INSTITUTUM lURIDICUM CLARETIANUM post Codicem ieris canonici editae collegit, digessit notisque ornavit Xaverius Ochoa $q.a in Universitate Lateranensi Professor < Volumen II LEGES ANNIS 1942-1958 EDITAE Commentarium pro Religiosis Via Giacomo Medici, 3-5 19 6 9 r © by Comentarium pro Religiosis ALDUS, S. A. - Artes GrMIcas - Castello, 120 - Madrid. Depôsito legal: M. 7.9O4.-1ÎH5O DAL VATICANO 7 Iulii 1967 gVA Santita V ES— 93844 Rev. me Pater, In manus Augusti Pontificis rite pervenit primum volumen operis, cui titulus: "Leges Ecclesiae post Codicem luris Canonici editae", quod obsequii causa Ipsi mittendum curasti. Minime effugit Sanctitatem Suam opportunitas huiusmodi incepti, magnae quidem molis sed non minoris momenti, utpote quod eo spectet, ut omnes leges omniaque documenta Sanctae Sedis vim iuris habentia, quae post Codicem edita sunt, in pauca volumina colligantur. Hoc enim modo facile in promptu cuique erit amplissima illa documentorum ec­ clesiasticorum copia, quae sparsa inveniuntur in variis voluminibus Actorum Apostolicae Sedis, quaeque proinde non semper expedite con­ suli possunt. Beatissimus Pater, qui attente hoc volumen pervolvit, laudat di­ ligentiam, scientiam sapientemque ordinem, quibus opus confectum est, ac dum vota facit ut inceptum a te initum quam primum absolvatur, Rev. mo Patri JOHN CARROLL UNIVERSITY LIBRARY CLEVELAND, OHIO P. XAVERIO OCHOA Professori apud Pontificiam Lateranensem Universitatem ROMAM minime dubitat, quin illud magno favore excepturi sint canonici iuris cultores, quibus quidem subsidium laboris maximaeque uti­ litatis instrumentum praebuisti. Gratus admodum de oblato munere, Vicarius Christi tamquam pignus Suae in te benevolentiae et existimationis Apostolicam Be­ nedictionem tibi peramanter impertit. Haec dum tecum communico et simul etiam tibi gratias ago de voluminis exemplari mihi humaniter destinato, qua par est observantia me profiteor Tibi addictissimum DECLARATIO Colligare Leges Ecclesiae post Codicem iuris ca­ nonici hucusque editas duobus voluminibus, animo proposui cum primum horum collectaneorum vo­ lumen in lucem edebam. Ab hac tamen prima vo­ luntate statim recedere debui ac mentem manusque applicavi ad materiam alterius voluminis digeren­ dam et ordinandam. Nam abundantia, primo, et copia maximi mo­ menti et ponderis legum atque documentorum Pontificatus Pii Papae XII; ingens, dein, magni­ tudo ac numerus documentorum quae praecedunt, concomilantur et subsequuntur celebrationem Con­ cilii Vaticani II, opportunam, immo necessariam effecerunt materiae divisionem in duas partes, ne pondus molesque alterius voluminis nimium atque extra modum accresceret, cum eiusdem utilitatis detrimento. Hoc igitur volumen alterum colligit Leges Ec­ clesiae integris annis 1942-1958 editas, dum ter­ tium, proxime Deo adiuvante edendum, Leges congregabit anno 1959 et deinceps, ad nostros usque dies promulgatas. Talis materiae divisio utilitate minime caret, nec casu forte praedisposita est censenda. Nam Vol. II fere congruit cum integro Pontificatu Pii Pp. XII; ideoque exhibet complete, patefacit clare ac re­ spondet fideliter illi rerum Ecclesiae condicioni quae proxime antecessit indictionem Concilii Va­ ticani II quaeque, non una natione, proprias ac peculiares retinet atque ostendit intemas notas, et extema temporum signa, sive in principiis et doc­ trina, sive in observantia et disciplina, sive in modo spiritum Ecclesiae vivendi eiusdemque vi­ tam, liturgiam, apostolatum participandi, non pa­ rum ab annis subsequentibus distincta. Hoc igitur Volumen alterum strictam servat unitatem immen­ sumque refert opus Pii XII in bonum Ecclesiae perfectum. Vol. II propriam etiam ostendet notam, certo quodam modo conciliarem nuncupandam, quate­ nus documenta colliget tantum inde ab anno 1959 edita, ab anno, scilicet, qui principio congruit exercitii Pontificatus loannis Pp. XXIII quique initium signat illius renovationis Ecclesiae quae sub nomine Concilii Vaticani II communiter venit. Nihil ratus sum in hoc Vol. II necessario mutan­ dum relate ad ea quae selectionem et ordinem do­ cumentorum, vel apparatum attinent editionis. Plures refero allocutiones atque Litteras encyclicas Pii XII, nam saepe in eisdem continentur normae servandae, errores reiciendi vel tenenda principia aucloritatiüe proposita. Specialem adhibui curam ut documenta colligerem usum privilegii et favoris fidei in solvendis matrimoniis respicientia. In horum documentorum inscriptione, fuse multisque verbis, plus quam certe necessariis, descripsi condiciones partium et circumstantias matrimonii, ea ductus causa ut diversae huius privilegii figurae et appli­ cationes aperte ac perspicue paterent. Recepi etiam omnes canones Codicis pro Ecclesiis orientalibus hucusque editos, quorum promulgatio inter monu­ menta, sane non levia, regestorum Summi Pontifi­ cis Pii Pp. XII debet hire recenseri. Optatas utilitates, quas hoc collectaneorum opus inducendas ipsemet ominabar quasque inductas confitentur benigni in primum volumen censores, ut volumen II prosequatur, faxit Deus, adhuc Pri­ mus et Ultimus populorum Rector. Scribebam Romae, die 14 februarii 1969, memo­ riae desideratissimi patris mei sacra. Xaverius Ochoa NOVAE ABBREVIATIONS ET SIGNA Adhort. Arch. Secr. Vat. BiM Com. Artis Sacrae Com. Cod. Or. DGRS IS η. REDC Adhortatio. Archivum Secretum Vaticanum. Bibliographia Missionalia. Roma. Cit. vol., annus et paginae. Pontificia Commissio Artis Sacrae pro Italia. Pontificia Commissio ad redigendum Codicem iuris canonici orientalis. Decretum Generale de rubricis ad simplicionem formam redigendis. Cit. numerus internus Decreti. = Ius Seraphicum. Roma. Cit. volumen, annus et paginae. = Indicat documentum inveniri relatum apud notas illius documenti cui haec littera adnectitur. = Revista espanola de Derecho Canônico. Salamanca. Cit. volumen, annus et paginae. = = = = = = CXI X ANNUS 1656 1942 IAN l.-DATARIA, INST. AAS 34 (1942) 113-118 INSTRUCTIO De observandis a revmis ordinariis quum ab APOSTO­ LICA DATARIA COLLATIONEM PETANT BENEFICIORUM NON CONSISTORIALIUM, QUAE AD NORMAM IURIS APOSTOLICAE SEDI SINT RESERVATA VEL DEVOLUTA Diuturnus rerum usus vltandorumque quarundam con­ suetudinum necessitas, quas sensim irrepsisse atque adeo postremis annis invaluisse compertum est, Datariam Apostolicam edocuerunt opus omnino esse ut Revmis Curiis Episcopalibus opportunae tradantur nonnae, praecepta­ que revocentur, quibus apte atque ad rem accommodate testimonialia documenta ipsae Curiae instruant, quum lo­ corum Ordinarii in necessitate, c Codicis praescripto, sc constitutos videant, recursum ad Summum Pontificem habendi, ut Beneficiorum non Consistorialium, quae San­ ctae Sedi reservata sint aut devoluta, collationem conse­ quantur. Etenim qui in illud pro officii munere incumbunt ut nominationes ad reservata aut ad devoluta Beneficia, Pontificis Summi iussu ac nomine, curent, Id passim dolendum reperiunt, non modo supplices libellos ad Data­ riam Apostolicam missos, destitutos frequenter esse tum noscendis ad Beneficiorum intelligendam naturam, tum documentis quae candidatorum examina exequenda vel revisenda spectent, tum iis demum universis, quae Bullis Apostolicls rite edendis opus sint, ex quibus Bullis nonnulia interdum particularia iura gigni compertum est; ve­ rum etiam maioris quoque momenti, et quae ad ipsum Pontificis Maximi ius pertineant, quaedam crebro propa­ gari et diffundi. Nam inter dioecesanas Curias non raro fit, ut oblivioni data Pontificiae reservationis essentia ac natura, quae in eo est, ut uni Summo Pontifici ius quaedam Beneficia libere conferendi competat, faciliore quadam ratione Ro­ manum ipsae Pontificem adeant, Illius libertatem ad unius certi candidati nominationem circumscribentes; immo eo etiam aliquando deveniant ut Datariam Apostolicam de hoc tantum commoneant, nominationem iam esse factam, ideoque in nominati favorem Apostolicas Bullas mitti pe114 tant, perinde ac si de Beneficio ab Ordina/rio conferendo, et per Sanctae Sedis ministerium solummodo expediendo res sit. His incommodis ut congruum afferatur remedium has quae sequuntur normas et instructiones Apostolica Da­ taria edendas existimavit; casque, habita prius sententia Patrum Datariae Apostollcae Theologorum, aliorumque praeterea in re canonica apprime peritorum, Summi Pon­ tificis approbationi submisit. Cum autem Beatissimus Pater, illas non tantum ut opportunas laudaverit, sed ut utiles probaverit Suprema Auctoritate Sua mandavit ut, typis editae, ad singulas Curias mittantur easque una­ quaeque religiose servet; quod illud importat ut, quoties­ cumque cum Dataria Apostolica, quae eiusdem Sanctae Sedis proprium et peculiare Dicastcrium est ils in omnibus quae ad beneficiorum non consistorialium collationem Summo Pontifici reservatorum aut devolutorum spectant, Curiae agant, normis ipsis semper ac fideliter inhaereant. NORMAE Quaedam in primis opportune praemittenda censentur. 1. —Reservatlones Apostollcae, etsi a Codice I. C. ad tenuiorem numerum redactae sunt, tamen post promul­ gatum eundem Codicem Legem Universalem constituunt; id est, quae non certis tantum et definitis regionibus, uti antea, circumscriptae sint, sed totam omnino Ecclesiam amplectantur, salvo legitimo iure particulari. 2. —Apostollcae reservation!, liberae scilicet Summi Pon­ tificis collationi, omnia et singula beneficia subiicluntur 2105 1942 de quibus in canonibus 396, § 1 1 et 1435 1 Codicis luris Canonici./ ns 3.—Ad Sanctam Sedem devolvuntur, ideoque a solo Pontifice Maximo conferri possunt, ea omnia beneficia quorum collatio spectat quidem ad Ordinarios, sed tem­ pore utili, nempe «intra semestre ab habita certa vacatio­ nis notitia», ad normam can. 1432, § 3, effecta non sit, nisi peculiaria locorum atque personarum adiuncta, pru­ denti Ordinarii iudicio, si quando de beneficio paroeclali agatur, collationem differendam suadeant ad normam can. 458. De devolutlone vero beneficiorum sine cura ani­ marum cfr. interpretationem can. 1432, § 3 apud Acta Apostollcae Sedis, vol. XII, a. 1920, p. 577 (LE 308]. 4.—Beneficia Sedi Apostollcae quomodocumque reser­ vata ab inferioribus invalide conferentur (can. 1434). His praemissis, Rcvmi locorum Ordinarii suas monere Curias rogantur ut quoties a Summo Pontifice impetrare collationem beneficiorum Sanctae Sedi reservatorum aut devolutorum velint, ad Antistitem Maximum expressam petitionem mittant per litteras testimoniales latine conscrip­ tas et a}Revmis Ordinariis subsignatas: quae litterae, ut secu­ re ad Pontificem Summum perveniant et sine mora expedian­ tur, ad Emum Cardinalem S. R. E. Datarium (Palazzo della Dataria, Roma, via della Dataria, 94) mittendae erunL In huiusmodi litteris haec quae sequuntur contineri et patefieri debent: 1.—a) nomen et natura beneficii vacantis; b) an illud sit dignitas (primi ordinis, an secundi vel tertii, etc.);/ 116 e) an sit simplex Canonicatus aut aliud beneficium cho­ rale vel etiam non chorale, et quo nomine appelletur; d) an curam animarum adnexam habeat; quonam sub titulo aut quonam Sancto Patrono vocetur; et utrum erec­ tum existât in Urbe, an alio in loco; e) utrum beneficium sit liberae an necessariae collatio­ nis, idest an conferri debeat electione aut praesentatione praevia, et a quo peragenda; » Can. 396, f x: «Collatio dignitatum tum ia Capitulis Catbedralibus tum in Collegiafibtxs Sedi Apostollcae reservatur». ’ Can. 1435, § i: «Praeter omnia beneficia consistorialia et omnes di­ gnitates Ecclesiarum Cathedralium et Collegiatarum ad nonnam can. 396, Î r, sunt reservata Sedi Apostollcae, quanquam vacanti, sola beneficia quae infra memorantur: x.° omnia beneficia, etiam curata, quae vacaverint per obitum, premotionem. renuntiationem vel translationem S. R. E. Cardinalium, Legatorum Romani Pontificis, Officialium Maiorum SS. Congregationum, Tribunalium et Officiorum Romanae Curiae et Familiarium, etiam honoris tantum. Sum­ mi Pontificis tempore vacationis beneficii; 2.0 quae, fundata extra Romanam Curiam, vacaverint per beneficiarii obitum in ipsa Urbe; 3° quae invalide ob simoniae vitium colla ta fuerint; ° 4. denique beneficia quibus Romanus Pontifex, per se vel per suum delegatum, manus apposuerit his qui sequuntur modis: si electionem *d be­ neficium irritam declaraverit, vel vetuerit electores ad electionem proce­ dere; si renuntiationem admiserit; si beneficiarium promoverit, transtulerit, beneficio privaverit; si beneficium in commandam dederit». Can. 1433, 5 «at nunquam sunt reservata, nisi id expresse dicatur, be­ neficia manualia, aut iurispatronatus laicalis vel mixti». Ex boc § 2 consequitur. beneficia iurispàirvnafiu fccUiùuiici esse omnibus reservatioaibus ob­ noxia; beneficia manualia aut tunspatronatui iaùalis rrf miri». etiam quae ad nonnam can. X453 conferuntur per tlaiiona or praruntaticnrs popularη. licet paroecialia sint, per $e non subtacere reservatioaibus Apostollcis; et dicta beneficia (manualia, iurispatronatus laicalis vel mixti, et etiam ea quae per electiones populares conferantur) tnne rue rtsrr-.ata cum expresse id statuatur, nimirum si ex. gr. fundator beneficii de consensu Ordinarii Loci declaraverit in limine fundationis beneficium subesae Apostolicis reserva tioaibus; itemque si Romanus Pontifex ia casu pirtuuUri, suprema qua pollet potestate, decreverit beneficium aliquod esse reserva­ tum. derogans m Mmw w/ m paritm iuri patronatus» ct illa sibi expresse reservaverit; derogans m Μ»·ι si Romanus Pontifex cvüalionetn beneficii sibi modo expficito reservaverit, riw ulû pratuntatunr fel riertwn/ « paria patroni; in partrm, si Romanus Pontifex institutionem cancukam tan­ tum sibi reservaverit, prar.u praamlaiiont itl ab fis lacienda, vel facta, ad quos pertinet, ut commuriter accidit quando ex Die 11 Decembris: in festo S. Damasi Papae et Con­ fessoris: Missa: Si diligis me. t) Die 31 Decembris: in festo S. Silvestri Papae et Confessoris: Missa: Sl diligis me. Decretum de communi unius act plurium Sum­ morum Pontificum in Breviario et Missau Romano b. 1660 1942 IAN 9.-SC RITUUM, DECR. AAS 34 (1942) 109-111 URBIS ET ORBIS Mutationes in Breviario et Missali Romano fa­ ciendae PROPTER NOVUM COMMUNE SUMMORUM PONTI­ FICUM a. Novo Communi unius aut plurimorum Pontificum, Mar­ tyrum vel Confessorum, approbato, necessario variationes quaedam in Missall et Breviario inserendae sunt. Ut au­ tem facilius hoc eveniat. Sacra Rituum Congregatio se­ quentia statuit: 2109 inserendo Sancta Mater Ecclesia Summos Romanos Pontifices pe­ culiari semper prosequuta est honore, qui, dum Apostoli­ cae Cathedrae iura strenue defenderunt, atque evangeiicam veritatem totum per orbem diffuderunt, vitae quo­ que sanctitudine ac pretiosa morte fidelibus commissi sibi gregis facti sunt exemplar. Quod sl inferorum portae omni tempore apostolicae petrae soliditatem vanis quidem, diuturnis saevis ac saepe cruentis tentaminibus aggressae sunt; hodiernis temporibus, negata quavLs super natura­ lium rerum oeconomia. Ecclesiae hostes directe et ipsos Supremos Pastores livore suo impetere, pravisque dicte­ riis maculare impie conantur. Ut Itaque his lacrimabilibus obvietur excessibus, atque Summorum Pontificum di­ gnitas. cius divinitus collata, magis magisque honestetur. 2110 d. 1601-1604 SC S. OFFICII - CONSISTORIALIS - SECR. STATUS-COM. INTERPRES 1942 IAIV 16-31 grua congruis referendo, applicentur; abrogatis proinde flmulque II Inter ipsos, qui sanctitate fulserunt maiori veneratione colantur, Sanctissimus Dominus Noster, Do­ memoratae Constitutionis praescriptis, quatenus a iure minus Pius Papa XII novum Commune In festo Sancto­ communi discrepent Contrariis quibuscumque non ob­ rum Summorum Pontificum conficiendum esse decrevit. stantibus. Cum autem infrascriptus Cardinalis Carolus Salottl, Epi­ Datum Romae, ex Aedibus S. C. Conslstorialis, dic 17 scopus Praenestinus, S. R. C. Praefectus, in audientia diei 9 lanuarii 1942.—Fr. R. C. Card. Rossi, a Secretis. V. San­ danuaril, confectum schema una cum lectionibus tertii toro, Adsessor. nocturni, legendis in festo Summorum Pontificum, et ad­ ditionibus et variationibus sive In missali sive in brevia­ Ada. ME S4 (1942) 148. rio romano ex hac nova concessione occurrentibus, San­ ctissimo Domino obtulerit, Sanctitas Sua benigne illud 1663 approbavit et adhibendum mandavit in festo sive unius sive plurium Summorum Pontificum tam martyrum quam confessorum, qui propria missa In missali romano non 1942 IAN 25.-SECR. STATUS, NOT1FICATIO. PART.· Sudent. Contrariis quibuscumque, etiam speciali men»ne dignis, non obstantibus. De LIBERTATE RELIGIOSA QUOAD CONVERSIONEM ET VERUM FIDEI ACTUM DOCTRINA REPETITUR ECCLESIAE Datum Romae, die 9 lanuarii 1942.—C. Card. SalotCATHOLICAE ti, Ep. Praenestinus, Praef. A. Carinci, Secr. Ada. EUP 56 (1942) 12-23. 1661 1942 IAN 16.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 34 (1942) 22 cautionibus ad normam can. 1061 prae­ standis DE UNIVERSA PROLE CATHOLICE BAPTIZANDA ET EDUCANDA Decretum de Quaesitum est ab hac Suprema S. Congregatione: 1. · utrum cautiones quae ad nonnam can. 1061 prae­ stari debent de universa prole catholice tantum baptizanda et educanda comprehendant solummodo prolem nasci­ turam, an etiam prolem ante matrimonii celebrationem forte Jam natam; 2. · quid sentiendum de matrimoniis celebratis cum cau­ tionibus de prole nasdtura, neglecta prole forte lam nata. Erhl ac Revihl Patres, rebus fidei ac morum tutandis praepositi, in consessu plenario feriae IV diei 10 Decem­ bris 1941, praefatis dubiis responderunt: ad 1°»: Affirmative ad primam partem; negative ad se­ cundam; ad 2·®: Provisum in primo. Et ad mentem; mens autem haec est: quamvis per se, ad normam praefati canonis, cautiones non exigantur de prole forte lam nata ante matrimonii celebrationem, omnino monendas esse nupturientes de gravi obligatione iurls di­ vini curandi catholicam educationem etiam dictae pro­ lis forte iam natae. Et feria V, dic 15 lanuarii 1942, Ssmus D. N. Pius, Di­ vina Providentia Papa XII, in solita audientia Excnio ac Revibo Domino Assesorl S. Officii impertita, rela­ tam Sibi Eihorum Patrum resolutionem probavit, confir­ mavit et publicari iussit. Datum Romae, die 16 lanuarii 1942.—I. Pepe, Supr. S. Congr. S. Officii Notarius. Adn. E BERGH in NrT 87 (194045) 845-348; f. b. in ME 54 (1942) 74-75; L CREUSEN in PrM 31 (1942) 176-183; S. FRÂGH1 in ApoU. 15 (1942) 213; jurist 9 (1949) 50-54. 1662 1942 IAN 17.-SC CONSIST., DECR. AAS 34 (1942) 230 *· 'e t S. MARIAE MONTIS OLIVETI MAIORIS Decretum de reoimine abbatiae «nullius» s. mariae MONTIS OLIVETI MAIORIS Se référant à la Note de la Légation Royale de Yougoslavie près le Saint-Siège, n. 1-42 du 9 Janvier courant, la Sccrétalrerie d'Etat de Sa Sainteté a l'honneur de porter à la con­ naissance de la même Légation ce qui suit: D’après les principes de la doctrine catholique, la conver­ sion doit être le résultat, non pas de contraintes extérieures, mais de l’adhésion de l'âme aux vérités enseignées par l’Egllse catholique. C’est pour cela que l’Egllse catholique n’admet pais dans son sein les adultes, qui demandent à y entrer ou a ;y faire β_____ . qu’ils soient pleineme pleinement conscients retour, qu ’à la _______ condition de la po’rtée et des conséquences de l’acte qu’ils veulent accompile. Par conséquent. le fait que tout à coup grand nombre de dissidents croates demandât à être reçu dans l’Egllse catho­ lique, ne pouvait pas ne pas préoccuper vivement l’Episcopat croate auquel revient naturellement la défense et la protection des Intérêts catholiques en Croatie. Loin de prendre acte officiellement, soit explicitement soit implicitement, de ce fait, il se fit un devoir de rappeler for­ mellement à qui de droit la nécessité que le retour des dissi­ dents pût s’accomplir en toute liberté et de revendiquer en même temps à 1* Autorité ecclésiastique la compétence exclu­ sive de donner des ordres et des directives en matière de con­ versions. Si un Comité épiscopal fut aussitôt constitué avec la charge de traiter et de décider toutes les questions concernant cette matière, cela a été fait précisément dans le but d’obtenir que les conversions fussent, en conformité avec les principes de la doctrine catholique, le fruit de la persuasion et non pas d'une contrainte. Le Saint-Siège, de son côté, ne négligea pas non plus de recommander et d’inculquer l'observance exacte des prescrip­ tions canoniques et des directives données à ce sujet. • Legationi diplomaticae dicionis lugcslavine: CR 27 (1947) 278. 1664 1942 IAN 31.-C0M. INTERPR., RESP. AAS 34 (1942) 50 RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA 1—De vicario cooperatore quoad matrimonia. 2—De IURE FUNERANDI MONIALES. 3----ÜE TRANSMISSIONE AC­ TORUM CAUSAE Emi Patres Pontificiae Commissionis ad Codicis cano­ nes authentice interpretandos propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, responderi mandarunt ut infra ad singula: 1. DE VICARIO COOPERATORE QUOAD MATRIMONIA D. An vicarius cooperator ratione officii, de quo in ca­ none 476 § 6, matrimoniis valide assistere possit. R. Negative. 2. De iure funerandi moniales Abbatii nullius S. Mariae Montis Oliveti Maioris nun­ cupata. cum saltem tribus paroeciis haud constet, iure D. Utrum parocho an cappellano, ad normam cano­ singulari, ad normam can. 319, § 2 Codicis luris Cano­ nis 1230 § 5, competat Ius funerandi moniales ab Ordina­ nici, regitur, quod Apostollca Constitutione Credita divi­ rii loci iurisdictlone non exemptas iuxta canonem 615. nitus a L r. Clemente XIII die 18 lanuarii 1765 data con­ R. Negative ad primam partem, affirmative ad se­ tinetur. cundam. Quum vero eiusdem nonnae minus cum luris canonici dbpositionibus ... concordent, neque omnia caveant quae ad 3. De TRANSMISSIONE ACTORUM CAUSAE ecclesiasticum et admlnlstratlonem deslaiticum regimen, regimen. disciplinam dhcipilr D. An sub verbis acta causae, de quibus in canone 1890 attinent, Ssihus Dominus Noster Plus Div. Prov. Pp. XII veniant omnia acta iudiclalia. benigne statuit, praesenti Consistorial! Decreto, ut pro R. Affirmative. eadem Abbatia nullius leges vigentis Codicis I. C., con2111 2112 SC S. OFFICII - CONCILII: TERGESTINA, DISTRIBUTIONUM 1942 FEB 0-14 Datum Romae, e Civitate Vaticana, die 31 mensis la­ nuarii, anno 1942.—M. Card. Massimi, Praeses. I. Bruno, Secretorius. Adn. R. BIDAGOR in PrM 31 (1942) 195-199; A. LARRAONA in CpR 23 (1942) 77-81; O. M. in ME 54 (1942) 43^4; I. M. PINNA in A poli. 16 (1943) 34-40; REGAT ILLO n. 230; NrT 67 (1940-45) 960. 1665 1942 FEB 6.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 34 (1942) 37 Proscriptio librorum M. D. Chenu et L. Charlier Feria IV, die 4 Februarii 1942 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii Eiïil nc Revînt DD. Cardinales rebus fidei ac morum tutandis praepositi, audito RR. DD. Consul­ torum voto, damnarunt atque in Indicem librorum pro­ hibitorum inserendos mandarunt libros qui inscribuntur M.-D. Chenu, Une école de théologie: Le Saulchoir; L. Charlier, Essai sur le problème théologique. Et sequenti Feria V, die 5 eiusdem mensis et anni, Ssrîius D. N. Pius Divina Providentia Papa XII In solita audientia Excmo ac Reviiio D. Adsessorl Sancti Officii Impertita relatam Sibi EiTiorum Patrum resolutionem adprobavit, confirmavit et publicari iusslt. Datum Romae, ex Aedibus Sancti Officii, die 6 Fe­ bruarii 1942.—I. Pepe, Supr. S. Congr. S. Officii Notarius. Adn. P. PARENTE in PrM 31 (1942) 184-188; ME 54 (1942) 28-27. η. 1065-1607 muneris lucrum facit sentiendum est. Nam ubi eadem est ratio, eadem est iuris dispositio. Sed ratio iuridica huius rei In hoc praecipue esse videtur, aula persona iuridica Vicarii Capitularis vel Generalis et Officialis alia est a iudlce synodalL Officium enim ludlcls synodaiis non est stabile et firmum, nec hac ratione stabili retributione remuneratum, atque eiusdem retributio in ipsis causis, quae non sunt era tuiti patrocinii, non est certa sed naturam potius Induit oblationis incertae et obventitiae, quod contra evenit de Vicario Generali et Capitulari et de Officiali, Suorum munera, cum sint stabilia atque diuturnum et connuum laborem praescierant, congruum est ut congrua et stabili remuneratione donentur: qua de causa, ad normam canonis 421 § 1 n. 3 distributionibus quotidianis iure privantur, cum a choro haec munera obeundi causa abesse cogantur. Resolutio.—Proposito Itaque in Comitiis Plenariis diei 14 februarii 1942 dubio: An Capitularis, absens a choro dum munere iudlcis synodaiis fungitur, lucretur dis­ tributiones quotidianas, etiamsi peculiarem retributionem rationem huius muneris percipiat; Edi i Patres huius Sacrae Congregationis responderunt: Affirmative. Quam resolutionem Ssmus Dominus Noster Pius Pp. XII in Audientia dici 23 Februarii 1942, referente subscripto Secretario, approbare et confirmare dignatus est.—I. Bruno, Secr. 1667 1942 FEB 14.-SC CONC., RESOL. AAS 35 (1942) 182-184 ARCHIDIOECESIS T. Distributionum inter praesentes post iubilationem Die 14 Februarii 1942 Species pacti.—Duo capitulares ecclesiae cathedralis 1666 1942 FEB 14.-SC CONC., RESOL. AAS 34 (1942) 299-300 TERGESTINA Distributionum munere capitularis absentis a choro iudicis synodalis fungitur dum VI canonis 420 § 1 n. 14 Codicis iuris canonici excusantur a choro ut percipiant fructus praebendae ac distributiones quotidianas, inter ceteros, iudiccs synodales, dum proprio munere funguntur. lamvero in Capitulo Tergestino du­ bium ortum est num praescriptum memorati canonis te­ neat, etiamsi iudex synodaiis, non gratuito, sed retribu­ tione percepta, ratione huius muneris sibi commissi, absens sit a choro. Et rationem dubitandi idem Capitulum desumit ex comparatione iudicis synodaiis cum Vicario Capitulari vel Generali, qui, ad normam canonis 421 j 1 n. 3, dum suis muneribus vacant, excusantur quidem a choro ut percipiant praebendae fructus dumtaxat, non autem distributiones quotidianas. Nam ex praescripto canonis 420 facile argui potest, cen­ set Capitulum, quod Capi tui arcs de quibus in eodem ca­ none est sermo, ideo distributiones quotidianas lucrantur, quia suam operam gratuito impendunt, dum officiis choralibus vacant; quod ceterum congruit praxi Sacrae Con­ gregationis Concilii, uti legitur in una Gerunden. - Distri­ butionum choralium diei 20 Februarii 1915: «Etenim iuxta canonici iuris sanctionem ac Sacrae Congregationis sty­ 300 lum nullus canonicus a choro ! absens ratione muneris sibi commissi quotidianas distributiones lucratur, ubi pro dicto munere congruum percipiat stipendium» (A. A. S., vol. VII, pag. 262 ss.). Animadversiones.—Notandum in primis quod citatus canon 420 § 1 n. 14, uti verba sonant, nullam distinctionem admittit, sed regulam claram eamque absolutam statuit, et ubi lex non distinguit, nec nostrum est distinguere. Praeterea in re de qua ngitur per analogiam aptandum est responsum Pontificiae Commissionis ad Codicis I. C. canones authentice interpretandos, die 2-1 Novembris 1920 datum. Proposito enim dubio: «Utrum in § 1 n. 1 canonis 421: qui de licentia Ordinarii loci publice docent in scholis ah Ecclesia recognitis sacram theologiam aut ius canonicum, etiam com­ prehendi debeant canonici, qui de Ordinarii licentia docent, retributione peculiari pro lectione percepta; an tantum qui abs­ que tali retributione theologiam vel ius susceperint edocendum·, responsum prodiit: «Affirmative ad primam partem, negative ad secundam·. Sicut enim distributiones quotidianas lucratur Capitularis qui docet sacram theologiam, etc., retributione percepta, ita a pari de Judico synodal! qui ratione huius 2113 T., iubilationis induito a Sacra Congregatione Concilii le­ gitime donati, cum nonnullis functionibus capitularibus, quibus adnexae sunt distributiones inter praesentes, non interfuissent, his a Capitulo privati sunt. De hac agendi ratione penes Capitulum conquesti, innixi praescripto canonis 422 § 2 Codicis I. C., a Capitulo responsum acce­ perunt: distributiones inter praesentes eisdem non com­ petere, attentis synodo dloecesana anno 1877 celebrata, statutis capitularibus et consuetudine, immo nec ad Ipsas fallentias ex distributionibus quotidianis ius habere. Revera synodus dioecesana in tit. XXVII § 8, praemis­ so quod «iuris dispositione pro praesentibus habendi qui... post quadragenarium chon servitium iubilationis indul­ tum a Sede apostolica obtinuerint etc.», quapropter dis­ tributiones quotidianas percipiunt, in § 12 eiusdem tituli subdit: «nequeunt tamen Iliis obventionibus frui quae fundatione, recepta consuetudine vel statuto physicam personae praesentiam ita exigunt ut reali ter praesentibus tantum sint concedendae». Statuta vero capitularia anni 1924, quin aliquid singu­ lare innuant, in art. 2 verba antea relata synodi dioccesanae repetunt ac causas memorant in canonibus 420 et 421 Codicis I. C. descriptas, «quibus canonici et bénéfi­ ciât! detenti, quamvis choro et functionibus desint, pro praesentibus habentur ac propterea distributiones pariter lucrantur». Quae statutorum praescripta In suis deductio­ nibus Capitulum ita explicat: «A tale legge e consuetudine della presenza fisica rich i esta in determi nate funzioni sono pertanto in questa archidioccsi sottoposti, nonostnnte siano dispensati dall’intervento in coro, i seguenti: !.♦ i canonici eventualmente inviati dalFOrdinario ad visitanda Limina, 1 giubilati, dopo 40 anni di servizio, proweduti di apposito induito, il teologo nei giorni di insegnamento etc., il penitenziere quando confessa, il canonico parroco etc.». Consuetudinem tandem quod spectat, hoc unum ani­ madvertere praestat, in memorato Capitulo sexaginta ab­ hinc annis nullum fuisse canonicum, qui iubilationis in­ dultum a Sede Apostolica obtinueriL Cum quaestionem Inter se capitulares componere ne­ quissent, Archieplscopus quaestionem ipsam huic Sacrae Congregationi dirimendam proposuit. Animadversiones.—Praescriptum canonis 422 $ 2 C. I. C. non videtur recte fuisse a Capitulo intellectum, ea praesertim de causa quia non bene animadvertisset distinctionem, iuxta Codicem, in distributiones quotidianas et distributiones inter praesentes. Ex quo factum est ut capitularibus iubllatl» Capitulum denegasset ipsas quoque fallentias ex distributio­ nibus quotidianis contra praescriptum canonis 395, vi cuius 2114 133 n. 1608-1670 1012 FEB 1D-ALAB 2 SC RITUUM-'SACRAMENTORUM-S. PAENITENTIARIA ■distributiones quotidianae cedunt diligentibus»; quibus fictione luris procul dubio accensendl sunt lubflatl, quamvis choro non intersint. Quod sanxit haec Sacra Congregatio in causa Matariccn. diei la Januarii 1921 [LE322J in qua ad du­ bium: «An absentes n choro vi indulti apostolic! quo concedun­ tur distributiones, amissis inter praesentes tantum, ius habeant ad faUentlas in casu», respondit: «Affirmative, dummodo ne agatur de fallen Uls e distributionibus inter praesentes tantum provenientibus». Quae decisio, quae infirmos spectabat apoitolico induito donatos, a fortiori applicanda esse videtur ! ablUtis, utpote poti ore i aris favore fruentibus. Quod vero pressius quaestionem spectat. Capitulum conten­ dit in pluribus functionibus capitularibus requiri physicam canonicorum praesentiam, quamvis ipsi a choro sint dispensati, inter quos indiscriminatim enumerat canonicos accedentes vice Episcopi ad visitanda Limina Apostolorum, canonicos piis exercitiis meantes, iubiiatos, canonicum theologum nec non poenitentiarium, dum suis meant officiis, allosque. Et lubdiL· «Tutti questi, mentre sono dispensati dal coro, se occupati nei loro affici, parteeipando tu t la via aile di s tribuzioni coraii, non sono invecc qui dispensati dalTintervento aile titre determinate funzionl, per le quali in questa diocesi in vtrtù dei sinodo, drgli statuti e d! immemorabile consuetu184 dîne è rich! es ta la presenza fisica»./ At plura in his sunt animadvertenda. Et in primis, recensiti canonici nul distributionibus inter praesentes privantur, omnes Indiscriminatim assimibntur, quoad perceptionem harum di­ stributionum, canonicis Jubilatis, qui postremi singulari i uris favore gaudent, utpote qui ad normam citati canonis 422 § 2, licet a choro absentes, lus habent percipiendi distributiones inter praesentes, iis tantum exceptis quibus obstet expressa fundatorum vel oblatorum voluntas etc. Revera memoratura indicem a synodo dioecesana diei 4 Sep­ tembris 1877 fere ad litteram Capitulum mutuavit, non adver­ tens synodum in loco citato non agere de distributionibus inter praesentes sed de distributionibus quotidianis, uti patet quoque ex eodem titulo XXVII, qui inscribitur: De quotidianis distributlonlbus. Praeterea Capitulum in aliis deductionibus mentem suam hae in re ita clarius aperuit: «Nei nostro sinodo dioccsauo ce­ lebrato nel settembre 1877, ai Ut. 27 § 8, i giubllatl sono considerati per le puntozioni come gl’informl, come i canonici che ossistono 1'Arcivcscovo ecc. Tali disposlzlonl dei nostro sinodo sono state conicrmate dal nuovo statuto approvato in data 25 dicembre 1924». Quae praescripta tamen sunt contra lus commune α Codice firmatum in canone pluries citato, immo nullius sunt momenti, attenta quoque omissione distin­ ctionis, qua laborat argumentatio Capituli, inter distributiones quotidianas et Inter praesentes. Qulbusattentis, liquido patet statuta Capituli cathedralis T., contra ius commune, hoc caput quod spectat, concinnata, haberi non posse tamquam fontem luris, vi culus canonici lubflatl priventur distributionibus inter praesentes, lis tantum exceptis de quibus in canone 422 § 2. Resolutio.—Proposito Itaque In Comitiis plenariis diei 14 Februarii 1942 dubio: An iubilati ius habeant ad distributiones inter praesentes in casu; Emi Patres huius Sacrae Congregationis responderunt: Affirmative, nisi ob- set expressa fundatorum vel oblatorum voluntas: cauto prae­ terea ut Capitulum T. hac in re propria statuta capitularia emendet ad normam Codicis iurls canonici. Quam resolutionem Sanctissimus Dominus noster Pius Pp. XII in Audientia diei 22 Februarii 1942, referente subscripto Secretario, approbare et confirmare dignatus esL—1. Bruno, Secr. Missa celebranda habeantur. Quapropter Orator eamdem Sanctitatem Vestram humillime rogat ut significare digne­ tur quomodo in his difficultatibus adiunctis procedi possit. Rescr.—Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi spe­ cialiter a Sanctissimo Domino Nostro Pio Papa XII tri­ butarum, Inspectis circumstantiis enunclatls elsquc perdu­ rantibus, benigne indulgct ut pro lampade quae collucere debet ante Sanctissimum Sacramentum, loco olei oliva­ rum vel cerae adhiberi possint etiam alia olea, quantum fieri potest vegetabilia, lisque deficientibus etiam electrica lux: in expositione vero Sanctissimi Sacramenti numerus cereorum requisitus, praeter quatuor candelas, suppleri pot­ est lampadibus electricis, sicut pro Missa cantata seu so­ lemn! praeter duas candelas: pro Missa vero lecta nihil innovetur. Servatis servandis: contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 19 Februarii 1942.—A. Carimei, S. Λ. C. Secr. * Ordinario S&lmanticenai-Toletano: Dustradôn del Clero 35 (1942) 163-164. 1669 1942 FEB 23.-SC SACRAMENT., RESCR. PART.· Formula sub qua definiuntur causae de matrimonio RATO ET NON CONSUMMATO PENES S. C. DE SACRAMENTIS In Curia Archiépiscopal! Strigonien. confectus est ca­ nonicus processus super nullitate ex capite viri Impoten­ tiae matrimonii, quod N. N. actrix in causa, et X. Y. pars conventa, Budapestini, in ecclesia parochial! Vârosmajorensi, die 10 iuhi 1936 contraxerunt. Cum autem huiusmodl processu de matrimonii nullitate non constaret, sed potius nondum consummati matrimo­ nii emerserit probatio, Ordinarius acta ad hanc S. Con­ gregationem misit pro gratia dispensationis super matri­ monio rato et non consummato in casu. Et actis in eadem S. C. examini sublectis, cum ex ipsis plene constet tum de matrimonii inconsummatione, tum de causis dispensandi, in Congressu diei 10 Januarii 1942 rescriptum fuit: «Proponatur directe Ssmo pro gratia dispensationis». In audientia autem diei 9 februarii 1942, Ssmus D. N. Pius Pp. XII, audita relatione facta ab Emo Cardinali Praefecto huius S. C., benigne dispensare dignatus est super matrimonio rato et non consummato inter N. N. et X. Y., vetito tamen viro transitu ad alias nuptias, in­ consulta hac S. C. Datum Romae, ex aedibus eiusdem S. C. die 23 februarii 1942.—Card. Jorio, Prae/. Bracci, Secr. • Ordinario Strigonienai. Prêt. N. 3696/41: J. BANK. Connubxa canonica, Roma 1959. p. 539-540. Adn. J. BANK op. et loc. cit 1670 Ada. Ph. AGUIRRE in PiM 33 (1644) 149-150. 1942 MAR 2.-S. PAENITENTIARIA, RESP. PART.· facultatem audiendi confessiones, quatenus CONDITIO EST AD APPLICANDAS INDULGENTIAS OBIECTIS RELIGIOSIS REQUISITA Circa 1668 1942 FEB 19.-SC RITUUM, INDULTUM. PART.· Dubium—Beatissime Pater, Carmelus Patane, Archie- plscopus Catanensls, ad pedes Sanctitatis Tuae provolutus, humiliter proponit pro opportuna solutione dubium quod sequitur. Facultas datur adbibendi quaelibet olea et lucem ELECTRICAM PRO LAMPADE Ssftl SACRAMENTI, ATQUE Utrum clausula «dummodo sit adprobatus ad recipien­ MINUENDI NUMERUM CANDELARUM IN FUNCTIONIBUS I.Idas sacramentales confessiones» quae invenitur in aliqui­ TURG1CIS 0B ADÎUNCTA EXTRAORDINARIA TEMPORUM bus facultatibus applicandi indulgentias obtectis religiosis, Intelligenda sit de sacerdotibus tantum qui ad recipiendas Preces—RealIsi ime Pater, R. P. D. Henricus Pia y fidelium utriusque sexus confessiones adprobati sint, an Dtnid. Episcopus Salmanticensls, Archlcplscopus promo­ etiam de illis qui ad christifldelium unius tantum sexus tus Toletanus, ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus confessiones recipiendas adprobati sint. Et Deus etc. humillime exposuit ob causas ex teterrimo bello promaResponsum.—Die 2 Martii 1942. Sacra Paenitcntiaria nantes tum olivarum oleum, tum cera apum, tum aliud quodcumque In praesentiarum desiderari oleum, quo lam­ Apostollca proposito dubio respondendum censet: Ne­ pas quae coram Sanctissimo lucere debet ad tenorem ca­ gative ad primam partem; Affirmative ad secundam. nonis C. J. 1271, nutriri possit; ac similiter desiderari Dc mandato Emlnentlssimi: S. Luzin, Regens. I. Rossi, cereos qui ad normam legum llturglcarum Sanctissimi a Secr. Sacramenti, expositione publica vel privata durante. In altari collucere debcnL Immo timetur ut cito neque cerei pro • Ordinario Catanonii: ME 54 (1942) 80 Adn. f h. in ME 54 (1942) 81 TOLETANA SEU SALMANTICEN. 3115 2116 1942 ΜΑΗ 13-24 SC R1TUUM-CONSISTORIALIS - S. OFFICII - VICARIATUS URBIS 1671 1942 MAR 13. SC RITUUM, DECR. AAS 34 (1942) 112 URBIS ET ORBIS de lumi­ nibus IN SACRIS FUNCTIONIBUS ADHIBENDIS Decretum de lampade ssmi sacramenti et Sacra Rituum Congregatio, quoties ei contigit cavere de lampade quae ante Ssihum Sacramentum indesinenter lu­ cere debet, semper abstinuit a concedendo per générale Indultum usu lucis electricae, iugiter insistens traditional! legi de usu cerae apum et olei olivarum et, non exclusis, in casu necessitatis, aliis oleis (Decret. N. 4334): idque ut nostrae fidei et caritatis svmbolica significatio servetur et, iuxta indolem cultus, visibilis materiae destructio. Porro haec S. Rituum Congregatio summam decretorum circa usum lucis electricae praebuit Decreto N. 4322 diei 24 lunll 1914. At biennio post, id belli curopaei conditio­ nibus exquirentibus, et instantiis plurimorum Ordinario­ rum morem gerens, per Decretum N. 4334 dici 23 Fe­ bruarii 1916 indultum temporaneum concessit quo, pro lampade Ssihi Sacramenti, ultimo loco adhiberi posset etiam lux electrica. lamvero nunc, praesenti bello perdurante atque redeun­ tibus iisdem adiunctis, haec S. Congregatio, auctoritate Summi Pontificis, derogans praescripto canonis 1271 C. I. C. et Ritualis Romani, tit. IV, c. I, n. 6, necnon huius S. Congregationis Decretis, inhaerens vero Decre­ to N. 4334 diei 23 Februarii 1916, rursus remittit Ordi­ nariorum prudentiae ut, peculiaribus huius belli circum­ stantiis sive ordinariis sive extraordinariis perdurantibus, ubicumque oleum olivarum vel cera apum vel penitus deficiant vel sine gravi incommodo et dispendio haberi nequeant, ibi lampas Ssmi Sacramenti aliis oleis, quantum fleri potest vegetabilibus, nutriri possit, ultimo autem loco etiam lux electrica adhibeatur. Item Ordinariorum prudentiae remittit, ut, praesentis belli supradictis adiunctis perdurantibus, in defectu cerae apum, reducatur numerus candelarum pro singulis sacris functionibus rite praescriptus, et huic deficientiae cereo­ rum sufficiantur usque ad numerum requisitum candela­ rum alia lumina, etiam electrica. Contrariis non obstanti­ bus quibuscumque. Die 13 Martii 1942.—C. Card. Salotti, Ep. Praenesti­ nus, Prae/, A. Carinci, Secr. Adn. S. INDELICATO in Apoll. 16 1943) 24; ELIP 56 (1942) 27 NrT 67 (1940-45) 1211. η. 1671-1674 Apostollca Beatissimae Virginis diei 8 Mail 1926 constitu­ tum, tamquam Consilium administrationls Pontificii San­ ctuarii simul habeatur, llludque posthac quatuor constet Consiliariis a Sacra Congregatione Consistonali, proponente Ordinario Praelaturae, nominandis, quorum unus deputa­ bitur ad officium Vicarii Generalis, ad normam luris com­ munis./ 204 Demum quod peculiariter spectat ad Patrum Cardina­ lium Coetum seu Commissionem pro tutela ac vigilantia in res spirituales ac temporales Sanctuarii Pontificii, ea­ dem Constitutione Apostollca confirmatam, Sanctitas Sua decrevit ut ipsam perpetuo constituant Cardinalis a Se­ cretis Sacrae Congregationis Conslstorialis, uti Praeses, Cardinalis Praefectus Sacrae Congregationis ConcQil et Cardinalis a Secretis Status. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 21 Martii 1942.—Fr. R. C. Card. Rossi, a Se­ cretis. V. Santoro, Adsessor. Adn. ME 54 (1942) 116-118. 1673 1942 MAR 23.SC S. OFFICII, DECR. AAS 34 (1942) 100 Proscriptio libri a Otto Karrer conscripti Feria IV, die 18 Martii 1942 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii Emi ac Revihl DD. Cardinales rebus fidei ac morum tutandis praepositi, audito RR. DD. Consulto­ rum voto, damnarunt atque in Indicem librorum prohibi­ torum inserendum mandarunt librum qui inscribitur: Otto Karrer, Gebel, Vorsehung, Wunder. Et sequenti Feria V, die 19 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. Pius Divina Providentia Papa XII in solita audientia Exciho ac Revnio D. Adsessori Sancti Officii impertita, relatam Sibi E inorum Patrum resolutionem adprobavit, confirmavit et publicari iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sancti Officii, die 23 Mar­ tii 1942.—I. Pepe, Supr. S. Congr. S. Officii Notarius. Adn. ME 54 (1942) 59-60. 1674 1942 MAR 24.-VIC. URBIS, STATUTA. PART.· 1672 1942 MAR 21.-SC CONS., DECR. AAS 34 (1942) 203-204 Statuta Piae Unionis «Militiae Mariae Immaculatae» Statuto della Pia Unione «Milizia di Maria Immacolataj» B. VIRGINIS MARIAE A SSMO ROSARIO SEU POMPEIANA Decretum «nullius» de cum regimine Pompeianae Pontificio Sanctuario Mariae a Ssmo Rosario Praelaturae B. Virginis Pompeiana Praelatura nullius, cum Pontificio Sanctua­ rio, lure singulari, ad normam can. 319 § 2 Codicis I. C., regitur, quod Apostolicis Constitutionibus ac Decretis de ipsa latis continetur. Cum vero in his haud omnia caveantur, quae ad eccle­ siasticum regimen, disciplinam et ad minisIratloncm atti­ nent, Ssmus Dominus Noster Pius Div. Prov. Pp. XII benigne statuit, praesenti Consistoriali Decreto, ut pro eadem Praelatura ac Sanctuario, quando speciales dispo­ sitiones In memorato iure particulari desint, leges luris communis, congrua congruis referendo, applicentur. Ordinarius autem, qui Praelaturam regit, ut Delegatus Pontificius Sanctuarium administrabit. Quoniam Insuper territorium Pontificiae Basilicae Bea­ tissimae Mariae Virginis, cum adnexis Operibus a lurisdictione paroeciae Ssmi Salvatoris, in Praelatura exstan­ tis, exemptum manet, Ssiftus Dominus Noster benigne indulget, ut, praeterquam ab Ordinario, etiam a Rectore Basilicae vel, eo deficiente, ab altero sacerdote, ab ipso Ordinario habitualiter delegato, functiones paroeciales ibi­ dem exerceantur, non excepta matrimoniis adsistentlæ servatis tamen de iure servandis. Item statuit ut Consilium Praelaturae, Constitutione Capo I.—Naiura e Fine delta Miliria di Maria Immacolaia e Doveri degli Associati. Art. 1. La Millzia di Maria Immacolata, sorta nellOr­ dine dei Frati Minori Conventual!, è dl natura eminentemente Mariana. Per la quai cosa gli Associati dovranno professare verso la Vcrgine Santlssima una speciale divozionc, che faranno consistere sopra tutto nell'imitazlone dello Sue virtù, e nell’adoperarsi con ognl miglior mezzo possibile per ottenere il fine délia Milizla. Art. 2. Questa Santa Milizia si preflgge corne fine la santificazione propria c del prosslmo, la conversione dei pec­ catori, eretici e scismatici in genere, e in modo particolare dei massoni. Art. 3. Dovere di ogni Socio per ottenere II fine dl tale Assoclazione sarù: a) di fare nei giorno delTiscrizione l’offerta dl se stesso alia Santlssima Vcrgine, quale stramento per la santificazione di tutti, la conversione del peccatori, cre­ tici e scismatici, e in Ispccie dei massoni; b) di portare in d osso la Medaglia Miracol osa dcll'linmacolata; c) dl recitare almeno una volta al gtomo la seguente invocazlone: «O Maria conccplta scnra peccato, pregate per nol che ricorriamo a Vol e per quanti a Vol non ricorrono, in modo speciale per l massoni e per quelli che VI sono raccomandatl». Oppure: «Fatemi degno de lodarvi, o Vergine Immacolata. Daterai forza contre i vostri nemici». Oppure 1’atto dl offerta: «Santlssima Vergine e π. 1075 SC S. OFFICII. DECRETUM DE RADIAESTHESlA CLERICIS PROHIBITA 1942 ΛΙ.ΑΗ 20 di trovare dei Sod Zelatori, ecclesiastici o secolari, i quali rimetteranno i nomi degli Ascritti alia Sede cui appnrVostro servo, mosso nondlmeno dalla mirabile Vostra tengono. pietà e dal desiderio di servirvi, vi eleggo oggi, in presenza dell'Angelo mio Custode e di tutta la Corte celeste, per ArL 5. Affine di rendere più compatta e fnittuosa mia Signora, Avrocata e Madre, e fermamente propongo I'opera loro, gli Zelatori si raduneranno ogni due mesi di volervi sempre servire e di fare quanto potro, perché nella Sede propria per riferire sui lavoro fatto e concreda altri ancora siate amata e servita. VI supplico, dunque, Lare secondo le circostanzc, d'accordo coll'Assistente eccle­ Madre pfetosissima, pel Sangue dei Vostro Figlroolo sparso siastico, 1 mezzi più adatti, per il raggiungimento del fine per me, che mi riceviate nel numero degli altri Vostri de­ della Milizia. Di ogni singola adunanza 1'Assistente eccle­ voti per Vostro servo perpetuo. Assisteteml in tutte le mie siastico o uno degli Zelatori a clô Incaricato darà ampla azionl ed impetratemf Ia grazia che talmente mi porti nei relazione al Direttore nazionale. Se sarù 11 caso, a queste miel pensleri, parole ed opere, che non abbia mai ad of­ adunanze potrà presledere anche 11 Direttore nazionale. fendere gli occhi Vostri purissimi c dei Vostro Divin FiArt. 6. In ogni Sede Filiale della Milizia prcslederà gliuolo. Ricordatevi di me e non mi abbandonate nelTora 1’Assistente ecdesiastlco, 11 quale assieme agll Zelatori e della morte. Cost sia». Zdatrid attendent al miglior andamento della Pia Unione. Capo II.—Norme per appartenere alia Milizia A tale scopo si propone: dl Λfaria Immacolaia a) tenere di tanto in tanto funzioni partlcolari in onore dell'Immacolata nella chiesa od oratorio dove ha ArL 1. Tutti I fedeli cristiani possono appartenere alia Sede la Milizia (cann. 716-717); Milizia di Maria Immacolata, porchè diano ii proprio nome ad una Sede canonicamente eretta. Con do vengono a b) tore con solennftà più volte all'anno, specie nolle partecipare delle indulgenze e privilegi concessi alia Pia feste della Madonna, delle generali ammissloni di Soci alia Unione, Pia Unione, secondo 11 rituale della Milizia; ArL 2. Per I’ammisssione dei Sod gli Assistenti eccle­ e) promuovere la Comuntone Generale menslle a cui siastici e Direttori delle singole Sedi iscriveranno 1 nomi potrebbero intervenire tutti l Soci, anchc per acquistarc nei Registri partlcolari e rilasceranno la Pagella colla Me- rindulgenza plenaria loro concessa (Pio XI, 18 Dicemdaglla benedetta (can. 694 5 2). bre 1926); d) indire delle riunioni pubbliche per illustrare con Capo III.—Norme per erigere canonicamente la Milizia qualche conferenza o trattenimento la natura, lo scopo c i di Maria Immacolata fasti ddla Milizia; Art. 1. I.a Pia Unione della Milizia Immacolata puô e) diffondere 1’idealc e 11 programma della Milizia essere eretta in tutte Je chiese, e negli oratori pubblici e con la stampa, per mezzo di fogliettl di propaganda, artisemlpubblici (can. 712 f 1). coli su bollettinl, giornali, ecc. ArL 2. Per tslituire una Sede Filiale della Milizia di Maria Immacolata si richiede, oltre 1'crezione canonica Capo V.—Gooerno della Milizia di Maria Immacolata fatta In iscritto dall Ordinario dei luogo, 1’aggregazione Art. 1. La Sede Primaria della Milizia di Maria Imma­ alia Sede Primaria di Roma (can. 722 § 1). Art. 3. Perché 1’aggregazione alla Sede Primaria sia colata è a Roma, presso la cappella del Collegio Serafico Internazlonale dei Frati Minori Conventual!. valida, si richiede: ArL 2. Moderatore supremo della Milizia di Maria Im­ a) che la Sede da aggregate! sia glà canonicamente macolata è il Ministro Generale dell'Ordine dei Frati Mi­ eretta (can. 723, n. 1); nori Conventual!, al quale è riservala 1’aggregazione delle b) che 1’aggregazione si faccia coi consenso dell'Or­ Sedi Filiali alia Sede Primaria. dinario dei luogo, dato in Iscritto (ibid., n. 2); ArL 3. Per la dlrezione generale della Milizia è inca­ e) che venga dato alia Sede da aggregarsi 1’elenco ricato dal Moderatore supremo il Direttore Generale con delle Indulgenze e dei privilegi della Pia Unione (Ibid., n. 3). il suo Consiglio generale. Art. 4. AH Ordinario dei luogo spetta pure la nomina Art. 4. L’AssIstente ecclesiastico della Sede Primaria dell’Assis ten te ecclesiastico della Milizia dell'Immacolata è sempre lo stesso Padre Rettore dei Collegio Serafico nelle chiese ed oratori fuori delTOrdine dei Frati Minori Internazlonale. Conventual! (can. 698 § 1).1 Art. 5. Ogni Nazione ha II suo Centro o Sede Nazio­ Art. 5. L’AssIstente ecclesiastico nominato dall’Ordi­ nale, con Direttore nominato dal Consiglio Generale. nario dei luogo sl metta In relazione colla Sede nazionale Art. 6. La R1 vista ufficlale della Milizia è II Cavalière o colla Direzlone generale di Roma. Madré di Dio, Maria, io benchè indegnissimo di cssere .Art. 6. Nelle diocesi. In cul 1'Ordinarlo non giudicasse opportuno 1’erezione canonica della Pia Unione della Mi­ lina dl Maria Immacolata lo Zelatore potrà fare Iscrivere 1 nuovl aspiranti ad altra Sede canonicamente eretta, flno a tanto che non si sarù ottenuta 1’erczione canonica della nuova Sede. Capo IV.—Apostolalo della Milizia di Maria Immacolaia Art. L La Milizia di Maria Immacolata, come tutte le Pie Unioni, lascia ai Soci la massima libertà d'azlone per ottenere il fine ad essa preflsso. Art. 2. Clascun Socio, approfittando di tale libertà, sappia Indirizzare al nobile fine della Pia Unione, oltre il gran mezzo della preghlcra, tutti i mezzi che Γamore del Sacro Cuoie di Gesù, di Maria Immacolata e delle anime gli suggerirà secondo le diverse circostanzc di luoghi, di tempi e di condlzloni di vita in cui avrà a trovarsi. Art. 3. Coloro che s’adopereranno per la propagazione della Milizia dl Maria Immacolata, saranno riconosciuti per Soci Zelatori, ed il loro nome verrù conservato In un apposito registre della Sede Primaria di Roma. Art. 4. Per una maggior diffusione della Milizia e per a «evolare le Lscrizloni, in ciascuna Sede Filiale si curerà 1 Xd Ccdtcc di D.ritlo Caaonloo (cm. d distinti gli offkl di Moderator* owa Dtrettor* e dl CappelUno dalle Pm Unioni. Uuno infatti race! Ma certo lo Spirito di Dio, che rinnova a Noi la etizia di pariare a vol, rinnova in voi la vita e il vigore delle forze per le fatiche sapienti che vi aspettano a tutela del diritto e della giustizia in mezzo al popolo cristiano; laddove la Nostra parola rafferma, corne se le rinnovasse, la dignité e l'autorité che al Tribunale della S. R. Rota i Nostri Predecessor! vollero assegnate e affidate. Lo Spirito di Cristo, Redentore dei genere umano, chc col suo Vangelo elevô a più alta perfezione la fede e il culto del vero Dio, rinnovà anche il costume morale delTuomo e del coniugio umano, restaurando il matrimonio nella sua unité c indissolubilité, che sono, come parlano i fatti, la più estesa materia delle vostre sentenze giudiziarie. Delle condizioni dei matrimonio per la sua validité, degrimpedimenti e degli effetti del vincolo coniugale (salvo la competenza dello Stato riguardo agli effetti meramente civili) è custode e difenditrice la Chlesa con la sua autorité, ricevuta dal divin Fondatore e supremamente impersonata nel Romano Ponteflce. 1. Nelle cause concernenti la incapacité psichica o so­ matica di contrarrc le nozze, non meno che in quelle riguardanti la dichlarazione di/ nullité del matrimonio ο lo 339 sciogiimento, in taluni determinati casi, del vincolo validamente contratto, Noi, nel discorso pronunziato dinanzl a voi l’anno passalo, avemmo ad osservare corne occorra la certezza morale. L’importanza dcll’argomento Ci fa stimar utile di esaminare più accuratamcnte questo concetto; poichè, a norma del can. 1869 § 1, si richiede la certezza morale circa lo stato di fatto della causa da giudicare acciocbè il giudice possa procedere a pronunziare la sua sentenza. Ora taie certczza, la quale si appoggia sulla costanza delle leggi e degli usi che govemano la vita umana, ammette vari gradi. VI è una certczza assoluta, nella quale ogni possibile dubbio circa la vérité del fatto e la insussistenza del con­ trario è totalmente esduso. Taie assoluta certezza perô non è necessaria per proferire la sentenza. In molti cas! raggiungcrla non è possibile agli uomini; l'esigerla equivarrebbe al richiedere cosa irragionevole dal giudice e dalle parti: importerebbe il gravare l'amministrazione della giustizia al di lé di una tollerablle misura, anzi ne incepperebbe in vasta proporzione la via. In opposizione a questo supremo grado di certezza il linguaggio comunc chiama non di rado certa una cognizione che, strettamentc pariando, non merita un tale ap­ pellativo, ma deve qualificarsi come una maggiore o mi­ nore probabilité, perché non csclude ogni ragionevole dubbio e lascia susslstere un fondato timore di errare. Questa probabilité o quasi-certezza non offre una buse sufficiente per una sentenza giudizlaria intorno alla obbiettlva vérité del fatto. In tal caso, quando cloé la mancanza di certezza circa il fatto da giudicare impediscc di pronunziare un giudizio positivo sui merito della causa, la legge. ed in partlcolare rordinamento dei processi, danno al giudice regole obblL gatorie sopra il modo di procedere, ncllc quali le praesumtiones iuris e i favores iuris hanno una Importanxa declsiva. Di queste regole di diritto e di procedura il giudice non puô non tener conto. Sarebbe perô da riguardarsi corne una csagerata o erronea uppllcazione di tali norme e corne • Habita die t mensis Octobris a. 194a. » lOA. XIV. 26. · lox. XVI. 7. · Pj. CHI 30. 2142 η. 1715 PICS XII, ALLOCl’TIO AD ROTAM ROMAN AM - SC RITUUM 1942 OCT 25 decidere sccondo Ia sua propria scienzn e coscicnza sc Ic □na falsa Interprctxizione della volonté dei legislatore, se prove addotte c Ia inchiesta ordinata sono o no sufficien­ il giudke volesse a quelle ricorrcre, quando si ha non solo ti 7, bastevoll doè alia necessaria certezza morale circa Ia una quasi-dcurczza, ma una ccrtezza nel proprio e vero veriti e Ia rcalti dei caso da giudicare. senso. Contre la veriti e la sua sicurn conoscenza non si danno nè presunzloni nè favori di diritto. Senza dubbio possono talvolta sorgere conflitti tra II «formalismo giuridico» e il «Ubero apprczzanicnto delle Tra la certezza assoluta e la quasi-certexza o probabi­ lité sta, come tra duc estremi, quella certezza morale, della prove», ma essi sono nella maggior parte dei casi soltanto quale d'ordinario si traita nelle ouestionl sottoposte al apparenti c quindi d’ordinario non difficilmente solubili. vostro foro, ed a cul No! qui intendlamo principalmcnte di Giacchè, come una è Ia vérité obblettiva, cosl anche la riferirO, Essa, nel lato positivo, è caratterizzata da cid, certezza morale obblettivamente determinata non puô esche esclude ogni fondato o ragionevole dubbio e, cosl consere che una sola. Non è dunque ammissibile che un giu340 siderata, si distingue/essenzialmente dalla menzionata dice dlchlari dl avere pcrsonalmcnte, in base agli atti giuquasi-certezza; del lato poi negativo, lascia susslstere la diziari, la morale certezza circa la vérité del fatto da possibilité assoluta del contrario, e cou dé si differenda giudicare, e al tempo stesso dencghi, In quanto giudice, dall'assoluta certezza. La certezza, di cui ora parliamo, sotto 1'aspetto dei diritlo processuale, la medesima obbictà necessaria e sufficiente per pronunziare una sentenza, tiva certezza. Tali contrast! dovrcbbero pluttosto indurlo anche se nel caso partlcoiare sarebbe possibile di consea un ulteriore e plù accurato esanie dolia causa. Essi de­ guire per via diretta o indlretta una certezza assoluta. rivano non di nido dal fatto che alcuni lati della questio­ Solo cosl puô aversi una regolare e ordinata amministrane, i quali acquistano il loro pleno rilievo e valore soltanto rione della giustizia, che procéda senza inutili rilardi e considerati nell’insieme, non sono stati rettamente valu­ senza ecccssivo gravaroe del tribunaie non meno che dellc ta ti, owero che le norme giuri/dico-formal i sono state 342 parti. interpretate inesat tamen te o applicate conlro 11 senso e la intenzione dei legislatore. Ad ogni modo, la fiducia, 2. Talvolta Ia certezza morale non rlsulta se non dn che i tribunali debbono goderc nel popolo, esige che venuna quantité di indizl e di prove, che, presl singolnrmente, gano evitati e risolti, sempre che sia in qualche maniera non valgono a fondare una vera certezza, e soltanto nel possibile, simili conflitti tra 1’opinlone ufficiale dei giuloro insieme non lasclano plù sorgere per un uomo di sano dici e 1 sentiment! ragioncvoli , Rorni® 1950 4. Celebrato matrimonio, praeter ea quae enunciata p. 53-67. ubi aan datur die· rcxpouiicnum. Eaa tamen inno 1642 tri­ sunt in primo cusu. n. 6, scriptum nuncium de inito con­ buo. quasm· nonnulla rerpecia posteriori» «tat tempori». Adn C iugio mittere tenetur ad parochum sponsi, si sponsus in ZER3A cp. d!. eius paroecia sit baptizatus, ut illud adnotet in renato­ rum libro. 1727 CASUS TERTIUS 1942 . . .. -SC ORIENTALIS, FACULTATES. PART.· Quomodo tete gerere debeant parochi »1 nupturientes sunt divertat dioeceeh et alteruter est eorum subditus Facultates quas s. c. pro ecclesia orientali conce­ dere SOLET ORDINARIIS SIBI SUBIECTIS Praeter observantiam eorum, quae enunclantur in pri­ mo et allero caiu, quaeque ad rem (acere videantur, ante­ CAPUT I.—Facultate» generale» quam matrimonium in aliena dioecesi celebretur, parochus qui matrimonio non assistit, mittere lubetur tempore con­ 1. (Dispensandi el commutandi vola} Dispensandi et com mutandi vota simplicia in alia pia opera; item dispensandi et gruo ante ipsius celebrationem ad canceliariam suae Cu2155 2156 1942 .. .. SC ORIENTALIS. FACULTATES ORDINARIORUM ORIENTALIUM commutandi, ex rationabili causa, super volts privatis Sedi Apostollcae reservatis, quae sunt tantummodo votum per­ fectae ac perpetuae castitatis et votum Ingrediendi in rcligiooem votorum sollemnium, quae emissa fuerint absolute et post completum decimum octavum aetatis annum. 2. (Dispensandi super irregularitatibus) Dispensandi in quibuscumque irregularitatibus, excepta irregularitate fide­ lium qui in crimen hncresis vel apostasiae inciderint, vel Sa­ cros Ordines ab Episcopis haereticis, schismaticis aut aposta­ tis receperint, el clericorum qui In sacris Ordinibus constituti matrimonium quomodocumque attentaverint, quae Supre­ mae Congregationi S. Officii reservantur, atque insuncr Illis exceptis quae ex blgamla vera vel ex homicidio voluntario proveniunt. 3. (Commutandi Divinum O/fichim) · Concedendi ut ob legitimam causam, de qua eius conscientia oneratur, loco Di­ vini Officii rosarium vel alius plus preces recitare possint .* 4. (Induendi vestes lalcales) Permittendi suis sacerdotibus ut vestes lalcales Induant si aliter vel transire ad loca eorum curae commissa, vel in eis permanere non possint. 5. (Dispensandi ab abstinentia et iclunio) Dispensandi in casibus particularibus, quando expedire videbitur, super esu carnium ovorum et lacticlnlorum tempore ieiunlorum et qua­ dragesimarum, non tamen per generale indultum, sed in casi­ bus particularibus. 6. (Consecrandi calices, patenas, etc.) Concedendi uni alterive sacerdoti consecrandi iuxta formam praescriptam calices, patenas et altarium lapides. 7. (Permittendi opera servilia) Dispensandi ex congruenti causa fideles, ut servilibus operibus attendere valeant diebus dominicis, exceptis Paschate et Pentecoste, post tamen Mis­ sae auditionem, si possit audiri: si vero non possit, recitatis precibus suppletivis. 8. (Concedendi licentiam legendi libros prohibitos) Legendi ic retinendi, sub diligenti custodia tamen, ne ad aliorum manus deveniant, ac remoto scandalo, libros ab Apostolica Sede prohibitos; exceptis omnino operibus de obscenis ex pro­ fesso agentibus; libros vero haeresim vel schisma data opera propugnantes, aut ipsa Religionis fundamenta utcumque ever­ tentes, nonnisi ad effectum eos impugnandi, vel in proprii olOcii honestorumque studiorum subsidium. Usdem servatis conditionibus aliis hanc facultatem conce­ dendi. CAPUT Π,—Facultates circa matrimonii sacramentum 9. (Dispensandi super cognatione spirituali) Dispensandi ab impedimento cognationis spiritualis praeter quam inter le­ vantem et levatum, baptizantem et baptizatum. 10. (Dispensandi super publica honestate) Dispensandi super Impedimento publicae honestatis, iustis ex sponsalibus proveniente. 11. (Dispensandi super crimine) Dispensandi super crimi­ nis impedimento, neutro tamen conlugum machinante, tam In matrimoniis contractis renovato secreto a partibus consen­ su, quam in contrahendis, iniuncta in utroque casu gravi poe­ nitentia salutari; nec non restituendi Ius amissum petendi debitum. 12. (Dispensandi super consanguinitate et affinitate) Dis­ pensandi In tertio et quarto consanguinitatis et affinitatis gradu simplici et mixto tantum, et In secundo, tertio et quarto mixtis, tam in contractis quam In contrahendis: et etiam, quoad contracta. In secundo solo, dummodo non attingat pri­ mum, cum iis qui ab hoeresi, vel schismate, vel infidelitate convertuntur ad fidem catholicam, datis, si una pars tantum convertatur, cautionibus ab Ecclesia praescriptis, et in prae­ fatis casibus prolem susceptam declarandi legitimam. 13. (Conditiones in dispensationibus) Hae vero dispensa­ tiones matrimoniales, videlicet n. 9, 10, 11, 12, non conce­ dantur nisi cum clausula: «dummodo mulier rapta non fuerit, vd ti rapta fuerit, in potestate raptoris amplius non existât·, et In dispensatione tenor huiusmodi facultatis inseratur, cum expressione temporis ad quod fuerint concessae. 14. (Dispensandi super affinitate ex copula licita) Dispen­ sandi catholicos sibi sublectos super Impedimento primi gra­ dus simplicis vel etiam mixti cum secundo affinitatis ex eopala licita provenientis in linea collaterali, dummodo iusta ac legitima causa concurrat, in matrimoniis tam contractis quam contrahendis. 15. (Dispensandi super affinitate ex copula illicita) Dis­ pensandi, iusta tamen ac legitima concurrente causa catholi­ cos sibi subditos super primo et secundo gradu simplici et mixto affinitatis ex copula illicita, sive occulta sive publica provenientis. In linea sive collaterali sive recta, dummodo si de linea recta agatur, nullum sit dubium quod coniux possit este proles ab altero contrahentium genita, in matrimoniis tum contractis quam contrahendis. 16. (Dispensandi super votis) Dispensandi —ad effectum tantum matrimonii contrahendi— super voto simplici vir­ ginitatis, castitatis perfectae, non nubendi, suscipiendi ordi­ nes sacros et amplectendi statum religiosum. 17. (Cumulandi dispensationes) Cumulandi dispensationes 1 Facdtatibus quae hoc peculiari signo · afficiuntur, uti valent Ordinarii Uatra pro fidrhbus btini ritus et sacerdotibus latini ritus, qui forte sint a qarcLia Ordinarii Orientalis ritas. quique subsint eorum ordinariae iuvel administra boni. 2157 n. 1727 super Impedimentis matrimonialibus circa quae lidem Ordi­ nario facultas datur, ita ut. uti etiam possit in casibus in qui­ bus duo vel plura simul concurrant ex praedictis impedimen­ tis; nec non concurrente quoque impedimento mixtae religio­ nis, si pro huius dispensatione concedenda facultatem lam obtinuerit; accedentibus tamen iustis iisque gravibus causis, et in urgentioribus casibus pro quibus tempus non suppetat re­ currendi ad Sanctam Sedem, et dummodo singulae facultates, sive primitus ab Ordinario obtentae sive el renovatae, adhuc perdurent, et si agatur de facultatibus pro certo casuum nu­ mero Laxative eidem concessis, hunc numerum non excedant. 18. (Sanandi in radice) Sanandi et convalidandi in ra­ dice per se vel per ecclesiasticum virum ad hoc expresse de­ putandum, matrimonia ob aliquod Impedimentum invalide contracta, dummodo utraque pars In consensu de praesenti perseveret. Ipse vero dispensans, in hoc munere explendo, declaret se agere nomine Sanctitatis Suae, et tanquam ab Apostolica Sede specialiter delegatum; serio moneat, si matrimonium sit cri­ minose invalidum, de gravissimo patrato scelere, salutares poenitentias imponat, et a censuris allisquc ecclesiasticis poe­ nis ob praemissa quomodolibet Incursis absolvat; simulque declaret ob hanc dispensationem sic concessam et acceptam matrimonium fieri validum ac legitimum, et indissolubile eva­ dere iure divino, prolemcnie sive susceptam sive suscipiendam exinde legitimam habendam esse. Cum autem de matrimonii validitate In foro externo constare debeat. Ordinarius nomina, cum reliquis personarum consuetis indicationibus, in regestis matrimoniorum secretorum describi lubeat, simulque autogra­ phum documentum concessionis, communicationis, accepta­ tionis, absolutionis et declarationum ut supra factarum, ser­ vetur in Curia Episcopali, et exemplar authenticum sedulo custodiendum tradatur parti cui interest. In concedenda autem convalidatione vel sanatione in ra­ dice, ct quod attinet ad prolis legitimationem prae oculis habeat normas quae in appendice referuntur [’]. 19. (Sanandi in radice matrimonia invalida inter catholi· cum et acalholicum) Sanandi in radice matrimonia invalide Inita Inter catholicum et acatholicum, pro suo prudenti iudicio et conscientia, dummodo utriusque partis consensus per­ severet, et moraliter certum sit partem acatholicam universae prolis lam natae quam (·] nasclturae baptismum catholicum et catholicam educationem non esse impedituram, sive per se sive per alium ecclesiasticum virum ab ipso Ordinario specia­ liter deputandum, praevia dispensatione super impedimentis luris ecclesiastici quae forte exoritura sint. Ipse vero dispensans serio moneat partem catholicam de gravissimo patrato scelere, salutares el poenitentias Imponat, et a censuris absolvat, si matrimonium contractum fuit co­ ram ministro acatholico; simulque Ipsi declaret, ob hanc disÎjcnsationem ab ea acceptam, matrimonium fieri validum et egitimum, et indissolubile evadere iure divino, et prolem, sive susceptam sive suscipiendam, legitimam habendam esse. Eidem insuper parti catholicae imponat atque declaret obli­ gationem, qua semper tenetur, implendi conditiones ab Ec­ clesia praescriptas: videlicet de conversione confugis ad fidem catholicam pro viribus curanda, ac de universa utriusque sexus prole in catholicae religionis sanctitate baptizanda et edu­ canda, non obstante, si forte adsit. legum civilium oppositione. Cum autem de matrimonii validitate In foro externo consta­ re debeat. Ordinarius nomina, cum reliquis personarum con­ suetis indicationibus in regestis matrimoniorum secretorum describi lubeat, simulque autographum documentum conces­ sionis, communicationis, acceptationis, absolutionis, et decla­ rationum a parte catholica ut supra factarum, servetur In Curia Episcopali, ct exemplar authenticum eidem parti ca­ tholicae sedulo custodiendum tradatur. Ordinarius, in hac sibi concessa facultate explenda, expres­ sam faciat mentionem Apostollcae delegationis. 20. (Dispensandi urgente mortis periculo) Urgente mortis periculo, locorum Ordinarii, ad consulendum conscientiae et, si casus ferat, legitimation! prolis, possunt tum super forma In matrimonii celebratione servanda, tum super omnibus et singulis impedimentis luris ecclesiastici, sive publicis sive oc­ cultis, etiam multiplicibus, exceptis impedimentis provenien­ tibus ex sacro presbyteratus ordine et ex affinitate in linea recta, consummato matrimonio, dispensare proprios subditos ubique commorantes ct omnes in proprio territorio actu de­ gentes, remoto scandalo, et. si dispensatio concedatur super cultus disparitate aut mixta religione, praestitis consuetis cautionibus. 21. (Dispensandi in circumstantiis gravissimis) Possunt quoque Ordinarii locorum, sub clausulis In praecedenti nu­ mero expressis, dispensationem concedere super omnibus im­ pedimentis quae in praecedenti numero memorata sunt, quo­ ties impedimentum detegatur cum lam omnia sunt parata ad nuptias, nec matrimonium, sine probabili gravis mali periculo, differri possit usque dum a Sancta Sede dispensatio obti­ neatur. Haec facultas valet quoque pro convalidatione matrimonii iam contracti, si Idem periculum sit in mora nec tempus sup­ petat recurrendi ad Sanctam Sedem. p Agitur de normis in canonibus x 131-1x40 Codicis luris canonici pro latinls sancitis]. p Haec verba expuncta sunt e textu Facultatum, nata certitudo moralis exigitur tantum pro prole aascltura. dum suftki! prombsio seria pro prole iam nata]. 2158 SC ORIENTALIS, FACULTATES ORDINARIORUM ORIENTALIUM η, 1727 1042 ,. .. munione refectis, si tamen ex concursu populi et expositione Sanctissimi Sacramenti nulla probabllfs suspicio sit sacrilegii ab hcreticis et infidelibus, aut offensionis n magistratibus. 22. (Permittendi celebrationem extra ecclesiam) Permitten­ 38. (Erigendi Viam Crucis) Benedicendi rt erigendi sive di sub sacerdotibus et misslonariis operam dantibus in sua per se, sive per alium presbyterum ad id specialiter deputan­ eparthia ut Missam celebrare possint —in casu necessitatis— dum, pium exercitium Viae Crucis, in locis suae iurisdfctlonl etiam sine ministro, sub dio et sub terra, loco tamen decenti, sublectis, ubi non adsint Religiosi Frnnciscales, cum applica­ et praesentibus haereticis, schismaticis, infidelibus et excom­ tione Indulgentiarum, quae huiusmodi exercitium peragen­ municatis, si aliter celebrare nequeant; atque ut Missa cele­ tibus a Summis Pontificibus Impertitae sunt; dato tamen de­ brari queat una hora post mediam noctem. creto in singulis casibus pro unaquaque stationum erectione, 23. (Permittendi celebrationem missae in mari) Conce­ sub poena nullitatis. dendi suis presbyteris facultatem celebrandi in navi sacro­ 39. (Applicandi crucifixis indulgentias Viae Crucis) Be­ sanctam Missae sacrificium, durante dumtaxat tempore iti­ nedicendi, unico crucis signo (gratis quocumque titulo), cru­ neris, dummodo locus, in quo Missa peragenda est, nihil inde­ ces cum simulacro cx metallo, ebore, ligno aliave huiusmodi cens aut indecorum praescierat, mare aut flumen sit adeo non fragili materia, imaginem Domini Nostri lesu Christi tranquillum ut quodeumque e Calice effusionis sacrarum spe­ cruci affixi referente, eisdemque applicandi omnes sacrae Viae elerum periculum absit atque sacerdos, si adsit, celebranti Crucis Indulgentias pro infirmis, navigantibus, carceribus de­ presbytero adsistat. tentis, in partibus infidelium commorantibus nllisque a visi­ 24. (Permittendi tres missas in Xafioitalr Domini) · Per­ tandis eiusdem Viae Crucis stationibus legitime impeditis; mittendi ut in ecclesiis sui territorii tres Missae statim post dummodo, ad normam Decretorum «Urbis et Orbis» diei 16 Sep­ mediam noctem Nativitatis Domini celebrari possint, cum tembris 1859 et Sacrae Paenitentiariac dici I I decembris 1917, potestate administrandi fidelibus sacram Communionem, cau­ 25 martil 1931 et 20 octobris 1931, crucifixum ad hoc bene­ to tamen ut omnia debita reverentia fiant. dictum manu tenentes recitent, saltem corde contrito cum 25. (Deferendi Ssifium occulte) Deferendi Sanctissimum pia recordatione Passionis Domini, viginti Pater, Aoe et Gloria, Sacramentum occulte ad infirmos, sine lumine, illudque sine unum nempe pro qualibet statione, quinque in memoriam eodem retinendi pro iisdem infirmis, loco tamen decenti, si sacrorum Vulnerum D. N. I. C. ac unum iuxta mentem Sum­ ab haereticis aut infidelibus sit periculum sacniegii. mi Pontificis; aut, si agatur de infirmis, qui ob suae infirmi­ tatis seu naturam seu gravitatem nec horum viginti Paler, 26. (Dispensandi super ieiunio eucharistico) Concedendi Ave et Gloria recitationem absque gravi incommodo aut diffi­ infirmis decumbentibus, de quibus certa spes non adest ut cultate peragere valeant, crucifixum ut supra benedictum, eis dto convalescant, etiam ante plenum mensem a quo decum­ a sacerdote vel ab aha persona exhibitum, cum affectu et bunt, ut sacram Communionem sumere possint bis vel 1er in animo contrito osculentur vel etiam tantum intueantur, bre­ hebdomada. etsi aliquam medicinam vel aliquid per modum vem insimul, si possint, aliquam orationem vel precem iacupotus sumpserinL latoriam In memoriam Passionis et Mortis Domini recitando. Eamdem concessionem facere etiam cotidie sacerdotibus vel 40. /Erigendi Con fraternitates) Erigendi in locis suae religiosis sive viris sire mulieribus, etsi antea aliquam medi­ iurisdictioni sublectis, exceptis locis ubi adsint Regulares ex cinam vel aliquid per modum potus sumpserint, ad sacram privilegio sui Ordinis eiusmodi facultate gaudentes, omnes Communionem recipiendam, non autem ad Missae celebra­ Confraternitates a S. Sede approbatas. Confraternitatc Ssmi tionem. Hosarii excepta; iisque adsenhendi utriusque sexus Christifi27. /Conficiendi olea sacra) · Conficiendi olea sacra cum deles, dummodo sint praesentes in loco adseriptionis, eorumsacerdotibus quos potuerit habere: et si necessitas urgeat, que nomina In albo relativae Confraternitatis recenseantur; etiam extra diem Coenae Domini. necnon benedicendi Coronas et Scapularia earumdera Soda­ litatum propria, eaque fidelibus imponendi» cum applicatione 28. (Dispensandi super defectu aetatis) Dispensandi su­ per defectu aetatis unius anni ob operariorum penuriam, ut omnium et singularum Indulgentiarum et Privilegiorum, quae promoveri possint ad sacerdotium, sl alias Idonei sint, et di­ Summi Pontifices memoratis Confrnternitatlbus impertiti sunt. midiam partem quarti anni cursus theologici rite absolverint. 41. (Benedicendi et imponendi 5 scapularia sub unica 29. /Conferendi ordines exfra tempus et sine Interstitiis) formula) Exceptis locis ubi adsunt Regulares ex privilegio Conferendi ordines minores omnes simul, etiam cum prima sui Ordinis eiusmodi facultate gaudentes, adseribendi chritonsura, lusta de rausa. stifideles Confratemitatibus Ssihae Trinitatis, D. Alariae Vir­ ginis de Monte Carmelo et Septem Dolorum eiusdem B. Μ- V. Conferendi omnes sacros ordines, etiam maiores, extra tem­ ac benedicendi coronas et scapularia earumdem Confraternipora et non servatis interstitiis, usque ad presbyteratum in­ tatum propria, pariterque benedicendi scapularia Passionis clusive, dummodo necessitas sacerdotum ibi urgeat et dum­ D. N. J. C. et Immaculatae Conceptionis B. Ai. V~, eaque modo ordinum collatio flat diebus dominicis aut festis de fidelibus Imponendi cum applicatione omnium et singularum praecepto. Indulgentiarum et Privilegiorum, quae Summi Pontifices me­ moratis Confraternitatibus et fidelibus praedicta scapularia CAPUT IV.—Facultates circa mdulgeotias suscipientibus et Restantibus impertiti sunt, dummodo non adseribantur nisi fideles qui praesentes sint in loco adserip(Ex commissione habita a S. PoenUentlaria Apaslolica) tion is; addita etiam potestate adhibendi, quoad benedictionem 30. (Largiendi ter indulgentiam plenariam) Largiendi 1er et impositionem eorumdem scapularium, unicam formulam in anno, occasione sacrorum sollemnium. Indulgentiam plena­ a Sancta Sede approbatam, quae In fine refertur (·]riam ehrhtifldelibus qui, confessi ac sacra Communione re­ 42. (Benedicendi coronas, rosaria, etc.) Benedicendi unico fecti. aliquam ecclesiam vel publicum aut, pro legitime uten­ Crucis signo Coronas, Rosaria, Cruces, Crucifixos, parvas Sta­ tibus, semipublicum oratorium visitaverint, ibique ad men­ tuas ac Numismata, eisque applicandi Indulgentias a Sancti­ tem Summi Pontificis preces fuderint. tate Sua concessas *(), ut in elencho qui In appendice inveni­ 31. (Canted. Indui?, plen. In actu visitationis) Concedendi tur, nec non applicandi Coronis precatorils Indulgentias a S. Indulgentiam plenariam In actu visitationis paroeciae, suetis Birgitta nuncupatas, quae parlier In fine reperiuntur. conditionibus lucrandam. •IX (Applicandi indulgentiam quingentorum dierum coro­ 32. f Impertiendi Bcnrd let Ionem Aposlolieam) Impertiendi nis) Benedicendi, unico Crucis signo, Coronas eisque adnecBenedictionem Apostolicam. servatis de lare servandis, 1er in tendi Indulgentiam quingentorum dierum, defunctis quoque anno, in magnis sollemnitatibus, cum indulgentia plenaria, applicabilem, a ChrisUfldelibus lucrandam quoties aliquam ex appUcabili quoque animabus In purgatorio detentis, ab lis eisdem Coronis manu gerentes. Orationem Dominicam vel acquirenda qui, confess! ac S. Communione refecti, praefatam Angelicam Salutationem devolo recitaverint; dummodo ta­ Benedictionem devote acceperint et ad mentem Summi Pon­ men Coronae ita benedicendae iuxta typum Coronarum Ssiiii tificis aliquam precem fuderint. Rosarii B. Μ. V. confertae sint. 33. Concedendi indulgentiam plenariam, suetis conditio­ 44. (Applicandi Indulgentiam plenariam crucifixis pro mo­ nibus, primo convenis ab haeres! et ad sinum Catholicae Eci ribundis) Benedicendi unieo Crucis signo. Crucifixos cx me­ cledae redeuntibus. tallo aliave solida materia confectos, eisque applicandi ple­ nariam Indulgentiam α quocumque christifldeli lucrandam, 31. (Concedendi Indulgentiam plenariam in articulo mortis) qui in mortis articulo constitutus, aliquem ex huiusmodi Impertiendi christiftdelibus In articulo morti * constitutis, se­ Crucifixis, etiamsi ad cum non pertineat, osculatus fuerit, vel cundum formam a probati» Hturgicis libris traditam, benedic­ quomodocumque tetigerit; dummodo confessus ac S. Com­ tionem apostoticam cum Indulgentia plenaria, lucranda ab munione refectus, vel si id tacere nequiverit, saltem contritus, iisdem fidelibus qui. confessi uc X Communione retecti vel, Sanctissimum lesu Nomen, ore si potuerit, sin minus corde, « Id tacere nequiverint, saltem con’riti, sanctissimum lesu devote invocaverit, et mortem tamquam peccati stipendium Notato ure si potuerint, sin minus corde, devote Invocaverint et mortem, tanquatn peccati stipendium» de manu Domini de manu Domini patienter susceperit. patienter susceperint. 45. (Concedendi indulgenliam plenariam iis nui vacant exercitiis spiritualibus) Concedendi sive per se si^e η^Γαίϊοχ 35. /Concedendi Indulgentiam plenariam indie Con/irmafloIndulgentiam plenariam ab lis lucrandam, qui nls) Concedendi indulgentiam plenariam die S. Confirmatio­ spintualibus exercitiis saltem per triduum intearum vacave­ ni», omnlbas qui «aeramentum receperint et Illis, qui sacrae rint sueti * conditionibus «ersatis. 'ncasetnnctlonl adstlterint, suetis conditionibus servatis. ,1*· . (Concedendi Indulgentiam plenariam in fine missio­ 36 (Concedendi indulpenliam plenariam in die primae nis) Impertiendi vel per se vel per Patres Missionaries okv Comm an fanis) Concedendi indulgentiam plenariam die pri­ nlbus ac singulis utriusque sexus ChrisUndelibu», nui wiritunmae CnmmaTitoni». omnibus que prima vice Pune Coelesti se Ubus exercitiis seu sacris missionibus, ultra refecerint, et ehristifldrllbus omnibus, qui. suetis conditioni­ interfuerint, et benedictioni cum Cruce, in Tine bus podiis, adslitrrmt sacrae functioni. concionis impertiendae, vere poenitentek confitear X™ 37. (Concedendi Indulgentiam plenariam in oratione aua Communione refecti, adstlterinl, atque Ecclesiam In qua ?o™ drag inia horarum; · Concedendi ter In anno, indulgentiam plenariam in oratione quadraginta horarum indicenda diebus P Vide prasdrcura form ibra aped AAS 25 (im»i yivt.o. Π p ,,,.1 (· .Unur lodtdrnüii Apostnbm). lLE ”75) Ordinariis bene vids, curistlhdeilbu» confessis et sacra Com- CAPUT ΠΙ.—FacolUtes area alia ^aenmnsu 2159 η. 1727 SC ORIENTAL IS. FACULTATES ORDINARIORUM ORIENTALIUM 1942 .. .. dones huiusmodi habebuntur devoto visitaverint, ibique per aliquod temporis spatium pias ad Deum preces effuderint pro Sindae Fidei propagatione et ad mentem Sanctitatis Suae, Aoostoiicam Benedictionem cum Plenaria Indulgentia, applicabili quoque per modum suffragii animabus in purgatorio detentis. 47. (indultum personale altaris privilégiait ) Indultum personale perpetuum nitaris privilégiât!, quater in hebdoma­ da. dummodo Intuitu huius privilegii nihil omnino, praeter consuetam eleemosynam, percipiatur. at. absolutiones, dispensationes, concessiones omnes exinde ?’mpertitae uti ratae atque validae habeantur. Insuper datis CAPUT V.—Facultates pro foro interno (Ex Sacra Poenllentiarla Apostolica) 48. (Absolvendi a censuris) Absolvendi in foro conscien­ tiae ab omnibus censuris Apostolicae Sedi sive simpliciter sive speciali modo reservatis, exceptis censuris specialissimo modo reservatis Sanctae Sedi. In casibus urgentiorlbus, si nempe censurae latae sententiae exterius servari nequeant sine periculo gravis scandali vel infamiae, aut sl durum sit poenitenti in statu gravis peccati permanere per tempus necessarium ut Superior competens provideat, tunc quilibet confcssarius in foro sacramcntnli ab eisdem, quoquo modo reservatis, absolvere potest, iniuncto onere recurrendi, sub poena reincidcntine, intra mensem, sal­ tem per epistolam et per confessorium, si id fieri possit sine gravi incommodo, reticito nomine, ad S. Pocnitentiariam vel ad Superiorem hac facultate praeditum et standi eius man­ datu. 49. (Dispensandi super impedimento criminis) Dispensan­ di super occulto criminis impedimento, neutro tamen coniugum machinante, tum in matrimoniis contractis, renovato secreto a partibus consensu, tum in contrahendis, iniuncta in utroque casu gravi poenitentia salutari —Restituendi Ius amis­ sum petendi debitum. 50. (Dispensandi a beneficio dimittendo) Dispensandi In foro conscientiae, sanando titulum, bencficlatos a dimittendo beneficio, invalide suscepto ob occultum simonlae crimen, si beneficium fuerit paroeciale et praesto non sint alii sacerdotes qui ipsi praefici possint; necnon condonandi fructus invalide perceptos partialiter vel totaliter, iuxta diversas casus cir­ cumstantias. imposita poenitentia salutari et aliqua eleemo­ syna, prudenti sui iudicio. operibus piis vel pauperibus ero­ ganda. Adxotanda.—1. Ordinarius recensitis facultatibus pro foro conscientiae, etiam extra sacramcntalem confessionem, intra fines suae iurisdictionis. et cum suis subditis etiam extra, uti valebit, quavis exclusa mercede et facta mentione aposlolicae delegationis. 2. Ordinarius insuper praedictas facultates, omnes vel nonnullas, pro casibus particularibus vel habitualiter, sacer­ dotibus idoneis suae Ecclesiae subdelegare poterit, in sacramentall confessione dumtaxat ab ipsis exercendas. I. Absolvendi quoscumquc poenitentes (exceptis haere­ ticis haeresim inter fideles e proposito disseminantibus) a quibusvis censuris ct poenis ecclesiasticis ob haereses tam ne­ mine audiente quam coram aliis extematas incursis, postquam tamen poenitens magistros ex professo haercticalis doctrinae, si quos noverit, nc personas ecclesiasticas et religiosas, si quas hac In re complices habuerit, prout de Iure, denunciaverit; et quatenus ob iustns causas huiusmodi denunclatio ante abso­ lutionem peragi nequeat, facta ab eo seria promissione denunclutloncm ipsam peragendi cum primum et cpio meliori modo fieri poterit, ct postquam in singulis casibus haereses coram absolvente secreto abiurnverit; iniuncta pro modo excessuum gravi poenitentia salutari cum frequentia sacramentorum, et obligatione se retractandi apud personas coram quibus hae­ reses manifestavit, atque illata scandala reparandi. II. /Kbsolvcndi a censuris et poenis ecclesiasticis eos qui libros apostatarum, haereticorum aut schismaticorum, apo­ stasiam, haeresim aut schisma propugnantes, aliosve per Apostolicas Litteras nominatim prohibitos defenderint aut scienter sine debita licentia legerint vel retinuerint; iniuncta congrua poenitentia salutari ac firma obligatione supradictos libros, quantum fieri poterit, ante absolutionem, destruendi vel Ordinario aut confcssario tradendi. III. Absolvendi a censuris eos qui impediverint directe vel indirecte exercitium iurisdictionis ecclesiasticae sive interni sive externi fori, ad hoc recurrentes ad quamlibet laicalem potestatem. IV. Absolvendi a censuris da poenis ecclesiasticis circa duellum statutis, m casibus dumtaxat ad forum externum non deductis; iniuncta gravi poenitentia salutari et aliis iniunctis, quae fuerint de iure iniungenda. V.Absolvendi α censuris et poenis ecclesiasticis eos qui nomen dederint sectae massonicae aliisque eiusdem generis associationibus quae contra Ecclesiam vel legitimas civiles potestates machinantur; ita tamen ut a respectiva secta vel associatione omnino se separent eamque abjurent; denunclent, iuxta can. 2336 § 2, personas ecclesiasticas et religiosas, si quas eidem adscrlptas noverint; libros, manuscripta ac signa eamdem respicientia, si qua retineant, in manus absolventis tradant, ad S. Officium quamprimum caute transmittenda aut saltem, si (ustae gravesque causae Id postulent, destruen­ da; iniuncta pro modo culparum gravi poenitentia salutari cum frequentatione sacramentalis confessionis et obligatione illata scandala reparandi. VI. Absolvendi a censuris et poenis ecclesiasticis eos qui clausuram Regularium utriusque sexus sine legitima licentia ingressi fuerint, necnon qui eos introduxerint vel admiserint; dummodo tamen id factum non fuerit ad finem utcumque graviter criminosum, etiam effectu non secuto, nec ad exter­ num forum deductum; congrua pro modo culpae poenitentia salutari iniuncta. VII. Dispensandi ad petendum debitum coniugale cum transgressore voti castitatis perfectae et perpetuae, privathn post completum XVIII aetatis annum emissi, qui matrimo­ nium cum dicto voto contraxerit, huiusmodi poenitentem mo­ nendo, ipsum ad idem votum servandum teneri tam extra licitum matrimonii usum quam si conlugl supervixerit. VIII. Dispensandi super occulto criminis impedimento, dummodo sit absque ulla machinatione, et agatur de matri­ monio iam contracto; monitis putatis coniugibus de necessaria consensus secreta renovatione, ac Iniuncta gravi et diuturna poenitentia salutari. Item dispensandi super eodem occulto Impedimento, dum­ modo pariter sit absque ulla machinatione, etiam in matrimo­ niis contrahendis, iniuncta gravi et diuturna poenitentia sa­ lutari. IX. Dispensandi ab irregularitate cx homicidio voluntario aut abortu, de qua in can. 985 £ 4, sed ad hoc dumtaxat ut poenitens ordines iam susceptos sine infamiae vel scandali periculo exercere queat; iniuncto eidem poenitenti onere intra mensem, saltem per epistolam, per alium vel per se. reticito nomine, docendo de omnibus casus circumstantiis, et praeser­ tim quoties delictum patraverit, ad S. P. recurrendi ct standi eius mandatis, sub poena suspensionis u divinis ipso facto incurrendae. CAPUT VI.—Facultates pro ipso Ordinario 51. (Lucrandi sibi indulgentias) Lucrandi indulgentias quas aliis, vi facultatum sibi concessarum, impertiendas con­ suerit, impletis tumen conditionibus. 52. (Utendi pro se facultatibus quas concesserit) Utendi Ipse personaliter. In iisdem tamen adiunctis, facultatibus seu permissionibus, quas concedendas esse censuerit, intra limites in singulis articulis expressos. 53. (Asservandi Ssrtium) Asservandi in sacello domus stabUls suae residentiac Ssrhum Eucharistiae Sacramentum, ea lege ut omnino diligenter custodiatur et secluso quovis periculo profanationis, ab Infidelibus vel haereticis alllsquc omnibus plene servatis iuxta liturgicas leges. CAPUT VII.—Animadversionei 54. (Subdelegandi facultas) Facultates caracterem episco­ palem non requirentes. Ordinarius suis sacerdotibus subdele­ gare potest, pro sua prudentia ct iudicio. 55. (De usu facultatum) Facultatibus omnibus supradlctis Ordinarius sive per se sive per alios uti tantum valet infra limites suae iurisdictionis. Eas gratis et sine ulla mercede exerceat, factaque semper mentione Apostoilcae delegationis. 56. (De relatione ad Sacram Congregationem mittenda) Ordinarius in fine cuiuslibet anni referat ad Sacram Congre­ gationem de numero ct specie dispensationum super impedi­ mentis matrimonialibus quas, vigore harum facultatum, ipse elargitus fuerit. 57. (De expiratlone facultatum^ earumque temporanea vali­ ditate) Quod si forte, ex oblivione vel inadvertentia ultra tempus praefinitum, his facultatibus Odinarium uti contin- 2161 ab Ordinario precibus pro renovatione seu prorogatione earum facultatum, ipsae in suo robore perseverare censeantur, usque dura responsum huius Sacrae Congregationis ad eumdem Or­ dinarium pervenerit. Hae facultates ad .... ......................................... valiturae. Specimen.—Praxis s. paenitentiariae ♦ E foliis eiusdem S. C. oro Ecclesia Oriental! 2162 ANNUS 1728 1943 IAN 25.-SC CONCILII, LIT. CIRC. PART.· Circa tutelam aedium operumque artis sacrae IX ITALIA, DURANTE BELLO Roma, 25 Gennalo 1943 EcccUenza Rererendiuinia, Attese le eccezionali clrcostanze dei momento occorre prendere con la maggiore sollecitudine prowedimenti adeguali per salvaguardare, nei limit! dei possibile, le chiese e gli aïtri édifie! ecclesiastici e religiosi, nonchè le opere d’arte in essi contenute, le quali costitoiscono cosi importante patrimonio storico o artlstico, spesso dl ineslimabile valoir e destinato ad assicurare 1'eserdzio dei sacro ministère ed ii decoro dei culto catlolico. A tai fine prego 1'Eccelienza Vostra Reverendissima affinchè, con fo zelo che La distingue, voglia impartira a tutti I parroci e rettori dl chiese, anche religiose, ed agli altri enti intéressât!, opportune disposlzioni per 1’esecuzione d! quanto segue: 1. Prowedcre alla migllor tutela possibile dei predetti edlflcl, con speciale rigaardo a quelil di importanza storica o artistlca, e perciô, ira 1’altro, sgombrare sollecitamente dalle materie combustlbill, che potrebbero aggra­ vare ed estendere eventual! Incendi, le soffitte ed 1 ripostlgli situât! nelle parti pia elevate ed esposle degli edifici medeslmi, o comunque ad essi adiacenti. Per rimuovere tempestivamente tali materie, anche se per la loro utilitâ men tino di essere conservate, possono prendersi accordi con la R. Soprintendcnza ai Monumenti, che ha già ricevuto superiori islruzloni In proposito; 2. Stabilire prevle intese con la medesima R. Soprintendenza anche per asslcurare, in casi d’incendlo o dl aitro grave danno, un pronto ed efficace servizio di primo In­ tervento, precisando in tempo auale concorso 1 detli par­ roci e rettori di chiese debbano dare con personale proprio alie squadre di soccorso, o coadiuvandole neJTopera ma­ teriale, o almeno facendole assistere per fomire pratiche indicazioni sulla disposlzione degli ambienti e passaggi in­ terni degli edifici stessi, necessarie a rendere pîù spedlta, nei momento dei pcrlcolo o del danno, 1'azione dei soccorsL 3. Far proteggere, ad opera della R. Soprintendenza alie Gallerie, le statue, i bassorillevi, gli affreschl e gli altri oggetti di pregio storico o art Is 11 co che non possano essere rimossl. 4. Rimuovere temporancamente, d’accordo con il R. Soprintendente alie Gallerie, tutte quelle opere (tavole, paramenti, vasi sacri, clmeli, ecc.) di valore storico o artistlco, che non convcnga lusciore esposte a eventual! dan­ ni e che d'altronde non siano indispensablll per 11 momento all'esercizlo del culto. Alcune di tali opere probabilmente sono giA state trasportate in luoghi plù sicuri; convlene ora riesaminare quali altre debbano essere rimossc e col­ locate in ambienti chc offrano maggiore sicurczza, preferibilmentc nei Museo dlocesano o in altri edificl ecclesiastici. 3. Ove ciô non risultl possibile, e sia necessario affldare ai RH. Soprintcndentl o a loro incaricati 11 trasferi­ mcnto e la custodia di dette opere, I rispeltlvl enti eccle­ siastici o religiosi se ne faranno rilasciare regolari verbali dl conscgna, con 1’indicazione dello stato attuale dei slngoll oggetti, mero, nei casi plù urgenti, almeno una ricevuti prowisoria. da complétant non appena sarù pos­ sibile. G. L'eventuale conscgna dl opere d’arte sacra o dl aitro materiale al RR. Soprintendenti o a loro incaricati non es’me 1 rappresentanti degli enti religiosi da og­ ni loro responsabilité, nè dalla necessaria vigilanza nelle oprnulnni, da fani con le dovute cautele, dl rimozlone, d’lmbaUagglo e di trasferimento. Essi pertanto debbono Accertani che I luoghi e le modnllia del ricovcro dl quanto oppartiene al proprio ente corrispondano alio 21 <9 1943 scopo, sia per Ia buona conservazlone degli oggetti, sia per la slcurczza contre eventual! dannl o furti. 7. In occasione di eventual! incursioni e conscguenti danni sarà dovere dei parroci e rettori di chiese, anche reli­ giose, di assistere alie opcrazioni di sgombro delie rovine per il ricupero di oggetti sacri e di aitro materiale, onde siano evitati ulteriori deteriorainenti, trasferimenti o di­ spersioni. 8. La Commissione diocesana per 1’arte sacra, coadiuvata, ove occorra, da altre persone competenti e di fiducia dell’EcceUenza Vostra, dovrà esplicare opera di vigilanza nonchè di assistenza agli enti ecclesiastici e religiosi, agevolandoli nei loro compito. 9. Totte le spese per le suddette opere di difesa, di remozione, di trasferimcnto e di custodia delie opere d'ar­ te come pure quelle dei loro ricollocamento nella propria sede, sono assunte dallo Stato ai sensi dell'unita Circolare n. 157, dei 29 dicembre 1942, emanata dal .Ministère deli’Educazione Nazionale. Data I’importanza del fine, a cui si ispirano queste nor­ me, che è appunto la tutela e conservazlone de! patrimo­ nio specialmente di pregio storico o artistico di cotesta Diocesi, sono sicuro che l'Eccellenza Vostra si impegnarà con ogni sollecitudine affinchè le medesime abbiano la plù fedele esecuzione. Con sensi, intanto, dl ben distinta stima mi confermo dell'Eccellenza Vostra Revma affmo come fratello.— F. Card. Marsiaqgi, Prefetlo. G. Bruno, Segretario. • Ordinariis Italiae. Prof. N. 288/43 : ME 55 (1943) 9-11. 1729 1943 IAN 25.-COM. INTP., RESP. AAS 35 (1943) 58 RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA 1—De delegato episcopali quoad siatrimonia. 2—De CURATORE DEMENTIS Etfii Patres Pontiflcae Commissionis ad Codicis canones authentice interpretandos, propositis in plenario coetu quae seouuntur dubiis, responderi mandarunt ut infra ad sin­ gula: I.—De delegato episcopali quoad matrimonia D. An Delegato episcopali, cui conceditur facultas de­ legata ad universitatem negotiorum iuxta canonem 199 f 1, hoc ipso concessa Intelligatur vel saltem concedi pos­ sit delegatio generalis ad assistendum matrimoniis, atten­ to canone 1096 ( 1. R. Ne^a/lrc. 2.—De curatore dementis D. I. Utram vi canonis 1651 J 1 et § 2 ad curatorem dandum ils, qui rationis usu destituti vel minus firmae men­ tis sunt, requiratur regulare iudicium. an sufficiat decre­ tum Ordinarii, praevia eiusdem prudenti inquisitione. II. Utrum denuntiatio citationis et communicatio sen­ tentiae, dc quibus in canonibus 1712 et 1877, fleri debeant ipsi rationis usu destituto aut mente infirmo, an eorumdem curatori legitime constituto. R. Ad I el II: xVegafiw ad primam partem, altirmailoe ad secandam. Datum Romae, e Civitate Vaticana, die 25 mensis lanuarii, anno 1943.—Card. M. Massimi, Praeses. I. Bruno, Secretorius. Adn. Ph. AGUIRRE in PrM 32 (1&43) 2S2-2S6·. E. BERGH in NrT ΒΊ (1940-45) 1105-1106; REGA7TLLO n. 554.734; ME 55 (1M31 21-àï 155-157. J 2164 1843 IAN 26-FEB » SC S. OFFICII-SACRAMENT. -CONCILII-RELIGIOSORUM 1730 1732 1943 IAN 26.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 35 (1943) 25 Proscriptio libri ab stephanos η. 1730-1733 Johannes conscripti Feria IV, die 20 ianuarii 2943 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii Emi ac Revrtd Domini Cardinales rebus fi­ dei ac morum tutandis praepositi, audito RR. DD. Con­ sultorum voto, damnarunt atque in Indicem librorum pro­ hibitorum inserendum mandarunt librum qui inscribitur; Stephanos Johannes, Christliche Einheit im Zeichen des Kreuzes. Et sequenti feria V, die 21 eiusdem mensis et anni, Ssrtius D. N. Pius divina Providentia Papa XII, in solita audientia Excmo ac Reviïio D. Adsessori Sancti Officii im­ pertita, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit, confirmavit et publicari iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sancti Officii, die 26 lanuarii 1943.—Ioannes Pepe, Supr. S. Congr. Sancti Offlcil Notarius. 1943 FEB 3.-SC CONCILII, INDULTUM. PART.· Facultas datur adimplendi praeceptum paschale INDE A FERIA IV CINERUM IN ARCHIDIOECESl TOLETANA Preces—Archiepiscopus Toletanus, ad pedes Sancti­ tatis Vestrae humiliter orovolutus, reverenter exponit quod multo abhinc ante Codicem fideles solebant in His­ pania adimplere praeceptum paschale toto tempore Qua­ dragesimae; quo insuper, maxime conveniens censetur hoc tempus ad praefatam obligationem implendam in hac dioecesi, Ita ut personarum et locorum adiuncta suadeant tempus anticipare a feria IV Cinerum. Quare a Sanctitate Vestra enixe postulat indultum ut fideles archidioecesis Toletanae praeceptum paschale a Feria IV Cinerum adim­ plere valeant. Et Deus, etc. Rescr.—Sacra Congregatio Concilii, attentis expositis ab Archiepiscopo Toletano, eidem benigne tribuit facul­ tatem iuxta preces per quinquennium. Datum Romae, die 3 februarii 1943.—F. Card. Marmaggi, Praef. J. Bruno, Secr. * Ordinario Toletano: Duitradôn del Clero 36 (1943) 222. 1731 1943 FEB 2.-SC SACRAMENTORUM, RESP. PART.· 1733 Solvuntur dubia circa iusiurandum sponsorum, li­ centiam MATRIMONIIS ADSISTENDI, NOTI FI CATI ON EM ET ADNOTATIONEM CELEBRATI MATRIMONII IN ITALIA 2 febbraio 1943 1. ® Dubbio. Alcuni parroci temono, che venga mcnomato il valore dei giuramento, se uno sposo che ha già deposto sotto giuramento per lo stato libero nell’esamc dello sposo (Mod. I) [x] debba ripetere (Mod. IV) la medesima cosa nei casi quando si rende necessario ii giuramento suppletorio. Domandano, se non sia sufficiente il giuramento prestato colTesame, facendo presente in quell'occasione il monito contenuto nelTAllegatum IV, salvo di procedere in casi speciali come è previsto per il giudice nei can. 1768. Risposta. II giuramento degli sposi nelVesame è generico, riguarda cioè tutte le risposte in esso contenait; quelio suppletorio inueee è specifico e riguarda ia sola libertà di stato separatamente. Questo d'altronde è obbligaliorio soltanto quando la prova legale dello stato libero non è sufficiente. E ciô puô spiegarsi a chi deue preslarlo. 2. ® Dubbio.—Se il Mod. XIII delTIstruzione 1-7-1929 è sostituito daU’rVllegatum V? Risposta. Al/irmative. 3. ® Dubbio.—Quando il parroco coli’Allegatum V dà la licenza per aitro parroco entra la diocesi, il quale deve conservarlo nell’archivio (Istr. 4, a): 1)è necessario inviargli anche gll altri documenti ec­ clesiastici il cui sunto già rlsulta dall’Allegatum V?; 2) possono essere conservati dal parroco proprio, che dà la licenza? Risposta. Negative alla prima parte; al/irmative alla se­ conda parte. 4. ® Dubbio.—1) Se il parroco assistente al matrimo­ nio fuori della parrocchia propria degli sposi è obbligato a notificare al parroco, che ha dato la licenza, il matrimo­ nio contralto, quando il battesimo ad ambedue gli sposi non è stato conterito (risp. annotato) in quella parrocchia, che ora è per essi la parrocchia propria?; e 2) se il parroco proprio è obbligato ad annotarlo nei libro dei matrimoni come era prescritto in questa regione sotto ΓAustria? Risposta. Affirmative alla prima parte; negative alla seconda. Nota. In quanto all'annotazione del battesimo la S. Congregazione ha rescritto: Si insista perché si dia assicurazione che nei registri di battesimo è stato annotato il matrimonio contralto. Nelle presenti circostanze, per facitiiare ta pralica, si potrà far uso della eartolina doppia, cioè con risposta pagata. Le spese gravaro suqli sposi. ÂcitCT de Modulis et Allecatis propositis et contentis in Instructione S. C de Sarramrnth diei x iuL 1929 quae videri potest apud AAS *1 (1929, 363-383. Vide LE 9x4]. • Ordinario Tridentino. Prot. N. 572/43: ME SS (1943) 8-9. 2165 1943 FEB 9.-SC RELIGIOSORUM, FACULT. PART.· Facultates speciales conceduntur superioribus ma­ ioribus O. F. M. CONV. EXTRA ITALIAM COMMORANTIBUS» PERDURANTE BELLO » Preces—Beatissime Paler, Minister Generalis Ordinis Fratrum Minorum Conventuallum, ad pedes S. V. provo­ lutus, humillime exponit prout sequitur Quum Superiores Provinciarum dissitarum regionum eiusdem Ordinis, quae infra describuntur, praesentibus turbulentis rerum mundialium conditionibus, magis magisque in dies quaelibet earumdem Provinciarum negotia pertractare atque expedire cum hac Curia Generalitia difficillime valerent, factum est ut fidem Superiores ab ipso Oratore cum suo Definilorio in Delegatos seu Commissarios Generales electi quoque fuerint, ad ea expedien­ da, delegata potestate, negotia, una cum suis ordinariis cuiusque Provinciae Assistentibus, pro quibus ad nonnam Constitutionum Ordinis Nostri consensus Ministri Gene­ ralis vel per se vel una cum suo Deflnitorio reouiritur, facta insuper illis obligatione omnia sive soluta, sive sta­ tuta sublidendi, post praesentium rerum adiunctorum compositionem, ratihabitioni Ministri Generalis eiusque DefinitoriL Provinciae autem Ordinis, pro quibus praedictum ini­ tum fuit consilium, sequentes sunt: 1. Prov. Immaculatae Conceptionis B. Μ. V. in Sta­ tibus Unitis Americâe; cui subest Commissariatus Provin­ cialis in Anglia: 2. Prov. S. Antonii Patavini, ibidem; 3. Prov. B. M. C. Consolatricis Afflictorum, ibidem; 4. Prov. Seraphic! Doctoris S. Bonaventurae, ibidem; 5. Prov. Leodicnsls (Beigico-Hollandicae) S. Hubert!; 6. Prov. S. Elisabeth in Germania; 7. Prov. S. Leopold! in Germania (Austria); 8. Prov. S. Elisabeth In Hungaria; 9. Prov. Ss. Cyrilll et Methodi Bohemo-Moruvo-Slovacchae; 10. Prov. S. Elisabeth in Transylvania Rumaniac; 11. Prov. S. loseph Sponsi B. Μ. V. in Rumania; 12. S. Hieronymi Doctoris Croato-Slovenae; 13. Prov. S. Antonii Patavini in Polonia; 14. Prov. B. Μ. V. Immaculatae in Polonia; 15. Prov. Melitensis S. Pauli Apostoli; 16. Prov. S P. N. Francise! In Oriente (ConstanUnopoll); 17. Commissariatus Leopoliensis In Polonta; 18. Commissariatus B. Μ. V. de Monserrat in Hispania. Quia vero consensus Ministri Generalis, sive per se dan­ dus, sive una cum suo Deflnitorio, ex Constitutionibus 2166 n. 1734-1736 SC RITUUM - RELIGIOSORUM - S. PA EX ITENT IΛ RIA I9Î.3 FEB Ι7-ΜΛΗ I» Ordinis In antecessum requiritur ad gratias facultatesque durantibus praesentibus rerum adjunct is, servatis ceteris ab Apostolica Sede impetrandas, quae, easdem ob cau­ de iure servandis. Contrariis quibuscumquc non obstan­ sas, hisce temporibus, apud eamdem expediri praepediun­ tibus. tur, humilis Orator a S. V. exposcit pro Delegatis seu Commissariis Generalibus nuper electis vel in posterum eodem modo eligendis, sub praefatis clausulis ac servatis de iure servandis, facultates quae sequuntur, quarum ali­ * Ministro Generali O. F. M Conv., Prot. N. 1169'43: COFMConv quae a Constitutionibus 0. N. Ministro Genendi sive per 40 1943) 85-87. se, sive una cum suo Definitorio, reservantur: Facultates ex Constitutionibus Ordinis: a) Dimittendi, ob graves causas, ab Ordine professos a votis temporaneis, dum vota perdurant (Const, in Capi­ tulo IX Reg. Tit VIII n. 782). b) In officio confirmandi Secretarium et Assistentem Provincialem, Custodes et Definitores Custodiarum, nec non et eligendi Magistros clericorum, sive probandorum sive novitlorum sive professorum atque eorum Sodos, si quacumque ex causa officium, durante triennio, vacave­ rit (Const nn. 51, 559, 654). c) Dispensandi ab Incompatibilitate officiorum (Consi, n. 569). d) Contrahendi, sl urgens necessitas sit, oeconomicas onerosas obligationes infra summam 30.000 francorum seu libellarum aurearum, praevio consensu Definitori! Pro­ vincialis, et si fieri potest, etiam plenarii eiusdem Pro­ vinciae. Facultata a Codice Juris Canonici: 1734 1943 FEB 17.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· Circa usum linguae latinae et vernaculas in veSTTTIONE ET PROFESSIONE TERTIARIORUM S. FRANC1SCÎ Romæ, 17 februarii 1943 Reverendissime Pater, Petitioni R. P. Delegati Provin" dalis Tertii Ordinis Sancti Franclscl Fratrum Minorum Capucclnorum Provinciae Parisiensis diei decimae quintae elapsi mensis februarii, qua facultas implorabatur pro mo­ deratoribus et delegatis ab eisdem recitandi in lingua vul­ gari orationes cacremoniales In vestitione et professione Tertiariorum, Sacra haec Congregatio, omnibus mature perpensis respondendum censuit: «Quoad interrogatoria nihil obstare: quoad preces et be­ nedictiones: negative». Haec pro meo officio. Paternitati Tuae communicanda erant. Paterna lati Tuae Reverendissimae addictissimus.— A. Carinci, S. R. C. Secr. a) Dispensandi super votis temporaneis vel etiam su­ per volis solemnlbus, in hoc altero casu solummodo cle­ ricos nondum In sacris constitutos et laicos, et tum pro simpliciter tum pro solemniter professis, habito prius consensu Legati Apostolic! cuiusque loci; • Dalegaio Prorinciaa Parisiexjj O. F. M. Cap. AOMCap.: 59(1943 33 Ada. ME S Π943) 53. b) Dispensandi super impedimentis pro admissione in novitiatum de quibus in Can. 542, item praevio consensu Legati Apostolid; c) Dispensandi super defectu curriculi theologici (non 1735 Infra expletum tertium annum), nec non aetatis canoni­ cae (non ultra duodeviginti menses) promovendos ad Sacrum Presbyteratus Ordinem, item praevio consensu 1943 MAR 4. SC RELIGIOSORUM, INDULTUM. PART.· Legati Apostolid; Tempus celebrationis capituli generalis o. f. m. d) Dispensandi super defectu aetatis et annorum pro­ CONV. ITERUM PROROGATUR AD ANNUM fessionis religiosae, qui a lore requiruntur pro Magistro Novltlorum atque professorum, nec non pro Socio Ma­ Preces—Beatissime Pater, Minister Generalis Ordinis gistri novitlorum, Item praevio consensu Legati ApoFratrum Minorum Conventualium, ad pedes S. V. provo­ lutus, humiliter implorat prorogationem Rescripti diei 28 e) Dispensandi super defectu aliquorum mensium februarii 1942 quo ad annum differebatur celebratio Ca­ triennii votorum temporaneorum, in ordine ad Sacrum pituli Generalis. Et Deus, etc... Presbyteratus Ordinem suscipiendum, item praevio con­ Rescr.—Vigore facultatum a Ssmo Domino Nostro sensu Legati Apostolid; S. Congregatio Negotiis Religiosorum Soda­ I) Contrahendi, sl urgens adsit necessitas, onerosas concessarum, praeposita, attentis expositis, benigne adnuit pro oeconomicas obligationes supra summam 30.000 franco­ lium gratia iirxta preces, ad annum, si tamdiu necessitas per­ rum seu libellarum aurearum, praevio consensu Definito- duraverit, el interim regant qui regunt, servatis servandis. rii Plenarii eiusdem Provinciae (Const, n. 375k et Legati Contrariis quibuscumque non obstantibus. Apostolid; Datum Romae, die 4 Martii 1943.—Card. Vincentius g) Dispensandi super excessum aetatis 30 annorum a Const. Ord. η. 83 praescriptae pro lis qui ad Lalcorum La Puma, Praef. Fr. L. M. Pasetto, Secr. statum recipiendi sunt in Ordinem, praevio consensu Le­ ♦ Mîimmîjo Gaurab O. F. U. Conr.. Prot N. 2274/42: COFMConv. gati Apostolid; 40 (1943) 143. h) Indulgendi seu prorogandi absentiam a domo reli­ giosa ultra sex menses ad alios successivos sex menses, si perduret necessitas. Hem praevio consensu Legati Apostolld; 1736 i) Confirmandi Superiores locales ultra secundum triennium in eadem domo religiosa, item praevio consensu 1943 MAR 18.-S. PAENITENTIARIA, RESP. PART.· Legati Apostolid; Dubia circa destinationem et administrationem l) Erigendi novas Ordinis religiosas domos, praevio ELEEMOSYNARUM BULLAE CRUCIATAE IN HISPANIA consensu Legati Apostolid; m) Erigendi vel transferendi domos novltiatus, item Dubia—Beatissime Paler, Henricus Pia y Denlel, Ar­ praevio consensu Legali Apostolid; chiépiscopal Toletanus et Commlssarius Generalis sanctae n)Acceptandi novas paroecias atque approbandi con­ Bullae Cruciatae, ad pedes Sanctitatis Tuae provolutus, ventionem Inter Ordinarium loci et Conventum seu Pro­ humiliter exponit quod S. Paenltentlaria Apostolica, per vinciam de Iisdem initam; ad quod consensus Definitori! Litteras diei 19 mensis Junii 1941, benigne concessit ple­ Generalis requiritur. nariam Indulgentiam ab Ulls lucrandam, qui in ecclesia­ rum reaediflcationcm eleemosynam pro viribus erogave­ rint, dummodo, confessi ac sacra Synaxi refecti. Missam Rescr.—Vigore facultatum a Ssrho Domino Nostro non de praecepto audierint ad benedictionem divinam im­ concessarum. Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum petrandam pro fine ab Episcopatu hispano intento et pre­ H Sodalium praeposita, attentis expositis, Revrfio P. Ora­ ces ad mentem Summi Pontificis fuderint. Nunc autem quae sequuntur dubia pro opportuna so­ tori benigne commisit ut petitam gratiam pro Suo arbi­ lutione orator proponit: trio et consdentia luxta preces concedat in omnibus, per2167 2168 1943 APR 7-12 SC ORIENTALIS - RITUUM - RELIGIOSORUM 1. Utrum eleemosynae impendi debeant tantummodo ad reaedificandas ecclesias in persecutione religiosa de­ structas, aut in genere pro reparandis quibuslibet Hispa­ niae ecclesiis? 2. Utrum hulusmodi eleemosynarum administratio fleri debeat per Commlssariuin Generalem tantum? 3. Utrum eleemosyna, «pro viribus» eroganda, ab uniuscuiusque reditibus mensuranda sit? 4. Utrum ex praedictis eleemosynis retineri possit 5 % pro adminlstratlonc dioecesana et 6 % pro Commlssariatu Generali? Et Deus, etc, Resp.—Sacra Paenitcntiaria Apostolica, die 8 mensis martli vertentis anni, propositis dubiis respondendum censuit: Ad 1: A/lirmatiuc ad primam partem; negatloe ad secundam. Ad 2: Administratio fiat aut per Commissari um Gene­ ralem aut, sl ita ipsi videbitur, per Ordinarios locorum. Ad 3: Taxam non solum divites sed et pauperes, se­ cundum propias uniuscuiusque vires, dare possunt ct In­ dulgentias lucrari. Ad 4: Ex praedictis eleemosynis id solum reservetur, quod ad compensandas expensas hulusmodi admlnistrationis necessarium fuerit. Datum Romae, e S. Paenitcntiaria Ap., dic 18 mar­ di 1943.—N. Card. Canali, Paenit. Maior. S. Luzio, Regens. • Ordinariis Hispaniae per litteras Commissar i a tus Generalis pro Bulla Cruciata diei 29 lun. 1943: Sal Terrae 31 (1943) 539-540. Adn. Sal Terrae 31 (1943) 539-540. 1737 1943 APR 7.-SC ORIENT., DECR. AAS 35 (1943) 146 147 Ordo benedicendi et imponendi quinque scapulaiua SUB UNICA FORMULA SECUNDUM RITUM BYZANTINUM Formulam quamdam pro benedictione et impositione quinque Scapularium iuxta ritum byzantinum quidam Episcopi huius ritus ab Apostolica Sede condendam enixe postularunt. Hacc vero S. Congregatio, exquisito voto Consultorum 147 in re litur/gica peritorum, petitioni praelaudatorum Epi­ scoporum satisfaciendum censuit ac novam formulam con­ fecit, quam Ssmus D. N. Pius div. prov. PP. XII, in Au­ dientia diei 27 m. Februarii a. 1943, referente infrascripto Cardinali a Secretis, apostolica sua auctoritate probare dignatus est, mandans ut in posterum haec formula unice adhibeatur in benedictione et impositione quinque Scapu­ larium pro fidelibus ritus byzantini, quibus indulgentiae et privilegia sueta servantur. Praesenti igitur Decreto Sacra haec Congregatio adne­ xam lingua latina exaratam formulam publici iuris facit, quam in probatas linguas liturgicas vertendam confestim ipsa curabit ad usum sacerdotum, qui debitam facultatem ab eadem S. Congregatione obtinuerint. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. pro Ecclesia Orientali, die 7 m. Aprilis anno 1943.—E. Card. Tisserant, a Se­ cretis. A. Arata, Archicp. tlL Sardian., Adsessor. Adn. A P. in ELIP 57 (1943) 5-7; ME 55 (1943) 114-116. Textura Etorgicum huius Ordinis vide apud AAS 35 (1943) 147. 1738 1943 APR 10.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· Circa usum auto-organi (et hammond] in ecclesiis Cum Revtfius Ordinarius Comensis dioecesco * interrogas­ se! S. Rituum Congregationem circa usum In ecclesiis aiito-organo, ipsa Congregatio dic 10 apr. 1943 ita responde­ re censuit: «Questa Sacra Congregazione esaminato attentamente il quesito da lei posto nella Jettera 22 marzo 1943 se nelle chlcse si puô permettere Tauto-organo, hacreduto rispondere: negativamente e clô dietro parere di persone 2169 η. 1737-1740 artistlcamcnte e liturgicamente competenti p ]. Con osscqul. Deviho—A. Carinci, Secr. [’] Eadem S. C. Rituum, Prtl. N. S. 82 *39, irruentes litteras dederat tub die 4 tefd. tgy) Bibliopolae Lehmann et Cia, San Jo$d de Costarica, de mjm oriani tHammond· in ecdesiisz Ulme Domine, Petitioni D. T. diei 24 elapsi mensis iunii ad hanc Sacram Rituum Congregationem missae circa introductionem in ecclesias et ap * probationem organorum Hammond pro sacris functionibus. Sacra haec Congregatio, omnibus matare perpensis, audito quoque Consultorum suf­ fragio, respondendum censuit: ncfatice. Quae dum T. D. communico, omnia fausta in Domino adprecatus perrnanco. Romae, die 4 septembres 1939.—A. Cabincî, S. R. C. Ster. • Ordinario Comensi in Italia: ELIP 58 (1944) 52-53. 1739 1943 APR 12. SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART.· Approbatur textus unicus constitutionum genera­ lium pro monasteriis monialium tertii ordinis regu­ laris S. FRANCISCI Perplura Monasteria Monialium Tertii Ordinis Regula­ ris S. Francisci, quae Regulam eiusdem Ordinis olim a Pp. Leone X aptatam, nunc autem a Pp. Pio XI iterum redactam observant, instantes preces S. Sedi porrexerunt ut unicus exararetur et approbaretur textus Constitutio­ num, iuxta SS. Canones, Regulam, praxim S. Congrega­ tionis de Religiosis et proprias traditiones aptatus, ita ut Monialibus pateret firma ac uniformis altioris perfectionis semita secundum seraphicum spiritum. S. Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium prae­ posita, votis annuens Monasteriorum, quae libere ac sponte adoptare petant, praesentem textum Constitutionum, qui fere ex integro ex Constitutionibus desumi tui pro aliis Tertiariarum Franciscalium familiis a S. Sede approbatis una cum insertis capitibus de seraphica legislatione ad re­ rum et temporum adiuncta conformata, subiiciendum exa­ mini Rcvmorum Consultorum Commissionis mandavit, atque approbante Ssmo Domino Nostro Pp. Pio XII in audientia die decima secunda aprilis 1943 concessa Eriio Card. Vincentio La Puma, Praefecto eiusdem S. Congre­ gationis, hoc decreto approbat et confirmat. Contrariis quibuscumque non obstantibus. Datum Romae, ex Secretaria S. Congregationis de Re­ ligiosis die decima secunda aprilis 1943.—Card. Vinc. I.a Puma, Prae/. Fr. L. H. Pasetto, Secr. * Prct. N. 6983/42 AOFM 62 (1943) 86. 1740 1943 APR 12.-SC RELIGIOSORUM, INDULT. PART.· Facultas datur dispensandi, durante bello, a de­ fectu CURRICULI THEOLOGICI ET AETATIS CANONICAE PRO PRESBYTERATUS ordine Preces—Beatissime Pater, Procurator Generalis Ordinis Fratrum Minorum, ad pedes Sanctitatis Vestrae provolu­ tus. humiliter implorat ut facultatibus a S. V. die 1 Maii 1942 (N. 2679-42) [LE 1681J iam benigne concessis pro nostris Delegatis Generalibus utriusque Americae, sequens adda­ tur facultas, perdurantibus praesentibus rerum adlunctls; scilicet dispensandi clericos nostros super defectu curriculi theologici (non infra expletum tertium annum) nccnon aetatis canonicae (non ultra duodecim menses) promoven­ dos ad S. Presbyteratus Ordinem; ac insuper permittendi ut durante quarto anno eiusdem cursus theologici sacrum ministerium exercere v’aleant Nam: magna adest Sacerdotum penuria, cum multi ex ipsis ad militiam sint vocati; aliunde saepe communicatio secura et tempestiva, propter bellicos eventus, haberi non potest, si pro singulis casibus recurrendum esset ad S. Se­ dem; ac insuper magnis tantum cum expensis expediri posset. Et Deus, etc. Rescr.—Vigore facultatum a Sstho Domino Nostro concessarum, Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, attentis expositis. Reviîio P. Mini­ stro Generali O. F. M. benigne commisit ut petitam gra­ tiam pro suo arbitrio et conscientia Iuxta preces concedat. 2170 n. 1741-1744 SC RELIGIOSORUM-S. OFFlClI-SACRAMENTORUJl-ORIENTALIS 1043 APII 12-20 Denuntiatio autem facienda est vel huic Comprecationi S. Officii, vel Ordinario loci, declaratis quidem causis quibus liber prohibendus exi/sUnietur. Iis vero, ad quos 1C denuntiatio defertur, sanctum esto nomina denuntiantium secreta servare (c. 1397, 1, 2, 3). Denique Ordinarii locorum nliique curam animarum ha­ • ProOTiîcri Gesarali O. F. M. Pro! N. 1557/43.· AO FM 62 (1943) bentes fideles opportune moneant: a) prohibitionem libro­ rum fd efficere, ut liber sine debita licentia nec edi vel 86. Ada. AOFM 62 (1943) 87. Iterum edi (nisi factis correctionibus et legitima approba­ tione obtenta), nec legi, nec retineri, nec vendi, nec in aliam linguam verti, nec ullo modo cum aliis communicari 1741 possit (c. 1398, 1, 2); b) libros ab Apostolica Sede dam­ natos ubioue locorum et in quodeumque vertantur Idio1943 APR 12,-SC RELIGIOSORUM, INDULT. PART.· ma prohibitos censeri (c. 1396); c) lege positiva ecclesia­ stica esse vetitos non tantum libros speciali decreto ab Prorogatur tempus regiminis superiorum maiorum Apostolica Sede slnuillatim damnatos et in Indicem libro­ et minorum in nonnullis provinciis et commissariattrum prohibitorum relatos, vel a Conciliis particularibus sive BUS 0. P. M., PERDURANTE BELLO ab Ordinariis pro suis subditis proscriptos, sed etiam libros prohibitos ipso iure communi, idest ex rcgulis c. 1399 con­ Preces— Beallsiime Pater, Procurator Generalis Ordi­ tentis, quibus fere omnes Hbri pravi et de se noxii modo nis Fratrum Minorum, ad pedes S. V. provolutus, humiliter generali prohibentur; d) ex lege naturali vetari cuiuslibet petit, cum consensu sui Ministri Generalis, ut in Provin­ libri lectio, quae proximum periculum spirituale praebeat, ciis vel Commissariatibus In quibus propter bellicos even­ cum ius naturae prohibeat, ne quis se constituat in pericu­ tus elapso triennio ordinario modo, idest per eapitulares lo amittendi veram fidem aut bonos mores; itaque licen­ electiones, novum gubernium institui non potest. Superio­ tiam utendi libris prohibitis a quovis obteutam nullo res maiores et minores continuare possint durantibus dum­ modo eximere ab hac prohibitione legis naturalis taxat his rerum adiunctis. (C. 1405, 1). Et Deus, etc... Datum Romae, ex Aedibus Sancti Officii, die 17 Apri­ Rescr.—Vigore facultatum a Ssiho Domino Nostro lis 1943.—I. Pepe, Supr. S. Congr. S. Oflicii Notarius. concessarum, Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum So­ Ada. L CREUSEN in PrM 32 (1943) 290. dalium praeposita, attentis exposiLs, RevAo P. Ministro Generali 0. F. M. benigne commisit ut petilam gratiam pro Suo arbitrio et conscientia Juxta preces concedat, per­ 1743 durantibus praesentibus rerum adiunctis et Interim In Provinciis et Commissariatibus regant qui rtgunt, serva­ 1943 APR 19. SC SACRAMENTORUM, INDULT. PART.· tis ceteris de lure servandis. Contrariis quibuscumque non obstantibus. MlTlOATIONES ΙΕΓϋΝΠ EUCHARISTICI FIDELIBUS S. P. A. S. Datum Romae, die 12 Aprilis 1943.—Gard. Vinc. La IAM CONCESSAE EXTENDUNTUR AD FIDELES DITIONIS CA­ Puma, Prae/. Fr. L. H. Pasetto, Ster. NADENSIS durante tantummodo tempore belli, servatis ceteris de lure servandis. Contrariis quibuscumque non obstantibus. Datum Romae, die 12 Aprilis 1943,—Card. Vinc. La Puma, Prae/. Fr. L. M. Pasetto, Secr. *•7 • PraxraXriOtaerall 0. F. M.. Prot.H. 2879/42: AOFM 82 (1943) 87. Romz, die 19 Aprilis 1943 Preces—Beatissime Paier, Delegatus Apostollcus in Di­ 7/ tione Canadensl et Terra Nova, ad pedes Sanctitatis Ve­ strae provolutus, humiliter postulat ut dispensatio ieiunli 1742 eucharistici fidelibus Statuum Foederatorum A. S. noc­ turno tempore laboribus pro Relpublicae defensione ad­ 1943 APR 17.-SCS.0FFICU, INSTR. AAS 35 (1943) 144-145 dictis concessa, extendatur ad operarios enunciatae Di­ tionis qui in iisdem rerum adiunctis versantur. Instructio de prohibitione librorum Rescr.—Ez Audientia SsiTil die 12 Aprilis 1943. San­ ctissimus Dominus Noster Pius Papa XII. audita relatione Cum in pravis libris denuntiandis morae et omissiones sint saepe conquerendae plurimique christifldeles in exi­ infrascrlpti Cardinalis Sacrae Congregationis de Sacramen­ tis Praefecti, attentis expositis ab Excriio Oratore, gra­ tiali Ignorantia circa denuntiationem et prohibitionem per­ tiam extensionis benigne indulgere dignatus est luxta pre­ niciosorum librorum versentur, Suprema S. Congregatio Sancti Offidl opportunum ducit praecipua sacrorum cano­ ces: servato ieiunlo quattuor horarum post cibi solidi sum­ num de hac re praescripta in memoriam revocare; per ptionem et unius saltem horae post sumptionem potus, prava tnlm vel noxia scripta puritas fidei, integritas mo­ non tamen alcoolici; remoto quovis scandalo et admira­ rum Ipsaque salus animarum maximis periculis exponun­ tionis periculo ccterisque animae et corporis servatis dis­ positionibus: contrariis quibuscumque minime obstantibus. tur, ut compertum est. Praesentibus valituris ad tempus actualis belli.—D. Card. Profecto Innumera scripta fidei ac moribus adversantk» Jo Rio, Praef. Fr. Bracci, Seer. quae praesertim nostris temporibus ubique terrarum et • Datajilo ApoitoUco dicionis Canadensis, Prot N. 972/43. Jurist 4 variis linguis quotidie fere eduntur, Sedes Apostolica ipsa (1944) 325-328. Adn. L. ECHEVERRIA in REDC 3 (1948) 147-178. sollicite ac tempestive prohibere nequit. Opus proinde est, ut locorum Ordinarii, quorum est sanam et orthodoxam doctrinam conservare ac bonos mores tueri (c. 343, 1), per se aut per sacerdotes idoneos viallent in libros, qui in 1744 proprio territorio eduntur aut venales prostant (c. 1397, 1943 APR 20.-SC ORIENTALIS, RESP. PART.· I), et quos damnandos Indicaverint, eos suis subditis pro­ hibeant (c. 1395, 1). Iu» et officium prohibendi ex iusta Impedimentum dirimens cxandesttnttatis non exten­ causa libros pro suis subditis competit etiam Abbati mo­ ditur AD MARONITAS EXTRA TERRITORIUM PATRIARCHALE nasterii sui (uris et supremo rellgjonls clericalis exemptae COMMORANTES Moderatori cum suo Capitulo vel Consilio; immo, in casu ttfmtl, aliis Superioribus maioribus cum proprio Consilio, Rome, 20 Aprilis, a. 1943 ea tamen lege ut rtm quantocius deferant ad supremum Moderatorem (e. 1395, 3). Attamen libros, qui subtilius Excellentissime Domine, Litteris Tuis d. 30 Novembris examen exigant vel de quibus ad salutarem ctlectum con­ a. 1942, quae tantum d. 19 mensis currentis ad me per­ sequendum supremae auctoritatis sententia requiri vi­ venerint, haec S. Congregatio prout sequitur responaere deatur. ad Apoitollcae Sedis indicium Ordinarii deterant decrevit: «Praescriptum Synodi Ubanensls a. 1736 im(c. 1397, 5). pedlmentum dirimens clandesttalUtis Inducens ad Ma­ ronitas qui tum domicilium cui Omnium quidem fidelium, praesertim clericorum, est * ronita cum quasi-domi cilium In ter­ ---censetur ___ _ * libro perniciosos competenti auctoritati denuntiare; sed ritorio Patriarchal! amiserunt, non extendi De cùm NN N'n' coram peculiari titulo Id pertinet ad clericos in dignitate eccle­ matrimonii igitur contracti ab N. N. cum * retent \nullit^te siastica constitutos, ut sunt Legati Sanctae Sedis loco­ magistratu civili, saltem luxta ea quae refera constat. partes in DradJnH^ constat. SI Si vero vero partes in bona bona fide tide versentur versentur nrudenttaX rumque Ordinarii, atque ad eos qui doctrina ceteris praecel­ Tnno PFU (lent!dUlHC lunt, ut Universitatum catholicarum Rectores DoctoTuae immittitur committitur ΙηΗΜητη indicium, omnibus rircumiunUis genter perpensis, praesertim vero periculo scandali si cartsque. am 2172 1043 MAI ί-ίθ S. PAENITENTIARÎA-PROP. FIDE - SACRAMENTORUM - S. OFFICII sus notus sit aut fiat, de opportunitate responsum huius Sacrae Congregationis significandi sive praefatis contagi­ bus sive viro cum quo N. N. nunc vivit·. Interim cuncta fausta a Deo Tibi adprecans, sum et remaneo Tibi addictissimus uti frater.—Card. Eugenius Tisserant, a Secr. Ani. Arata, Archicplscopus Sardianus, Assessor. • Ordinario Chicagionai, Prot. N. 178/43: J. MARBACH, Marriage legislation for the Catholics of tho Oriental Rites in the United States and Canada, Washington 1948, p. 264, Adn. J. MARBACH op. o! loc. cit. riori militari, quando si fa in tempo, è prudente aspettare. Per i militari richlamati perô 1 autorizzazlone, come ha rcccntemente comunlcato la Curia Castrense, si puô ottenere anche telegraficamentc. Ma quando una giusta ur­ gente causa non permette dl attendere lo svolgersi delle pratichc alla Casa comunale, se d’altro canto non eslstesse alcuna delle cause che irapedlscono la trascrizione dei ma­ trimonio, rOrdinario, nulla ostando secondo le leggi canoniche, pu6 permettere la cclebrazione e notificare Ü ma­ trimonio, richiamandosi all’art. 13 della legge 27 mag­ gio 1929. E' bene perô prima awertire lo sposo militare che egli potrebbe an dare incontro a qualche sanzione di­ sciplinare se l’autorizzazione venisse negata.—F. Bp acci, Segretario. 1745 1943 η. 1745-1749 MAI l.-S. PAENITENT1ARIA, FACULT. PART.· ♦ Ordinario Caitrenai in Italia, Prot. N. 2527/43: ME 55 (1943) 46. Facultates favoresque spirituales olim revocati, ITERUM CONCEDUNTUR SACERDOTIBUS UNIONI CLERI PRO MISSIONIBUS INSCRIPTIS Vide textum infra in documento sub die 15 Sept. 1943: LE 1771 relatum. ♦ Card. Praefecto Sacrao C. do Prop. Fide, Prot. N. 605/43: AKKR 122 (1942-43) 396. 1746 Prorogatur indultum altaris PRmLEniATi sacerdo­ tibus, EUCHARISTICUM SACRIFICIUM CELEBRANTIBUS. CON­ CESSUM · Ssmus Dominus Noster Pius div. Prov. Pp. XII, cum pluribus ex locis instantes postulationes accepisset eo consilio admotas ut Indultum /Utaris privilégiât!, Sacer­ dotibus per Apostolicas Litteras 'Summo solacio· dic xn Mali MCMXLii Motu Proprio datas (LE 1683] concessum, prorogare vellet, easdem postulationes benignissime exce­ pit: quapropter ut pietatis significationes, per elapsum annum ab inito Episcopatu XXV undique a Christifideiibus sibi tributas, paterno animo rependeret, utque spi­ rituales favores animabus in piaculari igne detentis ex Ecclesiae thesauro uberius haurirentur, in Audientia infrascripto Cardinali Paenitentiario Maiori die iv vertentis mensis data, benigne elargiri dignatus est ut memoratum Indultum ad Integrum diem xxix lunil huius anni, Fe­ stum Ss. Apostolorum Petri et Pauli, iisdem condicionibus produceretur. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Sacra Paenitentiaria Apostolica, die vin Mali mcmxlht.—N. Card. Canali, Paeniteniiarius Maior. S. Luzio, Regens. • V. Acia Aficit. SrJit, 1943, p. 153; LE 1683. 1747 1943 MAI 10.-SC PROP. FIDE, FACULT. PART.· favoresque spirituales olim revocati, conceduntur sacerdotibus unioni cleri pro missionibus inscriptis Facultates Vide textum Infra In documento sub die 15 Sepi. 1943: LE 1771 contentum. • Unioni Cleri pro Missionibus: AKKR 122 (1942-43) 396. 1748 1943 MAI ll.-SC SACRAMENTORUM, RESP. PART.· Circa licentiam militibus necessariam pro monio CONTRAHENDO IN ITALIA matri­ Autorizzazione per matrimoni di militari 11 Maggio 1943 Polchè alcuni ufficiali dl Stato civile richiedono prima delle loro pubblicazlonl 1'autorizzazione dei rispettivi supe­ 2173 1943 MAI 16.-SC S. OFFICII, INSTRUCTIO. PART.· Instructio et normae de confessariûrum prudentia IN INTERROGATIONIBUS CIRCA VI DECALOGI PRAECEPTUM FACIENDIS, DEQUE IPSORUM CUM MULIERIBUS PAENITENTIBUS AGENDI RATIONE A. Instructio et Norme 1943 MAI 8.-S. PAENITENT., DECR. AAS 45 (1943) 158 iterum 1749 Ecclesia numquam omisit omne studium atque sollici­ tudinem adhibere ne Sacramentum Poenitentiae o coasfcferaü gli Axrivescovi ed i Vescovi, i PreUti ed Abati nttZlïuj. lû Asœnbtratori Apostotid ed 1 Vicari capitolari. 2181 n. 1757-1759 Per gli Ecclesiastici ricoverati nel Sanatorio dei Clero la Sacra Congregazione prowederé direttamente per il tramite della relativa Commissione Arclvescovile. Art. 11. Venendo a cessare, per decesso o per qualslasi altro motivo, lo stato dl bisogno o d’invalidité, cesseré pure, nel mese successivo, la sovvenzione. Della ccssazione dello stato di bisogno o d’invalidité rOrdlnario diocesano daré comunicazione, entro lo stesso mese, alia Sacra Congregazione del Concilio. Art. 15. La sowenzione è personale ed insequestrabile, nè puô essere ceduta a terzi, se non nell’interesse della Cassa ecclesiastica o del plo Ricovero, in cul fosse degente il Sacerdote bisognoso-invalldo, per U pagamento délia relativa diaria. Art. 16. Π présenté regolamento avré la durata di un triennio ad esperimento, allo spirare dei quale, la Santa Sede vedré, in segulto ai rlsultati ragglunti ed ail’esperienza acquisita, se e come converré prorogarlo od eventualmente anche estenderlo ad altri casi per 1’aiuto e l’assistenza migliore al benemerito Clero secolare d’Italia. Roma, 15 giugno 1943.—F. Card. Marmaggi, Prefetto. G. Bruno, Segrelario. ♦ Ordinarii * locorum Italiae: ME 55 (1943) 62-84. 1758 1943 IUN 16.-SC CONCILII, LITTERAE CIRC. PART.· Circa usum cerae et numerum candelarum pro fun­ ctionibus SACRIS Roma, 16 Giugno 1943 Eccellenza Reuerendissima, Con riferimento alla prece­ dente Circolare dl questa Sacra Congregazione dei 15 lu­ glio 1942, n. 2630-42, circa la pro wist a di cera per Tesercizio dei culto, ritengo opportuno richiamare 1’attenzione dell’Eccellenza Vostra Reverendissima suile facolté con­ cesse dalla Sacra Congregazione dei Ritl con 11 decreto dei 13 marzo 1942, pubblicato negli Acia Aposlolicae Sedis, vol. XXXIV, pag. 112 [LE 1671], nel caso che l preposti alie chiese e agli Oratori, anche dei Religiosi e delle Re­ ligiose, compresi nclla circoscrlzione territoriale di cotesta Diocesi, non potessero ottenere dai loro fomitori sufficien­ te quantitative di candele. In pari tempo, poi, Le partscipo che il quantitative di cera disponibile presso le Ditte fornitrici, non essendo soggetto al slstema dei blocco, puô essere acqulstato senza speciali buoni. In tale intesa, con sensi dl particolare ossequio mi pro­ fesso dell’Eccellenza Vostra Reverendissima affiïio come fratello.—F. Card. Marmagoi, Prefello. G. Bruno, Segrelario. * Ordinariis locorum. Prot. N. 20/43-0. A.: ME 55 (1943) 52. 1759 1943 IUN 29.-PIUS XII, ENCYCL. AAS 35 (1943) 193-248 LITTERAE ENCYCLICAE venerabiles fratres patriarchas, primates, arCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ΕΤ COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES Ad De Mystico lesu Christi Corpore deque nostra in eo cum Christo coniunctionc PIUS PP. XII VENERABILES FRATRES SALUTEM ET aPOSTOUCAM BENEDICTIONEM Mystici Corporis Christi, quod est Ecclesia x, ex ipsius Redemptoris labiis primitus excepta doctrina, ex qua ma­ gnum in sua luce ponitur beneficium, satis numquam ela­ tum laudibus, arctissimae coniunctionls nostrae cum tam excelso Capite, res eius modi profecto est, quae praestantia dignitateque sua omnes homines ouotquot Divino moven­ tur Spiritu, ad contemplationem Invitat, eorum que men• Cf. Col., I, u- 2182 n. 1759 i PIUS XII, E5CYCLICA DE MYSTICO CORPORE CHRISTI: ECCLESIA 1913 IUN 29 tes collustrando, ad salutifera ea opera, quae praeceptis gio tam adversa tempestate moderatur. Qua quidem in hisce consentanea sint, summopere excitat. Nostrarum igi­ re, non modo mirabilem Christianorum coetus unitatem, tur esse partium ducimus hac de causa per Encydicas has sed hoc etiam testatum animadvertimus, quemadmodum Litteras vobiscum colloqui, ea praesertim enucleando cdisNos omnes cuiusvis nationis populos paterno amplectimur serendoque, quae ad militantem pertinent Ecclesiam. Ad pectore, ita undique catholicos homines, c gentibus etiam inter se digladiantibus, ad lesu Christi Vicarium, quasi quod quidem faciendum non modo insignis huius doctri­ ad universorum Parentem amantissimum suspicere, qui nae granditas Nos permovet, sed praesentes etiam, quibus integra In utrasque partes aequabilitate Incorruploquc iuutimur, rerum condiciones. dicio ductus, ac turbulentas humanarum perturbationum 194 Loqui siquidem In animo est de divitiis in sinu conditis/ procellas transcendens, veritatem. Justitiam, carltatemque Ecclesiae, quam Christus acquisivlt sanguine suo et commendet ac pro viribus tueatur. cuius membra spineo serto redimito gloriantur Capite. Nec minus solacii id attulit, quod novimus ultro libenQuod quidem perspicuum testimonium est gloriosissima terque fuisse stipem corrogatam, qua sacra aedes Romae quaeque atque eximia non nisi ex doloribus nasd, atque excitari queat sanctissimo Decessori Nostro ac nominali adeo communicantibus nobis cum Christi passionibus esse Praestiti Eugenio I dicanda. Ut igitur hoc templo, chrigaudendum, ut et in revelatione gloriae eius gaudeamus stlfldelium omnium voluntatibus largitionibusque excitan­ exultantes do, faustissimi huius eventus erit memoria perennanda. Ac prindpio animadvertendum est, quemadmodum hu­ Ita cupimus ut grati animi Nostri testimonium per Ency­ mani generis Redemptor ab iisdem fuit, quorum salutem clical has Litteras exhibeatur, in quibus res est dc vivis procurandam susceperat, insectationibus, calumniis cruillis lapidibus, qui superaedificati lapidi vivo angulari, qui ciatibusque affectus, ita constitutam ab eo societatem hac Christus est, coaedificantur in templum sanctum, quovis quoque in re divino adslmulari Conditori suo. Etenim, templo manibus constructo longe excelsius, in habitacu­ quamquam non infitiamur, immo potius grato erga Deum lum videlicet Dei in Spiritu *. fatemur animo, turbulenta etiam aetate hac nostra non paucos esse, qui, etsi a lesu Christi grege seluncti, ad EcPastoralis autem sollicitudo Nostra potissimum in causa dttlam tamen velati ad unicum salutis portum adspidant, est, cur Nos In praesens hac dc excelsa doctrina enucleate haud ignoramus tamen non modo ab iis, qui, contempto satis pertractemus. Multa siquidem hac super re in lucem Christianae sapientiae lumine, ad ethnicae vetustatis doc­ prolata sunt; neque ignoramus non paucos hodie actuo­ trinas, mores institutaque miserrime regrediantur, Ecdesiore voluntate ad haec studia converti, quibus etiam slam Dei contemni ac superbe hostllitcrque detrectari, sed Christianorum pietas delectatur et alitur. Quod quidem a pluribus etiam Christianis, vel fucata errorum specie inde praesertim repetendum esse videtur, quod et renova­ allectis, vel saeculi Illecebris corruptclisque delenitis, eam tum sacrae liturglae studium, et frequentius in morem saepenumero ignorari, neglegi ac nuodam etiam taedio fa­ Inducta Eucharistici pabuli perceptio, et impensior deni­ stidioque haberi. Est igitur cur Nos, Venerabiles Fratres, que sacratissimi Cordis lesu cultus, quo hodie laetamur, ex ipsius conscientiae Nostrae offido, ac multorum obse­ ad altiorem contemplationem investigabilium divitiarum cundantes votis, Ecclesiae Matris, cui post Deum omnia Christi, quae in Ecclesia adservantur, multorum animos debemus, pulchritudinem, laudes, gloriam ante omnium adduxerint. Accedit quod, quae de Catholica Actione po­ oculos collocando celebremus. stremis hisce temporibus prodiere documenta, quandoqui­ dem Christianorum inter se et cum ecclesiastica hierarchia, 197 Ac spes est haec praecepta hortamentaque Nostra ube­ imprimisque cum Romano Pontifice, magis magisque adriores esse, in praesentibus rerum adiunctis christifidellstrinxere nexus, ad hanc causam in sua luce ponendam bus paritura fructus; quandoquidem novimus tot procello­ haud parum procul dubio contulere. Nihilo secius, si de sae huius aetatis aerumnas doloresque, quibus pene innu­ his, quae supra attigimus, iure meritoque gaudere possu­ meri homines acerbissime torquentur, si veluti e Del ma­ mus, diffitendum tamen non est, non modo ab iis, qui nibus pacata quiescentique voluntate excipiantur, eorum sunt a vera Ecclesia disiuncti, graves, ad hanc doctrinam animos e terrenis fluxisque rebus ad caelestia acternumque quod attinet, disseminari errores, sed inter chrislifldcles mansura naturali quodam impulsu convertere, atque aretiam vel minus accuratas, vel omnino falsas serpere sen­ 195 canam quandam in eis commovere spiri/tuallum rerum si­ tentias, quae quidem mentes e recto veritatis tramite ab­ tim impensumque desiderium, quo, Divino exstimulante Spiritu, ad Dei Regnum studiosius inquirendum exciten­ ducant tur ac velati compellantur. Quo enim magis homines ex Dum enim ex una parte commenticius perdurat ratio­ huius saeculi vanitatibus et ab Inordinato præsentium re­ nal ismus, qui perabsurdum reputat, quidquid transcendat rum amore abstrahuntur, eo aptiores profecto fiunt ad atque evincat humani ingenii vires, dumque eidem comi­ supernorum mysteriorum lucem perspiciendam. Atqui lu­ tatur cognatum erroris genus, naturalismum vulgarem culentius fortasse hodie, quam unquam alias, terrenarum quem vocant, qui in Ecclesia Christi, nihil aliud nisi vin­ rerum levitas et Inanitas cernitur, dum Regna Civitates­ cula mere iuridica et socialia nec videt, nec cernere vult; que corruunt, dum ingentes opes omneque genus divitiae ex altera parte falsus subrepit mysticismus, qui immobiles per vasta oceani spatia submerguntur, dumque urbes, op­ limites removere conatus inter creatas res earum que Crea­ pida, fertllesque terrae immanibus consternuntur ruinis torem, Sacras Litteras adulterat. iratemaque caede foedantur. Haec autem contraria sibique Invicem adversantia ac Ac praeterea fore confidimus ut iis etiam, qui a Catholi­ falsa commenta Id efficiunt, ut quidam inani quodam ti­ cae Ecclesiae gremio seiuncti sunt, ea non ingrata neque more perculsi, altlorem eiusmodi doctrinam utpote peri­ inutilia evadant, quae mox sumus de mystico lesu Christi culosum quiddam considerent, atque adeo ab ea tamquam Corpore exposituri. Idque non modo 'quod eorum erga a pulchro, sed prohibito Paradisi pomo abhorreant. Haud Ecclesiam benevolentia in dies augeri videtur, sed quod recte id sane: non enim revelata a Deo mysteria exitialia etiam, cum iidem in praesens cernant gentem adversus hominibus esse possunt, nec instar thesauri in agro abs­ gentem, Regnumque adversus Regnum exsurgere, atque conditi, Infructuosa permanere debent; sed Idcirco divi­ in immensum excrescere discordias, invidias slmullatlsque semina, si ad Ecclesiam oculos convertant, si eius divini­ nitus data sunt, ut ple contemplantium ad spiritualem tus acceptam unitatem contemplentur —qua omnes cu­ conferant profectum. Nam, ut Vaticana Synodus docet, «ratio fide illustrata, cum sedulo pie ct sobrie quaerit iusvis stirpis homines fraterno foedere cum Christo conaliquam Deo dante mysteriorum Intelligcntiam camque iunguntur— tum profecto eiusmodl caritatis coetum ad­ fructuosissimam assequitur, tum ex eorum, quae natura­ mirari cogentur, et ad eandem unitatem caritatemquo participandam, divina adspirante luvuntcque gratia, alli­ liter cognoscit analogia, tum e mysteriorum nexu inter se et cum fine hominis ultimo»; quamquam eadem, ut ipsa cientur. sacra Synodus admonet, «nunquam Idonea redditur ad ea Peculiaris quoque ratio est, eaque suavissima, qua huius perspicienda instar veritatum, quae proprium ipsius obiccdoctrinae caput menti Nostrae occurrit eam que summo­ tum constituunt» *./ 198 pere delectat. Per elapsum scilicet annum a suscepto a Quibus omnibus coram Deo mature perpensis: ut sum­ Nobis Episcopatu XXV, aliquid summo solacio vidimus, ma Ecclesiae pulchritudo nova gloria affulgeat; ut fide­ quod mystici lesu Christi Corporis imaginem in totius lium qui in Christi Corpore cum Capite suo coni unguntur, terrarum orbis partibus perspicue signi flcanterque reful­ nobilitas eximia supraque naturam elata luculentius in­ gere Iussit. Vidimus nempe, quamvis per Internecivum notescat; ut denique multiplicibus erroribus in hanc rem dluturnumque bellum fraterna gentium communitas mi­ penitus claudatur aditus, Nos pastoralis Nostri officii par­ sere diffracta esset, quotquot tamen ubique habemus in tes duximus universo christlano gregi per Encydicas has Christo filios, una omnium voluntate caritateque. animum Litteras doctrinam proponere de mystico lesu Christi Cor­ nd communem Patrem erigere, qui, omnium sollicitudines pore deque fidelium in eodem Corpore cum divino Redemanxit udi nesque In se referens. Catholicae Ecclesiae navi-' ».W XX, Λ ·α. I p, queat; superest in praesens ut enucleate accurateque ex­ conscisso templi velo factum est, ut ros charismatum Paplanemus quibus de causis eadem non qualecumque cor­ racliti, qui eo usque descenderat in solum vellus, hoc est pus, sed lesu Christi Corpus praedicanda siL Quod quidem in populum Israël, large abundanterque, exsiccato et re­ ex eo eruitur quod Dominus Noster mystici huius Corpo­ licto vellere, universam terram. Catholicam scilicet Eccle­ ris est Conditor, Caput, Sustentator, Servator. siam Irrigaret, quae nullis vel stirpis, vel territorii finibus Exposituris breviter, qua ratione Christus sociale Cor­ terminaretur. Sicut igitur primo incarnationis momento, pus suum condiderit, principio haec Nobis occurrit De­ Aeterni Patris Filius humanam naturam sibi substantiali­ cessoris Nostri feL rec. Leonis XIII sententia: «Ecclesia, ter unitam Sancti Spiritus plenitudine ornavit,/ ut aptum 207 quae lam concepta, ex latere ipso secundi Adami, vetat divinitatis instrumentum esset In cruento Redemptionis in Cruce dormientis, orta erat, sese in lucem hominum In­ opere: ita pretiosae suae mortis hora Ecclesiam suam ube­ signi modo primitus dedit die celeberrima Pentecostes n. rioribus Paraditi muneribus ditatam voluit, ut in divinis Divinus enim Redemptor mystici Ecclesiae templi aedifi­ Redemptionis fructibus impertiendis validum evaderet in­ cationem tum inchoavit, cum condonando sua tradidit carnati Verbi instrumentum, numquam utique defuturum. praecepta; tum consummavit, cum clarificatus e Cruce luridica enim, quam vocant, Ecclesiae missio, ac docendi, pependit; ac tum denique manifestavit promulgavitque, gubernandi sacramentaque administrandi potestas, idcirco cum adspectablli modo Paradltum Spiritum in discipulos ad aedificandam Christi Corpus supernam vim habent misit atque vigorem, quod Christus lesus e Cruce pendens Ecdesiae suae divinorum munerum fontem aperuit, quibus Dum nimirum conclonntoris munus obibat, Apostolos et fallentem numquam doctrinam homines docere posset, eligebat, mittens eos sicut ipse erat missus a Patre *·, et eos per divinitus Illuminatos Pastores salutariter rege­ doctores nempe, rectores, sanctitatlsque effectores in cre­ dentium coetu; eorum Principem suum que In terris Vica­ re, ac caelestium gratiarum imbre perfundere, rium indicabatM; omnia, quae audierat a Patre, eis nota Quodsi haec omnia Crucis mysteria attente considera­ faciebat M; Baptismum quoque designabat37, quo credimus, lam ea non obscura nobis sünt Apostoli verba, quibus 205 turi Ecclesiae Corpori insere rentur, ac tandem ad vitae docet Ephesios, Christum sanguine suo ludacos et Gentes vesperam cum pervenisset, novissimam celebrans coenam, unum fecisse, «medium parietem... solvens... in carne sua», Eucharistiam, mirabile sacrificium mlrabileque sacramen­ quo duo populi dividebantur; itemque Legem Veterem tum, instituebat. evacuasse, «ut duos conderet In semetipso in unum novum Opus autem suum in Crucis patibulo consummavisse, hominem». Ecclesiam videlicet: et ambos in uno Corpore haud interrupta Sanctorum Patrum testimonia asseverant, reconciliaret Deo per Crucem <0. qui quidem animadvertunt in Cruce Ecclesiam e latere Quam autem sanguine suo condidit Ecclesiam, eam Pen­ Salvatoris esse natam instar novae Evae, matris omnium tecostes die peculiari virtute, caelitus delapsa, roboravit. viventium * ·. «Et nunc, ita magnus Ambrosius de latere Siquidem, in excelso suo munere sollemniter eo constituto, Christi perforato agens, aedificatur, et nunc formatur, et quem suum lam antea designaverat Vicarium, caelum asce­ nunc... figuratur, et nunc creatur... Nunc domus spiritalis nderat; ac sedens ad Patris dexteram, Sponsam suam ad­ surgit lu sacerdotium sanctum»Quam venerandam spectablli Spiritus Sancti adventu, cum sonitu flaminis doctrinam qui religiose perscrutatus fuerit, haud difficul­ vehementis ignitisque linguis41, manifestare ac promul­ ter rationes, quibus eadem Innititur, cernere poterit. gare voluit. Nam, sicut ipse, cum concionandi munus in­ Et primo quidem Redemptoris morte. Legi Veteri abo­ choaret, ab Aeterno Patre suo per Spiritum Sanctum, sub litae Novum Testamentum successit; tunc Lex Christi specie columbae descendentem manentemque super una cum suis mysteriis, legibus, institutis, ac sacris ritibus eum ·>, manifestatus est; ita pariter, dum Apostoli sacrum pro universo terrarum orbe sancita est lesu Christi san­ /n Π. 8Γ. Micxe P. L-, XV, J5S5, ·· CL Ματτη , XV, 24. »1 CL S. guine. Nam. dum Divinus Servator in angusto territorio Trom . III. q. ÎO3, a. 3. ad 3. «CL Epk^ II. 15. “CL Cel.y II. 14. ·· CL Ματτη.. XXVI, zB et i Cor., XI, »5. « Lxo SL, LXVIII v Micxx ••CL IV. 5- *· CL Mattw., XVTII. »7· ·· CL Μλττβ.. IX. it; P. L·, LIV. 374- "CL Hiaa. et Avguzt^ Epùî. CXII, t4 et CXVI i6: Mak, Π, «fc Lcr, , XV. i. "Aw.-it, F.piü. CLVII, 3. ix M»gnb, Migma, P. L·, ΧΧΠ. 924 et 943; S Thom.. 1-Π, q. îoj. 1. j ad r j 4 \d r P L·, XXXIII. M *. * 5n«-, CXXXV1I, x: Mw»t. P. L, CoociL Flor . lac^b.t Μλκιι, XXXI, 1738. »»CL II Cor. ni 6 ·· CL XXXvllL t$4- “ Eiml Dwvwiw» /CW: A. S. S., XXIX, p. 649. S. T hom _, III. q. u.a.1. "CLD< pw ori^ χχν, Migma ' p r «Ioaww. XVII, iSs «Ct. Μαγτη , XVI, 18-19. « Ioamw XV. 15 XUV, 400 “ CL Eph . 11, Ι 4 ·ΐβ. “ CL Ad., II, ,.4. u C V wU. XVII. l* t u "CL Ioamm_ III. 5. »’Cf. Gfl». Ill, ta “Ammoi, 2187 2188 1913 IUN 29 PIUS XII, EN’CYCLICA DE MYSTICO CORPORE CHRISTI: ECCLESIA condonandi officium inituri erant, Christus Do/minus suum e cado demisit Spiritum, qui eosdem per flammeas lin­ guas attingens, supernam Ecclesiae missionem supemumque munus velati divino digito indicaret. ♦ * · Secundo autem loco, hoc mysticum Corpus, quod est Ecdesia, Christi nomine Insigniri ex eo evincitur, quod ipse eiusdem Caput reapse sit ab omnibus habendus. «Ipse, ut Inquit Paulus, est Caput Corporis Ecclesiae»43. Ipse est Caput, ex quo totum Corpus congruo ordine compositum, succresdt ct augmentum facit in aedificationem sui 4t. Exploratum habetis, Venerabiles Fratres, quibus lucu­ lentissimis sententiarum luminibus Scholasticae Theolo­ giae Magistri, ac praecipue Angelicus Communisque Doc­ tor, hac de re disputaverint; vobisque profecto est cogni­ tum prolata ab eo argumenta sanctorum Patrum placitis fideliter respondere, quae cctcroquin nihil aliud referebant edisserendoque commentabantur, nisi divina Sacrarum Litterarum eloquia. Libet tamen Nobis heic in communem utilitatem id presse attingere. Ac principio perspicuum est Dei Bcataeque Virginis Filium peculiarissima quadam excellentiae ratione Ecclesiae Caput esse vocandum. Caput enim in sublimi locatum est. Quis autem est altiore loco locatus, quam Christus Deus, qui utpote /Veterni Patris Verbum «primogenitus omnis creaturae»45 haberi debet? Quisnam elatiore in vertice positus, quam Christus homo, qui e Virgine labis experte natus, verus naturalisque Dei Filius est, et ob prodigialem gloriosamque anastasim, qua ex triumphata morte surrexit, «primogenitus mortuorum»44 exsistit? Quisnam denique excelsiore in culmine collocatus 209 quamille, qui utpote «unus... mediator Dei et hominum»47,/ mirando prorsus modo terram cum coelo coniungit; qui exaltatus in Cruce, veluti in misericordiae solio, omnia traxit ad semet ipsum48; quique, filius hominis electus ex myriadibus, plus quam omnes homines, omnes angeli, omntsque creatae res a Deo diligitur?4®. Quia vero Christus tam sublimem occupat locum, iure meritoque ipse solummodo est, qui Ecclesiam regit atque gubernat; proptercaque hac quoque de causa capiti adslmolari debet. Siquidem, quemadmodum caput —ut Am­ brosii verbis utamur est «arx regalis» corporis 6°, ab eodemque, utpote potioribus dotibus praedito, omnia mem­ bra, quibus superponitur ut consulat 41, natura ipsa diri­ guntur, ita Divinus Redemptor universae Christianorum reipublicae clavum tenet eiusque gubernacula moderatur. Ac quandoquidem hominum coetum regere nihil est aliud, nisi utili eos providentia, idoneis opibus rectisque ratio­ nibus ad assignatum finem perducere facile cernere est Servatorem nostrum, qui bonorum Pastorum forma et exemplar exsistit M, haec omnia mirando prorsus exercere modo. Ipse enim, cum In terris commorabatur, legibus, consi­ liis, monitis, per ciusmodi verba nos docuit, quae numquam transibunt, quaeque cuiusvis aetatis hominibus spiritus erant et vita ·*. Ac praeterea triplicem potestatem Aposto­ lis eorumque successoribus impertiit; docendi nempe, re­ gendi, ad sanctitudinemque ducendi homines; quam qui­ dem potestatem pcrculiaribus praeceptis, iuribus officiis­ que praefinitam, primariam legem statuit totius Ecclesiae. Sed directo etiam per se divinus Servator noster condi­ tam ab se societatem moderatur ac dirigit. Ipse enim regnat 210 In men/tlbus animisque hominum et ad beneplacitum suum vel rebelles inflectit ac compellit voluntates. «Cor regis in manu Domini, quocumque voluerit inclinabit illud» w. Quo quidem interno moderamine non modo ipse, ut «pastor et episcopus animarum nostrarum» 6e, singulorum curam ha­ bet, sed universae quoque prospicit Ecclesiae; sive quando eius rectores ad munia cuiusque sua fideliter fructuoseque obeunda illuminat atque corroborat; sive, quando —in gravioribus praesertim rerum adiunctis—, viros ac mulie­ res, sanctitatis fulgore enitentes, e gremio Ecclesiae Ma­ tris excitat, ut ceteris christ!fidelibus exemplo sint ad mystici sui Corporis incrementum. Huc accedit quod e cado Christus Intemeratam Sponsam, heic in terris exsilio laborantem, peculiari semper amore respicit; cumque eam periclitantem cernit, vel per se ipsemet, vel per angelos 5Q&S ”, vel per eam, quam Auxilium Christianorum InvoJÜ1C., L io. « CoL. I, i8. "Cf. EM·, IV. 16 coll. CoL, II. 19. " CoL, I, 15. "CeL, I, 18; Apoc., I, 5. «’ l Tim., Π, 5- " Ct loAMM., XII, 32. " CL Cn. Aiu., Comm. \n Ioh. I, 4: Migkk, P. G LXXIII, 69: S. Thom., I, 4. M, a. 4, ad I. " Heurm., VI, 55: Migmx, P. L·, XIV. 265. 11 Ct AUGVST., D«Xpc. Chrùi., XX, 22: M«J«. P, L., XL, 301. "Cf. S. Tnox., I. q. 22, “CL X. i-i3; / Par., V, 1-5. " CL ïoaww., VI, 63. " ProXXI, i. "CL I Pdr„ II, J5. HCL Ad., VIII, 36; IX, ι-ιφ; X, i-7î 2189 n. 1759 camus, ali os que caelestes praestites, et tempestatis flucti­ bus eripit, ac sedato tranquillatoque mari, pace ea sola­ tur, «quae exsuperat omnem sensum» ··. Non est tamen reputandum eius regimen modo non conspicuo 69 vel extraordinario tantum absolvi; cum con­ tra, adspectabill quoque ordinariaque ratione, Divinus Redemptor per suum in terris Vicarium Corpus suum mysticum gubernet. Norunt enim omnes, Venerabiles Fratres, Christum Dominum, postquam per hoc mortale iter «pusillum gregem»40 per se Ipse perspicibili modo rexissct, mox hunc mundum relicturum ac rediturum ad Patrem, totius ab se conditae societatis adspectablle regi­ men Apostolorum Principi commisisse. Siquidem, ut sapientissimus erat, constitutum ab se sociale Ecclesiae cor­ pus nequaquam sine conspicuo capite relinquere poteraL Neque ad rem elusmodi infitiandam asseverari potest per statutum in Ecclesiae iurisdl/ctionis primatum, mysticum 211 elusmodi Corpus gemino instructum fuisse capite. Est enim Petrus, vi primatus, nonnisi Christi vicarius, atque adeo unum tantum primarium habetur huius Corporis Caput, nempe Christus: qui quidem arcana ratione Eccle­ siam per sese gubernare non desinens, adspectabill tamen modo per eum, qui suam in terris personam gerit, eandem regit Ecclesiam, iam post gloriosam suam in caelum Ascen­ sionem non In se solo, sed in Petro quoque tamquam In perspicuo fundamento aedificatam. Unum solummodo Ca­ put constituere Christum eiusque Vicarium, Decessor noster imm. mem. Bonlfacius VIII per Apostolicas Lit­ teras Unam Sanciam solemniter docuit 4l, idque subinde Successores eius Iterare non desiere unquam. Periculoso igitur in errore ii versantur, qui se Christum Ecclesiae Caput amplecti posse existimant, licet eius in terris Vicario fideliter non adhaereant. Sublato enim adspcctablli hoc Capite, ac diffractis conspicuis unitatis vin­ culis, mysticum Redemptoris Corpus ita obscurant ac de­ formant, ut ab aeternae quaerentibus salutis portum lam nec videri, neque inveniri queat. Quae autem Nos heic de universali Ecclesia diximus. Id de peculiaribus etiam asseverari debet Christianorum com­ munitatibus, tum Orientalibus, tum Latinis, ex quibus una constat ac componitur Catholica Ecclesia: quandoqui­ dem ct ipsae a Christo lesu proprii uniuscuiusque Episcopi voce potestateque reguntur. Quamobrem sacrorum Antisti­ tes non solum eminentiora universalis Ecclesiae membra habendi sunt, ut qui singulari prorsus nexu iunguntur cum divino totius Corporis Capite, atque adeo iure vocan­ tur «partes membrorum Domini primae» sed, ad pro­ priam cuiusque Dioecesim quod spectat, utpote veri Pastores assignatos sibi greges singuli singulos Christi no­ mine pascunt ac regunt43; id tamen dum faciunt,/ non 212 plane sui iuris sunt, sed sub debita Romani Pontificis auctoritate positi, quamvis ordinaria lurisdictlonis pote­ state fruantur, immediate sibi ab eodem Pontifice Summo impertita. Quapropter, ut Apostolorum ex divina Institu­ tione successores 44, a populo venerandi sunt; ac magis quam huius mundi moderatoribus, etiamsi altissimls, illud Episcopis, utpote Spiritus Sancti chrismate ornatis, con­ venit effatum: «Nolite tangere Christos meos» ··. Itaque summo Nos maerore afficimur, cum Nobis affer­ tur, non paucos e Nostris In Episcopatu Fratribus, idcirco quod facti sint forma gregis ex animo ··, ac sacrum sibi traditum «fidei depositum» 47 strenue, ut addecet, fideliterque custodiant; idcirco quod sanctissimas leges urgeant. In animis hominum divinitus Insculptas, ac sibi creditum gregem, supremi Pastoris exemplo, adversus rapaces lu­ pos tutentur, non modo in semetipsos Illatas Insectationes vexationesque perpeti, sed —quod crudelius Ipsis graviusque est— in oves etiam suis curis commissas, In aposto­ lici laboris socios, ac vel in ipsas virgines Deo sacratas. Elusmodi Nos iniuriarn, utpote Nobismet Ipsis inustam reputantes, Decessoris Nostri imm. rec. Gregoril Magni grandiloquam sententiam Iteramus: Honor noster univer­ salis Ecclesiae est honor, honor Noster solidus Fratrum Nostrorum est vigor, ac tunc Nos vere honorati sumus, cum singulis quibusque debitus honor non negatur ··. Nec tamen putandum est, Christum Caput, cum tam sublimi in loco sil positum, opem non requirere Corporis. Etenim de mystico quoque hoc Corpore Illud asseveran­ dum est, quod Paulus de humana concretione asseverat: «Non potest dicere... caput pedibus: non estis mihi neces­ sarii· ··. Liquido utique patet christlfiddes divini RedcmXII, 3-IO. " Philipp., IV, γ. "CL Lxo ΧΠΓ. : ** cep·»/· A. S. XXVI IL 713. " Loc. XII. 31. "CL Corp. Caw, Eitr. couihk, I, 8, x. " Gxkg. Magx^ .Vo*oL, XIV. 35. 43: Mtgxt, Λ L·. LXXV, xcés. " CL Cone. Vat.. Const. de Ecck, cap. V "Ct Cod. ter. C«., can. 349, 1 " I Parol., XVI. 1 * Pi.. CIV, 15. " CL f Pc *.. V, 3 ·· Cfr / Γ»-« . VI. jo. "CL Ep. ad Evlog.. 30: Mi&xi P. L LXXVII. 933. ♦♦ I Cor., XU. n. 2190 π. 1759 PIUS XII, EXCrCLICA DE MYSTICO CORPORE CHRISTI: ECCLESIA 1943 IUN 29 ea munera exornant, quae hypostaticam unionem comi­ 213 ptoris ope omnino egere, cum' ipse dixerit: «Sine me nihil tantur: siquidem in eo Spiritus Sanctus habitat cum tali potestis facere»7·, et cum ex Apostoli sententia, omne gratiarum plenitudine, ut maior Intellegi ncqucaL Ei data mystid huius Corporis incrementum in aedificationem sui est «potestas omnis carnis· uberrimi in eo sunt «omnes ex Christo Capite sit n. Attamen hoc quoque retinendum thesauri sapientiae et scientiae· 80. Eaque etiam, quam est, quamvis mirandum prorsus videatur, Christum nempe visionis scientiam vocant, ita in eo viget ut tam ambitu requirere membra sua. Idquc primo quidem, quatenus quam claritate beatam id genus scienta. prorsus exsupe­ lesu Christi persona a Summo geritur Pontifice, qui ne ret sanctorum omnium caelitum. Ac denique tam ipse est pastoralis officii onere obruatur, alios non paucos In solli­ plenus gratiae et veritatis, ut de inexhausta plenitudine citudinis suae partes vocare debet, ac cotidie est totius eius nos omnes accipiamus ei. comprecantis Ecclesiae adiutorio relevandus. Ac praeterea Servator noster, prout ipse per se non adspectabili modo Haec autem illius discipuli verba, quem singulari cari­ Ecclesiam regit, a mystici vult sui Corporis membris tate diligebat lesus, ad extremam edisserendam rationem adiuvari in exsequendo Redemptionis opere. Quod tamen Nos movent, e qua quidem peculiari quodam modo evin­ non ex eius indigentia debilitateque aeddit, sed ex eo citur Christum Dominum mystici sui Corporis Caput esse potius quod ipsemet ad maiorem intemeratae suae Spon­ asseverandum. Sicut scilicet nervi in omnes nostri corpo­ sae honorem rem ita disposuit. Dum enim in Cruce emoris artus e capite diffunduntur, Hsdemque sentiendi seserlens, immensum Redemptionis thesaurum Ecclesiae suae, que movendi facultatem impertiunt, ita Servator noster nihil ea conferente, dilargitus est; ubi de elusmodi the­ vim virtutemque suam in Ecclesiam immittit, qua fit ut sauro distribuendo agitur, Id efficiendae sanctitatis opus res divinae et illustrius a christIfideli/bus cognoscantur et 21S non modo cum Intaminata sua Sponsa communicat, sed appetantur avidius. Ex eo profluit in Ecclesiae Corpus ex eius etiam opera suit quodammodo oriri. Tremendum omnis lux, qua credentes divinitus illustrantur, omnisque sane mysterium, ac satis numquam meditatum: multorum gratia, qua sancti fiunt, sicut ipse sanctus est. nempe salutem a mystid lesu Christi Corporis membrorum Universam Ecclesiam suam illuminat Christus; quod prcdbus voluntariisoue afflictationibus, ab iisdem hac de quidem ex pene innumeris Sacrarum Litterarum sanctocausa susceptis, pendere, et ab adiutrice Pastorum ac fide­ rumque Patrum locis comprobatur. «Deum nemo vidit lium, imprimisque patrum matrumque familias opera, unquam: unigenitus Filius, qui est in sinu Patris, Ipse quam Udem divino Servatori nostro quasi sociam prae­ enarravit· ·*. Veniens a Deo magister M, ut testimonium stare debeant. perhiberet veritati M, primaevam Apostolorum Ecclesiam In praesens autem rationibus modo expositis, quibus ita sua luce illustravit, ut .Apostolorum princeps exclama­ eruitur Christum Dominum socialis sui Corporis Caput ret: «Domine, ad quem ibimus? verba vitae aeternae ha­ esse vocandum, tres aliae adidendae sunt, quae et Ipsae * bes Evangelistis e caelo ita adfuit, ut tamquam mem­ Intimis nexibus devinciuntur. bra Christi illud operati sint, quod vel uti dictante Capite Initium sumimus ex invicem conformata ratione, quam cognoverunt ··. Atque etiam hodie nobis, hoc in terrestri inter caput et corpus intercedere videmus, cum eiusdem exsilio commorantibus, est auctor fidei, sicut in patria naturae exsistant. Quam ad rem animadvertendum est consummator B7. Ipse est qui In fideles lumen fidei infun­ naturam nostram, quamvis inferior sit angelica, ex Dei dit; ipse qui Pastores et Doctores, imprimisque suum in 2H tamen bonitate angelorum naturam evincere: «Christus terris Vicarium, supernis scientiae, intellectus, sapientiae­ enim, ut dfcit Aquinas, est Caput angelorum. Nam Christus que donis divinitus ditat, ut fidei thesaurum fideliter adpraeest angelis etiam secundum humanitatem... Item etiam servent, strenue defendant, pie diligenterque explicent secundum quod homo angelos illuminat et in eis Influit. atque corroborent; ipse denique est, qui, etsi non visus, Quantum autem ad naturae conformitatem, Christus non Ecclesiae Conciliis praesidet atque praelucet 8*. est Caput angelorum, quia non angelos apprehendit, sed Sanctitatis auctor est ataue effector Christus. Nullus —secundum Apostolum— semen Abrahae»7X. Nec solum siquidem salutaris actus haberi potest, qui ex eo, tam­ naturam nostram apprehendit Christus, sed in fragili quam e superno fonte, non profluat. «Sine me, inquit, nihil etiam, patibili mortahque corpore consanguineus noster potestis facere» B*. Si, ob admissa perpetrata, animi dolore factus est. At si, Verbum * semetipsum exinanivit, formam paenitentiaque movemur, si filiorum timore ac spe ad servi accipiens»7®, hoc ea quoque de causa egit, ut suos Deum convertimur, ipsius semper virtute ducimur. Gratia secundum carnem fratres consortes faceret divinae natu­ et gloria ex Inexhausta eius plenitudine oriuntur. Eminenrae 7I, cum in terrestri exsilio per sanctitatis effectricem tiora praesertim mystici sui Corporis membra, consilii, gratiam, tum in caelesti patria per sempiternam asse­ fortitudinis, timoris pietatisque donis/Servator noster con- 217 quendam beatitatem. Idcirco enim Aeterni Patris Unige­ tinenter munerat, ut totum Corpus magis in dies magisque nitus filius hominis esse voluit, ut nos conformes effice­ vitae sanctitate integritaleque augeatur. Et quando Ec­ remur imagini Filii Del ”, ac renovaremur secundum Ima­ clesiae Sacramenta externo ritu administrantur, ipsemet ginem illini, qui creavit nos 7B. 11 Igitur omnes, oui Christia­ effectum in animis operatur®0. Itcmque ipse est, qui re­ no nomine gloriantur, non modo divinum Servatorem demptos nutriens propria carne et sanguine, concitatos ac nostrum, vcluti excelsum perfectisslmumque virtutum turbidos animi motus sedat; ipse est, qui gratias auget omnium exemplar intueantur, sed per sollertem etiam pec­ assequendamque animorum corporumque gloriam praepa­ catorum fugam sanctimoniaeque exercitionem studiosis­ rat. Quos quidem divinae bonitatis thesauros, mystici sui simam, ita eius doctrinam ac vitam suis moribus expri­ Corporis membris non modo idcirco impertire dicendus est, mant, ut cum Dominus apparuerit, in gloria similes ei quod eos, tam eucharistica hostia in terris, quam darififiant, videntes eum sicuti est77. cata In coelis, ostensione vulnerum prccumque effusione Quedmamodum autem singula membra sibi adsimulata a Patre Aeterno efflagitat, sed idcirco etiam quod singulis vult Christus Ita totum etiam Ecclesiae Corpus. Quod singulas gratias «secundum mensuram donationis Chri­ profecto evenit, cum ipsa, Conditoris sui vestigiis Insistens, * sti· 1, eligit, determinat, distribuit. Ex quo consequitur ut docet, regit, divinumque sacrificium Immolat. Ipsa prae­ a Divino Redemptore, tamquam ex capitali fonte vim terea. dum evangelica consilia amplectitur. Redemptoris hauriens, «totum corpus compactum et connexum per om­ paupertatem, obedientlam, virginitatemque In se refert. nem iuncturam subministrationis, secundum operationem Ipta per multiplicia variaque instituta, quibus velutl moin mensuram uniuscuiusque membri, augmentum corporis 215 nUlbus ornatur, Christum quodanVmodo commonstrat, vel faciat In adiflcationem sui In caritate· ** . In monte contemplantem, vel condonantem ad populos, vel sanantem aegros et saucios, ac peccatores ad frugem bonam convertentem, vel denique bene facientem omni­ bus. Nihil Igitur mirum si eadem, quamdiu hlscc In terris Quae supra exposuimus, Venerabiles Fratres, modum degit. Insectationibus quoque, vexationibus doloribusque, presse brevlterque explanantes, quo Christus Dominus ex Christum imitando, afficiatur. divina plenitudine sua in Ecclesiam vult ubera sua dona in­ Ac praeterea Idcirco Ecdeslae Caput habendus est fluant, ut eadem sibimet ipsi quam maxime adsimuletur, Christus, quod supernorum munerum plenitudine per­ haud parum profecto conferunt ad tertiam illam edisse­ fectioneque cum praestet, ex elusmodi plenitudine mysti­ rendam rationem, ex qua etiam eruitur cur sociale Eccle­ cum eius Corpus nauriL Sicut enim —quod plures Patres siae Corpus nomine Christi decoretur, quae quidem in eo animadvertunt— mortalis nostri corporis caput sensibus ponitur, quod Servator noster ab se conditam societatem omnibus pollet, dum ceterae concretionis nostrae partes ipse divinitus sustentat. tactu solummodo fruuntur. Ita quae In societate Christiana Ut acute subtiliterque Bellarminus *’ animadvertit, haec virtutes sunt, quae dona, quae charismata, ea omnia In IOAMN.. XVIII, 3. ·· Coi., II. j. ”CL Ioajtx., i, u,j6 «»cl Io.xx · eius Capite Christo perfectissime renident. «In ipso com­ 1». “CL Ioaxw.. III. x. "CfXVIII. 37 «»Cf Ioaxn VI M placuit omnem plenitudinem inhabitare·7*. Eum superna ••Cl AvcviT., Dr con * r«mC.. I. 35. SC Migxe. P. L XXXIV λ™ "Cf. f/rfer, XII, 2. "CL Ct*. Alxx. Ep. 55 d, Symb·· taunt. XV, s. n Cf EM . IV. «βς ' 11. I* n O "· * ta q> »1 EM . LXXVII, MJ. "CL Ioa*·»-, XV. 5." CL S. Teo *., Π, q. 64 £rS * ’ «r f. feet *. -,H ** II. 16-17 n R. T ** Ci. Π Prfr.. 1. 4. ° CI. IV, 7 ·’ EM . IV. * 1 a. CoL. II. 17. -CL D. VIH. n "fa. ΙΠ. te. "CL / Z^w«, HI. 1. ’· CoL 1, 19. "Cf. 2191 2192 1943 IL N 20 PIUS XII, EN CYCLICA DE MYSTICO CORPORE CHRISTI: ECCLESIA Corporis Christi nominatio non ex co solummodo expli­ canda est, quod Christus mystici sui Corporis Caput est 218 dicendus,/se ex eo etiam quod ita Ecclesiam sustinet, et ita in Ecclesia quodammodo vivit, ut ipsa quasi altera Christi persona exsistat. Quod quidem gentium Doctor ad Corinthios scribens affirmat, cum, nihil aliud adliciens, «Christum· Ecclesiam vocat ipsum profecto Magistrum imitatus, qui eidem Ecclesiam insectanti adclamaverat ex alto: «Saule, Saule, cur me persequeris?»9S. Quin immo si Nvsseno credimus, saepius ab Apostolo Ecclesia «Christus» nuncupatur ··; nec ignotum vobis est. Venerabiles Fratres, illud Augustini effatum: «Christus Christum praedicat» 97. Nobilissima tamen elusmodi appellatio non ita accipien­ da est, ac si ineffabile illud vinculum, quo Del Filius con­ cretam assumpsit humanam naturam, ad universam per­ tineat Ecclesiam; sed In eo posita est, quod Servator Noster bona maxime sibi propria ita cum Ecclesia sua communicat, ut haec secundum totam vitae suae ratio­ nem, tam adspectabilem quam arcanam. Christi Imaginem quam perfectissime exprimat. Nam per iuridlcam, ut aiunt, missionem qua Divinus Redemptor Apostolos in mundum misit, sicut ipse missus erat a Patre *5, ipse est, qui per Ecclesiam baptizat, docet, regit, solvit, ligat, of­ fert, sacrificat. Ea vero altiore donatione, interna ac su­ blimi prorsus, quam supra attigimus, Capitis scilicet ratio­ nem describentes influendi In membra sua, Christus Do­ minus Ecclesiam superna sua vita vivere iubet, totum eius Corpus divina virtute sua permeat, et singula membra secundum locum, quem in Corpore occupant, eo fere modo alit ac sustentat, quo cohaerentes sibi palmites vitis nutrit fadtque frugiferos ". Quodsi divinum hoc, a Christo datum, vitae virtutisque principium attente consideramus, prout ipsum fontem 219 constituit/cuiusvis doni gratiaeque creatae, facile Intelle­ gimus illud nihil aliud esse nisi Paraclltum Spiritum, qui a Patre Filioque procedit, quique peculiari modo «Spiritus Christi» seu «Spiritus Filii» dicitur 10°. Hoc enim gratiae veritatisque Flamine Filius Del In ipso intaminato Virginis sinu animam suam ornavit; hic Spiritus in deliciis habet In almo Redemptoris animo tamquam in templo suo di­ lectissimo habitare; hunc Spiritum proprio effuso cruore Christus nobis in Cruce promeruit; hunc denique super Apostolos efflans, Ecclesiae ad peccata remittenda largitus est101; ac dum Christus solummodo hunc Spiritum non ad mensuram accepit10S. membris tamen mystici Corporis non nisi secundum mensuram donationis Christi ex ipsius Christi plenitudine Impertitur103. Ac postquam Christus In Cruce clarlflcatus est, cius Spiritus cum Ecclesia uberri­ ma effusione communicatur, ut ipsa elusque singula mem­ bra magis in dies magisque Servatori nostro adsimulentur. Spiritus Christi est, qui nos adoptivos Dei filios effecit1M, at aliquando «omnes revelata facie gloriam Domini spé­ culantes, In eandem imaginem transformemur a claritate In claritatem»los. Huic autem Christi Spiritui tamquam non adspectabili principio Id quoque atribuendum est, ut omnes Corporis partes tam Inter sese, quam cum excelso Capite suo con­ jungantur, totus In Capite cum sit, totus in Corpore, totus In singulis membris; quibus pro diversis eorum mu­ neribus atque officiis, pro maiore vel minore, quo fruuntur spiritualis sanitatis gradu, diversis rationibus praesens est atque adsistlt. Ille est, qui caelesti vitae halitu In omnibus corporis partibus cuiusvis est habendus actionis vitalis ac reapse salutaris principium. Ille est, qui licet per se Ipse In omnibus membris habeatur, in ilsdemque divinitus agat, 220 in Inferioribus tamen etiam per superiorum ministerium/ operatur; Ille denique est, qui dum Ecclesiae nova semper In dies, sua afflante gratia, incrementa parit, membra tamen, a Corpore omnino abscissa, renuit sanctitatis gra­ tia Inhabitare. Quam quidem lesu Christi Spiritus prae­ sentiam operationemque sapientissimus Decessor Noster Imm, mem. Leo XIII Encycllcls Litteris Divinum illud per haec verba presse nervoseque significavit: «Hoc affir­ mare sufficiat, quod cum Christus Caput sit Ecclesiae, Spiritus Sanctus sit eius anima»loe. Si vero vitalem illam vim virtutemque, qua tota Christia­ norum communitas a Conditore suo sustentatur, iam non in semet ipsa, sed in creatis, qui Inde oriuntur, effectibus spectamus, In caelestibus ea muneribus consistit, quae Re­ demptor noster una cum Spiritu suo Ecclesiae impertit, Λ. Π. 19. MCL I Cor., ΧΠ, 12. "CL Ad., IX, 4: XXII, r, XXVI, 14. "CL Giig. Ny»., Dz vUa Λ/wîû: Migmb, P. G., XLIV, 385. ·» CL Sm., CCCUV. xi MiGKi, P. L, XXXIX, 1563· M CL Ioanx^ XVII, xB et XX, n. ”CL Lio XIII, Chrütianar. A. S. S., XXII, 391; Satit Ibiitm. XXVIII, 710. «·· Rom., VIII, 9; II Cor., ni. 17; Gal.,. IV, 6J"CL1oanx.,XX.m. IW CL Ιολχχ.. IIT, 34. CLEpE, I, 8; IV. 7, ‘“Ct Rem., VITI, X4-jr, GoL, IV, 6-7. »· * Ct. II Cor., III, 18 S. 2193 η. 1759 unaque cum Spiritu suo, supernae lucis dator sanctita­ tisque effector, operatur. Ecclesiae igitur haud aliter ac sancta cius omnia membra, grandem hanc Apostoli sen­ tentiam sibi sumere potest: «Vivo autem; iam non ego; vivit vero In me Christus»107. Haec Nostra de «Capite mystico»109 facta eloquia im­ perfecta quidem manerent, si non paucis saltem attinge­ remus hanc eiusdem Apostoli sententiam: «Christus Caput est Ecclesiae: Ipse Salvator Corporis eius»lw. Hisce enim verbis postrema indicatur ratio, cur Corpus Ecclesiae Christi nomine donetur. Est nempe Christus huius Corpori divinus Servator. Ipse enim Iure meritoque a Samaritanis praedicatur «Salvator mundi»110; immo absque ullo dubio dicendus est «Salvator omnium»; quamvis cum Paulo sit addendum: «maxime fidelium»1U. Prae aliis videlicet om­ nibus, membra sua, quae Ecclesiam constituunt, acquisivit sanguine suo ni. Haec tamen, cum supra de Ecclesia e Cruce orta, de Christo lucis datore/effcctoreque sanctitatis, 221 deque eodem mystici sui Corporis sustentatore, enucleate satis scripserimus, non est cur amplius explanemus, sed cur potius omnes, immortales grates agentes Deo, demisso intentoque animo medltemur. Quod autem Servator noster, olim c Cruce pendens, inchoavit, id perpetuo continenlerque in caelesti beatitate peragere non desinit: «Caput nostrum, ait Augustinus, interpellat pro nobis: alia mem­ bra recipit, alia flagellat, alia mundat, alia consolatur, alia creat, alia vocat, alia revocat, alia corrigit, alia red­ integrat» ll1. Nos autem omnes Christo In salutifero hoc opere debemus sociam praestare operam, «qui ex uno et per unum salvamur ct salvamus»lli. • · · Iam nunc, Venerabiles Fratres, ad illud edisserendum gradum faciamus, per quod quidem In sua luce ponere cupimus Christi Corpus, quod est Ecclesia, mysticum esse appellandum. Appellationem elusmodi, quae "iam in plu­ rium aetatis veteris scriptorum usu habetur, haud pauca Summorum Pontificum documenta comprobant Non au­ tem una de causa haec vox adhibenda est; quandoquidem per illam sociale Ecclesiae Corpus, cuius Christus Caput est ac moderator, internosci potest a phvsico eius Corpore quod e Deipara Virgine natum nunc ad Patris dexteram sedet, velisque Eucharisticis delitescit; ac discerni item potest, quod ob hodiernos errores maioris momenti est, a naturali quovis corpore sive physico, sive, ut aiunt, morali. Dum enim in naturali corpore unitatis principium ita partes iunglt, ut propria, quam vocant, subsistentia sin­ gulae prorsus careant; contra In mystico Corpore mutuae coniunctionls vis, etiamsi Intima/membra ita inter se copulat, ut singula omnino fruantur persona propria. Ac­ cedit quod, si totius et singulorum membrorum mutuam inter se rationem conside/ramus, in phvsico quolibet vi- 222 venti corpore totius concretionis emolumento membra singula universa postremum unice destinantur· dum so­ cialis quaelibet hominum compages, si modo ultimum uti­ litatis finem inspicimus, ad omnium et uniuscuiusque mem­ bri profectum, utpote personae sunt, postremum ordinan­ tur. Itaque —ut ad rem nostram regrediamur— sicut Aeterni Patris Filius ob sempiternam omnium nostrum salutem de caelo descendit. Ita Corpus Ecclesiae condidit divinoque Spiritu ditavit ad immortalium procurandam assequendamque animarum beatitatem, secundum illud Apostoli: «Omnia enim vestra sunt; vos autem Christi; Christus autem Dei»11 *. Ut enim Ecclesia In bonum con­ formatur fidelium, ita In Del et quem ipse misit Christi lesu gloriam destinatur. Quodsi mysticum comparamus cum morali, ut alunt * corpore, tum etiam animadvertendum est non leve quid­ dam intéressé, sed aliquid summi momenti Inter utrumque summaeque gravitatis. In hoc enim, quod morale vocant, nihil aliud est unitatis principium, nisi finis communis, communisque omnium in eundem finem per socialem auctoritatem conspiratio; dum in mystico, de quo agimus. Corpore conspirationi huic Internum aliud adiungitur prin­ cipium, quod tam In universa compage, quam in singulis eius partibus reapse exsistens virtuteque pollens, talis est excellentiae, ut ratione sui omnia unitatis vincula, quibus vel physicum vel morale corpus copuletur, in immensum prorsus evincat. Hoc est, ut supra diximus, aliquid non naturalis, sed superni ordinis, immo in semet ipso infiniXXIX, p. 650. II, ». ,MCL Ambio».. Dr ΕΚλ rt Inv * , 10, 36-37 et * / Pialm. 118. wrw », 1: Micmz. P. L·, XIV, et XV, 14S3. * .. ···££ V. 13. ‘Ήολχμ- IV. *4. ,HCt Z Am. ÎV. icu “· Ad., XX. 18. «· Ehjff. »4 P^ LXXXV. 3 Miut, P L XXXVTI. jo85. A1XX-, Sirtm., VII. 2· P. G , IX, 413. »«> Z Co *.. III. at. Ptvs XI. Dtrini Rrdrmpiorû: A. A S , 1937. P 80 [LE 137«) Dr 2194 n. 1759 PIUS XII, EXCTCUCA DE MYSTICO COBPORE CHRISTI: ECCLESIA 11M3 I(J!V 2fl erga Ecdesiam nostrum minuamus amorem, sed cur po­ tum omnino atque increatum: Divinus nempe Spiritus, tius erga eius membra pietatem adaugeamus. qui, ut ait Angelicos, «unus et Idem numero, totam Eccle­ siam replet et unit·n·. Utique absque ulla labe refulget pia Mater In sacra­ mentis, quibus filios procreat ct alit; in fide, quam nullo Recta Igitur vocis huius significatio in mentem revocat, non tempore intaminatam servat; In legibus sanctissimis, Ecclesiam, quae perfecta genere suo sodetas haberi debet, quibus omnes iubet, consiliisque evangellcis quibus ad­ non ex sodalibus solummodo ac Juridicis elementis ratio­ monet; in coelestibus denique donis et charismatis, per nibusque constare. Ea nimirum longe praestantlor est quae innumera parit. Inexhausta sua fecunditate xso, mar­ 223 quam quaelibet aliae/hominum communitates 11T; quibus tyrum, virginum confessorumque agmina. Attamen eidem quidem sic antecellit, ut gratia naturam exsuperat, rebus­ vitio verti nequit, si quaedam membra vel infirma vd que caduds omnibus Immortalia sunt praestabiliora 11 ·. Id sauda languescant, quorum nomine cotidie Ipsa Deum genus communitates, Imprimisque Civilis Sodetas, utique deprecatur «Dimitte nobis debita nostra», quorumque non spernendae sunt, nec parvi habendae; venuntamen in earum rerum ordine non tota Ecdesia est, sicut in mortalis spirituali curae, nulla Interposita mora, materno fortique animo incumbit corporis nostri concretione, non totus homo ll1. Quamvis enim juridicae rationes, quibus Ecdesia etiam innititur Cum Igitur «mysticum» Icsu Christi Corpus nuncupamus, atque componitur, ex divina oriantur a Christo data con­ per Ipsam huius vocis significationem gravissime admone­ stitutione, adsunernumque finem assequendum conferant, mur. Quae quidem monita in hisce S. Leonis verbis quo­ id tamen, quo cnristiana societas ad gradum evehitur, qui dammodo resonant: «Agnosce, o Christiane, dignitatem omnem naturae ordinem prorsus evincit, Redemptoris luam, et divinae consors factus naturae, noli in veterem nostri Spiritus est, qui ceu fons gratiarum, donorum, ac vilitatem degeneri conversatione redire. Memento culus charismatum omnium, perpetuo et Intime Ecdesiam replet Capitis et cuius Corporis sis membrum» ial. et In ea operatur. Siquidem, quemadmodum mortalis nostri corporis compages mirificum utique est Creatoris opus, sed quam longissime distat ab excelsa animi nostri dignitate: sic sodalis Christianae reipubllcae structura, Placet in praesens, Venerabiles Fratres, peculiarissimo quamvis divini Architecti sui sapientiam praedicet, allmodo verba facere de nostra cum Christo In Ecclesiae quid tamen inferioris omnino ordinis est, ubi cum spiri­ Corpore con/Junctione, quae si —ut iure meritoque Au- 22« tualibus donis comparatur, quibus eadem ornatur ac vivit, gustinus ait1,1— res grandis est, arcana atque divina, cum eorumqne divino fonte. nac eadem tamen de causa saepenumero contingit, ut a Ex iis, quae adhuc. Venerabiles Fratres, vobis scribendo nonnullis perperam Intellegatur atque explicetur. Imprimis explanandoque persecuti sumus, omnino patet gravi eos patet eam arctissimam esse: nam in Sacris Litteris non in errore venari, qui ad arbitrium suum quasi latentem modo casti connubil vinculo adsimulatur, et cum vitali minlmeque conspicuam fingant Ecdesiam; Itemque qui palmitum vitisque unitate, nostrique corporis compagine eam perinde habeant atque Institutum quoddam humanum comparatur1M; sed etiam tam intima exhibetur, ut —se­ cum certa ouadam disciplinae temperatione externisque cundum Illud Apostoli: «Ipse (Christus) est Caput Corporis ritibus, at sine supernae vitae communicatione u·. Dum Ecclesiae»— perantiqua perpetuoque a Patribus tra­ contra sicut Christus Ecclesiae Caput el exemplar, «non dita documenta doceant, divinum Redemptorem cum suo omnis est, si In eo vel humana dumtaxat spectetur natura sociali Corpore unam dumtaxat constituere mysticam visibilis,.., vel divina tantummodo natura invisibilis..., sed personam, seu ut Augustinus ait: Christum totum13S. unus est ex utraque et in utraque natura...: sic Corpus Quin Immo ipse Servator noster in sacerdotali sua oratione 224 eius mysticum»U1, quandoquidem Del/Verbum humanam eiusmodi coagmentationem cum miranda illa unitate, qua naturam assumpsit doloribus obnoxiam, ut adspectablll Filius est In Patre et Pater in Filio, conferre non dubi­ sodetate condita et divino sanguine consecrata, «per vi­ tavit ut. sibilem gubernationem ad invisibilia homo revocaretur m. Nostra autem, quae In Christo est et cum Christo com­ Quapropter funestum etiam eorum errorem dolemus at­ pages, primo loco ex eo constat, quod cum Christiana respu­ que Improbamus, qui commenticiam Ecclesiam sibi som­ blica ex Conditoris sui voluntate sociale exsistat perfec­ niant, utpote sodelatem quandam caritate alitam ac for­ tumque Corpus, idcirco In ea copulatio insit oportet mem­ matam. cui quidem —non sine despicientia— aliam oppo­ brorum omnium ob eorum in eundem finem conspiratio­ nunt, miam iuridicam vocant. At perperam omnino clusmonem. Quo autem nobilior est finis, ad quem haec conspiratio dl distinctionem inducunt: non enim intellegunt divinum contendit, quo divinior est fons ex quo eadem procedit, Redemptorem eadem ipsa de causa conditum ab se ho­ eo excelsior procul dubio evadit unitas. Iam vero altissiminum coetum, perfectam voluisse genere suo societatem mus finis est: continuata nempe ipsius Corporis membro­ constitutam, ac luridicis omnibus sodalibusque clementis rum sanctificatio in gloriam Del et Agni, qui occisus Instructam, ut nempe salutiferum Redemptionis opus hisce estin. Fons autem divinissimus: non modo scilicet Ae­ In terris perennaretia; ct ad eundem finem assequendum terni Patris placitum, studiosaque Servatoris nostri vo­ caelestibus eam voluisse donis ac muneribus a Paracllto luntas, sed, internus etiam Sancti Spiritus in mentes Spiritu ditatam. Eam utique Aeternus Pater voluit «re­ animosque nostros afflatus atque appulsus. Si enim ne gnum Fllll dilectionis suae»1M; attamen reapse regnum, In minimus quidem actus, qui ad salutem conducat, elici quo nimirum credentes omnes plenum praestarent intellec­ potest, nisi In Spiritu Sancto, quomodo possunt innume­ tus voluntatisque suae obsequium u*, ac demisso oberae cuiusvis gentis, cuiusvis stirpis multltudines/in supre- 2 dlentlque animo el sese confirmarent, nui pro nobis «factus mam unius trinlque Numinis gloriam communi consilio est obedlens usque ad mortem»ut. Nulla Igitur veri no­ conspirare, nisi ex illius virtute, qui a Patre Filioque uno minis oppositio vel repugnantia haberi potest inter invi­ actemoque efflatur amore? sibilem, quam vocant. Spiritus Sancti missionem, ac Quoniam vero, ut supra diximus, sociale eiusmodi luridi cum Pastorum Doctorammie a Christo acceptum Christi Corpus ex Conditoris sui voluntate adspectabile munus; quippe nuae —ut in nobis corpus animusque—, esse debet, conspiratio illa membrorum omnium extrinse­ se Invicem compleant ac perficiant, et ab uno eodemque cus etiam sese manifestet opus est, cum per eiusdem fidei Servatore nostro procedant, qui non modo divinum afflan­ professionem, tum per eorundem communionem sacrorum, do halitum dixit: «Accipite Spiritum Sanctum»117, sed per eiusdemque participationem sacrificii, tum denique per etiam dari voce imperavit: «Sicut misit me Pater, et ego actuosam eorundem legum observantiam. Idque praeterea 225 mitto vos»111; Itemque: «Qui vos audit, me audit» lw.| omnino necessarium est, ut in oculis omnium conspicuum Quodsl In Ecdesia aliquid cernitur, quod humanae ar­ adsit supremum Caput, a quo mutua Invicem ndiutrix guit conditionis nostrae Infirmitatem, id quidem non luriomnium opera ad propositum assequendum finem efficien­ ildicae est eius constitutioni attribuendum, sed lamentabili ter dirigatur, lesu Christi dicimus In terris Vicarium. potius singulorum ad malum prodivitati, quam Idcirco Quemadmodum enim divinus Redemptor Paraclltum mi­ divinus eius Conditor in ollioribus etiam mystici sui Cor­ sit veritatis Spiritum, qui suas partes agens iae, arcanam poris membris esse patitur, ut et ovium Pas * oramque sumeret Ecclesiae gubernationem, ita Petro elusque Suc­ virtus comprobetur, et in omnibus increscant Christianae cessoribus mandavit, ut suam in terris gerentes personam fidei promerita, Christus enim, ut supra diximus, ex con­ perspicibilem quoque Christianae reipubllcae moderatio­ stituto a se coetu seclusos noluit peccatores; sl Igitur non­ nem agerent. nulla membra spiritualibus morbis laborant, non est cur luridlcls autem hisce vinculis, quae iam ratione sui q »% » ». e. u* CL Lxo XBl.SepwnH /cSrtdiafcir * 4. S.S.,XXlI,p. «i. “•Ct. Un ΧΠΙ, Soin 4*(ΜΙ» με .< S. S.. XXVIll. p. 714. «·«. IKbw, p 71®. p. 710 lMCL /klm. p 710. IWS- Tboua», D< Vmîgü. a. <- 4' *1 1 ,HOw Vat, S* m. IV. C** / Ioan ., * IV, 15. ««Π Cor., IV. x3. ««Ct GaL, II. 20. ««Cf. Eph.. III, 17. »«Cf. * , ΧΠ, 2. ··· Tit, Π, Ht ·" Cf. Ht ., * ΧΠΙ, x4. «· Eph., IV, 4.10 Cf. Cet, ζ J7· I Ioann.. IV, x6. «« Ioanx., XIV, 23. «“ Ioamx., XV. g-io. ,M 11^1-, IV. JO-JI. * « Rom.. XII, 5. »·· I Cor., XII, 25. »·· Srrw. XXIX, 2197 η. 1750 Eiusmodi vero amantissima cognitio, qua divinus Re­ demptor a primo Incarnationis suae momento nos prose­ cutus est, studiosam quamlibet humanae mentis vim ex­ superat; quandoquidem per beatam illam visionem, qua vixdum in Deiparae sinu exceptus, fruebatur, omnia mystici Corporis membra continenter perpetuoque sibi praesentia habet, suoque complectitur salutifero amore. O mira erga nos divinae pietatis dignatio; o inaestimabilis ordo Immensae caritatis! In praesepibus, in Cruce, in sem­ piterna Patris gloria omnia Ecclesiae membra Christus sibi conspecta sibique coniuncta habet longe clarius, longeque amantius, quam mater filium suum In gremio posi­ tum, quam quilibet semetipsum cognoscit ac diligit. Ex hucusque allatis facile cernitur, Venerabiles Fratres, cur Paulus Apostolus tam frequenter scribat Christum esse in nobis, nosque esse in Christo. Quod quidem subti­ liore quoque ratione comprobatur. Est nempe Christus in nobis, ut supra enucleate satis exposuimus, per Spiritum suum, quem nobiscum communicat, et quem Ita In nobis operatur, ut quaecumque divina a Spiritu Sancto in animi peracuntur, etiam a Christo Ibi peracta dicantur opor­ teat «47. «Si quis Spiritum Christi non habet, inquit Aposto­ lus, hic non est eius: si autem Christus In vobis est.., spi­ ritus vivit propter lustiflcationem»l5e. Ex eadem autem Spiritus Christi communicatione effi­ citur, ut, cum omnia dona, virtutes et charismata, quae In Capite excellenter, uberrime efficienterque insunt, in omnia Ecclesiae membra deriventur, et in iis secundum locum quem in mystici lesu Christi Corpore occupant. In dies perficiantur, Ecclesia velutl plenitudo constituatur et complementum Redemptoris; Christus vero quod om­ nia in Ecclesia quodammodo adimpleatur1M. Quibus qui­ dem verbis ipsam attigimus rationem, cur,/secundum Au- 231 gustini placita, iam breviter indicata, Caput mysticum, quod Christus est, et Ecclesia, quae hisce in terris velutl alter Christus eius personam gerit, unum novum hominem constituant, quo in salutifero Crucis opere perpetuando caelum et terra iungantun Christum dicimus Caput et Corpus, Christum totum. Profecto non sumus nescii, arcanae huic intellegendae explicandaeque doctrinae —quae circa nostram versatur cum Divino Redemptore conlunctioncm, peculiarique modo circa Spiritus Sancti in animis inhabitationem— multa obstare velamina, oulbus arcana eadem doctrina ob in­ quirentium mentis debilitatem quasi quadam caligine ob­ volvatur. At novimus etiam ex recta adsiduaque huius rei pervestigatione, atque ex variarum opinionum conflictu sententiarumque concursu, si modo veritatis amor ac de­ bitum Ecclesiae obsequium eiusmodi inquisitionem diri­ gant, pretiosa scatere atque exsilire lumina, quibus in sacris quoque id genus disciplinis profectus reapse habea­ tur. Non eos igitur improbamus, qui diversas vias ratio­ nesque ingrediantur ad tam altum attingendum et pro viribus collustrandum mirandae huius nostrae cum Christo coniunct Ionis mysterium. Verum tamen id omnibus com­ mune atque inconcussum esto, si a germana velint doctri­ na, a rectoque Ecclesiae magisterio non aberrare: omnem nempe reicendum esse mysticae huius coagmentationis modum, quo christifideles, quavis ratione ita creatarum rerum ordinem praetergrediantur, atque in divina per­ peram invadant, ut vel una sempiterni Numinis attributio de iisdem tamquam propria praedicari queat. Ac praeter­ ea certissimum illud firma mente retineant, hisce in re­ bus omnia esse habenda Sanctissimae Trinitati commu­ nia, quatenus eadem Deum ut supremam efficientem cau­ sam respiciunt. Animadvertant quoque necesse est, hac In causa de oc­ culto mysterio agi, quod in hoc terrestri exsilio, velamine quolibet detectum, omnino introspici, humanaque lingua significari numquam possit. Inhabitare quidem Divinae Personae dicuntur, quatenus in creatis animantibus in­ tellectu praeditis Imperscrutabili modo praesentes, ab Iis­ dem per cognitionem et amorem attingantur l<0, quadam 232 tamen ratione omnem naturam transcendente, ac penitus intima et singulari. Ad quam auidem intuendam ut pa­ rumper saltem accedamus, non illa via ac ratio neglegenda est, quam Vaticana Synodus 141 in Id genus rebus valde commendat; quae quidem ad hauriendam lucem conten­ dens. qua Dei arcana paulisper saltem Internoscantur, Id assequitur, mysteria eadem Inter se comparans et cum supremo fine, quo dirigantur. Opportune Igitur saplentlssimus Decessor Noster fel. rec. Leo XIIÎ. cum de hac nostra cum Christo conlunctione deque Divino nos inhaMiû.x i, P. L·. LVU, νχ ·”(Χ S. Twom., Cm m Ep tU E ph . crp II. kct. 5. «·· E^·., VHÎ, 9-10. ’"Cf. S. Twom , Om U EK W EH, L lecL L «·· Cf. S. Tkom., I. 9.43, *· 3-10 1Π. Cm, Λλ fU. -eO.. αψ 4 2198 π. 1759 PIUS XII, E5 CYCLICA DE MYSTICO CORPOHE CHRISTI: ECCLESIA 1943 IUN 20 opera. Nemo profecto infitiari potest Sanctum lesu Christi Spiritum unum esse fontem, ex quo superna omnis vis In Ecclesiam in eiusque membra profluat. Etenim «gratiam et gloriam, ut Psaltes ait, dabit Dominus» 1<7. Attamen quod homines in sanctitatis operibus constanter perseve­ rent, quod in gratia in virtuteque alacri animo proficiant, quod denique non modo ad Christianae perfectionis api­ cem strenue contendant, sed ceteros quoque ad eam asse­ quendam pro viribus excitent, haec omnia caelestis Spi­ ritus operari non vult, nisi Udem homines cotidiana actuosaque navitate suas partes agant. «Non enim dormien­ tibus, ait Ambrosius, divina beneficia, sed observantibus deferuntur»1·; θ' , XV. ια >n CI. S Tncx , Π-Π. q. J7 . Π. 5. '"CL S. T«OM„ D. q. ? J, i , ^· »£u 2200 1013 lUN 20 PIUS XII, EN’CYCLICA DE MYSTICO CORPORE CHRISTI: ECCLESIA vis In Eucharistico praesertim Sacrificio —In quo Christus cum sacerdos ipsemet et hostia sit, conciliatoris munere peculiari modo fung’tur— orationes ad aeternum Patrem per Unigenitum suum plerumque admoveantur, nihilo secius non raro, ac vel in Ipsa litatione, ad Divinum quoaue Redemptorem preces ahhibentur; quandoquidem Christianis omnibus cognitum clareque perspectum esse debet hominem Christum lesum eundem esse Dei Filium, ipsumque Deum. Atque adeo, dum militans Ecclesia in­ taminatum Agnum sacratamque Hostiam adorat ac pre­ catur, triumphantis videtur Ecclesiae voci quodammodo respondere, perpetuo canentis: «Sedenti Jn throno et Agno: benedictio ct honor et gloria et potestas in saecula saecu­ lorum» 17i. ♦ · * Postquam, Venerabiles Fratres, in huius commentatione mysterii, quod arcanam omnium nostrum amplectitur cum Christo coniunctionem, ut universalis Ecclesiae Ma­ gister, mentes veritatis luce collustravimus, pastorali mu­ neri nostro consentaneum ducimus animis quoque stimu­ los adlicere ad mysticum elusmodi Corpus incensa illa caritate adamandum, quae non modo cogitatione verbis­ que, sed dedita etiam opera proferatur. Si enim Veteris Legis sectatores de terrestri Civitate sua haec cecinere: «Si oblitus fuero tui, Jerusalem, oblivioni detur dextera mea: adhaereat lingua mea faucibus meis, si non memi­ nero tui; si non proposuero Jerusalem in principio laetitiae meae»17β, quanto cum maiore gloria effusioreque gaudio idcirco nobis exsultandum est, quod Civitatem inhabita­ mus ex rivis et electis lapidibus exstructam in monte sancto, «ipso summo angulari lapide Christo lesu»177. Si­ quidem nihil gloriosius, nihil nobilius, nihil profecto hono­ rificentius cogitari potest, quam sanctam, catholicam, apostolicam Romanamque Ecclesiam participare, qua unius tam venerandi Corporis membra efficimur, ab uno 233 dirigimur tam/excelso Capite; ab uno perfundimur Divino Spiritu una denique doctrina unoque Angelico Pane hoc in terreno exsilio enutrimur, eo usque dum tandem ali­ quando una sempitemaque in caelis beatitate fruamur. Ne autem a tenebrarum angelo decipiamur, transfigu­ rante se in angelum lucis178, haec sit amoris nostri su­ prema lex, ut nempe Christi Sponsam, qualem eam Chri­ stus voluit suoque sanguine acquisivit, diligamus. Non modo igitur sacramenta, quibus Ecclesia pia Mater nos alit; non modo sollemnia, quibus nos solacio laetitiaque afficit, ac sacra cantica et liturgici ritus, quibus mentes nostras ad caelestia erigit, carissima nobis sint oportet, sed et sacramentalia, quae dicimus, atque via illa pie­ tatis exercitia, quibus eadem fidelium animos Spiritu Christi suariter Imbuit et consolatur. Nec solummodo offi­ cium nobis est maternam eius erga nos pietatem, ut filios addecet, rependere, sed acceptam etiam a Christo aucto­ ritatem eius revereri, quae in captivitatem redigit intellec­ tus nostros in obsequium Christi178 atque adeo eius le­ gibus eiusque de moribus praeceptis, nonnumquam natu­ rae nostrae a primaeva innocentia lapsae durioribus, ob­ temperare iubemur itemque rebellans, quod gerimus, corpus voluntaria castigatione compescere; quin immo interdum a iucundis etiam rebus, neque iis noxiis, abstinere admonemur. Nec satis est mysticum hoc Corpus diligere, divino Capite caelestibusque dotibus insigne; sed actuoso etiam amore idem prosequi debemus, prouti in mortali manifestatur carne nostra, ex humanis nempe infirmisque elementis constans, etsi minus eadem nonnumquam ei loco congruunt, quem in venerando illo Corpore occupant. Ut autem solidus eiusmodl atque integer amor in ani­ mis resideat nostris, in dlcsque augeatur, assuescamus necesse est In Ecclesia ipsum Christum videre. Christus est enim, qui in Ecclesia sua vivit, qui per eam docet, regit, unctitatemque Impertit; Christus quoque est qui varie sese in variis suis socialibus membris manifestat. Ubi igi239 lur virido hoc fidei spiritu/christifideles omnes vivere reapse conitentur, tum profecto non solum altiora mystici huius Corporis membra, eaque praesertim a quibus est ex divini Capitis mandato ratio aliquando reddenda de animabus nostris 18°, honore debitoque obsequio prosequentur, sed ea etiam sibi cordi habebunt, erga quae Ser­ vator noster peculiarissimo amore affectus est: infirmos dicimus, saucios et aegrotos, qui vel naturali, vel superno medicamine indigent; pueros, quorum innocentia tam fa­ cile hodie periclitatur, quorumque animula ut cera effin­ gitur; pauperes denique, in quibus iuvandis ipsa lesu Christi persona miseratione summa agnoscenda est. Ut enim iure meritoque Apostolus admonet: «Multo V, x3. CXXXVT. 5-6. >"EpA.r II, 2ος / Pdf., II. 4-5. n,Ct H Cor., XI, 14. »’· Ct Π Cor., X, 5. 199 Ct. Hgbr.. ΧΠΙ, 17. «·« / 2201 n. 1750 magis quae videntur membra Corporis infirmiora esse, necessariora sunt; et quae putamus ignobiliora membra esse Corporis, his honorem abundantlorem circumda­ mus» lel. Quam quidem gravissimam sententiam. Nos in praesens, pro altlssiml conscientia officii, quo obstringi­ mur, iterandam reputamus, dum magno cum maerore cer­ nimus corpore deformes, amentes patriisque morbis in­ fectos, utpote molestum societatis onus, vita interdum privari; Idcrue a quibusdam efferri quasi novum humanae progressionis Inventum, communique utilitati maxime consentaneum. At quisnam cordatus non videat hoc non tantum naturali divinaeque legi188, in omnium animis inscriptae, sed altloris etiam humanitatis sensibus acerri­ me adversari? Horum igitur sanguis, qui sunt Redemptori nostro idcirco cariores, quod maiore sunt miseratione digni, «clamat ad Deum de terra»18S. Ne autem sincera illa caritas, qua In Ecclesia eiusdemque membris Servatorem nostrum cernere debemus, pedetemptim languescat, valde opportunum est ipsum lesum, veluti supremum erga Ecclesiam amoris exemplar, intueri. Et primum quidem huius amoris amplitudinem imite­ mur. Üna profecto est Christi Sponsa, nempe Ecclesia; at­ tamen divini Sponsi amor tam late patet, ut neminem ex­ cludens, uni/versum hominum genus in sua Sponsa am- 240 plectatur. Hac scilicet de causa sanguinem suum Servator noster effudit, ut omnes homines natione ac stirpe seiunctos, Deo reconciliaret in Cruce, eosdemque in unum Corf>us coalescere luberet. Verus igitur Ecclesiae amor postuat non solum ut in ipso Corpore simus alter alterius membra pro invicem sollicita 184, quae gloriante alio mem­ bro gaudeant, patienti compatiantur oporteat 18>, sed etiam ut alios homines noblscum nondum in Ecclesiae Corpore coniunctos, fratres agnoscamus Christi secundum carnem, una noblscum ad eandem aeternam salutem evo­ catos. Utique, proh dolor, hodie praesertim non desunt, qui simultatem, odium livoremque superbe iactent, veluti quiddam extollens atque efferens humanam dignitatem, humanamque virtutem. Nos tamen, dum funestos huius doctrinae fructus dolentes cernimus, pacificum Regem nostrum sequamur, qui nos docuit non solum eos amare, qui non ex eadem gente, neque ex eadem stirpe sint or­ ti 18f, sed vel ipsos inimicos diligere l87. Nos, suavissima Apostoli gentium sententia perfusis animis, cum eodem canamus quae sit longitudo, latitudo, sublimitas, profun­ dum caritatis Christi1S8; quam quidem nec generis mo­ rumque diversitas diffringere, nec immensi oceani tractus imminuere, nec bella denique, vel iusta vel iniusta de causa suscepta, dissolvere possunt. ST Gravissima hac hora, Venerabiles Fratres, qua tot do­ lores corpora lacerant maeroresque animos, ad hanc su­ pernam caritatem excitari omnes oportet, ut coliatls om­ nium bonorum viribus —eorum praesertim recordamur, qui cuiusvis generis consociationibus ad suppetias occur­ rendum dant operam— tam ingentibus animi corporisque necessitatibus mira pietatis misericordiacque contentione subveniatur; atque adeo mystici lesu Christi Corporis stu­ diosa largitas et Inexhausta fecunditas ubique gentium refulgeant./ 2U Quandoquidem autem caritatis amplitudini, qua Christus dilexlt Ecclesiam, actuosa in eo respondet caritatis con­ stantia, nos quoque omnes adsidua studio saque voluntate mysticum Christi Corpus adamemus. Porro nulla assignari potest hora, qua Redemptor noster ab Incarnatione sua. cum primum Ecclesiae fundamentum posuit, usque ad mortalis vitae exitum, et fulgentibus sanctitudinis suae exemplis, et condonando, colloquendo, convocando, constituendoque, ad Ecdeslam aut formandam aut confirman­ dam, ad fatigationem usque, licet Del Filius, non labora­ verit. Cupimus igitur, ut omnes, quotquot Ecdeslam agnoscunt veluti matrem, sedulo perpendant, non modo sacrorum administris, iisque dumtaxat, qui Deo mancipati religiosae vitae se dederint, sed ceteris quoque mystici lesu Christi Corporis membris, pro sua cuiusque parte, officium esse impense dillgenterque adlaborandl ad aedifi­ cationem et incrementum eiusdem Corporis. Quod ut pe­ culiari modo animadvertant optamus —quod cetcroquin laudabiliter faciunt—, il, qui in Catholicae Actionis agmi­ nibus militantes, sacrorum Antistitibus ac sacerdotibus in apostolatus munere adtatricem operam navant; lique etiam» qui in piis sodaliciis ad eundum finem auxiliariam opem praestant. Quam quidem eorum omnium sollertem navi­ tatem, in praesentibus rerum condicionibus, summi esse C®r, XII. ai-13. ,uCf. IW S Offaii, 9 Dee. 1^40- Λ. A S.. ttoa P 553 (LE 1571J. ,MCL G ·. * IV. ta »MCL Λχ, χπ. t C PRJSjXII, EXCYCLICA DE MYSTICO CORPORE CHRISTI: ECCLESIA 1943 IUN 29 momenti, moTimaeque gravitatis, nemo est qui non constantem Apostolicae huius Sedis doctrinam ad videat. amplexandam catholicam fidem aliquis adigatur Invitus id Nos facere non possumus quin, pro officii Nostri con­ Neque heic praeterire silentio possumus patres mascientia, reprobemus./At quoniam homines libera fruuntur 2« tresque familias, quibus Servator noster tenerrima sui voluntate, ac possunt etiam, animi perturbationibus pra­ mystici Corporis membra concredidit; enixe igitur eos ob visque cupidinibus impulsi, sua libertate abuti, Idcirco neChristi Ecdesiaeque amorem compellamus, ut sibi deman­ ccsse est, ut a Patre luminum per Spiritum dilecti Filii datae suboli cura diilgentissima prospidant; eamque ab sui ad veritatem efficaciter pertrahantur. Quodsi multi Insidiis omne genus, quibus tam facile hodie illaqueatur, adhuc, proh dolor, a catholica veritate aberrant, nec di­ praecavere lubeanL vinae adsplranti gratiae volentes concedunt, id non modo Peculiari autem modo Redemptor noster suum erga Ec­ Idcirco evenit, quod ipslmet 1M, sed quod etiam christlficlesiam fla gran Ussimom amorem piis ostendit supplicatio­ deles preces hac de causa Incensiores ad Deum non ad­ nibus, ad caelestem Patrem pro eadem admotis. Siquidem movent. Quas quidem Nos ut omnes, erga Ecclesiam —ut haec solummodo In memoriam revocemus— omnes amore flagrantes, ac divini Redemptoris exemplum secuti, norunt, Venerabiles Fratres, eum, mox Crucis patibulum continenter adhibeant, iterum atque iterum adhortamur. subiturum, incensissimas effudisse preces pro Petro ie, Idque etiam, in praesentibus potissimum rerum adiun242 pro ceteris Aposto/lls *··, pro omnibus denique, qui per ctis, non tam opportunum quam necessarium esse videtur, divini verbi praedicationem eidem essent credituri *11. ut nempe pro Hegibus ac Principibus, pro iisque omnibus, Quod quidem nos Christi exemplum imitantes, cotidie qui populorum gubernacula moderantes, externa tutela Dominum messis adprecemur, ut mittat operarios in messua Ecclesiae auxiliari queant, incensae fundantur preces, sem suam 1M: ac cotidie omnium nostrum comprecatio nd ut rebus recto ordine compositis, «opus iustitiae pax»,M. caelestia evehatur omniaoue commendet mystici lesu divina afflante caritate, fatigato humano generi, e teterriChristi Corporis membra. Inprimisque sacrorum Antisti­ mis huius tempestatis fluctibus emergat, ac pia Mater tes, quibus peculiaris cuique suae Dioecesis cura demandata Ecclesia quietam ac tranauiliam vitam agere possit in est; ac sacerdotes dein religiososque viros ac mulieres, qui omni pietate et castitate ,β·. A Deo est efflagitandum, ut in sortem Dei vocali, cum apud suos, tum in exteris etiam diligant sapientiam omnes, qui praesunt populis ,oe. Ita ethnicorum regionibus divini Redemptoris Regnum lutan­ quidem ut gravissima haec Sancti Spiritus sententia In tur, adaugent, provehunt Nullius autem membri huius ve­ eos num quam cadat: «Interrogabit Altisslmus opera vestra nerandi Corporis haec communis supplicatio obliviscatur, et cogitationes scrutabitur, quoniam, cum essetis ministri eosque praesertim reminiscatur, qui vel terrestris huius regni illius, non recte iudicastis, nec custodistis legem incolatus doloribus angustiisque premuntur, vel vita fun­ iustitiae, neque secundum voluntatem Dei ambulastis. cti piaculari igne purificantur. Neque eos praetermittat, Horrende et cito apparebit vobis, quoniam iudicium du­ qui Christianis praeceptis instruuntur, ut quam primum rissimum his, qui praesunt, fieL Exiguo enim conceditur ustralis aquae lavacro expiari queant. misericordia, potentes autem potenter tormenta patientur. Ac vehementer cupimus, ut eis quoque communes hae Non enim subtrahet personam cuiusquam Deus, nec ve­ preces incensa caritate prospidant, qui vel nondum Evanrebitur magnitudinem cuiusquam; quoniam pusillum et gelil sint veritate collustrati, neaue in securas Ecclesiae magnum ipse fecit, et aequaliter cura est illi de omnibus; caulas Ingressi; vel a Nobis, qui licet immerentes lesu fortioribus autem fortior instat cruciatio. Ad vos ergo,/ :243 Christi personam hisce in terris sustinemus, ob miserum Reges, sunt hi sermones mei, ut discatis sapientiam et fidei unltatlsque discidium seiuncti sint. Quam ob rem, non excidatis»ltT. divinam illam Servatoris nostri ad caelestem Patrem ora­ Non modo autem impense laborando constanterque pre­ tionem geminemus: «Ut omnes unum sint, sicut tu, Pater cando, Christus Dominus suum erga intaminatam Spon­ in me et ego In te, ut et ipsi in nobis unum sint; ut credat sam patefecit amorem, sed per dolores etiam angoresque mundus, quia tu me misisti»1M. suos, libenter pro ea amanterque toleratos. «Cum dilexlsHos etiam, qui ad adspeclabilem non pertinent Catho­ set suos..., in finem dilexit eos» ,0>. Ac non nisi sanguine licae Ecclesiae compagem, ut profecto nostis, Venerabiles suo Ecclesiam acqulsivil ,te. Hisce igitur cruentis Regis Fratres, inde ab inito Pontificatu, supernae Nos commisi­ nostri vestigiis, ut nostra salus in tuto collocanda postulat, mus tutelae supernoque regimini, sollemniter adseveranvolentes ingrediamur: «Si enim complantati sumus simi­ tes nihil Nobis, Boni Pastoris exemplum sequentibus, ma­ litudini mortis eius, simul et resurrectioni erimus» et gis cordi esse, quam ut vitam habeant et abundantius «si commortui sumus, convivemus» 11X. Id postulat quoque 243 habeant1M. Quam quidem sollemnem / adseverationem tum Ecclesiae, tum earum etiam, quas eadem Christo pro­ Nostram per Encydlcas has Litteras, quibus «magni et creat, animarum germana actuosaque caritas. Quamvis gloriosi Corporis Christi»1,1 laudes praedicavimus, implo­ enim Servator noster per acerbos cruciatus acerbamque ratis totius Ecclesiae precibus. Iterare cupimus, eos singu­ mortem infinitum prorsus gratiarum thesaurum Ecclesiae los universos amantlssimo animo invitantes, ut intends suae meruerit, harum tamen gratiarum munera, ex pro­ divinae gratiae Impulsionibus ultro Hbenterque conceden­ videntis Dei consilio, nobis per partes dumtaxat imper­ tes, ab eo statu se eripere studeant, in quo ae sempiterna tiuntur, earumque maior vel minor ubertas haud parum cuiusque propria salute securi esse non possunt1M; quan­ a nostris quoque pendet recte factis, quibus eiusmodi cae­ doquidem, etiamsi inscio quodam desiderio ac voto ad lestium donorum imber, sponte a Deo datus, super homi­ mysticum Redemptoris Corpus ordinentur, tot tamen num attrahatur animos. Qui quidem caelestium gratiarum tantisque caelestibus muneribus adiumentisque carent, uberrimus profecto erit, si non modo incensas ad­ anibus In Catholica solummodo Ecclesia frui licet, ingre­ imber hibebimus ad Deum preces, Eucharisticum praesertim diantur igitur catholicam unitatem, et Noblscum omnes Sacrificium vel cotidie, si potest, pie participando, si non in una lesu Christi Corporis compagine coni uncti, ad unum modo per Christianae caritatis officia tot Indigentium ae­ Caput in gloriosissimae dilectionis societate concurrantlw. gritudines relevare conabimur, sed si caducis etiam huius Num quam intermissis ad Spiritum dilectionis et veritatis saeculi rebus non peritura bona praeoptabimus, Item que precibus, eos Nos elatis apertisque manibus exspectamus, si raortale hoc corpus voluntaria afflictatione cohibebimus, non tamquam alienam, sed propriam paternamque do­ eidem illicita denegando atque aspera etiam imponendo mum adituros. et ardua; ac si denique praesentis nuius vitae labores do­ At si cupimus non intermissam eiusmodi totius mystici loresque veluti e Dei manibus demisso animo suscipiemus. Corporis comprecationem admoveri Deo, ut aberrantes Ita enim, secundum Apostolum «adimplebimus ea, quae omnes in unum lesu Christi ovile quam primum ingre­ desunt passionum Christi, in came nostra, pro Corpore diantur, profitemur tamen omnino necessarium esse id eius, quod est Ecclesia»11S./ 246 sponte Hbenterque fleri, cura nemo credat nisi volens l··. Quae dum scribimus, paene infinita, proh dolor, ante Quam ob rem si qui. non credentes, eo reapse compellun­ oculos Nostros obversatur miserorum multitudo, quibus tur ut Ecclesiae aedificium intrent, ut ad altare accedant, dolenter inlacrimamur. infirmos dicimus, pauperes, artu­ sacramenUque suscipiant, ii procul dubio veri christifldeles non fiuntlw; fides enim sine qua «impossibile est pla­ bus mutilos. In viduitate vel orbitate degentes, ac pluri­ mos etiam ob proprias vel suorum acerbitates haud raro cere Deo» * ·· liberrimum esse debet «obsequium intellectus ad mortem usoue oblanguescentes. Omnes igitur, qui qua­ et voluntatis» * · 1. SI Igitur aliquando contingat ut, contra vis de causa In maestitia in angoreque lacent oatemo adhortamur animo, ut fidentes ad caelum respTcia^t >··α Lee, ΧΧΠ. p. "’CL 10AJW., XVII, V-M· lw Ct Ioaxmsuasque aerumnas ei ocrant, qui aliquando IllSm ube^ XVII, n>M ··· Ct Matth . IX. Lee., X, t. “* Ioawm., ΧΥΠ. n. ’“Ct UtX ee S»-«m A. 4. S . p. «n. »··. Iw». rem est mercedem redditurus. Ac meminerint omnes non 4>. /fur IV. V. r ton, P G, VII. ιστύ »··<Χ Pit * IX. {*** i. Act One. V.t, C L. VII. ια “’Ct Gim». L fHd XIVI Mam. P. U LIX. M. »··<:. Avow. ' * ’*** Fr »rw» XXVI. i Γ L. XXX.^7 -Ct AWVJT, ·♦· W/W XI, b. ··’ Cctk Vit, i/ Mr «ii . ’ CL Lio XlII. '2203 1 Dtiz Λ. S. •MC£ Accc»T.. . VI. n. ·■· .vi. 5· ■" II XVIII, pp. t* ··./,„ XXXU. * 7 »«rf r 7V VI. ... Το;Λ7 y. \’·· CL II ...et άΐ . i,a; η.^ 2201 1943 IUN 29-IUL 7 , SECRETARIA STATUS - SC SANCTI OFFICII Inanem esse dolorem suum, sed siblmet et Ecclesiae etiam esse admodum profuturum, sl iidcm, in hunc finem erecti, eum sint patienter toleraturi. Ad quod quidem propositum aptius efficiendum multum profecto multumque confert cotidiana sui Ipsius Deo oblata devotio, quae membris in usu est piae illius sodalitatis, quam ab orationis apostolalu vocant; eruam quidem sodalitatem utpote Deo gratissi­ mam, Nobis cordi est heic summopere commendare. Quodsi nullo non tempore ob animarum salutem procu­ randam, cum divini Redemptoris cruciatibus nostri sunt dolores consociandi, id hodie potissimum, Venerabiles Fra­ tres, omnibus officium esto, dum ingens belli conflagratio paene universum terrarum orbem incendit, ac tot mortes, tot miserias, tot aerumnas parit; itemque hodie peculiari modo omnibus officium esto sese a vitiis, ab illecebris saeculi ab effrenatisque corporis voluptatibus abstinere, atque ab ea etiam terrenarum rerum inanitate vanitate­ que, quae nihil ad animum Christiano more excolendum, nihil ad caelum assequendum attineant. Ea potius men­ tibus nostris Inculcanda sunt gravissima immortalis Deces­ soris Nostri Leonis Magni verba, adseverantis nos bapti­ smate factos esse Crucifixi carnem t,a; ac pulcherrima illa S. Ambrosii precatio: «Porta me, Christe, in Cruce, quae salutaris errantibus est, in qua sola est requies fatigatis, in qua sola vivent, quicumque moriuntur» iu. Antequam scribendi finem facimus, temperare Nobis 218 non/possumus quin iterum atque iterum adhortemur om­ nes, ut piam Matrem Ecclesiam studiosa actuosaque cari­ tate diligant. Pro eius incolumitate ac felicioribus auctloribusque incrementis preces, labores angoresque nostros cotidie Actemo Patri offeramus, sl reapse universae ho­ minum familiae, divino sanguine redemptae, nobis cordi est salus. Ac dum caelum coruscantibus infuscatur nubi­ bus, magnaque discrimina in universum hominum con­ sortium in ipsamque Ecclesiam ingruunt, nos nostraque omnia misericordiarum Patri committamus supplicantes: «Respice, quaesumus, Domine, super hanc familiam tuam, pro qua Dominus noster lesus Christus non dubitavit ma­ nibus tradi nocentium et Crucis subire tormentum» m. Efficiat, Venerabiles Fratres, haec Nostra paterna vota, quae vestra etiam profecto sunt, ac veracem erga Eccle­ siam amorem omnibus impetret Deipara Virgo, cuius san­ ctissima anima full, magis quam ceterae una simul omnes a Deo creatae, divino lesu Christi Spiritu repleta; quaeque consensit «loco totius humanae naturae», ut «quoddam spirituale matrimonium inter Filium Dei et humanam naturam» haberetur 21·. Ipsa fuit, quae Christum Domi­ num, lam in virgineo gremio suo Ecclesiae Capitis digni­ tate ornatum, mirando partu utpote caelestis omnis vi­ tae fontem edidit; eumque recens natum, iis qui primum ex ludaeorum ethnicorumque gentibus adoraturi advene­ rant, Prophetam, Regem, Sacerdotemque porrexit. Ac praeterea Unigena eius, eius maternis precibus «in Cana Galileae» concedens, mirabile signum patravit, quo «cre­ diderunt in eum discipuli eius»117. Ipsa fuit, quae vel propriae, vel hereditariae labis expers, arctissime semper cum Filio suo coniuncta, eundem in Golgotha, una cum maternorum iurium matemique amoris sui holocausto, nova veluti Eva, pro omnibus Adae filiis, miserando eius lapsu foedatis, Aetemo Patri obtulit; ita quidem, ut quae corpore erat nostri Capitis mater, spiritu facta esset, ob 249 novum etiam doloris gloriaeque titulum, eius membrorum/ omnium mater. Ipsa fuit, quae validissimis suis precibus impetravit, ut Divini Redemptoris Spiritus, iam in Cruce datus, recens ortae Ecclesiae prodigialibus muneribus Pentecostes die conferretur. Ipsa denique immensos dolo­ res suos forti fldentlque animo tolerando, magis quam Christlfldeles omnes, vera Regina martyrum, «adimplevit ea quae desunt passionum Christi... pro Corpore eius, quod est Ecclesia»,1B; ac mysticum Christi Corpus, e scisso Corde Servatoris nostri natum 1X>, eadem materna cura Impensaque caritate prosecuta est, qua in cunabulis puerulum lesum lactentem refovit atque enutrivit Ipsa Igitur, omnium membrorum Christi sanctissima Genetrix no, culus Cordi Immaculato omnes homines fi­ denter consecravimus, et quae nunc in caelo corporis animique gloria renidet, unaque simul cum Filio suo regnat, ab eo efflagitando contendat, ut uberrimi gratiarum rivuli ab excelso Capite in omnia mystici Corporis membra haud Intermisso ordine deriventur, itemque praesentissimo pa­ trocinio suo, sicut anteactls temporibus, ita in praesens Ecclesiam tueatur, eique atque universae hominum com* LXVI, r MfCMB, P. L·, LIV, 357 et 366. «· In Ps. 1x8. XXII, 3« Mt«t. P. L·, XV. xjjx. Off. Mawt. Htbd. «’S. Tnox., III, q. 30, a. x. ” Ioaueden gozar no solamente los simples flelcs, sino también os religiosos laicos y las religiosas. Relatlvamente al dero, éste debe entenderse a norma del canon 103 del Côdigo de Derecho Canônico comprendiendo asi a los mismos tonsurados. Mas la mi s ma Sagrada Congregadôn, todo considéra do, ha creido màs oportuno que la frase «permaneciendo firme la obligadôn de observer aquel precepto por el clero tanto secu­ lar como regular , * fuese sustituida con la siguiente: «Pero exhortando vivamente al clero tanto secular como regular a la observanda de tai precepto». Y Su Santidad se ha dignado acoger benignamente tai propuesta. ♦ Ordinariis Hispaniae per litteras Commissariatu· Generalis pro Bulla Cruciata: Sal Terra® 31 (1943) 538-538. 1761 1943 IUL 7.-SC S. OFFICII. RESPONSUM. PART.· sensum verbi «iudaei» in n. 3 facultatum QUINQUENNALIUM RELATE AD DISPENSATIONEM IMPEDI­ MENTI DISPARITATIS CULTUS Circa Dubium—Does the exception in regard to a Jewish party, which Is mentioned in the Qulnauennial Faculties in n. 3 of the faculties from the Holy Office, refer to all Jews indis­ criminately, bv the simple fact of their Jewish origin, even though they have abandoned or never followed the observance of thels religion; or does it rather Include only those who, whatever their origin, profess the Jewish re­ ligion? Resp.— In the a//irmalive to the first part; in the ne$atioe to the second. * BOVSCAREN ID 420. Vid· infra documentum S. Officii d. II ·< 13 Apr. 1945: LE 1823·! 1324. 2206 n. 1762-1765 SC RELIGIOSORUM-ORIEXT., DE TRIBUNALIBUS IN AEGYPTO 1762 1943 IUL 8.-SC RELIGIOSORUM, FACULT. PART.· speciales delegatis generalibus o. f. m. IN REGIONIBUS TRANSOCEANTCIS COMMORANTIBUS CON­ CESSAE, EXTENDUNTUR, DURANTE BELLO Facultates Preces.—Beatissime Pater, Procurator Generalis Ordi­ nis Fratrum Minorum, consentiente P. Ministro Generali, ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus, humiliter petit ut facultates peculiares quas Sanctitas Vestra benigne iam die 1 Mali 1942 [LE 1681) et dic 12 Aprilis 1943 [LE 1741] concessit nostris Delegatis Generalibus transoceanids ad expedienda negotia, quorum pertracta­ tio cum S. Sede dlfddlis reddita est, extendantur ad alios Superiores Maiores digeudos In Delegatos pro Or­ dinis nostri Provinciis et Commissariatlbus, quae in ho­ diernis rerum adlunctls sive natura loci, v. gr. in insu­ lis, sive rationibus publicis, v. gr. occupatione bellica aut censura rigorosa, non possunt libere et tempestive nobiscum communicare. Insuoer Orator rogat, ut sequentes addantur facultates: 1) Dispensandi super impedimenta pro ammissione in Novitiatum, de quibas in Can. 542, habito prius consensu Legati Apostolid. 2) Dispensandi super defectu aetatis canonicae et an­ norum vitae religiosae, qui a iure requiruntur pro Magistro Novitlorum eiiuque socio. 3) Erigendi vel transferendi, urgente necessitate, do­ mos Novitiatus. 4) Dispensandi super votis solemnibus clericos non­ dum In Maioribus Ordinibus constitutos et fratres laicos, praevio consensu Legati Apostolid. 5) Erigendi Ordinis novos domos vel eas supprimendi, praevio consensu Legali Apostolid. 6) Acceptandi novas paroecias Ordini oblatas, item cum consensu Legati Apostolid. Et Deus etc... Rescr.—Vigore facultatum a Sstfio Domino Nostro concessarum, Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, attentis expositis a RevAo Procu­ ratore Generali, Reviho P. Ministro Generali benigne commisit ut gratiam in omnibus iuxta preces pro suo ar­ bitrio et conscientia concedat, durante tempore belli. Contrariis quibuscumque non obstantibus. Datum Romae, die 8 lulii 1943.—Vine. Card La Puma, Praef. Fr. L. H. Pasetto, Secr. Π. Tribunal appellationis a tribunali ordinario primae instantiae omnino distinctum esse debet; III. Tribunalis appellationis ludiccs, Promotor lustltiae, Vinculi Defensor ct Administri ab Ordinariis eorumdum Vicariatuum Apostolicorum eligantur; IV. Tribunalis Praeses ad triennium constituatur, qui tamen poterit etiam pluries in suo munere confirmari; V. Unum saltem notarium idem Tribunal habeat sta­ biliter constitutum; / VL ludicum, Promotoris lustitiac, Defensoris Vinculi et Notariorum nominationes cum Delegato Apostolico Aegypti communicandae sunt, neque electis ullo modo patefiant, antequam Delegatus Apostolicus rescripserit nihil obstare; VII. Album procuratorum et advocatorum ildem Vlcirii Apostolid conficiant; itemque notulam taxarum et expensarum iudidalium nec non emolumentorum ad pro­ curatores et advocatos spectantium; VIII. ludices, Promotor lustitiac. Vinculi Defensor et Notarii a Vicariis tantum Apostolicis, communicatis Inter se consiliis, removeri possunt; IX. Vicarius Apostolicus Aegypti, nomine aliorum Vi­ cariorum, Tribunal moderetur. X. Coram Vicario Apostolico Aegypti omnia Tribu­ nalis membra ct administri, antequam suo munere fungi inc-p.ant, iusiurandum praestent de officio suo rite et fi­ deliter implendo. Ssihus D. N. Pius div. prov. Pp. XII, in Audientia d. 10 lulii a. 1943 infrascripto Cardinali a secretis concessa, haec omnia adprobare rata que habere dignatus est, contrariis quibuslibet, etiam speciali ct individua mentione dignis, minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. pro Ecclesia Orientali, die 12 m. lulii anno 1943.—E. Card. Tisserant, a Se­ cretis. Ant. Arata, Archiep. Ut. Sardianus, Adsessor, • Procuntori Generali O. F. XL, Prot.N. 2879/42: AOFM 82 (1943) 134 1763 1943 IUL 12.-SC ORIENT., DECK. AAS 36 (1944) 307-308 Decretum erectionis unius tribunalis secundae INSTANTI AE PRO VICARIATIBUS APOSTOLI CIS IN AEGYPTO luris prudentiam, quae non tantum sdentia sed et experientia constat, ad iudlcls munus rite obeundum om­ nino requiri nemo est qui Ignoret Hulusmodi autem mu­ nus congruam, per assiduum disciplinarum luridlcarum studium, praeparationem expostulat necnon habitum le­ ges recte Interpretandi et appllcandL Mirum ergo non est, praesertim ubi sacerdotes numero exigui sint et pluribus gravibusque negotiis intenti, diffi­ cilius membra inveniri ad Tribunal constituendum Ido­ nea, quae debita sollicitudine diligentiaque causis sibi commissis incumbere vnleanL Haec vero rerum conditio eo gravior evadit, sl de Tribunalibus appellationis consti­ tuendis agatur, in quibus recta Ius tilia e administratio peritlores sdentia et experientia indices exquirit. His innixa rationibus, ac votis annuens Vicariorum Apostolicorum qui fideles ritus latlnl In Aegypto regunt, Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali statuendum de­ crevit: L Vlcartatus Apostolid Aegypti. Canalis Suesti, pel­ tae Nili unicum habeant Tribunal appellationis in Urbe Cabira, nd ouod causae cuiuscumque generis, a tribunali­ bus ordinariis primae instantiae eorumdem Vicariatuum pertractatae. In secunda instantia deferendae sunt, firmo praescripto Can. 1559 | 9, C. I. C.; 2207 1043 ICL 8-AUG 10 1764 1943 IUL 30.-SC ORIENTALIS, RESPONSUM. PART.· Validum PARTE declaratur matrimonium PRESBYTERIANA CONTRACTUM CANONICA mklchitae cum ABSQUE FORMA Roma-, die 30 lulii 1943 Escfhe Domine: Litteris quibus casum exponebas cu­ iusdam N. N., melchitae, qui matrimonium iniit cum N. N., presbyteriana, coram magistratu civili, S. haec Congrega­ tio respondendum censuit: «non constare de nullitate ma­ trimonii in casu». Interim, Tibi omnia a Deo fausta adprecans, eo quo par est obsequio sum ct permanere gaudeo Excellentiae Tuae Revmae addictissimus uti frater.—Card. Eugenius Tisserant, a Secr. * A^gelcnszi in S F. A. S., Prot. N. 348/43: T. MARBÂCH. Marnage Leçialahoa for the Catholics of the Oriental Rites fa tho Unites States sad Canada. Washington 1948, p. 282-283. 1765 1943 AUG 10.-SC ORIENT., NOTIF. AAS 36 (1944) 47 Preces et pia opera indulgentiis ditata in favorem CB R ISTI FI DEU UM RITUUM ORIENTALIUM Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali omnibus, quo­ rum Interest, notum facit Ssmum D. N. Pium div. prov. Pp. XII, In Audientia die 15 m. Mail a. 1943 Erfio Cardinali Paenltentlario Maiori concessa, in favorem christifidelium rituum orientalium ubique locorum ac In perpetuum, In­ dulgentiis ditasse orationes ac pia opera quae infra re­ censentur. Orationes vero, lingua latina helc propositae, ex libris llturgld» ritus byzantini apud Ruthenos usitatis deprom­ ptae sunU at eaedem Indulgentiae acquiri possunt etiamsi orationes recitentur alio textu vel lingua legitime in ritu byzantino admissis. Contrariis quibuscumque minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis pro Eccle- 2203 1943 AÜG 22-SEI» 0 COMMISSIO BIBLICA - SC RITUUM - STUDIORUM sla Orientali, dic 10 mensis Augusti anno 1943.—E. Car­ dinalis Tisserant, a Secretis. A. Arata, Archlcp. tit. Sar­ dian., Adsessor. Adn. A BETTA in ELIP 58 (1944) 25-30. Vido Proco· ct pia opera indulgentiis ditata apud AAS 38 (1944) 47-57. n. 1766-1768 In Ecclesia S. Marci Tridenti separari debuit mensa altaris immobilis consecrati a stipite qui constabat lateri­ bus (mattoni). Hac occasione lateres stipitis substituti sunt lapidibus. Mensa et operculum intacta manserunt. Quaeritur utrum, cum stipes iam non sit idem, vi can. 1200 § 1 ad reconsecrationem altaris sufficiat formula brevior. 1706 31 Augusti 1943 1943 AUG 22.-COM. B1BL., RESP. AAS 35 (1943) 270-271 Responsum de versionidus sacrae LINQUAS VERNACULAS scripturae in Pontificia Commissio de Re Biblica ad solvendam quaestionem sibi propositam de usu et auctoritate versionum bib 11 carum In linguas vernaculas, praesertim ex tex­ tibus primigeniis, atque ad suum decretum De usu aersionum Sacrae Scripturae in ecclesiis d. d. 30 aprilis 1934 (LE 1218| magis declarandum, sequentes normas referre et commendare opportunum duxit: Quandoquidem a Leone XIII f. r., Pontifice Maximo, in Litteris encydicis Proaidentisslmus Deus (Acta Leo­ nis XIII, vol. 13, p. 342; Enchiridion Biblicum, n. 91) commendatum fuit, ut ad penitiorem cognitionem et de­ clarationem uberiorem verbi divini adhibeantur primige­ nii Bibitorum textus; eaque commendatione, sane non in solum commodum exegetarum ct theologorum facta, vi­ sum est ac videtur propemodum consultum, ut iidem quoque textus in linguas communiter notas seu vernacu­ las, utique sub vigili competentis auctoritatis ecclesiasti­ cae cura, iuxta probatas scientiae sacrae adaeque profanae leges vertantur, quoniam porro ex Vulgata editione, quam unam et solam inter latinas versiones tunc temporis circumlatas Synodus oecumenlca Tridentina declaravit authenticam (Cone. Trid., sess. IV, dccr. De editione et usu Ss. Libro­ rum; Ench. Bibi., n. 46), desumptae ut plurimum sunt pericopae biblicae in Uturgicis Ecclesiae Latinae libris ad sacrosanctum Missae Sacrificium et ad officium divinum publice legendae; servatis servandis: 1. ° Versiones Sacrae Scripturae In linguas vernaculas sive ex Vulgata sive ex textibus primigeniis factae, dum­ modo competentis auctoritatis ecclesiasticae licentia edi­ tae sint ad normam can. 1391, a fidelibus pro privata ip­ sorum pietate rite adhiberi et legi possunt; atque etiam, sl qua versio, diligenti tum textus tum adnotationum 271 examine a viris biblica/et theologica scientia excellentibus peracto, magis fida ct apta inventa sit, hanc Episcopi sive singuli sive in conventibus provinciae vel nationis suae congregati, fidelibus suae curae commissis peculiariter, sl placuerit, commendare possunt. 2. ° Pericoparum bibllcarum in linguam vernaculam versio quam forte sacerdotes s. Missam celebrantes, pro consuetudine vel pro opportunitate, post lectum ipsum textum liturgicum, populo praelecturi sint, iuxta respon­ sum Commissionis Pontificiae de Re Biblica (Acta Ap. Sedis, 1934, p. 315) [LE 1218 J textui latino, nempe liturgico, conformis sit oportet, integra manente facultate illam ipsam verslonem, sl expediat, ope textus originalis vel alterius versionls magis perspicuae apte illustrandi. Quod responsum Ssmus D. N. Pius Pp. XII, in au­ dientia die 22 Augusti an. 1943 infrascripto Revino Consultori ab Actis benigne concessa, ratum habuit et publici iuris fieri mandavit. Romae, 22 Augusti 1943.—lacobus M. Vosté, Consultor ab Actis, ληά. REGATILLO n. 714; ME 55 (1943) 118-119. 1767 1943 AUG 31.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· Circa amissionem consecrationis altaris ET EIUSDEM RECONSECRATIONEM immobilis 24 Augusti 1943 Dubium—Ordinarius Tridentinus responsum ad sequens Dubium: 2209 Resp.—Excellentissime et Reome Domine, In tua Epi­ stola diei vigesimae quartae labentis mensis augusti du­ bium exponebas circa validitatem consecrationis alicuius altaris in Ecclesia Sancti Marci Tridentinae Archidioeceseos. Sacra haec Congregatio, omnibus mature perpensis Excellentiae Tuae significat altare in casu amisse conse­ crationem: de speciali autem gratia indulget ut mensa consecrata lapideis stipitibus imponatur atque praescriptae unctiones mensam inter stipites fiant ut unum altare constituatur. Quae omnia dum pro meo munere Excellentiae Tuae communico, eidem Excellentiae Tuae me profiteor ad­ dictissimum.—A. Carinci, S. R. C. Secr. • Ordinario Tridentino, Prot. N. 3280/43: AXKR 123 (1944-43) 147 1768 1943 SEP 8.-SC STUD., NORMAE. AAS 35 (1943) 369-370 Statuta pontificii operis vocationum sacerdotalium I— Pontificium Opus Vocationum Sacerdotalium est opus princeps a Ssrno Dfio Pio Pp. XII constitutum per Apostolicas Litteras motu proprio datas Cum Nobis, d. IV Novembris a. MCMXLI, 1 ad tuendas, provehendas, iuvandas sacerdotales vocationes. II— Pontificium Opus Vocationum Sacerdotalium suam sedem habet apud Sacram Congregationem de Seminariis et Studiorum Universitatibus. III—Ad finem, qui praestitutus est, adsequendum Pontificium Opus; 1) curat in primis propagationem verae et clarae notionis de sacerdotii natura, necessitate, excellentia; 2) promovet oblationem Missarum, Communionum, precum, operum poenitentiae et caritatis, ut Deus multas easque optimas vocationes sacerdotales concedat; 3) fovet incrementum Operis quod pro sacerdota­ libus vocationibus in Dioecesibus erectum est, ct curat ut constituatur ubi nondum constitutum sit. IV— Ad Pontificium Opus adgregari poterunt socie­ tates et adseribi personae. Societates adgregantur tamquam: «Filiales·: Opera Dioecesana Vocationum Sacerdo­ talium. «Adhaerentes·: Domus Generalitiae et Provinciales Religiosorum; Instituta, «Consilia Generalia» consociatio­ num catholicarum, et similia, quae fines singularum dioecesium excedant./ 370 Personae, quae dignitate speciali Insignitae sint vel maioribus officiis ecclesiasticis fungantur, aut de Sancta Ecclesia bene meritae sint, adseribi possunt directe Pon­ tificio Operi. V— Pontificium Opus Vocationum Sacerdotalium con­ secratur Domino Nostro lesu Christo summo et aeterno Sacerdoti; committitur tutelae maternae B. V. Mariae Reginae Apostolorum et patrocinio S. loseph Patroni Ecclesiae universae; colit praecipue Ss. /Kpostolorum Principes Petrum et Paulum. Romae, die VIII mensis Septembris, in festo Nativitatis Beatae Mariae Virginis, anno MCMXLIII.—I. Card. Pizzardo, Praef. E. Ruffini, Secr. 1 Cfr. .4da Afrod. Stdis, S3 (194 *) 479 [LB 1646t. humiliter Implorat Adn, P. TOCANEL in ApoU.16 (1943) 183. 2210 η. 1769-1770 SC STUDIORUM-SACRAMENTORUM. DE CUSTODIA S. EUCHARISTIAE 1769 1943 SEP 8,-SC STUD., NORMAE. AAS (1943) 370-373 Normae ad statuta exsequenda poxtoiot operis VOCATIONUM SACERDOTALIUM REGIMEN Romae Pontffldo Operi Vocationum Sacerdotalium praeest Emi­ nentIssi mus Cardinalis Praefectus Congregationis de Se­ minariis et Studiorum Universitatibus; vices eius gerit Excellentissimus Secre tarins eiusdem Congregationis. In singulis dioecesibus Opus Pontificium nulla in re autonomiam atque liber­ tatem adimit Operibus Dioecesanls, quae propriis legibus continentur et ordinantur. ADSCRIPT IO Societatum Petitio adseriptionis Pontificio Operi pro Societatibus «Filialibus· fit ab Ordinario: pro Societatibus «Adhaeren­ tibus» ab eanimdem moderatoribus. Titulus «Pontificium» Jure et facto pertinet ad Opus apud Sacram Congregationem de Seminariis et Studiorum Universitatibus constitutum. Opus Dioecesanum Vocatio­ num Sacerdotalium, rite adseriptum, vocari potest «Pon371 tlfidi Operis Vocationum Sacerdotalium Opus Filiale»./ Personarum Petitio adseriptionis Pontificio Operi pro iis qui in Ec­ clesia speciali dignitate insigniti sint vel maioribus offi­ ciis fungantur, formulis non indiget. In actu adgregatlonis, Pontificium Opus tradit Societa­ tibus diploma et personis speciale testimonium. Omnes adscript! modicam stipem annuam conferunt. DIVULGANDA DOCTRINA DE SACERDOTIO Quo melius in dies cognoscatur et magis aestimetur dignitas et necessitas sacerdotii, oportet Societates «Fi­ liales·: Invitent sacerdotes ut ad hoc pertractandum argumen­ tum omnes opportunitates nanciscantur (e. g.: conciones quadrageslmaies, exercitia spiritualia, supplicationes no­ vendiales, catecheses pro adultis). Indtent fideles ut studeant tum documentis a Sancta Sede datis tum scriptis Sanctorum Patrum et piorum Auctorum de sacerdotio, praesertim vero Litteris En cy­ clicis Pii Pp. XI Ad Catholici Sacerdotii. 1 Foveant in pueris et adolescentibus sacerdotii aestima­ tionem el intimum perfectionis Christianae desiderium in eisdem alant 1943 SEP 8-1β studium et adlumentum ad ea Ipsa convertantur. Ponti­ ficium Opus ?rov«i.ei Ut “Rla .cdnntur scripta. Societate» autem «Filiales· sollicite iis utcntur quae ad Ipsas missa fuerint aut Ipsis commendata, atque ea pervulgentconvocat congressus, sive ordinarios sive solemncs inter Delegatos Operum Dloccesanorum, Directores et socios variarum Societatum quae Ponfido Operi adgregatae sunt, alias personus quae, iudiclo Pontificii Operis vel Ope­ rum Dioecesanorum, aptae sin ad adiutriccm operam praestandam; servat necessitudinem et rationes cum Societatibus adgregatis. Opera Dioecesnna Vocationum Sacerdotalium certis temporibus ad Pontificium Opus de omnibus quae egerint et consecuta sint, breviter, plene, accurate referant FIDELIUM ADIUTORUM ORDINES Opera Dioecesana Vocationum Sacerdotalium personas adseribendas curant et stipem corrogant ratione quae aptissima iisdem videatur. Ut Christifldeles excitentur ad succurrendum adolescentnlis spei bonae et iis qui in sacris Seminariis educan­ tur, utile erit describere socios in plures ordines, e. g.: bene meritos, benefactores, socias in perpetuum. Peculiares coetus constitui possunt: 1) ex pueris, qui, etiam nulla oblata stipe, precibus et parvis sacrificiis rem adiuvent; 2) ex aegrotis, qui infirmitatis suae aerumnas offerant. Adscribi poterunt non tantum singuli fideles, sed etiam communitates religiosae virorum ct mulierum atque con­ sociationes catholicae dioecesanae. DIES FESTI Festum praecipuum Pontificii Operis est Fer. V in Coena Domini, qua die institutio sacerdotii com­ memoratur. Festa specialia sunt: 1) Sabbatum infra Oct. Ascensionis: Solemnitas B. λ. Mariae Reginae Apostolorum;/ 2) Fer. IV infra hebd. II post Oct. Paschae: Solem­ nitas S. loseph Patroni Ecclesiae universalis; 3) 29 lanii: Solemnitas Ss. Apostolorum Petri et Pauli. Romae, die VIII mensis Septembris, in festo Nativitatis Beatae Mariae Virginis, anno MCMXLIII.—L Card. Pizzardo, Praef. E. Ruffini, Secr. Ada. P. TOCANEL ia ΑροΠ. 16 (1943) 152. 1770 1943 SEP 15.-SC SACR., EPIST. AAS 35 (1943) 282-285 PIAE EXERCITATIONES Quae sequuntur valde commendantur, ut Deus optimas vocationes ad statum ecclesiasticum concedere dignetur una cum auxiliis necessariis quibus vocationes ipsae ad ad felicem exitum adducantur: Quattuor Tempora quae ab Ecclesia lam inde a primis saeculis instituta sunt etiam ut oratione et leiunio adspirantes ad sacerdotium adiuvenlur. Dies sacerdotalis pium exercitium approbatum per De­ cretum Sacrae Congregationis Rituum (11 Martii 1936) 1 atque peculiaribus Indulgentiis a Sacra Paenltentlaria Apostolica ditatum (Decr. 12 Aprilis 1937). * Prtces quas Familiae Religiosae per vices sine Inter­ missione ad Deum fundanL Dies doloris, quo thesaurus dolorum inter aegrotos 372 colligatur./ PONTIFICII OPERIS NAVITAS Quo Impensius Opera Dioecesana Vocationum Sacer­ dotalium floreant atque Consociationum catholicarum » Ada Aped. Sedit, S* (1936) J-JJ [LE xjosJ. ■ Ada Aped. Salit, 1S (1936) 340 «■ [LE 1331]. • Arta Aped. Sedit, V) (1937) »· 2211 Epistula ad ordinarios de custodia et protectione SANCTISSIMAE EUCHARISTIAE ADVERSUS BELLICOS INCURSUS Quam longe lateque immoderatus bellicus furor per universum paene orbem saeviat atque omnia pessumdet, adhibitis tormentis bellicis omne genus, tum aëriis tum maritimis tum terrestribus, nemo est qui non videat. A tara dira armorum direptione, proh dolor, Immania non sunt ipsa quoque sacra Dei templa, quae sacrosanctum Christi Corpus sub eucharisticis Speciebus delitescens asservant. Ad quamlibet irreverentiam, quantum fieri poterit, a Sanctissima/ Eucharistia arcendam, sacra haec Congre- 233 gatio Ordinariorum (can. 198 5 1) mentem convertere studet ad perquirenda media accommodatiora: quamvis non igno­ ret nonnullos Excmos Praesules laudabiliter ad rem ido­ neas normas suis parochis ecclesiarumque rectoribus lam suppeditasse. Quaedam Idcirco hisce litteris visum est concinnare, quae Ordinariis atque presbyteris Sanctissimae Eucha­ ristiae custodibus inserviant ad tam grave, quo adstringuntur, munus explendum. M 1. Apprime sacerdotes missalls rubricam De in cel. Miss, oce., X, η. 2, prae oculis habeant, si incursionis nuncio percelluntur dum sacra peragunt Mysteria, £iae 2212 1043 SEP 15 S. PAENITENTIARIA, FACULTATES UNIONIS CLERI PRO MISSIONIBUS Inter alla praescribit: «SI sacerdote celebrante... timeatur incursus hostium vel alluvionis vel ruina loci ubi celebra­ tur, ante consecrationem dimittatur Missa, post conse­ crationem vero sacerdos accelerare poterit sumptionem Sacramenti, omissis omnibus aliis». 2. Prudenti Ordinarii iudlcio, spectato hostilium offen· sionum incumbente periculo, potestas committitur sus­ pendendi ad tempus, donec scilicet periculum ipsum per­ severet, facultates asservandi Sanctissimam Eucharistiam in ecclesiis, quae tamen paroeciales aut praecellentes in loco non sint; et in oratoriis scmipubllcis, idest cappellls communitatum, seminariorum, nosocomiorum, etc., ubi sacerdos aut diaconus praesto non sit, qui sacras Species in tuto collocare possit tempore incursionum; necnon prae­ sertim in oratoriis domesticis. 3. In communitatibus tamen per sacerdotes aut mo­ niales moderatis, quae de more semipubllcum habent ora­ torium, sl contingat quod specialis locus sit deputatus ut re/ugium, quod vocant, contra bellicas insidias communi­ tati exclusive reservatus, qui locus sit aptus et decens, ibi pro oratorio asservari poterit etiam habitualiter Sanctissi­ ma Eucharistia, aptato altari convenienter ornato cum ciborio conopeo contecto, cum lampade electrica diu noctuque collucescente, iblque communitatis membiis licebit sueta pietatis exercitia explere. Quoties autem Missa in oratorio litetur ad commodum praebendum sacrae Com­ munionis suscipiendae, consecrentur dumtaxat particulae necessariae. 4. Ita pariter, in urbis praefatis incursibus magis ex­ positis, si ecclesia cryptam aut sacellum subterraneum habeat, aut facile Ibi aptari possit, quod contra hostiles Inlurias securitatem praeseferat, ibi Sanctissima Eucha­ ristia potest continenter asservari In altari cum taber­ naculo recondito in loco tutiore, servatis quae n. 3 dixi­ mus; et si ibi facilis pateat accessus ac suppetat loci ca­ pacitas, integrum sit fidelibus sacris functionibus in2- teresse./ 8-1 5. Canone 1269 § 3 casui prospicitur in quo «gravi aliqua suadente causa ab Ordinario loci probata, non est vetitum Sanctissimam Eucharistiam nocturno tempore extra altare... in loco tutiore et decenti... asservari...». Hoc luris praescriptum iam expendimus in Instructione De Sanctissima Eucharistia sedulo custodienda» diei 26 maii 1938 ad 5: 1 ubi tali asservatlonis modo magis con­ suli dicebatur securitati Sanctissimae Eucharistiae prae­ sertim adversus fures: at hoc valere etiam in bellicis offen­ sionibus evidens est, et quidem etiam diurno tempore, si necesse sit. Hic locus tutior potest esse etiam specialis aliquis re­ cessus, subter ecclesiam aut sacrarium vel in paroeciali domo, potissimum sl sacrae Species includantur in qua­ dam arca ferrea, artificum iudlcio construenda ut ab igne, umore aliaque offensione protegatur, imis ecclesiae muris aut intimo marmoreo columnae stylobati inserenda, ser­ vatis, quantum fleri poterit, legibus’ llturgicis atque citata Instructione. 6. Aliquando praestabit, uti iam innuimus n. 3, tot dumtaxat singulis diebus consecrari hostias quot suffi­ ciant fidelibus sacra Dape sese refecturis, consumptis iis quae forte inde superfuerint, praeter eas quae viatico aut communioni infirmis ministrandis reserventur, et hae suadetur ut collocentur non in ordinaria pyxide, sed in theca quadam ex solido metallo confecta, omnino ob­ structa, decenti iuxta morem, facilius recondenda et transferenda. Sacerdos vero, qui prope ecclesiam incolit, incursionis tempore praefatam thecam cum sacris Particulis ita reser­ vatis arripiat et In locum lutum deferat. 7. Valde autem expediet ut parochus edoceat aliquos fideles, prudentia ac pietate praestantes —in primis so­ dales confratemitatls Sanctissimi Sacramenti, cuius prae­ cipue est curam Sanctissimae Eucharistiae exhibere et cultum promovere— in extrema necessitate, nempe si parochus aut sacerdos in loco desit et periculum profana­ tionis Sanctissimae Eucharistiae Immineat, Sacras Species in loco tuto ponere aut forte deperditas quam diligentissime requirere et colligere. 8. Hac, quas recensuimus, quaedam dumtaxat sunt normae ad enunciatum finem attingendum; his vero ouominus aliae addantur, quae inspectis locorum pecu­ liaribus adiunctis magis idoneae reperiantur, nihil vetat; imo enixe Ordinarios adhortamur ut, sl efficaciora comperiant media, iisdem utantur. 1 Acia A. Sedû, vol. XXX, pag. 98 seqq. (LB 1455]. 2213 n. 1771 Gratum equidem foret huic sacrae Congregationi suo tempore ea/omnia agnoscere quae Ordinarii moliti fuerint 285 ad tuendam Sanctissimam Eucharistiam adversus bellicos Incursus. Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pa­ pa XII, In Audientia Excrtio Secretario huius S. Congre­ gationis die 14 septembris 1943 concessa, praefatam epistulam, ab EE. PP. in Plenariis Conventibus maturo ac diligenti examini lam sublectam, approbare dignatus est ac publici luris fieri iusslt in Commentario Officiali Acta Apostollcae Sedis et exsecutioni illico demandari; cum derogationibus necessariis et opportunis. Datum Romae, ex aedibus Congregationis de disciplina Sacramentorum, die 15 mensis Septembris anni 1943.— D. Card. Jorio, Praef. P. Bracci, Secr. And. V. BARTOCCETTI in ΑροΠ. 18 (1943) 147-148; L P. in BLIP 57 (19437 12-14. 1771 1943 SEP 15.-UNIO CLERI PRO MISSION., FACULT. PART.· Facultates favoresque spirituales olim revocati, ITERUM CONCEDUNTUR SACERDOTIBUS UNIONI CLERI PRO MISSIONIBUS INSCRIPTIS Romae, 15 septembris 1943. Excellentissime Domine, multa cum laetitia sequentes litte­ ras defero tibi, quibus S. Congregatio de Propaganda Fide Secretariatul International! communicavit quod Sacra Poenitentiaria Apostolica spiritualia privilegia pro Unione Cleri Missionali redintegravit: de quo gratias Deo agamus et privi­ legia paremus nos ad utendum quam optime: Romae, 10 mali 1943. «Cum gaudio libi communico quod, folio dato die 1 mensis mali c. a. N. 605-43, S. Poenltentiaria Apostolica, ex postulatione S. Congregationis de Propaganda Fide, sacerdotibus inscriptis Unioni Cleri Missionali sequentes spirituales favores concedere dignata est: 1. facultatem benedicendi religiosa vel pietatis uten­ silia, cum applicatione indulgentiarum apostolicarum; 2.facultatem benedicendi coronas cum applicatione indulgentiarum quae a patribus Crucigeris nominantur, 3. facultatem benedicendi Crucifixos cum applicatione indulgentiarum pii exercitii a Via Crucis nuncupati et Indulgentiae plenariae in articulo mortis; 4. indultum personale altaris privilégiât]. Huiusmodi concessiones, congruentiae causa cum De­ creto Consilium suum persequens eiusdem Sacrae Poenit. Apostol. dato die 20 mensis martii 1933 [LE 1160], sequentibus conditionibus subliduntur: a) favores isti spirituales concedentur ab hoc S. Tribunali iis tantum Sacerdotibus qui eos petant per tramitem Secrctariatus Intemationalis Unionis Cleri Mlsslonalis apud S. Congregationem de Propaganda Fide; b) singulae petitiones comendationem Ordinarii Loci praeseferent; c) concessio septem annos perdurabit; sed, servatis praedictis conditionibus, renovari potcriL Benigna hacc concessio, dum impigrum coronat laborem, ab Unione Cleri Missionali explicatum in primis ab Inita vita XXV annis, profecto eidem Unioni maiorem conferet vigorem ut sit ampliori atque efficaciori auxilio Missionibus, praesertim hoc tempore tam egenis.—P. Card. Fumasoni Biondi, Praef. Simul normas communico statutas ut praedicta Privilegia obtineantur: 1. Directores Dioccesani indicem componere debent sacerdotum Unioni inscriptorum cpii perfrui huiusmodi cupiant spiritualibus privilegiis. Folium, ordinatis numeris destinctum, titulum habeat: «Sacerdotes huius Dioeceseos... quorum nomina hic sequuntur, legitime Cleri Missionali Unioni inscripti, po­ stulant ut privilegiis fruantur a. S. Poenit. Apostol. sub die mensis mali 1943 concessa.» Nomina et cognomina sequantur nitidissima scriptura signata. Demum dies, subscriptio Directoris Dioccesani. necnon adprobatio vel nihil oostat Ordinarii Loci apponantur. Hic index ad 2214 SC SACRAMENTORUM-PIUS XII, EX CYCLICA DE STUDIIS BIBLIC1S Revifium Directorem Nationalem mittatur Unionis Cleri, qui, sua apposita subscriptione, eum Romam mittet ad Secretariatum Intematlonalem. 2. Secretariatus International is, accepta indicam tran­ scriptione, curabit ut Indices ad Sacram Poeni ten tiariam Apostolicam deferantur, et obtenta personalia rescripta, si quae sint pro Sacerdotibus pertinentibus ad Illas regio­ nes cum quibus communicationes difficiles hoc tempore evadant, retinebuntur ut custodiantur in Sede Secreta­ riatus Intemationalis qui, tamen, qua via vel modo meliores ac celeriores esse putaverit, de obtentis privilegiis notitiam communicabit Occasionem hanc libenter amplector ut Tibi venera * tlonis meae porrigam sensus, cum quibus humilime Tibi Sa­ crum Anulum deoscularis, mihi honori duco me profiteri devrtium servum tuum in C. J.—Sac. Felicem Beretta, Secret. Gen. U. C, p. M. •Ordfcario AXXR 122 (1942-43) 396-397. Adr. L LEE 13 Cp2 34 0955) 293; AOMCap 60 (1944) 66. ME 55 (1943) 59-60. 1943 SEI» 28-30 1774 1943 SEP 30.-PIUS XII, ENCYCL. AAS 35 (1943) 297 326 LITTERAE ENCYCLICAE Ad VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES, ITEMQUE AD UNIVERSUM CLERUM ET CHRISTI FI DELES CATHOLICI orbis: De sacrorum bibitorum «tudlls opportune provehendis PIUS PP. XII VENERABILES FRATRES, DILECTI FILII SALUTEM KT APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Divino afflante Spiritu, illos Sacri Scriptores exararunt libros, quos Deus, pro sua erga hominum genus paterna caritate, dilargiri voluit «ad docendum, ad arguendum, ad corripiendum, ad erudiendum in lustltla, ut perfectus sit homo Dei, ad omne opus bonum instructus». 1 Nihil 1772 igitur mirum, * i Sancta Ecclesia hunc e caelo datum thesaurum, quem doctrinae de fide et moribus pretiosis­ 1943 SEP 28.-SC SACRAMENTORUM, ÏNDULT. PART.· simum habet fontem divinamque normam, ut ex Apo­ stolorum manibus illibatum accepit, ita omni cum cura Mm G ATIO NES IEIUNII EUCHARISTICI FIDELIBUS DITIONIS custodivit, a quavis falsa et perversa interpretatione CANADENSIS NOCTIS TEMPORE LABORANTIBUS CONCESSAE, defendit, et ad munus supernam impertiendi animis sa­ EXTENDUNTUR AD INFIRMORUM MINISTROS EODEM NOCTIS lutem sollicite adhibuit, quemadmodum paene innumera TEMPORE SUO MUNERE FUNGENTES cuiusvis aetatis documenta luculenter testantur. Rccentioribus autem temporibus, Sacras/ Litteras, cum divina 2« Romæ, die 2S Septembris 1943 earum origo et recta earum dem explanatio peculiari ra­ tione in discrimen vocarentur, maiore etiam alacritate et Preces-BealisiIme Paler, Delegatus Apostolicus in Di­ studio tutandas ac protegendas suscepit Ecclesia. Itaque tione Canadensi et Terra Nova, ad pedes Sanctitatis iam sacrosancta Tridentina Synodus «libros integros cum Vestrae provolutus, humiliter postulat ut dispensatio a omnibus suis partibus, prout in Ecclesia catholica legi lege ieiunii eucharistici, fidelibus eiusdem Ditionis noc­ et in veteri vulgata latina editione habentur, turnis laboribus pro Relpublicae defensione addictis per consueverunt pro sacris et canonicis» esse agnoscendos sollemni edixit Rescriptum S. C. de Sacramenti * N. 972-43 (LE 1743] decreto. 5 Ac nostra aetate Concilium Vaticanum, ut concessa, extendatur ad infirmorum ministros utriusque falsas de inspiratione doctrinas reprobaret, hos eosdem sexus qui item nocturno tempore suo munere funguntur. libros, «pro sacris et canonicis» ab Ecclesia habendos esse Rescr.—Ex Audientia Ssûii diei 20 Septembris 1943. declaravit «non ideo quod sola humana industria concin­ Ssthus Dominus Noster Pius Papa XII, audita relatione nati, sua deinde auctoritate sint approbati, nec ideo Eftl Cardinalis S. Congregationis de Sacramentis Praefecti, dumtaxat, quod revelationem sine errore contineant, sed attentis expositis ab Excriio Oratore, gratiam extensionis propterea, quod Spiritu Sancto inspirante conscripti Deum benigne induigere dignatus est luxta preces: servato ieiunio habent auctorem, atque ut tales ipsi Ecclesiae traditi quattuor saltem horarum post cibi solidi sumptionem et sunt».3 Deinceps vero, cum contra sollemnem hanc catho­ unius saltem horae post sumptionem potus, non tamen licae doctrinae definitionem, qua libris «integris cum om­ alcoollci; remota quacumque scandali vel admirationis fi­ nibus suis partibus» divina eiusmodl vindicatur auctoritas, delium occasione, quovis sacrilegii vel irreverentiae erga quae cuiusvis erroris immunitate fruatur, catholici quidam Sacra Mysteria periculo amoto, ceterisque animae et cor­ scriptores ausi essent Scripturae Sacrae veritatem ad res poris servatis dispositionibus: contraria quibuscumque tantum fidei morumque coarctare, cetera autem, sive minime obstantibus. physici sive historici generis, ceu «obiter dicta» et cum Praesentibus valituris ad tempus actualis belli.— fide —prout ipsi contenderunt— minime conexa reputare. F. Bracci, Seer. Decessor Noster imm. mem. Leo XIII Encyelicis Litteris Prüvidentissimus Deus, die xvni mensis Novembris anno • □ >1^120 ladidcae Casadesii. Fret. N. 4517/43 loriil MDCccLxxxxin datis, et illos errores iure meritoque con­ 4 G>44) 326fodit, et Divinorum Librorum studia praeceptis nonnisque munivit sapientlssimis. Quandoquidem vero quinquagesimum exeuntem annum 1773 recolere addecet, cam Encyclicae hae Litterae, quae princeps studiorum bibllconim habentur lex, editae sunt, 1943 SEP 28.-SC SACRAMENTORUM, INDULT. PART.· Nos quidem, pro ea, quam inde a Summi Pontificatus Lex ieiunii eucharistici mitigatur pro infirmis in exordiis de sacris disciplinis curam professi sumus, 4 illud opportunissime factum iri/ censulmus, si et ea, quae 299 NOSOCOMIIS DITIONIS CANADENSIS DEGENTIBUS Decessor Noster sapienter statuit eiusque successores ad opus stabiliendum pcrficiendumquc contulerunt, confir­ Romr, die 2N Septembris 1943 memus et inculcemus, et quae in praesens tempora postu­ Preces—Beatissime Pater, Delegatus Apostolicus In lare videantur decernamus, ut omnes Ecclesiae filios, qui Ditione Canadensi et Terra Nova, 'od pedes Sanctitatis hisce studiis se dedunt, ad rem tam necessariam tamque Vestrae provolutus, humiliter postulat ut dispensentur a laudabilem magis magisque Incitemus. lege ieiunii eucharistici, ita ut aliquid per modum potus et medicinae ante SS. Communionem sumere valeant, fideles Infirmi In nosocomiis eiusdem Ditionis degentes. Rescr—Fx Audientia SsiTti diei 20 Septembris 1943. Haec prima ac summa Leonis XIII cura fuit, ut doc­ trinam de Sacrorum Voluminum veritate exponeret et Sanctissimus Dominus Noster Plus Papa XII, audita relatione Etfil Card. Praefecti Sacrae Congregationis de ab Impugnationibus vindicaret. Gravibus igitur verbis edixit nullum omnino haberi errorem cum hagiographus, Sacramentis, attentis expositis, Excifao Delegato Apostode rebus physici * loquens. «ea secutus sit quae sensibiliter Hco gratiam luxta preces indulget. remota quacumque appareant», ut ait Angelicus,1 verba faciendo «aut quodam scandali vel admirationis occasione, quovis sacrilegii vel traiulatlonh modo aut Meut communis sermo per ea irreverentiae erga Sacra Mysteria periculo amoto, ceteris­ ferebat tempora, hodleque de multis fert rebus In cotidiana que animae et corporis servatis dispositionibus: contrariis vita, ipsos inter homines scientlwtmos.. Ipsos enim .scrip quibuscumque minime obstantibus. Praesentibus valituris ad triennium.—F. Bracci. Secr. * // fm. Ill, t6 iq- ’ Sessio IV, deci i- Enc\ Ri>J « «c « ... Cap. r. . * £«w BiM n. 63 ‘ Srr^o 65 M- ‘"Const Apost Z«w/r proacipuas d. d. 15 iun. >933; -4rU Ap. Stdis XXVI (1934). ΓΡ- 83-87. 19 Ep»L ad Eiftum Card. Casset U Qui pia * d.d.11 Ux 1907; Fu X Acia IV, pp. 23-15. u LitL encycL Spiritus Paradent d. d. 13 Sept. 19 ^ * Ada Ap. Sedis XII (1920). pp. 363-422; lati SiN. nn. 437-3 *8; V. an. 437. 493 2218 π. 1//4 PIUS XIT. EXCrCLICA DE STUDIIS BIBLICIS PROVEHENDIS 1043 SEI’ 30 tum, hebraicam linguam noscerent. Media vero aetate, cum Scholastica Theologia maxime florebat, graecl etiam sermonis cognitio apud Occidentales adeo iam dudum imminuta erat, ut Ipsi summi illorum temporum Doctores, in Divinis Libris explicandis, sola niterentur latina con­ versione, quam Vulgatam vocant. Ex contrario nostris hisce temporibus non graeca tantummodo lingua, quae inde a renatis humanioribus litteris ad novam quodam­ modo vitam revocata est, omnibus paene antiquitatis et litterarum cultoribus est familiaris, sed hebraicae quoque aliaruraque orientalium linguarum cognitio inter littera­ tos viros late propagata est. Tanta pono nunc suppetit subsidiorum copia ad eos sermones addiscendos, ut Blbllorum interpres qui, Illis neglectis, ad textus primigenios/ praecluserit sibi aditum, levitatis et socordiae notam effu­ gere minime possit. Exegetae enim est etiam minima quae­ que, quae Divino Flamine inspirante, ex hagiographl cala­ mo prodiere, summa cum cura ac veneratione quasi arri­ pere, quo penitius pleniusque mentem eius intellegat. Quare diligenter id agat, ut linguarum blblicarum ac ce­ terorum quoque orientalium sermonum in dies maiorem sibi comparet peritiam, su am que interpretationem om­ nibus illis fulciat adiumentls, quae a cuiusvis generis philologia repetantur. Id quidem divus Hieronymus, pro suae aetatis cognitionibus, sollicite consequi studuit; idque etiam haud pauci ex magnis saeculi xvi et xvn exegetis, quamquam multo minor tum fuit quam hodie linguarum scientia, indefesso studio ac fructu non mediocri appe­ tivere. Eadem igitur ratione primigenium illum textum explanari oportet, qui ab ipso sacro auctore conscriptus maiusque pondus habet, quam quaelibet, utut optima, sive antiqua sive rccentlor conversio; quod facilius pro­ fecto utiliusque fieri potest, si cum cognitione linguarum II etiam solida criticae artis peritia, ad eumdem textum Biblicae disciplinae, ceterarumque quae eidem utilitati authen­ tica uterentur», id quidem, ut omnes norunt, latinam solummodo respicit Ecclesiam, ciusdemque publicum Scripturae usum, ac nequaquam, procul dubio, primige­ niorum textuum auctoritatem et vim minuit. Neque enim de primigeniis textibus tunc agebatur, sed de latlnis, quae illa aetate circumferebantur conversionibus, inter quas idem Concilium illam lure praeferendam edixit, quae «longo tot sacculorum usu in ipsa Ecclesia probata est». Haec igitur praecellens Vulgatae auctoritas seu, ut aiunt, autheniia non ob criticas praesertim rationes a Concilio statuta est, sed ob illius potius legitimum in Ecclesiis uram, per tot saeculorum decursum habitum; quo qui­ dem usu demonstratur eamdem, prout intellexit et intelle­ git Ecclesia, in rebus fidei ac morum ab omni prorsus esse errore immunem; ita ut, ipsa Ecclesia testante et confirmante, in disputationibus, lectionibus concio­ nibusque tuto ac sine errandi periculo, proferri possit; atque adeo eismodl authentla non primario nomine critica, sed iuridica potius vocatur. Quapropter haec Vulgatae in rebus doctrinae auctoritas minime vetat —immo id hodie fere postulat— quominus eadem haec doctrina ex primi­ geniis etiam textibus comprobetur et confirmetur, atque etiam quominus passim in auxilium iidem textus vocentur, quibus recta Sacrarum Litterarum significatio ubique magis in dies patefiat atque explanetur. Ac ne Id quidem Tridcntini Concilii decreto prohibetur, quonimus nempe ad christifidelium usum et bonum et ad faciliorem divini eloquii intellegentiam, conversiones in vulgatas linguas 310 conficiantur, eaeque etiam ex ipsis primige/niis textibus, ut iam multis in regionibus, approbante Ecclesiae aucto­ ritate, laudabiliter factum esse novimus. Linguarum antiquarum cognitione et criticae artis subsi­ diis egregie instructus, exegeta catholicus ad illud accedat munus, quod ex omnibus ei impositis summum est, ut nempe germanam ipsam Sacrorum Librorum sententiam reperiat atque exponat. Quo in opere exsequendo ante oculos habeant interpretes sibi illud omnium maximum curandum esse, ut clare dispiciant ac definiant, quis sit verborum biblicorum sensus, quem litteralem vocant. Hanc litteralem verborum significationem omni cum diligentia per linguarum cognitionem iidem eruant, ope adhibita contextus, comparationisque cum assimilibus locis; quae quidem omnia In profanorum quoque scriptorum interpre­ tatione in auxilium vocari solent, ut auctoris mens lucu­ lenter patescat. Sacrarum autem Litterarum exegetae, memores de verbo divinitus Inspirato heic agi, cuius custodia et interpretatio ab ipso Deo Ecclesiae commissa est, non minus diligenter rationem habeant explanationum et declarationum magisterii Ecclesiae, itemque explica­ tionis a Sanctis Patribus datae, atque etiam «analogiae fidei», ut Leo XIII in Encyclicis litteris Provideniissimus Deus sapientissime animadvertit. le Singulari vero studio id agant, ut non tantum —id quod in quibusdam commentariis fieri dolemus— eas res exponant quae ad historiam archaeologiam, philologiam ad aliasque huiusmodi disciplinas spectent; sed, illis quidem opportune allatis, quantum ad exegesin conferre possint, ostendant potis­ simum quae sit singulorum librorum vel textuum theolo­ gica doctrina de rebus fidei et morum, ita ut haec eorum explanatio non modo theologos doctores adiuvet ad fidei dogmata proponenda confirmandaque, sed sacerdotibus etiam adiumento sit ad doctrinam Christianam coram po­ pulo enucleandam, ac fidelibus denique omnibus ad vitam 311 sanctam homineque Christiano dignam agendam adserviat./ Talem cum dederint interpretationem, imprimis, ut dbdmus, theologicam, efficaciter illos ad silentium redigent, qui, asseverantes se vix quidquam in blblicis commentariis invenire, quod mentem ad Deum extollat, animum enu­ triat, interiorem vitam promoveat, ad spiritualem quam­ dam et mysticam, ut aiunt, interpretationem confugiendum esse dictitant. Quod quam parum recte profiteantur, ipsa multorum experientia docet, qui verbum Dei iterum atque iterum considerantes ac méditantes, suum animum perfe­ cerunt, et erga Deum sunt vehementi amore permoti, idemque perpetua Ecclesiae institutio ac summorum Doc­ torum monita lucide ostendunt. Non omnis sane spiritualis sensus a Sacra Scriptura excluditur. Quae enim in Vetere 11/b. t X. p. 47x; cL t V, pp. 29, 59, 65; U X, p. 446 sq. ·· Λάα ΧΠΙ, pp. 345 *346; Enck. Bibi. no. 94-96 2221 Lxokis ΧΠΙ. n. 1774 Testamento dicta vel facta sunt, ita a Deo sapientissime sunt ordinata atque disposita, ut praeterita spirituali modo ea praesignificarent, quae in novo gratiae foedere essent futura. Quare exegeta, sicut litteralem, ut aiunt, verborum significationem, quam hagiographus intenderit atque ex­ presserit, reperire atque exponere debet, ita spiritualem etiam, dummodo rite constet illam a Deo fuisse datam. Deus enim solummodo spiritualem hanc significationem et novisse potuit, et nobis revelare. lamvero elusmodi sensum in Sanctis Evangeliis nobis indicat, nosque edocet divinus ipse Servator, hunc etiam, Magistri exemplum imitati, Apostoli loquendo scribendoque profitentur, hunc perpetuo tradita ab Ecclesia doctrina ostendit; hunc denique antiquissimus liturglae usus declarat, ubicumque rite adhiberi potest notum illud pronuntiatum: Lex pre­ candi lex credendi csL Hunc igitur spiritualem sensum, a Deo ipso intentum et ordinatum, exegetae catholici ea diligentia patefaciant ac proponant, quam divini verbi dignitas exposcit; alias autem translatas rerum significa­ tiones ne tamquam genuinum Sacrae Scripturae sensum pi of erant, religiose caveant. Nam etsi, in concionatoris praesertim obeundo munere, amplior quidam Sacri Textus usus translata verborum ratione habitus, ad res fidei et morum illustrandas et commendandas utilis esse potest, dummodo moderate ac/ sobrie fiat, nunquam tamen obii- 312 viscendum est hunc verborum Sacrae Scripturae usum eidem esse quasi externum et adiectum; eumdemque hodie potissimum non carere periculo, cum christifideles, ii nominatim qui tam sacris quam profanis disciplinis instructi sint, quaerant quid ipse Deus in Sacris Litteris nobis si­ gnificet, potius quam quid facundus orator vel scriptor, Bibliorum verbis dexteritate quadam adhibitis, exponat. Nec «vivus sermo Dei et efficax et penetrabilior omni gla­ dio anclpiti et pertingens usque ad divisionem animae ac spiritus, compagum quoque ac medullarum, et discretor cogitationum et intentionum cordis , * 37 calamistris indiget vel humana accommodatione, ut animos moveat ac percel­ lat; ipsae enim Sacrae Paginae, Dei afflante Spiritu exa­ ratae, per se nativo abundant sensu; divina virture ditatae, per se valent; superno decore ornatae, per se lucent ac splendent, dummodo ab interprete tam integre et accurate explicentur, ut omnes thesauri sapientiae et prudentiae, quae in eis latent, in lucem proferantur. Qua in re praestanda catholicus exegeta egregie iuvari poterit sollerti illorum operum studio, quibus Sancti Patres, Ecclesiae Doctores, illustresque superiorum temporum interpretes Sacras Litteras explanarunt. Illi enim, etsi interdum eruditione profana et linguarum scientia minus instructi erant, quam nostrae aetatis interpretes, pro eo tamen, quod Deus in Ecclesia eis attribuit munere, suavi quadam eminent caelestium rerum perspicientia miroque mentis acumine, quibus divini eloquii profunda intime penetrant, et in lucem afferunt quidquid ad doctrinam Christi illustrandam sanctitatemque vitae promovendam conducere potest. Dolendum sane est pretiosos huiusmodi Christianae antiquitatis thesauros non paucis e nostrorum temporum scriptoribus parum esse cognitos, neque histo­ riae exegeseos cultores iam ea omnia peregisse, quae ad rem tanti momenti rite pervestigandam recteque aesti­ mandam necessaria videantur. Utinam multi exsistant, qui catholicae Scri/pturarum interpretationis auctores et 313 opera studiose perquirentes, ab Hsdemoue paene immensas congestas opes quasi exhaurientes, valide ad id conferant, ut et in dies magis appareat, quantopere Illi divinam Sacrorum Librorum doctrinam perspexerint atque illu­ straverint, et hodierni quoque interpretes inde exemplum sumant opportunaque repetant argumenta. Sic enim tan­ dem aliquando fiet et veterum doctrinae spiritualisque dicendi suavitatis, et recentiorum maioris eruditionis adultiorisque artis felix et fecunda coniunctio, novos utique fructus allatura in Divinarum Litterarum campo, nunquam satis exculto, numquam exhausto. Ac praeterea nostra quoque tempora ad Sacras Litteras penitius et accuratius Interpretandas aliquid conferre posse lure meritoque sperare licet. Non enim pauca, inter ea praesertim quae ad historiam spectant, aut vix. aut non satis explicata sunt a superiorum saeculorum expla­ natoribus, quippe quibus fere omnes notitiae deessent ad illa magis illustranda necessariae. Quam difficilia ipsi» quoque Patribus et quasi impervia quaedam fuerint, illis ostenditur, ut alia mittamus, conatibus, quos multi ex iisdem iterarunt ut prima interpretarentur Geneseos capita; itemque ex repetitis illis a S. Hieronymo tentaminibus ita vertendi Psalmos, ut litteralis, seu ex verbis ipsis expressus, eorum sensus clare patefieret. Alit denique habentur libri IV, ia. π. 1774 PIUS XII, E.VCrCLICA DE STUDIIS BIBLICIS PROVEHENDIS 1943 SEP 30 nobis per modum, quo homines solent uti». 3» Sicut enim vel sacri textus, quorum difficultates recens demum de­ texit aetas, postquam ex altiore rerum antiquarum co­ substantiale Dei Verbum hominibus simile factum est quoad omnia «absque peccato», 31 ita etiam Dei verba, gnitione novae sunt obortae quaestiones, quibus aptius in humanis linguis expressa, quoad omnia humano sermoni causam introspiclatur. Perperam igitur uuidam, scientiae assimilia facta sunt, excepto errore; quod quidem utpote biblicae condiciones haud recte perspicientes, nihil iam providentis Dei συγκατάβχσιν, seu «condescensionem», catholico nostrae aetatis exegclae dictitant ad ea adden­ iam Sanctus Joannes Chrysostomus summis laudibus ex­ dum supcresse, quae Christiana antiquitas protulerit; cum tulit, et in Sacris Libris haberi iterum iterumque asseve­ ex contrario, nostra haec tempora adeo multa proposuerint, ravit 33 quae nova investigatione novoque examine indigeant, et actuosum hodierni interpretis studium non parum exsti­ Quapropter catholicus exegeta, ut hodiernis rei biblicae mulent neccesitatibus rite satisfaciat, in exponenda Scriptura Sa­ cra, in eademque ab omni errore immuni ostendenda et Nostra siquidem aetas, ut novas aggerit quaestiones comprobanda, eo quoque prudenter subsidio utatui, ut 314 novas’que difficultates, ita, favente Deo, nova etiam praebet perquirat quid dicendi forma seu litterarum genus, ab exegeseos subsidia et adiumenta. Inter haec illud videtur hagiographo adhibitum, ad veram et genuinam conferat peculiari mentione dignum, quod catholici theologi, San­ ctorum Patrum ac potissimum Angelici Communisque interpretationem; ac sibi persuadeat hanc officii sui partem sine magno catholicae exegeseos detrimento neglegi non Doctoris doctrinam secuti, inspirationis biblicae naturam et effectus aptius perfectiosque explorarunt ac proposuere, posse. Non raro enim —ut hoc solummodo attingamus— quam praeteritis saeculis fleri assoleret Ex eo enim edis­ cum Sacros Auctores ab historiae fide aberrasse, aut res serendo profecti, quod haglographus in sacro conficiendo minus accurate rettulisse obiurgando nonnulli lactant, nulla libro est Spiritus Sancti ίργανον seu instrumentum, alia de re agi comperitur, nisi de suetis illis nativis anti­ idque vivum ac ratione praeditum, recte animadvertunt quorum dicendi narrandlque modis, qui in mutuo homi­ illum, divina motione actum, ita suis uti facultatibus et num inter se commercio passim adhiberi solebant, ac viribus, «ut propriam uniuscuiusque indolem et velutl reapse licito communique more adhibebantur. Ius ta Igitur singulares notas ac lineamenta» » ex libro, eius opera mentis aequitas postulat, ut haec, cum in divino eloquio, orto, facile possint omnes colligere. Interpres igitur omni quod pro hominibus verbis humanis exprimitur, invenian­ cum cura, ac nulla quam recentiores pervestigationes tur, non magis erroris arguantur, quam cum eadem in attulerint luce neglecta, dispicere enitatur, quae propria cotidiano vitae usu habeantur. Cognitis igitur accurateque fuerit sacri scriptoris Indoles ac vitae condicio, qua floruerit aestimatis antiquorum loquendi scribendlque modis et aetate, quos fontes adhibuerit sive scriptos sive ore tra­ artibus, multa dissolvi poterunt, quae contra Divinarum ditos, quibusque sit usus formis dicendi. Sic enim satius Litterarum veritatem fidemque historicam opponuntur; cognoscere poterit quis hagiographus fuerit, quidque scri­ neque minus apte eiusmodi studium ad Sacri Auctoris bendo significare voluerit. Neque enim quemquam latet plenius Ulustriusque perspiciendam conducet./ 317 summam interpretandi normam eam esse, qua perspidatur Nostri igitur rerum bibllcarum cultores in hanc quoque et definiatur, quid scriptor dicere Intenderit, ut egregie rem animum debita diligentia intendant, neque quidquam Sanctus Athanasius monet: «Hic, ut in omnibus aliis di­ vinae Scripturae locis agere convenit, observandum est, 'omittant, quod novitatis attulerint, cum archaeologia, tum antiqua rerum gestarum historia priscarum que litterarum qua occasione locutus sit Apostolus, quae sit persona, scientia, quodque aptum sit, quo melius veterum scrip­ miae res culus gratia scripsit, accurate et fideliter atten­ torum mens, eorumque ratiocinandi, narrandi scribendlque dendum est, ne quis illa ignorans, aut aliud praeter ea modus, forma ct ars cognoscatur. Qua In causa laicorum intellegens, a vera aberret sententia». ° etiam ordinis catholici viri.animadvertant se non tantum Quisnam autem sil litteralis sensus, in veterum Orien­ ad profanae doctrinae utilitatem conferre, sed de re talium auctorum verbis et scriptis saepenumero non ita in quoque Christiana optime mereri, si omni, qua par est, aperto est, ut apud nostrae aetatis scriptores. Nam quid sedulitate ac studio rebus antiquis explorandis et investi­ illi verbis significare voluerint, non solis grammaticae, gandis se dedant, et ad quaestiones Id genus, hucusque vel philologiae legibus, nec solo sermonis contextu determinus claras et perspicuas, enodandas pro viribus adluvenL 315 minatur; omnino oportet mente/ quasi redeat Interpres ad Omnis enim humana cognitio, etiamsi non sacra, ut suam remota Fila Orientis saecula, ut subsidiis historiae, archacohabet quasi insitam dignitatem ct excellentiam —quippe logiae, ethnologiae aliarumque disciplinarum rite adiutus, quae sit quaedam finita participatio Infinitae cognitionis discernat atque persplclat, quaenam litteraria, ut aiunt, Dei— ita novam altioremque dignitatem et quasi conse­ genera vetustae illius aetatis scriptores adhibere voluerint, crationem assequitur, cum ad res ipsas divinas clariore ac reapse adhibuerint. Veteres enim Orientales, ut quod in luce collustrandas adhibetur. mente haberent exprimerent, non semper iisdem formis Hsdemque dicendi modis utebantur, quibus nos hodie, sed Per provectam illam, de qua supra diximus, orientalium illis potius, qui apud suorum temporum et locorum homi­ rerum antiquarum explorationem, per ipsius primigenii nes usu erant recepti. HI quinam fuerint, exegeta non textus accuratiorem Investigationem, Itemque per amplio­ quasi in antecessum statuere potest, sed accurata tantum­ rem dlligentiorcmque tum linguarum biblicarum, tum modo antiquarum Orientis litterarum pervestigatione. Haec earum quoque omnium, quae ad Orientem pertinent, porro, postremis hisce decenniis maiore, quam antea, cura cognitionem, feliciter, suffragante Deo, contigit, ut non et diligentia peracta, clarius manifestavit, quaenam di­ paucae ex quaestionibus illis, quas Decessoris Nostri imm. cendi formae antiquis lUls temporibus adhibitae sint, sive rec. Leonis XLII aetate, contra Sacrorum Librorum auIn rebus poètlce describendis, sive In vitae normis et le­ tiienliam, antiquitatem, integritatem, fidemque historicam gibus proponendis, sive denique in enarrandis historiae critici ab Ecclesia alieni, vel eidem etiam adversantes factis atque eventibus. Haec eadem pervestigatio id quoque habuere, hodie lam expeditae ac solutae sinL Excgctae lam lucide comprobavit. Israèlltlcum populum Inter ceteras enim catholici, iisdem doctrinae armis recte usi, quibus Orientis veteres nationes In historia rite scribenda, tam adversarii non raro abutebantur, illas protulerunt inter­ ob antiquitatem, quam ob fidelem rerum gestarum relatio­ pretationes, quae et catholicae institutioni genuinaeque nem singulariter praestitisse; quod quidem ex divinae in­ a maioribus traditae sententiae congruae sunt, et una spirationis charismate atque ex peculiari historiae biblicae simul pares evasisse videntur difficultatibus, quas sive tine, qui ad religionem pertinet, profecto eruitur. Nihilomi­ novae explorationes novaque Inventa attulerint, sive anti­ nus etiam apud Sacros Scriptores, sicut apud ceteros an­ quitas nostris temporibus enodandas/ reliquerit. Inde SIS tiquos, certas quasdam Inveniri exponendi narrandlque autem evenit, ut Bibllorum auctoritatis et veritatis histo­ artes, certos quosdam Idiotismos, linguis praesertim semiricae tiduria, tot Impugnationibus apud quosdam aliqua­ tidi proprios, approiimaliones quae dicuntur, ac certos tenus labefactata, hodie apud catholicos in integrum resti­ loquendi modos hyperbollcos, Immo Interdum etiam pa­ tuta sit; quin immo scriptores non desunt etiam non catho­ radoxa, quibus res menti firmius Imprimantur, nemo sane lici, qui Inquisitionibus sobrio et aequo animo institutis, miretur, qui de inspiratione blbllca recte sentiat. A Libris ad id adducti sint ut, relictis recentlorum placitis, ad anti­ enim Sacris nulla aliena est Illarum loquendi rationum, quiores sententias, saltem hic Illic, redierint. Quae rerum quibus apud veteres gentes, praesertim apud Orientales, mutatio magna cx parte lQdrienso illi debetur labori, quo humanus sermo ad sententiam exprimendam uti solebat, catholici Sacrarum Litterarum explanatores, difficultatibus ea tamen condicione, ut adhibitum dicendi genus Dei ommsque generis obstaculis minime perterriti, totis viribus sanctitati et veritati haud quaquam repugnet, quemad­ contenderunt, ut lis quae hodierna eruditorum hominum modum, pro sagacitate sua, lam ipse Angelicus Doctor pervestigatio, sive In archaeologlae, sive In historiae ac 31 e hisce verbis animadvertit: «In Scriptura divina traduntur ad HrW. cap. I. kctio 4. n Hthr W r< ·« rr G^n. L 4APG. LHI.coL 34-35); U Gm. Π. M & «i’ 9 V. Jr. In “ U. Bmmcm XV. Km SrinhM Pwrxlüu»; ΑΟλ Ap. ΧΠ taso), Gm HI, 8 (0., col. 135h Ham. x5 m f * I, à p m l·· ** HiM n 01 ·· Centra drtaw.· * 1. 54; PG. XXVI, cot tjj. 2224 1943 SEP 30 PIUS XII. EN CYCLICA DE STUDIIS BIBLICIS PROVEHENDIS philologiae rebus ad novas quaestiones solvendas attulisset, debito modo uterentur. Nemo tamen miretur non omnes adhuc esse difficultates expeditas atque evictas, sed graves etiam hodie quaestiones catholicorum exegetarum mentes non parum agitare. Quam ad rem non est profecto concidendum animo; neque est obllvescendum, in humanis disciplinis rem non aliter se habere atque in rerum natura: videlicet incepta paulatlm crescere, ac non posse nisi post multos labores colligi fructus. Ita factum est, ut quædam, quae elapsis temporibus non solutae ac suspensae haberentur disputationes, nostra demum aetate, progredientibus studiis, feliciter enodatae sint. Quamobrem fore spes est, ut illae etiam, quae nunc maxime implicatae maximeque arduae videantur, constanti conamine tandem aliquando plena luce pateant. Quodsi optata enodatio diu tardet, nec nobis arrideat, sed forte posteris assequendus rerum felix reliquatur exitus, nemo idcirco succenseat, cum id ad nos quoque pertinere sit aequum, quod Patres, ac potissimum Augustinus, 31 suo tempore monuere: Deum nempe Sacros, quos ipse inspi­ ravit, Libros consulto difficultatibus adspcrslsse, ut et 319 intentius ad cos evolvendos et perscrutandos excitaremur,/ et salubriter mentis nostrae limites experti, debita animi demissione exerceremur. Nihil igitur mirum, si unius alteriusve quaestionis nullum unquam habebitur responsum plane perfectum, cum interdum agatur de rebus obscuris ct a nostris temporibus nostraque experientia nimis longe remotis; et cum etiam exegesis, sicut ceterae graviores disciplinae, sua habere possit secreta, quae mentibus no­ stris impervia, quibusvis conatibus aperiri nequeant. Hac tamen in rerum condicione catholicus interpres, actuoso fortique suae disciplinae amore actus, ac Sanctae Matri Ecclesiae sincere devotus, neutiquam retineri debet, quominus difficiles quaestiones, hucusque nondum eno­ datas, iterum atque iterum aggrediatur, non modo ut, quae ab adversariis opponantur, propulset, sed ut solidam etiam explicationem reperire enitatur, quae et cum Ec­ clesiae doctrina, cum iisque nominatim, quae de Sacra Scriptura ab omni errore immuni tradita sunt, fideliter concordet, et certis quoque profanarum disciplinarum conclusionibus debito modo satisfaciat. Horum autem strenuorum in vinea Domini operariorum conatus non solummodo aequo iustoque animo, sed summa etiam cum caritate Judicandos esse ceteri omnes Ecclesiae filii me­ minerint; qui quidem ab illo haud satis prudenti studio abhorrere debent, quo quidquid novum est, ob hoc ipsum censetur esse impugnandum, aut in suspicionem adducen­ dum. Illud enim imprimis ante oculos habeant, in normis ac legibus ab Ecclesia datis, de fidei morumque doctrina agi; atque Inter multa ilia, quae in Sacris Libris, legalibus, historicis, sapientialibus et propheticis proponuntur, pauca tantum esse quorum sensus ab Ecclesiae auctoritate declaratus sit, neque plura ea esse, de quibus unanimis Sanctorum Patrum sit sententia. Multa igitur remanent, eaque gravissima, In quibus edisserendis et explanandis catholicorum interpretum acumen et ingenium libere exer­ ceri potest ac debet, ut ad omnium utilitatem, ad maiorem in dies doctrinae sacrae profectum, et ad Ecclesiae defensio­ nem et honorem ex suo quisque viritim conferat. Haec vera filiorum Dei libertas, quae et Ecclesiae doctrinam fideliter teneat, et quacumque profana attulerit cognitio, 320 tamquam Dei donum grato accipiat animo et/ adhibeat, studio utique omnium elata ac sustentata, omnis sinceri fructus omnlsque in scientia catholica solidi profectus condido est et fons, ut praeclare admonet decessor Noster fel. rec. Leo XIII cum dicit: «Nisi salva consensione ani­ morum collocatlsque in tuto principiis, non licebit ex variis multorum studiis magnos exspectare huius disciplinae progressus».34 Qui ingentes Illos consideraverit labores, quos exegesis catholica per duo fere annorum milia suscepit, ut verbum Dei, per Sacras Litteras hominibus impertitum, penitius cotidie perfectiusque Intellegatur, vehementiusque ada­ metur, facile is sibi persuaserit christifidelibus, ac praeser­ tim sacerdotibus, grave eiusmodl officium esse, ut thesauro illo a summis ingeniis per tot saecula congesto, copiose et sancte utantur. Sacros enim Libros Deus hominibus non ideo concessit, ut eorum satisfaceret curiositati, vel ut studendi investlgandique praeberet argumentum, sed Siemadmodum animadvertit Apostolus, ut divina haec oquia nos possent «instruere ad salutem per fidem miae est In Christo lesu» et «ut perfectus esset homo Dei ad omne opus bonum instructus». 33 Sacerdotes igitur, quibus "Cf. S. Avgust., Epûi. X49 ad Paulmum,n. 34 (PL. XXXIII, loL 644); Dt rftwrrû qvaestwnibvs, q. 53. n. 2 (ib. XL, col. 36); Enarr. m P». 146, η. n (ib. XXXVII, cot 1907). “ Litt Apost V.jOawiùw; L oxa * XIII. AcU XXII, p. tyr. Lnch. Bibl. a. 136. ·· CL II Tim. Ill, 15, 17. 2220 η. 1774 aeternae fidelium salutis procuratio commissa est, post­ quam sacras paginas diligenti studio Ipsi perquislerint, suasque precando meditandoque effecerint, supernas di­ vini verbi opes sermonibus, homillis, exhortationibus sedulo promant; iidemque Christianam doctrinam sententiis ex Sacris Libris haustis confirment, praeclaris exempUs e sacra historia, ac nominatim e Christi Domini Evangello illustrent, atque haec omnia —accommodationibus illis, privato arbitrio inductis et ex rebus longe alienis expetitis, quae quidem divini sermonis non usus sed abusus sunt, studiose diligenterque vitatis— adeo eloquenter, adeo dilucide clareque proponant, ut fideles non solum ad vitam recte conformandam moveantur et Incendantur, sed summam etiam animo concipiant Scripturae/ Sacrae ve­ nerationem. Hanc porro venerationem sacri Antistites in fidelibus sibi commissis satius in dies augere ct perficere studeant, provectis omnibus inceptis illis, quibus viri, apostollco studio repleti, Sacrorum Librorum inter catho­ licos cognitionem et amorem excitare ac favere laudabi­ liter nituntur. Faveant igitur atque auxilium praestent piis Illis consociationibus, quibus propositum sit Sacrarum Litterarum, Evangeliorum potissimum, edita exemplaria inter fideles diffundere, eorumque cotidiana lectio studiosis­ sime curare ut in Christianis familiis rite sancteque flat; Sacram Scripturam, in vulgatas hodie linguas probante Ecclesiae auctoritate conversam, et alloquio et usu, ubi per llturgiae leges licet, efficaciter commendent; ac pu­ blicas de rebus biblicis dissertationes, seu acroases, aut Ipsi habeant, aut ab aliis apprime peritis sacris oratoribus habendas curent. Commentarios vero, qui tanta cum laude tantoque cum fructu in variis terrarum orbis partibus statis temporibus eduntur, sive ad quaestiones ex scientiae ratione tractandas et exponendas, sive ad huismodi inve­ stigationum fructus, vel ministerio sacro, vel fidelium utilitati accommodandos, omnes sacrorum administri pro viribus sustentent et inter varios gregis sui coctus et or­ dines apposite divulgent. Qui quidem sacrorum adminis­ tri haec omnia, et quaecumque id genus alia apostolicum studium ac sincerus divini amor ad excelsum hoc propo­ situm apta invenerit, efficax sibi in animorum auxilium esse futurum persuasum habeant. Neminem autem fugit haec omnia a sacerdotibus rite perfici non posse, nisi ipslmet, dum in Seminariis com­ morati sunt. Sacrae Scripturae actuosum ac perennem imbiberint amorem. Qaare sacrorum Antistites, quibus Seminariorum suorum paterna incumbit cura, diligenter vigilent, ut in hac quoque re nihil omittatur, quod ad elusmodi finem assequendum iuvare posslL Sacrae autem Scripturae magistri totam de re biblica Institutionem in Seminariis ita perficiant, ut adulescentes ad sacerdotium atque ad divini verbi ministerium efformandos ea Sacra­ rum Litterarum cognitione instruant, coque erga illas lm-/ buant amore, sine quibus uberes apostolatus fructus ha­ beri nequeunt. Quare exegetica explanatio ad rationem potissimum theologicam spectet, supervacaneis vitatis disputationibus, atque iis praetermissis, quae curiositatem potius nutriant, quam veram foveant doctrinam solidamque pietatem; sensum litteralem, quem vocant, ac praesertim theologicum, ita solide proponant, Ita scite explicent, ita ardenter inculcent, ut Id quodammodo eorum alumnis contingat, quod lesu Christi discipulis evenit Emmaus euntibus, qui, auditis Magistri verbis, exclamarunt: «Nonne cor nostrum ardens erat In nobis, dum aperiret nobis Scripturas?» 34 Sic Divinae Litterae futuris Ecclesiae sacerdotibus fiant et propriae cuiusque vitae spiritualis fons purus atque perennis, et sacri con­ donandi muneris, quod suscepturi sunt, alimentum ac robur. Quod quidem si gravissimae huius disciplinae in Seminariis magistri assecuti fuerint, se ad animorum salu­ tem, ad rei catholicae profectum, ad Dei honorem et glo­ riam summopere contulisse, seseque opus perfecisse apo­ stollco officio conlunctlssimum, lacti sibi persuadeant. Haec, quae diximus, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, si omni aetate necessaria sunt, multo magis profecto nostris urgent luctuosis temporibus, dum populi ac na­ tiones fere omnes calamitatum pelago merguntur, dum immane bellum ruinis ruinas caedesque caedibus accumulat, dumque, acerbissimis populorum Invicem excitatis odiis, in non paucis summo dolore cernimus non modo Christianae animorum moderationis caritatisque, sed Ipsius etiam huma­ nitatis restingui sensum. His nutem letiferis humanae consortionis vulneribus quisnam alius mederi potest, nisi ille, quem Apostolorum Princeps, amore ac fiducia plenus, his verbis appellat: «Domine, ad quem Ibimus? verba vitae aeternae habes».17 Ad hunc Igitur oportet mlserentlssimum ·· Luc. XXIV, 31. ” 1 · ·* 0' I INDEX 323 Redemptorem nostrum totis viribus/reducere omnes: ipso enim maerentium consolator divinus; ipse est, qui docet Cou omnes —rive qui publica auctoritate praestant, sive qui Introductio: Litterarum Encycl. ProoidentissImus oboediendi obsequendique tenentur officio— veri nominis Deus occasio. Modus celebrandi cius annum probitatem, integram justitiam, generosam que caritatem; quinquagesimum....................................... 2210 ipse denique est, ipseque unus, qui firmum exsistere potest pads tranquilli tatisque fundamentum atque praesidium. I «Fundamentum enim aliud nemo potest ponere praeter Id quod positum est, quod est Christus lesus». 34 Hunc Curae Leonis XIII et successorum eius de studiis autem salutis auctorem Christum eo plenius cognoscent bibileis homines, eo impensius adamabunt, eo fidelius imitabuntur, Îuo studiosius ad Sacrarum Litterarum, Novi praesertim Opus Leonis XIII: Doctrina de Inerrantia. Curae «Umenti, cognitionem meditatloncmque permoti erunt promovendi studia bibllca: Schola Bibllca Nam, ut Stridonensis ait: «Ignoratio Scripturarum, igno­ Hierosolymitana. Commissio Bibllca................ 2216 ratio Christi est», n et «si quidquam est, quod in hac vita Opus successorum Leon is XIII: sapientem virum teneat, et inter pressuras et turbines Pius X: Gradus academic! creati. Ratio stu­ mundi aequo animo manere persuadeat, Id esse vel primum diorum blbilcorum. Institutum Bibllcum .. 2217 reor, meditationem et sdentiam Scripturarum». 40 Hinc Pius XI: Gradus academic! praescripti. Mo­ enim qui advenis afflictisque rebus fatigantur atque op­ nasterium S. Hieronymi pro revisione Vul­ primuntur, vera haurient solacia, divinamque ad patien­ gatae......................................................................... 2218 dum, ad sustinendum virtutem; hinc —ex Sanctis nempe 3. Curae Summorum Pontificum pro usu et diffu­ Evangelils— omnibus adest Christus, summum atque per­ sione S. Scripturae..................................................... 2218 fectum iustltiae, caritatis, misericordiæque exemplar; ac laniato et trepido humano generi patent divinae illius 2218 Fructus huius multiplicis actionis.............................. gratiae fontes, qua posthabita ac neglecta, populi popuiorumque rectores rerum tranquillitatem animorumque II concordiam nullam Inire, nullam stabilire poterunt; inde denique omnes di icent Christum, qui est caput omnis De studiis S. Scripturae nostris temporibus prindpatus et potestatis»41 et «qui factus est nobis sapientia Hodierna condicio studiorum bibllcorum........... 2219 324 a Deo et lustltia et sanctificatio et redemptio».41/ Recursus ad textus primigenios. Studium lingua­ rum blblicarum. Momentum criticae textualis. Vis decreti Trldentini de Vulgata adhibenda. His igitur, quae ad Sacrarum Scripturarum studia ho­ 2219 Versiones in linguas vulgares............................... diernis necessitatibus accommodanda spectant, expositis et commendatis, lam reliquum est. Venerabiles Fratres ac De interpretatione. Sensus litteralis momentum et dilecti filii, ut Bibliorum cultoribus, quotquot devoti sunt investigatio. Rectus usus sensus spiritualis. Ecclesiae filii, eiusque doctrinae et normis fideliter obse­ Studium SS. Patrum et magnorum interpre­ 2221 quuntur, non modo paterna gratulemur voluntate quod ad tum fovendum........................................................... munus adeo excelsum delecti et vocati sint, sed animum 3. Peculiaria munera interpretum nostris temporibus. etiam addamus, ut opus feliciter susceptum, renovatis in Condicio hodierna exegeseos. Ratio habenda dies viribus, omni studio, omnioue cura exsequi pergant. indolis hagiogrnphi. Momentum generis litte­ Excelsum dicimus munus: quid enim sublimius, quam rarii, praecipue in historia. Studia antiquita­ S verbum Dei, Spiritu Sancto inspirante hominibus 2222 tum blblicarum promovenda................................... i, perscrutari, explicare, fidelibus proponere, ab in­ 4. Ratio tractandi quaestiones difficiliores. Difficul­ fidelibus defendere? Pascitur hoc spirituali dbo ipse in­ tates studiis recentioribus feliciter solutae. terpretis animus, nutriturque a matrimonio INTER DUAS PARTES ACATHOLICE BAPTIZATAS INITO IN QUO NEC NULUTAS VINCULI NEC FACTUM INCONSUMMATIONIS SATIS EVINCI POTERAT VIA PROCESSUALI ORDINARIA Casus—Two baptized non-Cathollcs married in 1920. The plaintiff asked the matrimonial tribunal of Cleveland for a declaration of nullity on the grounds of (a) force and fear exerted upon himself; (b) absence of true matri­ monial consent on the part of both parties (intention contra bonum sacramenti, that is, agreement to obtain a divorce). The tribunal of Judges rejected the petition on the ground that plaintiff as n non-Catholic had no right to act as plaintiff without first obtaining the permission of the Holy See; but recommended that permission be asked of the Holy See to institute proceedings to establish non-consummation of the marriage. This permission was obtained and the investigation was instituted to establish non-consummation. The evidence not only proved that the marriage was not consummated, but the combined testimony of the witnesses clearly indicated that there was a vicious Intention contra bonum sacramenti. The lat­ ter evidence was so strong that had the case been remandad there would undoubtedly have been an affirmative sentence of nullity. The defender of the bond in his ant· madoersions objected against a petition for dissolution of a non-consummated marriage on the ground that such a dissolution supposes a valid marriage, whereas the pre­ sent marriage was evidently invalid for want of consent At the same time he contended that the plaintiff, having 2230 COMMISSIO INTERPRES- SECRETARIA STATUS 1043 DEC 0-Π consiliis in munere professionali exercendo obtinendam hunc, quamvis non unicum specificum finem sibi propo^ suerunt: enixe adlaborarc ut selectam partem virorum professionum intellectualium, quibus natura competit so­ cietatem civilem dirigere, nd fidei catholicae principia revocarent et ad Euangelicam perfectionem suaderent. Novam hanc Institutionem —quae, ob singularem et propriam consociationem Opus Dei appellata, pro­ prium finem omni contentione est ubique prosequuta apprime temporum nostrorum et nostrae Patriae necessi­ tatibus urgentissimis respondere nemini non apparuit. Omnes enim fatentur, rei publicae eversionem, quae uni­ versam fere Hispaniam nuper cruentavit, desertioni a doctrina et praeceptis Christi hominum «intellectualium» esse magna ex parte adstruendam, quippe qui doctrinis dissolventibus per tot lustra iuventam studiosam inqui­ narunt • Ordinario Ctavalasdôsri. ProL N. lta/40, toa rxz.-nirto propceto a BOC5CA2EN ΠΙ 422-473. Cui piae Institutioni divinus favor iam Inde a primordiis constans adfuit, sese praecipue manifestans tum numero et qualitate ad eandem advolantium iuvenum integritate aeque ac ingenio florentium, tum fructibus uberrimis ubi­ 1779 vis ab eadem collectis, tum deniaue signo contradictionis, quae operum Del sigillum exstitit. At vero, succrescenti­ 1943 DEC 6.-C0M. INTERPRES, RESP. AAS 36 (1944) 94 bus in dies Institutionis membris, eiusdemque mirum In modum extenso activitatis ambitu, visum est, scopum, RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA constitutionem et methodum actionis intra fines simplicis Associationis ulterius contineri non ^osse, sed ampliorem 1.—De DENUNTIATIONE NULUTATIS MATRIMONII. 2.—ÜE et firmiorem exigere rationem verae Societatis Ecclesiasti­ DECLARATIONE NULUTATIS MATRIMONII cae legitime erectae et constitutae. Sic enim, dum diver­ sae Institutionis activitates organice coordinabuntur, ipsa ErhI Patres Pontificiae Commissionis ad Codicis canones Hlerarchiae intimius haerebit, necessariam internam auauthentice interpretandos, propositis in plenario coetu thonomlam comparabit et firmitatem sanctionis nedum quae sequuntur dubiis, responderi mandarunt ut infra ad Ordinarii loci verum etiam Sedis Apostolicae nanciscetur. Re igitur mature perpensa, pro Nostro officio, univer­ I - DE DENUNTIATIONE NULUTATIS MATRIMONI sum negotium ad Apostolicam Sedem retulimus, a qua, per S. Congregationem de Religiosis, telegrapho prius, D. An coniugcs Inhabiles ad accusandum matrimonium deln vero litteris authenticis die 11 octobrls 1943, sub qui, luxla canonem 1971 § 2 et interpretationem diei 17 num. 2.777-43, responsum accepimus, nihil ab eadem Sede Februarii 1930, lus exercere velint denuntiandi nullitatem Apostolica obstare quominus ad optatam erectionem ca­ matrimonii, teneantur adire Ordinarium vel promotorem nonicam praedictae piae Associationis deveniremus. lustltiae tribunalis competentis ad videndum de causa Quapropter, facultatibus cc, 674 492 § 1 concessis nuUitatis sui matrimonii ad nonnam canonis 1904, an utentes, laudatam piam hucusque Associationem a Nobis possint etiam adire alium Ordinarium vel alium promo­ ut talem iam antea adprobatam in veram Societatem i uris to rem lustltiae. Dioecesani ad nonnam t. XVII libJII Codicis luris Cano­ R. Affirmative ad primam partem, negative ad se­ nici erigimus atque constituimus sub nomine Societatis cundam. Sacerdotalis Sanctae Crucis, in finem compendio Statuto­ rum Sanctae Sedi submisso sat expressum et mediis ibi­ U - De DECLARATIONE NULUTATIS MATRIMONII dem relatis obtinendum. Haec autem Societas Sacerdo­ D. L Utrum casus ucepli canonis 1990 sint taxative, an talis Sanctae Crucis erit ad normam iuris communis No­ demostrallve enunciali. bis Nostrisque Successoribus plane subiecta (c. 492. § 2). Ut vero efficacius intentos effectus Societas consequatur, IL Utrum processus, de quo in canone 1990, sit ordinis volumus ac edicimus ut, firmo compendio Statutorum ludlcialis, an administrativi. Sanctae Sedi, ut diximus, delato, eiusdem Societatis am­ ΙΠ. An nomine Ordinarii, de quo in canone 1990, pliores et completiores Constitutiones exarentur Nostrae veniat Vicarius generalis, saltem de speciali mandato adprobationi sublidendae. Episcopi. Huius decreti canonicae erectionis Societatis Sacerdo­ IV. Utrum sub verbis: fudex secundae Instantiae, de talis Sanctae Crucis, manu Nostra subcripti Nostroque quibus In canonibus 1991 et 1992, veniat tantum Episcopus, sigillo muniti, tria exscribantur exemplaria: primum ad an etiam Officialis. Sedem Apostolicam remittendum, alterum Rv.do Mode­ ratori Societatis tradendum, tertium denique in Archivo R. Ad I et IL Affirmative ad primam partem, negative ad secundam. Curiae Episcopalis ad perpetuam rei memoriam asser­ vandum. Ad III. Negative. Matritl, In die festo Immaculatae Conceptionis B. V. M., Ad IV. Negative ad primam partem, affirmative ad 8 decembris 1943.—Leopoldus, Episcopus Motriten-Comsecundam. pluten. J. Marco, Cancell. Datum Romae, e Civitate Vaticana, die 6 mensis Decem­ bris, a. 1943.—M. Card. Massimi, Praeses. I. Bruno, * dei Clero 37 (1944) 201-203. Secretorius. been the cause of the nullity of the marriage, was depri­ ved of Ms standing in court by reason of canon 1971, fl. The case was nevertheless forwarded to the Holy See asking for a dispensation of a marriage that was never consummated. The following rescript was received from the Holy Office: Dubium—Whether the Holy Father should be asked for a dispensation of the marriage N. N. Soumo—The Holy Office, after haring thoroughly discussed the matter according to certain estableshed rules, decided to reply: Facto verbo cam Sanctissimo, let the petitioner have a docamentum libertatis. El ad mentem: let the Most Reverend Ordinary, before allowing the man to contract a new marriage, strive to bring him prudently to the true faith. Ada. Ph. AGUIRRE in PrM 33 (1944) 288-293; E. BERGH in NrT «7 (194045) llOMlOTi 1. GARC1A F. BATON in Uuitracidn d·! Clero 38 (1948) '-24X D. LAZZARATO in ME 59 (1947) 133-140; REGATILLO a- 81M28, M9. 1781 1943 DEC ll.SECR. STATUS, INDULTUM. PART.· 1780 1943 DEC 8.-SC REL.-0RD. MATR1T., DECR. PART.· Decretum erectionis canonicae Societatis sacerdo­ talis sanctae crucis, etiam «opus dei» dictae Quindecim abhinc annos plus ac zelans huius Matriten. Dioecesis Sacerdos, Doctor D. Joseph Maria Escrivù de Balaguer et AIb4s, favente ac benedicente Ordinario Dloecesano, Institutionem condidit, cuius sodales, praeter propriam cuiusque sanctificationem, servatis EvangelU 2X31 Facultas datur celebrandi missam horis postmeri­ dianis ET mitiganti legem ietunii eucharistici in FAVOREM OPERARIORUM, MILITUM, CAPTIVORUM ALIORUM QUE COACTE DETENTORUM IN ITALIA, DURANTE BELLO Preces- Beatissime Pater, Locorum Ordinarii ditionis Italicae, ad pedes Sanctitatis Vestrae provoluti, peculia­ ribus attentis adiunctls huius belli iisque perdurantibus humiliter sequentes postulant facultatis· perauranUbus· 1.· permittendi suis Sacerdotibus ut diebus rtnminUU et festis de praecepto Sacrum litare valeantWi« J ♦ * ridlanls ultra limites canone 821 ί I c. statuUs in 2232 1943 DEC 34-1943 .. .. SECRETARIA STATUS - SC ORIENTALIS bonum operariorum, captivorum, militum atque eorum qui certis locis morari coguntur vel in castris pro civibus religandis detinentur (vulgo: intimati cioill c detenuti in campi di concentramento), ne praecepto audiendi Missam satisfacere prohibeantur; X· indulgendi lis de quibus in n. l.°, qui horis lure statutis id facere nequiverint, ut suscipere possint Sacram Synaxim horis postmeridianis ultra fines enunclati canonis, diebus dominicis /es Usque de praecepto, durante Missae ce· libratione. Et Deus, etc. Rescb.—Ei audienta Ssiïil die 11 Decembris 1943. Ssdius Dftus Noster Pius Div. Prov. Papa XII, audita relatione infrascriptl Cardinalis a Secr. St., attentis pecu­ liaribus huius belli circumstantiis, enunclatas facultates luxta preces benigne indulgere dignatus est, onerata tamen eorumdem Ordinariorum conscientia super necessi­ tate celebrationis Missae horis postmeridianis ultra fines canone 821 C. I. C. praefinitos; ea tamen lege ut tum sacerdotes Sacrum litantes, tum ii de quibus in precibus ad Sacram Synaxim accedentes quatuor saltem ante horas nihil cibi potusque sumpserint, auovis admirationis vel Irreverentiae periculo amoto, aliisque adhibitis cautelis, ne quod inconveniens irrepat quavis de causa ex seriori initio celebrationis Missae, puta ex praescripto civili lucis Infuscandae, ceterisque servatis sive animae sive corporis suetis dispositionibus: contrariis quibuslibet minime ob­ stantibus. Praesentibus valituris durantibus expositis rerum adiunclis.—Aloysius Card. Maglione. * Ordinariis locorum Italiae, Prot.N. 7220/43: Pal. Clero 23 (1944-1)95 1782 1943 DEC 24.-SECRETARIA STATUS, EPIST. PART. * De actione liturgica sub legitima auctoritate pro­ movenda RECTEQÜE ORDINANDA Dal Vaticano, die 21 decembris 1943 Eme ac Rume Domine mi Obsrhe, Eae a te pervenerunt ad Augustum Pontificem litterae, die 19 mensis aprilis proxime superioris datae, quibus de re liturgica nonnulla Eidem optata reverendissime proponebas, e relationibus velati deprompta, quae tibi super «liturgica actione· (Liturgische Bewegung) ab omnibus Germaniae sacrorum Antistitibus —praeterquam a Vindoboncnsi atque Friburgensi— missae sunt. Christi Vicarius, qui interea, die scilicet 18 ianuarii et 15 februarii relationes a Sacrorum Antistitibus Vindobonensi ac Friburgensl acceperat, benigne perpendere dignatus est non ea tantummodo, quae in memoratis lit­ teris tuis inerant, sed ea etiam, quae die 14 septembris proxime elapsi ad me scripsisti quaeque pro meo officio cum Eo communicavi. Huiusmodi quidem documenta, Summo Pontifice ita annuente, una cum ceteris multis, sive ab Episcopis sive a singulis utriusque cleri membris Sanctae Sedi missis, peculiari Emorum Cardinalium Iudicio subiecta sunt S. S. Congregationibus Rituum et pro Ne­ gotiis ecclesiasticis extraordinariis addictorum, qui in plenarium coetum die 11 superioris mensis novembris ad Id convenerunt. Cum itaque omnia exactissimo iudicio Purpurati Patres examinavissent, licet fructus non parvi perpenderint, qui ex actione liturgica, iustis traditionis ac prudentiae li­ mitibus, in animarum salutem permanere possunt, nihilo tamen secius opinati sunt fundamento minime caruisse timorem, in quem occasione plenarii coetus dici 29 octobris 1942 venerant, ob pericula, quae sive Christianae discipli­ nae sive Ecclesiae vitae in Germanis ipsique fidei Imminere possint, si a singulis «via facti·, uti aiunt, in rem liturgicam aberrantes inducantur novitates. Quamvis enim actio liturgica religiosam fidelium Imprimisque adulescentum institutionem foveat, ad sacri delicias plenius Intelligendas Invitans, immo dixerim ger­ mina saepius divinae vocationis in adulescentibus provocet, ipslsque sacerdotibus animarum curae addictis caritatis opera studiique pastoralis multiplicandi occasionem prae­ beat, fatendum tamen est, novitates privatorum autoritate ecclesiasticorum in liturgiam invectas suspicionem Iniicere 2233 η* 1782*1783 posse de disciplinae studio plenaque deditione sacrorum administrorum erga suos Ordinarios. Quod autem Christlcolae probe norint novitates huiusmodi contra normas ab Apostolica Sede datas induci, easdem magis noxias reddit. Quamobrcm Emi Patres, in memoriam revocantes quod in proxime superiore plenario coetu animadverterant, uno ore opportunum esse duxerunt, ut Episcopi futuris actionis liturglcae progreslonlbus sedulo invigilent, eidem, Impense moderentur, ne ipsa, per se bona laudeque digna, ob singulorum errores a praecellentibus sibi impositis finibus discedat; slmulque Apostollcae Sedi omnia, quae id spectant renuntient et sua consilia fidenti animo sublidant. Loco­ rum Ordinarii potissimae curae sibi habeant, —ita Emi Patres— ut hac de re publicae vitentur contentiones dis­ sensusque, qui semper, maxime hisce in adiunctls, nocu­ mento sunt, in quibus concordia inter Episcopos, clerum ac fideles tara necessaria est. Apostolica vero Sedes, quod ad se attinet, benigne perpendere haud omittet privile­ giorum petitiones, quae ad animarum profectum reapse conducant, quaeque, ut de novo verbi causa Rituali edendo, communi istorum Pastorum consensu ipsi deferantur. Qua de causa, quamvis Purpurati Patres minime dubi­ tarent de optimo Germaniae Praesulum animo, de pru­ denti studiosaque commissi gregis sollicitudine, de immota in Sanctam Sedem fide, pergrate tamen affecti sunt cum legentes litterarum locum, in quo eiusmodi illis esse mentem ac voluntatem dicunt «ut non tolerentur in liturgi a, in ritibus, in usu linguae vel tempore ritualium actionum, in usu librorum praescriptorum vel admissorum a Sancta Sede mutationes ex arbitratu proprio provenientes». Ipsi itidem Patres clerum fldelesque confidunt generose pioque animo sapientibus suorum Ordinariorum normis obsecuturos esse, qui procul dubio verbo maximeque exemplo ad eas servandas universos adhortabuntur neque ipsos, si opus fuerit, monere omittent, ut pressius Rubricarum praescrip­ tis adhaereant, ad normam can. 733 § 1 et 818 C. I. C. Quod autem ad varios modos spectat Sacro assistendi, de quibus sermo est In litteris die 10 aprilis huius anni datis, iidem Emi Patres pro sua auctoritate statuendum esse putarunt, ut usus cum «Missae lectae coram fidelibus textum ex parte lingua germ ani ca comitantibus (vulgo: Gemeinschaltsmesse), tum Missae lectae, cui fideles assistunt proferendo preces idoneas et carmina sacra lingua germanica (vulgo: Betsingmesse) * relinquatur prudenti iudicio Ordinariorum locorum, atque item, prae oculis habentes» quae tu ipse scribebas «de Missa cantata luncta cum populi cantu in lingua gennanlca (vulgo: deutsches Hochamt)·, Patres petitionem istorum Episcoporum admiserunt Ha videlicet, ut «hic tertius modus per Germaniam iam a pluribus saeculis florens benignissime toleretur». Circa vero Breviarii emendationem pariter Iidem Patres arbitrati sunt continuandum pro viribus esse tanti mo­ menti quaestionis studium, cuius ceterum solutio neque facilis videtur neque idcirco proxima exspectari potest. Huiusmodi Emorum Cardinalium animadversiones atque decisiones a Romano Pontifice rata habita sunt Eiusque mandato tibi renuntio, simul te rogans ut, quo meliore duxeris modo, cum ceteris locorum Ordinariis eadem communices. Haec tibi dum refero, manus tuas maxima veneratione deosculor meque profiteri gaudeo Eminentiae Tuae ad­ dictissimum.—Aloys. Card. Maglione. * Ordinario Vratislavieasi. Prot. N. 7422/43: EL 82 (194S) 286-287 Adn. F. X. HECHT in EL 83 (1948) 287-290: B. PUSCHMANN in EL 69 (1955) 394-398; EL 74 (1960) 57. 1783 1943 . . . . -SC ORIENTALIS, DECL. AAS 36(1944) 25 Canones codicis iuris canonici de libris damnatis VEL IPSO IURE PROHIBITIS TENENT ETIAM FIDELES RITUS ORIENTALIS Cum quaesitum fuerit utrum fideles orientalis ritus teneantur, praeterquam can. 1396 C. I. C., etiam can. 1399, Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali respondendum censuit: Affirmative.—Eugen ius Card. Tisser ant, a Secretis, Antoninus Arata, Archlep. lit. Sardianus, Adsessor. 2234 SC DE PROP, FIDE’ RITUUM - RELIGIOSORUM 17M 1043 alla dignità cardinalizia o dell’cpiscopato, hoc ipso viene Tutti i membri del Consiglio parteclpano de! favori spirituali concessi loro in quanto tali. In caso dl morte durante munere, hanno diritto ad una s. Messa in suffragio Statuta consui lvteh.vatio.nalis unionis cleri pro che sarà celebrata a cura del Scgretariato Intemazlonale’ MISSIONIBUS Il Consiglio Intemazlonale dell’Unione viene convocato in sessione ilcnarla ogni cinque anni; i membri residenti fl Consiglio Intemazlonale ddl’UMC ha la sua sede a Roma si uniranno d'ordinario ogni duc mes! e lutte le presso la S Congregazlone «de Propaganda Fide* ed è volte che il Présidente lo ritenga necessario; essi hanno Immedlatamente alie sue dipendenze. voto deliberativo. 11 Considio Intemazlonale: a) preslede e indirizza 11 Le decisioni del Consiglio sono prose a maggioranza di lavoro dei Segretariato Intemazlonale deU'UMC; b) vigila voti; quelle più importanti seranno presentate all’Eccrfio raUa retta Interpretazione e sulla osservanza degli Statuti; Cardinale Prefetto della S. Congregazlone «de Propaganda c) promnove Ferezfone e la organizzazlone dell’Unione Fide·. nel diversi paesi; d) promnove e indirizza 1’attuazione In seno al Consiglio funzionano alcunc Commissioni, delle varieattiviUdell‘Unione (unionedeicristiani separati, nominate del Consiglio Intemazlonale: quella per le attivltâ formazlone missionaria del clero o dei seminarist!, ecc.); da svolgersi nei seminari; quella per I’esame del regola­ e) coordina l'attlvitâ delle diverse direzionl nazionali, stamenti nazionali; quella relativa al movimiento culturale bilendo Ira le medesime vicendevoii e fruttuosi contalti; che FUnione promuove, ecc. f) esamlna e approva I regolamenti nazionali dell’Unione; L’organismo incaricato di mettere in atto le deliberagj convoca i congressi intemazlonali. zioni del Conslglloè il Segretariato Intemazlonale, cui prcsleSono membri del Consiglio Intemazlonale: a) per dlde il Segretario generale dell'Unione, con 1’aiuto dl quel rllto (durante munere) 1’Eccmo Segretario della S. Conpersonale che, a seconda delle circostanze, si rendessc ne­ gregazione «de Propaganda Fide»; i Segretari Generali cessario. della Unione e delle PP. 00. MM.; I Direttori nazionali Il Segretario generale dell'Unione è nominato dalla Sa­ dell’Unione; b) per nomina: alcuni ecclesiastici di diverse cra Congregazlone de Propaganda Fide e durante munere nazioni residenti a Roma, i quali si distinguono sia per è anche membro del Comitato Supremo di cooperazione il loro zelo, sia per la loro competenza su problem! rnismissionaria e cosl pure dei Conslgli Superiori delle Ponti­ sionarL ficie Opere Mlsslonarie. Π Présidente del Consiglio Intemazlonale deU'Unlone GH altri addetti al Segretariato Intemazlonale saranno è il Segretario pro-tempore della S. Congregazlone «de nominati previa approvazione del Consiglio; essi lavorano Propaganda Fide». agli ordini dei Segretario Generale. Funge da segretario, U Segretario generale deU'UMC; Le direzionl nazionali dell’Unione in ogni paese contriegli ha voto consultivo, eccetto il caso in cul sia in esame buiranno al mantenimento economic© del Segretariato Inil suo stesso operato. temazionale, nella mi sura fissa ta dal Consiglio Intemazionale, d’accordo con i consigli nazionali. Oltre al Segretario Generale, uno dei membri del Con­ siglio, proposto dal medesimo e nominato dalla S. C. de Ordinarii loci» della dlocesi cui appartengono*, dietro proPropaganda Fide, rappresenterà Γ Unione in seno al Comi­ posta del Consiglio e degli Eccihl President! deU’Unlone tato Supremo di cooperazione missionaria. delle rispctlive nazlonl. 1943 -SC PROP. FIDE, NORMAE. PART. Qualora uno dei membri del Consiglio venisse elevato 1785 1944 IAN 14.-SC RITUUM, DECR. AAS 36 (1944) 28-29 Decretum de usu salivae in administration e BAPTISMI • PoatificU Unione Miwonoria, Vadoraecum p. m-179. 1963, Roma 1963. glonls adesse periculum aures naresque baptizandorum saliva oris sui tangendo. Sacra Rituum Congregatio, de mandato Sanctissimi Domini Nostri Pii Papae XII, ru­ bricam Ritualis Romani TIL II, cap. II, n. 13 ita refor­ mandam decrevit: «Postea sacerdos pollice accipit de saliva oris sui (quod omittitur quotiescumque rationabilis adest causa munditiei tuendae aut periculum morbi con­ trahendi vel propagandi) et tangit aures et nares infantis...» et in luturis eiusdem Ritualis Romani editionibus inseren­ dam mandavit. Quibuscumque contrariis non obstantibus. Die 14 lanuarll 1944 Praef. A Carinci, Secr. Quanta cura ac vigilantia Catholica Ecclesia ritus et caeremonias In sacrosancto Missae saeriRclo ac Sacra­ mentorum admlnistratlone, apostolici» traditionibus sanclorumque Patrum decretis constituta, observare studue29 rit, compertum est e constanti sollicitudine qualiturfçlcos libros ediderit, et ubique iidellter servandos constitue­ Ada. L M rit Ipsa insuper sacra Tridentlna Synodus (Sess. VII, n. 369. cap. Xlll) de his ritibus decrevit in haec verba: «Si quis dixerit receptos et approbatos Ecclesiae Catholicae ritus In solemnl Sacramentorum admlnistratlone adhiberi con­ 1786 suetos, aut contemni, aut sine peccato a ministris pro 11· bito omitti, aut In novos alios per quemcumaue ecclesia 1944 IAN 20.-SC RELIGIOSORUM, 1NDULT PART rum pastorem mutari posse, anathema sit». Haec autem minime oltlclunt quominus, ubicumque gravis ratio sua­ Facultas deat, ritus aut caeremoniae a competenti auctoritate mu­ p» CAP, DIFFERENDI capituli tari possint, ne îldeles a Sacramentorum susceptione alie­ GENERALIS CELEBRATIONEM- — AD1 FINEM usquk BELLI nentur. Quum vero plurts Sacrorum /\ntlstiles, sacerdotes et mlssionalcs notum lecerint quandoque in admlnistraGeneralis Ordinis Fratrum Minorum Capucdn^J^ tione Baptismi tam parvulorum quam adultorum conta- mandato 2236 PIUS XII-SC RELIGIOSORUM - KITUUM 1944 IAN 24-28 Ministri Generalis eiusque Dcflnitoril, ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus, humiliter implorat apostolicum in­ dultum vi culus eidem Ministro Generali facultas tribuatur convocationem Capituli Generalis dlf/erendl ad tempus, quia, ob grassantis belli discrimina, hoc anno iuxta Constitutio­ nes et praxlm Ordinis coadunari ac celebrari illud impe­ ditur. Et Deus, etc. Rescr.—Vigore facultatum a Ssiho Domino Nostro concessarum, Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, attentis expositis, Revrtio P. Mi­ nistro Generali O. F. M. Cap. benigne commisit ut petitam gratiam pro Suo arbitrio et conscientia iuxta preces con­ cedat usque ad finem belli et interim regant qui regunt, servatis ceteris de iure servandis. Contrariis quibuscumque non obstantibus. Datum Romae, die 20 ianuarii 1944.—Fr. L. H. Pasetto, Secr. 1. Mancini, Adiutor a Studiis. • Pro-Procuratori Gonorali O. F. M. Cap.iAOMCap 60 (1944) 54-55 1787 1944 IAN 24.-PIUS XII, CHIROGR. AAS 36 (1944) 45-46 De regimine instituti caritatis religionisque ope­ ribus TUTANDIS, IN CIVITATE VATICANA CONDITI PIUS PP. XII Con Nostro Chirografo del 27 giugno 1942 [LE 1693] abbiamo fondato ed eretto nella Cltta dei Vaticano 1’Istituto per le Opere di Religione, attribuendo ad esso la personalità gluridica e mantenendo in vigore per 1’Istltuto medesimo le dlsposlzioni dello Statuto da Noi approvato nel 17 marzo 1941 per la preesistente Amminlstrazione delle Opere di Religione, in quanto tali disposizioni non fossero in contrast© con il ncordato Nostro Chirografo e tino a quando non apparisse opportuno di rifonnarlc. Essendo stato di recente chiamato al riposo eterno 11 Signor Cardinale Carlo Cremonesi, il quale con tanto zelo aveva tenuia la presldenza dell’Ufficio ammlnistratlvo prima dell’Amminlstrazione delle Opere di Religione e poi delTIstituto da Noi eretto, e dovendosi ora procedere alia nomina dei nuovo Présidente dell’Ufficio amministrativo dell’Isti tuto, abbiamo deciso di disporre, come con la Nostra Autorità disponiamo, quanto segue: I. Présidente dell’Ufficio amministrativo delTIstituto per le Opere di Religione è un Prelato, da nominarsi dalla Commissione Cardinalizia di vigilanza delTIstituto mede­ simo. Egli esercita tutte le funzloni già spettanti al Car­ dinale Présidente dell’Ufficio anzidetto. II. Il Segretario, il Sostituto» gli impiegati minori delTUffido amministrativo ed i Consultori dell’Ufficio medesimo sono nominati dalla predetta Commissione Car­ dinalizia di vigilanza. III. La stessa Commissione nomina due revisori ordi­ nari, di provata perizia in materia, i quali debbono eselre 1c verifiche periodiche, prescritte dallo Statuto, e re Ia revisione amministrativa e flnanziarla annuale, nonchè Fesame del bilancio consuntivo di ogni anno, con la relazione da presentarsi alia Commissione Cardinalizia. La Commissione medesima nominerà i periti ai quali evenlualmente si volessero affidarc ispezioni straorainarie. IV. Segretario della Commissione Cardinaiizia di vigi­ lanza delTIstituto per le Opere di Religione ύ il Prelato Présidente, il quale è pure ponente, cioè relatore delle ma­ terie inscritte all’ordine del giorno nelle adunanze della 46 Commissione predetta./ V. Per tutti gli effetti giuridici l’Istituto è rappresentato con gi un tarn ente del Prelato Présidente dell'Ufiicio amministrativo e dal Segretario dell’Ufficio medesimo. VI. La Commissione Cardinalizia di vigilanza dell’Istituto redigerà e proporrà a Noi le modifiche allo Statuto 17 marzo 1941, che, per Tesecuzlone del presente Nostro Chirografo, apparissero necessarie. VII. Qualsiasi disposizlone contraria al présenté Nostro Chirografo è abrogata. VIII. Π presente Nostro Chirografo sarû pubblicato negli 1788 1944 IAN 24. SC RELIG., DECR. AAS 36 (1944) 213-214 s. c. de religiosis' commissio ad RELIGIOSAM. CLERICALEM ET SCIENTIFICAM INSTITUTIONEM CURANDAM ALUMNORUM STATUUM PERFECTIONIS Instituitur penes Quo efficacius atque fructuosius Sacra Congregatio Ne­ gotiis Religiosorum Sodalium praeposita munere sibi per can. 251 concredito perfungi valeat, Sanctissimus Domi­ nus Noster Pius Divina Providentia Papa XII, In Audien­ tia die 24 Ianuarii 1944 infrascripto Secretario concessa, adpro/bare dignatus est, auctoritate apostolica, erectionem 214 atque constitutionem in sinu eiusdem S. Congregationis, specialis Coelus seu Commissionis virorum Idoneorum, quae omnes quaestiones ac negotia quavis ratione ad adspirantium et novitiorum iunlorumque sodalium, cuiusli­ bet religionis ac societatis, in commune viventium sine votis, religiosam et clericalem educationem atque Ln lit­ teris scientiisque et ministeriis institutionem spectantia pertractet. Constitutae Commissioni Incumbent praesertim munera quae sequuntur: a) definiendi et delineandi criteria cardinalia et pe­ culiares notas, quibus educatio ac institutio religiosorum duci iugiter debet; b) vigilandi circa ordinationes a Superioribus et Ca­ pitulis in rebus ad educationem et instructionem perti­ nentibus latas; necnon inspiciendi et recognoscendi rela­ tiones a Superioribus vel ab Apostolicis Visitatoribus quoad hoc exhibitas. Commissio autem ad sessiones ordinarias vel extraordi­ narias, plenarias vel partiales, prouti negotiorum agendo­ rum natura ac momentum ferre videantur, convocabitur. Sessiones habebuntur praeside ac moderante Sacrae Con­ gregationis Secretario. Discussiones ac decisiones in acta opportune referentur. Omnia illa quae a Commissione tractanda sunt quaeve singulorum Commlssariorum vel Peritorum studio ac exa­ mini erunt sublidenda colligere, ordinare ct convenienter praeparare Offidalium erit Sacrae Congregationis, quo­ rum etiam erit acta et documenta ad Commissionem per­ tinentia ln Archivo asservare, dedsiones sub ductu et auctoritate Praesidis execution! mandare aliaque ad rem spectantia ad praxlm deducere et expedire. Contrariis quibuslibet, etiam speciali mentione dignis, minime obstantibus. Datum Romae, cx Aedibus Sacrae Congregationis, die, mense ct anno ut supra.—Fr. L. H. Pasetto, Secr. P. Arcardius Larraona, C. M. F., Subscr. Adn. BASILIO DE RU3Un REDC 2 (1947) 695-625; L C. ln PrM 33 (1944) 350. S Acta Apostolicae Scdis. Dato dal Nostro Palazzo Apostollco Vaticano, il gior­ no 24 gennaio 1944, anno quinto del Nostro Pontificate.— Pius Pp. XII. 2237 n. 1787-1789 1789 1944 IAN 28. SC RITUUM, DECR. AAS 36 (1944) 60 Decretum de sacris oleis anno mcmxuii confectis Cum in tanta rerum publicarum perturbatione, variis de causis, pluribus ln lods olivarum oleum ad Sacrum Chrisma, Catechumenorum atque Infirmorum Oleum con­ fidendum, congrua quantitate vix haberi possit. Sacra Ri­ tuum Congregatio huic difficultati, meliori quo fleri pot­ est modo, occurrere volens, statuit, ut in dioecesibus, ubi novum oleum debita quantitate comparari nequeat, con­ fectis de more ab Episcopis Ferla V in Coena Domini, iuxta Pontificale Romanum inter Missarum solemnly Sa­ cris Oleis, vetus Chrisma et Catechumenorum atque Infir­ morum Oleum non comburatur, sed Sacri Ministri eodem usque ad consummationem uti pergant, quo exhausto, nova Sacra Olea adhibeant. Praesens autem Indultum hoc dumtaxat anno valiturum declarat. Contrariis quibuscum­ que non obstantibus. Die 28 Ianuarii 1944.—C. Card. Sslotti, Ep. Praen.. Prae/. A. Carinel, Secr. 2238 η. 1790-1793 ROTA ROMANA-S. PAEN ITENT IAR ΙΑ - S. OFFICIUM 1044 FED 11-APR 1 1044 APR 22-ΜΛΙ 4 1790 1944 FEB 1L-R0TA ROMANA, NOTIF. PART.· Conceditur dispensatio super rato et non consummato, IMPOSITA PARTI OBLIGATIONE INSTITUENDAE PROLIS ANTE NUPTIAS ORTAE Ex Audientia Ssrfii diti 11 februarii 1944.—Sanctitas Soa, audita infrascripti relatione, petitam dispensationem super matrimonio rato et non consummato in casu benigne concedere dignata est. ea tamen lege ut vir etiam in poste­ rum provideat saluti tum materiali tum spirituali filii ante nuptias geniti.—G. Giuziou, Decanus. » S. R. Rotae Dediiocw 36 Q944) 79. 1791 1944 FEB 24.-S. PAENITENT1ARIA, INDULTUM. PART? Indulgentiae S. .iïfF* concessae fidelibus ad sepulcrum OCCASIONE ANNI lUBILAlUS COMPOSTELLANI IACOBI Preces— Beatissime Paler, Hodiernus Archlepiscopus Compostellanus, In Hispania, ad pedes Sanctitatis Tuae provolutus, humiliter petit, occasione XIX centesimi an­ niversarii a sancti lacobl Maioris]·] martyrio, Indulgen­ tias quae sequuntur L Plenariam, semel In die lucrandam a christifidelibus, confessis ac sacra Synaxi refectis, si ba­ silicam Compostellanam visitaverint et ad mentem S. T. preces fuderint; II. Plenariam, tolies qualia, acquiren­ dam ab ils, qui confessi ac Ssrha Eucharistia refecti, ad memoratam basilicam turmatlm peregrinati fuerint et saltem sexies Paler, Ace et Gloria iuxta eamdem Intentio­ nem in singulis visitationibus recitaverint Rescr.—Die 24 februarii 1944. Ssthus D. N. Pius div. Prop. Pp. XII, in Audientia infrascripto Cardinali Paenitentiario Maiori concessa die 19 c. m., benigne annuit pro gratia iuxta preces. Praesenti valituro anno Jubilari perdurante. Contrariis quibuscumque non obstantibus.— N. Card. Canali, PaeniL Maior. S. Luzio, Regens. [ · ] Festxca S. bcobi Mxkvj. Apostoli et Patroai Hbpialarca beral de praeopto pro itffcxub® Hispaaue, texta Rescnpfxa S. C. CoocHU did 14 iulii 191& «Los Enxios. y Rdcas. Cxideaxles, Anobùpos y Obispo· de sisto Io resodto por b Cocaïuûa Poaùfidx para b iakzpreucâôa del C6ώ<ο ea h ΓΤίώόα pirturü de 17 de febnso del cocriente xfio, rrprodujexou es 15 de juaio pràxxco paudo b pctiàôa dd raUbkasôexito de b ftata dd Aptotol Sxatüjo. Patrooo de EspaAx, ea d dU 25 de juBo, y eknda a S. S. es 25 de joho de 1911, b oui peudôo habü odo despacbada Utorabkmeote d 14 de novembre dd mtaû 1Δ0, coq obbpdda de olr Misa y dnUnene de obras serviles, y coq lochs las gracias, indn^e&chs y pdviîepos bâ Usido durante machos afios. EsU Dixn sûpUca dd Eptscopado Espafiol ha ûdo atesdâda pce Sa Santidad en b misnu (armi, cocdo se ve por el Decreto ùçuiente; «Ex Aaüenüa SsrfU iba 14 juin X91S, Ss±us D. Noster Benedictus Pp. XV, audiu rebboae infrascripti SecrvUni S. Coaçrqptiûca Cocdhl, pro çratb laxU preces beüjne annacre difiutus esL—LCanL Casutta. Prufcdvi, L Mxi, Sxftiarint. del den 56 (1943) 296]. * Ordinario Compost elhsc. Huitradén dei Clero 37 (1944) 249-250. Adn. Vide ilia privilégia et graîisi sub 1954... LE 24ô8 rebut. 1792 1944 MAR 25.4. PAEN1T., INSTR. AAS 36 (1944) 155-156 Instructio circa sacramentalem absolutionem gene­ rali MODO PLURIBUS IMPERTIENDAM S Ut dubia et difficultates removeantur in interpretanda et exsequenda facultate impertiendi in quibusdam rerum adiunctis absolutionem sacramentalem generali formula teu communi absolutione, sine praevia peccatorum con­ fessione a singulis Christifidelibus peracta. Sacra Paenitentlaria opportunum ducit quae sequuntur declarare at­ que edicere: L Sacerdotes, licet ad confessiones sacramcntales ex­ cipiendas odprobati non sint, facultate fruuntur absolvendi generali modo atque una simul: a) Milites imminenti aut commisso proelio, prout In mortis periculo constitutos, quando, sive prae militum multitudine sive prae temporis angustia, singuli audiri nequeunt. 2230 Si tamen rerum adjuncta eiusmodi sint, ut vel moralitcr impossibile, vel ndmodum difficile videatur milites absol­ vere imminenti aut commisso proelio, tunc licet eos absol­ vere statim ac necessarium iudicabitur (cfr. Responsum huius S. Pacn. Ap., 10 Dec. 1940; A. A. 5., 1940, p. 571), [LE 1573]. b) Cives ct milites instante mortis periculo, duran­ tibus hostilibus incursionibus. Π. Praeter casus in quibus agitur de mortis periculo, non licet sacramentalltcr absolvere plurcs una simul, aut singulos dimidiate tantum confessos, ratione tantum magni concursus paenitentium, qualis verbi gratia potest con­ tingere in die magnae alicuius festivitatis aut indulgen­ tiae (dr. Prop. 59 ex damnatis ab Innocentio XI die 2 Mar­ tii 1679): licet vero si accedat alia gravis omnino et urgens necessitas, gravitati praecepti divini integritatis confessio­ nis proportionata, verbi gratia si paenitentes —secus nulla sua culpa— diu gratia sacramental! et sacra Communione carere cogantur. Decernere autem si militum aut captivorum aut civium turma in tali/necessitate inveniatur, locorum Ordinarii reservatur, ad quos praevie recurrere tenentur Sacerdotes, quoties id possibile sit, ut licite elusmodi absolutionem Impertiant ΙΠ. Absolutiones sacramentales pluribus una simul a Sacerdotibus arbitrio suo impertitae, extra casus de qui­ bus in η. I, vel non obtenta praevia Ordinarii licentia, li­ cet hic adiri potuerit, iuxta dicta in η. II, utpote abusus habendae sunL IV. Antequam Sacerdotes sacramentalem absolutionem impertiant, quantum rerum adiuncta permittant, de his quae sequuntur Chrlstifideles commonere debent: a) Necessarium scilicet esse ut se quisque paeniteat admissorum suorum et a peccatis abstinere proponat. —Convenit etiam Sacerdotes opportune monere paeniten­ tes, ut contritionis actum externo aliquo modo ostendant, si possibile sit, verbi gratia suum percutiendo pectus. b) Atque omnino necesse esse ut, qui absolutionem turmatlm acceperint, in primo deinceps suscipiendo Paenltentiae Sacramento, gravia singula peccata sua rite confi­ teantur, quae non antea confessi fuerint. V.Sacerdotes aperte fideles doceant eos graviter pro­ hiberi, ne, quamvis sibi conscii sint culpae mortalis, non­ dum in confessione recte accusatae ct remissae, et obliga­ tio Integre lethalia peccata confitendi urgeat ex lege sive di­ vina sive ecclesiastica, de industria declinent huic obliga­ tioni satisfacere, occasionem exspectantes, qua absolutio turmatlm detur. VI. Meminerint vero locorum Ordinarii ut de hisce normis gravissimoque officio tunc Sacerdotes commone­ faciant cum iisdem facultatis usum permittant —in pecu­ liaribus rerum adiunctis— sacramentalem absolutionem generali formula una simul impertiendi. VIL Si tempus suppetat, haec absolutio sueta atque in­ tegra formula in plurali numero impertienda est; secus vero brevior formula adhiberi potest: «Ergo vos absolvo ab omnibus censuris et peccatis in nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti». Facta autem de praemissis relatione Ssmo D. N. Pio div. Prov. Pp. XII ab infrascripto Cardinali Paenitentiario Maiore, in Audientia diei 18 mensis currentis, idem Ssriius Dominus Instructionem Sacrae Paenitentiariae benigne adprobavit, confirmavit et publici luris fieri mandavit Datum Romae, e Sacra Paenltentiaria Apostolica, die 25 Martii 1944.—N. Card. Canali, Paenilentlarius Maior. S. Luzio, Regens. Ada. E. BERGH Ia NrT 67 (194045) 943-950; J. GARC1A F. HA­ YON la Hcitnciôn del Clero 33 (1945) 203: L M. RESTREPO in PrM 33 (1944) 276-234; AKKR 123 (194443) 149-151. 1793 1944 APR l.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 36 (1944) 103 Decretum de finibus matrimonii De matrimonii finibus eorumque relatione et ordine his postremis annis nonnulla typis edita prodierunt, quae vel asserunt finem primarium matrimonii non esse oro lis a? ncrationem, vel fines secundarios non esse fini ori marin subordinates, sed ab eo independentes. primario Hisce in elucubrationlbus primarius coniugii finis alius 2240 SC ORIENTALIS - RITUUM, FESTUM IMM. CORDIS B. Μ. V. ab aliis designatur, ut cx. gr.: conlugum per omnimodam vitae acllonisciue communionem complementum ac per­ sonalis perfectio; conlugum mutuus amor atque unio fo­ venda ac perficienda per psychicam et somaticam propriae personae traditionem; et huiusmodi alia plura. In iisdem scriptis interdum, verbis in documentis Ec­ clesiae occurrentibus (uti sunt v. gr. /inis, primarius, se­ cundarius) sensus tribuitur qui cum his vocibus, secundum communem theologorum usum, non congruit. Novatus hic cogitandi ct loquendi modus natus est ad errores et inccrtitudlnes fovendas; quibus avertendis pro­ ficientes Eihi ac Rcvihl Patres huius Supremae Sacrae Congregationis, rebus fidei et morum tutandis praepositi, In consessu plenario feriae IV, die 29 Martii 1944 habito, proposito sibi dubio: «An admitti possit quorundam rcccntlorum sententia, qui vel negant finem primarium matri­ monii esse prolis generationem et educationem, vel docent fines secundarios fini primario non esse essentialiter sub­ ordinates, sed esse aeque principales et Independentes»; respondendum decreverunt: Negative. Et In audientia, ferla V, die 30 eiusdem mensis et anni, Exciho ae Revriio Domino Adsessori Sancti Officii Imper­ tita, Ssmus D. N. D. Pius, divina Providentia Papa XII, de omnibus habita relatione, praesens decretum adprobare dignatus est, ac publici iuris fieri iussIL Datum Romae, ex Aedibus Sancti Officii, die 1 Apri­ lis 1944.—I. Pepe, Supr. S. Cong. S. Officii Notarius. Adn. R. CARPENTIER in NrT 67 (194045) 838-842; J. GARC1A BAYONin Dujtraciôn del Cloro 38 (1945) 128-124; F. HUERTHin PrM 38 (1549) 213-220; L. LOCHET in NrT 83 (1951) 449-465, 561-588; REGATILLO n. 484; PrM 33 (1944) 219-228. 1794 1944 APR 22.-SC ORIENT., NOTIF. AAS 36 (1944) 245 DE INDULGENTIIS LUCRANDIS IN RECITATIONE SALUTA­ TIONIS ANGELICAE IUXTA TEXTUM IN RITIBUS ORIENTA­ LIBUS USITATUM Die 3 lunii a. 1888 Sacra Congregatio Indulgentiis Sa­ crisque Reliquiis praeposita sequens Rescriptum emisit: «Sacra Congregatio Indulgentiis Sacrisque Reliquiis prae­ posita, utendo facultatibus a Ssmo D. N Leone Pp. XIII sibi specialiter tributis, benigne declarat, et quatenus opus est indulget, ut Salutatio Angelica prouti hucusque recita­ ri consuevit apud Ruthenos necnon alios Chrlstifideles ritus orientalis, quoties praescribatur uti conditio necessaria ad Indulgentias lucrifaciendas, aeque valeat ad huiusmodi effectum ut Salutatio Angelica quae recitatur a Christifidellbns Ecclesiae latlnae. Contrariis etc.» Cum autem a quibusdam disceptatum fuerit de sensu huius Rescripti, Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali sequentia dubia Sacrae Paenitentiariae Apostolicae sol­ venda proposuit: 1. utrum Rescriptum adhuc vigeat; 2. utrum Rescriptum valeat tantum pro fidelibus ri­ tuum orientalium, aut etiam pro fidelibus ritus latlni, qui recitant Salutationem Angelicam iuxta textum in ritibus orientalibus usitatum; 3. utrum Indulgentiae, recitationi Ssmi Rosarii B. Μ. V. adnexae, lucrifieri possint ab omnibus, qui recitant Salu­ tationem Angelicam Iuxta textum in ritibus orientalibus usitatum. Sacra Paenltentiaria Apostolica, die 21 m. Martii a. 1944, ad proposita dubia respondendum censuit: ad 1: affirmative; ad 2: negalive ad primam partem, affirmative ad se­ cundam; ad 3: affirmative, sed in publica recitatione nihil im­ mutetur. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die 22 m. Aprilis a. 1944.—E. Card. Tisserant, a Secr. Ant. Arata, Archlep. tit. Sardianus, Adsessor. 2241 n. 1794-1798 1795 1944 MAI 4. SC RITUUM, DECR. AAS 37 (1945) 50-51 URBIS ET ORBIS Officium et missa pro festo immaculati cordis beatae MARIAE VIRGINIS ADPROBATUR Cultus liturgicus erga Cor Beatae Mariae Virginis, cuius remota vestigia praebent commentarii Patrum de Sponsa Cantici Canticorum, cuique plures mediae et recentioris aetatis viri sancti ac mulieres proxime viam pararunt, ab ipsa Sede Apostolica primum approbatus est ineunte saecu­ lo undevicesimo, cum Pius Papa septimus Festum Puris­ simi Cordis Mariae instituit, ab omnibus dioecesibus et reli­ giosis familiis, quae eius celebrationis facultatem petiis­ sent, die Dominica post Octavam Assumptionis pie sancteque agendum. Medio autem eodem saeculo Festum Pu­ rissimi Cordis Beatae Mariae Virginis, quod in annos latius per orbem catholicum propagabatur, iussu Pii noni ac Sacrae Congregationis Rituum cura, proprio Officio propriaque Missa auctum est. Hoc porro cultu Ecclesia Cordi Immaculato Beatae Mariae Virginis debitum honorem tri­ buit, cum sub huius Cordis symbolo Dei Genitricis exi­ miam singularemque animae sanctitatem, praesertim vero ardentlssimum erga Deum ac lesum Filium suum amorem, maternamque erga homines divino Sanguine redemptos pietatem devotissime veneratur. Invalcscebat/interea in 51 animis, Pastorum pariter ac fidelium, ardens studium at­ que optatum, ut Festum Purissimi Cordis Beatae Mariae Virginis, totius Ecclesiae commune efficeretur. Quare, Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa duodecimus, gravissimas miseratus aerumnas, quibus Christiani populi ob ingruens immane bellum affliguntur, universam san­ ctam Ecclesiam totumque genus humanum, quod olim Leo Papa tertius decimus Cordi lesu sacratissimo devo­ verat, Cordi quoque Immaculato Beatae Virginis et Matris anno millesimo nongentesimo quadragesimo secundo, die Immaculatae eius Conceptioni sacro, in perpetuum dica­ vit. Ut autem eiusdem consecrationis memoria servaretur, Festum Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis cum Officio et Missa propria, die 22 Augusti, loco diei Octavae Assumptionis eiusdem Beatae Mariae Virginis, sub ritu duplici secundae classis quotannis celebrandum, ad uni­ versam Ecclesiam extendere decrevit: ut, opitulante Beata Dei Genitrice, cunctis gentibus pax, Christi Ecclesiae li­ bertas praestaretur, peccatores vero, propriis reatibus ex­ pediti, omnes denique fideles in puntatls dilectione vir­ tutumque exercitio solidarentur. Hisce itaque Beatissimi Patris mandatis obsecundans, infrascriptus Carolus Car­ dinalis Salotti, Episcopus Praenestinus, et Sacrae Rituum Congregationis Praefectus, in Audientia dici 10 Decem­ bris 1943, confectum schema Officii proprii ac Missae Im­ maculati Cordis Beatae Mariae Virginis eidem Sanctissimo Domino Nostro obtulit. Sanctitas porro Sua exhibitum schema approbavit et illud in universali Ecclesia adhiben­ dum mandavit in Festo Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis, prouti in superiori prostat exemplari. Servatis de cetero Rubricis. Contrariis non obstantibus quibuscum­ que. Die 4 Mali 1944.—C. Card. Salotti, Ep. Praen., Prae/. A. Carinci, Secr. And. Vide textum liturgicum apud AAS 37 (1945) 44-SC *. VAREZ in ELIP 58 (1944) 44-52. I. AL­ 1796 1944 MAI 4.-SC RITUUM, DECR. AAS 37 (1945) 51-53 Variationes in rubricis missaus et breviabii romani OB INTRODUCTUM FESTUM IMMACULATI CORDIS B. V. MARIAE Introducto festo In maculati Cordis B. Mariae Virginis die 22 augusti, loco dici Octavae Assumptionis eiusdem Beatae Mariae Virginis, Rubricae quae suis locis In Mlssali et Breviario Romano pro Octava Assumptionis inveniuntur, ita refor­ mandae sunt: In Breviario Romano, die 15 augusti in Rubrica ad finem Offlclk «Infra Octavam et in die Octava Antiphonae et Psalmi etc...» deleantur verba: el In die Octaao./ 52 Die 21 augusti in Rubrica posita pro Vesperis omittatur Commemoratio Ss. Timothei, Hippolyti et Symplvorlanl Martyrum. 2242 1797-1798 SC RITUUM - RELIGIOSORUM, DE INSTITUTIONE ALUMNORUM Die 22 augusti in festo Immaculati Cordis B. Μ. V. ponatur haec Rubrica: De die Octava Assumptionis B. Mariae V. nihil fit in Officio Immaculati Cordis. Sicubi tamen hac die celebretur aliquod festum duplex I vel II classis, quod non sit B. Mariae Vlrg., de Ipsa die Octava fit commemoratio, iuxta Rubricas. In Missall Romano die 22 Angusti In festo Immaculati Cordis B. Μ. V. ponatur: De die Octava Assumptionis B. Mariae V :. nlhfl fit in Missa Immaculati Cordis. Sicubi tamen hac le celebretur aliquod Festum duplex I vel II clash, quod non sit B. Mariae Virg., de ipsa die Octava fit Commemoratio per orationes diei Festi, Iuxta Rubricas, et dicitur Praefatio de B. Maria Vlrg. El If In Aaumplione, nisi Ipsa Missa occurrens, aut Commemoratio prius habita, aliam Praefationem exigant. Ex Secretaria S. Rituum Congregationis, dir 4 Mali 1944.— A. Carincl, Secr. Ada. 1 ALVAREZ it EUP 58 (1944) 44-52. 1797 1944 MAI 12. SC RITUUM, DECR. AAS 36 (1944) 154 URBIS ET ORBIS Decretum de vino in purificatione et ablutione CALICIS IN MISSA Plures locorum Ordinarii Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae XII exposuere sacerdotes suarum dioecesium, ob Ingravescentes in dies belli causa difficultates, etiam vini penuriam pro sacrosancto Missae sacrificio passuros esse; Ideoque Eum supplicibus verbis oraverunt, ut vini parsimoniae meliori quo fleri possit modo consulere di­ gnaretur. Sanctitas porro Sua, in audientia infrascripto Cardinali Sacrae Rituum Congregationis Praefecto con­ cessa, die 12 Mail 1944, attentis hodiernis peculiaribus rerum adiunctis. Usque perdurantibus, benigne indui get, ut purificationes et ablutiones calicis, quae ίη Missa, iuxta rubricas, cum vino primum ac postea simul cum aqua peragendae sunt, sola aqua fieri possint iis In locis ubi, iuxta prudens Ordinarii Indicium, vini angustiae hodie habeantur, vel in posterum praevideantur. Contrariis qui­ buslibet non obstantibus. Die 12 Mali 1944.—C. Card. Salotti, Ep. Praen., Praef. A. Carincl, Secr. Congregatio possideat. Ad hunc finem obtinendum Sacra Congregatio approbante Ssrfio Domino Nostro decrevit, ut ad Superiores Generales religionum et societatum de qui­ bus agitur In c. 673 ss., elenchus quaestionum mitteretur quibus clare, distincte et slngulatlm responsa darent Praesides Congregationum adnexas quaestiones cum sin­ gulis monasteriorum sui luris Superioribus communicabunt; hl autem respondere poterunt sive directe ad Sacram Con­ gregationem sive per tramitem Pnicsidls suae cuiusque Congregationis Monasticae. Etsi temporum adluncta commercium litterarum cum provinciis vel his aequiparatls religionum dlstrictlbus non permittant, apud omnes illarum Superiores iam ea prosta­ re documenta censendum est quibus conspectus sufficiens hodiernae studiorum ordinationis praeberi possit. Respon­ sa dari debent intra mensem Octobrem c. a. Quod si ad singulas quaestiones responsionis elementa deficiant, satis erit ea referre quae In promptu habentur, quae cum fausta tempora permittent, compleri poterunt, per alias relatio­ nes statis temporibus ad Sanctam Sedem mittendas. Si vero Superior quaedam adiungenda consuerit qui­ bus responsa illustrari putet, id facere minime prohibetur. Statuta vero et Instructiones, si quae sint, sive generalia sive provincialia, quae ad ordinationem studiorum huma­ niorum, philosophicorum et theologicorum spectent, du­ plici exemplari simul cum relatione et responsis exhibere ne omittat. Omni qua par est reverentia Paternitati Tuae Revrftac addihus In Domino.—Fr. L. H. Pasetto, Secr. ELENCHUS QUAESTIONUM 1. Nomen Religionis (Ordinis. Congregationis monasticae, Monasterii sui luris. Societatis, etc.). 2. Locus Domus Generali Une vel Sedis principalis (circum­ scriptio ecclesiastica et civilis). 3. Quot sunt provinciae, districtus, missiones Independentes, domus autonomae? Detur earum elenchus. 4. Habent ne singulae provinciae, districtus, missiones independentes, autonomne suas sedes studiorum humaniorum, philosophicorum, theologicorum, iuxta praescriptum can. Detur elenchus domorum In quibus docentur litterae hu­ maniores, philosophia, theologia. Usque adnexae disciplinae. Detur elenchus domorum in quibus erecta est cum appro­ batione Sanctae Sedis facultas philosophica, theologica vel i uridi ea ad normam Ordinationum Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus ad exeauendam Const. Deux scientiarum Dominus editarum (12 iunil 1931). 1798 Si religio vel provincia, etc., sedibus studiorum rite instruc­ tis carent, ublnam sodales studia peragunt, ad praescriptum 1944 IUN 10.-SC RELIGIOSORUM, LIT. CIRC. PART can. 587 f 3? 5. Cuiusnam auctoritatis (Capituli generalis aut, ct quo­ Elenchus quaestionum circa institutionem alum­ rumnam Superiorum Iuxta can. 587 ? 1) approbationi subest erectio et translatio sedium studiorum? Item deputatlo seu norum statuum perfectionis, ad normam decreti nominatio et remotio singulorum cuiuslibet sedis moderato­ DIE! 24 LANUARII 1944 rum? Detur prospectus officiorum quae. Iuxta cuiuslibet religio­ Rom*, die 10 ianii 1944 nis constitutiones seu statuta. In quolibet studiorum sede con­ stitui solent, pro regimine, disciplina atque institutione alum­ » ww i ivvvu auapti uiiviuuif norum. novitlorum et laniorum religiosorum institutio cuiuslibet 6. Estne praefectus studiorum pro tota religione, pro sin­ religionis prosperitati, necnon Sanctae Ecclesiae utilitati, gulis provinciis vel aequiparatls dlstrictlbus. pro singulis domi­ neminem lugere potest. Porro iam inde ab editis praeclaris bus in quibus studia peraguntur? normis Codicis luris Canonici (cc. 538-591) et subsequen7. Quot fuerunt, ultimo decennio, alumni missi ad Athe­ llbus ordinationibus seu instructionibus (epist. Apost. Pii naea Romana, ut gradus academicos obtinerent in philosophia, Pp. XI, Unigenitus Del Filius, 19 martii 1924 (LE 5821; in theologia. In iure canonico. In re blbllca, alüsve facultatibus? Instr. Quantum Religiones, 1 decembris 1931 (LE 1064 |) 8. Quot alumni iisdem studiis vel aliis vacarunt, In aliis quibus sane disciplinam atque studia religiosorum haud Universalibus catholicis? Îirum profecisse omnibus compertum est, non destitit 9. Quot alumni studuerunt In Universitatibus civilibus? later Ecclesia advigilare, praesertim per inspectionem Quibusnam disciplinis vacarunt? relationum quinto quoque anno a Superioribus Sanctae 10. Ublnam se recipiunt religiosi studentes qui Universita­ Sedi exhibendarum (Decr. 8 martii 1922 (LE 3961 et tes colunt vel qui studiorum causa longe α propria domo mit­ Instr. 25 martii 1922 (LE 406]), ut alumnorum institutio tuntur? Servaturae praescriptum can. 578 § 4? ad illas nonnas fidelius in dies sese conformaret. Nunc 11. Ana candidatis nd religionem exigitur ut Inm cursum autem opportunum visum est accuratius ad rem tanti studiorum humaniorum, secundum morem regionis, perfe­ momenti animum advertere. cerint? quomodo providetur Us qui eadem non peregerunt? 12. Exlgiturne ob omnibus qui studia philosophica inceptu­ Cum vero ad hanc Sacram Congregationem, salvo ri sunt solida linguae latinae cognitio? can. 256, exclusive spectent ea quae disciplinam et studia 13. Quot anni completi consecrari solent studiis humanio­ religiosorum sodalium respicient (can. 251 § 1), apud ip­ ribus, antequam alumni ad curriculum philosophicum promo­ sam Decreto n. 2090-41 dici 24 Januarii 1944 (LE 17881 veantur? erecta est Commissio permanens, cuius erit iis quae ad 14. Quot anni completi ab omnibus consecrantur studiis disciplinam simul et institutionem alumnorum religionum philosophiae scholasticae? Philosophia scholastica doccturne pertinent Invigilare, opportunis Instructionibus providere, una cum aliis disciplinis ad Ipsam non spectantibus an scoamaiorem efficaciam conferre. ratlm? Quot annis In utroque casu? K Quo munere ut fructuosius fungatur, multum proderit» 15. Quot anni adhibentur theologiae scholastica methodo simul ct positiva docendae et discendae? c noao Immo necessarium est ut de modo quo studia humaniora, philosophica et theologica In singulis religionibus ordinan­ tur et peraguntur documenta certa et satis completa Sacra losophlae scholasticae; b) theologiae dogmaticae; c) theologiae 2243 2244 SC RITUUM-DE PROPAGANDA FIDE - S. OFFICII 1944 IUN 14-IUL 21 morali: d) scripturae sacrae; c) lurl canonico; f) historiae ec­ clesiasticae? 17. Quondonam incipit annus scholaris? Quandonam ces­ sat. L e. finis scholis imponitur? Qunennm feriae conceduntur: nataliciae, paschales, ncstivne? Quot circiter diebus in anno schola vacat ob festn religionis vel status propria? Quot ob alia motiva? 13. Quot diebus summatlm in anno docetur? Habetume kilendariuni scholasticum? Quisnam Ipsum npprobat? 19. Quomodo ordinantur vel dividuntur feriae aestivae ut spiritus religionis non Intepescat ct studiis privatis opportuna facultas detur? 20. Quaenam sunt exercitia pietatis scholaribus religionis praescripta: singulis diebus (oratio mentalis, etc.), hebdoma­ dibus, mensibus, annis...? 21. Quncnam est ordinatio examinum quinquennalium, iuxta can. 590? 22. Quandonam conferuntur ordines minores... subdiaconntos... diaconatus... presbyteratus...? 23. Existuntne statuta generalia studiorum pro tota reli­ gione (congregatione monastica, etc.) et pro singulis provinciis? 24. Datae suntne instructiones speciales de studiis huma­ nioribus, philosophicis ct theologicis, praesertim ab anno 1938? • Sjoremis Moderatoribus Institutorum perfectionis.Prol.N. 2090/44 PrM 33 (1944) 243-250. Adn. I. C. in PrM 33 (1944, 2S0. 1799 1944 IUN 14.-SC RITUUM, INDULTUM. PART.· Facultas datur celebrandi officium et missam de SSMA TRINITATE FERIIS II, III ET IV POST DOMINICAS! IPSIUS FESTI SSMAE TRINITATIS Preces—Beatissime Paler, Procurator Generalis Socie­ tatis Verbi Divini, ad pedes Sanctitatis Vestrae provolu­ tus, reverenter exponit Sanctitatem Vestram in audientia diei 28 februarii mensis proxime elapsi, statuisse sequen­ tem tenorem art. IV Constitutionum Societatis Verbi Divini: «Festa Ssmae Trinitatis et Pentecostes tamquam festa principalia Societatis summa cum solemnitate etiam li­ turgies in Officio et Missa celebrentur». Ut igitur huiusmodi dispositio adimpleri queat, orator indultum petit ut feria II, III et Iv post dominicam Ssmae Trinitatis in praefata Societate Officium et Missa de eodem festo cele­ brari valeant. Rescr.—Sacra Rituum Congregatio, vigore facultatum sibi specialiter a Sanctissimo Domino Nostro Pio Papa XII tributarum, attentis expositis peculiaribus adiunctis, be­ nigne annuit pro gratia iuxta preces; dummodo non recur­ rat duplex I nec II classis. Servatis de cetero Rubricis. Ad proximum decennium. Contrariis quibuscumque non obstantibus. Die 14 iunii 1944.—C. Card. Salotti, S. R. C. Praef. Henrlcus Dante, Substitutus. • Procuratori Generali Societatis Verbi Divini: Collectio docretoraa n. 100. 1800 1944 IUN 15.-SC PROP. FIDE, RESPONSUM. PART.· circa effectus litterarum tan­ tum TESTIMONIALIUM ut PROPRII ALUMNI AD ORDI­ NES SACROS PROMOVERI POSSINT ΓΝ SOCIETATIBUS PRIVI­ LEGIO DANDI LITTERAS TESTIMONIALES GAUDENTIBUS Solvitur dubium n. 1790-1803 significo illud breve nullam relationem habere cum facul­ tate contenta in rescripto supra citato. ♦ Superiori- Generali Sscietatie pro ntiwicnibus exieris Provinciae 0’Jebocensis. Pro!. N. 867/44: J. O. NUGENT, Ordination in Societies of tho Common Life, Washington 1958. p. 175. Adn. Reliras Superior Gonornlis obtinuerat rescripto diei 27 Ian. 1944, Pro!. N. 143/44. privdegiun dandi litteras testimoniales pro ordinatior.o ahxmr.orum suae Sccietatis. Unde quaerit die 29 Marti 1944 a S. C. de Prep. Fide: uirum sufficiant solae litterae testimoniales, aut requirantur etiam litterae dimissoriales Ordinarii locorum. J. G. NUGE2.T op. cit. p. 171-188. 1801 1944 IUN 17.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 36 (1944) 176 Prohibentur opera omnia et scripta ab ernesto BUONAIUTI EDITA USQUE AD 17 ΜΑΠ 1944 Feria IV, die 17 Mali 1944 Decreto 26 Martii 1924 huius Supremae Sacrae Congre­ gationis S. Officio opera et scripta omnia Ernesti Buonaiuti damnata fuerunt; qui nihilominus perstitit in ope­ ribus edendis, etiam fundamenta fidei Christianae evertere nitentibus, quorum aliqua iam a S. Officio proscripta sunt; nuperrrime autem opus omnino improbandum edi­ dit, cui titulus «Storia dei Cristianesimo». Itaque Emi ac Revmi Patres Cardinales Supremae Sa­ crae Congregationis Sancti Officii, rebus fidei ac morum tutandis praepositi, in plenario conventu feriae IV, diei 17 Mali 1944, praehabito RR. DD. Consultorum voto, dam­ naverunt atque in Indicem librorum prohibitorum inse­ renda mandarunt opera et scripta omnia ab Ernesto Buonaiuti post decretum supradictum usque ad eundem diem 17 Mali 1944 edita. Et sequenti feria V, die 18 eiusdem mensis et anni, Sstfius D. N. Pius divina Providentia Papa XII, in solita audientia Excmo ac Revmo D. Adsessori S. Officii im­ pertita, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit, confirmavit et publici luris fieri iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, dic 17 Iunii 1944.— Ioannes Pepe, Supr. S. Congr. Soncti Officii Notarius. 1802 1944 IUN 23.-SC RITUUM, DECL. AAS 36 (1944) 221 Declaratio de benedictione apostolica Quum Pontificale Romanum praescribat ritum et for­ mulam Benedictionis Apostollcae, una cum plenaria In­ dulgentia, populo impertiendae post Missarum sollemnia a Patriarchis, Primatibus, Archicpiscopis et Episcopis, dubium exortum est an ipsi Emincntissimi Patres Cardi­ nales, quoties ipsis contigerit Illam impertiri, uti debeant praefato ritu et formula sive in Urbe sive extra Urbem. Et Sacra Rituum Congregatio proposito dubio respon­ dendum censuit: «Extra Urbem: affirmative. In Urbe vero casus haberi neouit, cum ob Summi Pontificis praesentiam facultas impertiendi Benedictionem Apostolicam nemini tribuatur». Facta autem Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae XII horum relatione ab infrascripto Cardinali S. R. C. Prae­ fecto, Sanctitas Sua declarationem huius Sacrae Congre­ gationis approbavit. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 23 Iunii 1944.—C. Card. Salotti, Ep. Pracn., Praef. A. Carincl, Secr. Reverendissime Domine, Dubia, quae obtulisti ad hanc S. Congregationem circa rescriptum concessum 27 lanuarii v. a., rite perpendi et quae sequuntur Tibi, Revme Domine, respondeo. Rescriptum loquitur de facultate concedendi alumnis litteras testimoniales, quia litterae dimissoriales potius dantur ab Ordinariis. Sed testimoniales lllterae id genus eumdem prorsus sortiuntur in praxi effectum ac litterae dimissoriales, unde Tui alumni accedere possunt ad sacros ordines litteris tantum testimonialibus muniti. Quoad dubia circa Breve «Ad uberes» Urbani VIII tibi 2245 1803 1944 IUL 21.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 36 (1944) 214 Decretum de systemate millenarismi mitigati Postremis hisce temporibus non semel ab hac Suprema S. Congregatione S. Officii quæsitum est, quid sentiendum de systemate Millenarismi mitigati, docentis scilicet Chri­ stum Dominum ante finale ludidum, sive praevia sive 2246 1804-1805 SC CONSIST. - PIUS XII, ALLOC. DE CAUSIS MATRIMONIALIBUS non praevia plurium iustorum resurrectione, visibiliter in hanc terram regnandi causa esse venturum. Re igitur examini sublecta in conventu plenario fe­ riae IV, diei 19 lulii 1944, Eihl ac Revml Domini Cardi­ nales, rebus fidei et morum tutandis praepositi, prachabito RR. Consultorum voto, respondendum decreverunt, systema Millenarismi mitigati tuto doceri non posse. Et sequenti ferla V, die 20 eiusdem mensis et anni. Ssihus D. N. Plus divina Providentia Papa XII, in solita audientia Exc±o ac Rcvrîio D. Adsessor! S. Officii im­ pertita, hanc E±orum Patrum responsionem approbavit, confirmavit ac publici luris fieri jussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Offidl, die 21 lulii 1944.— I. Pepe, Supremae S, Congr. S. Officii Notarius. And. G. GJLLEMAN in NrT 57 (194045) 848-845; REGATILLO η. 663. 180-4 1944 AUG 10. SC CONSIST., NORMAE. PART Elenchus quaestionum pro relatione de statu DIOECESIS ET FIDELIUM DURANTE ET POST IMMANE BELLUM, SS. CC. CONSISTORIAL!, DE RELIGIOSIS ET DE SEMINARIIS MITTENDA Roma, 10 agosto 1944 1044 AUG 10-OCT 13. Circa i danni morali sofferli dalle popolazionl e circa lo stato odlemo religioso e morale delle medcslme; 14. Circa pertcoli o terni bill o in atto per Ia fede cattollca delle popolazionl e per Pontine sociale nella dlocesl; 15. Se per tuito Ttnsleme delle cose si pensa douersl prendere in considerazione qualche cambiamenlo nella cireoscrizlone dells diocesi; 16. Circa tulle quelle allre notizie che TEccrho Ordinario crederà dl dorer dare. Di V. E. Rvma come frntello.—A. Card. Piazza. Con PREGniERA Dl RISPONDERE IN SEPARATO LA S. CONGREG AZlONK DEI SEMINARI. FOGLIO PER 1. VI sono state olttime Ira i Superiori, ( Professori, gll alunni dei Seminario? 2. Dl quale enillà son stati i danni caglonali all'edi/ldo? Sono rlparabill? Ne è stata fatla regolare denuntia al Genio Chile? 3. S/ spera dl (rooare il materiale necessario per i rtslauri? 4. QuaPè la spesa preoista? 5. Le riparazlonl potranno essere effettuale prima del no­ vembre, almeno quanto basta per riaprlrt il pio Istttulo? 6. Sono andali dlstrulli, perdutti,o comunque roolnatl og getii di oalore (quadri di antore, codici, Incunabuli ecc.)? Quali? 7. II mobllio e Tarredamento hanno sofferto? PREGHIERA DI RISPONDERE IN SEPARATO FOGLIO PER S. CONGRKGAZIONE DF.I RELIGIOSI. Quante e quali Comunltà délia diocesl hanno auuto del danni. persone: b) danni agll edi/icl: chiese, case, opere; c) danni alie Eccellenta Reverend in Ima, Non vorrei recare disturbo a ense: opere d'artr, bibliotcche, mobilia, ecc. V. E. Revrfia di Cui comprendo quanto gravi le preoccupazionl dl ogni genere e quanto numerose le solledtudini pastorali, 3. Case di /ormazlane: nootzlali, sludcntall, scuole apoin un tempo come questo, nel quale l’opéra di ogni Vescovo sMiehe: a) se si è inlerrolla la formazione; b) come si è prooveduto si deve consumare nella ricostrurione materiale, forse di tan­ in caso dl bisogno. ta parte deBa diocesi. e soprattutto nella cura caritatevole I. Se si sono /attl passi per oltenere il risarcimenlo dei dei diocesan! sofferenti e nd ristabllimento deBe danni e con quale risullalo. opere e delle organizzarioni. e ncBo zelo remuroso di salvaguardare le anime da nuovi e Irruenti pe eoll di online tutto • Ordinariis locorum Italiae Pre! N 182/44: Fede o Arte 5 (1957 spirituale. 430431. Ma penso che η V. E. non mancherà il modo dl trovare qualche pratko Sacerdote che La possa ner breve tempo coadiuvare, nd caso, e perciô, confldando nella di Lei cortesia e nella suesposta eooperazione. Le Invio un questlonario. 1805 quale ie cirexwtanze occorrentl consigliano dl presentare agli Eccrhl Ordinari, e dl pregar La di far pervenire, per via sicura, 1944 OCT 2. PIUS XII, ALLOC. AAS 36 (1944) 281-290 la risposta, data con conveniente amplezza e predsione. Che se nel trattempo ΓΕ. V. avese glâ pmnurosamenle inviata una Sua relazlone, o dlretUmente a questa Sacra Allocutio ad Praelatos Auditores ceterosque Officiales et Ad Congreg&zlone, o alia Segreteria dl Stato di Sua Santità, in ministros Tribunalis Sacrae Romanae Rotae necnon eius risposta aU'utficIo 3964-44 del 29 giugno passa to, o alla dem Tribunalis Advocatos et Procuratores: Sacra Congregazione del Concilio, dopo ricevuta la drcolare 237-14 O.A., non Le rlmarrebbe ora che perfezionarla. ove De QKUS1S MATRIMONIALIBUS dô occonesse, in conformltà de! questionario, il quale è il seguente: 11 fine unico nclla trattazione dclle cause matrimoniali 1. Se la Cattedrale, VEplscopio, la Caria hanno sofferto danni per le azionl bellidu, ed, evenlnalmenie, in quali propor­ L’inaugurezi on e del nuovo anno giuridico della Sacra tioni; Romana Rota Ci porse ncgli anni passati l’occasione di 2. Se, In easo dl danni mollo qrarrl, altra ehleia è slala meltere in rilievo alcuni ponti particolari nclla trattazlone desinnala ed adiblla per le fanzionl episcopali: se e dore si è delle cause matrimoniali, e di mostrare in quai modo la Iras/erllo II Veacopo; le e dooe trasferila la Curia; 3. Se e che cosa In Calledrale, In Episcopio, nella Caria Chi esa, secondo la sua missione e il suo carattere, tali il è irrimediabllmenie perduto: arthipl, blblloteche, open (Tarte, puntl vede e considera, e come perciô vuole che siano vepalori, moblll, ecc. dutl c trattatl anche dal giudlce e dagll ufficiali ecclesiastici. 4. Se e quail ehlese, edlflcl sacrl, case religiose, dl cultura, Partammo anzitutto dei diritto naturale al matrimonio dl asslslenza carllalica e ilniUl hanno subito danni, e quail, e dell’lncapadtà psichica e somatica dl contraire Ic nozze. nella riltà calledrale: Parimente discorremmo di alcuni principi fondamental! 5. Lo slesso dl cul al pncedenle η. 4, nelle adre ciUà e paesl concernenti la dlchiarazlone di nullità del matrimonio e lo della diocesl; sciogllmento dei vincolo validamente contratto. Esponcm6. Se del danni pailll ê slala (alla rrgolan denunrla aile mo poi varie riflessioni sulla certezza richlesta acciocchè il competenti Aulorltà; se il è oltenuto II risarcimenio del dettl danni ed In quale proporzlone; giudlce possa procedere a pronunciare la sua sentenza, e rüevammo essere sufficiente la certezza morale, vale a dire 7.Se e quali chleie, edi/icl sacri, residenze episcopali e parrocchlaH. cnie ed istilutl religiosi ecc. sono stall occupati, ouella che esclude ogni ragionevole dubbio circa la verità da chi, a quail condklonl, ed a quail usi adibltl; nel fatto, ricordando altresl che essa deve avere un carat­ tere oggettlvo e non essere fondala solamente sulla opi­ 8. Se e In quali proportioni eolplle la citlà calledrale e le cittd ed I parsi della dloctsl; nione o sui sentimento meremente soggettivo del giudlce. 9. Se e quali I Sacerdoti, chierld. religiosi, monache e suore Con la stessa intenzione dl esprimere lo spirito e la vo­ che sono periti, ed In quai modo, o sono slall /erili, o allantanati lonté della Chiesa, che al matrimonio attribuisce una som­ e per quai tUolo; ma importanza per il bene del popolo Cristiano c la santità 10. Se ed a quante ri /anno approssimallcamente ascendere della famiglia, C1 proponlamo oggl —dopo aver ascoltato le eUtlme tanto ndla ctttù calledrale che nel resto delta dioeeri; 1’ampla ed accurata relazlone annuale dei vostro degno 11.Quale sla sialo U contegno dei clero, secolan e regolare, e benemerito Decano— dl dire alcune parole sulla unità nelle dl/fleUi eontlngense.* se e quali eccleslasllel e religiosi sl dello scopo, che deve dare speciale forma all’opera e alia sono spcdaimrntr distinti, ed In quail oeeornnze: collaborazlonc di tutti coloro, che partecipano alia trat12. L'Eettho Vescovo det gloriam Deo e eon confidente tazione delle cause matrimoniali nel tribunali ecclesiastici apertura e con predsione dl dali e dl faiil, il corn placeia mani­ di ogni grado e specie, e deve anlmarll e conciunuerii in festare tutlo quelle che nel Nome del Signore ha enduto dl pater una mcdeslmn unità di intento e di azlone./ fare ed ha /allo per la dl/esa del dlrilfl dl Dlo, per II ben/ delle anime, per Vassislensa al /edell e nell’lntertsse spirituale e • HabiU die 3 mensis Octobre i. temporale delta clllà calledrale e delle dttd e paesl della dlocesl; 2247 2248 PIUS XII, ALLOCUTIO DE CAUSIS MATRIMONIALIBUS 1944 OCT 2 Triplice demento della unità dl azlone 1.—In generale è da premettere che la unità dell'azione umana risulla e provlcne dal seguenti clementi: un unico jeopo, un coinune Indirizzo dl tutti verso questo scopo unico, un obbligo giurldico-morale dl prendere e dl conser­ vare un talc indirizzo. Di questi clementi vol ben compren­ dre che U fine unico costitulsce il principio e il termine formale, tanto dal lato oggettlvo, quanto dal lato soggettivo. Polchè, come ogni moto rlceve la sua determinazione dal fine, verso cui tende, cosi anche la cosclente attività umana sl specifica dallo scopo a cui mira l. Orbenc, nel processo matrimoniale 11 /ine unico è un giudlzlo conforme alla verità c al diritto, concernente nel processo dl nullitù la asserita non esistenza dei vincolo conjugale, nel processo informative de vinculo solvendo la esistenza, o no, dei presupposti necessari per lo sciogll­ mento dei vincolo. In altri termini, il fine è 1’acccrtare autorcvolincnte c il porre in vigore la verità c il diritto ad essa corrispondentc, relativamente all’esistenza o alia continuazione di un vincolo matrimoniale. L'indirizzo personale si ha mediante la volontà del sin­ goli che hanno parte nclla trattazione della causa, in quanto essi dirigono c subordinano ogni loro pensiero, volere e atto nelle cose del processo al raggiungimento di quel fine. Se pertanto tutti i partccipanti seguono costantemente questo Indirizzo, ne viene per naturale conseguenza la loro unità di azione e dl cooperazione. Inline il tcrzo elemento, ossia l’obbligo g iuridico-morale dl mantenere tale indirizzo, deriva nel processo matrimo­ niale dal diritto divino. Infatti il contralto nuziale è, per la sua propria natura, e fra l battezzati per la sua eleva­ tione alla dignità di Sacramento, ordinato e determinato non dal volcre umano, ma da Dio. Basti ricordare la pa­ rois di Cristo: «Ciô che Dio ha congiunto, 1’uomo non sl attenti di separare» *, e l’insegnamento dl S. Paolo: «Sa­ cramentum hoc magnum est, ego autem dico in Christo et In Ecclesia»2. L'alta gravité di quest 'obbligo, ori gin a to come da fonte suprema e inestinguibile dal diritto divino, a servigio della verità nel processo matrimoniale, deve essere sempre fortemente affennata e inculcata. Mai non awenga che nelle cause matrimoniali dinanzi ai tribunali ecclesiastici abbiano a veriflcarsi inganni, spergiuri, subomazioni o frodi di qualsiasi specie! Perciô tutti coloro, che vi hanno qualche parte, debbono serbare vigile la co2S3 scienza, e al bisogno risvegliarla/e rawivarla, per rammentare che questi processi vengono in fondo condotti non dinanzi al tribunale degli uomlni, ma a quello del Signore onnisdente, e che per conseguenza l relativi giudlzi, se qualche frode, che concerna la sostanza, li falsi, non hanno valore davanti a Dio c nel campo della coscienza. L’unità di fine e di azione nci singoli partccipanti allc cause matrimoniali 2,—L'unità e la collaborazione nelle cause matrimoniali ii effettua dunque mediante l’unità del fine, 1’indirizzo verso il fine, l’obbligo della subordinazione al fine. Questo triplice elemento impone ali’azione propria dei singoli partedpanti eslgenze essenziali e ia segna di una particolare impronta. a) II giudice Innanzi tutto, per ciô che rlguarda il giudice, che è come la giustizia animata, 1’opera di Iui arriva al suo apice nella emanazione della sentenza; la quale accerta e fissa giuridicamente la verità e le dà valore legale, cosl per quel che concerne II fatto da giudicare, come per ciô che si riferisce al diritto da appllcarsl nel caso. Ma a tale chlarimento e servigio della verità è ordinato come a suo scopo tutto il processo. Perciô in questo oggettlvo ordinamento al fine 11 giudice trova anche una sicura norma direttlva in ogni personale indagine, giudlzio, prescrizione, dlvleto, che lo svolgimento dei processo porta con sè. Di qui appare come l’obbligo giurldico-morale, a cul sottostà il giudice, altro non è che quello già menzionato derivante dal diritto divino, vale a dire di ricercare e determinare second© verità se un vincolo, che coi segni esteml è stato stretto, eslste in realtà, owero se vi sono i presupposti necessari per il suo sciogllmento, e, stabilita la verità, di emanare la sentenza In conformltà dl essa. In ciô sta Falta importanza e la personale responsablütà del giudice nella direzione e nella conclusione dei processo. a) 1 Ctr. s. Th. Î.» j.» p. q. x a. a, 1 Matth. 19, 6. ’ Eph. 5, ja. 2219 b) n. 1805 II Di/ensore de! vincolo Al Di/ensore dei vincolo spetta dl sostenere la esi­ stenza owero la continuazione dei vincolo coniugale, non perô In modo assoluto, ma subordlnatamente al fine del processo, che è la ricerca e il risultamento della verità oggettiva. Il Difcnsore del vincolo deve collaborare al fine comune, in quanto Indaga, espone e chiarisce tutto ciô che si puô addurre in favore del vincolo. Affinchi egli, che è da con­ siderare come tPars necessaria ad iudiciif validitatem el in- 284 tegritatem· 4, possa adempire efficacemente il suo ufficio, l’ordine processuale gli ha a tribu I to particular! dlritti e assegnato determinate incombenze .* E come non sarebbe compatible con Fimportanza della sua carica e con 1'adempimento solcrte e fedele del suo dovere, se egli s! conten­ tasse di una sommaria visione degli atti e di alcune su­ perficiali osservazionl; cosl non è conveniente che tale ufficio venga affidato a coloro che mancano ancora di esperienza della vita e di maturità di giudizio ·. Da questa regola non esenta il fatto che le osservazionl del Difensore del vincolo vengono sottoposte alFesame del giudlci, poichè questi hanno da trovare nelFaccurata opera di lui un aiuto e un complemento della propria attività, né è da pre tend ere che essi rifacciano sempre tutto il lavoro e tutte le indagini del Difensorc, per potersi fidare della sua esposlzione. D’altra parte non si puô nemmeno esigere dal Difensore del vincolo che egli componga e pre pari ad ogni costo una dlfesa artificiosa, senza curarsi se le sue affermazioni ab­ biano un serio fondamento oppur no. Una tale esigenza sarebbe contraria alla sana ragione; graverebbe il Difcnsore del vincolo di una fatica inutile e senza valore; non porterebbe nessun chlarimento, ma piuttosto una confusione della questione; trascinerebbe dannosamente il processo per le lunghe. NeU’lnteresse stesso della verità c per la dignità del suo ufficio, si dove dunque riconoscere in massima al Difensore del vincolo, ove il caso lo richieda, il diritto di dichiarare: che dopo un diligente, accurato e coscienzioso esame degli atti, non ha rinvenuta alcuna ragioncvole obiezione da muovere contro la domanda del1’attore o del supplicante. Questo fattç> e questa coscienza di non dovere Incondizionatamente sostenere una tesi ordinatagli, ma di essere al servigio della verità già esistente» preserverà il Dlfensore del vincolo dal proporre interrogazlonl unilateralmente suggestive e insidiose; dall’esagerare e mutare possibilité in probabilité o perfino in fatti compluti; dall'affermare o costruire contraddizloni, dove un sano giudizio non le vede o facilmente le scioglle; dall'impugnare la verididtà di testimonl a causa di discrepanze 0 inesattezze in punti non essenziali o senza importanza per l’oggetto dei pro­ cesso. discrepanze e Inesattezze, di cul la psicologia delle deposlzioni dei testi insegna che esse rimangono nell’ambito delle normali cause di errore e non tolgono valore alla sostanza della deposizione stessa. La coscienza di dover servire alla verità riterrà infine il Difen/sore del vincolo 283 dal chiedcre nuove prove, quando le già addotte slano pienamente sufficienti a stabilire la verità: ciô che anche in altra occasione designammo corne da non approvarsl. Nè si obiettl che il Difensore del vincolo deve scrivere le sue animadversiones non «pro rei veritate·, ma «pro va­ liditate matrimonii·. Se con clô sl vuole intendere che cgli ha per parte sua da mettere in rlllevo tutto quel che paria in favore e non quel che è contro l’esistenza o la conti­ nuazione del vincolo, l’osservazione è ben giusta. Se invece si volesse affermare che il Dlfensore del vincolo nella sua azione non è tenuto a servire anch’egli, come nd ul­ timo scopo, all'accertamento della verità oggettiva, ma deve incondizionatamente e indipendentemente dalle prove e dai risultatl dei processo sostenere la tes! obbligata della esistenza o della necessaria continuazione del vincolo, questa asserzione sarebbe da ritenersi come falsa. In tal senso tutti coloro che hanno parte nel processo debbono senza eccezione far convergere la loro azione alTunlco fine: b) pro rei verHotel c) Il Promotore di giustizia Non vorremmo omettere alcune brevi osservazionl anche per ciô che si rifeilsce al Promotore di qiustizia. *Iuô essere che il bene pubblico richieda la dichiarazione di nullità dl un matrimonio c che il Promotore dl giustizia ne faccla regolare petizione al tribunale competente. In c) • Bknxd. XIV, coctstiL Dei *»muzrx /.·3 Nov. 1741.17. *Cfr. p. ♦. x07·x969. · Cfr. Xorm. S. fl. flûiw Trih >9 luan 4 1 1 (LE lijij) 2250 η. 1905 PIUS XII, ALLOCUTIO DE CAUSIS MATRIMONIALIBUS nessun aJtro punto si potrebbe essere tanto inclinati a mettere in dubbio Ia unidtâ del fine c della collaborazlone di tutti nel processo matrimoniale, quanto oui, ove due pubblid ufficiall sembrano prendere posizlone 1’uno contro raltro dlnanzi al tribunale: Puno, 11 Difensore dei vincolo, deve per afficio negare dô che 1'altro, pure per uffido, è chiomato a promuovere. Ed invece precisamente qui si mostrano in modo manifesto Ia unità del fine e l’unico indirizzo di tutti a questo fine; poichè ambedue, nonostanle l'apparente opposlzione, pongono in fondo al giudice ia medesima richlesta: di emettere un giudizio sccondo ia veriti e Ia real tà dello stesso fatto oggetlivo. La rottura della uniti del fine e della collaborazlone si avrebbc soltanto se il Defensor o incuti e il Promotor iustitiae considé­ rasse™ i loro prossimi e opposti fini come assoluti e 11 sdogllessero e scparasscro dalla loro connessione e subordinazione al comune scopo finale. d) L’aorocato d) Ma l’unità del fine, 1'Indirizzo verso il fine e l’obbligo della subordinazlone al fine nd processo matrimoniale debbono considérant e pondérais! con partlcolare atten­ de zlone a rlguardo dei consulente legale o; aooocato, di cui l'attore o il convenuto o il supplicante si servono, perché nessuno è più esposto al pericolo di perderli di vista. L’awocato assiste II suo cliente nd formulaic II libello intioduttorio della causa, nel determinare rettamente l’oggetto e 11 fondamento della controversia, nel mettere in rilievo i punti dedsivi del fatto da giudlcare; gli indica le prove da addurre, I document! da esibire; gli suggerisce quali testi mon! slano da induire in giudizio, quail pantl ndie deposlzioni dei testi siano perentori; durante il pro­ cesso Ιο aiuta a valutare glustamente le eccezioni e gli argomenti contrail e a confutarii: In una parola, raccogUe e fa valere tuito dô che puô essere allegato in favore della domanda del suo patrocinato. In questa molteplice attività l’awocato puô ben porre ogni studio per oltenere la vittoria alla causa del suo cliente; ma In lutta la sua azlone non deve sottrarsl all'unlco e comune scopo finale; lo scoprimento, I’accertamento, 1’affermazlone legale della verità, del fatto oggettlvo. Vol qui present!, insigni giuristi e integerrimi difen­ sori del foro ecclesiastico, ben sapete come la consapevolezza di tale subordinazlone deve guidait l’awocato nelle sue riflessionl, nd suo! consigll, nelle sue asserzioni e nelle sue prove, e come cssa non solo lo premunisce dal costruire artlfldosamente e dal prendere a patrocinare cause prive di qualsiasi serio fondamento, dal valersi dl frodi o d’lngannl, dalTinduire le parti e I testimoni a dépure il falso, dal ricorrere a qualsiasi ultra arte disonesta, ma lo porta anche positivamente ad agire in tutta la serie degli att! del processo secondo i dettami della coscienza. Al supre­ mo termine della verità da far rifulgere è necessario che convergano tanto l'opéra deD’awocato, quanto quella del Difensore del vincolo, perché ambedue, pur movendo da punti opposti per fini prosslmi diversi, hanno da tendere al medeslmo scopo finale. 1944 OCT 2 aU’abile argomentazlone una forzn créatrice del diritto, corne l’ha il vittorioso combattlmento In una gara. La stessa conslderazione dell’incondizlonato obbiigo ver­ so la verità vale anche nel caso del seinplice procedimento informative in seguito alla domanda per sciogllmento del vincolo, L’istruzione délia causa nel foro ecclesiastico non prevede l’intervento di un patrocinatore legale dei suppli­ cante; ma è un naturale diritto di quest'ultimo di valcrsl, per suo conto, del conslgllo e dcU’assistenza dl un glurista nella redazlone c nella motlvazlone della supplica, nella scelta e presentazlone del testimoni, nel superamento delle soprawenlenti dlfficoltà. Il consulente legale o l’awocato puô anche qui mettere in opéra tutto il suo sapere e la sua valentia in favore del suo cliente; ma anche in questa attività estragiudiziale egii deve rlcordorsi dcU'obbiigo che lo lega al servizio della verità, della sua sottomissione al fine comune e della parte che ha da complere ne! comune lavoro per II conseguiinento di questo fine. Da quanto abblamo esposto appare manifesto come, nella tnittazlone delle cause matrimonlll nel foro eccle­ siastico, giudice, difensore del vincolo, promotore di giustizia, awocato debbono fare, per cosl dire, causa comune e insjeme collaborare, non mescolando l’ufficlo proprio dl ciascuno, ma in coscientc e voluta unione e sottomissione al medesimo fine. e) Le parti, i testimoni, i periti e) È superfluo di aggiungere che la medesima legge fondamentale —Indagare, rendere manifesta e far valere legalmente la verità— obbliga anche gli altri partecipanti al processo. Per assicurare 11 raggiungimento di tale scopo viene loro imposto il gluramento. In questa subordinazlone al fine essi trovano una chiara norma per il loro orientamento Interno e per la loro azione estema, e ne attlngono slcurezza di giudizio e quiete della coscienza. Né aile parti, nè ai testimoni, né al periti è lecito di costruire fatti non esistentl, dare agi! esistenti una infondata interpre/tazione, 283 negarli, confonderli od offuscari!. Tutto ciô contrasterebbe col servigio da prestarsl alla verità, cui obbligano la legge dl Dio e il gluramento dato. D processo matrimoniale nel suo ordina mento e subordlnazione al fine universale della Chlesa, la salute delle anime 3.—Abbracciando ora con la mente il glà detto, il nostro pensiero vede palesemente come il processo matrimoniale rappresenta una unità dl fine e di azione, nella quale i slngoli partecipanti debbono csercltare il loro partlcolare ufficio in reciproco coordinamento e in comune ordinamento al fine medesimo; a somlglianza dei membri di un corpo, che hanno bensl ciascuno la loro propria funzione e la loro propria attività, ma al tempo stesso sono reciprocamcnte coordinati e insieme ordinati al conseguimento dello stesso scopo finale, che è quello dell’intero organismo. Tuttavia questa conslderazione intoino ail'Intima na­ tura del processo matrimoniale rimarrebbe incompleta, se non si desse uno sguardo anche ai suoi esteml rapport!. Da qui apparisce che cosa si debba pensare del principio Il processo matrimoniale nel foro ecclesiastico è una purtroppo non di rado atfermato o in fatto seguito. DUarrua. rd. Marietti, Torino, xozS; della eotnaaendevote open, tn dt» volumi. del Canonico Prof. G. Milamksb, 4 Mitodna e Stona dfüa PU»e> tia, Treviso, 1834-85: della Slaria drlia Paiawo del P. Rvu Λμαμ, S. I., tradotla, con aggiuate per I'lulia. dal P. Valle, S. L, Marktti. Tori­ no, 19x3; e del Manvxb J» Siona AgUa PedafOfra del RR. D. C. Dean e P. C. Tmtomi, S. I., cd. Paravia, 1935. 2258 Sarù di non poca utllità il suggerimcnto di far svolgere dai Seminarist!, in forma di Iezioni —a studenti dl scuole medie superiori, a persone coite e a circoli dl cultura— alcune di quelle tes! studiate nel corso filosoflco che più si oppongono agi! errori contemporanei (p. es.: la spiritualitû, l'immortalltà, la libertà dcU’anlma umana, il fine dell’uomo, la legge morale e la sua saïulone, ecc.). Del pari si procurcrà di far discutere 1 Seminaristl tra loro, sotto la direzione del Professore, sui metodi più adatti per presen tare e per dimostrare efficacemente tali veri tà, abituandoli a utuizzare in pratica quanto banno appreso in teoria. IL—Corso teologico Si istiluisca un corso pratico di Catechetlca, con spéciale riguardo aU’insegnamento religioso per gli alunni delle scuole. Più che di istituzione, si dovrebbe pariare dl valorizzazione e specificazlone del corso di Catechetlca, che è già inclusa nella Teologia Pastorale. Pertanto, delle quattro ore destinate alla Pastorale due verranno assegnate alla Catechetlca. I giovanl teologi svolgeranno per iscritto e oralmente argomenti di Teologia che hanno attlnenza con la Cate176 chetlea, non solo a modo di/ omella e di splegazione del Vangelo, ma anche in forma dl Iezioni a studenti delle varie scuole, sotto la guida del Professore, e discuteranno sul miglior metodo d'Impartlre tali Iezioni. Occorrerà Inoltre introduire, quando non fossero In uso, esercitazionl pratiche di insegnamento catechislico (cfr. C. I. C. can. 1365 § 3) —oltre che in qualche Parrocchla— in una scuola (pubbllca o privata) o nelio stesso Seminario. Per esempio 1 giovanl del quarto anno di Teologia potrebbero tenere qualche lezione agli alunni di Liceo, sempre Îierô sotto la guida del Professore di Catechetlca che, alla ine del corso teologico, darà 11 suo motivato giudizio sulia idoneità e sulia attiludlne de! singoli seminaristl ali'insegnamento della Religione nolle scuole. • · · Si noti bene che nelle esercitazionl scritte e orall, sla durante il corso filosofico sia in quello teologico, si deve mirare alla parte positiva, cioè a stabilire cniaramenle e solidam ente la verità, evitando polemiche Inutili c tanlo più le invettive nel confutare erronee dottrine. Si persuadano 1 giovanl leviti che l’insegnamento della Religione non è soltanto l’insegnamento della più nobile delle scienze, ma è la trasmissione del verbum vitae, che U Signore farà fruttificare nel cuore degli ascoltatorl. Non è quindi un semplice compito dl dottrina, cui basti la preparazione scientiflca, ma è soprattutto un apostolato, per il quale è indispensable la grazia di Dio e la coopcrazione del buon esempio da parte dcll’insegnantc. Non dubitiamo che le norme contenute nella présente verranno applicate a comlnciare dal prossimo mese di gennaio; gradkemmo tuttavia un cenno di assicurazione al riguardo. Con sensi di particolare ossequio mi professo dell'Eccelienza Vostra Reverendissima devmo per servirLa.—G. Card. Pizzardo, Prejetlo. E. Ruffini, Segretario. Ada. M. G INNETTI ia ApcIL 19 (1946) 40-41. ANNUS 1945 1812 1945 IAN 2. SANCTA SEDES, DECLARATIO. PART.· quibus innititur pactio politica «sinistra CATTOLICA» VULGO IN ITALIA APPELLATA, DECLARANTUR CONTRARIA DOCTRINAE AB ECCLESIA CATHOLICA PROPOSITAE Principia Per rispondere alie moite domande cbe in proposito cl vengono rivolte siamo autorizzati a dichiaraie che 1 prin­ cipii e le lendenze della cosidctta «Sinistra Cristiana», nonostante questa ultima sua qualified, non sono conformi agli insegnamentl della Chiesa e quindi coloro che li promuovono non hanno diritto di pariare come rappresentanti dei pensiero cristlano e tanto meno di pretenoerc che quel cattolici, I quali vogliono il vero bene nel popolo, debbano aderire al loro movimento. • Perfice maaoe 20 (1945) 115. Ada. Haec declaratio publici hir le facta eat apud L 'Oeaerratore Romano diei 2 Un. 1945 iteruæque confirsata ab ipso folio periodico diei 6 Mail 1945: «Alla da più parti rivoltaci. se cioé dopo la nota apparsa sul nostro gioroalo 2 goncaio 1945. Ia posiriono della ccridatta «Sinistra Cristiana» noi riguardi dolia Chiesa eia di fallo modificata, siamo in grado didlchiarare che la delta nota resta tutiora in pleno vigore». rici del suo Ordine dopo finito in terzo anno di Teologia resta in vigore eselusivamente per quel chierici che, finito il terzo anno di Teologia, abbiano almeno l’età di ventisei anni compluti, ferme restando anche in questo caso le altre conaizioni stabilite nei relativi Rescritti che rilascerà questo Sacro Dicastero. Pregandola di un cortese soliecito riscontro, con tutto rispet to ml professo della Patemità Vostra Revma devo­ tissimo—Fr. L. H. Pasetto, Segretario. • Magistro Generali O. P.. Prot. N. 2041/45: AOP S3 (1945) 8. 1814 1945 IAN 20.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· Non probantur novi usus in perficiendo ritu offertorii missae lntroducti Dic 20 lanuorii 1945 Excellentissime et Reverendissime Domine, Petitioni Ex­ cellentiae Tuae Reverendissimae diei vigesimae quintae Augusti elapsi anni, qua ab hac Sacra Rituum Congrega­ tione petebas utrum quidam usus recenter in aliquibus ec­ 1813 clesiis introducti sustineri possint: videlicet: 1) Tempore Offertorii In Sacrificio Missae, duo ministri 1945 1AN 15. SC RELIGIOSORUM, INDULT. PART.· inservientes, ad latera altaris stantes, in altum elevant oblationes pecuniarias In sportulis collectas, et illas, simul Facultas admittendi ad ordinem presbyteratus post ac celebrans hostiam, offerunt. TERTIUM ANNUM THEOLOGIAE LIMITATUR 2) In religiosa quadam domo, tempore Offertorii In Missa, Sorores in processione ad altare appropinquantes, Roma, 15 Gennaio 1945 hostiam ct vinum Sacerdoti offerunt, et dum ille oblata offert, religiosae orationem Offertorii cum celebrante la­ Reverendissimo P· Generale, Per benigno incarico dei tine recitant. Sacra Haec Congregatio, omnibus mature S* Padre nell’udlenza del giorno 8 corrente, mi reco a perpensis respondendum consult: f.remura comunicare alla P. V. Revrtia che la concessione «Praefatos usus omnino tolerari non posse» attaLe di nmmeltere ali‘Ordinario ne sacerdotale I chle2259 2260 IMS UN 25 SC CONCILII - STUDIORUM, STATUTA SEMINARIORUM Quae dum Excellentiae Tuae significo, omnia fausta in Domino ndpiccatus, permaneo Excellentiae Tuae Reve­ rendissimae addictissimus. • Ordinario S. Ludovic! in S. F. A. S., Prot. N. S Ô2/44: e foliieeiunS. C. Rituum. 1815 1945 IAN 25.-SC CONCILII, INDULTUM. PART * Facultas datur imponendi tributa extraordinaria SUPER BENEFICIA ECCLESIASTICA AD SUBLEVANDAM EGES­ TATEM OECONOMICAM CLERI ET SEMINARIORUM ITALIAE Quinto mal préoccupa ta delle estreme condizionl di disagio, to cui versa Ia maggior parte dei Clero secolare e dei Seminari dioceunl d’Itulia, a causa delle gravi contingenze econo ml che itlmli, questa Sacra Congregazione dol Concilio, a necessario complemento delle procedenti prowidenzc finora disposte —le quali, com‘è owio, dovranno ri manere inalterate—, rltieae iuo dovere adattnrnc delle ulteriori, onde alleviare, per quinto è possibile, almeno le pits gravi sofferenze ed i bisogni più Impellenti dei Clero stesso. A tale scopo questa Sacra Congregazione, con la sovran i e benigna approvazlone del Santo Padre, concede agli Eccdii Ordinari diocesanl d’italia la facoltà d’imporre moderate peniiofll o di elevare adeguatamente le glà imposte, sia in de naro che in generi, sui redditi dei benefici, vacanti o pieni, che ifcino meglio prowisti, specialmente se dl tal natura che i bro proventi, nell'attuaie rialzo dei valori economic!, sinuo renuti senslbllmente ad aumentare. Siffatto prowedimento, come di dovere, non potrà essere adottato se non dopo aver lentiti i bénéficiât! aventi intéresse o, in loro difetto, i rela­ tivi omministratori interinali, nonchè dopo aver ottenuto 11 parere favorevole del Consiglio amministrativo diocesano. Questa facoltà ha la durata di un quinquennio, da inlziarsi con l'esercizio economico testé decorso dei 1944 e da chiudersi con quello dei 1948; salvo, se dei caso, durante il quinquennio itesso, la revisione annuale delle pensioni medesinie. In pari tempo ed in relazione alla suddetta facoltà questa Sacra Congregazione concede agli Eccmi Ordinari anche Paî­ tra di erogare il rica va to delle menzionate pensioni tempora­ nee a favore dei Clero bisognoso, anche congruato, e dei Se­ minari diocesan! che si trovassero in maggiori strettezze finanziarie. Analogamente, tale erogazione verra decisa e de­ terminata previo parere favorevole del Consiglio amministrativo diocesano e confer ma ta di anno in anno. Entro, poi, U mese di maggio di ciascun anno, a cominclare dal proMlmo maggio 1945, gli Eccmi Ordinari invieranno a questa Sacra Congregazione un particolareggiato resoconto, tanto delle pensioni in tal modo imposte, quanto delle rela­ tive erogazloni fatte. Considerato lo scopo cosl altamcnte caritativo dei prowe­ dimento, questa Sacra Congregazione nutre ferma fiducia che U Gero meglio prowisto d Italia, * mentre indubbiamente sta oreggiando col Laicato In tante benefichc iniziative a pro deDa maturata Nazione, accetterà di buon grado anche il sacrificio che ad esso s! chicde per ! Confratelli più bisognosi. D’altra parte gli Eccriii Ordinari diocesan! cerchcranno di attnarc tali dlsposizloni con la miglior volonté e sollecitudine che per Loro si possa e che la tremenda realtà Invoca, incendo Mprattutto opera di esortazione e persuasione e servendosi delle itraordinarie facoltà ricevute con quelle discrezione cd equanimity cbe tanto Li distingue. Roma, 25 gennaio 1945.—F. Card. Marm . aggi, Prefetto. G. Bruno, Segretarto. • Ordinariis locorum Italiae: Perfice munus 20 (1945) 114-1 IS. 1816 1945 IAN 25.-SC STUDIORUM, NORMAE. PART.· Statuta seminariorum regionalium italiae Regolamento organico per i Ponti/ici Seminari Regionali d’Italia h I Art 1 ——Π personale dirigente (Rettore, Direttore Spi­ rituale, Vlcerettore, Economo, Prefetto d Ordine) è assun­ to con 1’onorarlo stabilito nella tabella A. Art 2—Π Rettore e il Direttore Spirituale sono iscrltti tu ruolo dal glomo della loro assunzione. Invece 11 Vicerettore e 1’Economo sono assunt! in prova per un anno; se pol sono conformati nel loro ufflcio, vengono Iscrltti In ruolo con decorrenza dal glomo della loro assunzione. I Prefettl d’Ordine sono assimilât! al Vicerettore. Art. 3—1 Professori sl disHnguono in Ordinari, Straor2261 n. 1815-1810 dinari e Incarlcati, Gli Ordinari e Slraordinari sono Iscrittl in ruolo con l’onorario stabilito nella tabella A. I Professori Incaricati non sono In ruolo e ricevono una retribuzlone annua, computata secondo i criteri stabiliti nella tabella B, Art 4—Per divenire Professore Ordinario è indispen­ sable avere impartito l’insegnamento in un Seminario Regionale almeno per un periodo dl tre anni, in qualité di Professore Straordinario. 11 Professore Straordinario, dopo tre anni di insegnamento, se, a giudizio della Sacra Congregazione, ha dimostrato di avere tutte le necessarie qualité morali, sclcntifiche e didattiche, e di essere idoneo a tener ia disciplina nella scuola, è dalla stessa Sacra Congregazione promosso Professore Ordinario. Art. 5—§ 1. Per essere nominato Professore Slraordinarlo occorre che il candidato: a) sia fomito di congrui titoli di studio; b) abbia la commendatizia dei proprio Vescovo, che ne assicuri le ottime qualité morali; c) non abbia oltrcpassato 11 45° anno di età e sia di sana costltuzione fislca. § 2. II Professore Straordinario che dopo 3 anni di insegnamento non viene giudicato meritevole della promozione, di cui all’articolo precedente, è considerato dimlssionario, a meno che ia Sacra Congregazione décida diversamente. Art. 6—§ 1. Le cattedre di ruolo per la Teologia, a norma della tabella C, sono le seguenti: 1) S. Scrittura, 2) Teologia Dogmatica, 3) Teologia Morale e Diritto, 4) Storia e Patristica e Arte Sacra. Esse comportano un minimo dl 10 ore settimanali ed un massimo di 12. § 2. Le cattedre di ruolo per il Liceo Filosofico, a nor­ ma della tabella C, sono le seguenti: 1) Filosofia e Storia della Filosofia, 2) Italiano (Latino o Greco), 3) Latino e Greco, 4) Scienze. Esse comportano un minimo di 12 ed un massimo di 15 ore settimanali. § 3. Le cattedre di ruolo per il Gininasio, a norma della tabella C, sono le sequenti: Quattro di materie letterarie e una di scienze. Esse comportano un minimo di 18 ore settimanali. § 4. Se un determinato insegnamento comporta un nu­ mero di ore settimanali inferiore al minimo fissato nella tabella C, viene asse gnato per incarico. § 5. Gli insegnamentl delle seguenti discipline sono affidati per incarico: 1) Teologia Ascetica e Mistica, 2) Liturgia, 3) Teologia Pastorale (Catechetlca, Azione cattolica, Missiologia e Amministrazione ecclesiastica), 4) Sacra Eloquenza, 5) Religione, 6) Botanica e Zoologia, 7) Anatomla e Fisiologia. § 6. I seguenti insegnamenti verranno impartit!, per incarico, fuori orario: Musica e Canto, Educazione tisica, Servizio sanitario. Le Iezioni di Sacre Ccrimonic e di Urbanité sono tenute da qualche membro della Diiezione» senza particolare retribuzlone. Art. 7—11 Prefetto degli Studi, qualore sia distinto dal Rettore, è considerato Professore Ordinario anche se non raggiunge 11 numero di ore prescrltte. Art. 8—§ 1. I Professori Incaricati sono nominati «ad annum». L’incarico si ritiene confermato se non viene disdetto entro il mese di agosto. § 2. I Superiori non possono avere incarichi di Insegna­ mento. Qualora venissero invitati dalla Sacra Congrega­ zione ad assumere temporaneamente una cattedre, riceveranno un compenso da determinarsi volta per volta dalla medesima S. Congregazione. § 3. I Professori di ruolo non possono avere incarichi d’insegnamento se non in casi eccezlonall e non oltre 3 ore settimanali. Art. 9 —I Superiori ed 1 Professori iscrittl in ruolo non possono assumere impegni fissi fuori dei Seminario. Art. 10—Gli onorari, di cul alie tabelle A o B, devono essere corrisposti, tanto al personale dirigente che Inscgnante, dall’Amministrazione dl ciascun Seminario in dodiceslmi, cioé a rate mensiii, ii glomo 16 di ciascun mese. 2262 n. 1810 SC STUDIORUM, STATUTA SEMINARIORUM ITALIAE 1045 ΙΛΝ 25 Tadblla A Art. 11—j 1. Ai Superiori e ai Professori dimoranti in Saninaria spetta, a tenore della tabella A, il rimborso dei contributo perii vitto, qualora si assentlno dal Pio Istituto: Retributione annua dei Reomi Superiori e Professori dl ruolo a) Durante 11 periodo delle grandi vacanze, dal giomo in cui potranno lasciarc il Seminario ai giomo in cui doOnorario Onorario Vitto vranno rientrarvi; (vitto flumen- in ragio- Totale Qualifier non com ­ tato dei ne di L. ddla persona b)Durante le vacanze regolamentari dl Natale e di preso) 210 % 1000 Pasqua. menslli 5 2. Il rimborso di cui al § 1 verra effettuato anche nel caso di assenzc straordinarie verificatesi durante Panno scolastico, se siano prollungate oltre 15 giorni continuati vi Rettore....................... 7.000 21.700 12.000 33.700 per ragionl riconosciute dalla Sacra Con gregari on e. Dlreltore Spirituale. 5.000 15 500 12.000 27.500 i 3. I Professori sono considerati dimoranti in Seminario se vi abitano settimanalmente per plù di tre Kloml, anche Viccrettore ed Eco­ non contlnuativi. Per le presenze minori dovrà essere nomo.................. 4 500 13.950 12.000 25.950 corrisposta una quota da stabilirsi nei singoll casi. Professore Ordinario. 4.750 14.725 12.000 26.725 H- Ai Superiori e Professori sono dovute dall’AmmlniProfessore S Ira ordi­ strazione dl ciascim Seminario le spese di viaggio e di trasnario................... 3.750 11.625 12.000 23.625 porto dei bagagll sol tanto all’atto della loro assunzione e quando fossero trasferitl d’ufficio. 12.000 23.625d Prefetto d’Ordine .. 3.750 11.750 Art. 12—Ha diritto di essere collocato a riposo e di conseguire la pensione 11 personale di ruolo appartenente al Annotationi: clero secolare, che si trovi in una delle seguentl condlzlonl: 1. Gli onerari sopra indicati vengono aumentati di L. 1.500 per ogni quinquennio, fino ad un masslmo dl quattro quin­ a) Abbia raggiunto PeU di 65 anni e abbia compiuto quenni. almeno 20 anni d’insegnamento o d’ufficio; owero abbia 2. II contributo mensile per i) vitto vlene Internment© compluti 35 anni dl servlzio qualunque ne sla l’età; versato dal Personale convivente In Seminario al! * Araminib)Dopo 20 anni di servlzio sia divenuto inabile a strazione dei Seminario stesso, salvo i rimborsl di cui all’art. 11 del présente Regolamenlo Organico. continuare 11 servlzio stesso per infermità non dipendente dall’esercizio delle proprie funzioni; e) Sia divenuto inabile al servlzio per Infermità di­ Tabella B pendente dall’esercizio delle proprie funzioni, qualunque sia la durata dei senizio prestato; d) Dopo 20 anni di senizio sia stato dispensato o Retributione annua degll incarichi comunque privato d’ufficio delPimpiego per soppressione d’ufficio o per riduzlone d'organico o per altri motivi di­ versi dalle dimissioni. Discipline Discipline Discipline teologiche del Liceo del corso Art. 13—E’ valu tab II e a gli effcttl della pensione lo sti­ fllosofico ginnasiale pendio, compreso 11 vitto, con esdusione di ogni altra retriburione fissa o variabile, permanente o temporanea. La mlsura della pensione è la seguente: 1. Per 1’Insegnamento di 1.240 1.550 un’ora settimanale. 1.860 a) Per il personale che abbia compiuto 35 anni di servlzio rinlera pensione; 2. Per 1'insegnamento dl una disciplina che b)Per 11 personale, dl cui nei casi contemplati nell’art. comport! pio ore 12, tanti trentacinquesimi della pensione intera quanti settimanali: sono gli anni dl servlzio effettivamente prestali. 1.240 1.550 a) per la prima ora. 1.860 Art. 14—H personale, che cessi dal servlzio perché inabile a continuarlo a causa di malattla, o per soppressio­ b) per ciascuna ora ne d’ufficio, o per riduzlone d’organico, senza avere com­ 930 1.2-10 oltre la prima.... 1.550 piuto i 20 anni dl senizio, ha diritto ad un'lndennità per ima volta tanto. Annotationi: L’indennità per una volta tanto è pari ad un dodicesimo 1) Se I'incarico comprend© discipline differenti, la prima dell’ultimo stipendio annuo per ciascun anno dl servizio. ora dl ciascuna dl esse vlene retribuita a norma dei n. 2, a), La frazione dl anno è computata come anno Intero. 2) Se I’incarico è conferi to ad un Professore di ruolo. tutti e singoU i suddetti compensl sono diminuit! di L. 620. Art. 15—§ 1. Π personale dl ruolo scade daU’ufficio al termine dell’anno scolastico In cui comple il 65® anno di età. 3) Sono da considernrsi e du retribuirsi corne le discipline letterarle: J 2. Rimane In facoltà della S. Congregazlone dl tratla Musica e il Canto, per il cul Insegnamento non eslste tenere in senizio, a termini prorogabili di anno In anno, una cattedra dl ruolo, qualunque sla 11 numero delle ore che fino ad un masslmo di anni clnque e cioè fino al 70® anno, e&so richiede. chl, pur avendo conseguito 11 diritto di andare in pensione, è ancora in grado di dlslmpegnare regolarmente l’uffido. In questo caso egli, se ha effetuato II riiascio, dl cui alTabella C 1’art. 12, per 35 anni, riceve Tonorario senza alcuna ritenutx Ore ultimanail dl icuola per le singole caltedre Art. 16—Nel caso di volontarie dimissioni, 11 personale ha diritto alia restituzione dei rilasci fatti per la pensione. I.—CaTTEDRE DI RCOLO PER LA TEOLOGIA. · Caltedra dl Sacra Scrillura.· ore 10. 1, Art. 17—Nel computo degll anni di senizio non si tiene S. Scrittura: Introdurione generale (3 ore settlmanali nel conto dei periodi passatl in aspettativa per motivi di fa· 1. anno). mlglla, o per servirio militare, o in senizio di supplenza. S. Scrittura: Lingua ebralca (1 ora settimanale nel 1· anno). Agli effetti della pensione, lone, nel nd calcolo complessivo dei S. Scrittura: Lingua greco-bibUca (1 ora settimanale nel senizio e dell’età, la frazione di tempo che. eccede HH i sci H __ I mesl, 1. ® anno). sl considera per un anno Intero, altrimentl sl trascura. S. Scrittura: Introduzlone speciale (2 ore settlmanali nel 2. ·. 3.· e 4.· anno). Art. 18—11 personale di ruolo appartenente al clero secolare, per conseguire la pensione è tenuto ad effettuare S. Scritturn: Esegesi (2 ore settlmanali nel 2.·, 3.· e 4.· anno). sullo stipendio che percepisce, compresa la valutazlone dei S. Scrittura: Spiegazione del Salm! (1 ora settimanale nel vitto, 11 riiascio del clnque per cento. 3. · e 4.· anno). · 2. Caltedra dl Teologia dogmatica: ore 10. Art. 19—Non oltre 11 15 ottobre di ogni anno si spedlranno tre copie del ruolo alla S. Congregazlone, una delle Teologia dogmatica fondamentale (5 ore settlmanali nel 1· anno). quali sarà restituito al Seminario con 1’approvazione. 2203 2264 IMS FEB 2 SC STUDIORUM, LITTERAE DE RECTA INSTITUTIONE ALUMNORUM η. 1817 e dl santlficazione delle anime, una tra le principali cure dl coloro che ne sono responsablli, è certamente quel la dl ben prcpararli a corrispondere degnamenle aile intenzlonl della Chiesa nel prescrlvere, ai chierlcl in sacris, Il compimento dl quella parte délia sua preghiera pubbllca, che è detta Ul/icio Divino. È vero che la preparazione immediata alla recita consapevole e degna dei Divino Ufficlo puô compiersi in un periodo dl parecchi mesf, durante I quali il novello Suddiacono ha modo dl addestrarsi convenlentemente, acauistando abitudlni santé e insleme solide e slcure, cost da non essere poi mai abbandonate per tutto 11 corso della vita. Ma questa preparazione saré tanto plù efficace se si radicheré nel seminarista, anche se ancora lontano dagli Ordini Sacri, una grande stima di cosl sublime preghiera. Pertanto gli educatori delle speranze della Chiesa sl industrieranno di fare apprezzare il S. Breviario, splegandone ed lllustrandone le molteplici parti: Salmi e altri brani della Dlvina Scrittura, antlfone e responsori, inui e II.—Insegnamenti per incaric.o nella Teolooia. orazioni, lezioni del Santi Padri e vite dei Santi. Ottime 1.· Teolooia ascetica e mlstica (1 ora settimanale nel 3.· e considerazloni suggeriré altresi 1' ordine liturgi co, · anno). 4. che svolge davantl aU'occhio e al cuore dei Sacerdote i 1· Teologia pastorale (Catechetica, Azlon e Cattolica, Misprofondl mlsteri ed i mirabili awenimenti della Redenifologia c Amminlstrazionc ecclesiastica) (1 ora settimanale zionc, con al centro Gesù, il dolcisslmo Redentore, a cui nel 1.·, 2.·, 3.· e 4.· nnno). fanno corona la sua e nostra Madre Celeste, gli Angeli e i 3. » Sacra Eloqucnza (1 ora settimanale nel 2.° anno). Santi. Ma soprattutto la dignité del Divino Ufficlo risulta 4? Liturgla (1 ora settimanale nel 2.·» 3.· e 4.· anno). dalle sua altissime finalité, essendo esso totius Ecclesiae oox una come lo chiama S. Agostino x, la preghiera uni­ III.—Cattedre di ruolo per il liceo pilosofico. sona dl tutta la Chiesa, la quale, per mezzo dei Sacerdoti, 1.· Cattedra di Filosofia: ore 15. degnamente adora, Ioda, ringrazia, proplzla e supplica Filosofia (e Storia della Filosofia) (5 ore settlmanali in Iddio per tutti i suoi figli e per tutta Vumanité. ciascuno degll anni 1.·, 2.· e 3.°). Dal che si vede quale doviziosa fonte di grazia e santità 2. · Caltedra *d Italiano: ore 12. Italiano (4 ore settlmanali in ciascuno degli anni 1.·, 2.® e 3.·)· sia per la vita sacerdotale 11 Divino Ufficio. In esso infattl la fede è alimentata dai grandi mlsteri che via via nelTanno 3? Caltedra dl Latino e Greco: ore 15. Latino (3 ore settlmanali in ciascuno degll anni 1.®. 2.· e 3.·). Hturglco vengono commemorati e celebrati; la speranza è Greco (2 ore settlmanali per ciascuno dei tre anni). rawlvata dalle frequenti e commoventi espressioni dl 4.· Cattedra dl Science: ore 14. fiducia, che erompono dal Salmi e dall’esempio conforta­ tore dei Santi; soprattutto la carità viens ridestata inMatematlca (2 ore settlmanali in ciascuno degll anni l.°, · e 3.·). 2. cesantemente dal sentiment! di viva contrizione, dl santo timore filiale e di puro amore dl Dio e della sua santa Flslca (2 ore settlmanali In ciascuno degli anni 2.® e 3.·). leggc, onde riboccano i passi della Sacra Scrittura e tutto Chimiea e Mineralogia (2 ore settlmanali nel 1.® anno). 11 complesso dei Breviario. Geologia e Geogratia fislca e an trop. (2 ore settlmanali nel 3.· anno). Pertanto Fora consacrata a questa preghiera, tutta pro­ pria dei Sacerdote, dovrebbe essere 1’ora di elevazione IV. —LsSEGN AMENTI PER IN CARI CO NEL LICEO FILOSOFICO. della mente e dei cuore alie cose cclcsti e di filiale con­ 1.· Religione (2 ore settlmanali nel 1.® anno; 1 ora settimanale versazione con Dio; dal quale intimo οοΐΐοφιΐο il Sacer­ in ciascuno degli anni 2.® e 3.·). dote non dovrebbe uscire senza sentirsi plù ricco di grazie 1' Botanica e Zoologia (1 ora settimanale nel 1.® anno). celesti, plù illuminato nelia mente, più generoso nelia 3? Anatomla e Fisiologia (2 ore settlmanali nel 2.® anno). volonté, più pronto al compimento dei doveri. Allora, nonchè considerame la recita come un peso, esclamerebbe V. —Cattedre di ruolo per il Ginnasio. egli pure con S. Agostino: Psalterium meum, gaudium Teologia dogmatica speciate (5 ore settlmanali nel 2.·, 3.· e » mao). 4. · 3, Caltedra dl Teologia morale e Diritto: ore 12. Teologia morale fondamentale (4 ore settlmanali nel 1.· nnno). Teologia morale speciale (4 orc settlmanali nel 2®, 3· e V anno). Diritto pubblico ecclesiastico e Introduzione al Diritto Cano­ nico (2 ore settlmanali nel 1· anno). Iitituiionl di Diritto canonico (2 ore settlmanali nel 2·, 3. · e 4.· anno). 4. · Cattedra dl Storia: oro 12. Storia ecclesiastica con Archéologie (2 ore settlmanali nel I. ‘snno; 2 ore settlmanali nel 2.·, 3.· e 4.· anno). Patristica (1 oru settimanale nel 1.· c 2.® anno). Storia Civile nel Liceo Fllosofico (2 ore settlmanali in claicuao degll anni 1.·, 2.· e 3.·). Arte Sacra (1 ora settimanale nel 1.· nnno). Quattro Cattedre di materie letterarie (Italiano, Latino, Greco, Storia e Gcografla): ore 18 per ciascuna Cattedra. Uni Cattedra di Matematica e Scienze: ore 18. VI. —Insegnamentt per incarico nel Ginnasio. 1. Religione (2 ore settlmanali in ciascun anno). 1 Lingua moderna (2 ore settlmanali in ciascuno degll anni ·, 4.·, 5.·). 3. 1 Disegno (2 ore settlmanali in ciascuno degll anni 1.·, 2.®, 3.·). .Volor Ai suddetti inscgnamentl vanno unite tutte quelle oerdUuionl ed assistenzc agi! alunni che sono richieste dalla natura delle singole discipline (p. es. cors! tri mes trail o semestrali integrativi, soluzione dei caso morale, dispute fuori cnrio, correzlone dei compiti e dei concorsl, esperimentl scientific!). Si prescrive a tuiti coloro ai quali spetta, la /edele ossernrua dei présente Rcgolamento Organico. Palazzo S. Callisto, 25 gennalo 1945.— // Prefetlo: Card. G. Pizzardo.—It Segretario: Mons. E. Ruffini. Roma, dal * Or dinarili locorum Italiae: e folii· ab ipsa S. C. Studiorum editis. 1817 1945 FEB 2.-SC STUDIORUM, LIT. CIRC. PART.· De recta institutione alumnorum seminariorum et DE PROFICUA RECITATIONE OFFICII DIVINI Reverendissimo Signore, Nell'opera per la formazione degli alunni del Santuario alla vita sacerdotale, vita santa 2265 meum! Orbene, ad ottenere sl opportune dlsposlzioni e salutari effetti, devono concorrere tutti coloro che, in oualilà dl Superiori o Professori, hanno l’alta missione della dlretta educazione degll alunni del Santuario. II Professore dl Teologia Dogmatica, procurando ai giovanl una cognizlone sempre più approfondi ta dei dogmi» come, In generale, pone basi slcure per una pieté soda, cosl, in partlcolare, nell'esposlzione della dot trina, tra le fontl del dogma, traendo opportunamente partito dalla Sacra Liturgie e quindi anche dalFUfficio Divino, ne metterà in valore U pregio, ricordando che esso» insleme con la santa Messa, è un richiamo continuo ed efficace aile grandi vérité della fede, secondo la sentenza dl S. Ce­ lestino I: Legem credendi lex statuat supplicandi 3. Il Professore dl Morale, pariando della preghiera e particolarmente di questa preghiera obbligatoria per 11 Sacer­ dote, pur segnando i glusti Hmitl, oltre i quali sl cadrebbe nelia colpa —perché si formlno cosclenze rette e suntamente splgliate— non manchi di inculcare che il Sacer­ dote, Puomo di Dio, non pud e non deve trattare col Signore dosando quasi il suo servlzio, ma deve essere pronto ad adempiere generosamente il sublime Incailco dl nregare per tutto il popolo cristlano; motlvo questo che puo essere rlpreso ancora megllo dal Professore dl Ascetics, 11 quale saprà additare il Breviario, comc glé abbiamo notato, come un grande mezzo di santlficazione per H Sacerdote. Parte precipua delFammaestramento dei giovanl Chlericl Intomo al Breviario, spetta. evidenlemente. al Profes­ sore dl Liturgla. Questi dedlchcrà cura partlcolare all’csposizione della storia e della strut tura de! Breviario romano. Anzlchè Insistere esclusivamente o anche prin1 la libntm Ptalmcrum ML 36.64. · Γ> ML y . * Iff}. BD »* 2266 SC STUDIORUM, LITTERAE DE RECTA INSTITUTIONE ALUMNORUM disagiate del giorno: l’esempio di S. Tommaso insegna che la preghiera non solo non è mai a detrimento dello studio, ma lo conforta, lo eleva, lo rende fccondo, cspccialincnte allorchè si tratta di studi sncri. Il prezioso insegnamento guldcrà il giovane anche per rawenirt, quando fatto Sacerdote, sarù tentato, per l’attivilà esterna in opere di apostolado, di rimandare la recita del Divino Ufficio aile ore più stanche della glornata, o a recltarlo in ambiente dl évidente dlssipazione, o ad accumularne più parti o a sbrigarsene con una recita affrettata. Fedele aile santé abitudlni dei Seminario e aile sa­ pienti indicazioni ricevute, rlcordcrù che appunto con la réci­ ta devota, attenta e dignitosa del Breviario, le sue fatiche apostoliche riusciranno fécondé. Infine spetterù particolarmente a chl dirige e forma spiritualmente le anime de! giovani Chiericl, l’alto com­ pito dl guidarli ad elevare Tora dei Breviario in un'ora di unione intima con Dio, e rcnderla uno degli clement! decisivl della loro formazione. La recita dei Breviario non è infatti e non deve essere un puro cscrcizio dl intelligenza e dl memoria, un vago ricordo di studi fattl o una semplice letton: essa è e deve essere una preghiera: la mente e 11 cuore del giovane levita devono nspondere a quanto egli legge, si da riportare dal Breviario una luce più viva di fede e un fuoco più ardente di amore divino. Perclù il Direttore spirituale si studierù di far compren­ dere al chiericl che il Divino Ufficio attua la iconoersalio in coelis» voluta dall'Apostolo 7. Terrù appropriate istruzionl sull’argomento e raccomanderù al chienci In sacris di sempre fondera insieme i due elementi cssenziall alla formazione sacerdotale —pieté ed azlone— e quindi dl porre a fondamento di una energica ed instancabile azione esterna una solida vita interiore. Esorterù i giovani a fare spesso convergere gli esami particolari e generali di coscienza sui compimento di questo sacro dovere. Raccomanderà di vedere nel Breviario la voce della Chiesa, di fare spesso la meditazione su brani o pensieri trattl dal Breviario; di avvezzarsi gradatamente alla triplice attenzione: materiale, letterale, spirituale; di variare le intenzioni col variare delle ore canoniche. II Rettore dovrà rivelare al giovani le grandezze e le Cosl avré cura di rappresentare al seminarlsta il Divino bellezze dl quel mirabile «corpus· di preghiere e di InsegnaUfficio (corne pol la santa Messa) In armonia con l’apostomenti, cosl atto ad ottenere che rtoeletur. per Ecclesiam lato, che dovrà essere il fruto spontaneo della sua vita multi/ormis sapientia Dei 11 risalto dato al periodi e Interiore. aile solennité Llturgia, il canto dei Vesprt domenicali Gié abbiamo accennato, ma qui Jnsistiamo di proposito, e festivi, 1’accuratezza dei canto gregoriano, le ufRelature sulla nécessité di preparare i giovani leviti ad un apostolato solenni eseguite in varie ricorrenze, debbono formare un generoso ed operoso. ambiente che attragga 11 chicrico a partecipare alia vita In questi tempi dl rivolgimenti straordinari, mentre della Chiesa orante, che commenti alia sua mente e al suo purtroppo si contano cosl numerosi gli indifferenti, i disocuore la wxr sponsae. Sarù solleclto il Rettore che la preghierientatl, 1 delusi, è necessario che il Sacerdote ricerchi e ra officiate colleltlva florisca, neD'anima di ognuno, in percorraognî via per aw i ci nare, Influire, sostenere, conpreghiera personale. Non pago delle apparenze, cercherà, vertire. Fortunatamente le conqulste non sono dlffIcili^nè con paterna dlscrezlone, di accertarsi se 11 novello Sudrare, ando il Sacerdote sia veramente Vuomo di Dio, dlacono ami 11 Breviario, ne apprezzi la svoriata ricchezza pleno cuore dell’amore di Dio, dello zelo della sua e ne gusti la multiforme bellezza. Seguirà e farà segulre gloria, e quindi della salvezza delle anime. clascun Suddiacono nelTademplmento di questo sacro dovere e avril in ciô uno degli elementi più sicuri (anche Glà in Seminario 11 giovane puù partecipare a questo se meno awertiti) per giudicare con sicurezza della pieté grande apostolato, offrendo, ad esempio, le Ore canoniche vera del giovane. sia per coloro che maegiormente hanno bisogno dell’asslstenza spirituale e delropcra sacerdotale, sla per le molteCi place qui ricordare le sapienti regole date da S. Car­ plid IstltQzioni c congregazionl che lavorano in questi lo nelle sue Admonitiones ad Clerum (c. 2, a. 12): «Horas campi, sia in generale per i Sacerdoti e per ΓAzione Cattodicite attente, pie, decore, supplicique mente, puro corde et lica che più da vicino collabora con il Sacerdote. Sarù, in casto corpore, non pigri, non somnolenti, non oscitantes, non mente vaga, non vagis oculis, non indecenti corporis Seminario, solo preghiera. che perô si ripercuoteré efflcastatu; rite, religiose, divinas laudes concelebrate, cantantes cemente nel futuro, rendendo più naturale, spontanea, In cordibus otslris Deo.» Questi santl richiaml, quasi eco vibrante nel novello Sacerdote l’attivité apostoiica, e delTesortazione della Chiesa di recitare 11 Breviario «pie, tanto più fruttuosa quanto più sostenuta e fomentata dalla preghiera. 11 Santo Breviario diventa In tal modo la forma attente ac devote» potranno, particolarmente nella parte esterna, servire di norma al Superiori, al quali anche in più efficace dell’Apostolato della preghiera, ancora di requesta azlone nobilissima spetta assistere, vigilare e, se cente lodato e raccomandato dall.Augusto Pontefice felioccorre, correggere il giovane perché si awezzi a dare cemcnte regnante, Pio XII. alVUfflcio Divino 11 tempo necessario, secondo le IndlChe anzl sapendosl glà unito a mlgliaia e migliaia dl cazionl llturglche, e a recltarlo In luogo conveniente c con Sacerdoti nel coro delle Iodi divine e nella implorazlone attegglamenlo anche esternamente dlgnldoso. Soprattutto delle grazle necessarie per tutto 11 popolo cristiano, 11 se1 Superiori non permettano mal che il Breviario sia sacri­ mlnarista proveré più vivo II senso della santa solidarieté ficato alie apparenti nécessité dello studio, con una reclsacerdotale e dell’impegno comune di portare le anime a tazlone nffrettata o spezzettata, né relegato aile ore più Cristo, e plù faeilmente farà tesoro de! molti eccltamenti che il Breviario présenta per accendersi l’anlmo dl ardore tiacn, Endtif. Sjmb. 159. · Cindart del 5 agoito 1941 [LE x6j33. * S’xçnwDO «tant libri. tn i million. Lntorao al Brevuno, che potnnao apostolico. E da questa amata preghiera quotidiana, me­ «were uttkneul· adibili od Saniaan, oltre qoelll <11 a prcpoùlo del Salditata e gustata fin dal Seminario con profondo senso di lerio. ToruUn» a racctxnx^iir: Fottkxa open del P. Caklo Wnxx, Π pletà, saprà 11 seminarlsta, fatto Sacerdote, attingere come Brrruno fpûgaia Uulmhaa al Pn>(u»ore dl Ulirgia (e a·. 18. Cancellarii S. R. E. officium per obitum Romani Pontificis non expleat: Apostolicarum tamen sub plumbo Litterarum per eum expeditio, vacante Apostolica Sede, suspenditur. Datarii vero ministerium per eiusdem Pon73 tlflds obitum omnino expirât u.f 19. Item per obitum Pontificis cessat munus Cardinalis Secrtlarii Status, eoque munere, Sede vacante, fungitur Praelatus S. Collegii Secretorius. Quod sl hoc officium iam vacaverit, vel ipsa Sede Apostolica vacante, vacare con­ tingat, eiusdem S. Collegii erit, aliquem ad illud, quamdiu scilicet Sedes Apostolica vacaverit, per pluralitatem suf­ fragiorum deputare. 20. E contra Cardinalis in Urbe Vicarii officium et Jurisdictio non exspirant morte Romani Pontificis. Quod si Ipsum Vicarium Urbis Sede vacante, e vivis decedere contigerit, ne Christifideles Urbis elusque Districtus ali­ quod inde accipiant in spiritualibus detrimentum, tunc exsistens Vlcesgerens, quamdiu Sedes vacaverit, omnes et singulas habebit facultates, auctoritatem et potestatem, ouae eidem Vicario pro exercitio officii Vicariatus quomodollbet competebant, quasque Pontifex ipse, occurrente vacatione Vicariatus Sede plena, Vicesgerenti praedicto quandoque per aliquod tempus, donec scilicet successorem Vicarium deputaverit, attribuere solet20. 21. Item Legatorum, Nuntiorum ac Delegatorum ApostoIleorum officium et potestas non cessant Sede vacante. 22. Probe autem scientes eo maximo tempore, cura de creando Pontifice agitur, divinam opem per assiduas pre­ ces. aliaque Christianae pietatis et caritatis opera Impen­ sius expetendam, ac promereri satagendum esse: Ideo sicutl magnopere commendamus, ita quoque retineri volumus laudabilem morem huc usque observatum, ut defuncti Pontificis Eletmosynarius secretus Id muneris exercere per­ gat cum debita S. Collegio Cardinalium sublectione ct ab eo dependentia, donec novus Pontifex eligatur, utque ea­ dem pecuniae vis in subventionem eorumdem pauperum et egenorum Sede vacante per ipsum Eleemosynariura dispensetur ac erogetur, quae vivente Pontifice distribui solet, ad quem effectum consueta mandata a tribus Cardi­ nalibus eo tempore In Ordine Prioribus, seu deputatis expediantur n. 23. Sede Apostolica vacante, universa civilis potestas Romani Pontificis circa regimen et gubernium Status Ci­ vitatis Vaticanae spectat ad S. Cardinalium Collegium, quod tamen leges condere non poterit, nisi urgente ne­ cessitate et pro tempore vacationis Sedis, in posterum tantum valituras sl novus Pontifex eas confirmare sta74 luerit11.! Caput FV— Dc sacris Romanis Congregationibus et Tri­ bunalibus corumque facultatibus Sede Apostolica vacante 24. Circa facultates Sacrarum Romanarum Congrega­ tionum. Sede vacante, hae, quae sequuntur, normae ab omnibus servandae sunt, non obstantibus privilegiis qui­ busvis. 25. Sacrae Congregationes, eadem Sede vocante, nul­ lam potestatem habent In iis, quae Sede plena facere ct expedire non possunt nisi facto verbo cum Ssrfio, vel ex audientia Ssriii, vel oigore specialium et extraordinariarum facultatum, quae a Romano Pontifice earumdum Congre­ gationum Praefectis vel Secretariis concedi solent. 26. Facultates vero quae ipsis per Litteras apostolicas attributae sunt, et proinde tamquam ordinariae atque ip­ sarum Congregationum propriae censentur, eae morte Romani Pontificis non extinguuntur. 27. Volumus tamen ut his facultatibus ordinariis Sa­ crae Congregationes solummodo in lis gratiis concedendis, quae minoris momenti sunt, libere, pro rei opportunitate, utantur. In lis vero expediendis definiendisque negotiis quae graviora vel controversa esse videntur, illud statui­ mus ut, si res talis sit, quae in aliud tempus differri va­ leat. futuro Pontifici reservetur omnino: sin autem nullara admittat moram, tunc S. Collegio concedimus ut commit­ tere nossit negotium Praefecto ct aliquot aliis Cardinali­ bus eius Congregationis, ad quam Pontifex illud examinan­ dum verisimiliter commisisset, qui, negotio accurate dis­ cusso, ea desuper decernere possint, per modum tamen provisionis, donec eligatur Pontifex, quae, iuxta datam sibi a Domino prudentiam, iuribus et rationibus ecclesia­ sticis custodiendis ac tuendis apta ct consentanea consue­ rint u. 28. Tribunal S. R. Rotae et Supremum Tribunal Si­ gnaturae Apostolicae Sede vacante Ius dicere pergunt iuxta ïeces sibi proprias, servatis tamen quae cann. C. I. C., 244 5 1 et 1603 § 2 praescripta sunt. Caput V—De exsequiis Romani Pontificis 29. Romano Pontifice vita functo, Cardinales exsequias pro eius anima de more per novem continuos dies persol­ vent, nisi forte in illis novem diebus aliquod festum ex praecipuis et magnis incidat, propter/cuius observantiam 75 exsequiae intermittendae videantur, vel etiam causa quae­ dam vere gravis et urgens occurrat quae prudenti Cardi­ nalium iudicio exequiarum ordinem suspendere cogat: ex­ sequiae autem forte intermissae erunt resumendae, sl tempus sufficiat Tribus vero postremis diebus solemniori ritu exsequiae Ipsae celebrabuntur: et ultimo earumdem exsequiarum die a viro ecclesiastico ad hoc deputato ha­ bebitur oratio De Pontifice defundo. 30. Tumulationis authenticum instrumentum, si ipsa flat in Basilica Vaticana, Notarius conficiet Capituli eius­ dem Basilicae. Postea vero Clericus unus Rev. Camerae Apostolicae nec non delegatus aliquis a Praefecto secreti Cubiculi defuncti Pontificis separatim documenta confi­ ciant quae fidem faciant peractae tumulationis, primus coram Reverenda Camera Apostolica, alter coram Prae­ fecto Cubiculi11. 31. SI contingat Romanum Pontificem extra Urbem supremum diem obire, S. Cardinalium Collegii erit omnia opportune disponere pro digna ac decora translatione ca­ daveris ad Vaticanam Basilicam S. Petri. ,f Μ XI Const. Al 15 io*, iqjt. n. XCVIH [LE 1140]. ·· Cotnt Qum 15 curt. 1755, n. ta [LE t:6<]; elr. Benedict! XIV Const. ΡιΛατ knui. Idilxn ipr. 1744, u Pii IV Cntut I· thcotta. | ii. Gm. XU Caret | 17. u Gun. XU Comt {//trium. $ 35. » I.etft hndaxnmUle d*Eo Stalo dcJU CilQ dd Vaticano, 7 ipu«ao nu a· »· 2393 1945 DEC 8 TITULUS II DE ELECTIONE ROMANI PONTIFICIS Caput I—De electoribus Romani Pontificis 32. Ius eligendi Romanum Pontificem ad S. E. R. Cardinales unice et privative pertinet, excluso prorsus atque remoto quolibet cuiuspiam alterius Ecclesiasticae dignitatis, aut laicae potestatis cuiuslibet gradus et ordinis interventu 1B. 33. Sl quando contingat ut Romanus Pontifex decedat, perdurante celebratione alicuius Concilii generalis, sive Romae lUud habeatur, sive In alio quovis orbis terrarum M Ckm. XII Const. of/uiWM, ) 18. ·· Cfr. PU XI Conrt. A A n. C. [LE XI40]. ·· PU IX Ccail. In K34 nU4ûm. x kxL Mptobr. 1871 et 10 oct- »877 *· Lrocjs ΧΠΙ Coart. Nortri, 2304 1045 DEC 8 PIUS XII, CONST. ΛΡ. DE SEDE APOSTOLICA VACANTE loco, electio novi Pontificis ab uno S. R. E. Cardinalium Collegio semper ct exclusive fieri debet, minime vero ab Ipso Concilio, culus acta quae quomodocumque privati­ vum Ius Sacri Cardinalium Collegii auso temerario labe­ factare viderentur, Ipso lure irrita declaramus, atque etiam omnino exclusis ab eadem electione peragenda quibuslibet aliis personis cuiusvis, licet ipsius Concilii, auctoritate forte deputandis, praeter Cardinales praedictos. Quin imo, ut 76 In elusmodi electione memorati Cardinales, omni prorsus impedimento submoto ct quavis perturbationum ct dissi­ diorum occasione sublata, liberius ct expeditius procedere queant, Ipsum Concilium In quibuslibet statu et terminis exsistat, statim ab accepto certo nuntio demortui Pontifi­ cis, suspensum Ipso iure Intelilgi debet, adeo ut, nulla pror­ sus intericcla mora, cessare statim debeat a quibuslibet conventibus, congregationibus ct sessionibus, et a quibus­ vis decretis scu canonibus conficiendis, sub poena nullitatls eorumdem, nec ob quamlibet causam, etiamsi gravissi­ ma ct speciali mentione digna videatur, ulterius progredi, donec novus Pontifex canonice electus Illud réassurai et continuari iusscrit 20. 31. Nullus Cardinalium cuiuslibet excommunicationis, suspensionis, interdicti aut ecclesiastici impedimenti prae­ textu vel causa a Summi Pontificis electione activa ct passiva excludi ullo modo potest; quas quidem censuras ad effectum hulusmodi electionis tantum, illis alias in suo robore permansuris, suspendimus ,7. 35. Postquam aliquis S. R. E. Cardinalis In Consistorio creatus et publicatus fuit, is statim vocem et ius eligendi Pontificem habet, et consequenter etiamsi cardinalltius galerus nondum illi traditus sit, neque os clausum, vel si clausum fuerit, nondum tamen apertum sit. Etenim hulusmodi claudendi oris ritus ad praecipuam Cardinalium facultatem, quae circa Summi Pontificis electionem versa­ tur, non pertinet, sed caeremonia quaedam est, ea de causa introducta, ut Cardinales, antequam in Consistoriis et Congregationibus suffragium ferant, de modestia, quae ab Ipsis in his et aliis actibus adhiberi debet, quodammodo admoneantur 2S. 36. Cardinales canonice depositi, vel qui dignitati cardinalitiae, consentiente Romano Pontifice, renuntia­ verunt, nullum ius ad electionem habenL Immo, Sede vacante, nec potest S. Collegium restituere et hahilitare Cardinales per Papam privatos seu depositos, ne ad vocem quidem 37. Statuimus etiam, ut cum Pontificem dc hac vita migrare contigerit, praesentes Cardinales expectare de77 beant absentes per quindecim/tantummodo solidos dies, facta tamen potestate S. Cardinalium Collegio ingressus in Conclave etiam per alios duos tresve dies proferendi, ea tamen lege ut decem et octo ad summum diebus elap­ sis30, quibus exsequiae defuncti Pontificis celebrantur, Cardinales, quotquot praesentes aderunt, statim Conclave ingredi et ad electionis negotium procedere teneantur31. 38. Si tamen Cardinales absentes supervenerint, re in­ tegra, id est antequam Ecclesiae sit de Pastore provisum, eodem negotio, in illo statu, in quo ipsum invenerint, ad­ mittantur31. 39. Omnibus autem Cardinalibus in virtute sanctae obedientlae praecipimus et mandamus, ut, postquam per Cardinalem Decanum, vel, Ipso impedito, per alium Car­ dinalem, de vacatione Sedis Apostolicae certiores facti, atque ad novi Pontificis electionem advocati fuerint, nisi legitimo impedimento, a S. Cardinalium Collegio recogno­ scendo, detineantur, indictionis litteris obtemperare, et ad locum eisdem designatum pro perficienda Pontificis elec­ tione statim se conferre debeant33. 40. Si quis vero forte Conclave intrare noluerit, vel ingressus, absque manifesta infirmitatis causa Juramento medicorum et a maiori parte Cardinalium approbata, exi­ verit; tunc, ipso minime requisito, nec in eiusdem electioM Pii IX Const Cum Cod. I. C. can. 329. Romania Pontificibus, pridie Nonas dec. 1869; ” Om V, cap. 2, Ne Romani, $ 4, dc elect., I, 3 in Clem.; Pii IV Const In rh renin, J 19; Gréa;. XV Const. Ademi Patrii, f 22. ·· Pii V d-cr. die 26 ian. 137x5 Caeremoniale Greg. XV, f Porro; Cod. J. C. CAO. 233. f I. ” Bonif. VIII, cip an., dc schismatic., V, 3 in Sext; Pii IX Lltt QuamfLm. 29 «eptembris 1867. *’ PÜ XI Motu proprio Cum proxime, η. X [LE 394]· ’* Grez. X, cap. 3, Ubi periculum, | x, de elect, I, 6 in Sext; Pii IV Const In eligendis, H 2, 3, 5. " Greg. X, cap. 3, Ubi periculum, f 1, dc deci., I, 6 in Sext. 11 Leonis ΧΙΠ Const. Praedecessores Nostri. 2305 n. 1841 nls negotio ulterius admittendo, per alios ad eligendum Summum Pontificem libere procedatur. Si vero, infirmi­ tate superveniente, aliquem eorum e Conclavi exire con­ tingat, Ipsa etiam Infirmitate durante, poterit, eius suf­ fragio non requisito, ad electionem procedi; sed si ad Con­ clave, post sanitatem sibi redditam, scu ante, redire vo­ luerit, rursus admittatur34. •11. Cardinales omnes et singuli, valetudine non impe­ diti, cum tertio pulsata per loca solita conclavis campanula fuerit, ad scrutinium convenire debent; cui legi si quis non obtemperaverit, latae sententiae excommunicationis poenam incurrat3*. 42. Tandem ut normae iam traditae3· de ratione vesti­ mentorum qui/bus S. R. E. Cardinales, Sede vacante, uti 78 debent, hic opportune recolantur, haec quae sequuntur sunt animadvertenda. Habitus quem vocant cardinaUlium, eadem Sede vacante, violaceus erit et laneus, sicuti et cappa; elusdemque coloris fascia serica cum floccis aureis, collare, et caligae; rochetum adhibebitur simplex, opere pinnato ornatum, tum in ore, tum in extremis manicis, 3uod tamen trium centimetrorum altitudinem non exceat; mozzeta sine mantelleto supra rochetum induatur, fnleolum et biretum erunt rubri coloris, sed ex lana; gaerus usualis rubeus; calcei nigri. Cardinales ex Ordinibus monasticis et mendicantibus assumpti, habitum sibi pro­ prium de more adhibebunt. In Congregationibus generalibus quae ante Conclave celebrantur, Cardinales uti debebunt rocheto et mozzeta; itemque rocheto et mozzeta durantibus scrutiniis in Conclavi: in sacris functionibus quae Cappellae vocantur cappam induent. Caput H—De Conclavistis ac de aliis in Conclavi partem habentibus 43. Cuilibet Cardinali in Conclavi liberum sit duobus servientibus clericis, vel laicis, vel uno clerico et uno laico, uti; liceat tamen unum tantum eumque laicum in Conclave secum adducere17: infirmis autem et graviter affectis, a maiori parte S. Collegii, vel a Cardinali S. R. E. Came­ rario una simul cum Cardinalibus Capitibus Ordinum, de consensu maioris partis S. Collegii, tertius indulgeri pot­ est38. 44. Conclavistae Praelati esse non possunt, neque consanguinei vel affines in primo et secundo gradu Cardi­ nalium, etiamsi expensis eorum viverent, neque eiusdem Or­ dinis seu Congregationis religiosae: lis autem omnibus ne fas esto in Conclavi aliis Cardinalibus deservire, quamvis cum istis nullum sive consanguineitatis sive affinitatis sive reli­ gionis habeant vinculum. Et de qualitatibus Conclavista­ rum, qui Integritate morum, singulari prudentia et insigni erga S. Sedem religione debent esse conspicui, Cardinales deputati ante ingressum in Conclave diligenter inquisitio­ nem habere, ct eos approbare, ac post ingressum denuo diligenter Inquirere debent3’. 45. Conclavistae iusiurandum, quod ab ipsis Iuxta sta­ tutam ίοη mulam [40J edi debet, serio ac religiose, pro rei 79 ·· Greg. X, cap. 3, Ubi periculum, 5 x, dc elect., 1,6 ία Sext; Pii IV Const In eligendis, | 4. · Grrg. XV Const Aeterni Patris, | X?. * ■· Congr. Caerrmooialis, Norme ceremcnioli per gli Emi Signori Cardi­ nali, 6 grnnaio 1943, n. 33. ” Pii XI Motu proprio Cwm proxime, η. II (LE 394]. ■· Pii IV Const In eligendis, f 16. ·· Pii IV Const In eligendis, § 17. (“1 Formula iurisiurandi a Ma^iitris Caeremoniarum atque ab ccuubtt» ah is conclavists ecclesiasticis praestandi, una vel altera die ante Infineum in Conclave, coram S. Collegii Secretario, Apostobcarum Coemuxx.Arum Praefecto adsUnte, ad rem deputatis: •Ego.................................................................... constitutus coram te........................... lactis per me SS. Dei Erangdiis coram me potitu. promitto et ivro me innciabile serraturum esse secretum in omnibus d singulu quae de nevi Ponti. uif * electione «n Cardinalium Congre falisnibns acta rd decreta lini ei in Conclavi seu in loco electionis aguntur, scrWiamm directe lei indirecte reipicicnlia, quaeque omnia quovis modo cognoverim^ adeo ut nec directe, nec indirecte, neque nutu, neque wtH, neque unffix, rd alias quomcdoiibet, ipsum miki notare liceat, itrmque prrmitto d ineo me natta modo tw Collari esse instrumentis quibuslibet ad occem transmittendam rd recipiendam, rd ad imagines luce exprimendxi çu.-.ni wvxio Agtii, ei hoc ιλ/κί mi i*ywj excommunicationis latae sententiae, futura Pontifici tfvcwb medo reienatae, pniu/ive diam quoad S. Poenstentsariam, sed diam ni poena pmvettionit cuiuxcumque beneficii, Pcnxionu, officii rd «vni facte incurrendae •m cajm fraajfrtmomft. xecedara arcuratisnme ac rtiipne tcruabo erium post peractam noei Pontificis dartten/m. wari ab eodem Fvntifae peiuliaru facultas aut expressa dispensatio nu«i concessa fuemt. •Pariter promitto d iuro mitto modo a quams rmh potestate, quevù prae­ textu, munus proponendi Veto scu ExcKsMvam, ferma ismfdins deriderii, esse recepturum, iptumque Kv Veto, qualibet rut^-me mgmTum. 2306 PIUS XII, CONST. AP. DE SEDE APOSTOLICA VACANTE η. Ιβί 1 1045 BEC R 51. Re divina peracta, statim, vel, sl Patribus potius gravitate, praestent Quam ob rem S. R. E. Camerarii erit libuerit, vespere, fit ingressus in Conclave. Magister Cae­ cavere, at ab ipsis praedictum iusiurandom saltem una remoniarum Crucem Papalcm ferens, procedit: quem Car­ vel aitcra die ante ingressum In Conclave emittatur, post­ dinales sequuntur, Episcopi primum, deinde Presbyteri, quam unusquisque eorum eiusdem iurisiurandi momentum 80 ac formulae sententiam probe intellexerit./ Kostremo Diaconi, omnes vestibus et mozzeta viofaceb meis cum fascia serica eiusdem coloris ct rocheto simplici 46. Conclavistae vero, ct quicumque alii servientes, c induti: Crucem praecedunt Familiares Cardinalium, ct im­ Conclavi, ex causa infirmitatis manifestae et notabilis a mediate Cantores Hymnum Veni, Creator Spiritus can­ medicis iureiurando probatae, et de consensu deputatorum, tantes; post Cardinales sequuntur Praelati, atque ita or­ quorum etiam conscientiam oneramus, et non aliter exi­ dine procedentes. Conclave ingrediuntur, et cum ad Capturi. nullo modo reverti possunt; sed eorum loco, si neces­ pellam pervenerint, Cardinalium Decanus apud Altare sitas ferat, alii eodem prorsus tempore, quo infirmi exi­ dicit orationem Deus qui corda fidelium; qua finita et ab bunt, legitime adprobati et admissi, ac Iurisiurandi reli­ Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto intimato extra gione iam adstricti, Ingrediantur 4I. omnes a Sacello, praesens Constitutio (praetermissis lis, 47. Item sl quem Cardinalem In Conclavi vita fungi quae nonnisi res iam peractas respiciunt) iterum legitur, accidat. Ipsius Conclavistae statim e Conclavi exire de­ ac iusiurandum, luxta superlus praescriptam formam, ab bent neque ad alterius Cardinalis famulatum in eodem omnibus Cardinalibus rursus emittitur. Deinde Cardinalis Conclavi assumi poterunt°. Decanus Cardinales omnes brevi sermone convcnientibus48. S. Collegii quoque Secretarius, itemque Sacri Pa­ que verbis ad electionis negotium rite ct recte peragendum latii Apostolid Sacrista cum uno vel pluribus, ad S. Col­ hortatur. legii arbitrium, Clerids coadiutoribus in offido Sacristiae, 52. His omnibus absolutis, Praelatus secreti Cubiculi nec non Praefectus Apostolicarum Caeremoniarum et Praefectus, qui est Gubernator Conclavis, et Mareschallus Magistri Caeremoniarum non plures quam sex Conclave perpetuus S. R. E., qui Conclavis est Custos, iusiurandum ingrediantur, muneribus quae ad ipsos pertinent vacaturi. emittere debent iuxta statutas formulas (45| coram Cardi­ 49. Adsint praeterea unus Religiosus pro confessioni­ nali Decano, praesentibus omnibus Cardinalibus,/idemque 82 bus exdpiendls, duo Medici, unus Chirurgus, unus Aromapraestant Praelati, quibus Rotarum Conclavis custodia tarius cum uno aut duobus servientibus, qui omnes a concreditur, videlicet, Archlepiscopi et Episcopi Pontificio mariori parte Cardinalium vel a Cardinali S. R. E. Came­ Solio Assistentes, Protonotarii Apostolici de numero Par­ rario una simul cum Cardinalibus Capitibus Ordinum, de ticipantium, Auditores S. R. Rotae ct Praelali Clerici consensu maioris partis Cardinalium, erunt eligendi; alii­ Reverendae Camerae Apostolicae 4e. que Condaris utilitati atque commoditati servientes, qui 53. His expletis. Cardinales ad cellas, sorte inter eos tamen plures esse non debent quam quod necessitas postu­ distributas, divertunt, exceptis Cardinalibus in unoquo­ laverit ·\ quique a Cardinalium Commissione eligentur que Ordine prioribus et Cardinali S. R. E. Camerario, qui 81 (dr. n. 12 gjf In Sacello remanent ut ad clausuram Conclavis procedant Caput ΙΠ—De ingressu in Conclave 44 Interim vero Officiales Conclavis et alii In Conclavi ser­ vientes iusiurandum Iam emissum (cfr. n. 45) iuxta prae­ 50. Exsequiis defuncti Pontificis, ut supra, persolutis, scriptas formulas iterum praestant coram S. Collegii Secre­ et Interim Conclavi opportune praeparato, Cardmales, die tario, adstante Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto, statuta, in Basilicam Sancti Petri, vel alio pro temporis et ad rem deputatis a Cardinali S. R. E. Camerario, coram loci opportunitate, conveniunt, ubi per Decanum S. Col­ quo antea et ab Ipsis iusiurandum emittendum est (47J. legii, vel eo Impedito per alium ex antiquioribus Cardina­ libus. Missa de Spiritu Sancto celebratur, et in fine per 54. Tandem postquam ter, iussu Cardinalis Decani» aliquem Praelatum aut alium virum ecclesiasticum doctum campanula personata fuerit, exclusis, qui in Conclavi re­ habeatur oratio, qua moneantur, ut, sepositis omnibus pri­ manere non debent, facibus accensis, tres Cardinales Ca­ vatis affectibus, solum Deum prae oculis habentes. San­ pita Ordinum et S. R. E. Camerarius, una cum Secretario ctae Romanae et universali Ecclesiae de Pastore sufficienti Conclavis, Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto et et Idoneo providere, omni qua possunt brevitate et dili­ Magistris, nec non Architecto Conclavis, latebras ct an­ gentia curent. gulos omnes Conclavis diligenter perquirant, ne quis ex iis, qui esse in Conclavi prohibentur, intus remanserit; paldadurum, jfrr uniceno Cardinalium Collegia nwW congregato, site nnpost haec autem Conclave intus claudatur et claves Car­ gulis Cardinalibus, rive scripto, sito ore. sito directe ac prorsme, nve oblique dinali S. R. E. Camerario et Apostolicarum Caeremonia­ ar per alsos, nsa stale inpnntm tn Ccmdave, riw ipso perdurante, nuUiqsu inlcruntoi, intercessioni, aliiot cuilibet modo. quo laicae potostatea cuiuslibet rum Praefecto concredantur. In Conclavi autem esse pos­ gradus d ordinis veburmt seu in Pontificis electione immiscere, aunlium vd sunt Familiares Cardinalium ct alii Officiales et Ministri fetorem praebiturum. Conclavis, quos superius recensuimus; omnium autem •Sic me Deus adiuvet et haec sancta Dei Evangelia, quae propriis manibus istorum Conclavistarum recognitio fleri debet, ne quis tango·. Inter Illos forte sit ex iis, qui in Conclavi esse non possunt: FmhjoL» dd ginmmrato per i CoocUrùtl ed altri iaserrfeoti br·· quae recognitio, ut certius flat, iubentur Conclavistae om­ do....... . .......... dando dinonri a. ............ toctando ton le mû proprie num i Santi Erongdi, promctlo e giuro cAe otsernes Intrare Cappellam, et postea slngillatim recensentur./ 83 wri nguroto t innolabile ugrdo tuite e ringtde queUe cose, te quali in qua55. Eodem tempore quo intus, Conclave et extra clau­ lunq^e modo renias a conaccre, circa Γdniom dei nuovo Ponletice. Iradait datur a Gubernatore et a Mareschallo Conclavis, cum suo e definii ndle Congreganoui dei Cardinali, come pure nel Conclave o nd uniuscuiusque comitatu, necnon a Decano Praelatorum htogo d/aeUn-Tue, ngua/danti dirgUamcnls 0 indirgtiamente ji» irndim, r cke non aioterb m alcun modo questo segreto, ni dirdiamcnle, nd indtrdlamcnie, Clericorum Reverendae Camerae Apostolicae cum Secrend con parole, ni con uriUi, ud con ugni. od ih olira qualiiaa guisat inoltre tario-Cancellario, a Cardinali S. R. E. Camerario deputato, prometis t giurj di non more nd Candore di apparnxAi radio, di tdefono. cum Magistris Caeremoniarum et Architectis, debitis antea mtcrofona 0 di quahiasi allro drumento trasvntteule o ricertnle, t di non adhibitis diligentiis ct explorationibus: claves autem Mautare neppare di macthinc /ototratidu e cinemdograticke, t cib non solo reschallo-Custodl adsignentur. Kito pene di uomnnka, rùerudo in modo speciale al futuro Pontefice, od ududona tache della Sacra Pcnilensieria. e de incorreni icnsOllra dicJkia56. Utriusque peractae clausurae instrumentum re­ ruioue coi sdo fatio della violosione dd giuraio ugreto, ru fwt sotto oltre spective conficiatur, unum a Praefecto Apostolicarum CaePene cnckc grevittisue du la deas Santità Smj potrà inflixerim in caso 4i troigrenicne. Il qud ugrdo io promette e giun du manterrà eosxienôotamenlg anche dopo acremtia Fdai-Jne dd nwwj Pontefice. a mena che non mi cenzs iv c*d concessa dal rndaimo Poniefice una agressa e speciale faohd ii furiare •ParimenU pnrmdto e ο’μτο che non riceverb m nnmna maniera e da no­ ms pdcdà dasie, udo quabiasi preiaio, fincanco di propvrte il Veto • EftcHàn, anche sotto forma d· lemgOcs desidervy, e che non manifaterb quoto Vdtr, in modo da me conoteiuto, ni dtntnti a tutto d S. CoUepo dei Cardinali, namto, ai ai tingsli Cardinali, ai per iscriito, na a voce, ni itrrtlommU e Prwimamente, ni indirtdatnenîa 0 per mem Jt altri, ni prima ddPtngrnso nel Condoue, ηέ neo durante, e du non prezterb mat aiulo o Ι»5« ω Rama *» Pontefice. u Ph IV Caul. Γη eÜ(miu. | 14. “ Οβη. XH Qirocr. Not. a. 16. ·· IM IV OniL In dtgemdis, | tS: Qrsa. XH CotuL Xp»U*Ui-4« wrt offuium. Formula iumviran.li α Praelato Gubernatore Conclavis et a Prars quibva custodia Rotarum Conclavis committitur: ........................................ spondeo, porco ct i*»ro o//irio meo ddigenier tu religioie mz nw /uvuAurwm, tzcunJum praescripta apostolua d nor­ mas traditas a Sacro Cardinalium Collegio. •Sic me Deus adiuvd et haec sancta Dei Evangdia·. FormoU dei puramento prr Π SVirevialio-Custode. «Io............................................................. promoto e fiuro di complete con reli­ giosa leddLl < diligenta ü mû ulficio. seconda le norme stabilito dai Sommi Poniehci e le dispatiswni dato dal Sacro Collegia iri Cardinali. •Coii Dia m aiuîi e quests Sards ·· Pü XI Const- Ad incrementum, va. XXXVU, LXX, CI II [LE 1340]. [°] Formula Iurisiurandi a Srcretarto S. Colle^ü et ab Apostolicarum Caeremooiaram Praelecto praestandi eadem est ac formula iurisiurandi ab alit» Conckavisüs «xlesUsticH emittendi (n. 4S, » praeter initium quod ita habebitur: pojUn’ ‘promitto d iuro fiddem in omnibus rt Cardinalium C^do d ddigentor ac rdig^ 4 tem promiUo Λ m< tnrvoiaAtXz, etc.«. nmowwm. m 1915 DEC 8 PIUS XII, CONST. AP. DE SEDE APOSTOLICA VACANTE remonlorum, a Secretario Conclavis et ab Ipso Caeremo­ niarum Praefecto, Notarii munere fungente, subsignandum, testibus adhibitis duobus Caeremoniarum Magistris; aliud ab aliquo e Praelatis Clericis Rcv. Camerae Apostolicae simul cum Secrctarlo-Cancellario a Cardinali S. R. E. Camerario deputatis, ct quidem in aedibus MareschalU Conclavis, adstanllbus et subscribentibus Ipso Marcschallo, Praelato Gubernatore Conclavis, Commissarlo Generali eiusdem Conclavis, qui debet esse unus e Collegio Advoca­ torum Aulae Conslstorialls ··, ct Gubernatore Civitatis Va­ ticanae 4t. Caput IVr—De clausura Conclavis, ac de secreto servando in iis omnibus quae in Conclavi aguntur 57. Electio Summi Pontificis fleri debet in Conclavi, et eo clauso ft0, sublata tamen nullitate electionis a Gre­ gorio XV (vel alio quovis decreto pontificio) hac de re statuta. 58. Tenentur quoque Cardinales pro tempore deputati, per se vel per alios, cellas Cardinalium et alia Conclavis loca saepius visitare et diligenter perauircrc, ne Conclavis clausura ullo modo violetur. Et sl quid tale deprehensum fuerit, auctores e Conclavi expellantur et gravibus poenis futuri Pontificis arbitrio plectantur B1. 59. Clauso Conclavi, nulli ad colloquium cum Cardina­ libus vel aliis in Conclavi partem habentibus admittantur, nisi praesentibus Praelatis, quibus Conclavis custodia con­ creditur, et nisi voce et idiomate intelligibili loquantur. Sl Et si quis forte (quod absit) clam ipsum Con/clave ingredia­ tur, omni honore, gradu, atque officio et beneficio ipso facto privatus existât fts. 60. Volumus item ut epistolae, aut cuiusvis generis scripta, etiam typis edita, tum ad eos, qui in Conclavi sunt (non exceptis ipsis S. R. E. Cardinalibus), tum prae­ sertim e Conclavi ad eos, qui foris sunt, mitti nullatenus possint, nisi prius omnia ct singula S. Collegii Secretarii, ac simul Praelatorum, qui ad custodiam Conclavis depu­ tati sunt, examini atque inspectioni sublidantur. Ab hac regula tamen excipitur litterarum commercium, quod li­ berum erit atque expeditum, inter Officium Sacrae Pocnltentiariae et Cardinalem Poenitentiarium Maiorem in Conclavi degentem; eaeque litterae, sigillo Officii munitae, nulli examini ct inspectioni erunt obnoxiaeM. Absolute autem omnibus interdicimus, ne ephemerides quotidianae vel periodicae extra Conclave et in Conclave mittantur. Qui vero contra omnia superius enunciata fecerint, poe­ nae excommunicationis latae sententiae sublaceant M. 61. Praeterea, uti iam in supra relatis, tam pro S. R. E. Cardinalibus quam pro Conclavistls, iurisiurandi formulis expressum est, severe praecipimus et mandamus ut ab omnibus in Conclavi partem habentibus secretum religio­ sissime servetur in lis omnibus, quae ad electionem Roma­ ni Pontificis pertineant, et in lis quae in Conclavi, seu in loco electionis agantur. Hinc quaccumque directe vel in­ directe secretum violare quomodollbet poterunt, sive ver­ ba, sive scripta, sive signa, aut alia quaevis, omnia vitare et cavere omnino tenentur M, ita ut hanc legem violantes excommunicationem latae sententiae incurrant, a qua, sicut ab alia quavis et contra quoslibet in hac Constitu­ tione imposita et Irrogata, seu infra imponenda et irro­ gando, poena excommunicationis, a nullo, ne a Maiori quidem Poenitcntiario, cuiuslibet facultatis vigore, prae­ terquam a Romano Pontifice, nisi In mortis articulo, ab­ solvi possint5<. 62. Specialiter autem, sub eiusdem excommunicationis poena. Cardinales prohibemus, ne suis Familiaribus seu Conclavistis vel aliis quibusvis ea pandant, quae scruti­ ns nium directe vel indirecte respiciant,/itemque quae in Cardinalium Congregationibus, sive ante Conclave sive ipso durante habitis, de Pontlfids electione acta vel decreta sint. “ Beoed. XIV Const. Inter conspicuos, iv kal. septembr. 1744, S 31. *· Cfr. Pü XI Coast Ad incrementum, o. CII [LE X240]. * Greç. X cap. 3. Ubi periculum, l i, de elect., I, 6 In Sext; Greg. XV Coast. Ademi Palm, f 1. u PÜ IV Const In eligendis, J 13. M Gng. X cap 3, Uin periculum, I i,de elect., I, 6 in Sext; Pii IV Const It ehgenlis, | 19. w Pii XI Const Quae divinitus, n. U (LE 1264]. M Grtj. X cap. 3, Ubi periculum, 5 t,de elect., I, 6 in Sext: Pii IV Const /· difeniis, J 2ος Clen. XII Const Apoitolalus officium, ) u. M Gref. XV Const A elemi Patris, | 30. “ Gres. XV Const Ademi Patrii, | 19. 2309 n. 1841 63. Insuper praecipimus, graviter onerata Ipsorum conscientia, S. R. E. Cardinalibus ut secretum huiusmodi servetur etiam post peractam novi Pontificis electionem, neque ullo modo ipsum violari liceat, nisi ab eodem Pon­ tifice peculiaris ad hoc facultas aut expressa dispensatio concessa fuerit. Quod praeceptum extendi volumus ad alios omnes, qui in Conclavi partem habuerunt, sl quid forte, bona vel mala fide, de lis, quae in Conclavi gesta sint, cognoverint. 64.Tandem, ut secreto servando strictius consulatur, omnino prohibemus ne In Conclave introducantur, sub quocumciue praetextu, instrumenta quae dicunt telegraphlca, teiephonica, microphonica, radiophonica, photo gra­ phica, clnematrographlca et alia huiusmodi. Caput V—Dc forma electionis 47 65.Mane sequenti, post clausum praecedenti nocte Conclave, ac post solitum campanulae sonum, conveniunt Cardinales in eo praesentes, qui Infirmitate non sunt Im­ pediti, ad designatum Sacellum, et ibi edebrata consueta Missa, et facta Cardinalium Communione, qui se a Sacro peragendo quavis de causa sponte abstinuerint48 ac postea a Sacrista recitato Hymno Veni, Creator Spiritus cum oratione de Spiritu Sancto, necnon a Praefecto Apo­ stolicarum Caeremoniarum instrumentis perlectis utriusque Conclavis clausurae, statim ad negotium electionis proce­ dere debent, quod quidem uno tantum ex tribus, qui infra exponuntur, modis sive formis peragendum est, alioquin electio nullitatis vitio subiacet. 66.Primus modus est, qui quasi per inspirationem vo­ catur, quando scilicet omnes Cardinales, quasi afflati Spi­ ritu Sancto, aliquem unanimiter et viva voce, libere ac sponte Summum Pontificem proclamant; circa quem mo­ dum infrascripta notanda sunt. Primum, haec forma electionis adhiberi potest solum in Conclavi, et eo clauso. Secundo, debet fieri electio secun­ dum hanc formam ab omnibus et singulis Cardinalibus in Conclavi praesentibus, etiam iis, qui ob infirmitatem in cellis detinentur. Tertio, communiter, et nemlne/eorum 86 dissentiente. Quarto, nullo praecedente de persona speciali tractatu, per verbum Intelligibili voce profatum, aut scripto expressum, si voce non possit proferri. Exem­ plum autem huius, potest esse huiusmodi. Sl quis e Pa­ tribus clauso Conclavi, nullo, ut praefertur, praecedente speciali tractatu, diceret: «Reverendissimi Domini, per­ specta singulari virtute et probitate Reverendissimi Do­ mini iV. indicarem illum eligendum esse in Summum Pontificem, et ex nunc ego Ipsum eligo in Papam». Deinde hoc audito, si ceteri Patres, nemine excepto, sequentes primi sententiam eodem verbo teligot intelligibili voce prolato, aut, si non potest, in scriptis expresso, eumdem A’., de quo nullus specialis tractatus praecessit, communiter eligerent, ipse iV. esset canonice electus et verus Papa se­ cundum hanc electionis formam, quae dicitur per inspi­ rationem. 67. Secundus modus est per compromissum, quando scilicet in quibusdam peculiaribus rerum adiunctis, Cardi­ nales ad electionem per hanc formam seu viam procedere volentes, committerent aliquibus ex Patribus eligendi po­ testatem, ut vice omnium Ecclesiae Catholicae provideant de Pastore, cuius formae praxis debet esse huiusmodi. Primo omnes et singuli Cardinales in Conclavi clauso prae­ sentes, nemine eorum dissentiente. In aliquos ex Patribus (I. e. in tres vel quinque vel septem, non in minorem vel maiorem numerum) compromissum faciunt, exempli gra­ tia in hanc formam: «In nomine Domini. Amen. Anno etc. mense etc. die etc. Nos Episcopi, Presbyteri et Diaconi S. R. E. Cardinales omnes et singuli In Conclavi existentes, videlicet A’. N. (ct slngillatim omnes nominentur Cardina­ les) elegimus, et eligimus per viam procedere compromissi, et unanimiter et concorditer nemine discrepante, eligimus compromissarios N., Λ’. et *V. Cardinales, etc., quibus da­ mus plenariam facultatem ct potestatem providendi S. R. E. dc Pastore sub hac forma videlicet» (Hic neccssc erit ut Cardinales Compromittentes exprimant modum ct formam secundum quam Compromissarii debent eligere, et secundum quam electus debet censeri verus et legiti­ mus Papa, ut puta si electi sint tres Compromissarii, declarandum est an ad hoc ut electio sit valida, prius proponere debeant S. Collegio personam ab ipsis nomi­ nandam ad Pontificatum, an vero absolute debeant elec­ tionem peragere; an omnes tres debeant convenire in Ctr. Qj rtnx>alile * Gref. XV. M Hi XI Motu proprio Cum prew, n. IU (I.E 394J. 2310 η. 1841 PIUS XII. CONST. Λ P. DE SEDE APOSTOLICA VACANTE unam personam; an vero sufficiat, quod duo in unam con­ cordent, ct an debeant nominare aliquem de Collegio, vel etiam aliquem extra Collegium, et alia his similia). His autem, vel aliis similibus expressis, addi compromisso dc37 bet tempus, ad quod usque volant Cardinales po/testatem Compromissarios habere eligendi, et postea subiunguntur haec verba: »Et promittimus nos illum pro Romano Pon­ tifice habituros, quem DD. Compromissarii secundum for­ mam praedictam duxerint eligendum», vel alia ad formam Compromissariis praescriptam accommodata. Secundo, completo huiusmodi mandato. Compromissarii ad partem In aliquo quo loco separato ct clauso se conferant, conferant et de electione facienda tractant, ct debet inter cos prae­ mitti protestatio, quod per quamcnmuuce prolationem ver­ borum suum dare consensum non intclligunt, nisi in scrip­ tis Illum expresse ponant. Et haec protestatio necessaria est Inter Compromissarios, ut verbis humanis et reverentialibus Inter se, sine praeiudido, uti possint. Tertio, facta per Compromissarios electione secundum formam eis praescriptam, et In Conclavi promulgata, elec­ tas per huiusmodi viam compromissi, est canonicus et verus Papa. 68. Tertius et ordinarius modus, seu forma electionis Romani Pontifids est, quae vocatur per scrutinium. Qua In re plenissime confirmamus legem iam latam ac per plura deinde saecula semper religiosissime servatam, qua nempe statutum est at ad dam Romani Pontificis electionem requirantur duae saltem ex tribas partibus suf­ fragiorum M, eandem tamen modo Innovamus quatenus decernimus at daabus ex tribus suffragiorum partibus unam insaper addatur suffragium, alloquin electio sit Ipso iure nulla atque Irrita, Ita ut ille tantummodo Romanus Pontifex habendus sit In quem duae saltem ex tribus par­ tibus Cardinalium, uno plus, in Conclavi praesentium per secreta schedularum suffragia convenerint Quod autem decretam inducendam et observandum Ju­ bemus ut quaelibet praecaveatur occasio dubitandi ne in duabus tertiis partibus suffragiorum suffragium ipsius Electi numerari queat, cum nemo unquam sive scrutinii sive compromissi via procedatur, seipsum eligere, seu suf­ fragium sibi dare ullatenus possit: electi tamen persona, sl in Conclavi sit, debeat in numerum Cardinalium com­ putari ··. 69. Scrutinii autem ritus continet tres actiones: atte­ ram, quae anlcscrulinium, alteram, quae scrutinium, ct ter­ tiam, quae postscrutlnlum appellari potest 70. Antescrutlnii actus sunt quatuor, videlicet: prae83 paratio schedu/larum; extractio Scrutatorum. Deputatorum pro votis infirmorum et Recognitorum, per sortem; scrip­ tio schedularum; earum complicatio. 71. Schedularum praeparatio et distributio ad Magi­ stros Caeremoniarum pertinet, qui eas singulis Cardinalibus saltem duas vel 1res distribuent. 72. Forma autem schedulae, quoad eius figuram atti­ net, erit altera parte latior hoc est plus lata, quam longa. In medio autem anterioris eius partis, continere debet haec verba, typis impressa, ubi fieri potest, alloquin unius manu scripta: Quod si in extractione Scrutatorum, Inflnnariorum et Recognitorum, extracti fuerint Cardinales, qui ob Infirmi­ tatem aliudve impedimentum muneribus praedictis satisfa­ cere non possint, alii non impediti, loco Illorum, extra­ hantur. Peracta vero extractione, schedulae, seu spherulae eorum, qui extracti fuerunt. In sacculum, seu in vas iterum conllciantur. 74. Tertius actus antescrutlnii est schedularum scrip­ tio. Hic, antequam, videlicet, Cardinales nomen eligendi In schedulis scribere coeperint, Secretorius S. Collegii et Magistri Caeremoniarum debent ab /aula discedere, Ita ut tempore scrutinii Cardinales soli In Cappella remaneant Porro, post eorum egressum ex aula, ultimi Cardinalis ordinis Diaconorum erit ostium Cappcllae claudere: ac gcneratlm Ipsum, quotiescumque opus fuerit, aperire et claudere, exempli gratia, quum Cardinales InfinnnriI ad vota Infirmorum colligenda pergunt ac postea quum ad Cappellam redeunt, vel ob quamcumque aliam necessi­ tatem. 75. Schedularum scriptio ab unoquoque Cardinali st* creto fiet, in media parte schedulae scribendo nomen illius» quem eligit, charactere tamen, quantum fieri potest, al­ terato, ne manus scribentis facile co nosci possit; et ca­ veat ne plura nomina in schedula seri nt, quin suffragium esset nullum. Exemplar schedulae scriptae esto: Eligo in Summam Pontificem Rev.mum D. meum D. Card. Baronium 76. Quartus actus antescrutlnii est schedularum com­ plicatio, quae flet in medio uniuscuiusque schedulae, ita ut schedula ipsa fere ad latitudinem pollici redigatur, prout ex figura, quae hic exempli gratia ponitur conspici potest. Eligo in Summam Pontificem Rev.mum (locus plicaturae) D. meum D. Ca’d. Baronium Haec de antescrutinio sufficiant; ceterum, quod attinet ad Cardinales infirmos, aut aliter impeditos, inferius suo loco dicetur./ 77. Sequitur secunda actio, quae nomine scrutinii ap­ pellata fuiL Octo sunt huius actionis actus, videlicet: de­ latio schedulae, lurlsiurandi praestatio, positio schedulae Eligo in Summon Pontificem Reverendissimum Domi­ in calicem, schedularum mixtio, earum numeratio, scru­ num meum D. Cardinalem....................................................... tinii publicatio, schedularum in filum Insertio, earum de­ positio seorsum. Exemplar ergo huius schedulae scrutinii hoc erit: 78. Delatio schedulae, et duo sequentes actus, qui me­ lius simul describuntur ob eorum connexionem, hoc modo fient. Quilibet Cardinalis, ordine praecedentiae servato, Eligo in Summum Pontificem Rev.mum propriam schedulam, postquam Illam scripserit et com­ plicaverit, duobus primis digitis dexterae manus sumet, D. meum D. Card........... ac elevata manu palam deferet ad Altare, penes quod stant Scrutatores, et in quo est calix magnus ad recipiendas schedulas paratus et patena coopertus; iblquc genuflectens, aliquantulum orabit; deinde surgens, alta ct intelliglbill 73. Secundus actus antescrutlnii est extractio Scruta­ vocc, iurabit in hanc formam, quae in tabella super Al­ torum, Deputatorum pro votis Infirmorum, et Recognito­ tari posita descripta habetur. rum: ouae extractio, antequam ad scrutinium procedatur, sorte lacienda est, hoc modo. In uno sacculo, aut vase, publice ponantur tot schedulae, vel sl magis placet, sphe­ eligere, quem secundam Deum iudizo eligi debere. rulae ligneae palam numeratae, quot sunt Cardinales prae­ Post haec schedulam In patenam ponet, et per patenam sentes In Conclavi cum eorum nominibus: deinde per ulti­ mittet in calicem; quo facto inclinabit sc ad Altare, et mum Diaconum extrahantur primo Scrutatores tres, ad suum locum revertetur. postea tres Deputati pro votis infirmorum, qui brevitatis gratia infirmari! appellari possunt, ac tandem Recognito79. Haec servanda erunt, sl Cardinalis ad Altare per­ res, de quorum omnium officio Inferius suo loco scribetur. gere possit: nam si ob infirmam valetudinem non possit, et praesens in Cappella sit, ultimus Scrutator ad cum ac­ cedet; et Cardinalis Infirmus, postquam schedulam in loco ·· Aki. ininCoadLLit^T.cap ô, Lûrt-i/nU’Ja.dr dirt , Ι,^Γ, Γ’Γ«- XV Conit. Aticrni ΡλΙΗι, ) t. suo. secreto, ut supra dictum est, confecerit, praevio iurelurando praedicto. Ipsam complicatam eidem Scrutatori 1945 DEC Π PIUS XII. CONST. ΛΡ. DE SEDE APOSTOLICA VACANTE tradet, qui eam palam deferet ad Altare, ct sine oratione et lurriurando In patenam ponet, ct per cam In calicem mittet. 80. SI vero allgui Cardinales Infirmi sint in suis cellis, 1res Cardinales Inflrmaril, ut supra extracti, ad eos acce­ dent cum capsula altitudine unius palmi, in culus superiori parte sit rima, seu foramen, cius magnitudinis, ut per illud schedula complicata possit per suam latitudinem intus cap­ sulam transmitti; quam capsulam antequam Scrutatores Inflrmarils tradant, palam aperient, ut ceteri Cardinales possint eam inanem et vacuam conspicere, deinde clau­ dent. ct elavem ponent super Altare; deinde Infirmari! cum capsula clausa, et cum parvo disco sufficientes sche­ dulas continente, ad unumquemque eorum accedent; et Infirmi acceptas ex disco schedulas secreto scribent et complicabunt, ct nraevio lam dicto lurciurando In capsu­ lam per rimam mittent; quod si Infirmi scribere non pos­ sint, sive aliquis ex tribus Cardinalibus Inflrmarils, sive 91 alius ex ordine tamen clericali, cuiuslibet Cardinalis in/firml vel Infirmariorum arbitrio deligendus, praestito de secreto servando in manibus Ipsorum Infirmariorum iureiurando , pauloque post ipse Pontifex Apostolicam Benedictionem Urbi el Orbi impertit. Sequitur deinde secunda * , 'adoratio quam, cappls violaceis induti. Cardinales peragunt. 104. Sl Electus extra Conclave degit, normae sunt ob­ servandae quae habentur in Cacrcmoniali Romano lib. I, tit. 1, De Conclavi et Electione Papae § 37.·· ·· Gr*g. X. cap. 3. Ubi fericulum, f 4, de ded.. I, 6 in Sext; Pii IV Const. in elidendis, \ 26; Greg. XV Const. Ademi Patris, f 23; Clem. ΧΠ Const. /ipctioLduj officium. | 5; Pii IX Const Lied per Apostolical, vt Idm w©t 1874; Leonis XIII Const Praedecessorei Nostri: Pu X Const Com­ missum Nobis. " Gre«. X, cap. 3, Ubi periculum, J 5, de dccî., I, 6 in Sext « Lronis XI11 Con. 1019 SC DE PROP. FIDE, INSTRUCTIO DE RELATIONE QUINQUENNALI CAP. Ill—De ordinario ei usque praecipuis adiutofibus 12. a) Indicet Ordinarius nomen et cognomen suum, aetatem, originis locum et Institutum religiosum nd auod forte pertinet, et quasnam facultates et indultn α S. Sede receperit. b) Pro Dioecesibus, dicat Ordinarius, an sedes metro· politana sit, an et quas habeat suffraganeas sedes; et quem Ordinarium appellationis MetropoUta, probante Sede A po­ st olica, sibi elegerit; si vero suffraganca, quem Metropoli tam habeat; si denique nulli Metropolitae suffragetur, quem Metro­ poli tam pro Condllo provinciali et pro ludicio appellationis sibi constituerit iuxta cc. 285, 292 et 1594 $ 3. c) An Episcopum auxiliarem vel eoadlutarem cum futura successione habeat, et indicet eius nomen, aetatem, locum originis, institutum religiosum nd quod forte pertineat. d) An secundum praescriptum e. 309 constituerit suum Pro-Vlcariam vel Pro-Praefectum, et Indicet eius nomen, aetatem, nationem. Institutum religiosum; ntque de eius qualitatibus ct opera doceat. e) Pro Dioecesibus vero, quaenam vigeat ratio provi­ dendi, sede episcopali vacante, dioecesis regimini (cc. 429-413). t) Utrum constituerit Vicarium generalem (in Dioecesi­ bus) vel Vicarium Delegatum (in aliis Missionibus), et an plures et ob quam rationem (c. 366, § 3); ac similiter referat de eorum nomine, aetate, natione; an ad aliquod Institutum religiosum pertineant, de eorum qualitate et activitate. IX a) Pro Dioecesibus, utrum adsint capitulum cathédrale et alia capitula insignia; an Communiar deri ad modum capitulorum; utrum Episcopus nominet consultores dloecesanos (c. 423), et quinam eorum numerus. b) Pro aliis Missionibus vero, utrum adsit Consilium Missionis ad normam c. 302, quot in eo exteri et quot indi­ genae sacerdotes habeantur. 14. a) An Ordinarius in regione sibi commissa commoretur et observantiam legum ecclesiasticarum urgeat (c 386); an et quando Missionem visitaverit Iuxta c. 301; an praeter loca, res, libros et archiva, clericos examinaverit, eos slngillatim audiendo ut cognosceret uniuscuiusque vitae rationem, confes­ sionis sacramentalis frequentiam et alia huiusmodi; an in visitatione inspexerit quoque quae referuntur ad pia legata adimplenda et an circa missarum manualium satisfactionem ac stipem omnia constituerit ad normam cc. 824-844. b) An visitationem Ss. Liminum suo tempore ipse vel per procuratorem perfecerit. 15. An praecipuos presbyteros indigenas et exteros con­ greget semel saltem In anno ut possit ex singulorum experientia et consilio deducere, quae sint perfectius In Missione ordinanda (c, 303). 16. a) Utrum et quomodo sgnodum celebraverit, et quando novissima synodus congregata fuerit (e. 304 § 2). b) An aliquando consilium Ineat cum Ordinariis vicinio­ ribus in maioribus negotiis pertractandis. c) Quando Missionum Concilium nationale vel regionale celebratum fuerit, et an opportunum sit ülud iterum convo­ cari (c. 304, 2). 17. a) Quae mutua relatio intercedat inter Ordinarium ct Superiores Religiosos (cfr. Instr. S. C. P. F. a. 1929 (LE 935] datam). b) Utrum missionarii ipsi Ordinario etiam ut religiosi subsint c) An ipse Ordinarius officia et residentias clericis as­ signet (c. 296 $ 1 coll. can. 454 § 5). 18. Quomodo se habeat Ordinarius eum civili loci auctori­ tate: an cius dignitas et lurisdictio sarta tecta quo Ita semper servari potuerit, ut nunquam detrimentum libertati ct im­ munitati ecclesiae obvenerit. in suo munere obeundo detinent; num blc ino bed lentior vel avaritiae vel incontinentiae speciem In sua vita praeseferat. 24. An sacerdotes miti ratione erga Christianos se gerant; an circa modum sacri ministerii exercendi uniformitatem curent. 25. An char itas ct concordia Inter ecclesiasticos regulares et saeculares, exteros ct Indigenas foveatur. 26. An a rerum politicarum studio et a negotiis saecularibus se abstineant (cfr. c. 139 3, 4; Instr. S. C. P. F. dici 0 innuaril a. 1920) (LE 229]. 27. An ct qualia vulgentur In Missione diaria catholica, an recte dirigantur, an sacerdotes operam suam ipsis praebeant, et in casu affirmativo, an ad normam can. 1386 ct Instr. S. C. P. F. 9 iunii 1939 (LE 1181], An Unio Mtsslonaria Cleri In Missione Instituta sit (Instr. S. C. P. F. 11 apr. 1937) (LE 1381]. § 2—De missionarils exteris 28. An missionarii exteri sint saeculares vel regulares, et cuius Instituti; utrum ct quot fratres lalcos addictos habeant. An sufficiens eorum numerus sit pro necessitate Missionis. 29. An singuli missionarii exteri studia linguae vernaculae Missionis sedulsm dent operam et an eam ad praedicandum verbum Del Inter indigenas et in audiendis confessionibus indigenarum adhibeant. 30. a) An missionarii bona immobilia possideant: an industriam vel commercium exerceant (c. 142). b) An missionarii religiosi fidelibus et infidelibus exemplo sint regularis observantiae praesertim trium votorum pauper tatis, castitatis et obedientiae. 31. An in aedificandis et ornandis sacris aedibus et resldentlis missionariorum peregrinae artis forma adhibeatur, veL quantum fleri potest, nativae etiam ipsius gentis ortis species servetur. 32. De qualitate et opere praecipuorum missionariorum referatur: de singulis edicatur locus originis, aetas, ct quot Iam ab annis in Missione versentur. CAP. IV —De adiutoribus sacri ministerii 5 1—De sacerdotibus in genere 19.a) Numerus, nomina et praecipuae notae singulorum sacerdotum exterorum et indigenarum dentur. De ils, qui zelo, pietate, scientia et disciplina eminent, specialiter dicatur. b) Quam Idoneitatem ad sacra ministeria atque ecclesia­ stica officia et quam vivendi rationem clerici praescierant. An obligationes clericorum, iuxta Ss. Canones ipsi adimpleant. 20. a) Utrum Ipsis occasio detur saltem semel in mense ad sacramentum Con/rssionis accedendi aliosque presbyteros Invisendi et mutuo adiumento fruendi. b) An omnes sacerdotes Iuxta praescripta cc. 126 et 595 I 1, n. 1 exercitia spiritualia peragant. c} SI In Missione ecclesiastici viri habeantur qui aliqua dignitate a S. Sede decorati sint, titulos quo exornati sint atque concessionis dies, officium et gradus quibus gaudeant In clero Missionis, aliaeque notitiae opportunae dentur. 21. Utrum omnes sacerdotes studio theologiae moratis incumbant, et utrum ad hoc studium fovendum habeantur conventus pro casuum moralium examine (cc. 131, 448). 22. An praedicationi oerbl Del (cc. 1337 sq., 1347), prae­ sertim Inter acathollcos, assidue Incumbant: an sint aliqui ex missionarils huic operi exclusive addicti; vel hoc ministerium catechlstis remittant, de suis fidelibus tantum solliciti. 23. Num negligent Ia vel otiositas aliquem ecclesiasticum 2323 101« ΙΛΧ Si § 3—De clero indigena 33. a) Singulariter sermo instituendus de clero indigena, ac imprimis de idoneitate sacerdotum, deque animi qualitatibus quibus praediti appareant. b) Utrum aliqua distinctio habeatur inter clerum Indi­ genam et sacerdotes exteros, quibus in rebus et quam ob rationem (Cfr. Decretum S. C. P. F. diei 16 lan. 1924) (LE 557] Quibus in officiis indigenae sacerdotes adhibeantur; an ab aliquibus officiis arceantur. 34. Utrum sacerdotes indigenae cum suis familiaribus cohabitent, vel communem vitam agant. 35. An clerus indigena habeat quo honeste vivere possit. An pro senibus et Infirmis domus aut saltem subsidia adsint, quibus adiuvari possint. $ 4—De Institutis religiosis et de aliis cooperatoribus 36. a) An et quae Instituta religiosa iuris pontificii vel dioecesanl, utriusque sexus adsint, quot domus, et quot in eis indigenae et exteri. An Ordinarius sive per se sive per alium quinquennalem visitationem domorum religiosarum cuiusque sexus peregerit, iuxta cc. 296 § 1, 512, 513, et quae de iis magis notatu digna videantur. b) Utrum religiosi cuiusque sexus vitam communem respective ducant. c) An Instituta religiosa bona possideant, nomine pro prio, in Missione. 37. Quacnam eorum pro Missione utilitas; quae Opera dirigent et quo successu; an indigenarum et pauperum curae atque Institutioni praecipue attendant. 38. Pro Institutis religiosis dioecesanl luris vel Societatibus sive virorum sive mulierum In communi sine votis viventium. Ordinarius nomen dicat et utrum iuxta Normas a S. C. P. F. editas condita sint. 39. De religiosis mulieribus Ordinarius referat: a) an observentur canonicae leges circa admissionem ad novitiatum, professionem, clausuram, confessorios ac bonorum temporalium ad mi nlst rationem; b) an sint quae infirmis in privatis domibus adsistant, aut rem domesticam in nosocomiis, seminariis, vel similibus virorum domibus gerant; an cautum sit de vitandis periculis, ct an aliquid habeatur reprehendendum; an matribus forte assistant servata Inslr. S. C. P. F. 11 febr. 1936 (LE 1315]. 40. Utrum ulrglnes indigenae extra claustra viventes ha­ beantur, et de earum vita et opera. 41 Quoi catechistae et magistri scholarum utriusque sexus habeantur; an et quot viri et quot mulieres pueris moribundis baptismi collationi sint addicti; quomodo eorum honestae sustentationi provideatur. CAP. V —De seminariis 42. An Seminarium adsit, et In casu affirmativo referatur. a) de. nUTJr° corum 3?11 «ternam disciplinam regunt,^ qui splritualiter alumnos (Ungunt, qui docent (cc. 2324 IOie UN 25 SC DE PROP. FIDE, INSTRUCTIO DE RELATIONEjQUlNQUENNALl b) de statu ncdlum; de redillbus et oneribus, hoc est dc itilu octlvo et pnssivo pH Instituti; et an solvatur ccclcslniticum tributum pro seminario (c. 1356); c) de lis quae videantur necessaria ad meliorem Semi­ narii itatum. 43. An Collegium praeparatorium ad Seminarium ha­ beatur. an distinctum sit Seminarium in malus et minus (c. 1354 I 2); quot alumni in singulis. An Missionis conditio exigat ut dumtaxat Seminarium minus habeatur ct SemlnaHum malui regionale erigatur (c. 1354 $ 3). An hoc iam sit ertclum. 41. a) An observentur cc. 1363, 1371 circa alumnos admittendos vel excludendos. An servetur c. 1357 circa visita­ tionem alumnorum ct regulas Internas. b) Quibus studiis ad normam cc. 1364-1366 clerici Incumbant ct praesertim an linguam latinam ct natrlam alumni accurato addiscant, atque catechetlca disciplina eru­ diantur (Instr. S. C. de Seminariis 8 sept. 1026) [LE 7171 An pietate clerici se exerceant ut In c. 1367 praescribitur, ct· an spiritu ecclesiastico Imbuantur urbanitatisque legibus excolantur (c. 1369). 45. a) Si Missio Seminario careat, quomodo consulatur pro comparandis sacerdotibus Missioni necessariis. b) An studium habeatur seligendi bonae spei luvenes ad etenim Indigenam creandum; ublnam et quo fructu educentur (e. 305). 46. An Ordinarius curet ut aliquis alumnus pietate et ingenio praestans peculiaria collegia praesertim quae Romae wnt adeat, ut ibidem in studiis perficiatur (c. 1380). 47. An ante ordinationem clerici ad ministerium per aliquod tempus exercendum apud presbyteros Idoneos mit­ tantur. probationis causa; et quibus sub cautelis, ne vocatio clericorum detrimentum aliquod patiatur. CAP. VI —De ACAT1IOL1CORUM CONVERSIONE, ET DE CATECHUMENIS 48. Qunnam methodo procedatur ad propagandam fidem inter ethnicos, in illis praesertim regionibus ubi Christiani nondum habentur vel pauci tantum. 49. a) Utrum adsint hospitia pro catechumenis cuiusque lexus, et quomodo ordinata sint. An omnes statim ad catechumenatus mittantur, vel solum post congruum tempus probationis. Quantum temporis duret haec probatio. b) An pecunia vel alia beneficia materialia praebeantur infidelibus fidei ignaris ut ad catechumcnatum trahantur; vel solus finis catechumenatus sit praeparatio proxima ad baptismum pro illis qui Iam dispositi sunt et veritates prinapillores religionis Iam cognoscant. c) Quantum temporis instructio catechumenorum duret, an sit sufficiens. An post baptismum neophytorum, instructio et educatio Christiana perduret aliquot menses. CAP. VII —De institutis dilatandae fidei utilibus 50. Utrum sit nosocomium, an dispensaris medicamento­ rum. et quomodo administrentur reditus pro Infirmorum suitentatione. 51. a) An et quot adsint orphanotrophia pro pueris et puellis, et quibus subsidiis sustententur; an et quot brephotnphia. b) An et quaenam opificia habeantur ubi pueri et puellae aliquam artem addiscant. 52. a) Utrum et quae alia Instituta charitatis habeantur; ut hospitia leprosorum, gerontocomia et alia hulusmodi. b) An officinae typographlcae habeantur, quo facilius libri sacri vel scholares in bonum religionis evulgentur (cc. 1381, seq.). c) Quae aliae officinae in bonum Missionis institutae sint. 53. a) An nd«int Consociationes Action,? Catholicae et, praesertim in magnis civitatibus. Uniones illae quae sociales vocantur, an circuli pro iuventute etc., an aggregationes operariorum, agricolarum etc. in aliquem charitatis finem vel mutuum subsidium; an directioni Ordinarii et Apostolicae Sedis dociles subsint; quacnam eorum beneficia moralia et temporalia. b) An cura sit ut hulusmodi associationibus adscript! in fidei doctrina instituantur et Christianam vitam ducant. CAP. VIII— De educatione iuventutis in scholis 54. a/ Circa scholas pro indigenis, enucleate referatur tum de earum numero, tum dc cnrum gradu ct distributione in variis Missionis locis; an aliquod superioris instructionis Inxtitutum adsit. An scholae sufficiant liberis fidelium (c. 1379), et an In Ipsis Christianae institutioni iuventutis apte provi­ deatur. Numerus alumnorum dicatur. b) Quomodo deficientiae scholarum superiorum consuli possit. e) Quibus credita sit Iuventutis institutio, quot sint magistri catholici et auot acatholici vel infideles; an ab aucto­ ritate civili approbati et quomodo sustententur. An habeatur schola pro magistrorum formatione vel quomodo eius defi­ cientiae provideatur. 2325 n. 1840 55. a) An In scholas admittantur etiam filii aeatholicorum ct quibus cautelis ne fidei catholicorum nocere possint; quinam eorum numerus respectu catholicorum; quomodo instructioni religiosae catholicorum provideatur (c. 1373); b) An In memoratis scholis servetur omnimoda separatio puerorum a puellis. 56. An ndsint In Missione scholae ministrorum protestantlum vel scholae paganae; quinam earum numerus et gradus; an et quot adsint scholae neutrae ab auctoritate civili constitutae; utrum catholici eas frequentent, an iusta ratione et quomodo eorum Instructioni religiosae provisum sit; et quaenam cautelae nd periculum perversionis arcendum adhibeantur, Iuxta c. 1374. CAP. IX—De educatione iuventutis in collegiis 57. a) An et quot adsint convictus seu collegia, sive pro masculis sive pro foemlnls; cui eorum directio concredita sit; utrum pro solis catholicis an In Ipsa admittantur Infideles vel haeretici et quibus cautelis; quinam ipsorum numerus respectu catholicorum; quomodo provideatur educationi religiosae ca­ tholicorum; an aliqua institutio religiosa detur acathollcis. b) Quinam fructus pro religione habeatur ex collegiis mixtis; an potius aliquod ex his periculum pro fide habeatur. c) An collegium pro catechistis efformandis habeatur. d) An ct quot sint collegia acalholicorum. CAP. X —De populo fideli 58. SI laid ad aulam Pontificiam pertinentes habeantur, nomen ct titulus honoris, dies concessionis aliaeque notitiae dentur. 59. Dicatur: a) quinam sint generatim fidelium mores; quaenam ratio vitae Christianae in familiis; quaenam publica; an in externis pompis et solemnitatibus magis consistat, quam in vero pietatis spiritu. b) An massonlcae sectae addicti; an etiam massonlcae vel socialism! aut communism! societates habeantur, quot, quanti momenti; et quid fiat ad occurrendum huic malo. c) Utrum in exercitio iurlum politicorum et civilium fideles catholici religionis bono ct Ecclesiae libertati pro viribus consulant. 60.Quomodo generatim parentes et qui loco parentum sunt prolis educationi religiosae prospidant. 61. Num fideles cum paganis vel haerctids ita versentur, ut spirituale ipsis damnum vel religioni detrimentum obventa L CAP. XI —De sacramentorum administratio ne 62. An In baptismate administrando serventur omnia praecepta Ritualis Romani ct Codicis I. C. Speciatim vero an fiat divisio caeremoniarum et quo idlomate interrogationes fiant (cc. 755-761). 63. An sacerdotes antequam baptismum adultis conferant, de statu libero eorum vel legitimo matrimonio diligenter inquirant et quae sint inquirendi normae. 64. a) Utrum fideles solemn! praeparatione et pompa ad trimam Communionem admitti soleant; an exdtentur ut requenter ct etiam quotidie, ubi sacerdos adest, pane euchari­ stico reficiantur. b) An fideles praeceptum paschale adimpleant. 65. An presbyteri diligentes se praebeant in reficiendis moribundis Extrema Unctione aliisque sacramentis. 66. An in Missione forma celebrationis matrimonii nd nor­ mam c. 1094 observetur. Et an ea praemittantur, quae in iure praescripta sunt (c. 1019 ct seq.). 67. a) Quomodo se gerant sacerdotes in dispensationibus circa matrimonii impedimenta. b) An dispensationes matrimoniales gratis concedantur et in scriptis, et utrum exprimatur delegatio apostollca (c.1057). 68. An abusus matrimoniorum mixtorum invaluerit, et quomodo circa ea presbyteri se gerant (cc. 1060, 106-1, 1063, 1071). 69. An in celebratione matrimoniorum christiani immi­ sceant aliquas caeremonias superstitiosas. ? CAP. ΧΠ—De rebus ad divinum cultum spectantibus 70. a) An in sacris functionibus ac praesertim in ndminlstratione sacramentorum, ct in solemn i missae celebratione ritus omnes S. R. E. fideliter serventur; utrum confus adhi­ beantur, ct an iuxta canonicas praescriptiones. b) An Ingressus in ecclesiam sit, prout debet, semper gratuitus. c} Utrum et quinam populares cantus in ecclesiis admit­ tantur. 71. An serventur, quod ad custodiam Ss. Eucharistiae, cc. 1265-1271 et Instr. S. C. de Sacramentis in festo A seens. a. 1938 data [LE 1435J; an caveatur quodeumque periculum Irre­ verentiae; quaenam sit in tantum Sacramentum fidelium de­ votio. 72. a) Utrum ad maiorem divini cultus decorem et ad pia Opera exercenda, canonice Instituti sint Tertii Ordines 2326 η. 1850 SC DE PROPAGANDA FIDE ta ecu la res. Confraiernitates, rive virorum sive mulierum, praesertim Ss. Sacramenti ct Christianae Doctrinae (c. 711. § 2), aliaeque piae Uniones potissimum pro Juvenibus; quo numen) et quo religionis protectu. b) An hae associationes servent praescripta c. 690 de sublectione erga Ordinarium, et c. 691 de adminislrationis ratione. 73. An in cultu dialno ac veneratione Sanctorum aliquae superstitiones irrepserint et quae. SACRAMENTORUM 1046 ΙΛ.Χ 28 nita ct mandata si quae S. C. In sun responsione nd praece­ dentem relationem dederit; et utrum progressus, regressus, nn potius Idem formo persistens status In rebua fidei ct morum haberi videatur In Missione, et quncnarn harum rerum cen­ seantur causae, quaenam proponantur remedia. Datum Romae, ex Aedibus S. Conor, de Propaganda Fide, die 25 Ianuarii a. D. 1946.—Petrus Card. Fumasoni Biondi, Praef, Celsus Costnntinl, Archlcp. til. Theodos, a Secretis. • E foliis ab ipja S. C de Prop. Fido vulgaris. CAP. XIII — De festïs, xetvniis et abstinentiis 74. Quaenam festa de praecepto in Missione observentur ct an peculiares difficultates habeantur ad alia introducenda quae in Codice praescripta sunt. 73. Quae lelunla, quique abstinentiae dies serventur; an uniformitas habeatur respectu riciniorum Missionum et utrum introductioni legis communis (c. 1250 et seq.) obstet aliqua necessitas. CAP. XIV—De sacjus aedificiis 1850 1946 IAN 28.-SC SACR., DECR. AAS 38 (1946) 281 283 Decretum de ordinandis tribunalibus ecclesiasticis ditionis canadensis super causis nullitatis matri­ monii DECIDENDIS w ff>>’ 76. An rit in Missione numerus sufficiens ecclesiarum ct sacellorum; utrum munda, decentia et saltem necessariis ad divinum cultum ornamentis Instructa sinL Utrum sint San­ ctuaria, quae peregrini adeanL 77. An ecclesiae rite custodiantur ne furtis et * profanationi bus obnoxiae fiant; et eae ln quibus Ss. Eucharistia ndservatur, quotidie, si fieri potest, per aliquas horas fidelibus pateant (c. 12661. 78. An catholicus cultus libere exerceatur, et quatenus negative, an ratio suppetat qua obstacula e medio auferantur. 79.An iuxta ecclesias, cap pellas et oratoria adsit residentia pro sacerdote vel decens presbyterium; aut saltem aliquis locus ubi sacerdos convenienter manere posrit. Num sacerdos necessitate compellatur cibum et somnum capere in domibus privatis, et an in hoc abusus habeantur. Excellentissimi Ordinarii ditionis Canadensis, prae ocu­ lis habitis lis quae Litteris Apostolicis «Qua cura», die 8 Decembris 1938 Motu Proprio a Pio Pp. XI f. r. datis (A. A. S., vol. XXX, p. 410) [LE 1457] pro tribunalibus ecclesiasticis Italiae salubriter provideque statuta sunt, itemque Decreto S. Congregationis de disciplina Sacra­ mentorum diei 20 Decembris 1940 pro reductione tribu­ nalium Insularum Philippinarum fA. A. S., vol. XXXIII, p. 363) [ LE 1575], necnon perpensis tum raritate causa­ rum nullitatis matrimonii quae in ipsorum tribunalibus agitari solent, tum praesertim difficultates quas ipsi pas­ sim experiuntur idonea tribunalia constituendi. In Con­ ventu mense lanuario 1945 habito, sequentes postulatio­ nes Sanctae Sedi humiliter porrigendas esse statuerunt: CAP. XV —De coemetehus et funeribi s Ut nempe simili modo ac in Italia actum est per memo­ ratum «Motu Proprio» necnon in Insulis Philippinis per 86. a) Utrum et quae superstitiones (n funeribus apud laudatum Decretum, etiam in Canadensi ditione consti­ Christianos invaluerint. tuantur tribunalia provincialia pro tractatione causarum b) An et quae taxae In funeribus exigantur. nullitatis matrimonii et analogice inter eadem ordinen­ 81. An existant coemeteria separata pro Christianis, clausa tur tribunalia appellationis. et benedicta; et an canonicae de his leges serventur (c. 1205 et Quas preces cum Sacra haec Congregatio de disciplina seq). Si non habeantur, ad id obtinendum quid ten lari posslL Sacramentorum rite perpendisset, attento etiam voto Exemi Delegati Apostolici ditionis Canadensis easdem per CAP. XVI—De bonis ecclesiae temporalibus Lnfrascriptum Cardinalem Praefectum retulit Ssiïio Do­ mino Nostro Pio divina Providentia Papae XII, in Au­ 82. An et quibus limitationibus iuxta leges civiles Missio dientia die 28 Ianuarii 1946 eidem benigne concessa. bona, rive mibilla rive immobilia, possit proprio nomine passidere, et qune cautelae adhibeantur ut securitati ecclesia­ Sanctitas vero Sua haec omnia quae sequuntur statuere sticorum bonorum provideatur. dignata est, decernens eadem exsecutioni mandanda, con­ 83. An institutum sit Consilium Admlnlstrationis et quot trariis quibuslibet, licet speciali mentione dignis, minime presbyteris constet; et an Ordinarius in negotiis maioris obstantibus. momenti illud audiat (c. 1520). I. In Canadensi ditione quoad tractationem causarum 84. al An administratores particulares sive ecclesiastici rive laid reddant quotannis Ordinario rationem suae adminlde nullitate matrimonii in prima instantia haec habeantur strationJi (c. 1525) et servent iuris praescripta circa modum tribunalia et circumscriptiones: ipsius administrationis (c. 1523, 1526, lo27. 1541, 1516, 1) Tribunal Quebecense pro binis provinciis eccle­ 1530-1533, 1538 * 1542). siasticis Quebecensi ct Sancti Germani de Rlmouskl, b) An circa oblationes in commodum Missionis serventur nempe pro territorio sequentium dioecesium: Quebecen., praescripta cc. 1182, 533 $ 1, 4·. 631 J 3. et 535 de earum Amosen., Chicoutimi en., Nicolctan., Trifluvianen., Sancti 21 administratione et de ratione Ordinario reddenda; an collec­ tores se abstineant a vexatoria requisitione. Germani de Rimouski, Gaspesien., Sinus Sancti Laurentii, Vicarlalus Apostolici de Labrador necnon Insularum a c) An Inventaria immobilium, mobilium ct sacrae su­ pellectilis uniuscuiusque ecclesiae vel pii loci confecta ln Magdalena; duplici exemplari, altero pro pio Opere, altero pro curia 2) Tribunal Marianopolilanum pro sua universa pro­ Ordinarii, habeantur (cc. 1926. 1300, 1302, 1522). vincia ecclesiastica, nempe pro territorio sequentium dioe­ 85. aj Utrum bona Immobilia vel reditus in promptu cesium: Marianopolitan., Jolie t ten., Sancti Hyacinthi, Missio habeat ut sustentationi missionariorum, cleri Indigenae Sancti loannis Quebecen., Sherbrooken., Campivallen.; et expensis pro divino cultu satisfaciat. 3) Tribunal Halifaxiense, pro binis provinciis eccle­ b) SI bona Immobilia non habeantur, an spes adsit ut pedeteutlm certe reditus sive per oblationes fidelium sive alio siasticis Halifaxlensi et Monctonensl, nempe pro territorio modo constitui possint. Ctr. Instr. S. C- de Prop. Fide 19 sequentium dioecesium: Hallfaxien., Antigonlccn., Caromarlli a. 1893 [CPF n. 1823). linapolitan., Monctonen., Bathursten. in Canada, Ed86. a) Circa missarum stipem, quae taxa synodalis in mundstoncn., Sancti loannis Canaden.; Missione vigeat (can. 831). An sacerdotes missas colligant, 4) Tribunal OUaviense pro universa sua provincia quibus Intra annum ipsi satisfacere nequeant (c. 835) et exu­ berantes ad Ordinarium transmittant (c. 841). ecclesiastica, nempe pro territorio sequentium dioecesium: Ottavien., Hearsten., Montis Laurei, Pcmbroken., Timb) Quomodo serventur quae α cc. 813, 814 praescripta sunt de libro tam personali quam ecclesiarum proprio pro minsen., Vlcariatus Ap. Sinus lacobi; * missi adnotandls. 5) Tribunal Torontinum pro binis provinciis eccle­ siasticis Torontlna et Kingstonlcnsi, nempe pro territorio sequentium dioecesium: Torontin., Hamiltoncn., LondoCAP. XVII— IVDICIVM summatim expositum οπγλ statum ncn., Kingstonien., Alexandrin. In Ontario, PeterboMISSIONIS roughen.. Sanctae Mariae Ormen.; 87. Ordinarius dleat quid actu sentiat de materiali ac 6) Tribunal Reginatense pro binis provinciis eccle­ morali condicione Missionis, quae spes melioris status effulgeat, siasticis Rcglnatensi et Sancti Bonifacll necnon pro archlquaenam maiora dlscriminla immineant; utrum Missio, vel dloecesi Immed. sublecta Winnlpegen., nempe pro terri­ pars Missionis Ita exculta sit ut clero Indigenae proximo tempore concredi possit. torio dioecesium: Reginatcn., Gravclburgen.. Princin ΑΙberten., Saskatoonen., Abbatiae Nullius S. Petri Papud Addat quomodo et quo fructu ad effectum perduxerit mo- 2327 2328 1948 ΜΑΗ 20-ΛΡ1Ι 11 S. PA ΕΝ ITENT ΙΛΗ ΙΑ - SC SACRAMENTORUM - PIUS XII n. 1851-1853 Muenster, Sancti Bonlfacii, Vicarlatus Apostolici Sinus de Dominus resolutionem Sacrae Paenltentiariae approbavit, Hudson, Vicarlatus Apostolici de Keewatin, Winnlpegen.; confirmavit ct publicandam mandavit. 7) Tribunal Vancuueriense pro binis provinciis ec­ Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Paenltentiariae, clesiasticis Vancuvcrlensi ct Edinontonensi, nempe pro die 20 Martii 1946.—N. Card. Canali, Paenitentiarius territorio sequentium dioecesium: Vancuvcricn., Nelsonen., Maior. S. Luzio, Regens. Victorien, in Insula Vancouver, Kamloopsen., Vicarlatus Adn. L B. in EUP 81 (1947) 24-25; A. GUTTÈRRE7 in CpR 28 Ap. de Prince Rupert, Vic. Ap. de Withorse, Edmontoncn., (1947) 85-83; L ROSSI in Apoll. 19 (1948) 255-258. Cilgarien., Vic. Ap. de Grouard, Vic. Ap. de Mackenzie. II. Pro tractatione praedictarum causarum in gradu appellationis, Incolumi semper facultate directe provocan­ di ad S. R. Rotam, iuxta can. 1599 § 1 Codicis I. C., ita 1852 procedetur 1946 APR 4.-SC SACRAMENTORUM, INDULTUM. PART.· Ad tribunal Marianopolitanum deferentur causae in prima instantia tractatae apud tribunalia Quebecense et Facultas datur dispensandi a ieiunio eucharistico Torontinum; ad tribunal Ottavicnse quae apud tribunal FIDELES POST MEDIAM NOCTEM LABORANTES, ET FIDELES Marianopolitanum; ad tribunal Quebecense quae apud IN NOSOCOMIIS MALE AFFECTA VALETUDINE DEGENTES tribunalia Ottavicnse et Halifaxiensc; ad tribunal Toronlinum quae apud tribunalia Reglnatensc ct VancuveRoma, 4 aprile 1946 riensc. III. Officiales, indices, promotores lustltiae, defensores Eccellenza Reverendissima, A riscontro della Sua lettera vinculi aliique administri tribunalium provincialium de ln data 8 febbraio c. a. n. 454-46, mi pregio significarle quibus supra, deligendi sunt et constituendi, ad definitum che neirUdicnza del 25 marzo p. p. ho sottoposto al sotempus, ab Excihls Ordinariis dioecesium respective tri­ vrano giudizio dei S. Padre la domanda deli'Episcopato bunali provinciali perlinentium in Coetibus Provincialibus./ dl codesta nazione, [·| intesa ad ottenere la dispensa dal IV. Quoad lura et officia tribunalium provincialium digiuno eucaristico «ad modum potus et medicinae» per ut supra, necnon quoad eorum agendi rationem, S. Con­ tutti i fedeli degenti ln ospedali durante il tempo della gregatio de disciplina Sacramentorum definiet, necnon loro infermità; nonchè «ad modum solidi cibi et potus non circa tempus executionls eorum quae supra statuta sunt alcoolicb per coloro che lavorano dopo la mezzanotte. et circa nonnas temporarias. Sua Santità si è benignamente degnato dl accordare V. Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum «ad triennium * a tutti gli Ordinari degli Stati Uniti dell'Ame­ vigilem sedulamque, pro suo munere, dabit operam, ut rica Settentrionnale la facoltà di concedere la dispensa tum officiales, tum iudices, tum, praesertim, promotores dal digiuno eucaristico «per modum potus et medicinae lustltiae et vinculi defensores muneribus suis rite naviterpro infirmis in nosocomiis degentibus, durante tantum que perfungantur iuxta normas ab eadem S. C. editas vel male affecta valetudine, remota quavis scandali vel fide­ edendas. lium admirationis occasione». La tassa per la S. Congregrazione da applicarsl a ciascun rescrltto che l'Eccellenza Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis de disci­ Vostra Revma rilascerà ai slngoll Ordinari è di doliari plina Sacramentorum, dic 28 mense lanuario anno 1946.— cinque. D. Card. Jorio, Prae/. F. Bracci, Secr. Per quanto pol concerne la seconda domanda di dispensa Âdx V. BARTOCCETTI ln Apoll. 19 (1948) 225-227. a favore dei fedeli che lavorano durante la notte, questa S. Congregazione risponde « Dilata , * poiché è stata sottoposta all'esame e allô studio dl RR. PP. Consultori onde, se sarà il caso, stabilire comuni norme valevoli anche per 1851 gli Ordinari di altrc nazioni che eventualmente chledessero la stessa facoltà. 1945 MAR 20.-S. PAENIT., RESP. AAS 38 (1946) 160 Ml valgo ben volentieri della circostanza per confcrmarmi con sensi di distinto ossequio di Vostra Eccellenza Dubia de pio exercitio viae crucis Revma devotissimo per serviri a. Sacrae Paenltentiariae Apostollcae dubia quae sequun­ tor pro opportuna solutione proposita fuerunt: L Utrum norma decreti d. d. 6 Augusti 1757, quo sta­ tuitor ut pro pio exercitio Viae Crucis, quando perturba­ tio excitari potest, unoquoque de populo suum locum te­ nente, sacerdos cum duobus clericis sive cantoribus drcumeat ac sistens in qualibet statione Iblque recitans consuetas preces, ceteris altcmatim respondentibus, va­ leat tantum pro publico Viae Crucis exercitio ln ecclesia peracto vel etiam quando a religiosis peragitur in suis oratoriis? II. Utrum in circumstantiis, de quibus in decretis d. d. 27 Februarii 1901 ct 7 Mail 1902, quando scilicet In oratoriis religiosorum ob angustiam loci omnes religiosi simul a statione ad stationem sine perturbatione procedere nequeunt, Ipsi Indulgentias pio Viae Crucis exercitio ad­ nexas lucrari possint, si unus tantum religiosus vel, re­ spective, una tantum religiosa circumeat et ad quamlibet stationem suetas preces praelegat, ceterique suo loco ma­ nentes, inibi pro qualibet statione exurgant et genuflecUnt? III. Utrum in iisdem circumstantiis iam relatis pro religiosis ct methodo ab Ipsis servata, christl fi deles qui sitam communem agunt, de quibus in can. 929 C. I. C., Indulgentias pro pio Viae Crucis exercitio adnexas lucrari possint, si unus vir vel, respective, una mulier stationes Viae Crucis circumeat ct suetas orationes recitet? Et Sacra Paenitentlaria Apostolica die 25 Ianuarii ver­ tentis anni respondendum censuit: Ad I. AHirmallve ad primam partem, negative ad se­ cundam. Ad II et III. Affirmative. Facta autem dc praemissis relatione Ssrfio D. N. Pio div. Prov. Pp. XII ab infrascripto Cardinali Paenltentlario Maiore in Audientia diei 18 huius mensis, idem Ssihus 2329 [·] Pefitio hù Urminù concepta crai: «Metropolitae, Episcopi necnon alii Ordinarii locorum Foederatorum Ame­ ricas Septentrionalis Statuum, humiliter postulant benignam facultatem dispensandi a naturali ie. un io fideles habitualiter post mediam noctem la­ borantes, ut ipsi, abstinendo a cibis solidis per quatuor Loras, et a potu per unam horam, et dummodo potus post mediam noctem sumptus non alcboolicus sit, Ssrfiam Eucharisticam Communionem recipere valeant ex devotione, remoto quocumque scandalo et admiratione; necnon benignam facultatem permittendi fidelibus Id nosocomiis degentibus, ut aliquid su­ mere possint per modum potus aut medicinae ante Ssrtlam Eucbaristicam Communionem durante tantum male affecta valetudine, remoto scandalo et admiratione». • Ordinariis locorum in S. F. A. S. per Delegatum Ap., ProL N. 1975/48: e foliis eiusdem S. Congr. de disciplina Sacramentorum. Indultum allegatur interdum sub die 25 Martii 1946 (vide The Jurist 6 (1948) 422; BOUSCAREN ΙΠ 386). Adn. L. ECHEVERRIA in REDC 3. (1943) 147-178. 1853 1946 APR 11.-PIUS XII, CONST. AP. AAS 38 (1946) 301-313 S IN A R U M Hierarchia episcopalis IN SIN IS INSTITUITUR PIUS EPISCOPUS Servus Servorum Dei - Ad perpetuam rei memoriam Quotidie Nos, universo christiano orbi, licet immerito, praepositi, suprema ex hac Petri cathedra tamquam c specula dominicum agrum circumspicientes ct in dissitas potissimum gentes evangelicae adhuc ignaras veritatis mentis Nostrae oculos concupiscenti animo convertentes, humillimas Patri Nostro, qui est in caelis, preces effun­ dimus, ut Eius regnum toto terrarum orbe Iuxta Christi praeceptum prolatetur stabiliusquc constituatur. Quas 2330 I 11 η. 1853 PIUS XII, CONST. AP. DE HIERARCH ΙΛ EPISCOPALI IN SINIS quidem humillimas preces Nostras misericors Deus numquam non exaudire dignatur neminem profecto latet et maximum Nobis solatium affert In hac temporum acer­ bitate quod non paucae ct amplissimae regiones albae sunt iam ad messem (Ioan. IV, 35), In Asia Orientali, praeser­ tim freouentissima incolarum regio Sinensis, ubi impensae Evan geli i praeconum operae, indefessum cleri indigenae apostolicum studium, Deo auctore, largiter lam adiicitur. Primum quidem catholica fides sub fine saeculi decimi tertii per d. mem. loannem de Montecorvino et B. Odoricum a Portunaone in Sinas invecta est, ac magnopere λer totum saeculum decimum quartum per Frandscalls amlllac sodales disseminata. Postea vero cum Christiana res penitus intercedissct, iterum exeunte decimo sexto fe302 Mei ter / latcque diffusa est, sub sapienti ductu Alexandri Vallgnauo, opera praesertim Michaelis Ruggieri, Matthaei Ricd el aliorum Patrum Sodetatls lesu, quibus dein adsdti sunt e Franciscali et Domlniciana familia Patres, nec non ex ordine Eremitarum S. Augustini, e Congregatione Missionis et e Parisiens! Societate Missionum ad Exteras Gentes sodales. Hisce autem temporibus catholicum nomen maximum habuit incrementum post Apqstollcae Delegationis insti­ tutionem. a fel. rec. Pio Papa Undecimo, Decessore Nostro, apostolicis litteris die nona Augusti mensis, anno Domini millesimo nongentesimo vicesimo secundo datis, feliciter peractam, post Plenarium et a praedicato illic Evangelio Primum Condliam, anno millesimo nongentesimo vicesimo quarto in Sciamhaevensi (Shanghai) urbe sollemniter ce­ lebratum, post plurium locorum Ordinariorum ex ipsa sinensl gente ortorum electionem, valide inde adjuvanti­ bus recentlorlbus missionalibus Congregationibus et In­ stitutis, adeo ut impraesentiarum centum triginta septem habeantur ecclesiasticae circumscriptiones, quarum novem ct nonaginta ad Vlcariatus Apostollci gradum evectae, ceterae in Apostolicas Praefecturas constitutae sunt. Ea iisdem autem viginti octo nunc a Praelatis e Clero indigeno assumptis reguntur, quorum unus et viginti, charactere episcopali ornati. Apostolicis Vlcarialibus praesunt: porro pius quam tricies centena millia hominum adnumerantur sacro baptismate ablutorum et septies circiter centena millia cathecumenorum. quinque autem fere millia ex­ sistunt sacrorum operariorum, quorum duo circiter millia ex Ipsa sinensl gente qui omnes sollerti adiuvantur opera mille ducentorum sexaglnta duorum religiosorum sodalium et sex millium centum triginta trium religiosarum mu­ lierum. In singulis Vicariatibus Apostolicis et in plerisque Prae­ fecturis minus seminarium habetur pro puerorum institu­ tione In spem Ecclesiae succrescentium, qui dein sacris imbuuntur disciplinis In maioribus seminariis, quorum duodecim exstant canonice erecta regionalia, quinque vero quae vocantur intermisslonalla. Unum autem ex Sinensibus Ordinariis, venerabilem Fratrem Thomam Tlcnchensin1 Episcopum titularem Ruspensem el Vicarium Apostolicum de Tsingtao in Sa­ crum S. R. E. Cardinalium Collegium nuper cooptavimus. Auspicatissimis Itaque hisce catholici nominis incremen­ tis permoli, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. 303 Cardinalium Sacrae Con/gregationI de Propaganda Fide praepositorum consilio, lubenti animo supplices praefati dilecti Filii Nostri Thomae S. R. E. Cardinalis Tienchensin Nobis oblatas preces excipientes, opportunum rati adve­ nisse tempus, quo firmiori modo et ordine christifidelium cura, regimen el disciplina in immenso Sinensl territorio constituatur, episcwalem hierarchiam in Sinis, slcuti in celeris catholici orbis nationibus, instituere statuimus. Suppleto Igitur, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua Intéressé praesumant consensu, Sancti Di­ vini Spiritus effusis precibus lumine invocato, atque Beatis­ simae Virginis, Sanctorum Apostolorum Petri el Pauli, nec non Beatorum Martyrum, qui generoso animo et effuso sanguine Christum Sinensibus annuntiarunt, certa scientia, omnibus mature perpensis, de apostolicac Nostrae potesta­ tis plenitudine, ad maiorem Dei gloriam ct catholicae fidei incrementum, harum Litterarum tenore, episcopalem in Sinis hierarchlam prout sequitur erigimus ct constituimus. In primis sequentes viginti provincias ecclesiasticas eri­ gimus, et certam pro unaquaque earum sedem mctropolltanam constituimus atque singulis mctropollLanls Ecclesiis suffragancas dioeceses assignamus, Id est: I) In provincia Momcuvona (Mongolia) sedes Socllûenensls (de Suiyûan) erit metropolltana; dioeceses Nimscilana (de Ninghsia), Slvanieana (de Slwanlze), Zlnlmensls (de Tsinlng) erunt 2331 1948 ATR 11 suffraganeae; II) in provincia Manceuvensl (Manohirta) sedes Fomtlenensis (de Fengtien seu Mukden) erit me­ tropolitana; dioeceses Chilinensis (de Kirin), Fuscloencnsis (de Fushun), Scplmchiaevcnsls (de Szepingkai), lenchivensls (de Yenki), Gcholcnsls (de Jehol) erunt suffraganeae; III) in provincia Hopeana (Hopeh) sedes Pcchimensls (de Peking) erit metropolltana; dioeceses vero Ngancuovcnsis (de Ankwo), Ciaosclenensls (de Chaohsien), Sclensclcnensis (de Sienhsien), Ccmlimensls (de Chengting), Paotlmcnsls (de Paoting), Scioentcana (de Shuntch), SIOenhoavensis (de Sûanhwa), Tienzincnsls (de Tientsin), lomnienlna (de \ungnien), lonipimensis (de Yungping) erunt suffragancae; IV) in provincia Scianlomensi (Shantung) sedes ZÏnanensls (de Tsinan) erit metropolltana el dioeceses lentaevensis (de Yentai seu Chefoo), Ccuzûencnsls (de Chowtsun), Iceuvensis (de Ichow), Zaoceuvensls (de Tsoochow), Zimtaovensis (de Tsingtao), lamcuvensls (de Yangku), lenceuvensls (de Yenchow), erunt suffraganeae; V) in provincia Scianslana (Shansi) sedes TaelOenensis (de Taigüan) erit metropolltana; dioeceses vero Fenlamensls (de Fenyang), Lungancnsls (de Luan), Scioccuvensis (de Shohchow), Tatomensis (de Tatung), lùzeana (de Yùbe) erunt suffraganeae; VI) In pro/vincla Scenslana 3M (Shensi) sedes Slnganensls (de Sian) erit metropolltana, dioeceses autem Fomsiamensis (de Fengsiang), Hancio­ mensis (de Hanchung), Saniùenensis (de Sanyüan), lennganensis (de Yenan) erunt suffraganeae; VII) in pro­ vincia Cansuana (Kansu) sedes Lanceuvensls (de Lanchow) erit metropolltana, cui dioecesis Zinceu\’ensis (de Tsinchow) erit suffraganea; VIII) in provincia Chiamsuana (Kiangsu) sedes Nanchimensis (de Nanking) erit metro­ polltana, elque suffraganeae erunt dioeceses Haemenensls (de Haimen), Sciamhævensis (de Shanghai) et Siûccuvensis (de Sùchow); IX) In provincia Nganhoeivensl (Anhwei) sedes Nganchimensis (de Anking) erit metropolltana, et dioeceses Pampuvensis (de Pengpu) et Uhuvensls (de Wuhu) erunt suffraganeae; X) in provincia Honanensi (Honan) sedes Chæfomensis (de Kaifeng) erit metropolitana, cui dioeceses Cemceuvensis (de Chengchow), Ciumatienensls (de Chumatien), Cocitevensis (de Kweiteh), Loiamens is (de Loyang), Naniamensis (de Nangang), Slnlamensis (de Sinyang) et Ueihoeivensis (de Weihwei) erunt suffraganeae; XI) In provincia Secioanensi (Szechwan) sedes Clomchimensis (ae Chungking) erit metropolltana, cui suffraganeae erunt dioeceses Cemtuana (de Chengtu), Chiatimensls (de Kiatinq), Nimiûenensis (de Ningyuan), Scloenchimensis (de Shanking), Slùfuana (de Suifu), Cam timens is (de Kangting seu Talsienlu) et Uanscienensis (de Wanhsien); XII) in provincia Hupeana (Hupeh) sedes Hancheuvensls (de Hankow) erit metropoli tana, dioeceses vero Haniamensis (de Hanyang), Iciamensls (de Ichang), Chlceuvensis (de Kichow), Laohocheuvensls (de Laohokow), Scenanensis (de Shihnan), et Uclamensis (de Wu­ chang) erunt suffraganeae; XIII) in provincia Hunanensl (Hunan) sedes Ciamsciavensis (de Changsha) erit metro­ polltana, eique erunt suffraganeae Ciamteana (de Changteh), Hemccuvensis (de Hengchow) et lûenlimensis (de Yûanling) dioeceses; XIV) in provincia Chiamsiana (Kiangsi) scdes Nandamensis (de Nanchang) erit metro­ polltana, cui suffraganeae erunt dioeceses Canceuvcnsis (de Kanchow), Chinganensls (de Kian), Nancemensis (de Nancheng) et IQchiamcnsis (de Yükiang); XV) In pro­ vincia Cechlamensi (Chekiang) sedcs Hanccuvensls (de Hangchow) erit metropolltana, cui suffraganeae erunt dioeceses Nimpuovensis (de Ningpo) et Tæceuvensls (de Taichow); XVI) in provincia Fuchlenensl (Fukien) sedes Fuccuvensls (de Foochow) erit metropolltana et dioeceses Sciiamenensis (de Hsiamen seu Amoy) ac Funimcnsls (de Funing) erunt ei suffraganeae; XVII) in provincia Coamtomensi (Kwanglung) sedes Coamccuvensis (de Kwangchow scu Canton) erit metropolitana, cui suffraganeae erunt Scllamcblamensls (de Hsiangkiang seu Hongkong), Chlalmensls (de Kiaying seu Kaying), Chiammencnsis (de Klanglmen seu Kongmoon), Pehævcnsls (de Pehai seu 30 Pakhoi), Sciaoceuvensls (de Shaochow seu Shiuchow), el Sclanteuvensis (de Shantow seu Swatow) dioeceses; XVIII) In provincia Coamsiana (Kwangsi) sedes Nannimensis (de Nanning) erit metropolitana et Illi suffraganea erit dioecesis Uccuvensls (de Wuchow); XIX) In provincia Coelceuvcnsi (Kweichow) scdes Coeiiamcnsls (de Kweyang) erit metropolitana, cui Nganlomensls (dc Anhmg Coenmimensls (de Kungming seu Yûnnan), cul suffracanca dabitur scdes Tallana (de Tali). Quibus viginti, quas memoravimus, ecclesiasticis pro­ vinciis una cum suis metropolitan!! ct cathedrailbus Ec deslis utl supra erectis et constitutis, Archlepiscopi seu 2332 |94β ΛΙΊΙ II PIUS XII, CONST. AI4· DE HIERAHCIIIA EPISCOPALI IN SINIS Episcopi sedem in locis, a quibus unaquaeque archldioecesis vel dioecesis nomen mutuatur, figimus et constitui * mus; Antistitis vero cathedram in ecclesia, quae hucusque princeps habebatur in Vicariatibus Apostolicis ad archidloecesis seu dioecesis gradum et dignitatem nunc evectis. Singulis autem novarum harum Archidioecesium seu Dioecesium pro tempore Antistitibus omnia concedimus lura et privilegia, honores, insignia et favores, quibus ce­ leri per orbem Metropolitae seu Episcopi iure communi (ruuntur et gaudent; itemque omnia Antistitibus ipsis inlungimus onera ct obligationes, quibus ceteri Antistites adstringuntur, Archleplscopls vero facultatem peculiarem tribuimus Crucem ante se deferendi et sacro Pallio utendi, postquam tamen hoc in sacro Consistorio ab Apostolica Sede de more postulatum et obtentum fuerit. Cum porro locorum et temporis huius adluncta haud permittant quominus in novis istis dioecesibus canonico­ rum capitula instituantur, indulgemus ut pro canonicis consultores dloecesanl ad luris tramitem eliguntur et ad­ hibeantur. Quod vero ad earumdem dioecesium regimen et admlnbtratlonem attinet; ad Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem; ad clericorum et fidelium iura ct onera; alia­ que huiusmodi, servanda iubemus quae sacri canones de­ cernunt. Episcopalem insuper uniuscuiusque dioecesis mensam constituent reditus iam ibi exsistentes et fidelium obla­ tiones quae ad hunc finem colligentur. Volentes insuper Nos quas uti supra constitutas Sedes Idoneis providere Pastoribus, venerabiles Fratres dignis­ simos Praesules, qui usque nunc in sibi creditis Vicariati­ bus Apostolicis tam sedulam catholicae religioni proveΚί hendae curam contulerunt, Archiepiscopos vel Epi/scopos suae cuiusque Sedis renunciamus et constituimus, atque proplerea illos a vinculo absolvimus episcopalium Eccleciarum, quarum titulos una cum Vicariatu hucusque te­ nuerunt, nec non earumdem novarum Ecclesiarum sibi commissarum curam, regimen et administrationem tum in spiritualibus tum in temporalibus plenarie commit­ timus una cum omnibus iuribus et privilegiis, oneribus et obligationibus suo pastorali muneri inhaerentibus. De apostolicae igitur potestatis Nostrae plenitudine: η. 1853 In Provincia Sciantomensi: V. Fr. Cyrillum Rodulphum Jarre a titulari Ecclesia episco­ pali Metropolitana in Asia ad metropolitanam Ecclesiam Zlnanensem; V. Fr. Thomam S. R. E. Cardinalem Tienchensin a titulari Ecclesia Ruspensi ad cathedralem Ecclesiam Zlmtaovensem; V. Fr. Franclscum Hoowaarts a titulari Ecclesia Ucrensi ad cathedralem Ecclesiam Zaoceuvmsem; V. Fr. Theodorum Schu n titulari Ecclesia Trapezopolitana ad ca­ thedralem Ecclesiam lenceuvensem; V. Fr. Henricum Am­ brosium Pinger a titulari Ecclesia Capitoliensi ad cathedralem Ecclesiam CeuzOenensem; V. Fr. Carolum Weber a titulari Ecclesia Daldiana ad cathedralem Ecclesiam Iceuvensem: V. Fr. Ludovicum Prosperum Durand a titulari Ecclesia Sebeliensi ad cathedralem Ecclesiam lentaevensem; V. Fr. Thomam Nieuhoeichim 44 a titulari Ecclesia Serteltana ad cathedralem Ecclesiam lamcuvensem;/ 308 In Provincia Sciansiana: V. Fr. Dominicum Lucam Capozi a titulari Ecclesia At­ talensi in Pamphylia ad metropolitanam Ecclesiam Taeiûenensem; V. Fr. Franclscum Lieuchlnuen ” a titulari Ecclesia Lampsacena ad cathedralem Ecclesiam Fenlamensem; V. Fr. Franci scum Joosten a titulari Ecclesia Germanlcopolltana ad cathedralem Ecclesiam Tatomenscm; V. Fr. Edgarium Anto­ nium Haering a titulari Ecclesia Antedonensi ad cathedralem Ecclesiam Scioceuvensem; V. Fr. Herraenegildum Focaccia a titulari Ecclesia Antlphrensi ad cathedralem Ecclesiam lüzeanam; V. Fr. Franclscum Gerardum Constantem Kramer a titulari Ecclesia Europensi ad cathedralem Ecclesiam Lunganensem; In Provincia Scensiana; V. Fr. Pacificum lulium Vanni a titulari Ecclesia Zaparena ad metropolitanam Ecclesiam Singanensem; V. Fr. Caelestinum IbaOez y Aparicio a titulari Ecclesia Bagcna ad cathedralem Ecclesiam lennganensem; V. Fr. Marium Clvelli a titulari Ecclesia Tabborensi ad cathedralem Ecclessiam Hanciomenscm; V. Fr. Philippum Silvestrum Uamtaonam ” a titulari Ecclesia Athribitana ad cathedralem Ecclesiam Fomsiamenscra; V. Fr. Fcrdinandum Fulgentium Pasinl a titulari Ecclesia Bybliensi ad cathedralem Ecclesiam Sanlûenensem; In Provincia Cansuana: V. Fr. Theodorum Buddenbrock a titulari Ecclesia Issensi ad metropolitanam Ecclesiam Lanceuvensem; In Provincia Chi am su an a: In Provincia Momcuvana: V. Fr. Ludovicum Morel a titulari Ecclesia Araxensi ad ne tropoli lanam Ecclesiam Soeilûenensem transferimus; V. Fr. Leonem Desmcdt a titulari Ecclesia Adraena ad cathedralem Ecclesiam Sivanzcanam; V. Fr. loseph Fanhemngan 4 a titu­ lari Ecclesia Paphiensi ad cathedralem Ecclesiam Zinimensem; V. Fr. Carolum van Melckebeke a titulari Ecclesia Sufetana ad cathedralem Ecclesiam Nimsciianam. V. Fr. Paulum lûpln 14 a titulari Ecclesia Sozusena ad rnetropolitanam Ecclesiam Nanchimensem; V. Fr. Simonem Ciuchaemin 14 a titulari Ecclesia Lesvilana ad cathedralem Ecclesiam Haemencnsem;/V. Fr. Augustum Haouisée a titulari Ecclesia 309 Cercinitana ad cathedralem Ecclesiam Sciamhaevensem; V. Fr. Philippum COté a titulari Ecclesia Polystyliensl ad cathedra­ lem Ecclesiam Siûceuvensem; In Provincia Nganhoeivensi: In Provincia Manceuvensi: V. Fr. loannem Mariam Blois a titulari Ecclesia Lambaesitim ad metropolitanam Ecclesiam Fomtienensem; V. Fr. ætum Gaspals a titulari Ecclesia Canopitana ad cathei Ecclesiam Chilinensem; V. Fr. Aloisium Janssens a titulari Ecclesia Faustinopolltana ad cathedralem Ecclesiam Geholensem; V. Fr. Aloisium Laplerre a titulari Ecclesia Cardiccnsi ad cathedralem Ecclesiam Senlmchiaevensem; V. Fr. Theodorum Breher a titulari Ecclesia Hieritnna ad cathedratem Ecclesiam lenchivcnsem; V. Fr. Franclscum Aloisium Lane i titulari Ecclesia Hypacpena ad cathedralem Ecclesiam Futcloenensemh In Provincia Hopeana: V. Fr. loannem de Vienne a titulari Ecclesia Abrittena ad cathedralem Ecclesiam Tlenzlnensem; V. Fr. Eugenium Lebcuille a titulari Ecclesia Conanensl ad cathedralem Ecclesiam >77 Iomplmensem;/V. Fr. loseph Ceuzisce4 a titulari Ecclesia Cratiens! ad cathedralem Ecclesiam Paotimensem; V. Fr. loannem Ciampité4 a titulari Ecclesia Antipyrgensi ad catedralem Ecclesiam Cinoscienensem; V. Fr. loseph Zoeisceutiûn * a titulari Ecclesia Tanaltana ad cathedralem Ecclesiam lomnienlnam; V. Fr. loseph Ciamgioenpuo · a titulari Ecclesia Tadamatensi ad cathedralem Ecclesiam SlQenhoavensem; V. Fr. loannem Baptistam Uamzemi T a titulari Ecclesia Lamlana ad cathedralem Ecclesiam Ngancuovensem; V. Fr. Franclscum Xaverlum Ciaoccnscem · a titulari Ecclesia Bisiceasi ad cathedralem Ecclesiam Sclenclenensem; V. Fr. lob Onehlmim · a titulari Ecclesia Pertensi ad cathedralem Ec­ clesiam Cemtimensem; V. Fr. Ignatium Krause a titulari Ecclesia Bindaea ad cathedralem Ecclesiam Scioenteanam; 'Anjioc Flag Hen-an. 1 Anglic * Cboa Chlihih. 4 Anglic ' * Qung drw tubtcribil: Tchang. 4 Anglice.' Tsui ShouhsÛo. idem snbscribii, Tfori · Angite * Chang Juc-po, idem rubteribii: Tchang. T Anglic * *c< Tten<-yi. · Anglic * Chzo Cben-iheng, idem subxcribii: Tchao. 4 An- 2333 V. Fr. Fridericum Melendro a titulari Ecclesia Remeslanensi ad metropolitanam Ecclesiam Nganchlmensem; V. Fr. Zeno­ nem ArAmburu a titulari Ecclesia Eressiensl ad cathedralem Ecclesiam Uhuvensem; V. Fr. Cyprianum Cassini a titulari Ecclesia Drlvastensl ad cathedralem Ecclesiam Pampuvensem; In Provincia Honanensi: V. Fr. Assuerum Theofanum Bassi a titulari Ecclesia Tabena ad cathedralem Ecclesiam Lola mensem; V. Fr. Franclscum Xaverlum Ochoa a titulari Ecclesia Chuslrensi ad cathedralem Ecclesiam Coeitcvensem; V. Fr. Petrum Massa a titulari Ecclesia Citharizena ad cathedralem Ecclesiam Nanlamensem; V. Fr. Vitum Ciamzohoan 14 a titulari Ecclesia Egugensl ad cathedralem Ecclesiam Slniamensem; V. Fr. loseph îûencoce 14 a titulari Ecclesia Calydonlensi ad cathedralem Ecclesiam Clumatienensem; In Provincia Secioanensi: V. Fr. Aloisium Gabrlclem Xaverlum Jantzen a titulari Ecclesia Tremltbusla ad metropolitanam Ecclesiam Ciomchimensem; V. Fr. lacobum Victorem Rouchouse a titulari Ec­ clesia Aegenensi ad cathedralem Ecclesiam Cemtuanam: V. Fr. Petrum Silvanum Valentin a titulari Ecclesia Zeugmatensi in Syria ad cathedralem Ecclesiam Camtimensem; V. Fr. Stanislaum Baudry n titulari Ecclesia Isauro poli tona ad cntcdralcm Ecclesiam Nimluenensem; V. Fr. Franclscum Vamcepu lî a titulari Ecclesia Sindensi ad cathedralem Ecclesiam. Uamscicnensem;/V. Fr. Paulum Unamuecem 14 a titulari 310 gliee: Cben Chi-niinz, idem nheribiL Tehran. Nin Hui-chinf" ' * Anglic Uu Chin-WTO. idem tnbunbiL' Licoa. ΙΛ Anglic ' * Tx>’ nan. 14 Angliee: YQ Pin. 14 .{«{her- Cha Kxi-aiia. idem mhicribUTsu. >4A«fkc«r Cbuxg Tso·hcan. 14 Yuw Ko-cLih, Urw rw>tcribii: Yura. Wan< Tse·pa, mhsersNl· Chwrc ts're ?’«· 14 Anglice: Wzag Wra-cben^. Urm tnhimbü.· O»n< Oora tebeo. 2334 d. 1854 PIUS XII, CONST. AP. DE HIERARCHIA EPISCOPALI IN SINIS Ecclesia Olenensi nd cathedralem Ecclesiam Scioenchlmenseni; V. Fr. Renn turn Desideratum Romanum Bo!s«u^rin a titulari Eccclesia Celenedrituna ad cathedralem Eclesiam Siûfuanam; In Provincia Hupeana: V. Fr. Eduardum Galvin a titulari Ecclesia Myrinenii ad cathedralem Ecclesiam Haninmensem; V. Fr. Natalem Gubbeli a titulari Ecclesia Attudensi ad cathedralem Ecclesiam Ida mensem; V. Fr. Alfonsum M. Conradum Ferronl n titulari Ecdesia Aspendiensi ad cathedralem Ecdesiam Laohocheuvensem; V. Fr. Rembcrtum Kowalski a titulari Ecclesia Ipsensi ad cathedralem Ecclesiam U da mensem: Ln Provincia Hunanensi: V. Fr. Secundinum Petronium Lacchio a titulari Eeclesia Praenetlensl nd metropolitanam Ecdesiam CiamscUvensem: V. Fr. Raphaélem Angelum Pa lazzi a titulari Ecclesia Narensi ad cathedralem Ecdesiam Hemceuvensem; V. Fr. Gutbertum Murtinum O' Gara a titulari Ecdesia Elidensi ad cathedralem Ecclesiam lûenlimensem; V. Fr. Gera rd um Herrero Garrote a titulari Ecdesia Zorolensi ad cathedralem Ecdesiam Clam­ tea nam; In Provincia Chiamsiana: V. Fr. loannem O’Shea a titulari Ecdesia Midilensi ad ca­ thedralem Ecdesiam Canceuvensem; V. Fr. Caletnnum Mi· SinI a titulari Ecdesia Cassandrensi ad cathedralem Ecdesiam inganensem; V, Fr. Patritium Cleary a titulari Eeclesia Amathusia in Cypro ad cathedralem Ecdesiam Nancemenscm; V. Fr. Carolum Gullelmum Quim a titulari Ecdesia Halicar­ nassensi ad cathedralem Ecdesiam lûchxamensem; Ln Provincia Cechiamensi: V. Fr. loannem loseph Georgium Deymi er a titulari Ec­ clesia Diospolitana in Thracia ad metropolitanam Ecdesiam 3Π Hamceuvensem;fV. Fr. loseph Hugioscian «· a titulari Ec­ desia Theodoslonolitana in Armenia ad cathedralem Ecdesiam Toeceuvensem: V. Fr. An dream loannem Defebvre a titulari Ecdesia Gibbens! ad cathedralem Ecdesiam NImpuovensem; In Provincia Fuchienensi: V. Fr. EmmnnneJem Prat α titulari Ecdesia Mactari tana ad cathedralem Ecdesiam Sciiamenensem; V. Fr. Theodorum Labrador a titulari Ecdesia Fussalensi ad cathedralem Ec­ clesiam Funimensem; Ln Provincia Coamtomensi: V. Fr. Antonium Petrum loannem Fourquet a titulari Ecdesia Themisonensl ad metropolitanam Ecdesiam Coameeuvensem; V. Fr. Henricum VaitorU a titulari Ecdesia Leriensl ad cathedralem Ecdesiam Sella me bin mensem; V. Fr. Gustavum Deswariêres a titular! Ecdesia Maximianenti ad cathedralem Ecdesiam Pchaevensem; V. Fr. Ignatiura Canazel a titulari Ecdesia Carystensi ad cathedralem Ecdesiam Sciaoceuvensem; V. Fr. Carolum Vogel a titulari Ecdesia Parlai tana nd cathedralem Ecdesiam Scianteuvensem; V. Fr. Franciscain Xavrrium Ford α titulari Ecdesia Etennensi ad cathedralem Ecdesiam Chialmensem; V. Fr. Adulphum loan­ nem Pascha ng a titulari Ecdesia Sasimensi ad cathedralem Ecdesiam Chiammenensem; Ln Provincia Coamsiana: dictlquc Antistitis subscriptione ac sigillo munita ad Sacram Congregationem 8-18·>9 PIUS XII, EPIST VLA EN CYCLICA ET MOTU PROPRIO tolfca a fine dl evitare dannose confusioni Je quali, oltre ad arrecare grave nocumento alie nnlme e al principi cristlanl, snrebbero di ringolare vantagglo alie Idee mabane che si oppongono al Regno di Dio. NelPInteresse, pertento, di corrispondere agli Augusti desi­ deri del Santo Padre per Cul «a nessuno è ledto disertare dalle elezioni politiche», questo Sacro Dlcastero nutre fiducia che sla pienamente ascoltata la paterna parola di Sua Santità e si augura che non si ripeta 11 fat to che persone dedicate al servizlo del signore diano II loro voto al nemici dichlarati délia Chiesa e già da Eisa pubbllcamente condannati. Questa Sacra Congregazlone ricorda. inoltre. le solenni parole delTlmmortale Pontefice Leone XIII il quale, in anafoghe clrcostanze, rivolgendosi ai Cat toi ici dicnlarava: «che un bene présente e certo è da anteporsi alla dubbla speranza e incerta aspettaUva di un bene maggiore» ed è perciô sicura che la Rev. Vostra si atterri scrupulosamente agi! ordini contenuti nella présente. Con sensi dl distinto ossemiio mi dichiaro della Rev. Vostra.Luigi Card. Lavttrano, Prefdto. • Moderatoribus Inztitutcrwa perfecticrùs in Italû: CpR Σ6 (1&47) 212411 1946 MAI 1 biles Fratres, vestratlbusque adprecamur, dum paternae Nostrae benevolentiae testem ct vobis et gregibus curae vestrae commissis Apostollcam Benedictionem amantissi­ me in Domino impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, dic 1 mensis Mali, anno mcmxlvi, Pontificatus Nostri octavo.—Pius Pp. XIL Ado. ME 58 (1946) 86-99. 1959 1946 MAI l.-PIUS XII, MOTU PROP. AAS 38 (1946) 170-172 Motu proprio de ordine iudiciali et de ratione pro­ cedendi IN CAUSIS CIVILIBUS IN STATU CIVITATIS VATI­ CANAE SERVANDIS Con la legge η. II ciel 7 giugno 1929, 11 Nostro predecessore Pio XI di f. m., dopo aver indicato le fonti principali del diritto per lo Stato clella Città del Vaticano, disponeva che nelle materie aile quali non prowedevano le dette fonti principali del diritto oggettlvo, in via suppletiva e 1858 fino a che non fosse stato proweduto con leggi proprie Città del Vaticano, fossero osservate alcunc leggi 1946 MAI 1.-PIÜS ΧΠ, ENCYCL. AAS 42 (1950) 782-783 della e regolamentl emanati dal Regno d’Italia fino all’cntrata In vigore deila ricordata legge 7 giugno 1929 suile fonti EPISTULA ENCYCLICA del diritto. sotto la generale riserva che essi non fossero contrari al preccttl di diritto divino, nè ai principi generali Ad excxos PP. PATRIARCHAS, primates, archiepiscopos dei diritto canonico, nonchè alie norme del Trattato e dei ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM Concordato stipulati tra Ia Santa Sede e il Regno d’Italla CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: Tundici febbralo 1929, e sempre che, in relazione alio stato di fatto esistente nella Città dei Vaticano, risultassero Quibus quaestio proponitur de Assumptione corporea ivi applicabili. Beatae Virginis Mariae tamquam dogmate fidei proponen­ da ac definienda Sclogliendo in parte la riserva sopra espressa, il Nostro predecessore Pio XI, di venerata memoria, con MotuPIUS PP. XII proprio 21 settembre 1932 (Acta Apostolicae Sedis, 1932, 332) |LE 1120], al fine di sempre meglio prowedere Venerabiles Fraires, salutem et Apostollcam Benedictio­ all’ordinamento dei Tribunali della Città del Vaticano cd nem.— Deiparae Virginis Mariae cum christifideles adslalla procedure da segulre per la sollecita trattazionc delle duum invocent atque experiantur auxilium, eam magis cause civil! avant! al medesimi, costitul una Commissione, magisque colere student; ac quandoquidem amor, si composta da Monsignor Massimo Massimi, Decano della veros alt usque pectoribus insideat, ad nova sui Ipsius S. R. Rota, Présidente, Mons. Giulio Grazioli, Uditore di testimonia proferenda proclivis est, impensioris in cam Rota, Paolo Pericoli, Présidente del Tribunale di Prima religionis observantia saeculorum decursum decorare at­ istanza, Agostino Schmid, ff. dl Promotore di Giustizia que augere contendunt Qua de causa —Idque Nobis perpresso detto Tribunale, e Paolo Guidi, Giudice supplente 783 suasum est— contingit, ut crebro iam dudum/Apostolicae nello stesso Tribunale, Segretario, con Incarico di redigere Sedi supplices afferantur litterae —quae quidem, ab an­ un progetto di legge sull’ordinamento giudiziario e sulla no mdcccil ad annum mdccccxl receptae, in duo volu­ procedure civile del Tribunali dello Stato della Città del mina compactae ibldemque, opportunis commentationibus Vaticano. illustratae, recens typis excusae sunt— a Patribus Cardi­ La Commissione, che nel corso dei lavori aveva perduto nalibus, a Patriarchis, ab Arch i episcopis et Episcopis, a uno dei suol membri nclla persona di Agostino Schmid Sacerdotibus, a religiosis viris et feminis, a Sodaliciis et e che si era giovata di osservazionl redatte, sopra sua ria studiorum Universitatibus, ab innumeris denique pri­ chiesta, da Edoardo Ruffini e da Corrado Bernardini, vatis christifidelibus eo consilio datae, ut sollemni oraculo presentô nel 1935 il progetto richiesto, il quale, dopo lievi renuntietur et definiatur tamquam dogma fidei Beatam ritocchi, fu, nel iugllo 1937, per ordine del Nostro prede­ Virginem Mariam cum corpore ad Caelum assumptam cessore Pio XI e a cura del Consigliere Generale dello esse. Ac nemo profecto Ignorat Id etiam a (lucentis ferme Stato della Città del Vaticano, il Principe Don Carlo PaVaticani Concilii Patribus, flagrantibus votis, fuisse pe­ titum. celli, reso di pubbllca regione, al fine di provocare sul medesimo progetto il giudizio della critica scientific . * Nobis autem Christi regno tuendo iuvandoque praeposi­ Si ebbero, cos), specialmente da parte dell’Université tis, tum quae ei obsunt arcendi, tum ea provehendi quae Cattolica del/Sacro Cuore, che 1'aveva preso a soggetto 11 el prosunt, lugis cura ct pervigil debet esse officium. Per­ di un suo pregiato studio pubblicato nel 1938, alcune ospendenda Igitur investigandaque inde a Summi Pontifi­ servazioni, sia dl carattere generale che partlcolare. catus exordio Nobis occurrit quaestio, an memoratis postu­ lationibus, potestate Nostra interposita, obsecundare liceat, Sebbenc tali osservazionl fossero state dichiarate espresdeceat, expediat. Huius rei causa non omisimus neque samente di non grande rilievo c non avessero impedito omittimus Deo enixas adhibere preces, ut semper adoran­ anche all’Università Cattolica del Sacro Cuore di espridae suae benignitatis consilium Nobis adspiret atque mere un giudizio complessivo favorevole all’elaborato aperlaL progetto, uniformemente al giudizio di insigni processuallsti Italian!, Noi ordinammo che le osservazionl medesime Ad hoc caelestis lucis propitiandum auxilium Nostris fossero valutate dal Présidente insieme col Segretario precibus pia contentione vestras, Venerabiles Fratres, della Commissione, e che Ci fosse sottoposto un progetto adlungite. Ad quod quidem faciendum, dum paterno vos definitivo. adhortamur animo, Decessorum Nostrorum, ac praesertim Pii IX, Deiparam sine originali labe conceptam definituri, Compiuta tale revisione con Nostra soddisfazionc; rationem et viam secuti, enixe vos rogamus, ut Nobis ritenendo che II progetto definitivo cosl elaborato corrlsignificare velitis qua devotione, pro suâ quisque fide ac sponda agli scopl per l quali ne fu ordinata la redazlone dal pietate, denis populnsnue moderamini vestro commissus Nostro predecessore Pio XI; Beatissimae Virginis Mariae Assumptionem prosequatur. considerato che I'ordinamcnto giudiziario disposto in Praesertim autem nosse quam maxime cupimus, an vos, via prowisoria. con ll ricordato Motu-proprio del 21 setVenerabiles Fratres, pro eximia vestra sapientia et pru­ terabre 1932, sebbenc abbla dato buona prova, non pub dentia censeatis Assumptionem corpoream Beatissimae costitulre una soluzione permanente del problema; Virginis tamquam dogma fidei proponi ac definiri posse, et an Id cum clero et populo vestro exoptetis. considerato che la ricordata riserva, fatta nella legge 7 giugno 1929 suile fonti del diritto, dl prowedere con leggi Responsa autem exspectantes vestra, quae quanto ci­ proprie della CRU del Vaticano alie materie rcgolate, in tiora tanto gratiora Nobis erunt. Dei munerum largitatem via suppletiva, dalle leggi Italiane applicabili per ecce* atqu opiferae praecelsae Virginis'’favorem vobis. Venera2319 2340 1946 MAI 10-13 SC RITUUM - SACRAMENTORUM, DE ORDINANDIS TRIBUNALIBUS xionc nel Nostro Stato, va sclolta innanzi tutto relativamcnte alFordinamcnto giudlziario e alia procedura civile, In quanto le relative nonne hanno un particolare bisogno dl certezza, costltuendo la garanzla dei singoli nclla tutela del loro diritti. tanto che esse sono state raccolte In leggl nrganiche, anche In nuel paesl dove non è stata accolta Ia praticu della codiilcazlone del diritto civile; DisponJamo c stablllanio di motu proprio quanto ap­ presso: I. —L’ordlnamenlo giudlziario c il codice di procedura chile allegati al présente Motu-proprio sono approval! e andranno in vigore a coininciare dal l.° novembre 1946. II.—Un esemplare deirordlnamcnto giudlziario e del codice dl procedura civile, firmati da Nol, costituiranno l'originale e saranno depositati e custoditi nell’Archivio delle leggl dello Stato dclla Città del Vaticano. HI.—La pubblicazionc dei predetti ordinamento giudiziarlo e codice di procedura civile si eseguirà con la pubblicazione del présente Motu-proprio negll «Acta Aposto­ licae Sedis» e con la consegna di un esemplare stampato al Govematore dello Stato della Città del Vaticano, il quale provvederà a tcnerlo a disposlzîone del pubbllco 172 fino al giorno dell’entrata in vigore./ IV. —Qualsiasi disposlzîone contraria al présente Motuproprio è abrogata. V,—Le Commissioni, costituite con il Motu-proprio 21 settembre 1932, continueranno a funzionare, con il procedimento di eui nello stesso Motu-proprio, esclusivamente per le liti che, al momento dell’entrata in vigore del nuovo ordinamento giudlziario, fossero pendenti di­ nanzi aile Commissioni medesime. Tutto ciô Noi abbiamo stabilito e stabiliamo, nonostante qualunque cosa in contrario, anche se degna di speciale menzione. Dato in Roma, presso S. Pietro in Vaticano, il giorno primo del mese di maggio dell’anno millenovccentoquarantasei, ottavo del Nostro Ponllfîcato.—Pius Pp. XII. Adn. C. BERNARDINI in ApoU. 1Θ (1948) 214-219. 1860 1946 MAI 10.-SC RITUUM, DECRETUM. PART.· b. m. v. APPRO­ BATUR ET RECITANDUM CONCEDITUR SODALIBUS CONGRE­ GATIONIS FILIORUM IMM. CORDIS B. Μ. V. Novum officium immaculati cordis Statuto pro universa Ecclesia festo Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis, quod immenso gaudio prae ceteris affecit Missionaries Congregationis Filiorum Immaculati Cor­ dis Beatae Mariae Virginis, ut filiali obsequio praestetur traditioni legiferi Beati Antonii Mariae Claret et Sociorum, qui Cor Immaculatum Beatae Mariae Virginis in titulum et Patronum nascentis Congregationis dederat, hodiernus Pro­ curator Generalis praedictae Congregationis vota omnium sodalium depromens Sanctissimum Dominum Nostrum Pium Papam XII Instanter exoravit ut Ipsi facultas fiat novum Officium complendi, pro suprndicta Congregatione tantum, ex veteri proprio iam concesso eidem Congregationi. Et Sacra Rituum Congregatio, vigore facultatum sibi spe­ cialiter nb Ipso Sanctissimo Domino Nostro tributarum supradictum Officium a se revisum, prout i in adiectls ex tat follis, approbavit et Sodalibus Congregationis Filiorum Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis recitandum Induisit. Servatis Rubricis: contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 10 mali 1946.—C. Card. Salotti, Ep. Praenest., Praei. A. Carincl. Secr. • Coogreçationi Filiorum L Cordie B. Μ. V.: ELIP 58-80 (1944-48) so. Adn. L Alvarez in elip sa-eo (1944-46) 50 m 1861 1946 MAI 13. SC SACR., NORMAE. AAS 38 (1946) 283-287 Normae ρπο exequendo decreto diei xxviii ianuarh MCMXLVI DE ORDINANDIS TRIBUNALIBUS ECCLESIASTICIS DITIONIS CANADENSIS Ut ad effectum deducantur quae per Decretum diei 28 lanuarii 1946 |LE 1850] praescripta sunt. Sacra haec Congregatio quae sequuntur statuit: 2341 n. 1800-1861 Caput I De tribunalis provincialis moderatore, iudlcibus ei ministris Art. 1. Tribunal provinciale subest auctoritati Archleplscopi loci in quo ipsum sedem habet, qui, proinde, idem regit et moderatur nomine omnium Episcoporum circumscriptionis tribunalis, eidemque omnia iura et offi­ cia attribuuntur quae Ordinariis locorum, ad normam sacrorum canonum et instructionis Sacrae huius Congre­ gationis de disciplina Sacramentorum diei 15 Augusti 1936 (A. A. S., vol. XXVIII, p. 313) ILE 1347] circa proprium tribunal competunt, nisi aliter Infra cautum sit vel sub­ lecta materia aperte exigat. Art. 2. ludices et ministri tribunalis provincialis con­ stituentur in Coetu Excihorum Ordinariorum circumscrip­ tionis tribunalis ad maiorem suffragiorum partem. Art. 3. Curandum erit ut electi non modo morum in­ tegritate praestent, ct laurea vel saltem licentia in iur * canonico sint praediti, sin minus scientia et experientia iuridica vere polleant, sed tempus quoque sufficiens im­ pendere valeant muneribus sibi collatis rite obeundis. Art. 4. Nomina eorum qui electi sint ad munera offi­ cialis (necnon,/si extent, vice-offlcialis vel vice-official lu m)> 284 ludicum, promotorls iustitiae, defensoris vinculi (horam­ que, sl adsint, substitutorum) cum Excmo Delegato aposto­ lico ditionis Canadensis quamprimum ab Excmo Praeside Coetus Episcoporum communicentur, una cum indicatione aetatis, studioram, curriculi vitae necnon cum testimonio circa eorum sacerdotales virtutes, eam etiam ob causam ut eidem Delegato Apostolico opportunitas praebeatur significandi utram cuiusquam electorum nominationi ali­ quid obstet. Art. 5. Nominationes de quibus supra generatlm ad quinquennium fiant, salva facultate eas confirmandi ad successiva quinquennia. Art. 6. Omnes qui tribunal provinciale constituunt aut eidem opem ferant, iusiurandum de officio rite et fideliter implendo coram Archiepiscopo sedis tribunalis provincia­ lis, si agatur de officiali, si vero de aliis coram Ordinario eiusdem sedis vel coram iudice a cnio electi sunt vel coram viro ecclesiastico ab alterutro delegato praestare debent: idque ab initio suscepti officii, si sint stabiles, aut ante­ quam causa agi ceperit si pro peculiari causa sint consti­ tuti, aut antequam suo munere fungi incipiant, si, causa pendente, suffecti sint ad normam art. 19 Instructionis. Art. 7. Officiales, iudices, promotores iustitiae et vin­ culi defensores (necnon, si adsint, eoram substituti, nisi per modum actus deputati sint) ab Archiepiscopo sedis tribunalis provincialis removeri non possunt, durante mu­ nere, nisi gravi de causa et consultis prius totius circum­ scriptionis tribunalis Episcopis. Art. 8. Nemo Judicis munere in casu fungi poterit qui advocati vel procuratoris munus actu exerceat in causis matrimonialibus, sive directe sive per Interpositam perso­ nam, quamvis id agat apud alia tribunalia etiam Sanctae Sedis: Idem valet pro iustitiae promotore et pro vinculi defensore, [idem omnes districte etiam vetantur in quasli­ bet causas matrimoniales extra munus suum se quomolibet ingerere. Art. 9. Archiepiscopus sedis tribunalis provincialis, collatis consiliis cuin ceteris Episcopis circumscriptionis tribunalis, album procuratorum et advocatorum pro tri­ bunali confidendum curet iuxta artt. 47-53 memoratae Instructionis. Caput II De modo procedenti in tractatione causarum matrimonialium Art. 10. Ut tuto procedatur in causis matrimonialibus apud tribunalia provincialia pertractandis, adamussim servetur Instructio supra memorata, his tantum additis aut immutatis quae infra adnotanlur./ 285 Art. 11. Quoad competentiam tribunalis provincialis serventur nonnae artt. 1-12 praefatae Instructionis, attento quod tribunal provinciale, relate ad matrimoniales causas, est commune pro dioecesibus suae circumscriptionis s(mulque est proprium singulae cuiusque dioecesis circum­ scriptionis. Art. 12. Causae ita Inscribantur, primum ponatur no­ men tribunalis provincialis, dein dioecesis celebrati ma­ trimonii vel partis conventae, postremo titulus causae. 2342 1862-1863 SACRA ROMANA ROTA - SACRA CONGREGATIO STUDIORUM ex. gr. 'Tribunal Quebecense-Nlcoletan. Nullitatis malrimonu (N. N.)·: quando autem causa Ipsa agitatur in gradu appellationis, Ita inscribatur 'Tribunal Appellationis Marianopolilanum - Nicoletan. Nullitatis matrimonii (N. N.)>. ArL 13. Ad Episcopum domicilii conlugum spectat indicium ferre de exlstentia adiunctorum, de quibus in artt. 38 $ 2 et 39, b) Instructionis,· quod tamen iudidum anteouam ferat, opportune cum Archicplscopo sedis tri­ bunalis provincialis ageL ArL 14. Archiepiscopi sedis tribunalis provincialis erit tutorem aut curatorem admittere vel designare ad normam arL 78 Instructionis, coilalis consiliis cum Ordinario partis conventae cui tutor vel curator constituendus est. Ari. 15. In casibus exceptis de quibus in cann. 19901992, quaelibet petitio remittatur ad Archiepiscopum sedis tribunalis provincialis qui, praehabito voto Episcopi do­ micilii coniugum, de eadem videat ad normam tit. XV Instructionis citatae. Officialis vero de quo in art. 228 Instructionis est officialis tribunalis provincialis. ArL 16. Vinculi defensor facile ne omittat appellatio­ nem, de qua in art. 229 Instructionis, interponere ad tri­ bunal alterius instantiae, praesertim cum agatur de impe­ dimentis a quibus dispensari solet. 4) Idem fiat, mutatis mutandis, in causis quae agi­ tantur in gradu appellationis. 5) A sententia tribunalis dioeccsani, si quidem fuit primi gradus,/appellatio interponatur apud tribunal ap­ pellationis ouod esset competens sl eadem sententia lata fuisset a tribunali provinciali primae Instantiae. Sl fuerit secundi gradus, applicentur praescripta com­ munia de quibus fn artt. 212-222 Instructionis. Ssihus Dominus Noster Plus divina Providentia Pp. XII, in Audientia Infrascripto huius Sacrae Congregationis Praefecto die 13 Mali 1946 concessa, praesentes Normas benigne confirmare el ratas habere dignatus est. Datum Romae, cx aedibus S. Congregationis de disci­ plina Sacramentorum, die 13 Maii 1946.— D. Card. Jorio, Praef. F. Bracci, Secr. Adn. V. BARTOCCETTI in ApoU. 19 (1946) 225-227. 1862 1946 MAI 14.-ROM. ROTA, NOTIFICATIO. PART Augentur Caput III De honorariis indicibus el tribunalium ministris assignandis ArL 17. lodicum et ministrorum tribunalis stipendia seu remunerationes et honoraria Excdd Ordinarii determi­ nent In Coetibus Episcoporum circumscriptionis tribunalis, prae oculis habitis adiunctis dioecesium et praesertim cau­ sarum agendarum numero: adeo ut lidem congrua merccde, adaequata operi revera tribunali impenso, donentur. Art. 18. Eadem emolumenta generatim moderata esse debent, attento etiam quod ludices et ministri tribunalis Iam aliquo ecclesiastico beneficio provisi plerumque sunt: 286 at simul sufficientia sint ipsa emolu‘menta ne lidem impe­ diantur a servitio tribunali assidue praestando ex neces­ sitate aliunde subsidia vitae quaeritandi. ArL 19. Exciïii Ordinarii in Coetibus circumscriptionis tribunalis statuent (sl Id sibi rideatur necessarium) con­ tributionem singularum dioecesium pro expensis tribunalis provincialis, proportlonatam numero catholicorum et. si opportunum visum fuerit, causarum singularum dioe­ cesium. Caput IV De taxis et expensis iudiclalibus necnon de retributione procuratorum et advocatorum Art. 20 Exemi Ordinarii in Coetibus Episcoporum cir­ cumscriptionis tribunalis provincialis, probe consideratis locorum et temporum adiunctis, approbent notulam la­ xarum et expensarum iudicialium necnon emolumentorum ad procuratores et advocatos spectantium pro causis in tribunali provinciali pertractandis; quae emolumenta, uti par est, distabunt a procuratorum et advocatorum pro­ ventibus in tribunali S. R. Rotae rigentibus (A. A. S., vol. XXXI, p. 622) [LE 14781Art. 21. Notuit expensarum et emolumentorum, de qua In praecedenti articulo, notificetur omnibus litigan­ tibus; Exciïil Ordinarii autem et tribunalia prae oculis sedulo habeant praescripta art. 54 Instructionis. Normae temporariae seu transitoriae Quae praecedunt exsecutioni mandentur die ab Excnio Delegato Apostollco ditionis canadensis statuenda. Quoad causas quae dicta die pendentes in prima instan­ tia invenientur in tribunalibus dioecesanis, ita procedatur. 1) SI libellus lam oblatus est, nec adhuc ad litis con­ testationem seu dubiorum concordantium (c. 1727 Cod. L mittatur ad competens tribunal provinciale, neque de causa ulterius agat tribunal dloecesanum. 2) SI Instructio processus sit tantum initiata et partes, necnon vinculi defensor et, sl causae Intersit, promotor iustitlae, non obstent, processus deferri potest ad tribunal provinciale. 3) Causa lam conclusa (art. 177 Instructionis), tribu­ nal dioecesanum sententiam definitivam edat neccssc est 2343 procuratorum et advocatorum proventas PRO CAUSIS CORAM S. ROMANA ROTA ACTIS Ex Audientia Sanctissimi (die 14 Mail 1946).—Sanctisimus Dominus Noster Pius Papa XII in Audientia dici 14 Mali 1946, super instantia a XVII Advocatis Rotalibus exhibita de augendis Procuratorum et Advocatorum Rotalium proventibus, attentis relatis adiunctis, benigne concedere dignatus est ut. «d annum, proventus, die 26 maii 1939 approbati (LE 1478J ita augeri possint: ut minimum (Lib. 1000) qui n tu pileetur (seu Lib. 5000) maximum vero (Lib. 7000) triplicetur (seu Lib. 21000).—A. Jullien. Decanus. ME 58 (1847) 17. 1863 1946 MAI 20.-SC STUDIORUM, NORMAE. PART Normae pro clericorum et sacerdotum italorum ADVENTU ET COMMORATIONE IN URBE STUDIORUM CAUSA, ET PRO EORUM INSCRIPTIONE IN PONT. ATHENAEIS ROMANIS A. Sormr per la venula e Ia dimora in Itonia di Seminarisli e Sacerdoti studenti ftaliani e per la loro iscrizlone agli Atenel Pontifici. 1. Nessun Sacerdote puô dlmornre in Roma per ragioni dl studio, se non è ospitato in uno dei Seminari, o Collegi, o Convitli Ecclesiastici indicati nell’unito clenco. 2. Gli Eccrhl Ordinari Diocesani. prima di permettere che i Sacerdoti della loro Diocesi si rechino a Roma per ragioni di studio, sl assicurino che questi possano essere ospitati in uno dei Seminari, o Collegi, o Uonrittl Ecclesiastici suddetti. A tale scopo abbiano cura di rivolgrre pcrsonalmente do­ manda. in tempo utile, al Superiore del Seminario, o Collegio, o Convitto Ecclesiastico, presso il quale desiderano che i loro Sacerdoti slano ospitati, e ne attendano risposta prima dl concedere il permesso di assentarsl dalla DIoccsl per recarsl n Roma. 3. Gli Eccihi Ordinari dioccsanl sono prcgatl dl assicurarsl che i suddetti Sacerdoti dlspongnno dl mezzi sufficienti per sostenere le spesc occorrentl per la loro permanenza in Roma, e dl clô diano garonzia nella domanda di cui sopra. 4. 1 mcdesiml Sacerdoti dovranno essere muniti del 'discessit· del proprio Ordinario, che presenteranno al Su­ periore deirisUtuto, che 11 ha occet tali. Sara pol cura dei Superiore procurar loro il prescrit to •celebret» dei Vicariato di Roma. 5. Le stesse Norme, di cul agli articoli 1, 2, 3, vnlgono nnche per i Seminarist!, I quali perô possono essere ospitati soltanto nei Seminari o nel Collegi Ecclesiastici aventi per fine ia formazionc dei Ciero. 6. Le domande di iscrizlone alie FacoltA degli Alenei Pontifici debbono essere presentate nile Segreterie degli Atenel prima delTInlzlo dell’anno scolastico, in ogni caso non plü tardi dei 15 novembre. Trascorso tale termine nessuna domanda potrii essere acccttata. 7. Le domande dl Iscrizlone debbono essere accompagna te da una dichiarazione dei Superiore dei Seminario, o Collegio o Convitto Ecclesiastico, presso cui Π richlcdenlc hn nreso dimora. nella quale si affermi che 11 richledente stesso è présen­ te neiristltuto ed e ivi ospitato In seguito a domanda dei suo 2344 SC STUDIORUM, NORMAE PRO SCHOLIS ECCLESIAE 1910 MAI 28 8. I Superiori del Seniinnrl, Collegi o Convlttl Ecclesiastici eomunlchernnno, entro II mcse dl novembre, nilo Sacra Congrtgazlone dei Seminari e delle Université degli Studl nome e cognome dei Sacerdoti e Seminarist! ospitati per ragioni di iludlo, con rindicnzlone delln Dloccsl alla quale nppnrtcngono, deil'Ateneo c dello l'ncoltà a cul sono Iscrittl c della classe che frequentano. Alla chlusura dell'nnno scolastico rlfcrlranno brevcmente alia stetsa Sacra Congrcgnzlone sui proflito ncgll studl dei aJngolI studenti, stilla loro condottn morale ed ecclesiastica se Sacerdoti, e sui progresso dolia loro formazione ecclesiastica se Semlnnristl. Roma, 20 maggio 1916.—Giuseppe Card. Ριζζαποο, Prefetto, Giuseppe Rosslno, Segrelarlo. B. Istituti approval! dalla S. Congre gallon? del Seminari e ddle Unloerslfà degli Studl d'Intesa con II Vlcarialo dl Roma per ajpilare Seminarist! e Sacerdoti studenll in Borna. 1. Pontificio Seminario Romano. 2. Pontificio Seminario del SS. Ambrogio e Carlo (Lom­ bardo). 3. Almo Collegio Cnprnnica. C. Itiitutl approoatl per ospllare csclusluamenle Sacerdoti: a) Convitto Ecclesiastico Marin Immacolata (Via del Mascherone, 55). b) Convitto Ecclesiastico Leonlano(Via Pompeo Magno.21). e) Convitto Ecclesiastico presse il Pontificio Collegio dei Sacerdoti per I'Emigrazlone I lai I an a (Via della Scrofa. 70). d) Convitto pressa il Ven. Ospizio Ecclesiastico (Lungotevere del Vallati, 1). e) Convitto Ecclesiastico San Francesco (Via del Monti Pariolf, 64). Roma, 20 maggio 1946. • Ordinariis locorum Italiae. Prot. N, 663/48-B; 668/46-C: ME 53 (1943) 163-164. 1864 1946 MAI 26.-SC STUDIORUM, NORMAE. PART.· Normae pro ordinatione ecclesiastica institutorum ET scholarum publicarum ab auctoritate ecclesiae DEPENDENTIUM IN ITALIA I. Scuole promiscue L’inscgnamento tradizlonale della Chlesa, isplrato ai principi delFctlca crlstiana ed aile norme sapienti dei maestri delTeducazione religiosa, è stato sempre qucUo di insistere nell’organizzazione e disciplina delle scuole, sulla separazione assoluta dei due sessi. 1. Già nel 1875 la S. C. di Propaganda Fide, in una btruzlone ai ReviTii Vescovi dell’Amcrica dei Nord «De Scholis publicist, osservava come «una forma di corruzione derivasse dal fatto chc nolle scuole o almeno in moite di esse, giovanetti dei due sessi. nelFascoltare le lezioni, si adonassero nella stessa aula e sedessero negli stessi banchl; e tuite queste cose facessero si che la gioventù venisse miseramente esposta al pericolo della fede e dei costumi». E concludendo prcscriveva: «se questo pericolo dl perver­ sione non diventerà da prossimo a remoto, tali scuole non si possono frequentare tuta conscientia. Ciô reclama la stessa legge naturale e divina». (A. S. S. 11 [1877J 45.) Gli stessi concetti vediamo rlaffermatl e sviluppati nell'Enciclica sull'educazione cristiana délia gioventu Di­ vini illius Magistri dei Sommo Pontcfice Pio XI di v. m. in data 31 dlcembre 1929 (LE 939]. •Similmente erroneo c pernicioso alFeducazione cristia­ na è ii cosldetto metodo della coeducazione, fondato anch’esso sui naturalismo... e su una dcplorevole confusione di Idee... Non vi ha nulla nella natura stessa, che ii fa diversi nell’organismo, nelle inclinazioni e nelle altitudini, nessun argomento che vi possa e debba essere promiscuità e molio meno uguagllanza di formazione dei duc sessi. Qnesti, conforme agli ammirabili di segni dei Creatore, wno destinati a compicrsl reciprocamente nella famiglia e nella socictà, appunto per la loro diversité, la quale perciô deve essere mantenuta o favorite nella formazione educatlva, con la necessaria distinzione e la corrispondcnte separazione proporzlonata aile variété e clrcostanze. I quali principii vanno applicati a tempo e a luogo, secondo le norme della prudenza cristiana, a tutte le scuole, segnatamente nel periodo più delicato e decisive della formazio­ η. 1804 ne, qual’è quello dciradolesccnza...» (A. A. S., 22 [1930], 72-7o). 2. Anche questa S. C., a ogniqualvolta se ne è presentata 1'occaslonc. non ha mai mancato di inculcare e richiamarc gli stessi principii su questo particolare problema, dichiarandosl ncltamente contraria alia formazione di scuole cosldette miste, pure di fronte ad evidenti vantaggi di ordine materiale. Solo a motlvo delle straordinarle difficoltà veriflcatesi in seguito ai vuotl ed alie enormi distruzioni prodotte dalla guerra, questa medesima S. C. ebbe a permettere, in pia dei tuito eccezionale e transitoria, che In singoli casi, alcune Scuole e Istitutl Femmlnili potessero accogliere temporaneamente alunnl di altro sesso, limitatamente perd ai primi gradi di istruzione media e prescritte determinate cautele (vigllanza affidata a persone che davano particolare garanzla di Impegno: ingressi, aule, gabinetti sepa­ rati, ecc.). Nello stesso tempo, per ragioni facilmente comprensibili, manteneva ferma la proiblzione agli Istitutl diretti da Enti, Ordini c Congregazioni Religiose maschili di accogllerc popolazione scolaslica femminile. 3. Ora, desiderando al più il ritomo alla normalità e nelFintento che gli Istitutl dipendenti dalFAutorità ecciasiastlca, rimossi gli ostacoli, sia pur temporanei e creati da situazioni dl forza maggiore, sl orientino sempre più verso le saggie norme educative, tanto Insistentemente inculcate dalla Chlesa, persuasa che il rifiorire e il prospe­ rare degli Istitutl stessi non consiste nel moltlplicare 11 numero degli alunni, ma nel curare la serietà degli studl, Tosservanza della disciplina e 11 decoro della morale cristia­ na, questa stessa S. C., per mezzo dell* Uffido Scolastico Centrale, ritiene opportuno disporre quanto appresso: a) La netta separazione dei sessi dovrà essere ripristlnata in tutti gli Istitutl dipendenti dall’Autorite Ecclesiastica, sin dal prossimo anno scolastico 1946-47, per modo che gli Istituti diretti da Enti, Ordini e Congregrazioni Religiose femmlnili siano escius iva mente riservati alia popolazione scolastica femminile e quelll diretti da Enti, Ordini e Congregazioni Religiose maschili accolgano solo popolazione scolastica maschile. b) Per conseguenza le concessioni accordate, in de­ roga alie presentl disposizionl in vigore, dovranno cessare di aver vigore in ogni ordine di scuole con 11 nuovo anno scolastico 1946-47. c) Tuttavia, neli’eventualità che in alcuni casi * limmediata eliminazlone di una intera categoria di alunni possa creare particolari ostacoli e mettere in imbarazzo le famiglie interessate, le singole Direzioni, volendolo, potranno prendere in considerazione la possibilité, sempre, ben s'intende, con i'autorizzazione del rispettivi Superiori e 1’approvazione degli Eccriïi Ordinari del luogo, di costituire sezioni distaccate in locali diversi e separati, con Direzioni distinte e diverso personale insegnante, maschile e femminile, le quali, pur dipendendo giuridicamente dal1’Istituto principale, abbiano, per quanto riçuarda il funzionamento e 1’organizzazione, i caratteri di entità a sd stanti. A questo riguardo non si mancherà di svolgcre opportune trattative con i competenti organi ministerial!, per ottencre che nella creazlone di tali sezioni siano estesi alie sezioni stesse, con procedure rapida e sempllce, i benefici legali di cui fruisce 1'Istituto principale. IL Autorizzazione dell’Autorltà Ecclesiastica per Passunzione di Istituti ed Opere Scolastiche ed Educative dipendenti da Enti Morali Diversi Istitutl Scolastici ed Educativi, come dei pari Opere dl carattere educatlvo e scolastico, dipendenti da Enti Morali, vengono talvolta affidati ad Enti Ecclesiastici e Religiosi con apposite convenzioni. Alio scopo di tutelare adeguatamente i legittimi interessi degli Enti Ecclesiastici sl ritiene opportuno dispor­ re chc: 1) Gli Enti stessi. prima di addlvenlre alia definizlonc di contratti, convenzioni, concordati ecc.. per la gestione di Istituti ed Opere di cui sopra, si muniscano della previa autorizzazione di questa S. C. (Uffldo Scolastico Cen­ trale). 2) Sarà inoltre necessario che gli atti da stipulare contcngano la clausola che la loro validith sia subordinate, per quanto riguarda gli impegni assunti dagli Enti Eccle­ siastici, all’approvazlone sopra accennata, alia stessa guisa che la validité dei medesimi, per clô che sl rifcrisce agli 2Λ46 SC RITUUM - SACRAMENTORUM - RELIGIOSORUM 1805-18« Enti Morali, è sottoposta all’approvazlone dell'Autorità tutoria govematlva. A ta! fine le Dlrezioni interessate trasmctteranno a suddetti, munitl del nulla-osta dcH’Ecciho Ordinario del luogo. L’Uffido Scolaslico centrale» da porte sua, provvederà a restltulre gli atti stessi, con la necessaria approvazione» aggiungendo altresl quelle eventual! osservazioni e suggerimenti, che, neUTnteresse dl tutelare i dirilti degli Entf Ecclesiastici, si ritenessc utile ed opportuno fare present! III. Ada. Vide textum Additionum et Variationum apud AAS 38 (1946) 291-292. et Lift. Ap. Pii XII. Exulta Lusitania felix, die 16 hn. 1946 da­ tas. quibus S. Antonius Patavinus. ConComor, Ecclesiae Universalis Doctor declaratur, apud AAS 38 (1946) 200-204. Traitamento economico degli insegnanti dipendenti laid Atteso Taumentato costo della vita, si richiama nuovnmente l’attenzlone degli Istituti sulia necessità di appor­ tare, agli stipend! corrisposti al personale insegnante laico, gli aumenti flssati dalle recenti dlsposizioni di iegge per gli insegnanti dipendenti dalle corrispondenti scuole govematlve, secondo le norme stabilite In precedent! deco­ lari deU’Uffldo Scolaslico Centrale. Sono note le gravi difflcoltà finanziarie dovute all’eccezionale situazione del momento; tuttavia nell’interesse stesso degli Istituti e allo scopo di evitare Incresclosi in­ convenient! che potrebbero seriamente comprometteme il normale andamento, si ritiene doveroso e necessario esorlare vivamente le Dlrezioni responsahiii a voler adoperarsi con ogni mezzo, anche a costo di sacrifici ed aggravi eco­ nomic!, perché il trattamento del personale dipendente risponda in ogni caso al criteri di giustizia e di equità cristiana. IV. apponendas, de sancto Antonio Patavino, Confessore et Ecclesiae Doctore, necnon elogium In Martyrologlo Ro­ mano, approbavit ct in Breviario cl Missall Romano In­ serenda esse decrevit. Contrariis non obstantibus quibus­ cumque. Die 1 lunii 1946.—C. Card. Salotti, Ep. Praen., Praef. A. Carinel, Archiep. tit. Sclcucien., Sccr. Relazioni finali Con drcolari di questo Ufficlo, in data 20 novembre 1939 n. 2805-39-1 e 20 dlcembre 1940 n. 1809-40, venlvano ri­ chieste agli Istituti dipendenti copia delle relazioni finali che I medesimi sono obbligati a trasmettere ogni anno aU’Autorità Scolastica Govemativa ed altresl una breve relazione sull’andamento religioso e morale delle Scuole da essi dipendenti. Attese le difflcoltà derivanti dallo stato di guerra, tali relazioni non furono Inviate da tutti gli Istituti per gli anni scolastlci 1942-43 e 1943-44. Si rivolge prcghiera alie Dlrezioni interessate di voler ora trasmettere. unltamente alia relazione per 1’anno seohstico 1944-45, anche un breve resoconto aell’attivitâ svolta nei dae anni precedent!. Gli Eccmi Ordinari, I Revihl Su ori degli Ordinl c Congi LzionI Religiose, 1 Cap I degli Istituti di Istruzione e di ucazione dipendenti dall’Autorità Ecclesiastica, vorranno tener present! le norme e le dispozisioni suddettei Roma, 26 maggio 1946.—Giuseppe Rossino, Arcivescovo tit. dl Tessalonica, Segr. ♦ Ordinarui locorum Italiae. Prot N. 001/46: ME 58 (1946) 165-168. Adn. ME 58 (1945) 168. ubi xequæis appoxFir a±»îatio: rnETisAziONK.—c. κπο η QUDDio coe le ciisposiiioni contenute nella drcolare della S. C. dei Seminari e delle Doivent là degli ftudi dei 26 maggio 1916. Prot. 081-46, por. I · Scuole promiscue - potessero ri gu nrdare, oltrechè le scuole e i corsl iTiitruzionc media di oualsinsi Upo e grado, anche le scuole dementari e materne [LE 1864]. L’Uff. Scol. Centr. della S. C-, cui cl slamo rivoltl per informazioni, précisa che le disposkloni suddette riguardano le scuole e I cord di istruzione media. Per le scuole dementari e materne, restino Immutate le norme vigenti presso ogni singola diocesi. emanate dagli Eccmi Ordinari. Le Congregazlonl religiose contlnueranno ad osservare le norme flisate dalle rbpeltive costituzionl. 1866 1946 IUN 3.-SC SACRAMENTORUM, INDULTUM. PART Normae servandae et conditiones necessariae ad IEIUN1UM ECHARISTICUM DISPENSANDUM VI INDULT! ORDINA­ RIIS LOCORUM S. F. A. S. DIE 4 APR. 1946 CONCESSI [ LE 1852] Roma, 3 Giugno 1946 Eccellenza Reverendissima, Mi pr io significare all’EcS. Padre nell'Udiencellenza Vostra Reverendissima che za dei 27 maggio c. a., udita ia relazione dei sottoscritto Card. Prefetto di questa S. Congregazione, si è degnato accogliere le preci degli Eccifii Ordinarii di codesta Confederazione, a Lui umillate dalla stessa Ecccllenza Vostra, con lettcra dell’8 febbraio dei corr. anno n. 454-46 che sono le seguenti: «Metropolitae» Episcopi necnon alii Ordinarii locorum Foederatorum Americae Septentrionalis Statuum, humiliter postulant benignam facultatem dispensandi a naturali ieiunio fideles habitualiter post mediam noctem laborantes, ut ipsi, abstinendo a cibis solidis per quatuor horas, ct a potu per unam horam, et dummodo potus post mediam noctem sumptus non alchoollcus sit, Ssmam Communionem Eucharistlcam recipere valeant ex devotione, remoto quo­ cumque scandalo el admlrationo. La concessione della grazia è fatla agli Eccihl Ordinari nelle rlspettive diocesL per un triennio [LE 1852] con le condizionl di cui qui appresso: 1) I singoli Eccmi Ordinari suddctll dovranno proce­ dere alia concessione delle dispense dl cui trattasi in modo certo e determinato, e ciô per non lasciare ali'arbitrio delle persone di far uso della dispensa in proposito. precetto e per un âltro glomo dclla settlmana, attesa la devozione dei fedele; non solo, ma potrà darsl anche per ogni giomo se si tratti di Suore Iniermlcre quando nelle nottl precedent! abbiano preslato assistenza continuativa agl*infennL 3) Alla scadenza della facoltà di cui trattasi si darà relazione a questo S. Dicastero circa 1’uso e i ventaggi o mono della stessa facoltà. Voglia ΓΕ. V. benignarsi di comunicare agli Eccmi Or­ dinari di codesta Confederazionc la suddetta facoltà Apostolica. facendo altresl présente che la tassa per la S. Congregazione è di doliari 5 per ciascuna diocesi. Mi valgo ben volentieri della circostanza per confermarmi con sensi di distinto ossequio di Vostra Ecccllenza Reviha devotissimo per serviria. • Ordinariis locorum S. F. A. S. per Delegatum Apostolicum, Prot N. 1973/46: o foliis eiusdem S. Congr.de disciplina Sacramentorum Indulrum allegatur interdum sub dio 27 Mali 1946 (vide The Ju­ rât 6 (1946) 538-539; BOUSCAREN III 370). 1867 1865 1946 IUN 1.-5C RITUUM, DECR. AAS 38 (1946) 292 URBIS ET ORBIS variationes in missa, officio et elooio DR S. ANTONIO PATAVINO, CONFESSORE ET ECCLESIAE DOCTORE Additiones et Sacra Rituum Congregatio, vigore facultatum sibi a Sancllslsmo Domino Nostro Pio Papa XII specialiter tri­ bularum. has additiones et variationes In Othcio et Missa 2347 1946 IUN 5.-SC RELIGIOSORUM, NORMAE. PART Normae servandae a religiosis feminis in itineribus ARRIPIENDIS ET PERFICIENDIS Roma, 5 Giugno 1946 M. Rev. Madre Superiora, A tine di evitare che possano ripelcrsi alcuni gravi inconvenienti alie Suore, le quali sono costrctlc a viaggiare in questi tempi difficili e in condizionl dRagiate, questa S. C. dei Religiosi impartisce a tutti gli Istituti le seguenti disposizionl: P da\ole‘ U cederâ al reajuste de las dotaciones concedidas en 1941, 1942, 1944 y 1945, estimando que el texto del cltado ar­ ticulo no excluye que se estudie, sl procede desde ahora y en qué grado, la revisiôn de algunas de dichas dotaciones por lo que se refiere a los bénéficies de que se trata en el presente Convenio. Aprovecho esta oportunldad para reiterar a Vuestra Excelencia las seguriaades de mi mâs alta consideraciôn.— Alberto Martin Artajo. A su Excelencia monsehor Cayetano Cicognani. Madrid, 16 de Julio de 1946 Ezalenilsimo seiïor: Con ocasiôn de la firma dei «Con­ venio para la provislôn dc beneficios no consistoriales»,y 2353 * REDC 1 (1948) 833-T23. Ada. L. ECHEVERRIA la ME T5 (1950) 855-663; L. PÉREZ MIER ia REDC 1 (1946) 839-Π4; O. ROBLEDA la Sal Terra· 37 (1949) 417-426. 519-530. 6S1-663. 2354 SC CONSISTORIALIS - STUDIORUM - RITUUM 1875-1870 1875 1946 IUL 16.-SC CONSISTORIALIS, DECRETUM. PART Constituitur superior ecclesiasticus seu inspector CAPPELLANUS CUM lURISDICTIONE ORDINARIA ET PROPRIIS FACULTATIBUS AD CONSULENDUM CURAE SPIRITUALI EXER­ CITUS GALLICI IN GERMANIA NUNC VERSANTIS Ad consulendum curae spirituali exercitus gallic! in Ger­ mania versantis, Ssmus Dominus Noster Pius, divina Providentia Pp. XII, Superiorem ecclesiasticum seu Cappeüanum Inspectorem, cum ordinaria Jurisdictione, con­ stituere decrevit. Quare Idem Ssrhus, hoc Consistorial! Decreto, Excmum P. D. N, N., eligit Cappellanum Inspec­ torem memorati exercitus, eique facultates opportunas et necessarias tribuit et largitur. Eius iurisdictlo erit personalis et extendetur ad cappel* lanos militares, ad sacerdotes eorum adiutores, ad milites» ad alios fideles exercitum comitantes necnon ad eorumdem familias sive militum sive civilium cum eisdem cohabi­ tantes. Haec autem iurisdictlo, cum exerceatur in personas degentes In territorio Ordinariis dioeccsanis subiecto, erit cumulata cum eorumdem Jurisdictione. Idcirco cappellani militares, qua sacerdotes et ratione loci non erunt exempli a disciplina Ordinarii loci, cui, in casibus urgentioribus et quoties Cappellanus Inspector pro­ videre non poterit, fas erit in eos animadvertere etiam canonicis sanctionibus, monito confestim Cappellano In­ spectore. Praefati Cappellani Inspectoris erit: Sacerdotes eligere et adprobare qui sacro ministerio pe­ nes exercitum fungantur, auditis prius eorum Ordinariis, ut cognoscere valeat an tanto muneri exercendo sint pa­ res; Justa de causa ab officio amovere et etiam a sacris interdicere, edoctis, singulis In casibus, Ordinariis eorum et loci In quo versantur. Cappellanus Inspector suis cappellanls concedet neces­ sarias et opportunas facultates ad sacramentales confes­ siones sibi sublectorum audiendas, et ad alia spiritualia subsidia iisdem praestanda; cauto tamen ut quod attinet ad matrimoniorum adsistentiam, adamussim servetur praescriptum can. 1097 § 2, Iuxta quem «pro regula ha­ beatur ut matrimonium coram sponsae parocho celebretur, nisi iusta causa excuset»; et praehabita accurata preparatione actorum omnium quae praecedere et subsequi debent celebrationem matrimonii. Datum Romæ, ex Aedibus S. C. C. die 16 iulii 1946. * Prol. N. 53/48: e fcliia eiusaam S Congr. Coasiatorialis. 1040 IUL Ιβ-AÜC richlamnrc in vigore quanto veni va coraunlcato con I'acccnnnta Circoiare del 1· giugno 1910 1940 n. η. 2807-39. Lc Le stesso r. norme valgono anche per i casi In cui venga rlchiesta Ia trasformazione o sostituzione di un tipo de Scuola con un'uitra di diverto tlpo. In conscgucnza gli Enti Ecclesiastici e Religiosi che In tendano nprire, trasformnre o soslituire con II prossimo anno scolastico 1946-47, Scuole o Corsi di litnizlone, devono rivolSere previa motivata domanda alPUfficto Scolastico Centrale I questa Sacra Congregazione, corrcdando Ia domanda siesta dei benestare deU’Ecciho Ordinario dei luogo. Gli Ufflcl Scolnstlci Diocesanl. prima di trasmettera Ia re­ lativa domanda a questo Sacro Dicastcro, dovrnnno ncccrtare se la Scuola o il Corso dl Istnizione che sl Intende aprire, trasformora o sostituire: a) risponde nile effet Uve nécessité religiose, morali e didatUche del luogo, anche In reiazione alie eslgenze dl altri Istituti similari aipendenU dall'Autorité Ecclesiastica; b) poiré dare, quanto alia sua organizznzione. attrezzatura, funzionamento c nile reaii possibilité dell'Ente che Jl dirige, si cura garanzia dl fruttuosa ri use i ta. Con Toccasione si ritiene opportuno richiamaro 1'attenzione degli Enti Ecclesiastici r Religiosi sulla nécessité di orientare II loro apostolato scolastico ed educativo verso queste Istituzioni cultural!, che hanno II preciso compito di assistere, pré­ parera ed elevare le classi operate, dando particolare sviluppo ed Incremento olle Scuole e Corsi d'istruzionc profeslonale, agraria, artigiana e tecnica, di cul è sentito urgente bisogno, specie nei momento attuale. Non è da Ignorare che slffatti tipi di Scuola prcsenlano. per la loro organizzazione, arredamento c preparazione dei personale tecnico e specializzato, non lievl aifficolté. soprattuttodal lato economico; ma i sacrifici che gli Enti Ecclesiastici e Religiosi sosterranno a questo riguaruo saranno di gran lunga compensati dalla copiosa messe di bene che essi saranno in grado di complere In un settorc porticolormente btsognoso di formazione cristiono. In tal guisa potré essere perfezionato ed esteso a tutti gli strati sodali quell'apostolato di educazionc profondamenie cristiano che gli Ordini e le Congregazioni Religiose Insegnantt sono chiamate a svolgere per le loro costituzioni. Gli Eccrfri Ordinari dei luogo, i ReviTii Superiori degli Ordi­ ni e Congregazioni Religiose non mancheronno di adoperarsi perché le present! disposizioni siano, da parte degli Enti Ecclesiastici e Religiosi, fedelmentc attuate per il magglore e più (econdo sviluppo delle Scuole da cssi dipendenti. ♦ Ordinariis loconan Italiae: ME S3 (1946) 163-170. 1877 1946 IUL 26.-SC RITUUM, EPISTULA. PART De facultate edendi breviarium cum ANTIQUA PSALTERII VERSIONE nova aut Roma, 26 Luglio 1916 Illriw Signore: in riferimento ai quesiti fait! dagli Edi­ 1946 IUL 20.-SC STUDIORUM, NORMAE. PART Normae servandae in novis scholis aperiendis vel CURSIBUS STUDIORUM INSTITUENDIS AB AUCTORITATE ECCLESIASTICA DEPENDENTIBUS IN ITALIA tori Pontifici alia Sacra Congregazione dei Riti in data 18 giugno 1946 circa la preparazione dei Breviari con il nuovo salterio, il sottoscritto Segrctario della medeslma Congregazione avendone riferito in merito al S. Padre in data 26 luglio u. s., il medesimo si degnô rispondere che gli editori potevano Uberamente e Iccltumente soslituire ii nuovo salterio al posto dei vecchio nella ristampa dei nuovo Breviario; e nelle feste proprie anche i salmi se­ conde la nuova versione, oppure stampare 11 Breviario con 11 vecchio salterio. Inoitre Sua Santltà si degnava confermare che nessuna variazione sarebbe stata fatta nei prossimo quinquennio. Con ossequl.—A. Carinci, Arclv. di Seleuc., Segreiarlo. Roma, 20 Luglio 1946 A norma delle lettera della Segreteria di Slato di S. SantiU In data 24 aprile 1932, n. 987-32 [LE 10861. e in data 23 ngosto 1944, n. 2086-44 (LE 1864J. gli Enti Ecclesiastici e Religiosi che Intendono aprire Scuole e Corel dl Istruzlone devono rkhicderc la prevent!va autorizzazione all'Uflicio Sco­ ♦ Editori Pontificio Desclée et Cia in Roma, Prot. N. R. 33/48 ELIP lastico Centrale dl questo Sacro Dicastero. 61 (1947) 19. Tale autorizzaclone, secondo le disposizionl Impartite dalle Autorité Scolastiche Governative, è necessaria per ottenere, da parte del competente Ministère, U Decreto dl funzionamento delle Scuole e dei Corsi stessi; U Nulla asla, pertanto, di questa Sacra Congregazione. deve essere allegato tra i documenti a 1946 AUG l.-COM. ARTIS SACRAE, CIRC. PART corrtdo delle domande che I legali rapprésentant! degli Enti suddettl rivolgono aile stesse Autorité Scolastiche Governative. Circa reparationem et aedificationem aedium sacrarum Con Ctrcolare in data 1 giugno 1940, n. 2807-39. questa Sacra Congregazione, a mezzo delTL’fllcio Scolastico Centrale, AD RELIGIOSOS PERTINENTIUM IN ITALIA POST BELLUM fissava la procedure da osservanl per la richicsta del suddetto Nulla asla. Roma, 1· Agosto 1946 Λ causa delle dreostanze derivanti daHo stnto dl guerra. Reorfto Padre, In ossequio al venerato incarico datoml da ed essendo state codlficate temporanea mente le disposizionl Sua Santlth Pio XII. mi faccio premura dl InviorLc copia relative nU’npertura dl nuove Scuole e Corsi, che. per motivi della lettera trnsmessaml dalla Segreteria di Stato in data dl (orza magglore, sono stall sinora autorlzzati al funzlona8 luglio 1916 [LE 1873]. mtnlo, In via prowtsoria. dal Proweditori agli Sludl, nnzlchè Non so se le chiese e gU editlcl pertinenti ai Suol religiosi dal Ministro della P. L. questa medeslma Sacra Congregazione hanno avulo danni di guerra: In caso affermativo lui prego ha consentito che poiesse essere riconosciuto valido, ni fini di volerai attenere In tutto allé disposizionl pontificie. del.a presentazlone delle domande al Proweditori stes&l, 11 E In particolare: Nulla osfa rUasclato dalUEccrtio Ordinario del luogo. 1) Se i lavori dl rleoslruxione o riparazionc sono statl Ora. rtstabllita la procedure normale, si ritiene opportuno 2356 IMS AUG iO-Mil» 14 SC RITUUM - SAGHAMENT., DECRETUM DE CONFIRMATIONE dà compluti o awlali. Iui prego di volerml Inviare dlscgnl, fotograflc c relozlon! che llhistrlno 1 lavori stesil; 2) Se Invece I progcttl non sono stati ancora preparatl. coldamente La Invllo a rivolgcrsl ad artisti veramente capaci. lUpeto α tnle acopo lo racconuindazionl che gi/i feci nell’aprlle dell’anno seorso, quando ricordal che le costruzlonl durano lecoli. che una bclln chiesa torna ad onore dl Dio c dl chi l'ha tatU rsegulre. che la bcllczza consiste spcclalmcnte nella perfetta riipondenza di una costruzlone al suo scopo, nelle glmte proportioni, nella nrinoniosa sempiicith delle linee. Tutto dipende dalla cnpacltù dcH'arLlsta e, dato che Farti sta è In questo pogato dallo Stato, sarcbbe cosa veramente blaslmevole «pendere 11 pubbllco denaro con persone non capaci. Sl Icngu bene présente che le somme nicglio Implegate sono quelle che procurnno un bel progetto e che le économie raggiunte con progcttl offert! gratuitamente o preparatl da per­ sone timorate e buone ma non dei tutto capaci, sl risolvono troppo «pesso In gravi dannl. Tenendo ml a Sua dlsposizlone per tutto clô che possa occorrcrLe In questo gravissimo compito della rlcostruzlonc, ml è gradi to porgerLe I sensi del mio deterente osscqiiio.— η. 1879-1881 militcr exponit intra fines suae dioecesis existere consuetu­ dinem immemorabilem vi cuius pueri puellaeque scholas catholicas frequentantes, novo anno scholari ineunte, Missae assistunt in honorem Spiritus Sancti celebratae. Quapropter enixe rogat ut, in ecclesiis paroeclalibus vel etiam in sacellis seml-publlcis Collegiorum, illa die Missa votiva solemnis Sancti Spiritus tanquam pro re gravi ce­ lebrari possit. Rescr.—Sacra Rituum Congregatio, utendo facultati­ bus sibi specialiter Sanctissimo Domino Nostro tributis, attentis expositis, benigne pro gratia precibus annuit ad proximum quinquennium, dummodo non occurrat festum duplex primae classis; servatis de cetero rubricis. Contra­ riis non obstantibus quibuscumque. Die 5 septembris 1946. Henri eus Dante, S. Λ. C. subst. • Ordinario Mochlinicnoi: Collectanea Mechliaiensia 31 (1946) 857. Giovanni Costa mini, Arcioescovo III. di Colosse. • Superioribus religiosorum in Ilalia; ME S3 (1948) 172 *173. 1881 1946 SEP 14.-SC SACR., DECR. AAS 38 (1946) 349-354 1879 Decretum de 1946 AUG 10.-SC RIT., DECR. AAS 38 (1946) 371-372 Decretum de facultate edendi libros liturgicos Quanta sedulitate liturgicis libris edendis Sacra Rituum Congregatio semper advigilaverit, cum decreta identidem In hunc finem lata, tum reverentia quam sacris Volumini­ bus haberi voluit, luculenter commonstrant. Hinc reservatio tituli «Typographi Pontificii», quem paucis tantum et quidem probatis typographis decursu temporis conces­ sit; hinc etiam Sacrorum Librorum revisio, quam ipsamet Congregatio accuratissime peragere solet. Attamen iamdudum, varias ob causas, mos invaluit, ut quilibet typographus, accedente consensu atque approba­ tione proprii Ordinarii, libros liturgicos et praesertim Mis­ sile et Breviarium Romanum, haud semper ea qua decet forma et textus puritate, in lucem edat. Ut autem huic incommodo provideatur et decori, quo res ad divinum cul­ tum pertinentes nitere debent, consulatur, textusque sacri emendatissima exhibeatur lectio, Sanctissimus Dominus 372 Noster Pius Papa XII haec quae/sequuntur statuenda de­ crevit, sublata quavis concessione atque abusu in contra­ rium existente: 1) Uni dumtaxat Typographiae Vaticanae, ceteris ex­ clusis, libros liturgicos typis excudendi ius esto. 2) Quilibet typographus, sive pontificio diplomate gaudet, sive non, toties a S. Rituum Congregatione licen­ tiam obtinere debebit, quoties hos libros edere velit. 3) Administrationis Bonorum S. Sedis est pro publica horum librorum divulgatione singulis vicibus condiciones ferre. 4) Concordantia cum editione Vaticana ab Ordinario, Iuxta can. 1390 Cod. luris Canonici, concedenda, ne sub­ scribatur ab ipsis nisi post diligentem atque accuratam viri in re liturgica periti revisionem. 5) Ad huius decreti effectum, hi qui sequuntur liturgici accenscntur libri: Breviarium Romanum —Missale Romanum—Rituale Romanum—Pontificale Romanum—Martyrologium Ro­ manum—Cacremoniale Episcoporum—Memoriale Rituum— Octavarium Romanum—Collectio Decretorum S. Rituum Congregationis. Contrariis quibuscumque, etiam speciali mentione di­ gnis, non obstantibus. Romae, 10 Augusti 1946.—C. Card. Salotti, Ep. Praen., Prae/. A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secr. Ada M. BONET in REDC 2 (1947) 239-263; S. INDELICATO in ApoO. 19 (1946) 248-251: I. P. in EL 61 (1947) 20-21. 1880 1946 SEP 5.-SC RITUUM, INDULTUM. PART.· Facultas datur celebrandi missam votivam solemnem spiritus sancti tanquam pro re ANNI SCHOLARIS oravi Preces—Beatissime Pater, Cardinalis sub initio Archlepiscopus Mechllnlensls, ad pedes Sanctitatis vestrae provolutus, nu2357 confirmatione administranda ns, qui EX GRAVI MORBO IN MORTIS PERICULO SUNT CONSTITUTI Spiritus Sancti munera sacramento Confirmationis con­ ferri catholica doctrina proclamat. Hinc impensa Ecclesiae cura ut pueri, aquis baptismi abluti, tali reficiantur sacra­ mento, quo superni Paraclyti charismata adipiscantur ad robur susceptae baptismo fidei adiiciendum, ut / gratiae 350 amplitudine perfusi Christique militis charactere insigniti ad omne opus bonum instructi evadant ac renuntientur. Licet explorati luris sit Confirmationem ad animarum salutem de necessitate medii haud requiri (can. 787 Co­ dicis I. C.), ob eius tamen praecellentiam et ampla quae sccumfert praeclara dona, omni ope est adnilendum paro­ chis ceterisque pastoribus ut Christianorum nemo, data occasione, tam excellens salutiferae Redemptionis myste­ rium negligat; quum admirabili sit adiumento ad acriter decertandum contra diaboli nequitiam, mundi et camis illecebras; ad gratiae virtutumque omnium in terris, glo­ riaeque maius incrementum assequendum in coelis l. Quamquam nihil Intentatum relinquunt vigiles anima­ rum rectores ut, quantum fieri potest, baptizati omnes hoc sacramento rite muniantur et quidem vix cum ad aetatem rationis participem pervenerint, scilicet circa septennium: quod profecto septennium antevertere licet, prout expres­ se cavetur canone 788, «sf in/ans in mortis periculo sit constitutus, vel ministro id expedire ob iustas et graves causas videatur»; permultos nihilominus ex habitis hac de re ratio­ nariis constat pueros, utpote morti magis obnoxios, etiam multo antequam aetatem ratione utentem attigerint, ex hac vita sacro chrismate non delibutos decedere, praesertim hisce nostris temporibus post dirissimum belli flagitium; quod et de adultis non paucis, qui in puerili aetate variis ae causis confirmari non potuerunt, cotidiana expe­ rientia testatur. Hoc quidem incommodum praecavetur in Ecclesia Orientali, ubi mos est infantes, statim post receptum bap­ tismum. confirmandi. Eadem disciplina in usu quidem erat primis Ecclesiae saeculis eLiam apud Latinos, ct adhuc servatur cx legitima consuetudine penes quasdam natio­ nes: communis tamen lex Ecclesiae Latinae, in citato can. 788 recepta, statuit ut huius sacramenti administratio differatur ad septimum circiter aetatis annum, quo, aequa praemissa catechesis Instructione, pueri uberiores sacra­ menti sortiantur effectus *. Porro ratio praecipua cur tam immodicus christicolarum numerus sine susceptione huius sacramenti de hac vita demigret, in eo est reponenda, quod iisdem in vitae discri­ mine constitutis ob Episcopi absentiam opportunitas non exhibetur hoc sacramentum suscipiendi. Definitae doctrinae est solum Episcopum esse ordina­ rium confirma/tionis ministrum 1 (can 782 J 1): protndeque 351 Apostolica Sedes iugiler sedulo studuit, ut huius sacra­ menti collatio Episcopo, tamquam ius et officium ipsi proprium, quantum fieri potuisset, reservaretur. Haec vero * S. Thomas, p. Ill, quest. 72, art. S ad 4. • Cfr. Instructio S. C. de Sacr. ediu die Pentecostes (zo nxaii) 1954. pro simplici sacerdote sacr. Cenfirnutionls ex Sedis Apodclkae dele^abeoe administrante (A. A. S.. voL XXVII. p. lï seq.) [LE Instructio S. C. de Prop. Fide 4 maii «774: Instructio S. Officii xn lolii 1SSS. ' Cone. Trident., sess. MI, De can. 3. 2358 * Kk9S η. 1882 m SC SACRAMENTORUM, DECRETUM ET INSTR. PRO CONFIRMATIONE S. Congregatio semper religiose cavit, ne detrimentum pa­ teretur reverentia huic sacramento debita et offensionem piae plebis exspectatio ob privationem personae Episcopi, neve illius administrationis conspicuus obfuscarctur splen­ dor ac sollemnis, qui decet, minueretur apparatus. Ast, necessitate bonoque fidelium id flagitante, non se­ mel Apostolica Sedes passim indulgere compulsa est, ut Episcopo, qui in certis rerum et personarum adiunctis haberi non posset, simplex sacerdos in aliqua ecclesiastica dignitate constitutus sufficeretur, tamquam administer extraordinarias huius sacramenti (can. 782 § 2); qui con­ grua pompa eius administrationem perageret, praemonitis semper fidelibus Episcopum esse exdusivum ordinarium ministrum huiusce sacramenti illud que ab eo sacerdote conferri ex Apostolicae Sedis facultate 4, prout complura pontificia indulta luculenter ostendunt *. Ut Igitur prospiciatur etiam spirituali conditioni tot in­ fantium, puerorumque atque adultorum fideliam, qui ob gravem morbum in vitae discrimen adducantur, et certo certius mortem oppetant, quin sacro chrismate linantur, si observantia iuris communis quoad ordinarium ministrum adamussim urgeatur, necessarium visum est huic S. Con­ gregationi remedium aliquod exquirere ac suppeditare hac gravissima de causa, ut tam notabili fidelium numero offeratur occasio Confirmationis suscipiendae. Huius negotii momentum perpendens Ssmus D. N. Pius Papa XII, animarum saluti plenius consulere studens, prae maxima, quam gerit, sollicitudine universalis Eccle­ siae, committere dignatus est huic S. Congregationi, pro sua potestate in hac solvenda quaestione, ut rem dili­ genter et Impense expenderet in plenariis Comitiis, et reso­ lutionem, quae opportuna sibi visa esset, Ipsi proponeret. Sacra vero haec Congregatio, praehabllis votis plurium consultorum, doctrina prudentiaque praestantium, ct ad trutinam revocatis insuper omnibus documentis et actis antea super disciplinam Confirmationis comparatis, totam rem sedulo examini subledt Purpuratorum Patrum in pluribus Conventibus plenariis. Mature autem perspecta, quae inde prodiit, sententia Idem Summus/Pontifex, in audientia Excmo huius Sacrae 352 Congregationis Secretario die 6 Maii 1946 concessa, huic sacro Dicasterio mandavit ut decretum ederet quod disci­ plinam de Confirmatione administranda in peculiaribus adiunctis supra expositis digereret iuxta leges ab Ipso certa scientia et matura deliberatione probatas atque be­ nigne declaratas. Apostolico mandato Ideo fideliter obsecundans haec Sacra Congregatio de Disciplina Sacramentorum praesen­ tibus litteris, quae infra recensentur, statuenda aecrevit: 1. —Ex generali Apostolicae Sedis Induito, tamquam ministris extraordinariis (can. 782 $ 2) facultas tribuitur conferendi sacramentum Confirmationis, In casibus et sub conditionibus Infra enumeratis, sequentibus presbyteris, isdemque dumtaxat: a) parochis proprio territorio gaudentibus, exclusis igitur parochis personalibus vel familiaribus, nisi et ipsi proprio, Dcet cumulativo, fruantur territorio; b) vicariis, de quibus4n canone 471, atque vicariis oeconomis; c) sacerdotibus, quibus exclusive et stabiliter com­ missa sit in certo territorio et cum determinata ecclesia plena animarum cura cum omnibus parochorum iuribus et officiis. 2. —Praefati ministri Confirmationem valide et licite conferre valent per se ipsi, personaliter, fidelibus tantum­ modo in proprio territorio degentibus, personis non ex­ ceptis in locis commorantibus a paroeciali lurisdictione subductis; non exclusis igitur seminariis, hospitiis, vale­ tudinariis, ollisque omne genus institutis etiam religiosis quoquo modo exemplis (cfr. can. 792); dummodo hi fideles ex graol morbo in Dtro mortis periculo sint constituti, ex quo decessuri praevideantur. Si huiusmodi mandati limites Udem ministri praeter­ grediantur, probe sciant se perperam agere et sacramentum nullum conficere, incolumi praeterea manente statuto ca­ nonis 2365. 3.—Hac facultate uti possunt tum in Ipsa episcopali urbe tum extra ipsam, sive sedes plena sit sive vacans, dummodo Episcopus dloecesanus haberi non possit vel legitime Impediatur quominus Confirmationem per se ipse valeat conferre, nec alius praesto sit Episcopus commu• Cfr. dL Inrtr. S. C. de ΠΙ. • Cfr. dt. Instr. S. C. de Saer_, I. n. r, dL Inttr. S. C. de Prop. Fide; dL Isitr. S. Offldr. Formulae S. C. de Prop. Fide. 2359 *1 1940 .SEP 14 nionem habens cum Apostolica Sede, licet titularis tan­ tum, qui sine gravi incommodo ipsi suffici queat. 4. —Confirmatio conferatur servata disciplina per Co­ dicem I. C. inducta et ad rem accommodata, nec non ritu adhibitio ex Rituali Romano excerpto, quae fuse et ex integro infra transcribuntur: gratis uero quovis titulo al conferenda. I 5.—Si confirmandi rationis usum sint assecuti, praeter statum gratiae, aliqua dispositio atque instructio requiri­ tur ut fructuose hoc sacramentum valeant suscipere. Mi­ nistri igitur est pro singulorum aegrotorum captu cos edo­ cere de his, quae scitu sunt necessaria, intentionem aliquam suscitando percipiendi hoc sacramentum ad robur animae conferendum. Curari autem debet ab his, ad quos spectat, ut si dein convaluerint, opportunis institutionibus circa fidei mysteria, naturam atque effectum huius sacramenti diligenter instruantur ·. (Cfr. can. 786). 6. — Ad normam can. 798, collnti sacramenti adnotationem minister extraordinarius in paroeciali confirmato­ rum libro peragat, ibidem inscribendo nomen suum ac nomina confirmati (et si eius subditus non sit, etiam illius dioecesis et paroeciae), parentum et patrini, diem et locum, adiectis demum verbis: ^confirmatio collala est ex Apostolica induito, urgente mortis periculo ob gravem confirmati mor­ bum». Adnotatio facienda est etiam in libro baptizatorum ad normam can. 470 § 2. Si confirmatus sit alienae paroeciae, quamprimum mi­ nister ipse de collato sacramento parochum confirmati proprium certiorem reddat per authenticum documentum, quod omnes notitias complectatur, de quibus supra. 7. —Ministri extraordinarii tenentur praeterea singulis vicibus statim ad Ordinarium dioecesanum proprium au­ thenticum nuntium mittere collatae a se Confirmationis, additis adiunctis omnibus in casu concurrentibus. 8. —Ordinarii loci est ministros extraordinarios, dc qui­ bus supra, huius decreti praescriptiones meliore, quem censuerit, modo edocere, iisdemque singillatim explanare □t pares omnino Inveniantur tam gravi negotio obeundo. 9. —Eiusdem Ordinarii loci officium est quolibet anno, sub initio anni proxime insequentis, relationem mittere ad hanc S. Congregationem de numero confirmatorum, nccnon de ratione a ministris extraordinariis suae dicionis in tam praeclaro munere perfungendo adhibita. Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia Pp. XII, In Audientia Excmo Secretario huius Sacrae Congregatio­ nis die 20 Augusti 1946 concessa, decretum de quo supra approbare et Apostolica Auctoritate munire dignatus est, contrariis quibuslibet, etiam speciali mentione dignis, mi­ nime obstantibus; mandavitque ut Idem decretum, in Actorum!Apostolicae Sedis commentario officiali edendum, 351 sim legis habere incipiat a die 1* lanuarii 1947. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis de Disciplina Sacramentorum, die 14 Septembris anni 1946.— D. Card. Jorio, Praef. F. Bracci, Secr. • Cfr. S. Off., io ipr. i56i in Collect. S. C dc Prop. Fide, edit, a MCMVII, vol I, p. 663, n. 12IJ; Catbechisxnus Romanus, Dc Contirmaliont. Adn. S. ALONSO in REDC 2 (1947) 158-170: E. BERGH in NrT 78 (1947) 82-87: F. M. CAPPELLO in PrM 35 (1946) 380-389; J. FERNAN­ DEZ in REDC 2 (1947) 645-661: A. GUTIERREZ in CpR 28 (1947) 54-80; 1. D. HANNAN in Jurist 7 (1947) 226-233: G. M. in ME 58 (1946) 156-152; L P. in ELIP 61 (1947) 13-15: C. ZERPA in ApoD. 19 <1946) 235-245; C. ZERRA, Commentarius in decretum «Spiritus Sancti munera», De confirmatione administranda iis qui ex çfravi morbo in mortis pe­ riculo sunt constituti. Roxnae 1946. 1882 1946 SEP 14.-SC SACK., INSTR. AAS 38 (1946) 354 356 Disciplina codicis iuris canonici servanda in con­ firmatione CONFERENDA A SACERDOTE CUI HOC INDULTUM APOSTOLICUM CONCESSUM EST, ET RITUS SERVANDUS IN CONFIRMATIONE ADMINISTRANDA 1. —Sacerdos, cui facultas haec concessa fuerit, probe sciat sacramentum Confirmationis conferri debere per ma­ nus impositionem cum unctione chrismatis in fronte et per verba in pontificalibus libris ab Ecclesia probatis praescripta (can. 780). 2. —Hoc sacramentum, quod characterem imprimit, ite­ rari nequit; si vero prudens dubium exsistat, num revera 2360 low μ·:ρ ao-ocr g SC PHO NEGOTIIS ECCLESIASTICIS EXTRAORDINARIIS vel num valide collatum fuerit, sub conditione iterum con­ feratur (can. 732). 3. —Chrisma, quod huic sacramento administrando, etiamsi per presbyterum simplicem, Inservit, debet esse ab Episcopo, cum Apostolica Sede communionem habente, consecratum ferla V in Coena Domini proxima superiore; neque adhibeatur vetus, nisi necessitas urgeat. Mox defi­ cienti oleo benedicto aliud oleum de olivis non benedic­ tum adllciatur, etiam Iterato, minore tamen copia (can. 734, 781). Numquam voro licet sine chrismate Confirma­ tionem administrare vel Illud ab Episcopis haereticis aut schismaticis accipere. Unctio autem ne fiat aliquo Instru­ mento. sed Ipsa ministri manu capiti confirmandi rite imposita (can. 781 § 2). 4.—Presbyter lulini ritus cui, vl Indulti, haec facultas competat, Confirmationem valide confert solis fidelibus sui ritus, nisi in Induito aliud expresse cautum fuerit. Nefas est presbvtcrls ritus orientalis, qui facultate vel privilegio gaudent Confirmationem una cum baptismo Infantibus sui ritus conferendi, eandem ministrare infantibus latlnl ri­ tus (cah. 782 §§ 4 et 5). 5.—Presbyter privilegio A nos toi Ico donatus, obligatione tenetur sacramentum hoc Illis, quorum in favorem est concessa facultas, rite et rationabiliter petentibus confe3S5 rendi (can. 785 §§ 1 et 2)./ 6. —Quamquam hoc sacramentum non est de neces­ sitate medii ad salutem, nemini tamen licet, oblata occa­ sione, illud ncgligere; imo parochi curent ut fideles ad illud opportuno tempore accedant (can. 787). 7.—Ex vetustissimo Ecclesiae more, ut in baptismo, ita etiam in Confirmatione adhibendus est patrinus, si haberi possit (can. 793). 8. —Patrinus unum tantum confirmandum aut duos praesentet, nisi aliud iusta de causa ministro videatur; unus quoque pro singulis confirmandis sit patrinus (ca­ non 794). 9. —Ut quis sit patrinus, oportet: 1. · Sit ipse quoque confirmatus, rationis usum asse­ cutus et intentionem habeat id munus gerendi; 2. · Nulli haereticae aut schismatlcae sectae sit ad­ scripts, nec sententia condemnatoria vel declaratoria sit excommunlcatus, aut infamis infamia iuris, aut exclusus ab actibus legitimis, nec sit clericus depositus vel degradatus; 3. ° Non sit pater, mater, coniux confirmandi; 4. ° A confirmando eiusve parentibus vel tutoribus vel, hi si desint aut renuant, a ministro vel a parocho sit designatus; 5. ® Confirmandum in ipso Confirmationis actu per se vel per procuratorem physice tangat (can. 795). 10. —Ut quis licite ad patrini munus admittatur, oportet: 1. ® Sit alius a patrino baptismi, nisi rationabilis causa, Judicio ministri, aliud suadeat, aut statim post baptismum legitime Confirmatio conferatur; 2. ® Sit eiusdem sexus ac confirmandus, nisi aliud ministro in casibus particularibus ex rationabili causa videatur; 3. ® Decimum quartum suae aetatis annum attigerit, nisi aliud iusta dc causa ministro videatur; 4. · Non sit propter notorium delictum excommuni­ cabis vel exclusus ab actibus legitimis vel infamis infamia iuris, quin tamen sententia intercesserit, nec sit interdic­ tus aut alias publice criminosus vel infamis infamia facti; 5. ® Fidei rudimenta noverit; 6. ® In nulla religione sit novitius vel professus, nisi necessitas urgeat ct expressa habeatur venia Superioris ultem localis; 7. ® In sacris ordinibus non sit constitutus, nisi ac­ cedat expressa Ordinarii proprii licentia (can. 796 et 766). 11.—Ex valida Confirmatione oritur inter confirmatum ct patrinum cognatio spiritualis, ex qua patrinus obliga­ tione tenetur confirmatum perpetuo sibi commendatum ΓΑ habendi eiusque christianani educationem/curandi (ca­ non 797). Ex hac tamen cognatione spirituali non amplius oritur impedimentum ad matrimonium (can. 1079). 12.—Ad collatam Confirmationem probandam, modo nemini flat praeiudicium, satis est unus testis omni excep­ tione maior, vel ipsius confirmati iusiurandum, nisi confir­ matus fuerit in infantili aetate (can. 800). 13. —Presbyter qui nec a iurc nec ex Romani Pontificis 2361 η. 1883-1884 concessione facultatem habens sacramentum Confirmatio­ nis ministrare ausus fuerit, suspendatur, si vero facultatis sibi factae limites praetergredi praesumpserit, eadem fa­ cultate eo ipso privatus exsistat (can. 2365). Adn. vido allegatas in documento praecedenti: LE 1831. Textus 1·turgicu· vidori potost apud AAS 33 (1945) 358-357 e! in Rituali Ro­ mano Tft. Ill cap. 3. 1883 1946 SEP 20. SC NEG. ECCL. EXTR., INDULT. PART.· Facultates concessae cappellanis exercitus belgici IN GERMANIA VERSANTIS POST BELLUM Preces—Seatissime Pater, Can. F. Cammaert, Cap- pcllanus Generalis exercitus belgici, ad pedes S. V. pro­ volutus, humiliter petit facultatem qua cappellani eiusdem exercitus in Germania versantis omnia spiritualia auxilia non solum militibus sibi sublectis praestare valeant, sed etiam eorum familiis. Et Deus, etc. Rescr.—Ex audientia Ssrni diei 20 Septembris 1946. Sanctissimus Dominus Noster, Pius divina Providentia Pp. XII, referente infrascripto Secretario Sacrae Congre­ gationis pro Negotiis Ecclesiasticis Extraordinariis, attenta commendatione Emi Cardinalis Archiepiscopi Mechlinien., Superiori Ecclesiastico seu Cappcllano Generali exercitus belgici ordinariam iurisdlctionem tribuere dignatus est pro eiusdem exercitus praesidiis quae in Germania reperiuntur. Haec autem jurisdictio, quae erit personalis, extendetur ad cappellanos, ad sacerdotes eorum adiutores, ad milites, ad alios fideles exercitum comitantes necnon ad eorumdem familias sive militum sive civilium cum eisdem co­ habitantes. Eadem iurisdictio, cum exerceatur in personas degentes in territorio Ordinariis locorum sublecto, cum horum iurisdictione erit cumulata. Cappellanus Generalis suis sacerdotibus concedet neces­ sarias et opportunas facultates ad sacramentales confes­ siones sibi subjectorum audiendas et ad alia spiritualia sub­ sidia iisdem praestanda; cauto tamen ut, quod attinet ad matrimoniorum adsistentiam, adamussim servetur prae­ scriptum can. 1097 et praehabita accurata praeparatione actorum omnium quae praecedere et subsequi debent ma­ trimonii celebrationem. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Praesentibus valcturis donec exposita rerum adiuncta perduraverint. Ex aedibus vaticanls, die, mense et anno ut supra.— Dominicus Tardini. ♦ Ordinario Castrensi in Belgio, Prot. N. 5979/46: NrT 79 (1947) 168-189. Adn. J. KEMPENEERS in NrT 79 (1947) 165-190. 1884 1946 OCT 6.-PIUS XII, ALLOC. AAS 38 (1946) 391-397 Allocutio ad Praelatos Auditores cete rosque Officiales et Administros Tribunalis S. Romanae Rotae necnon eiusdem Tribunalis Advocatos ei Procuratores · De obiecto potestatis iudicialis in ecclesia et in statu civili Ecco che già un anno è trascorso, dilettl fîgli, dacchè Vi vedemmo 1’ultima voila intemo a Noi, un anno per vol del più intenso lavoro, specialmente nel campo delle cause matrimoniali. Continuando lo studio iniziato nel Nostro precedente discorso, Noi cogliamo oggi l’occastone che esso Ci offre per tornare ancora una volta su questa materia, che costituisce la parte preclpua della vostra atllvità, e sulla quale si è traltenuto nelia sua consueta rvlazione anche il vostro venerato Decano. Noi cominciammo nel passato anno a pariare delle differenze fra l’ordinamento giudiziorio ecclesiastico ed il civile. Avendo infatti csaminata la fondamentale distinzione, nelia loro origine c nelia loro natura, dei due supremi • Die 6 mensi Octobris a. 1946 habi U. 2362 PICS XU, ALLOCVTIO AD SACKAM ΙΙΟΜΑΝΛΜ ΚΟΓΛΜ η. 1884 Potcri, del quali la potcstà giudiziari.i è una importante e necessaria fanzlone, ne dcducemmo una simile essenziale diversité fra i duc ordinamenti giudiziari, nonostantc le molteplici rassomiglianze, che neU'uno c nell’altro si riscontrano. Alla medesima conclusione si giunge, se si mette a con392 fronto Voggetto / proprio di ognuno. Anche qui troviamo elementi e lineamenti comuni. In ambeduc le société perfette, invero, la tutela del bonum commune esige che i dlrittl e i bent dei loro membri possano essere per via giudizlaria attuali, garantit!, reintegrate Inoltre que! diritti e quel béni sono In parte gli stessi nella Chiesa e nello Stato. Poichè anche la Chiesa è una société visibile, la cui vita è necessariamente legata al modo di essere fisico, aile condizioni di spazio c di tempo, in cui vive l’uomo. D’altra parte, perô, vi sono dlrittl e béni cosl peculiari e propri della glurisdizione ecclesiastica, che per fa loro na­ tura non sono né possono essore oggetto del polere giudi­ ziario dello Stato. I Tra i béni, per la difesa del quali i tribunali ecclesiastici (cost degli Ordinari del luoghi, come della Sede Apostolical, nei corso della storia, sono —talvolta severamente— intervenuti, si deve segnalare la fede stessa, fondamento di tutta la vita soprannaturale, Π Tribunale per la tutela della fede è dunque un organo legittimo della potestà giudizlaria nella Chiesa, in quanto essa è una société reli­ giosa perfetta. Π suo uffido è di reagire giuridicamcnte contro ogni altacco diretto a colpire uno dei suoi plù importanti e vitali béni. I delittl dell’ertsia c dell'apostasia non potevano nè possono lasciare la Chiesa indifferente od inerte. Senza dubbio nei volger dei secoli il tribunale per la difesa dclla fede ha potuto assumere forme e melodi non richiesll dalla natura stessa delie cose, ma che trovano la loro spicgazlone alia luce delie particular! circoslanze storiche; sarcbbe tuttavla falso di voleme trarre un argomenlo contro la legiltimità del tribunale stesso. Noi non ignoriomo che il solo nome di questo tribunale urta 11 sentlmcnto dl non pochi uomini dei nostro tempo. Sono coloro, 11 cui penslero e il cui intimo senso si tr vano sotlo 11 fascino di una doltrina, che, escludendo ogni idea di soprannaturale c di rivelazione, altribuisce alia umana ragione la forza di comprendere a fondo il mondo, la pro­ rogativa di dominare tutta la vita, e per conseguenza esige In ciô la plena indipendenza dell’uomo da qualsiasi vincolo dl autorltà. Di questa dottrina Noi conosciamo le fonti, i fautori, I progressi; sappiamo il suo influsso sulla vita intellettuaie, morale, sociale, sulla economia e sulla poli­ tica, ma anche le sue peripezie ne! corso della storia degli ultimi secoli, specialmente degli ultimi cento anni. I suoi rappresentanti si appellano al principio della «libertà di coscicnza», al principio della «tolleranza» nelle materie 393 concernenti la vita spirituale, soprattulto religiosa. Tut-/ tavia troppo spesso essi stessi, appena conquistalo il po­ tere, non hanno avuto nulla di più urgente che di violenlare le cosclenzc e d’imporre alla parte cattolica dei popolo un glogo opprimente, specialmente per ciô che sl rifcrisce al diritto dei genitori nella cducazione dei figli. Se alia coscicnza modema puô sembrare che la reazione contro 1 delittl a danno della fede nei secoli seorsi abbia talvolta oltrepassato i giusti limiti, ai tempi nostri invecc la umana società mostra gencralmente a questo riguardo una eccesslva insensibility e indifferenza. I sempre più frequenti contatti c la promiscuità delie diverse confessioni religiose entro i confini di un medesimo popolo hanno condolto l tribunali civili a seguire 11 principio della «tolle­ ranza· e della «libertà di coscienza». Anzi vi è una tolle­ ranza politica, civile e sociale verso 1 seguaci delie altre confessioni, che In tali drcostanze è anche per I cattolici un dovere morale. La Chiesa stessa nd can. 1351 del Codice di diritto ca­ nonico ha dato forza di legge alla masslmæ «Ad amplerandom fidem calhoKcam nemo invitus cogatur·: Nessuno venga costretto contro la sua volontà ad abbracclare la fede cattolica. Questo canone, che rlproduce le parole stesse dei Nostro grande Prodecessore Leone Kill nell'Endcllca Immortale Dei del 1.® Novembre 1885, è 1’eco fcdele della dottrina insegnata dalla Chiesa fin dai primi secoli del Cristlanesimo. Ci basti ora di ci taro la testimonianza di Lattanzlo, scritta verso gli anni 305-310: «... Non est opus vl et iniuria, quia religio cogi non potest; verbis potius quam verberibus agendum est, ut sit voluntas... Itaque nemo a nobls retinetur invitus —inutilis est enim deo qui devotione ac fide caret... Nihil est enim tam voluntarium 1IH0 (Ml U quam religio, in qua si animus sacrificantis aversus est, iam sublata, iam nulla est...· *. Se dunque, pochi giomi or sono, second© Ic notlzlc rlfrrite dalla stampa, in un tristissimo processo d stato affer­ mât© dal Pubblico Minister© che unche 11 Papa ha appro­ val© le coslddette «conversioni forzate», cd anzi, quel che sarcbbe aneor più grave, per scopi dl Imoerialhmo nazionale, Noi abbiamo 11 diritto c il doverc dl rcsplngcre una cosl falsa accusa. E affinchè ia Nostra asserzione non manchi di essere debitamente documcntata, stimlamo oppor­ tuno di darvi lettura dl un Pro-Mcmoria della Nostra Segretcria di Stato, dei 25 gennalo 1942, in risposta ad una domanda della Legazione di Jugoslavia presso la Santa Sede, sui movimento delie conversioni, nei quale, dei resto, la Legazione mcdeslma espressamente rlconosceva che nè la Santa Sede nè TEpiscopato cattolico/in Croazia avevano 39( : avuto parte alcuna. Ecco dunque 11 testo del Pro-Mcmoria: •Se référant à la Note de la Légation Boy ale dc Yougos­ lavie près le Saint-Siège, n. 1-42 du 9 Janvier courant, la Secrétairerie d État de Sa Sainteté a l’honneur de porter à la connaissance dc la même Légation ce qui suit: D’après les principes de la doctrine catholique, la con­ version doit être le résultat, non pas de contraintes exté­ rieures. mais de l’adhésion de l’âme aux vérités enseignées par l’Église catholique. C’est pour cela que l’Église catholique n’admet dans son sein les adultes, qui demandent à y entrer ou à y faire retour, qu’à la condition qu’ils soient pleinement conscients de la portée et des consequences de l’acte qu’ils veulent accomplir. Par conséquent, le fait que tout à coup grand nombre de dissidents croates demandât à être reçu dans l’Église catholique, ne pouvait pas ne pas préoccuper vivement l’Episcopat croate auquel revient naturellement la défense et la protection des intérêts catholiques en Croatie. Loin de prendre acte officiellement, soit explicitement soit implicitement, de cc fait, Il se fit un devoir de rappeler formellement à qui de droit la nécessité que le retour des dissidents pùt s’accomplir en toute liberté et dc revendi­ quer en même temps à l’Autoritë ecclésiastique la compé­ tence exclusive de donner des ordres et des directives en matière de conversions. Si un Comité épiscopal fut aussitôt constitue avec la charge de traiter et de décider toutes les questions con­ cernant cette matière, cela a été fait précisément dans le but d’obtenir que les conversions fussent, en conformité avec les principes de la doctrine catholique, le fruit de la persuasion et non pas d’une contrainte. Le Saint-Siège, dc son côté, ne négligea pas non plus de recommander et d’inculquer l’observance exacte des pre­ scriptions canoniques et des directives données à cc sujet·. Per riprendere ora il filo del Nostro ragionamento, dobbiamo aggiungerc che il tribunale ecclesiastico nell’esercizio della sua glurisdizione non puô far propria la stessa norma seguita dai tribunali civili. La Chiesa cattolica, come abbiamo già detto, è una società perfetta, la qualc lia per fondamento la verità délia fede infallibilmente rivelata da Dio. Ciô che a questa verità si oppone è neces­ sariamente un errore e ail'errore non si possono obicltivamente riconoscere gli stessi dlrittl che alla verità. In tal gui sa la libertà di penslero e la libertà di coscie nzaihanno 39j rivelatore. i loro limiti essenziall nella veridici tà di Dio rivelatorc. Diclamo: i loro limiti esscnziali, se rcalmente la verità non è uguale aU’errore e se rcalmente la sana coscienza nell’uomo è la voce di Dio. Da ciô conscgue che un membro della Chiesa non puô senza colpa negare o ripudiare la verità cattolica già conosciuta ed ammessa; e se la Chiesa, dopo dl aver accertato il fatto della eresia e dell’apostasla, lo punisce, per esempio, escludendolo dalla comunione dei fedeii, rimane strettamente nella sua competenza ed agiscc a tutela, per cosl dire, del suo dlritto domestico. H Un aitro oggetto, che fa rlsaltarc chiaranicntc la differenza fra l’ordinamcnto giudiziario ecclesiastico ed il ci­ vile, è il matrimonio. Questo è, secondo la volontà del Creatore, una res sacra. Perciô, quando si tratta délia unione fra battezzati, esso rimane per natura sua fuori délia competenza dcU’autorità civile. Ma anche fra i non battezzati i matrimonl legittimamente contratti sono nell’ordine naturale una cosa sacra, di guisa che i tribunali civili non hanno il potere di scioglierli, nè la Chiesa in sl1 ’· 3 c* ** Scrip. F«fa. IIK6 OUT I I mill casi lia mai riconoscluto lu valldità delie sentenze di dlvorzlo. Ciô non togllc che le semplici dichiarazionl di nullitù dei matrimonl mcdesiml —rclativamcnte rare in paragonc dei gludizl di divorzlo— possano in determinate drcostnnzc essere giustumentc pronunclatc dai tribunali civili, e qulndl riconosclutc dalla Chiesa. Senza dubbio circa gli effetti puramente clvill del matri­ monio anche fra battezzati è giudice competente, corne è u tutti noto, l’nutorità civile ζ Ma ben più ampia e pro­ fonda è la competenza della Chiesa nelle questioni matri­ moniali, perché da Ici, per istituzlone divina, dipende soprattutto ciô che riguarda la tutela del vincolo coniugale c délia santità délie nozze. A questa competenza partecipate anche voi, dilclll figll, chlamiiti corne siete a pronunclarc le vostre sentenze nelle cause matrimoniali. Se al principio del Nostro discorso vi abbiamo expresso la Nostra paterna riconoscenza per 1’assldua opera vostra particolarmcnte in questo campo, non possinmo ora nascondervi la Nostra sollccitudine per il crescente numero di tali processi, sollccitudine che sappiamo essere anche la vostra, come le considerazioni esposte dal vostro degno interprete Cl hanno testé apertamente manifestado. Non sono infattl le cause matrimoniali pendenti dinanzi al vostro Tribunale un indice c non danno forse la misura dei progressivo dlssolvimento della vita coniugale, dlssolJ96 vimento che minaccia di awelenare/e di corrornpere anche I costum! delie popolazioni cattolichc? Alio sviluppo di cosl funesto disordine ambedue le guerre mondial!, ma la seconda incomparabilmentc più délia prima, hanno largamente contribuito. Niuno puô rimanere freddamente in­ sensibile dinanzi .alia tragedia che trascina ancora dietro di sè le suc lamcntevoli conscguenze, al pensiero del milioni di giovani sposi, che una forzata separazione ha te­ nuti lonbmi gll uni dagli altri per lunghi mesi ed anni. Quale somma di coraggio, di abnegazione, di pazienza, quale tesoro di amorosa mutua fiducia, quale spirito di fede cristiana, crano necessari per mantenere intatta la fede giurata, per resistere! Molti, senza dubbio, con l'alulo délia grazia implorata nella preghiera, hanno saputo riraancrc saldi. Ma, accanto a loro, quanti altri sono stati raeno fortiî Quante rovine di focolari distrutti, quante ferite di anime colpite nella loro dignità umana, nella loro delicalezza coniugale, quante cadute mortali per la félicita familiare! Ora si tratta di riparare queste rovine, di sanare queste piaghe, di curarc questi mali. Il cuore matemo della Chiesa sanguina alla vista delie indicibili an go see di tantf suoi figli; per venir loro in aiuto non risparmia alcuno sforzo, e spinge fino all’estremo limite la sua condiscendcnza. Questo limite cstremo trovasi solennemente formulate nei can. 1118 del Codice di diritto canonico: 'Matrimonium nilidum ratum et consummatum nulla humana potestate ruillaque causa, praeterquam morte, dissolvi potest». Niuno dubita che al présenté una delie cure principali dclla Chiesa deve essere quella di frenare con ogni mezzo il crescente dccadimento dei matrimonio e della famiglia, ed essa ne ha piena coscienza, pur essendo ben consapcvole che le sue premure non potranno conseguire risultati cffeltivi che nella misura in cui le condizioni generali, economiche, sociali e soprattutto morali, renderanno praticamentc meno grave la condotta di una vita coniugale accetta al Signore. A tale riguardo assai grandi sono le responsabilité che pesano sui potori pubbhei. Frattanto, ncll’attesa che questo miglioramento della pubblica moralitA si sia ottenuto, voi dovrete, diletti figli. con «fatica e pazienza»3 sopportare c dominare l'affluirc incessante dei processi matrimoniali. Poichè aitro è 1’azione per il risanamento dclla vita coniugale c familiare, ed aitro la procedure giudizlaria riguardo ai matrimoni. Questa ha 1'ufficio di giudicare e di decidere i casi che le vengono présentât!, oggettivomente, secondo lo stato di fatto e le norme dei diritto canonico. Continuate ad apportare nell’esercizio della vostra carica, con la inaltera-/ ibileimparzialità del giudice coscicnzioso, la consapevolezza che con ciô voi altamente contribuite alla edificazione della Chiesa. La saugia cquità, con cui cotesto Tribunale considéra anche il lato finanziario delle cause medesime nelle difficili condizioni cconomiche present! —equitâ cui corrhponde la generosa cooperazione degli Awocati ro­ tali-, mostra già chiaramente che vol concepite l’opéra vostra qualc rcalmente è: un servigio reso al vero bene dei fedeii, alla salute delle anime. vu! χιχ 1 Càx joi6. I 2363 2364 PIUS ΧΠ, VLLOÇUTIO AD ΒΟΤς\Μ ROMANAM ÊT EPISTULA 2365 ’Cfr. Afnc. 2, s. n. 1885 III Fra gli oggetti del potere giudiziario ecclesiastico Noi dobbiamo annoverare anche le materie che (oltre alla tu­ tela della fede) sono proprie del tribunale della Suprema S. Congregazione de! S. Offizio. La severità della sua pro­ cedure è voluta dalla santltà de! béni, che esso ha la mis­ sione di difendere, e dalla gravité dei delittl. che è chiamato a giudicare. Non vi sarebbe motivo di fame particolare menzionc» se il suo modo di procedere non venisse segnalato come In contrast© col principio, oggi generalmente ammesso, della pubblicità dei giudizi, considerata come una necessaria garanzla contro arbitri a danno della giustizia. L’attività di quel Supremo tribunale anche nelle cause criminali si svolge in realtà con l’obbligo del segreto. Ma innanzi tutto è da ricordare che anche la procédure penale degli Stati civili prevede in alcuni casi che il dibattlmento abbia luogo, o in tutto o in parte, «a porte chiuse», quando cioè un talc prowedlmento è richiesto dal bene comune: ora appunto questo stesso principio la Chiesa applica nei processi penal! del S. Offizio. D’altra parte perô è indlspensabile in simili casi che siano assicurate tutte le garanzie esscnziali per un giusto ed equo giudizio: contestazlone delle accuse all'imputato, con facoltà d’impugnarle o di indicare quanto stlmJ utile a sua discolpa; libera difesa sia personale, sia col ministère) di un awocato d’ufficio owero scelto dall’accusato; piena oggettività e cosclenziosità dei giudicl. Ora tutti questi requisiti trovano la loro attuazione nei tribunale del S. Offizio. Il vostro ufficio è ben grave, diletti figli, non soltanto per la sua vastità, ma altresl per le responsabilité che esso importa e per l’intensità dell’austero lavoro che impone. Santo e benefico ufficio, esso è tuttavla ignorato da molti, misconosciuto da altri. Ma il Signore lo riguarda con compiacenza e, vedendo con quale anlmo voi lavorate per il suo onore, per 11 servizio della sua Chiesa, per 1’interesse delle anime, per la salvezza della società, fa discendere su di voi 1’abbondanza delle sue grazie, in auspicio delle quali imparLiamo di cuore a vol tutti qui present! la Nostra paterna Apostolica Bcnedizlone. 1885 1946 OCT ll.-PIUS XII, EPIST. AAS 38 (1946) 422-424 AD EMUM P. D. ADEODATÜM I0ANNEM TIT. S. PRISCAE S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM ΡΙΑΖΖ.Κ, PATRIARCHAM VENETIARUM AC PRAESIDEM COMMISSIONIS EPISCOPALIS MODERATRICIS ACTIONIS CATHOLICAE ITALICAE, CUIUS STATUTA APPROBANTUR Signor Cardinale, Slamo licti che nell'imminente inizio dclla XX Settimana Sociale dei Cattolici d Italia, * convo­ cata in codesta Sede patriarcale. Ci sia offerta felice oc­ casione di dare la Nostra approvazione al nuovo Statuto dcll'Azione Cattolica Italiana, preparato dalla Commis­ sione Episcopale a ciô da Noi nominata ed egregiamente da Lel presieduUi; e Ci piace rilevare come tale ordinamento, se ancora suscettibile di ulteriori modificazioni che l’avvenire potrà suggerire opportune, raccolga tuttavla in forma sintetica e fissi in norme collaudate dalTesperienza una non breve tradizione di lavoro, a cui il laicato cattolico italiano, di concerto coi Clero, ha consacrato immensa copia di cure e di energie, esercitando una funzione via via più determinata nei campo dell’apostolato ecclesiastico c dando alla società gradatamente aimcntica dei principi cristiani, l’impareggiablle beneficio della loro modema 11lustrazione nella dottrina e della loro viva professione nella pratica. Cosl che complendo questo Nostro atto, Ci conforta 11 pcnsicro di poter degnamente riconoscere i lunghi c faticosi sforzi di quei Cattolici che, di non aitro armati all’infuori di un saldo amore a Cristo e alia sua Chiesa. dicdoro in questi ultimi tempi valido contributo alia mllizia del nome cristiano e di coronarc in tal guisa la diuturna e sapiente opera/ dei Nostri Prodecessori, Che alUAzionc 423 Cattolica rivolsero sempre paterna sollccitudine e fecero di essa forte e fedele strumento per la difesa dclla Chiesa e la diffusione dei suoi insegnamenti. Ci arride altresl la speranza che cosl facendo Noi apriamo aH’Azionc Cut Ιο­ ί ica, nell’osservanza delle disposizlonl concordatarie che la riguarelano, un nuovo periodo di féconda operosi là: chlamati i Vcscovi a condi videro con Noi il govern© di 2366 STATUTA ACTIONIS ÇATHOLICAE IN ITALIA n. 1886 queste crescenti schicrc di fedcll desiderosi dl perfezionamento spirituale e dl attività sociale; nuovamente affidate a dirigenti laid, opportunamente scelti, proprie e respon­ sabit! funzionl esccutive; Impegnato il Clero ad autorevole eben distribuit» missione dl asslstenza spirituale e morale; perfezionatl gli organi direttivi dei vari gradi dell’intera organizzazione; aperta la possibilité di espansione con la creazione di nuove opere e 1’adesione di nuove Istutizioni; affermata legittlma reslstcnza di altre differenti assodazioni cattoliche e promossa fra tutte una solidale fraterna collaborazione, Noi confidiamo che siano stabiliti quelTequilibrio e quella vitalité che devono essere propri di movimenti nati dalla carità di Cristo e agenti nella sua Chiesa, e che aneor oggi ne dimostrano la perenne fécondité. Ma più che alla lettera di norme statutarie, complesse e delicate, sl volge ora la Nostra attenzlone al significato che assume la sanzlone pontificia data a tali nonne, al nuovo riconosdmento e aU’incoraggiamcnto, cloè, della collaborazione dei laid all’aposlolato gerarchico, e con ciô al monito c ali'insito che si rivolge a tutti i buoni cattolici, veramente cosdenti dei bisogni del tempi, di dare alia professione della loro fede uno spirito operante e militante. Veda perciô 11 Clero nelTAzlone Cattolica affermato il bisogno, reso impellente dalle condizioni della vita mo­ derna e dalla scarsezza dei sacerdoti, di crearsi fra i laid collaborator! generosi, ed offerto il metodo ben provato per procedere alia loro formazione e alia loro organizza­ zione; e vedono i laid nelTAzlone Cattolica uno stimolo a servire la Chiesa liberamente, ma con disciplina, e un’alta considerazione dell’opera che ogni scmplice fedele puô rendere alia causa di Cristo. E vorremmo altresl che il popolo Intero avesse a rawisare nelTAzione Cattolica, non già una chlusa cerchia dl persone iniziate ad esdusivi ideal!, owero uno stramento di sterile lotta o di amblziosa con quista, ma piuttosto un'amica schicra dl cittadlnl che hanno falto propria la materna intenzlone della Chiesa di tutti redimere e di garantira alla société l’insostituibUe e indispensable fermento della vera civlltà. Con queste esortazionl e con questi voti Noi benediciamo Lel, Signor Cardinale, come pure i componenti della Commissione Episcopale, gli Assistenti Ecdeslastid, i Di­ rigenti e sod delTAzione Cattolica Ita liana, e per essa faedamo Nostra 1‘invocazione del salmlsta al Signore: ■Respice de cado et vide, et visita vitem hanc. Et protege eam, quam plantavit dextera tua»1. Dalla Nostra Resldenza di Castcl Gandolfo, 11 oltobre 1946.—Pius Pp. XII. Cattoliche di educazione, di propaganda, di bencflcenza, di credito c in genere di utilité sociale, come stramenti qualifient! dei suo apostolato. Benchè sla l’ordinamcnto principe de! cattolici milltnn- dipendenti dall’Autorità ecclesiastica, di cul olcune, aven­ ti fini e forme di apostolato, sono da essa considerate collaboratrid neU’apostolato gerarchico. Fra queste Associazioni e quelle dell’A. C. I. è necessario che esista una mutua benevolenza, una larga coniprensione, una sincera coopcrazione. Art. 3.—L’A. C. I. ha carattcrc unltario. Essa si compone di Associazioni nazionali le quail si distinguono: o per sesso c per ctù —l’Unione Üntone Uomini, l’Unione Donne, la Gioventù Maschilc c la Gloventù Fcmminile, che sono a base nazionale, diocesana e parrocchlalc; o per categoria— la Federazlone Univcrsitaria Cattolica Italiana, II Movfrnento Laureati e il Movimento Maestri, che sono a base nazionale e diocesana. Art. 4.—L’A. C. I. è govemata da propri organi for­ mat! a nonna del présente Statuto. Essi sono: a) per 1’organizzazione nella nazione, la Presidenza generale c la Giunta centrale dell’A. C. L; b) per Forganizzazione nelle singole dlocesi, la Pre­ sidenza diocesana e la Giunîa diocesana dell’A. C. 1.; c) per 1’organizzazione delle singole parrocchie, la Presidenza parrocchiale c la Giunta parrocchiale dell’A.CJ. Ciascuna delle Associazioni nazionali ha Inoltre organi propri: a) per la nazione, la Presidenza centrale, e il Consiglio centrale; b) per le singole diocesl, la Presidenza diocesana c il Consiglio diocesano; c) per le singole parrocchie, la Presidenza e 11 Con­ siglio delle rispettive Associazioni. « P>. 79 15 :6. Ada. ME 53 (1946) 105-107. 1886 1946 OCT ll.-PIUS ΧΠ, NORMAE. PART? STATUTA ACTIONIS CATHOLICAE IN ITALIA Cap. I—Natura e ordinamento generale Art. 1.—L’Azione Cattolica Italiana è 1’organizzazione nazionale del lalcato cattollco per una speciale e diretta collaborazione con l’apostolato gerarchico della Chiesa. A tale scopo ΓΑ. C. L cura, per se stessa o per le altre Opere Cattoliche dlpendenti o coordinate, la formazione spirituale ed aposlolica dei suoi membri, ne dirige le attivilà per l’appllcazlone, la diffusione e la difesa dei prin­ cipi cristiani nella vita individuale, familiare e sociale, e professa partlcolare devozione e obbedienza al Vicario di Cristo. posta sotto la speciale protezione dl Maria Sstfia Assunta e di S. Francesco d’Assisi. ed onore essere chlaraata a prestare speciale e diretta collaborazione all’upostolato gerarchico e perciô si distin­ gue dalle altre assoclazioni di apostolato, che pure hanno con essa comune ΓIntento di promuovere 11 Regno di Dio nclle anime e nella société. folfche, da essa dlrettamente dinendenti o ad essa semplicemente coordinate, le quali si propongano dl curare la formazione spirituale dei propri membri e dl estendere l’apostolato delTA. C. I. a scopl specificalamcnle determi- £167 194(1 OCT 11 ArL 5.—Per la sua natura e il suo scopo di speciale e diretta collaborazione delVApostolato gerarchico della alie sue norme direttive: al centro, da una Commissione episcopale e per essa dal Prelato Segretario della medeslma Commissione; nclle dlocesi, dal proprio Vescovo; nelle parrocchie, dal Parroco; negli Istituti, dal Dlrettore eccle­ siastico. Essa è ass Isti ta splritualmente in tutte Ic sue Associazioni da Sacerdoti deputati dalla competente Autorité ecclesiastica quali Assistenti ecclesiastici di A. C. Art. 6.—Per il suo carattere unitario ΓΑ. C. L esplica regolarmente la sua attività di apostolato mediante la collaborazione di tutte le Assoclazioni, o di quelle particolarmente indicate alio scopo. Spetta alie varie Glunte definire nraticamentc l'àmbito e il modo di tale collaborazione, e determinare le attività e le iniziative proprie di ciascuna Associazionc in rapporlo alia natura ed in conformità al présente Statuto. Per le attività comuni ΓΑ. C. L si serve di Enli e Segrelariati come di organi tecnici. ArL 7.—L’A. C. L svolge la sua attività al di fuori di ognl partito politico. Art. 8.—Sono ammessl nell’A. C. L i cattolici religiosamente c moralmente incensurabili, che ne facciano richiesta ed assumano gli impegni increnti al suo scopo c conformi al suo Statuto. L'iscrizione risulla dalla tessera unica e dal distintlvo che per lutte le organIzzazionl reca la dicltura «Azlone Cattolica Italiana» c l’indicazlone della partlcolare Associazione. Nellc bandierc di tutte le Assoclazioni di A. C. L figurano i colori nazionali. Cap. H—Organizzazione nazionale § I. Rapporti con VAutorità Ecclesiastica. Art. 9.—L’alta dlrezione dell’A. C. I. è affidala dal Sommo Pontefice ad una Commissione episcopale, della quale è Segretario un Prelato, che è anche Assistente ececlsistico generale. Ea Commissione episcopale per ΓΑ. C. I., rappresentante l iniero Episcopate Italiano, è preslcduta da un Areivescovo resldenzialc e composta di sci Arclvescovi o Vescovi pure 1368 1940 οστ 11 STATCTA ACTIONIS CATHOLICAE IN ITALIA residential!, di cui duc per ΓItalia scttcntrionale, duc per Γ Italia centrale, e duc per 1* Italia meridionale e le Isole. Ari. 10.—Sono riservate liberamente alia Santa Sede le seguentl nomine: — dell’Arci vescovo Présidente della Commissione episcopale; — del Prelato Segrelario dl detta Commissione, As­ sistente ecclesiastico generale dell’A. C. L; — dei Vlccassislentc ecclesiastico generate dell’A.C.L; — del Présidente genende dell’A. C. L; — del Vicepresident! generali dell’A. C. L; — dei slngoll Assistenti ecclesiastici centrali delle Associazioni nazionali; — del slngoli President! centrali delle Associazioni anzidette; — delle Vlceprcsldenti centrali del Movlmentl Lau­ reati c Maestri. Spctta parimentl alia Santa Sede dare previa approvazionc alia nomina degli Eccrtii Membri della Commissione episcopale. La nomina di tali membri è fatta dal Présidente della Commissione stessa, il quale sceglie fra quelll designati dai President! delle Confercnze episcopali, udite te Con­ ferente slesse, come rappresentantl delle rlspettivc regio­ ni, ai sensi dell’arl. 9. Art. 11.—Alla Commissione episcopale è riservata: a) la proposta alla S. Sede per la nomina dei Prési­ dente generale, dei Viceassistente generate e dei Vicepresldenti generali dell’A. C. L; dei Presidentl centrali e degli Assistenti ecclesiastici centrali delle Associazioni nazionali; delle Vfcepresidenti centrali dei Laureati e dei Maestri; b) la nomina dei Segrctario e del Tesoriere generali dell’A. C. I., udito il Présidente generate; e dei Vlceassistenti ecclesiastici centrali delle Assoclazioni nazionali, udito 1’Assistente ecclesiastico generale dell’A. C. I. e 11 rispetlivo Assistente ecclesiastico centrale: c) 1’approvazione dei Regolamentl propri di ciascu­ na Associazione nazionale di A. C. e di quclli degli Enti centrali dell’A. C. L; d) 1’approvazione dei programmi annuali delle As­ sociazioni nazionali e delle loro relazioni annuali; e) 1’approvazione della quota d’iscrlzione e della sua ripartizione su proposta della Presidenza generale, nonchè il controllo della sltuazione economlco-finanziaria della Presidenza generale e delle singole Associazioni in base a rendiconti e bilancl preventlvi e consuntivi annuali; I) la costituzione o il riconoscimcnto delle Opere Cattoliche di cul all’art. 2 comma secondo, con la determinazione della loro dipendenza, owero dei loro coordinamento all'A. C. I. nel modi conformi ai loro particolari ordinamenti e finalità; g) 1’accettazione delle Istituzioni Cattoliche aderentl, dl cul all’art. 2 comma terzo, con la determinazione della loro partlcolare qualifica, da delegarsi eventualmente ad organi designati dall’A. C. L; h) le norme direttive per il coordinamento delle at­ tività di apostolato sociate dell’A. C. I. e delle Opere Cattoliche dlpendentl dall’A. C. I. oppure ad essa coor­ dinate. Tutte le pratiche relative alia competenza della Com­ missione episcopale sono presentate al Prelato Segretarlo della medeslma Commissione. Art. 12.—È cura dei Prelato Segrctario della Commis­ sione episcopale, Assistente ecclesiastico generale dcl1Ά. C. L: a) riferlre alia Santa Sede sullo svolgimento delle attività di tutta l’A. C. I.; b) tenere i rapport! con la Presidenza generale dell’A. C. L; e) vigilamc, pel tramite dei rispettlvl Assistenti ecclesiastici centrali, tutte te organlzzazioni e l’intera at­ tività dl apostolato; d) approvare te dcliberazioni di carattere straordinario dclla Giunta centrale e te inizlative di assemblée, congressi e settlmane di studio, a carattere nazionale o interregionale, promosse sia dalla Giunta centrale, che dalle singole organlzzazioni; c) rappresentare la Commissione episcopale nolle manifestazloni collettlve dell’A. C. L; f) assistere allo adunanze della Giunta centrale. 2369 n. 1800 È anche sua cura presiedere il Collegio degli Assistenti ecclesiastici centrali e guidame le attività specifiche. Lo coadiuva nci suoi vari compiti un Viceassistente ec­ clesiastico generale, il quate Io sostltuisce In caso dl impe­ dimento o di assenza. Art. 13.—Per il coordinamento delle attività di aposto­ lato sociale dell’A. C. I. e delle Opere Cattoliche ad essa coordinate ed eventualmente delle Istituzioni ad essa aderentl, è 1st! tui ta la Consulta generale presleduta dal Pre­ lato Segrctario della Commissione episcopale. Intcrvengono alia Consulta generale: a) il Présidente e i Vicepresidenti generali del­ l’A. C. L; 11 Viceassistente generale, i President! centrali delle Assoclazioni nazionali e I rispettlvl Assistenti ec­ clesiastici centrali; b) i Dirigenti e 1 Consulenti ecclesiastici degli Enti centrali dl cui all’art. 28; c) i Dirigenti nazionali laid ed ecclesiastici delle Opere Cattoliche coordinate dall’A. C. L, e delle Istitu­ zioni ad essa adcrentl; d) persone di partlcolare competenza a giudizlo dei Présidente della Commissione episcopale. La Consulta generale è convocata dal Prelato Segretario della Commissione episcopale d'intesa con 11 Présidente della medesima Commissione, ogni qualvolta lo ritenga opportuno. Art. 14.—La Commissione episcopale per ΓΑ. C. I. suc­ cede alia Commissione cardinalizia nei rapport! col Co­ mitato centrale della Peregrinatio Romana ad Petri Se­ dem per tutto ciô che è previsto dal relativo Statuto (27 gennaio 1942). j II. Presidenza generale e Giunta centrale. Art. 15.—La Presidenza generale è 1’organo esecutlvo responsabile a cui spetta dirigere tutta ΓΑ. C. I. Essa è costituita dal Présidente generate, dal Vicepresidente generale per te Assoclazioni maschili e dalla Vicepresidente generale per te femminili, dal Segrctario gene­ rale e dal Tesoriere generale. Per quanto è di competenza dell’Autorità ecclesiastica, la Presidenza generale e particolarmente assist i ta dal Pre­ lato Assistente ecclesiastico generale e dal suo Viceassi­ stente. Art 16.—La Presidenza generale ha autorità su tutte le singole Assoclazioni Nazionali dell’A. C. I. e ne dirige le attività a norma dei présente Statuto. Spetta alia me­ desima: a) richiedere alte Associazioni e sottoporre alia Com­ missione episcopale 1 programmi, te relazioni e i rendiconti di cui all’art. 11 d) ed e), e curare 1’esecuzione di quanto dalla Commissione stessa viene disposto; b) convocare almeno duc volte all’anno la Giunta centrale, comunicarne uffictelmente te dcliberazioni e curarne la esecuzione; c) disporre in casi di partlcolare urgenza gli oppor­ tuni prowedlmenti su materia dl ordinaria competenza dclla Giunta centrale, a cul si dovrà darne ragguaglio nella prima convocazione; d) promuoverc 11 regolare funzlonamcnto dl tutte te organlzzazioni e la loro attività di apostolato; e) controllare la gestione degli ufflcl dlpendentl. autorizzare gli atti di straordinaria amminlstrazionc e vi­ gilare te amministrazioni delle Associazioni nazionali, degli Enti e dei Scgretarlati centrali. Art. 17.—Il Présidente generale rappresenta anche clvilmente per tutti i ri guard i ΓΑ. C. L e rlspondc del suo andamento presso l’Autorità ecclesiastica. Compete inoltre al Présidente prowederc alte incoinbenze del governo generate ordinario In linea esecutiva. EgH presiede e dirige te sedute sla della Presidenza ge­ nerale che dclla Giunta centrale. In caso di assenza o di Impedimento, egll viene sostituito dal Viccpresldcnte. Art. 18.—Il Vlcepresldente e !a Viccpresldcnte generali trattano, in seno alia Presidenza generale, gli affari comuni concernenti te rlspettivc Associazioni maschili o frmminlll. II Segrctario generate coadiuva il Présidente nel rapport i con te Delegazionl regionali, di cui all’art. 33» e con te Presidenzc dlocesane dell’A. C.. cura Ia compilatione 2370 η. 1806 STATUTA ACTIONIS CATHOLICAE IN ITALIA delle prescritte relazioni e dirige gli uffici della Presidenza generale; funge inoltre da Segretario nclle sedutc sia dclla Presidenza che della Giunta centrale. Il Tesoriere generale tlene l’amministrazione degli uffici della Presidenza generale e dei Segretariati da essa dipen­ denti e, coadiuvato da un Economo c da un Collegio di Revisor!, la cui nomina egli propone alia Presidenza gene­ rale, controlla i rendiconti ammlnistrativl e i bilancl finanziari delle Assoclazioni nazionali e degli Enti central i per riferime alia Presidenza generale. Art. 19.—Organo deliberativo superiore dell’A. C. I. è la Giunta centrale composta dei seguenti membri: a) membri di diritto: oltre i componenti la Presi­ denza generale, i President! e i Vicepresidenti centrali delle Associazioni nazionali; b) membri elettioi: sei President! diocesani delVA-C.; di cui due per Vitalia settentrlonale, due per Vitalia cen­ trale c due per Vitalia meridionale e le Isole, eletti dai President! diocesani dclla rispettiva circoscrizione; c) membri aggiunti (con voto consultivo): i Dirigenti degli Enti e Segretariati centrali, ed altre persone di par­ ticolare competenza a giudizio della Presidenza generale, in numero Inferiore ai membri elettlvi. Alie adunanze della Giunta centrale e a quelle previste dall'art. 21, parted pano, con 1 ‘Assistente ecclesiastico ge­ nerale e 11 Viceasslstente, gli Assistenti ecclesiastici centrali, o. In loro assenza, I Viceasslstenti. Art. 20.—Spetta alia Giunta centrale: a) promuovere VA. C. in tutta Vitalia e deliberare drea le norme direttlve e le iniziative generali in armonia con le suc finalité e con ii présente Statuto; b) conservare e promuovere l’unité di spirito e di azione fra !e varie assoclazioni ed organizzazioni, disporre II coordlnamento delle loro attività di apostolato, nonchè i campi e 1 mezzi di collaborazione; e) provvedere a tutto cib che supera la competenza delle Assoclazioni nazionali e delle Presidenzc dlocesane dell’A C. e disciplinare le Opere Cattollche che dipendono dalVA. C. L; d) indire assemblée generali, congressi nazionali e interregional!, e settimane di studio, fissandone gli Intenti. Art. 21.—Per i problemi speciali di organizzazlone, dl apostolato e di coordinamento che rlguardano direttamente e in proprio le organizzazioni maschili o quelle femmlnili dl A. C. I rispettivi membri della Giunta centrale possono essere convocati in sezioni separate, sotto la Pre­ sidenza rispettivamente dei Vicepresldente e dclla Vicepresldente generali, previa autorlzzazione dei Présidente generale, a cui spetta approvame le deliberazionl nel caso che egli stesso non sia intervenuto e non abbia presleduto la riunione. Nel medesimo Intento potrà II Présidente generale con­ vocare periodlcamente, coi Vicepresidenti generali, i Pre­ sident! centrali delle Associazioni nazionali. Art. 22.—Una volta alVanno è indetta dalla Giunta centrale VAssemblea generale dell’A. C. I. Essa si compone de! membri della Giunta centrale, delle Presldenze e Con­ sign centrali delle Assoclazioni nazionali, dei Delegati re­ gionali e dei President! diocesani dell’A. C. f III. President e Consigli centrait. Art. 23.—Ciascuna delle Associazioni nazionali ha la propria Presidenza centrale quale organo direttivo ed esccullvo permanente. La Presidenza si compone dei Présidente centrale no­ minato a norma dei présente Statuto (art. 10), del Vicepresidente e dei Tesoriere centrali eletti dal Consiglio, del Segretario centrale nominato dal Présidente centrale. Ciascuna Presidenza ha un proprio Assistente ecclesiasti­ co centrale, 11 cui consenso è necessario per tutto clb che concerne la formazione e Vapostolato. Art. 21.—L’autorité della Presidenza centrale, da esercitarsi ln conformité del présente Statuto, si estende a lut­ te le rispettlve Assoclazioni dlocesane e parrocchlale non­ chè aile Opere da esse dipendenti. È compito della Presidenza centrale: a) dirigere e vigilare l’intero movimento in ogni sua parte, sia organlzzatlva che formatlva e di apostolato, in rapporte agi! scopi specifici dell‘Associazione e aile decisio­ ni del Consiglio centrale; b) assistere con mezzi e con persone incaricatc le 2371 ■■■■■ 1916 OCT II organizzazioni dipendenti per 1'altuazionc delle Iniziative e dei programmi debitamente approval i; c) convocare I President! dioccsani per adunanze dl consultazlonc c relazionc dl lavoro; d) provvedere alia gestione economica centrale del1'Associazione; e) trasmettere alia Presidenza generale dell’A. C. I. i programmi, le relazioni e i rendiconti, di cul all’art. 16 a). Art. 25.—Il Présidente centrale rappresenta a tutti gli effetti i’Assoclazione, presiede le adunanze cosl della Presldenza che del Consiglio, disimpegna le Incombenze dclla dlrezione ordinaria, sorveglia l’attlvltâ delle persone e degli uffici centrali. 11 Viceprcsidente centrale lo coadiuva in lutte le sue mansioni e lo sostltuiscc in caso di assenza o di impedi­ mento. Il Segretario dirige il lavoro di segreterla e cura la redazione delle relazioni prescrilte. Il Tesoriere ha l’amministrazione cconomlco-finanzlaria centrale ed è responsable della gestione, di cui è tenuto a dar conto pcriodicamente alla Presidenza. Art. 26.—Il Consiglio centrale delle Associazioni nazio­ nali, quale organo deliberativo, si compone dl regola, salvo quanto è disposto ncgli articoli 30, 88 e 94, dei seguenti membri: a) membri di diritto: tutti i componenti la Presidenza centrale; b) membri elettioi: sci President! diocesani, di cui due per ΓItalia settenlrionale, due per Vitalia centrale e due per Vitalia meridionale e le Isole, eletti dai President! diocesani della rispclliva circoscrizione; c) membri aggiunti (con voto consultivo): 1 Delegati delle Sezioni e delle Opere dipendenti, gli Incaricatl del1’Associazione nel vari Enti e Segretariati centrali del­ l’A. C. I.. e altre persone dl particolare competenza a giudizio dei Présidente centrale, coi consenso delVAssistenle ecclesiastico centrale, e in numero inferiore ai membri elettlvi. Art. 27.—Spetta al Consiglio centrale: a) definire l probleml organizzativi della propria Associazione, formulare i programmi di attività da sottoporre alia superiore approvazionc, invigilare e coordinare Π lavoro generale di apostolato; b) promuovere e regolare le varie forme di propa­ ganda, dl cultura, di stampa e le particulari iniziative alte a raggiungere gli scopi delVAssociazione; e) indire in seno al!’Associazione convegnl nazionali o interregional i, settimane e corsi di studio, ecc., previo accordo con 1’Ordinario dei luogo. Le deliberazionl del Consiglio riguardanti iniziative di formazione e di apostolato non possono eseguirsi senza previa approvazione dei proprio Assistente ecclesiastico centrale. § IV. Enti e Segretariati centrali. Art. 28.—Gli Enti centrali, di cui all’art. G ultimo com­ ma, dipendono cosl per la parte organizzativa e tecnica come per la parte amministratlva dalla Presldenza gene­ rate dell’A. C. I., e sono retti dal rispcttivi Regolamenti approvatl dalla Commissione episcopale. Art. 29.—Presso la Presidenza generale dell’A. C. I. sono istituiti vari Segretariati, ciascuno dei quali ha un settore particolare di attivitù con funzioni consultive rd esecutlve. Art. 30.—I Segretariati central! dipendono dalla Pre­ sidenza generale, la quale propone a ciascuno dl essi un Direttore, avente la responsabilité diretta del funzlonamento. Il Direttore è coadiuvato da una Commissione composta: a) di un Incaricato delle singole Associazioni na­ zionali·, b) di membri di particolare competenza nominati dalla Presldenza generale dell’A. C. I. Art. 31.—Gli Enti e Segretari central! pot ran no avere ciascuno un Consulente ecclesiastico, designato dal Prési­ dente della Commissione episcopale, su proposta dell’As­ sistente ecclesiastico generale dell’A. C. I. Art. 32.—Gli Incarlcatl di ciascuna Associazione natio­ nale nei vari Enti c Segretariati centrali costltuiscono ii 2372 ιο-w oct 11 STATUTA ACTIONIS CATHOLICAE IN ITALIA tramite con le rispettive organizzazioni, nel cui seno essi dlrigono gli appositi uffici. 5 V. Delegationi regionali. Art. 33.—In ciascuna Regione conciliare ecclesiastica è islituita una Delegatione regionale dell9A. C. con fundoni di studio, di collegamcnto e di coordinamento delle varie attività nell’ùinbito della Regione in fcdcle confor­ mité aile nonne direttive generali dell’A. C. I. La Delegazlone è presieduta dal Delegato regionale no­ minato dalla Presidenza generale, e composta dai Delegati dalle singole Assoclazioni nazionali, nominati dalle rispelive Presidenze centrali, approval! tutti, compreso il De­ legato regionale, dalla Conierenza episcopale. Alla Delegazlone regionale è dato un Assistente ec­ clesiastico designato dall’Asslstenle ecclesiastico generale e nominato dalla Confercnza episcopale. Il Delegato e l’Asslstente ecclesiastico regionali daranno annuale relazlone della loro attività sia al Presule Pré­ sidente della Conferenza episcopale, sia al Prelato Segre­ tario della Commissione episcopale e alla Presldenza ge­ nerale dell’A. C. 1. η. 1886 zioni ad essa aderenti, è islituita presso l’Autorité ec­ clesiastica diocesana la Consulta diocesana, a cui intervengono il Présidente e i Vicepresidenti diocesani dell’A. C. I.» i Presidenti diocesani delle singole Associazioni e l rispettlvi Assistenti ecclesiastici, gli Incaricati dei Segretariati di cui all’art. 45, 1 Dirigenti e gli Assistenti o Consulenti ecclesiastici delle suddette Opere ed Istituzioni, ed altre persone di particolare competenza a giudizio del’Ordlnario. § II. Presidenza e Giunta diocesana dell’A. C. Art. 39.—La Presidenza diocesana dell’A. C., quale or­ gano esecutivo, è composta dei Présidente diocesano no­ minato a norma dei présenté Statuto (art. 35), del Vicepresidente, della Vicepresidente e dei Tesoriere eletti dalla Giunta diocesana, dei Segretario diocesano nominato dal Présidente, tutti con approvazione del Vescovo. La Presidenza diocesana dell’A. C.» è assistita dal Dele­ gato vescovile Assistente ecclesiastico diocesano dell’A. C. Art. 40.—La Presidenza diocesana: a) vigila il normale funzionamento dell’A. C. in tutti 1 suoi rami e la fedele esecuzione delle dlsposlzioni superiori e di quanto è deliberato dalla Giunta diocesana; b) convoca la Giunta diocesana e ne comunica le Cap. 111—Organlzzazione diocesana deliberazionl per l’approvazione o per l’attuazione; c) dispone in cas! di particolare urgenza gli oppor­ § 1. Rapporti con ΓAutorità Ecclesiastica. tuni prowedimenti su materia di competenza della Giunta Art. 34.—Nelle singole diocesl FA. C. dipende dal pro­ diocesana, a cui dovrà dame ragguagllo nella prima prio Vescovo, che la dirige in conformità aile norme su­ seduta; preme della Santa Sede. d) controlla l’amministrazione propria e quella delle Il Vescovo esercita la propria giurisdizlone e vigllanza singole Associazioni diocesane. sull'A. C. per mezzo di un suo Delegato per ΓΑ. C. il Art. 41.—Il Presidente diocesano rappresenta a tutti gli quale funge da Assistente ecclesiastico diocesano dell·A. C. effetti l'A. C. diocesana, presiede e dirige le adunanze sia Art. 35.—Il Vescovo nomina 11 Présidente diocesano di Presidenza che di Giunta, prowede aile incombenzc dell’A. C., dandone comunicazlone alia Presidenza genera­ dei govemo ordinario in linea esecutiva. le; i Presidcntl diocesani delle singole Associazioni e le II Vicepresidente e la Vicepresidente collaborano col Vicepresidenti dei Laureati e dei Maestri su proposta del Presidente parti col arm en te in ordine ai problemi speciali Delegato vescovile, i Presidenti parrocchiall su proposta delle rispettive Assoclazioni maschili e femmlnili. Π Vice­ del Parroco e d’intesa con le rispettive Presidenze dlocepresidente sostituisce il Presidente assente o impedito. sane, gli Assistenti e Viceassistentl ecclesiastic! sia dio­ Il Segretario diocesano dirige il lavoro dl segreteria. cesani che parrocchiali. Il Tesoriere diocesano è responsabile dell’AmmlnistraArt. 36.—Il Vescovo o dlretlamente o per mezzo del zione propria, esamina i bilanci e i rendiconti delle Asso­ suo Delegato: ciazioni dlocesane e ne riferisce alla Presidenza. a) promuove ΓΑ. C. nella diocesi e nelle singole Art. 42.—La Giunta diocesana è l’organo deliberativo parrocchie, avuto riguardo aile possibilité locali, e ne vi­ dell’A. C. nella rispettiva diocesi. Essa è composta dei gila Il regolare funzionamento con 1’aiuto degli organi diseguenti membri: rettivi diocesani allé sue dipendenze; a) membri di diritto: oltre i componenti la Presidenza b) riceve e adattn alie speciali eslgenze della diocesi diocesana, i President! e i Vicepresidenti diocesani delle i programmi e i piani del lavoro annuale comunicati dal Associazioni; Prelato Segretario della Commissione episcopale, udila la Giunta diocesana; esamina le iniziative e le proposte parb) membri elettioi: un certo numero di Presidenti ticolari trasmessc dalla Giunta diocesana per l’approparrocchiall determinato dal Vescovo (In proporzione al vazione; numero delle parrocchie, ma non meno dl tre e non più dl dieci), eletti da tutte le Glunte parrocchiali rappresenc) cura che fra le Associazioni di A. C. e le altre tate a tale scopo ciascuna da un proprio Delegato; Opere ed organizzazioni di apostolato intercorrano sempre relazioni di mutua comprensione e collaborazione nello c) membri aggiunti (con voto consultivo): gli Inca­ spirito del rispcttivi Statuti approval! dalle competenti ricati dei Segretariati diocesani di cui all’art. 45, cd altri Autorità ecclesiastiche; soci di speciale competenza o benemeriti a giudizio de) Presidente diocesano e con approvazione del Vescovo, in d) esamina le relazioni annuali e i rendiconti finannumero inferiore ai membri elettlvi. zhri delle singole Associazioni dlocesane; Aile adunanze della Giunta diocesana, corne a quelle proe) prowede perché la relazlone annuale dell’attiviste dall'art. 44, parleclpano col Delegato vescovile gli vità dell’A. C. diocesana sia trasmessa al Prelato Segre­ Assistenti ecclesiastic! diocesani o, in loro assenza^ I Viceastario della Commissione episcopale; sistenti. D autorizza nella diocesi assemblée, congressi, convegni, ecc., sia di Assistenti ecclesiastici che di soci e Art. 43.—La Giunta diocesana \’icne convocata normaldirigenti; mente ogni mese. g) convoca e presiede la Consulta diocesana di cui Compete alla Giunta diocesana: aJl’articolo 38. a) promuovere nella diocesi le organizzazioni e ie Art. 37.—È funzione propria del Delegato vescovile per attività dell’A. C. in conformité al presente Statuto e allc ΓΑ. C.: T ï ’· K * I i superiori disposizlonl; a) rappresentare il Vescovo nelle pubbliche manib) studiare e deliberare le opportune iniziative dl festazioni o riunioni di A. C. e nelle sedute della Giunta carattere comune e coordinare le attività delle varie As­ diocesana; sociazioni di A. C.; b) mantenere gli opportuni contatti e rapporti con c) disporre le assemblée dlocesane, i convegnl, le le varie Presidenze e con i Parroci per ciô che riguarda settimane e corsi di studio che intcressano tutte le Asso­ IX C.; ciazioni dell’A. C. diocesana, osservato il prvscrilto delI’art. 36, t). e) dirigere le attività degli Assistenti ecclesiastici diocesani e presiedeme il Collegio dove esiste; promuovere Art. 44.—È consentito ai membri della Giunta sia mas­ per essi convegnl, corsi e giomate speciali di preghiera chili che femminili dl rlunlrsl In separate adunanze per e di studio. trattare. su iniziativa del rispettivo Vicepresidente, ί ρπ» blêmi speciali di organizzazione, di apostolato e di coord! Art. 38.—Per il coordlnamento deU’attivité dell’A. C. con quelle delle opere coordinate ad essa e delle 1st itunainento, previa autorixzazlonc del l* residente diocesano 2373 2371 n. 1806 STATUTA ACTIONIS CATHOLICAE IN ITALIA quando non sia intervenuto a preslederc 1'adunanza. Al medesimo scopo è consentito al Présidente diocesano convocare 1 President! diocesan! delle Associazioni. Art. 45.—Presso la Presidenza dlocesana dell’A. C. sono istituiti ! Segretariatl diocesan i corrispondcnt! agli Enti e Segretariatl centrali per le speclfiche attività (art. 28, 29). Ci aseu n Segretariato è diretto da on Incaricato nomi­ nato dalla Presidenza diocesana. Egli è assistito da una Commissione composta de! rappresentanti delle slngole Associazioni e i membri di speciale competenza nominat! dal Présidente dloccsano. I detti Segretariat! dipendono dalla Presidenza diocesana per il lavoro da svolgersi in diocesl; per la parte tecnica sono In rapporto con 1 corrispondenti Enti c Segretariat! Clascun Segretariato potrà avere un Consulente ec­ clesiastico nominato dal Vescovo. .Art. 46.—Una volta l’anno si tlene Γ Assemblca dioce­ sana delVA. C., indetta dalla Giunta diocesana. Inter­ vengono all’Assemblea i membri della Giunta medesima c i Presidentl parrocchiali. § III. Présidente e Consigli diocesani delle Associationi. „ e). dJsR?nc manUMtaxkmi collective, oMervato 11 disposto dell art. 36, /). Art. 51.—Gli Incaricati che rappresentano l'Associazione ne! var! Segretariatl dlocesani e che Intcrvengono aile adunanze del proprio Consiglio (cfr. art. 49, e)), costltulscono in seno all'Associazlone il tramite delle attività proprie dei Segretariat! stessl. OftQANIZZAZlONE PARHOCCIIIALE § L Rapport! con l’Autorità Ecclesiastica. Art. 52,—Le Presldenze dlocesane delle Associazioni na­ tional! istitulscono in ogni parrocchla, col consenso del Vescovo e d’Intesa col Parroco, la rispettiva Associazlone parrocchiale, a nonna del présente Statuto. L’A. C. parrocchiale è sottoposta all’autorità del Par­ roco, il quale la esercita in conformitâ aile norme direttlve de) proprio Vescovo. Art. 53.—D Parroco: a) mantiene i rapport! con l’Autorità ecclesiastica diocesana, dalla uale riceve I programmi, le nonne direttive e i sussidi li lavoro e alla quale comunlca quanto è prescritto, in •articolare le proposte per le nomine o conferme e le i azioni annuali delle Presidcnze parrocchiali con le proprie osservazioni b) promuove nella parrocchla l’organizzazlone com­ pleta e il nominativo dell’A. C.t lasciandone tut ta via la dlrezlone pratica e organizzativa alla Giunta e alla Presi­ denza; vigila l'attuazione dei programmi approvati dalΓ Au tori t à ecclesiastica diocesana, asseconda e affida allé competenti Associazioni ed Opere le inizialive locali dl apostolato. ArL 54.—L’assistenza spirituale dell’A. C. compete al Parroco, il quale potrà essere coadiuvato da altri Sacerdot! nominati dal Vescovo quali Assistenti ecclesiastici. Art. 55.—Per il coordinamento delle attività dell’A. C. e delle altre Associazioni, Opere ed Istituzioni di aposto­ lat© nei limiti della parrocchla puô essere istituita, a giu­ dizio del Vescovo, la Consulta parrocchiale, a cui interven­ gono il Présidente della Giunta parrocchiale e I President! parrocchiali delle Associazioni dell’A. C. con i rispettivl Assistenti ecclesiastici, e i Dirigenti delle suddelte .Asso­ ciazioni, Opere ed Istituzioni. Art. 47.—Ciascuna delle Associazioni nazlonali, organlzzate in diocesi, ha la propria Presidenza diocesana. Salvo le norme partlcolari per le Associazioni dl catego­ ria, la Presidenza diocesana delle Associazioni è composta del Présidente, nominato a norma dell’art. 35, del Vicepresidente e del Tesoriere elettl dal Consiglio, e del Segretario nominato dal Présidente diocesano dell’Associazione. Clascuna Presidenza è partlcolarmente asslstita dall'As­ sistente ecclesiastico diocesano della Associazlone in tutto dô che riguarda la formazlone e 1’apostoUto. Art. 48.—Ogni Presidenza diocesana: a) dirige pratlcamente l’attlvità della rispettiva As­ sociatione nell’àmbito dclla diocesl, in conformitâ allo Statuto, al programmi debitamente approvati e allé deliberazioni del rlspettivo Consiglio diocesano; b) Indice le adunanze del Consiglio, ne prépara e di­ rige il lavoro, ne comunlca ed atlua le decision!; c) controlla il funzionamento degli ufficl di segreterla e di amminlstrazione e delle scuole di propaganda; d) assiste le Associazioni parrocchiali e ne favorisée ArL 56.—A capo dell’organizzazione e del movimento il lavoro, dando norme direttlve e mezzi appropriât!; generale dell’A. C. nella parrocchla è il Présidente parroc­ e) collabora aile manlfestazioni collettive disposte chiale dell’A. C., nominato a norma del présente Statuto dalla Giunta diocesana ed attua quelle stabilite dal Con­ (art. 35). Esso è coadiuvato da un Segretario scelto dallo siglio. stesso Présidente parrocchiale col consenso del Parroco. Spetta al Présidente mantenere i rapport! con il Prési­ Art. 49.—Il Consiglio diocesano dl clascuna Associazlone quale organo deliberativo, salvo le norme partlcolari per dente diocesano dell’A. C. e col Parroco, vigilare 11 nor­ le Associazioni dl categoria, si compone del seguentl male funzionamento delle varie Associazioni, promuovere membri: la fedele osservanza dello Statuto, l’esecuzione delle supe­ a) membri di diritto: il Présidente diocesano che riori disposizioni e dei deliberati della Giunta parrocchiale. Il Segretario cura la corrispondenza, l verbali e l’archivio. presiede le adunanze, U Vlcepresidente che lo coadiuva e al caso lo supplisce, il Segretario, Il Tesoriere; Art. 57.—La Giunta parrocchiale si compone dei seb) membn elettiol: un certo numero di Presidentl guenti membri: a) membri dl diritto: la Presidenza parrocchiale delparrocchiali flssato dal Vescovo (non meno dl tre e non più dl died), elettl da tutti I Consigli parrocchiali delle rlspcttive Associazioni rappresentate a tale scopo ciascuno b) membri elettioi: un socio per clascuna delle Assoda un proprio Delegato; clazloni eslstentl in Parrocchla, eletto dal rlspettivo Con­ c) membri aggiunti (con voto consul tivo): gll Inca­ siglio; ricati dell’Assodazlone nel Segretariatl diocesani, 1 Dele­ c) membri aggiunti (con voto consultivo); socl dl gati dirigent! delle varie sezîoni organlzzatlve e Opere speciale competenza ammessi dal Présidente d’intesa col dipendenti, ed altri membri di speciale competenza desi­ Parroco, in numero inferiore ai membri elettivi. gnati dal Présidente diocesano deirAssoclazione, in numero Art. 58.—La Giunta parrocchiale è convocata dal Prési­ inferiore al membri elettivi. dente, dl norma una volta al mese. II Segretario interviene Alie adunanze del Consiglio diocesano interviene 11 rispet- alie adunanze per redigere i verbali. tlvo Assistente ecclesiastico, alia cui approvazione sono sottoposte le dellberazionl riguardanti le inlziative e at­ ziatlve e dei programmi, coordina a tale scopo le attività tività dl formazlone e di apostolato. delle varie Associazioni parrocchiali, esamina i problem! Art. 50.—Il Consiglio diocesano è convocato di rcgola di apostolato in riferimento aile necessità della parrocchla e formula proposte da sottoporsl alie competenti Au tori là. mensllmente. Esso: Le deliberationi della Giunta devono essere approvate a) studia i’adattamcnto dei programmi nazlonali alie condlzionl ed eslgenze dlocesane, nonchè le partlcolari ini­ tiative nel campo dell’organizzazione, della formazlone, § III. Présidente e Consigli parrocchiali delle Associationi. dell’apostolato, della propaganda; b) esamina le relazionl delle attività svolte al centro Art 59.—Clascuna Associazlone parrocchiale ha la prodiocesano e nelle slngole parrocchle, 1 rcndlcontl flnanziari; 2375 2376 into oar n STATUTA ACTIONIS CATHOLICAE IN ITALIA La Presidenza è composta del Présidente nominato a norma del présente Statuto (art. 35), c con la confenna del Parroco, del Vlccprcsldcnte e del Tesoriere clettl dal Consiglio e del Segretario nominato dal Présidente. Art. 60.—11 Consiglio parrocchiale dl clascuna Associadone si compone dei membri dclla Presidenza, dei varl Delegati e dl non meno di tre membri e non più dl sette (s giudizio della rispettiva Presidenza diocesana In rap­ port© alla enlltà dell’Associazlone), elettl dal socl. Interviene aile adunanze del Consiglio 11 rlspettivo As­ siliente ecclesiastico, a cul è rlscrvata 1‘approvazionc delle deliberazloni riguardantl l’attlvità di formazlone e di apostolato. Art. 61.—II Consiglio parrocchiale delibera su tutto clô che concerne: a) lo sviluppo, l’organizzazlone e l’attlvità dell’Associaxlone; b) il rcclutamcnlo e la formazlone dei socl; c) la preparazlone dei programma su quello del Con­ siglio centrale e diocesano conforme alie esigenze parroc­ chiali; d) la collaborazlone con altre Istituzioni della par­ rocchla per 1’incrcmento della vita religiosa e morale; e) il controllo della gestione amminlstratlva. Cap. V—Associazioni nazionali f I. Unione Uomini di A. C. Art. 62.—L’Unione Uomini di A. C. comprende uomini coniugatl o che abbiano compluto 11 30.° anno di età. L’Associazlone venera quale patrono speciale S. Giusep­ pe, Sposo di Maria Ssriia. Art. 63.—L’Unione Uomini dl A. C. ha come scopi par­ tlcolari: a) 1’apostolato nella vita pubblicae nelTambfente sociale; b) la difesa della famlglia; c) la cristiana educazione della gioventù; d) la tutela della moralità pubblica. Art. 64.—A tal fine 1'Unione: a) cura in modo speciale la preparazione dei suoi socl all’eserclzio delle pubbliche funzioni; b) Istrulsce e ticne aggiomatl I soci stessi sul pro­ blem! religiosi, morali e sociali che rlchiedono 1’attenzione e 1’azione dei cattolici; e) con rUnlone Donne di A. C. promuove il Fronte della famlglia; d) impegna in modo partlcolare la sua attività nel campo dell’educazlone cristiana, della moralità pubblica e della vita sociale. 5 IL Unione Donne di A. C. ArL 65.—L’Unione Donne dl A. C. comprende donne conjugate o che abbiano compluto il 30.° anno dl età. L’Unione è posta sotto la speciale protezione dl S. Ca­ terina da Siena e della Beata Anna Marla TalgL Art. 66.—L’Unione Donne di A. C. ha come scopi par­ tlcolari: a) 1’apostolato nella famlglia e neU’ambicnte sociale specialmcnte femminile; b) la diffusione dei principi crlstianl sui diritti e sul doverl della donna sposa e madre, nubile o vedova; c) la difesa della famlglia; d) I’educazlone cristiana della gioventù; e) la tutela della moralità pubblica; I) rincrcmcnto aile attività religiose, cultural! e so­ dali proprie delle donne. Art. 67.—A tale scopo I’Unione: a) prépara le sue socle all’apostolato nel campo femmlnilc sui problem! religiosi, morali e sociali che interessano la donna; b) organlzza cors! di lezionl e conferenze per tutte le donne; c) con 1’UnIone Uomini dl A. C. promuove il Fronte della famlglia; d) impegna in modo partlcolare le sue attività nel 2377 n. 1886 campo dell’educazione cristiana e della moralità pubblica. della vita sociale e delle opere caritative. ArL 68.—Alla Unione Donne di A. C. sono affidati i Fanclulli di A. C. dal 4 ai 10 annl di età. § III. Giooentù Maschile di A. C. Art. 69.—La Gioventù Maschile di A. C. comprende giovani dal 10 ai 30 annl dl età, che non siano sposatl. L’Associazlone è posta sotto la protezione dl S. Filippo Neri, dl S. Luigi Gonzaga c dl S. Gabriele dell'Addolorata. Art. 70.—La Gioventù Maschile dl A. C. ha come scopi partlcolari: a) la formazlone del suoi socl speclalmente alla preghlcra, ail’azione, al sacrificio; b) l’esercizio dell’apostolato nel campo giovanile maschile; c) la preparazlone del giovane alla vita familiare e sociale; d) l’incremento ad una sana educazione intellettua1c, flsica e ricreativa della gioventù. Art. 71.—A raggiungere tali scopi ΓAssociazlone: a) cura la formazlone intégrale della coscienza cri­ stiana dei suoi soci con opportuni sussidi spirituali c cul­ tural!; b) attua le Iniziative necessarie a far penetrare lo spirito cristiano nella gioventù maschile; c) indirlzza I suo! socl aile Associazioni ed Opere giovanill cattoliche ed agli Oratori o Patronat! parrocchiali. Art. 72.—La Gioventù Maschile di A. C. è distribuita secondo l’età In tre Sezioni: Aspiranti dai 10 ai 14 annl complut!, Juniores dal 15 al 20, Seniores dal 21 ai 30. Patroni speciali delle varie Sezioni sono: S. Tarcislo per gli Aspiranti minori, S. Pancrazio per gli Aspirant! maggiori, San Sebastian© per gli Juniores, S. Giovanni Evan­ gelista per I Seniores. § IV. Giooentù Femminile di A. C. Art. 73.—La Gioventù Femminile di A. C. comprende giovani fino ai 30 annl di età, non ancora sposate. La Gioventù Femminile dl A. C. è posta sotto la prote­ zione della Vergine Immacolata. Art. 74.—La Gioventù Femminile dl A. C. ha corne scopi particolari: a) la formazione religiosa, intellettuale e morale delle sue socie; b) l’esercizio dell’apostolato nel campo giovanile femminile; c) la preparazlone della giovane alla famlglia e ai compiti sociali; d) l’incremento ad ogni sana forma di educazione femminile. Art. 75.—A raggiungere questi scopi la Gioventù Fem­ minile di A. C.: a) cura la formazione intégrale della coscienza cri­ stiana delle socie con opportuni sussidi spirituali e cultural! In conformitâ aile loro particolari esigenze; b) attua le iniziative necessarie a far penetrare lo spirito cristiano nelle schiere giovanill femminili; c) indirizza le sue socle aile Associazioni, aile Opere femminili cattoliche e agli Oratori femminili. Art. 76.—La Gioventù Femminile di A. C. è distribuita secondo l’età in quattro Sezioni: Beniamine dai 6 a! 10 an­ nl, Aspiranti dagli 11 ai 13, Giooanissime dai 14 ai 18, Etfettioe dal 19 ai 30; Γ Associazlone cura anche la for­ mazione delle Piceolissime dai 4 ai 6 anni. Sono Patroni speciali; per le Piceolissime, l’Angelo Custode; per le Beniamine, la Beata Imelda e Santa Teresa del Bambino Gcsù; per le Aspiranti minori, Santa Agnese; per le Aspiranti magglori, Santa Teresa del Bambino Gesù; per le Glovanisslme, Santa Rosa da Viterbo; per le Effettive, Santa Agnese, Santa Rosa da Viterbo e àanta Gio­ vanna d’Arco. § V. Federazione Unioersilaria Cattolica Italiana. Art. 77.—La Federazione Unlversitaria Cattolica Ita­ liana è formata dall'AssociazIone degli Universitari dl A. C. e dall’Associazlone delle Universitarie di A. C. La F. U. C. I. ha quale patrono S. Tommaso d'Aquino. 2378 1940 OCT 11 η. 1890 ArL 78.—La Fedcrazione Universitaria Cattolica Ita­ lians ha come scopi partlcolari: a) la fonnazlone religiosa, intellettuale e morale dei suoi sod; b) I’affermazione franca ed accoglicnte dei pensiero cattolico in ogni campo della vita universitaria; c) la tutela degli interessi buonl e legittimi degli studenti; d) l’incremento a ogni forma di assistenza spiritua­ le, materiale e ricreativa nelTamblto dellTJniversIU. Art. 79.—La F. U. C. L comprende studenti dl Scuole superiori al quali è consentito di rimancre nella Federazione fino a due anni dopo la laurea. Art. 80.—Clascuna délié due Associazioni Unlversitarie è retta: a) dalla Presidenza centrale, composta del Présiden­ te centrale, nominato a norma del présente Statuto (articolo 10), dei Vicepresidcnte e dei Tesoriere eletti dal Consiglio, e dei Segretario nominato dal Présidente; b) dal Consiglio centrale, composto dei membri della Presidenza centrale e di tanti Consigleri quante sono le zone in cui è distribuite PAssociazlone, eletti dai Presi­ dent! e dai Reggenti diocesan! della rispettiva zona. Art. 81.—Le Associazioni degli Universitari e delle Uni­ versitaire di A. C. sono costiluite nelle ciltâ sedi di Universltà o di Istltuti cquiparatl; nelle altre citte si costi tuiscono Gruppi. Art. 82.—Nelle diocesi dove le Associazioni sono larmente costitulle, esse sono rette: a) dalla Presidenza diocesana, composta dei Prest dente dlocesano nominato a norma dei présente Statuto (art. 35), del Vicepresidente e del Tesoriere eletti dal Consi­ glio, c dei Segretario nominato dal Présidente; b) dal Consiglio dlocesano composto dei membri della Presidenza diocesana c di un congruo numero di Consigned, eletti dai socl. /Knalogamcnte I Gruppi hanno un Reggente, nominato dallOrdinario, e un Consiglio eletto dai soci. Art. 83.—Le Associazioni degli Universitari e delle Uni­ versitaire di A. C., avendo comune il campo di attivitâ nella Scuola superiore, curano 1’opportuno coordinamento della loro azione. A tale scopa è Istltuito un Consiglio superiore composto dei Consigli centrali delle due Associazioni, presieduto dal Présidente degli Universitari. Del Considio superiore fa parte 11 Dlretlorc responsable della pubblicazione perio­ dica, organo comune delle due Associazioni. dei due Assistenti ecclesiastici centrali quale Assistente ec clesiastlco del Consiglio superiore. HatL 84 È cura del Consiglio superiore a) preparare I programmi annuali di studio e di attivltà comuni aile due Associazioni; b) coadluvare l’azlone comune per la diffusione dei pensiero cat tollco nelle University c) organlzzare le comuni manifestazloni nazionali e regionali di preghiera e dl studio; d) curare ia pubblicazione degli organi comuni di stampa. Art. 85.—Per stabilire opportuno collegamento, le As­ sociazioni degli Universitari c delle Unlversitarie dl A. C. sono rappresentate nel Consiglio centrale e nei Consigli dlocesani dei Laureati di A. C. § VI. Movimento Laureoli di A. C. Art. 86.—I Laureati dl A. C. (ormano un Movimento che comprende coloro i quali, avendo conseguito in una facoltà civile ovvero ecclesiastica una laurea o altro titolo Vi sono pure ammessl l Letterati e gli Artisti di professione. II Movlmento ha carattcrv unitario, ammettendo persone di ambo 1 sessi. Esso tuttavia favorisée quelle altività partlcolari che rispondono alie speciflche eslgenze dl formazione e dl apostolato sia maschile che femminile. l-a Vlcepresldenza e lenuta da una Laureata. Patrono dei Movlmento è S. Paolo Apostolo. Art. 87.—Il Movlmento dei Laureati di A. C. ha 1 seguentl scopi speciali: a) completare la fonnazlone religiosa, Intellettuale e morale dei suol socl; 2379 assister!! nella fedele upplicazione del principi cristiani nelle singole professioni; c) svolgere opera dl apostolato in mezzo alie classi coite; d) asslcurare all’A. C. 11 contributo delle partlcolari competenze del Laureati. Art. 88.—11 Movlmento Laurenti dl /V. C. è retto: a) dalla Presidenza centrale, composta de! Présiden­ te e della Vicepresidente centrali, nominati a norma dei présenté Statuto (art. 10), del Segretario nominato dal Présidente centrale, e dei Tesoriere eletto dal Consiglio centrale; b) dal Consiglio centrale, composto dei membri della Presidenza centrale, dei President! delle Union! Profes­ sionali (art. 91) e di un congruo numero, fissato dal Regolamento, di Consiglieri eletti dai President! del Gruppi e dagli In cari cati diocesan!. Art. 89.—Nella diocesi II Movlmento Laureati costituisce un Gruppo dlocesano retto: a) dalla Presidenza, composta de! Présidente e della Vicepresidente, nominati dal Vescovo (art. 35), del Segre­ tario nominato dal Présidente, e dei Tesoriere eletto dal Consiglio; b) dal Consiglio, composto dei meinbri della Presldenza e di un congruo numero, fissato da! Rcgolamcnto, dl Consiglieri eletti dai soci. Nella diocesi dove non è ancora possibile costltuire un Gruppo, 11 Movlmento Laureati è rappresentato da un Incaricato dlocesano, nominato dal Vescovo. ArL 90.—Per asslcurare il coordinamento con le altre Associazioni nazionali, queste sono rappresentate nel Consi­ glio centrale da Laureati, soci dei Movlmento, da esse desi­ gnati, aventi voto consultivo. Art. 91.—Π Movlmento Laureati di A. C. promuove la costituzione di Unioni professionali in corrispondenza alie eslgenze partlcolari delle singole professioni. Le Unioni rimangono collegatc al Movimento per le attivltâ comuni a tutti i Laureati. A tale scopo i President! delle varie Unioni professionali fanno parte del Consiglio centrale dell’Associazione, e 11 Présidente centrale potrà nominare un Segretario per le Unioni professionali facente parte dclla Presidenza centrale. b) } VII. Movimento Maestri di A. C. ArL 92.— I Maestri di A. C. formano un Movimento che comprende Insegnanti di scuole dementari e materne (ispettori, dlrettori didattici e maestri). Il Movimento ha caratterc unitario ammettendo persone di ambo i sessi. Esso tuttavia favorisée quelle altlvltù partlcolari che rispondono alie specifichc eslgenze di formazione e di apostolato sia maschile che femminile. La Vicepresidenza è tenuta da una Maestra. Patrono dei Movimento è S. Giovanni Bosco. Art. 93.—Il Movlmento Maestri di A. C. si propone come scopo particolare la formazione dei suoi ascritti allo splrito della pedagogia crlstiana e all'eserclzlo dell’apostolato di ambiente. Per raggiungere questo scopo il Movimento: a) forma nei propri soci la coscienza della missione crlstiana dell’insegnamento; b) prepara I Maestri sia splrilualmente che culluralmente aU’apostolato della scuoia; c) guida gll stessi ncll'azlone comunc per la difesa e la valorizzazlone del patrimonio crlstiano nella scuola Italians. Art. 91.—Il Movimento Maestri di A. C. sia al centro che in diocesi, r retto da norme analoghe a quelle degli articoli 88 e 89. Art. 95.—Il Movimento Maestri dl A. C. indirizza tutti I suoi socl all’Assoclazione Italiana Maestri Cattolicl, con la quale mantiene rapport! dl stretta rollaborazlone. Cap. VI—Disposizioxt comuni Art. 96.—Tutto clô che deve essere sottoposto alia Com­ missione episcopale (programmi annuali, relazionl, rendiconti, proposte), raccolto ed esaminato dalla Presidenza generale, viene da questa comunicato con le sue osservazlonl al Prelato Segretario che, dopo 1’approvazlone, rimette i detti programmi e proposte sia alia Presidenza 2380 191B OCT 11 STATI ΤΛ ACTIONIS CATHOLICAE IN ITALIA generale che all’Autorltà ecclesiastica diocesana. Questa, dopo averti adattati alie eslgenze dclla rispettiva diocesi, udlla la Giunta diocesana, Il rende esecutivi (ctr. art. 36, b)t Art. 97.—Le cariche dell’A. C. I. sono conterite o per semplico nomina dclla competente Autorità, o per valida elezlonc secondo le partlcolari dlsposizioni dei présente Statuto. Tall cariche non possono essere conterite se non a chl è regolanncnte Iscritto all’A. C. a norma dell’art. 8. Le eluioni sl fanno a tnaggioranza relativa di voti per schede segrete. Gli Impleghl eslgono uno stipendio fisso in base n spe­ ciale contraito. Qucgli ufficl che importuno un lavoro conlinuatlvo o che impcdlscono una propria attività pro­ fessionale, possono avere una congrua indennltà approvata dalla competente Autorità ecclesiastica. ArL 98.—Le cariche dircttlve dell’A. C. hanno la du­ rata dl un triennio. Le stessc persone possono tuttavia «sere riconfermate o rielette. Una mcdeslma persona non puô di regola ricoprire contemporaneamente ncll’A. C. più cariche. ArL 99.—La quota annuale dei tesseramento e la sua ripartlzione sono fissate dalla Presidenza generale d’accordo con le Presldenze centrali, e sono sottoposte all’approvazlone della Commissione episcopale. Speciali faciiitazioni si pratlcano per i socl appartenenti ad una stessa famiglia. II tesseramento è curato nelle singole diocesi dalla Presi­ denza diocesana di clascuna Associazlone. La ripartlzione dell’allquota diocesana è fatta dalla Presidenza diocesana dell’A. C. Art. 100.—L'ammissione dei soci spetta alla Presidenza della propria Associazlone parrocchiale, owero diocesana, con il consenso dei rispettivo Assistente ecclesiastico. Art. 101.— II limite di età per l'appartenenza alla Gloventù sia maschile che femminile è fissato a 30 anni com­ pluti, ma il matrimonio determina anche ίη età inferiore il passaggb alie Unioni Uomini e Donne. È consentlta, con speciale approvazione delle competenti Autorità ecclesiastiche, la permanenza nelle rispetlive As­ sociazioni giovanili, maschili e femminili, fino a 35 anni per i Dirigenti parrocchiali, e fino ai 40 anni per i Dirigenti dlocesani e nazionali: tutti questi Dirigenti possono con­ servare la tessera dclla rispettiva Associazlone. Parimenti puô essere consentlta, con analoga approva­ zione 1’iscrizione anticipata all’Unlone Donne di A. C. per Dirigenti dell’Assodazione di Fanciulli di A. C., le quali abbiano almeno 25 anni di età. ArL 102.—Gli appartenenti alie categorie degli Uni­ versitari, delle Unlversitarie, dei Laureati e dei Maestri sono raggruppati nelle rispettive Associazioni nazionali di categoria a norma deil’art. 3. Essi possono continuare ad appartenere, specie se rlchiesti come dirigenti, ali’Unione Uomini, all’Unione Don­ ne, alla Gîoventù maschile o alla Gioventù femminile con l’obbligo di Intervenire aile manifestazloni almeno essenziali dclla loro Associazlone di categoria. Siano tutti prontl ad offrira il servizio della loro preparazlone anche in sede parrocchiale. Art. 103.—1 socl dl A. C., che non siano Universitari, laureati e Maestri, possono essera raggruppati, a giudlzio delle rispettive Associazioni nazionali cui appartengono per sesso e per età, In Sezioni distinte per categorie, alio scopo di una specifica formazione. Art. 10L—Atteso lo scopo e lo spirito dell’A. C., è compatiblie l’appartenenza sirnultanea all’A. C., e ad altre associazioni ed Opere dl apostolato, specie a quelle che dipendono o sono promosse dalla medesima A. C. Art. 105.—I rapport! fra le Associazioni nazionali e le Opere cattoliche da loro dipendenti, quali la Gioventù Studentesca Maschile e Femminile, la Gioventù Operaia Cattolica Maschile e Femminile, il Centro Sportivo Ita­ liano e la Federazlone Attività Ricreative Itaüane, sono stabiliti in Regolamentl approvatl dalla Commissione episcopale (cfr. art. 11, /). Cap. VII—Assistenti ecclesiastici Art 106.—Le singole Associazioni dell’A. C. L, sla na­ tional! che diocesane e parrocchiali, sono assistite da uno o plü Sacerdoti deputati dalla competente Autorità ec­ clesiastica, secondo le eslgenze. Essi sono nominati per un triennio c possono essere confermati. 23S1 η. 1888 Art. 107.—L'Assistente ecclesiastico: a) rappresenta in seno alia propria Associazlone Γ Autorità ecclesiastica, delle cui prescrizioni e norme direttlve deve zelare la fedele osservanza; b) procura con i sussidi dei sacro ministero Ia con­ veniente formazione spirituale, catechistica, liturgica e apostolica dei soci e dirigenti; c) promuove a tale scopo, con le debite approvazioni, corsi di Esercizi spirituali, giomate e settimane di preghiera e di studio dirigendone la parte religiosa e spirituale. Art. 108.—In particolare gli Assistenti delle Presldenze centrali e diocesane: a) assicurano nella propria sfera la spiritualità e ortodossla cattolica della organIzzazlone; b) assistono a tale scopo l'attività delle rispetlive Presldenze, Giunte e Consigli, le cui deliberazioni devono essere loro sottoposte anche quando essi non intervengono alie sedute; c) collaborano con le Presldenze per la redazione dei programmi in quello che riguarda la parte formativa, cul­ turale e religiosa e le corrispondenti iniziative di aposto­ lato; d) organlzzano riunioni e convegni dl Assistenti per trattare i problem! attinenti al proprio uffido. ArL 109.—Sotto la presidenza del Prelato Assistente ecclesiastico generale, ii Viceasslstente generale e gli As­ sistenti centrali delle Associazioni con i loro Viceassistenti, e i Consulenti ecdesiastlcl degli Enti e Segretariati costituiscono il Collegio degli Assistenti ecclesiastici centrali d! A. C. I. il quale avrà un proprio organico debitamente approvato. Sono pure aggregati al Collegio, gli Assistenti o Consulenti delle Opere dipendenti, a giudizio dell’Assistente ecclesiastico generale. II Collegio degli Assistenti è periodicamente convocato dall’Assistente ecclesiastico generale per trattare quanto riguarda il loro mandato specifico e l’attività da svolgere, per studiare e promuovere le iniziative opportune in aiuto degli Assistenti dlocesani c parrocchiali, e per altri scopi inerenti. Analogamente si puô costituire in diocesi, con 1’appro­ vazione dei Vescovo, II Collegio degli Assistenti e Victassistenti ecclesiastici dlocesani sotto Ia presidenza dei De­ legato vesco vi le per l’A. C. Art. 110.—Gli Assistenti ecdesiastici centrali ogni qualvolta, d’intesa con ΓAssistente ecdeslastico generale, promuovono adunanze di Assistenti dlocesani, domanderanno prcviamente l’autorizzazione dell’Ordinario nella cui dio­ cesi awiene l’adunanza. I singoli Assistenti dlocesani, a loro volta, ne infonneranno i propri Ordinari. Per le adunanze degli Assistenti parrocchiali si dovrà chiedere la previa autorizzazione dei rispettivi Ordinari, sottoponendo loro 1’argomento da trattare. Cap. VIII—Coordinamento dell’apostolato dei LAICI Art. 111.—Organi per il collegamento delle attività delΓΑ. C. con quelle delle Opere ad essa coordinate sono le Consulte di ogni grado costituile presso l’Autorità ec­ clesiastica; organi per il collegamento interno fra le varie Associazioni dell’A. C. I. sono le Giunte cosl al centro come nelle singole diocesi e parrocchie. II senso vivo dell’organizzazione unitaria dell’A. C. I. dovrà ispirare il necessario affiatamento tra le diverse As­ sociazioni, come pure fra i soci, per una concorde, volenterosa ed efficace collaborazione e per una cristiana amicizia. Dallo spirito di mutua comprensione c dl reciproca stirna e dal fervido attaccamento all’ideale dell’A. C. sarà favorito il passaggio del soci dalle Associazioni giovanili a quelle degli Uomini e délie Donne, dei Laureati e del Maestri. Art. 112.—Giova tener presenti alcuni principi fonda­ mental!: 1) scopo dell’apostolato è di rcalizzare l’idcale Cristia­ no nelle opere ordinate aU'awento e alla dilatazlone del Regno di Dio nelle anime e nella soclctà; 2) i frutti dell’A. C.. mllizia volontaria al servizio Im­ mediato della Gerarchia ecclesiastica, sono proportionali alio spirito soprannatunile da cui essa ύ animata, id grado dl formazione religiosa e morale dei soci. al loro fervido. 2382 "■ y ‘ «»<··· n. 1887-1800 SC RELIGIOSORUM - SECRETARIA devoto c pratico attaccamcnto al Sommo Ponteffce c a tuiti i Pastori d’anime; 3) norma inderogabile per i rapport! interni ed estcrnl ddl’A. C. e delle altre organizzazioni di apostolato dei laid, alio scopo del fraterno coordinamento delle forze catloliche verso i comunt Ideali —senza pregiudizio dolia natura c ddla giusta autonomia dei singoli organismi— è conservare «FuniU ddlo spirito nel vlncolo della pace» (Efts. 4, 3). Art. 113.—Le Assodazioni non possono introduire innovazionl o mutamenti organizzativi c programmalid senza intesa con la Presldenza generale ed approvazione della Commissione episcopale per ΓΑ. C. I. L’inlerpretazlone e le modifiche del presente Statuto sono di competcnza ddla stessa Commissione episcopale. • E folds ab Actiono Caîhclica editx» 1887 1946 OCT 17.-SC RELIGIOSORUM, RESP. PART.· instituti filiarum charitatis sublectione supe­ riori GENERALI CONGREGATIONIS MISSIONIS ET EIUSDEM INSTITUTI EXEMPTIONE AB ORDINARIIS LOCORUM De Ronuc, die 17 octobris 1946 V V Revfiie Paler, Exorta quaestione circa sublectionem Instituti Filiarum Charitatis Superiori Generali Congre­ gationis Missionis et exemptionem ab Ordinariis locorum, res diu disceptata est, audito voto Revml Vicarii Gene­ ralis Congr. Missionis necnon quattuor Consultorum S. C. de Religiosis. Denique propositis dubiis, nempe: I. An constet de sublectione Filiarum Charitatis Su­ periori Generali Congr. Missionis et de ipsarum exemptio­ ne ab Ordinariis locorum. Et quatenus negative ad secun­ dam partem; II. An supplicandum sit Ssiho pro concessione prae­ dictae exemptionis; III. Quibus limitibus exemptio Filiarum Charitatis sublidenda esset; IV. An expediat et oporteat Constitutiones Filiarum Charitatis ex officio recognoscere et Codid accommodare; Sacra Congregatio In Congressu diei 15 iunii 1946 respondendum censuit: Ad L Affirmative ad primam partem, negative ad secundam; Ad II. Affirmative; Ad III. Exemptio Instituti Filiarum Charitatis, si Ssiho placuerit, concedenda, ad normam ct ad mentem Codids definienda est, sumpto generatlm criterio, in sin­ gulis casibus cum moderamine applicando, ab Illa qua mo­ niales regularibus sublectae fruuntur; Ad IV. Oportet ut quantocius Constitutiones Filia­ rum Charitatis S. Congregationi sublidantur. In ipsis prae­ ter alia omnia, quae in titulo XVII Codids remittuntur (cc. 675, 677, 679) constitutionibus, illa etiam, quae ad exemptionis plenam definitionem atque in singulis casibus applicationem pertinent, erunt exprimenda. Ssmus Dominus Noster in Audientia diei 12 Au­ gusti 1946 infrascripto Card. Praefecto concessa benigne adnuit pro gratia exemptionis, servatis limitibus ut supra. Haec a me communicanda erant cum Paternitate Tua Revrtia, cul fausta omnia adprecor a Domino. Addihus,... AL Card. Lavitrano, Praef. * ME 59 (1947) 213-219. Adn. J. FERNÂNDEZ ia REDC 3 (1943) 1043-1095. 1888 1946 NOV 20. SECR. STATUS, INDULTUM. PART.· datur celebrandi missas vespertinas, MITIGATO 1EIUNIO EUCHARISTICO, PRO FIDELIBUS IN CARCERIBUS ALIISQUE HUIUSMODI LOCIS COACTE DETENTIS Facultas Du Vatican, le 20 novembre 1940. Eminence RMrendUsime, Le Souverain Pontife a prêté sa ^terneHe attention à I» filiale supplique que Votre Eminence I a adressée en date du 8 novembre, lui exposant les dlf2383 STATUS- S. OFFICII 11)48 0(71' 17-XOV 22 fie ul tés auxquelles se heurte une assistance religieuse efficaci aux prisonniers politiques ct aux détenus de droit commun qui se trouvent rassemblés en France, dans les prisons ct Ici camps de concentration. En considération du nombre de détenus et des circonstances particulières mentionnées par Votre Eminence, ainsi que de son intérêt pastoral. Sa Sainteté daigne accorder, comme une grâce singulière, les facultés spéciales Implorées pour tous les aumôniers des prisons relevant régulièrement de lv «Aumônerie générale des Prisons», telle qu'elle n été établie par l'Assemblée des cardinaux et archevêques, ù savoir: 1· L'autorisation de célébrer la Messe dans Fnprès-mldl, choque fois que les dispositions matérielles ou les dispositions du règlement ne permettent pas ft tous les captifs d'assister â la Messe matinale; 2· La dispense du canon 80S pour les prêtres qui célébreront ces Messes, et du canon S58, $ 1er, pour les fidèles qui recevront la sainte communion durant celles-ci, pourvu qu'ils n'alent pas pris d'aliments solides depuis trois heures au moins el de liquides depuis une heure nu moins, les liquides alcooliques étant, comme toujours, exclus. Ces privilèges resteront en vigueur tant que dureront les motifs extraordinaires qui ont déterminé la requête. Je suis heureux de communiquer ft Votre Eminence cette bienveillante concession du Saint-Père et d’avoir l'occasion de lui exprimer les sentiments de vénération dans lesquels, en baisant sa pourpre sacrée. Je me redis, do Votre Eminence Révérendlssime, le très humble, très dévoué ct très obéissant serviteur.—Domenico Tardini. • Ordxnario Paris'.onsi eeti^riique Ordinariis Gsiliao. Prot N 38 £8 46; Doc. Cxth. 29 (1947) 117-118. Adn. Doc. Cath. 29 (1947) 118 in notis; L EOHEVTRRIA ia REDC 3 (1943; 147-178. L P2ZONI in EU? ÔI (1947) 61-62. 1889 1946 NOV 22.-SC S. OFFICII, DECRETUM. PART.· DaMNATUR PUBLICATIO PERIODICA VULGO «DON BASILIO DICTA IN ITALIA Poichè Π set Umana le intitolato «Don Basilio», che si pubblica in Roma, fin dal suo apparire e pari menti in apprese so. ha ardito e ardisce con temeraria impudenza impugnare, di proposito, le verità della fode, schernirc 11 culto divino, esporre al pubblico disprezzo la gerarchia ecclesiastica, nttaccare violentamente il clero e i religiosi c coprirli dl volgarcalunnie, gli Ertii Signori Cardinali preposti alia tutela ddla fede e dei costumi, nell’andunanza plenaria ddla Suprema S. Congregazione dei Sant'Uffizio di ferla IV, 20 novem­ bre 1946. consta ta to che il suddetto scttlmanalc, a norma dei canoni 1399 nn. 3 e 6. 1384 C 2 dei Codice di Diritto Ca­ nonico, è prolblto ipso iure, hanno dichiarato che non è ledto venderlo, né leggerlo senza grave peccato. Inoltre ai dlrettori. redattorl, collaborated ed editori dello stesso se tU mana le hanno comminato la pena ddla sco munira riservata alia Santa Sede, da Incorrersi ipso facto e senza altra dichiarazione, se essi non desistono dall‘opera intrapresa. E nella successiva ferla V, 21 novembre corrente. Sua Santitft Pio Papa XII, nella Udicnza concessa alTEccrho Mons. Assessore dei Sant'Uffizio, ha approvato la decisione degli Erhi Padri. Roma, dal Palazzo del S. Ufflzlo, 22 novembre 1946. • Pal. Clero 26 (1946-11) 271. Adn. Pal. Clero 26 (1946-Π) 271-272. 1890 1946 NOV 22.-SECR. STATUS, INDULTUM. PART.· Facultas datur celebrandi missam media nocte in VIGILIIS EUCHARISTICIS ET CONVENTIBUS ACTIONIS CATHO­ LICAE ALIARUMQUE HUIUS GENERIS ASSOCIATIONUM Du Vatican, le 22 novembre 1916. Eminence Reverendissime, Le Saint-Père a bien reçu la sup­ plique par laquelle Votre Eminence Révérendlssime demandait pour les aumôniers du scoutisme et de PActlon catholique l‘autorisation de célébrer, dans certains cas, la sainte Messe ft minuit. Le Souverain Pontife, en considération des motifs que Votre Eminence lui expose et de la recommandation person­ nelle qu’elle y a ajoutée, a daigné accorder la grâce implorée, dont on devra faire usage avec toute discrétion, du consen­ tement explicite des Ordinaires respectifs et h condition que la pieuse cérémonie, y compris La durée de la Messe, se pro­ longe environ deux heures et qu’on observe les autres clauses spécifiées dans «Je la Sacrée Congrégation des Sacra­ ments. du 22 avril 1921 (Acta Apostollcae Srdfst 1921 [1925], p. 101) [LE 591). 2384 · 1910 NOV 28-1 IEC « SC 1UTUUM - ROTA ROMANA - CONVENTIO CUM HISPANIA Cette faculté est concédée ad annum. En communiquant à Votre Eminence ce nonvcau témoignage de la paternelle bienveillance de Sa Sainteté, Je suis heureux de saisir l’occasion pour lui renouveler l’assurance des senti * ment» de vénération dans lesquels, en baisant sa pourpre sacrée, je reste, de Votre Eminence Révérendlssime, lo très humble, très dévoué et très obéissant serviteur en N.-S.— Domenico Tardini. • Ordinario Parisiens! cotorisquo Ordinariis Oilliao, Prot. N. 8319 < Doc. Caih. 29 (1947) 117. Adn. L PIZZONl in ELIP 81 (1947) 81-62. 1891 1946 NOV 26. SC RITUUM, DECR. AAS 39 (1947) 36 Preces pro italiga repudlica post missam convenTUALEM RECITANDAE IN DITIONIBUS ITALIAE AD NORMAM ARTICULI 12 PACTI CUM APOSTOLICA SEDE CONCORDATI In omnibus Dominicis aliisque /estis de praecepto seroandis, in cunctis ecclesiis Capitulum et 0//iclum chorale ha­ bentibus, sacerdos post Missam conoentualem, /texis genibus in in/imo gradu altaris, cantat in tono /eriali: Démine, salvam fac Rcmpùbllcam et Praesldem ejus. Et exéudi nos In die, qua invocavérlmus te. y. Salvum fac pôpulum tuum, Dôinlne: et béncdic heredi Uti tuae. R?. Et rege eos et extélle Illos usque In aetérnum. y. Démine, exéudi oratlônem meam. iy. Et clamor meus ad te véniat. y. Démlnus voblscum. iç. Et cum spiritu tuo. y. Oremus Pôpulum tuum quaesumus, Démine, continua pietéte custédi, ejùsque Rectôres sapientiae lûmine illustra; ut, quae agénda sunt, videant, et ad Implénda quae vidérint, convalescant. Per Christum Déminum nostrum. ly. Amen. Ex Secretaria Sacrae Rituum Congregationis, die 26 Novembris 1916.—C. Card. Salottt, Ep. Praen., Prae/. A. Cannei, Archiep. Seleucien., Secr. 1892 1946 NOV 27.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART. * SHERBROOKEN. cantica, te deum, etc. canuntur vel RECITANTUR CORAM SSMO SACRAMENTO EXPOSITO, ADSISTENTES STARE DEBENT Dum hymni, Dubium—Episcopus Sherbrooken. S. Rituum Congrega­ tioni. pro opportuna explicatione, sequens proposuit dubium: Utrum durante expositione Ssmae Eucharistiae Sacra­ menti celebrans exponens cum vel absque ministris ad preces vel cantica, quae coram Ssmo Sacramento exposito et ante benedictionem cum eodem fiunt, flexis genibus manere debeat aut stare? Resp.—Et S. Rituum Congregatio, audito quoque Com­ missionis specialis suffragio, omnibus mature perpensis, proposito dubio respondendum censuit: Coram Ssmo Eu­ charistiae Sacramento standum esse, dum canuntur Te Deum, Cantica et Hymni. Atque ita rescripsit atque declaravit. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 27 novembris 1946.—A. Carinci, Archiep. Sclcucien., Secr. Henricus Dante, Substitutus. • Ordinario Sherbrookensi. Prot. N. S. 105/48: EL 89 (1954) 371-372. Ada. EL 83 (1954) 372. 1893 1946 DEC 3. ROTA ROMANA, MONITUM. PART. * Nonnullae animadversiones proponuntur circa CAUSAS MATRIMONIALES A TRIBUNALIBUS DIOECESANIS AD S. ROTAM TRANSMITTENDAS, CIRCA PROVENTUS ADVO­ CATORUM, ET CIRCA UTILITATEM FREQUENTANDI STUDIUM ROTALE PRO FUTURIS OFFICIALIBUS TRIBUNALIUM EC­ CLESIAE Four Excellency, The Most Reverend Monsignor Jullien. Dean of the Sacred Roman Rota, advised me to call 2385 η. 1891-1895 the following points to the attention of the Most Reve­ rend Ordinaries: 1. When the diocesan Curias have occasion to send copies of the authentic text of a process, they are respect­ fully asked to send at the same time an authentic trans­ lation of the same into Latin, Italian, or French. In that way considerable expense will be saved, the parties to the suit and also the Holy See in causes which are of gratui­ tous advocacy. 2. The Tribunal of the Sacred Roman Rota desires to be spared, as much as possible, the necessity of Interve­ ning between the parties and their advocates for the trans­ mission of honoraria and other sums which the clients may owe to their advocates. 3. It will help a great deal toward the formation of future officials of the diocesan tribunals, if the Most Re­ verend Ordinaries, especially those of the courts of appeal, will please to send some priests who have at least the li­ centiate in canon law, to the Studium Rotale (cfr. Acta Apostolicae Sedis, Vol. 37, p. 193) [LE 1833]. A course of practical exercises, such as can be had at the Studium Rotale, will prove to be of great service to the Curias and Tribunals. ♦ Ordinariis locorum S. F. A S. iuxta litteras Dologati Apcstolici die 3 Doc. 1948 datas: BOUSCAREN Π1 802. 1894 1946 DEC 7.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART. * dubium circa ritum sequendum in fun­ ctionibus SACRIS PRAETER MISSAM A RELIGIOSIS, PROPRIUM RITUM HABENTIBUS, IN TERRIS MISSIONUM Solvitur Iuxta iteratas Sanctae Sedis decisiones mlssionarii reli­ giosi iubentur extra Ecclesiam Ordinis in celebratione Missae sequi Calendarium Universalis Ecclesiae, servato tamen ritu proprii Ordinis. Quod quidem facile in pra.xi evadit pro celebratione Missae, at non ita pro aliis fun­ ctionibus sacris, quae aliquoties ante vel post Missam per­ ficiendae sunt. Quare Orator hacc dubia proposuit: I. Utrum in his functionibus missionarii Ordinis Prae­ dicatorum teneantur sequi suum ritum iuxta proprios libros liturgicos an debeant Ritum Romanum sequi iuxta Missalc vel Rituale Romanum; II. Eadem questio proponitur pro cantu gregoriano. Et S. Rituum Congregatio, audito quoque Commissio­ nis specialis suffragio, omnibus mature perpensis, propo­ sitis dubiis respondendum censuit: «Sequi debent Ritum Romanum etiam quoad cantum». • Ordinario Time euvensi in Sinis, Prot. N. 196/47 iuxta summa­ rium propositum a X. PAVENTI. Breviorum iuris missionalis. Romae 1981. p. 183. Adn. X. PAVENTI, op. et loc. dt 1895 1946 DEC 8.-CONVENTIO CUM HISPANIA. PART. * Conventio inter sanctam sedem et hispaniam circa SEMINARIA ET UNIVERSITATES STUDIORUM ECCLESIASTICAS Convenio entre la Santa Sede y Exporta sobre Seminarios y Uniocrsidades de estudios eclesiâsticos Articulo 1.® Las Diécesls tendrân, Libremcnte y de conformidad con el Derecho Canénico, Seminarios Ecle­ siâsticos, cuya organizaclén y direccién corrcsponden a las competentes Autoridadcs de la Iglesla. Art. 2.® El Estado espaüol con tri b ni ré. con arreglo al présenté Convenio, a la dotaclén de los Seminarios Mène­ ras y Mayores cstablecldos en armonla con las prescripciones del Derecho Canénico y las disposidones ejecutivas emanadas del Episcopado espaüol. Art. 3.® El Estado espaiïol contributor n la dotacién de un Seminario Menor en cada Diécesis, por los slgulentes conceptos: a) Personal dircctivo y docente, b) G as tos de conservaclén y reparaclones, blblioteca y material. Art. 1.® Asimlsmo, para la formaclén religiosa y cient if ica de los cdesiâstieos, cl Estado espaüol coiitribuirâ 2386 TM 1895 CONVENTIO 1NTEK SANCTAM SEDEM ET HISPANIAM HM6 BEC H 2.® Los Estatutos respecti vos dcbldamcnte aprobacon arreglo al cuadro B a la dotaciôn del Seminario Mayor dos por la Santa Scdc. en las siguientes diôccsis: Para la dotaciôn de las Facultadcs Univcrsltarias que Provincia eclesiâstica de Burgos: Burgos, Calahorra, en lo futuro pudicran crcarse, se est ατά a lo que de corn An Leon, Palencia, Santander y Vitoria. acuerdo se convenga, dentro de lo prescrito por cl présente Provincia eclesiâstica de Granada: Granada, Almeria, Convenio. Cartagena, Jnén y Mâlaga. Art. 8.® Las dotaclones objeto de los articulos 3.·, Provincia eclesiâstica de Santiago: Santiago, Lu go, 4.® y 7.® que preccden se ajusiarân a las clfras que figurai» Mondoûedo, Orense, Oviedo y Tuy. en los Cuadros A, B y C del Anejo al présente Convenio Provincia eclesiâstica de Sevilla: Sevilla, Badajoz, Cor­ y su cuantla serâ modiflcada paraJela y pro porci onal mente doba, Las Palmas y Tenerife. à las retribuciones del profesorado similar de los EstaProvincia eclesiâstica de Tarragona: Tarragona, Barce­ blecimientos docentes del Estado. lona, Gerona, Lérida, Tortosa, Solsona, Urgcl y Vich. Art. 9.· Los Prelados respectives comunlcarân al Mi­ Provincia eclesiâstica de Toledo: Toledo, Coria, Cuenca, nisterio de Justlcia los nombramientos y vacantes de Profesores de câtedras dotadas en los Seminarios, as! como Madrid-AIcalâ, SigQenza y Plasencla. el Decreto de convocatorla de las oposicioncs, con carâcProvincia eclesiâstica de Valencia: Valencia, Mallorca ter puramente Informativo, para su publlcaciôn en los y Orihuela. periodicos ofidalcs. Este Decrcto se publicarà dentro de ProvincU eclesiâstica de Valladolid: Valladolid, Astor­ los dos meses de haberse producido la vacante. ga, Avila, Salamanca, Zamora y Segovia. Por lo que ataùe a los nombramientos, vacantes y conProvincia eclesiâstica de Zaragoza: Zaragoza, Hucsca, vocatorias referentes al Profesorado de las Universidades Pamplona, Tarazona y Teruel. de Estudios Edcslâsticos de Salamanca y de Comillas, cl Prelado v cl Superior Mayor respeclivamentc, en su caliPrioralo nullius: Ciudad Real. de Ôancilleres y con arreglo a los propios Estatutos, Para la dotaciôn que en lo futuro pudiera considerarsc dad anâlogas comunlcaclones al Ministerio de Justlcia neccsaria para otros Seminarios, se estarâ a lo que de yharân a los mismos fines y plazos indicados. comûn acuerdo entre ambas potestades se convenga. Art. 10. Las dotaciones para los Profesores no consArt. 5.® Teniendo présente que la finalidad de los Se­ tituiràn plezas edesiâsticas y se entienden asignadas a las minarios es de formar sacerdotes santos y doctos y que câtedras que se indican, dcbi’endo ser pagadas por nômina a esta flnalidad deben contribuir Profesores dotados de a los Profesores de las mismas, a través dei Ordinario adccuadas condiciones religiosas, morales, edesiâsticas y Dlocesano, en la medida que éste las rcclba del Gobiemo. culturales, los nombramientos para las câtedras dotadas Art. IL Las normas del présente Convenio entrarân en con arreglo al présente Convenio los harâ el Obispo Diocesano previa oposiciôn a la cual podrâ permitir que con­ vigor ei dia de su firma y serin incorporadas al nuevo Con­ curs n tamblén sacerdotes de otras Diocesis que posean cordato; debiendo las autoridades competentes adoptar las las cualidades indicadas y tengan el permise de su propio medidas oportunas para su inmediata ejecuclôn. Articulo transitorio. Los profesores actuales que sean Prelado. Por lo que se refiere a las cualidades culturales, podrân concurrit los sacerdotes que presenten callficacio- reconocidos Idôneos por el Ordinario Dlocesano, en relanes correspondientes a las exigendas de la enseâanza a la ciôn a la flnalidad de los Seminarios, podrân ser confirmados por el mismo Ordinario en la enseflanza a la cual cual aspiran, como son trabajos dentificos que merezean estaban consagrados, aunque no posean grados acadé­ consideradôn, o bien reùnan las siguientes condidones: micos. a) Para las câtedras dei Curso Humanistico: los que Hecho en doble ejemplar. estén en posesiôn de grados académicos en Filosofia, Teo­ Madrid, a ocho de diciembre de mil novecicntos cuarenta logia o Derecho Canônico, y con preferencia los que estuy seis, festividad de la Inmaculada Concepciôn Patrona vieren graduados en Lenguas Clâsicas o en Historia. de Espana.—Cayetano Cicognani. Alberto Martin b)Para las câtedras dei Curso Fllosôfico: los que estén Artajo. en posesiôn de grados académicos mayores en Filosofia, Tologia o Derecho Canônico o que estuvicren graduados en Filosofia y Letras o en Ciencias. CUADRO A c) Para las câtedras dei Curso Teolôglco: los que estén en posesiôn de grados académicos mayores por una UniDOTACIÔN DE LOS SEMINARIOS MEMORES versldad o Facultad leolôgico-juridicâ de estudios ecle- Cinco Profesores de Latin y Castellano, a 8.000 ptas. 10.000 siâsticos. 8.000 Un Profesor de Griego........................................................ 6.000 Un Profesor de Geografla e Historia.............................. Los Profesores designados por el Prelado en virtud del 6.000 Profesor de Religiôn y Frances................................. concurso quedarân en prueba por très aüos, como ex­ Un 4.000 Un Rector................................................................................ traordinarios, antes de ser nombrados ordinarios o defini4.000 Un Padre espiritoal.............................................................. tivamentc. Corresponde igualmente al Obispo, que podrâ 3.000 Un Prefecto de estudios...................................................... 6.000 libremente obrar aj: CVHMANt *% De habitu virginum, II (ML 4. 443h Ηιιβοχτμχ’Β. Efisstols LVIII, 4-6 (ML 23, 582, 583): ΑυουΒηχζ-s, Sirw» CCXIV (ML 38. 1070). id.. Cm>4 Faustum Manukacum, Ub. V, c. IX (ML. 42, 33b). PICS XII, PKOVIhA MATER: DE INSTITUTIS SAECULARIBUS h. 190ft 1047 FEB 2 iuridids sollemnitatibus ad statum perfectionis canonicum Sacculorum decursu, Ecclesia Christo Sponso fidelis slbique semper constans, sub Spiritu Sancti ductu, con­ completum necessariis, ut volis publicis (cc. 488, 1.· ct 7Λ, 487), carerent, tamen in ceteris quae ad vitam perfectio­ tinuato certoque incessu, usque ad conditum hodiernum Canonici luris Codicem status perfectionis disciplinam nis substantialia reputantur, veris Hcligionlbus arcta simi­ pedetempUm evolvit In illos materne inclinata, qui ani­ litudine ct vcluti necessitate coniunguntur. mo volenti diversis formis externe ac publice vitae per­ His omnibus sapienter, prudenter ac peramanter ordi­ fectionem profitebantur, eisdem omnimodis in tam sancto natis amplissime provisum fuerat animarum multitudini, proposito, duplici respectu favere numquam destitit. Sin­ quae relicto saeculo amplecti cupervnt novum statum ca­ gularem in primis, semper tamen coram Ecclesia ct pu­ nonicum stricte dictum, perfectioni adqulrendac unice blica ratione factam, perfectionis professionem —ut pri­ atque ex integro consecratum. Verum benignissimus Do­ scam illam ac venerandam, quae llturgice peragebatur, minus, oui absque personarum acceptione ιΰ, omnes fide­ virginum benedictionem et consecrationem·— Ecclesia les semel iterumque ad perfectionem ubique sequendam ipsa non solum recepit ac recognovit, sed sapienter sanxit el exercendam invitavit n, mirabili Divinae suae ProvL strenueque defendit, plures etiam eidem attribuens cano­ dentiae consilio disposuit ut etiam In sacculo, tot vitiis nicos effectus. Praecipuus tamen Ecclesiae favor dillgen- depravato, nostris praecipue temporibus, plures floruerint tiorque cura, erga illam perfectionis plenam professionem ac floreant animarum selectarum coplae quae, nedum per­ strictius publicam, a primis temporibus, post pacem con- fectionis individualis studio aestuent, sed peculior! Del vo­ stantinianam adeptam, iure meritoque conversa sunt atque catione in mundo manentes, optimas novas invenire pos­ exercita, quae in societatibus collegiisque emittebatur ex sint Consociationum formas, temporum necessitatibus ipsius venia, approbatione, iussu, erectis. apprime respondentes, in quibus vitam ducere queant adquirendae Christianae perfectioni admodum consen­ Quam arcte atque intrinsece, historia sanctitatis Eccletaneam. 116 siae ct aposto/latus catholici, cum historia fastisque vitae religiosae canonicae, Spiritus Sancti iugiter vivificantis Spiritualium Moderatorum prudentiae ac studio ex gratia, mira varietate in dies subcrcscentis et nova magis animo commendantes, singulorum nobiles perfectionis co­ magisque alliore atque firmiore unitate roboratae, con- natas, in foro interno, de Associationibus nunc solliciti iuncta sit, in comperto apud omnes est Nihil mirum, si sumus quae coram Ecclesia in foro, uti dicitur, externo Ecclesia, etiam in luris provincia, agendi rationem fide­ ad vitam solidae perfectionis proprios sodales quasi manu liter retinens, quam providens Sapientia Dei clare innue­ ducere satagunt atque nituntur. Non tamen dc omnibus bat, Ita statum canonicum perfectionis, consulto prose- Consociationibus hic quaestio est, quae in saeculo perfec­ quuta fuerit et ordinaverit, ut iure meritoque supra ip­ tionem Christianam sincero corde sectantur, sed iis tantum, sum, aedificium ecclesiasticae disciplinae, tamquam supra quae in interna constitutione, in hlerarchlca regiminis or­ unum ex angularibus lapidibus superaedificare voluerit. dinatione, in plena nullisque aliis vinculis limitata dedi­ Hinc, in primis status publicus perfectionis inter tres tione, quam a membris proprie dictis requirunt, In praecipuos ecclesiasticos status recensitus fuit, atque ex consiliorum evangelicorum professione, in ratione denique ipso Ecclesia secundum personarum canonicarum ordinem ministeria et aposto/latum exercendi, propius quoad sub- 118 gradumque unice petivit (c. 107). Res sane digna quae stantlam accedunt ad status canonicos perfectionis, ac attente ponderetur, dum alii duo canonicarum persona­ speciatim ad Societates absque votis publicis (HL XVII), rum ordines, scilicet clericorum et laieorum, divino iure, quamvis non vita communi religiosa, sed aliis externis cui ecclesiastica adiungitur institutio (cc. 107, 108, } 3), formis utantur. ex Ecclesia petuntur, quatenus ipsa est Societas hierarHae Consociationes, quae inde «Institutorum saecula­ chice constituta et ordinata; haec media, inter clericos et rium» nomine venient, non sine speciali Divinae Providen­ lalcos, religiosorum classis, quae utrisque clericis et lai­ tiae afflatu, primo elapsi saeculi dimidio condi ceperunt, ds communis esse potest (c. 107), ex arcta pecullarique ut fideliter «consilia evangelic * in saeculo sequerentur et relatione ad Ecclesiae finem, sanctificationem nempe, officia maiore libertate obirent, a quibus per tem­ efficaciter, rationibusque adaequatis prosequendum, tota caritatis porum nequitiam exercendis, religiosae familiae aut paene desumitur. aut omnino prohibebantur»ls. Cum antiquiora eiusmodi Neque haec fuerunt satis. Ne professio publica ac soInstituta bonum de se specimen dederint, et operibus faclemnis sanctitatis frustraretur atque in cassum cederet. tlsque satis se mp erque inagis comprobarent per severam Ecclesia, hunc canonicum perfectionis statum, semper pnidentemque suorum sodalium selectionem, per accura­ maiore rigore in societatibus recognoscere tantum voluit tam satisque longam eorum formationem, per adaequa­ ab ipsa erectis atque ordinatis, scilicet in Religionibus tam firmam simul et agilem vitae ordinationem, etiam In (c. 488,1.·), quarum generalis forma et ratio, post maturum saeculo peculiari Dei vocatione favente, divinaeque gra­ lentumque examen, magisterio suo probaverat, quorum in tiae auxilio, obtineri certo posse satis strictam atque effi­ singulis casibus institutum atque statuta non solum doccacem suipsius, non internam tantum sed externam ct trinaliter et abstracte, semel iterumque ad trutinam revo­ fere religiosam, Domino consecrationem, ct instrumentum caverat, sed facto et reapse experta erat. Haec in iure valde opportunum penetrationis ct apostolatus haberi, hac Codicis Ita sunt severe et absolute definita, ut nullo in multiplici de causa «istae fidelium Societates, non secus casu, ne per exceptionem quidem, admittatur canonicus ac verae religiosae Congregationes a Sancta Sede lauda­ status perfectionis, nisi Ipsius professio in Religione emit­ tae» non semel fuerunt 13. tatur ab Ecclesia approbata. Denique, canonica status Ex felici horum Institutorum incremento in dies clarius perfectionis, qua status publici, disciplina, Ita ab Ecclesia apparuit quam multiplici respectu eadem In efficax Ec­ sapienter ordinata fuit, ut pro Religionibus dericalibus. clesiae el animarum subsidium verti possent. Ad vitam In illis generatim, quae dericalem religiosorum vitam re­ perfectionis semper et ubique serio ducendam; ad ipsam spiciunt, Religiones vice dioeceseos fungerentur, et adscrip­ etiam in pluribus casibus amplectendam in quibus vita ts Religioni, incardinationls clericalis dioecesi locum ob­ religiosa canonica possibilis vel conveniens non erat; ad lineret (cc. Ill, § 1, 115, 585). impensam familiarum, professionum ac civilis societatis Postquam Codex Pianus-Bcnedictlnus, in Parte Se­ Christianam renovationem per contactum intrinsecum et cunda Lib. II Religiosis dicata, diligenter collecta, reco­ quotidianum cum vita perfecte et omnino sanctificationi gnita, atque accurate expolita Religiosorum legislatione, consecrata; ad multiformem apostolatum ct ad ministeria statum canonicum perfectionis, sub respectu etiam pu­ exercenda locis, temporibus et rerum adiunctis sacerdoti­ blico, multipliciter confirmaverat atque Inceptum opus bus religioslsque vetitis, vel imperviis, haec Instituta ad­ hiberi et converti facile possunt. Ex adverso, experientia Leo/nis XIIII. m. in sua immortali Constitutione Conditae a Christo * sapienter perfldcndo, Congregationes votorum comprobatum est difficultates ac pericula non defuisse, simplicium inter stricte sumptas Religiones admiserat, ni­ quae haec perfectionis vita libere ducta, ct absque ex­ terno religiosae vestis subsidio, communisque convivcnhil in disciplina status canonici perfectionis addendum esse videbatur. Ecclesia tamen, magna qua gaudet animi men- tiac auxilio, absque vigilantia Ordinariorum, a quibus tlsque largitate, tractuque vere materno, brevem titulum reipsa facile ignorari poterat, Superiorumque, qui non legislationi religiosae, vcluti peropportuni complementi raro longe aberant, interdum, immo ct faciliter secum fe­ gratia, adlungcndum censuit. In Ipso (tit. XVII, Lib. II) rebat. Disputari etiam coeptum fuit de natura iuridica horum Institutorum, et dc Sanctae Sedis mente in Illis ad statum canonicum perfectionis, satis plene Ecclesia approbandis./ Hole opportunum ducimus mentionem fa- ID aequlparare statuit Societates, dc Ipsa el frequenter etiam cero illius Decreti Ecclesia Catholica, quod Sacra Congre-*· de civili societate optime meritas, quae quamvis aliquibus Oftatvs, D< hb. VI (ML. ix, 1071 sqq.V, II: Dc tcnfdictw ti tv finem. • Comt. Ccndila/ α ChnOs Eertaüa, * «iec. xyw. cfr. Ltovti tin Acia. vni XX. pp. J *17 37 • C(r. 'W *· 3 Par. XIX, F. H. xx; EfA. VI, % Cei. ΙΠ. 35. “ Μτ. V, 4β; XIX, xr. Cei. IV. ir, Uc. I, 4. »» S. C EpLvcpor.un <1 R^uUrium Ecclw CalhcluA d 11 rirnti U*) Hr .4.15. XX11L 631. » Ibida. 11 augasU 2100 in47 FEB 2 PIUS XII, PROVIDA MATEU: DE INSTITUTIS SAECULARIBUS gallo Episcoporum et Regularium edidit, ct die xi men­ sis Augusti a. mdccclxxxix a Decessore Nostro lm. mcm. Leone XIII confirmatum fuit u. In Ipso non vetabatur horum Institutorum laudatio et approbatio, edicebatur tamen Sacram Congregationem, quando haec Instituta laudabat vel approbabat, ea voluisse laudare ct approbare, non quidem ut Religiones votorum solemnium, aut veras religiosas Congregationes votorum simplicium, sed tan­ tum ut pias sodalitates, in quibus, praeter alia, quae iuxta hodiernam Ecclesiae disciplinam desiderantur, religiosa professio proprie dicta non emittitur, sed vota, si quae liant, privata censentur, non publica, quae nomine Eccle­ siae a legitimo Superiore acceptantur. Haec insuper soda­ litia —Ita addebat Sacra eadem Congregatio—, sub hac essentiali conditione laudantur vel approbantur, quod plene perfccteque Ordinariis Innotescant cuiusque suis, ac eorum omnino subsint Jurisdictioni. Haec Sacrae Congre­ gationis Episcoporum ac Regularium praescripta ac de­ clarationes, ad effingendam naturam horum Institutorum opportune contulerunt, corumque evolutionem atque pro­ gressum ordinaverunt quin tamen Impedirent. Nostro hoc saeculo Instituta saecularia multiplicata silen­ ter sunt, pluresque, satis Inter se diversas, formas sive autonomas, sive diversimode Religionibus Societatlbusve unitas induerunt. De ipsis nihil cavit Apostolica Consti­ tutio Conditae a Christo, quae tantum de Congregationibus religiosis fuit sollicita. Codex etiam luris Canonici con­ sulto de his Institutis siluit, ct quae pro ipsis essent con­ stituenda, cum adhuc matura non viderentur, reliquit fu­ turae legislationi. Haec omnia Nobiscum, pro conscientiae Nostrae officio, et pro paterna Illa dilectione qua erga animas ferimur, quae in sacculo tam generose sanctitatem sectantur, se­ mel iterumque considerantes; itemque eo consilio ducti ut sapiens nempe ac severa fieri valeat Societatum discrimi­ natio, Iliaque tantum ut vera Instituta agnoscantur, quae plenam perfectionis vitam authentice profiteantur; ut pericula vitentur erectionis novorum semper Institutorum —quae non raro imprudenter atque inconsulto condun­ tur—; ut illa autem Instituta, quae approbationem me­ reantur, talem obtineant peculiarem i uri di cam ordinatio­ nem, quae eorum naturae finibus, adiunctis apte pleneque respondeant, id ipsum pro Institutis saecularibus perficere cogitavimus ac decrevimus, quod im. mem. Decessor Noster Leo XIII pro Congregationibus votorum simpli120 dum/per Apostolicam Constitutionem Conditae a Christo tam prudenter atque sapienter praestitit. Igitur statutum generale Institutorum saecularium, quod a Suprema Sacra Congregatione Sancti Officii ad competentiam suam quod spectat, examinatum diligenter fuerat et a Sacra Congre­ gatione de Religiosis accurate, lussu ductuque Nostro, ordinatum ac expolitum fuit, per praesentes has Litteras approbamus; atque ea omnia, quae sequuntur, Apostolica auctoritate Nostra declaramus, decernimus ac consti­ tuimus. Hisce autem ut supra constitutis, ad ea omnia exsecu­ tioni mandanda Sacram Congregationem de Religiosis deputamus, cum omnibus facultatibus necessariis atque opportunis. Lex peculiaris institutorum saecularium Art. I—Societates, clericales vel lalcales, quarum mem­ bra, Christianae perfectionis adquirendae atque apostolatum plene exercendi causa, in saeculo consilia evangelica profitentur, ut ab aliis fidelium communibus Associatio­ nibus (Pars Tertia, Lib. II, C. I. C.) apte distinguantur. Institutorum seu Institutorum saecularium proprio nomine veniunt, atque huius Constitutionis Apostolicae normis subliduntur. Art. II—j 1. Instituta saecularia, cum nec tria publica religionis vota (cc. 1308 § 1 ct 488, 1.®) admittant, nec communem vitam seu commorationem sub eodem tecto suis membris, ad normam canonum, imponant (cc. 487 sqq. et 673 sqq.): L· Iure, ex regula, nec sunt nec proprie loquendo dici queunt Religiones (cc. 487 et 488, l.°) vel Societates vitae communis (c. 673 § 1); · 2. Religionum aut Societatum vitae communis pro­ prio pcculiarique lure non obligantur, neque ipso uti pos­ ant, nisi quatenus aliquod huius iuris praescriptum, illius praecipue quo Societates absque votis publicis utuntur legitime ipsis, per exceptionem, accommodatum fuerit at­ que applicatum. f 2. Instituta, salvis communibus iuris canonici normis ” Itu 2401 η. 1908 quae ipsa respiciant, tamquam proprio iure, peculiari eo­ rum naturae ct conditioni arctius respondenti, his prae­ scriptis reguntur: 1. ® Generalibus huius Constitutionis Apostolicae nor­ mis, quae omnium Institutorum saecularium veluti pro­ prium statutum const!/tuunt; 121 2. ® Normis quas Sacra Congregatio dc Religiosis, prout necessitas ferat atque experientia suffragetur, sive Constitutionem Apostolicam interpretando sive Ipsam perficiendo atque applicando pro omnibus vel pro aliqui­ bus ex his Institutis edere consuerit; 3. ® Particularibus Constitutionibus, ad nonnam Arti­ culorum qui sequuntur (Art. V-VIII), approbatis, quae generales iuris atque peculiares supra descriptas normas (nn. 1.® et 2.®), singulorum Institutorum finibus, necessi­ tatibus, adiunctis, non parum inter se diversis, prudenter accommodent. Art. Ill—§ 1. Ut aliqua pia fidelium Consociatio, ad normam Articulorum qui sequuntur, erectionem in Insti­ tutum saeculare consequi valeat, haec (§§ 2-4), praeter alia communia, habeat necesse est requisita: § 2. Quoad vitae consecrationem et Christianae perfec­ tionis professionem. Sodales, qui ut membra strictiore sensu sumpta, Insti­ tutis adscribl cupiunt, praeter illa pietatis et abnegationis exercitia, quibus omnes, qui ad perfectionem vitae Chri­ stianae adspirant, incumbant necesse est. ad Ipsam peculia­ ribus etiam rationibus, quae hic recensentur, efficaciter tendere debent: 1. ® Professione nempe coram Deo facta coelibatus et castitatis perfectae, quae voto, iuramento, consecratione in conscientia obliganti, ad nonnam Constitutionum, fir­ metur; 2. ® Obedientiae voto vel promissione, ita ut stabili vinculo ligati totos Deo et caritatis seu apostolatus ope­ ribus se dedicent, et in omnibus sub manu et ductu semper moraliter sint Superiorum, ad normam Constitutionum; 3. ® Paupertatis voto vel promissione, vi cuius bono­ rum temporalium usum non liberum habeant, sed defini­ tum ac limitatum, ad normam Constitutionum. 5 3. Quoad incorporationem Sodalium Instituto proprio et quoad vinculum ex ipsa ortum. Vinculum quo Institutum saeculare et ipsius membra, proprie dicta, inter se coniungl oportet, debet esse: 1. ® Stabile, ad normam Constitutionum, sive per­ petuum sive temporarium, elapso tempore renovandum (c. 488, 1.®); 2. ® Mutuum ac plenum, ita ut, ad normam Consti­ tutionum, Sodalis se totum Instituto tradat, et Institutum de Sodali curam gerat atque respondeat. § 4. Quoad communes Institutorum saecularium sedes ac domos./ 122 Instituta saecularia, etsi communem vitam seu com­ morationem sub eodem tecto suis membris ad normam iuris non imponant (Art. II, § 1), tamen pro necessitate, vel utilitate unam vel plures communes domos habere oportet, in quibus: 1. ® Residere valeant qui Instituti regimen, supre­ mum praecipue vel regionale, exercent; 2. ® Commorari vel ad quas convenire queant Soda­ les, ad institutionem accipiendam et complendam, ad exercitia spiritualia peragenda et ad alia huiusmodi; 3. ® Recipi possint Sodales, qui ob infirmam valetu­ dinem, vel ob alia rerum adiuncta sibi providere nou valeant, vel quibus non expediat, ut apud se vel apud alios ipsi privatim remaneant. Art. IV—§ 1. Instituta saecularia (Art. I) a Sacra Congregatione de Religiosis dependent, salvis iuribus Sa­ crae Congregationis de Propaganda Fide, ad nonnam c. 252 § 3, quoad Societates et Seminaria Missionibus destinata. § 2. Consociationes, quae rationem non habent seu plene finem non profitentur in Art. I descriptum, lllacque etiam, quae aliquo ex elementis carent in Art. I et III huius Constitutionis Apostolicae recensitis, iure reguntur Associationum fidelium, de ouibus in cc. 684 sqq. et a Sacra Congregatione Concilii dependent, salvo praescripto c. 252 § 3, quoad territoria Missionum. Art. V—} 1. Instituta saecularia Episcopi, non autem Vicarii Capitulares vel Generales condere el In personam moralem, ad nonnam c. 1U0 JJ 1 el 2. erigere possunt. 2 <02 η. 1909 PIUS XII - SACRA CONGREGATIO RELIGIOSORUM § 2. Ea tamen Instituta Episcopi ne condant neque condi sinant, inconsulta Sacra Congregatione de Religio­ sis, ad nonnam c. 492 § 1 et Art., qui sequitur. Art. VI—ξ 1. Ut Episcopis, de erectione Institutorum ad normam Art. V § 2 in antecessum consulentibus, Sacra Congregatio de Religiosis licentiam concedat eadem eri­ gendi, de iis, congrua congruis Ipsius iudicio referendo, edoceri dehet, quae pro erectione Congregationis Societatisve vitae communis luris dioecesanl in Normis ab eadem Sacra Congregatione impertitis definiuntur (nn. 3-5) atque de aliis quae ex stilo et praxi eiusdem Sacrae Congrega123 tlonis inducta sunt, vel in posterum Inducentur./ § 2. Obtenta ab Episcopis Sacrae Congregationis de Religiosis licentia, nihil obstabit quominus, ipsis iure pro­ prio uti libere possint et erectionem peragere. De erec­ tione peracta officiale nuntium eidem Sacrae Congrega­ tioni Episcopi mittere ne omittant. Art. VII—§ 1. Instituta saecularia, quae approbatio­ nem vel laudis decretum a Sancta Sede consequuta fue­ rint, luris pontificii efficiuntur (cc. 488, 3.®; 673 § 2). $ 2. Ut Instituta saecularia luris dioecesanl laudis vel approbationis decretum consequi valeant. Illa generatim, congrua congruis Sacrae Congregationis de Religiosis ludiclo referendo, requiruntur quae ex Nonnis (nn. 6 sqq.) et ex eiusdem Sacrae Congregationis stilo ac praxi pro Congregationibus et Societatibus vitae communis prae­ scripta et definita sunt, vel in posterum definientur. ( 3. Ad horum Institutorum eorumque Constitutio­ num primam, ulteriorem, si casus ferat, ac definitivam approbationem ita procedatur: 1.® Causae, dc more paratae et unius saltem Consul­ toris voto ac dissertatione illustratae, in Consultorum Com­ missione sub ductu Excdii eiusdem Sacrae Congregationis Secretarii aliusve vices gerentis, prima fiet disceptatio; 2.0 Inde res tota, praeside Erho Sacrae Congregatio­ nis Cardinali Praefecto, atque Invitatis ad causam, dili­ gentius excutiendam, prout necessitas seu utilitas sugge­ rat, peritis seu peritioribus Consultoribus, pleni Sacrae Congregationis Congressas examini ac decisioni sublidatur, 3.0 Congressus resolutio ab Emo Cardinali Praefecto vel ab Excmo Secretario Audientia Ssiho Domino refe­ renda Ipsiusque supremo iudicio submittenda erit. Art. VIII—Instituta saecularia, praeterquam propriis, si quae adsint vel in posterum ferentur legibus, ad nor­ mam luris pro non exemptis Congregationibus et Sodetatibus vitae communis vigentis, Ordinariis locorum sub­ lecta sunt Art. IX—Regimen internum Institutorum saecularium hierarchlce ad Instar regiminis Religionum et Sodetatum vitae communis, congrua congruis eiusdem Sacrae Con­ gregationis iudicio referendo, pro ipsorum Institutorum 124 natura, finibus, et adiunctis ordinari potest./ Art. X—Quoad lura et obligationes Institutorum, quae condita iam sunt et ab Episcopis, consulta Sancta Sede, vel ab Ipsa Sancta Sede fuerunt approbata, hac Consti­ tutione Apostollca nihil immutatur. Haec edicimus, dedaramus ac sancimus, decernentes pariter A tollcam hanc Constitutionem firmam, vali dam et efficacem semper esse ac fore, suosque plenos et Integros effectus sortiri atque obtinere, contrariis quibus­ libet non obstantibus, peculiarissima etiam mentione di­ gnis. Nulli Igitur hominum liceat hanc Constitutionem a Nobis promulgatam infringere, vel eidem temerario ausu contraire. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die 2 Februarii, Purificationi Beatae Virginis Mariae sacra, anno 1947, Pontificatus Nostri octavo.—Pius Pp. XII. ligiosl che constituiscono l'ultra ala poderosa dell’Esercito combattante della Chiesa. Già dai 1.® Marzo 1921 l'Eiho Cardinale Laurenti, Prefetto di questa S. Congregazione con lettera [LE 577] diretta alla Prcsidcnza dclla Gioventù Femminile dcli’Azione Cattolica Italians, faceva rllcvare la necessità di armonizzare perfettamente tra loro, con una reciproca intesa e con una efficace cooperazione, l'opéra orgnnizzativa dell’Azione Cattolica e invitava le Superiore degli Istituti di educazione in Italia a presentare delle proposte concrete per la desiderata cooperazione. Con un’altra lettera del 21 Gennalo 1927 (LE 732], di­ retta alI'Assistente Generale dell’Unlone femminile C. I. lo stesso Emincntissimo comunicava le dlsposizioni ricevute dal Santo Padre neU’Udienza dell’ll Gennaio dello stesso anno, perché gli Assistenti Generali e gll altri As­ sistenti di delta Unione, scclti di comunc accordo, potessero fomire allé Religiose, nei modo che fosse ritenuto più opportuno, quelle notizie dl organizzazione e dl tccnlca che valessero ad illustrare mcgllo la sltuazione per ottenere la desiderata collaborazione. 11 Cardinale Lépicler, successore del Cardinale Laurent! nella stessa Congregazione, nella lettera del 29 Mag­ gio 1930 [LE 971 ], diretta alI’Assistente Gen. dcIl’U.F.CJ. dopo aver comunicato 11 complacimenlo dell'Auguslo Ponteflce pcr la cooperazione delle benemerite Suore degli Istituti educalivi all’Apostolato dell’Azione Cattolica, insisteva perché questa cooperazione fosse sempre più sta­ bile ed efficace. L'Eminentissimo Card. Pacelli, allora Segretario dl Stato, nello splendido documento del 15 Marzo 1938 |LE 1437] indirizzalo a nome del S. Padre Pio XI a tutti i Superion d jll Ordini e Congregazioni Religiose maschlli e femminili, odando 1’impegno generoso con cui alcunl Ordini e Congregazioni Religiose maschlli e femminili ave­ vano messo a disposlzione dell’A. C. I. i loro membri, i qnali con la penna, con la parola e con 1'assistcnza, ne avevano favorite lo sviluppo e assicurati i fruttl, inculcava ai Religiosi i nuovi mezzi d'adottare per rendcre più valido il loro aiuto all’A. C. Tra ouest! mezz! Colui che doveva ascendere alla Caltedra di Pietro indicava particolarmente i corsi di studio perché i Religiosi e le Religiose meglio si preparassero al nuovi compiti dell’Apo­ stolato. Ed ancora recentemente, nella lettera dl approvazione del nuovo «Statuto dell’A. C. I.» il S. Padre Pio XII, spiegando tutto 11 significato che assume la sanzione pon­ tificia data aile norme di tale Statuto, scrive: «Veda 11 condizioni della vita modema e dalla scarsezza di sacer­ doti, dl crearsl fra i laid collaborator! generosi ed offerto 11 metodo ben provato per procedere alla loro formazione ed organizzazione» [LE 1885]. Nè d’altra parte, 1'appello ri vol to ai Religiosi per una loro efficace cooperazione ail*A. C. I. intende menomarc la vitaütà delle loro specifiche organizzazionl e del loro sodalizl, giacchè, come è detto nelrultimo capoverso dell’art. 2 del nuovo Statuto «benchè sia l’ordinamento prin­ cipe dei cattolici militanti, ΓΑ. C. I. comporta accanto a se stessa Associazioni pure dipendenti dall’Aulorità ecclesiastica, di cui alcune aventi fini e forme di Aposto­ lato, da essa considerate collaboratrici dell’Apostolato gerarchlco» (LE 1886]. Questa prcparazlone si rende tanto più necessaria e urgente, craanto plù spaventevoli sono le rovine materiali e spirituali accumulate daU’immane guerra, dl cul le pa­ gine della storia non registrano l’uguale. Occorre ricostruire dalle fondamenta l’edifido sociale tremendamente altri, e ben più gravi, incombono su quanti sono chiamatl a propagare, diffondere, attuare la dottrina sociale della Chiesa. L’Augusto Pontefice nei suoi magistrali e mirabili Adn. M. CABREROSin REDC 8 (1953) 47-48; S. CANALS in REDC 2 messaggl non cessa d’indicare e Illuminare le vie che po(1947) 821-881; R. CARPENTIER in NrT 79 (1947) 426-430. C. CICOpoll e nazioni devono battere per ritrovare con una pace GNANl in REDC 2 (1947) 357-373; J. CREUSENin PrM 36 (1947) 118-125; sicura l’ordine necessario per ricostruirvi le nuove conviC. ESCUDERO in CpR 32 (1953) 72-93; S. GOYENECHE ia CpR 2674 venze sociali. E’ necessario, per tanto, che ! Religiosi (1947) 12-17; N. HILLD1G in AXXR 124 (1949-50) 95-101; A. LARRAOcompletino la loro cultura con la conoscenza del messaggl NA in CpR 28 (1949) 133-258. 29 (1950) 212-223; ME 59 (1947) 104-1CÔ. Pontifici e della dottrina sociale della Chiesa, per farne oggetto dell’abltuale predlcazlone e del corsl specializzati di studio. 1909 Anche le Religiose addette alla educazione della gio­ ventù femminile, dovranno essere Istruite su tall proble1947 FEB 2. SC RELIGIOSORUM, LIT. CIRC. PART ml, per volgarizzarli fra le loro alunne, non potendosi ri· tenere completa una educazione che da ess! prescinda. A DE RKLAT10NÏBUS INTER ACTIONEM CATHOLICAM tale scopo sarà bene che siano promossi dai competenti ET RELIGIOSOS Superiori religiosi Corsl dl agglomamento sull’Azlone cat­ I nuovi e plù difficili compiti assegnall aU’Azionc Cat­ tolica e sull’Azlone sociale. Dettl Corsl, onde evitare dopplonl o contrast!, dovranno tolica non possono non Interessare anche gll Istituti Re- 2-103 2-104 1947 FEB «-2Γ» SC SACRAMENTORUM - RITUUM - COM. ARTIS SACRAE essere organlzznli d'accordo con la Commissione Episco­ pale per l’Alta direzlonc dell'A. C. I. Passando dal campo dclla cultura a quello dell’attuazlonc, sla I Religiosi chc le Religiose aiuteranno ΓΛ. C. nei promuovere tuite quelle opere nuove che sono desti­ nate n sollevare Ic classi lavoralrici e premunlrle dai gravi perlcoli dl false Ideologic, attuando un piano di vera giusllzla sociale. Converrà, in primo luogo, osservare se essi, per I primi, con I loro dlpcndentl, attulno nella let­ tera c ncllo splrito le rlforme di giustlzla promosse dal Ponlcfici nelle loro Encicllche sociali, senza illudcrsi di suppllrvl con la carità. Altri problem! non mono préoccupant! esigono il concorso dei Religiosi anche perché rivestono un carattere Inlemazlonale. Rlcordiamo tra l’altro, il problema del Ci­ nema, dclla Radio, dclla Stampa. Le famlgllc religiose con la diffusione in tutte le nazioni sono in grado di meglio comprendcre Ia portata di questi problem! e affrettarne la soluzione con gli scambi dl vedute c I reciproci alutl. L'A. C. potrebbe cosl contare non solo sulla collaborazione di scclti elementi, fomiti appunto dalle Famlglie Religiose, ma sui loro appoggio per le nuove Istituzloni che occorrerà creare, per opporle al vari fronti dlsgregativi e per facllitare 1'azlone civilizzatrice e conquistalrice della Chiesa. E poichè la realizzazlonc dl tall istituzloni eslge anche mezzl finanzlari non indifferenti, quelle famiglie religiose che non hanno sentito le conseguenze della guerra, senza dlmentlcarc i proprl fratelli, più provati. potrebbero alutare con generosi contributi il sorgere e raffermarsi delle nuove istituzloni. Nei promuovere opere cattollche dl Apostolato sociale, come pure nello svlluppare gli Ent! che sono rivolti ad influire nella formazlone cattolica dclla pubblica opinione (Stampa, Cinema, Teatro e Radio) si tengano present! le Opere già esistenti (A. C. L. I., C. I. F., ecc.) e gll Enti esistenti presso ΓΑ. C. I., per II necessario coordinamento per mezzo dclla Consulta Generale, in con­ formité all’art. 13.° del nuovo Statuto. Per quanto ri­ guarda la costituzione di opere nuove, sarà bene tener conto delle particolari cslgenze e delle situazioni locali che consentono cd esigono forme specifiche di apostolato, e raggruppamenti adeguati. E’ superfluo poi awertire che, ove trattasi di iniziative di apostolato di natura diocesana, occorrerà provocare 11 consenso dell’Ordlnario secondo le forme consuete canonlche. Una maggiore intesa fra 1’opera educativa dei Religiosi e delle Suore con quella dell’A. C., gioverà ai comuni intenti e ci darà una gioventù meglio preparata a superare i perlcoli a cui è esposta e a difendere i diritti dclla Chiesa. Da rlcordare, infinc, che essendo stato esteso anche alla donna 11 suffragio elettorale, è indispensabile che le Suorc siano In grado di complere questo nuovo dovere con plena cognizione di causa, in modo di sapersene valere anche nella loro opera educatrice e nei loro contatti colle per­ sone che awicinano. Slamo sicuri che gl’Istituti Religiosi acccttcranno con prontezza e generosità d’animo queste esortazioni e renderanno cosl ancor più prezioso il loro contributo all’opcra ricristianlzzatrice della società, mostrando ancora una volta come la Chiesa costituisca la potente armatura della convivenza umana. Roma, 2 Febbraio 1947.—Card. Luioi Lavttrano, Pre/ello. Fr. L. Pasetto, Segr. • Moderatoribus Institutorum perfectionis: CpR 26 (1947) 80-83Adn. Z. VIZCARRA in REDC 3 (1948) 499-576. n. 1910-1912 spensa dal digiuno eucaristlco per rlcevere la S. Comunione già concessa agli inferml degenti in ospcdali, ai sacerdoti che siano infermi nelle loro rettorie o in casa religiosa o privata. Il S. Padre si è degnato parimenti nella stessa Udlenza ostendere ai fratelli infermieri 1’indulto concesso alie suore infermiere, di fare cioè la S. Comunione non digiune, anche ogni giomo, con quattro ore di astinenza a cibis solidis e dl un’ora a potu, quando nelle notti precedent! abbiano prestato assistenza continuativa agl’infermi. Le suddette facoltà sono valevoli «usque ad expirationem priorum rescriptorum». Voglia l’Ecc. V. benignarsi di comunicare agli Eciid Ordinari di codesta Confederazione le suddette facoltà Apostoliche, facendo altresl présente che la tassa per la S. Congregazione è dl doliari 5 per clascuna diocesi. Mi valgo ben volentieri della circostanza per confermarmi con sensi di distinto ossequio di Vostra Eccellenza Rcvma devotissimo per servirla . • Ordinariis locorum S. F. A. S. per Delegatum Apostolicum. Prot. N. 1975/48: o foliis eiusdem S. C. de disciplina Sacramentorum. 1911 1947 FEB 8.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART. * Solvuntur dubia circa kalendarium sequendum in QUADAM PRAELATURA SOCIETATI SS. CORDIS IESU NUNC PRO TEMPORE COMMISSA, POSTEA TAMEN IN CLERUM SAECULAREM TRANSITURA Dubiis propositis a R. P. Aemilio Costanzi, Procuratore Generali Societatis Sacratissimi Cordis lesu. Sacra haec Con­ gregatio, audito quoque Commissionis specialis suffragio, ita respondendum censuit: 1. Rev. Administratori Apostolico Praelaturae Nullius Pinerensis in Brasilia die 22 iulii 1939 canonice erectae, et So­ cietati Missionariorum Sacratissimi Cordis lesu pro tempore commissae, intimetur, ut quam primum pro sua Praelatura Kalendarium proprium praeparet IHudque Sacrae Congrega­ tioni pro revisione et aaprobatione transmittat. 2. Tale Kalendarium proprium praefatae Praelaturae dein­ ceps clerus saecularis, eidem Praelaturae traclu temporis in­ corporandus, in persolvendo Officio divino et in Missis cele­ brandis sequi debebit. 3. Sodales autem Societatis Sacratissimi Cordis lesu, in praefata Praelatura commorantes, Kalendarium suae Societatis observabunt, cui Kalcndario tamen Festa propria Praelaturae, scilicet. Dedicationis et Titularis Ecclesiae Cathedralis. necnon festa patronalia Reipublicae Brasilianae S. Petri de Alcantara Conf., B. Mariae Virginis Immaculatae de Apparecida. S. Rosae Limanae Vlrg. Patronae principalis totius America e Latinae, inserere debent, quae Festa ab eis ritu duplici primae classis sed absque Octava celebranda sunt. 4. Idem Kalendarium proprium suae Societatis praefati Sodales in Missis celebrandis observabunt, quoties tum in propriis ecclesiis vel oratoriis Sacrum facient, tum in Illis ecclesiis quae ad Praelaturam praefatam quidem pertinent, sed alicui Familiae religiosae istius Societatis pro persolvendis sacris functionibus rite commissae fuerint. 5. In aliis nutem ecclesiis praedictae Praelaturae, quae non religiosae Familiae, sed alicui Sodali eiusdem Societati tam­ quam personae privatae pro sacris functionibus Ibidem pera­ gendis commissae sunt, Kalendarium Praelaturae Nullius in celebranda Missa hic sequi debet. Atque ita rescripsit atque declaravit et servari mandavit. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 8 februarii 1947. A. Carinci, Arch. Seleucicn., Secr. Henrlcus Dante, Subsl. * Procuratori Generali Societatis SS. Cordis lesu. Prot. N. N. 9Î4T ELIP 81 (1947) 65-66. Adn. L P. in EUP 81 (1947) 68. 1910 1947 FEB 8.-SC SACRAMENTORUM, INDULTUM. PART. * Facultas dispensandi a ieiunio eucharistico ulterius PROROGATUR ATQUE AD SACERDOTES UBICUMQUE INFIRMOS ET AD SODALES INSTITUTORUM PERFECTIONIS CURAE INFIRMORUM DEDITOS EXTENDITUR Roma, 8 febbraio 1947. Eccellenza Reverendissima, In riferimento alie pregiate leltere dell’Eccellenza Vostra Reverendissima dei 25 No­ vembre 1946, N. 2619 e 2620-46, mi pregio significare chc Il S. Padre, udita la relazione del sottoscritto Card. Prefetto di questa S. Congregazione, nell’Udienza dei 27 gennalo seorso, si è degnato accogliere le preci degli Ecihi Ordinari di codesta Confederazione ed ha esteso la di­ 2405 1912 1947 FEB 25.-COM. ARTIS SACRAE, CIRC. PART.· Circa necessitatem tuendi artem CONTRA NONNULLA MODERNORUM sacram PLACITA Roma, 25 febbraio 1947 Congregazione del Santo Offizio, preoccupata del fatto che alcune tendenze ora di moda In arte, possono, se Introdotte nel campo dell’arte sacra, recare danno alie anime dl fedcll, mi ha fatto pervenire in data 10 diceinbre seorso un Ve­ nerato Documento con un grave monito nel r!guard! dl dette tendcnzc. Eccellenza Revma, La Suprema Sacra 2406 η. 1913-1914 SC SANCTI OFFICII - SACRAMENTORUM Π monito è il seguente: «È noto alia Eccellenza Vostra Reverendissima che, fra le tendenze artlstiche del tempi attuall, la moda dei de­ forme e dei grottesco è penetrata nclle frequenti manifcstazioni pubblichc d’arte in genere e tenta di invadere anche il campo dell'arte sacra. Basta riferirsi, a modo di escmplo, ad alcuni esponenti dl tale tendenza (e qui cita e i nomi e le opere dl alcuni artisti moderni per avere una prova évidente del dlsgusto e della riprovazione che provengono dal]c loro opere per 1'offesa fatta alla pielâ dei credenti, specie dinanzi ai nudi completi che profanano vari aspetti della crocifissione del Divino Redenlore.) Analoghe deformazioni e profanazioni sono apparse anche nella Esposizionc dei luglio 1946 in Roma col ten­ tative di passare per Arte Sacra. Tuttociô non puô non preoccupare le competenti .Au­ torité Ecclesiastlche, alie quali incombe 11 dovere di pré­ munira i fedeli dal diffondersi di manifestazloni artistiche che II scandallzzano e di tutelare il decoro dei culto e dei luoghl sacri, nonchè il sano senso dell'arte religiosa, 11 cul fine è appunto di fomentare i sentimenti di pieté c di devozione dei popolo cristiano. Pertanto questa Suprema Sacra Congregazlone intéressa codesta Pontificia Commissione Centrale a dare le oppor­ tune Istruzioni alie Commissioni Diocesane affinchè le deplorevoli tendenze sopra descritle non abbiano comunque a infiltrarsl in quel campi, la cui tutela è ad esse affidata·. Da nessuno questo monito potrà essere considerato un legame alie libere esprassloni e al progresso dell’arte, per­ ché esso non è che la condanna di certe opere d’arte sacra che qualchc volta, sia pure contro la volonté degli autori, dlventano vere rappresentazioni biasfeme. La santa Chiesa ha lasciato Sempra ampia libertà agli artisti sui mezzi dl espresslone, suile diverse tecniche e sugll svariati Indirizzi stllislicl. Tutte le forme d’arte, in tutti 1 tempi, hanno offerto Fomagglo delle bellezze al culto cristiano. Ma la santa Chiesa non ha mai tollerato che Farte of­ fend es se la dottrina o 11 decoro del culto e per questo, molto opportunamente, la Suprema Sacra Congregazlone del Santo Officio, come proibisce 1 llbri che Impugnano la vérité della Fede, cosl vigila a che Farte sacra non of fenda la dignité della santa liturgia e il senso cristiano del fedeli. Accettlamo pure quanto è moderno e vitale nclFArte; ma non confondiamo la sana modemltà con le mode effimera e indecenti. La Chiesa, madré e ma es Ira, nel decorso di quasi duemila anni, ha creato un proprio e alto linguagglo artistlco-llturgico, con cui paria alie anime e le anime parlano con Dio. Non è leclto agli artisti cristiani di ignorare tale llnguaggio; essi devono apprenderlo e rispettarlo per esprimere degnamente i loro concetti. Non è la Chiesa per Farte; ma Farte per la Chiesa. Abbiamo in proposito disposlzionl molto precise: le prescrizlonl del Concilii, i decreti dei Somml Pontcflci, 1 Canoni dei Codice danno sapienti direttive agli artisti chlamatl a edificare e decorare I sacri édifie! e segnano chlore norme agli Eccrhl Ordinari e alie Commissioni Dio­ cesane che debbono approvare le loro opere. 11 problema assume oggi una gravité partlcolare perché la ricostruzlone delle chiese devastate dalla guerra cl Im­ pone dei compiti assal più vasti e Importanti dl quanto sia forse mai awenuto nel secoll passatl. Vostra Ecccllenza abbla la bontà di fare présenté tutto questo ai componenti della sua Commissione Diocesana per 1’Arte Sacra affinchè nella costruzlone degli cdificl sacri e nel loro arredamento e nella loro decorazione siano evitate la tendenze proscrltte nel monito sopra riportato. MI valgo della clrcostanza per baclarle 11 Sacro Anello e osseqularLa con profonda stlma e rispetto, confermandomi dl Vostra Eccellenza Reviha deviho servitore.— Giovanni Costantini, Arcieescopo titolare di Colosse. 1947 M VR 0 naio u. s., con cul FEm. V. R., dopo aver Informato che FEpIscopato Siculo uveva deciso di «non benedire nessuna bandiera di partito, anche se il partito uvesse un pro­ gramma cristiano», domandava Istruzioni circa Fnmmlssione di bandiere non benedetto nel cortei funebri, nella parte che segue ii feretro. In proposito ml reco premura di significare alFE. V. chc gli Ethi e Revifii Padri <11 questa S. S. C., nella Blunlonc Plenaria dei 5 mano, hanno Innanzl tutto rilevato la saggczza e 1’opportunity dclla decisione, prosa da codestl Ordinari, di non permettere chc siano benedette bandiere dl qualsiasi partito politico, c quindl di prolblrc chc siano introdotte in chiesa. Per quel chc riguarda pol Fistruzionc rlchiesta. gli Eihl Padri, mentre hanno conformato quanto è stato giustamente stabilito da codesti EccrtiI Ordinari, e cloé che «nella parte che precede il feretro non debbano essere ammesse bandiere non benedette», ritengono non potersl dare una norma generale e obbligatoria riguardo alia parte dei corteo che si forma spontaneamente con 1’agglomerarsi dd popolo dietro II feretro, tanto più che difflcilmente sl possono controllare e ordinarc enti o persone In questa parte privata dei corteo. La cosa potrà essere quindl regolata dagli Ordinari se­ cando quanto sembrerà loro più opportuno e possibile, attese le circostanze locali. È évidente perô chc, se pure le Autorità religiose riterranno non potersi impedire la firesenza di vessllli di partito tra la moltitudine che segue 1 feretro, deve restare sempre fermo che, quando il cor­ teo ed il feretro stesso entreranno in chiesa, le insegne in questione dovranno essere cscluse. Profitto ddla clrcostanza per baciarLe umilmcnte le mani e professarmi con sensi di profonda venerazione, dell’Em. V. Revma umiliho obbiïio devmo servo vero.— F. Card. Marchetti Selvaqoiani, Segrelario. • Ordiaariia regionis Siculae in Italia, Prot. N. 37-194 M£ 60 0948) 23-24. Ada. EL 82 (1948) 270. 1914 1947 MAR 6.-SC SACRAMENTORUM, RESP. PART? Circa oravttatem morbi et circa ministrum confirma­ tionis AD NORMAM DECRETI «SPIRITUS SANCTI MUNERA» Roma, G marzo 1947 Eilio e Reortio Signor mio Ossrïw, in rlscontro a venerata lettera di V. Em. Revma dei 13 dello scorso febbralo, mi reco ad onore di comunicarLe quanto segue In risposta ai due dubbi segnalati a questo S. Dicas tero relativi al recente Decreto tSpirUus Sancti munera * [LE 1881] sulla Cres i ma. Il primo dubbio verte sull’interpretazlonc da darsl alia condtzlone per la valida e led ta ammlnistrazlone della Creslraa contenuta sotto II n. 2 p. 1 del citato Decreto, cosl formulata: «Dummodo hl fideles (cloé i cresimandi) ex gravi morbo in vero mortis periculo sint constituti ex quo decessuri praevideantur . * E preclsamente FEm. v. chiede perché nel Decreto si dica «In vero mortis periculo» e non, come parrebbe bastevole, «In mortis periculo»; di più domanda, quando sl raggiunga 11 minimo necessario perché si vérifient 1’altro comma: «ex quo decessuri praevideantur . * A tale riguardo si puô osservare che le parole del primo inciso dovranno valutarsi con critcrio morale: e cioè o quando il medico abbla gludlcato che 1’infermo sl trovi In vero pericolo di morte; o quando, anche in assenza dei medico, 11 sacerdote cresimante nella sua prudenza ed esperienza, considerate tutte le circostanze, della gravité • Ordinarii» locorum Italiae. Prot. N. 4170/458-CircoUre n. 12: e durata della malattla, dell’età, delle condizlonl generali ME 59 (1947) 120-121. Adn. S. SCHUSTER in ME 59 (1947) 121-122. delFinfermo..., siasl convinto che effettivamente questo sl trovi non in un dubbio o anche solo probabile, ma in un certo e reale pcrlcolo di vita. Le altre parole ex quo de­ cessuri praevideantur * pralicamente dovranno conside­ 1913 rare! come equivalent! a quelle usate dal Codice di D. C. in analoghe circostanze: ^urgente mortis periculo * {cc. 10431947 MAR 6.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART? 1044-1046). SI potrà alFuopo utilmente consultare quanto FEibo Card. Gaspard nel Tract, can. de ma­ De vexillis factionum politicarum non benedicendis riferlscc trimonio (ed. nova ad mentem Codicis, vol. 1, η. 393) e ET DF. IPSORUM ADMISSIONE IN FUNERIBUS altri autorl chc hanno commentato i canoni citati. Roma, 6 mano 1947 Quanto al sccondo dubbio, sembra che 11 conferimento E rho e Revrho Signor mlo Ossrfio, è pervenuto a della Crcslma in codesta città di Palermo, attesa la coequesta S. S. C. 11 venerato fogllo n. 68 In data del 27 gen- sistenza in sito della Em. V. e di altri due Eccmi Vescoνί, 2107 2408 SC RITUUM - S. OFFICII - CONCILII - PIUS XII 1917 MAR 12-25 debba essere fatto, nella generalità dei casi, da un Vcscovo. La valutazlone pcrallro del legillimo impedimento, che di­ spensa Il Vescovo rcsldenzinle dal confcrlrla personalmente, è lasclata al Suo prudente arbitrio, non essendo possibile determinare a priori detti impedimenti, che possono esse­ re della più varia natura. E lo stesso va detto del graue incomodo chc dispensa 11 Vcscovo Auslliare e Titolare. Per l'ammlnistrazione della Cresima fnori di codesta dttù, si pensa che clô costitulsca un Impedimento perma­ nente leglttimo per FEm. V., come pure un grave incomodo per codesli duc Eccxïii Vescovi, a meno che sla l’Em. V. che detti Eccmi già si trovasscro casualmente in sito dove giacc l'infenno, o a portata dl mano del medcslmo. Nella speranza d’aver soddisfatto alla rlchlesta di V. Era. Le bacio umllisslmamente le manl, montre con sensi dl profondissimo ossequlo godo professarmi dl V. Em. Reviha umihïio devmo obbhlio servo vero.—D. Card. Jorio, Pre/etto. F. B race I, Segrelario. • Ordinario Panormitano. Prot. N. 1238/47: ME 80 (1048) 24-25. 1915 1947 MAR 12.- SC RITUUM, DECRETUM. PART.» USUS ANTIMENSII IN CELEBRATIONE MISSAE CONCEDI POTEST MISSIONARIIS LATINIS, NONNULLIS SERVATIS CONDITIONIBUS Quot ct quales difficultates missionales sacerdotes expe­ riantur in sui officii muneribus adimplendis, praesertim vero in celebratione sacrosancti sacrificii Missae, omnibus compertum est. Ut autem hisce difficultatibus aliquo sal­ tem modo obvium fiat, nonnullae a Sancta Sede dispensa­ tiones et facultates mlssionalibus sunt concessae, quibus, servata ea quae, uti par est, sanctissimo Sacramento re­ verentia debetur, sacerdotes Missam litare possint Iis etiam in circumstantiis et adiunctis, quae ordinariae ce­ lebrationi obstarent Nunc vero, instante Sacra Congregratione de Propaganda Fide, Sacra Rituum Congregatio, prae oculis habens difficultatem quam secum fert portatilium altarium translatio, quae ex lapide confici debent, de speciali gratia, facto verbo cum Sanctissimo, in iis re?[Ionibus ubi viarum et curruum desit copia, benigne ndulget ut loco illarum lapidum substituatur aliquod linteum ex lino vel cannabe confectum, et ab Episcopo benedictum, in quo reconditae sint Sanctorum Reliquiae ab eodem Episcopo recognitae; super quo sacerdotes mis­ sionales sacrosanctum Missae sacrificium celebrare valeant, Us tantum in casibus, et onerata eorum conscientia, in quibus aut nulla ecclesia vel oratorium sive publicum sive privatum exstet, et valde incommodum sit lapideum al­ tare secum in itinere transferre, aut in promptu habere. Contrariis non obstantibus quibuscumque etiam speciali mentione dignis. Die 12 martii 1947.—Carolus Card. Salotti, S. R. C. Praef. Λ. Carlnci, Archiep. Seleuciensis, Secr. • S. Congregationi do Prop. Fido: Ephemerides iarii canonici 3 (1947) 250-251. Adn. M. AYALA in REDO 4 (1949) 235-248; A. BETTA ia EL 82 (1948) 383-384; A. B. in EL 88 (1954) 168-189; I. T. P. LEE in CpB 27 (1943) 252-258; X. PAVENTI in Ephemerides iuris canonici 3 (1947) 243-254; REGATILLO n. 393. π. 1915-1919 Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 20 Mar­ tii 1947.—Sebastianus Fraghl, Supr. S. Congreg. S. Officii Notarius. Adn. J. CREUSEN in NrT 79 (1947) 838-887; A. GUTTÉRREZ in CpR 28 (1947; 45-46; L P. in ELIP 8! (1947) 57-53: ME 59 (1947) 113-114 Vide supra documentum sub die 6 nurtii 1947 [LE 1913) relatum 1917 1947 MAR 20.-SC CONCILII, RESPONSUM, PART.· Vicarii fixi paroeciarum tenentur applicare missam pro populo Excellentissime Domine, Examini subiecta relatione quam Excelentia Tua Reverendissima de icariis Fixis·, in ista dioecesi exstantibus, ad hanc Sacram Congregationem Con­ cilii transmisit litteris diei 14 septembris 1946, eadem Sa­ cra Congregatio respondit: «Vicarios praefatos, quatenus plena potestate paroeciali praeditos in territorio a paroe­ cia sciuncto, teneri ad Missam pro populo applicandam diebus a iure statutis». Dum haec cum Excellentia Tua communico, quo par est obsequio libenter me profiteor Excellentiae Tuae Re­ verendissimae addictissimum in Xto.-F. Roberti, a secre­ tis. A. Farolfl, Off. * Ordinaris Mexicans .· Christus 12 (1947) 624-84X 1918 1947 MAR 21.-PIUS XII, LIT. AP. AAS 39 (1947) 223 Nuntiatura apostoli ca in republica libanensi ERIGITUR Ad christlfidelium salutem ac profectum nec non ad Catholicam Fidem propagandam patema caritate intenti, eoque permoti consilio, ut publicis rationibus, quae inter Apostolicam Sedem et Nationum Gubemia intercedunt, opportune consulamus, in Libanensi quoque Republica Apostolicam Nuntiaturam erigere statuimus, quum hoc aa communem tuendam et Ecclesiae et ipsius Relpublicae utilitatem profuturum confidamus. Rebus propterea om­ nibus sedulo perpensis, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostris deque Apostolicae Nostrae Eotestatis plenitudine, harum Litterarum tenore. In Repulica Libanensi Nuntiaturam Apostolicam erigimus, eius sede in civitate «Beirut» constituta, cldemque Nuntiatu­ rae omnia et singula deferimus privilegia, honores atque indulta, quae hulusmodi Legationum propria sunt. Haec statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces lugiter exstare ac nermanere; ipsique Nuntiatu­ rae per Nos in Libanensi Republica erectae nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; Irritumque ex nunc ct inane fieri si quidquam, secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis quibuslibet nihil obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Pi­ scatoris, die xxi mensis Martii, anno mcmxxxxvh, Pon­ tificatus Nostri nono.—Pius Pp. XII. 1919 1916 1947 MAR 25.-SC CONS., DECR. AAS 39 (1947) 635-636 1947 MAR 20.-SC S. OFF., DECR. AAS 39 (1947) 130 Decretum de vexillorum factionum BENEDICTIONE politicarum Proposito dubio: ··· '«g n. 1020-1022 SC RELIGIOSORUM - S. OFFICII - CONSISTOR IALIS pora superfuit ecclesia abbatialis, quae clero Tarvisinae dioecesis cum cura animarum concredita fuit. Haec qui­ dem vetus abbatialis ecclesia anno 1918, bello magno sae­ viente, bellicis offensionibus graviter laesa et paene di­ ruta est. Nunc autem, arte ct decore insignis, in pago Monastier nova ecclesia paroecialis, sumptu magno fldeliumquc obla­ tionibus apliorique in loco, a fundamentis est excitata. Quibus expositis Exahus P. D. Antonius Mantiero, Episcopus Tarvisinus, a Sanctissimo Domino Nostro Pio Divina Providentia Pp. XII expostulavit ut nova ecclesia paroecialis praedicta eiusque pro tempore rector seu pa­ rochus titulo abbatiali condecoraretur. Quapropter Beatissimus Pater, hisce omnibus mature perpensis, oblatas petitiones benigne excipiendas esse censult ideoque ne perantiquae olim insignis abbatiae nomen et a monachis O. S. B. egregie gestorum memoria pereat, atque ad ostendendum signum Suae peculiaris be­ nevolentiae erga Clerum et populum pagi Monastier ob bene merita in aedificatione novae ecclesiae paroecialis, eamdem ecclesiam i Ili usque parochum pro tempore existentem Ululo abbatiali in perpetuum decorare dignatus est. Insuper de consulto Sacrae Rituum Congregationis, 636 Abbatl-Parocho/ut supra memorato, durante munere et intra fines dioeceseos, quae sequuntur privilegia libenter induisit: 1) Titulo Monsignore cohonestari. 2)Habitum praelatitium coloris violacei in sacris fun­ ctionibus gestare, idest caligas, collare, talarem vestem cum cauda num quam explicanda, sericam zonam cum duobus flocculis pariter sericis a laeva pendentibus, et palliolum seu mantclletum, supra rocchetum; insuper nigrum blretum flocculo ornatum coloris violacei; pileum item nigrum cum vitta serica, opere reticulato exornato eiusdem colo­ ris violacei; rublnl autem coloris erunt ct serici: ocelli, globuli, exiguus torulus colhim et anteriores extremitates vestis et mantelleti exornans, eorum subsutum, itemque reflexus (paramani) in manicis (etiam rocchetti). 3) Alio habitu, Romanae Curiae praelatorum proprio vulgo piano appellato, uti in conventibus, solemnibus au­ dientiis ecclesiasticis et civilibus: idest caligis et collari violacei coloris, veste talari nigra cum ocellis, globulis, torulo ac subsuto, ut supra, rubini coloris, serica zona vio­ lacea cum laciniis pariter sericis et violaceis, peramplo pallio talari item serico violaceo, non ondulato, absque subsuto aut ornamentis quibusvis alterius coloris, ac pi­ leo nigro cum chordulis et sericis flocculis violacei coloris. Communi habitu incedens, caligas et collare violacei co­ loris ac pileum, ut supra dicitur, gestare. 4) Habere presbyterum adsistentem in Missis solemnibus cum cantu. 5) Tandem palmatoria uti (a qua tamen abstinendum coram Ordinario vel maiori) in Missis cum cantu vel etiam lectis cum aliqua solemnitate celebranda; Item in Vesperis aliisque solemnibus functionibus. Quibus super rebus Sanctissimus Dominus praesens edi iussil Decretum perinde valiturum ac sl super iisdem Apo­ stollcae sub plumbo Litterae datae forent. Ad haec exsecutioni mandanda Sanctitas Sua deputare dignata est Excrîium P. D. Antonium Mantiero, Episco­ pum Tarvlsinum, cum facultatibus necessariis et opportu­ nis ad effectum de quo agitur, etiam subdelegandi virum ecclesiasticum in dignitate constitutum, cum onere quam citius ad hanc S. Congregationem Conslstorialem mittendi auhentlcum exemplar actus peractae exsecutionis. Con­ trariis quibusvis minime obstantibus etiam peculiari men­ tione dignis. Datum Romae, ex Aedibus S. Conslstorlalis Congrega­ tionis, die 25 Martii 1947, in festo Annuntiationis B. Ma­ riae Virginis.—Fr. R. C. Card. Rossi, α Secretis. B. Renzoni, Adsessor. tla Ssilil, habita ab infrascripto Cardinali huius Sacrae Congregationis Praefecto die 24 vertentis mensis Martii, specialis Commissio iurisperitorum instituitur, quae Sacrae Congregationi in. illis omnibus assideat, quae ad legisla­ tionem Instituta saccularia quoquo modo respicientem ct ad Ipsorum Institutorum approbationem atque evolutio­ nem spectant. Commhsaril, quibus alii, prout necessitas vel utilitas sug­ gerat, addentur, sequentes Rrvihi Patres recensentur: Revxhus P. Emmanuel SuArcz, Magister Genendis Ordinis Praedicatorum; Rvihui P. Joseph Grendel, Superior Generalis Congregationis Verbi Divini; Rvihus, P. Agatangelus a Langnsco. Procurator Generalis Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum; Rvilius P. loseph Crcusen, S. !.. in Pontificia Gregoriana Universitate luris Canonici Professor: Rvihus P. Servus Goyeneche, C. M. F., Professor luris Canonici in 1’ontificio Athenaeo Utriusque luris luitcrancnsl; / Rvihus D. Λίνα rus 132 del Portillo, Procurator Generalis Instituti saecularis «Opus Dei», a secretis. Datum Romae, cx Aedibus Sacrae Congregationis de Religiosis, die 25 Martii 1947.—A. Card. Lavttrano, Praef. Fr. L. H. Pascito, Archiep. tit. Iconien., Secr. 1921 1947 MAR 26. SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· DATUR DOCUMENTUM LIBERTATIS A .MATRIMONIO CONTRAC­ TO CUM DISPENSATIONE DUBIE VALIDA IMPEDIMENTI DIS­ PARITATIS CULTUS INTER PARTEM CATHOLICAM ET PARTEM NON BAPTIZATAM Casus—The Tribunal of the Archdiocese of New York submitted the following questions to the Holy Office on December 29, 1945: 1. Whether the aforesaid exception for Jews, which is contained in the Quinquennial Faculties granted by the Holy Office, n. 3 concerns persons who are bom of one Jewish parent, the other parent being a baptized non­ Catholic. 2. Whether in the present case the woman A. S. is to be considered a Jew, so that a dispensation cannot be given her in virtue of the Quinquennial Faculties granted by the Holy Office, to enable her to marry a Catholic man. Solutio—The reply of the Holy Office, entitled «.Vu/litalis Matrimonii vel Dissolutionis eiusdem·, Prot. N. 230m46, was as follows: This Supreme Sacred Congregation has examined the record in the case of the nullity of a marriage In the year 1945, with a dispensation from disparity of cult (whose validity, however, is in doubt), contracted between N. C., a Catholic man, and A. S., an unbaptized woman. In the plenary session of Wednesday 26 March, 1947, the Eminent and Most Reverend Fathers of this Supreme Sacred Congregation, to the question: «Whether a recommendation is to be made to His Ho­ liness that —if the absence of baptism in the woman A. S. is proved with certainty— a documentum libertatis be granted to the Petitioner N. C., so that he can validly and llcitly contract a new marriage before the Church», decided to reply: In the affirmative. On Thursday 27 March, 1947, His Holiness by divine Providence Pope Pius XII, in the audience granted to His Excellency the Most Reverend Assessor of the Holy Office, after receiving a report of the entire matter, gra­ ciously deigned to grant the favor according to the above Decree, servatis de iure servandis, all things to the contrary notwithstanding. 1920 • Ordinario Neo-Ebcracorui, Prot REN ΠΙ 421-422. 1947 MAR 25.-SC REL., DECR. AAS 39 (1947) 131-132 Commissio iurisperitorum constituitur pro institutis SAECULARIBUS CHRISTIANAE PERFECTIONIS ADQUIRENDAE Publici luris lam facta Constitutione Apostolica Pronida Mdfcr Ecclesia |LE 1908), omnia diligenter parare oportet quae ad Ipsius interpretationem, applicationem, comple­ menta, necessaria seu opportuna videntur. Ideo ex Audien- N. 23Orr./40, iuxta BOUSCA- 1922 1947 MAR 31.-SC CONSISTORIAL1S, MONITUM. PART.· Circa 2411 1947 ALUI 25-31 obligationem utendi iure suffragii in ELECTIONIBUS POLITICIS ITALIAE Roma, 31 marzo 1947 Eccellenza Heuerendisslma, G là due volte nell’nnno 1945 questa S. Congregazione per Augusto mandato sl rivolse agli Eccriil Ordinari d Italia per richinmare, se pur ve ne fosse bisogno. Ia lora attenzlone sui devore pastorale di istrulre l fcdeli In occasione ed in prossimitù di partlcolarl eventi dal quali dipendevano le sorti del Paesc neft’ordine, soprnttutto, morale e sociale. r · 2112 PIUS XII, NORMAE A ΠΟΤΑ HISPANA SERVANDAE 1047 APR 7 Sa bene quest» S. CongrcRnzionc come «U Eccrtil Arcivcscovi adempirono I dovcri del boro sacro min Is tero, Istrucndo In omni pallentia tt doctrina, c come potcrono cosl conseguire, in Renere, consolanti risultntl; è pur slcura questa medeslma S. Congregazione che nl rlnnovnrsl delle clrcostanzc gli stessl Eccibl Presuli ripeteninno. In tempo opportuno, e continuando sine Intermliilone, i Loro solcrti insegnamentl; pur nonostante questo Sacro Dlcastero vuolo ancorn ri pet ere, confortato dalla Superiore npprovazione, csserc necessario Impartire ni fedeli chiaramente e ripetutamentc, sla che sl Lralti di clezloni politiche o dl elezioni nmmlnistrativc, di clezloni nazionall o dl elezioni regionali, le segucntl norme: 1.—In considcrozlonc del nerlcoli, nl quail sono cspostl kt religione e 11 bene pubblico, la cul gravitâ eslge la collabora * done concorde degli onestl, tutti coloro, che nanno dlritto dl voto, di qunlslasl condlzlonc, sesso od etù, senza alcuna eccezlone, e percld anche sc professa no un particolare religioso tenor dl vita, sono in coscienza strçttamente e grave monte obbligati di far uso dl quel dlritto. X—I cattollci nossono dare 11 loro voto soltanto a quel candidat! o a quelle Uste di candidati, dl cut si ha la certezza che rispetteranno c difendernnno I'osservanzn della legge divina e I dlritti della religione e della Chiesa nella vita privata e pubbllca. Quanto più il programma e l’azlone pratlca del singoli candidati o dl una lista di candidati renderanno giustificata e fondata questa certezza, con tanta maggior tranquillitù dl coscienza I cattolicl potranno votare in loro favore. In attesa dl cortese cenno di ricevuta della presente, con distinto ossequio mi professo dell * Eccellenza Vostra Reviha come fratello - fr. R. C. Card. Rossi, Segretarlo. • Ordinariis loco:urn Italiae, Prot. N. 216/45: ME 59 (1947) 114-115 1923 1947 APR 7.-PIUS XII, MOTU PR. AAS 39 (194η 155-163 De rota nuntiaturae APOSTOLICA.E IN HISPANIA denuo CONSTITUENDA ET DE NORMIS AB IPSA ROTA NUNTIATURAE SERVANDIS PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam Apostolico Hispaniarum Nuntio constat iam a saecu­ lo XVI a Summis Pontificibus singulare privilegium col­ latum fuisse ecclesiasticas causas cognoscendi et terminan­ di. Quod pervetustum tribunal per Apostolicam Consti156 lotionem Administrandae / Justitiae, die 26 martii 1771 a Cernente Pp. XIV latam, novam ordinationem et nomen nactum est Rotae Nuntiaturae. Quae Rota z\postolicae Nuntiaturae, a civitate plene recognita ac sustentata, indicibus ex variis catholicae na­ tionis hispanlcae provinciis aeque delectis, quorum plures magnam assecuti sunt famam, diu viguit et floruit. Lamentabilis autem rerum publicarum perturbatio, qua panels abhinc annis ct solemnis cum Sancta Sede conven­ tio abrupta est, et sacramentalis natura matrimonii de­ negata, et sacra quaeque pessumdata, fecit ut ipsa Rota subverteretur. Quare decessor Noster Pius Pp. XI fel. rec., die 21 iunii 1932, Rotam Nuntiaturae Apostollcae in Hispania iure suppressit (LE 1185]. Nunc vero, cum ciusmodi incommoda remota sint atque sacramentalis matrimonii natura iterum agnita, complu­ rium Hispaniae Antistitum nec non publicae rei Modera­ torum volis obsecundare cupientes, denuo constituendam censulmus Rotam Nuntiaturae Apostollcae, tribunal mere ecclesiasticum pro causis ecclesiasticis ad tramitem iuris canonici agendis, camque praesentibus litteris constitui­ mus atque sequentes normas vim legis habituras eidem tribuimus, nostri temporis condicionibus opportune ac­ commodatas: .VO/LVAE A LICAE ROTA NUNTIATURAE APOST OIN HISPANIA SERVANDAE Cap. I—De constitutione tribunalis Art. 1.—Rota Nuntiaturae Apostollcae, Matriti consti­ tuta, est tribunal collegiale, ordinarium, praesertim ad recipiendas appellationes contra sententias ecclesiasticas In Hispaniae dicione latas. ArL 2.—Rota constat ex septem Auditoribus, quibus praeest eorumdem Decanus, primus inter pares. Iidem vix ac attigerint septuagesimum secundum aetatis annum emeriti evadunt et a munere cessant. Art. 3.—Auditores sacerdotes sint oportet, civitate 2413 η. 1923 hispanl, ex legitimo matrimonio nati, maturae aetatis, laurea doctoral! saltem In iure canonico praediti, honestate vitae, prudentia et iuris peritia praeclari. / 157 Art. 4.—Auditores post Decanum ordine sedent ratione antiquioris nominationis, et in pari nominatione ratione antiquioris ordinationis ad sacerdotium, nisi iunior ordina­ tus sit a Romano Pontifice, ct in pari nominatione et or­ dinatione presbyterali, ratione aetatis (can. 106, 3.®). Art. 5.—Vacante decanatu, in officium Decani ipso iure succedit qui primam sedem post decanum obtinet. Art. 6.—1.® Auditores libere eliguntur a Romano Pon­ tifice, perspecto indice candidatorum, quos conventus Metropolitanorum, collatis consiliis cum suis Suffraganeis, idoneos judicaverit. 2. ® Praeses conventus Metropolitanorum indicem et Nuntio Apostolico et Status Moderatori simul mittet, ut hic, si quas habeat politicas generalioris ordinis difficul­ tates adversus quempiam candidatorum, exponere queat. Cum vero Nuntius AposLolicus Gubernii responsionem acceperit aut cum, triginta diebus ab misso indice prae­ teritis, nulla ei responsio significata sit, indicem Apostolicae Sedi transferendum curabiL 3. ® Auditoris nominatio a Summo Pontifice facta Hispaniae Moderatori significabitur, qui, eadem nomina­ tionis die, decretum feret quo novus Auditor uti Status magistratus agnoscitur eique propria tribuuntur civilia iura. 4. ® Nominatio eodem tempore promulgabitur ab Apostolica Sede et ab hispanico Gubernio. Art. 7.—Auditores sunt praelati domestici Sanctitatis Suae, eisque competunt omnia iura et privilegia huius gradus propria. Art. 8.—Sunt praeterea Nuntio Apostolico adiuvando Auditor-Adsessor atque Abbreviator, qui eidem praesto erunt prout Ipsi opus fuerit. Hi duo Officiales, civitate hispanl, libere ab Apostolica Sede deligentur iisdemque iuribus ac officiis fungentur quae hactenus exercuerunt. Art. 9.—Sunt quoque in Rota Promotor iustitiae pro tuendo bono publico et Defensor vinculi matrimonii el sacrae ordinationis; eisque dari possunt substituti, qui, sub eorum ductu, bonum publicum vel sacrum vinculum tueantur. ArL 10.—Promotor iustitiae et Defensor vinculi, eorumque substituti, oportet sint sacerdotes, civitate hispanica gaudentes, laurea saltem in iure canonico insigniti, maturae aetatis, bonis moribus, prudentia ac iuris peritia praestantes. Art. 11.—Promotor iustitiae et vinculi Defensor, nec non eorum substituti, eliguntur a Summo Pontifice, prae oculis habito indice candidatorum quem conventus Me­ tropolitanorum, collatis consiliis cum suis Suffraganeis, per Nuntium Apostolicum exhibuerit. Art. 12.—Ad conficienda et custodienda acta iudicialia sunt quoque/notarii, seu cancellarii, itemque scriptores ad 153 eadem exscribenda; omnes sacerdotio aucti, civitate hispanica gaudentes, et laurea doctorall aut saltem licentia in iure canonico praediti; eisque a Decano committuntur quoque cura archivi et bibliothecae nec non officia arcarii et ratiocinatoris. Art. 13.—Notarii seu cancellarii et scriptores eliguntur a Nuntio Apostolico, spectato elencho candidatorum a Collegio Rotali exhibito. Art. 14.—Expedit ut omnes Auditores, officiales et mi­ nistri tribunalis consecuti sint diploipa advocati rotalis, quo melius cognoscant stilum Sacrae Romanae Rotae et cum illo se conformare studeant. Ari. 15.—Duo laid, hispanl, maturae aetatis et proba­ tae vitae, officia cursorum et apparitorum praestant; ildemque in cura atque custodia habent sedem et aulam tribunalis. Cap. II—De of/icto Auditorum, officialium d ministrorum tribunalis Art. 16.—Rota posita est sub auctoritate Nuntii Aposto * lici; quare, nisi aliud caveatur, ad Nuntium Apostolicum spectat eam potestatem In Rotam exercere, quam Episco­ pi exercent In sua tribunalia. Art. 17.—.Auditores, Promotor iustitiae et vinculi De­ fensor, itemque ministri Rotae iura et officia habent, quae iudicibus, officialibus et ministris tribunalium ecclesiasticorum competunt, nisi aliter cautum siL Art. 18.—Singuli Auditores, post nominationem, ante * 2414 1923 PIUS ΧΠ. NORMAE A ROTA HISPANA SERVANDAE quam iudicis officium suscipiant, coram Nuntio Apostolico. adstante Collegio Rotali, et notario in actis referente, iusiurandum praestant de munere rite et fideliter implendo ct de secreto servando. Idem iusiurandum praestant Proniotor iuslitiae, De­ fensor vinculi eorumque substituti; notarii et scriptores, coram Collegio, nec non cursores seu apparitores coram Decano, in scriptis pariter referente notario. Art. 19.—Decanus, salva auctoritate Nuntii Apostolici, universum tribunal moderatur; ideoque curat ut omnes officiales ct ministri tribunalis suum munus diligenter adimpleant. Art. 20.—Impedito Decano, dus vicem supplet Auditor antiquior qui non sit impeditus. Art. 21.—Rota indicat per tumos trium Auditorum, ex quocumque numero constiterit tribunal quod In praccecedenti instantia indicaverit. Art. 22.—Cum causa aliqua legitime ad Rotam perve­ nit. Decanus tumum statuit, iuxta ordinem temporis quo 159 causae delatae sunt tri/bumdi; itemque Ponentem designat eum qui in tumo primam sedem occupat. Art. 23 In prima Rotali instantia tumi co ordine procedunt, ut primus constet ex Decano et Auditoribus secundo ct tertio, alter cx secundo, tertio et quarto; ter­ tius ex tertio, quarto et quinto; ct Ita deinceps ea lege ut tumus subsequens constituatur ab altero ex Auditoribus praecedentis tumi et duobus subsequentibus Auditoribus, iterum Incluso Decano cum duobus postremis Auditori­ bus, vel cum ultimo ex iisdem Auditoribus et secundo. Art. 24.—SI agatur de appellatione a sententia rotali, tumus ad quem est ille qui constat ex Auditoribus Imme­ diate antecedentibus eos quibus tumus a quo constabat. causa Impediatur quominus partem habeat In tumo, De­ canus Nuntium Apostolicum rogat ut alium Auditorem non Impeditum substituat. Art. 26.—Si Ponens a Decano designatus iustam causam habeat munus declinandi, idem munus a Decano alii ex Auditoribus de tumo committi potest, edito decreto, om­ nibus, quorum interest, notlflcando. Art. 27.—Ad Nuntium Apostolicum spectat decernere an in causis contentiosis, ad bonum publicum tuendum, Promoter lustltiae debeat intervenire, nisi iam interve­ nerit in praecedenti instantia aut eius interventus ex na­ tura rei appareat necessarius, ut in causis impedimenti ad matrimonium contrahendum, separationis inter coniuges, piae fundationis quoad eius exsistentiam, iuris patronatus pro tuenda Ecclesiae libertate, vel ubi agitur de lege proeessuali tutanda. unum vel alterum Auditorem, aut contra Promotorem lustltiae vel vinculi Defensorem, de eadem iudicat ipsa Rota per tumum a Nuntio Apostolico statutum; si contra maiorem Auditorum partem aut integrum Collegium, de exceptione Iudicat Sancta Sedes, Art. 29.—Si unus vel alter Auditor, aut Promoter lust-1 tlae vel vinculi Defensor, ad nonnam can. 1613 M 1-2, abstinere teneantur, vel declarati sint suspecti, Nuntius Apostolicus alios non suspectos substituit. Si vero maior Auditorum pars aut Integrum Collegium teneantur absti­ nere vel suspecta declarata fuerint, causa cognoscenda de­ volvitur ad Sanctam Sedem. Art. 30.—Omnes officiales ct ministri tribunalis debent absentium collegarum partes mutua vice supplere, atque alter alteri adlumcnto esse, prout Decanus aequum indi­ caverit. Art. 31.—Kalendarium iudiciarium, quo indicantur dies 160 et horae / quibus tribunal vacat causis agendis, et Audi­ tores audientiam concedunt, decreto Nuntii Apostolici sta­ tuitur. Art. 32.—Omnes qui tribunal Rotae constituunt clusdemque officiales et ministri certis stipendiis sustentantur et, firmo praescripto art. 2, n munere cessant iuxta nor­ mas lam antea In Hispania legitime probatas; iidem gravi de causa a competenti ecclesiastica auctoritate removeri possunt. Art. 33.—Auditores, Promoter lustltiae, vinculi Defen­ sor eorumnue substituti, necnon omnes ministri tribunalis Rotae, prohibentur munera advocati et procuratoris exer­ cere, sive per se sive per Interpositam personam, apud quodeumque tribunal; Udem que districte vetantur ne quavis ratione se Ingerant In causas ecclesiasticas ad suum munus non pertinentes. 1947 APR 7 Art. 34.—Auditores oui secrctuin violaverint aut dolo vel gravi negligent ia litigantibus detrimentum attulerint, tenentur de damnis et a Nuntio Apostolico puniri possunt vel deferri ad Sedem Apostolicam iudicandi ad normam can. 1625 1-2. Promoter lustltiae, vinculi Defensor eorumque substi­ tuti, necnon omnes ministri tribunalis qui officia sua vio­ laverint, pariter tenentur de damnis et possunt puniri a Rotali Collegio ad normam can. 1625 § 3. Cap. Ill De competentia Art. 35.—Ob primatum Romani Pontificis quilibet fide­ lis in quovis iudicli gradu vel litis stadio potest quamlibet causam ad Sanctam Sedem deferre vel apud eam introdu­ cere; recursus autem Qd Sedem Apostolicam interpositus non suspendit, excepto casu appellationis, iurlsdlcllonem In iudice qui causam iam cognoscere coeperit (can. 1569 H 1-2). Art. 36.—Causae reservatae Romano Pontifici aut tri­ bunalibus Sedis Apostolicae et causae maiores a compe­ tentia Rotae Nuntiaturae Apostolicae excluduntur (can. 1557 H 1-3. 1600). Art. 37.—Contra Ordinariorum decreta non datur ap­ pellatio ad Rotam; sed de recursibus exclusive cognoscunt Sacrae Congregationes (can. 1601). Art. 38.—1.® Rota Nuntiaturae Apostolicae iudicat: a) in secunda instantia causas quae iudicatae fue­ rint in prima instantia a quibusvis Hispaniae tribunalibus mctropolitanis vel immediate Apostolicae Sedi sublectis, sublatis tribunalibus semel pro semper designatis ad reci­ piendas appellationes (can. 1594 § 2); / b) in tertia instantia, quatenus necessaria sit, causas quae a tribunalibus metropolitanis dicionis Hispaniae vel ab ipsa Rota iudicatae fuerint in secunda instantia; c) in ulteriore instantia causas quae iudicatae fue­ rint ab ipsa Rota, quatenus ulterior propositio requiratur. 2. ® Hoc tribunal iudicat etiam in prima instantia causas quas Nuntius Apostolicus, ad petitionem alicuius Episcopi in Hispania competentis, ob graves rationes ei­ dem tribunali commiserit. 3. ® Ob graves pariter et probatas rationes, utraque parte petente et consentiente Métropolite, poterit Nun­ tius Apostolicus, pro suo prudenti arbitrio et conscientia, causas circa matrimonii nullitatem a quibuslibet Hispa­ niae tribunalibus suffraganeis in primo gradu indicatas, Rotae Nuntiaturae Apostolicae in secunda instantia lud i can das mandare. Art. 39.—Semper integrum erit partibus in hoc mutuo convenientibus causas directe ad Sacram Romanam Ro­ tam per legitimam appellationem deferre, quae a quorum­ vis Ordinariorum tribunalibus ln primo gradu diiudicatae fuerint (can. 1599 § 1, 1.®). Art Querela nullitatis proponitur ad normam can. 1893 et 1895; restitutio ln Integrum vero ad normam can. 1906. Art. 41.—Si ob ulteriorem causae propositionem, vel querelam nullitatis, vel restitutionem in integrum, nova instantia requiratur et Rotae Nuntiaturae Apostolicae, quavis ex causa, desint iudlces necessarii ad tumum efformnndum, causa devolvitur ad Sanctam Sedem. Cap. IV De Procuratoribus et Advocatis Art. 42.—Munera procuratoris et advocati apud Rotam Nuntiaturae Apostolicae exercere possunt: 1. ® Advocati consistoriales, Procuratores SS. PP. AA., Advocati S. Romanae Rotae, si sint hispani; 2. ® 11 omnes qui a Nuntio Apostolico ad elusmodi munera gerenda admissi sunt. Art. 43.—1.® Advocati et procuratores Rotae oportet sint catholici atque honestate et religionis fama praestan­ tes. Acatholici non admittuntur nisi per exceptionem ct ex necessitate, ad nonnam can. 1657 § 1. 2. ® Ut quis habituali advocati vel procuratoris munere fungi ac ln proprium eorum album referri possit, hlspanlca civitate poliere debet. Exceptiones huic normae ab Apostolico Nuntio, pro suo prudenti arbitrio et conscien­ tia, admitti poterunt in aliqua tantum pecullAri causa. / 3. ® Omnes advocati et procuratores lauream doctora- 2416 IM7 APR 10-25 SC DE PROPAGANDA FIDE - S. OFFICII - RITUUM Udem praeterea obligatione tenentur iusiurandum prae­ standi de munere rite et fideliter implendo. Art. 44.—Album procuratorum et advocatorum Rotae a Nuntio Apostolico evulgatur. Art. 45.—Procurator, nisi ob peculiaria rerum adiuncta Nuntius Apostolicus aliter indulgeat, MatrlLl residere debet. Art. 46.—Procuratores ct advocati Rotae Nuntiaturae Apostolicae tenentur praestare pauperibus gratuitum pa­ trocinium et observare leges canonicas tum communes tum proprias eiusdem sacri tribunalis. Art. 47.—Procuratores ct advocati qui officio suo de­ fuerint, possunt a Rotali Collegio reprehensionis nota inuri, poena pecuniaria mulctarl vel etiam, cum adprobationc Nuntii Apostolici, suspendi ab officio ct ab Albo expungi. Art. 48.—Procuratorum ct advocatorum emolumenta non alia admittuntur quam quae fuerint n Nuntio Aposto­ lico probata. Cap. V—Dc ordine iudiciario Art. 49.—Apud Rotam Nuntiaturae Apostolicae nullus alius ordo ludiciarius admittitur quam qui iure canonico statuitur, sive in Codice sive in aliis normis ecclesiasticis editis vel edendis, praesertim vero, quod attinet causas matrimoniales, in Instructione Sacrae Congregationis dc disciplina Sacramentorum dici 15 augusti 1936 [LE 13461, confirmata Pii Pp. XI m, pr. Qua cura, diei 8 decembris 1938 [LE 1457J. Art. 50.—Cum causa apud Rotam proponitur, petitio vel appellatio dirigitur ad Nuntium Apostolicum, qui Rotae causam committit. Art. 51.—Cum locus est citationi per edictum, Nuntius Apostolicus decernit per quae diaria vel periodica, praeter afflxionem ad fores Curiae, decretum citationis eden­ dum siL Art 52.—Si causa ad Rotam delata instructione indi­ geat, Ponens instructionem peragit, sed potest etiam alii Auditori de turno committere, nisi agatur de causa cri­ minali, quo in casu officium instructoris a Decano alii Auditori tumo extraneo demandatur. Art. 53.—Contra decreta Ponentis vel iudicis instruc163 toris datur recursus ad tumum a quo causa iudicanda est. / Art 54.—Ad Episcopum domicilii coniugum spectat indicium ferre de exsistentia condicionum de quibus in art. 38 H 2 et 39 b) Instructionis Sacrae Congregationis de disciplina Sacramentorum dici 15 augusti 1936. Art. 55.—Ad Ordinarium coniugis pertinet tutorem vel curatorem admittere vel designare ad normam art. 78 Instructionis Sacrae Congregationis de disciplina Sacra­ mentorum diei 15 augusti 1936. ArL 56.—Scriptae iudicuin conclusiones, de quibus in can. 1871 § 2, et sententiae redigendae sunt lingua latina, nisi iusta causa aliud suadeat. Art. 57.—Res iudicata efficitur ad normam can. 1902, 1Λ3.·; et pro causis quae non transeunt in rem iudicatam ulterior causae propositio non admittitur nisi ad normam can. 1903, 1987 et 1989. Art. 58.—Index taxarum et expensarum iudicialium, nec non emolumentorum pro advocatis et procuratoribus, a Nuntio Apostolico decreto sancitur. Art. 59.-Rota Nuntiaturae Apostolicae quotannis te­ netur referre de sua activitate Sacrae Congregationi de disciplina Sacramentorum iuxta litteras eiusdem Sacrae Congregationis diei 1 iulii 1932 [LE 1105).et m. pr. Qua cura Pii Pp. XI diei 8 decembris 1938, η. V [LE 1457). Quae omnia motu proprio, certa scientia ac matura de­ liberatione Nostris, praesentium Litterarum Apostolicarum tenore plenissime adprobamus, eisdemejue supremum Apostolicae Nostrae auctoritatis robur adiicimus. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere suosque ple­ nos atoue integros effectus sortiri et obtinere, eldemque tribunali Rotae Nuntiaturae Apostolicae plenissime suf­ fragari; sicque rite Judicandum esse ac definiendum, irri­ tumque ex nunc atque inane fieri si quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, dic vu mensis Aprilis anno mcmxxxxvti, Pontificatus Nostri nono.— Pius Pp. Xn. Âda. C. BERNARDINI in Apoll. 22 (1949) 22-30; M. BONET in RS3C 2 (1947) 496-563; M. CABRE ROS in REDC 2 (1947) 863-395; L C. in NrT 79 (1947) 563. 2417 η. I924-192ft 192-4 1947 APR 10.-SC PROP. FIDE, INDULTUM. PART.· Facultas datur AD UNAM sumendi simplicem aquam usque HORAM ANTE SACRAM COMMUNIONEM Preces—Beatissime Pater, Ordinarius Dioecesis Mul- tanensis In India, ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus, humiliter petit facultatem concedendi fidelibus, qui ob nimios regionis calores non raro nocturnis horis exte­ nuanti siti cruciantur et magno tantum incommodo expectare possunt tempus Missae matutinae, ante S. Com­ munionem, proxima tamen hora ante ipsam Communionem excepta, simplicem aquam bibere possint. Et Deus... Rescr.—Ex Audientia Sanctissimi die 10 mensis Apri­ lis vertentis anni 1947. Ssmus D. N. D. Pius Prov. div. Papa XII, referente infrascripto S. Congregationis de Pro­ paganda Fide Secretario, benigne annuere dignatus est pro gratia iuxta preces. Praesentibus valituris ad quin­ quennium. Datum Romae ex Aedibus S. Congregationis de Pro­ paganda Fide, die ct anno praedictis.—Celsus Costantinj, a Secretis. * Ordinario Multanensi in India. Prol. N. 1C6S: The Clergy Month­ ly 11 (1947) 32. 1925 1947 APR 17.-SC S. OFFICII, INDULTUM. PART.· Facultas datur celebrandi missam et s. communio­ nem recipiendi horis vespertinis, servato ieiunio eucharistico per quatuor horas quoad cibum solidum et per unam horam quoad potum Preces—Beatissime Pater, Franciscus Benedictus Cia- leo, Episcopus Multanensis, ad solium Sanctitatis Vestrae provolutus, humiliter petit facultatem permittendi sacer­ dotibus sibi subditis ut S. Missam celebrent et S. Com­ munionem distribuant, quoties rerum adiuncta id expostu­ lent, etiam vespertinis horis, cum aliqua mitigatione legis servandi ieiunium eucharisticum. Rescr.—Ex Audientia Ssmi feria V die 17 Aprilis 1947. Ssmus D. N. D. Pius div. Prov. Papa XII, praehabito voto Emorum Patrum S. Officii et audito Card. Praefecto S. Congregationis de Propaganda fide atque attentis extraordinariis huius temporis circumstantiis, benigne adnuere dignatus est pro gratia, qua Excmus Dominus Episcopus Multanensis permittere valeat sacerdotibus sibi subditis, qui curam spiritualem habent fidelium, ut Mis­ sam vespertinis horis celebrent, servato ieiunio ante Mis­ sae celebrationem per quatuor horas quoad cibum solidum et per unam horam quoad potum, quoties ob nimium sacri ministerii laborem vel locorum distantiam impossibile erit absque gravi incommodo. Sacrum ante horam tertiam decimam facere. Item indulget Summus Pontifex ut Excmus Dnus Episcopus Multanensis, permittere valeat Missae celebra­ tionem, cui notabilis pars operariorum qui mane laborarc coguntur adstet, horis vespertinis, pariter servato ieiunio ante Missae celebrationem per quatuor horas quoad cibum solidum et per unam horam quoad potum. Tandem indulget Summus Pontifex ut fideles qui prae­ dictis Missis adstent, possint Sacram Communionem reci­ pere, pariter servato ieiunio quoad cibum solidum per quatuor horas et quoad potum per unam horam. Idque ad biennium si tamdlu expositae extraordinariae circumstantiae perduraverint; quo exeunto Excmus Do­ minus Episcopus Multanensis de concessis dispensationi­ bus accuratam relationem ad S. Officium mittet.—A. Ortaviani, Adsessor. • Ordinario Multanenxi in India. Prot N. 278/47: Th© Clergy Monthly 11 (1947) 31-32. 1926 1947 APR 25. SC RIT., DECR. AAS 39 (1947) 240 241 L U C I O N E N. Decretum de fundatore determinando fratrum INSTRUCTIONIS CHRISTIANAE A 5. OADRIKLK Fratres Instructionis Christianae a Sancto Gabriele, persuasum habentes Beatum I.udovlcum Grignton dc 2118 SC RELIGIOSORUM - SACRA ROMANA ROTA 1927-1929 Montfort eorum fuisse fundatorem, enixe postularunt, ut et ipsi una cum Patribus Missionariis Societatis Mariae ct Filiabus a Sapientia, sc pari iure, ad sollemnem eius­ dem Bead Canonizolionem admitterentur. Consilio autem 241 inito cum Εώο / Cardinali La Puma, tunc S. Congregationis Religiosorum Praefecto, reaue ad Sancdsslmum Dominum nostrum Pium Papam XII per infrascriptum S. Rituum Congregationis Cardinalem Praefectum relata, in audientia diei 18 Mali 1941, SancUtas Sua mandavit ut negotium de fundatore eorundem Fratrum Instructionis Christia­ nae a S. Gabriele a S. Rituum Congregatione pertractare­ tur. Mandavit insuper ut Secdo historica eiusdem S. Con­ gregationis rem prius accurate cognosceret, ab Erfiis Cardinalibus postea dc more discutiendam. Ita facium est ut Sectio historica, ea qua pollet auctoritate ac stiaquaestionem de fundatione Fratrum Instructionis < riae a S. Gabriele, olirn a Spiritu Sancto nuncupatorum, funditus investigaret, fontibus ad rem undequaque col­ lectis, cribratis atque editis; quibus innixi, historici Con­ sultores, in plenario coetu adunati, propriam unusquisque edidit sententiam. Porro die 15 Aprilis vertentis anni, in Congregatione Ordinaria ad Vaticanas Aedes habita, se?ucns dubium ab Efto Cardinali Friderico Tedcschini, onenle seu Relatore, propositum fuit, nempe: .An Beatus Ludooicus Maria Grignlon de Montfort haberi possit uti fundator, non solum Presbyterorum Societatis Mariae et Filiarum a Sapientia, sed etiam Fratrum Instructionis Christianae a Sancto Gabriele. Emi vero Patres sacris tuendis ritibus praepositi, re mature perpensa ac unanimi sententia Consultorum Sectionis historicae prae oculis habita, responderunt: Negative. Constare immo fundatorem Fratrum Instructionis Christianae a Sancto Gabriele fuisse P. Gabrletem Deshayes. Facta postmodum eidem Sanctissimo Domino nostro Pio Papac XII per infrascriptum S. Rituum Congregatio­ nis Cardinalem Praefectum relatione, Sanctitas Sua Pur­ puratorum Patrum responsum confirmare benigne di­ gnata est. Die 25 Aprilis 1947.—C. Card. Salotti, Ep. Praen., Prae/. A. Carinci, Archiep. Seleuc., Secr. Ada. O. OESTERLE in CpR Z7 (1343) 75-89. Tribunale della Sacra Romnnu Rota, fissati II 26 mnggio 1939 (LE 1478] da un minimo dl L. 1.000 ad un mnssimo di L. 7.000, siano elevaU da un minimo di L. 10.000 ad un nuissimo di L. 30.000. Dalla Cancelleria, 10 maggio 1917.—A. Jullirn. Decano. J. M. Pinna. Vot Tari/fa dei proventi dei Procuratori e degli Auooeail per le cause Imitate danant I al Tribunale delta S. R. Rota 1 1) Per lo studio prclimlnare della causa c Pesa me dcgll ntti . . . 2) Per I’lntroduzione dclla iatanza. 3) Per I’lstruttoria............................ 4) Per le questioni incidental! complessivnmente................................. 5) Per la difoa (compresa la com· posizione del Sommario) 1c risposte e la discussione ornle. . Totale .Μ (n Into Massimo 2.000 1.000 1.000 4.000 1.500 6.000 1.000 3.500 5.000 15.000 10.000 30.000 C. Osservazioni.—I. Le consultazionl, gli accès! al tribunals c le lettere sl riferiscano al capo nl quule appartengono. II. Per 1'accesso dei Procuratore o dell· Awocato ad un luogo fuori dl Roma, purehè richlesto o apnrovalo dal cliente, e eon II previo consenso di Mons. Ponente: Lit. 1.000 al giorno, a titolo d'indennità. oltre le spese de concordnrsi tra il cliente e Π Procuratore ο ΓAwocato, con Papprovazionc di Modi. Ponente. III. Mons. Ponente, per gravi motivi, ha la facoltà di ridurre il minimo o numen tare il masslmo delle somme sopra indicate. Nessun aumento è nmmesso per la somma che U Procuratore ο ΓAwocato è tenuto a versare alia Cassa-sovvenxione per il patrocinio gratuito. È victato ai Procuratori e Awocati di esigere tale somma dai loro clienti. 1 Prrle cause tratUte dai medesimi davanti agli altri tribunali si seguooo le tariffe dei tribunali stessi, determinate a nonna del can. 1909 ! x. • ME 59 (1947) 117-11Θ. 1929 1947 MAI 12.-R0MANA ROTA, NORMAE. PART Regulae 1927 1947 MAI 2.-SC RELIGIOSORUM, INDULT. PART Facultas CISCI datur sodalibus tertii ordinis s. fran FERENDI SCAPULARE QUACUMQUE MATERIA El COLORE confectum Preces—Beatissime Pater, Procurator Generalis Ordi­ nis Fratrum Minorum, ad Pedes Sanctitatis Vestrae pro­ volutus, humiliter facultatem expostulat, qua Superiores, Visitatores et Directores Tertii Ordinis Franciscans saecu­ laris In singulis casibus, iusta accedente causa, sodalibus eiusdem Tertii Ordinis permittere possint ferre scapulare quacumque materia ct colore confectum, cura omnibus iuribus, indulgentiis et privilegiis Tertio Ordini adnexis. Et Deus, etc. Rescr.—Vigore facultatum a Ssmo Domino Nostro concessarum. Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, attentis expositis, Revmo P. Mi­ nistro Generali benigne commisit ut gratiam luxta preces pro suo arbitrio ct conscientia concedat ad quinquen­ nium, servatis ceteris servandis. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, die 2 mail 1947.—F. L. H. Pasetto, Secr. H. Agostini, Ad. a Stud. • Procuratori Generali O. F. M.. Prot. N. 881/47: AOFM 66 (1647) 154. Rescriptsa saepe deinde renovatum est v. qr. die 3 Mail 1952 (AOFM 71 (1952) 184). 1928 1947 MAI 10.-ROM. ROTA, NOTIFICATIO. PART Augentur iterum procuratorum et advocatorum PROVENTUS PRO CAUSIS CORAM 8. ROMANA ROTA ACTIS A. DalTUdlenza di Sua Sanlltd del 9 maggio 1947 Sun Santltà, audita In relnzione del sottoseritto, si é deinta approver* e confermnre che 11 totale dcgli onorari dei rocuratorl e drgli Awocati per le cause trattnte davanti al 2419 servandae in liquandis procuratorum et ADVOCATORUM PROVENTIBUS PRO CAUSIS CORAM S. ROMANA ROTA ACTIS Art. I—1. Il Procuratore ο 1'Awocato nel presentare nl Tribunal© il mandato o la commissione, oppure II cliente stesso, farà presso la Cassa dei Tribunale medesimo un deposito di L. 2-000, 11 quale dovrà essere aumentato per ordine di Mons. Ponente, se prima della contestazione della controversia principale debbano essere risolte questioni pregiudlziali. 2. La somma, che col decreto di concordanza del dubbio, si ordina di depositore nella cassa dei Tribunale, normolmente non sia Inferiore alie 8.000 Ure Italiano. La metà di dette somma dovrà essere versata subito o dlrcttamente dal cliente n per il tramite del suo Procuratore o Awocato, il quale la preleverà dal deposito che il cliente ha fatto presso di lui. La seconda metà dovrà essere versata prima che Mons. Ponente concéda la licenza dl stnmpare il Restrictus iuris et factl. 3. Se nel corso del processo la somma deposltata nella cassa del Tribunale sembrerà insufficient©. Mons. Ponente ordincrù che venga fatto dal cliente, o dal suo Procuratore 0 Awocato, un deposito supplemental. 4. Sc la somma da depositors! nella cassa del Tribunale non sia stata versata entro I termini stabiliti, ipso facto il processo resterù sospeso; e di ciô sarà dato awiso al cliente dalla Cancelleria del Tribunale: la quale non potrà più ricevere istanze e documenti per la proseeuzione della causa. Art. II—Se II cliente darii commissioni distinte a due 0 più Awocati, gli emolumenti loro dovutl non potranno essere aumentati oltrc la metà per due Awocati, oltre il dopplo per più AwocatL Art. III—1. Entro 10 giomi dalla definizione della causa, il Procuratore ο l’Awocato dovrà presentarc a Mons. Ponente in nota delle sue spese e dei suoi proventi con le relative pezze giustiflcativc. Trascorso inulilmente questo termine, il Pro­ curatore ο ΓAwocato sarà passibile dl multa. 2. Mons. Ponente, assunte le necessarie informazioni, emetterà un decreto col quale approverà le spese, e conterrù gli emolumenti nel limiti stabiliti dalle tari ife. Se crederà di dover ridurre il minimo o aumentnrc il masslmo (Issato nelle tariffe medesime, ne Indichcrà I motivi. 3. 11 Cancclliere notifîcherà al Procuratore o ail*Awocato il decreto del Ponente insiemc con la sentenza definitiva. 4. Contre il decreto di Mons. Ponente è ammesso il rlcorso ni Turno che ha pronunzlato la sentenza. Contro il decreto del Turno non si dà appello. 5. Il Procuratore o j'Awocato dovrà saldare le tnsse del Tribunale e le spese della Cancelleria prima che sia notlficata lu sentenza definitiva, anche se Intenda appellare dalla me- 2420 1947 MAI 20-11 N II SC CAEREMON1AL1S - S. OFFICII - COM. INTERPRES desima, tal va In facoltù dl chlcdernc il rimborso ncll’ultcrlore istanza. 6. Se sorg» qualche questione Incldcntalc circa la condanna del vlnto aile spese o circa lu compcnsazlone dcllo spese tnedesinie, sl osservino gli artlcoll 104 sqq. delle Norme clella S. R. Rota. 7. 11 Procuratore ο ΓAwocato. nel render conto al suo cliente del denaro ricevuto in deposito, è tenuto a man dur gli un esemplare uutentlco del decreto dl Mons. Ponente, o del Turno, affinchè il cliente conosca che cosa debba ancora pagure o dl qualc somma debbu essere rimborsato. N. B.— Il grntulto patrocinio o la riduzlonc delle spese giudizlali presso il Tribunale della S. 11. Rota vengono concessi a chl non nossa pu gare In tutto o in parte le spese medesime e dlmost ri che la sua causa non è futile o temeraria (can. 19141916; art. 17 s$. delle Nonne della S. R. Rota). Ottcnuta la concessione del patrocinio grntulto. o la riduzlone delle spese, la parte non puô nominare il suo Awocato; nia questo vienc designato dalFEccilio Dccano dclla S. R. Rota. AITAwocato cosl designato la parte non è tenuta a versare aleuna somma; nè l’Awocato puô csigcrla. Secondo l’uso vigente presso la S. R. Rota, l’Ecciho Dccano concede una certa somma per clascuna causa agit Awocati che prestano 11 gratuito patrimonio. Dalla Cancelleria. 12 maggio 1047.—Andbea Jullien, Dtcano. Giovanni M. Pinna, Sotoro. Titius, having been converted to the Faith and bapti­ zed, desires to enter a new marriage with a Catholic woman. And now *, since he has been received Into the Catholic Church by baptism and desires to use the Pauline Privi­ lege, he asks a dispensation from the interpellations to be made of the woman, in as much as they are useless. Rescr.—22 Ala//, 1947. His Holiness, by Divine Pro­ vidence Pope Pius XII, in the audience granted to His Excellency the Most Reverend Assessor of the Holy Offi­ ce, graciously granted the favor of a dispensation from the interpellations to be made of the woman (provided it is morally certain, at least from a summary and extrajudicial process, that they would be useless). Accordingly, after due preparation and the removal of any scandal by opportune measures, the petitioner Ti­ tius, without any interpellations, can validly and licitly contract marriage before the Church with a Catholic woman. Servatis de iure servandis; contrariis quibuscumque non obstantibus. ♦ Ordinario Detroit en«L Prot. N. 1028/47: BCUSCAREN ΠΙ 475-476 • ME S3 (1947) 118-119. 1932 1947 MAI 29.-COM. INTP., RESP. AAS 39 (1947) 373 1930 1947 MAI 20.-SC CAEREMONIALIS, RESPONSUM. PART.· 1—De PRAESENTE ET ABSENTE METROPOLITA LOCI circa ORDINARIO AUT Del Vaticano, a 20 moyo de 1947 Reverendo Padre: Con rclaciôn a su carta del 16 de marzo prôximo pasado, en la cual, por cncargo del Excmo. SeDor Arzobispo de Guadalajara, propone algunas preguntas que sc refieren a los privilégies de los Delegados Apostôlicos, esta Sagrada Congregaciôn tiene el honor de dar al res­ pecto las siguientes respuestas: 1) El trono a que tiene derecho el Delegado Apostôlico, estando presente el Obispo, debe erigirse del lado dc la Epistola. En ausencia del Obispo, el Delegado Apostolico puede usar el trono episcopal. 2) El Delegado Apostôlico, que tiene las facultadcs de Legado a latere, aun cuando en realidad no lo sea, puede usar el trono erigido en cl lado de la Epistola cuando pontifica el Obispo. 3) Estando présente cl Delegado Apostôlico, cl Obispo pontifica en cl faldistorio, dejando libre su trono del lado del Evangelio. En este caso, cl Delegado Apostôlico asistc sôlo paslvamente en su trono al lado dc la Epistola, esto es, déjà todos los honores al celebrante. En cl caso de que el Obispo no pontifique, ni él ni cl Delegado asisten activamentc, sino que ambos, en sus rcspcctivos tronos, tienen sôlo asistencla pasiva. 4)El Metropolitano, estando présente el Delegado Apostôlico, conserva su derecho al trono, y ambos, cuando estâ presente el Obispo, ocupan un solo trono con dos askntos en cl lado de la Epistola. Estando ausente cl Obispo, el Delegado Apostôlico ocupa cl trono episcopal y el Metropolitano el del lado dc la Epistola. Aprovecho esta oportunidad para ofreccrlc cl testimo­ nio de mi distinguida consideration y repetirme de V. S· Revma. Devmo.—G. Card. Granito di Belmonte,Prae/. RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA temporis supputatione. 2—De appellatione defensoris vinculi matrimonialis De privilegiis legatorum romani pontificis USUM THRONI, n. 1930-1933 Emi Patres Pontificiae Commissionis ad Codicis canones authentice interoretandos, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, responderi mandarunt ut infra ad sin­ gula: I—De temporis supputatione D. I. An, electo uno temporis supputandi modo, hic, vi can. 33 § 1, in actionibus formaliter diversis, mutari possit. D. II. An 1res Missae celebratae nocte Nativitatis Do­ mini sint actiones formaliter diversae. R.—Ad I. Affirmative. Ad II. Negative. II—De appellatione Defensoris vinculi matrimonialis Defensore vinculi, vi can. 1987, contra secundam sententiam, quae matrimonii nullitatem confirmaverit, ad tertiam instantiam, Defensor vinculi ulterioris istius instantiae, etsi agatur de tribunali apostolico, interpositam appellationem, pro sua conscientia, deserere possit, ita ut tribunal, in casu, nequeat Defen­ sori vinculi appellationem deserenti eiusdem prosecutio­ nem imponere. 7?.—Affirmative. Datum Romae, c Civitate Vaticana, die 29 Mali an­ no 1947.—M. Card. Massimi, Praeses. A. Coussa, Ordinis Basiliarum Aleppen., a Secretis. D.—An, provocante Adn. Ph. AGUIRRE in PrM 36 109-110; M. CABRE ROS in REDC NrT 80 (1948) 87-89; A. GARCtA TTERREZ in CpR 27 (1948) 25-32; (1947) 334-343; C. B. in EL 8? (194S) 3 (1948) 139-145; A. DELCHARD in in REDC 4 Q949) 553-563; A GU­ REGATILLO u. 20. 841. 1933 • Chrijtuj 12 (1947) 643. 1947 IUN 8.-SC PROP. FIDE, DECR. AAS 39 (1947) 501 1931 1947 MAI 22. SC S. OFFICII, INDULTUM. PART.· Conceditur, nonnullis sud conditionibus , dispen­ satio AB INTERPELLATIONIBUS FACIENDIS IN USU PRIVILEGII PAULINI Preces—The Ordinary of Detroit, humbly prostrate at the feet of Your Holiness, represents the following: Titius, unbaptized, contracted marriage with an un­ baptized woman, Bertha, who became insane. 2421 Delegatio ceps apostolica hucusque avstralasiae, dein­ «AUSTRALIAE, NOVAK ZEALAND1AE ET OCEANIAE» APPELLABITUR Cum per decretum, hoc kiso die datum, haec Sacra Congregatio de Propaganda Fide erexerit peculiarem De­ legationem Apostolicam, ab Archipelago Indoneslano nun­ cupandam, pro territoriis Insularum Malorum et Minorum Sundae et illarum quas Moluccas vocant necnon Insulae Novae Guineae partis occidentalis usaue ad centesimam quadragesimam primam lineam meridianam longitudinis orientalis una cum minoribus adnexis insulis, hucusque sub ditione Delegationis Apostolicae Australaslae, eadem 2422 η. 1934-193 SC COXSISTORIALIS - COMM1SS1O INTERPRES - SC RITUUM S. Congregatio de Propaganda Fide statuit ut deinceps ctor Delegatio Delegatio Apostolica Australasiae a Apostolica Australian, Novae Zealana Oceanian. Quam Sacrae Congregationis de Propaganda Fide sen­ tentiam Ssmus D. N. Pius div. Prov. Papa XII in audien­ tia diei 8 mensis lunii vertentis anni ratam confirmatamque habuit atque praesens In re Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis dc Propaganda Fide, die 8 mensis lunii anno Domini 1947.— P. Card. Fuxasoni Biondi, Prae/. Celsus Costantini, Archiep. lit. Theodos., a Secretis. 1647 Π X 2(Mt { De duello D.—An, in iis locis in quibus sententia de duello ha­ bendo reservatur tribunali quod dicitur «honoris», provo­ cantes et acceptantes incurrant in poenas de quibus in can. 2351 ipsa provocatione vel acceptatione. P.—Affirmative, nisi certo constiterit provocantes ct acceptantes non habuisse intentionem duellandi. III—De favore iuris quo gaudet matrimonium D.—An stante positivo ct insolubili dubio dc validitate 1934 1947 IUN 26.SC CONS ISTO RIA LIS, LIT. CIRC. PART De spiiutuali cura emigrantibus italis praestanda Roma. 26 giugno 1947 Eccellenza Reverendissima, La vigile cura con cul questa S. C. ha sempre seguito gli emigranti e si è interessata dclla loro assistenza religiosa, è certamente nota a V. E. Rcvma. Quanti lasctarono la loro patria, per cercare al trove pane c lavoro, sono sempre stati accompagnati da Sacerdoti ronnazlonali, 1 quali, fattisl anch’essi emigrati, 11 seguirono all’cstero, dedicando la propria attività sacerdotale al loro bene spirituale e morale. II numero di questi Sacerdoti italianl, sia dei clero diocesano sia, in particolare, della Pia Socielà dei Missionari dl S. Carlo (Scalabriniani), è cons id ere vol men te aumentato; ogni anno dai florenti collegi dl detti Missionari escono numerosi Sacerdoti, che si dedicano a prov­ vldenzlale aposlolato. Ma 11 loro numero non ente, ora articolarmenlc mentre femigrazione italiana sta prendendo sempre più vaste proporzioni. Sono quindi necessarl nuovi opérai apostollci, i quali seguano nelle diverse nazloni d'Europa c d’America gli emigranti Ita­ lian! e ivi, in collaborazlone con U clero locale, alie dlpen. denze degli Ordinari dei luogo, li assistano assiduamente. Pertanto questa S. C. si rlvolge agli Ordinari d’Italia, partlcoiannente a quelli dalle cui dloccsi più numerosi nartono gli emigranti, afflnchè vogllano presentarc per 1‘asslstcnza a detti emigrati ed emigranti alcunl Sacerdoti di vita intemerata, capaci, animati da vero zelo c pronti al sacrificio. I medeslmi potranno essere destinati nei luoghl ove maggiorc sarà il bisogno e ivi svolgervl 11 loro mlnistero sacerdotale, secondo le direttive che verranno date da questo S. DIcastero, caso per caso. Ma se è indispensable 1’opera dl tali missionari per l’assistenza In forma stabile agli emigrati e agli emigranti, sono invccc da iconsigliarsi, per i gravi e numerosi incon­ venienti che causano, le brevi visite, che sacerdoti delle singole diocesi fanno agli emigrati diocesan!, particolarmente nolle vicine nazloni di Europa. Voglia pertanto V. E. Rcviha, prima dl autorizzare tali viaggi all’estero motivai! dolio scopo di far visita agli emigrati, darne notlzia a questa S. C., la quale sl riserva di dare, nei singoli casi, il suo beneplacito. Mentre resto in attesa di conoscere da ciascun Ordinario di quali Sacerdoti potrà disporre per 1’assistcnza agli emi­ grati, con sensi di profonde osscaulo ml professo dell’E. V. Rcviha come fratello.—Fr. R. u. Card. Rossi, Segr. • Ordiwdi locorum Iulii». Prot. N. 581/47: ME 59 (1947) 163-169 1935 1947 IUN 26.COM. 1NTP., RESP. AAS 39 (1947) 374 RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA 1—De recursu ad sanctam sedem per leoatum romani pontificis. 2—De duello. 3—De favore iuris quo GAUDET MATRIMONIUM I D* recursu ad Sanctam Sedem per Legatum Romani Pontificis D.—An dnusula can. 81 «nisi difficilis sit recursus ad Sanctam Sedem» obtineat quoties Ordinarii facile recur­ rere possunt ad Legatum Romani Pontificis in regione, qui cum eadem Sancta Sede communicat. /L—Negative. Eriml matrimonii, invalidum, vi can. 1014, declarari deeat secundum matrimonium. R.—Affirmative, dummodo causa definiatur ad ordi­ narium tramitem iuris. Datum Romae, e Civitate Vaticana, die 26 lunii an­ no 1947.—M. Card. Massimt, Praeses. N. Coussa, Ordinis Basilianorum Alcppen., a Secretis. Adn. F. NL CAPPELLO in PrM 38 (1947) 343-351; A. DELCHARD n NxT 80 (1948) 83-92; A. GARCtA in REDC 3 (1948) 727-707; A GUTORE2 in CpR 27 (1948) 32-47; E. J. M. in CR 29 (1948) 62-63; N. JURANY in REDC 3 Q&43) 699-725; A. JULLIEN in ApoU. 24 (1951) 301-303; REGATILLO n. 23. 487. 877. 1936 1947 IUL 1. SC RITUUM, RESPONSUM. PART Circa purificationem caucis et ablutiones IN MISSA DINATIONIS Dubium—Hodiernus Archicpiscopus Tridentinus Ssmo D. N. Pio Papae XII humillime exposuit: Iuxta Instruc­ tionem 11 Martii 1858 circa binationem Missarum, prouti exstat in Appendice Ritualis Romani, habetur quod Sa­ cerdos binans in diversis ecclesiis debet Calicem purificare, sumendo guttas Pretiosissimi Sanguinis post secundum Evangelium, aquam infundendo et postea in sacrarium proiciendam. Nunc oritur quaestio circa ritum servandum a sacerdote binante In eadem ecclesia et proprie circa ver­ ba Instructionis: «Quin Calicem purificet». Circa quam rem Archlepiscopus Orator ab eodem Sanctissimo D. N. hu­ millime petiit utrum verba: «quin Calicem purificet» si­ gnificent guttas Pretiosissimi Sanguinis non sumendas esse, neque aquam infundendam, vel guttas sumendas esse quin aqua infundatur et Calix abstergatur. Resp.—Et S. R. C., audito quoque Commissionis Spe­ cialis suifragio, omnibus mature perpensis, proposito dubio respondendum censuit: Servari possi praxim de qua in petitione: id est, sacer­ dos, in casu, non oportet ut sorbeat Sanguinis guttas in Calice exstantes, quamvis hoc facere possit. Atque ita rescripsit atque declaravit. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 1 iulii 1947.—A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secr. Henricus Dante, Subst. * Ordinario Tridentir.o: ME 59 (1947) 221-222. Adn. L B. in EL 62 (1348) 233-234. 1937 1947 IUL 4. SC RITUUM. RESPONSUM. PART pRF.CES MENSE OCTOBRIS RECITANDAE DICI DEBENT ETIAM DIE PRIMA ET SECUNDA MENSIS NOVEMBRIS Dubium—Episconu* Ultrniecten. S. Rituum Congregationi pro debita explicatione sequens proposuit dubium: Utrum preces mense octobris in ecclesiis recitandae sint singulis tantum diebus praedicti mensis, an etiam die prima ct secunda Immediate subsequentibus mensis novembris? Resp.—Et S. Rituum Congregatio, audito quoque com­ missionis specialis suffragio, proposito dubio, omnibus mature perpensis, respondendum censuit: Negative ad I partem, atlirmatlce ad II partem. Atque ita rescripsit atque declaravit, contrariis non obstantibus quibuscumque. Dic 4 Julii 1947 A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secr. • Ordinario Ultraiectensi. Prot. N. U. 8/47: EL 68 (19541 3T> Adn iim7 ill PIUS XI1 - SC CONS1STOR1ALIS - RELIGIOSORUM 7-9 1938 1947 1UL 7.-PIUS XII, LIT. AP. AAS 39 (1947) 618 619 Delegatio apostolica in archipelago indonesiano ERIGITUR PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. —Dc animarum salute perquam solliciti, mentem animumque Nostrum pater­ num quoquoversus vertentes, Nos etiam In longinquis diversisque regionibus fidei propagationi fidellumque spiri­ tuali bono valde consulimus ac prospicimus, et quidquid opportunum Nobis videtur ad auspicatam messem In arvo Domini ab Evangel i i praeconibus serendam condendamque sedulo exsequimur. Quapropter, cum persuasum sit Nobis in Archipelagl Indonesian! insulis, hucusque sub dicione Apostollcae Delegationis Australasiae, propriam Delegationem Apostolicam necessitatibus Christi militum illic fervide pro fide certantium, fidellumque bono satius provisuram esse, audito Dilecto Filio Nostro Petro San­ ctae Romanae Ecclesiae Presbytero Cardinali Fumasonl Biondi, Sacrae dc Propaganda Fide Congregationis Prae­ fecto, eiusdem Congregationis sententiam ratam firmamque habentes, hisce litteris Apostolicis atque Nostra auc­ toritate Apostolicam Delegationem in Archipelago Indo619 nesiano erigimus atque erectam declaramus,/ciusque curis committere decernimus tum Maiores tum Minores Sundae Insulas, eas insuper quas Moluccas vocant, nec non Insu­ lae Novae Guincac partem occidentalem usque ad cen­ tesimam quadragesimam primam lineam meridianam lon­ gitudinis orientalis una cum minoribus adnexis insulis intra eosdem limites. Supra recensitae Delegationi Apostolicae omnia et singula deferimus lura, privilegia atque officia, quae huiusmodi Delegationum iure communi pro­ pria sunt. Haec statuimus, decernentes has Litteras fir­ mas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos et integros effectus sortiri et obtinere; ipsique Delegationi Apostollcae per Nos in Archipelago Indonesiano constitutae nunc ct in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc ct inane fieri si quidquam, secus, su­ per his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive igno­ ranter attentari contigerit. Contrariis quibuslibet nihil obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Pistatoris, dic vn mensis Iulii, anno mcmxxxxv», Pontifi­ catus Nostri nono. De speciali Sanctissimi mandato. Pro Dflo Cardinali a Secretis Status.—Dominicus Spada, a Breoibus Apostolicis. 1939 1947 IUL 7.-SC CONSISTORIALIS, EPISTULA. PART. * Clerici ex italia in s. f. a. s. emigrare cupientes ETIAM PRO TEMPORE INFRA SEX MENSES, INDIGENT ACCEPTATIONE ORDINARII AD QUEM EMIGRANT «... Per togliere i lamentati Inconvenienti il Santo Padre, neirUdlenza concessam! 11 21 giugno u. s. sl è degnato disporre che, derogando alia disposizionc dei Decreto Magni Semper Cap. II, η. 11 [LE 140], l'accettazione deUOrdinarfo ad ouem sla da richiedcrsl per gli Stati Uniti, anche quando gli Oratori domandano di recarvlsl per mono dl sei mesi...—Fr. R. C. Card. Rossi». * Delegato Apostolico in S. F. A. S., Prot. N. 109/32. iuxta textum '.ratftaa a ME 85 (1960) 565 in nota 5. Adn. L FERRETTO in ME 85 (1900) 543-576. 1940 1947 IUL 9.-SC REL., DECR. AAS 40 (1948) 378-381 religionibus, Λ SOCIETATIBUS VITAE COMMUNIS ET AD INSTITUTIS SAE­ CULARIBUS FACIENDA Decretum de quinquennali relatione a Cum, transactis iam vigintl quinque et amplius annis a publicatione Decreti Sancitum est, sub die 8 Martii 1922 quo ordinabatur relatio quinquennalis a Supremis Reli­ gionum Moderatoribus ad Sanctam Sedem mittenda ‘.I.-lr .l;«L 2425 Still, vol XIV, a. 193a, p. :6i (LE 396». n. 1038-1940 (c. 510), experientia clare docuerit quaenam ex ibi prae­ scriptis confirmanda definitive videantur, quaenam illis addenda, quaenam autem demenda aut corrigenda sint, prout n dicto Decreto iam innuebatur, Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita in coetu ple­ nario Eminentissimorum Patrum diei 4 Iuli 1947, quae sequuntur statuenda decrevit: I. Ad nomam Codicis (can. 510) Abbas Primas, Ab­ bas Superior Congregationis monasticae (can. 488, 8), Moderator Supremus cuiusvis Religionis et Societatis vi­ tae communis absque votis publicis (can. 675) pariterque Moderator Supremus Instituti saecularis luris pontificii et Praeses cuiuscumque Foederationis domorum Religionum, Societatum in communi viventium vel Institutorum sae­ cularium, ipslsque deficientibus vel impeditis, eorumdem Vicarii (can. 488, 8.°), quinto quoque anno relationem de statu Religionis, Societatis, Instituti vel Foederationis ad Sanctam Sedem, scilicet ad hanc Sacram Congregationem Negotiis Religiosorum praepositam, mittant, etiamsi an­ nus pro exhibenda relatione assignatus, ex toto vel ex parte, in primum biennium ab inito regimine inciderit. II.Quinquennia sint fixa et omnibus, uti supra (n.1), communia, ipsaque a die prima I anuari i 1923 compu­ tari pergent. III. In relationibus exhibendis ordo, prout sequitur, servetur. ° l. Ex Religionibus, Societatibus vitae communis, Institutis saecularibus ac Foederationibus iuris pontificii virorum relationem mittent: irimo quinquennii anno: Canonici Regulares, Mo, et Ordines militares; secundo anno: Mendicantes ct Clerici ceterique Re­ gulares; tertio anno: Congregationes clericales; quarto anno: Congregationes lalcales; / 379 3ulnto anno: Societates vitae communis, Instituta aria et Foederationes. ° 2. Ex Religionibus, Societatibus vitae communis. Institutis saecularibus et Foederationibus iuris pontificii mulierum, habito respectu ad regionem in qua de Iure domus princeps exstat, relationem mittent: primo quinquennii anno: Superiorissae Religionum ex Italia, Hispania et Lusitania; secundo anno: Superiorissae Religionum ex Gallia, Belgio, Hollandia, Anglia et Hibernia; tertio anno: Superiorissae Religionum ex reliquis Europae regionibus; quarto anno: Superiorissae Religionum ex Americae regionibus; quinto anno: Superiorissae Religionum ex aliis orbis partibus et insuper Superiorissae Societatum vitae com­ munis, Institutorum saecularium et Foederationum totius mundi. IV. Ut Sacra Congregatio necessarias ipsasque certas et authenticas notitias sibi comparare valeat illorum om­ nium Monasteriorum domorumque sui iuris, virorum el mulierum, iuris pontificii quae ad quinquennalem relatio­ nem transmittendam ex can. 510 non obligantur, necnon Congregationum, Societatum vitae communis et Institu­ torum saccularium iuris dioecesani haec observanda sunt; ° l. Superiores maiores Monasteriorum seu domorum sui iuris virorum quae, etsi iuris pontificii, nec ad Congre­ gationem monasticam pertinent nec foederata aliis sint, tempore et ordine supra definitis (n. IU, 1.·), summarium quinquennii relationem ab ipsis et a propriis Consiliariis subscriptam Ordinario loci deferent. Ordinarius autem exemplar relationis a se subsignatum, propriis, si casus ferat, additis animadversionibus, ad Sacram Congrega­ tionem intra annum ipsum quo relatio facta est transmit­ tere sataget. ® 2. Superiorissae maiores Monasteriorum Monialium cum proprio Consilio, Iuxta ordinem supra (η. Ill, 2.·). pro Generalibus Moderatricibus statutum, brevem ac con­ cinnam relationem quinquennii ab omnibus subscriptam Ordinario loci, si Moniales eidem sublectae sint, secus Supe­ riori Regulari mittant. Ordinarius loci vel Praelatus regula­ ris relationis exemplar, a sc subsignatum, propriisque, si res ferat, animadversionibus additis, ad Sacram Congrega­ tionem intra annum ipsum quo relatio exarata fuit dili­ genter transmittendam curabit. ° 3. Moderatores Supremi Congregationum. Societatum vitae communis et Institutorum saecularium luris dioe­ cesani relationem quinquennalem a se et a proprio Con­ silio subsignatam Ordinario loci in quo / Domus princeps 880 invenitur tempore et ordine supra (n. III. L· et *2. ) sta- Î 2426 II. 1941-1M3 SC SACRAMENTORUM - DE PROPAGANDA FIDE - S. OFFICII tutis exhibeant Hanc relationem Ordinarius loci aliarum Domorum Ordinariis communicare non omittat dusque exemplar a se subsignatum ct, proprio aliorumquc Ordi­ nariorum circa Congregationem, Societatem vel Institu­ tum saeculare addito Iudicio, ad hanc Sacram Congrega­ tionem intra ipsum annum transmittat. ® Domus religiosae sui luris et autonomae domusque 4. Societatis sine votis vel Instituti saecularis, quae in Foe­ derationem non coadunantur, sive iuris dioecesani sint sive iuris pontificii, ordine supra (η. III, l.° et 2.rt) defi­ nito, summariam quinquennii relationem deferent Ordi­ nario loci. Ordinarius autem eiusdem relationis exemplar, a se subscriptum ac propriis, si casus ferat, additis ani­ madversionibus ad Sacram Congregationem pariter intra ipsum annum transmittat. V.In exarandis relationibus omnes Religiones, Congre­ gationes monasticae, Societates vitae communis. Instituta saccularia et Foederationes iuris pontificii, etsi exemptio­ ne fruantur, adamusslm elenchum quaestionum, qui a Sacra Congregatione proponetur ac directo eisdem com­ municabitur, sequantur. Monasteria Monialium, Domus autonomae Religionum, Societatum vel Institutorum saecularium iuris pontificii, Congregationes, Societates atque Instituta saccularia iuris dioecesani breviores pro ipsis probandas formulas ad­ hibeant. VI. Responsa propositis quaestionibus danda, onerata pro rei gravitate conscientia, sincera semper sint atque, accuratis praemissis informationibus, pro viribus comple­ ta. Si in tills quae necessaria videntur deficiant vel re­ sponsa incerta vel parum secura appareant, Sacra Congre­ gatio ex officio, prout opportunum iudicaverit, non exclu­ sis, sl opus sit, immediate ab ipsa factis investigationibus, ea complenda curabit. VII.Relatio, antequam a Superiore et a singulis Con­ siliariis seu Assistentibus ex officio subsignetur, praevio maturo, personali ac collectivo examini subiicienda est. In mulieram Religionibus, Societatibus vitae communis. Institutis saccularibus ac Foederationibus iuris pontificii Moderatrix suprema relationem, a se et a suo Consilio subscriptam, Ordinario Joci Domus gcneralitiac transmit­ tat, ut ipse, ad nonnam iuris (can. 510) eidem relationi subscribere valeat; relationem ab Ordinario loci subsigna­ tam Moderatrix generalis ad hanc Sacram Congregationem remittendam tempestive curabit. VIII.Si quis vero ex Superioribus vel Consiliariis, quibus onus incumbit subscribendi relationi, aliquid non 381 parvi momenti eidem obil/ciendum habeat, quod suo voto modificare non potuit, vel aliquid circa ipsam quoquo modo Sacrae Congregationi significandum putaverit, id per privatas litteras praestare poterit et, iuxta casus, ex conscientiae officio ad id tenebitur. Verumtamen memor sit ipse conditionis suae et probe sciat conscientiam suam graviter oneratam iri, si quid a veritate alienum secretis his litteris exponere praesumpserit. IX. Sub cuiusque anni exitu omnes sive iuris dioecesani sive pontificii, tam Religiones, quam Societates vitae communis et Instituta saccularia ac Foederationes pro­ spectus annuos iuxta schemata in formulis a Sacra Congre­ gatione exarandis ac communicandis contenta, praecipuo­ rum quod ad statum personarum, operum aliorumve quae sive Sacrae Congregationis sive Superiorum magis intér­ esse videntur, directo Sacrae Congregationi de Religiosis transmittant. Sanctissimus Dominus Noster Pius Pp. XII, in Audientia habita ab infrascripto Secretario Sacrae Congregationis de Religiosis, die 9 lulli 1947, praesentis Decreti tenorem approbavit et ab omnibus servari et publici iuris fleri mandavit, contrariis quibuscumque non obstantibus.—Fr. L. H. Pasetto, Secr. 1947 1UL 10-18 n. 5213-47 in data 10 luglio 1947 della S. C. dei Sacramenti, coi quale si concede la facoltà di celebrare la S. Messa al1'aperto per i Cappcllani delle colonie estive. Preces—Bealissnw Padre, Il Présidente dclla Pont. Commissione d’Assistenza, prostrato al picdl della S. V., umilmente domanda la facoltà di pennetterc al Cappcl­ lani prepostl alia asslstenza spirituale dei bambini assistit i nelle colonic estive la celebrnzionc della S. Messa all’apcrto, ogni domenica e festa di precetto c in altra occasione di particolare solennltà per ic colonic. Rescr.—Ex Audientia Ssrùi diei 9 iulii 1947. Ssmus D. N. Pius Papa XII, audita relatione Excilil Secretarii S. C. de Sacramentis, attentis expositis, Oratori gratiam indulgere dignatus est iuxta preces, dc consensu Ordina­ riorum locorum et dummodo adhibeatur tentorium quo altare a ventis protegatur ne fragmenta disperdantur et grave absit incommodum adeundi viciniorem ecclesiam aliisque servatis dc iure servandis. Contrariis quibuslibet minime obstantibus.—B. Card. Aloisi-Masella, Pro prae/. F. BraccI, Segret. China to al bacio del Sacro Anello mi professo dell’E. V. Revma dcv. servi lore.—Ferdinando Baldelli. • Praaaidi Pont. Commissionia Adsistentiae, Prcl. N. 5213/47. ME 59 (1947) 174-175. 1942 1947 1UL 17.-SC PROP. FIDE, DECR. AAS 39 (1947) 463 missionibus coreak visitator apostolicus nomi­ natur, DELEGATI APOSTOLIC! POTESTATE PRAEDITUS Pro Quo aptius in praesentibus adiunctis Corcae Missionibus provideretur, haec Sacra Congregatio de Propaganda Fide Apostolicum Visitatorem, Delegati rXpostplici potestate praeditum, pro ea regione constituendum esse censuit. Quam huius Sacrae Congregationis sententiam Ssmus D. N. Pius Div. Prov. Pp. XII, in Audientia infrascripto Cardinali Praefecto hac dic concessa, approbare dignatus est. Itaque Revmum D. Patritium lacobum Byrne, e Socie­ tate de Maryknoll pro Missionibus Exteris, Visitatorem Apostolicum,’ ad suum beneplacitum, Missionum Coreae nominavit eidemque durante munere potestatem atque facultates Delegati Apostolic! tribuit. Culus rei documentum, praesens Decretum confici lussit et expediri. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis dc Propaganda Fide, die 17 Iulii a. D. 1947.—P. Card. Fumasoni Biondi, Praef. I. Chiavoni, Subset. 1943 1947 IUL 18.-SC S. OFFICII, RESOLUTIO. PART.· Solvitur in favorem fidei matrimonium initum DISPENSATIONE A DISPARITATE CULTUS INTER CATHOLICAM ET PARTEM NON BAPTIZATAM cum PARTEM Casus—Anno 1946, mense octobris, ad S. C. S. Officii missa sunt acta suppletoria in causa dispensationis ali­ cuius matrimonii utpote non consummati. Matrimonium contractum fucrat inter mulierem non baptlzatam et vi­ rum catholice baptizatum, cum dispensatione super impe­ dimento disparitatis cultus. Mulier, quae fidem catholi­ cam amplecti et novas nuptias cum viro catholico inire desiderabat, petitionem fecerat ad obtinendam dissolutio­ Ada. E BERGH in NrT Ô1 (1949) 31B-319; L CREUSEN in PrM 37 nem vinculi prioris matrimonlii utpote non consummati. (1948) 275-278; I. FUERTES in ApoU. 22 (1949) 322-325; A. PUGLIESE m ME 75 (1950) 138-190; L SÂEZ in REDC 5 (1950) 1069-1070. Vida Solutio S. C. Sii. Officii, die 18 de lulli 1947. Excellentia infra: LE 2019 aienchum quaesttomrn pro relaltoao quinqaennali ccn!iHeviha, Mense octobris elapsi anni pervenerunt ad S. Offi­ dooda. cium ab ista Reverenda Curia Episcopali acta suppletoria In causa dispensationis matrimonii Marthac-Bernardi, ut­ pote non consummati. 1941 Praefatis actis cum praecedentibus attente collatis et 1947 1UL 10. SC SACRAMENTORUM, INDÜLT. PART.· diligenti examini sublectis haec Suprema S. Congregatio censuil non fuisse remotum quodlibet dubium circa as­ Facultas datur celebrandi missam sub dio pro sertam matrimonii Inconsummatlonem; ccnsuit tamen pe­ INFANTIBUS APUD COLONIAS AESTIVAS DEGENTIBUS titam dissolutionis gratiam concedi posse etiam alio titulo, Roma. 14 luglio 1947 nempe in favorem fidei, eo quod oratrix non baptizate exstiterit toto tempore cohabitatlonls cum conluge (Ber­ Ecerltensa Hevjna. per opportuna conoscenza dell’E. V. nardo). Quare, licet matrimonium eum dispensatione ab Heviha, ml permette trascriverc ii testo dei Rcscritlo 2427 2428 1047 11 L 19-24 SC RELIGIOSORUM - S. OFFICII - COMMISSIO INTERPRES impedimento disparitatis cultus initum /uerit, attentis pecu­ liaribus casus circumstantiis, et praesertim probabili ma­ trimonii inconsummalione, Ssmus D. N. D. Plus, divina Providentia Papa XII, in Audientia die 17 iulii 1917 Eiaho Diïo Adsessori S. Oflicii impertita, benigne adnuere dignatus est pro gratia dissolutionis prae/ati matri­ monii; ita ut oratrix, praevia conversione et recepto baptismo, novas nuptias inire valeat cum viro catholico. Ipsa autem moneatur, gratiae concessionem /undari etiam in asserta carentia sui baptismi, unde se non posse hac gratia uti si aliquod prudens dubium retineat se antea iam fuisse bap­ tizatam. In praesenti concessione continetur quoque dispensatio ab impedimento criminis, de quo in can. 1075, n. 1. Impensos aestimationis meae sensus Tibi obtestor per­ manens Excellentiae Tuae Revmae. n. 1944-1947 gatio respondendum censuit in adductis peculiaribus cir­ cumstantiis matrimonia esse habenda uti valida. Si autem circa aliquod ex eis speciales dentur circum­ stantiae quae determinatam facti speciem mutent, unde prudens dubium oriatur de matrimonii validitate, prae­ sertim ob contrariam vel incertam voluntatem partis acatholicac quoad prolis catholicam educationem, tunc recurrendum erit ad S. Officium In singulis casibus. Impensos aestimationis meae sensus Tibi obtestor per­ manens, Dominationis Tuae Revmae addictissimus.— F. Card. Marchetti-Selvaggiani, Secretorius. • Ordinario de Manado, Prot. N. 3312/46: GONZÂLVUS A RAAN5DONK, Do ceroationo impedimenti disparitatis cultus in extraordina­ riis tenotorii circumstantiis, Roma 1955, p. 46. Adn. GONZALVUS A RÂAMSDONK op. cit. p. 45-43. •Ordinario Monter ©yen. - Fr canons i, Prol. N. 706/48: IS 4 (1958) 458-459; BOUSCAREN III 485. Adn. ANASTAS IUS AB UTRECHT in IS 4 (19S8) 127-142. 283-335. 428-451 cum magna copia bibliographie© np. 458; Ch. Do LERY in PrM 48 (1959) 334-335; E. ESCANCIANO in Eitudioe EdceiAticos 30 (1956) 227-238; I. PRIETO in REDC 10 (1955) 233-236. 1946 1947 IUL 24.-SC RELIGIOSORUM, RESP. PART.· De 1944 1947 1UL 19.-SC RELIGIOSORUM, INDULTUM. PART. * directoribus congregationum Ma­ rianarum CELEBRANDI MISSAM SUB DIO, PRAEDICANDI ET AUDIENDI 'CONFESSIONES IUVENUM OCCASIONE EXCUR­ SIONUM, FERIARUM AESTIVARUM ET COMMORATIONIS CONGREGATORUM EXTRA PROPRIAS DOMOS Facultas datur Preces—Beatissimo Padre, Il P. Emilio Villaret, Se­ gretario Generale delle Congregazioni Mariane, umilmente prostrato al piedi di Vostra Santità chiede che i Direttori ed i loro delegati, appartenenti alla Compagnia di Gesii quando si trovano in vacanza con i loro giovanl sui monti, in campagna o in altre simili località, abblano la facoltà di celebrare la messa sull’altare portatile —ed usando, se all’aperto, una tenda in forma di edicola in modo da riparare I’altare dal vento— qualora non sia facile recarsi in chiesa; d’ predicare la parola di Dio e, sebbene fuori dio­ cesi, ascoltare le confessioni sia dei giovanl sia di altri che potessero aggiungersi, a condizione, perd, che siano approval! da un qualche Ordinario ed awertendo, se pos­ sono farlo comodamente, 1’Ordinario del luogo. Non essendoci nulla in contrario. Rescr.—In forza delle facoltà concesse dal Santissimo Signor Nostro, la Sacra Congregazione dei Religiosi, udito il parere dei Revmo Procuratore Generalc, benignamente ha incaricato il Revmo P. Preposito Generale della Com­ pagnia di Gesù, affinchè secondo il suo eiudizio e secondo cosdenza, concéda la grazia richiesta, ad triennium, osservate le condizione! prescrit te. Non essendoci nulla in con­ trario. Roma, 19 luglio 1947.—L. Pasetto, Segretario. • S^retario Generali Congregationum Marianarum: CAPRILE p 133-134. Indultum saepe renovatum ut v. gr. die 11 Iui. 1950 (CA­ PRILE p. 192). 1945 1947 IUL 24. SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· valida, nisi contrarium probetur, MATRIMONIA INTER PARTEM CATHOLICAM ET PARTEM NON BAPTIZATAM DURANTE BELLO INITA ABSQUE FORMALI DISPENSATIONE IMPEDIMENTI DISPARITATIS CULTUS ET CORAM SOLIS TESTIBUS Declarantur Ex Aedibus S. Officii, dic 24 iulii 1947. Ilbhe ac Reome Domine, Sacra Congregatio de Propa­ ganda Fide ad S. Officium remisit, ratione competentiae, litteras die 31 iulii 1946 datas, quibus Dominatio Tua Ill. ac Rev. exponebat durante bello inita fuisse matri­ monia a parte catholica cum parte pagana, non obtenta dispensatione ab impedimento disparitatis cultus nec ser­ vata forma canonica, dc qua in canone 1094, sed coram solis testibus, quia sacerdos adiri nequibat, eo quod om­ nes sacerdotes capti ac detenti essent ab hostibus et peri­ culosum esset ab eis petere litteras dispensationis. Quibus omnibus rite perpensis, Suprema haec Congre­ 2429 SECRETO SERVANDO A SUPERIORIBUS ECCLESIASTICIS CIRCA INSTITUTA SAECULARIA SECRETE AD NORMAM CONSTITUTIONUM IN DIOECESIBUS ADLABORANTIA Dubium—Procurator Generalis Instituti Saecularis cui nomen Societas Sacerdotalis Sanctae Crucis et Opus Dei ab Eminentia Vestra Reverendissima, humiliter Sacram Purpuram deosculans, quaerit: An in Institutis Saecularibus, quae ad normam propria­ rum Constitutionum vel iuxta ipsorum probatum charac­ terem, domos, opera atque Sodales secreto tegere debent, huic secreto etiam Ordinarii dioecesani aliique Superiores Ecclesiastici, quibus haec omnia ex officio pateant, erga illos omnes teneantur, qui ad horum communicationem ius non habent. Resp.—Haec S. Congregatio Negotiis Religiosorum prae­ posita, mature perpensis expositis, respondendum censuit: Affirmative. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae ex Aedibus S. C. de Religiosis, die 24 iulii 1947. ♦ Procuratori Generali Instituti «Opus Dc£>: CpR 28 (1949) 298 Adn. A. L. in CpR 28 (1949) 299-300. 1947 1947 IUL 24.-COMMISSIO INTERPRES, RESP. PART.· DE IURE DANDI LITTERAS DIMISSORIAS SODALIBUS SOCIE­ TATUM CLERICORUM IN COMMUNI VIVENTIUM SINE VOTIS Roma, 24 luglio 1947 In data 4 ottobre 1944 (Prot. n. 6083-44), Ia S. C. per gli Affari Ecclesiastici Straordlnari comunicava alla S. C. «de Propaganda Fide il seguente desiderio dei S. Padre, e cloè che converrebbe che la medesima Congregazione di Propaganda Fide, d'accordo con quella dei Religiosi, sottoponesse a questa Pontificia Commissione ii dubbio: «u chi spetti dare (e Eccellenza Reverendissima, dimissorie di Istituti Clericali senia volis. La S. Congregazione di Propaganda Fide, in data 12 giugno 1946, trasmetteva a questa Commissione, in copia, una Jettera deU’Eccmo Segretario della S. Congregazione dei Religiosi sulla prassi concernente 11 quesito in parola. e informava, in pari tempo, ia medesima Commissione sulla prassi da essa segulta nei ri guard! del medeslmo quesito. Nelle Adunanze Plenarie dei 29 maggio e 26 giugno u. s. gli Emi sono stati dei parere che al dubbio su espresso convenga rispondere come segue: Il diritto in questione spetta aUOrdinario dei luogo, a tenore del can. 678. Involvendo l’eservizio di taie diritto speciali e non Uevi difficoltà, gli Eihi Padrl preferiscono sia concessa fa­ coltà ai Superiori Maggiori delle Soclctà in parola dl dare, a nonna dei canoni, lettere dimissorie per tutti gli Ordini, ai loro sudditi, piuttosto che dl autorizzare 1 mcdeslml Superiori a presentare i loro sudditi agli Ordini con le sole lettere testimoniali e con dispensa dalle dimissorie. I medesimi Superiori Maggiori possono, per induito. 2430 h. 19’.f)-11)50 P1ÜS Xll - SACRA CONGIlEGAflO SANCTI OFliClI concedere agli Ordinandi loro sudditl, 11 titolo mensae conununis e missionum. L'incardinazionc di tall chiericl, in quanto tall, vicne fatta alla Società cui essi appartcngono. La perdita della Diocesi di origine si effctlua con 1’ag­ gregazione perpetua alla Società e, se non c’è aggregazione perpetua, con quella temporanea (di tre o sei anni), a tenore, perô, delle Costituzioni approvate. In caso di uscita della Società devest osservarc il can. 641, cioè deve Talunno trovare un Vescovo benevolo che lo riceva, altrimenti resta sospeso. In vlrtù della clausola tsalvis peculiaribus praescriptio­ nibus a Sonda Sede datis * del can. 678, le norme precedent! possono essere inserite nelle Costituzioni délie Società Clericali di diritto pontificio, con vita comune, senza voti. II Breve di Urbano VIII Ad uberes dei 18 maggio non sembra riguardare le Società di cui trattasi nel dubbio, ma gli alunni e i convittori e «qui quoquo modo ad instan­ tiam eiusdem Congregationis in praesentiarum Romae vel alibi educantur, et in futurum educabuntur». Riferito come di dovere, al Santo Paare, nelle Udienze dei 18 giugno u. s. e dei 16 corrente mese, su tutta la questione, Sua Santità si è degnato approvare le disposizioni su rlferite, ordinando che esse venisscro comunicate alla S. Congregazione di Propaganda Fide e alia S. Congregazione per la Disciplina dei Religiosi per tra­ mite della Segreterla della S. Congregazione per gli Affari Ecclesiastici Straordinarl. Mentre pertanto compio il dovere di comunicare auanto sopra a Vostra Eccellenza Reverendissima, colgo 1 ’occa­ sione per confermarmi con sensi di profondo ossequio dell'Eccellenza Vostra Revma umiliho c devmo servo.— Sac. Acacxo Coussa, B. A., Segret. * S. C. da Religioni et do Prop. Fide. Prot. N. 5/48: CpR 28 (1949) 18-18. Adn. N. OIL in CpR 23 (1949) 18-19; J. D. HANNAN in Jurât 12 (1952) 443458; J. PŒXO6ZEWSCI in Jurât 14 (1954) 119-125; J. DE REEPER in Jurât 16 (1956) 38-58. 1949 1947 IUL 30.-PIUS XII, MP. AAS 39 (1947) 332-333 Motu proprio de pontificio Hispanorum collegio PATRIARCIIALI BASILICAE VATICANAE ADDICENDO I1K7 Il'L 30-AUG 23 cere in maximo Catholicae Religionis templo ac prope Romanum Pontificem, cui arctissime devinciuntur, magno procul dubio sibi honori ducent. Itaque, votis ultro libenterque concedentes Dilecti filii Nostri Fridcrici S. R. C. Card. Tedcschinl, eiusdem Basi­ licae Archlprcsbyteri, motu proprio atque ex Apostolicae plenitudine potestatis declaramus, statuimus, ac decer­ nimus ut Pontificium hoc Hispanorum Collegium Sacro­ sanctae Patriarchall Basilicae Vaticanae sit addictum; ita quidem ut cius alumni liturgicas caerimonias ibi pera­ gendas opportuno numero singulis diebus illis participent, quibus idem Cardinalis .Arch I pres by ter sacris sil sollemni ritu operaturus. Quae autem per Apostolicas has Litteras, motu proprio datas, a Nobis declarata, statuta ac sancita sunt, ca In perpetuum valere tabemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus, peculiarissima etiam mentione dignis. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxx men­ sis Iulii anno mdcccgxxxxvii, Pontificatus Nostri nono.— Pius Pp. XII. 1949 SC PROP. FIDE - S. OFFICII - COMMISSIO BIBLICA Hac mente, ut publicae amicitiae rationes, quibus haec Apostolica Sedes et /Xegypti Regnum invicem feliciter continentur, in religiosae civilisque rei incrementum satius cotidie vigeant, peropportunum Nobis visum est, loco Delegationis Apostolicae hactenus inibi exsistentis, Intemuntiaturani Apostolicam constituere. Quam ob rem, molu proprio, certa scientia ac matura deliberatione No­ stra, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, harum Litterarum tenore, in Aegypti Regno tnternuntialuram Apostolicam erigimus, sede in Chairensl civitate collocata, eldernquc omnia et singula deferimus officia, privilegia atque indulla quae huiusmodi Legationum pro­ pria sunt. Haec statuimus, decernentes praesentes Lit­ teras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri el obtinere; Ipsique Legationi per Nos erectae nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite indicandum 73 esse ac definiendum; / irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam, secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis quibuslibet nihil obstantibus. Datum ex Arce Ganduiphi, sub anulo Piscatoris, die xxin mensis Augusti, anno mcmxxxvii, Pontificatus No­ stri nono.—Pius Pp. XIL 1947 AUG 10.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART? 1951 Solvitur in favorem fidei matrimonium valide CONTRACTUM CUM DISPENSATIONE AB IMPEDIMENTO DISPARITATIS CULTUS Preces—Christianus , dispensationem praestavit... Immo baptizatur non multum postea mulier «Y», et «N» filios ex ea suscepit Anno 1946 «N» venit ad misslonarium dubitans num ad Sacram Synaxim admitti possit, nam prima uxor : baptismus et bona fides mulieris «Y»; ut consulatur tranquillitati conscientiae utriusque; ut in religione catholica filii edu­ cari valeant». Rescr.—Suprema S. Congregatio S. Officii...: Actis in hac S. S. Congregatione examini sublectis, quaestio proposita est: an consilium praestandum sit PIUS PP. XII Quemadmodum Decessoribus Nostris per saeculorum decursum curae fuit, ita summopere Nobis cordi est am­ plissimum omnium catholici orbis templum, Vaticanam nempe Basilicam Apostolorum Principi dicatam, nulla re Ssmo pro dissolutione, in favorem fidei, matrimonii, de carere, quae ad liturgicas inibi perfunctiones peragendas quo supra, ut Orator..., coram Ecclesia valide et licite novas utilis atque opportuna videatur. nuptias inire valeat cum muliere (nunc catholica)..., et. re Considerantes autem non solum ad hanc rem Canonico­ iuxta statutas regulas discussa, respondendum decretum rum Collegium conferre celerumque clerum, huic Basilicae est: Affirmative. addictum, sed Juvenes etiam sacerdotii candidatos, qui sollemnioribus saltem diebus, sacris intersint atque inser­ . Ssmus D. N. D. Pius Divina Providentia Papa XiI in audientia... ferla V die 24 iulii 1947, de omnibus habita viant, consilium duximus causae huic ratione certa ac stabili prospicere, eodem fere modo, quo Decessor Noster relatione, benigne adnuere dignatus est pro gratia iuxta supra relatum decretum. imm. mem. Benedicius XV, ad Libcrianum templum quod S. O. 10 aug. 1947. attinet, per Apostolicas Litteras anno mdccccxvii motu proprio datas, consuluit. • Ordinario Nganchimensi iuxta summarium traditum ab Eetndios occleaUïticoe 30 (1956) 232-233. Ada. E. ESCANCIANO in Eatudioi Quod quidem persequentes consilium, mens Nostra 333 ad Pontificium / respexit Hispanorum Collegium, quod id­ ecWAstfcM 30 (1956) 227-238. circo hac In alma Urbe a Dei seno Emmanuele Domingo et Sol conditum fuit, ut sacrorum ex universa Hispania alumni Romae commorantes Ita In alliorum disciplinarum studia Incumberent omnlumquc virtutum laudibus exor­ 1950 narentur, ut, ad suos aliquando reversi, ceteris In exem­ plum praelucere possent. 1947 AUG 23.-PIUS XII, LIT. AP. AAS 40 (1948) 72-73 Dum autem ad elusmodi munus hoc Pontificium Col­ Internuntiatur a apostolica in aegypti regno legium destinamus, rem Imprimis gratam carissimae Hi­ erigitur spanorum genti Nos facturos esse putamus, eldcmque no­ vum paternae benevolentiae Nostrae praebituros esse PIUS PP. XII testimonium. Atque omnino confidimus eosdem sacrorum alumnos Ad perpetuam rei memoriam.—Pro supremi Nostri mu­ concreditam hanc causam summo fore studio summaque neris officio, Nos, de Catholicae Ecclesiae bono Jugiter diligentia suscepturos. Novimus enim impensum eorum solliciti, omni studio ea decernere maturamus, quae ae­ sacrae Liturglae amorem, itemque incensam novimus pie­ ternae fidelium ubique terrarum degentium saluti melius tatem Illam, qua Augustum altaris Sacramentum adorare atque utilius conducant, quaeque aptius publicas fovere ac venerari sollemne habent, et qua Deiparam Virginem necessitudines inter Sanctam Sedem atque Nationum Gusingulari honore colunt, atque Apostolorum Principem bern a ac mutuam religiosae civiUsquc auctoritatis con­ peculiari cultu prosequuntur. Se igitur hac pietate exer­ cordiam et adiutriccm operam firmiores reddere queant. 2431 1947 \UG 27-OGT 24 2432 1947 AUG 27.-SC PROP. FIDE, INDULTUM. PART.· n. 1951-1934 pus referat quot hucusmodi dispensationes concesserit et quaenam fuerint causae ad concedendum impellentes. Contrariis quibuscumque non obstantibus.— Marinus Marani, Subst. Notarius. • Ordinario Oxo menai: REDC 3 (1948) 692-883. Ada. J. ARRATIBHL in REDC 3 (1948) 679-697. 1953 1947 OCT 22.-COM. BIBL., RESP. AAS 39 (1947) 508 De usu novi psalterii LATINI extra horas canonicas Cum quaesitum fuerit utrum nova Psalmorum conversio ex primigeniis textibus facta, quae secundum litteras Apo­ stolicas Motu proprio datas die 24 Martii 1945 (LE 1822] in cotidianis precibus sive horis canonicis adhiberi potest, in ceteris liturgicis precibus ac caeremoniis licite adhibeatur. Summus Pontifex Pius Papa XII, In audientia die 22 Octobris 1947 infrascripto benigne concessa, affirmative respondit, eam dem facultatem extendendo ad omnes pre­ ces tam liturgicas quam extraliturgicas, dummodo de in­ tegris psalmis extra Missam recitandis vel cantandis agatur. Romae, die 22 Octobris 1947.—Iacodus M. Vosté, Consultor ab Actis • Adn. A. DELCHARD in NrT 80 (1943) 425; G. M. VOSTÉ in ME 60 (1949) 27 at in EL 62 (1948) 111-112. Facultas datur cuidam superiori religiosorum CONSECRANDI CALICES, PATENAS ET LAPIDES ALTARIUM Preces—Beatissime Pater, Superior Generalis Congre­ gationis Filiorum S. Cordis lesu, ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus, humiliter petit facultatem consecrandi calicem et patenas necnon, etiam formula breviore, lapi­ des altarium in usum sacerdotum suae Congregationis. Ratio petitionis est: quod non raro sacerdotibus, paulo antequam ad missiones proficiscuntur, a fidelibus offerun­ tur vasa et lapides altarium, pro quorum tempestiva con­ secratione non facile adiri potest Episcopus. Et Deus... Rescr.—Sacra Congregatio de Propaganda Fide, vigore facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Pio Prov. Div. Papa XII tribularum, attentis expositis, benigne annuit pro gratia iuxta preces, servatis servandis. Praesentibus ad septennium valituris. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis de Propa­ ganda Fide, die 27 mensis augusti a. d. 1947.—C. Co­ stantini, a Secretis. • Superiori Genorali Congr. S. Cordis losu: ELIP 61 (1947) 98-99. 1952 1947 OCT 11. SC S. OFFICII, INDULTUM. PART.· Facultas datur ordinario dispensandi a lege ieiunii EUCHARISTICI SACERDOTES BIS AUT TER IN DIE SACRUM LITANTES Preces— Beatissime Pater, Episcopus Oxomensis ad pedes Sanctitatis Vestrae humiliter provolutus facultatem implorat dispensandi sacerdotes sibi subditos a lege Eu­ charistici ieiunii. Rescr.—Die ll-X-1947. Ssmus D. N. D. Pius, divina Prov. Pp. XII, per facultates speciales Supremae Sacrae Congregationi S. Officii impertitas, benigne indulgere di­ gnatus est ut R. P. D. Episcopus Oxomensis orator, gra­ viter onerata eius conscientia super vera necessitate. Sa­ cerdotibus sibi subditis animarum curam habentibus, qui naturale lelunium absque et gravi incommodo servare ne­ queant, quoties sacrosanctum Missae Sacrificium diebus dominicis aliisque per annum festis de praecepto, etiam supressis, ob fidelium necessitatem, debeant bis vel ter celebrare, veniam concedere valeat, secreto servandam, nisi forte gratiae manifestatio necessaria ludicetur ad scan­ dalum removendum, sumendi ante II vel III Missae ce­ lebrationem aliquid tantum per modum potus vel medici­ nae, exclusis tamen omnino alcoholicis aliis quomodo menflfe * a 2436 inn oct 29 PIUS XII. ALLOCUTIO AD SACRAM ROMANAM ROTAM «Si mundus vos odit, scitote quia me priorem do bis odio habuih r. Cosl ciô che icri era per molti un dovere dclla Chiesa e sl eslgcva da lel con modi anche Incomposti, di resistere doè alie ingluste imposlzioni dl govern! total i tari oppres­ sori delle coscicnze e di denunciarle e condannarle dinanzi al mondo (il che essa non mancava mai dl fare, ma di proprio c libero impulso e nelle debite forme), oggi è per quegll stessi uomlni, saliti al potere, delitto e illeclta InImmissione nel campo proprio dell'autorltà civile. E i medesimi argomenti, che i govern! tlrannlci di leri adducevano contro la Chiesa nella sua lotta per Ia difesa dei dirittl divini c della giusta dignité e libertà umana, oggi sono usati dai nuovi dominatori per combattere la perse­ verante azlone di lel a tutela della verità e della giustizia. Ma la Chiesa cammina diritta per la sua via, sempre ten­ dendo al fine per cui è stata istituita dal divino suo Fondatore, cioè di condurre gll uomlni, attraverso i sentleri soprannaturali dclla virtù e del bene, alla felicità celeste ed etema: con che al tempo stesso promuove anche la pacifica e prospera convivenza umana. Questo pensiero Ci riporta naturalmcntc al terzo punto del tema (la Noi proposto negll ultimi due anni alla vostra considcrazione. Perciô, avendo Noi già trattato delle dlfferenze fra l’ordlnamento giudiziario ecclesiastico e il ci­ vile per ciô che riguarda cosl l’origine e la natura, come l’oggelto dell’uno e dell * altro, Ci resta oggi da pariare del fine essenzialmente diverso delle duc società. Questa ultima differenza fondata sul fine csclude senza dubbio quella forzata sottomissione e quasi inserzione della Chiesa nello Stato, contraria alla natura stessa di ambedue, che ogni totalitarismo tende, almeno sul prin­ cipio, a conseguire. Essa tuttavia non nega certamente qualsiasi unione fra le due società, c ancor mono vienc a determinare fra loro una fredda e dissociante aura di agnosticisme e d’indlfferenza. Chi volesse intendere cosl h retta dottrina che la Chiesa e lo Stato sono due distinte società perfette, andrebbe errato. Egll non potrebbe splegare le molteplici forme, proprio del passato e del pré­ sente, e, sebbene in diverso grado, fruttuose, di unlone ira le due potestà; non terrebbe soprattutto conto che Chiesa e Stato risalgono alla medesima fonte, Dio, e che ambedue hanno cura del medeslmo uomo, dclla sua per5 sonale di/gnità naturale o soprannaturale. Tutto ciô non 4) Eoteva nè voile trascurarc il Nostro glorioso Predecessore eone XIII, allorchè nella sua Enclcüca Immortale Dei del 1.· Novembre 1885 chiaramente delineava, in base al loro diverso fine, i limiti delle due società ed osservava che alio Stato spetta prossimamentc c massimamente di curare gl’interessi terreni, alla Chiesa di procacciare i béni celestl ed ctemi degli uominl 2, in quanto cioè questi abblsognano di sicurezza c di appoggio da parte sia dello Stato per le cose terrene, sia della Chiesa per le eteme. Non vedlamo noi forse in ciô, sotto ale uni aspettl, una qualche analogia con le relazioni fra il corpo e 1’anima? L'uno e 1’altra agiscono congiuntamente In tai modo che il carat tere psicologico dell’uomo si risente ad ogni Istante del suo temperamento e delle sue condizioni fislologiche, mentre, viceversa, le Impressioni morali, le commoziont, le passioni si riflcttono sulla sensibilité fisica cosl potentemente, che l’anima modella anche i lineamenti del volto, su cui quasi imprime la sua immagine. Esiste dunque quella differenza del fine, differenza che esercita un diverso e profondo influsso sulla Chiesa e sullo Stato, principalmente sul potere supremo di ambedue le wrietà, e quindl anche sulla potestà giudiziaria, la quale non ne è che una parte e una funzione. Indipendcntemente dalla clrcostanza, se i singoli giudici ecclesiastici ne siano o no consapevoli, tutta la loro attività giudiziaria è e ri­ mane inclusa nella pienezza dl vita della Chiesa col suo alto fine: caelestia ac sempiterna bona comparare. Questo finis operis della potestà giudiziaria ecclesiastica le dà Ia Impronta oggettiva e ne fa una istituzionc della Chiesa come società soprannaturale. E poichè questa impronta deriva dal fine ultraterreno della Chiesa, la potestà gludiziaria ecclesiastica non cadrà mai nella rigidezza e nella immobilité, a cui istituti puramente terreni, per timore dclla responsabilité, o per indolenza, od anche per una malintesa cura dl tutelare II bene, certamente alto, della sicurezza del diritto, vanno facllmcnte soggetll. Ciô non vuol dire perô che nell’ordinamento giudiziario ecclesiastico vi sia un campo lasciato libero al solo arbi­ trio del giudice nel trattamento dei singoli casi. Questi errori dl una pretesa funesta «vitalité» del diritto sono * b. 15. 18. ’ Umwtt ΧΠΙ Act», cd Rom., vol, V, i8S6, p. 2137 η. 1958 tristi prodotti dei nostro tempo in attività estranee alia Chiesa. Non tocca da un anti-intcllettualismo oggi abbastanza diffuso, Ia Chiesa rimane ferma al principio: II giudicc decide nel singolo caso secondo la legge; principio Π quale, senza favorire un ecccssivo «forma,dismo glundico» 496 di cui In altra occasione (l.° Ottobre 1942) discorremmo, resplnge perô quell’ «arbitrio soggettivo», che verrebbe a porre il giudice non plù sotto, ma sopra Ia legge. Comfjrcndere rettamente la norma giuridlca nel senso del egislatore c rettamente anallzzare II singolo caso in ordine alia norma da applicare, questo lavoro intellettuale è una parte essenzlale della concreta attività giudiziaria. Senza tale procedimento la sentenza dei giudice sarebbe un semplice comando, e non ciô che la parola «diritto positioo» vuole esprimere, vale a dire nei caso singolo, c quindl concreto, mettere ordine nel mondo, che come un tutto è stato dalla sapienza di Dio creato nell’ordine e per 1'ordine. Non è forse questo campo dell 'attività giudiziaria ricco dl vita? Ancor più: la legge ecclesiastica è volta al bene comune della società ecclesiastica, e quindl inseparabilmente legata al fine della Chiesa. Mentre dunque II giudice applica la legge al caso particolare, coopéra a complere la pienezza del fine che vive nella Chiesa. Quando invece si vede posto di fronte a casi dubbi, owero quando la legislazione lascia a Iui la libertà, il legamc dcU’ordinamento giudiziario ecclesiastico col fine della Chiesa lo aiuterà anche allora a trovare e a motivare la retta decisione e a preservare II suo ufficio dalla macchia del puro arbitrio. Comunque, perciô, la relazione dclla potestà giudiziaria ecclesiastica a quel fine si consider!, essa apparisce corne la più sicura garanzia della vera vitalité delle sue decisioni, e mentre costituisce 11 giudice ecclesiastico in un ufficio voluto da Dio, gl’Isplra quell’alto senso di responsabilité che è anche nella Chiesa la Indispensable tutela, superiore a qualslasi ordinamento legale, della sicurezza del diritto. Con ciô non intendiamo In alcun modo dl non riconoscere le difficoltà pratiche che, nonostante tutto, la vita mo­ dema causa anche alla potestà giudiziaria ecclesiastica, sotto vari aspetti anzl ancor più che nel campo civile. Si pens! sol Lan to ad alcuni benl spirituali, di fronte ai quail il potere giudiziario dello Stato si sente meno legato od anzl si mantlene consapevolmente indifferente. Tiplci sono In tal senso i casi dei delittl contro la fede o dell’apostasia quelli riguardanti la «liberté di coscienza» e la «tolleranza religiosa» come anche i processi matrimoniali. In questi cas! Ia Chiesa e quindl anche il giudice ecclesiastico non puô adottare 1’atteggiamento neutrale degli Stati di con­ fessione religiosa mista e ancor meno quello di un mondo caduto nella Incrédulité e nell’indifferentlsmo religioso, ma deve lasciarsl guidare unlcamente dal fine essenzlale datole da Dio. In tal guisa sempre dl nuovo noi Incontriamo la profon­ da differenza che la diversité del fine determina fra la potestà giudizlaria ecclesiastica / e la civile. Senza dubbio 197 nulla osta a che l’una si valga del ri sul tat I conseguiti dall'altra, non meno nelle cognizlonl tcoriche, che nelle esperienze pratiche; tuttavia sarebbe errato il voler trasferire meccanlcamente gli elementi e le norme dcll'una nell’altra, e tanto più il volerle addirittura eguagliare. La potestà giudiziaria ecclesiastica e il giudice ecclesiastico non hanno da cercare al trove il loro ideale, ma debbono portario in se stessi; debbono aver sempre présenté al loro sguardo che la Chiesa è un organismo soprannaturale, cul è insito un principio vitale divino, principio che deve muovere e dirigere anche la potestà giudiziaria e l‘ufficio di giudice ecclesiastico. Giudici nella Chiesa sono In virtù del loro ufficio e per volerc divino I Vescovl, del quail dice ΓApostolo che «sono stati costitulti dallo Splrito Santo a reggere Ia Chiesa di Dio»3. Ma il «reggere» include 11 «giudlcare» come una ne­ cessaria funzione. Dunque secondo 1’Apostolo lo Splrito Santo chlama i Vescovi non mono all ufficio di giudice che al governo dclla Chiesa. Dallo Splrito Santo deriva perciô il carattere sacro di quelUufficlo. I fedeii della Chiesa di Dio «acquistata da lui coi proprio sangue» sono coloro ai quali si riferlscc l’attivltà giudizlaria. La legge di Cristo e fondamentalmente quella. secondo cui nella Chiesa sl pronunzlano le sentenze. II principio vitale di­ vino della Chiesa muove tuiti e tutto clô, che è In lel, verso il suo fine, quindl anche la potestà giudizlaria e il giudice: caelestia ac sempiterna bona comparare. Perciô, vol che avete 1’ufflclo dl giudici in cotesto Tri­ bunale ordinario délia Sede Apostolica, siate consci dclla jjS. 24ΛΛ SACRA CONGREGATIO CONCILII - SACRAMENTORUM η. 1959-1060 singolare vostra dignilà. Non ncllo spirito della protensione e delTorgoglio, ma nel scmplice ed umile senso dell’adempimento dl un sacro dovere. Allora 1’ideaie dei vostro ufficlo sani in vol rinvigorito, mono come frutto dei vostro proprio sforzo, che come grazia dello Spirito Santo. Ma Ia Nostra parohi anche in nuesta ricorrcnza vuol es­ sere soprattutto Ia espressione dclla Nostra gratiludinc per il lavoro da vol prestato, e speclalmente per lo spirito dl religioso sentimento, di cui esso è una chiara manlfestazione. Le aspre crltiche dl contrastante contcnuto e pro­ cedenti da oppostl principi —corne quelle mossc contro di vol— sono g1à per se stesse ordinariamente un segno che la raglone è dalla parte dl chl ne è 1’oggetto; e slccome nel caso vostro questa presunzlone è convnlldata dagli elo­ quenti dati statistfei présentât! dal vostro Decano, ciô conferma agli occhi dl tutti gli onestl che II coscienzioso rispetto della legge di Dio, 11 fermo proposito di tutelare 498 laveriUe la giu/stizia e quella « benignitas et humanitas^, portata al mondo dal Salvatore divino e propria di coloro che hanno a cuore la salute delle anime, sono veramente la stella polare che guida tutta la vostra attivitâ di giudlcl. A quella stella tenete sempre fisso lo sguardo, senza lasciarvl turbare dai tempestosi flutti delle umane passioni e degli attacchl nemlci, paghi e lieti dei testimonio della vostra cosrienza nel contribuire con l’opéra vostra alia «edificazione dei corpo di CristoP. Implorando su di vol l’abbondanza della grazia divina» fécondatrice del vostro lavoro, v’impartiamo di cuore, diletti figli, la Nostra paterna Apostolica Benedizione. ‘T»l 3, 4. »£p . * 4, 12. 1959 1947 OCT 30.-SC CONCILII, RESCRIPTUM. PART.· Conditiones quae apponi solent cum paroeciae SAECULARES COMMITTUNTUR INSTITUTIS RELIGIOSIS AD NUTUM S. SEDIS Preces—Beatissime Paler, Archlcpiscopus N. N., ad pedes Sanctitatis Tuae humillime provolutus, beneplaci­ tum efflagitat ut. paroecia (AA.) in civitate metropolltana ab Ordine NN. demissa, aliam paroeciam NN. eidem Or­ dini concedere valeat ad normam conventionis Inter Archlepiscopum et Ordinem initae die 31 ianuari 1937. Rescr.—Sacra Congregatio Concilii, attentis expositis ab Archleplscopo N. N., eidem benigne facultatem tribuit iuxta preces ita tamen ut, praeter ea quae in peculiari conventione statuta sunt: 1) numerus minimus definiatur Religiosorum qui paroeciae addicuntur, 2) paroecia et beneficium, si forte posterum constituetur, regantur atque administrentur sicut ceterae paroeciae et beneficia dioeceseos; 3) paroecia et beneficium ipsum concredita intelllgantur dictis Religiosis ad nutum Sanctae Sedis, ceterisque servatis de iure servandis [·]. Datum Romae, die 30 octobris 1947.—F. Card. ΜαλMAOoi, Praef. ·] A Suera Congregatione Concilii dola fuerat die 23 ion. t sequens iI nstructio urca relationes inter Ordinarium loci et PAROECIAS ALIAVE PIA INSTITUTA COMMUNITATIBUS GIOSORUM in Italia commissa. RELI­ 1947 OCT 30-XOV G —Le disposizlonl, di cui nei procedenti nrticoli _ ............ ........... .............1-3, ... si uppllcano unche nile altre rhiese ed ni sa n lui iri uniti nleno iure a Γ ------- *‘x religiose, ------... alie ..... Comunità nonchè fabbriceric. coniralrrodallzl eslstenti nelle chlcse e santuari religiosi, α nonna nite e sodallzl dei canoni 1182 § 3, 1492, 1516, 1525. Art. 5.—L’Ordlnario diocesano, a ricliiesla del rispettivo Ordinario religioso, espletcrà le necessarie pnitichc civili per le parrocchle e vicarie religiose e per gli ultri benefici ed enti religiosi dl culto. Art. 6.—In modo partlcolare I’Ordinario dlocccsano si presterft: a) per la conscgna dclla gestione cconoruale delle parroc­ chle e vicarie religiose e dcgli nitri benefici religiosi vacanti, n tenore dcgli nrticoli l-S delle ricordnte Istruzionl 20 giu­ gno 1929; b) per la consegnn e riconsegnn delle temporalité dl dette parrocchle. vicarie e benefici vacanti, secondo gli articoli 21-27, 30-33. 35 delle slesse Istruzionl 20 giugno 1929; c) por I’autorizzazlone civile agli utti ccccdcntl !‘ordi­ naria amministrazione nell’lnteresse delle parrocchle e vicarie religiose, degli altri benefici ed enti religiosi dl culto, α norma degli art, 41 e 42 delle predette Istruzionl 20 gluéno 1929; d) per 11 riconosclmento civile, oltre che delle parrocehie e vicarie religiose, delle chiese religiose e dcgli allri enti e fondazionl religiose di culto, dl cui ncgli artlcoll 1, 2, 23-28 delle Istruzionl 25 giugno 1930; e) per la conscgna delle chiese c dei santuari religiosi, di cui negll artlcoll 2-7, 17-21 delle medesime Istruzionl 25 giu­ gno 1930. Art. 7.—A tale scopo 1‘Ordinario religioso fornirù all’Ordinario diocesano le opportune notizlc ed 1 documenti nccessari. prendendo a base le corrisnondentl Istruzionl del 20 glui gno 1929 e 25 giugno 1930 con i questionari anncssl. Art. 8.—Le parrocchle, le sicarie religiose e gli altri benefieed enti religiosi di culto sono esentati dal deposito della cauzione, dl cui ncgli artlcoll 36-38 delle Istruzionl 20 giugno 1929. restandone peraltro garante il rispettivo Ordinario re­ ligioso. Art. 9.—I 1. L’Ordlnario diocesano per 1’opcra prestatn, di cui negli artlcoll precedent! 2-6, e per la vigilanza sulla cura delle anime nelle parrocchle e vicarie religiose, special­ men te α tenore dei canone 631 § 1 e 2, potrù eslgere: a) la pcrcentuale del due per cento, di cui all’art. 57 delle Istruzionl 20 giugno 1929. sulla rend!ta netta delle parrocchle e vicarie religiose se la loro dotazione è distinta dal patrimonio delle Communità religiose; in caso contrario, sulla base delta rendita netta garantlta ed integrata dal Go­ vern o Italiano con II supplemento di congrua; b) la pcrcentuale dell'uno per cento sulla rendita netta degli altri benefici, chiese e santuari religiosi, nonchè delle fobbrlcerie, confraternité e sodallzl eslstenti nelle medesime chiese e santuari e nelle chiese delle parrocchle e vicarie re­ ligiose. § 2. Sono esentatl dal pagaraento della percentuale gli altri enti e fondazionl religiose di culto. Art. 10.—Le citate Istruzionl 20 giugno 1929 e 25 giugno 1930 si appllcano intcgralmente, anche per quanto riguarda la compltazione delle risposte al relativi questionari, II deposito della cauzione ed il pagnmento della percentuale, alie pnrrocchie e vicarie, ngli altri benefici, alie chlcse. al santuari ed agli altri enti di culto che, conservando la loro natura seco­ lare, sono uniti aile Comunità religiose quoad temporalia tantum, a norma dei canone 1425 § 1, oppure sono affldatc a quiilche religioso partlcolare. Art. 11.—Le parrocchle, vicarie, benefici, chiese, santuari ed enti di culto, di cui al precedente art. 10. sono csonerall dei deposito della cauzione prescrltta dagli articoll 36-38 delle Istruzionl 20 giugno 1929, se 11 rispettivo Ordinario religioso se ne renderù garante con obbllgazlone scritta. Roma, dalla Segrcteria della Sacra Congregazione dei Con­ cilio, 23 gennaio 1931.—G. Card. Serapini, Prefetto. G. Brunn, Segretario. (Ordinariis locorum Italiae, Prot. N. 551-31: e foliis ab Ipsa S. C. Concilii editis). • Cuidam Ordinario Icci. Prot N. €037/47: Jurist 9 (1949) 85. htruilanl circa le parrocthle religiose ed altri enti reltgioil tn Italia. A chiarlmento dei dubbl sorti circa l'appllcazione delle Istruzionl 20 giugno 1929. n. 2076-29 (LE 9071, c 25 giugno 1930. n. 2779-30 ILE 977]. alie parrocchle religioso ed agli altri benefici rd enti religiosi di culto, questa Sacra Congrega­ zione dei Concilio, d'occordo con la Sacra Congregazione dei Religiosi e con rapprovazlone del Santo Padre, impartisce le segue ntl Iitruzlonl: Art. 1.—A norma dei canone 1425 ? 2. divengono religiose le parrocchle e lo vicarie parrocchlali unite pleno lure ad una Comunità religiosa. Art. 2.—L’Ordlnario diocesano ha 11 dlritto al controllo ed al rendlconto deH’ammlnlstrazlonc dei bcnl concernenti le parrncchir e lr vicarie religiose, a norma dei canoni 533 $ 1 nn. 3 e 4, | 2, 535 } 3 n. 2, 631 1 3, 1182 5 3. 1525. e dell’ interpretazione 25 Inallo 1926 della Pontificia Commissione dei Codice canonico (LE 715]. Art. 3.—L’Ordlnario diocesano. α tenore del canone 630 R 3 e I, amnilnlstrn le offerte faite per ia costruzlone, la manutrnilone. Ia decorazlone, 11 restauro delle chiese parrocchlali r vicaria 11 religiose, chc non apportenguna alie Comunità religiose. 2439 1 960 1947 NOV β. SC SACRAMENTORUM, INDULTUM. PART.· Dispensationes conceduntur circa modum transmit­ tendi DOCUMENTA PRAEMATRIMONIALIA» ET OBTINENDI «NIHIL OBSTAT» ASSISTENDI MATRIMONIO, QUOTIES NUPTU­ RIENTES DIVERSIS PERTINENT DIOECESIBUS, ET CIRCA ANNUAM REGESTORUM MATRIMONIALIUM INSPECTIONEM Preces—Beatissime Pater, Ertius Bernardus Griffin, Ar- chieplscopus Westmonasterlensis, nomine omnium Epi­ scoporum Angllae et Cambriae, quae sequuntur exponit: I. Attentis: 1. parvitate territorii dictarum dioecesium ct ma­ trimoniorum inter nupturientes ad diversas dioeceses per­ tinentes initorum frequentia; 2440 SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE 1947 NOV IB 2. generali exiguitate paroeciarum, qua fit ut paro­ chi suos subditos personaliter passim cognoscant, ita ut exlstcntla impedimentorum ad suam notitiam faelle per­ veniat; 3. cognitione qua fideles generatim pollent de lis quae ad validitatem matrimonii pertinent, eorumque fide­ lium abhorrentia ab invalidis nuptiis contrahendis; 4. magno onere ct gravibus expensis quibus Curiae Episcopales obnoxiae essent sl servarentur normae n. 4 a) Instructionis Sacrosanctum Sacrae Congregationis de Di­ sciplina Sacramentorum diei 29 junli 1941 (A. A. S., Vol. XXXII, p. 297) [LE 16261, quibus praecipitur ut quoties nupturientes diversis pertinent dioecesibus documen­ torum paroeclallum transmissio fiat per tramitem Cancdlariae Curiae Episcopalis dioecesis sponsi vel sponsae; Itemque ut parochus qui matrimonio assistit licentiam suae Curiae, quam mihil obstati dicunt, consequatur, humiliter postulat ut super hisce normis dispensatio be­ nigne concedatur, adeo ut praxis in re huc usque adhibita servetur: II. Attenta diligentia generatim a parochis adhibita in regestis paroecialibus matrimoniorum et baptismorum conficiendis et servandis, ex qua fit ut norma n. n b) praehudatae Instructionis qua praecipitur ut Ordinarii semel saltem in anno dicta regesta paroecialia inspiclant, minus videatur ad abusus praecavendos necessaria, humi­ liter postulat ut vigens disciplina servari possit, iuxta quam Ordinarii quolibet triennio in visitatione dioecesis ad normam can. 345, regesta paroecialia inspiciunt. Rescr.—Sacra Congr. de Disciplina Sacramentorum, at­ tentis expositis et favorabili praehabito voto Exemi Delega­ ti Apostolic! Angllae et Cambriae, vigore facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Providentia Papa XII tributarum, in Congressu diei 30 Octobris 1947, petitas dispensationes pro universis dioecesibus Angliae et Cam­ briae ad sexennium concessit, dummodo: 1. Nupturientes ambo pertineant Angllae et Cam­ briae; 2. quaelibet pro posse removeantur pericula ne ma­ trimonia nulliter celebrentur; 3. cetera omnia a iure, ab Instructione Sacrae huius Congregationis diei 29 Junii 1941 [LE 1626] necnon pe­ culiaribus dictarum dioecesium statutis, religiose serventur; 4. Ordinarii quotannis accuratam relationem de ob­ servantia praelaudatne Instructionis Sacrae huic Congre­ gationi rite transmittant. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Disciplina Sacramentorum, die 6 Novembris 1947.—B. Card. Aloisi-Masella, Pro - Prae/. • Ordinariis Angllae ot Cambriae, Pro!. 82(1948)194-196. N. 1099/47 Vg.: CR 1961 n. 1901-1962 sub patrocinio Ss. Mulierum Evangeiii, vulgo «The Apos­ tolic Work Society», nominatur quaeque in supramemoratis Hiberniae dioecesibus iam exsistit, vel in aliis dc Or­ dinariorum consensu et auctoritate Instituetur, a Sacra Congregatione de Propaganda Fide omnino dependere debet. 2. ® Finis Operis Apostolic! in eo est ut catholicis Mis­ sionibus ad exteras gentes sacerdotalia ornamenta ceteraque sacra supellex, divino cultu! et Sacro faciendo ne­ cessaria, per piarum mulierum consociatarum industriam suppeditentur, precesque pro Missionum incremento saepe saepius fundantur occasione praesertim Sodalitatis con­ ventuum elusdemque religiosorum festorum. 3. ° Consilium Generale, quod Iuxta superius dictam etitionem in Dubllnensi urbe propriam habebit sedem, loderatorlbus constabit dioecesanls, quos nempe singulos locorum Ordinarii nominaverint. ® 4. Generalis Moderator, qui vir ecclesiasticus esse de­ bet, a Generali Consilio eligendus erit et a Sacra Congre­ gatione de Propaganda Fide adprobandus. ® 5. Generalis Moderator cx Ordinibus aut Congrega­ tionibus Religiosis vel piis Societatibus, quorum sodales v! fundationis Missionibus ad exteras gentes sint addicti, nunquam eligatur. ® 6. In Consilii Generalis potestate erit mulierem, pie­ tate ac moribus commendatam deque Missionibus ad ex­ teras gentes bene meritam, eligere, uti, piarum mulierum consociatarum nomine, in Consilii eiusdem conventibus el in deliberationibus capiendis partem habeat. ® 7. Consilio Generali Dublinensl sedes seu centra sin­ gula dioecesana in Hibernia hactenus canonice constituta, vel de Ordinariorum consensu et auctoritate constituenda, ad normam C. I. C. plene aggregabuntur. ® 8. Singulis annis Sacrae Congregationi de Propaganda Fide ratio de Operis Apostolici statu, de rei oeconomicae adminlstratione deque rebus Missionibus ad exteras gentes suppeditatis per Generalem Moderatorem reddenda est. ® 9. Statuta generalia Operis Apostolici, quamprimum a Consilio Generali confidenda, eidem Sacrae Congrega­ tioni pro opportuno examine et adprobatlone submittentur. Tandem supradlctae Consociationis sodales omnibus in­ dulgentiis ac spiritualibus privilegiis frui poterunt iam a Summo Pontifice Pio XI, / f. r., per Litteras Apostollcas 425 in forma Brevis die vigesima nona mensis lunii anno mil­ lesimo nongentesimo vigesimo sexto datas, Operi ApostoHco concessis «ut magis magisque in dies, non modo in Gallicis atque Italids dioecesibus sed et in caeteris Chri­ stiani Orbis regionibus Opus Apostolicum sumat incremen­ tum». Quarum Indulgentiarum et privilegiorum spiritua­ lium index huic Decreto adlungitur. Datum Romae, cx Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die decima octava mensis Novembris, in Festo Dedicationis Basilicarum Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, anno Domini millesimo nongentesimo qua­ dragesimo septimo.—P. Card. Fumasont Biondi, Praef. C. fostnnlinl, Archiep. tit. Theodos., a Secretis. S 1947 NOV 18.-SC PF., DECR. AAS 40 (1948) 423-425 Decretum de consilio generali operis IN HIBERNIA CONSTITUENDO apostolici Opus Apostolicum sub patrocinio Ss. Mulierum Evan­ gelii, anno millesimo octingentesimo trigesimo octavo a pia quadam muliere, Maria Zoé Du Chesne vocata, in Gallia Inchoatum, postea in alias quoque nationes Invec­ tum atque a Summis Pontificibus adprobatum et indul­ gentiis ac privilegiis spiritualibus pluries ditatum, nuper In Hibernia Ita est auctum ut novem iam nunc sedes seu centra dioecesana, inter se tamen independentia, scilicet in archidioecesibus Armachana et Dubllnensi, necnon in dioecesibus Clogheriensl, Dromorensl. Dunnensi et Connorensl, Kilmorcnsi, Limericlcnsl, Mldensi, denique Rapotensi exsistant. Cum vero Operis Apostolici Moderatores dloeccsani, post Conventum Dublinl die vigeslmaquarta mensis Septem­ bris proxime elapsi habitum, Sacram Congregationem de Propaganda Fide rogaverint ut in ea urbe centrum totius 424 Operis Apostolici pro Hibernia constituatur, rite cogni-/ tum et adprobatum, cui dioecesanae sedes seu centra iam Instituta vel in posterum Instituenda aggregentur. Sacra haec Congregatio, petitionem slbl a praefatis Moderatori­ bus propositam benigne excipiens, per praesens Decretum haec statuit: · 1. Pia christifidelium Unio, quae Opus Apostolicum 2411 1962 1947 NOV 18 SC PF., INDÜLT. AAS 40 (1948) 425-427 Index indulgentiarum et privilegiorum spiritualium IN FAVOREM OPERIS APOSTOLICI IN HIBERNIA SODALIUM A) Indulgentiae Plenariae pro omnibus. 1. «Omnibus et singulis fidelibus qui ipsum Pium Opus In posterum ingredientur, die primo eorum ingr sus vel uno, quo cuique libeat, ex mensis diebus praedicti Ingres­ sus, si vere pocnltentes et confessi Sanctissimum Eucha ristiae Sacramentum sumpserint atque ad mentem Sum­ ini Pontificis iuxta consuetum oraverint». 2. «... tam Inscriptis quam in posterum Inscribendis cnunciato in coetu Sodalibus, in cuiuslibet eorum mortis articulo, si vere poenltentes ac confessi et Sacra Commu­ nione refecti, vel quatenus id agere nequiverint, nomen lesu ore si potuerint, sin minus corde devote invocaverint ct mortem tamquam peccati stipendium patienter susce­ perint». 3.«... iisdem nunc et in posterum similiter ipsum In Apostolicum Opus adlectls sociis, sl pariter admissorum exomologesi sacramentali expiati el caelestibus epulis re2442 η. 1963 PIUS XII. ENCYCL. MEDI A TOK DEI, DE SACHA L1TURGIA fecti, singulis annis: Corporis D. N. lesu Christi atque eiusdem Sanctissimi Nominis solemnitatlbus; item Purifi­ cationis. Annuntiationis, Assumptionis, Nativitatis, Im­ maculatae Conceptionis et Sacri Cordis Virginis Mariae festivitatibus; necnon Sancti losephi Deiparae Sponsi, Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, Sancti loannis Baptistae, Sancti loannis Evangclistae, Sanctae Mariae Magdalenae, Sanctae Marthae, Sancti Ignatii Loyolensis, Sancti Frandsci Assisiensis, Sanctae Teresiae Virginis, San­ cti Francisci Xaverii festis diebus; atque Omnium San­ ctorum celebritate et omnium Defunctorum commemora­ tione pariterque dic xxvi Februarii, die in quo sodales 426 horam menstruam Adorationis Sanctissimae Eucharistiae ; agant, die conventus generalis rerum Operis agendarum causa, prima feria quinta ac prima ferta sexta cuiuslibet mensis; semel praeterea in mense die, quo cuioue libeat, ad normam Codicis luris Canonici; nec non semel in mense pro Sodalibus tantum, qui sex horas cuiusque hebdoma­ dae in eodem mense laboraverint pro ecclesiis pauperibus, vel Missionum vel pro ecclesiis quae in regionibus proteslanticis exstant vel etiam pro ornamentis parandis ad processionem necessariis, atque eodem tempore aliquam precem recitaverint, propriam Pii Operis Apostolici eccle­ siam vel sacellum, si exstat, secus proprium templum paroeciale visitant, ibique pro Christianorum Principum concordia, hacresum exstirpatione, peccatorum conversio­ ne, ac Sanctae Matris Ecclesiae exaltatione pias ad Deum preces effundant, quo die iniuncta pietatis opera impleant», 4. «... Sodalibus laids bis in annum... die ad cuiusque libitum digendo, In quo iidem pro sociis defunctis San­ ctissimam Eucharistiam sumpserint...». B) Indulgentiae ParHalts pro omnibus. 1. Septem annorum totidemque quadragenarum. »... Omnibus et singulis sodalitii Operis Apostolici prae­ sentibus ac futuris sociis, si ln diebus festis Beatae Mariae Virgini dicatis, atque ab Ecclesia universali celebratis. ftracter iam memoratas festivitates, necnon diebus nataleiis Sanctorum Apostolorum, itemque quoties, saltem contriti corde, horam Adorationis menstruae impleverint, confessi ac Sacra Communione refecti, Consociationis ec­ clesiam vel propriae paroeciae templum devote visitave­ rint, ibique ad mentem Summi Pontificis oraverint». 2. Trecentorum dierum. »... iisdem quoties pro pauperibus ecclesiis vel pro illis quae sint in regionibus Missionum vel protestanticis per semihoram laboraverint aliquam precem recitantes»; «...Iisdem autem quoties ad conventum Consilii Soda­ litii adfuerint, vel etiam, corde contrito, Eucharisticam Benedictionem acceperint». 3. Sexaginta dierum. «...iisdem denique pro quocumque opere bonn quod egerint». C) Altare prioilegialum pro presbyteris. «... Omnibus ct singulis presbyteris, qui Pio Operi Aposto­ lico adscriptl sint, privilegium Altaris privilégiât! sernel in anno fruendum, dic ad cuiusque libitum eligendo, in quo Ipsi sacrum pro confratrum defunctorum animabus pera­ gant». D) Indulgentiae Plenariae et Partiales pro sodalibus infirmis. «... Indulgcmus quoque ut Sodales Pii Operis Apostolici praetaudutl inlinnitate quadam oppressi, qui confessi ac Sacris Dapibus refecti, Orationem Dominicam, Salutatlo427 nem Angelicam, et Gloria Patri quinquies ad honorem / Sanctissimae Eucharistiae, atque easdem preces semel etiam ad mentem Summi Pontificis, corde contriti, reci­ taverint, etiamsi Sodalitii proprii vel paroeciae ecclesiam non visitaverint. Indulgentias Plenarias, quas statuimus diebus Purificationis, Annuntiationis, Assumptionis, Na­ tivitatis, Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virgi­ nis, necnon S. losephi Deiparae Sponsi, S. loannis Bap­ tistae. Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, Omnium Sanctorum, S. loannis Apostoli ct Evangellstae festivita­ tibus, Itemque Commemorationis Fidelium Defunctorum lucrandas; necnon Indulgentias partiales septem annorum totidemque quadragenarum praedictas lucrari queant. E) Viae Cruris indulgentiae pro mulieribus soda­ libus. »... Illis denique piis mulieribus eiusdem Operis Aposto­ lici Sodalibus, quae .id tuirmatn Statutorum ipsius piae 2113 1947 .NOV 20 Consociationis menstruo religioso conventui Intersunt» quoties id faciant, Passionem ac Mortem D. N. lesu Christi devota memoria recolentes. Indulgentias pio Viae Crucis exercitio adnexas, lucrandas In Domino concedi­ mus...». Ex Litteris Apostolieis lam ab anno, 29 lunll 192G. 1963 1947 NOV 20. PIUS ΧΠ, ENCYCL. AAS 39 (1947) 521-600 LITTERAE ENCYCLICAE Ad venerabiles fratres patriarchas primates arCHIEPISCOPOS EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: Dc Sacra Llturgia PIUS PP. XII Venerabiles Fratres-Salutem et Apostolicam Henedictionem «Mediator Del et hominum» x, pontifex magnus qui pe­ netravit caelos, lesus filius Deia, cum illud misencordiae opus suscepit, quo humanum genus supemis cumulavit beneficiis, eo procul dubio spectavit, ut ordinis rationem, inter hominem eiusque Creatorem iam peccato perturba­ tam, redintegraret utque miseram Adae subolem, heredi­ taria labe infectam, ad caelestem Patrem, primum om­ nium principium supremumque finem, reduceret. Quamobrem, cum in terris commorabatur, non modo initae Redemptionis nuntium dedit, auspicatumque Divinum Regnum declaravit, sed adsidue precando seseque devo­ vendo in animarum incubuit salutem procurandam, usque dum e Cruce pendens semet ipsum obtulit immaculatum Deo, ut emundaret conscientiam nostram ab operibus mortuis, ad serviendum Deo viventi ·. Itaque mortales 522 omnes, ex via feliciter revocati, quae ad exitium ad inte­ ritumque eos misere abducebat, ad Deum iterum dirige­ bantur; ut per collatam operam cuiusque suam in propriam adipiscendam sanctitatem, quae quidem ex intaminati cruore Agni oritur, debitam Deo tribuerent gloriam. Voluit autem Divinus Redemptor ut quam in mortali corpore supplicationibus suis suoque sacrificio inierat sa­ cerdotalem vitam, eadem per saeculorum decursum non intermitteretur in Corpore suo mystico, quod est Eccle­ sia: atque adeo perspicibile sacerdotium instituit ad of­ ferendam in omni loco oblationem mundam ·, ut homines sive In Orientis, sive in Occidentis regionibus a peccato liberati, ex suo conscientiae officio, ultro libenterque Deo servirent. Ecclesia igitur, accepto a Conditore suo mandato fide­ liter obtemperans, sacerdotale lesu Christi munus impri­ mis per sacram Llturgiam pergit. Idque facit primario loco ad altaria, ubi Crucis sacrificium perpetuo repraesenta­ tur 4 et, sola offerendi ratione diversa, renovatur·; deinde vero per sacramenta, quae peculiaria instrumenta sunt, quibus superna vita ab hominibus participatur; postremo autem per laudis praeconium, quod Deo Optimo Maximo cotidie offertur. «Quam iucundum sane —Ita Decessor Noster f. m. Pius XI— caelo terraeque spectaculum prae­ bet Ecclesia orans, cum totos continenter dies noctesque totas, psalmi divino afflatu conscripti concinantur in terris: nulla per diem computetur hora, quae propria non consecretur llturgia; nuila humanae vitae aetas, quae suum non habeat locum in gratiarum actionibus, laudibus, pre­ cibus, piaculis communis huius obsecrationis mystici Cor­ poris Christi, quod est Ecclesia»7./ 523 Nostis profecto. Venerabiles Fratres, sub superioris sacculi exitum hu Jusque initium singularem excitatam esse liturgiconim studiorum concertationem cum cx pri­ vatorum hominum laudabili nisu, tum praesertim ex impensa ac sedula navitate quorumdam coenobiorum in­ cliti Bcnedlctini Ordinis; itaque non modo ln multis Eu­ ropae nationibus sed in transmarinis etiam terris laude digna ac frugifera succrevit hac in re contentio. Cuius quidem studiosae contentionis salutares fructus ut in sa­ crarum disciplinarum campo cernere licuit, ubi liturgici Occidentalis Orientalisque Ecclesiae ritus satius fuere altiusque pervestigati ac cogniti, ita in spirituali etiam privalaquc multorum Christianorum vita. ‘ I Tirn . H. 5 «CL Hr&r . IV, 14 * CL Hrlr., IX, M. · CL M au. I, IX· 1 ( t. ( "cc. Trid.. St-λ. XXII. e. : · CL Ibid , c. 1. ’ Litt. EncycL driLilt d d til Μλπ a. vcuxxxo · Cf Litt Ap. Motu Proprio IncMmi 2411 19 Π NOV 20 PU S XII. ENCYCL. MEDIATO Η DEI. DE SACRA LITl’RGIA Augustae altaris Sacrificii caerimoniae magis fuere no­ lae, perceptae, existimatae; Sacramenta latius crebriusque participata; liturglcac preces degustatae suavius; atque Eucharistiae cultus —quod reapse relinendum est— cristianae veri nominis pietatis fons et caput habitus est. Ac magis praeterea in sua luce est positum christlfidelcs om­ nes unum arctissimumque efficere corpus, cuius caput est Christus, chrisllanoque populo officium esse liturgicos arquo rnodo participare ritus. Vobis procul dubio perspectum est Apostolicam hanc Sedem nullo non tempore curavisse diligenter ut credita sibi plebs reclo imbueretur actuosoque lilurgiac sensu; nec minus diligenter contendisse ut sacri ritus debita di­ gnitate extrinsecus etiam eniterent. Nos ipsi quoque hac eadem super causa, cum quadragenarii temporis conclonalores almae huius Urbis anno mdccccxxxxih ex more allocuti sumus, cos sumus adhortati vehementer ad suos cuiusque auditores commonendos, ut Eucharlstlcum Sa­ crificium impensius usque participarent; atque haud ita multo ante eo consilio ducti ut liturgicae preces rectius intellegerentur earumque veritas atque suavitas percipe­ rentur facilius, Psalmorum librum, qui in Catholica Ec­ clesia harum precum tanta pars est, ex primigenio textu 521 iterum in latinum transferendum curavimus8./ Verumtamen dum id genus studia ob salutares, qui inde proficiscuntur, fructus, haud mediocre Nobis afferunt so­ lacium, conscientiae officium postulat ut ad renovationem illam, prout hac in re a nonnullis praedicatur, animum convertamus Nostrum, curemusque diligenter ut suscepta proposita modum ne excedant, neve vitiosa omnino evadant. lamvero, si ex una parte valde dolemus nonnullis ln regionibus sacrae Llturglae sensum, intellegentiam ac stu­ dium mancum interdum esse ac fere nullum, ex altera vero mulla cum sollicitudine, non timoris vacua, animad­ vertimus nonnullos novitatis nimio studiosiores esse, atque ex rectae doctrinae ac prudentiae via transversos aberra­ re. Siquidem iis consiliis ac volis, quae suscipiunt, de sacra renovanda Llturgia, principia saepenumero interserunt, quae vel ratione vel re ipsa causam hanc sanctissimam in discrimen adducunt, ac non numquam etiam talibus erro­ ribus inficiunt, qui catholicam fidem atque asceseos doc­ trinam attingunt. Fidei autem ac morum integritas peculiaris esse debet norma sacrac huius disciplinae, quae saplcnlissimls Ec­ clesiae eloquiis consona sit omnimodis oportet. Nobis igitur officium est, quod recte sit factum dilaudare ac commendare, quod vero e iusto itinere deflectat, continere vel reprobare. Haud tamen reputent qui inertes ac segnes sunt, id· circo a Nobis comprobari, quod errantes reprehendimus audacesquc refrenamus; neque imprudentes turn se a Nobis exornari laudibus existiment, cum neglegentes cor­ rigimus atque ignavos. Quodsi in Encycllcis hisce Litteris de latina potissimum Llturgia agimus, id non ex eo oritur quod minore aestima­ tione prosequamur venerandas Orientalis Ecclesiae Liturglas, quarum ritus, ex antiquis nobilibusque monumentis traditi, pari sunt Nobis ratione carissimi; sed cx peculia­ ribus potius Occidentalis Ecclesiae condicionibus oritur, quae quidem elusmodi sunt, ut interponendam hac in causa auctoritatem Nostram postulare videantur. Christiani igitur omnes vocem docili animo exaudiant 525 com/munls Patris, qui eos universos, secum arctissime conlunclos, Dei aram adire percuplt, eamdem fidem profltentes, eidem obtemperantes legi, idemque Sacrificium una mente unaque voluntate participantes. Id profecto honor Deo debitus postulat; ac postulant etiam nostro­ rum horum temporum necessitates. Postquam enim diu­ turnum saevumque bellum simultate ac caede disiecit populos, recte cordati homines aptiore quovis modo ad concordiam revocare omnes enituntur. Nullum tamen propositum atque inceptum putamus efficacitatem hac In re habere tantam, quantam actuosum illud religionis stu­ dium atque afflatum, quo Christiani imbuantur ac du­ cantur necesse est; ita quidem ut eadem veritatis capita sincero animo amplexi, ac legitimis Pastoribus ultro libenterque obsequentes, debitumque praestantes Deo cultum, fraternam quamdam communitatem efficiant, quandoquidem «unum corpus multi sumus, omnes qui de uno pane participamus» . * Illud procul dubio hominibus praecipuum officium est, at se quisque vitamque suam ad Deum dirigat. «Ipse enim d. d xxiv Mart a. mcuxxxxv. · I Cor., X, 17 *eS. Thom.. $«··2445 n. 1903 est cui principaliter alligari debemus tamquam Indeficienti principio, ad quem etiam nostra electio assidue dirigi debet, sicut in ultimum finem, quem etiam négligentes peccando amittimus, ct credendo et fidem praestando recuperare debemus»10. Homo autem recto ordine ad Deum dirigitur, cum supremam eius maiestatem, supre­ mumque magisterium agnoscit, cum veritates divinitus patefactas prona suscipit mente, cum legibus ab eo latis religiosa observantia subicitur, omnem actionem navitalemque suam ad eum convertens; cum denique —ut rem breviter perstringamus— debitum cultum atque obsequium per religionis virtutem Deo uni et vero praestat. Quod quidem officium si homines singlllatlm primo loco obli/gat, at humanam quoque communitatem universam. 5:»$ socialibus ac mutuis nexibus conformatam obstringit, cum ct ipsa a summa Dei auctoritate pendeat. Animadvertendum autem est homines peculiari modo hoc officio teneri, quia Deus ad ordinem eos evexit supra naturam positum. Itaque, si Deum consideramus veterem condentem h· gem, eum cernimus de sacris etiam ritibus edere praecepta, accuratasque decernere normas, quibus populus obtempr ret in legitimo eidem praestando cultu. Quamobrem varia statuit sacrificia, variasque designavit caerimonias, qui­ bus dicatum sibi munus offerretur; eaque omnia perspicue significavit, quae ad foederis arcam, ad templum, ad dies­ que festos pertinerent. Sacerdotalem tribum et summum sacerdotem constituit; ac vestes etiam Indicavit ac de­ scripsit, quibus sacrorum administri uterentur, et quidquid aliud praeterea ad divinum cultum respiceret n. lamvero elusmodi cultus nihil aliud erat, nisi quaedam illius adumbrata imago 12, quem Summus Novi Testa­ menti Sacerdos Patri caelesti erat praestaturus. Siquidem, vixdum divinum «Verbum caro factum est» 11t sacerdotali munere ditatum se mundo manifestat, Aeterno Patri seipsum sublciens, quod quidem per totius suae vi­ tae cursum intermittit numquam: «Ingrediens mundum dicit: ... Ecce venio... ut faciam, beus, voluntatem tuam ...»14 et In cruento Crucis sacrificio mirandum in modum perfecit: «In qua voluntate sanctificati sumus per oblationem corporis lesu Christi semel»l5. Actuosa eius vitae ratio In humanis non alio procul dubio spectat. In­ fantulus, Hierosolymis in templo sistitur Domino: ado­ lescens denuo illud adit; postea vero idem iterum ilcrumque Ingreditur cum ad docendam plebem, tum/ut suam 527 fundat precem. Anteauam publicum exordiatur munus, ieiunium per quadraginta dies servat; ac consilio exem­ ploque suo ad diurnas non modo sed ad nocturnas etiam Deo admovendas supplicationes adhortatur omnes. Ut­ pote veritatis magister, «illuminat omnem hominem» *·, ut rite mortales Immortalem Deum agnoscant, neque sint «subtractionis filii in perditionem, sed fidei in acquisitio­ nem animae»I7. Qua vero Pastor, gregem moderatur suum, eum ad vitae pascua perducit, ac legem ea ratione condit, ut nemo ab eo, ab rectoque demonstrato Itinere abstra­ hatur, sed omnes eo afflante ac movente sanctissime vivant. In novissima caena, sollemni ritu atque apparatu, novum celebrat Pascha, quod quidem, divinitus instituta Eucha­ ristia, continuandum consulit; postridie vero. Inter terram ac caelum erectus, salutiferum suae vitae Sacrificium of­ fert, suoque ex transverberato pectore ea quodammodo effundit sacramenta quae Redemptionis thesauros homi­ num animis impertiant. Quae omnia dum agit, ad cae­ lestis Patris gloriam unice respicit ad hominemque maiore usque sanctitate adornandum. Ad supernae autem beatitatis sedem ingressus, quem, per terrenae suae vitae cursum, sacrum instituit ac prae­ stitit cultum, eum vult intermitti numquam. Siquidem non orbatum hominum genus derelinquit, sed auemadmodum valido pracsenlissimoque patrocinio suo eidem perpetuo adest, advocati munus in caelo gerens apud Patrem ia. ita eidem etiam auxiliatur per Ecclesiam suam, in qua divina praesentia sua volventibus saeculis perennat, quam­ que columnam veritatis 18 ac gratiae dispensatricem con­ stituit, suoque Crucis sacrificio fundavit, consecravit et aeternaliter stabilivit Ecclesia igitur commune habet cum Incarnato Verbo pro/positum, officium, munus: hoc est veritatem docere 52 * omnes, homines recte regere ac moderari, gratum accep­ tumque Deo offerre Sacrificium, atque ita admirabilem illam restituere inter summum Creatorem ac res creata * Th**., IMI. q- LXXX1, art. r “Cf. Lib. Lmft.» "CL HoK, X. « “Ιοαλ, I. t«. “Wrèr., X V7 “ IbUrm. X. ia "Ioam. I, 7- " Htbt X, S9 “CL I /m*., II. t. »»Cf / r»w.. ΙΠ. H tkw. IX. .4» or pwz ovtoarf*. d. d. VII Oct a. Mcccxet; Caliwt III. Amfÿrz. d d 1 Usr.a. MCCCCSVi; rtvi U. /'jd-*, d d. «1H Sr» * η. 1063 PIUS XIL ENCYCL. MEDIATOR DEI. DE SACRA LITURGIA cohaerentiam atque concordiam, quam quidem gentium Apostolus hisce verbis perspicue tndicat: «Iam non estis hospites ct advenae, sed estis cives sanctorum et dome­ stici Dei, superaedificati super fundamentum Apostolorum et Prophetarum, ipso summo angulari lapide Christo lesu. In quo omnis aedificatio constructa crescit in templum sanctum in Domino, in quo et vos coaedificamini in ha­ bitaculum Dei in Spiritu» ’l. Quamobrem societas a Divino condita Redemptore tum doctrina ac regimine suo, tum Sacrificio ac Sacramentis ab eo constitutis, tum denique ministerio ab eodem accepto, ac profusis supplicationibus et sanguine suo, non alio contendit ac spectat, nisi ut magis ίη dies amplificetur ac coagmentetur; quod profecto efficitur, cum Christus in mortalium animis quasi instrui­ tur ac dilatatur, et cum viclssim mortalium .animi veluti Christo aedificantur atque augentur; ita quidem ut hoc In terrestri exsilio sacrum cotidie magis succrescat tem­ plum, fn quo divina Malestas gratum accipit legitimumque cultum. Quapropter In omni actione llturglca una cum Ecclesia praesens adest divinus eius Conditor; praesens adest Christus In augusto «altaris Sacrificio, cum in admi­ nistri sui persona, tum maxime sub Eucharisticis specie­ bus; praesens adest In Sacramentis virtute sua, aua, in eadem transfundit ut pote efficiendae sanctitatis Instru­ menta; praesens adest denique In Deo admotis laudibus ac supplicationibus, secundum Illud: «Ubi enim sunt duo vel tres congregati in nomine meo. Ibi sum in medio eorum» M. Sacra igitur Liturgla cultum publicum consti­ tuit, quem Redemptor noster. Ecclesiae Caput, caelesti Patri habet; quemque chrlstifldelium societas Conditori suo et per Ipsum aeterno Patri tribuit; utque omnia breviter 529 perstringamus, integrum constituit publicum cultum ! mys­ tici lesu Christi Corporis, Capitis nempe membrorumque eius. Llturglca autem actio tum initium sumpsit, cum Ec­ clesia divinitus condita fuit. Priscae siquidem aetatis Christiani «erant perseverantes in doctrina Apostolorum et communicatione fractionis panis et orationibus» Quocumque Pastores possunt christlfidelium coetum co­ gere, Ibi erigunt aram. In qua sacris operantur, et quam circum ceteri ordinantur ritus, quibus homines possint sanctitate imbui, debitamque Deo tribuere gloriam. Qui­ bus In ritibus primo loco Sacramenta habentur, hoc est septem praecipui salutis fontes; dcin vero divinae laudis celebratio, qua christifideles etiam Invicem coniuncti hor­ tationi Pauli Apostoli obtemperant: «In omni sapientia docentes et commonentes vosmet Ipsos, psalmis, hymnis et canticis spiritualibus, In gratia cantantes In cordibus vestris Deo»M; deinde autem Legis, Prophetarum, Evangelil Apostolorumquc epistularum lectio; ac postremo homilifl. seu sacra concio, qua coetus praeses Divini Magistri praecepta In memoriam revocata utiliter commentatur, res eventusque graviores vitae Christi commemorat, atque adslantes omnes opportunis adhoratlonibus et exemplis commonefacit. Pro rerum adiunctis christlanorumque necessitatibus cultus Instruitur, evolvitur novisque ritibus, caerimoniis ac formulis ditatur, Idquc ea semper ratione, «ut Illis rerum signis nos Ipsos admoneamus, quantumque., profecerimus nobis Ipsis Innotescamus, et ad hoc augendum nos ipsos acrius excitemus: dignior enim sequetur effectus, quem ferventlor praecedit affectus»M. Itaque animus satius aptiusque ad Deum erigitur; ac lesu Christi sacerdotium per omnem saeculorum decursum nullo non tempore vi­ get. cum sacra Liturgla nihil aliud sit, nisi huius sacerdo­ talis muneris exercitatio. Quemadmodum divinum eius Caput, Ita Ecclesia filiis suis perpetuo adest, eos adluvat. 53U eosque/ad sanctimoniam adhortatur, ut hoc exornati su­ perno decore ad caelestem Patrem aliquando redeant. Qui hac terrena vita donati sunt, eos, superna vita adauc­ tos, quodammodo regignit; eosdemque, adversus impla­ cabilem hostem luctantes, Spiritus Sancti robore confir­ mat; chrisllanos ad altaria advocat, iternllsque impertitis suasionibus Jnvltatlonlbusque ad Eucharisticum rite par­ ticipandum celebrandumque Sacrificium excitat, atque angelico pabulo nutrit, quo fortiores usque exsistant; quos suum quemque admissum sauciavit foedavitque, eos ex­ piat atque solatur, qui superno quodam afflatu ad sacer­ dotalia capessenda munia vocantur, eos legitimo consecrat ritu. Qui vero ad Christianam condendam Instltucndamque familiam ordinatur, castum eorum connublum caelesti gratia caelestibusque muneribus corroborat. Ac denique, postquam extremas mortalis huius vitae horas Euchari­ stico Viatico ac Sacri Opobalsami unctione refecit ac re­ creavit, suorum filiorum exuvias pietate summa ad sepulBtoc. XI, »· Μαγυ« . XVII!. Pjtiw.d d. mOet. a. XDCtxxnn.n ·’ , CTdinitMMxr pmbyteri, in tnanrnsn unctione “ $. -Dr I * D« dndk^. «·&. Avcv^ tj iS, ·ΊΙ. Conit- Dmm d d. xx D». x m. / — 1 • a · Quamobrem uni Summo Pontifici ius est quemlibet dc divino cultu agendo morem recognoscere ac statuere, no­ vos inducere ac probare ritus, eosque etiam immutare, quos quidem immutandos iudleaver!t 50; Episcopis autem ius el officium est vigilare diligenter ut sacrorum cano­ num praescripta de divino cultu sedulo observentur *l. Haud igitur fas est privatorum arbitrio, etsi iidem ex Cleri ordine sint, sacras atque venerandas res illas permit­ tere, quae ad religiosam Christianae societatis vitam per­ tineant, Itemque ad lesu Christi sacerdotii exercitium di•'GMaL Immrnu. d. d. χχη len. mdlxxjcvul. C. / C., can. XJJ7. M Cf. C. /. C, can. 1461. 2453 41 C. I. C, can. 15t. MCL n. 1003 vinumque cultum, ad debitum sanctissimae Trinitati, Incarnato Verbo, eius Genitrici augustae ceterisque cae­ litibus honorem reddendum, et ad hominum salutem pro­ curandam attineant; eademque ratione privato nemini ulla facultas est externas hoc in genere actiones moderari, quae cum Ecclesiastica disciplina et cum Mystici Corporis or­ dine, unitate ac concordia, immo haud’raro cum catholi­ cae etiam fidei integritate coniunguntur quam maxime. Ecclesia procul dubio vivens membrorum compages est, atque adeo in iis etiam rebus, quae ad sacram respiciunt Liturgiam, succrescit, explicatur atque evolvitur, et ad necessitates rerumque adiuncta, quae temporum decursu habeantur, sese accommodat atque conformat, sarta ta­ men tectaque servata suae doctrinae integritate. Verumtamen temerarius eorum ausus omnino reprobandus est, qui novas deliberato consilio liturgicas consuetudines in­ vehant, vel obsoletos iam ritus reviviscere iubeant, qui cum vigentibus legibus ac rubricis non concordent. Id autem contingere, Venerabiles Fratres, non sine ma­ gno animi dolore novimus, non modo in parvi sed in gravissimi etiam momenti rebus; non desunt siquidem, oui in augusto peragendo Eucharistiae Sacrificio vulgari lingua utantur, qui nonnullos festos dies, —qui quidem ex rationibus mature per/pensis iam decreti ac statuti fue- 545 rint— ad alia tempora transferant, et qui denique ex le­ gitimis publicarum precum libris sacra \eteris Testamenti scripta expungant, quippe quae reputent haud satis aetati huic nostrae congruentia atque opportuna. Latinae linguae usus, ut apud magnam Ecclesiae par­ tem viget, perspicuum est venustumque unitatis signum, ac remedium efficax adversus quaslibet germanae doc­ trinae corruptelas. In non paucis tamen ritibus vulgati sermonis usurpatio valde utilis apud populum exsistere potest; nihilominus unius Apostolicae Sedis est id conce­ dere; atque adeo, ea inconsulta caque non approbante, nihil prorsus hoc in genere fieri fas est, quandoquidem, ut diximus, sacrae Liturgiae ordinatio ab eius consilio ac nutu omnino pendet. Haec eadem indicandi ratio tenenda est, cum de cona­ tibus agitur, quibus nonnulli enituntur quoslibet antiquos ritus ac caerimonias In usum revocare. Utique vetustae aetatis Liturgia veneratione procul dubio digna est; verumtamen vetus usus, non idcirco dumtaxat quod antiqui­ tatem sapit ac redolet, aptior ac melior existimandus est vel in semet Ipso, vel ad consequentia tempora novasque rerum condiciones quod attinet. Recentiores etiam litur­ gie! ritus reverentia observantiaque digni sunt, quoniam Spiritus Sancti afflatu, qui quovis tempore Ecclesiae adest ad consummationem usque saeculorum 5t, orti sunt; sunt· que iidem pariter opes, quibus inclita lesu Christi Sponsa utitur ad hominum sanctitatem excitandam procurandamque. Ad sacrae Liturgiae fontes mente animoque redire sa­ piens profecto ac laudabilissima res est, cum disciplinae huius studium, ad eius origines remigrans, haud parum conferat ad festorum dierum significationem et ad for mularum, quae usurpantur, sucrarumque caerimoniarum sententiam altius diligentlusque pervestigandam: non sa­ piens tamen, non laudabile est omnia ad antiquitatem quovis modo reducere. Itaque, ut exemplis utamur. Is ex recto aberret itinere, qui priscam altari velit mensae for­ mam restituere; qui liturgicas vestes velit nigro ; semper 546 carere colore; qui sacras imagines ac statuas e templis prohibeat; qui divini Redemptoris in Crucem acti effigies ita conformari iubcat, ut corpus eius acerrimos non refe­ rat, quos passus est, cruciatus; oui denique polyphonlcos. seu multisonos concentus reprobet ac repudiet, etiamsi normis obtemperent ab Apostolica Sede datis. Quemadmodum enim e catholicis conlatus nemo, eo consilio ductus ut ad veteres revertat formulas, a prioribus Conciliis adhibitas, illas respuere potest de Christiana doctrina sententias, quas Ecclesia, adspirante moderantcque divino Spiritu, recentlore aetate, ubere cum fructu, composuit retlnendasque decrevit; itemque quemadmodum e catholicis cordatus nemo vigentes leges repudiare potest, ut ad praescripta regrediatur, quae ex antiquissimis hau­ riantur canonici iuris fontibus; ita pari modo, cum dc sacra Liturgia agitur, qui ad antiquos redire ritus consue­ tudinesque velit, novas repudiando norma , * quae ex pro­ videntis Del consilio ob mutatas rerum condicione * fuere inductae, non is procul dubio, ut facile cernere est. sa­ pienti rectoque movetur studio. Haec enim cogitandi agendique ratio nimiam illam revi­ viscere lubet atque insanam antiquitatum cupidinem. •»Cf. M%TTII. XXVIII. XV JIM « n. iôeû Pius XII, ENCYCL. MEDIATOR Dhf, DE SACRA LII URGIA quam illegitimum excitavit Pistoriense concilium, itemque multiplices illos restituere enititur errores, qui in causa fuere, cur condliabulum idem cogeretur, quique inde non sine magno animorum detrimento consecuti sunt, quosque Ecclesia, cum evigilans semper exsistat «fidei depositi» custos sibi a divino Conditore concrediti, iure meritoque reprobavit u. Etenim prava id genus proposita atque incepta eo contendunt, ut actionem illam extenuent ac debilitent, sanctitatis effectricem, qua sacra Liturgia adoptionis filios ad caelestem Patrem salutariter dirigit. Omnia igitur ita fiant, ut debita servetur cum Eccle­ siastica Hierarchla coniunctio. Nemo sibi arbitrium sumat nonnas sibimet Ipsi decernendi easdemque ex voluntate 547 sua ceteris impe randi. Summus dumtaxat Pontifex, ut Beati Petri successor est, cui divinus Redemptor curam concredidit universum pascendi gregem M, unaque simul Episcopi, quos, Apostollcae obtemperantes Sedi, «Spiritus Sanctus posuit-., regere Ecclesiam Dei» M, iure officioque pollent Christianum gubernandi populum. Quamobrem, Ve­ nerabiles Fratres, quotiescumque —salutari etiam, sl opor­ teat, adhibita severitate— auctoritatem tuemini vestram, non modo officium vestrum adimplemini, sed ipsam Ec­ clesiae Conditoris in tuto ponitis voluntatem. 11 Christianae religionis caput ac veluti centrum Sanctis­ simae Eucharistiae Mysterium est, quam olim Summus Sacerdos Christus instituit, quamque per suos administros perpetuo In Ecclesia renovari iubet. Cum de sacrae Liturgiae re maxima agatur, opportunum ducimus in hoc ali­ quantisper immorari, vestrosque, Venerabiles Fratres, in gravissimam hanc causam convertere animos. Christus Dominus, «sacerdos in aeternum secundum ordi­ nem Melchlscdech»M, qui, cum dilexlsset suos qui erant in mundo» «in caena novissima, qua nocte tradebatur, ut dilectae Sponsae suae Ecclesiae visibile, sicut hominum natura exigit, relinqueret sacrificium quo cruentum illud semel in Cruce peragendum repraesentaretur, eiusque me­ moria in finem usque sacculi permaneret, atque illius sa­ lutaris virtus in remissionem eorum quae a nobis quotidie committuntur, peccatorum applicaretur,... Corpus et San­ guinem suum sub speciebus panis et vini Deo Patri ob­ tulit, ac sub eorundem rerum symbolis, Apostolis, quos 518 tunc Novi Testamenti sacerdotes con/stituebat, ut sume­ rent, tradidit; et eisdem eorumque In sacerdotio succes­ soribus ut offerrent praecepit» Augustum igitur altaris Sacrificium non mera est ac simplex lesu Christi cruciatuum ac mortis commemoratio, sed vera ac propria sacrificatio, qua quidem per incruen­ tam immolationem Summus Sacerdos id agit, quod iam in Cruce fecit semet Ipsum aeterno Patri hostiam offerens acceptissimam. «Una... eademque est hostia, idem nunc offerens sacerdotum ministerio, qui se ipsum tunc in Cruce obtulit, sola offerendi ratione diversa» a. Idem itaque sacerdos, Christus lesus, cuius quidem sa­ cram personam eius administer gerit. Hic siquidem, ob consecrationem quam accepit sacerdotalem. Summo Sa­ cerdoti assimulatur, ac potestate frultur operandi virtute ac persona ipsius Christi <0. Quamobrem actione sua sa­ cerdotali Christo quodammodo «linguam suam commodat, manum porrigit»41. Eadem pari modo victima est. divinus nempe Rcdem * pior, secundum humanam naturam suam et in corporis sangulnisquc sui veritate. Dissimilis tamen rallo est, qua Christus offertur. In Cruce enim totum semet ipsum suos­ que Deo obtulit dolores; victimae vero immolatio per cruentam mortem, libera voluntate obitam, effecta est. In ara autem, ob gloriosum humanae naturae suae statum, «mors illi ultra non dominabitur»4S, Ideoque sanguinis effusio haud possibilis est; verum tamen ex divinae sapien­ tiae consilio Redemptoris nostri sacrificatio per externa signa, quae sunt mortis indices, mirando quodam modo ostenditur· S.quidem per panis •transubstanhoncin» in cor­ pus vini que in sanguinem Christi, ut eius corpus reapse praesens habetur. Ita eius eruor: euchnristicae autem spe­ cies. sub quibus adest, cruentam corporis et sanguinis separationem figurant. Itaque memorialis demonstratio 519 eius mortis./quae reapse In Calvariae loco accidit. In sin­ gulis altaris sacrificiis Iteratur, quandoquidem per dlstln‘•Ct Pn * VI. CmtiL XaHntm fiin, d. (L ΧΧΥΠΙ Ac<. wnccxciv. nn. XXXI XXXIV, XXXIX. LXII, I.XVI, LXIX LXX1V. MCL Ioam.. XXI. 15-17. ··.<«!, XX. “Ad· C!X, 4. ” I Ro· * , Secreta Docn. IX post Pentee. "Cf.Sess. XXII. c. a et can. 4-»·α Gat.VI.u. "Mau, I. xx. · · Phüipp., II. 5. ·* GaJ., II. 19- «Ct 2457 Cone. Trid.» Sesv XXIIL. c. 4. ° Cf. S. Ro»xxtvs Bxik.w. Do Wum. II, cap. 4 « Dt Sacro AÜaris III. 6. ·· Do Mum. I. cap. 17. ·· ΜκA’ow., Onio SLkw. Canon Mutae. 2458 η. 1903 PIUS XII, ENCYCL. MEDIATOR DEI, DE SACRA LITURGI A 1047 NOV 20 quod tractatis, quatenus, mortis dominicae mysterium ce­ offerre ex eo patet, quod altaris administer personam lebrantes, mortificare membra vestra a vitiis et concupi­ Christi utpote Capitis gerit, membrorum omnium nomine scentiis omnino procuretis· °3. Ac fere eodem modo in sacris offerentis; quo quidem fit, ut universa Ecclesia iure dica­ Llturgiae libris Christiani admonentur, qui ad altare ac­ tur per Christum victimae oblationem deferre. Populum cedant, ut sacra participent: «Sit in hoc ... altari Innocen­ vero una cum ipso sacerdote offerre non idcirco statuitur, tiae cultus, immoletur superbia, iracundia Juguletur, lu­ quod Ecclesiae membra, haud a]iter ac ipse sacerdos, xuria omnisque libido feriatur, offeratur pro turturibus ritum liturgicum adspcctabilem perficiant, quod solius sacrificium castitatis et pro pullis columbarum innocen­ ministri est ad hoc divinitus deputati: sed Idcirco quod sua tiae sacrificium»·3. Dum igitur altari adstamus, ita ani­ vota laudis, impetrationis, expiationis gratiarumque ac­ mum nostrum transformemus oportet, ut quidquid pec­ tionis una cum votis seu mentis intentione sacerdotis, catum est in eo penitus restinguatur, quidquid vero per immo Summi ipsius Sacerdotis, eo fine coniungit, ut ea­ Christum vitam gignit supernam, enixe refoveatur ac ro­ dem in ipsa victimae oblatione, externo quoque sacerdotis boretur atque adeo nos efficiamur, una cum Immaculata ritu, Deo Patri exhibeantur. Externus enim sacrificii ritus Hostia, victima Aeterno Patri accepta. suapte natura cultum internum manifestet necessc est: novae autem legis Sacrificium supremum illud obsequium Quod quidem propositum sanctissimum ut Ecclesia ap­ slgnillcat, quo ipse principalis offerens, qui Christus est, tiore, quo fleri possit, modo ad effectum deducere queat, et una cum eo et per eum omnia eius mystica membra per sacrae Llturgiae praecepta omni ope enititur. Huc debito Deum honore prosequantur ac venerentur. enim non solum lectiones spectant, homfliae cetcraeque sacrorum administrorum conciones universusque mysterio­ Magno autem cum animi gaudio certiores facti sumus rum cyclus, quae nobis per anni decursum recolenda pro­ elusmodi doctrinam, postremis hisce praesertim tempori­ ponuntur, sed vestimenta etiam ac sacri ritus eorumque bus, ob impensius multorum liturgicae disciplinae studium, externus apparatus; quae quidem eo / pertinent ut «molestos 559 in sua luce fuisse collocatam. Facere tamen non possumus quin veritatis superlationes tralectionesque, quae cum tanti Sacrificii commendetur, et mentes fidelium per haec visibilia religionis et pietatis signa, ad rerum altlsslmarum, germanis Ecclesiae praeceptis non concordent, vehementer deploremus. quae in hoc Sacrificio latent, contemplationem exciten­ tur» ·4. Nonnulli siquidem illa omnino Sacrificia reprobant * quae privatim ac non adstante populo offerantur, quasi Omnia igitur liturglae elementa eo contendunt, ut ani­ a prisca sacrificandi forma aberrent; nec desunt qui asse­ mus noster Divini Redemptoris imaginem per Crucis verent sacerdotes non posse eodem tempore pluribus in mysterium in se referat secundum illud Apostoli gentium: aris divina litare hostia, quod hac agendi ratione commu­ «Christo confixus sum Cruci; vivo autem, iam non ego, nitatem dissocient, eiusque unitatem in discrimen addu­ vivit vero in me Christus» °* . Quam ob rem nos veluti cant: itemque non desunt, qui eo usque procedant, ut hostia una cum Christo efficimur ad augendam Aeterni oportere prorsus reputent plebem confirmare ratumque Patris gloriam. habere Sacrificium, ut illud vim virtutemque sortiatur Huc igitur christifideles, divinam victimam in Euchari­ 537 suam./ stico Sacrificio offerentes, animum convertant atque eri­ Perperam hac in re ad socialem Eucharistici Sacrificii gant. Si enim, ut S. Augustinus scribit, mysterium nostrum indolem provocatur. Quotiescumque enim sacerdos id re­ in mensa dominica positum est 9a, id est ipse Christus novat, quod divinus Redemptor in novissima caena pere­ Dominus, prout Caput et symbolum coagmentationis illius git, reapse Sacrificium consummatur, quod quidem Sa­ exsistit, qua nos Corpus Christi sumus 97 ct membra cor­ crificium, semper et ubique, itemque necessario ac suapte poris eius ,e; si S. Robertus Bellarminus ad mentem docnatura, publico et sociali munere fruitur, quandoquidem toris Hipponensis docet, in Sacrificio altaris generale si­ is, qui illud immolat, et Christi et christifidclium, cuius gnificari sacrificium quo universum Corpus Christi mysti­ Divinus Redemptor est Caput, nomine agit, atque illud cum, id est tota redempta civitas offertur Deo per Christum, Deo offert pro Ecclesia Sancta Catholica, ac pro vivis Sacerdotem magnum nihil rectius, nihil iustlus excogi­ et defunctis ·*. Idque fit procul dubio sive christifideles tari potest, quam nos omnes una cum Capite nostro, pro praesentes adsint -—quos Nos frequentisslmos pientissimosnobis passo, nosmetipsos quoque Aeterno Patri immolare. que adesse cupimus ac commendamus—, sive non adsint, In altaris enim Sacramento, eodem Augustino auctore. cum neutlquam requiratur ut, quod sacrorum administer Ecclesiae demonstratur, in re, quam eadem offert, ipsam fecerit, populus ratum habeat. quoque offerri 10°. Licet tamen ex Iis, quae modo exposuimus, clare pateat Animadvertant igitur christifideles ad quam cos digni­ nomine Christi atque Ecclesiae litari, neque suis fructibus tatem sacrum Baptismatis lavacrum evexerint; neque etiam socialibus Eucharisticum privari Sacrificium quam­ satis habeant generali ea mentis intentione, quae Christi vis nullo praesente acolytho a sacerdote celebretur, nihilo membra Ecclesiaeque fUios decet, Eucharisticum partici­ secius ob huius tam augusti mysterii dignitatem, volumus pare Sacrificium, sed cum Summo Sacerdote eiusque in atque urgemus —quod ceteroquin semper praecepit Ma­ terris administro, ex sacrae Llturgiae rationibus, ultro ter Ecclesia— ut nullus sacerdos ad altare accedat, nisi arctissimequc coniuncti, una cum eodem / tum peculiari 550 adsit minister, qui ei inserviat cique respondeat, ad nor­ modo devinciantur, cum divinae Hostiae consecratio pe­ mam canonis pcccxui. ragitur, eamdemque una cum eo offerant, cum sollemnia Ut autem oblatio illa, qua in hoc Sacrificio christlfidclcs illa verba pronuntiantur «Per ipsum, ct cum ipso, et in divinam victimam Caelesti Patri offerunt, plenum sortia­ ipso est tibi Deo Patri Omnipotenti, in unitati Spiritus tur effectum, aliud quoque adiungant oportet: semet ipsos Sancti, omnis honor et gloria per omnia saecula saeculo­ nempe quasi hostiam Immolent necessc esL rum» l01; quibus quidem verbis populus respondet: «Arnen». Neque Christiani obliviscantur semet ipsos suasque sollici­ Quae quidem immolatio ad liturgicum solummodo Sa­ tudines, dolores, angustias, miserias necessitatesque una crificium non reducitur. Vult enim Apostolorum Princeps simul cum divino Capite Cruci suffixo offerre. ul eo ipso quod Christo tamquam lapides vivi superaedifi­ camur, possimus tamquam «sacerdotium sanctum, offerre Laudibus igitur ii digni sunt, qui eo consilio ducti, ut spirituales hostias acceptabiles Deo per lesum Christum ··; Christiana plebs Eucharisticum Sacrificium facilius saluPaulus autem Apostolus absque ullo temporis discrimine briusque participet, «Missalc Romanum» apte in populi hisce verbis Christianos adhortatur: «Obsecro itaque vos..., manibus ponere conantur, Ita quidem ut christifideles, una ut exhibeatis corpora vestra hostiam viventem, sanctam, cum sacerdote copulati, iisdem cius verbis ilsdcmque Ec­ 558 U™ placentem, ratio/nabllc obsequium vestrum··0. At clesiae sensibus comprecentur; itemque ii laudibus exor­ cum potissimum christifideles liturgicae actioni tam pia nandi sunt, qui efficere contendunt, ut Liturgia externo Intentaque mente conlunguntur, ut de iisdem reapse dici etiam modo actio sacra fiat, quam reapse adstantes omnes queat: «quorum Ubi fides cognita est ct nota devotio··1, communicent. Id quidem non una ratione contingere facere non possunt quin sua cuiusque fides alacrius per potest; cum nimirum universus populus, cx sacrorum ri­ caritatem operetur, pictas vigeat atque flammescat, ac tuum normis, vel sacerdotis verbis recto scrvnto ordine singuli universi divinae procurandae gloriae se consecrent, respondet, vel cantus edit, qui cum variis Sacrificii par­ vehementerque cupientes lesu Christo, acerrimos perpesso tibus congruant, vel utrumque facit, vel denique cum In dolores, sese arctissime assimulare, cum Ipso Summo Sa­ Sacris sollemnibus alternas lesu Christi administri preci­ bus dat voces unaque simul liturgica cantica concinit. cerdote et per ipsum se quasi spiritualem hostiam of­ ferant. Quae tamen Sacrificii participandi rationes tum dilau­ Quod quidem Illa etiam adhortamenta docent, quibus dandae ac commendandae sunt, cum Ecclesiae praeceptis Episcopus. Ecclesiae nomine, sacrorum administros appel­ Ponlif. Rem.. De Ordinatione presbyteri M IbUtm, De altaris consecrat, lat quo die eos consecrat: «Agnoscite quod agitis, imitamln PnHstio. ·· CL Cone. Trtd., Sets. XXII, c. 5. -Gai, II, 10-20. »«C( Sow. ·· nL· 2459 JtM·.. Caooa Hnue ’· I Prtr., II. J. ·· R^m , XII, r. M MÜ. Caneo Mlua·. CCLXXII. - Ο. I Cor., XII, γ -Ct Eph.t V. 30. -Cf. S. RaânTVS Bkulamm., Dr .Wu», II. cap. 8. ’·· Cf. Dr Civ. Do, lib. X, cap. 6. Mù- 2460 1947 NOV 20 PIUS XII, ENCYCL. MEDIATOR DEI, DE SACRA LITURGIA sacrorumque rituum normis diligenter obtemperant. Eo autem potissimum spectant, ut Christianorum pietatem eorumque intimam cum Christo cum eiusque adspectabili administro coniunctionem alant ac foveant, itemque in­ ternos illos sensus ct habitus excitent, quibus animus noster Summo Sacerdoti Novi Testamenti assimuletur oportet. Nihilo secius, quamvis externo quoque modo de­ monstrent Sacrificium suapte natura, utpote a Mediatore Ml Dei ct hominum 102 peractum, totius mystici / Corporis Christi opus esse habendum; neuliquam tamen necessariae sunt ad publicam eiusmodi constituendam communemque notam. Ac praeterea id genus Sacrum, alternis vocibus celebratum, in locum augusti Sacrificii sollemniter per­ acti suffici non potest; quod quidem, etiamsi adstantibus solummodo sacris administris fiat, ob rituum malestatem caerimoniarum que apparatum peculiari frultur dignitate sua, culus tamen splendor ct amplitudo, si frequens pietaleque praestans populus adsit, ut Ecclesiae In votis est, summopere adaugetur. Animadvertendum quoque est eos veritatem egredi rectacque rationis iter, qui fallacibus opinationibus ducti, haec rerum adiuncta tanti faciant, ut asseverare non du­ bitent, iisdem praetermissis, rem sacram statutum sibi fi­ nem assequi non posse. Haud pauci enim e christifidelibus «Missali Romano», etiamsi vulgata lingua exarato, uti nequeunt; neque omnes Idonei sunt ad recte, ut addecet, intellegendos ritus ac formulas liturgicas. Ingenium, indoles ac mens hominum tam varia sunt atque absimilia, ut non omnes queant precibus, canticis sacrisque actionibus, communiter habi­ tis, eodem modo moveri ac duci. Ac praeterea animorum necessitates ct propensa eorum studia non eadem in om­ nibus sunt, neque in singulis semper eadem permanent. Quis igitur dixerit, praeiudicata eiusmodi opinione com­ pulsus, tot Christianos non posse Eucharisticum partici­ pare Sacrificium, eiusque perfrui beneficiis? At ii alia ratione utique possunt, quae facilior nonnullis evadit; ut, verbi gratia, lesu Christi mysteria pie meditando, vel alia peragendo pietatis exercitia aliasque fundendo preces, quae, etsi formâ a sacris ritibus differunt, natura tamen sua cum iisdem congruunt. Quamobrem vos adhortamur, Venerabiles Fraires, ut in Dioecesi vel ecclesiastica dicione cuiusque vestra mo­ dum rationemque, quibus populus liturgicam actionem participet, moderari atque ordinare velitis secundum nor­ mas, quas «Missale» statuit, ct secundum praecepta, quae Sacrum Consilium ritibus praepositum et Codex Iuris Ca$42 nonlcl edidere; ita quidem / ut debito omnia ordine ac de­ core fiant, neve cuilibet, etsi sacerdoti, liceat arbitrio suo sacris aedibus quasi experimenti causa uti. Quam ad rem id etiam Nobis In votis est, ut In singulis Dioecesibus, quemadmodum Consilium habetur sacris musicis et arti­ bus lutandis, sic Consilium quoque constituatur ad litur­ gicum provehendum apostolatum, ut vigilanti cura vestra diligenter omnia ex Apostollcae Sedis praescriptionibus eveniant. In religiosorum autem sodalium Communitatibus ea om­ nia, quae propriae Constitutiones hac in re statuere, accu­ rate serventur, neque res novae inducantur, quas earumdem Communitatum moderatores non ante probaverint. Quantumvis vero externae rationes rerumque adiuncta, quibus Christianus populus Eucharisticum Sacrificium par­ ticipat ceterasque liturgicas actiones, varia ac dissimilia esse queant, eo tamen studiosissime semper contenden­ dum est, ut arctioribus, quibus fieri possit, nexibus ad­ itantium animi Divino Redemptori devinciantur, utque eorum vita sanctitate cotidie auctiore exornetur ac cae­ lestis Patris gloria cotidie magis adaugeatur. Angustum altaris Sacrificium divinae dapis Communio * ne concluditur. Attamen, ut omnes norunt, ad eiusdem Sacrificii integritatem habendam requiritur solummodo ut Sacerdos caelesti pabulo reficiatur, non autem ut populus ellam —quod celeroquin summopere optandum est— ad sacram synaxim accedat. Placet autem hac super re eas iterare animadversiones, quas Decessor Noster Benedictus XIV de Tridcntinl Con­ cilii definitionibus habet: «Primo... dicendum Nobis occur­ rit, nemini ex fidelibus in mentem venire posse Missas privatas, in quibus sacerdos solus sacram sumit Eucha­ ristiam, propterea veri, perfecti et integri Sacrificii In­ cruenti a Christo Domino instituti rationem amittere, M3 ideoque illicitas esse existimandas. Nec enim / ignorant·* ·* fam, C2303 Miwae. »«Cf. Z Tim., II, 5. ,w Utt. Encyti Certiora 2561 n. 1903 fideles aut saltem facile edoceri possunt, Sacrosanctum Concilium Tridentinum, innixum doctrinae, quam perpetua Ecclesiae traditio servavit, huic adversantem novam falsamque Lutheri sententiam damnasse»1M. «Si quis dixerit Missas, in quibus solus sacerdos sacramentaliter commu­ nicat, illicitas esse, ideoque abrogandas, anathema sit»1Qi. Ex veritatis Igitur itinere ii aberrant, qui sacris operari nolint^ .nisi sl Christiana plebs ad divinam mensam acce­ dat; ac magis etiam ii aberrant, qui, ut contendant neces­ sarium omnino esse christifideles una cum sacerdote Eu­ charistica pasci dape, captiose asseverent heic agi non de Sacrificio solummodo, sed de Sacrificio ac caena fraternae communitatis, atque sacram Synaxim ponant, communiter actam, quasi totius celebrationis culmen. Etenim etiam atque etiam animadvertendum est Eu­ charisticum Sacrificium suapte natura incruentam esse divinae victimae immolationem, quae quidem mystico modo ex sacrarum specierum separatione patet, ex earumque oblatione Aeterno Patri peracta. Sacra autem synaxis ad idem integrandum ad idemque Augusti Sacra­ menti communione participandum perlinet; dumque ad­ ministro sacrificanti omnino necessaria est, christifidelibus est tantummodo enixe commendanda. Quemadmodum autem Ecclesia, ut veritatis magistra est, catholicae fidei integritatem omni ope tutari enititur, ita, ut suorum est filiorum sollicita mater, eosdem sum­ mopere adhortatur ad maximum eiusmodi religionis no­ strae beneficium studiose frequenterque participandum. Cupit imprimis ut Christiani —cum praesertim Eucharisticam dapem reapse sumere haud facile queant— votis saltem eam sumant; ita quidem ut vivida excitata fide, ac demisso reverenter animo Divinique Redemptoris vo­ luntati omnino fidenti, flagrantiore, quo fieri possit, cari­ tatis studio cum eodem coniunganlur. / Sed hoc non satis eidem est. Quandoquidem enim, per Angelorum panis convivium, Sacrificii, ut supra diximus, «sacramenta!i» etiam Communione participes fieri possu­ mus, idcirco Ecclesia Mater, ut efflcaciore ratione «Re­ demptionis fructum in nobis lugiter sentiamus»10$, filiis suis singulis universis Christi Domini invitationem iterat: «Accipite et manducate... Hoc facite in meam commemo­ rationem» loe. Quam ad rem Tridentina Synodus, lesu Christi eiusque intaminatae Sponsae votis veluti resonans, vehementer adhortata est «ut in singulis Missis fideles adstantes non solum spirituali affectu, sed sacramental! etiam Eucharistiae perceptione communicarent, quo ad eos sanctissimi huius Sacrificii fructus uberior proveni­ ret» 107. Quin immo Decessor Noster imm. mem. Bene­ dictus XIV, ut satius luculentiusque patescat christifideles per Eucharistiae perceptionem divinum ipsum participare Sacrificium, eorum pietatem dilaudat, qui non modo cae­ lesti pabulo, dum Sacrificio intersunt, enutriri cupiant, sed ipsis in eodem Sacrificio consecratis hostiis cibari praeoptent, quamvis, ut ipse declarat, vere ac reapse Sacrificium participetur, etiamsi de Eucharistico pane aga­ tur, cuius consecratio lam antea rite peracta fuerit. Ita enim scribit: «Et quamvis de eodem Sacrificio participent, praeter eos, quibus a sacerdote celebrante tribuitur In ipsa Missa portio Victimae a se oblatae, 11 etiam, quibus sacerdos Eucharistiam reservari solitam ministrat; non tamen idcirco aut vetuit umquam Ecclesia, aut modo ve­ tat, satisfieri ab ipso sacerdote pietati et iustae eorum pe­ titioni, qui Missae adstantes, ad consortium admitti po­ stulant eiusdem Sacrificii, quod el ipsi pariter offerunt ea ratione, quae ipsos decere potest: immo probat atque cupit ne id omittatur, eosque sacerdotes increparet, quorum culpa et negligentia fidelibus participatio ilia denega­ retur» 1β·. Faxit autem utinam Deus, ut sollicitis hisce Ecclesiae invita/tionibus omnes ultro llbenterque respondeant; faxit Deus ut christifideles vel cotidie, sl possint. Sacrificium divinum non solum spirituali modo participent, sed Au­ gusti etiam Sacramenti communione, lesu Christi Corpus sumentes, pro omnibus Aeterno Patri oblatum. Excitate, Venerabiles Fratres, in eorum animis qui vestris deman­ dati sunt curis, studiosam ac veluti inexplebilem lesu Christi famem; vobis magistris, altaria pueris luvenlbusque stipentur, oui sese, innocentiam suam, suamque actuosam navitatem Divino offerant Redemptori; frequentes acce­ dant coniuges, qui ad sacram mensam enutriti. Inde su­ mant ut suDolem sibi creditam lesu Christi sensibus eiusque caritate conforment; advocentur opifices, ut cibum Illum accipere queant, qui validus ac numquam deficiens *»Sim4r CoD^t» F«tl Corp. Christi »·· J O. XI. 14. ‘"Sm XXII. c. 6. ··· Liti. EncycL Cfrftrâ «.·' *#». | y 2462 II. 1963 PIUS XII, ENCYCL. MEDIATOR DEI, DE SACRA LITURGIA eorum vires redintegret, quique eorum laboribus sempi­ ternam in caelo mercedem praeparet; omnes denique cuiusvis ordinis homines convocate ac compellite intra­ re ,OT; quandoquidem hic est panis vitae, quo omnes in­ digent. lesu Christi Ecclesiae hoc uno pane fruitur, quo nostrorum animorum optata ac desideria expleat, quo eos arctissime lesu Christo coagmentet, et quo denique «unum corpus» π· fiant, ac velutl fratres inter sc ii consocientur, qui eidem caelesti Mensae assideant, ut frangentes panem unum, pharmacum sumant immortalitatis Hl. Valde autem opportunum est, quod cetcroquin Liturgia statuit, populum ad sacram accedere svnaxim, postquam sacerdos divinam dapem ex ora libaverit; atmie, ut supra scripsimus, ii dilaudandi sunt, qui, Sacro adstantes, ho­ stias in eodem Sacrificio consecratas accipiant, ita quidem ut reapse contingat «ut quotquot cx hac altaris participa­ tione sacrosanctum Filii lui corpus et sanguinem sumpse­ rimus, omni benedictione caelesti et gratia repleamur» Verum tam en causae interdum non desunt, nec rarae sunt, cur Eucharisticus panis vel ante vel post Sacrificium 566 ipsum di/stribuatur, et cur etiam —quamvis sacra habea­ tur synaxls statim ac sacerdos sc caelesti epulo cibave­ rit—hostiis tamen Id fiat iam superiore tempore conse­ cratis. Hisce etiam in rerum adiunctis —quod ceteroquin iam supra admonuimus— populus rite Eucharislicum par­ ticipat Sacrificium, ac facilius non raro potest ad Mensam vitae aeternae accedere. Quodsi tamen Ecclesia, pro ma­ terna indulgentia sua, spiritualibus filiorum necessitatibus occurrere nititur, II nihilo secius pro sua quisque parte debent, quidquid sacra Liturgia suadeat, non facile sper­ nere, ac quotiescumque probabilis non obsistat causa, ea omnia efficere, quibus vivens Mystici Corporis unitas cla­ rius ad altare patescat. Opus sacrum, quod peculiares Liturgiae nonnae mode­ rantur, postouam peractum est, non eum gratiarum ac­ tione exsolvit, qui caeleste degustavit pabulum; quin Immo valde consentaneum est eum, Eucharistica accepta dape ac publicis conclusis ritibus, se recollegere, ac cum Divino Magistro intime coniunctum, cum eodem prouti rerum adiuncta concedant, dulcissime salubriterque col­ loqui. Ii igitur ex recto secedunt veritatis tramite, qui verbo magis miam sententiae Inhaerentes, asseverent ac doceant post Sacrum absolutum haud esse eiusmodi gra­ tiarum actionem producendam, non modo quod ipsum altaris Sacrificium per se gratiarum sit actio, sed quod etiam ad peculiarem actum id pertineat privatae ac pro­ priae suae cuiusque pietatis, non autem ad communitatis nonum. At contra ipsa Sacramenti natura hoc postulat, ut eius perceptio uberes Christianis edat sanctitatis fructus. Di­ mittitur utique publicus communitatis coctus, at singuli, una cum Christo copulati, in suo quisque animo laudis canticum non intermittant oportet «gratias agentes sem­ per pro omnibus, in nomine Domini Nostri lesu Christi, Deo el Patri»1U. Sacra etiam Eucharistici Sacrificii Li567 turgla ad hoc nos adhortatur, cum nos I hisce verbis pre­ cari lubet: «Da, ouaesumus, ut in gratiarum semper ac­ tione maneamus ÎH..., et a tua numquam laude cesse­ mus» ni. Quamobrem, sl nullo non tempore grates Deo agendae sunt, et a sua laude est numquam cessandum, quisnam audeat Ecclesiam reprehendere vel improbare, quod sacerdotibus suis 111 ac christifldelibus suadeat post sacram synaxlm parumper saltem cum Divino colloqui Redemptore, et quod llturgicls inseruerit libris opportu­ nas preces. Indulgentiae muneribus ditatas, quibus sacro­ rum administri vel antequam sacris operentur divinaque dape reficiantur, apte se praeparent, vel. re divina peracta, gratum Deo profiteantur animum? Tantum abest ut sacra Liturgia intimos singulorum Christianorum sensus repri­ mat, ut eos potius idcirco refoveat atque instimulet, ut lesu Christo assimulentur, per eumdemque ad caelestem Patrem dirigantur; quapropter haec eadem disciplina Kstulat ut quisquis sancta de altari libaverit, debitas :o grates persolvat. Divino enim placet Redemptori nos deprecantes audire, noblscum aperto animo colloqui, nobisque In flagranti Corde suo praebere refugium. Quin Immo eiusmodi actus, singulorum proprii, omnino necessarii sunt, ut uberius omnes supernis fruamur the­ sauris, quibus Eucharistia affluit, eosdemque pro facultate •••Ct Ux., XIV.3J.W·/0-.X,0.t»CLS. Icmat Μαβτύ>.. .4 J Ef , » u· MûmXt Rtm., Canon “* EfUr. V. io- m MumI/ Rem. Postctrœnwüo DnnunicM bUn Oct. Po$lc«nnronk> DonuoicM 1 pent Ptatec. u· C. Γ. C., can. Sto. 2463 1947 NOV 20 in ceteros refundamus, ut Christus Dominus in omnium animis suae virtutis plenitudinem assequatur. Cur igitur. Venerabiles Fratres, cos non dilaudemus, qui cum Eucharisticum pabulum acceperint, postquam etiam christifldellum coetus publice dimissus sil, una cum Divino Redemptore intima familiaritate commorentur, non modo ut cum eo colloquantur suavissime, sed ut eidem etiam gratos agant debitasque referant laudes, ac praeser­ tim ut opem poscant, ut ex animis arceant culusque suis quidquid sacramenti efficacitatem minuat, utque ea om­ nia pro sua parte officiant, quae praesen / tissimae lesu 5W Christi actioni obsecundare possint? Id peculiari modo faciant, hortamur, cum suscepta exsequendo proposita, christianasque exercendo virtutes, tum ad suas referendo necessitates quod regali liberalitate acceperint. Certe equi­ dem aurei libelli auctor De imitatione Christi secundum Liturgiae praecepta et afflatum loquitur, cum haec el suadet, qui ad sacram synaxlm accesserit: «Mane in se­ creto et frucre Deo tuo: ipsum enim habes, quem totus mundus tibi auferre non potest»ll7. Nos omnes itaque una cum Christo arctissime devincti, sanctissimo eius animo quasi nos submergere nitimur, atque idcirco eidem coagmentamur, ut illos actus partici­ pemus, quibus ipse grato acceptissimoque obsequio Au­ gustam Trinitatem adorat; quibus summas Aeterno Patri grates laudesque refert, caelis terrisque concorditer reso­ nantes, secundum illud: «Benedicite omnia opera Domini Domino»11 ·; quibus denique consociati caelestem opem eo horae momento imploramus, quo nullum magis oppor­ tunum datur ad petenda impetrandaque Christi nomine auxilia llf, et quibus potissimum hostiam nos offerimus atque immolamus dicentes: «Nosmet ipsis tibi perfice mu­ nus aeternum» ll°. Continenter Divinus Redemptor studiosam geminat in­ vitationem suam: «Manete In me» ltl. Per Eucharistiae autem Sacramentum Christus in nobis et nos In Christo commoramur; et quemadmodum Christus, in nobis ma­ nens, vivit et operatur, Ita oportet nos, in Christo manen­ tes, per cum vivamus atque operemur. • · · Eucharisticum pabulum continet, ut omnes norunt, «vere, reallter et substantialiter corpus et sanguinem una cum anima / et divinitate Domini nostri lesu Christi»l,t; ™ nihil igitur est mirum, si Ecclesia, inde ab originibus, Christi corpus sub panis specie adoraverit, ut ex ipsis patet augusti Sacrificii ritibus, quibus sacrorum admini­ stris praecipitur ut, positis genibus, vel graviter inclinato capite. Sacramentum sanctissimum adorent. Sacra Concilia docent traditum Ecclesiae esse, inde a suae aetatis initio, ut «una adoratione Deum Verbum in­ carnatum cum propria Ipsius came» 1X3 recolat; ac S. Au­ gustinus asseverat: «Nemo autem illam carnem manducat, nisi prius adoraverit», addens, nos non solum non peccare adorando, sed peccare non adorando m. Quibus doctrinae principiis Eucharisticus adorationis cultus ortus est, ac pedetemptim succrevit, a divina lita­ tione distinctus. Sacrarum specicrum conservatio pro Infir­ mis, pro iisque omnibus, qui in mortis discrimen venissent, laudabilem induxit morem adorandi caelestem hanc da­ pem. quae in templis reponitur. Qui quidem adorationis cultus valida firmaque ratione nititur. Eucharistia enim et Sacrificium, et Sacramentum est; hoc autem a ceteris Idcirco differt, quod non modo gratiam gignit, sed Ipsum gratiae auctorem stabili modo continet. Cum Igitur Eccle­ sia nos iubet Christum Eucharisticis delitescentem velis adorare, ab eodemque superna ac terrestria ea dona pe­ tere, quibus nullo Intermisso tempore Indigeamus, vividam patefacit fidem, qua divinum suum Sponsum iisdem sub velis praesentem credit, gratam ei suam profitetur volun­ tatem, intimaque fruitur familiaritate eius. Eiusmodi autem cultus varias decursu temporis Ecclesia invexit formas, cotidie utique pulchriores salubrioresque: ut, exempli gratia, pias ac vel cotidianas ad divina taber­ nacula salutationes; ut sacros benedictionis ritus per Sanctissimum / Sacramentum peractae; utque sollemnes 570 pompas, praesertim in Conventibus Eucharisticis, per urbes, per pagos ductas, ac Sacramenti /Xugusti publice propositi adorationes. Quae quidem publicae adorationes interdum brevi tempore aguntur, interdum vero per horas u’ Lib. IV. cap. IX. »»· Dam., ΠΤ, 57. 11 · Cf. Τολμ., XVI, :u S^rcta Misue SS. Triait. « Ioam . XV. * »“Cnuc. Trul., S«s. ΧΠΙ, can. 1. «-Cone. Constant. II, // triX Arik C^· »·’«· Coot. Trid., Ses». XIII, can. 6, VI, Conit Xudorcm Q. LX I. “«CL Entr . * »· ΛΓιιμΛ» 2464 1047 NOV 20 PIUS XII, ENCYCU MEDIATOR DEI, DE SACRA LITURGIA ac vel per xxxx horas producuntur; atque alicubi in integrum quoque annum per vices in singulis templis continuantur, alicubi vero diu ctinm noctuquc Religiosa * rum Sodalitatum cura perpetuantur, easdemque non raro christlfidcles quoque participant. Haec pietatis exercitia mirandum in modum ad fidem supemamque vitam Ecclesiae hisce in terris militantis contulerunt, quae quidem hac agendi ratione triumphanti Ecclesiae quodammodo resonat, laudis hymnum perpetuo extollenti ad Deum ct Agnum «qui occisus est» M·. Quamobrem pia eiusmodi exercitia, usquequaque terrarum per sacculorum decursum propagata, non modo Ecclesia probavit, sed velutl sua cifccit, auctorilatequc sua com­ mendavit 13·. Ex sacrae Liturgiae afflatu oriuntur; atque adeo, si debito decore eaque fide ac pietate fiant, quae ex sacris ritibus Ecclesiaequc praescriptionibus requirun­ tur, ad liturgicam vivendam vitam procul dubio summo­ pere conferunt. Neque dicendum est Eucharistico eiusmodi cultu Chri­ stum historicum, ut aiunt, qui in terris aliquando vixit, ac Christum in Augusto altaris Sacramento praesentem, eumque, qui gloriose In caelis triumphat, supernaque im­ pertit munera, una simul falsum in modum permisceri; quin immo asseverandum potius est hac ralione christifideles Ecclesiae fidem testari sollemnitcrque patefacere, qua Idem esse creditur Dei Verbum ac Mariae Virginis Fili­ us, qui in Cruce passus est, qui in Eucharistia praesens latet, quique in supernis regnat sedibus. Ita S. loannes Chrysostomus: «... Cum ipsum [Corpus Christi ] videris propositum, tibi ipsi dic: Propter hoc Corpus non sum ego amplius terra et cinis, non ultra captivus, sed liber: Ideo caelos 571 spero / et bona illic reposita me accepturum esse, immorta­ lem vitam. Angelorum sortem, cum Christo consuetudi­ nem: hoc Corpus clavis confixum, flagris caesum, mors non tulit...; hoc est illud corpus, quod cruentatum fuit, lancea perfossum, quod salutares fontes scaturivit orbi, alium sanguinis, alium aquae... Hoc Corpus dedit nobis et fenendum et comedendum, quod intensae dilectionis tult> Peculiari autem modo mos ille valde dilaudandus est, mio multa pietatis exercitia In Christiani populi consuetu­ dinem invecta, Eucharisticae benedictionis ritu finem ha­ bent. Optime enim, nec sine ubere fructu evenit, ut sa­ cerdos pronis coram frontibus Christianae multitudinis, Angelorum Panen. ad caelum attollens, eumque in Crucis formam rite circumferens, caelestem Patrem comprecetur benigne ut velit oculos ad Filium suum convertere, amore nostrum patibulo suffixum, eiusque causa et per ipsum, qui Redemptor ct frater noster esse voluit, superna mu­ nera in eos effluere iubeat, quos immaculatus redemit Agni sanguis 118. Summa Igitur, qua soletis, diligentia contendite, Vene­ rabiles Fratres, ut templa, quae Christianarum gentium fides ac pietas per saeculorum decursum idcirco aedifica­ runt, ut perpetuum gloriae hymnum omnipotenti Deo con­ cinerent, ac Redemptori nostro sub Eucharisticis specie­ bus latenti dignam praeberent sedem, christifidelibus frequentioribus usque pateant, qui, ad pedes Servatoris nostri convocati, suavissimam eius invitationem audiant: «Venite ad me omnes, qui laboratis et onerati estis, et ego reficiam vos» l2·. Sint eadem domus Dei, in quam qui beneficia petituri ingrediuntur, cuncta se impetrasse lae­ tentur 13 ·, ac consolationem caelestem consequantur. Ita solummodo contingere poterit, ut universa hominum familia compositis tandem rebus pacificetur, ac mente animoque concordi Illud spei canat caritatisque carmen: 572 tBone Pastor, / panis vere—lesu, nostri miserere: — tu nos pasce, nos tuere; —tu nos bona fac videre— in terra viventium»in. III Optima Christianae vitae forma ac ratio in eo consistit, ut se quisque arctissime continentcrque cum Deo coniungat. Quamobrem cultus, quem Ecclesia aeterno Numini tribuit, quique in Eucharistico praesertim Sacrificio niti­ tur Sacramentorumque usu, ita ordinatur ac componitur, ut per divinum officium diei horas, hebdomades, cunctumque anni cursum amplectatur, omniaque tempora variasque humanae vitae condiciones attingat. Cum Divinus Magister praeceperit: «Oportet semper orare et non deficere»133, Ecclesia huic admonitioni fide­ liter obtemperans, preces fundere numquam Intermittit, « Pt. XCVllI. 9. "■ Apx., V, 12. coll. VII, xo. >"C£ Cone. Trid.» Ses». ΧΠΙ.c. 5 «lean. 6. »·» In I ad Cor., XXIV, 4.111 Cf. I Pdr., I, XQ. »«· Μαγτη., XI, :· *»«Cf. Misiak Rom., Coll, in Mls&a Ded. EecL 1M Λ/ûsaJr Rzm., S*q. Landa Sion in f«to SsAi Corporis Christi. m Lvc., XVIII, x. “· Htba., 2465 n. 1903 atque hisce Apostoli gentium verbis nos adhortatur: «Per Ipsum I lesum ] offeramus hostiam laudis semper Deo» m. Publica ac communis supplicatio, quae ab omnibus una simul admovetur Deo, antiquissima aetate certis diebus certisque horis solummodo habebatur. Verumtamen non modo In coetibus, sed privatis etiam in domibus, atque Interdum una cum vicinis et amicis, Deo supplicabatur. Mox vero, in variis Christiani orbis partibus, consuetudo Invaluit peculiaria tempora sacrae precationi destinandi, ut exempli gratia postremam diei horam, cum advespe­ rascit ac lucerna accenditur; vel primam, cum nox ad fi­ nem vergit, post nempe galli cantum et sub diurni sideris ortum. Alia diei momenta, utpote fundendis precibus ap­ tiora, in Sacris Litteris indicantur, vel ex tradito Hebraeo­ rum more atque ex cotidianae vitae usu. Secundum «Apo­ stolorum Acta» lesu Christi discipuli una simul coniuncti hora tertia comprecabantur, cum «repleti sunt omnes Spi­ ritu / Sancto»134; Apostolorum autem Princeps, antequam 573 cibum sumeret, «ascendit... in superiora ut oraret circa horam sextam» ac Petrus et loannes «ascendebant In templum ad horam orationis nonam»13< et «media... nocte Paulus et Silas orantes, laudabant Deum»137. Variae eiusmodi supplicationes, consilio praesertim et opera monachorum eorumque, qui asceticae disciplinae se dederant, decursu temporis cotidie magis perficiuntur, ac pedetemptim Ecclesiae auctoritate in ipsum sacrae Litur­ giae usum inducuntur. Est Igitur «Divinum Officium», quod vocamus, Mystici lesu Christi Corporis precatio, quae Christianorum om­ nium nomine eorumque in beneficium adhibetur Deo, cum a sacerdotibus aliisque Ecclesiae ministris et a religiosis sodalibus fiat, in hanc rem ipsius Ecclesiae Instituto de­ legatis. Divinae huius laudis ratio ac virtus quae esse debeant ex iis eruitur verbis, quae Ecclesia dicenda suadet, ante­ quam horariae preces Incipiantur, praecipiens nempe ut «digne, attente ac devote» recitentur. Dei Verbum, humanam naturam assumens, terrestri huic exsilio hymnum illum invexit, qui in supernis sedibus per omne aevum canitur. Universam hominum communi­ tatem ipse sibi coagmentat, camdemque In divino hoc concinendo laudis carmine secum consociat. «Quid oremus, sicut oportet, nescimus», sicut nobis humiliter confiten­ dum est, «sed ipse Spiritus postulat pro nobis gemitibus Inenarrabilibus»13’. Ac Christus quoque per Spiritum suum in nobis Patrem efflagitat. «Nullum maius donum prae­ stare posset Deus hominibus... Orat [lesus] pro nobis ut sacerdos noster; orat in nobis ut caput noster, oratur a nobis ut Deus noster... Agnoscamus ergo et in illo voces nostras ct voces eius In nobis... Oratur in forma Del, orat in forma servi: ibi Creator, hic creatus creaturam mutan­ dam non / mutatus assumens, et secum nos faciens unum 574 hominem, Caput et corpus»13t. Excelsae dignitati eiusmodi Ecclesiae precationis in­ tenta animi nostri pietas respondeat oportet. Ac quando quidem orantis vox ea repetit carmina, quae Spiritus Sancti afflatu conscripta sunt, quaeque perfectissimam Dei am­ plitudinem declarant atque efferunt, necesse quoque est ut hanc vocem internus nostri spiritus motus ita comitetur, ut eosdem sensus illos efficiamus nostros, quibus ad cae­ lum erigamur, quibus sanctam adoremus Trinitatem, et quibus laudes ac grates eidem tribuamus debitas: «Sic ste­ mus ad psallendum ut mens nostra concordet voci no­ strae» lt0. Non igitur de recitatione tantum agitur, vel de cantu, qui quamvis ex musicae artis sacrorumque rituum normis sit perfectissimus, aures tamen solummodo attin­ gat, sed potissimum de ascensu mentis animique nostri ad Deum, ut eidem nosmet ipsos, omnesque actiones no­ stras, lesu Christo coniuncti, penitus addicamus. Inde profecto pro supplicationum nostrarum non exigua parte efficacitas pendet. Quae quidem, si ad Ipsum Verbum, hominem facium, non admoventur, hisce verbis conclu­ duntur «per Dominum nostrum lesum Christum»; qui. ut­ pote nostrum Deiquc conciliator, stigmata sua gloriosa caelesti Patri ostendit, «semper vivens ad interpellandum pro nobis» 1U. Psalmi, ut omnes norunt, praecipuam constituunt «Di­ vini Officii» partem. Cunctum Udem diei cursum complec­ tuntur, sanctltatequc afficiunt atque ornant. Pulchre Casslodorus de Psalmis, In «Officium divinum» suae aetatis distributis declarat: «IpsL·. diem venturum matutina ex­ sultatione conciliant, ipsi nobis primam diei horam dedlXIII, 13. »‘CL.4rf., Π. X-X5. XVI. 13. μ· VIII, 16. » S. * “•S. B»kkx>ict.. Rcg^a ···/«»■·. III. 1 "UMm. Anivin . l* * arr „ ρβ ΙΛ VXV, o. 1 c XIX. VU, 13 2466 η. 1903 PIUS XII, ENCYCL. MEDIATOR, DEI, DE SACRA LITURG1A 1947 NOV 20 In memoriam revocat, contendit ut credentes omnes Ita eadem participent, ut divinum Mystici Corporis Caput in singulis membris perfectissima sanctitate sua vivat. Chri­ stianorum animi veluti altaria sint, in quibus varia Sacrifi­ cii momenta, quod Summus immolat Sacerdos, alia cx aliis quodammodo reviviscant: dolores nempe ac lacri­ mae, quae peccata detergunt et expiant; precatio Deo admota, miae ad caelum usque erigitur; sui ipsius devotio ac veluti Immolatio, quae prompto, generoso, studlosoque fit animo; ac denique arctissima coniunctio, qua nos nostraque Deo committimus, In eoque conquiescimus; «cum religionis summa sit imitari quem colis» u·. Modis ac rationibus hisce congruenter, quibus Llturgia per stata tempora lesu Christi vitam nobis meditandam proponit, Ecclesia nobis exempla ostendit, quae imitari oportet, ac sanctitatis thesauros indicat, quos nobis assu­ mamus, quandoquidem quod ore canitur, mente credere necesse est, et quod mente creditur, in privatos est publlcosque mores inducendum. Sacri enim Adventus tempore, peccatorum, quae misere patraverimus, In nobis conscientiam excitat; nosque ad­ hortatur ut, cupiditatum refrenatione voluntariisque cor­ poris castigationibus usi, nosmet Ipsos ple meditando recollegamus, ac vivido illo permoveamur desiderio red­ eundi ad Deum, qui unus potest nos ab admissorum labe et a funestis illis, quae inde consequuntur malis, sua gra­ tia liberare. Redemptoris autem redeunte natali die, videtur nos veluti ad Bethlehemilicum reducere specum, ut ibi edo­ ceamur omnino / necessarium esse renasci denuo ac nos 573 funditus reformare; quod quidem tum solummodo fit, cum Dei Verbum, hominem factum, intima ac vitali ra­ tione attingimus, ciusquc divinam naturam, ad quam evecti sumus, participamus. Per Epiphaniae vero sollemnia gentium vocationem ad Christianam fidem revocans, vult nos cotidie aeterno Nu­ mini de tanto beneficio gratias agere, impensa fide Deum vivum ct verum appetere, res supernas pie penitusque intellegere, ac silentium meditationemque adamare, quo facilius caelestia intueamur ac capiamus dona. «Septuagesimae» ac «Quadragesimae» diebus etiam atque etiam eo contendit Mater nostra Ecclesia, ut miserias quisque nostras intente consideremus, ut ad morum emen­ dationem actuose Incitemur, utque peculiari modo peccata detestemur, eaque precando paenitendoque deleamus; quandoquidem adsidua precatio et admissorum paenitentia supernum nobis conciliant auxilium, sine quo quaevis opera nostra inanis ac sterilis est. Sacro autem tempore, quo asperrimi lesu Christi cru­ ciatus a Liturgia proponuntur, ad Calvariam nos Ecclesia invitat, ut cruentis Divini Redemptoris vestigiis insista­ mus, ut una cum eo Crucem volentes subeamus, ut eosdem in animum referamus nostrum expiationis placallonisque sensus, utque simul omnes cum eo commoriamur. Per Paschalia sollemnia, quibus Christi triumphus com­ memoratur, intimo animus noster perfunditur gaudio; ac probe recogitare debemus nobis quoque una cum Redem­ ptore resurgendum esse ex frigida atque inerti vita ad ferventiorem sanctioremque, plene gencroseque nos donando Deo, ac miseram obliviscendo hanc terram, ut unice ad caelum aspiremus: «si consurrexistis cum Christo, quae sursum sunt quaerite..., quae sursum sunt saplte» UT. Pentecostes denique tempore, suis praeceptis Ecclesia suaque nos adhortatur opera, ut ad Spiritus Sancti actio­ nem nos do/ciles praebeamus; qui quidem animos nostros $79 divina incendere caritate exoptat, ut in virtute studiosius cotidie progrediamur, atque adeo sancti simus, quemad­ modum Christus Dominus clusque Pater, qui est In caelis, sancti sunt. Liturglcus igitur annus veluti magnificus laudis hym­ nus habendus est, quem Christianorum familia per lesum, perpetuum conciliatorem suum, caelesti Patri admovet; sed diligens etiam ordinatumque studium a nobis postu­ lat, quo magis in dies magisque divinum cognoscamus ac laudemus Redemptorem nostrum; itemque impensum valldumque nisum atque indefessum requirit exercitium, quo Per totum anni cursum Eucharistici Sacrificii celebratio eius Imitemur mysteria, quo dolorum eius iter volentes itemque preces horariae circa lesu Christi personam po­ ingrediamur, ct quo tandem aliquando eius gloriam eiustissimum vertuntur; ac res tam consone congruenterquc que sempiternam participemus beatitatem. componuntur, ut in iisdem Servator noster per suae demis­ Ex praeceptis hisce, quae usque adhuc tradidimus, lu­ sionis, redemptionis triumphique mysteria dominctur. apparet. Venerabiles Fratres, quantum a germana Quae quidem lesu Christi mysteria dum sacra Liturgia culenter ac sincera Liturgiae ratione il aberrent nostrorum tempo­ rum scriptores, qui, elatioris mysticae disciplinae decepti »<· FffiwjJw m Puiitrw. PrarteUn: Qt kdlur h« ed. P. L,LXX. io. Noa- cant, ipsi nobis tertiam horam consecrant, ipsi sextam in panis confractione laetificant. Ipsi nobis nonâ Iciunia resolvunt, ipsi diei postrema concludunt, ipsi, noctis ad575 ventu, ne mens nostra tenebretur efficiunt»1U./ Veritates in mentem revocant, populo electo divinitus patefactas, terribiles interdum, interdum vero suavissima dulcedine perfusas; spem repetunt atque incendunt pro­ missi Liberatoris, quae olim vel circa domesticos focos, vel in ipsa templi malestate concinendo refovebatur; itemque mirifica in luce ponunt lesu Christi gloriam in antecessum significatam ac summam aetemamque cius virtutem, dein vero hoc in terrestre exsilium eius adven­ tum dimissionemque, regiam eius dignitatem potestatem­ que sacerdotalem, ac denique beneficos eius labores eiusque in nostram redemptionem profusum sanguinem. Ac pari modo nostrorum animorum iucundltatem exprimunt, aegritudinem, spem, timorem, ac Deo omnino fidentem eumdemque redamantem voluntatem nostram, nostrumque mysticum ascensum erga divina tabernacula. •Psalmus... benedictio populi est, Dei laus, plebis lau­ datio, plausus omnium, sermo universorum, vox Ecclesiae, fidei canora confessio, auctoritatis plena devotio, liberta­ tis laetitia, clamor Jucunditatis, laetitiae resultatio»1W. Prisca aetate frequentiores christifideles horariis hisce precibus aderant; sed hoc pedetemptim exolevit, atque, ut modo diximus, in praesens earum recitatio clero solum­ modo ac religiosis sodalibus offldum est. Nihil igitur districto iure laicorum ordini hac in re praecipitur; verumtamen summopere optandum est, ut horarias illas preces recitando vel canendo, actu participent, quae diebus festis sub vesperum in sua cuiusque curia habeantur. Enixe vos vestrosque adhortamur. Venerabiles Fratres, ut pia haec consuetudo in usu esse ne desinat, utque, ubicumque ob­ solevit, iterum pro facultate effecta detur. Quod tum pro­ cul dubio salutaribus cum fructibus flet, cum vespertinae laudes non solum digne ac decore persolventur, sed ita ae ut variis modis christifidelium pietatem suaviter nt. Dierum festorum, qui peculiari modo Deo di­ candi ac consecrandi sunt, publice ac prlvatim sit inviolata religio; imprimisque diei dominicae, quam Apostoli, a Spi576 ritu Sancto / edocti, In locum sabbati substituerunt. Si autem ludaels praeceptum fuit: * diclkxih uno r«c Cwuodom «-S. Awiaos.. m» P» /, n <> »·· ErU . XXXI. 15. ·»· Gm/ro.. 2467 hb IX. cap. 6. ··· S. Avgustu·., Dc Cic Dd, lib. VIII. cap. 17. »«’ Ota, 2468 1947 NOV 20 PIUS XII. ENCYCL. MEDIATOR DEI, DE SACRA LITURGIA specie, asseverare audeant non attendendum esse Christum historicum, sed «pneumaticum, vel gloriflcalum»; itemque affirmare non dubitent, in christifidelium pietate exer­ cenda, Christum, inducta mutatione, quasi e sua sede delectum esse, cum Christus glorificatus, qui vivit ct re­ gnat in saecula sacculorum et sedet ad dexteram Patris, occultatus sit, in clusque locum Christus ille sit invectus, qui terrenam hanc vitam degebat. Quamobrem nonnulli eo usque procedunt, ut Divini Redemptoris imagines In Cruce dolentis cx sacris aedibus removere expetant. Attamen falsa eiusmodi commenta sanae omnino ob­ stant doctrinae, a maioribus traditae. «Credis in Christum natum in carne, ita S. Augustinus, el pervenies ad Chri­ stum natum de Deo, Deum apud Deum»x<’. Sacra autem Liturgia totum nobis Christum proponit In omnibus suae vitae conditionibus: eum nempe, qui Aeterni Patris est Verbum, qui c Deipara Virgine nascitur, qui veritatem SSO nos docet, qui aegrotos sanat, qui mae/rore affectos solatur, qui dolores patitur, qui moritur; ac deinde qui ex trium­ phata morte resurgit, qui in caeli gloria regnans Paraclltum in nos immittit Spiritum, qui perpetuo denique in sua Ecclesia vivit: «lesus Christus heri et hodie: ipse ct in saecula» M*. Ac praeterea non modo cum nobis imitan­ dum praebet, sed magistrum etiam ostendit, cui pronas demus aures, pastorem, quem sequamur, ac salutis nostrae conciliatorem, sanctitatis nostrae principium, et Mysti­ cum Caput, cuius nos membra vita sua fruentia sumus. Quoniam vero acerbi cius cruciatus praecipuum consti­ tuunt mysterium, ex quo salus nostra oritur, catholicae fidei consentaneum est in maxima Illud sua luce poni; est siquidem divini cultus veluti centrum, cum Eucharistlcum Sacrificium cotidie illud repraesentet ct innovet, ct cum Sacramenta omnia arctissimo vinculo Cruci coniungantur1S0. Quapropter liturgicus annus, quem Ecclesiae pictas alit ac comitatur, non frigida atque iners carum rerum re­ praesentatio est, quae ad praeterita tempora pertinent, vel simplex ac nuda superioris aetatis rerum recordatio. Sed potius est Christus ipse, qui in sua Ecclesia perseve­ rat, quique immensae misericordiae suae iter pergit, quod quidem in hac mortali vita, cum pertransiit benefacien­ do lil, ipse pientisslmo eo consilio incepit, ut hominum animi mysteria sua attingerent ac per eadem quodammo­ do viverent; quae profecto mysteria, non incerto ac subobscuro eo modo, quo reccntiores quidam scriptores effutiunt, sed quo modo catholica doctrina nos docet, praesentia continenter adsunt atque operantur; quandoqui­ dem, ex Ecclesiae Doctorum sententia, et eximia sunt Christianae perfectionis exempla, et divinae gratiae sunt fontes ob merita deprecationesque Christi, et effectu suo In nobis perdurant, cum singula secundum Indolem cuius­ que suam salutis nostrae causa suo modo exsistant. AcS81 cedit quod pia Mater Ecclesia, dum Rcdem/ptoris nostri mysteria nobis proponit contemplanda, precibus suis su­ perna ea dona efflagitat, quibus filii sui eorundem myste­ riorum spiritu quam maxime ex virtute Christi imbuantur. Cuius quidem afflatu et virtute nos possumus, per sociam voluntatis nostrae operam, vitalem vim nobis assumere, sicut palmites ex arbore atque ex capite membra; itemque nos pedetemptim laborioseque transformare possumus «in mensuram aetatis plenitudinis Christi»lil. • · · Per Hturgici anni decursum non modo lesu Christi my­ steria, sed Sanctorum etiam caelitum festa celebrantur. Quibus in festis, etsi de inferiore ac sublecto ordine agitur, Ecclesia tamen semper eo contendit, ut nempe sanctitatis exempla christifidelibus proponat, quibus iidem permoti, Divini ipsius Redemptoris virtutibus se exornent. Etenim sanctorum caelitum, in quorum virtutibus ipsa lesu Christi virtus varia ratione resplendet, nos imitatores simus oportet, sicut eius ipsimet imitatores fuere. In aliis siquidem apostolatus studium refulsit, in aliis vero nostro­ rum heroum fortitudo ad sanguinis usque effusionem vi­ guit; in aliis constans vigilantia enituit, qua divinum praestolabantur Redemptorem; in aliis autem virginalis splenduit animi candor ac modesta praestitit Christianae humilitatis suavitas; in omnibus denique incensissima ef­ ferbuit erga Deum, erga proximos caritas. Quae omnia san­ ctitudinis decora sacra Liturgia nostros ante oculos ponit, ut eadem salutariter intueamur, ct ut «quorum gaudemus meritis, accendamur exemplis»1S3. Oportet Igitur retinere «In simplicitate innocentiam, in caritate concordiam, mo­ nt i-j. »««S. Avgvsttx., Enarr in Pt. CXX11I, η. i. ”· XIII. 8. ”·£ Tnoic. Svkm Tktsl., III. q. XLIX et q. LXI1, art. 5. »“Cf. Acia, X )S. >Μ£Μ·, IV. 13. Rom.. Collecta III Missae pro ptur. 2469 n. 1063 destlam in humilitate, diligentiam In admlnistratione, vi­ gilantiam In adluvandis laborantibus, misericordiam In fovendis pauperibus, in defendenda veritate constantiam, in disciplinae / severitate censuram, ne aliquid ad exem- 5S2 pium bonorum factorum desit In nobis. Haec sunt enim vestigia, quae nobis Sancti, revertentes in patriam, reli­ querunt, ut illorum semitis inhaerentes, sequeremur ct gaudia» 1M. Ut autem nostri quoque sensus salubriter excitentur, vult Ecclesia nostris in templis sanctorum caelitum imagines proponantur, semper tamen eadem ra­ tione permota, ut nempe «quorum colimus imagines, vir­ tutes imitemur»lSi. At aliud praeterea est, cur sanctis caelitibus a Christiano populo habeatur cultus, ut scilicet eorum Imploretur au­ xilium, et «quorum delectamur praeconiis, sublevemur eorum patrociniis»15t. Inde facile eruitur, cur sacra Li­ turgia plurimas precum formulas nobis praebeat, quibus sanctorum caelitum patrocinium Invocetur. Sanctos autem inter caelites praeslantiore modo colitur Deipara Virgo Maria. Eius siquidem vita, ex munere divi­ nitus accepto, lesu Christi mysteriis arctissime inseritur, ac nemo profecto Incarnati Verbi vestigiis propius quam illa atque efficacius institit, nemo maiore gratia potesta­ teque fruitur apud Cor Sacratissimum Filii Del, ac per illud apud caelestem Patrem. Ipsa Cherublmis ac Seraphimis sanctior est, ac prae ceteris caelitibus ampliore Ërorsos potitur gloria, cum sit «gratia plena»157, sitque 'el genitrix, nobisque felici partu suo dederit Redempto­ rem. Ut est igitur «Mater misericordiae» vita, dulcedo et spes nostra», ad eam clamemus omnes «gementes et flen­ tes in hac lacrimarum valle»15S, ac nos nostraque omnia patrocinio cius fidentes concredamus. Ipsa Mater nostra exstitit, cum Divinus Redemptor sui ipsius sacrificium perageret; atque adeo, hoc quoque titulo eius nos filii sumus. Omnes nos ipsa virtutes docet; nobisque suum porrigit Filium, unaque cum eo / cuncta, quibus indigemus, 583 auxilia, quandoquidem Deus «totum nos habere voluit per Mariam» u·. Per liturgicum hoc iter, quod denuo singulis annis no, bis patet. Ecclesiae opera, sanctitatis effectrice, permotlac subsidiis cxemplisque roborati sanctorum caelitum, imprimlsque immaculatae Virginis Mariae, «accedamus cum vero corde, in plenitudine fidei, adspersl corda a conscien­ tia mala et abluti corpus aqua munda» * ··, ad «Sacerdo­ tem Magnum»1β1, ut cum eo vivamus et consentiamus, ac possimus per ipsum penetrare «usque ad interiora ve­ laminis» lel, iblque caelestem per omne aevum honorare Patrem. Talis est sacrae Liturgiae natura et ratio; ea nempe ad Sacrificium pertinet, ad Sacramenta, ad Deoquc tribuen­ das laudes; atque itidem spectat ad nostrorum animorum cum Christo conlunctionem et ad eorum sanctimoniam per Divinum Redemptorem adipiscendam, ut Christus ho­ noretur, ac per ipsum et in ipso Sanctissima Trinitas: Gloria Patri et Filio et Spiritui Sancto. IV Quo facilius errores tralcctlonesque veritatis, de quibus supra verba fecimus, ab Ecclesia arceantur, ct quo tutio­ ribus normis ducti chrisllfldeles queant liturgicum npostolatum, uberibus cum fructibus, ad rem deducere, opportu­ num putamus, Venerabiles Fratres, aliquid adlcere, quod propositam doctrinam ad usum adlungat. Cum de germana sinceraquc pietate egimus, assevera­ tum a Nobis est, inter sacram Lllurgiam ccterasque religio­ nis actiones —sl modo eaedem recto ordine contineantur ad rectumque propositum spectent— veram repugnan­ tiam interesse non posse; immo quaedam esse pietatis exercitia, quae Ecclesia clero religlosisque sodalibus sum­ mopere suadeat./ SM lamvero ab huiusmodi exercitiis Christianum quoque populum non alienum esse volumus. Haec autem sunt, ut praecipua tantum attingamus, spiritualium rerum me­ ditatio, diligens sui ipsius recognitio ac censura, sacri se­ cessus aeternis commentandis rebus instituti, piae ad Eucharistica tabernacula salutationes, ac peculiares Illae preces suppllcationesque in honorem Beatae Virginis Ma­ riae habitae, in quibus, ut omnes norunt, Mariale excellit Rosarium 1<3. Multiplicibus hisce pietatis formis Spiritus Sancti aftlaMartyr. citra T P. 114 S. Bida Vkmkr., Hsw. mM. LX Λ' w <*··RÎMmSaMrf. »·· .WumXt 1. ** ^ Coûte U Ioan. »»· S. Ptax. Sow // tM //rto twtwm SawîI. Lrc.. I. aL ··· «Sah * . * RfflM «»S. * Bxw» In X«i«r. D M 7, ··· , X. ta. »« Diüw» X. ti. ·** VI. »MCL C. /. C, cm. 113. 2470 η. 1903 PIUS XII. ENCYCL. MEDIATOR DEI, DE SACRA LITURGIA tus ct actio non adesse non possunt; eo enim spectant, ut animos nostros, etsi varia ratione, ad Deum convertant ac dirigant, ut eos a peccatis expient ad virtutemque excitent assequendam, ut denique ad sincerae pietatis studium salutariter instimulent, cum eos ad aeternas me­ ditandas veritates assuescant, et ad mysteria contemplan­ da divinae humanaeque Christi naturae aptiores reddant Ac praeterea, cura impensius in christifidelibus spiritua­ lem vitam alant, eos ad publica participanda sacra ube­ rioribus cum fructibus inducunt, atque a periculo prohi­ bent, quominus liturgiese preces in inanes ritus dilabantur. Ne desistatis igitur pro pastorali diligentia vestra. Ve­ nerabiles Fratres, elusmodi pietatis exercitia commendare ac fovere, ex quibus procul dubio populo vobis credito salutiferi non poterunt non oriri fructus. Idque potissi­ mum ne permittatis —quod nonnulli profitentur, vel re­ novandae Liturgiae specie decepti, vel effutientes liturgicos dumtaxat ritus efficacia dignitateque pollere— ut templa nempe per horas, publicis sacris non destinatas, occlusa permaneant, quemadmodum in quibusdam regio­ nibus iam evenit; ut Augusti Sacramenti adoratio ac piae ad Eucharistica tabernacula salutationes neglegantur, utque admissorum confessio, ouae pietatis tantum causa peragatur, dissuadeatur; ac cultus Deiparae Virginis, qui ex sanctorum virorum sententia index est «praedestina­ tionis», in iuvenili praesertim aetate ita posthabeatur, ut 585 pedetemptim deferveat / atque languescat. Istiusmodi agen­ di rationes venenati sunt fructus. Christianae pietati de­ trimentosi quam maxime» qui ex Infectis sanae arboris ramis oriuntur; succidendi igitur sunt, ut vitalis arboris sucus suaves queat solummodo optimosque alere fructus. Quia vero opiniones, quae de frequentiore admissorum confessione a nonnullis manifestantur, a Spiritu Christi eiusque intaminatae Sponsae sunt pronus alienae vitaeque spirituali reapse funestae, ea in memoriam revocamus, quae hac super causa in Encydlcis Litteris Mystici Cor­ poris dolenti animo conscripsimus; atque Iterum iterumque instamus ut, quae ibi gravissimis verbis exposuimus, ea gregibus vestris imprimlsque sacerdotii candidatis iuvenique clero, serio meditanda ac docili animo exsequenda proponatis. Peculiari autem modo contendite, ut sacrum secessum menstruum, ac spirituales illas exercitationes, pietatis excolendae causa per statos dies susceptas, quam plurimi participent non modo ex clero, sed ex laicorum etiam or­ dine, ex iis praesertim, qui in religiosa sodalicia, vel in .Actionis Catholicae agmina sint adscitl. Ut iam supra di­ ximus, spirituales eiusmodl exercitationes valde utiles, Immo etiam necessariae sunt ad sinceram pietatem animis Instillandam, ad eosdemque ita sanctitate morum confor­ mandos, ut ex sacra Llturgia efficaclora possint uberioraque educere beneficia. Ad diversas vero rationes quod attinet, quibus eadem fleri solent, omnibus exploratum perspcctumque sit in terrestri Ecclesia, haud secus ac in caelesti, mansiones multas esse 14<; atque asceticam disciplinam peculiare ali­ cuius arbitrium esse non posse. Unus Spiritus est, qui ta­ men «ubi vult spirat»1··; ac per varia dona variaque iti­ nera animos, ab se collustratos, ad sanctimoniam asse­ quendam dirigit. Eorum autem libertas supernaque in Iisdem Spiritus Sancti actio res sacrosancta esto, quam S8G nemini quovis titulo liceat perturbare vel proculcare./ Id tamen perspicuum est, spiritualia elusmodi exercitia, quae Sancti Ignatii ratione ac norma peragantur, ob miram suam efficacitatem, a Decessoribus Nostris plene probata vehementerque commendata fuisse. Ea Nos quoque pari ratione probavimus ac commendavimus; quod quidem in praesens libenter iteramus. Verumtamen oportet omnino afflatus ille, quo quisque ducatur ad peculiaria peragenda pietatis exercitia, a Patre luminum onatur, ex quo omne datum optimum et omne donum perfectum descendit1M; cuius quidem rei index profecto efficacitas erit, qua haec exercitia efficere pote­ runt, ut divinus cultus cotidie magis adametur ac latius promoveatur, utque chrlstifideles Impensiore desiderio compellantur ad Sacramenta rite participanda et ad om­ nes res sacras debito obsequio debltoque honore prose­ quendas. Quodsi contra, divini cultus principiis ac normis impedimenta praebeant, vel iisdem obstent atque officiant, tum procul dubio existimandum est eadem non recto con­ silio, non prudenti studio ordinari ac dirigi. Alia praeterea pietatis exercitia habentur, quae, quam­ vis ad sacram Llturgiam districto lure non pertineant, peculiari tamen momento dignitateque pollent, ita ut In *“CL taut, XIV. i. 2471 ··· Iok· . III, S. »«CtUc, l 17 1947 NOV 20 liturgicum ordinem quodammodo Inserta censeantur, et ab hac Apostolica Sede sacrorumque Antistitibus etiam atque etiam comprobata sint ac (Illaudata. Quorum In numerum supplicationes referentur, quae vel per mensem Malum ad Deiparam Virginem, vel per lunium mensem ad Sacratissimum Cor lesu admoveri solent, itemquo no­ vendiales vel triduanae preces, ac lesu Christi ad Calva­ riam iter per stationes recolitum, nec non celera elusmodi. Haec pietatis opera, quoniam Christianum excitant po­ pulum tum ad Paenltentiae Sacramentum adsldue fre3uenlandum et ad Eucharisticum rite pieque pnrtlclpanum Sacrificium divinamque Mensam, tum ad Redem­ ptionis nostrae mysteria meditanda et ad praeclara san­ ctorum caelitum imitanda exempla, / Idcirco, salutari non 537 sine fructu, liturgici cultus nos participes efficiunt. Quamobrem perniciosam rem egerit ac fallacia plenam, Sii sibi temerario ausu sumpserit haec omnia pietatis excrtia reformare, eaque ad liturgi eorum rituum rationes ac modos solummodo reducere. Nccesse tamen est ut sacrae Liturgiae afflatus eiusque praecepta ita in eadem valeant salubriter, ut nihil prorsus inducatur, quod ineptum sit, vel Dei domus indignum decore, vel denique sacris sit peragendis detrimentosum, sanaeque pietati obstet. Curate igitur, Venerabiles Fratres, ut haec germana sinccraque pictas vestros sub oculos cotidie magis adau­ geatur, atque uberius usque florescat. Idque potissimum ne gravemini menti omnium inculcare, Christianam nem­ pe vitam non in mullis variisque precibus ac pietatis exer­ citiis consistere, sed in eo potius, quod haec ad spiritualem chrislifidelium profectum, ideoque ad totius Ecclesiae in­ crementum reapse conferant. Siquidem Aeternus Paler «elegit nos in ipso [Christo], ante mundi constitutionem ut essemus sancti et immaculati in conspectu eius»1; ac pro viribus contendat, ut omnia, sive in sacris aedificiis, sive in vestibus ac liturgica supellectili, etsi non divitiarum copia splendoreque niteant, munda sint tamen atque apta, cum omnia sint Divinae Maiestatl dicata. Quodsi iam supra non rectam eorum rationem reÎ>robavimus, qui, specie redintegrandae antiquitatis, sacras magines ex templis prohibere velint» at heic officio Nostro consentaneum putamus haud bene conformatam eorum reprehendere pietatem, qui in aedibus divino cultui de­ stinatis ac vel In Ipsis altaribus multiplicia simulacra et effigies, nulla adhibita iusta causa, venerationi proponant, qui reliquias legitima auctoritate non recognitas osten­ tent, qui denique peculiares parvique momenti res urgeant, dum praecipuas ac necessarias neglegant, atque adeo reli­ gionem in deridiculum vertant, eiusque cultus gravitatem minuanL In memoriam quoque decretum Illud revocamus «de novis cultus seu devotionis formis non introducendis»l7t; »·» EpVr. L 4- 10 Motu Proprio Tra U d. d. xxn Nov- a»·· Puxlm LXVril, îo Ioam., Π, 17. »’· Supro» S. Conjçr. S. Olficii: D^retum d. d. xxvi Maü mcmxxxvu 2472 1947 NOV 20 PIUS XII, ENCYCL. MEDIATOR DEI. DE SACRA LITURGIA quod quidem, ut religiose observetur, vigilantiae vestrae commendamus. Ad res musicas quod attinet, certae pracclaraeque nor­ mae In Liturgla religiose serventur, quas Apostolica haec 5S9 Sedes edi / dit. Gregorian! concentus, quos Romana Ecclesia ut rem propriam habet, utpote antiquitus a maioribus acceptam ac per saeculorum accursum sub impensam suam tutelam custoditum, quosque christifidelibus ut rem iti­ dem propriam proponit, atque etiam in nonnullis Liturgiac partibus omnino praescribit 171, non modo sacrorum Mysteriorum celebrationem magis decoram magisque sol­ lemnem efficiunt, sed summopere etiam conferunt ad ad­ itantium fidem pielatcmque adaugendam. Quam ad rem Decessores Nostri imm. mem. Pius X et Pius XI decrevere —idque Nos libenter auctoritate Nostra confirmamus— ut in sacris Seminariis religiosisque Institutis Grcgorianus can­ tus diligenter studioseque coleretur, utque, praecipua sal­ tem apud templa, veteres cantorum Scholae restitueren­ tur; quod quidem haud paucis in locis felici cum exitu factum est '7S. Praeterea «quo actuosius fideles divinum cultum parti­ cipent, cantus Gregorianus, in iis quae ad populum spec­ tant, in usum populi restituatur. Ac revera pernecesse est ut fideles, non tamquam extranei vel muti spectatores, sed penitus Liturgiae pulchritudine affecti, sic caerimoniis sacris intersint... ut vocem suam sacerdotis vel Scholae vocibus, ad praescriptas normas, alternent; quod si au­ spicato contingat, iam non illud eveniet ut populus aut nequaquam, aut levi quadam demissoque murmure com­ munibus precibus, liturgica vulgari ve lingua propositis, vix respondeat»173. Coctus, qui intento animo altaris Sacrificio Interest, in quo Servator noster una cum filiis suis, sacro cruore redemptis, immensae caritatis suae epi­ thalamium canit, silere procul dubio non potest, quando­ quidem «cantare amantis est» 174, et quemadmodum iam antiquitus in proverbium venit, «qui bene cantat, bis orat». Itaque militans Ecclesia, populus nempe una cum Clero, triumphantis Ecclesiae canticis Angelorumque choris suam inserit vocem, omnesque simul magnificum aetemumque 590 Sanctissimae Trinitati conci / nunt laudis hymnum, secun­ dum illud: «cum quibus et nostras voces ut admitti iubcas deprecamur»175. Haud tamen asseverari potest hodiernae musices modos atque concentus ex catholicae religionis cultu omnino re­ movendos esse. Quin immo, si nihil lidem habeant, quod profanum sapiat, vel loci ac liturgicae actionis sanctita­ tem dedeceat, neque ex inani quodam studio miri atque insoliti oriantur, tum oportet profecto eis templa nostra pateant, cum ad sacrorum rituum splendorem mentesque ad altlora elevandas simulque ad veram animi refovendam pietatem haud parum conferre queant. Vos adhortamur etiam, Venerabiles Fratres, ut popu­ laris ad religionem pertinens cantus cura vestra promo­ veatur, atque ea servata, quae par est, dignitate, diligen­ ter effectus detur, cum Christianorum multitudinis fidem pietatemque facile exacuat atque incendat. Concordes amplisslmique plebis nostrae concentus caelum ascendant vcluti resonantis maris fragor 17e, atque cor unum et ani­ mam unam 177 canora elataque voce significent, ut fratres addecet elusdemque Patris filios. Quod autem de rebus musicis diximus, idem fere de ce­ teris nobilibus artibus dicendum est, ac praesertim de architecturae ac de sculpturae picturaeque artibus. Re­ centes imagines ac formae, ad materiam aptiores, ex qua hodie conficiuntur, non sunt generali modo atque ex prae­ judicata opinione spernendae ac rclclendae; sed rationibus illis aequabiliter ac recte compositis, quae neque ad nu­ dam contendant rerum imitationem, nec ad nimium «symbollsmum», quem vocant, ac necessitatibus potius spec­ tatis Christianae communitatis, quam peculiari artificum Judicio atque ingenio cuiusque suo, oportet omnino eam nostrorum temporum artem liberum habere campum, quae sacris aedibus sacrisquc ritibus debita reverentia debitoque honore inserviat; Ita quidem ut eadem ad mi­ rabilem illum gloriae concentum, quem summi viri per 591 revoluta iam saecula catho /licae fidei cecinere, suam queat adjungere vocem. Facere tamen non possumus quin, pro officii Nostri conscientia, eas imagines ac formas, recens a nonnullis inductas, deploremus ac reprobemus, quae sanae artis deformationes depravationesque videantur, quaeque etiam nonnumquam decori, modestiae ac pietati Christianae aperte repugnent, sensumque vere religiosum ,nCt Ρπ,-i X, Litu AposL Motu Proprio Tra Ir i^lUcüudini. *»» Cf. pnrs X, Joe. ciL· Pivs XI. Const- Divini cuiîus, II, v. ,wPius XI. Const. Divini nlhit, IX. 1,4 S. Arovsnx., Strm. CCCXXXVI, n. t. Rotn. Pnrfatio 1T«CL S. Ambros., Htzamcron, HI, 5, 33. »»»CL .4 et, IV, yj. 2473 n. 1063 misere offendant; hae quidem a nostris templis arcendae prorsus atque expellendae sunt, ut «generatlm quidquid a sanctitate loci absonum sit»17g. Pontificiis normis ac decretis insistentes, curate dili­ genter, Venerabiles Fratres, ut eorum artificum mentem animumque collustretis ac dirigatis, quibus hodie concre­ datur munus, tot templa, belli vi diruta, vel penitus de­ leta, restituendi vel rursus aedificandi, queant ipsi ac ve­ lint ex divina religione modos rationesque haurire, quae aptius ac dignius cultus necessitatibus respondeant; ita enim feliciter eveniet, ut humanae artes, quasi e caelo datae, serena luce splendeant, ad civilem hominum cul­ tum summopere pertineant, et ad Dei gloriam conferant animorumque salutem. Siquidem ingenuae artes tum reapse ad religionem conformantur, cnm «quasi ancillae noblssimae divino cultui inserviant»,7t. At est aliquid etiam maiorisque momenti, Venerabiles Fratres, quod peculiari modo sedulitati studioque vestro apostolico commendemus. Quidquid ad externum religio­ nis cultum attinet suam profecto habet gravitatem; at­ tamen pernecesse potissimum est Christianos Liturgiae vitam vivere, eiusque supernum alere ac refovere afflatum. Alacriter igitur consulite ut adolescens clerus, cum ad asceticas, theologicas, juridicas ac pastorales disciplinas instituitur, ita etiam concordi ratione conformetur, ut sacras caerimonias intellegat, earum maiestatem pulchri­ tudinemque percipiat, easque normas diligenter addiscat, quas rubricas vocant. Idque non modo culturae causa, non ea solummodo ratione, ut / debito ordine, decore di­ gnitateque sacrorum alumnus religionis ritus peragere allando valeat, sed ea praesertim, ut arctissima cum risto sacerdote coniunctione devinctus educetur, ac sanctus fiat sanctitatis administer. Eo quoque omni ope contendite, ut iis rationibus atque adiumentis, quae prudentia vestra ad rem aptiora iudicaverit, clerus populusque mentium animorumque unitate inter se copulentur, atque adeo Christiana plebs Liturgiam tam actuose participet, ut haec reapse sacra actio fiat, animorum curae incumbit, cum populari coetu consocia­ tus, debitum tribuat aeterno Numini cultum. Ad hoc aptius assequendum haud parum profecto con­ feret probos beneque excultos pueros ex quavis civium classe accurate seligere, qui sponte libenterque acceden­ tes, rite, sedulo studioseque altari inserviant; quod qui­ dem munus a parentibus altioris etiam ordinis altiorisve culturae magni aestimari debeL Quodsi opportune hi iuvenes excolantur, ac vigilanti sacerdotum cura ad cre­ ditum sibi ministerium statutis horis reverenter constanterque obeundum excitentur, tum facile eveniet ut novi ex iisdem sacerdotii candidati oriantur; neque id misere continget, quod Clerus Interdum in catholicorum ellam regionibus lamentatur, ut ii nempe omnino desiderentur, qui sibi in augusto conficiendo Sacrificio respondeant ac famulentur. Studiosisima navitate vestra id imprimis efficite, ut christifideles omnes Eucharistico intersint Sacrificio; quo autem uberiores inde hauriant salutiferos fructus, eos se­ dulo admonete ut legitimis modis omnibus, de quibus supra scripsimus, pie illud participent. Augustum altaris Sacrificium divini cultus praecipua actio est; oportet igi­ tur Christianae etiam pietatis sit fons ac vcluti centrum. Aposlolico autem studio vestro numquam vos satisfecisse reputate, nisi cum filios vestros frequentissimos videritis ad caeleste convivium accedere, quod est sacramentum pietatis, signum unitatis, vinculum caritatis ll0. / Ut vero supernis hisce muneribus ditioribus usque Christianus populus potiri valeat, dc pietatis thesauris, quos sacra continet Liturgia, eum docete diligenter per opportunas conciones, ac praesertim per dissertationes et acroases certis temporibus indictas, per peculiares coetus studii causa In hebdomadam productos ac per cetera huiusmodi. Qua in re vobis ii profecto praesto erunt, qui in Actionis Catholicae ordinibus militant, cum semper V arati sint ad tutricem Hierarchiac praestare operam ad esu Christi Regnum provehendum. At prorsus opus est hisce omnibus in rebus intento vi­ giletis animo, ne in agrum dominicum veniat inimicus ct superseminet zizania in medio triticill1; hoc est ne irre­ pant in greges vestros subtiles illi pemicioslque errores, qui falsus mi/sticisnius ac noxius fuirfbmu * audiunt —qui quidem errores iam a Nobis, ut nostis, reprobati sunt— >·> itemque ne animos seducat periculosus quidam Λιζηαηίsmus, neve fallax doctrina inducatur ipsam perturbans IT> C. I. C., caq. nyt. Pnm XI. CcmL firrrn cata ’’’CLS. Atrnt» * nx . Tvut. xxvi m Zcwk, jj. »·· Ct Mattw . XIII. >415. Uti Eaeyet 2474 592 593 n. 1903 INDEX ENCYCL. MEDIATOR DEI, DE SACRA LITURGIA catholicae fidei notionem, neve denique nimium restituen­ dae In liturglcis rebus antiquitatis studium. Parique dili­ gentia curate, ne falsa commenta eorum propagentur, qui perperam reputent ac doceant humanam Christi naturam darificatam reapse ac semper praesentia sua in «Justifica­ tis» habitare, ac vel etiam unam ac numero eamdem, ut didtur, gratiam coniungere Christum cum Mystici eius Corporis membris. Numquam vobis ob emergentes difficultates animus desit, numquam pastoralis decidat sollertia vestra. «Ca­ nite tuba in Sion..., vocate coctum, congregate populum, sanctificate Ecdeslam, coadunate senes, congregate par­ vulos et sugentes ubera»1*3, omnique ope efficite ut ubi­ que gentium christifidclibus templa stipentur et arae, qui quidem utpote viva membra divino suo Capiti copulata, Sacramentorum gratiis reficiantur, et una cum eo et per eum augustum celebrent Sacrificium, Aetemoque Patri 594 debitas laudes tribuant / • · · L ' f9h Haec habebamus. Venerabiles Fratres, quae vobis scri­ beremus; Idque facimus eo consilio ducti, ut Nostri ve­ strique filii satius intellegant plurisque faciant pretiosissi­ mum thesaurum, qui in sacra Lilurgia continetur Eucharistieum nempe Sacrificium, Crucis Sacrificium repraesen­ tans et renovans; Sacramenta, quae divinae gratiae divi­ naeque vitae rivuli sunt; ac laudis hymnum, quem terra caelumque cotidie ad Deum extollunt. Nobis autem fore sperare licet, ut haec hortamenta Nostra segnes ac renitentes moveant non modo ad im­ pensius ac rectius Liturglae studium, sed ad cius etiam supernum afflatum in actione vitae refovendum, secun­ dum illud Apostoli: «Spiritum nolite extlnguere»1M. Quos vero quaedam immoderatio ad res interdum di­ cendas vel faciendas compellit, quas Nos dolentes probare non possumus, cis S. Pauli monita iteramus: «Omnia au­ tem probate; quod bonum est, tenete»ll4; eosque paterno admonemus animo ut suam velint cogitandi agendique rationem cx Christiana doctrina sumere, quae praeceptis conformatur intaminatae lesu Christi Sponsae Sanctorum­ que Matris. Illud autem in omnium memoriam revocamus, oportere scilicet omnino generosa fidelique voluntate sacris obtem­ perare Pastoribus, qui quidem iure pollent officioque te­ nentur totam, imprimlsque spiritualem, moderandi Eccle­ siae vitam: «Obedite praepositis vestris ct subiaccte eis. Ipsi enim pervigilant quasi rationem pro anlmabus vestris reddituri, ut cum gaudio hoc faciant, et non gementes»1M. Dens, quem colimus, et qui «non... est dissensionis Deus, sed pacis»117, benignus nobis omnibus concedat ut, una mente unoque animo, hoc in terrestri exsilio sacram parti595 cipcmus Litur/giam, quae sit veluti praeparatio quaedam atque auspicium caelestis illius Liturgiae, qua. ut confidi­ mus. una cum summa Dei Genetrice dulcissimaque Matre nostra, aliquando concinemus: «Sedenti in throno et Agno: benedictio et honor et gloria et potestas in saecula sac­ culorum» Ul. Qua laetissima spe freti, vobis singulis universis, Vene­ rabiles Fratres, ac gregibus vigilantiae vestrae concreditis, divinorum munerum auspicem, pecullarisquc benevolen­ tiae Nostrae testem, Apostolicam Benedictionem aman­ tissime impertimus. Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die xx men­ sis Novembris, anno mdccccxxxxvii, Pontificatus Nostri nono.-— Pivs Pp. XII. Mytte» CArporü. »« Ion.. Π, 15-16. »·· I Then., V, 19. »·· Htbf., XIII, 17. u* 1 Cer.. XIV, 33. »·· Apx., V. 13. Ibidem, V, 21. INDEX Litterarum Encyclicarum «Mediator Dei et hominum» * INTRODUCTIO (coi. 2444-2445) CoL Munus sacerdotale Christi Sacra Lilurgia conti­ nuatur................................................................. 2444 Studium et renovatio liturgica ab Ecclesia laudatur et promovetur...,.............................................. 2444 Specialis tamen directio Summi Pontificis necessaria 2445 Peccatur enim defectu et excessu, Imo cum periculo puritatis fidei............................... 2445 Ob conditiones singulares Ecclesiae Occidentalis, res erit praecipue de lilurgia latina......................... 2445 Momentum argumenti ob populorum discordiam.. 2445 • 2475 Ad J«c»vrum IrzUx proponitur. 1947 NOV 20 PARS PRIMA (coi. 2445-2455) LITURGIAE INDOLES, ORTUS, PROGRESSUS I—Liturgia est cultus publicus (coi. 2445-2448) CoL Homo religionis virtute Deum privatim ct publice colere tenetur........................................................... 2445 Cultus publicus in Vet. Test, ab Ipso Deo ordinatur 2446 In Novo Test. Verbum incarnatur ut sit Summus Pontifex: venerando Deum, sanctificando homi­ nes. Quod munus exercet per totam vitam, ma­ xime in Cocna et in Cruce........................................ 2446 In caelo munus sacerdotale continuat: per se inter­ cedendo apud Patrem: per Ecclesiam quoque, quam fundavit in Cruce........................................... 2446 Ecclesia munus sacerdotale Christi perennat, quia in ea et per eam Christus Sacerdos operatur.... 2446 Inde Lilurgia est cultus totius Corporis Mystici: Capitis et membrorum.............................................. 2446 Liturgica actio ipsius Ecclesiae incipit post Eccle­ siam conditam.......................................................... 2447 Cultu publico, qui paulatim caerimoniis formulisque ditatur; Sacramentis et Sacramentalibus, quibus tota vita humana sanctificatur............................ 2447 II—Liturgia est cultus externus et internus (coi. 2448-2451) Cultus externus................................................................ 2448 Elementum praecipuum Liturgiae cultus internus. 2448 Liturgia igitur supponit sanctitatem fidelium; quae rae ceteris efficitur ex opere operato Sacrificii Eucharistici ac Sacramentorum, et ex opere ope­ rantis Ecclesiae............................................................ 2448 Minime autem excluditur pietas personalis: inde nulla oppositio inter pietatem quam vocant obiectivam et subiectivam.................................... 2449 Imo pietas subiectiva necessaria, ut Sacramenta et Altaris Sacrificium debitam efficaciam habeant. 2449 Et sicut pietas personalis fit sterilis sine Sacrificio Altaris ac Sacramentis, ita Sacrificii ac Sacra­ mentorum participatio languescit sine meditatio­ ne et spiritualibus exercitiis.................................. 2449 Exercitia autem illa actuosa sint oportet, quibus omnes hominis actiones ad Del cultum ordinentur 2450 Inde oritur aequilibrium concors in Corpore Mystico 2450 Et pietas privata iuvabit ad augmentum cultus pu­ blici in bonum totius Corporis Ecclesiae......... 2450 Quare reiciendae variae falsae oppositiones nostris temporibus inventae.............................................. 2450 Et gravi de causa commendantur ab Ecclesia me­ ditatio ac spiritualia exercitia.............................. 2451 Ê III—Liturgia est prae ceteris res ECCLESIAE HIERARCHICAE (col. 2451-2452) Quia Liturgia, concredita Imprimis sacerdotibus ut Christi vicariis ct administris, ab Ecclesiae auc­ toritate pendet............................................................ 2451 Insuper arcta connexio Liturgiae et Dogmatis idem postulat: magis lex credendi statuit legem suppli­ candi quam lex supplicandi legem credendi.... 2452 IV—Liturgiae progressus et incrementum (col. 2452-2453) Salvis substantialibus, ad Liturgiae progressum ius peculiare competit Ecclesiae................................. 2452 Elementa quidem divina mutari nequeunt; huma­ na tamen mutari possunt secundum conditiones locorum ac temporum............................................ 2452 Causae progressus ac mutationum: profundior intelligentia mysteriorum fidei, evolutio disciplinae ecclesiasticae, pietas Christiana, artis progressio. 2453 Liturgiae tuendae causa, erecta fuit Sacra Congre­ gatio Rituum............................................................ 2453 V—Progressus permitti nequit privato NEC UNICA. NORMA EST ANTIQUITAS arbitrio (col. 2453-2455) Liturgiae progressus subest auctoritati Summi Pontificis ct vigilantiae episcoporum: privatis permitti nequit.......................... 2453 Licet vita liturgica sequatur vitam Ecdeilae, tamen non licet privatis introducere novas consuetudines vel revocare obsoletas...... #>rt anti the return in grace and wisdom that will accrue to the Church 2491» £ * * II. 1909-1982 LΛv·»· SECRETARIA STATUS - SACRA CONGR. RITUUM - PIUS XII in America will amply reward the expenditures and sa­ crifices that are necessarily involved in their realization. The united action taken in this matter by the American Hierarchy, always so read)’ and generous in their support of all measures for the extension of the Kingdom of Christ, once more demonstrates the flourishing condition of the Faith in your great nation. We are sure that the bishops and priests and people will rally to the support of a cause that promises so much for the Church and which is so close to Our own heart. Already an abundant and fruit­ ful harvest for God and for souls has been garnered from the past eighty-nine years of the existence of the North American College: and now v’our decisions for the future give abundant hope that succeeding generations will con­ tinue, in greater measure and with more ample facilities, to enjoy the richest blessings stemming from a priesthood nourished in the Eternal City, With great joy then We give Our blessing to the plans that have been made known lo Us by the rector for the future of your seminary. We shall follow I heir unfolding and their realization with intimate pleasure and personal interest and, as a token of Our encouragement in the great task that lies ahead. We impart lo you, Beloved Sons and Venerable Brethren,·as also to the priests and faithful of the United States, Our paternal Apostolic Benediction. Given at the Vatican on the eighteenth day of February one thousand nine hundred and forty eight, the ninth year of Our Pontificate.—Pius Pp. XH. 1948 FEB 21-MAR 3 1981 1948 FEB 27.-SC RITUUM, DECR. AAS 40 (1948) 124 URBIS ET ORBIS Ellogia in .martyrologio roma.no inserenda APPROBANTUR Caelitum honoribus hisce ultimis temporibus pluribus Sanctis tributis, pronum erat ut eorum etiam mentio ha * berctur in Martyrologio Romano iuxta veterem Ecclesiae traditionem. Quare complura ellogia ab hac Sacra Rituum Congregatione confecta sunt ct Sanctissimo Domino No­ stro Pio Papae XII relata, ut Sanctitas Sua illa approba­ ret ct in Martyrologio Romano inserenda decerneret. Sanctissimus vero Dominus in audientia infrascripto Car­ dinali Sacrae Rituum Congregationis Praefecto concessa die 27 Februarii 1948, praefata ellogia, prout in adnexis foliis continentur, dignatus est approbare, et novis editio­ nibus Martyrologii Romani inserenda decrevit. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 27 Februarii 1948.—C. Card. Micara, Episc. Veli­ ternus, Praef. A. Carinci, Archiep. Selcuc., Secr. Adn. A. B. in EL 82 (1948) 278-230 *. A. G INI in ME 60 (1948, 136-137. Vîdo tûxnim Elogiorum apud AAS 40 (1948) 124. 19»2 1980 1948 FEB 21.-SECRETARIA STATUS, NORMAE. PART.· Normae dantur circa sacerdotes extra, proprias DIOECESES OB INI URUM TEMPORUM COMMORANTES ln Germania vz i $· 1948 MAR 3.-P1US XII, CONST. AP. AAS 40 (1948) 287-290 RUTHENORUM EXARCHATUS IN DITIONE CANADENSI Unicus hucusque rutiienorum exarchatus apostolicus IN DITIONE CANADENSI TRIPARTITO DIVIDITUR, ET EXINDE EXARCHATUS CENTRALIS, ORIENTALIS ET OCCIDENTALIS PRO RUTHENIS CONSTITUUNTUR I 1. Ordinarii Archldioccesis Wralislaviensis. dioecesis Warmiensis et praelaturae Schneidemuchlcnsls facultatem PIUS EPISCOPUS habent, Sacerdotes dioecesibus suis incardinatos, qui re­ bus sic stantibus infra fines harum dioecesium officio aut Serdus Serrorum Dei-Ad perpetuam rei memoriam fungi nequeunt aut non funguntur, obligandi ad officium in alia dioecesi Germaniae suscipiendum iuxta mandatum Omnium cuiusvis ritus christifidelium in quacumque or­ suum. bis parte degentium suprema cura, Romanis Pontificibus divinitus commissa, exigit ut quae ad animarum salutem 5 2. Udem Ordinarii eosdem Sacerdotes suos revocare necessaria vel opportuna videantur, ea sedulo studio pro­ possunt, si ad servitium propriae dioecesis sunt necessarii, curentur. Quo motus consilio Dei Servus Pius Papa De­ sed duobus mensibus ante revocationem Ordinarium loci cimus, Praedecessor Noster, percrcscentibus in dies Ruthe­ certiorem facient. nis byzantin! ritus fidelibus e patriis regionibus in 5 3. Unusquisque Sacerdos dioecesium praedictarum, Canadensem ditionem immigrantibus, libenter excipiens qui per unum mensem intra fines aliarum dioecesium Ger­ illius regionis Antistitum preces, qui expostulaverant ut maniae commoratur, quin certo officio ab Ordinario prospirituali Ruthenorum illorum regimini iuxta eorum ritum iirlo sibi mandato fungatur, obligatur, ut ab Ordinario et disciplinam adaequate prospiceretur, per Apostolicas ocl officium petat, atque ut officium ab Ordinario loci Litteras, die quinta decima Iulii mensis, anno millesimo el sive rogatu sive ultro collatum accipiat, si secundum nongentesimo duodecimo datas, pro Ruthenis in Canadensi arbitrium eiusdem Ordinarii ad Id est aptus. ditione commorantibus episcopalem Oroinariatum, seu § 4. Si Ordinarius loci Sacerdoti eiusmodl officium con­ Exarchatum constituit: cui postea ab Apostolica Sede ferre non est paratus, Fcrdinandus Diriclis, Episcopus opportunae normae per Decretum Fidelibus Ruthenis diei Limburgensls, a Sancta Sede pro Germanis ex patria ex­ decimae octavae Augusti mensis, insequentis anni, atque pulsis specialiter deputatus, intra mensem certior facien­ per Decretum alleram Graeci-Rutheni ritus diei vigesimae dus est et ab Ordinario loci et a Sacerdote. Idem Episco­ quartae Mali mensis, anno millesimo nongentesimo trige­ pus auctoritate Apostolica discernit, an Sacerdos obligetur, simo, traditae sunt. Quum vero nunc etiam Rutheni in ut ab Ordinario alterius dioecesis officium suscipiat el Canadensi ditione et numero ct merito aucti sint. Nos, cuius dioecesis. non minus quam Praedecessores Nostri dc eorum spirituali I 5. Sacerdotes dioecesium praedictarum officium, salute solliciti, praehabilo favorabili voto venerabilis Fra­ quod in alia dioecesi Germaniae susceperunt, nonnisi cum tris Ildebrandi Antonlutti, Archiepiscopi titularis Synna­ consensu Ordinarii loci dimittere possunt, salvo § 2 et $ 7. densis, in Canadensi ditione Delegati Apostolici, dc vene­ rabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Con­ I 6. Idem Ordinarius loci Sacerdotes elusmodi ab offi­ gregationi pro Ecclesia Orientali praepositorum consilio, cio suscepto ad aliud officium transferre potest, si secundum suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum conscientiam utile iudlcaverit. qui sua intéressé praesumat consensu, re mature perpensa § 7. Ferdinandus Dirichs Episcopus auctoritate Apo­ ac certa scientia, de apostolicae Nostrae potestatis pleni­ stolica potest Sacerdotes praedictos, ut per dioeceses et tudine, unicum hucusque episcopalem Ordinariatum seu regiones dispertiantur, sicut necessitates animarum expul­ Exarchatum pro Ruthenis ln Canadensi ditione degentibus sorum exigunt, ab officio in una dioecesi suscepto deobllin tres dividimus partes, quarum una Exarchatum Aposto­ gare necnon obstringere ut secundum suum mandatum licum Ruthenorum Ditionis Canadensis Centralis efformaofficium in alia dioecesi petant atque suscipiant, sed debet bit. culus sedes In Winnipeg urbe, ubi hucusque erat prae- 2SS Ordinarium prioris officii duobus mensibus ante deobligafati unici Exarchatus sedes, etiam in posterum manebit; tlonem certiorem facere. eiusque Exarchus super Ruthenos, in civilibus provinciis I 8. Quod de sacerdotibus /Xrchldloccesis Wratislavienvulgo Manitoba et Saskatchewan ct in finitimis septentrio­ sls, dioecesis Warmiensis ct praelaturae nullius Schneidenalibus regionibus commorantes, lurisdictlonem habebit; muchlensis dictum est, valet etiam de Sacerdotibus BoIllius vero cathedram in ecclesia SS. Wladlmirl et Olgae, hcmlae. Moravian, Slovaclae, Ungariae, ct ceterarum re­ in eadem Winnipeg urbe exlnnlc figimus. Altera pars gionum Europae Orientalis. Exarchatum Apostolicum Ditionis Canadensis Orientalis efformabit; cuius sedes erit in Toronto urbe; eiusque An­ • OrAauiie locorxm GeTœanino AKKR 123 (1944-48) 52S-526. 2491 2492 1048 .MAH 8-10 SACHA CONGREGATIO SACRAMENTORUM - RELIGIOSORUM listes super Ruthenos, in civilibus provinciis vulgo On­ tario, Quebec, New Brunswick, Nova Scotia, Prince Edward Island, New Founland el Labrador, extantes iurisdictionem exercebit; illiusque cathedram in ecclesia S. losaphat, in Toronto urbe sita, statuimus. Tertia vero complectetur Exarchatum Apostolicum Ditionis Canadensis Occidentalis, cuius sedes ent in Ed/nonton urbe: eiusque Exarchi sub­ lecti erunt Rutheni degentes in civilibus provinciis vulgo Alberta, British Columbia, nec non in regionibus vulgo Yukon ct in aliis regionibus, quae septentrionem versus Oceanum Arcticum attingunt; atque iliis cathedram in ec­ clesia S. losaphat in praefata Edmonton urbe exstante fi­ gimus. Tres istos Exarchatus Nobis ct Sedi Apostolicae immediate sublectos volumus; eorumque pro tempore Praesulibus curam, regimen et administrationem tum in spiritualibus tum in temporalibus suorum cuique Exarcnatuum plenarie committimus una cum omnibus furibus. Insignibus, privilegiis, nec non oneribus ct obligationibus, ad normam sacrorum canonum ct peculiaris Ruthcnae Ecclesiae iuris, pastorali eorum officio inhaerentibus. Ut vero Exarchi intra fines sui Exarchatus non iurisdictionis tantum sed ordinis quoque munera exercere valeant, uti Episcopi in suis dioecesibus, charactere ac titulo episco­ pali insigniendi erunt, eisque propterea aliqua ex titularibus Ecclesiis conferenda. Ecclesias porro quas supra me­ moravimus Ss. Wladimiri ct Olgac in Winnipeg urbe, S. losaphat in Toronto urbe et S. losaphat in Edmonton urbe ad ecclesiae cathedralis gradum et dignitatem eve­ himus eisque idcirco omnia concedimus iura, privilegia et praerogativas, quibus ceterae per orbem cathedrales Ec­ clesiae de iure iruuntur, dummodo iuxta probatum ritum ac legitimas consuetudines exerceantur. Exarchi autem eligendos curabunt sex aut saltem quatuor Consultores qui sint sacerdotes pietate, prudentia ac doctrina commen­ dati et in Ordinarii sede vel locis vicinioribus commoran­ tes, quique Ordinario consilio et opera in Exarchatus regi­ mine et adminlstratione praesto sint, eique sacra solemniter celebranti assistere valeant. Cum autem in Cana­ densi Ditione nondum habeatur Seminarium pro Ruthenis iuvenibus in spem Ecclesiae instituendis, volumus ut quam primum fieri poterit Exarchorum cura illud eriga2S9 tur, interim vero Orai/narii Ruthenorum Episcopos latinos rogent ut in sua Seminaria iuvenes in sortem Domino vocatos admittant. Exarchalis mensa, donec stabiles ha­ beantur reditus, constituetur praestationibus ad instar calhedratici, quas, ab Ordinariis, suis auditis Consultori­ bus, iuxta aequitatem statutas, singulae cuiusque Paroe­ ciae et communitates solverc debent, nec non oblationi­ bus fidelium, in quorum bonum Exarchatus erecti sunt. De ceteris omnibus, utpote de clericorum iuribus et one­ ribus, de controversiis, si quae exoriantur, inter Exarchos et latinos Antistites, de byzantino ritu in sacris functio­ nibus adamussim adhibendo, servanda iubemus quae sacri canones et normae in quae supra memoravimus Decretis praescribuntur. Decernimus insuper ut simul ac hae Lit­ terae Nostrae ad exsequutionem demandatae fuerint, eo ipso omnes et singuli tum c clero saeculari, tum religiosi animarum curam habentes, Exarchatui illi censeantur adscript!, ln cuius territorio actu legitime degunt. Volu­ mus porro ut bona ecclesiastica, si quae sint, pertinere censeantur ad Exarchatum illum, in quo inveniuntur. Mandamus denique ut omnia documenta et acta, quae binos nuper erectos novos Exarchatus respicient, ad Isto­ rum curias ex veteris unici exarchatus cancellaria quam primum fieri poterit transmittantur, ut in earum archivis diligenter serventur. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta ad exsecutionem mandanda venerabilem Sam supra diximus Fratrem Delegatum Apostolicum in nadensi Ditione deputamus eique omnes et singulas tribuimus facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate con­ stitutum, eidemque onus facimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad S. Congregationem pro Ecclesia Orientali quamprimum transmittendi. Praesentes autem Litteras, singulis praefatis Exarcbatibus Apostolicis expediendas, quas propterea triplici exarari exemplari iubemus, et ln eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet, quorum intersit, vel qpi sua intéressé praesumant, etsi specifica el individua mentione digni sint, auditi non fuerint vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis, aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet sub­ stantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, per­ petuo validas exsistere et fore suosque plenarios ct Integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spec­ tat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his 2493 n. 1983-1984 a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel Ignoranter attentari contigerit, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus; non obstantibus, / quatenus opus 290 sit, regulis in synodalibus. provincialibus, generalibus, uni versai ibusque conciliis editis, generalibus vel speciali­ bus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et qui­ busvis aliis Romanorum Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus, ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis quibus omnibus per praesentes derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum tran­ sumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen ali­ cuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiasti­ ca dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem has Litteras Nostras, divisionis, erectionis, constitutionis, sub­ lectionis, concessionis, statuti, mandati, decreti, delega­ tionis, derogationis ct voluntatis Nostrae infringere vel el contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario atten­ tare praesumpserit, indignationem omnipotentis Del et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit Incur­ surum. Datum Romae apud S. Petrum anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo octavo, die tertia Martii mensis, Pontificatus Nostri anno nono.— Pro S. R. E. Cancellario: F. Card. Marchetti Selvaggiani, S. Col­ legii Decanus. E. Card. Tisserant, S. C.pro Eccl. Orient, a Secretis. Alfonsus Carinci, Archiep. Tit. Seleuc., Dec. Proton. A post. Ludovicus Kaas, Proton. Apost. 1983 1948 MAR 8.-SC SACRAMENTORUM, INDULTUM. PART? Facultas datur bis sacrum litandi diebus ferialibus INFRA HEBDOMADAM Preces—Très Saint-Père, L'Ordinaire de Paris, hum­ blement prosterné aux pieds de Votre Sainteté, postule la faculté de permettre à scs prêtres de célébrer une se­ conde messe les jours de semaine, à l'occasion des mariages ou des funérailles, à cause de l'insuffisance numérique du clergé. Rescr.—Dans son audience du 8 mars 1948, Sa Sainteté le Pape Pic XII, ayant entendu le rapport du Cardinal propréfet soussigné de la Sacrée Congrégation des Sacre­ ments, eu égard à l’exposé de la requête, a daigné accorder avec bienveillance à l Ordinaire de Paris, les faveurs sollicitées à condition qu’il n'y ait pas d’autre prêtre disponible pour la célébration de la seconde messe, défense étant faite au célébrant de recevoir un honoraire pour cette seconde messe, en observant par ailleurs ce que dc droit doit être observé. Nonobstant toutes choses con­ traires. Le présent induit est valable pour deux ans.—B. Car­ dinal Aloisî Masella, Pro-Préfet. F. Bracci, Secretaire. * Ordinario Parisi ensi ME 60 (1648) 134-13S. Ada. J. ARRATBEL in REDC 3 (1948) 679-897; T. URQUIRI in REDC 9 (1954) 5S1-583. 1984 1948 MAR 10.-SC RELIGIOSORUM, RESPONSUM. PART.· De transitu IN ALTERUM ab una in alteram classem, et ad uno MONASTERIUM EIUSDEM RELIGIONIS POST EMISSAM PROFESSIONEM Casus hic fuit: Frater conversus quidam emiserat in monasterio sui furis post professionem triennalem vota perpetua; ipso petente, non solum in monasterium alterius Congregationis monasticae cum licentia Apostolica admis­ sus fuit (can. 632), sed etiam ipsi ad nonnam can. 558 transitus ad statum clericalem permissus. Data inter in­ terpretes canonis 558 discordia, a S. C. de Rei. quaesitum fuit: quid faciendum ln casu? S. C. postulavit novit latum ad nonnam can. 558; votum Capituli deliberativum pro admissione ad vota triennalia et votum consultivum pro admissione ad vota solemnia cum facultate prolongandi triennium iuxta can. 574, f 2. • Prot. N. 1500.49. iuxta rxrjnxrium ipurf AngeUeum x5 (1943) 223 Ada. Ph. KCFMESTER in AXKJt 124 iIUMU) 118, G OESTERLE in Angelica» 2S (1943) 306-323 2494 MIL’S XII, MOTV PROPRIO DE INSTITUTIS SAECULARIBUS h. 1985 1985 1948 MAR 12.-PIÜS XII, MP. AAS 40 (1948) 283-286 MOTU PROPRIO DK INSTITUTORUM SAECULARIUM LAUDE ATQUE CONFIRMATIONE PICS PP. XII Primo feliciter elapso anno a promulgata Apostolica Nostra Constitutione Provida Mater Ecclesia l, cum ob oculos multitudinem habeamus tot animarum abscondi­ tarum «cum Christo in Deo»*, quae in sacculo ad sancti­ tatem adsplrant lotamque vitam «corde magno el animo volenti·1 in novis Institutis Saecularibus laetanter Deo consecrant, facere non possumus quin Divinae Bonitati grallas referamus, de novo hoc agmine * quod exercitum consilia evangelica profllentlum in saeculo adauxit; item­ que de valido subsidio quo nostris hisce perturbatis luctuoslsque temporibus catholicus apostolatus providentissi­ me roboratus est. Spiritus Sanctus, qui faciem terrae tot tantisque malis in ales desolatam el deturpatam recreat el renovat in­ cessanter4, mullos dilectissimos filios ct filias, quibus peramanter in Domino benedicimus, magna specialique gratia ad se vocavit ut, in Institutis Saecularibus, collecti 284 ct ordinali, insulsi ac tenebricosi mundi, de quo non sunt1 ct in quo tamen ex divina dispositione remanere de­ bent, sal indeficiens sint quod, vocationis ope renovatum, non evanescit «; lux, quae inter ipsius mundi tenebras lucet et non extlnguilur7; ac modicum sed efficax fermen­ tum ouod semper et ubique operans omnibusque civium ordinibus, ab imis ad summos, permixtum, eosdem sin­ gulos universos verbo, exemplo cuncllsque modis attin­ gere ac permeare nititur, donec Integram massam ita informet ut fermentata in Christo sil tota ·, Ut ob consolantemeiusmodi Spiritus lesu Christi· effu­ sionem tol Instituta ubique gentium orta, ad normas Constitutionis Apostollcae Prooida Mater Ecclesia eflcacitcr dirigantur, atque eos optimos sanctitatis fructus, qui sperantur, copiosissime ferant; itemque, ut solide et sapienter in aciem ordinata 10, praelia Domini fortiter in peculiaribus ac communibus apostolatus operibus pracliari valeant, memoratam Apostolicam Constitutionem magna cum laelltIa confirmantes, matura deliberatione ad­ hibita, Motu proprio, ccrtn scientia, ac de Apostollcae ple­ nitudine polestalls haec, quae sequuntur, declaramus, decernimus ac constituimus: I. Societates, clericorum vel laiconnn, perfectionem Christianam In saeculo profitentes, quae elementa ac re­ quisita in Constitutione Apostolica Provida Mater Ecclesia praescripta certa plcnaque ratione habere videantur, non debent neque possunt inter communes fidelium Associa­ tiones (cc. 684-725) arbitrio, quovis praetextu, relinqui, sed ad propriam Institutorum Saecularium naturam et formam, quae ipsorum characteri ac necessitatibus ap­ prime respondet, reducendae atque elevandae necessarii sunt. II. In hac Societatum fidelium ad superiorem Institu­ torum Saccularium formam elevatione (cfr. η. I), atque In omnium Institutorum, sive generali sive etiam singu­ lari ordinatione perficienda, illud prae oculis semper ha­ bendum est, quod proprius ac peculiaris Institutorum character, saecularis scilicet, in quo ipsorum exsistentiae lota ratio consistit, in omnibus elucere debeU Nihil ex plena Christianae perfectionis professione, evangelicls con­ siliis solide fundata ct quoad substantiam vere religiosa, detrahendum erit, sed perfectio est in saeculo exercenda ct profitenda; ac, proinde, cum vita saeculari In omnibus, 2M5 quae licita sunt et quae / cum eiusdem perfectionis officiis el operibus componi valent, accommodetur oportet. Integra vita sodalium Institutorum Saecularium, pro­ fessione perfectionis Deo sacra, in apostolatum converti debet, qui ita ex puritate intentionis, ex interiori unione cum Deo. ex generosa oblivione fortlque sui ipsius abnegatlone, ex animarum amore, est perpetuo sancleque exercendus, ut non minus interiorem spiritum prodat, quo Informatur, quam Ipsum continuo alat et renovet, file apostolatus, qui lotam vitam complectitur, tam pro­ funde ac sincere in his Institutis persentiri lugltcr solet, ut. Divinae Providentiae ope atque consilio, animarum »Ctr A A S., XXXIX, n 4. p. :U. ÎLE 1908). ·Μ. HI. 3. · Ii ALu-, 1. ν ‘Cfr Fi. C/f/, 30 1 Ch leu· * , VI. 19. •Ctr. Mattii . V. tj; Mau· .. IX. 4% Luc.. XIV, 14 ’Clr lûAM . IX. 5: I. % VIII, xr. Eph.. V. < ■ < Mattm . XIII. JJ. / c«e. Y 6, V. 'Cir. R^ VIII, 9. "Cfr OM, VI. 5. 2195 19 48 ΛΙΑΙΙ 12 sills ct nrdor non tantum occasionem vitae consecrationis dedisse feliciter, sed magna ex parte suam propriam rallo nem ct formam imposuisse, mirumque in modum, finem, quem specificum appellant, gcnerlcum etiam finem exigisse atque creasse videatur. Ille apostolatus Institutorum Saecularium non tantum in saeculo, sed veluti ex sueru/o, ac proinde professionibus, exercitiis, formis, locis, rerum adlunclis saeculari huic conditioni respondentibus, exer­ cendus est fideliter. III. Quae ad canonicam disciplinam status religiosi spectant Institutis Saecularibus non competunt, nec gcncratim legislatio religiosa, ad normam Constitutionis Apostollcae Prooida Mater Ecclesia, Ipsis applicari debet aut valet (Art. 11, § 1) Illa ex adverso, quae in Institutis inveniantur amice cum ipsorum charactere saeculari coniuncta, dummodo plenae totius vitae consecrationi nul­ latenus officiant et cum Constitutione Prooida Mater Ec­ clesia cohaereant, conservari possunt. IV. Hierarchica Interdioccesana et universalis consti­ tutio ad modum corporis organici Institutis Saecularibus applicari valet (lb.. Art. IX), et haec applicatio absque dubio internum vigorem, ampliorem ct efficaciorem Influ­ xum atque constantiam ipsis conferre debet. Tamen In hac ordinatione, singulis Institutis aptanda, ratio haberi debet naturae finis, quem Institutum persequitur, maioris minorisve Ipsius expansionis propositi, eiusdem evolutio­ nis et maturitatis gradus, rerum adiunctorum in quibus versatur, aliorumque id genus. Neque sunt illae Institu­ torum formae relictendae, aut despiciendae, quae confoe­ deratione fundentur et characterem localem in singulis nationibus, regionibus, dioecesibus, retinere ac moderate fovere velint, dummodo rectus sit et cathollcltatis Eccle­ siae sensu informatus. V. Instituta Saecularia, quorum membra, etsi in saecu­ lo commorantur, ex plena tamen Deo et anlmabus conse­ cratione quam, probante Ecclesia, profitentur, et ex in­ terna ordinatione hierarchica intcrdioecesana et universali, quam diversis gradibus habere valent, inter status / per- 2S6 lectionis iuridlce ab Ecclesia ipsa ordinatos et recognitos, ex Apostolica Constitutione Prooida Mater Ecclesia iure meritoque numerantur. Consulto igitur illius S. Congre­ gationis competentiae et curae Instituta adiudicata et commissa fuerunt, quae de statibus publicis perfectionis regimen ct curam gerit. Hinc, salvis semper, ad canonum tenorem ct expressum Constitutionis Apostollcae Prooida Mater Ecclesia praescriptum (Art. IV, §§ 1 et 2), iuribus S. Congregationis Concilii circa communes pias sodalitates piasque uniones fidelium (c. 250, § 2) et S. Congregationis de iTopaganda Fide circa societates ecclesiasticorum ad seminaria pro exieris missionibus (c. 252, § 3), omnes so­ cietates ubique gentium —etsi ordinaria vel etiam pon­ tificia approbatione suffultas—, cum elementa et requisita Institutorum Saecularium propria habere noscantur, ad hanc novam formam necessario illico redigendae sunt, secundum normas supra dictas (cfr. η. I), atque, ut direc­ tionis unitas servetur, uni S. Congregationi de Religiosis, in cuius sinu speciale de Institutis Saecularibus Officium constitutum fuit, merito attribui ac devolvi decrevimus. VI. Moderatoribus vero et adslstentlbus Actionis Ca­ tholicae allarumque fidelium Associationum, in quarum materno gremio ad vitam integre Christianam simul edu­ cantur, et apostolatus exercitio initiantur tam numerosi atque electi Juvenes, qui ad ait lora assequenda sive in Religionibus ac Societatibus vitae communis, sive in Institutis etiam Saecularibus, superna vocatione invitan­ tur, paterno ex animo commendamus, ut sanctas eiusmodi vocationes generose promoveant; ac non solum Religioni­ bus el Societatibus, sed his etiam vere providentialibus Institutis, adiutricem manum praebeant, atque * libenter salva interna ipsorum disciplina, eorumdem opera utantur. Horum omnium, quae Motu proprio constituimus, fide­ lem exsecutionem S. Congregationi de Religiosis aliisque supra recensitis Ss. Congregationibus, Ordinariis locorum ac Societatum quarum interest Directoribus —quatenus ipsa ad singulos pertineant— auctoritate Nostra commit­ timus. Quae autem his Litteris, Motu proprio datis, statuimus, ea semper valida ct firma esse iubemus, contrariis quibus­ libet non obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xti mensis Martii, anno mdccccxxxxvri, Pontificatus Nostri ineunto de­ cimo.—Pius IT. XII. Adn. E. BERGH in NxT 30 (1943) 1052-1082; M. CABREROS ia 37 (lW3)‘2ê6-2n?L HIERTS 252-^59: A σΧΠΕΚΗΕΖ in CpR 23 (1943) 25529Γ. 2496 lots MAR in SC RELIGIOSORUM. INSTRUCTIO DE INSTITUTIS SAECULARIBUS 19116 1948 MAR 19.-SC REL., INSTR. AAS 40 (1948) 293-297 Instructio de institutis saecularibus Cum Ssrïius Dominus Noster Constitutionem Apostolicam Prooida Mater Ecclesia |LE 1908] promulgavit, ad ea omnia exsecutioni efficacius mandanda quae sapienter In Constitutione statuta fuerunt, Sacram Congregationem ile Religiosis, cuius competentiae Instituta Saecularia commissa sunt (Lex peculiaris. Art. IV, §§ 1 et 2), depu­ tare dignatus est, Ipsi omnes necessarias et opportunas facultates ad hunc finem concedens. Inter munera et officia quae ex hac pontificia deputatione, Iuxta Ipsius Constitutionis expressam definitionem. Sacram Congregationem gravant, Illud recensendum quod ♦prout necessitas ferat atque experientia suffragetur, sive Constitutionem Apostolicam interpretando sive ipsam perficiendo atque applicando». Ipsa Congregatio normas edere valeat, quae ad Instituta Saecularia generatim, vel ad aliqua ex cis singillatim necessariae seu utiles reputen­ tur (Art. II, § 2, 2.°). Iamvero, etsi completae atque definitivae normae In­ stituta Saecularia respicientes, ne hodierna Ipsorum Insti­ tutorum evolutio periculose coarctetur, in opportunius tempus melius differantur, tamen expedit ut aliqua, quae non ab omnibus in Constitutione Apostolica Provida Mata Ecclesia clare perspecta recteque fuerunt Interpre­ tata, planius statim declarentur atque in tuto ponantur, adamussim servatis praescriptionibus quae. In Litteris Primo feliciter, a Ssmo Domino Nostro Motu proprio, sub die xti decurrentis mensis datis [LE 1985], statuun­ tur. Hinc Sacra Congregatio, per modum Instructionis, supremas normas colligere et clare digestas edere decrevit, quae merito basilares reputandae sunt ad solide Instituta Saecularia inde ab initio constituenda et ordinanda. 1. Ut aliqua Associatio, etsi perfectionis Christianae professioni atque apostolatus exercitio In sacculo impense dedita, nomen ct titulum Instituti Saecularis assumere iure meritoque valeat, non solum illa omnia atque singula elementa habere debet quae, ad normam Constitutionis Apostollcae Provida Mater Ecclesia, ut necessaria ct inte291 gralla Institutorum Saecularium recensentur ac definiun­ tur (Art. 1 et III), sed praeterea necesse prorsus est ut ab aliquo Episcopo, hac Sacra Congregatione prius con­ sulta, approbata atque erecta sit (Art. V, § 2; Art. VI). 2. Associationes fidelium, quae rationem notasque habent in Constitutione Apostolica descriptas, ab hac Sacra Congregatione de Religiosis omnes ubique, sive in territoriis iuris communis sive in territoriis Missionum, iure ad normam ipsius Constitutionis dependent (Art. IV, R 1 ct 2) et Constitutionis Legi peculiari subiiciuntur, nec quavis ratione vel titulo Ipsis licet, iuxta Litteras Primo feliciter (η. V). inter communes Associationes fide­ lium (C. I. C., L. II, P. III) remanere, salvo n. 5 huius Instructionis. 3.Ad veniam pro erectione novi Instituti Saecularis obtinendam, Episcopus loci, ct non alius, hanc Sacram Congregationem adire debet, eam distincte docendo de iis omnibus quae in Nonnis pro erectione et approbatione Congregationum ab Ipsa S. C. de Religiosis editis (6 mar­ di 1921. nn. 3-8) ILE 340] definiuntur, congrua tamen con­ gruis referendo (Art. VII). Mittenda etiam sunt schemata Constitutionum (sex saltem exemplaria), lingua latina vel alia in Curia recepta exarata, et insuper Directoria aliaquc documenta, quae ad Associationis rationem atque spiri­ tum dignoscendum Inservire valeant. Constitutiones ea omnia continere debent, quae Instituti naturam, genera sociorum, regimen, formam consecrationis (Art. Ill, § 2), vinculum a Sodalium Instituto incorporatione ortum (Art HI, f 3), communes domos (Art. Ill, § 4). membro­ rum Institutionis rationem atque exercitia pietatis res­ piciunt. 4. Associationes quae ante Const. Provida Mater Ecduia legitime, ad normam praecedentis iuris, erectae vel approbatae ab Episcopis erant, vel pontificiam Associa­ tionum laicalium aliquam approbationem obtinuerant, ut ab hac Sacra Congregatione qua Instituta Saecularia, sive iuris dloecesani sive pontificii, recognosci valeant, ad ip­ sam Sacram Congregationem documenta erectionis vel approbationis. Constitutiones quibus hucusque regebantur, brevem relationem historicam, disciplinarem ct apostolatus, ac, praesertim si luris tantum dioccesani sint, etiam testimonia Ordinariorum in quorum dioecesibus sedes ha­ bent remittere debent. His omnibus ad normam ArL VI 2497 n. 1086 et VII Const. Provida Mater Ecclesia perpensis atque at­ tente examinatis, prout casus ferat, venia erectionis vel Decretum laudis concedi poterit. 5.Associationes non Ita pridem fundatae, vel non suf­ ficienter evolutae illacque etiam quae in dies excitantur, etsi spem bonam de se concipere merito faciant quod sl res secunde procedant ex ipsis Instituta Saecularia solida ac genuina exurgere valeant, opportunius erit si non sta-/ 295 tim S. Congregationi proponantur ut venia erectionis ab ipsa impetretur. Ex regula generali, quae nonnisi gravibus de causis rigide probatis, exceptionem pali debet, hae novae Consociationes, donec sufficiens specimen dederint, sub paterna Auctoritatis dioecesanae manu et tutela reti­ neantur el exerceantur, prius uti merae Associationes, quae facto poilus quam iure existant, deinde, non quidem per saltum sed pedclemptlm atque per gradus, sub aliquibus ex formis Associationum fidelium, ut Piae Unionis, Soda­ litii, Confraternitatis» iuxta casus evolvantur. 6. Dum har praeviae evolutiones (n. 5) perdurant ex quibus clare demonstrandum est, revera de Associationi­ bus agi, quae plenam vitae perfectioni et apostolatul consecrationem sibi proponunt, quaeque alias omnes ha­ beant notas quae in vero Instituto Saeculari exiguntur, attente invigilandum est ne quidquam his Associationibus interne vel externe permittatur, quod praesentem ipsarum conditionem excedat, et specificae Institutorum Saecula­ rium rationi el naturae respondere videatur. Illa praeser­ tim vitentur quae, denegata postea venia pro erectione in Institutam Saeculare, facile auferri vel destrui non possent ct Superioribus vim quamdam inferre viderentur ad approbationem concedendam vel nimis facile lar­ giendam. 7.Ad iudicium securum et practlcum ferendum de vera natura Instituti Saecularis alicuius Asoclallonis. sci­ licet an ipsa in saeculari statu et conditione sua membra ad Illam plenam consecrationem et deditionem efficaciter ducat quae, etiam in foro extento. Imaginem referat status perfectionis completi, et quoad substantiam vere religiosi, haec sunt accurate perpendenda: a) an sodales qui, ut membra strictiore sensu sumpta Associationi inscribuntur, «praeter illa pietatis et abnega­ tions exercitia· sine quibus perfectionis vita vana illusio dicenda esset, tria generalia consilia evangelica una ex diversis formis quae Constitutio .Apostolica admittit (Art. Ill, § 2), practice et solide, profiteantur. Possunt ta­ men admitti, ut membra latiore sensu accepta, ct maiore vel minore vi seu intentione Associationis corpori adseripta, Sodales qui ad evangelicam perfectionem adspirent ipsamque in propria conditione exercere nitantur, etsi non singula consilia evangelica alliore gradu complectantur seu complecti valeant; b) an vinculum, quo membra strictiore sensu sum­ pta et Associatio Inter se ligantur, stabile, mutuum ac ple num sit. Ita ut ad normam Constitutionis, Sodalis Associa­ tioni se totum tradat et Associatio talis sit vel serio fore praevideatur, quae de Sodali curam gerere atque de ipso iure respondere velit ac possit (Art. III. § 3. 2.·); 296 c) an ct qua ratione seu quo titulo sedes communes. quae in Constitutione Apostolica (Art. Ill, J 4) praeci friuntur, actu habeat seu habere nitatur, ut fines ad quos psac ordinantur obtineat. d) an illa vitentur, quae Institutorum Saecularium naturae ac rationi non essent consentanea, ut ex. gr.: ha­ bitus qui non respondeat saeculari conditioni, vita com munis ad modum vitae communis religiosae vel huic ar qulparatae (Tit. XVII. L. II, C. L C.) externe ordinata (Art II, § 1; Art. Ill, J 4). 8. Instituta Saecularia, ad normam Art. U. f 1. *2. Constitutionis Apostollcae Provida Mater Eeelesia. salvisque eiusdem Constitutionis Art. N, et Art. IL I 1. L·, Religionum aut Societatum vitae communis proprio peculiariquc iure non obligantur neque Ipso uti possunt Sacra tamen Congregatio, aliqua particularia praescripta iuris religiosi Institutis Saecularibus ellam convenientia, per exceptionem, ad Constitutionis tenorem (ibidem. Art. II. § 1. *2. ), accommodare et applicare, immo et criteria quaedam plus mlnusve generalia, experientia com­ probata et rerum intimae naturae respondentia, pruden­ ter ex illo iure requirere poterit. 9. In particulari: a) Etsi praescripta can. 500, f 3. stricte Instituta saecularia non rcsplciant. nec prout incent eisdem applicare neceste sit, tamen ex eis solutam critérium et china directio pro approbandis ct * ordinandi Institutis Saecularibus deduci consulto potest. b) Etsi nihil Impediat quominus, ad nonnam iurK 2498 n. 1987-1090 SC RELIGIOSORUM - RITUUM - COM. INTERPRES - ORIENTALIS (can. 492, 5 1), Instituta Saecularia Ordinibus aliisque etiam Religionibus, ex speciali concessione, aggregari, et ab Ipsis diversimode adiuvari et etiam aliquo modo mo­ ra! iter dirigi valeant, tamen aliae strictioris dependentiae formae, quae Institutorum Saecularium regiminis autonomiae detrahere viderentur ipsam ve tutelae plus minus strictae subiicere, etiamsi ab Ipsis Institutis, mulierum speciatlm, desiderentur et invocentur, non nisi difficulter, bono Institutorum attente considerato, atque spiritu et apostolatus cui incumbere debent natura ac ratione pon­ deratis, opportunisque adhibitis cautelis, concedi poterant. 10. Instituta Saecularia, a) ex statu plenae *perfectio nis, quam profitentur, et ex totali apostolatul consecra­ tione, quam imponunt, in hoc eodem genere perfectionis et apostolatus, ad maiora evidenter vocantur, quam ea quae fidelibus, optimis etiam, in Associationibus mere laicallbus aut in Actione Catholica aliisque piis operibus laborantibus sufficere viderentur, à) ita tamen propria apostolatus exercitia et ministeria, quae peculiares fines ipsorum Institutorum constituant, suscipere debent, ut eorum Sodales —vitatis accurate confusionibus— prae297 clarum abnega/tac, humilis, constantis collaboration's cum Hierarchy exemplum, aliis fidelibus qui eos vident et observant, pro viribus praebere possint, salva semper Interna eorum disciplina (cfr. Motu proprio Primo feliciter, η. VI) [LE 1985]. 11. a) Ordinarius, dum obtenta venia Sanctae Sedis erectionem Instituti Saecularis peragit, quod prius ut As­ sociatio vel de facto vel ut Pia Unio seu Sodalitium exsi­ stebat, definire poterit an expediat, relate ad conditionem ersonarum figendam ct ad requisita In Constitutionibus nstituti computanda, rationem habere illorum quae prius facta fuerunt, ex. gr. probationis, consecrationis, etc. t) In primis decem annis Instituti Saecularis, ab ipsius erectione computandis, Episcopus loci a requisitis aetatis, temporis probationum, annorum consecrationis aliorumque similium, quae pro omnibus Institutis generatim vel pro aliquo praescripta sint, dispensare potest in ordine ad officia, munera, gradus aiiosque iuridicos effectus. c) Domus seu centra ante canonicam erectionem Instituti fundata, si ex venia utriusque Episcopi ad nor­ mam can. 495, § 1 fuerunt constituta, ipso facto erectionis partes fiunt Instituti. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Religiosis, die xrx mensis Martii, Sancto losepho, Sponso Beatae Mariae Virginis, sacra, anno mdccccxxxxviii.— Card. Alois:us Lavitrano, Praef. Fr. Lucas Hermenegildus Pasetto, Secr. Î 1IK8 ΑΡΗ 7-.ΜΛΙ1 dum Privilegio Sabbatino statutae, perinde ac si Divinum Officium vel Parvum B. 51. V. recitarent. Et Deus. etc. Rescr.—Vigore facultatum a Ssiiio Domino Nostro concessarum. Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, attentis expositis a Revriio Oratore. Eidem benigne commisit ut petitam gratiam iuxta preces pro suo arbitrio ct conscientia concedat, servatis servan­ dis. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, dic 7 aprills 1948.—Fr. L. Pasetto, Secr. H. Agostini, adiutor a Studiis, * Ministro Generali O. F. M.. Prot. N. 1589'48: AOFM 67 (1948} 109 1988 1948 APR 13.-SC RITUUM, INDULTUM. PART.· DK BENEDICTIONE PALMARUM IN UNICA MISSA LECTA ANTE MISSAM SOLEMNEM DOMINICAE PALMARUM Instante Excmo ac Revrfio Domino Joscpho Charbon­ neau, Archiepiscopo Marianopolitano, Sacra Rituum Con­ gregatio, utendo facultatibus sibi specialiter a Sanctissimo Domino Nostro Pio Papa XII tributis, benigne induisit, ut in ecclesiis parochiallbus suae arcbidioeccseos Palmites benedici possint in unica Missa lecta ante Missam solemnem Dominicae Palmarum, cum orationibus Missal is Ro­ mani. Servatis servandis. Ad proximum decennium. Con­ trariis non obstantibus quibuscumque. Card. Micara, Episc. Velitem., Die 13 aprilis 1948. Prae/. Henricus Dante, Substitutus. * Ordinario Marianopolitano: EL 65 (1951) 55. Adn. I. P. in EL 65 (1951) 58-57. 1989 1948 APR 26.-COM. INTP., RESP. AAS 40 (1948) 301 RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA De privilegio fori 7.-SC RELIGIOSORUM, INDULTUM. PART.· Utrum, ad incurrendam excommunicationem vel suspensionem de quibus in can. 2341» sufficiat ut quis, ausu temerario, personam ex recensitis in eodem canone conveniat coram laico iudice; an requiratur ut persona conventa re a iudice citetur. R. Affirmai ioe ad primam partem, negative ad se­ cundam. D. IL An interpretatio data in responso ad dubium primum valeat retrorsum. R. Negative; et vim exserit a die publicationis in Ac­ torum Apostolicae Sedis Commentario Officiali. Datum Romae, e Civitate Vaticana, die 26 m. Aprili a. 1948. S. FRANCISC! ADSCRIPT! SODALITATI B. Μ. V. de MONTE CARMELO FRUI POSSUNT PRIVILEGIO SABBATINO ABSQUE RECITATIONE OFFICII Adn. F. M. CAPPELLO in PrM 37 G948) 288-291: A. DELCHARD in NrT 80 (1943) 1093-1095; b. g. in ME 60 (1948) 195-198; REGATILLO n. 875; E. r. REGATILLO in REDC 3 (1948) 1097-1118; P. TOCANEL in ΑροΠ. 22 (1949) 87-93. Adn. M. CABREROS in REDC 3 (1953) 47-87; L CREUSEN In PrM 37 (1948) 266 *271; L FUERTES in ApoU. 22 (1949) 313-318; A GUTIE­ RREZ in CpR 28 Q 949) 259-291. 1987 1948 APR Tertiarii D. 1, Preces—Beatissime Pater, Minister Generalis Ordinis Fratrum Minorum, ad pedes Sanctitatis Vestrae provolu­ 1990 tus, exponit: Ad perfruendum Privilegio, ut alunt, Sabbatino, soda­ 1948 MAI l.-SC ORIENT., DECR. AAS 40 (1948) 422-423 les confraternitatis B. Μ. V. de Monte Carmelo, si legere sciant, praeter observantiam castitatis proprio statui con­ Decretum de sacramento confirmationis adminis­ formis. debent quotidie vel Divinum Officium, vel saltem trando ETIAM FIDELIBUS ORIENTALIUM RITUUM A PRES­ Officium Parvum B. Μ. V. recitare. Iam vero Sodales BYTERIS LATINI RITUS, QUI HOC INDULTO GAUDEANT PRO Tertii Ordinis saecularis S. Francisci. iuxta propriam regu­ FIDELIBUS SUI RITUS lam a Leone PP. XIII approbatam, tenentur ad quotidia­ nam vel Divini Officii, vel Officii Parvi, vel saltem duo­ Cum, ex can. 782 } 4 C. I. C., presbyter Latini ritus, cui decim Pater, Ave et Gloria recitationem peragendam. Cum vi indulti competat facultas conferendi Sacramentum Con­ autem plures ex iisdem Tertiariis inveniantur adscript! firmationis, illud valide conferre valeat solis fidelibus sui quoque Sodalitati B. Μ. V. de Monte Carmelo, quibus ritus «nisi in induito aliud expresse cautum fuerit»; cum­ valde difficile redditur Divinum Officium vel Parvum que, post primum et alteram universi terrarum orbis luc­ tuosissimum bellum, permulti Orientalium rituum fideles B. Μ. V. persolvere ob varias et inexcusabiles occupationes in regionibus Latini ritus dispersi commorentur, qui qui­ quibus quotidie distendi impllcarique coguntur, quatenus huiusmodi Tertiarii a tanti oonl spiritualis participatione dem a presbyteris Latini ritus administrantur ac in eius­ dem ritus usu adolescunt, ita ut saepenumero ad eumdem non excludantur, praefatus Orator a S. V. gratiam sup­ se pertinere putent, vel ad quem ritum reapse pertineant pliciter postulat ut Tertiarii Franciscales per recitationem ignorent, non raro eiusdem Sacramenti collatio invalididuodecim Pater, Ave et Gloria, quae eis loco Divini Officii tatis periculo exponebatur; idque praesertim in regionibus praescripta est, satisfacere valeant conditioni ad frucn24’W 2500 1048 MAI 1-31 SC STUDIOHUM - S. PAENITENTIARIA - COMM. INTERPRES quibusdam, in quibus (Idem locorum Ordinarii praedictum Indultum presbyteris, curam animarum habentibus, con­ cedunt. Quod periculum magis profecto patuit post editum, die 14 mensis Septembris a. 1946, a S. Congregatione de Disciplina Sacramentorum Decretum «De Confirmatione administranda Jis qui, ex gravi morbo, in mortis periculo sunt constituti» (LE 1881 j. Quapropter, Sacra haec Congregatio pro Ecclesia Orien­ tali, consilio inito cum Sacra Congregatione de Disciplina Sacramentorum, ut bono spirituali fidelium rituum Orien­ talium, extra proprium territorium sub iurisdictlone Ordi­ narii Latini ritus degentium, necnon reverentiae Sacra­ mentis debitae rite consuleret, necessarium duxit Ssrhum D. N. Pium Div. Prov. Pp. XII suppliciter exorare ut, quoties Latini ritus presbyteri, vi legitimi indulti, Confir­ mationis Sacramentum valide et licite administrare pos­ sunt fidelibus proprii ritus, idem —dummodo constet ipsum immediate post Baptismum, uti mos est, iam non fuisse conlatum— conferre valeant fidelibus quoque rituum Orientalium, quorum spiritualis cura ipsis commissa per­ maneat, ad normam Constitutionis Apostolicae Orienta­ lium Dignitas [CICF n. 627] diei 30 mensis Novem­ bris a. 1894, art. 9, quae statuit: «quicumque Orientalis extra patriarchate territorium commorans, sub admini123 stratione sit cleri latini». / Eadem, uti patet, valere pariter dicenda sunt quoties Confirmationis Sacramentum conferri possit ad normam memorati Decreti S. Congregationis de Disciplina Sacra­ mentorum. Quas preces, per infrascriptum Cardinalem huius Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali a Secretis, in Au­ dientia diei 28 mensis Februarii nuper elapsi, Summo Pontifici humiliter relatas, Sanctitas Sua benigne dignatus est adprobare; slmulque iussit id publici iuris fieri prae­ senti Decreto. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die 1 mensis Maii an. 1948.—E. Card. Tisserant, Ep. Portuen. et S. Rufinae, a Secretis. I. Rosso, Substitutus. Adn. A BETTa in EL 63 (1949) 82-63; C. DAMEN in ApoU. 22 (1949) 72-79; A DELCHARD in NrT 80 (1943) 1091. 1991 1948 MAI l.-SC STUD., DECR. AAS 40 (1948) 298-299 Collegium lituanum a sancto casimiro IN URBE ERIGITUR Feliciter peracta Visitatione Apostolica Seminariorum Reipublicae Lituanae anno Domini millesimo nongente­ simo trigesimo sexto, consilium initum est Ecclesiasticum Collegium Romae condendi, quo Clerici exciperentur men­ tis voluntatisque qualitatibus praestantes, ab Episcopis Lituanis mittendi, ut prope Supremam Magisterii Catho­ lici Cathedram plenius excolerentur. Immane tamen bellum rem infectam reddidit, quoad catholica Lituanorum gens penitus eversa eheu! iacuit, clericalibus Seminariis ademptis ccclesiasticisque viris ex Patria profugientibus. Pauci quidem nunc praesto sunt iuvenes qui in sortem Domini instituantur, «quomodo si paucae olivae, quae remanserunt, excutiantur ex olea, et racemi cum fuerit finita vindemia» L Hisce tamen nequis299 simis annis summopere ne/ccssitas urgebat Romam ex omnibus orbis plagis arcessendi omnes Lituaniae filios, qui Christi milites in animarum salutem fieri exoptent. Quamobrem Lituanae Nationis Episcopi omnes, prneeunte Excmo Metropolita Kaunensi, suppliciter ab Apo­ stolica Sede flagitaverunt ut Romae Collegium pro lituanis clericis iuniorlbusque sacerdotibus, qui sacris studiis operam navant, benigne conderet. Unde factum est, favente in primis hac Sacra Congrega­ tione, ut in Urbe congregarentur clerici qui patriam dere­ liquerant terram, quibus nonnulli additi sunt sacerdotes, qui altiorem institutionem ecclesiasticae doctrinae assequi cupiunL Consilio et opera Lituaniae Praesulibus adstantihus, qui constanter sollicitudinem manifestant, quam pro eis coram Deo habent ■, anno Domini 1946 faustissi­ mis auspiciis dicatum est «Collegium a Sancto Casimiro», aptissimis comparatis aedibus atque sotertibus moderato­ ribus praepositis. > /»., XXIV. X3. » II Cor., VII, 12. 2501 π. 1091-1004 Nuper autem inchoati Collegii moderatores «Regulas» ad disciplinam, pietatem, studia fovenda huic Sacro Dicasterio protulerunt probandas, quas optimo spiritu im­ butas libentissime comperimus. Nunc vero, cum initia prospere cesserint, postulante Excmo Archieplscopo Metropolita Kaunensi cum omnibus Suffragancis suis, Augustus Pontifex, in Audientia diei 25 mensis Aprilis h. a., infrascripto Cardinali eiusdem Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus Praefecto referente, benigne annuere dignatus est ut ca­ nonice erigeretur in Urbe Collegium Lituanum a Sancto Casimiro nuncupatum. Quapropter Sacra haec eadem Congregatio, auctoritate a Ssmo D. N. Pio Div. Prov. Pp. XII sibi concredita, erigit atque erectum declarat Collegium Lituanum a Sancto Casimiro, cum omnibus iuribus, officiis atque pri­ vilegiis, quae ad Ecclesiastica Collegia Romae condita CertincnL Servatis de iure servandis; contrariis quibusliet minime obstantibus. Datum Romae, ex aedibus Sancti Callisti, die 1 mensis Maii. in Festo Ss. Philippi et lacobi App., a. D. 1948.— Card. Ioseph Pizzardo, Prae/, ioscph Rossino, Archiep. tit. Thessalonicen., Secr. Adn. NL GINNETTI in ApoU. 22 (1949) 80-83. 1992 1948 MAI 23.-SC STUD., DECL. AAS 40 (1948) 260 Declaratio de effectibus iuridicis licentiae CONST. AP. «DEUS SCIENTIARUM DOMINUS· post Cum, vi Constitutionis Apostolicae Deus scientiarum Dominus, d. d. 24 m. Mali a. D. 1931 [LE 1030], ad academicum Licentiae gradum omnia exigantur quae ante eandem Constitutionem ad Lauream assequendam requi­ rebantur, Sacra Congregatio dc Seminariis et Studiorum Universitatibus, de speciali mandato Summi Pontificis, declarat atque decernit Licentiam, dictae Constitutioni servatis normis obtentam, eosdem sortiri iuridicos effec­ tus ac Lauream ante eandem Constitutionem adeptam, nisi aliter Sedes Apostolica in casibus particularibus de­ creverit, firmis potissimum praescriptis can. 1598, § 2 C. L C. et art. 21, 2.° memoratae Constitutionis. Ex Audientia Ssml d. 23 m. Mail a. D. 1948.—Card. L Pizzardo, Praef. L Rossino, Archiep. tit. Thessalonicen., Secretorius. Adn. A DELCHARD in NrT 80 (1943) 1089-1090; P. DEZZA in PrM 37 (279-283; R. LAMAS in REDC 4 (1949) 173-222; REGATILLO n. 704; P. TOCANEL in ApoU. 22 (1849) 330-337. 1993 1948 MAI 24.-S. PAENITENTIARIA, RESPONSUM. PART.· f. funibus confectae BENEDICTIONEM ET INDULGENTIAS ADNEXAS Coronae recipere possunt ROSARIO D. Μ. V. 24 Maggio 1948 Eccellenza Reverendissima, in esito al foglio dell’Ecccl- Icnza Vostra Reverendissima In data 22 aprile u. s., N. 176227-SA., relativo al quesito: «Se te Corone di spago possono essere benedette ed indulgenziatc», mi pregio comunicarle che nelia nostra ultima Scgnatum è stato risposto: Affirmative. Mi valgo volent ieri dell'occasfone per rinnovare i sensi dei mio più distinto ossequio. mentre mi raffermo delUEccellcnza Vostra Reverendissima dcvmo. S. I.uxio, Rea­ gente. ♦ Substituto Secretari e Statui Prêt N 2297.49 c fotUsipsiu» S P«enitsnturiae. Adn. BOUSCAREN V. 443 1948 MAI 31.-C0M. INTP., RESP. AAS 40 (1948) 302 RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA DC MATRIMONIO PER FROCVR KTORF.M D. Utrum procuratorem, de quo in can. 1089 § 1, man­ dans ipse designare debeat: an eiusdem designationem alii committere valeat. 25* »2 n. 1095-1008 SACRA CONGR. SANCTI OFFICII - RITUUM - PIUS XII R. Affirmaiiœ ad primam partem, negalioe ad se­ cundam. Datum Romae, e Civitate Vaticana, die 31 m. Malo a. 1948.—Card. M. Massimt, Praeses. A. Coussa, Ordinis Basilianorum Aleppen., a Secretis. 1948 IU.X 4-12 rendisslmae addictissimus.—Card. F. Marchetti Selvaggiani, Secr. • Ordinario de Manado, Prot. N. 2382/48: GONZALVUS A RAA.MSDONE. De cessatione impediment! dis paritatis cultus in extraordina­ riis territorii circumstantiis, Roma 1955, p. 48-50. Adn. GONZALVUS A RAAMSDONX op. et loc. cit. Adn. A. DELCHARD in NrT 80 (1948) 1095-1096; G. MICELI in ME 60 (1948) 197; L. MIGUÉLEZ in REDC 3 (1948) 1023-1041; REGATILLO n. 542; P. TOCANEL in Apoll. 22 (1949) 359-396. 1996 1948 IUN 5.-SC S. OFF., MON. AAS 40 (1948) 257 1995 Monitum de mixtis conventibus cum catholicis 1948 IUN 4.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART? Conceditur «documentum libertatis» parti catholicae QUAE MATRIMONIUM INIERAT IN EXTRAORDINARIIS ADIUNCTIS BELLI CUM PARTF. MAHOMETAN* ABSQUE DISPENSATIONE IMPEDIMENTI DÎSPAR1TATIS CULTUS ET CORAM SOUS TESTIBUS Dubium—Bello perdurante Catharina, pars catholica, matrimonium celebravit cum quodam infideli, sectae mahumetanae adseripto. Matrimonium celebratum coram testibus, attento canone 1098, ratione formae validum es­ set, attamen partes matrimonium inierunt non obtenta dispensatione super impedimento disparitalis cultus. Infrascriptus post bellum finitum conatus est conficere separationem partium, existimans huiusmodi connubia in­ valida esse. Sequentibus rationibus praesertim ductus matrimonium praefatum pro invalido habuit: · 1. quia ad tempus tantummodo partes Impedieban­ tur ne dispensationem peterent; 2? quia in Vicariatu Λ post oli co de Manado in tal’bus adiunctis dispensatio super impedimento disparitalis cul­ tus numquam conceditur. · 3. quia cautionibus, si quae forte a Mahumetanis da­ rentur, omnino non fidendum est. Revera separatio instituta est, quae etiam a ministro sectae mahumetanae rata habita est: qui eventus vulgo tamquam victoria doctrinae catholicae de matrimoniis In Istis regionibus consideratur, quod maximi est momenti. Iam vero ad quaesitum a Provicario dc Manado proposi­ tum dle 31 iulii 1946 venit responsio Supremae Congre­ gationis Sancti Officii dic 24 iulii 1947 [LE 19451. iuxta quam huiusmodi matrimonia habenda sunt uti valida. Iuxta monitum in ipsa responsione additum, nunc quae­ ritur quid sentiendum de matrimonii validitate in casu supra allegato, in quo casu proles forte nascitura certo de consilio patris In Mahumctanismo adolevisseL Ex Aedibus S. Officii, die 4 iunil 1948. Resp.—Exane ac Reofhe Domine, Litteris n. 3-4-48. dic 29 aprills 1948 datis, Excellentia Tua Reviha exponebat, durante bello initum fuisse matrimonium a Catharina, catholica, cum viro mahumetano, non obtenta dispensatio­ ne ab Impedimento disparitalis cultus, nec servata forma canonica utpote impossibili. Matrimonium hoc modo celebratum mlssionarius I. Hoebink Invalidum putavit eo quod: 1. · partes tantummodo ad tempus impediebantur ne dispensationem peterent; 2. · In Vicariatu Aposlollco de Manado in talibus adiunctis dispensatio super Impedimento disparitalis cul­ tus numquam conceditur; 3? cautionibus si forte darentur a mahumetanis, om­ nino non esset fidendum. Unde separatio instituta est, quae ab auctoritate mahumelana rata habita est. Circumstantiis casus diligentissime examinatis, haec Su­ prema Sacra Congregatio concedit oratrici Documentum libertatis. Ita ut novas nuptias mulier cum viro catholico inire valeat. Dum hoc Tecum communico, Excellentiam Tuam cer­ tiorem facio, quod relate ad quaestionem generalem, re­ sponsione a S. Officio lata die 2-1 iulii 1947, «... matrimonia habenda esse uti valida..,», minime affirmatur singula ma­ trimonia valida putari, prout ex ultima parte Litterae lam citatae erui poterat. Hanc occasionem narius Impensos aestimationis meae sensus Tibi obtestor permanens Excellentiae Tuae Revc- 2503 acatholicorum Cum compertum sit variis In locis, contra Sacrorum Canonum praescripta et sine praevia S. Sedis venia, mix­ tos conventus acatholicorum cum catholicis habitos fuis­ se, in quibus de rebus fidei tractatum est, omnibus In me­ moriam revocatur ad normam canonis 1325 § 3 prohibi­ tum esse quominus his conventibus intersint, sine prae­ dicta venia, cum laici, tum clerici sive saeculares sive religiosi. Multo autem minus catholicis licitum est buiusmodl conventus convocare ct instituere. Quapropter Or­ dinarii urgeant, ut haec praescripta ab omnibus adamussim serventur. Quae quidem potlore lure observanda sunt, cum agitur de conventibus, quos «oecumcnicos» vocant, quibus ca­ tholici, sive laid sive clerici, sine S. Sedis praevio consensu, nullo modo intéressé possunt. Cum vero, tum In praedictis conventibus tum extra ip­ sos, etiam actus mixti cultus haud raro positi fuerint, denuo omnes monentur quamlibet in sacris communica­ tionem ad nonnam canonum 1258 et 731, § 2, omnino prohibitam esse. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 5 Inuii 1948.— Petrus Vigorita, Notarius. Ada. J. GON5ETTE in NrT 91 (1949) 524-530; F. HURTH in PrM 37 (1949) 174-183; 39 (1950) 2ÎM-209; A P. in EL 82 (1948) 279-331: P. TO­ CANEL in Apoll. 22 (1949) 51-58; ME 60 (1943) 133. 1997 1948 IUN 10.-SC RITUUM, DECL. AAS 40 (1948) 342 Declaratio circa sensum verborum ET «IUDAICA PERFIDIA» IN LITURGÏA PARASCEVE «perfidi iudaf.i» FERIAE VI IN In bina illa precatione qua sancta Mater Ecdesla in orationibus solemnibus feriae sextae in Parasceve etiam pro populo hebralco Del misericordiam implorat, haec verba occurrunt: «perfidi ludaei», et «iudaica perfidia». Porro quaesitum est de vero sensu istius locutionis latinae. praesertim cum in variis translationibus, ad usum fide­ lium in linguas vulgares factis, illa verba expressa fuerint locutionibus quae auribus istius populi offensivae videantur. Sacra haec Congregatio, de re interrogata, haec tantum declarare ccnsult: «Non improbari, in translationibus in linguas vulgares, locutiones quarum sensus sit: “infideli­ tas, infideles in credendo”». Romae, die 10 lunii 1948.—Card. C. Micara, Episc. Veliternus, Praef. A. Carlnci, Archlep. Seleuc., Secr. Adn. A. DELCHARD in NrT 80 (1948) 1089; G. JUSSEL in EL 83 (1949) 89-90. 1998 1948 IUN 12.-PIUS XII, LIT. AP. AAS 52 (1950) 235 Internuntiatura apostoli ca in india instituitur PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam.—Mentem animumque Nostrum paternum, intentissimae ergo curae in univer­ sum Christi gregem Nobis divinitus commissae, quoquo­ versus vertentes. Nos etiam perlonginquarum regionum hominum commodo, utilitati, incremento spirituali valde consulimus, fldcique propagationi sedulo prospicimus. Quare, quum, in praesentibus rerum adiunctis, opportu- 2501 1948 Η X 14-11 I. 12 SC SACRAMENTORUM - COMMISSIO INTERPRES - RELIGIOSORUM num videatur Nobis in amplissimis Indiae regionibus Le­ gationem Apostolicam erigere, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostollcae No­ strae potestatis plenitudine, harum Litterarum tenore, Apostolicam in India Internunllaturam erigimus ct con­ stituimus, cuius sedem Dclhlcnsi In civitate collocamus, cidemque omnia et singula officia, privilegia atque Indulta deferimus quae huiusmodi Legationum propria sunt. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iuglter exstare ac permanere; suosque ple­ nos atque Integros effectus sortiri et obtinere; ipsique Legationi per Nos erectae nunc et In posterum plenissime suffragari; sleque rite indicandum esse ac definiendum; Irritumque ex nunc et inane fleri sl quidquam, secus, super his, n quovis, auctoritate qualibet, scienter sive Ignoranter attentari contigerit. Contrariis quibuslibet nihil obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xn mensis lunii, anno mcmxxxxviu, Pon­ tificatus Nostri decimo. De speciali Sanctissimi mandato. Pro Domino Cardinali a Secretis Status.— Ioannes Baptista Montini, Subst. Secr. Status. 1999 1948 IUN 14.-SC SACRAMENTORUM, INDULTUM. PART.· Indultum celebrandi missam post dimidiam horam a media nocte pro memoris associationum CATHOLICARUM Preces—Très Saint Père, L’Ordinaire de Paris, pros­ terné aux pieds dc Votre Sainteté, sollicite humblement la faculté d’autoriser en certains cas, les aumôniers du Scoutisme et des groupes de l'Action Catholique, à célé­ brer la messe de minuit en faveur des membres apparte­ nants aux mouvements précités. Rescr.—De l’audience de Sa Sainteté en date du 14 juin 1948. Notre Très Saint Père Pape Pie XII. ayant entendu et pris en considération le rapport du soussigné Cardinal Pro-Préfet de la Sacré Congregation des Sacre­ ments, a daigné accorder à 1 Ordinaire de Paris la faveur implorée pourvu que la messe ne commence pas anant minuit et demi, que la cérémonie religieuse dure environ deux heures, y compris le temps de la célébration de la messe, tout risque d’irrévérence étant chaque fois écarté, et en observant pour le reste ce que de droit. Le présent induit est accordé pour deux ans.—Card. B. Aloisi Masf.lla, Pro-Préfet. F. Braccl, Secretaire. • Ordinario Paritienai: ME 60 (1848) 183 Adn. EL 63 (1949) 84: ME W (1948) 193. 2000 1948 IUL 8.-C0M. INTP., RESP. AAS 40 (1948) 386 1.—De RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA forma celebrationis matrimonii. 2.—De di­ spensatione AB IMPEDIMENTIS MATRIMONIALIBUS Emi Patres Pontificiae Commissionis ad Codicis canones authentice interpretandos, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, responderi mandarunt ut infra ad singula: 1. De forma celebrationis matrimonii D. An per praescriptum can. 1097 § 2, in fine, deroge­ tur canoni 1099 § 1, n. 3. R. Negative. 2. De dispensatione ab impedimentis matrimonialibus D. Utrum can. 1052 ita intelllgendus sit ut dispensatio impetrata pro certo et determinato impedimento valeat etiam pro alio impedimento eiusdem speciei in aequali vel inferiori gradu, quod in supplici libello bona vel mala fide reticitum fuerit; an potius ita tantum ut dispensatio ab impedimento expresso non vitietur per reticentiam alius impedimenti eiusdem speciei in aequali vel inferiori gradu. 2505 n. 1999-2001 R. Affirmative ad primam partem, negative ad se­ cundam. Datum Romae, e Civitate Vaticana, die 8 m. lullo a. 19-18,—Card. M. Massimi, Praeses. A. Coussa, Ordinis Basllianorum Aleppen., a Secretis. Adn. F. M. CAPPELLO in PxM 37 (1948) 291-293; A DELCHARD in NrT 80 (1948) 1093-1097; P. FELICI in ApoH. 22 (1949) 99-100; G. MI­ CELI in ME 30 (1943) 193-199; L. MIGUELEZ in REDC 3 (1943) 10231041; REGATILLO n. 504. 555. P. TOCANEL in Apoll. 22 (1943) 93-93 2001 1948 IUL 12.-SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART.· Decretum laudis instituti saecularis «missionariae REGALITATIS D. N. I. CHRISTI» Anno Domini mcmxix duodecim virgines, tertio sancti Francise! Ordini adseriptae, in chorulo qui dicitur beatae Clarae apud Assisiensem sancti Damianl ecclesiam vitam suam Deo voverunt, promittentes se vitam in perfecta castitate atque apostolatui exercendo dicatam acturas, praesertim In Actione Catholica illlsque vivendi formis qui­ bus regnum Del his nostris temporibus promoveri atque augeri possiL Qui virginum manipulus paulatim per aliSuot crevit annos ac si sodalitas tantum mulierum Tertii •rdlnis sancti Francise! esset, vita tamen ad Dei servitium consacrata: atque inde ab initio novo Ecclesiae agmini indesinenter Revihus Pater Augustinus Gemelli O. F. M. alacriterque operam dedit. Sodales nomen sibi adsumpserunt «Misslonarie della Rcgalitù di Cristo». Pius XI beatae memoriae Pontifex Maximus, Societati tunc nascenti verbo consilio patrocinio adfuit, vi vaeque vocis oraculo eam probatam habuit sodalesque suasit ut per omnes Italiae regiones proficiscerentur. Ita brevi temporis Inter­ vallo parvus ille manipulus, quasi exercitus factus, in omnibus fere dioecesibus, maximis praesertim excellentis­ simis Episcopis Societati benedicentibus eamque paterna benignitate amplexantibus, est constitutus. Anno mcmxlv Sacra Concilii Congregatio, quum, pracbabito voto Consultorum, Societatis Statuta ad normam eorum quae in Codice luris Canonici pro piis Associatio­ nibus fidelium praescribuntur exarata deprehendisset, ap­ probationi Sanctissimi Domini Nostri Pii PP. XII subiicerc opportunum censuit. Sanctitas vero Sua. Statuta ipsa per experimentum ad quinquennium benigne appro­ bare dignata est. Instituti Saecularis Missionariarum Regalitatis D. N. lesu Christi propositum hoc est: animas quasi in unum congregare ac sociare mulierum quae, quamvis in saeculo vivant atque suae quaeque professioni deditae sint, ad Christianam tamen perfectionem summopere contendunt, atque Deo consillisquc cvangellcis vinculo devotae, ex ipsis sanctitatis fontibus sui apostolatus vires suscipere atque quasi haurire volunt. Duo ergo Instituti praecipui flues, quorum alter est sodalium consociatarum sanctificatio ad evangelicam perfectionem adipiscendam, alter apostolicus ardor ad nova Opera condenda, vel ea quae iam condita sint promovenda, ad nutum tamen Sanctae Apostollcae Sedis atque Episcoporum, quos Deus constituit ut Eccle­ siam Suam regant ac moderentur. Institutum totis vlribts suis, salva semper tamen in­ terna tum Instituti tum aliorum operum in quibus sodales laborant, disciplina, cooperationem praebet Actioni Catho­ licae. cui Missionariae Regalitatis omnes adhaerere debent atque ita In ea operari ut quam maxime inter mulieres diffundatur ac promoveatur; Operibus Pontificiis et Dioecesanis, prout ab eorum praepositis sibi indicabitur atque petetur; aliisque apostolatus operibus. Quae omnia Insti­ tutum hodie prosequitur et magis magisque in crastinum se aucturum sperat. Praecipua ac peculiaris Instituti ratio in Fronclwauo spiritu posita est. Sodalibus enim In omnibus vitae ope­ ribus Del cognitio atque amor praedicanda sunt, praeser­ tim integerrimae vitae exemplo. Instituti vero est unius­ cuiusque sodalium personam observare atque colere, «mniumque dotes in diversis muneribus atque officiis exhi bitas ad commune propositum dirigere. Cum autem omnibus in suis notis Institutum qua verum Institutum Saeculare se exhibeat, Moderatrix General i* ipsius preces SSiho Domino instanter fudit ut ad normam C. Apost. Provida Mater h’cct'sla |LE 19 *18) Laudis Decretum impetraret. Sacra Congregatio de Religiosis, omnibus ma­ ture perpensis, praehabito Commissionis Consultorum u»tu 25» H» η. 2002-200« SC S. OFFICII - ORIENTALIS - CONCILII - STUDIORUM 1940 II L 20-20 1948 II L 28-AUG 9 necnon Congressu pleno celebrato, ccnsuit memoratum In­ stitutum Laudis Decreto decorari posse. Emus Cardinalis Praefectus, in Audientia die 12 mensis iulii anni 19-18 habita, rem totam SSiho Domino retulit. Sanctissimus vero S. Congregationi decisionem ratam habens atque eam confirmans. Institutum Saeculare sub regimine unius Mo­ deratricis Generalis praesentis Decreti tenore laudat com­ mendat et taris pontificii declarat ad normam Const. ApostoIIcae Provida Mater Ecclesia peculiarumque Con­ stitutionum, quae ad triennium approbantur salva semper Ordinariorum potestate Iuxta Articulum VIII memoratae Constitutionis ApostoIIcae. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Religiosis, die, mense ct anno ut supra. • J. BEYER, De hutitoîis saccularibus documenta. Rsnxae 1562, p. 07-83. I viti rutra dafidtire approbatum est die 3 Iulii 1953. Adn. N. GIL ir. CpR 30 (1657) 47-19. 2002 1948 IUL 20.-SC S. OFFICII, INDULTUM. PART.· lf.gendi lingua vernacula oalliae EPISTULAM ET EVANGELIUM IN MISSIS SOLEMNIBUS Facultas datur Ex Aedibus S. Officii, die 20 iulii 1918 Excme ac Reorhe Domine, Litteris, die 25 ianuarii h. a. datis, a Summo Pontifice Excellentia tua Revnia petivit ut In Missis solcmnibus, post cantum Epistolae et Evan{'elli lingua latina, diaconus et subdlaconus eamdemEpistoam Idemque Evangelium lingua gallica legere possent. Cum haec Suprema Sacra Congregatio, ratione compe­ tentiae, rem mature perpendisset, decrevit: «Pro gratia, Iuxta preces, dummodo sive Epistola sive Evangelium lingua gallica tantum legantur, sine cantu». Dum haec tecum communico. Impensos aestimationis meae sensus tibi obtestor permanens Excellentiae tuae Revihae addictissimus.—Card. F. Marchetti Selvaggiani, Secret, ♦ Ordinario Ctamtcasi: EL 89 (1955) 271. 2003 1948 IUL 24.-SC ORIENTALIS, RESPONSUM. PART.· Ordinarii latini possunt, vi facultatum quinquenna­ lium, DISPENSARE CUM ORIENTALIBUS QUI EXTRA ORIENTEM COMMORANTES, PROPRIO ORDINARIO CARENT Romæ, die 24 iulii 1948 Excellentissime Domine, Epistulae Tuae diei 4 m. No­ vembris elapsi anni qua huic Sacrae Congregationi non­ nulla subiciebas dubia necnon matrimonialem casum, haec studiose perspecta, rescribo: 1) Ad I: Utrum Ordinarius latlnus. vi facultatum quinquennalium a S. C. de Disc. Sacramentorum, sine explicita delegatione S. C. pro Ecclesia Orientali, valide possit dispensationem concedere ab Impedimento diri­ menti Maronitis (vel aliis Orientalibus) qui hic proprium non habent Ordinarium? R. Affirmative (cfr. Const. «Orientalium dignitas» Leo­ nis Pp. ΧΠΙ, 3D. 11. 1894, n. 9) [CICF n. 627]. 2) Ad II: Utrum Ordinarius latlnus valide possit talem dispensationem Orientalibus concedere, ratione prae­ sumptionis de causae urgentia vel mortis periculo, cum nimio incommodo recurrendi ad Sacram Congregationem pro Ecclesia Orientali, etiamsi In petitionibus oratores nihil de urgentia vel periculo vel incommodo dixerint? R. Affirmative. 3) Ad III: Sl Ordinarius latlnus valide potest dispen­ sare; utrum talis dispensatio Orientalibus concesssa rega­ tur principio ran. 1052. Ita ut subreptio alterius impedi­ menti aequalis vel Inferioris gradus dispensationem non irritet? R. Affirmative. D Ad IV: Utrum In casu validum habendum sit matrimonium? R. Provttiun in praecedentibus. • Od · nOidiMri bcfhttao ME 54 (1353) 106-107 Adn. G. OEST£ ΜΕ Μ 2c Sumini Pontifices concesserunt Congregationi Primae Prin^arine sub titulo Annuntiationis R. Alariae V. et Ss. Petri el Pauli in Collegio Romano Societatis lesu erectae caet^risgur Congregationibus eidem aggregatis vel aggregandis I—Indulgentiplex irise Sodaubv* concrmar 1. Quo die in Sodalitatem recipiuntur, d confr^l Eucharistiae Sacramentum eodem die sumpxcrinl 2. in mortis articulo, *1 numisma vel «ijrnum propriaCongregationis a Moderatore hrnrdlrtuni osculati fuerint vel quomodocumque tetigerint, dummodo contei»! ac S. Commu­ nione refecti vel. si Id facere nequiverint, saltem contriti, lesu et Mariae nomina, ore sl potuennt. sin minus corde drvote 2510 S. PAENITENTIARIA. PfUVILECllA CONGREGATIONUM MARIANARUM η. 2007 invocaverint et mortem de manu Domini, tamquam peccati stipendium, patienter susceperint. 3« In festis D. N. I. C. et B. Μ. V. ad normam can. 921 § 1. suetis conditionibus. 4. In peculiari sollemnitate quae dicitur «Dies Mundialis Congregationum Marianarum» Sodalibus conventui aditanti­ bus et consecrationem ad Deiparam Virginem renovantibus, suetis conditionibus. 5. Semel In hebdomada, quo dic libuerit, suetis conditio­ nibus, dummodo Intra hebdomadam Sodalitatis conventui adfuerint. 6. Quando publice deferentes numisma vel signum pro­ priae Congregationis α Moderatore benedictum accedant, etiam slngUlatim, ad sacram Synaxlm, ceteris suetis condi­ tionibus adimpletis. 7. Ea die In singulis mensibus ab unoquoque ex Sodalibus electa, qua confessus, Sanctissimam Communionem receperit In honorem * Caelesti Patroni, qui, luxta saccularem morem Sodalium Congregationum Beatae Mariae Virginis illi sorte obvenerit, atque luxta Summi Pontificis Intentiones pias nd Deum preces effuderit, dummodo tamen praefati Sodales sin­ gulis mensis diebus In honorem Caelestis Patroni, ut supra, 1er Orationem Dominicam cum Angelica Salutatione et Gloria Patri, etc., corde saltem contrito ac devote recitaverint ·. 8. Sl exercitia Spiritualia per quodeumque diorum spa­ tiam vel per unum etiam diem semel In mense piam recoPec­ tionem peregerint, sueti» conditionibus. 9. Congregationis Director, si Sodalem Congregationis suae infirmum visitaverit eumque spiritualibus monitis nd morborum incommoda patienter toleranda, vel ad mortem de manu Domini libenter acceptandam adiuverit et coram aliqua Crucifixi * Salvatori nostri Imagine ter orationem Do­ minicam et Salutationem Angelicam ad intentionem Summi Pontificis, ab Ipso recitari curaverit, quo die Infirmus sacram Communionem sumpserit. Ipsi Indulgentiam plenariam im­ pertiri potest. Π—INDULGENTIAE PLENARIAE ET CONCESSAE PART! ILEX SODALIBUS 10. Sl diebus Stationum Urbis, proprium oratorium vel aliquam ecdesiam devote visitaverint fbfque quinquies Pater Arc ct Gloria coram Ssiho Sacramento et semel saltem ad Summi Pontificis mentem recitaverint. Indulgentias Statio­ num consequi valent, scilicet: a) Decem annorum; b) Ple­ nariam, si praeterea admissa sua rite confessi fuerint et cae­ lestem Panem sumpserint, ad normam tamen Declarationis S. Paenitentiariae Apost. diei 25 februarii 1533 [LE 1153]. 11. SI post Exercitia Spiritualia pias preces per quailraglnta dies ad obtinendam perseverantian recitaverint, bis centum dierum Indulgentiam pro singulis diebus, et, sl confessi ac sacra Synaxi refecti Intra praefinitum tempus fuerint. Indulgentiam plenariam lucrari valent. III—INDULGENTIAE PARTIALES SODAUBUl CONCESSAE 12. Septem annorum: a) quoties sacrosanctum Missae Sacrificium diebus feriallbus devote audierint: b) quoties conscientiam suam diligenter examinaverint vespere, antequam cubiculum eant; c) quoties coetibus, cum publicis tum privatis, seu di­ vinis Officiis tam In Sodalium quam aliorum Christianorum defunctorum suffragium per Ipsam Congregationem ordinandis et ab eiusdem Moderatore approbandis Interfuerint; d) quoties pauperes vel Infirmos vel carcere detentos visitaverint; e) quoties pacem Inter Inimicos conciliaverint; I) quoties pro infirmis vel pro mortuis oraverint; Q) quoties corpora Sodalium vel nilorum fidelium nd ecclesiasticam sepulturam prosecuti fuerint; hf «I se sommo tradentes numisma vel signum propriae Congregationis n Moderatore benedictum, ad caput lectuli reposuerint et saltem contrito corde ter Angelicam salutatio­ nem devote recitaverint; l) <1 doctrinam Christianam pueros vel rudes docuerint. 13, Trectn'oriim dierum: al quoties actum consecrationis sive S. lounnh Bcrcli­ mans Uve S. Franciscl Sa 1rs!i recitaverint; M quoties numisma vel signum propriae Congregatio­ nis n Moderatore benedictum deosculati, praecntiunculam Noi cum prole pia benedicat Virgo .Maria· devote recitaverint. 14. Centum dterum: quntirs emblema Congregationum, nomine Mariae Insi­ gnitum. nssumunt additis verbis «Ane .Maria», vel quoties Illud emblema deferente· se mutuo salutant his verbis »Aae .Maria». SI per Integrum mensem pin opera vel omtlones, de quibus in nn. 12. 13, et 11. quotidie Iteratn fuerint, acquiri potest plenaria indulgentia, suetis conditionibus. • Imb .xroti*. tan ohni oQtKmi. ex irudv*r*.ruiU praeterη· ·μ fait; pre.··· T-m. urv noso decreto. i Sicra PamiV-otÎAru Apotwfa·· In ipw atrtheatteo »kts An. •l Reg. Comm., jj. « Reg. Comm., t. " Reg ·* C* . 43. « Pu XI 1 p '. * al Card, ni Roe?, 15 Am 19 8: * A. A. S, 20, p Epiai. ad Card. Steve 6 Nov. 1929: .4. .<. ji. p. <65. « Carthnahs Pacxxu .4Ux. al Srd. Mar. in Mmagen (WtJvrtu). Ji Or·. 1938. ·· Pu XI .4floc. ad Mar.. 30 MttL UP * ” Ρπ XI Epist EnCYCl. Firmttrmam c^:an!tam. * d PpiCOp * X v canos, 28 Martti 1937·. .4. .4. 5 · :o. p *χλ M Pi» XI Eptst .VjJxj » 1 2518 n. 2011 PIUS XII. CONST. ΛΡ. DE CONGREGATIONIBUS MARIANIS uniusque incrementa in aliarum commodum derivare, plena cum animorum concordia, unione, caritate»Nam, ut nuperrime monuimus, «in hoc eximio apostolatus fer­ vore, Nobis probatissimo, nonnullorum error est praeca­ vendus, qui quaecumquc in animorum bonum suscipiun­ tur, ad unam veluti formam redigere cupiunt»40; cum haec agendi ratio penitus ab Ecclesiae mente discrepare dicen­ da sil41, quae quidem nedum id genus «ultro egerminantis florentlsque vitae coarctationem» probet4a, qua quaevis apostolica opera uni cuidam consociationi unive paroeciae 399 concredantur; quin potius mul/tiformi unitati 43 favet in eiusmodi operibus gerendis, per fraternam utique conspi­ rationem, Episcopis moderatoribus, in unam metam viri­ bus unitis dirigendis44. Atque hanc «concordem consen­ sionem, ordinatam colligationem mutuamque intellegen­ tiam, quam saepe saepius commendavimus»4i, id genus consociationes eo facilius nanciscentur, quo altius, de pri­ mis partibus controversia qualibet amandata 4t, «caritate fraternitatis Invicem diligentes, honore invicem praeve­ nientes»47 unamque Dei gloriam spirantes, tum sibi per­ suadeant se ceteris potiores futuras, cum primas eisdem didicerint deferre4*. His itaque omnibus attente perpensis, vehementissime optantes ut hae pietatis actuosacque Christianae vitae palaestrae magis magisque in dies vigeant ac roborentur4·, apostolica Nostra auctoritate nonnulla capita enucleato indicamus sodalibus marianis ubique terrarum communia atque ab omnibus, quorum interest, religiose servanda. I. Congregationes Marianae, Sodalitati Primae Prima­ riae Collegii Romani rite aggregatae, sunt consociationes religiosae ab ipsa Ecclesia erectae ac constitutae 40 atque ab ea, ad mandata sibi concredita aptius conficienda, am­ plissimis privilegiis cumulatae >l. Π. Legitima Congregatio Mariana ea tantum est ha­ benda quae ab Ordinario competente sit erecta, videlicet, in locis propriis Societatis lesu aut eius curae commissis, a Praeposito Generali M; in ceteris vero quibuslibet ab Episcopo loci, vel, de eius consensu formali, a praedicto Praeposito Generali 43. Ct autem Congregatio sic erecta privilegiis et indulgentiis, Primae Primariae Sodalitati concessis, frui valeat, necesse est ut huic rite sit aggrega­ ta Haec tamen aggregatio, quae de consensu Ordinarii loci est impetranda, quaeque uni Praeposito Generali So­ cietatis lesu competit *4, nullum ius huic Primae Prima· loo riae vel Societati lesu in eam Sodalitatem confert ·./ * III. Congregationes Marianae, quippe quae hodiernis Ecclesiae necessitatibus plene congruere sint dicendae *7, debent ex Summorum Pontificum voluntate suas leges, indolem, institutionem intactas servare * ·. IV. Regulae Communes, quarum observantia, in sub­ stantialibus saltem, ad aggregationem impetrandam neces­ saria estM, omnibus Congregationibus enixe commendan­ tur, tamquam disciplinae antiquitus sodalibus usitatae conslantiquc usu receptae summarium ac documenta m·0. V. Omnes Congregationes Marianae, modis accidentaliter diversis at substantialiter Iisdem, non secus atque alii coetus apostolicis operibus dediti ab Ecclesiastica Hierarchia dependent ·’. Cud Bertram, xj Nov. i^S: A. A. S., p. 3%. ·· Pu XI Alloc. eJ Aci. CdJkr ro Maii tgjx. «· Pu ΧΠ AUoc. radioph. ad Congressum Barctn.. 1 Ekr 1747: .4. A. S., 39, p. 364. “ Pu XI AOoc. ad Act. Caih. Hol., -3 lun: 1930. ” PuXIEpbt. Quawr.u .Vafra ad Eplsc. Brasdiae, 27 Oct. 1915 4. .4, S., p. 160. “ Pu XI AUoc. ad Sod. Mar., 30 Start. X930. 44 Cfr. Pit XII Eput. ad P. S. Ilandatn, 26 Aug. :94b. 44 Pu XI Epiit Qtsamrii Nodra >1 Ephe. DruiHae 37 Oct 1935: .4.4. S., ad. p. 163. “Cfr. Me., 9,33 ° Λ »·, * to. “Cfr. Mr , 30, 26-27. “Pn XII Epiit. ad Card. Leme, 11 Ian. 1942. “ Cfr. Bullam Gueoatx XIII Omnipotentis Det S Dec. X584. 11 Cfr. Ponli/icia documenta supra rceenstta, noth (x) el (3). “Sum V Balt Kcwunam deed, 20 ScpL 1337. 44 S. Coogr. Imlulg., deer. 2J Lin- 1M5. **Cfr. C. I. C., 686; Bullam Auream Glorunat Dominae, 27 Sept 1748; frcntODi Lxoxis XII 17 Mail 1814’. Decretum S. Concr., 23 lun 1885. M Cfr. Rtirnpt S. Cnncr. Indulg., 17 Sept 18.87. C. L C., 723; Ree. rj. »· Cfr C. I. C., 712 } r. Declarat. A R. P. Ludovici Martin, Praep. Generalis S. I., 13 Apnl. 1904. ‘’Cfr. praesertim: Ρπ XII AUoc. ad Sad. Star., st Un. 194% Epifl. ad P S. Mandata, 26 Au . * 1946; Epui. ad P. D. Lord, 24 Ian. 1948. “Cfr. praesertim: Pu XI 4Uor. ad Sod. Mar., 30 Mart. 1930; .4Bx. ad Sod Primas Fnww, 34 Mart 1935.—Ρπ XII T&gr. ad Cone. CC. MM. Maliae, xj Sept 194T, Alloc radioph. ad Cotter. Barcia., 7 Dec. X947; Episi. ad P. D. Lori, 24 1 m. 1948. “Cfr. Deeretum S. Congr. Icdufr. 7 Mart 1833; Deerrtuin S. Congr. InduLr. »3 luni 1885: R v:npL * S. Coogr. Indulg., 17 Sept 1887. ·· Cfr. Ρπ XII Allee. ad Soi Mar., 31 lan. 1943; Episi. ad P. D. D Lord, 14 lan. χχΒ. w Cfr. Core. Vat. Ses·. IV, Cnmt «de Ecclesia Chriitl·, cap. 3; C. I. C., itB 1 r. Pu XII 4Wer. ad Act. Call·. liai., 4 Sept, :74a· A. A. S,, 33, p. j(>r, Epiit ad Card. Leme, st Ian. 1942; 4H0r. ad Coafrettnm Barcin^, 7 Dec. 4 A S.» J9. P- 6j4 ΠΗ8 SEP 27 VI. No In Dei regno propagando religlonlsque iuribus tutandis Christianae militiae ordines dissipentur viresque enerventur, mariani sodales, maiorum vestigiis Ipsique hodiernae agendi rationi fideliter insistentes, in apostoli­ cis operibus suscipiendis ct prosequendis, meminerint: a) loci Ordinarium: 1. ° potestatem, ad normam sacrorum canonum, firniisque semper Sedis Apostolicae praescriptis ct documen­ tis, habere in omnes prorsus suae ditionis Sodalitates circa externi apostolatus exercitium; 2. ° potestatem habere in Sodalitates extra Societatis lesu septa constitutas, eisque proinde nonnas proprias dare posse, firma tamen Regularum Communium substan­ tia 'ΈΟ· b) Parochum: 1. ® ITaesidem nutum Congregationum paroecialium esse, quas igitur ut ceteras sui territorii consociationes mo­ deratur; 2. ° in omnes autem Sodalitates opera apostolica in suo territorio exercentes illa potestate frui a sacris cano­ nibus legitimisque statutis dloeccsanls eidem concessa ad rectam externi apostolatus ordinationem VII. Cuiuslibet Sodalitatis Marianae moderator legi­ time renunciatus,/ qui quidem semper sacerdotali dignitate 401 insignitus sit oportet, quamquam legitimis Superioribus ecclesiasticis omnino subicitur, tamen, ad normam Re­ gularum Communium, in ipsa Congregationis vita interna plena fruitur potestate, quam plerumque per sodales sibi muneris adiutores adseitos exercere convenit M. VIII. Huiusmodi Sodalitates dicendae sunt Marianae» non tantum quod a B. V. Maria titulum assumant * ·, sed quod potissimum sodales singuli erga Deiparam pietatem singularem profiteantur ·· eique plena consecratione de­ vinciantur ·', qua spondeant, licet non sub peccato * ·, se omni ope pro sua aliorumquc Christiana perfectione ac salute sempiterna sub B. M. Virginis vexillo pugnaturos w; quaqua quidem consecratione perpetuo sodalis B. M. Vir­ gini obligatur, nisi indignus dimittatur aut animi levitate ipsemet Sodalitatem deserat 70. IX. In sodalibus conscribendis ii sedulo deligantur 71 qui vulgari ac trito vitae genere minime contenti71 stu­ deant vel arduas -ascensiones in corde suo disponere» (cfr. Ps. 83, B)74 secundum ascctlcas normas ac pietatis exercitia In Regulis proposita 74. X. Congregationum Marialium proinde est sodales, pro cuiusque condicione, ita instituere, ut possint aequalibus In exemplum Christianae vitae atque apostolicae navita­ tis proponi 7S. XI. Inter primarios Congregationum fines 74 habendus est apostolatus omnimodus, socialis praesertim, pro Christi regno propagando Ecclesiae que iuribus defendendis 77, ab 402 ipsa ecclesiastica Hierarchia eisdem demandatus7·; ad quam veram plenamquc cum apostolatu hierarch ico coo­ perationem praestandam 79 propriae Sodalitatum normae ■•Cfr. C. I. C.. J34 ( t. 335 j i; Generalia CC. 3! Aog :«5. H, 5. ·· Cfr. C. I. C.. 464 5 x; Déclarai. A. R. P. Ludovici Martin, 13 April. 1904. 44 Cfr. BrsrDtcii XIV Bullam Auream Glonoioe Dominae, 27 Sept- 174$; Bp-ve Laudabile Romanorum, 15 Febr. 1758; Staiuia Generalia, 31 Auj. :S85; Ref. Comm., x6, 18, 50. 44 Cfr. Reg. Comm., 3; BuLL Aur. GioricsM Dominae. ·· Cfr. Reg. Comm., x, 40. ·’ Cfr. Reg. Comm., 27. ·· Cfr. Pli XII Alhc. ad Sod. Mar., 21 lan. 1945; Rtg. Comm., 32. ■■ Cfr. Pli XII Allée, ad Sod. Mar., 21 Ian. 1945; Epici, ad P. D. Lord, 24 Iam 1948. ’· Cfr. Rcg. Comm., x, 27, 30. ” Cfr. Reg. Comm., 23, 24, 26; Bueeoicn XV Alloc, ad Sod. Mar^ 19 Dcc. 1915-—Pu XI EncycL Côt arcano, 23 Dec. 19221 A. A. S., 14, p. 693.— Pu XII Efiid. ad Card. Lerne, 21 lan. 1942; AUoe. ad Sod. Mar. 1 m. 19451 Epia, ad P. S, Jlundain, 26 Augusti 1946; Telegr. ad Com. CC. MM. IlaL. 12 Sept. X947: Alloc, radioph. ad Congress. Bare in 7 Dec. 1947: A. A. S, 39. P· 654· n Cfr. Reg. Comm., x, 35. “ Rrg Comm., 12. ’■ Cfr. Reg. Comm., 9, 33 ad 45· ” Cfr. Reg. Comm., 14, x, 33, 43; Pu XII AUoc. ad Sod. Mar., st Ian. 1945: TeUgr. ad Com. CC. MM. Ital., 12 Sept. 1947, Episi. ad P. D. Lord, 24 Ian. 1948; Alloc, ad Sod. Mar., cx iConference Oliraini·, 27 Mart. 1948, 14 BrNKDxcrt XIV Bull. Aur. Gloriosae Dominae, 27 Sept. 1748.—Bm· bien XV AUoc ad Sod. Mar., 19 Dec. 19x5.—Ρπ XI Epui. ad Adm. Apod Oenip., 2 Aug. 1927.—Ρπ XII Episi. ad Card. Leme, 31 Un. X942; EfnsL ad P. S. Ilundain, 26 Aug. 1946; Alloc, radioph. ad Conrrea. Borcin, 7 Dec. 1947: A. A. S., 39. p. 633. ” Reg. Comm , 1; Pu ΧΠ AUoc. ad Sod. Mar., 21 Ian. X945. ’• Cfr. EpiU Card. Paceili ad Card. Faulhaber, 3 Sept. 1934; Ρπ XII Κω 1Iul’J94O; AUoc' **Sa* ” Un· Epwt αα P S. ΙΙ^υ., 26 Au,. 1946; Ερύι. P. D. Lori, j4 Un. jok ’· Pu XII AUoc. ad Ad. Cash. ItaL, 4 Sent iqio· 4 Λ C Λ Epsd. ad Card, Leme, st Un. 1943· Carl. Paciixx AUoc ad Soc \fsr >« Mmringen (HelvetU). 22 Octobri, i93b rAr,U': Alloc' ” 2519 2320 il)lH OCT 21-NOV 16 SC DE PROF. FIDE - SANCTI OFFICII - SACRAMENTORUM n. 2012-2015 ad huiusmodi cooperationis modos pertinentes nullatenus sunt variandae aut innovandae 80. XII. Denique, Congregationes Marianae eodem ordine, atque cetcrnc consociationes apostolicum finem prosequentes, sunt censendae 8l, sive cum hisce sint foederatae sive cum Ipso Actionis Catholicae coetu primario una simul cohaereant. Porro cum Sodalitates cuilibet alii consocia­ tioni debeant, sub sacrorum Pastorum ductu et potesta­ te ·’ operam suam conferre atque industriam 83, neccsse non est singulos sodales alii coetui etiam nomen dare M. Haec mandamus, edicimus, decernentes praesentes lit­ teras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere suosque plenos et Integros effectus sortiri et obtinere, ad quos res pertinet, plenissime suffragari, slcque rite iudlcandum ac definiendum esse, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter contigerit attentari. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum cx Arce Gandulphi, prope Romam, die xxvn mensis Septembris anno mcmxlvtii, bis centesimo a Bulla Aurea «Gloriosae Dominae», Pontificatus Nostri decimo.— Pius Pp. XII. hibitorum Inserenda mandarunt Opera omnia a Ioanns Paulo Sartre conscripta. EL sequenti Feria V, die 28 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. Pius Divina Providentia Pp. XII, in solita Audientia Excmo ac Revmo D. Adsessorl Sancti Officii concessa, relatam Sibi Em orum Patrum resolutionem adprobavit, confirmavit et publicari iusslL Datum Romae, ex Aedibus Sancti Officii, die 30 Octo­ bris 1918.—Petrus Vigorita, Notarius. ·· Cfr. Pii XII AUoc. radioph.ad Congr. Barctn., 7 Dec. 1947· A. A. S, 39. P- 634. 11 Cfr. Ρπ XII AUoc. ad Aci. Caih. JtaL, 4 Sept. 1940: A. A. S., 31, p. j63; Tdep. ad Cone. CC. MM. liai., ia Sept. 1947; Alloc, radioph. ad Congr. Barda., 7 Dec. 1947: A A. S., 39, p. 634. " Cfr. inter alia: Pu XII Telegr. ad Cono. CC. MM. liai., 12 Sept. 1947; Epia. ad P. D. Lord, 34 lan. 1948; Epist. During recent years ad Episc. lodiae, 30 Ian. 194S. “ Cfr. praesertim: Ρπ XI Epiai, ad Episc. Brasilia , * 27 Oct 1935- A. A. S., 25, p. 161: AUoc. ad Sod. Mar., 30 Mart. 1930.—Pit XII AUoc. ad Ad. Cath. liai., 4 Sept. 194« A .A. S., 33, p. 369. ••Cfr. Pu XII Episl. ad P. S. Ilundain, 26 Aug. 1946. Casus—Durante bello matrimonium dubium inierunt Adn. Ph. AGUIRRE in PrM 37 (1949) 358-385; E. BERGH-H. TIHOU ia NrT 81 (1949) 58-73; LL. MsREAVY in CR 30 (1948) 418-420; L RISK in PrM 45 (1956) 392-425; 46 (1957) 184-186; J. SAEZ in REDC 4 (1949) 851-914. 2012 1948OCT 21.-SC PROP. FIDE, DECR. AAS 41 (1949) 34-35 Decretum de clericis ex europaeis dioecesibus in AUSTRALIA)! VEL NOVAM ZELANDIAM DEMIGRANTIBUS Ad tuendam disciplinam ecclesiasticam in ditione Australiae et Novae Zelandiac huic Sacrae Congregationi de Propaganda Fide, ob praesentis temporis rerum adiuncta, opportunum visum est ea. quae sequuntur, statuere: Clerici sacculares vel religiosi exclaustrati, durante exclaustrationis tempore, ct religiosi saecularizati, qui ex Europae dioecesibus memoratas regiones qualibet ex causa, etiam ad breve tempus, adire cupiant, stricte tenentur ab hac eadem Sacra Congregatione de Propaganda Fide permissionem In scriptis datam obtinere. Quod sl. hoc praescripto non servato, demigraverit, suspensi a divinis Ipso facto manebunt. Ordinarii locorum Australiae ct Novae Zelandiac curent ut praescripta, dc quibus supra, adamussim observentur. Pro clericis vero Nationum, quae in Europa lingua angi lea utuntar, sufficit ut Episcopus dimittens, antequam licentiam et discessoriales litteras concedat, directo, ad normam sacrorum canonum, quin ad Sacram Congregationem de Propaganda 33 Fide recurrat, cum Episcopo acceptante pertractet. / Quae, in Audientia diei 21 mensis octobris vertensis anni 1948 Ssnio D. N. Pio Div. Prov. Papae XII nb infrascripto Cardinali Praefecto S. Congregationis de Propaganda Fide relata. Summus Pontifex rata habuit ac confirmavit atque praesens ad rem Decretum expediri tussit. Datum Romae, ex .Aedibus S. Congregationis de Propa­ ganda Fide, die 21 mensis Octobris anno Domini 1948.—P. Card. Fumasoki Biondi, Praef. Celsus Costantini, Archlcp. tit. Theodos., Secr. Ada. X. PAVENTI in ME 75 (1950) 60-61; TOCANEL in ΑροΠ. 22 (1949) 72-74. 2013 1948 OCT 30.-SC S. OFFICII. DECR. AAS 40 (1948) 511 Damnantur opera omnia a ioanne CONSCRIPTA paulo 2014 1948 NOV In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis S. Officii Emi ac Revriii DD. Cardinales rebus fidei et morum tuandis praepositi, prachabito RR. DD. Consul­ torum voto, damnaverunt atque In Indicem librorum pro- 10.-SC S. OFFICII, RESPONSUM, PART.· Solvitur in favorem fidei matrimonium coram solis TESTIDUS INITUM INTER PARTEM CATHOLICAM ET PARTEM NON ΒΑΡΤΙΖΑΤΑΜ MAHUMETANAM ABSQUE DISPENSATIONE IMPEDIMENTI DISPARITATIS CULTUS, ET SANATUR IN RA­ DICE ALTERUM MATRIMONIUM A PARTE CATHOLICA IAM CELEBRATUM Hadiat, mahumetanus, et Catharina, catholica. Dubium ex eo habebatur, quod partes cohabitare coeperunt pa­ rentibus partium de dote nuptiali adhuc dissentientibus, de qua dole etiam posterius umquam consenserunt pa­ rentes. Dubium de matrimonii validitate ex eo quoque patuit, quod post bellum finitum redeunte parocho in pagum partium vir mahumetanus aufugit. Ratione ha­ bita ad mores in celebrandis matrimoniis hic frequentatos, certitudo invalidltatis matrimonii huius procurari non po­ tuit: remanente dubio, standum est pro valore. Quamvis matrimonium ex hoc capite validum dicen­ dum esset, parochus post bellum finitum rediens matri­ monium inter Hadiat et Ca than nam invalidum habuit utpote initum cum impedimento disparitatis cultus. Igitur Catharina post fugam viri ad novas nuptias transiit. Iam vero ad quaesitum a Provicario Apostolico de Manado venit responsio S. C. S. Officii, iuxta quam respon­ sionem huiusmodi matrimonia habenda sunt uti valida. Iuxta monitum in ipsa responsione additum nunc quae­ ritur quid sentiendum de matrimonii validitate in casu supra allegato. Ad captandam benevolentiam pars mahumetana equidem ante nuptias celebrandas promisit sese convertere ad fidem catholicam, sed promissionibus a mahumetanis in rebus fidei factis omnino non fidendum est, ita ut de educatione catholica prolis forte nasciturae saltem solidum dubium adesset. Ex Aedibus Officii, dic 10 novembrf * 1918 Resp.—Heic adnexum ad Excellentiam Tuam Reviham remitto Rescriptum, quo, quatenus opus sit, 1.· solvitur, in favorem Fidei, matrimonium celebratum a catholica Catharina cum mahumetano Hadiat; 2.® sanatur in radice alterum matrimonium a muliere celebratum (*J. Dum hoc Tccum communico, impensos aestimationis meae sensus Tibi obtestor permanens Excellentiae Tuae Revmae addictissimus.—Card. F. Marchetti Selvaggiani, Secr. A. Ottaviani, Ass. (· In rescripto annexo legitur post supplicem libellum]: «Ssihus D. N. Pius, Divina Providentia Papa XII, in Audientia Excmo ac Revmo Dûo Adsessorl S. Officii impertita, Feria V, die 4 novembres 1948, audito supplici libello, benigne ad nuit pro gratia, qua solvitur, quatenus opus sit, in favorem Fidei, matrimonium a catholica Ca­ tharina celebratum cum mahumetano Hadiat, atque sa­ natur in radice alterum matrimonium ab eadem muliere initum». * Ordinario da Manado, Prot.N 2211/m 48 GONZALVUS A RAAWSDONK. Do cessatione impedimenti disparitatis ealras i» exuaordina His territorii circumstandi·. Roma 1955. p 51-52 Adn. A ARATE Lo scioglimento del rineclo conjugal·, II cd Room 1905. p. 162-168. GONZALVUS A RAAMSDONK op. «I toc. clt. sartre Feria IV, die 27 Octobris 1948 2521 Adn. E. BERGHin NrT 81 (1949) 95-98; G. E. in CR 31 (1949) 59-30. 2015 1948 NOV 16.-SC SACRAMENTORUM, INDULTUM. PART.· Facultas dator bis 8-kcrum utandi diebus LIBUS INFRA HEBDOMADAM ferik- Preces—Uealissime Paler, Ordinarius Cinclnnalcn.. ad pedes Sanctitatis Vestrae humiliter provolutus, postulat 2532 SS SACRAMENTORUM - SANCTI OFFICII - RELIGIOSORUM η. 2010-201« facultatem permittendi Sacri iterationem fecialibus diebus infra hebdomadam, occasione matrimoniorum vel fune­ rum vel ad renovandas Sacras Species in oratoriis monaste­ riorum, attenta Sacerdotum penuria. Rescr.—Die 16 Novembris 1948, Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum, vigore specialium facultatum Card. Praefecto a Ssmo Diio Nostro Pio Papa XII tri­ butarum, attentis expositis. Ordinario Oratori, gratiam indulget iuxta preces, dummodo nullus alius Sacerdos li­ ber praesto sit pro celebratione alterius Missae, vetita celebranti pro secunda Missa eleemosynae perceptione. Praesentibus valituris ad triennium, in casibus verae necessitatis,—Card. B. Aloisi Masella, Pro-Praef. F· Bracci, Secr. • Ordinario Cincmnatcmi Jurist 9 (1949) 262. 2016 1948 NOV 18.-SC SACRAMENTORUM, INDULTUM. PART.· Facultas datur capellanis NOSOCOMIORUM ET donorum BREPHOTROPHEORUM maternitatis, ADMINISTRANDI CONFIRMATIONEM PUERULIS IN PERICULO MORTIS CONSTITUTIS Romae, die 18 nov. 1948 Preces—Beatissime Paler, Archiepiscopi et Episcopi Statuum Foederatorum Americae Septentrionalis, ad pe­ des S. V. provoluti, humiliter postulant derogationem De­ creto Spiritus Sancli munera die 14 Septembris a. 1946 a S. Congregatione de Sacramentis edito [LE 18811, ita ut in do­ mibus sic nuncupatis matemitatis vel nosocomiis pro mulie­ ribus parturientibus vel brephotropheis suarum dioecesium. Confirmationis sacramentum valide et licite conferre va­ leat puerulis ibi receptis, qui in adlunctis ab eodem De­ creto recensitis reperiantur, Capellanus earum dem domorum. Petitionis ratio est difficultas maxima pro parocho loci, aliis ministerii sui gravato muneribus. Confirmationem fere passim conferendi, attento praesertim magno infantium infirmorum numero in cnunciatis domibus commorantium. Rescr,—Ex Audientia Ssrid diei 25 octobris 1948. Sanctissimus Dominus Noster Divina Providentia Pius Papa XII, referente infrascripto huius S. Congregationis Pro-Praefecto, relatis precibus benigne annuere dignatus est, ea tamen lege ut Confirmationis sacramentum, in adiunctls de ouibus in praefacto Decreto, personaliter con­ feratur puerulis a Capellano domibus de quibus in preci­ bus stabiliter addicto, ct sl plures in una domo constituti sint Capellanl, ab corumdem primo, ceteris prorsus ex­ clusis. Capellano autcin hac facultate uti licebit tantum sl Episcopus dioecesanus haberi nequeat, aut legitime im­ pediatur quominus per se ipse Confirmationem conferat; nec alius praesto sit Episcopus, communione gaudens cum Sede Apostolica, licet titularis tantum, qui sine gravi in­ commodo ipsi suffici queat. Itidemque sl parochus loci. In Iisdem adiunctls, haberi et Ipse nequeat, vel legitime impediatur quominus sacramentum istud conferat. In absentia autem Capellani, aut in eius impossibilitate per se Ipsum confirmandi, nullus alius, praeter Episcopum vel loci parochum, Idem sacramentum valide conferre va­ let. Servatis, In reliquis, terminis et clausulis memorati Decreti. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Praesentibus valituris ad annum, a data huius rescripti computandum.—B. Card. Aloisi Mashlla, Pro-Praef. F. Braccl, Secr. * Ordinariis locorum in S. F A. S.. Prot. H. 5883'48: Jurist 9 (1949) 251-262. Adn. Indultum pnstoa renovatum v. gr dio 22 lan. 1951. Pro· N 45851: Jurist 11 (1851) 312-312. Vide BOUSCAREN IV 254. 2017 1943 NOV 25.-SC S. OFFICII, EPISTULA. PART.· C1RC4 ALIQUAS NON RECTAS INTERPRETATIONES EN CYCLICAE •MEDIATOR DEI», IDEST CIRCA OPPOSITIONEM INTER DEVO­ TIONEM ODIECT1VAM ET SUBIBCTIVAM, INTER CONSILIA ET PRAECEPTA PIETATIS, ET CIRCA PRAESENTIAM «MYSTERIO­ RUM» IN CULTU LITURGICO Ex Aedibus S. Officii, die 25 nov. 1948 Excellentissime ac Revrhe Domine, Litteris, die 5 Iulii huius anni datis, Excellentia Tuu Revma quod attinet ad 2523 1948 NOV 18-DEC 2 articulum in ephemeride «Klerusblatt» mense aprill huius anni a Revmo .Abbate Benedicto Rectz, O. S. B., con­ scriptum, difficultates exposuit quae obstarent novae edi­ tioni textus vulgaris (in lingua gcrinanlca) Litterarum Encyclicarum .Mediator Dei [LE 1963), cum lectores ephe­ meridis integrum textum eorundem in aliis ephemeridibus ecclesiasticis iam diu legissent. Qua dc causa Excellentia Tua S. Officium rogabat, ut locos quos /Abbas Rectz non bene interpretavissct, singulatiin indicaret. Haec Suprema Sacra Congregatio, desideriis Excellen­ tiae Tuae annuens, haec quae sequuntur considerationi Tuae opportunum subicere ducit: 1) Bene Auctor scribit Summum Pontificem in En­ cycl. Litt. reiicerc oppositionem inter devotionem obiectivam et subicctivam; at ipse videtur falso putare hoc tantummodo spectare ad cultum liturgicum (cfr. nn. 1 ct 2 articuli Abbatis Rectz). 2)Haud dubio reprobanda sunt quae ab Auctore affir­ mantur in n. 22 sub e), circa distinctionem inter consilia ct praecepta quasi «pietatis consilia et opera, quae cum S. Liturgia arcte non coniunguntur, essent tantum lauda­ bilia, at non —ut revera ipsae Encycl. Litt. docent— prorsus necessaria» (cfr. A. À. S., 1947, vol. XXXIX, p. 534). Excellentia Tua profecto noscit non solum quam utilia, sed etiam quam necessaria sint, praesertim sacerdotibus et religiosis, quaedam opera pietatis personalis seu priva­ tae, ut pia meditatio, examen conscientiae, exercitia spi­ ritualia, etc. Maxime vero dolendum est Auctorem, cum in eodem loco affirmet: «Sanctus Pater non potuisset clarius loqui», innuere suam falsam sententiam esse ipsius Summi Pon­ tificis. Valde igitur opportunum erit, sive scriptis sive sermo­ nibus, dc hac re verum sensum Encycl. Litterarum de­ clarare. (Prae oculis habenda sunt quae dicuntur a p. 532 ad p. 537, praesertim pp. 536-537, A. A. S. 1947.) 3) .Alio in loco (cfr. nn. 19 et 20 eiusdem articuli) Auctor sententiam Encycl. Litterarum haud fideliter re­ fert. Ipse enim citat verba: «Mysteria... praesentia conti­ nenter adsunt atque operantur», quasi doctrinae eorum adsentirent qui docent «mysteria» in culto liturgico prae^itia esse non historice, sed mystice ac sacramentaliter, Wunen realiter. Verus autem sensus Encycl. Litterarum clare apparet ex integro textu: «Mysteria, non incerto ac subobscuro eo modo, quo recentlores quidam scriptores effutiunt, sed quo modo catholica doctrina nos docet, praesentia continenter adsunt atque operantur; quandoquidem, ex Ecclesiae Doc­ torum sententia, et eximia sunt Christianae perfectionis exempla, ct divinae gratiae sunt fontes ob merita dcprecationesque Christi, et e/fectu suo in nobis perdurant, cum singula nostrae salutis causa suo modo existant» (A. A. S.. ibidem, p. 580). Hanc occasionem nactus, impensos aestimationis meae sensus Tibi obstestor moque profiteor Excellentiae Tuae Rcvmae Addictissimum.—Card. F. Marchetti Sf.lvaogiani, Secret. * Ordinario SalUburgocxi. Prot. N. 142/48: REDC 5 (1950) 667-663 Adn. ]. I. TELLECHEA in REDC 5 (1950) 688-688. 2018 1948 DEC 2.-SC RELIGIOSORUM, INDULTUM. PART.· Facultas chorum datur recitandi officium divinum extra in oratorio nempe domestico communitatis RELIGIOSAE Preces—Beatissimo Padre, Il Procuratore Generale dei Carmelitani Scalzi, prostrato al bacio del S. Piedc, espone: Giusta le Costituzioni, i Religiosi dei suo Ordine devono consacrera ogni giomo due ore alTorazione mentale. Non ostante i Superiori siano ammoniti «ne functiones sacrae ita multiplicentur, ut oratio mentalis detrimentum inde patiatur» (Const, n. 29) è difficile assai sopprimere o ridurre gli escrcizt di pietâ in edificazione dei fedeli che fre­ quentatio le nostre Chiese. Sl ritiene invece dl poter con­ ciliaro 1‘osscrvanza della Legge e Γ assistenza dei fedeli nelle Sacre funzionl con affidare 11 servizio di Chiesa ai soli religiosi nccessari e radunare il resto dolia ComunlU per 1’orazione mentale, c talvolta anche per ia recita delle 2524 1948 DEG 9 SC BELIG., ELENCHIS QUAESTIONUM RELATIONIS QUINQUENNALIS orc canonichc. nellOratorio domestico, non In tutti i Conventi dellOrdine in comunicazione con ia Chiesa. Per questa ragione 1’Oratore implora la grazia per la ouale, nelle circostanzc sopradette, dal Religiosi dei suo Ordine, si possa soddisfare all’obbllgo del Coro con la recita dcll'Ufficio Divino nellOratorio domestico, seppure non sia In comunicazione con Ia Chiesa. Che della grazia ecc. Rescr.—Vigore facultatum a Ssmo Domino Nostro concessarum. Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, audito voto Revihi P. Procuratoris Generalis, Revmo P. Praeposito Generali benigne commi­ sit ut petitam gratiam iuxta preces pro suo arbtirio et conscientia concedat, ad quinquennium, servatis ceteris servandis. Contrariis quibuslibet non obstantbius. Datum Romae, die 2 Decembris 1948.—Fr. L. H. Pasetto. Ster. H. Agostini, Ad. a studiis. η. 2019 2. Statim ac prodeunt, vel saltem cum Relatione in fine quinquennii, ad Sacram Congregationem Moderator Supremus transmittat: a) Commentaria officialia Religionis seu Societatis. b) Acta Capitulorum generalium. e) Superioris generalis instructiones, ordinationes, alia­ que graviora documenta. 3. Religiones, Societates, Instituta quae In posterum de­ cretum laudis consequuntur, quae recensita sunt, saltem oc­ casione primae Relationis quinquennalis ad S. Congregationem fideliter transmittere debent. IN PRIMA PAGINA RELATIONIS, PONATUR: Titulus Religionis vel Socie talis:..... (titulus officialis lingua latina, et titulus communis) Sggla... Sedes domui generalitiae:..... (directio completa: postalis, telephoniea, telegraphies) Anni ad quos relatio extenditur...... * Procuratori Gonorali O. C. D.: ÂOCD 20 (1Ô49) 21-22. 2) ELENCHUS QUAESTIONUM 2019 1948 DEC 9. -SC RELIGIOSORUM, NORMAE. PART. * Elenchus quaestionum quibus a religionibus et SOCIETATIBUS IN RELATIONE AD S. SEDEM QUINTO QUOQUE ANNO TRANSMITTENDA RESPONDENDUM EST AD NORMAM DECRETI «CUM TRANSACTIS» [LE 1940] I. Pro Religionibus et Societatibus luris pontificii 1) ANIMADVERTENDA A) Circa Relationis quinquennalis reductionem cl transcrip· l tonem. a) Singulis responsionibus, praemittatur indicatio nu­ meri el litterae quibus in hoc elencho quaestio designatur. b) Quoties documentum pontificium adducitur, fideliter el constanter data ct Protocolli numerus referantur. c) Responsum, prout casus ferat, enucleetur, nec sim­ plici affirmatione nut negatione absolvatur. d) A Religionibus ct Societatibus clericalibus. Relatio lingua latina redigenda est; nb aliis vel latina vel una ex lin­ guis modernis: angllca, gallica, gcrmanlca, hispanlca et italien. c) Adhibeatur scriptura dactllographica et clare expres­ sa. Si Relatio, iusta de causa, manu exaretur, necesse est ut scriptura sit clara. f) Charta qua utendum est non sit translucida nec nimis crassa, sed talis quae resistere possit temporis Inlurils. g) Quaestionibus nstcrisco signatis tantummodo Reli­ giones virorum respondeant; quaestionibus vero cruce signatis, tantummodo Religiones mulierum. B) Circa ea quae, cum Relatione, ad S. Congregationem Iran· smitlenda sunt. 1. In prima Relatione post huius formulae editionem, transmittantur en quae sequuntur: a) Constitutionum seu Statutorum, Codici accommoda­ torum, duo exemplaria solide religata. b) Duo exemplaria privilegiorum vigentium, typis ex­ cusa vel, si typis excusa non sint, dactilogmphice expressa, ex quibus unum saltem religatum. e) Duo exemplaria librorum. In quibus iura particularia, uras et consuetudines continentur. d) Duo exemplaria librorum liturgicorum et precum. e) Duo exemplaria Statutorum pro domibus Institu­ tionis religiosae ct clericalis necnon Rationum pietatis, educa­ tionis atque studiorum. f) Peculiaria Statuta pro aggregatis tertiariis, donatis ve! aliis id genus personis. g) Formularia quae in usu sunt sive pro nominatione ad munera, sive pro relationibus et visitationibus perficiendis, et alia formularia sl quae habentur. h) Relatio hlstorico-iuridica Religionis, Societatis vel instituti in qua indicentur fundator, annus fundationis et approbationis temporaneae ct definitivae Religionis ct Con­ stitutionum. necnon in compendio accurate perstricti prae­ cipui eventus historiae Religionis vel Societatis. Haec omnia decenter ac solide religata mittenda sunt. D Si Religio ad normam iuris (c. 596) proprium habitum professorum et novitiorum habeat, mittatur eius imago pho­ tographiai vel quomodolibct fideliter expressa, duplici exemplari; duae quoque mittantur eiusdem magnitudinis Imagines habitus, coloribus expressae. I/ Quoad fieri potest, mittantur praecipua opero, etiam vetustioris aetatis, quae spiritum, regimen, historiam mini­ steria Religionis nut Societatis Illustrant; atque Collectiones Actorum Sanctae Sedis Religionem vel Societatem afficientium. 2525 DE RELATIONE PRAECEDENTI 1. a) Quando ultima Relatio ad S. Sedem transmissa est. b) An et quando responsum S. Congregationis recepturo siL c) An ad praxim deductae fideliter sint animadversiones a S. Congregatione forsan ad Relationem factae. 2. An notitiae quas Relatio continet, in conscientia haberi possint securae et completae, vel circa ipsas aliquid videatur excipiendum. CAP. I—DE RELIGIONE EIUSQUE REGIMINE Art. I. Dc Religione generatim et de Ipsius partibus § 1.—De Religione oeneratim 3. Quaennm sit natura iuridica Religionis seu Societatis (c. 491 § 1). De line speciali 4. Quinam sil specialis finis Religionis. 5. An finis specialis auctoritative durante quinquennio mutatus sit, et qua auctoritate. 6. An hic finis practice fideliter retineatur, aut ex parte derelinquatur; vel opera assumantur quae ad ipsum non pertinent. 7. Quacnam sint opera praecipua quibus finis specialis exercetur. De Secundis Ordinibus, Congregationibus, Societatibus, In­ stitutis mulierum Religioni Dtl Societati sublectis 8·.1 An Religio habeat Ordinem mulierum (Secundus Ordo) ex lure vel ex privilegio sublectum. 9·. Quot et quacnam eiusdem Secundi OrdinLs Monasteria Religioni sublidantur, quot et quaenam Ordinariis locorum. 10·. An et quas Religio vel Societas habeat sibi subditas vel specialiter commendatas Congregationes vel Societate * mulierum, et quibus apostolicis induitis haec sublectio vel directio fundetur (c. 500 § 3). 11·. An et quot Congregationes religiosas tertiariorum votorum simplicium Religio habeat sibi aggregatas. 12·. Quot sodalitates Tertiariorum saecularium nb Ordine dependeant, et quot sodales tertiarii sacculares numerentur. 13·. An ct quas Associationes fidelium sibi proprias Re­ ligio habeat (c. 686 § 3) et quibus induitis id fundetur. § 2.—De Religionis interna ordinationi: et partitione De Assislentiis et Congregationibus, etc, 14. a) An et quo critcrlo (geographico, ethnologico. hi­ storico, etc.) Provinciae componantur in Partes seu Assist™· tins, cx quibus Definitores generales, seu Consultores. Socii, etc. eligantur, b) An questus seu recursus facti sint contra aequi­ tatem distributionis. 15. An in Religione adsit aliqua interna recognitu mem­ brorum divisio In Familias seu Congregationes diversas. De Provinciis, Vice-Prov indis aliisque aequi paratis instituti» 16. An Religio In Provincias legitime sit divisa (e. 191 5 t); in casu negativo, an videatur dividenda. 17. An aliqua nova Provincia post ultimam RclatRmrin fundata sit, vel tunc exlstentes Provinciae suppressae vrl modificatae sint. 18. A quo et quomodo facta sit divisio et attribuito bo­ norum in casu divisionis, novae erectioni» vel suppressionis Provinciarum (c. 491 $ 2). 19. An In Religione aliae sint formae ttolonum do morum: Viccprovinciae. Commlssartatus. Delegationes region a *I»· , elt. 1 Qusestioars .iMensco · rgn-ittr. untumroodo RHigjr&r» afBctant 2526 n. 2019 SC RÊLlG., ELENCHIS QUAESTIONUM RELATIONIS QUINQUENNALIS De domibus 20. Quaenarn domus, perdurante quinquennio, externe vel interne modificatae sint (c. 497 1 et 4). 21. An in erigendis vel supprimendis domibus praescripta iuris (cc. 497, 498) el prudentiae normae observatae sint, inter quas contractus scnptus, clarus, completus, ad normam iuris canonid et Constitutionum, lege civili prae oculis habita, redactus. 22. An domus omnes habeant quae ad vitam communem necessaria sunt, in specie: a) Cellas pro singulis separatas; vel, si dormitoria conûnunia sint, saltem lectum ab aliis con­ venienter seiunctum. b) Locum separatum et plene aptum ad infirmorum curam et ndsistentlam. 23. An cellae ad hospites recipiendos a parte domus com­ munitati reservata, sufficienter separatae sint. Art. II. De Religionis regimine iuridico De regimine generali 24. a) An Consilium generale impraessentiarum sit plenum. An omnes Consiliarii generales in Curia resideant, c) Si qui foris sint, quare et ubi degant (locus, Provincia, Dioecesis). 25. Quaenam alia generalia officia habeantur (Procurator [con. 51/ § 1]; Oeconomus, Secretarius, Praefectus studiorum etcetera). b) De Capitulo generali - De convocatione et celebratione 26. An in periodo nd quam Relatio extenditur. Capitulum Generale celebratum sit. 27. An observatae fideliter sint normae iuris communis ac particularis (Constitutionum etc.) quae Capitulum Generale respiciunt, i. e.: a) Tempus celebrationis, loci designatio­ nem, litteras convocationis, b) Electiones deputatorum ad Capitulum, Scrutatorum et Secretarii Capituli, e) Electiones Superioris Generalis, Consultorum scu Assistentium et Of­ ficialium Generalium qui a Capitulo eliguntur (ex. gr. Pro­ curatoris, Secretorii, Oeconomi Generalis). 28. An in omnibus, etiam in informationibus exquirendis, cautum sit a directa vel Indirecta suffragiorum procuratione tam pro seipsis quam pro aliis (c. 507 i 2). 29. Quinam Capitulo praesederit: a) In electione Superi­ oris Generalis, b) In aliis electionibus et in tractatione negotiorum. 30. An singulae *Irovinclao alia eque aequi paratae divi­ siones, propriam relationem Capitulo exhibuerint. 31. An praefatae relationes Provinciarum, fideliter verum statum retulerint ita ut sint authentica documenta, quibus relationes generales niti secure potuerint. 32. An Capilulo Generali exhibitae sint tempestive, ut convenienter a singulis Capitularibus et a Commissione in Capitulo electa, si ita praescriptum sit, examinari possent: a) Relatio circa statum personarum, disciplinae, ministerio­ rum ab ultimo Capitulo Generali, a Superiore vel Vicario Ge­ nerali conscripta et a Consilio Generali approbata, b) Relatio circa verum el completum statum oeconomicum Religionis ab Oeconomo Generali parata et a Superiore Generali cum suo Consilio approbata. 33. An iudlcium circa ipsas in Capitulo lectum sit, serio perpensum ac discussum ante electiones genera'es. 34. An Sacrae Congregationi transmissa sint acta Capituli generalis, quod perdurante quinquennio celebratum sit. De promulgatione et exsecutione 35. Quando et quomodo Superior Generalis Capituli de­ creta el decisiones communicanda, promulgaverit. 36. An in promulgatione aliquod ex praescriptis omissum sit vel non fideliter relatum, et qua de causa, qua auctoritate. 37. Quid factum sit a Superiore Generali cum suo Consilio, et ob aliis Superioribus et Consiliis, ut Capituli Generalis praescripta fideliter in praxim deducerentur. De nominationibus ad munera 38. An normae luris communis et Constitutionum obser­ vatae sint: a) Circa requisita et qualitates Superiorum ac Officialium (c. 504, 516). b) Circa formam nominationis (cc. 506-507). c) Circa munerum duralioncm (c. 505). 39. Quot et quaenam concessae sint dispensationes n S. Sede vel m Superioribus maioribus super praescriptis a lure communi vel particulari: a) Pro nominationibus ad munera vel officia, b) Pro eorundem renovatione, c) An fideliter observatae sint conditiones concessionibus appositae. 40. An Superiores Religionum clericalium rite satisfecerint, nd normam c. 1406 | 1, 9 et § 2, obligationi fidei professionem emittendi coram Capitulo vel Superiore qui eos nominnvit eorumve delegato. De VllicUl Superiorum: De residentia - De notitia el exeeutIo­ ne praeter (piorum S. Sedis · De visitatione canonica - De Ubero commercio tpltlularl. 41. An Superior Generali», Consiliarii Generales, Procu­ rator nliique Superiores, nd normam luris communis (c. 580, 517) rt Constitutionum, legi rcridentiae satisfecerint. 42. Quomodo Superiores provideant ut decreta S. Sedis, 2527 1948 DEC ft quae religiosos respiciunt, n propris subditis cognoscantur et observentur (c. 509 § 1). 43. An prorsus liberum subditis relinquatur, quin uOa Superiorum inspectioni subiclntur, litterarum commercium cum Lis qui ud normam iuris communis (c, 611) ct *particulari hoc iure frutintur. 44. An casus extilcrint commercii cplstuhtris secreti tl clandestini sive inter religiosos, sive inter eos et personas saeculares, et quid ad hos abusus coôrccndos factum siL 45. a) An Superior Generalis, nliique Superiores Maiores, visitationes praescriptas tempore debito, per se ipsos, in Provinciis, Missionibus ct domibus perfecerint, b) An dicti Superiores visitationes perfecerint per delegatos. 46. An visitationes ad normam luris communis (cc. 513, 2413) et particularis peractae, fuerint completae, ita ut com­ prehenderint: a) Personas omnes quoad disciplinam, per­ fectionem religiosam, vitam sacerdotalem, institutionem re­ ligiosam et clericalem, atquo ministeria et opera *Religioni . b) Res et bona, corumque conservationem ct administrationem. e) Loca, praesertim sacra, cultum divinum, *pia fundationes, etc. 47. An quandoque Visitatores delegati extraordinarii, rite designati, missi sint, quibus de causis, el quo fructu. 48. Quid factum sit ut decreta visitationis exsecutioni mandarentur. De Consiliis 49. An temporibus et in casibus praescriptis Consilia ce­ lebrent: a) Superior Generalis, b) Superiores Maiores, c) Superiores locales. 50. a) An semper omnium Consiliariorum votum exqubitum sit. b) An et quomodo Consiliarii absentes votum ferant. c) An quidam Consiliarii neglecti sint, et qua de causa. 51. Quoties Superior Generalis et Superiores maiores per annum in quinquennio Consilium convocarunt. 52. An negotia in quibus, ad normam iuris communis el particularis Consiliarii votum habent deliberativum vel consultivum. Consiliis fideliter subjiciantur. 53. An in Consiliis debita libertas omnibus el singulis Consiliariis agnoscatur et In decisionibus, nominationibus el suffragationibus quibuslibet, normae iuris communis (cc. 101, 105 1·, 2·, 3·) et particularis observatae semper sinL M. An rite sessionum acta conficiantur et subsignentur. 55. An Archiva Religionis, Provinciarum et singularum (tomorum apte sint instructa ct diligenter ordinata. 56. An omnia munera Officialium generalium, provincia­ lium et localium actu plena sint et an aliquod vacet. De correctionibus el abusu potestatis 57. An superiores vigilantiae ct correctionis officium sive privatim sive publice et quibus mediis seu qua ratione exer­ ceant. 58. An abusus nati sint, vel etiam radicati sint, quin cor­ rigerentur et efficacia remedia ad ipsos impediendos et extirpandos adhiberentur. 59. ‘ Quoties et quibus de causis, monitiones et poenae canonicae impositae sint. 60. An in his remediis adhibendis sacri canones et propriae constitutiones servatae sint. 61. An ex parte Superiorum abusus potestatis adfuerint, vel saltem recursus seu querelae hac de re ex parte subditorum receptae sint. 62. An α Superioribus graves canonum vel Constitutionum infractiones admissae sint, sive circa communia religiosa of­ ficia, sive circa proprium munus. 63. An in his casibus poenae sive communes sive speciales, a Jure communi (ex. gr. cc. 2389, 2411, 2413 etc), ve! a Con­ stitutionibus sancitae, applicatae sint. De potestatis exercilio 61. Quae media adhibeantur ut Superior Generalis eiusque Curia continuo, complete et sincere circa statum Religionis informentur. 65. An et quoties relationes periodicae Superioribus Maioribus sint faciendae. 66. An exigatur fidelis eorum quae hac dc re praescripta sunt observantia. 67. An sint In Religione stabiliter constituta nllqua media, ut interna vincula, quibus membra uniuntur, v. g. re’ationes circa ministeria, ephemerides domorum, Provinciarum ct totius Religionis. 68. An et quaenam alia media, prout necessitas postulet, adhibeantur ut inter Religionis Provincias et domos unio foveatur. 69. An pro qualibet quoque domo praecipui eventus dili­ genter In libro chronicorum consignentur. De relationibus cum Ordinariis locorum 70/1) An praescripta Codicis circa sublectionem religio­ sorum Ordinariis loci fideliter observentur. 6· ) An bonae et amicabiles relationes cum Ordinariis foveantur, et, absque discrimine religiosae disciplinae, ministeriis sacerdotalibus in favorem diocccscos opera detur, c) An ct quacnam in aliqua 1528 1918 DEC » SC REL1G., elenchus quaestionum relationis quinquennalis *rI ovincla vel domo, lites, querelae, difficultates cum Ordi­ nariis locorum habeantur. 71. Quacnam remedia ad concordiam restaurandam ad­ hibita sint vel adhiberi possint. Art. III. De Religionis regimine spirituali De Confessarlis . * 72 An singulis domibus plurcs sint confessorii, ad nor­ mam c. 518 § 1, deputati. . * 73 An religiosi, firmis Constitutionibus quae confessiones statis temporibus praecipiunt vel suadent apud determinatos confessorios peragendas, libere, salva tamen disciplina reliSlow. ndire valeant, ad normam c, 519, confessorium ab Orinario loci approbatum, etsi inter designatos non recensitum. 74f.· An fideliter normae iuris communis ct Constitutio­ num observentur circa nominationem et renovationem confessarii ordinarii, extraordinarii, specialis et supplementaris (cc. 520 » 1-2, 521, 521. 526. 527). 75f. An Supcriorissac fideliter observaverint quae pro Ipsis praescripta sunt circa confessorios supplementarcs (c. 521 j 3), occasionales (c. 522) et in casu gravis morbi (c. 523). 76. An Superiores consulant et prudenter vigilent ut omnes religiosi, ad normam iuris (c, 595 § 1, 3·) et Constitutionum (c. 519), ad poenitentiae sacramentum semel saltem in heb­ domada accedant. 77. An et quinam ex parte Superiorum abusus admissi sint qui subditorum limitent conscientiae libertatem (c. 518 § 3, 519, 520 § 2, 521 § 522, 2414). 78. An Superiores maiores ct Visitatores hos abusus cor­ rexerint. 79. An, praetextu libertatis conscientiae, ex parte subdi­ torum disciplina religiosa detrimentum capiat, vel alii abusus orti sint; an abusus, salva libertate, a Superioribus ct Visita­ toribus correcti fuerint. De directione spirituali . * 80 Quomodo Superiores consulant Directorum spiritua­ lium solidae Institutioni. . * 81 Utrum cura adhibeatur ut in Novitlatlbus (c. 566 §2 et etiam Collegiis omnibus, praescripti Confcssarii et Directores spirituales habeantur et seligantur: ct. si agatur de Religione clericali, ibidem commorentur (c. 566 § 2, 2·). 82. Utrum Superiores liberam, ad normam luris (c. 530 §5 1, 2), conscientiae manifestationem proprie dictam sibi fa­ ciendum, relinquant. 83. Quibus modis Superiores directionem spiritualem fovere nitantur. De receptione Ssmae Eucharistiae 81. Utrum Superiores suos inter subditos, ad normam c. 595 tt 2-3, frequentem, etiam quotidianam, receptionem Ssriii Corporis Christi promoveant, salva semper, ad normam iuris (c. 595 § 4) et Instructionum S. Sedis, plena conscientiae libertate. 85. An Superiores diligenter provideant ut ad manus facile habeantur ante communionem confcssarii, et tempus conveniens praeparationi ct gratiarum actioni religiosis sub­ ditis relinquant. De instructionibus spiritualibus et catechelicis 86. An Superiores curent ut, ad normam Constitutionum et luris communis, habeantur instructiones spirituales et catecheticae pro tota familia (c. 509 § 2, 2·), pro novitiis (565 1 2), pro scholasticis (c. 588 § 1), pro conversis, pro domestlcis et familiaribus (c. 509 § 2, 2·). Art. IV. De Religionis regimine oeconomico 5 1.—De bonorum acquisitione et amissione De bonorum acquisitione et inscriptione 87. a) An et quacnam. Religio, Provinciae et Domus, acquisierint bona Immobilia, mobilia pretiosa, et culus valoris. b) An haec bona donatione aliove titulo gratioso acquisita sint vel titulo oneroso, et In hoc casu an pecuniis * proprii vel mutuo acceptis. 88. An Religio, Provincia ct quaelibet domus habent In­ ventarium bonorum mobilium, praesertim pretiosorum (arte, historia, materia) (c. 1522, 2·) et immobilium. 89. Quando inventaria renovari debeant et an de facto renoventur. 90. Quando onera non propria, ull collegia, hospitalia, ecclesiae, etc., religiosis domibus concredita sunt, nn clare distincta sint bona quae domui religiosae propria sunt. 91. Qua ratione vel culus nomine coram lege civili bona religiosa Inscripta sint, et an inscriptio, ad normam legum civilium, secura reputari possit. 92. Quaenam formae inscriptionis ut securiores in diversis regionibus adhibitae sint. 1 Qtuestioncs cnice f signatae. Uni unimodo Religiones mulierum alfiaunt. 1529 η. 2019 93. Si societates ad hunc finem constitutae sunt, an ad normam legum civilium omnia ordinata sint, et diligenter ordinata actu habeantur. 94. Circa praefatas Societates: a) An omnes quibus bo­ norum administratio seu gestio committitur, debita diligentia omnibusque praeviis necessariis vel utilibus informationibus designati sint, b) An ad munera ad ministrat Ionis, quando absque damno possibile ac prudens fuit, sodales propriae Reli­ gionis extraneis praelati sint, c) Quibus cautelis, periculis ex abusibus administratorum imminentibus, provisum sit. d) An continua vigilantia, ad normam iuris, per rationum revisiones et ordinarias aliasque extraordinarias et opportunas arcarum et rerum Inspectiones ex conscientiae officio, exerceatur. De expensis 95. An expensae extraordinariae solutae sint acceptis propriis ordinariis vel extraordinariis, an e contra pecunia mutuo recepta. De tributis 96. An singulae domus et alia Instituta Provinciis sublecta. Provinciarum expensis contribuerint. 97. An Provinciae et Instituta aequlparata ac * domu im­ mediate subtectae, communibus Religionis necessitatibus contribuerint. 98. Qua auctoritate (Capituli, Consilii, Superioris Generalis vel Provincialis), quibus criteriis et qua proportione definiantur contributiones generales ct provinciales. 99. An illa tributa libenter soluta fuerint, vel plus minus ve coacte. 100. An Provinciis et domibus relinquantur quae pru­ denter praevidentur necessaria seu valde opportuna ad ipsarum vitam et propagationem, attento animarum et Religionis bono. De bonorum alienatione et diminution * 101. Quaenam bona patrimonialia. Immobilia vel stabilia vel pretiosa, et qua auctoritate, alienata sint. 102. An in alienandis bonis praescripta luris (cc, 534, 1531), praesertim peritorum praevia aestimatio, el normae Constitutionum, observata sint. 103. An Religio, Provinciae et domus, bona stabilia seu fundata et summas capitales consumpserint; quibus de causis el qua auctoritate. 104. An Superiores ct Oeconomi generales, provinciales, locales ad Illa bona recuperanda serio dent operam. 105.Quaenam bona Religionis, Provinciarum ct do morum damna passa sint et quibusnam de causis. De debitis el obligationibus 106. a) Quaenam et a quibusnam debita contracta sint. b) Quaenam debita actu permaneant. 107. An in debitis et obligationibus contrahendis observata fideliter sint: a) Praescripta c. 534. b) Cautelae c. 536 : 5. c) Normae Constitutionum circa licentias, consensum Con­ silii, etc. 103. An debitorum et obligationum usurae fideliter solutae sint ct sedula cura adhibeatur ad gradunlem debiti solutionem seu summae capitalis amortizattonem (c, 536 S 5). § 2.—De donorum conservatione et administbationf 109. An administratio geratur non arbitrio, sed ad nonnam iuris communis et Constitutionum, sub directione et vigilantia Superiorum rorum que Consiliorum (c, 516 § 2. 532 S 1). 110. An adsint oeconomi designati (c, 516 $$ 2, 3, 4) ad normam iuris communis ct Constitutionum: α > Pro integra Religione, b) Pro singulis Provinciis, alii»ve similibus Insti­ tutis. c) Pro singulis domibus et operibus. 111. z\n in aliquibus casibus Superior sit simul Oeconomus (c. 516 § 3). 112. An et quomodo Consilia, etiam si Superiores munere Oeconomi funguntur, in admlnistrutlonem interveniant et vigilantiam exerceant (c. 516 § 1). De rationum redditione 113. Quoties per annum, ct quibus Superioribus et ConiilUs, Oeconomi aliique Administratores rationem reddere debeant propriae administration!». 114. An durante quinquennio ab omnibus et * ilngub Oeconomis et Administratoribus, clara et completa rationum redditio exacta sit. 115. An simul cum rationibus, documenta, quibus expense et accepta comprobantur, exhibita sink 116. An regulariter facta sit inspeetlo et comprobatio capsae. 117. An ct quo modo debitae * animadversione Oeconomis et Administratoribus flant, et quaertam sanctiones In rasu necessitatis Imponantur. 118. An Superiores, Oeconomi seu Administra * tore allivr quilibet religiosi, pecuniam seu bona habeant * . quibit etd ad bonum Heligionts, Provinciae vel Domus libere utantur quin regularem ratiouem reddant. 2530 η. 2019 SC RELIG., ELENCHUS QUAESTIONUM RELATIONIS QUINQUENNALIS De pecuniae collocatione et mutatione collocationis 119. An Superiores, Consilia el Administratores pecuniam, ad normam iuris et iuxta benefactorum voluntatem collocan­ dam, praescriptis luris et Constitutionum observatis, licite, tuto ac fructuose collocaverint (c. 533). 120. An Superiores, Oeconomi et Administratores pecu­ niam liberam, expensis ordinariis non necessariam, manuali collocationi commiserint, ne ipsa infructuosa remaneat sed honestum foenus producat. De conservatione bonorum 121. An pecunia, tituli, syngraphae, res pretiosae, servatis adamussim normis communibus et praescriptis Constitutionum, diligenter conserventur. 122. An et quibus conditionibus: a) Ab extraneis deposita pecuniae rerumque pretiosarum recepta sint, b) Vel e contra a Superioribus, Oeconomis. Administratoribus vel α privatis religiosis, haec deposita apud extraneos facta sint. 123. An, pro conscientiae officio, Superiores, Oeconomi, Administratores satagant, ut res omnes Religionis, Provinciae et domus sancte conserventur et provide administrentur (e. 532 j 1). De fundationibus, causis piis, etc. 124. Quaenam legata et fundationes piae acceptatae sint. 125. An in acceptatione fundationum piarum et legatorum praescripta iuris (c. 1544, ss.) ct Constitutionum observata sint. 126. An pecunia fundationum et causarum piarum, ad normam iuris et obtento Ordinarii loci consensu si casus ferat, collocata sil (c. 533, f) 1. 2. 1547) el separatim ac fideliter administrata (c. 535 $ 3, *2. 1546, 1549). 127. An onera fundationum fideliter, pro conscientiae officio, adimpleta sint (cc. 1514, 1549 $ 2). 128. An Visitatores documenta adimpletionis el rationem administrationis bonorum exegerint. De negotiatione et mercatura, clc. 129. An Religiosi quilibet. Superiores aut subditi, per se vel per alios, negotiationem illicitam, seu non permissam, exercuerint contra praescriptum cc. 142, 592. 130. An in casibus in quibus ob lustas causas venia S. Sedis obtenta sit ad negotiationem (indicetur data et numerus Protocolli), In Ipsa exercenda quaelibet species, nedum fraudis, sed et avaritiae diligenter vitata sit. 131. Quomodo cautum sit ut religiosi negotiationibus ad­ dicti, spirituale damnum non patiantur, 132. Utrum Superiores et Consilia attente vigilaverint, ut ad normam c. 1539 J 2, In commutandis titulis ad latorem quodlibet commercium vel negotiationis species vitetur. De actibus seu negotiis quae oeconomicam respondendi obligationem secumferunt 133. Quomodo Superiores, sibi subditorum actibus negoti­ isque ex quibus oeconomica respondendi obligatio pro Reli­ gione, Provincia, nut domo (c. 536 £ 2), vel pro ipso religioso (c. 536 $ 3), ad normam luris oriri potest, vigilaverint. 134. An Superiores, prout adiuncta postulaverint, clare et efficaciter, causam Religionis, Provinciae, domus in actibus et negotiis a Religiosis positis, non servatis normis luris com­ munis vel particularis, tempestive separaverint. 135. An Superiores vigilent ut in omnibus negotiis quae ad res oeconomicas pertinent, vel In illis generatim quae litibus In foro canonico aut civili occasionem dare possunt, omnia accurate ad nonnam legum flant, praeviis scriptis contractibus, exactis syngraphis plene validis, etc. (c. 15&9). 136. An lites motae sitit vel damna obvenerint ob non servatas praescriptas formalitates legum civilium Iuxta n. 135. 137. An Superiores el Oeconomi diligenter curaverint ut externis operariis et omnibus qui pro Religione, Provincia vel domo laborant lusta et aequa ad normam iuris (c. 1524) merces tempestive rependatur et legum praescripta sive circa contractum laboris sive circa alia fideliter observentur. 138. Quomodo consulitur bono spirituali eorum qui In domo laborant, praesertim si in domo habitant. CAP. II—DE RELIGIOSIS ET DE VITA AC DISCIPLINA RELIGIOSA De diversitate classium - De volis uniuscuiusque classis 139. An et quaenam In Religione sint diversae sodalium classes; an inter ipsas concordia servetur ct fraterna caritas vigent. 149. An praeter sodales qui Religioni seu Societati per professionem religiosam vel legitimam incorporationem ut membra udseribuntur, alii adsint ut addicti vel donati vel alii id genu·, quin membra ipsius efficiantur. 141. Au horum vitae spirituali et securitati etiam mate­ riali sit aeque et caritative provisum. 112. An adsint pro *hi statuta legitime approbata. 2531 Art. I. 1948 DEC 9 Dc admissione, formatione et professione seu in­ corporatione Sodalium De postulatu lato sensu sumpto (Scholae Apostolicae) 143. An adsint In Religione ndspirnntntus seu postulatui latiori sensu accepti: scholae apostolicae, etc. 144. Per quod tempus in ipsis institutio ct educatio per­ duret. 145. An in scholis npostolicis ct similibus domibus et In collegiis, alumni tenuioris aetatis u ceteris provectioris aetatis habitualiter separati habeantur. De postulatu canonico seu strido sensu 146. An postulatus rile ordinati In domibus novltialu· (c. 540 § 1), vel In domibus ubi perfecta observantia religiosa viget, ad normam iuris habeantur (c. 540). 147.An tempus postulatus, a lure communi (c. 539) vel α Constitutionibus impositum, breviatum vel prorogatum dl, per quot tempus, et qua auctoritate. De adspirantlum admissione 148. Ouae adhibeantur media nd vocationes excitandas el ad trahendas. 149. An etiam nuntia adhibeantur in publicis foliis et ephemeridibus inserta. In casu affirmativo, in quibus fo­ liis et ephemeridibus factae sint. 150. Quaenam causae censeantur influxum exercere, habita ratione diversarum regionum, in vocationibus augendis vel in eisdem diminuendis. 151. Quacnam frequentioru obstacula ab *ndspirantibn superari debeant ut possint vocationi respondere. De documentis, testimonialibus el informationibus 152. An pro singulis adspirantibus documenta a Iure com­ muni (c. 544) et a Constitutionibus praescripta, ante admis­ sionem requisita sint. 153. An requisitae et habitae sint, saltem ante ingressum in novilintum. litterae testimoniales: * J a Communes, nb Or­ dinariis locorum dandae et pro omnibus praescriptae (c. 541 12). b) Speciales, pro illis qui in Seminario, collegiovo ec­ clesiastico aequiparato. vel postulatu vel novitiatu Religionis fuerunt, a Rectore vel Superiore maiore sub iuramento dandae ($ 3). e) Pariter quae pro clericis el religiosis professis impo­ nuntur (§§ 4, 5). 154 An praeter documenta et testimonia a hire vel a Constitutionibus praescripta, aliae informationes quae scitu necessaria vel utilia videbantur ad certum indicium de voca­ tione et nplitudine adspirantlum proferendum, diligenter requisitae sint (c. 544 § 6). De impedimentis el admissione 155.An et n quibus impedimentis seu defectibus iuris communis vel particularis dispensatio concessa sit, quoties et qua auctoritate. 156. An admissiones a competentibus Superioribus, ser­ vatis iuris normis (c. 543), semper peractae sint. De novitiatu - De domo nouiliatus 157.An singuli domus novitiatus erectae vel trandslae sint, obtenta prius S. Sedis licentia (c. 554 8$ 1. 2). 158. An in domibus novitiatus perfecta floreat observantia religiosa. 159. An Superiores in ipsis collocaverint vel toleraverint religiosos qui non sunt ad exemplum religiosae observantiae studio (c. o54 j 3). De initio novitiatus 160. An omnes praescriptos spiritualium exercitiorum dies ante ingressum in novltiatum. perfecerint (c. 541). 161. An ritus et normae pro admissione nd novltiatum praescriptae, fideliter observatae sint (c. 553). De pensione et expensis pro postulatu et novltialu 162. An In Constitutionibus concedatur, vel expressa pactione Religioni agnosci soleat facultas exigendi expensas pro habitu religioso ct pro alimentis tempore postulatus ct novitiatus. 163. A quibus summa solvenda definiatur. 164. An professio gravi abusu retardata sit ratione non solutarum expensarum postulatus vel novitiatus. De disciplina novitiatus 165. An omnes et singuli novltll ab initio novitiatus integrum Constitutionum exemplar habuerint. 166. An novltll, ad normam iuris et Constitutionum, a professis separati sint et an Indebita inter ipsos communicatio toleretur (c. 5(31 1, 2). 167. An novitii omnes ct singuli canonicum annum novithitus. Integrum et continuum, prima die non computata, in domo novitiatus legitime erecta, sub cura et directione Magi­ stri. ante professionem peregerint (cc. 555 § 1; 556, 557). 2532 1948 DEC 9 SC RELIG.« ELENCHUS QUAESTIONUM RELATIONIS QUINQUENNALIS 168. An et pro quonam tempore et qua auctoritate novi­ tiatus prorogatus vel breviatus sit ultra terminos in iure ct Constitutionibus praefixos (c. 571, § 2). Dc regimine novitiatus 169. An in singulis novitiatibus adfuerit semper Magister novitiorum debite nominatus seu electus (c. 560). 170. An ipse Magister novitiorum eiusdemque Socius, omnibus praediti sint qualitatibus a iure communi (c. 559 1, 2) et Constitutionibus requisitis, vel dispensationes peti debuerint et obtentae sint. 171. An Magister et Socius ab omnibus officiis et ministeriis, intra ct extra, domum, s’acent quae novitiorum curam et regimen impediant (c. 559 § 3). 172. An, ad normam iuris (c. 561) ct Constitutionum, Magistri novitiorum plene, sub vigilantia ct directione Supe­ riorum ct Visitatorum, competenti auctoritate fruantur et utantur ad novitiorum regimen ct formationem. 173. An Magistri omnes proprio muneri satisfaciant (c. 562) et In ipsa domo novitiatus continuo commorentur. 174. An Magister novitiorum Ipslusque Socius a sncramcntaiibus confessionibus audiendis se abstineant, nisi alumni sponte id petant, ad normam c. 891. De novitiorum spirituali institutione 175. An novitii sub disciplina Magistri, primo seu canonico novitiatus anno, ad normam iuris (c. 565 §§1,2) unice exercitiis pietatis aliisque novitiorum propriis occupati sint; vel e contra an destinati sint confessionibus, concionibus, externis muniis seu ministeriis; aut vacaverint, dedita opera, studio litterarum, scientiarum seu artium (c. 565 § 3), nisi moderata mensura quae a S. Congregatione probata est. 176. An secundo novitiatus anno, vel tempore quod an­ num canonicum excedit, normae observatae sint in Instruc­ tione S. C. de Religiosis (3 nov. 1921) [LE 3761 praescriptae: a) Quoad modum exercendi ministeria externa Religionis (nn. I. II). b) Quoad conditiones sub quibus tantum, extra novi­ tiatus domum, novitii mitti possunt (III). c) Quoad praepa­ rationem bimcstralcm ad professionem (IV). De documentis ante professionem redigendis 177. An, ad normam c. 569 § 1, ante primam professionem votorum simplicium novitii omnes libere cessionem adminittrationb et cessionem vel dispositionem usus et ususfructus bonorum compleverint. 178. Si praedicta cessio ac dispositio ante professionem perfecta rite non sit, vel nova bona obvenerint, an facta vel completa sit post professionem (c. 569 § 2). 179. An mutationes cessionis ac dispositionis praedictae post professionem, semper ad normam c, 580 § 3 factae sint. 180. a) An novitii Congregationis ante primam votorum temporaneorum professionem debita forma, iure civili valida, testamentum de bonis praesentibus vel futuris libere condi­ derint (c. 569 § 3). b) An illud postea civiliter validum reddi­ derint (c.569§ 3). 181. An praefati testamenti mutationes, ad normam c. 583 n. 2, post professionem completae sint. 182. An praefata documenta a), b) fideliter in Archivis conserventur. De admissione ad professionem et ipsius emissione Î83. An Superior et Consilium Generale, super admissioni­ bus severe, diligenter et constanter advigilent; nn hac de re speciales normas dederint. 184. An in aliqua Provincia nimia videatur adesse facilitas ad admissiones; et an normae praescriptae ac sana criteria fideliter observata sint. 185. An prima professio, praemissis exercitiis spiritualibus per octo solidos dies, in ipsa novitiatus domo ad normam iuris (c. 574 § 1) et Constitutionum valide et licite emissa semper iit (cc. 572, 573, 575). 186. An ritus praescriptus in emittenda professione obser­ vatus sit, el documentum ipsius rite confectum (c. 576). De examine canonico 187f. An duobus mensibus ante admissionem ad novitiatum, ad primam professionem temporaneam, ad professionem perpetuam Superiorissae maiores, vel aliae. Ipsarum nomine. Ordinarium loci tempestive monuerint (c. 552 § 1) ut Ipse vel ipsius Delegatus examen canonicum, gratuito, perficeret circa postulantis vel candidatae liberam ct consciam voluntatem (c. 552 § 2). 188L An examen praescriptum semper pernetum sit. De dole · De dolis obligatione et traditione 189f. An dos in Congregatione, vi Constitutionum, obli­ gatoria sil; vel, e contra, plene vel aliquo modo libera relin­ quatur (c. 517 § 3). *. 190 An traditio dotis ad normam iuris (c. 517 § 2) et Constitutionum facta sit. De dotis collocatione, conservatione, administratione, restitutione 191 f. An dotes rx voto deliberativo Consilii et consensu Ordinarii loci in quo dotum sors conservatur, statim post 2533 η. 2019 trimam professionem a Superiorissa Maiore collocatae sint c. 549). 192t. An dotes ante obitum Religiosarum impensae sint vel aliquo modo obligatae, et qua auctoritate id factum siL An dotes Impensae vel obligatae, etiam ex legitima obtenta facultate, repositae seu liberatae sint, el in quo statu nunc inveniantur (c. 519). 193f. Ubi et qua ratione dotes administrentur. An in ipsarum udminbtrationc regulae iuris fideliter impleantur (cc. 550, 535 δ 2). 194f. An omnia bona titulo dotis allata, etiam ultra sum­ mam In Constitutionibus definitam vel, licet in Congregatione non adsit obligatio dotem afferendi, servatis dotis normis accipiantur, collocentur, administrentur etc. 195f. An In casu discessus religiosae professae, quavis de causa eveniat, et in casu transitus, dos, et pariter supellex quam novitla Religioni attulit, eo statu quo tempore egressus inveniebatur, religiosae discedenti aut transeunti restituta sit sine fructibus iam maturis (c. 551, 570 § 2). 196f. An id flat quoque pro bonis libere collatls ad dotem augendam, etiam ultra summam in Constitutionibus definitam. 197f. An religiosae professae discedenti quae sine dote vel cum dote insufficienti recepta est, in casu quo sibimet ex propriis bonis providere non potuerit. Religio ex caritate ea quae requirebantur ut modo tuto ac convenienti domum rediret et per aliquod tempus honeste vivere posset, ad normam iuris (c. 643 § 2) subministraverit. Î De professione et de renovatione professionis 198. An el quae pro votorum emissione necessariae fuerint dispensationes. 199. Quot et quaenam posteriores sanationes necessariae fuerint. 200. An vota temporaria a iure (c. 574 § 1) et a Con­ stitutionibus praescripta elapso tempore ad quod nuncupata erant (c. 577 § 1), ad normam iuris (§ 2), semper renovata sint, ita ut nullus umquam sine votis remanserit. 201. Quoties professio temporanea ultra tempus sexennii, a iure concessum, et qua auctoritate prorogata sit (c. 574 § 2). 202. Quoties, e contra, tempus votorum temporariorum a iure (c. 574 § 1) vel a Constitutionibus praescriptum, breviatum sit. De professione solemnt 203. An omnes professi votorum simplicium in Ordinibus Intra sexaginta dies ante professionem votorum solemnium. In forma verae cessionis non autem in forma testamenti, praescriptam renunciationem bonorum quae actu habeant, cui maluerint, sub conditione futurae professionis, rite fecerint (c. 581 § 1). 204. An emissa professione, statim omnia peracta sint quae necessaria erant ut renuntiatio iure civili effectum consequeretur (c. 581 § 2). 205. An Superior professionem solemnem excipiens. Paro­ chum baptismi de eadem certiorem reddiderit ad normam cc. 470 § 2. 576 § 2. Art. Π. De vira ct disciplina religiosa De votis - De paupertate et vita communi 206. An ubique, praesertim vero In novitiatibus et stu­ diorum domibus (cc. 551 5 3, 587 $ 2), vigent perfecta vita communis ad normam c. 594, Regulae et Constitutionum. 207. Quid positive factum sit atque flat, ut secura red­ datur ct promoveatur virtus ct spiritus paupertatis. 208. An Superiores ct Officiales ex religiosa caritate et ad vitandas religiosis occasiones peccandi contra paupertatem, necessaria ct convenientia, intra limites Ipsius paupertatis, sive quoad victum sive quoad vestitum ceteraque suppeditent. 209. An toleretur ut ab extraneis religiosi petant haec vel recipiant. 210.An adsint de iis querimoniae, et Ipsae serio ponde­ rentur, ct abusus Superiorum et subditorum pari severitate corrigantur. 211. An religiosi aegroti et senes speciali cura subleventur et paterna caritate quoad corpus et animam Ipsis ita provi­ deatur ut. Intra limites religiosae paupertatis, nihil eorum desit quae ad salutem recuperandam et ad spiritualem conso­ lationem necessaria videantur. 212. An hi omnes domi curentur; et si in casu peculiaris necessitatis extra domum curari debeant, an iugiter visitentur. 213. An habeatur apta domus pro sodalibus aegrotis vel senibus. De castitate ipslusque custodia 214. An Superiores omnes, pro conscientiae officio, circa ea in quibus pericula contra religiosam castitatem facilius inveniuntur attente vigilaverint, tam domi quam extra do­ mum, i. e. circa: a) Familiaritates sive in collocutori!» Mr· * alii in locis, cum personis alterius sexus, cum iuvembus et * . pueri b) Commercium epistolare, c) Lectiones librorum et ephe­ meridum quae religiosos dedecent, d) Abusus telephone et usum Inccnsuralum auditionum radloph Si qui foris sint, quare et ubi degant (locus. Dioecesis!. 16. Quaenam alia generalia officia habeantur (Oeconomus, Secretorius. Praefectus studiorum etc.). De Capitulo Generali - De convocatione et celebratione 17. An In periodo ad quam Relatio extenditur. Capitulum Generale celebratum sit. 18. An observatae fideliter sint normae luris * rommiin' ac particularis (Constitutionum etr.l quae Capitulum Generale respiciunt, i. eu a) Tempus celebrutKinls. loci designationem. 2542 π. 201» SC RELIG., ELEXC1IUS QUAESTIONUM RELATIONIS QUINQUENNALIS litteras convocationis, b) Electiones deputatorum ad Capi­ tulum. Scrutatorum et Secretarii Capituli, c) Electiones Su­ perioris Generalis, Consultorum seu Assistentium et Officialium Generalium qui a Capitulo eliguntur (ex. gr. Secretarii, Oeco­ nomi Generalis). 19. An In omnibus, etiam in Informationibus exquirendis, cautum sit a directa vel Indirecta suffragiorum procuratione tam pro seipsis quam pro aliis (c. 507 § 2). 20. Quinam Capitulo praesederit: a) In electione Superi­ oris Generalis, b) In aliis electionibus et in tractatione ne­ gotiorum. 21. An Capitulo Generali exhibitae sint tempestive, ut convenienter a singulis Capitularibus et a Commissione in Capitulo electa, sl Ita praescriptum sit, examinari possent: a) Relatio circa statum personarum, disciplinae, ministeriorum ob ultimo Capitulo Generali, a Superiore vel Vicario Generali conscripta et a Consilio Generali approbata, b) Relatio circa verum et completum statum oeconomicum Religionis ab Oeco­ nomo Generali parata et a Superiore Generali cum suo Consilio approbata. 22. An ludidum circa ipsas in Capitulo lectum sit, serio perpensum ac discussum ante electiones generales. De promulgatione et exsecutione 23. Quando ct quomodo Superior Generalis Capituli de­ creta ct decisiones communicanda, promulgaverit. 24. An in promulgatione aliquod ex praescriptis omissum sit vel non fideliter relatum, qua de causa, et qua auctoritate. 25. Quid factum sit α Superiore Generali cum suo Consilio, et ab aliis Superioribus et Consiliis, ut Capituli Generalis praescripta fideliter In praxim deducerentur. De nominationibus ad munera 26. An normae iuris communis et Constitutionum obser­ vatae sint: a) Circa requisita et qualitates Superiorum ac Officialium (c. 504, 516). b) Circa formam nominationis (cc. 506-507). c) Circa munerum ducationem (c. 505). 27. Quot et quaenam concessae sint dispensationes a S. Sede vel a Superioribus maioribus super praescriptis a lure communi vel particulari: a) Pro nominationibus ad munero vel officia, bj Pro eorundem renovatione, c) An fideliter observatae sint conditiones concessionibus appositae. 28. An Superiores Religionum clericalium rite satisfe­ cerint, nd normam c. 1406 $ 1, 9 et § 2, obligationi fidei profes­ sionem emittendi coram Capitulo vel Superiore qui eos nomi­ navit eorum ve delegato. De Officiis Superiorum: De residentia - De notitia et exsecutione praescriptorum S. Sedis - De visitatione canonica - De libero commercio eplstularl. 29. An Superior Generalis, Consiliarii Generales, aliique Superiores, nd normam luris communis (c. 508, 517) et Con­ stitutionum, legi residentiae satisfecerint. 30. Quomodo Superiores provideant ut decreta S. Sedis, quae religiosos respiciunt, n propriis subditis cognoscantur et observentur (c. 509 $ 1). 31. An prorsus liberum subditis relinquatur, quin ulla Superiorum Inspectioni sublidatur, litterarum commercium cum iis qui nd normam iuris communis (c. 611) et particularis hoc iure fruuntur. 32. An casus extlterint commercii epistularis secreti et clandestini sive Inter religiosos, sive inter eos et personas saeculares, et quid ad hos abusus coércendos factum slL 33. a) An Superior Generalis, visitationes praescriptas tempore debito, per se ipsum, perfecerit, bf An visitationes perfecerit per delegatos. 34. An visitationes nd normam iuris communis (cc. 513, 2413) et particularis peractae, fuerint completae, ita ut com­ prehenderint: a) Personas omnes quoad disciplinam, perfec­ tionem religiosam, vitam sacerdotalem, institutionem religioumet clericalem, atque ministeria et opera Religionis, b) Res et bona, eorumque conservationem et adminlstrntioncm. c) Lo­ ca. praesertim sacra, cultum divinum, pias fundationes, etc. 35. An quandoque Visitatores delegati extraordinarii, rite designati, missi sint, quibus de causis, et quo fructu. 36. Quid factum sit ut decreta visitationis exsecutioni mandarentur. De Consiliis 37. An temporibus et In casibus praescriptis Consilia celebrent: a) Superior Generalis, b) Superiores locales. 38. a) An semper omnium Consiliariorum votum exquisi­ tum sil. b) An et quomodo Consiliarii absentes votum ferant. c) An quidam Consiliarii neglecti sint, et qua de causa. 39. Quoties Superior Generalis per annum In quinquennio Consilium convocavit. 10. An negotia In quibus, ad normam iuris communis et particularis Consiliarii votum habent deliberativum vel cunsultlvum, Consiliis fideliter subliduntur. -11. An in Consiliis debitu libertas omnibus et singulis Conslliurils ngnosentur et In decisionibus, nominationibus et suffragationibus quibuslibet, normae iuris communis (cc. 101, 105 1·, 2·, 3·) et particularis observatae semper sint. 42. An rite sessionum acta conficiuntur et subsignentur. 3543 1048 DEC 0 43. An Archiva Religionis ct singularum domorum apte sint instructa et diligenter ordinata. 44. An omnia munera Offiallum generalium et localium actu plena sint et aliquod vacet. De correctioni hits cl abusu potestatis 45. An Superiores vigilantiae ct correctionis officium sive privatim sive publice et quibus mediis seu qua ratione exerceant· 46. An abusus nati sint, vel etiam radicati sint, quin cor­ rigerentur et efficacia remedia ad ipsos Impediendos ct *extir pandos adhiberentur. 47. Quoties et quibus de causis, monitiones et poenae canonicae impositae sint. 48. An In his remediis adhibendis sacri canones et propriae Constitutiones servatae sint. 49. An ex parte Superiorum abusus potestatis adfuerint, vel saltem recursus seu querelae hac de re ex parte subditorum receptae sint. 50. An a Superioribus graves canonum vel Constitutionum Infractiones admissae sint, sive circa communia rcligiow of­ ficia. sive circa proprium munus. 51. An In his casibus poenae sive communes sive speciales, α iure communi (ex. gr. cc. 2389, 2411, 2413 etc.) vel a Con­ stitutionibus sancitae, applicatae sint. De potestatis exercitio 52. Quae media adhibeantur ut Superior Generalis eiusque Curia continuo, complete et sincere circa statum * Religioni Informentur. 53. An et quoties relationes periodicae Superiori Generali sint faciendae. 54. An exigatur fidelis eorum quae hac de re praescripta sunt observantia. 55. An sint in Religione stabiliter constituta aliqua media, tamquam interna vincula, quibus membra uniuntur, v. g. relationes circa ministeria, ephemerides domorum, et totius Religionis. 56. An et quacnam alia media, prout necessitas postulet, adhibeantur ut inter Religionis domos unio foveatur. 57. An pro qualibet quoque domo praecipui eventus diligenter in libro chronicorum consignentur. De relationibus cum Ordinariis locorum 58. a) An praescripta Codicis circa sublectionem religioso­ rum Ordinariis loci fideliter observentur, b) An bonne et amlcabiles relationes cum Ordinariis foveantur, et, absque discri­ mine religiosae disciplinae, ministeriis sacerdotalibus In favorem dioeceseos opera detur, c) An ct quaenam, lites, querelae difficultates cum Ordinariis locorum habeantur. 59. Quaenam remedia ad concordiam restaurandam ad­ hibitu sint vel adhiberi possint. Art. ΙΠ. De Religionis regimine spirituali De Confessoriis .60· * An singulis domibus plures sint confessarii, ad normam c. 518 § 1, deputntl. 61·. An religiosi, firmis Constitutionibus quae confessiones statis temporibus praecipiunt vel suadent apud determinatos confessorios peragendas, libere, salva tamen disciplina reli­ giosa. adire valeant, ad normam c. 519, confessorium ab Or­ dinario loci approbatum, etsi inter designatos non recensitum. 62f·. An fideliter normae luris communis et Constitutionum observentur circa nominationem ct renovationem confessorii ordinarii, extraordinarii, specialis et supplementaris (cc. 520 §§ 1-2, 521, 524, 526, 527). 63f. An Superiorissae fideliter observaverint quae pro ipsis praescripta sunt circa confessorios supplementares (c. 521 $ 3), occasionales (c. 522) et In casu gravis morbi (c. 523). 64. An Superiores consulant et prudenter vigilent ut omnes religlnsi, ad normam luris (c. 595 ? 1, 3·) et Constitutionum (c. 519), ad poenitentiae sacramentum semel saltem In heb­ domada accedant. 65. An et quinam ex parte Superiorum abusus admissi sint qui subditorum limitent conscientiae libertatem (c. 518 f 3, 510, 520 § 2, 521 § 3. 522, 2414). 66. An Superior generalis et Visitatores hos abusus cor­ rexerint. 67. An. praetextu libertatis conscientiae, ex parte sub­ ditorum disciplina religiosa detrimentum capiat, vel alii abusus orti sint; an abusus, salva libertate, n Superioribus et Visitatoribus correcti fuerint. De directione spirituali . * 68 Quomodo Superiores consulant Directorum spiritua­ lium solidae institutioni. 69·. Utrum cura adhibeatur ut in Novitiatlbus (c. 566 $ 2) et etlum Collegiis omnibus, praescripti Confessorii et Direc* QusetUotKs xstrriico · uatummod» Religionis vjtkusj afficiunt. * Q ürstionrï *erue · tuunatar. taatun.modo Religiones cn dierum afficiunt 2514 UK8 DEC. η SC RELIG., ELENCHUS QUAESTIONUM Π ELATIONIS QUINQUENNALIS tores spirituales habeantur ct seligantur; et, si agatur dc Bcliglonc clericali, ibidem commorentur (e. 566 § 2, 2·). 70. Utrum Superiores liberam, ad normam luris (c. 530 §§ 1. 2), conscientiae manifestationem proprie dictam sibi fa­ ciendam, relinquant. 71. Quibus modis Superiores directionem spiritualem fo­ vere nitantur. De receptione Ssmae Eucharistiae 72. Utrum Superiores suos inter subditos, ad normam c. 595 <5 *23, frequentem, etiam quotidianam, receptionem Ssihi Corporis Christi promoveant, salva semper, ad normam luris (c. 595 $ 4) et Instructionum S. Sedis, plena conscientiae libertate. 73. An Superiores diligenter provideant ut ad manus facile hnbeantur ante communionem confessarii, et tempus conveniens praeparationi ct gratiarum actioni religiosis sub­ ditis relinquunt. De Instructionibus spiritualibus et caiechelicis 74. An Superiores curent ut, nd normam Constitutionum et luris communis, habeantur instructiones spirituales et catccheticac pro tota familia (c. 509 § 2, 2®), pro novltils (c. 565 § 2), pro scholasticis (c. 588 β 1), pro conversis, pro domesticis ct familiaribus (c. 509 § 2, * ). 2 η. 2019 De debitis et obligationibus 93. a) Quaenam et α quibusnnm debita contracta sinL b) Quuenam debita netu permaneant. 94. An In debitis et obligationibus contrahendis observata fideliter sint: a) Praescripta c, 531. b) Cautelae c. 536$ 5. c) Normae Constitutionum circa licentias, consensum Con­ silii, ctc. 95. An debitorum et obligationum usurae fideliter solutae sint ct sedula cura adhibeatur ad graduaient debiti solutionem seu summae capitalis amortira Uo nem (c. 536 $ 5). $ 2.—De bonorum conservatione et administratione 96. An administratio geratur non arbitrio, sed ad normam iuris communis et Constitutionum, sub directione et vigilantia Superiorum eorumque Consiliorum (c. 516 § 2, 532 $ 1). 97. An adsint oeconomi designati (c. 516 £$ 2, 3, 4) ad normam iuris communis et Constitutionum: a) Pro Integra Religione, b) Pro singulis domibus et operibus. 98. .An in aliquibus casibus Superior sit simul Oeconomus (c. 516 § 3). 99.An et quomodo Consilia, etiam sl Superiores munere Oeconomi funguntur, in administrationem interveniant et vigilantiam exerceant (c. 516 § 1). De rationum redditione Art. IV. Dc Religionis regimine oeconomico § 1.—De bonorum acquisitione et amissione De bonorum acquisitione cl inscriptione Ί5. a) An et quaenam. Religio et Domus, acquisierint bonn immobilia, mobilia pretiosa, ct cuius vnloris. b) An haec bona donatione alio ve titulo gratioso acquisita sint vel titulo onero­ so, et in hoc casu an pecuniis propriis vel mutuo acceptis. 76. An Religio ct quaelibet domus habeat Inventarium bonorum mobilium, praesertim pretiosorum (arte, historia, materia) (c. 1562, 2·) et immobilium. 77. Quando Inventaria renovari debeant et an dc facto renoventur. 78. Quando opera non propria, utl collegia, hospitalia, ecclesiae, etc., religiosis domibus concredita sunt, an clare distincta sint bona quae domui religiosae propria sunt. 79. Qua ratione vel cuius nomine coram lege civili bona religiosa inscripta sint, ct an inscriptio, ad normam legum civilium, secura reputari possit. 80. Quaenam formae inscriptionis ut securiores in diversis regionibus adhibitae sint. 81. Sl societates ad hunc finem constitutae sunt, an ad nonnam legum civilium omnia ordinata sint, ct diligenter ordinata actu hnbeantur. 82. Circa praefatas Societates: a) An omnes quibus bono­ rum administratio seu gestio committitur, debita diligentia omnibusque praeviis necessariis vel utilibus informationibus designati sint, b) An ad munera administratlonis, quando absque damno possibile ac prudens fuit, sodales propriae Re­ ligionis extraneis praelati sint, e) Quibus cautelis, periculis ex abusibus administratorum imminentibus, provisum sit. d) An continua vigilantia, ad normam iuris, per rationum revisiones et ordinarias nliasquc extraordinarias et opportunas arcarum et rerum inspectiones, ex conscientiae officio, exer­ ceatur. De expensis 83. An expensae extraordinariae solutae sint acceptis propriis ordinariis vel extraordinariis, an e contra pecunia mutuo recepta. De tributis 81. An singulae domus communibus Religionis necessita­ tibus contribuerint. 85. Qua auctoritate (Capituli, Consilii, Superioris Genera­ lis), quibus erit eri is et qua proportione definiantur contribu­ tiones generales. 86. An illa tributa libenter soluta fuerint, vel plus minusve coacte. 87. An domibus reliquantur quae prudenter praevidentur necessaria seu valde opportuna ad ipsarum vitam et propa­ gationem, attento animarum et Religionis bono. Qe bonorum alienatione et dimlnutlone 88. Quaenam bona patrimonialia. Immobilia vel stabilia vel pretiosa, ct qua auctoritate, alienata sinL 89. An in alienandis bonis praescripta luris (cc. 534, 1531), praesertim peritorum praevia aestimatio, et normae Constitu­ tionum, observata sint. 90. An Religio et domus, bona stabilia seu fundata et summas capitales consumpserint; quibus de causis et qua auctoritate. 91. An Superiores, Oeconomi generales et locales ad illa bona recuperanda serio dent operam. 92. Quaenam bona Religionis et domorum damna passa sint et quibusnam dc causis. 2545 100. Quoties per annum, et quibus Superioribus et Consiliis Oeconomi nilique Administratores rationem reddere debeant propriae administratlonis. 101. An durante quinquennio ab omnibus et singulis Oeconomis et Administratoribus, clara et completa rationum redditio exacta siL 102. An simul cum rationibus, documenta, quibus expensae ct accepta comprobantur, exhibita sint. 103. An regulariter facta sit Inspectio et comprobatio capsae. 101. An et quo modo debitae animadversiones Oeconomis et Administratoribus fiant ct quaenam sanctiones in casu necessitatis imponantur. 105.An Superiores, Oeconomi scu Administratores aliive quilibet religiosi, pecuniam scu bona habeant quibus, etsi ad bonum Religionis vel domus, libere utantur quin regular iu rationem reddant. De pecuniae collocatione et mutatione collocationis 106. An Superiores, Consilia ct Administratores pecuniam, ad normam iuris et luxta benefactorum voluntatem collocan­ dam, praescriptis iuris et Constitutionum observatis, licite, tuto ac fructuose collocaverint (c. 533). 107. An Superiores, Oeconomi et Administratores pecu­ niam liberam, expensis ordinariis non necessariam, manuali collocationi commiserint, ne ipsa infructuosa remaneat sed honestum foenus producat. De conservatione bonorum 103. An pecunia, tituli, syngraphae, rei pretiosae, servatis adamussim normis communibus et praescriptis Constitutionum, diligenter conserventur. 109. An ct quibus conditionibus: a) Ab extraneis deposita pecuniae rerumque pretiosarum receptu sinL bj Vel e contra a Superioribus, Oeconomis, Administratoribus vel a privatis religiosis, haec deposita apud extraneos facta sint. 110. z\.n, pro conscientiae officio, Superiores, Oeconomi. Administratores satagant, ut res omnes Religionis et domus sancte conserventur ct provide administrentur (c. 532 β IX. De fundationibus, causis piis, etc. 111. Quaenam legata et fundationes piae acceptata «int. 112. An in acceptatione fundationum piarum ct legatorum praescripta iuris (c. 1544, * s.) et Constitutionum observata sinL 113. An pecunia fundationum ct causarum piarum, ad normam iuris et obtento Ordinarii loci consensu si casui ferat, collocata sit (c. 533, S$ 1. 2, 1347) et separatim ac fideliter administrata (c. 535 $ 3, 2”, 1546, 1549). 114. An onera fundationum fideliter, pro conscientiae officio, adimpleta sint (cc. 1514, 1549 j 2). 115. An Visitatores documenta adimpletionis et rationem administratlonis bonorum exegerint. De negotiatione et mercatura, etc. 116. An Religiosi quilibet. Superiores aut «ubditi. (»cr ie vel per alios, negotiationem Illicitam, scu non perni.^mi, exercuerint contra praescriptum cc. 142. 592. 117. An in casibus in quibus ob iustas causas venia S. * Sedi obtenta sit ad negotiationem (indicetur data et numerus Protocolll), in Ipsa exercenda quaelibet species, nedum fraudis, sed ct avaritiae diligenter vitata sit. 113. Quomodo cautum sit ut religiosi negotialIonibus ad­ dicti, spirituale damnum non patiantur. 119. Utrum Superiores et Consilia attente viglhivtrtal, ut ad normam c. 1539 i 2, in commutandi' * tituli «d Utorrm quodlibet commercium vel * negotiationi * s spec» vitetur. 25 <6 π. 2010 SC RELIG., ELENCHIS QUAESTIONUM RELATIONIS QUINQUENNALIS De ad Ibus seu negotiis quae oeconomicam respondendi obligationem secumferunt 120. Quomodo Superiores, sibi subditorum actibus ncgotiisque ex quibus oeconomica respondendi obligatio pro Reli­ gione, aut dnmo (c. 536 § 2), vel pro ipso religioso (c. 536 § 3), ad normam iuris oriri potest, vigilaverint. 121. An Superiores, prout adiuncta postulaverint, clare et efficaciter, causam Religionis vel domus in actibus et negotiis n Religiosis positis, non servatis normis luris communis vel particularis, tempestive separaverint. 122. An Superiores vigilent ut In omnibus negotiis quae ad res oeconomicas pertinent, vel in illis generatlm quae litibus in foro canonico aut civili occasionem dare possunt, omnia accurate ad normam legum fiant, praeviis scriptis contractibus, exactis syngraphis plene vniidis, etc. (c. 1529). 123. An lites motae sint vel damna obvenerint ob non servatas praescriptas formali ta tes legum civilium Iuxta n. 122. 124. An Superiores et Oeconomi diligenter curaverint ut externis operariis el omnibus qui pro Religione vel domo laborant lusta et aequa ad nonnam iuris (c. 1524) merces tempestive rependatur et legum praescripta sive circa contrac­ tum laboris sive circa alia fideliter observentur. 125. Quomodo consulitur bono spirituali eorum qui in domo laborant, praesertim si in domo habitant. CAP. II—DE RELIGIOSIS ET DE VITA AC DISCIPLINA RELIGIOSA De diversitate classium 126. An ct quaenam In Religione sint diversae sodalium classes; on inter ipsas concordia servetur et fraterna caritas vigeat. 127. An praeter sodales qui Religioni seu Societati per professionem religiosam vel legitimam incorporationem ut membra ndseribuntur, alii adsint ut addicti vel donati vel alii id genus, quin membra ipsius efficiantur. 128. An horum vitae spirituali ct securitati etiam materiali sil aeque et caritative provisum. 129. An adsint pro Ipsis Statuta legitime approbata. Art. L De admissione, formatione ct professione seu incorporatione Sodalium ΠΜ « DEL 0 De impedimentis rl admissione 112. An et a quibus Impedimentis seu defectibus iuris communis vel particularis dispensatio concessa sit, quoties ct qua auctoritate. 143. An admissiones a competentibus Superioribus, ser­ vatis luris normis (c. 543), semper peractae sint. De novilialu - De domo novitiatus 141. An singulae domus novitiatus ad normam Constitu­ tionum erectae vel translatae sint, obtenta prius licentia utriusque Ordinarii, loci nempe et domus principis. 145. An In domibus novitiatus perfecta floreat observantia religiosa. 146. An Superiores in ipsis collocaverint vel toleraverint religiosos qui non sunt ad exemplum religiosae observantiae studio (c. 554 § 3). De initio novitiatus 147. An omnes praescriptos spiritualium exercitiorum dies ante ingressum in novitiatum. perfecerint (c. 541). 148.An ritus et normae pro admissione ad novitiatum praescriptae, fideliter observatae sint (c. 553). De pensione et expensis pro postulatu et nouiliatu 149. An in Constitutionibus concedatur, vel expressa pactione Religioni agnosci soleat facultas exigendi expensas pro habitu religioso et pro alimentis tempore postulatus et novitiatus. 150. A quibus summa solvenda definiatur. 151. An professio gravi abusu retardata sil ratione non solutarum expensarum postulatus vel novitiatus. De disciplina novitiatus 152.An omnes et singuli novltii nb initio novitiatus integrum Constitutionum exemplar habuerint. 153. An novltii, ad normam iuris et Constitutionum, a professis separati sint et an indebita inter ipsos communicatio toleretur (c. 564 1, 2). 154. An novltii omnes et singuli canonicum annum novi­ tiatus, integrum et continuum, prima die non computata, in domo novitiatus legitime crectn. sub cura et directione Ma­ gistri. ante professionem peregerint (cc. 555 § 1; 556, 557). 155. An et pro quonam tempore ct qua auctoritate novi­ tiatus prorogatus vel breviatus sit ultra terminos In iure et Constitutionibus praefixos (c. 571, § 2). De postulatu lato sensu sumpto (Scholae Apostollcae) De regimine novitiatus 130. An adsint in Religione adsplrantatus seu postulatus latiori sensu accepti: scholae apostollcae, etc. 131. Per quod tempus in ipsis Institutio et educatio per­ duret. 132. An In scholis opostolicls ct similibus domibus et in collegiis, alumni tenuioris aetatis a ceteris provectioris aetatis habltualiter separati habeantur. 156. An in singulis novitiatibus adfuerit semper Magister novitiorum debite nominatus seu electus (c. 560). 157.An ipse Magister novitiorum eiusdemque Socius, omnibus praediti sint qualitatibus a iure communi (c. 559 1, 2) et Constitutionibus requisitis, vel dispensationes peti debuerint et obtentae sint. 138. An Magister et Socius nb omnibus officiis et ministeriis, intra et extra domum, vacent quae novitiorum curam ct re­ gimen impediant (c. 559 § 3). 159. An, ad normam iuris (c. 561) et Constitutionum, Magistri novitiorum plene, sub vigilantia et directione Su­ periorum et Visitatorum, competenti auctoritate fruantur et utantur nd novitiorum regimen et formationem. 160. An Magistri omnes proprio muneri satisfaciant (c. 562) et in Ipsa domo novitiatus continuo commorentur. 161·. An Magister novitiorum ipsiusque Socius a sacramentalibus confessionibus audiendis se abstineant, nisi alumni sponte Id petant, ad normam c. 891. De postulatu canonico seu strido sensu 133. An postulatus rite ordinati in domibus novitiatus (c. 540 § 1), vel in domibus ubi perfecta observantia religiosa viget, nd normam iuris habeantur (c. 540). 134. An tempus postulatus, a Iure communi (c. 539) vel α Constitutionibus impositum, breviatum vel prorogatum sit, per quot tempus, ct qua auctoritate. De adspiranlium admissione 135. Ouac adhibeantur media ad vocationes excitandas et ad trahendas. 136. An etiam nuntia adhibeantur in publicis foliis ct ephemeridibus inserta- In casu affirmativo, in quibus foliis ct ephemeridibus facta sint. 137. Quaenam causae censeantur influxum exercere, habita ratione diversarum regionum, in vocationibus augendis vel In eisdem diminuendis. 138. Qunenam frequentioro obstacula nb adspirantibus superari debeant ut possint vocationi respondere. De documentis, testimonialibus el informationibus 139. An pro singulis adspirantibus documenta a iure com­ muni (c. 514) et n Constitutionibus praescripta, ante admis­ sionem requisita sint. 140. An requisitae ct habitae sint, saltem ante ingressum in novitiatum, litterae testimoniales: α· ) Communes, ab Ordi­ nariis loconim dandae et pro omnibus praescriptae (c. 544 f 6). b) Speciales, pro illis qui in Seminario, collegiove ecclesiastico acquiparato. vel postulatu vel novitiatu Religionis fuerunt, a Rectore vel Superiore maiore sub iuramento dandae (c. 54-1 $ 3). e) Pariter quae pro clericis et religiosis professis Imponuntur (c. .>44, 1$ 4, 5). 111. An praeter documenta ct testimonia a iure vel a Constitutionibus praescripta, ollae informationes quae scitu necessaria vel utilia videbantur ad certum indicium de voca­ tione ct apt Rudine ndsplrnntium proferendum, diligenter requisitae s»nt (c. 511 | 6j. De novitiorum spirituali institutione 162. An novitil sub disciplina Magistri, primo seu canonico novitiatus anno, ad normam iuris (c. 565 §£1,2) unice exercitiis pietatis aliisque novitiorum propriis occupati sint; vel e contra an destinati sint confessionibus, concionibus, externis muniis seu ministeriis; aut vacaverint, dedita opera, studio litterarum, scientiarum seu artium (c. 565 § 3), nisi moderata mensura quae a S. Congregatione probata est. 163. An secundo novitiatus anno, vel tempore quod an­ num canonicum excedit, normae observatae sml in Instruc­ tione S. C. de Religiosis (3 nov. 1921) [LE 376] praescriptae: a) Quoad modum exercendi ministeria externa Religionis (nn. 1, II). b) Quoad conditiones sub quibus tantum, extra novitiatus domum, novltii mitti possunt (III). c) Quoad praeparationem bimestralcm ad professionem (IV). De documentis ante professionem redigendis 164. An, ad normam c. 569 S L ante primam professionem votorum simplicium novitil omnes libere cessionem admlnlslrationis el cessionem vel dispositionem usus et ususfructus bonorum compleverint. 165. Si praedicta cessio ac dispositio ante professionem perfecta rile non sit. vel nova bona obvenerint, an facta vel completa sit post professionem (c. 569 J 2). 166. An mutationes cessionis nc dispositionis praedictae post professionem, semper ad normam c. 580 § 3 factae sint. 167. a) An novltii Congregationis ante primam votorum 2548 i HUB DEC 9 SC HEL1G., E LEX Cl H'S QUAESTIONUM RELATIONIS QUINQUENNALIS temporaneorum professionem debitu forma, iure civili valida, testamentum de bonis praesentibus vel futuris libere condi­ derint (c. 569 § 3). b) An illud postcu civiliter validum reddiderint (c. 569 § 3). 168. An praefati testamenti mutationes, ad normam c, 583, 3· post professionem completae sint. 169. An praefata documenta, cfr, n. ISO, a) b) fideliter In Archivis conserventur. De admissione ad professionem ct ipsius emissione 170. An Superior ct Consilium Generale super admissioni­ bus severe, diligenter ct constanter advigilent; an hac de re speciales normas dederint. 171. An prima professio, praemissis exercitiis spiritualibus per octo solidos dies, in ipsa novitiatus domo (c. .»74 § 1) ad normam iuris ct Constitutionum valide ct licite emissa semper sit (cc. 572, 573, 575). 172. An ritus praescriptus In emittenda professione obser­ vatus sit ct duciimcntuni Ipsius rite confectum (c. 576). De examine canonico 173f. An duobus mensibus ante admissionem nd novi­ tiatum, ud primam professionem temporaneam, ad profes­ sionem perpetuam Superiorissa generalis vel alia Ipsius nomine Ordinarium loci tempestive monuerit (c. 552 J 1) ut Ipse vel ipsius Delegatus examen canonicum, gratuito, perficeret circa iwstulanlis vel candidatae liberam et consciam voluntatem (c. 552 § 2). 174f. An examen praescriptum semper peractum sit. De dole - De dolis obligatione el traditione 175f. An dos in Congregatione, vi Constitutionum, obli­ gatoria sit; vel, c contra, plene vel aliquo modo libera relin­ quatur (c. 547 § 3). 176T. An traditio dotis ad normam iuris (c. 517 § 2) ct Constitutionum facta sit. De dolis collocatione, conservatione, adminislralione, restitutione 177f. An dotes ex voto deliberativo Consilii ct consensu Ordinarii loci in quo dotum sors conservatur, statim post Îirimam professionem a Superiorissa Generali collocatae sint c. 549). 178f. An dotes ante obitum Religiosarum impensae sint vel aliquo modo obligatae, et qua auctoritate id factum sit. An dotes impensae vel obligatae, etiam ex legitima obtentu facultate, repositae seu liberatae sint, el in quo statu nunc inveniantur (c. 549). 179f. Ubi ct qua ratione dotes administrentur. An ipsarum ndministratione regulae iuris fideliter impleantur (can. 535 5 2. 550). 180f. An omnia bona titulo dotis allata, etiam ultra sum­ mam In Constitutionibus definitam vel. licet in Congregatione non adsit obligatio dotem afferendi, servatis dotis normis ac­ cipiantur, collocentur, administrentur etc. ISlf. An in casu discessus religiosae professae, quavis de causa eveniat, et in casu transitus, dos, ct pariter supellex quam novi lia Religioni attulit, eo statu quo tempore egressus inveniebatur, religiosae discedenti aut transeunti restituta sit sine fructibus iam maturis (c. 551, 570 § 2). 182f. An id fiat quoque pro bonis libere collatis ad dotem augendam, etiam ultra summam in Constitutionibus definitam. 183t. An religiosae professae discedenti quae sine dote vel cum dote insufficienti recepta est, in casu quo sibimet ex propriis bonis providere non potuerit. Religio ex caritate ea quae requirebantur ut modo luto ac convenienti domum rediret ct per aliquod tempus honeste vivere posset, ad nor­ mam iuris (c. 643 ή 2) subministraverit. De professione et de renovatione professionis 184. An et quae pro votorum emissione necessariae fuerint dispensationes. 185. Quot ct quacnam posteriores sanationes necessariae faerinL 186. An vota temporaria a iure et a Constitutionibus praescripta (c. 574 S 1) elapso tempore nd quod nuncupata erant (c. 577 § 1), ad normam iuris (§ 2), semper renovata sint, ita ut nullus umquam sine votis remanseril. 187. Quoties professio temporanea ultra tempus sexennii, a iure concessum, el qua auctoritate prorogata sit (c. 574 S 2). 188. Ouolies, e contra, tempus votorum temporariorum a iure (e. 574 ί 1) vel a Constitutionibus praescriptum, breviatum n. 2019 necessaria ct convenientia, intra limites ipsius paupertatis, sive quoad victum sive quoad vestitum ceteraque suppeditent. 192. An toleretur nt ab extraneis religiosi petant haec vel recipiant. 193. An adsint de iis querimoniae, el ipsae serio pon­ derentur, el abusus Superiorum et subditorum pari severitate corrigantur. 194. An religiosi aegroti et senes speciali cura subleventur ct paterna caritate quoad corpus et animam ipsis ita provi­ deatur ut. Intra limites religiosae paupertatis, nihil eorum desit quae nd salutem recuperandam et ad spiritualem conso­ lationem necessaria videantur. 195. An hi omnes domi curentur; et. si in casu peculiaris necessitatis extra domum curari debeant, an iugiter visitentur. 196. An habeatur apta domus pro sodalibus aegrotis vel senibus. De castitate ipsiusque custodia 197. An Superiores omnes, pro conscientiae officio, circa ea in quibus pericula contra religiosam castitatem facilius inveniuntur attente vigilaverint, tam domi quam extra domum, i. c. circa: a) Familiaritates sive in collocutoriis sive aliis in locis, cum personis alterius sexus, cum iuvenibus et pueris. b) Commercium epistolare, c) Lectiones librorum el ephe­ meridum quae religiosos dedecent, d) Abusus telephonii el usum inccnsuratum auditionum rndiophonicarum, etc. 198. An normae et praescripta a Superioribus et Capitulis data sint circa usum publicum et privatum radiophonii (Allegentur documenta). 199. Si, quod Deus avertat, religiosi delictum admiserint contra sexti decalogi praeceptum cum minoribus alumnis suis curis concreditis, an Superiores illlco delinquentes ab occasione averterint ac punierint, et postea diligenter in eorumdem vitam invigilaverint. An in casibus gravioribus Superiore?» recursum ad Ordinarium loci instituerint. 200. An fideliter observentur iuris et Constitutionum >raescripta circa clausuram (cc. 598-599; 604). An abusus rrepserint. 201. An Superiores, contra normas Constitutionum, to­ lerent visitationes absque socio, visitationes et collocutiones frequentes ct nimis protractas externorum illas praesertim quae evidenter inutiles sunt vel periculosae evadere possunt, quae turbant silentium etiam strictius dictum, exercitia pietatis vel alia communia exercitia impediunt, et generatim spiritui religioso obsunt. 202. a) An collocutoria Ha sint ordinata ut a parte externa conspici possit quid in ipsis geritur, b) An collocutoriorum frequentia sit ordinata ad nonnam Constitutionum et reli­ giosae prudentiae. 203. An Superiores omnia diligenter ipsi observent, ct vigilent ut observentur quae circa egressum religiosorum et circa excipiendos et visitandos extraneos In Constitutionibus praescripta sunt. 204f. An. extra casus prudentis necessitatis, religiosis c domo ‘egredientibus, praesertim visitationis causa, α Superio­ ribus comes detur (c. 607). 205f. An habitationes Capellanis et Confessoriis vel Prae­ dicatoribus reservatae ingressum habeant separatum, et nulla interna adsit comunicatio cum religiosarum habitationibus. f De obedient ia 206. An vigeat disciplina religiosa, ct facile evadat, rx docilitate subditorum. Superiorum regimen. 207. An opus fuerit frequenter praecepta formalia ex voto obedlcntlae Imponere. 208. An haec praecepta debita forma, nd normam Consti­ tutionum, atque semper ex gravi causa data sinL De Hcgula el Constitutionibus 209. An Regula et Constitutiones fideliter observentur (c. 593). 210. An temporibus praescriptu Regula et Constitutione'» publice legantur (c. 509 5 2, 1·). 211. An foveatur Regularum ct Constitutionum lectio privata. 212. a) An consuetudines. Regulae et Constitutionibus contrariae, vigeant, b) An Superiores patiantur novas nasci, vel, e contra, nitantur has impedire et veteres exstirpare. 213. An et quibus in k>cls ab ultima Relatione abusus iuli vel radicati sint. De habitu religioso Art. Π. De vita ct disciplina religiosa De volis - De paupertate et vita communi 189. An ubique, praesertim vero In novitiatibus et stu­ diorum domibus (cc. 554 S 3, 587 $ 2), vigeat perfecta vita communis ad normam c. 594, Regulae et Constitutionum. 190. Quid positive factum sit atque fiat, ut secura reddatur et promoveatur virtus ct spiritus paupertatis. 191. An Superiores et Officiales ex religiosa caritate el ad vitandas religiosis occasiones peccandi contra paupertatem, 2519 214. An Religio habitum proprium habeat (c. 596L 215. An habitus absque debita venia modi Reatui vel derelictus sit, el qua auctoritate. 216. An habitus respondeat ubique praescriptis Regulae et Constitutionum, et sit pro omnibus uniformis, milvis dif­ ferentiis legitime receptis pro unaquaque classe. 217. An habitus religiosus fideliter ad normam iurt» deferatur (c. 569). 218. An exclaustratl habitum religiosum gerere pergant. 2550 - -U n. 2010 SC REI.IG., ELENCHUS QUAESTIONUM RELATIONIS QUINQUENNALIS De exercitiis pietatis 210. An Superiores curent ut in omnibus domibus exercitia pietatis qune pro singulis diebus, hebdomadibus, mensibus et nnnls vel aliis definitis temporibus praescripta sunt, fideliter digneque ad normam Constitutionum habeantur, 220. An Superiores curent ut omnes religiosi: a) Quotan­ nis spiritualia exercitia peragant, b) Legitime non impediti, quotidie Sacro intersint, e) Quotidie orationi mentali vacent. d) In alia pietatis officia quae n Regulis el Constitutio­ nibus praescripta sunt sedulo incumbant (c. 595 g 1,1· ct 2·). 221. An Superiores curent ut omnes sodales exercitiis communibus intéressé valeant. 222. An religiosis qui communibus exercitiis, ob propria munera aliave iusla de causa, vel ellam ex abusu non inter­ venerint, tempus concedant ut exercitia obligatoria supplere commode et digne valeant. 223. An vigilent ut haec omnia exercitia de facto sup­ pleantur. De caritate religiosa 221. An relationes inter diversa membra Religionis, inter Superiores et subditos etc. spiritu verae caritatis Informentur. 225. An defectus contra caritatem severe corrigantur. An existai aliqua specialis causa quae fraternae caritati Impe­ dimentum sit 1048 DEC f) ccssnrlo videantur, tempestivo renoventur, b) Ut exclaustratl vitam ducant religiose dignam ct quam citius ad claustra revertantur. . * 241 Pariter nn Religio curam gernt dc saecularizalis ad experimentum, et dc Ipsorum ad claustra reditu, sl, abwluto triennio, non renovetur indultum vel nb Ordinario non admit­ tantur. De absentiis a domo 242. An Superiores curent ut tantum iusta et gravi causa, atque nd tempus quo fleri possit brevius, secundum Consti­ tutiones, subditi extra domum commorentur (c. 606 § 2). 243. An pro absentiis quae sex menses excedant, nid studiorum aut ministeriorum causa ad normam luris et Con­ stitutionum, semper obtenta sit licentia S. Sedis (c. 606 $ 2t 244. An permittatur ratione seu colore vacationum tempus transigere apud proprios parentes vel extra domum propriae Religionis. De defundis 245. An praescripta suffragia fideliter et cito pro omnibui defunctis persoluta sint. Art. HL De egressis, dimissis aliisque Religionem relinquentibus De egressis a Religione 228. a) Quot in Religione absoluto tempore votorum, vota non renovarunt, sponte vel quia non admissi, b) Quot ex professis votorum temporariorum durantibus votis dispensati sint, et quot ex professis votorum perpetuorum. 229. An dispensati a volis ex petitione ab Ipsis facta seu confirmata, antequam rescriptum rite execution! mandatum sit, coacti sint vel, absque seriis gravibusque causis et cautioni­ bus, ipsis permissum sit domum religiosam relinquere. 230. Num et quot transierunt ad aliam Religionem. Dc apostatis el fugitivis 231. a) An et quot fuerint apostatae et fugitivi in quin­ quennio. b) An Religio vel Societas praecepta luris circa aposta­ tas et fugitivos observaverit, eosdem quaerendo (c. 6-15 § 2), et. si frustra, ad nonnam luris, contra illos procedendo ita ut eorum conditio luridice clare definita sit. An praescripta luris circa reversos observata sint (cc. 2385, 2386) et vigilanter Ipsorum bono spirituali consulatur. De dimissis ab homine et de non admissis ad professionem 232. a) Quot ab ultima Relatione dimissi sint cx professis votorum temporariorum el ex professis votorum perpetuorum. b) An in dimissione religiosorum, sive votorum tempo­ rariorum sive perpetuorum, tam normae luris communis (cc. 647 $ 2, 649-672) quam propriarum Constitutionum observatae sint, c) Item in non admittendis professis tem­ porariis ad renovationem votorum vel ad professionem perpetuam (c. 637). 233. Num dimissi a votis temporariis, pendente recursu legitime Intra decem dies praesentato (c. 647 § 2; S. C. de Rei., 20 lull! 1923, AAS, XV, 1923, p. 457) ILE 5311, et dimissi votorum perpetuorum antequam decretum dimissionis conlirmatum sit ab Ordinario loci (c. 650 $ 2, 1·; 652 § 1). 231. An dimissi qui In sacris non sunt, cx dimissione a votis solvantur (c. 6o9 S 1); et sl vota remanent, nn Religio de eorum conditione sollicita sit (c. 672 § 1). De dimissis a lure d de remissis ad sarculum 235. Qulnnm et quibusnam de causis, tam inter professos temporarios quam Inter professos perpetuos casus fuerint sive remissionis ad saeculum ob grave scandalum vel gravissimum damnum (cc. 653, 668) sive dimissionis a iure (c. 646). 236. An statlm, nd normam Codicis (c. 616 $ 2, 653; 668). dimissorum a iure ct remissorum ad saeculum conditioni provisum sit. 237. An alicuius adhuc conditio suspensa remaneat. 238·. An et quinam casus habiti sint reductionis Cleri­ corum In ucris ad statum laical e m; quot voluntarii ct quot propter poenam. De exdaustratis 239. An et fuerint casus exclaustrationis et an diligenter «nue coram Deo, pro conscientiae officio, ponderentur antequam preces commendentur el rescriptum executlonl mnnuelur. 240. An Religio curet: n) Ut indultu, d proroganda ne2551 SC RELIG., ELENCHUS QUAESTIONUM RELATIONIS QUINQUENNALIS 259. An qunestuatio ostiatim, nd normam luris (c. 622 15 2 et 3) et propriarum Constitutionum, debitis licentiis facta siL 260. An praeterea in quaestuatione complenda regulae luris (c. 623), instructiones a S. Sede datae (c. 624) ct pro­ priarum Constitutionum normae servatae sint. 261. An ratione vel praetextu ministeriorum permittantur nimia vel nimis profana communicatio cum saecularibus, et commoratio frequens ct diuturna extra domum religiosam. 262. Quacnam cautelae adhibeantur in hac communica­ tione ad vitandum damnum religiosorum et saccularium scandalum. De difficultatibus ratione ministeriorum cum Clero saeculari aliisque Religionibus, etc. 263. An simultates habitae sint occasione ministeriorum cum Superioribus ecclesiusticis, cum parochis et Clero saecu­ lari, cum aliis Religionibus, cum Cappellanis. Quaenam fuerint praecipuae ex his contrarictatibus, et quibus in locis. 264. Quaenam probabiles causae afferri possunt harum simultatum, ct quuenam suggeri possunt remedia ad has difficultates vitandas. Art. Π. De diversis religiosorum classibus et conditionibus De lectione librorum 226. An Superiores advigilent ne libri, manuscripli vel editi, non prorsus securi, adhibeantur. 227. An libri spirituales quibus religiosi privatim utuntur, ad normam luris, sint ab Ecclesia approbati et statui religioso ac singulorum religiosorum quibus permittuntur spirituali bono respondentes. 1048 DEC 9 § 1.—De Clericis (remissive ad Relationem circa formationem ct studia) § 2.—De Conversis seu Coadiutoribus De educatione et institutione 246. An Superiores, religiosos conversos in Christiana doctrina erudiant ad normam c. 509 § 2, 2% et utrum ante et post professionem, praesertim primis annis, Superiores eorumdem conversorum educationem spiritualem, intellectualem, civilem et technicum, iuxta officia ab ipsis gerenda, diligenter curent. 247. An Religiosi vacare permittantur operibus quae statui religioso convenire non videntur. 248. An Superiores paterna caritate sanitati etiam cor­ porali conversorum seu coadiutorum diligenter consulant § 3.—De jis qui servitio militari addicti su.nt De professione eorum qui ad servitium militare adivum primo vocandi sunt 249·. ?\n professiones temporariae eorum qui ad servitium militare activum vel aequiparatum primo vocandi sunt, ad normam decretorum S. Sedis ordinatae sint. 250·. An professiones perpetuae ante primum servitium militare activum vel aequiparatum, ad quod iuvenes vocari possunt, permissae sint. De Religiosis durante servitio militari 251·. a) An Superiores de alumnis militibus curam ha­ buerint, ipsorum vitae invigilaverint, cum eisdem frequenter communicaverint, rationem exigendo periodicam de modo sese gerendi, de actibus ct exercitiis pietatis etc. b) Quaenam media peculiaria pro illorum perseverantia adhibita sinL . * 252 An in casibus dimissionis ob iustas et rationabiles causas, vel separationis voluntariae a Religione, Superior generalis ad normam praescriptorum processerit, el omnia documenta in archivo fideliter conservaverit. De professione temporanea post militiam renovanda et de professione perpetua emittenda 253·. An pro admissione ad professionis temporariae renovationem omnia adimpleta sint quae n iure communi el in decretis hac dc re praescribuntur. 254·. An completum sit tempus praescriptum professionis temporariae post servitium militare, necnon tempus votorum temporariorum a iure et a Constitutionibus praescriptum ante emissionem professionis perpetuae. CAP. Ill—DE OPERIBUS ET MINISTERIIS RELIGIONIS Art. I. De ministeriis in genere De fine speciali el ministeriis Religionis generatim 255. An ministeria propria derelicta vel minoris habita sint. 256. An rt qua licentia aliqua exerceantur ministeria in fine speciali Religionis non contenta. De abusibus in ministeriis exercendis 257. An aliqui abusus In ministeriis exercendis pore Introducti sint, ct quinum. 258. An, occatione ministeriorum, quaelibet species accurate vitetur. hoc tem- avaritiae De ministeriis specialibus De Missionibus apud infideles et haereticos 265. An In Missionibus, vel in ipsarum aliqua, religiosa vita detrimentum ceperit et quibus ae causis. 266. Quaenam cautelae applicatae sint vel applicari de­ buerint ut in apostolatu fidelis observantia disciplinae reli­ giosae et cura propriae sanctificationis securiores reddantur. 267·. An in Missionibus Superior religiosus Internus di­ stinctus sit a Superiore ecclesiastico. 268·. An haec unio munerum in eadem persona commo­ da attulerit vel potius e contra incommoda. De Paroeciis, Ecclesiis et Sanctuariis 269·. An S. Sedis indultum, ad normam c. 452 § 1, 1423 § 2, ad incorporationem vel unionem paroeciarum obtentum sit, ita ut rite facta unio seu incorporatio haberi possit. . * 270 Quanam forma sint Religioni unitae Paroeciae: pleno iure (absolute, ad nutum S. Sedis), in temporalibus etc., et α quo tempore. (Mittatur exemplar documenti, si peculiare adsit). . * 271 An conventio cum Ordinario loci stipulata sit pro qualibet paroecia acceptanda. (Mittatur exemplar conventio­ num in quinquennio initarum). 272·. Quomodo Superiores circa parochos vigilent eisque assistant (c. 631 1-2) ct, sl opus sit, eos moneant et corrigant. 273·. An, servato c. 505, munus Superioris localis cum munere parochi quandoque unitum fuerit; an haec unio dif­ ficultatibus locum dederit, an e contra bonos fructus attulerit. 274·. An Religio ab Ordinariis loconim ecclesias commen­ datas vel sanctuaria obtinuerit, et qua licentia et sub quibus clausulis ac conditionibus. 275·. Quomodo Superiores omnes provideant ne ex religiosorum ministerio in paroeciis, vel in ecclesiis publicis ipsis concreditis, disciplina religiosa detrimentum patiatur. De Collegiis, Scholis, Seminariis 276·. An el qua forma Religio habeat sibi commendata Seminaria clericorum. (Allegentur documenta ct conventiones ia quinquennio hac de re inline). 277·. An in huiusmodi Seminariis adsint difficultates cum Ordinariis sive in vita el disciplina religiosa, sive in regimine Seminarii. 278·. Quae media el industriae adhibeantur ad rectam ct solidam instructionem et educationem religiosam alumnorum. 279. An habeantur domus In quibus commorantur iuvenes qui scholas publicas frequentant. 280. An his casibus accuratissime provideatur ut scholae securae sint sub duplici respectu instructionis et educationis, et speciatlm an instructioni et educationi religiosae invigiletur attente; et deficientiae, si quae sint, diligenter suppleantur. 281 f. An habeantur scholae mixtae; an ad definiendam aetatem quae limites signet ultra qunm pueri admitti seu retineri non valeant, Ordinariorum praescripta servata sint. 282. An Superiores severe curent ut Rectores, Praefecti, Magistri et Professores convenienter ad propriam missionem praeparentur: a) Sclentifice, seu scientiae acquisitione quae gradul scholae adaequate respondeat et consecutione gra­ duum ct titulorum, ctiam civilium, b) Paedagogice, seu studio et exercitio artis pædagogicae. c) Spiritual Iter, ut munus docendi cum vero animarum zelo exerceant, et in Ipso se et alios sanctificent. 283. An Superiores diligenti cura provideant ut munus docendi upte cum disciplina religiosa componatur. 284. An a munere docendi illos prompte removerint qui in Ipso exercendo vitam religiosam parvipendunt et alumnis bono exemplo non sunt. De exercitio operum misericordiae corporalis 285. An Religio misericordiam exerceat corporalem erga infirmos, orphanos, senes etc. n. 2019 286. An habeantur: a) Hospitia el hospitalia pro quibus­ libet personis, etiam diversi sexus, b) In hoc casu, qua aucto­ ritate admissa sint et quae cautelae adhibeantur ad pericula vel suspiciones vitanda. 287. An et quod inconveniens ortum sit. 288. An Superiores diligenter curent ut omnes qui diversis muneribus In his institutis fungi debent, competenter prae­ parentur: a) Sclentifice, per consecutionem etiam diplo­ matum Status aliorumque aequivalentium titulorum, b) Prac­ tice, per conveniens tyrocinium. 289. An in adsistentia et cura infirmorum, et in exer­ citio charitatis corporalis praescripta Constitutionum et nor­ mae hac de re α S. Sede et ob Ordinariis datae observentur. 290f. An religiosae quae in domibus privatis infirmis adsistunt, fideliter Constitutionum specialia praescripta obser­ vent; an cautelas opportunas diligenter adhibeant ad pericula vitanda. 291. An Superiores satagant ut religiosis his ministeriis vacantibus, cibo et somno convenienti sanitas corporalis conservetur, ut pericula moralia vitentur; ut vita religiosi cum exercitio caritatis apte componatur; ut zelus ab omni specie lucri aliusve affectus humani purus remaneat et ap­ pareat. De apostolatu preli 292. An Religio apostolatum exerceat per librorum et foliorum conscriptionem, publicationem seu editionem et propagationem. 293. An ad normam iurls praeviae censurae Superiorum maiorum ct Ordinariorum locorum, publicationes sublectae sint (c. 1385 § 2). 294. An Superiorum et Ordinariorum locorum licentia necessaria obtenta sil ad libros edendos qui de rebus profanis tractent, et ad cooperandum in diariis, foliis vel libellis perio­ dicis vel ad eadem moderanda (c. 1386 § 1). 395. An in librorum propagatione absit immoderati lucri species, et debitae cautelae adhibeantur ad pericula cavenda. De AcHone Catholica 296. An religiosi Actionem Catholicam fovere elque operam praestare nitantur. 297. An difficultates hac de re ortae sint, sive cum direc­ toribus sive cum Clero saeculari. 298. Quacnam remedia ad has difficultates removendas adhibita sint et quacnam proponi possint. De ministeriis sacerdotalibus - De celebratione S. Sacrificii et de Missarum eleemosgnis atque oneribus 299·. An Superiores diligenter curent ut sodales sacer­ dotes non omittant ad Eucharistiae Sacrificium sese piis precibus disponere, ut digne, devote fldelique rubricarum observantia, ct tempus conveniens impendentes, celebrent; et Sacrificio expleto gratias Deo agant pro tanto beneficio. 300. Utrum singulae domus habeant, ad normam c. 843 § 1, 344, librum in quo per ordinem notentur Missarum recep­ tarum numerus, intentio, eleemosyna, et quis, et quando satisfecerit. 301. Quoties ct a quibus Superioribus libri Missarum uniuscuiusque domus, apposita subscriptione, examinentur. 302. Utrum singulae domus quoad stipem manualem Missarum steterint decretis Ordinariorum locorum et dioe­ cesium consuetudinibus ad normam c. 831 2-3; 832. 303. Utrum in singulis domibus oneribus Missarum, tam perpetuis quam manualibus, intra debitum tempus, ad nor­ mam c. 834, 1517, fideliter satisfactum sIU 304. An habitae sint speciales hac de re concessiones sive quoad reductionem stipenaiorum vel intentionum, sive quoad celebrationis dilutiones, ct quaenam fuerint. 305. An Superiores in acceptandis oneribus Missarum, in colligendis, cedendis seu transmittendis intentionibus, et in ipsis adimplendis praescripta luris (cc. 335-340; 812), Constitu­ tionum seu Statutorum normas et Fundationum leges, ex conscientiae officio, observaverint. De domesticis servitiis 306f. An religiosae in Seminariis, Collegiis ecclesiasticis. Communitatibus clericorum aut religiosorum, vel in aliis Collegiis seu Institutis alumnis masculini sexus destinatis, vel in paroeciis servitia praestent. Quot ex his Seminariis, Collegiis, etc. habeant el qua licentia acceptaverint. 307f. An praescriptae cautelae ad quodvis periculum seu inconveniens vitandum fideliter observatae sink 308f. An aliquod inconveniens hoc tempore deplorandum habeatur, et quomodo provisum sit. CONCLUSIO ludicium summarium et comparativum Religionis circa statura I>e tendentia ad perfectionem 309. Quodnam ludicium ferendum sit de desiderio atque de actuali tendentia ad evangelicam perfectionem inter soda (c. 437, 488, 1·). I Λ η. 2019 SC RELIG., ELENCHUS QUAESTIONUM RELATIONIS QUINQUENNALIS 310.An sub hoc aspectu adsit in Religione profectus vel regressus relate ad praecedens quinquennium et quomodo manifestetur seu comprobetur; quaenam sunt causae sive profectus sive regressus. 311. Quid a Superioribus factum sit durante quinquennio ut tendentia ad perfectionem foveatur ct relaxatio impediatur. De statu disciplinari 312. Quid summatim dicendum sit dc observantia votorum atque praescriptionum iuris canonici. Regulae et Constitu­ tionum, in se et comparatione facta cum quinquennio ante­ cedenti. 313.Quaenam sint capita religiosae disciplinae quae fa­ cilius et frequentius violantur. 314. Quibusnam causis ndseribendus sit progressus vel, si adest, regressus In religiosa observantia. 315. An et quaenam differentia adsit Inter diversas regio­ nes quoad religiosam observantiam. 316. Quid factum sit a Superioribus ut observantia regula­ ris fideliter et integre rervetur in qualibet regione ac domo. 317. Quaenam sint difficultates atque praecipua impedi­ menta quae actioni Superiorum obstant eiusque efficaciam minuunt. De statu oeconomico 318. Quaenam sit conditio patrimonialis et oeconomica Religionis, in se et comparate ad quinquennium antecedens. 319. Quibusnam causis adseribendus sit profectus vel di minutio patrimonii et redituum. De line speciali et operibus 320. An activitas Religionis in ordine ad finem specificum incrementum susceperit relate ad quinquennium praecedens, vel potius diminutionem. Quaenam sint causae Incrementi vel aiminutionis. 321. An nova media seu opera ad finem specificum asse­ quendum Inducta sint durante quinquennio, et quaenam proposita concreta foveantur pro futuro. 322. Quaenam sint Superiorum proposita et quaenam provisiones desiderentur In bonum Religionis et religiosorum. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis de Religiosis, die 9 Decembris a. 1918.—Aloysius Card. Lavitrano, Praef. Fr. L. H. Pasetto, Secr. 3) ADNEXUM RELATIONI QUINQUENNALI « Titulus Religionis (Societatis. Instituti}:.._ .____________ «___ Dioecesis.· ’ .........---------------------- ---------------------- Quinquennium: »---------- ---------- --------------------- 191« DEC 0 III. Pro Monasteriis et domibus religiosis sui iuris non foederatis 1) ANIMADVERTENDA A) Circa Relationis quinquennalis redactionem et transcrip­ tionem. a) Singulis responsionibus, praemittatur Indicatio nu­ meri et litterae quibus ln hoc elencho quaestio designatur. 1940 DEC 9 4. An Domus habeat quae ad vitam communem neces­ saria sunt, in specie: a) Cellas pro singulis separatas; vel, sl dormitoria communia sint, saltem lectum ab aliis convenienter sdunctum. b) Locum separatum ct plene aptum ad Infirmo­ rum curam et adsistcntlam. c) An cellae ad hospites reci­ piendos u parte domus communitati reservata, sufficienter separatae sint. 5. An et quot domus filiales habeat Monasterium seu domus sui iuris. 6. An Monasterium dependeat ab Ordinario loci vel a Su­ periore Regulari. b) Quoties documentum pontificium vel episcopale ad­ ducitur, fideliter ct constanter data et Protocolll numerus referantur. c) Responsum, prout casus ferat, enucleetur, nec sim­ plici offirmatione aut negatione absolvatur. d) Relatio lingua latina redigenda est vel una ex Unguis modernis: anglica, gallica, gernianica, hlspanlca et Italica. e) Adhibeatur scriptura dactylogrnphica et clare ex­ pressa. Si Relatio, iusta de causa, manu exaretur, nccesse est ut scriptura sit clara. I) Charta qua utendum est non sit translucida nec nimis crassa, sed talis quae resistere possit temporis iniuriiL B) Circa rationem huius quinquennalis Relationis Ordinario laciendae et per ipsum Sacrae Congregationi de Religiosis transmittendae. 1. Superiores Monasteriorum et domorum religiosarum sui iuris quinquennalem Relationem non directo ad S. Sedem transmittere debent, sed ad proprium Ordinarium, scilicet ad Ordinarium loci, si huic subliduntur, secus ad Superiorem Regularem a quo dependent. (Cfr. infra p. 18 Decr. Cum transactis. IV. 1·, 2·) (LE 1910). 2. Relatio subsignanda est a Superiore Monasterii seu domus sui iuris et ab omnibus cius Consiliariis. 3. Ordinarius loci vel Superior Regularis, iuxta casus, Relationis exemplar a se subscriptum ac propriis additis ani­ madversionibus, intra annum ipsum In quo Relatio fieri debet, ad S. Congregationem de Religiosis transmittat 4. Una cum prima quinquennali Relatione post huius formulae editionem S. Congregationi de Religiosis transmitti quoque debent: a) Regulae et Constitutionum, Codici iuris canonici accommodatarum, duo exemplaria, solide religata; b) Exemplar librorum, si habentur, in quibus lura particularia, usus, consuetudines, cacremonialc et preces pro­ priae continentur. e) Relatio historico-iuridica In qua indicentur Mona­ sterii seu domus sui iuris origo, erectio seu approbatio et prae­ cipui eventus historid. Uniantur, si quae habentur, exemplaria librorum qui historiam ct activitatem Monasterii enarrant IN PRIMA PAGINA RELATIONIS, PONATUR: Titulus Monasterii seu domus:. (titulus officialis lingua latina, et titulus communis). Directio completa: poslalis. telegraphiea. Anni ad quos relatio extenditur:... Art. Π. De Olflciis Superiorum: De notitia ct executlone praescriptorum S. Sedis - De libero commercio epislulari 14. Quomodo Superiores provideant ut decreta S. Sedis, quae religiosos respiciunt, α propriis subditis cognoscantur ct observentur (c. 509 § 1). 15. An prorsus liberum subditis relinquatur, quin ulla Superiorum inspectioni sublciatur, litterarum commercium cum lis qui ad normam iuris communis (c. 611) et particularis hoc iure fruuntur. 16. An casus extiterint commercii epistularis secreti et clandestini sive inter religiosos, sive inter eos ct personas sac­ culares, et quid ad hos abusus coercendos factum sit. 17. An locum habuerit visitatio canonica Ordinarii loci et Superioris Regularis, si Monasterium huic sub i icitur (c. 512). 18. An temporibus et in casibus praescriptis Capitula seu Consilia celebrentur. An semper omnium consiliariorum votum exquisitum fuerit. 19. An negotia In quibus, ad normam iuris communis et particularis. Consiliarii votum habent deliberativum vel contultlvum. Consiliis fideliter sublidantur. 20. An In Consiliis debita libertas omnibus ct singulis Consiliariis agnoscatur ct in decisionibus, nominationibus et luffragationibus quibuslibet, normae iuris communis (cc. 101, 105 1·, 2·, 3·) ct particularis observntnc semper sinL 21. An rite sessionum acta conficiantur et subsignentur. 22. An Archiva Monasterii seu domus apte sint instructa el diligenter ordinata. 23. An pro qualibet quoque domo praecipui eventus diligenter in libro chronicorum consignentur. Art. III. DE RELATIONE PRAECEDENTI 1. a) Quando ultima Relatio ad Ordinarium transmissa esL b) An ad praxim deductae fideliter sint animadversio­ nes a S. Congregatione forsan ad Relationem factae et per Ordinarium transmissae. 9 Qusm br-sxvMtae d»v*na opera dccLxrrntur. 2555 2. An notitiae quas Relatio continet, in conscientia haberi possint securae et completae, vel circa ipsas aliquid videatur excipiendum. CAP. I—DE MONASTERIO EIUSQUE REGIMINE Art. L De Monasterio seu domo sui luris generatim 3. Quacnnm sit natura iuridiea Monasterii seu domus: a) An et ad quemnam Ordinem pertineat et quaenam adhi­ beatur Regula; b) An vota sint solem nia vel simplicia; an sint simplicia. sed cx instituto solemnia (c. 488, 7·). 2556 De regimine iurldico 7. Au Consilium Monasterii seu domus impraesentiarum sit plenum. 8. An in periodo ad quam Relatio extenditur. Capitulum electionum celebratum sit. 9. An observatae fideliter sint normae luris communis ac particularis (Constitutionum etc.) quae respiciunt: a) Tempus celebrationis, b) Electiones Superioris, Consultorum seu Assi­ stentium et aliorum Officialium qui a Capitulo eliguntur. 10. An in omnibus, etiam in Informationibus exquirendis, cautum sit a directa vel indirecta suffragiorum procuratione tam pro seipsls quam pro aliis (c. 507 § 2). 11. Quinam Capitulo electionis praesederit. 12. An normae iuris communis et Constitutionum observa­ tae sint: a) Circa requisita ct qualitates Superiorum ac Offi­ cialium (cc. 504, 516). b) Circa munerum duratlonem (c. 505). 13. Quot et quaenam concessae sint dispensationes a S. Se­ de super praescriptis α iure communi vel particulari: a) Pro nominationibus au munera vel officia, b) Pro eorundem reno­ vatione. c) An fideliter observatae sint condiciones conces­ sionibus appositae. 2) ELENCHUS QUAESTIONUM 1 Vlnevm confieUtor adxnussim ad instar huius exempUris. • ln qui domus cenrralltu sits at • Its sani qubvpsennii indicentur ut termini s quo et ad quem in quin· qntnw iedudjuitur, v. g. 1947-55• Sisgulsa Dooum enumrreatur iuxta Nationes; in Nationibus, iuxts la quibus cu< sunt Domus. V. <4 Iulis («L I), Dioecesis Bcrfxzea. (- eoi II, et tua·' recenseantur Ungulae Domus huius Dioecesis (-toi. 1H) ,____ • Si ouca eUsu sodxtum Rrluio constat, omnes in prima columna re­ censeantur vjb UncqUOqiM titufo. • Quot wceriotes tWe rutorum perpetuorum, srve votorum temporario­ rum. liret uvn inctasi »ub praecedentibus vocibus. SC RELIG., ELENCHUS QUAESTIONUM RELATIONIS QUINQUENNALIS Dc regimine spirituali 24. An adsint confessarii, ad normam c. 518 § 1, deputati. 25. An religiosi, firmis Constitutionibus quae confessiones itatis temporibus praecipiunt vel suadent apud determinatos confessarios peragendas, libere, salva tamen disciplina religiom, adire valeant, ad normam c. 519, confessarium nb Ordinario lori approbatum, etsi inter designatos non recensitum. 26. An fideliter normae iuris communis et Constitutionum observentur circa nominationem et renovationem confessarii ordinarii, extraordinarii, specialis ct supplementaris (cc. 520 B 1-2, 521, 524, 526, 527). 27. An Supcriorissae fideliter observaverint quae pro * ipsi praescripta sunt circa confessarios supplementarcs (c. 521 § 3), oeeaslonales (c. 322) et in casu gravis morbi (c. 523). 28. An Superiores consulant et prudenter vigilent ut omnes religiosi, ad normam iuris (c. 595 § 1, 3·) et Constitutionum (c. 519), ad poenitentiae sacramentum semel saltem In heb­ domada accedant. 29. An ct quinam ex parte Superiorum abusus admissi sint qui subditorum limitent conscientiae libertatem (cc. 518 I 3. 519. 520 § 2, 521 $ 3. 522, 2414). 2557 n. 2019 30. An, praetextu libertatis conscientiae, ex parte subdi­ torum disciplina religiosa detrimentum capiat, vel alii abusui orti sint. 31. Utrum Superiores liberam, ad normam iuris (c, 530 1. 2) conscientiae manifestationem proprie dictam sibi faciendam, relinquant. 32. An adsit Cappellanus designatus vel aliter sufficienter provisum sit bono spirituali religiosorum per sacras functiones. Adsuntne difficultates sub hoc respectu boni spiritualis. 33. Utrum Superiores suos inter subditos» ad normam c. 595 2-3, frequentem, etiam quotidianam, receptionem Ssmi Corporis Christi promoveant, salva semper, ad normam iuris (c. 595 § 4) et Instructionum S. Sedis, plena conscientiae libertate. 34. An Superiores diligenter provideant ut ad manus facUo habeantur ante communionem confessarii, et tempus conve­ niens praeparationi et gratiarum actioni religiosis subditis relinquant. 35. An Superiores curent ut, ad normam Constitutionum et iuris communis, habeantur instructiones spirituales et catecheticae pro tota familia (c. 509 | 2, 2»), pro novitils (c. 565 § 2), pro conversis, pro domesticis et familiaribus (c. 509 § 2, 2.·). Art. IV. De regimine oeconomico 36. a) An domus acquisierit bona Immobilia, mobilia 8rctiosa, et cuius valoris. b) An haec bona donatione allove tulo gratioso acquisita sint vel titulo oneroso, et in hoc casu an pecuniis propriis vel mutuo acceptis. 37. An domus habeat inventarium bonorum mobilium, praesertim pretiosorum (arte, historia, materia) (c. 1522, 2·) et immobilium. 38. Quando inventaria renovari debeant et nn de facto renoventur. 39. Qua ratione vel culus nomine coram lege civili bona religiosa inscripta sint, ct an inscriptio, ad normam legum civilium, secura reputari possiL 40. An expensae extraordinariae solutae sint acceptis propriis ordinariis vel extraordinariis, an e contra pecunia mutuo recepta. 41. Quaenam bona patrimonialia, immobilia vel stabilia vel pretiosa, et qua auctoritate, alienata sinL 42. An in alienandis bonis praescripta iuris (cc. 534, 1531), praesertim peritorum praevia aestimatio, et normae Consti­ tutionum, observata sint. 43. An domus, bona stabilia seu fundata et summas ca­ pitales consumpserit; quibus de causis et qua auctoritate. 44. An Superiores ad illa bona recuperanda serio dent operam. 45. a) Quacnam et a quibusnam debita contracta sint. b) Quaenam debita actu permaneant. 46. An in debitis et obligationibus contrahendis observata fideliter sint: a) Praescripta c. 534. b) Cautelae c. 536 $ 5. c) Normae Constitutionum circa licentias, consensum Con­ silii, etc. 47.An debitorum et obligationum usurae fideliter solutae sint et sedula cura adhibeatur ad graduaient debiti solutionem seu summae capitalis amortization em (c. 536 Jj 5). 48. An et quacnam difficultates indolis oeconomicae exi­ stant. 49. An administratio geratur non arbitrio, sed ad normam iuris communis ct Constitutionum, sub directione et vigilantia Superioris eiusque Consilii (c. 516 § 2, 532 f 1). 50. An durante quinquennio ab omnibus et singulis Oeco­ nomis et Administratoribus, clara et completa rationum red­ ditio exacta sit. 51. An simul cum rationibus, documenta, quibus expensae et accepta comprobantur, exhibita sinL 52. An regulariter foeta sit Inspectio et comprobatio capsae. De pecuniae collocatione et mutatione collocationis 53. An Superiores, Consilia ct Administratores pecuniam, ad normam iuris et iuxta benefactorum voluntatem collocan­ dam, praescriptis luris ct Constitutionum observatis» licite, tuto ac fructuose collocaverint (c. 533). De conservatione bonorum 54.An pecunia, tituli, syngraphae, res pretiosae, servatis adamussim normis communibus et praescriptis Constitutionum» diligenter conserventur. 55. An, pro conscientiae officio. Superior, Oeconomi, Ad­ ministratores satagant, ut res omnes Religionis sancte conser­ ventur et provide administrentur (e. 533 | I). 56. Quaenam legata et fundationes piae acceptatae sint. 57. An In acceptatione fundationum piarum et legatorum praescripta iuris (c. 1511, ssJ et Constitutfannm observata sint. 53. An pecunia fundationum et causarum piarum, ad normam iuris et obtento Ordinarii loci con»rosu, sl casus 2558 η. 2019 SC RELIG., ELENCHUS QUAESTIONUM RELATIONIS QUINQUENNALIS ferat, collocata sit (c. 533, M 1,2, 1547) et separatim ac fide­ liter administrata (c. 535 § 3, 2·, 1546, 1549). 59. An onera fundationum fideliter, pro conscientiae of­ ficio, adimpleta sint (cc. 1514, 1549 § 2). 60. An Visitatores documenta adimpletionis ct rationem administrationis bonorum exegerint. 61. An Religiosi quilibet. Superiores aut subditi, per se vel per alios, negotiationem illicitam, seu non permissam, exercuerint contra praescriptum cc. 142, 592. 62. Utrum Superiores et Consilia attente vigilaverint, ut ad normam c, lo39 § 2, in commutandis titulis ad latorem quodlibct commercium vel negotiationis species vitetur. 63. Quomodo Superiores, sibi subditorum actibus negoti­ isque ex quibus oeconomica respondendi obligatio pro domo e. 536 § 2), vel pro ipso religioso (c. 536 § 3), ad normam uris oriri potest, vigilaverint 6L An Superiores vigilent ut in omnibus negotiis quae ad res oeconomicas pertinent, vel in Illis generatlm quae litibus in foro canonico aut civili occasionem dare possunt, omnia accurate ad normam legum fiant, praeviis scriptis con­ tractibus, exactis syngraphis plene validis, etc. (c. 1529). 65. Quomodo provideatur necessitatibus oeconomicis Monasterii: an proprio labore vel eleemosynis. 66. An et quaenam activitas pro propria subslentatione exercentur. CAP. II—DE RELIGIOSIS ET DE VITA AC DISCIPLINA RELIGIOSA 67. An ct qtiaenam In Monasterio sint diversae sodaliam classes; an Inter ipsas concordia servetur ct fraterna caritas vigeat. 68. Quot actu habeantur professi votorum temporariorum et votorum perpetuorum iuxta diversas classes. 69. An praeter sodales qui Religioni seu Societati per pro­ fessionem religiosam vel legitimam incorporationem ut mem­ bra odscribuntnr, alii adsint ut addicti vel donati vel alii Id genus, quin membra Ipsius efficiantur. 70. An horum vitae spirituali et securitati etiam materiali sit aeque et caritative provisum. 71. /Vn adsint pro his statuta legitime approbata. ArL L De admissione, formatione et professione seu incorporatione Sodalium 72. An conditio Sororum externarum ordinata sit ad nor­ mam Statutorum α Sacra Congregatione editorum die 16 iulii 1931 [LE 1042]. 73. An postulatus rite ordinati In domibus novltlatus (e. 540 Ü 1). vel in domibus ubi perfecta observantia religiosa viget, ad nonnam iuris habeantur (c. 540). 74. An tempus postulatus, a iure communi (c. 539) vel a Constitutionibus Impositum, breviatum vel prorogatum sit, per quot tempus, ct qua auctoritate. 75. Quae adhibeantur media ad vocationes excitandas et adtrahendns. 76. Quacnam causae censeantur influxum exercere, habita ratione diversarum regionum. In vocationibus augendis vel in eisdem diminuendis. 77. Quacnam frequentlora obstacula ab adspirantibus superari debeant ut possint vocationi respondere. 78. An pro singulis adspirantibus documenta a lure com­ muni (c. 5+4) et n Constitutionibus praescripta, ante admis­ sionem requisita sint. 79. An requisitae et habitae sint, saltem ante ingressum In novitlntum, litterae testimoniales: a) Communes, ab Ordi­ nariis locorum dandae et pro omnibus praescriptae (c. 5-14 § 2). b) Speciales, pro illis qui in Seminario, collegiove ecclesiastico aequiparato, vel postulatu vel noviUutu Religionis fuerunt, a Rectore vel Superiore maiore sub iuramento dandae (c. 544 $ 3). c) Pariter quae pro clericis et religiosis professis imponuntur (c. 544 4, 5). 80. An praeter documenta ct testimonia α iure vel α Con­ stitutionibus praescripta, aliae informationes quae scitu neces­ saria vel utilia videbantur ad certum ludicium de vocatione et aptitudlnc adspirantium proferendum, diligenter requisitae sint (c. 544 $ 6). 81. An et a quibus Impedimentis seu defectibus iuris com­ munis vel particularis dispensatio concessa sit. quoties et qua auctoritate. ° 82. An admissiones α competentibus Superioribus, servatis iuris normis (c. 543). semper peractae sint. 83. An in Constitutionibus concedatur, vel expressa pac­ tione Religioni agnosci soleat facultas exigendi expensas pro habitu religioso et pro alimentis tempore postulatus et novitlatus. 84. A quibus summa solvenda definiatur. 85. Quot netu sunt novitil. 86. An omnes et singuli novitil ab Initio novltlatus Integrum Constltutionum exemplar habuerint. 87. An novitil. ad normam luris et Constitutionum, n 2559 1918 BEC 0 professis separati sint et un indebita Inter ipsos communicatio toleretur (c. 564 §§ 1, 2). 88. An novitil omnes ct singuli canonicum annum novitiatus. Integrum et continuum, prima dic non computata, ta domo novltlatus legitime erecto, sub cura ct directione Magistri, ante professionem peregerint (cc. 555 § 1; 556, 557). 89. An et pro quonam tempore et qua auctoritate novitiatus prorogatus vel breviatus sit ultro terminos In iure et Constitutionibus praefixos (c. 571, § 2). 90. An in novi lia tu adfuerit semper Magister novltiorum debite nominatus seu electus (c. 560). 91. An ipse Magister novltiorum ciusdcinquc Socius, om­ nibus praediti sint qualitatibus a iure communi (c. 559 M 1,2) et Constitutionibus requisitis, vel dispensationes peti debuerint et obtentae sint. 92. An Magister et Socius ab omnibus officiis ct ministeriis, intra el extra domum, vacent quae novitlorum curam et regimem impediant (c. 559 § 3). 93. An, ad normam c. 569 § L ante primam professionem votorum simplicium novitil omnes libere cessionem ndmicistrationis el cessionem vel dispositionem usus et ususfructus bonorum compleverint. 94.Si praedicta cessio nc dispositio ante professionem perfecta rite non sit, vel nova bono obvenerint, on facta vel completa sit post professionem (c. 569 § 2). 95. An mutationes cessionis ac dispositionis praedictae post professionem, semper nd nonnam c. 580 § 3 factae sinL 96. An novitii Monasteriorum votorum simplicium ante >rimam votorum temporaneorum professionem debita forma, ure civili valida, testamentum de bonis praesentibus vel futuris libere condiderint (c. 569 § 3). 97. An praefati testamenti mutationes, ad normam c. 583 n. 2, post professionem completae sint. 98. An Superior et Consilium super admissionibus severe, diligenter et constanter advigilent. 99. An prima professio, praemissis exercitiis spiritualibus per octo solidos aies, ad normam iuris et Constitutionum valide et licite emissa semper sit (cc. 572, 573, 575). 100. An duobus mensibus ante admissionem ad novi Matam, ad primam professionem temporaneam, ad professionem perpetuam, Superiorissae Ordinarium loci tempestive mo­ nuerint (c. 552 § 1) ut ipso vel ipsius Delegatus examen cano­ nicum. gratuito, perficeret circa postulantis vel candidatae liberam et cnnsciam voluntatem (c. 552 § 2). 101. An examen praescriptum semper peractum sil. 102. An dos obligatoria sil; vel, e contra, plene vel aliquo modo libera relinquatur (c. 547 § 3). 103. An traditio dotis ad normam luris (c. 547 § 2) et Constitutionum facta sit. 104. An dotes ex volo deliberativo Consilii et consensu Ordinarii loci in quo dotum sors conservatur, statim post primam professionem a Superiorissa collocatae sint (c. 519). 105. An dotes ante obitum Religiosarum impensae sint vel aliquo modo obligatae, ct qua auctoritate id factum sit An dotes impensae vel obligatae, etiam ex legitima obtenta facultate, repositae seu liberatae sint, et in quo statu nunc inveniantur (c, 549). 106. Ubi ct qua ratione dotes administrentur. An in ipsa­ rum admlnistratione regulae iuris fideliter impicantur (cc. 550, 535 § 2). 107. An omnia bona titulo dotis allata, etiam ultra sum­ mam in Constitutionibus definitam vel, licet In Congregatione non adsit obligatio dotem afferendi, servatis dotis nonnis accipiantur, collocentur, administrentur etc. 108. An in casu discessus religiosae professae, quavis de causa eveniat, et in casu transitus, dos, et pariter supellex quam novitia Religioni attulit, eo statu quo tempore egressus inveniebatur, religiosae discedenti aut transeunti restituta sit sine fructibus iam maturis (c. 551, 570 § 2). 109. An religiosae professae discedenti quae sine dote ve! cum dote insufficienti recepta est, in casu quo slblmet ex propriis bonis providere non potuerit. Religio ex caritate ea quae requirebantur ut modo tuto ac convenienti domum rediret et per aliquod tempus honeste vivere posset, ad nor­ mam luris (c. 613 § 2) subministraveriL 110. An et quae pro votorum emissione necessariae fuerint dispensationes. 111. Quot et quaenam posteriores sanationes necessariae fuerint. 112. An vota temporaria a Iure et a Constitutionibus praescripta (c. 574 § 1) elapso tempore ad quod nuncupata erant (c. 577 ? 1). ad normam iuris (§ 2), semper renovata sint, ita ut nullus unquam sine votis remanserit. 113. Quoties professio temporanea ultra tempus sexennii, a Iure concessum, et qua auctoritate prorogata sit (c. 574 $ 2). 114. An omnes professi votorum simplicium in Ordinibus intra sexaginta dies ante professionem votorum solemnium, in forma verae cessionis non nutem in forma testamenti, praescriptam renuntiationem bonorum quae actu habeant, cui maluerint, sub conditione futurae professionis, rite fecerint (c. 581 | 1). 115. An emissa professione, statim omnia peracta sint quae necessaria erant ut renuntiatio iure civili effectum conse­ queretur (c. 581 $ 2). f 2560 1948 DEC 9 SC RELIG., ELENCHUS QUAESTIONUM RELATIONIS QUINQUENNALIS 116. An Superior professionem solemnem excipiens. Paro­ chum baptismi dc eadem certiorem reddiderit ad normam cc. 470 S 2. 576 § 2. ArL Π. De vita et disciplina religiosa 117. An ubique vigeat perfecta vita communis ad normam c. 591, Regulae ct Constitutionum. 118. Quid positive factum sit atque fiat, ut secura red­ datur ct promoveatur virtus et spiritus paupertatis. 119. An Superiores ct Officiales cx religiosa caritate et ad vitandas religiosis occasiones peccandi contra paupertatem, necessaria et convenientia. Intra limites ipsius paupertatis, sive quoad victum sive quoad vestitum celcraque suppeditent. 120. An toleretur ut ab extraneis religiosi petant haec vel recipiant. 121. An religiosi aegroti ct senes speciali cura subleventur et paterna caritate quoad cornus et animam ipsis ita provi­ deatur ut, Intra limites religiosae paupertatis, nihil eorum desit quae ad salutem recuperandam ct ad spiritualem conso­ lationem necessaria videantur. 122. An Superiores omnes, pro conscientiae officio, circa ea in quibus pericula contra religiosam castitatem facilius inveniuntur attente vigilaverint, tam domi quam extra domum. 123. Cuius generis est clausura. /\n loca clausurae legi obnoxia patenter indicentur et sufficienter custodiantur. An fideliter serventur iuris ct Constitutionum praescripta circa clausuram (cc. 598-599; 604). 124. An frequentes fuerint casus dispensationis a lege de clausura, sive pro egressu sive pro ingressu; quaenam fuerint praecipuae causae. 125. An difficultates persentiantur in observantia clausu­ rae, praesertim cum a Monialibus opera exercentur apostolatus, educationis etc. 126. a) An collocutorla ita sint ordinata ut a parte externa conspici possit quid in ipsis geratur, b) An collocutoriorum frequentia sit ordinata ad normam Constitutionum et religio­ sae prudentiae. 127. An habitationes Cappeilanls ct Confessoriis vel Praedi­ catoribus reservatae Ingressum habeant separatum, et nulla interna adsit communicatio cum religiosarum habitationibus. 128. An vigeat disciplina religiosa, et facile evadat, ex docilitate subditorum. Superiorum regimen. An opus fuerit frequenter praecepta formalia cx voto obedientiae imponere. 129. An haec praecepta debita forma, ad normam Con­ stitutionum. atque semper ex gravi causa data sint. 130. An Regula et Constitutiones fideliter observentur (c. 593). 131. An temporibus praescriptis Regula ct Constitutiones publice legantur (c. 509 § 2, 1·). 132. An Superiores curent ut in omnibus domibus exercitia pietatis quae pro singulis diebus, hebdomadibus, mensibus ct annis vei aliis definitis temporibus praescripta sunt, fideliter dlgnequc ad normam Constitutionum habeantur. 133. An Superiores curent ut.omnes religiosi: a) Quotannis spiritualia exercitia peragant, b) Legitime non impediti, quo­ tidie Sacro Intersint, e) Quotidie orationi mentali vacent. d) In alia pietatis officia quae a Regulis ct Constitutionibus praescripta sunt sedulo incumbant (c. 595 § 1, 1· et 2®). 134. An Superiores curent ut omnes sodales exercitiis communibus intéresse valeant. 135. An chorale servitium, si Constitutiones ipsum prae­ scribunt. accurate et digne in singulis domibus ad normam earundem Constitutionum el iuris communis (c. 610 § 1) cele­ bretur, aditantibus religiosis choro obligatis et netu legitime non impeditis. 136. An Superiores curent ut Sacerdotes, Clerici Maiores et solemniter professi, qui n choro abfuerunt, attente ac devote Officium divinum privatim persolvant (c. 610 § 3). 137. An relationes Inter diversa membra domus, inter Superiores et subditos ctc. spiritu verae caritatis Informentur. 138. An defectus contra caritatem severe corrigantur. 139. An Superiores advigilent ne libri, manuscript! vel editi, non prorsus securi, adhibeantur. 110. An libri spirituales quibus religiosi privatim utuntur, ad normam iuris, sint ab Ecclesia approbati ct statui religioso ac singulorum religiosorum quibus permittuntur spirituali bono respondentes. Art. ΓΓΙ. De egressis, dimissis aliisque Religionem relinquentibus 141. a) Quot in domo, absoluto tempore votorum, vota noo renovarunt, sponte vel quia non admissi, b) Quot ex pro­ fessis votorum temporariorum durantibus votis dispensati sint, et quot ex professis votorum perpetuorum. 142. An dispensati a votis ex petitione nb Ipsis facta seu confirmata, antequam rescriptum rite execution! mandatum sit, coacti sint vel, absque seriis gmvibusque causis et cau­ tionibus, ipsis permissum sit domum religiosam relinquere. 143. Num et quot transierunt ad aliam Religionem. 144. An et quot fuerint apostatae et fugitivi in quin­ quennio. 145. a) Quot ab ultima Relatione dimissi sint cx professis votorum temporariorum et ex professis votorum perpetuorum. b) An in dimissione religiosorum, sive votorum tempo2561 η. 2019 rariorum sive perpetuorum, tam normae iuris communis (cc, 647 $ 2. 4·; 619-672) quam propriarum Constitutionum observatae sint. Item in non admittendis professis temporariis ad renovationem votorum vel ad professionem perpetuam (c. 637). 146. Num dimissi n votis temporariis, pendente recursu legitime intra decem dies praesentato (e. 617 i 2; S. C. de Rei., 20 Iulii 1923, AAS. XV. 1923,p. 457) [LE 531L et dimissi voto­ rum perpetuorum antequam decretum seu sententia dimissionis confirmata sit α S. Congregatione (cc. 652, 666). coacti sint Religionem relinquere. 147. Quinam et quibusnam de causis, tam Inter professos temporarios miam Inter professos perpetuos casus fuerint sive remissionis aci saeculum ob grave scandalum vel gravissimum damnum (cc. 653, 668) sive dimissionis α iure (c. 646). 148.An et quot fuerint casus exclaustrationis et an dili­ genter causae coram Deo, pro conscientiae officio, ponderentur antequam preces commendentur et rescriptum execution! mandetur. 149. An Religio curet: a) Ut induito, s! proroganda neces­ sario videantur» tempestive renoventur, b) Ut exclaustratl vitam ducant religiose dignam ct quam citius ad claustra revertantur. 150. An Superiores curent ut tantum iusta et gravi causa, atque ad tempus quo fleri possit brevius, secundum Constitu­ tiones, subditi extra domum commorentur (c. 606 § 2). 151. An praescripta suffragia fideliter et cito pro omnibus defunctis persoluta sint. 152. An Superiores» religiosos conversos in Christiana doctrina erudiant ad normam c. 509 § 2, 2·, et utrum ante et post professionem, praesertim primis annis. Superiores eorumdem conversorum educationem iuxta officia ab Ipsis gerenda, diligenter curent. 153. An Superiores paterna caritate sanitati etiam cor­ porali conversorum seu coadiutorum diligenter consulant. CAP. III.—DE OPERIBUS ET MINISTERIIS MONASTERII 154. Quaenam opera exerceantur in domo (apostolatus, educatio, labor manualis remuncratorius). 155. An quaestuatio ostiatim, ad normam iuris (cc. 621, 622) et propriarum Constitutionum, debitis licentiis facta sit. 156. An praeterea in quaestuatlone complenda regulae iuris (c. 623), instructiones a S. Sede datae (e. 621) el pro­ priarum Constitutionum normae servatae sinL 157. Quaenam cautelae adhibeantur In communicatione cum saecularibus ad vitandum damnum religiosorum et saecularium scandalum. 158.Quoties et a quibus Superioribus libri Missarum uniuscuiusque domus, apposita subscriptione, examinentur. 159. Utrum singulae domus quoad stipem manualem Mis­ sarum steterint decretis Ordinariorum locorum el dioecesium consuetudinibus ad normam c. 831 2-3; 832. 160. Utrum In singulis domibus oneribus Missarum, tam perpetuis quam manualibus, intra debitum tempus, ad nor­ mam c. 834, 1517, fideliter satisfactum sit. 161. An habitae sint spéciales hac de re concessiones sive quoad reductionem stipendiorum vel Intentionum sive quoad celebrationis dilationes, et quaenam fuerint. Conclusio ludicium summarium ct comparativum circa statum Monasterii 162. An Monasterium vel Domus sui iuris plene sib! suf­ ficiat sive sub respectu personarum pro diversis officiis regi­ minis ct propriae activitatis adimplendis, sive sub respectu religiosae formationis, sive sub respectu mediorum oeconomi­ corum. ita ut plene regularis observantia vigere possit. 163. Quodnam ludicium ferendum sit de desiderio atque dc actuali tendentia ad evnngclicam perfectionem inter so­ dales (c. 487. 438. 1·). sus relate 164. An sub hoc aspectu adsit profectus vel rei letur *eu a praecedens quinquennium et quomodo man comprobetur; quacnam sint causae sive profectus sive rcgrvMU . * 165. Quid α Superioribus factum sit * durant quinquennio ut tendentia ad perfectionem foveatur et relaxatk» impediatur. 166. Quid summa tim dicendum sit de observantia votorum atque praescriptionum luris canonici. Regulae et Constitu­ tionum. in se ct comparatione facta cum quinquennio antecedenti. 167. Quaenam sint capita rcligiovie disciplinae quae faci­ lius et frequentius violantur. 168. Quibusnam causis adseribendus sit * progrvssu vel. *1 adest, regressus in religiosa observantia. 169. Quid factum sit a Superioribus ut observantia regu­ laris fideliter el integre servetur. 170. Quaenara sit conditio patrimoniolis et oeconomica Domus in sc et comparate ad quinquennium nnlecedrns. 171. Quibusnam causis adseribendus sil profectus vel dlmlnutfo patrimonii et redituum. Datum Romae, ex Aedibus S. Congrex itioni * de Retliposl·. die 9 Decembris a. 1918.—Alovmi s Card. Lavitraxo, Pro /. * Fr. L. 11. Pasetto, Seen * E foliis oditis ab ipsa S C. da Ksiiaicais 25*3 4W ANNUS 2020 1949 IAN 26.-COMM. INTP., RESP. AAS 41 (1949) 158 RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA 1.—De dispensationibus. 2.—De matrimonio putativo Emi Patres Pontificiae Commissionis ad Codicis cano­ nes authentice interpretandos, propositis in plenario coetu quae seouuntur dubiis, responderi mandarunt ut infra ad singula: l.— De dispensationibus D. 1. An sub verbis can. 81 ·α generalibus Ecclesiae leqibus» comprehendantur vota Sedi Apostolicae reservata. D. 2. An Ordinarii, vi can. 81 et sub clausulis in eo recensitis, valeant dispensare subdiaconos et diaconos ab obligatione servandi sacrum caelibatum. R. Negative ad utrum que. 2.—De matrimonio putativo D. An sub verbo ^celebratum» can. 1015 5 4 Intelligi debeat dumtaxat matrimonium coram Ecclesia celebratum. R. Af/irmotive. Datum Romae, e Civitate Vaticana, die 26 Ianuarii anno 1949.—Card. M. Mass imi. Praeses. A. Coussa, Or­ dinis Baslliani Alcppen., a Secretis. Ada. A ABAD ia REDC 4 (1949) 565-580, 831-833; W. BERTRAMS ia PrM 41 (1952) 107-129; A DELCHARD in NrT 81 (1949) 757-763 A GUTIÊRREZin CpR 23 (1949) 49-65; 29 (1060) 25-43; A LARRAONA; in ME 74 (1949) 143-147; Xav. OCHOA in CpR 39 (I960) 425-454; Xav. OCHOA in ME 88 (1961) 78-117; REGATILLO n 22. 492; P. 70CANEL in ΑροΠ. 22 (1949) 346-351. 395-407; CR 33 (1950) 197-198. 2021 1949 IAN 27.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· Matrimonia in regionibus sinarun regimini commu­ nistarum SUBIF.CT1S. VALIDA RETINERI POSSUNT. ETSI CONTRACTA ABSQUE FORMA CANONICA ET CUM IMPEDIMENTO a quo Ecclesia dispensare solet Die 19 februarii 1949 Excise ac Revise Dothine, Reviîius D. Leopoldus Brelllngcr, Episcopus dc Kinghslcn, mense iulio 1948, haec dubia ad Supremam Sacram Congregationem Sancti Officii referebat: 1. An fideles In terra Slnarum a communistis occupata» impedimentis ab Ecclesia statutis, Imprimis aetatis et cultus dlsparitatls, teneantur, si debitam dispensationem vel omnino non, vel non nisi cum gravissimo incommodo petere, neque a matrimonio contrahendo abstinere vel jllud differre possint; 2. an teneantur impedimento dlsparitatls cultus in casu In quo requisitae cautiones ob Ignorantiam, oblivio­ nem, aliamve causam inculpabilem non dantur, aut a parte non catholica recusantur. Suprema Sacra Congregatio die 27 ianuarii 1949 sic di­ gnata est respondere: Rerum adiunctis attente considera­ tis, Suprema naec Sacra Congregatio, in plenario conventu Feria IV die 26, huius mensis habito, praefatis dubiis respondendum censuit: 1. In expositis circumstantiis, matrimonia sine forma canonica et cum quovis impedimento iuris ecclesiastici a quo Ecclesia dispensare solet habenda esse uti valida. 2. Matrimoniis quibus obstat Impedimentum disparitatls cultus applicanda esse ea quae a S. Officio statuta fue­ runt quoad cautiones aequipoilentes (cfr. Sylloge S. C. de Propaganda Fide a. 1939, pag. 561-566) (LE 1071). Quam decisionem Sanctissimus In Audientia diol 27 currentis mensis benigne udprnbarc dignatus est. 2563 Dc his omnibus edoceantur fideles ut possint validitati matrimoniorum providere et a conscientiae angoribus liberari Si nutem quoad aliquod matrimonium sic initum exurgant In posterum specialia dubia ob peculiaria casus singularis adiuncta. Ordinarius poterit rem ad hanc Supremam Congregationem deferre. Hanc responsionem Revdius P. D. Franclscus Hürth, Con. suitor Congregationis S. Officit, dc mandato Erhl Card. Secre­ tarii necnon Excrhi Assessoris eiusdem Supremae S. Con­ gregationis, his verbis explanavit: I. Verba »in expositis circumstantiis» significant «hb circumstantiis * perdurantibus seu «perdurante hac circumstan­ tiarum conditione». II. «Cautiones acqulpollentes» secundum aliquod S. Officii Responsum, datum pro laponia. habentur, quando pan catholica sincere manifestat firmum propositum faciendi ex sua parte quod facere potest, ut universa proles In fide catholica baptizetur et educetur. Quodsi pars acatholica recusat idem propositum concipere ct manifestare, «cautiones * acqulpollentes secundum allegatum Responsum eo non destruuntur. III. Liberantur fideles non solum ab impedimentis aetatis et dlsparitatls cultus, sed ab omnibus iuris ecclesiastici impe­ dimentis necnon ab omni (tum ordinaria tum extraordinaria) forma canonica. At impedimentum sacri ordinis presbytoratas necnon impedimentum affinitatis in linea recta, consummato matrimonio, non suspenduntur, sed etiam in expositis circum­ stantiis in pleno vigore manent. Eadem Suprema Congregatio me rogat haec omnia Ordi­ nariis Sinensibus nuntiare, ipslsque auctoritatem facere his facultatibus frui in eisdem rerum adiunctis. Quae dum, praesentibus litteris, execution! mando, impensos aestimationis meae sensus Tibi offero meque profiteor Ex­ cellentiae Tuae addictissimum—Ant. Rideri, tnternuntiiun Apostolicum. ♦ Ordinario Kir.ghsjensi in Sinie: China Missionary 2 (1949) 417 Nodficatlo Delegati ApcstcUci est diei 19 Fcbr. 1949. Prot. N. 29'4,4 Adn. BOUSCAREN 111 410; J. DEFOURNY in China Missionary 10 (1956) 70-74; GOMZALVUS A RAAM5DONK. Do cessatione iæpedirr.eati dispan tatis cultus in extraordinariis territorii circunutaatüf, Roma 1955. p 55-83 P. HUERTH in PrM 38 (1949) 189-194; N. HJBANY in REDC 5 (1950) 643-666. G. VROMANT. Do ms trim onio, ed. 3 1952. p. 92-94. 2022 1949 IAN 28.-SC ORIENT., DECR. AAS 41 (1949) 31-32 Decretum de abstinentiae et ieiunii lege observanda A FIDELIBUS rituum orientalium Cum adversa rerum adiuncta, quae legem abstinentiae ct Ieiunii mense Decembri a. D. 1941 relaxandam suase­ runt, fere ubique aliquantum remissa sint, adveniente propitio Anni Sancti tempore, pluribus postulantibus Ex­ cellentissimis Ordinariis, visum est ut saltem ex parte lex ipsa restauretur. Quapropter Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. XII decernere dignatus est pro omnibus fidelibus orientalis ritus, etiam pertinentibus ad Ordines ct Congregationes Religiosas, facultatem Ordinariis con­ cessam super praedictam legem dispensandi ita coar/ctari 32 ut, a prima die proximae Magnae Quadragesimae et do­ nec aliter provideatur, abstinentiae et ieiunii lex servetur •si et prout viget in singulis ritibus * his diebus: I. Abstinentia: singulis feriis sextis; II. Abstinentia et ieiunium: 1) prima dle Magnae Quadragesimae; 2) feria sexta Maioris Hebdomadae; 3) pervigiliis Nativitatis D. N. I. C.; vel, pro fidelibus by­ zantin! ritus, pervigiliis Epiphaniae D. N. I. C.; 4) pervigi­ liis Assumptionis B. Μ. V.; benigne tamen indulgens ut diebus abstinentiae simul et ieiunii Exemi Ordinarii ova ct lacticinia etiam mane ct vespere permittere valeant Locorum autem Ordinarii, qui nova hac legis abstinen­ tiae et ieiunii moderatione utuntur, fideles hortari ne omittant, praesertim clericos, religiosos et religiosas, ut gravissimis hisce temporibus voluntaria Christianae per­ fectionis exercitia nec non caritatis opera, maxime erga Inopes et aegrotos, libenter addant, itemque ad mentem Summi Pontificis preces effundant. 2564 1040 lAX 28-FF.B 13 SC CONCILII - S. OFFICII - S. PAENIT. - RELIGIOSORUM Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die xxvm mensis Ianuarii, a. D. mc.mil. —Euoenius Card. Tisserant, a Secretis. Valerius Valeri, Adsessor. n. 2023-2027 Apostolica propositis precibus respondet: Negative.— S. Luzio, Regens. S. De Angelis, Subst. * Moderatori Generali O. C. D . Prot N. 7628.48. AOCD 21 (1949) 8-9- Adn. P. M. ABELLAM in PrM 38 (1949) 73-77; E. BERGH in NrT 81 (1949) 315-310; S. BOREATTI in ApoU. 22 (298-299; FIDEL DE PAM­ PLONA in REDC 8 (1949) 453-473; A. GUTIÊRREZ in CpR 28 (1949 11-14; A. PARISELLA in ME 74 (1949 123-141; 2026 1949 FEB 12.-SC CONC., DECR. AAS 41 (1949) 82-83 2023 Decretum de duabus missis in dominica de passione HOC ANNO 1949 CELEBRANDIS 1949 IAN 28.-SC CONC., DECR. AAS 41 (1949) 32-33 Decretum de abstinentia et ieiunii leoe observanda A FIDELIBUS RITUS LATINI Cum adversa rerum adiuncta, quae legem abstinentiae et ieiunii mense Decembri a. D. 1941 relaxandam suase­ runt, fere ubique aliquantum remissa sint, adveniente pro­ pitio Anni Sancti tempore, pluribus postulantibus Ex­ cellentissimis Ordinariis, visum est ut saltem ex parte lex ipsa restauretur. Quapropter Ssmus Dominus Noster Pius divina Pro­ videntia Pp. XII decernere dignatus est pro omnibus Π33 delibus ritus latlni, etiam pertl/nentibus ad Ordines et Congregationes Religiosas, facultatem Ordinariis conces­ sam super praedictam legem dispensandi ita coarctari ut, a prima die proximae Sacrae Quadragesimae ct donec aliter provideatur, abstinentia servetur singulis feriis sex­ tis; lex vero abstinentiae simul et ieiunii feria quarta Cinerum, feria sexta Maioris Hebdomadae, pervigiliis Assumptionis B. Μ. V. et Nativitatis D. N. I. C.; benigne tamen indulgens ut diebus abstinentiae simul et ieiunii ova et lacticinia etiam mane et vespere ubique sumere liceat. Locorum autem Ordinarii, qui nova hac legis abstinen­ tiae et ieiunii moderatione utuntur, fideles hortari ne omittant, praesertim clericos, religiosos et religiosas, ut gravissimis hisce temporibus voluntaria Christianae per­ fectionis exercitia nec non caritatis opera, maxime erga Inopes et aegrotos, libenter addant, itemque ad mentem Summi Pontificis preces effundant. Datum Romae, die 28 Ianuarii 1949.—Card. F. Marmaogi, Prae/. F. Roberti. a Secretis. Quum nuperrime Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa XII «Apostolica Sua Adhortatione· diei 11 Februarii currentis anni, ad exsecrabile atheism! crimen profligan­ dum, ad scelestae impietati vallum et remedium paran- 83 dum et ad nostrae aetatis peccata impietatemque expianda, die Dominica de Passione huius anni alteram Missam vo­ tivam «Pro remissione peccatorum» litare sacerdotibus omnibus permiserit. Sacra Rituum Congregatio, de Ipsius Sanctissimi Domini Nostri mandato haec servanda de­ clarat: Sacerdotes omnes, qui binas illas Missas celebrare vo­ luerint, primam litent de Passione, uti in Missali Romano, cum oratione pro Papa, ob quinquagesimum annum ab Eius inito sacerdotio; alteram votivam «Pro remissione peccatorum» quae invenitur inter Missas votivas Missalls Romani, absque ulla commemoratione etiam Dominicae, cum Credo et Praefatione de Passione: servatis de cetero Rubricis quoad calicis purificationem. Qui vero unam tantum Missam celebrat, ea sit de Do­ minica Passionis, addita orationi diei commemoratione Missae votivae «Pro remissione peccatorum» sub unica conclusione, et oralione pro Papa, cum Evangclio S. loannis in fine. Servatis de cetero Rubricis, nec non peculiaribus Riti­ bus Ordinum propriis. Contrariis non obstantibus quibus * cumque. Die 12 Februarii 1949.—Card. C. Micara, Ep. Velitem., Prae/. Alfonsus Carinci, Archlep. Seleuc., Secr. Adn. L PEZONI in EL 83 (1949) 92-94; L. RENWART in NrT 31 (1949) 319-320. Adn. E. J. M. in CR 31 (1949) 280; EL 63 (1949) 85. 2027 1949 FEB 15.-SC RELIGIOSORUM, NORMAE. PART.· 2024 1949 FEB 2.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· Circa consummationem matrimonii adhibitis mediis APHRODISIACIS USUM RATIONIS INTERCIPIENTIBUS An matrimonium haberi debeat inconsummatum sl essentialia copulae elementa posita sint a conluge qui ad unionem sexualem non pervenit nisi adhibitis mediis aphrodisiacis, rationis usum actu intercipientibus. R. Negat i re. Die 2 februarii 1949. D. • PrM 38 (1949) 220. Adn. F. HURTH in PrM 38 (1949) 220-227; DEL CORPO in ME 83 (1958) 303-313; J. MARCONE in ME 82 (1957) 631-856; REGATILLO n. 490; D. STAFFA in ApoU. 28 (1955) 591-599. 2025 1949 FEB 9.-S. PAENITENTIARIA, INDULTUM. PART.· Facultas denegatur substituendi lanam cum alia MATERIA PRO SCAPULARIBUS O. C. D., MANENTIBUS INDULGENTIIS Preces—Beatissime Pater, Moderator Generalis Ordi­ nis FF. Carmelitarum Discalceatorum, ad pedes Sancti­ tatis Tuae provolutus, humiliter petit ut in Scapularibus proprii Ordinis substitutio lanae cum alia materia In de­ terminatis circumstantiis fieri solita non obstet lucrandis Indulgentiis. Et Deus, etc. Rescr.—Die 9 Februarii 1949. Sacra Pacnltentiarla 2565 s. c. de religiosis circa administrationem ELEEMOSYNARUM IN ECCLESIIS PAROECIAUBUS QUAE RELIGIOSIS COMMITTUNTUR Mens (Omissis). Ad mentem: Mens est placere de concordia. In concordia autem: 1) Servari quoad substantiam debet canon 630. 1 4 ideoque cum agatur dc ecclesiis regularium Ordinis proEriis, administratio eleemosynarum, quae a fidelibus Fa ricae ecclesiae directe et In hunc fincin expresse offerentur, atque illarum quae non a functionibus parocclalibus (cf. in­ fra n. 2) sed ab illis e contra functionibus proveniunt quae Ordinis seu Communitatis religiosae peculiares propriaeque sunt. Superioribus religiosis reservari debent. 2) Quoad alias omnes oblationes et eleemosynas sive pro paroecia seu intuitu paroeciae offeruntur (’can. 533, § 1,4.0; 535, § 3, 2.®), sive ex functionibus proveniant quae paroecialcs stricto sensu dici debent (can. 162), sive ex eis etiam quae, etsi non sint stricte paroeclales, tamen in paroeciis cultui paroeclali cx legitimo lure particulari reccptlsquc consuetudinibus accensentur, ita ut In omnibus paroeciis communiter celebrari soleant, fiat massa com­ munis cuius administratio a vicario paroeclali sub vigi­ lantia et Inspectione ac directione Ordinarii loci ad nor­ mam iuris gerenda est. 3) Ex communi praedicta massa (n. 2) iuxta consuetu­ dinem regionis et dioecesis stipendia et distributiones fleri ac definiri debent quae Vicario actuali (can. 471, f D, Vicariis cooperatoribus. Administris cultus danda sunt, pariterque contributiones quas paroeciae pro expensis generalibus Ecclesiae et pro necessitatibus Fabricae prae­ stari debent. • Dioeceai X . Prof 1119/48 · toüis S C d· 1 (1957) 341 Adn V JUDGE in hoist IT G957) À3.KUI »! Ju-Wt 2.W PIÜS XII, DE MATRIMONIO PRO ECCLESIA ORIENTALI η. 2028-2029 2028 1949 FEB 21.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART? Circa cautiones a eqlt pollentes praestandas MATRIMONIIS MIXTIS in Die 21 Febr. 1949 de mandato Exemi .Assessoris S. Officii: t Cautiones aequipollentes [dc quibus in Decr. d. 27 Ian. 1949] (LE 20211 tunc tantum sufficientes habendae sunt ad matrimonium cum parte pagana aut cum parte baptizata a catholica ineundum, si, consideratis singulo * rum casuum condicionibus, moraliler certo constat: ma­ nifestatam sinceram partis catholicae voluntatem de uni­ versa prole catholice baptizanda et educanda, etiam e//ectum habituram esse». • PrM 38 (1949) 1S3. Reipo^sum datum est ad modum supplementi responsionis S. Officii dioi 27 kn. 1949 LE 2021. Ada. P. HUERTH in PxM 33 (1949) 139-194. 2029 1949 FEB 22.-PIUS XII, MOTU PROP. AAS 41 (1949) 89-117 Litterae Apostolicae Motu Proprio datae ad Venerabiles Fra­ tres Patriarchas, Archiepiscopos, Episcopos, ceterosque locorum Ilierarchas Ecclesiae Orientalis, pacem et commu­ nionem cum Afoslolica Sede habentes CODEX IURIS CANONICI ORIENTALIS De DISCIPLINA SACRAMENTI MATRIMONII ORIENTAL» PRO ECCIESIA PIUS PP. XII Crebrae allatae sunt Nobis, praesertim postremis hisce annis, tum a Legatis Nostris tum a sacrorum Antistitibus Orientalis Ecclesiae supplicationes, per quas rogabamur, ut, instantibus volis annuentes, dum codificatio legum Ecclesiae Orientalis haud multum abest, ut absolvatur, earundum legum singularia quaedam capita, magni qui­ dem momenti, nulla interposita mora promulgaremus, ut ijravibus et perniciosis rerum adiunctis, in quibus nonnulae Christi ovilis partes orientali ritu utentes versarentur, efficaci praesidio obviam iremus. Nos igitur, attente et cogitate omnibus in Domino per­ pensis, motu proprio, certa scientia ac de Apostolicae ple­ nitudine potestatis statuimus ac decrevimus eos canones iam nunc publicare, qui ad sacramenti matrimonii disci­ plinam spectant. Iam initio, cum ad Codicem conficiendum prima confer­ rentur studia, Petrus S. R. E. Presbyter Cardinalis Gasparri, Consilii Praeses Codici canonico Orientalis Ecclesiae praeparando, ob oculos habilis facilitate et frequentia necessitudinum, quas orbis terrarum populi ct nationes ob nostrae aetatis expeditissimum commeatum inter se nectunt, litteris die xv mensis Septembris anno mcmxxx datis, sacros Orientalis Ecclesiae Pastores consulebat, ab iisdem petens an in expletionem optatorum multis e locis Apostolicae Sedi explicatorum expedire videretur, ut, quoad fieri posset, ecclesiastica disciplina ad matrimonia­ lia impedimenta ct ad formam ineundi nuptialis foederis pertinens unius tenoris redderetur; idque poscebatur, quia 90 ob memoratam eundi et remeandi facilitatem crebriores habebantur inter homines mixti ritus nuptiae necnon eo proposito, ut inccrtltudines dc matrimoniorum validitate, eorum sanctitati nocentes, penitus auferrentur. Consilium igitur Orientalis Ecclesiae Codici canonico confidendo, debita attentione libralis responsis, ferme cunctis asseverantibus, eorumdem sacrorum Pastorum, postquam haec fcl. mcm. Summo Pontifici proximo De­ cessori Nostro retulit, adprobationl Nostrae hos canones proposuit, quos Nos Apostolica auctoritate Nostra com­ probamus: DE SACRAMENTO MATRIMONII Can. 1—f 1. Christus Dominus ad sacramenti dignita­ tem evexit Ipsum contractum matrimonialem inter bap­ * tizato *. « Syn. Trident., ve». VIÎ, De sacramentis rmzre. can. i; vn XXIV. De matrtmcmo, prooemium, can. f; Pro(« *»uo fidei (in Syn. Luplunen. II) a PalacoJofD Gmpno X obUu. a. »174; Eugeua» B (in Syn. Florentin.). coniL ExndLatc Deo, 22 twr. »439. J »fr· LcO ΧΠΙ, encycL /frramtra, to febr. iSSa. 25Ô7 1049 FEB 21-22 § 2. Quare inter baptizatos nequit matrimonialis con­ tractus validus consistere, quin sit eo ipso sacramentum1. Can. 2—§ 1. Matrimonii finis primarius est procreatio atque educatio prolis; secundarius mutuum adiutorium et remedium concupiscentiae 3. § 2. Essentiales matrimonii proprietates sunt unlbi et indissolubilitas, quae in matrimonio Christiano pecullirem obtinent firmitatem ratione sacramenti*. Can. 3—Matrimonium gaudet favore iuris; quare b dubio standum est pro validitate matrimonii, donec con­ trarium probetur, salvo praescripto can. 116 *. Can. 4—§ I. Matrimonium baptizatorum validum di­ citur ratum, sl nondum consummatione completum est; ratum et consummatum, sl inter coniuges locum habuerit coniugalis actus, ad quem natura sua ordinatur contrac­ tus matrimonialis ct quo coniuges fiunt una caro. § 2. Celebrato matrimonio, si coniuges simul cohabitaverint, praesumitur consummatio, donec contrarium pro­ betur. § 3. Matrimonium inter non baptizatos valide cele­ bratum, dicitur legitimum. § 4. Matrimonium invalidum dicitur putativum, si in bona fide ab una saltem parte celebratum fuerit coram Ecclesia, donec utraque pars de eiusdem nullitate certa evadat. / *· Can. 5—Baptizatorum matrimonium regitur iure non solum divino, sed etiam canonico, salva competentia civi­ lis potestatis circa mere civiles eiusdem matrimonii ef­ fectus · Can. 6—J 1. Matrimonii promissio, etsi bilateralis seu sponsalilia, irrita est in utroque foro, nisi facta fuerit coram parocho aut loci Hlerarcha aut sacerdote cui ab alterutro facta sit facultas assistendi. § 2. l.° Matrimonii promissioni valide assistit idem parochus vel loci Hlerarcha aut sacerdos ab alterutro designatus qui ex praescripto can. 86, 87 matrimonio va­ lide assistit; ° 2. Ille qui matrimonii promissioni assistit obliga­ tione tenetur curandi ut eius celebratio in libro sponsa­ lium adnotetur. § 3. At ex matrimonii promissione non datur actio ad petendam matrimonii celebrationem; datur tamen ad re­ parationem damnorum, si qua debeatur 7. Can. 7—Sacerdos promissioni matrimonii assistens, sponsis catholicis benedictionem in libris liturglcis prae­ scriptam impertire, si ius particulare id ferat, ne omittat Can. 8—Parochus ne omittat populum prudenter eru­ dire de matrimonii sacramento ciusque impedimentis. Caput I—De iis quae matrimonii celebrationi praemitti debent et praesertim de publicationibus matrimonialibus1 Can. 9.—5 1. Antequam matrimonium celebretur, constare debet nihil eius validae ac licitae celebrationi obsistere. 1 Syn. Tndcnt, sess. VII, D/ xacramenhs in genere, can. 1; Leo ΧΙΠ, epencyd. Jrcawnm, 10 febr. 1880; S. C. de Prop. Fide, instr, (ad Ep Graeco. Rumen.), a. x8j3. ’ Euxeaius IV (in Syn. Florentin.), const Exsultate Deo, 22 dot. X439» I »£ Leo XIII, ep. cncycL Arcanum, xo febr. x83o; Pius XI, litt. encyd Csà cOTiatai, jx dee. X930, I; S, C. de Prop. Fide, instr, (ad Ep. Graeco-Rarxa.·, a_ 185S. • Syn. Trident, *$e s. XXIV, De matrimonio, can. 2; De ref. matrvn, cxa. 1, 7". S. Gregorius Magnus, btL .Vayrxzi omnipotenti, a. 601; Professio Siri (in Syn. Lugdunen. II) a Michaele Palaeoloço Grvgorio X oblata, a. 1174: Benedictus XII, a. xy»x, prop. 102, Annroonim, damn.; Eugenics IV άα Syn. Florentin.), const. Exsultate Deo, 22 nov. X439, | 16; Clezncas VIR, Instr. Sanctunmux, 31 aug. X595, § 5; Benedictus XIV, const. Etri posiv^u, nuii X742, I VIII, η. II; ep. Nuper ad nos, 16 mart. 1743, Professio fida Maroni Us praescr.; Leo XIII, ep. encyd. Arcanum, xo febr. χ83ος Ptn XI, litt. encyd. Cattt ccnnubii, 31 dee. 1930,1; S. C. S. Off., instr, (ad Ep. Rjtuonx Orient.), a. 1883; S. C de Prop. Fide, instr, (ad Ed. Graeco-Rumen), a. x858; instr. 31 id. 1902, n. x, /. • S. C, S. Off., x8 curt. 1903, ad 2. • Plus VI, const. Anciorem fidei, 28 aug. 1794. prop. 58, Synodi Pistcrka., damn.; Leo XIII, ep. encych Arcanum, xo febr. xS8o. Can. 6.—S. C. de Prop. Fide, decr. 13 apr. 1807, η- XXII.—Syn. Arazn.a. »9»»· 347-553. 577. 3 * sya- Alexandrin. Coptorum, a. x898,se:t. II,cup III, art. V III, 5 x; Syn. Libanen. MarouiUruxn, a. 1736, pars II, cap. XI. 5 Ei0* ' ^Iba-Iulkn rt Fagarasicn. R uni morum, a. 1872, tiL V. cap Mil, II. x; a. x38a, tiL IV, secL I, cap. HI, f 20; Syn. Sdarfea. Syrorun»x cap. V. art. XV, f x, De sponsali bus; j 2, De dissolutione tfomulsun Syn. Aacyr.in., a. 314. can. 11; Syu. Trullan., a. 6çx, can. 98; & Basiha wrÎT Alexandrin. Coptorum, a. x8p8, sect. II, cap. HL art ’ 5 S^n‘ ^banen. Maronitarum, a. 1736, pars If. cap. XI, 9. Hl: Sctartjm. byroruro ». :MS, cap. V> lrt xv> , . j >. C. S. OIL, instr, (ad Episcopos Orientales), 22 au<. 1890 —Syn. Lr banen. Manxutaram, a. X736. pars II. cap. XI> λ SyiL prov Vbr 2568 1040 FEB 22 PIUS XII, DE MATRIMONIO PRO ECCLESIA ORIENTALI § 2. In periculo mortis, sl aliae probationes haberi nequeant, satis est, nisi contraria adsint indicia, ut con­ trahere volentes lurciurando affirment se baptizatos fuisse ct nullo detineri impedimento a. Can. 10—§ 1. Parochus cui lus est assistendi matri­ monio, opportuno antea tempore, diligenter investiget 92 num matrimonio contrahendo aliquid obstet. / § 2. Tum sponsum tum sponsam etiam seorsum et caute Interroget num aliquo detineantur impedimento, num consensum libere, praesertim mulier, praestent, et num in doctrina Christiana sufficienter instructi sint, nisi ob personarum qualitatem haec ultima interrogatio inuti­ lis appareat3. § 3. Hicrarchae loci est peculiares normas de parochi investigatione huiusmodi dare. Can. 11—§ 1. Nisi baptismus collatus fuerit in ipso suo territorio, parochus exigat baptismi testimonium ab utraque parte, vel a parte tantum catholica, sl agatur de matrimonio contrahendo cum dispensatione ab impedi­ mento disparitatls cultus. § 2. Catholici qui sacramentum chrismatis nondum receperunt, illud, antequam ad matrimonium admittan­ tur, recipiant, si id possint sine gravi incommodo. Can. 12—Publice a parocho denuntietur inter quosnam matrimonium sit contrahendum, lure particulari id fe­ rente *. Can. 13—§ 1. Matrimoniorum publicationes fieri de­ bent a proprio sponsorum parocho *. § 2. Si pars alio in loco per sex menses commorata sil post adeptam pubertalem, parochus rem exponat Hierarchae, qui pro sua prudentia vel publicationes inibi fa­ ciendas exigat, vel alias probationes scu Indicia super status libertate colligendas praescribat ·. § 3. Si qua sit suspicio de contracto impedimento, pa­ rochus, etiamsi brevior fuerit commoratio, consulat Hicrarcham, qui matrimonium nc permittat, nisi prius su­ spicio, ad normam § 2, removeatur. Can. 14—Publicationes fiant tribus continuis diebus dominicis aliisque festis de praecepto in ecclesia, inter di­ vina officia ad quae populus frequens accedat7. Can. 15—Potest loci Hierarcha pro suo territorio pu­ blicationibus substituere publicam, ad valvas ecclesiae paroecialis aliusve ecclesiae, affixionem nominum contra­ hentium per spatium saltem octo dierum, ita tamen ut, hoc spatio, duo dies festi de praecepto cumprehendantur. Can. 16—Publicationes ne fiant pro matrimoniis quae contrahuntur cum dispensatione ab impedimento dispari93 talis cultus aut mixtae religionis, / nisi loci Hlerarcha pro sua prudentia, remoto scandalo, eas permittere opportu­ num duxerit, dummodo /Vpostolica dispensatio, salvo praescripto can. 32, praecesserit et mentio omittatur reli­ gionis partis non catholicae s. Can. 17—Omnes fideles obligatione tenentur impedi­ menta, si qua norlnt, parocho aut loci Hierarchae, ante matrimonii celebrationem, revelandi. Can. 18—§ 1. Loci Hlerarcha proprius pro suo pruden­ ti iudicio potest, ex legitima causa, a publicationibus etiam In aliena cparchia faciendis dispensare. Icbea. et Fagaraucn. Rumenonixn, a. 1882, tiL IV, secL I, cap. Ill, B 34. 35. 3^· Can. 9.—Syn. prov. Alba-IuUcn. et Fagaxaslcu. Rumenorum, a. 1872, lit. V, cap. VJII, II, 5; Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. 1720, tiL III, $ 8; Syn. Sciarien. Syrorum, a. 1888, cap. V, art. XV, $ 12, η. VI. • S. C. de Prop. Fide, ep. (ad Ep. Nicopoli Un.), 25 Un. 1817. Can. χα—Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 1898, sect. II, cap. Ill, art. VIII, I 2, IV; Syn. Libanen. Maromtanim, a. 1736, pars II, cap. XI, 27; Syn. Zarnoslra. Ruthenorum, a. 1720, tit. Ill, f 8; Syn. Sciaxicn. Syrorum, a. xW, cap. V, art. XV, 5 12, nn. IV. VI, VII. • Syn. Alexandria. Coptorum. a. 1898, secL If, cap. Ill, art. VIII, J 2, V; Syn. Ain-Traxen. Graeco-Melchitarum, a. 1835, can. 7, n. 3; Syn. Libanen. Mamtutarum, a. 1736, pan II, cap. Ill, 12. •S. C. de Prop. Fide, decr. 6 oct- 1863, D, a.—Syn. Sergii Patriarchae Moroni urum, 18 sept 1596, can. XIV; Syn. Zamostexn. Ruthenorum, ·. 1720, tiL III, § 8. Can. 13.—Syn. prov. Alba-Ialien. et Fagarasien. Ruxuenorum, a. 1872, fit V, cap. VIII, II. y. a. 1882, lit IV. secL I. cap III, H aS. 29, 30; Syn. Zasosten. Rutb oorum, * a. 1720, tit. Ill, f 8. ‘ S C S. Off., instr, (ad Ep. Orient), 22 aug. 1890. n. 2. • S. Q S. OU., instr, (ad Ep. Orient.), 22 au<. 1890, n. 2. 'Syn. prov. Alba-Iulkn. et Fagar-isicn. Rumenorum, a. 1872, tiL V. cap. VHI, II. 3; a. x88j. tit. IV, sect. I, cap. Ill, 5 ar, Syn. Zamosten. Rutbeoora, a. X7XQ, tit III, $ 8. • S. C. de Prop. Fide, instr, (ad Ep. Graeco-Rumen ), a. XS58: «Qaad Syn. prov. Alba-Iulien. et Fagarasxcn. Rumenorum, a. 1872, Ut V, cap IX, De mainmoniu mixiu. Can. 18 —Syn. prov. Alba-Iuhen. et Fagarasien. Rumenorum. a 1882. nt. IV, urt I, cap. IV, f 42. Can ?o.—S. C. de Prop. Fide. decr. 15 mart 1790, η. XV. 2569 π. 2029 § 2. Si plures sint Hierarchae proprii, illius est dispen­ sare in cuius eparchla matrimonium celebratur, quod si matrimonium extra proprias ineatur eparchlas, cuiuslibet Hierarchae proprii. Can. 19—Si alius parochus investigationem aut publi­ cationes peregerit, de harum exitu statim per authenticum documentum certiorem faciat parochum, qui matrimonio assistere debet. Can. 20—§ 1. Peractis investigationibus et publica­ tionibus, parochus matrimonio ne assistat, antequam om­ nia documenta necessaria receperit, et praeterea, nisi ra­ tionabilis causa aliud postulet, tres dies decurrerint ab ultima publicatione. § 2. Si intra sex menses matrimonium contractum non fuerit, publicationes repetantur, nisi aliud loci Hicrarchiae videatur·. Can. 21—§ 1. Exorto dubio de exsistentia alicuius impediment10: ° l. Parochus rem accuratius investiget, interrogando sub iuramento duos saltem testes fide dignos, dummodo ne agatur de impedimento ex cuius notitia infamia parti­ bus oriatur, et, si neccsse fuerit, ipsas quoque partes; 2? Publicationes peragat vel perficiat, si dubium ortum sit ante inceptas vel expletas publicationes; ° 3. Matrimonio ne assistat, inconsulto Hierarcha, si dubium adhuc superesse prudenter indicaverit. § 2. Delecto impedimento certo: 1. ° SI impedimentum sit occultum, parochus publi­ cationes peragat vel absolvat, el rem deferat, reticens nomina, ad loci Hierarcham vel ad Sacram Pocnitentiaram: 94 2. ° Si sit publicum ct detegatur ante inceptas publi­ cationes, parochus ulterius ne procedat, donec impedimen­ tum removeatur, etsi dispensationem pro foro conscien­ tiae tantum obtentam norit; si detegatur-post primam aut secundam publicationem, parochus publicationes perficiat, et rem ad Hierarcham deferat. § 3. Demum sl nullum detectum fuerit impedimentum, nec dubium nec certum, parochus, expletis publicationi­ bus, ad matrimonii celebrationem partes admittat. Can. 22—Matrimonio vagorum, eorum nempe qui nulli­ bi domicilium vel quasidomlcilium habent, parochus, ex­ cepto casu necessitatis, ne assistat, nisi, re ad loci Hierar­ cham vel ad sacerdotem ab eo delegatum delata, licen­ tiam assistendi obtinueritll. Can. 23—Ne omittat parochus, secundum diversam personarum condicionem, sponsos docere sanctitatem sa­ cramenti matrimonii, mutuas coniugum obligationes el obligationes parentum erga prolem; eosdemque vehemen­ ter adhortetur ut ante matrimonii celebrationem sua pec­ cata diligenter confiteantur, ct divinam Eucharistiam pie recipiant lJ. Can. 24—Parochus graviter filiosfamilias minores hor­ tetur nc nuptias ineant, insciis aut rationabiliter invitis parentibus; quod si abnuerint, eorum matrimonio nc as­ sistat, nisi consulto prius loci Hierarcha l’. Caput Π—Dc impedimentis in genere Can. 25—Omnes possunt matrimonium contrahere, qui iure non prohibentur l. Can. 26—§ 1. Impedimentum prohibens secumfert grave velitum contrahendi matrimonium; quod tamen irritum non redditur sl, non obstante impedimento, con­ trahatur. § 2. Impedimentum dirimens et graviter prohibet raa• S. C. S. Off , Instr, (ad Bp. QrfcntA ex ια<. ιΒρη» η. « Can. ar.—S. C. de Prop. Hde. <5ccr. xj D»4rt 1790» α. XV. »· S. C. S OH.»instr. (* d Dele<. Ap. Aegypci}. 13 ka 1I69. 2 apr. x373; mstr. (ad Ep. Orient), xa au«. sa», nn. 3. 4. »<\ Il 11 Syu. Zumosten. Rutbenoruni. a. xyxK tiL Ill. | \ Syn. Sciottrn. Syr· ram. a. xS88, cap. V. art. XV, $ 12. η. VIII. 11 Syn. Akxandiin. Coptorum. a «ecL 11,cap HI, art VIII, | 2. U. Syn Libanen Maroaltarum. a 1738, II. cap XL 2; Syn Rutb^noram, a. 1720. tit. III. i «; Syn. Lenpo^. a. iê?«. Ut II. cap VU. 5; Syn. Scixriva. Syrorum, ». xSM.etp. V. an. X\. I u. n \ 11 S. Q do Prop. Fide, in tr. * 31 iuL 190 . * a. p—5. M.. c«n. 38, 40, ta.—Syn. Akxandnn Coplocuxn. 1 x »8. * ll, cap. HI. * sL VIII. I 2, 1; Syn Libax^n. Maramtxrtn. a- i?0. par» ||. cap. XI. ta. Syn Km Traxex Graeco-MdchiUrcm, a. »815. ean 7. n .. bxn pavr Afea lafern. et FagarasiecL Rœneo: um. * a. xMa. txt IV, I. rap· HI. I JL Syn Sdarien Syrorum, a. 1SS8. cap. V. art. XV, | μη. 8. ‘ Profrcwo Bdei (in Syn. Larî-ux-n IH a MteL ek * Gî-e·^'’ X oblata, a. 1x74.—Syn. Zan>wten. Roîbr^onan a. l’roç ht 111. I · Can 27. —Syn. .Kirxn., a. 191 x. 577. a· 25 7D η, 2029 rw ··· e» 19] ». : · U I PIUS XII, DE MATRIMONIO PRO ECCLESIA ORIENTALI trimonium contrahendum, et impedit quominus valide contrahatur. § 3. Impedimentum, quamvis ex alterutra tantum parte se habeat, matrimonium tamen reddit aut illicitum 05 aut invalidum./ Can. 27—Publicum censetur impedimentum ouod pu­ blico ex facto oritur vel quod alio modo probari in foro externo potest; secus est occultum. Can. 28—j 1. Supremae tantum auctoritatis eccle­ siasticae est authentice declarare quandonam ius divinum matrimonium prohibeat vel dirimat. § 2. Eidem supremae auctoritati tantum ius est alia impedimenta matrimonium prohibentia vel dirimentia pro baptizatis constituendi ad modum legis sive universalis sive particularis. Can. 29—§ 1. Hierarchae locorum omnibus in suo territorio actu commorantibus et suis subditis etiam extra fines sui territorii vetare possunt matrimonia In casu pe­ culiari, sed ad tempus tantum, iusta de causa eaque per­ durante *. $ 2. Vetito clausulam dirimentem una Sedes ApostoJica addere potest’. Can. 30—Consuetudo novum impedimentum inducens aut impedimentis exsistentibus contraria reprobatur. Can. 31—j 1. Impedimenta gradus minoris sunt: 1. ® Consanguinitas in sexto gradu lineae obliquae; 2. ° Affinitas de qua in can. 67, f 1, η. 1, in quarto gradu lineae obliquae: et illa de qua in eodem canone § 1, nn. 2, 2, In quovis gradu; 3. ® Publica honestas in secundo gradu; 4. ® Cognatio spiritualis; 5. ® Tutela ct cognatio legalis de quibus in can. 71; 6. ® Crimen ex adulterio cum promissione vel attentatione matrimonli etiam per civilem tantum actum. Cetera impedimenta dirimentia sunt maioris gradus. Can. 32—§ 1. Salva ampliore facultate quae ex pri­ vilegio vel iure particulari iis competat, canonica causa suffragante^ locorum Hicrarchac, non autem Syncellus sine mandato speciali, dispensare possunt proprios sub­ ditos ab impedimentis prohibentibus, exceptis Impedi­ mentis provenientibus ex mixta religione vel ex voto in 96 professione minore seu simplici / emisso in religione iuris pontificii vel patriarchalis, et a dirimentibus quae se­ quuntur 4: 1. ° Ab impedimento consanguinitatis in quinto et sexto gradu lineae obliquae; 2. ° Ab impedimento affinitatis de quo in can. 67, i 1» η. 1, in quarto gradu lineae obliquae ct ab impedi­ mentis de quibus in eodem canone 5 1, nn. 2, 3, in quovis gradu; 3.0 Ab impedimento honestatis publicae in secundo gradu; Ab Impedimento cognationis spiritualis; 5.° Ab Impedimento cognationis legalis et tutelae; 6? Extra patriarchatus, ab impedimento aetatis, non autem ultra biennium completum. § 2. Patriarcha, salva ampliore facultate quae ex pri­ vilegio vel iure particulari ei competat, praeter facultatem de qua in $ 1, dispensare potest ·: 1. ® Ab Impedimento aetatis, non tamen ultra bi­ ennium completum; 2. ® Ab Impedimento criminis de quo in can. 65, n. t; • Syn. prov. Alba-Iuhen. et Fa· X872, tiL V. cap. VIII, I. 1. μ); a. 1882, tiL IV, sect. I. cap. II, I «8. Apostolicam, vel ad Patriarcham, etiamsi sponsi, quo tem­ • Syn. Cbalcedoten., a. 45b CAn- UÎ 1^° ΧΠΙ. rp. cncyct 1Λ pore exsecutioni danda est dispensatio, relicto illius eparfebr. x83oç S. C. S. Oft., instr, (ad Arehxp. Coreyrcn.?, 3 un. 1871. « 5· chiae domicilio aut quasi-domlcilio in aliam eparchiam instr, (ad onw Ep. Ritus Orient àUs), is dec. 18o80 a. IMS S. C. de discesserint non amplius reversuri, monito tamen Hierar­ Fide, instr, (ad Ep. Graeco-Rumen.), x83δ —Syn. Laodr.ro-, a. cha loci in quo matrimonium contrahere cupiuntll. can. to, 31; Syn. Trullan., a. 691, can. yx—Syn. Araxa., a. toti» 577. 5*· Syn, AleuAdnæ Coptorum, x iH. op. HI, art- V ÎIL I 5· J· * ' · Can. 46—Excepta modica aliqua praestatione ratione Syn. Ala-Traxen. Graroo-Mekhitarum. a. 1835, can. 7. n. r; byn. prw. expensarum cancellariac In dispensationibus pro non pau­ Alba-lulkn. et Façarasicû- Ramenonnn, a. 1872. tiL V, cap. IX. D» peribus, locorum Hierarchae eorum ve officiales, reproba­ tnMmu miifu; a. iBSa. bL IV. «ecL I. cap. HI. I JK Syn. 1 ropolkn. ta quavis contraria consuetudine, nequeunt, occasione con­ Kutbencrum, a. 1891, tiL II. cap. VII. 4; Syn. Sciarfen. Synenni, a. tW. cessae dispensationis, emolumentum ullum exigere, nisi cap. V, art. XV, J 7. n. $. Can. sx.—S. C S. Off . όκτ. 13 Un. 1951: <5cer 16 un. 194 · * —Svx Akad Id faciendum expressam obtinuerint Sedis Apostolicae xandrin. Coptorum, a. 1898, sect. II, cap. Ill, art. \ III, | 3· Sya licentiam aut id sit in probatis Synodis constitutum vel Sciarfen. Syrorum, a-xW8, cap. V. art. XV, I 7, n. 5. . , » recognitum; et sl Illegitime exegerint, obligatione resti­ 4 S. C. S. Off-. ir»tr. (ad Arriuep. Ccccyrm.), 3 fan- têyt. a V inwtr al tuendi tenentur. cornes Ep< Ritu» Orient.), 11 dec 18M. n. <3. S. G de Prop » Me. Ix^tr (ad Ep. Graeco-Rumen.), a. 1838. Can. 47—Qui ex potestate delegata dispensationem ‘ Syn. ChakedonoL, a. 45». c^n X4- _ x 4 k concedunt, in eadem expressam mentionem induit! Supe­ • Syn. Chakeckœn.» a. 45». αω 14. & C. S. Off. wtx ‘ f Artharp rioris delegantis faciant. / Corcyron.), 3 ian. 187«, n. 3; iurtr. (ad * «xnnr Ep. fett» Orvnt ). t« «kc•Syn. prov. Alba-Iulien. et Faganuien. Rumenorum, a. 1881, tiL IV’, ktl I, cap. IV, J 44. Cia. 39.—Syn. Armea., 2 1911. 580. • S. C. S. Off., x5 au^. 1897; S. G dc Prop. Fide, 31 mart. 1872. “S. G de Prop. Fide, litt. (ad Del. Ap. Syriae), 10 mali 1887.—Syn. Araev. a. 1911, 580. “ S. G S. Off, btt. encycl. 20 febr. 18S8. ad 4. 5. 48.—Syn· Cbalccdonen.. x. 431, can. 15.—Syn. Arma, a 191»· 577. 4*. SytL Alexandrin. Coptorum. a. 1898, sect. II, cap. Ill, art. VTII, i 5« 3. H; Syn Libaoen. Maronitanim, a. 1736, par * II, cap. XI, 9. V, Syn. prsv. Alba-lobcn. et Façara dec iM3, n. 7· Can. 34 — Leo X1IL ep. encycl. ** , " A * to fcrW. tlAx S G & Ott-, instr, (ad Arohkp Corcyra ·. 3 Un 187t. n 6. y. uutr (ad oew· Ep Ritoa Orient I. 12 dec. 18«. n. xo-xt. S. G de Prop. F»de. insu (U Fp Graeco- Rum n * ), a. 185! Cau. 53 —S. G S Οβ . decr >1 Hsa 1 63 * ia S C. dr rrop. f ►>, bu encycl. (ad Dal Ap et Ep. Orientale^, 24 ** « 7. 2574 η. 2020 PIUS XII, DE MATRIMONIO PRO ECCLESIA ORIENTALI Can. 54—Hierarchac aliique animarum pastores: 1. ° Fideles a mixtis nuptiis, quantum possunt, abs­ terreant; 2.° Sl eas Impedire non valeant, omni studio curent ne contra Dei et Ecclesiae leges contrahantur; 3? Mixtis nuptiis celebratis sive in proprio sive in alieno territorio, sedulo invigilent ut coniuges promissione factas fideliter impleant. Can 55—i 1. Absterreantur quoque fideles a matri­ monio contrahendo cum iis qui notorie aut catholicam fidem ablecerunt, etsi ad seciam acatholicam non transie­ rint, aut societatibus ab Ecclesia damnatis adscript! sunt. § 2. Parochus praedictis nuptiis ne assistat, nisi con­ sulto Hierarcha, qui, inspectis omnibus rei adiunctis, el permittere poterit ut matrimonio intersit, dummodo ur­ geat gravis causa et pro suo prudenti arbitrio Hierarcha iudicat satis cautum esse catholicae educationi universae prolis et remotioni periculi perversionis alterius coniugis. Can. 56—Si publicus peccator aut censura notorie in­ nodatus prius ad sacramentalem confessionem accedere aut cum Ecclesia reconciliari recusaverit, parochus cius matrimonio ne assistat, nisi gravis urgeat causa, de qua, si fieri possit, consulat Hierarcham. Caput IV—De impedimentis dirimentibus Can 57—§ 1. Vir ante decimum sextum aetatis an­ num completum, mulier ante decimum quartum item 102 completum, matrimonium validum inire non possunt \ / § 2. Licet matrimonium post praedictam aetatem con­ tractum validum sit, curent tamen animarum pastores ab eo avertere iuvenes ante aetatem, qua, secundum regionis receptos mores, matrimonium Iniri solet. Can. 58—§ 1. Impotentia antecedens et perpetua, si­ ve ex parte viri sive ex parte mulieris, sive alteri cognita sive non, sive absoluta sive relativa, matrimonium ipso naturae iure dirimit 5 2. SI impedimentum impotentiae dubium sit, sive dubio iuris sive dubio facti, matrimonium non est impe­ diendum. § 3. Sterilitas matrimonium nec dirimit ncc prohibet. Can. 59—1 1. Invalide matrimonium attentat qui vinculo tenetur prioris matrimonii, quanquam non con­ summati, salvo privilegio fidei § 2. Quamvis prius matrimonium sit Irritum aut so­ lutum qualibet ex causa, non ideo licet aliud contrahere, antequam de prioris nullitatc aut solutione legitime et certo constiterit . * Can. 60—} 1. Nullum est matrimonium contractum a persona non baptizata cum persona baptizata *. § 2. Si pars tempore contracti matrimonii tanquam baptizata communiter habebatur aut eius baptismus erat Can. 37.—Syn. Armrn, a. 192 x, 571, 1 * Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 1S98, sect II, cap. Ill, art. VIII, f 5, 4, V; Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1756, pars II, cap. XI, 9, VI; Syn. Aia-Traxen. Graeco-Mekhitaram, x 1835, can. 7, n. 4; Syn. prov. Alba-IuHen. et Fagaratien Rumenorum, a. 1871, tiL V. cap. VIII, I, ·Λ * *· »882, tiL IV, sect I, cap. II, § 4, c): Syn. Zamosten. Ruthenorum, x 1720, tiL HI, $ 8; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. 1888, cap. V, art. XV, J 8, n. 5.—Institut 2, xo, pr^ D. 23, 2, 4; G 5, 60, 3. Basilic. 28, 4. 31 S. C. de Prop. Fide, Instr. 31 lut :90a, n. 9.—S. Nenes Glajen. Annenorum, a. 2266; Syn. Serpi Patriarchae Maronitarum, x3 sept 1596,can. XIII. • Sùtus V, ep. Cum fre^scnlcr, 27 iim. S. C. S. Off., (ad Ep. Rltaum Orient), 2883. tiL VI, art 3. Can. 59.—S. G S. Off., (ad Ep. Rituum Orient), a. 1883. tit VI, art ♦.—Syn Trullan., a. 691, can. 93.— Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. 1720» tit ΙΠ. I A • Syn. Trident, mss. XXIV, De mx'nmonw, can. 7; De ref. matrim., c- x; Eugrnius IV (in Syn. Florentin.) const Exsultate Deo, 22 nov. 1439, J 26; Benedictus XIV, ep. Super ad not, 16 mart. 1743, Professio fidei Maronitis praesci.; Leo XIII, ep. encycl Arcanum, xo febr. 188a; S. C. de Prop. Fide, instr, (ad Vic. Ap. ConstanUnop ), 1 oct 1785; Instr, (ad Ep. GraeoRumen,). a. x3j3; instr. 31 iul 1902, n. 9.— Canones Apost, 48; Syn. Cartha^inen., a. 4x9, can. 105; Syn. Trullan., a. 692, can. 87; S. Baiilias M., can. 9, 46, 48, 77; Tbr.otheus Alexandrin., intrrrog. 15. < Lucias III, Utt Dominus ao Redemptor nodcr, x 1181-5; S. G S. Off., instr, (ad Dd. Ap. Aegypti). xj Un. x86x; Instr, (ad Ep. Orient), 22 aug. 1890. n. xi.—-S. Basilios M., can. 3X, 36. • Syn. Chalcedonem, a. 45». on· »4: S. C. S. Off., instr, (ad onrncs Ep. Ritus Orient), 11 dec. 1888, n. x.—Syn- Trullan.. a. 691. can. 72—Syn. Parur. Armenorum, a. 771, can. xx; Syn. Aracn., x 19x1. 57«. xo*î Alexandrin. Coptorwn, a. 1898, sect II, cap. Ill, art 4 HL i 5. 4. XU I; Syn. Libanen. Maronitarum, a. X736. IL caP· 6, VII, st, byxt Ain-Traxen. Graeco-Mekhitarum, a. X835, can. 7, η- «5 Syn. prov. Ainalulkn. «t Faortskn. Rumenorum, a. 1871. tit V, cap. VIII, I.iJ, a. 1882, lit. IV, sect. I. cap. II, I 10; Sdarfen. Syrorum, a. ιβΜ, cap. V, art XV, I 9, η. X4. 2575 1 040 FEB 22 dubius, standum est, ad normam can. 3, pro validitate matrimonii, donec certo probetur alteram partem baplizatam esse, alteram vero non baptizatam. Can. 61—Quae de mixtis nuptiis in canonibus 50-54 praescripta sunt, applicari quoque debent matrimoniis qui­ bus obstat impedimentum dlsparitatis cultus ·. Can. 62—§ 1. Invalide matrimonium attentant cle­ rici maiore ordine aucti ·. § 2. Subdiaconatui, aeque ac maioribus ordinibus, vu dirimendi matrimonium tribuitur 8. Can 63—Invalide matrimonium attentant religiosi pro­ fessione sollemni seu maiore adstricti, itemque qui votum castitatis extra professionem maiorem emiserunt, cui ta­ men, ex speciali Sedis Apostollcae praescripto, vis addita sit nuptias dirimendi ·. / 1. Can. 64—§ 1. Inter virum raptorem et mulierem, in­ tuitu matrimonii raptam, quandiu ipsa in potestate rap­ toris manserit, nullum potest consistere matrimonium. § 2. Quod si rapto, a raplore separata et In loco tuto ac libero constituta, illi nubere consenserit, impedimen­ tum cessat. § 3. Quod ad matrimonii nullitatem attinet, raptui par habetur violenta retentio mulieris, cum nempe vir mulierem in loco ubi ea commoratur vel ad quem libere accessit, violenter intuitu matrimonii detinet. Can. 65—Valide contrahere nequeunt matrimonium: 1.° Qui, perdurante eodem valido matrimonio, adul­ terium inter se consummarunt et fidem sibi mutuo dede­ runt de matrimonio ineundo vel ipsum matrimonium, etiam per civilem tantum actum, attentarunt 10, 2. ° Qui, perdurante pariter eodem valido matrimo­ nio, adulterium inter se consummarunt eorumque alter coniugem occidit n; 3. ° Qui mutua opera physica vel morali, etiam sine adulterio, mortem coniugi intulerunt xl. Can. 66—§ 1. In linea recta consanguinitatis matri­ monium irritum est inter omnes ascendentes et descen­ dentes tum legitimos tum naturales. $ 2. In linea obliqua irritum est usque ad sextum gra­ dum inclusive, ita tamen ut matrimonii impedimentum toties multiplicetur quoties communis stipes multipli­ catur 1S. • Leo XIII, ep. encycL Arcarum, xo febr. 1880; S. C S. Oft, instr. (ad omnes Ep. Rxtus Orient.), 23 dec. x888; deer. X3 ian. 1932. Can. 62.—Benedictus XIV, const. EUi pastorali 26 mail Χ74»» i VH» * XXVII; instr. Eo çuamvis tompore, 4 mail X745. § 34, 3s sq4S.CS.OfL instr, (ad Ep. Rituum Orient.), a. 1883, tit. VI, art. 5, ·Αdnotalio speciate»: 5. G de Prop. Fide, instr. 31 iul. 1902, n. 8.—Syn. Trullan.. a. 691. cox 3, 6, 26; S. Basilios M., can. tt, Timotheus Alexandrin., quaestio 22, 23; Theo­ philus Alexandrin., can. 13.—Syn. Armen., a. 19x1, 571, * î Syn. Akxaodxix 4 Coptorum, x 2898,sect. II,cap. Ill art. VIII, $ 5, 4, XI; Syn. Libanen.Ma­ roni tarum, a. 1736, pars II, cap. XI, 8. IX; cap. XIV, 35; pars HI, cap. II, 3; Syn. prov. Alba-Iulien. et Fagarasien. Rumenorum, a. 1872, tit VII. cap. \T, De ucundu nuptiis Clericorum in suerit Ordinibus condiluünn; a. X882, tit. IV, sect I, cap. II, J xx; Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. 17«< tiL III, I 8; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. x883, cap. V, art- XV, f8, n.1 ’ S. C. S. Off., deer. 3 Ian. 1633, ad x et 2; 3 aug. 1630, ad 1; 29 wn. χ6άχ mand. 5 maii x66o; (C. G.), 28 aug. 1669, n. x; S. C. de Prop. Fide (G P.J, x8 sept X629; UtL (ad Vie. gen. Fagaras.cn.), 5 febr. 1746; litL (ad Alba-lulien. et Fagarasien.), 31 maii 1982.—Syn. Libanen. Maronitarum, a *. Χ73 par» II, cap, XIV, 35. ~ ~ t ■ S. Leo Magnus, Litt. Quanta frolemdali, a. 446: * Sam cum»', S. Q tie Prop. Fide (G P.), x8 sept 1629; instr, (ad Archiep. Fagaraaen. et Alb>lulién. Graeci Rxtus), 24 mart 1858: iQui germanam».—Syn. TrullaxL, * 1 691, can. X3-—Syn. Libancr. Maronitarum, a. 1736, pars III, cap. II, 3. •Syn. Chalcedonen., a. 431, can. x6; S. C. S. Off., instr, (ad Ep. Ritum Orient.), a. 1883, tit VI, arL 3: tAdnoialio specialis».—Syn. Trullan. a, 6$r, can. 44. Can. 65.—Syn. Armen., a. xqix, 371, xx *; Syn. .Alexandrin. Coptorum, «. 1898, sect II, cap· HI, art VIII, { 3, 4, XV; Syn. Libanen. Miroaitarcn. *1736, pars II, cap. XI, 8, VI; Syn. prov. Alba-Iulien. et Fagarasien. Rumenorum, a. 1872, tiL V, cap. VIII, I, JkJ; Syn. Zainostcn. Ruthenorum, a. X720, tit. Ill, f 8; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. 1888, cap. V, art XV, f 8,0. ‘•Syn. prov. Alba-Iulien. et Fagarasien. Rumeirorum, a. 1882, tit IV, Sect 1, cap. II, | 12. “ Sya. prov. Alba-1 allen, et Fagarasien. Rumenorum, x 1882, tit IV, sect I, cap. Π, J 12. u Syn. prov. Alba-Iulien. et Fagarasien. Rumenorum, a. 1882, tiL IV, sect 1, cap, II, J 13. Can. 66 R x-y—-S. Nicolaus I, litt Ad consulta rostra, a. 866: c»mw; * gvinitatr Clemens VIII, Breve Christifidelium, 17 aug. 1599; S. G S. OÜ-, instr, (ad Ep. Rituum Orient), a. 1883, tiL VI, art. I.—Syn. Armen, a. <9tx, 571, 5 * Syn. Alexandrin. Coptonim, a. 1898, sect II. cap. Ill, art VIII, I 5, 4. VIII; Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, pars Π, cap. XL 8. IV; Syn. Ain-Traxen. Graeco-Mekhitarum, a. 1835, can. 7, n. r, Syn. peer. Alba-Iulien. et Fagarasien. Rumenorum, a. 1872, tiL V, cajK VIII, I, X, t a. 1882, tit IV, sect I, cap. II, J X4; Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. X7». tit HI. I 8; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. x88S, cap. V. art XV, j 8, n xo. u Syn. Trullan., a. 691, can. 54; Timotheus Alexandrin., in terror. xx.~ Can. Syn. Sahapivan. Armenorum, a. 446-47, can. 13; Acta Syn. Se. Ar menocirn, a. 1342. 2576 1940 FEB 22 PIUS XII, DE MATRIMONIO PRO ECCLESIA ORIENTALI § 3. Nunquam matrimonium permittatur, sl quod sub­ primo et secundo gradu lineae rectae inter virum et con­ sit dubium num partes sint consanguineae in aliquo gradu sanguineas mulieris, ac vice versa x·. lineae rectae aut in secundo gradu lineae obliquae. Can. 70—§ 1. Ea spiritualis cognatio matrimonium I 4. l.° Consanguinitas computatur per lineas et gra­ dirimit dc qua in § 2. dus u; § 2. I.0 Ex baptismo spiritualem cognationem con­ 2. ° In linea recta, tot sunt gradus quot * personae trahit patrimis cum baptizato eiusque parentibus ’·; stipite dcmplo 15; ° 2. Si Iteretur baptismus sub condicione, cognatio­ 3. ° In linea obliqua, tot sunt gradus quot personae nem spiritualem patrimis non contrahit, nisi Iterum Idem in utroque tractu, stipite dempto. adhibitus siL I 105 Can. 67—§ 1. l.° Affinitas de qua in can. 68, § 1» Can. 71—Qui lege civili inhabiles ad nuptias inter se dirimit matrimonium in linea recta, in quolibet gradu; in ineundas habentur ob tutelam vel ob cognationem lega­ linea obliqua, usque ad quartum gradum inclusive le; lem ex adoptione ortam, nequeunt vi iuris canonici ma­ trimonium inter se valide contrahere M. 2.° Affinitas de qua in can. 68, § 2, dirimit matri­ monium usque ad quartum gradum inclusive; Caput V—Dc consensu matrimoniali 3. ° Affinitas de qua can. 68, § 3, dirimit matrimo­ nium in primo gradu. Can. 72—§ 1. Matrimonium facit partium consensus 5 2. Affinitatis dc qua in can. 68, § 1, n. 1, impediInter personas iure habiles legitime manifestatus; qui nulla mentum multiplicatur: / humana potestate suppleri valet x. 1.° Quoties multiplicatur Impedimentum consangui­ § 2. Consensus matrimonialis est actus voluntatis quo nitatis a quo procedit; utraque pars tradit et acceptat lus in corpus, perpetuum et exclusivum, quod attinet ad actus per se aptos ad 2. ° Secundo vel ulteriore matrimonio inito cum con­ prolis generationem sanguineo coniugis defuncti. Can. 73—§ 1. Ut matrimonialis consensus haberi pos­ Can. 68—§ 1. l.° Affinitas ex digeneia oritur ex sit, necesse est ut contrahentes saltem non ignorent ma­ matrimonio valido etsi non consummato 17; trimonium esse societatem permanentem inter virum et 2. ° Viget inter alterutrum coniugem et alterius con­ mulierem ad filios procreandos. sanguineos; § 2. Haec ignorantia post pubertatem non praesumitur. 3. ° Qua quis linea et quo gradu, alterutrius coniugis Can. 74—§ 1. Error In persona invalidum reddit ma­ est consanguineus, alterius est affinis. trimonium. § 2. l.° Iure particulari, affinitas ex digeneia de qua § 2. Error in qualitate personae, etsi det causam con­ in § 1, n. 1, oritur etiam inter consanguineos viri et con­ tractui, matrimonium dirimit lanium: sanguineos mulieris ie; 1.° Si error qualitatis redundet in errorem in per­ ° 2. Ita computatur ut tot sint gradus quot fer- sona; summa graduum consanguinitatis quibus uterque affit 2. ° Sl persona libera matrimonium contrahat cum nium distat a coniugibus ex quorum matrimonio affinitas persona quam liberam putat, cum contra sit serva, ser­ oritur. vitute proprie dicta’. f 3. l.° Iure particulari, affinitas praeterea oritur ex Can. 75—Simplex error circa matrimonii unitatem vel trigeneia seu ex duobus matrimoniis validis, etiam non indissolubllitatem aut sacramentalem dignitatem, etsi det consummatis, si duae personae matrimonium contrahant: causam contractui, non vitiat consensum matrimonialem *. a) cum una cademque tertia persona, soluto matrimonio, Can. 76—Scientia aut opinio nullitatis matrimonii con­ una post alteram, aut b) cum duabus personis inter sc sensum matrimonialem necessario non excludit·1 consanguineis; Can. 77—§ 1. Internus animi consensus semper prae­ 2. ° Affinitatem ex trigeneia contrahunt alteruter sumitur conformis verbis vel signis in celebrando matri­ coniux cum iis qui sunt, ex alio matrimonio, alterius con­ monio adhibitis ·. / toe iugis affines ex digeneia; l· Clemens VIII. Breve Christifidelium, 17 aug. X599; S. C. S. Off, instr, 3.° Haec affinitas, inter alterutrum coniugem et al­ (ad Ep. Rituum Orient), a. xSS3, tiL VI, art- 2.—Syn. Araen, a. 19IJ, 571, 7\ Syn. Alexandrin. Coptorum. a. 1898, sect HI, cap III. art VTH. terius affines, ita computatur ut qui sunt ex alio matri­ $ 3, 4, XII; Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, pars 11. up- XI, 8. XI, monio affines viri ex digeneia, in eodem gradu sint uxo­ Syn. prov. Alba-Iulien. et Fogarasten. Rumencrom, a. 1872. tit V. cap. ris affines cx trigeneia, ct vice versa; VIII, I, n); a. 1882, tiL IV, sect I. cap. H, f x8; Sya. Zanoiteo. Ruthe­ norum, a. 1720, tit III, J 8; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. 18M» cap. V, arL 4. ° Quoties haec affinitas viget inter consanguineos XV, § 8, n. 13· quoque unius et affines alterius coniugis, ita computatur Can. 70.—S. Nicolaus I. lilt Ad consulta oestre, a. 866ς Ckoiens MU. ut tot sint gradus quot fert summa graduum cum consangui­ Breve Christifidelium, 17 aug. X599; Benedictus XIV, const Ein pas^oalu, nitatis tum affinitatis cx digeneia quibus uterque affi­ 26 maii 1742. § VIII, n M; S. C. S. Oft, instr, (ad Ep. Rituum Orient ) nium distat a conniugibus ex quorum matrimonio affini­ a. XS83, tiL VI. art. I; Hit. (Leopol. Ruthen.), 29 apr. 2894: S. G de Prop. Fide (C. G.) (ad Archiep. Fagarasicn ), 25 itm. 2897, n. 6872.— Srn Trollan., tas oritur. a. 691, can. 33; S. Nicepbonii CP., can. 124. 183.—Syn. Amra. x xçtt, Can. 69—Impedimentum publicae honestatis oritur ex 372. 9 * Syn. Alexandrin. Coptonim, a. 1898, sect It. cap. HI, art II, matrimonio invalido, sive consummato sive non, et ex XXVII; secL II, cap. III. art. MU, J 3» 4. VIII; Syn. Ubaaen. Uwoaiuran. a. 1736, pars II, cap. XI, 8, IV; Syn. Ain-Troreo. Graeco-Mekhitaxum, a notorio vel publico concubinatu; et nuptias dirimit in ‘•Syn. Armen., a. 19x1, 57X, 5®; Syn. Libanen. Maronitarum. a. X73$ pan II, cap. XI, 8, IV; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. x888, cap. V, arL XV, | 8, n. 10.—D. 38, 10, 9 “ Institut 3, 6, pr. x, 2, T, D. 38, 10. 1; D. 38, xo, xo. 9. xo et xr. Can. 67.—S. C. S. Off., instr, (ad Ep. Rituum Orient), a. 1883, tiL VI, art I.—S. Nicephoros CP., can. 153.—Syn. Armen a. X9tx, 57X, 6·, Syn Alexandrin. Coptorum, a. 1898, sect. Π, cap. Ill, art. VIII, | 5, 4, IX; Syn. Libanen. Maronitarom, a. X736, pars II, cap. XI, 8, V; Syn. Ain-Traxen. Graeco-Mekhitarum, a. 1835, can. 7. n. 2; Syn. prov. Alba-Iulien. et Fagarasira. Rumenorum, a. 1872, tit. V, cap. VIII, I, m, 3); a. 1882, tiL IV. •ect I, cap. II, § 17 a); Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. 2720, tiL III, | 8; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. 1888, cap. V, art. XV, J 8, n. 12. “ Clemens VIII, Breve Christifidelium, 17 aug. 1599.—Syn. Neocacsarien. t 3*4>5. *ea»; Syn. Trullan., a. 691, can. 54; S. Basilios M., can. 23, 76» 78, St, Tcnotheus Alexandrin., interrog. xx; Theophilus Alexandrin., can. 5; S. Nicephoros CP., can. 8r. “Canones Apostolorum, can. 29.—Syn. Armen., a. X9XX. 571. 6 * Syn. libanen. Maronitarum, a. 1736, pars II. cap. XI, 8, V; Syn. prov. Alba, lolien. et Fagarasien. Rumenorum, a. 1872, tiL V, cap. VIII, I, w. a) a. 1882, tiL IV, sect I, cap. II, f 17, α) γ); Syn. Sciarfen. Syrorum, a. x8S5, cap. V. arL XV. | 8, n. xx—D. 38. 10, 4, 3 et 8; 38, 10, 4. 3; 38, xo. 6; 38, xo, 7 et 8; 38, xo, xo pr. ‘•Cone. Trullan., a. 691, can. 54·—Syn. prov. Alba-Iulien. ct Fagaraticn. Rumenorum, a. 1872, tit. V, cap. VIII, I, π βΗ a. x83i, tiL IV, sect I). «P- H, f X7, β). 2577 2835, can. 7, n. 2; Syn. prov. Alba-luHen et Facarati»-n. Runxtxnraxn. a. X872. tit. V. cap. Mil. I. I. βΗ a. 1882, tit IV, sect I. cap Π. | Syn. Sciarfen. Syrorum, a. 2888, cap. V. art II, 3. XXIL cap. V, art XV, | 8, n. xx. ·· S. C. S. Off. (Mission. Aegypti), 9 <^· «745; S. C. de Prop Fuie (Rrfub * pro sacerdotibus coptis), 13 nuit X79O, n. XL—Syn. Labanra. MarOr^Lrrux. a. 1736, pars II, cap. II. xo; Syn. Ain-Traien. Grwco-Mrkhiuxuea. a. 1>3N can. x, m 4; Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. 2700. ÜL 111. | 1. •‘Syn. Armen., x 1922, 371. 8% Syn. Aleiandrin. Copions·, a. i.* A sect. II. cap. III, art Mil, 5 3. 4. VIII; Syn lubanen. Maronitarom, a. 1736, pars II, cap. XI. 8, IV; Syn. Ain-Traxen. Graect»-MrkJulanxa, ». 1833, can. 7, n. 2; Syn. prov. Alba-Iuhen. et Fagxroien Rumrt>xvm, a. 2872. tit V. cap. VIII, I, χ,γ); a. 2882. tit IV, wcL I. cap. II. i ifc S>n. Sciarfen. Syrorum, a. i583, cap. V. axL XV, | J, a. xx.—Institut, 1, ιο­ ί, 2 et 3. Can. 72.—Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. x?XA tit III, J D. 2L », > 1 Benedictus XIII. x 134t. prop. xo©. Anneaonam. damn. Eiu-mu· l\ (In Syn. Florentin.), const. Exsultate Deo^ 22 τκη· kj-î; S C de Prop. Paie, instr, (ad Vie. Ap. Constaatixxop.), x Oct χ?3$. • S. Q de Prop. Fide, instr, (ad Vie. Ap UNttlantinop 1, 1 ext x?8’ • S. Basllius M.. can. 40, 42.—Syn. Armen., x 291«. nM, Svn Kkissdr.a. Coptorum, x 1S98, sect II. cap. HI, art MU. J 3 4. Ill, Sva libat '·’ Maronitarum. x 2736. pars U. cap. XL 8» II. Sym ScUrfra Syrorum, a x8A8, cap. V, art XV. J 8, n. 4. • S. C de Prop. Fide, inrtx. |»J Vie. Ap. CtMatantro^l. 1 5; Syn. Zamosteo. Rutbecorum. x 1720, tit III, I 8; Syn. Sciarien. Syrorum, a. 18B8, cap. V, art. XV, I 13, Di bmedidions matrimonii carrrmontis. i S. G de Prop. Fide (Pro Negotiis Ritus Orientalis), deer. x8 aug. 19:3. art 36: deer. »7 au<. 19x4. * rt- 30; deer. 37 mart. 19x6, art it, S. C. pro EcrL Orient, deer. 1 mart. 1929, «t 39; deer. 4 mail >930» irt- 43. Can 86.-Syn. Lzopolxen. Ruthenorum, a. 1891, tit II, cap. VII, 3. 2579 1949 FEU 22 § 2. Sacer censetur ritus, ad effectum de quo in I 1 ipso interventu sacerdotis adsistentis ac benedicentis. Can. 86—§ 1. Parochus et loci Hierarcha valide ma­ trimonio assistunt: 1. ° A dic tantummodo initae legitime adminhtntionis beneficii, vel init i officii, nisi per sententiam fuerint excommunicat! vel interdicti vel suspensi ab officio ant tales declarati; 2® Intra fines dumtaxat sui territorii sive contra­ hentes sunt subditi, sive non subditi, modo sint sui ritus; ° 3. Dummodo neque vi neque metu gravi constricti requirant excipiantque contrahentium consensum. § 2. Matrimonio fidelium diversi ritus valide assistit Hierarcha loci et parochus qui ad nonnam § 3, nn. 2-4 est eorum proprius Hierarcha vel parochus. } 3. l.° Nisi aliud statuatur, sive per domicilium sive per quasidomlcilium suum quisquis parochum ct Hierarcham proprii ritus sortitur’; 2. ° Deficiente parocho pro fidelibus alicuius ritus, horum Hierarcha designet alius ritus parochum, qui eo­ rundem curam suscipiat, postquam idem Hierarcha ha­ buerit consensum Hierarchae parochi designandi 3. ° Extra territorium proprii ritus, deficiente huius ritus Hierarcha, habendus est tamquam proprius, Hierar­ cha loci. Quodsi plures / sint, ille habendus est tamquam u proprius, quem designaverint Sedes Apostolica vel, ob­ tento eiusdem consensu. Patriarcha, si iure particulari cura fidelium sui ritus extra patriarchatus commorantium ci commissa est 4. 4. ° Proprius vagi parochus vel Hicrarcha est sui ri­ tus parochus vel Hierarcha loci ubi vagus actu commora­ tur; deficiente parocho vel Hierarcha sui ritus, serventur nonnae in nn. 2, 3 statutae; 5. ° Illorum quoque qui non habent nisi eparchiale domicilium vel quasi-domicilium, parochus proprius est parochus loci in quo actu commorantur. Can. 37—j i. i.o parochus et loci Hierarcha, qui matrimonio possunt valide assistere, possunt quoque alii sacerdoti facultatem dare ut intra fines sui territorii de­ terminato matrimonio assistat, dummodo id expresse fa­ ciant, et sacerdos sit determinatus; possunt quoque eidem sacerdoti concedere facultatem subdelegandi alium deter­ minatum sacerdotem, qui ilii matrimonio assistat; 2. ® Vicario cooperatori concedi potest a parocho vel a loci Hierarcha etiam facultas generalis assistendi matri­ moniis; qua obtenta, ipse facultate subdelegandi gaudet, ut in n. 1; 3. ® Facultas concessa contra praescriptum nn. 1, 2 Irrita est. f 2. Facultas de qua in § 1, n. 1, ne concedatur, nisi expletis omnibus quae ius constituit pro libertate status comprobanda. § 3. Locorum Hierarchae administralionem fidelium diversi ritus ad normam iuris gerentes dare possunt cuius­ vis orientalis ritus rectoribus ecclesiarum vel aliis sacerdo­ tibus, curam fidelium, parocho proprii ritus orborum, ha­ bentibus, generalem facultatem assistendi matrimoniis fidelium ritus orientalis, etsi a ritu rectoris vel presby­ teri diversi. Can. 88—f 1. Parochus autem vel loci Hierarcha ma­ trimonio licite assistunt: 1. ° Postquam sibi legitime constiterit de libero statu contrahentium ad normam iuris; 2. ° Postquam, insuper, sibi constiterit de domidlio vel quasi-domicilio vel menstrua commoratione aut, si de vago agatur, actuali commoratione alterutrius contrahen­ tis in loco matrimonii; • Innocentias HI (in Syn. Latcranrn. IV), cap. IX: * Quonian m f&riifitA. • Pias IX. alloc. Probr naustir, 3 iaL 1848; Leo XIII, litt- ap. ** , Orientait/ 30 nov. 1894, η. Π; S. C. dc Prop. Fide, 28 aug. i6ir, litt xx oct 17$1 258Û 1040 FEB 22 PIUS XII, DE MATRIMONIO PRO ECCLESIA ORIENTALI °3. Habita, si conditiones deficiant de quibus in η. 2, licentia parochi vel Hierarchae domicilii vel * quasi domicilii aut menstruae commorationis alterutrius conIrahcntis, nisi vel de vagis actu itinerantibus res sit, qui nullibi commorationis sedem habent, vel gravis necessitas intercedat quae a licentia petenda excuset. 5 2. Parochus, si ita ferat ius particulare, ut matrimo * nlo Hdte assistat, indiget insuper licentia Hierarchae loci s. § 3. Matrimonium coram sponsi parocho celebretur, nisi vel legitima consuetudo aliud ferat vel lusta causa 109 excuset; matrimonia au/tem catholicorum mixti ritus, in ritu viri et coram eiusdem parocho sunt celebranda, nisi vir, domicilium vel quasi-domicilium habens In regione orientali, consentiat ut matrimonium ritu sponsae et co­ ram huius parocho celebretur e. § 4. Parochus qui sine licentia iure requisita matrimo­ nio assistit, emolumenta stolae non facit sua, eaque pro­ prio contrahentium parocho remittendi obligatione tenetur. Can. 89—Si haberi vel adiri nequeat sine gravi incom­ modo parochus vel Hierarcha vel sacerdos cui facultas assistendi matrimonio facta sit ad normam canonum 86, 87: 1. ° In mortis periculo validum et licitum est matri­ monium contractum coram solis testibus; et etiam extra mortis periculum, dummodo prudenter praevideatur eum rerum statum esse per mensem duraturum; 2.° In utroque casu, si praesto sit quivis alius catho­ licus sacerdos qui adesse possit, vocari et, una cum te­ stibus, matrimonio assistere debet, salva coniugii validi­ tate coram solis testibus. Can. 90—§ 1. Ad statutam superlus formam servan­ dam tenentur: 1.° Omnes in catholica Ecclesia baptizat! ct ad eam ex haeresi aut schismate conversi, licet sive hi sive illi ab eadem postea defecerint, quoties inter se matrimonium Ineunt; 2. ° lidein, de quibus in n. 1, si cum acatholicls, sive baptizatis sive non baptizatis, etiam post obtentam dis­ pensationem ab impedimento mixtae religionis vel disparitatis cultus, matrimonium contrahant. § 2. Firmo autem praescripto § 1, n. 1, acathollcl bap­ tizat!, si inter se vel cum acatholicis non baptizatis con­ trahant, nullibi tenentur ad catholicam matrimonii for­ mam servandam. Can. 91—Extra casum necessitatis, in matrimonii ce­ lebratione serventur ritus et caeremoniae in libris liturgicis ab Ecclesia probatis praescriptae aut legitimis consue­ tudinibus receptae 7. Can. 92—§ 1. Celebrato matrimonio, parochus vel qui eius vices gerit, quamprimum describat in libro matrimo­ niorum nomina coniugum ac testium, locum et diem cele­ brati matrimonii, dispensationem, si dispensatio locum habuit, eiusque auctorem una cum impedimento eiusque gradu, atque alia secundum modum in libris liturgicis et 110 a proprio / Hierarcha praescriptum; idque licet alius sa­ cerdos facultate vel a se vel ab Hierarcha obtenta matri­ monio adstiterit. } 2. Praeterea, parochus in libro quoque baptlzatorum adnotet coniugem tali die in sua paroecia matrimonium contraxisse. Quod si conlux alibi baptizatus fuerit, paro­ chus notitiam intti matrimonii ad parochum, apud quem coniugis baptismus ad normam canonum adnotandus est, •S. C. de Prop Fide (Regulae pro tacerdolibus coptis), xs mart. I79°. η. XV. •Beaedictus XIV, const. Etsi pastoralis, 26 mail X742, 1 VIII, η. XI, XII; S. C. de Prop. Fide, decr. 6 oct. 1863, C. c., D, b.; (Pro Negotiis Ritus Orientalis), decr. x8 aug. 19x3, art. 37; decr. 17 aug. 19x4. “t- 3°; decr· 37 marL 1916, art. 17, S. C pro EccL Orient., decr. x mart- X929, art. 39; decr. 4 maii X930, art. 45; dccr. 23 nov. X940, art- 39.—Syn- Armen., a. XQix, 6ar. Syu. Alexandrin. Coptarum, a. 1898, sect. II, cap. I, art. V, XXIV; Syn. Sciarien. Syrorum, a. x888, cap. Ill, art. IX, xx. ’ S. Nkepborus CP., can- 90.—Syn. Duin. Armenorurn, a. 7x9, can. 13; Syn. Annen., a. 191 x, 576; Syn. Alexandrin. Coptoruxn, a. 1898, sect II, cap. Ill, art. VIII, J 2, III; Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, pars III, cap. Ill, 2, X; Syn. Ain-Trazen. Graeeo-MeJchitarum, a. 1833, can. 7, n. 4; Syn. Leopoben. Ruthenorum, a. 1891, tit. II, cap. VII, 6; Syn. Sciarien. Syronna, a x883, cap. V, art. XV, | 12, Dt bmedictiom matrimonii caotmoniis. Can. 92 —Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 1898, sect II, cap. Ill, art. Vjn, I 2, VI; Syn. Libanen Maronitarum. a. 1736, pars II, cap. XI, 30; Syn. prov. Alba-Iulien. et Fagarasien. Rumenorum, a. 1882, tit IV, sect I, ε*Ρ· IU, I 37; Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. 1720, tit III, f S; Syn. Sciarien. Syrorum, a. x888, cap. V, art XV, f X2, η. IX. Can. 97.—Syn. Ehun. Armenorurn, a. 7x9, can. 5; Syn. Armen., a. 191X» 577, x*. Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 1898, sect II, cap. ΠΙ, art VIII, I 5» 3. V; Syn. prov. Alba-Iulien. et Fagarasien. Rumenarum, a. 1872. tit V, cap VIII, Π, 4; a. 1882, tit IV, sect. I, cap. Ill, | 2r. Syn. Sciarien. Syroroxn, a. x888, cap. V, art. XV, | 7 n. 2. 2581 η. 2020 per se vel per curiam episcopalem transmittat, ut matri­ monium in baptizatorum librum referatur. § 3. Quoties matrimonium ad nonnam can. 89 contra­ hitur, sacerdos, si eidem adstiterit, secus tum testes tum contrahentes curare debent ut initum confugium in prae­ scriptis libris quamprimum adnotetur. Caput VII—De matrimonio conscientiae Can. 93—Ex gravissima et urgentlssima tantum causa, ab ipso loci Hicrarcha, excluso Syncello sine speciali man­ dato, permitti potest ut mairimonium conscientiae ineatur, idest matrimonium celebretur omissis denuntiationibus et secreto, ad normam canonum qui sequuntur. Can. 94—Licentia celebrationis matrimonii conscien­ tiae secumfert promissionem et gravem obligationem se­ creti servandi ex parte sacerdotis assistentis, testium, Hie­ rarchae eiusque successorum, et etiam alterius coniugis, altero non consentiente divulgationi. Can. 95—Huius promissionis obligatio, ex parte Hie­ rarchae, non extenditur ad sequentes casus: 1. ° SI quod scandalum aut gravis erga matrimonii sanctitatem iniuria ex secreti observantia Immineat; 2. ° Sl parentes non curent ut proles ex tali matrimo­ nio suscepta baptizetur; aut eam baptizandam curent fal­ sis expressis nominibus, nec Interim Hierarchae, intra tri­ ginta dies, prolem susceptam et baptizatam, additis veris parentum nominibus, denunclent; 3. ° Si parentes Christianam prolis educationem negliganL Can. 95—Matrimonium conscientiae non est adnotanduin in consueto matrimoniorum ac baptizatorum libro, sed in peculiari libro servando in secreto curiae archivo. / 111 Caput VIII—De tempore ct loco celebrationis matrimonii Can. 97—§ 1. Matrimonium quolibet anni tempore contrahi potest, firmo praescripto § 2. § 2. Tempore sacro ante Nativitatem Domini ct Ma­ gnae Quadragesimae, necnon aliis temporibus iure particu­ lari statutis, vetatur ipsa nuptiarum celebratio vel tan­ tum sollemnitas in ea, ad normam iuris particularis \ § 3. Hierarchae tamen locorum possunt, ex insta causa, vetito tempore permittere sive ipsam nuptiarum celebrationem sive sollemnem earundem benedictionem, monitis sponsis ut a pompae apparatu abstineant. Can. 98—§ 1. Matrimonium celebretur in ecclesia paroeciali; in alia autem ecclesia vel oratorio sive publico sive scml-publico celebrari non poterit, nisi cum licentia Hierarchae loci vel parochi. § 2. Hierarchae locorum lusta tantum ac rationabili de causa permittere possunt matrimonii celebrationem in aedibus privatis, non autem in ecclesiis vel oratoriis sive seminarii sive religiosarum, nisi urgente necessitate, et opportunis adhibitis cautelis. Caput IX—De matrimonii effectibus Can. 99—-Ex valido matrimonio enascitur inter coniu­ ges vinculum natura sua perpetuum et exclusivvm; ma­ trimonium praeterea Christianum conluglbus non ponen­ tibus obicem gratiam confert l. Can. 100—Utrique coniugi ab ipso matrimonl initio aequum ius et officium est quod attinet ad actus proprios conlugalis vitae. Can. 101—Nisi iure speciali aliud cautum sit, uxor. * S. Nicolaus I. UtU Ad ansnlL» vaira, x 866: 'Vnti erww·. S. Cde Prop. Fide, decr. 6 oct 1863. G c.—Sy». a. 34w->»t. e«n. M·— Syn. Libanen. Mironitxrum, a. 1736, pars 11, cap. XI. 9. II Cm. 98.—Syn. Libanen. Maronitxrom, x 1736. jur» II, cap XI, str, Syn. Zamasten. Ralbcnocum, x 172a, üt. HI. | 8, Syn. ScUricxL Syrorum, x 1838, cap. V. art XV, I 12. η. V. » Etuenius IV Cm Syn. Florentin ), comt Ennltair D«, 2: rrr> 149a, | 16; Piis IV, const Ininndvm 13 4. * >5 Mei Tr»>nt ; Gregorius XIII, const. SMzfuriMiu. a. IJ7J. Μη h * deroen VIII, imtr. Sanrftm» ». ** 3X aug 1 $: l^’x'dk-t·* XIV. const Ein fuiicralù. 26 maxi X74>> I * ΜΙ, α II »T W 16 mirt X743. Pro/nM Mn IfaromH» praascr ; Lro XHI. ep. mcvx'l xo febr. 1880; Pins XI. Hit. eacycl Gwrt M t HI; S C de Prop. Fide, instr (ad Ep. Graeco-Ru e ** a h x 1858 —Sm. Gourta. a 340-376, can (4; Syn Cxrthacinxi., x 41-x can to$; Syn Γrattan., >. >>i. can. 87, <43; S. Baôlitrt Μ-, can. 9. 48, 4». 77. TWM'ibrui interrog. 13. 2582 η. 2029 ·>· PIUS XII, DE MATRIMONIO PRO ECCLESIA ORIENTALI quod attinet ad canonicos effectus, particeps efficitur sta112 tus mariti./ Can. 102—Parentes gravissima obligatione tenentur prolis educationem tum religiosam et moralem, tum phy­ sicam et civilem pro viribus curandi, et etiam temporali eorum bono providendi ’. Can. 103—Legitimi sunt filii concepti aut nati ex ma­ trimonio valido vel putativo’. Can. 104—§ 1. Pater Is est quem lostac nuptiae de­ monstrant, nisi evidentibus argumentis contrarium pro­ betur. § 2. legitimi praesumuntur filii qui nati sunt saltem post centum octoginta dies a die celebrati matrimonii, vel Intra trecentos dies a die dissolutae vitae conlugalls. Can. 105—Per subsequens parentum matrimonium sive verum sive putativum, sive noviter contractum sive convalldatum, etiam non consummatum, legitima efficitur proles, dummodo parentes habiles exstiterint ad matri­ monium inter se contrahendum tempore conceptionis, vel praegnationis vel nativitatis4. Can. 106—Filii légitimât! per subsequens matrimo­ nium. ad effectus canonicos quod attinet, in omnibus aequiparantur legitimis, nisi aliud expresse cautum fuerit ·. Caput X—Dc separatione conluçum Art. I. De dissolutione vinculi Can. 107—Matrimonium validum, ratum et consum­ matum nulla humana potestate nullaque causa, praterqnam morte, dissolvi potest Can. 108—Matrimonium non consummatum Inter baptizatos vel Inter partem baptlzatam et partem non bapti113 zatam, dissolvitur tum ipso iure per.maiorem sm sollem­ nem professionem religiosam, tum per dispensationem a Romano Pontifice ex iuxta causa concessam, utraque parte rogante vel alterutra, etsi altera sit invita Can. 109—f 1. Legitimum Inter non baptizatos ma­ trimonium. licet consummatum, solvitur In favorem fidei cx privilegio Paulino’. 5 2. Hoc privilegium non obtinet in matrimonio inter partem baptlzatam et partem non baptlzatam inito cum dispensatione ab Impedimento dlsparitatls cultus. Can. 110—J 1. Antequam coniux conversus ct baptizatus novum matrimonium valide contrahat, debet, salvo praescripto can. 114, partem non baptlzatam inter­ pellare 1. ® An velit et ipsa converti ac baptismum suscipere; 2. ° An saltem velit secum cohabitare pacifice sine contumelia Creatoris. § 2. Hae Interpellationes fieri semper debent, nisi Sedes Apostolica aliud declaraverit. Can. Ill—5§ 1. Interpellationes fiant regulariter, for­ ma saltem summaria et extraiudiciall, de auctoritate Hie­ rarchae coniugis conversi, a quo Hierarcha concedendae sunt quoque coniugi infideli, si quidem eas petierit, indu­ ciae ad deliberandum, eo tamen monito, fore ut, induciis inutiliter praeterlapsis, responsio praesumatur negativa. $ 2. Interpellationes etiam privatim factae, ab ipsa parte conversa, valent, imo sunt etiam licitae, sl forma superius praescripta servari nequeat; hoc tamen In casu de ipsis, pro foro externo, constare debet duobus saltem testibus vel alio legitimo probationis modo. Can. 112—Sl interpellationes cx declaratione Sedis Apostolicae omissae fuerint, aut si infidelis iisdem negando responderit expresse vel tacite, pars baptizata lus habet 1 Eu^enin* IV (in Syn. Boron tin.), const Exjuïlxfr Dio, 22 nov. X439, J 16ς Leo XIII. ep encycl Arconum, xo febr. 188ος S. C. de Prop. Fide, decr 13 apr. 1807. η. XX. ’ C. !, 5. 44 (45b ); Nov., 74, 3. x et 6. • C. 5. 17. 10 pr, Rin«.|, a. 1858. • Benedictus XIV, *p. ΡουΧτγμο mense, 18 febr. 1747, | 58. • Syn. TnJUa, a. 691, can. 71. 2583 1949 FER 22 1949 FEB 22 novas nuptias cum persona catholica contrahendi, nisi ipsa post baptismum dederit parti non baptizatae iustam discedendi causam \ Can. 113—Coniux fidelis, licet post susceptum bapti­ smum denuo conlugaliler cum parte infideli vixerit, lus tamen novas celebrandi nuptias cum persona catholica non amittit, Ideoque potest hoc lure uti, si coniux infidelis, mutata voluntate, postea discedat sine iusta causa, vel iam non cohabitet pacifice sine contumelia Creatoris./ 114 Can. 114—Ea quae matrimonium respiciunt In Consti­ tutionibus Pauli III Altitudo, 1 iunii 1537; S. Pii V Ro­ mani Pontificis, 2 augusti 1571; Gregorii XIII Populis, 25 lanuarii 1585, quaeque pro peculiaribus locis scripta sunt, ad alias quoque regiones in iisdem adiunctis exten­ duntur. Can. 115—Vinculum prioris coniugil. In infidelitate contracti, tunc tantum solvitur, cum pars fidelis reapw novas nuptias valide iniverit·. Can. 116—In re dubia privilegium fidei gaudet favore iuris. Ari. II. De separatione tori, mensae et habitationis 1 Can. 117—Coniuges servare debent vitae conlugalls communionem, nisi iusta causa cos excuset 8. Can. 118— § l. Propter coniugis adulterium, alter con­ iux, manente vinculo, ius habet solvendi, etiam in perpe­ tuum. vitae communionem, nisi in crimen consenserit, aut eidem causam dederit, vel illud expresse aut tacite condonaverit, vel ipse quoque idem crimen commiserit’. § 2. Tacita condonatio habetur, si coniux Innocens, postquam de crimine adulterii certior factus est, cum al­ tero coniuge sponte, maritali affectione, conversatus fuerit; maritalis autem affectio praesumitur, nisi sex intra men­ ses coniugcm adulterum expulerit vel dereliquerit, aut legitimam accusationem fecerit. Can. 119—Coniux innocens, sive iudicis sententia sive propria auctoritate legitime discesserit, nulla unauam obli­ gatione tenetur coniugcm adulterum rursus admittendi ad vitae consortium; potest autem eundem admittere ant revocare, nisi cx ipsius consensu ille statum matrimonio contrarium susceperit. Can. 120—§ 1. l.° Si alter coniux sectae acatholicae nomen dederit; si prolem acatholice educaverit; sl vitam criminosam et ignominiosam ducat; si/grave seu animae 115 seu corporis periculum alteri facessat; si saevitiis vitam communem nimis difficilem reddat, haec aliaque id genus, sunt alteri coniugi totidem legitimae causae discedendi, auctoritate Hierarchae loci, et etiam propria auctoritate, sl de iis certo constet et periculum sit in mora 10. ° 2. In omnibus his casibus, causa separationis ces­ sante, vitae consuetudo restauranda est; sed si separatio ab Hlerarcha pronuntiata fuerit ad certum inccrtumve tempus, coniux innocens ad id non obligatur, nisi ex de­ creto Hierarchae vel exacto tempore. 5 2. Eliam conlox ab altero malitiose desertus obti­ nere potest decretum separationis ab Hierarcha loci ad certum incertumve tempus ad normam § 1, n. 2. Can. 121—Instituta separatione, filii educandi sunt penes coniugem innocentem, ct si alter coniugum sit acathollcus, penes coniugem catholicum, nisi In utroque casu Hierarcha pro ipsorum filiorum bono, salva semper eo­ rundem catholica educatione, aliud decreverit. • Syn. TmlUn.. a. 691. can. 72. • Benedictus XIV, ep. Pastrcmo mm X a. ia?4. fafcvuir» XXII, ep. SaP.Otcr n-tfer, apc. î3»9 rofi Arnronuw; IVrocdxtc * MI. 1. «34t. prop. 49. Arrjrnwujn, daanu Sapeafas IV - Syn. Fkratta4· censi» CantiUe 4 frbe. 144t. 4 BctxdKtu» XIV, comt M«» 16 nuui 1742. I VIH, a. HÛ tastr. ieenpw, 4 tn-ui | rrorsus in quas regiones fuerint transvecti, vel truia itineris ongitudo magnam afferat difficultatem: Idcirco Nos, atten­ dentes huiusmodi connubla inter infideles contracta, vera quidem, non tamen adeo rata censeri, ut necessitate suadente dissolvi non possint, talium gentium infirmitatem paterna pietate miserati, universis et singulis dictorum locorum Ordi­ nariis et parochis, et presbyteris Societatis lesu ad confessiones audiendas ab eiusdem Societatis Superioribus approbatis et ad dictas regiones pro tempore missis vel In illis admissis, plenam auctoritate Apostolica, tenore praesentium, conce­ dimus facultatem dispensandi cum quibuscumque utriusque sexus Christi fidelibus Incolis dictarum regionum et serius ad fidem conversis qui ante baptisma susceptum matrimonium contraxerunt, ut eorum quilibet, superstate conluge infideli, et cius consensu minime requisito, aut responso non expcctato. matrimonia cum quovis fideli alterius etiam ritus contrahere et in fade Ecclesiae solemnizare, et In eis postea carnali copula consummatis quoad vixerint remanere licite valeant: dum­ modo constet etiam summarie el extruiudlcialiter, coniugem, ut praefertur, absentem moneri legitime non posse, aut mo­ nitum intra tempus In eadem monitione praefixum suam voluntatem non significasse; quae quidem matrimonia, etiamsi postea innotuerit conluges priores infideles suam voluntatem iuste Impeditos declarare non potuisse, et ad fidem etiam tempore transact i secundi matrimonii conversos fuisse, nihilo­ minus rescindi nunquam debere, sed valida et firma, prolem­ que Inde suscipiendam legitimam fore decernimus. Non ob­ stantibus etc. postulat solutionem matrimonii dc quo supra, in favorem fidei, ut conscientiae suae consulere valeat. Et Deui... Ada. E. BERGH in NrT 81 (1949) 419-421; J. DA.VJZLA In April. 23 (1950) 29-30; St. C. GULOVICH m Janet 10 (1950) 334-350; Aem. HER­ MAN in PrM 38 (1949) 93-125; ot ic ME 75 (1950) 87-92; G. OESTERLE in ME 76 (1951) 291-305; C. PU]OL in REDC 4 (1949) S23-S51; RE­ GATILLO n. 576; A WUYTS in NrT 31 (1949) 829-839. Sacerdotes, qui ratione Infirmitatis, induito gaudent celebrandi quotidie Missam dc Beata Maria Virgine, vel aliam Missam Votivam, dic 3 aprills huius anni, si velint uti privilegio litandi duas Missas a Summo Pontifice Pio XII concesso per Apostolicam .Adhortationem «Con­ flictatio bonorum» diei 11 februarii currentis anni, bis legere possunt eandem Missam votivam. Servatis de cetero rubricis. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Dic 4 Martii 1949.—A. Carinci, zKrchiep. Se· leuc., a Secretis. 2030 1949 MAR 4.-SC S. OFFICII, INDULTUM. PART.· SoLVHUR ÏN FAVOREM FIDEI MATRIMONIUM VALIDE CONTRACTUM INTER PARTEM NON ΒΑΡΤΙΖΑΤΑΜ ET PARTEM ACATHOLICE ΒΑΡΤΙΖΑΤΑΜ a) Casus el Preces Ordinarii loci Titius catechumenus, primo matrimonium iniit cum Cala, et post obitum eius cum Maria, baptizata in secta anglicana. Uxor vero ad fidem catholicam conversa est et In Ecclesia Catholica rebaptizato. Postea autem uxor ob adulterium commissum, ex quo filius natus fuit, a viro ad familiam suam remissa est el tunc iterum ad sectam angi lean am rediit. Titius matrimonium contraxit cum Paula, acatholice baptizata. Titius nunc baptismi susceptionem desiderans, postulat matrimonii sui cum Maria dissolutionem eo fine, ut novum matrimonium inire valeat cum Paula, quae etiam converti vult b) Instantia S. C. Sti Officii ... ut pleniores informationes exhibeantur circa dies quibus matrimonium contractum est, separatio locum ha­ buit, mulier fidem catholicam amplexa est... etiam inqui­ rere an adsit proles el in quanam religione educetur, an nova sponsa fidem catholicam amplecti cupiat et quod vis scandali periculum removeri dici possit. c) Complementum actorum Matrimonium cum Maria contractum est anno 1929 more gentili. Maria baptizata est... anno 1939 et reliquit virum suum anno 1940; matrimonium iniit ante bap­ tismum. Proles est Agnes et Clara. Agnes matrimonium iniit cum Petro anno 1946 in Ecclesia Catholica. Agnes et Clara baptlzatae sunt et educantur a patre. Nova sponsa, Paula, fidem catholicam amplecti cupit (catechumena). Quoad periculum scandali: propter ignorantiam inter fideles el quia Titius et Maria matrimonium inierunt more gentili tantum, dici potest quod periculum scandali remo­ tum est. Ex Aedibus S. Officii. die 4 martli 1949 ad pedes Sanctitatis Vestrae humiliter provolutus, quae sequuntur, exponit: Titius paganus anno 1929 matrimonium contraxit cum Maria ncatholice baptizato. Mulier adulterium patravit ac sciuncta est a viro. Vir in concubinatu vivit cum muliere acathollca. Nunc cupiens baptismum suscipere, Titius Rescr.—Ordinarius... 2587 Ssriius D. N. D. Pius, divina Prooidentla Papa XII, in audientia Excmo ac lieviho Adsessori S. Ollicii Im­ pertita Feria V, die 3 martii 1949, audito supplici libello benigne adnuit pro gratia dissolutionis matrimonii de quo supra in favorem fidei, praevio tamen baptismo oratoris, qui novas nuptias inire valeat valide et licite coram Ecclesia cum muliere catholica. In praesenti concessione includitur quoque, quatenus opui sit, dispensatio ab impedimento criminis, de quo in ran. SACHA CONGREGATIO CONCILII - CONSISTOR1AL1S concesse dal Santisslmo Signor Nostro Pio Papa XII benignamento concede 11 favore rlchlesto, per un decen­ nio, a condizione che non occorra una festa doppia di 1.· o 2.» classe o una domenlca prlvilcgiata, ed osservale le mbriche. Non essendovi nulla in contrario. Roma, 10 marzo 1949.—Card. C. Micara, Prefetto. • Moderator i Congro gationum Marianarum, Prot. N. £. 23/49: Re­ gulae communes Congregationum Marianarum, Roma 1951, p. 32. 2034 1075, n. 1. Servatis de iure servandis; contrariis quibuscumque mi­ nime obstantibus. • Cuidam Ordinario Africa©. Prot N. 12/49: IS 4 (1958) 451-42. Adn. ANASTASIUS AB UTRECHT in IS 4 (1953) 127-142.283-335.428451. 2031 1949 MAR 4.-SC RITUUM, NOTIFICATIO. PART.· Notificatio sacerdotibus qui missam votivam quo­ tidie LEGUNT ET BIS MISSAM LITARE INTENDUNT DIE 3 APRILIS 1919 • EL 63 (1949) 91. 2032 1949 MAR 8.-S. PAENITENTIARIA, INDULTUM. PART.· Supplementum ad «novum et summarium indulgentiarum privilegiorum primae Congregationi Marianas primariae concessarum» La Sacra Penitenzieria Apostolica annuendo benianamenie alia richiesla dei Procuratore generate afftnchè nel Somniari) delle Indulgenze e Prioilegi concessi dalla Sede Apostolica alia Congregazione Mariana Prima Primaria e nooamente appro· t>alo dei Sommo Ponte/ice il 9 agosto 1948 [LE 2007], concede che otnga aggiunto, dopo il n. 6, il seguente paragra/o, rigua/· dante un * Indulgenza plenaria elargita in perpetuo, omesso per pura Inaoocrlenza nella recente editione det Sommario: (6 bis) Ogni mese, in un giorno a scella di ciascun congregato, nel quale, confessato, riccverà la Comunione in onorc del Santo Patrono che gli sarà toccato in sorte per quel mese, secondo U secolare costume delle Congregazloni Mariane, pregando se­ condo le intenziorü del Sommo Pontefice, purchè 1 suddetti congregati abbinno quotidinnamente recitato con cuore contrito e con devozlone Ire Pater, Ave e Gloria In onore del Santo Patrono. ♦ CAPRILE p. 178. Vide «Norim Summarium...» sub dio 9 Augu­ sti 1948; LE 2007. 2033 1949 MAR 10.-SC RITUUM, INDULTUM. PART.· celebrandi missam imm. conceptionis DIE IN UNIVERSO MUNDO CONGREGATIONIBUS MARIANIS DICATO Facultas datur B. Μ. V. Preces—Beatissimo Padre, Il Preside del Segrelarialo Generale delle Congregazloni Mariane, prostrato al pledi di Vostra Santità, chiede umllmente che ogni anno nella seconda domcnica dl maggio, cioè nella Giomata Mondiale delle Congregazloni Mariane (la quale venne gin approvata dalla Santità Vostra ed anche arricchita di indulgenza ple­ naria da lucrarsl dai congregati) sl possa celebrare ιιη’απίca messa, letta o cantala, in onorc dell’lmmacolata Concezlone dclla Beata Verglne Maria. Rescr.—La Sacra Congregazione dei Riti, considerata la richiesta caldeggiata dal Revmo Procuratore Generale della Compagnia de Gesù, In forza delle facoltà ad essa 2588 1949 MAR 14.-SC CONCILII, INDULTUM. PART.· Renovantur indulta apostolica et abstinentiae olîm concessa HISPANIAE UM circa legem ieiunii militibus exercitus Tenemos la satlsfacclôn de notificar n los senores Capellones que el Excmo. y Rcvdmo. Sr. Nunclo Apostôlico, en uso de las facultades que le han sido concedldas por la Sagrada Congregaciôn del Concilio, se ha dignado otorgar a los militares dispensa de la Ley dc ayunos y abstinendas a tenor de lo conccdido hasta 1914.—El Vicario General Castrense: Gregorio, Obispo de Barcelona. L Privilegio militor de abstinenda y ayuno.—El pri­ vilegio tradicional en el Ejército espahol, sobre abstincncla y ayuno, concedido por S. S. Pio VI, en 1775, y cancelado al suprlmirse la jurisdicclôn castrense cn 1933, ha sido renovado con fecha de 14 de marzo dc 1949. En consecuencla los militares cn activo, en virtud de este privilegio, sc atendrân cn cuanto se refierc a sus obligaciones de abstinenda y ayuno, a las siguientes instruc­ tiones. 1. En campana.—Quedan dlspcnsados de toda obligaclôn de abstinenda y ayuno, absoluto, todos los militares durante el tlempo de campana. 2. En tiempo de pax.—El privilegio seftala dos catego­ rias de las personas: a) Los soldados y closes y el Cuerpo dc suboficialcs y sus asimilados quedan exentos de toda obligaciôn de ayuno y abstinenda. b) Los Generales, Jefes y Oficiales y sus asimilados rrducen la obligaciôn de abstinenda y ayuno, en virtud dc este privilegio, a los dlas siguientes: 1) De ayuno con abstinenda: Miércoles de Ccniza, Vier­ nes de Cuaresma, Viernes Santo y Sàbado Santo hasta el medlodia. 2) De ayuno solamente: Los sàbados de Cuaresma y lu­ nes, martes, mlérciles y jueves de Semana Santa. II. Familias de militares.—Las familias de los militares se regirân por la Ley general de la Iglcsia en cuanto a las obligaciones del ayuno, pero por comunlcaciôn dc privilegio se extlcnde a aquêllas, asi como a los comensales dei mili­ tor, el privilegio de abstinenda; y esto aunque el militar estuviese ausenlc de su casa, si su auscncia es menor de tres dias. III. El privilegio militar acumulado a la Bula dc la Santa Cruzada.—Para gozar de las indulgencias contenldas en el Suraario General de Cruzada es preciso tomar éste dando la limosna que corresponde en proporciôn de sus ingrcsos anuales. Para gozar de la reducciôn de las obligaciones de absti­ nenda y ayuno conccdlda por la Santa Sede por Decreto dc la Sagrada Congregaciôn dei Concilio de 28 de cncro de 1949 |LE 2022], sc ha condicionado en Espana a la adquislclôn del Sumario de abstincncla y ayuno de la Bula dc la Santa Cruzada. El militar que tomarc este Sumario tendrâ reducidos sus abstinendas y ayunos cn la forma siguiente: Dlas de s6lo ayuno: .Miércoles de Ccniza. Dlas de abstinenda y ayuno: El Viernes Santo. Dias de sôlo abstinenda: Los viernes de Cuaresma. • Ordinario Castrensi Hispaniarum: Sal Terrae 39 (1951) 535-538. 2035 1949 MAR 26.-SC CONS., DECR. AAS 41 (1949) 189-191 Decretum de facultatibus et gratiis PRO AMERICA LATINA Conspicua privilegia Ordinariis, Sacerdotibus et Christi(idel ibus dioecesium Americae Latinae a Summo Pontifice 1589 n. 2034-2035 Leone XIII fe. rec. ad trentennium concessa. Summus Pontifex Pius XI, fe. rec. iterum largitus est ad decen­ nium «Litteris Apostolicis» diei 30 Aprilis 1929 [LE 898), quae. Decreto Sacrae C. Consistorial is diei 28 Aprilis 1939 (LE 1472], usque ad diem 30 Aprilis 1949 fuerunt confir­ mata. Cum decimo excunte anno, quos supra memoravimus, Americae Latinae Ordinarii, enixe, iisdem permanentibus adiunclis, postulaverint ut eadem privilegia prorogaren­ tur, Ssrhus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. XII, de consulto SS. Dlcasteriorum, pro materia ad unumquodque spectante, petitas facultates, nonnullis in­ ductis immutationibus, quae opportunae visae sunt, om­ nibus et singulis Ordinariis, Sacerdotibus et Christifidelibus dioecesium et ditionum Americae Latinae benigne confirmare et concedere dignatus est usque ad diem 31 De­ cembris 1959, iuxta modum qui infra sequitur: 1) Ordinarii locorum parochis vel missionariis. In re­ gionibus seu locis in quibus ob magnam distantiam vel ob aliud impedimentum, eisdem perdifficile sit, cx fonti­ bus baptismalibus, ubi asservatur, desumere ct sccum ferre aquam Sabbato Sancto et Pentecoste benedictam, possunt facultatem concedere aquam baotlsmalem benedi­ cendi ea breviori formula, quae a fcl. rec. Decessore Nostro Paulo III missionariis in Peruvla apud Indos con­ cessa, nunc in Appendice Ritualis Romani legitur. 2) Parochi et mlssionarii, si propter temporis defectum improbamque defatigationem, vel aliis gravibus de causis, omnes adhibere pro baptismo adultorum praescriptas coeremonlas haud facile valeant, solis ritibus qui in Consti­ tutione fel. rec. Pauli Pp. III Altitudo die 1 mensis Iunii an/no mdxxxvii data designantur, uti licite poterunt, 190 praevio tamen Ordinarii consensu. 3) Item Ordinarii locorum, secluso Vicario Generali sine sui Ordinarii loci speciali mandato, deputare possunt ad Sacramentum Confirmationis administrandum, sacer­ dotes, quantum fieri potest in aliqua dignitate ecclesiastica constitutos, vel munere Vicarii foranei fungentes, numquam vero simplices sacerdotes commorantes illis in locis in quibus praedictum Sacramentum administrandum erit; servata Sacrae Congregationis de disciplina Sacramento­ rum Instructione pro simplici sacerdote, ex Sedis Aposto­ licae delegatione, Sacramentum Confirmationis admini­ strante (A. A. S., XXVII, 11 seq.) [LE 1224). 4) lidem Ordinarii ad assistendum nuptiis iuxta for­ mam a iure statutam delegare possunt sacerdotes qui. Missionum causa, ad evangelizandos fideles vel ad aliud exercitium pietatis Implendum in longinquas regi ones, a parochiall sede dissitas pergunt, iisdem Missionib durantibus, absente Ordinario, vel parocho, vel Vicario cooperatore, atque iis servatis, quae, prout i res ferat et loci ac temporis conditiones observari permittant, matri­ monii celebrationi, ad nonnam Codicis Iuris Canonici ca­ nonis 1019 ct seq., praemitti debent; facta tamen huius Apostolici Indulti expressa mentione in unotnioaue casu et iugiter firmis sacrorum canonum praescriptionibus tum de iuribus parochi servandis tum de inscriptione in libris paroecialibus facienda. 5) Ordinarii pariter dispensare valent super matrimo­ nialibus, iuris dumtaxat ecclesiastici, impedimentis, a quibus Sancta Sedes dispensare consuevit, exceptis proinde impedimentis, quae ex Sacris Ordinibus vel ex affinitate in linea recta consummato matrimonio proveniunt; ex­ cepto quoque, ob rei gravitatem, Impedimento de quo in canone 1075, nn. 2, 3; exceptis denique mixtae religionis ct cultus disparitatis impedimentis, nisi speciales a Su»rema Congregatione Sancti Officii facultates obtentae uerint. Pariter venia iisdem conceditur decernendi atque de­ clarandi legitimam prolem nupturientium, dummodo ipsa in adulterio ne sit concepta; facta tamen In unoquoque casu, etiam in concedendis dispensationibus, huius Apo­ stolici Indulti expressa mentione. 6) Fidelibus autem matrimonium contrahentibus lar­ gitur ut quocumque anni tempore Nuptiarum benedictio­ nem accipere possint, dummodo illis temporibus, in qui­ bus ab Ecclesia nuptiae prohibentur, a nimia pompa abs­ tineant; cauto tamen ut, sl extra Missam benedictio nup­ tialis concedatur, formula In appendice «de Matrimonio» Ritualis Romani adhibeatur./ γί 7) Conceditur pariter ut Sacra Olea etiam antiqua, non ultra duos annos, adhiberi possint, dummodo ne sint corrupta et nova vel recentlora Sacra Olea, peracta omni diligentia, haberi nequeant. 8) Ordinarii permittere queunt sacerdotibus usum al- f 2590 SACRA CONGREGATIO SANCTI OFFICII - PIUS Nil ti. 2Û36-203Ô loris portatilis, ita tamen ut huiusmodi usus sit tantum in fidelium bonum atque illis in locis, in ouibus ecclesia vel publica oratoria desint, aut paroecialis ecclesia sit longe distans, non vero in mari; dummodo celebrationis locus sit decens atque honestus, super petra sacra cele­ bretur, et parochi ceterique sacerdotes quibus haec facul­ tas tribuetur. Sancti Evangelii explicatione vel catechesis traditione fideles, sacro adstantes, instruant. 9) Ordinarii concedere possunt sacerdotibus faculta­ tem celebrandi in navi sacrosanctum Missae Sacrificium, durante dumtaxat tempore Itineris, dummodo locus, in quo Missa peragenda est, nihil indecens aut indecorum praeseferat, mare aut flumen sit adeo tranquillum, ut quodeumque e Calice effusionis Sacrarum Speclcrum peri­ culum absit; atque alter sacerdos, superpelliceo indutus, si adsit, celebranti presbytero adsistaL 10) Omnibus autem Americae Latinae christifidelibus permittitur ut a dominica Septuagesimae usque ad festum Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli praecepto annuae Confessionis ct Communionis satisfacere possint. 11) Iisdem christifidelibus largitur, si loca inhabitent ubi prorsus impossibile vel saltem admodum sit difficile ad confessarium accedere, ut lucrari queant Indulgentias ct lubilaea quae Confessionem et Communionem et iciunium requirunt, dummodo, servato ieiunio, sint corde saltem contriti, addito firmo proposito admissa, quampri­ mum poterunt, confitendi. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 26 Martii 1949.—Fr. A. I. Card. Piazza, Ep isc. Sabin, et Mandel., a Secretis. B. Renzoni, Adsessor. Ada. F. M. CAPPELLO in ME 74 (1949) Ô5-69, P. TOOANEL in ΑροΠ. 22 (1949) 288-295. 2036 1949 MAR 28.-SC S. OFFICII, MONITUM. PART.· Circa cautiones aequipollextes ix matrimoniis MIXTIS PRAESTANDAS Die 28 martii 1949 Excrhe ac Reoïhe Domine, Circa Rescriptum S. Officii super matrimonia mixta, de quo in litteris meis N. 29-4-4 diei 19 februarii huius anni |LE 2021 J, Revrfius P. F. Hürth, eiusdem Congregationis Consultor, de mandato Excdii Assessoris, ad ea quae sub η. II continentur addit: ^Cautiones aequipellentes» tunc tantum sufficientes haben­ dae sunt ad matrimonium cum parte pagana aut cum parte baptizata acatholica ineundum, si, consideratis sin­ gulorum casuum condicionibus, moraliter constat: mani­ festatam sinceram partis catholicae voluntatem de uni­ versa prole catholice baptizanda et educanda, etiam eftec­ tum habituram esse». Quae Tibi renuntians, qua par est reverentia me profi­ teor, Excellentiae Tuae addictissimum—Ant. Riberi, internuntium Apostolicum. • OrdbxtriiA locorum in Sinis: China Missionary 2 (1949) 541. Adn. vide supra sub die 27 lamurii 1949: LE 2021. 2037 1949 MAR 29.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· Declaratur nullum ob defectum formae caxoxicae MATRIMONIUM INITUM INTER PARTEM A CATHOLICAM ET PARTEM CATHOLICE BAPTIZATAM, ETSI AB ACATHOLICIS NATAM ET ACATI1OLICB EDUCATAM Casus—Mary was bom on 1 May, 1918, of John, a Catholic, and Jennie, a non-Catholic, and was baptized 18 May, 1918, at the Church of the Holy Name. Her pa­ rents separated when she was five years of age. 'rhe mother remarried with a divorced Catholic, William. Mary received no Instruction nor any other Sacraments. In her early Years she attended the Protestant church with her step-brothers and sisters. In the course of her deposition the mother said: «She was raised an Episco­ palian·. He brother also under oath states that she was raised «as a Methodists. On the other hand, however, Man’ all her life felt a persuasion that she was a Catholic, and she attended the Catholic church, irregularly at least, from her fourteenth year. It was only after her civil marriage that she began to take a deeper Interest in the 2591 1940 AtAH 28-ΛΡΗ 2 Catholic faith. She contracted marriage with Merritt in 1936. Solutio—Your Very’ Reverend Episcopal Curia, by letter of 2 May, 1948, presented the case of a marriage contracted in a non-Catnolic rite In 1936 between a nonCathoIIc, Merritt, and Man’, regarding whoso obligation to observe the canonical form in the celebration of marriage a doubt arises owing to the prescription of canon 1099, f 2. Having carefully considered the circumstances of the case, this Supreme Sacred Congregation decided to reply: «The nullitv of the marriage in this case Is established, for want of the canonical form». • BOUSCAREN III 464 465. 2038 1949 APR 2.-PIUS XII, MOTU PROP. AAS 41 ( 1949) 165-167 De poxtificio s. euoexii instituto pro sacrorum administris a sacerdotio recentibus PIUS PP. XII Quandoquidem templum divo Eugenio I dicandum adiectaque domus non multum post temporis, Deo iuvante, iam in promptu erunt —ac libet heic iis omnibus plurimas gratias agere, quorum generosae largitati res de­ betur— cupimus ac volumus ut inibi condatur paroecia quae Iisdem regatur normis ac fruatur iurlbus, quibus ceterae almae Urbis paroeciae reguntur ac fruuntur. Ac praeterea Nobis in animo est aliud etiam In iisdem aedibus constituere, quod confidimus fore Romano clero, Nobis sane carissimo, valde frugiferum. Sunt enim quaedam ad rei catholicae profectum ita necessaria, ut cum iisdem ipsius Ecclesiae status atque incrementum coniungantur quam maxime. In quibus qui­ dem recta adulescentis cleri institutio ac conformatio ponenda est; quapropter non modo Decessores Nostri, sed sacrorum etiam Antistites in quavis terrarum orbis parte cordi semper habuere peculiares sui officii curas in hac rc collocare; idque post celebratam Tridentinam Synodum potissimum effectum est per instituta in singulis Dioe^e sibus Seminaria, in quibus delecti iuvenes, divino quodam instinctu ad sacerdotalia capessenda munia vocati, rite educarentur. Quando tamen ex his studiorum domiciliis sacerdotes novensiles proficiscuntur, ut sibi creditum ministerium suscipiant, etsi sunt sacris disciplinis pietatisque fervore praediti, nihilo scelus cum saeculi afflatum sentiunt, at­ que in media rapiuntur aetatis huius nostrae pericula difficultatesque, non raro experiuntor se haud satis esse ad increscentibus populi necessitatibus occurrendum in­ structi, atque interdum etiam animo concidunt, cum se cernunt non sine proprio discrimine a Christianae doctri­ nae chistianaeque virtutis hostibus acerrime impugnari. Oportet igitur iuvenes a sacerdotio recentes opportunis illis disciplinis ac rebus exerceantur, quibus iisdem opus sit ut novas etiam apostolatus formas, quas nostra indu­ xerit aetas, expedite, apte alacriterque tractare valeant. Norunt profecto omnes primos potissimum sacerdotii annos, cum sacri administri ex Seminarii claustris in aper­ tum campum prosiliunt, ut quae in scholis didicerint ad rem deducant, peculiarem habere momenti gravitatem, atque interdum etiam non leve discrimen. Ex iisdem siqui-/ 16· dem saepenumero pendet futurae eorum vitae cursus, at­ que adeo eorum morum eorumque sacerdotalis muneris processus. Hac de causa facile cernitur quam opportunum ac prorsus necessarium sit eos in sacrae militiae Initio optimos habere duces ac magistros, qui eis non tam doc­ trinae praeceptis, quam sacerdotalis ministerii exercita­ tione in exemplum praeluceant. Id quidem non novum in Ecclesiae annalibus est; quod Romae S. Philippus Ncrlus hac in re peregit, quod S. Ca­ rolus Borromacus Mediolani gessit, ac superiore sacculo Augustae Taurinorum S. losephus Cafasso «Ecclesiasticam Convictum» moderando obtinuit, id omnibus perspectum est; at multa alia hoc genus opera atque instituta memo­ rari queunt, quae ad opt imam sacerdotum conformatio­ nem summopere contulerunt. Haec Nos mature considerantes, cum vehementer cu­ piamus ut Juvenis .Almae Urbis Clerus, qui peculiari modo ac titulo Nobis carissimus est, hisce adiumentis ne careat. 2592 1940 ΛΡΠ 7-12 PIUS XII, - SANCTI OFFICII - CONCILII - RITUUM optamus ac volumus Pontificium Institutum Romae con­ dere, cui quidem sit gravissima haec causa demandata. Quapropter per has litteras motu proprio datas decerni­ mus aedifici.! Illa, de quibus supra mentionem fecimus, non modo novae paroeciae, sed Pontificio etiam Instituto attribuenda esse, Romano clero novensili hac ratione in­ stituendo. Haec praeterea, quae sequuntur, statuimus ac decer­ nimus: I.Pontificii huius Instituti Rector a Nobis Nostrisve Successoribus eligetur, audito Cardinali in Urbe Vicario. II.Novi Almae Urbis sacerdotes per certum tempus inibi commorabuntur, ut non modo virtute, sed sacro etiam in ministerio exerceantur, pecullarique modo in lis apostolatus formis, quas nostrum invexit saeculum. III. Addiscent iidem quid nostra tempora postulent, quibus necessitatibus angantur, quae pericula ac discri­ mina praebeant; atque adeo opportunis omnibus rationi­ bus Instruentur, quibus et haec pericula facilius superare, et praesentibus hisce necessitatibus modo aetati nostrae pari actuoscque respondere queant. IV.Sacris concionibus exercebuntur, impertiendaeque Christianae doctrinae institutione; qua de causa in paroeciales aedes statis temporibus se conferent, ubi eorum opera apte utilltcrque dirigetur. V. In gerendis adminlstrandisque paroecialibus officiis sub optimorum magistrorum ductu pariter exercebuntur. VL Vitam communem agent, ex qua quidem magnum experientur spiritualis utilitatis profectum. Dum Nos haec decernimus, suavissima spe ducimur fore 167 ut almae/Urbis sacerdotes ex hoc Instituto habeant ut sibi, sacro suo muneri Romanoque populo aptius uberlusque, divina adspirante gratia, prospicere ac consulere queant. Quod vero a Nobis hisce litteris, motu proprio datis, decretum ac statutum est, id firmum ac ratum esse iuberaus, contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die 11 mensis Aprilis, anno mdccccxxxxix, Pontificatus Nostri unde­ cimo.—Pius Pp. Xii. Adn. S. BOREATTI in Apoll. 22 (1949) 281-263: A LARRAONA ia CpR 23 (1949) 4-7; N. TIBAU in REDC 4 (1949) 581-591. 2039 1949 APR 7.-PIUS XII, LIT. AP. AAS 42 (1950) 327 Delegatio apostolica pro corea erigitur PIUS PP. XII Ad perpetuam ret memoriam.—A Missionibus longissime distandis ab hac Petri Sede navam operam curamque impensam conlatas ad propagandam Fidem non modo agnoscere debemus sed studere quoque ut quam maxime Nosmct ipsi foveamus; quaeque carum regimini satius prospicere queant, ea, nulla mora interposita, amantissime comparemus. lamvero, cum in Coreae peninsulae regioni­ bus Missiones plurimum valeant ad suarum ipsarum in­ crementum ac profectum. Nos, earundem Pastores bene­ volentia Nostra complectentes, audito Dilecto Filio Nostro Petro Sanctae Romanae Ecclesiae Presbytero Cardinali Fumasonl-Biondl, Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Praefecto, consilium cepimus Delegationis Apostollcae pro Coreae regionibus erigendae. Quare, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostollcae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum vi, Delegationem Apostolicam pro Corea eri­ gimus, constituimus, eiusque sedem in civitate vulgo «Séoul» nuncupata collocamus, plane confisi hanc novam Delegationem earundem Missionum utilitati fdeliumque bono melius atque amplius provisuram esse. Haec edici­ mus, decernentes has Litteras firmas, validas atque effi­ caces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque Integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos per­ tinent sive pertinere poterunt, nunc et in posterum, ple­ nissime suffragari; sleque rite iudicandum esse ac definien­ dam, Irritumque atque inane fieri si quidquam, secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis quibusvis mini­ me obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Pi­ 2593 ri. 2039-2294 scatoris, die vn mensis Aprilis, anno mcmxxxxix, Pontifi­ catus Nostri undecimo. De speciali Sanctissimi mandato. Pro Domino Cardinali a Secretis Status.—Ioannes Baptista Montini, Substi­ tutus Secretoriae Status. 2040 1949 APR 12.-SC S. OFFICII, NOHFICATIO. PART.· Facultas datur adhibendi linguam sinensem in NONNULLIS PARTIBUS MISSAE. ET NECESSARIA ITERUM DECLARATUR CLERICIS COGNITIO LINGUAE LATINAE Dal Palazzo del S. Ullizio. 12 aprile 1949 NeirUdicnzn Plenaria di Ferta IV, 8 marzo 1949, gli Erhl Padri di questa Suprema Sacra Congregazione hanno preso in esamc la questione relativa alta concessione dl un plü amplo permesso di usare ia lingua cinese nella sacra liturgla per i vantaggi che se ne sperano ai fini delta evangclizzazlone degli Infcdeli In quelta vasta regione. In proposito gli Eriil Padri hanno esaminato la preliminare questione dcllo studio dei latino nella formazionc dei clero indigeno delta Cina e, tutto considerato, hanno ritenuto che per vari motivl presi in seria conslderazione occorre Insistere sulla nécessité dl far apprendere da tutti 1 membri dei clero cinese la lingua latina. Ciô. tuttavta, con quel tem­ peramenti che, mentre tasctano al giovani studenti ta possibi­ lité dl attendere con pili largo impegno al difficile, fungo e laborioso studio delta propria lingua nazlonale, permettano, nello st esso tempo, di far acquistare ai candidati al sacerdozio quella conoscenza dei latino, che sta almeno sufficiente a far comnrendere correntcmente il linguaggio ufficinlc delta Chiesa, speclalmente nella Sacra Liturgla e nella corrispondenza con ta Curia Romana. Per quel che riguarda poi la celebrnzione delta santa Messa, sl potra compilare la redazione di un Messale per ta Nazione cinese, nei quale siano stampate in lingua cinese letleraria tutte le parti delta Messa che vanno dal principio di essa oll'inizio dei Canone e dal Postcommunlo lino al termine delta Messa. Per quel che riguarda il Canone, esso dovrù restare in latino, eccetto quelle parti che sono recitate ad al ta voce (Paler Noster, Pax Domini e Agnus Dei). L'Augusto Pontefice, poi, nella udienza di Ferta V, 10 marzo 1949, mentre sl degnava di dare ta Sua aporovazlone a tall delibcrazioni, disponeva che, mentre la b. Congregazione ;ne, o ‘.armi venipliczmeute vipere che è corretta quella ora «posta. Ringraxiando fin d’ora, chino al bacio della Sacra Porpora, con sensi di ben devoto e profondo txæqnio, mi onero profesvarmi dell’ Etninenxa Vostra Rrvxha unullibo, devtbo ed obbrho servo.—A. G. Cicognaxi. 2612 SACHA CONGREGATIO H1TUUM - DE PROPAGANDA FIDE 194» ILL 13-14 c cloè chc 1 fcdell chc lavorano nbitualmcnte dopo la mczxa notlo possono ottcnere la dispensa del dlgiuno nolle domeniche c (este dl prccclto c In un nitro giomo della settimana e anche tutti 1 giornl sc trattasi di suore infermlere o fratclll Informiori religiosi, quando nolle nottl precedcnll abblano prostato asslstenza conlinuatlva agl'lnferml. Mi valgo bon voientieri della clrcostunza per confermarml con sensi dl distinto ossequio dl Vostra Eccollcnza Revrfia deviho per servirla. • Ordinari i· locorum S. F. A. S. por Delogalum Ap., Prot.N. 1596.49; « f jîil» eiusdem S. C. do Sacr amentia. Π. Statuta aggregationis A. De personis aggregandis Personae quas Unio Mlsslonalls Cleri attingere vult, sunt: a) Membra laica tum Ordinum, tum Congregationum Clericalium; b) membra quae pertinent ad Instituta Re­ ligiosa Laicorum; c) Sanctimoniales cuiuscumque Ordinis et Congregationis. Adhaesio praefatorum virorum ac mulierum eorumque subsequens inscriptio apud Uniones Missionales Nationa­ les aut Dlœcesanas poterit esse vel personalis vel collectiva. Talis adhaesio fleri etiam potest apud Sccrctariatum Internatlonalcm Unionis Misslonalis Cleri. Ii. 20G2 1949 IUL 13.-SC RITUUM, DECL. AAS 41 (1949) 617 Communicatio de usu organi electrophonici Bellum, tot cladibus et ruinis lugubre, nec aedibus sacris pepercit, ex quibus multae deletae, permultae damnis af­ fectae, ita ut praeter egregiae artis opera etiam musica organa non pauca destructa aut inutilia effecta sint. Supervacaneum est animadvertere, in sacra liturgla musicum organum in eximii muneris partes vocari et ad id conficiendum, quamvis exiguae molis sit, magnum sumptum exquiri. Quare postremis hisce temporibus So­ cietates musicis instrumentis struendis electrophonica or­ gana excogitarunt, quae omnino pneumaticis organis ce­ dant, al in fabricatione et usu notabilia commoda praebent. Hisce omnibus perpensis, Sacra Congregatio RiLuum, quamvis antiquum tubulatum musicum organum omnibus partibus praeferendum esse confirmet, utpote llturgicis necessitatibus magis congruens, tamen electrophonicorum organorum usum non prohibet. Huius rei causa hoc Sacrum Dicasterium, quamquam agnoscit huiusmodi organum, ut alterum tubulatum digne substituat, perficiendum ct per­ poliendum esse —quod ut agant Societates, vehementer hortatur— relinquit tamen iudicio sacrorum Praesulum ceterorumque Ordinariorum, ut ii, audita opinione Dloccesanorum Consiliorum musicae sacrae fovendae, in sin­ gulis casibus, cum facile non contingit tubulatum organum comparare, in ecclesiis sinant usum organi electrophonici, additis immutationibus, quas supra memorata Dioeccsana Consilia suggesserint. Datum Romae, die 13 Iulii a. D. 1949.—Card. C. Micara, Ep. Velitern., Praef. A. Carinci, Archiep. Scleuc., Secrdarius. Ada. S. BOREATTI in ApoU. 22 (1949) 320-323; A. P. in EL 64 (1950) 1B407; REGATILLO n. 632; F. ROMITA in ME 75 (1950) 200-203. 2063 1949 IUL 14.-SC PROP. FIDE, DECRETUM. PART.· religiosis laicis et san­ ctimonialibus UNIONI CLERI PRO MISSIONIBUS AGGRE­ GANDIS, CUI ACCEDIT INSTRUCTIO S. C. DE PROP. FIDE D. 14 APR. 1937 DE COLLABORATIONE INTER UNIONEM CLERI PROMISSIONIBUS ET CETERA PONTIFICIA OPERA MISSIONALIA Decretum et statuta de I. Decretum S. C. dc Propaganda Fide Huic Sacro Consilio Christiano Nomini Propagando, cum a quibusdam Generalibus I.aicalium Congregationum Su­ perioribus preces oblatae fuissent ut caedem Congregatio­ nes Unioni Missionall Cleri aggregarentur, visum est, quo aptius missionall causae prospiceretur. Statuta in cum finem accommodata redigere. Quae, vero. In audientia dici 14 mensis iulii vertentis anni Ssrfio Domino Nostro Pio Div. Prov. Papae XII ab Infrascripto huius Sacri Consilii Secretario relata, idem Summus Pontifex benigne excipiens, rata habuit et confir­ mavit, quasdam Indulgentias Ipsis Statutis adnexas con­ cedens, praesensque Decretum ad rem fieri iussit. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 14 mensis Iulii a. D. 1949.—P. Card. Fumasoni Biondi, Praef. Celsus Costantini, Ar­ chiepiscopus tit. Theodos., a Secretis. 2613 n. 2062-2063 Programma 1. Programma actionis mlsslonalls, quod Religiosis as­ signatur, absolutissime supernatural!tatis et universitatis sensibus imbuatur. Catholico apostolatui, integro scilicet operi evangel izatlonis Ecclesiae commisso, favendum est, orationes et auxilium praestando, praesertim incremento adlato illis Pontificiis Operibus Missionalibus quae, utpote universo catholico apostolatui faventia, Ecclesia facit sua, quaeque collocata vult supra quodlibet aliud particulare inceptum. Hoc tamen minime impediet quominus Reli­ giosi viri ac mulieres possint auxilium praebere missionum operibus quae ad eorum Congregationem vel Institutum pertineant. 2. Oportebit sodales speciatim participare: a) sollemni Octavae pro Unione, id est pro reditu fratrum separatorum ad Unitatem Ecclesiae Catholicae, quotannis diebus 18-25 ianuarii; b) publicae atque universali celebrationi Diei Mlsslonalls, quotannis dic dominica festum Christi Regis praecedenti; c) diei Aegrotorum, in festo Pentecostes. 3. Altera programmatis pars respiclat diffusionem no­ titiae misslonalis In scholis, in nosocomiis, omnibusque in institutis in quibus Religiosi ac Sorores officium suum praestare solent; necnon cultum sacrarum vocationum inter adolescentes utriusque sexus. 4. Ubi sil possibile, communitatibus suadenda est sal­ tem collectiva Inscriptio Pontificiis Operibus Missionalibus. 5. Demum petenda est activa collaboratio in organizatione miss ion ali promovenda in collegiis, in scholis, etc. iux­ ta normas ab Excellentissimis Ordinariis et a Directoribus Nationalibus ct Dioeccsanis Pontificiorum Operum Missionalium promulgatas. Indulgentiae, quibus fruuntur Sodales Unionis Missionalis Cleri, extenduntur etiam Religiosis laicis et Sororibus qui adhaesionem dederunt huic actioni Unionis Misslonalis Cleri, nempe: Indulgentia plenaria suetis sub conditioni­ bus lucranda in festis: 1) Epiphaniae; 2) SS. Apostolorum; 3) S. MIchaëlis ArcangeH; 4) S. Francisci Xavcrii; 5) semel in mense, die ad proprium cuiusque arbitrium eligenda; 6) in articulo mortis, servatis servandis. Indulgentia centum dierum pro quolibet pietatis opere in favorem Missionum expleto [l]. ♦ Pia Unio pro Missionibus, Socrotaziatus Internanonalis, Plenarius Consilii Internatioaalis Conventus (Romae, die 21 m. Aprilis a. 1955). p. 11-13. [*] Ut universa cooperationis miss ionalis actio magis magisque perficiatur ac roboretur. Comitatibus seu Consiliis, de quibus in Motu Proprio Decessor Noster [LE 910], Pia Unio Cleri pro Missionibus, débita a Summo Pontifice Pio XI obtenta potestate, accedit. (Ex Audientia Ssihi Secretario S. C. de Propaganda Fide concessa die 9 martii 1937). Instructio S. C. de Prop. Fide, die 14 apr. 1937 CIRCA COLLABORATIONS» INTER UNIONEM SIONIBUS et cetera Pontificia Opera CLERI data. PRO MIS­ Missionalia. Comitatus Nationales Pontificalium Operum Missionatium, necnon Summum Consilium (seu Comitatus supremus). Motu Proprio Decessor Noster [LE 910] instituta, ita perficiuntur: A) - De Comitatibus Nationalibus cooperationis mtssionalh. 1. In diversis nationibus Comitatus Rationalis constabit Directoribus et Secretariis Nationalibus Piae Unionis Cleri et Pontificalium Operum pro Missionibus, quae sunt in natione, sin gulisque Consiliariis singularum Operum et Unionis Cleri, a Consilio Rationali respectivo electis. 2. Comitatus Praeses, qui ab ipso Comitato eligetur inter Directores Nationales Piae Unionis Cleri et Pontificalium Ope­ rum, tres annos in munere manebit iterumque eligi poterit. 3. Comitatus, Praeside convocante, semel saltem in anno conveni t et quoties Praeses opportunum indicaverit. Idem suf­ fragiorum maiori parte absoluta decernet. 2614 η. 2064-2066 SACRA CONGREGATIO SANCTI OFFICII - RITUUM - STUDIORUM Coa itatas oil unatpaque natione ea curare quae ad c^simime bancun perlinent Unionis Cleri et Operum Missionallan, infra Mliaais limites exitientium; itemque difficultates, q&se fortasse occurrerint, dirimere. 4 B) · De Comitata Supremo cooperationis mlsslonali .* 5. Summum Consilium (seu Comitatus Sapremas ) Pon li­ ftcolibos Missionallbus Operibus ct Unioni Cleri reyundis con­ stabit praeside Operum Pontificalium pro Missionibus et Consilii Internallaaalb Unionis Cleri, Secretariis generalibus ipsorum Operum et Piae Unionis Cleri, unoque consiliario singulorum Operum et Piae Unionis Cleri a Consiliis eleclis. 6.Comilatal huiusmodi Praeses Pontificalium Operum Missianallum rt Unionis Cleri pretest. 7. Comitatas huius erit omnia procidere ut Unio Cleri et Opera Mlssionalia ordinal tm fructoascqae propriam actionem explicare ralcar.t, atque difficultates, si quae obortae fuerint, componere. 8. Quae in hoc Comitatu decernuntur, ad Edium Cardinalem S. C. de Propaganda Fide Praefectum recognoscenda atque confirmanda deferentur. 9. Comitatas supremus secando quoque mense ordinarie con­ vocabitur et extra ordinem quoties Praeses opportunum iadicarerit. C) - De commentario generali. 10. Commenlarlum generale, quod, ad nentem Motu Pro­ prio sapra citati, commune est Pont. Operibus a Propagatione Fidei et a S. Petro Apostolo, erit et pro Secretarial u Internatianall Pontificiae Unionis Cleri pro Missionibus. · • La Pontificia Unione Miulonarb dei Clero. Vade mccum. Horna ld63, p. 165 *168. 2064 1949 IUL 15.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART? Matrimonium NULLUM AD inter TRAMITEM absentes declarari IURIS, DUMMODO UNA potest SALTEM PARS SIT CERTE BAPTIZATA Suprema Congregatio S. Officii die 15 Iulii 1949 quae­ stioni propositae a Vicario Capitulari Dioecesis Limburgtrjis, sequens responsum dedit «Re attente considerata. Suprema haec S. Congregatio respondendum censuit: si constet de baptismo saltem unius partis et de matrimonio celebrato Inter absentes, contra praescriptum can. 1088 j 1, matrimonium invalidum de­ clarari posse, procedendo ad ordinarium tramitem iuris». • Ocdinuio Luzbugtari: Mxxcbeær Tbeoioçucbe Ztacïnft 1 (l«G) zr.2. p. i2. Ada. BOUSCAEEN IU 448. F. HUEP.7H m PrM 33 (1Î6C) 156-1®; L MOEWOFF ia Mùacheer Theoloçück· Zen•chnü 1 (1KC) u. 2. p. 31-97. 2065 1949 IUL 15.-SC RITUUM, DECRETUM. PART? AmOBATVR OFnaUM ET MISSA PROPRIA «REGINAE ORDINIS MINORUM» 1040 IUL 15-20 cessit die festo Beatae Marino Virginis Reginae Ordinis Minorum, decimaqulnta nempe Decembris mensis, in Oc­ tava Immaculatae Conceptionis, sub ritu duplici II Classis recolendo: servatis Rubricis.—Quibuscumque contrariis non obstantibus. Die 15 Iulii 19-19.—Card. C. Micara, Prae/. A. Cariori, Arch. Selcuclen., Secr. • Universa· Fratrum Minorum Familiae, Prot. N. O. 34/944: COFM * Cost 46 (1949) 103-101. Vido textum Officii ot Missa· apud COFM * Coot 48 (1949) 101-112. Adn. COFMConv m loc. dt. p. 112, 2066 1949 IUL 20.-SC STUDIORUM, NORMAE. PART? Statuta instituti canonistici facultatis theologicae monacensis I. L i : c n t i a t $ 1. Um den Grad clnes Lizcntlaten des kanonischen Rechtes kann rich bewerben, wcr rich an dem Knnonistisebem Institut der Theologischcn Fakultât München oder an elner Kanonistischen Fakultât xwcl Jnhrc dem Studium des kanonischen Rechtes mit Erfolg gewidmet hat. Es wird da bel vora usgese txt, dass der kanonistischen Facbausbildung eia philosophisches, theologisches oder juristisches Studium von wenigstcns einjAhrigrr Daucr vornusgegangen 1st. I 2. Die Bewerbung geschlcht durch Vorlage elner kano­ nistischen Ab hand lung, welche die Befûhlgung des Bewerben zu wlssenschaftllchcm Arbeit en dartun solE Der Bewerbcr hat an Eides Stall xu verslchern. dass er die Arbeit selbstândlg angefertigt und dasdazu bcnûtztc Schrifttum vollstdndig angefûhrt hat. jl Dem Bcwcrbungsgesuch sind bclzufügen: 1. einZeagnis des Heimatoberhirten über Glaube und chnraktcrllche Haltung des Bewerbers, 2. ein Lcbenslauf, 3. Zcugnlsse uber die Teümahme an akndemischen Semlnarûbungcn, 4. Urkunden (Studienbücher), aus denen hervorgeht, dass den Bestlmmangen des $ 1 Genügc gelcistct 1st, 5. die nach $ 2 geforderten Verricherungen hmrichtlich der vorgelcgten Abhandluner I 4. Die Kanonlstlsche Sektion bcschliesst liber die Zulassung zur LUentlatsprûfung, die in folgenden Fachgcbictcn schrittlicg und mûndlich abzuleisten 1st: 1. Kirchllche Rechtsgeschlcbte, X Codex Iuris Canonici: a) Allgemelne Lehrcn und Personenrecht, b) Sachenrecht, c) Prozessrecht und Strafrecht, X Deutsches Teilkirchenrecht und deutsches Staatsklrchenrecht, 4. Orientalisches Kirchenrecht. 5. Rechtsphilosophle und christliche Gescllschaftsiehre. Elnem Bewcrber, der das Abschlussexamen (knnonistischn Referendarexamen) an dem Kanonistischen Institut der Theologischen Fakultât München mit Erfolg bestanden hat, wîrd dièse Prüfung als Lizentiatsprufung nncrkannt. $ 5. Die Noten sind: 1. Summa cum laude, 2. Magna cum laude, 3. Cum laude, 4. Rite. Sie werden nul Grund der wissenschalüichen Gesamtlelstung festgesclzt. I 6. Von der wlssenschaftlichen Arbeit sind in Mnschlnenschrift swei Stücke der Fakultât und eln Stuck dem Kanoni­ stischen Institut abzullcfern. Die Vcrôffenllichung der Arbeit bedarf der Erlaubnis der Sektion. 4 7. Die Druckkosten fûr das Diplom und die Stempclgebùhren gehen zu Lasten des Gradulertcn. d. v. MARIAE ii. D o k l o r a t § 1. Um den Grad eines Doktors des kanonischen Rechtes kann rich bewerben. wer sich drei Jahre dem Studium dc< Singulari pronus devotione ac pietate Beatissimam Virkanonischen Rechtes an dem Kanonistischen Institui der clnem Mariam universa Fratrum Minorum Familia lam Theologischen Fakultât München oder an elner Kanonistischen Fakultât mit Erfolg gewidmet und den Grad clnes Llzcntiaten inde ab Incunabulis prosequitur. Sanctus Ipse Conditor, oli in Legenda Π. cap. 150, habetur, peculiares illi persol­ des kanonischen Rechtes erworbcn hat. Bel elnem Bewcrber. der eine abgcschlossene Juristlschc Ausblldung besitzt, genugen vebat laudes, fundebat preces, offerebat offectus quot et vier kanonistische Fochscmcster. qualiter humana promere lingua non posset. Sed quod H 2. Die Bewerbung geschleht durch Vorlage ciner kanolaetificat plurimum, Ordinis Advocatam ipsam constituit nitlischen Abhandlung (Dissertatio innugurulis). Das Thema sulsqoe alis, quos relicturus erat filios, usque in finem fo­ 1st freler Wahl anheTmgestelit. Die Dissertation muss mil vendos et protegendos submisit. Deipara igitur lure et exakter wlssenschafllicher Methode gearbeitet sein und eine merito Retira Ordinis Minorum in LaurtUnis Litaniis beachtiiche Fôrderung des behandcltcn Thcmas darstelicn. Sic kann in deuUcher oder latclnischer Sprache abgefasst seln. Invocatur ex benigna concessione i. m. Pii Papae X dici 8 Septembris anni 1910. Nunc autem fervens inter FranciDer Bewcrber hat an Eides Stalt zu vcrsichcm, dass er die seaks Familias votum exarsit ut honor suae inclitae Pa­ vorgelegte Dissertation selbstândig nusgearbcilet und das tronae ilturgico festo augeatur. Quapropter Ministri Ge­ dazu benûlzte Schrilttum vollstiindig angelührt hat. Erweist diese Zuslcherung als falsch, so 1st gegebcnenfn’ls der nerales triplicis Minoriticae Familiae Sanctissimum Domi­ slch schon erworbene Doktortitel zu cnlziehcn. num Nostrum Pium Papam XII enixe adprecati sunt ut Wenn die Dissertation oder Telle dcrsclben bcreits einer universo Ordine Scrapblco festum B. Μ. V. Reginae Or­ onderen Fakultât des In- oder Auslandes vorgelegen baben, dinis Minorum recoli valeat cum officio et Missa propriis, 1st dies in dem Bewerbungsschrcibcn anzugeben. quorum schema S. Rituum Congregationi, pro opportuna § 3. Dem Gesuch um Zulassung zum Promotionsverfahrcn approbatione, humiliter lubteccre. Sacra porro eadem Ri­ sind beizuf Ugen: 1. Eln Zcugnls des Hcimntobcrhirten Uber Glaube und charnkterliche Hnltung des Bewerbers, 2. ein In tuum Congregatio, vigore facultatum ttb ipso Sanctissimo latclnischer Soroche abzufassendcr Lebcnslauf, in dem der Domino nostro tributis, exhibitum schema Officii et Mis­ im besonderen seinen Studicngang dnrzulcgcn hat, sae propriae Beatae Mariae Virginis Reginae Ordinis Mi­ Bewcrber 3. die Zcugnlsse ûber die blsher abgelegten akndemlschen Abnorum, diligenti studio revisum ct emendatum, prout in schlussprüfungen, 4. Zcugnlsse ûber die Tctlnahme an akaadlecto prostat exemplari, probavit ct adhibendum con­ dcmischcn Seminarûbungen, 5. Urkundcn (Studienbücher), 2615 2616 IMO Il L 20-27 SACHA CONGREGATIO STÜDIORVM - PIUS Xll am denen hervorgeht, dais don Bcstimmungcn des $ 1 Gentigc gcklstel lit. 0. dlr nach § 2 gcforderlcn VerMchertingen himlchllich (1er Dissertation. $ I. Wen die Knnonislischc Sektion die vorgelegte Dis >ertitlon als hlnreichende Grundhigc für die Promotion ancrkrnnt, wird dor Bewcrber zur schrlftlichen und mûndlichen Prüfung (Examen rigorosum) zugchisscn. Die Prüfung isl in elnem Haupt inch und In drcl Ncbcnfâchem obzuklstcn. Haupt Inch ist das engere Fachgebfet, dem die Dissertation entnonunen 1st; die Ncbcnffichcr knnn der Bcwerber frei wfihlen. Für jedcs Fiich wird eln bcstlmmtcr Prufungsstoff angegeben. Ausscr der Beherrschung des cinschb^igen Schrifttnis wird die sclbstllndigc Durchdringung des iDgcgebencn sloffcs gefordert. Die schrittllche Prüfung findet an zwcl aufeinanderfoigenden Tngen untcr Aufsicht des Vorsitzcr * der Sektion statt. Ab Hllfsmlttel sind zugclasscn: tins Corpus luris Canonici, der Codex luris Canonici und cine Sanimhing der amtlichen EnUchcidungcn zum CIC. Die mûndliche Prüfung ist fakultiitsOffcntlich und dauert xwei Stundcn. d. i. für das einzclnc Fach Jc cine halbe Stunde. Bei ungenügendcr Lristung in zwei Ffichcrn 1st die Prüfung nfcbt bestanden und cine Wicdcrholung der Prüfung nicht vor Jahrcifrisl zulAssig. Bel ungenügendcr LcMung in cinctn Facb 1st die Prüfung in der Hegel nls nicht bestanden zu erklAren; bel Vorliegen besonderer Umstfindc knnn sich die Sektion darauf bcschrtinkcn, cine Nachpriifung in dem betrefknden Fache zu verlangcn. I 5. Wenn der Bcwerber die schriftlichc und mûndliche Prüfung bestanden hat, wird er durch Sektionsbcschluss zur ôffentlichcn Disputation und deni damlt verbundcncn feicrheben Promotlonsakt zugclasscn. Der Doktorand hat insgesanit Sieben Thescn aufzustellcn, ron denen er drcl seincm Hauptfach zu entnehmen hot. Die Thewn müssen nus eigenem Studium herausgcwachsen sein; ùe sind in lateinischcr Sprache abzufassen, dem Vorsitzer der Sektion sowie dem jeweiligen Fachprofcssor zur Gutheissung vonukgen und dem Druck zu ûbergeben. Dem Rector Mnpiflcus und den Professoren der Fakultât hat der Doktorand penônlich die Thescn zu übcrrclchen; damit ist die Einladung rur Teilnahme am ôffentlichen Akte zu verbinden. In der éifentlichen Disputation, die nicht Ober eine Stunde dauern wli, hat der Doktorand die aufgestellten Thescn zu verteidigen. j 6. Die Noten sind: 1. Summa cum laude, 2. Magna cum hude, 3, Cum laude, und 4. Rite. Sie werden auf Grund der wbsenschaftlicben Gcsnmtlelstung untcr besonderer Bewcrlung der Dissertation festgesetzt. 5 7. Die Inauguraldissertation 1st in dem Umfangc, in dem ile von der Kanonistischen Sektion anerkannt worden 1st. und mit den Aenderungen, die etwa von der Sektion vcrlnngt werden, dem Druckc zu ubergeben. Ausnahmen bchftlt die Sektion besonderer Entscheidung vor. Die Drucklcgung hat nmerhalb von zwei Jahren nach der Promotion zu erfolgen; bel Vorliegen besonderer UmstAnde kann die Sektion die Friit auf Antrag hin verlângern. Die von der Kanonistischen Sektion auf Grund ihrer J&hrlichen Ausschreiben preisgekronten Arbclten sind schon vor der Zulassung zum Examen rigorosum zu verôffcntllchen; dic I’niveniUUkasse leistet hierzu einen nngcmcsscncn Suschuss. Ç 8. An vollstündigen Pflichtstücken der gcdrucktcn InauiunJdiisertation sind abzulefiern: je ein Stock an jeden Doreaten der Kanonistischen Sektion, an das Kanonistische Institut und da * Klrchcnrechtlichc Seminar der Theologischcn Fakultât, ausserdem 130 StOckc an die Universitatsbibliothek. Bei pOsserem Umfangc der Dissertation kann die Knnoniitliche Sektion die Zahl der an die Universltfitsbibliothek ahzulieferndcn Stücke bis auf 10 herabsetzen. Du Doktordiploni wird erst ausgehiindigt, wenn die Pfliebtitûcke abgelicfert sind. In Faile elner Weigerung, den Pflichtcn der Drucklcgung oder der Ablieferung der PilichtstOckc nachzukommen, kann d*r Doktortitel entzogen w’crdcn. wenn trotz Androhung dicscr Mannahme die Sâumlgkeit eln Jahr lang anhâlt. 1 9. Die PromoUonsgebOhren betrngen zur Zeit 200.— DM. Die Gebühren sind bei Einreichung des Gesuchcs um Zulassung zur Promotion zu erlcgen. Bel ZurOckweisung der Arbeit verfâilt der halbe und bei Nichtbcstehcn der Prüfung άη ganze Betrag; im Faile des ROcktrittcs vcrfallcn die Gebühren erlassen. I 10. Auf Ehrenpromotioncm finden die vorstchcnden Bestimmungen kelnc Anwcndung; sie kônnen mit «/a-Mchrhcit durth die engere Fakultât bcschlossen werden. III. Habilitation > I. Wer von selten der Theologischen Fakultât München für die Zulassung als Prlvatdozcnt des kanonischen Rcchte tzgulachtet werden will, hat ausscr den Bedingungen des Hochichullehrergesctzcs folgendc Voraussctzungcn zu erf alien: 1. Er muss den akadcmischen Grad nines Doktors des kznoniKhen Rechtes auf Grund cincr Prüfung (Examen rigorosum) mit summa oder magna cum laude erworben und dxDoktordissertatlon verbffentlicht haben. Er muss ausserdem etee abgeschlossene theologischc Ausbildung besitzen. 2. Er muu wenigslens zwei Jahre für die Vorbereitung aof das akademische Lchramt verwendet haben. Die Frist ist ▼oa dem Tage an zu bcrechnrn, an dem die kanonistische Diuertation elngercicht wurdc. Wenn der Habilitand bercits frfcber in elnem mit dem kanonischen Hecht verwandten Wjwfnschaftszweig promoviert wurde, ist von dicser Promo­ tion auizugehen. 2617 n. 2067-2068 3. Er muss eine Empfehlung des Ortsoberhirten seiner Helmut vorirgen, die ihm die charakterilche und sittliche Eignung zum Lehrer des kanonischen Rechtes bestâtigt. $ 2. Die Bewerbung geschieht unter Vorlage einer gehaltvollen kanonistischen Abhandiung, die von der Forschungsgabc des Bewerbess zeugen soil. Das Thema der Habilitationsschrift darf nicht in zu engcr Beziehung zu dem der kanonistischen Doktorarbcit stenen. Wenn die vorgelegte Sc hrlit von der Fakultât als hlnreichende Grundlage für die erstrebtc Habilitation anerkannt wird, erfolgl die Zulassung zum mündllchen Hnbilitationsverfahren. § 3. Der Habilitand hat vor der Fakultât ein Kolloquium über Fragen seines Fachgebictes und unmittelbar angrenzendc Fragen crfolgrelch zu best ehen. Bewcrbern, die von der Kanonistischen Sektion München mit summa cum laude zum Doktor des kanonischen Rechtes promoviert worden sind und die Gffentlichc Disputation mit ausgezcichnetem Erfog bestan­ den haben, kann die Fakultât das Kolloquium erlassen. § 4. Der habilitand hat einen ûffentlichcn Vortrag aus dem gcwdhltcn Fachgcbiet zu hnlten. Er schlagt hierzu drei Themen vor, nus denen die Fakultât elnes auswdhlt und dem HabiUtanden eine Worhc vor dem fur den Vortrag angesetzten Termln bekannt gibt. Dor Vortrag soli ·/< Stunde dauern und nach Inhalt und Ixjhrwcise den akadcmlschen Anforderungen $enûgen. An den Vortrag schliesst sich eine Aussprachc an, die sich auch auf die vorgelegte Schrlft ausdehnen kann. ? 5. Die Habllitationsschrift ist in der von der Fakultât genehmigten Form zu verdffentlichen. Jcdem Professor der Fakultât 1st ein Stuck zu überreichen. An die Universitütsblbliothek sind scchs Stücke abzuUefern. § 6. Die Gebühren fur die Habilitation betragen zur Zeit 50.—DM. Sie sind bei dcr Einreichung des Habilitatlonsgesuchcs zu erlegen. * AKKR 124 (1949-50) 463-467. Haec Statuta dio 20 lui 1949 con­ fecta approbationem obtmuenmt a S. C. de Seminariis otStudiorum Universitatibus dio 10 lan 1950 LE 2ΟΘ9. 2067 1949 IUL 20.-SC STUDIORUM, MONITUM. PART.· Monitum circa decorem habitus ecclesiastici CLERICIS IN ITALIA SERVANDUM a Roma, 20 Luglio 1919 Eccellenia Reverendissima^ Non sarâ sfuggito a V. E. Revfta che da qualche tempo —forsc anche a causa delFelevato costo degl’indumenti— si vengono introducendo in Italia delle innovazloni o scmplificazioni ncll’ablto o nel copricapo degli ecclesiastici, con detrimento del prestigio e decoro che il Clero deve mantenerc. Pertento quesia Sacra Congregazione —conoscendo il pensiero di Sua Santità al riguardo— ha il dovere di insistere per Γ Italia sull’uso dell’abito talare, a norma dei sacri canoni (Ca­ noni 136 § 1). Quanto alia maggiorc o minore convenienza per i Se­ minarist! del corso ginnasiale di portare 1'abito talare owero una decorosa divisa, questa Sacra Congregazione si rimette completamente al sano critcrio c al Focula ta prudenza deU’Ecciho Ordinario. Riterremo poi opportuno che ΓΕ. V. raccomandasse vlvamente ai chicrici di aver particulare cura dei decoro c della propriety del loro abito e di evitarc un portamento trascurato, perché nel fedeli non dlminuisca verso i Mi­ nistri dei Santuario quel senso di rispetto che tanto confcriscc alFeificucia delFapostolato. Profitto della clrcostanza per esprimere alFEcc. V. i sensi della mia venerazione cui ml professo delFEccellenza Vostra Rcviha devtfio nei Signore.—G. Card. Pixzahdo, Pref. G. Rossino, Segr. * Ordinariis locorum Italiae; Perfice munus 25 (18Ξ0) 4 2068 1949 IUL 27.-PIUS XII, LIT. AP. AAS 42 (1950) 385-387 Foederatio catiioucarvm studiorum universitatum CONSTITUITUR PIUS PP. XII Ad perpetuum ret memoriam. —Catholicas studiorum Uni­ versitates, insignes doctrinae sacrae altiorumque huma narum disciplinarum scdes. Sancta Mater Ecclesia, divinae veritatis magistra ac tutrix, per totum / fere orbem condi- 386 dit, ne, tot repentibus erroribus, tot scholis cum Dei rellgionisque neglectu vel contemptione institutis, studiosa 2618 η. 2O«f)-2O7I SACRA CONGREGATIO RELIGIOSORUM - SANCTI OFFICII discipulorum soboles dedpcrdur et ingentia pateretur animarum detrimenta. Eadem ergo provida Mater abhinc quindecim praeser­ tim lustra, quibus ad defectionem a Summa Veritate im­ probe et infense est incitatum usquequaque, omni ope enixa est ut haec scientiae rectique cultus plantaria quam maxime promoveret, virtutibus Christianis informaret at­ que, supremo suo macisterio firmiter inhaerentia, iurium Del vindicandorum valida efficeret praesidia hominumque tenebris obvolutorum perfugia salutis. Igitur hae Catholicae studiorum Universitates, inter tot temporum ac rerum difficultates a Sancta Sede excitatae, tardius quidem quod ad numerum, augescebant ac maiores in dies colligebant rires, adeo ut iam totum terrarum or­ bem rutila luce collustrent: haud secus ac «granum sina­ pis... quod minimum quidem est omnibus seminibus; cum autem creverit, maius est omnibus oleribus ct fit arbor ita ut volucres caeli veniant et habitent in ramis eius» (Matth. XIII, 32). Maximis ergo hisce studiorum domiciliis tam feliciter propagatis, perutile visum est ut eorum magistri ct alumni in communem quandam consociationem coalescerent, quae. Summi Pontificis, utpote omnium Patris et Doctoris, auc­ toritate suffulta, collatis consiliis iunctaque opera lumen Christi impensius diffunderet ac dilataret. Quocirca factum est ut anno 1924 duodeviginti Athe­ naea Catholica, fel mem. Pio Pp. XI, Decessore Nostro, probante amplissime ac benedicente, foedere sociarentur eo consilio ut eorundem Rectores una cum professoribus aliisque ab Ipsis delegatis, sollemnes conventus per tem­ poris intervalla agentes, ea pertractarent negotia quae ad praecelsum eorum finem communiter provehendum ma­ xime utilia forent et accommodata. Nunc vero, Immanissimo confecto bello, inter ea quae ad pacem carilatemque inter homines conciliandam ac firmandam conferunt, perquam opportunum habendum est, sl omnes totius orbis Catholicae studiorum Universi­ tates In magnam foederationem conveniant. Quibus omnibus mature perpensis, Venerabilis Frater Noster losephus Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis Pizzardo, Albanensis Episcopus ac Sacrae Congregationis de Seminariis studiorumque Universitatibus Praefectus, precibus Nos adiit ut memoratam Athenaeorum Catholi­ corum foederationem constituere dignaremur. Nos autem, qui nihil antiquius habemus quam ut bonis studiis uberiora 337 addamus incrementa / el doctrinae Catholicae latiorem ubi­ que pandamus viam, hulusmodi vota libenti animo censuimus excipienda. Itaque praesentium Litterarum tenore perpetuummie in modum, ex certa scientia ac matura deliberatione Nostra atque de Apostolicae potestatis plenitudine, Catholicarum üudiorum Universitatum foederationem erigimus et consti­ tuimus, quae complecti valeat Athenaea quae vel Sancta Sedes Ipsa per orbem canonice erexit erigetve In posterum, vel tamquam ad normam Catholicae institutionis directa eique plane conformata aperte agnoverit, omnibus privi­ legiis, laribus et officiis personas, ad quas pertinet, cumu­ lantes simulque definientes ut ea Ipsa foederatio statutis regatur quae a Sacra Congregatione Seminariis studiorumque Universitatibus praeposita, fuerint approbata. Con­ trariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus ac declaramus, decernentes praesentes Litteras firmas, valida * atque efficaces iugiler exstare ac permanere; illlsque ad quos spectant, sive spec­ tare poterunt, nunc el in posterum plenissime suffragari: sicque rite ludkandum esse ne definiendum; irritumque ex nunc el inane fieri, si quidquam, secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, con­ tigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Pi­ scatoris, die xxvii mensis lulii, anno mcmxux, Pontificatus Nostri undecimo. De speciali mandato Sanctissimi. Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis.—Gilix» Brvonola, Officium Regtns Pontificiis diplomatibus expediendis. provolutus, quaerit utrum necessarium atque expediens censendum sit Integras Constitutiones Instituti Ordinarili locorum exhibere cum novum centrum in propria unius­ cuiusque dioecesi aperiendum sit vel venia nd laborem apostolicum corporative exercendum expostulanda: et quatenus negative, quae documenta Instituti Ipsis Ordi­ nariis communicare necessarium sit atque expediens. Et Deus. Resp.—Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Soda­ lium praeposita, attenta Instituti Opus Dei speciali ra­ tione, respondendum censuit: Ad I.um: Negative ct ad mentem. Mens est nec neces­ sarium est neque ex regula expediens dici potest Integras Instituti Constitutiones aliaquc documenta interna Ordi­ nariis locorum communicare. Ad 2.um: Haec tantum documenta Ordinariis expostu­ lantibus necessario communicanda sunt: 1) Decretum approbationis Instituti et Constitutionum; 2 summarium Constitutionum a S. C. approbatarum: 3) privilegia, si quae habeantur vel in posterum obtineantur, relate ad ea in quibus Congregationes clericales iuris pontificii, inter quas Institutum ex iuridica recognita aequlparatlone enomeratur, Ordinariis locorum necessario subliduntur, et servata norma can. 51. Contrariis quibuslibet minime ob­ stantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. de Religiosis, die 1 au­ gusti 1949. • Procuratori Generali «Opus Doi»: CpR 23 (1949) 303-3G4. Adx A . L ia CpR 23 (1949) 304-305. 2070 1949 AUG 2.-SC S. OFFICII, De modo se gerendi eorum SAECULARE «Opus Dei» EXHIBERE DEBEAT INSTITUTUM ordinariis is quorum dioece­ sibus APQSTOLATUM F.XEBCEBF. INTENDIT Dubium— Realtsiime Paler, Procurator Generalis In­ stituti tOpus Del * ad Sanctitatis Vestrae pedes humiliter 2019 PART.· qui, ratione officii, DEBENT FOLIA ET PUBLICA­ TIONES PERIODICAS FACTIONEM COMMUNISTARUM FOVENTES Dal Palazzo del S. Ufdzio 2.8. 1919 Emo e Heoriio Signor Mio Ossrfto, in merito al quesito fatto dal giomalaio che ha scritto alia Eminenza Vostra Revma l’unita lettera mi reco a premura di farLe présente quanto segue: In alcune città le organizzazioni sindacall, dalle quali dipendono le modalità di distribuzione dei giomali presso 1 chioschi di riven di ta, insistono con estremo vigore sulUobbllgo dei giomalai di non escluderc dalle loro rivendite questo o quel glomale, sotto pena di vedersi negata la consegna di tutti gli altri giornali. In altre città invece, i rivenditori possono senza difficoltà sottrarsi a tale imposizione. E’ chiaro che, se il giornalaio puô, senza suo grave danno, evitare ia vendita dei giornali proibiti, tale rivenditore, se non si attiene alie dlsposizioni dei noto Decreto delS. Offirio, pone «sdenter et libere» gli atti per i quali sono comminate le note sanzioni. Che se, invece. il giornalaio trovasi sotto ia coazione effetti va dei suddetll si nd acati, la sua cooperazlone materia­ le puô essere tollerala, fermo tuttavia restando sempre Fobbllgo in cosdenza di limitare quanto più è possibile tale cooperazione: ciô che puô essere fatto con le piccole in­ dustrie in cui gli stessi giomalai sono esperti e che non è d’uopo qui clencare. Nel darLe comunicazione di quanto precede, mi valgo ben volentieri dell’incontro per baciarLe umilmente le mani e professarmi con sensi di particolare sincera venerazionc, dell’Eminenza Vostra Reverendissima umlrîio obbhho devmo servitor vero.—Card. F. Marchetti Selvaqgiani, Segretario. • Ordinario Panormitano in Italia. Pro! N. 413/44: Perfice munui 24 (1949) 400. Adn. L SIRNA in ApoU. 22 (1949) 57-70. 2071 1949 AUG 1.-SC RELIGIOSORUM, RESPONSUM. PART.· DOCUMENTA NORMAE. VENDERE VEL DISTRIBUERE 2069 QCAENAM 1949 AUG J-8 1949 AUG DE SENSU 8.-SC RECTAQUE S. OFFICII, EPISTULA. INTERPRETATIONE PART.· EFFATU. «EXTRA ECCLESIAM NULLA SALUS» Ex Aedibus S. Officii, die 8 Augusti 1919 Excellentissime ac Revme Domine, Suprema haec Sacra Congregatio perattente ortum ac progressum prosecuta 2620 1919 AL’G B SC S. OFFICII, DE EFFATO: EXTRA ECCLESIAM NULLA SALUS est gravis controversiae quae a nonnullis sociis Instituto­ rum «St. Benedict Center· ct «Boston College» excitata est circa interpretat Ionem illius effati texlra Ecclesiam nulla salus·. Quum nutem omnia documenta ad rem necessaria vel utilia perspecta fuerint, inter quae sive notitiae ab ista Curia receptae, sive recursus ct relationes, quibus socii instituti «St. Benedict Center» suas opiniones qu aere lasque exponunt, sive etiam plura alia ad controversiam spectantia ex officio collecta, eadem Sacra Congregatio sibi persuasum habet, deploratam controversiam ortam esse ex eo quod effatum illud «ex/ru Ecclesiam nulla salus· non recte comprehensum ponderatumque fuerit, eademque exacerbatum ex gravi disciplinae perturbatione, qua nonnulli sodales Institutorum quae supra memorata sunt, obsequium et oboedientiam erga legitimas auctoritates detrectaverint. itamque Emlnenlisslmi ac Revihl Patres Cardinales Supremae huius S. Congregationis, in conventu plenario, Feria IV, die 27 iuli i 1949 habito, decreverunt ct Augustus Pontifex in Audientia sequentis Feriae V, dici 28 lulii 1949, approbare dignatus est, ut dentur explanationes quae se­ quuntur ad doctrinam pertinentes, itemque invitamenta atque exhortationes, quae ad disciplinam spectant, tra­ dantur: Fide divina ct catholica ea omnia credere tenemur, quae in verbo Dei scripto vel tradito continentur, et ab Ecclesia non tantum solemn! iudicio, sed etiam ordinario et universali magisterio tamquam divinitus revelata cre­ denda proponuntur ( Denzinger n. 1792). Inter ea autem, quae semper Ecclesia praedicavit et praedicare numquam desit, illud quoque infallibile effa­ tum continetur quo dedocemur extra Ecclesiam nullam esse salutem. Est tamen hoc dogma intelligcndum eo sensu, quo id intelligit Ecclesia ipsa. Non enim privatis iudiciis expli­ canda dedit Salvator Noster ea, quae in fidei deposito continentur, sed ecclesiastico magisterio. Et primum quidem Ecclesia docet, hac In re agi de severissimo praecepto lesu Christi. Ipse enim expressis verbis Apostolis suis imposuit ut docerent omnes gentes servare omnia quaecumque Ipse mandaverat (Math. XXVni, 19-20). Inter mandata autem Christi non minimum locum illud occupat quo Baptismo iubemur incorporari in Corpus Mysticum Christi, quod est Ecclesia, et adhaerere Christo elusque Vicario, per quem Ipse in terra modo visibili gu­ bernat Ecclesiam. Quare nemo salvabitur qui, sciens Ecclesiam a Christo divinitus fuisse institutam, tamen Ecclesiae sesc subiicerc renuit vel Romano Pontifici, Christi In terris Vicario, de­ negat oboedientiam. Neque enim in praecepto tantummodo dedit Salvator ut omnes gentes intrarent Ecclesiam, sed statuit quoque Ecclesiam medium esse salutis, sine quo nemo intrare va­ leat regnum gloriae caelestis. Infinita sua misericordia Deus voluit ut illorum auxi­ liorum salutis quae divina sola institutione, non vero in­ trinseca necessitate, ad finem ultimum ordinantur, tunc quoque certis in adiunctis effectus ad salutem necessarii obtineri valeant, ubi voto solummodo vel desiderio adhi­ beantur. Quod in Sacrosancto Tridcntino Concilio claris verbis enuntiatum videmus tum de Sacramento Regene­ rationis tum de Sacramento Poenitentiae (Denzinger, nn., 797, 807). Idem autem suo modo dici debet de Ecclesia, quatenus generale Ipsa auxilium salutis est. Quandoquidem ut quis aeternam obtineat salutem, non semper exigitur ut reapse Ecclesiae tamquam membrum incorporetur, sed id saltem requiritur, ut eidem poto et desiderio adhaereat. Hoc tamen votum non semper cxplicitum sit oportet, prout accidit in catechumenis: sed ubi homo invincibili ignorantia laborat, Deus quoque implicitum potum accep­ tat, tali nomine nuncupatum, quia illud in ea bona ani­ mae dispositione continetur, qua homo voluntatem suam Dei voluntati conformem velit. Quae clare edocentur in dogmaticis illis Litteris a Sum­ mo Pontifice Pio Papa XII, die 29 iunll 1943 editis «De Mystico lesu Christi Corpore» (A. A. Sedis, vol. XXXV, a. 1943, p. 193 ss) |LE 1759]. In iisdem enim Summus Pontifex nitide distinguit Inter cos, qui re Ecclesiae tam­ quam membra incorporantur, atque eos qui poto tantum­ modo Ecclesiae adhaerent. Agens enim de membris, quibus Corpus Mysticum hisce In terris componitur (A. A. Sedis, 1. cit, pâg. 202) idem 2621 n. 2071 Augustus Pontifex dicit: «In Ecclesiae autem membris reapse ii soli adnumerandi sunt qui regenerationis lava­ crum receperunt veramque fidem profitentur neque a Corporis compage semet ipsos misere separaverunt vel, ob gravissima admissa, a legitima auctoritate seiuncti sunt». Circa finem autem carundem Litterarum Encyclicarum, amantissmo animo eos ad unitatem invitans, qui ad Ec­ clesiae Catholicae compagem non pertinent, illos com­ memorat «qui inscio quodam desiderio ac voto ad Mysticum Redemptoris Corpus ordinentur», quos minime a salute aeterna excludit, ex altera tamen parte in tali statu ver­ sari asserit «in quo de sempiterna cuiusque propria salute securi esse non possunt... quandoquidem tot tantis cae­ lestibus muneribus adiumentis carent, quibus in Catholica solummodo Ecclesia frui licet» (A. A. Sedis 1. c. pag. 243). Quibus verbis providentibus tam eos reprobat, qui om­ nes solo polo implicito Ecclesiae adhaerentes a salute ae­ terna excludunt, quam eos qui falso asserunt homines omni religione aequaliter salvari posse (Cfr. Pii Pp. Allocut. «Singulari quadam» apud Denzinger, nn. 1646 —Item eiusdem Pii Pp. IX Lltt. Encycl. «Quanto conficia­ mur moerore» apud Denz. n. 1677). ’ Neque etiam putandum est quodeumque votum Eccle­ siae ingrediendae sufficere ut homo salvetur. Requiritur enim ut votum quo quis ad Ecclesiam ordinetur, perfecta caritate informetur: nec potum implicitum effectum habere potest, nisi homo fidem habeat supcmaturalcm: «Credere enim oportet accedentem ad Deum quia est et inquiren­ tibus se remunerator sit». (Hebr. XI). Ait enim Condi. Trident. (Sess. VI, cap. 8): «Fides est humanae salutis initium, fundamentum et radix omnis iustificationis, sine qua impossibile est placere Deo et filiorum Eius consor­ tium pervenire» (Denz. n. 801). Ex praedictis clarum igitur est et quae in commentario • From The Housetops· fasc. III, tamquam genuina Eccle­ siae Catholicae doctrina proponuntur, ab eadem longe distare et esse valde nociva tam iis qui intra quam iis qui foris sunt. Ex hisce declarationibus, quae ad doctrinam attinent, nonnulla consequuntur, quae ad disciplinam et modum sese gerendi spectant, quaeque ignorari nequeunt ab iis qui strenue defendunt necessitatem, qua omnes adstringuntur, Ecclesiam veram participandi et sese sublidendi auctoritati Romani Pontificis et Episcoporum «quos Spi­ ritus Sanctus posuit... regere Ecclesiam» (Act. XX, 28). Itaque intelligi non potest quomodo Institutum «St. Be­ nedict Center» sibi cohaereat, quod, quum se scholam ca­ tholicam profiteatur ac talem habere velit, re tamen vera praescriptis canonum 1381 et 1382 Codicis Iuris Canonici non conformetur, idemque fons exsistat discordiarum et rebellionis contra auctoritatem ecclesiasticam et turbatio­ nis multarum conscientiarum causa. Item non Intelligitur quomodo religiosus vir, scilicet Pater Feeney, se «defensorem fidei» exhibeat, simulque impugnare non dubitet catecheticam institutionem, a le­ gitimis auctoritatibus propositam, neque veritus sit in­ currere in graves sanctiones a sacris canonibus commina­ tas ob graves ipsius transgressiones contra officia religiosi, sacerdotis et simplicis quoque fidelis. Denique minime tolerandum est quosdam catholicos sibi tribuere velle ius publicandi commentarium, ad doctrinas theologicas evulgandas sine competentis Auctoritatis Ec­ clesiasticae licentia, qua «imprimatur» dicitur, ut sacris canonibus cautum est. Sedulo igitur animadvertant illi qui In gravi discrimine adversus Ecclesiam versantur, semet ipsos, postquam •Roma locuta est» nec excusari quidem posse bonae fidei rationibus. Eorum sane vinculum ct oboedientiae officium erga Ecclesiam multo est gravius quam eorum qui «adhuc nonnisi inscio quodam voto» ad Ecclesiam ordinantur: considerent enim se esse filios Ecclesiae, ab Eadem lacte doctrinae ct Sacramentorum pie enutritos ideoque sese. audita clara voce Matris, ab ignorantia culpabili excusari non posse, et hac de causa de ipsis absque ulla restrictione valere verbum illud: sublectionem Ecclesiae Catholicae et Summo Pontifici debitam esse dc necessitate salutis. Quae dum Tecum communico impensam meam obser­ vantiam Tibi obtestor, permanens Excellentiae Tuae Re­ verendissimae addictissimus.—Card. F. Marchetti Sf.lvaggiani, Secr. A. Ottavlani, Adsessor. ♦ Ordinario Boirtoniemi. Prêt. N 122 49 ME 78 (1953) 418-420Leo na rd tu Feaney, auctor interpretati * em ·! doctrine© quam roprobat S. C. S. Officii, exconunun-catua declaratus per * cr©fua d ip­ sius S. Officii diei 12 Febr. 1953 (AAS 45 (19531 100] Adn. R J CDSΗΓΝΟ in Jurist 12 (1952) 477; ME 73 (1953) 4Î5. 2622 η. 2072-2075 SC RELIGIOSORUM - S. OFFICII - STUDIORUM - SACRAMENTORUM 2072 1949 AUG 8.-SC RELIGIOSORUM, RESPONSUM. PART.· Circa consensum ordlkarii loci ad centrum non AUTONOMES! CONSTITUENDUM ET APOSTOLATUM EXERCENCENDUM INSTITUTI SAECULARIS «OPUS DEI» Dubium—Beatiuime Pater, Procurator Generalis Insti­ tuti «Opus Dei», ad Sanctitatis Vestrae pedes humiliter provolutus, quaerit: L—Utrum consensus Ordinarii loci, analogice ad nor­ mam religiosi juris (c. 497) necessario ad erectionem Cen­ tri autonomi «Operis Dei» in Constitutionibus Instituti praescriptus (n. 290), requiratur etiam ut Sodales, Centro legitime erecto adscript!, alibi uti laid ac saeculares indi­ viduam vitam ducanL 2—Quatenus negative ad Ie®, an membra Instituti de quibus agitur vitam non canonice sed tantum de facto ac materialiter communem, libere ducere valeant. 1—An apostolatum proprii Instituti non corporative, sed individual! ac personali ratione libere iterum exercere possint. Et Deus... Resp.—Sacra Congregatio Negotiis religiosorum Soda­ lium praeposita, mature speciali «Operis Del» ratione per­ pensa, respondendum censuit: Ad l.«: Xefofar. Ad 2."®: Al/irmatipt, dummodo vere agatur de vita com­ muni non de iure, sed dc facto. Quoad illa omnia quae vitae communi iuridice sumptae ad nonnam Constitutio­ num vel turis communis adseripta sunt, ex. gr. quoad Oratorium llturgicum. quoad asservationem Ssmi Sa­ cramenti, etc., praescriptae iuris solemnitates requiruntur. Ad 3.·»: Affirmatire, quoad illa omnia quae personalem, non corporativam rationem revera Induant. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis, die S Augusti anni 1949. • PrœrilxiGscer li * «Opv» Dei». Prot N 638849 CpB 28 (1949) X6-X8 Ada A L ta CpB 23 (1H9) 308-307. 2073 1949 AUG 1L-SC S. OFF., DECL AAS 41 (1949) 427-428 Declaratio de commun istarum matrimonii CELEBRATIONE Quaesitum est ulrum exclusio communi slaruni ab usu Sacramentorum in Decreto S. Officii dlel 1 Iulii 1949 sta­ tuta ILE 2055|, secum ferat etiam exclusionem a celebrando matrimonio: et quatenus negative, an communistarum 42» matrimonia regantur praescriptis canonum 1060-1061./ Ad rem Sacra Congregatio S. Officii declarat: Attenta speciali natura sacramenti matrimonii, cuius ministri sunt ipsi contrahentes ct in quo sacerdos fungitur munere testis ex officio, sacerdos assistere potest matrimoniis commu­ nitarum ad nonnam canonum 1065, 1066. In matrimoniis vero eorum, dc quibus agit n. 4 praefati Decreti, servanda erunt praescripta canonum 1061, 1109 I 3. Datum ex Aedibus S. Officii dic 11 Augusti 1949.— Marinus Marani, Supr. S. S. Officii Substitutus Solarius. A±». ?_ B3JA0C? ia ME 14 (1949) 50-55. ]. CREUSEN »n NrT 51 (1949) 8€>57O. M FABREGAS 1» PrM B (1949) 305-307; PEGATTLLO 1940 AUG 8-15 Pontifex Pius NI, fcl. ree., per Consi. Apost. Diuini cultus sanctitatem (d. d. 20 Decembris a. 1928) |LE 8681 Imper­ titus csL Haec quoque S. Congregatio ad laborare non intermisit, ut iuvenes S.acerdotii viam ingressi, tum th eo retice tum practice Musica Sacra congrue instituerentur. At, si multa et laudabilia in plerisque Seminariis gesta sunt ad sacram i uvent am hac quoque disciplinam imbuendam, in ceteris tamen exspectati felices exitus minime obtenti sunt, cum pluribus de causis, tum praesertim quod magistri debita doctrina praediti ac necessitatibus pares non habebantur. Huiusmodi defectus eo manifestiores hodie apparent, quo studium liturgicum et musicum mire in dies diffunditur, sive inter asseclas Actionis Catholicae sive inter ipsos Christifldeles, Anno Sancto praecipue instante. Quam ob rem, ad novum valldioremquc impulsum af­ ferendum ut Seminariorum alumni theoria et practfca Musicae Sacrae iuxta principia didactica et disciplinaria a Sancta Sede statuta sedulo erudiantur, haec quae se­ quuntur praescribenda censemus: I. Musica Sacra disciplinis necessariis adnurneratur» ideoque omnibus sacrorum alumnis, inde a primo huma­ nitatis anno usque ad cursum theologicum expictum, ab­ solute tradenda. II. Musicae Sacrae magistris proponentibus, annua programmata al» Exciîio Ordinario adprobanda sunt. III. Musicae Sacrae horarum In hebdomada attributio regetur normis Const. Apost. Dioini cultus sanctitatem (nn. 1-2): praelectionum horae generali studiorum rationi inserendae sunt./ git In feriis autumnalibus, longius tempus adhibebitur ad exercitationes prae t icas tum uniuscuiusque alumni tum plurium vel omnium simul alumnorum, et, pro alumnis cursuum philosophici et theologici, hebdomadae studio­ rum indicentur ad praecipuas quaestiones Musicae Sacrae penitius pertractandas. IV. Non aliter ac pro ceteris disciplinis, alumni annua pericula de Musica Sacra obire tenentur. V.Unicuique Seminario Idoneus sit oportet magister Musicae Sacrae, qui ad omnes effectus Collegio Professo­ rum cooptabitur. Hac quidem de re, Exedris locorum Ordinariis in memo­ riam revocamus instantissimam Pii XI, fel. rec., adhorta­ tionem, ut nempe ex quavis mundi regione ad Romanum Pontificium Institutum Musicae Sacrac adlectl mittantur Iuvenes Sacerdotes, sincere exornati spiritu liturgico, pe­ culiari quodam donati ingenio musico et sufficienti mu­ niti praeparatione, qui, retjuisitum tirocinium emensi, ube­ rem in Dioecesi et praecipue in Seminario apostolatum liturgico-musicalcm explicare valeant. VI. Quae supra statuimus, vigere incipient anno scho­ lari proximo ineunte. Tuum igitur erit, Excihc Domine, sollicite in ea, quae «upra mandavimus, omnem curam impendere. Nam Mu­ sicam Sacram non parum conferre arbitramur, ut iam exactis Ecclesiae temporibus, etiam nunc ad Christianam plebem Christo Domino reducendam: sacrorum concen­ tuum dulcedine et suavitate allectus, populus fidelis «hymnis et canticis spiritualibus» Domum Dei resultantem libentius celebrabit, avidius ad dominica sacramenta ac­ cedet, abundantiusque Inde vitam hauriet. Dum Tibi vota in Domino profero, reverenter me ob­ testor Excellentiae Tuae Reverendissimae in Ch. I. addic­ tissimum.—Card. I. Pizzardo, Pracf. H. Cecchctti, Subster. Adn. T G. BAR3EBENA in REDC 4 (1949) 837-850. C. D *AMATO in Apoll. 23 (1950 65-67; L. PIN EN jn NrT 82 (1Ô5O) 530-531. F ROΜΓΤΑ in ME 75 (1950) 61-67; EL 63 (1949) 427-128. «. W. 2075 2074 1949 AUG 15.-SC SACRAMENTORUM, LIT. CIRC. PART.· 1949 AUG 15.-SC STUD,. EPIST. AAS 41 (1949) 618-619 Quaedam Epistula ad locorum ordinarios de musica sacra APUD SEMINARIA PROMOVENDA Romae, die 15 Augusti n. D. 1949 Ercfltentiuimc Domine, Musteae Sacrae, ad divinum cultum promovendum, quantopere Sancta Sedes iugiter faverit, nemo sane est qui Ignoret. Eiusdem sedulitatis plura exstant documenta, luter quae notatu dignae illae sapientes quidem et firmae praescriptiones, quas Summus 2623 normae et animadversiones in mentem REVOCANTUR UT IUDICES ECCLESIASTICI MUNUS SCUM PERFECTIUS OBIRE POSSINT IN PERTRACTANDIS CAUSIS MATRIMONIALIBUS Una cum statlsticls modulis circa matrimoniales causas praecedenti anno pertractatas, a singulis catholici orbis tribunalibus, proutl de more, Sacrac huic Congregationi exemplaria quaedam sententiarum latarum ct animadver­ sionum vinculi defensorum missa quoque sunt. 2624 1910 AUG ir» SC SACRAMENT., ANIMADVERSI ON EK CIRCA CAUSAS MATRIMONIALES Haec exemplaria, cum diligenti sublecta fuerint studio Consultorum peculiaris Commissionis Vigilantiae super tribunalia ecclesiastica relate ad processus matrimoniales, eadem Commissio sequentia animadvertere in genere rata est quae Infra recensentur, ut prae oculis habeantur ab Ordinariis et a Indicibus ecclesiasticis, quo suo arduo Ju­ dicandi muneri perfectius in dies operam navare valeant. 1. Neminem quidem fugit peculiari difficultate deci­ siones causarum formalium do nullltate matrimonii sca­ tere, circa quas Instructio S. huius Congr. 15 Augusti 1936, art. 21 (A. A. S„ vol. XXXIII, 313) [LE 1347) habet: «Attenta harum causarum gravitate necnon difficultate, tum quoad leges procédurales servandas, tum quoad in­ trinsecum causae meritum, Episcoporum est, graviter onerala eorum conscientia, caute et diligenter seligere sacer­ dotes, quorum prudentia et probitas sit omni exceptione maior, quique laurea vel saltem licentia in Iure canonico sint praediti, sin minus scientia ct experientia iuridica rtrt polleant·. 2. Causae enim formali processu definiendae, non sunt argumentis evidentibus nullique contradictioni obnoxiis praeditae, quia tunc, vel procedure casus excepti (cfr. can. 1990-1992 et Comm. ad Cod. Au th. Interpr. d. 6 de­ cembris 1943, A. A. S., vol. XXXVI, 94) [LE 1779) ad­ hibetur, vel res defertur pro decisione ad S. hanc Congre­ gationem ad normam can. 249 § 3. Magna proinde requi­ ritur in iudlcibus prudentia et acumen, ne, ex una, «tanti Sacramenti religio» in discrimen immerito vocetur; neve, ex altera, iustae postulationes fidelium pro nullitatc sui matrimonii declaranda, inepte reJclantur. 3. Quantum ex textu sententiarum deducere fas est, sequentia potissime notanda sunt: a) In stadio instructorio processus quandoque iudex et defensor vinculi fere inertes manent, eos nempe tan­ tam testes excutiunt a parte actrice (saepe vero a partium patronis) inductos, qui utinam testes sint ab omni sug­ gestione vel instructione circa responsiones dandas im­ munes! Expedit e contra, imo saepe necessarium est, ut iudex (passim vinculi defensore instante) testes ex officio, qui extra omnem sint suspicionem, inducat; postquam defen­ sor ipse per se vel per alios accuratas indagines, in loco ubi coniuges sunt bene noti et ex personis ad veritatem factorum absque ira et studio stabiliendam idoneis, per­ egerit. Si enim vinculi adsertor passive se habet, evenire pote­ rit ut facile iudex decipiatur a partibus quae abripiuntur •desiderio nuptias dissolvendi, quum matrimoniale con­ sortium ipsis non eam attulerit felicitatem et pacem, quam, sensibus nimio indulgentes, sibi spoponderant» (A. A. S., vol. XXII, p. 168). Ita enim «facilis aperitur aditus fraudibus et improbi­ tati, tum conlugum adversus sanctitatem ct contra uni­ tatem matrimonii Christiani coniurantium, tum etiam eo­ rum qui lucrum tantum inhiantes, ipsos coniuges edocent de modo quo causam instaurare debent, atque de exitu caasae solliciti non de veritate /actorum, testes comparent et Instruunt, ut ea deponant ct confirment quae optatis conspirent· (ibidem). b) Circa stadium vero declsorium processus, haec visa sunt animadvertenda: Cum processus matrimoniales quotidie multiplicentur, el nonnullae faclispecles simillimae appareant, sententiae sensim sine sensu tendunt ad aliqualcm uniformitatem vel ad aulhomaticas repetitiones, tum in parte iuris tum, quod magis dolendum, in applicatione iuris ad factum, In qua maximus iudicum labor versari debet. Sententias proinde perscribendo, in merum formalismum quandoque indices dilabi facile possunt; et non raro accidit ut, sub specie sollemnis et diuturnae proceduree, totus processus substantialiter reducatur ad schematicas formulas, quae vel a partis patrono parantur et afferuntur lodicibus, vel, quod peius, a iudice fere authomatice desu­ muntur a probationibus allatis. 4. Non est hic immorandum circa modum, utique re­ probandum, agendi ex parte patronorum sl, malo fato, nullo habito ad veritatem respectu, testes edoceant et partes; quaestiones suggestivas proponant vel actorum ranplemenla postulent, quae fere Inadvertenter a vinculi defensore et a iudlcibus absque suspicione admittuntur; ied potius Insistendum est in modo agendi quorundam Iudicum qui in probationibus perpendendis non uti veri ludices se gerunt, sed potius uti simplices compilatores, qui ad solam formam verborum, non autem ad criticam 2825 η. 2075 rationem spectantes, non cogitate sed sine ratiocinatio­ nibus, congerunt excerpta ex depositionibus vel peritiis, ut statim concludant haberi in casu evidentes concordcsque attestationes pro nullltate matrimonii constabilienda. 5. Peritias quod attinet, prae oculis habeatur art. 154 Instr. «Provida» (A. A. S., vol. XXVIII, 313 ss.) j 1: «Tribunal non tenetur sequi peritorum indicium, etsi eo­ rum conclusiones sint concordes, sed cetera quoque cau­ sae adiuncta attente perpendat» (cfr. can. 1804 § 1). § 2. «Tribunal debet in rationibus decidendis exprime­ re quibus motum argumentis peritorum conclusiones vel admiserit vel reiecerit» (cfr. can. 1804 5 2>. 6.Non desunt insuper iudlces qui passim et sine delectu vel exceptione nulloque adhibito ludiclo, sed expedite prorsus, quoslibet testes, eos fidedignos quasi a priori praesumentes, admittunt: qui satis esse rentur responsa quaesitis suggestlvis reddita; non animadvertentes num testis, vel bona fide, aliquid ex nihilo creet, vel exaggeret saltem quaedam verba, quasdam rationes; quasi plus sciat quam partes ipsae» vel transferat ad tempus praenuptlale quae e contra vidit, audivit, cogitavit postquam conlugium infelicem sortitum est exitum. 7. Ita ex. gr. facili negotio obtinetur quandoque decla­ ratio nullitatls matrimonii eo quod unum e matrimonii bonis exclusum fuisset, dum revera, morum levitate in dies crescente et theoriis de libera unione late serpentibus, difficilior evadere deberet probatio positivi actus voluntatis, cum frequentior praesumi debeat simplex error mentis in nupturiente qui non nimis de iuribus et officiis matrimo­ nii curabat, praesertim si in pervigilio nuptiarum, a pa­ rocho rogatus, se bona matrimonii excludere velle iureiurando negavit (Cfr. Instrct. 'Sacrosanctum» 29 lunii 1941, All. I. A. A. S., vol. XXXIIT, 297 ss.) [LE 1626). 8. Ordinariorum attentio revocanda videtur praeser­ tim super tria sequentia puncta: a) Ordinariis gravissima incumbit obligatio non ad­ mittendi ad patrocinium exercendum coram suo tribunali, de cuius actione coram Deo respondere debent, nonnispersonas omni exceptione maiores. Ordinariis ius est (et quandoque obligatio) facultatem patrocinii exercendi pa­ trono revocare; idque administrativa provisione, sine onere rationes revocationis pandendi nisi huic S. Congregationi. Ad vitandas contestationes, expedit ut de potestate revocandi patrocinium, sermo expresse fiat in prima pa­ troni admissione. b) Selectio idoneorum iudicum est elementum fun­ damentale (uti constat ex art. 21 praefatae Instructionis «Provida») ut recta lustitiae administratio obtineatur. Iudex enim expertus et activus, qui nempe studio veritatis et iustitiae tantum movetur, haud facile decipietur a par­ tium artificiis et figmentis; veritatem deteget apte proba­ tiones librando, ex officio testes inducendo, et Ita porro. Tales quidem iudices necnon vinculi defensores suis ar­ duis muneribus idonei, peculiari cura ct studio sunt efformandi. Ad rem recenter ita dignatus est declarare Ssrhus D. N. Pius Papa XII in Allocutione ad Tribunal S. Romanae Rotae (A. A. S„ vol. XXXVI, pp.281-294) [LE 1805]: «Iudex... est quasi lustitla vivens; illius labor culmen habet In proferenda sententia, qua luridice stabilitur et statuitur veritas eademque valorem accipit legalem, tum quoad ea quae attinent ad factum diiudicandum, tum quoad ea, quae spectant ad iuris applicationem in casu, lamvero ad talem dilucldatlonem et tale servitium veri­ tatis ordinata est tamquam ad suum finem tota causae actio. Quare Iudex In hac oblectiva ordinatione in finem, invenit normam quoque securam, qua dirigantur omnes ipsius Indagines, iudicia, praescriptiones, prohibitiones, quas evolutio causae secum portat. Apparet Igitur, obli­ gationem luridico-moralem. cui iudex sublectus est. non esse nisi quam lam ante commemoravimus profluentem ex iure divino, inquirendi videlicet et determinandi se­ cundum rei veritatem, an vinculum, quod signis externis erat constrictum, revera existât vel an adsint praesupposita necessaria vinculi solvendi, et stabilita veritate, pro­ ferendi sententiam veritati conformem. Hisce continetur summa gravitas et gravamen conscientiae ipsius iudlcK in causa dirigenda et concludenda». e) Quando vero dioecesis adiuncta Id postulent. Or­ dinarii ne cunctentur se gerere ad nonnam litterarum Sacrae huius Congregationis dlel 1 mensis Iulii 1932. n. 11! (A. A. S., vol. XXIV, p. 272) (LE 1105]: •Quod si fieri contingat ut. spectata parvitate dioecesis el praesertim inopia sacerdotum, aliquis Excihus EpisfC ** 2B20 η. 2078 SACRA CONGREGATIO SACRAMENTORUM - RITUUM 1919 AUG 18 Λ PEND IX pus fodve Ordinarius prohibeatur quominus ecclesiasticum tribunal constituat, quod suo muneri congruenter, uti ex­ postulat peculiaris causarum matrimonialium gravitas et RELATIO ANNUALIS dc observantia canonicae ma­ tenti ScawncrJi religio, perfungi valeat. Ipse, prudenter trimoniorum disciplinae iuxta «Instructionem» diei 29 lusccum pensato harum rerum discrimine maximoque mo­ nil 1941 «Sacrosanctum» (A. A. S., XXXIH, 297). [LE 1626)· mento, minime vereatur, etiam in levamen conscientiae suae, huiusmodi loci vel personarum angustiam ad hanc 1. Numerus Incolarum: Catholicorum, Acathollcorum Sacram Congregationem significare, ut ipsa, huiusmodi 2. Numerus paroeciarum .......................... necessitati, saltem ad tempus, prospicere possit, competen­ X Quot sacerdotes dioccesani.......................... tiam tribunalis deferendo aliae Curiae Ecclesiasticae Pro­ 4. Quot matrimonia celebrata in dioecesi anno, num... vinciae vel Regionis, quae tali oneri sustinendo ob 5. Quot baptismi collati eodem anno................ ................ peritiores officiales ceterosque administros aptior eva­ 6. Quot Ordinarius personaliter visitaverit regesta padat». roeciaila matrimoniorum et baptismorum ................. 7. Quot per suos delegatos...................................... 9. Pro matrimoniis post latam Instructionem Sacrae 8. Quinam fuerunt delegati Ordinarii................ .............. huius Congregationis *«Sacrosanctum [LE 1626) contractis, 9. Quot actus baptismorum collatorum examinati Index debet petere a paroecia celebrationis matrimonii per sunt...................... ...................... Curiam Dloecesanam «processieulum depositionum coniu10. Quot actus matrimoniorum examinati sunt............... gum ante nuptias» et de Ipsis depositionibus luralis i ustam 11. An singuli actus quodam apposito signo communiti rationem tenebit, praesertim quando coniux vel coniuges sunt, ut de peracta recognitione constet ................... probare coutendum se Ubere d scienter exclusisse matrimonii 12. An parochi rite fideles edoceant de doctrina Ecclesiae bona, quamvis e contra iureiurando In processlculo declara­ circa matrimonium.......................... verint se ad matrimonium absque ulla exclusione accessuros IX An caute indagines peragantur circa statum liberum «se. Consequitur quod index, nonnisi evincentibus argu­ contrahentium.......... mentis victus, admittere poterit sponsum vel sponsos in 14. An parochi diligenter explorationem peragant circa emittendo praedicto iureiurando vel ignorasse quid face­ libertatem consensus contrahentium, eosdem seorsum rent, vel peierasse. ct caute Interrogando................................... 10. Defensoribus vinculi peculiariter commendantur 15. An quando ratio de libertate contrahentium suspi­ sequentia: candi adest, alias opportunas investigationes pera­ gant ...................................... Quandomie evenire potest, uti supra innuimus, quod 16. An parochi diligenter et prudentes Investigationem vinculi defensores mere inertes se habeant in stadio inperagant de valido contrahentium consensu (de ab­ structorlo processus. Nil enim agunt, nec testes ex officio sentia simulationis, conditionis, etc.) ........................ inducunt, non circa veritatem factorum apud personas 17. An partes iuralas depositiones (de qua in alleg. I credibiles Interesse in causa non habentes notitias exqui­ Instructionis «Sacrosanctum») serio ct scienter sub­ runt: passim articulos pro examine partium el testium a signent ....................................... patronis propositos, etsi suggestivi sint, approbant. De­ 18. An dictae depositiones transmittantur tribunali ec­ mum in stadio derisorio causae, artificiosas tantum clesiastico quoties actio instituta sil contra matri­ animadversiones scribunt, nullum aut fere nullum auxi­ monium ....................................... lium ludici pro veritate fartorum detegenda, praes­ 19. (In locis ubi ius concordalarium hoc cavet) an paro­ tando. chi statuto tempore documentum de initis matrimo­ 11. Ad rem Allocutio citata Summi Pontificis glo­ niis ad officium status civilis transmittant................. riose regnantis vinculi defensores monet: «Sicut non con­ 20. An et quaenam difficultates istic inveniantur In ob­ grueret gravitati officii et exsecutioni sollerti ac fideli servanda Instructione «Sacrosanctum» ............... muneris Ipsius si acquiesceret breviori Inspectioni actorum 21. Quaedam observanda, notanda, suggerenda in re et quibusdam observationibus superficialibus; sic etiam Ordinarius censeat ................................................................ non expedit ut huiusmodi officium committatur its quibus .............................. die.............. mense.............................. anno ... desunt experientia vitae el iudicii maturitas. Ab hac re­ gula observanda non detrahit quod animadversiones de­ Subscriptio Ordinarii loci fensoris vinculi sublidantur examini iudicum. Nam indici­ bus labor accuratus defensoris vinculi esse debet adiuto• Ordkxanu locorum et ludicibus Tribunalium pro causia mstrimorium et complementum laboris proprii; nec praetendi malibui. Prot.N. 1190 49: ME 74 (1949) 98-104. Adn. V. BARTOCCETTI potest iudlcibus semper reficiendum esse totum opus de­ 10 ME 75 (ISSO) 41-55; P. TOCANEL m ΑροΠ. 23 (1950) 42-44. fensoris, ut fidere possint Illius expositionibus» f A. A. S., vol. XXXIV, p. 338 ss.) [LE 1714J. Econtra si vinculi adsertor recte, uti par est, suum adim­ pleverit munus ad matrimonium tutandum, non modo «Unti Sacramenti religio» sarta tecta servabitur, sed ex aequa disceptatione inter partem actricem et vinculi de­ fensorem veritas nativa factorum facilius profluet, qui est finis ultimus et praecipuus omnium indiciorum. 11 Demum omnibus tribunalibus commendandum est ut sine excesivts moris sed naviter adlaborent, terminos temporis a can. 1620 pro singulis instantiis concessos, quantum saltem ab Ipsis dependet, numquam superantes; Inddenlales causas rapide resolventes, probationes ad mo­ ras iudlcio nectendas postulatas relcientes, terminos per­ emptorios statuendo, et ita porro. 13. Cum Indices et administri tribunalis alacrem lurldicundo operam conferre non valeant, nisi sufficienti sustentatione sint provisi, curent Ordinarii ut Tribunal necessariis subsidiis temporalibus non destituatur, tum ope taxaram a litigantibus idoneis solvendarum, tum aliis quoque, pro locorum et temporum adiunctls, opportunis provisionibus. 14. Sacra haec Congregatio, dum quae praecedunt Or­ dinariorum zelo commendat, ominatur ut eorum tribunalia matrimonialia recte, ut decet, suo respondeant muneri, «attente perspectis huius magni negotii materia atque consectariis maximi momenti inde promanantlbus» A.A.S., vol. XXIV, p. 274). Ex Aedibus Sacrae Congregationis, dle 15 Augusti 1949. B. Card. Aloih Maselxa» Ep. Praen., Pro Prae/. F. Bracri, Secr. 2627 2076 1949 AUC 18.-SC RIT., DECR. AAS 41 (1949) 476-477 URBIS ET ORBIS Decretum de lampa.de ssmi sacramenti et de lumini­ bus ΓΝ SACRIS FUNCTIONIBUS ADHIBENDIS Decreto diei 13 Martii anno 1942 [LE 1671] Sacra haec Congregatio, plurimorum Ordinariorum instantiis morem gerens, indultum quod anno 1916, Europaeo bello sae­ viente, praecarie concesserat ita prorogavit, ut eorum / pru- 477 denti Iudicio, peculiaribus novi belli condicionibus consi­ deratis, facultatem remisit «ubicumque oleum olivarum vel cera apum vel penitus deliciant vel sine gravi incommo­ do et dispendio haberi nequeant» ibi lampas Ssihl Sacra­ menti aliis oleis quantum fieri potest vegetabilibus, nu­ triri possit, ultimo autem loco etiam lux electrica adhibea­ tur. Concessit quoque Sacra haec Congregatio ut deficiente cera possit reduci numerus candelarum pro singulis sacris functionibus rite praescriptus, ct huic cereorum deficien­ tiae sufficiantur, usque nd candelarum numerum requisi­ tum, alia lumina, etiam electrica. Verum etsi modo nec ccra nec oleum deficiant, perpenso tamen gravi horum pretio, Sacra haec Congregatio indul­ tum hoc ita moderari intendit, ut firmo adhuc manente induito pro lampade Ssmi Sacramenti concesso, pro Missae privatae celebratione duae candelae cereae adhibeantur, quatuor saltem pro solemn! seu cantata, item quatuor pro 2628 PIUS XII - SACRA PAEN1TENT1ARIA 1940 SEP 14-17 solemnl expositione Ssihl Sacramenti, suppleto maiori nu­ mero requisito ollis luminibus. Ceterum Revihos Ordinarios hortatur ut, quam citius Heri potest, veneranda saccularis traditio instauretur. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 18 Augusti 1919.—C. Card. Micara, Ep. Velllcrn., /W/. A. Carinci, Archiep. Seleuc., Secr. Adn. Λ D m NxT 82 (1GS0) 306 307; S INDELICATO in Apoll. 22 ΠΜ9) 3». L P in EL 63 (194&) 422. REGATILLO n 637. 2077 1949 SEP 14.-P1US XII, LIT. AP. AAS 43 (1951) 722-724 Nova statuta ordinis equestius s. sepulchri Hiero­ solymitani APPROBANTUR IDEMQUE IN PERSONAM HURIDICAM» ERIGITUR PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memorium,—Quam Romani Pontifi­ ces Decessores Nostri, recent lores praesertim, idest Pius Pp. IX, Leo Pp. XIII, Pius Pp. X, Benedictus Pp. XV, Pius Pp. XI, erga Ordinem Equestrem Sancti Sepulchri Hierosolymitani, de Religione et Ecclesia, ab antiquis Inde temporibus, optime meritum, saepius singulariquc modo propensam voluntatem demonstrarunt, eam, quasi here­ ditate acceptam, Nos custodiendam augendamque cura­ vimus. Et revera per similes Apostolicas Nostras Litteras, die xvi m. Iulii a. mcmxl Piscatoris anulo obsignatas, e Purpuratis Ecclesiae Patribus memorato Equestri Ordini Patronum assignavimus apud Nos et hanc Apostolicam Sedem, hac una in re eiusdem Ordinis derogantes Statutis, per Decretum Sacri Consilii Caeremoniis praepositi, die xix hl Martii anno ncmxxxii approbatis: quae vero ut in reliquis firma atque ad amussim vigerent praecepimus. Novum deinde Pontificiae benevolentiae Ordini S. Sepul­ chri tribuimus signum Nostro Motu Proprio diei xv m. Augusti a. mcmxlv, cuius vi memorato Ordini conces­ simus ut Sacra Aede S. Onuphrii in Janiculo monte eldemque coniunclo coenobio, olim Eremitarum S. Hiero­ nymi, uti posset, sicque opportunam atque decoram haberet sedem ad religionis, pietatis caritatisque opera utiliter exercenda. Ad quod beneficium et gratiam ea Nos impulsi fuimus causa, sicuti in praedicto Motu Proprio legitur quia nempe In Templo in honorem Sancti Onuphrii Ana­ choretae dicato reliquiae asservantur et memoria viget Torquati Tasso, poëtae illius qui militum Cruce signatorum gesta suavi cecinit carmine, pro Hierosolymitano Sepulchro in libertatem vindicando propugnantium, quorum vesti­ gia. pro diversitate temporum rerumque commutatione, Fore Nos confidimus ut hodierni Cruce signati sequantur, Nobisque ct Ecclesiae universae ea omnia praestent officia et auxilia, sive / spiritualia sive temporalia, quae ad Sacra Palaestinae Loca tuenda et ab infidelium et haereticorum potestate et incursionibus vindicando magis in dies ne­ cessaria et opportuna videantur. Neminem enim latet sol­ licitudo Nostra, publicis sollcmnibusquc etiam nuper pro­ bata Pontificiis documentis, ut Christiani populi, quod ad custodiam et incolumitatem Terrae Sanctae, sarta sint tectaque lura. Quo autem Nostra erga Ordinem Equestrem S. Sepul­ chri Hierosolymitani paterna ac peculiaris benevolentia Heram magisque eluceat, et Ordo ipse aptius sua incepta compleat et plenius Nostrae exspectationi respondeat, no­ vas Leges novaque Statuta, quae mature perpensa et in iure prudentium virorum sententiis probata, ipse Ordo pro se rogavit, sancire ultro iibenterque statuimus. Quare Motu Proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostollcae Nostrae potestatis plenitudine praesentium Litterarum vi, nova Statuta Ordinis Equestris S. Sepulchri Hierosolymitani, iuxta exemplar quod, ita­ lien sermone exaratum, In Tabulario Nostrae Sccretariae Status a Brevibus Apostolicls iussimus asservari, culus initium: «Articolo I LOrdine Equestre dei S. Sepolcro» est, ac postrema verba: «dipende direttamente dal Cardi­ nale Gran Maestro» approbamus caque Nostra auctoritate, et similiter, tenore praesentium, confirmamus Hsdemque apostollcae sanctionis robur adicimus. Hisce simul Nostris Litteris ct auctoritate abrogamus et abrogata esse declaramus Statuta, iam per Decretum Sacrae Congregationis Caeremonia!is, quod memoravimus, approbata. Ordinem praeterea S. Sepulchri Hierosolymitani in per­ 2629 n. 2077-2078 sonam «iuridicam», ut dicitur, erigimus ct constituimus, omnibus adiectls privilegiis, facultatibus, honoribus quae fere, ad normam Iuris vigentis, cuique personae iuridicae competunt seu competere possunt. Denique, cum Nobis plane constet ipsum Ordinem Ido­ neum esse qui de suo sanctum ac laudabile consequi possit propositum, ad quod frugiferum Opus pro Fide Catholica in Palæstina praeservanda intendebat, anno mcmxx insti­ tutum et n Decessore Nostro Pio Pp. XI, ad immortali­ tatis memoriam consecrato, per similes Apostolicas Lit­ teras dic vi m. lanuarii a. mcmxxviii [LE 809j datas. Ordini S. Sepulchri coniunctum ct Patriarchae Latini Hlesolymltani pro tempore, tamquam perpetui Rectoris et Administratoris eiusdem Ordinis, iurisdictioni sublectum, harum Litterarum tenore abolemus, abolitumque et abro­ gatum esse declaramus. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas et effl/caces exsistere ct fore, suosque plenarios et 724 integros effectus sortiri ct obtinere, illisque ad quos spec­ tant seu spectare poterunt nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudlcandum esse ac definiendum. Irritumque fieri atque inane si quidquam, secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Contrariis quibuslibet nihil obstantibus. Datum, ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die xiv m. Septembris, in festo Exaltationis Sanctae Crucis, an­ no MCMXLix, Pontificatus Nostri undecimo. De speciali mandato Sanctissimi. Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis.—Gildo Brugnola, Of/lcium ftegens Ponti/iciis Diplomatibus expediendis. 2078 1949 SEP 17.-S. PAENTTENT., MON. AAS 41 (1949) 513-517 Monita de usu facultatum confessariis per annum SANCTUM TRIBUTARUM DEQUE RATIONE INDULGENTIAE IUBILAEI LUCRANDAE, AD NORMAS CONSTITUTIONUM BE­ NEDICTI XIV, LEONIS ΧΠΙ ET PII XI EXARATA, AUCTORITATE SSMI D. N. PII PP. XII AD HODIERNAM DISCIPLINAM AC­ COMMODATA EIUSQUE IUSSU EDITA Per Apostolicam Constitutionem «Decessorum Nostro­ rum» die x mensis Iulii [LE 2058) datam, paenitentiariis minoribus aliisque in Urbe et suburbio confessariis amplis­ simae fuere facultates attributae, eo quidem consilio ut iubilaris veniae adeptio facilius redderetur. Oportet tamen eiusmodi facultates summa prudentia exerceantur, ut finis ille, quem Sancta Mater Ecclesia, piacularem annum indicendo, sibi proposuit, salutarem consequatur effectum uberesque fructus. Quamobrem Ssriius D. N. Pius divina Providentia Papa XII, quae monita ex decessorum Suorum auctori­ tate hac super re sapientissimis rationibus iam edita fue­ runt, eadem ad reccntiora praescripta et ad praesentem discipl'nam accommodata, prout infra exponuntur, reli­ giose retinenda esse decrevit, et a singulis, sive Ordinariis sive confessariis ecclesiarumque rectoribus, accurate ser­ vanda. 1. Noscant imprimis in compertoque habeant paenitrntiarii aliique confessaril se extraordinariis hisce facultati­ bus uti posse dumtaxat erga paenitentes qui ad confiten­ dum accedant ea mente et sincera voluntate ut lubllaei veniam consequant ir; attamen si paenitens. mutato pro­ posito, ab acquirenda indulgentia lubllaei destiterit atque cetera opera imperata intermiserit, omnes absolutiones censurarum, si eas excipias quae ad rcincidentiam datae sint, itemque commutationes et dispensationes concessae in suo robore permaneant. Simplices confessaril his facultatibus In sacramcntali confessione / tantum uti possunt; paenitentiarii vero etiam 511 in foro interno extra-sacramental i, dummodo de peculia­ ribus facultatibus ne agatur pro quibus sacramentalis con­ fessio expresse requiratur. Urbis tamen et suburbii parochi, qui per Constitutionem •Decessorum Nostrorum» anno sancto vertente paeniten­ tiariis annumerantur, peculiarem facultatem habeant iubilares visitationes dispensandi, contrahendi ac commu­ tandi ad normam memoratae Constitutionis sub η. X. non modo cum de paenltcntibus agitur, sed etlam cum de singulis fidelibus singulisque familiis paroedar suae. 2830 S. PAENIT., CIRCA FACULTATES CON FESSA R IORUM S. IUBILAEI 7/Ζί 1949 SEP | nem tradiderit: sin minus, so cos, cum primum potuerit, IL Quandoquidem facultas absolvendi a peccatis et destructurum aut traditurum, serio promiserit. / ab ecclesiasticis censuris, ilemque dispensandi ab irregula­ ritate hisce finibus continetur atque circumscribitur, ita XIL Ad facultatem quod attinet sacras visitationes ut per piacularis anni celebrationem semel tantummodo commutandi vel dispensandi, haec animadvertenda sunt cum eodem paenitente exerceri queat, cum scilicet ipsemet 1. · Cum paenltentiarii ceterlquc confessarii, iusta Jubilarem veniam primum lucretur (cfr. Const. «Decesso­ quidem de causa, Basilicam in aliam ecclesiam commuta­ rum Nostrorum» sub η. XIV); Ilemque tum solummodo, bunt, iubllares hae visitationes haud dissimili ratione fiant, cum paenitens Iam ab alio confessorio facultatem habente ac Illae quae In Basilicis praescribuntur. per anui sancti decursum ob his peccatis atque censuris 2. ® Cum aliquis dispensationem obtinuerit unam vd absolutus non fuerit, vel ab irregularitate dispensatus, alteram Basilicam invisendi, nulla facta obligatione aliam summopere necesse est paenitentiarios nc confessarios, ut ecclesiam per commutationem visitandi, noverit idem sa­ munere suo rite fungantur, a quolibet paenitente hisce cras visitationes quattuor semper habendas esse, quae peccatis, censuris vel irregularitate irretito exquirere: proinde in reliquis Basilicis fleri debent. Dispensatio enim Ie. Utrum hm Jubilarem veniam lucrifecerit necne; alicuius Basilicae visitandae Idem non est ac sacrarum 2.· quodsi eam non lucrifecerit, num. anno sancto visitationum numeri imminutio. vertente, α peccatis vel a censuris reservatis absolutus 3. ® Si quis vero, praeter dispensationem alicuius fuerit; vel ab irregularitate dispensatus. Basilicae visitandae, sacrarum etiam visitationum numeri III. Confessarii praediscant ac memorid teneant indi­ imminutionem petat, paenitentlarii allique confessarii tot cem peccatorum, censurarum, poenarum Impedimento­ preces eidem recitandas praescribant, quot visitationes rumque omnium, quorum absolutio vel dispensatio in fa­ dispensatae fuere; quae quidem preces haud absimiles illis cultatibus sibi concessis non comprehenditur si qua au­ esse debent quae in sacris visitationibus adhibentur. tem eiusmodl occurrerint, meminisse eos oportet, non ali­ 4. ® Necesse, cetcroqui, non est invisentibus, ut per ter posse se paenltentl providere, quam iis religiose ser­ Portam Sanctam in Basilicas ingrediantur aut de iis exeant; vatis quae Codex praescribit can. 225-1, 2290, 1045 § 3. immo, etiam Basilicis clausis vel aditu ad eas quavis de A’. Non praetermittant suam cuique paenitenti salu­ causa impedito, satis erit ad earundem fores vel gradus tarem paenitentlam sacramentalem imponere, etiamsi sibi Deum exorare, praescriptas preces recitando. At visitatio conlicere iure liceat paenitentem plenissimam lubilaei pia ac devota sit oportet, idest facta animo Deum colendi; veniam esse consecuturum. quem quidem animum ipsa exterior reverentia aliquo V. Si quis in occultas censuras ob partem quoquo modo modo patefaciat. laesam inciderit, eum ne ante absolvunt, quam parti 5. ® Vocales preces, quae praescribuntur, alternis laesae, etiam scandalum reparando damnumque sarciendo, etiam vocibus recitari possunt. Mutis vero can. 936 con­ satisfecerit aut saltem, si eiusmodi satisfactionem prae­ sulitur. stare ante non possit, vere graviterque promiserit se, cum XIII. Cum quatuor Basilicarum visitatio non sit opus primum licuerit, satisfacturum. per se praeceptum, sed tantummodo iis impositum qui VI. Paenitentlarii, qui a censuris etiam publicis absollibere velint lubilaei veniae participes fieri, id visitationis 515 vere possunt, hoc exploratum habeanL· / onus, quotiescumque a confessoriis privilegiatis debet, ex Qui alloua censura fuerint nomlnatlm affecti vel uti rationabili causa, totum vel cx parte paenltentibus remitti, tales publice renuntiati, non posse eos tamdiu lubilaei ne commutetur in alia opera, quae ad peragenda paenitens beneficio frul guamdiu in foro externo non satisfecerint sit alio obligationis proprie dictae titulo adstrictus. prout de iure. 51 Umen contumaciam in foro interno sin­ XIV. Confessio et Communio ad lucrandam piacularis cere deposuerint et rite dispositos sese ostenderint, posse, anni veniam imperatae nihil refert utrum visitationibus remoto scandalo, In foro sacramental i interim absolvi ad quatuor Basilicarum antecedant, an interponantur vel finem dumtaxat lucrandi lubilaeum, cum onere quam succedant; unum refert et necesse est, ut postremum ex primum se sublidendi etiam in foro externo ad trami­ praescriptis opus, quod etiam Communio esse potest, in tem luris. statu gratiae, ad can. 925 § 1, compleatur. Si quis igitur VII. Ad peccatum quod attinet, per can. 894 reserva­ post confessionem peractam, ultimo nondum completo tum ratione sui, paenitentlarii aliique confessarii absolu­ opere, in letale rursus inciderit, iteret confessionem opor­ tionem ne impertiant, nisi paenitens falsam denuntiatio­ tet, si sacram Synaxlm debet adhuc suscipere; secus, satis nem formaliter retractaverit, et damna, sl qua inde secuta erit, ut, actu contritionis perfectae elicito, cum Deo re­ sint, pro viribus reparaverit, imposita insuper gravi et concilietur. diuturna poenitentia. XV. Suspensio facultatum soecialium, per Constitutio­ V1IL SI de casu agatur, etiamsi occulto, de quo ad nem «Fore con,·fidimus» die x Iulii huius anni indicta ac de- 5Π can. 2342, prohibeant, sub poena reincidenliae, quominus nuntiata, [LE 2057], ad Urbem eiusque suburbium minime paenitens in posterum ad illam religiosam domum eiusque pertinet, cum summopere intersit, per Annum Sanctum, ecclesiam accedat. Firmis quidem manentibus poenis, de neic sacrorum operariorum copiam et auxilia paenltentibus quibus sub n. 2.° eiusdem canonis agitur. e culparum caeno ad divinam gratiam revocandis nec im­ minui nec deficere. Quisquis igitur Romae eiusmodl fa­ IX. Religiosos, apostatas a religione, ab excommuni­ cultatibus sit legitime munitus, eas per piacularem annum catione can. 2385 lata ne absolvant, quamdiu extra Or­ dinem permanserint; attamen, sl 11 firmum habeant pro­ in Urbe ct suburbio, intra fines concessionis sibi factae et temporis sibi praestituti, libere exerceat. —Ad indul­ positum ad religionem suam redeundi, congruo iisdem gentiarum suspensionem quod attinet, eadem Constitutione praefinito ad id exsequendum tempore, In foro interno «Fore confidimus» indictam, cum Apostolica Sedes iam absolvant, ea condicione ut In censuram recidant si Intra dudum decreverit, nonnullas indulgentias ab usitata per praefinitum tempus ad religionem non redierint. At Ii Annum Sanctum suspensione eximi, Ssmus D. N. elusmodi moneantur, se, quamdiu extra suae religionis domum indulta seu privilegia, etsi de iis in memorata Constitu­ commorentur, ab actibus legitimis ecclesiasticis excludi, tione siletur, non revocat, modo authentice constet ea privilegiis omnibus suae religionis privari, Ordinario loci ipsa fuisse et revera ct in perpetuum concessa, ad can. 70. commorationis subiici, atque obnoxios esse, etiam post­ 71 et 60 § 2. quam redierint, aliis poenis in can. 2385 statutis. Religio­ XVL Confessarii extra Urbem, qui facultatibus ex­ sus autem fugitivus, etiamsi cx Constitutionibus suae reli­ traordinariis, lubilaei causa, per Constitutionem «Iam gionis in excommunicationem inciderit, absolvi, rite promulgato» [LE 2059) donati sunt, sciant, sibi licere hisce dispositus, in foro interno poterit. Imposita obligatione ad Monitis eatenus uti. quatenus ipsis applicari possint. religionem quam primum redeundi, eadem ratione eademque sub relncidentiae poena, ac pro apostatis a religio­ Haec Moniia ad praesentis disciplinae condicionem ac­ ne cautum est: praeterea, sl sit In sacris, ea lege, ut sus­ commodata. Sstfius D. N. Pius divina Providentia Pa­ pensionem observet can. 2386 statutam. pp XII ίη lucem edi iussil, ut constans et tuta omnibus praesto sit interpretatio el facultatum, quae vigebunt, el X. Cum de votorum commutatione agitur, Id latiore operum, quae praestanda sunt ad veniam lubilaei conse­ quadam ratione accipiatur Ita quidem ut paenltentiari quendam, per proximum piacularem annum. ac confessarii. pro sua Ipsorum prudentia, In opera etiam minoris meriti vota commutare possint. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Paenitentiariae, die xvn mensis Septembris, anno mdccccxxxxix.—Card. XI. A lectione librorum prohibitorum, eorum praeser­ N. Canali, Paenitentiarius Maior. S. Luzio, Regens. tim qui in can. 3218 | 1 sub excommunicationis poena velantur, ne quemquam absolvant, nisi Is libros, quos Adn. A DE ANGELE in ME 74 (1949) 37-48; M- FABREOAS ia penes se retinet. Ordinario aut confessorio Ipsi aut alii, PrM 3Ô (1949) 375-391: L ROSSI in ApoD. 22 (1949) 552-359: P. TOCAqui facultatem eosdem relinendi habeat, ante absolu!in­ NEL in Apoll. 22 (1949) 360-377. 2631 2632 1940 SEP 17 S. PEANIT., FACULTATES CONFESSA RIORUM PEREGRINORUM 2079 1949 SEP 17.-ΡΑΕΝΙΤ., MON. AAS 41 (1949) 518-521 Facultates con* fessahiis peregrinis concessae anno VERTENTE GENERALIS MAXIMÎQUE I UBI LABI MDCCCCL, ET MONITA DE HARUM FACULTATUM USU I Facultates speciales quae tribuuntur omnibus Confessariis peregrinis qui iam in sua Dioecesi rite approbati sint pro utroque sexu, quibusque pro foro conscientiae et in sacramentali confessione tantum uti valeant: 1.Absolvendi quaslibet personas sibi confitentes a qui­ busvis peccatis ct censuris a iure reservatis aut Ordinario, aut, etiam speciali modo, Romano Pontifici, dummodo censurae publicae non sint; iniunctis salutaribus paenitentiis atque aliis de iure iniungendis. Ne absolvant Igitur, nisi in adiunctis atque ad prae­ scriptum can. 2254 Codicis iuris canonici, eos, qui Irretiti sint aliqua censura vel Romano Pontifici personaliter, vel specialissimo modo Apostollcae Sedi reservata. Ne absol­ vant pariter Illos, qui in censuram inciderint, de qua in can. 2388, § 1, Sanctae Sedi reservatam ad normam De­ creti «Lex sacri coelibatus» per Sacram Paenitentiariam Apostolicam editi die xvni mensis Aprilis anni mdcccXXXVI (cfr. Acta Apost. Sedis, vol. XXVIII, p. 242) ILE 1332], itemque ad normam Declarationis ab eadem Sacra Paenitentiaria datae die iv mensis Maii anni mdccccxxxvii (cfr. Acta Apost. Sedis, vol. XXIX, p. 283) (LE 1383]; vi culus Decreti et Declarationis haec censura in casu speciali, de quo agitur, ita Sacrae Paenitentiariae reservatur, ut nemo unquam, excepto periculo mortis, ab ea absolvere possit, ne vi quidem can. 2254. 2. Commutandi in alia pia opera, ex iusta causa, om­ nia et singula υο/α privata, etiam iurata, exceptis lis votis privatis quae can. 1309 Apostollcae Sedi reservantur; Itemque exceptis iis quorum commutatio vergeret in de­ trimentum tertii, aut commutatio minus arceret a pec­ cato quam ipsum votum. 3. Concedendi dispensationem visitationis alicuius Ba­ silicae cam commutando in visitationem, sl fieri potest, alius ecclesiae, immo etiam visitationum numerum immi­ nuendi. Quos vero recte a visitationibus dispensaverint, iis ne indulgeant, ut preces ad mentem Summi Pontificis fundendas, quae a visitatione separari quidem possunt, praetermittant. In commodum tantum aegrotantium eas 519 liceat Imminuere./ II Facultates speciaJes quae Decem Confessariis peregrinis, ab hac S. Paenitentiaria, vel ab Episcopo proprio selectis, tribuuntur ad con/essiones sociorum peregrinorum acci­ piendas, quibusque pro foro conscientiae et in sacramen­ tal! confessione tantum uti valeant: 1. Absolvendi non solum a censuris ct cxceslbus oc­ cultis, prout statuitur sub η. I, 1, pro omnibus confessa­ riis peregrinis, sed etiam a censuris quae sint publicae in locis ubi commorati sunt pacnitentes vel ibi nominatim declaratae sint aut quamvis delictum ad iudicem fori externi iam fuerit deductum, dummodo sint sincere pa­ rati quodvis mandatum demisse accipere fidellterque adim­ plere et scandalum reparare. Huius tamen censurae abso­ lutio In foro externo non suffragabitur. Ne absolvant tamen, nisi ad tramitem can. 2254, praelatos cleri saecu­ laris ordinaria iurlsdictionc praeditos, superioresque maio­ res religionis exemptae, qui in censuras speciali modo Romano Pontifice reservatas publice inciderint. 2. Dispensandi constitutos in Sacris, ad Ordines tan­ tum exercendos, ab irregularitatibus ex delicto occulto, non exclusa irregularitate de qua in can. 985, 4.°. 3. Dispensandi circa visitationes quatuor Basilicarum, easque item commutandi eodem modo ac ceteris confes­ sariis conceditur sub η. I, 3. 4. Commutandi in alia pia opera, ex iusta causa, om­ nia ac singula vota privata, iurata quoque et etiam Sedi Apostollcae reservata. Similiter possint commutare votum castitatis perpetuae ac perfectae, etsi fuerit ab origine publice emissum in professione religiosa etiam solemni et firmum manserit, aliis huius professionis votis relaxatis. Nullatenus tamen ab eodem Illos dispensare possint qui vi Ordinis Sacri ad legem coelibatus tenentur, etiamsi ad statum laicalem redacti sint. A commutatione votorum 2633 η. 2079 se abstineant si commutatio tertio praeiudicium afferat ac minus arceat a peccato quam ipsa commutatio. 5. Dispensandi ab occulto Impedimento consanguini­ tatis in tertio vel secundo gradu collaterali, etiam attin­ gente primum, quod ex generatione illicita proveniat, so­ lummodo ad matrimonium convalidandum, non vero ad contrahendum vel sanandum in radice. 6. Dispensandi ab occulto criminis impedimento, neu­ tro machinante, sive agatur de matrimonio contracto sive de contrahendo, iniuncta, in primo casu, privata renova­ tione consensus, secundum can. 1135; Imposita, In utroque, gravi ac diuturna paenitentla salutari./ 320 III Monita de usu facultatum confessariis peregrinis TRIBUTARUM 1. His facultatibus specialibus confessarii peregrini ubicumque in Urbe et suburbio, servatis can. 908-910 et de consensu rectorum ecclesiarum, cum sociis peregrinis uti poterunt, ita tamen ut cas valide exercere valeant si unus vel alter peregrinus non socius, cum peregrinis sociis, ad ipsos confitendi causa accedat. 2. Item his facultatibus tantummodo uti poterunt erga paenitentes qui ad confitendum accedant ea mente et sincera voluntate ut lubilaei veniam consequantur; at­ tamen si paenitens, mutato proposito, ab acquirenda in­ dulgentia lubilaei destiterit atque cetera opera imperata intermiserit, omnes absolutiones censurarum, sl eas exci­ pias quae ad reincidentiam datae sint, itemque commuta­ tiones ct dispensationes concessae in suo robore perma­ neant. 3.Similiter his facultatibus absolvendi a peccatis et censuris reservatis itemque dispensandi ab irregularitati­ bus nonnisi semel cum eodem paenitente uti poterunt, cum ipse scilicet lubilaei veniam primum lucretur et tum solummodo cum paenitens iam ab alio confessorio, facul­ tatem habente per anni sancti decursum, a peccatis et censuris non fuerit absolutus vel ab irregularitate iam dis­ pensationem non obtinuerit. Ceteras vero facultates —eam etiam visitationes contrahendi aut commutandi ad datam normam sub η. I, 3— in favorem etiam eiusdem paenltentis semper exercere poterunt. 4. Firmae et Immutatae remaneant facultates quas omnes confessarii peregrini per S. Paenitentiariam vel alio legitimo modo consecuti sunt vel consequentur. 5. Haereticos et schismaticos qui fuerint publice dog­ matizantes ne absolvant nisi ii, praeter haeresis et schi­ smatis abiuratlonem, saltem coram ipso confessario factam, scandalum, ut par est, reparaverint. Ne absolvant prae­ terea cos qui in rerum adiunctis versantur, do quibus agitur in Decreto Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii, die 1 mensis Iulii anni mdccccxxxxix edito, de Communismo (cfr. Acia Apost. Sedis, vol. XXXXI, pag. 334) (LE 2055], nisi eodem modo, uti supra, resi­ puerint. 6. Ne absolvant eos qui sectis velitis, massonicis alilsve id genus, nomen dederint, etiamsi occulti sint, nisi, abiurata, saltem coram Ipso confessario, secta, scandalum re­ paraverint ct a quavis activa cooperatione vel favore suae cuiusque sectae praestando cessaverint; nisi ecclesiasticos et religiosos, quos sectae adseriptos noverint, ad can. 2336, / 521 § 2, denuntiaverint; nisi libros, manu scripta et signa, quae eamdem sectam respiciunt, quotiescumque adhuc retineant, absolventi tradiderint aut se ea tradituros vel destructuros serio promiserint, imposita, pro modo cul­ parum, gravi paenitentla salutari. 7. A lectione librorum prohibitorum ne quemquam absolvant, nisi is libros, quos penes se retinet. Ordinario aut confessario tradiderit aut sc eos traditurum vel de­ structurum serio promiserit. 8.Si quis in occultas censuras ob partem quoquo modo laesam inciderit, eum ne ante absolvant, quam parti lae­ sae, etiam scandalum reparando damnumque sarciendo, satisfecerit: aut saltem, si eiusmodl satisfactionem prae­ stare ante non possit, vere gravlterque promiserit se, cum primum licuerit, satisfacturum. 9.Si de casu agatur» etiamsi occulto, do quo ad can. 2342, prohibeant, sub poena rvincldentiae, quominus in posterum accedant ad religiosam domum illam ciusque ecclesiam. 10. Eos, qui bona vel iura ecclesiastica sine venia acquisiverint, ne absolvant nisi aut iis restitutis aut composi­ tione quamprimum a competente auctoritate postulata. 2634 η. 2080-2081 SC RITUUM - HUS XII, DE FECUX DATION E ARTIFICIAL i 1049 SEP 20-28 assurément complexe ct dont l'objet embrasse les bran­ ches les plus variées de la spéculation et de la pratique Progrès dans l’étude du corps et de l’organisme, dans toutes les sciences physiques, chimiques, naturelles, danj la connaissance des remèdes, dc leurs propriétés et des manières de les utiliser; progrès dans l’application à h thérapeutique non seulement de la physiologie, mais aussi de la psychologie, des actions ct réactions réciproques du physique et du moral. Soucieux de ne rien négliger des avantages de ce progrès, le médecin est continuellement à l’affût de tous les moyens de guérir ou, tout au moins, de soulager les maux et les souffrances des hommes. Chirurgien, il s’applique à rendre moins pénible les opérations qui s’imposent; gynécologue, i) s’efforce d’ntténuer les douleurs de l’enfantement, sans toutefois mettre en péril la santé de la mère ou de l’en­ fant, sans risquer d’altérer les sentiments de tendresse maternelle pour le nouveau-né. Si l’esprit de simple hu­ manité, l’amour naturel de scs semblables, stimule et guide tout médecin consciencieux dans scs recherches, que ne fera pas le médecin chrétien, mû par la divine charité ù se dévouer sans / épargner ni ses soins ni lui-même pour 55g le bien de ceux, que, avec raison et selon la foi, il regarde comme ses frères. Certes, Il se réjouit de tout cœur des Immenses progrès déjà réalisés, des résultats jadis obtenus Ada. r.de nb darxaealo tasediaie ripra rebto: LE 2073. par ses devanciers, poursuivis aujourd’hui par ses collè­ gues, avec lesquels 11 se solidarise dans la continuité d’une magnifique tradition, légitimement fier aussi de sa part de contribution. Jamais pourtant il ne se considère com­ 2080 me satisfait: il voit toujours, en avant, de nouvelles éta­ pes à parcourir, de nouvelles avances à accomplir. 11 y 1949 SEP 20.-SC RITUUM, INDULTUM. PART.· travaille pass ion ém en t, à la fois comme médecin tout consacré à procurer le soulagement de l’humanité et de Facultas dator monuubus carmelitis discalceatis chacun des hommes; comme savant, à qui les découvertes UTENDI PARAMENT1S GOTHICIS IAM CONFECTIS USQUE AD se succédant les unes aux autres font goûter avec ravisse­ EORUM PER USUM CONSUMPTIONEM ment «la joie de connaître»; comme croyant, comme chétien, qui, dans les splendeurs qu’il découvre, dans les Preces—Beatissimo Padre, II Procuratore generale dei nouveaux horizons qui s’élargissent devant lui à perte Carmelitani Scalzi, prostrato umilmente al bacio dei Sacro de vue, sait voir la grandeur et la puissance du Créateur, Piede, espone che da varii Monasteri dei suo Ordine gli la bonté inépuisable du Père qui, après avoir donné à si fa rispettosa Istanza. perché in consideraxione delta loro l’organisme vivant tant de ressources pour se développer, FDVertà, voglla oltenere dalla S. Congregazione dei Riti se défendre, se guérir spontanément dans la plupart des induito di poter usare le cosl dette Pianete gotlche. cas. lui fait encore trouver dans la nature inerte ou vi­ Per questa ragione, FOratore domanda umilmente che vante, minérale, végétale, animale, les remèdes aux maux in quel monaster! e Conventi, ove sl trovano pianete gocorporels. tiche, già confezionate, queste si possano usare finchè non Le médecin ne répondrait pas pleinement à l’idéal de stano consunle. sa vocation si, mettant à profit les plus récents progrès de Rescr.—Sacra Rituum Congregatio, facultate sibi tri­ la science et de l’art médical, il ne faisait entrer en jeu, bula a Ssiho Domino Nostro Pio Papa XII, benigne an­ dans son rûle de praticien, que son intelligence et son nuit pro gratia iuxta preces. Contrariis non obstantibus habileté, s’il n’y apportait aussi —Nous allions dire sur­ quibuscumque. tout— son cœur d’homme, sa charitable délicatesse de chrétien. Il n’opère pas «in anima vil b; il agit directement Die 20 seplembris 1949.—Henricus Dante, S. R. C. SuM. sur les corps, sans doute, mais sur des corps animés d’une âme immortelle, spirituelle ct, en vertu du lien mystérieux • Oîdhu Cinaeùrarua Ducakeaicnar. AOCD 2! 0949} 133 mais indissoluble entre le physique et le moral, il n’agit efficacement sur le corps que s’il agit en même temps sur l’esprit. Qu’il s'occupe du corps ou du composé humain dans 2081 son unité, le médecin chrétien aura toujours à se tenir en garde contre la fascination de la technique, contre la 1949 SEP 29.-PIUS XII, ALLOC. AAS 41 (1949) 557-561 tentation d’appliquer son savoir et son art à d’autres fins qu’au soin des patients à lui confiés. Grâce à Dieu, Altoailio pariIcipontibus conoentus internat font fs quarti me­ il n'aura Jamais à se défendre contre une autre tentation, dicorum catholicorum, Romae coadunatis · criminelle celle-ci, de faire servir à des intérêts vulgaires, à des passions inavouables, à des attentats inhumains les De FECUNDATIONS ARTIFICIALI bienfaits cachés par Dieu dans le sein de la nature. Nous n’avons pas, hélas! à chercher bien loin, à remonter bien Votre présence autour de Nous, chers fils et chères filles, haut, pour trouver des cas concrets de ces odieux abus. porte avec elle une signification profonde, qui Nous cause Autre chose est, par exemple, la désintégration de l’atome une grande joie. Le (ait de représenter ici trente nations et la production de l’énergie atomique; autre chose est différentes, alors que les fossés creusés par les années son usage destructeur, échappant à tout con/trôlc. Autre S59 d’avanl-guerre, de guerre et d’après-guerre sont encore chose est le magnifique progrès de la technique la plus loin d'être comblés; le fait de venir Nous dire les hautes moderne dc l’aviation; et autre chose l’emploi massif pensées qui président à vos échanges de vues, dans le do­ d’escadrilles de bombardiers, sans qu’il soit possible d’en maine médical; le fait, enfin, d’exercer dans ce domaine, limiter l’action à des objectifs militaires ct stratégiques. mieux qu’une simple profession, un véritable et excellent Autre chose, surtout, 1 investigation respectueuse, qui ministère dc charité: tout cela est bien de nature à vous révèle la beauté de Dieu dans le miroir de ses œuvres, sa assurer de Notre part le plus paternel accueil. Vous at­ puissance dans les forces de la nature; autre chose la déifi­ tendet de Nous, avec Notre bénédiction, quelques conseils cation dc cette nature et des forces matérielles dans la touchant vos devoirs. Nous contenterons de vous commu­ négation de leur auteur. niquer de brèves réfiexions sur les obligations que vous Que fait, au contraire, le médecin digne de sa vocation? Imposent les progrès de la médecine, la beauté ct la gran­ Il s’empare dc ces mêmes forces, dc ces propriétés natu­ deur de son exercice, ses rapports avec la morale naturelle relles pour procurer par elles la guérison, la santé, la vi­ et chrétienne. gueur, et souvent, ce qui est plus précieux encore, pour Depuis de longs siècles—et surtout à notre époque— préserver des maladies, dc la contagion ou de l’épidémie. se manifeste, Incessant, le progrès de la médecine. Progrès Entre ses mains, la puissance redoutable de la radioacti­ • HlUu H Srçtrrhr.» czcxii i. 1749 vité est captée, gouvernée pour la cure de maux rebelles aut promissione sincere facta eamdem postulandi, nisi agatur de locis, in quibus a Sede Apostolica aliter Iam provisum fuerit. It. Non praetermittant suam cuique paenitenti salu­ tarem paenitentiam saernmentalem imponere, etiamsi sibi coniicere iure liceat paenitentem plenissimam lubiiaei ve­ niam esse consecuturum. 11 Confessio et Communio ad lucrandam lubiiaei in­ dulgentiam nihil refert utrum visitationibus quatuor Ba­ silicarum antecedant. Interponantur vel succedant; unum necesse est ut postremum ex praescriptis opus, quod etiam Communio esse potest, ίπ statu gratiae, ad can. 925, J 1, compleatur. Ab obligatione praescriptae confessionis neminem exsolvant; neque fas est, Communionem in alia pia opero commutare, nisi agatur de aegrotis. 13. Visitationem Basilicarum ne commutent in alia opero, quae ad peragenda paenitens sit alio obligationis propriae dictae titulo adstrictus; et sciant se conscientiam suam oneraturos si inconsulto aut sine Justa causa paeni­ tentem ex elusmodi visitationibus exemerint. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Paenitentiariae, die xvn mensis Septembris, anno mdccccxxxxix.—Card. N. Canau, Paenitentiarius Maior. S. Luxio, Regens. 2635 2t>36 1949 OCT I SC SACRAMENTORUM. INSTRUCTIO DE ORATORIIS DOMESTICIS η. 20B2 à tout autre traitement; les propriétés des poisons les plus liques, un gage aussi de votre volonté de contribuer, par virulents servent à préparer des remèdes efficaces; bien votre exemple et votre Influence, à promouvoir, parmi vos plus, les germes des infections les plus dangereuses sont collègues et vos disciples, parmi vos clients et leurs fa­ employés de toutes manières en sérothérapie, en vacci­ milles, les principes qui vous inspirent vousrmèmes. C’est dans cette confiance que, avec toute l’effusion paternelle nation. dc Notre cœur. Nous vous donnons, à vous, à tous ceux La morale naturelle ct chétlenne, enfin, maintient par­ que vous représentez ici, à vos familles, à tous ceux qui tout ses droits imprescriptibles; c’est d’eux, ct non de vous sont chers, Notre Bénédiction Apostolique, considérations de sensibilité, de philanthropie matérialis­ te, naturaliste, que dérivent les principes essentiels de la Adn. AGAPITO DE SOBRADILLO in REDC 5 (1950) 1009-10331 déontologie médicale: dignité du corps humain, préémi­ F. HUERTH in PrM 38 (1949) 282-295, nence de l’âme sur lo corps, fraternité de tous les hommes, domaine souverain de Dieu sur la vie et sur la destinée. Nous avons déjà eu mainte occasion de toucher un bon nombre de points particuliers concernant la morale mé­ 2082 dicale. Mais voici que se pose au premier plan une ques­ tion, qui réclame, avec non moins d’urgence que les au­ 1949 OCT l.-SC SACR., INSTR. AAS 41 (1949) 493-511 tres, la lumière de la doctrine morale catholique: celle delà fécondation artificielle. Nous ne pouvons laisser pas­ Instructio ad locorum ordinarios pro postulandis ser l’occaclon présente d’indiquer brièvement, dans les APOSTOLICIS INDULTÏS: i) ORATORII DOMESTICI CUM SUIS grandes lignes, le jugement moral qui s’impose en celte extensionibus ; ii) altaris portatilis; iii) litandi matière. MISSAS! SINE MINISTRO; ET IV) ASSERVANDAE SSMAE EU­ 1) La pratique de cette fécondation artificielle, dès lors CHARISTIAE IN PRIVATIS SACELLIS qu’il s’agit de l’homme, ne peut être considérée ni exclusi­ vement, ni même principalement, du point de vue bio­ 1.Quam plurimum convenire sanctitati incruenti no­ logique et médical, en laissant dc côté celui de la morale vae Legis Sacrificii honestatem ac decorem loci in quo et du droit. litatur, Impensa testatur cura in eodem deligendo indesi­ 2) La fécondation artificielle, hors du mariage, est à nenter adhibita a catholica Ecclesia. Equidem constat condamner purement et simplement comme immorale. tribus prioribus nostri aevi sacculis, saevientibus persecu­ tionibus, sacra Mysteria etiam in privatis aedibus cele­ Telle est en effet la loi naturelle et la loi divine positive brari: et quamvis etiam post adeptam libertatem et Chri­ que la procréation d’une nouvelle vie ne peut être le fruit stianas basilicas primitus aedificatas non infrequenter, 3ue du mariage. Le mariage seul sauvegarde la dignité suadente necessitate, Missa litari pergeretur extra eccle­ es époux (principalement de la femme dans le cas pré­ sias. temporum decursu tamen eius celebrationi adsignata sent), leur bien personnel. De soi, seul il pourvoit au bien fuerunt, tamquam nativus locus, ecclesiae aut publica xO el à l’éducation de l’enfant./ oratoria per consecrationem aut benedictionem a profano Par conséquent, sur la condamnation d’une fécondation usu subducta et uni divino cultui reservata. artificielle hors de l’union conjugale, aucune divergence Quae vero altera disciplina in Codicis I. C. canonibus d’opinions n’est possible entre catholiques. L’enfant conçu 820-823; 1188-1196 recepta est. dans ces conditions serait, par le fait même, illégitime. 2. Ea igitur constabilita, indulta ab Apostolica Sede 3) La fécondation artificielle dans le mariage, mais temporum tractu concessa Missam celebrandi in privatis produite par l’élément actif d’un tiers, est également im­ sacellis, aut super altare portatile cum facultate satisfa­ morale ct, comme telle, à réprouver sans appel. ciendi praecepto de audiendo Sacro, habenda sunt quasi Seuls les époux ont un droit réciproque sur leur corps exceptiones praefatae legis, lustis quidem de causis in­ pour engendrer une vie nouvelle, droit exclusif, incessible, vectae, artaeque subsunt interpretationi. inaliénable. Et cela doit être, en considération aussi de 3. Pari disciplina Ecclesia et asseroationem Ssmae l'enfanL A quiconque donne la vie à un petit être, la na­ Eucharistiae tutata est. Licet enim primis eius temporibus ture impose, en vertu même de ce lien, la charge de sa et etiam deinceps, pace instaurata, Eadem in privatis conservation et de son éducation. Mais entre l’époux lé­ domibus detineretur inque itineribus gestaretur pro fide­ gitime el l’enfant, fruit de l’élément actif d’un tiers lium commoditate, saeculorum processu ct Ipsam in (l’époux fût-il consentant), il n’existe aucun lien d’ori­ ecclesiis aut in publicis oratoriis asservari exclusive sta­ gine, aucun lien moral et juridique de procréation con­ tutum est. De speciali privi/leglo tantum, in favorem quo- 494 jugale. rumdam spectatorum fidelium ob specialissima comparata 4) Quant à licéité de la fécondation artificielle dans le merita erga Ecclesiam, Apostolica Sedes coepit tractu mariage, qu’il Nous suffise, pour l’instant, de rappeler temporis indulgere ut Ss. Species etiam In privatis eorum as principes de droit naturel: le simple fait que le résul­ sacellis asservarentur, opportunis praestitutis conditioni­ tat auquel on vise est atteint par cette voie, ne justifie bus ac normis Earum sanctitati accommodatis: quod pa­ pas l’emploi du moyen lui-même; ni le désir, en soi très riter in Codice I. C. cautum est (cann. 1265-1275). légitime chez les époux, d’avoir un enfant, ne suffit à 4. Ex agtiquo more plurium saeculorum progressu prouver la légitimité du recours à la fécondation artifi­ invecto receptum est ut Missae, etiam privatIm celebran­ cielle, qui réaliserait ce désir. dae, adsistat minister aliquis, qui sacerdoti litaturo ad Il serait faux de penser que la possibilité de recourir à altare deserviat atque respondeat (cfr. can. 813 C. L C.). ce moyen pourrait rendre valide le mariage entre person­ Extraordinariis dumtaxat quibusdam casibus exceptis nes inaptes à le contracter du fait de t'impedimentum im(uti infra videbitur III n. 2), ut sacerdos absque ministro petentiae. inserviente Missam litare valeat, facultate apostolica in­ D’autre part, il est superflu d’observer que l’élément diget. Porro unicus iudex de idoneitate causae, quae alle­ actif ne peut jamais être procuré licitement par des actes gatur ad illam impetrandam, est Apostolica Sedes, quae­ contre nature. que proinde est adeunda expositis adiunctis uniuscuiusque Bien que l’on ne puisse a priori exclure de nouvelles casus propriis. méthodes, pour le seul motif dc leur nouveauté, néanmoins, 5. Porro In exposcendis praefatis omnibus facultatibus en ce oui touche la fécondation artificielle, non seulement iisdemque exercendis excessus atque abusus non leves ali­ il y a lieu d’être extrêmement réservé, mais il faut abso­ quando irrepsisse conspectum est. Huic igitur S. Congre­ lument l’écarter. En parlant ainsi, on ne proscrit pas né­ gationi, cui universa disciplina in Iisdem induitis moderan­ cessairement l’emploi de certains moyens artificiels des­ dis est concredita (can. 249), visum est ad difficultates tinés uniquement soit ù faciliter l’acte naturel, soit â et incommoda removenda, et in posterum praecavenda faire atteindre sa fin â l’acte naturel normalement ac­ (de quibus infra I n. 4), praefatorum indultorum integram compli. disciplinam ad trutinam expresse revocare remediâque Qu’on ne l’oublie pas: seule la procréation d’une nou­ suppeditare idonea quae infra singillatim recensentur, ut velle vie selon la volonté et le plan du Créateur porte avec omnia recto ordine componantur. elle, à un degré étonnant de perfection, la réalisation des Ad hoc sane opus explendum efficienter etiam impule­ buis poursuivis. Elle est, à la fois, conforme à la nature runt Litterae Encyclicae Mediator Dei, Pii Pp. Nil, fel. corporelle et spirituelle et à la dignité des époux, au dé­ regn., diei xx m.’ novembris mcmxxxxvii, de sacra Li­ veloppement normal el heureux de l’enfant. tu rgia l, quae tchristianae religionis caput ac veluti centrum Votre esprit sincèrement religieux et votre présente dé­ Sanctissimae Eucharistiae Mysterium·5 cultu debito conmarche. chers fils et chères filles, sont un gage de votre *1 indéfectible fidélité ά tous vos/devoirs de médecins catho» .4. A. S., x XXXIX. p. 5« «q (LE 1963). · Ibid.. Π. P 347 · 2637 263N < D> 2082 SC SACRAMENTORUM, INSTRUCTIO DE ORATORIIS DOMESTICIS 1949 OCT I f) ex nimio ambitu istorum indultorum, quae Slept saepius complectuntur, praeter indultarlorum penotn eorum natos, consanguineos et affines absque limite, h mulos, commensales et hospites, aliquando vero omaei adstantes, cum extensione ad omnes anni dies, nullo o. I—Du WLOIUNDO IXDITTO PRIVATI ORKTORÎÎ ccpto, et ad alias quoque facultates; EJUSQUE EXTENSIONUM g) ex diuturnitate eiusdem indulti, quod plerumque 1. lure Codidi I. C, uti diximus. locus proprius ce­ imploratur pro tota indultarii eiusque filiorum vita, unde lebrationis Missae est ecclesia vel oratorium publicum aut quandoque accidit ut privilegium transeat ad penonu, seml-publlcum. Demptis vero prixatis coemeteriorum ae­ quae Illo minus dignae aut prorsus indignae reportantur. dicula. de quibus in can. 1190. ut in domesticis oratoriis divinum Sacrificium litari atque ab adstantlbus praecep­ 5. Ad ista igitur incommoda compescenda, et ad prae­ tum de audiendo Sacro adimpleri queat, privilegio aut cavendum ne in posterum subolescant. Sacrae huic Con­ 495 Induito opus est. nuod/de Apostolicae Sedis gratia dum­ gregationi Infra recensitas normas adamussim scA'andn taxat tribuitur. Casus tantum aliquis extraordinarius locorum Ordinariis impertiri placuit, quae tum postulatio­ excipitur, quo per modum artus, Justa tamen ac rationa­ nes Indulti oratorii domestici, tum Ipsius indulti congruam bili do causa, loci Ordinarius aut, si agatur de domo reli­ exercitium moderentur, praesertim quod ad fideles lalcos attinet. gionis exemptae. Superior maior, licentiam dare potest celebrandi extra ecclesiam el oratorium super petram 6. Locorum Episcopi In mentem fidelium e.xposccn· sacram et decenti loco, numquam autem in cubiculo lium indultum privati sacelli revocent publicam ecclesiam (cfr. cann. S22, 1249) naturalem seu certum esse locum divinorum ofRclonm, 2. Ante Concilium Trldentinum Episcopi indulgebant ad quam Idcirco nccesse est conveniat catho/llca plebs ad e Missae celebrationem in privatis oratoriis in commodum cultum publicum socialem Deo impendendum praecipue tum clericorum tum laicorum: eademque facultate polle­ adstando Missae celebrationi. bant pro suis subditis nonnulli ordines regulares. Ast. Peculiaria tamen occurrere possunt adiuncla, congruen­ quum huius Juris exercitium nimiam indultorum frequen­ tibus suffulta causis (cfr. infra n. 8), in quibus prudenter tiam induxisset gravibusque Idcirco abusibus scateret, coni ici potest valde expedire ut fideles nonnulli, qui eadem sacrosancta Synodus (sess. XXII, dc observandis ceterum morum probitate apertaque religionis professiez devitandis in celebratione Missae) Episcopis el regularibus excellent. In suum spirituale solatium Induito privati sa­ ordinibus hanc facultatem ademit, paucis admodum excep­ celli decorentur, licet hi ab audiendo Sacro diebus dominicis tis casibus, illamque uni Romano Pontifici reservavit. festisque de praecepto sint legitime dispensati: v. g. ob Sed nec propterea penitus praepeditum fuit ne revivi­ infirmitatem aut distantiam ab ecclesia. Tunc iidem Ordi­ scerent abolita incommoda, quae praesertim ex immodica narii non velantur, audito, quatenus opportunum censaeistius privilegii In laicorum bonum Indulgentia oriri con­ rint, parocho loci, istorum preces suscipere commendatassueverant4, sl Benedictus XIV, qui a Secretis fuerat que ad Apostollcam mittere Sedem. Sacrae CongConcilii, r. quae tunc hanc disciplinam mode­ Commendatio personatiter fieri debet ab Episcopo aut. rabatur, scribere non dubitaverit: «dici rtx potest quantum sede racante, a Prelato eius successore in munere. curat ac diligentiae adhibitum sit pro recto eiusdem (laris ) Sedulo quidem curandum est ut fideles, qui auctoritate, medrraminet*. opibus reique publicae muneribus ceteros praestant, si 3. Hinc plurimae prodiere huius indulti formulae cum domestico sacello distingui mereantur, sollemnioribus sal­ temporum adiunctis congruentes, quibus aptius consule­ tem festis diebus de praecepto, in bonum plebis exemplum, retur debito divinorum Mysteriorum decori; cautiones ecclesias obeant. praeceptae sunt, tum quae ad loci erigendo sacello desti­ Maiori indulgentia uti licebit cum sacerdotibus adversa nati decentiam honeMemqu' attinerent, tum quae ad oel non satis firma valetudine ob morbum Del senium labo­ reusai constabiliendas unde Romanus Pontifex ad indulrantibus, indultum postulaturis Missam litandi domi. gendum moveretur, tum ad tempus definiendum ad quod indultum foret valiturum; tum ad ceteras conditiones, 7. Antequam tamen Episcopus preces suscipiat, in pri­ quibus congruenter privati sacelli disciplina contineretur, mis inspicere debet utrum presbyter praesto sit, qui Mis­ cavendo praecipue ne ex nimia indulgentia huius Indulti sam in privato oratorio litet diebus dominicis et festis de ob sacerdotum inopiam detrimentum pateretur publicum praecepto absque detrimento publici fidelium boni. fidelium spirituale bonum quod ad satisfactionem prae­ Ad rem sdle animadvertant vetitum esse sacerdoti in cepti de audiendo Sacro pertinet. praefato oratorio Sacrum celebrare si alterum alibi rei 4. Temporibus etiam nostris incommoda non pauca iam litaverit pel litaturus sit; et si in loco (pago vel urbe), nec levia passim irrepserunt In nonnullas nationes ex ubi erectum sit privatum sacellum, parochus, et si plures 4H nimis adaucto privatorum sacel,lorum numero et ex ne­ parochi sint, eorum saltem unus, aliusvc sacerdos eodem glegentia conditionum induitis apostolicis adlectarum, loco commorans memoratis diebus Missam iterare debeat quae latam stravere viam el aliis intolerabilibus abusibus. In publicum fidelium bonum, presbyter in domestico sacello litaturus aliunde acciri debet. Abusus huiusmodi, ad privata laicorum oratoria quod Pariter oratoria domestica lam canonice erecta facultate attinet, procedere solent Missam iterandi praedita ob Indultum ad tempus impetra­ a) ci ingenii eorumdem numero, qui ailcubi, ob ae­ tum. hoc exspirato, difficiliorem invenient hanc S. Con­ mulationem quam Inter fideles Indulti concessio excitat, gregationem in cius renovatione. ad ulteriora progredi et ultra modum dilabi minitatur, 8. Dein Episcopus attente perpendere debet causas, b) ex nimia facilitate tale Indultum assequendi no­ quae ad indultum postulandum afferuntur. stris diebus ob multiplicatas enixas preces fidelium a lo­ a) Earum princeps habenda est vere singularis be­ corum Ordinariis possim incunctanter susceptas et com­ nemerent ia oratoris erga Ecclesiam vel religionem, eaqur mendatas; rite describatur in precibus. / Putn, si praedii aut aedium * I c) ex sacerdotum carentia pro Missa litanda in ec­ conspicuam fecerit donationem; sl ecclesiam, seminarium, clesiis publldsque oratoriis diebus dominicis ct festis de catholicam scholam aut aliquod pium opus pro infirmis, praecepto cum spirituali iidelium detrimento, si sacerdotes senibus, pueris etc. suis sumptibus aedificaverit; si eccle­ distrahantur ad Missam celebrandam in privatis oratoriis; siasticum beneficium aut fundaverit aut dotaverit ct si­ milia; sl specialissima el insignia servitia in bonum Ec­ dy cx loco privato sacello adsignalu haud semel a clesiae aut Apostolicae Sedis impenderit, uti, sl quis pu­ canonicis et liturglds legibus discrepante, aptis supellecblicus magistratus legibus condendis in religionis profec­ tllibus ac debito nitore bonestaleque destituto dum haud tum praecipuus auctor exstiterit. semel celera privatae domus cubicula luxu ac magnifi­ centia enitent; b) Aliae causae, quae possim adduci solent, v. g. cor­ poralis Infirmitas, distantia ab ecclesia ideoque grave incom­ e) ex abnormi numero divinorum officiorum et sa­ modum Ipsam pedibus adeundi, praesertim ruri, et similia, crarum functionum, truae ibi peragi praesumuntur, adeo ut habiles censeantur huic induito Impetrando, plerumque ut quasi evanescat discrimen Inter ecclesias publicave perficiendae erunt aliquo praecellenti beneficio aut libeoratoria et domestica sacella; ralltate in quoddam pium opus ab Ordinario designandum iuxta oratorum vires. • Ikr: Or-axva hcnlUt rtitrktne nt ùi'.-rprrVuuù, uti reposuit PcaL CeoBMK Codri» die |6 cxt. 1919 (A- A. S., *. XI, p. 478 ad xs) c) Tamquam inepta ad impetrandum relidenda est [LE «ol. unica causa, Iuxta quam oratorum maiores eodem Induito ‘Ctr XIV. «p ranrtl Mapw t iun. 17$: (Coi I»r. (ruebantur, aut quia oratores domum aut villam emerunt Cm. F-jnin, vil II p jjB ** )!· oratorio, quandoque etiam affabre confecto, cum prar •IW.I11 grnaque religione esse colendum edocent, naviter ad obsen’antiam revocatis liturgiris canonicisque praescrip­ tionibus. 2640 IMS OCT I scriptis supellcctilibus, praeditam; nut quia decora Christia­ nae vitae ratione commendantur. 9. Mitius agere poterunt Episcopi si privatum orato­ rium postuletur ruri erigendum, locis ab ecclesiis longe pronus dissitis, praesertim si illud cedere conspiciatur praeter quam In oratorum etiam in bonum spirituale co­ lonorum fundis addictorum atque fidelium vicinias inco­ lentium, qui secus ob difficultatem adeundi ecclesiam pro adimplendo praecepto. Missae ct catccheticae praedica­ tioni quominus intersint morali impossibilitate prohibe­ rentur. At priusquam oratorum preces suscipiant pro privato sacello ruri constituendo, instent Episcopi ut oratores, non privatum, bene quidem publicum ad normam iuris erigant oratorium in suis praediis vel possessionibus, adeo ut illud Ingrediendi divinisque officiis ibi assistendi om­ nibus fiat facultas (can. 1191). 10. Sese abstineant Episcopi a nimiis extensionibus postulandis; satius esto ut indultarii renuntientur dumta­ xat puter et materfamiiias, minimo vero Istorum filii, pro quibus sufficiat facultas satisfaciendi praecepto fe­ stivo In eodem oratorio. Facultas ista coerceatur ad consanguineos el affines intra lineam ct gradum quibus consanguinitas ct affinitas con­ stituunt impedimentum matrimonium dirimens (cann. 1076 1-2; 1077 § 1), cohabitantes, nec sine rationabili validaque 199 causa rogetur ut protendatur etiam ad non cohabl/tanles. Quoad vero lamiliares (famulos), peti potest, sive orato­ rium sit ruri situm sive non, extensio ad omnes domui addictos. Praesertim se abstineant a petenda extensione cd omnes adstantes; quae quidem debet esse omnino ex­ traordinaria et gravissima de causa concedenda. Caven­ dum quidem erit ne oratorium privatum speciem prae ferat ecclesiae. 11. Ceteris exclusis divinis officiis sacrisque functionibus, in privato sacello ad normam can. 1195 § 1, unica Missa coque leda celebrari potest, in qua S. Communio admini­ strari licet, nisi aliud in induito expresso caveatur. Tolera­ bilius erit ut aliqua alia functio singulis vicibus ct per mo­ dum actus iusta de causa tribuenda (nec statutis diebus recurrentibus renovanda), parce et prudenter concedatur ab Ordinariis (cann. 776 § 1 n. 2; 908-910; 1109 § 2), quam ut impertiatur cx induito Apostolicae Sedis. 12. Caute pariter procedant oportet Ordinarii in po­ pulandis extensionibus ad sollemniores dies, cautissime ad sollemnissimos. Paschale semper excepto e. 13. Si prudenti Episcopi iudicio sacerdos saecularis vel religiosus celebrans in privato oratorio, diebus dominicis el festis dc praecepto necessarius sit ad litandum in eccle­ sia aut publico vel seml-publico oratorio, ne notabilis fidelium pars Missa privetur, Episcopus illi interdicere deM Missam in privato sacello, quin quisquis contra hulusmodi velitum aliquid excipere queat (cfr. n.7). Expedii ut Ordinarius hunc necessitudinis casum indultario si­ gnificet dum indultum exsequitur ad quaslibet querelas drin praecavendas cx proptcrca denegata Missa in cius oratorio. 14. Unius Episcopi est designare Missae in domestico oratorio celebrandae sacerdotem sive saccularem, licet alienae dioecesis sit a proprio tamen Ordinario adprobatus, sive religiosum cum regulari licentia sui superioris; ucerdolem vero alterutrius cleri, ut supra adprobatum, ab indultario pracsenlatum ne reiiciat, nisi forte non ido'ja neam pro sua pru/dentia aestimaverit: Episcopi autem indicio Indultarius, qualibet dempta recursus facultate, acquiescere debet. 15. Quoad lorum in quo erigi debet oratorium. Ordi­ narius clausulas apostolico induito adiectas adamussim exsecutioni demandet: quolibet autem casu, per sc vel per aliam ecclesiasticam personam locum invisere debet, antequam licentiam impertiat ibi celebrandi Sacrum, si itttM atque honestus comperiatur, prout tantum Mysterium decet, idoneisque supellcctilibus instructus sit iuxta litorgieas praescriptiones. Probe sciant oportet Ordinarii vetitum esse usum ar­ rodi clausum continentis altare, quod pro Missae cele­ bratione collocatur in quodam conclavi, tablino aut hi‘ let, ;oo Buse xtgfanur, tolkmnvjrcs habendi sunt: De NaUritatis D. N. 1. C4 Epiphaniae; Paschatis Rnurrtxbonis; A *· oæüœât; Prskwstrs; S. low-ph (19 m martii); Assumptionis B. Μ. V. tn IxnunüiUe Con«?rptk>nis B. M. V.; Ss. Apostolorum Fr tri et OcEUim Sanctorum Pn recensentur. Ihrs Nativitatis D. N- I C.; tadutn Rearrretionis; Pentecostes; Assumptionis B Μ. V. in cadum SOwauwt jvrU: Ehes Nativitatis D. N. L C.; Pasctutis RcfTTTtrem; Assumptions B. Μ. V. in cadum. 26-11 η. 2082 SC SACRAM., INSTRUCTIO DE INDULTO ALTARIS PORTATILIS bllotheca etc., in locis nempe, quae inserviunt promiscue usibus domesticis ct profanis. Talis vero usus non est e contra improbandus, celeris concurrentibus quod attinet ad decentiam et honestatem loci, in mio dictum armarium collocatur, si agitur de Missa domi litanda pro sacerdoti­ bus senio confectis aut morbo laborantibus et de Induito altaris portat ilis, dc quo infra (II n. 9). 16. Quod ad tempus attinet, ad quod valere debet in­ dultum oratorii, pro natura causae quae allegatur, huius S. Congregationis erit illud praestituere. 17. Locorum Ordinarii adhortari ne omittant privati sacelli indultarios ut in oratorium singulis diebus convo­ care satagant integram familiam, cum famulis forte eidem addictis, saltem horis vespertinis tertiam Ss. Rosarii partem In honorem B. Μ. V. recitaturam all as que pias preces serotinas ad Deum fusuram: id enim excellenti exemplo foret omnibus familiae membris plurimumque conferet ad genuinam erga Deum pietatem christianacque vitae institutionem fovendam ita ut parentum genuina fides spectatiquc mores in filios ac nepotes integre propa­ gentur indesincnlerquc perseverent. 18. Udem Ordinarii completum elenchum scripto confi” clanl. asservalumque sedulo teneant in Curiae archivo cum necessariis additamentis ac deductionibus, privato­ rum oratoriorum, quae in dioecesi erecta sint, sibi apprime comparatis exemplaribus eorumdem erectionis titulorum. Si qua autem reperiant oratoria, quibus non suffragetur canonicus titulus, tamquam contra ius invecta supprimant nccesse est, revocentque licentiam ibi celebrandi Sacrum: re interca ad hanc S. Congregationem delata. Quae vero fuerint legitime erecta, occasione visitationis dioecesis, rite/perlustrent invisuri num omnia supellec- 501 tilia liturgicis legibus respondeant ct, si quid inhonesti atque indecori deprehendant quod sanctitati ac reveren­ tiae divinorum Mysteriorum officiat, illico amovere stu­ deant. Eo magis vero est inquirendum si incommoda atque abusus irrepserint eaque prorsus eradicanda curent, sus­ pensa interea in utroque casu facultate inibi litandi, non amplius concedenda nisi postquam eadem fuerint amota, cauto dcin ne ipsa in posterum reviviscant: re interea ad hanc S. Congregationem denuntiata. Recursus forte inter­ positus adversus hoc Ordinarii statutum ad Apostollcam Sedem est tantum in devoiutivo. Ius vero sibi competens invisendi haec oratoria, quoties necessarium pro sua pru­ dentia duxerit. Ordinarius alte penes indultarios vindicet. 19. Sub fine anni 1950 Ordinarii mittant ad hanc S. Congregationem integrum elenchum privatorum orato­ riorum in dioecesi exsistentium, recolitis eorundem cano­ nicis erectionis titulis. II—De postulando privilegio altaris portatiijs 1. Privati sacelli induito affine est altaris portat i Its, seu arae viaticae, vel gestatoriae aut itinerariae privilegium, coque latius patet, quippe quod facultatem secumferat ubique celebrandi, honesto tamen ac decenti loco et super petram sacram, non autem in mari * (can. 822 § 3): proinde Missae celebratio nullo circumscribitur loco exclusive di­ vino cultui destinato, qui ncc Ordinarii indiget visitatione ct approbatione. Attenta igitur huius favoris maiori amplitudine, eo potiora pertimescenda sunt pericula abusuum iacluraeuut decoris augustissimo Missae sacrificio debiti, quod du Filici ex capite accidere potest: ex park lori, si incongruens anlo Mysterio deligatur (v. g. cubiculum); ex parte pri mlegiati, si tali induito abutetur. immodice ipsius exercitio fruendo. Profecto omni ope est adnitendum ut praefata arccan Lur pericula, et privilegium parce prudentrrquc concedatur, speciatis historicis vicissitudinibus privilegii ipsiusmrt rt praesertim rigore a Cone. Trldenlino instaurato, quod el huius indulgcndi facultate exspoliavit Episcopos et quos, dam regulares ordines qui ea (ruebantur. Dclnccp * a pri maeva severitate recedens, Apostollca Sedes privilegium dumtaxat tribuit, pro ipsorum decore ac necessitate, qui busdam Praesulibus, necnon locis missionum 7. 2. Arae viaticae privilegii duplex recolitur fons a me­ morato canone 822 § 2 descriptus, scilicet ius rl indultum Apostolicae Sedis./ 302 Porro iure Codicis L C. hoc privilegio patiuntur tantum S. R. E. Cardinales (can. 239 J 1 n. 71; Exctfii Episcopi tum residcntlales tum titulares (can. 349 } 1 n. 1 ); vicarii 1 Cfr. S C. de Prop. lïdr, il ·» * A/tute' prcrnnciM It tut 1, p. 60» n. j* <. (CuU. S. R. C * , drer. 3OJ1I. 2-42 n. 2082 SC SACRAM., INSTRUCTIO DE INDULTO ALTABIS POHTATILIS 1019 OCT 1 7. Locus in quo collocari debet altare portalile congruas ac Praefecti Apostolici (can. 294 § 1; 308); Abbates ct ct decens seu opportunus ct honestus sit oportet, ne propPraelati nullius (can. 323 f 1) atque Administratores ter foeditatem ct indecentiam gravis i ni uria et irreverooApostolici (can. 315). lia rependantur in divina Mysteria. VI autem Const. Ad ineremenliini, Pii Pp. X1, t r., Locus congruus postulat securitatem ct amplitudinem, diei 15 aug. 1934 ·, eodem privilegio fruuntur aliae valde ita ut tute ct/ commode ct sine ullo periculo profanationi i numero arcumscriptae personae ecclesiastica dignitate aut effusionis Ss. Spcclcrum e calice Missa offerri nonlt; inigentes, quae conspicua obeant munera In Romana Cu­ locus decens respicit qualitatem loci, scilicet requirit nt ria, id esL * Exafii Praelati qui in SS. RR. Congregationibus Missa non celebretur in cubiculis in quibus aliquis dormin Assessoris vel Secretarii munere funguntur Magister seu solet, neve alio loco tanti Sacrificii dignitati incongruenti. Praefectus Cubiculi Secreti Summi Pontificis; Secretarius Tribunalis Signaturae Apostolicae; Decanus S. R. Rotae; Ad decentiam pertinet etiam locus Immediatus nempe Substitutus Secretoriae Statos; Revrhi Protonotarii Apo­ mensa super quam collocatur ara viatica: ne videlicet Inj. stolici de numero Participantium; Praelati Auditores S. R. munda sit neve profanis destinata usibus. Haec vero Rotae; Clerici Reverendae Camerae Apostolicae; Praelati mensa talis debet esse longitudinis ct latitudinis quae toto Votantes et Referendarii Signaturae Apostolicae. valeat lapidem regere, missalc sustinere ct rectam decen· Hi omnes gaudent praeterea privilegio oratorii domestici temque celebrationem permittere. ipsisque Sacrum quotidie Ibi litare lus est, diebus tantum 8. Incommodorum non spernendus fomes procedit ex exceptis qui proprio sacerdotis ritu excluduntur (can. 820). falsa huius indulti notione. Animadvertatur enim privile­ Fideles autem omnes qui ipsorum Missae assistunt, prae­ gium Istud, quod ad celebrationem Missae attinet, stricte cepto de Sacro audiendo rite planeque semper satisfaciant. personale esse suffragarique dumtaxat personae privilegiato Utroque casu, attentis personarum praestantia isto pri­ nisi aliud cx tenore indulti expresse constet. Sacerdos vilegio iure pollentium earumque numero sal exiguo, Igitur eodem gaudens, ipse solus valet super altare Mis­ incommoda non praevidentur oritura ob istius temperato sam offerre nec fas est alteri presbytero ibidem litare exercitio, quod ipsa eorundem dignitas satis lutari vi­ nisi id aperte in induito caveatur. detur. Ad alios praecavendos abusus Apostolica Sedes solet 1 Longe uberior privilegii fons evadere potest indol­ quasdam induito adiicere clausulas el declarare utrum ium Apostolicae Sedis, nisi concessio congruis contineatur privilegii concessio valeat etiam pro satisfactione prae­ limitibus cautaque circumspectione valletur, peculiari cepti ex parte fidelium Missae adstuntium. At, si Id ex * proinde cura et ponderatione sese gerere debent Episcopi presse non caveatur in Indalto, prae oculis habenda sunt m postulando tanti ponderis induito. quae Galtico docet (De usu alt. port, opusculum, cap. XV, n. 14): «quantum porro attinet ad alios (praeter Indulla4. Porro haec S. Congregatio privilegium istud conce­ rium aut indultarios) adstantes (Sacro, quod in altari dere soleL ob causam wee necessitatis eridenlisve utilitatis portatili litatur) manifesto constat, eos nullatenus ecdeatque in finem exchxsivum aut potiorem religiosi cultus, siastico praecepto auditionis Missae satisfacere, nisi expresse so/is sacerdotibus, quippe qui maiora perhibeant recti ad illos privilegii communicatio extendatur·. exercitii argumenta. Si tamen vi istius indulti Missa sub dio celebretur, ex Praecipui casus, qui frequentius recurrunt, sacerdotes statuto can. 1249, quilibet fidelis eidem assistens, legi de respiciunt animarum curam gerentes inter fideles dissitis audiendo Sacro satisfacit. locis commorantes, ubi ecclesiae vel desunt omnino vel longe distant, aut in regionibus haereticorum aut schi­ 9. Hisce praemissis, in postulando huiusmodi privile­ smaticorum (diaspora). Primum accidere solet plerumque in gio, quae infra recensentur animadversiones prae oculis amplissimis regionibus praesertim Asiae et Americae. quas habeant necesse est locorum Episcopi: 503 fideles/rari et passim diffusi incolunt, qui Sacro assistere a) Quoties privilegium istud postuletur a sacerdo­ nequeunt nisi litetur extra loca sacra et etiam sub dio: tibus infirmitatis causa. Imprimis perpendat Episcopus v. g. tempore messium. utrum propositae necessitati consuli possit per indultum Quandoque indulti necessitas postulatur ab aliqua sol­ Missam litandi domi, seu loco honesto atque decenti, semper lemnitate religiosa aut etiam civiH magno celebranda tamen excluso cubiculo, in quo quis dormire solet, ac populi concursu, quem ecclesiae capere non valent proinde in aliquo conclavi ordinarie pro usibus profanis Nec refugit Apostolica Sedes ab altari portatili induladhibito, quod tamen In sua supellectili nihil praeseferat gendo quando agitur de adulescentibus masculini sexus Indecori aut inhonesti sanctitati Eucharistici Sacrificii re­ actionis catholicae, de alumnis ephebeorum, qui sub ductu pugnantis. Isto casu non improbatur usus armarii de quo et assistentia suorum cappellanorum itinera per campos sub I n. 15./ j ant montes, locis sacris carentes, arripiunt huc illuc dis­ Tunc Episcopus abstineat ab implorando arae portatills currentes animi relaxandi causa: quoa quidem plurimum induito, sed facultatem, prout supra, postulare poterit li­ confert ad eucharisticam pietatem In ipsis dudum servan­ tandi Missam domi loco honesto et decenti. dam et provehendam. Quod si necessitas celebrandi comperiatur pro pluribus Interdum id indulgetur quoque in eucharisticis conven­ locis extra propriam oratoris dioeceslm, quae loca, puta, tibus. ut opportunitas perhibeatur sacerdotibus eosdem ipse petere cogatur, ratione recuperandae valetudinis, fas participantibus, ob ipsorum ingentem numerum. Missam est facultatis istius extensionem ad plures dioeceses in­ litandi sl ecclesiae ad rem sufficere nequeant vocare. 5. In bonum personale solius sacerdotis privilegium b) Quolibet autem casu, sive sacerdos facultate istud confertur tantummodo ratione infirm itat is, si infir­ polleat ex ir.dulto Missam litandi domi loco honesto atque mitas talis sit ut necessario indultum huiusmodi postulare decenti, sive ex privilegio altaris portatilis, id semper erit videatur. Quo casu peculiaribus cautelis illud subilcit apprime cavendum ne ipse Missam celebret in cubiculo; Sacra haec Congregatio ne ansam abusibus vanaeque si Sacrum igitur celebrare valeat, illud peragat in aliqua ostentationi privilegium praebeat, quae non ultima causa alia honesta mansione domus decenter ornata. exstitit suppressionis tridentinae: haud exclusa revocatione c) Caute procedatur in suscipiendis precibus ad hoc privilegii, $1 quid minus recte facium compererit eadem proprie nuncupatum sane conspicuum privilegium atlaris S. Congregatio quoad eius exercitium: ad rem imposito portatilis implorandum, istud dumtaxat publico fidelium onere Ordinariis vigilandi atque referendi de Ipsius im­ bono inservire debet: quare sedulo ipse Episcopus pro sua modico usu. pastorali sollicitudine investiget num legitima in singulis 6. Aegro quidem animadvertitur animo nostris tem­ casibus causa succurrat verae necessitatis aut evidentis uti­ poribus. praesertim post ultimum confectum bellum, quo­ litatis, prout sub n. 4 declaratum est. dammodo serpere Inter fideles valde periculosa ac dete­ Nec minori cautela agere debet quoties gratia haec pe­ stabilis consuetudo celebrandi citra necessitatem divini tatur in bonum privatum presbyterorum ob allatam infir­ cultus caeremonias ipsaque sacrosancta religionis Mysteria mitatis rationem: severe tunc inquirat dc exsistentia Istius extra nativam sedem, quae est ecclesia aut locus eiusmodi causae, deque eius gravitate atque natura, quae scilicet fini consecratione aut benedictione destinatus. Eadem ea esse debet, ut necessario postulet concessionem huius oppugnetur oportet totis viribus tamquam corruptela Indulti. Nec facile in ista investigatione peragenda ac­ luris, verumque conamen contra canonicas praescriptiones quiescat oratorum affirmationibus, sed etiam per peritum ad profanum usum convertendi augustissima Ecclesiae medicum, ex officio quatenus opus sit deputandum, rei sacramenta veneramlaquc (unctiones et ritus. veritatem exploret. Id pressius loci Ordinario recogitandum est cum ab Ipso Praeterea antequam preces suscipiat, certo sibi constare expostulant sacerdotes Indultum altaris portatllls. debet sacerdotes hoc privilegium imploraturos, sive in suum privatum rationc infirmitatis commodum sive in •4 AS, 4. XXVt Η». O7 MI. ILE ts^o] *13 26 2644 1949 OCT I SC SACRAM., INSTRUCTIO DE INDULTO MISSAE SINE MIN1STUO publicum fidelium bonum, temperate rllcque privilegio tara singulari esse usuros ct quodllbct Incommodum ac irreverentiam erga divina Mysteria esse amoturos. Haec adiuncta omnino accurate sunt describenda in pre­ cibus ad hanc S. Congregationem mittendis, cui ceterum ex Audientia Ssrtil reservatum semper manet ludiciurn de causarum Idoneitate ad indulgendum. Commendatio precum fleri debet personaliter ab ipso Episcopo aut Praelato eius successore in munere. d) S. Congregatio induito arae portatilis alterutram clausulam adilccrc solet: ale consensu Ordinariorum· aut •praemonito loci Ordinario· prout Indultarius, qui varias peragrat dioeceses, facile aut difficulter Ordinarium loci potest adire pro sui privilegii legitimo exercitio. Utraque clausula proinde onus vigilandi Ordinariis committit ad/praecavendos abusus In privilegii usu. Si ouod vero comperlant ab i nel nitar io admissum reverentiae divinis Mysteriis debitae repugnans, III Ico privilegii exer­ citium revocandi sciant se esse facultate praeditos, qua­ libet personarum acceptione posthabita. Sl autem abusus huiusmodi extra dioecesim indultarli colligatur, huius loci Ordinarius interdicere debet privilegii exercitium in sua dioecesi et interca obligatione tenetur Ordinarium Ullus proprium de re edocendi, qui privilegii usum suspendet ac S. Congregationem adibit petens quid faciendum su­ persit in casu. Quilibet recursus indultarli habeatur tan­ tum in devolulivo. e) Sl vero contingat ut post indulti exspirationem illud denuo prorogari oporteat, iisdem occurrentibus pri­ stinae concessionis causis aut alia gravi exstante causa, Episcopi referre tenentur quanam ratione indultarius praehabito privilegio fruilus sit. I) Demum curandum est ut debito cum honore et reverentia lencatur altare viaticum, quoniam id postulat petrae consecratio. Hinc diligenter in Itineribus est trans­ ferendum cauteque custodiendum: atque in munda capsula collocari expedit, ita ut ab omnibus profanationum peri­ culis immune sit. Nihil porro dicendum est de necessitate aliarum rerum, quae iuxta sacros ritus in omni Sacrificii oblatione sunt necessariae, vestes videlicet, vasaque sacra, 1res mappulae mundae et alia omnia a quibus per conces­ sionem usus arae viaticae nemo dispensatur < III—De postulanda facultate celebrandi SINE MINISTRO missam 1.»... Ob huius tam augusti Mysterii dignitatem, volu­ mus atque urgemus —quod ceteroquin semper praecepit \laier Ecclesia— ut nullus sacerdos ad altare accedat, nisi adsit minister, qui ei inserviat eique respondeat, ad normam canonis dcccxiii» 1o. Re enim vera canone 813 C. I. C. prohibetur sacerdos Missam litare sine ministro, qui eidem inserviat ct respondeat. Minister designat fidelium conventum iuxta illud Divi Thomae (Sum. Theol. p. III q. 83 a. 5 ad 12) «(minister) gerit personam lotius populi catholici·: id quoque evincitur ab antiquissimo Ecclesiae more iuxta quem presbyter sacra Mysteria gerebat cum assistentia diaconorum et aliorum ministrorum et omnis populus respondebat. Missa celebrata a solo presbytero cum unico ministrante est posterioris tempons. Id palet etiam ab universali et con5o7 cordi doctrina liturgistarum ct moral is tarum./ Ceterum nonnullae Missae partes (orationes, «confiteor», «orate fratres» cum responsione «suscipiat» ac versiculi non pauci etc.) numero plurali exprimuntur ad ostendendam praesentiam alicuius ministri sacerdoti assistentis. Praeter­ ea maxime convenit ut sacerdos in celebratione habeat cooperationem seu suffragium unius deservientis, qui ipsum adinvet ad quosdam ritus explendos ct casu repentinae corporis offensionis ei succurrat ac quid sit agendum pro­ videat. Consuetudo celebrandi Missam sine ministro, immo ne­ mine praesente, ortum duxisse videtur in monasteriis. 2. Ijîx utendi ministro In Missa perpaucas tantummo­ do patitur exceptiones, quae ab AA. rei liturgicae et mo­ ralis penlis uno consilio reducuntur ad sequentes casus: a) sl viaticum ministrari debeat infirmo et minister desit; M si urgeat praeceptum audiendi Missam ut populus eidem satisfacere possit: c) tempore pestilentiae, quando haud facile invenitur qui tale ministerium expleat ct secus sacerdos debeat per notabile tempus se abstinere a cele­ brando; d) si minister e loco abscedat tempore celebrationis, •Cfr. Nivate Rom., tit. Rubricae fcneraler misfaJif, c. XX, de praeparasliani, ct tius. ••El Litt. Eacycl. Mediator Dei (A. A. S.Joc.clt., p. 557) [LE 1963]. 2645 n. 2082 etiam citra consecrationem et offertorium: quo casu reve­ rentia sancto Sacrificio debita prosecutionem exigit etiam illo absente. Extra hos casus, pro quibus habetur unanimis auctorum consensus, huic legi derogatur dumtaxat per apostolicum indultum, praesertim in locis missionum. 3. Est tamen prae oculis habendum: Inter carentiam ministri ct usum alicuius minus Idonei inservientis, alte­ ram hypothesim praeferri debere, dummodo minister huiusmodi saltem capax sit explendi praecipuas caeremo­ nias, uti porrigere ampullas, missale transferre, tintinna­ bulum agitare ll. 4. Exceptis necessitatis casibus in n. 2 enumeratis, vi citati can. 813 requiritur praesentia ministri in Missae celebratione: rubrica mlssalis praefert, quantum fieri pos­ sit, clericum lalco, qui est adhibendus si clericus desit, qui et Ipse debet esse masculini sexus: omnes AA. unani­ miter docent esse sub mortali prohibitum mulieribus, etiamsi moniales sint, ministrare ad altare. Sapienter igitur Ecclesia prioribus temporibus statuerat esse adhi/bendum qua ministrum in Missa privata clericum 508 prima tonsura insignitum (S. R. C., Coli. auth. decr., decr. 113 ad VI); et solum temporum decursu, clericis pro tali servitio rarefactis, cx necessitate concessit ut laici adhiberentur praesertim pueri (ibi, decr. 3647, ad VII): qui usus hodie latissime patet. Ad pueros quod attinet, hi debent sedulo institui ut idonei fiant administri huic pernobili muneri explendo. 5. Casu necessitatis, deficiente viro, clerico aut laico, rei. canon 813 mulierem admittit ad servitium s. Missae, sub conditione tamen ut «er longinquo respondeat, nec ullo pacto ad altare accedat·, fd etiam valebat Iure Decreta­ lium 11, ubi legitur ^prohibendum quoque est, ut nulla foemina ad altare praesumat accedere aut presbytero ministrare aut intra cancellos stare sive sedere·: mulieris igitur mini­ sterium ad hoc reducitur ut celebrant i respondeat13: proinde oportet ut ante Missam omnia sacerdoti commode disïonantur quae divino Sacrificio occurrere possint, uti soet fleri in cappellis monialium, cum desit minister. Ut mulier adhibeatur loco ministri masculini sexus, iuxta relati canonis praescriptum requiritur iusla causa. Induitis vero, quae conceduntur ab hac S. Congrega­ tione, litandi sine ministro, clausula semper adi icitur ca­ vendi nempe «ut ad mentem can. 813, nedum pueri edocean­ Î tur de modo inserviendi s. Missae sed etiam fideles, ipsaeque mulieres addiscant quomodo possint Missae inservire, le­ gendo responsiones sacerdoti celebranti reddendas·. Nuper vero Sanctitas Sua aliam clausulam induito li­ tandi Missam sine ministro inserendam praecepit, nempe •dummodo aliquis fidelis Sacro assistat·, cui nulli mode rferogari praestat. IV—De postulando indulto asservandi ssmam EUCHARISTIAM IN PRIVATIS SACELLIS 1. Preces quae huic S. Congregationi ad huiusmodi in­ dultum implorandum perhibentur, experientia teste, fere numero contendunt cum Imploratione privati oratorii: haud raro utrumque indultum una simul petitur, aut statim post impetratum oratorium facultas exposcitur Ibi asservandi Ssmam Eucharistiam. Nec uni alterive recu­ sationi acquiescunt oratores, sed instanter, el instantissi­ me non semel, optatum suum consequi nituntur. 509 Porro ex una parte saepe sponsiones non suppeditantur pro debita reverentia, honore ac iugi adoratione Ss. Spccierum: nec semper necessaria certitudo potest comparari de securitate custodiae Earumdem ad nonnam Instruc­ tionis huius S. Congregationis, die 26 maii 1938 u. Ex altera parte causae, quibus suffragari precibus con­ tendunt postulatores, ut plurimum ineptae conspiciuntur huic praeclarissimo privilegio indulgcndo. Eaedem fere semper reducuntur a) ad eucharistlcam indultariorum pietatem explendam atque fovendam; b) ad conimdcm ali qualem benemerentiam, generice plerumque dumtaxat enunciatam, erga Ecclesiam; c) ad distantiam eorum domus habitationis ab ecclesia ubi Ssiha Eucharistia as­ servatur, ad quam interdum senio aut infirmitate detenti n Cir. Missale Rom., Iit- de defectibus in celebrat ten: Jfiisarvra «γνrentibus, c. X, η. X. ’· C. X, de cahabitaiionc clericorum ei mulierum, ΙΠ, 3. u S. R. C., 1'eroncn., 27 au$. ad VIII; Alatrina, 18 nurL xSri. ad decr. 3745» ad VIII el 4015, ad VI *· De Sima Eucharistia sedulo euitcdicnda (A. .4. S., a. XXX, p. 1 seq.) [LE 1435). 2646 π. αοβη SACRA CONGREGATIO SACRAMENTORUM - CONSISTOR!ALIS HUD OCT H privatione Ssriiac Eucharistiae cum oratorio, si rei gra prohibentur accedere pro cotidiana visitatione: et a horas oratorii fores pateant Iisdem Ssiham Eucharistiam TERLE ia Apofl. 23 (1950) 61-63; J. OR TEA in REDC 5 (905-1007. visitare cupientibus. C TERRA in ME 74 (1949) 90-98; 75 (1950) 3540; 76 (1951) 456462; 73 (1953) 421427. 79 (1954) 52-63; 60 <1955) 25-31. Allero autem casu ad indulgendum difficiliorem se praebet, posthabitis et Instantioribus precibus ab oratoribus porrectis. Abs re non erit in mentem revocare primarium ac Sio primigenium finem asservandarum in / ecclesiis Ss. Specie­ 2083 rum extra Missam esse administrationem viatici ; secun­ darios vero fines esse S. Communionem diribendam extra 1949 OCT 13.-SC CONSISTORIALIS, DECRETUM. PART.· Missam in ecclesiis atque adorationem D. N. L C. sub iisdem spedebus delitescentis. Decretum erectionis vicariatus castrensis Asservatio Igitur Ssihae Eucharistiae in domesticis sa­ in columbia cellis haud opportuna apparet: a) ex defectu finis prae­ cipui ac primigenii wervatloms Ipsinsmct; b) ex absentia Ad consulendum spirituali curae militum, Ssriius Do­ necessitatis frequenter ibi diribendae S. Communionis extra minus Noster Pius, Divina Providentia, Pp. XII, in exeMissam; e) cx formidine profanationis, irreverentiae aut cutlonem mandans normam vigesimam Concordati inter non satis frequentis adorationis. Sanctam Sedem et Columbianum Gubernium inlti, prae­ 4. Ut Saba Eucharistia custodiri possit in privatis senti Consistorial! Decreto erigit ac constituit Vicariatum sacellis necessarium est indultum apostolicum; loci Or­ Castrensem in Republica Columbiana cum omnibus facul­ dinarius hanc licentiam concedere non valet nec per tatibus huic Officio propriis. modum «tus licet Justa causa intercedat (can. 1265 § 2). Officium Vicarii Castrensis Columbian! obtinebit ArNemini licet Simam Eucharistiam apud se retinere aut chiepisocpus, pro-tempore, Bogotensis in Columbia, qui return In itinere deferre (cit. can. f 3). utramque cumulabit iurisdictionem. Ex antiqua conitantique praxi Apostolica Sedes licen­ Praefati Vicarii Castrensis lurisdictio erit ordinaria et tiam asservandi Ssiham Eucharistiam in eappellis dome­ personalis; extendetur ad omnes cappellanos militum et sticis privatarum domorum non solet concedere «η/si caad omnes copias terrestres, maritimas, et aerias actu sti­ rital extraordinariis, gravibus de causis, praevia commen­ pendia merentes, necnon ad custodes publicae securitatis. datione Episcopi el additis opportunis cautelis *. Vicarius Castrensis necessarias facultates, etiam cum Alte Igitur insideat In mentibus Excmorum Episcopo­ potestate subdelcgandi, ad exercendum parochiale mini­ rum residentlaliura omnia quae infra recensentur simul sterium penes milites quos supra memoravimus, concedet concurrere detere priusquam ad facultatem reservat Ionis suis cappellanls, id est: Cappellano Generali, Secretario Ssthae Eucharistiae postulandam inducantur. castrensi, Cappellanls terrestris exercitus, necnon caopelIndultum huiusmodl conceditur solummodo: lanis maritimae et aêriae classis ct custodum publicae securitatis, atque cappellanls minoribus eorumque adju­ a) casibus revera extraordinariis: qui vero casus, toribus. spectata vastitate plus minusve dioecesis, ad minimum sunt coaretandi; Quod attinet ad matrimoniorum adsistentiam adamusslm servetur praescriptum can. 1097, § 2, iuxta quem b) gnuibus de cnusir. agi enim debet de oratoribus jpen»ooo d’ammirazione allô spettacolo dell’ordine c dell’armonta, froci ite hîerpe2iw=j. WÎMhhqton 1551. p. 19C-191. Ada. A A che regnano in tutti i gradl délia scala dell’essere. NelTuoSEOO op. o: be. dt mo fino a quella linea di confine, In cul si arresta ta sua attività incosclentc e comincla l’azione cosclente e libéra, quell'ordine e quell’armonla vengono strettamente attuali 2086 secondo le leggl poste dal Creatore nell’essere eslstenle. Al di qua dl quella linea vale ancora la volontà ordinatrice 1949 XOV 13.-P1ÜS ΧΠ, ALLOC. AAS 41 (1949) 604-608 dl Dio; tuttavia la sua attuazlone c il suo svolglmento sono lasciati alla libéra delermlnazlonc dell’uomo, la Aüocfl/b ad Pradatca Auditores ce/erosgue O/lidoles d quale puô essere conforme o in opposlzione al volcre divino. ' m Administret Tribunalis S. Rotae Romanae necnon eiusdem In questo campo délia cosciente azione umana, del bene Tribunalis Advocatos d Procurators · e del male, del prccetto, del permesso e del divieto, la volontà ordinatrice del Creatore si manifesta mediante il De positivismo iumdico et de absolutismo comandamento morale di Dio iscritto nella natura e nella STATUS CIVILIS rivelazlone, come mediante il precetto o la legge delta ïeglttima autorità umana nella famlglia, nello Stato e Con vivo comptadmenlo vi salutiamo ancora una volta nella Chlesa. Se l’attlvità umana si regola e si dirige se­ mil adunati intomo a Noi, dilettl figll, dopo aver ndlto condo quelle norme, essa rimane per se stessa in annonta dalle labbra del vostro venerato Decano ta retazione sulta con 1'ordine universale voluto dal Creatore. vostra attività durante l’anno giuridico 1948-1949, reta­ zione, che, con l’eloquenza sobria, ma luminosa dei fattl, In ciô trova la sua risposta Ia questione del diritto vero nggrange ai molli altri un nuovo attestato delTalto valore e falso. Π semplice fatto di essere dlchlarato dal potere e delta irreprensibile rellitudine dl cotesto Tribunale. législative» norma obbligatoria nello Stato, preso solo e per sè, non basta a creare un vero diritto. Il «criterio del L'opera delta Sacra Romana Rota, che nel corso delsemplice fatto» vale soltanto per Colul che è l'Autore e ta Tdtimo decennio abbiamo potato segulre più dl vidno, regola sovrana dl ogni diritto, Iddlo. Applicarlo al legis­ □ ha messo In grado di apprezzare debitamente 11 suo latore umano Indistintamente e deflnitivamente, come se incondizionato rispetto alla verità dei fatti e aile disposi­ la sua legge fosse la norma suprema del diritto, è Terrore tion! del diritto alvino, spectalmente in ciô che concerne del positivismo giuridico nel senso proprio e tecnico delta ta santltà del matrimonio e ta costituzione delta famiglia, parola; errore che è alla base dell’assolutismo di Stato e Ci ispira in pari tempo ta ferma fiducia che tutti i suoi e che equivale ad una delficazlone dello Stato medesimo. membri osserveranno sempre fedelmente le nonne già da Noi dettate, In ademplmcnto del doveri del Nostro magistero Il secolo decimonono è 11 gran responsablle del positi­ Apostolico, partlcolarmente nel discorsl del 3 ottobrè 1941 visme giuridico. Se le sue conscguenze hanno tardato a [LE 1645], 1.· ollobre 1942 ILE 1714] e 2 ottobre 1944 farsi sentire in tutta la loro gravi tà nella legislazione, sl [LE 1805]. Ciôè dl tanto macrior conforto alTanimo Nostro deve al fatto che la coitura era ancora impregnata del nelle clrcostanze presenti, che danno —certamente non passato cristiano e che 1 rappresentanti del pensiero cri­ dappertutto. ma pur in larga misura— lo spettacolo di stiano potevano ancora quasi dappcrtulto far sentire la una crisi nell’amministrazlone delta giustizia, che oltrepassa loro voce nelle assemblée legislative. Doveva venire lo le abituali defidenze dclla coscienza morale cristiana. Stalo totalitario d’impronta anticristiana, lo Slato che —per principio o almeno di fatto— rompeva ogni freno Le cause immediate di taie crisl sono da ricercarsi prin· di fronte aa un supremo diritto divino, per svelarc al dpalmenle nel positivismo giuridico e ncU’assolutismo di mondo 11 vero volto del positivismo giuridico. Stalo; due manifestation! che alta loro volta derivano e dipendono Tuna dall'altra. Sottratta Infatti al diritto ta Occorre forse risallre molto indietro nella storia per trosua base costituita dalla legge divina naturale e positiva, vare un cosiddetto «diritto legale», che toglie alTuomo e per clô stesso immutabile, altro non resta che fondarlo ogni dignltà personale; che gli nega 11 diritto fondamentale sulta legge dello Stato come sua norma suprema, ed ecco alla vita e alla integrità delle sue membra, rimettendo posto II principio dello Stato assoluto. Viceversa questo Kuna e Kaltra all’arbitrio del partito e dello Stato; che Stato assoluto cercherà neccssariamente dl sottomettere non riconosce all'indlviduo 11 diritto alTonore e al buon tntte le cose al suo arbitrio, e spcclalmente di far servire nome; che contesta ai genitori il diritto sut loro figll e H 605 11 diritto stesso ai suoi propri fini. / dovere délia loro educazione; che soprattutto considéra U riconoscimento di Dio, supremo Signore, e la dipendenza Π positivismo giuridico e 1’assolutismo di Stato hanno dell’uomo da Lui corne senza interesse per lo Stato e per alterato e sfigurato ta nobile fisonomla délia giustizia, la comunità umana? Questo «diritto legale», nel senso ora i cui (ondamenti essenziali sono U diritto e la coscienza. esposto, ha sconvolto Tordlne stabilito did Creatore; ha Questo fatto richlama una serie di rifiesslonl, che si riduchiamato 11 dlsordlne ordine, la tirannia autorità, la schlacono lutte a due punll: le norme oggettive del diritto e vitù libertà, il delltto virtù patriottica. la loro concezione soggettiva. Per oggi Cl restringeremo a partare del primo punto, rimandando lo studio del se­ Tale era e taie è ancora, dobbiamo dire, in alcunl luoghi condo ad altra occasione, se cosl placerà al Signore. il «diritto legale». Noi tutti siamo stati testimoni del modo corne taluni, che avevano agi to secondo questo diritto, Nella sdenza, come nella prassi giuridica, ritoma contisono stati poi chiamati a rendeme / ragione dinanzi alla nnamente sul tappeto la ouestlone del vero e giusto di­ giustizia umana. I processi, che sl sono cosl svoltl, non ritto, Ve ne è dunque anche un altro? un diritto falso e hanno soltanto condotto veri criminali alla sorte loro doillejdttlmo? Senza dubbio Tawlcinamento dl questi due vuta; essi hanno anche dimostrato la intollerablle conditermini per sè urta e ripugna. Non è perô men vero che zione, a cui una legge dello Stato, completamente dominata ta notione da essi significata è stata sempre viva nel senso Clara non baptizato matrimonium, anno 1932, contra­ xit cum Ralph non baptizato, a quo sduncta est per civile divortium anno 1934. Anno 1936 contages reconciliati sunt ac dcnuo coram magistratu civili nuptias celebraserunt. Sed biennio post contages alterum divortium civile obti­ nuerunt. Mulier nuptias attentavit novas anno 1940, cum Edwardo, et mortuo anno 1942 viro, ad alias nuptias convo­ lavit cum acalhollco baptizato Jacobo. Mulier, anno 1918, fidem catholicam amplexata e$L Haec Suprema S. Congregatio, omnibus rite perpensis, hoc decrevit: Si res ita se habet, speciatim quoad certam carentiam baptismi in utroque contage Clara-Ralph, Ordinarius pot­ erit applicare Privilegium Paulinam, addita etiam dis­ pensatione ab interpellationibus, et ab impedimento mixtae religionis et ad cautelam dlsparitatis cultus pro novo matrimonio; sl vero exurgant difficultates. Ordina­ rius conficere poterit processum ut in casibus dissolutionis matrimonii In favorem fidei. • Hâbtu di» ts Xcrreihrù eeub λ. T94?- 2651 2652 IB49NOV I4-IIF.C 15Ύ5Α0ΒΛ CONGREGATIO SACRAMENTORUM - SANCTI OFFICII dal positivismo giuridico, puô rldurrc un pubbllco ufficialc che, nitri mcnll, per sua natura c Iase i at o libero nel suoi scnlimentl, sarebbe rlmasto un onesto uomo. È stato osservato come, secondo 1 principi dei positi­ vismo giuridico, quoi processi avrebbero dovuto conclu­ des! con altrcltantc assoluzioni, anchc in casi dl delitti, che ripugnano ol senso umano e riemplono il inondo di orrore. Gl’impulatl si trovavano, per cosl dire, copcrti dal «diritto vigente·. Dl che cosa erano invero colpevoli, se non di aver fatto ciô che questo diritto prescriveva o permetteva? Noi non intendiamo ccrtamenle dl scusarc I veri col­ pevoli. Ma la niaggior rcsponsabilltà rlcadc sui profetl, sui propugnatori, sui creatori di una coitura, di un potere ddlo Stato, di una ieglslazione, che non riconosce Dio e i suoi diritti sovranl. Dovunque questi profetl erano e sono ancora all’opera, deve sorgere il rinnovamento e la reslauraiione de! vero pensiero giuridico. Blsogna che l'ordlnc giuridico si senta dl nuovo legato all’ordlne morale, senza permettersi di varcame i confini. Ora l’ordlnc morale è essenzialrncntc fondato in Dio, nella sua volontà, nella sua santltà, nel suo essere. Anche la più profonda o più soltile scicnza del diritto non potrebbe additare altro criterlo per distinguere le leggl ingiuste dalle giuste. Il semplice diritto legale dal diritto vero, che quello percepi bile glù col solo luinc dclla raglone dalla natura delle cose c dell’uomo stesso, quello della legge scritta dal Creatore nel cuore dell’uomo 2 ed espressamente confermala dalla rlvelazlone. Se U diritto e la sclenza giuri­ dica non vogliono rinunziare alla sola guida capace di mantenerli nel retto cammlno, debbono riconoscere gli «obblighi clicl· come norme oggettive valide anche per l'ordine giuridico. L’organizzazlone giuridica della Chlesa cattolica non è mai passata nè riscliia mal di passare per una taie crisl. E corne potrebbe essere altrimenti? Il suo alfa ed omega è la parola del Salmista: In aeternum, Domine, est verbum tuum, stabile ut caelum... Verbi tut caput constantia est, d aeternum est omne decretum iustitiae tuae 3. Ciô vale per tutto 11 diritto divino, per quello altresl che FUomo-Dio ha posto a fondamento dclla sua Chiesa. Infatti, fin dal principio, nelle prime grandi promesse 4, / ha stabilito la sua Chiesa come una socletà giuridica. Cieco in vero dovrtbbe essere chi chiudesse gli occhi a questa realtà. La scienza e la prassi del diritto canonico non riconoscono evidentemente alcun diritto legale che non sia anchc vero diritto; loro ufficio è di dirigere, nei limiti fissati dalla legge divina, 11 sistema giuridico ecclesiastico sempre e inleramcnte verso il fine della Chiesa stessa, che è la salute e 11 bene delle anime. A questo fine serve, in modo perfetto, il diritto divino; alio stesso fine deve tendere, il più perfettamente possibile, anche il diritto ecclesiastico. Lleti di sapere che voi, dilettl figli, individualmente e collegialmente escrcitate Ia vostra alta magistrature se­ condo questo spirito, c in auspicio delle più abbondanti grade celcsti, v impartiamo dl cuore ia Nostra Apostolica Benedizlone. •Cfr. Rem. 2, 14-15. ’ Fx. nS, 89, 160. · Mattii. 16, 16-20. 2087 1949 NOV 14.-SC SACRAMENTORUM, INDULTUM. PART.· Facultas datur celebrandi missam paulo post MEDIAM NOCTEM PRO SOLIS VIRIS ACTIONIS CATHOLICAE, OCCASIONE CURSUUM STUDIORUM, EXERCITIORUM SPIRI­ TUALIUM ALIORUMQUE HUIUSMODI CONVENTUUM Preces—Beatissimo Padre, L’Assistente Ecclesiastico Generale dell'Azione Cattolica Italiana, prostrato ai picdi ddla S. V., umilmente domanda per i membri dei Collegio Auistenti Centrali dell’Azione Cattolica Italiana, delle Associazioni ed Opere dipendenti e coordinate, e per gli Assistenti e Vice Assistenti diocesani, la facoltà di cele­ brare la Santa Messa a mezzanotte a chiusura di corsi, dl convegnl e di ritiri. Rescr.—Ex Audientia Ssmi diei 4 noo. 1949. Sanctisilmus Dominus Noster Pius Papa XII, audita relatione iufnscriptl Card. Pro-Praefecti Sacrae Congregationis de Sacramentis, attentis expositis, Emo Cardinali Urbis Vicario committere dignatus est ut Oratori gratiam indrigeat luxta preces, in casibus expositis, pro solis viris, dummodo initium Missae ne fiat ante dimidiam horam n. 2087-2090 post mediam noctem, sacrae supplicationes perdurent spatio circiter duarum horarum, in his comprehenso cele­ brationis Missae tempore, de praevio expresso consensu loci Ordinarii, remoto semper quocumque irreverentiae periculo, aliisque servatis de iure servandis. Praesentibus valituris ad biennium.—B. Card. A. Masella, Pro-Prae/ectus. • Adristontibuf occlerfaatids Actionis Catholicae in Italia: Perfice munus 28 (1951) 53. 2088 1949 NOV 14.-SC SACRAMENTORUM, INDULTUM. PART.· Facultas datur celebrandi missam sub dio pro ALUMNIS ACTIONIS CATHOLICAE ITALIAE CAUSA RUSTICA­ TIONIS, PEREGRINATIONUM ETC. EXTRA DOMOS DEGENTIBUS Preces—L’Assistente Ecclesiastico Generale dell'Azio­ ne Cattolica Italiana prostrato ai piedi della S. V., umil­ mente domanda per i membri del Collegio Assistenti Centrali dell’Az. Cati. Ital., delle Associazioni ed Opere dipendenti e coordinate, e per gli Assistenti e Vice-Assistenti diocesani, la facoltà di celebrare la Santa Messa all’aperto in occasione di campeggi della gioventù maschile e di pcllcgrinaggi, quando non vi sia comodità dl una chiesa vicina. Rescr.—Ex Audientia Ssmi diei 14 noo. 1949 .Sanctis­ simus Dominus Noster Pius Papa XII, audita relatione infrascripti Card. Pro-Praefecti Sacrae Congregationis de Sacramentis, attentis expositis. Emo Cardinali Urbis \rlcario committere dignatus est ut Oratori gratiam in­ dulgent luxta preces, in casibus tantum verae necessitatis, dummodo adhibeatur tentorium quo altare a ventis pro­ tegatur ne fragmenta disperdantur, praemonitis semper locorum Ordinariis aliisque servatis de iure servandis. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Praesentibus valituris ad biennium.—B. Card. A. Masella, Pro-Prae/. ♦ Adsirfontibue ©cclesUsticie Actionis Catholicae in Italia: Porfic® munus 28 (1951) 54. 2089 1949 NOV 16.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· Matrimonium DECLARARI canonicum inter absentes contractum POTEST NULLUM PER MODUM SIMPLICIS INQUISITIONIS Ex Aedibus S. Officii, die 16 Nov. 1949 Excme ac Revine Domine, Litteris diei 6 octobris 1949 Excellentia Tua Reverendissima casum exponebat asser­ tae nullitatis matrimoni celebrati Inter acatholicos N. et N. Haec S. Congregatio censet in casu, omissis iuris solemnilatibus, invaliditatem matrimonii declarari posse pro­ cedendo per modum simplicis Inquisitionis. Hanc occasionem naclus impensos aestimationis meae sensus Tibi obtestor permanens Excellentiae Tuae Revdtae addictissimus.—F. Card. Marchetti-Selvaggiani, a Se­ cretis A. Ottaviani, Ads. • Ordinario Limburgensi. Prot. N. 2438m/49: PrM 41 (1952) 59-60. Adn. BOUSCAREN III 447-443: F. X. HECHT in PrM 41 (1952) 57-80. REGATILLO n. 541. 2090 1949 DEC 15.-SC SACR., DECR. AAS 41 (1949) 616 Decretum de indulto missae celebrandae NOCTE DIEI 31 DECEMBRIS ANNI 1949 media Miscreniissimi omnipotentis Dei benignitatem deprecacaturus super universum catholicum gregem Sibi com­ missum, ineunte piaculari Anno, ad optatissimos uberes colligendos fructus verae poenitentiae, emendationis vitae, virtutum omnium Christianarum sanctiludinlsque incre­ menti, quorum causa sollemne indictum est generale maximumque lubllaeum impendenti anno mcml reparatae salutis in hac alma Urbe celebrandum, Sanctissimus Do­ minus Noster Pius divina Providentia Papa XII, in Au­ dientia habita ab infrascripto Cardinali Sacrae Congrega2654 η. 2091 SC S. OFFICII, I.VSTBCCTIÜ DE MOTIONE OECUMENICA 1040 DEC 20 Christi» S omnia nd «Motionem» attinentia sedulo alteadant, deque iis, modo uc tempore statuto, sibi referant. Praecipua autem cura publicationibus, quae hac de re a catholicis quacumque forma eduntur, invigilabunt et sacrorum canonum «Do praevia censura librorum eorum· auc prohibitione» (can. 1384, scq.) observantiam urgebant Quoa idem facere non omittent quoad acathollcorum de eadem re nubi icat Iones, a catholicis sive edendas, live legendas, sive vendendas. Item ea diligenter providebunt, quae acathollcls, catho­ licam fidem cognoscere cupientibus. Inservire possint; personas el Officia designabunt, quae Udem acnlholld adire et consulere queant, eoque magis prospicient, ut. qui ad fidem conversi iam fuerint, facile inveniant, qu ratione ipsi accuratius nltlusque in fide catholica Instruan­ tur, vitamque religiosam actuose ineant, praecipue per opportunos conventus ac coetus, per Exercitia Spiritualia et alia pietatis officia. II. Quoad modum ratlonemque hoc in labore procedendi, Episcopi ipsi, quaenam praestanda sint, quaennm vero evitanda, praescribent, eaque ab omnibus observanda cu­ rabunt. Pariter invigilabunt, ne, falso praetextu potius esse attendenda ea quibus coniungimur, qunm ea qulbui seiungimur, periculosus indifferentismus foveatur prae­ sertim penes eos, qui minus rebus theologicis sunt Instituti 2091 et minus in sua /religione exercitati. Cavendum est enim !♦< ne spiritu, qui urenicus· hodie dicitur, doctrina catholica 1949 DEC 20.-SC S. OFF., INSTR. AAS 42 (1950) 142-147 —sive de dogmate sive de veritatibus cum dogmate con­ nexis agatur— studio comparativo et desiderio vano asslIxsmvcno AD LOCOR CM ÛRDIXAKIOS: milationis cuiusdam progressivae variarum professionum IDE MOTJOXB OECCMENICA» fidei Ita conformetur vel quodammodo accommodetur doctrinis dissidentium, ut puritas doctrinae catholicae Ecclesia Catholica, etsi congressibus ceterisque conven­ detrimentum patiatur vel cius sensus genuinus et certus tibus «oecumenlds» non intervenit, nunquam tamen de­ obscuretur. stitit, ut ex pluribus documentis Pontificiis colligitur, neque Arcebunt quoque periculosum Illum loquendi modum, Sin posterum desistet Intensissimis studiis prosequi quo falsae opiniones gignantur ac fallaces spes, quae nun­ que ad Deum precibus fovere omnes conatus nd quam Impleri possunt; ex. gr. dicendo quae de dissiden­ Illud obtinendum, quod tantopere Christo Domino cordi tium ad Ecclesiam reditu, de Ecclesiae constitutione, de est, videlicet ut omnes, qui credunt in Ipsum. guc. a. 493: eXobis opponunt·; S. Nicolaus I, UlL Omnium not, a. 867: tVidcfe ergo·; S. Leo IX, htL In terra pax, a. X053: *~.pcr tutorem·; Bonifacius VIII, bulla Unam sanctam, x8 nov. 1302; Leo XIII, ep. encycL Satis cognitum, 29 iun. 2896, f 30. Can. xj, x·.—Syn. Constantinopoliun. IV, a. S69, can. 16. 2^.—Benedictus XIV, litL Xcn possumus, 20 iuL 1746-—Syn. labancn Mamnitaruxn, a. 1736, pan III, cap. VI, χο. 3*. —Syn. Constan tinopoli Lin. I, a. 381, can. 6; Syn. Chakedonen, a. 4SI, can. 9, χχ Syn. Constantinopofitan. IV, a. 869, can. 26; S. Nicolaus I. litL Quanto maiora, a. 866: tPorro si dicitis·.—Canones Apostolorum, 7C Syn. Antkchen., a. 341, can. 14, 15: Syn. Sirdicen., a. 343, can. 3 et xx; Syn. Co ns tan ti nopoli tan., a. 394; Syn. Carthaçiaen., a. 4x9, can. XL X22, X24. X2J.—Syn. Armen., a. lytt, 194. Can. x6 f 1, x·.—Syn. Chalcedonea., a. 431, can. 9, 17.—Syn. Sardicen, a. 343, can. t. Can. 17.—Syn. Cons tan tinopob tan. I, a. 381. can. 6; Syn. Cbakedonen. a. 45X, can. 9, 17; Syn. Constantinopolitan. IV, a. 869. can. 17, 24, 26, ΤΓ, S I alias, litL Legi litteras, a. 34 r, S. Leo M., litL Quanta fraternitati, a. 446: iDe conciliis·; S. Nicolaus I, LitL Quant.} maiora, a. 866: «.Vos autem·.— Canones Apostolorum, /4; Syn. Antioeben., a. 34X, can. 3, xx-xj, 17, so, 32, 23; Syn. Sardx-n., a. 343. can 3 et xx; Syn. Constantinopolitan. a. 394, 2664 1950 ΙΛΝ Ο PIUS XII. DE IUDlCIIS PRO ECCLESIA ORIENTALI nenti competit Iudicare Episcoporum sibi sublectorum, qui domicilium vel quasi-domicilium in patriarchatu ha­ bent, causas criminales minores, quae nempe poenam 10 pri/vationis officii aut depositionis minoris seu depositionis simplicis vel maioris seu degradationis non secumfernnt; 2.® In causis vero maioribus. Patriarcha cum Synodo permanenti processum instruere debet Romano Pontifici, ferendae sententiae causa, transmittendum. Patriarcha, insuper, ad scandalum vitandum, remedia opportuna in­ terim adhibere potest. f 2. /Vchlepiscopo cum Synodo permanenti, quod at­ tinet ad causas criminales minores Episcoporum sibi sub­ lectorum, qui in archlepiscopatu domicilium vel quasidomicilium habent, competit processum Instruere; senten­ tia autem ferri non potest nisi praevia Romani Pontificis speciali delegatione. Can, 18—| 1. Patriarchae cum Synodo permanenti est ludicore: 1. ® Causas contentiosas Episcoporum, etiam titularium, gravioris momenti, et, si agatur dc rc pecuniaria, Illas in quibus agitur de summa vel re cuius pretium ex­ cedat triginta milia francorum aureorum; 2. ® Eporchlarum contentiosas causas; 3. ® Causas de iuribus aut bonis temporalibus Epi­ scopi aut mensae seu domus vel curiae cparchialis. f 2. Causae gravioris momenti, de quibus in $ 1, defi­ niri et, quoad fieri potest, recenseri debent in Synodo pa­ triarchal). j 3. Patriarchae competit iudicare ceteras contentiosas causas Episcoporum, etiam lilulorium, firmo can. 46, f 1, n- ICan. 19—Tribunali ordinario sedis patriarchalis dc quo in can. 85 competit iudicare: 1. · Hicrarchas locorum, Syncellis exceptis, Patriar­ chae Syncellos atque delegatos qui non sint Episcopi; 2. ® Personas physicas vel morales Patriarchae imme­ diate subiectas, firmo praescripto can. 51, § 1; 1® Religiones iuris pontificii exemptione pontificia fraentes, firmo praescripto can. 51, § 1; 4. ® Causas contentiosas vel criminales Superioris in religione luris pontificii exemptione pontificia fruente, qui In eadem religione Superiorem iudiclali potestate praedi­ tum non habeat; 5. ® Causas ex iuris praescripto tribunali patriarchali reservatas. Can. 20—§ 1. Quae can. 18 de competentia Patriar­ chae, cum vel sine Synodo permanenti, praescripta sunt, intelligi debent etiam de Archieplscopo et Synodo perma­ nenti archiepiscopatus. j 2. Tribunali vero ordinario Sedis arch i episcopal is competit iudicare Hicrarchas locorum, Synce Ilis exceptis, 11 qui Episcopi non sint. / j 3. Archiépiscopal is dignitas coniuncta est cum sede metropolitan a extra patriarchatus sila, a Romano Pon­ tifice aut a Synodo Occumenica determinata vel agnita. Can. 21—In causis dc quibus in can. 14-20 §§ 1, 2, inferiorum iudicum incompetentia est absoluta. Can. 22—j 1· Nemo in prima instantia conveniri pot­ est, nisi coram iudice ecclesiastico qui competens sit ob unum ex titulis qui in can. 23-31 determinantur. i 2. Incompetentia iudicis cui nullus cx his titulis iuffragatur, dicitur relalioa. I 3. Actor sequitur forum rei; quod si reus multiplex forum habeat, optio fori actori conceditur. * Qrthxnncn., a. 419, can. xa, 22, ixx. xaa, 114, 115; S. Cyrillus AleSy can. x.—Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, pars III, cap. IV; jj.l;c4p. VI,a, 14; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. 1835, cap. VII, art. Ill, 6, xa. I I.—Johannes VIII, litL Die ergo ris, a. 873: tPorro x» Alvinus·; h-3 VI, btL Maximum nabis, 28 sept. 1784, n. 3 ad 5; S. C. de Prop. Fide £ G.). x; febr. X772, n. 4; (C. G.), 8 iuL X774. n· 3.' 8 iol- »774, dub. 15; n cart 1777. (C. G.). 15 sepL 1777, n. x. J l, i®.—S. C. de Prop. Fide, doer. 20 iuL 1760, ad VIII; instr. 9 aug. *X(C I7 G.), 15 Kpt 1777.—Syn. Armen., a. 1911, 194. ûx 11—Syn. Antiocben., a. 341, can. 2O.r-Syn. Sciarfen. Syrorum, a. »88, cap. VII, art. Ill, 6, xa. I i.—Syn. Cartha J 3.—Syn. Carthaginem, 4x9, can. 17. Cax 2j J x.—G 7, 48,4. X.-D. 2, x, ij; 5, i, x et 2; G 3, x3, 3; 7, 48, x. I 1 »3, 5; 3» »2. 3; Basilic. 7, 5, 82. M5 n. 2098 Can. 23—Forum necessarium habent: 1. ° Actiones de spolio, coram Hierarcha loci rei sitae; 2. ° Causae respicientes beneficium, quamvis non resldcntialo, coram Hierarcha loci beneficii; 3. ® Causae quae versantur circa adminlstratlonem, coram Hierarcha loci ubi administratio gesta est; 4. ® Causae quae respiciunt hereditates aut legata pia, coram Hierarcha loci ultimi domicilii illius de cuius hereditate aut legato pio agitur, nisi res sit de mera exse­ cutione legati, quae videnda est secundum ordinarias com­ petentiae normas. Can. 21—Ratione domicilii vel quasl-domlcilii quilibet conveniri potest coram Hierarcha loci. Can. 25—§ 1. Qui peregrinus est in Urbe, licet per breve tempus, potest in ipsa tamquam In proprio domici­ lio citari; sed ius habet revocandi domum, id est petendi ut ad proprium Hierarcham remittatur. § 2. Qui In Urbe ab anno commoratur, ius habet de­ clinandi forum Hierarchae et instandi ut coram Urbis tribunalibus citetur. Can. 26—5 1· Vagus et ille cuius domicilium et quasi domicilium ignota sunt, forum habent in loco ubi actu commorantur; religiosus in loco domus suae. / 12 § 2. Is, cuius neque domicilium aut quasi-domicilium neque locus commorationis nota sint, conveniri potest coram Hierarcha loci in quo actor habet domicilium aut quasi-domicilium, vel, sl hic sit vagus, commorationem. Can. 27—Ratione rei sitae pars conveniri potest coram Hierarcha loci ubi res litigiosa sita est, quoties actio in rem directa est. Can. 28—§ 1. Ratione contractus pars conveniri pot­ est coram Hierarcha loci in quo contractus initus est vel adimpleri debet, nisi pars c loco discesserit^ salvo prae­ scripto § 2. § 2. In actu autem contractus permittitur contrahen­ tibus, obligationis declarandae, urgendae vel implendae gratia, locum eligere, in quo etiam absentes citari et con­ veniri possint. Can. 29—Ratione delicti reus forum sortitur in loco patrati delicti. Can. 30—Ratione connexionis seu continentiae ab uno eodemque iudice cognoscendae sunt causae inter se con­ nexae, nisi legis praescriptum obstet. Can. 31—Ratione praeventionis, cum duo vel plures indices aeque competentes sunt, ei lus est causam cogno­ scendi qui prius citatione reum legitime convenit. Caput ΓΠ-Dc variis tribunalium gradibus ct spedebus Can. 32—§ 1. Ob primatum Romani Pontificis inte­ grum est cuilibet fideli in toto orbe catholico causam suam sive contentiosam sive criminalem, in quovis iudicli gradu et in quovis litis statu, cognoscendam ad Sedem Aposto­ licam deferre vel apud eandem introducere. § 2. Provocatio tamen ad Sedem Apostolicam inter­ posita non suspendit, excluso casu appellationis, exerci­ tium iurisdictionis in iudice qui causam iam cognoscere coepit; quique idcirco poterit iudicium prosequi usque ad definitivam sententiam, nisi constiterit Sedem Aposto­ licam causam ad se advocasse./ 13 Can. 23.—Nov. 69, pracf. x et 2. Xe.—C. 3, 16. 3®.—C. 3» 3i, 1; D. 5, x, 19. x. 4®.—D. 5, », 38; C 3. »7 et 20. Can. 24.—Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, P^rs III» cap. * , xx.— D. 5, b 65; 43, 5, x et r, C. 3, 13. 2; xx, x, Can. 25.—D. 5, x, 2, 3. Can. 27.—Syn. Carthagincn., a. 419, can. x 22.—Syn. Libanen. Maronitannn, a. 1736, pars III, cap. V. 12.--C. 3, 19, 2 pr., 3; 3. 30, x. Can. 38.—D. 5, x, 19. a. 3. 4; 5, 1, 49 *. C. 3, X3. 2; Basilk. 7» 3- 3*· I x.—D. 5,1» 2. 4; 5. ». 45; 43. 3, x et 3; Basilic. 9. 7. » et 3· j 2.—C. 3. x8. Can. 39.—Syn. Libanen. Maronitarum, a. Χ736, pars III, cap. λ, xx.— D. x, 18. 3: 9. 4. 43: 48, 3. 7. C 3. »5. »1 9. 9» »5Can. 30.—C. 3. x, xo; 3» ». »3, 2; 3. S, 3 et 4. Can. 31.—D. 5. I» r. C. 2, 2. 4. . f. Can. 32.—S. Bonifacius I, bit. Institutio unrzcrialxs, a. 422; S- Gelasius, litt. Ego çmoçu/, a. 493: «Nofrû opponunt·.—Syn. Sardicen., a. 343, can. 3. ί i.—Professio fidei (in Syn. Lugdunen. II), a Micbaele Palaeiogo Grrgorio X oblata, a. X274; Syn. Vatican., sess. IV, c. 111. Dr n d rato , * primatus Romani Pontificis; S. GeIasius, litu \'alis mirati a. 496: •.Von reticemus·; S. Nicolaus I. litL Proposueramus çuûlern, a. 863: «Qwwsam cam·; I oh annes XXII, ep. Sa/valor noster, 19 apr. X319. 2666 η. 2098 PIUS XII. DE IUDICIIS PRO ECCLESIA ORIENTALI Cân. 33—Exceptis causis Sedi Apostollcae reservatis aut ad eandem advocatis, iliisque de quibus in can. 17-20 H 1,2, ceterae omnes cognoscuntur a diversis tribunalibus, de quibus in ran. 37 seqq. Can. 34—Quodlibet tribunal quod attinet ad partium H testium examen aut citationem, documentorum vel rei controversae inspectionem, decretorum intimationem alia­ que huiusmodi, ius habet in auxilium vocandi aliud tri­ bunal, quod normas pro singulis actibus iure praescriptas servare debet Can. 35—Qui causam vidit vel in eadem causa operam praestitit in uno indidi gradu, nequit in alio eandem cau­ sam indicare aut partem assessoris agere. Can. 36—j I. Contra Hierarcharum decreta, actus, dispositiones, quae ad regimen seu administratloncm eparchiae spectant, non datur appellatio, ne ratione quidem refectionis damnorum, sed tantum recursus. f 2. De recunu.de quo In f 1, qui fiat ad Sedem Apo­ stolicam vident exclusive Sacrae Congregationes. Art. J. Dt tribunali ordinario primat inslanliat 1—D e lodice Can. 37—j 1. In unaquaque eparchia et pro omnibus causis a iure expresse non exceptis, iudex primae instantiae est loci Hierarcha, qui iudiciariam potestatem exercere potest etiam per alios In tribunali unius iudlcls vel plu­ rium secundum canones qui sequuntur. j 2. Si vero agatur de iuribus aut bonis temporalibus Episcopi aut mensae seu domus vel curiae eparchia!is extra patriarchal us et arch {episcopatus, controversia dirimenda deferatur ad tribunal appellationis. Can. 33—f 1. 1.® Erectio tribunalis, quod pro plu­ ribus eparchils sil seu regionalis, reservatur Sedi Apostolicae aut Episcopis in Synodo congregatis cum approba14 tione Sedis Apostollcae;/ · 2. Hierarchae eparchiarum pro quibus tribunal re­ gionale erectum est nequeunt tribunal collegiale sua in eparchia valide erigere. f 2. Nominatio indicum, promolorls Iustitiae et defen­ soris vinculi in tribunali regionali spectat ad Patriarcham vel Archleplscopum de consensu Synodi permanentis, aut, extra palnarchalus et archiepiscopatus, ad Métropolitain de consensu duorum, ordine praecedentiae, priorum pro­ vinciae Episcoporum; ceterorum administrorum nominatio spectat, iuxta casus, ad unum Patriarcham, vel Archlepiscopum vel Métropolitain. Can. 39—} L Locorum Hierarchae jurisdictionem in eodem territorio Intra patrlarchatus oblinentes convenire inter se possunt de constituendo tribunali unico quod causas sive contentiosas sive criminales fidelium cuiusvis ritus alicui ex iisdem locorum Hierarchis sublectorum, cognoscat. f 2. Nominatio administrorum huius tribunalis et tempus ad quod iidem in officio perdurent ab Iisdem loco­ rum Hierarchis fleri seu determinari debeL Can. 49—} 1. Quilibet loci Hierarcha potest vicarium ludidalem constituere cum potestate ordinaria indicandi, α Syncello distinctum, nisi parvitas eparchlae aut paucitas negotiorum vel alia gravis causa suadeat ut hoc officium ipsi Syncello committatur. f 1 Vicarius iudldalls unum constituit tribunal cum Hierarcha loci: sed nequit indicare causas quas Hierarcha sibi reservat. J 3. Vicario ludiciall dari possunt adiutores, quibus nomen est vices gerentium vicarii. } 4. Tum vicarius Judicialis tum ciusmet vices gerentes esse debent sacerdotes integrae famae, in iure saltem ca­ nonico doctores vel celeroquin periti, annos nati non mi­ nus triginta, prudentia ct iustitiae zelo probati. I 5. Sunt amovibiles ad nutum Hierarchae loci; va­ cante sede, a munere non cessant, nec ab Administratore I 1—8. Zotcst, hit. Qmmwu Piirw. x 418. Co. μ.—S. C S. Ott, iatr. (*d Ep. Ritucs OnmLJ, a. 1883. tit. III, B. !$. Ik frviu —Syn. Anrm., a. xqix, tit. XI, up !. D< Jnbmaiu CcwdUahcw: Syx Alexandria. Ccpi/.T-SD, x. XB98, «tt III, cap. VI, tit II, TriAwlu cmriihd»; Syn. prev. Aulu-I abeo, rt FtXttaéea. Restera, a. 1871, tit X. cxp. 1; x xMx, Ut V. cap. I, f,'< uvnj rf ta&na v» jexerr. Co. 40- 8yx Lbuca. Marocunca, a. F10 Π1. cap. V, r. Syx prw. A2»Ubm ft Ftnnsiai. Ryaeocxm, a. 1872, tiL II, cap. VI; byc. Zarxxtcn. Ratheaorcs. *. 1720, tiL VIL I X.—Syx Arora., a. t^xx. 39A 2667 1950 IAN β eparchiae vacantis amoveri possunt; adveniente autem novo loci Hierarcha, indigent confirmatione. § 6. Qui Synccllus est idemque vicarius ludicialls, ude vacante cessai quidem a Syncclll, non nutem α vicarii munero. § 7. Si vicarius iudlclalis designetur In Administrato­ rem eparchlae vacantis, ipse novum nominare potest vi­ carium. Can. 41—§ I. In qualibet eparchia, nonnulli presby­ teri integrac famae ct in Iure canonico periti, etsi alius eparchlae, nominentur ut in litibus indicandis partem ha­ beant; quibus nomen est iudlcum cparchlallum. / 15 j 2. 1.· ludices eparchlales in Conventu seu Synodo eparchiali constituantur, propositi ab Episcopo, a Con­ ventu approbati, salvo iure particulari disponente ut eorum officium a sodalibus Consistorii episcopalis Im­ pleatur; ® 2. Ad officium iudlcis eparchialls designari potest presbyter etiam alius eparchlae, de consensu tamen sui Hicrarchiae. § 3. Tot eligantur quot Episcopus prudenti suo iudldo necessarios Indicaverit, non tamen infra quatuor. Can. 42—§ 1. Indicibus eparchialibus medio tempore inter unum et alium Conventum cparchlalem demortuis vel alia ratione ab officio cessantibus, alios Episcopus substituat auditis consultoribus eparchialibus. $ 2. Haec norma servetur etiam in indicibus eparchia­ libus constituendis quoties Conventus eparchkuis non habeatur. Can. 43—} 1. ludices eparchlales, sive in Conventu eparchiali sive extra Conventum constituti, post decem annos a suscepto officio vel etiam prius adveniente novo eparchiali Conventu eodem cadunt; possunt tamen nego­ tium iam coeptum ad exitum perducere et, servatis de iure servandis, denuo constitui. } 2. Qui loco iudicum eparchialium deficientium con­ stituantur, in officio persistunt dumtaxat quousque per­ stitissent ii quibus substituti fuerunt. Can. 44—ludices eparchlales removeri ab Episcopo possunt gravi de causa ct auditis, nisi contrarium oppor­ tunum ipse duxerit, eparchialibus consultoribus. Can. 45—Unicus iudex in quolibet iudicio duos asses­ sores consulentes sibi adsciscere potest; quos tamen ex indicibus eparchialibus deligere debeL Can. 46—} 1. Reprobata contraria consuetudine, tri­ bunali collégial! trium iudicum reservantur. 1. · Causae contentiosae: aj de vinculo sacrae ordi­ nationis et oneribus eidem adnexis; b) de vinculo matri­ monii, firmo can. 498: c) dc separatione coniugum; d) de statu personarum, de natalibus, legitimatione prolis, de iuribus et praecipue de dote vel de alimentis a validitate matrimonii dependentibus; e) de iuribus aut bonis tem­ poralibus cathc/dralis ecclesiae; I) de iure fundationis seu 16 patronatus, ad personam moralem spectante; g) de re patrimoniali cuius pretium excedit summam decem milium francorum aureorum; 2. ® Causae criminales: a) de privatione beneficii inamovlbilis; b) de deliciis quae depositionis minoris seu de­ positionis simplicis, privationis perpetuae habitus eccle­ siastici, vel depositionis maioris seu degradationis poenam Important; c) de irroganda vel declaranda excommunica­ tione. 5 2. Loci Hierarcha, incluso Syncello si habuerit man­ datum speciale, certam causam, difficiliorem vel implica­ tiorem, videndam, ad normam iuris, ab unico iudice, com­ mittere potest iudicio trium iudicum. 5 3. Duos ludices qui una cum praeside tribunal colle­ giale constituunt, Inter ludices eparchlales Hierarcha de­ signet ex ordine per gyrum seu turnuni, nisi pro sua pru­ dentia aliter opportunum existimaverit. Can. 47—Hierarcha loci, ut raque parte petente, con­ cedere poterit ut aliae quoque causae tribunalis collegialis iudicio sublidantur. Can. 48—§ 1. Tribunal collegiale collegialiter proce­ dere debet, et ad maiorem suffragiorum numerum sen­ tentias ferre. Cux. 4J.—Syx prov. Alba-Iulirx et Fajprasicn. Rumenorum. x xSSx,· ÜL II.tecL Ill, cap. II, CapiiuLtrn çua Rtftrcntei Contisicrii d Tribmjt/um, tit- V, cap. I. I 5.—D. x, 32, j; Nov. 60, 2, 1. Cia. 46.—Syx Litanex MuxomUrum, x 1736, pari III, cap. IV, 3j, VII. i x.—Syn. Cuthxpaen., x 419, can. xa. 14, 33, xxo. ! L ’··—Syx Libanrn Mamruuruxn, a. 1736, pan III, cap. IV, 31. Cin· 48 —D. 43, x, 36, 37, 39. 2668 >ίΕ 1050 I ΑΧ 6 PIUS XII. DE IVDICIIS PRO ECCLESIA ORIENTALI J 2. Eidem praeest vicarius iudiclalls vel cius vices gerens. Can. 49—§ 1. Tribunalis collegiatis praeses, nisi Ipse velit Id officium gerere, debet unum dc iudicibus tribunalis collegiatis ponentem designare. f 2. Idem praeses potest ponenti alium ex Iuxta causa substituere. Can. 50—§ 1. Ponens processum dirigit ct decernit quae pro Iustitiae admlnistratlonc In causa quae agitur necessaria sunt. f 2. Ponens in conventu iudicum dc causa refert et sententiam In scriptis redigit. Can 51—J 1. Sl controversia sit inter religiosos eius­ dem monasterii sui iuris, Iudex primae instantiae est Su­ perior eiusdem monasterii; sl inter monasteria eiusdem confoederationis, est praeses eiusdem confoederationis; si Inter monasteria stauropegiaca non confocderata, est Ille quem Patriarcha designaverit. } 2. 1.· Sl controversia sit Inter domus vel religiosos eiusdem exempli clericalis Ordinis vel Congregationis, iudex primae instantiae, nisi aliud in statutis caveatur, 17 est Superior provincialis;/ · 2. Salvo diverso statutorum praescripto, si res con­ tentiosa agatur inter duas provincias, in prima Instantia indicabit supremus religionis Moderator, qui potest cau­ sam aliis committere. j 3. Firmo can. 16 § 1, n. 2 et can. 19 nn. 2-4, si con­ troversia enascatur inter religiosas personas physicas vel morales diversae religionis, aut etiam inter eiusdem non exemptae Congregationis personas physicas vel morales vel Inter eiusdem mulierum monasteriis vel Ordinis per­ sonas physicas vel morales, aut inter religiosum et cleri­ cum saecularem vel laicum, iudex primae instantiae est Hierarcha loci. 2—D e auditoribus Ca. 52—§ 1. Potest Hierarcha unum aut plures audi­ tores, seu actorum instructores, sive stabiliter sive pro certa aliqua causa constituere. f 2. Iudex auditorem eligere potest tantummodo pro causa quam cognoscit, nisi Hierarcha iam providerit. Can. 53—Auditores pro tribunali eparchiali, quantum fieri potest, deligantur ex iudicibus eparchialibus; pro tri­ bunali vero religiosorum deligendi semper sunt ex professis eiusdem religionis ad normam statutorum. Can. 54—Eorum est testes citare et audire, aliaque acta Iudicialia instruere secundum tenorem mandati, non au­ tem sententiam definitivam ferre. Can. 55—Auditor quovis litis momento ab officio re­ moveri potest ab eo qui eundem elegit, iusta tamen de causa, et citra partium praeiudiclum. η. 2098 eius exsistentiam, iuris fundationis seu iurispatronatus propter libertatem Ecclesiae tuendam, etc, § 2. Si in praecedentibus instantiis intervenerit pro­ motor iustitiae, huius interventus praesumitur necessarius. Can. GO—§ 1. Promotor iustitiae in causis contentio­ sis bonum publicum tuetur. Itaque, quoad fieri potest, salva rei veritate, defendit e re nata iura matrimonii, pia­ rum fundationum, Ecclesiae. § 2. Si causa plura capita complectatur, quorum quae­ dam dumtaxat ad bonum publicum spectant, de iis tan­ tum promotor iustitiae curabit. Can. 61—In causis contentiosis, ad tuendum bonum publicum, praeter promotorum iustitiae, admitti possunt ab Hierarcha, eodem promotore audito, aliae personae praesertim morales. Can. 62—Ad causas in quibus agitur de vinculo sacrae ordinationis aut matrimonii, constituatur in eparchia de/ensor vinculi. / Can. 63—§ 1. In causis in quibus promotorls iustitiae aut defensoris vinculi praesentia requiritur, iis non citatis, acta irrita sunt, nisi ipsi, etsi non citati, revera inter­ fuerint § 2. Sl legitime citati aliquibus actibus non interfue­ rint, acta quidem valent, verum postea eorum examini subiiclenda omnino sunt ut ea omnia sive voce sive scrip­ tis possint animadvertere et proponere quae necessaria Judicaverint. Can. 64—Nisi aliud expresse caveatur: 1. ° Quoties lex praecipit ut iudex partes earumve alteram audiat, etiam promotor iustitiae et vinculi de­ fensor, si iudicio Intersint, audiendi sunt; 2. ° Quoties instantia partis requiritur ut iudex quid decernere possint, instantia promotorls iustitiae vel vin­ culi defensoris, qui iudicio intersint, eamdem vim habet. Can. 65—§ 1. Eadem persona officium promotorls iu' stitiae et defensoris vinculi gerere potest, nisi obstet mul­ tiplicitas negotiorum ct causarum. § 2. Promotor et defensor constitui possunt tum ad universitatem causarum tum ad singulas causas. Can. 66—§ 1. Hierarchae est promotorem iustitiae et vinculi defensorem nominare, qui sint presbyteri integrae famae, in iure canonico doctores vel ceteroquin periti, ac prudentia et iustitiae zelo probati. § 2. In tribunali religiosorum promotor iustitiae sit praeterea eiusdem religionis professus. 1. Promotor iustitiae ct vinculi defensor Can. 67 constituti ad universitatem causarum a munere non ces­ sant, sede episcopali vacante, nec ab Administratore epar­ chiae vacantis possunt removeri; adveniente autem novo Hierarcha, indigent confirmatione. § 2. lusta tamen de causa, Hierarcha loci eos removere potest. [ 3—D e notario, promotore Iustitiae, vinculi defensore Can. 56—§ 1. Cuilibet processui intéressé oportet no­ tarium, qui actuarii officio fungatur; adeo ut nulla ha­ beantur acta, si non fuerint ab eo subscripta. j 2. Quare iudex, antequam causam cognoscere inci­ piat. actuarium assumat unum e notariis legitime consti­ tutis, nisi ipse Hierarcha aliquem ad eam causam iam U designaverit./ Can. 57—Constituatur in eparchia promotor iustitiae ad causas tum criminales tum contentiosas in quibus bonum publicum in discrimen vocari potest. Can. 58—§ 1. In causis criminalibus promotor iu­ stitiae gerit partes accusatoris, eo tendens ut delinquentes juste puniantur. f 2. Licet vero eius sit accusare ct sustinere ex officio accusationem, id tamen praestare non debet, sl censeat accusationem prorsus fundamento destitui. Can. 59—| 1. In causis contentiosis Hierarchae est ferre indicium de eo utrum bonum publicum in discrimen vocari possit necne, nisi interventus promotorls iustitiae ex natura rei evidenter necessarius dicendus sit, ut In causis impedimenti ad matrimonium contrahendum, sepa­ rationis inter coniugcs, piae fundationis quod attinet ad Df Mrtton&M.—Syn. Annen., a. xçxx, 326. Caa. ja —Nov. 60, 2. pr.; 82, 2. üx 56.—Syn. Libxocn. MaroniUrum. a. 1736, pars III, cap. V, a. Cax 57.—S. C. S. Off., instr, (ad Ep. Rituum Orient), a. 1883, tit II, 2869 Can. 68—§ 1. Ad acta iudicialia intimanda, nisi alius sit probatus tribunalis mos, constituantur cursores sive ad omnes causas sive ad certam causam; item apparitores ad sententias ac decreta iudicis, eo committente, exsecu­ tioni mandanda. § 2. Eadem persona utroque officio fungi potest. Can. 69—§ 1. Cursores ct apparitores sint laici, nisi prudentia In aliqua causa suadeat ut ecclesiastici ad id munus assumantur. § 2. l.° Cursores ct apparitores sint integrae famae et omni exceptione maiores; ° 2. Iidem ab Episcopo nominantur; removeri autem aut suspendi possunt, praeter quod ab Episcopo, ab cius successore aut Superiore, non autem ab Administratore eparchiae vacantis, nisi dc consensu consultorum eparchlalium. Can. 70—Acta quae hl conficiunt, publicam fidem fa­ ciunt. Can. 71—ludices et ministri de quibus in can. 38 seqq., assumi possunt ex personis diversi quoque ritus. Can. 63 f x.—S. C. S. OIL, instr, (ad Ep. Rituum Orient.), a. 1883. tit. II, n. xo. Can. 63 J 2.—S. C. S. Off., instr. (* d Ep. Rituum Orient). * . 1&S3. tit II, n. 10, xx. Dc tnburuJt orJusario îîcwiXv...—Syn. Aatoebea., 2. 341, can. 13.— Syn. Alexandrin. Coptarum, a. 1S98» sect Hl. cap. VI. tit II, 3; Syn. prov. Alba-Iuben. ct Fagarasicn. Rtoaeacran, a. iMa. tit V, cap. Ill, Ζα/ιοηιάΐΜ 2670 η. 2008 PIUS XII, DE Il’DICnS PRO ECCLESIA ORIENTALI Art. II. De tribunali ordinario secundae d tertiae instantiae Can. 72-4 1· 1·· A tribunali, sive coltegkil sive non collégien. Episcopi comprovincialis appellari debet ad Me­ tropoli tam; 2. · A tribunali eparchiae Patriarchae vel Archieplscopl propriae et α tribunali locorum patriarchalus vel arcniepIscoMtus ubi eparchiae erectae non sunt appellari debet ad Patriarcham vel Archlepiscopum, firmo cano­ ne 73, f 2; 3. · A tribunali Metropolitae Patriarchae vel Archiepiscopo snbiecti fleri debet appellatio ad Patriarcham vel Archlepiscopum; 4. · A causis in prima instantia pertractatis coram Metropolita aliove Hierarcha loci qui Superiorem Infra Romanum Pontificem non habet, fieri debet appellatio ad tribunal ab ipso stabili modo cum approbatione Sedis -1 Apostolicae electum;/ 5. · A tribunali regionali, nisi aliud expresse statutum sit, appellatio fleri debet, iuxta casus, ad Patriarcham, ad Archlepiscopum vel ad Metropolium; 6. · A tribunali unico plurium rituum, de quo in can. 39 appellatio fieri debet ad tribunal designatum a Patriarchis partium diversi ritus in causa. f 2. Inter monasteria vel monachos, tribunal secundae instantiae: L· Pro causis coram Superiore monasterii sui luris non confoederati actis, est penes loci Hierarcham. si aga­ tur de monasterio luris eparchialis vel pontificii exem­ ptione pontificia non fruente; penes Patriarcham, si de monasterio stauropegiaco vel de monasterio exemptione pontificia frnente; 2. · Pro causis coram Superiore monasterii sui iuris confoederat! actis, est penes praesidem Ipsius confoedera­ tionis monasticae; 3. · Pro causis coram praeside confoederationis mo­ nasticae actis, est tribunal eparchiale si confoederatio non sit exempta; secus, est tribunal patriarchate de quo in can. 19. j 3. Inter domus vel sodales eiusdem exempti Ordinis vel Congregationis, tribunal secundae instantiae pro om­ nibus causis actis coram Superiore provinciali, est penes supremum Moderatorem religionis. f 4. Pro causis vero de quibus in can. 51, § 3, servetur praescriptum huius canonis j 1. Can. 73—j 1· A tribunali Patriarchae vel Arch i epi­ scopi indicante in prima vel secunda instantia appellatio fleri potest ad Sedem Apostolicam vel ad alios iudices a Patriarcha vel Archieplscopo nominatos, firma § 2. I 2. Quoties ipse Patriarcha vel Archiepiscopus partes indicis per se egit, appellatio interponi debet ad Sedem Apostolicam. Can. 74—Appellatio a sententiis de quibus in can. 17, j 1, η. 1, et 1 2, et in can. 18, H 1» 3, fieri debet ad Sedem Apostolicam. Can. 75—Tribunal appellationis eodem modo quo tri­ bunal primae instantiae constitui debet; et eaedem regu­ lae. accommodatae ad rem, in causae discussione servan­ dae sunt Can. 76—Sl collegialiter causa in prima instantia co­ gnita Init, etiam In gradu appellationis collegialiter nec a minore Judicum numero definiri debet; sl autem ab unico Indice, etiam in gradu appellationis ab unico iudice dell22 ntendaesL/ Art. III. 1 950 ΙΛΝ 0 De ordinariis Apostolicae Sedis tribunali but Can. 77—Romanus Pontifex pro toto orbe catholico ad normam can. 32 iudex est supremus, qui vel Ipse per se lus dicit, vel per tribunalia ab ipso constituta, vel per iudices a se delegatos. 1—D c Sacra Romana Rota Can. 78—ξ 1. Tribunal ordinarium a Romano Pon­ tifice constitutum pro appellationibus recipiendis est Sacn Rota Romana, quae est tribunal collegiate constans certo Auditorum numero cui praesidet Decanus, qui primus est inter pares. § 2. Ii sacerdotes esse debent laurea doctorall In utro­ que saltem iure praediti. § 3. Auditorum electio Romano Pontifici reservatur. § 4. Sacra Rota lus dicit aut per singula collegia trium Auditorum ex online seu per singulos turnos, aut viden­ tibus omnibus, nisi aliter pro aliqua causa Summus Pon­ tifex constituat. Can. 79—j 1. Firma § 2, Sacra Rota iudicat: 1. · In secunda instantia causas quae a quorumvis Hicrarcharum tribunalibus in primo gradu diiudlcatee fuerint et ad Sedem Apostolicam per appêllatlonem legi­ timam deferantur. 2. ® In ultima instantia causas ab Ipsa Sacra Rote et ab aliis quibusvis tribunalibus in secunda vel ulteriori instantia iam cognitas, quae in rem iudicatam non trans­ ierint. I 2. Causas miae ad fideles rituum orientalium spec­ tant et per appellationes ad Sedem Apostolicam deferen­ tur, Sacra Rota iudicat in secunda et ulteriori instantia, sl a Sacra Congregatione pro -Ecclesia Orientali ad eam remittantur. $ 3. Hoc tribunal iudicat etiam in prima Instantia causas de quibus in can. 16, § 1, aliasve quas Romanus Pontifex sive motu proprio, sive ad instantiam partium ad suum tribunal advocaverit et Sacrae Rotae commiserit; easque, nisi aliud cautam sit in commissionis rescripto, Sacra Rota iudicat quoque in secunda et tertia instantia ope Collegiorum trium indicum seu tumorum qui sibi invicem succedunt. Can. 80—Causae maiores penitus excluduntur ab am­ bitu competentiae huius tribunalis./ 23 2—D c Signatura Apostolica Can. 81—Supremum Signaturae Apostolicae Tribunal constat nonnullis S. R. E. Cardinalibus, quorum unus Praefecti munere fungitur. Can. 82—$ 1. Apostolica Signatura videt potestate ordinaria: 1. · De violatione secreti, ac de damnis ab Auditori­ bus Sacrae Rotae illatis eo quod actum nullum vel inlustum posuerint; 2. ® De exceptione suspicionis contra aliquem Sacrae Rotae Auditorem; 3. ® De querela nullitatis contra sententiam S. R. Rotae; 4. ® De petitione restitutionis in Integrum adversus S. R. Rotae sententiam quae in rem iudicatam transierit; 5. ® De recursibus adversus sententias Sacrae Rotae In causis matrimonialibus quas ipsa ad novum examen admittere renuit; 6. ® De conflictu competentiae qui oriatur inter tri­ bunalia inferiora, ad normam can. 127, § 2. I 2. Videt ex potestate delegata de petitionibus per supplices libellos ad Romanum Pontificem porrectis ad obtinendam causae commissionem apud Sacram Rotam. Can. 83—§ 1. In causa criminali, de qua In can. 82, § 1, n. 1, si forte locus sit iudlcio appellationis, hoc obti­ netur penes ipsum Supremum Tribunal. *n. 73 11.—Syn. Xiuea. I. x pj, αχ 5-—Syn. Libanex Maronitaxem C L 37jS. pin ΠΙ. op. IV, ja rt μ. 1IL J I, !·.—Syn. Qukedcnex. x 431, αχ y. Syn. CoaiLmtinopoUlax IV, a. Mç, αχ Ά—Syn. Aataxbai^ x 343, αχ 6ς Syn. Sintcrx. x, HJ, αχ n; Syn. Cartbazuzx, x 419, cm. 11, jt.—Syn. prov. Alba-luhex rt Fapnom. Rssxacrxa, x 1872, lit. Il, up. 111, 4; Syn. Soarfcx Syrxm. x αρ. VII. art. 111, 6, xj. i x. x».—Syn. prrr. Atta-Ialkx et Fa^aras^c Razjeacnxx, x 1871, Can 77·—S. Leo SL, HtL Omnium auidtm, x 444; S. GcUsiux, Utt. Ep ÛL H. ap. 11!, 4. çuoça/. x 493: «Nem at merum»; LitL i'altr mirait iumut, x 4961 «.Wm rr! I, J*. —Syn. Akxasdrix Copton», x 1898, tecL III, ap. I, irt. Httsuut. 111. IV, 8. Syn. Libaro. MxvuiUr», x X736, par * III, ap. VI, 1, 5 «t D< S. R. RsUPias XII, const. Vacinlit Af, pan III. αρ. IV, 33, x. Supremum Subnaturae Apostolicae Tribunal, 3 nov. 19x3. Can. 73/—Syn. AJexiadnx Copterm, x 1878,tecL 111, up VI, UL VIII. 2671 2672 1050 JAN « PIUS XII. DE IUD1C1IS PRO ECCLESIA ORIENTALI f 2. In casu suspicionis, Apostolica Signatura delinit utrum sit locus recusationi Auditoris, nccnc; quo facto, indicium ad Sacram Rotam remittit, ut, secundum suas regulas ordinarias, procedat. Auditore, contra quem ex­ ceptio mota fuit, In suo Collegio seu furno manente vel excluso. j 3, In casu querelae nullitatls aut restitutionis in Integrum aut recursus de quibus In can. 82, § 1, n. 3, 4, 5, de hoc tantum iudicat num sit nulla sententia S. R. Ro­ tae, num locus sil restitutioni vel recursus sit admitten­ dus; et nullltate doclurata aut restitutione concessa vel admisso recursu, causam remittit ad Sacram Rotam, nisi Pontifex aliter providerit. I 4. In examine suppUcurn libellorum Signatura, ha­ bitis opportunis notitiis ct auditis lis quorum interest, decernit utrum precibus annuendum sit, necne. Can. 84—§ 1. Supremi Tribunalis Signaturae senten­ tiae suam vim habent, quamvis rationes in facto et in 24 iure non contineant./ J 2. Nihilominus sive ad instantiam partis sive ex officio, si res postulet, Supremum Tribunal edicere potest ut praedictae rationes exponantur secundum regulas Tri­ bunalis proprias. Art, IV. De ordinariis tribunalibus patriarchalibus et archiepiscopalibus Can. 85—f 1. In curia patriarchal! constitui debet ad normam luris tribunal patriarchale, a tribunali eparchiae Patriarchae propriae distinctum. f 2. Tribunal patriarchate proprios iudices, promotorem lustltiae et vinculi defensorem habeat, atque instruc­ tum sit auditoribus, notariis, aliisque necessariis ministris. } 3. ludicibus, auditoribus atque promotore iustitiac exceptis, ceteri in § 2 recensiti iidem esse possunt in tri­ bunali patriarchal et eparchiali. Can. 86—Patriarchae habere debent Synodum permanenter constitutam indicandis causis quae ad normam ca­ nonum praesentium Litterarum Apostolicarum ad ipsam spectant. Can. 87—§ 1. Synodus permanens constat ex Pa­ triarcha praeside et quatuor Episcopis ad quinquennium nominatis. J 2. Horum Episcoporum duo ex residential ibus esse debent, designati cx ordine, ratione antiquioris episcopalis ordinationis. ! 3. 1.® Ceterorum Episcoporum alter a Patriarcha libere nominatur: alter ab Episcopis Patriarchae subtectis ad normam canonum eligitur. Hi Episcopi, exacto quin­ quennio, ad idem officium iterum assumi possunt; 2.® Eodem tempore ac modo, designetur Episcopus qui sodalem Synodi permanentis, a Patriarcha nominatum vel ab Episcopis electum, impeditum substituat. f 4. Synodi permanentis sodales esse non possunt: 1. ® Censura vel Infamia iuris affecti, post sententiam tamen declaratoriam vel condcmnatoriam; 2. ® Carentes voce activa sive ob legitimam iudicis sententiam sive ex iure communi aut particulari. Can. 88—§ 1. Si Patriarcha impediatur quominus Sy­ nodo permanenti intersit. Synodi sessionibus praeest, firmo Iure particulari, antiquior episcopali ordinatione inter 25 Episcopos Synodi sodales, redintegrato quinario nu/mero per Episcopum substitutum a Patriarcha ad normam ca­ nonis 87, § 3, n. 2, designatum. I 2. 1.® Quoties Episcopus Synodi permanentis soda­ lis Impeditur quominus sessionibus Synodi intersit, substi­ tuitur, sl sit ex duobus Episcopis de quibus in can. 87, ! 2, Episcopus Immediate ex ordine sequens; si sit ex ce­ teris substituitur Episcopus de quo in can. 87, § 3, n. 2· 2.® Sl cum Episcopus, Synodi sodalis, a Patriarcha vel ab Episcopis electus, tum eius substitutus impediantur quominus intéressé possint Synodi sessioni, ct urgeat ne­ gotii definitio, Idem Episcopus suffragium mittat ad Pa­ triarcham per litteras, aperiendas In Synodi sessione. J 3. Quoties Synodus permanens definire debet nego­ tium quod personam alicuius Episcopi Synodi sodalis vel eius eparchiam tangat, hic quidem audiendus est, sed in Synodo ei substituatur alius Episcopus ad normam § 2. Cax W—Syo. Consuntinopobtan. IV, a 869, can. 26; S. C. de Prop, hie, 25 iaa. 1830, dab. ia—Syn. Lfbanen. Maroniurum, a. 1736, pan IV, αρ. VU, 8. 2673 π. 2098 Can. 89—Si quod negotium, ad Synodi permanentis competentiam pertinens, definiendum sit dum celebratur patriarchal is Synodus vel habetur Synodus electionum, negotii decisio ’Synodo permanenti reservatur. Can. 90—§ 1. Ubi, ob aliquam gravem causam, Sy­ nodus permanens constitui non possit, causa perdurante, constituatur. Sede Apostolica praemonita, Consilium pa­ triarchate quod Synodi permanentis vices In omnibus suppleat. § 2. Consilium patriarchate constat: 1. ® Ex Episcopo residential!, ordinatione episcopali antiquiore Inter Episcopos a Patriarcha dependentes; 2. ® Ex Episcopo ad normam canonum ab Episcopis resldentialibus electo. § 3. Exacto quinquennio, pro Episcopo ratione an­ tiquioris ordinationis episcopalis designato substituitur Episcopus resldentialis ex ordine immediate sequens; Epi­ scopus autem electus ab Episcopis resldentialibus, ab iis­ dem ad Idem officium iterum assumi potest. Can. 91—Quae can. 85-90 de Synodo permanenti in patriarchatibus, de Consilio patriarchall et de tribunali patriarchal! praescripta sunt, servari debent de Synodo permanenti in archiepiscopatibus, de Consilio archiépi­ scopal! et de tribunali arcnieplscopali./ Art. V. De tribunali delegato Can. 92—Delegati iudices servare debent regulas sta­ tutas in can. 5-11, 13. Can. 93—§ 1. Iudex a Sede Apostolica delegatus uti potest ministris constitutis In curia eparchiae in qua iudicare debet; sed potest etiam alios cuiusvis eparchiae et ritus quos maluerit eligere et assumere, nisi in delegationis rescripto aliud cautum sit. § 2. Iudex a Patriarcha delegatus, nisi aliter ferat de­ legationis rescriptum, uti potest ministris intra territo­ rium mandantis degentibus. § 3. Iudices vero ab Hierarchls locorum delegati uti debent ministris curiae cparchialis vel aliis ab Hierarcha loci probatis, nisi loci Hierarcha in aliquo peculiari casu ob gravem causam proprios et extraordinarios ministros constituendos decreverit. Caput IV— De modis evitandi iudicia Art. I. De transactione Can. 94—§ 1. Cum valde optandum sit ut lites inter fideles evitentur, proposita aliqua controversia quae pri­ vatum eorum bonum respiciat, iudex partes exhortetur ut per transactionem, si qua concordiae spes affulgeat, lis componatur. § 2. Huic officio iudex satisfacere poterit sive ante­ quam partes in iudicium vocentur, sive cum primum in­ dicio steterint, sive denique quocumque tempore et effi­ cacius et opportunius id tentari posse existimaverit. § 3. Convenit tamen dignitati Judicantis ut hoc nego­ tium non ipse per se, regulariter saltem, suscipiat trac­ tandum, seu ut illud alicui presbytero, praesertim ex Judi­ cibus eparchialibus, committat.’ Can. 95—In transactione serventur normae statutae α legibus civilibus loci in quo transactio initur, nisi iurl di­ vino vel canonico adversentur et salvo praescripto cano­ num qui sequuntur./ 27 Can. 96—§ 1. Transactio fieri valide nequit in causa: 1. ® Criminali; 2. ® De vinculo matrimonii; 3. ® De re beneficiaria, cum de ipso beneficii titulo disceptetur, nisi legitima accedat auctoritas; 4. ® De rebus spiritualibus quotiescumque interveniat solutio rei temporalis. § 2. Sed si quaestio fiat de bonis temporalibus eccle­ siasticis et de lis rebus quae etsi spiritualibus sunt adne­ xae, seqrsum tamen a spiritualibus considerari queunt» transactio fieri potest, servatis tamen, sl materia id poDr tnbunaJi —C. 3, 3. 1 pr. Can. 94.—D. 4i. x, C. 1. 4. «a et 16. J x.—Instlt. 4, 16, pr. Can. 95.—D. 3S, «7. X. ”· Can. 96.—D. 47, i, 55 Ü4). 5i C. s, 4. 1«· 2674 π. 2098 PIUS XII, DE I UDICIIS PRO ECCLESIA ORIENTAL! 1050 IAN β ξ 3. Praescripta can. 140, 265, § 3, 277, f 3 ad arbi­ trorum quoque iudicium, quatenus fieri possit, applican­ da sunt. Can. 108—§ 1. Quaestiones Incidentes quae forte ex­ oriantur in iudiclo arbitrali ipsi arbitri decreto dirimant. I 2. Si autem quaestio praeludicialis oriatur de qua compromitti in arbitros, ad normam can. 99, nequeat, arbitri debent suspendere processum, donec de Ilia quae­ Art. II. Dc compromisso in arbitros stione partes a ludlcc obtinuerint arbitrisque significaverint sententiam quae transierit in rem iudlcatarn, vel, sl quae­ Can. 98—i 1. Qui controversiam inter sc habent, pos­ stio sit de statu personarum, sententiam quae exsecutioni sunt scripto convenire ut ea ab arbitris dirimatur. mandari possit. I 2. Idem scripto convenire possunt qui contractum f 3. Arbitri provisiones de quibus in can. 189-198 de­ inter se ineunt «1 inierunt, quod attinet ad controversias cernere non possunt; necessitate exigente, servetur prae­ ex eo contractu forte orituras. scriptum can. 107, 5 2. Can. 99—Nequeunt in arbitros compromitti controver­ Can. 109—§ 1. Nisi partes aliter statuerint, arbitri siae de quibus transactio fieri vetatur. sententiam proferre debent intra sex menses a die quo omnes munus acceptaverint. Can. 100—1 1. Unus vel piures arbitri constitui pos­ sunt, disporl tamen numero. f 2. Terminus prorogari potest a partibus; his autem dissentientibus, a tribunali de quo in can. 107, § 2, auditis I Z In ipso compromisso, nisi nominatim designen­ partibus, dummodo prorogatio necessaria sit, nec tamen tur, debet saltem eorum numerus praefiniri et simul ratio ultra tres menses. statui qua nominandi sint. f 3. Decursus termini suspenditur sl qui arbiter subro­ Can. 101—Compromissum est irritum: gandus sit, aut sl casus eveniat de quo In can. 106, § 1, !.· Si servatae non sint normae statutae ad validi­ 108, J 2. 255, n. 1, 257; ipso iure autem pars termini tatem contractuum, qui ordinariam admimstrationem ex­ quae superest ad viginti dies prorogatur, si sit minor. cedunt; Si arbiter unicus, vel omnes subrogandi sint, terS 2.· Sl scripto non sit exaratum;/ minus interrumpitur. 3. · Si procurator sine mandato speciali in arbitros 110—Arbitri sententiam ferre debent ad normam compromisit aut violata sint praescripta can. 99 vel 100; iuris. 4. ® Sl controversia non sit vel orta, vel ex certo Can. Ill—$ 1. Arbitrorum sententia ad maiorem suf­ contractu ori tura, ad nonnam can. 98. fragiorum numerum fertur. Can. 102—f 1. Si arbitri non sint In compromisso de­ § 2. Conscribi autem debet ad normam can. 396-393, signati, vel si sufficiendi sint, et partes allive, quibus de­ quatenus res patitur, et addita mentione compromissi quo signatio demandato est, dissentiant de omnibus vel non­ arbitrorum potestas innititur./ 5) nullis arbitris seligendis, quaelibet pars potest id tribunali 5 3. Sententia a singulis subscribi debet; ad eiusmet quod competens esset ad causam definiendam in primo autem validitatem requiritur et sufficit ut maior eorum gradu committere, nisi partes aliter convenerint. Tribunal, numerus eidem subscribat, dummodo rationum, ob quas auditis ceteris partibus, decreto provideaL ceteri non subscripserunt, expressa mentio in eadem sen­ f 2. Eadem norma servanda est si qua pars aliusve tentia fiat. negligat arbitrum designare, dummodo tamen ipsa pars Can. 112—} 1. Exaratae ab arbitris sententiae integer quae ad tribunal recurrit, viginti saltem ante dies, suos textus intra quindecim dies ad cancellarium tribunalis arbitros, si forte debuit, designaverit eparchiae ubi sententia data est deponi debet; et intra Can. 103—j 1. Ab arbitri munere prohibentur quinque dies a depositione, nisi certo constet sententiam 1. · Minores; nullitate insanabili affectam esse, vicarius iudlcialis, per 2. · Excommunicari, infames el exclusi ab actibus se vel per alium, decretum confirmationis proferat, parti­ legitimis coram Ecclesia post sententiam declarat oriam bus statim notificandum. vel condemnaloriam; § 2. Sl vicarius iudiclalis hoc decretum proferre recu­ 3. · Laid in controversiis de quibus in can. 2, | 1, set, vel si transactis decem diebus a deposita sententia n. 1-2. decretum non ediderit, pars culus interest recurrere potest ad tribunal appellationis, servatis praescriptis can. 231, f 2 Religiosi munus arbitri ne suscipiant sine licentia 5 3, 232. Superioris. Can. 113—Data ab arbitris sententia, etiamsi eadem Can. 104—Arbitri nominatio vim non habet, nisi ipse irrita declaretur, nec partes iure aliquo suo cadunt, nec scripto munus acceptet. terminorum lapsus habetur, sed sive illud sive hi suspen­ Can. 105—f L Praeter obligationes compromisso sta­ duntur, usque ad transactos decem dies ab illo, quo iudi­ tutas, arbitri iisdem tenentur obligationibus quibus iudiclalis sententia, quae illam arbitrorum nullam declaravit, ces, nisi rei natura aliud ferat. in rem iudicatam transiit. i Z Nisi sententia sit irrita propter gravem ipsorum Can. 114—J 1. Excepta sententiae correctione, de iu­ culpam, arbitri ius habent: ris remediis contra sententiam videt iudex qui competens 1. · Ad expensarum restitutionem; qua de re possunt est ad causam ab arbitris definitam in primo gradu indi­ sibi cavere ad nonnam can. 436, j 2; candam. 2. · Ad honoraria, dummodo ne scripto se obligave­ § 2. Iudex qui huius sententiae nullltatem declaret, vel rint ad gratuitum operam praestandam. qui adversus eam concedat restitutionem in integrum, vel qui eam appellatione proposita reformandam ex toto vel I 3. Partes obligatione in solidum tenentur expensas ex parte censuerit, causam ipsam In primo gradu Judicare et honoraria solvendi, salvo Iure regressus. debet. Can. 106—4 1. Arbitri recusari possunt propter su­ Can. 115—Arbitrorum sententiae correctio, in casibus spicionem, servato praescripto can. 143, f 1. de quibus in can. 402, § 1, peti potest a iudicc loci in quo I Z De recusatione autem videt tribunal de quo in sententia data est, qui praescripta §§ 2-3 eiusdem canonis can. 192, | 1; quod, auditis arbitris recusatis et partibus, servare debet. decreto auaestionem dirimat, arbitris quos suspectos deciaCan. 116—§ 1. Querela nullitatis sanabilis proponi 29 ret, nisi in compromisso aliud cautum sit, alios sufficiens, f potest. Intra mensem a notificatione decreti de quo in Can. 107—1 1. Nisi partes aliter statuerint, arbitri ra­ can. 112: tionem procedendi libere seligunt; simplex autem Ipsa sit, 1. ® Si compromissum sit irritum, firmo praescripto et breves termini, naturali aequitate servata, et legis procan. 117, J 1, n. 2; cessualls ratione habita. 2. ® Si violatae sint normae de quibus in cano­ f 2. Arbitri quavis coêrdtiva carent potestati; neces­ nibus 102, 103; sitate exigente, adire debent tribunal competens ad cau­ sam cognoscendam ut dc poenis infligendis decernat. 3. ° In casibus de quibus in can. 420, n. 2-4;/ 4. ® Si arbitri suae potestatis fines excesserint, vel terminos ad sententiam proferendam vel cancellariae tri­ c >, 55 (s6|. Dr tertii. Can too 5 r —Syn. a. 419, can. 1:1 bunalis tradendam non servaverint. stulet, solemnitatibas a iure statutis de alienatione rerum ecclesiastic Cm. 97—5 1. Effectus transactionis ad exitum felici­ ter perductae dicitur compositio seu concordia. f 2. Expensorum, quas transactio postulaverit, nisi aliud expresse cautum sit, utraque pars dimidium solvat. Λ 2675 2676 f 2. Nequit nutem proponi propter nullitates dc qui­ bas in n. 1 et 2, vel propter decursum termini ad senten­ tiam proferendam, nisi a parte quae, ante sententiae pro­ nuntiationem, nullltntem arbitris denunclavcrlt. Can. 117—J 1. Querela nullitatis insanabilis proponi potest, servatis praescriptis can. 119 et 424, § 1: 1. · In casibus de quibus In con. 418, n. 2-3; 2. · Sl violatum sit praescriptum can. 99. f 2. Terminus ad querelam nullitatis Insanabilis propo­ nendam decurrit a notificallone decreti de quo in can. 112. Can. 118—Restitutio In Integrum proponi potest, In casibus can. 432 statutis, Intra terminum unius mensis, ad nonnam eiusdem canonis supputandum. Can. 119—Tertii oppositio admittitur secundum nor­ mas can. 425-428 statutas. Can. 120—Appellatio a sententia arbitrali tunc tantum admittitur cum partes scripto inter sc convenerunt sen­ tentiam huic remedio sublectum Iri; quo in casu appellatio proponenda est intra decem dies a notlficatlone decreti de quo In can. 112, coram ipso ludicc, qui decretum tulit; si autem alius sit Iudex competens ad appellationem reci­ piendam, prosecutio coram eo intra mensem est facienda. Can. 121—§ 1. Arbitrorum sententia contra quam appellatio non admittitur, transit in rem ludi cat ani statlm ic decretum de quo in can. 112 prolatum sit. J 2. Arbitrorum sententia, contra quam appellatio ad­ mittitur, transit in rem indicatam ad nonnam cano­ nis 429, n. 2. Can. 122—§ 1. Arbitrorum sententiae exsecutio fieri potest in iisdem casibus quibus admittitur exsecutio sen­ tentiae indicia! is. } 2. Exsecutio pertinet ad Hlerarcham loci In quo data 32 est, nisi partes alium exsecutorem designaverint / Caput V—De disciplina in tribunalibus servanda Art. I. De o/ficio iudicum et tribunalis ministrorum Can. 123—Iudex competens parti legitime requirenti suum ministerium ne recuset. Can. 124—§ 1. Iudex antequam aliquem ad suum trahat tribunal et iudicaturus sedeat, videat utrum ipse sit competens, necne. 5 2. Eodem modo antequam aliquem ad agendum ad­ mittat, cognoscere debet num is in iudiclo possit iure consistere. j 3. Non est tamen necesse ut de his referatur in actis. Can. 125—§ 1. Si exceptio proponatur contra iudicis competentiam, hac de re ipse iudex videre debet. J 2. In casu exceptionis de incompetentia relativa, si index se competentem pronuntiet, eius decisio non admit­ tit appellationem. i 3 Quod si Iudex se incompetentem declaret, pars quaese gravatam reputat, potest intra decem dierum spa­ tium provocare ad tribunal appellationis. Can. 126.—Iudex quovis momento causae se absolute Incompetentem agnoscens, suam incompetentiam decla­ rare debet. Can. 127—§ 1. Si inter duos plurcsve iudices contro­ versia oriatur quisnam eorum ad aliquod negotium com­ petens sit, res definienda est a tribunali superiore in ca­ none 72 designato. I 2. Quod si iudices, inter quos exsistit competentiae conflictus, subsint distinctis tribunalibus superioribus, controversiae definitio reservatur tribunali superiori illius Iudicis, coram quo actio primo promota est; si non ha­ beant tribunal superius, conflictus dirimatur vel a Legato 3 Romani Pontificis, si adsit, vel ab Apostolica Signatura./ Can. 128—J 1. Iudex cognoscendam ne suscipiat cau­ sam in qua ratione consanguinitatis vel affinitatis in quo­ libet gradu lineae rectae ct usque ad quartum inclusive Sadum lineae obliquae, vel ratione tutelae et curatelae, limae vitae consuetudinis, magnae simultatis, vel lucri faciendi aut damni vitandi, aliquid ipsius intersit, vel in qua antea advocatum, procuratorem, peritum vel testem egerit. Cc. xw.—Syn. Carthagioen., a. 419, can. 133. Ce. 1x4 J i,—D. j, 5, 2 pr.; 5. 1, 5; Basilic. 7, 12, 2 Caa. u! —D. 2, i, xo. i 1.—D. 47, xo, 5 pr.; Basilic. 8, 1, 14. 2677 n. 2098 § 2. In iisdem adiunctis ab officio suo abstinere de­ bent iustitiae promotor, defensor vinculi, assessor et au­ ditor. Can. 129—§ 1. Firmo can. 82, § 1, n. 2, cum iudex, etsi competens, recusatur ut suspectus, de recusatione, si proponatur contra minorem plurium Iudicum numerum, iudicare debent ceteri iudices de collegio, qui non sint suspecti; si contra vicarium iudiclalem vel maiorem iudi­ cum eparchlalium numerum, loci Hierarcha; si contra au­ ditorem, a ludlce principali; si contra iudicém delegatum in causa unicum vel contra maiorem delegatorum iudicum numerum, Ipse delegans. § 2. Sl ipsemet Hierarcha sit iudex et contra ipsum exceptio suspicionis opponatur, vel abstineat a ludicando vel auaestionem suspicionis definiendam committat iudlci appellationis. § 3. Si exceptio suspicionis opponatur contra promotorem iustitiae, defensorem vinculi, assessorem aut alios tribunalis administros, de hac exceptione videt praeses in tribunali collégial! vel ipse iudex, si unicus siL Can. 130—§ 1. Si iudex unicus aut aliquis vel etiam omnes iudices qui tribunal collegiale constituunt suspecti declarentur, personae mutari debent, non vero ludlcii gradus. § 2. Hierarchae autem est in locum iudicum qui su­ specti declarati sunt, alios a suspicione immunes subrogare. § 3. Quod si ipsemet Hierarcha declaratus fuerit suspectus, Idem peragat iudex appellationis. Can. 131—Exceptio suspicionis expeditissime definien­ do est, auditis partibus, promotore iustitiae vel vinculi defensore, sl intersint, nec in ipsos suspicio cadat. Can. 132—Quod ad tempus attinet quo exceptiones incompetentiae et suspicionis proponendae sint, servetur praescriptum can. 143./ 34 Can. 133—In negotio quod privatorum solummodo in­ terest, iudex procedere potest dumtaxat ad instantiam par­ tis; sed in delictis, et in iis quae publicum Ecclesiae bo­ num aut animarum salutem respiciunt, etiam ex officio. Can. 134—§ 1. Nisi lex aliud caveat, si actor pro re sua probationes quas afferre posset, non afferat, vel reus exceptiones sibi competentes non opponat, iudex ne sup­ pleat excepto casu evidentis negligentiae vel doli partium, vitandae iniustae sententiae causa. § 2. Si vero agatur vel de publico bono vel de anima­ rum salute, eas supplere potest et debet. Can. 135—Iudices et tribunalia curent ut quamprimum, salva iustitia, causae omnes terminentur, utque in iudicio primae instantiae ultra biennium non protrahantur, In gradu vero appellationis ultra annum. Can. 136—§ 1. Excepto loci Hierarcha qui per se potestatem iudiciariam exerceat, omnes qui tribunal con­ stituunt aut eidem opem ferunt, iusiurandum de officio rite et fideliter implendo coram Hierarcha vel coram in­ dice a quo electi sunt, vel coram sacerdote ab alterutro designato, praestare debent; idque ab initio suscepti offi­ cii, si sint stabiles, aut antequam causa agatur, si ad pecu­ liarem aliquam causam sint constituti. § 2. 1.® Etiam iudex a Sede Apostolica vel a Pa­ triarcha delegatus idem iusiurandum praestare debet cum primum tribunal constituitur, adstante ipsius tribunalis notario, qui de praestito iureiurando actum redigat; ° 2. Obligatio de qua in n. 1.· tenet quoque ludlcem ordinarium in monasteriis, in Ordinibus Itemque In Con­ gregationibus exemptis. Can. 137—§ 1. Quotiescumque iusiurandum prae­ statur sive a iudicibus aut tribunalis administris, sive a partibus, testibus, peritis, semper emitti debet praemissa Can. X29.—Syn. Cons tantinopoli tan. IV, 1. 869, can. 26; S. Nicolaas I, litt. Propoxucramox çutJzm, a. 865: i/giiu? çwia>.—S. CynUus Alexandrin, can. i.—Syn Alexandrin. Coptorum, a. 1898, sect HI, cap VI, tit. V. Art. X, 5.—C. 3. i. 16; 7, 6a, 30. Can. 130.—Syn. Alexandrin. Coptorum, 3. 1898, secL ΙΠ, cap. VI, tit V, art. X, xi. Can. X31.—Syn. Alexandrin. Coptorum, a. sect. HI. cap. VI. tit V, art. X, 6. Can. 133.—Syn. Alexandrin. Coptorum. a. :8q8, sect HI, cap. VI, tit. V, art. X, 6.—C. 3, t, 12. x; 3. x, 16; Basilic. 7, 3» 40. Can. Χ34.—C. 3, to (x r); lUsilk. 8, t, 43Can. 135.—Syn. Alexandrin. Copterum, a. x8oS. sect III, cap VI. tit. V. art. X. i.—C 3. r, X3 ρτς 3. ». »3 I* · «t «5 3. * ·* »3 ! 9. 44. 3 Can. X36 5 x.—S. C. S OIL. instr, (ad Ep. Rituum Orient.), a. 1SS3. Ut II. n. xo. Can. 137.—D. 4, 3, it et 33. S x.—S. G S. Off., instr, (ad Ep. Rituum Orient), a. 1583. tiL III, a. xa C>n. »37 I 3.-C. 4. », «2- 4b- 2678 >'■ PIUS XII. DE IUDIC1IS PRO ECCLESIA ORIENTALI «man 1050 ΙΛΧ G η. 2098 PIUS XII. DE Il’DICIIS PRO ECCLESIA ORIENTALI divini Nominis invocatione et Udis Cruce D. N. I. Ch. vel sancto Evangeliorum libro, aut, sl ita ferat usus, tacto a sacerdotibus pectore, f 2. Iudex partem, testem aut peritum ad iusiurandum recipiens, eum regulariter commonefaciat tum dc sanctitate actus et de gravissimo delicto quod admittunt iurislurundi violatores, tum etiam de poenis, quibus ob35 noxii fiunt qui falsum in iudicio lorati offirmant. / f X lusiurandum secundum formulam a ludlce proba­ tam praestari debet coram eodem indice aut eius delegato, adstante utraque aut alterutra parte, quae intéressé iurisiurandi praestationi velit. f 1. In ludido criminali semper, in contentioso autem sl ei revelatione alicuius actus proeessualls praeiudlcium partibus obvenire possit, indices et tribunalis adiutores obligatione tenentur servandi secretum officii. j 2. Tenentur etiam semper ad inviolabile secretum servandum de discussione quae In tribunali collegial! ante ferendam sententiam habetur, tum etiam de variis suf­ fragiis et opinionibus ibidem prolatis. f 1 Imo quoties causae vel probationum natura talis sit ut ex actorum vel probationum evulgatione aliorum fama periditetur, vel praebeatur ansa dissidiis, aut scan­ dalum aliudve Id genus incommodum oriatur, ludex pot­ erit testes, peritos, partes earumque advocatos vel pro­ curatores iureiurando adstringere ad secretum servandum. Can. 139—Iudex et omnes tribunalis administri, occa­ sione agendi indicii, munera quaevis acceptare prohibentur. Can. 140—f 1. Indices qui, cum certe et evidenter competentes sint, ius reddere recusent, vel qui temere se competentes declarent, vel qui ex dolo aut gravi negligentla actum Irritum cum aliorum detrimento vel actum iniustum ponant, aut aliud litigantibus damnum inferant, ad Instantiam partis aut etiam ex officio, congruis poenis a competenti auctoritate puniri possunt, non exclusa offldi privatione. f 2. Indices qui secreti legem violare vel acta secreta eum aliis quoquo modo communicare praesumpserint, puniantur mulcta pecuniaria aliisque poenis, privatione officii non exclusa, salvo Iure particulari quo graviores poenae praescribantur. f 3. Iisdem sanctionibus subsunt tribunalis officiales et adiutores, si officio suo, ut supra, defuerint, quos om­ nes etiam iudex punire potest Can. 141—Cum ludex praevidet actorem probabiliter spreturum esse sententiam ecclesiasticam si forte haec ipsi sit contraria, et idcirco conventi iuribus non satis consultum iri, potest, ad eiusdem conventi Instantiam vel etiam cx offldo, actorem adigere ad congruam cautionem 35 praestandam pro ecclesiasticae sententiae observantia. / Can. 141—j 1. Exceptiones peremptoriae, quae di­ cuntur litis finitae, veluti exceptio rei ludicatae, transac­ tionis. etc., proponi ct cognosci debent ante contestatio­ nem litis; qui serius eas opposuerit, non est relidendus, sed condemnetur In expensas, nisi probet sc oppositionem malitiose non distulisse. § 2. Aliae exceptiones peremptoriae opponi debent post contestatam litem, ct suo tempore tractandae sunt secundum regulas circa quaestiones incidentes. Can. 145—$ 1. Actiones rcconvcntlonales satius stitini post litis contestationem, utiliter quovis iudicii mo­ mento, ante sententiam tamen proponi possunt. § 2. Cognoscantur autem simul cum conventionali ac tione, hoc est pari gradu cum ca. nisi eas separatim cogno­ scere necessarium sit aut iudex opportunius existimaverit/ 3Can. 146—Quaestiones de cautione pro expensis Judi­ cialibus praestanda aut de concessione gratuiti patrocinii, quod statim ab initio postulatum fuerint, ct aliae hujus­ modi videndae regulariter sunt ante litis contestationem. Can. 147—Quoties, proposita principali controversia, causa suboriatur, quae talis sit naturae et tali nexu cum controversia cohaereat ut ex eius solutione pendeat solutio propositae controversiae, bacc praejudicialis causa ante omnia a ludicc cognoscenda est. Can. 148—§ 1. Si ex principali controversia quae­ stiones Incidentes nascantur, cognoscantur prius eae qua­ rum solutio viam sternat ad aliarum solutionem. S 2. Quod si nullo nexu logico inter se cohaereant, truae prius ab alterutra parte propositae sunt, illae antea defi­ niantur. f 3. Si de spolio incidat quaestio, haec ante omnia «t dirimenda. Art. III. Can. 142.—Indices et tribunalia debent causas ad se delatas eo ordine cognoscere quo fuerunt propositae, nisi qua earum celerem prae ceteris expeditionem exigat, quod quidem peculiari decreto a indice seu a tribunali statuen­ dum est. Can. 143.—| 1. Exceptiones dilatoriae, eae praesertim quae respiciunt personas el modum Iudicii, opponendae et cognoscendae sunt ante contestationem Illis, nisi con­ testata iam lite primum emerserint aut pars iureiurando affirmet eas tunc tantum sibi innotuisse. I 2. Exceptio tamen de incompetentia ludicls absoluta a partibus opponi potest In quovis statu el gradu causae. I 3. Pariter exceptio excommunicationis opponi potest in quolibet Indidi statu et gradu, dummodo ante senten­ tiam definitivam; imo si agatur de excommunicatis vi­ tandis, ant toleratis contra quos sententia condemnatoria vel dedaratoria lata fuerit, ii ex officio semper excludi debent De loco et tempore iudicii Can. 151—5 1. Quamvis Episcopus in quolibet suae eparchiae loco, qui non sit exemptus vel stauropeglacus, ius habeat erigendi tribunal, nihilominus / penes suam se- 33 dem aulam statuat, quae sit ordinarius indiciorum locus, iblque Crucifixi imago emineat, et adsit Evangeliorum liber. § 2. Iusta ex causa. Patriarcha et Archleplscopus eri­ gere possunt ad actum tribunal in quolibet sul patriarchatus vel archieplscopatus loco. Can. 152—Iudex e territorio suo vi expulsus vel a Jurisdictione ibi exercenda impeditus, potest extra ten­ torium iurisdlctionem suam exercere et sententiam ferre, certiore tamen hac de re facto loci Hlerarcha. Can. 153—5 1. In unaquaque eparchia, Hlerarcha publico decreto dies et horas definiri curet, pro adiunctis opportunas, quibus tribunal adiri regulariter possit, el ab eo Justitiae administratio exigi. § 2. Iusta tamen de causa, et quoties periculum est in morn, fas est fidelibus quovis tempore iudicis ministe­ rium in sui luris vel boni publici tutelam invocare. Ua. iyS I y—S. C. S. OIL. üatr. w febr. 1W6, n. X4Î instr, (ad Ep. Rltsca 06c&L|. *. ÜL ili. o. ti. Can. iyx-5. C. S. OÜ., dea. 14 «pt. 1S65, ^6, damn.—Syn. Anaen., 1. l)tl. 181. Can. 14α—Syn. labam-x Mwxatxrea, a. 1736. pan ΠΙ. cap. \. 6; Syn ZanxMtea. itabescr». b. 17». UL VII.—C. 3.1, xy 8. I i —Syn. Ubiam Marooiiaram, 1. 1736, pan HI, cap. IV, ji, X. Can. X40 t y—Syn. Libxnm. MaroniUrm, a. 1736, pan III, cap. IV, η. X. cap. V, 9. Can. uy-lmtiL 4. *S» * OK 9 WK 1° <9k 11 D· ♦♦»<» · * 4 et 3’. Cy I.U i ia bn; 4,19, l* ». M (38). ly 2679 De terminis et dilationibus Can. 149—§ 1. Fatalia legis quae dicuntur, idest ter­ mini perimendis iuribus a lege constituti, prorogari non possunt 5 2. Termini autem iudicialcs et conventionales, ante eorum lapsum, poterunt, iusta intercedente causa, a in­ dice, auditis vel petentibus partibus, prorogari. 5 3. Caveat tamen iudex ne nimis diuturna lis fiat ex prorogatione. Can. 150—Sl dies, ad actum iudlcialem Indictus, sit feriatus nec in decreto Judicis dicatur expresse tribunal vacaturum nihilominus causis cognoscendis, terminus Inteiligitur prorogatus ad primum sequentem diem non fe­ riatum. Art. IV. Art. II. De ordine cognitionum 1950 LVX 0 Can. 144·—Iastie 4, 13, 8 (7), 9 (8), :o (9). xx (xoh D. 44, 1, a. 4 «t S C. 7. 50, 2. I X.—C 8, 35 (36), 8. Can. 148 J x.—D. 44, x. «6i 3—D. 48. 6. 5. Xî C. 7. 6x. X'. 7. 69. Can 149.—Syn. Cartha^inen., a. 4x9, can. aj.—C. 3, xx, x; Nov. xxy r, Basilic. 9. x, X30. i x.—C. 3. xx. 45 3 —D. i, X3, 7 et xo. Can. xjo.—C. 3. xx, 3. Can. xjx t X·—D. x, X, xx; XX, x, 4- X. Can. X52-—Syn. Sinticen., a. 343. can. 13; Syn. Trullan., a. 69X, can. J7, 2680 1050 1Λ.Χ 6 Pits ΧΙί, 111: il DH iis Pho ECCLESIA OltlENTALf Can. 154—5 1· Dies festi de praecepto, et ultimi tres dies maiores hebdomadae feriati habeantur; et in lis ci­ tationes Intimare, audientias habere, partes et testes ex­ cutere, probationes assumere, decreta ct sententias ferre, denuntiare ct exscnul vetitum est, nisi necessitas, Chri­ stiana caritas, aut bonum publicum aliud postulent. f 2. Iudicis autem est in singulis casibus statuere et denuntiare, nn ct quao acta supra dictis diebus expleri debeant Art. V. De personi» ad disceptationem iudicialem admit­ tendis el de modo conficiendi el conservandi acta Can. 155—J 1. Dum causae coram tribunali aguntur, extranei ab aula arceantur ct li tantummodo adsint, quos ad processam expediendum iudex necessarios esse Indi­ caverit. I 2. Omnes, Iudicio assistentes, qui reverentiae ct obe­ dientiae tribunali debitae graviter defuerint, ludex, etiam illico ct incontinenti si coram tribunali sedente In Id quis peccaverit, potest censuris quoque allisve congruis poenis ad officium reducere, advocatos praeterea ct procuratores etiam a munere apud tribunalia ecclesiastica exercendo » suspendere./ Can. 156—§ 1. Si alicui actui processuali interveniat persona linguae loci Ignara ct ludices ac partes linguam huius personae propriam non Intelligant, interpres adhi­ beatur iuratus, et a ludlce designatus, contra quem alter­ utra pars legitimam exceptionem non proposuerit. J 2. Eadem norma servetur si interrogandus sit surdus vel mutus, neque fieri possit aut expediat ut interrogatio fiat ad nonnam can. 301. Can. 157—4 1. Acta iudlcialla, tum quae meritum quaestionis respiciunt, seu acta causae, ut sunt sententiae et cuiusque generis probationes, tum quae ad formam pro­ cedendi pertinent, scu acia processus, ut citationes, inti­ mationes, etc., scripto redacta esse debent. f 2. Nisi iusta causa aliud suadeat, quoad eius fleri potest, lingua officiali loci redigantur; sed Interrogationes et responsiones testium, aliaque similia, lingua vernacula confici debent. Can. 158—§ 1. Singula folia processus numerentur; et actuarii subscriptio cum sigillo tribunalis apponatur in unoquoque folio. J 2. Singulis actis completis vel interruptis seu ad aliam sessionem remissis, apponatur subscriptio actuarii et iudicis vel tribunalis praesidis. I 3. Quoties in actis iudlcialibus partium aut testium subscriptio requiritur, si pars aut testis hanc facere ne­ queat vel nolit, id in ipsis actis adnotetur, simulque iudex et actuarius fidem faciant actum ipsum de verbo ad ver­ bum parti aut testi perlectum fuisse, et partem aut testem vel non potuisse vel noluisse subscribere. Can. 159—§ 1. In casu appellationis, actorum exem­ plaria ad normam can. 157, 158, conscripta et In fascicu­ lum religata, cum Indice omnium actorum et documento­ rum et cum testificatione actuarii seu cancellarii de eorum fideli transcriptione et integritate, mittantur ad superius tribunal; si exemplaria sine gravi Incommodo exscribi nequeant, mittantur cum opportunis cautelis acta ipsa originalia. I 2. 1.· Si eo mittenda sint ubi vernacula lingua non sit cognita, acta ipsa in linguam ibi communiter cognitam vertantur, adhibitis cautelis ut dc fideli translatione constet; · 2. In causis in quibus appellans, qui ad Sedem Apodolicam provocat, ad patrocinium gratuitum iam admissus fuerit, verslo actorum fit ex officio a tribunali coram quo W acta ipsa exarata sunt, f Can. 160—§ 1. Iudicio expleto, documenta partibus restitui debent, nisi in criminalibus, bono publico ita exi­ gente, iudex aliquod retinendum censuerit. I 2. Nisi iudicl ob peculiares rationes aliud videatur, anonymae epistulae atque libelli quae nihil ad causae me­ ritum conferunt, et etiam subscripta quae sint certo ca­ lumniosa, destruantur. I 3. Documenta omnia, quae apud tribunal manent, In archivo curiae deponantur sive publico sive secreto, prout eorum natura exigit. Cn 154-—5yn. Libanen. MaroniLarum, a. 1736, pars III, cap. V, xx. Îh ad tuditiakm...—Syn. Alexandrin. Cop torum, nM.MCt. III, cap. VI. lit. VI, art III; tiL IX. arL I. Cu. 1»—Syn. Alexandrin. Coptonnn, a. 1898, secL III, cap. VI, tit IX, ut- II. ii. 2098 § 4. Notarii, actuarii et cancellarius sine iudicis man­ dato tradere prohibentur exemplar actorum iudicialium ct documentorum quae sunt processui acquisita. Caput VI —De partibus in causa Art. J. De actore et reo convento Can. 161—Quilibet potest in iudicio agere, nisi a sacris canonibus prohibeatur, reus autem legitime conventus re­ spondere debet. Can. 162—Licet actor vel reus conventus procuratorem vel advocatum constituerit, semper tamen debet in iudicio ipsemet adesse ad praescriptum iuris vel iudicis. Can. 163—§ 1. Pro minoribus et iis qui rationis usu destituti sunt, agere et respondere debent eorum parentes aut tutores vel curatores. § 2. Si iudex existimet ipsorum iura esse in conflictu cum iuribus parentum vel tutorum vel curatorum, aut ipsos tam longe distare a parentibus aut tutoribus, vel curatoribus, ut hisce uti aut minime aut difficulter liceat, tunc stent in iudicio per curatorem a i udi ce datum. § 3. Sed in causis spiritualibus et cum spiritualibus connexis, sl minores usum rationis assecuti sint, agere ct respondere queunt sine patris vel tutoris consensu; et quidem, sl aetatem quatuordecim annorum expleverint, etiam per scipsos; secus per tutorem decreto ab Hierarcha, praevia prudenti inquisitione, datum, vel etiam per pro­ curatorem a se, Hlerarchae auctoritate, constitutum./ Can. 164—Nomine personarum moralium, sive collegialium sive non colleglallum, stat In Iudicio rector vel administrator, firmo praescripto can. 168; In conflictu vero eorum iurium cum iuribus rectoris vel administra­ toris, procurator ab Hierarcha designatus. Can. 165—Bonis interdicti, et ii qui minus firmae men­ tis sunt, stare in iudicio per se Ipsi possunt tantummodo ut de propriis delictis respondeant, aut ad praescriptum iudicis: in ceteris agere et respondere debent per suos cu­ ratores. Can. 166—4 1· Ut curator ab auctoritate civili alicui datus a iudicc ecclesiastico valide admittatur, debet ac­ cedere consensus Hlerarchae proprii illius cui datus est. § 2. Hierarcha potest quoque alium curatorem consti­ tuere pro foro ecclesiastico, sl, omnibus mature perpensis, id statuendum esse prudenter censuerit. Can. 167—Religiosi sine Superiorum consensu persona carent In iudicio, nisi in casibus qui sequuntur: 1. ° Si de vindicandis adversus religionem iuribus sibi ex professione quaesitis agatur; 2. ° Si ipsi extra claustra legitime morentur ct iu­ rium suorum tuitio urgeat. Can. 168—§ 1. Hlerarchae locorum possunt nomine ecclesiae cathedralis aut domus episcopalis stare in iudi­ cio; sed consultores eparchiales vel consilium admlnistrationis audire aut eorum consensum obtinere debent, quan­ do in periculo versatur pecuniae summa ad quam alie­ nandam, eorumdem consensus aut consilium requiritur. § 2. Beneficiarii omnes nomine beneficii possunt in iudicio agere aut respondere praevia licentia scripto datu Hierarchae loci, aut saltem, si res urgeat, protopresbyter! seu Vicarii foranei, qui statim Hicrarcham dc concessa licentia certiorem reddere debet. § 3. Praelati ac Superiores sodalitatum, confratcmltatuin, aliorumque sodalitiorum et quorumlibet collegiorum stare in iudicio nequeunt, nomine suae cuiusque commu­ nitatis, sine eiusdem consensu ad normam statutorum. § 4. Adversus eos dc quibus in §5 1-3, si slnc prae­ scripto consensu / aut consilio in iudicio egerint, piae causae 42 aut communitati lus est ad refectionem damnorum. 5 5. In casu vero defectus vel negligentiae Illius qui administratoris munere fungitur, potest ipse loci Hierar­ cha per se vel per alium stare In iudicio nomine personarum monilium quae sub eius lurisdictione sunt. Dc acioft ci fCO λμϊοιΑ?.—Syn. prov. Alba-Iubtn. el Fasi<^. Ruxnenonmi, a. 1882, tiL V, cap. II. Dc prxcdnri cclniofticA awJx. 5 2—Syn. Sordicen., a. 343, can. 5.—InKlt. x, ix, 3; D. 26, x. 3. 1-4. Can. 164.—D. 3, 4. x. 2 ct 3. Νσν. XJI, 15Can. 165.—D. 3, x. x »4 27, xo, x. Can. 167.—S. Basilios M., Reguhe fus., n. 1, 1. Can. x68 J 2. —Syn. Cartkitfinen., a. 41Φ. can. xoo j 3 —D. 3. 4. »; Basilic. 8, 2. 102. 2682 η. 2098 PIUS ΧΠ, ΟΕ JUDICIIS PHO ECCLESIA OIUENTALI f 6. Superiores religiosi nequeunt nomine suae com­ munitatis stare in iudicio, nisi ad nonnam statutorum. Can. 169—$ 1. Excommunicatis vitandis aut tolera­ tis post sententiam declaratoriam vel condemnatoriam permittitur ut per se Ipsi agant tantummodo ad impu­ gnandam iustiliam aut legitimitatem ipsius excommuni­ cationis; per procuratorem, ad aliud quodvis animae suae pradudidum avertendum; in reliquis ab agendo re­ pelluntur. j Z Alii excommunicat! generatim stare in iudicio queunt, nisi exceptio apponatur ad nonnam can. 143 § 3. Art. II. Dr procuratori bu ad lita ft advocatis Can. 170—f 1. In iudicio criminali reus aut a se electum aut a indice datum semper habere debet advo­ catum. f Z Etiam in iudicio contentioso, si agatur de mino­ ribus aut de indicio in quo bonum publicum vertitur, index parti carenti defensorem ex officio constituat, aut, si casus ferat, parti etiam habenti alium adiungat. J 1 Praeter hos casus pars libere potest advocatum et procuratorem sibi constituere, sed potest quoque in iudicio per se ipsa agere et respondere, nisi iudex procu­ ratoris vel advocati ministerium necessarium existima­ verit. f 4. At Episcopus, si quando in causa est, aliquem constituat, qui eius personam, procuratorio nomine, gerat. Can. 171—f 1. Unicum quisque potest constituere procuratorem, qui nequit alium sibimet substituere, nisi id eidem expresse permissum fuerit. f 2. Quod si, iusta causa suadente, plures ab eodem constituantur, hi ita designentur, ut detur inter ipsos lo­ cus praeventioni. f 1 Advocati autem plures simul constitui queunt. f 4. Vtnnnque munus, procuratoris et advocati, etiam in eadem causa et pro eodem cliente eadem persona exer43 cere potest. / Can. 172—J 1. Procurator ct advocatus esse debent catholici, aetate maiores, bonae famae; acatholicus non admittitur, nisi per exceptionem et ex necessitate. f Z Advocatus debet praeterea esse doctor vel alioqui vere peritus, saltem In Iure canonico. I 3. Religiosus admitti potest sive ut procurator sive ut advocatus, nisi aliud in statutis caveatur. In causis tan­ tum In quibus vertitur utilitas suae religionis, de licentia tamen Superioris. Can. 173—5 1. Quilibet a parte _potcsl constitui pro­ curator, dummodo secundum can. 172 idoneas sit, neque opus est ut Hierarehac approbatio antecesserit. I Z Advocatus autem, ut ad patrocinium admittatur. Indiget approbatione Hierarchne, quae aut generalis sit ad omnes causas aut specialis ad certam causam. i 3. In Indicio coram Sedis Apostolicae vel Patrlaichac delegato, ipsius delegati est approbare et admittere advocatum, quo pars uti se velle ostenderit f 4. Procurator et advocatus, In causis quae ad nor­ mam can. 51, Η 1. 2, aguntur In religionis tribunali, eli­ gendi sunt ex eadem religione et ante patrocinii suscep­ tionem approbandi a ludlce qui causam videt; in causis vero quae ad normam eiusdem canonis § 3 apud tribunal Hkrarchae loci pertractantur, admitti potest etiam reli­ gioni extraneus. Can. 174—} 1. Procurator ne prius a iudice admit­ tatur quam speciale mandatum ad lites scriptum, man­ dantis subscriptione munitum, et locum, diem, mensem et annum referens, apud tribunal deposuerit j Z Quod sl mandans scribere nesciat vel nequeat, hoc Ipsum ex scriptura constet neccssc est, el parochus vel notarius curiae vel duo testes, loco mandantis, mandatum subsignent. Can. 175—Mandatum procurationis asservari debet In actis causae. Cn. 1S9.— St»· Celh.ay.ya , a. 4x9, can. iz·). Cix 17η H t, r-D 3. 1, 1. 4; Bitüic. 8, x, x. I D. n. MiC.1,1* t«J). 7. 6*. 9Cn. tji.-Net, 71. t t.—D. <9. x. 4. 5. t 1-1) μ |i. x et x; j, 3. jr. IUrjc. 8, 31 . 17.1 1 * i D. 6. t, 9 r. 30, 17. uS; G 7. 3*. 6. 2687 J050 I AX « occurrat periculum (uti saevitiarum, cum vir contra uxo­ rem postulat restitutionem con Iu gulis consortii), ludex, ad instantiam partis vel promotoris Iustltiae, pro dl venii adiunctis decernat aut restitutionem suspendi, aut rem vel personam apud sequestrem custodiri, donec causa peti torio ludldo definiatur. Can. 220—Judicia possessoria absolvenda sunt, citais dumtaxat adversa parte In ludicils retinendae vel recupe­ randae; citatis vero omnibus lis quorum Interest, In iudidls adipiscendae. Art. VU. De exstinctione actionum Can. 221—In contentiosis actiones tum reales tum per­ sonales exstinguuntur praescriptione ad normam iuris; ac­ tiones autem de statu personorum nunquam cxsllnguunlur.f u Can. 222—Omnis criminalis actio perimitur morte rd, condonatione legitimae potestatis, ct praescriptione. Can. 223—Firmo praescriptu can. 4, de delicti * Sacrae Congregationi S. Officii reservatis, tempus utile ad actio­ nem criminalem proponendam est triennium, nisi agatur 1. · De actione inluriaruin, quae uno anno perimitur; 2. · De actione ob delicta quallficata contra castita­ tem et Justitiam commutativam, quae quinquennio peri­ mitur; 3. · De actionibus ub slmoniam vel homicidium, contra quae actio criminalis decennio perdurat. Can. 224—Sublata per praescriptionem actione cri­ minali: 1. · Non est hoc ipso sublata actio civilis, forte ex delicto orta, ad damna resarcienda; 2. · Hicrarcha remedio uti adhuc potest non promo­ vendi ad altiorem ordinem clericum, et, ad scandalum evi­ tandum, prohibendi clerico exercitium sacri ministerii aut etiam eundem ab officio seu munere, ad normam iuris, amovendi. Can. 225—$ 1. Praescriptio in contentiosis currit ex quo actio primum potuit iure proponi; in crimlnabillbos, a die patrati delicti. I 2. Si delictum habeat tractum, non currit praescrip­ tio, nisi a die qua delicti tractus cessaverit. f 3. In delicto habituali vel continuato praescriptio non decurrit nisi post ultimum actum; et conventus ob aliquem criminosum actum non praescriptum, tenetur de antiquioribus, qui cum eodem actu connectuntur, etiamsi singulatim sumpti ob praescriptionem excluderentur./ 51 PARS II DE IUDICIO CONTENCÏOSO SECTIO I DE IUDICIO CONTENTIOSO IN GENERE Caput I—De causae Introductione Art. /. De libello litis introductory Can. 226—ludex nullam causam cognoscere potest, nisi petitio, ad normam canonum, proposita sit ab eo culus Interest, vel a promotore iustltiae. Can. 227—Introducta causa ad normam can. 228 et seqq., iudex procedere potest cx officio, praeter alios ca­ sus iure expressos, in causis quae publicum Ecclesiae bo­ num aut animarum salutem respiciunt» ad normam ca­ nonis 133. Can. 228—Qui aliquem convenire vult debet libellum ttUindioru aiiionum.—G 7, 35. 5Can. rax.—5yn. Alexandria. Ceptonun, a. 1898, sect. IIT, cap. VI. tit V, art, XI, i.—G 7. 39, N BauUc. 50 »5, ICan. 222.—D. 47, I, 1; 48, 4, xx; 4% »6, 8-xo; 48, 19, 20. Can. 323.—D. 48, 5, 12 Hi), 4'. C. 9, «Î Barilie. 60, 41. 47. !·--€- 9, 35. 5. Can. 224-—D. 49, I J, Γ. G 7, 66, 3. “D. 47, I, i; C. 4. X7, I. 1*. —Syu. Carthagine»·, a. 419, can. o lodice vel ab eius auditore et a notario. Can. 238—Citatio duplici scheda conficiatur, quarum altera remittatur reo convento, altera asservetur In actis. *xC ajo.-D. 6, i, 6 pr.; C. 2. i, 3. Co. iji.-BiùBe 9, x, 40 in fine. CUL 2JJ--D. 2, 5'7. Ctt.ij6.-D. 42, 1, 53; C. 7, 43, 3, n. 209B Can. 239—J 1. Citationis scheda, si fieri poterit, per curiae cursorem tradenda est Ipsi convento ubicumque Is Invenitur. $ 2. Ad hoc cursor ellam fines alterius eparchlae in­ gredi potest, si iudex id expedire censuerit et eidem cur­ sori mandaverit. $ 3. Sl cursor personam conventam non invenerit In loco ubl commoratur, relinquere poterit cltatoriam sche­ dam alicui de eius familia aut famulatu, sl hic eam reci­ pere paratus sit ac spondeat se reo convento quamprimum schedam acceptam traditurum; sin minus eam ad ludiccm referat, ut transmittatur ad normam can. 241, 242./ 56 Cnn. 240—Reus qui cltatoriam schedam recipere recu­ set, legitime citatus habeatur. Can. 241—SI ob distantiam vel aliam causam difficul­ ter per cursorem tradi possit reo convento scheda citatoria, poterit lussu ludlcls transmitti per tabellarios publicos, dummodo commendata et cum syngrapha receptionis, vel alio modo qui secundum locorum leges et condiciones tu­ tissimus siL Can. 242—J 1. Quoties, diligenti inquisitione peracta, adhuc Ignoratur ubl commoretur reus, locus est citationi per edictum. f 2. Hoc autem fit affigendo per cursorem ad fores curiae schedam citationis ad modum edicti per tempus prudenti ludlcls arbitrio determinandum et In aliqua pu­ blica ephemeride eam inserendo; sl vero utrumque fieri nequeat, alterutrum sufficiet. Can. 243—§ 1. Cursor, cum in manu rei conventi ci­ tationis schedam relinquit, debet eam subsignare, adnotatis die et hora qua reo tradita est. § 2. Idem peragat si eam relinquat in manibus alicuius de familia aut famulatu rei conventi, addito insuper no­ mine personae cui schedam tradidlL § 3. Sl citatio fiat per edictum, cursor In edicti calce signet quo die et hora edictum affixum ad fores curiae fuerit et quamdiu affixum manserit. § 4. Sl reus receptionem schedae recuset, cursor sche­ dam ipsam subsignatam, addito die et hora recusationis, ludlcl remittat. Can. 244—§ 1. Cursor quae peregit ad ludlcem referat in scriptis manu propria subsignatis, quae In actis ser­ ventur. § 2. Si per tabellariorum officium citatio transmittatur, asservetur in actis fides eiusdem officii. Can. 245—Sl scheda citatoria non referat quae in ca­ none 237 praescribuntur aut non fuerit legitime intimata, nullius momenti sunt tum citatio tum acta processus. / 57 Can. 246—Regulae superius statutae de rei citatione, ceteris quoque ludlcll actibus, pro diversa tamen eorum natura, accommodandae et applicandae sunt, ut decreto­ rum vel sententiarum denuntiationi alllsque huiusmodi. Can. 247—Cum citatio legitime peracta fuerit aut par­ tes sponte In iudlclum venerint: 1. ° Res desinit esse integra; 2. ® Causa fit propria illius iudicis aut tribunalis, coram quo actio instituta est; 3. ° In iudice delegato firma redditur iurisdictio Ita ut non exspiret resoluto iure delegantis; 4. ® Interrumpitur praescriptio, nisi aliud cautum sit, ad normam luris; 5. ° Lis pendere incipit; et Ideo statim obtinet prin­ cipium: lite pendente, nihil innovetur. Caput U—De litis contestatione Can. 248—Obiectum seu materia ludlcll constituitur ipsa litis contestatione, seu declaratione qua conventus petitioni actoris formallter contradicit, animo litigandi co­ ram iudlce. Can. 249—Ad litis contestationem sufficit ut partibus coram iudlce vel eius delegato comparentlbus, in actis in­ seratur petitio actoris et contradictio conventi, unde Can. 24a.—Nov. 112, 3 pr. Can. 247, 2·.—D. 2. i, 19 pr; C. j, I, 16; Nov. 53. 3 pr. et r. 123. 4* —D. 5, 3, 25. 7; C. 3, 19, 2. r. B-itllk. 42, 1, 25. 5· — p 44, 6, I. De htis cvnicstaivHic.—Stu. Alexandria. Coptonun. * . sect. 111. cap. VI, tit. V, Prac/mi ivdiridü ϊζ/ρηΛο. Can. 248.—€. 2, 9 (io), i; 3. 9, 1. 2Û90 PIUS XII, DE lüDICTIS PRO ECCLESIA ORIENTALI n. 2098 constet qua de re agatur seu quinam sint controversiae tennlnl. Can. 250—In causis tamen Implicatioribus, in quibus petitio actoris nec perspicua sit nec simplex vel contra­ dictio conventi difficultatibus scateat, ludex, cx offldo aut ad Instantiam actoris vel conventi, partes dtet ad rite definiendos controversiae articulos, Idest ad causae dabla, ut dicitur, foncordonrfu. Can. 251—f 1. Si die dubiis concordandis praestituto, pars In fus vocata non comparcat nec i ustam absentiae 53 excusationem alleget, contumax decla/retur, et dubiorum formula statuatur ex offldo, parte, quae praesens fuerit, id postulante. Parti autem contumaci statim Id notum fiat ex offldo ut quas velit exceptiones contra dubiorum formulam possit proponere et a contumacia se purgare, intra tempus quod iudid congruum videatur. f 2. Partibus praesentibus et in formula dubiorum concordibus, si index non contradicat, eius rei flat mentio In decreto quo formula firmatur. 3. Sl vero partes dissentiant aut earum condusioncs d non probentur, fit locus quaestioni incidenti. f 4. Dubiorum formula semel statuta mutari non pot­ est, nisi novo decreto, ex gravi causa, ad instantiam par­ tis, vel promotoris lustltiae, vel defensoris vinculi, audita utraque vel altera parte eiusque rationibus perpensis. Can. 252—Antequam litis contestatio locum habuerit, ludex ad testium auditionem aliarumve probationum re­ ceptionem ne procedat, nisi in casu contumaciae, aut nisi testium depositionem recipere oporteat, ne ipsa ob proba­ bilem testis mortem, ob discessum eiusdem vel ob aliam lustam causam redpi postea nequeat, aut difficulter possit. Can. 253—Lite contestata: · 1. Haud licet actori libellum mutare, nisi, reo con­ sentiente, ludex, fustis de causis, censeat mutationem esse admittendam, salva semper reo compensatione damno­ rum et expensarum, si qua debeatur. Libellus non cen­ setur mutatus, si coarctelur aut mutetur probationis mo­ dus; si minuantur aut petitio aut accesoria petitionis; sl facti adiuncta in libello pridem posita ita illustrentur, compleantur aut emendentur, ut controversiae oblectum Idem remaneat; sl praeter rem petatur foenus; si In locum rei petatur pretium aut aliquid aequlvalens; · 2. Index congruum tempus partibus praestituat probationibus proponendis et explendis; quod quidem pot­ erit, instantibus partibus, arbitrio suo prorogare, dum­ modo ne lis, ultra quam aequum sit, protrahatur, · 3. Possessor rei alienae desinit esse bonae fidei; quapropter damnatus rem restituere, non solum rem ip­ sam, sed et rei fructus a litis contestatae tempore resti­ tuere debet et damna praeterea resarcire, sl qua secuta 59 fuerint.; i Caput-ΙΠ—De litis instantia Can. 254—Instantiae Initium fit citatione; finis autem omnibus modis, quibus ludkium terminatur, sed et antea instantia non solum interrumpi, verum etiam finiri potest sive peremptione sive renuntiatione. Can. 255—Sl pan litigans moriatur aut statum mutet aut cesset ab officio cuius ratione agit: 1.· Causa nondum conclusa. Instantia interrumpitur, donec heres defuncti aut successor litem instauret; 2. · Causa conclusa, instantia non Interrumpitur, sed index procedere debet ad ulteriora, citato procuratore, sl adsit, secus defuncti herede vel successore. Can. 256—Sl controverlatur culnam ex clericis litigan­ tibus Ius sit ad beneficium et alter, lite pendente, moria­ tur, aut beneficio renuntiet, instantia non interrumpitur, sed contra superstitem eam prosequitur promoter lustitiae qui pro beneficii aut ecclesiae libertate dimicet, nisi beneficium sit liberae collationis Hlerarchae et hic prae­ ferat causam ut victam superstiti adiudlcare. Can. 237—Procuratore aut curatore a munere cessan­ te, tamdiu interrupta manet instantia, quamdlu pars aut 11 ad quos pertinet novum procuratorem vel curatorem nominaverint aut per se Ipsi ln posterum agere sc velle professi fuerint. Cax 15J—D u. I, ISJ. t. 7«. Cw 3M. J* -D »*. «» ± r· ». Ctn :57-—C· 7. <1 2691 r· 3- r· 10 ct U» C· 3» :6- 1050 ΙΛΧ 0 Can. 258—Si nullus actus processualis, quin aliquod obstet impedimentum, ponatur in tribunali primae In­ stantiae per annum aut in gradu appellationis per sex menses, instantia perimitur. Can. 259—Peremptio obtinet ipso iure ct adversus omnes, minores quoque alios ve minoribus acqulparalos, eaque ex officio etiam declarari debet, salvo iure regressus ad indemnitatem adversus tutores, administratores, pro­ curatores qui culpa sc caruisse non probaverint./ w Can. 260—Peremptio exstinguit acta processus, non vero acta causae: Imo haec vim habere possunt etiam In alla instantia, dummodo ea inter easdem personas et su­ per eadem re Intercedat; sed ad extraneos quod attinet, non aPam vim obtinent nisi documentorum. Can. 261—In casu peremptionis, quas quisque ex liti­ gatoribus fecerit, has ipse ferat expensas perempti iudldl. Can. 262—§ 1. In quolibet statu et gradu Iudldl pot­ est actor instantiae renuntiare; item tum actor tum reus possunt processus actis renuntiare sive omnibus sive non­ nullis tantum. § 2. Renuntiatio ut valeat, peragenda est scripto, et a parte vel ab eius procuratore, speciali tamen mandato munito, debet subscribi, cum altera parte communicari, ab eaque acceptari, vel saltem non impugnari, ct a iudice admitti. Can. 263—Renuntiatio a iudice admissa, pro actis quibus renuntiatum est, eosdem parit effectus ac peremp­ tio instantiae; et obligat renuntiantem ad solvendas ex­ pensas actorum, quibus renuntiatum fuit. Caput IV —De interrogationibus partibus in iudicio faciendis Can. 264—§ 1. Index ad eruendam veritatem facti quod publice Interest ut extra dubium ponatur, debet partes interrogare, 5 2. In aliis casibus potest contendentes interrogare, etiam ex officio, vel ut illustretur probatio adducta vel ne i ni ustam ferat decisionem propter evidentem partium negligentiam vel dolum. 5 3. Interrogatio partium fieri a indicé potest in quo­ vis stadio indicii ante conclusionem ln causa; post conclu­ sionem in causa servetur praescriptum can. 385. Can. 265—5 1. ludJcl legitime interroganti partes re­ spondere debent et fateri veritatem, nisi agatur de delicto I 2. Si pars legitime interrogata respondere recuset, quanti facien/da sit haec recusatio, utrum iusta sit, an 61 confessioni acquiparanda, necne, iudicis est aestimare. I 3. Pars, quae respondere debet, si illegitime respon­ dere recusaverit aut si postquam responderit mendax re­ perta fuerit, puniatur, ad tempus a iudice pro rerum adiunctis definiendum, remotione ab actibus legitimis co­ ram Ecclesia; et si ante responsionem iusiurandum de veritate dicenda praestiterit, lalcus interdicto personali, clericus suspensione plectatur. Can. 266—§ 1. Quoties bonum publicum in causa est, ludex debet Iusiurandum de veritate dicenda a par­ tibus exigere; in aliis, potest pro sua prudentia. § 2. Post absolutas Interrogationes ludex potest ab eo qui praestitit iusiurandum de veritate dicenda exigere Iusiurandum de veritate dictorum sive circa omnes ar­ ticulos sive circa aliquos tantum, quoties gravitas negotii aliave Iusta causa id postulare videatur; debet autem in causis. In quibus bonum publicum vertitur, si forte iusiu­ randum de veritate dicenda omissum sit. Can. 267—§ 1. Tum actor tum reus, tum etiam pro­ moter iustitiae ct defensor vinculi possunt i udi ci exhibere articulos, super quibus pars Interrogetur. § 2. In his articulis exarandis, admittendis et parti proponendis regulae cum proportione serventur quae In can. 295-304 statutae sunt. Can. 268—Ad iusiurandum praestandum vel interroga­ tionibus respondendum partes personaliter coram Iudice se sistere debent, exceptis Ils de quibus in can. 292, | 2, n. 1, 2. Can- ajS.—Syn. Alexandrin. Cop torum, x. 1898, sect. Ill, cap. VI, tit. V, Can. 359.—C. 3, I, 13. ii. Can. 364.—D. xi, 1, r. xx, x, ax; C. 3. x, 9. Can. 163.—D. xx, 1, 30. 1. Can. 368.—-C. 4, i, X3. 4. 2692 PIUS XII, 1050 I AN (I DE I UDI CI 18 PRO ECCLESIA ORIENTALI Cuput V —De probationibus Can. 269—Non Indigent probatione: 1. · Facta notoria; 2. · Quae ab ipsa lege praesumuntur; 3. · Facta ab uno cx contendentibus asserta et ab allero admissa, nisi a iure vel a iudice probatio nihilomi­ nus exigatur. Can. 270—§ 1. Onus probandi Incumbit el qui asserit. α f 2. Actore non probante, reus absolvitur. / Can. 271—Probationes quae ad moras iudicio necten­ das postulari videntur, ceu examen testis longe dissiti, aut cuius domicilium nescitur, vel cognitio documenti quod cito haberi non potest, ludex ne admittat, nisi hae probationes necessariae videantur quia ceterae deficiant aut satis non sint. Art. 1. De confessione partium Can. 272—Assertio dc aliquo facto, In scriptis aut ore ab una parte contra se ct pro adversario coram iudice, sive sponte» sive iudice interrogante peracta, dicitur con­ fessio iudiclalis. Can. 273—Si agatur de negotio aliquo privato et in causa non sit bonum publicum, confessio iudicialis unius partis, dummodo libere et considerate facta, relevat alte­ ram ab onere probandi. Can. 274—Pars, aliquid confessa in iudicio, non potest contra confessionem suam venire, nisi aut ex continenti hoc faciat, aut probet confessionem ipsam vel carere condicionibus In can. 273 expressis vel errori facti esse adscrlbendam. Can. 275—Confessio sive scriptis, sive ore, ipslmet ad­ versario aut aliis extra ludicium facta, dicitur extraiudicialis: eaque in iudicium deducta, iudicls est, perpensis omnibus adiunctis, aestimare quanti facienda sit. Art. II. De testibus et attestationibus Can. 276—Probatio per testes in quibuslibet causis ad­ mittitur, sub iudicis tamen moderatione, secundum mo63 dum praefinitum in canonibus qui sequuntur./ Can. 277—§ 1. Testes iudici legitime interroganti re­ spondere et veritatem fateri debent. § 2. Salvo praescripto can. 279, § 3, n. 2, ab hac obligatione eximuntur. 1. · Parochi aliique sacerdotes quod attinet ad ea quae Ipsis manifestata sunt ratione sacri ministerii extra sacramentalem confessionem; civitatum magistratus, me­ dici, obstetrices, advocati, notarii aliique qui ad secretum officii etiam ratione praestiti consilii tenentur, quod atti­ net ad negotia huic secreto obnoxia; 2. ® Qui ex testificatione sua sibi vel coniugl vel con­ sanguineis vel affinibus in quolibet gradu lineae rectae et ln secundo gradu lineae obliquae, infamiam, periculo­ sis vexationes, aliave mala valde gravia obventura timent. J 3. Testes iudici legitime interroganti scienter falsum affirmantes aut verum occultantes puniantur ad normam can. 265, § 3; eademque poena mulctentur omnes, qui testem vel peritum donis, pollicitationibus aut alio quovis modo Inducere praesumpserint ad falsum testimonium di­ cendum aut ad veritatem occultandam. 1—Q ui testes esse possint Can. 278—Omnes possunt esse testes, nisi expresse a iure repellantur vel in totum vel ex parte. Dt ρτΛαϋύτΜιιΐ.—Syn. Alexandrin. Copiorum, a. xS^S, sert. HI, cap. VI Lt V, ut IV, Cia. J7O-—D. a:, 3. 19 et zx in fine; C. 4, 19. 2 et 25. I i.—D. 22, 3, r, C. 4, 20, r. Basilic. 21, x, 31. I t— D. so, 17, 125; C. 8. 33 (36) 9 PrOx 272—D. 48. x8, x. 27. Qa. 273.-D. 43, 2, x et 6; 42, a, 3 et 4; C. 7, 59ua. 274.—D. 9, 3, 23. xx et 24, 25 ct 26; 43, 2, 2, Basilic. 60, 3, 23.11-26. Caa. 376.—Syn. prov. Alba-Iulicn. et Fagarasien. Rumenonun a. xSSa, tt V.cap II, j 26-40.—D. 23, 5, 1; 4. 19. 25; 4. 2X, X5Î Basilic. 22, 1, 7401X77 I 1—G 4, 21, 32. 3J 2, x·.—Syn. Carthaglnca., a. 419, can. 62. *77 i 3-~£>· 22. 5. 16; C. 4. 20, xj et X4 in fine. i * C 37S.—S. C. S. Off (Constantinop.), 2 apr. XS73, n. x.—D. 22, 5, xB; xx. 5.11. r. Baulk. 21, x, 17. 3M3 η. 2098 Con. 279—§ 1. Ut non idonei repelluntur a testimo­ nio ferendo impuberes ct mente debiles. § 2. Ut suspecti: 1. ® Excommunlcatl, periurll, infames, post senten­ tiam declaratorlam vel condcmnatoriam; 2. ® Qui ita abiectis sunt moribus ut fide digni non habeantur; 3. ® Publici gravesque partis Inimici. § 3. Ut incapaces: L® Qui partes sunt in causa, aut partium vice fun­ guntur, vcluti tutor in causa pupilli. Superior aut admini­ strator in causa suae communitatis aut piae causae, cuius nomine in Iudicio consistit, iudex eiusve assistentes, ad­ vocatus allique qui partibus in eadem causa assistunt vel astiterunt; 2. ® Sacerdotes, quod attinet ad ea omnia quae ipsis cx confessione sacramenta! i innotuerunt, etsi a vinculo sigilli soluti sint; imo audita a quovis et quoquo modo occasione confessionis ne ut indicium quidem veritatis recipi possunt, / 64 3. ® Coniux in causa sui conlugis, consanguineus et affinis in causa consanguinei vel affinis, ln quolibet gradu lineae rectae et in secundo gradu lineae obliquae, nisi agatur de causis quae ad statum civilem aut canonicum personae spectant, cuius notitia aliunde haberi nequeat, et bonum publicum exigat ut habeatur. Can. 280—Non idonei et suspecti audiri poterunt ex decreto iudicis, quo id expedire declaretur; sea eorum te­ stimonium valebit tantummodo ut indicium et probationis adminiculum, et regulariter iniurati audiantur. 2.—A quibus, quomodo, et quot testes induci ct qui excludi possint Can. 281—§ 1. Testes a partibus inducuntur. § 2. Possunt etiam induci a promotore iustitiae et de­ fensore vinculi, sl id ad causam intersit. § 3. Sed ipse iudex, quoties agitur de minoribus aliisve qui minoribus aequiparantur, et generatim quoties publi­ cum bonum id exigit, potest testes cx officio inducere; itemque in casu de quo in can. 134, § 1. § 4. Pars, quae testem induxit, potest eius examini rcnunciare; sed adversarius postulare potest ut, hac non obstante renuntiatione, testis examini subiiciatur. Can. 282—§ 1. Si quis sponte comparcat testimonii reddendi gratia, iudex poterit cius testimonium admittere vel repellere prout expedire censucrit. § 2. Debet autem testem, qui se sponte obtulerit, re­ pellere cum com parere sibi videatur moras iudicio nectendi causa vel iustitiae ct veritati quoquo modo officiendi. Can. 283—§ 1. Cum probatio per testes postulatur, eorum nomina et domicilium tribunali indicentur; prae­ terea exhibeantur articuli argumentorum super quibus te­ stes sint interrogandi. § 2. Si ne intra diem quidem peremptorium a iudice praestitutum, obtemperatum fuerit, postulatio deserta censetur. Can. 281—Iudici lus ct obligatio est nimiam multitu­ dinem testium refrenandi./ Can. 285—Partes debent sibi invicem nota facere te­ stium nomina antequam eorum examen inchoëtur, aut, si Id, prudenti iudicis existimatione, fieri sine gravi difficul­ tate nequeat, saltem ante testimoniorum publicationem. Can. 286—§ 1. Testes debent ex officio excludi, si iudici liquido constet eos a testimonio ferendo prohiberi, salvo praescripto can. 280. § 2. Ast etiam, postulante adversario, testes exclu­ dendi sunt, si iusta exclusionis causa demonstretur, quae exclusio dicitur reprobatio personae testis. § 3. Pars nequit reprobare personam testis quem ipsa Can. 379.—D. 22, 5. 3- 5§ x.—Syn. Carthaginem, a. 419, can. X32.—D. 33, 5, 6 et zo. 5 2.—D. 22. 5. 20. § □, 1·.—S. Nicolaus I, UtL * ctra t.Prvfvi çviJrm, *. $65: eQttiJ anUmt.—Canones Apostolorum, 755 3, 3*. —D. x. 9, r. 22. 5. X5 et sx pr. Î 3, 3·.—Syn. Carthaçinen.. a. 419. c 6.'/°· 5 2695 1050 ΙΛΧ Q Can. 294—§ 1. Testes seorsum singuli examinandi sunt. § 2. Prudenti tamen ludicls nrbltrio relinquitur post edita testimonia testes inter se aut cum parte conferre, seu comparare. f 3. Id autem fieri poterit si haec omnia simul con­ currant: 1. · Si testes inter se aut cum parte In re gravi et causae substantiam attingente dissentiant; 2. · Sl nulla alia facilior ad veritatem detegendam suppetat via; 3. · Sl scandali vel dissidiorum periculum non sit ex collatione pertimescendum. Can. 295—§ 1. Examen fit a iudice, vel ab eius de­ legato aut auditore, cui assistat oportet notarius. J 2. In examine interrogationes non ab alio quam a indice vel ab eo qui ludicls locum tenet, testibus deferen­ dae sunt. Quapropter sl partes, vel promotor iustltlae, vel defensor vinculi examini Intersint ct novas interrogationes testi faciendas habeant, has non testi, sed iudlcl vel eius locum tenenti proponere debent, ut ens ipse deferat Can. 296—Testis primo interrogari debet non modo de generalibus personae adiunctis: de nomine, cognomine, origine, aetate, religione, condicione, domicilio, sed etiam quàe ipsi cum partibus in causa sit necessitudo; deinde deferendae sunt interrogationes quae causam ipsam re­ spiciunt et sciscitandum unde et quomodo ea quae asserit, habeat cognita. Can. 297—Interrogationes breves sunto, non plura si­ mul complectentes, non captiosae, non subdolae, non sug­ gerentes responsionem, remotae a cuiusvis offensione et pertinentes ad causam quae agitur. Can. 298—| 1. Interrogationes non sunt cum testibus antea communicandae. f 2. Attamen si ea quae testificanda sunt Ita a me­ moria sint remota, ut nisi prius recolantur, certo affir­ mari nequeant, poterit iudex nonnulla testem praemonere, si id sine periculo fieri posse censeat. / 6! Can. 299—Testes ore testimonium dicant, et scriptum ne legant, nisi de calculo et rationibus agatur; tunc enim adnotationes, quas secum attulerunt, poterunt consulere. Can. 300—Responsio ex continenti redigenda est scripto ab actuario non solum quod attinet ad substantiam, sed etiam ad ipsa editi testimonii verba, nisi Iudex, attenta causae exiguitate, satis habeat unam depositionis substan­ tiam referri. Can. 301—SI testis sit surdus, mutus, vel surdus et mu­ tus, interrogationes vel responsiones vel utraeque scripto fieri possunt, nisi Iudex interpretis opera uti malit. Can. 302—Actuarius In actis mentionem faciat de prae­ stito, remisso aut recusato Iureiurando, de partium aliorumque praesentia, de interrogationibus ex officio additis deque ceteris omnibus memoria dignis quae forte accide­ rint. cum testes excutiebantur. Can. 303—} 1. Testi, antequam ab auditorio discedat, debent legi quae actuarius de lis quae Ipse viva voce te­ status est, scripto redegit, data eidem testi facultate ad­ dendi, supprimendi, corrigendi, variandi. $ 2. Denique actui subscribere debent testis, iudex et notarius. Can. 304—Testes, quamvis lam excussi, poterunt, parte postulante aut ex officio, antequam acta seu testimonia publici luris fiant, denuo ad examen vocari, si iudex id necessarium vel utile ducat, dummodo tamen omnis collu­ sionis vel corruptelae absit periculum. 5—D e testimoniorum cvulgatione eorumque reprobatione Can. 305—J 1. Cum partes aut earum procuratores examini non Interfuerunt, testimonia post absolutum om­ nium testium examen poterunt, decrcto iudicis, statim evulgari. / 69 Can. .-04 i x.—S. C. S. OIL, instr a. xBjS. instr. (ad Ep. Rituum Onent). a. t&Sj, tit III, n. xj. Can. 195.—D. 23. 5, 3. 1 x.—S. C S. Off, instr. (ad Ep. Rituum Orient), a. xMj, Üt III. a. xj; instr, so iuL x8^o. Can. 596.—D. 22, 5, 3. pr. Can. 303 f x.—S. C. S. OH., irxstr. (ad Ep. Rituum Orient), a. xSSj» Ut III, n. X4J x—S. C. S. OH.. instr. a. iBji; instr, (ad Ep. Rituum Orient), a. j. * x3 Ut. HI, n. 14. 2696 PIUS XII, l»E IUDIC1IS PRO ECCLESIA ORIENTALI 1950 IAN β f 2. Sed poterit Iudex differre testimoniorum evulgalloncm In tempus quo cetera probationum capitula fuerint absoluta, sl id c re existimet, firmo can. 382. Can. 30C—Post testimoniorum evulgat Ionem: 1. · Cessat Ius reprobandi testis personam, excepto usu de quo In can. 286, f 4; 2. · Sed est Ius reprobandi testes sive quod attinet ad modum examinis, cum obliduntur regulae luris In exa­ mine peragendo neglectae, sive quod attinet ad testifica­ tiones Ipsas, cum testimonia arguuntur de falso aut de variatione, contradictione, obscuritate, defectu scientiae et similibus. Can. 307—Reprobationem Iudex decreto suo rcllclat, sl eam futili Inniti fundamento aut ad retardandum ludidura factam animadvertat. Can. 308—SI ludlcium reprobationis admittatur, iudex brevem terminum parti postulanti praestituat ad proban­ dam reprobationem, ct deinde procedat uti in aliis inci­ dentibus causis. Can. 309—Post evulgata testimonia, testes lam auditi denuo super iisdem articulis ne interrogentur, neque novi testes admittantur, nisi caute et ex gravi ratione in causis quae nunquam transeunt in rem Indicatam; ex gravissima ratione in ceteris; ct In quolibet casu omni fraudis et subomationis periculo remoto ct audita altera parte; quae omnia iudex decreto suo definiat. 6—D e indemnitate testium Can. 310—§ 1. Testis ius habet ad petendam com­ pensationem impensarum, quas sustinuerit ratione itineris rt commorationis In loco iudlcil, ct ad congruam indemni­ tatem pro interruptione sui negotii vel operis. j 2. ludicls est, auditis parte ac teste, ct, si opus sit, etiam peritis, taxare indemnitatem ct impensas testi sol:a vendas./ Can. 311—Si Intra peremptorium terminum a iudice praestitutum congrua pecuniae quantitas vel cautio ad normam can. 436, § 2, ab eo qui testes inducere vult de­ posita non sit, Is testium examini renuntiasse censeatur. 7—D e testimoniorum fide Can. 312—In aestimandis testimoniis iudex, requisitis, d opus sit, testimonialibus litteris, ante oculos nabeat: 1. · Quae condicio sit personae, quaeve honestas et in aliqua dignitate testis praefulgeat; 2. · Utrum de scientia propria, praesertim de visu et auditu proprio testlficctur, an de sua opinione, de fama, aut de auditu ab aliis; 3. · Utrum testis constans sit et firmiter sibi cohae­ reat; an varius, Incertus, vel vacillans; 4.· Denique utrum testimonii contestes habeat, an sit singularis. Can. 313—Si testes inter se discrepent, iudex perpen­ dat utrum testimonia Inter se adversentur, an sint dum­ taxat diversa vel mutuo adiuventur ct compleantur. Can. 314—$ 1. Unius testis depositio plenam fidem non facit, nisi sit testis qualificatus qui deponat de rebus ex officio gestis. f 2. Sl sub iuramenti fide duae vel tres personae, omni exceptione maiores, sibi firmiter cohaerentes, de aliqua re vel facto in iudicio testiflcentur de scientia propria, sufficiens probatio habetur; nisi in aliqua causa iudex ob nuxlmam negotii gravitatem, vel ob Indicia quae aliquod dubium de veritate rei assertae ingerunt, necessariam cen­ seat pleniorem probationem. Art. III. De peritis Can. 315—Peritorum opera utendum est quoties ex luris vel ludicls praescripto eorum examen ct ludlcium requiritur ad factum aliquod comprobandum vel ad veΊ rm alicuius rei naturam dignoscendam./ μα.—G 4, SO, 11 et x6 in fine, 7. & *· jix—S. u S. Off., instr, (ad Ep. Rituum Orient.), a. X883, UL III, t it-D. n, j, j pr. x-2-3; a>r 5, a et 13; Nov. 90, x. pr. Cu. »13.—D. 32, 5, 21. 3; Nov. 90, 3 in fine. Cn. 314—-Syn. Nicaen. J, a. 325, can. 2.—Canones Apostolorum, 75· J i.—Syn. Carüu^incû., a. 419, can. 133.—D. 48, 18, 20; C. 4, 20, 9. i 2— D. 22, 5, xa et xi. 3; C. 4, 20, 18. D» fmhr—Syn. prov. AJba-Iulien. et Fagarasien. Rumenonun, a. 1882, ttV.up.II, Hi, 42 Caa 313.—S. C. S. Off., instr, a. 1858; instr, (ad Ep. Rituum Orient), t 1ÎÎ3. ÜL VI, art 5.—D. 10, x, 8; 25, 4, I. *x C 2*97 η. 2008 Can. 316—§ 1. ludicls est peritos designare. § 2. Hanc designationem In causis mere privatis Iudex facere potest rogatu utriusque partis vel etiam alterutrius, altera tamen consentiente; In causis vero bonum publicum respicientibus, audito promotorc Justitiae aut vinculi de­ fensore. § 3. Prudenti ludicls arbitrio relinquitur unum pluresve peritos designare pro causae natura et rel difficultate; dummodo ne sint pauciores numero Ipsa lege constituto. Can. 317—Peritorum est peritiam suam ad veritatis et lustitlae leges exigere, neque falsum affirmando neque verum occultando; in quo si deliquerint, puniantur ad normam can. 265, § 3. Can. 318—§ 1. Ad periti munus, ceteris paribus, deli­ gantur, qui competentis magistratus auctoritate idonei fuerint comprobati. § 2. Ad periti munus assumi nequeunt: 1. ® Minores; 2. ® Qui a testimonio ferendo excluduntur ad nor­ mam can. 279; 3. ® Qui testes in eodem iudicio fuerunt vel futuri sint. 4. ® Qui In adiunctis inveniuntur de quibus in ca­ nonibus 35, 128, § 1. Can. 319—f 1. Possunt periti cum ob causas quibus testes, tum ob aliam iustam causam recusari. 5 2. Iudex suo decreto edicat utrum sit admittenda recusatio, necne, et, recusatione admissa, in locum periti recusati alium sufficiat. Can. 320—§ 1. Periti demandatum munus suscipere censentur praestatione lurisiurandi de munere fideliter im­ plendo. § 2. Partes non solum Intéressé possunt iurisiurandi praestationi, sed etiam exsecutioni muneris perito deman­ dati, nisi aliud rei natura vel honestas exigat aut lex vel iudex statuat. Can. 321—Post iusiurandum praestitum, si periti intra praefinitum tempus mandato non paruerint aut sine iusta causa exsecutionem defugiant, tenentur damnorum./ 72 Can. 322—§ 1. Iudex, attentis iis quae a litigantibus forte deducantur, omnia et singula capita decreto suo defi­ niat circa quae periti opera versari debeat. § 2. Tempus intra quod examen perficiendum est et ludlcium proferendum, si necessarium vel opportunum iudici videatur, potest ab ipso iudice praefiniri et etiam, auditis partibus, prorogari. Can. 323—§ 1. Si dubitetur quis scriptum aliquod exaraverit, iudex, praeter scripturam quaestioni obnoxiam, assignet peritis, proponentibus partibus, scripturas cum quibus illa comparari seu conferri debeat. § 2. Si de scripturis, quae sint inter se comparandae, partes dissentiant, Iudex seligat, comparationis gratia, eas, quas pars ipsa alias recognovit, aut quas qui accusatur auctor scripturae controversae, scripsit ut persona publica et in archivis aut alio publico tabulario custodiuntur; aut eius subscriptiones quas ex fide notarii vel personae pu­ blicae constet coram ipsis fuisse exaratas. § 3. Quod sl scripturae a partibus et a iudice pro com­ paratione designatae, peritorum Iudicio, investigationi non sufficiant iudex, cum cui scruptura controversa tribuitur, ad Instantiam partis aut etiam ex officio citet, ut manu propria coram iudice vel eius delegato scribat quidquid periti, iudex ipse, ciusve delegatus dictaturi sint. § 4. Qui scribere recusat, non probata legitima recu­ sandi causa, perinde habetur ac si controversam scriptu­ ram suam esse confiteatur. Can. 324—§ 1. Periti indicium suum vel in scriptis proferre possunt, vel ore coram iudice; sed si ore profera­ tur, statim in scriptis redigi debet a notario et a peritis subscribi. § 2. Peritus autem, praesertim si sententiam suam, in scriptis protulerit, accersiri potest a Iudice ut explicationes, quae ulterius necessariae videantur, suppeditet £ 3. Periti debent Indicare perspicue qua via et ratione processerint in explendo munere sibi demandato et quibus potissimum argumentis conclusiones ab ipsis prolatae ni­ tantur. Can. 325—Periti suam quisque relationem α celeris di stinctam conficiant, nisi, lege non contradicente, iudex unam a singulis subscribendam fieri iubcat; quod si flat, Grn. 323.—G 4, tl, 16 et χος Nov. 75- 2698 PIUS η. 2098 XII, DE IUDICIIS PRO ECCLESIA ORIENTALI 1950 IA.X « Can. 337—Documenta publica sive ecclesiastica live sententiarum discrimina, si qua fuerint, diligenter ndnocivilia genuina praesumuntur, donec contrarium evidea73 tentur,/ tibus argumentis evincatur. Cam 326—{ L Si periti inter se discrepent, licet iudid aut peritloris suffragium super relatis a primis peritis Can. 338—Recognitio aut Impugnatio scripturae pro­ poni potest in Iudicio tum Incidcntcr, tum nd modon exquirere aut novos de integro peritos adhibere. causae principalis. f 2. Idem potest iudex quoties periti post designatio­ nem in suspicionem inciderint vel impares atque non ido­ Can. 339—Documenta publica fidem faciunt de iii quae directe et principaliter In eisdem affirmantur. nei muneri reperti fuerint. Can. 327—J L Index non peritorum tantum conclu­ Can. 340—Documentum privntum, sive agnitum i siones, etsi concordes, sed cetera quoque causae adiuncta parte sive recognitum a iudice, eandem probandi via nabet adversus auctorem vel subscriptorem ct causam ab attente perpendat Hs habentes, ac confessio extra Judicium facta; sed per se f 2. Cum reddit rationes decidendi, exprimere debet non habet vim probandi adversus extraneos. quibus motus argumentis peritorum conclusiones aut ad­ miserit aut reieceriL Can. 341—Si abrasa, correcta, interpolata aliove vitio documenta infecta demonstrentur, ludlcis est aestimare Can. 328—Peritorum expensas et honoraria iudex, re­ an et quanti hulusmodi documenta facienda sint. ceptam uniuscuiusque loci consuetudinem ante oculos habens, ex bono et aequo taxare debet, salvo iure recursus 2—D e productione documentorum ad normam can. 440, ξ L et actione ad exhibendum Arf. IV. De accessu et recognitione iudiciali Can. 329—j 1. Si ad controversiae locum index ac­ cedere atque ipsam rem controversam inspicere necessa­ rium existimet, decreto id praestituat, quo ea quae In accessu praestanda sint, auditis partibus, summat im de­ scribat. f 2. Sl iudex lussent ut pars vel tertius rem tribunali exhiberet, parte vel tertio recusante, servetur praescrip­ tum can. 347 de parte recusante. Can. 330—Iudex recognitionem peragere potest vel ipse per se vel per auditorem aut indicem delegatum. Can. 331—5 1. Iudex, rem vel locum recognoscens, peritos adhibere potest, si ipsorum opera necessaria vel utilis videatur. î 2. Sl periti adhibeantur, serventur, quantum fieri 74 potest, quae praescripta sunt can. 316-328./ Can. 332—Si iurgii vel perturbationis periculum perti­ mescendum ludici videatur, poterii ipse prohibere ne par­ tes vel carum advocati iudiciali recognitioni intersint. Can. 333—Iudex testes, vel ex officio accitos vel a par­ tibus ante recognitionem rite productos, potest in ipso iudiciali accessu examini subi icere, si id expedire videatur ad pleniorem probationem aut ad removenda dubia ob quae recognitio decerni debuit. Can. 334—J 1. Notarius diligenter curet ut constet ex actis quo die el bora recognitio facta sit, quae personae interfuerint, quae, recognitione durante, aut dicta aut peracta aut a iudice decreta sint. J 2. Peractae recognitionis instrumenta tum iudex tum notarius subscribant Art. V. De probatione per documenta 1—D e natura et fide documentorum Can. 335—In quolibet iudicii genere admittitur pro­ batio per documenta tum publica tum privata. Can. 336—| 1. Praecipua documenta publica eccle­ siastica haec sunt · 1. Acta Summi Pontificis el Curiae Romanae et HIerarchannn in exercitio suorum munerum authentica forma exarata, itemque attestationes authenticae de iis­ dem actibus datae ab illis vel ab eorum notariis; 2.· instrumenta a notariis ecclesiasticis confecta; * X Acta iudldalia ecclesiastica; 4.· Inscriptiones eollati sacramenti baptismi, chri­ smatis. ordinationis, professionis religiosae, matrimonii, mortis, quae habentur In regestis curiae vel paroeciae vel religionis, el attestationes scriptae ex iisdem desumptae et a parochis vel ab Hicrarchls vel a notariis ecclesiasticis confectae aut eanim exemplaria authentica. f X Documenta publica civilia ea sunt quae secundum uniuscuiusque loci leges talia iure censentur I 3 Litterae, contractus, testamenta et scripta quae­ libet a privatis confecta, privatorum documentorum nu75 mero habentur,/ D< Auruv Λ ikïtdxli —Syn. prov. Alba-luHm. et Fs^insien k-.r-xTflrsE. a. xlli. üt V, c*p. II, I 43I* ftr —Syn. prov. Aïba-tulten. et Façxrasaen. Risxtrren, *. iSSl. Ut V, cap. Ï1, | 44.47.—Hov. 73. Can m - D ». 4. U C. 4, <9. 4 «t «S 75, 4 et 5. 2699 Can. 342—Documenta vim probandi In Iudicio non ha­ bent, nisi originalia sint aut In exemplari authentico exhi­ bita et penes tribunalis cancellarium deposita, exceptis documentis quae publici luris sunt, ceu leges rite promul­ gatae. Con. 343—Documenta in forma authentica sunt exhi­ benda et in iudicio deponenda, ut a iudice et ab adver­ sario examinari possint. Can. 344—Si dubium excitetur utrum fideliter exscrip­ tum sit exemplar, an non, iudex ad instantiam partis vel etiam ex officio decernere potest, ut ipsum documentum exhibeatur, unde exemplar est desumptum. / 74 5 2. Si id fieri aut minime aut valde difficulter possit, iudex potest auditorem delegare aut loci Hierarcham ro­ gare pro examine et collatione documenti, praescribens quibus de articulis ct quemadmodum fieri debeat collatio; collationi vero partes assistere possunt. Can. 345—Documenta communia quaeve de communi agunt negotio, ut testamenta ct Instrumenta quae respi­ ciunt successiones, bonorum partitiones, contractus allaque hulusmodi de quibus lis est inter partes, quilibet ex litigantibus potest postulare ut in iure exhibeantur ab ea parte quae illa possidere dicitur. Can. 346—§ 1. Nemo tamen exhibere debet docu­ menta etsi communia, quae communicari nequeunt sine periculo damni ad normam can. 277, § 2, n. 2, aut sine periculo violationis secreti servandL § 2. Attamen si qua saltem documenti particula, quam produci intersit, describi possit, et in exemplari exhiberi sine memoratis incommodis, iudex decernere potest ut eadem exhibeatur. Can. 347—| 1. SI pars exhibere recuset documentum de iure producendum, quod ipsa fertur possidere, iudex, altera parte postulante vel etiam ex officio, auditoque, si opus sit, promotore iustitiae vel vinculi defensore, ad nonnam can. 364 decernat, an et quomodo eiusdem docu­ menti exhibitio facienda sit. 5 2. Parte parere recusante, iudicis est aestimare quanti haec recusatio facienda sit. § 3. Quod si pars documentum apud se esse neget, iu­ dex poterit eam examini sublicere ct ad iuslurandum de ea re praestandum adigere. Art. VI. De praesumptionibus Can. 348—j 1. Praesumptio est rei incertae probabilis coniectura; eaque alia est iuris, quae ab ipsa lege statuitur, alia hominis, quae a iudice conilcilur. § 2. Praesumptio iuris alia est Iuris simpliciter, alia iuris et de iure. / Can. 349—Contra praesumptionem iuris simpliciter ad­ mittitur probatio tum directa tum indirecta; contra praoCin. 339.—D. 22, 3, xo; C. 4. 20, 15. 6; 7, 52, 6. Can. 340.-C. 4, 19. 5. 6. 7. Can. 341.—D. 22, 3, 24; C- 4, 19· 24Can. 341— D. 2, 13, xx; 22, 4, 3. Can. 343 —Basilic. 7, x8, 20. Can. 345 —Basilic- 7. 18. 20. Can. 346.—D. 2, 13, to- x; C. 4, ax, aa. Can. 347—D. 49. 14. 2- ir, C. a, x, r, 4, ar, 22. De —Syn. prov. Alba-Iuliexu et Façsrasien. ram, x t83a, tit. V, cap. II, 5 50, 51. Can. 348.—Basilic. a a, x, 24. Can. 349-—D. 4, a. 33 pr. 27« 1950 ΙΛΝ B sumptionem luris ct dc Iure, tantum indirecta, hoc est contra factum quod est praesumptionis fundamentum. Can. 350—Qui habet pro se iuris praesumptionem, li­ beratur ab onere probandi, quod recidit in partem ad­ venam. Can. 351—Praesumptiones, quae non statuuntur a Iure, iudex ne conliciat, nisi ex facto certo el determinato, quod cum eo, de quo controversia est, directe cohaereat. Ar/. VJL De lureiurando partium Can. 352— SI habeatur semiplena tantum probatio nec alia probationis adjumenta iam supersint, iudex aut iubcat aut admittat Iusiurandum suppletorium ad probationes supplendas. Can. 353—§ 1. Judicis est decreto definire an et mundo adiuncta concurrant, cur iusiurandum suppletorium deferri debeat. f 2. Defertur sive ex officio, sive ad instantiam partis. I 3. Regulariter deferatur ei qui pleniores habet pro­ bationes. Can. 354—§ 1. lureiurando suppletorio abstineat iudex, sl de Iure vel re magni pretii agatur aut de facto nimii momenti, aut si ius, res, factum non sit proprium personie cui Iusiurandum esset deferendum. j 2. Huic iuriiurando maxime locus est cum adiuncta, quae civilem vel religiosum personae statum respiciunt, aliter comperiri nequeunt. Can. 355—§ 1. Pars cui iusiurandum suppletorium defertur in rebus quae ad eius statum civilem vel religiosum non pertinent, potest ex lusta causa illud recusare vel in 3 adversarium referre./ } 2. Quanti autem haec recusatio facienda sit, utrum rasta sit, an potius confessioni aequiparanda, iudicis est aestimare. 1 3. Iusiurandum suppletorium, ab una parte praesti­ tum, potest ab altera impugnari. Can, 356—Si de iure ad damni reparationem constet, sed quantitas damni aestimari certe non possit, iudex pot­ est parti quae damnum passa est, iusiurandum aestimaliriam deferre. Can. 357—In deferendo lureiurando aestimatorio: 1. · Iudex a parte, quae damnum passa est, petat ut sub iurisiurandi sanctitate designet res sibi ablatas vel dolo perditas, earumque pretium secundum probabilem suam aestimationem exprimat; 2.· Sl taxatio iudlcl nimia videatur, eam ad aequi­ tatem reducat, ante oculos habens omnia indicia et argu­ menta usu comprobata, adhibitis etiam, si opus sit, pe­ ritis, quo magis veritati et iustitiae consulatur. Can. 358—Non solum ante inltam litem partes conve­ nire possunt ut controversia per iusiurandum ab alterutra praestandum transigendo dirimatur, sed pendente quoque lite et in quolibet eius momento et statu, altera pars pot­ est, Iudice probante, alteri iusiurandum decisorium de­ ferre, ea condicione ut quaestio sive principalis sive incid ·~ '9 -H· J· D- * .4 1, 19. r, D. 50, 17. 2712 C |9ÔO 1A.X U •■n s xil, i»k it biens pho I 2. ludiclalis petitio proponi etiam potest ore Iudici unico; quo in casu, notarius eam scriptis consignet. Can. 457—Iudex, Intra triduum ab exhibita petitione iudiclail, decreto ad culccm ipsius petitionis ab actore vel I notario scriptae apposito, praecipiat communicari, no­ tarii cura, exemplar petitionis iudicialls reo, facta huic facultate, Intra (fecem dies deponendi In canccllaria tribumils scriptam responsionem, vel adeundi tribunal ad re­ spondendum petitioni actoris; quo in casu, notarius in actis referre debet rei responsum. Can. 458—Iudex poterit, sl res ferat, alium praefigere xlori terminum ad replicandum alterutro ex indicatis modis. Can. 459—Elapso termino reo constituto ad responden­ dum el actori ad replicandum, si hic terminus constitutus (writ, iudex, perspectis actis —nisi spes aliqua concordiae W affulgeat litem componendo per transactionem / ad nor­ mam can. 94 seqq.— partes citet ut coram se compareant, adrignalo termino non infra decem nec supra triginta dies. Citationis decretum, notarii cura, partibus denuntiari debeL Can. 460—J 1. Integrum est partibus scriptam rela­ tionem ad probandas suas petitiones ad tribunal deferre, >jîiïiTü odo id faciant tres saltem ante audientiam dies et duplici exemplari, auorum alterum ex continenti commu­ niori debet cum altera parte. f 2. Item, intra terminum de quo in § 1, partes quae velint quosdam audiri testes non adductos in petitione iodichli, debent horum nomina una cum aliis requisitis de quibus In can. 456, § 1, n. 2, cancel lar iae tribunalis nota licere, ea lege ut iudex partibus numerum testium dumtrut paulo maiorem adducere permittat propter peculia­ ria causae adiuncta. Can. 461—In audientia probationes colliguntur. Can. 462—Probationibus collectis proceditur in eadem isdientla ad discussionem oralcm. Can. 463—Fine discussioni orali imposito, si iudex ex adis el probatis censeat causam sufficienter Instructam, «terit sententiam vel statim pronuntiare vel eandem dif­ ferre, non tamen ultra tres dies. Can. 464—Si In audientia probationes iam admissae colligi haud potuerint, vel iudex necessarium duxerit no­ vas probationes colligere, altera statuitur audientia. Can. 465—Sententiae Interlocutoriae a iudice unico pro­ latae impugnari nequeunt nisi una cum sententiis definiti­ vis, atque modis ad impugnandas sententias definitivas admissis. Can. 466—Pars dispositiva sententiae statim commu­ nicetur ore partibus, nisi iudex deccmat decisionem secreto servandam esse usque ad formalem sententiae publica­ tionem. Can. 467—Sententiae textus quamprimum edendus est, td id summum intra quindecim dies./ SECTIO III DE CAUSIS MATRIMONIALIBUS Caput I —Dc foro competenti On. 463—Causae matrimoniales inter baptizatos iure proprio el exsclusivo ad iudiccm ecclesiasticum spectant. Can. 469—Causae de effectibus matrimonii mere civihtuj, si principaliter agantur, perlinent ad civilem ma· □stratum sed si incidcnlcr ct accessorie, possunt etiam a lodice ecclesiastico ex propria potestate cognosci ac definiri. On. 470—Causas matrimoniales ad eos spectantes de fiibw In can. 15, n. 1, illa Sacra Congregatio vel illud ribunal aut specialis ca Commissio exclusive cognoscet, ni eas Summus Pontifex in singulis casibus delegaverit; ansas dispensationis super matrimonio ralo ct non conRnmato, Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali; cauDr awu Syn. Armen., a. ipn, tiL XI, cap. VII, it iMM Syn. prov. Alba-Iuhcn. et Fagarasien. Rumcura, *. 1872, tit- X, cap. II, De cauiù matrimonialibus; a. 18S2, tiL IV, «ect II, cap. I. Cax468,—Syn. Trident, sessio XXIV, De matrimonio, can. 12; Leo XIII, 'Xjd. Immortale Dei, 1 nov. 1885; S. CS. Off., instr, (ad Ep. Rituum OaesO, a. iMj, pr. Can. 469.—Leo XIII, ep. cneyd. Immortale Dei, : set. 1M5. Ce. 470.-i C S. Off., xi aog. 1859; Instr, (ad Ep. Rituum Orient.), L rMj. UL VI, art. 4, n. 45. 2713 ecclEsia orIentaLI ii. 20»β sas inter partem catholicam et partem acatholicam, sive buptlzatam sive non bapllzatam, quocumque modo ad Sedem Apostolicam delatas, Sacra Congregatio Sancti Officii. Can. 471—} 1. Nullus Iudex inferior potest processum in causis dispensationis super ralo et non consummato Instruere, nisi Sedes Apostolica facultatem eidem fecerit. § 2. l.° Si tamen iudex competens auctoritate propria Indicium peregerit de matrimonio nullo ex capite impo­ tentiae et ex eo, non impotentiae, sed nondum consummati matrimonii emerserit probatio, omnia acta ad Sacram Con­ gregationem transmittantur, quae lis uti poterit in pro­ cessu super rato ct non consummato; ° 2. Si vero probationes de non secuta matrimonii consummatione hactenus instructae, habeantur non suffi­ cientes, caedem compleantur et acta dein plene instructa ad Sacram Congregationem remittantur. § 3. Pariter si iudex competens auctoritate propria ludicium peregerit de matrimonii nullltatc, ex alio capite, et matrimonii nullitas evinci non possit, sed inddenter dubium valde probabile emerserit de non secuta matri­ monii consummatione, tunc Integrum est alterutri vel / utrique parti libellum porrigere Romano Pontifici inscrip­ tum, pro dispensatione a matrimonio rato et non consum­ mato; et ipso iure fit potestas iudici causam instruendi. Idem iudex acta, plene instructa, dein ad Sacram Congre­ gationem remittat. Can. 472—In aliis causis matrimonialibus iudex com­ petens est iudex loci In quo matrimonium celebratum est aut in quo sive pars conventa sive pars catholica, si altera sit acalhollca, domicilium vel quasi-domicilium habetCan. 473—Si matrimonium accusatur ex defectu con­ sensus, curet ante omnia iudex ut monitionibus opportunis partem, cuius consensus deesse affirmatur, ad consensum renovandum inducat; si ex defectu formae substantialis vel ex impedimento dirimenti a quo dispensari potest et solet, partes inducere studeat ad consensum in forma le­ gitima renovandum vel ad dispensationem petendam. Caput Π—De tribunali constituendo Can. 474—Unicus est iudex instructor in inquisitione pro dispensatione super matrimonio rato et non consum­ mato. Can. 475—Sive agatur de nullitate matrimonii, sive dc probandis inconsummatlone et causis ad dispensandum super rato et non consummato, citari debet defensor vin­ culi ad normam can. 62. Can. 476—Defensoris vinculi est: 1. ® Examini partium, testium et peritorum adesse; exhibere iudici interrogatoria clausa ct obsignata, in actu examinis a iudice aperienda, et partibus aut testibus pro­ ponenda; novas interrogationes, ab examine emergentes, iudici suggerere; 2. ° Articulos a partibus propositos perpendere, iis­ que quatenus opus sit, contradicere; documenta a partibus exhibita recognoscere; 3. ° Animadversiones contra matrimonii nullitatem ac probationes pro validitate aut pro consummatione matri­ monii scribere et allegare, eaque omnia deducere, quae ad matrimonium tuendum utilia censuerit. / Can. 477—Defensori vinculi ius esto: 1. ° Semper et quolibet causae momento acta proces­ sus, etsi nondum publicati, invisere; novos terminos ad scripta perficienda flagitare, prudenti indicis arbitrio pro­ rogandos; 2. ° De omnibus probationibus vel allegationibus ita certiorem fieri, ut contradicere possit; 3. ° Pcicre ut alii testes inducantur vel iidem ite­ rum examini subiiciantur, processu etiam absoluto vel publicato, novasque animadversiones edere; Can. 471 5 x.—S. C pro Eccl. Orient.. instr, io iun. X935. Art- 4. f a.—S. C. S. Off., instr, a. 1858; instr, (ad Ep. Rituuni Orient), a. iMj. tit. VI, art. 5. Cad. 472 —D. 5. I. 65. De tribunali constituendo.—S. C. pro EccL Orient, 10 inn. :93s, art- 6» 19-24.—Syn. Alexandrin. Coptonnn, a. 1898, sect HI, cap. VI, tit VI, art. II, De tribunali constituendo. Can. 474.—Syn. prov. Alba-Iulien. et Fajarasien. Rumcnonnn, a. 1W . * tiL IV, STCL II, cap. L Can. 476.—S. C. S. Off., instr, (ad Ep. Rituum OrfenL), a. 1883. tit II, n. ix; tit III, n. 21; tiL V’. n. sS. Can- 477.—S. C. S. OH., instr, (ad Ep. Rituum Orient.), a. 1W3, ÜL II n. jo, xi; tit. Ill, n. 23. 2714 n. 20.98 PIUS XH, ηκ Il’hlCHS pho ecclesia oiuentali 4.· Exigere ut alia acta, quae ipse suggesserit, confi­ ciantur, nisi tribunal unanimi suffragio dissentiat. Caput HI De iure accusandi matrimonium et postulandi dispensationem super rato et non consummato Can. 478—f 1. Habiles ad accusandum sunt: 1. · Conlages, In omnibus causis separationis et * nulli Utis, nisi Ipsi fuerint impedimenti vel, etiam alia ratione, n olli tatis matrimonii causa directa et dolosa; 2. · Promoter Justitiae in impedimentis natura sua publlds. J 1 Reliqui omnes, etsi consanguinei, non habent ius matrimonia accusandi, sed tantummodo nullitatem matri' monti Hierarchae loci vel promoted Justitiae denuntiandi. Eodem Jure gaudent coniugcs ad accusandum matrimo­ nium inhabiles. f 3. In causis de nullilate matrimonii, ut acatholici. sive baptizat! sive non baptizati, partes actoris agere queant, indigent facultate Impetranda a S. Congregatione Can. 479—Matrimonium, quod, utroque coniuge viven­ te, non fuerit accusatum, post mortem alterutrius vel utri usque coniugis ita praesumitur validum fuisse, ut contra hanc praesumptionem non admittatur probatio, nisi inddenter oriatur quaestio, aut aliter ferant Slaluta personalia. Can. 4SÛ— In causis super rato et non consummato non proceditur nisi ad legitimam saltem unius coniugis 103 petitionem./ Ci pat IV-Dc probationibus Can. 481—Consanguinei et affines de quibus in can. 279,| 3, n. 3. habentur testes habiles in causis suorum propinquorum. Can. 482—j 1. In causis impotentiae vel in consum­ mationis, nisi de Impotentia vel inconsummatione aliunde certo constet, debet quisque coniugum septem testes, qui testes credibilitatis dicuntur. Inducere, sanguine aut affi­ nitate sibi conlunctos, sin minus vicinos bonae famae aut alioquln de re edoctos, qui iurare possint de ipsorum coningum probitate, et praesertim de eorum veracltate circa rem in controversiam deductam. 5 2. Testibus credibilitatis a partibus Inductis potest iudex ad nonnam can. 231. j 3, alios testes ex officio adiungere; Imo debet, quoties testes credibilitatis a partibus inductos pauciores fuerint vel insufficientes aestimaverit. 5 3. Testimonium hoc est argumentum credibilitatis quod robur addit depositionibus coniugum; sed vim plenae probationis non obtinet, nisi aliis adminiculis aut argu­ mentis fulciatur. Can. 483—In causis impotentiae aut inconsummationis requiritur inspectio corporis utriusque vel alterutrius con­ iugis per peritos facienda, nisi ex adiunctis inutilis evi­ denter appareat. Can. 484—In peritis eligendis, praeter nonnas in ca­ nonibus 315-328 datas, serventur praescripta canonum qui sequuntur. Can. 485—Ad periti munus ne admittantur qui con­ teges privatim inspexerint circa facium cui innititur pe­ titio declarationis nulli tatis vel inconsummationis; licet tamen hos Unquam testes Inducere. Can. 486—§ 1. Ad inspiciendum virum, duo periti me­ dici ex officio designari debent. De wtt Acmuxii S. C S. O L, 21 xan 1928, ad 1 et 15 na. X 940.-873. Akmdnu. Coptorcm, a. 1B98, «cL HI, cap. VI. UL VI, D< inum •iirrnMuhtou,· Syn. prov ABn-ltibn. et Fa^aratfcrx H-x^ncron, a. 1M2. ÜL IV, «et II, cap. II. D< ««ami Cax 47S J1, t·.—5. C. S. OIL, decr. 22 mart. X939, ad I. I I, x·-—S. C S. (ML, decr. 22 nurt. 1959, ad II. 1 2,—S. C S. (ML, instr. (id Ep. Rituum OrienL), a. 1883, UL I, n. 3. Cax 4M.-S. C pro Ecd. Orient, xnstr. xo lun. 1935. art. x. Dt S. Q pro Eat OrienL, decr. xo Uxn. 1935. η. II, III, IV.—Sya. Akxuxdrin. Coptcrcm, a. 1B98, «ct III, cap. ÜL VII, De repdij imandii u· ui jpecv. Cax 4IL—5. C. S. Off., Ustr. (ad Ep. Rituum OnenL), a. xMj. tiL VI, art 5. Cax 483 11.-5. C. S. Oit. üntr. x 1B5B; inrtr. (ad Ep. RlUxœn OnenL), a iMj, ÜL VI, art 5. Can. 4I3.-S. C S. Off., xnrtr. x 1858; instr, (ad Ep. Rituum OneaL), a. xBBj. LL VI, art. s decr. :a v-x 1941. Can. 4M.-S. C. S (ML, ia»tr. a. 1858; instr, (ad Ep. Rituum Orient), a. xMj, Ut. VI, art J. 2715 1050 |\\ | i 2. Ad mulierem vero inspiciendam designentur doie mulieres quae laurea doctoral i In arte medica, vel salter: legitimo peritiae in arte / obstetricia testimonio praeditae sint. Si vero tales mulieres ad inspectionem perficiendas haberi nequeant, tunc licitum erit I ilernrchae, de consen» mulieris Inspiciendae, examen peragendum committere si­ ris. qui non tantum medica arto sint Insignes, sed etian religionis et honestatis laude commendati, moribus alqt> aetate graves. f 3. Corporalis mulieris Inspectio fieri debet, servatis plene Christianae modestiae regulis ct adstante semper honesta matrona ex officio designanda. Can. 437—5 1. Mulieris inspectionem seorsum singuli legitime ad eam faciendam designati exsequi debent. $ 2. Qui inspectionem viri vel mulieris legitime pere­ gerint, singuli relationes conficiant, intra terminum a ladice praefinitum tradendas. I 3. Potest iudex relationes ab obstetricibus confecUi examini alicuius periti medici subliccrc, si id opportunas existimaverit. Can. 483—Peracta relatione, periti, obstetrices ac ma­ trona, seorsum singuli, a iudice interrogentur, secundum articulos a vinculi defensore antea concinnatos quibus ipsi, praestito iureiurando, respondeant. Can. 489—Etiam in causis defectus consensus ob amen­ tiam. requiratur suffragium peritorum in scientia psychia­ trics peculiariter versatorum, qui infirmum, si casus ferat, eiusve acta quae amentiae suspicionem ingerunt, exami­ nent secundum artis praecepta; insuper uti testes audiri debent periti qui infirmum antea visitaverint Caput V- De publicatione processus, conclusione in cauu et sententia Can. 490—§ 1. Publicato processu partes possunt ad­ huc novos testes, ad normam tamen can. 309, super diver­ sis articulis inducere. § 2. Si vero testes iam excussi super Iisdem articulis antea propositis denuo audiendi sint, servetur praescrip­ tum can. 304, integro iure defensoris vinculi opportunas proponendi exceptiones. Can. 491—f 1. Defensor vinculi Ius habet ut in alle­ gando, petendo et respondendo tam in scriptis quam ia defensione orali, audiatur postremus. I 2. Quare iudex ad definitivam sententiam ne deve­ niat, nisi prius / vinculi defensor Interrogatus declaraverit 1β sibi nihil deducendum vel inquirendum superesse. § 3. SI vero ante praefinitum a iudice definiendae cau­ sae diem defensor nihil deduxerit, praesumitur eum nihil iam deducendum habere. Can. 492—In causis quae spectant ad dispensationem matrimonii rati et non consummati, iudex instructor neque ad publicationem processus neque ad sententiam super ipsa inconsummatione et causis ad dispensandum deveniat, sed omnia acta una cum suffragio scripto Hierarchae ct defensoris vinculi transmittat ad Sedem Apostolicam. Caput VI — De appellationibus Can. 493—A prima sententia, quae matrimonii nullitatem declaraverit, vinculi defensor, intra legitimum tem­ pus, ad tribunal appellationis provocare debet; et si negligat officium suum implere, compellatur auctoritate iudicis. Can. 494—Sl in gradu appellationis novum nuliitati * caput afferatur, illud que nemine contradicente, a collegia Can. 437 f a,- S. C. 5. OfL. instr, x 1858; tertr. (* d Ep· Rituum Orirrt’. i. xMj. UL VI. art. 5. ί 3.—S. C S. OfL, xnstr. a. 1858. Can. 488.—S. C. S. OIL, instr, x x8j8; instr, (ad Ep. Rituum OnedA x 1883, tiL VT, art- 5. De prxniMJ——S. Q pro EcrL OncnL, «lecr. 10 xux 19O» x VT.—Syn. Alexandrin. Coptorum, x 1898, sect- HI, cap. VI, tiL VI. Art. IV’. Can. 491 j ?-—S. C. S. Off., instr, (ad Ep. Rituum OrienL), x xWj, LL IV, n. 24. , Can. 492.—S. C. S. OfL, instr, (ad Ep. Rituum OrienL), a. xS8j, UL VI. art. 5; S. C. pro EccL Orient., instr, xo iuxx X935. De Syn. Akxandnn. Coptorum, a. 1898, sect. Ill, up VI. tiL VT, m. V; Syn. prov Alb-i-Iuben. et Fagarasfcn. Rumenorca, 2. xMa, tiL IV, s«L II. cap. Ill, de Can. 493.—S. C. S. Off-, instr, (ad Edx ituum OrienL), a. 1883. ÜL IV. n. 15.—Syn. prov Alba-Iulien. ct Fagarasicn. Rumenoruxn. a. 1882, UL IV, sert. II, cap. V. 2716 1950 IΛ.Χ U PICS XII. hi: ll'hlCHS PRO ecclesia oiuentali admittatur, de eu Judicandum est tamquam In prima instantia. On. 495—Post secundam sententiam, quae matrimo­ nii nullltatem confirmaverit, si defensor vinculi in gradu appellationis pro sua conscientia non crediderit esse ap­ pellandum. Jus conlugibus est, decem diebus a sententiae denuntiatione elapsis, novas nuptias contrahendi. Coin. 496— Decreta matrimonii nullitatc vel data a rato diipensatlone, Hierarcha loci curare debet ut dc ea mentio fui In baptismorum ct matrimoniorum regestis ubi ma­ trimonii celebratio adnotata est. Can. 497—| 1. Cum sententiae In causis matrimonia­ libus, haud exceptis causis separationis coniugum, nun­ quam transeant in rem iudicatam. causae ipsae, si nova Argumenta praesto sint, retractari semper poterunt, firmo praescripto can. 430. non autem ab eodem tribunali vel l<4 &b dio eiusdem gradus, salvo praescripto § 2. / J 2. In patriarchatibus causae de quibus in § 1 retrac­ tari possunt, consentiente vinculi defensore, in tribunali patriarchal i, mutatis tamen judicibus. II. 2098 Can. 503—Ea omnia quae tum in parte prima, tum In sectione prima et tertia huius secundae partis praescripta sunt servari etiam debent, nisi rei natura obstet. In causis contra sacram ordinationem. Can. 504—Defensor vinculi sacrae ordinationis iisdem gaudet Juribus iisdemque tenetur officiis quibus defensor vinculi matrimonialis. Can. 505—Quamvis actio instituta fuerit non super ipsamet sacrae ordinationis nullitate, sed super obligationi­ bus tantum ex ipsa sacra ordinatione exsurgentibus, ni­ hilominus clericus est ad cautelam ab exercitio ordinum prohibendus. Can. 506—§ 1. Ut clericus liber sit ab obligationibus quae a vinculo ordinationis manant, requiruntur duae sententiae conformes. § 2. Quod ad appellationem attinet, in his causis ser­ ventur praescripta can. 493-497, de causis matrimonia­ libus./ 108 PARS Caput VH—De casibus exceptis a regulis hucusque traditis Can. 498—Cum cx certo et authentico documento, quod nulli contradictioni vel exceptioni obnoxium sit, constiterit exsistere impedimentum dlsparltatis cultus, or­ dinis, voti castitatis emissi in professione maiore, ligami­ nis, consanguinitatis, affinitatis aut cognationis spiritua­ lis simulque pari certitudine, ex certo et authentico do­ cumento vel etiam alio legitimo modo habita, apparuerit dispensationem super his impedimentis datam non esse, hisce in casibus, praetermissis sollemnitatibus hucusque recensitis, poterit Hierarcha loci, citatis partibus, matri­ monii nullitatcni sententia declarare, cum interventu ta­ men defensoris vinculi. Can. 499—Adversus hanc sententiam defensor vinculi, si prudenter existimaverit impedimenta de quibus in cacooe 498 non esse certa aut dispensationem ab iisdem pro­ babiliter intercessisse, provocare debet ad iudiccm secun­ dae instantiae, ad quem acta sunt transmittenda quique scripto monendus est agi de casu excepto. Can. 500—Iudex alterius instantiae, cum solo inter­ ventu defensoris vinculi, decernet eodem modo de quo ia can. 498, utrum sententia sit confirmanda, an potius procedendum in causa sit ad ordinarium tramitem iuris; quo in casu eam remittit ad tribunal primae instantiae. SECTIO IV DE CAUSIS CONTRA SACRAM ORDINATIONEM On. 501—} 1. In causis quibus impugnantur obliga­ tiones ex subdiaconatu vel maiore ordine contractae vel ipsa sacrae ordinationis validitas, libellus mitti debet ad Sacram Congregationem pro Ecclesia Orientali vel, si or­ dinatio impugnetur ob defectum substantialem sacri ritus. »1 Sacram Congregationem Sancti Officii; et Sacra Con­ gregatio definit utrum causa iudlclario ordine an discipliWÎ ue tramite sit pertractanda./ 11 Sl primum, Sacra Congregatio crusam remittit ad tribunal eparchiae quae clerico propria fuit tempore sacrae ordinationis, vel, si sacra ordinatio impugnetur ob defec­ tus substantialem sacri ritus, ad tribunal eparchiae In qui ordinatio peracta fuit; pro gradibus vero appellationis totum praescripto can. 72-80. I 3. Si alterum, ipsamet Sacra Congregatio quaestiorem dirimit, praevio processu informat i vo peracto a tri­ bunali curiae competentis. Can. 502—4 1. Validitatem sacrac ordinationis accuwe valet clericus aeque ac Hierarcha cui clericus subsit vel In cuius eparchia ordinatus sit. i 2. Solus clericus, qui existimet se cx sacra ordinalio­ re obligationes ordini adnexas non contraxisse, potest declarationem nullitatls onerum petere. £*•<95· * —S. C. S. OU., Instr, (ad Ep. Rituum OrienL), a. 1883, tiL V, 1 ja-Syxx. pror. Afba-Iulien. ct Fagara^ien. Rumenorum, x 1883, tiL IV, •β. II. cap.V. £** •497 I V—S. C, S. Off., instr, (ad Ep. Rituum OrienL), a. 18S3, tiL V, actfiii...—$ C. S. Off., to maii 1941, ad III. Oa. 49I.—S. C S. Off., deer. 2X iun. 19x3, ad 3. 2717 DE IUDICIO III CRIMINALI Caput I— De iis quae praeeunt iudicio criminali Art. I. De accusatoria actione et denuntiatione Can. 507—Actio seu accusatio criminalis uni promotori justitiae, ceteris omnibus exclusis, reservatur. Can. 508—§ 1. l.° Quilibet tamen fidelium semper potest delictum alterius, cuiusvis condicionis, denuntiare ad satisfactionem petendam vel damnum sibi resarcien­ dum vel etiam studio iustitiae ad alicuius scandali vel mali reparationem; ° 2. Iure, de quo in n. 1, fruitur religiosus quoque, etiam adversus Superiores. § 2. Obligatio denuntiandi delicta urget quotiescum­ que ad id aliquis adigitur sive lege vel peculiari legitimo praecepto, sive ex ipsa naturali lege ob fidei vel religionis periculum vel aliud Imminens publicum malum. Can. 509—Denuntiatio scriptis a denuntiante subsi­ gnatis vel ore fieri debet loci Hierarchae vel cancellario curiae vel protopresbyteris seu vicariis foraneis vel paro­ chis, a quibus tamen, si viva voce facta fuerit, scriptis est consignanda et statim ad Hierarcham deferenda. Can. 510—Qui delictum denuntiat debet promotori iustitiae adiumenta suppeditare ad eiusdem delicti pro­ bationem. Can. 511—1. In causa iniuriarum aut diffamationis, ut promotor iustitiae actionem criminalem Instituere pos­ sit, requiritur praevia denuntiatio seu querela personae laesae. § 2. Sed si agatur de iniuria aut diffamatione gravi, clerico vel religioso, praesertim in dignitate constituto, illata, aut quam clericus vel religiosus alii intulerit, actio criminalis institui potest etiam si non praecesserit denun­ tiatio scu querela./ Can. 512—In delictis mixti fori Hierarchae regulariter nc procedant cum reus laicus est et civilis magistratus, in reum animadvertens, publico bono satis consulit Art. II. De inquisitione Can. 513—§ 1. Si delictum nec notorium sit nec om­ nino certum, sed innotuerit vel cx rumore et publica fama. De iudicio criminali.—Syn. Alexandrin. Copiorum, a. 1898. sect. III. cap. VI, tiL VIII, Dg causir clmccrum crimtnalifaj; Syn. prov. Alba-1 uber, et Fagarasicn. Rumenlrum, a. 1883, tiL V, cap. IV. Dr froccdwa ecdaiaUica criminali. Can. 507.—Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736» pars III, cap. IV, 33. VI Can. 508 § x, x·.—Syb. Consuntmopoiitan. I, a. 381, can. 6; Syn. ChaJccdonen., a. 451, can. si.—Syn. Carthaginen., a. 419, can. 8, 23. 13ος Theo­ philus Alexandrin., can. 9.—Syn. Alexandrin, Coptorum, a. 1898, secL III. cap. VI. UL VIII. 3. Can 508 J 3.—Syn. Constantinopobtan. I. a. 381, can. 6ς Syn. Chalrcdo * nen., a. 45X, can. 21; Benedictus XIV, coosL Socrjewntnm Potnücntiag, 1 iun. 1741. 1 consL Apastottci numeris, 8 febr. 1745, | r.S.CS« Off., 33 nxn. 1727; £> mart. 1839; litt. 30 maü 184 ; * mstr. 30 febc. 18S6; 19 apr. 1 93. * ad 2.—Syn. Carthaginen.. a. 419» can. 8. 23.—Syn. Alexandrin. Ccptorum. a. 1898, secL HI, cap. VI, tiL VIII, 2.—C. 9, 24. x. Can. 5x0.—Syn. Chakedoncn.. a. 45X. can. ji. Can. 5xx.—D. 47, xo, xx. 1; Basilic. 6c» 21, xx. Can. 513.—Syn. Constantino^hUn. IV, a. S69, eon. 17. j x.—S. G S. Off., instr 6 au: 1897, n. x, 3, 5. 2718 PIUS XII, PE lUDK’HS ΡΠΟ ECCLESIA OlHENTALI h. 2098 It", in: s vel ex denuntiatione, vel ex querela damni, vel cx inqui­ sitione generali ab Hierarcha tacta, vel alia quavis ra­ tione, antequam quis citetur ad respondendum ae delicto, inquisitio specialis est praemittenda ut constet an ct quo fundamento innitatur imputatio. j 2. Huic regulae locus est sive agatur de irroganda poena vindicative vel censura, sive de ferenda sententia declarators poenae vel censurae in quam quis inciderit. Can. 514—Inquisitio, quamvis ab ipso loci Hierarcha peragi possit, regulariter tamen committatur alicui ex judicibus eparehiahbus, nisi eidem Hlerarchae cx peculiari ratione alii committenda videatur. Can. 515—j L Inquisitor delegetur non ad universi­ tatem causarum, sed ad singulas causas. $ 2. Inquisitor tenetur Iisdem obligationibus quibus lodices ordinarii, ac praesertim praestare debet iusiurandum de secreto servando deque officio fideliter implendo et abstinere ab accipiendis muneribus ad normam cano­ num 136-139. f 3. Inquisitor nequit valide In eadem causa iudiccm agere. Can. 516—j 1. Prudenti Hlerarchae iudicio committi­ tur statuere quandonam ea. quae praesto sunt argumenta, sufficiant ad inquisitionem instituendam. j 2. Nihili faciendae sunt denuntiationes quae ab ini­ mico manifesto, aut ab homine vili et indigno proveniunt, vel anonymae iis adiunctis lisque aliis elementis carentes, Π0 quae accusationem forte probabilem reddant./ Can. 517—Inquisitio secreta semper esse debet, et cau­ tissime ducenda, ne rumor delicti diffundatur, neve bo­ num cuiusquam nomen in discrimen vocetur. Can. 518—5 1. Ad finem suum assequendum potest inquisitor aliquos, quos de re edoctos censeat, ad se accire et Interrogare sub iureiurando veritatis dicendae et se­ creti servandi. f 2. In eorum examine servet inquisitor, quantum fieri potest el natura inquisitionis patitur, regulas statutas in can. 292-3(4. Can. 519—Inquisitor, antequam inquisitionem claudat, potest promotons Iustitiae consilium exquirere quoties in aliquam difficultatem inciderit, et cum eo acta commu­ nicare. Can. 526—j 1. Expleta Inquisitione, inquisitor, addi­ to suffragio suo, omnia referat ad Hierarcham. } 2. Hierarcha vel de eius speciali mandato vicarius iudiclalis suo decreto iubeat ut 1. · Si appareat denuntiationem solido fundamento esse destitutam, id declaretur in actis et acta ipsa in se­ creto curiae archivo reponantur; 2. » Sl indicia delicii habeantur, sed nondum suffi­ cientia ad accusatoriam actionem instituendam, acta in eodem archivo serventur el Invigiletur inierim moribus Imputati, qui pro prudenti Hierarchae iudicio erit oppor­ tune super re audiendus, et, si casus ferat, monendus ad normam | 3; 3. · Sl denique certa vel saltem probabilia et suffi­ cientia ad accusationem instituendam argumenta praesto sint, citetur reus ad comparendum el procedatur ad ul­ teriora. f 1 Eum qui versatur in proxima occasione delictum committendi rei in quem, ex inquisitione peracta, gravis suspicio cadit delicti commissi, Hierarcha per se vel per Interpositam penonam moneat. Ari. ///. reservatae, aut poenam privationis beneficii, Infamiae, de­ positionis minoris scu depositionis simplicis vel maioris seu degradationis; 2. ® Quando agitur de ferenda sententia declaratona poenae vindicativae vel censurae in quam quis Inciderit; 3. · Quando Hlerarcha existimet eam non sufficere reparationi scandali ct restitutioni iustitiae. Can. 523—§ 1. Correptioni locus esse potest semel ri iterum, non autem tertio contra eundem reum. f 2. Quare si post alteram correptionem reus Idem delictum commiserit, criminale ludlclum instrui uut In­ ceptum continuari debet ad normam can. 528. Can. 524—Intra fines can. 521, 522, potest correpito ab Hierarcha adhiberi non solum antequam gradus flat ad formale iudiclum, sed etiam eo Incepto ante conclusio­ nem In causa; ac tunc quidem iudiclum suspenditur, nili tamen prosequendum Idcirco sit quia correptio In irritum cesserit. Can. 525—§ 1. Correptio adhiberi ellam potest, cum Interposita fuit actio damni cx delicto. § 2. Quo In casu Hierarcha potest de bono et aequo, partibus consentientibus, videro et dirimere quaestionem de damno. f 3. Sed si censuerit quaestionem de damno difficult» de bono et aequo posse definiri, licet ipsi, remissa ordini ludlciario solutione huius quaestionis, per correptionem consulere reparationi scandali et emendationi delinquentis. Can. 526—5 1. Correptio iudiclalis, praeter monita sa­ lutaria, debet plerumque coniuncta habere quaedam oppor­ tuna remedia, aut poenitentiarum vel piorum operum praescriptionem, quae valeant ad publicam reparationem laesae iustitiae aut scandali. $ 2. Salutaria remedia, poenitentiae, pia opera reo praescribenda, mitiora el leviora esse debent iis, quae in criminali iudicio per sententiam condemnatoriam Ipi infligi possent et deberent. Can. 527—Correptio censetur inutiliter adhibita, sl reus remedia, poenitentias et pia opera sibi praescripta non acceptet aut acceptata non exsequatur./ IU Can. 528—Si correptio iudiclalis vel insufficiens sil ad æitionem scandali et restitutionem iustitiae, vel adnequeat quia reus delictum denegat, vel inutiliter adhibita fuerit, loci Hierarcha aut vicarius Judicialis, de eius speciali mandato, praecipiat ut acta inquisitionis tra­ dantur promotori iustitiae. De correptione delinquentis Can. 521—Si reus interrogatus ddictum confiteatur, Hierarcha, loco criminalis iudicii, utatur correptione ludiH1 clali sl eidem locus sit. / Can. 522—Correptio iudlcialts locum habere nequit: 1.· Iu delictis quae poenam secumferunt excommu­ nicationis Sedi Apostolicae, Patriarchae vel Archiepiscopo Cax J14 —6.Qs. Ott. latx. » fcbr. n. 5; imtr. 6 aug. 1897. 5.6. Cn. 50 i tr-5. C. S. OIL ia’U. 6 1897. n- 6I 1 -5. C 5. OfL, fcatr. febr. 1U6, n. InsU. 6 ftop ΐΒ$7, n. 5. 6. B. i s. Q s. Ott, imtr. 6 oag. 1597, n- t» 3. 5\ 1.-5. G S. Ott. iftitr. » febr. M, n»: 4* K 4 (1958) 45M» 5CÜS2AREN ΠΙ 438. Adn. ANASTASE A3 UTRECHT ic E 4 Ω958) 12Τ-ΗΛ 283-335. 435-451; E ESCANCIANO m Eitudio· ecdes^tScoe » (1358) Χ4-Σ33. 1050 FEB 1-20 rum e calico, ct ulter sacerdos, si adsit, supcrpcUicco in­ dutus, cfdcm celebranti ndsistat, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Praesentibus vulituris ad totum an­ num Jubilarem.— Card. B. Aloisi Masella, Pro· Prati. F. Bracci, Secr. ♦ Delegato Ap^itclico In & Γ. A. S.. Prot N. 925/50: Juriat 10 213-214. 2105 210« 1950 FEB l.-S. PA EMITENTI ARIA, RESPONSUM. PART.· 1950 FEB 18.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· SOLVTTUlt DUBIUM CIRCA IUBILAEUM LUCRANDUM A MU­ LIERIBUS QUAE PROPTER GESTATIONEM VKL CtXUI PROLIS URBEM ROMAE ADIRE NEQUEUNT S. Paenitcntiariae propositum est, pro opportuna solu­ tione, dnbirnn quod sequitur, nempe: «Se possono lucrare 1’indulgenza dei Giublleo senza re­ cani a Roma le pregnant! e le numme impossibilitate ad effetluare 11 viaggio verso di essa per aver numerosi plero II cui attendere». El S. Paenlteatiaria respondendum censuit iuxta simi­ lem responsionem iam datam die 9 martii 1925 (cf. AAS voL XVII, p. 327, ad II): (LE 039]: Negative. Datum Romae, ex S. Paenitentiaria, die 1.· februarii 1950. N. Card. Canau, Paenit. Maior. • C2 34 (1950) 124. 2106 1950 FEB 1,- S. PAENITENTIARIA, RESPONSUM. PART.· Solvitur dubium OPERARIIS circa iubilaeum lucrandum ab QUI PROPTER EXIGUITATEM STIPEND IORUM URBEM ROMAE ADIRE NEQUEUNT S. Paenilentlariae proposita sunt, pro opportuna solu­ tione, dubia quae sequuntur, quoad operarios de quibus agitur in Consi. Apost. lam promulgato, dici 10 iulli 1949. [LE 2059] nempe: 1. S’agit-il uniquement des ouvriers qui travaillent, comme salariés, dans les entreprises et qui ne gagnent pas un salaire suffisant pour pouvoir se rendre à Rome? 2. S’agit-il aussi de tous les travailleurs qui, en -raison de la modicité des ressources obtenues par leur travail, se trouvent dans l'impossibilité de se rendre â Rome?» Et S. Paenitentiaria respondendum censuit, iuxta De­ cretum iam datum die 9 martii 1925 (cfr. AAS, vol. XVII, p. 327, ad L) (LE 639]: Ad I, AHirmative. Ad II. Pro­ visum in 1.·. Romae, ex S. Paenitentiaria. die 1.· februarii 1950.— N. Card. Canali, Poenii. Maior. • CR 34 (1953 1’4 2107 1950 FEB 13.-SC SACRAMENTORUM, INDULTUM. PART.· Facultas datur sacerdotibus s. f. Solvuntur dubia circa lectionem nonam officii hitts SIMPLICIS, F.T CIRCA PROVINCIAS RELIGIOSAS UDI FESTA BEATORUM INSTITUTI PROPRII RITU DUPLICI MINOR! CELEBRARI POSSUNT Durium—Herilissime Pater, Kalendarlsta Curiae Gene­ ralis Fratrum Minorum Conventualium. atque nd novam editionem «Proprii Officiorum» eiusdem Ordinis deputatus, quaedam solvenda dubia SS. Rituum Congregationi hu­ militer submittit, videlicet: 1. An permittatur Lectio IX alicuius Officii ritus sim­ plicis vel ad modum simplicis recolendi, quod Infra Oc­ tavam Epiphaniae, quae est privUegiata II ordinis, com­ memorandum sit iuxta Rubricas? 2.An admittatur Lectio IX alicuius Officii ritus sim­ plicis commemorati in festo Ss. Innocentium Mm. (28 De­ cembris), non omisso IX Responsorio, iuxta Rubricas? 3.An permittatur Lectio IX Officii ritus simplicis alicui commemorati et in ea Dominica occurrentis, qua Officium ipsius Dominicae vacet (ex. gr. dd. 26, 27 el 28 Dec., 2, 3 et 4 lan.)? 4. In Decreto S. R- C. «Circa festa propria etc.· d. 22 Mali 1914, haec habentur. «Festa Sanctorum Ordinis seu Congregationis, in ecclesiis coenobii, monasterii aut do­ mus in quibus obierunt, vel eorum corpus aut insignis re­ liquia asservatur, sub ritu duplici secundae classis reco­ lantur. Festis vero Beatorum, qui sive solemniter sive aequipollenter beatificationis honores adepti sint, ritus du­ plex malus, in casu exposito tribuantur, ritu tamen du­ plici minori assignato festis Beatorum huiusmodi pro reliquis eiusdem religiosae provinciae conventibus, mona­ steriis seu domibus» (ad num. 1). Quaeritur utrum ultima verba citati Decreti restrin­ genda sint conventibus seu monasteriis et domibus illius religiosae provinciae in qua Udem Beati supremum diem obierunt seu insignis reliquia asservatur, an etiam exten­ denda omnibus conventibus seu monasteriis et domibus provinciae religiosae, quibus Beati adscript! fuerunt, etsi corpus seu insignis reliquia Ibidem non asservetur, nec BeaLl in ipsa propria Provincia obierint? Resp.—Ordinis Fratrum Minorum Conventualium. Sa­ cra Rituum Congregatio, audito specialis Commissionis Liturgicae volo, praepositis dubiis respondendum censuit: ad 1, 2 et 3: negative; ad 1, affirmative ad primam partem. negative ad secundam. Die 18 Februarii 1950.—A. Carinci, Arch. Seleucien ., * Secr. Henricus Dante, Subst. ♦ Ordini F. M Conv.. Prol. N O. 15,950-. COFMConv 43 Π951) 158-157. a. s. in urbem OCCASIONE ANNI SANCTI PERF.GRINANTIBUS LEBRANDI IN NAVI MISSAM CE­ Romae, dic 13 Februarii 1930 2109 1950 FEB 20.-SC RIT., DECR. AAS 42 (1950) 448 Precls— Beatissime Paler, Excnius Delegatus Aposto- URBIS ET ORBIS llcus In Statibus Foederatis Amcricae Septentrionalis, ad pedes S. V. provolutus, humiliter postulat, pro omnibus Variationes in rubricis pontificalis romani indu­ Ordinariis eiusdem Foederationis facultatem permittendi cendae ut forma sacramentalts ordinum melius Sacerdotibus sibi subditis ad Vrbem peregri nant ibus oc­ DETERMINETUR casione Anni lubilaris. ut Sacrum In navi litare valeant durante maritimo Itinere In accessu ad Urbem et reditu, Edito a Sanctissimo Domino Nostro Pio Papa XII ad suam peregrinantium pietatem explendam. Apostolica Constitutione Sacramentum Ordinis die 30 No­ Rescii. —Ei Audientia Ssihi die 2 februarii 1950. vembris anno 1947 (A. A. S., 1948, p. 5) ILE 1966], Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa XII. audita re­ in qua determinatur forma sacramentafls Ordinum: Dia­ latione Revihi Praesidii Prolocoll i Secretoriae Status conatus, Presbyteratus et Episcopatus, Sacra Rituum S. S.. attentis expositis, gratiam indulgerc dignatus est Congregatio, pontificio mandato obsequens, variationes iuxta preces, dummodo locus ad Id nihil indecens aut atque addenda in rubricis Pontificalis Romani, necnon Indecorum praeseferat, oratorium autem, si canonice erec­ rationem qua sacramcntales formae sunt typis edendae, tum iit. tum ellam altare ct sacra paramenta non inser­ ut evidentiores fiant, disposuit, atque mandat ut haec viant sectis acathollds, mare sit oden tranquillum, ut in novis Pontificalis Romani editionibus inserantur; in­ quodrumqur absit periculum effusionis sacrarum Spccleterim vero in folio separato edantur in Episcoporum com­ 2731 2732 1050 FEB SI-.MAIt 7 SC RELIGIOSORI'.M - CONCILII-STUDIORUM modum, ea ratione qua in annexis foliis continetur. Con­ trariis quibascum que minime obstantibus. Datum Romae, dic 20 Februarii 1950.—Card. C. Micajia, Ep. Velitem., Prae/. A. Carinci, Archlep. Selcuden., Secr. Ada. Vid· tertum Variationum apud AAS 42 (1950) 449-453 ol in «SbCdbUi «ubecquoalibua ipsiaa Pontificalia Romani. 2110 1950 FEB 21.-SC RELIGIOSORUM, EPISTULA. PART.· U$CS PERMITTITUR PARVI BREVIARII LINGUA BATAVA CONSCRIPTI ET R BREVIARIO ROMANO EXCERPIT Sacra Congregatio dc Religiosis, approbante Ssrtio Do­ mino Nostro, his litteris concedit Emciae Tuae Revriiae nec­ non Ordinariis locorum illius provinciae, facultatem permit­ tendi Congregationibus, iuris dioccesani ct iuris pontificii, si id petant, recitationem Parvi Breviarii, idiomate baUvo collecti c Breviario Romano, opera P. Th. Stallaert, loco Officii Parvi B. Μ. V. aliarumque precum a Consti­ tutionibus respectlvis impositarum. • Ordfcariw Provinciae Ultraioctensia: PrM 43 (1954) 121. Adn. H SCHMIDT in PrM 43 (1954) 115-133. 2111 1950 FEB 25.-SC CONCILII, LITT. CIRCULARES. PART.· Circa modum efformandi et augendi arcam seu MENSAM NUMMARIAM AD CLERICORUM SUBLEVANDAS NECESSITATES OECONOMICAS IN ITALIA Roma, 25 febbralo 1950. Eccellenza heocrendissima, La Cassa di sowenzloni per il Ckro Secolare d’Itali a, sorta presso questa Sacra Congregaxfone dei Concilio, nel luglio 1941, con la speciale Bcnedizione diSuaSantitù Pio XII felicemente regnante, è entrata ormai nel suo decimo nnno di vita. Grazle e Dio, i rlsultatl fi noni ottenuti sono stati, come è noto, veramente soddisfacenti c consolanti. Attesa» perd, Pattuale svalutazione della moneta, il contribato di 5 centesimi per abitante - ivi compreso quello dl 1 «uterimo per il Sanatorio dei Clero nd Arco - non è piü suf­ ficiente allo scopo per cui fu stabilito. Al fine, pertanto, di sowenzionnre in misura anche piü idequata ii Clero comunque bisognoso di aluti, secondo 11 prudente giudizio dei proprio Eccellentissimo Ordinario, que­ sta itessa Sacra Congregazione, accogliendo anche 11 volo da nib parti espresso, con la sovrana approvazione del Sanio Pzdre. ha deliberato di elevare il contributo de 5 centesimi id una lira per abitante, n partire dal corrcnte anno 1950. Al riguardo, oltre incrementare le iniziative già suggerite con h Circolare del 1 luglio 1941. n. 1 C. S. [LE 1627], c nel Regobmento dei 15 giugno 1943, n. 162 C. S. [LE 1757], wprattutto Ia Giornata pro Clero, si potrunno adottare altre opportune prowldcnze. Rentre nutro ferma fiducia che l’Eccellenza Vostra vorrù tdoperorsl nel miglior modo possibile per mandare ad esecuMoe b présenté disposizione, con sensi di partlcolare ossequio Messo dell’Ecc. Vs. Rcvrha affriio come fratello.—G. nvNO, PrefeUo. F. Robert!, Scgrctario. • OnSnzrib locorum Italiae, Prot. 1B4/50 Porfice munui 26 (1951) «-55. Ada. G. LARDONE in Porfice munus 26 (1951) 209-217. 2112 1950 MAR 7.-SC STUD., EPIST. AAS 42 (1950) 836-844 Epistula ad Erhas PP. DD. Cardinales atque Excmos PP. AreMeplscopos, Episcopos ceterosque Ordinarios Brasiliae De RECTA CLERICORUM INSTITUTIONE RITE PROVEHENDA Eminentluimas Senhores Cardiais, Eice lentissimos Sentero Arcebispos, Bispos e demals Ordinârios do Brasil.— Eda Sagrada Congregaçào, que acompanha atentamente, oso é sco dever, o andamento dos Seminârios, onde crocem tantos jovens levitas, promissora esperança da IjreJa, estâ bem informada dos progressos conseguidos em a uobre terra do Brasil, vlsando a obter urna utima forniaçâo do clero, e congratula-sc, por Isso, com os Exce- n. 2110-2112 lentissimos Senhores Bispos. O Primeiro Congresso Naclonal de Vocaçôes Saccrdotais, realizado rccentemente na Sé Primacial do Salvador, no Estado da Bahia; os esforços que se fazem para aumenlar o nûmero das vocaçôes sacerdotais, até agora, muito inferior ao que convém para satisfazer âs neccssidades de uma grande naçâo calôlica; o nûmero crescente dos jovens escolhidos que sâo enviados a Roma, afim de concluirem no Pontificio Colégio Pio Braslleiro a prôpria formaçâo intclcctual e moral ao sacerdôcio: todos èstes frutos do zèlos dos Excclentisslmos Senhores Bispos, e do seus dedicados colaboradorrs, trazem-nos multa consolaçâo, c sâo dons preciosos do Pal Celeste. A Ele, glôria e gratidâo. Importância da cifncla.—Sabemos também. particularmente, com quanto cuidado se procura, nos Seminârios Maiores, aperfeiçoar os estudos e adaptâ-los às necessidades do nosso tempo. É, de fato, necessârio que o sacerdote esteja preparado para apresentar a doutrina exata, segura e tradicional sob a forma que melhor iluminarâ as intcligências e conquistarâ os coraçôes. Ciência antiga e ciência moderna—Por Isso, dcve-sc, primeiro, aperfeiçoar sempre a arte de escrever e de falar, cujos principios foram aprendidos durante os estudos clâsslcos. Cumpre depois, conhecer os èrros modernos, consi­ derando e refutando / clara e sôlidamente os principios que 837 sâo a fonte dos vârios sistemas de hoie e de amanhâ. E, finalmente, é preciso prestar especial atençâo àquelcs problemas tanto cspeculativos como prâticos que estâo na ordem do dia e dos quais o sacerdote deve saber a soluçâo conforme à Revelaçâo e à reta razâo. 50 *aiux rxssxarhrn apud ΜΕ Π (1552) 45Ô. Adn. S. INDELICATO in ΜΕ Π (1BSZ) 456. 2116 1950 MAR 21.-SC RITUUM, DECRETUM. PART.· Approbatur collectio rituum ex parte lingua ver­ nacula EXARATA ET AD INSTAR APPENDICIS RITUALIS ROMANI DISPOSITA PRO OMNIBUS GERMANIAE DIOECESIBUS Emus ac Revmus Dominus losephus Cardinalis Frings, Arehl episcopus Colonlensis, omnium Germaniae Archiepiscoporum et Episcoporum nomine. Sanctissimo Domino nostro Pio Papae XII reverenter exposuit Sacrorum Ri­ tuum Congregationi manuscriptum originale Ritualis Ro­ mani cum supplemento ad usum cleri totius Germaniae exhibuisse pro revisione et approbatione apostolica impe­ tranda. Opus hoc sedula cura et diligenti studio virorum In re liturgica quam maxime peritorum exaratum, quos­ dam ritus, caeremonias et consuetudines retinet Interdum in lingua vulgari seu gcrmanica expressos, ad intelligenllain ac devotionem populi fidelis, hucusque usitatos et ub Apostolica Sede approbatos. Sacra porro eadem Rituum Congregatio, vigore facultatum sibi ab Ipso Sanctissimo Domino nostro tributarum, hoc expositum opus a se revi­ sum, adhibito specialis Commissionis suffragio, prouti in 2739 sapientiae dicata, intra romaxae STUDIORUM UNIVERSITATIS SAEPTA SANCTAE SEDIS SUM­ PTIBUS EXTRUCTA, STUDIO URBIS PRO CATHOLICO CULTU DONATUR PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam.—Romanorum Pontificum. Decessorum Nostrorum, vestigiis insistentes, iuvenes, Academiarum tirones, peculiari prosequimur amore omnlque ope contendimus ut, dum In studiis, versantur, ad doctri­ nam accedat pietas virtutumque exercitatio. Quocirca non mediocri cum gaudio Nostro evenit ut ab hac Apostolica Sede et a Romana Studiorum Universitate dic xxx men­ sis lunii, anno / mcmxlvh, feliciter sit constitutum intra fines eiusdem Universitatis excitari Aedem Aeternae Sa­ pientiae dicandam, quae tam doctoribus alumnisque, quam civibus pateret Romanis. Hae pactiones, testibus quoqnr pluribus clarissimis tum e Civitate Vaticana tum ex eodem Athenaeo viris, a desideratissimo Filio Nostro Raphaële Carolo Sanctae Romanae Ecclesiae Presbytero Cardinali Rossi, nomine Sanctae Sedis Nostraque auctoritate, nec non a dilecto filio losepho Caronia, doctore, tum temporii Romanae Studiorum Universitatis Rectore Magnifico, sub­ signatae fuere. Nobis proinde, qui religionis instituta, me­ morias ac monumenta antiquissimi Romani Athenae! a Sapientia nuncupati non ignoramus, in quo paucis ante saeculis conspicuum exstructum est, Francisci Borromini ingenio atque opera, in spirituale magistrorum ac discen­ tium commodum Sancti Ivonis Oratorium, opportunum visum est, anno praesertim quo Contardum Feirini, olim in Italicis Studiorum Universitatibus professorem, inter Beatos Caelites Nosmct Ipsi sollemniter rettulimus, piis enixisque precibus annuere, quas Nobis praeceptores d alumni novi Athenaei Romani adhibuerunt. Quapropter in animum induximus sacram Aedem, Nostris sumptibus ex memorata conventione nunc erectam, eidem ipsi Studio Urbis in perpetuum donare. Eam igitur, pactionis eiusdem tenore cultui tantum Catholico in perpetuum destinatam, dilecto filio losepho Cardinali, doctori, hodierno Rectori Magnifico, hisce Litteris Nostris publice tradimus. Idem vero aedificium, in honorem Aeternae Sapientiae intra Romanae Studiorum Universitatis saepta dicatum, plane confidimus in verum iuvenum bonum provehendum Ha esse cessurum, ac per se ipsum eorundem animos sic per­ culsurum ut, dum in disciplinarum pervestigationem optimaque studia, sicut eos condecet, incumbunt, ii adigantur ad ea exquirenda quae ad superna ac caelestia trahunt, Aeternam testantur Veritatem mentesque ad Deum con­ vertunt, omnium «scientiarum Dominum». Haec edicimus, statuimus, decernentes hasce Litteras Nostras firmas, va­ lidas atque efficaces iuglter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisquc ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et In po­ sterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc Inane fieri, si quid­ quam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scien­ ter seu Ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Pi­ scatoris. die xxii mensis Martii, anno mcml, Pontificatui Nostri duodecimo.—Pius Pr. XII. 2118 1950 MAR 22.-CONC., DECR. AAS 42 (1950) 330-331 Decretum de vetita clericis et religiosis negotia­ tione et mercatura Pluribus cx documentis constat, in Ecclesia quovis tem­ pore clericis in sortem Domini vocalis saccularia negotia. 2740 1!Γ»0 MAR 23-Λ1ΊI 15 SACHA CONGH. CONCILII - RITUUM - PICS Nil negoUatlonem praecipue ct mercaturam, gravibus sub poe­ nis et censuris prohibita fuisse. Siquidem ipse Apostolus in II· epistola ad Timotheum (cap. II, 4) lam monuit: «Nemo militans Deo implicat se negotiis saecularibus·. Nil mirum proinde si Trfdentina Synodus (Sess. XXII, cap. I, de reform.), dc his agens criminibus decernere non dubitaverit: «ut quae alias a Summis Pontificibus et a sacris Conciliis de clericorum... saecularibus negotiis fugiendis copiose ac salubriter san­ cita fuerunt, eadem in postcrurn iisdem poenis vel maiori­ bus, arbitrio Ordinarii Imponendis, observentur...». Uls Itaque omnino Inhaerens Codex iuris canonici, ad rem quod attinet, canone 142 statuit: «Prohibentur clerici per se vel per alios negotiationem aut mercaturam exercere sive in propriam sive In aliorum utilitatem». Haec autem prohibitio afficit etiam religiosos nd normam canonis 592. Quin imo Idem Codex hoc praescriptum canone 2380 pe­ culiaribus etiam sanctionibus munivit, addens: «Clerici vel religiosi mercaturam vel negotiationem per se vel per ullos exercentes contra praescriptum canonis 142 congruis poe­ nis pro gravitate culpae ab Ordinario coerceantur». Quo firmior et magis uniformis ecclesiastica disciplina hac de re habeatur atque abusus praecaveantur, Sanctis­ simus Dominus Noster Pius Pp. XII statuere dignatus est ut Clerici ct Religiosi omnes ritus latlnl de quibus in canonibus 487-681, ne exceptis quidem recentium Institu­ torum saecularium sodalibus, per se vel per alios, merca­ turam seu negotiationem cuiusvis generis, etiam argen­ tariam, exercentes, sive In propriam sive in aliorum utili­ tatem, contra praescriptum can. 142. utpote huius criminis Ul rei, excommunicationem latae sententiae Apostolicae Sedi / speciali modo reservatam incurrant et, si casus ferat, degradationis quoque poena plectantur. Superiores vero qui eadem delicta, pro munere suo ac facultate, non impediverint, destituendi sunt ab officio et inhabiles declarandi ad quodlibet regiminis cl administrationis munus. Pro omnibus denique, quorum dolo vel culpae patrata facinora tribuenda sint, firma semper manet obligatio re­ parandi damna illata. Contrariis quibuscumque non ob­ stantibus. Datum Romae, die 22 mensis Martii, anno 1950.— Ioseph Card. Bruno, Praef. F. Roberti, a Secrelis. Aù. P. ABELLAN in PrM 39 (1950) 231-262; W. BERTRAMS in PiM 45 (1956) 205-242; A. BOSCHI in Poxfice munus 25 (1950 ) 308-315. 3c5-3h?, J. DEDE in Apoll. 23 (1950) 1079-1100; A GUTIERREZ in CpB. 23 0950) 183-211; 30 (1951) 151-159; REGATILLO n. 59; Th.SMIDDYifi Juriet 11 (1951) 466-519; ME 75 (1950) 171-183. 2119 1950 MAR 23.-SC CONCILII, INDULTUM. PART.* Vicarius generalis, officialis et cancellarius curiae EXCUSANTUR A SERVITIO CH ORALI DIEBUS ET HORIS TANTUM QUIBUS OFFICIIS PROPRII MUNERIS VACANT Roma, 23 de marzo 1950 Excelencia Rereperendlsima: La Pontificia Comisiôn para b Interprctacion dei Côdigo Canonico ha remitido a esta Sagrada Congrcgaciôn, por razôn dc competenda, la duda propuesta por V. E. Rvdma. acerca de lo dispuesto por el canon 421, § 1, n. 3.°, y prccisaincnte si cl Vicario General, el Oilcial y cl Cancillcr estân dispensados del servicio coral durante munere» o solamente «pro diebus ct horis» en que los mismos atienden a sus respcctivos cargos. En contestaciôn maniflesto a V. E. que, en cl caso, la dispensa concleme exclus i vani ente a los dias v a las horas en que las personas mencionadas atienden rcalmcnte a sus cargos, anàlogamente a cuanto estabiccc cl can. 420, § 1, η. 2·, 3.®, 4.·, para el Teôlogo, el Penitenclario y cl Vica­ rio parroquial. Entretanto, con sentimiento dc particular obsequio, me confirmo de V. E. Rvdma. afrno. como hcrmano.—G. Car­ dinal Bruno, Pre/edo. • Ordinario Pampfloncmii: Sal Terme 33 (1950) 725. Adn. REGATI- 1950 APR 14.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.* NOX EXPEDIT CONCEDERE SACERDOTIBUS FACULTATEM CONSECRANDI CALICES ET PATENAS PROPTER SOLAM AB­ SENTIAM EPISCOPI Moderator Generalis cuiusdam Congregationis presbyte­ rorum S. C. exposcebat facultatem pro sc cl suis succès2711 soribus consecrandi calices ct patenas pro ecclesiis sui Instituti, quoties Episcopus abesset sive ex notabili di­ stantia sedis, sive alia de causa (N. prot. C, 53-50). Die 14 aprillis 1950, S. C. respondendum censuit: Non expedire. • Prot. N. C. 53/52: iuxta nummarium apud ME 77 (1952) 453. Adn. S. DIDELICATO in ME 77 (1952) 453. 1950 APR 15.-PIUS XII, EPIST. AAS 42 (1950) 437-440 BAPTISTAM IïANSSENS, SOCIE­ TATIS lESU PRAEPOSITUM GENERALEM: DE CONGREGATIO­ NIBUS MARIANIS PROVEHENDIS Ad revmum p. IOANNEM PIUS PP. XII Dilede /ili, salutem et Apostolicam Bcnedidionem.— Cum audiverimus Romam undique convenisse «Promotores», qui dicuntur, Marianarum Congregationum, quae a Societate lesu pendent, ut consilia inter se conferrent dc fovendis provehendisque iisdem Congregationibus ad op­ tata Nostra saepius antehac, praesertim vero in Constitu­ tione zXpostolica «BÜ saeculari» declarata (A. A. S., XL, pp. 399-402) [LE 2011], noluimus opportunam hanc prae­ termittere occasionem, quin cum carissimis Nostris hisce filiis paternam assensionem probationemque Nostram per has litteras communicaremus. Probe novimus id genus Consociationes, quae a yobis reguntur, exiguo quidem esse numero, si cum omnibus comparentur Sodalitatibus hodie in toto mundo exsisten­ tibus; at novimus quoque non raro apud vos Congregatio­ nes haberi, quibus aliae exemplum sumant. Quod profecto incitamento vobis esse debet, ita quidem ut omnes vestrae Sodalitates dignae revera sint et digniores in dies fiant, quae tamquam exemplar adspicianiur. Etsi enim Sodali­ tates, ad «Primam Primariam» Collegii Romani aggrega­ tae, quiddam sunt non unius Societatis lesu proprium, sed Ecclesiae universae commune, negari tamen haud pot­ est, ut alias animadvertimus (A. A. S., XL, p. 397), eas, iam inde ab origine ac deinceps aetatum decursu, e So­ cietate lesu suum excellentioris sanctimoniae et ardentioris apostolatus spiritum hausisse; atque etiam nunc eas iure / 133 exspectare posse cx sacra Ignatiana militia perfectissimum exemplum et cfficacissimam impulsionem. Hac de causa ad vos quoque, filii Societatis lesu, tum ferebatur cogitatio Nostra, cum vehemens Nostrum desi­ derium manifestabamus ut bae spiritales copiae emam la­ tissime per orbem propagarentur ac feliciter florerent (A. A. S., XL, p. 399) et cum praeterea declaravimus hoc praesertim tempore, si umquam alias, eas necessarias esse (A. A. S., XL, p. 395), cumque ediximus eis «notarum nullam, quibus Actio Catholica insignitur, esse denegan­ dam» (A. A. S., XL, p. 398), cum Ecclesia «potius multi­ formi unitati faveat in apostolicis operibus gerendis, per fraternam utique conspirationem, Episcopis moderatori­ bus, in unam metam viribus unitis dirigendis» (A. A. S., XL, pp. 398-399). Id enim prae oculis habebamus, cum Sodalitates Marianas incitavimus ut hoc sibi proprium tribuerent munus, efformandi nempe et ad actionem du­ cendi electissimos manipulos apostolorum, qui sese tamquam salem terrae et caeleste inter homines virtutis veluti fermentum praeberent (A. A. S., XL, pp. 395. 401; A. A. S., XXXIX, p. 632). Nec dubitamus haec vola Nostra vobis plane perspecta esse, et, pro vestra sueta obediendi voluntate, vos ardenter velle ea pro viribus ad effectum deducere. Placet autem heic iterum declarare Christi Vicarium in hac tam magnifica progressione ct dilatatione apostolatus laicorum, nostris temporibus pe­ culiari, Sodalitates Marianas non sine summo animi gau­ dio ac solacio intueri quasi conspicuo in loco collocatas: ct Eundem a vestrae societatis filiis exspectare, ut pro sui Instituti indole impigre in easdem Sodalitates excolen­ das ct provehendas operam suam impendant. Ecclesia mullum a vobis exspectat, atque optat ut ubique Congre­ gationes Mariales suum teneant locum; ut Actio nempe Catholica pleno iure nominari possint sub Beatissimae Vir­ ginis tutela, atque eodem ordine polleant» ac ceterae Consociationes, quae apostolatus opera provehunt sub una Ecclesiasticae Hlerarcniac auctoritate (A. A. S., XL, p. 402). Placet vero ea vobis inculcare, quae iam diximus dc Sodalitatibus «Primae Primariae» aggregatis, quaeque peop­ le rea iis peculiaribus notis praeditae esse debent, quas • ’ n. 2122-2124 SACRA CONGREGATIO CONCILII - PIUS Xli descripsimus in Constitutione Apostolica *Bis Saeculari *: ediximus nempe has peculiares notas mullo esse impedi­ mento quominus Congregationes Marianae pleno iure dici possint Actio Catholica B. M. Virgine auspice ct afflante suscepta» (A. A. S„ XL, p. 39S); atque iisdem tribuere. In Actionis Catholicae agminibus, partes certo notabiles: immo etiam utilissimas et fere omnino necessarias. Con­ gregationes enim Mariales, qua sunt historia et indole, 934 peculiariter designantur ad fovendas pulcherrimas has notas: notam imprimis sanctimoniae, quae vera ac solida sanctimonia sit, et quae optima dici possit pro cuiusque Sodalis condidone vitae (A. A. S., XL, pp. 394-395); notam praeterea Christianae Sodalium conformationis qua coram revera unusquisque flat exemplum suorum aequa­ lium In vita tum familiari tum sodali (A. A. S., XL, p. 407); notam postremo plenae ct peipetuae obedientlae observantiaeque Christo Domino ct Eius Ecclesiae, Bea­ tissima Virgine Maria quasi praelucente ac duce; quod quidem auspicium felicissimum did debet hoc nostro saecu­ lo, mariai! nomine insigniendo, cui contigit experiri prae«ntiorem tutelam Matris Dei elusque validissimum pa­ trocinium. Quae cum ita sint, vos cohortamur ut hac vestra via haud trepidi pergatis, etsi interdum per eam impedimenta varia non deerunt. Dei Elusque Matris auxilio freti, consdl desideriorum et lussorum Vicarii lesu Christi, de posi­ ta que quavis dubitatione cunctatlonequc, urgete animose opus Congregationum Maria! ium, prouti earum indoles et leges requirunt Imprimlsque severam cooptandorum selec­ tionem curate, eos tantum adlegcndo, qui ad altiora revera adspirent ac studium apostolicum combibere cupiant; ac praeterea praedpuas apud vos partes habeat interior ani­ morum formatio, sine qua inanis, vel suspecta vobis esse debet quaelibet exterior tantum operositas. Haec autem solida animorum conformatio, et apostolica operositas inde permanans, Indolem omnino marialem prae se ferre debent; siquidem pia illa animi propensio In Beatissimam Virgi­ nem colendam ct amandam, qualem Sodalitates vestrae semper professae sunt, ubique et perpetuo veluti tessera uc peculiaris nota habeatur verae fidei veraeque doctrinae. Nec nimium vobis cordi sit assensum multitudinis hau­ rire: etenim vos, ad exemplum Christi Domini, non venistis ad blandiendum mundanis auribus sed ad testimonium reddendum veritati. Ne timeatis denique hoc efficacisslmum sanctimoniae et apostolatus instrumentum adhibere praesertim apud illos coctus, qui quidem hoc Christiano imbui spiritu magis indigent, vel eum magis possunt per venas humanae societatis Infundere; atque in primis apud opifices, itemque apud eos, qui altiorum disciplinarum 'ludiis vacant Haud ignoramus labores hulusmodi non leves esse, nec paucas praebere difficultates; at novimus etiam vos consuevisse non facilioribus laboribus vos ad­ dicere, sed fructuosioribus ad maiorem Dei gloriam; ac praeterea cum magnum vobis a Deo donum concreditum %it, quales sunt Congregationes Marianae, monitionem illam 110 tamquam vobis / a lesu Christo impertitam habeatis: Cui multam datum at multum requiretur ab eo (Luc,, 12, 48). At necessarium non videtur Nobis adhortationi huic Nostrae diu multumque Immorari, cum Nobis apprime nota sit vestra erga Episcopos locorumque Ordinarias ob­ servantia, atque iisdem habenda obtemperatio; neque mi­ nus exploratum Nobis sil sincera vos pcrcupere voluntate celeris apostolat us coetibus adiutricem fraterna consen­ sione praestare operam secundum normas per Apostolicam Constitutionem *Bls saeculari * a Nobis datos. Caelestium Interea munerum auspicem paternaeque be­ nevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili, universisque Societatis lesu religiosis viris, pecullarique modo lis, qui Congregationibus Marial ibus provehendis moderandisque navant operam corumdemque alumnis Apostolicam Bene­ dictionem effuso animo impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decima quin­ ta mensis Aprilis, anno mdccccl. Pontificatus Nostri duo­ decimo.—Pius Pp. XIl. i »50 Ai»l< IMt Victor» celebrated a marriage bv a civil act in 1940 with Gertrude, a Jewish woman. Whereupon your Most Re­ verend Curia asked whether the marriage of Victor with Gertrude might be declared null for disparity of cult. This Sacred Congregation, having carefully considered all the circumstances of the case, ordered that the follo­ wing reply be made: Provided there Is juridical proof of the absence of bap­ tism in the woman, and of the baptism of the man and of his belonging to an Oriental Schismatical sect, the ma­ rriage can be declared null on the ground of disparity of cult; so that the petitioner, duly observing all the requi­ rements of law, may contract marriage with a Cathoik woman. In similar cases, Your Excellency may proceed on your own authority, without recourse to the Holy Office.’ * Ordinario cuidam S. F. A S. iuxta summarium traditum a BOUS­ CAREN ΠΙ 423-424 1950 APR 18.-PIÜS ΧΠ, CONST. AP. AAS 42 ( 1950) 615-619 AFRICAE OCCIDENTALIS DITIONIS BRITANNICAE Hierarchia episcopalis in africa occidentali ditionis BRITANNICAE CONSTITUITUR PIUS EPISCOPUS Serrus S ervorum Dei - Ad perpetuam rei memoriam Laeto accepimus animo in Africa Occidentali Britanni­ cae ditionis, quondam omni humano cultu et evangellea luce penitus carente, catholicam fidem, postremis praeser­ tim his temporibus, per indefessum ct quondoque heroi­ cum Del verbi Praeconum laborem, nec non indigenae cleri In aciem subcrescentis sedulam industriam, non me­ diocre suscepisse incrementum et haud dubio, favente Numine, profectus esse suscc/pturam. Quod quidem consl· 616 derantes venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi dc Propaganda Fide praepositi, pro­ positionem approbantes venerabilis Fratris Davidis Ma­ thew, Archleplscopi titularis Apameni in Bithynia, qui pro hierarchia episcopali in regione illa Instituenda enixis instabat precibus, in plenariis comitiis die tertia proxime elapsi mensis Aprilis, omnibus mature perpensis, ac certa scientia, episcopalem hierarchiam In Africa illa Occidentali ditionis Britannicae prout sequitur erigendam decreverunt: Tres itaque ecclesiasticae provinciae constituuntur; qua­ rum prima erit Provincia Ecclesiastica Nigeriae Orientalis et Cameroon Britannici, culus Ecclesia Metropolitana erit OnitshaAnsis et Ecclesiae Suffraganeae erunt Owerrlensis, Calabarensis et Bueatnsis, altera erit Provincia Ecclesiastica Nigeriae Occidentalis, culus Metropolitana Ecclesia erit Lagosensis et Ecclesiae Suffranganeae erunt Ondotnsis (lam Vicariatus Apostolicus Ondo-Ilorinensls) ct Urbis Beninensis (iam Vicariatus Apostolicus Asaba-Benincnsls), ter­ tia erit Provincia Ecclesiastica Litoris Aurei et Togo Bri­ tannici, In qua Metropolitana erit Ecclesia Litoris Capilis (hucusque Vicariatus Apostolicus a Litore Aureo) cui Ecclesiae Accrafnsis, K urnas iens is * Tamalensis (iam Vi­ cariatus Apostolicus de Navrongo) et Ketainsis (lam Vica­ riatus Apostolicus de Volta Inferiore) erunt suffraganeae; Vicariatus vero Apostolicus Slcrrae Leonis In cathedralem evehitur, Apostolicae Sedi immediate sublectam, cui no­ men erit Liberae Urbis et Botnsis. Quae omnes Ecclesiae tum Metropolitanae, tum Suffraganeae, tum postrema Sanctae Sedi immediate sublecta sub iurisdictlone Sacrae Congregationis dc Propaganda Fide, uti antea, subliden­ tur, earum vero regimen, administratio ct pastoralis cura iisdem Misslonariorum societatibus erit, quibus hucusque fuit, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum. Ada. M. FABREOAS m PrM 33 (1950) 299-301. Tribus autem, quas memoravimus, ecclesiasticis provlndis una cum suis melropolitanis et cathcdralibus Ecclesiis, uti supra erectis et constitutis, Archleplscopi scu Episcopi sedes in locis, a quibus unaquaeque archidioecesls vel dioe­ cesis nomen mutuatur, constituetur; Antistitis vero cathe­ 1950 APR 17.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· dra in ecclesia erit quae hucusque princeps habebatur in DECLARATUR NULLUM OB IMPEDIMENTUM D1SPAIUTAT1S quoque Vlcariatu, ad archidioecesls scu dioecesis gradum et dignitatem nunc evecto. Quae omnia a S. Congregatione CVtTVS MATRIMONIUM CIVILITER INITUM INTER PARTEM de Propaganda Fide uti supra disposita et constituta, Nos, ORIENTALEM A CATHOLICE BAPTIZATAM ET PARTEM IUDAIdc apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, audito hac CAM NON ΒΑΡΤΙΖΛΤΑΜ ipsa die dilecto Filio Nostro S. R. E. Cardinale eiusdem Your Most Reverend Curio presented the following case S. Congregationis dc I^npaganda Fide Praefecto, rata ha­ by letter of February 21, 1950: An Oriental Schismatic, bemus ct confirmamus ac proptcrca tres praefatas ccde2743 2744 195θ ΛΙΊΙ 22-2« PIUS XII - SACRA PAENITENTIAHIA APOSTOLICA sl&stleas provincias, haruinque mclropolltanas et enthe117 drales / Ecclesias harum Litterarum vi uti supra erectas ct constitutas declaramus. Singulis autem novis Istis Me­ tropolitanis seu Cfllhcdndibus Ecclesiis ennirnque pro tem­ pore Antistitibus omnia tribuimus iura ct privilegia, ho­ nores, Insignia ct favores, quibus ceterae per orbem Metropolitanae scu Cathédrales Ecclesiae earumque Anti­ stites Iure communi fruuntur; Itemque. omnia Ipsis onera d obligationes imponimus, quibus ceteri obstringuntur; Arcblepiscopls porro peculiarem concedimus facultatem Crocem ante se deferendi ct sacro Pallio Iuxta liturgicas leges utendi, postquam tamen istud In sacro consistorio ib Apostolica Sede postulatum et obtentum fuerit. Cum lutem locorum et huius temporis adiuncta haud permittant quominus in novis istis dioecesibus Canonicorum Capitu­ lum modo erigatur, indulgemus ut pro Canonicis dioecesani consultores c clero sive saeculari sive regulari, ad iuris Immitem eligantur ct adhibeantur. Episcopalem insuper mensam uniuscuiusque dioecesis constituent, praeter bona um ibi exsistentia, fidelium oblationes ct Curiae emolu­ menta. Ad juvenum autem in spem Ecclesiae succrescen­ tium institutionem volumus ut dioecesanum seminarium, ubi lam non exstet, cum primum fieri potuerit, erigatur iuxla codicis iuris canonici praescripta cl S. Congregatio­ nis de Propaganda Fide normas traditas. Quod vero ad emundem novarum dioecesium regimen ct administrationem, ad Vicarii Capitularis scu Administratoris, sede vacante, electionem, ad clericorum ct fidelium lura ct entra, allaque hulusmodi attinet, servanda iubemus quae sacri canones praescribunt. Volentes insuper Nos quas supra erectas dioeceses suis instruere Pastoribus, venerabiles Fratres dignissimos Prae­ sules. qui usque nunc in sibi creditis Vicariatibus Apostolicis tam sedulam catholicae fidei provehendae curam con­ tulerant, Archiepiscopos seu Episcopos suae cuiusque sedis renuncUmus ct constituimus, ac proinde de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine a vinculo absolvimus Ec­ clesiarum episcopalium, quarum titulos una cum Vicariatu hacusque tenuerunt, et ipsis earumdem novarum Eccle­ siarum curam, regimen et administrationem tum in spiri­ tualibus tum in temporalibus plenarie committimus una cum omnibus iuribus et privilegiis, oneribus et obligatio­ nibus suo cuique pastorali muneri inhaerentibus. Transfenmus igitur: 1) venerabilem Fratrem Carolum Heerev a titulari Ecclesia Balanensi ad metropolitanam Ecclesiam OniUhaênsem; 2) venerabilem Fratrem loseph Brendanum Whelan a titulari Ecclesia Tidditana ad cathedrakm Ecclesiam Owerriaënsem; 3) venerabilem Fratrem lacobum Moynagh a titulari Ecclesia Lambaesitana ad «5 cathedralem Ecclesiam Calabarenscm; / 4) venerabilem Fra­ trem Petrum Rogam a titulari Ecclesia AcmoniensI ad cathedralem Ecclesiam Bueaënsem; 5) venerabilem Fra­ trem Leonem Taylor a titulari Ecclesia Vartanensi ad metropolitanam Ecclesiam Lagoscnsem; 6) venerabilem Fratrem Thoman Hughes a titulari Ecclesia Neptensi ad cathedralem Ecclesiam Ondoënsem; 7) venerabilem Fra­ trem Patritium loseph Kelly a titulari Ecclesia Thigniccr.si ad cathedralem Ecclesiam Urbis Beninensis; 8) ve­ nerabilem Fratrem Gulielmum Thomam Porter a titulari Ecclesia Urusitana ad metropolitanam Ecclesiam Litoris Capitis; 9) venerabilem Fratrem Adulphum Noser a titu­ lari Ecclesia Capitoliensl ad cathedralem Ecclesiam Accraénsem; 10) venerabilem Fratrem Hubcrtum loseph Paulissen a titulari Ecclesia Pomarlensi ad cathedralem Ecclesiam Kumasicnsem; 11) venerabilem Fratrem Gcrardom Bertrand a titulari Ecclesia /\bitinensi ad cathcdraInn Ecclesiam Tamalensem; 12) venerabilem Fratrem loseph Gcraldum Holland a titulari Ecclesia Ammaedaruisi ad cathedralem Ecclesiam Kctaënsem; 13) venerabi­ lem Fratrem Ambrosium Kelly a titulari Ecclesia Altavensi ad cathedralem Ecclesiam Liberae Urbis et Boënsem. Volumus vero ut omnes Vicarii Apostolici ad metropoli­ tans vel ad cathédrales Ecclesias e Litui ari bus Ecclesiis Ita translati, antequam suae sedis canonicam capiant pos­ sessionem fidelitatis iuramentum In manibus alicuius, qwm maluerint, catholici Antistitis, gratiam et commu­ nionem cum Apostolica Sede habentis, iuxta statutam f/mulam praestent, huiusque exemplar, sui dictique An­ tistitis subscriptione ac sigillo munitum, ad S. Congrega­ tionem de Propaganda Fide quam primum transmittant; i catholicae autem fidei professione renovanda cos suprtma auctoritate Nostra dispensamus, contrariis quibushbet non obstantibus. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta ad exsecutionem mandanda venerabilem quem supra inemoraximus Fratrem in Africa Orientali et Occidentali Bri­ tannica Delegatum Apostolicum vel illum qui in exsecu­ tionis actu Delegationi praesit, deputamus eldemquc ne­ cessarias et opportunas tribuimus facultates, etiam subdelegandl, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, ct 1111 onus imponimus ad praefatam S. Congregationem de Propaganda Fide omnium actorum peractae exsecutionis exemplar, quam primum fas erit, transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua Intéressé praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint» auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis aut nullltatis / 519 vitio, seu Intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari, vel In controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quod spectat inviolabiliter observari debere; et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari. Irritum prorsus et inane esse ac fore volumus et decernimus, non obstantibus, qua­ tenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, ge­ neralibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicls et quibusvis aliis Romanorum Pontificum, Praedecesso­ rum Nostrorum, dispositionibus ceterlsmie contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus, per praesentes derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum tran­ sumptis, vel excerptis etiam impressis, manu tamen ali­ cuius notarii publici subscriptis, ac sigillo viri in ecclesia­ stica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae praesentibus Litteris tribueretur, si Ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam evectionis, erectionis, constitutionis, concessionis, sublectionis, statuti, mandati, delegationis, derogationis ct voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Sl quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, in­ dignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri ct Pauli se noverit incursurum. Datum Romae, apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo, die duodevicesima Aprilis mensis, Pontificatus Nostri anno duodecimo.—Pro S. R. E. Cancellario, F. Card. Marchetti Selvaggiani, S. Collegii Decanus. P. Card. Fumasont Biondi, S. C. de Propaganda Fide Praefectus. Alfonso Carinci, Archicp. Tit. Seleuc., Dec. Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. A post. 2124 1950 APR 22.-S. PAENITENTIARIA, INDULTUM. PART.· Facultas datur DOMUS erigendi stationes viae crucis in PARTIBUS USIBUS PROFANIS NON DESTINATIS Preces—Beatissime Pater, Minister Generalis Ordinis Fratrum Minorum ad pedes Sanctitatis Tuae provolutus, humillime petit prorogationem gratiae concessae per Re­ scriptum Apostolicum datum die 16 februarii 1943, quo ipsi facultas concedebatur ad septennium erigendi per se vel per alios ab eo delegatos subditos ss. Viae Crucis sta­ tiones in oratoriis indutlo Missae celebrandae non munitis, necnon in aliis domus partibus usui profano non destinatis. Et Deus, etc. Rescr.—Die 22 aprilis 1950. Sacra Paenitcntiaria Apo­ stolica, vi facultatum a Ssiho D. N. Pio Pp. XII sibi tri­ butarum, benigne annuit pro petita prorogatione ad aliud •Septennium» servato tenore concessionis In supplici libello memoratae. Contrariis quibuslibet non obstantibus.—S. Luzio, Re­ gens. S. de Angelis, Subst. * Ministro Generali O. F. M., Prct. N. 3009,30: AOFM 69(1950) 122. 2125 1950 APR 26.-PIUS XII, LIT. AP. AAS 42 (1950) 595-597 Sanctus alphonsus maria de ligorio, ep., g. et ecclesiae doctor, omnium confessariorum ac moralistarum coelestis patronus constituitur PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam.—Consueverunt omni tem­ pore Romani Pontifices singulis Christiflddium coetibus. 2746 9 · ». 2126-2127 ί i I t SACHA CONGREGATIO S. OFFICII - COMMISSIO BIBLICA peculiaris vitae Christianae munera sive officia implenti­ bus. tamquam speciales Patronos illos adsignare beatos œelites, qui. in iisdem muneribus ct officiis, cum viverent, perfungendis, maxime cxcelluerint. ut eorundem coele­ stium Protectorum valido utantur auxilio ct praeclara se­ quantur monita ct exempla. Decessorum Nostrorum ve­ stigia prementes Nosmet Ipsi, inde ab inito Summo Pon­ tificatu. plures dedimus sive Sacerdotum sive fidelium coetibus et sodalitatibus singulares Patronos. Quos inter S. Albertum Magnum scientiarum naturalium cultoribus; S. Franriscum a Paula Italicae genti rei maritimae deditae; Ss. Calharir.am Virginem Senensem ct Catharinam Vi­ duam lanuenscm Italicis mulieribus infirmis ministranti­ bus et nosocomiis; S. loannem Bosco Catholicae Sodalitati Editorum cx Italia; S. fosephum Calasanctium omnibus scholis popularibus ubique exsistentibus; Beatissimam Deiparam, «Virginem Fidelem» invocatam, italicis militi­ bus a publica tutela seu v. «Carabinieri»; S. Michaclem Archangelum publicae securitatis in Italia custodibus. Inde exorta est quaedam inter alios coctus laudabilis ae­ mulatio ut etiam unicuique cx eis Sanctum aliquem adsignaremus cuius peculiari apud Deum patrocinio inniti va­ lerent el ad culus virtutes imitandas speciali modo exci­ tarentur. Sic factum est ut nonnulli S. R. E. Patres Cardi­ nales, ArchiepIscoDi et Episcopi quampluriml. Supremi Religiosorum Sodalium Moderatores ct institutorum stu­ diis provehendis Rectores clarissimi. nccnon Theologiae Moralis cultores et magistri vota deprompserint ut San­ ctum Alpbonsum Mariam de Llgorio, Episcopum Confesso­ rem ct Ecclesiae Doctorem, Sacerdotum omnium qui Confessaril gravissimo ct saluberrimo munere funguntur, ncc­ non eorum qui Theologiae Morali tradendae verbo et scriptis quomodocumque dant operam, coelestem apud Drum Patronum constituere dignaremur. Quibus votis satisfacere non dubitavimus cum neminem lateat S. Λ1phonsum, qua divini verbi indefatigatum satorem, in excipiendis fidelium confessionibus, doctrina, prudentia, 596 assiduitate, patientia mirifice excclluisse et,, qua Episco­ pum, in dioecesi S. Agathae Gothorum, quam sanctissime gubernavit, plurimos Sacramenti Poenitentiae administros optime Informasse atque ipsum in sacro tribunali admissis expiandis assidere frequentissime voluisse. Immo. Soda­ libus a Ssfho Redemptore a se in Congregationem adlectls, munus audiendi confessiones, quasi praecipuum commisit. Doctrinam denique moralem et pastoralem confessariis instituendis el dirigendis ore et scriptis tradidit eximiam, in toto orbe catholico ad hanc usque aetatem probatissi­ mam et a Summis Pontificibus quasi tutam Sacramenti Poenitentiae administrorum animarumque moderatorum normam saepe ac graviter commendatam. Pius enim IX, Decessor Noster sa. me. in decreto Urbis ct Orbis diei xxm m. Martii a mdccclxxi, quo Sanctum Aphonsum Ecclesiae Doctorem proclamavit, asserere non dubitavit: •Ipse errorum tenebras, ab incredulis ct lansenlanis late diffusis, doctis operibus maximeque Theologiae moralis tractationibus dispulit atque dimovit». Nec multo post Idem Pontifex In Litteris Apostolici» sub anulo Piscatoris datis die vn Iulii, eodem anno, quibus maiori cultui Sancti Doctoris consuluit, haec scripsit: «Neque enim sine providcnllssimo Omnipotentis Dei consilio factum est, ut. cum lansenistarum doctrina novatorum oculos In se con­ verteret errorisque specie multos alliceret ageretque trasversos, tunc potissime exstaret Alphonsus M. dc Ligorio qui.... scriptis doctis ct laboriosis istam ab inferis excita­ tam pestem radicitus evellendam et ab agro Dominico exterminandam curaret». Et Leo XIII in epistola ad Epi­ scopos Italiae data dic vhi Decembris an. χάπι, S. Alphonsum vocat clarissimum et mitissimum inter Theologos rti moralis, sicut antea de doctrina morum a S. Al­ phonse tradita est elocutus: «Ubique terrarum esse cele­ bratissimam tulamquc praebere normam, quam con­ scientiae moderatores sequantur». Quae confirmavit Pius X In epistola quam anno xcxv scripsit ad P. Gaudé editorem Tneologlae Moralis. Denique proximus IncomÎarabilis Decessor Noster Pius Pp. XI in suis Litteris Incycllcis Ad calMici sacerdotii anno mcmxxxv datis, cum’agit de dotibus quibus Clericorum confessorii exornari debent, quae ad rem faciunt verba ct monita S. Alphonsi refert ad litteram. Quae omnia persuadent Nobis et quo­ dammodo Nos Impellunt ut tot ct tantis vocibus quasi hymnum concinentibus in laudem Divi Alphonsi ct No­ stram luncamus. Propitiam Itaque nactl occasionem secundi expleti saeculi a celebratissimo opere de Morali Theologia primum in lucem edito, enixis humilibusque annuentes precibus dilecti filii hodierni Rectoris Maioris Congrega­ tionis a Ssiho Redemptore elusdemquc Sodalium omnium, audito quoque Venerabili Fratre Nostro Clemente S. R. E. ’»97 Cardinali MIcara. Episcopo/ Veliterno, Sacrae Rituum 2747 1950 MAI l-U Congregationis Praefecto, certa scientia ac matura delibe­ ratione Nostra deque Apostolicae Nostrae potestatis pk· niludlne, perpetuumque In modum. Sanctum Alphomunj Mariam de Llgorio, Episcopum, Confessorem et FJttfaüe Doctorem, omnium Confessoriorum ac Mornllstarum coe­ lestem apud Deum Patronum eligimus ac constlluhnti. omnibus ct singulis honoribus ct privilegii * llturRfch adlectls quae Coetuum Patronis rite competunt. Contra­ riis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, de­ cernentes Lllteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere; suosque plenos atque Integros ef­ fectus sortiri et obtinere; iliisquc ad quos spectant spectare poterunt nunc ct in posteram suffragrari; slcqor rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque cx dodc ct inane fieri si quidquam, secus, super his, α quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, allcnLm contigerit. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatorii, die xxv! mensis Aprilis, anno mcml, Pontificatus Nostri duodecimo. De speciali mandato Sanctissimi. Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae Negotiis.—Gildo Brugnola, Officiunt Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis Ada. P PALAZZINI in ΑροΠ. 23 (1950) 254-2SÔ. D RUE OO£l is 3d. REDC ô (1951) 337- 2126 1950 MAI l.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· Solvitur in favorem fidei matrimonium inter partem NON ΒΑΡΤΙΖΛΤΛΜ ET PARTEM ACATIIOLICE ΒΑΡΤΙΖΛΤΛΜ In Curia Paderbomen. confectus est processus ad obli­ nendam dissolutionem in favorem fidei, matrimonii anno 1944 contracti inter Martham D. non baplizalam et Gullelmum R. baptiza tum in secta acatholica. Actis maturo examini subicctis, cxplelisque omnibus In casu explendis, die 1 Aprilis 1950 quaestio propos’ta est in hac Suprema S. Congregatione, quae ad dubium: «An consilium praestandum sit Ssmo pro dissolutione, in fa­ vorem fidei, matrimonii, de quo supra, ut oratrix (Mar­ tha D.) praevio baptismo coram Ecclesia valide et licite novas nuptias inire valeat cum catholico viro», re luxta certas statutas regulas discussa, respondendum decrevit Affirmative. Ssihus D. N. D. Pius divina Providentia Papa XII, in Audientia Exciho ac Reviiio Dno Adsessori S. Officii impertita. Ferla V, die 27, Aprilis 1950, de omnibus habita relatione benigne adnuere dignatus est pro gratia iuxti relatum Decretum. In praesenti concessione includitur quoque, quatenus opus sit, dispensatio ab impedimento criminis, de qua in can. 1075, n. 1. Servatis de iure servandis; contrariis qui­ buscumque minime obstantibus. Datum Romae, cx Aedibus S. Officii, die 1 Mali 1950.— Hugo O’ Flaherty, Subst. Not. • Ordinario Padebomcnsi Prot. N 1913/49; Théologie uad Gh»bo 44 (1954) 457. Ada. J. BANK. CoanubU canonica, Rcca l» p. 5SÔ-557; Théologie und GUube 44 (1954) 455-457. 2127 1950 MAI 13.-C0M. BIBL., INSTR. AAS 42 (1950) 495-505 Instructio ad Excrhos Ordinarios locorum et Suprema Religionum Moderatores, ReorTios Seminariorum Redora et Sacrae Scripturae Lectores De SCRIPTURA SACRA IN CLERICORUM SEMINARIIS RELIGIOSORUM COLLEGIIS RECTE DOCENDA ET Sanctissimus Dominus Noster Pius Pp. XII, Summus Pontifex feliciter regnans, ut quinquagesimum post editas encyclicas litteras Providentissimus Deus [ASS 26 (159394) 269-292] digne recoleret exeuntem annum, litteras item cncyclicas Dioina afflante Spiritu d. d. 30 Septem­ bris 1943 |LE 1774) edidit. Postquam Summus Pontifex luculenter demonstravit, quid Praedecessores sul his de­ cem lustris ad studia biblica promovenda naviter fecerint, omnes tam praesules quam fideles graviter monuit, quan­ tum eadem in Ecclesia valeant, quaque ratione providen27 B IflôO MAI i:i COMM. BIBLICA, INST H. DE S. SCRIPTURA RECTE DOCENDA dura slt, ut et ipsa hacc studia prospere proficiant ct ad regnum Dvi inter homines dilatandum cfilcacltcr iuvent, itemque sapienter statuit et praecepit qua via ct ratione essent In dies magis colenda et perficienda. Ut quae Summus Pontifex commendata et sancita vo­ luit, sumina cura ct fidelitate ad effectum perducantur. Pontificia Commissio dc Re Biblica opportunum consult eadem proprio modo applicare ad disciplinas biblicas in Clericorum Seminariis ac Religiosorum Collegiis docendas, In quibus trudi nequeunt illa amplitudine qua In Facul­ tatibus theologicis ct Institutis peculiaribus proponuntur. In his enim 1111 formantur magistri quorum erit et futuros sacerdotes scientia sacra instituere ct illas ipsas disciplinas profundius investigare, quae formatio propria erit pau­ corum. In Clericorum nutem Seminariis ct Religiosorum Collegiis ii parantur qui futuri sunt sacerdotes ct gregis dominici pastores quorumque erit populum catholicum veritates fidei docere ac divinam revelationem contra in­ credulorum Impetus tueri. Non raro proximis decenniis Summi Pontifices disertis verbis Inculcarunt, quanta cum cura Locorum Ordinarii <36 et Supremi Religionum / Moderatores tam exhortatione quam auctoritate providere teneantur, ut in Clericorum heminariis ct Collegiis Religiosorum Sacrae Scripturae stu­ dia «lusio in honore consistant vlgeanlque»1, ut Leo XIII imm. m. scripsit, ibique Divinae Litterae Ita tradantur, «quemadmodum et ipsius gravitas disciplinae ct temporum necessitas admonent» a. Nuper vero Sanctissimus Dominus Noster Pius PP. XII felic. regn., decessorum admonitiones complectens suaque auctoritate confirmans, graviter monuit a sacerdotibus in cura animarum constitutis Libros Sacros neutiquam recte et cum fructu exponi ct illustrari posse, «nisi Ipslmet, dum in Seminariis commorati sunt, Sacrae Scripturae actuosum ac perennem Imbiberint amorem. Quare sacrorum Anti­ stites, quibus Seminariorum suorum patema Incumbit cura, diligenter vigilent, ut in hac quoque re nihil omit­ tatur, quod ad eiusmodi finem assequendum iuvare possit» ’. At illo tempore quo tot nationes calamitatum et ruina­ rum pondere opprimebantur. Ordinarii quoque locorum et Seminariorum Rectores, cotidianis vitae ct incolumitatis curis distenti, huic negotio fortasse minus efficaciter ope­ ram dare potuerunt quam rei gravitas atque momentum postulant. Verum nunc, silentibus iam armis, haec Sum­ morum Pontificum monita ac iussa in memoriam redigenda ac denuo inculcanda videntur, ut sollerti Moderatorum cura ac diligenti magistrorum opera futurorum sacerdotum de Sacris Libris institutio fervide instauretur ac promo­ veatur, quo efficacius fideles ad saluberrimos vitae Chri­ stianae fontes reducantur inundusaue tam dire afflictus denuo imbuatur ac perfundatur doctrina Christi qui, ipseque unus, fons est libertatis, caritatis, pacis. I. De Magistro rei biblicae Ad studia biblica in Clericorum Seminariis et Collegiis Religiosorum rite instauranda ct promovenda potissimum opus est magistris qui ad hanc disciplinam omnibus aliis sanctiorem ct sublimiorem rite docendam omni ex parte sint idonei. 1. Vix opus est monere S. Scripturae magistrum debere inter ceteros vita ct virtute sacerdotali excellere, immo etiam plus ceteris, cum Verbi Dei intima cotidie fruatur familiaritate. 2. Praeterea autem debita oportet instructus sit rerum <57 bibllcarum / scientia quam serio studio comparaverit et continuo labore conservet et augeat «. a) Dc doctrinae rite comparatae copia ct indole ut certius constare possit, id quod Pius XI s. m. sapienter itatult, hodie quoque ratum atque validum habetur, ne quis Sacrarum Litterarum in Seminariis magister sit, «nisi confecto peculiari eiusdem disciplinae curriculo, gradus academicos apud Commissionem Biblicam vel Institutum Bibllcum adeptus legitime sit» ». b) Sed cum huius disciplinae ambitus tantus sit, ut paucorum annorum spatio obtineri quidem possit gene­ ralis eius conspectus, discendi et docendi ratio, aliquarum gravium quaestionum cognitio, reliqua autem ulteriori rr.agiilri sludio et diligentiae relinqui debeant, insuper as­ siduo opus est proprio singulorum labore, quo scientia 1 Utt- esa-jncl. Proiidenhisimut; Ench. Bibi. n. xi8. 1 Ibidem n. 88; cfr. ruatt.97; P1VS X, Liti. apMt. Quoniam in re bibliea, d. d. 37 martii 1906; £«& BM. o. 155. · Lite encycl Divino afflante Spiritu; A. A. S., 35 (1943), pt. (LE 1774]· Leo XIII, Litu encycL Provideniiuimui; Eneh. a. M. · .Moto proprio Bi bliorvm uienitam, 27 apri lis 1924; Ench. x 512. 27D n. 2127 antea comparata augeatur, perficiatur solidcturquc, quae­ stiones quae de novo oriantur, scite examinentur et dispu­ tentur, variae disciplinae partes quae clericis tradi debent, altius ct profundius investigentur. Ad quod assequendum necesse est libros novos de rebus biblicis editos atque commentaria periodica studiose perlegat, bibliothecas con­ sulat. conventibus rei biblicae provehendae institutis in­ tersit, atque etiam, si condiciones permittant, opportuno tempore iter in Terram Sanctam peragat, quo urbes ct regiones cum Sacra Historia conexas propriis oculis conspiclat atque perlustret. Tantus enim scientiae biblicae est ambitus, tot ac tanti fiunt in explanandis Libris Sacris progressus, tot in auxilium vocandae sunt scientiae (nem­ pe linguarum studium, historia, geographia, archaeologia, aliae), ut magister, nisi cotidie sc dederit diligenti studio, mox arduo suo officio evadat Impar neque ea praestare possit quae sacerdotes ministerio animarum dediti, immo ipsi quoque fideles iure ab eo expostulant. c) His facile patet quantopere necesse slt, ut Sacrae Scripturae magister totum se dare possit muneri suo, . Cieri· 2750 W W ··· 2127 COMM. BIBLICA, INSTR. DE S. SCRIPTURA HECTE DOCENDA α/ Sacra Scriptura In Clericorum Seminariis ct Reli­ giosorum Collegiis tradatur adeo sclentifice ac solide ct complete, ut eam totam et secundam omnes eius partes cognoscant, ut probe sciant quae quaestiones graviores hisco nostris temporibus de singulis libris biblicis agitentur, et quae oblecta ct difficultates contra historiam ct doctrinam sacram opponi soleant, denique ut in p^ricopis biblicis populo explicandis validis innitantur scientiae fundamentis. b) Cum tempus quod docendae Sacrae Scripturae suppetit, plerumque brevius sit quam ut ingens rerum biblicarum materia possit tota tradi, magister prae ceteris graviores quaestiones prudenter seligere curet, idque ita, ut non sua quaerat studia suasque animi propensiones, sed diligenter ante oculos habeat, quid utilitas postulet alum­ norum qui futuri sunt verbi divini praecones. Huic autem utilitati tum tantum rite satisfiet, cum magister clare ct perspicue monstraverit, quae sint praecipue doctrinae tam in Vetere quam in Novo Testamento a Spiritu Sancto propositae, quae revelationis a primis initiis usque ad Christum Dominum et Apostolos cernatur progressio, quae inter Vetus et Novum Testamentum intercedat ratio at­ que conlunctio; neque omittat apte ostendere, quanti mo­ menti spiritalis, nostris quoque temporibus, sit Vetus Testamentum. Haec igitur sollerter declarare conetur, ubi­ cumque sive in Introductione generali aut speciali sive in exegcsl offeretur opportunitas. Utiliter etiam aptis hi­ storiae sacrae et profanae exemplis illustrabit, quanta Deus egerit, ut omnes salvos faceret et ad agnitionem veritatis perduceret M, et quomodo paterna eius providentia om­ nia sapienter disposuerit atque direxerit, ut cooperaren­ tur «in bonum is qui secundum propositum vocati sunt sancti»u. Dubium non est quin supernis bis atque religiosis ratio­ nibus debito modo explanatis ac demonstratis in alumno500 rum mentibus profundior/ quidam Sacrorum Librorum amor maiorque existimatio exoritura sint, quibus faciliora et dulciora reddantur studia etiam magis arida, qualia sunt linguae bebraicae ct graecae, quae quidem studia in Seminariis et Collegiis non plane omitti possunt, quin periculum oriatur, ne clerici linguarum ignoratione ab ip­ sis textibus primigeniis inspiratis arceantur ac ne transla­ tiones quidem recentiorcs recte Intellegere et scite iudicare possint Quae linguarum atque etiam entices studia, etsi in Seminariis et Collegiis summis contineri debent argumentis, hac superna luce illustrata fecundiora et iucundiora reddentur maioresque ad Sacrorum Librorum sensum percipiendum in dies fructus ferent. In tradenda Introductione generali, ceteris quidem quae­ stionibus non plane omissis, maxime in doctrina inspiratio­ nis el veritatis Sacrarum Scripturarum el in legibus inter­ pretationis (hcnneneutica) Immoretur, In Introductione wo speciali cum in Vetus tum maxime in Novum Testa­ mentum diligenter de Sacris Libris agat ac dilucide osten­ dat, quod singulorum sil argumentum, qui finis, a quo auctore sint scripti et quo tempore n. Qua in re, vitata omni vana de criticorum opinionibus eruditione quae alum­ norum mentes magis perturbet quam excolat, ea potius proponat el nervose demonstret, quibus nostrae aetatis homines spiritalem utilitatem capiant et In quaestionibus et difficultatibus dissolvendis apte iuventur. Ut de om­ nibus Libris Sacris quantum satis est tractare possit, ma­ gister tempore quod el conceditur, diligenter utatur neque in rebus inutilibus aut minoris ponderis immoretur. In extgdiea expositione, magister ne unquam oblivi­ scatur Ecclesiae a Deo traditam esse Sacram Scripturam non solum custodiendam, sed etiam interpretandam, eamque non aliter esse explicandam nisi eiusdem Ecclesiae nomine ct mente, quippe quae sit «columna ct firmamen­ tum veritatis»l·. Quare «sanctum habebit, numquam a communi doctrina ac traditione Eccleshe vel minimum discedere: utique vera scientiae huius incrementa, quae­ cumque recentiorum sollertia peperit, in rem suam con­ vertet, sed temeraria novatorum commenta negleget» In seligendis autem partibus quarum accuratiorem ex­ plicationem tradat, ne merae eruditionis rationem habeat sed ea exponat quibus utriusque Testamenti doctrina de­ claretur ac definiatur, ne, ut ait S. Gregorius, corticem 501 rodat, medullam autem non attingat >·. Quare Vele/ris Testamenti praecipue explanet doctrinam de generis hu­ mani primordiis, vaticinia messiana, Psalmos; in Novo autem interpretando totius vitae Christi Domini ordinate tradat conspectum casque saltem Evangeliorum el Epi­ stularum partes fusius explicet, quae diebus dominicis et ft»u n. MA u Cfr. I Tim. II. 4. u Cfr. Rom. Vili, 28. »· Cfr. Prus X, UtL apoat Çhewûm U rt H&kj; Eedt. fliN. n. 165.»· Cfr. Pivs X, Utt. apoit fc» n HHuj; Bid. η. 15α 111 Tim. Ill, 15. ”Cfr. Pics X, UtL »pcst. Qmcwwh in n h&Kj; Endb. Bid. n. it>8. 11 Cfr. Mo- 2751 lf>50 MM 1,1 festis in ecclesia publice leguntur; praeterea trudat histo­ riam passionis et resurrectionis Domini atque unam ad minimum ex praecipuis epistulis S. Pauli penitus exponit, non omissis ceterarum quoque epistularum iis locis qui ad doctrinam spectant. Interpretationis autem munere magister Ita fungatur, ut primo loco srnsu/n litteralem qui dicitur clare ct perspi­ cue exponat, ίη auxilium adhibito, ubi res ferat, Ipso quoque textu primigenio. In determinando autem sensu litterali textuum ne via illa Incedat quam pro dolor hodie non pauci sequuntur exegetae, ut non habeat rationem nisi ipsorum verborum et proximi contextus, sed sedulo antiquas illas normas ante oculos habeat quas Summut Pontifex Pius XII gl. r. in Litteris cncyclicls Dfoino a/flante Spiritu denuo inculcavit, nempe ut accurate di· spiciat exegeta quid Sacra Scriptura In aliis assimillbut locis doceat, quae eiusdem textus sit explicatio apud SS. Patres et in traditione catholica, quid «analogia fidei» postulet, quid demum, si casus fert, ipsum Magisterium Ecclesiae de illo textu statuerit l*. Quae omnia ut rite facere possit, egregie versatus sil etiam in sacra theologia, magnoque et sincero sacrae doctrinae imbuatur amore, neque, unquam, solis principiis criticis et litterariis inni­ xus, munus suum exegeticum ab universa theologica insti­ tutione separet. Spiritalem quoque verborum significationem, dummodo eam a Deo intendi secundum sapientissimas nonnas a Summis Pontificibus identidem statutas rite constet,2’ debito modo explicare curet. Sensum illum spiritalem α SS. Patribus et magnis interpretibus tanto studio ct amore expositum magister eo facilius intelleget eoque religiosius discipulis proponet, quo maiore ipse ornalur cordis puri­ tate, animi excellentia, spiritus humilitate, Del revelantis reverentia ct amore. Difficultates et obscuritates quae interpreti in Sacrae Scripturae Libris non raro occurrunt, magister ne attenuet aut dissimulet, sed quaestione aeque et honeste exposita, pro viribus, accitis variarum disciplinarum subsidiis, rem enodare conetur. Ne tamen obliviscatur «Deum Sacros quos ipse inspiravit Libros, consulto difficultatibus adspenissc, ut et intentius ad eos evolvendos et perscrutandos exci­ taremur,/et salubriter mentis nostrae limites experti, jq debita animi demissione exerceremur» M. Omnia haec magister quantum fieri potest, ratione exponeat synihetica quae dicitur, iis quae praecipua sunt accuratius tractatis, reliquis autem ea amplitudine eoque loco quae eisdem conveniant. Cui arti exponendi inde ab initio sollerter operam det in eaque in dies magis perfici studeat, id persuasum habens ab ea fructuip et efficaciam docendi magna ex parte pendere. 3. Quis sit /inis, quae indoles lectionum Sacrae Scrip­ turae quibus Seminariorum ct Collegiorum alumni insti­ tuantur, eo definitur quod illae non ad formandos r ι r ·< r *· I I Catholica Ecdesia, cx ipsius Christi Institutione est perfecta Societas hierarchlcc constituta, culus nlenun et supremum regimen ac iurisdictlo est penes Romanum Pontificem, beati Petri Apostoli In primatu successorem. Quapropter nemo in ecclesiastica officia et beneficia r 213G Immitti nec alios Immittere praesumere potest, sine legi­ tima canonica institutione seu provisione. 1950 IUM 27.-SECR. STATUS, LITT. CIRCULARES. PART.· Genuinam de hac re iuris canonici nonnam iam recolebat prima regula luris In VI: «Beneficium ecclesiasticum non potest licite sine institutione canonica obtineri». Et Coo· De novis operibus internationalibus catholicis non cilium Tridentinum decrevit: «eos, qui tantummodo a INSTITUENDIS, INCONSULTA SANCTA SEDE populo aut saeculari potestate ac magistratu / vocati et Instituti ad haec ministeria exercenda adseendunt, et qui Exrmo. ij Rdmo. Sr.: Tcngo el honor de transmit irif a ca propria temeritate sibi sumunt, omnes non Ecdesiae continuatiôn la traduedân de una Carta que me ha dirigido ministros sed fures et latrones, per ostium non ingressos, la Secretaria de Estado de Su Santidad, reladonada con la habendos esse· (cap. IV, sess, aXITI de reform.). Quin canslitutiân de Organismos y Entidades internationales de imo eadem sancta Synodus definivit: «Si quis dlxeriL·. carâder catôlico: eos qui nec ab ecclesiastica et canonica potestate rite or­ dinati nec missi sunt, sed aliunde veniunt, legitimos esse Vaticano, 27 de junio de 1950.—Excia. Rdma. Dcsdc verbi et Sacramentorum ministros, anathema sit» (Ebld. hace algùn tiempo viene observando esta Secciôn de la can. VII; cfr. quoque Syllab. Pii Pp. IX, n. 50). Secretaria de Estado que en diversos paises se abre ca­ Praeterea haec eadem principia sanxit Codex Iuris mino, con las melores intendones, la tendenda a constitulr Canonici, statutis quoque poenis contra transgressores con excesiva fadlldad, en variados sectores de la actlddad catôlica, organizacioncs, «bureaux», secretariados ο comités (cfr. cc, 2331, $ 2; 2334, l®-2·; 147, 5 1-2; 332, f 1; 2394). internationales, sln preocuparse lo bastante de conocer el Ad eadem sacrosanta principia magis sarta tectaque pensamlento de la Santa Sede sobre el particular, en ocaservanda, simulque ad praecavendos abusus in re tanti siones sln los medios necesarios y sin una adecuada compe­ momenti, Sanctissimus Dominus Noster Pius Pp. XII tenda y algunas veces aun sin tener en cuenta lo que ya statuere dignatus est: existe. In excommunicationem speciali modo Sedi Apostollcae A este propôsHo, para su oportuno conodmiento y a reservatam ipso facto incurrunt: manera de ejemplo, seftalo a V. E. Rdma. algunas inicia1) qui contra legitimas ecclesiasticas Auctoritates tivas naddas en los ùltimos meses: —Unlôn Intemadonal machinantur aut earum potestatem quomodocumque co­ Cinéma togrâfïea entre los Catôllcos.—Secretaria do In­ nantur subvertere; temadonal Catôlico para la Educaclôn Popular.—Oflcina 2) qui ecclesiasticum officium vel beneficium vel di­ Catôlica de la Educaclôn.—Secretariado Catôlico para los gnitatem sine institutione vel provisione canonica, ad nor­ problemas europeos.—Organlzadôn Intemadonal para la mam sacrorum Canonum facta, occupat vel in eadem sinit nicha contra la Prensa y el Cine inmorales. illegitime immitti, vel eadem retinet; Nl raramente sucede, en consecuencia, que se da vida a 3) qui in criminibus nn. 1 et 2 declaratis quovis modo, organismos internaclonales que, aun respondlendo ta! vez directe vel indirecte, partem habent. a exigendas reales, resultan, por la fuerza de las cosas, Quibusvis non obstantibus, etiam speciali mentione indicates, y no consiguen la adheslôn de las otras nadones: dignis. y elfo con dafio de la causa catôlica en el piano Intemado­ Datum Romae, die 29 lunii 1950.—I. Card. Bruno, nal. que ha adquirido hoy tan gran importanda. Praef. F. Robert i, a Secretis. Por estas razones, es deseo del Santo Padre que no se Adn. A- DELCH.-.RD in NrT 82 (I95O) 1098-1097; G. OESTEHLE ia crecn nuevas Jnstituclones internaclonales en el campo de ME 75 (1950) 549-561: REGATILLO n. 874; P. TOCANEL in Apol 2) las actividades catôllcas, y que no se aplique a obras (1950) 270-272. nues-as el térmlno «Intemadonal», inconsulta Sancta Sede. Ruego η V. E. haga llegar cuanto antecede a conocimlento de los ambientes a quienes la cosa pueda Interesar, haclendo constar al mlsmo tiempo que no se trata de IImltar o reprimlr el espiritu de iniclativa de aquella parte dei dero o dei loi cado catôlico, que dedica sus energias a las actividades internaclonales, sino solamente de prévenir lot inconvenientes que pueden comprometer la eficacla de su mlsma acclôn. V. E. harâ, ademâs, obra grata α este Departamento sl se preocupa de segulr de cerca la actlvldad que se desarrolla en esa Naciôn en el campo catôlico intemadonal y procura Informer oportunamente sobre el particular. Le agradezeo desde ahora sus buenos oflclos y quedo en espera de una palabra de acuse de recibo.—Beso Su Anillo y con devoto obsequio me reitero de V. E. Rdma. dvmo. s. s.—G. B. Μονπνι. Afuÿ sinceramente agradeceri a V. E. Rdma. tenga pré­ sente el pensam iento y las normas contenldas en la carta precedente ante cualquter initiatives que con carâder interna­ tional catôlico pudiern surgir en su Diôcesis y me tenga al contente de cuanto pudlera servir para informor debidamenle a la Secretaria de Estado. Con sentimlentos de afedo y consideraclôn, me comphueo en reiterarme de V. E. Rdma. dvmo. s. s.—Cayetano Cicoonani, Nundo ApostôUeo. • Ordbania locorum per Legato· ApcrtoUcc·: 5*1 Terrae 38 (1950) 731-792 Texîu» dowoMntidMur iuxtaliVeras circular®· Nuntii ApcttoBci Hlfpir.no diet 10 htig. 1950 2759 2138 1950 IUN 29.-SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART.’ Decretum laudis Instituti saecularis sancti pauu» «societas Societas Sancti Pauli (vulgo «Compagnia di S. Paolo») Mediolani paucis mensibus ante pium transitum Venera­ bilis Archlepiscopi Cardinalis Andreae Ferrari orta fuit Non Immerito hunc tantum Emum virum sub cuius auspiciis praeparata nataque fuit, ct a quo simul cum prima canonica approbatione spiritum ascetlcum atque apostolicum veluti in pretiosa hereditate recepisse gloriatur, Societas Sancti Pauli ut primum suum Patrem ab initio venerata fuit ac proclamavit. Vix orta parva Societas magnam de se spem condpere fuit ex ferventi et actuosa pietate qua agi in omnibus ataue Informari videbatur, praecipue vero ex suo audaci Indefesso zelo apostolico atque ex peculiari sua constitu­ tione intemoque regimine. Societas Sancti Pauli sacerdotes et laicos tam viros quam mulieres, quos Charitas Christi ad apostolatum Spi­ ritu Sancti Pauli Informatum, urgebat, in unum solidum corpus arcte coniunxit, tribus sectionibus constans quae ad apostolatus integritatem veluti ex aequo totis viribus conspirarent. 276Ü SC S. OFFICII - PH’S XII - CONV. CUM LUSITANIA 1950 IUI. 14-10 Hae sectiones, sacerdotalis ct lalcalls tam virorum quam mulierum, prudenti autononila ac separatione frucbantur, ex qua peculiaribus sive vitae ac disciplinae sive etiam formationis necessitatibus apte providere valerent, ita Umen compacta unitate spiritus, regiminis atque aposto­ latus Inter se fusae erant ut operi communi propriis unius * cuiusque gratiae ct naturae donis ex integro conlatis, maximam eidem efficaciam compararent. Non paucis neque parvis superatis difficultatibus, socie­ tas Sancti Pauli suam duxit vitam atque apostolatum ex­ plicavit. Ipsa, ex Pii XI felicis recordationis praescripto (20 aprills 1926) immediatae Congregationis dependentiae sublecta fuit et Inter Societates vitae communis (C.I.C., L II, Pars 2, Tit. XVII) practice recepta. Promulgata vero Constitutione ApostoPca Prooida Mater Ecclesia (2 feb. 1947) [LE 1908), post diligentisslmam rei considerationem maturumque consilium Societas Sancti Pauli merito consuit, tam intrinsecae rationi ac peculiari ipsius constitutioni quam etiam notis essentialibus sui penetrationis, quem vocant, apostolatus aptius respondere, Institutorum saccularium quam Societatis vitae communis ordinatio. Ideo, a Sancta Sede humiliter expostulavit ut in posterum Institutis saecularibus accenseretur et qua Instituti saecularis Ipsius Constitutiones approbarentur. Haec Sacra Congregatio benigne petitionem recepit et singulis ad rem facientibus collectis, diligenti satisque diu­ turno Institutorum saecularium officii specialisque desi­ gnatae Commissionis examini sive Societatis transforma­ tionem sive Ipsius Constitutiones subieclt. Omnibus accuratissime definitis ac declaratis, Sacra Congregatio vigore specialium facultatum occasione Anni iublfaris a Ssriio Domino Nostro concessarum, quae sequuntur decrevit: 1) Societatem Sancti Pauli ut Institutum saeculare iuris pontificii ad nonnam Constitutionis Apostollcae Pro­ vida Mater Ecclesia huius decreti tenore recognoscit. 2) Constitutiones Societatis Sancti Pauli, prout in textu huic decreto adnexum, cuius exemplar in Archivo Ipsius Sacrae Congregationis conservatur, ad experimentum approbat atque confirmat. Datum Romae, die Sancti Pauli Apostoli, a. iubilari 1950. * J. BEYER. De Institutio saecularibus documenta. Romae 1962. p. Adn. N. GIL in CpR 36 (1957) 144-145 2139 1950 IUL 14.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· Declarator nullum ob defectum formae canonicae MATRIMONIUM CIVILE INITUM EXTRA TERRITORIUM ΡΛTRURCHALE INTER PARTEM CATHOLICAM RITUS ARMENl ET PARTEM ACATHOLICAM Casus—In April, 1949, the Holy Office received a letter from your Most Reverend Episcopal Curia, asking whether a marriage contracted civilly In 1942 in the city of Hatford, between George, a Catholic of the Armenian rite, and n. 2139-2141 Bonita, a non-Calholic, is valid as regards form. The question was put in these terms: Dudium—Whether a Catholic of the Armenian rite contracting marriage outside his patriarchate is bound to observe the form of marriage. Resp.—After having carefully considered the matter, this Sacred Congregation decided to reply: The marriage in question is invalid for want of form. • Ordinario cuidam S. F. A S. BOUSCAREN ΠΙ 30. 2140 1950 IUL 17.-PIUS XII, LIT. AP. AAS 42 (1950) 878-879 In STATU «PAKISTAN· DELEGATIO APOSTOLI CA ERIGITUR, «DE KARACHI· APPELLANDA PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam.—Arcano Dei consilio ad totius Ecclesiae gubernacula tractanda asciti, nihil anti­ quius habemus quam ut Christifidelium, ubicumque sub Salvatoris Nostri signis militent, spirituali commodo pro re nata consulamus. Cura igitur in latissimis Indlarum Orientalium finibus nova civitas, cui nomen «Pakistan», non ita pridem sui iuris facta esset, ab Indiana Republica plane seluncla, propriae Delegationis Apostollcae consti­ tutionem magno usui fore intelleximus filiis Nostris, vitam ea in regione transigentibus. Ita sane hi, sive sint sacrorum antistites sive administri, in fide propaganda impigri ver­ santes,sive Christifideles, habebunt quod de praecipuae vo­ luntatis Nostrae testificatione gaudeant, fietque ut iidem plus valeant ad sanctae Religionis munera exsequenda. Qua­ propter, audito Dilecto Filio Nostro Petro Sanctae Ro­ manae Ecclesiae Presbytero Cardinali Fumasonl Biondi, Sacrae de Propaganda Fide Congregationis Praefecto, eiusdem Congregationis sententiam ratam firmam que habentes, hisce Litteris Apostolicis atque Nostra auctori­ tate Delegationem Apostolicam in Statu «Pakistan» qui nuncupatur, occidentalem ct orientalem plagam complec­ tente et Sacrae Illi Congregationi in spiritualibus subtecto, nomine «de Karachi» appellandam, erigimus atque erectam declaramus. Supra recensitae Delegationi Apostollcae om­ nia et singula deferimus iura, privilegia atque officia, quae huiusmodi Delegationum iure communi propria sunt. Haec statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque ple­ nos atque integros effectus sortiri et obtinere; ipsique Delegationi Apostollcae per/ Nos In Statu «Pakistan» con- 879 stitutae nunc et In posterum plenissime suffragari; sicque rite indicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc ct inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex Arce Gandulphl, sub anulo Piscatoris, die xvn mensis Iulii, anno mcml, Pontificatus Nostri duodecimo. De speciali mandato Sanctissimi. Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis.—Gildo Brugnola, Officium regens Ponti/iciis Diplomatibus expediendis. 2141 1950 IUL 18. - CONVENTIO SOLLEMNIS CUM LUSITANIA. AAS 42 (1950) 811-814 SOLLEMNIS CONVENTIO INTER SANCTAN SEDEM ET REMPUBLICAM LUSITANAM ACCORDO TRA LA SANTA SEDE E LA REPUDBLICA PORTOGHESE ACORDO ENTRE a SANTA 5Ê E A REPÙBL1CA PORTUGUFSK Ia Santa Sede ed il Govcmo Portoghese, avendo riconosdato la convenlenza di adattare alia nuova siluazione * India le disposizionl stipulate nei Concordato firmato a dell Roma II23 giugno 1886 e nell’Accordo firmato nella stessa cittâ ii 15 aprile 1928 [LE 835], hanno nominato Plenipotcnziari: per parte della Santa Sede Sua Eccellenza Reverendis­ sima Monsignor Domenico Tardink, Segretario della Sacra Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari; e per parte dei Governo portoghese, Sua Eccellenza 11 Signor Doltor Pedro Tovar De Lemos Conte di Tovar, Ambasdatore Straordinario e Plenlpotenziario presso la Santa Sede; A Santa Sé e o Govërno Portuguës reconhccendo a conveniëncia de adaptar à nova situaçào da India as dispo­ sées estlpuladas na Concordata asslnada em Roma cm 23 de Junho de 1886 e no Acôrdo assinado na mesnin cidade em 15 de Abril dc 1928 [LE 835), nomearam sous PlenlpotencIArios: por parte da Santa Sé, Sua Excelëncia Reverendissima Mons. Domenico Tardini, Secrelàrio da Sagrada Congrrgaçâo dos Negddos EccleslAsticos Extraordinarios. e por parte do Govërno Pontugués, Sua Excelcncln ο Sr. Dr. Pedro Tovar de Lemos Conde de Tovar, Embalxador F.xtraordinârio e Plcnlpotenciârio junto da Santa Sé, 2761 2762 SC SANCTI OFFICII - DE PROPAGANDA FIDE η. 2142-2143 K π» Λ '· Γ •4 Γ r’· I ( I «50 Il L 18-2· os quais, trocados os scus rcspcclivos plenos poderes e i quali, scamblati i loro rispettivi pleni poteri e trovatili achados cm boa c dévida forma, acordaram nos ortlgos in baona e dovuta forma, hanno convenuto ncgli articoli seguintes: / seguenti: ArL I—Π Governo Portoghese rinuncia al privilegio Art. I—O Govërno Portuguës rcnuncla ao privilégia de npresentaçâo atribuido ao Présidente da Bcpùbllca Porta· ddh prescntazione conferito al Présidente délia Rcnubgués a para o provimento das Sés de Mangalor, Qullon, hlica Portoghese per la nrowisU delle sedi di Mangalore, Trichinopolis, Cochlm, S. Tomé de Mcliapdr e Bombaim. Quilon, Trychinopoli, coccino, San Tommaso di Mellapore e Bombay. Art. II—Governo Portoghese considéra la Santa Sede Art. II—O Govërno Portugais considera a Santa Sé libera daU’impegno di consultare II Présidente della Redesligada do ccmpromlsso dc consultar o Présidente da pubblica de Portogallo e di nominare Vescovi di natio­ Renûblica Portuguésa c de noniear Bispos de nadonalinality portoghese alie sedi di Coccino e di San Tommaso dade portuguésa para as Sés dc Cochlm c de S, Tomé de Mellapôr. di Melkrpore. Art. ΠΙ—Il Governo Portoghese considera parlaient i Art. III—O Govërno Portuguës considéra a Santa Sé libera h Santa Sede dail’impegno di nominare alla sede desligada tambem do compromisso de nomear para a Sé arrivescovile di Bombay un Arcivescovo di nationality arquiepiscopal de Bombaim um Arcebispo de nacionalidade portoghese alternativamcnte con un Arcivescovo di natio­ portuguésa altemadamcntc coin um Arcebispo de naclonality britannica. nalidade britânica. ArL A’—Cessando 1 privilegi di cui agi! art. II e III, I Art. IV—Embora cessem, a contar desta data, os privicandidati portoghesl, sîa europei che goani o di altra orilégios referidos nos artigos II c III, os candidatos portaSlne, non avranno a soffrire, com’è owio, alcun prcgiugueses, tanto europeus como goescs ou dc outra origem, itio, a motivo della loro nationality, nei confront! di nào sofrerâo de futuro, como é obvio, qualquer pre julzo ta altri eventual! candidati stranieri, nella prowista delle por motivo du sua nacionalidade, cm relaçâo a eventual! dlocesi Indiane. candidatos extrangeiros, no provimento das dioceses In­ diana;. Art. V—Le dispositioni degli articoli procedenti si riArt. V—As dlsposiçôes dos artigos anteriores refercm-se feriscono unicamenle alla prowista delle diocesi indicate ùnlcamente ao provimento das referidas dioceses, e nâo e non alla propriety dei béni, del tesori artistici, delle â propriedade dos bens, dos tesouros art!slices, das es­ scuole, ecc., del Palronato portoghese. che continucranno colas, etc., do Padroado, que continuanto a ser roconhed□d essere riconosduti dalla Santa Sede come propriety dos pela Santa Sé como propriedade das entidades degli cntl ai quail attualmentc appartengono. quais aclualmente pertenccn. ArL VI—Il Governo Portoghese si impegna a prendere Art. VI—O Govërno Portuguës compromcte-sc a connella dovuta consideratione nello spirito di questo Accor­ si derar na dévida oportunidade e dentro do espirito dêste do, una eventuale nuova delimitazione dell’arcidioccsl di Acôrdo, uma eventual nova dclimitaçâo da Arquldlocese Goa alla quale h Santa Sede giudlcasse necessario di pro­ de Gôa a que a Santa Sé julguc nccessârio procéder. cedere. Art. VII—Rimarrnnno in vigore le altre dispositioni Art. VII—Conlinuarâo cm vigôr as mais dlsposiçôes del Concordato del 1886 e delFAccordo del 1928, non espresda Concordata de 1886 e do Acôrdo de 1928, nâo expressasamente modificate con il presente Accordo, specialmente mente alteradas pclo présenté Acôrdo, designadamente per quanto riguarda la dignity metropolitana e patriarcale quanto à dignidade metropolitana e patriarcal da Sé de della sede di Goa, come pure la nationality del parroci di Gôa, bem como quanto à nacionalidade dos pàrocos de determinate parrocchie. determinadas Paroquias. / 81· Art. VIII—Π Governo Portoghese resta libero dall’obArt. VIII—O Govërno Portuguës fica desobrigado de bllgo di prowcdcre alia dotazlone delle diocesi di Cocino e provér à dotaçâo das dioceses de Cochim c de Meliapôr, di S. Tommaso di Meliapore, come era previsto nell’art. 6 como se previa no artigo 6 da Concordata de 1886 e dos del Concordato de 1886, e dagli altri oneri che aveva verso i mais cncargos que lhe impendiam quanto âs àreas agora territor! ora distaccati dal Patronato. desligadas da Padroado. Art. IX.—Il présente Accordo sarà ratificato c gli stra­ Art. IX—O présenté Acôrdo serà ratificado c os instru­ menti di ratlfica saranno scamblati in Lisbona entro 11 mentes de ratificaçâo serâo trocados em Lisboa no mais più breve tempo possibile. curto praso possivel. Fatto in duplice csemplare. Fello em duplo exemplar. Cittâ del Vaticano, 18 luglio 1950.—Domenico Tabdinl Cidade do Vaticano, 18 de Julho de 1950.—Tovar. Adn. J. DAME1A in ΑροΠ. 23 (1950) 281-263; J. M. LOURENÇO in REDC β (1951) 171-153; ME 76 (1951) 178-1ΘΟ. Vide ratüicahoaen infr nb die 10 Ocl J 950· LE 2154. * 2142 2143 1950 IUL 18.-SC S. OFFICII, DECK. AAS 42 (1950) 490 Proscriptio libri cui titulus 19501UL 20.-SC PROP. FI DE, DECR. A AS 42 ( 1950) 894-895 «bruno uohi, la via» Ftria /V, die 5 Iulii 1950 JAPONEN. vicariatus apostolici f.t praefecturae apostolicae japoniae clero saeculari indigenae COMMITTUNTUR. Dioeceses, In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii, Emi ac Rcvml Domini Cardinalis rebus fidei et murum tutandis praepositi, praehabito RR. DD. Consul­ Cum in laponia ante nonnullos annos, maxime autem torum volo, damnarunt atque in Indicem librorum prohi­ flagrante per totum orbem rccentiore bello, ita arduum bitorum inserendum mandarunt librum qui inscribitur. evasisset alienigenis Missionum Ordinariis ministerium ex­ Bnuito Ur.in, La Vio, 1* edizione, Islltulo Editoriale plero, ut satius ipsi ducerent se munere abdicare, atque Cisalpino Mllano-Varese, 1948; 2* edizione accresciula, Ssmus Dom. Noster Pius Divina Providentia Papa XII. Firenze, CÏA Editore, 1949. ab eis sponte libercque oblatam renunciationem acceptas­ se!; haec Sacra Congregatio Christiano Nomini Propagan­ El die 16 eiusdem mensis el anni, Sstfius D. N. D. Pius do, dc mandato eiusdem Ssihl Domini Nostri, Administra­ Divina Providentia Pp. XII, in Audientia Excdio ac Reviho torem Apostolicum ex Japonensi clero delectum singulis Domino Adsessori Sancti Officii concessa, relatam sibi Missionibus praeponere sollicite curavit, nempe dioecesibus Emorum Patrum resolutionem adprobavit ct publicari de Fukuoka, Osakensi, Sendaiensi, Yokohamainsi, item lussil. vicariatui apostolico de Sapporo, necnon praefecturis apoDatum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 18 Iulii a. 1950stolicis de Karafuto (Karahuto), de Kyoto, de Miyazaki, Petrus Vlgorita, Supremae S. Congr. S. Officii Notariusde Nagoya, de Niigata, de Shikoku, ac de Urawa. Ada. F. CAfiFNO ia ME 75 (1950) 542-544. Quod ea mente actum, ut quae Missiones de facto Japo2763 2764 1950 IUL 28-AL· G 5 CONV. CUM HISPANIA DE JURISDICTIONE CASTRENSI nensi clero tunc committebantur, deinceps, pro rerum opportunitate, eidem dr jure concrederentur. Sacra itaque haec Congregatio adventasse nunc tempus rata ut proi>ositum in rem deducatur, omnes ct singulas wperius memoratas Missiones saeculari Japonensi clero per praesens Decretum de jure tradit, certa spe freta ut auxilium ex animo praebentibus mlsslonariis etiam alieni­ genis, prae primis ex iis Societatibus quae impenso labore et diuturna opera Ecclesiam in Japonia fundaverunt ct solidaverunt, caedem Missiones felicioribus in dies incre­ mentis gaudeant. Apostollcl vero Vlcarlatus de Hiroshima, Societati Icsu & commissi,/Juridicum statum immutatum manere eadem haec Sacra Congregatio constituit, ita scilicet ut eadem Societas Vicarialum ad nutum Sanctae Sedis in curis hibeit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, dic 20 Iulii 1950.—P. Card. Fumasoni Biondi, Prae/. C. Costantini, Archlcp. til. Theodos., a Setrdis. 2144 1950 IUL 28.-SC S. OFF., MONIT. AAS 42 (1950) 553 Monitum de nonnullis associationibus COMMUNISTA­ RUM AD PUEROS PUELLASQUE INSTITUENDOS Nonnullae constitutae sunt associationes, impulso ac ducto, sicut omnibus notum est, partium communistarum, ro spectantes ut pueros pucllasque imbuant principiis ct Institutione, quae materialismum sapiunt ct mores Chri­ stianos religionemque impetunt. Monentur igitur christifideles huiusmodi associationes, quocumque tegantur nomine, plecti sanctionibus, quas comminatur Decretum S. Officii, latum die 1 Iulii 1949 M. A. S., 1949, p. 334) [LE 2055J. 1) Itaque parentes vel eorum locum tenentes qui, contra praescriptum c. 1372, § 2 C. I. C. ct memorati Decreti S. Officii, liberos praedictis associationibus insti­ tuendos tradiderint, ad Sacramenta recipienda admitti nequeunt. 2) Qui vero contra fidem vel Christianos mores pueros ac puellas docuerint, incurrunt in excommunica­ tionem Apostolicae Sedi speciali modo reservatam. 3) Pueri ac puellae autem, quamdiu huiusmodi as­ sociationum participes sunt, ad Sacramenta admitti ne­ queunt. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 28 Iulii 1950.— M. Maroni, Supr. S. Congé. S. Officii Notarius. Λώ. A. CARDINI in ME 75 (1950) 545-546; A. D. in NrT 82 (1950) ÎÏ4-10G5: M. FA3 REGAS in PrM 39 (1950) 310-314; REGATILLO zizLP. TOCANEL in ApoU. 23 (1950) 264-283. 2145 1950 AUG 5.-CONV. CUM HISPANIA. AAS 43 (1951) 80-86 Sollemnis conventio inter sanctam sedem et guber­ num HISPANICUM CIRCA IURISDICTIONEM CASTRENSEM ET SPIRITUALEM CURAM EXERCITUS HISPANI ARUM Ccnrenio entre ia Santa Sede y et Estado Espanol sobre la Juritdicciôn castrense y asistencia religiosa de las Fuerzas Armadas La Santa Sede y el Goblcrno Espanol, deseando Hegar a un acuerdo sobre" la Jurisdlcclôn Castrense y Asistencia Religiosa a las Fuerzas Armadas, han nombrado, con este objeto sus Pienipotenciarios, a saben Su Santidad el Sumo Pontifice a Su Excelencia Reverendhlma Monsefior Domenico Tardini, Secretario de ia Sagrada Congrcgaciôn dc Asuntos Extraordinarios; y el Jefe dei Estado Espanol al Excelentlsimo Seftor Doctor Don JoaquÎn Ruiz-Giménez, Embajador de Espafta cerca de la Santa Sede, Los cuales, después de haber canjeado sus plenos poderes y halhrlos en debida forma, han convenido en los Articulos iiguientes: Artîculo I—La Santa Sede constituée en Espafta un Vicariate Castrense para atender al cuidado espiritual de Il Va militares de Tierra, Mar y Aire, t 2765 η. 2144-2145 Artîculo II—La Santa Sede procederâ ai nombramien- to del Vicario General Castrense, previa presentaclôn del Jefe del Estado, segun lo establecldo en cl Convenio en vigor entre la rnlsma Santa Sede y Espana, sobre provisiôn de las Sedes Arzoblspales y Episcopales y el nombramiento de Coadjutores con derecho ne sucesiôn. El Vicario General Castrense serâ elevado a la dignidad arzobispal. Artîculo III—Al quedar vacante el Vicariato Cas­ trense, cl Teniente Vicario dc la Primera Regiôn Militar mâs antiguo en este cargo, asumirâ interinamente las funciones del Vicario General Castrense, con las limitaciones pertinentes, por carccer de la dignidad episcopal. Artîculo IV—El ingreso en el Cucrpo de Capellanes tendrâ lugar previa oposlciôn, segùn las normas aprobadas por la Santa Sede, si bien no se requerirân necesariamcnte titulos académlcos para ser admitidos a la oposlciôn y siempre a salvo las disposicioncs del présente Convenio. Para el ascenso al grado de Teniente Vicario, serâ preciso poseer la Llcenclatura o cl Doctorado en Teologia o en Derecho Canônlco y haber sido declarado canônlcamente apto, previo examen, por cl Vicario General Cas­ trense. Artîculo V—El nombramiento cclcsiâstico de los Cafiellanes se harâ por el Vicario General Castrense, qulen es expedirâ el correspondientc titulo. El ingreso en el Cuerpo y el destino a L’nidad o Establecimiento, se harâ por el Ministerio correspondienle, a propuesta del Vicario General Castrense. Artîculo VI—Los Capellanes militares ejercen su sagrado ministerio bajo la jurisdicciôn del Vicario General Castrense, asistido por su propia Curia. Dado el carâctcr sagrado de los Capellanes, en el caso en que deban ser sancionados por consecuencia de un ex­ pediente de carâctcr puramente militar, se darâ cuenta al Vicario General Castrense, quien dis/pondrâ se cumpla la sanciôn en el lugar y en la forma que estime mâs adecuados. El Vicario General Castrense podrâ suspender o destitute de su oficio por causas canônicas y «ad normam iuris cano­ nici» a los Capellanes militares, comunicando la suspension o remociôn al Ministerio competente, el cual, sin otro trâmite, procederâ, en el primer caso, a declararlos en situaciôn de disponibles y, en el segundo, a darles de baja en el Cucrpo. Los Capellanes militares como Sacerdotes y «rat«one loci» estarân sujetos también a la disciplina y vigilanda de los Ordinarios dioccsanos, qulenes en casos urgentes Codrân tomar las oportunas providendas canônicas, deiendo en tales casos hacerlas conocer enseguida al Vi­ cario General Castrense. Artîculo VII—La jurisdicciôn del Vicario General Castrense y de los Capellanes, es personal; se extiende a todos los militares de Tierra, Mar y Aire en situaciôn de servido activo (esto es bajo las armas), a sus esposas le­ gitimas e hijos menores, cuando vivan en su compara y a los alumnos de las Academias y de las Escuelas Militares, quedando excluidos los civiles que de cualquiera otra manera estén reladonados con los mismos militares o presten servicio en los Ejércltos. La inisma jurisdicciôn se extiende también a los mlembros del Cuerpo de la Guardia Civil y de la Policia Armada. Artîculo VIII—Los capellanes militares ticnen compe­ tenda parroquial en lo tocante a las personas mencionadas en el artîculo precedente. Por lo que se refierc a la asistenda canônica al matri­ monio, tendrân présente la disposlciôn del Canon 1097, 2, del Côdigo de Derecho Canônlco que prescribe: «Pro regula habeatur ut matrimonium coram sponsae parocho cele­ bretur, nisi iusta causa excuset»; y en caso dc cekbrarse el matrimonio ante cl Capcliân castrense, este deberâ atenerse a todas las prescripciones canônicas y dc manera particular a las dei Canon 1103 § 1 y 2. Sin perjuicio de lo que prescribe cl Canon 1962 dei Co­ ri i co de Derecho Canônico. estâ reservado a los Ordinarios dei lugar conocer de las causas matrimoniales conccmientes a personas sujetas a la jurisdicciôn cclcslâstica cas­ trense. / Artîculo IX—Como quiera que la jurisdicciôn castren­ se se ejerce dentro dei territorio dc las di ferentes dlocvsis. es cumulativa con la de los Ordinarios diocesanos. Sin em­ bargo, en los cuarteles, aeropuertos, arscnales militares, residencla dc las Jefaturas Militares, Acadcmias y Escuclas Militares, hospitales, tribun ales, càrccles, campamcnlos 2766 n. 2146 Γ r CONV. (TM tllNPlMl - SACHA CONGO· SACHAMF.NTimi'M 1950 A( G 7 cuando tennliicn la carrera, cJrcunstniiclas que lot RttU y demis lugares destinados a las tropas de Tlerra, Mar y res o Superiores n spectivamente comiinlcaràn Inmedbh Aire, usarân de ella primaria y prindpalmente el Vicario mente u Ia Autnridaii militar. General Castrense y los Capellanes militares; y subsidiariamente, annque slempre por derecho propio, los Ordinarios El séminariste o novicio en cuyo nombre se pram, (Uocesanos y los PÀrrocos locales, cuando aquéllos fallen volunteriamenle un sacerdote del clero regular o secular, o estén ausentes, mediante los oportunos acuerdos, por dcbldamcnte uutorizudo por sus Superiores eclesIâiUcm, regis general, con el Vicario General Castrense, quicn in­ para prestur scrviclo de vanguurdla propio de su minisformai a las Autoridades militares conrspondienles. lerio sacerdotal, dlsfrutardn en todo caio de estoi permises. Fuera de los lugares arriba seûalados, ejercerân iibrvArtîculo XIV—En los casos de movillzaclôn general, mente su jurisdlcdôn los Ordinarios dioccsanos y, cuando por causa de guerra quedan rxceptuados del cumpllmlenlo asi les fuese sollcitado, loi Parrocos locales. de las obligaciones militares los sacerdotes que tengan cura ArtIcvlo X—Cuando los Capellanes castrenses, en funde aimas. Se consldenin taies los Ordlnurios, los PAttocoj, dones de su sagrado ministerio con los militares, tengan los Viccpôrrocos y los Rectores dr Iglesias ablcrtaa al colin, que ofïdar fuera de los templos, establedmientos, campaAsimlsnio serin dispvnsados de las obligaciones anted!· mentos y demis lugares destinados rcgularmente a ellos. chas, aun en los casos de movillzaclôn general |>or ciou debcrin’dirigirse con antidpaciôn a los Ordinarios dioccsa­ de guerra, los Oblspos titulares; los Redores de los Semi nos o a los PârrocDS o Rectores locales para obtrner cl narios; y los Mlsloncros, u saben uqucllos sacerdotes y rt oportuno perroiso. ligiosos oue, con la debida autorizaciôn dc la competeaü Artîculo NI—El Vicario General Castrense se pondri autoridad eclesiàstica. se consagran al upostolado en H dc flcuerdo con los Obispos dfocesanos y las Superiores territnrios dc mislôn. Mayorcs Rdlgiosos, para deslgnar entre sus sùbditos, un Artîculo XV—El Vicario General (Lastrense o el TeDûmcro adecuado de sacerdotes, que, sln dejar los oficios niente Vicario que interinamenlc asuma sus fundones, p> que tengan en su Diôcesis o Instituto, se dediquen a auxi­ drâ solicitor de la Santa Sedc la concesiôn y succslva rtliar a los Capellanes militares en el servido espiritual de novaclôn dc las facultades, gracias y privileges que eslllas fuerzas armadas. men convenientes./ Tales sacerdotes y religiosos ejercerân su ministerio con Artîculo XVI—Este Convenio scrà rutifleado y hsralos militares a las irdenes del Vicario General Castrense, tiflcaciones canjeadas cn el mâs breve plazo posible. dd cual reribiiin las necesarias facultades «ad nutum», Hecho por duplicario cn la Ciudad del Vaticano, a cinco y serin retribuldos a titulo de gratlficadôn o estlpcndlo de Agosto dc 1950.—Domenico Tardinl JoaquIn Roi 84 ministerial. / Gtménez. Artîculo XII—El Estado espaôol reconoce que los di­ Ada. L ECHEVERRIA in ME 75 (1950) 671-877; M. GARCIA il riges y religiosos, ya sean profesos, ya novidos, en virtud REDC 5 (1950) 1107-1171; 6 (1951) 265-301, 701-771; M UÊRAXA £ de los Cânones 121 y 614 del Côdlgo de Derecho Canônlco, ApoQ. 24 (1951) 172-139. L. PÉREZ MIER in REDC 6 (1951) 10634X4 estân exentos de todo servido militar. REGATILLO n 4? T. URQUIRI in Emtraciôn dei Clero 44 (195H 275-279. 324-327 1) En tlcmpo de paz. el Vicario General Castrense previo acuerdo con los Ordinarios dioctsanos o Superiores Mayores Religiosos, puede llamar en la medida que sea necesario, y por un tiempo no superior en todo caso a h 2146 duradôn del Sertfdo Militar en filas, a los sacerdotes y religiosos profesos que hayan alcanzado los treinta aftos de edad, a prestar en los Éjérdtos fundones de su sagrado 1950 AUG 7.-SC SACR., DECR. AAS 44 (1952) 280-281 ministerio o asistenda religiosa de las Fuerzas Armadas, con exdusiôn de todo otro servido. Decretum de assignandis tribunalibus pro tractatione CAUSARUM NULLI TATIS MATRIMONII INSULAE TERRAE NOVAE 2) Los seminari stas, postulantes y novidos diferirân en tiempo de paz el cumpllmknto de tôdas las obligaciones Per Decretum die! 28 lanuarii 1946 (in Ada ApoMicae militares, solldlando prorrogas anuales durante el tiempo Sedis, vol. XXXVIII, pp. 281 ss. relatum) (LE 1850|, que les faite para reclblr el Sagrado Presbiterado o para Sacra Congregatio de Sacramentis, iussu Ssml D. N. Pii cmllir sus votos respectivnmente. Divina Providentia Papae XII, in Canariens! Ditione, pro Los Redores de los Seminarios y los Superiores de las tractatione causarum nullitatls matrimonii septem Tribu­ Casas Religiosas enviarân. sln pérdida de tiempo, a las nalia Provincialia primae instantiae et quatuor secundae Autoridades militares correspondientes nota de aquellos Instantiae instituit. seminaristas, postulantes y novidos. que. disfrutando dc Cum vero die 1.· Aprilis anni 1949 Insula Terrae Novae dlchas prôrrogas, abandonaren el Seminario o el Instituto ingressa sit in Confoederationem Canadensem, postula­ religioso. verunt Achicplscopus S. loannis Terrae Novae eiusque duo La misma obligaciôn tendrôn los seôores Oblspos y los suffraga nel Episcopi Portus Gratiae ct Sancti Georgll Ter­ Superiores Mayores Religiosos, respecto de los clérigos’que, rae Novae, ut causae nullitatls matrimonii suarum dioe­ a tenor de los SS. Cânones, hubleran sido reduddos al es­ cesium tractarentur a Tribunali Provinciali Flalifaxlensi, tado klcal o de los religiosos que no habiendo recibido adeo ut circumscriptio dicti tribunalis Halifaxiensls ôrdenes Sagradas y estando cn edad militar, abandonaren constet in posterum non modo binis provinciis Hallfaxlensl el Instituto. et Monctonensi, uti cavetur in supramemorato Decreto, sed etiam, universo territorio Insulae Terrae Novae. 3) Todos los clérigos, scminarlstas y religiosos. Incluso los novidos y postulantes, quedarân exduldos dc las moCum autem uti tribunal secundae instantiae, pro causli vlhzadones que se decreten con fines de Instrucdôn. in prima instantia coram Tribunali Provinciali Hallfaxlensl pertractatis, agat Tribunal Quebeccnse, consequenter IIArtîculo XIII—En los casos de movillzaclôn general dem Episcopi postularunt ut Idem statuatur pro catuli por causa de guerra. los sacerdotes secutores o regulares suarum dioecesium. / que tuvlesen la edad a ropter Christianus, sive philosophus, sive theologus, non estinanter ac leviter amplectatur quiquld novi in dies excogitatum fuerit, sed summa sedulitate id perpendat ac iusta in trutina ponat, ne adeptam veritatem amittat, vel corrumpat, gravi profecto cum ipsius fidet discrimine ac detrimento./ 573 Quae sl bene perspecta fuerint, facile patebit cur Ecclesia exigat ut futuri sacerdotes philosophicis disciplinis in­ struantur «ad Angelici Doctoris rationem, doctrinam et principia»’, quandoquidem plurium saeculorum experientia probe noscit Aquinatis methodum ac rationem sive in ti­ ronibus erudiendis, sive in absconditis veritatibus perve­ stigandis, singulari praestantia eminere; ipsius autem doc­ trinam cum divina «revelatione» quasi quodam concentu consonare, atque ad fidei fundamenta in luto collocanda efficacisslmam esse, necnon ad sani progressionis fructus utiliter ct secure colligendos·. Hac de causa quam maxime deplorandum est, philoso­ phiam In Ecclesia receptam ac agnitam hodie a nonnullis despectui haberi, ita ut antiquata quoad formam, rationalistica, ut aiunt, quoad cogitandi processum, impudenter renuntietur. Dictitant enim hanc nostram philosophiam perperam opinionem tueri metaphysicam absolute veram exsistere posse; dum contra asseverant res, praesertim transcendentes, non aptius exprimi posse, quam disparatis doctrinis, quae sese mutuo compleant, quamvis sibi invi­ cem quodammodo opponantur. Quare philosophiam nostris traditam scholis, cum sua lucida quaestionum descriptione ac solutione, cum accurata sua notionum determinatione clarisque distinctionibus, utilem quidem esse posse con­ cedunt ad propaedeusim scholasticae theologiae, mentibus hominum medii aevi egregie accommodatam; non tamen praebere philosophandi rationem, quae hodiernae nostrae culturae ac necessitatibus respondeat. Opponunt deinde fihilosophiam perennem nonnisi philosophiam Immutabiium essentiarum esse, dum hodierna mens ad «exsisten­ tiam· singulorum spectet necesse est et ad vitam semper fluentem. Dum vero hanc philosophiam despiciunt, alias extollunt sive antiquas, sive recentes, sive Orientis, sive Occidentis populorum, ita ut in animos insinuare videantur quamlibet philosophiam vel opinationem, quibusdam ad­ ditis, sl opus fuerit, correctionibus vel complementis, / cum 5? 1 dogmate catholico componi posse; quod quidem falsum omnino esse, cum praesertim de commentis Illis agatur, quae vel «immanentismum· vocant, vel «ideallsmum», vel «materialismum· sive historicum, sive dialecticum, ac vel etiam «existentlallsmum» sive atheismum profitentem, sive saltem valori ratiocinii mctaphyslci adversantem, catholi­ cus nemo in dubium revocare potest. Ac denique philosophiae nostris traditae scholis hoc vitio vertunt, eam nempe in cognitionis processu ad in­ tellectum unice respicere, neglecto munere voluntatis el affectuum animi. Quod quidem verum non est. Numquam enim Christiana philosophia utilitatem negavit et efficaci­ tatem bonarum totius animi dispositionum ad res religio­ sas ac morales plene cognoscendas et amplectendas; immo semper docuit huiuscemodl dispositionum defectum cau­ sam esse posse cur intellectus, cupiditatibus ac mala vo­ luntate affectus, ita obscuretur ut non recte videat. Im­ mo Doctor Communis censet intellectum alti ora bona ad ordinem moralem sive naturalem sive supematuralem per­ tinentia, aliquo modo percipere posse, quatenus experiatur in animo affectivam quamdam «connaturalltatem» cum eisdem bonis sive naturalem, sive dono gratiae additam1·; ac liquet quantopere vel suboscura huiusmodi cognitio in­ vestigationibus rationis auxilio esse valeat. Attamen aliud B., 1796. ■ C. I. C., cam. 1366. 2 · .4 4. vol. XXX VUI, 1946. p. H;. 1, Cfr.S. Thom., Swmma rkcoi., Il-ll. quaesL 1. art. 4 ad3 ct r4S~ * t ** 2771 n. 2MS PiLS XII, ENCYCL. Ht MAM («ENERIS DE FALSIS IMH.THINIS est voluntatis affectuum dispositioni vim agnoscere adiuvandi rationem ad certiorem ac firmiorem cognitionem rerum moralium assequendam: aliud vero est, quod isti novatores contendunt: facultatibus nempe appetendi et affectandi vim quamdam intuendi adiudicare, atque ho­ minem, cum non possit rationis discursu cum certitudine discernere quidnam ut verum sit amplectendum, ad vo­ luntatem declinare, qua Inter oppositas opiniones ipse li­ bere decernens eligat, cognitione et voluntatis actu in­ compte permixtis. Nec mirum est novis hisce placitis in discrimen adduci duas philosophicas disciplinas, quae natura sua cum fidei 575 doctrina / arcte conectuntur, tbeodiceam nempe el ethicam; quarum quidem munus esse censent non aliquid certi de IJco aliove ente transcendenti demonstrare, sed ostendere potius ea quae fides doceat de Deo personali ac de eius praeceptis, cum vitae necessitatibus perfecte cohaerere, ideoque omnibus amplectenda esse ut desperatio arceatur atque aeterna attingatur saius. Quae omnia ut Decesso­ rum Nostrorum Leonis XIIIet Pii X dixumentls aperte adversantur, ita cum Concilii Vaticani decretis componi nequeunt. Has quidem a veritate aberrationes deplorare supervacaneum esset, si omnes, etiam in rebus philosophi­ cis, qua par est reverentia ad Magisterium Ecclesiae ani­ mum intenderent, cuius profecto est, ex divina institutio­ ne, non solum veritatis divinitus revelatae depositum custodire el interpretari, sed ipsis etiam philosophicis di­ sciplinis invigilare, ne quid detrimenti ex placitis non rectis catholica patiantur dogmata. Reliquum est ut allauid de quaestionibus dicamus, quae quamvis spectent ad disciplinas, quae «positivae» nuncu­ pari solent, cum Christianae tamen fidei veritatibus phis minusve conectantur. Instanter enim non pauci expostu­ lant ut catholica religio earumdem disciplinarum quam plurimum rationem habeat Quod sane laude dignem est ubi de (actis agitur reapse demonstratis; caute tamen acci­ piendum est ubi potius de «hypothesibus» sit quaestio, etsi aliquo modo humana scientia inlxis, quibus doctrina at­ tingitur in Sacris Litteris vel in «traditione» contenta. Quodsi tales conlecturales opiniones doctrinae α Deo reve­ latae directe vel indirecte adversentur, tum huiusmodi postulatum nullo modo admitti potest. Quamobrem Ecclesiae Magisterium non prohibet quo­ minus «evolutionism!» doctrina, quatenus nempe de hu­ mani corporis origine inquirit ex iam exsistente ac vivente materia oriundi —animas enim a Deo immediate creari catholica fides nos retinere iubet— pro hodierno humana­ rum disciplinarum et sacrae theologiae statu, investigatio­ nibus ac disputationibus peritorum in utroque campo 576 hominum pertractetur, ita qui dem ut rationes ulriusque opinionis, faventium nempe, vel obstantium, debita cum gravitate moderatione ac temperantia perpendantur ac diiudlcentur, dummodo omnes parati sint ad Ecclesiae iudicio obtemperandum, cui a Christo munus demanda­ tum est et Sacras Scripturas authentice interpretandi et fidei dogmata tuendi Hanc tamen disceptandi liber­ tatem nonnulli temerario ausu transgrediuntur, cum ita sese gerant quasi sl ipsa humani corporis origo ex iam exsistente ac vivente materia per indicia hucusque reperta ac per ratiocinia ex iisdem indiciis deducta, iam certa om­ nino sit ac demonstrata; atque ex divinae revelationis fontibus nihil habeatur, quod in hac re maximam mode­ rationem et cautelam exigat Cum vero de alia conjecturali opinione agitur, videlicet dc polygenismo, quem vocant, tum Ecclesiae filii eiusmodi libertate minime fruuntur. Non enim christifldeles eam sententiam amplecti possunt, quam qui retinent asseve­ rant vel post Adam hisce ίη terris veros homines exstitisse, qui non ab eodem prouti omnium protoparente, naturali generatione originem duxerint, vel Adam significare mul­ titudinem quamdam protoparentum; cum nequaquam apR quomodo huiusmodi sententia componi queat cum ic fontes revelatae veritatis et acta Magisterii Ec­ clesiae proponunt dc peccato originali, quod procedit ex peccato vere commisso ab uno Adamo, quodque çencratlone in omnes transfusum, inest unicuique propnum ls. Quemadmodum autem in biologicis et anlhropologlcls disciplinis, ita etiam in historicis sunt qui limites et cautelas ab Ecclesia statuta audacter transgrediantur. Ac peculiari modo deploranda est quaedam nimio liberior libros histo­ ricos Veteris Testamenti interpretandi ratio, cuius fautores Epistulam haud Ita multo ante a Pontificio Consilio de re biblica Archlepiscopo Parisiens! datam ad suam de­ fendendam causam Immerito referunt. n. Haec enim Epilar. U Cfr AitoOJt Pcet sdtnenbc» Sci-atunaa, jo ncvtmbrn iwt: A A. S. «L XXXIII, p. joA. “Cfr. K -·. V. 11-17. Coae. Tr *!., V, '«n. 1'4- u ISe |6 usami t»>4 * XL PP- 45-4®· 2775 H>50 \l G |4 stula aperte monet undecim priora cn pila Gcncseos, qusn: vis cum historicae compositionis rationibus proprie non conveniant, quibus eximii rerum gestarum scriptores graed et latini, vel nostrae aetatis periti usi fuerint, nihllomlom quodam vero sensu, exegetis amplius Investigando « determinando, ad genus historiae pertinere; eademqar capita, oratione simplici ac figuratu mentlquc populi pi­ rum exculti accommodata, tum praecipuas veritates re­ ferre. quibus aeterna nostra procuranda salus innititur, tum etiam popularem descriptionem originis generis hu­ mani populique electi. Si quid autem hagiographl antiqui ex narrationibus popularibus hauserint (quod quidem concedi potest), numquam obliviscendum est ros Ha egisse divinae inspirationis afflatu ndlulos, quo In seli­ gendis ac diiudlcandis documentis illis ab omni errore Immunes praemuniebantur. Quae autem ex popularibus narrationibus in Sacris Litteris recepta sunt, va cum mylhologils nlitsve Id genus minime aequanda sunt, quae magis ex effusu imaginatione procedunt quam ex Illo veritatis ac simplicitatis studio, quod in Sacris Libris Veteris etiam Testamenti ideo elucet ut hagiographl nostri antiquos profanos scriptore» aperte praecellere dicendi sint. Novimus quidem plerosquc catholicos doctores, quorum studiorum fructus in alhenacis. In sacris seminariis et religiosorum soladium collegiis impertiuntur, ob lis errori­ bus alienos esse, qui hodie, sive ob rerum novarum cupi­ dinem, sive etiam ob immoderatum quoddam apostolatus propositum, aperte ve! latenter divulgantur. At novimus quoque novas eiusmodi opinationes Incautos allicere posse; ideoque principiis obstare malumus, quam inveterato iam morbo medicinam praestare. Quapropter, re coram Domino mature perpensa ac considerata, ne a sacro Nostro officio deficiamus, Episcopis ac Religiosarum Sodalitatum Moderatoribus, gravissime eorum onerata conscientia, praecipimus, ut quam dili­ gentissime curent, ne In scholis, in coetibus, in scriptis quibuslibet opiniones huiusmodi proferantur, neve clericis vel christifidellbus quovis modo tradantur. / 573 Qui in ecclesiasticis institutis docent, noverint se tuta conscientia munus docendi, sibi concreditum, exercere non posse, nisi doctrinae normas, quas ediximus, religiose accipiant, atque ad amussim servent in discipulis insti­ tuendis. Debitam reverentiam atque obtemperationem, quam in suo adslduo labore Ecclesiae Magisterio profi­ teantur oportet, discipulorum quoque mentibus animisque instillent. Nitantur utique omni vi omnlque contentione ut disci­ plinas, quas tradunt, provehant; sed caveant etiam ne limites transgrediantur a Nobis statutos ad veritatem fidei ac doctrinae catholicae tuendam. In quaestiones novas, quas hodierna cultura ac progrediens aetas In medium protulerunt, di ligent! ssimam suam conferant pervestiga­ tionem, sed ea qua par est prudentia et cautela; nec denique putent, falso «irenismo» indulgentes, ad Ecclesiae sinum dissidentes et errantes feliciter reduci posse, nisi integra veritas in Ecclesia vigens, absque ulla corruptione detractioneque. sincere omnibus tradatur. Hac spe freti, quam pastoralis vestra sollertia adauget, caelestium munerum auspicem paternacquc benevolentiae Nostrae testem, cum vobis singulis universis, Venerabiles Fratres, tum clero populoque vestro Apostolicam Bene­ dictionem amantissime impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xii mensis Augu­ sti, anno mcml, Pontificatus Nostri duodecimo.—PIUS PP. XII. Adn. C BOYER in ME 7B (IWi) 500-504; J. LEVIE. in NrT 82 (1950 785-703. P PARENTE in ApoQ. 23 (1950) 242-243. 2148 1950 AUG 12.-SC S. OFFICII, EPISTULA. PART.· Opera pauli chanson e commercio auferuntur no­ va EQUE IPSORUM OPERUM EDITIONES PROHIBENTUR Par lettre datée du 12 août 1950, la S. C. du Saint Office nous a informés que les ouvrages de M. Paul Chanson: L'art d'aimer (Parts, 1950) et Art d'aimer et continence coniugale, avec postface du P. H. M. Férct, Art d’aimer et p(e spirituelle chrétienne (Parts, 1950) devaient être retirés du commerce et qu’aucune nouvelle édition ou traduction ne devait être auto­ risée en raison de «l’orientation générale» ct des «conseils 2776 1050 *|·;ρ 9-2:1 PR S XII - SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE n. 2149-2151 particulier!» nue donnent ce * ouvrages. Nous avons avisé les auteurs et à ta demande de h» S. Congregation, nous en In­ firment, par ce communiqué aux fidèles.—Maurice I-’ellin, Archevêque de Pari». 1950 SEP 15.-SC PROP. FIDE, FACULTATES. PART.· • Ordturio Partaienil Eatudio· odosiiatiooe 30 (1958) 203 in no­ ta Π. Adn Λ. YANGUAS in Eatudioa ccleaUatko· 30 (1956) 202-2030 Renovantur facultates speciales ordinariis mis­ 2150 sionum AMERICAE LATINAE CONCESSAE E Civitate Vaticana, 15 Septembris 195U 2149 1950 SEP 8.-PIUS XII, LIT. AP. AAS 43 (1951) 455-456 SAXCTA FRANCISCA XAVERIA CABRINI, V., OMNIUM EMI­ GRANTIUM PATRONA APUD DRUM CONSTITUITUR PIUS PP. XII Ad perpetuam rd memoriam.—Superiore lam aetate, sed praesertim hac, qua degimus, perturbata et Iniqua, pluri­ mos ad quaeritandum victum atque ad hominum nequam Insectationes ct laqueos declinandos a patriis avelli focis novimus et in transmarinas regiones commigrare. Quodsi hl eo modo fortunam interdum valent amplificare, saepe tamen in sat magnum discrimen spirituale veniunt, quin nonnulli, Fidei patrimonio naufragi, sancta maiorum inslituta plane dediscunt. Atque exstitit mulier, virtutis et probitatis lumen spectabile, Francisca Xaveria Cabrini, quae gloriosum exsudavit laborem demigrantes et animo et corpore relevandi. Multis ergo in locis Americae Sep­ tentrionalis, Mediae, Australis, ludos infantiae pro patria extorrium subole condidit, aperuit scholas pro eadem, publica instituit hospitia pupillorum. Ex ea ipsa gente, quae alibi sedes collocaverat, adversa valetudine affectos uepe invisebat, in carccribus detentos solabatur, capitis damnatos flexanimo sermone componebat ad pianda fa­ cinora ct ad supplicium Christiana cum moderatione subeundum. Pelago pluries se credens, tumescentes tempestates fusis precibus compescuit animosque demi­ grantium erexit atque confirmavit; quae vecturam in­ terdum obstruebant, difficultates casques graves, ipsa sus­ tulit cum modestia ct fide. Ita vivens et post mortem, Sanctorum gloria circumfluens, nobilis haec Ecclesiae alumna praesidio erat et est miseris eius generis hominibus ea quidem caritate, quae, ut ait Sanctus Augustinus, ad alios se inclinat, ad alios se erigit, aliis blanda, aliis «vera, nulli inimica, omnibus mater» (De cath. rud., XV). Quapropter merito appellata est Sancta Francisca Xaveria Cabrini «Mater Emigrantium» et, hoc nomine praestabilis, in vota solet vocari. Quare Institutum Missionariarum a Sacratissimo Corde, quod ipsa condidit, omnesque emi­ grantes per Venerabiles Fratres Archlepiscopos et Episco­ pos Civitatum Foederatarum Americae Septentrionalis et Canadensis Dicionis Nobis supplicaverunt, ut Sanctam Franciscain Xaveriam Cabrini omnium Emigrantium Caele­ stem apud Deum Patronam renuntiare dignaremur. Nos ϋό autem, antiquissi/mum rnti saluti consulere eorum qui, de finibus suis exeuntes, alias quaerunt sedes, precibus huiusmodi libenti animo statuimus obsecundare. Idcirco, e Sacrac Rituum Congregationis consulto, omnibus rei momentis attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicac potestatis pleni­ tudine. harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanciam Franciscain Xaveriam Cabrini, Virginem, om­ nium Emigrantium Caelestem apud Deum Patronam con­ stituimus et declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis lilurglcis quae praecipuis coetuum Patronis rite cnmpetunL Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec dicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras fir­ ma, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; wwque plenos atque integros effectus sortiri et oblinere; illlsque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et m posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum rwe ac definiendum; irritumque cx nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, Kinder sive ignoranter contigerit attentari. Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, dic vn oeasls Septembris, anno mc.ml, Pontificatus Nostri duo­ decimo. De speciali mandato Sanctissimi. Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis.—Gildo Bhuonola, Officium fafuu Ponti/iciis Diplomatibus expedientis. Excellentissime Domine, Complura privilegia Litteris Apostollcis «Trans Oceanum» dici 18 aprilis A. D. 1897 a Summo Pontifice Leone XIII ad tricennium dioecesibus aliisque circumscriptionibus ecclesiasticis Americae Latinae concessa, Pius XI, per Litteras Apostollcas diei 30 aprilis A. D. 1929 [LE 898], ad decennium renovavit. Decurso hoc temporis spatio, cum Sacra Congregatio Consistorialis, per decretum dlel 28 aprilis A. D. 1939 (LE 1472|, pro dioece­ sibus sibi subditis, ad aliud decennium eadem privilegia, autorltate sibi a Ssiho D. N. Pio Dlv. Prov. Pp. λII facta, prorogaverit item et hoc Sacrum Dicasterium Christiano Nomini Propagando missionalium circumscriptionum Ame­ ricae tinae Ordinariis sub sua lurisdictlone positis id genus favores quatenus in nova Formula facultatum gene­ ralium non continerentur, ad decennium, a dic 1 lanuarii computandum concessit. Nunc vero hoc idem Sacrum Consilium, vi potestatis sibi a Ssiho D. N. Pio Dlv. Prov. Pp. XII factae, Tibi, qua istius Missionis Ordinario, et Missioni ipsi per has litteras, privilegia quae sequuntur, concedit ad aliud decennium, a dic primo lanuarii A. D. 1951 computandum, nempe: 1) ut sacra Olea, etiam antiqua, non tamen ultra duos annos, adhiberi possint, dummodo ne sint corrupta et nova vel rccentiora sacra Olea, peracta omni diligentia, haberi nequeant; 2) ut christifldeles a dominica Septuagesimae usque ad festum Ss. Apostolorum Petri et Pauli praecepto annuae Confessionis et Communionis satisfacere possint; 3) iisdem fidelibus conceditur, si in loco inhabitent ubi prorsus impossibile vel saltem admodum sit difficile ad confcssarium accedere, ut lucrari queant Indulgentias ac lubilaea, quae Confessionem, Communionem et iciunium requirunt, dummodo, servato ielunio, sint corde saltem contriti, addito firmo proposito admissa, quam primum poterunt, confitendi; 4) quoad ieiunium et abstinentiam conceditur: a) ieiunium sine abstinentia servetur tantum feria VI quatuor temporum in Adventu, feriis IV Quadra­ gesimae et feria V Maioris Hebdomadae; b) ieiunium et abstinentia feria IV Cinerum ct feriis VÎ Quadragesimae; c) abstinentia sine ieiunio in Vigiliis Nativitatis Domini, Pentecostes, Assumptionis B. Μ. V., Apostolorum Petri et Pauli vel Omnium Sanctorum. Haec autem Tibi rescribens, Deum Ο. M. precor omnia fausta Tibi concedat, dum Summa qua par est reverentia subsignor addictissimus in Domino.—Petrus Card. Fumasoni-Biondi, Praef. Pro Excmo D. Secretario, J. Chiavoni, Subsecr. • Ordinariis Missionum Americae Latinae. Prot. N. 3394/SO; ME 75 (1950) 562-563, Adn. X. PAVENTI in ME 75 (1950) 564-565. 215! 1950 SEP 23.-P1US XII, EXHORT. AAS 42 (1950) 657-704 ADHORTATIO APOSTOLICA Ad CLERUM UNIVERSUM PACEM ΕΓ COMMUNIONEM APOSTOLICA SEDE HABENTEM: CUM Dc sacerdotalis vitae sanctitate promovenda PIUS PP. XII VENERABILES FRATRES AC DILECTI FILII SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Menti Nostrae vox resonat Divini Redemptoris Petro dicentis: «Simon loannis, diligis me plus his?... pasce agnos 2778 η. 2151 PIUS XII, EXHORT. MENTI NOSTRAE DE VITA SACERDOTALI mros, pasce oves meas»;1 itemque ilia qua idem Aposto­ lorum Princeps Episcopos ac sacerdotes aetatis suae hisce verbis adhortaDatun «Pascite qui in vobis est gregem Dei,— forma facti gregis ex animo».1 Quae verba attento animo considerantes, praecipuas esse supremi ministerii .Vostri partes putamus id efficere pro vinbus, ut sacrorum Pastorum ac sacerdotum opera, quae Christianum populum ad vitanda mala, ad superanda discrimina ct ad sanctimoniam assequendam conducat oportet, cfficador cotidie fiat; quod quidem nostris prae­ sertim temporibus necessarium est, dum adhuc gentes ac populi ob recens, immane bellum non modo gravibus 658 difficultatibus vexantur, sed animorum etiam/perturba­ tione acerrime afficiuntur; et dum catholici nominis hostes ob rerum adiuncta, in qu’bus civilis societas versatur, audadores facti, homines a Deo et a lesu Christo arcere exitiali odio obtectisque Insidiis enituntur. Christianae instaurationis necessitas, quam hodie boni omnes cernunt, Vos iubet mentem voluntatemque Nostram ad totius orbis sacerdotes potissimum convertere, quando­ quidem novimus humilem, vigilem studiosamque eorum operositatem, qui, in media plebe cum vivant, eius aegri­ tudines, poenas ac corporis animique angustias perspectas habent, posse cvangelids praeceptis omnium renovare mores, ac lesu Christi «Regnum iustitiae, amoris et pacis»3 firmissime in terris constabilire. Verumtamen hand possibile est sacerdotale munus ple­ nos nancisci effectus, qui aetatis huius nostrae neces­ sitatibus omnino respondeant, nisi sacerdotes circumstanti populo insignis sanctitatis fulgore praeluceant; sintque digni «ministri Christi», fideles dispensatores mysteriorum Dei»,4 efficaces «Dei adiutores»,1 ad omnes opus bonum instructi ·. lamvero nullo Nos posse aptiore modo putamus universo clero gratam profiteri voluntatem Nostram —qui quidem quinquagesimo exeunte sacerdotii Nostri anno, per admotas ad Deum preces suam erga Nos pietatem testatus est— quam sl clericos omnes ad illam assequendam sanctitudinem paterno adhortemur animo, sine qua con­ creditum eisdem ministerium frugiferum esse non potest. Annus Sacer, quem ea spe indiximus, ut omnium mores cvangelids praeceptis redintegrarentur, hoc imprimis af­ ferat optamus, ut nempe, qui Christiani populi sunt duces, ad virtutis verticem alacriore gradu contendant, atque Ita animati, ita Instructi, sibi creditum gregem lesu Chri­ sti spiritu renovent. Quodsl adauctae hodie Christianae societatis necessitates 659 in/teraae perfectionis formam magis magisque a sacerdo­ tibus postulant, animadvertentum tamen est eos, ex Ipsius altissiml muneris natura divinitus occepti, sanctitatis officio teneri semper, ubique totisque viribus assequendae. Quemadmodum Decessores Nostri Pccullarique modo Pius X7 et Pius XI4 docuere, ac Nosmet ipsi in Encydicis Litteris Mystici Corpori * 9 et Mediator Dei 10 attigimus, sacerdotium utique magnum est donum Divini Redem­ ptoris; qui quidem ut humani generis redemptionis opera, quam ipse e Cruce pendens consummarit, ad saeculorum usque occasum perpetuaretur, potestatem suam Ecclesiae commisit, quam unici actemique sacerdotii sui participem esse voluit. Sacerdos veluti «alter Christus» est, cum in­ delebili sit charactere insignitus, quo riva Servatoris nostri quasi imago efficitur, sacerdos lesu Christi partes agit, qui dixit «Sicut misit me Pater, et ego mitto vos»;11 «qui vos audit, me audit».13 Caelesti quodam Instinctu ciusmodi ministerio augustissimo initiatus, «pro hominibus constituitur in iis, quae sunt ad Deum, ut offerat dona et sacrificia pro peccatis».13 Ad eum igitur accedat oportet quisquis Divini Redemptoris vitam vivere, atque vim, solanum animique alimentum accipere cupit; itemque ab eo opportuna remedia quaerat, quisquis a collapsis moribus ad frugem bonam reverti nititur. Itaque sacri omnes ad­ ministri iure meriloque Apostoli gentium sententiam sibi tribuere queunt: «Del... sumus adlutores» u. Excelsa haec dignitas a sacerdotibus postulat ut gravis­ simo officio suo fidelitate summa respondeant Cum di­ vinae in terris provehendae gloriae ac mystico fovendo 660 augendoque Christi / Corpori inservire debeant, oportet omnino ita sanctitudinis fulgore praestent, ut per eos ♦Christi bonus odor»11 usquequaque propagetur. Eo Ipso die, quo vos, dilecti filii, ad sacerdotale fuistis 1950 bEP 2.J evecti munus, Episcopus sollemniter Dciquc nomine pnecipuum a vobis exsequendum officium hisce verbis indi­ cavit: «Agnoscite quod agitis, Imitamini quod tractsfii. quatenus mortis dominicae mysterium celebrantes, morti flcare membra vestra n vitiis et concupiscentiis omnltas procuretis. Sit doctrina vestra spiritualis medicina populo Del; sit odor vitae vestrae delectamentum Ecclesiae Qiri sti; ut praedicatione atque exemplo aedificetis domum, ij est familiam Dei· ’·. A peccatis omnino Immunis, viu vestra, magis quam ea, quam Christiani e Iuleorum ordin< ducunt, abscondita sit cum Christo In Deo;17 atque th eximia illa virtute exornati, quam vestra exigit dlgnllai. humanae redemptionis opus perficiendum pergite, ad quod quidem sacerdotalis consecratio vos destinavit. Hoc propositum est, quod vos ultro lihenterque exse­ quendum suscepistis; sancti estote, quia, ut nostis, sacram est ministerium vestrum. Ex Divini Magistri sententia. 11 Christianae vitae per­ fectio caritate erga Deum, erga proximos potissimum in­ nititur, quae tamen flagrans, studiosa, operosa sit. Ei enim, si ita conformatur, omnes quodammodo amplectitur rirtutes;13 atque adeo iure meritoque «vinculum perfec­ tionis» 30 dici potest. In quibusvis igitur rerum condicioni­ bus versetur homo, opus est prorsus ut mentem suam suosque actus ad hoc propositum dirigat. / Ad Id tamen peculiari officio adstrlngltur sacerdos. Quae­ ris enim eius sacerdotalis actio suapte natura —quatenus nempe sacrorum administer hac de causa divinitus vocatus est, ac divino munere divinoque charismate insignitus— ut ad hoc contendat necesse est; ipse enim lesu Christo, unico aetemoque sacerdoti, sociam operam navare debet; cumque sequatur, imitetur oportet, qui, cum terrenam vitam ageret, nihil potius habuit, quam incensissimum suum erga Patrem amorem testaretur suique Cordis in­ finitos thesauros hominibus impertiret. Praecipuus, quo sacerdotis animus moveri debet, im­ pulsus eo contendat, ut cum Divino Redemptore arctis­ sime coniungatur, ut Christianae doctrinae praecepta in­ tegerrime docilique voluntate amplectatur, utque eadem 3uoris suae vitae tempore tam impense ad effectum deucat, ut suae agendi rationi catholica fides praeluceat, eiusdemque fidei splendorem sua agendi ratio quodam­ modo reverberet. Huius virtutis fulgore ductus, continenter suos oculos ad Christum convertat; cius praescripta, actiones, exempla studiosissime sequatur, sibique omnino persuasum habeat non satis esse cis se officiis quibus christi fi deles tenentur, obtemperare, sed oportere etiam citatiore cotidie gradu ad illam contendere, quam excelsa sacerdotalis dignitas postulat, vitae perfectionem, secundum illud: «Clerici de­ bent sanctiorem prae laicis vitam interiorem et exteriorem ducere, cisquc virtute et recte factis in exemplum excel­ lere» ll. Sacerdotalis vita, ut a Christo oritur, ita nullo non tempore ad eum omnino dirigatur nccesse est. Christus autem Dei Verbum est, qui humanam naturam non est dedignatus assumere; qui hanc terrestrem vitam egit ul Aeterni Patris obtemperaret voluntati; qui se circum lilii suavitatem effudit; qui in paupertate vixit; «qui pertransiil benefaciendo et sanando omnes»; 33 qui denique se hostiam pro fratrum salute obtulit. Habetis, dilecti filii, mirabilis huius vitae summam veluti ante oculos / positam; eam in ee , vos referre omni nisu studeatis, incitamenti illius memores: «Exemplum... dedi vobis, ut quemadmodum ego feci vobis, ita ct vos faciatis» 33. Christianae autem perfectionis initium ex humilitatis virtute oritur. «Discite a me, quia mitis sum, et humilis corde»34. Nos siquidem probe considerantes ad Miuaie Rom., V, 8. u Mucc. XIV, 38. ·* Pontificale Rom., In ordia. Diacon. η. 2151 ran da prorsus opera patrarunt Deo unice confisi,/qui 555 necessaria numquam auxilia denegat. Sacrorum etiam ad­ ministri, qui paupertatis officio ob peculiare nuncupatum votum non obligantur, huius paupertatis amore ducantur oportet; quem quidem amorem simplicis ac moderatae vitae ratio demonstret, habitatio non sumptuosa declaret, ac denique generosa erga egenos largitas confirmet. Potis­ simum vero se abstineant ab oeconomicis illis inceptis, quae cos a sacris obeundis muneribus abstrahant, debitamque sibi imminuere possint christ!fidelium aestimatio­ nem. Sacerdos siquidem, cum in animorum salutem pro­ curandam omni ope incumbat necessc sit, illam sibi Apo­ stoli Pauli sententiam tribuere debet: «Non... quaero quae vestra sunt, sed vos»34. Sl helc opportunitas haberetur de virtutibus omnibus enucleate agendi, quibus sacerdos divinum lesu Christi exemplar aptiore, quo potest, modo in se referat opus est, multa profecto, quae menti Nostrae occurrunt, pertrac­ taremus; voluimus tamen ea solummodo peculiari modo menti vestrae Inculcare, quae nostris hisce temporibus potiore ratione necessaria viderentur; ad ceteras autem quod attinet, hanc satis esto aurei libelli de Imitatione Christi recordari sententiam: «Sacerdos omnibus virtutibus debet esse ornatus; ct aliis bonae vitae exemplum praebere. Eius conversatio non cum popularibus et communibus hominum viis, sed cum Angelis in caelo, aut cum perfectis viris in terra»34. Nemo est qui ignoret, dilecti filii, singulis Christianis pccullarique modo sacerdotibus possibile non esse miranda Divini Magistri exempla in cotidianae vitae usu imitari, nisi supernae gratiae auxilio fruantur, iisque utantur eiusdem divinae gratiae instrumentis, quae ipsemet nobis dilargitus esL Idque eo magis evadit necessarium, quo excelsior perfectio est, quam nos attingere debemus, et 3U0 graviores ex natura nostra, in malum prona, oriuntur ifficultales. Qua quidem ratione ducti, oppor/tunum pu- 666 tamus gradum facere ad alias, granditatis ac solacii plenas, proponendas veritates, ex quibus vel luculentius patet quam elata esse debeat sacerdotalis sanctitas, et quam efficaces sint opes nobis a Tesu Christo datae, ut divinae mi­ sericordiae consilia ad effectum in nobis deducere possimus. Quemadmodum omnis Servatoris nostri vita ad sui ipsius sacrificium ordinata fuit, ita pariter sacerdotis vita, qui Christi imaginem in sc referre nebet, cum eodem. In eodem per cumdemque gratum fiat sacrificium oportet. Siquidem sacrificium, quod Divinus Redemptor e cruce pendens in Calvariae monte obtulit, non sui proprii cor­ poris tantummodo immolatio fuit; ipse enim semet ipsum piacularem hostiam dedit utpote humani generis Caput; atque adeo «cum spiritum suum in manus Patris com­ mendat, ut homo seipsum commendat Deo, ut omnes homines Deo commendet»37. Idem profecto in Eucharistico sacrificio contingit, quod incruenta est crucis sacrificii renovatio: Christus enim semet ipsum Aeterno est crucis sacrificii renovatio: Chri­ stus enim semet Ipsum Aeterno Patri offert pro sua gloria nostraque salute; quandoquidem autem ipse, sacerdos el hostia, ut Ecclesiae Caput agit, non modo semet Ipsum, sed Christianos universos et quodam modo omnes etiam homines offert et immolat33. lamvero si hoc pro Christianis omnibus, maiore profecto titulo pro sacerdotibus valet, qui idcirco praesertim Divini Redemptoris ministri sunt, ut Eucharisticum sacrificium peragant. Quo quidem in Eucharistico sacrificio, dum personam Christi sustinentes, panem et vinum consecrant, quae Corpus et Sanguis Christi fiunt, inexhaustos ex ipso supernae vitae fonte haurire possunt salutis thesauros omniaque illa auxilia, quae sibi non modo necessaria sint, sed suo etiam ipsorum explendo muneri. Sacrorum nempe administer, dum divinis hisce mysteriis arctissime coniungitur, facere non potest quin esuriat ac sitiat / Justitiam,3G seseque vehementer incitatum sentiat ad illi, qua ornatur, tam excelsae dignitati vitam acquamdain suam, ad eamdemque se devovendi studio confor­ mandam, cum semet ipsum debeat una cum Christo quo­ dammodo immolare. Quamobrem Eucharisticum sacrifi­ cium non modo celebret, sed etiam intima quadam ratione vivat oportet; ita enim supernam vim illam haurire potest, qua fiat ut penitus transformetur, atque piacularem Divini ipsius Redemptoris vitam participet. Ex Apostoli Pauli sententia, praecipuum Christianae perfectionis principium hoc praecepto declaratur: «Indui­ mini Dominum lesum Christum» *°. Hoc autem praeceptum. ■· II Cor., XII, 14 ** -Deimti. Ckruti, IV, c. 5. 13. * 4Ατιμμλλ» De incarnalwnr, n. 121 Micxe. P. G., XXVI, 1003 ». ·· Cf. S. At o.. Dr nnui/ Dei; L X, c. 6: Μιοχκ,Λ L , XLI, 284. '·<Χ Μλγγη., V, k *· XIII. 14. 2782 η. 2151 PIUS XII, EXHORT. MENTI NOSTRAE DE VITA SACERDOTALI 1050 >EP il recitandi. Ea hoc modo Divini Redemptoris praecepto si ad chrislifïdeles omnes pertinet, at poUorc quodam fideliter obsecuta est dicentis: «Oportet serpper orare H modo sacerdotes obstringit. Atqui lesum Christum indui non deficere»4S. Siquidem, quemadmodum * Ecclesia ab non modo significat ad cius doctrinam mentem dirigere effundendis precibus nullo tempore cessat, ita percupii suam, sed novam etiam vitam incredi, quae quidem ut ut filii sui supplicationes numquam intermittant; Iisdem· Thaboris splendoribus fulgeat. Redemptoris nostri debet aue Apostoli Pauli adhortationem repetit; «Per Ipsua Imprimis, in Calvaria patientis, doloribus angoribusque fiesuml offeramus hostiam laudis semper Deo, Id est, Ci conformari. Hoc profecto arduum adsiduumque laborem postulat, quo animus noster quasi victima efficiatur, ut fructum labiorum confitentium nomini eius» *·. Sacrorum cum Christi sacrificio Intima ratione communicet. Hic autem administris hoc peculiare munus concredit, ut nem­ arduus adsiduusque labor non inani voluntate ducitur, pe, populi etiam nomine comprecando, omnis temporis non desideriis ac votis concluditur, sed studiosa esse debet rerumque decursum quodammodo Deo consecrent. indefessaque actio, quae ad frugiferam animi renovationem Huic officio obsequens sacerdos, illud vertentibus sac­ contendat; sed pietatis sit oportet exercitatio, qua omnia culis, agere pergit, quod Christus fecit, qui «in diebus ad Dei gloriam referantur; paenitentiae sit exercitium, camis suae preces supplicationesque... cum clamore valido quod immoderatos animi motus temperet ac refrenet; et lacrimis offerens, exauditus est pro sua reverentia»41. caritatis sit navitas, quae nos erga Deum, erga proximos Hae siquidem preces, cum adhibeantur Christi nomine, amore inflammet, nosque ad omnia provehenda miseri­ hoc est «per Dominum Nostrum lesum Christum», qui. cordiae opera permoveat; sit denique actuosae voluntatis conciliator noster apud Patrem, suam eidem perpetuo alacrius» quo enitendo elucUndoquc perfectissima quae­ offert satisfactionem, sua promerita valldissimumque sui que attingamus. Sanguinis pretium, singulari procul dubio efficacitate Necesse est Igitur ut, quod in sacrificali ara agitur, sa­ pollent. Sunt enim peculiari ratione «vox Christi», qui cerdotalis animus in se referre studeat: quemadmodum «orat pro nobis ut sacerdos noster; orat in nobis, ut Capul nempe lesus Christus semet ipsum immolat, ita eius nostrum» u; Parique modo sunt semper «vox Ecclesiae», administer una cum illo se immolare debet; quemadquae vota ac desideria christifidelium omnium refert; qm 668 modum lesus expiat peccata ho minum, ita sacerdos per quidem una cum sacerdotis precibus eiusque fide conlancti, excelsum Christianae asceseos iter ad propriam perveniat laudibus lesum Christum prosequuntur, oc ner Ipsum necesse est proximorumque purificationem. Ita enim eum Aeterno Patri gratos agunt, ub eoque quovis die, quavis S. Petrus Chrysûlogus admonet: «Esto Dei sacrificium et hora necessaria impétrant auxilia. Itaque quod Moyses sacerdos; non amittas quod tibi divina dedit et concessit quondam fecit, cum in montis vertice brachia ad caelum auctoritas. Induere sanctitatis stolam; praecingere balteum extollens cum Deo colloquebatur ab eoque pro populo suo, castitatis; sit in velamento capitis tui Christus; crux in in subiecta valle aerumnis laborante, misericordiam effla­ frontis lui munimine perseveret; pectori tuo appone di­ gitabat, id per sacros administros quodam modo cotidie vinae scientiae sacramentum; in odorem thymiama semper iteratur. orationis accende; arripe gladium Spiritus; altare cor tuum At horariae preces multum etiam multumque ad sancti­ pone el sic corpus tuum admove Dei securus ad victimam... tatem efficaciter assequendam conferunt; non enim agitur Offer fidem, ut perfidia sit punita; immola leiunium, ut solummodo de formularum recitatione, vel de canticis, voracitas cesset; sacrifica castitatem, ut moriatur libido; quae ex artis legibus rite pangantur; non agitur solummodo Impone pietatem, ut deponatur impletas; Invita miseri­ de peculiaribus observandis normis, quas rubricas vocant, cordiam, ut avaritia deleatur, et ut consumatur stultitia, vel de externis tantum divini cultus caerimoniis; sed semper sanctitatem convenit immolare: sic fiet corpus potiore ratione agitur de ascensu mentis animique nostn tuum tua hostia, si nullo peccati laculo fuerit sauciata»41. ad Deum, ut cum beatis spiri/tibus, laudes eidem in ae- (71 i Quae Xos Christianis universis per Encyclicas Litteras ternum concinentibus, copulemur. ° Quamobrem hora­ Mediator Iki meditanda proposuimus, ea placet in praesens riae preces, ut in carum notatur initio, «digne, attente ac iisdem verbis peculiari modo sacerdotibus iterare: «Christus devote» recitandae sunt. utique sacerdos est. sed nobis non sibi sacerdos, cum vota Opus est autem ut sacerdos has supplicationes fundat religionisque sensus totius humani generis nomine Aeterno eadem illa mente, qua Divinus Redemptor precabatur. Est Patri deferat; idem pariter victima est, sed nobis, cum igitur quasi ipsa vox eius, quae per suum administrum a semet ipsum in vicem hominis culpis obnoxii reponat, clemcntisslmo Patre suo redemptionis beneficia implorat; lamvero illud Apostoli «hoc... sentite in vobis, quod et est ipsa vox eius, cui Angelorum Sanctorumque agmina In Christo lesu» a Christianis omnibus postulat, ut eo modo in Caelo, christ ianorumque multitudines in terra coniunanimum in se referant affectum, quantum humana potest guntur, ut debita Deo gloria referatur; lesu Christi ad­ facultas, quo Divini Redemptoris animus affectus erat, vocati nostri vox est, qua immensi suorum meritorum cum sui ipsius faciebat sacrificium; humilem nempe re­ thesauri nobis impertiuntur. ferant mentis demissionem, summaeque Dei Mafestati Frugiferas illas veritates, quas Spiritus Sanctus per adorationem adhibeant, honorem, laudem, gratiarum ac­ Sacrarum Litterarum sententias pandit, atque Patrum tionem. Postulat praeterea ab iisdem ut victimae condi­ Doctonimque scripta commentantur, accurate diligencionem quodammodo sumant ut semet ipsos ad Evangel i i terque meditemini. Dum labia vestra divina verba repetunt praecepta abnegent, ut paenitentiae ultro llbenterque dent quae afflatu superni Flaminis tradita fuere, nihil tanti operam, utque admissa quisque sua detestcnlur et expient. thesauri amittatis; utque animus vester Dei voci fideliter Postulat denique ut omnes una cum Christo mysticam in resonet, ea omnia, quae mentem vestram avocent, adsldue 669 Cruce mortem obeamus, ita qui dem ut Pauli sententiam studloseque dispellite; atque intentas cogitationes vestras usurpare possimus: “Christo confixus sura Cruci”»u. colligite, ut faciliore ac fructuosiore ratione aeternarum Sacerdotes ac filii dilectissimi, magnum nos habemus in rerum contemplationi vacetis. nostris manibus thesaurum ac pretiosissimam margaritam, In Encyclicis Litteris .Mediator Dei copiose satis enu­ hoc est Inexhaustas lesu Christi Sanguinis divitias; Iisdem cleavimus qua de causa Ecclesia per annuum liturgiae quam largissime utamur, ita quidem ut, per plenum cursum in memoriam revocet aptoque ordine vcluti ante nostri sacrificium Aeterno Patri una cum Christo oblatum, oculos repraesentet omnia lesu Christi mysteria, diesque veraces efficiamur iustltiae conciliatores «in iis, quae sunt etiam festos celebrari iubcat Mariae Virginis sanctorumque ad Deum»,u ac mereri possimus, ut preces nostrae be­ Caelitum. Haec doctrinae praecepta, quae Christianis uni­ nigne excipiantur, ac superfluentem gratiarum imbrem versis, utpote omnibus utilissima, impertivimus, addecet impetrent, quae Ecclesiam omnesque animos recreent omnino vos, sacerdotes, peculiari modo recolere; vos di­ atque fecundent. Tum solummodo, cum nempe velutl cimus, qui per Eucharisticum sacrificium Divinumque unum erimus cum Christo per suam nostramque immola­ Offidum. quod dicitur, in hoc eodem liturgiae cursu tionem, vocemque nostram cum caelestis Hicrosolymae praecipuas partes agitis. habitatorum choro conseremus secundum illud «Illi canentes iungimur almae Sionis aemuli»,44 tum solummodo, Ser­ Ecclesia praeterea, ut nos ad sanctimoniam alacrius vatoris nostri virtute corroborati, e sanctitatis vertice, cotidie assequendam compellat, alio etiam pietatis exer­ quem assecuti fuerimus, tute poterimus ac secure cunctis citia, praeter Eucharisticum sacrificium ct horarias preces, hominibus impertire per sacerdotale ministerium nostrum enixe nobls com mendat. De quibus quidem placet aliquid supernam Dei lucem supemamque vitam. heic attingere vestracquc considerationi proponere. Perfecta sanctitatis forma id etiam requirit ut cum Deo Imprimisque ad sacram meditationem nos adhortatur, continenter communicemus; ut autem eiusmodi commu­ quae mentem ad superna transvehit, ct ad caelestium nicatio, quae sacerdotali animo cum Deo intercedat opor­ rerum cogitationem advocat, itemque animum nostrum, tet, per subsetraenlcs dies et horas ne intermittatur, Ec­ Dei desiderio inflammatum, recta ratione ad eum dirigit. clesia sacros administros officio teneri iussit horarias preces Haec sacra meditatio aptissime nos praeparat ad Euchari * t’ L-.UI. y». 501. “4.4. S., XXXIX. i«m7, PP· 55». S53 l LE XVIII, i. ·· Htbr. XIII. xj. ·· Ibid.. V, 7. «· S. Aug.. £«rr. in Pt. LXXXV, iç6j| · Htbr, V, i. ·· Brt». Ren, Hytsn. ρπ> o(L Dedsc. EccL ·· Lcc^ n. x. Mkkz, P. L., XXXVII. xo6x. ·· CL Uu Enc. Nfaiufor Dn. 4.4.S, 2783 2784 1950 SIT 2.Ί PIUS XII, EXHORT, MENTI NOSTRAE DE VITA SACERDOTALI ilicum celebrandum sacrificium et ad debitas post illud grates agendas Deo; ad suavem nos inducit liturgiae pulchritudinem percipiendam gustandamque; itemque ad aeternas veritates et ad miranda Evangelil exempla ac praecepta contemplanda nos permovet. lamvero haec Evangelil exempla Dlviniquc Redem­ ptoris virtutes prorsus necesse est ut sacrorum administri diligentissime In se referant. Sed, quemadmodum corporis cibus vitam nostram non alit, non sustentat, non auget, niil digestus ac confectus in nostram fuerit substantiam conversus. Itu sacerdos, nisi meditando contcmplandoque Divini Redemptoris mysteria —qui quidem summum atque absolutum perfectionis exemplar est ac sanctitudinis fons inexhaustus— eius vltnrn vivat, sui suorumque sensuum dominio potiri non potest, neque animum purificare suum, neque ad virtutem, ut oportet, contendere, nec denique Mera munera sua fideliter, actuose, frugifero obire. Gravi Igitur officio Nos teneri ducimus ad cotidianae meditationis usum vos peculiari modo cohortari; quem quidem usum Codex etiam Iuris Canonici clericis omnibus commendat. “ Quemadmodum enim cx cotidiana ciusmodl meditatione sacerdotalis perfectionis studium alitur K refovetur, ita cx eius neglegentia Illud oritur spiritua­ lium rerum taedium, quo pietas defervescit ac languet, ct quo non tantum suus cuiusque ad sanctitatem impulsus vel Intermittitur, vel retardatur, sed sacri etiam minljteri i opera haud levia capiunt detrimenta. Quamobrem iure meritoque asseverandum est peculiarem sacrae medi­ tationis efficacitatem nulla posse alia ratione haberi, atque Π adeo cotidianus eius usus nullo alio modo substitui posse. / A caelestium autem rerum commentatione contempla­ tioneque supplicationes viva voce factae ne disiungantur; ceteraeque ne desint priva tlm precandi formae, quae apte pro peculiari sua cuiusque condicione, ad fovendam animi cum Deo coniunctlonem conferant. Illud tamen animad­ vertendum est: potius quam multiplicatas preces, pietatem vilere ac verax ct ardens supplicandi studium. Hoc enim ardens precandi studium hodie potissimum, si umquam alias» necessarium est, dum «naturalismus» qui dicitur hominum mentes animosque Incessit, ct dum virtus pericu­ lis omne genus circumvenitur, quae quidem interdum sacrum etiam obeuntibus ministerium occurrunt. Quid enim melius efficere possit, ut ab hisce insidiis praecavea­ tis, quid aptius mentem vestram ad superna erigat, vosque cum Deo coniunctos vivere iubeat, quam constans ad eum admota oratio divinique supplicatio auxilii? Cum autem sacerdotes peculiari titulo Mariae Virginis filii vocari queant temperare sibi non poterunt quin eam incensissima pietate adament fidenti eam animo invocent valldamque eius tutelam frequenter implorent. Cotidie igitur quod Ecclesia Ipsa commendat 51 mariale rosarium recitare studeant; qua quidem recitatione etiam Divini Redemptoris mysteria meditanda nobis proponuntur, noique «ad lesum per Mariam» ducimur. Praeterea sacrorum administer, antequam cotidianos mos concludat labores ad Eucharistica tabernacula adeat Iblque aliquantisper saltem commoretur, ut lesum in suo caritatis sacramento adoret, ut tot hominum ingratitu­ dinem explet, ut magis in dies divino amore ferveat, ut denique nocturnae etiam requietis tempore, quod mortis silentium in mentem revocat, aliquo modo praesens in sacratissimo cius Corde permaneat. Neque praetermittat suae conscientiae secreta cotidie perscrutari sulque Ipsius censuram gerere; quod procul dubio tantum valet simul ad spiritualis vitae rationem ptr elapsi diei spatium inoulrendam, simul ad illa remoΠ venda obstacula, quae / virtutis incrementa vel retardent vd praepediant, simul denique ad ea omnia alacrius perse­ quenda, quae sacerdotalia munera magis frugifera efficiant, et ad caelestis Patris, ob tot misere acta, misericordiam Implorandam. Quae quidem misericordia et admissorum venia per Paenitentiae Sacramentum nobis peculiari modo conce­ ditur quod praecipuum est divinae bonitatis opus, quo Infirmitatis nostra roboratur. Numquam contingat, dilecti filii, ut salutaris huius reconciliationis administer hoc Sacramento se abstineat. Hac de re, ut nostis, hoc Ecclesia edicit «Curent locorum Ordinarii, ut clerici omnes Pacnltentiae Sacramento frccuenter conscientiae maculas ehant»M. Quamvis enim lesu Christi ministri, miseri tamen sumus; quomodo igitur possumus Dei aram ascen­ dere ac sacra pertractare, nisi saepe nos expiare ac puri­ ficare studeamus? Hac enim ratione «recta sui ipsius co­ gnitio augetur, Christiana crescit humilitas, morum eradiXXXIX. 1747, p. 574- [LE 1963] MCf. can. 113, 2·. ·» Cf. C. /. can. KC : "C. /. V-, can 125, 1·. LilL Enc. Cor/orir Ckrith η. 2151 catur pravitas, spirituali neglegentiae torpori obsistitur, conscientia purificatur, roboratur voluntas, salutaris ani­ morum moderatio procuratur, atque ipsius sacramenti vl augetur gratia» Quam ad rem opportunum etiam ducimus vos adhortari, dilecti filii, ut in spiritualis vitae Itinere ingrediendo persequendoque ne nimis vobis confidatis, sed demisso docilique animo ab iis consilium suscipiatis petatisque auxilium, qui sapienti moderatione vos regere possint, qui adventantia pericula vobis praenuntiare queant, Itemque consentanea vobis indicare remedia, et in difficultatibus omnibus ex intends cxtcrnlsve rebus oriundis, vos recta ratione ducere, vosque ad perfectionem illam, cotidie auctiorem dirigere, ad quam sanctorum Caelitum exempla probalique Chri­ stianae asceseos magistri vos alliciant ct advocent. Etenim sine prudentibus hisce conscientiae moderatoribus, plerumcnie difficillimum est supernis Sancti Spiritus impul­ sionibus divinaeque gratiae recto modo obsecundare. Cupimus demum Spiritualium omnibus commendare Exer/citlorum usum. Cum enim nos per aliquot dierum 675 spatium ex suetis rebus suetisque vivendi agendlque ra­ tionibus segregamus, ac solitudinem silentiumque petimus, tum facilius profecto secundas damus aures divinis eloquiis, quae altius In animos descendunt nostros; dumque nos haec Exercitia ad officia sanctius exsequenda revocant et ad suavissima lesu Christi mysteria contemplanda, volun­ tatem nostram Ita confirmant, ut «serviamus illi in sancti­ tate et i usti t Ia omnibus diebus nostris» M. II In Calvariae monte Divini Redemptoris fuit transver­ beratum latus, ex quo sacer eius eruor defluxit, qui veluti amnis per saeculorum cursum exundans, animos hominum eluit, eorum peccata expiat, eisdemque salutis thesauros impertit. Ad hoc autem celsissimum obeundum ministerium sa­ cerdotes destinantur. Ipsi enim non modo lesu Christi vitam et gratiam mystici eius Corporis membris conciliant, cum iisdemque communicant, sed etiam ad eiusdem my­ stici Corporis fovendum incrementum conferunt, cum novos continenter debeant Ecclesiae filios donare, eosque educere, excolere, moderari. Cum «dispensatores myste­ riorum Dei»55 sint, perfecta caritate debent lesu Cristo famulari suasque vires omnes In fratrum salutem Impen­ dere. Cum lucis apostoli sint, Evangelil doctrina collustrare mundum debent, christianaquc fide ita ipsimet intus vi­ gere, ut eam cum ceteris participare possint, ac Divini Magistri exemplis et praeceptis insistentes, ad eum omnes reducere queant. Gratiae ac veniae apostoli sunt, atque adeo hominum procurandae saluti se omnino devoveant, eosque ad Del aram advocent, ubi caelestis vitae pane enutriri possint. Caritatis apostoli sunt; huius igitur cari­ tatis opera atque incepta urgeant, cum praesertim nostris hisce temporibus indigentium necessitates in immensum succreverint. / Curet praeterea sacerdos ut chrlstifideles doctrinam de «Sanctorum Communione» recte intellegant, sentiant, ex­ periantur; Impenseque eam per instituta illa promoveant, quae ab «Apostolatu liturgico» et a «precationis Apostolatu· nuncupantur. Parique modo ceterae omnes apostolatu * formae rationesque provehantur, quae hodie, ob peculiares Christiani populi necessitates, tanti momenti sunt tantaeque gravitatis. In id nempe diligentissime contendatur, ut sacra catechesis omnibus impertiatur, ut «.Actio Catho­ lica» ac «Missionalium Actio» quam latissime propagentur et foveantur; itemque ut ea omnia per lalcos viros apte instructos ac conformatos cotidie maiora incrementa ca­ piant, quae ad rem socialem recte ordinandam pertineant, quemadmodum nostra postulat netas. Animadvertat tamen sacerdos gravissimum sibi creditum ministerium eo fructuosius fore, quo arctius ipse cum Christo conlunctus, eiusque spiritu ductus operetur. Tum enim sacerdotalis eius actio non in naturalem tantum operositatem desinet, quae corpus animumque fatiget, et quae sacrum administrum, haud mediocri cum sui ipsius Ecclcsiaequc detrimento, ex recto possit Itinere abstrahere; at eius labor eiusque constantes nisus divinae gratiae ope corroborabuntur, quam quidem sl Deus superbis denegat, iis tamen, qui demisso animo in «vinea Domini» operantes, non se suaque quaerunt.44 sed Dei gloriam hominumque salutem, large libenterque concedit. (Juamobrem Evangelil praeceptis obsecutus, ne sibi, ut lam diximus, suisque viribus confidat, sed superno potius auxilio, secundum illud: «Neque qui plantat, est aliquid, neque qui rigat. XXXV. 1743. P U3 [LB 17591 14 Ux . I. U, 75- IV. X- "C6 278β Γ4· π. 2151 PIUS XII, EXHORT. MENTI NOSTR VE DE VITA SACERDOTALI 1950 SEP 23 sed, qui incrementum dat Deus·57. Per apostolatum hac felix habeatur rerum successus; parique modo, sl imprav licet adiaborando, optatos tamen non poteritis consequi conformatum ratione id non evenire non potest, ut sacerdos nempe superna quadam vi omnium animos vehementer fructus, nc concidatis animo; etenim «alius est qui seminal, et alius est qui metit»·5. ad se allidat Cum enim m se in suosque mores vivam quasi referat lesu Christi imaginem, omnes, qui eo magistro Hoc praeterea apostolicum studium vestrum sunum utantur, intima quadam suasione compulsi, facile agnobenignitate niteat; quandoquidem, sl necessarium omni» 677 scent eum non sua, sed Dei verba / loqui, itemque non sua. est errores refellere ac vitiis repugnare —nd quod quidem sed divina virtute operari: «SI quis loquitur, quasi sermones faciendum officio tenemur omnes— semper tamen iam· Dei; si quis ministrat, tamquam ex virtute, quam admini­ dotis animus miseratione moveatur ncccsse est; oportet ad sanctitatem strat Deus»u. Quin immo, dum i siquidem omni nisu profligare errores, sed errantes fratres nititur, suumque munus summa perirectione exercet, tam adamare eosque Impensa caritate revocare ad salutem. studiose debet' lesu Christi partes personamque agere, ut Quot bene facta, quot miranda opera viri sanctitudine iterare'sententiam: verecunde queat Apostoli 'gentium gentium iterare sententiam: ornati patrare potuere ob suam etiam animi benignitatem, «Imitatores mei estote, sicut et ego Christi»** . idque in rerum quoque adi unet is hominumque classibus, Hisce de causis, dum debitis eos honestamus laudibus, ubi omnia fere fallaciis ac vitiis circumveniebantur! Al qui Dei amore proximorumque caritate ducti per hos annos, procul dubio ille suo officio deesset, qui ut hominibus gra­ qui immane diuiumumque bellum subsecuti sunt, totis tificaretur, pravis blandiretur eorum voluntatibus, vd viribus in id incubuere nt, Episcopis praeeuntibus ac du­ minus rectis eorum cogitandi agendique rationibus noo cibus, tot rerum animorumque miserias relevarent, ab­ sine Christianae doctrinae morumque probitatis discrimine stinere non possumus quin sollicitudinem anxitudinem que obsecundaret. Cum tamen Evangeili praecepta sarta tec­ Nostram iis significemus, qui ob peculiaria rerum tempo­ taque servantur, cum qui misere lapsi sunt, sincero desi­ rumque adiuncta in externarum actionum vorticem nimio derio moventur ad frugem redeundi bonam, tum illius saepius ita se ingurgitarunt, ut primum neglegerent sa­ sententiae reminiscatur sacerdos, quam Divinus Magister cerdotum officium, hoc est officium suae Ipsius procuran­ Apostolorum Principi tradidit, qui ab eo percontabatur dae sanctitatis. Publice iam ediximus · ad rectius iter eos quotiens fratribus venia concedenda foret: «Non dico tibi esse revocandas, qui temere autument salutem hominibus usque septies, sed usque septuagies septies»M./ 1 afferri posse per eam, quae «actionis haeresis» iure merito­ Vestra elusmodi navitas non ad fluxa ct caduca, sed ad que nominatur; per actionem dicimus, quae divinae gratiae aeterna potissimum spectare debet. Praecipuum hoc estu ope non innitatur, neque ea constanter adhibeat necessaria sacrorum administrorum propositum, qui ad sanctitatem, assequendae sanctitudinis adiumenta quae a lesu Christo ut debent, contendere velint: pro divina tantum gloria anifuere data. At pari modo opportunum duximus eos ad sacri morumque salute laborare. Quot sacerdotes, in gravibus ministerii opera impellere, qui animum ab externis rebus nostrorum temporum rerumque angustiis Apostoli gentium nimis abalienatum gerant, ac quasi superni auxilii potentia exempla ac monita prae oculis habuere, qui quidem pano diffidentes, in id non satis contendant, pro facultate contentus et quae omnino necessaria essent solummodo cuiusque sua, ut christianl spiritus virtus in vitae usum quaerens asseverabat: «Habentes alimenta, et quibus te­ omnibus illis agendi rationibus Inducatur, quas nostra gamur, his contenti simus»t?. tempora postulent Ex hac temperata terrenarum rerum abstinentia, quae Vos igitur omnes enixe adhortamur ut arctissime cum cum Divinae Providentiae fiducia coniungitur, ct quae Divino Redemptore coniuncli, cuius virtute omnia pos­ summae laudis praeconio digna Nobis videtur, sacerdotale sumus, 11 Impensa sollicitudine adlaborctls, ut eorum pro ministerium uberes profecto in spiritualem ct in socialem 678 viribus aeternam procu’retis salutem, quos Providentisetiam Ecclesiae utilitatem edidit fructus. slmus Deus apostoRcis concredidit laboribus vestris. Quam Haec Impensa denique operositas vestra sapientiae ar vehementer cupimus, dilecti filii, ut sanctissimorum sitis disciplinae luce collustretur, caritatis ardore foveatur. Qui illorum virorum aemulatores, qui elapsa aetate immensis reapse ad propriam proximorumque sanctimoniam nititur, exantlatis laboribus praeclare testati sunt quid possit solidam callere debet doctrinam, quae non modo ad theo­ hoc In mundo operari divinae gratiae potentia. Utlnam logica studia quod attinet, sed ad ea etiam omnia, quae ex Illam Apostoli gentium sententiam sibi unusquisque ve­ rebus pervestigandis excolendisquc nostra peperit aetas, strum, christlfidelibus testant ibus, sincere demisseque pertineat oportet; atque hlscc animi ornamentis praeditus tribuere possit: «Ego autem libentissime impendam, et sacrorum administer, sicut optimus pater familias proferre superimpendar Ipse pro anlmabus vestris»u. Mentes su­ •de thesauro suo nova et vetera» M poterit. Ita quidem ut perna luce collustrate; conscientias recto Itinere dirigite; ministerium suum et ab omnibus valde aestimetur, et atque animos, vel dubitatione aestuantes, vel dolore ex­ frugiferum evadat. Imprimis autem ministerium hoc ve­ cruciatos, confirmate ac reficite. Hisce autem praecipuis strum huius Apostolicae Sedis praescriptis ac datis ab apostolatus operibus alia etiam adiclte, quorum neces­ Episcopis normis fideliter conformetur. Numquam ve­ sitatem hodierna tempora clamant. Omnibus tamen ma­ niat, dilecti filii, ut novae illae apostolatus formae ratio­ nifestum pateat sacerdotem quavis sua agendi ratione nesque, quae hodie tam opportunae sunt, iis praesertim nihil aliud quaerere, nisi animorum bonum, ad nihil aliud ln regionibus, ubi clerus impar est numero, vel ln inertia spectare, nisi ad Christum, cui suas vires ac semet ipsum laceant, vel. cum non sint recto ordine Instructae, christianl consecrare debet. populi necessitatibus non respondeant. Quemadmodum vero, cum vos ad vestram adipiscendam Operosum igitur elusmodi studium vestrum cotidie ma­ sanctimoniam admonuimus, vos adhortati sumus ut vivam gis augeatur. Ecclesiam Dei roboret, christlfidelibus in ex­ Christi imaginem in vestros mores referatis, ita ln praesens emplum / praeluceat, atque Ingentia propugnacula excitet, ad sacerdotalis muneris vestri sanctitatem atque efficien­ ad quae quidem Del hostium incursus misere confringantur. tiam procurandam provehendamque vos etiam atque etiam Cupimus etiam ut paterna haec adhortatio Nostra pecu­ appellamus, ut Divini Redemptoris vestigiis continenter liari modo sacerdotes illos attingat, qui demisso quidem insistere studeatis; qui quidem. Spiritu Sancto plenus, animo, sed incensa caritate. In ceterorum sacerdotum «pertranslit benefaciendo, ct sananuo omnes oppressos a sanctitudinem procurandam augendamque sollerter in­ diabolo, quoniam Deus erat cum illo»M. Eodem vos Spiritu cumbant, sive eorum consiliarios agant, sive eorum con­ roborati, eiusque fortitudine impulsi, tale vos procul dubio scientiae moderatores vel Paenitentiae Sacramenti admini­ expleturi eritis ministerium, quod, Christiana alitum atque stros. Quod hi in Ecclesiae inaestimabile bonum conferunt, inflammatura caritate, et superna virtute polleat, ct ad plerumque, dum vivunt, silentio obtegitur, at in divini eamdera virtutem cum ceteris communicandam contendat. Regni gloria aliquando luculentissime manifestabitur. Apostolicum studium vestrum divino illo amore flagret, Nos quidem, qui non mullos ante annos magno cum quo omnia aequo animo toleretis, quo rebus non deblliteanimi solacio summos decrevimus Sanctorum Caelitum 671« mini adver-sls, et quo omnes amplectamini hominis, te­ honores Taurinensl sacerdoti loscpho Cafasso —qui, ut nuiores, vel rerum amplitudine praestantes, amicos, vel nostis, temporibus difficillimis. sacrorum administris non Inimicos; fideles, vel infideles. Cotidianum elusmodi la­ paucis tam sapienter, tam sancte moderatus est, ut eorum borem cotldlanasquc aegritudines a vobis poscit animorum non modo virtutem proveheret, sed eorum etiam sacerdo­ silus, pro qua Servator noster dolores angoresque suos eo tale munus salutiferum admodum redderet— fore omnino usque patientissime tulit, ut ad supremos cruciatus et ad confidimus, ut ob eius etiam patrocinium validissimum mortem perveniret, quibus quidem nos voluit ln divinam Divinus Redemptor noster multos concedat paris sancti­ amicitiam restituere. Hoc unum, ut nostis, summum om­ tatis sacerdotes, qui semet ipsos suosque in sacro ministerio nium bonorum est. Ne nimia Igitur cupiditate exoptetis ut collegas ad tam excelsam vitae perfectionem dirigant, ut ! Ο. X. M. "I Car., HI, 7. "I Pdr.. IV. 11 ·· I Ο.. IV, 16. christifideles omnes praeclara eorum intuentes exempli, ••□.4 A S . XXXVI, 1-M4. p. tyr, EpüL promu eual « Cf. ad ea ultro libenlerque sequenda permoveantur. Orn «1- xn «&··.< * pL *lt C~. XII. K 2787 t. MtMXXxxni Uhtini. “CI. Pkdipp , IV, i j. Ap. X. )8. ·· IOKSS.IV. 17. “Mme, xvm, 33 ” l Hm . VI, 8. ·· ct. 2788 Mafnr, XIII. u 2789 ·· I «x., X, i. ·· IbHetn. n Cf. ran 1355. ” Litt. Edc. QmoJ ad AiijiKti 4 iSLSû;:/trita Ircnu. vol VI, p Hune. dw· bxd«i* MC1 A Docui d uVnnnki» 2790 n Hucusque praecipuas veritates ac praecipua scribendo Œsuimus praeceptu, quibus Catholicae Ecclesiae sacer(D eiusque explenda munera Innituntur. Hisce pro­ lecto veritatibus ac normis qui sacerdotes sunt sanctitate exornati, II procul dubio per cotidianam cuiusque suam agendi rationem, diligenter obsequuntur, dum contra, proh dolor, desertores ac transfugae a susceptis per sacram ordinationem officiis misere recesserunt. In praesens vero, ut paterna haec adhortatio Nostra eificacior evadat, opportunum ducimus nonnulla, quae ad Ltf hodiernae vitae / usum peculiari modo pertineant, satius enucleare. Idque eo vel magis quod nostra hac aetate novae Interdum rerum condiciones habentur novacquc disceptationis causae, quae diligentiores a Nobis requirunt animadversiones diligentioresque curas. Cupimus igitur clerum universum, imprimisque sacrorum Antistites paleroo adhortari animo ut ad ea omnia provehenda, quae nostris hisce temporibus necessaria videantur, toto pec­ tore incumbant: quae autem recto Itinere devia vel prorsus depravata habeantur, ea ad veritatem, ad probitatem, ad virtutem reducant. Ut probe nostis, post dlutumas ac varias recentis belli vicissitudines, sacerdotum numerus cum In catholicorum regionibus tum in misslonallum terris, impar plerumque increscentibus necessitatibus est. Quamobrem sacerdotes universos adhortamur, sive qui in saeculo vivunt, sive qui in religiosos Ordines vel in religiosas Congregationes adscitl sunt, ut coniunctis voluntatibus coniunctlsque fraterno animo viribus ad communem metam alacriter procedant, hoc est ad Ecclesiae bonum et ad suam proximorumque assequendam sanctitatem. Omnes utique, ii etiam qui umbratilem in recessu et in silentio vitam traducunt, ad sacerdotalis ministerii efficacitatem, precando seseque de­ vovendo, conferre queunt; qui tamen actione etiam pos­ sunt, id libenter, id alacriter faciant. At alios quoque necessarium est, divina adspirante gratia, advocare collegas ac laboris socios. Hac de re Nos sacrorum praesertim Antistites paterno admonemus animo, itemque ceteros omnes, qui christlanl gregis quovis modo curam Serunt, ut gravissimam huiusmodi causam agant ac pro­ vehant, cui quidem futurus Ecclesiae status coniungitur quam maxime. Societati a Christo conditae procul dubio necessarii sacerdotes numquam deerunt; vigilemus tamen oportet ac laboremus omnes, illius sententiae memores: «Mesis quidem multa, operarii autem pauci»e® ac omni nisu contendamus ut quam plurimi habeantur et quam (83 sanctissimi Dei administri. / Divinus ipse Redemptor nobis indicat quo aptiore nodo frequentes suscitari queant sacerdotii candidati: «Rogate... Dominum messis, ut mittat operarios In messem suam»7®. Humilibus nempe ac fidentibus ad Deum ad­ motis precibus id impetrare debemus. At necesse quoque est ad invisibilem superni Flaminis impulsionem actionemque eorum praeparentur animi, qui ad ingrediendum sacerdotium divinitus vocentur; ad quod quidem efficiendum cum christlanl parentes, sacri pastores, Eaenitentiae Sacramenti administri ac Seminariorum mo­ deratores multum profecto conferre possunt, tum universi etiam sacerdotes ac christ i fideles, quibus Ecclesiae incre­ menta provehere eiusque occurrere necessitatibus cordi sit. Dei administri non modo sacris concionibus ac catecheseos institutionibus ad populum habitis, sed privatis etiam opportune intersertis sermonibus, sedulo curent ut Illae refellantur praeludicatae ac fallaces opiniones quae hodie adversus sacerdotium tam late proferuntur; atque etiam eins excelsam dignitatem, pulchritudinem, utilitatem et eximia promerita in sua luce ponant. Patres vero matresque familias cuiusvis ordinis impensas ad Caelum admoveant preces, ut digni habeantur qui unum saltem e prole suo divino servitio mancipare queant. Omnes denique qui Christiano censentur nomine, officio sibi ducant eos fo­ vere omnlque ope lavare, qui se ad sacra vocatos sentiant. Sacerdotii candidatorum instituere ac fovere dilectum quod Codex luris Canonici71 animorum pastoribus con­ credit eisdemque valde commendat, omnibus etiam sa­ crorum administris peculiari euroe esse debet; qui quidem, non modo aeterno Numini demisse generoseque grates agant ob inaestimabile acceptum beneficium, sed nihil antiquius, nihil optatius habeant, quam sibi aliquem de­ ligere omnique ope iuvare successorem, quem illis persjixerint dotibus ornatum ad tantum opus necessariis, tti Ltque id efficacius assequi possint, adulescentibus prae-/ «ertlm. quibus familiariter utantur, et in quibus divinae vocationis Indicia animadverterint, optima exempla prae­ beant, quae imitentur. Prudens ac sapiens huiusmodi candidatorum dilectus semper et ubique instituatur; non igitur inter iuvenes habeatur solummodo, qui Iam in Seminario vitam agant, sed Inter eos etiam qui in quibusvis litterarum ludis ac scholis disciplinarum studiis dent operam, atque inter eos potissimum, qui ln variis apostolatus formis atque inceptis adiutricem suam navitatem praestent. Hi siquidem, etsi sero sacerdotium ingrediuntur, cum tamen iam graves eluctati fuerint difficultates, et in agitatione vitae animum firmaverint suum, cumque iam in operibus elaboraverint, quae cum sacerdotali munere arcte conlunguntur, maio­ ribus non raro enitent solidioribusque virtutibus. Semper tamen necessarium est In singulos sacerdotii candidatos diligentissime introspicere, ac praesertim ex­ quirere qua mente, quibus de causis elusmodi inierint consilium. Ac peculiari modo, cum de pueris agitur, at­ tente considerare oportet utrum necessariis animi corpo­ risque dotibus iidem praediti sint, et utrum ad sacra susci­ pienda munera adspirent ob eorum tantum nobilitatem ac spiritualem suam ceterorumque utilitatem. Vos profecto, Venerabiles Fratres, probe nostis quae sint mentis animique ornamenta, quibus, ad elusmodi causam quod attinet, Ecclesia postulat ut sacrorum alum­ ni praestent; supervacaneum igitur esse ducimus hisce exponendis rebus rationibusque immorari. Opportunum potius putamus vos adhortari, ut ea, qua enitetis, prudentia sedulo exquiratis, utrum, qui sacros suscipere ordines velint, physice etiam Idonei sint; idque eo vel magis cruod crescentem praesertim subolem funeste non raro affecit pluribusque modis perturbavit. Hi igitur candidati accu­ rate hac de causa inspiciuntur, adhibito etiam, sl oportet, probati medici iudicio. / Hoc sapienti prudenlique dilectu fore confidimus, ut ubique conferta nabeantur lectisslmaque sacrorum alum­ norum agmina. Quodsi plures sacri Pastores in gravi sunt sollicitudine, quod rariores cotidie adulescentes exsistant, qui sacerdo­ talia munera affectent, non minore tamen iidem sollicitu­ dine afficiuntur de iuvenum Institutione, qui in sacra Iam fuerint Seminaria assumpti. Non nescimus profecto. Ve­ nerabiles Fratres, quam arduum id opus sit, quoique quantisque implicetur ad perficiendum difficultatibus; sed ex necessario hoc adhibito officio maximum reportabitis solacium, quandoquidem, ut Decessor Noster Leo XIII monet, «ex industria diligentiaque in instituendis sacer­ dotibus posita, fructus percipietis summopere optabiles, munusque vestrum episcopale multo sentietis esse ad gerendum facilius, ad utilitatem uberius»71. Quamobrem a Nobis opportune factum censemus, si documenta vobis statuerimus, quae necessitate imperantur, hodie maiore quam cum maxima, sanctos educandi sa­ cerdotes. Animadvertendum primo loco est Seminariorum alum­ nos, qui primis disciplinis instituantur, nonnisi adulescen­ tulos esse a nativo suae domus humo separatos. Res igitur ipsa postulat ut, quam pueri in Seminariis vitam ducant, cum communi omnium puerorum vita, quantum potest, congruat; mogni tamen hinc eorum religiosa conformatione existimata, hinc naturalibus eorum facultatibus spectatis ingenilquc propensionibus: quae omnia in spatiosis et capacibus locis excurrant oportet ad salubritatem et ad tranquillitatem Idoneis. Attamen hac etiam in re «aeque mensura ac temperatio» serventur; ita quidem ut numquam veniat ut «in sumptuosis domibus et in exquisitis suavita­ tibus et commodis»73 ii vitam agant, qui ad sui abnega­ ti onem atque ad evangel Icam virtutem conformari de­ beant. / In universum elaborandum praecipue est, ut singulorum puerorum indoles cuiusque propria recte conformetur; in Hsque magis magisque se explicet conscientia quid ex actibus suis In se recidat periculi, quid ipsi de hominibus ac de entibus iudicli ferant, quid denique ipsi operis ultro sponteque suscipiant. Quam ob causam 11 qui sacris Semi­ nariis praesunt modum prudenter animadversionibus Im­ ponent, ac crescentibus iuvenum annis ab strictiore eorum custodia vel cuiusvis generis refrenationibus sensim tem­ perent: id prorsus consecuturi ut slbimct ipsis adulescentes moderentur, seseque suorum esse operum auctores sentiant. In quibusdam praeterea rebus non modo licitam largiantur alumnis agendi libertatem, sed eos etiam ad secum cogi­ tandum in animo insuescant, ut veritates, quae vel doctri­ nas vel quae usum spectent, faciliore negotio combibant. axM. III ■ ■ ■ PIUS XII, EXHORT. MENTI NOSTRAE DE VITA SACERDOTALI RM n. 2 !» i f' Γ PIUS XII. EXHORT. MENTI NOSTR IE DE \ ITA SACERDOTALI 1050 SEP erratis etiam ambiguisque opinionibus, ut est experienda Neque extimescant moderatores nc concrediti sibi iuvenes cognitum, introitum patefaciant. hodiernos cognoscant eventos; quin etiam praeter quam quod illis rerum notitias aperient ex quibas maturum de Quare nc sacrorum administrorum studia fluctuatio* factis indicium lidem sibi faciant, controversias etiam de nibus, vel dubitationibus miserum In modum haereant, quaestionibus id genos ne declinent, ut iuvenum mentes maximopere vos. Venerabiles Fratres, hortamur omen ad aequam rerum rationumque aestimationem informent. sedulo evigiletis, ut quas Apostolica haec Sedes dehalov modl studiis colendis certas constituit normas, eae Integra Quae si normae servatae religiose fuerint, cum alumni, ad fide accipiantur atque serventur./ probitatem sinceritatemque instituti atque eruditi, suam non minus ac ceterorum vitae integritatem animique fir­ Si tam impense, pro Apostollco quo fungimur officio, mitatem summo in pretio habeant, a fallacia et a cuiusvis de clericorum intellegentia praeclare excolenda adhuc ad­ generis simulatione abhorrebunt Ab elusmodi integritate monuimus, haud difficile tamen cognitu est cur nihil iit ac sinceritate facile proficiscetur, ut a moderatoribus ef­ Nobis potius quam ut eorumdem iuvenum animi moresque ficientius lidem adiuvari possint, cum dignoscendum sit probe conformentur; quoniam si secus acciderit, vel ex­ utrum divinitus ad sacra capessenda munia vocentur. quisitissima doctrina, ob superbiam atque arrogantiam, quae facile descenderit in animos, maximas edere poterit Ubi vero Iuvenes —qui praesertim a teneris in sacra Seminaria fuerint recepti— in locis educentur ab hominum ruinas. Quapropter Ecclesia .Mater vult praesertim in sacris Seminariis adulescentes illius sanctimoniae Initia societate paulo nimium seiunctls, ii profecto, cum in inchoent, quam deinceps in omni vita praestent atqur publicum prodibunt, haud ex facili sive cum minuta plebe confirment. sive sum litteratis hominibus commercium habebunt, fietque eis plurimum, ut aut Inconsiderate cum Christiano Quemadmodum de sacerdotibus Iam scripsimus, haud populo se gerant, aut, quam acceperint Institutionem, secus nunc instamus ut sacri ordinis alumnis persuasittiK7 secus existiment. Opera idcirco danda /est, ut alumni mum sit debere se ad animi poti unda ornamenta, quae sensim prudenterque in intima populi consilia ac studia virtutes sunt, omni nisu contendere, eademque postquam penetrent, ne, sacerdotio aliquando initiali sacrisquc ad­ assecuti fuerint, fortiter servare studioseque augere. dicti muneribus, suae incerti sint actionis; quod non tan­ Cum cotidie, iisdem fere semper horis, eadem pietatis tum ipsorum perturbaret animos, sed eorum etiam sacer­ officia adulescentes exsequantur, timeri potest ne cum dotales labores minueret extrinseca religionis exercitatione intimus animi sensus Ad haec qui sacris Seminariis praepositi sunt plurimas non consonet; quod ferme cx consuetudine facilius fieri oportet curas locent In mente alumnorum excolenda. apud eos poterii vel etiam Ingravescere, cum sacra ildem domicilia egressi, in necessariam suorum munerum perPerspecta sane habetis, Venerabiles Fratres, normas functionem saepenumero rapientur. atque praescripta, quae hac de re Apostolica haec Sedes Identidem tulit, et quae Nosmet ipsi omnibus commen­ Omnis itaque opera atque industria impendatur, ut qui davimus, cum primum, sub Pontificatus Nostri initio, in cleri spem educantur, vitam pie sibi intentam vivant, Seminariorum atque Collegiorum Romanorum alumnos quae superno spiritu alatur quaeque superno spiritu gu­ coram admisimus bernante moveatur. Omnia i idem operentur divina fide collustrati atque cum Christo lesu conlunctl; pro certo Qua dc re cupimus cumprimis nc litterarum doctrina­ rumque studiis il qui futuri sint sacerdotes Iis nihil saltem habentes ab sancto hoc vivendi genere abesse cos non cedant qui e laids iuvenibus paris sint disciplinae auditores. posse, mil sint olim sacerdotio initiandi. Divinique ipsius Hoc namque si cautum fuerit, et ut discipulorum mentes Magistri personam in Ecclesia gesturi. Nihil enlmvero ma­ severius expoliantur, el ut facilius eorum habeatur suo gis sacrorum alumnos impellit ad virtutes sacerdote dignas cuiusque tempore dilectus cautum sane fuerit. Re enim consequendas, ad perrumpendas difficultates, ad salutaria vera si id contigerit, cum sacrorum alumnos de suae vitae consilia explenda, quam intimus hic pietatis sensus. futara condicione deliberaturus erit, nulla prorsus neces­ Qui clericorum moribus effingendis dant operam Id sitate astringetur, aberitqne plane a periculo ne, quod ea summe spectent opus est, ut lidem virtutes eas complec­ non ornetur eruditione atque doctrina, quae civilia sibi tantur, quas Ecclesia a sacerdotibus posclL De quibus cum munera obicere possit, viam insistere sibi non paratam alio huius Exhortationis loco dixerimus, non est profecto cogatur, secundum illam villici infidelis sententiam: «Fo­ cur eadem hic iteremus. / Attamen facere non possumus M dere non valeo, mendicare erubesco»n, Quodsi quis alum­ quin ex omnibus virtutibus, quibus sacrorum alumni exor­ norum, utilem licet Ecclesiae operam ostendens, e Semi­ nandi sunt, ad eas singulariter Illos hic Incitemus, quibus, nario nihilo minus cederet, hoc non esset omnino dolendum; veluti fundamentis, tota sacerdotum sanctitas nititur. quandoquidem is, rectam viam ingressus, beneficiorum Pernecesse est iuvenes ita obedientiae studium asse­ In Seminario acceptorum non recordari non posset, nec ad quantur, ut suam voluntatem assuescant Del voluntati laicorum hominum catholicam alacritatem multum suae candide subicere, culus sunt Seminarii moderatores veluti alacritatis non adicere. interpretes habendi. Ac nihil umquam sit in eorum agendi In sacrorum institutione alumnorum, quamvis multarum ratione, quod a divina sit voluntate alienum. Huius, de cognitio disciplinarum perquiratur, in quibus hodie rerum qua loquimur, obedientiae iuvenes a Divino Redemptore socialium Investigatio magni quidem est momenti, maxima exemplum expetant, cui hisce in terris illud unum erat fôx ta'men vis doctrinis philosophicis ac theologicis «ad Angeli­ Propositum: «Ut faciam, Deus, voluntatem tuam»7* ’. ci Doctoris rationem»71 tribuenda est, cum his necessitatum Qui adulescentes in Seminariis versantur iam a primis atque errorum, quae nostra invexerit aetas, notitia conlunannis discant ex animo rectoribus suis filiorum more ob­ cla. Huiusmodi eniin doctrinae cum sacerdotibus ipsis, sequi; ut aliquando Episcoporum suorum voluntati man­ tum Christiano populo maximi sunt ponderis et utilitatis: suete inserviant; sicut in praeceptis est invictissimi Christi pietatis magistris asseverantibus eas, modo fuerint Idonea athletae Ignatll Antiochensis: «Omnes Episcopo obtem­ ratione traditae, ad servandum alendumque fidei studium, perate, ut lesus Christus Patri»7’. «Qui honorat Episcopum ad cupiditates debilitandas, ad animam cum Summo Dei a Deo honoratus est; qui clam Episcopo aliquid agit, dia­ Numine conlungendum maxime valere. bolo servit» * 0. «Sine Episcopo nihil facite, carnem vestram Accedit quod sacerdos, qui veluti «sal terrae» et «lux ut templum Del custodite, unionem amate, dissidia fugite, mundi»77 est putandus, opus est, ut in fidei luitione co­ imitatores estote lesu Christi, sicut et Ipse Patris sui»11. natu maximo elaboret, Christi Evangelium promulgans, Vigil quoque diligensque cura adhibenda est, ut sacrae atque oppositos errores coarguens, qui omnibus viis hoc militiae tirones magni ducant, ament atque In animo suo tempore seruntur in vulgus. Atqui erroribus valenter re­ pudicitiam tutentur, quippe in qua sit magnam partem fragari nequibit, nlsl quod firmissima philosophiae ac positum quod eiusmodl vitae genus lidem sibi constituant, theologiae catholicae elementa penitus didicerit. in eoque permaneant. Quae propterea, cum in humana A qua causa alienum non est animadvertere docendi consortione in tanta Incurrat pericula, est quod, qui sacer­ rationem, quae in catholicis scholis iamdiu invaluit, plu­ dotalem dignitatem suscepturi sint, In illorum animis rimum habere efficacitatis simul ad perspicue rerum no­ iamdiu firmlterque inhaeserit. Non modo igitur certiores tiones mente concipiendas, simul ad hoc confirmandum: clerici opportune flant quid sint sacerdo/tum caelibatus ab Dl veritates nempe, quae ut sacrum depositum fuere Ecclesiae, ilsdemque servanda castitas,’1 quidve ea otilcll exigant, Christianorum magistrae, concreditae inter se perfecte sed de periculis etiam moneantur, quae hanc ob rem af­ congruere ic cohaerere. Non desunt vero hac nostra aetate ferri Ipsis possint. Cohortandi item sunt sacrorum alumni, qui, cum de recentioribus Ecclesiae documentis deflexerint, ut lam a prima aetatula ab periculis praecaveant, ad eas cumque minus notionum definitae perspicuitati studeant, confugiendo cupiditatum comprimendarum rationes, quas praeterquam recta discesserint nostrarum scholarum via. caelestium rerum magistri suadeant; quoniam quo erit « 194I lutiUsr 4. 4. S., XL, 194S, ü. 551. ’· CL Oraüoomn diri 24 meisis 1·»ϋ ny» kihurc A. A. S , XXXÎ. 1910, pp 24S-251. ’· Lee., XVI. 3. ’•Ct C / r*M. r//·. 2 ” CL Mmn., V. ij. 14. ’·«» .. * X, 2791 7. ’· Ad SmyrWM, VIII. 1; Migxv. p. VIII, 714. ·· Ibid., IX. t. 714,71$. ·· U PkiLMf fciznxzj VII. r. Migmk, P. G., U, 700. ·· CL C. /. C ( cao. ijj. 2792 1950 SEP 23 PIUS XII, EXHORT. MENTI NOSTRAE DE VITA SACERDOTALI cupiditatum firmior ac conslantlor moderatio, eo magis in celeris virtutibus proficiet animus, uberioresque erunt sacerdotalis sollertiae fructus. Quodsi quis clericorum hac In re ûd malum se praestiterit proclivem neque, experi­ mento per aequum temporis spatium capto, ab improba propensione sc removerit, is erit utique c Seminario ext­ radas, antequam sacris ordinibus initietur. Haec, de quibus diximus, ac cetera animi ornamenta, sacerdotibus digna. Iuvenes in Seminariis degentes facile tibi comparaverint, sl u pueris sinceram ac teneram pie­ tatem suxerint erga Christum lesum «vere, realiter, et substantialiter» sub Sacramenti augustissimi specie prae­ sentem Inlerque nos hisce In terris commorantem; sl simul seque a Christo incitata fuerint atque in Christum spectavennt vel consilia vel labores quae alumni susceperint. Laetitia vero summa perfundetur sane Ecclesia, si ad pietatem erga sanctissimum Eucharistiae Sacramentum adulescentuli singularem pietatem adlunxerint in Beatis­ simam Virginem .Mariam; pietatem inqulmus, cuius im­ pulsu animus se totum Divinae Matri committat, ad eiusque sequenda exempla virtutum moveatur; quando­ quidem numquam praeclara sollersque actio In sacerdote desiderabitur, cuius adulescentiam praecipuus enutriverit In lesum et in Mariam amor. Facere hoc loco, Venerabiles Fratres, non possumus quin etiam vobis hortatores simus, ut novellorum sacerdotum commendatam singulariter vobis curam habeatis. Eo tempore quo c Seminarii claustris sacra obituri mu­ nera egrediuntur, sacerdotibus, idcirco quod In apertum prosiliunt apostolatus campum, periculum occurrere potest, IC nisiiam ad/novam huiusmodi vitae ratio nemprudenter II fuerint Instructi. Quam ad rem opportune consideraveritis spes bonas de recentibus sacerdotibus captas saepe posse ad irritum cadere, nisi quis ad labores pedetemptim eos admoverit, nlsive Ipsis ad labores accedentibus sapienter quis advigilaverit patemoque more moderatus fuerit. Quapropter probatur valde Nobis novellos hosce sacer­ dotes, ubicumque potest, per aliquot annos in certa collegia recipi, quibus locis, viris gubernantibus multarum rerum peritis, altius ad pietatem ad sacrasque disciplinas exco­ lantur, ac pro suo cuiusque ingenio ad sacerdotalia munera erudiantur. Has ob causas in votis Nobis est eiusdemmodi collegia vel singula in singulis dioecesibus vel, si res id postulaverit, singula ad plures dioeceses constitui. Quod ad Nostram hanc Urbem attinet, idem iam Nos, quinquagesimo expicto Nostri sacerdotii anno, perlibentes fecimus, cum Domum, cui a S. Eugenio nomen est inditum, recentibus a sacerdotio juvenibus excitari tussimus. M Vos adhortamur, Venerabiles Fratres, ut, quantum fleri potest, inexpertos adhuc sacerdotes in medias ne ingeratis operas, neve eos assignetis locis, vel ab urbe Dioecesis principe vel a celebrioribus eius oppidis remotis. In huius­ modi enim vitae statu si versarentur, segreges, imperiti, periculis oppositi, a magistris prudentibus inopes, incom­ moda procul dubio Ipsi capere eorumque alacritas possent. Probatur quoque admodum Nobis, Venerabiles Fratres, hos novellos sacerdotes una cum loci curione maximo dnsque administris vivere; propterea quod facilius ita, unioribus praeeuntibus, ad sacra munera lidem poterunt informari, ntque pietatis studio ardentius imbui. Ani­ morum Pastores omnes ea de causa commonefacimus in suis. magna ex parte, positum esse manibus futurum horam iuvenum sacerdotum successum. Ardor namque et vis, quibus hi In sacerdotio tirones ad primas se conW fount / operas, aut restingui aut certe imminui quandoque poterant seniorum exemplo, talium videlicet qui sive vir­ tutum ornamentis non niteant, sive, illata causa ne ve­ teres, qnibus assueti sunt, consuetudines immutentur, otiosum praeoptent vitae institutum. Quod in votum iam venerat Ecclesiae 84 Id Nos et nunc comprobamus et commendamus vehementer, iniri scilicet velib unius curiae vel a plurium vicinarum curiarum clero communis vitae consuetudinem. E qua communis vitae consuetudine etsi quaedam in­ commoditates oriri possunt, nemini tamen dubium est maximas proficisci utilitates: primum caritatis atque ala­ critatis studium magis magisque cotidie apud sacerdotes laoodl; deinde Christiano populo documentum supponi quomodo lidem sint a suis ipsorum rationibus a suisque propinquis voluntate seiuncti; tum palam fieri omnibus quin religiosa cura sacerdotes castimoniae suae consulant. Qtenun opus est etiam studiis sacrorum administros dare operam, uti Codici Iuris Canonici continetur: «Clerici dttdla. praesertim sacra, recepto sacerdotio, ne intermit­ tant»44. Quo Codice praeter quam quod periculum a sa•Ct .<, Λ. S, XLI. 1‘W» animi sui egestatem obtegere et Christi prolatando regno efficientem dare operam. ••Can. X30, x·. ’’Can. 131, x·. ”CL EpisluUm ExUi Card. Petri Gasporri, a public is Ecclesiae negotiis ad lUhae Epitccpo» datam die xj meo» % Aprilis anno xgij: in EnikiriJtcft Clr? », **** Typ. R)L VaL, 1937, P 613. [LE 506J. 2791 η. 2151 PIÜS XII. EXHORT. MENTI NOSTRAE DE VITA SACERDOTAL! Porro non dissimilem recto huic, de quo diximus, agendi modo sacerdotibus ineundum esse putamus, cum de doc­ trinis socialibus, perinde ut hodie explicantur, causa versatur. Sont quidem hoc tempore qui ad communistarum, quos vocant, machinationes id videlicet cumprimis spectantium, ut quibus temporalem iidem polliciti fuerint felicitatem, cx eorum animis fidem extrahant, non modo expavescant, sed aestuante etiam sint animo. Verumtamcn Apostollca haec Sedes, documentis recens hac super re datis, luculentem stravit viam, cui se committant omnes, c qua, salva officii conscientia, excedat nemo. Ex alia vero parte non desunt qui se pavidos atque in­ certos ostendant, ad oeconomicam illam rationem quod attinet, quae a nimio privatarum divitiarum congestu nomen invenit,- ex quo gravia consequi nocumenta Ecclesia non semel declaravit Ecdcsla siquidem non tantum ingentium opum ac vd ipsius possidendi iuris abusus indicavit, quos eadem oeconomica rallo parit ac defendit, sed etiam edocuit divitiae ac possessiones ad res labore procreandas conferant oportere, cum universae hominum societatis emolumento, itemque cum humanae libertatis dignitatisque tuitione atque incremento. Quae ex utraque oeconomica ratione oriuntur damna omnibus peculiarique modo sacerdotibus persuadeant, ut de re sociali doctrinam, C Ecclesia tradit, flddi animo amplectantur, eam,ae ceteris impertiant ac pro viribus in usum deducant Haec enim doctrina una potest tam late invalescentibus malis mederi; quandoquidem omnia iustitiae una que simul caritatis officia summa perfectione componit, ac talem excitari label societatis ordinem, qui singulos dves non opprimat, neque ob nimium utilitatis cuiusque suae stu­ dium invicem cos distineat, sed omnes potius quodam mutuaram rationum concentu fratemaeque necessitudinis 697 vinculis devinciat. ! Sacerdotes, Divini Magistri vestigiis insistentes, egen­ tium atque opificum necessitatibus pro facultate occurrant, iisque omnibus, qui In rerum angustiis versentur quibus quidem non pauci, ut omnes norunt, e media etiam so­ cietatis classi atque ex ipso sacerdotum ordine censendi sunt. Nihilominus eos ne neglegant, qui, cum satis fortunae habeant, animi tamen egestate laborant; atque adeo ad vitam penitus Instaurandam vocandi sunt, Zachaei exem­ plo In memoriam redacto, qui dixit: «Dimidium bonorum meorum... do pauperibus, et si quid aliquem defraudavi, reddo quadruplum»w. Cum de re sociali causa vertitur, sacrorum administri numquam obliviscantur quo suum debeat spectare munus: alacres nempe ac nihil haesitantes recta ea proponant doctrinae principia, quae, in variis societatis classlbus.ad ius dominii, ad divitias, ad iustiliam caritatemque pertineant; eademque principia quo aptiore modo efficienda sint suo exemplo doceant. Haec tamen doctrinae praecepta laid homines ad ef­ fectum deducenda curent. Quodsi ad rem pares non sint, eos sacrorum administer quam aptissime Instruat atque conformet. Helc opportunum esse dudmus causam attingere dc domesticarum rerum angustiis, quibus plurimi sacerdotes post recens bellum afficiantur, in iis praesertim reglorilbus, quae vel eiusdem belli causa, vel ob politicarum rerum statum maxima acceperant detrimenta. Harum rerum condldonlbus cum acerrime Nos angamur, nihil reliqui facimus, quod pro facultate Nostra possit calamitates, aerumnas summamque multorum indigentiam relevare. Probe nostis, Venerabiles Fratres. Nos —quibus In locis maiores viderentur esse necessitates— per Sacrum Consi­ lium cleri disciplinae praepositum, extraordinarias Anti­ stitibus fecisse facultates ac peculiares edidisse normas, quibus graviores oeconomicarum rerum disparilitates aequo 69S modo componeren/tur. quae ad sacerdotes pertinerent Dioecesis culusque suae. Atque exploratum Nobis est alicu­ bi sacrorum administros non paucos, laude sane dignos, suorum Pastorum monitis obsecutos esse; alicubi vero, ob natas difficultates, datas normas integra ex parte suos effectus consecutas non fuisse. Vos Igitur adhortamur ut, iiatemo ducti animo, inceptum Iter insistatis, cum non Iceat operarios in vineam Domini missos cotidiano carere pane. Hac de re ne gravemini Identidem Nos certiores fa­ cere qui successus operam vestra, consecuti fuerint. Ac praeterea consilia illa summopere commendamus. Venerabiles Fratres, quae Inter vos colla turi estis, ut non modo in praesens sacerdotibus cotidiano victui necessaria ne desint, sed ut Iisdem, etiam in posterum, certis statutis opportunlsqae rationibus, prosplciatur— quod quidem In civili societate factum admodum probamus— Idque cum ‘•Uc , xix. M 27)5 1950 SEP 23 praecipue vel iidem sacerdotes in morbos incidant, vel devexa valetudine laborent, vel senectute conficiantur. Ita enim eos sollicitudine exsolveritis de futuro ipsorum vitae statu. Quam ad rem gratum placet sacerdotibus Nostrum ji· gniflcarc animum, qui incommoda posthabentes, quae Inde sibi exoriantur, suis in sacro ministerio collegis, ope egen­ tibus, suppetias venerint ac veniant, senio praesertim, vel Infirmitate affectis. Id enim praestantes, egregium mutuae illius caritatis praebent Indicium, quam Christus discipulis suis quasi insigne dedit, quo ab omnibus dignoscerentur • In hoc cognoscent omnes quia discipuli mei estis, si di­ lectionem habueritis ad invicem··0. Ominamur quoque ut arctioribus cotidie fraternae huius necessitudinis vinculis Nationum omnium sacerdotes invicem copulentur, ut Iuculentius usque puteat eos, cum Dei communis omnium Patris administri sint, eodem, ubique gentium commo­ rentur, amoris afflatu inter se animari. At vobis procul dubio perspectum est gravibus huius causae difficultatibus vos mederi penitus non posse, nisi christifideles / ctiam se officio teneri sentiant, pro suj cuiusque parte, clero subveniendi; ac nisi opportuna omnia adhibeantur, quae ad hulusmodi conducant finem. Propterea concreditum vobis populum admoneatis de­ bito eum obstringi ferendi opem sacerdotibus, qui in neces­ sitate versentur; quandoquidem semper Divini Redem­ ptoris sententia viget: «Dignus est enim operarius mercede sua»·1. Quomodo enim a sacrorum administris alacrem sui muneris operam postulari ootest, quibus necessariae ad vivendum res non suppetant? Ceterum qui christifideles hoc neglegunt, Ecclesiae inimicis, etsi nolentes, viam quasi sternunt, qua facilius iidem queant ad inopiam In noa paucis Nationibus redigere clerum, ut cum a legitima auctoritate abstrahant. Ii etiam, qui publicae rei praesunt, pro diversis CiviUtnm condicionibus, necessitatibus cleri consulant oportet, ex cuius perfunctione muneris plurimae utilitates ad civium animos eorum que mores, summo cum totius societatis profectu, permanare possunt. Postremo, antequam scribendi finem faciamus, tempe­ rare Nobis non possumus quin ea hortamenta summatim heic vobis Iteremus, quae cotidie ante oculos habeatis necesse est, utpote praecipuae existimandae sint vitae navitatisque vestrae normae. Cum lesu Christi sacerdotes simus, eo contendamus oportet, ut quam ipse egit, homi­ num redemptio validissimam in singulorum animos vim exserat Gravissimas autem aetatis huius nostrae neces­ sitates intento reputantibus animo, enitendum nobis est ut fratres, vel a recto itinere aberrantes, vel cupidinum obcaecatos caligine, ad Christiana praecepta reducamus; ut populos Christianae doctrinae luce collustremus, Chri­ stianis regamus normis et Christianorum officiorum con­ scientia penitus Informemus; ut denique omnes incitemus ad veritatis et iustitiae animose certanda certamina./ At propositam metam tum solummodo assecuturi erimus, cum ad talem sanctitudinis pervenerimus verticem, ut quam a Christo vitam virtutemque in nos derivaverimus, eam in ceteros effundamus. Singulos igitur sacerdotes Apostoli hortatione monemus: •Noli négligera gratiam, quae in te est, quae data est tibi... cum impositione manuum presbyterii»;M «in omnibus teipsum praebe exemplum bonorum operum. In doctrina, in integritate, in gravitate, verbum sanum, irreprehensi­ bile. ut is, qui ex adverso est, vereatur, nihil habens malum dicere de nobis»·1. Dilecti filii, suscepti muneris gratiam plurimi facientes, ita vivite ut eadem in vobis vigeat fructusque pariat uberrimos, qui ad spiritualem Ecclesiae utilitatem ad eiusque inimicorum emendationem summopere conferant Utque paterna haec adhortatio Nostra quod spectat feliciter assequatur, vos etiam atque etiam hisce verbis admonemus, quae hoc Sacro praesertim vertente Anno tam opportuna videntur. «Renovamini... spiritu mentis vestrae ct induite novum hominem, qui secundum Deum creatus est in Justitia et sanctitate veritatis»; M «estote... imitatores Del. sicut filii carissimi: et ambulate in dilec­ tione sicut et Christus dilexlt nos et tradidit semetlpsum pro nobis oblationem ct hostiam Deo»; ·* «implemini Spiritu Sancto, loquentes vobismetlpsis in psalmis ct hymnis, et in canticis spiritualibus, cantantes et psallentes in cordibus vestris Domino». ·· «vigilantes In omni instantia, et obse­ cratione pro omnibus sanctis»·7. Quae Apostoli gentium incitamenta animo recogitantes. "5? »·. ** xni’ M. ”LVC.. X, 7. »! Tim, IV, 14. « ΤΛ, II. 7.1 hfVj , IV, 24 ·» ibid , V. t, 3. ·· IbW . V. t«, t?.·» IbW.. \1, |1 2796 1050 SEP 29 PIUS XII - SACRA CONGREGATIO RELIGIOSORUM opportunum ducimus suadere vobis ut, hoc eodem Sacro volvente Anno, Spiritualibus Exercitiis operam praeter statum ordinem / detis; Ita quidem ut, pietatis ardore moti, quem Inde percepturi estis, ceterorum quoque animos ad |X)tlundos divinae indulgentiae thesauros aptius advocetis. Cum autem peculiari modo experiemini quam difficile sit per arduum sanctimoniae procedere iter, ac vobis cre­ ditis perfungi officiis, tum ad eam fidentes oculos fidenteniquc animum erigite, quae Aeterni Sacerdotis cum sit Genetrix, catholici quoquo cleri est Mater amantlssima. Non modo huius Matris erga vos benignitatem optime nostis, sed multis ellum locis, illius Immaculati Cordis misericordia condonando proposita, Christiani populi fidem ac pietatem mirum in modum suepenumero exsuscitastis. Si omnes Deiparae Virgini flagranti in amore sunt, at singulari dilectionis studio Ipsa sacerdotes amplectitur, qui vivam lesu Christi Imaginem in sc referunt. Cum igitur ciusmodi singularem amorem ac peculiarem in vos omnes Beatissimae Virginis tutelam summo cum animi wlaclo consideraveritis, tum vestros sentietis ad sancti­ tatem ct ad sacerdotalia exercenda munera nisus faciliores fltfi. Nos Almae Dei Parenti, caelestium gratiarum concilia­ trici, omnes quotquot in orbe terrarum sunt sacerdotes, enixe commendatos volumus, ut, ea deprecante, largis­ simam Deus effusionem sui Spiritus descendere lubcat; qui quidem ct sacrorum omnes administros ad sanctimoniam impellat, hominunique genus renovatis moribus instauret. Quae fausta ac salutaria, Immaculatae Virginis Mariae interposito patrocinio, eventura sperantes, supernorum munerum copiam omnibus imploramus; sacris praesertim Antistitibus ac sacerdotibus, qui, cum Ecclesiae iura ciusque libertatem pro officii sui conscientia tuiti fuerint, insec­ tationes, carcerem, exsilium patiuntur. Eos Nos peculiari caritate prosequimur, utque sacerdotali illa, qua adhuc in exemplum praestitere, fortitudine ac virtute excellere 7« pergant, paterno eos adhortamur animo. / Quorum interea supernorum inunenun sit auspex patemaeque voluntatis Nostrae testis Apostollca Benedictio, quam vobis singulis universis, Venerabiles Fratres, cunctoque clero vestro amantissime impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xxtii mensis Septembris anno Maximi lubilaei mdccccl, Pontificatus Nostri duodecimo.—PIUS PP. XII. et exercitiorum pietatis Recitatio divini Officii, uti vox Christi ct Ecclesiae, medium efficax sanctificationis, sl recta intentione una cum Christo atque diligenti meditatione absolvatur............ Pietatis exercitia fovenda: Meditatio sacra cotidiana, supplicatio vocalis, incensa erga Christi Matrem pietas, visitatio euchari­ stica, perscrutatio conscientiae, frequentia Paenitentiac Sacramenti, in spiritualibus consilium, Exercitia spiritualia................ 2783-278! 2784-2786 PARS II Sanctitas in sacro ministerio Sacerdos, dispensator mysteriorum Dei, apostolatum exercens, iuxta formas quibus hodie christifideles Indigent et cum Christo coniunctus, caveat «actionis haeresim·, ae­ mulator sanctorum................................ Sacerdos, Christi exempla persequens per ca­ ritatem, cum temperata terrenarum rerum abstinentia et congrua doctrina, sacerdotale munus magis salutiferum reddat, uti fulget in vita Sanctorum ac praesertim S. losephi Ca fasso........................................................ 2786-2787 2787-2788 Normae ad hodiernae vitae usum Recta selectio cleri............................................ Cura vocationum................................................ Institutio intellectualis, litteralis et scientifica. Necessitas doctrinarum philosophicae et theo­ logicae ......................................................... Institutio spiritualis et moralis........................ Cura novellorum sacerdotum........................ Bibliothecae in usum cleri................................ 1 2788-2789 2780-2791 2791 2791 2792 2792- 2793 2793- 2794 PARS IV Difficultates praecavendae 2794 Pericula nostrae aetatis.................................... 2794-2795 Clerus et quaestio socialis................................ Sollicitudo Summi Pontificis pro clero indi­ 2795 genti ............................................................. INDEX * Adhortationis ad clerum universum «Menti Nostrae...» INTRODUCTIO COL. Vox Divini Redemptoris et Principis Apo­ stolorum. Praecipua cura Sumini Pontifi­ cis pro sacerdotibus et gratus animus erga eos............................................................. Sacerdotium, magnum Dei donum. Oportet illi fideliter respondere............................... Necessitas orationis n. 2152 2778-2779 2779-2780 Monita, hortamenta ac vota pro omnibus Dei Ministris, praesertim pro iis Antistitibus ac Sacerdotibus, qui persecutionem patiuntur. 2796-2797 Adn. Auctores varii in volumine cui titulus Lesortarione Menti Nostrae e i Seminari, edito a S C. de Seminariis, ed. 2 Vaticano 1955; H. CROVELLA in ApoU. 23 (1950) 220-229; S. DE ANGELIS in ME 78 (1951) 490499; G. JARLOT in ME 78 (1951) 288-290; P. C. LANDUCCI in ME 78 Π951) 843-858; O. MARCHETTI in ME 78 (1951) 47-52; A. PElNADOR in REDC 8 (1951) 337-380; F. RGM1TA in ME 78 (1951) 858-6S3; I. URBANI in ME 78 (1951) 291-2S8 PARS I Sanctitas vitae sacerdotalis 2152 Perfectio consistit in fervore caritatis, qui sacerdotem addecet...................................... 2780 Imitatio Christi Coniunctio Intima cum Christo, uti summo Exemplari. Initium Christianae perfectionis est humilitas, quae ducit ad voluntatis im­ molationem per oboedientiam.................. Custodia caelibatus per vigilantiam ct ora­ tionem, devitando familiaritatem.............. Sacerdos, a divitiis terrenisque rebus aba­ lienas, omnibus virtutibus ornatus sit. . . Decretum erectionis «nationalis • Id uuliutmi kctorura Index proponitur. scholae de sociali SERVITIO PRO RELIGIOSIS· IN ITALIA, ET EIUSDEM STVTUTA A. DECRETUM ERECTIONIS 2780-2781 2781 2781-2782 Necessitas gratiae supernae ad imitationem Christi persequendam Vita sacerdotis imitari debet sacrificium Christi, Sacerdotis et Victimae in monte Calvariae et in Eucharistico Sacrificio, ex quo thesauros gratiae haurit ad sanctitatis verticem assequendum................................. 1950 SEP 29.-SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART.· 2782-2783 Vaticano, 29 Settembre 1950 Reorno Superiort Generale, Le opere di assistenza so­ ciale e di rieducazione che In tutte le regioni d’Italia tanti Istituti religiosi, con inmensa abnegazione, hanno creato e mantengono in vita, hanno urgente bisogno di preparare clementi, chc istrulti nei principi fondamental! della pedagogia, della psicologla e della tecnica deH’asslstcnza, rispondano alie esigenze de una sana opera costrutllva e sl trovino nelle condizioni che lo Stato richiede da chi si dedica a tali opere. A tale scopo, questa S. Congregazione decreta, con k present! letter , * l’erezlonc di una Scuola dl Asslstenxa Sociale a nonna dei ss. Canoni specializzata per le Suorv dei vari Istituti religiosi che hivorano in questo campo. 2798 « -· - £ η. 2153-2155 SC S. OFFICII - CONV. CUM LUSITANIA - SC RITUUM Per la dirvzione di talc Senoia, questa S. Congregazione nomina la Compagnia dl S. Paolo, che ha già con successo diretto scuole di tale natura a Milano ed a Palermo. La Scuola svolgerà la sua attività sotto la plena responuhllità ddla Compagnia di S. Paolo, e perché le Religiose che frequentano la Scuola abbiano una garanzia di sicurezza ncH’indlrizzo della medeslma. col présenté alto vlene nominata una Commissione composta del seguenti membri; S. E. Uliiia e Rviha Giovanni Urbani, in qualità di Présidente; Renho Don Ercole Galione, vice Présidente, Renho Don Giovanni Maria De Menascc, Amministralore, doll. Vittorini) Veronese c una Paollna che ne avrù la dlrrzione. Tale Commissione dovrà esplicare la sua attività in fedele dipendenza da questa S. Congregazione alla quale darà periodica relizlone dello svnlgimento dclla Scuola stessa. Sono certo che l'onoriflco incarico sarà da V. P. e dalla Compagnia di S. Paolo accolto corne l'offerte di un gradito servizio a tante Istituzioni che, nella fedeltà a una chlarnata all'apostolato, lavorano per la diftoslone del Regno di Dio. Invocando le bcnedizlonl del Signore sul Suo Islituto porgo a Lei, Reverendissimo Padre, i miel più devoti ossequl, mentre mi professo, dclla P. V. Revrtia deviho nel Signore.—F. L E, Pasetto, Segretario. B. STATUTA NATIONALLY Statvto della scuola nationale di servizio sociale PER RELIGIOSE Art. 1—E'costituita in Roma, in conformitâ aile c 99 direttlve emanate dalla Chiesa Cattolica nel campo sociale ed In esecuzlone al Decreto della Sacra Congregazione del Religiosi del 29 settembre 1950 protocollo N. 1531-50 h «Scuola Nationale dl Servizio sodale per Religioso. Art. 2—La Scuola ha per scopo dl oftrire alie Religiose uno stramento pratico per aequi stare la formazione tecnica ormal richlesla nel campo uell'assistenza o dei servizio sociale. La scuola è retta da un Regolamento emanato dal Comitato Direttivo. Art. 3—Sono ammesse alia scuola 1c Religiose in pos­ sesso di un titolo di scuola media superiore: abilitazione magistrale, maturitù classica e sclentifica, diploma di ragloneria. Art. 4—La Scuola è retta da un Comitato Direttivo. composto da un Présidente, da un vice Présidente, da un Amministralore e da quattro Conslglleri, uno del quali è Il Dlreltore della Scuola. Π présidente ha la rappresentanza legale della Scuola: in sua assenza, lo sostllulscc il vice Présidente. L'amminlstralore è membro del Comitato ed è autorizzalo a riscuoterc somme, contributi, sussidi, indennltà ed altro, sia da parte di pubbllche amminislrazionl, enti, socielà, privatl. Π Comitato Direttivo dovrà espllcare h sua attività in fedele dipendenza dalla Congregazione del Religiosi, alla quale darà periodica relazione dello svolgimiento della Scuola. La direzione di essa è affidata alla Compagnia di San Paolo. Art. 5—U Comitato Direttivo ha I più ampi poteri per a gestione ordinaria e straordinaria dclla Scuola. Art. 6—11 Comitato puô delegare, in tutto e in parte, i suoi poteri ad un Consigliere. Art. 7—Per quanto non prevlsto nel présenté statuto, valgono le norme di legge. • Moderated Goer aliSodotalîiSarctiPauli Prot. N. 1531/50:« fo­ liis emsdea S. C. d· BoÜgfcaii. A du. M. C. MARA In CpR 39 (1960) ZiT-357. 2153 1950 OCT 2.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 42 (1950) 739 Pr.OSCRIFTIO LIBRI A IOSEP1I KLEIN CONSCRIPTI Ffria IV, dit 20 Septembris 1950 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii, Ethl ac Revflil Domini Cardinales rebus fidei *>9 27 1050 OCT 2-21 et morum tutandis praepositi, praehablto RR. DD. Consul· torum voto, damnarunt atque in Indicem librorum pro. hlbitorum inserendum mandarunt librum qui inscribitur: Ioseph Klein, Grundlegung und Grenzen des kanonlschen Redds (Tübingen, 1947). Et die dominica, 24 eiusdem mensis et annl, Ssibt» D. N. D. Pius Divina Providentia Pp. XII, In Audientia Excito D. /Vdsessori Sancti Officii concessa, relatam sibi Erfiorum Patrum resolutionem adprobavil ct publicari tussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 2 Octobris 1950.—Marinus Marani, Supr. S. Congr. S. Officii Notarius. Adn. L BENDER in ME 75 (I960) 537-540. 2154 1950 OCT 10.-CONV. C. LUSITANIA. AAS 42 (1950) 815 Ratihabitio conventionis REMPUBLICAM LUSITANAM inter sanctam sedem et DIB 18 IULI! 1950 INTTAL Os abalxo asstnados, Monsenhor Pietro Ciriaci, Arctblspo titular de Tarso. Nùnclo Apostolico, e Doutor Paulo Arsénico Virissimo Cunha, Ministro dos Negôcios Estrangeiros da Repùblica de Portugal, devidamente autortzados, reuniram-se na cldade de Lisboa, no MJnistério dos Negtkios Estrangeiros, aos dez de Outubro de mil novecentos e dncoenta. para procéder à troca de ratlficaçôes do Acordo entre a Santa Sé e a Rcpüblica Portuguese, con· cluldo e assinado na cldade do Vaticano aos dezolto diis do mês de Julho de mil novecentos c dncoenta; E, tendo achado conforme e em boa e dévida forma os dois respectives instrumentes de ratificaçâo efccluaran a sua troca. Em té do que, no lugar e dia acima declarados, assinatam a présente Acta, en dois exemplares, apondo-lhe os seus respectives selos. · Lisboa, 10 de Outubro de 1950.—Pietro Cuuaci. Paulo Cunha. • 1 sottoscritti, Monsignor Pietro Ciriaci, Arcivescovo di Tarso, Nunzio Apostolico, e Dottor Paolo Arsenio Virissimo Cunha, Ministro degli Affari Esteri della Repubblica dl Portogallo, debitamente autorizzatl, si sono riunlti nella dttà di Llsbona, nel Minlstero degli Affari Esteri, il 10 ottobre 1950. per procedere allo scambio delle ratiflche dell'Accordo tra la Santa Sede e la Repubblica di Portogallo, concluso e firmato nella dttà del Vaticano il 19 luglio 1950; E, avendo trovato conformi ed in buona e dovuta forma i due rispettlve strumentl dl ratiflca, effettuarono 11 loro scambio. In fede di che, nel luogo c nel giorno sopra indicati, sottoscrissero il presente Atto, in due escmplari, apponendovi I rispettivi sigilli. Lisbona, 10 ottobre 1950.—Pietro Ciriaci - Paulo Cunha. Ada. Vide textota Conveatioais rob die 18 lui. 1950: LE 2141. 2155 1950 OCT 21.- SC RITUUM, INDULTUM. PART.· Facultas datur unam canendi missam de b. v. as­ sumptione DIE FESTIVITATIS OMNIUM SANCTORUM OCCA­ SIONE DEFINITIONIS DOGMATICAE ASSUMPTIONIS B. V. MARIAE IPSIUS Sanctissimus D. N. Pius Pp. XII. plurimorum Antisti­ tum vota libenter suscipiens, benigne concedit ut, die 1 novembris, quo dogmaticam definitionem de Beatae Mariae Virginis In caelum Assumptione editurus est, in omnibus ecclesiis et publicis vel semipublicis oratoriis, una Missa cantata litari valeat de Beatae Virginis Assumptione, addita oratione de festivitate Omnium Sanctorum sub unica conclusione. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Dic 21 octobris 1950.—C. Card. Micara, Ep. Velitem., Praef. A. Carinci, Archicp. Seleudien., Secr. • EL 64 (1950) 388. Adn. EL 64 (1S6O) 388-367. 2800 1930 OCT S4-NOV 1 SC RELIGIOSORUM - RITUUM - PIUS XII 2156 1950 OCT 24.-SC RELIGIOSORUM, INDULTUM. PART.· ritum consecrationis virOINVM APUD NONNULLAS MONIALES IN S. F. A. S. Facultas datur adhibendi Preces—The Procurator General of the Swiss Congre­ gation of Benedictines, humbly prostrate at the feet of Your Holiness, by the special mandate of the Illustrious and Most Reverend Aboot-Primatc and at the ardent desire of the Superiors of the Benedictine Sisters of the United States of North America, present In Rome, on the occasion of a pilgrimage, petitions that an induit be panted for the reception of the Consecration of Virgins. Moreover he humbly asks that in addition to the Bishops of the United States, who often are so greatly preoccupied, also the Abbots of the Benedictine Order of the United States may be permitted to perform the Consecration. Rescr.—In virtue of the faculties granted by our Most Holy Father, the Sacred Congregation in Charge of the Affairs of Religious, after having considered the matter proposed by tne Right Reverend Procurator General, petitioner, graciously commissions him to grant the desi­ red favor, as petitioned, according to his judgment and conscience, observing all that has to be observed. All things to the contrary notwithstanding. Given at Rome, on the 24th of October, 1950. •Congregationi Helvoticao O. S. B.» Prot. N. 8855/50; BOUSCAFtN IV 168-137. 2157 1950 OCT 31.-SC RITUUM, DECR. AAS 42 (1950) 795 URBIS ET ORBIS Nova missa in assumptione b. mariae v. approbatur ET LITANIIS LA URETAN IS INVOCATIO concordi quodam modo testantur, cum Deipara Virgo ex hoc ter.restri exsilio ad superna pertransiit, sacro Hqi corpori ex Providentis Dei consilio ea contigisse, quae cum Incarnati Verbi Matris dignitate consentanea essent cura ceterisquc privilegiis eidem impertilis. Haec, ut pruechro utamur exemplo, in Sacramentario asseverantur, quod Decessor Noster imm. mem. Hadrianus I ad Imperatorem misit Corolum Magnum. In eo enim haec habentur «Vene­ randa nobis, Domine, huius est dici festivitas, in qua sancta Dei Genitrix mortem subiit temporalem, nec tamen mortli nexibus deprimi potuit, quae Filium tuum Dominum no­ strum de se genuit incarnatum» ll. Quod vero heic verborum illa temperantia Indicatur, qua Romana Liturgis uti solet, in ceteris vel orientalis, vel occidentalis antiquae Liturgiac voluminibus luculentius ac fusius declaratur. Sacramcntarium Gallicanum, ut unum In exemplum afferamus, hoc Mariae privilegium dicit •inexplicabile sacramentum, tanto magis pracconabilc, quanto est inter homines assumptione Virginis singulare». Atque in Byzantina Liturgia corporea Mariae Virginis Assumptio non modo cum Dei Matris dignitate etiam atune etiam conectitur, sed cum aliis quoque privilegiis, pccufbrique ratione cum virginea eius matemitate, singulari Providentis Dei consilio praestituta: «Tibi rex rerum om­ nium Deus ea. quae supra naturam sunt, tribuit; sicol enim in partu te virginem custodivit, sic et in sepulcro corpus tuum Incorruptum servavit, ct per divinam trans lationem conglorificavit» xt. Quod autem Apostolica Sedes, quae muneris est heres. Apostolorum Principi concrediti, in fide confirmandi fra­ tres, 13 sollemniorem in dies auctoritate sua elusmodi ce­ lebrationem reddidit, id profecto studiosam christlfidelium mentem efficaciter permovit ad magis cotidie magisque huius commemorati mysterii gravitatem considerandam. Itaque Assumptionis festum ex illo honoris gradu, quem in ceteris Marialibus celebrationi/bus inde ab Initio obti- 7V nuerat, ad sollemniorum celebrationum ordinem totius Iiturgici cycli evectum fuit. Ac Decessor Noster S. Sergius I. cum Litaniam seu Processionem Stationalem, quae dicitur, in quattuor Marialibus celebrationibus habendas prae­ scriberet, una simul festum Nativitatis, Annuntiationis, Puri/icat ionis ac Dormitionis Mariae Virginis enumerat11. Deinceps vero S. Leo IV festum, quod iam titulo Assum­ ptionis Beatae Genetricis Dei celebrabatur, sollemniore etiam modo recolendum curavit, cum pervigilium ante habendum iuberct, postea vero suppficatlones In octavum diem; atque ipsemet, hanc opportunitatem libenter naclus. ingenti stipatus multitudine sollemnes elusmodi celebra­ tiones participare voluit14. Ac praeterea pridie huius diei sacrum habendum ieiunium iam antiquitus fuisse prae­ ceptum, ex lis omnino patet, quae Decessor Noster S. Nicolaus I testatur, cum dc praecipuis ieiunils agit, «quae... sancta Romana suscepit antiquitus el tenet Ecclesia·14. Quandoquidem vero Ecclesiae Liturgia catholicam non gignit fidem, sed eam potius consequitur, ex eaque, ut cx arbore fructus, sacri cultus ritus proferuntur, idcirco Sancti Patres magnique Doctores in homiliis orationibusque. quas hoc festo dic ad populum habuere, non hinc veluti ex primo fonte, elusmodi doctrinam hauserunt, sed de ea potius, utpotc christifidelibus iam nota atque accepta, locuti sunt; eamdem luculentius declararunt; eius sensum atque rem altioribus rationibus proposuere, id praesertim in clariore collocantes luce, quod iiturgici libri saepenumero presse breviterque attigerant: hoc nempe festo non solummodo Beatae \ irginis Mariae nullam habitam esse examinis corporis corruptionem commemorari, sed eius etiam ex morte deportatum triumphum, eiusque caele­ stem «glorificationem», ad Unigenae sui exemplum lesu ÎCI Christi., Itaque S. loannes Deinascenus, qui prae ceteris eximius cap. j. “ Litt. Eue. Mtdiatar Dti, A, A. S., \χΛ XXXIX, p. 541. [LE l'XiîJ, u SocrMoOinum ‘» .Urxozi ΙαΟολ dimt. “CL Lee, XXII. ji. »· Liber *· Ibed. »· Rnfwiia XiccLti Papal I ilcsu * 2804 1950 NOV 1 PIUS XII, BULLA DEFINITIONIS DOGMATIS ASSUMPTIONIS n. 215« traditae huius veritatis praeco exstat, corpoream almae uidein ab iisdcm vcluti imagines proponuntur caelestis Del Matris Assumptionem cum aliis eius dotibus ac pri­ lius Reginae, caelcstisquc Sponsae, quae una cum Divino vilegiis comparans, haec vehementi eloquentia edicit: Sponso ad Caelorum aulam evehitur. «Oportebat eam. quae in partu illaesam servaverat vir­ Ac praeterea scholastici doctores non modo in variis ginitatem. suum corpus sine ulla corruptione etiam post veteris Testamenti figuris, sed in illa etiam Muliere amicta mortem conservare. Oportebat eam. quae Creatorem ut sole, quam loannes Apostolus in insula Patmo 14 contem­ puerum In sinu gestaverat, in divinis tabernaculis commo­ platus est, Assumptionem Deiparae Virginis significatam rari. Oportebat sponsam, quam Pater desponsaverat, in viderunt. Item ex Novi Testamenti locis haec verba thalamis caelestibus habitare. Oportebat eam, quae Filium peculiari cura considerationi proposuere suae: «Ave, gratia wum In cruce conspexerat, ct. quem pariendo effugerat plena, Dominus tecum, benedicta tu in mulieribus»84, doloris gladium, pectore exceperat, ipsum Patri consi­ cum in Assumptionis mysterio complementum cernerent dentem contemplari. Oportebat Dei Matrem ea, quae plenissimae illius gratiae, Beatae Virgini impertitae, sin­ RUI sunt, possidere ct ob omni creatura tamquam Del gularemque benedictionem maled'cUonf Hevae adversan­ Matrem et ancillam excoli»17. tem. Haec quidem S. loannls Damasceni vox aliorum vocibus, Eam ob rem, sub Scholasticae Theologiae initio vir piiseamdem asseverantium doctrinam, fideliter respondet. siinus Amadeus Lausannensis Episcopus affirmat Mariae Etenim haud minus clarae accuratacquc dictiones In ora­ Virginis carnem incorruptam permansisse; —neque enim tionibus Illis Inveniuntur, quas vel superioris vel eiusdem credi fas est corpus eius vidisse corruptionem— cum re­ aevi Patres, per occasionem plerumque huius festi, ha­ vera animae suae iterum coniunctum fuerit, atque una buere. Itaque, ut aliis utamur exemplis, S. Germanus cum ea in caelesti aula excelsa redimitum gloria. «Erat Constuntlnopolitanus corpus Deiparae virginis Mariae in­ namque plena gratia ct / in mulieribus benedicta (Luc., I, corruptum luisse et ad Caelum evectum non modo cum 28). Deum verum de Deo vero sola meruit concipere, quem divina cius matemitate consentaneum putabat, sed etiam virgo peperit, virgo lactavit, fovens in gremio, eique in cum peculiari sanctitate eiusdem virginalis corporis: «Tu, omnibus almo ministravit obsequio»2*. secundum quod scriptum est, 'in pulchritudine’ appares; In sacris vero scriptoribus, qui eo tempore Divinarum ct corpus tuum virginale totum sanctum est, totum ca­ Litterarum sententiis variisque similitudinibus seu analo­ stum, totum Del domicilium; Ita ut ex hoc etiam a resolu­ giis usi, Assumptionis doctrinam, quae pie credebatur, tione In pulverem deinceps sit alienum; immutatum qui­ illustrarunt ac confirmarunt, peculiarem locum obtinet dem, quatenus humanum, ad excelsam Incorruptibilitatis Doctor Evangelicus S. Antonius Patavinus. Is enim, festo vitam; idem vero vivum atque praeglorlosum, incolume Assumptionis dic. haec Isaiae prophetae verba Interpre­ atque perfectae vitae particeps»’8. Alius vero antiquis­ tatus: «locum pedum meorum glorificabo», 27 modo certo simus scriptor asseverat: «Igitur ut gloriosissima Mater asseveravit a Divino Redemptore Matrem suam dilectis­ Christi Salvatoris nostri Dei, vitae ct immortalitatis larsimam, ex qua humanam sumpserat carnem, summa 70 gitoris, ab ipso vivificatur, in/aeternum concorporea in ornatam fuisse gloria. «Per hoc aperte habes —ita ait— incorruptibilitate, qui illam a sepulcro suscitavit ct ad quod Beata Virgo in corpore, quo fuit locus pedum Domini, «ipsum assumpsit, ut ipse solus novit»1®. est assumpta». Quamobrem sacer Psaltes scribit: «Exsurge, Cum autem hoc liturgicum festum latius in dies impenDomine, in requiem tuam, tu et Arca sanctificationis tuae». sioreque pietate celebraretur, Ecclesiae Antistites ac sacri Quemadmodum, ita ipse asserit, lesus Christus ex trium­ oratores, crebriore usque numero, officii sui esse duxerunt phata morte resurrexit atque ad dexteram sui Patris aperte ac nitide explanare mysterium, quod eodem hoc ascendit, ita pariter «surrexit et Arca sanctificationis suae, festo recolitur, atque edicere illud esse cum ceteris revelatis cum in hac die Virgo Mater ad acthereum thalamum est veritatibus coniunctissimum. assumpta» 29. In scholasticis theologis non defuere qui, cum in veritates Cum autem, media aetate, Theologia Scholastica ma­ divinitus revelatas altius introspicere vellent, atque illum xime floreret, S. Albertus Magnus, variis ad rem pro­ praebere cuperent concentum, qui inter rationem theolo­ bandam collatis argumentis, quae vel Sacris Litteris, vel gicam, quae dicitur, ac catholicam intercedit fidem, ani­ sententiis a maioribus traditis, vel denique Liturgia ra­ madvertendum putarent hoc Mariae Virginis Assumptionis tioneque theologica, quae dicitur, innituntur, ita concludit: privilegium cum divinis veritatibus miro quodam modo «His rationibus et auctoritatibus et multis aliis manife­ concordare, per Sacras Litteras nobis traditis. stum est, quod Beatissima Dei Mater in corpore et anima Cum hinc ratiocinando proficiscerentur, varia protulere super choros Angelorum est assumpta. Et hoc modis om­ nibus credimus esse verum»23. In oratione vero, truam argumenta, quibus mariale elusmodi privilegium illustra­ die Annunciation! sacro Beatae Mariae Virginis habuit, rent, quorum quidem argumentorum quasi primum ele­ haec Angeli salutantis verba explanans: «Ave, gratia mentum hoc esse asseverabant, lesum Christum nempe, plena...»,/Doctor Universalis, dum Hevae Sanctissimam pro sua erga Matrem pietate, eam voluisse ad Caelum as­ virginem comparat, hanc clare s;gnificantcrque asseverat sumptam; corumdem vero argumentorum vim incompara­ quadruplici illa maledictione fuisse immunem, cui Hcva bili inniti dignitate cius divinae matemitatis atque etiam eorum omnium munerum, quae eam consequuntur; quae obnoxia fuit quidem sunt Insignis eius sanctitas, omnium hominum Doctor Angelicus, insignis magistri sui vestigia premens, angelorumque sanctitudinem exsuperans; intima Mariae quamvis dedita opera elusmodi quaestionem numquam com Filio suo coniunctio; ac praecipuae illius dilectionis agitaverit, quotiescumque tamen per occasionem eam at­ affectus, qua Filius dignissimam Matrem suam prose­ tingit, una cum Catholica Ecclesia constanter retinet cum quebatur. Mariae anima cius corpus in Caelum fuisse assumptum41. Ac saepenumero theologi occurrunt oraloresque sacri, Eamdem sententiam amplectitur, in multis aliis, Doctor 3ui Sanctorum Patrum vestigiis insistentes,40 ut suam Seraphicus, qui quidem pro certo omnino habet, quemad­ lustrent Assumptionis fidem, quadam usi libertate, even­ modum Deus Mariam Sanctissimam, sive concipientem, tas ac verba referunt, quae a Sacris Litteris mutuantur, sive parientem, virginalis pudoris virginalisque integritatis îü Itaque, ut non/nulla tantum memoremus, quae hac de re violatione immunem servavit, sic minime permisisse ut saepius usurpantur, sunt qui Psaltae sententiam inducant: eius corpus in tabem, in cinerem resolveretur41. Haec «Sarge, Domine, in requiem tuam, tu et Arca sanctifica­ Sacrae Scripturae verba interpretans, eademque sensu tionis tuae»;41 atque Arcani foederis, incorruptibili ligno quodam accommodato Beatae Virgini tribuens: «Quae est instructam atque in Dei templo positam, quasi imaginem ista, quae ascendit de deserto, deliciis affuens, innixa super cernant purissimi Mariae Virginis corporis, ab omni se­ dilectum suum»,44 ita arguit: «Et hinc constare potest pulcri corruptione servati immunis, atque ad tantam In quod corporaliter ibi est... Cum enim... beatitudo non esset Caelo gloriam evecti. Pari que modo, hac de re agentes, consummata nisi personaliter ibi esset, et persona non sit Reginam describunt in regiam Caelorum aulam per trium­ anima, sed coniunctum, patet quod secundum coniun­ pharo ingredientem ac dextero Divini Redemptoris assi­ ctum, Id est corpus et animam, ibi est: alioquin consum­ dentem lateri;11 itemque Canticorum Sponsam inducunt, matam non haberet fruitionem»44. «quae ascendit per desertum, sicut virgula fumi ex aroma­ 11 Apec., XII. i sq. "‘Lee., I. sS. “Amkdivs Lav^kmkbmuI· Dr HmUr tibus myrrae ct thuris», ut corona redimiatur24. Quae a U Bdgtnrwn. >» S. Io km. Damaac.. Encomium in dormitionem Dei Geniirim temferpu Virginis Manae, bom. H, X4’. CL etiam ibid., n. 3. *· S. Gemm. Cwn, /< Sancias Dei Genitricis Dormitionem, termo I. ’· Encomium in Dcrmi^nem Sanci ittimae Dominae naîtras Deiparae semperjue Virginis Uirue (S. Modesto Ηκτοβοΐ. attributura), n. 14. ·· Cf. S. Ioan Damasc., [kwi in Dormitionem Dei Genitricis semperque Virginis Mariae, bom. Π, ΙΓ, Encomium in Dormtlxmem (S. Modesto HicrosoL attributum). 11Λ. CXXXI 8. nPi. XUV, xo. 14 x6. M Cani. III, 6; cf. IV. 8; VI. 9. Γΐτρβύ obitu, .4ut«mpCw ir * ù» Γαλ’μ·», esaliaiume ad Fùu dexteram. ·» K. LX, 13. ··&. Axtonivs Patav^ SrrwKmrs AemimcoUa et m In Assumptions S. Monae Ftrpmf xrrwo ··$. Aunttv. Magxci. Monde nce çtMrrfionri iwftr «.Vïtntl ni·, Q- xjî. ’* Idecn. S.-wv-w» 0/ sanctis, termo XV: In Annuntiatione B Manae; cl. etiosi MaruiL·. q. itf. 11 CL Su»n«a3 TAroL, III, q. 27. x X βς ibid., q. S3. * . 5 ad S; Etponîw o'wiolionis an^eiicac; In symA. .< policier» ·»« rxpcrUx·, art. J; In IV Sent-, D. it, q. x, art. 3. sol. 3: D. 43, q. x, art. 3. soi. 1 el a. M Cf. S. Bo» κνχχτνκ», D: iVaJmix.'/ B. Marioe Virginis, sernw 3. “Cm/., VIII, 5. MS Bcma· 2806 .f I n. 2150 I Λ I TH PIUS Xil. nil.LA DEFINITIONIS DOGMATIS ASSI MPI’IONlS 1050 NOV I separatam. Cum Redemptor noster Marine Filius sit, hac.j Sera autem Scholasticae Theologiae aetate, hoc est sae­ poterat profecto, utpote divinae legis observator perfectisculo xv, S. Bernardlnus Senensis ea omnia, quae medii simus, praeter Aeternum Patrem, Matrem quoque suam aevi theologi hac super causa edixerant ac disceptaverant, dilectissimam non honorare. Atqui, cum eam posset tam summatlm colligens ac diligenter retractans, non satis magno honore exornare, ut eam a sepulcri corruptior habuit praecipuas eorum referre considerationes, quas servaret incolumem, id reapse fecisse credendum esL superioris temporis doctores iam proposuerant, sed alias etiam adieclL Similitudo nempe divinae Matris divinique Maxime autem Illud memorandam est, Inde a sacculo», 766 Filii, ad animi corporisque nobilitatem dlgnitatcmquc Mariam Virginem a Sanctis Patribus veluti novam Hevtn quod attinet —ob quam quidem similitudinem ne cogitare proponi novo Adae, etsi sublectam, arctissime coni undam quidem possumus caelestem Reginam a caelesti Rege in certamine Illo adversus Inferorum hostem, quod, quem­ separari— omnino postulat ut Maria «esse non debeat, admodum In protocvangcllo 44 praesignificatur, ad ple­ nisi ubi est Christus»;44 ac praeterea rationi congruens ct nissimam deventurum erat victoriam de peccato ac de consentaneum est, quemadmodum hominis, ita etiam morte, quae semper in gentium Apostoli scriptis Inter w mulieris animam ac corpus sempiternam lam gloriam in copulantur u. Quamobrcm, sicut gloriosa Christi anastasis Caelo assecuta esse; ac denique Idcirco quod numquam essentialis pars fuit ac postremum huius victoriae tropaeum. Ecclesia Beatae Virginis exuvias requlslvlt ac populi cultui Ita Beatae Virginis commune cum Filio suo certamen proposuit, argumentum praebetur, quod «quasi sensibile virginei corporis «glorificatione» concludendum erat; ut experimentum»44 referri potesL enim Idem Apostolus ait, «cum... mortale hoc induerit Recentloribus vero temporibus, quas supra rettulimus, immortalitatem, tunc fiet sermo, qui scriptus est: abwrpU Sanctorum Patrum Doctorumque sententiae communi in est mors in victoria» *·. usu fuere. Consensum Christianorum amplectens, a supe­ Idcirco augusta Dei Mater, lesu Christo, Inde ab omd rioribus aetatibus traditum, S. Robertus Bellarminus ex­ aeternitate» «uno codemque decreto»47 praedestinationis, clamavit: «Et quis, obsecro, credere posset, aream sancti­ arcano modo conluncta, immaculata in suo conceptu. In tatis, domicilium Verbi, templum Spiritus Sancti corruisse? divina maternltate sua integerrima virgo, generosa Divini Exhorret plane animus meus vel cogitare carnem Illam Redemptoris socia, qui plenum de peccato eiusque consec­ virgineam, quae Deum genuit, peperit, aluit, gestavit, vel tariis deportavit triumphum. Id tandem assecuta esL in cinerem esse conversam, vel in escam vermibus tra­ quasi supremam suorum privilegiorum coronam, ut a ditam» n. sepulcri corruptione servaretur Immunis» utque» quemad­ Parique modo S. Franciscos Salesius, postquam asse­ modum lam Filius suus, devicta morte, corpore/el anima veravit dubitare fas non esse lesum Christum perfectis­ ad supernam Caeli gloriam eveheretur, ubi Regina reful­ simo modo divinum mandatum, quo filii iubentur proprios geret ad eiusdem sui Filii dexteram, immortalis saeculorum honorare parentes, ad rem deduxisse hanc sibi quaestio­ nem proponit «Quinam filius, sl posset, matrem suam ad Quoniam igitur univorsa Ecclesia, in qua viget Veritatis vitam non revocaret, atmie eam post mortem in Paradisum Spiritus, qui quidem eam ad revelatorum perficiendam non adduceret?»Ac b. Alfonsus scribit «lesus Mariae veritatum cognitionem infall ibi i iter dirigit, multipliciter corpus post mortem corrumpi noluit cum In suum de­ per saeculorum decursum suam fidem manifestavit, et decus redundaret virginalem eius carnem in tabem redigi, quoniam universi terrarum orbis Episcopi prope unanima ex qua suam ipsemet carnem assumpserat»n. consensione petunt, ut tamquam divinae ct catholicae Cum vero mysterium, quod hoc festo celebratur, lam fidei dogma definiatur veritas corporeae Assumptionis 767 in sua/luce positum esset haud defuere doctores, qui, Beatissimae Virginis Mariae in Caelum —quae veritas potius quam de theologicis argumentis agerent quibus Sacris Litteris innititur, christifidclium animis penitus est demonstraretur conveniens omnino ac consentaneum esse Insita, ecclesiastico cultu inde ab antiquissimis temporibus corpoream credere Beatae Mariae Virginis in Caelum As­ comprobata, ceteris revelatis veritatibus summe consona, sumptionem, mentem animumque suum ad ipsam conver­ theologorum studio, scientia ac sapientia splendide expli­ terent Ecclesiae fidem, mysticae Christi Sponsae non cata et declarata— momentum Providentis Dei consilio habentis maculam aut rugam « quae quidem ab Apostolo praestitutum iam advenisse putamus, quo insigne eiusnuncupatur «columna et firmamentum veritatis»;44 atque modi Mariae Virginis privilegium sollemniter renuntiemus. communi hac fide innixi, contrariam sententiam temera­ Nos, qui Pontificatum Nostrum peculiari Sanctissimae riam putarent, ne dicamus haereticam. Siquidem, ut alii Virginis patrocinio concredidimus, ad quam quidem in tol non pauci, S. Petrus Canlsius» postquam declaravit ipsum tristissimarum rerum vicibus confugimus, Nos, qui Im­ Assumptionis vocabulum non modo animae, sed corporis maculato eius Cordi universum hominum genus publico etiam «glorificationem» siçniflcare, atque Ecclesiam multis ritu sacravimus, eiusque praesidium validissimum iterum lam saeculis hoc mariale Assumptionis mysterium venerari atque iterum experti sumus, fore omnino confidimus ut ac celebrare sollemniter, haec animadvertit: «Quae sen­ sollemnis haec Assumptionis pronuntiatio ac definitio haud tentia iam saeculis aliquot obtinet, ac piorum animis infi­ {>anim ad humanae consortionis profectum conferat, cum xa totlque Ecclesiae sic commendata est ut qui Mariae n Sanctissimae Trinitatis gloriam vertat, cui Deipara corpus in Caelum negant assumptum ne patienter quidem Virgo singularibus devincitur vinculis. Futurum enim audiantur, sed vdut nimium contentiosi, aut prorsus te­ sperandum est ut christifideles omnes ad impensiorem merarii, et haeretico magis quam catholico spiritu imbuti erga caelestem Matrem pietatem excitentur; utque eorum homines passim exsibilentur» °. omnium animi, qui Christiano gloriantur nomine, ad desi­ Eodem tempore Doctor Eximius, cum hanc de marioderium moveantur Mystici lesu Christi Corporis partici­ logia profiteretur normam, nempe «mysteria gratiae, quae pandae unitatis, suique erga illam augendi amoris, quae in Deus In Virgine operatus est, non esse ordinariis legibus omnia eiusdem augusti Corporis membra maternum gerit metienda, sed divina omnipotentia, supposita rei decentia, animum. Itemque sperandum est ut gloriosa medltanabsque ulla Scripturarum contradictione aut repu­ tlbus Mariae exempla magis magisque persuasum sit quin­ gnantia», u universae Ecclesiae communi fretus fide, ad tum valeat hominum vita, / si Caelestis Patris voluntati Assumptionis mysterium quod attinet, concludere poterat exsequendae omnino sit dedita ac ceterorum omnium pro­ hoc Idem mysterium eadem animi firmitate credendum curando bono; ut, dum «materialism!» commenta et quae esse, ac Immaculatam Conceptionem B. Virginis; iamque inde oritur morum corruptio, virtutis lumina submergere tum autumabat veritates eiusmodi definiri posse. minantur, hominumque, excitatis dimicationibus, perdere vitas, praeclarissimo hoc modo ante omnium oculos plena Haec omnia Sanctorum Patrum ac theologorum argu­ in luce ponatur ad quam excelsam metam animus corpusque menta conslderationesque Sacris Litteris, tamquam ultimo nostrum destinentur, ut denique fides corporeae Assumfundamento, nituntur, quae quidem almam bel Matrem ?itionis Mariae in Caelum nostrae etiam resurrectionis 768 nobis veluti ; ante oculos proponunt divino Filio suo conidem firmiorem efficiat, actuosiorem reddat. lunctisslmam, eiusque semper participantem sortem. Quamobrem quasi impossibile videtur eam cernere, quae Quod autem hoc sollemne eventum in Sacrum, qui ver­ Christum concepit, peperit, suo lacte aluit, cumque inter titur, Annum Providentis Dei consilio incidit. Nobis laetis­ ulnas habuit peclorique obstrinxit suo, ab eodem post simum est; Ita eniin Nobis licet, dum lubilaeuin Maximum terrestrem hanc vitam, etsi non anima, corpore tamen celebratur, fulgenti hac gemma Deiparae Virginis frontem exornare, ac monumentum relinquere acre perennius in­ Mm «a, B. iltnu Vif finit, «rao 1. ° S. Bixjcaxdixu* censissimae Nostrae in Dei Matrem pietatis. btitsc, l* Aitvwplkw B. M. VtfgtBÜ, wrmo 11. ·· Idem, L e. ·’ S. Ro­ Quapropter, postquam supplices etiam atque etiam ad uen » ÜilXAiJt!,!.». Cc«tno*£» Litunn, cocôo40: Dt Auwmpiiont Deum admovimus preces, ac Veritatis Spiritus lumen in­ B. Mtntt l'ufivtf it St. Fraftcou At Sak», Serraco autographe pour U IH« tk ΓΑΜΟορΟση. ·· S. Arroxw M ur* Lk.itow, la tiafit dl vocavimus, ad Omnipotentis Dei gloriam, qui peculiarem Maha. parte II. dæ. 1 «’CL £p*rr. V. 17. ° Ti·.. III, 15. Pmw CajtiTvi, L'< Utn» t'wpxz. “Suarxx In Urttam fu/Uwi D. iK^at, ·· Gn« 111, 15. “ Cf. R>-«, cap. V et VI; I Cor.y XV. 2T-26; 54.57. “1 Cor., XV, 54. ·» Bulla Inz/fjhiJù Dm, x. c., p. 599. ·· CL 1 Γυ·., I, 17, '2807 2808 SACHA CONGREGATIO STUDIORUM 1950 NOV 1 benevolentiam suam Mariae Virgini dilargitus est, ad sui Filii honorem, immortalis saeculorum Regis ac peccati mortisque victoris, ad eiusdem augustae Matris augendam gloriam ct ad totius Ecclesiae gaudium exsultationcmquc, ancloritate Domini Nostri lesu Christi, Beatorum Aposto­ lorum Petri et Pauli ac Nostra pronuntiamus, declaramus et definimus divinitus revelatum dogma esse: Immacula­ tam Deiparam semper Virginem Mariam, expleto terreitris vitae cursu, fuisse corpore et anima ad caelestem gloriam assumptam. Quamobrem, si quis, quod Deus avertat, Id vel negare, vel In dubium vocare voluntarie ausus fuerit, quod a Nobis definitum est, nos'crit se a divina ac catholica fide prorsus defecisse. Ut autem ad universalis Ecclesiae notitiam haec Nostra corporeae Marine Virginis in Caelum Assumptionis definitio deducatur, has Apostolicas Nostras Litteras ad perpetuam nd memoriam exstare voluimus; mandantes ut harum -I transum/ptis, seu exemplis etiam impressis, manu alicuius notarii publici subscriptis, et sigillo personae in ecclesia­ stici dignitate constitutae munitis, eadem prorsus fides ab omnibus habeatur, quae ipsis praesentibus adhiberetur, si forent exhibitae vel ostensae. Nulli ergo hominum liceat paginam hanc Nostrae dechnitionis, pronuntiationis ac definitionis infringere, vel d ausu temerario adversari et contraire. Si quis autem boc attentare praesumpserit, indignationem Omnipotentis Dei ac Beatorum Petri ct Pauli Apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Romae, apud S. Petrum anno lubilael Maximi millesimo nongentesimo quinquagesimo, die prima mensis Novembris, in festo omnium Sanctorum, Pontificatus Nostri anno duodecimo.—Ego PIUS, Catholicae Ecclesiae Episcopus, ita deiiniendo subscript. Ego Franciscus Episcopus Ostiensis et Tusculanus Cardinalis Marchetti Selvaggiani, S. Collegii Decanus. [Sequuntur aliae subsiçVidiona |. 2159 1950 NOV l.-SC STUD., DECR. AAS 43 (1951) 495 PORTALEGREN. Universitas in BRASILIA studiorum catholica portalegrensis in BRASILIA ERIGITUR Tot inter sollicitudines hoc in primis Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus perpetuo curat ut salutaria sapientiae atque virtutis germina, teneris adolescentium mentibus Inserta, lectissimam subolem praeparent, bonarum frugum probRatis doctrinaeque feracem. Libenter ergo eadem Sacra Congregatio novit religiosos viros Instituti Fratrum Maris tarum anno Domini 1931 in Portalegrensi Brasiliae Urbe scholas superiorum studiorum iuvenibus aperuisse, ultimis vero hisce annis tres academi­ cs Facultates constituisse, quas publica civilis Auctoritas approbatione munivit. Cum Exctfius P. D. Archieplscopus Portalegrensis sup­ plices preces nuper porrexerit ut Universitas canonice erigeretur, haec Sacra Congregatio accurate perpendit Statuta sibi diligenter sublecta normasque quibus cathe­ drae singularum Facultatum reguntur, omniaque vidit bene disposita esse ad propositum finem assequendum Christianae Juventutis rite instituendae educandaeque. Pro suo Igitur munere infrascriptus Cardinalis Prae­ fectus huius Sacrae Congregationis rem Summo Pontifici ia Audientia retulit, qui votis expressis benigne obsecun­ dare dignatus est. Quapropter haec eadem Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus, auctoritate a Siiio D. N. Pio Dlv. Prov. PP, XII sibi collata, has academicas Fa­ cultates cum adnexis scholis a Fratribus Maristis Portalegriae conditas in Catholicam Universitatem erigit atque eam erectam declarat, titulo Pontificio insignitam, cum omnihu iuribus, officiis et privilegiis quae ad huiusmodi Initituta perlinent, dummodo fideliter serventur quae tum peculiaribus legibus praescribuntur; contrariis quibuslibet chime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Calllsti, die 1 mensis Snembrli, In festo Omnium Sanctorum, dogmaticae de­ finitioni B. Mariae Virginis in caelum Assumptae sacro, lubilael mcml.—I. Card. Pizzardo, Ep. Alban., froe/. C. Confalonieri, Archiep. Nicopolit., a Secretis, 28*9 n. 2159-2161 21G0 1950 NOV l.-SC STUDIORUM, NORMAE. PART.· Normae servandae a sacerdotibus in pont, athenaea ROMANA, STUDIORUM CAUSA, MISSIS Normae per i sacerdoti inoiati ai Pontifici Atenei Romani 1. Nessun Sacerdote puô dimorare in Roma per regioni di studio, se non è ospile in uno dei Seminari o Collegi o Convitti Ecclesiastici riconosciuti da questo Sacro Dicastero. 2. Gli Ordinari, prima di permettere che i Sacerdoti della loro Diocesi si rechlno a Roma per regioni di studio, si assicurino che questi possano essere ospitati in uno di tali IstitutL A questo scopo abbiano cura di rivolgere direttamente domanda, In tempo utile, al Superiore deiristituto presso il quale desidera no che i loro Sacerdoti slano ospitati, e ne nttendano la rispota prima di concedere il peruiesso di assentarsl dalla Diocesi per rccarsi a Roma. 3. Gli Ordinari sono pregati di assicurarsl che i suddetti Sacerdoti dispongano di mezzl sufficienti a sostenere le spese occorrenti per la loro permanenza in Roma, c di clô di ano garanzia nclla domanda di cui sopre. 4. I medesimi Sacerdoti dovranno essere muniti dei «discessit» dei proprio Ordinario, che presenteranno al Supe­ riore deiristituto chc li ha accettati. Si prowederanno pol dei prescritto «celebret» dei Vicariato di Roma. 5. Lc domande di iscrizione aile Facoltà degli Atenei Pontifici debbono essere presentate, in tempo, alie rispettive Segrctcrie, direttamente, senza 1’intervento di questo Sacro Dicastero. 6. Tali domande dovranno essere accompagnate da un documento dei Superiore deiristituto presso cm lo studente prende dimora, nei quale si dichiari che l'alunno stesso vi è accolto con esplicito permesso dei suo Ordinario. 7. 11 medesimo Superiore comunichcrà alla Sacra Congre­ gazione nome e cognome dei Sacerdoti ospitati nei suo Istituto per regioni di studio, con i'indicazione della Diocesi alla quale appartengono, dell’Atcnco c delle Facoltà a cui sono iscritti e della classe che frequentano. Alla chiusura dcll'anno scolastico riferirà al rispettivo Ordinario sui profitto negli studi dei singoli studenti e suIla loro condotta morale ed ecclesiastica. Evidentemcnte le norme, di cui agli arlicoli 1, 2, 3, valgono anche per i Seminarist!, i quali perô possono essere ospitati soltanto nei Seminari o Collegi Ecclesiastici aventi come fine proprio e diretto la formazione del Clero. Roma, Ognissanti dei 1950.—II Prejello: Giuseppe Card. PizzARDO. 11 Segrctario: Carlo Confalonieri. ♦ Ordinariis locorum Italiae, Prot. N. 1545,50/1: ME 76 (1951)464465. Ada. A. ROMEO in ME 76 (1951) 4Ô8-457. 2161 1950 NOV l.-SC STUDIORUM, NORMAE. PART.· Normae servandae a clericis qui universitates status CIVILIS FREQUENTARE INTENDUNT Norme per gli ecclesiastici che si iscrivono aile Univers ità stalali 1. Gli Ecclesiastici chc, col permesso esplicito del loro Ordinario, intendono complere in Italia gli Studi unlversitari debbono iscrivcrsi nelle Facoltà dcITUniversità Cattollca del Sacro Cuore quando la disciplina prescclta è fra quelle che vengono in essa insegnate. 2. Quando FOrdinorio dispone che un Suo Sacerdote compia Studi superiori che presso Γ Universi tà Cattollca del S. Cuore non hanno corrispondcntc Facoltà, Egli puô libcramente autorizzarne I’iscrizione nd una Università statute cspressamenle determinata, previe le provvidenze opportune a salvaguardorc il bene spirituale dcU’alunno. 3. Se per gravi motivi ΓOrdinario non fosse in grado di osservare it disposto del primo numero di queste Norme, non potrù permettere I’iscrizione a qualsiasl Univendtà statate se non dopo aver ottenuto, caso per caso, speciale induito da questa Sacra Congregazione. •L Nessun Ecclesiastico potrà essere inviato a tali Uni­ versity se non è già Sacerdote, se non ha compluto lodevolmenle il regolare corso di studi filosofico-teologlco, se non è fomito di porticolari doti d’ingegno e di volontù. se, soprattutto, non possieda in grado distinto lo splrito di pictà e le virtü proprie dolio stato ecclesiastico. 5. Gli Ordinari, neU'Inviare I loro Sacerdoti alte Univer­ si tà, abbiano come scopo quello di provvedere alie nrcessità e utilità delte proprie Diocesi. 6. I Sacerdoti che frequentano FUnlversità dovranno dimornre. durante il periodo degli studi in un Convitto Ec­ clesiastico o In una casa Religiosa debltnmente autorixiatl. o. 2310 SACRA CONGREGATIO CONSISTORlALIS - CONCILII η. 2162-2163 in ma n Ginza dell’ uno c dell’ altra, nrcsso qualehc buon Sacerdote designato daΠ’Ordinario dei luogo, 7. .Se l'Vnlversitâ è Inori dclla propria Diocesi. l’Ordinario raccomandcrâ il suo Sacerdote αΐ λ escovo dei luogo. coi quale prenderà gU opportuni accord! per Ia di mora. II Sacerdote studente d presenter^ al Vescovo delta Diocesi ove ha sede l’Uniwsitâ e sarà a lui soggetto. oltre che al proprio Ordinario, durante la sua permanent nella Diocesi stessa. 8. I Sacerdoti studenti non sono affat to esentati dagli esaml prescritti dal Codice dl Diritto Canonico (can. 130 e 590). 9. Gli Ordinari procnreranno che durante gli st udi gli Eccieitaslki universitari non solo non trascurino le pratiche dl picta, nu IntentiGchino la loro sita spirituale, anche In vista dei maggiori pericoll cui sono cspostL 10. J Vescor! di Diocesi In cui si trovano Université eurino dl htitufre, «nando riesca loro possibile, u n’Associazione per gli Universitari Ecclesiastici, anldando ad un Sacer­ dote partlcolarmente idoneo TuUicio di Assistente e promo­ vendo opportune adunanze di cara tiere religioso e scicnliftco, IL I Sacerdoti studenti non daranno II proprio nome ad associazioni studentesehe; eviteranno altresl di prendere parte a drcoll e manifestaxloni che siano in contristo con la dignité sacerdotale. 12. Qualora un Sacerdote, nono stante le cautele su accennate, tenesse una condotta aliena daUo spirito ecclesiastico, sarit cura dei suo Vescovo di richlamario e non permet tergli più oltre b frequenza dell’Universiti. 13. Terminati gli studl, i Sacerdoti rimarranno sotto b plena giurisdixione dei proprio Ordinario, e perciô non saré loro lecito assumere incarichl o ulfici drill senza 1'es presso consenso dell’Ordinario medesimo, come è già stato diebbrato dai competenti Sacri Dicastert Le medesime Nonne valgono, analogamcnte, anche per i Religiosi e le Religiose, dipendendo essi pure tutti da questo Sacro Dicaslero per quanto si riferisce agli Sludi Superiori. Roma, Ognissanll dei 1950.—11 Prefella: Giuseppe Card· Pizzardo. Il Septtarfa.’ Carlo Confalonleri. • Ordiauiii Joccraa Italiae. Prct.N 154£ SC2: ME 73 (1951) 4534 54. Adn. A ECMEO is ME 78 (1951) 466-467. 2182 1950 NOV 6.-SC CONSIST., DECR. AAS 43 (1951) 91-93 «w» * : IH 1R50 \<>V VM, S. R. E. CARDINALEM MICARA, S. CONGREGATIONIS DE MIXIOIOSIS FRARFBCTUM: DE CONVENTU DELEGATORUM EX IMVKRSIS RELIGIOSIS ORDINIBUS, CONGREGATIONIBUS AC SOCIETATIBUS INSTITUTISQUE SAECULAR1UUS, ROMAE INDICTO PIUS PP. XII Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicum Beλλ!itlionem.—Lactanti admodum animo didicimus Sa­ crum Istud Consilium Romae indixisse Conventum, sub PUcularii huius Anni exitum, cogendum praecipuorum Sodalium ex universis Kcligiosis Ordinibus, e Congregatlonlbui ac Societatibus atque ex hodiernis Saecularibus Initltatis deligendorum, quae. Ecclesiae auctoritate compro­ bati, assiduam In praesens evangcllcac assequendae per­ fectioni operum navant. Qui enim Conventui Intererunt, non solummodo, ut nropriam suae vitae condicionem addecet. Jubilaei Maximi Indulgentiam aemula pietate lucrifacient, verum etiam, Nostrae ultro obsequentes voluntati, divinarum rerum stadium et apostolicae navitatis proposita aptis meditatio­ nibus redintegrare ac renovare connitentur, simulque per hebdomadem, communibus accuratisque pervestigationi­ bus, multigenas excutient quaestiones, quibus religiosorum Sodalium, procellosa hac aetate, sollicitatur vita. Salutiferum eiusmodi coeptum flagranti Nostra com­ mendatione et laude palam firmare pcrcupimus, pro ex­ plorato habentes cos omnes, qui se Deo In catholica Ec25 clesia votis obligantur, mente animoque cnlxlsque / Domino adhibitis comprecationibus, proximos esse coetus proseSaturos, uti opimos exinde fructus sibimetipsis ac So­ lidis suis percipere valeant. Per investigationes in hebdomadem habendas religiosam vitam profitentium considerationi, ut certiores iam facti sumus, perpendenda proponentur argumenta, quae praescntissimls vitae religiosae necessitatibus, quod ad animos nominatim Deo mancipatorum instituendos attinet et ad apostolica persequenda opera, respondere procul dubio videntur. Oportet videlicet mentes ac voluntates opitu­ lante Sancti Spiritus gratia adeo recreare et reficere, ut covis temporum rationibus ac spirituali huins aevi inopiae occurri pro viribus queat. Se suaque penitus reficere haud idem profecto est ac ea omnia abdicare aut inconsiderate contemnere, quae labo­ riosis prorsus nisibus a maioribus patrata sunt, quaque decus atque ornamentum suae cuiusque religionis haberi debent Est potius Inerti non torpescere vita, praeclara anteccessorum facinora suis moribus exprimere, pietatis fhmmam impense alere, omni ope atque opera eniti, ut sacrae Instituti sui leges non acervus externarum aut inu­ tilium regularum appareant, quarum littera, deficiente spiritu, occidit,1 sed totidem supernae virtutis instru­ menta reapse sint, quibus qui uti iubeantur altiorem usque unclimoniac ardorem concipere viresque suas, ad Divi Pauli Apostoli exemplum, in comparandam fratrum sa­ lutem impendere possint. Quodsi Deo mancipati ad progredientis temporis rationes accommodentur oportet, nullo tamen pacto sacculi postu­ latis aut excordibus eius suasionibus et invitamentis quo­ modocumque morem gerere debent. At potius eos curare nettsse est. ut vitae Integritate omnibus praeeant, quem­ libet doctrinarum nut artium profectum ad religionis in­ crementum, quoad fleri possit, convertant, discrimina et aerumnas, quibus hodie discruciatur humana consortio, in chrisUfidelium animis ad Evangclii praescripta conforman­ dis diligenter considerent ac reputent, percrebrescentibus eorum necessitatibus pares omnino sint, atque ut in rccenUsinu Adhortatione ad universum Clerum «Menti Nostrae» [LE2151) significavimus, ea, in suis obeundis muneribus, adhibeant prae ceteris subsidia, quae, sacrorum Praesulum ac Moderatorum suorum iudicio, opportuniora, cfficaciora et utiliora videantur, cum tuendae sacerdotii dignitati tam religiosae disciplinae servandae. Quae principia ac normae sl. Sacro Consilio isto provido 4 vigilantique patrono,/ab omnibus animo comprehendatur religiosae vitae addictis, imprimisque ab iis, qui futurae aderunt Congressioni, et, quod pluris est, affecta sedulo deatur, solida iam praesagire licet esse obventura christlacae rei salutarium frugum incrementa. Quamdoquidem ‘Cfc 1 Cor 3, 6. 2113 n. 2104-21ββ haud parva exspectanda sunt —secundo Dei numine, iuvante benignissima /\ctemi Regis Parente et dcprecante Sanctorum Caelitum turba, qui per evangelicae perfec­ tionis semitas veluti sidera hisce in terris emicuere— e fideli actuosaque nuncupatorum votorum observantia, ex apo­ stolicis inceptis, quibus sese dederint religiosi universi, ex integra horum Nobiscum et sacrorum antistitibus conjun­ ctione. Mater nmantisslma Ecclesia, quemadmodum hactenus nullo non tempore. Item impraesentiarum, religiosam vitae perfectionem publice agnoscit, ac summopere fovet et promovet, cum per eam adumbrata eius multiplicis san­ ctitatis imago mire prodatur et manifesta quadamtenus appareat, valida Iustis ad virtutes excolendas hortatio ac suave sontibus ad sequendam probitatem incitamentum. Nos, qui quanto in pretio sit apud Divinum Redem­ ptorem stabilis huiusmodi in communi vivendi modus 3 probe novimus, Omnipotentem Dominum crebris fervidisque sollicitamus precibus, ut illum clementer indulgeat cotidie magis in catholica Ecclesia vigescere dilatarique. Atque, dum felicissimum Congressui vestro ominamur exitum eventumque, tibi, qui ei praeeris, cunctisque reli­ giosis Sodalibus, caelestium luminum praecipuaeque bene­ volentiae Nostrae pignus, Apostollcam Benedictionem ef­ fuso animo impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xn mensis Novembris, anno mdccccl, Pontificatus Nostri duodecimo.PIUS PP. XII. 1 Cfr. can. 487 GI.C 21G5 1950 NOV 13.-CONV. CUM HISPANIA. AAS 43 (1951) 86 Rati habitio conventionis inter sanctam sedem et GUBERNIUM HISPANICUM DIE 5 AUGUSTI 1950 INITAE ACTA DE CANJE Reunidos los infrascritos en el Ministerio de Asuntos Exteriores con el fin de procéder al canje de los instrumentos de ratificaciôn de Su Santidad el Sumo Pontifice y de Su Excelencia Don Francisco Franco Bahamonde, Jefe del Estado Espaùol y Generalisimo de los Ejércitos Nacionales, del Convenio entre la Santa Sede y el Estado Espaftol sobre la Jurisdicciôn Castrense y Asistencla Religiosa a las Fuerzas Armadas, flrmado en là Ciudad del Vaticano el dia 5 de agosto de 1950, una vez producidos los referidos instrumentes de ratificaciôn y hallados conformes después de su debido cotcjo, se ha procedido a su canje. En fe de lo cual los infrascritos han extendido el pré­ sente Protocolo. Hecho por duplicado en Madrid el 13 de noviembre de 1950.—Por la Santa Sede: Gaetano Cicognani. Por el Estado Espanol: Alberto Martîd Artajo. Adn. Vide textura Conventionis supra sub die 5 Aug. 1950: LE 2145. 2166 1950 NOV 18.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· Solvuntur dubia: 1—De solemnitate externa patro­ ni IN PROXIMAM DOMINICAM TRANSLATI. 2—De PATRONIS CELEBRANDIS IN GALLLK ANTE ET POST INDULTUM CAPRARA. 3—De OBLIGATIONE CELEBRANDI IN GALLIA PATRO­ NUM QUI ANTE INDULTUM CAPRARA NON ERAT DE PRAE­ CEPTO. 4—De VI CONSUETUDINIS CENTENARIAE IN CE­ LEBRANDIS PATRONIS NON DE PRAECEPTO IN GALLIA ANTE INDULTUM CAPRARA Romae, die 18 nov. 1950 Reverendissime Domine, Die 20 Mali huius Sacri Anni sequentia dubia Sacrae Rituum Congregationi pro opportuna solutione subleclstl, videlicet: I. Utrum in locis ubi habeatur Patronus principalis tum oppidi seu civitatis, tum dioeceseos, tum provinciae, tura nationis reponi possit uniuscuiusque patroni solcmnltas exter­ na in proximam dominicam minorem non impeditam post diem incidcntiae, vi Additionum et Variationum in Rubricis Missalls, tit. IV η. 3. et Decreti authentici S. R. C. 4. 297, ad Illum. II. Utrum vi Indulti Card. Caprara Reductionis Festorum pro Gallia (die 9 Aprilis 1802) et Decreti Declarationis Indulti S. R. C. 3754, I, adsit In Gallia obligatio celebrandi solemnitatem externam etiam patroni loci qui post Indultum Caprara 2814 PIUS XII, CONST. SPONSA CHRISTI DE MONIALIBUS n. 2167 1050 NOV 21 legitime constitutus sit, an illius tantum patroni qui ante gemmis omatam,8 in perpetuum Ipsi Christo Domino aIrp Indultum Caprara legitime constitutus sit. Ecclesiae manciparent ·. HL Utrum, vl praedictorum Indulti ct Decreti, ndsit in Mystica haec Virginum Christo mancipatio Eccleslacqw Galla obligatio celebrandi solemnitatem externam patroni traditio primis Christianis sacculis, sponte, ac potius facth oppidi seu civitatis etiam in oppidis seu civitatibus in quibus quam dictis, perficiebantur. Cum vero Virgines, postea, festum huius patroni nnte Indultum Caprara Iam non erat de praecepto cum feriatione fn die Incidenliae, an in illis non classem tantum, sed statum iam definitum atqcc Unium oppidis seu civitatibus in quibus festum huius patroni ordinem ab Ecclesia receptum efformarent, xt virginitatis ante Indultum Caprara adhuc erat de praecepto cum feriatione professio publice fleri coepit, adeoque arctiore In diei in die incidendae (cum constet elusmodi feriationem in qui­ vinculo confirmari n. Dein Ecclesia, dum sanctum virgiribusdam dioecesibus ante Indultum Caprara iam sublatam tatis votum propos!tumve acceptabat, Virginem Deo Ec· fuisse, uti patet, verbi gratia, ex Actis Concilii Provinciae cJesiaequc inviolabiliter elusmodi solemnl ritu consecrabit, Turonemis anno 1780). qui merito inter pulchriora antiquae liturgiae monu / < IV. In quantum ad praecedens dubium respondendum sit negative ad prinum partem, affirmative ad secundam: menta recensetur; 12 camquc ab aliis clare distinguebat, quae privatis tantum vinculis sese Deo obligabant,B. Utrum adsit, vi consuetudinis centenariae, obligatio cele­ brandi solemnilatem externam patroni oppidi seu civitatis in Vitae virginalis professio vigilanti severnque asces! ser­ illis Galliae oppidis seu civitatibus In quibus festum huius vabatur, simulquc omnibus nictatis ct virtutum cxerdlih patroni ante Indultum Caprara iam non fuerit de praecepto nutriebatur ac fovebatur. In prisca tam graecorum κ cum feriatione In die ineidentiae, sl tamen huiusmodi solemnitas externa usque modo abusive considerata fuerit ut fa­ ceterorum orientalium quam latlnorum Patrum doctrici, cienda de praecepto vi Indulti Caprara. fidelis sane ac pulcherrima imago prostat ct ob oculos po­ Quibus dubiis Sacra haec Congregatio, audito Specialis nitur Virginis cnristlanae. In suis scriptis sive interna sin Commissionis suffragio, respondit: etiam externa, quae ad virginalem sanctitatem ac perfec­ Ad Ium: AUinnalloe. tionem spectare quovis modo poterant, diligentissime nugnoque amore a Patribus illuminata ac vivide depicta Ad Ilum: Alflmaitof ad primam partem, nejofiee ad secundam. fuerunt 14. Ad Illum: Affirmati * ad primam partem, negative ad Quosque Christianarum Virginum angelica vivendi rallo secundam. primo hoc suae historiae tempore, Patrum exhortatlonibsj Ad IVuok Affirmative si agatur de patrono principali secus ac descriptionibus responderit, et quot altiorum beroicansa nepaliw. virtutum gemmis ornatam sese nobis ostendat, partira ex Qaae dam tibi pro meo munere communico, lactor me historicis documentis ac monumentis directo certoqne profiteri Reverentiae Tuae adddnim famulum.—A. Cajunci, tramite, noscimus, partim vero, non dubie, ex aliis etiam Archiep. Seleuc. • EL K (1861) 57-58 Ada. E. G. V. ia EL 85 (1951) 59-62. 2167 1950 NOV 21.-PIUS ΧΠ, CONST. AP. AAS 43 (1951) 5-24 De sacbo monulium instttüto promovendo et STATUTIS ÛENERALIBUS M0N1AUUM de PIUS EPISCOPUS Servus Servorum Dei—Ad perpetuam rei memoriam Sponsa Christi Ecclesia,1 vel a primis suae historiae Incunabulis exiistimationis ac maternae dilectionis sensus, quibus erga sacras Deo Virgines suaviter ferebatur, tam Iteratis actibus ac signis patefecit quam perspicuis docu­ mentis confirmavit.2 Nec mirum sane, cum Virgines Christianae, «Illustrior portio gregis Christi»,2 caritate actae, alienas omnes mundi sollicitudines dedignantes4 facilemgue periculorum ple­ nam cordis divisionem superantes, · non solum se totas Christo, ut vero animorum Sponso · devoverent,7 sed integram vitam suam omnium Christianarum virtutum • Eph. 5, 25-27; Apec. 21, 3-3; 22, ir, Humas, Pm. 4, c. : (Fvwr, Patres ApadoEri (FPA':, t, 4«ofc s. MKTKODrvs, Ccnnnum, erat 3, (TbaEse) c. β (PG, 1S. 72-75k et orat. 7, 7 (PG, x8, 133k S. Ambmcsxvb, Dc iv finitote j, 6, o. 3: (PL, 16, ioifc ExVru:u ινρκάχΐιι, c. :o. n. 67 {PL, 16, 371). •S. Igxativs, Episi. ni Pohtarp. 5. (FPA, x. p. 190); ad Swym., ix (FPA, 1, p. 284k IcsTura . * Apologia l fra chrisiianu, 15 (PG, 6. 349k S. Cmiixr», Dc habitu tvpnxw. 3 (PL, 4, 455). ii {PL, 4, 462k PseodcOxiasi, Dr evfixdoic, cc. 2, 3 (FPA. a’, x-j); S. Athakamvs, Dr tir ft«•Ifc'r, 14 (PG. 18, 180k & BxuUVf, Liber de nrfimtate (PG, 30, 670 S. AuBMSXVt, De virfinibus (PL, x6, 198 sq.fc Dr virfinitale, c. 5, 34-16 (PL, 16, 18A; De ûdiftU. «q., 17, 104 (PL. x6, y^Y, S. HxnoxYMUi, xi. 1 (PL, «. 395», 22 {PL, 22, 409k S. Acgvstxxcj, Epùt. xW, x (PL, 40. 597x4), praexertra 37, PL, 40, 4x0k S. Ioaxxxs Chmysostomvs, De wimUafr, χχ (PG, 48. 540), 34 (PG, 48, S. Ijlodxx, K/pda, ïntrodsct (PL, 72, 876, Bp, ConxWMii.x/i Apr-eLticae, 1, c. 57 (PG, x, 71Ï Fc«<. Conststvtiana Afoshdcrum (FCA}> 3. e. 57, 165). 1 S. Cyyuaxvi, Dr habitu rvpmw·, 3 (PL, 4. 455). ‘ 1 Coi. 7, 31-35; S. Thomas, 2-3, q. xM, x 4. ' x Cûi. 7, 53.35; S. Accwnxu», De sonda me finitote, 33 (PL. 40, 407) • 1 Cor χχ. r, Tomtcluamcs, De oratene, a 33 (PL. x, 1396): De nrpmfrw tdsniu, C. 16 (PL, 3. 960k Dc raurredumr tamis, c. 61 (PL, 3, 933k De *9k S. AnuXASiüS, A polo fia ai ConUvdtiim lmp., n. 33 (PG, 15. 640k De tvtuuiaie, c 2 {PG, 38. 353k S. Basiuvx, Epiit. 199, c. il (PG, 33,717;; S. Anaosirt, De nrfinilaic, 12 {PL, 16.177k De nrffftihti, 1. 7, a. 36 (PL, 16. 309), t. π, πη- 65. 66 (PL. 16. 3x8k S. HmoxYMin, EpùL 22, an 1. >5 (PL, 22,195. 4»>k S. Accvxtîxvs, Epùi. x88, 1 (PL. 33, Mt ti Iteemte lr. 9, a. 3 (PL, 25, 1459k S. Thomas, If» IV Sent., d. ii q. î. a. 5. ’S. Cyîkukw. Dr kih:· tvpMWR, 4 (PL, 4. 455k S- Mrrroorvs, Can.· ont 5 fTâhsu) I. 4 (PG, xB. 97, ΙΟΙ?. P».-CxxxixX De nrpnilate, x (FP/t. 2, p. xk S. AcvetTixci, De uncia rwpnOaîe. 8 (PL, 40, 400., »9 (PL. 40. «U)· 2815 securis fontibus conlccre imo ct deducere nobis licetu’ Praesertim post concessam Christianis hominibus pacem, Eremitis ct Coenobitis praeeuntibus, consecrata Deo vir­ ginitas frequentius in dies consiliorum paupertatis stridiorisque oboedientiae expressa signataque professione com­ pleri ac confirmari solebatli. Mulieres virginitatem professae, quae iam prius ad vitam communem, ab hominum consuetudine quantum fieri poterat segregatam, tum ob solitudinis amorem, cum ob defensionem contra gravissima undique imminentia, in corrupta romana societate, pericula, conspiraverant, fa­ ventibus postea rerum adiunctis, satis cito, exemptam secutae immensae multitudinis Coenobitarum, ac relicta • S. Cyfxuaxus. De iabitv rirpMvm, 4 (PL, 4, 455); Ps.-€xxmijo, De nrftnilaU. cc. 2, 3 (FPA, 2, p. x-5). •Omxgxxu. In Rom. 9, x {PG. X4. xxojh S. Mcthodîvs, Cîcwîmm; orat χχ (Arrto). e. 1 (PG, 18, 304); orat 8 (ThecUe) c. 17 (PG, x8,13) 5 Atbaxastcs, Dc wfinxtitc, 21 [PG, 28, 375); S. Ambhosius. De rvpmhtx, x, xo (PL, 16, 216); Exhortatio virginitatis, 12, n. 80 (PL, 16.37«) S. HxucoxYxvs, Epiti. 130, 14 (PL, 22, xxx8); S. AvGosnxvs, Efvt. 0; 6 (PL. 33. 363). *· S. iGXAnvs, Ad Smyrn. iy (FPA, 1, 387); Txxtvluaxts,DcrvpittH. tcLvtdu, 14 (PL, 3, 957); OxiGKXU. In Sum. homüia II, 1 (PG, 12, &'μ S. CmiAXV», Dc habitu tvptium, y (PL, 4, 455); S Msmoom, Coxàaew. orat x (MarccL) c. x (PG, x3, 35); Ps.-Caxmeks, De cirpnitotc, x (FP.4, x, р. xk C-cmiituiiaucs Apoitciuac, 2, c. 57 (PG, x, 73Ï FPA 2, c. 57, xfiji, S. GaiGOMits Nysssxvs, De nia S Shunnac (PG, 46, 98S); S. Icatjis; CixMisotTOMU», I Tim. 5, 9 (PG, 51, 323)11 TxxrciXlAXrcs, Dc oratione, c. 23 (PL, x, 1294k De virpnibut nùb/ô. с. IX (PL, 2, 954); e. 13 (PL. 2, 956k c. 14 (PL, 2, 957k c. 15 (PL, 3,95» * CxxMiMS Ax-Kxawdmxnvs, Strvmatum, 3, 2 (PG, 8, XX04). 35 (PG, 9, XJJTS Obxgk.mu. In Lent ham. 3, n. 4 (PG, 12, 428). In Num. ham. 23. η. 3 {PG, 12. 74S), le Epist. ad Ram 9, 37, (PG, 14. 1237)’. S. Cytriamcx, De À *hii 4 (PL, 4. 435k S. ÂMBKOSIV1, De institutione virf., c. x7(PLuk 345k S. Nxcktas, Dc laptu wfinis, c. 5 (FL, 16. 388), Cone. lUtbenL :a 395), c. 13 (Mansi, 3. 8). 11 Pontificate Romanum De benedictione et conitcniione virfinnm; S. Ar ■aowus. De instit. virf., c. 17 (PL. x6, 345k De rirpnthu. 3,0.1 (PL, χίς 2jxk S. Nscktas, De lapsu air finis, 5 (PL, 16, 387k S. Hixiomymvs, Eptd. X30, n. 3 (PL, 22, nook Sacramcntarium Leonianum, 30 ad nrgincs xx-u (PL. 55, in). u TnrrvixiAMVS, Dr virpwihiM retondis, ce. 14, X5 (PL, 2, 957, çftt S. Baailxvs, Episî. T99. c. 18 (PG, 33, 7x7k I.mmocxmtxvs I, EpisL 2 si S. Victricium, c. 13 (PL, 30, 478 s-k S. Gxlastcs I, Epist. 14, c. so (A. Tce, Epiit. RR Pomtificum. BnxnsbcrgAe, 1868, p. 373k Codex Thecdasiama. 35. x; S. Amdilomus, Dc nrfiniLate, c. 5, n. 26 (PL, x6, 3S6), De vutxhL rirf.. c. X7. 1X4 (FL, 16, 348). 14 S. Polycaws, Epiu. 5, 3 (FPA, 1. 303); Timtvlliaxus, De rirgMm retandis. (PL, 2, 935); S. CYTMXAMVt, Dr habitu isrfinum, (PL, 4, 4S» » S. Mythodius, CaxomsM, oraL 1 (Marcel.) x (PG, 18, 35k S. AnuxAxn *i. De nrfinitate, 3 ». (PG, 28, 253 ss.k S. BaSXUVS, Epist. 173 (PG, 32, 64^ Constitutiones Apostolicae, 8, c. 34 (PG, l, 1122; FPA. 8, C, 14. JsSfcSu As■losxvs. De rirfinibus, 2, 2 (PL, 16, 230), 3, X-4 (PL, x6, 231k S. AWSTWXJS. Dr sancta nrfinttaie, 31 ss. (PL, 40, 4x2 ss.). 14 S. Cywavcob, De habitu virfinum, 22 (PL, 4, 474k S. Ammostti. Dr rirpmbu, x, cc. 4. 3 (PL, 16, 303-205), c. xo (lb. x6, 2x5); S. Awxsrara, Dr ««cn5us eathcdicac Ecclesiae, 1, c. 31, 68, c. 33, 70 (PL, 32, 1339 14 S. Avgvstimvs, Epist. xii, cc. 5. 6 (PL, 33, 960), 15 (PL, 33. 0x1 S. Cauakxvs, Recula ad virfincs, cc, 4, xx, x6. 19 (PL, 67, XX07. 1109. xxxo. Ed. Dom 3tnnn G., 2 (1943) xox-xo5k S. Luxdu, Refula, xS (PL, 890k Axomymvs. R/fula ad ns fines, c. 17 (PL, 88. 1066). 2816 1950 NOV 2! PIUS XII, CONST. SPONSA CHRISTI DE MONIALTBUS generatim viris eremitica vitae ratione, cocnoblticam vitam imitatae sunt atque in ipsam fere omnes sc receperunt17. Vitam communem latiore significatione acceptam, Ec­ clesia Virginibus generatim commendabat, sed vitam mo­ nasticam, per longa tempora, ne consecratis quidem Vir­ ginibus Imponere stricte voluit, quas honoratas ut decebat, ilberasquc in sacculo reliquit. Attamen Virgines liturgice consecratae propriis in domibus vel In liberiore vita com­ muni degentes semper rariores inveniebantur, usque dum pluribus locis dc iure, ubique vero dc facto cxtlnctae fuerunt quin imo generatim non amplius restitutae, recentius etiam prohibitae fueruntle. Cum res Ita se haberent, Ecclesia suam maternam con­ vertit sollicitudinem erga Illas praesertim Virgines, quae, ; optimam partem eligendo,1· / mundo plane vale dicebant, tolaraque Christianam perfectionem, strictam pauperta­ tem atque plenam oboedientiam virginitatis professioni addentes, In Monasteriis amplectebantur. Harum Virgi­ num coenobillcam professionem, severioribus in dies clau­ surae legibus Ecclesia provide externe defendit10, intrin­ secus vero, ita ipsarum vitae rationem ordinavit, ut sensim sine sensu typum Monialis seu Sanctimonialis vitae con­ templativae, sub rigida regulari disciplina, prorsus deditae, chre perspicueque in suis legibus atque religiosa ascesi delinearet u. Postquam autem ineunte fere media aetate, Virginum consecratarum in saeculo commorantium vivendi forma penitus desiit. Sanctimoniales, numero, fervore, varietate supra modum auctae, antiquarum Virginum unicae, velut in solidum heredes earumque legitimae successores habitae sunt;11 neque heredes ac successores tantum, sed traditi patrimonii fideles procuratrices argumentosaeque fautrices, quae quinque talentis ditatae, alia quinque superlucratae fuerantn. Monumenta liturgica, canonica documenta, atque historica testimonia omne genus, scripta, insculpta, depicta, hanc Monialium originem ac dignitatem, merita sanctitalemque comprobant atque vindicant w. Statum perfectionis, qui iam adeo solcmniter receptus atque plene recognitus fuerat, ut perfectius usque publicam referret naturam, Moniales, per plura saecula ad exeuntem mediam aetatem —ut cx Decretalibus, imo ex toto Corpore iuris canonici luculenter patet— solae inter mulieres cum Monachis ct Canonicis regularibus exhibebant 2S. Non paucis deinceps Inde nec levibus evictis difficulta”S. Basiuvs, Regulae /«., n. 35, Regulae brev., xo8xxo (PG, 31, 1004, UbS^EpisL 55 (PG, 32, 402); S. Ambrosius, De virginibus, 1, c. xo, n. 59 (FL,t6, 215), In Luc. 2, un. 8, 20, 2i (PL, 1$, 1636, X640); S. EnraANrus, ifc. lazrea, 2, 67 (PG, 42, 174), Exposti. /id. caih., 21 (PG, 42, 8/1); S. HxrtWYM»;», Epist. 22, 17 (PL, 22, 404), 24, 3 (ib. 427), 66, 13. (lib. 646), ι>5,19 (ib- 896), 130, 19 (ib. 1x22); S. Augusttxus, De moribus caih. Eccl. i c. JI, M, c. 33, 70 (PL, 32, 1339 ss.); Arteriae peregrinatio, 23, 2, 3 (W. Exraxci. Heidelberg. X90S, p. 27). u Cow. Carth. Ill (a. 397), c. 33 (Mansi, 3, 885), Cone. Aurdtan. V *549), c. 19 (Mansi, 9, 133k, Vknaxtius Fortunatus, I'iïa S. Radegundis, (1 tu (PL, M, 302); Cone. Pans. P (a. 6x4), c. X2-X3 (Mansi, xo, 542); e. 13, C 17, q. 1; Cone. Aquisgr. (a. 789), c. 39 (Mansi, 13, App. 3. x66); Cone, liipum. (*. 8S8) c. 26 (Mansi, 18, 71); Cone. Lai. II (a. ΧΙ39), c. 26 (Mansi. XX, 5J2); c 25 Q 28, q. 2. "Lee. xo, 4i. ”5. Cutuuvs, Regula ad virgines, x, 33, 34, 35 (PL, 67, XX07-TX14; EL te * Morin o. c. ιοί ss.); Cone. Lal. II (a. 1139), c. 26 (Mansi, ax, 532), c:jC 2*, q. r, Bonifacius VIII, De statu regularium, c. un. 3, x6 in 6·; Cmc. Trid. bess. 25, De regularibus el monalibus, c. 5; Pius V, Cirta Paauto, 29 sail 1566, I x (Gasbarri, Fontes I. C., x. n. 1x2); Decori 1 Febr. :57ο (Gasfaeju, Fontes I. C., 1, n. 133); Bkxedictus XIV, Salutare, 3 ian. 17α ίΒώ- B loro inviati, dovendo Insieme fare le ricerche e compicrle nnche dove mancano I comodi, e risparmiare al possibile le poche risorse, si presentano fornitl dell'occorrentc a fotogrnfare il piü presto ed U pid economlcamenle e bene: permettergllelo é come fare una ven ed alta offerta pecuniaria, chc l bénéficiât! riconosceranno da sè nel modo che potranno. Ma ora c'è da aspettarsl una domanda straordinarie, del tutto singolare e complessa nd un tempo, la quale fadlmenle puh renderc perplessi nnche I meglio disposti. Considerati gl'immensi irreparabili danni (dispersioni, oistruzionl pcrfloo totali) patitl da archivi, biblioteche ecc. nelle due ultime guerre, e piü temibili ancora in quelle awenlre per la spaven· tevole moltiplicazione delle forze distruttrld c I'imbarbarl· mento progressivo di masse cicche e fanntiche, alzzate e dirette da dlavoii in came ed ossa, non pochi personaggi eminenti del mondo scientifico ed anche politico sl sono persuasi della necessity di prevenire al possibile e rendcre meno fatal! quelle cala stroll col lotografare ora a spese comuni I codici e I do­ cumenti piü preziosi d'ognl parte In vari escmplarl da custo­ dire gelosamente In punti divers! deU’orbe, tanlo che ne da Improbabile la dlstruzione simultanée di tutti, e dl tale préser­ vatrice impresa quasi sovnimana ha con altri Istituti dl serieti e problth riconoscluta acccttato 1’lncarico In Library of Con­ gress di Washington. All’impresa formidabile dhnno appogglo numerosi Istituti scientific! e di cultura cd cditoriall, nonchè studiosi e grandi Mecenatl, per gli ulteriori vantaggi che ne spernno a se medesimi, di studiare cioé scnz’altro sull’esemplarc custodito nel proprio paese o in uno vicino, e di otteneme copie di studio e per riproduzioni. Pertanto è d'uono riflelterr bene flno da ora sul da fare quando giungerh la richleslt di «filmare» la parte preziosa della raccolta possedutta e gli inventuri e I cataloghi manoscritti. Dl massima, ncH’interesse superiore di assicurare. In quanto è possibile, nll’Umanith la conservazionc del tesori di sclenzn e dl arte ereditati dagli avi c rimastici ancora nella nostra miseria, chc sono una gloria ed una ricchezza invid la ta dclla patria, non scmbrn doversi contrarinre quella prowida ira- 2832 1950 DEC 1-4 press, ancorchè ripugni al senti mento, naturale nei possessori, dl amore geloso e si possano temere inconvenienti e perdite di talunl vantnggl. Piuttosto ê da prémunirai bensl contre questi inconvenienti, inn bene meritare insieme c dell'Istltuto proprio e dclla impresa, contribuendo coi buon consiglio (eralie alla conosccnza menu linpcrfettn della collczioncj a chela scella sia ollimu c salvi quanto piü Importa alla scienza, al |xaese, alia Chiesa, e richiedcndo proprio per questo scopo una copia gratuita del film stesso da conservare cautnmcnle dove mtîi giudicuto plfi sicuro. Quanto ngl'inconvenienti non solo non offenders nè Indiiporrà. nia piuttosto dimoslrerù fiducia nella ragionevolczza e kaltà deU’iülra parte e concllicrù stima di oculatezza c coKienxiositù farglleU noti, durante le trattntlvr, con dignitù e dlscrctezza e chiedere chc siano prévenu II, indicando ciô chc dovrà tenerii dovunque per riservato in ossequio a disposlzione di fondatorl, donatori o depositari, o per stabilite pubblicaxionl proprie·, restringendo alla zona circostantc lu facolth di oeosa x x8yx 1950 DEC B tiamus. opportunum ducimus aliqua vobis loquendo proferre, quae ad religiosae vitae rationes, necessario decla­ randas, spectent et quae enodata deln, normae instar, vestros dirigant cogitatus et actus. I Ante omnia luvat Nos paucis perstringere, quinam reli­ giosorum Ordinum et Congregationum In Ecclesia sit Iocul Scitis profecto Redemptorem nostrum Ecclesiam hlerarchlca natura praeditam condidisse. Nam Inter Apostolos corumquc successores, quibus ndiclendi sunt Ipsorum mo­ neris auxiliares, ct simplices fideles Is certi discriminis intervallum posuit, qua quidem duplici compagine Regni Dei in terris constat structura. Quocirca divino ipso iure statutum est, ut clerici distinguantur a laicis L Inter duos hos gradus religiosae vitae status / Intcricitur, qui, ecclesia- Ά stica origine defluens, ideo est atque Ideo valet, quia arcte proprio Ecclesiae fini cohaeret, qui eo spectat, ut homines ad sanctitatem assequendam perducantur. Quam­ vis quilibet Christianus, Ecclesia duce, hoc sacrum culmen scandare debeat, tamen religiosus homo Illuc progreditur itinere omnino suo et praesidiis celsioris naturae. Praeterea status religiosus nullo modo reservatur ad unam vel alleram duarum partium, quae cx iure divino in Ecclesia exstant, cum tum clerici tum laid itidem religiosi esse queant, et cum contra sive religiosis sive iis qui tales non sunt clericalis dignitatis aditus pateat Deerrat Igitur in aestimandis fundamentis, quae Christus constituendae iecit Ecclesiae, qui secum reputat peculiarem saecularis cleri formam, utpote saecularis, n divino Redemptore statutam sancitamquo esse, peculiarem autem regularis cleri formam, licet ipsa bona et rata habenda sit, quippe quae ex altera manet, secundariam et auxiliarem esse. Quocirca, ordine a Christo statuto ob oculos habito, neutra peculiaris gemini cleri forma divini iuris praerogativam tenet, cum Idem ius neque alteri alteram praeponat neque alterutram emoveat. Quodnam vero utriusque sit discri­ men, quaenam mutuae rationes, quinam In humanae salutis perficiendo opere utrique committendus sit labor, haec omnia Christus temporum varietatibus et necessita­ tibus circumscribenda reliquit vel. si volumus expressius cogitatum Nostrum definire, Ecclesiae decretoriis manda­ vit consiliis * Haud dubie ad iuris divini praescriptum sacerdos, sive saecularis sive religiosus est. ita munia exercere debet sua, ut Episcopo auxiliator adsit ct subsit. Hoc revera, quod ceterum ex sueto more in Ecclesia contingit, In Codice iuris canonici illa de religiosis viris, utpote parochis el Ordinariis locorum, praescripta 2 haud obscure declarant Neque raro evenit, ut in sacrarum expeditionum territoriis universus qui illic versatur clerus, non excepto Antistite, regularis sit militiae. Neve autumet quisquam Id prorsus extra ordinem suetamque normam esse, ita ut censeatur hoc ad tempus tantum contingere et, simulae fieri possit sacram procurationem saeculari clero esse tradendam. Sed et Religiosorum Ordinum exemptio neque principiis constitutionis divinitus Ecclesiae datae obsistit neque ullo modo repugnat legi, qua sacerdos Episcopo parere debet. Etenim ad nonnam luris canonici religiosi exempti Epi­ scopi loci potestati subsunt, prout episcopale munus per­ fungendum et animorum rite ordinanda curatio requirunt Quod etiamsi praetermittamus, in disceptationibus per postrema de/cennla super exemptione habitis haud satis 3 fortasse animadversum est religiosos exemptos, etiam ex praescripto luris canonici semper ct ubique Romani Pon­ tificis potestati, utpote supremo suo Moderatori, sublet cui oboedire tenentur etiam vi voti oboedientiae’. lam­ vero Summus Pontifex, ut in universam Ecclesiam, ita in unamquamque dioccesim ct In singulos chistlfideles ordi­ nariam et immediatam iurisdictioncm habet. Ergo constat primariae a Deo latae legi, qua clerici et lalcl Episcopi regimini subesse debent, etiam ad religiosos exemptos quod attinet satis superque obtemperatum esse ac denique Christi voluntati et statuto utriusque militiae clerum pari respondere obsequio. II His, quae adhuc dicta sunt, altera conectitur quaestio, quam explanare et enodare Nobis nunc cordi est: spectat ea rationem, qua clericus et religiosus ad suam morum perfectionem et absolutionem contendere debet. Veritati absonum est asseverare clericalem statum, ulpote talem et prout ex divino ture procedit, ob naturam suam vel saltem ob eiusdem naturae postulatum quoddam » Or. can. 107 'Can. 626-631; 454 $ 3. · Can. 499 J x. 2836 1050 DEC II PIUS XII, ALLOC. ANNUS SACEH AD INSTITUTA PERFECTIONIS exposcere, ut ab eisdem sodalibus evangellca consilia serventur et hac de causa debere aut posse statum evan­ gelicac perfectionis (acquirendae) appellari. Clericus igitur non vl divini iuris evangellcis consiliis paupertatis, casti­ tatis, obedlentlac devincitur, ac praesertim non eodem modo devincitur eadernque ratione, qua cx volis publice nuncupatis in religioso statu capessendo huiusmodi obliga­ tio exoritur. Id autem non prohibet, quominus privatim suaque sponte clericus haec vinculo suscipiat. Itidem quod Latini ritus sacerdotes sacrum coelibatum servare te­ nentur, Inter clericalem ct religiosum stntum discrimen non aufert vel attenuat. Clericus vero regularis, non prout est clericus, sed prout est religiosus, evangelicac perfectionis condicionem ct statum profitetur. Quodsl Nos per Apostolicam Constitutionem «Provida Mater Ecclesia» ediximus formnm quoque vitae, quam Saecularia Instituta sequuntur, autumandam esse evanlicae perfectionis statum publico agnitum Iudiclo, proptcrca quod eorum sodales evangellcis consiliis observandis aliquo modo astringuntur, hoc quoque nequaquam Nostrae nuper allatae contradicit sententiae. Nulla profecto ratio officit, quominus clerici In Saccularia Instituta coalescant ut, ad evangelicac perfectionis statum, huiusmodi vitae delectu 30 et genere, contendant, sed / tum Ipsi quoque sunt In statu perfectionis acquirendae, non utpote clerici, sed utpote Saecularis Instituti gregales. Huiusmodi enim Institutum evangellca consilia, quae, religiosi status propria, ibi sum­ ma perfectione in rem deducuntur, habet sane veluti vitae rationem, cui inhaereat, ita tamen complet, ut e statu regulari non pendeat, sed per se stet in externa vitae forma ad perfectionem nuper memoratam haud necessario per­ tinente. III Opportunum esse remur aliquantisper ei immorari quae­ stioni, quasnam status religiosus praebeat rationes ad illum ineundum. Sunt qui asserant religiosum statum natura sua fineque suo, cui probatio deneganda non sit, nihil aliud esse nisi salutis refugium timentibus et anxiis datum, qui, cum non valeant procellosae vitae obire discrimina, et aspera rerum sustinere neque sciant neque forsitan velint, so­ cordia ducti valedicunt saeculo et in sereni coenobii portum confugiunt; quocirca Del gratiae et sui excitandam esse fiduciam, ut qui otiosam petunt tranquillitatem abiciant huiusmodi opinatam animi propensionem et audeant communis vitae certamina aggredi. Numquid hoc verum est? Nostrum non est nunc iudicii libra pensare, quonam singuli impulsu religiosum statum capessant. Enuntiare volumus rationem, praecipuam quidem ct veram, qua um­ bratilis vitae adeunda sunt saepta. Haec sane abest a nuper relata opinatione, quae, si in universum accipitur, falsa et Iniusta est. Enim vero, quemadmodum sacerdotii ineundi, Ita et religiosi status Ingrediendi propositum atque in suscepto proposito firma constantia magnos spiritus ct alacre devovendi se studium flagitant. Ecclesiastica Histo­ ria, qua Sanctorum caelitum et religiosorum institutorum praeclare gesta tradit, sacrarum expeditionum exitus nar­ rat, ascetlcas doctrinas refert, et ipse rerum usus luce lucentius demonstrant haud minus in religioso statu quam in saeculo viros ct mulieres invictae et generosae virtutis floruisse. Ceterum religiosi viri et religiosae feminae, qui in inceptis Evangelil regno amplificando desudant, aegrotis adsunt, adulescentes educant, in scholis operam navant, num ab hominum consortione abscedunt ct ab ea suam alienant voluntatem? Nonne vero plcriquc ex lis perinde ac sacerdotes saeculares et laicl auxiliatores pro Ecclesiae causa agenda in prima acie dimicant? Hic autem abstinere non possumus, quin animadver­ tendam indicemus rem antea relato opinatui omnino con­ trariam. Quodsl numerus eorum, praesertim adulescentu­ li brom, qui religiosae vitae conclusos hor/tos ingredi volunt, blnultur, saepius ex eo accidit, quod nimis durum aesti­ metur arbitrio suo exui et Ubertatis suae potestatem depo­ nere, quod quidem oboedientiae votum natura sua secumftrt. Immo veluti celsa moralis perfectionis forma a qui­ busdam extollitur non ob Christi amorem exuta libertas, sed huiusmodi abnegationis coartatio. Formando igitur homini lusto et sancto haec esset praeferenda norma: coartetur libertas, quoad necessarium sit, libertati habenae relaxentur, quantum fieri possit. Praetermittimus hic quaestionem, an novum fundamen­ tum in quo sanctitudinis aedificium condere conantur, aeque ferax et validum in sustentando augendoque apostollco Ecclesiae opere futurum sit perinde ac Illud fuit. 2*37 n. 2173 mille et quingentorum annorum spatio antiqua oboe3Atuod ientiae regula ob amorem Christi accepta suppeditavit. vero, quod nunc maxime interest, est penitus conside­ rare illam rationem, ut quod ea intus condat patefiat. Haec, si rite perpendatur, evangelic! consilii naturam minime agnoscit, quin etiam in oppositam significationem aliquo modo intorquet. Nemo officio astringitur, ut sibi praestituat evangellcum consilium perfectae oboedientiae, cuius radix est ea norma vitae, qua voluntatis suae abdicetur potestas, nemo, inquimus, sive cum de singulis agitur hominibus sive dc sodalitatibus. Possunt, si volunt, ad hanc novam regulam suos componere mores. Sed verba, ut sonant, intelllgantur et excipiantur, oportet. lamvero, sl haec norma cum oboedientiae voto conferatur, non eiusdem summi est pretii neque illud Sacrae Scripturae effatum praeciarumque exemplum exprimit: «Humiliavit semetipsum, factus oboediens usque ad mortem»4. Fallit ct fallitur Igitur qui de religioso statu capessendo consilium petendi solummodo Illam normam vel opina­ tionem sequendam profert atque eius animi proclivitatem et divinae gratiae instinctum perperam negligit. Quocirca, si Del vocis invitamentum certo indicio aliquem ad evan­ gel leae perfectionis culmen arcessit, qualibet amota haesita­ tione, celsi huius propositi perficiendi causa, el proponatur libertatis libera immolatio, prout oboedientiae votum expo­ scit, votum, inquimus, quod Ecclesia per tot saeculorum decursum perpendit, experta est, definivit, comprobavit. Nemo invitus ad huismoril devovendi se studium propella­ tur; sed si is velit, nemo sit, qui eum dehortetur, nedum detineat. / Haec hactenus. Nunc dc externis operibus deque intima vita aliquid animus Nobis est eloqui. Pauca, quae ad re­ gularem vitam et generatim ad religiosam vitam pertinent et quae revera gravis sunt momenti, fusius quam haec quaestio pertractata sunt. Nihilominus hoc super argu­ mento et Nostram volumus proferre sententiam. Non casu siquidem evenit, ut in nostram incideret aeta­ tem ortus et conflatio Illius philosophiae, quae «exlstentialismus» vocitatur. Homines enim qui hodie vivunt, cum eventus rerum arduas exsolvendas metaphyslcas et reli­ giosas quaestiones adducunt, libenter, négligentes altiora, satis esse sibi rentur agere quod hic ct nunc agendum est. lamvero qui sanctam profitetur fidem, renuit, ex eiusmodi placitis, solummodo singula puncta temporis curare et vitae fluvio praecipitem se tradere. Novit ipse ea quae non apparent 4 summe esse aestimanda summeque vera ct ita in posterum mansura, ut numquam sint occidua. Al —proh dolor— quamvis monita ct hortamina non defuerint, etiam ecclesiastici viri, religiosis non exceptis, haud pau­ lum huiusmodi contagione affecti sunt; et, quantumvis quod humanos sensus cunctamque naturam exsuperat non denegant, id tamen parvi pendunt. Quod in discrimine graviter ct periculose erat, estne iam devjctum? Deo agantur grates, nam sperare hoc licet: aliqua, quae oculis intuemur el quae vitae usus prodit, hanc Nobis fiduciam iniciunL Possunt una simul foederari operosissima navitas et Intimae vitae quaesitae divitiae. Duo sidera, auae in regu­ laris vitae cultu fulgent, luculentissime hoc demonstrant: S. Franciscus Xavcrlus et S. Toresla a lesu. Alacris operositas et Intimae vitae cura non solum expo­ stulant mutuam coniunctlonem, sed, saltem ad aestima­ tionem rei ct ad voluntatem quod attinet, ut eae pari gradu et gressu procedant. Ferventibus igitur operibus, congruenter ferveant fides, preces, se suaque Deo devo­ vendi studium, Intemeratae conscientiae nitor, oboedientia, malorum patientia, Deo et proximis impendenda actuosa ct pervigil caritas. Hoc non tantum singulis religiosis sodalibus valet, si tales ipsi sunt non solum habitu, sed animo, verum etiam integrae quoque religiosae sodalitati causa est, cur coram Deo et hominibus religiosa vita solide fulciatur et amplis­ sima probatione sit digna. Hoc instanti rogatu poscit a vobis Ecclesia, ut externum opus vestrum congruat inti­ mae vitae vestrae et haec duo adsiduam Invicem aequi ii britatem constituant. / Nonne vos, clerici cl laid, profite- 33 mini vos evangelicac perfectionis statum amplecti? Si ita est, eiusdem status progignite fructus, ut mysticum corpus Christi, quod est Ecclesia, e robore et calore vestro cfflcentlores hauriat vires. Hac eadem causa fit, ut religiosi Ordines contemplativae vitae addicti aliquo modo Ecclesiae necessarii sint, cui Udem perpetuum decus exstant et caele­ stium scatebra gratiarum. •PW.I.Î. · Cfr. WUr. xi, i. 2838 η. 2173 PIUS XII, ALLOC. ANNUS SACER AD INSTITUTA PERFECTIONIS Scitis profecto effundi sermonem, caritatem erga proxi­ mos paolitim religiosam naturam amittere et saeculo man­ cipari flaici^are). At beneficentia, quae nullum a fide principium ducit, sed aliunde scaturit, caritas non est neque catholica appellari potest. Habet caritas dignitatem, habet afflatum, habet vires, quae simplici philanthroplae, etiam opibus et praesidiis praeditae, desunt. Ita, Catholicae religiosae sodales, quae aegrotis adsunt, si comparentur cum iis, quae Idem manus exerceant solummodo humanita­ tis vel mercedis causa, quldplam habent, quod aliud est et malus est. Possunt interdum aliis cedere ad lechnica prae­ sidia quod attinet: et nunc quoque eas adhortamur, ut, hac in re aequo cum Illis progrediantur pede, imo ut illas pracmlneanL Verumtamen ubi suam dant operam religiosae so­ dales, in quibus vitales spiritus ipsarum Instituti Insideant, cotidie paratae ob amorem Christi suam dedere vitam pro iis qui Infirmitate laborant, tum aura quaedam circum­ funditur, ubi virtus mira efficit, quae nec technics inventa nec medicina partant. Religiosi igitur Ordines et Congregationes activam profitentes vitam in oculis ferant et colant ea omnia, ex quibus operi suo sacra lineamenta eluceant et in penetralibus conscientiae mundae Sancti Spiritus ignem alant. V Dilectissimi Nobis, volumus etiam breviter attingere de studio religiosorum Institutorum mutatis temporibus sese accommodandi et pulchro foedere simul nova et vetera lungendl. Si luvenes haec audiunt «oportet nostrae esse aetatis», •oportet ausus nostros aetati nostrae aequare» insolito animi ardore flammescuunt et, si religiosae militiae sub signis merent, eo summopere cupiunt futuri religiosi laboris molimina convertere. Quod quidem aliqua ex parte aequum est. Plerumque enim contigit, ut legiferi patres religio­ sorum Institutorum novum suum excogitarent opus, quo emergentibus neque moram patientibus Ecclesiae neces­ sitatibus vel muneribus occurrent; Itaque cum suo tempore sua exaequabant Incepta. Quodsi vultis patriis insistere 34 exemplis, eo modo quo ipsi se gesserunt, ita et f vos agite. Aequalium vestrorum, inter quos vivitis, scrutamini opi­ niones, ludlcia, mores et, si ibi particulae boni et iusti inveniantur, pretiosis hisce elementis polimini; aliter eos collustrare, iuvare, sublevare, ducere non valetis. At est Ecclesiae patrimonium, quod iam ab cius primor­ diis indemne est, quod tabentibus aevis non variatur, humani generis necessitatibus ct votis congruentissimum: pars eius praecipua catholica fides est, quam quidem con­ tra nova pericula recens quoque per Encycllcas Litteras «Humani generis» Nos tutati sumus. Quam, nullo temera­ tam naevo, diligentissime servantes, hoc persuasissimum habete el inesse perquam pollentes vires, quibus quodlibet valeat informare aevum. Finis praeterea status perfectionis pars est eiusdem patrimonii, quae quidem vobis summo consequenda est studio, ut eius praesidiis et viis sancti elficlaminl et sanctos quoque, directo aut indirecto opere, efficiatis proximos, ut ii, divinae gratiae uberius usque participes, pie vivant et file moriantur. Hoc Ipso patrimonio continetur veritas, ta celsa, Ita praecipua, ut unum reputetur Iter ad perfec­ tionem abnegatlo sui ipsius ob Christi amorem. Id autem nullo modo ea, quae mutantur, tempora mutant. Attamen sunt, et multa quidem, rerum adiuncta, ubi potestis ct debetis hominum ct temporum Ingenio et necessitatibus obsecundare. Hoc ceterum, haud parva ex parte, iam effectum est, ac nunc, collatis consiliis et pro­ positis vestris, plane cumulateque perficitur. Haud pau­ ca autem vestra laudabiliter iam novata esse ex lis multi­ genis patet, quae in scholis, quae educandorum luvcnum causa, quae ad miserias hominum leniendas, quae ad doc­ trinas colendas et provehendas vel singiltalim vel per In­ stituta vestra agitis. Quapropter fatendum est, neque qulsquam assertum Nostrum infitiari potest, magnam lam assurgere operis molem, ut mutatis temporibus nove apteque occurratis. Attamen in Ista, quam exquiritis, congruentia cum mutatae aetatis necessitatibus Iudicio Nostro summopere Interest, ut sagaci indagatione investigetis, quid spiritua­ lium virium in aequalibus lateat, quibus abditis desideriis li ferantur, quinam Iisdem sincerus sit animi vultus. Non illum intellegimus vultum, qui damnanda ct exprobanda prodit, qui cupidinum tumultus et venena vitiorum ex­ primit. Attamen in hominibus, utpotc hominibus et, eo vel 2339 1950 DEC 8 maxime, ulpotc Christianis, etsi dcerrnnt ct noxiis Impli­ cantur, inest haud parum boni, inest optatum nul orij boni. Hisce a vobis obsequendum est motibus, hisce oc­ currendum est votis, cauta autem habita ratione, ut non accipiatis a saeculo, quod triste ct iniquum Id tenet, ei vestrum inseratis quod probum / ct sanctum sit et «lo- v bribus illius impulsionibus consonum. Quod Igitur in aliis ' timide bonum est curantes, expolientes, augentes, ex eo veluti ex auri particulis pretiosa fingite vasa, ex eo veluti ex rivulis deducite amnes. Censent quidam, nec fortasse perperam, tria esse, quae aetatis nostrae indoli ct propensioni quam maxime respon­ deant; in cogitando et deliberando latitudo, in ordinando et componendo unitas, In agendo celeritas. Nonne haee tria etiam Evangel Iis notae et Insignia sunt, nonne dotes sunt eorum qui catholicam fidem ore ct moribus profiten­ tur? Quaenam maior latitudo cogitantibus nobis expandi potest quam latitudo, quae Apostoli effato profertur «Omnia enim vestra sunt: vos autem Christi: Christus autem Dei»? 1 Quaenam astrictior in comprehendendo et amando unitas quam Illud simplex et unum. Divinarum Scripturarum verbis declaratum: «Deus omnia in omnibus»7 «Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo et ex tota anima tua et ex tota mente tua et cx tota virtute tua... Diliges proximum tuum tamquam telpsum»? · Ut simus autem agiles et vividi, nulla caducarum rerum nocenti recordatione detenti, illud monet: «Nemo mittens manum suam ad aratrum et respiciens retro, aptus est regno Dei»·. Quodsi vultis suspicere exemplaria virtutis, in quibus hae tres eluxere laudes, recogitate voblscum ad Paulum Apostolum et ad omnes, qui in Ecclesia Christi egregia et Immortali memoria digna patrarunt. lamvero proposita, quae vobis in contemplatione et actione vitae praefulgent, itemque ea, quae ceteri Ecclesiae filii, sacerdotes et laid, assequi debent, sunt Christiana perfectio et humani generis comparanda salus. Verumta­ men vestrum est efficientlssimis uti praesidiis, evangeHcis nempe consiliis per religionis votorum nuncupatio­ nem. ut adsiduo bello concupiscentiam camis, concupi­ scentiam oculorum ct superbiam vitae 10 edometis atque inde sanctiores usque evadatis et in procuranda humanae subolis salute alacres Dei administri sitis. Ad haec celsa attingenda cogitationes et opera convertite, et «in caritate radicati et fundati»11 fidei robore solidati, humilitate locupletes, nullam praeterlabi sinite occasionem, ut ho­ mines, fratres vestros, ad Creatorem, Redemptorem, quasi erraticas oves ad Pastorem, deducatis. / 36 In exemplum fidi et fideles, facite, ut in vobis nomini consonent mores, congruat profeslonis tota ratio vitae. Secundum illud Apostoli gentium: «Solliciti servare uni­ tatem spiritus in vinculo pacis»: 11 pax regnet in vobis et inter vos, inter eiusdem nempe Instituti ct domus sodales, et cum ils, qui ad alia Instituta sunt cooptati; Inter vos et omnes alios, qui voblscum operantur et cum quibus vos operamini ad homines Christo lucri faciendos. Facessant istinc controversiae et discordiae, quae enervant et manca reddunt etiam spei plena incepta: Ecclesia, ut apostolico labore exercendus campus, in immensum patet, operis et sudoris copia nemini deest. Si fides hominis religiosi exemplis fulta erit vitae, cuius contextus votorum adamantea fulgescat observantia, sl sacerdoti nihil grave ct arduum erit in curanda animorum salute, tum de ipsis hodie quoque valebit quod Apostolus de sermone Dei praedicat, qui ι·:<; κ-2.· 2174 1950 DEC 8.-SC CONS., DECR. AAS 44 (1952) 743-744 DBCRKTÜN ERECTIONIS VICARIATUS CASTRENSIS IN REPU­ BLICS INSULARUM P1IILIPPINARUM Ad consulendum spirituali curae militum exercitus Reile Phlllpplnae Ssrhus Dominus Noster Pius Divina entia Pp. XII, de consilio Infrascriptl Cardinalis S. Congregationis Conslstorlnils Secretarii, praesenti Conslstoridi Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent, erigit atque constituit Yiearlatum Castrensem in memorata Rcpubllca Insularum Phlllppinarum. Vicariatus Castrensis sic erectus, constabit: Vicario Ca­ strensi, Cappellono Maiori ct Cappellanis militum. Vicario Castrensi competit iurisdlctio ordinaria, perso­ nalis tum fori interni tum fori externi. Coppellani Maioris est Vicarii Generalis officium gerere et munus. Cappellani militum animarum sibi commissarum curam esercerc sub auctoritate debent Vicarii Castrensis. Vicarii Castrensis iurisdlctio ad omnes Cappellanos mi­ litum, ad omnes copias terrestres, maritimas et a£reas, actu stipendia merentes, ct ad publicae securitatis custodes extenditur, necnon ad omnes utrlusque sexus fideles, sive laicos sive alicui Religioni adseriptos, qui habitualitcr in militaribus domibus vel nosocomiis degunt aut deserviunt. Cappcllanum Maiorem ct Cappellanos militum, ab Or­ dinariis propriis praesentatos vel commendatos, nominat Vicarius Castrensis. Ad matrimonium quod attinet subditorum, quos supra memoravimus, adamussim servetur praescriptum canonis 1097, § 2 C. I. C. iuxta quem «pro regula habeatur ut ma­ trimonium coram sponsae parocho celebretur, nisi iusta causa cxcuseb; et accurate omnes expleantur actus qui, ad norman iuris celebrationem matrimonii praecedere et sub744 sequi debent. / Diligenter conficiantur atque asserventur libri baptizatonim, confirmatorum, matrimoniorum et defunctorum. Vicarii Castrensis iurisdlctio, cum in territoriis Ordinariis locorum sublectis exerceatur, cum eorumdem iurisdictlone comulatur. Proinde Cappellani militum, quoad ecclesia­ sticam disciplinam potestati subiiciuntur Ordinarii loci, in quo versari contingat, cui in casibus urgent i oribus, et quoties Vicarius Castrensis providere non poterit, fas erit in eos animadvertere etiam canonicis sanctionibus, monito confestim Vicario Castrensi. In stationibus, seu locis propriis vel militibus adsignatis, primum et principaliter Vicarius Castrensis iurisdictionem exercet, secundario, ct quoties Vicarius Castrensis elusque Cappellani absint vel desint, semper autem iure proprio, Ordinarius loci atque parochus, Initis opportunis consiliis cum Vicario Castrensi et militum ducibus. Deficiente quacumque ex causa Vicario Castrensi, administrationcra ad interim Vicariatus Castrensis Cappellanus Maior assumet. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 8 Decembris, in Conceptione Immaculata B. Mariae Virginis, a. mcmu—Fr. A. L Piazza, Ep. Sabincn. et Mandclcn., a Sardis. losephus Fcrretto, Adsessor. Ada. G MARIAN! in A poli. 25 (1962) 358-370. 2175 1950 DEC 14.-SC PROP. FIDE, LITT. CIRCULARES. PART.· Dies operi sanctae infantiae dicata, quotannis TEMPORE NATALICIO CELEBRANDA INDICITUR E Civitate Vaticana, 14 decembris 1950 Ezcdlentissime ac Reorhe Domine, Honori duco Te certio­ rem facere ab Augusto Pontifice, per litteras dic 4 decembris vertentis anni [LE 2172) ad me datas, Praeside Pontificii Operis a S. Infantia cuius Ipse Summus Pontifex Protector esse dignatur, suadente atque enixe postulante, statutum esse ut quotannis, quemadmodum Missionibus provehendis felici cum sncessu certa dies destinata est, ita quoque in tmolumentum Sanctae Infantiae Operis, quod In catholicis 2841 n. 2174-217« nationibus tum pueruli tum eorum parentes praecipuo prosequuntur amore, peculiaris ad preces Deo fundendas colllgendamquc stipem constituatur dies. Cum autem Summus Pontifex in illis, quas diximus, lit­ teris mihi, ut Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Praefecto, benigne mandaverit, ut voluntatis eius proposi­ tum in effectum adducatur, per praesentes illud Tibi nuntiare satago, quo citius singulis locorum Ordinariis, Tuae Jurisdictioni sublectis. Innotescendum cures. Augustus enim Pontifex, quamquam consiliis, quae mutuo consensu Ordinarii inierint de die praefinienda, se libenter accessurum significavit, tempus tamen, quod a Nativitate D. N. J. C. ad Purificationem B. Μ. V. decurrit, maxime idoneum censet, cui celebratio Illa assignetur, Epiphaniae tamen die reservato collectioni pecuniarum pro captivis Africae, prout Leonis XIII, f. r., litterae die 20 novembrls a. 1890 datae iusserunt. Oblationes autem quotannis perceptae ad Directorem Pontificii Operis a Sancta Infantia, qui In quavis natione a Praeside Pontificii Operis Propagationis Fidei diversus erit, dirigentur, ct ab eo ad Consilium Centrale praelaudatl Operis a Sancta Infantia, quod Lutetiae Parisiorum sedem habel et quod ipsam collectam pecuniam singulis Missio­ nibus, iuxta suas cuiusque necessitates distribuet. Tuae igitur prudentiae et caritati committitur, ut novum hoc Summi Pontificis praescriptum, quod unice In incre­ mentum cedit Missionum, fructuum copiam, quae in om­ nium votis est, feliciter afferat. Interim, caeli favores a Divino Infante Tibi omlnans, grato lam nunc corde et summa cum observantia subsignor Excellentiae Tuae Reverendissimae.—P. Card. FumasoniBiondi, Praef. S. Congregationis de Propaganda Fide. • Legatis Romani Pontificis apud Nationes Prot. N. 8205/10: ME 75 (ISSI) 84-85 in notis. Ada. X. PAVENTI in ME 76 (1951) 84-85. 2176 1950 DEC 25.-PIUS XII, CONST. AP. AAS 52(1950) 853-863 Universale iubilaeum, anno domini millesimo non­ gentesimo QUINQUAGESIMO ROMAE CELEBRATUM, AD CATHOLICUM ORBEM EXTENDITUR PIUS EPISCOPUS Servus Servorum Dei universis christi/idelibus praesentes Litteras inspecturis salutem et Apostohcam Benedictionem Per Annum Sacrum, quem hac in alma Urbe usitato sollemnique ritu heri conclusimus, innumerae multitudines Romam petierunt ut elutis expiatisque animis suorum admissorum veniam a Deo impetrarent, plenamque sibi, vel vita functis lucrarentur indulgentiam. Id Nos summo solacio affecit, quandoquidem fore confidimus ut ex inflammato eiusmodi pietatis studio, quo confluentes peregrinantium turmae cum Romano populo quasi pie decertare visae sunt, Christiana illa exoriatur renovatio morum, quae Nobis bonisque omnibus in volis est, el quam tantopere haec Nostra tempora postulant. Non omnes tamen potuere Romanum lier suscipere; idque non modo ob oeconomicarum rerum discrimen, quod tenuiorem praesertim plebem angit, non modo ob senium, ob infirmitates, ob morbos aliasquc causas, quibus prae­ pedirentur, sed / ex eo etiam quod in non paucis Nationibus 854 ob peculiaria rerum adiuncta haec facultas non daretur. Quamobrem valde opportunum ducimus ex more in­ stitutoque Decessorum Nostrorum decemere, ut qui Ro­ mae ad hesternum usque diem patuit iubilaris veniae thesaurus, idem per proximum integrum annum christifidolium universitati ubique genlium pateat. Ita enim spe­ randum est ut quod spiritualis vitae quasi ver novum, summa cum animi Nostri delectatione, per elapsos menses florescere vidimus, nedum exarescat, uberiores usque fructus edat salutares; utoue mirandum illud Christianae fidei pietatisque spectaculum, quod in sacra hac Urbe admirationem omnium commovit, in cunctis urbibus, op­ pidis, pagis feliciter iteretur. Ad quod quidem facilius aptiusque efficiendum curent Venerabiles Fratres Episcopi ceteriquc locorum Ordinarii, ut greges suis crediti curis opportune hac de re edoceantur, et ad tantum fruendum benefidum impenso excitentur. Peculiari nutem modo optamus ut id fiat praesertim per conciones ad populum habitas, quae Sacrae Missiones 2842 -<· n. 2170 pius χπ, indictio iuihlaei anni sancti vocantur, vel per Spiritualia Exercitio; quandoquidem expcriundo est cognitum hoc divini verbi praedicationis genus mullum multumque valere non modo ad errores refellendos et ad Christianam doctrinam recte explanandam, sed ad id etiam assequendum, divina aspirante gratia, ut audientium animi cx terrenis rebus ad caelestia revocati tam salutariter commoveantur, ut suas labes cluant atque expient, ct ad arduum ingrediendum virtutis iter sincera ac generosa voluntate exstimulentur. Nobis igitur In optatis est ut singulis paroeciis, si possit, per proximum annum huius generis conciones opportune habeantur; talique ratione christifideles ad suorum impetrandam commissorum veniam plenamque lucrandam debitarum Indulgentiam poenarum rite sanctcque praeparentur. Eos praeterea moneant sacrorum Antistites ut ad eamdem mentem Nostram supplices Deo preces admoveant, quam per Apostolicas Litteras lubilacum Maximum |LE <55 20-19] indicavimus, cum. Annum Sacrum hac in alma Urbe celebrandum indiximus; peculiarique modo ut redeat tandem aliquando optatissima pax in omnium animos, in domesticos convictus, in singulas Nationes, in universamque populorum communitatem: ut habeant «qui persecu­ tionem patiuntur propter Justitiam»1 invictam illam forti­ tudinem, quae Ecclesiam inde ab originibus martyrum cruore decoravit; ut qui profugi, qui captivi, qui extorres longe a propriis laribus abstrahuntur, ad dulcissimam pos­ sint quantocius patriam remeare suam: ut dcnlcmc civium ordines, pacatis odiis sedatisque discordiis, iusthla fraternaque concordia ac caritate invicem eoniungantur, utque sanctissima Ecclesiae lura adversus hostium insidias, falla­ cias insectationesque incolumia semper invioiataque ser­ ventur *. Itaque auctoritate Omnipotentis Dei, beatorum Apo­ stolorum Petri et Pauli ac Nostra, lubilaeum Maximum, quod in hac sacra Urbe celebratum est, ad universum catholicum orbem per Apostolicas has Litteras extendimus, ad Occidentalem nempe ct ad Orientalem Ecclesiam, atque In Integrum futurum annum prorogamus: ita scilicet nt lucrifieri possit a primis vesperis proximi diei festi Circumcisionis Domini Nostri lesu Christi ad plenum diem tricesimum primum mensis Decembris futuri anni mdccccu. Quamobrem omnibus ulriusquc sexus christifidellbus. extra Urbem eiusque suburbium commorantibus, etiamsi per elapsum Annum Sacrum lubilaei veniam adepti iam sint, apostolica auctoritate Nostra plenissimam totius poe­ nae, quam pro peccatis luere debeant, indulgentiam —ubique terrarum extra Urbem eiusque suburbium lu­ crandam— concedimus atque impertimus, obtenta prius ab iisdem admissorum cuiusque suorum remissione ac venia, dummodo rite per Paenitentiae Sacramentum ex­ piati et Sacra Synaxi refecti —quam ad rem Confessio annua el Paschalis Communio minime iisdem suffraga­ buntur— ecclesias vel publica oratoria, hac de causa de936 signanda, statuto tempore ple Inviserint./ Haec autem omnia perfici debent ad has. quae sequuntur, nonnas, quas quidrm Sacrae Paenitentiariae Apostolicae •Instructio» opportune declarat atque authentice inter­ pretatur. L Locorum Ordinarii, sive per sc ipsi, sive per probatos viros ecclesiasticos —quibus etiam, sl libuerit, hanc pote­ statem per integrum anni spatium utendam permiserint— ad iubilares quo attinet visitationes agendas, in episcopali urbe cathedralem aedem ac tres alias ecclesias vel publica oratoria designabunt, in quibus, interdum saltem, eucharislicum sacrificium celebrari soleat; in suburbio vero et in reliquis dioecesis partibus paroecialcm cuiusvis paroeciae ecdesiam designabunt, atque, Intra eiusdem paroeciae fines, tres alias ecclesias vel oratoria, ut supra diximus. Id ipsum in Orientali Ecclesia Patriarchae aliique locorum Ordinarii per se ipsi faciant vel per ecclesiasticos delegatos viros; unusquisque autem pro sua cuiusque eparchia vel dioecesi. At In regionibus a Missionalibus excultis, locorum Or­ dinarii, nullo habito discrimine inter Ordinarii sedem ac ceteras territorii partes, quattuor ecclesias vel publica oratoria, ut supra diximus, ίη qualibet quasi-paroccia vel missionall statione désignent IL Quemadmodum per elapsi piacularis anni decursum Hornae factum est. Ita per proximi anni spatium una sacra visitatio habenda est In unaquaque vel unoquoque c quat­ tuor ecclesiis vel publicis oratoriis designatis: Idque sive eodem die, sive subsequentibus per annum diebus. Quodsi quattuor alicubi ecclesiae vel oratoria publica desint, Or• SUrm. V. io. ‘Ct .Srû» Apr-adinu ScAu, 1949. vol- ΧΧΧΧΙ, Ρ· -»59[LE »4'il 2813 lf>50 DEC i; dinarii, pro suo prudenti arbitrio, nut per se ipsi, aut per suos delegatos, decernere poterunt, ut praescriptu quatteor visitationes in minore aedium sacrarum numero peragi liceat. Praeterea, ubi prudenti locorum Ordinarii i udklopowiUle est sine gravi incommodo, unam c quattuor praescripta visitationibus fieri valde opportunum est ad cathedralem aedem, vel ad aliquod Sanctuarium ad hoc designatum. III. Preces, In unaquaque visitatione recitandae, hie sunt:/quinquies «Pater, Ave, Gloria»; semel praeterea «Piter. Ave, Gloria» ad mentem Nostram; ac semel fonnoli **’ «Credo»; insuper ter «Ave Maria» cum invocatione «Regiiu pacis, ora pro nobis» ac semel «Salve Regina». Ad hisec adlci potest precatio, quam Nosmet ipsi composuimus pn Anno Sancto mdccccl. Ad Orientalem Ecclesiam quod attinet, chrhlifidelro cum iubilares visitationes perficient, iis normis obtem­ perare debent, quas, pro diversis ritibus, eorum Patriarchis locorumve Ordinariis Sacra Nostra Congregatio, Oriental· Ecclesiae praeposita, opportuno tempore impertietur. Prae­ terea singulis locorum Ordinariis fit facultas praescriptu in sacra visitatione preces in alias preces commutandi, cum iubllaris haec visitatio privatim agitur. Itetnqce Orientalis Ecclesiae fideles, qui extra territorii sul fines commorantur, cum latini ritus peregrinis sc adlungunt, supplicationis formulas Latinis praescriptas adbibere pot­ erunt; singillatim autem, sive proprii, sive latini rites formulas iisdem recitare licet. IV. Ut iubilares visitationes christifideles facilius in­ stituere atque exsequi possint, eis facultas datur easdem peragendi visitationes etiam extra paroeciae vel dioecesis cuiusque suae fines; in templis tamen pro unoquoque loro ab Ordinario legitime designatis. Quod quidem, singula singulis referendo, populis quoque Missionalibus deman­ datis conceditur. V. Decernimus praeterea ut, quemadmodum Romae per elapsum piacularem annum actum est, christifideles i ubi larem hanc indulgentiam cum sibi, tum vita functis, toties lucrari possint, quoties imperata opera rite perfi­ ciant; ita tamen ut nulla pro alio iubilaeo acquirendo opera fieri queant, antequam inchoata opera pro praece­ denti omnino absoluta fuerint. VI. Ut autem christifidellbus consulamus, qui in pe­ culiari rerum locorumque condicione versentur, hacc sta­ tuimus, quae sequuntur. 1. Nautae iique omnes qui navibus inserviunt, si navigium, in quo iter faciunt, sacellum habeat, ubi fas sit sa­ cris operari, inibi poterunt iubilares perficere visitationes. S3» Sin aliter, iisdem concedimus ut, cum ad certam stationem se receperint, ibi. in quovis nempe templo, iubilares visi­ tationes, praescriptas preces recitando, instituere possint 2. Locorum Ordinarii poterunt, aut per se ipsi, aut per ecclesiasticos delegatos viros, si qui impediantur ne visitationes, eo modo quo imperantur, obeant, vel harum numerum contrahere; vel ecclesias invisendas ad minorem item numerum reducere; vel denique sacras visitationes in alia pietatis caritalisve opera commutare, ad singulorum condicionem accommodata. —Impeditos autem heic in­ tellegi volumus moniales, tertiarias regulares, religiosos sorores, in communitate viventes, pias feminas et puellis aliasve personas in gynaeceis seu Conservatori is degentes: item anachoretas monasticum regularemve Ordinem profitentes et potius contemplationi quam vitae actioni deoitos, ut Clstercicnses Reformatos de Trappa, Eremitas Camildulcnses ct Carthusianos; cos praeterea, qui aut captivi sunt, aut in carccribus custodiuntur; et ecclesiasticos vel religiosos viros, qui in coenobiis aliisve domibus, emenda­ tionis causa, detinentur. Impediti il quoque censeantur, qui aut domi aut in nosocomiis sive morbo sive imbecilla valetudine laborant, et quotquot aegrotis adsunt; ac generatim II omnes, qui certo impedimento prohibentur quo­ minus statutas visitationes obeant; aequo autem iure esse volumus operarios, qui cotidiano sibi victum labore com­ parantes, nequeunt sc ab eo per tot horas abstinere; ac senes denique, qui septuagesimum aetatis annum exces­ serint. VII.Ad facultates quod pertinet, confessariis, retero quin ad iuris normam adprobatis. tribuendas, quibus in excipienda lubilaei confessione salutariter utantur, haec, quae sequuntur, decernimus: 1. Confessariis illae integrae sunto facultates absol­ vendi, dispensandi, commutandi, quascumque ab Apostolici hac Sede vel in perpetuum vel ad tempus legitime impetra­ verint; id tamen Intra concessionis terminos./ 85> 2. Monial i bus iisque aliis feminis, quarum ad confes2844 1950 DEC 25 PIUS XII. IX DICTIO lUniLAEI ANNI SANCTI siones excipiendas, ex Codicis praescripto, specialis adprobatio Ordinarii requiritur, fas esto quemvis confessarium sibi eligere, ab eodem loci Ordinario pro utroque sexu adprobatum, apud quem lubilaei confessio peragi queat; cui Suidcin electo confcssario concedimus ut, in excipiendis umtaxat lubilaei confessionibus, omnes exercere possit facultates, quas ipse, vi Apostolicae huius Constitutionis, pro omnibus cliristlfidellbus Iam habeat. 3. Confessariis omnibus concedimus, ut per Annum Sanctum possint, pro foro conscientiae in actu sacramentalls Confessionis et per sc ipsi tantum, absolvere quoslibet p.ienltcntrs non solum a cruibusvls censuris et peccatis Homano Pontifici aut Orciinario a Iure reservatis, sed diam a censura ab homine lata. Huius tamen censurae absolutio in foro externo non suffragabitur. VIII. At hisce amplissimis facultatibus ne utantur nisi normis exceptionibusque servatis, quae sequuntur: 1. Ne absolvant, nisi In adiunctis atque ad prae­ scriptum can. 2254 Codicis iuris canonici, eos, qui irretiti sint aliqua censura vel Romano Pontifici personaliter vel specialissimo modo Apostolicae Sedi reservata. Ne absol­ vant pariter illos, qui in censuram inciderint, de qua in can. 2388, S 1, Sanctae Sedi reservatam ad normam Decreti Lex sacri coelibatus per Sacram Paenitentiariam Apostolicam editi d. xvni mensis Aprilis, a. mdccccxxxvi, 3 itemque ad nonnam Declarationis ab eadem Sacra Pacnitentlarla datae d. iv mensis Mail, a. mdccccxxxvii; 4 vi cuius Decreti et Declarationis hacc censura in casu spe­ ciali, de quo agitur, ita Sacrae Paenitentiariae reservatur, ut nemo umquam, excepto periculo mortis, ab ea absol­ vere possit, nc vi quidem can. 2254. 2. Similiter ne absolvant, nlsl ad praescriptum can· 2254, praelatos cleri saecularis ordinaria iurisdictione in 5^0 foro externo / praeditos, superioresque maiores Religionis exemptae, qui in excommunicationem speciali modo San­ ctae Sedi reservatam publice inciderint. 3. Haereticos vel schismaticos, qui fuerint publice dogmatizantes, ne absolvant, nisi il, abiuratis saltem coram ipso confcssario hacresi vel schismate, scandalum, ut par est, iam reparaverint, aut promiserint sese, ut par est, efficaciter reparaturos. Ne absolvant praeterea eos, qui In rerum adiunctis versantur, de quibus agitur in Decreto Supremae Sacrae Congregationis S. Officii, d. i mensis Iulii, a. mcmil edito, de Communismo, 5 nisi sincere et efficaciter resipuerint. 4. Pariter ne absolvant eos, qui sectis vetitis, massonids aliisve id genus nomen dederint, etiamsi occulti sint, nisi, abiurata saltem coram ipso confcssario secta, scandalum reparaverint et a quavis activa cooperatione vel favore suae cuiusque sectae praestando cessaverint; nisi ecclesiasticos et religiosos, quos sectae adseriptos no­ verint, ad can. 2336, § 2, denuntiaverint; nisi libros, manu scripta ct signa, quae camdcm sectam respiciant, quoties­ cumque adhuc retinent, absolventi tradiderint, ad S. Of­ ficium quamprimum caute transmittenda, aut saltem —Idque iustls gravibusque de causis— per se ipsi destru­ xerint; sin minus, Ipsimet sincero animo spoponderint se memoratas condiciones esse, quamprimum potuerint, adim­ pleturos; impositis, praeterea, pro modo culparum, gravi paenitentia salutari ct frequenti sacramcntali Confessione. 5. Qui bona vel iura ecclesiastica sine venia acquisiverint, ne absolvantur nisi aut iis restitutis, aut composi­ tione quam primum ab Ordinario vel ab Apostolica Sede postulata, aut saltem promissione sincere facta eandem compositionem postulandi; nisi de locis agatur, in quibus a Sede Apostolica aliter iam provisum fuerit. 6. Possint i idem confessarii omnia et singula vota privata, etiam Sedi Apostolicae reservata, iurata quoque, commutare in alia pia opera, ex iuxta causa. Votum W1 autem castitatis perfectae/et perpetuae, quamvis ab ori­ gine publice emissum sit in professione religiosa tam sim­ plici quam sollemni, subinde tamen, aliis huius professionis votis dispensatis, firmum atque integrum manserit, simi­ liter possint, gravi de causa, in alia pia opera commutare. Nullatenus tamen ab eodem illos dispensent, qui vi Ordinis sacri ad legem caelibatus tenentur, etiamsi ad statum lalcaiem redacti sint. A commutandis vero votis cum praeiudido tertii, sc abstineant, nisi is, cuius interest, libenter expresseque consenserit. Votum denique non peccandi, aliave paenalia vota ne commutent, nisi in opus, quod, non minus quam votum ipsum, a peccato refrenet atque arceat. 7. Dispensare possint, in foro conscientiae ct sacra­ ret Ada Apnîolxcoi Stdii, vnl. XXVTII, p. 342. [LE 133a] 4 Cf. Acta Seiis, voL XXIX, p. 383 [LE 1383]· * CL Ada Apodolicaa vol ΧΧΧΧΙ. p. 334 (LE 2035]· 2845 ii. 217« mentali tantum, a quavis irregularitate cx delicto prorsus occulto. Itemque dispensare possint ab irregularitate, de qua In can. 985, 4 *; sed ad hoc unice, ut paenitens Ordines iam susceptos sine infamiae vel scandali periculo exercere queat, imposito paenitcntl onere, sub poena reincidentiac, recurrendi intra mensem ad Sacram Paenitentiariam, ct standi eius mandatis. 8. Dispensare item possint, pro foro conscientiae et sacramcntali tantum, ab occulto impedimento consangui­ nitatis in tertio vel secundo gradu (sexto vel quarto luxta computationem Orientalium) collaterali, etiam attingente primum (quartum vel tertium Orientalium), quod ex ge­ neratione illicita proveniat, solummodo ad matrimonium convalidandum, non ad contrahendum. 9. Sive autem de matrimonio contracto agatur sive de contrahendo, dispensare possint ab occulto criminis impedimento, neutro tamen machinante; inluncta, in primo casu, privata renovatione consensus, secundum can. 1135; imposita in utroque, salutari, gravi diuturnaque paenitcnlia. 10. Ad visitationes quod attinet quattuor ecclesia­ rum confessarii, pro singulis qui, iusta de causa, eas prae­ scripta ratione perficere nequeant, facultatem habent cum concedendi dispensationem a visitatione alicuius ecclesiae, eam commutando —si fieri potest— in visitationem alius ecclesiae, tum etiam vis/Itatlonum numerum contrahendi. S62 Cum singulis autem, qui, morbo aliove legitimo impedi­ mento detenti, memoratas ecclesias invisere nequeant, >raescriptas visitationes in alia pia opera, quae ab ipsis mpleri possint, commutent. Confessarii tamen sciant, se conscientiam suam oneraturos, si inconsulto et sine iusta causa christifideles ex eiusmodi visitationibus exemerint. Quos vero recte a visitationibus dispensaverint, iis ne indulgeant, ut preces ad mentem Nostram fundendas, quae a visitatione separari quidem possunt, praetermittant; in aegrotantium tantum commodum liceat eas etiam immi­ nuere. 11. Ab obligatione praescriptae confessionis, quam ad adimplendam nec invalida nec annua ex praecepto confessio sufficit, ullum ne exsolvant, ne eum quidem qui materiam necessariam non habeat. 12. Ad S. Communionem quod attinet, nefas esto eiusmodi praescriptum in alia pia opera commutare, nisi de aegrotis agatur qui ab ea suscipienda prorsus impe­ diantur. Volumus autem, lubilaei causa, eam sufficere, quae per modum viatici ministratur; minime vero eam, quae in Paschate peragendh praecipitur. Qui tamen pas­ chale praeceptum misere neglexerit, possit Is deinde una Communione utrique obligationi satisfacere. 13. Confessarii sciant posse se descriptis facultatibus uti cum omnibus fidelibus Ecclesiae tam Occidentalis quam Orientalis, qui ad confitendum apud ipsos accedant ea mente et voluntate, sincera quidem et firma, ut lubllaei veniam lucrentur. Facultatibus tamen absolvendi a peccatis et ab eccle­ siasticis censuris Itemque dispensandi ab irregularitate cum eodem paenitente uti nequeant nisi semel tantum, cum ipse lubilaei veniam primum lucretur. Alias vero facultates —eam etiam visitationes contra­ hendi aut commutandi ad datam normam sub n. 10— in favorem etiam eiusdem paenitentls semper exercere poterunL Ceterum, si qui post inchoata, huius lubilaei adipiscendi animo, praescripta opera, praefinitum visitationum nu­ merum morbo impediti complere nequiverint, Nos piae promptaeque/illorum voluntati benigne favere cupientes, 863 eosdem rite confessos ac sacra Communione refectos, me­ moratae indulgentiae participes fieri volumus, non secus ac si omnia Imperata opera explevissent. Itaque haec omnia, quae per Apostolicas lias Litteras constituimus ac declaravimus, volumus firma ac valida exsistere ct fore, ad effectum lubilaei ad universum catho­ licum orbem proferendi, non obstantibus contrariis qui­ buslibet. Earum autem Litterarum exemplis atque ex­ cerptis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ct sigillo munitis viri in ecclesiastica dignitate constituti, camdem iubemus adhiberi fidem, quae hisce adhiberetur Litteris, si forent exhibitae vel ostensae. Nulli igitur liceat paginam hanc Nostrae concessionis, voluntatis et declarationis infringere, vel el. ausu temera­ rio, contra ire. Quod si quis attentare praesumpserit, in­ dignationem omnipotentis Del ac beatorum Apostolorum Petri ct Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud Sanctum Petrum· die vicesima f 2846 llt 4Ι7- s. PAENITENTXARIA. INSTR. DE 1UB1LAEO ANSI SANCTI quinta mensis Decembris, in festo Nativitatis Domini Nostri lesu Christi, anno millesimo nongentesimo ouinquagesimo, Pontificatus Nostri duodecimo.—PIUS PP.X 11. Ada. 5. DE ANGELS in ME 73 (1951) 103-111; E. JOMBART ία XrT 63 0651) 55-63. E F. BEGATELO in R£DC 6 (1951) 303-324, J. RCSSIic ApoH 23 (1950 2S8-300 2177 1950 DEC 26.-S. ΡΑΕΝΓΓ., INSTR. AAS 42 (1950) 900-904 INSTRUCTIO AD OMNES PATRIARCHAS· ARCHTEPISCOPOS. EPISCOPOS ET ALIOS LOCORUM ORDINARIOS, DE IUBILARI ANNO, QUI AD UNIVERSUM CATHOLICUM ORBEM EXTENDITUR. Γ Quandoquidem universale lubilaeum, hac In alma Urbe celebratum, edita nuperrime Constitutione Apostolica «Per Annum Sacrum» (LE 2176], ad catholicum orbem extendi­ tur, summopere interest ut quae in eadem decernuntur, ac­ curate, prudenter diligentcrque ad effectum deducantur. Id ut tutius ac facilius effici possit, SS. D. N. Plus Divina Providentia Papa XII (assit ut generales illas normas, quae in eadem Apostolica Constitutione conti­ nentur, haec Sacra Paenitentlaria Apostolica enucleate opportuneque declararet atque authentice interpretaretur. Quamobrem haec «Instructio» ad catholicos omnes Pa­ triarchas, Ardriepiscopos, Episcopos aliosque Locorum Ordinarios eo quidem consilio mittitur, ut non modo iidem ea omnia, miae heic edicuntur, studiose perpendant, sed ut etiam sollerter seduloque curent ut clerus populusque unicuique concreditus, ac praesertim confessaril, editis normis earumque interpretationibus diligentissime obtem­ perent. Hae autem sunt, quae sequuntur, peculiares nonnae atque authenticae interpretationes ab omnibus adamussim servandae: L Christifideles, qui lubllarem Indulgentiam lucrari volunt, noscant imprimis necesse esse ut quatuor illis con­ dicionibus obtemperent, quae, ad normam Apostollcae Constitutionis «Per Annum Sacrum» Imponuntur, oportet nempe Confessionem sacramentalem instituant, ad Sacram Synaxim accedant, atque Imperatas visitationes peragant, In quibus quidem praescriptas preces recitare debent. II. Confessio autem el Communio ad lucrandam pia­ cularis anni veniam imperatae nihil refert utrum visita­ tionibus quatuor Ecclesiarum antecedant, an interponantur 901 vel succedant; unum refert et necesse est, / ut postremum ex praescriptis opus, quod etiam Communio esse potest. In statu grallae, ad can. 925 § 1, compleatur. Si quis Igitur post confessionem peractam, ultimo nondum completo opere, in letale rursus Inciderit, Iteret confessionem oportet, si sacram Synaxim debet adhuc suscipere; secus, satis erit, ut, actu contritionis perfectae elicito, cum Deo reconci­ lietur. III. Sl mils Interdum, animo sacras visitationes rite peragendi ad ecclesiae fores pervenerit, aditu ad eam iam clausu vel quavis de causa Impedito, tum satis erit ad easdem fores Deum exorare, praescriptas preces recitando. At visitatio pia ac devota sit oportet, Idest facta animo Deum colendi: quem quidem animum ipsa exterior reve­ rentia aliquo modo patefaciat. IV. Vocales preces, quae praescribuntur, alternis etiam vocibus recitari possunt. Mutis vero can. 936 consulitur. V. Ad confessorios quod attinet, noscant Imprimis in compertoque habeant se extraordinariis hisce facultatibus uti posse dumtaxat erga paenitentes qui ad confitendum accedant eu mente el sincera volantale ut lubllaei veniam consequantur, attamen sl paenltcns, mutato proposito, ab acquirenda Indulgentia lubllaei destiterit atque cetera opera imperata Intermiserit, omnes absolutiones censu­ rarum, sl eas excipias quae ad relncidentlam datae sint. Itemque commutationes ct dispensationes concessae In suo robore permaneant. Confessaril his facultatibus uti possunt ellam In foro Interno extrasacramentall. dummodo de peculiaribus fa­ cultatibus ne neatur pro quibus sacramentalis confessio expresse requiratur. Parochi tamen peculiarem facultatem habeant lubllares visitationes dispensandi, contrahendi ac commutandi ad normam Constitutionis «Per Annum Sacrum», sub n. VIII. 10, non modo cum de paenilentlbus agitur, sed etiam cum de singulis fidelibus slngullsque familiis paroeciae suae. VI. Quandoquidem facultas absolvendi α peccatis ct 2847 1050 DEC ÜW ab ecclesiasticis censuris, itemque dispensandi ub irre^· larite hisce finibus continetur utque circumscribitur, Ita ut per piacularis anni celebrationem semel tantummodo cum eodem pacnltcnle exerceri quent, cum scilicet Ipsemel lubilarcm veniam primum lucretur (cfr. Consi. «Per An­ num Sacrum» sub η. VIII, 13); Itemque tura solummodo, cum paenltcns lam ab alio confessorio facultatem habente per anni sancti decursum ab iris peccotls ntque censuri» nbsolutus non fuerit, vel ab irregularitate dispensatu», summopere necesse est confessorios, ut munere suo rite fungantur, a quolibet pacnitente hisce peccatis, censorii vel irregularitate irretito exquirere:/ Ie utrum iam iubilnrcm veniam anno mdccccu lu­ crifecerit necne; 2· quodsi eam non lucrifecerit, num, anno sancto mdccccu vertente, n peccatis vel a censuris reservatis absolutus fuerit; vel nb irregularitate dispensatus. Etenim si ipse α dic i mensis ianuarii a. mdccccli vel iam tubi larem veniam lucratus fuerit, vel iam fuerit a peccatis aut a censuris absolutus, vel denique ab Irregularitate dispensatus, absolutionem ct dispensationem eiusmodi iterum obtinere non potest. VII. Confessaril praediscunt ac memoria teneant In­ dicem peccatorum, censurarum, poenarum impedimenlorumque omnium, quorum absolutio vel dispensatio ta facultatibus sibi concessis non comprehenditur; sl qua autem eiusmodi occurrerint, meminisse cos oportet, non aliter posse se paenitenti providere, quam iis religiose servatis quae Codex praescribit can. 2254, 2290, 1645 J3. Vili. Non praetermittant suam cuique paenitenti sa­ lutarem paenilentiam sacramentalem imponere, etiamsi sibi coniicere iure liceat paenitentem plenissimam lubllaei veniam esse consecuturum. IX. Si quis in occultas censuras ob partem quoquo modo laesam inciderit, eum ne ante absolvant, qua parti laesae, ellam scandalum reparando dammumque sarciendo, satisfecerit: aut saltem, si eiusmodi satisfactionem prae­ stare ante non possit, vere gravi terque promiserit se, cum primum licuerit, satisfacturum. X.Confessaril, qui a censuris etiam publicis absolvere possunt, hoc exploratum habeant: Qui aliqua censura fuerint nominatim affecti vel uti tales publice renuntiati, non posse cos tamdiu lubilael beneficio frui quamdiu in foro externo non satisfecerint prout de iure. Si tamen contumaciam in foro interno sincere depo­ suerint ct rite dispositos sese ostenderint, posse, remoto scandalo, in foro sacramental! interim absolvi ad finem dumtaxat lucrandi lubilaeum. cum onere quam primum se sublidendi etiam in foro externo ad tramitem iuris. XI.Ad peccatum auod attinet, per can. 894 reservatum ratione sui. confessaril absolutionem ne impertiant, nisi paenltcns falsam denuntiationem formaliter retractaverit, et damna, sl qua inde secuta, pro viribus reparaverit, im­ posita insuper gravi et diuturna paenitentia. XII. Si de casu agatur, etiamsi occulto, de quo ad can. 2342, prohibeant, sub poena reincidcntiac, quominus paenitens in posterum ad illam religiosam domum eiusque ecclesiam accedat. Firmis quidem manentibus poenis, de quibus sub n. 2· eiusdem canonis agitur. XIII. Religiosos, apostatas a religione, ab excommuni­ catione can. 2385 lata ne absolvant, quamdiu extra clau­ stral ia saepta permanserint; atta/men, si Π firmum habeant W propositum ad religionem suam redeundi, congruo Iisdem praefinito ad id exequendum tempore, In foro interno ab­ solvant, ea condldone ut in censuram recidant sl intra praefinitum tempus ad religionem non redierint. At ii moneantur, se, quamdiu extra suae religionis domum com­ morentur, ab actibus legitimis ecclesiasticis excludi, pri­ vilegiis omnibus suae religionis privari. Ordinario loci com­ morationis subiici, atque obnoxios esse, etiam postquam redierint, aliis poenis in can. 21185 statutis. Religiosus autem fugitivus, etiamsi ex Constitutionibus suae religionis in excommunicationem inciderit, absolvi, rite dispositus, in foro Interno poterit. Imposita obligatione ad religionem quam primum redeundi, eadem ratione cademque sub relncidentlae poena, ac pro apostatis a religione cautum est: praeterea, si sit in sacris, ea lege, ut suspensionem observet can. 2386 statutam. XIV. Cum de privatorum commutatione votorum agitur, Id latiore quadam ratione accipiatur ita quidem ut confessaril, pro sua Ipsorum prudentia, in opera etiam minoris meriti eadem vota commutare possint. XV. A lectione librorum prohibitorum, eorum praeser­ tim qui in can. 2318 § 1 sub excommunicationis poena ve2S4S SC S. OFFICII - CONCILII - RELIGIOSORUM 1950 KM tantur. ne qucmquam absolvant, nisi is libros, quos penes se relinet, Ordinario aut confessorio Ipsi aut nlH, qui fa­ cultatem eosdem retinendi habeat, ante absolutionem tra­ diderit: sln minus, se eos, cum primum potuerit, destruc­ turum aut traditurum, serio promiserit. XVI. Ad facultatem quod attinet sacras visitationes commutandi vel dispensandi, haec animadvertenda sunt: 1· Cum aliquis dispensationem obtinuerit unam vel alteram ecclesiam aut oratorium Invisendi, nulla facta obligatione aliam ecclesiam vel oratorium per commuta­ tionem visitandi, noverit Idem sacras visitationes quatuor semper habendas esse, quae proinde In reliquis ecclesiis vel oratoriis Heri debent; lia quidem ut christifideles vix­ dum ex sacra aede post actam visitationem egressi, Iterum atque lllico In eam ingredi queant ad alteram visitationem peragendam. Dispensatio autem alicuius ecclesiae visitan­ dae idem non est ac sacrarum visitationum numeri im­ minutio. 2« Sl quis vero, praeter dispensationem alicuius ecdrilue visitandae, sacrarum etiam visitationum numeri imminutionem petat, confessaril tot preces eidem recitan­ das praescribant, quot visitationes dispensatae fuere; quae quidem preces haud absimiles Illis esse debent quae In sacris visitationibus adhibentur. 3· Ad dispensationes et commutationes, de quibus supra, quod attinet, / animadvertant confessaril se conscien­ tiam suam esse oneros, si easdem inconsulto et sine iusta causa christifidelibus cesserint. XVII. Cum quatuor ecclesiarum visitatio non sit opus per se praeceptum, sed tantummodo Iis impositum, qui libere velint lubllaei vere participes fieri, id visitationis onus, auotiescumque a confessariis privilegiatis debet ra­ tionabili ex causa totum vel ex parte paenitentlbus remitti, ne commutetur In alia opera, quae ad peragenda paenltens sit alio obligationis proprie dictae titulo adscrlctus. Ssmiis D. N. Pius divina Providentia Papa XII hanc «Instructionem» in lucem edi iussit, ut constans et tuta omnibus praesto sit interpretanda, et facultatum, quae vigebunt, ct operum, quae praestanda sunt ad veniam lubllaei consequendam, per proximum piacularem annum, ad universum orbem extensum. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Paenitentiariae, die xxvi m. Decembris, anno mdccccl.—N. Card. Cûnali, Pamilentiarius Maior. S. Luzio, Reg. Kin. S. DE ANGELIS in ME 78 (1951) 105-111; E. JOMBART in S’xT 33 CIS51) 59-63: ] ROSSI in ApoU. 23 (1950) 288-300. 2178 1950 .. .. -SC S. OFFICII, DECRETUM. PART.· naturam associationis «international council OF CHRISTIANS AND JEWS» ET PARTICIPATIONEM CATHOLI­ CORUM IN EIUSDEM CONVENTIBUS Circa Por encargo de la Secretaria de Estado de Su Santidad. cumplo el deber de poner en conoclmiento de V. Excla. Reverendlsima las sigulentes conclusiones a las cuales, después de maduro examen, ha llegndo Ia Suprema Sda. Congregadôn del Sto. Oficio, acerca de la «International Council of Christians ami Jews. 1. ·—El movimlcnto de que se habla, bien que tenga como objeto combatif el antisemitismo y defender, conUndo con cl apoyo dc los crlstlanos, a *los hebreos, de pcrsecudôn injusta, sin embargo, en sus congresos y reunlones se ocupa de problemas pedagôglcos y se hace promotor de la toleranda religiosa y dc la perfecta igualdad de las di­ versas confesiones religiosas. En el Congrcso de Friburgo, un ponente ha soslenldo que los jôvenes deben ser educados para tener «una actltud absolutamente indiferente respecto a ia nacionalidad, a la raza, a la reügiôn. Por lo cual, los Emmos. Padres de la Sda. Congregadôn del Sto. Oficio han detcrminadotque, para Ia eventual partidpaclôn en las reunlones promovidas por la antcdicha Asociadôn, los catôlicos deben atenersc n las disposidones dei Monitum del Sto. Oficio, del 5 de junio de 1948. (Cfr. AAS 40, 1948, 257.) [LE 1996]. 2. *—Los catôlicos, con tal que sean debldamente aulorizados por la Autoridad Eclesiôstica competente, pueden tomar parte cn reunlones convocadas por la «Itcmatlonal Council of Christians and Jews», pero tan sôlo como obserMdores. 3. ·—No convienc que tal autorizadôn sea dnda a per­ sonas dc relieve cn el campo catôlico. 2349 π. 2178-2180 4. —Igualmente, no convienc que las reunlones se cele® bren cn locales de centres catôlicos. La mlsma Sda. Congregadôn avisa que la «International Council of Christians and Jews», con el propôslto de difundir la tedueaciôn cultural·, de la que se habla en el n. i. promueve en las Naciones, en las cualcs es posible, la constiluclôn de la «alianza cultural», en favor de la cual solicita la colaboradôn de los catôlicos y de los protestantes. Con la relterada cxpreslôn de mis mejorcs sentimlcntos, aprovecho la oportunidad para saludarle atentamente, mlentras me complazco en suscribirme de V. E. Rvma. atento s. s.—Cayetano Cicoonani, Nuncio Ap. • Ordioariie locorum por Legato * Apoetolicca communicatum.· Sal Terrae 33 (1951) 271. Textu * datur iuxta litteras circular·· Nuntii Ap. die 12 Dec. 1950 Ordinariis Hispani arum datas. Adn. REGATILLO n. 668. 2179 1950 .... -SC CONCILII, LITT. CIRCULARES. PART.· Circa modum subveniendi necessitatibus oeconomi­ cis OFFICII CATECHETICl DIOECESANI IN ITALIA Eccellenza Reverendissima, Con Circolare dei 12 dicembre 1929, n. 6477-29 (LE 936], questa Sacra Congregazione dei Concilio Invitava gli Eccellentisslmi Ordinari d’Italia ad istituire presso le singole Curie un Ufficio Catechfstlco Diocesano, onde coordinate e promuovere la Istruzione religiosa dei fedeli. Successlvamente suile rclozioni catechistiche. trasmesse dagll stessi Ordinari, si è ri leva to che, mentre il detto Ufficio nelle present I circostnnzc è chiama to a svolgere una più in­ tensa nttlvitb, i mezzi finnnzlari a disposizlone sono talora inadeguatl ad assicurare quello sviluppo che le nuove esigenze reclamano. Alio scopo, pertanto, dl sopperire in qualche modo a tali necessity, con 1’augusta approvazlone del Santo Padre, questa Sacra Congregazione, pur lasciando In vigore le eventuall inizlativc adottate In ciascuna Diocesi, è venula nella determinazione di disporre che venga rlchlesto a tutti 1 sacerdoti si secolart che religiosi c possibi)mente anche al laid, insegnanti dl Religione nelle Scuole medie di Stato, debitamente appro­ val! dal rispettivo Ordinario Diocesano, un contributo non superiore al died per cento sull'asscgno che essi pcrcepiscono per tale insegnamento. L’appllcorione di tale contributo avrt luogo dnl l gennalo corrente anno, c della rtscosslonc ed erogari one per 11 funzionamento e per i fini dell’Uffldo stesso, sarb fatto cenno nclla relazione catediistica quinquennale che gli Eccellentissimi Ordinari Diocesani debbono inviare n questa Sacra Congrega­ zione, a norma dei Decreto Prooida sane dei 12 gennalo 1935 (Acia Ap. Sedis, vol. 27, p. 145) [LE 125-1]. Nella certezza che gli Insegnanti di Religione accoglieranno di buon grado ii sacrificio loro richiesto, che non mancherù di proplziare maggiori meriti al loro insegnamento, con sensi di particolare ossequlo mi confermo deil’Eccellenza Vostra Reviiia afmo come fratello.—Giuseppe Card. Bruno, Prefello. Francesco Robert!, Segr. • Ordinariis locorum Italiae: Perfice munus 25 (195(Γ 289-290. 2180 1950 .. .. -SC RELIGIOSORUM, RESPONSUM. PART.· Dubia solvuntur circa usum tabaci apud religiosos 1. Dubium—An, omnibus mature perpensis quae pro­ ponuntur, in Congregatione N. N. imponi seu confirmari generale praeceptum valeat in conscientia obligans: a) quod omnes sodales. Superiores ct subditos cogat ad non uten­ dum nec publice nec privatim tabaci fumo; b) quod omnes Superiores liget ad non impendendum In tabaci fumo pro sodalibus Congregationis quodlibet, vel minimum bonum Congregationis; c) quod omnes, subditos et Superiores vetat quodlibet bonum personale, ouomodollbet religioso obveniens, in tabaci fumum impendere. Resp.—Sacra Congregatio, re mature perpensa, ad tria dubia (a, b, c) affirmatire respondendum censet. 2. Dub.—An praeceptum generale de quo sub η. I In casibus particularibus: a) sub gravi etiam imponi valeat; b) et etiam sub voto obedientiae confirmari possit. Resp.—S. Congregatio respondet: Ad a) affirmance. dummodo materia in singulis casibus certe gravis dici valeat in se (cx quantitate Illicite adhibita seu adhibenda, ex frequentia, ex habitudine, etc.) vel ex adiunclis (cx forma, ex scandalo, etc.).—Ad b) affirmatire ex doctrina communi ct probanda. 2850 SC DE PROP. FIDE, FACULTATES DECENNALES η. 2181-2182 3. Dun.—An in casu certae violationis praecepti parti­ cularis gravis, etiam sub obedientiac voto obligantis, pos­ sit procedi contra transgressores ad nonnam luris, adhi­ bitis etiam monitionibus et sanctionibus canonicis. Rf3p.—S. Congregatio respondet: allirmalicc, servatis regulis canonicis. • Sfcderafon Sqpran» enhadam Ccajroqarioxb rabiosae Prot N 1027250: CpR 30 (1961) ΠΜ19. Ada. A. GUTIERREZ in CpR 30 (1951) 115-121 ot la ME TÇ 1951) «3-W3. 2181 1950 -VTICARIATUS URBIS, NORMAE. PART.· CONFIRMANTUR NORMAE CIRCA INTER VENT UM FT ADSISTENΓΑΜ CLERICORUM FT RELIGIOSORUM AD REPRAESENTATIO­ NES ET SPECTACULA PUBLICA, ETIAM SACRA, IN URBE ROMAE Per online e autorité del S. Padre disponi.ino quanto segue: 1) E* severamente proibllo ai membri del Clero tanto 10.50 1051 ΙΑ.Ν 1 secolarc quanto regolarc. come pure agli alunni dei Seminari e Collegi Ecclesiastici, dl assistere a pubbllchc roppreseotaziorj tea trail, musical I, clneniatogrnfiche, nncorchè dl soggcttn sacro pa noni mico o scirntiflco, e n qunlslasi altro pubbllco spettacok’ come ad esempio circhl equestri, cslbizionl atletiche, gare sportive, e simili. 2) E’ anche vietata ai membri dei Clero, secolare e regolarc, dl intervenire a rapprcscntnzionl tea trail, clnenutografiche e a saggi ginnasticl ncgli istituti femmlnili e simili; come pure n qualunquc nipprescntazlone mista. 3) Qualora collegi maschlll diretti da Ecclesiastici dovessero assistere u rappresentazioni contemplato nel n. 1), gjj alunni saranno accompagnai! da persono seco lari dl fiducia dei Superiori. Contro i trasgressori procedcremo cnn le pene canonkhe, non esclusa la sospensione a divinis. Ordiniamo al Rettori delle Chiese ed oratori pubblicl di Roma di tenore costantenicnte afiisso nelle sacrestie II présenté decreto, affinchè non solo dni sacerdoti dlmonmtl In Roma, ma anche dal forestier! di passaggio per questa Citth posse essere conoscluto ed osservato.—Francisco, Card. Vicario. • Perüce munm 2S (1950) 2$O. 2182 brari possint, cauto tamen ut omnia cum debita reverentia flant. 10. Hebdomada maior—Permittendi ut In ecclesiis dis­ 1951 IAN l.-SC PROP. FIDE, FACULTATES. PART.· sitis functiones Maioris Hebdomadae celebrari queant iuxta peculiarem Ritum a s. m. Benedicto Pp. XIII concessum pro Formula maior et minor facultatum decennalium ecclesiis minoribus paroecialibus, in quibus ministrorum nu­ QUAS SACRA C. DE PROPAOADA FIDE CONCEDERE SOLET merus vel copia cantorum ad praedictas sacras functiones solemniter peragendas haberi nequeat: dummodo tamen con­ ORDINARIIS N1SSIONUM stet Ibidem satis esse consultum reverentiae sacris mysteriis debitae, nullamque exinde abusui patere occasionem; et FORMULA MAIOR quatenus neque praedictus Ritus servari possit, permittendi ut in iisdem ecclesiis unica Missa lecta, loco solemnis, cele­ VI potestatis libi a Ssmo D. N. Pio Dip. Prov. Pp. XII brari possit Feria V in Coena Domini. tributae, hare S. Congregatio Ordinaria........ ......... .... .......... 11. Missa de Requie—Permittendi ut in ecclesiis ter in aeçuen/ea facaltaPs concedit ad decennium, quad decurrit a die 1 hebdomada, extra Quadragesimam, Missa privata de Requit meruli Ianuarii anno 1951 ad diem 31 mensu Decembris celebrari possit, etiam diebus ritus duplicis maioris et minoris, anno 1960. exceptis dominicis, nec non feriis, vigiliis atque octavis privilegiatis, diebus tamen, quibus eadem Missa a Rubricis per­ A) Circa Sacramenta et Sacros Ritas mittitur, computatis. 12. Missae Votivae—Permittendi etiam in omnibus diebus 1. Agna baptismal is—Concedendi suis mlssionariis facul· festis et dominicis Missam votivam de 13. V. M., diebus autem tatem benedicendi aquam bapttsmalem ea breviori formula, ferialibus etiam Missam defunctorum, iis qui, ob defectum quae in Appendice Ritualis Romani continetur. oculorum allamve Infirmitatem, legere nequeant Missas sin­ 2. Olea Sacra—Conficiendi olea sacra cum numero mini­ gulis diebus occurrentes iuxta Missalls Romani rubricas.1 stroruro quos haberi contigerit; et, si necessitas urgeat, etiam 13. SsriVx Eucharistia—Permittendi ut, iusta de causa, extra diem Coenae Domini. Ssdium Sacramentum cum duobus luminibus cuiusvis generi» 3. Sacramentum Confirmationis—Concedendi facultatem exponi possit, exclusa tamen expositione perpetua et XL administrandi Confirmationis Sacramentum uni vel alteri ex horarum. suis sacerdotibus (i. e. omnino paucis et ita ut in eadem 14. Permittendi ut, in locis ubi nulla materia ad lampades statione unus tantum sacerdos hanc facultatem habeat). In nutriendas haberi potest, Ssrhum Sacramentum etiam sine quacumque regione a sua residentia longe dissita, absente lumine asservari possit, in casu tamen verne necessitatis et tamen quocumque Episcopo, servata Instructione «De Sacra­ graviter onerata conscientia ipsius Ordinarii. ’ mento Confirmationis» in Appendice Ritualis Romani inserta. 15. Permittendi, si sit periculum sacrilegii, ut Ssdiani 4. Λ fissa-—Permittendi ut Missa celebrari possit, in casu Sacramentum pro infirmis sine lumine, in loco tamen decenti, necessitatis, super ollari portatill; etiam sine ministro, et sub retineri possit. dio, et In hopI. dummodo, debitis cautelis adhibitis, nullum •16. Ablutio corporalium, etc.—Permittendi religiosis soro­ adsit Irreverentiae periculum, et locus decens sit; etiam sl ribus ut pallas, corporalia et purlficalorla primo abluere valeant. altare sil fractum vel sine Reliquiis Sanctorum; et praesenti­ bus haereticis, schismaticis. Infidelibus et excommunicatis, sl 17. S. Communio pro infirmis—Permittendi suis missioaliter celebrari non possit; atque ut Missa Inchoari queat una narils ut deferre et administrare valeant Christianis aegro­ hora post mediam noctem. tantibus Ssdiam Eucharistiam sine superpclliceo et stola ac sine comite, dummodo constet de periculo cui exponerentur 5. Permittendi ut Missa celebrari possit cum uno tamine sl induerent superpelliceum ct stolam. cuiusvis generis, dummodo cera apum desit; nec non permit­ tendi ut Missa absque luminibus celebrari possit. In casu •18. Concedendi infirmis, dc quibus certa spes non adsit tamen verae necessitatis, et graviter onerata conscientia ut cito convalescant, ut . * Communionem sumere possint bis Ipsius Ordinarii. vel ter in hebdomada (et si agatur de sacerdotibus vel rell· 6. Permittendi ut In utroque purificatione calicis aqua tan­ glosis, ctlnm quotidie) etsi aliquam medicinam vel aliquid per modum potus antea sumpserint. tum adhiberi possit, dummodo tamen extrema sit vini penuria. 19. S. Ordinatio.—Conferendi, rationabili de causa. Ordi­ 7. Permittendi Ihurificalionem In Missis cantatis a solo ce­ nes minores omnes simul, etiam cum prima tonsura. lebrante absque ministri», dummodo duo saltem clerici superpellteeo Induti Missae Inserviant. 20. Conferendi, iusta de causa, omnes sacros Ordines, etiam Presbyteratum, diebus ferialibus etsi continuis. 8. Concedendi suis mlsslonariis Iter facientibus ut In cele­ brando S. Sacrificio uti possint paramentis cuiusvis coloris 21. Dispensandi, gravi tamen de causa, cum suis utriusque HtttrfkL cleri diaconis super defectu aetatis decem ct octo mensium, ut ad s. Presbyteratus ordinem promoveri possint, dummodo 9. Permittendi ut In ecclesiis et oratoriis publicis, quae privilegio iuris communis (can. 821, 2-3), haud gaudent, tres ‘Cfr. A A-S. a. iqat. p. 154 et ». [LE 5x9] ’Cfr. AAS. a. 1958,PM. .Missae ttatim post mediam noctem Saiioltatis Domini cele- 2851 2852 1951 l\X 1 SC DE PROP. FIDE. FORMULAIS FACULTATI M DECENNALIUM klonei lint, ct dimidiam partem quarti anni cursus theologici rite (can. 1)76, 3) absolverint. •22. Dispensationes matrimoniales —Dispensandi, canonkli exsistentibus causis, super impediments matrimonialibus rive minoris sive maioris gradus (can. 10-12), tam publicis quam occultis, etiam multiplicibus, iuris tamen ecclesiastici, exceptis Impedimentis provenientibus cx sacro Presbyteratus ordine, cx affinitate In linea recta, consummato matrimonio, el cx defectu praescriptae aetatis, quando sponsi ad aetatem ab antiquo Iure praefixam nondum pervenerint (idest ad annum 14 completum pro viris cl ad 12 completum pro mulieribus). Concedendo tamen has dispensationes. Ordinarius prae oculis kabtal regulas statutas in Codice, a can. 1035 ad can. 1080, circa Impedimenta in genere et In specie et, in impedimentis nlslae religionis ct disparitatis cultus, servatis conditionibus al Ecclesia praescriptis: videlicet de amovendo a catholico canlugc perversionis periculo, ac de universa prole utriusque stius in catholicae religionis sanet Itale tantum baptizanda el rdacanda, · monita parte catholica de obligatione, qua tenetur, nnxrslonrm coniugis acathoUcl prudenter curandi: eaque lege at, neque anle neque post matrimonium coram Ecclesia initum, partes adeant ministrum falsi cultus ad matrimonialem consen­ sum praestandum vel renovandum. Si agatur vero de matrimoniis cam he bracis vel mahumetanis, peculiari ratione oportet ut: nnstel de status libertate partis infidelis, ad removendum perle uiiua polggamiae; absit periculum circumcisionis prolis; el sl eleilis actus sit ineundus, sit tantum caeremonia civilis nullaque ytahumetls invocatio aut aliud superstitionis genus Interveniat. •23. Sanationes in radice.—Sanandi in radice, iuxta regulas in Codice a can. 1138 ad can. 11-11 statutas, matrimonia ob aliquod impedimentum, de quo supra (n. 22), nuliiter con­ tracta. Quod vero attinet nd prolis legitimationem. Ordinarius prae oculis habeat canones 1051, 1133. Facultas sanandi in radice non extenditur ad casus in quibus supervenerit amentia unius vel utriusque partis. In singulis Mice casibus igitur ad S. Sedem recurrendum erit. •24. Sanandi pariter in radice matrimonia mixta attentata coram magistratu civili vel ministro acatholico, dummodo moraliter certum sit partem acatholicam universae prolis na­ sci tura e catholicam educationem non esse impedituram. •25. Privilegium Paullnum et Interpellationes—Dispensandi super Interpellatione conlugum in infidelitate relictorum · pro omnibus casibus ordinariis, quando scilicet adhibitis nntea omnibus diligentiis, etiam per publicas ephemerides nd reperiendum locum ubi coniux infidelis habitat, iisque in irritum cessis, constet cx processu saltem summario et extroiudicialitcr conlugem absentem moneri legitime non posse nut monitum intra tempus in monitione praefixum suam voluntatem non significasse. •26. Itemque dispensandi super interpellatione coniugis in infidelitate relicti, siquidem certo constiterit ex processu laltem summario et extraiudlcialiter, interpellationem fieri non posse sine evidenti gravis damni nut coniugi iam ad fidem converso (etsi nondum baptizato), aut Christianis inferendi periculo. •27. Permittendi ut, accedente gravi causa, interpellatio coniugis infidelis ante baptismum partis quae ad fidem conver­ titur fieri possit; nec non, gravi pariter dc causa, ab eadem interpellatione, ante baptismum partis quae convertitur, dis­ pensandi. dummodo hoc in casu ex processu saltem summario et extraiudiclaii constet interpellationem fieri non posse, vel fore inutilem. •23. Benedictio nuptialis—Impertiendi benedictionem nup~ llaJtm extra Missam aut preces recitandi iuxta formulas quae in Appendice Ritualis Romani continentur. B) Circa Absolutiones, Benedictiones, Indulgentias et Indulta varia •29. Censurae—Absolvendi ab omnibus censuris, sive umplkiter sive speciali modo Romano Pontifici reservatis, Iuxta can. 2250, ύ. •30. Vola—Dispensandi vel commutandi, iusta de causa, Kta privata. Sedi Ap. reservata, de quibus in can. 1309. •31. Coronae, cruces, numismata—Benedicendi solo crucis trgno cum omnibus Indulgentiis a S. Sede concedi solitis, coronas precatoriAS, cruces, parvas statuas et sacra numismatu, et adnectendi coronis Indulgentias, qune a s. Birgitta et qune a Patribus Crucigeris nuncupantur. 32. Consecratio calicis, patenae, etc.—Conferendi uni al­ terne I. e. paucis ex suis sacerdotibus in casu necessitatis fsculUtem consecrandi, iuxta formam in Pontificali Romano praescriptam, calices, patenas et iuxta formulam breviorem cliarium lapides, adhibitis tamen oleis ab Episcopo catholico benedictis. 31 Benedictio Papalls—Impertiendi, praeter concessio­ nem de qua in can. 914, ter in anno In solemnioribus festis limed id Ionem Papulem iuxta praescriptam formulam cum Indulgentia plenaria ab lis lucranda, qui vere pocnltentes, confessi et s. Communione refecti, eidem Benedictioni inter­ fuerint. Deumque pro sanctae Fidei propagatione el iuxta centem Summi Pontificis oraverint. :’A et u ( LE r«3S). *Cfr. SvUogra ad usum mission anorum. Romae, r,#. p. $6: et w. [LE X431 ] · Pro dispensandis Infidelibus plura ntva Uâsites. ut post baptismum quam ex illis maluerint, si etixm ipsa fidelis Ειζ rîtianrponint, nid prima voluerit converti, efr. can. 1135. 2353 n. 2182 34. Indulgentiae—Concedendi ut, servatis consuetis con­ ditionibus. Indulgentiam plenariam in primae Communionis solemn! distributione et In ». Confirmationis administra tlone, christifideles ad s. Communionem vel Confirmationem rite accedentes lucrari possint. •35. Concedendi Indulgentiam plenariam primo conversis ab ha eres I, servatis consuetis conditionibus. 36. Concedendi Indulgentiam plenariam singulis ex clero, qui per quinque saltem dies spiritualibus Exercitiis interfue­ rint, ac sacrosanctum Missae sacrificium celebrantes vel saltem ad s. Synaxim accedentes, pias preces fuderint, ut supra (n. 33). •37. Impertiendi Benedictionem Apostolicam cum Indui· gnlia plenaria omnibus christifideliDus, qui spiritualibus xercitlis seu sacris Missionibus, de quibus in can. 1349. 1, ultra medietatem interfuerint, benedictioni cum Cruce in fine postremae concionis impertiendae vere poenitentes, confessi ac sacra Communione refecti adstiterint, atque ecclesiam. In qua conciones huiusmodi habebuntur devote visitaverint, iblque pias ad Deum preces fuderint ut supra (n. 33). •38. Concedendi in actu visitationis paroeciarum, quas, fiaroeclnrum et missionum, nec non communitatum tam sa ecuarium quam religiosorum, ut indulgentiam plenariam una vice tantum lucrari possint christifideles, dummodo contriti, confessi ac sacra Communione refecti ecclesiam vel oratorium visitaverint et pias ad Deum preces fuderint ut supra (n. 33). •39. Concedendi christifldelibus ut Indulgentias, propter quas confessio saltem bis in mense requiritur, lucrari possint» etsi ob legitimum impedimentum semel in mense ad poeni­ tentiae sacramentum accesserint. •40. Benedicendi Christi crucifixi imagines sculptas cum Indulgentia plenaria a quocumque cx fidelibus in mortis pe­ riculo constitutis lucranda eas deosculando, ve! Ssihum lesu nomen corde saltem, sl ore non potuerint, invocando. 41. Subdelegandi suis missionarils facultatem erigendi, riti­ bus nb Ecclesia praescriptis, stationes Viae crucis, cum om­ nibus indulgentiis, quae huiusmodi pium exercitium peragen­ tibus a Summis Pontificibus impertitae sunt; et applicandi easdem indulgentias crucibus et crucifixi», pro infirmis aliisque legitime impeditis, dummodo iidem, ad normam Decretorum Urbis et Orbis diei 16 Septembris 1859 et Sacrae Poeniten11 ari ac diei 14 Decembris 1917 [LE 67], 25 Martii 1931 [LE 1021], 20 Octobris 1931 ct 12 Martii 1938 (LE 1426], crucifixum ad hoc benedictum manu tenentes recitent, saltem corde contrito cum pia recordatione Passionis Do­ mini, viginti Paler, Ave ct Gloria, unum nempe pro qualibet statione, quinque in memoriam sacrorum vul­ nerum D. N. I. C. ac unum iuxta mentem Summi Pontificis; aut, si agatur de Infirmis, qui ob suae infirmitatis seu naturam seu gravitatem nec horum viginti Pater, Ave ct Gloria reci­ tationem absque gravi Incommodo nut difficultate peragere valeant, crucifixum benedictum cum affectu et animo contrito osculentur vel etiam tantum intueantur, brevem insimul, sl possint, aliquam orationem vel precem iaculatoriam in me­ moriam Passionis ct Mortis Domini recitantes. 42. Erigendi illas etiam confratem i lates a S. Sede ndprobatas quarum instituendarum ius apostolico ex privilegio alii» reservatum est (can. 686, 2) (una excepta confratcmltate Ssiîii Rosarii) iisque ndseribendi christifideles. 43. Subdelegandi suis missionariis facultatem christifideles adseribendi con fraternitatibus (inclusa confratcmltate Ssdii Rosarii) atque benedicendi, ritibus ab Ecclesia praescriptis, omnia scapularia a Sede Apostolica probata, eaque imponendi sine onere inscriptionis. 44. Divinum Officium—Concedendi ut privatim recitari possit matutinum cum laudibus diei sequentis, stalim post meridiem. 45. Concedendi suis missionariis ut ob legitimam gravemque rationem, de qua Ordinarii conscientia oneratur, loco Divini Officii. Rosarium integrum aut alias preces recitare possint. 46. Vestes laicales—Permittendi suis missionariis ut vestes laicales Induere possint, st aliter vel transire nd loca eorum curae commissa, vel in eis commode permanere nequeant. 47. Ars medica—Permittendi suis missionariis ut ad finem Regni Christi amplius dilatandi, medicinam el chirurgiam exercere valeant, dummodo in istis artibus periti sint, iu curandis infirmis alterius sexus omnia quae religiosum ct sacerdotem dedecent, vel scandalo esse possint, diligenter vitent casque artes omnino gratis exerceant. •48. Praeceptum festivum—Dispensandi cum catholicis pauperioribus ut serviliter laborare valeant diebus Dominicis. vel festis dc praecepto, exceptis Paschatc ct Pentecoste, post tamen s. Missae auditionem, si possit audiri; si vero non possit, recitatis precibus supplétives. 49. Libri prohibiti—Concedendi, non ultra triennium, licentiam legendi ac relinendi, »ub custodia tamen ne ad aliorum manus perveniant, libros prohibitos et ephemerides. exceptis operibus hacresim vel schisma cx professo propu­ gnantibus. vel etiam Ipsa religionis fundamenta evertere ni­ tentibus necnon operibus de obscocnls ex profesto tractantibus, singulis chrlstifidclibus sibi subditis» nonnisi tamen eum de­ lectu ac rationabili de causa (cfr. can. 1402, 2). Its scilicet tnntum, qui eorundem librorum et ephemeridum lectione sive ad ea Impugnanda sive nd proprium legitimum munus exer­ cendum. vel iustum studiorum curriculum peragendum, vere indigeant. 2854 SC DE PROP. FIDE, FORMULAE FACULTATUM DECENNAIJVM η. 2182 O Pro ipso Ordinario 50. Asservandi io sa cello domus stabili» suae residentinc Snfton Eucharistiae Sacramentum. 51. Lucrandi Indulgentias, qua» aliis vi facultatum sibi concessarum impertire valet, impletis tamen consuetis condi­ tionibus. 52. 1'fcndl ipse personaliter, lo Iisdem tamen adlunctis, facultatibus seu permissionibus, qua». Intra limites In praece­ dentibus articulis expressos, concedere potest. 53. Utendi throno cum baldachina ct cappa magna in Pontificalibus; nec non permittendi presbyteris in ecclesiis suae Iurisdictionis celebrantibus ut sui nominis tamquam Antistitis sive In precibus fecialibus sive In Canone Missae mentio fiat: quatenus haec a iure concessa non fuerint. ANIMADVERSIONES I. Praedictae facuMates ea lege conceduntur, ut non om­ nes Indiscriminatim snbdelegart possint, sed illae tantum quae asterisco · notantur, seu quae habentur sub n. 16, 18, 22. 23, 24, 25. 26, 27, 28, 29, 30, 31. 35, 37, 38, 39, 40. 48. Π. Ordinarias Insuper wpradletis omnibus facultatibus sive ner se sive per alios uti tantum valeat intra fines suae iurisdictionis; easque gratis et sine ulla mercede exerceat (praeterquam pro expensis Cancellarlae et cursus postal is ab iis qui parts sunt ad eas solvendas exigenda) et facta mentione apostolicae delegationis ( vel subdelegationis ab Ordinario). IIL Quod sl forte ex oblivione re/ inadvertentla ultra tempus supra praefinitum, hisce facultatibus Ordinarium, vel eius delegatum, ull contingat, absolutiones, dispensationes, concessiones omnes exinde impertitae uti ratae atque validae habeantur. Insuper datis ab Ordinario precibus pro renovatione seu prorogatione earumdem facultatum, ipsae In suo robore perseverare censeantur, usque dum responsum S. C. ad eundem Ordinarium pervenerit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Pro­ paganda Fide, die-------- mensis----------------- anno D._______ SB.—Celera rescripta concessu usque ad expirai innem facalta­ tum generalium debent remitti ad S. C. de Propaganda Fide pro renovatione. Gratis xae tfla sohtlxse qoocuzque Utah. FORMULA MINOR Vi potestatis sibi a Ssrho D. N. Pio Die. Pros. Pp. XII tributae, haec S. Congregatio Ordinario N. N. sequentes facaltates concedit ad decennium, quod decurrit a aie 1 mensis Januarii anno 1951 ad diem 31 mensis Decembris anno 1960. A) Circa Sacramenta et Sacros Ritus 1. Aqua baptlsmalii—Concedendi sal» missionariis facul­ tatem benedicendi aquam baptismalem ea breviori formula, quae In Appendice Ritualis Romani continetur. 2. Sacramentum Confirmationis—Concedendi facultatem administrandi Confirmationis Sacramentum uni vel alteri ex suis sacerdotibus (I. e. omnino paucis et Ita ut in eadem statione unus tantum sacerdos hanc facultatem habeat), in quacumque regione a sua residentia longe dissita, absente tamen quocumque Episcopo, servata Instructione «De Sacra­ mento Confirmationis» in Appendice Ritualis Romani inserta. 3. Missu—Permittendi ut Missa celebrari possit, in casu necessitatis, super altari portatlH; etiam sine ministro, et sub dio, et In nari, dummodo, debitis cautelis adhibitis, nullum adsit irreverentiae periculum, et locus decens sit; etiam si ollare sit fractum vel sine Reliquiis Sanctorum; et praesentibus haereticis, schismaticis, infidelibus et excommunicatis, sl aliter celebrari non possit; atque ut Missa inchoari queat una hora post mediam nodem. 4. Permittendi ut Missa celebrari possit cum uno lumine cuiusvis generis, dummodo cera apum desit; nec non permit­ tendi ut Missa absque luminibus celebrari possit, in casu ta­ men verae necessitatis, et graviter onerata conscientia Ipsius Ordinarii. 5. Permittendi ut In utroque purificatione calicis aqua tan­ tum adhiberi possit, dummodo tamen extrema sit vini penuria. 6. Permittendi thuri/(callonem in Missis cantatis n solo celebrante absque ministris, dummodo duo saltem clerici superpelliceo Induti Missae Inserviant. 7. Concedendi suis missionariis iter facientibus ut in ce­ lebrando Sancto Sacrificio uti possint paramentis cuiusvis satis esse consultum reverentiae sacris myilrrlis debitae, nulinmque exinde abusui patere occasionem; et quateoa» que praedictus Hitus servari possit, permittendi ut in llsd *a ecclesiis unica Missa lecta, loco solemn!», celebrari pctwi Feria V in Corna Domini. 10. Missa de Hequle- Permittendi ut In eccleili» ter h hebdomada, extra Qundnigrsimnni. Missa privata de Requit celebrari possit, etiam diebus ritus duplicis mnlorls et mbMrti, excepti» dominicis, nec non feriis, vigiliis atque octavis privileglatis. diebus tamen, quibus endem Mllsa n Rubrich per­ mittitur, computatis. 11. Missae Voli vae—Permittendi etiam in omnlbo» dbbus festis et dominicis Missam votivam de H. P. M., dkb·^ etiam Missam defunctorum, iis qui, ob defectum oculor» aliam ve infirmitatem, legere nequeant Missas singuli» dkbet occurrentes iuxta Missabs Boinani rubricas. · 12. SfAa Eucharistia.—Permittendi ut, lustn de cauia. Nsihum Sacramentum cum duobus luminibus cuiusvis geotrii exponi possit, exclusa tamen expositione perpetua et XL bo­ rarum. 13. Permittendi ut, in locis ubi nulla materia ad lampade» nutriendas haberi potest, Ssrhum Sacramentum ellam stae btmine asservari possit. In casu tamen verae neccssltatli et gra­ viter o na rata conscientia Ipsius Ordinarii. · 14. Permittendi, si sit periculum sacrilegii, ut Suftun Se­ cramentum pro infirmis sine lumine, in loco tamen decenti,reti­ neri possit, •15. Ablutio corporalium, etc.—Permittendi religiosis sororibus ut pallas, corporalia et purificatorla primo ablatrt valeant. 16. S. Communio pro Infirmis— Permittendi suis missionariis ut deferre et administrare valeant Christianis aegrotan­ tibus Ssrham Eucharistiam sine superpelllceo et stola ac sine eomlte, dummodo constet de periculo cui exponerentur »1 Iaduerent supcrpelllccum et stolam. •17. Concedendi infirmis, de quibus certa spes non adsit ut cito convalescant, ut s. Communionem sumere possint ta» vel ter in hebdomada (et si agatur de sacerdotibus vel religio­ sis, etiam quotidie) etsi aliquam medicinam vel allquid per modum potus antea sumpserint. 18. S. Ordinario— Conferendi, rationabili de causa, Or­ dines minares omnes simul, etiam cum prima tonsura. 19. Permittendi, Iusta dc causa, ut suis subditis omne» sacros Ordines, etiam Presbyteratus, diebus fcrialibus etsi con­ tinuis conferri possint. 20. Dispensandi, gravi tamen de causa, cum suis utrim­ que cleri diaconis super defectu aetatis decem et octo mensium, ut ad s. Presbyteratus ordinem promoveri possint, dummodo idonei sint, et dimidiam partem quarti anni cursus theologld rite (can. 976. 3) absolverint. •21. Dispensationes matrimoniales—Dispensandi, cano­ nicis exsistentibus causis, super impedimentis matrimoniali­ bus sive minoris sive maioris gradus (can. 1042), tam publid» quam occultis, etiam multiplicibus, iuris tamen ccdeslastki, exceptis impedimentis provenientibus ex sacro Presbyteratu» ordine, ex affinitate In linea recta, consummato matrimonio, ct ex defectu praescriptae aetatis, quando sponsi nd aetatem ab antiquo iure praefixam nondum pervenerint (idest ad annum 14 completum pro viris et ad 12 completum pro mu­ lieribus). coloris Hturglcl. 8. Permittendi ut in ecclesiis et oratoriis publicis, quae privilegio iuris communis (can. 821, 2-3) haud gaudent, tres ΛI Issae statlm post mediam noctem Nativitatis Domini cele­ brari possint, cauto tamen ut omnia cum debita reverentia flant. 9. Hebdomada maior—Permittendi ut in ecclesiis dissitis fund Iones Maioris Hebdomadae celebrari queant iuxta pecu­ liarem Ritum as. m. Benedicto Pp. XIII concessum pro eccle­ siis minoribus paroccialibus. in quibus ministrorum numerus vel copia cantorum ad praedictas sacras functiones solemniter peragendas haberi nequeat; dummodo tamen constet Ibidem 2855 1051 JAN 1 Concedendo tamen has dispensationes. Ordinarius prat oculis habeat regulas statutas in Codice, a can. 1035 ad can. 1911, circa impedimenta (n genere et in specie et, in Impedimenti» mixtae religionis et disparitatis cultus, servatis conditionibus ab Ecclesia praescriptis: videlicet de amovendo a catholico conioge perversionis periculo, ac de universa prole utriusque sexus In catholicae religionis sanctitate tantum baptizanda et educanda.1 monita parte catholica de obligatione, qua tenetur, conrersisnem coniugis acatholici prudenter curandi; eaaue lege ut, neque ante neque post matrimonium coram Ecclesia initum, parta adeant ministrum falsi cultus ad matrimonialem consensam praestandum vel renovandum. Sl agatur vero de matrimoniis cum hebraels vel mahumetanis, peculiari ratione oportet at constet de status libertate partis infidelis, ad removendam pe­ riculum polggamlar; absit periculum circumcisionis prolli: M sf doliis actus sit ineundus, stl tantum caeremonia clailh nattaque Mahumetis invocatio aut aliud superstitionis genas inter­ veniat. •22. Sanationes In radice.—Sanandi In radice, Iuxta re­ gulas in Codice a can. 1138 ad can. 1141 solutas, matrimonial ob aliquod Impedimentum, de quo supra (η. 21), nulllter con­ tracta. Quod vero attinet ad prolis legitimatloncm, Ordinaria» prae oculis habeat canones 1051, 1138. Facultas sanandi in radice non extenditur ad caxus in quibo» supervenerit amentia uniux Del utriusque partis. In singuli» hisce casibus igitur ad S. Sedem recurrendum erit. •23. Sanandi pariter in radice matrimonia mixta attentats coram magistratu civili vel ministro ncatholico, dummodo moraliter certum sit partem ncathollcam universae prolis nasci tura e catholicam educationem non esse Impedituram. •24. Prldl. Paullnum el Interpellationes—Dispensandi super Interpellatione conlugum in infidelitate relictorum' pro * CtrA-AS. s. tgn, p. x54etss.(LR jiq) · Ctr. A -AS au 193I, p. ct w [LE »415·] ’ Cfr. Syllogen &d usum missioniriorom. Roeur. »959. P· 56» et sa. [LE x <31]. · Pro dispensandis infidelibus pltatt aero habenub'it, ut post baptismum quam ex illis maluerint, si etixm ipu Ddeàt fut, rrUn-n- possint, nld prima voluerit converti, cfr. can. 1x25. 2856 19 51 I AN I SC. DE PROP. FIDE. FOIIMULAK FACULTATUM decennalium onmibu» casibu» ordinarii», quando scilicet adhibitis omnibus diligentiis etiam per publicas ephemerides ad reperiendum bcum ubi conlux infidelis habitat, iisque In Irritum cossis, condet ex processu Miltem summario et rxtrnludiclalltcr conlugrin absentem moneri legitime non posse nut monitum intra tempus in munitione praefixum suam voluntatem non ügnitkâue. •23. Itemque dispensandi super intrri>cllaHune conlugis In Infidelitate relicti, siquidem certo constiterit ex processu sal­ tem tummarlo ct cxtraliKlIcInlitcr, Interpellationem fleri non powe sine evidenti gravi» damni nut conlugi lam ad fidem convomo (ct»l nondum baptizato), aut christiania inferendi pcnculo. •20. Permittendi ut, accedente gravi causa, interpellatio coniuxls Infidelis ante baptismum juirtls quae ad fidem conver­ titur heri possit; nec non, gravi pariter de causa, nb eadem in­ terpellatione, ante baptismum partis quae convertitur, dis­ pensandi, dummodo huc in casu ex processu saltem summario el extmiudiciall constet interpellationem fleri non posse, vel fore Inutilem. •27. Benedictio nuptiali»—Impertiendi benedictionem nup­ tialem extra Missam aut preces recitandi Iuxta formulas quae in Appendice Ritualis Hoiiuint continentur. D) Cirez Absolutiones, Benedictiones. Indulgentias et Induit * varia. •28. Censurae—Absolvendi nb omnibus censuri», sive ilmpliclter sive speciali modo Romano Pontifici reservatis, Iuxta can. 2250, 3. •20. Vota—Dispensandi vel commutandi, Iusta dc causa, rota privata, Sedi Ap. reservata, de quibus In can. 1309. •30. Coronae, cruces, numismata—Benedicendi solo crucis tigno cum omnibus Indulgentiis n S. Sede concedi solitis, coronas precatorias, cruces, parvas statuas et sacra numismata, etxdnectendi coronis Indulgentias, quae a s. Birgitta et quae a Patribus Crucigeris nuncupantur. 31. Consecratio calicis, patenae, etc.—Conferendi uni alterlve 1. e. paucis ex suis sacerdotibus in casu necessitatis facultatem consecrandi, iuxta formam in Pontificali Romano praescriptam, calices, patenas et iuxta formulam breviorem diarium lapides, adhibitis tamen oleis ab Episcopo catholico benedictis. 32. Benedictio Papalis —Impertiendi, praeter concessio­ nem, de qua In can. 014, 1er in anno in solemnloribus festis Benedictionem Papalem iuxta praescriptam formulam cum Indulgentia plenaria ab lis lucranda, qui vere poenitentes, confessi ct s. Communione refecti, eidem Benedictioni Inter­ fuerint, Deumque pro sanctae Fidei propagatione et iuxta mentem Summi Pontificis oraverint. 33. Indulgentiae—Concedendi ut, servatis consuetis con­ ditionibus, Indulgentiam plenariam in primae Communionis wlemnl distributione et in s. Confirmationis adminlstrationc, ehristifideles ad s. Communionem vel Confirmationem rite accedentes lucrari possint. •34. Concedendi Indulgentiam plenariam primo conversis ab baeresl, servatis consuetis conditionibus. 35. Concedendi Indulgentiam plenariam singulis ex clero, oui per quinque saltem dies spiritualibus Exercitiis Interfue­ rint, ac sacrosanctum Missae sacrificium celebrantes vel sal­ tem nd s. Synaxlm accedentes, pias preces fuderint, ut suPn (n. 32). •30. Impertiendi Benedictionem Apostolicum cum Induiftnlia plenaria omnibus christifldelibus, qui spiritualibus 'xerdtiis acu sacris Missionibus, de quibus In can. 1349, 1, ultra medietatem Interfuerint, benedictioni cum Cruce In fine poitremae concionis Impertiendae vere poenitentes. confessi K sacra Communione refecti adstlterint, atque ecclesiam, in qua conciones huiusmodi habebuntur devote visitaverint, Iblque pias nd Deum preces fuderint ut supra (n. 32). •37, Concedendi In actu visitationis paroeciarum, quasiptroeclarum et missionum, nec non communitatum tam saecu­ larium quam religiosorum, ut Indulgentiam plenarium una vice tantum lucrari possint christifidclcs, dummodo contriti, confessi nc sacra Communione refecti ecclesiam vel oratorium visitaverint et pias ad Deum preces fuderint ut supra (n. 32), •13. Concedendi christifldelibus ut Indulgentias, propter quai confessio saltem bis In mense requiritur, lucrari possint, etsi ob legitimum Impedimentum semel In mense ad poeniten­ tiae sacramentum accesserint. '39. Benedicendi Christi crucifixi imagines sculptas cum Indalgtnlla plenaria a quocumque ex fidelibus In mortis pe­ riculo constitutis lucranda eas deosculando, vel Ssriium lesu tomen corde saltem, si ore non potuerint, invocando. 40. Erigendi, ritibus nb Ecclesia praescriptis, stationes Viat crucis, cum omnibus Indulgentiis, quae huiusmodi pium exercitium peragentibus a Summis Pontificibus impertitae lunt; et applicandi easdem Indulgentias crucibus ct crucifixis, pro Infirmi» aliisque legitime impeditis, dummodo iidem, ad cornum Decretorum Urbis et Orbis diei 16 Septembris 1859 et Sacrae Poeni tent larlnc dici 14 Decembris 1917, 25 Martii 1931, 20 Octobris 1931 et 12 Martii 1938, crucifixum ad hoc bene­ dictam manu tenentes recitent, saltem corde contrito cum ph recordatione Passionis Domini, viginti Pater, Ave ct Glo­ ria, unum nempe pro qualibet statione, quinque in memoriam tarorum Vulnerum D. N. I. C. nc unum iuxta mentem Summi Pontifici»; nut, si agatur de Infirmis, qui ob suae infirmitatis 2857 π. 2182 M«u naturam seu gravitatem nec horum viginti Pater, Ave et Gloria recitationem absque gravi Incommodo aut difficultate peragere valeant, crucifixum benedictum cum affecta et ani­ mo contrito osculentur vel etiam tantum intueantur, brevem insimul, sl possint, aliquam orationem vel precem laculatoriam in memoriam Passionis et Mortis Domini recitantes. 41. Erigendi illas etiam confralernltales a S. Sede adprobatas, quarum Instituendarum Ius apostolico ex privilegio aliis reservatum est (can. 686, 2) (ima excepta confraternitate S»ihl Rosarii) Usque adscribendl christifidcles. 42. Subdelegandi suis missionariis facultatem christifidelrs adscribendl eon/raternltallbus (inclusa confraternltate Ssriil Rosarii). •43. Benedicendi, ritibus ab Ecclesia praescriptis, omnia scapularia a Sede Apostolica probata, eaque imponendi sine onere inscriptioni». 44. Divinum Officium—Concedendi ut privatlm recitari possit matutinum cum laudibus diei sequentis, statlm post meridiem. 45. Concedendi suis missionariis ut ob legitimam gravemque rationem, de qua Ordinarii conscientia oneratur, loco Di­ vini Officii Rosarium integrum nut alias preces recitare possint. 46. Vestes laicales—Permittendi suis missionariis ut vestes laicales Induere possint, si aliter vel transire ad loca eorum curae commissa, vel In eis commode permanere nequeant. 47. Ars medica—Permittendi suis missionariis ut ad finem Regni Christi amplius dilatandi, medicinam et chirurgiam exercere valeant, dummodo In Istis artibus periti sint, in cu­ randis infirmis alterius sexus omnia quae religiosum et sacer­ dotem dedecent, vel scandalo esse possint, diligenter vitent easque artes omnino gratis exerceant. •48. Praeceptum festivum—Dispensandi cum catholicis pauperioribus ut serviliter laborare valeant diebus Dominicis vel festis de praecepto, exceptis Paschale et Pentecoste, post tamen s. Missae auditionem, si possit audiri; si vero non possit, recitatis precibus supplétifs. 49. Libri prohibiti—Concedendi, non ultra triennium, li­ centiam legendi nc retinendi, sub custodia tamen ne ad alio­ rum manus perveniant, libros prohibitos et ephemerides, excep­ tis operibus haeresim vel schisma ex professo propugnantibus, vel etiam ipsa religionis fundamenta evertere nitentibus nec­ non operibus de obscoenis ex professo tractantibus, singulis christifldelibus sibi subditis, nonnisi tamen cum delectu ac rationabili de causa (cfr. can. 1402, 2), ils scilicet tantum, qui eorundem librorum el ephemeridum lectione sive ad ea impugnanda sive ad proprium legitimum munus exercendum, vel lustum studiorum curriculum peragendum, vere indigeanL. C) Pro ipso Ordinario 50. Fruendi induito personali altaris privileglati quotidiani, dummodo nihil praeter consuetam eleemosynam intuitu huius privilegii percipiat. 51. Lucrandi Indulgentias, quas aliis f facultatum sibi concessarum impertire valet, impletis tamen consuetis condi­ tionibus. 52. Utendi ipse personaliter. In iisdem tamen adlunctis, facultatibus seu permissionibus, quas, intra limites in praece­ dentibus articulis expressos, concedere potest. ANIMADVERSIONES I. Praedictae facultates ea lege conceduntur, ut non om­ nes Indlscrlminatlm subdelegari possint, sed illae tantum quao asterisco · notantur, seu quae habentur sub n. 15. 17. 21, 22, 23, 24. 25, 26, 27, 28, 29. 30. 34, 36. 37. 38, 39, 40. 43, 48. II. Ordinarius insuper supradiclis omnibus facultatibus sive per se sive per alios uti tantum valeat ntra fines suae iurisdictionis; easque gratis et sine ulla mercede exerceat (prae­ terquam pro expensis Cancellariac et cursus postalis ab ils qui pares sunt ad eas solvendas exigenda) ct facta mentione apostolicac delegationis (vel suhdelegationis ab Ordinario). II. Quod si forte ex oblivione vel inadvertenlia ultra tempus supra praefinitum, hisce facultatibus Ordinarium, vel e‘us de­ legatum, uli contingat, absolutiones, dispensationes, concessio­ nes omnes exinde impertii ne uti ratae atque validae habean­ tur. Insuper datis ab Ordinario precibus pro renovatione seu prorogatione earumdem facultatum. Ipsae in suo robore per­ severare censeantur, usque dum responsum S. C. ad eundem Ordinarium pervenerit. Datum Hornae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Pn>jtaganda Fide, die___ mensis___ _______ anno D. NB.—Cetera rescripta concessa usque ad expiratlonem faculta­ tum generalium debent remitti ad S, C. de Propaganda Fide pro renovatione. Gratis sine uRi d«ratoribua Sutuam perfection·, Prot N 2JJR S Re (otii * ib îpja S. C. d· RaUqioau editi· Adn. A GUTlE?Fa in CpR 30 (1551) 115-121 at in ME Td (1931) 443-449 2184 1951 IAN 11.-PIUS XII, CONST AP. AAS 43 ( 1951) 257-263 AFRICA MERIDIONALIS Hifrarctiia EPISCOPALIS IN AFRICA MERIDIONALI CONSTITUITUR PIUS EPISCOPUS Servus Serrarum Dei—Ad perpetuam rei memoriam Suprema Nobis ab ipso Christo Domino concredita cura rt potestas universam regendi el moderandi Ecdttlia Nos urget ut indefessis consiliis ct laboribus diffundere nitamur sanctissimam Christi fidem rcllgioncmquc in om­ nes terras, in illas potissimum regiones, quae nondum rvangelica luce plene collustrantur, atque quaelibet itatuere, quibus enasccntium illic Ecclesiarum regimini el gubernationi aptius ac fructuosius consuli possit. Hioc, Del favente Numine, anno millesimo nongentesimo qua­ dragesimo sexto in Sinis, superiore autem anno in Africa Occidentali Britannicae ditionis, episcopalem hicrarchiam constituere potuimus; hodie vero, Nostram sollicitudinem ad Africam Meridionalem convertere censuimus, ubi per Evangelii Praeconum impensos labores, multiplicatis Mis­ sionibus, auctoque ethnicorum numero ad catholicam fidem traductorum, multisque sapienter et utiliter civilis cultus, religionis et caritatis florentibus institutis, laetissimos fructus res catholica. Dei adiuvante gratia, accepit. Siquidem in Africa Meridionali ab incunte saeculo decimo non pauconim catholicorum ibi commorantium curam spiri­ tualem aliquot sacerdotes c clero saeculari Hollandhe susceperunt, qui frustra tamen varias inter adversitates allaborarunt et denique nulla facta accusatione, nulli servata ludicil forma, a gubernio civili finibus illis extur­ bati fuerunt. Anno millesimo octingentesimo duodevicesimo Vici· riatus Apostollcus pro Capitis Bonae Spei locorumqut adiacentium territorio a fel. rec. Pio Papa VII erectus est et illi Praesul datus est ad evangclizationis opus ibi curan­ dum primus Vicarius Apostollcus, Beda Slater, Congrega­ tionis Anglo-Bcnedlcllnae alumnus. At Jnsequenti anno, cum eidem ad missionem publica potestas accessum de­ negaret, ipse suam elegit sedem in insula Mauritii, uti eiusdem quoque Apostollcus Vicarius, usque dum anno millesimo octingentesimo tricesimo septimo ab ipsius iurUdlctione Vicariatus Bonae Spei detractus fuit; quo anno Apostolica Sedes, Vicaria tu Apostolico Africae Meridionalis constituto, sacerdotem Dublinenscm Ordinis Praedicato­ rum, Raymundum Griffit, Episcopum titulo Pnlaeopolltanum atque primum totius Africae Meridionalis Vicarium Apostoli cum designavit. Anno porro millesimo octingente­ simo quadragesimo septimo Vicariatus iste in duos distri­ ctus, occidentalem et orientalem, divisus est, quo sacerdotes e clero sacculari mittebantur, quorum pars maior erant na­ tione Hibemlci. iam Collegii Urbaniani dc Propaganda Fide alumni. Ob erectionem autem anno millesimo octingentesi­ mo quinquagesimo, quintadccima die Novembris mensis,! fel. rec. Pio Papa IX factam Vicariatus Apostolic! Natalensis, quem Missionalcs Oblati Mariae Immaculatae studio­ sissime excolere coeperunt, evangelization! s opus praecipue apud Indigenas propria sumpsit initia. Quod temporis decursu, adventantibus Illic aliis divini verbi satoribus. Ordinum et Congregationum sodalibus, tam prospera ha­ buit incrementa, ut novas in amplissimo regionis illius tcrritotlo missionales circumscriptiones, Apostoficos nempe Vicariatus vel Praefecturas erigere necesse fuerit. Anno autem millesimo nongentesimo vicesimo secundo, die sep­ tima Decembris mensis, ad decus el tutamen fidei catholicae augendum, fel. rcc. Pius Undecimus Decessor Noster Dele­ gationem Apostolicam in Africa Meridionali constituit, ac primum Delegatum Apostollcum lordanum Bcrnardum Gijlswijk, Archiepiscopum titulo Euchaltenum, modo vita functum, elegit. Hodie vero vlginti numerare datur ec- 2880 l t 1951 IAN 11 PIUS XII. HIERARCIIIA IN AFRICA MERIDIONALI deslastlcas drcumscrlptioncs: in territorio scilicet Unionis Suiafrlcanae duodeviginti, quae sunt: in provincia civili *1 Capitis Bonae Spei seu Coloniae Capitis: Vicariatus / Apoilollcl de Allwiu, de Cape Town, de Port Elizabeth, dc Queenstown et dc Uintata; in provincia civili Natalensl: Vicariatus Apostolic! dc Eshowc, dc Marlannhlll et Nata * lenis; In provincia civili Orangcnsi seu Status Liberi dc Orange: Vicariatus Apostolicl Bcthlehcmcnsls ct dc KrooniUtoUco, nunc ad archidiocccsis vel dioecesis gradum ct figniutem evecto. Novae porro metropolitanae Ecclesiae Bloemfonteinensis Archicpiscopi sedes in Bloemfontein *, tà cathedra vero in ecclesia Sacri Cordis lesu crit. 2861 n. 2194 Singulis autem novis Istis Metropolitanis seu Cathedralibus Ecclesiis earumque pro tempore Antistitibus omnia tribui­ mus iura et privilegia, honores, Insignia et favores, quibus ceterae per orbem Metropolitanae et Cathédrales Ecclesiae carumquc Antistites Iure communi fruuntur; Itemque om­ nia ipsis onera et obligationes imponimus, quibus ceteri obstringuntur; Archiepiscopis insuper peculiarem conce­ dimus facultatem Crucem ante se deferendi et sacro Pallio luxta liturgicas leges utendi, postquam tamen istud illi In sacro consistorio ab Apostolica Sede postulaverint et obtinuerint. Cum autem locorum el huius temporis adiuncta haud permittant quominus In novis istis dioecesibus Canonicorum Capitulum modo erigatur, Indulgemus ut pro Canonicis dloccesanl Consultores, e clero saeculari sive regulari, ad iuris tramitem eligantur et adhibeantur. Episcopalem insuper uniuscuiusque dioecesis mensam, / 261 praeter bona lam ibi exsistentia, fidelium oblationes et Curiae emolumenta constituent. Ad iuvenum in spem Ec­ clesiae succrescentium Institutionem volumus ut dloecesanum seminarium, ubi iam non exstet, cum primum fleri poterit, erigatur iuxta codicis Iuris canonici praescripta et a S. Congregatione Fidei Propagandae traditas normas. Quod vero ad earumdem novarum dioecesium regimen el administralioncm, ad clericorum et fidelium iura et onera, aliaque huiusmodi attinet, servanda iubemus quae sacri canones praescribunt. Volentes insuper Nos quas supra ereximus archidloecescs et dioeceses suis instruere Pasto­ ribus, primum quidem novae Metropolitanae Ecclesiae Bloemfonteinensi ut Infra providebimus: ceteros venera­ biles Fratres dignissimos Praesules, qui usque nunc Ln sibi creditis Vicariatlbus Apostolicls lam sedulam catholi­ cae fidei prolatandae curam impenderunt, Archiepiscopos seu Episcopos suae cuiusque sedis renuntiamus et consti­ tuimus, ac proinde de apostollcae Nostrae potestatis ple­ nitudine a vinculo liberamus Ecclesiarum Episcopalium, quarum titulos una cum Vicariatu hucusque tenuerunt, et ipsis earumdem novarum Ecclesiarum curam, regimen ct .admlnistrationcm quoad sive spiritualia sive temporalia bona plene committimus una cum omnibus iurious et privilegiis, oneribus et obligationibus suo cuiusque pasto­ rali muneri adnexis. Quapropter transferimus: 1) ab Ec­ clesia titulo Stcctorena ad Ecclesiam metropolitanam Civitatis Capitis seu Capetownensem Andenum McCann; 2) ab Ecclesia titulo Attudensl ad cathcdralem Ecclesiam Àlhvalensem loannem Lueck; 3) ab Ecclesia titulo Sydrensi ad cathedralem Ecclesiam Civitatis Reginae sêu Queenstawnensem loannem Baptistam Rosenthal; 41 ab Ecclesia titulo Aborensi ad catnedralem Ecclesiam Ondtshoomensem Brunonem Hippel; 5) ab Ecclesia titulo Bagaicnsi ad cathedralem Ecclesiam Portus-Elizabethensem Hugoncm Boyle; 6) ab Ecclesia titulo Turuzitana ad metropolitanam Ecclesiam Durbanianam Dionysium Eugenlum Hurley; 7) ab Ecclesia titulo Niciotana’ ad Eccle­ siam cathedralem Collis Mariae seu Mariannhlllensem Alfonsum Streit; 8) ab Ecclesia titulo Germanicopolitana ad Ecclesiam cathedralem Eshowensem losephum Aure­ lianum Bilgeri; 9) ab Ecclesia titulo Aezanitana ad Eccle­ siam cathcdralem Kokstadenscm Evangclislam McBride; 10) ab Ecclesia titulo Badiensi ad cathedralem Ecclesiam Umtatanam losephum Grueter; 11) ab Ecclesia titulo Traculena ad metropolitanam Ecclesiam Praetoriensem loannem Colbum Garner; 12) ab Ecclesia titulo Legicnsl ad cathedralem Ecclesiam loannes-Burgensem Gulieimum Patricium Whelan; 13) ab Ecclesia titulo Bitensi ad cathe­ dralem Ecclesiam Lydenburgen/scm loannem Riegler; 262 14) ab Ecclesia titulo Thagastensi ad cathedralem Eccle­ siam Bremcrsdorpenscm Constantium M. Atilium Barneschl; 15) ab Ecclesia titulo Siguitana ad cathcdralem Ecclesiam Bethlehemensem Petrum Kelleter; 16) ab Ec­ clesia titulo Adrasena ad cathedralem Ecclesiam Kelmoe * sanam Henricum losephum Thunemann; 17) ab Ecclesia titulo Tremithusia ad Ecclesiam cathedralem Kroonstadensem Geranium Norbertum van Valsen: 18) ab Ecclesia titulo Pachnemunitana ad Ecclesiam cathedralem Maseruenam losephum Delphinum Des Rosiers; 19) ad novam autem metropolitan) Ecclesiam Bloemfonteinensem aliis Nostris Litteris hac Ipsa die datis venerabilem Fratrem eligimus Ermannum losephum Maysing, hactenus Epi­ scopum Ecclesiae Mlnensls, culus tituli vinculo absolvimus: 20) novae insuper cathedral! Ecclesiae Kimberlcyensi. metropolitanae Ecclesiae Bloemfonteinensi suffragancae. suo Praesule instruendae, per alias Apostolicas Litteras quam primum providebimus. Volumus vero ut omnes Meari! .Apostolicl ad metropoli tanas vel ad cathédrales Ecclesias e titularibus Ecclesiis ita translati» antequam in suae sedis canonicam veniant possessionem fidelitatis iusiurandum in manibus alicuius quem maluerint catholici Antistitis, gratiam ct communionem cum Apostolica Side 2362 1 habentis, iuxta statutam formulam, huiusque exemplar sui dictiquc Antistitis subscriptione ac sigillo munitum, ad S. Congregationem Fidei Propagandae quam primum transmittant; α catholicae autem fidei rituali professione renovanda eos suprema auctoritate Nostra liberamus, contrariis quibuslibet non obstantibus. Ad quae omnia uti supra disposita ct constituta ad exse­ cutionem mandanda venerabilem quem supra memoravi­ mus Fratrem In Africa Meridionali Delegatum Aposlolicum vd eum qui in exsecutionis actu Delegationi illi praeerit, deligimus eidemque necessarias et opportunas concedimus facultates, etiam subdelegandi, ad effectum dc quo agitur, quemlibet virum In ecclesiastica dignitate constitutum, et illi onus inlungimus ad Sacram Illam Congregationem Fidei Propagandae omnium actorum peractae exsecutionis exem­ plar, quam primum fas erit, transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecum­ que, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua intéresse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari, vel in controversiam vocari posse, sed 263 eas, tamquam ex certa sdentla ac pote'statis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat Inviolabiliter observari debere; et, si secus super his a quocumque, quavis auctori­ tate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse ac fore volumus el decernimus, non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, pro­ vincialibus, generalibus univcrsaîibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinatio­ nibus Apostolids el quibusvis aliis Romanorum Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus cctcrisque con­ trariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. Volumus denique ut harum Lit­ terarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis, ac sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae praesentibus Litteris tri­ bueretur, $1 ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam erectionis, constitutionis, evectionis, concessionis, translationis, sublectionis, statuti, mandati, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario at­ tentare praesumpserit, Indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incur­ surum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo primo, die undecima lanuarii mensis. Pontificatus Nostri anno duodecimo.—Pro S. R. E. Cancellario: Euoenivs Card. Tisserant, S. Colle­ gii Decanus. P. Card. Fuxasomi Biondi, S. C. de Propa­ ganda Fide Praelectus. Arthurus Mazzonl, Proton. A post» Albertus Serafini, Proton. A post. 2185 1951 IAN 11.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 43 (1951) 91 Decretum de adscriptione clericorum et laicorum ASSOCIATIONI «ROTARY CLUB» Feria IV, die 20 Decembris 1950 Quaesitum est ab hac Suprema Sacra Congregatione utrum liceat catholicis nomen dare Associationi, quae vulgo nuncupatur »Rolanj Club». Eilil ac Revml Domini Cardinales rebus fidei et morum lutandis praepositi, praehabito RR. DD. Consultorum voto, in Plenario Consessu Feriae IV, diei 20 Decembris 1950, respondendum decreverunt: «Clcrlds non licere nomen dare Associationi » Rotary Club» vel eiusdem coetibus intéresse; lalcos vero hortandos esse ut senent praescriptum can. 684 C. L C.». Et die 26 eiusdem mensis el anni, Ssihus D. N. Pius divina Providentia Papa XII In audientia Excdio ac Revnio Domino Adsessor! S. Officii Impertita, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit atque publicari I ussit. 2363 1951 ΙΛ.Χ ll-π SUPREMA CONGR. SANCTI OFFICII - PIUS XII n. 2105-21117 Datum Romae, cx aedibus S. Officii, die 11 Ianuarii IKj. Marinus Maranl, Supremae S. Congé. S. Officii Notarié, Adn. M. CROVINIin ME 76 (1951) 213-221: A DELCHARDIaNrTK (1951) 623-530; F. HURTH in PrM 40 (1051) 111-120; L L JfcfcATT in CR 35 (195!) 201-202; A. WYAT in ApoD. 24 (1951' 156-172. it GATiLLO n. SS. 218« 1951 IAN 12.-PIUS XII, LIT. AP. AAS 44 (1952) 21M17 Sanctus Gabriel archangelus in caelestem pateoxvx ARTIUM VULGO «TELECOMUNICAZION!» NCNCVFATAim EARUMQUE OPIFICUM ET MINISTRORUM KLIOlTVft PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam.—Quoniam «omne datae optimum ct omne donum perfectum desursum eit, descendens a Patre luminum» (lac. I, 17), divinam eitadmi­ rari sapientiam, cum homines, tot inventis usi, qwe horum temporum peperit ingenium, electrica vi possuai tum verba ud absentes quam celerrime transcribere, ten ex locis valde longinquis Inter sc colloqui, tum nuntias ρσ aethereas undas mittere, tum denique rerum eventuumque Imagines ante oculos relatas, etsi iidem procul coomorantur, praesentes conspicere. Eiusmodl Instruments, ad artis rationem facta, ut ad perniciem possunt plurimum, si recta mente non exerceantur, ita, sl ut addecet usurper tur, multum multumque valent ad fraternam homlnon communitatem fovendam roborandamque, ad eorum exco­ lendam vitam, ad liberales artes et ad ingenuas disciplina quam latissime propagandas; atque etiam ad rcUglonh praecepta impertienda, ad Supremi Pastoris vocem e Petriano Solio editam usquequaque gentium proferendim, et ad publicas supplicationes, ubique terrarum hac ope resonantes, mirabili quadam animorum unitate ad divinam erigendas Maieslatem. Quamobrem Sancta Mater Ecdesh progre/dlenti huic populorum cultui non solum numquam r * offecit sed curae habuit et habet eum alere, provehere x tutari quam maxime; quandoquidem quidquid veri, quid­ quid novi indagando attingitur, id veluti quod da m divinee mentis vestigium divinneque potentiae indicium agnoscen­ dum est. Hac de causa valde opportunum esse putamu mirabiles has artes earumque opifices ac ministros peculiari perfrui beneficio caelesti pecullarique superno praesidio. Cura autem complures viri eximii, qui multis in Nationibus easdem exercent artes, supplices ad Nos preces admoverim, ut Sanctum Gabrielem Archangelum, qui mortalium generi, tenebris obvoluto ac saluti suae paene desperanti, exop­ tatum detulit humanae Redemptionis nuntium, caelestem apud Deum Patronum suum suorumque sodalium renun­ tiaremus, Nos has preces, utpote ex animi quoque Nostri sententia datas Nostrisque respondentes votis, pro rei magnitudine ac momento statuimus libentissime audire. Quapropter, collatls consiliis cum Venerabili Fratre No­ stro Clemente Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Mlcan, Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis ProPraefecto, omnibus attente perpensis, certa scientia x matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuum in modum Sanctum Gabrielem Archangelum harum artiam earumque opificum et ministrorum caelestem apud Deum Patronus constituimus ac declaramus, omnibus adlectis honoribes ac privilegiis liturgi cis, quae praecipuis hulusmodi Pa­ tronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugitur exstare ac perma­ nere; suosque plenos atque integros effectus sortiri el obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et In posterum plenissime suffragari; sicque rite ludi candum esse ac definiendum; irritumque cx nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, α quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Pi­ scatoris, die xii mensis Ianuarii, anno mcmli, Pontificatui Nostri duodecimo.—PIUS PP. XIL 2187 1951 IAN 17.-SC S. OFF., NOTIF. AAS 43 (1951) 477 Associatio cui nomen «institut des Apôtres de l’amoc* INFINI» SOLUTA AC VETITA DECLARATUR vide textum sub die 30 mali 1951: LE 2217 2364 SC. RKLRiiOSOllUM - R1TLÜM - CONS1STOR1AL1S 1051 IA.X 23-1 Eli 17 2188 1951 IAN 23.-SC RELIGIOSORUM, NOT1FICAT1O. PART.· Revocantur facultates concessae circa nem ET CUMULATION!» MISSARUM reductio­ Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium prae­ posita, ex Audientia Ssihl D. N. Pii divina Providentia Ripae XII, habita ab Ertio Card. Praefecto, die 22 mensis hnuaril, praesentibus, declarat: 1) Facultates omnes de Missis moderandis praeler sic dictas quinquennales Ordinariis datas, a quacumque Auc­ toritate, quovis modo, ctiam vivae vocis oraculo et ad (modeumque tempus concessus, sive Ordinariis quibuslibet rive Superioribus Religiosis sive quibusvis aliis personis physicis vel moralibus, tamquam revocatas ac nullius ro­ boris, abeunte anno 1949, habendas esse. (Decretum «Cum Extraordinaria» diei 30 Iunii 1949 de speciali mandato Ssrtii D. N, Pii Pp. XII a S. C. Concilii ditum post Plenariam Mixtum SS. CC. Orientalis, Concilii, de Religiosis et De Propaganda Fide; AAS, 1949, p. 374) ILE 20541. 2) Nullius roboris igitur esse quascumque concessiones contra praecedens praescriptum elargitas. 3) Cessare itidem declarat a die 1 aprilis 1951 omnes Missarum reductiones et cumuiatloncs ab hac S. C. de Religiosis quocumque modo ct ad quodeumque tempus concessas Inde a die 30 iunii anni 1949 ad integrum annum 1950, ex quibuslibet causis quae non sint amissio aut dlminntio capitalis vel eleemoslnac ct simul nemo Juridice teneatur vel possit constringi ad ea restituenda seu redin­ tegranda, sanatis in casu omnibus quae sanabilia sunt ct sinatlone indigent quoad praeteritum. Quare omnes intéresse habentes ad hanc eamdem S. Congregationem recurrere debent pro obtinendis hac super re novis facultatibus, validis et claris adductis rationibus quibus petitio fulcitur. Datum Romae, dic 23 ianuarii 1951.—C. Card. Micara, */. Fra P. Arcadius Larraoua, Secr. • &deratoribas Supremis Religionum. Prot. N. 2515/51: o foliis risidea S C. do Religiosis. 2189 1951 FEB 3.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· De USI’ CAMPANARUM ELECTROPHONICARUM Sacrorum Rituum Congregationem nonnulli adiverunt expostulantes utrum licitus sit usus campanarum electropbonicarum. Et Sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio, rebusque omnibus diligenter per­ pensis, respondit: Res demandatur iudicio Reviiiorum Ordinariorum. Romae dic 3 februarii 1951.—A. Carinci, Archiep. Sdeucien., Secr. • Prot.N. R. 29/51: EL 66 (1952) 373. Adn. EL 68 (1952) 379. η. 2IBH-21B2 videlicet nocturnas, quae dominicam Resurrectionis an­ tecedunt. Ad hulusmodi instaurationem suadendam, pe­ culiaris quoque accedit ratio pastoralis, de fidelium scilicet concursu fovendo; etenim cum sabbati sancti dies, non amplius, ut olim, festivus habeatur, quamplurimi fideles horis matutinis sacro ritui Interesse nequeunt. His itaque suffulti rationibus, multi locorum Ordinarii, fidelium coctus religiosique viri, supplices ad Sanctam Sedem detulerunt preces, ut ipsa restitutionem antiquae vigiliae paschalis ad horas nocturnas inter sabbatum sanctum et dominicam Resurrectionis Indulgere vellet. Summus autem Pontifex Pius Papa XII, has preces benigne excipiens, pro Sua in re tanti momenti cura et sollicitudine, quaestionem hanc peculiari demandavit vi­ rorum in re peritorum Commissioni, qui lotam rem dili­ genti studio ct examini subicerent. Referente denique Infrascripto S. Rituum Congregationis Cardinali Pro-Pracfecto, Sanctitas Sua Rubricas quae sequuntur, approbare dignata est, pro nocturna vigiliae paschalis celebratione, facultative pro hoc anno de locorum Ordinariorum prudenti iudicio instauranda, et ad experi­ mentum. Rogantur propterea Iidem locorum Ordinarii, qui hac facultate usi fuerint, ut de fidelium concursu et pietate, deque successu instauratae vigiliae paschalis S. Rituum Congregationem certiorem facere velint. Vetatur Insuper omnibus librorum editoribus ne hunc ritum imf►rimant, sine Sacrorum Rituum Congregationis expressa icentia. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Die 9 Februarii 1951.—C. Card. Micara, Ep. Veliternus, Pro-Praef. Æ Carincl, Archiep. Seleuc. Secr. Adn. M. AYALA in REDC 8 (1953) 135-161: A. BUGNINI in EL 58 (1951) 1046; et in Apofl. 24 (1951) 293-300; bt CASTELLANO la ME 79 (34-50. L. RENWART.- E. NICOLAY in NrT 83 (1951) 409-416; REGATILLO n. 333; H. SCHMIDT in PrM 40 (1951) 145-149. 2191 1951 FEB 12.-SCS. OFFICII, DECR. AAS 43 (1951) 217 Decretum de «gonyklista» seu magna prostratione IN >riSSA RITUS BYZANTINI Supremae huic Sacrae Congregationi propositum est dubium: «Utrum magna prostratio (gonyklisia), ubi in usum ve­ nerit in celebratione Missae Ritus Byzantini, facienda sit post Christi verba, in consecratione panis et vini pronunciata, aut tandem post prolatam 'Eplclest™. Emi ac Revmi Cardinales rebus fidei ac morum tutandis praepositi in Plenario Conventu Feriae IV, die 20 Decem­ bris 1950 habito, audito Rcviborum Consultorum voto, respondendum consuerunt: AHirmaiive ad I*® partem; Negative ad IIW. Et Feria V subsequendi, Ssiîius D. N. D. Pius Divina Providentia Pp. XII, in Audientia Excdio ac Revmo D. Adsessorl S. Officii concessa, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit et publicari lussiL Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 12 Februarii 1951.—Marinus Marant, Supremae S. Congr. S. Officii Notarius. Adn. C. D ‘AMATO in ApoU. 24 (1951) 131-132; A. F. in EL 65 (1951) NS in PrM 40 (1951) 434-436. 283; L Μ. HAN 2190 1951 FEB 9.-SC RIT., DECR. AAS 43 (1951) 128-129 DeCBETUM DE SOLEMN! VIGILIA PASCHALI Dominicae Resurrectionis vigiliam, quam «matrem om­ nium sanctarum vigiliarum» S. Augustinus appellat (sermo 219, PL 38, 1088), maxima solemnltatc, inde ab antlquis13 simis temporibus, celebrare consuevit Ecclesia. / Huius vigiliae celebratio horis peragebatur nocturnis, cuae Domini praecedunt Resurrectionem. Temporum vero decursu variisque de causis, eadem celebratio ad horas pri­ mum vespertinas, deln postmeridianas, denique ad matu­ tinas sabbati sancti horas anteposita est, diversis simul ioduclls mutationibus, non sine originalis symbolism! detrimento. Nostra autem aetate, succrescentibus dc antiqua liturgia iGTestigationlbus, vivum obortum est desiderium, ut pas­ chalis praesertim vigilia ad primitivum splendorem revo­ caretur, originali eiusdem vigiliae instaurata sede, ad horas 2U5 2192 INSTAURANDA 1951 FEB 17.-SC CONS., DECR. AAS 43 (1951) 477-479 Decretum erectionis viqkiuatus castrensis in ditione CANADENSI Materna Ecclesiae pietas quaecumque aeternae fidelium saluti profutura sunt sedula navitate instruenda curaL Ideoque Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia PP. XII, spirituali bono consulere satagens eorum qui Ditionis Canadensis Exercitui nomen dedere vel eidem quovis modo subliduntur, habito favorabili voto Exctfii P. D. Ildebrandi Antoniutti, Archiepiscopi titulo Synna­ densis in Phrygia, ct in Ditione Canadensi Delegati Apo­ stolic!, necnon de consilio infrascripti Cardinalis S. C. Consistorial Is Secretarii, porrectis Sibi precibus aunueudum / consuit ac Vicarlatum Castrensem in memorata 478 2866 η. 2103-21Of SACHA CONGR. DE PROPAGANDA FIDE - Ditione Canadensi erigit ct constituit, cuius sedes in urbe Octaviensl erit. \Tiearlatus Castrensis constabit: Vicario Castrensi, tribus cappeilanis delegatis et cappeilanis militum. Vicarius Castrensis libere nominatur a Romano Ponti­ fice unus cx Ordinariis locorum Canadensibus. Vicario Castrensi tribuitur facultas constituendi Cappellanum maiorem culus esto Vicarii Generalis officium gerere et munus. Cappcllanos omnes, ab Ordinariis propriis pracsentalos vel commendatos, nominat Vicarius Castrensis. Deficiente quacumque de causa Vicario Castrensi, administrationem ad Inierim Vicariatus assumet cappellanus maior, sl constitutus sit, sin autem cappellanus delegatus antiquior, ad normam canonis 106. Vicario Castrensi competit iurisdictio personalis, tum fori interni tum fori externi. Unusquisque cappellanus delegatus potestate a Vicario Castrensi delegata fruetur pro copiis terrestribus, mariti­ mis vel aereis sibi speciatim concreditis. Cappeilanis militum curam animarum Vicarius Castren­ sis commltteL Vicarii Castrensis Jurisdictioni subliduntur omnes mili­ tum cappellani, universae copiae Canadenses sive terrestres, sive maritimae, sive aereae actu stipendia merentes, om­ nes utriusque sexus fideles, sive laid sive alicui Religioni adscript!, quacumque causa copiis stabiliter deservientes, dummodo in stationibus vel locis militibus reservatis habltualiter commorentur. Cum vero in perampla Canadensi Ditione hic aut illic, praesertim in dissitis locis, militum quaedam stationes ad instar pagorum efformatae sint, ubi domus, quas cum sua quisque familia milites inhabitant, scholae pro ipsorum pueris ac puellis et alia huiusmodi habentur, cumque Ordinarius lod spirituali animarum curae per parochum aut misslonarium aut quemlibet alium sacerdotem provi­ dere non possit et Illuc sine gravi incommodo accedere nequeat, Sanctitas Sua benigne indulgere dignata est ut Jurisdictioni personali Vicarii Castrensis omnes et singuli in praedictis pagis commorantes sublidantur usque dum praedicta rerum adiuncta perseverent, certiore facto loci Ordinario in peculiaribus casibus. Vicarii Castrensis iurisdictio, cum in territoriis Ordina­ riis locorum sublectis exerceatur, eorumdem Jurisdictioni cumulatur. Proinde cappellani militum, quoad ecclesiasti479 cam disdplinam, potestati quoque/subliduntur Ordinarii lod In quo versari contingat, cui in casibus urgentiorlbus et quoties Vicarius Castrensis providere non poterit, fas erit cos animadvertere etiam canonicis sanctionibus, mo­ nito confesllm Vicario Castrensi. In stationibus seu praesidiis vel pagis, quae supra me­ moravimus, primo et principaliter Vicarius Castrensis iurisdlctlonem exercet, secundario et quoties Vicarius Castrensis ciusque cappellani absint vel desint, semper autem lure proprio, Ordinarius loci atque parochus, initis opportunis consiliis cum Vicario Castrensi ct militum ducibus. Ad matrimonium quod attinet subditorum quos supra memoravimus, adamussim servetur praescriptam canonis 1907 f 2 C. I. C., iuxta quem «pro regula habeatur ut ma­ trimonium coram sponsae parocho celebretur, nisi iusta causa excuset» et accurate omnes expleantur actus qui, ad nonnam iuris, celebrationem matrimonii praecedere et subsequi debent. Diligenter conficiantur atque serventur libri baptizatorum, confirmatorum, matrimoniorum et defunctorum. Super quibus rebus Ssthus Dominus Noster praesens edi lasslt Consistoriale Decretum, perinde valiturum ac sl Apostollcae sub plumbo Litterae datae fuissenL Datum Romae, cx Aedibus S. (L Consistorial Is, die 17 Februarii 1951.—Fr. Λ. I. Card. Piazza, Ep. Sablnen. ct Mandelen., a Secretis. losepbus Ferretto, Adsessor. RELIGIOSORUM I »51 FHJ 21 Vostrc Excellence avait adressée au Saint Père sur Popper· tunlté d’inviter également les diocèses d’Europe à contnbuer à l’envol dc personnel au Japon. A ce sujet, je m'empresse dc donner à Votre Excellence les précisions que voici. 1) La S. Congrégation de la Propagande s’est dépoli longtemps préoccupée dc la nécessité d'envoyer de tm breux missionnaires au Japon ct, dans ce but,’ a fait appd à dc nombreux Instituts missionnaires pour accroître ea ce pas’s le nombre des ouvriers évangéliques. En *mte temps', elle permit que quelques prêtres australien! pois­ sent s’y rendre pour une période de temps déterminé. Cette mesure fut toutefois absolument exceptionnelle reArt. 49.—L’assenza arbitraria, salvo piü gravi sanzionl posto, coordinate l vari servlzi. nssegnnre i compiti a clascun disciplinari. Importa la corrispondcnte ritenutn sulla retri­ Officiale, curare In sollecltn e diligente rsecnzlonc delle prnbuzione. 2871 2872 |θΛ1 ΜΑΗ 2 i’ius XÎl. ORDINATIO PERSONARUM CURIAE ROMANAE TITOLO Vll—Vacanze, ferie e permessi Art. 50.—Somo giorni <14 vacunza: I) k domeniche c lc altre ferie di precctlo; 2) Pan ni ver· Mho dtirincoroimzlone del Sommo Ponteficc; 3) 1'ononu»lko del Sommo Ponteficc; ·Ι) I‘anniversario dclla morte dei Suo Prtdecessore; 5) Tannl versari o dclla firma del Patti La­ teranensi; 6) i giorni di Conclaloro pubbJico; 7) il mcrcolcdi delle sacre Oneri; 8) I tre ultimi giorni dclla Settirnana Santa; 9) II lunedl di l^ascun; 10) Ia vigilia dcITAssitnzionc di Maria San II Minia; 11) Ia Commemorazione dei fedcll defunti; 12) Ia vifllU rd I due giorni succesivl al Sunto Natale; 13) Tultimo tfonio dell'aono. Art. 51.—E * vietnta qualslasi vncunza speciale dei slngoll Dicasteri. Art. 51—Tutto il personale gode delle ferle annuali in uno • dae periodi, dl regola fra ii 1.· luglio cd II 31 ottobre. Le ferte sono distribuite per tumo secondo lc esigenze dei Dkastero, a discreto giudizio dei Prelato superiore, il quale puô dare precedenzu di scelta ul piü anzianl di ogni classe. Art. 53.—Le ferte sono concesse nella seguente misura: a) agli Officiali con anzianltà di servlzlo da uno a died icnhgloml ventldnque; dn oltre died anni n venti anni: giorni treota; oltre i venti anni: giorni trentacinque; M al subalterni con anzianltà dl servlzlo da uno a died anni: giorni venti; da oltre died anni n venti anni: giorni sentidnque; oltre I venti anni: giorni trenta. Art SL—En trano nel computo delle ferie lc domeniche e lc dire feste di precetto, nonchè gli altri giorni dl vaconza in­ dicati oelTart. 50. che siano compresl nelle ferie medesime. .Art. 55.—11 Prelato superiore gode delle ferie, al tempo e per U tempo che, considerati i lavori incombentl, è giudicato opportuno per lc esigenze del Dicastero, d'Intesa coi Cardinale Pitporto. Art. 56.—Le ferie annuali non possono essere cumulate con ouelle non godute nelTanno solare precedente, nè con quelle cell'anno solare successivo. .Art. 57. Il Prelato superiore puô concedere nel corso dell'aono, a richiesta dell’intcrcssato e senza pregiudizio delle esi­ genze dei Dicastero, nun le he giorno di permesso, da compu­ tas! suile ferie annuali. .Art. 58.—E’ concesso un permesso, da non computorsi suile taie: 1) di cinque giorni, oltre la durata delPeventuale viaggio, per grave malattïa o decesso di consanguine! in primo o se­ condo grado; 2) dl tre giorni per cambiamento di abitazione; 3) di sel giorni agli Officiali ecclesiastici per il corso obbligatorio di eserciz! spirituali, dl cui ni canone 126 del Codice di dlritto canonico; 4) di dodicl giorni agli Officiali laici ed ai tubaltemi in occasione dei loro matrimonio. TITOLO VIII—Trattamento economico. Allogio. Vestiario Art 59.—II trattamento economico dei personale è regolato lalTAmministrazionc competente. Art. 60.—La re tri buz I one mensilc coinprcnde lo stipendio, ώ eventual! assegni di famiglin ed eventual! indennità. Art 61.—L’asscgnazionc di un nlloggio nella Clttà del Va­ ticano. per I’fmpicgato le cui funzloni lo esigano, ê disposta dalla Pontificia Commissione per lo Stato dclla Ciltà del Va­ ticano, lu richiesta dei Cardinale Preposto competente. L’auegnazione di un alloggio negli immobili dl cui agli art 13 a 16 del Trattato dei Laterano, per l’impicgato lc cui tanzioni lo esigano. è disposto dnlTAmministrazione compe­ tente, previa nutorizzazionc dclla Pontificia Commissione per h Stato délia Citlà de! Vaticano. La convivcnza negli nlloggi di cui al primo c al secondo comma dei presente nrticolo è disciplinata dalle norme dclla kfêe suiia dttadinanza cd ii soggiorno, 7 giugno 1929, η. III. L'aisegnatario, pena la perdita dell'alloggio ed eventuall altri prowedimentl, deve essere prontamente reperibile in «pubiaii giorno e ora cd è tenuto a prestarc Topera sua anche titre I’orario normale, senza che possa spettargli, di regola, ipedale compenso. ArL 62.—L'Autorità chc ha deliberato Tassegnazlone di ca alloggio determina altrcsi J'apport a men to che deve essere occupato dall’assegnatario e puô in ogni tempo disporne, con proôedhnento discrczionalc, il cambiamento. .tri. 63.—Il godimento dell'alloggio dl cul ai precedent! artlcr'J puô essere gratuito, snlvo sempre H rimborso delle spesc per 1‘ordinaria amministrazione, per Tilluminnzione, il riscal'lamojto, i’ascensore, il telcfono e simili, nella misura e nel izodo da * tab i Uni dalTAmministmzione competente. L’aitegnalario dell’alloggio deve curare la buona conseruzione dell’appartamcnlo; oll'uopo è redatto un verbale dl actegna. Art 64.—L'assegnazione dell’alloggio s'intende revocata pando il dipendente cessa per qunlsiusi causa dalTufficio o dal wrvizio per il quale la ottenne. Pu6 anehe farsi luogo alla revoca per ogni nltra giustu causa » jçhidizio insindacabile delTAutorità competente. Art 65,—Oualora abbia luogo la revoca delTasscgnazionc ddlalloggio, Tassegnalario o i suoi aventi causa sono tenuti u 2873 n. 2195 riconsegnare l'appartamento libero e sgombero entro tre mesi dalla revoca. In caso di ri tardo ne! rilasclo dell’alloggio, salva, eventualmen te, l'applicabilité di sanzioni disciplinari, T Autorité com­ petente puô infliggere una penale da determinarsi con prowedimento discrezionnle e da ritenersi sulla retribuzionc o sulla indennità di liquidazione o sulla pensione. Il prowedimento di revoca notifleato ha, a tutti gli effetti, valore dl tltolo esecutivo. Art. 66.—Qualora le esigenze delTuffido lo consiglino, TAmministrazlone competente puô promuoverc la concessione, con particolari facilitazionl, di alloggio In édifie! di propriety della Santa Sede nelle vlclnanze delPufficio. Le relative condizioni sono stabilite volta per volta. Art. 67.—I subalterni ai quali, a tenore del regolamenti spe­ ciali, sono fomiti abiti di uniforme o di fatica e calzature, han­ no Tobbligo di corame la buona conservazione, per il prcscritto periodo d'uso. Al subalterno, al quale sl debbano fondre indumenti prima dclla prescrit ta scadenza, é addebitata la quota proporzionale délia spesa. Art. 68.—Il subalterno che si présenta in servizio con T uni­ forme lacera o macchlata, owero faccia uso delTuniforme fuori servizio, Incorre nelle sanzioni disciplinari prevlste agli art. 70 c 71. TITOLO IX—Sanzioni disciplinari Art. 69.—Lc sanzioni disciplinari sono: 1) Tammonizione orale, Tammonizione serttta e la multa; 2) la sospensione dalTufficio; 3) Tesonero dalTufficio; 4) il licenziamento dall’ufficlo. Capo 1—Λ/nmonizione orale e icritta, e mulla ArL 70.—L’ammonizione orale, per modo di awertimenlo patemo, ha luogo: a) per indiscipline o per negligenza nel servizio; b) per contegno scorretto o inurbano nel Dicastero o fuori; c) per inosservanza non giustificata dell’orario; d) per infrazione al divicti, di cul alTarL 40, numeri 1 a 8. Art. 71.—Per la ncaduta in qualcuna di tail mancanze puô essere applicata una multa non superiore alla metà della retribuzione giomallcra. Art. 72.—Nel caso dl ulteriore ricaduta, nel periodo di un anno, nelle mancanze punite con la multa, si applica al dipen­ dente Tammonizione scritta, che è annotata nel fascicolo per­ sonale delTimpiegato presso 11 rispettivo Dicastero e presso TAmministrazione competente. Capo 11—Sospensione dairufficio Art. 73.—La sospensione dalTufficio si applica: 1) per ri­ caduta nelle mancanze punitc con Tammonizione scritta, dopo che questn sla stata applicata due volte nel periodo di un nnno; 2) per infrazione ai divieti, dl cui all’art 40, nume­ ri 9 e 10; 3) per gravi atti non pubblici dl indisciplina o dl insubordinazione; 4) per grave pregiudizio arrecato al Dicastero anche scitando per negligenza; 5) per violazionc de! segreto d’ufficio; 6) per colpevole indebitamento o per altra irregolarità nei rapport! privati, che rechi pregiudizio al decoro de! Dicastero. Art. 74.—La sospensione dall'ufficlo importa Tullontanamento temporaneo dall’ufficio c la perdita di metù sia dello stipendio cne delle eventual! indennità. La sospensione dalTufficio puô avere la durata da uno a sel mesi. Art. 75.—Talc periodo di tempo non si computa agli effetti deH’nnzianità di servizio c dell'eventuale trattamento di qulcscenza. Capo 111—Esonero dall’uflicio Art. 76.—L'esoncro dalTufficio si applica al dipendente che si dimostri immeritevole di essere mantenuto In servizio, owero abbia commesso infrazionl chc ne rendano incompatibile la permanenza in servizio, senza pcraltro doversi far luogo al licenziamento, c ad esempio nei seguentl casi: 1) per infrazione ai divieti, di cui all’art. 40, numen 11 e 12; 2) per recidiva negii atti, di cui all’art. 73, numeri 3 a 6; 3) quando il dipendente abbia commesso grave abuso di fiducia; 4) quando la sua condotta in ufficlo o In privato risulti in contraste con I principi religiosi c morali; 5) quando egli si dimostri inadatto aile suc mansioni o sia di scarso rendimento; 6) quando dagli atti di un procedimento penale che si sia risoito con sentenxa di proscioglimento, o da altrc circostanze chc siano n conosccnza dei Superiori, risullino elementi che fanno ritenere Li permanenza in servizio de! dipendente incompatibile con la dignità del Dicastero. Art. 77.—L'esonero dalTufficio non Importa la perdita dcli'eventunie trattamento di quiescenxa. Capo IV—Licenziamenlo dall ufficlo * Art. 78.—11 licenziamento dalTufficio si applica al dinendente: 1) per gravi c pubblici atti dl indisciplina o di ituubor2874 n. 2195 PIL’S XII, ORDINATIO PERSONARUM CURIAE ROMANAE dinozione; 2) per gravi mancanzr ai doveri di ecclesiastico o di cristiano; â) per vfolazlone dolosa del segrcto d’ufflclo; 4) per illecito uso o distrazfone di somme o di altri béni dl pertinenza del Dicastero o comunque da questo nmministrali o custodi b, owero per connivenza o complicité in tali abusi, senza prcgiudizio acU'obbligo al risarcimento dei dannl; 5) per qualsiasi condanna penale passa ta in gïudicato, che rendu il dipendente indegno o immeritcvole delta necessaria fiducia. ArL 79.—Π licenzia men to dalTufficio produce ta privazlone dl ogni diritto alTufficio e a qualsiasi retribuzione e con­ cessione. ArL 80.—Π licenziato non puô essere riassunto In altro Dicastero o Ufficio dipendente dalla Santa Scde. ArL 81.—L’eventuale trat tamen to di quiescenza che possa competere al licenziato è disciplinato a tenore dell'art. 4 del regolamento per le pensioni promulgato con il Afofu proprio 31 dicembre 1937 del S. P. Pio XI [LE 14081. Cafo V—Procedura per Γapplica:ione delle sanzioni disciplinari Art. 82.—L’ammonrzione orale e scritta e la multa, di cui agli articoli 70, 71 e 72, possono essere applicate dal Prelate superiore. La sospemlone, i’esonero ed il licenziamento dalTufficio, di cui agi) art. 73, 76 e 78, sono applicati dal Cardinale Preposto, d'intesa con TAmmlnistraxione competente e con Tnpprovazione Superiore. Art. 83.—Prima di applicare la sospenslone, Tesonero o il llcenziamento dalTufficio, il Prelato superiore deve co municare per iscritto al dipendente gli addebiti mosslgll e ta sanzione corrispondente, owero contestargleli oralmente alla nresenza di un Officiale del Dicastero, che assume funzioni dl attuario e redige apposito verbale. L’Jnteresuto puô, entre dieci giomi dal ricevimento delta comunicazione o dalla contestazione orale degll addebiti, presentare per iscritto le proprie giustifleazioni al Prelato supe­ riore, che cura Tinoltro al Cardinale Preposto degli atti, corro­ da ti degli ûcccrtamenti del caso. Art. 8i.—La comunicazione o la contestazione degli adde­ biti in ordine alla sospenslone, alTesonero ed al licenzia mento dalTufficio importa Timmediato allontanamento dal Dicastero. Art. 85.—La sospenslone, Tesonero ed 11 llcenztamento dal­ Tufficio sono comunicati per iscritto all'interessato. Il rlfiuto di accettazione di taie comunicazione équivale alla ricezione di esta. ArL 86,—Entro trenta giomi dalla comunicazione del provvedimento, dl cui all’art. 85, Tinteressato puô domandare un nuovo esome délia questione, con istanza diretta al Sommo Ponteflce, per il tramite del Cardinale Présidente delta Com­ missione Cardinalizta per l'Amministrazione del Beni delta Santa Sede, e corredata di nuovi argomenti. Il ricorso non ha effet to sospensivo. TITOLO X— Provvedimesti particolari ArL 87. Sono prowedimentl partlcolari: 1) il collocamento in aspettativa; 2) Il collocamento in disponibilità; 3) 1 prowedimentl In relazione a processo penale; 4) ta dispensa dal­ Tufficio; 5) la rlnunzia alTufflcio; 6) il collocamento a riposo. Art. 83.—I prowedimentl di cui al precedente articolo sono disposti dal Cardinale Preposto, d'intesa con TAmminlstrazlone competente e previa ropprovazione del Sommo Pontefice, e sono comunlcati per iscritto all'interessato. Capo 1—Collocamento in aspettalipa Art. 89.—Il collocamento in aspettativa puô essere disposto: 1) per infermiti; 2) per motivi di lamiglia. Art. 90.—Il collocamento in aspettativa è comunicato alTinteressato, con Tindicazione della causa, della decorrenza e della durata del prowedimento. I. Aspettativa per infermltà ArL 91.—Il collocamento in aspettativa per infermltà puô essere concesso su domanda scritta delTintercssato, in base α certificato medico e previo accertamento e parere delta Dlrezione dei servizi sa ni lari delta Città del Vaticano. Il collocamento In aspettativa per infermltà à disposto di ufHdo ne) caso di assenza continua per matatlta, che si protrae oltre 11 sesto mese, owero quando il dipendente, nel corso di dodlci mesl, risulti assente dal servizio per complessivi centottanta giomi a causa dl malattla; previo, in eventnall casi, Taccertamcnlo da effettuarsl dalla Dlrezione dei servizi sa­ ni lari delta Città del Vaticano con visita medica collegiale. ArL 92.—Durante II periodo delTaspettativu per Infermita c corrisposta Tintera retribuzione. 11 tempo trascorso in aspettativa per Infermltà è compu­ tato ngii effetti dell’anztanita di servizio e dell’eventualc tratla­ mento di quiescenza. Art. 93.—L'aspettativa per Infermltà ha termine cessando la causa per cul fu disposta; tuttavta non puô dnrare oltre un anno continuo o interrotto nel corso del primo decennio dl servizio, nè oltre due anni continui o Interrotti nd corso del periodo successivo. 2875 1031 MARi Art. 91,—Scadutl I termini niasslml, dl cui al preceded? arllcolo, Tinteressato, che risulti Innbile per infermltà a ria> sumere I'ufflclo, è proposto per In dispensa dalTufficio, s te­ nore delTart. 109, Jettera a. II. Aspettntlva per motivi dl fain I glia Art. 05.—L’aspcttalivu per motivi dl fumiglta puô ewen disposta su domanda scri I tn dclTIntercssato per giuilt ragion I debitamente accertate. Art. 96.—Durante Taspettativa per motivi di famlglii il dipendente non lui diritto nd alcuna retribuzione o concesdou. Il decorso dell anxianltù rimnne sospeso n tutti gli effettl. Art. 97.—L'aspettatlvii per motivi dl famlglia non ραά durarc oltre un anno continuo o interrotto nel corso del prl· mo decennio dl servizio, nè oltre duc annl continui o Intefrotu nel corso del periodo successivo. Art. 98.—L’aspettativa por motivi dl famlglia puô eswn sospesa o revocata in ogni momento per eslgenze del Diesstero, a giudizio insindacnblle del Cardinale Preposto. II richlamo è comunicato per Iscritto alTinteressato. Art. 99.—11 dipendente che non riassume servizio, Irascor */ II periodo delTaspettativn per motivi dl famlglia o nel awd) eventuale richlamo, puô essere dichiarato di uffido rinun * liante, a tenore delTart. 115, n. 3. Capo II—Collocamento in dü/M>nibflità Art. 100.—Il collocamento In disponibilité puô essere dl· s post o per soppresslonc dell’ufflclo o per riduzione del per­ sonale. Iλ sua durata non puô oit repassa re il termine di due and. Art. 101.—Durante il periodo della disponibilité ê corrisposta al dipendente la intera retribuzione. Il tempo trascorso in disponibilité è computato agli eflelii delTanzianllà di servizio e dell’eventualc trat ta men lo di quiescenza. Art. 102.—11 collocamento in disponibilità è comunicato per iscritto all’interessato con l’indicazionc délia causa, ddb decorrenza e della durata del prowedimento. Art. 103.—Trascorsi due annl senza che si faccla luogo al richlamo in servizio, Tinteressato è proposto per la dispensa dall'ufflcio, a tenore dell'art. IOS. Art. 104.—Nel caso in cui Tinteressato, richlamato in ser­ vizio, non lo riassuma nel termine prcfissogli, è considerato rinunziante, α tenore dell’art. 115, n. 3. Capo HI—Propped imenli in relazione a processo penale Art. 105.—Nel caso che un dipendente sia soltoposto a pro· cedimento penale ecclesiastico o civile per un reato o fatto che lo renda indegno o immeritcvole della necessaria flduch, 11 Cardinale Preposto ndotta gli opportuni prowedimentl, sb per tutelare Tonore del Dicastero, sia per non gravare l’im­ puta to. Art. 106.—Nel caso che sin disposto Tallontanamento dal­ Tufficio, nel primo trimestre è corrisposta al dipendente Tin­ tera retribuzione; nel secondo trimestre sono corrispostl I tre quarti; nel terzo trimestre e succesivamente, la metà. Art. 107.—Qua lorn 11 procedimen to si risolva con sentenza di proscloglimento, Tinteressato è riammesso nell’ufflcio e reintegrate nel trnttamento economico anche per il tempo del suo allontanamento dalTufficio, salvo II disposto del· Tart. 76, n. 6. Cap. IV—Dispensa dairufjlcto Art. 108.—La dispensa dall’ufflcio del dipendente è dril· berata per sopraggiunta inability lisicn, dérivante o non de­ rivante da causa di servizio, owero per manca ta riassuniioce trascorso il periodo dclla disponibilità, a tenore delTart. IM, e salvo il trattnmento di quiescenza che possa spettare. Art. 109.—Si puô far luogo alla dispensa dalTufDdo per sopraggiunta inability flslca, non derivante da causa di ser­ viri o, nel seguenti casi: a) quando il dipendente, trascorw il periodo delTaspettatlvo per infermltà a tenore delTart. 91. risulti ancora infermo; b) ogni quai volta il dipendente riconosciuto permanentemente inabile, per Infermltà, al disimpegno delle sue mansioni d’uflicio. In entrambi i casi la infermltà e la sua eventuale dipeni denza da causa di servizio sono accertate dalla Dlrezione drservizi san itari dclla Cillé del Vaticano con visita colleghk. 11 dipendente ha diritto di farsi assistere in questa visita di un sanllario di sun fiducia. Art. 110.—Durante Tassenza dalTufficio per malattla o lofomunio derivanti da causa di servizio, 11 dipendente ha dl· ritto all’intera retribuzione. Art. 111.—Prima che sia deliberata la dispensa dalTufficio. il Prolato superiore comunlca per iscritto all'interessato U proposta con la relutivn motivazione. Il dipendente, entro dieci giomi dal riccvimcnto delln cornunicazione» puô far pervenire le proprie dcduzionl al Prtbto 2876 1931 MAR 2-7 PIUS XII - SACRA CONGREGATIO RELIGIOSORUM luperiore, che cura Tinoltro nl Cardinale Preposto degli attl, cofTvdati degli acccrtarnenti del caso. 11 prowedimento dl dispensa è comunicato per Iscritto nlrinteressato. Art. 112.—Entra trenta giornl dalla comunicazione del provvedimento di dispensa dalTufficio Tinteressato puô domnndare un nuovo esarnc della questione, con le moduli th di cui all’art. 86. II ricorso non ha effetto sospensivo. La decisione pranunziatu dal Sommo Pontcficc ό definitiva. Capo V—Rinunzia αΙΓιι/flclo .Art. 113.—II dipendente che Intenda rinunziarc all’ufficio drre fame dichiurazione scritta al Cardinale Preposto. la rinunzia non ha effetto so non dopo Taccettazlone, che è comunieata per iscritto alTIntcre&sato. L’accettazlonc della rinunzia puô essere rltnrdnta ο riflutata per esigenze di servizio, owero negata qualora sia in cono procedimento disciplinare a carl co dclTInteressato. Art. 114.—II rinunziante è tenuto a proseguirc neU’adempimento del suoi doveri d’ufficio fino a quando non gli sia itaU comunieata Taccettazlone della rinunzin. .Art. 115.—E * considerato rinunziante ed è dlchiarato tale d’afflcio 11 dipendente che, senza giustlficato motivo: 1) non assuma servizio alla data fissa ta nella Iettera di assunzione, dicui all'art 11; 2) non intenda frulrc della escnzlone dal servizlo militare o da altre prestazionl dl carattcre personale verso lo Stato Italiano, di cui all’art. 10 del Trattato fra la Santa Sede e Tltalla e del Protocollo per la sua esccuzionc 6 settembre 1932; 3) non riassuma servizio nel casl, dl cui agli art. 99 e 104; 4) risulti arbitrariam ente assente dalTufficio per cin­ que giornl consecutivl. In quest’ultimo caso la dichiarazlone d’ufficio di rinunzia sll’implego è prcceduta dalla Ingiunzione a riprendere servirio entro il termine di cinque giornl dal rice vimento della inpunzione. La ingiunzione 6 comunieata per iscritto dal Prelato su­ periore. ArL 116.—Ai casi di rinunzia volontaria o dl ch lara ta dl ufiicio si applicant) le disposizioni di cui agli art. Ill e 112. Art. 117.—Al rinunziante volontario si applicano le disposirioni delTart. 3 del regolamento per lo pensioni del 31 dicembre 1937. Nel caso di rinunzia dichiarata di ufflclo Teventuale trattanento di quiescenza è deliberato dalla Commissione di cui alTart. 4 del medesimo regolamento. La Commissione, tenuto conto delle circostanze del caso, pronunzia a tenora dei se­ condo comma dei ricordato ari. 4. Capo VI—Collocamento a riposo Art. 118.—Il collocamento a riposo è disposto d’ufflclo per Π dipendente che abbia compluto i scssantacinque annl dl età. Art. 119.—11 Cardinale Preposto puô confermare in servizio» anno per anno, Tinteressato, che ne abbia fatto tempestiva domanda scritta, e che sin ancora in grado di comptera regohrmente e utilmente i propri doveri d’ufficio. ArL 120,—Qualora, nel corso della proroga in servizio, TintrresMto dlmoslri non idonei tà ad assolvcre i suoi normali doveri d’ufficio, il Cardinale Preposto ne dispone il definitivo coUocamcnto n riposo. ArL 121.—Il collocamento a riposo è comunicato per IKrilto all’interessato con Tindicazione délia causa e della relativa decorrenza. TITOLO XI—Disposizjoni generali e finali .VL 122.—L’Amministrazionc competente dl cui aile nor­ me del présenté regolamento e TAmministrazione del Beni Santa Sede per tutti 1 Dicasteri, ccccttuate la Supraœi Sacra Congregazione del Sant’Offlzlo e la Sacra Congrepzione de Propaganda Fide, le quali hanno una propria Aannlnlstrazione. Art. 123.—Le comunfcazioni scritte prevedute dal présente rrçolamento sono effettuate per mezzo dl Iettera raccomandala con ricevuta dl ri torno o con ricevutn a mano. ArL 124.—E’ abrogata qualsiasi disposizionc contraria nl présenté regolamento. ArL 125.—Il présenté regolamento entra in vigore il decimo çlcrno dalla sua pubblicazionc negli Acta Apostolicae Sedis. Città del Vaticano, 2 marzo 1951. INDICE Art. Reieritto deU’Udicnza di Sua Santità Pio Papa XII. Regolamento per 11 personale dclla Curia Romana. Titolo 1. Oggctto del regolamento. Tltolo II. Distinzione del personale Titolo III: Capo I. Assunzione c nomimi Capo II. Concerto................... 2-5 6-19 20-28 n. 2193-2190 Tltolo IV. Promozione, trasferlmento e precedenza .................................................. 29-34 Titolo Attribuzioni e doveri................................ 35-40 Tltolo VI. Orario e assenze......................................... 41-19 Titolo VII. Vacanze, ferie e permessi....................... 50-58 Titolo VIII. Trattnmento economlco, alloggio, ve­ stiario ......................................... .... 59-68 Tltolo IX. Sanzioni disciplinari................................ 69 Capo I. Ammonizlone orale e scritta, e multi. Capo II. Sospenslone dalTufficio........................... 73-75 Capo HI. Esoncro dalTufficio................................ Capo IV. Llcenztamento dalTufficio...................... 73-81 Capo V. Procedura per Tapplicazione delle sanzioni disciplinari....................... 82-86 Tltolo X. Prowedi menti particolari...................... 87-88 Capo I. Collocamento in aspettativa.................. 89-99 I. Aspettativa per infermltà.................. 91-94 IL Aspettativa per motivi dl famlglia. 95-99 Capo IL Collocamento in collocamento ίη disponibilità . . . . 100-10-1 Capo III. “ Prowedimentl in relazione a processo penale.................................................. 105-107 Capo IV. Dispensa dalTufficio................................ 108-112 Capo V. Rinunzia all’ufficio................................ 113-117 Capo VI. Collocamento a riposo............................ 118-121 Tltolo XI. Disposizionl generali e finali. . . . . 122-125 2196 1951 MAR 7.-SC RELIGIOSORUM, LIT. CIRC. PART.· De fovendo recteque evolvendo instituto montalium Roma, li 7 marzo 1951 Eccdlenza Reverendissima, Sua Santità ha affidato alia Sacra Congregazione dei Religiosi I'incarico di curare Tcsecuzione della Costituzione Apostolica «Sponsa Christi» dei 23 Novembre 1950 [LE 21671 e degli Statuti generali in essa contenuti miranti a promuovere 11 maggior bene dei Monaster! de Monache (Moniales). Per corrispondere appunto al mandato del Santo Padre la S. Congregazione fiduciosamente ricorre, ora, ali'opera delTE. V. Revma, ben certa di trovare in Lei tutta la collaborazlone richiesta dal bene dei Monastcri nel paese dove V. E. cosi degnamente rappresenta Sua Santità La S. Congregazione giudica, anzitutto, di grande importanza che la Costituzione Apostolica «Sponsa Christi» e TIstruzione [LE 2168] dclla medesima S. Congregazione, contenute in A. A. S., a. XXXXIII, n. 1, p. 5 ss. vengano fatte conoscere ai singoli Monastcri dl Monache in maniera che esse possano comprendcre tutto 1’amore che la Chiesa nutre per esse e la cura che di esse ha, perché il loro stato di vita sia difeso c favori to con quegli opportuni miglioramenti che 1’esperienza o lo stato presente della vita religiosa suggeriscono. I.—Per questo la S. Congregazione prega V. E. Revdia di voler dare incarico agi i Ecciiii Vcscovi perché eurino la presentazione e spiegazione dei suddetti documenti ai Monasteri di Monache dipendenti dalla loro giurisdizione \ Affinchè la spiegazione sia fatta in maniera più rispondente alio spirito di ciascun Monastcro TE. V. avrà la bontà di pregare gli Eccnii Ordinari a voler designare: a) per i Monasteri di un Secondo Ordine, prcferibilmente Religiosi dei rlspettivo Ordine, residenti in dioccsi o fuori, atti alTimportante compito; b) per gli altri Monasteri scclgano gli Eccmi Ordinari persone adatte tra i Religiosi o i Sacerdoti diocesani o estradiocesanl. I nomi dei prescelti per ciascun Monastero dovranno in ogni caso essere comunicati a V. E., alia quale, secondo il prudente giudizio, spetta dare il benestare ulla designazione definitiva. Infine per i Monasteri di Monache soggetli atlualmente a Visita Apostolica e per queili dipendenti dal Regolari questa S. Congregazione aïfiderà 1'incarico di spiegare i due do­ cumenti pontifici ai rispettivi Visitatori Apostolici e Su­ periori Regolari. 1 ... richiesta dal bene delie Monache che dipeudono dcUOrdine ctii U P. V. Resiha presiede. 1 Per questo la S. Congregazione prega V. P. Rcvtîm di voler dare incarico ai Rcvtfil Superiori Regolari da ari i Monastm dl·· pendono, perché eurino la preseutaxione e spiegazione dd sudetti docu­ menti pontifici ai Monasteri di Monache da loro dipendenti. Mi è firato comunicare alla P. V. Résilia che per HtaEa, Roma eerettuau, sarA compito curare la presentazione e spiegazione del due dccumeati aachr ai Monasteri di Monache del suo Online cbe dipendono dogh Eccthi Ordinari di luogo, pureb è gravi ragioni non inducano gli Ordinari a disporre altrimenti. Pertanto si compiaccia V. P. per i detU Monasteri in Italia preodere (U opportuni accordi cogli Eccthi Vescovi Per I Monasten soggetti * Visita Apo­ stolica l’incarico sari dato da questa S. Congregazione ai Kcsthi Visitatoti 2878 yr n. 2107-2100 V/ ■r» Μ V ■ ** t SUPREMA CONOR. SANCTI OFFICII - RELIGIOSORUM IL—Sia cura di V. E. raccomandore che dagli incaricati vengano illustrati alie Monache parUcolarmcnte i seguenti ponti: 1) I nuovi Documenti sono una prova concreta della préoccupez!one délia Chiesa per il vero bene de! Monasteri delle Monache, conformcmente a quanto Essa ha praticato nel corso dei secoii in maniera rispondente ai bisogni dei diversi tempi e luoghl. Questa sua azione ha fatto si chc Ia vita delle Monache, pur rimanendo intatta nclla sun sostanza, si sia andata arricchendo di nuovi elementi, traendo profitto da quanto la vita religiosa nel diversi secoii presentava dl miglioramento e sapiente adattamento (A. A. S.» a. c„ p. 6-11). 2) Lungi dal voler intaccare !a vita contemplativa di coloro che «optimam partem eligendo» (A. A. $., a. c., p. 6) si sono ritirate nel Monaster!, la Costituzione Apostolica, dopo aver illustrato la natura della vita con­ templativa (Statuta art. II) vuole che questa, per la Comunità come per le singole Monache, «salva non tantum sil sed iugiter alatur ct roboretur» (A. .4. S., a. c. p.ll). A tale fine la Costituzione pone in risalto l’obbligo. a nor­ ma delle Costiluzloni, e il carattere pubblico del Coro nel Monaster! di Monache. Per la medeslma ragione la clausura papale rimane sostanzialmente immutata; perô nel Monasteri aventi opere di apostolato la clausura viene regolala e armonizzata in modo che la vita contemplativa non ne subisca danno c, ndlo stesso tempo, le opere, alimentate dalla vita contem­ plativa, possano svolgersi come le eslgenze lo richiedono (Statuta art. IV; Instructio n. XI-XV). 3) Perché la vita religiosa delle Monache risponda maggiormente al loro desiderio di dedizione completa al Signore la S. Sede vivamentc esorta 1 Monasteri, dove, per partlcolari circostanze dovetie —in passato— essere abbandonata la professione del voti solennl, a riprenderli, a meno che ancora vi si oppongano gravi ragion i (Statuta art. III). 4) i due Documenti mettono poi in luce come la vocazionc delle Monache, anche se di pura vita contem­ plativa, è pienamente apostolica, non potendo 1’amore di Dio andare disgiunto dall’amore del prosslmo. *E perciô chc ess I a tutte raccomandano I'apostolato del buon esempio, della preghiera e del sacrificio (A. A. S., a. c., p. 14). La Costituzione apostolica ricorda il sorgere di Istltutl dl Monache che colla vita contemplativa hanno armonlcamenlc congiunto le opere di apostolato raccomandando a questl Istituti e ai Monasteri, che hanno avuto una tradizione in tai senso, di dedlcarvlsl diligentemente (Statuta art. IX). Pel Monasteri di pura vita contemplativa stabi­ lisée, invece, che solamente per motivo ai particolare necessity potrà o dovrà esercltarsi I’apostolato esterno; esso, perô, sarà sempre talc che la vita contemplativa non nc venga danneggiata (Statuta art. IX); 5) rintroduzlone delle Federazionl de! Monasteri di Monache appare sorgente d’innumerevoll vantaggl di ordine spirituale, disciplinare ed anche economlco (A. A. S., a. c,, p. 13). Esortando i Monasteri a rlunirsl In Federazionl il Santo Padre rlpete nella Costituzione apostolica, quanto già espresse nel 1947. nell’Omclla tenuta al Benedettlnl nella Basilica di San Paolo. L'usclrc dal completo isolamento In cui si son trovatl per secoll Monasteri professant! la stessa Regola c le medesime norme di vita e di spiritualità slgnlGcherà: a) una mutua e fraterna collaborazione per 11 raggiunglmento del proprio fine; ô) la posslbilità di meglio prowedere alla formazione delle giovani vocazioni e ancora di risolvere difficili situazloni In cui i Monasteri possono trovarsi; e) una garanzia di fedeltà allô spirito e tradizione propria dell’Ordine (Instructio n. XVH-XXH). A tutto queslo contribuirà la presenza e l’azione di un Assistente religioso dl tali Federazionl, nominato dalla Santa Sede ( Instructio η. XXV). Naturalmente, afflnchè le Federazionl stesse portlno 1 iruttl sopra menzionati sarà d’uopo che esse vengano dili­ gentemente preparate e sapientemente ordinate. Questa S. Congregazione non mancherà di prestare la propria as­ sistent e dare tutte le istruzion * che i casi diversi richlederanno. 6) Le Federazionl renderanno anche più facile l’organlzzazione di quel lavoro monastico produttlvo, che vlcne presentato aile Monache corne dovere dlpcnitcnza, mezzo di mortlflcazione e fonte di sostentamento ( Statuta art- VIII, Insfnidio n. XXVl-XXVIt). Per favorime lo sviluppo le autorità ecclesiastlche e le pie persone laiebe 2879 1051 ALUI 15 non manchcranno di prestare la loro benevola collaborazio­ ne. Esso servirù, trn l’altro, a toglferc i Monasteri dalk gravi difficoltû economiche in cui non pochi dl essi il trovano. V. E. RcvTùa vorrà richlcdcre egll Eccrfii Ordinari e trasmettere pol a questa S. Congregazione una relazlone cbe vers! principalmcnte sul seguenti punti: a) corne ai Jlnpoli Monasteri sono stutl illustrati I duc documenti pontifici; b) quale accogllenza ha avuto la splegazlonc menzionati; c) vantaggi che so ne nttendono nel singoli Monasteri; d) difficoltà che la splegazlonc c nppllcazlone dei documenti possono suscitare Questo S. Dlcaslcro esprimo fin d’ora la sua riconoscenza all’E, V. e agli Eccrfil Ordinari chc avranno la bonü di fomlre le notizic rlchlestc c lo porranno In grado dl adempicrc l’incarico assegnatogli dal Santo Padre4. Ringrazlando fin d’ora ΓΕ. V. Bcviha per tutto quanto si complacerùdl fare, profitto dell’incontro per professant con sensl di perfelta stima c profonda venerazione dl V. E Revrfm devmo servitorc. • V. P. Rcvrtu vorrl richfedcre a tutti coLjto chc avranno Utto U ipfepzâooe dei Documenti e trasmettere a quota S. CongreiFiuone uiu nlukee• Questo S. Dicastero esprtme fin d’ora la sua nconoceiua alla P. V. avrâ la bon U di fomire Je notnie * Logaria Apoatolicis apud Natlonea et Supremis Mederatcrita Ordimsn RegxiUriisn: PrM 40 (1951) 299-304 In notb prcpCKrz? ▼ariantm documerdi prout datum fuit Superior ibus RcguhrÎbia. Adx P. M. ABELLANin PrM 40 (1951) 293-299. 2197 1951 MAR 15.-SC S. OFFICII, INDULTUM. PART.· Facultas datur omittendi in baptismo feminarum UNCTIONEM IN PECTORE ET INTER SCAPULAS Dal Palazzo del S. Offirio, 15 Marzo, 1951 Emo e Rcorïio Signor mio Ossrfio, Con pregiato Foglio n. 164-51, in data 16 gennaio c. a., cotesta Sacra Congrew Ione trasmetteva la domanda degli Ordinari partedpanti al Primo Concilio Plenario Indiano, i quali, fra f’altro, chledevano la facoltà di omettere, nelle cerimonle dei battesimo, quando si tratti di donne» le uniioni sui petto e /ra te scapole. Questa Suprema Sacra Congregazione, tenendo presenll le s]peciali circostanze dei caso, ha decrclato: «Pro gratia, ii a preces». Nel pregarLa di voleme dare comunicazionc agli Ordi­ nari Oratori, profitto della circostanza per baciarLe umlimente le mani e per professarml con sensi della più profonda venerazione deli'Eminenza Vostra Reviïia umliîro, devmo, obbrïio servitor vero.—G. Card. Pizzardo, Segret. • Prao'octo S.C. de Prop. Fide pro Patribus primi Conciliplcmrj Ediao. Prot. N. 100'SI: Acta ot décréta primi Concilii Plenarii Indiae, Ranchi 1951. p 130. 219« 1951 MAR 15.-SC RELIGIOSORUM, LIT. CIRC. PART.· De associationibus PUERIS IN internis actionis catholicae pro COLLEGIIS RELIGIOSORUM ITALIAE FOVENDIS Angosclosa e trepida, come non niai, sl fa udire, in ouest! tempi calamitosi, ia voce della Chiesa di Dio. eco di quella ai Gesti: «Lasciate chc i piccoli vengnno a me». Mai, infattl, come oggi, le forze dei male moltlplicarono i loro sforzl per strappare i fanciulli al seno defla Chlesa, profanare le loro anime innocenti, veri Templi vivi di Dio, fare di esse non nlonieri di opere di verità e di bene, ma tristi seguaci deli’antico ribclle, chc non cessa dl lottare contro Dio c il suo Cristo. La Chiesa, Madré sollcclta mai si è disintcressaU dei più tener * fra i suoi figli, dei più bisognosl delle sue cure. Negli ultimi tempi, pol, quando più tremende Insldle erano loro tesc, Essa dette prowidenzialmentc vita alTAssoclazione dei Fanciulli dl Azione Cattolica, «ultimo ramo, H più delicato, il più bello, il più promettente dei grande Albero dell’Azione Cattolica stessa· (Pio XI. 28 agosto 1927). La vita dell'Assoclazionc, 11 suo alto idéale è tutto ncll’invocazlone rinnovala quotidianamente: «Gcsù ti amo. 2S8V 1951 ΜΛΙΙ 15-17 SACHA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE - CONSISTORIALIS venga il Tuo Regno»: alia propaganda dell'odio, essa contrappone 1‘amore; con In prima formnzlone religiosa, morale e sodale, mira ad 1st Hiaro nel fanciullo quello spirlto cristUnamcnte flero di conquisla, chc lo rende «fiamma leresa da Geni, perché arda. Illumini ed nocenda 1 fratelll» (art 4 dello Statuto). Nou si mcravlglcrù, per tanto, In Patcrnltù V. Revriha che questo S. Dlcastero, cul incombe non solo tutelare gli Interrasi dei Religiosi, inn anche isnirarnc e guidame l’attlvltà, vigilando sulla prcparazlone degi! stessi alFApoitohto, signal! alla Sua attenzione questo nobilissimo c in somrno grado proficuo campo dl lavoro, che si npre al reli­ giosi e ulle religiose, rlvolgcndo ii plii pressante Invito ai Superiori c Superiore Generali affinche, senza ritardo, e prtvl I necessari conlattl con le rlspettlvc presldcnze dloctsane della «Unione Donne d! Azione Cattolica», In tutti I collegi, convittl, semlconviltl. oratori parrocchiail e asili, sorgano I cosl dettl «Gruppl» o «Assoclazlonl interne» dl Fanciulli formati dal loro mlgliori alunnl. Questa S. Congregazione è convlnta che I membri delle Famiglie Religiose hanno tali tltoll, tale preparazione, capadtà e spirlto di sacrificio da apparire singolarmcnte dotati da Dio anche per questo arduo c pur tanto efficace a posto luto. Essi sono —non v’è dubbio— in forza e per Honore della stessa loro vocazlone—i più fedell imitatori degli Angeli, al cui «ambitioso Ministerio» sono affidate le pure anime dei fanciulli: sono, quindi, nelle mlgliori condizioni per apprezzare gli spirituali vantaggi che apporter^ alie lloro stesse Istituzioni di Educazione 1'awlare, fin dai primi anni, i più plccoli a comprendcre lo splrito delFAîione Cattolica. E* più che mai urgente unire in salda compagine tutte le forze vive ed operanti dei bene. La S. C. è, infine, sicura che i Membri delle diverse Famiriie religiose accoglieranno con slancio questo caldo appello; Essa è certa, da parte sua, dl aver cosl interpre­ tato 1’Augusto Paterno volere di S. Santità. Mi é assai grato salutaria con i sensi della mia religiosa rtlma. Roma, 15 Marzo 1951.—P. Arc. Larraona C.M.F., &σ. J. B. Scapinelli, Sottosecr. ♦ Supremis utriusque sexus Moderatoribus religiosis Italiae: CpR 30 (155!) 110-111. Mens S. C. de Religiosis in praedicta mittenda littera Grcskri patet non dubie ex litteris ipsius S. C. de Religiosis diei 10 Dk. 1S51: LE 2254. 2199 1951 MAR 15.-SC PROP. FIDE, INDULTUM. PART.· Conceditur: 1—Mitigatio ieiunii eucharistici; 2— Facultas bis aut ter missam celebrandi; 3—Re­ stauratio FESTORUM DE PRAECEPTO; 4---- TRANSLATIO IKIÜXII ET ABSTINENTIAE IN VIGILIA NATIVITATIS DOMINI Preces— Beatissime Pater, Patres Primi Concilii Ple­ narii Indiae, anno Domini 1950 habiti, ad pedes Sanctitatis Vestrae provoluti quae sequuntur humiliter petunt: fa­ cultatem: 1. permittendi medicis et infirmorum ministrantibus Si per magnam noctis partem aegrotis assistunt, itemque is qui per magnam noctis partem laborare debent, ut usque ad unam horam ante sumptionem S. Communionis ndosive, sumere possint aliquid per modum potus late accepti et medicinae; 1 permittendi sacerdotibus ut diebus dominicis et festis de praecepto, nec non in festis Circumcisionis et Epiphaniae Domini et Omnium Sanctorum, quae non sunt de praecepto, ter celebrare Missam possint et ut blnatlonem Missae permittere possint Ordinarii primis feriis sextis mensium; 3. Indultum quo in tota India, excepta Lusitana, festa de praecepto habeantur Ascensio Domini, Sollemnitas Ccqioris Christi, Nativitas Domini et Assumptio B. Μ. V.; 4. indultum quo In tota India iciunium et abstinentia vigiliae Nativitatis Domini anticipetur feria VI quattuor temporum Adventus. Et Deus... Rescr,—Ez Audientia Sanctissimi habita die 15 mensis Martii vertentis anni 1951, Ssmus D. N. Pius Div. Prov. Papa XII, referente Emo Domino huius Sacrae Congre­ gationis Praefecto, benigne adnucre dignatus est pro gratia iuxta preces. η. 2199-2201 Datum Romae, cx Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die et anno praedictis.—P. Card. Fumasoni Biondi, Praef. Celsus Costantini, a Secretis, * Patribuj primi Concilii plonaxii Indiae, Prot. N. 1485:51: Acta et decreta primi Concilii Plenarii Indiae, Ranchi 1&51, p. 128. 2200 1951 MAR 15.-SC PROP. FIDE, INDULTUM. PART? Facultas datur episcopis indiae celebrandi pontifi­ calia SINE MINISTRIS, PERMITTENDI OMISSIONEM LECTIO­ NIS PROPHETIARUM ET PASSIONIS ET UT FRATRES LAICI LAVARE POSSINT CORPORALIA ET PURIFTCATORIA Preces—Beatissime Pater, Patres Primi Concilii Ple­ narii Indiae, anno 1950 habiti, ad pedes Sanctitatis Ve­ strae provoluti, humiliter petunt: 1. Ut Episcopis propter penuriam sacerdotum liceat Missam Pontificalem celebrare sine ministris, assistentibus tamen duobus sacerdotibus Indutis superpelliceo; 2.Ut Ordinariis fiat facultas permittendi: a) omis­ sionem lectionis prophetiarum in sacris functionibus Sab­ bati Sancti et Vigiliae Pentecostes; b) ut Sacerdotes qui dominica palmarum Missam bis vel ter celebrare debent, Passionem in una tantum Missa legere teneantur; c) ut Fratres lalci corporalia et purificatoria lavare possint; 3. Ut Ordinarii locorum Sacerdotibus suis concedere possint privilegium Altaris personale ter in hebdomada, saltem ubi non adest altare privilegiatum reale; 4.Ut S. Sedes confessariis qui ab aliquo Ordinario in India iurisdictioncm sacramentalem acceperunt, benigne concedere dignetur pro itineribus via ferrea In India faciendis iurisdictioncm similem illi quae datur canone 883, congrua congruis referendo, ct cum hac limitatione ut iurisdlctio illa extra stationem viae ferreae cesset vigintl quattuor horis postquam confessarii eo advecti fuerunt; 5.Ut liceat in India constituere tribunalia ecclesiastica pluribus dioecesibus communia, opportune designatis tri­ bunalibus appellationis; 6.Ut S. Sedes edere dignetur instructionem secundum quam causae matrimoniales simpliciore modo quam quo in C. J. C. praescribitur, tractari possint; 7. Ut in Urbe instituatur Opus S. Pauli pro educatione et sustentatione catechistarum indigenarum ad instar Operis S. Petri pro Clero indigena. Rescr.—Die 15 mensis Martii anno Dni 1951. Sacra Congregatio de Propaganda Fide, vigore facultatum sibi a Ssmo D. N. Pio Div. Prov. PP. XII tributarum ad postulata de quibus supra respondendum censuit: Ad primum et ad secundum: Affirmative. Ad tertium: Negative et magis expedire nomen dare Unioni Missionali pro Clero ad desideratum privilegium obtinendum. Ad quartum: Non expedire. Ad quintum et sextum: Dilata usque ad erectionem novarum provinciarum ecclesiasticarum. Ad septimum: Non expedire.—P. Card. Fumasoni Biondi, Praef. Celsus Costantini, Archiep. tit. Theodos., a Secretis. ♦ Patribus primi Concilii plenarii Indiae. Prot. N. 1485,51: Acta et decreta primi Concilii Plenarii Indiae, Ranchi 1951. p. 127-123. 2201 1951 MAR 17.-SC CONS., DECL. AAS 43 (1951) 173-174 Declaratio de delictis in Republica Cecoslovacha PATRATIS, QUAE EXCOMMUNICATIONE APOSTOLICAE SEDI RESERVATA, IPSO FACTO INCURRENDA. PLECTUNTUR Plurcs abhinc menses In Republica Cecoslovacha multis ilsque inauditis modis In Ecclesiae iura Invasum est ct in ipsas ecclesiasticas personas inique est impetitum: Ordi­ narii etenim locorum a suis muneribus impediti sunt: eorum pastoralia iura usurpata; Ipsa officia Cunarum seu Ordlnariatuum necnon beneficia ecclesiastica intrusts quibusdam personis sunt collata, lalcorum arbitrio sese dioecesium regimini immiscere praesumentium. 2382 π. 2202 Mr Ζ//Λ • »*4 Illi '/λ; SACHA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE Multis insuper Clericis et Religiosis Ubertas adempta est; nonnulli Episcopi, impio ausu, ad ludiccm laicum tracti et in vincula sunt conlectL Novissime autem Prngensis Metropolita Excellentissimus P. D. losephus Beran, iamdiu captivus in aedibus episco­ palibus detentus et ab exercitio iurisdictlonls penitus im­ peditus, nequissime deportatus est a sua Sede et Arch idioeccsi. Contra patrantes huiusccmodi delicia plures extant Sacri Canones, quibus li omnes excommunicatione, pro casuum varietate, simpliciter vel speciali modo Apostoli­ cae Sedi reservata, ipso facto incurrenda, plectuntur a) qui ad iudiccm laicum traxerint Episcopum (Can. 2341); b) qui violentas manus in personam Archiepiscopi vel Episcopi Infecerint (Can. 2313 f 3); c) qui directe vel indirecte impediverint exercitium iurisdictionis ecclesiasticae, ad hoc recurrentes ad quam­ libet lalcalem potestatem (Can. 2334 n. 2); d) qui contra legitimas ecclesiasticas Auctoritates machinantur aut earum potestatem quomodocumque co­ nantur subvertere (Decr. S. C. Concilii diei 29 Iuniil950: 174 A- A. S., Vol. ΧΧΧΧΠ, anno 1950, pag. 601 (LE 2137]; / e) qui ecclesiasticum officium vel beneficium vel dignitatem sine institutione vel provisione canonica, ad normam Ss. Canonum facta, occupant vel in eadem sinunt illegitime immitti, vel eadem retinent (Ibidem). Proinde Sacra Congregatio Consistorial is declarat illos omnes, qui ad memorata delicta patranda vel physice vel moral iter concurrerint, aut eorumdem participes, ad nor­ mam Can. 2209 1-3, fuerint, excommunicationes supra relatas incurrisse eisque subieclos permansuros donec ab Apostolica Sede absolutionem obtinuerint. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 17 Martii 1951.—Fr. A. I. Card. Piazza, Ep. Sabinen, et Mandelen, a Secretis. I. Ferrctto, Adsessor. 1951 ALWI 21 lettori delle rispettlvc pubbllcazionl periodiche, le specif!· che finalité defle PP. OO. MM., invitundoll ad iscriveni alie medesime in quanto tnll iscrlzloni concorrono anche M alimcntnre PattlvitÀ missionaria del slngoll Enti suddetti. In tal modo le Opere Pontificie conscrveranno quel di­ ritto di precedenza rlspctto nile allrr inlzlative ed optr? particolari, chc alie Opere stesse è riconosciuto dal do­ cumenti uffiicali della Santa Sede. 2) Gli Enti religiosi sl asterranno dal dare alia loro altivitù di cooperazione mlssionaria In patria tali denominazionl c forme che possano Ingenerare, nelia mente dei fedeli, qualche confusione sulla finaillù degli Enti stessie quelle assegnnte alie PP. OO. MM., ed unchc creare iocresciose concommzc. 3) Ogni attività di propaganda da parte degli Enti suddetti per mezzo di prcdlche, conferenze, prolezlool, mostre dei libro, trattenimentl tcatrali e clneiuatografici, ccc., dovrà ottenere il consenso dellOrdinario dei luogo c si svolgerà d’intesa con Ia Dirczionc Diocesano. 4) Qualora tale attività, pur non adottando i muii ed i metodl di propaganda delle PP. OO. MM., venisse a rappresenlarv in determinate Diocesl, un notevele Indampo all'organizzazione delle Opere stesse (ad esempio mediante larga diffusione sia di appelli diretti alie famlglle cattolichc, sia di buste e salvadanal per questuc continuate, eoe.) le singolc Direzioni Diocesane ne daranno awiso, previa intesa con l Ordinario, alia Dlrezione Nazionale. Questa potra intervenire per tutelare 11 diritto di precedenza delle PP. OO. MM. SI potrà per tal modo evitare chc una troppo vasta e slstematica attività di propaganda, da parte degli Enti Mlssionari, in specie di quelli cui sono affidate soliando poche Missioni, venga a compromettere quella degli organi diocesani, con évidente danno della cooperazione missio­ naria generale, che è vantaggiosa a tutte le Missioni. 5) Gli Enti religiosi devono prestare tutta la loro cordiale e gratuita collaborez!one net preparare e celebrare 1'annua tGiarnata * .Missionaria che si celebra in tutto il Adn. A DELCHA2D in NrT 83 (1951) 752: ME 78 (1961) 38-30. mondo, rimettendo poi le offerte raccoltc al competente Uffldo Diocesano, anche se provenienti da Parrocchie e chiese rette da religiosi. I propagandist! missionari, che per tale celebrazlonc venissero invitati dal predelto Uffldo avranno diritto ad essere indennizzati delle spese incon2202 trate. 6) Alio scopo di non compromettere il buon esito 1951 MAR 21.-SC PROP. FIDE, LITT. CIRC. PART.· delTanzidetta «Giornata Missionaria· mondiale, gli Enti religiosi dovranno astenersi da ogni forma di propaganda De habitudine et relationibus inter pontificia ope­ in favore proprio e delle rispettlvc missioni, almeno un ra MISSIONALIA ET INSTITUTA ECCLESIASTICA MISSION AU A mesc prima della detta celebrazione annuale. IN ITAUA 7) Là dove rUfficio Diocesano organizza delle giornate mlssionarie parrocchlali, affidandone la celebrazione Roma, 21 marzo 1951 a propagandist! mlssionari potrà essere stabilita dl ro­ mane accorda una percentuale in favore dell'Ente, cui il Revtrtndiuimo Mons ignore, E’ stato segnalato a questa missionario appartiene. Sacra Congregazlone «de Propaganda Fide» qualche maliulesco verificatosi tra i Superiori degli Enti Religiosi 8) Se gli Enti suddetti celebreno nolle loro chiese (Ordini, Congregazionl religiose ed Istltutl Mlssionari), che pubbliche e semipubbliche una «Giornata Mlssionaria», svolgono un'attività missionaria, e gli Ufflci Diocesani questa sia a distanza da quella mondiale —come si è detlo delle Pontificie Opere Mlssionarie in merito alia propa­ sopra— e siano, perô, spiegati ai fedeli gli scop! particolari, ganda tra i fedeli. per cui Ia «Giornata» si celebre raccomandando insleme Affinchè tutta la cooperazione degll Ufflci Diocesani e l’iscrizione aile PP. OO. MM., Ic cui quote saranno trasdegll Enti suddetti si svolga in cordiale armonia e siano messe al competente Uffldo Diocesano. evitate gare, che potrebbero essere incresciose e poco edl9) Nei collegi, convitti c nclle altre islltuzioni dei ficanti, questa Sacra Congregazlone, riferendosi al Sacri genere, retti da Religiosi e Religiose, è doveroso da parte Canoni (Cfr. can. 622, 1. 2; 691, 3. 4. 5; 1341, 1; 1503) dei Direttori e delle Dircttrici far conoscere le finalità e a precedent! disposizioni uf!iciali o autorizzate, è venuta delle PP. OO. MM., sia coi dlffonderc Ic pubbllcazionl nelia determlnazlone di ricordare alcune norme pratiche, periodiche sia coi favorirc Ic iscrlzloni degll nlunnl e olunne. alie quali la Dlrezione Nazionale delle PP. 00. MM. In Si dovrà pure celebrare con partlcolare impegno e con Italia, e le dipendenti Dlrezionl Diocesane e gli Enti reli­ inizlative adatte ai giovanl, la «Giornata Mlssionaria» an­ giosi dovranno fedclmente attenersl. nuale, in occasione della quale si intensificherû la raccolU 1) Gli Enti suddetti possono, liberamente, per mezzo delle iscrlzloni alie suddette Opere, Inviandone poi le quote delle loro pubbllcazionl periodiche far conoscere al fedeli al competente Uffldo Diocesano insleme con le offerte le real! eslgenze delle loro case di preparazione dei mlsdella «uiomata». sionari e delle Missioni loro aflidate e far appello alia geneVoglia la S. V. Rcvtfia comunicarc le suddette dlretlive rosltà dei cattolid. E' perd necessario chc nelia propaganda al Rcvml Direttori diocesani e montre nutro le più fondate sia scritta che orale siano evitate cspressionl generiche od speranze che esse serviranno a promuovere una maggiore equivoche, tali da ingenerare confusione tra gli scopi delle concordia nelia propaganda mlssionaria, La benedico di PP. 00., che sono d'indole generale, e quelli particolari cuore e approfitto della présente circostanza per porgerLe dei slngoll Enti. Ad esempio, trattandosl di chiedere 11 distinti ossequi. Di Vostra Signoria Reviha deviho nel soccono dei fedeli, sl abbia cura dl speciflcare che le offerte Signore.—P. Card. Fümasoni-Biondi, Pre/. Celso Costan­ sono destinate ad un Ente religioso o a una Missione de­ tini, Segretario. terminata, evitando Vesprcssione «pro Missioni· o «per la Propagazlonc della Fede». * Delegato Pontificalium Operum Missicruüium in Italia. Prat 1 propagandist! degli Enti religiosi, pol, non dimentiN. 828.51: ME 78 (1951) 252-254. Adn. R. BID AGOR in PrM 48 (1957). chino dl far conoscere ai loro ascoltatori, comc pure ai 127-140. X. PAVENTI in ME 78 (1951) 2SS-2SÔ. 2883 2884 2203 1951 APR 8.-P1US XII, LIT. AP. AAS 43 (1951) 547-548 lx rillUPPINAnilM insularum republica APOSTOLICA ERIGITUR nuntiatura Rigens Pontificiis Diplomatibus expediendis. 2204 1951 APR 9.-SC S. OFF., DECR. AAS 43 (1951) 217-218 consecratione episcopi sine PROVISIONE possint et, nulla facta interpeUatione, in unione illa per­ manere, matrimonio post baptismum per novum consen­ sum rite convalidato. Quanto al primo quesito, questa Suprema Sacra Congre­ gazlone ha décrétât© di risponderc; «Recurrendum in sin­ gulis casibus·. PIUS PP. XII Ad perpetuam ret memoriam,—Ad Christlfldelium salu­ tem ac profectum ncc non nd Catholicam Fidem propa­ gandam paterna caritate intenti, coque permoti consilio, ut publicis rationibus, quae inter Apostolicam Sedem et Nationum Gubernio intercedunt, opportune consulamus, in Insulis quoque Philippinis Apostolicam Nuntiaturam erigere statuimus, quippe cum hoc ad communem et Ec­ clesiae et Relpublicne in ipsis constitutae fovendam utili­ tatem profuturum confidamus. Rebus ideo omnibus sedulo perpensis, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, harum Litterarum tenore in Phillpplnarum Insubrum Republica Nuntiaturam Apostolicam erigimus, eius sede in civitate «.Manlia» constituta, eldcmquc Nuntia­ turae omnia ct singula deferimus privilegia, honores atque US induits, quae huiusmodi Legationum propria sunt. Haec/ edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras fir­ mis, validas atque efficaces iuglter exstare ac permanere; ipsique Nuntiaturae per Nos In Philippinis Insulis erectae nunc et in posterum plenissime suffragari: sleque rite Ju­ dicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fleri, sl quidquam secus super his, a quovis, auctori­ tate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrarias quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Pi­ scatoris, dic vni mensis Aprilis, anno mcmli, Pontificatus Nostri tertio decimo. De speciali mandato Sanctissimi. Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis.—Gildo Brugnola, Officium Decretvm de η. 2203-2207 PIUS XII - SC SANCTI OFFICII - RELIGIOSORUM 1BÔI ΑΡΗ H-19 canonica Suprema Sacra Congregatio Sancti Officii, ex speciali facultate sibi a Summo Pontifice facta, hoc edidit decretum: Episcopus, cuiusvis ritus vel dignitatis, aliquem, neque ab Apostolica Sede nominatum neque ab Eadem expresse 211 confirmatum, consecrans in / Episcopum, et qui consecra­ tionem recipit, etsi metu gravi coacti (c. 2229, § 3, 3°), incurrunt ipso facto in excommunicationem Apostolicae Sedi specialissimo modo reservatam. Hoc decretum vim suam exeret ab ipso promulgationis die. Datum cx Aedibus Sancti Officii, die 9 Aprilis 1951.— Marinus Maranl, Supremae S. Congr. S. OffIcit Notarius Αώ. M. CROVINI in ME 76 (1851) 221-223; A. DELCHARD in NrT S3 (1951) 751: REGATILLO n. 892; P. TOCANEL i n ApoU. 24 0351) 132-136. 2205 Quanto al secondo quesito il S. Offizio si darù premura di inviare n scgulto la decisione. Colgo 1'occaslone per dlchiararmi con sensi di ben distin­ ta stima dcirEccclicnza Vostra Revma deviho.—G. Card. Pizzardo, Segretario, A. Ottavian1, Assessore, * Socreurio S. C.de Prop. Fide pro Patribus primi ConcüiiPlenari: Indiae. Prot. N. 341/51: Acu et decreu primi Concilii Plenarii Indiae, Ranchi 1951, p. 131. Adn. J. SANDERS in The Clergy Monthly 16 (1952) 206-218 et lllaa aub die 19 Apr. 1952: LE 2278 positaa. 2206 1951 APR 11.-SC RELIGIOSORUM, LIT. CIRC. PART.· De ADLECTIS ALUMNIS MITTENDIS ad PONT. INSTITUTUM MUSICAE SACRAE IN URBE Quam multum saeculis ante actis, sicut et de cacteris opti­ marum artium studiorum regionibus. Ita et de musicae sacrae studio bene meriti sint Ordines Congregationesque religioso­ rum, nemo est qui ignoret. Nec mirum, quippe quod religiosi homines, communi com­ modo Ecclesiae sese devoventes —inde ab aevo quo mona­ steria, per latissimas orbis catholici oras, fere una videbantur lux in tenebris fulgens, usque In praesens, cum Congregationes virorum ac mulierum, superiori nostrove tempore ortae, necnon Istituta saccularia, novis apostolatus formis, spiritum vitamque Ipsam religiosam, velutl Divinum fermentum, mun­ do in maligno posito admovent vel potius iniiciunt— idonei prorsus inveniuntur testes de musicae veri nominis sacrae momento ad Cultum Deo debitum promovendum mentesque fidelium in Deum erigendas. Verum tamen, non omnes Religiosae Familiae patrum ve­ stigiis, quod ad hoc propositum attinet, fideliter constantcrque adhaeserunt; quinimmo, sensim sine sensu, vcluti quadam levitate, huc illuc deviationes a recto tramite et maiorum traditionibus inductae sunt. Quapropter, haec S. Congregatio, etiam huius thesauri custos pervigil, non potuit quin in mentem revocaret Superio­ rum Maiorum Apostolicae Sedis de hac re documento. Inter qune notatu dignae exstant praescriptiones Constitutionis Apostolicae «Divini Cultus Sanctitatem» a S. P. Ρίο XI fel. rec. die 20 decembris a. 1928 datae (LE 868]. Ipsamet S. Congregatio officii sui insuper duxit Supremis Religiosorum Moderatoribus adhortationis Eiusdem S. Pon­ tificis mentionem facere atque perfectionem Ha urgere ut ipsi ad Romanum Pontificium Institutum Musicae Sacrae quos­ dam saltem adlectos alumnos suos mittant, vere spiritu IIturgico peculiarique musico ingenio praeditos, qui, transacto de more tyrocinio, inter Religionis sodales suae «apostolatum liturgico-musicalem», postea, explicare valeant. Non est dubium quin elusmodi in hac re agendi ratio religio­ sorum, rellgiosarumque Familias, quatenus opus erit, compo­ tes participesque in dies magis efficiet genuini Ecclesiae sensus, amovendo novas notiones et Insolitas, ususque alienos. Faxit Deus, Servi Sui Pii X Pontificis Maximi precibus. Re­ ligiosas ipsasmet Familias omnes Ha S. Sedis adhortationibus inhaerere ut musica sacra in honore debito apud easdem ma­ neat et vcluti canora vox atque enuntiatio agnoscatur ferventis illius ch ari tatis qua singulae Deum O. M. prosequuntur. Dum vota in Domino profero, tibi addictissimum me pro­ fiteor. Romae, 11 aprilis 1951.—Arcadius Larrnona. C. M. F., Secr. ♦ Supremis Moderatoribus Religionum, Prot. N. 2545,'5l: CpR 39 (1851) 111-112. Adn. F. ROMITA in ME 76 (1951) 244-251. 1951 APR 10.-SC. S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· De esu favoris quo gaudet privilegium fidei in ma­ trimoniis ET DE USU CONST. PII V «ROMANI PONTIFICIS» Dal Palazzo del S. Offizio, 10 Aprile 1951 Eccellenza Reverendissima, Con pregiato Foglio in data 12-1-51 n. 164-51, ΓΕ. V. Revrha trasmetteva per compe­ tam a uuesta Suprema Sacra Congregazlone, fra gli altrl, isegaenti Postulati formulât! dai Padri dei primo Concilio Plenario Indiano, celebrato a Bangalore nel gennaio 1950: 1. uL.. concedatur facultas permittendi in casu urgentiore usam favoris can. 1127 concessi, etiam in casu dubii baptismi unius partis, altera certe non baptizata; 1 ...ut, ad mentem Const. S. Pii V, catechumeni (dim separati a legitima matrimonii comparle infideli) romeomparte quacum nunc vivant, ad baptismum admitti 2885 2207 1951 APR 19.-SC RELIGIOSORUM, RESPONSUM. PART.· Circa acceptationes! implicitam indulti saeculariZAT1ON1S RELIGIOSORUM Quaedam religiosa, accepto saecularlzatlonis induito, prius renuit ipsum formaliler acceptare; postea declaravit se in mundum velle remigrare: domum reliquit, habitum deposuit, dotem suam recepit, honestus modus vivendi ipsi procuratus fuit. Sed In sta­ tionem publicorum vehiculorum pervento, domum reli­ giosam voluit repetere; Superiorissam ope tclcphoni voca­ vit eique alloquuta est, suum desiderium regrediendi maniEn casus seu species facti *. 2886 I I SC CONSIST.. INSTRUCTIO DE VICARIIS CASTRENSIBUS n. 2208 festans. Superiorissa eam noluit admittere. Recursu inter­ posito ad S. C. de Religiosis, haec respondit: «/n Congressu diei 19 apr. 1951. Re iterum in Congressu discussa, unanimi sententia decretum fuit dispensationem legitime acceptatam laisse, ac proinde ad normam iuris Dominam N. Λ. reli­ giosam amplius non esse nec in religione admitti passe (can. 542,1·; 640, f 2;» (Prot. 7922-50). • Pro!. N. 7=22.50: CpR 32 (1953) 196-197. Adn. A. GÜTÊRREZ in CpR 32 (1953) 1S6-19?. Adn. A. GUTIERREZ in CpR 32 (1953) 166-197. 2208 1951 APR 23.-SC CONS., INSTR. AAS 43 (1951) 562-565 Instructio de vicariis castrensibus Sollemne semper exstitit huic Apostollcae Sedi ut ge­ nerales Ecclesiae leges ah omnibus, ubique, sancte ct reli­ giose. quantum fieri posset, servarentur, ob peculiaria tamen rerum homlnumque adiuncta aliquando novae nor­ mae ad consulendum novis fidelium necessitatibus edi­ cendae esse videntur. Ideoque haec quae sequuntur S. Congregatio Conslsto­ rialis luri communi, quatenus opus sit, derogando, decernit: I. Qui Vicarii Castrensis munus gerit ordinaria at speciali praeditus est iurisdlctione In spirituale bonum commissorum fidelium exercenda. II.Iurisdictlo qua fruitur Vicarius Castrensis est per­ sonalis, In subditos nempe extenditur dumtaxat, qui in Consistorial! Decreto erectionis sui cuiusque Vicariatus Castrensis recensentur, etiam si Udem in miUtum statio­ nibus et in locis militibus peculiariter adsignatis, com­ morentur. Vicarii Castrensis iurisdictlo non est exclusiva. ideoque personas, stationes ac loca militibus reservata (Idest: mili­ taria contubernia, navalia armamentaria, aèroportus, no­ socomia militaria etc.) ab Ordinarii lod potestate mi­ nime subtrahit: quae iurisdictlo nullo modo exemptionem, nec munus cappellani militum a dioecesi excardlnationem parit. Quibus tamen In locis Ordinarii locorum el paro­ chi in subditos Vicariatus Castrensis potestatem tantum 563 secundario exerceant: necesse / est proinde foedere quodam opera iungantur et concordia duce actiones et functiones agantur praesertim extra militum septa. III.Domicilium canonicum non agnoscitur nisi dioectsanum vel paroeclale. Pro causis vero subditorum Vicariatus Castrensis sive contentiosis inter ipsos sive criminalibus Vicarius Castren­ sis tribunal aliquod dloecesanum vel metropoli lanam se­ mel pro semper, ab Apostolica Sede adprobandum, de­ signat. IV. Quoties nova aedificia militibus peculiariter adslgnanda, vel naves vel aêroplana benedicenda sunt, et in ceteris huius generis casibus, haec servatur norma: si coeremonia a militum ducibus edicitur, benedic­ tionem Impertit Vicarius Castrensis: quo impedito. Ordi­ narias loci in quo coeremonia est adparula, ab ipso Vicario Castrensi praemonitus, iure proprio benedictionem dat; si vero coeremonia α civilibus magistratibus edicitur, unus loci Ordinarius est competens. V.Vicarios Castrensis certiores faciat Ordinarios lo­ corum de Cappcllanis qui in eorum dioeceses mittuntur vel ab eisdem abscedunt. VI. Libros baptizatorum, confirmatorum, matrimo­ niorum et defunctorum secundum usum ab Ecclesia In Rituali Romano probatum conscriptos (Tit. XII, I-IV) Vicarius Castrensis custodiendos statuat vel in Archivo generali Vicariatus Castrensis vel in Archivo, si adsit, Cappellanorum militum, Imposita tamen obligatione ad Curiam Vicariatus Castrensis eorumdem librorum authen­ ticum exemplar transmittendi in fine cuiuslibet anni, ad nonnam Can. 470, | 3 C. 1. C. VII.Vicario Castrensi facultas est conficiendi, Ordi­ nem Divini Officii recitandi sacrique peragendi ad usum Cappellanorum militum, quatenus adiuncta suadeant, sarctls tectisque communibus Ecclesiae legibus, normis praesertim Constitutione Divino afflatu die 1 mensis No­ vembris anni 1911 (A. A. S., a. III, 1911, pagg. 633-651), et Motu Proprio Abhinc duos annos die 23 Octobris anni 1913 (A. A. S„ a. V., 1913, pag. 449) datis, necnon Instruc2387 1031 API! 11 I Ionibus edictis vel forte edicendis a Sacrorum Rltuoa Congregatione. Quo Ordine uti possunt Cappellani militas» celebrantes et Sacerdotes litantes in Ecclesiis aut in Ora torils militibus reservatis. / VIII. Vicarius Castrensis Facultates quinquenni!^ necnon decennales in locis ubi concedi solent, ut crtm locorum Ordinarii obtinere potest. IX. Vicarius Castrensis de actis ac dc statu Vlcariatoi, tertio quoque anno, huic S. Congregationi relationem rxhibere tenetur. X. Unusquisque Cappellanus militum In exercenda cura animarum sibi a Vicario Castrensi commissarum, mi neri t se adstrlngl muneribus ct obligationibus parocho­ rum, congrua congruis referendo. XI. Cappellani militum sicut ct Vicarius Castrrnsh minime tenentur obligatione applicandi .Missam pro po­ pulo; si vero stipem vel notabile emolumentum ex officio percipiant, Vicarius Castrensis imponere cis valebit cl Sacrificium Missae applicent saltem diebus Can. 306 C. I.C. statutis; quod ct ipsi sit nonna. XII. Qui Sacerdotes in officium Cappellani militum cooptantur, «insignis sanctitatis fulgore praeluceant, sialque digni ministri Christi, fideles dispensatores mutato­ rum Del, efficaces Del adiutores ad omne opus bonum instructi» (Pius PP. XII, Adhort. Atenti Nostrae, A. A.S., a. XLII, 23 Sept. 1950, pag. 658) [LE 2151 ], Ita ut im­ pigre paroeclale quasi munus perficiant vocationis affatu incitati, et quod praecipuum est, pro anlinabus militent ut tanquam viva e forma Christi apostolatus relucescat. Ad rem quod attinet, Vicarius Castrensis adhortationem Sabi Domini Nostri perspectam habeat: «Vos adhortamur. Venerabiles fratres ut, quantam fieri potest, inexpertos adhuc sacerdotes in medias ne ingeratis operas, nec eos assignetis locis vel ab urbe dioecesis prin­ cipe vel a celebrioribus cius oppidis remotis. In hulnsmodl enim vitae statu sl versarentur segreges, Imperiti, periculis oppositi, a magistris prudentibus inopes, incommoda pro­ cul dubio ipsi capere eorumque alacritas possent» (Adhort. Alenti Nostrae, 1. c. pag. 692). XIII. Optimi expertique ad officium Cappellani seli­ gantur etiam Religiosi sacerdotes, servatis tamen pecu­ liaribus normis pro iisdem n S. C. negotiis Religiosorum praeposita datis, qui vero, sl fieri potest, locis dcstinenlor ubi ipsorum Religionis domus habeatur. XIV. Cappellani habitum ecclesiasticum secundum le­ gitimas locorum consuetudines deferant, nec militarem induant nisi ministerii suadeant labores aut leges imperent civiles, adhibito tamen peculiari signo ecclesiastici officii. Item, si mores ferant, semper tonsuram sive coronam clericalem ad normam sacrorum canonum gestare debent. XV. Ut autem complendae divinae voluntatis voto et desiderio moveantur Cappellani oportet ut spiritus *orationi minime In eis languescat vel torpeat. Adsiduum iis prae­ beant alimentum cum Eucharisticum Sacrificium devote actum, tum ea omnia quae, diuturno usu comprobata, quam maxime eo adducunt ut hominum animi a culpis abstineant, ct virtutes solidiores * appetant quae Inter spi­ ritualia exercitia principem obtinere locum omnibus est compertum. XVI. Apostolatus formae rationesque, per Cappellanos apte Instructos et conformatos, provehantur quae hodie ob peculiares christlanl populi necessitates tanti sunt mo­ menti tantacque gravitatis. XVII. Studeant Cappellani militum collationibus seu conferentiis Intéresse quae habentur, ad normam Can. 131 C. I. C., in dioecesi in qua commorantur. XVIII. Vicarius Castrensis dat litteras testimoniales eis qui, quum stipendia meruerint, ad Religionem ingre­ diendam vel ad Sacros Ordines aspirant, quotiescumque ad nonnas sacrorum canonum requiruntur litterae testi­ moniales Ordinarii loci. Praesentem instructionem Ssihus Dominus Noster Pius Divina Providentia PP. XII, audita relatione infrascriptl Cardinalis S. C. Conslstorialis a Secretis, ratam habere dignatus est, et publici iuris fleri iussit. Contrariis qui­ busvis non obstantibus etiam speciali mentione dignis. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Conslsto­ rialis, die 23 Aprilis 1951 in natali S. Georgii Martyris.— Fr. A. L Card. Piazza, Ep. Sabinen. ct Mandelen., a Secretis. loscphus Ferretto, Adsessor. Ada. A. DELCHAF.D in NrT S3 (1951) 1097-1098: N HILLING n AXKB 125 (1951-52) 313-319; A. PUGLIESE in ME 78 (1951 LOW» 2SS8 1931 APII 27-ΜΛΙ 12 SC RITUUM - S. OFFICII - RELIG. - CONSIT. - ORIENT. 2209 1951 APR 27.-SC RIT., DECR. AAS 43 (1951) 399 URBIS ET ORBIS Officium novum in festo assumptionis b. maiuae VIRGINIS APPROBATUR Missa in honorem B. .Muriae Virginis in caelum Assum­ ptae approbata, congruum erat ut etiam officium iis udornilum esset laudibus, quae Delpnrue Virgini ob definitum corporeae Assumptionis dogma merito tribuendae erant. Quapropter Sacra Rituum Congregatio supra relatum of­ ficium Sanctissimo Domino Nostro Pio Papac XII per in(rasCTlptuin Emlncntlsslmum Cardinalem Pro-Praefectum approbandum submisit. Eadem Sanctitas Sua propositum schema probare dignata est; shnulquc mandavit ut loco veteris officii In Breviario Romano exstantis, novum hoc poneretur In posterum unice adhibendum ab iis qui Ro­ mano Breviario ndstfinguntur. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum Romae, dic 27 Aprilis 1951.—C. Card. Micara, Ep. Velitem., Pro-Prae/. A. Carinci, Archiep. Seleuc., S«r. Ada. Vide textum liturgicum apud AAS 43 (1951) 335-399. A. B. in EL 65 (1951) 210-211. 2210 1951 MAI 2.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART? Cuica dispensationem a leoe ieiunii eucharistici et n. 2209-2214 Ella vorrâ. In particolare, dare Istruzionl circa il modo in cui le Suore dovranno accedere alie urne, cosl da evitare ogni inconvenicnte, spcciolmente per le Monache di clausura. Rigunrdo a queste ultime, V. E. stabiliri» pure come dovranno uscire, se vestite dei proprio o dl altro abito, e da ehi possano e debbano essere accompagnate. Con sensi di ben distinta stima, mi professo delFEccellenza Vostra Revrfia deviho.—P. Arcadio Larraona, Segretario. * Ordinariis locorum Italiae, Prot. N. 2O49. *45: giosis. e foHis S. C. de Reli­ 2212 1951 MAI 9.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART? NULLITAS MATRIMONII CONSUMMATI, ETSI MEDIIS APHROD1SIACIS ADKinrriS, DECLARARI NEQUIT EX CAPITE IMPOTENTIAE VIRI S. C. S. Officii die 2 febr. 1949 |LE 2024) negative re­ spondit quaesito: «An matrimonium haberi aebeat incon­ summatum si essentialia copulae elementa posita sint a coniuge qui ad unionem sexualem non pervenit nisi adhi­ bitis mediis aphrodislacis, rationis usum actu intercipien­ tibus». Cum autem ab eadem S. Congr. petitum fuisset an re­ sponsum datum impediret quominus causa Adderetur ex capite impotentiae viri, S. Congr. die 9 mai 1951 respondit: ^Causam sub adspectu impotentiae viri pertractari iam non posse·. • ME 82 (1957) 287 iuxta textum traditum a P. FELICL Adn. P. FE­ LICI in ME 32 (1957) 287-274. Alias adnotationes vide supra sub dio 2 Febr. 1949: LE 2024 positas. ab HORA CELEBRATIONIS MISSAE IN INDIA Dal Palazzo del S. Offizio, 2 Magglo, 1951. Eccellenza Reverendissima: Con riferimento al pregiato Fogito di V. E. Revriia Ln data 3 Aprile u.s., n. 164-51, ml ret» a premura dl notificarLe che gli Erili c Revriii Padri di questa Suprema S. Congregazione hanno esaminato, nelJ’Adunanm Plenaria di Foria IV. 23 Aprile u.s., i postulati dal Padri dei Concilio Plenario deli India * circa la legge dei digiuno njcaristko c Fora delln cclebrazione della S. Messa. Tutto considerato perô, gli Etiii Padri del S. Offizio non hanno credulo di mutare, per l'India, la legge, che impone 1’obbHgo del digiuno cucaristico e determina Fora della cele­ bratione della S. Messa, tanto piü che ciô non è stato fatto in bvore di regioni, Ic quali versano in condizioni molto più difficili. Non sono perô alieni gli Erili Padri di questa Suprema dii concedere, nei singoli casi, agli Ordinari dell'India le facolti già accordate a qualchc Vescovo o Vicario Apostolico dJ quclla regione, purchè susslstano gravi ragioni che devono essere esposte dcttagliatamente c verranno esaminate accu­ ra lamente. Ma nei formulnre Ic domande si tenga presente che, per espressa volontA del Santo Padre, non verra mal concesso II permeiso di prendere un cibo solido avant! Ia Messa o S. Coninnlone, che sara rispettlvamente celebrata o riccvuta. prima delle orc tredlci. Tanto notifico a V.E. Reviîia per opportuna conoscenza o norma dl codeslo Sacro Dicastero. Profitto della circostanza per professarmi con sensi di bea dlslinla stima delFEccellenza Vostra Revma deviho.— A G. Card. Pizzardo, Segretario.—A. Oltaviani, Assessore. * Ssrretirio S. C. de Prop. Fide pro Patribus primi Concilii Plenarii 2diie. Prot.N. 412/51: Acta et decrota primi Concilii Plenarii Indiae, •rxhi 1951, p. 132. 2213 1951 MAI 12.-SC CONS., DECR. AAS 43 (1951) 480 Decretum de vetito civilium nobiuarium titulorum USU IN EPISCOPORUM INSCRIPTIONIBUS ET ARMIS Attentis dispositionibus, quae de nobilitatis familiaris titulorum et signorum usu in Episcoporum inscriptionibus et armis iamdiu latae fuerunt, i. e. Constitutione Aposto­ lica «Militantis Ecclesiae» dici 19 decembris 1644 et Con­ sistorial! Decreto diei 15 ianuarii 1915, fv. Acta Ap. Sedis, a. vn-1915, pag. 172), Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia PP. XII, mature perpendens huiusmodi sac­ culares nobilitatis titulos vel notas pristinum amisisse iuridicuin fundamentum et ab hodiernis rerum hominum­ que condicionibus dissentire, veteres immutare novasque edicere normas peropportunum duxit. Quapropter, praesenti Consistoriall Decreto, idem Ssmus Dominus Noster decernere dignatus est ut Ordinarii omnes in suis sigillis ct insignibus seu armis, necnon in epistularum ac edictorum inscriptionibus, titulorum nobiliarium, coro­ narum ali arumve saecularium notarum usu in posterum prorsus abstineant, etiam sl ipsi episcopali vel archiépisco­ pal! sedi sint adnexa. Contrariis quibusvis, etiam specialissima mentione «li­ gnis, minime obstantibus. Datum Bomae, ex Aedibus S. Congregationis Conslsto­ rialis, die 12 Mai i 1951.—Fr. A. L Card. Piazza, Ep. Sabinen. et Mandelen., a Secretis. losephus Ferretto, Ad­ sessor. 2211 1951 MAI 2.-SC RELIGIOSORUM, LIT. CIRC. PART? De IURE SUFFRAGII EXERCENDO a RELIGIOSIS ET ΜΟΝΙΑ * LIBLS IN ELECTIONIBUS POLITICIS ITALIAE Roma, 2 Maggio 1951 Ecallenza Reverend Issi ma: E’ noto all’Ecc. V. Revma che «I giorno 27 c, m. incominciano in Italia Ic elezioni nmmlstrathre. E’ giusto e necessario che nnche in questa occasione cosl i Rebtiod, come le Religiose e le Monache di clausura uslno dei loro dirilto di voto. SI affida, pertanto, alFEcc. V. Reviha 1’incarico di pren­ dere opportune e tempestive decisioni In merito all'eserclzio di tale diritlo da parte delle Religiose di cotesta Diocesi, irrertendo le Superiore delFobbligo di cosclenza di conlribire per mezzo dei voto albi rcalizzazlonc dei benessere sociale. Adn. G. OESTERLE in ME 78 (1951) ô»60S. P. PALAZZINl ta ApoU. 24 (1951) 140-142. 2214 1951 MAI 12.-SC ORIENTALIS, INDULTUM. PART? Facultates dantur: 1—Reducendi festa de prae­ cepto. 2—Celedrandi bis aut ter missam in aliqui­ bus diebus. 3—Mitigandi ieiunium eucharisticum cum medicis et infirmorum ministrantibus Preces—Beatissime Pater, Patres Syro-Malaborici et SyroMalankflrid, qui Primo Concilio Plenario Indiae, anno 1930 habito interfuerunt, ad pedes Sanctitatis Vestrae provoluti, humiliter petunt: 1. Indultum quo festa dc praecepto habeantur Nativitas Domini, Ascensio Domini. Sollemnitas Corporis Christi. 2890 SC ORIENT. - S. ΡΛΕΝΙΤΕΝΤ. - S. OFFICII - PIUS XII n. 2215-2210 Awumptio B.M.V. ac festum S. Thomae Ap., salvo Jure partteolan Ecdesiae Syro-Malankaricae; X Facultatem permittendi sacerdotibus ut diebus domini­ cis et festis de praecento, necnon in festis Circumcisionis. Epiphaniae Domini et Omninm Sanctorum, quae non sunt de praecepto, ter Missam celebrare possint; 3. Permittendi sacerdotibus ut primis feriis sextis mendum bis Missam celebrari possint; 4. Facultatem permittendi medicis ct infirmorum mini­ strantibus qui per magnam noctis partem aegrotis assistunt, liera que nilis qui per magnam noctis partem laborare debent, ut usque ad unam horam ante sumptionem S. Communionis sumere possint aliquid per modum polus et medicinae; 5. Indultum quo lelunlum et abstinentia \igiliae Nativi­ tatis Domini anticipetur feria VI quattuor temporum Ad­ ventus... El Deus... Rescr.—ln Audientia dic IS mensis Mali an. I9S1 habita, Ssihas Dominus Noster Pius Divina Providentia PP. XII. referente infnscripto huius Sacrae Congregationis pro Eccle­ sia Orientali Cardinali a Secretis, benigne adnuere dignatus est pro gratia iuxta petita. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die et anno supra signatis.—Eigkxivs Card. Tisserakt, α Secrriis. Valerius Valeri, Adsexsor. • Patribus primi Concilii Plorarii Indiae, Prêt N. ESC.45 Acta et decreta priai Ccsdhi Plesani Ir.dia», Banch; 1S61. p 125-126 2215 1951 MAI 12-11X2 tarum, benigne annuit pro gratia, ad annum. Contrariis quibuslibet non obstantibus.—S. Luzio, Ht gens. S, de Angelis, Suhs. ♦ Procuratori Generali O C D . Prot N. 3238,51. AOCD Z3(1K1)W 2217 1951 MAI 30.-SC S. OFF., NOT1F. AAS 43 (1951) 477 Associatio cui nomkn «institut drs λ vôtres df. l’am. “ b . LVI1I. t. 2895 1951 II \ * doris eorumque sanguinis stilla incassum cadat, placet hdc principia ac nonnas breviter enucleare, quibus Mkslonaliwn actio ac navitas regatur oportet. Ac principio animadvertendum est Illum, qui superno quodam afflatu ad Id vocatur, ut evnngelleti veritate chri stianaque virtute dissitas ethnicorum gentes excolat, ad munus omnino grande, omnino excelsum destinatum me Is enim vitam suam Deo consecrat, ut eius Regnum sd ultimos usque terrarum orbis terminos propagetur, h non quaerit quae sua sunt, sed quae lesu Cnrltl.1· Is denhp * fmlcherrimas illas Apostoli gentium sententias sibi pecu­ lari modo datas tribuit: «Pro Christo... legatione fungimur». 80 «In carne enim ambulantes, non secundum carnem mill lamus»;11 «Factus sum Infinnls Infirmus, ut infirmos lucrifacerem». M Debet Igitur regionem illam, ad quam Evangelll lucem allaturus venit, quasi alteram patriam consi­ derare debitaque eam adamare caritate; atque adeo non terrena emolumenta quaerat neque ea, quae ad Nationem suam vel ad Religiosum Institutum suum spectent, sed ea potius, quae ad salutem pertineant animorum. Utique gens sua suaque Sodalitas impenso amore prosequendi * sunt, sed flagrantiorc etiam studio diligenda Ecclesia est Ac meminerit nihil esse Sodalitati suae profuturum, quod Ecclesiae bono obsteL / Opus praeterea est ut qui ad huius generis aposlohtum vocantur, dum adhuc apud suos sunt, non modo ad omnes virtutes ad omnesque ecclesiasticas disciplinas instituantur ac conformentur, sed peculiares ellam illas doctrinas el artes addiscant, quae aliquando sibi, cum apud exteras gentes Evangelli nuntios agent, summae erunt utilitatis. Itaque linguarum Ignari sclentesque sint oportet, carum praesertim, quae olim sibi necessariae erunt; ac rebus ellam rationibusque satis erudiantur, quae ad medicinam, ad agriculturam, ad ethnographiam, ad historiam, ad geogra­ phiam et ad cetera eiusmodi attineant. Eo autem, ut omnes norunt, hac sacrae expeditiones primo loco spectant, ut Christianae veritatis lumen novii gentibus luculentius affulgeat, ulque novi habeantur Chri­ stiani. Ad illud tamen, extremam velutl metam, conten­ dant necesse est —quod quidem semper ante mentis oculos esse debet—ut nempe Ecclesia apud alios populos firmiter constabiliatur, eidemque propria, cx indigenis delecta, tribuatur Hierarchia. In Epistula, quam superiore anno, dic ix mensis Augusti, ad dilectum Filium Nostrum dedimus Petrum S. R. E. Presb. Cardinalem Fumasonl Biondi, Praefectum Sacri Consilii Christiano nomini propagando, haec inter alia scribebamus: «Ecclesia equidem nullum habet propositum in populos dominandi, aut Imperio in res modo temporales potiundi, uno cum flagret studio omnibus gentibus su­ pernum fidei lumen afferendi, humani clvilisque cultus incrementum fovendi fralemamquc populorum concor­ diam» ta. In Epistula vero Apostolica Maximum illud,24 a Deces­ sore Nostro imm. mem. Benedicto XV anno mdccccxix data, itemque in Encycllcls Litteris Rerum Ecclesiae,u a proximo Decessore Nostro fel. rec. Pio XI editis, sacras Missiones eo niti oportere edicebatur, quasi ad supremum efficiendum propositum, / ut in novis nempe terris constl- φ tueretur Ecclesia. Ac Nosmet ipsi, cum, ut supra diximus, anno mdccccxxxxtv, Misslonalium Operum moderatores coram admisimus, haec, quae sequuntur, verba fecimus: «Consilium, quod Evangel i i praecones grandi generosoque animo capiunt, eo contendit ut Ecclesia ad novas regiones ita propagetur, ut Inibi oltiores usque radices agat, ac pos­ sit quam primum ob suscepta incrementa, nullo Iam Sllsslonalium Operum adiumento, vivere ac florescere. Haec enim Mlssionalia Opera non sibi inserviunt, sed ad excel­ sum illum, quem supra diximus, finem assequendum itndiose actuoseque annitantur necesse est; quem cum atti­ gerint, tum ad alia libenter se conferent incepta». * «Qua­ propter divini verbi satores propagatoresque non In excul­ tis iam apostolatus campis, quasi in suis domiciliis resident, cum ad eos potius pertineat universum terrarum orbem evangelica veritate collustrare ac Christiana consecrare sanctitudine. Initum nempe a missionallbus propositum hoc est: Divini Redemptoris Regnum, qui e triumphati morte surrexit, et cui omnis potestas in caelo et in terra data est,17 ex aliis ad alias plagas citatiore cotidie gradu proferre, usque ad ultimum Ignotumque tectum, usque ad ultimum ignotumque hominem». Patet tamen Ecclesiam non posse novis In regionibus >· Cfr. Pkü., II, 31. ·· Il Cor., V. 20. “ Il Cor., X, 3. « I IX, n. “ Epitt. Pgrh.b^tix rquilcm; A. A. S., I95<>. P- 737· “ A. A. S., 1919, p. 443 »q. ILE 331). ·· A. A.S., 1936. p. 65 $q. FLE 693]. ’· A. A. S-, 1944.P. jra ” Cfr. Μλγτή., XXVIII, 18 ·· A. 4.S-, 1944. P ao8- 28% 1051 Il X 2 PIUS XII, ENCYCL. EVANGELH PRAECONES DE RE MISS1ONAL! apte rectcquc constabiliri, nisi opportuna ac consentanea ibi necessitatibus par clerus indigena rite sit institutus ac conformatus. Placet hac dc causa graves sapientesque sententias Litterarum EncyclIcarum Rerum Ecclesiae quasi mutuando iterare: «... Sl curandum, ut alumnorum Indi­ genarum frequentia sit unicuique vestrum quam maxima, eos praeterea rite effingere atque excolere studete ad san­ ctitatem sacerdotali vitae congruentem ad eumque aposto<3 latus spiritum cum studio frater/nae salutis coniunctum, ut parati sint vel vitae lucturam pro tribulibus civibusquc suis facere» *·. •Fac, ex bello aliisvc politicis eventis in alicuius Mis­ sionis territorio alterum regimen alteri suffici, ct nut posci aut decerni mlsslonailum exterorum e certa quadam Na­ tione discessum: fac Item —quod sane difficilius eveniet— Indigenas, qui ad nltiorcm humanitatis gradum pervenerint ct civilem quamdam maturitatem attigerint, velle, ut sui iuris flant, externae Civitatis sibi imperantis et procura­ tores et copias ct mlssionulcs nb suo territorio exigere, idque aliter, quum vi adhibita, impetrare non posse. Quae tura, rogamus, impenderet per eas regiones Ecclesiae per­ nicies, nisi, quasi quodam rete sacerdotum indigenarum per totum territorium disposito, necessitatibus plebis Chri­ sti adiunctae esset plene consultum?»30 Dum haec, quae proximus Decessor Noster quasi prae­ sagienti animo scribebat, in extremis Orientis regionibus non paucis effecta dari cernimus, vehementi Nos moerore afficimur. Inibi enim quae florentissimae habebantur Mis­ siones iam albae ad messem,31 in praesens, proh dolor, summis premuntur angustiis. Nobis utinam sperare liceat fore ut Coreae ac Sinarum gentes, quae c sua ipsa natura humanitate nobllitatcque pollent, ac civilis cultus splen­ dore iam antiquitus enituere, non modo a turbulentis con­ tentionibus bcllicisque conflictationibus quam primum liberentur, sed ab infensa etiam doctrina illa, quae, cum terrena solummodo quaerat, caelestia renuit; atque adeo Christianam exterorum missfonalium indigenarumque sa­ cerdotum caritatem virtutemque recte aestiment, qui ^ildcm suis laboribus ac suae etiam, si opus sit, vitae iactura ad nihil aliud contendunt, nisi ad verum sincerumque populi bonum. Inmortales Deo grates agimus quod Iam in utraque Na­ tione frequens in spem Ecclesiae succrevit e popularibus 510 dele/ctus clerus, et quod iam ibi Dioeceses non paucae Illius gentis Episcopis creditae fuere. Ad quod quidem si tandem devenire licuit, exterorum missionalium laudi est tribuendum. Hac tamen de re aliquid notandum opportunum duci­ mus, quod tum considerantes ob oculos tenendum esse putamus, cum sacrae Missiones, quae prius adventicio cle­ ro commissae erant, eiusdem Nationis Episcopis ac sacer­ dotibus excolendae regundaeque demandantur. Religiosum illud Institutum, cuius sodales dominicum agrum suo pro­ fuso sudore proscindendum curarunt, cum ex mandato Sacri Consilii catholicae propagandae Fidei vineam ab se excultam ac iam uberibus refertam fructibus aliis agricolis concredit, non eam necesse est omnino derelinquat; sed rem utilem ac consentaneam egerit, si novo Episcopo, ex eo populo delecto, adiutriccm operam suam praestare perrexerit. Sicut enim in ceteris omnibus catholici orbis Dioecesibus plerumque religiosi sodales Ordinario locorum Antistiti adiumento sunt, ita pariter iidem in Missionum regionibus, etsi ex alia orti sunt gente, veluti auxiliares copiae sanctum certare certamen non desinent; atque Ita feliciter eveniet quod Divinus Magister ad puteum Sichar edixit: «Et qui metit, merccdem accipit, et congregat fructum in vitam aeternam: ut, ct qui seminat, simul gaudeat, el qui metit» ♦ Cupimus praeterea non modo sacros Missionum admini­ * per EncyclIcas has Litteras alloqui et adhortari, sed stre «i etiam e laicorum ordine, qui n Atheniensi Areopago Ignotum Deum adstantlbus annuntiavit. Quodsi, hac ctiam ratione, frequentes non erunt, qui ad Divini Redemptoris obtemperandum praeceptis se penitus converterint, plures tamen erunt, qui suavi quodam sensu sc commoveri experientur, supernam huius religionis pulchritudinem considerantes ciusque sectatorum caritatem. Sunt praeterea alumnorum ludi ac collegia od omne genus errores refellendos utilissima, qui hodie potissimum acathollconim ac communlslarum opera cotidie latius serpunt, atque iuvenum praesertim animis palam tccteve instillantur. Nec minus utile est opportuna scripta typis edere et in vulgus propagare. Putamus hac super re necessarium non este Nos multum Immorari; patet enim omnibus quantum diaria, ephemerides ac commentarii valeant sive ad veri­ tatem virtulcmquc in sua luce ponendas ac mentibus ani2890 1051 UN i misque inculcandas, sive ad fallacias, fucatas veri specie, detegendas, sive ad emenllLn illa refutanda commenti, quae vel religionem offendant, vel quaestiones dc re sodali acriter agitatas non sine magno animorum detrimento perperam proponant. Valde Igitur cos dl/laudamus Pastores, quibus cordi est elusmodi scripta recte dillgcntcrque eis- * ‘ rata ac guttembergta arte prodita quam latissime pervulgare. Quodsi iam haud parum hac dc causa factum est, multum adhuc superest faciendum. Placet ctiam helc opera illa atque Incepta maxlmopere commendare, quibus cuiusvis generis morbis. Infirmitati­ bus, angustiis pro viribus consulitur; valetudinaria dicimni, hospitales domus lepra infectis excipiendis curandlsque. sedes medicamentis opportune dilargiendis, ac varia ea domicilia, in quibus senibus, puerperis, infantibus aliisque auxilio egentibus pro facultate prospicitur. Hacc profecto, quae quasi pulchriores viridarii flores Nobis ridentur, in quo evangelic! verbi satores operantur, Divinum ipwn Redemptorem veluti ante oculos ponunt, qui «pertransiit benefaciendo et sanando omnes» ,e. Procul dubio hacc Insignia caritatis opera efficacitate summa ethnicorum animos pYaeparant atque alliciunt ad Christianam profitendam fidem ad chrisllanaque amplec­ tenda praecepta; atque adeo lesus Christus apostolis edixit· «In quamcumque civitatem Intraveritis, et susceperint vos... curate infirmos, qui In illa sunt, el dicite filis: ap­ propinquavit In vos Regnum Dei»37. Necesse tamen est ut qui religiosi viri ac sacrae virginei ad haec aliquando frugi fere praestanda sc vocatos sentiant, dum adhuc in patria cuiusque sua commorantur, ea sibi comparent mentis animique adiumenta, quae hodiernae Id genus artes postulent. Novimus haud deesse virginei, Deo devotas, quae publica huius exercendae disciplinae adeptae diplomata, cum horrificos morbos, ut lepram, pe­ culiari studio vestigaverint, eisdemque consentanea re­ media invenerint, meritis debeant ornari laudibus. Hisci Nos, quemadmodum missionalibus omnibus, qui suam in leprosorum domibus operam generoso animo prae/stant, 517 paterna benedicimus voluntate, corumquc excelsam ca­ ritatem mirabundi dilaudamus. Ad medicinam autem et ad chirurgiam quod attinet, op­ portunum profecto erit laicos ctiam viros in auxilium adsciscere, qui tamen non modo publica huius exercendae artis documenta iam adepti fuerint, libentesque velint suam patriam relinquere ut missionalibus praesto sint, sed necessariis quoque rectae doctrinae virtutisque ornamentis polleant. > e * Ad aliud In praesens gradum facimus, quod non minoris momenti est monorisve gravitatis; cupimus nempe de re sociali aliquid attingere, ad iustitiae carilatisque nonnas ordinanda. Dum communistarum placita, quae usquequa­ que hodie proferuntur, simplices ac rudes popularium mentes facile decipiunt, illae videntur auribus Nostris lesu Christi resonare voces: «Misereor super turbam» * . Nccesse est prorsus recta ea principia, quae hac de causa Ecclesia docet, ad effectum studiose, diligenter, actuose deducantur. Neccese est prorsus populos omnes perniciosis illis erroribus servare immunes, vel si iam iisdem inferii sint, ab infensis huiuscemodi liberare doctrinis, quae prae­ sentem fruendum mundum tantummodo, quasi unam mor­ tali huic vitae metam hominibus assequendam proponunt: cumque universa, quae habentur, Civitatis potestati alque arbitrio potiunda ac moderanda committant, humanae per­ sonae dignitatem ita imminuunt, ut ad nihilum propcznodum redigant. Necesse est prorsus privatim, publice edo­ cere omnes ad immortalem nos patriam veluti exsules contendere; ct ad sempiternum aevum ad sempiternamque esse destinatos beatitatem, quam veritate ducti virtuteque permoti aliquando assequi debeamus. Christus solummodo humanae iustitiae vindex est, atque humani doloris, qui in praesens vitari nequit, solator sua/vissimus; Ipse unus ostendit nobis pacis, iustitiae aetemique gaudii portum, ad quem quidem omnes, divino redempti sanguine, post terreni huius incolatus iter perveniamus oportet. Attamen omnibus officium est, prout! fieri potest, praesentis ctiam huius vitae angustias, miserias angoresque, quibus fratres afficiantur, mitigare, lenire ac relevare. Multis quidem, quae in re sociali habeantur, iniustis condicionibus caritas aliquatenus mederi potest; id tamen non satis. Principio enim iustitiam vigescere, dominari ac reapse ad effectum deduci opus est. Quam ad rem ea referre placet, latine reddita, quae anno mdccccxxxxii sub Natalicia lesu Christi sollemnia coram ·· Ad., X, 38. »» Lix., X, S-9. ·· Marc. VIII, j. 1900 ii)5l II X 2 PIUS XII. ENCYCL. EVAN'GELII PRAECONES DE RE MISSIONAL1 Sacro Purpuratorum Patrum Collegio Pracsulumque coctu diximus: «Ecclesia, quemadmodum varia Illa socialism! genera damnavit, quae Caroli Marx doctrinam sectantur, ita eadem in praesens iterum reprobat, ut suum officium postulat, utque postulat aeterna hominum salus, quae fallacibus hisce ratiocinandi modis insidiosisque impulsio­ nibus grave in discrimen vocatur. Ecclesia tamen neque Ignoraro, neque non perpendere potest opifices, dum suam enitantur condicionem ad meliorem statum evehere, ad aliquid saepenumero offendere, quod non modo naturae consentaneum non est, sed Dei etiam ordinationi obstat statutoque ab eo terrenis opibus fini. Quamvis igitur viae ac rationes, dc quibus supra diximus, utpote perniciosis * simae roprnbari debeant, quinam tamen Christianus, qui­ nam sacerdos Implorationi illi aures claudere potest, quae cx Imo prorumpit animo, et quae in communitate a iusto Deo condita Justitiam postulat ac fraternam omnium ho­ minum necessitudinem? Id praetermittere, id silcre, coram aeterno Numine culpa vacare non potest; idque Apostoli sententiae contradicit, qui dum mentibus inculcat oportere omnino falsa refellere, edocet tamen nccesse esse errantibus benignitate summa occurrere, eorumque argumenta consi­ derare, spem fovere, obsecundare votis... Quamobrem hu319 manae personae dignitas generali / hac norma, veluti natu­ rali fundamento, Innititur: omnibus nempe ius esse, ad sivendum necessarium, terrenis hisce bonis utendi; cui quidem luri primarium illud officium respondet privatam quamdam possessionem singulis omnibus, prouti potest, attribuendi. Iuridlcae nonnae, ab humanis legibus ortae, quae privati dominii ius moderantur, mutari possunt, atque rerum usum plus mlnusvc circumscriptum concedere; atsi sincera voluntas est hominum societatem pacandi tranquillandique, opus est prorsus id efficere, ut operarii, qui patres familias iam sunt, vel aliquando erunt, eiusmodl oeconomicae servituti ne sint obnoxii, quae eum humanae personae iuribus congruere nequeat. Haud multum autem interest utrum haec servitus a nimio privatorum possessionum potentatu oriatur, an po­ tius ab absoluta ipsius Civitatis in rebus omnibus potestate pendeat; quin immo, quando suprema Civitatis auctoritas in universam, privatam publicamque civium vitam do­ minatur, et in mentium etiam cogitationes, consilia, sen­ tentias, in ipsamque conscientiam invadere conatur, talis inde proficiscitur libertatis defectio, e qua maiora etiam detrimenta maioresque pernicies, ut experiundo constat, haberi possunt»3e. Ad vos etiam pertinet, Venerabiles Fratres, qui in ca­ tholicarum Missionum territoriis sollertem vestram na­ vatis operam, diligenter curare ut haec principia ac nor­ mae effecta dentur. Peculiaribus ac variis locorum rerum­ que condicionibus prae oculis habitis, atque in Episco­ porum conventibus, in synodis in aliisque coetibus collatis invicem consiliis, pro facultate contendite, ut provida illa de re oeconomica ac sociali sodalicia, consociationes atque instituta opportune excitentur, quae nostra haec tempora populique vestri indoles postulare videantur. Id procul duolo pastorale officium vestrum poscit, ne grex vobis creditus ob novos errores, iustitiae veritatisque specie in­ dutos. et ob pravas impulsiones e recto itinere transversus agatur. Evangel H propagatores, qui vobiscum una sollerter operantur, hac ctiam in promovenda causa omnibus prae­ luceant ac praestent; ita enim pro certo habebunt illud non sibi fore dictum: «Filii huius saeculi prudentiores filiis luris... sunt»40. Opportunum tamen erit ut, quotiescum­ que fieri potest, idoneos sibi adsciscant e laicorum ordine catholicos viros, qui probitate rerumque tractandarum prudentia conspicui, eiusmodi incepta suscipiant ac pro­ vehant. • · · Superioribus aetatibus amplissimus missionalluin apoitoialus campus nec statutis circumscribebatur ecclesia­ sticarum dicionum terminis, nec Religiosis Ordinibus vel Sodalitatibus una cum succrescente clero indigena exco­ lendus concredebatur. Quod quidem, ut omnes norunt, hodie plerumque evenit; atque evenit ctiam interdum ut nonnullae regiones religiosis viris demandatae sint pecu­ liaris provinciae eiusdem Instituti. Nos profecto huius rei ntllitatem cernimus; quandoquidem hisce rationibus ac normis catholicarum Missionum ordinatio expeditior ac fâdllor redditur. Contingere tamen potest ut ex hoc agendi modo haud levia incommoda ac detrimenta oriantur, qolbus mederi pro viribus opportunum est. Iam Deces­ sores Nostri causam eiusmodi datis Litteris, 41 quae supra memoravimus, pertractarunt, ac sapientissimas hac dc re dederunt normas; quas Nobis placet in praesens iterare ac confirmare, vos paterne adhortantes ut easdem «pro co’· .< A. 5. 1943. pp. 16-17. 2901 ·· LUC.. XVI, 3. “ Cfr. A, 4. S.· n. 2218 gnito ac perspecto, quo flagratis, religionis animarumque salutis studio, piis accipiatis animis atque ad obtemperan­ dum compositis. Territoria ea quidem, quorum curam na­ vitati Apostollca Sedes vestrae demandavit ut ea Christo Domino adlungeretls, cum sint plerumque amplissima, fieri interdum potest, ut missionalium ex Institutis cuius­ que vestris longe inferior sit numerus quam necessitas / 521 postulet. Ne igitur dubitetis, quemadmodum in dioecesi rite constituta solent Episcopo alii ex alia Sodalitate aut clericali aut laicali religiosi viri, aliae cx alia Congregatione Sorores, adesse atque auxiliari, ita in propagationem Chri­ stianae fidei, ad institutionem iuventutis indigenae, ad ceteras hulusmodi utilitates promovendas, laborum socios advocare atque adsclscere religiosos sodales ac missionales, qui e vestro sodalicio non sint, sive ii sacerdotio potiantur, sive ad lalcalia, quae vocant. Instituta pertineant. Sanctae quidem glorientur Ordines ac Congregationes Religiosae cum dc sibi data ad ethnicos populos missione, tum dc partis ad hunc diem Christi Regno accessionibus; at me­ minerint se territoria Missionum non iure quodam proprio ac perpetuo accepisse, sed ad Apostolicae Sedis nutum habere, cul propterea et ius et officium incumbit rectae et plenae corum cultioni prospiciendi. Nec igitur Romanus Pontifex apostolico muneri hoc unice satisfaciat si territoria maioris minorisve magnitudinis alia inter alia Instituta distribuat; sed —quod pluris interest— nullo non tempore omnique qua cura providere debet, ut ea ipsa Instituta tot missionales ac, potissimum, tales in regiones sibi cre­ ditas dimittant, qui his, qua late patent, Christianae veri­ tatis luce complendis abunde sufficiant atque efficacem dent operam»41. ♦ · · Aliud praeterea attingendum superest, nuod valde cu­ pimus quam clarissime omnibus pateat. Illam Ecclesia, inde ab originibus ad nostram usque aetatem, sapientissimam normam semper secuta est, qua quidquid boni, quidquid honesti ac pulchri variae gentes e propria cuiusque sua indole e suoque ingenio habent, id Evangelium, auod amplexae sint, non destruat neque restinguat. Ecclesia siquidem cum populos ad altiorem humanitatem ad cultloremque vitam, Christiana religione auspice, advocat, non Hilus morem gerit, qui luxuriantem silvam / nulla habita Ô22 ratione caedat, prosternat ac diruat, sed illius potius, qui bonum surculum rudibus arboribus inserat, ut suaviores dulcioresque fructus aliquando edant atque maturent. Humana natura, quamvis ob miserum Adae casum here­ ditaria labe infecta sit, aliquid tamen in se habet natura­ liter Christianum;43 quod quidem, si divina luce collustretur divinaque alatur gralia, ad veri nominis virtutem supernamque vitam evehi aliquando potest. Quamobrem Catholica Ecclesia ethnicorum doctrinas neque despexit neque respuit, sed eas potius, a quovis errore et a quavis impuritate liberatas, Christiana sapientia consummavit atque perfecit. Ita pariter eorum ingenuas artes ac liberales disciplinas, quae iam ad tam excelsum fastigium alicubi pervenerunt, ipsa benigne excepit, dili­ genter excoluit, ct ad talem pulchritudinis apicem provexit, ad qualem antea fortasse numquam pervenerant. Pecu­ liares quoque populorum mores eorumque tralaticia Insti­ tuta non omnino cohibuit, sed quodammodo sacravit; at­ que etiam eorum dies festos, immutata ratione ac forma, ad martyrum memorias et ad sacra mysteria celebranda traduxit? Quam ad rem optime quidem S. Basilius scribit: •Quemadmodum... infectores quidquid tingendum est, prius curis quibusdam praeparant, et ita demum colorem sive purpureum, slve quempiam alium Inducunt: eodem modo et nos quoque, si indelebilis in nobis honesti gloria omni tempore permansura est, his externis ante initiati, deinde sacras ct arcanas doctrinas ediscemus: ct solem velut in aqua videre assueti, sic luci ipsi oculos admovebimus... Certe quemadmodum arboris propria vita est, tempestivo fructu scatere, et tamen folia etiam circum ramos exagi­ tata aliquid cis ornamenti conciliant: ita ct animae quoque primarius fructus est veritas ipsa, sed tamen haud Ingratus est externae sapientiae amictus, tamquam si folia quaedam fructui et umbraculum ct aspectum non inamoenum prae- .. beant. Dicitur igi/tur ct Moyses ille perquam eximius, cuius nomen apud omnes homines ob sapientiam maximum est, exercitato in Aegyptiorum disciplinis animo, ita ad eius, qui est, contemplationem devcn *sse. Similiter autem posterioribus quoque temporibus sapientem Daniclcm sa­ pientiam Chaldaeorum in Babvlone edoctum, ita demum doctrinas sacras attigisse tradunt» u. Ac Nosmet ipsi in primis, quas edidimus, Encyclids LilXQJ9, p- 444, et A. A. M Cfr. Tirrvti.., 1916, pp Si-Sa. “ A. A x cap. XV!I; ML. 1,377 A. pp. Bx-A». M S. Bamv. 2902 PIUS XII, ENCYCL. EVANOKLlI PRAECONES DE RE MlSSlONAi.l η. 221« teris Summi Pontificatus haec scribebamus: «...Divini verbi praecones Innumeris pervestigationibus per temporum de­ canum summo labore summoque studio habitis, civilem enisi sunt variarum gentium cultum earumque Instituta satius dignlusque agnoscere, atque sua ipsarum animi or­ namenta ac doles ita colere ac provehere, ut faciliora inibi atque uberiora lesu Christi Evangelium Incrementa cape­ ret Quidquid in populorum moribus indissolubili vinculo superstitionibus erroribusque non adstipulatur, benevole nullo non tempore perpenditur ac, si potest, sartum tectumque servatur»··. In oratione autem, quam ad Pontificiorum Operum Mis# sioualium moderatores anno mdccccxxxxiv habuimus, haec inter alia dicebamus: «Evangelii nuntius ac praeco lesu Christi apostolus est. Munus, quo fungitur, non illud postulat ut qualem dvilem cultum Europae populi susce­ perint, talis, neque ullo modo alius, In longinquas Mis­ sionum terras, ouasi transposita arbor, transferatur ac propagetur; sed illud potius, ut novae gentes, quae inter­ dum nc conformentur, ut aptae parataeque evadant ad Christianorum morum christianaeque vitae principia libenti actuosoquc animo excipienda: quae quidem principia cum quolibet dvili cultu congruere possunt, modo sanus atque integer sit, atque eidem pleniorem queunt vim conferre humanam tutandi dignitatem felidtatemque assequendi. Catholici indigenae, etsi primo loco magnae Del familiae 524 eiusque Regni .’cives sunt,4· haud desinunt tamen esse terrenae etiam suae patriae cives»l;. Decessor Noster fel. rec. Pius XI, lubilari Anno mdccccxxv, amplissimam rerum missionalium Expositionem In­ strui iusslt, culus exitum, felldsslmum sane, hisce suis ipse verbis describit: «Res quasi a Deo prodita videtur, ex qua novo quodam testimonio vivam Ecclesiae Del compa­ ginem, ubique gentium unam cohaerere, expert undo etiam comperimus... Reapse ingentis instar immensique libri exstitit et adhuc prostat Expositio» u. Nos quoque eo consilio ducti, ut sacrarum expeditionum egregia promerita, ea potissimum quae ad cultiorem huma­ nitatem peculiari modo spectant, quam plurimis innote­ scerent, per elapsi Anni Sacri decursum, uberem documen­ torum copiam colligi, atque, uti nostis, haud procul a Vaticanis Aedibus publice ad spectandum exhiberi sta­ tuimus, per quae scilicet, sive apud gentes iam excultas sive apud populos rudioris adhuc ingenii, Christiana opti­ marum artium instauratio, a mlsslonallbus invecta, lucu­ lenter ostenderetur. Exinde revera patuit quantopere ad Ingenuarum artium profectum ct ad studia, quae de hac re apud Athenaea pertractantur, Evangelii praeconum opera contulerit; pa­ tuit quoque Ecclesiam nativo cuiusvis gentis ingenio non obstare, sed illud potius quam maxime perficere. Benignissimo autem Deo illud referimus acceptum, quod singulari studio atque favore omnes huiusmodi eventum exceperint, palam profecto testantem miss'onalem rem auctis pollere viribus amplioribusque vigere Incrementis. Siquidem sacrorum operariorum navitate, apud ethnicas gentes inter se loco dissitas moribusque dissimiles, Evan525 .V1 gclli afflatus adeo ani mos imbuere valuit, ut huiusmodi optimarum revirescentium artium diserta testimonia pro­ tulerit. Hinc rursus perspectum est Christianam fidem, animis insitam congrucntlbusquc moribus expressam, unam posse hominum mentes ad ea exquisitissima opera perfi­ cienda evehere, quae profecto haud deficiens exstant Ec­ clesiae Catholicae laus, divinique cultus splendidissimum ornamentum. Probe meministis per Encyclicas Litteras Rerum Ecclesiae eam vehementer commendari, quam Missionalis Cleri So­ dalitatem vocant, et culus est homines ex utroque clero sacrorumque alumnos adsciscere ad catholicarum Missio­ num causam coniunctis viribus omnique ope propagandam. Nos autem, qui prosperos huius Sodalitatis progressus, uti supra diximus, non sine magna animi jucunditate per­ speximus, enixe percupimus ut eadem latius usque excre­ scat, ac sacerdotum iisdemque concrediti populi studiosio­ rem cotidie voluntatem exstimulet ad misslonalia opera adluvanda. Haec Sodalitas quodammodo fons est, unde ad cetera eiusmodi pontificia instituta, a Propagatione Fidei videlicet, a S. Petro Apostolo pro Clero indigena ct a S. Infantia, tamquam ad florescentes agros Irriguae aquae decurrunt. Non est cur verbis Immorcmur in prae­ stantia, necessitate, praeclaris meritis horum Operum Illustrandis, quae quidem plurimis. Usque uberrimis, De- T, .1J II, 19. 2903 MG, XXXI, 567 A. ·· .1. A. S„ 1949. p 4Π "C(r .·!. 5-, 1944. P· sio. *· Allocutio 10 uuuarii 1926 11*31 11 X d ccssores Nostri cumularunt Indulgentiarum divitiis, N0H1 perplacet sane christlfidclluin clargltioncs, dic praesertim sacris luvandls Missionibus assignata, corrogari; primi» tamen In ontntls Nobis est, ut omnes Omnipotenti Dw preces adhibeant, ut ad missionalium munera vocatos ndiuvent, utque Pontificia Opera, quae diximus, quaa maxime, dato nomine, promoveant. Haud ignoratis san». Venerabiles Fratres, festum α pueris peculiari modo Idcirco celebrantium nuper a Nobis uc collatu stipe prove­ hatur. Inde assuescant hi filioli Nostri pro infidelium saluk Deum instanter exorare; atque uti nam eveniat ut suhln $3 animis, adhuc Innocentiam redolentibus, apostolatus mis­ sionalis germina apte Insita adolescant. Praeterea meritis iuvat honestare laudibus tot tantaqoe incepta, quae eadem de causa Religiosorum Institutu tam impenso studio provehunt, ut Pontificiis Operibus Missionnlibus omni ope auxiflentur; Itemque paternam pliât Nostram profiteri benevolentiam iis feminarum coetibus quae ad llturglcas vestes nc lintea conficienda utiliter adlaborant. Illud denique universis Ecclesiae administri». Nobis sane dilectissimis, asseveramus: operam, a Christiano populo datam pro Infidelium salute procuranda, in optimos reviviscentis fidei fructus efflorescere; atque auctis u crarum expeditionum studiis auctum pariter pietatis in­ crementum respondere. Nolumus denique Encycllcis hisce Litteris finem impo­ nere, quin ad clerum et ad christifldeles universos mentem cogitationemque Nostram studiose convertamus, eisdemque cumprimis gratum admodum profiteamur animum. Equidem hoc etiam anno a filiis Nostris opis subsidiique largitatem Missionibus adiuvandls, haud mediocriter auctitatam esse comperimus- Certe nusquam caritas vestra utilius quam in hoc opere collocari potest, quippe quod sit Christi Regno latius proferendo ac tot fidei exsortium saluti ministrandae destinatum; quandoquidem ipse Do­ minus «mandavit... unicuique dc proximo suo» ·’. Quam ad rem, quae in epistula Dilecto Filio Nostro Pe­ tro S. R. E. Presb. Card. Fumasoni Biondi, eldemque Sacri Consilii Praefecto catholicae propagandae Fidei, dic ix mensis Augusti, anno mdccccl data, scripsimus, ea in praesens nova sollicitudine permoti iterum instando placet admonere: «Omnes christifidclcs... in suscepto pro­ posito sacras expeditiones provehendi perseverent, suas in earum bonum industrias multiplicent, enixas Deo preces indesinenter adhibeant, ad missionalium munera vocatos adiuvent, eis necessaria auxilia pro viribus suppeditando. 537 Ecclesia enim corpus Christi mysticum est, in quo «si quid patitur unum membrum, compatiuntur omnia membra» Quapropter cum plura ex his membris hodie acerbis discrucientur doloribus ac vulneribus sauciata reperiantur, omnes christifldeles sacro tenentur officio cum illis quadam virium animorumque necessitudine sesc coniungendi. In quibusdam Missionum locis bellicus furor ecclesias non paucas ac missionalium scdes, scholas, vale­ tudinaria horrendum in modum vastavit delevitquc. Ad haec damna repensanda, ad tot aedificia denuo exstruen­ da. totus orbis catholicus, quem constat singulari erga sacras expeditiones sollicitudine et caritate teneri, idonea subsidia libcralitcr praestabit»51. Vobis, Venerabiles Fratres, probe cognitum est univer­ sam paene hominum consortionem in oppositas acies, pro Christo scilicet vel contra, hodie proclivi cursu prolabi. Humanum genus gravissimo In praesens divexatur discri­ mine, cx quo aut Christi salus, aut tclerrimac sequentur ruinae. Actuosa Evangelii praeconum sollertia ac navitis Christi Regnum amplificare quidem contendit; at alii prae­ cones sunt, qui cum ad materiam omnia referant, ac beati aetemique aevi spem quamlibet relciant, ad condicionem homines indignissimam adducere concntur. Maiore Igitur ratione Catholica Ecclesia, amantissinu omnium mater, quotquot in terrarum orbe habet, uni­ versos advocat filios ut intrepidis evangel leae veritatis satoribus sociam pro viribus operam praestare studeant collatione stipis, precum suffragio * caelestiumquc ad mis­ sionalium munus vocationum praesidio. Eos deinde ma­ terne compellat ut misericordiae induant viscera,11 ut velint aposlolici laboris, si non rc, studio tamen esse parti­ cipes. ut denique irritum cadere ne sinant benignissimi Cordis lesu votum, qui «venit... / quaerere et salvum facere quod perierat·53. Si vel ad unuin domesticum convictum Christianae fidei lumine quoquo modo illustrandum recreandumque contulerint, tunc divinae quamdam virtutis impulsionem, in aevum usquequaque Increscentem, sciant indidem exortam; si vel unum sacrorum administram In"ΕαΚ.. XVII, 12. ··/ Car., XII. 36. «J. A. S- 1950, pp. 737-7»! -Cfr. Cofeu, m, xa. uLiXm X1X xo> w 2904 1051 Π N 2 PR’S XI1 - SACHA CONGREGATIO CONSISTORIALIS η. 2210-2220 stltucndum ndluvcrint, tot deinceps Eucharistici Sacrificii, apostolic! muneris sanctinwnlacque fructus In ipsos eamdemque amplissimam coëunt familiam, cuius membra mi­ litantis, purgantis, triumphnntisquc Ecclesiae secum invi­ cem bona participant. Nihil Igitur aptius esse videtur quam «Sanctorum Communionis· dogma ad sacrarum expeditio­ num utilitatem gravitatemque Christian! populi menti voluntatlquc recte Inculcandam. Paternis hisce conceptis votis, opportunlsquc editis prin­ cipiis ac normis, fore confidimus ut, quinto ac vicesimo expleto anno, ex quo Encycllcne Litterae Herum Ecclesiae In lucem prodiere, auspicium Inde sumant catholici om­ nes ad nova ac cotidie auctioni sacris Missionibus procu­ randa Incrementa. Interea autem hac suavissima spe freti, cum vobis sin­ gulis, Venerabiles Fratres, tum clero populoque universo, Ib nomlnatlm, qui vel domi precibus ac collata stipe, vel apud exteras gentes sua dedita opera, sanctissimam ciusmodi causam provehunt, Apostollcam Benedictionem, cae­ lestium munerum auspicem patemacque benevolentiae Nostrae testem effuso animo impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, dic n mensis lanii, in festo S. Eugeni i I, anno mdccccli, Pontificatus Noitrl tertio decimo.—PIUS PP. X1L 11 detto Statuto e avendolo trovato di Nostra soddisfadone, volentleri lo npproviamo; e, montre lo portiamo, qui unito, ulla Sua conoscenza. Ci fc caro di farLe rllevare, come sia Nostra volonté che Ella, nella Sua qualité di Pro-Prefetto delln Sacra Congregazione dei Riti, assuma le funzioni dl Car­ dinale Protettore dell'zVssociazlone Italians di Sunta Cecilia, e ne prenda nmorosamente e saggiamente 1’alta direzione. Non sfugge certumente a Lei, e vorremmo non sfuggisse a nussuno che abbia a cuore (1 risveglio della vita religiosa delle nostre popolazlonl, 1'importanza di questo Nostro atto, Inteso a ridestarc le belle c / venerabili tradlzioni pastorali della 550 musica sacra: e fiducio»! che al Nostro voto sarù alacremente seguace 1’opera Sua e quella del Clero e dei fedeli italiani, Nol Invochiamo su l'AssocinzIone predetta 1'assistenza divina, montre di cuore Impartiamo a tutti la Benedizione Apostolica Dal Vaticano, 2 giugno 1951, xm del Nostro Pontificato.— Pius PP. XII. All. L T. P. LEE m CpR 30 (1651) 343-351; J. MASSON in NrT 83 β«1) 034-611; X. PAVENTI in ME 75 (1651) 406-416 ot m ApoU. 24 U&5J) 132-124. Ad Erftos PP. DD. Cardinales atque Exesos PP. DD. Archiepiscopos, Episcopos ceierosque Ordinarios Hispanicae ditionis: Adn. F. ROM1TA in ME 7Ô (1651) 419-430; R. RUOTOLO in ME 51 (1655) 274-325, 501-523, 573-091; 82 (1657) 299-319. 2220 1951 IUN 2.-SC CONS., EPIST. AAS 43 (1951) 565-566 De SPIRITUALI MILITUM CURA APTIUS GERENDA 2219 1951 IUN 2.-PIUS XII, EPIST. AAS 43 (1951) 548-550 Efistula AD EMUM Γ. D. CLEMENTEM S. B. E. CARDINALEM MI CARA, EPISCOPUM VELITERNUM, PRO-PRAEFECTUM S. CONGREGAT1ONIS RITUUM, SSMI D. N. PAPAE IN URBE VICARIUM GENERALEM: DE NOVO STATUTO DATO CONSOCIATIONI ITA­ LICAE A SANCTA CAECILIA Simor Cardinale: E’ certo ben noto lo zelo spicgalo dal RoEuai Ponlefid nel corso dei sccoli perché la musica sacra, che ha tanta importanza nella liturgia cattolica, si mantenesse dei tutto degna della santità del culto divino. In quMl’opern assidua di tutela e d’incremento, i Nostri iTtdecewori, durettamenlc o per mezzo delle Sacre Congrepiionl della Curia Romana, impartirono norme e risolscro dabbi In ordine alio stile e ali’uso dclPartc musicale nelle funiioni Uturgichc. E perché tali normo c risoluzioni fossero piü facilmente cesse in esecuzionc, i Sommi Pontcfici favorirono ed incorngparono il sorgere e lo svilupparsf di pie associazioni fra ii Qero ed i fedeli, aventi Io scopo preclpuo di curare la retta Gsservanza c ia divulgnzione delle norme emanate dalla Santa Sede In proposito. Non è dubbio che tra le dette pie associadool è da annovernre I’Associazionc Italia na di Santa Cecilia, b quale è stata piti volte incoraggiata e benedetta da questa Cattedra, ed ha espllcato. In quest'ultimo scorcio dl tempo, jt) osa belb e fruttuosa / attività nel popolo fedele per la restauranone della musica sacra in Italia, secondo le sapientissime oonne dlrcttive date al principio del Suo Pontificato, coi Motu Proprio «Inter pastoralis officii , * dal glorioso Pio X, che, con wnna letlzia del Nostro animo. Ci disponhimo a proclamare Balo. Gii II Nostro Immediato Prodecessore Pio XI dl venerata eezDoria, fin dal 15 setlembre 1931, nttese le nuove eslgenze *orte coi mutar dei tempi c delle clrcostnnze, davn incarico ilb Presidenza dcll'Associazionc Italians di Santa Cecilia di xbtlarvi lo Statuto e il Regolamento e di sottoporlo nll’approviriose di questa Sede Apostolica. Varie clrcoMonze, perô, non permisero di procedere allora i Ule lavoro, la cui opportunity pernltro, si rendeva ogni piü urgente, come lo dlmostrano le istanze che nel fratteœpo hanno ripetuto coloro i quali nvevuno avuto occasione di riconoscere quanto preziosa sin 1’opera deh'Associazione ρσ b rifloritura della musica sacra nella vita pastorale delle Dfoctri d’Italia. U présente Presidenza dell’Associazlone, da Nol stessi Iserraggiata, «i è accinta alia revisione dell'antico Statuto e r/Λ ha mancalo di consultare 1'Eplscopato Italiano e 1 Supcrion religiosi, che ben sapplumo Intéressât! a soggetto di tanta /.•zpGrtanza per II bene spirituale delle comunitù cristianc, e rhe qwtamo vorranno sempre e con ogni mezzo dare increcento alb preghlera collettivn, animata dall'onda arcana c itopeoda dei canto ecclesiastico. In »eguito a ciô, è stato elaborato un testo dl nuovo Statuto, »a me.no accurato che semplice ed owio, II quale, nelle pre•eati congiunturc, pare rnccolga saggiamente resperienza dei precedente lavoro c apra Ia via n novella prosperity dell'Assotüiione eeciliana. E’ perciô ben gradito a) Nostro cuore. quale omnggio alia uab memoria del Nostro Venerato Predessore Pio X, restaunlwe della disciplina delln musica nelle sacre funzioni, dl imnuaiare a Lei, Signor Cardinale, che avendo Noi csamlnato Divinum persequens mandatum fidelibus praestandi aeternae salutis adiumenta, singulis quibusque necessita­ tibus opportune obviantia, Apostolica Sedes, ut compertum est, cum Hispanicae Nationis magistratibus pactum nuper est restlpulata de iurisdictione Vlcariatus Castrensis His­ panici, necnon de spirituali copiarum cura catholicorum sacerdotum ope aptius gerenda. Quorum sacerdotum munus haud esse leve neminem latere potest cum in castris, in militum stationibus, in aëroportibus, in navalibus armamentariis, in nosocomiis ad ardua quaevis agenda debeant esse parati. Ad copias insuper ii adiunguntur, ut pietatis adiumenta militibus / praestare satagant, nonnumquam in religiosa 566 institutione pene rudibus vel de iis, quae ad animos spec­ tant, parum sollicitis, praesertim quum iuvenibus, utpote vigili parentum obtutu immunitis, primo arridere potest malesuada effrena libertas. Quibus In adlunctis profecto accommodata videntur prae­ clara illa: «ostium apertum est magnum ct evidens» (l Cor., XVI, 9): messis etenim copiosa nunc parata. Ut autem novus hic ordo salutaribus fructibus reddatur opimus, ac ne «vituperetur ministerium nostrum» (II Cor., v I, 3) oportet ut sacerdotes, qui ad munus cappellanl mi­ litum deputantur, doctrina, pietate ac animarum zelo conspicui dlvinaeque gloriae studiosi, idonei sint ad tra­ dendas militibus vitae Christianae nonnas ct apostolatus praestanda subsidia, temporum necessitatibus accommo­ data . Haec Sacra Congregatio spem fovet huiusce causae mo­ mentum catholico sensu perspectum Iri ab unoquoque loci Ordinario ita ut sollicitudo, quam pro sua quisque exercet dioecesi, a communi animarum commodo minime seiungatur. Idcoque meminerint Episcopi animarum Pastores, tunc Castoralis ministerii opus impleri si Vicario Castrensi 11enter praesentare ac concedere velint nonnullos sibi sub­ lectos sacerdotes, aptis quidem virtutibus cxoniatos, quibus Ille rite exercere valeat spiritualem militum curam, quos inter unicuique Praesuli nonnullas oves de concredito sibi grege annumerare fas erit. Minime autem ambigendum quin Ordinarii locorum Hispanicae Ditionis, ea qua pollent navitate. Sanctae Sedis vota et hortamenta adimplere contendant. Quae sl ad rem deducantur confidere libet Hispanicam iuveutam, nullo salutis auxilio destitutam, spiritualem profectum in dies suscepturam et civili simul ac Christianae societati uberrima quaeque allaturam Pastorum quidem Pastoris divina favente gratia. Datum Romae, cx Aedibus S. Congregationis Conslstorialls, die 2 Iunii 1951, in festo Sancti Eugcnll Papae.— Fr. A. L Card. Piazza, Ep. Sabinen, cl Mandclen., α Secretis. losephus Ferrctto, Adsessor. Adn. M LIÉBANAin ApoU. 24 (1951) 172-19?. A PVCLÎESE ia ME 76 (1951) 581-698. REGATILLO n. 33. 2906 ΦΗΜ ·>«>·>·> —— I SACRA CONGR. DE PROPAGANDA EIDE - COMMISSIO BIBLICA 2221 1951 IUN 8.-SC PROP. FIDE, DECRETUM. PART.· Statio missionalis quaedam unitur pleno iiwie ad NUTUM S. SEDIS DOMUI RELIGIOSAE Cum Patres e Congregatione Sacerdotum a Sacro Corde lesu In Statione Missionali Sancti Gabrielis apud Stanleyville, quae urbs intra Vicaria tus Apostolic! Stanleypolitanl fines sita est, laetos apostolatus fructus, praesertim postremis his tem­ poribus, comparassent atque ab hoc Sacro Consilio Propagan­ do Nomini petiissent, ut eadem Statio sibi peculiari iure com­ mitteretur, hoc idem Sacrum Consilium, favorabili Excihi ac Hevml P. Dili Vicarii Apostolic! Stanleypolitani sententia accepta, oblatis precibus adnuendum censuit, et circa rem, quae sequuntur, decrevit: 1) Statio missionalis S. Gabrielis intclligenda est ad instar mrasl-paroeciac, et, qua talis, unitur pleno iure el ad nutum a. Sedis domui religiosae Congregat Ionis Sacerdotum a Sacro Corde lesu, nd quam domum erigendam hoc Decreto Benepla­ citum Apostolicum conceditur ad normam can. 497, 1 C. J.G; 2) Stationis bona ad prae la uda tam Congregationem Sacer­ dotum a Sacro Corde lesu deinceps pertinebunt, ea tamen conditione, ut bona ecclesiae Stationis, ad instar quasiparoecme sumptae, distincta maneant a ceteris bonis, quae domui religiosae pertinent, Iuxta inventarium, quam citius redigendam ct tum a Vicario Λ post oli co tum a Superiore re­ ligioso subsignandum; 3) Statio, de qua sermo fit, regatur et administretur, quoad curam animarum, slcuti caeterae quasi-paroecia e in Vlcariatibus ApostoUeis passim reguntur et od ministrant un I) Congruus religiosorum numerus curae animarum m .’□dem Statione addicatur; 5) Bona Stationis, quae memoratae Congregationi Sacer­ dotum a Sacro Corde lesu eedent. temper adhibeantur in ‘peribus, quae missionum fini respondeant. Datum ex Aedibus S. Congregationis de Propaganda ride» dle 8 lunii mensi * anno Domini 1951.—Petrus Card. Fumasoni Biondi, Praei. Celsus Cos tant i ni. Archiep. Ut. ?heod_ Secr. • Ccngreçxîiczj Sacoxdotua a S Cerdo Imq. Prot N 2133 51: •4E TI (1552) 263 /ala. X PAVENTI xa ME 71 (1953) 260272 8. Dynastin Amrl ciusque hihnlcL—lehu, Manatan Phocee.—Finis regni Israël. 9. Reditus ub exsilio. Exordium dlasporar. 10. ludaeorum historia tempore Mnchabacoruni et lü«. nionarorum. 11. ludaea sub dominatione Romana.— Hrrodum dynattu. 12. Historia infantiae Christi; chronologla nathitrih Christi. 13. Vitae publicae Christi duratio et ordo chronologKcs; praecipua facta ministerii eius In Galilen, ludaea, Peraea exercitati; rationes oppositionis ludaeorum. 11. Chronologla mortis Christi. Eius passio el murrtctfe. 15. Exordia Ecclesiae Hierosolymitanae ct Palarstiorau» ciusque sortes usque nd annum 70 p. Q» 16. Itinera S, Pauli, III. Dissertatio de Introductione generali Iuxta inalrrua appositam: 1. De Bibitorum Sacrorum inspiratione el Inerrantia. 2. De sensibus Sacrae Scripturae. Dc legibus hermeneullcac biblicae. De Encyclicls Pontificiis ad rem biblicam specUaUtat, Dc antiqui * Hebraeorum synagogis. De variis ludaeomm sectis circa torn poni ChrhtL Geographia physica Palaestinae. Topographia Icnisalem, imprimis tempore Christi. IV. Vel disserta/ίο de Introductione speciali in sequente. libros: a) Veteris Testamenti: 1. Pentateuchi. 2. lob. 3. Pul· morum. 4. Isolae. 5. Icrrmlae. 6. Ezcchielt». 7. Dane- 't lis. 8. Ecclesiastici. 9. Sapientiae. b) Novi Testa meati: 1. Ep. ad Romanos. 2. Ep. 1 et 2 nd Corinthios. 3. Ep. nd Galatas. 4. Ep. ad Ephesios. 5. Ep. ad Hebraee .* 6. Apocalypsis. B) In experimento verbali: I. Quaestiones selectae ex historia Hebraeorum et ex ftbforfc erangclica et apostolica (cfr. cap. II, A II). II. Introduci tonis generalis quaestiones selectae (cfr. cap. Il, A III), additis duabus quaestionibus (summatim) nempe De Calendario et praecipuis Ritibus sacris Hebraeorum. De ponderibus mensuris atque nummis ln Sacra Scriptura memoratis. Caput III—AD LAUREAM ♦>»o 1951 IUN 20.-COM. BIBL., NORMAE. AAS 43 (1951) 747-751 Ratio periclitandae doctrinae candidatorum ad ACADEMICOS GRADUS IN SACRA SCRIPTURA Cuicumque ad academlcos in Sacra Scriptura gradus, secundum ea qaae Apostollcis Litteris «Scripturae Sanctae * constituta sunt, licet contendere quique ad cos contendit, el disciplinarum capita definiuntur, ln quibus apud Commissionem Bibi icam legitima doctrinae suae experimenta dabit. Iuxta Responsum ab eadem Pontificia Commisionc Bibtica dle 16 lull! 1939 datum (cfr. Acta Apostolicae Sedis, XXiX (1939) 3201 (LE 1485] examina ad obtinendam Laurtan penes Pontificiam Commissionem BiblJcam ita dividi pos­ sunt, ut A) Examen orale seiungere liceat, etiam sat magno tem­ poris intervallo, a defensione theseos. B) Lectio verum publica (magistralis) aut cum examine orali conjungi possit aut cum defensione theseos ita Umeo, ut hanc semper praecedat. laxta responsum o Pontificia Commissione Bibfica die 6 Iulii 1942 datum (cfr. Acta Apostolicae Sedis, XXXIV (1942) 2321 ÎLE 1695), programma Proly totus, uti prius vo­ rabatur, dividitur. A) in Baccalaurentum: B) in Licentiam. Cafut 1—AD BACCALAUREAT UM Experimentum verbale: I. Graece: Quattuor Ecangclia; Epistola ad Romanos atque secunda Epistola ad Corinthias. II. Hebraice: Liber II Samuelis; Isa i as 1-35; Ecclesiastes. III. Introductio specialis in singulas libros utriusque Testa· menti (i. e. authentifias, actas, argumentum). Caput II—AD LICENTIAM In experimento quod scnirro fit. L Dissertatio exeqetica (i. e. expositio doctrinalis, critica A) atque phllologica) a Candidato eligenda ex tribus perlcopls, 3une desumuntur ex Evangel i is et ex Actibus Apostolorum, e quibus oretenus quoque periculum fleri potest. / 11. Dissertatio de historia blbllca. Quaestiones scilicet selectae cx Historia Hebraeorum et ex historia erangclica et apostolica, documentis profanis llluitrata. 1. Historia Abrnhae *. eius relationes cum Babylonia et cum Aegypto. Channnn tempore Abrahae. 2. Commoratio Hebraeorum In Aegypto; Moyses. 3. Exodus; Hebraeorum vicissitudines eorumaue ingressus in Chanaan usque ad occupationem Icricho et Hai. 4. Historia Iudicum. 5. Institutio regni IsraeliticL 6. Aevum splendoris regni IsraelitIci; David et Salomon. 7. Schisma decem tribuum.—Regna losaphat. At hahae. Oriae, Achaz, Eiechlae, Mariasses loslae.—Finis regni Luda. 2907 A) Examen scripti m: Amplior quaedam dissertatio circa thema aliquod mni^ris moment i, ab Ipso Candidato de Commissionis assensa eli­ gendum. 1. Dissertatio exarari potest in una cx linguis magis na­ tatis (I. e. latina, anglica, gallica, germnnica. hispanki, Italica). / Ή 2. Dissertatio haec ad normam Consi. Apost. Deus sclm· Harum Dominus, (LE 10301, art. 46 § 1, 1, sive Integra she ex parte (ad minimum 48 paginae In 8.·) typis edenda «t Diploma traditur tandem post editionem dissertationis. Ii) Examen coram faciendum: I. Examen orale: a) Peritia (n primis probanda erit in aliqua ex linguis, praeter hebraicam el biblico-aramaicam, orientalibus, querist usus maior est, nempe arnmnien extrabibUca, syriaca, aecsdica, arabica, aethlopica. coptlca, vetero negyptluca, georgiu. armenia. b) Exegesis unius ex sequentibus Veteris Testamenti per libus a Candidato deligendae atque pro arbitrio iudicum ex­ ponendae: *· 1. Genesis. 2. Exodus, Leviticus et Numeri. 3. Dealer nomium. 4. losue. 5. ludices ct Ruth. 6. ParaHpomeooa. lob. 8. Psalmi. 9. Proverbii. Esdras et Nehemlns. 10. Ecclesiastes. Canticum Canticorum, Sapientia. II. Ec­ clesiasticus. 12, Tobias, ludi th, Esther. 13. Lsrias. 14. Icremüis cum Lamentationibus et Baruch. 15. Exechlel. 16. Daniel; Libri Machabacorum. 17. Prophetae minores. c) Exegesis unius ex sequentibus Noof Testamenti partial a Candidato deligendae atque pro arbitrio Iudicum exponenda: 1. Ep. ad Romanos. 2. Ep. 1 ct 2 ad Corinthios. 3. Ep. 1 et 2 ad * ; Thessalonicense Ep. ad Galatas. 4. Episto­ lae captivitatis Epistolae pastorales. 5. Ep. ad *Hebraee . 6. Epistolae catholicae. 7. Apocalypsis. / 2M3 1951 IUN 2» SC RELIG.. DECHKTUM APPROBATIONIS INSTITUTI SAECULARIS d) Introductionis generalis quaestiones selectae ex materia sppatita: 1. De historia cxcgcicos Christianae usque ad finem saec. v: *imprimi de scholis cxcgcticls Alexandrina el Antiochena necnon do operibus cxegclicls S. Hieronymi. De exegesi bodleron. 2. De his tortu canonis Librorum utriusque Testamenti. 3. Dc origine ct auctoritate textus massorcticl. 4. De version* scplungintnvirnli ct dc ullis verslonlbus Vulpla antiquioribus, in crisi textuum adhibendis. 5. VuiKfllne historia usque nd Aiculnum et Theodulfum Inclusive. Eiusdem nutbcnticitns n Concilio Tridenllno dccUrila, et posteriores emendationes, 6. Notitia praecipuorum documentorum, effossionum atque Inventionum Sueras Litteras illustrantium. II. Specimen praelectionis exrgetleae a Candidato dandum 4/argumento una ante hora Ipsi designato ex libris V. et N. T. ipso propositis. III. Disserial lon Is a Censoribus impugnandae defensio. Die autem 18 Aprilis 1951, in audientia Itcvrtio Consultori ab Actis benigne concessa, Sanctissimus Dominus Noster piu» PP. XII praedictam rationem periclitandae ratam habuit ac publici iuris fieri mundavit. Romae, 20 Junii 1951.—P. Athanasius Miller, O. S. B., Consultor ab Aciis. Praedicta nova norma periclitandae doctrinae valere incipit Inde a sessione aestiva anni 1953. Candidatis ud Baccalo urca tum vel Licentiam, itemque ad Lauream, probandis duplex habetur iudicum sessio: autumna­ lis, mense Novembri (10-30) ct aestiva, mense Malo (10-30), Epistolae mittantur ad Rcvrhum Commissionis Biblicae Consultorem ab Actis (Roma. Collegio S. Anselmo, Via Porta Lavenwle, 19). Ada. A. BEA in ME 76 (1951) 615-618. 2223 1951 IUN 29.-SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART.· Decretum approbationis definitivae instituti saecu­ laris «INSTITUTUM TERESIANUM» 1. Institutum Tercslanum anno 1911, a Revdmo. P· Petro Poveda Canonico S. Ecclesiae Dominae Nostrae de Covadonga fundatum, primos sanctitatis et apostolatus fructus In dioecesi Ovetensi retulit, quin tamen tunc tem­ poris aliqua adhuc Ecclesiasticae Auctoritatis iuridica recognitione frucrctur. Finis quem Sodalibus Instituti egregius Fundator prae­ fixit, fuit exercitium caritatis in Christiana puellarum in­ stitutione ac educatione procuranda. Ad huJus autem no­ bilissimi finis assecutionem, nullam prorsus limitationem Illis imposuit; adeo ut, tum rationc personarum ac locorum, Ium rationc mediorum adhibendorum, tum denique gra­ duum instructionis quibus Instituti Sociae incumbere deberent, vere universalis dici posset. Institutum sane Tcraianum scholas elementares seu parvulorum, medias quas vocant, officiorum artiumque atque universitarias simul amplectitur; centra publica, eaque praesertim, itemque pri­ vata moderanda suscipit; in his autem illisque officia exer­ cet, suamque collaborationem praestat; in parvis ac in magni civitatibus doctrinam Christianam multiplici rationc diffundere conatur. In nationibus catholicis, non minus quam inter acatholicos et infideles operam navat; egenis et divitibus, puellis operariis cetcrisque quae studiis vacant, sapientibus el ignorantibus, omnibus denique et ubique. Sodales Instituti Tcresianl sese debitrices agnoscunt ut in omnibus formetur Christus ct societas Christianis imbuatur principiis. 2. Nec tantum verbo ct lectione finem suum prose­ quuntur, sed ut veritatem catholicam diffundere ct spiri­ tum Christianum ubique infundere queant, recentiora pe­ netrationis media adhibere constanter satagunt. Epheme­ ridum igitur, librorum atque opusculorum publicationem et evulgatloncm aggrediuntur; aliquae etiam Sodales supe­ rioribus investigationibus perficiendis destinantur ut spi­ ritu Christiano et catholico olliores scientiae imbuantur. 3. Penes Institutum Teresianum pari iugique obliga­ tione tenetur Sodalis studia colere et orationi assidue va­ care; diplomata ac gradus publicos acquirere ad cficaclus proprium ministerium reddendum et vitae Interioris exer­ citio totali animi deditione impendi. L Beatissimam Virginem Mariam Sociae omnes uti Matrem, magistram ct Directricem venerantur, cum Ea intime communicare ct vivere satagunt, Eius amorem om­ ΖΚ/3 η. 2223 nibus mediis sibi possibilibus diffundere curant, Eamque in feminei sexus Institutione tamquam archetypum ct exemplar constanter intuentur. 5. Sub ductu strictae Superioribus obedientiae el sub­ missionis, scopum suum, magna circumstantiis externis sese adaptandi libertate, Tcresianae Sodales prosequuntur; rationemque vitae externam ducunt quae aptius fini in­ tento respondeat. Commorantur proinde aliquando in domibus ipsius Instituti vitam communem gerentes; aut si id opportunum non sit, penes parentes vel alibi in con­ ductis domibus, prout melius in singulis casibus Superio­ ribus videatur. 6. In omnibus prae oculis habent deditissimum Eccle­ siae servitium excrccre sub ductu Ecclesiasticae Hierarchiae, praesertim autem sub S. Sedis immediata auctori­ tate. Inde factum fuit ut sicut persecutiones impiorum ho­ minum pro nomine lesu subire dignae habitae sunt, ita et amplissimas laudes, amorem ct privilegia ab Episcopis et ab ipso Romano Pontifice plurimis documentis sibi merito compararunt; immo Dei ipsius peculiaris amoris signum receperunt in martyrio, ut pie creditur, Instituti Funda­ toris. 7.Porro, ut nunc facta tantum praecipua enumeren­ tur Institutum, quod anno 1911 ortum habebat, per varias Hispaniae Regiones diffusum et communi Episcoporum plausu receptum, anno 1917 primam ecclesiasticam appro­ bationem assequebatur, ab Ordinario Giennensi datam; adeo autem nostrae tempestatis peculiaribus necessitatibus providendis idoneum sese demonstravit, adeoque numero centrorum, sodalium et operum multiplicatum paucis annis fuit, ut per Breve Pii XI, diei 11 lanuarii 1924 «Inter frugiferas» laudibus cumulatum et in perpetuum adprobatum fuerit tamquam Pia Unio Primaria, cum omnibus luribus et privilegiis quae huius generis Associationibus ad nonnam iuris competunt; quae lura et privilegia pluribus ecclesiasticis posterioris temporis documentis confirmata atque ampliata fuere. Denique die 20 lanuarii 1947 defini­ tiva approbatione Statuta Piae Unionis decorabantur. 8. Attamen, sl res attente consideretur et pontificia do­ cumenta recentiora accurate perpendantur, Piae Unionis forma iam prorsus imperfecta retinenda est et naturae Nostri Instituti ac vinculorum quae in eo contrahuntur minus respondens. Sane, Institutum regimine centrali et interdioecesano gubernatur, et Regimine Generali, Regio­ nali atque Locali consistit; quae quidem prorsus exulant a natura Piarum Unionum. Instituti Sodales vitae totalem consecrationem in saeculo profitentur, holocaustum Deo propriae personae offerentes, in paupertate, castitate, ac oboedientia, prius temporariis postea perpetuis promis­ sionibus viventes et sese totas apostolatui consecrantes. Institutum ciusque membra mutuo sese vinculo devin­ ciuntur. membra se tota Instituto tradunt, et Institutum de ipsis plene respondet. Quod si habitum saccularem in­ duere deoeant, et aliquando extra domos Instituti com­ morari valeant, id nihil plenae Instituto deditioni ct vitae consecrationi detrahit: sed ut medium efficacius ad finem consequendum usurpatur. Quis igitur in his summis lineamentis non viderit per­ fectam imaginem Instituti saecularis prout Ssiùus D. N. Pius Pp. XII, feliciter regnans in Const. Apostolica «Prorida Mater Ecclesia» [LE 19081 instituit ct creavit? 9. Quod si res ita se habeant, procul dubio Instituto Tercsiano applicanda sunt ca quae Idem Pius XII Motu proprio tPrimo /elicilen [LE 1985] dici 12 Martii 19-18 edixit: «Societates... perfectionem Christianam in sacculo profitentes, quae elementa ac requisita in Const. Apostolica s Provida Mater Ecclesias praescripta certa plenaque ra­ tione habere videantur, non debent neque possunt inter communes fidelium Associationes (Can. 684 /25) arbitrio, quovis praetextu, relinqui, sed ad propriam Institutorum saecularium naturam ct formam, quae ipsorum characteri ac necessitatibus apprime respondet, reducendae atque ele­ vandae necessario sunt» (A. A. S. 40, 284). [LE 1985] Exinde Generalis Congressus Romae celebratus anno 1950, optimo sane consilio, desideriis Summi Pontificis li­ bentissime obsecundans ex acclamatione decrevit preces ct vota S. C. de Religiosis adhibere ut Pia Unio Instituti Tcresianl ad gradum ct formam Instituti saecularis evehere dignaretur et sub immediata eiusdem S. Congregationis de­ pendentia constitueretur. Quas preces ct vota Hirtia Directrix Generalis. D. Maria Josepha Segovia huic S. Con­ gregationi quamprimum praesentare non omisit. 10. Igitur, haec S. Congregatio humiliter Ssihi Domini nostri mandat(s obsequens, et attente consideratis Instituti Tercsiani Statutis aliisque ad rem facientibus documentis. 2910 V· nJ £ I pics ΧΠ - sc s. omen - consistoiualis i». 2224-2220 preces Clifiae et Hirtiae Dircctrids Generalis benigne ex­ cipere decrevit. Cum vero Pia Unio per varias mundi plagas diffusa sit, domosque septuaginta in pluribus natio­ nibus distributas cum 1.200 circiter membris possideat, cumque iam approbatione Apostolicae Sedis definitiva, sive ipsius Piae Unionis sive Statutorum decoretur, haec S. Congregatio de re bene conscia, dispensatis Ordinariorum informationibus et testimonialibus litteris, audito voto Emi Card. Friderid Tedeschini, Protectoris, Piam Unio­ nem Sanctissimo praesentare opportunum ccnsuit. pro eius elevatione ad gradum Instituti saccularis ct pro definitiva ipsius Instituti approbatione. Infrascriptus deln Secre­ tarii» huius S. Congregationis Sanctissimo haec vota in audientia sibi beniene concessa dlel 9 Aprilis praesentavit, Qui ea approbare nignatus est atque fleri decretum iussil. 11. Quapropter, haec Sacra Congregatio Piae Unioni Primariae «Institutum Tcresianum» appellatae, vi prae­ sentis Decreti, naturam confert Instituti saecularis ad nor­ mam Const Apost. 'Provida Staler Ecclesia· ct Motu pr. •Primo filicilen Pii XII f. r., ipsumque Institutum sub eodem titulo definitive et in perpetuum adprobat. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae die 29 lunii Sanctis Apostolis Petro et Paulo sacra, Anni 1951. • J. BEYEZ, De Urinatis eaecukribu· dccutcenu. Reçue 1962 p. 74-77. Ada. N. GIL r. CpR 36 (1657) 43-44 2224 1951 IUL 12,-PIUS XII, LIT. AP. AAS 43 (1951) 774 InTERNUNTIATVRA APOSTOLICA IN UBERIANA REPUBLICS CONSTITUITUR PIUS PP. XII Ad perpetuam rd memoriam.—In gregem, quem ex supremo pastorali munere commendatum Nobis habemus, omne ingenium ac studium Nostrum conferentes, cius saluti atque utilitati sedulo prospicimus, quemadmodum temporum ac rerum postulant adiuncta. Cum igitur com­ modum esse visum fuerit Apostolicam hanc sedem et Liberianam Civitatem publicis of fidorum vinculis inter sc conlungi, motu proprio, certa scientia ac matura delibera­ tione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi, in Liberiana Republica Iniernuntia­ turam Apostolicam erigimus et constituimus, cuius sedem In urbe Monrovia collocamus. Eidem ergo sic per Nos erectae Internunliaturae omnia et singula deferimus officia, privilegia atmie Indulla, quae huiusmodi Legationum propria sunL Haec edicimus, statuimus, decernentes prae­ sentes Litteras firmas, validas atque efficaces iuglter ex­ stare ac permanere; suosque plenos atque Integros effectus sortiri et obtinere; Ipsique Legationi sic constitutae nunc et in posterum plenissime suffragari; slcque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his a quovis, auclotitate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis quibusvis non obstantibus. Datum Romae, apud sanctum Petrum, sub anulo Pi­ scatoris, dic xii mensis Iulii, anno mcmli, Pontificatus Nostri tertio decimo. De speciali mandato Sanctissimi. Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis.—Gildo Brugnola, Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis. - rituum 1051 ILL 12-24 Et sequenti feria V, die 28 eiusdem 'mensis ct anal. Ssmus D. N. Pius Divina Providentia Pp. XII, in soliis audientia Excifio D. Adsessorl Sancti Officii Impertiti, relatam Sibi Erfionim Patrum resolutionem approbavit, confirmavit ct publicandam lusslt. Datum Romae, ex Aedibus Sanet» Officii, dic 12 loin 1951.—Marinus Maranl, Supremae S. Congr. S. Oflkfi Notarius. Adn J.L BROWNE in ΜΕ Ίΰ (1961) 432-434 222« 1951 IUL 13.-SC CONS., DECR. AAS 43 (1951) 602-603 Decretum urca J 1 praescripta canonum 534 J 1 ct 1532 N. 2 CODICIS IURIS CANONCICI. DE PECUNIAE SUJOil ULTRA QUAM REQUIRITUR BENEPLACITUM A POSTOLI CUM IN CONTRACTIBUS PERFICIENDIS Cum mutata nummorum vis pecuniaeque nutatio alicubi peculiares difficultates Induxerit in applicandis praescriptis Canonum 534 f 1 et 1532 § 1 N. 2 Codicis Iuris Canonld, expostulatum est a Sancta Sede ut apta norma ediceretur. Quapropter Ssrhus Dominus Noster Pius Divina Provi­ dentia Pp. XII, re mature perpensa, hoc Sacrae Congre gationis Conslstorialis Decreto, benigne decernere dignatus est ut, perdurantibus praesentibus adiunctis/et ad nutum & S. Sedis, ad eandem Sedem Apostolicam sil recurrendum quotiescumque agatur de pecuniae summa quae decem millia francorum seu libellarum aureorum excedat. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consisto rialis, die 13 Iulii 1951.—Fr. A. I. Card. Piazza, Ep. Sl binen. et Mandclcn., a Secretis. losephus Ferrel to, Adsessor. Ada. A DELCHARD in NrT B3 (1951) 883; L. ECHEVERRIA ia REDC 7 (1952) 567-599; A GUTIERREZ in CpR 30 (1951) 225-2=r. G JARLOT in PrM 41 (1952) 150-156; J. PALAZZ1N1 in ApoU. 24 (1651) 143-146; P.EGATILLO n 756; ME 78 (1951) 574-57S. 2227 1951 IUL 16.-SC RITUUM, FACULTATES. PART.· Facultates concessae ordinario et cappellanis CASTRENSIBUS HISPANI ARUM Vide textum infra sub dic 29 nov. 1951 [LE 2252] relatum. • Ordinario Castrem: Hispamarum, Prot. N. O. 142,951:541 Tem« 41 (1953) 100. 2228 1951 IUL 23.-SC SACRAM., FACULTATES. PART.· Facultates concessae ordinario et cappellanis CASTRENSIBUS HISPANTARUM Vide textum infra sub dic 29 nov. 1951 [LE 22521 relatum. • Ordinario Castrem» Hispania:um, Prot. N. 5821'51; Sal Tern· 41 (19S3) 100. 2229 1951 IUL 12.-SC S. OFF., DECR. AAS 43 (1951) 561 Proscriptio dissertationis cuiusdam a p. leone SE1LLER CONSCRIPTAE 1951 IUL 25.-SC S. OFF., DECR. AAS 43 (1951) 561-562 b. m. v. in vîco heroldsbach assertas esse supernaturales et relativus cultus Non constat visiones PROHIBITUM Feria /V, die 27 lunii 1951 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii, Eihl ac Revrid Domini Cardinalis rebus f’dei et morum tutandis praepositi, praehab»to RR. DD. Con­ sultorum voto, damnarunt atque in Indicem Librorum Prohibitorum inserendam mandarunt dissertationem P. Leonis Sellier, O. F. M., In ephemeride «Franziskanischc Studien· (Münster in WestL, 1948-49) editam, sub titulo •La psychologie humaine du Christ et l'unicité de personne». 2911 Feria IV, die 18 Iulii 1951 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii Eihl ac Revmi Domini Cardinales rebos fidei cl morum lutandis praepositi, examinatis actis el documentis quae spectant ad assertas visiones B. Μ. V. in vico Heroldsbach, archidioecesis Bambcrgcnsis, praehabito RR. DD. Consultorum voto, decreverunt: «Constare praedictas visiones non esse supematurales; proindeque 2912 10Λ1 111 25-îll SACRA CONGREGATIO STUDIORUM - RELIGIOSORUM prohiberi relativum cultum In loco supradlcto ct alibi exhibitum; sacerdotes voro qui eidem Illicito cultui In posterum Interfuerint. Incurrero Ipso facto suspensionem a 5C divinis·. J El sequenti ferla V, die 19 eiusdem mensis ct anni, Subus D. N. D. Pius Divina Providentia Pp. XII, In solita audientia Excilio Dfto Adsessori Sancti Officii Impertita, relatum Slbl Eihnrum Patnim decretum approbavit, con­ firmavit et publicandum Iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, dic 25 lullI 1951.— Marinus Manmi, Supremae S. Congé. S. Officii Notarius. Adn. ΜΣ 7β (1951) 435-430. 2230 1951 IUL 25.-SC STUDIORUM, LIT. CIRC. PART.· Circa exsecutionem, ex parte religiosorum, norma­ rum QUAS ECCLESIASTIC! SERVARE DEBENT IN FREQUEN­ TANDIS UNIVERSITATIBUS STATUS CIVILIS IN ITALIA Roma. 25 Luglio 1951. faxnndiuimo sIgnore: Complnmo 11 dovere dl trasmetterLe b Clreolnrt in data 1 novembre 1950, inviata agli Eccrtil Or­ dinari d'Italia, concernente gli Ecclesiastici che si iscrivono alie Universi là stabili (LE 2161]. Slamo certi che la P. V. Revrfin si ndopererà perché le norme In essa contenute siano fedelrnentc applicate. Esse rûpeechiano quanto eru stato prcscritto, n diverse riprese e recondo I tempi, dalla S. Congregazione del Vescovi e Rcgobri, dalla Congregazione Concistoriale, dalla Congregazione dei Concilio, oltre che da questo Sacro Dlcastero, e contribui * rinno Indubblamcnte a salvnguardurc lo spirito religioso degli studenti. Le saremmo grati se volessc inviare! un cenno di asslcurailone In proposito. E'stata anche prospettatn n questo Sacro Dlcastero Toppor! uni là che, nilo scopo di man tenere una maggiorc e, come è bdlmente Intulble in determinate circostanze, plti redditlzia unione fra gli Ecclesiastici un i vers i tari (sccolari, religiosi). 1’Ordinario del luogo dove ha sede Γ Univeni té sla n conouema di tutti gli Iscritti alie diverse Focolté. Abblamo rltenoto di informnrLa. affinchè la S. V. Reviîia, nella lodevole Sua comprensione del bene della Chiesa, abbla modo di brorire tale opportunité. Con sensi di distinta stima e di sincero ossequio ml professo della S. V. Rcviha devitio In G. C.—G. 'Card. Pizzardo. Prf/. C. Confalonieri, Segr. • Moderatoribus Supremis Satuum perfectionis, Prot.N. 1545 50/15: AOM 67 (1951) 2S7. Vide Nonnas supra sub die 1 Nov. 1950: LE 2161 relatu 2231 1951 IUL 31.-SC RELIGIOSORUM, LIT. CIRC. PART.· Circa religiosas feminas recte instituendas ad mu­ nus educandae juventutis Roma, 31 Luglio 1951 Revifia Madre Generale, V. M. R. non ignora con quanta cora questo S. Dlcastero segua gli sforzi che, nel vasto campo dei loro apostolato, compiono gli Ordini e le Con­ gregationi Religiose c come nc consider!, in certo qual modo, propri i rlsultnti felici. Nessuna cosa, infatti, sta luto a cuore a chi ha 11 govemo della S. Congregazione de! Religiosi quanto dl riunirc In una sola risultantc, al serviilo della Chiesa e del Santo Padre, le santc énergie e le fécondé attività delle Religiose Famiglle. L Una prova dl più dl taie Interesse, dei resto connesso ron 11 compito chc i SS. Canon! attribulscono ed Impongooo alla S. Congregazione, V. M. R. ha potuto averla anche nel «Convegno» per Superiora c Maestro di Novizie delle Congrcgazlonl che si dedlcano alla educazlone della gioventù, indetto per il mese di settembre prossimo. Convegno che non rimarrà, si vuole sperare, Inlzlativa isolata, ma, rlpetendosi ognl anno e a base sempre più vasta, potrebbe segnare non meno un progresso nel metodo éduca­ tive, rinnovandolo e rlconducendolo allô spirito genuino delle Fondatricl, che una maggiorc comprensione e coordi­ namento d’intenti e d’indlrizzi nel campo educative fra le diverse famiglle religiose femminili. 2. Questo S, Dlcastero riterrebbe di mancare al suo dorere se non rlchiamassc, altresl, In questo momento, l'atteazione dl V. M. R. sui gravissimo dovcrc che incombe 2913 n. 2230-2231 aile Superiori Generali delle Congrcgazlonl Femminilfchc si dedlcano oll’Educazione dl préparera convenlcntemente I soggetti loro, non solo dal punto di vista della religiosa formazione, una anche dclla preparazlone tecnlca. L'altlssima «missione· dl educatrice, alla quale Dio No­ stro Signore chlama la giovane suora, fa sl che essa entri con cuore aperto ed animo fidente neU'Istituto chc liberaincnle ha scelto, credendo di trovare in esso l’ambiente ne! qualc la sua specifica vocazlone possa fiorire e fruttlficare per il benc delle anime. Sarebbe, per altro, veramente temerario protendere cbe, dopo gli anni dl postulantato e noviziato, quasi esclusivarnente dedicati alla personale formazione religiosa della giovane, questa, dl punto in bianco, senza una adatta preparazlone, possa dl venire un’insegnantc, c, meno an­ cora, un’cducatrice séria, préparât» e cosciente anche sola­ mento dclla prima Infanzla. Questo S. Dlcastero ben comprende le difficoltà in cul. assal spesso vangono n trovarsl le RR. MM. Superiori Ge­ nerali dl fronte aile pressanti richicsle degli Ordinari, i Quali, mossi dalle necessltà Immediate del popolo cristiano, chledono l'apertura di nuove case e 11 concorso dclla loro Congregazione all’educazione del popolo. Esso, tuttavla, tenendo présenté che solamente la Suora convenlcntemente preparata potrà complere un bene cffetllvo tra le anime, anche del più plccoli, non dublta di raccomandare vivamente aile medesime Superiori Generali di curare, con ogni Impegno, non solo la formazione nello spirito dell'lstituto delle giovani suore, ma anche la loro preparazlone pcdagogica e tecnica, non gravandole subito con Incarichi cui non sono ancora preparate; sicure di com­ plere cosl uno strettissimo dovere dei loro delicato officio, di favorarc per il bene vero del Loro Istituto, di contribulre cfficacemente all’apostolato della Chiesa. 3. A questo punto, la S. Congregazione dei Religiosi è ben felice dl poter addltarc in questa stessa Alma Ciltà di Roma, aile R. M. Generali due Islituli, che la Provvidenza ha posto a disposizione delle Suore che sl dedlcano all’educazione. Sono essi: a) il Pontificio Istituto «Sedes Sapientiae·; b) Γ Istituto Unlversltario Paregglato di Magistero «Maria Ssma Assunta». La fondazione e l'alto grado di efficienza ragglunto dai due Istituti sono dovutl aU’opera indefessa dell’Eiïio Signor Cardinale Giuseppe Pizzardo, Segrctario della Sup. S. C. del S. Offlzio e Prefetto della S. C. dei Seminari e delle Université degli Studi, il Quale, sostenuto dalla munlficenza e dall'incoragglamento costante dei Regnante Ponteflce, a prezzo di gravissimi sacrifici, ha offerto cosl aile Religiose due potenti strumenti di formazione tecnlca al loro apostolato che onorano la Chiesa. Lo scrivente Segrctario della S. C. dei Religiosi sl com­ place di rimettere a V. M. R. i programmi dei due Istituti segnalatl; tali programmi, il cul svolgimento è affldato, rlspettivamente, a scelti corp! d'Inscgnantl e Professori (molti di questi ultimi appartenenti alla Un versità * di Roma), assicurano la serictà con cul gli studi sono condottl e la preparazlone efficace delle Suore all’Apostolato della Scuola. 4. In partlcolare, per quanto riguarda l’utilità che le stesse Congrcgazlonl femnünili che si dedlcano all’insegnamento potranno ritrarre dall’invio delle proprie Suore airistituto di Magistero, basti segnalare quali facilitazioni esse avranno dal fatto che i tltoli ottenuti dalle Suore nel medesimo Istituto sono riconosciutl dallo Stato; il che renderà le loro scuole atte al riconoscimento legale oltre a procurare altri evidenti vantaggi, pcrslno d'ordine economlco. Per ciô che si rlferisce airistituto «Sedes Sapientiae», è da sottolineare ira le sue svariate attività, l’opéra veramente prowidenziale che Esso intende svolgere in pro’ delle Religiose le quai! hanno bisogno dl rivedere la loro preparazione, sia per proseguirc gli studi, sia per istruirsi maggiormente in vista del loro obblighi e della stessa dlgnitâ dei loro stato. In un ambiente di studio sereno, adatto alla diversa capa­ cité delle alunne (vl sono diverse classi e different! gradl di studio, cosl che tutte potranno trovare il proprio posto nella scuola, senza sentlrne troppo il peso) le Religiose si raffincranno vieppiù, cosl da fare veramente onorc al pro­ prio S. Abito, Dcqulstando una cultura che le renda capaci di tenere sempre con decoro il proprio posto. Questo S. Dlcastero ha nvuto modo, grazle alla benevola comprensione dell’Eiho Card. Pizzardo, di verincan· In 2911 η. 2232-2235 SUPREMA C. S. OFFICII - RELIGIOSORUM - RITUUM quali condizioni si svolga, durante il giorno, Ia vita delle Religiose studenti nei duc Istitutl in parola. Esso è convinto chc lo spirlto delle giovanl Suore nc esce rinsaldato c chc esse trovano, nclla frequenza dei due Istitutl, un sussidio per la loro stessa formazione religiosa. La S. Congregazione dei Religiosi si augura, pertanto. di tutto cuore che 1’opera prowidenziale dei due Istitutl nominati prosegua e divenga più vasta. Blsogna giungere —quod est in votis— a far si che essi vlvano per lo contribuzioni delle Congregazionl femminili che vi invlano le proprie alunne, sollevando, cosl, Ia S. Sede da un peso sostenuto, finora, in pro’ delle Congregazionl stcsse. Prego V. M. R. dl voler accusare ricevimento della pré­ senté Jettera a questo S. DIcastero, indicando possibilmente il numero delle Sue Religiose che frequenteranno quest’anno I due Istitutl o, In ogni modo, come intenda prowedere ai fini segnalati. Voglia gradire, Rev. Madre, i sensi della mia religiosa stima.—P. Arc. Larraona, Segretario. G. Battista Scaplnelll, Soltosegretario. ♦ Mcdenîeribus Sirenis Religiessa iEcusbccîicn CpR 30 (1651) 262-285. lastinaioni iu- 1951 \l G S-SEP B in manibus Episcopi, nonne ipsa promittere debuisset oboe­ dientium eidem Episcopo? Resp. Negative. 4. Dvb. Magister Generalis Ordinis Praedicatorum non est Superior canonicus Monialium Ordinario loci sub­ lectarum. Ipse, de cetero, nec praesens fuit nec reprae­ sentatus in actu promulgationis Decreti ct emissionis vo­ torum. Resp. Provisum in 2 et 3. Haec a me communicanda erant cum Excellentia Tus Reverendissima, cui omnia fausta ndprvcor et pemianro addictissimus in Domino. • Cuidam Ordinario loci: CpR 32 (1953) 110-111. Adn. A GUIS * RRE2 in CpR 32 (1953) 110-113 1951 OCT 2-9 VIL La F· I· R· E. manterrà contatti con lc altrc Federazionl Religiose esistenti in Italia (F. I. R. O., E I B. R-. F· b H. A. S.) e In partlcolare con la F. I. D. A.E. heendosl promotrice tra esse di un Consiglio Centrale in Horna. VIII. La F. L R. E., d’accordo con le suddette Fedcrazionl, curerà la pubbl’cazionc dl una rivista per lc rcllglote. IX. Partlcolari attività della F. L R. E. saranno: di LOrganIzzazione di corsi di formazione per Religiose. H L’Organlzzazlonc di Congressi Nazlonali e di Settlmanedl StudL c) L’uzlonc opportuna per la crcazlone dl «n Istituto dl Scienze Religiose c dl Pcdagogla cristiana. X. Ogni Congregazione aderente contribulsce alia vita delta F. L H. E. con una quota che sarà fissata dal Consi­ glio Nazlonale. Roma - 8 setlembre 1951 - Nat ività di Maria Ssrha • ME 77 (1952) 169 Adn. A LEGHISA in ΜΕ ΊΙ (1952) 162-170, 2234 1951 AUG 21.-SC RITUUM. RESPONSUM. PART.· Circa formulam 2236 adhibendam in consecratione ALTARIUM 2232 1951 AUG 8.-SC S. OFFICII, NORMAE. PART.· Circa participationem clericorum et religiosorum IN CONVENTIBUS «RIARMO MORALE· (MRA) Dubio: «utrum conveniat clerum et membra communi­ tatum religiosarum partem in conventibus Riarmo Morale sumere», Sacra Congregatio, post sessionem plenariam die 8 Augusti 1951 habitam, has normas ad Episcopos mundi catholici scripsit: 1) Non est conveniens ut sacerdotes cleri dioecesanl vel regularis, et a fortiori religiosae mulieres, in conventio­ nibus Riarmo Morale participent 2) Si circumstantiae exceptionales talem participa­ tionem opportunam reddant, antea permissio huius Sacrae Congregationis Sancti Officii petatur quae, aliunde, non concedetur nisi doctis et experimentatis sacerdotibus. 3) Tandem, non convenit ut fideles officia responsabilitatis in motu Riarmo Morale acceptent multo minus adhuc ut in sic dictis «policy teams» partem ullam habeant» • Iujci juonurta ME 32 (1957) 423. Ada. P. DAMB0RS2ÎÂin ME 82 (1957) 461-503 VkU ta'ra docaraeatœa rdb porihsx 1955. LE 2543 2233 1951 AUG 9.-SC RELIGIOSORUM, RESPONSUM. PART.· Solvuntur dubia circa formulam professionis solem- N1S, CIRCA SUPERIOREM PROFESSIONEM RECIPIENTEM, ET CIRCA EFFECTUS VOTI OBEDÎENTIAE IN SECUNDIS ORDINIBUS MULIERUM Romae, die 9 nugusti 1951 Excellentissime Domine, Huic Sacrae Congregationi per­ venerunt Acta promulgationis Decreti diei 22 februarii 1951 (Num. 292-51) in quo statuitur ut in posterum Moniales Monasterii D. in civ. L existentis vota sollemnia emittere et clausuram papalem observare debeant. De communica­ tione facta, Excellentiae Tuae plurimas gratias referimus. Occasione huius communicationis dubia aliqua huic Sacrae Congregationi Excellentia Tua proponebat pro op­ portuna solutione. Porro haec Sacra Congregatio, re ma­ ture perpensa, prout sequitur respondere censuit: 1. Dvb. An formula professionis necessaria sit ad validitatem votorum sollemnium recenter emissorum? Resp. Negative seu non esse necessariam ad validita­ tem, salvo Can. 572, § 1,5·. 2. Dub. Promissio oboedientiae facta non Superiori, estne valida? Resp. Negative, nisi potestas Superioris suspensa tan­ tum iit ex praescripto S. Sedis; quo in casu valida erit In se, licet exerceri non possit. 3. Duo. Cum Mater Priorissa vota sollemnia emiserat 2915 SACRA CONGREGATIO RELIGIOSORUM - PIUS XII Excmus Ordinarius Trlden tinus dubium proposuit: «utrum liceat formula breviore uti in consecratione alta­ rium quae fixo niodo connectuntur cum stipitibus sed quorum consecratio separatim fiat a stipitibus. (N® prot. T. 53-51). S. C. die 21 augusti [1951] respondendum censuit: «Nihil impedit altare portalile posse componi quasi esut fixum. Altare consecratum in casu, licet materialiter fixum, est liturgice portalile seu mobile, ideogue potest quin amittat consecrationem transferri et separari a st ipilibust. • Ordinario TxWantino. Prot N T. 53 951: EL 68 (1952) 111-112. Ada. S. INDELIBATO in ΜΕ 77 (1952) 451. 2235 1951 SEP 8.-SC RELIGIOSORUM, NORMAE. PART.· Statuta foederationis italicae religiosarum EDOCENTIUM (F. I. R. E.) Statuto della F.I.R.E. I. E * cost i tu i ta in Italia tra gli Istitutl Religiosi Fetnminlli, che hanno opere di istruzione e di educazlone, una Fedcrazione denominata Federazione Italiana Religiose Educatrici (F. I. R. E.), con Sede centrale in Roma. IL La Federazione ha lo scopo di potenziare 1'Apostolato che le Religiose Educatrici, nello splrito dei loro Fondatori e Fondatrlci, svolgono per il bene della Chiesa e della Patria, unendo gli intenti, studiando e promovendo inlziative, esaminando i metodi, e mettendo in comune il tesoro dell’esperienze acquisite, patrimonio prezloso dl ciascun Istituto. III. Organi della F. I. R. E. sono 11 Consiglio Nazlonale, Ia Segreteria Nazlonale e le Segreterie Regionali. Il Consiglio Nazlonale si compone delle Rappresentanti dl ogni Congregazione Religiosa aderente e si raduna annual mente. La Segreteria Nazlonale viene eletta dal Consiglio Na· zionale ogni due anni con la nomina di 11 Congregazionl aventi Casa in Roma, le cui Rappresentanti saranno de­ signate dalle rispettive Superiore Generali. La Segreteria Nazlonale elegge nel suo seno una Segretaria Nazlonale e due Vice Segretaric. La Sede della Segreteria Nazlonale è in: Via TrasponUna, 21 - Roma. Lc Segreterie Regionali, che potranno risultare dl tre o più membri, vengono costituite dal Rappresentanti degli Istitutl aderenti della rispettiva Regione. IV. Le Religiose elette al vari ufflci durano in carica per due anni e possono essere riclctle. V. La Federazione è sotto 1’aito patronato di una speciale Commissione nominata dalla Santa Sede e dlretta dalla Sacra Congregazione dei Religiosi. \ L Le Segreterie Regionali sono assistite da un Dele­ gato designato dalla Commissione Pontificia predetta. 2916 1951 OCT 2.-SC RELIGIOSORUM, INDULTUM. PART.· De regimine constituendo apud STATIONES MISSIONALES A PAUCIS RELIGIOSIS EFFORMATAS Preces—Beatissime Pater, Superior Generalis Congre­ gationis N. N. ad pedes S. V. provolutus, reverenter ex­ ponit: In locis Missionum haud parva experitur difficultas in Superiorum religiosorum auctoritate certo definienda, ex eo quod instituta religiosa nequeant plerumque ad trami­ tem Iuris et Constitutionum constitui: quod bonae di­ sciplinae et vitae religiosae faciliter nocet ut diuturno ac extenso experimento nimis comperitur. Etenim, in variis Missionibus a S. Sede Congregationi commissis, licet magno numero inveniantur religiosi nostri, pauciores dumtaxat Domus Religiosae, de speciali Sacrae Congregationis de Propaganda Fide licentia, iuxta canonem 497,1 erigi possunt; dum plerique sodales nostri missionaril, operibus missionis vacantes, vitam degunt nc laborant in multiplicibus Stationibus Missionalibus auctoritate solius Superioris Ecclesiastici (ad cuius nutum de caetero pen­ dent) constitutis. Consequitur hos religiosos veris carere Superioribus reli­ giosis, cum tales nequeant esse nisi Superiores illarum domorum quae a Superiore Generali ad tramitem Iuris et Constitutionum in authenticas domos religiosas canonice sint erectae. Neque possibile est hulusmodi stationes re­ gulari cuidam domui religiosae copulare, praesertim ob nimias distantias quae talem sublectionem vanam vel specietenus tantum redderent. Inde incertitudo auctoritatis Superiorum religiosorum non solum localium; sed per re­ dundantiam, etiam maiorum, cum, veris domibus religiosis simulconiungcndis ad provinciam vel vicariatum (ut ferunt Constitutiones nostrae) constituendum numero sufficienti defldentlbus, neque authenticus Superior Maior habeatur. Quapropter, ad remedium huic incertae auctoritatis religiosae conditioni afferendum, Orator enixe implorat a S. V. provisionem specialem seu facultatem ut: 1) in omnibus residentiis sodalium nostrorum etsi in domos religiosas canonice non erectis, valeat constituere veros Superiores scu Directores harum Residentiarum, cae­ leris Directoribus Residentiarum n Constitutionibus no­ stris praeformatis quoad iura et officia aequiparatos; 2) ex praedictis residentiis (cum una alt era ve domo religiosa in territorio forte canonice erecta) valeat quoque constituere Vicariatum vel Vicariatus cum proprio Superio­ re Maiori seu Vicario tiliis Vicariis Constitutionum aequi­ peratum. El Deus etc. Rescr.—Vigore facultatum a Ssiîio Domino Nostro concessarum, haec S. Congregatio benigne annuit pro gratia iuxta preces in omnibus, ct ad mentem. Mens est ut redigatur schema ad modum articulorum Constitutio­ num, ipsumque huic S. Congregationi sublidatur appro­ bandum.—Romae, 2 Octobris 1951. •Prot. N 6636 51 CpR 32 (1953) 165-166. Adn. A. G. POZA in Cpî 32 (1653) 167-170. 2917 n. 2236-2239 2237 1951 OCT 7.-SC RELIGIOSORUM, NORMAE. PART.· Statuta foederationis italicae religiosarum REEDUCANTIUM (F. I. R. R.) Statuto della F. 1. R. R. I. E’ costituita tra gli Istitutl Religiosi Femminili che hanno opere di rieducazione c di asslstenza morale alie giovanl, la Federazione Italiana Religiose Rieducatrici (F. L R. R.) con sede centrale in Roma. IL La Federazione ha lo scopo di potenziare la nobile missione che le Religiose Rieducatricl svolgono per la protezione e rieducazione delle giovanl che hanno partlcolare bisogno di asslstenza morale e religiosa, contribuendo cosl alia loro migliore formazione cristiana e al bene della Chiesa e della Società. III.Organi della F. L R. R. sono il Consiglio Nazionale, la Segreteria Nazlonale e lc Segreterie Interregional!. II Consiglio Nazlonale sl compone delle Rappresentanti dl ogni Congregazione Religiosa aderente e si raduna annualmente. La Segreteria Nazlonale viene eletta dal Consiglio Natio­ nale ogni duc anni con la nomina di sette Congregazionl federate, aventi casa in Roma, le cui rappresentanti saran­ no designate dalle rispettive Superiore Generali. La Se­ greteria Nazlonale elegge nel suo seno una segretaria nazlonale e due vice-scgrctarie; prowede alia convocazione annuale del Consiglio Nazlonale dandone awlso almeno due mesi prima; coadiuveranno il compito della Segreteria Nazlonale due Segreterie Interregional!, di cui una per Vitalia Settcntrionale e una per ΓItalia Meridionale. Esse si comporranno di tre o più membri e saranno designate dai rappresentanti degli Istitutl aderenti delle rispettive regioni, La Sede della Segreteria Nazlonale è in: Via Traspontina, 21 - Roma. IV. Le Religiose elette ai vari ufflci durano in carica per due anni e possono essere rielette. V.La Federazione è sotto Talto patronato di una spe­ ciale Commissione nominata dalla S. Sede e direlta dalla S. Congregazione dei Religiosi. VI. Le Segreterie Interregional i sono assistite da un delegato designato dalla Commissione Pontificia predetta. VIL La F. I. R. R. si manterrà ‘n contatto con le altrc Federazionl Religiose esistenti in Italia, parteciperanno con proprl rappresentanti al Consiglio Centrale Comune coslituito tra esse in Roma. VIII. La F. I. R. R. collaborerà con le suddette Federazioni alia pubblicazione di una rivista per lc Religiose che esplicano la loro attività nei vari campi di apostolato. IX. Per conseguire il suo fine la F. I. R. R.: a) Fa­ vorisée i contatti e la collaborazione tra i vari Istituti di rieducazione. b) Organizza convegni, corsi e settimanc di studio per la specializzazione e l'aggiornamento delle Religiose Rieducatricl. c) Facilita 1 rapport! dei medesimi con gli Enti Pubblici e privati, d) Svolge Topportuna azione con le varie Autorità per sostenere 1 diritti degli Istituti degli aderenti e contribuire al loro potenziamento. X.Ogni Congregazione aderente contribulsce alia vita della F. I. R. R. con una quota chc sarà fissata dal Consi­ glio Nazlonale. Roma, 7 ottobre 1951 — Festa della B. V. dei Rosariol * ME 77 (1952) 173-174 Adn. A. LEGHISA in ΜΕ ΊΊ (1952) 170-176. 2239 1951 OCT 9.-PIUS XII, LIT. AP. AAS 44 (1952) 712-713 InTERNUNTIATURA APOSTOLICA IN «PAKISTAN» ERIGITUR PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam.—Maxime Nobis cum cordi sit ut pax et concordia inter Nationes serventur, nihil antiquius habemus quam ut publica quoque officiorum vincula inter Apostolicum hanc Sedem et «Pakistan», quae nuncupatur, dicionem impensius arctiusque obstringantur. Quapropter Intemuntiaturam Apostolicam in memorata 2918 ..·! -e® n. 223.0 SC RELIGIOSORUM, ORDINATIO SCHOLAE PRACTICAE Natione, quae sui iuris non Ita pridem facta est et In qua, anno mcml Apostolicam, «de Karachi» appellatam, con­ stituimus Delegationem, erigere decrevimus. Itaque, motu 713 proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra / deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi, in Natione «Pakistan» Intemuniiaturam Apo­ stolicam erigimus, cuius sedem In urbe principe «Karachi» constituimus. Eidem igitur sic per Nos erectae Intemuntiaturae omnia et singula deferimus officia, privilegia atque Indulta, quae huiusmodi Legationum propria sunt. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces fugiter exstare ac permanere; suosSe plenos atque Integros effectus sortiri et obtinere; Ipslque gatloni sic per Nos constitutae nunc et in posterum plenissime suffragari; sleque rite Judicandum esse ac defi­ niendum; Irritumque cx nunc et Inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter rive Ignoranter contigerit attentari. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die ix mensis Octobris, anno mcmli, Pontificatus Nostri tertio decimo. De speciali mandato Sanctissimi. Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis.—Gildo Brugnola, Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis. 1951 OCT ±J mens MI cara Religiosorum Conventus voto et desideria Ssmo praesentavit, Qui eisdem benigne annuere dignatu est. Quapropter, vi praesentis Decreti apud S. Congregatio­ nem de Religiosis Studium constituitur, quod otnnibsi clericis sive religiosis sive saecularibus patebit. Corsu lectionum ct exercitationum spatio biennii absolvetur, quo rite peracto speciale diploma conferri poterit, cui ii casus ferat, speciales effectus attribui valebunt. Candidati haec documenta exhibebunt: Religiosi licentiam proprii Superioris Generalis; sacculares tum licentiam proprii Ordinarii tum «Nihil obstat» Vicarii Urbis; omnes autna peculiare aliquod publicum testimonium specialis inscienti!» sacris competentiae vel studiorum ad eam sibi comparan­ dam. Haec Infrascriptus Secretarius S. Congregationis In Ao· dientla dici 23 Octobris 1951 Ssiho D. N. Pio Pp. XII retulit, Qui ea approbare dignatus est et publici luris fim mandavit. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, dic 23 Octobris a. 1951.—Arcadici I^arraona, C. M. F., Secr. loanncs B. Scaplnclli, Subster. B. Statuta Scholae practlcae Ordinamento della scuola pratica. 1. Natura—La Scuola eretta presso la Sacra Congregazione dei Religiosi è una scuola pratica, ordinata rire· sposlzione metodlca. concreta c sperimentale dello stile e 2239 della prassl della S. Congregazlone nell’applicazione dd diritto religioso e nelia dlrezione e governo degli Stall di 1951 OCT 23.-SC REL., DECR. AAS 43 (1951) 806-807 perfczlonc. 2. Materia della scuola—Nelia Scuola saranno illu­ Apud s. congregationem de religiosis «studium seu strati: a) la compctenza, lo stile e la prassl della S. CongreSCHOLA PRACTICA DE TURE RELIGIOSORUM» INSTITUITUR gazlone; b) 1’applicazionc dei diritto religioso generale; e) il diritto religioso comparato. A. Decretum erectionis Scholae practice e 3. Meto do—La Scuola comportera lezloni, eserclte«Quod numquam ecclesiasticarum rerum memoria fac­ zionl praticbe e lavori da svolgcrsi. tum esse recenset, nunc primum Sodalitates, in quas qui 4.Direzione—La Scuola è sotto la presidenza dei· cooptati sunt suae veluti metam evangelicam absolutionem 1’Eiho Cardinale Prefctto c sotto la direzione immediata perfectionemque sibi praestituunt, in tam celebres coetus del Scgretario della S. Congregazlone. Il Dirvttore sarà coaluerunt, quemadmodum postremis hisce diebus conti­ coadluvato da un Vice-Direttore. git, ut de communibus utilitatibus cogitata librarent con­ silia. Quod ut efficeretur, Iudicio Nostro matura tempora 5. Professori—Le lezloni ed esercitatloni saranno omnino requirebant» (Pius XII, Allocutio diei 8 dec. 1950 affidate ad Officiali ed a Consultori della S. Congregazlone Conventui generali ex univers’s religiosis Ordinibus, Con­ o ad altri, se cosl crederà conveniente 1’Eccriio Scgretario, gregationibus ac Societatibus Institutisque saecularibus, coll'approvazi one del Cardinale Prcfetto. Romae habito) L 6.A cui si dirige (alumni)—La Scuola puô essere Solcmnls ille Conventus, qui Congressus de Statibus frequentata da Religiosi e Chlerlci o Sacerdoti Secolari perfectionis appellatus fuit, vola auaedam ad nostris tem­ che presenteranno i requisiti richlestl e saranno ammessl, a poribus accommodatam renovationem inducendam or­ giudlzio dei Scgretario della S. Congregazlone, dinata, emisit et S. Congregationi de Religiosis exhibuit. I Religiosi dovranno essere presentati dal Superiore Haec vota S. Congregatio libenter excepit, eaque peritis Generale. adhuc examinanda tradidit qui modum ea exsecutioni I Sacerdoti e Chlerlci Secolari dovranno essere raccomanmandandi suggererent et viam qua Incedendum erit de­ datl dal proprio Ordinario ed essere muniti dei Xlhtl monstrarent. Inter ea vero quae communi omnium plausu obstat rilasclato dal Vlcariato delTUrbe. recepta fuerunt et enixe S. Congregationi commendata ut ipsa Ssrtio D. Nostro pro approbatione exhibere dignaretur. 7. Obbughi degli iscritti—Gli Iscrlttl dovranno Illud eminet quod ita breviter perstringi potest: frequentare le lezloni ed esercitazionl, sccondo 11 Calendario flssato dalla Segreterla; dovranno pure svolgere i lavori •Ad exemplum Studiorum, pontificia ouctoritate apud pratlci ed illustrare le questioni che ad essi verranno «aliqua Romanae Curiae dicasteria Institutorum, —quae segnate. maximo cum fructu alumnos in rebus propriis solide et fpractice instruunt atque ad officia seu munera correlata Essi dovranno custodire dlllgentemente e restitulre feure rlteque exercenda praeparant,— Schola practlca ra­ delmentc le Posizioni cd i fogli d’ufficio chc verranno loro tioni vitae religiosae plene respondens apud S. C. de Reli­ distribuit!. All’inizlo dl ogni anno gli Iscritti emctleranno giosis legitime instituatur. Ipsa ita ordinari deberet, ut, 11 giuramento «de secreto servando» per le cose d’uffldo tam tyrones qui in Urbe studiis academicis aliisque su­ delle quali siano messi al corrcntc. perioribus vel specialibus Incumbunt, quam illi qui negotiis 8. Sezioni—Il corso completo consta dl tre sezlonl: 807 agendis tractandisque, diversis educationis ministeriis, / I. Competenza e Prassl della S. Congregazlone II. Apofficiis ct muneribus regiminis destinantur, secure ct prac­ plicazionc del diritto generale. III. Diritto comparato tice Instrui cxerceriquc possint: 1) circa S. Congregationis 9. Durata—a) Il corso per le duc prime Sezioni è competentiam, stylum, praxim, procedendi rationem, et biennale, b; La tcrza Sezione comprende essenzlalmente circa suorum documentorum, actorum, formularum vim un anno, per quanto il ciclo completo sia pure biennale. ac potestatem; 2) circa S. Congregationis iurisprudentiam, c) La Tcrza Sezione è compatible con le due prime corne circa Codicis iurisque vigentis usualem interpretationem orario c come anno. Essa puô frequentarsl anche séparasecuramque applicationem; 3) denique circa Religionum, tamente dalle due prime. Societatum. Institutorumque ius privatum comparatum, 10. Diploma—Il diploma della Scuola sort rilasdato ut optima quaeque a S. Congregatione prolata ob oculos a chl avrù frequentato il Corso completo, svolto I terni e ponantur (n Illis omnibus quae ad statum et constitutio­ lavori assegnatl c superato le prove prescritte. nem, ad educationem religiosam clericalem apostolicam, ad regimen, ad ministeriorum demum exercitium spectant». Sl terra conlo del Diploma per l’ammissione nelia S· Congregazlone, per la promozione in essa c per le cariche Haec profecto S. Congregatio multum conferre autuma­ da essa dipendenti. vit auspicatae renovationi procurandae huius Studii seu Scholae prad leae creatio; prolndeque in Audientia diei 8 Per conseguirc il Diploma, non sono essenzlall gradl lanuarii currentis anni Emus tunc Card. Praefectus Clcaccadeinlci. • Λ S-. 1W1. p. 17 ILE 1173). 11. Attestato di competenza—Quelli che avranno 2919 2920 1051 (NIT 24-20 SC CONSIST. - PIUS XII. DE APOSTOLATU ORATIONIS frequentato II clclo completo solo di una delle Sezloni e superato le prove, otterranno un Attestato di Competenz.a nelia rispettiva Sezione. Programma confermo di Vostra Ecc.za Revma come fratello.—Fr. A. G. Piazza, Vescovo di Sabina e Poggio Mirtet , Scgretario. Giuseppe Ferretto, Assesore. Adn. P. PALAZZDH in ApoU. 23 (1952) 371-372 G. UR3AN1 is ME 77 (1952) 198-204. Prima Sezione.—Gloved!: Oro 8.30-9,15. Competenza. Stile, Procedura, Formule della S. Congrcganono dei Religiosi. Seconda Sezione.—Gloved!: Ore 9,15-10. Interpretazfone ed appllcazlone del Diritto dei Religiosi nei Documenti c nelia Prassl della S. Congregazlone dei Religiosi. Terza Sezione.—Lunedt: Ore 16,30-17,30. Diritto partlcolare comparato: Sue funzioni nelia S. Con­ gregazlone e sua importanza ncU’ordlnamento costltuzlouale, disciplinare c apostollco degll Stati dl perfczlonc. Âxfa. I. MANDEU1 in CpR 40 (1960) 39-40; A D. In NrT 84 (1932) 305 CpR 30 (1951) 260-282. 2241 1951 OCT 28.-PIUS ΧΠ, EPIST. AAS 44 (1952) 365-368 Ad revmum p. ioannem BAPTISTAM JANSSENS, societatis IESU PRAEPOSITUM GENERALEM: DE CONSOCIATIONE AB •APOSTOLATU ORATIONIS» CUIUS NOVA STATUTA PROBANTUR A. Epistula Pontificia approbationis PIUS PP. XII Dilecte filit salutem et Apostolicam Benedictionem.— Pa­ 2240 1951 OCT 24.-SC CONS., LIT. CIRC. AAS 44(1952) 231-232 Litterae circulares ad excmos ac rrviios italiae ordinarios: de aequa DISTRIBUTIONE CLERUS PER OMNES DIOF.CESES Roma, 21 ottobre 1951 Eccellema Reverendissima, Faccndoml Interprete del- 1’augusta sollccitudine del Santo Padre, mi reco a dovere di riehlaroare la sua benevola attcnzlone sui crescente bisogno che hanno moite diocesl, in Italia e più ancora all'estero, di essero alutate con sacerdoti generosamente offert! da altre. È certamcntc encomlabile lo zelo e Pinteressamento dl ciascun Ordinario per dotarc di clero ben preparato le parrocchie, gli istituti di educazionc, le associazloni cattollche. Ma non si puô dimenticare che, montre esistono diocesl cosl ben prowlste che numerosi sacerdoti si vedono assignat! n compiti d'insegnamento e di organizzazione che potrebbero essere tenuti lodcvolmente da buoni laici, altre hanno un clero assolutamente Insufficientc. Nel Suo recentissimo discorso al Congresso mondiale dell’apostolnto del laid, il Santo Padre ha sottolineato come i sacerdoti non siano aumentatl in proporzione del blsogni della Chiesa. «Ora —Egli aggiungeva— 11 clero ha bisogno dl riservarsi prima di tutto per I'esercizio del suo ministère streltamente sacerdotale, ove nessuno lo pud snppllre». In ordine a una migliore distrlbuzione del clero che sia proporzionata aile necessltà delle anime, mi si permetta dl far notare che, dato II progresso e lo sviluppo delle comunlcazlonl stradall e del mezzl di locomozlone, non sembra plù necessario che —salvo casi particolari— piccole locali­ té dlccntoo duecento abltanti abbiano un proprio sacerdote, mentre vi sono regioni con un sacerdote ogni ventimila e inche trentamila cattolici, sparsi su un territorio esteso come una dlocesi. Vcscovi in lacrime vedono vaste zone insidiate dal matérialisme, centri popolosi che si perdono neirindifferenza religiosa, numerosi immigrati esposti ad ogni sorta di pericolf religiosi e morali, senza che sia loro 132 dato di prowedervi, per mancanza di sacerdoti. / I Religiosi danno certamente un valido aluto: ma non tono sufficienti. Pur facendo ricorso al loro mlnistero, non è possibile venire incontro a tanti blsogni senza 1'aluto di numerosi sacerdoti dei clero secolare. Meritono perciô ogni appoggio quelle Inizlative che stanno sorgendo per préparera seminarist! da inviare, una volta sacerdoti, in altre diocesl d'Italia o all’estero, particolarmcnte per 1'assistenza degli emigranti. Ma non basta. E necessario che ogni Ecciho Ordinario, rendendosi pleno conto dei grave problema, metta a disposizione della Santa Sede tutti quel sacerdoti, ben preparati c animati da vero zelo, chc non siano dei tutto necessari, in dlocesi. È un sacrificio che questa Sacra Congregazione chledc a nome del Santo Padre, il Quale, Pastore di tutta la Chiesa, mentre è confortato dal grande rigoglio spirituale dl alcune dlocesi, vede con rammarico tante altre languira per man­ canza di opérai evangelic!. Mentre prego V. E. R. di voler considerare quanto ho sentito il dovere di esporLe e di volermi mettere in grado dl rispondere alie pressanti domande rivolte da tanti Vescovi alia Santa Sede, con sensi di profondo ossequio mi 2921 storalis curae varia instituta, quo melius temporum neces­ sitatibus respondeant, indigent ut interdum servatis indole ct spiritu cuiusque propriis, novis, quas attulerit aetas, condicionibus aptentur. Id iampridem contigit Piae quoque Consociationi, cui ab «Apostolatu Orationis» nomen est inditum; haec enim, quae a modicis exorta principiis, per plus quam centum annorum spatium in magnum opus succreverat, ut semet ipsam novis rerum adiunctis accom­ modaret, non semel —ut postremo evenit anno mdccclxxxxvi— sua Statuta retractavit, integris tamen servatis iis, quae essentialia Operi iudicabantur. Cum vero per quin­ quaginta, qui exacti sunt, annos haud pauca ab Apostolica hac Sede prodierint sive documenta sive hortamenta, quae □d varia apostolatus genera spectant, ipsamque, quam diximus, Piam Sodalitatem, utpote nostris hisce tempori­ bus peropportunam, valde dilaudant, optimo consilio ii viri, qui eam moderantur, multo efficaciorem eam posthac fore autumarunt, sl horum S. Sedis actorum vim sibi as­ sumeret et quasi combiberet. Hac de causa Pii huius So­ dalicii Statuta diligenter retractata fuere, ac nova induta forma, Sanctae huic Sedi fuere proposita. Nos vero, quibus uberrimi peculiaris huius Apostolatus fructus plane cogniti sunt, quique alias non semel eum tantopere commendavimus, pro studio, quo animarum bonum ac Dei Regni amplificationem fovemus, ea quae diximus retractata Statuta examinari lusslmus, ipsaque digna visa fuere, quae plenam Nostram approbationem mererentur. Ea enim momentum gravitatemque praeclara in luce ponunt Piae huius Consociationis; eamque, sive assequenda salus singulorum christifidellum spectatur, sive pastoralis cura universalis, exhibent tanquam efficacissimum instru­ mentum hodierni ministerii apostollci. In iis quae, secundum nova Statuta «Apostolatus Ora­ tionis» ad curam pastoralem confert, tria haec peculiaris­ simo modo commendanda putamus. / Imprimis dum hoc Sodalicium eo christifideles inducit atque impellit, ut suis precibus, suisque laboribus. Incom­ modis, iacturis Deo oblatis. Ecclesiae ministerium adiuvent, et hac ratione ad propagandum Christi Regnum adlaborant. non solum animarum studium impensamque de aeterna proximorum salute sollicitudinem in iisdem excitat, sed usum etiam earum rerum ac supematuralium virium pro­ movet et auget, e quibus efficacia et successus omnium laborum apostollcorum pendent: hac de causa id etiam efficit ut elusmodi apostolatus operositate mere exteriore ne absolvatur, neve solidis destituatur fructibus. Peculiari praeterea mentione dignus est modus perfec­ tissimus, quo «Apostolatus Orationis» sodales ad precan­ dum ad seseque apostolica ratione devovendos inducuntur, ab iis scilicet non exigitur tantum una vel altera preca­ tionis formula, sed Udem monentur etiam ut totam suam vitam in orationem ad Deum admotam et in sui Ipsius vcluti sacrificium apostolatus causa convertant. Per coti­ dianam oblationem, quae «Apostolatus Orationis» elemen­ tum essentiale est. quaeque aliis pietatis exercitiis, prae­ sertim erga Sacratissimum Cor Jesu, perficitur, tota soda­ lium vita In sacrificium laudis, satisfactionis et Impetra­ tionis mutatur; et hac ratione id in netum perducitur, quod in baptismate Inchoatum est; vitam nempe Christiani ho­ minis quasi sacrificium esse oportere, quod In Christo ct cum Christo ad honorem Del Patris et ad salutem anima­ rum offeratur. Varia autem pia exercitia, quibus «Aposto­ latus Orationis» utitur, ut nane oblationem compleat ct perficiat, una simul sumpta quandam continent Christianae 2922 η. 2211 PR’S XII, APPRODATIO ET ST ΤΛ APOSTOLATUS ORATIONIS 1951 OCT 28 In quacumque proinde regione Apostolatus Orationis es modo sese eoalnit, qui cum nonis Statutis non concordet, dummodo non contradicat fini, naturae et elementis ruen' tialibus nostrae consociationis, rnagna cum discretione et nrudentia accommodandus erit nonis Statutis, ita ut nolim bonum destruatur, nec tamen nona negliganiur. 1. Natura et finis Apostolatus Orationis.-A p*>stolatus Orationis est pia unio fidelium, qui non solum propriae saluti vivunt, sed oratione ct sacrificio aposlolldi etiam ad aedificandum Mysticum Coqius Christi mu ad propagandum Regnum Eius in terris ndlaborant. Scientes se ut membra Christi respondero debere etiam de sainte f>roxlmorum, vitam suam cum Christo, in coelo semper nterpellante ct In sacrificio Missae se offerente, conlangunt: scilicet, non tantum certas formulas recitando sed totam suam vitam cum Christo Deo Patri offerendo, se­ cundum intentiones Coniis Eius orant ct sacrificia offerant. Hac autem sua oblatione in actum traducere volunt id, quod fide edocti credimus, nos nempe per gratiam untun esse in Christo Ineffabili vitae communione et ideo nos debere tum in agendo tum in orando tum in patiendo El pro viribus conformari. 2. Apostolatus Orationis et devotio eroa Siirx Con Iesu.—Haec autem intima unio in orando inque m sacrificando cum Christo impossibilis est sine unione mu­ tua amoris. Ex parte Christi symbolum ct fons huius amoris est eius Cor, quo omnia nostrae redemptionis mysteria et Ipsa Ecclesia prodierunt. Ex parte vero nostn nullo modo huic amori melius respondere possumus quam devotione erga Ssmum Cor lesu, quae nos ad cognitionem mysterii amoris divini perducit ct ad verum amorem Del excitat. Proinde Apostolatus Orationis omni modo devotionem erga Ssrhum Cor lesu promovet. Socios excitat, ut seipsos in spiritu huius devotionis forment, eiusque exercitia pera­ gant et propagent. Praeterea eam considerat ut medium, quod secundum mentem Ecclesiae peculiari modo neces­ sitatibus nostri temporis respondet ct adventum Regni Dei in mundo impense praeparat et promovet. Devotio itaque erga SS. Cor lesu Apostolatul Orationis lam intime coniuncta elque tam propria est, ut «iure meriloque did queat Apostolatum Orationis perfectam formam esse pie­ tatis erga Ssihum Cor lesu ac vicissim pietatem erga divinum Cor lesu ab Apostolalu Orationis omnino seiungi non posse» (Pius XII ad Praepositum Gen. S. L, 19 Sept. 1918). 3. Media et praxes.—Ut suum finem obtineat, Apo­ stolatus Orationis mediis seu praxibus utitur, quae, quam­ quam non omnia omnibus sunt imposita, tamen omnia simul sumpta veram quandam normam vitae Christianae constituunt et summam quandam christlanae perfectionis continent. Pastores autem animarum meminerint In istis dl venis exercitiis Apostolatus Orationis simul sumptis optimum medium esse positum et sibi praesto esse ad formandos quoslibet fideles sibi creditos, secundum mensuram gratiae eis a Deo datae, in spiritu vere Christiano ct apostolico. a. Prima praxis'. Oblatio cotidiana. Primum ct praeci­ puum. quod socii praestare debent, est oblatio cotidiana, qua unusquisque cotidie omnes suas orationes et action», gaudia et aerumnas Deo offert in unione cum Chrislo el cum Intentionibus Cordis Eius, secundum quas, \it Capnt sui Mystici Corporis, assidue interpellat et se in sacrificium pro riobis offert. Vi nostrae unionis cum Christo haec oblatio nostris actionibus vim impelratoriam et satisfacloriam confert. Imo totam nostram vitam in sacrificium laudis et expiationis mutat. Qaia autem nostra unio cum Christo Capite necessario requirit etiam unionem intimam cum Summo Pontifice, Vicario Eius in terris, ab Apostolatu Orationis binae sin­ gulis mensibus supplicandi rationes seu Intentiones uni­ versis sociis proponuntur, quae «ipse Romanus Pontifex recognoscit, comprobat ac celcsti benedictione auget», al­ tera generalis, altera missionaria (Cfr. Eplsl. Pii XII «Cum proxime exeat». 16 lunii 1944). b. Secunda praxis’. S. Missae sacrificium et S. Com­ munio reparatrix. Haec autem oblatio cotidiana suam plenum perfectionem accipit ex unione cum Sacrificio Eucharistico, in quo oblationes nostrae in Christo et cum Christo, sacerdote et victima, sanctificantur el infiniti valoris sacrificii Eius participes fiunt. Ideo socii suam Prooemium.—Haec nora Statuta non mutant naturam et oblationem cotidianam quam intime coniungant cum sa­ finem Apostolatus Orationis, sed cum tantum secundum crificio Missae et praesertim sibi conscii sint, cum ma­ constitutiones recent tora Pontificias evolvere et necessitatibus ximum impedimentum Regno Christi sit peccatum, nobis hodiernis aptare intendunt servata fideliter mente fundatorum. in hoc sacrificio magnum illud medium suppetere, quo perfectionis summam, et ea omnia praebent, quibus Chri­ stiani per apostolatus sacrificium suam vitam sanctam efficiant, suacque vitae sanctimonia apostolatum ipsum fructuosissimum reddant. Dein, eo ipso quod praebet «perfectissimam vitae Chri­ stianae formam» (LitL Pii XII ad Praepositum Generalem S. I.» 19 Sept. 1948; A. A. S., a. XL. vol. XV, p. 500) «Apostolatus Orationis» continet quoque summam quandam et quasi compendiariam regulam curae pastoralis, quae, Inter magnam apostolicorum operum varietatem sacris Pastoribus usui, non sine magna utilitate, esse potest. Qui «acri Pastores, sl oves sibi commissas ad hoc ad­ duxerint, ut actus ab «Apostolalu Orationis» propositos continenter studioseque exerceant, tunc haud dubium esse potest quin Ipsi partem non exiguam sui ipsorum officii impleverint Nam dum christifideles inducunt ad cotidia­ num actum oblationis rite eliciendum, eos docent atque adhortantur, ut vitam suam tamquam sacrificium Deo Patri una cum Christo offerendum habeant, utque cotidie 367 magis ad Christianam Illam perfect, ionem aspirent, qua sua cuiusque vita flat revera oblatio non indigna Deo. Cum vero sodales eo permovent ut huiusmodi oblationem cum Eucharistico Sacrificio conlungant, et quam saepissime possunt, «in spiritu reparationis» ad Sacram Mensam ac­ cedant, sacrorum Pastorum adhortatio huc contendit, ut Incruentum Altaris Sacrificium christifideles constituant veluti suae vitae centrum. Ac praeterea, dum cos ad­ hortantur ut suam oblationem per Mariam faciant, et qua filii amantissimi, utpote studiosae suae fiduciae signum erga Cor mlsercntissimum Matris nostrae, pie llbcnterque Rosarium recitent. Sacri Pastores ad actuosam solidamque in Deiparam Virginem pietatem eos instruunt. Dum vero sodales edocentur debere se, preces, aerumnas laboresque suos cotidie offerre pro necessitatibus Sanctae Matris Ec­ clesiae, prout Ipse exoptat lesu Christi in terris Vicarius, seu, ut dici solet, ad eius mentem, non solum fovent in semet ipsis amorem erga Ecclesiam ac plenissimam cum eadem consensionem, sed impensum etiam qua filii oboe­ dientiae studium erga Summum Pontificem enutriunt, sine quo vera inter membra et Caput Mystici Christi Corporis conjunctio haberi non potest. Per incensissimam denique pietatem erga Sacratissimum Cor Jesu, quae quasi anima est huius Piae Sodalitatis, christifideles ad perquam Inti­ mam cum Christo conlunctioncm vocantur, hinc fervidior fit singulorum caritas erga proximos, hinc eorundem preces, labores doloresque ad summum efficacitatis apicem adsurgunt; hinc denique studium excitatur srse Divino Cordi consecrandi Elque piamenta assidue exhibendi, quibus. Ipso pollicente, torrentes miserationis et gratiae in homines, tot miseriis Implicitos, novimus esse largiendos et revera passim in eosdem effundi. Nec praetermittendam est hanc, quam diximus, veluti summam et quasi compendiariam regulam curae pastora­ lis, ope «Sectionum» peculiarium quas haec Sodalitas pro­ movet —ut, exempli gratia, ope «Foederationum a Sacra­ tissimo Corde lesu» pro viris, et «Cruciatae Eucharisticae» pro pueris, quas Apostolica haec Sedes summopere iam dilaudavit— posse facilius aptari ad diversas civium classes, ita quidem ut uniuscuiusque indoli, optatis, necessitatibus magis respondeat. Quae cum ita sint, nova Statuta Piae Consociationis «Apostolatus Orationis» auctoritate Nostra libenter probamus; eamque, hoc modo conformatam, sacrorum Antistitibus etiam atque etiam commendamus, faturum omnino confisi ut iidem accurate dlligenterque pro sua cuiusque parte eamdem sint propagaturi. Spem etenim fovemus certam, fore ut haec Pia Sodalitas, nedum munera aliorum Operum Apostolicorum impediat vel usurpet, eadem potius ad 363 altlorem sanctitudinis gradum / evehat, omnes imbuendo sanctitatis et amoris erga Deum hominesque spiritu, qui In Sanctissimo Corde lesu assidue viget ct ad congrue ope­ randum movet. Caelestium interca grallarum auspicem patcmacque benevolentiae Nostrae testem, cum tibi, dilecte fili, tum singulis eiusdem Consociationis moderatoribus ac sodalibus Apostolicam Benedictionem peramanter in Domino im­ pertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xxvm mensis Octo­ bris, in festo Domini Nostri lesu Christi Regis, anno mdccccu, Pontificatus Nostri tertio decimo.—PIUS PP. X1L B. Statuta Apostolatus Orationis 2923 2924 1951 OCT 2« PIUS XII, ALLOCUTIO AD OBSTETRICES DE RE MATRIMONIALI Patri aeterno nostris peccatis offenso satisfacere slmulque inlurias Ipsi Conii lesu illatas reparare possimus. Proinde socii saltem semel In mense S. Communionem in spiritu reparationis recipiant, ut pro suis ct aliorum peccatis Domino satisfaciant Eiusque misericordiam Inplorent. Invitantur praeterea ut ea frequentia qua possunt etiam Infra hebdomadum Missae prout congruit participes sint el saepius In mense ad sacram Mensam accedant. c. Tertia praxis: Depolio Mariana. Probe vero gnari Beatam Mariam Virginem ut Matrem ct Advocatam nojtram pro nobis apud Deum agere ct, sua Intercessione, orationibus nostris peculiarem efficaciam tribuere, socii ellam ad Cor Immaculatum et maternum Beatae Mariae Virginis confugiunt et suum oblationem cotidianam per Eam ad SS. Cor lesu ac Deum Patrem dirigunt. Insuper, in signum filialis fiduciae erga hoc Cor mlscrtnllssimum Matris Christi Malrisque nostrae. Invitantur, ut cotidie privitim vel in communi recitent saltem unam decadem coronae Beatae Mariae Virginis, vel, quantum fleri potest, tllam totum coronam. 4. Exercitia devotionis erga Ssmum Con Iesu.— Quia devotio erga Ssmum Cor lesu Apostolatul Orationis est est essentialis, socii quacumque possunt ratione pro­ movent formas Illas praecipuas huius cultus, quae saepis­ sime ab Auctoritate ecclesiastica commendatae sunt; hae sunt consecratio SS. Cordis lesu, personalis imprimis, tum ellam familiarum ct communitatum omnium; celebratio Festi Christi Regis; variae praeterea praxes «reparationis· nempe hora sancta, Communio reparatrix, praesertim pri­ mae feriae sextae et praecipue celebratio Festi Ssmi Cordis lesu. 5. Oroanizatio Apostolatus Orationis.—a) Apo­ stolatus Orationis suam propriam organizatlonem habet, quae tamen - firmis elementis essentialibus - variis rerum condicionibus aptari potest ct debet. b) Supremus Moderator Apostolatus Orationis est ipse Praepositus Generalis pro tempore Societatis lesu, qui munus suum delegare potest alii a se eligendo. Hic vidssim In munere suo exercendo in diversis regionibus adiuvalur a Secretariis Nalionalibus vel Regionalibus, prout hi vel pro tota natione, vel pro quadam regionc aut pro aliquibus Operibus Apostolatus Orationis munere suo funguntur. «Centrum» princeps Apostolatus Orationis est Romae anud Curiam Generalitiam Societatis lesu. c) Ori»anizatio Apostolatus Orationis fit secundum dioeceses. In unaquaque dioecesi unus vel, si ob peculiares condiciones hoc opportunum videatur, plures Directores dloecesanl constitui possunt, qui ab Ordinario loci desi­ gnantur et deinde a Moderatore Generali vel ab eius De­ legato instituuntur. d) Intra dioccesim, ubicumque opportunum videtur, Centra erigi possunt, e. gr. in paroeciis, ecclesiis, institutis religiosis, scholis, etc. Quae centra a Directore dioccesano eriguntur. Iste etiam eorum moderatores, qui Directores locales vocantur et sacerdotes esse debent, approbante Ordinario loci nominat. Quae nominatio, sl fiat ratione determinati officii (e. gr. Parochi, Praefecti spiritus, etc.) valebit quoque, nisi expresse revocetur, pro successoribus in tali officio. c) Directores tum dioccesani tum locales Ordinario lod sublecti sunt, etiam in iis, quae ad Apostolatum Ora­ tionis pertinent, lis exceptis, quae ad Statuta ab Aposto­ lica Sede approbata spectant. II Secretariorum natlonalium vel regionalium est idluvare Directores dioecesanos et locales praestando om­ nia, quae ad propagandum et evolvendum Apostolatum Orationis suae cuiusque regionis utilia sunt. Ipsi etiam edunt «Nuntium Ssmi Cordis lesu», qui est periodicum of­ ficiale Apostolatus Orationis, aliaque folia et scripta, quae fini Apostolatus Orationis Inserviunt, Per ipsos denique ordinarie commercium inter Directionem Generalem et Moderatores dioecesanos et locales fit. 6. Admissio sociorum.—Ad validam admissionem so­ ciorum requiritur et sufficit, ut. ipsis consentientibus, eorum nomina In libro indice vel «cartotheca» alicuius Centri re­ gulariter constituti Inscribantur. Ab omnibus, ut membra consociationis esse possint, unice exigitur obBtlo cotidiana modo supra descripto. At iisdem enixe commendatur, ut, praeter dictam obla­ tionem semel In mense S. Communionem reparatricem recipiant et quotidie unam Rosarii Maria!is decadem re­ citent. - Reliqua omnia pietatis exercitia sociis commen­ datur uti media, quibus melius vitam Christianam ducere et finem Apostolatus Orationis consequi possint. 2915 η. 2242 Socii diversas praxes, imprimis oblationem cotidianam, pro sua quisque facultate, fideliter peragant et sedulo connitaniur, ut magis magisque secundum spiritum Apostolatus Orationis vitam ducant. 7. Zelatores.—a) Ad propagandum Apostolatum eiusque Opera etiam eius socii cooperari debent. Qui ad hoc parati et a Directore admissi sunt, «zelatores» vocantur. Quorum munus erit socios colligere et formare secundum spiritum Apostolatus Orationis. b) Ut autem munus suum rite et fructuose exerceant, statis temporibus, quantum fieri potest saltem singulis mensibus, conveniant et a Directore locali vel alio sacer­ dote perito tum de vita sua spirituali confirmanda el augenda tum dc apostolatu suo exercendo peculiariter Instruantur. Praesertim vero cordi habeant sese ope recollectlonum et exercitiorum spiritualium necnon studioso exercitio devotionis erga SS. Cor lesu in spiritu apostola­ tus confirmare. c) Cum zelatores vero spiritu orationis ct apostolatus imbuti pro emolumento Apostolatus Orationis et pro eius operibus maximi momenti sint, Directores mullum conniti debent, ut semper numero sufficientes zelatores praesto sint et secundum diversas necessitates et condi­ ciones pastorales adhibeantur. Tantum valet et efficit Apostolatus Orationis, quantum valent zelatores et Di­ rectores. 8.Sectiones Apostolatus Orationis.—a) Ut me­ lius aptetur [Apostolatus Orationis) diversis condicioni­ bus personarum ct locorum, constitui possunt in diversis locis, approbante Directione Generali, Sectiones peculiares Apostolatus Orationis, quae propriis nominibus designen­ tur, ut «Cruciata Eucharistica», «Foedera SS. Cordis lesu». etc. b) Hae sectiones retinent fines, praxes, organtzationem substantialem Apostolatus Orationis; addunt au­ tem specialia opera pietatis ct zeli apostolic). 9. Relatio Apostolatus Orationis ad Actionem Catholicam et ad alia opera religiosa.—Cum Aposto­ latus Orationis alat et foveat interiorem vitam, qua Deo continenter coniungimur quaeque est anima et vis omnis validi apostolatus, cumque praeterea socios ad apostoli­ cum studium promoveat et instruat, magnopere «confert ad Actionem Catholicam ad cetcrasque consociationes, quae adiutriccm in Ecclesiae apostolatu navant operam, provehendas efficlendasque cotidie magis frugiferas». Proinde Apostolatus Orationis socios suos vehementer invitat ct impellit, ut operibus apostolicis, imprimis Actio­ ni Catholicae nomen dent et adlaborent (Cf. Epist. Pli XII 16 lunii 1944). 10.Indulgentiae et privilegla.—In posterum tan­ tum illa privilegia et indulgentiae valebunt, quae die 1 Aprilis anni 1952 ab Apostolica Sede recognita ct appro­ bata sunt et In appendice enumerantur (Omissis). Adn. F. SCHWENDIMANN in ΜΕ Π (1952) 370-374. 2242 1951 OCT 29.-PIÜS XII, ALLOC. AAS 43 (1951) 835-854 * Allocutio De iis qui interluerunt Conventui Unionis Catholicae Italicae inter Obstetrices, Romae habito: apostolatu exercendo circa matrimonialia iura et officia Vegliare con sollecitudine su quclla culla silvnziosa e oscura, ove Iddio al germe dato dai genitori infonde un’anima immortale, per prodigare le vostre cure alla madre c prepararc al bambino, che ella porta In sè, una nascita felice, ccco, dilette figlie, 1'oggetto dclla vostra professione, il segreto della sua grandczza e della sua bellezza. Quando si pensa a questa ammirablle collaboration e dei genitori, deila natura e dl Dio, dalla quale vlene alia luce un nuovo essere umano ad immagine e somlgllanza del Creatore, 1 come si potrebbe non apprezzare al suo giusto valore il concorso prezioso che vol apportate a tale ot>era? L’erolca madre dei Maccabci ammoniva i suoi figli: «Io non so per qual modo vol abbiate preso essere Del mio seno; non Io vi ho dato/lo spiritu e la vita, nè io ho composto 636 1’organismo di ognuno dl vol. Dunque 11 Creatore drl1’universo ha formato 1’uomo nei suo nxsccrc»s. • Habita dir 29 Octobri * ruentis X- 1951. ‘Cfr. Grw., t, 16-17 · 1 Va. 2926 WW η. PIUS XII. ALLOCUTIO AD OBSTETRICES DE RE MATRIMONIALI Perviô chi si appressa a questa colla del divenire dclla vita c vi eserrita la sua azione in uno o in altro modo, dove conoscere 1'ordine chc ii Creatore vuole vi sia mantenuto c le leggi chc ad esso presiedono. Poichè non si tratta qui di pure leggi fislche. blologiche, alie quali nccesssariamentc obbcdiscono agenti privi di ragionc e forze cieche, ma di leggi, la cui esecuzione e I cui effet ti sono affldatl alia volontaria e libera cooperazione dell’uomo. Quest'ordine, fissato dalla intelligcnza suprema, è diretto allo scopo voluto dal Creatore; esso abbraeda 1'opera esteriore dell’uomo e la interna adesione dclla sua libera voJontà; implica l’azione e la doverosa omissione. Iui natura mette a dlsposizione deU’uomo tutta la concatenazione delle cause, dalle quali sorgerà una nuova vita umana; aiTuomo spetta di sprigionarne la forza viva, alla natura di svilupparne il corso e di condurla a compimcnto. Dopo chc l’uomo ha compluto la sua parte e ha messo in movlmento la meravigliosa evoluzione della vita, il suo doverc è di rispettarne rcllgiosamente i) progresso, doverc che gli vieta di arrestarc l’opéra della natura o d’impcdlme il naturale svilappo. In tal guisa la parte della natura e la parte deU’uomo sono nettamente determinate. Ιλ vostra formazione pro­ fessionale e la vostra esperienza vi mettono in grado dl conoscere l’azione della natura e quella dell’uomo, non meno che le norme e le leggl, a cul ambedue sono soggelte; la vostra coscienza, illuminata dalla ragione e dalla fede, sotto la guida dell'Autorità stabilita da Dio, v’insegna fin dove si estendc l’azione lecita, c dove invece strettamente s’Impone l'obbllgo della omissione. Alla luce di questi principi Noi Cl proponiamo ora di esporvi alcune considerazioni sulTapos/o/a/o, a cui la vostra professione v’impegna. Infatti ogni professione voluta da Dio importa una missione, quella cioè dl attuare, nel cam­ po dclla professione stessa, i pcnsleri e le intenzionl del Creatore, e di alutare gli uomini a comprendere la giustizia e h santità del dlsegno divino c il bene che ne dériva per 837 loro stessl dal suo adempimento. / 11)31 OCT 29 infatti, possa essere l'nutorltù morale dovutn aile quallu propriamentc professionali, l'azione dcll'uonio suIIuord si compic soprattutto nel dupllce suggelio délia vera un» nità e del vero cris t lanes imo. H Il secondo as petto del vostro aposlolalo è lo zelo ne! ualrivn II nalore e la inololabllità della vita limant. Il mondo présente ha urgente blsogno dl essemc con· vlnto col triplice attestato dclla intelligcnza, del cuoret del faltl. La vostra professione vi offre lu posslbilltà dl dare un tale attestato e vc ne fa un doverc. Tal volta è mu semnlicc parola opportuimineiite e con tntto drtta alla madré o al padre; più sovente ancora lutta la voilra condotta e la vostra maniera cosclonle di aglre IqHuîscom dlscrctamenle, sllcnxlosamentc, su dl loro. Vol slcle plu che altri In grado di conoscere e dl apprezzare quel che lu vita umana è in se stessa, e clù che essa vale dlnanii alla sana raglnne, alla vostra coscienza morale, alla sodelj civile, alla Chlesa, e soprattutto allô sgunrdo di Dio. Il Signore ha fatto tutte le altre cose sulla terra per l’uomo: c l'uomo stesso, per cio che riguarda il suo rsscre c la iuj essenza, è stato creato per idolo, c non per alcuirn creatura, sebbene, quanto al suo oneraro, c obbligato anche verso la comunità. Ora «uomoi r il bambino, anchc non ancora nato, allo stesso grado e per lo stesso titolo chc la madré. Inoltre ogni essere umano, anche il bambino nel seen matemo, ha il diritto alla vita immedlatamente da Dio, non dal genitori, nè da qualsiasi socletà o autorità umanx Quindi non vi è nessun uomo, nessuna autorità umana, nessuna sclenza. nessuna «indicazione» medica, eugenio, sociale, economica, morale, che possa cslbire o dare un valido titolo giuridico per una diretla deliberata disposizlone sopra una vita umana innocente, vale a dire una dlsposizione, che mlri alla sua distruzione, sia come a scopo, sia come a mezzo per un altro scopo, per sè forse in nessun modo illecito. Cosl, per esempio, salvare la vita ddh madré è un nobilissimo fine; ma l'ucdslone diretta del bambino come mezzo a tal fine, non è lecita. La diretU I distruzione della coslddetta «vita senza valore», nata o non Il castro apostolato pro/esslonale si esertila in primo luogo ancora nata, pratlcata pochi annl or sono in gran numero, per mezzo della rostra persona. non si puù in alcun modo giustiflcare. Perclô, quando questa pratica ebbe principio, la Chiesa dichiarô formalPerché vi si chiama? Perché si è convint! che voi conomente essere contrario al diritto naturale e divino positivo, scete la vostra artc; che vol sapete di che cosa la madré e e quindi illecito, 1'uccldere, anche se per ordine della pub­ il bambino hanno blsogno; a quali pericoli ambedue sono blica autorità, coloro che, sebbene innocenti, tuttavia ptr espostl; come questi pericoli possono essere evitati o supe­ tare flsiche o psichiche non sono utili alla nazlone, ma rati. Si attende da voi consiglio ed aiuto, naturalmente plut tosto ne divengono un aggravio. 3 La vita di un in- O non in modo assoluto, ma nel limiti del sapere e del potere nocente è intangibile, e qualunque diretto attentato o umano, secondo il progresso e lo stato présenté della sclenaggressione contre di essa è violazionc di una delle leggi za e della pratlca nella vostra special Ità. fundamentali, senza le quali non è possibile una sicura Se tutto ciô si attende da vol. è perché si ha fiducia in convivenza umana. Non abbiano bisogno d’insegnare a vol, e questa fiducia è, innanzi tutto, cosa personale. La vol nel particolari 11 significato e Ia portata, nella vostra vostra persona deve isplrarla. Che tale fiducia non ri manga professione, di questa legge fondamentale. Ma non dimendelusa, è non soltanto vostro vivo desiderio, ma anche una ticate: al dl sopra di qualsiasi legge umana, al di sopra dl esigenza del vostro ufflclo e della vostra professione, e qualsiasi «indicazione», si leva, indefettlblle, la legge di quindi un dovere della vostra coscienza. Perciô vol dovete Dio. tendere ad elevarvl fino all’apicc delle vostre cognizionl L'apostolato della vostra professione v’impone il dovert specHiche. di comunicare anche ad altri la conoscenza, la stima e il Ma la vostra abilità professionale è anchc una esigenza e rispetto della vita umana. che vol nutrite nel vostro cuore una forma dei vostro apostolato. Quale credito infatti per convlnzione cristiana; di prendeme, al bisogno, orditroverebbe la vostra parola nelle questioni morali e reli­ tamente la difesa, e dl proteggere, quando è necessario ed giose connesse coi vostro ufflclo, se voi appariste deficienti è in vostro potere, la Indifesa. ancora nascosta vita de! nelle vostre cognizionl professionali? Al contrario, il vostro bambino, appoagiandovi sulla forza del precetto divino: intervento nel campo morale e religioso sarà dl tutt'altro Non occides: non uccidcre.4 Taie funzione difenslva sl pré­ peso, se vol saprete incutere rispetto con la vostra superiore senta talvoita corne la più necessaria ed urgente; tutta­ capacitâ professionale. Al favorevole giudizio. chc vf sarcle via essa non è la più nobllc e la più Importante parte guadagnate coi vostro merito, si aggiungerà nello spirito della vostra missione; questa Infatti non è puramente ne­ dl coloro, che ricorrono a voi, la ben fondata persuasione gativa. ina soprattutto costruttricc, e tende a promuoche 11 Cristlaneslmo convinto e fedelmente praticato, vere, edificare, rafforzare. Iungi dall’essere un ostacolo al valore professionale, ne c Infondete nello spirito c nel cuore della madré e del uno stimulo e una garanzia. Essi vedranno chiaramente padre la stima. il desiderio, la gioia, T amoroso accogliche nell’cserclzlo della vostra professione voi avete coscien­ mento del nuovo nato fin dal suo primo vagito. Il bambino, za della vostra responsabilllà dinanzi a Dio; chc nella vo­ formato nel seno matemo, è un dono dl Dio, 4 che ne affida stra fede In Dio trovate il più forte motivo dl assistere con la cura al genitori. Con quale dclicatezza, con quale incanto tanto magglor dedizione, quanto più grande è il blsogno; la Sacra Scrlttura mostra la graziosa corona del flgli chc nel solido fondamento religioso voi atUngcte la fermezrlunlti intomo alla mensa del padre! Essi snno la ricompensa za dl opporre a irraglonevoll e immorali pretesc (da qual­ del giusto, come la sicrilltù è ben spesso il castigo del pec­ siasi parte esse vengano) un calmo, ma impavido e Irremocatore. Ascoltate la parola divina espressa con la insupera­ vlbile no. bile poesla del Salmo: «La tua sposa come vite rigoSt’mate e apprczzate, come siete, per la vostra condolta gllosa nell’lntlmo dclla tua casa, I tuol figll come rampolll personale, non meno che ner Ia vostra sdenza cd esperienza, dl ulivo intomo alia tua mensa. Ecco In quai modo e bcvol vedrete affidarvi di buon cuore la cura della madré e nedetto 1’uomo timorato di Dio’.», · mentre del malvngio é del bambino e, fone senza che voi stesse ve ne accorgiatc, eserclterele un profondo, spesso silenzioso, ma assal efficace 7, 22.; Do Γ S Oil, 2 dec. ΑΟλ Ap. SeJu, vot XXXII, x^o. rue S38 apostolato dl cristlaneslmo vlssuto. Per quanto grande, / 554 [LE x571-1 1 Ei. ro, 13. ‘ Pf. 127, 3. · pt. Xi3f 3.4, 2927 2928 19ôl (ΧΠ’ 20 PIUS ΧΠ. ALLOCUTIO AD OBSTETRICES DE HE MATRIMONIAL! scritto: «La Lua posterity sia dannata allo stcrmlnlo, alia prowima gencrazlonc no sia cstlnto perflno il nome»7. Fin dalla sua noscita, affrettatevi —corne faccvano già dl antichi romani — a deporre 11 bambino nolle brace la del padre, ma con uno spirito incompnrabilmentc plii elcSio vato. In quclll era I’nffcrmuzionc della / patcmltà e dclrautoriU che ne deriva; qui è l'omagglo di rlconosccnza vtrw 11 Creatore, l’invocazlonc délia bcnedlzlone divins, l'impcgno dl ademplrc con devoto affetto 1 'ufflclo chc Dio gli ha commesso. Se il Signore loda c premia il servltore fedele per aver fatto fruttiflcare cinque talenti.· quale elogio, quale ricompensa riserverà al padre, chc ha custo­ dito e allevato per Lui la vita umana affidatagli, superiore a tuito 1’oro e a tutto Γargento del mondo? 11 vostro apostolato perô si dirige soprattutto alla madré. Sema dubbio la voce della natura parla in lei e le mette ntl cuore il desiderio, la glola, Il coraggio, l’amore, la volontà dl aver cum del fanciullo, ma, per vincere le sug­ gestioni dclla pusillanimité In tutte le suc forme, quella voce ha blsogno dl essere rafforzata e dl prendere, per cosl dire, un accento soprannuturale. Tocca a vol di far gustare ills glovane madré, meno con le parole che con tutta la vostra maniera di essere e di aglrc, la grandezza, la bellezza, li nobiltâ di quella vita, chc sl desta, si forma e vive nel suoseno, che da le! nasce, chc clin porta nelle sue braccia e nutriscc al suo petto; di far risplendere al suoi occhl c ntl suo cuore il gran dono dell’amore dl Dio per lei e per Il suo bambino. La Sacra Scrittura vi fa intendere con raoltepiicl csempi l’cco delle preghierc supplichevoll, c pol dei canti di rlconoscente allcgrezza di tante madri, finalmenle esaudite, dopo aver lungamente implorato con le Ucrime la grazia della matemità. Anchc i dolori che, dopo la colpa originale, la madre deve soffrire per dure alla luce Il suo bambino, non fanno che stringere maggiormente il vincolo che 11 uniscc; ella lo ama tanto più, quanto più le è costato dolore. Ciô ha espresso con commovente e pro­ fonda semplicllù Colui che ha plasmato il cuore delle madri: «La donna, quando partorisce, è in doglia, perché è giunta l’ora sua; ma, cruando ha dato alla lucc il bambino, non si ricorda più dell’angoscia per la giola che è nato un uomo aï mondo». · Inoltre lo Spirito Santo, per la penna dell’Aposlolo S. Paolo, mostra ancora la grandezza e la Ictizia della maternità: Dio dona alla madre 11 bambino, ma, pur nel donario, la fa cooperare effettivamente allô schludcrsl del fiore, di cul aveva deposto II germe nelle sue viscere, e questa cooperazione divienc una via che la conduce alla sua etema salvezza: «si salverà la donna per la generazionc del figli» « Questo perfetto accordo dclla ragione c dclla fede vi dà la garanzia che voi slete nella plena verità e che potete Ml proseguire con incondizio/nata sicurezza il vostro apostolato di stima e di a more per la vita nascente. Sc voi riusclrete ad eserdtare questo apostolato presso la cul la ove vagisce il neonato, non vi sarà troppo difficile di ottenere ciô che ia vostra coscienza professionale, in armonia con la legge dl Dio e dclla natura, vi Impone di prescriverc peril bene della madre e del bambino. Son abbiamo del resto blsogno di dimostrare a voi, che ne avete l’csperienza, quanto sia oggi neces­ sario questo apostolato della stima c dell’amore per h nuova vita. Purtroppo non sono rari i casi, in cui 11 pariare, anche soltanto con un cauto acccnno, del figliuoli corne di una «bcncdizlonc», basta per provocarc contraddinone o torse anche derisione. Molto più spesso domina la Idea e la parola del grave «peso» de! figli. Corne quella mentalitâ è opposta al pensiero di Dio e al linguaggio dclla Sacra Scrittura, e anche alla sana ragione e al sentlmento della natura! Sc vi sono condizloni e circostanze, in cui I genitori, senza violare la legge di Dio, possono evitare la ibenedizlonc» dei figli, tuttavia questions * di forza magglore con autorizzano a pervertire le idee, a deprezzare i valori e a vilipendere in madre, che ha avuto il coraggio c Honore dl dare la vita. Se clô che abbiamo detto finora riguarda la protezione c la cura della vita naturale, a ben più forte ragione deve valere per la vita soprannaturale, chc il neonato ri ceve col battesimo. Nella présenté economla non vi è altro mez­ zo per comunlcare questa vita al bambino, chc non ha ancora Tuso della ragione. E tuttavia lo stato dl grazia nel momento della morte è assolutamentc necessario per la salvezza; senza dl esso non è possibile di giungere alla feilciU soprannaturale, alla visione beatifica di Dio. Un atto di amore puô bastare all’adulto per conscguire la grazia santiflcante c supplice al difetlo del battesimo: al non ancora nato o al neonato bambino questa via non è ’Pl ioç. ij. · Cfr Matth. 15, ii. ' lo. 16, n. ’· x Tim. 2. 15. π. 2242 aperta. Sc dunque si considéra che la carltà verso il prossimo imponc di assisterlo in caso dl necessity; che questo obbllgo e tanto più grave cd urgente, quanto più grande è il bene da procurare o il male da evitare, c quanto meno 11 blsognoso è capace di aiularsl c salvors! da sè; allora è facile di comprcndcre la grande importanza di prowedere al battesimo dl un bambino, privo dl qualsiasi uso di ra­ gionc e chc si trova in grave pericolo o dinanzi a morte sicura. Senza dubbio questo dovere lega in primo luogo I genitori; ma in casi di urgenza, quando non vi è tempo da perdere o non è possibile di chiamare un sacerdote, spetta a voi 11 sublime ufficio di conferire 11 battesimo. Non mancate dunque di pre.stare questo icrvîglo carltatevole c di escrcitarc questo attivo apostolato della vostra professione. Possa essere per voi di conforto c d’incoragglamento la pa/rola di Gesu: «Beati 1 miscrlcordiosi, perché troveranno 812 misericordia».11 E quale misericordia più grande e più bella che di assicurare all’anlma del bambino —tra la soglia della vita chc ha appena varcata, c la soglia della morte chc si accingc a passare— Pent rata nella gloriosa c beatificante éternité! Ill Cn tfrzo aspetto del costro apostolato professionale si Mlrebbe denominare quello deli’assislenza della madre nel compimento pronto e generoso della sua funzione materna. Appena ebbe Intcso il messaggio dell’Angelo. Maria Santissima rispose: «Ecco 1’ancella del Signore! Si faccia in me secondo la tua parola·.11 Un «fiat», un «si» ardente alla vocazione di madre! Maternità vergi noie, incomparabilmente superiore a ogni ultra; perô maternità realc, nel vero c proprio senso dclla parola.13 Pcrciô, nella récita deir Angelus Domini, dopo aver ricordato l’accettazione di Maria, il fedele conclude immantinente: «E il Verbo si è fatto came» u. È una delle csigenze fondamental! del retto ordine mo­ rale chc all’uso dei d’rtti coniugali corn sponda la sincera accettazione interna deU’ufficio e dei doveri della maternità. A questa condizione la donna cammina nella via tracciata dal Creatore verso il fine che Egli ha assegnato alla sua creatura, rendendola, con l’esercizio di quella funzione, partecipe della sua bontà, della sua sapienza e dclla sua onnipotenza, secondo l’annunzio dell’Ângelo: ^Concipies in utero et paries - conccpirai nel tuo seno e partorirai»IS. Sc taie è dunque il fondamento biologico della vostra attività professionale, l’oggetto urgente del vostro aposto­ lato sarà: agire per mantenere, risvegliare, sliinolarc il senso c l’amore dell’ufficio della maternità. Quando i coniugi stimano ed apprezzano l’onorc dl su" scitare una nuova vita, di cui attendono con santa impa’ zienza lo sbocciare, ben facile è la vostra parte; basta coltivare in loro questo intemo sentimento: la dlsposizione ad accogliere e a curare quella vita nascente segue allora come da sè. Purtroppo perô non è sempre cosl; spesso 11 bambino non è desiderato; peggio, è temuto; come po­ trebbe in talc condizione esistcrc ancora la prontezza al doverc? Qui il vostro apostolato deve I esercitarsi in una 843 maniera cffcttlva ed efficace: innanzl tutto. negativamente, rifiutando ogni cooperazione Immorale; quindi anchc positivamente, rivolgendo le vostre cure delicate a dissipare I prcconcctti, le varie apprcnsionl o i prvtesti pusillanimi, ad allontanare, per quanto vi è possibile, gli ostacoli anche esteriorl, chc possono rendere penosa 1’accettazlone della maternità. Se non si ricorrc ai vostri consign e al vostro aiuto che per facilitare la procreazlonc della nuova vita, pcr protcggcrla e incamminarla verso 11 suo pleno sviluppo, voi potete senz’altro prestare la vostra cooperazione; ma in quanti altri casi si fa invece ricorso a voi per impedire la procrcazionc c la conservazlonc di questa vita, senza alcun riguardo ai precctti dell’ordinc morale? Oltempcrarc a tall richicste, sarebbe un abbassarc il vostro saperc e la vostra abilità, facendovl complici dl un’azione immorale: sarebbe un pervertire il vostro apostolato. Questo esige un calmo, ma catcgorico «no», che non lascla trasgredirc la legge di Dio e il dettame della coscienza. Perciô la vostra professione vi astringe ad avere una ch lara cognizione di quella legge divina, in guisa da farla rispcttare, senza rlmancrc al di qua, ne andare al di là dei suoi precctti. Il Nostro Prodecessore Pio NI di f. m. nella sua Enci­ clica Casti connubii del 31 dlcembre 1930 proclamô di nuovo solennemente la legge fondamentale deil’alto c del rapport! coniugali: che ogni attentato dei coniugi nel com· pimento dell’atto coniugale o nello sviluppo délie suc conseguenze naturali, attentato avente pcr scopo di prlvarfo “ Matth. 5, 7. “ Lvc. 1,3s. “Cfr. Gai. 4,4. 11 Ια. x, «4- '*Cfr. Lvc. r. jt. 2J30 π. 2242 ·· PIUS XII, ALLOCUTIO AD OBSTETKICES DE HE MATH1MUNIALI della forza ad esso Inervnte c di impedire la procreazionc di una nuova vita, è immorale: e che nessuna «indicarione» ο necessity puô mutare un’azione intrinsccamcnte immorale in un allo morale e lecito u. Questa prescrizlone è In pfcno vigore oggi come fed, e tale sarù anche domani c sempre, perché non è un semplice precetto di diritto umano, ma I’cspressione di una legge naturale e divina. Siano le Nostro parole una norma sicura per tutti i cast in cui In vostra professione e il vostro apostolato cslgono da voi una dcterminazione chiara e ferma. Sarebbe ossai più di una semplice mancanza di prontezza nel servizio della vita, sc I’attcntato dell’uomo non riguardasse soltanto un singolo atto, ma toccasse I’organismo stesso allo scopo di privarlo per mezzo della sterllizzazionc dclla facoltà di procreare una nuova vita. Anche qui vol avete per h vostra condotla interna ed estema una chiara norma neU'inscgnamcnto della Chicsa. La estcrillzzazione diretta —cioè quella che mira, come mezzo o come scopo, a rendere impossibile la procrea/zione— è una grave violazionc dclla legge morale, cd è qulndi lllecita. Anche 1’Auto­ ri là pubblica lion ha alcun diritto. sotto pretesto di qualsiasi dndicazione», di permetterla, e molto meno di prescriverla o di farla esegulre a danno di innocenti. Questo principio sl trova già enuncialo nella Enridlca summenzionata di Pio XI sui matrimonio.17 Perciô quando, or è un decennio, la sterilizzazione venue ad essere sempre più largamente applicata, la S. Sede si vide nella necessity di dichiarare espressamente e pubblicamenle che la steriliz­ zazione dlrctta, sia perpetua che temporanea, sla dell'uomo che della donna, è lllecita, in vlrtù della legge naturale, dalla quale la Ch lésa stessa, corne sapete, non ha la potestà di dispensare u. Opponetcvl dunque, per quanto è da vol, nel vostro apostolato a questc lendenzc perverse e negate ad esse la vostra cooperazione. Si présenta inollre ogglgiorno il grave problema, se ed in quanto Tobbligo della pronia disposizlone al servizio della maternità sia conciliabile col sempre più diffuso ricorso ai tempi della stérilité naturale (cosidetti periodi agcnesici nella donna), il che sembra una chiara espresslone della volontà contraria a quella disposizione. Si attende giustamente da voi che slate bene informate, dal lato medico, di questa nola teoria e dei progressi che in questa materia si possono ancora prevedere, e altresi che i vostri consigli c Ia vostra assistenza non s* anpogglno su scmpllci pubblicazioni popolari, ma siano fonaati sulla oggettivitâ scienti fica e sulTautorevole giudizio di coscienziosi specialist! In medicina e in biologîa. È ufficlo non dei sacerdote, ma vostro, d’istruire i coningi, sia In consultazlonl private, sia mediante serie pubblicazioni, sulUaspetto biologico c tecnlco dclla teoria, senza perd lasclarvi trascinare ad una propaganda nè giusta né conveniente. Ma anche in questo campo il vostro apostolato richledc da vol, come donne e come cristiane, di conoscere e di difendere le nonne moruli, a cui è sottoposta Tapplicazione di quella teoria. E qui è competente Ia Chiesa. Occorre innanzi tutto considerare due ipotesi. Se 1’attua * zione di quella teoria non vuol significare altro se non che i coningi possono far uso del loro diritto matrimoniale anche nel giorni di sterilltà naturale, non vi è nulla da op­ pone: con ciô, infalli, essi non impediscono né pregiudicano in alcun modo la consumazionc delTatto naturale e le sue ulteriori naturali consegucnze. Proprio In ciô Tapplicazione della teoria, di cui parliamo, si distingue essen845 zlalmente dall’abuso già segna/lato, che consiste nella perversione delTatto stesso. Se invcce si va più oltre, per­ metiendo cioè Tatio coniugale esclusivamenle in quel giorni, allora la condotta degli sposi deve essere esaminata più attentamente. E qui dl nuovo due ipotesi si presentano alia nostra riflessione. Se già nella conclusione dei matrimonio almeno uno dei coniugi avesse avuto Tinlenzlone di restringere ai tempi di slerilità lo stesso diriUo matrimoniale, e non soltanto II suo uso, in modo chc ncgli altri giorni T altro conluge non avrebbc neppure 11 diritto dl richicdere Volto, clô implichcrebbc un difetto cssenzlale dei consenso matri­ moniale, chc porterebbe con sè la invalidity dei matrimonio stesso. perche il diritto derivante dal contraito matrimo­ niale c un d»rltto permanente, ininterrolto, e non intermit­ tente, di ciascuno dei coniugi di fronte ali altro. * Se invcce quella llmitazionc delTatto ai giorni dl naturale 1051 OCT 20 sterilltà si riferiscc non ni dlritto stesso, ma solo all’uw del dlritto, In validità del matrimonio resta fuori dl discup sionc; tuttavla la llccltà monde di una tale condolta dd coniugi sarebbe da affcrmnrc o da negare, secondo che l’intenzione dl osscrvnrc cosluntcrncnte quel tempi ê basata, oppurc no. su motlvl moral I sufficienti e slcuri. Il solo falto chc I coniugi non offendono Ia natura dell'atlx» e sono anche prontl ad accetlurc cd educare 11 flgllo, che, nonostnntc le loro prccauzlonl, venisse alla luce, non basterebbe per sè solo a garant Ire la rettltudlnc délia la· tenzlonc c la mondltà inccceplbllc del motlvl medeslmL La ragione è perché 11 matrimonio obbliga ad uno sUlo di vita, il qualc, corne conïeriscc ccrli dirittl, cosl Impoce anche il comnlmcnto dl un’opern positiva, riguaniante lo stato stesso. In tal caso si puô applicare H principio gene­ rale chc una prestazione positiva puô essore 0messa, se grari motivl, Indipendcnti dalla buona volontà dl coloro che ne sono obbligati, mostrano chc quella prestazione è Inop­ portuna, o provuno che non sl puô dal richledcnte—la questo caso II genere umano— equamente pretendere. Il contralto matrimoniale, chc conferisce agi! sposi dlritto di soddlsfarc l’Inclinazione dclla natura, Il costituiscein uno stato dl vita, lo stato matrimoniale. Ora al coniugi, che ne fanno uso con l’atto specifico del loro stalo, la natura ell Creatore Impongono la funzionc di pro wed ere alla conscrvazionc del genere umano. È questa la prestazione caratteristica. che fa il valore proprio del loro stato, 11 bonum proJis. L’individuo e la soclelù, il popolo e lo Stato,U Chiesa sle&sa, dipendono per la loro csistcnza, neirordine da Dio stabilito, dal matrimonio fecondo. Qulndi abbracciare lo stato matrimoniale, usare continuamcntc la facoltà ad csso propria e in esso solo lecita, e, d'altra parte, / sot· trarsi sempre e dcliberatamcnte, senza un grave motivo, al suo primario dovere, sarcbbe un peccare contro il senso stesso della vita coniugale. Da quella prestazione positiva obbligatoria possonoesimere, anche pcr lungo tempo, anzi per Tintera durala del matrimonio, seri molivi. come quell! chc si hanno non dl rado nella cosiddetta «indicazione» medica, cugenica. economica e sociale. Da ciô consegue che Fosservanza del tempi infecondi puô essere Ucila sotto Taspetto morale; e nelle condizioni menzionate è rcalmente talc. Se perô non vi sono, secondo un giudizio ragionevole cd equo, simili gravi region! personali o derivanti dalle circostanzc esteriori, la volontà di evitare abitualmcnte la fécondité della loro unlone. pur continuando a soddlsfarc pienamente la loro sensualità, non puô derivare chc da un falso apprezzamento della vita e da motivi est ranci aile rette nonne etîche. Ora perô voi insisterctc forsc osservando che nell’csercizio della vostra professione vi trovale talvolta dinanzi a casi assai delicati, in cui. cioè, non si puô eslgere di conrre il rischio délia maternità, la quale anzi deve essere assolutamente evitata, cd in cui d’altra parte, Tosservanza dei periodi agenesici, o non dà sufficiente sicurezza, owero deve essere scartata per altri motivi. E allora domandate come si possa ancora pariare di un apostolato al servlzlo della maternità Se, a vostro sicuro e sperimentato giudizio, le condizioni richiedono assolutamente un : Indultum personale altaris privilégiât! quoties S. Missae sacrificium celebraverint In suffragium animarum Ulonim qui in bello ceciderunt.» • Ordinario Castrensi Hispaniarum: Sal Texrao 41 (1953) 98-100. n. 2253-2255 2254 1951 DEC 10.-SC RELIGIOSORUM, LIT. CIRC. PART.· Declaratur sensus et extensio litt. cir. d. 15 mar­ tu 1951 de associationibus internis actionis catholi­ cae A RELIGIOSIS ΓΝ ITALIA FOVENDIS Roma, 10 dlcembre 1951 Sono pervenute a questo Dica st ero notlzle di dubbl susci­ tati dalla publicazlone da narte di codesta Rivlsta della Letteni [d. 15 mar. 1951: LE 21981 Invlata ni Superiori Generali degli Ordini c Congrcgazioni Maschili e Femminili in Italia circa 1’istituzione di Clrcoli interni di «Fanciulii di Azione Cattolica» nei Collegi. A chiarimcnto delln mente di questo S. Dicastero, mi do, premura di significari e che 11 Documento in questione è diretto unlcamentc ai Superiori Generali d * Italia, come, dei resto. Ia Sun pregiata Rivista —sempre cosl précisa— aveva ben sottollneato. L'occasione peculiare ed immediata di tale Documento circostanzialc è stata, Infattl. una richiesta delle Donne di Azione Cattol'ca Italiano, le quali avevano rich lama to l’attenzlone del nostro S. Dicastero su la neccssltà di opporsi con ogni mezzo ulle forze disgregatrici e alia loro propaganda tra f plccoli Innocenti. Voglia, Revrfio Padre, pubbUcare quanto precede nella Sua Rivista. La ringrazlo e, con sensi di distinto osscqulo, mi confermo della Paternité Vostra Reviha devmo nel Signore.— Giovanni Battista Scapinelli, SaUoiegrtlario. * Moderatori CpR: CpR 30 (1951) 235-268 Ada. vide UtL Circularee dioi 15 Martii 1951: LE 2198. 1951 DEC 17.-PIUS XII, LIT. AP. AAS 46 (1954) 363-364 In «primariam· erigitur pia unto excubiarum honoris SACRATISSIMI ET IMMACULATI CORDIS BEATAE MARIAE VIR­ GINIS VULGO «EHRENWACHE DES HEILIGSTEN HERZENS MARIA», IN ARCHIDIOECESI MONACENSI CONSTITUTA, E1VSDEMQUE STATUTA CONFIRMANTUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam.—Almam Deiparam, quae 2253 1951 DEC 7.-SC DE PROP. FIDE, RESPONSUM. PART.· Solvuntur dubia circa annum no vitiatus seu pro­ bationis !N societatibus missionariis viventibus sine votis in communi Ex Civitate Vaticana, dic 7 dec. 1951 Dubia.—Excellentissime ac Reodie Domine, Per epistolam diei 19 mensis octobris v. a. huic Sacrae Congregationi de Propaganda Fide quaedam dubia obtulisti de modo interpretandi nonnulla praescripta circa annum proba­ tionis Istius societatis sine votis. En dubia: Dubium 1. Annus integer probationis, qui sub poena anilitatis luramenti ad normam art. 197 constitutionum requiritur, debetne esse continuus vel interrumpi potest, exceptis interruptionibus, de quibus in art. 200? Dubium 2. Superior Generalis eiusdem Societatis, qui ob facultatem concessam per rescriptum diei 15 mensis martii 1946 annum probationis iam reduxit ad 345 dies, potestne uti ctiam facultate canonis 556? Dubium 3. Annus integer probationis statutus per art. 197 sub poena nullitatis luramenti, debetne peragi ία domo probationis, quae vulgo appellatur domus novi­ tiates? Resp.—Ad dubia proposita, audito voto Revmorum Consultorum peculiaris Commissionis, hoc modo respon­ dendum ccnsoit eadem Sacra Congregatio: Ad. 1. Negative, quoad primam partem; a/lirmative, quoad secundam. Ad. 2. Negaiivect dies 345 sint ad validitatem completi. Ad. 3. Negative et ad mentem. Mens est ut Superior Generalis hoc permittat solum ob causas proportionate graves». •Superiori Generali Missio nano rvxn Africae, Prot. N. 4330/51. I PAVENTI, Breviarium iuris missionalis. Romae 1961, p, 199-200. 2945 una mortales omnes sanctitudine praecellit, quae Caelorum Regina constituta est hominumque Mater, a qua denique salutem sperare audent miseri, Christifidelium est pecu­ liaribus venerari obsequiis elque religiose quasi apparere. Hoc incensus studio, Bonaventura Blattmann, Sacerdos ex Ordine Fratrum Franciscalium, in urbe Monachio ad Sanctae Annae Aedem condidit sodalitatem marlalem, «Piam Unionem Excubiarum Honoris Sacratissimi et Im­ maculati Cordis Beatae Mariae Virginis» nuncupatam, seu, vulgari sermone, «Ehrenwache des heiligsten Herzens Marià». Huic quidem propositum est ut sodales, caelestis instar militiae, adversus Intaminatum Cor Dei Genetricis singularem reverentiam vigilanter adhibeant, eius colant virtutes ac sequantur et miurias expient Corpori Christi Mystico illatas. Quae consociatio, ab hac Apostollca Sede Indulgentiis quoque aucta, non modo in Germaniae re- · giones est provecta, sed etiam translata ad alias Europae nationes, quin ad Amerlcae oras feliciter pervasit. Cum vero Dilectus Filius Noster Michaël Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyter Cardinalis de Faulhaber, Archiepiscopus Monacensis et Frisingensis, a Nobis petiisset, ut Piam Unionem, quam diximus, Primariam renuntiare dignare­ mur, indulta sanatione, si quid in eius ipsius vel aliarum eiusdem nominis sodalitatum constitutione haud rite factum esset. Nos, qui in ipsa flamma exitiosi belli, recens confecti, humanum genus Immaculato Cordi Beatae Manae Virginis devovimus ei usque religioni nullum non studemus afferre incrementum, vota hulusmodi libenti animo statuimus explere. Collatis igitur consiliis cum Dilecto Filio Nostro losepho Sanctae Romanae Ecclesiae Diacono Cardinali Bruno, Sacrae Congregationis Concilii Praefecto, harum Litterarum vi, auctoritate Nostra Apostollca perpetuum­ que in modum «Piam Unionem Excubiarum Honoris Sacratissimi ct Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis», vulgo «Ehrenwache des heiligsten Herzens Mari fi» appella­ tam atque in urbe et ArchI/dioecesi Monacensi constitu- 364 tam. ad Primariam cum suetis privilegiis evehimus ac pro­ movemus, impertita sanatione, prout res postulat, eorum quae tempore praeterito circa ipsam forte vitiose acta fuerint. Piae autem Unionis, sic per Nos in Primariam erectae, moderatoribus et officialibus praesentibus ac futu­ ris, Apostollca item auctoritate, per hasce Litteras conce2946 ’ ÎÎÎ ■ M* SACRA CONGREGATIO CONCILII - SANCTI OFFICII n. 2250-2259 di mus, at alias quas cumque eiusdem nominis et instituti Uniones, iam erectas sive ln posterum erigendas, sibi ag­ gregare licite possint atque cum illis etiam communicare valeant omnes eidem Piae Unioni, nunc Primariae, ab Apostolica Sede concessas Indulgentias, servatis vero In cunctis de iure servandis. Itemque memoratae Piae Unionis Statuta, iuxta tenorem qui In supplici Nobis oblato libello continentur, eadem auctoritate Nostra plenissime confir­ mamus, Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec lar­ gimur, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces lugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; memorataeque Primariae «Piae Unioni Excubiarum Ho­ noris Sacratissimi et Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis· alllsque, ad quas pertinent, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite Indicandum esse ac defi­ niendum; Irritnmque ex nunc ct inane fieri, sl quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive Ignoranter, contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Pisca­ toris, dle xvn mensis Decembris, anno mcmu, Pontificatus Nostri tertio decimo. Dc speciali mandato Sanctissimi. Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis.—Gildo Brugnola, Officium Regens Ponti/ictis Diplomatibus expediendis. Quanto sopra si comunica all’Ecccllcnza V. Revfts, affinchè cotcsta Pontificia Commissione ne tragga iipk> zione e norma per le directive da darsl In occasione défit dedicazioni dl chlcse o sacre rappresentazioni a Gtü Operalo.—E. Card. Pizzardo, Segr. A. Ottavlanl, Au • PrAftefid Pontificia· CommUrionii pro Art· Secralciuhi Fed *» Ano 5(196T 423. 2258 1951 .. .. -S. PAENITENTIARIA, RESCRIPTUM. PART.· Sanatur in 44 (1952) 44 2257 DEC 28.-SC S. OFFICII, Conditiones ut titulus «iesus DECRETUM. PART.· operarius» cuida mec- CLESIAE ROMANAE TRIBUI POSSIT 28 Dlcembre 1951 Eccellenza Reoiha, Nell’adunanza plenaria di Feria IV, 19 Dicembre 1951, gli Eml e Revihi Padre dei S. Offlzio hanno esaminato Ia proposta di Intilulare una chicsa parrocchiale d! Roma a «Gesù Operario» ed hanno dccretato: «Ex parte S. Of/icii non obstare; et ad mentem . * La mente è che ad evitare inconvenienti altrove lamenta­ ti, si dovranno osservare le segucnli dlrettive: a) i 1 titolo della chlesa dorrù essere: lesu Christo Divino Operario»; b) ia festa titolare sarâ quella della S. Famiglia; c) l’mmagine per ii culto dovrù rappresentare la S. Famlgila con Gesu che lavora. In proposito si potrà tener présente il quadro della S. Famiglia, esistente nella Chiesa dei Gesù, e dovuto al pennello del Gagliardi; d) tutte le rappresen­ tazioni sia pittoriche che scultoree, destinate oll’erigenda chlesa, e nelle quali figura Gesù nell’atto di la vorare, dovranno essere sotloposte alia previa approvazione dei S. Offlzio. 2917 1951 .... -SANCTA SEDES, NORMAE. PART.· EDUNTUR «REGULAE COMMUNES CONGREGATIONUM MARIANARUM» ECCLESIASTICORUM Cum Decreto Sacrae Congregationis Consistorialis diei 13 Iulii 1951 (Acia Apostolicae Sedis, vol. XLIII. pag. 602) |LE2226| cautum sit ut «... in applicandis praescriptis canonum 53-1 } 1 et 1532 J 1 n. 2 Codicis iuris canonici,... perdurantibus praesentibus adiunctis..., ad Sedem Aposto­ licam sit recurrendum quotiescumque agatur de pecuniae summa, quae decem millia libellarum seu francorum aureorum excedat·, ab hac Sacra Condii1 Congregatione, cuius est, ad nonnam canonis 250 f 2 Codicis iuris canonid. etiam «moderari ea, quae bona ecclesiastica, mobilia et Immobilia... attingunt», expostulatum est: «an pecuniae summa, ex huiusmodi bonorum ecclesiasticorum aliena­ tionibus percepta, sit collocanda tantummodo in acqui­ rendis bonis immobilibus in commodum ecclesiae seu entis, cuius interest». Porro eadem Sacra Concilii Congregatio, omnibus sedulo hac de re perpensis atque probante Ssmo Domino Nostro Pio Papa XII. proposito ut supra dubio, respondit: «Affir­ mative, non obstantibus contrariis quibusvis». Datum Romae, die 17 Decembris 1951.—L Card. Bruno, Praef. F. Robert!, a Secretis. Ada. A. DELCHABD ia NrT 34 (1952) 422-424; REGATILLO n. 755. 1951 interno matrimonium S. Poenit., Prot. n. 310-50: Processus in /oro externo 23 annas inefficax durabat. Sanatio est concessa dle 6 febr. 1951 (Prot. n. 1153-50), ubi «Titius relicta Berta, cum qua matrimonium Invalide contraxerat, ob adlectam in­ valid i tant em conditionem, matrimonium civile postea Inivit cum Caia, a qua prolem suscepit·. ♦ J. BANK. Connubia canonica. Rora * 1959. p. 584 in nota 1Ô Ads. J. BANK op. ot loc. dL DeNUO Declaratio IV 4 foro 2259 1951 DEC 17.-SC CONC.» DECL. AAS ALIENATIONEM BONORUM radice pro CIVILITER TANTUM INTER PARTES BAPT1ZATAS CONTRACTUM 2256 CIRCA 1051 DEC 17-1951.. „ A. Prooemium editionis anni 1951 Praepositi Generales Societatis lesu —auctoritate sibi facis a Summo Pontifice Gregorio XIII (· Omnipotentis Del·, 5 dee. 1584 ) quae confirmata est a Slxlo V, Clemente Vlll, Gregorio XV, Benedicto XIV, Clemente XIII, Leone XII rt Leone XIII— ius habent Sodalitatis Marianae leges condendi. Immutandi, corrigendi ac reformandi. Quo iure usi Praepctiii Generales Societatis lesu annis 1587, 1855, 1905 Regulas sra Statuta Congregationis Marianae ediderunt. Postremo nn R. P. Franciscus X. Wemz, Soc'elatis lesu tum Praepoiinu Generalis, anno 1910 Regulas Communes Congregatione Marianarum ad nooa Sanctae Sedis Decreta et ad praesentiam temporum conditionem diligenter exactas et revisas sanxit tl approbavit, ac die 8 Decembris anni praefati promulgavit. Hae Regulae igitur primo el per se latae sunt pro Congrega­ tionibus in Domibus et Ecclesiis Societatis lesu erectis. Qais tamen Constitutio Apostolica 'Bis saeculari», a Summo Pontifi­ ce Pio XII die 27 Sepi. 1948 (LE 2011] promulaata, has easdtn Regulas simpliciter tamquam 'communes· omnibus omnino So­ dalitatibus Marianis agnoscit, easgue iisdem in substantialibus imponit (ln accidentalibus vero commendat), et quia longe ma­ xima pars Congregationum hodie m Ecclesia exlstentlum in­ veniuntur erectae extra Domos et Ecclesias Societatis less, opportunum visum est ln hac noua Regularum editione ea omnis addere quae peculiaria sunt hisce Congregationibus, quae nalh modo sub potestate Societatis lesu versantur, quaeque dwms ratione eriguntur et diriguntur ac Congregationes quae sunt bi Domibus vel Ecclesiis dictae Societatis. Hae additiones (quae in Regulis 2, 15, 17, el 69 inveniuntur} nullam veram mutationem nec ullum novum elementum Inducant ln Regulis ipsis, sed summalim exprimunt quod a Iure communi esi lam statutum circa Associationes dloecesanas, sicque conditi»· nem lurldleam harum etiam Congregationum plene describunt. In fine Regularum ponuntur duodecim capita quae a Ccndltutlone Apostolica 'Bis saeculari· (LE 2011) omnibus Sodalitati· bus Marianis ubique terrarum imponuntur tamquam omnibus communia et religiose servanda. Additur etiam «Summarium Indulgentiarum et Privilegio­ rum· Congregationum, a Sancta Sede Apostolica die 9 Aa«uti 1948 (LE 2007) approbatum, ut simul cum oneribus et of/Idis. Sodales perspectum habeant etiam cumulum beneficiorum gntllarumque, auibus Ecclesia Maler eos allicit et quasi remaneret de eorum fldelitale el generositate ln servitio Christi sub Caelati» Reginae vexillo. B. Regulae Communes Congregationum Marianarum Tit. I—De fine et nalura Congregationum Marianarum 1. Congregationes Marianae, a Societate lesu Inslilatae et a Sancta Sede approbatae, sunt associationes reli­ giosae quae ordinantur ad fovendam in membris suis ardentissimam devotionem, reverentiam et amorem filia­ lem erga Beatam Virginem Mariam, et ope huius devo­ tionis et tam bonae Matris patrocinio ad reddendos fide­ les sub ipsius nomine congregatos bonos Christianos, qui sincere satagant se in suo quisque statu sanctificare, el cntxc curent, quantum eorum conditio socialis pcrmitlil, 294S 1051.... IIEOULAF. COMMUNES CONGREGATIONUM MARIANARUM ot salvent ct sanctificent nilos ct defendant lesu Christi Ecclesiam conlrn impiorum hominum Impetus. 2. Facultas erigendi Congregationes Marianas proprio iure ad Ordinarium loci pertinet. Facultas autem ag­ gregandi eas ad Primam Primariam Romanam ct com­ municandi Illis Indulgentias et privilegia, ipsi a Romanis Pontificibus concessa, pertinet exclusive, iuxta Constitu­ tiones Apostolicas, ad Praepositum Generalem vel Vica­ rium Generalem Societatis lesu. Facultas erigendi et aggregandi Congregationes Ma­ rianas in Domibus et Ecclesiis Societatis lesu secundum easdem Constitutiones Apostolicas nd Praepositum Ge­ neralem vel Vicarium Generalem eiusdem Societatis pertinet. 3. Quum Beatissima Virgo Maria harum Sodalita­ tum Patrona principalis sit, quemadmodum ex communi earum nomine patet, omnibus Illis ut Patrona primaria Knoscenda est, culus aliquod mysterium vel nomen pro titulo sumi debet. Attamen, si libet, huic titulo primario alius Patroni cuiuspiam secundarii addi potest. 4. Quamvis Sodalitates Marianae pro omni classe fi­ delium institutae sint, convenit tamen cum constitutione arum organica et luvat nd fines earum efficacius obti­ nendos, ut instituantur aliae pro aliis personarum classibus quse aetate, statu vel conditione sunt diversae, ita nempe ut habeantur Sodalitates puerorum, iuvenum, virorum, studentium, opificum, etc. Trr. Π—De Exercitationibus communibus Congregationum Marianarum 5. Sodalitates Marianae suos conventus agere debent siltem semel In hebdomada, dic et hora determinata In regulis suis vel a particulari consuetudine. Si nihil spe­ ciale abest, expedit ut conventus generalis Sodalitatis habeatur singulis diebus Dominicis; Immo sine distin­ ctione quovis die festo ex praecepto. Conventus elusmodi non debent omitti diebus statutis nisi ob rationes om­ nino singulares, neoue Interrumpi mensibus aestivis, nisi ob absentiam Sodalium vel propter aliam causam quae ne conventus fiant Illo tempore prohibeat. 6. Ordinariae exercitationes horum conventuum hae esse solent: Invocatio Spiritus Sancti per hymnum Veni Creator, Lectio libri alicuius pii per decem vel quindecim minuta; dum Sodales congregentur; Ubi mos est, renuntiatio Sanctorum et diarii eccle­ siastici pro singulis hebdomadis ex Calendario, quod sit ad communem usum vel ad proprium harum Congrega­ tionum approbatum; Cantus Matutini aut Vesperarum Officii parvi Beatae Mariae Virginis, prout Congregatio convenit mane aut vespere. Substitui autem potest recitatio vel cantus etiam ilkrius cuiuspiam Beatae Virginis Mariae Officii; Exhortatio brevis a Directore habita de rebus ad pro­ fectum spiritualem Sodalium pertinentibus; Finis Imponetur per recitationem Litaniarum Lauretanarum, vel per aliquas preces ad Patronum secun­ darium Sodalitatis, vel alias quas consuetudo statuerit 7. Praeter dictos conventus ordinarios, debent Soda­ litates Marianae etiam alias exercitationes religiosas eitraordlnarias celebrare, quales sunt Communiones Ge­ nerales, Exercitia Spiritualia S. Ignatii ct Festa solemnla Patronorum cuiusque propriorum. 1 Communio Generalis Sodalium celebrabitur semel In mense die fixo vel in Festo aliquo solemn! Domini Nostri lesu Christi vel Beatissimae Virginis Mariae, si con iint rationes speciales pro alio dle. Haec exercitatio potest reduci ad Missam cum prae­ paratione ad Communionem ct gratiarum actione ct, si IU fert usus, lectionem diarii ecclesiastici pro sequenti hebdomada, cantum antiphonae Saloe Regina, vel alias breves preces In laudem Beatissimae Virginis Mariae. 9. Exercitia Spiritualia fient quotannis per aliquot dks et terminabuntur Communione Generali. Director adusque Sodalitatis, iuxta circumstantias notatu dignas, assignabit tempus quando Exercitia celebrabuntur, durationem eorum et horarium. Nihilominus prae oculis haberi debet ordinarie Quadragesimalc tempus esse opti­ mum. Maxime fructuosus sane modus Exercitia Spiritua­ lia faciendi est seorsim a mundo et ab amicis vacare iis quae clausa dicuntur. Quod si fieri nequeat, neque etiam totos dies Ipsi dari possit, iuvat ut sex dies durent, cum daobus saltem secessibus quotidie, mane uno, altero »19 n. 2259 vespere vel noctu, distributis Inter principalia exercitia lectionis spiritualis, meditationum, exhortationum, Mis­ sae ct Rosarii. 10.Sodalitatibus celebranda sunt quotannis cum reli­ giosa aliqua solemnitate Festa sua tllularia. Bene esset, ad maiorem laudem et gloriam Beatissimae Virginis Ma­ riae, Patronae principalis praemittere, eius Festo noven­ diales preces vel devotum etiam triduum. In Congrega­ tionibus quarum Patronus secundarius est S. Aloysius, el etiam in aliis, solet Sanctus luvenis pia praxi Sex Do­ minicarum honorari. 11.Flant haec Festa solemnlter, ct in genere omnes actus publici ea pompa celebrentur quam facultates fa­ cile permittant, quaeque conveniat cum Sodalium condi­ tione sociali, semper vitando vanam ostentationem, quae tantum abest ut finem Sodalitatis proprium promoveat, ut potius multum eam in spiritu debilitet. Trr. III—De Sedionibus el Academiis 12. Quum Sodalitates Marianae id intendant ut ma­ ximam quam possunt sanctitatem Sodalibus suis procu­ rent et ut ad multos alios influxum suum salutarem ex­ tendant ad animarum bonum, necesse est ut satagant fovere variis modis pietatem in Sodalibus et Inducere Illos ad exercenda opera caritatis erga proximum. Haec opera erunt potissimum Doctrinae Christianae instructio, visitationes aegrotorum in hospitalibus ct eorum qui in carccribus detinentur — quibus operibus magno zelo sese dedicarunt antiquae Congregationes — vel alia si­ milia, prout necessitates temporis moderni in variis locis requirent. 13.His operibus bene exercendis conveniet, si nu­ merus et quail itas Sodalium id permittit, sectiones par­ ticulares effingere et distribuere, cum forma et vita oropria, quamvis semper subordinatas auctoritati quae con­ gregationem gubernat. 14. Est etiam valde coniorme primitivis Congrega­ tionum Marianarum institutis ut sint in iis, praesertim si ex studentibus constant, una vel plures Academiae in quibus iuvenes se exerceant in laboribus scicntificis, lit­ terariis, arlisticis vel oeconomicis, ad maiorem in suis cuiusque studiis vel professione profectum ct ad acqui­ rendam, sub directione personarum competentium, rec­ tam iudicandi normam in quaestionibus quae sunt cum fide ct cum moribus catholicis connexae. Τιτ. IV—De Gubernatione Congregationum Marianarum 15. Congregationes Marianae dependent ab Ordinario loci tum quoad regularum approbationem, tum quoad administrationem spiritualem et temporalem, tum quoad visitationem canonicam. Congregationum Marianarum erectarum in quibus­ cumque Domibus vel Ecclesiis Societatis lesu guberna­ tio suprema pertinet ad A. R. Praepositum Generalem vel Vicarium Generalem eiusdem Societatis, iuxta Con­ stitutionem Omnipotentis Dei Gregoril XIII, confirmatam et ampliatam aliis deinde Constitutionibus Apostolicls. Huius auctoritatis vi, A. R. Pater Generalis potest facere et edere statuta, constitutiones et decreta pro Congrega­ tionum directione, examinare et approbare illa quae alii, ipso iubente, fecerint, et moderari, corrigere vel de novo facere illa, quandocumquc Judicaverit expedire. 16. Iuxta Constitutionem Benedicti XIV Laudabile Romanorum Pontificum, Directores particulares, a Prae­ posito Generali in Domibus vel Ecclesiis Societatis lesu constituti, plena facultate gaudent in omnibus quae per­ tinent ad regimen, gubernium et administrationem, tara spiritualem quam temporalem, suarum Sodalitatum, ita ut possint — modo praesentia statuta generalia non tan­ gant — illas regulas, statuta et decreta particularia sta­ tuere quae in prudentia sua crediderint opportuna, sicut etiam quae statuerint variare ct penitus mutare, quin sit necessarium in ullo casu sententiam vel consensum Sodalium obtinere vel petere. 17. Ius Directores Congregationum Marianarum no­ minandi ad Ordinarium loci pertinet. Facultas autem constituendi Directores Congregatio­ num in Domibus vel Ecclesiis Societatis lesu expressa dispositione A. R. P. Praepositi Generalis, collata est Praepositis Provincialibus et Missionum Superioribus. Superiores locales Societatis gaudent erga Sodalitates ln suis Domibus vel Ecclesiis erectas eisdem facultatibus quibus ipsi Diretorcs, quorum in locum praeterea possunt ob iustas rationes alios ad tempus subdclcgare. 2950 n. 2259 s.« REGULAE COMMUNES CONGREGATIONUM MARIANARUM 18. Ad adiuvandum Patrem Directorem in gubernio el admlnistrallone Sodalitatis exislit coetus Sodalium, ordinarie constans Praefecto, duobus Assistentibus, Se­ cretario, sex vel pluribus Consultoribus, Instructore Can­ didatorum et Depositario. Hi vocantur Officiales Maio­ res et soli constituunt Consilium gubernii. Quando cir­ cumstantiae Id suadent. Director instituet Vice-Officlales, Vice-Secretarium, Vice-Instructorem, Vice-Depositarium, vel alios prorsus novos, et potest dare ellam Sodalibus qui haec officia gerunt Officialium Maiorum qualitatem. 19. Officiales Minores, quales sunt Sacristanl, Punctatores, Bibllothecarii et Lectores, muneribus variis funguntur pure exeeutivis, quamvis aliqua eorum magni momenti practlcisinL Haec officia constituuntur maiori vel minori numero secundum cuiusque Congregationis necessitatem. 20. Nominatio Officialium Minorum a libera Patris Directoris electione pendcbiL Quoad membra Consilii vel Officiales Maiores, in Congregationibus in quibus non solent etiam illi a Directore libere designari, et propter graves rationes non videtur convenire ut huiusmodi mos introducatur, eligentur maiori suffragiorum numero a Sodalibus externis a Directore separatim pro unoquoque officio formatis. In Congregationibus quae prima vice Instituuntur, una vel altera praxis assumetur prout pru­ dentia suaserit, attentis circumstantiis, ad maiorem con­ gregationis prosperitatem. Relinquitur tamen liberum etiam alio modo uti Officiales tum Maiores tum Minores eligendi, sl quando, attentis circumstantiis et Congrega­ tionis Marianae fine, alius tandem praeferendus videatur. 21. Officia renovari solent semel In anno, tempore in regulis vel in consuetudine particulari statuto. Officiis extra hoc tempus vacantibus eodem modo ac supra providebitur. 22 Officiales Consilii, sicut etiam Officiales Minores, suis quisque facultatibus gaudent eo gradu ilsque condi­ tionibus quibus Director eas Ipsis communicaverit. Culus auctoritati manent sublecti, tam Individue quam collecHve, In munerum suorum exercitio. Tit. V—De Admissione et Exclusione Sodalium |H 23. Quicumque cupit Congregationem Marianam in­ gredi, petitionem suam ad Directorem diriget. Qui solus habet auctoritatem admittendi. Ad petendam admissio­ nem suam atetur, si potest, ope alicuius Sodalis qui ipsum ænaL Candidatus debet esse praesertim moribus irre­ gibilis, eas conditiones habere aetatis, status, profes­ sionis, etc., quae in sodalitate quam petit requiruntur, et firmiter statuere fideliter se adimpleturum esse regulas. 24. Admissionem definitivam praecedet tempus pro­ bationis, quod non minus durabit quam duos menses. Quo tempore Candidatus obligatus erit ad implenda omnia prorsus officia quae Sodalitas membris suis impo­ nit. Qui ex alia Congregatione venit potest slatim ad­ mitti, sl litteras patentes praebet a Directore Sodalitatis unde venit signatas, In quibus testimonium fertur mo­ rum ipsius bonorum et ordinariae praesentiae in exer­ citationibus illius Sodalitatis. Qui non venit directe ab alia Sodalitate, quamvis antea Sodalis fuerit, probationem subibit magis vel minus longam iudicio Directoris. 25. Admissio solemnis novorum Sodalium flet bis vel saepius in anno. In festis titularibus Sodalitatis vel in aliis Festis principalibus Beatissimae Virginis. 26. Quando appropinquat tempus admissionis so­ lemnis Candidatorum, Director proponat Consilio nomina eorum qui, Ipsius iudicio, possent admitti, "t iubeat Of­ ficiales Consilii candide sententiam suam proferre, ct op­ ponere quae forte adsunt contra admissionem propositam. Attentis observationibus a Consilio factis, Director, prout expedire iudlcaverit, de unoquoque decernet utrum sit inter Sodales admittendus an diuturniore tempore proban­ dus an a Sodalitate penitus excludendus. 27. Solemnis receptio Sodalium celebrabitur In plena Sodalitate, caeremoniae ipsi prope Directorem recipien­ tem immediate adstantibus Praefecto, Secretario et In­ structore. Novi Sodales ad altare procedent quando a Secreta­ rio vocabuntur et genibus flexis Actum Consecrationis Beatissimae Virgini recitabunt, unum ex sequentibus: Actus consecrationis s. ioannis berchmans Sancta Maria. Mater Del et Virgo» ego. N. N., te eligo hodie In Dominam, Patronam et Advocatam meam, ct firmiter statuo et propono rae nunquam te derelicturum, neque un­ quam contra te dicturum quidquam vel facturum neque per­ misturum unquam ut ub aliis quidquam contra tuum honorem 2951 1051 flat. Recipe me Igitur, adjuro |c, In servum tuum perpetaua, assistas mihi in omnibus actionibus meis, neque dereUaqsu me in hora mortis meae. Arnen. Actus consecrationis s. francisci sa les ii Sanctissima Virgo et Mater Dei Maria, ego N. N.. licet qd tibi serviam indignissimus, motus tamen tua admirabili pa­ late ct impulsus tibi serviendi desiderio, eligo te hodie coewj Angelo meo tutelari ct curia coelesti universa in Dominici, Advocatam et Matrem, firmlterque propono me tibi sempe in posterum famulaturum, ct quantum in me erit curat urna ut ab omnibus tibi fideliter serviatur. Te igitur, plluima Miter, per lesu Christi sanguinem pro me sparsum oro atque obsecra ut me in clientum tuorum numerum atque In servum perpe­ tuum recipere digneris. Adsis mihi In omnibus actionibus mftt, gratiamqur Impetres ut ita me verbo, onere et cogltatUiM geram ut nunquam nec tuos nec sanctissimi Filii tui ooüm offendam. Recorderis mei nec deseras me in hora morth. Arnen. Deinde Pater Director, vel alius Sacerdos ab eo de­ legatus, Imponet illis numisma Congregationis cura for­ mula consueta, ct eos declarabit admissos case, dicem: Formula admissionis Ego, cx auctoritate mlhl legitime collatn, vos In Sodalltatra Beatissimae Virginis (titirH primariiJ ct ftituli secundarii) recipio atque omnium Indulgentiarum Primae-Primariae Ro­ manae ct nostrae concessarum participes efficio. Et ntme quidem nomina vestra referentur in album Con grega tiocb; in aeternum vero scripta sint In coelis. Formula testimonii receptionis haec est: Formula testimonii receptionis Hoc nostrarum litterarum testimonio constare vehunt dilectum In Christo fratrem... die... nnno.... In Sodalem Con­ gregationis (grnus personarum ) sub titulo (primario) et (se­ cundario) fuisse cooptatum, ut propterea omnes Indulgentias, favores, gratias ac privilegia quibus Sodales alii lam confir­ mati fruuntur, obtinere possit et valeat, ct cum ex hac vita migraverit, omnibus quae defunctis Sodalibus adhiberi solent suffragiis ab hac nostra iuvarl debeat. Datum ex eadem Deiparae Virginis Congregatione die et anno quibus supra. Director A Secretii Praefectus Inscriptio nominum novorum Sodalium In libro Con­ gregationis nunquam omittatur. 23. Director Sodalitatis potest in casibus particulari­ bus a formalitatibus praescriptis pro admissione dispen­ sare. Est enim in rigore sufficiens ad validitatem eius nt tam ille qui habet potestatem admittendi quam Ille qui est admittendus manifestent formalem suam voluntatem aliquo signo externo. 29. In Sodalitatem unius classis vel conditionis per­ sonarum nequit quisquam alterius classis vel conditio­ nis admitti, nisi Director aliter iusta de causa indicaverit. 30. Sodales semel rite admissi in Sodalitatem aliquam semper eiusdem membra remanent, nisi sponte eam de­ serant aut indigni dimittantur. 31. Excludetur a Sodalitate quicumquc Sodalis vel Candidatus notabiliter defecerit sive in officiis genera­ libus boni Christiani sive in particularibus auae in regulis imponuntur. Exclusio semper decernetur a Directore, qui praevie consulet Consilium in casibus specialis difficultatis. Trr. VI—De Officiis communibus omnium Sodalium 32. Quamquam regulae Sodalitatis non obligant ex sese sub reatu peccati, sive mortalis sive venialis, sed relinquunt in unaquaque materia eundem gradum obli­ gationis quae cxlstit lege divina vel ecclesiastica: nihilo­ minus oportet ut Sodales dictas regulas magni aestiment, et nitantur cum exactissima fidelitate implere, quando­ quidem eas voluntarie acceperunt die in Sodalitatem In­ gressus et in iis inveniuntur media necessaria et efficacis ab obtinendum finem Sodalitatis. 33. Bonus Sodalis debet praesertim esse Christianos exemplaris, fidem suam ct vitam conformando perfecte cum fide ct moribus quas sancta catholica Ecclesia docet laudando quod illa laudat, reprobando quod illa reprobat, sentiendo in omni re cum illa, neque unquam erubescendo agere in vita privata ct publica tamquam filius fidelis el obediens Matris adeo sanctae. 31. Curent Sodales diligentissime Hia exercitia pieta­ tis explere quae sunt maxime necessaria ad vitam fer­ ventem. Quotidie mane simul ac surrexerint a lecto, bre­ viter actus fidei, spei et caritatis eliciant, gratias agant divinae Malestati pro beneficiis acceptis, offerant labores suos Domino, cum intentione lucrandi omnes quas toto 2952 1931 REGULAE COMMUNES CONGREGATIONUM MARIANARUM lUo die possunt Indulgentias, ct Invocent Beatissimam Virginem Mariam recitando saltem tcr salutationem An­ gelicam. Consecrent saltem quartam partem horae ora­ tioni mentali. Adsint, si possunt, adorabili Sacrificio Mis­ sae. Recitent sanctissimum Rosarium vel Officium ali­ quod Beatae Virginis Mariae. Vespere, antequam cubi­ culum eant, examinent diligenter conscientiam et eliciant ictum ferventem contritionis pro peccatis totius vitae et praesertim pro peccatis Illo die commissis. 35. Vitent diligenter omnem amicitiam vel conver­ sationem non necessariam cum personis malis vel suspec­ tis. Custodiant sc a lectionibus et spectaculis Indecenti­ bus. Et generatim fugiant omnes occasiones quae prae­ bent periculum animabus suis vel possint esse scandalo vel malae aedificationi proximis. 36. Quantum poterit, habeat Sodalis suum quisque Confessarium stabilem, virum pium, doctum et pruden­ tem. Cui aperiat cum plena sinceritate statum conscientiae suae et a quo permittat se formari et dirigi In omni re quae ad vitam spiritualem pertinet. 37. Antequam numisma quispiam recipiat, faciat Candidatus Generalem peccatorum suorum Confessionem, nisi Confessarlus aliud iudlcct expedire. Postea vero ne solis Communionibus Generalibus regula praescriptis sit contentus, sed ad sancta Sacramenta accedat, ea quam Confessarius Ipsi suaserit frequentia. 38. Optimum etiam omnibus consilium a Summo Pontifice Benedicto XIV datur ut semel vel bis singulis annis generaliter, ab ultima Inchoando, confiteantur. Hoc antem facillime fiet tempore Exercitiorum Spiritualium, vel Recollectlonls menstruae, vel ad finem anni. 39. Invitationem ad frequentem ac quotidianam Com­ munionem omnibus fidelibus a Sancta Sede factam sibi speciali ratione directam existiment, ideoque enixe com­ mendatur omnibus et singulis Sodalibus ut non iis tantum diebus Eucharistico Pane se reficiant quibus Indulgentiam plenariam lucrari ut Sodales possunt; sed etiam nitatur unusquisque pium illum ac salutarem usum, a Christo Domino et a catholica Ecclesia optatissimum, sequi ad Sacram Mensam frequenter ac quotidie accedendi. 40. Sanctissima Virgo Maria est Patrona principalis Sodalitatum Marianarum: hinc Sodales erga eam profitean­ tur oportet valde particularem devotionem, nitantur exi­ mias eius virtutes imitari, omnem fiduciam in ipsa re­ ponant, et se stimulent mutuo ad amandam ipsam et ad serviendum ipsi cum pietate filiali. 41. Omnes quam maxime curent ut frequentent tem­ pore ipso praescripto conventus generales Sodalitatis, tum ordinarios tum extraordinarios. Praesentia indicatur variis modis secundum uniuscuiusque Congregationis con­ suetudinem. Inter eos qui maxime commendantur sche­ dularum usus est, quas quisque cum suo nomine tradit Officialibus ad hoc destinatis. Sodalis qui non poterit alicui conventui adesse, verbo vel scripto Patri Directori quamprimum absentiae suae causam deferre debet, culus eritiudicarc sitne legitima causa allegata. 42. Quum conveniat spiritui Sodalitatis, ut dictum ert in Titulo tertio, ut instituantur particulares Sectio­ nes, ordinatae ad magis fovendam in Sodalibus ipsis pietatem, et ad exercendum zelum et caritatem Christia­ nam, valde exoptandum est ut omnes Sodales active se occupent In una cx istis Sectionibus, ct etiam expediet reddere hoc obligatorium, ubi circumstantiae Id permit­ tant Obligatio qua quisque tenetur, iuxta studia vel professionem suam, adesse Academiis, sl quae in Sodali­ tate existunt, pendebit cx particularibus regulis cuiusque Sodalitatis. 43. Curent omnes quantum possunt exercere zelum suam etiam privatim in operibus misericordiae, spiritua­ libus et corporalibus, ct praesertim alliciendo ad Soda­ litatem eos quos videant aptos ad illam; ita enim quisque Sodalis fiet verus apostolus gloriae divinae et sanctissimae luae Matris. 44. In omnibus quae pertinent ad vitam Sodalitatis, obediant cum prompta et submissa voluntate iussis et consiliis Patris Directoris. Item debito honore ct obedientia utantur erga Praefectum ct reliquos Officiales Consilii, etiam erga Officiales Minores, In rebus quae ad cuiusque munus pertinent. 45. Fraterno amore et caritate Christiana inter sc trac­ tent et saepe orent Deum Dominum nostrum pro necessi­ tatibus Sodalitatis ct Sodalium, praesertim infirmorum. Quando quispiam eorum ad vitam aetemam transierit, prosequantur qui possunt cadaver eius ad sepulturam 2953 n. 2259 et omnes privatim suffragia ad requiem aetemam ani­ mae eius procurandam offerant. Praeterea In communi recitabunt pro eo Officium Defunctorum vel alias pre­ ces, et Missam celebrandam curabunt, ut applicetur de­ functo Indulgentia altaris privilégiât!. 46. Contribuat unusquisque ad expensas Sodalitatis aut eleemosynam spontaneam quam sua cuique fortuna permittet, aut summam fixam, parvam tamen, quae con­ suetudine determinata fuerit. 47. Qui a loco Sodalitatis ad tempus vel semper abfuturus est, certiorem faciat Patrem Directorem, qui lit­ teras patentes, si necesse est, ei mittet, ab ipso et a Prae­ fecto signatas, quae fidem faciant ipsum esse Sodalem et dignum qui ut talis in alias Sodalitates admittatur. Sciant autem Sodales omnes per annum aut tempus diuturnius a loco Sodalitatis absentes atque alibi unde conventi adesse nequeunt domicilium figentes, ad Indulgentias acqui­ rendas teneri Sodalitatem loco novi domicilii exlstentem suoque statui convenientem Ingredi, nisi contradicat Di­ rector huius Sodalitatis aut aliud adsit legitimum Impedi­ mentum, dc quo prioris Sodalitatis Director indicabit. Scribant interdum absentes ad Directorem vel Praefectum; curent observare, quantum per circumstantias licebit, pias Sodalitatis exercitationes et cum exacta fidelitate, ubi­ cumque erunt, eam vitam Christianam et ferventem agant quae bonos Sodales Marianos decet. Tit. VII—De Of/ieialibus Maioribus sive Consilii 48. Officiales Maiores Consilii, sicut reliquos Sodales praecedunt dignitate, etiam debent tanto superare eos exercitio virtutum et exacta regularum observantia quanto altius erit officium ipsis creditum. 49.Curent diligentissime officia muneris sui adim­ plere, et recurrant ad Patrem Directorem quoties ne­ cesse erit ad rationem adininistrationis ipsi dandam, ad consultandum eum de dubiis et difficultatibus occur­ rentibus, ad novas ab eo instructiones recipiendas, et sic ad efficiendos sese, sicut debent, auctoritatis cius In So­ dalitate gubernanda auxiliares fideles. 50. Intersint voce et suffragio conventibus a Patre Directore vel, eo iubente, a Praefecto indictis. Ubi eae censebuntur decisiones Consilii et ut tales promulgabun­ tur quae absoluta maioritate votorum Consilii factae et a Directore approbatae et rite publicatae fuerint. Sine cuius consensu nulla resolutio, etiam acceptata unani­ miter, valida censeri debet. 51. Patefaciant clare el candide sententiam suam de quaestionibus quae tractabuntur in Consilio. Nunquam praetendant suam sententiam imponere, neve moveantur suo proprio affectu vel utilitate personali, sed attendant exclusive maiorem Dei gloriam et spirituale Sodalitatis emolumentum. 52. Quando venit ipsis in mentem proponere Consi­ lio aliquid quod possit gravem difficultatem praebere, praevie in particulari exponant illud Patri Directori, qui decidet iuxta suam prudentiam utrum conveniat ut illud proponatur et discutiatur, necne. 53.Praefectus est auctoritate primus Officialium et quasi brachium dextrum Patris Directoris. Una cum hoc praesidet conventibus, ct intervenit, rite ipsi subordi­ nate, In omni re ad gubernationem Sodalitatis perti­ nente, et praesertim in admissione et exclusione Sodalium. 5-1. Assistentes Primus ct Secundus adiuvant Prae­ fectum in officio suo adimplendo, consilium et immedia­ tam cooperationem ipsi praebendo. Sl Praefectus abest, vices ipsius implebit Primus Assistens; hoc vero etiam absente, Secundus Assistens. 55.Secretario incumbit acta sessionum Consilii exa­ rare, generale diarium Sodalitatis curare, scribere et subscribere tum diplomata inscriptionis Sodalium tum alia diplomata, litteras patentes, litteras, notitias ct alia documenta officialia. In omni huiusmodi re aget ex sen­ tentia Directoris et Praefecti. Acta Consilii, diarium Sodalitatis generale ct inscriptiones Sodalium prostare debent in tribus libris diversis, qui non debent in ulla Sodalitate deesse. 56. Membra Consilii, ut nomen eorum indicat, per­ sonam gerunt Consultorum non tantum in conventibus Consilii, quibus adsunt cum suffragio deliberativo, sed etiam privatim, quando vocantur a Directore vel a Prae­ fecto. Ut tutum consilium praebeant, curent quantum 2954 n. 2259-22G0 REGULAS COMMUNES CONGREGATIONUM MARIANARUM - SC RITUUM possunt cognoscere Sodales et rescire res nd Sodalitatem pertinentes» et, quum ad ipsos praecipuo quodam modo referatur, habeant in omni occasione prae oculis praescntlssimum id quod supra de officialibus in genere dic­ tum est, de partium studio vitando et de recta intentione qua debent sententiam suam proferre, 57. Instructor Candidatorum munus habet dirigendi Candidatos cosque Instruendi in usibus et spiritu So­ dalitatis per tempus probationis quod praecedit receptio­ nem in Sodalitatem. Communicet cum Patre Directore quod observaverit de modo procedendi Candidatorum in Sodalitate et extra eam, ut possit Director cum meliori cognitione causae receptionem finalem concedere, differre vel negare. 58. Depositarius colligit eleemosynas vel contributio­ nes fixas Sodalium et benefactorum, ordinarie in sua custodia tenet pecuniam Sodalitatis, el praevio lussu Directoris vel Praefecti solvit Sodalitatis expensas. Ob­ servet maximam claritatem et diligentiam in libris et documentis sui officii et agat in omni sua administratione ut fidelis procurator parvi thesauri Sanctissimae Virginis ipsi concrediti. 1 051.. ..-1052 L\\ 11 Tit. IX—De Congregationum Marianarum inter te communicatione 66. Ad fines sive uniuscuiusque Congregationis pro­ prios sive plurium eiusdem classis sive tandem omnium omnino facilius ct certius consequendos, laudandi sunt Congressus Sodalitntum Marianarum qui tum ex Direc­ toribus tum ex Sodalibus, praesertim ex eadem regione, congregantur. Hi Congressus deliberationes suas amnem­ que apparatum ad hoc dirigere debent ut profectus ani­ morum el solida pietas quaeratur, ut pecunia non ad solum splendorem Festi expendatur, ut omnia tendant ad practices ct permanentes effectus consequendos. 67. Laudandus etiam est usus sive faciendi publld iuris sive legendi ephemerides Sodalitatum communes quae de rebus Sodalitatum tractant el spiritum earum in legentibus fovent. 68. luvat ellam ad maiorem Del gloriam et Beatissi­ mae Matris nostrae honorem ut, ubi fieri potest, Soda­ litates tum eiusdem classis tum eiusdem regionis con­ foederationem inter se constituant permanentem, Consi­ lio quodam communi constituto. Tit. X—De Regulis Localibus Trr. VIII—De Officialibus Minoribus 59. Officiales Minores, sicut Maiores, debent insignes esse pietate et Sodalitatis amore, cum vivo zelo munere suo fungi et visitare Directorem magis vel minus fre­ quenter prout exigit cuiusque officii natura. 60. Sodalitas habebit saltem duos Sacri stanos, quo­ rum officium erit convenienter disponere Sacellum pro conventibus Sodalium et quae necessaria erunt ad ser­ vitium Sodalitatis in exercitationibus suis vel in functio­ nibus religiosis procurare. 61. Etiam omnino necessarium est ut duo vel plures Puncta tores sint. Hi habebunt librum convenienter dispo­ situm cum nominibus omnium Sodalium et Candidato­ rum, in quo notent unoquoque die cuiusque praesentiam vel causas absentiae a Directore recognitas. 62. Lector curam habet lectionis spiritualis quae so­ let in exercitationibus Sodalitatis fieri, sicut etiam, si usus fert, renuntiationis Sanctorum et diarii ecclesiastici hebdomadarii. 63. Bibliothecae cura dabitur uni vel pluribus Bibliothecariis, qui praebebunt Sodalibus, diebus et horis in­ dicatis, catalogum operum quae possidet Sodalitas, tra­ dent opera petita et restituent suo loco quae redduntur. 64. Quum Director et Praefectus nequeant frequenter Sodales Infirmos visitare, necesse erit nominare Visitato­ res inter maxime zelosos et prudentes, qui cooperatio­ nem suam in officio tam pio praestent. Nitantur Visita­ tores facere visitationes suas Infirmis iucundas et procu­ rare illis conversatione sua spirituali adlumcntum et consolationem. Tum ipsi pro Illis orent tum curent ut Idem in Sodalitate flat quum Ingravescit morbus; et In hoc casu certiorem statim faciant Directorem ut infirmus tempestive possit sanctis Sacramentis muniri. 65. Officia tum maiora tum minora consignata his statutis sunt communia omnibus Sodalitatibus. Alia quae propter necessitatem particularem constituentur In ali­ quibus ex illis, statuentur quoad nataram, praerogativas el munera a Directore cuiusque Sodalitatis, ad quem solum pertinet illa instituendi. ANNUS II 2260 1952 IAN 11.-SC RITUUM, DECR. AAS 44 (1952) 48-49 (it Decretum de facultativa celebratione instauratae VIGILIAE PASCHALIS AD TRIENNIUM PROROGATA ADDITIS ORDINATIONIBUS ET RUBRICARUM VARIATIONIBUS Instaurata vigilia paschalis, per decretum S. Rituum Congregationis sub die 9 februarii anni 1951 |LE 2190). 2955 69. Aliae regulae si quae a supradlclls parum diver­ sae desiderentur tum Ordinario loci tum — quando pe­ titur aggregatio — Praeposito Generali Societatis lesu proponi debent. Locales vero regulae quae sunradictis forte addentur, ipsis ne sint contrariae et sl stabiles esse debeant, subli­ dantur Ordinario loci. Congregationes vero in Domibus vel Ecclesiis Socie­ tatis lesu erectae regulas locales Provinciali vel Supe­ riori Missionis, alias vero Praeposito Generali proponere debent. Formula petendi ab Episcopo erectionem novae Congregationis Illustrissime ac Reverendissime Praesul, Excellentiam Ve­ stram rogo, ut velit: 1. erigere Congregationem B. Μ. V. ... (e. g. virorum, operariorum, puellarum, etc.) sub titulo... (titulus Maria­ nus, e. g. Annuntiationis B. Μ. V.) et S.i (vel S.ae) — (titulus secundarius, e. g. S. Aloysii. S. Theresiae£ in... (templum. Collegium, etc.) ... (urbs, pagus) dioecesis Exc. V.; 2. approbare regulas huius Congregationis hic appo­ sitas (vel: prout exhibentur in regulis Primae Primariae Col­ legii Romani, vel: prout exhibentur in Manuali...); X nominare Directorem... (vel: Parochum, primum vicarium, rectorem, etc., huius templi, collegii, etc., pro /em­ pore existrntem); 4. facultatem dare ut haec Congregatio ad lucrandas indulgentias Congregationi Primae Primariae Collegii Romani aggregetur. Datum _________________ ____ — Exc. V. de infimus in X, servus • Regulae commones Congregationum Marianarum. ΧΠ capia ex ConL Ap. «31« saeculari * desumpta. Summarium indulge»carum et privilegiorum. Roma Secretariates Centralis Congregati xim Mina­ tarum 1951. r»nie editionem tentinxn anni 1951 aderat edito alteri anno 1928 publici iuris facta, cuius erat titulus: «Regulae corrxnuz» Congregationum Marianarum editae a R. P. Francisco X. Wear, Praeposito Generali Societatis lesu, auctoritate «ibi a Sancta Sedo ccHata, editio ahera, mamiperipd tnotar. cum Superborum penmsr-, Rcmae. apud Secrctariatum Genoralem Congregationi xn B. Μ. V. 1928 Haec altera editio erat transcriptio fidelis primae odidenii diei Θ dec. 1910. 1952 de locorum Ordinariorum iudicio facultative celebrand a atque ad annum et ad experimentum concessa, in quam-;. 49 plurimis totius orbis dioecesibus, angustia temporis non obstante, celebrata fuit, ct optimo quidem cum successu. Plurime sane locorum Ordinarii, qui praedicta facultate usi sunt, petitam relationem de eiusdem vigiliae paschalis celebratione ad hanc S. Congregationem miserunt, instaaratum ritum affatim laudantes» de copiosis fructibus spiri­ tualibus inde secutis referentes, postulantes denique ut facultas eandem vigiliam celebrandi ultra prorogetur. 2956 1932 ! VX 25-FEB i) SACRA CONGREGATIO RITUUM - RELIGIOSORUM - PIUS XII Nonnulli tamen locorum Ordinarii, auditis parochorum relationibus, de quibusdam quoque difficultatibus aut dubiis,In celebratione instaurati ritus occurrentibus, referre non omiserunt; ca quidem mente, ut ab Apostolica Sede opportunis ordinationibus difficultates componantur et dubia solvantur. Sanctissimus nutem Dominus Noster Pius Papa XII mandavit, ut peculiaris illa virorum peritorum Commissio, quae vigiliae paschalis ritum paraverat, praefatas relationes accurato examini sublccrct. Haec vero Commissio, rebus omnibus mature discussis ct perpensis, In opinionem de­ venit, facultatem celebrandi Instauratam vigiliam pascha­ lem confirmandam esse ct ad triennium protrahendam, si Sanctissimo placuerit; additis quibusdam ordinationibus el rubricarum variationibus. Referente denique Infrascripto S. Rituum Congrega­ tionis Cardinali Pro-Pracfecto, Sanctitas Sua ordinationes el rubricarum variationes quae sequuntur, approbare dignata est pro vigiliae paschalis Instauratae celebratione facultativa, dc locorum Ordinariorum iudicio, ct ad trien­ nium. Editio vero liturgica ritus ct rubricarum huius sacrae vigiliae. Sanctae Sedi reservata manet. Contrariis qui­ buslibet non obstantibus. Die 11 lanuarii 1952.—C. Card. Micara, Ep. Veliternus, Prop-Prae/. Λ. Carinci, Archicp. Seleuc., Secr. Ada. Vido toxtum Ordinationum et Variationum apud AAS 44 (1952) SUI F. ANTONELLI in ΜΕ ΊΊ (1952) 24-30; H. BUGNINI in Apoll. 25 (1952) 394-396; L RENWART in NrT (1952) 306-316; EL 66 (1952) *108. 94 2261 1952 IAN 25.-SC RITUUM, Nova editio DECRETUM. PART.· TYPICA RITUALIS ROMANI APPROBATUR Cum denuo excudenda sit nova editio Ritualis Romani, nonnullas inducendas esse variaSacra Rituum Congregatio _ _ liones el additiones statuit, ut magis ordinate tota distributio materiae haberetur iuxta recentiora decreta. Studio ct opere absoluto. Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae XII eam approbandam subiecit. Sanctitas porro Sua, referente infrascripto Cardinali S. Ri­ tuum Congregationis Pro-Pracfecto novam hanc Ritualis Ro­ mani editionem ratam habuit et approbavit, atque uti tvpicam habendam esse decrevit, cui futurae editiones eiusdem Ritualis Romani conformandae erunt. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 25 Januarii 1952.—Clemens Card. Micara, Episc. Veliternus, S. R. C. Pro-Praef. Alfonsus Carinci, Archicp. Sdeuc., Srcr. • Sinule Romanum. ed. 1952. p. V. Adn. M. BRANDYS - L ΡΙΖΖΟΝΊ, ir EL 66 (1952) 220-224. 2262 1952 IAN 28.-SC RELIGIOSORUM, LITT. CIRC. PART.· Exsecutio, pro scholis theologicis institutorum per­ fectionis, INSTRUCTIONIS COMM. BIBLICAE DE TITULIS ACADEMICIS AD DISCIPLINAS BIBLICAS TRADENDAS Romae, die 28 lanuarii 1952. Reverendissime Pater, ad pleniorem et eficatiorcm execu- tionem Instructionis a Pontificia Commissione de Re Bibi Ι­ α, die 13 Mali 1950 |LE 2127] datae, cuius Tibi exemplar remitto, haec S. Congregatio, quas, in ea, Auctoritate Apostolica, praescribuntur, denuo observanda et sancte rtligioseque tenenda in Scholis Theologicis Tuae Religionis praecipit et mandat. Summa imprimis alacritate providendum est ut qui Sacram Scripturam alumnos doceat, titulo saltem polleat «Licentiae» in Scientiis Bibllcis ct tempore opportuno ad consequendum Doctoratum eorundem disciplinarum se praeparet. Quod si huiusmodi magistri congruis praediti titulis numero sufficienti non habeantur, id pro posse curent Superiores ut idonei iuvenes ad studia biblica prosequenda praeparentur ac mittantur. Recolenda quoque sunt sanctcque servanda quae in Documentis Apostolicls nuper de eadem re editis prae­ scribuntur aut commendantur. Omni qua par est obser­ vantia, Tibi Tuisque iterum atque Iterum bona cuncta ex animo ominamur. In Christo lesu addictissimus—Arca­ dius L^rraona, C. M. F., Secr. J. B. Scapinclll, Subsecr. •Sopremis Moderatoribus Institutorum perfccticnis, Prct.Num. 91524.32: CpR 30 (1951) 271. 2957 η. 2261-2263 2263 1952 FEB 9.-PIUS ΧΠ, MOTU PR. AAS 44 (1952) 65-152 Ad venerabiles Fratres Patriarchas, Archiepiscopos, Epi­ scopos, ceterosque locorum Hierarchas Ecclesiarum Orienta­ lium, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: CODEX IURIS CANONICI ORIENTALIS De religiosis, de bonis ecclesiae temporalibus et de VERRORUM SIGNIFICATIONE PRO ECCLESIIS ORIENTALIBUS PIUS PP. XII Postquam Apostolicls Litteris die xxii mensis Februarii anno mcmil [LE 2029] et dic vi lanuarii mcml [LE 2098] Motu Proprio datis matrimonii disciplinae ordinandae et ecclesiasticis iudlclis componendis in Orientalibus Ecclesiis consuluimus, nunc curae ct cogitationes Nostrae ad duas alias quaestiones devocantur quarum altera spectat reli­ giosa Instituta, altera vero temporalia Ecclesiae bona. Neminem latet, quibus virtutibus et promeritis monachi per saeculorum decursum floruerint. Ii iam a Christiani nominis primordiis in Ecclesiae viridario, quasi actae in ιιΐιι florem gemmae, evangelico nitore splenduerunt. Ad divinae gratiae invitamenta dociles, concupiscentiam carnis et oculorum ac superbiam vitae edomantes atque adeo ter­ restribus impedimentis expediti, gemina Dei et hominum caritate flammantes, evangellcae morum perfectioni at­ tingendae et consummandae vacabant. Anachoretae, coe­ nobitae, sacrae virgines precibus, caelestium rerum con­ templatione, voluntaria corporis castigatione, ceterarum exercitatione virtutum, alacri gressu Dei montem scan­ derunt. Nullam quoque activae vitae formam Orientalium Ecclesiarum monachi praetermiserunt- Sanctum idque sollemne illis fuit catholicam fidem colere et tueri, Chri­ stianum populum eam altius docere, apud gentes, quae illius summi boni expertes erant» propagare. Historiae annales luculentis testimoniis demonstrant, quo animo, quam divite fructuum messe Antonii, Pachomii,/ Aphraatis, Ephraem, Hilarionis, Basilii Magni alumni sacra et civilia studia, ingenuas disciplinas ct artes excoluerint. Qui qui­ dem supernae vitae nitor atque in agendo prompta et ae­ mula industria apud illos paulatim elanguerunt, et proh dolor, in aliquibus regionibus ob nota et diu manentia mala, quae Orientales Ecclesias contristarunt, restincta sunt. •Attamen provida et sapientiae plena opera aliquot reli­ giosae disciplinae restitutorum, ut Theodori Studitae, losaphat Kuntsevyc et Mekhitar, necnon maternae Apo­ stolicae Sedis curae effecerunt, ut in plagis Orientalium Ecclesiarum, Petri Cathedrae magisterio inhaerentis, pri­ stinus refloresceret vigor. Rerum autem ipse usus comprobavit antiqui iuris nor­ mas perficiendas nuiusque temporis necessitatibus aptan­ das esse, ut eae magis consonae congruentesque vitae et profectui essent tum monachorum, tum eorum qui alias evangellcae perfectionis formas postea invectas amplexi sunt: loquimur de Ordinibus, dc Congregationibus, de So­ cietatibus hominum, qui, quamvis tria sueta religiosa vota publice non nuncupaverint, tamen religiosae communitatis vinculo astringuntur. Quos defectus facile comperit qui sive leges, adhuc vigentes, quae religiosorum Institutorum formam constituunt, sive praescripta, a recens actis Sy­ nodis lata, manu volvit. Quam ob rem, inter alia, quae Sacra Congregatio Ecclesiis Orientalibus praeposita sibi agenda praestituit, id praecipuum est huiusmodi statuta et decreta revisere, emendare et perficere. Huic vero in­ stanti et providentissimo incepto id obstat quod adhuc deest communis quaedam primaria lex, quae ceteris mu­ tandis ct perficiendis vel ut moderatrix forma praeluceat. Quocirca hos de religiosis sodalibus canones promulgari peropportunum Nos duximus. Neque minus liquida et aperta est ratio, quae Nobis suadet, ut dc temporalibus Ecclesiae bonis canones feran­ tur. Cum aliquibus locis possidendi nativum et sacrum Ecclesiae ius abripere vel minuere quaeratur, Apostolicl muneris esse reputamus huiusmodi Ecclesiae omnia et singula iura asserere atque tueri. Qua data occasione luvat Nos monere cos, qui utcumque huiusmodi bona gerunt, illos artissimo officio astringi, ut eadem bona integre, fideliter, diligenter administrent prout propositus eis finis flagitat, qui quidem finis est divini cultus decor, sacrorum administrorum honestus victus, pauperum egestatis leni­ mentum. Quare ii omnes qui de huiusmodi bonis gerendis curas agunt caveant, ut a se malam quamlibet suspicionem 2958 η. 2263 PIUS XII, Ι)Ε RELIGIOSIS PRO ECCLESIA ORIENTALI removeant neve vel levissimam vituperationem in fun­ gendo suo munere subcanL At leges ipsae providae abso67 lutueque vetando, iubendo, protegendo ec/clesiasllcorum bonorum administratores nutu imperioque suo moderen­ tur ac regant, ut ea curent et tractent we/u/ Dro inspicien­ de», 1 sub omni sollicitudine el conscientia bona quae in Deum est qui cuncta considérait lamvero Consilium Codici Iuris Canonici pro Orientali­ bus Ecclesiis apparando attente perpendit leges has, quae ad utramque quaestionem pertinent, et postquam Orien­ talium Ecclesiarum Antistites et alios, quorum opina­ tionem nosse utile erat, audivit, canones dc supra memo­ ratis juridicis institutis Nostrae adprobatloni proposuit, id etiam Nos rogans, ut promulgemus quoque caput De verborum significatione, cum omnino id necessarium sit, ut hulusmodi dc religiosis sodalibus canones recte intclligantur. Nos autem, his omnibus In Domino diligenter conside­ ratis et enixis Deo precibus fusis, nulla Interfecta mora, votis annuere statuimus quibus a Nobis exspostulabalur. ut nisi illico integrum Codicem legum pro Ecclesiis Orien­ talibus, saltem eos canones promulgaremus qui ad disciElinam sc referunt religiosorum Institutorum necnon ad ona Ecclesiae temporalia et ad nonnullorum verborum, significationem; atque hasce per Litteras, motu proprio, certa sdentia ac de plenitudine potestatis decrevimus ob supra relatas causas eos canones iam nunc promulgare, qui religiosorum Institutorum disdplinam, bona Ecclesiae temporalia atque aliquot verborum significationem respi­ ciunt, quique a Consilio legum Codici pro Ecclesiis Orien­ talibus conficiendo parati sunL Canones autem, quos Nos Apostolica auctoritate com­ probamus, hi sunt, qui sequuntur. 1952 FED 9 dentiae et, sl dc hoc non constet, quae prius In loco, ubi quaestio oritur, erectu est. § 2. Clerus saecularis praecedit religiosis extra eorum ecclesias atque etiam in eorum ecclesiis, si agatur de Reli­ gione lalcali; coetus consultorum cparchiallum Iisdem praecedit ubique locorum. § 3. Inter singulos autem clericos ct religiosos: coi el auctoritas in alios, eidem ius est praecedentiae supra Ilios; si autem nullus eorum habeat in alium auctoritatem: qui ad gradum potiorem pertinet praecedit ei qui est inferiorb gradus; Inter eiusdem gradus personas sed non eiusdem ordinis, qui altlorcm ordinem tenet praecedit el qui in inferiore est positus; si denique ad eundem gradum perti­ neant eundemque ordinem habeant, praecedit qui prius promotus est ad gradum; st eodem tempore promoti sint antiquior sacra ordinatione, nisi ordinatione recentlor or­ dinatus fuerit a Romano Pontifice; ct sl eodem tempore ordinem receperint, senior aetate. / CAPUT I—De erectione et suppressione Relioioms, PROVINCIAE, DOMUS Can. 7—Nomine Hierarchae loci in canonibus huius capitis non venit Administrator sedis vacantis nec Syncellus nisi hic habuerit speciale mandatum. Can. 8—§ 1. l.° Hierarchae loci condere possunt mo­ nasteria sui iuris, in quibus sodales ad evangelicam perfec­ tionem tendunt servatis regulis et antiquis traditionibus vitae monasticae orientalis, audito, in patriarchatibus, Patriarcha, et consulta, extra patriarchatus, Sede Apo­ stolica; 2.· Ad erigendum monasterium dependens sufficit licentia Hierarchae loci. I 2. Patriarchae reservatur, obtento consensu Synodi permanentis, erectio cuiusvis monasterii stauropegiaci. PARS 1 § 3. Ad erigendum quodvis monasterium cum exem­ ptione pontificia requiritur beneplacitum Apostolicae Sedis. DE MONA S CETERISQUE RELIGIOSIS Can. 9—§ 1. l.° Erectio monasterii vel constituendi Can. 1—Status religiosus est stabilis vivendi modus in novi monasterii permissio secumfert, si monasterium sil aliqua sodetate ab Ecclesia approbata, quo fideles, praeter sui iuris vel filiale, licentiam habendi ecclesiam vel ora­ communia praecepta, evangelica quoque consilia per vota torium publicum et sacra ministeria peragendi, itemque publica obedicnliae, castitatis et paupertatis, sub legitimo pia opera exercendi monasterii ad normam statutorum Superiore, ad nonnam statutorum, servanda suscipiunt. propria, salvis clausulis in ipsa erectione vel permissione appositis, et firma obligatione obtinendi consensum Hierar­ Can. 2—Status religiosus ab omnibus in honore hachae loci antequam ecclesia vel oratorium publicum in 68 bendus esL/ certo ac determinato loco aedificetur; Can. 3—Omnia statuta Religionum, in iis quae iuri 2.® Eadem erectio vel permissio, si de monasterio hac lege statuto non sunt contraria, vim suam servant, iis subsidiario agatur, licentiam secumiert habendi oratorium quae eidem opponuntur abrogatis. semi-publicum. Can. 4—Canones de religiosis e»iam eremitas obligant, 5 2. 1.» Ut aedificentur et aperiantur schola, hospi­ nisi contrarium constet ex natura rei vel ex approbatis tium vel similis generis aedes separata a monasterio ellam uniuscuiusque Religionis statutis. cum exemptione pontificia, requiritur specialis Hierarchae Can. 5-4 L Domus Religionum latini ritus quae loci licentia; si autem agatur de monasterio stauropegiaco orientali ritu1, probante Apostolica Sede, adseriptae sunt, requiritur praeterea Patriarchae licentia; ius hac lege statutum servare debent, salvis praescriptis 2.· Haec loci Hierarchae licentia secumfert licentiam statutorum quae internum regimen Religionis respiciunt habendi oratorium semi-publicum. et privilegiis suae Religioni a Sede Apostolica concessis. § 3. Ut constitutum monasterium in alios usus con­ i 2. Religio ritus orientalis quae, consentiente Sede vertatur, eadem sollemnitates requiruntur quae ad eriApostolica, domus et provincias diversi ritus orientalis Îjendam domum, nisi agatur de conversione quae, salvis habet, quod attinet ad regimen, ab illa ritus orientalis undationls legibus, ad internum regimen et disciplinam ecclesiastica Hierarchia pendet quam designaverit eadem religiosam dumtaxat referatur. / 7) Sedes Apostolica. Can. 10—§ 1. In patriarchatibus, monasterium sui iuris Can. 6—§ 1. 1.· Religiosi praecedunt lalcis; monachi, vel filiale sine pontificia exemptione supprimi non potest ceteris religiosis; Religiones dericales, laicallbus; Inter Re­ nisi a Patriarcha, gravi de causa, de consensu Synodi ligiones clericales aut Inter Religiones laicales. Ordines permanentis ct rogante vel audito Hierarcha loci sl mona­ praecedunt Congregationibus. sterium sit Iuris eparchlalis, et audito Superiore maiore 2. · Fiymo praescripto n. 1, Religiones luris pontificii monasterii et Praeside Confoederationis, si monasterium praecedunt Religionibus iuris patriarchalis; hae, Religio­ sit confoederatum, salvo recursu cum effectu suspensive nibus iuris eparchlalis; ad Sedem Apostolicam. 3. · Inter Religiones eiusdem condicionis Juridicae, illa § 2. Monasterium sui iuris vel filiale pontificia exem­ praecedit quae est In pacifica quasi possessione praeceptione fruens et, extra patriarchatus, omne monasterium sui iuris vel filiale, etiam iuris eparchlalis, tantummodo 1 Cxnonn SS. Apriciorum, 38. · Syn. anbochena, can. 34 Sedes Apostolica supprimere potest. NB.—S. Theodora» Studita Sermones et epistulae citantur ex Mai A§ 3. Monasterium subsidiarium cuiusvis condidon’s luCoua-Luoi, Nora Patrum Biblioiicta, tiL VIII, IX et X (an. 1832 *1905; ridlcae supprimi potest a Superiore monasterii sui luris ad cetera, ex Mfcne. P. L 99: Ep. I - Epistolarum liber L Ep. II - EpUtononnam statutorum, praevio beneplacllo Sedis Apostolica^ Urum liber II. Dt mtmacki» cdcriujue ftfiporii.~Syn. Armen., a. 19«, tiL VI, Dt indifata fditiori»; UL VI. cap. HI, Df Sacri» Vtrtinibu» Can. : et x—Syn. Oxatetonen^ a. 451, can. 4.—S. Basilios SL, can. x3; Rexube fat, n. 7 el 41·—S. Pacbomius. Reg. 30, 58, 62, 64. 84. 144, X53. 157. 184; S- Theodoras StodiU, ep. II, 104, 128, X59. 164, xM; ep. 95. 138; unno 9, 11. «, 19. 33, 37. «o, 83, 87. 89, 93, 104. ner, oraL xx; tatam., UmH 23· .. , Can. 4.—Syn. TroHan., a. 691, can * 41—Syn. Libanen. MirocuLtram. a. 1736, pan IV, cap. IÎ, : et jx, XX- 2959 Can. 8.—Syn. Libanen. Maronitaram, n. 1736 pars IV, cap. II, t et L cap. Ill, 1; Syn. prov. Alba-Iulien. et Fagarusien. Rurcenoraxn, x. lS77 tiL VIII. cap. II. 5 x.—Syn. Cbalcedonen., a. 451, can. 4.—Syn. Trullan., a. 691, can. 49.— Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. 1720, üt. XI. Can. 9 J x.—Syn. Chalcedonen., a. 451, can. 4.—Syn. Trallan., ». 69L can 49.—Syn. Libanen. Maranitaram, a. 1736, par» IV, cap. I, 8. H 3, 3 —Syn. Armen., a. 1911, 777. 2960 193± FEB 0 PIUS;XII, BE RELIGIOSIS PRO ECCLESIA ORIENTALI n. 2203 sl de monasterio exemptione pontificia fruentl agatur, con­ sensu Patriarchae cum Synodo permanenti si de monasterio itâuropegiaco, consensu Hierarchae loci sl de alio mona­ sterio. f 4. 1.· Bona monasterii sui luris suppressi cedunt Confoederationi, sl fuerit confocdcratum; secus, cparchlae vel,sl fuerit stauropcglncum, patrlarchatui; de bonis autem monasterii suppressi quod exemptione pontificia fruebatur, Sedi Apostolicae reservatur statuere, salva omni in casu offerentium voluntate; 2.® Bona nutem monasterii dependentis suppressi cedunt monasterio sui iuris, salva offerentium voluntate. Can. 11—I 1. Plura monasteria sui iuris sive virorum sive mulierum eiusdem iuridicae condicionis ct, si agatur de monasteriis luris eparchlalis, eiusdem cparchlae, Confoe­ derationem inire possunt de licentia legitimae auctoritatis, cui reservatur quoque foederis leges approbare. i 2. Haec legitima auctoritas est loci Hierarcha, sl monasteria sint iuris eparchlalis; Patriarcha, si stauropegiaca; Sedes Apostolica, sl sint iuris pontifie1!. Cm. 12—§ 1. Monasterii non confoederat! aggregatio et confoederat! a Confoederatione separatio eidem auctori­ tati reservatur de qua in can. 11. f 2. Suppressio autem Confoederationis fieri non potest risi a Sede Apostolica vel, si Confoederatio sit iuris eparchirils, a Patriarcha dc consensu Synodi permanentis, audito loci Hierarcha et Praeside Confoederationis. De­ cretum autem Patriarchae exsecutioni tradi non potest 71 risi post Sedis Apostolicae approbationem. / f 3. De bonis autem quae ad ipsam Confoederationem suppressam pertineant statuere reservatur Sedi Apostolicae vel, si Confoederatio suppressa sit a Patriarcha ad nor­ mam 1 2, Patriarchae de consensu Synodi permanentis, salva offerentium voluntate. Can. 13—5 1. 1.® Hierarchae loci condere possunt Congregationes; sed eas ne condant inconsulta Sede Apo­ stolica; 2. · Patriarchae, obtento consensu Sedis Apostolicae, condere possunt Ordines; Congregationes autem, consulta eadem Sede Apostolica; 3. ® Si agatur de tertiariis in communi viventibus» requiritur praeterea ut a supremo Moderatore primi Or­ dinis suae Religioni aggregentur. I 2. Congregatio Iuris eparchlalis, quae decursu tem­ poris in plures eparchias diffusa sit, fieri potest iuris patriarchalis, decreto Patriarchae, auditis iis quorum interest et oblento consensu Synodi permanentis. Î 3. Nec nomen nec habitus iam constituti Ordinis vel constitutae Congregationis assumi potest ab ils qui ad illam Religionem legitime non pertinent aut a nova Religione. Can. 14—§ 1. 1.® Ordo, etiam iuris patriarchaHs, le­ gitime conditus, etiamsi unica domo constet, supprimi nequit nisi a Sede apostolica; " 2. Ipsi Apostolicae Sedi reservatur de bonis suppressi Ordinis statuere, salva offerentium voluntate. I 2. Congregationem iuris patriarchaHs vel eparchlalis, legitime erectam, etsi unica constet domo, supprimere potest Sedes Apostolica vel Patriarcha auditis iis quorum interest el de consensu Synodi permanentis. Decretum satem Patriarchae exsecutioni tradi non potest nisi post Sedis Apostolicae approbationem. Can. 15—4 1. Religionem in provincias dividere, con­ stitutas iam provincias conlungere vel aliter circumscribere, novas condere condltasve supprimere, pertinet ad Sedem Apostolicam, si agatur de Religione iuris pontificii; ad Patriarcham in patriarchatibus, si agatur de Ordine iuris patriarchaHs aut de Congregatione iuris patriarchaHs vel eparchlalis. } 2. Extincta provincia, de eius bonis statuere, salvis lastitlae legibus et fundatorum voluntate, spectat, nisi statuta aliud caveant, ad synaxim generalem vel, urgente necessitate, ad supremum Moderatorem de consensu sui <2 consilii. / Can. 16—Nulla religiosa domus erigatur nisi i udi cari prudenter possit, reditibus propriis aliove modo, congruae sodalium habitationi et sustentationi provisum iri. Can. 17—4 1· Congregatio iuris eparchlalis domos in Can. 23—Religiosi omnes, tamquam supremo Superiori, subduntur Romano Pontifici, cui parendi obligatione te­ nentur etiam vi voti obedientiae. Can. 24—§ 1. Subduntur quomie religiosi Hierarchae loci, iis exceptis qui lure communi vel privilegio, ab auc­ toritate Hierarchae loci subdutl / sunt et sublecti sive Cai nSyn. Libanen. Maroniurum. a. 1736, pars IV, cap. Ill, a; Sya. Zarzuten. Ruthenorum, a. X720. tiL XI. I S. Biulius M., Regulae fui., n. 33. Cax 16.—Syn. Libanen. Maroni Urum, a. 1736, pars IV, cap. II, «7. ΙΠ, x; Syn. Zamojten. Ruthenorum, a. 1720, tit. XI et XII. apr. X7S4; Icti. 19 mali 1858.—Syn. Armen, a XQtx, 75$; Syn. prov. AlbaIulien. et Fajearasdea. Ruoienonira, a. 1872, tiL ΜΠ. cap. II. § i.—Syn. Cbakcdonen., a. 451, can. 4. 8. x8; Benedictus XIV, ep.encycl Demandatam, 14 dec. 1743, I zc; S. C. de Prep. Fide, decr. tj mart. xStQ. 2981 alia cparchia valide constituere non potest nisi de consensu Hierarchae loci in συο erigenda est domus et, si agatur de prima domo erigenda In alia cparchia, de consensu Hierarchae eparchiae in qua residet supremus Moderator. § 2. In patriarchatibus autem Hierarcha loci in quo condenda est domus, consensum ne det sine licentia Pa­ triarchae. Can. 18—5 1. Typicum monasterii stauropegiacl et statuta Ordinis iuris patriarchaHs approbat Patriarcha audita Synodo permanenti. 5 2. Statuta Congregationis iuris patriarchaHs approbat Patriarcha, auditis omnibus locorum Hierarchis in quorum cparchiis domus habentur. 4 3. Si Congregatio iuris eparchlalis ad eparchias alias forte propagetur, nihil in ipsius statutis valide mutari potest, nisi de consensu singulorum Hierarcharum in quo­ rum eparchils domus habeat, salvis iis quae ad normam can. 13 4 b nn. 1, 2, Sedi Apostolicae fuere sublecta. Can. 19—5 1. 1.® Ordo et Congregatio iuris pontificii vel patriarchaHs domos constituere non possunt nisi de licentia Hierarchae loci in quo erigenda est domus; sl agatur de prima domo Ordinis vel Congregationis iuris patriarchaHs co in loco erigenda, requiritur praeterea consensus Patriar­ chae; 2.® Ordo vel Congregatio pontificia exemptione fruentes domos constituere non possunt nisi obtento benepla­ cito Sedis Apostolicae et consensu Hierarchae loci. § 2. Constituendae novae domus licentia facultatem secumfert pro Religionibus clericalibus habendi ecclesiam vel publicum oratorium domui adnexum, et sacra mini­ steria peragendi, servatis de iure servandis, et firma obli­ gatione obHnendi consensum Hierarchae loci antequam ecclesia vel oratorium publicum in certo ac determinato loco aedificetur; pro omnibus Religionibus, pia opera exer­ cendi Religioni propria, salvis clausulis in ipsa permis­ sione appositis. § 3. Quae de monasteriis praescripta sunt In can 9, 4§ 2, 3, serventur etiam de Ordinibus et Congregationibus. / Can. 20—4 1· Domus Ordinis vel Congregationis sive formata sive non formata supprimi nequit nisi obtento beneplacito Apostolico, si exemptione pontificia fruatur. § 2. Extra patriarchatus, domus Ordinis vel Congrega­ tionis, sive formata sive non formata, quae sit iuris ponti­ ficii non exempta supprimi potest a supremo Moderatore de consensu Hierarchae loci. § 3. In patriarchatibus, domus Ordinis vel Congrega­ tionis, sive formata sive non formata, tum iuris pontificii non exempta tum luris patriarchaHs supprimi potest a supremo Moderatore, consentiente Patriarcha. § 4. Domus Congregationis inris eparchlalis, sive for­ mata sive non formata, supprimi potest sola Hierarchae loci auctoritate, audito Congregationis Moderatore, salvo praescripto can. 14, J 2 sl de unica domo agatur. § 5. Decretum suppressionis domus de qua In §4 3. 4, nisi recursus interpositus fuerit, exsecutioni tradi potest tres post menses a die apposito eidem decreto. Can. 21—Erectio, immutatio et suppressio sive Reli­ gionis sive provinciae sive domus, miae a Superiore infra Sedem Apostolicam fiat, scripto facienda est. Decreti exemplar servandum est in tabulario curiae Superioris qui illud dedit, et in tabulario personae moralis erectae λ-el immutatae. Can. 22—§ 1. Beneplacitum, consensus, licentia de quibus in canonibus huius capitis ad validitatem actus requiruntur. § 2. Consensus et licentia de quibus In canonibus huius capitis in scriptis dentur. CAPUT II—-De Art. I. religionum regimine De Superioribus ei de synaxibus 2962 V η. 2203 •· PIUS XII, DE RELIGIOSIS PRO ECCLESIA ORIENTALI Patriarchae sive uni Sedi Apostollcae, salva semper po­ testate quam ius etiam in eos locorum Hierarchis concedit. J 2. L® Religiosi exemptione pontificia non fruentes subliduntur quoque, In patriarchattbus, Patriarchae me­ diale, In Iis in quibus lincm loci Hierarchae, Patriarchae subieclo, subduntur; in celeris. Immediate; salvis casibus in quibus Iure communi vel privilegio Iidem uni Aposto­ llcae Sedi subliduntur; 2.® In patriorchatibus, religiosi exemptione pontificia fruentes subliduntur Immediate Patriarchae dumtaxat in casibus in iure expressis; mediate autem 'n Iis In quibus Immediate Hierarchae loci subliduntur. Can. 25—Nulla virorum Religio sine speciali Apostolico Induito potest sibi subditam habere mulierum Congrega­ tionem aut earum curam et moderationem retinere sibi specialiter commendatam. Can. 26—f 1. Superiores et synaxes, ad normam sta­ tutorum ct luris communis, potestatem habent domlnalivam in subditos. 5 2. 1.® In monasterio exempto et in Religione clericali exempta. Superiores et synaxes, ad nonnam statutorum et Iuris communis, habent iurisdlclionem ecclesiasticam tam in foro Interno quam In externo; 2. ® Superiores maiores monachorum non exempto­ rum cuiusvis condicionis lurldlcae, et Congregationum dericalium Iuris pontificii non exemptarum vel iuris patriarchalls habent lurisdlctionem ecclesiasticam in utroque foro tantum in casibus in Iure expressis. j 3. Superiores maiores monachorum non exemptorum cuiusvis condidonis iuridicae, et Congregationum clerica­ lium iuris pontificii non exemptarum vel iuris patrlarchalis, dispensare valent quod attinet ad ca in quibus ab Hierarcha lod exempti sunt, tum ab universalibus Eccle­ siae legibus tum a legibus quas spccialim tulerit Romanus Pontifex pro aliquo ritu vel pro particulari territorio seu coetu personarum, intra fines quibus potestas dispensandi ab iisdem legibus Hierarchis infra Romanum Pontificem Iure competii. Can. 27—Superior quilibet severe prohibetur quominus in causis ad S. Officium spectantibus se intromittat. Can. 28— Praeses Consodationis Confoederationum, Praeses Confoederationis monasticae et Antistita generalis Ordinis non habent omnem potestatem et iurisdlctionem 75 quam Ius commune tribuit Superioribus / maioribus, sed eorum potestas et iurisdictlo desumenda est. praeterquam ex iure, ex legibus et statutis cuiusque Consociationis Con­ foederationum vel Confoederationis monasticae vel Ordinis, firmo praescripto can. 207. Can. 20—Supremus Ordinis vel Congregationis Mode­ rator potestatem obtinet In omnes provincias, domos, so­ dales, exercendam secundum statuta; alii Superiores ea gaudent Intra fines sui muneris. Can. 30—Superiores maiores monachorum et Religionis dericalls exemptae possunt notarios constituere, sed tan­ tum pro negotiis ecclesiasticis suae Religionis. Can. 31—Firmis Religionis statutis quae provectiorem aetatem aliaque potiora requisita exigant, ad officium Superioris maioris inhabiles sunk ® 1. Qui legitimis natalibus praediti non sunt, firmo iure particulari; 2.® Qui eamdem Religionem professi non sunt per decem saltem annos a prima professione compu­ tandos; 3.® Qui annos triginta quinque non expleverunt, et sacerdotio aucti non sunt, si de sirorum monasteriis agatur. ® Quae annos quadraginta non explevit, si de monia4. lium Antistita res sit. 5.® In Ordinibus et Congregationibus, qui annos quadraginta non expleverunt, si agatur dc su­ premo religionis Moderatore; annos triginta, sl de aliis Su­ perioribus maioribus. n. j; decr. xi febr 1577, n. r—Syn. TruIUn., x 691, can. 34.—Syu. Annex, x 1911, 70. Syn. Ubinen. Maronitanxnj, x 1736, pin IV, cap. II. 2; cap. 1Π, 3. i 2.—Syn- Alexandrin.Coptorern,x 1898.tecL ΙΠ,cap. I, art. HI. IV, 15; Syn. Libinen. Mx-omUrum, x X736 pan III, cap. VI, 2, xj; Syn. ScUrfen. Syrennn, x 18S8, cap. VII, art. Ill, 6, 20. Can. 25.—Syn. Zaâoiten. RuUxnoruxn, x 1720, tit. VI. Can. aS.—S. Theodores Stodi ta, ep. II, xjx I i.—S. Theodorei Studlta, ep. I, χσ, ep. II, 14X I 1, a.·.—I.ftaoen. Maronitircm, x 1736, pin II, cap. IV, 6. Can. 27.—S. C. S. Off., decr. S InL 166a. decr. 15 mail 1901. Can. 29.—S. Theodores Stodita, ep. II, 142; S. Athanasius Athoni ta, dutypoùc De pctfSiaU S £fncr»r. * Can 3:.—S. Banliui SL, Reçilae fus., n. 35 et 43.—Syn. Libanen. Marcrü tarera, x 1736, pm IV, cap. III, 10. 3. ·.—Syn. Nicara II, x 787, can. 14 et 19.—S. Nkepbores CP-, can. 15.— S. Theodores Stodila, ep. 59. 2963 1 »r>2 FEB 0 Cnn. 32—i 1. Superior monasterii sui luris in officio ad vitam permanent, nisi aliter ferat Typicum. § 2. Superiores maiores In Ordinibus et Congregatio, nibus sint temporarii, nisi nlller ferant statuta. § 3. 1.® Superiores minores locales ne conslltuanlor ad tempus ultra sexennium, quo exacto, possunt ad Idem of * ficlum Iterum assumi, si statuta ita ferant, sed non tertio immediate In eadem religiosa domo; ® 2. In patrlnrchutibus. Patriarcha, iusta ex causa, dispensare potest a praescripto n. 1 In Religionibus cuiusvis iuridicae condicionis, ad petitionem Superiorum Religionis, audito, s’ res ferat, loci Hierarcha. Cn. 33—Praescriptum can. 32 de Superioribus minori­ bus localibus applicatur quoque Superioribus seu Rectori­ bus scholarum, nosocomiorum, / allarumque piarum do- 3 morum, quoties Superiores Isti seu Rectores sunt simol Superiores religiosorum, sub sua potestate habentes alios religiosos etiam quod attinet ad religiosam disciplinam. Can. 34—f 1. Antequam ad Superiorum malorum electionem deveniatur in Religionibus virorum, omnes et singuli electores Iureiurando promittant se electuros quos secundum Deum eligendos esse existimaverint. § 2. Praesidi Confoederationis monasticae virorum com­ petit electioni Superioris monasterii sul iuris dc Confoede­ ratione praeesse, per se vel per delegatum. 4 3. 1.® In monasteriis monlalium, comitiis eligendae Antistitae et, in mulierum Ordinibus, comitiis eligendae Antistitae generalis praesit Hierarcha loci aut eius dele­ gatus cum duobus presbyteris scrutatoribus, si monlalium domus Superiori religioso sublecta non sit; secus hic Su­ perior praesit; sed etiam hoc in casu Hierarcha tempestive moneri debet de die et hora electionis, cui potest una cum Superiore religioso per se ipse vel per alium assistere et, si assistat, per se vel per alium praeesse; 2. ® Si monasterium sit stauropcgiacum, ius et of­ ficium Hierarchae loci perlinet ad Patriarcham; cui inte­ grum est pro conscientiae officio peractam electionem confirmare vel rescindere; 3. ® In scrutatores ne assumantur confessaril ordi­ narii ipsarum monialium. § 4. In mulierum Congregationibus electioni Antisti­ tae generalis praesideat per se vel per alium Hierarcha loci in quo electio peragitur, cui, si Congregatio sil iuris eparchialis, peractam electionem confirmare vel rescindere integrum est pro conscientiae officio. Can. 35—§ 1. In electionibus quae a synaxi fiunt, servetur ius commune praeter cuiusque Religionis statuti eidem non contraria. § 2. Caveant omnes ne directe vel indirecte suffragia procurent tam scipsis quam aliis. 5 3. Postulatio admitti potest solum in casu extraor­ dinario et dummodo in statutis nc prohibeatur. Can. 36—In sua quisque domo Superiores commorentur neque ab eadem discedant, nisi ad normam statutorum. Can. 37—Curent Superiores ut subditi vitam iuxta statuta suae Religionis componant, atque eosdem exemplo ct hortatione iuvent in consecutione finis Religionis. / 77 Can. 38—§ 1. Omnis Superior debet notitiam et exse­ cutionem decretorum Apostollcae Sedis, Patriarchae, abus­ que legitimae auctoritatis, suos inter subditos promovere§ 2. Curent Superiores locales: 1.® Ut saltem semel In anno, statis diebus, publice legantur propria statuta. Item, que decreta quae publice legenda praescribuntur; 2.® Ut saltem bis in mense, firmo praescripto can. 98, § 2, Christianae catechesis habeatur instructio pro monachis qui non sint presbyteri nec studiis ecclesiasticis vacent, et pro familiaribus, ct, in Ordine vel Congregatione, pro coadiutoribus et familiaribus, audientium condicioni Can. 32.—Syn. IJbanm. Maroni urum, x 1736» pars IV, cap. Ill, tx Can. 34 f 3.—S. Theodorus Studita, ep. II, 196; Syn. Zamostcn. Rxthe· norim, x xyjo, tiL XII; Syn. Lcopolien. Ruthenorum, x 189:, tiL X, 5. Can. 35.—Syn. Libaucn. Marenitaruxn, a. 1736. pars IV, cap. Π, < rt 2:, XIII; Syn. Zamosten. Ruthenorum, x 1720, UL XII. I i.—Clemens XIII, litL ap. Ex iniuntto, xo Un. 1759.—S. Bashm M, RcxnUe fux, n. 43.—S. Theodorus Studlta, ep. II, 126, 130, 146; S. Ath *nasius Athoni ta, dUtyposis: EUctu> Kegununi; Typicum: De fwnXiiv */. ie tlrtwv k/fumtni; Syn. Liban en. Maroni tarum, x 1736, pan TV, cap. Ill, XX I 2.—S. Basiliui M., Regulae fus., n. 43. Can. 36.—S. Theodorus S tudita, ep. I, χος termo 92. Cm. 37.—S. Baslius M., Regulae fu»,., n. 25.—S, Pacbccxlos, Rcg. S. Theodore» StndiU, ep. II, 8, 43, 97, 98. Cm. 38 I 2, x.·.—S. Pacbomius, Rrg xo et 156; S. Theodores Stnia, «rmo 4, xo, 44, 47-, bypotyposxs n. 16, 21; ep. I, xo; Syn- Libanea. Mx-> murum, x 1736, pan IV, cap. II, ar, XII. 2964 1952 FIO1 Ο PIUS XII. DE llEMOIOSIS PRO ECCLESIA ORIENTALI accommodata, et, praesertim In Ordine vel Congregatione hlcalibus, pin ad omnes dc familia exhortatio. Can. 39—1 1. Relationem de statu Religionis quinto quoque anno, vel saepius sl Ita ferant statuta, mittere debet: !.♦ Ad Sedem Apostolicam. Praeses Confoederationis monasticae iuris pontificii. Superior monasterii sui iuris quod sit iuris pontificii non confoederat!, et supremus Moderator ulius Religionis luris pontificii; 2.· Ad Patriarcham, Udem dc quibus In n. 1 iuxta limen statutam a Sede Apostolica formulam, ct Superior Ordinis vel Congregationis luris patrlarchalis. i 2. Relatio fieri debet per documentum subsignatum a Superiore cum suo consilio et, sl agatur de Religione mu­ lierum, etiam ab Hierarcha loci In quo suprema Antistita cum suo consilio residet. Can. 40—Praeses Confoederationis stauropcgiacae et Superior monasterii sui iuris stauropcgiaci ad relationem quod allinet servent statuta. Can. 41—f 1. Superiores maiores quos ad hoc munus statuta designant, temporibus In iisdem definitis, omnes domos sibi sublectas visitent per se, vel per alios si fuerint legitime Impediti. I 2. Praeses Confoederationis monasticae singula momsteria Confoederationis, temporibus in statutis determi­ natis, visitare debet per se, vel, si Impedimento detineatur, per alium; Visitatorem autem monasterii quod ipse Praeses gubernet statuta designare debent. Can. 42—Ius et officium est Patriarchae visitandi per se vel per alium monasteria stauropegiaca, quoties oppor7S tonum duxerit. / Can. 43—Religiosos exemptos Episcopus visitare potest incisibus tantum in iure expressis. Can. 44—1 1. Hierarcha loci per se vel per alium quinto quoque anno visitare debet: 1. ® Singula monlalium monasteria cuiusvis condicio­ nis iuridicae, Superiori religioso non sublecta, stauropegiacis exceptis; 2. ® Virorum monasteria iuris eparchialis, omnesque domos Congregationis eiusdem iuridicae condicionis. f 2. Item quinto quoque anno visitare debet: 1. ® Singula monialium monasteria cuiusvis condidonis iuridicae circa ea quae ad clausurae legem spectant; 2. ® Singula virorum monasteria luris pontificii et singulas domos cuiusvis Religionis clericalis iuris pontificii vd patriarchal is, in iis quae pertinent ad ecclesiam, sacra­ rium, oratorium publicum, sedem ad sacramentum poeni­ tentiae; 3. ® Singulas domos laicalis Congregationis iuris pon­ tificii vel patrlarchalis, non solum in iis de quibus in su­ periore numero, sed etiam in aliis quae ad internam disci­ plinam spectant, ad normam tamen can. 167, § 2, n. 1. f 3. Hierarcha loci debet omnes domos religiosas iuris ponlifidl aut patriarchalis sive clericales sive lalcales exemptas vel non exemplas, visitare, si Superior maior, ad quem visitatio iure competit, post quinque annos eas non visitaverit et, monitus ab Hierarcha loci, eas visitare neglexerit Can. 45—5 1· Visitator ius et officium habet interro­ gandi religiosos, quos interrogandos iudicaverit, et co­ gnoscendi de iis quae ad visitationem spectant; omnes autem religiosi obligatione tenentur respondendi secun­ dum veritatem, nec Superioribus licet quoquo modo eos ab hac obligatione avertere aut visitationis finem impedire. f 2. A decretis Visitatoris datur recursus cum effectu devohrtivo tantum, nisi ipse ordine iudiciarlo processerit. Can. 46—§ 1. 1.® In omni monasterio et in omni Religione clericali ius et officium est Superiori, per se vel per alium, aegrotis professis, novitiis, aliisve in religiosa domo diu noctuque degentibus causa famulatus, educa­ tionis, hospitii aut infirmae valetudinis, eucharisticum Viaticum et unctionis Infirmorum sacramentum ministran­ di di;/ 2.· Ius et officium dc quo in n. 1 competit SuperioriCta. 43.—-Syn. Libanen. Maroni tarum, a. 1736, pars IV. cap. II, 9. *x 44 —Syn. Annen. a. içtf, 75B et 776; Syn. Libanen. Maroni tarum, C «-Uri. pm HI. cap. Ill, 4, VI; pan IV. cap. Π, 9; cap. Ill, 19; Syn. ZaKiJjSea. Ratbenonnn, a. 17-0, tit. VI; Syn. ScUrfen. Syrorum, a. xSSS, cap. IX, art III, 4. !>—Syn. Libanen. Maronitannn, a. 1736, pan IV, cap, 3. Un. 46 I 1.—Syn. Libanen. Maxonitarum, a. 1736. pan II, cap. VIII, 7. i 2 —Syn. Annen, a. 1911, 358. 2965 η. 2203 bus de quibus in eodem numero quod attinet ad religiosos et novitios extra domum aegrotos. § 2. 1.® In monialium domo Idem ius et officium habet ordinarius confessorius vel qui cius vices gerit; 2.® Sl confcssarlus vel qui eius vices gerit non sint eiusdem ritus ac monialls, et possit accersiri sacerdos eiusden ritus, hic, nisi obstet gravis causa, advocari debet, ut eucharisticum Viaticum et sacramentum unctionis infirmorum moniali administret. 3. In lalcall Congregatione Ius et officium de quo In spectat ad parochum loci vel ad cappellanum quem Hierarcha parocho iusta et gravi de causa ad normam luris suffecerit. Can. 47—§ 1. Vetitum est religiosos titulis dignitatum vel officiorum mere honorificis augere; statutis Id permit­ tentibus, admittuntur tantummodo tituli officiorum malo­ rum quae religiosi in propria Religione exercuerint, firmo praescripto § 2. § 2. Religiosi extra proprias domos officia exercentes augeri non possunt titulis sui ritus dignitatum nisi Patriar­ cha, audito Superiore, consensum dederit. Cessante officio, cessat, nisi aliter ferant liturgicae leges, etiam dignitatis titulus. Can. 48—§ i. Superiores maiores et Superior cuiusvis domus religiosae saltem formatae habeant suos consiliarios, quorum consensum aut consilium exquirant ad normam statutorum et canonum. § 2. Sint etiam pro administratione bonorum tempo­ ralium oeconomi: generalis qui Religionis universae bona administret, provincialis qui provinciae, localis qui singu­ larum domorum; qui omnes officio suo fungantur sub moderamine Superioris. § 3. Oeconomi generalis ct provincialis munus gerere Superior ipse non potest; munus vero oeconomi localis, quamvis melius a munere Superioris distinguatur, componi tamen cum eo potest, sl necessitas id exigat, § 4. Superior monasterii sui luris munus oeconomi eiusdem monasterii simul ne gerat. § 5. Sl de modo oeconomos designandi statuta sileant, a Superiore maiore cum consensu sui consilii nominentur. Can. 49—§ 1. 1.® Virorum Religio exemptione pon­ tificia fruens procuratorem generalem habeat, qui, secun­ dum statuta designatus, negotia propriae Religionis apud Apostolicam Sedem pertractet; / 2.® Antequam praescriptum in statutis tempus ex­ spiret, procurator ne amoveatur, inconsulta Sede Apo­ stolica. § 2. Praescriptum § 1 servent etiam aliae iuris ponti­ ficii Religiones, quibus Apostolica Sedes concessit, ut pro­ curatorem generalem apud Ipsam constituant. Î Art. II. De confessariis et cappellanis Can. 50—§ 1. In singulis virorum monasteriis sui iuris, filialibus vel subsidiariis formatis et in singulis domibus clericalis Ordinis vel Congregationis designentur plures pro sodalium numero confessaril legitime approbati. § 2. Superiores religiosi, potestatem audiendi confes­ siones habentes, possunt, servatis de iure servandis, con­ fessiones audire subditorum, qui ab illis sponte sua ac motu proprio id petant, at sine gravi causa id ad modum habitus ne agant. § 3. Caveant Superiores ne quem subditum aut Ipsi per se aut per alium vi, metu, importunis suasionibus aliave ratione inducant, ut peccata apud se confiteatur. Can. 51.—Firmis statutis quae confessionem praecipiunt vel suadent apud determinatos confessorios statis tempori­ bus peragendam, si religiosus, etiam exemptus, ad suae § 2, x.·.—Syn. Libanen. Maronitarum, a. i73$» P n * IV, cap· HI. MCan 47 $ x.—Syn. Libanen. Maronltanm. a. 173 · * HI. cap. HL 4. V. Can 48 f x.—S. Rasilius M.. Regulae fus, n. 14, 28, 48.—S. Tbeodcca Studiu. sermo X17. f 2.—Syn. Nicaen. II, x 7S7, can. xx.—S. BatiUu * M^ Rrrulae ha., n 34.— S. Theodorus Stndita. eerrr.o », 48, 53; ep. I, xo; ep. 36, 96; iambi n. S. Athanasius Athoni ta. Typicum: ad fwwsscrm — OMJhTwfta oA-onomi; Syn. Libanen. Maxonitarcm, a. 1736» pars IV, cap. II, at, VII, cap. II. 4: cap. ΠΙ. 3 et 4§ 4.—Syn. Libanen. Maronltaruxn. X73®. IV, cap. III. 3 et 4. Can. 48 § 3.—S. Athanasius Atbcniu, Typicum.· ad nvetiterem — ccmsiiîuiio cœmoim; Syn. Libanen. Maroni tarum. a. 173S. par * IV. cap. II. 4 et sx, VII. Can. 50 i 3.—S. G S. Off., 5 iuL 1899.·—Syn. Lituarn. MarxuUrum. a. 1736. par * IV, cap. III. 3. I 3 —S. G S. O(f, 5 int 2966 η. 2263 « * if··} PIUS XII, DE RELIGIOSIS PRO ECCLESIA ORIENTALI conscientiae quietem, confessionem peragal apud sacer­ dotem ab Hierarcha loci approbatum, etsi Inter designatos non recensitum, confessio, revocato quolibet contrario privilegio, valida et licita est. Can. 52—§ L Singulis religiosarum domibus unus dumtaxat detur confessarius ordinarius, qui sacramentales confessiones universae communitatis excipiat, nisi propter magnum Ipsarum numerum vel aliam Iustam causam sit opus altero vel pluribus. § 2. Sl qua religiosa, ad animi sui quietem, vel ad maiorem in via Del progressum, aliquem specialem confes­ sorium vel moderatorem spiritualem postulet, eum facile concedat Hierarcha; qui tamen Invigilet ne ex hac conccss’one abusus Irrepant; quod si irrepserint, eos caute et prudenter eliminet, salva conscientiae libertate. Can. 53—§ L Unicuique religiosarum communitati detur confessarius extraordinarius qui quater saltem in 81 anno ad domum religiosam accedat / et cui omnes religiosae se sistere debent, saltem benedictionem recepturae. § 2. Hierarchae locorum. In quibus religiosarum com­ munitates exsistunt, aliquot sacerdotes pro singulis domi­ bus designent, ad quos pro sacramento poenitentiae in casibus particularibus recurrere eae facile possint. 5 3. Si qua religiosa aliquem ex iis confessarils expetat, nulli Antistitae liceat nec per se nec per alios, neque di­ recte neque indirecte, petitionis rationem inquirere, pe­ titioni verbis aut factis refragari, aut quavis ratione osten­ dere se id aegre ferre. Can. 54—SI, non obstante praescripto can. 52, 53, aliqua religiosa, ad suae conscientiae tranquillitatem, confessionem peragat apud sacerdotem ab Hierarcha lod approbatum, confessio in qualibet ecclesia vel oratorio etiam semlpubllco peracta, aut in loco ad audiendas con­ fessiones mulierum vel religiosarum legitime destinato, valida et licita est, revocato quolibet contrario privilegio; neque Antistita Id prohibere potest aut de ea re inquirere, ne indirecte quidem; nec religiosae obligatione qulcquam referendi Antistitae tenentur. Quodsi confessio peragatur in loco non audiendis confessionibus destinato, valida qui­ dem esi, sed confessarius Illicite agit, nisi In aliquo casu extraordinario graves rationes Id exegerint Can. 55—Religiosae omnes, cum graviter aegrotant, licet mortis periculum absit, quemlibet sacerdotem ad confessiones excipiendas approbatum, etsi non destinatum religiosis, arcessere possunt eiaue, perdurante gravi infir­ mitate, quoties voluerint, confiteri, nec Antistita potest eas sive directe sive indirecte prohibere. Can. 56—J 1. Confessarii religiosarum et ordinarii et extraordinarii sint sacerdotes, sive e clero saeculari, sive religiosi de Superiorum licentia, morum Integritate ac prudentia praestantes; sint insuper annos nati saltem qua­ draginta, nisi iusta causa, iudicio Hierarchae, aliud exigat, nullam potestatem in easdem religiosas in foro externo habentes. f 2, Confessarius ordinarius non potest renuntiari ex­ traordinarius nec, praeter casus in can. 58 recensitos, rursus designari oruinarius In eadem communitate, nisi post annum ab expleto officio; extraordinarius vero Im­ mediate ut ordinarius renuntiari potest. j 3. Confessar.l religiosarum tum ordinarii tum extra­ ordinarii interno vel externo communitatis regimini nullo 82 modo sese immisceant. / Can. 57—j 1. Firmo praescripto § 2, Hierarcha loci designat sacerdotes a confessionibus tum ordinarios tum extraordinarios; sl monialium monasterium Superiori reli­ gioso sublectum sit, hic confessarios Hierarchae praesentat, culus est eosdem pro audiendis Illarum monialium confes­ sionibus approbare et Superioris negligentlam, sl opus sit, supplere. § 2. In monasterio stauropeglaco Patriarchae est sa­ cerdotes a confessionibus designare et approbare, firmo Iure et officio loci Hierarchae id praestandi ad actum, nisi Iure particulari etiam hoc lus et officium Patriarchae reservetur. Can. SX.—Syn. Zunostex Rnthexsaruo, a. X7 *>. tiL XII. Cax S3-—Syn. Zaaorten. Rnthenoruxn, a. xyso, tiL XII. j i,—Benedictus XIV, ep. cncycL Dcwdaiam, 24 d«· »743. t M·— Syn. llbaoen. MarotuUnsn, a. 1736, ραη IV, cap. IU, 14. Can. 56.—Syn. Libonem Maronitarum. a. 1736, pan IV, cap. Ill, X4I I.—Benedictus XIV, ep. encycl. DrmanXiLxm. 24 Dtc- »743» I 2 S. C. de Prop. Fide (C. G.), decr. xs Mart. 1819, n. 3.—Syn. Libanen. MaroxuUrum, a 1736, pan IV, up. HI, 3. Can. 57— Benedictus XIV, ep. encycl. Demondaixm, 24 Dec. X743. ί 3*'· S. G de Prop. Fkfe (C G.), it Dec. 1838, ad 9. .. _ , I X.—Syn. Ubanem Maronitarum. a. X736. lv· uP· HL S Syn_ costex Ruthenorum a. 1720, tiL XII. 2967 10.52 FEB 8 Can. 58—Religiosarum confessarius ordinarius iuum officium ne exerceat ultra triennium; Hierarcha tamen cum ad secundum, imo etiam ad tertium triennium af­ firmare potest, si vel ob sacerdotum ad hoc officium Ido­ neorum penuriam aliter providere nequeat, vel nulor religiosarum pars, earum quoque quae In aliis negotiis lot non habent ferendi suffragium. In eiusdem coofewll confirmationem, per secreta suffragia, convenerit; dissen­ tientibus tamen, si velint, aliter providendum est. Can. 59—§ 1, Loci Hierarcha. firmo praescripto j 2, potest, gravem ob causam, religiosarum confessorium tia ordinarium quam extraordinarium amovere, etiamsi da­ mus religiosarum Superiori religioso subdatur et ipse sa­ cerdos a confessionibus sit religiosus, nec obligatione te­ netur causam amotionis cuiquam significandi, praeterquam Apostolicae Sedi, si ab ea requiratur, de amotione autem debet Superiorem religiosum monere, si religiosarum do­ mus Superiori religioso subdatur. § 2. L· Loci Hierarcha vel Superior religiosus juris­ dictionem vel licentiam ad audiendas confessiones ne re­ vocent aut suspendant, nisi gravem ob causam; 2.· Non iicel Hierarchae, inconsultis Sede Apostolica vel Patriarcha, omnibus alicuius religiosae domus formatae confessariis una simul Jurisdictionem adimere. Can 60.—Etiam In lalcali virorum Congregatione ab Hierarcha loci designentur confessarius ordinarius et ex­ traordinarius; et si religiosus aliquem specialem confes­ sorium expostulet, illuni Superior concedat, nullo modo petitionis rationem inquirens neque id aegre se ferre de­ monstrans. Can. 61—§ 1. Firmo praescripto § 2, In mulierum monasterio et in laical i Ordine vel Congregatione» Hiem· chae loci est sacerdotem a sacris designare et a contionibus 83 probare. / i 2. In mulierum monasterio stauropcgiaco, Patriar­ chae est sacerdotem a sacris designare et a contionibus probare, firmo iure loci Hierarchae facultatem contionandi ad actum concedendi, nisi id quoque, iure particulari Patriarchae reservetur. Can. 62—§ 1. Omnes religiosi Superiores severe ve, tantur personas sibi subditas quoquo modo inducere adconscientlae manifestationem sibi peragendam. § 2. Non tamen prohibentur subditi quominus libere et ultro aperire animum suum Superioribus valeant; imo expedit ut ipsi filiali cum fiducia Superiores adeant, iis, si sint sacerdotes, dubia quoque et anxietates suae conscien­ tiae exponentes. Art. III. De bonis temporalibus eorumque administration! Can. 63—§ 1. Monasterium, Confoederatio monastica. Consociatio Confoederationum, Ordo ct Congregatio, Or­ dinis Congregationisve provincia vel quasi provincia et dumus sunt capaces acquirendi et possidendi quaevis bona temporalia, nisi statuta acquirendi capacitatem ex­ cludant aut coarctent. § 2. In statutis expresse ambitus seu extensio capaci­ tatis acquirendi declaretur. Can. 6-1—§ 1. Bona ad personas morales de quibas in can. 63, § 1, pertinentia, administrentur ad normam statutorum. § 2. Expensas ct actus iuridicos ordinariae adminlstrationis valide faciunt, intra fines muneris, praeter Su­ periores, officiales quoque, qui in statutis ad hoc desi­ gnantur. Can. 65—§ 1. Quod attinet ad pecuniae collocationem serventur statuta; sed praevio consensu Hierarchae loci, ad validitatem actus, indigent: 1. · Antistita monialium et Congregationis luris eparchlalls pro cuiusvis pecuniae collocatione; imo sl monia­ lium monasterium sit Superiori religioso sublectum ipsius quoque consensus, ad validitatem collocationis, est neces­ sarius; 2. ® Antistita religiosarum In Congregatione luris pon­ tificii vel patriarchalls, si pecunia dotem professarum con­ stituat, ad normam can. 81; / si Libanen. Maronitarum. a. 1736. par» IV, cap. HI, X4. Can. 6a.—S. Baxilius M., Regulae fus., n. 26.—S. Theodorus Stahta sermo 95, xxo, 122, 133: bypotyposis 22; poenae raonast. a, 26. Can. 63.—Syn. Libanen. Maxonitarum. a. 1736, par» IV, cap. II, tl, VIII. Can. 64.—S. Theoiorm S ludi ta, ep. II, xSo; S. Athanasius Atbm.li, diatypods: Dc dura/tone mvnzrti Superiorum. i 3.—S. Theodorus Studxta, ep. I, xo. 2963 11132 H B 0 PIUS XII. BE ItKl.iGIOSIS PBO ECCLESIA ORIENTALI * Superior vel Antistita cuiusvis domus religiosae, 3. si. bona sint attributa vel legatu co fine ut in beneficentiam in loco Impendantur; L· Superior domus Congregationis iuris eparchialis ct \nlhtlla domus cuiusvis Religionis, sl bona sint at­ tributa vel legata nd Dei cultum; *5. Religiosus quilibet, etsi exemptus, si pecunia data «It paroeciae vel missioni, aut religiosis intuitu paroeciae wl missionis. i 2. In mulierum monasteriis stuuropegiacis, lura ct officia Hierarchae loci dc quibus in § 1. nn. 1, 2. uni Pa­ triarchae competunt, etsi monialium monasterium Supe­ riori religioso subdatur. I 1 Praescripta β 1, 2, item servanda sunt In qualibet collocationis mutatione. Can. 66—5 1. In alienandis rebus pretiosis alllsvc bonis vel contrahendis debitis ct obligationibus serventur praescripta cann. 279, 280, 283, 288, 291, firmis normis quae sequentibus β 2-4 statuuntur. f 1 Legitimus Superior, culus licentia ad normam an. 279, J 1, n. 3 requiritur, est: 1. · Sedes Apostolica, si extra patriarchatus, res sint pretiosae vel bonorum pretium superet summam triginta milium francorum aut, in patriarchatibus, si res sint pre­ tiosae vel bonorum prcllum superet summam sexaginta milium (rancorum; 2. · Patriarcha, si res sint pretiosae vel bonorum pretium versetur ultra triginta milia sed infra sexaginta milia (rancorum; 3. · Superior quem statuta designant, dc consensu suie synaxis vel sui consilii ad nonnam statutorum per secreta suffragia manifestato, si rerum vel bonorum pre­ tium versetur intra decem milia ct triginta milia francorum; 4. · Superior quem statuta designant servatisque praescriptis eorundem statutorum, si rerum vel bonorum pretium non superet decem milia francorum. 1 3. 1.· SI agatur de monialibus cuiusvis condicionis luridicae vel de religiosis mulieribus iuris eparchialis, praeter ea quae § 2 praescribuntur, requiritur, ad validi­ tatem actus, consensus Hierarchae loci in scriptis prae­ stitus, et si dc monialibus Superiori religioso sublectis, in­ super huius consensus scripto datus, quoties rei alienandae pretium superet tria milia francorum; 2.· In mulierum monasteriis stauropegiacis, ius Hie­ rarchae loci de quo in n. 1, spectat ad Patriarcham. j 4. Pretium de quo in § 2 Illud intelligitur quod aestiEutione proborum peritorum scripto facta indicatur. f 5. In precibus in quibus expetitur licentia vel con­ sensus ad contrahenda debita vel obligationes, ut valeat licentia obtenta vel consensus, exprimi debent alia debita vel obligationes, quibus ipsa persona moralis de qua In £ ran. 63, § 1 ad eum diem gravatur. / Can. 67—j 1. In quolibet monialium monasterio etiam pontificia exemptione fruenti: L· Adminlstrationis ratio reddatur semel in anno, aut diam saepius si id in statutis praescribatur, ab Anti­ stita Hierarchae loci, itemque Superiori religioso, si mouslerium eidem sublectum sit. Rationis redditae titulo nihil exigi potest; 2. · Sl rallo adminlstrationis Hierarchae non probetur, ipse potest opportuna remedia adhibere, etiam removendo, si m postulet, occonomam aliosque administratores; si â’jlem monasterium sit Superiori religioso sublectum, eum Hierarcha, uti prospiclat, moneat; quod si ille neglexerit, Ipse per se consulat; 3. ® Quod attinet ad monasterium stauropcgiacum, Hierarchae ius ct officium de quibus in nn. 1, 2, spectant ri Patriarcham. I 2. In aliis mulierum Religionibus ratio adminlstra­ tionis bonorum quae dotes constituunt, Hierarchae loci nddatur occas’one visitationis et etiam saepius, si Hierarchi Id necessarium duxerit. f 3. Loci Hierarchae Ius insuper esto cognoscendi: L· De rationibus oeconomicis domus religiosae iuris eparchialis; 2.· De administratione bonorum de quibus la can. 65, j 1, nn. 3, 4, 5. Ctt. 66 —S. Theodorus StudiU, ep. I, io; Syn. Libanen. Maronitarum, *pan IV, cap. H, y 1x.1Λ—S. C. de Prop. Fide, 24 1851, dub. 5. Ctt.47 I i.—Syn. Ubanm. Marom tarum, a. 1736, purs IV, cap. III. 4. i J-—S. G de Prop Fide, decr. ! j apr. 1807, η. XV *. 2969 n. 2203 Can. 68—5 1. Sl persona moralis de qua in can. 63. § 1, debita et obligationes contraxerit etiam Superiorum licentia, ipsa debet dc iisdem respondere. § 2. Sl religiosus professione maiore adstriclus contra­ xerit dc licentia Superiorum, respondere debet persona moralis, cuius Superior licentiam dedit; si religiosus mi­ nore professione adstriclus, ipse respondere debet, nisi dc Superioris licentia negotium Religionis gesserit. § 3. Sl contraxerit religiosus contra praescriptum § 2, ipsemet, non persona moralis, respondere debet. j 4. Licentiam de qua in §5 1-2 valide dare non potest nisi Superior quem statuta cuiusque Religionis designant, servatisque praescriptis eorumdem statutorum. § 5. Firmum tamen esto, contra eum, in culus reni aliquid ex inito contractu versum est, semper posse ac­ tionem institui. § 6. Caveant Superiores religiosi ne debita contrahenda permittant, nisi certo constet ex consuetis reditibus posse debili focnus solvi et intra tempus non nimis longum per partes iuxta pacta gradatlm solvendas reddi ipsam sortem. Can. 69—Largitiones cx bonis personarum moralium de quibus in can. 63, § 1, non permittuntur, nisi ratione eleemosynae vel alia iusta de causa, de licentia Superioris ct ad normam statutorum. / se CAPUT III—De admissione in Religionem Can. 70—In Religionem admitti potest quilibet catho­ licus qui nullo legitimo detineatur impedimento rcctaque intentione moveatur, et ad Religionis onera ferenda sit idoneus. Art. L De Poslulalu Can. 71—§ 1. In singulis Ordinibus et in Congrega­ tionibus in quibus emittuntur vota perpetua, mulieres omnes et, s» agatur de Ordine vel Congregatione virorum, coadiutores, antequam ad novitiatum admittantur, po­ stulatum per sex integros menses peragant; in Congrega­ tionibus votorum temporariorum, statuta postulatum praescribere quidem possunt, non tamen ultra sex menses. § 2. Superior maior praescriptum postulatus tempus potest prorogare non ultra sex menses. Can. 72—§ 1. Postulatus peragi debet vel in domo novitiatus vel in alia Ordinis aut Congregationis domo in qua disciplina secundum statuta accurate servetur sub speciali cura probati religiosi. § 2. Postulantes vestem induant modestam ac diver­ sam a veste novitiorum. § 3. In Ordine vel Congregatione mulierum, postulantes ca lege clausurae tenentur quae in Ordine vel Congrega­ tione viget. Can. 73—Postulantes, antequam novitiatum incipiant, recollection! spirituali vaceant per octo saltem integros dies; ct, iuxta prudens confessarii iudicium, praemittant gene­ ralem anteactae vitae confessionem. Art. II. De novitiaPi 1—D c requisitis ut quis in novitiatum admittatur Can. 74—§ 1. Firmis praescriptis in propriis cuiusque Religionis statut’s, ad novitiatum valide admitti non possunt: 1. ° Qui a fide defecerunt et sectae acathollcac adhae­ serunt; / 2. ° Hi quibus imminet poena ob grave delictum commissum de quo accusati sunt vel accusari possunt; 3. ° Qui aetatem ad novitiatum requisitam non habent; Can. 69.—S. Basilios M., Reculae fou, n. 43.—S. T broderas Slodtu ep. I. io. Can. 70 -^yn. Trullan. a. 601. can. 43.—Syn. Libanen Marooitaran. a. 1736. L cap. I. 3. Dc potfaLiZu.—S. Basthus M., Reculae fus-, o. xo ct XS can. l5.—b. Parhornius. Reg. 49: S. Theodorus StudJu, ep. II. 165; 54; hypotyposis 24: S. Athanasius AtboaiU. hypotypenh: Dt fnmd Can. 73.—Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, pars IV, cap ΠΙ, : Can. 74.—Syn. Cakedonen.. a. 451, can. 4.—S. BasUlus M, Rf^nX· fas., n. ii et 15.—S. Theolona Studita, sermo 2^ S. Athanasi’ss AtkoniU, Typicumr aimiuiaait ad § i.—S. C. de Prop. Fide, litL (ad Rectom CoUeg. German. An vel Congregationis domum, dos ipsa debetur huic monisterio sui luris aut domui a dic transitus. § 3. Si dos contra praescriptum can. 81 impensa inerit, obligationes de quibus in §§ 1, 2 nihilominus permanent Can. 8-1—5 1. Religiosarum etiam exemptarum An­ tistita debet Hierarcham loci, duobus saltem mensibus $ x, 4.·.—Syn. Libanru. Maronitanxn, pan IV, cap. Π, 21, XVII. î l, Syn. TruUan^ a. 691, can. 46; S. Bauhus M.. fus., ante, certiorem facere de proxima admissione ad novitiatum n. lx—S. Theodora StudiU, ep. 2S0, rp. II. 51. V ct tum ad primam tum ad perpetuam professionem. I 1, 6·.—S. Bwib'is M., Rqrdie ftÀ. n- 36.—S. Tbeodon» Sttxbu, § 2. 1.® Hierarcha loci vel, co absente aut Impedito, cp. Il, 165. sacerdos ab eodem designatus, adspirantis volunUlci ( î.—Lzo XIII, Irtt ap. SMpdara pfirtidium, 12 nuit xSSr. S. C. de Prop. Fide (C. G.), 1 inn. 1SS5, ad x; (C. G.). 1$ lui x«7. n. 3; Pro nerotiis Rilus Orkntalis. cp. cirent 15 iun. 19x2; S- C. pro Ecd. Orient, dccr. 27 Ux 1940. x-J.—Syn. Alexandrin. Coptonnn, a. 1*98, sect. II, cap. I, art. V, XVI. Can. 75.—Syn. T milan.» a. 691, can. 40.—S. Theodorus StudiU, ep. I, χος Syn. Libanm. Marcnitarum, a. 1736, pm IV, cap. Ill, 6. Can 75 I t — Leo XIII. UtL ap. Onmtelfa·, 30 nov. 1894, η. X; S. C. de l*r>p Fide, ep. xj iun. 191 a. Can. 77·—S. Barbus M.. Regulae fus., n. xo. 2971 Can 79.—Syn. Zan-x>sten. Ruthenorum, x l/OO, tit XII. I x,—Syn Xiraen. II, a 737, can. 19. Can. 80 —Syn. Nicaeo. II, a. 7^7. can. 19. Can. 8x.—Syn. ZanxHten. Ruthenorum, a. X7-°. Üt. XII. Can. 83.—Syn. Nicacn. II, a. 7S7, can. 19Can_ 84.—Syn. Labanen. MaroniUrum, a 1736, pars IV, cap. IU, 6ç Sp. Zamosten. Ruthenorum, a :71ο, ÜL XII. 5 z.—S. Basiliui M., can. x3. 2973 1052 ι·ι:π η PIUS XII. DE RELIGIOSIS PRO ECCLESIA ORIENTALI saltem triginta diebus ante novitiatum et ante professio­ nem, ut supra, diligenter et gratuito exploret, non tamen dauwram Ingredlcns. num ea coacta dcccptave sit, num sciat quid agat, ct tunc tantum ndspirans poterit ad novitlatum vel novitia ad professionem admitti, cum dc pia ipsius ac libera voluntate plane constiterit: 2,· In monasteriis stauropcglacis idem ius el officium spectat ad Patriarcham, firmo Iure particulari quod illud loci Hlerarchae tribuat. 2—D e novitiorum institutione Can. 85—Novltlatus incipit susceptione habitus, vel alio modo In statutis praescripto. Can. 86—f 1. Unumquodque monasterium sul luris iure potitur habendi proprium novitiatum. I 2. Adspirantes novit latum, iusta de causa, peragere possunt, Superiorum lussu, in alio monasterio sui iuris eiusdem Confoederationis. 1 3. Si quod monasterium confocdcratum canonicis praescriptis dc Institutione novitiorum ludicio synaxls Confoederationis satisfacere non possit, hacc synaxls eidem monasterio Imponere potest ut adspirantes ad aliud mo­ nasterium eiusdem Confoederationis mittat. j 4. 1.· Monasteria confocderata possunt in unicum novitiatum consentire; 2.· Sl plura monasteria confocderata, iudicio synaxls Confoederationis, proprium novitiatum singula habere non valeant, haec iisdem unicum novitiatum imponere potest. § 5. Si quod monasterium sui luris non confocdcratum canonica praescripta de institutione novitiorum Implere non valeat, Superior gravi obligatione tenetur adspirantes mittendi ad aliud monasterium in quo eadem praescripta 91 religiose servantur. / Can. 87—§ 1. l.° Erigatur in Ordinibus et In Con­ gregationibus domus novitiatus ad normam statutorum; 2. ° Ad cam valide erigendam requiritur licentia Sedis Apostolicae, si domus pertineat ad Ordinem exem­ ptione pontificia fruentem vel ad Congregationem iuris pontificii, aut, In patriarchatibus, Patriarchae, si ad Or­ dinem Patriarchae sublectum vel ad Congregationem iuris eparchlalis; 3. ° Plurcs in eadem provincia domus, si Religio in provincias divisa sit, erigi valide nequeunt nisi gravi ex causa ct obtenta ad normam n. 2 licentia. J 2. Superiores in novitiatus ac studiorum domo ne collocent nisi religiosos qui sint ad exemplum religiosae observantiae studio. Can. 88—§ 1. Praeter alia quae in can. 74, § 1 ad novitiatus validitatem enumerantur, novitiatus, ut valeat, peragi debet: 1. · Post completum decimum quintum saltem aetatis annum; 2. ® Per triennium integrum et continuum si agatur de monachis. Superior autem monasterii sui Iuris, de con­ sensu sui consilii seu synaxls ad normam statutorum, dispensare potest, Iusta et rationabili ex causa, a tertio novitiatus anno, firmo tamen praescripto can. 107; 3? Per annum integrum et continuum si agatur de Ordine vel Congregatione; 4. ® In monasterio vel in domo novitiatus. f 2. Sl in Ordine vel Congregatione longius novitiatus tempus in statutis praescribatur, Illud non requiritur ut valeat professio, nisi In iisdem statutis aliud expresse dicatur. Can. 89—f 1. Novitiatus interrumpitur, ita ut denuo Incipiendus ac perficiendus sit, si novitius, a Superiore dimissus, e domo exierit, aut domum sine illius licentia non reversurus deseruerit, aut, primo novitiatus anno perdurante, extra domum, etsi reversurus, ultra triginta dies sive continuos sive non continuos permanserit qua­ cumque cx causa, etiam si adfuerit Superiorum licentia. J 2. Sl primo novitiatus anno perdurante, novitius ultra quindecim, sed non ultra triginta dies etiam non continuos, cum Superiorum licentia vel vi coactus extra domus septa permanserit sub Superioris obedientia, necesse et satis est ut valeat novitiatus dies hoc modo transactos Cio. W f i.—S. Biuliio M.. can. î8.—Syn. Libancn. Maronitarum, a. 1736, pan IV, cap. Π. XIV; cap. III. 6. J t, ιΑ—Syn. Trafan., a. 691, can. 40.—Syn. Zaiuostcn. Ruthenorum. 1 V». UL XII. 11,1 •.—Syn. Ubanen. Maronitarum, a. 1736, pars IV, cap. Π, Μ, IV. 2973 n. 2203 supplere; sl non ultra quindecim dies, supplementum potest a Superioribus praescribi, sed non est ad validitatem necessarium. § 3. Superiores licentiam manendi extra septa novl­ tlatus, nlsl Iusta et gravi de causa, ne impertiant. / 92 § 4. Si novitius a Supenoribus in aliud monasterium eiusdem Confoederationis ad nonnam can. 86, 2-4, vel In aliam novitiatus domum eiusdem Religionis transferatur, novltlatus non interrumpitur, firmo praescripto § 1. Can. 90—Integer novltlatus peragatur in habitu quem statuta pro noviliis praescribunt, nisi speciales locorum circumstantiae aliud exigant. Can. 91—In Ordinibus ct Congregationibus in quibus duae sunt sodalium classes, ad transitum novitil quod attinet de una ad aliam classem, servetur ius particulare. Can. 92—§ 1. Novltiorum institutioni praeficiendus est Magister, qui sit annos natus quinque saltem ac triginta, decem saltem ab annis a prima professione professus, prudentia, caritate, pietate, Religionis observantia con­ spicuus et, s’ de virorum monasterio vel de Religione cleri­ cali agatur, in presbyteratus ordine constitutus. § 2. Sl ob novitiorum numerum vel aliam iustam causam expedire visum fuerit. Magistro novltiorum adiungatur socius, eidem immediate sublectus in Iis quae ad novitiatus regimen spectant, annos natus saltem triginta, quinque saltem ab annis a prima professione professus, cum ceteris dotibus necessariis et opportunis. § 3. Utcrque ab omnibus officiis oneribusque vacare debet, quae novitiorum curam et regimen impedire valeant. Can. 93—Magister novitiorum eiusque socius desi­ gnentur ad normam statutorum, et sl quod in his tempus ad quod munus perduret praescriptum sit, eo durante, ne removeantur nisi ad normam statutorum ct Iusta gravique dc causa; eo vero transacto, iidem rursus designari possunt. Can. 94—| 1. Uni Magistro ius est et officium consu­ lendi novitiorum institutioni, ad ipsumque unum novitiatus regimen spectat, ita ut nemini liceat hisce se, quovis colore, immiscere, exceptis Superioribus quibus id a statutis per­ mittitur ac Visitatoribus; ad disciplinam vero universae domus quod attinet. Magister, quemadmodum et novitil, Superiori est obnoxius. § 2. Novitius potestati Magistri ac Superiorum Reli­ gionis subest iisque obedire debet. / 93 Can. 93—Gravi obligatione tenetur Magister novitio­ rum omnem adhibendi diligentiam ut novitil In religiosa disciplina, secundum statuta, sedulo exerceantur, ad normam can. 98. Can. 96—Intra tempus novitiatus Magister, ad normam statutorum, de agendi ratione singulorum novitiorum relationem synaxi vel Superiori maiori exhibeat. Can. 97—Novitiatus ab ea parte domus, in qua degunt professi, sit, quantum fieri potest, segregatus ita ut, sine speciali causa ac Superioris vel Magistri licentia, novitii nullam habeant communicationem cum professis neque hi cum novitiis. Can. 98—§ 1. Tempore novitiatus in id omni studio incumbendum est ut, sub disciplina Magistri, informetur novitii animus studio statutorum, piis meditationibus assiduaque prece, iis perdiscendis quae ad vola et ad virtutes pertinent, exercitationibus opportunis ad vitia exstirpanda, ad compescendos animi motus, ad virtutes acquirendas. § 2. Praeterea coadiutores diligenter in Christiana doc­ trina instituantur, speciali collatione habita semel saltem in hebdomada. § 3. Tempore novitiatus ne destinentur novitii contio­ nibus habendis aut audiendis confessionibus aut exterio­ ribus Religionis munils, nove dedita opera studiis vacent litterarum, scientiarum aut artium; coadiutores in Ipsa reli­ giosa domo eatenus tantum fungi possunt officiis suis (non tamen uti primarii officiales), quatenus ab exercitiis novitiatus pro ipsis constitutis non praepediantur, firmo can. 99. Can. 99—§ 1. In monasteriis, novit I Is, elapso primo novitiatus anno, licet, nlsl nisi aliud praescribant statuta, stu­ diis dedita opera vacare In suo monasterio, vel —sl agatur de monasteriis confoederatis de quibus in in can. 123, Çj 2, 3— in monasterio in quo studiorum sedes constituta Can. Cin. Can. Can. 92 I x.—Syn. Zamostea. Rulhcnonm. x 1720, tiL XII. 97.—S. Bosilius M.. RrcaL*e Itis», n. xj. 98.—S. pAcbonùus, Ree. 139 «t X40 99.—S. Theodorus StudiU. senso i. f l PICS ΧΠ, Ï>E IlELIGlOMS PRO ECCLESIA ORIENTAL! II. 2263 9 ( est, firma lege ut per integrum bimestre tempus, ed pro­ prium monasterium reversi, ntque studiis intermissis, ad professionem emittendam se praeparent. ξ 2 Praescriptum f 1 servetur in iis Ordinibus ci Congre­ gationibus in quorum stalutisiongius anno praescriptum sit novitiatus tempus. Novitii autem studiis dedita opera vacare 91 poterunt etiam in alia eiusdem Religionis novitiatus domo / Can. 100-~f I. Circa sacerdotem a confessionibus in mulierum novitiatibus serventur praescripta can. 52-59. f 2. in Religionibus virorum, salvo praescripto can. 51 : 1. · Pro novitiorum numero unus vel plures habeantur ordinarii confessorii, salvo praescripto 1 3. 2. · In monasterio vel in clericali Ordine el Congrega­ tione, confessarii ordinarii in ipsa novitiatus domo com­ morentur; in laicali Congregatione, saltem frequenter ud domum novitiatus accedant, novitiorum confessiones au­ dituri; X· Praeter confessarios ordinarios, designentur aliqui confessarii, quos novitii in casibus particularibus adire libere possint, nec Magister aegre id se ferre demonstret; 4.· Quater saltem in anno detur novitiis confessarius extraordinarius, ad quem omnes accedant saltem benedic­ tionem recepturi. } 3. Magister novitiorum eiusque socius sacra men tales confessiones suorum alumnorum secum in eadem domo commorantium ne audiant, nisi alumni ex gravi causa in casibus particularibus sponte Id petant. Can. 101—J 1. Novitii privilegiis omnibus ac spiri­ tualibus gratiis Religioni concessis gaudent; et, si morte praeveniantur, ad eadem suffragia ius habent, quae pro professis praescripta sunL § 2. Durante novitiatu, nec sacro ritu quo quis clericus fit initiari nec ad ordines promoveri possunt. Can. 102—Novitius neque licite neque valide suis be­ neficiis vel bonis quovis modo renuntiare aut eadem obligare potest. Can. 103—j 1. Novitius antequam professionem mi­ norem emittat in quavis Religione, debet, ad totum tempus quo eadem professione adstringetur, bonorum suorum adminlstrationem cedere cui maluerit ct, nisi statuta aliud ferant, de eorundem usu et usufructu llbcrc disponere. $ 2. Ea cessio ac dispositio, si praetermissa fuerit ob defectum bonorum et haec postea supervenerint, aut si facta fuerit el postea alia bona quovis titulo obvenerint, flat aut iteretur secundum nonnas $ 1 statutas non obstante profess’onc emissa. j 3. Novitius ante professionem testamentum de bonis 95 praesentibus vel forte obventuris libere condat. / Can. KM—J 1. Nisi pro alimentis ct habitu religioso in statutis vel expressa conventione aliquid in postulatu vel novitiatu ineundo solvendum caveatur, nihil pro im­ pensis postulatus vel novitiatus exigi potest. 5 2. Quae postulans vel novitius attulerit ct usu con­ sumpta non fuerint, sl e Religione, non emissa professione, egrediatur, el restituantur. Can. 105—$ 1. Novitius potest Religionem libere dese­ rere, aut Superioribus vel a synaxl, secundum statuta, qua­ vis iusta de causa dimitti, nec Superior vel synaxl s obliga­ tione tenentur patefaciendi dimissionis causam dimisso. § 2. Exacto novitiatu. sl Judicetur Idoneus, novitius ad professionem admittatur, secus dimittatur; si dubium supersit sltne idoneus, potest In Ordinibus et In Congrega­ tionibus a Superioribus maioribus probationis tempus, non tamen ultra sex menses, prorogari. J 3. Ante nuncupationem votorum, novitius, per octo saltem solidos dies, vacet recollection» spirituali. Art. III. De professione religiosa Can. 106—f 1. Ad validitatem cuiusvis religiosae professionis requiritur ut: · 1. Qui eam emissurus est. legitimam aetatem habeat ad normam ran. 107; novltiatum validum peregerit, ad Cii too f y.—Lo XIII, litt Ap. Sitiptiart ia maii iMa. Cm. 1«.—Syn. Libane». Maronitinim, a. 1736, para IV, cap. II, ai, XV. Can. 104.—Syn. Libam». Mironltanxm, a. 1736 para IV, rap. II, ar, XV. rap 111, 7, I x.—Syn. Zammtcn. Ruthenorum, a. X7w. til. XII. Can. X05.—S. Tbrxkr·^ Stnrhti, ep. 11, 165; Syn. Zamoitra. Ruthrncraxa, a. 1720, Ut XI I x—Syn. Libane». Maxr-niUraxn. a. J70, para IV, cap. II. 21. XV. Dt pnfnsieni rdtpota.—$. Alhanascus Atbonita, Typtronu pra/ono poil PmMfeaa·· Can. xo6 I t.—S. Bxuhus M., can. xS. ) I, I.·.—Syn. Carthagine».. a. 4x9, can. 137. Syn. Trullaxv, a 691. 2975 1032 Fi-iit A normam can. 88; ud professionem ndmitlntur a legitimo Superiore, secundum statuta; · 2. Professio sit expressa; sine vl aut metu gravi aut dolo emissa; caque a legitimo Superiore secundum statuta per se vel per alium recipiatur. j 2. Ad validitatem professionis perpetuor in Ordine vel in Congregatione requiritur praeterea ut praccrtwrli professio temporaria, ad normam can. 110. f 3. !.· Novitius in periculo mortis constitutus ad pro­ fessionem admitti potest a Superiore maiore, et si temp» ad eum recurrendi non suppetat, u Superiore locali; 2.· Ita professus fruitur llsdcin indulgentiis, privile­ giis ct spiritualibus gratiis, quibus gaudent ceteri eiusdem Religionis professi; sl vero convalescat, professio vicj habere desinit. Can. 107—Professionem religiosam emissurus oportet decimum sextum aetatis annum expleverit, sl professio emittenda sit temporaria; vicesimum primum, si perpeti». y· Can. 108—In monasteriis, qui, exacto novitiatus trien­ nio, ad professionem religiosam admissus sit, uclatem ta­ men legitimam ad professionem maiorem nondum sil as­ secutus, debet, nulla interposita mora. In ipso mona­ sterio, temporariam professionem emittere, valituram usque ad aetatis legitimae assecutionem, nisi Intervallum Inter finem novitiatus ct praescriptam aetatem sit brevi» semestri; quo in casu Superior monasterii sui iuris potest statuere ut temporaria professio praetermittatur. Can. 109—Quod attinet ad diversos professionis mo­ nasticae gradus, salva tn singulis gradibus vi canonici monasticae professionis, standum statutis. Can. 110—j 1. In Ordinibus ct in (Congregationibus in quibus vota perpetua emittuntur, novitius post exple­ tum novltiatum. ad professionem admissus, ia Ipsa novi­ tiatus domo debet, nulla interposita mora, volis perpetuis praemittere, salvo praescripto can. 184, professionem voto­ rum ad triennium valituram, vel ad longius tempus, si aetas ad perpetuam professionem requisita longius distet, nisi statuta exigant annuas professiones. $ 2. Tempus de quo in § 1, legitimus Superior potest, renovata a religioso temporaria professione, iusta de cau» prorogare, dummodo Intervallum, decurrens a fine novi­ tiatus ad perpetuae professionis emissionem, sexennium nunquam excedat. Can. Ill—J 1. In quavis Religione votorum perpe­ tuorum, exacto professionis temporariae tempore, religio­ sus. ad nonnam can. 187. nisi emittat perpetuam profes­ sionem. ad saeculum redeat; sed etiam, durante tempore professionis temporariae, potest, si dignus non habeatur qui vola perpetua nuncupet, dimitti α legitimo Superiore ad normam can. 199. § 2. Suffragium consilii scu synaxis.cum pro primatum pro subsequent! professione perpetua, est deliberativum. Can. 112—§ 1. In emittenda professione religiosa ser­ ventur praescripta statutorum ct librorum lllurgicorum. i 2. Professio temporaria in monasteriis privat im, excluso nempe populi concursu, fiat. § 3. Documentum emissae professionis, ab ipso profes­ so et saltem ab eo coram quo professio emissa est subscrip­ tum, serventur in tabula rio Religionis; et insuper, si emit- r· tenda professio sit maior, Superior eam excipiens debet de eadem certiorem facere parochum, apud quem profitentls baptismus ad normam canonum adnotandus est. Can. 113—5 1- In Ordinibus el in Congregationibus, tempore ad auod vota sunt nuncupata elapso, renovationi votorum nulla interponenda mora. $ 2. Superiores ex iusta causa permittere possunt ut can. 40.—S. Tb odcrus * Studita. rp. II, X64: Syn. Litanen. Marx^uras. a. 1736, para IV, cap. II, ix, XIV; Syn. ZamoUen. Rnthccoram, a. x;n ÜL XII. I I, j.·.—S. NkoUus I, litt. Ad c&uulU volta, 13 nor. M6c n mUuroR».—Syn. Caxthujanem, a. 419, can. 6 et 117, S. Bautins SL, e». x' et XT. S. N’icepboras CP., can. 13 el 156.—S. Theodorus Stod-U, rp. I. rx ep. II, M, xoq, J03. 2x5: ep. 293: * erruo tr, Syn. Ubaoen. Mvonura. a. 1736. para IV, cap. Ill, 7 el 9. Can. 107.—Syn. Carthaxinen . a. 4x9, eau. Χ27, Syn. TrvlUa, a 64:. can. 40; S. Bauli m M., ran. xS; Rrffulae tus., n. 15.—S. Tbecdonn Stntü, ep. Il, X65; Syn. Libanen. Maronitanxra, * . X7j6, para IV’, cap Π, M, XIV. rap. ΙΠ, 6; Syn. Zammteu. Ruthenorum, a. x7îo, lit- XII. Car. Χ09.—S. Theodorus Studita, ep. I, xo; poexue tuonaU. (47k ΦΚ Testamentum; Syn. Libanen. MaroniUram, a. 1736, pus IV, c»p 11. 17, Can. xxo | T.—Leo XIII. litt. ap SinçaLirr gramini··, 13 mia xSÎZ S. C. de Prop. Fide, 3 rnaii 1902. Can. lu —S Theodorus Studita, ep. II, 164. J x.—S. Tbeo—S. Nleepboro» CP., can. 157. Cax 123.—Syn. LRnnen. Maroni Urum, a. 1736, para IV, cap. II, 31, XVII. 2977 η, 2203 { 3. Si contra validitatem professionis religiosae gravia sint argumenta et religiosus renuat ad cautelam sive pro­ fessionem renovare sive eiusdem sanationem petere, res ad Sedem Apostolicam deferatur. / 99 CAPUT IV—De ORDINATIONE ratione studiorum atque de SUSCIPIENDA IN MONASTERIIS ET IN sacra ALIIS Religionibus quae sint clericales Can. 123—§ 1. Unumquodque monasterium sui luris propriam studiorum sedem habere potest. § 2. Plura monasteria eiusdem Confoederationis in uni­ cam studiorum sedem consentire possunt. f 3. Si quod monasterium confocdcratum studiorum sedem rite instructam iudiclo synaxis Confoederationis habere non possit, haec synaxis eidem imponere potest ut religiosi, studiorum causa, ad aliud monasterium Con­ foederationis mittantur, in quo sit studiorum sedes rite instructa. Can. 124—Qualibet clericalis Religio habeat studiorum sedes a synaxl generali vel a Superioribus ad normam sta­ tutorum approbatas. Can. 125—In studiorum domo observantia monastica ct religiosa disciplina plene vigeant, firmo praescripto can. 87. I 2. Can. 126—§ 1. Si monasterium aut Confoederatio» clericalis Religio aut provincia studiorum sedes rite Instruc­ tas habere nequeat, aut si quas habet, adire. Superiorum iudlcio, difficile sit, religiosi studiorum causa mittantur vel ad recte ordinatam studiorum sedem alius monasterii aut provinciae aut Religionis, vel ad scholas seminarii episcopalis, vel ad publicum catholicum Athenaeum. § 2. Religiosis, qui studiorum causa longe a propria domo mittuntur, non licet in privatis domibus habitare, sed opus est in aliquam suae Religionis domum se recipiant, vel. si id fleri non possit, apud religiosum aliquod institutum virorum, vel seminarium aliamve piam domum, cui sacer­ dos praesit, quaeque ab ecclesiastica auctoritate approbata sit. Can. 127—§ 1. Per totum studiorum curriculum reli­ giosi committantur speciali curae Praefecti seu Magistri spiritus, qui eorum animos ad vitam religiosam informet opportunis monitis, instructionibus atque exhortai Ionibus. 100 § 2. Praefectus vel Magister spiritus lis qualitatibus praeditus sit oportet, quae in Magistro novitiorum requi­ runtur pd nonnam can. 92, § 1. § 3. Superiores vero sedulo invigilent, ut ea quae can. 137 pro omnibus religiosis praescribuntur, in studiorum domo perfectissime observentur. Can. 128—§ 1. Religiosi postquam in inferioribus di­ sciplinis rite instructi fuerint, in philosophiae studia saltem per biennium et sacrae theologiae saltem per quadriennium ad normam § 2, diligenter incumbant, secundum instruc­ tiones Apostolicae Sedis. § 2. l.° Tn theologicis disciplinis tradendis professores prae oculis habeant sanctorum Patrum ac Doctorum Ec­ clesiae doctrinam; 2.° lidem professores in philosophiae rationalis ac theologiae studiis tradendis el In instituendis, in his disci­ plinis. alumnis, sectentur sancteque teneant rationem, doctrinam et principia, quae, praeeunte loanne Damasce­ no. Angelicus doctor s. Thomas Aquinas tradidit ac pro­ fessus est. § 3. Studiorum tempore magistris ct discipulis officia ne imponantur, quae magistros a munere implendo aut discipulos sive a schola frequentanda sive a studio quoquo modo impediant; Superior autem monasterii sui iuris vel filialis, supremus Moderator ct in casibus particularibus alii quoque Superiores possunt pro sua prudentia ros a nonnullis communitatis actibus, etiam a celebratione divini officii, praesertim nocturnis horis, eximere, quoties id studiis excolendis necessarium videatur. Can. 129—Religiosi presbyteri, iis tantum exceptis qui a Superioribus maioribus gravem ob causam fuerint exemD/ rMtjnt Theodorus StudiU, sermo itS. Can. 133.—S. C. pro ExxL OrienL, decr. 27 Un. SQ40, n. 4. Can. 124.—S. C. pro EccL OrienL, decr. 27 un. »940» a 4.—Syn Zamo · * ten. Ruthenorum, a. 1720. UL XV. Con. 126 J i,—Syn. Zaraosten. Ru then orum, a 12 *©, UL XV. 1 2.—Syn. Libonem. Maronitarum. a. 1736, para IV. cap II, 21, IX Can. X2Î.——S. C pro EecL Orient., decr. 27 un. 1940, a. 3. f 2.—Piu» X, litt. cacycL PoxcrUi. S scpL 1907. 1 3, 2.·.—Pius XI, litt, encycl. Ad oCkdici unijin faitipan, » d>< t935. UL Can 129.—S. C. pro EccL Orient, decr. 27 Lin 1940. u r j 2978 PIUS XII. DK RELIGIOSIS PRO ECCLESIA ORIENTALI η. 2263 ptl. aut qui vel sacram theologiam vel ius canonicum vel philosophiam scholasticam doceant, post absolutum stu­ diorum curriculum, quotannis, saltem per quinquennium, a doctis gravibusque patribus examinentur in variis doc­ trinae sacrae disciplinis antea opportune designatis. Can. 136—In domo, saltem formata, minimum semel in mense, habeatur collatio seu conterentia dc re morali et liturgica, cui, si Superior opportunum existimaverit, addi potest sermo de re dogmatica coniunctisvc doctrinis; ct omnes clerici professi qui studio sacrae theologiae operam navant aut illius cursum expleverunt et in domo degunt, 101 assistere debent, nisi aliud in statutis caveatur. Can. 131—Superiores maiores ad normam statutorum dare possunt suis subditis litteras dimissorias ad ordines minores, emissa prima professione; ad ordines maiores, emissa perpetua professione, in Religione α votis perpetuis; elapso sexennio a prima professione, in Religionibus sine votis perpetuis. Can. 132—I 1. Episcopus ad quem Superior religiosus litteras dimissorias mittere debet, est Episcopus cparchiac, in qua sita est domus religiosa, ad cuius familiam pertinet ordinandus. § 2. Superior autem monasterii stauropegiaci litteras dimissorias mittere debet ad Episcopum a Patriarch.! designatum. Can. 133—f 1. Superior religiosus tunc tantum ad alium Episcopum litteras dimissorias mittere potest, cum Episcopus eparchialis licentiam dederit, aut sit diversi ritus, aut sit absens, vel denique cum eparcbia vacet nec eam regat qui charactere episcopali polleat. f Z Nccesse est ut singulis In casibus Id Episcopo ordi­ naturo constet ex authentico curiae episcopalis testimonio. Can. 134—Caveant Superiores religiosi ne el paroeciam regentis Can. 175—§ 1. Religiosus nequit, sine licentia a legi­ tima auctoritate concessa, ad dignitates, officia aut bene­ ficia promoveri, quae cum statu religioso componi non possint I 2. Legitime ab aliquo collegio electus, nequit electioni mentiri sine licentia Superioris^ f 3. Ad officia autem et beneficia synodal ia, religiosus, In patriarchatibus, a Synodo electionum promoveri potest; quo In casu, ad consensum in electionem dc se factam praestandum, non indiget licentia de qua in § 2. Can. 176—§ 1. Religiosus, renuntiatus Cardinalis, Pa­ triarcha aut Episcopus, sive residential is sive titulans, manet religiosus absque tamen voce activa et passiva, particeps privilegiorum suae Religionis, votis cetcrisque inae professionis obligationibus adscrlptus. exceptis lis quae cum sua dignitate ipse prudenter iudicct componi non posse, salvo praescripto can. 177. Can. 171.—Syn. Libanen. MaroniUnun, a. 1736, para I, cap. 11, ur. Rn D.cap. VII, r, pm III, cap. IV, ιός pars IV, cap. II, 8. Can. 174.—Syn. N’icaen. II, a. 787, can. 14.—S. Niccpbonu CP., can. 35.— Syn. Lihinm. Maroni Urum. a. 1736, pars III, cap. Ill, 4, V; pars IV, cap. Il, 4; Syn. Sciarf-n. Syrorum, x xMB, cap. IX, art. V, 2. I 2. —Syn. Nicacn. Π, a. 7B7, can. 14.—S. Nlcrpborui CP., can. 25. Or d jeMUfils rriigioti...—Syn. Lybanen. Maronitarum, 11716, pan IV, cap. II, 21, XVIII. Cxx 17$.—Benedktm XIII, litL ap. Cum sicut, 16 dec. 1728. η- 1-2.— Syx Arxzx, a. 1911, 771 ct 772; S. Theodorus Stud I ta, senno tax; Syn. prov. A&dclka. ct Fazaratien. Rumcnorutn, a. 187a, tit. VIII, cap. II. J x.—Gexnens VIII, in»tr. Sanditrimnf, 31 aug. 1593, 5 & «.Vwmçwai'i paafin.—Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, par» IV, cap. II, 7. I 2.—-Bczdktui XIII, litL ap. Cum sicut, 16 dec. 172S. Cm. 176.—Syn. Conttantinopolln. IV, a. 860. ran. 27. 2985 π. 2293 § 2. Eximitur tamen a potestate Superiorum ct, vi voti obedientiae, uni Romano Pontifici manet obnoxius. Can. 177—Religiosus ad dignitatem card Inal it iam, patriarchalein, episcopalem vel aliam extra propriam Reli­ gionem evectus: 1. ° Si per professionem capacitatem acquirendi do­ minii bonorum amiserit, bonorum quae ipsi obveniunt, habet usum, usumfructum et administrationem: proprie­ tatem vero Patriarcha, Episcopus residential Is, Exarchus acquirit patriarchatul, eparchiae, exarchlae; ceteri, / mona- 112 stcrio vel Ordini, ad normam can. 119, salvo S. R. E. Cardinalium privilegio; 2. ® Si per professionem dominium bonorum non amiserit, bonorum quae habebat, recuperat usum, usum­ fructum et administrationem; quae postea ipsi obveniant, sibi plene acquirit; 3. · In utroque autem casu de bonis, quae ipsi ob­ veniunt non intuitu personae, debet disponere secundum offerentium voluntatem. Can. 178—§ 1. Dimisso cardinalatu. patriarchatu, epi­ scopatu, vel expleto officio seu munere extra Religionem sibi a Sede Apostolica commisso, religiosus ad Religionem redire debet. § 2. Potest tamen religiosus qui cardinalatum, patriarchatum vel episcopatum dimiserit quamlibet suae Reli­ gionis domum eligere in qua degat; sed caret voce activa et passiva. § 3. Religio obligatione tenetur suppeditandi religiosis de quibus In § 1 necessaria ad vitam modo suae dignitati convenienti agendam. Can. 179—§ 1. Religiosus qui paroeciam regit manet adstrlctus observatione votorum et statutorum, quatenus haec observatio potest cum sui officii obligationibus con­ sistere. § 2. Quare, in iis quae ad monasticam observantiam et religiosam disciplinam attinent, idem religiosus subesi Superiori, culus est, non autem Hierarchae loci, in ratio­ nem se gerendi inquirere eumque, sl casus ferat, corrigere. 5 3. Bona quae Ipsi obveniunt intuitu paroeciae cui praeficitur, ipsi paroeciae acquirit; cetera acquirit eadem ratione qua alii religiosi. § 4. Non obstante voto paupertatis eidem licet elee­ mosynas in commodum paroeciae seu scholarum catholi­ carum ct locorum piorum paroeciae coniunctorum aut In bonum paroecianorum scu operum paroeclallum, quovis modo oblatas accipere aut colligere, ct acceptas sive col­ lectas administrare, itemque, servata offerentium volun­ tate, pro prudenti suo arbitrio, erogare, salva semper vigilantia sui Superioris. Sed eleemosynas pro ecclesia paroeclali aedificanda, conservanda, instauranda, exor­ nanda vel pro divino cultu in ipsa exercendo, accipere, apud se retinere, colligere aut administrare pertinet ad Superiores, si ecclesia sit communitatis religiosae, h. e. si communitas sibi vindicet ecclesiae proprietatem aut usum in perpetuum vel saltem ad tempus Indefinitum; secus, servetur praescriptum can. 264. Can. 180—$ 1. Idem parochus religiosus, licet mini­ sterium exerceat in domo seu loco ubi maiores Superiores religiosi ordinariam sedem habent, subest Immediate ct in omnibus iurisdictioni, visitationi et correctioni / Hierar- 113 chae loci, non secus ac parochi saeculares, monastica observantia et religiosa disciplina unice excepta. § 2. Hierarcha loci, ubi eum suo officio defecisse compererit, opportuna decreta condere ac meritas in eum poenas statuere potest. Haec autem Hicrarchae potestas non excludit eandem Superioris potestatem, sed cum ea cumulatur, ita tamen ut. si aliter a Superiore, aliter ab Hierarcha forte decernatur, decretum Hierarchae praeva­ lere debeat. Can. 181—§ 1. Religiosis officia, etiam cum cura ani­ marum, extra domum suae Religionis, committi non pos­ sunt nisi ad tempus. Can. x77.—Syn. Armen. x 1911, 9x8. 4. * S. Sibta, Typicum. x.·.—S. C de Prop. Fide. 3 iuL tbji, n. 17 -^yn Libanen Minia­ tarum. x 1736, pars III, eap. IV, 27, IU. Can. X79.—Benedictu * XIV, litL ap. Sufcr yj mart. 1736. n ; 5 3.—Syn. Armen., x 19x1. 778, 91$, 3·. j 4.—Syn. Armen., a. 19XX, 778. Can. 180 — Benedictus XIV, lilt. ap. familiam, jo 1736, f 7 Syn. Annen.. x 19x1, 77J et 774· Can. xSx.—Syn. Annen.. x 1911,771; Syn. Libanen, Maroeutarnn. x I7>\ pars IV, cap. II. r. Syn. prov. AIKi-Iubcn, rt Faxaruxn. · a. 1872. tit. VIII, cap. II. < x.— Bcnexhctxxi XIV, lilt, ap Super 30 mart 1756, 1 7.— Syn. Gosten. Maronitarum, x 176». can 1. 2956 η. 2263 PIUS XIT. DE RELIGIOSIS PRO ECCLESIA ORIENTALI Iidem religiosi debent tempore a synaxl gene­ rali statuto domum a Superiore designandam in qua vigeat monastica observantia et religiosa disciplina petere, in eaque saltem per trimestre tempus permanere; · 2. Religiosi paroeciam regentes in locis a domo suae Religionis dissitis socium, necessitatis casu excepto, eius­ dem Religionis secum habeant. CAPUT VI—De transitu ad alum Reugionem Ίΐί *3 Ή ·7λ Can. 182—§ L Religiosus nequit ad ollam Religionem valide transire sine licentia Apostolicae Sedis, nisi agatur de transitu qui flat e monasterio sui iuris ad aliud eiusdem Confoederationi , quo in casu satis est auctoritas Praesldls, salvo praescripto 2. 3. § 2. In patriarchal ibus, religiosus transire potest a monasterio sui luris ad aliud monasterium sui luris, ab Ordine vel Congregatione ad alium Ordinem vel aliam Congregationem, consentiente utriusque monasterii Supe­ riore val utriusque Religionis supremo Moderatore el obtenta licentia Patriarchae. J 3. Religiosus transire potest a luris cparchialis mo­ nasterio vel Congregatione ad aliud monasterium vel ad aliam Congregationem luris cparchialis cum licentia Hie­ rarchae loci ubi est monasterium a quo vel domus a qua fit transitus, audito Superiore Religionis a qua fit transitus et consentiente Superiore monasterii vel domos ad quam fit transitus. Can. 183—f L 1.· Transiens ad aliam Religionem novitiatum peragere debet, firmo praescripto $ 2; novit latu autem durante, manentibus volis, lura el obligationes particulares, quas In Religione derelicta habuit, suspensae manent, et ?pse obligatione tenetur Superioribus novae Religionis et ipsi novitiorum Magistro parendi etiam 114 ratione voti obedlentlae; / 2.· Si in Religione ad quam transit, professionem non edat, ad pristinam Religionem redire debet, nisi interim votorum tempus exspiraverit. § 2. 1.® Transiens ad aliud monasterium sui iuris eiusdem Confoederationis nec novitiatum peragit nec no­ vam emittit professionem; 2.® Transiens a monasterio sui iuris ad aliud mona­ sterium sui iuris, ad nullum vel ad diversam Confoedera­ tionem pertinens, senet praescripta Typici monasterii ad quod fit transitus quod attinet ad obligationem peragendi novitiatum et emittendi professionem. Quodsl in Typico de re non caveatur, ncc novitiatum peragit nec novam professionem emittit; Superior vero monasterii ab eo exigere potest, ut aliquod tempus, non ultra semestre, experimenti causa, in monasterio transigat; quod tempus, sl eo transacto dubium supersit an adscrlbi possit, idem Superior potest prorogare non tamen ultra alios sex men­ ses. Transacto experimenti tempore, transiens aut ad pristinum monasterium redeat aut, cum suffragio delibe­ rativo consilii seu synaxis, stabiliter novo monasterio adseribatur. Can. 184—Religiosus adstrictus quavis perpetua profes­ sione si transierit ad aliam Religionem votorum perpetuo^ rum, post novitiatum, praetermissa professione tempo­ raria de qua In can. 110, vel admittatur ad professionem perpetuam vel ad pristinam redeat Religionem: lus tamen est Superiori eum probandi diutius, sed non ultra annum ab expleto novi ti a tu. Can. 185—Transeuntes ad aliud monasterium sui iuris eiusdem Confoederationis, a die transitus, ad aliam vero Religionem, ab edita nova professione vel a die adseriptionis de qua in can. 183, § 2, n. 2: 1. ® Amittunt lura et solvuntur ab obligationibus prioris monasterii vel Religionis et alterius lura el officia suscipiunt; 2. ® Monasterium vel Religio, a qua discedit religiosus, bona servat, quae ipsius religiosi ratione iam ei quaesito fuerunt; quod spectat ad dolem eiusve fructus ct alia bona personalia, sl qua habeat religiosus, servetur prae­ scriptum con. 83, § 2. Can. 186—Vis professionis maioris in eo qui legitime Cas. iSj.—Syn. Sz_J*n. 11, *. 7S7, cah. 1:.—S. Baiiliss M.. Renube fus., n jA—S. Thzotfcrus StudjU, <φ. Il, μι, «nuo 12. qO; Syn. Serpi pJtnsrr.hM, U sept. 1596, cm ttr, Syn. Ubmen. MaroniLiran, a. 1736. jun IV, cap. II. ιος ti. V rt 21, Vit; cap. Ill, à. I i —Honorixn ill. ep num, 35 ocL ia:6 (19 i*n xxxBK Can. tSp—S. Athuuuu* Atbcoiu, hypotypo»iv Dr pnma probaiwn/. Lan. tfj.—Syn Lihmrn. MaronHaran. a. 17516, pan IV, cap. 11, 11. XVI. 2987 1052 FEB B secundum superiores canones minorem professionem Ia Congregatione religiosa emittit, eo ipso exlinguitor, tdji aliud In apostolico induito expresse caveatur. / IU CAPUT VII—Dk e g ii essu e Religione Can. 187—Professus votorum temporariorum, expleto votorum tempore, libere potest Religionem deserere; pari­ ter Religio, ob lustas ac rationabiles causas, eundem potest a renovandis votis temporariis vel ab emittenda professione perpetua excludere, non tamen ratione Infir­ mitatis, nisi errto probetur eam ante professionem dolvw fuisse silentio praeteritam aut dissimulatam. Can. 188—$ 1. 1.® Indultum exclaustrationls conce­ dit Sedes Apostolica; 2.® Idem indultum concedit, in patriarchal ibus, Pa­ triarcha religiosis ad Religionem exemptione pontifias /ruentem non perlinentibus, firmo praescripto | 2. 9 2. In Religione iuris cparchialis indultum exciasstrutionis concedit etiam Hierarcha loci ubi est domus cui adseriptus est religiosus. Can. 189—Qui indultum exclaustrationls ad norman can. 188 impetravit, votis ceterisque suae professionis obligationibus, quae cum suo statu componi possunt, manet obstrictus; exteriorem tamen habitus Religionis fornum debet deponere; perdurante tempore induit! caret vocr activa et past va, sed gaudet privilegiis mere spiritualibus suae Religionis, et Hierarchae territorii ubi commoratur, loco Superiorum propriae Religionis, subditur etiam ratione voti obedientiae. Can. 190—$ 1. Indultum saecularlzulionis concedit Sedes Apostolica. firma § 2. § 2. Idem indultum, dummodo agatur de religiosis professione minore adstrlctis, concedere potest: L® Pa­ triarcha, in patriarchatibus, religiosis cuiusvis condido· nis 1 uri dicae, firmo praescripto n. 2; 2.® Hierarcha loci ubi est domus cui adseriptus est religiosus, si religiosus per lineat ad Religionem iuris eparchlalis. Can. 191—§ 1. Qui, impetrato saecularizationis induito, Religionem relinquit: 1.® A sua Religione separatur, habitas eiusdem exteriorem formam debet deponere, et saecularibus assimilatur, 2.® A votis liberatus manet, firmis oneribus subdiaconalui vel ordini maiori adnexis, si ordine auctus 11« fuerit; nec stalutis Religionis adstringitur. / J 2. Si ex induito In Religionem rursus recipiatur, novitiatum ac professionem instaurat, et locum inter pro­ fessos obtinet a die novae professionis. Can. 192—§ 1. Religiosus in ordinibus infra subdia· conatum constitutus ct suae Religioni qua clericus ad· scriptus, si Religionem relinquat, nisi ab aliquo Hierarcha benevolo receptore propriae eparchiae adseribatur, Ipso iure c statu clericali decidit. 5 2. Sl religiosus in subdiaconalu vel in maiore ordine constitutus propriam eparchiam non amiserit, debet, non renovatis volis, vel obtento saecularizationis indultu, ad propriam redire eparchiam et a proprio Hierarcha recipi; si amiserit, nequit extra Religionem subdiaconatum vel maiores ordines exercere, donec Hierarcham loci bencvolon receptorem invenerit aut Sedes Apostolica aliter providerit. § 3. Hierarcha religiosum recipere potest sive absolute, sive experimenti causa ad triennium; in priore casu, reli­ giosus eo ipso est eparchiae adseriptus; in altero, Hierarchs potest probationis tempus prorogare. Si, exacto triennio probationis, tempus expresse non prorogaverit, religiosus censetur dimissus. Prorogatio fieri nequit ultra aliud trien­ nium; quo etiam transacto, religiosus, nisi antea expresse dimissus fuerit. Ipso facto eparchiae adseriptus manet. Can. 193—$ 1. Professus ad saeculum regressus, licet valeat ad normam can. 192, §§ 2, 3, subdiaconatum vel maiores ordines exercere, prohibetur tamen: 1.® Quolibet beneficio in ecclesiis cathedra! ibus; 2.° Quolibet magisterio ct officio in seminariis maioribus el minoribus seu collegiis in quibus clerici educantur, itemque in Universitatibus et Institutis, quae privilegio apostolico gaudent conferendi gradus academicos; 3.® Quolibet officio vel munere in curia patriarchal! vel episcopali ct in religiosis domibus sive vi­ rorum sive mallorum, etiamsi Religio sit Juris eparchlalis: ® Titulo praclatilio honoris causa. 4. § 2. Praescriptum § 1 valet quoque dc Iis qui vota temporaria, vel iuramentum perseverantiae, vel peculiares quasdam promissiones ad normam suorum statutorum ediderant et ab iisdem dispensati fuerunt, si per sex integros annos iisdem iigall fuerint. ÙQ. ιβθ.—S. C. S. Oft. (Novue Aureliae), a xByO. 29S3 1952 FEB Ο PIUS XII, DE RELIGIOSIS PRO ECCLESIA ORIENTALI J 3. Patriarcha, gravi ex causa ct obtento Synodi per­ manentis consensu, a praescripto $ 1, nn. 2, 3 dispensure potest professos ad sacculum regressos e Religione cuiusvis condicionis iuridicac. Can. 191—f 1. Qui c Religione, expleto votorum temporariorum tempore aut obtento saecularizationis In­ duito, egrediantur vel ex eadem fuerint dimissi, nihil possunt repetere ob quamlibet operam Religioni prae­ li’ ilitam. / I 2. Sl lumen religiosa sine dote recepta fuerit nec ex propriis bonis siblmel providere valeat, Religio ex caritate eidem dare debet ea quae requiruntur ut modo tuto ac convenienti domum redeat, uc providere ut, naturali aequitate servata, per aliauod tempus, mutuo consensu vel, in casu dissensus, ab Hierarcha loci determinandum, honeste vivere possit. Can. 195—J 1. Apostata a Religione dicitur professus votorum perpetuorum qui c domo religiosa illegitime egreditur cum animo non redeundi, vel qui, etsi legitime egressus, eo animo ut religiosae obcdlcntiac sese subtrahat, non redit. f 2. Malitiosus animus, de quo in § 1, iure praesumitur, $1 religiosus intra mensem nec reversus fuerit nec Superiori mimum redeundi manifestaverit. | 3. Fugitivus est qui, sine Superiorum licentia, domum rtugiosam deserit cum animo ad Religionem redeundi. Can. 196—§ 1. Apostata et fugitivus ab obligatione statutorum et votorum minime solvuntur ct debent sine raora ad Religionem redire. | 2. Superiores debent eos sollicite requirere, et ipsos, il vera poenitentia acti redeant, suscipere; reditum vero religiosae professione maiore adstrictae apostatae vel fugi­ tivae caule curet loci Hierarcha, et si ipsa ad domum religiosam pertineat Superiori religioso sublectam, etiam hic Superior. CAPUT VIII—De dimissione religiosorum Can. 197—§ 1. Ipso facto habendus est tanquam legiti­ me dimissus religiosus: 1.® Qui publice apostasiam, haereiim, schisma professus fuerit; 2.° Qui cum persona alterius sexus fugam arripuerit, etsi non simul in eundem locum sc contulerint; 3.® Qui attentaverit aut contraxerit matri­ monium aut etiam vinculum, ut aiunt, civile. f 2. In his casibus sufficit ut Superior maior cum suo consilio ad normam statutorum emittat declarationem foeti; curet autem Superior probationes facti collectas in domus tabulario asservare. Can. 198—§ 1. 1.® In casu gravi scandali exterioris vel gravissimi damni communitati imminentis, religiosus itatim potest a Superiore maiore cum consensu sui consilii IU vel etiam, sl periculum sit in mora et tempus non / adsit adeundi Superiorem maiorem, a Superiore locali cum consensu sui consilii, ad saeculum remitti, habitu religioso llllco deposito; 2.® Ad saeculum remissio de qua In n. 1.®, si agatur de religioso votorum temporariorum, obtinet effectus qui dimissioni tribuuntur In can. 200; et contra eam datur recursus cum effectu suspensivo ad normam can. 199, I 3, n. 4. ! 2. 1.® Si agatur de religioso votorum perpetuorum in Congregatione clericali non exempta vel laical) aut de reli­ giosa votorum perpetuorum in monasterio vel in Ordine, et dimissio fiat a Superiore locali ad normam § 1, n. 1, h!c Idem Indiget praeterea consensu Hierarchae loci; 2.· Remissione religiosi ad saeculum facta, Superior maior aut, si Intervenit ad normam n. 1, Hierarcha loci rem Sedis Apostolicae iudiclo sine mora sublidat. f 3. Sl agatur dc religioso votorum perpetuorum In virorum monasterio cuiusvis condicionis iuridicae vel Or­ dine aut in Congregatione clericali exempta, remissione religiosi ad normam § 1, n. 1 ad saeculum peracta, statim processas, si nondum fuerit institutus, instituatur ad noroim can. 206-219. Co. 195—S. Basilios M.. Regulae fas., n. 36.—Syn. Libanen. Maroaita® a. X7j6, pan IV, cap. Il, xx. 11.—S. Baubus M., ReruUe n. 14.—S. Theodorus St udi ta, ep. I, j 3.—S. Tbjcdoms StudiU. rp. I, 14. *ba’ tlonlbus, quas praevia Inquisitio suppeditaverit § 2. In Inquisitione peragenda serventur, nlil rei aj. lura obstet, praescripta luris de inquisitione In Indicia criminali. Can. 211—Monitio fieri debet ab Immediato Saperfcrt maiore per se vel per nilum de cius mandato; *ed Supter mandatum ne det, nlsl untea de facto / constet ad nonni.-. t* can. 210, J 1; datum vero mandatum pro prima inonllkc» valeat etiam pro altera. Can. 212—Duae debent esse monitiones, slngulie pn singulis duobus primis delictis; In delictis nutem coaHnuatis seu permanentibus intercedat necesse e*t Inter primam et alteram monitionem saltem trium dierum la * tegrum spatium. Can. 213—5 I. Monitionibus Superior addat oppor­ tunas exhortationes el correctiones, praescriptis Iniuprr poenitentiis remedllsquc poenalibus, quae apta censranlc.· ad emendationem rei ct ad scandali reparationem. 3 2. Praeterea debet Superior reum ab occaslonibui rclabendl removere etiam por translationem, sl opus fuerit, ad aliam domum, ubi facilior sit vigilantia d remothr delinquendi occasio. § 3. Singulis monitionibus adilciatur dimissionis coominatio. Can. 214—Religiosus censetur se non emendasse, d post secundam monitionem novum delictum commiserit vel. si de delicto permanenti seu continuato agatur, In eodem perstiterit; post ultimam monitionem sex salita dies erit expectandum, antequam ad ulteriora progres­ sus fiat. Can. 215—Immediatus Superior maior, postquam mo­ nitiones el correctiones Incassum cesserint, omnia acta et documenta diligenter colligat et ad Praesident Confoede­ rationis vel ad supremum Moderatorem transmittat; hic autem ea tradere debet promotori iustitiae, qui ea exami­ net et suas conclusiones proponat. Sl agatur de inonastnia sui iuris non confoederato, ipse Superior collecta acta et documenta tradat promotori iustitiae in finem praedictam. Can. 216—J 1. Si promotor iustitiae, qui potest ciba ulteriores inquisitiones quas opportunas indicaverit pera­ gere, accusationem proponat, instruatur processus, servatis praescriptis canonum de iudicio criminali. 5 2. Ex processu constare debet de delictis patratis, dc praemissa duplici monitione et dc defectu emendalloolt. Can. 217—Tribunal diligenter perpensis allegationibus tum promotori * iustitiae tum rei, sl quidem iudlcaveril satis probata esse ea dc quibus In can. 216, § 2, sententiam dimissionis pronuntiet. / Can. 218—$ 1. Sententia a tribunali Religionis toris pontificii lata exsecutioni mandari nequit, nisi fuerit a Sede Apostolica probata. f 2. Si religiosus ad monasterium stauropegiacum int iuris eparchialls vel ad Ordinem a Patriarcha dependentem pertineat, sententia exsecutioni tradi nequit nlsl fuerit a Patriarcha probata. § 3. Tribunalis Praeses et sententiam et omnia acta iudiclalla quamprimum transmittere curabit, Iuxta casus, ad Sedem Apostollcam vel ad Patriarcham. Can. 219—Pro dissitis regionibus. Superiores de qulbai In can. 207, § 1, cum consensu sui consilii, valent dimittendi potestatem demandare probis ac prudentibus religiosis, qui saltem tres esse debent, firmo praescripto can. 215-211 Art. IV. De religiosis dimissis qui vota perpetua nuncuparunt Can. 220—j 1. Professus qui vota perpetua emisit, a Religione dimissus, votis Religionis manet ndstrictus,salvis statutis aut Sedis Apostolicae induitis quae aliud ferant. § 2. Clericus subdiacono inferior co ipso reducitur k statum lalcalem. Can. 221—Clericus In subdiaconalu vel in nrdinc maiore constitutus qui aliquod delictum commisit de quo in can. 197, aut dimissus est ob delictum quod iure communi punitur infamia iuris vel depositione minore seu slmplki aut maiore seu degradatione, perpetuo prohibetur induere habitum ecclesiasticum. Can. 222—Si clericus in subdiaconalu vel In ordine Ca. ji8 \ 1.—Syn. Libanrn. Maronitarum, a. 1736, pm IV, cap. IL ιχΕ Syn. Ain-Traxea. Gra«x>-MekhiUrum, 4. 1835, can. xS. 2992 1952 FEB 9 PIUS XII, DE 110X18 ECCLESIAE TEMPORALIBUS maiore constitutus dimittatur ob (lelictxt minora iis dc quibas in can. 221: · Ipso facto suspensus manet, donec absolutionem i. obtinuerit a Sede Apostolica nul a Patriarcha si sententia vrl decretum dimissionis Sedi Apostolicae confirmationis giuw sublecta non fuerint; · 2. Sedes Apostolica, si Id expedire iudlcuvcril, di­ misso praecipiet ut, habitu cleri saccularis Indutus, com­ moretur In ccrtn eparchia, indicatis Hlerarchae causis ob quas dimissus fuit; 1· Sl dimissus praecepto dc quo In n. 2, non paruerit. Religio nulla erga cum obligatione tenetur, ct dimissus eo 13 Ipw privatur Iure Induendi habitum ecclesiasticum; / · Hierarcha eparchiae ad cius commorationem de­ I. signatae, religiosum in domum poenitentiae mittat, vel cum committat curae ct vigilantiae pii ac prudentis sacer­ dotis; et si religiosus non paruerit, servetur praescriptum n.3; 5. · Religio, per manus Hlerarchae loci commora­ tionis, caritalivum subsidium dimisso suppeditet pro ne­ cessariis ad vitae sustentationem, nisi Ipse aliunde siblmct providere valeat; 6. · Si dimissus vitae rationem ecclesiastico viro dignam non agat, transacto anno nut etiam prius, Iudicio Hlerarchae, privetur caritative subsidio, eilclatur c domo poenitentiae clque auferatur ius Induendi habitum ecclesbsticum ab ipso Hierarcha. qui statim mittere curet op­ portunam relationem tum ad Sedem Apostollcam aut, in casu de quo In n. 1, ad Patriarcham, tum ad Religionem; 7. · Sl vero dimissus praedicto tempore tam lauda­ biliter se gesserit, ut merito haberi possit vere emendatus, Hierarcha cius preces apud Sedem Apostollcam aut, in casu de quo In n. 1, apud Patriarcham, commendabit pro absolutione a censura suspensionis, et, ea obtenta, eidem In sua eparchia permittat, adhibitis opportunis cautelis et limitationibus, divinae Liturgiae celebrationem et etiam, pro suo arbitrio et prudentia, aliud sacrum ministerium, unde honeste vivere queat; quo in casu Religio caritativum subsidium intermittere potest. Quod si agatur de diacono aut subdiacono res ad Apostollcam Sedem deferatur. Can. 223-4 L Excepto casu dimissionis de quo in an. 197, dimissus qui dispensationem a votis non obti­ nuerit obligatione non solvitur redeundi ad claustra; et si argumenta plenae emcndation»s per triennium dederit. Religio debet cum recipere; quod sl graves obstent rationes sive ex parte Religionis sive ex parte religiosi, res iudicio Sedis Apostolicae subiiciatur. f 2. Quoties vero vota in Religione emissa cessaverint, si dimissus Hierarcham loci benevolum receptorem inve­ nerit, sub eius iurisdictlone ct speciali vigilantia maneat, wrvato praescripto can. 193; secus res ad Sedem Apostolicam deferatur. CAPUT IX—De Societatibus sive virorum sive LIERUM AD INSTAR RELIGIOSORUM, SINE VOTIS MU­ PUBLICIS, VIVENTIUM Can. 22-1—§ 1. Societas sive virorum sive mulierum, in qua sodales vivendi rationem religiosorum imitantur IS rob regimine Superiorum secundum probatas constltu-/ tiones, sed tribus consuetis votis publicis non obstringun­ tur, non est proprie Religio, nec eius sodales nomine reli­ giosorum proprie designantur. f 2. Huiusmodi Societas est clericalis vel laicalis, luris pontificii, patriarchalls ve) eparchialls ad normam can. 312. f 2, 314, § 3. Can. 225—Circa erectionem et suppressionem Societatis eiusque provinciarum vel domorum, eadem valent quae de Congregationibus religiosis constituta sunt. Can. 226—Regimen determinatur in uniuscuiusque Sodelatis constitutionibus; sed omnibus apnlicentur, nisi rei natura obstet, praescripta can. 23-62 de congregationibus. Can. 227—f 1. Societas eiusque provinciae ct domus capaces sunt acquirendi ct possidendi bona temporalia. $ 12. Administratio bonorum regilur praescripto can. i 3. Quidquid sodalibus obvenit intuitu Societatis, Sodetati acquiritur, celera bona sodales secundum con­ stitutiones retinent, acquirunt et administrant. Can. 228—} 1. In admittendis candidatis serventur coustitationcs, salvo praescripto can. 74. Cix J t,—S. Theodorus St udi ta, icruio 67 *. Gi aiS —S. C. de Rrlipods, decr. 5 aug. 1913. 2993 n. 22(13 § 2. In lis quae ad studiorum rationem pertinent, so­ dales iisdem legibus tenentur ac sacculares clerici, salvis peculiaribus praescriptionibus a Sede Apostolica datis. § 3. Quod attinet ad ordinationem sodalium. Superiores maiores ad normam statutorum dare possunt suis subditis litteras dimissorias ad ordines minores, post earum primam cooptationem; ad ordines maiores, post perpetuam coopta­ tionem, si hanc Societas habeat; elapso sexennio a prima cooptatione, si cam non habeat. Can. 229—5 L Sodales Societatis, praeter obligationes quibus, uti sodales, obnoxii sunt secundam constitu­ tiones, tenentur communibus clericorum obligationibus, nlsl ex natura rcl vel cx textu conlcxluque legis aliud constet, pariterque siare debent praescriptis can. 138-148, 150-159, quae Congregationes respiciunt, nisi constitu­ tiones aliud ferant. 5 2. Clausuram servent ad normam constitutionum sub Hlerarchae loci vigilantia. Can. 230—Udem, etiam laici, gaudent clericorum privi­ legiis iure communi statutis aliisque Societati directe con­ cessis, non autem, sine speciali induito, privilegiis religio­ sorum. I 126 Can. 231—Praeter proprias uniuscuiusque Societatis constitutiones, circa transitum ad aliam Societatem vel ad aliquam Religionem aut circa sodalium exitum a So­ cietate etiam iuris pontificii, applicentur, nisi rei natura obstet, praescripta can. 182-185, 196; circa eorum dimis­ sionem, praescripta can. 197-223. PARS 11 DE BONIS ECCLESIAE TEMPORALIBUS Can. 232—§ 1. Ecclesia catholica et Apostolica Sedes nativum ius habent, a civili potestate minime dependens, libere acquirendi, retinendi ct administrandi bona tempo­ ralia ad fines sibi proprios prosequendos. § 2. Etiam patriarchatibus, archiepiscopatibus, eparchiis, aliisque personis moralibus quae, sive ex ipso iuris praescripto sive cx speciali competentis Superioris ec­ clesiastici concessione, in iuridicam personam erectae sint, ius est, ad normam canonum, bona temporalia acquirendi, retinendi ct administrandi. Can. 233—Ecclesiae ius quoque est, a civili potestate minime dependens, exigendi a fidelibus quae ad cultum divinum, ad honestam clericorum aliorumque ministrorum sustentationem et ad reliquos fines sibi proprios sint ne­ cessaria. Can. 234—§ 1. Bona temporalia, sive corporalia, tum immobilia tum mobilia, sive incorporalia, quae vel ad Ec­ clesiam universam ct ad Apostolicam Sedem vel ad aliam in Ecclesia personam moralem pertineant sunt bona eeclesiastica. § 2. Dicuntur sacra quae consecratione, benedictione, aliovc modo iure particulari determinato, ad divinum cultum destinata sunt: pretiosa quae magni sint momenti, artis vel historiae vel materiae causa. Can. 235—In canonibus huius secandae Partis, nomine Ecclesiae significatur non solum Ecclesia universa aut Sc­ des Apostolica, sed etiam quaelibet persona moralis in Ecclesia, nisi ex natura rei aut ex textu contextuquc legis aliud constet. / 127 CAPUT I—De bonis ecclesiasticis acquirendis Can. 236—§ 1. Ecclesia acquirere bona temporalia potest omnibus lustis modis iuris sive naturalis sive posi­ tivi, quibus id aliis licet. § 2. Dominium bonorum, sub suprema auctoritate Romani Pontificis, ad eam pertinet moralem personam quae eadem bona legitime acquislvcrlt. Can. 237—Diviso territorio personae moralis ecclesia­ sticae ita ut vel illius pars alii personae morali uniatur, vel distincta persona moralis pro parte dismembrata erigatur, etiam bona communia quae in commodum totius territorii Dc ftowu tcmpcfaiibni.—Sxu. Alexandrin. Coptnnun. a. 1S9S. sect. III, cap. VIII. art- II. Dr /·»«.’ Syn. prov. Alba-luben. et Fa/a· raaicn. Kunxuorum. a_ tit. VI. SU/xfe Dt bow ecctetiasticis acpnrnUu.—Syn. Alexandrin. Càptarurn, a. sect. Ill, cap. VIII, art. III. Dr fvnm. Syn. ScMcrtm. Syrorum, o. 1SS8. cap. XIII, art. VI. Dr AxntmUi Can. —Syn. SciaHrn. Syrvtum, a itti, cap. XU, 9 2994 I d. 22G.J v: v-’·' PIUS XII. pe noxis ECCLESIAE temporalibus erant destinata, et aes alienum quod pro toto territorio contractum fuerat, ab auctoritate ecclesiastica, cui divisio competat, debita proportione cx bono ct aequo dividi debent, salvis obligationibus ln solidum, itemque salvis piorum fundatorum seu oblatorum voluntatibus, iuribus legitime quaesitis, ac legibus particularibus, quibus per­ sona moralis regatur. Can. 238—Exstincta persona morali ecclesiastica, cius bona fiunt personae monilis ecclesiasticae immediate su­ perioris, salvis semper fundatorum seu oblatorum volun­ tatibus, iuribus legitime quaesitis atque legibus eccle­ siasticis particularibus, quibus exstincta persona moralis regebatur. Can. 239—Chrislifldelcs obligationi decimas ac primi­ tias solvendi fideliter satisfaciant, iuxta leges ac legitimas uniuscuiusque ritus ac loci consuetudines. Can. 249—f 1. Vetantur privati tam clerici quam lalci sine Sedis Apostolicae aut Patriarchae vel proprii Hierarchae licentia in scriptis data, stipem cogere pro quolibet pio aut ecclesiastico instituto vel fine, firma obli­ gatione obtinendi, nisi aliter in ipso Sedis Apostolicae rescripto cautum fuerit, consensum Hierarchae loci *n quo colligenda est, salvis praescriptis can. 171-173 el j 3 huius canonis. § 2. Hanc licentiam Hierarchae ne concedant nisi cx gravi causa. § 3. Ad cogendam stipem extra regiones orientales requiritur licentia scripto data Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali. ξ 4. I^oci Hierarcha consensum de quo in j 1 ne prae128 beat, nisi constiterit de authentico et recenti documento. / 1. · Legata, hereditates, donationes, subsidia sive a propriis subditis sive ab extraneis, pro patriarcha tu recipere iuxta pias benefactorum voluntates et normas canonicas collocanda vel in necessitate occurrenti impendenda; 2. ° Ab Hierarchls locorum sui patriarchatus, sicubi usus vigeat, moderatum canonicum seu cathedralicum, et, firmo can. 243, 244, a fidelibus et a personis moralibus consuetas decimas, oblationes, collectas exigere. 5 2. Determinare quae decimae, oblationes vel collectae ad nonnam § 1, n. 2, Patriarchae solvi seu offerri debeant competit Synodo patriarchal!. j 3. Quae 1, 2 dc Patriarcha praescribuntur, serven­ tur etiam de Archlcpiscopo. Can. 242—Omnes ecclesiae vel beneficia jurisdictioni Episcopi sublecta, itemque laicorum confratcrnitates, de­ bent quotannis in signum sublectionis solvere Episcopo canonicum seu cathedraticum determinandum ad normam can. 245, f 1, nisi iam antiqua consuetudine fuerit deter­ minatum. Can. 2-13—Loci Hierarcha potest, speciali eparchiae necessitate impellente, auditis consultoribus eparchialibus. omnibus beneficiariis, sive saecularibus sive religiosis, ex­ traordinarium et moderatum vectigal imponere. Can. 244—Aliud tribulum in bonum eparchiae vel pro fundatore imponere ecclesiis, beneficiis aliisque institutis ecclesiasticis, ut sibi sublectis, Hierarcha polest tantum­ modo in actu fundationis vel consecrationis: sed nullum imponere potest tributum super eleemosynis Liturgiarum sive manualium sive fundatarum. Can. 239.—S. G de Prop. Fide (C. GJ. : inn. 17^0 —Canones Apostolorum, con. 4.—Syo. Armen.. x 1911. tit. IX, cap. II, De decimis et oblationibus; Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 1B98, * cct III, cap. Ill, art. I, III, 7; cap. VIII, art I, De decimxs; Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736. pars III, cap. Ill, 2, XI; cap. IV, 34; Syn. Ain-Traxrn. Graeco-Mekhitarom, a. 1834, can. η, 0. T. Syn. Sciarfen- Syrorum, a. 1888, cap. IX, art. V, r, cap. XII. 5 Can. 240.—Alexander, court Alias emanant, 31 ocL 1690; Clemens XII, litL ap. Dudum emanant, 26 mart- 1736 | 3; S. C. de Prop. Fide, deer. 4 febc 1677; btt- encycL 24 sepL 1M2: (Pro Nerofils Ritui Orientali }, * ep. circd. 1 un. 19x2; S. G Eccl Orient., moniL Planer relatum est, x 1928; deer. 7 Us- I93. triarehac vel occasione mlnlstralionis sacramentorum vd sacramcntalium. est Episcoporum in Synodis particularity vel in collationibus coadunatorum. § 2. Curent Hierarchae diversorum rituum In eodrm territorio Iurisdlctlonem obtinentes ut, collutis conilhh, eadem nolula seu regula taxarum pro omnibus statuatur./ Can. 246—Salvo praescripto canonum qui sequuntur, Ecclesia pro bonis ecclesiasticis praescriptionem recipit tamquam acquirendi ct sc liberandi modum, prout est h legislatione civili uniuscuiusque nationis, ut sequitur 1. · In praescriptione ad acquirendum dominion rerum immobilium vel aliud ius in rem ouod Immobilia resplciat, servanda est lex vigens in territorio ubi sunt res immobiles; 2. ° In praescriptione in rc contractual^ servandi est lex quam Ipsi contrahentes elegerint; in defectu elec­ tionis, servetur praescriptum can. 278, § 2; 3. · In omni alia praescriptione servanda «t lex eius adversus quem praescribitur. Can. 247—Praescriptioni obnoxia non sunt: L· Quae sunt iuris divini sive naturalis sive positivi; 2.e Quae obtineri possunt cx solo privilegio apostolico; 3.® lura spiritualb, quorum laici non sunt capaces, si agatur de praescriptione in commodum laicorum; 4.° Fines certi ct indubii patriar­ chal uum, archiepiscopaluum, provinciarum ecclesiasti­ carum, cparchiarum, paroeciarum; 5.® Eleemosynae et onera Liturgiarum; 6.® Beneficium ecclesiasticum sine titulo; 7.· Ius visitationis et obedientiae, ita ut subditi a nullo Praelato visitari possint et nulli Praelato iam sub­ sint; 8.® Solutio canonici. Can. 248—§ 1. Res sacrae quae in dominio privato­ rum sunt, praescriptione acquiri a privatis personis pos­ sunt, quae tamen eas adhibere nequeunt ad profanos usus; si vero sacrae esse desierint, libere acquiri possunt etiam ad usus profanos, non tamen sordidos. ί 2. Res sacrae, quae in dominio privatorum non sunt, non a persona privata, sed a persona morali ecclesiastica contra aliam personam moralem ecclesiasticam praescribi possunt. Can. 249—Res immobiles, mobiles pretiosae, iura el actiones sive personales sive reales, quae pertinent ad Sedem Apostolicam, spatio centum annorum praescri­ buntur; quae ad ipsum patriarchatum, spatio quinouaginla annorum; quae vero ad aliam personam moralem ecclesiasticam, triginta annorum. / 1* Can. 250—Nulla valet praescriptio, nisi bona fide ni­ tatur, non solum initio possessionis, sed per totum pos­ sessionis tempus ad praescriptionem requisitum. Can. 251—§ 1. Qui ex iure naturae et canonico libere valet de suis bonis statuere, potest ad causas pias, sive per actum inter vivos sive per actum mortis causa, bona relinquere. § 2. In ultimis voluntatibus in bonum Ecclesiae ser­ ventur, si fieri possit, sollemnitates iuris civilis; hae si omissae fuerint, heredes moneantur de gravi obligatione qua tenentur adimplendi testatoris voluntatem. Can. 252—Voluntates fidelium bona sua in pias causai donantium vel relinquentium, sive per actum inter vivos, sive per actum mortis causa, diligentissime Impleantur etiam circa modum admlnistratlonis et erogationis bono­ rum, salvo praescripto can. 253, § 3. Can. 253.—§ 1. Hierarchae omnium piarum volun­ tatum tam mortis causa quam inter vivos exsecutores sunt. J 2. Hoc ex iure Hierarchae vigilare possunt, ac de­ bent, etiam per visitationem, ut piae voluntates impleantur, On. 245 I 1.—Syn. Armen., a 191 x, a8x, 545; tit IX, cap. IV, De Tam dioetesana, Syn. Alexandrin. Coptorum, s. 1898, $ecL Π, cap. HI. art. VI. De ccemeteno, X; Syn. Libanen. Maroni urum. a. 1736, par» ΙΠ, cap. V, y Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. 1720, tiL VIII; Syn. Sciarfen. Syrrun, a. x8S8, cap. V, art. XI, xr, art. XV, § 9, η. 4. Can. 346.—Syn. Constan tinopolin. »4, a. 869, can. x 8.—Inslit. 1, 6, pr­ êt x; D. 39. 3. 2: C. 2. X9 (20), 3 in fine; 7, 33, 7, 3 . 3* Gin. 247 —C 1. 3. 45 (46), xi et xa. ·- —Syn. Chalcedonen., a. 451, can. 17.—Syn. Carthapnen, a. 4. can. 5. i27 I r, x.·.—Syn Uhaom. Maroniurexn. a. x7 j6. IV. BL 4 I i -Syn. Aatxxh-n., a. 34 t. can χχ.—Syn Liban·» Maronitarum. a I7j6, pan III, cap. IV, n, li­ 2999 IÜ52 Π Ji 9 cium dimittit cl loci Hicnirchne dclcgnlo necnon admiaistratoribus «le quibus in can. 265, $ I, turn a beneficiario qui illud init; 2.· Huius inventarii ullorum exemplar coruenetw in tabulario ecclesiae in qua est beneficium, alleram Ia archivo curiae; cl quaelibet inunutntio, quam bona fortr subeant, in utroque adnotetur. J 3. Optandum ut beneficiarii omne», antequam *ul beneficii ineant udniinlstrationrin. coram testibus drdirent quacnam bona uti propria habeant. 5 4. Firmo praescripto can. 103, J 3, 117, rcllgkw qui beneficio sacculari fruilur, declarationem forma clYill validam conficere debet, in qua expresse rreenseal boni quae ud nonnam iuris canonici non beneficiaria sed Reli­ gionis vel sua sunt; secus, his religiosis praescriptum cin. 268, J 3 applicari debet. Can. 268- 4 1. Superiores ecclesiastici saeculares vd religiosi debent curare ut bonorum temporalium admini­ stratores opportunas praestent cautiones iure civili validai, ne iisdem administratoribus morlentibus vel a munere cessantibus Ecclesia detrimentum capiat. f 2. 1.· Salvo privilegio S. B. E. Cardinalium, benefi­ ciarii omnes, fructuum beneficii superfluam partem.qcae nempe superest demptis fructibus bcneflciallbus pro sm honesta sustentatione, si In vita non erogaverint pro pau­ peribus vel pro piis causis, debent eam In testamento de­ terminare, ut sub vigilantia loci Hierarchae in praedictam finem erogetur, 2.° Optandum ut beneficiarii in impendendis super­ fluis beneficii fructibus anteferant tum in vita tum mortis causa pauperes vel pias causas propriae cparchlac. / u» 5 3. Beneficiariorum qui ab intestato decesserunt om­ nia bona atque possessiones, nisi contrarium legitime pro­ betur, praesumuntur esse beneficii vel beneficiario qui decessit intuitu benefic’i data. Can. 269—Administratores bonorum ecclesiasticorum diligentia boni patrisfamilias suum munus implere debent; ideoque: !.♦ Vigilare ne bona ecclesiastica suae curae concre­ dita ullo modo pereant aut detrimentum capiant; 2. ® Praescripta servare iuris tam canonici quam chi­ lis, aut quae n fundatore vel donatore vel legitima aucto ritate imposita sint; 3. · Reditus bonorum ac proventus accurate ct iuslo tempore exigere cxactosque loco tuto servare et secundum fundatoris mentem aut statutas leges vel normas impendere; 4.® Pecuniam ecclesiae, quae dc expensis supersit et utiliter collocari potest, de consensu Hierarchae, in emo­ lumentum ipsius ecclesiae collocare; 5. ® Accepti et expensi libros bene ordinatos habere; 6. ® Documenta et instrumenta, quibus iura ecclesiae in bona nituntur, rite ordinare ct in ecclesiae archivo vd armario convenienti ct apto custodire; authentica vero eorum apographa, ubi commode fleri potest, in archivo vel armario curiae deponere. Can. 270—Sede vacante. Patriarcha curet ut patnnonium epurchiac ct res defuncti Episcopi ad ecclesiam de­ volvendae, diligenter conserventur et fideliter admini­ strentur. quae omnia futuro Episcopo post Inthronlta· tionem integre, debitaque forma, tradi debent. Can. 271—5 1. Sede vacante: 1.® Oeconomus munus suum impicat sub auctoritate administratoris cparchlac vacan­ tis; 2.® Ad ipsum oeconomum devolvitur administratio eorum bonorum quae, ob sedis vacationem, administraI 3.—Canone * Apostolorum. 40; Syn. Antiochen.. a. 34>♦ can. tf. Syx. Carthaxir-en, a. 419, can. 35.—Syn. Alexandrin. Coptorum, a. XÎ9S, KtL 111. cap. VIII. art- VI. 5; Syn. Libanen Maronitarum. a. 1736. pan III, cap. Π’. 27, II; Syn- Sciarten. Syrorum, a. xMS. cap. XIII, cart. VII, D« fcrvfodcruonam. i 4.—S. C. de Prop. Fide, 29 nw. 177» *. n. 14 dnb. j,—Syn. Ansm, a. 19x1, 9:7. Can. 265 | 3.—S. C. de Prop. Fide, 29 nov. 1779. «· »4. dub. 1.—Caaxo Apostotaum. 452 I l II h hi; HUMS ECCLESIAE TEMPORALIBUS toreni non habent, nisi extra palriarchutus coelus consul­ torum eparchlalium aut In patriurchatibus Patriarcha aliter providerint. I 2. 1.® Oeconomi, sede vacante, remotio reservatur citra patrlarchatus Sedi Apostolicae ct, In patriarchatlbus, 1’jtriarchae; 1® Renuntiatio authentica forma est exhibenda coe­ tui consultorum eparchlalium extra patrlarchatus aut In patriarchal ibus Patriarchae. Hoc altero in casu, renun­ tiatio ut valeat, acceptetur oportet a Patriarcha, auditis Episcopis officium cum residentia In curia habentibus. 3. Resoluto quovis modo oeconomi lure, novi electin nominatio pertinet extra patrlarchatus ad coetum 137 consultorum eparchlalium, per/numerum suffragiorum absolute maiorem, aut in patrinrchatibus ad Patriarcham de consensu Episcoporum officium cum residentia In curia habentium. f I. Oeconomus novo Episcopo rationem reddere debet suae administratlonis, qua reddita, nisi ab eodem confir­ metur, a munere cessat. Can. 272—$ 1. Omnes, et praesertim clerici, religiosi ac rerum ecclesiasticarum administratores. In operarum locatione debent assignare operariis honestam iustamque mercedem; curare ut lidem pietati idoneo temporis spatio, vacent; nullo pacto eos abducere a domestica cura cl par­ simoniae providentiaeque studio, neque plus iisdem Im­ ponere operis quam eorum vires ferre queant neque id genus quod cum aetate sexuque dissideat; cavere praeterea ne aliter in operuc praestatione boni operariorum mores, valetudo, personae iura, aut humana dignitas qulcquam detrimenti capiant. f 2. Animarum pastores enitantur, dominorum quoque ope, quatenus fieri possit, adhibita, operarios opportune docere cl adiuvarc ul animi bona maximi faciant, familiam diligant, ac futuris suis suorumque necessitatibus provi­ deant. Can. 273—§ 1. Reprobata contraria consuetudine, ad­ ministratores tam ecclesiastici quam laid cuiusvis ecclesiae etiam cathedralis aut loci pii vel causae piae canonice erectorum aut con fra terni tatis, singulis annis officio te­ nentur reddendi rationem administratlonis Hierarchae loci, firmo can. 274. |2. Si ex particulari iure aliis ad id designatis ratio reddenda sit. tunc etiam Hierarcha loci vel eius delegatus cum his admittatur, ea lege ut aliter factae liberationes ipsis administratoribus minime suffragentur. Can. 274—Nisi aliud expresse statuatur, administra­ tores de quibus in can. 264 ecclesiae quae sit communitatis religiosae etiam non exemptae, quicumquc sunt, debent id nonnam statutorum reddere rationem Superiori reli­ gioso in iisdem statutis designato. Can. 275—Administratores litem nomine ecclesiae ne incboént vd conteslentur, nisi licentiam obtinuerint scripto datam Hierarchae loci, aut saltem, si res urgeat, proto­ presbyter! seu vicarii foranei, qui statim Hierarcham dc 138 concessa licentia certiorem reddere debet. / Can. 276—$ 1. Nisi prius ab Hierarcha loci licentiam impetraverint, scriptis dandam, administratores invalide Ktus ponunt qui ordinariae administratlonis fines et mo­ dum excedant. f 2. Ecclesia non tenetur contractibus ab administra­ toribus sine licentia competentis Superioris Initis, nisi quando et quatenus in rem suam versum sit. Can. 277—Etsi ad adminlstrationem non teneantur titulo beneficii vel officii ecclesiastici, administratores munus expresse vel tacite susceptum arbitratu suo dimittere nequeunt. { CAPL’T III—De contractibus Can. 278—J 1. Quae ius civile in territorio statuit de cuntractibui tam in genere, quam in specie, sive nominatis live innominatis, et dc solutionibus, eadem iure canonico ia re ecclesiastica Iisdem cum effectibus serventur, nisi iun divino contraria sint aut aliud iure canonico caveatur. i 2. Lex civilis de qua in § 1 illa est quam ipsi contra­ hentes degerint. In defectu electionis, servanda est lex Gu. ?;x,—PL» XI. litt. eneycl. Quadrafcnmo anno, 15 mali 1931, II, n. 4. <-4.· Apojto’oruin, 41; Syn. Antiochen., a. 34x. can. 24, 35; '71. GiSijra, a. 340/376, can. 7, 8; S. Cyrille» Alexandrin., can. a.—Syn. Π"/» Abadchrn. ct Fagarasien. Rumenonnn. a. 1882. tit. II, sect. IV, II; Sy». Sciariea. Syrorum. a. x885, cap. XIII, art. V. 6, 7. j x.-S. C. dr Prop. Fide, d»rr. 13 «pr. 1807, η XV'.—Syn. SrUrien. Sfnnn, *. i5W, cap. IX, art. V, n. contrahentibus communis: ct si ipsi plurcs leges communes habuerint, lex domicilii communis. Si autem contrahentes communi legi non subsint, normae petendae sunt ex lege civili in territorio vigenti, ubi contractus initus est. Can. 279—§ 1. Salvis iuris praescriptis dc alienatione insignium rcliquiarum aut Imaginum pretiosarum itemque aliarum reliquiarum aut imaginum, quae in aliqua ecclesia magna populi veneratione honorentur, ad alienandas res ecclesiasticas Immobiles aut mobiles, quae servando ser­ vari possunt, requiritur: 1.® Aestimatio rei a probis peri­ tis scripto facta; 2.° lusta causa, Idest urgens necessitas, vel evidens utilitas Ecclesiae, vel pietas; 3.® Praevia licen­ tia legitimi Superioris, sine qua alienatio invalida est. § 2. Aliae quoque opportunae cautelae, ab Ipsomet Superiore pro diversis adiunctis praescribendae, ne omit­ tantur, ut Ecclesiae damnum vitetur. Can. 280—} 1. Res alienari minore pretio non debet quam in aestimatione indicatur. / 139 § 2. Alienatio flat per publicam licitationem aut sal­ tem reddatur, nisi aliud circumstantiae suadeant; et res ei concedatur qui, omnibus perpensis, plus obtulerit. f 3. Pecunia ex alienatione percepta caute, tuto et utiliter in commodum Ecclesiae collocetur. Can. 281—5 1. Legitimus Superior de quo in can. 279, § 1, n. 3, est: 1.® Sedes Apostolica, si agatur, a) De rebus pretiosis, firmo praescripto n. 2; b) De rebus quae pretium excedunt sexaginta milium francorum In patriarchatlbus; ct triginta, extra palriarchatibus; 2. ® Patriarcha, sl agatur de rebus, pretiosis haud exceptis, quae pretium excedunt triginta milium francorum, sed non superant summam sexaginta milium, de consensu tamen Synodi permanentis; 3. ® Loci Hierarcha, sl agatur, a) De rebus quarum pretium continetur inter decem milia et triginta milia francorum, audito administratlonis consilio et de consensu tum consultorum eparchlalium tum eorum quorum inter­ est; b) De rebus quae pretium non excedunt decem milium francorum, audito administratlonis consilio et servatis praescriptis probatarum Synodorum particularium, nisi res minimi momenti sit, et cum eorum consensu quorum interest § 2. Pretium de quo in $ 1 illud intelllgitur, quod ae­ stimatione proborum peritorum scripto facta ad normam can. 279, § 1, η. 1, statutum est. § 3. Si res alienanda sit divisibilis, in petenda licentia aut consensu pro alienatione exprimi debent partes antea alienatae; secus, licentia vel consensus irriti sunt. § 4. Ii qui in alienandis bonis ecclesiasticis consilio vel consensu partem habere debent, ne praebeant consilium vel consensum nisi prius exacte fuerint edocti tam de statu oeconomico personae moralis cuius bona alienanda propo­ nuntur, quam de alienationibus iam peractis. Can. 282—§ 1. Ad alienandas res quae ad ipsum patriarchatum vel ad mensam seu domum patriarchalem vel ad eparchiam Patriarchae propriam pertinent, sl earum pretium contineatur inter decem milia et sexaginta milia irancorum, Patriarcha indiget consensu Synodi permanen­ tis eoruraque quorum interest; sl earum pretium non ex­ cedat decem milia francorum, debet, nisi res sit minimi momenti, consilium administratlonis audire, et indiget consensu eorum quorum interest. § 2. Ad alienandas res quae ad ipsam eparchiam vel ad mensam seu domum eparchialem pertinent, loci Hlerara. 314. can. 15; Syn. Cartha^inen., a. 419. can. 29, S. CyriHus Alexandria, can. 2 —Syn. Armen., an. 19IX, roo, 3. * tit. IX, cap. VI, Dr fc .™ * «drsiatficorum alxnaiicnr; Syn. Alexandrin. Coptonnn, a. 1898, sect III, eap. VIII, art. V, Dr alunaltcnr bonorum fitorum; Syn. Zamosten. Rnihesons, a. 1720, tit. Kill; Syn. Sciarien. Syrorum, a. 1888, cap. XIII, art. VI, D· conditionibus acçuircndi bona pia dj-juc γ.υκμ I x.—Syn. Sciarien. Syroruxn, a. xMS, cap. XIII. art. V, 9; art. VI. 5. § x, 3.·.—S. C. de Prop. F»de, instr, (ad Patriarch. Anacn >, 30 iuL 1867, n. i. Can. 280 I x.—S. C. de Prop. Fide, instr, (ad Patriarch. Anoen.), 30 iul 1867, n. x. J 3—S. C. de Prop. Fide, instr, (ad Patriarch- Armen.) 30 iul. 1867. n. x, 5. Can. 281.—Syn. Cens un tinopoli tan. IV’, a. 869, can. tj.—Syx Ancyran, a. 3x4, can. 15; Syn. Cartha^inen., a. 4x9, can. 29, 36; S. Cyrilh» Akxiadna, can. 1.—Syn. Armen., a. 19x1, roo, 3.·; tit. IX. cap. VI, Dr bonorum noxïuorvm aluuationr; Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 1898, fret. III· cap. VIII, art. V. Zk aiimatumr bonorum ptorum; Syn. Scdarfen. Syrorum, a. x888, cap. XIII, art. V'I. Dr couddumibus arçwmJi Mu pia irçw m * rhcnttionc, 5. f x.—Syn. Lihanen. Maronitarum, a. 1736, par * IV. cap. I. U f 1, 1 .·.—PiiM IX. litt. ap. C«m Kcbnastùa. 31 aux. 1869. | 5, β. VII tan. 281 } x, 2A—,Syn. Libanen. Maronitarum, a. iTjt, pan IV, cap. I, 12 3002 n. 2263 PIUS XII, 1>K BONIS ECCLESIAE temporalibus cha indiget consensu consultorum eparchialium coranique quorum interest et consilium administrationis audire débet, 140 si alienandarum reram pretium contineatur ln;ler decem milia et triginta milia francorum; si vero non excedat de­ cem milia francoram débet, nisi res sit minimi momenti, audire consilium administrationis et indiget consensu coram quorum interest. Can. 283—Quae in can. 279-282 dc alienatione statu­ untur, servanda sunt etiam in quolibet contractu quo, ex ipsa contractus natura, condicio Ecclesiae peior fieri possit. Can. 284—§ 1. Ecclesiae competit actio personalis contra cum qui sine debilis sollemnitatibus bona ecclesia­ stica alienaverit et contra eius heredes: realis vero, sl alie­ natio nulla fuerit, contra quemlibet possessorem, salvo Iure emptoris contra male alienantem. j 2. Contra invalidam rerum ecclesiasticarum aliena­ tionem agere possunt qui rem alienavit, cius Superior, utriusque successor in officio, tandem quilibet clericus illi ecclesiae adseriptus, quae damnum passa sil. Can. 285—Praclali et rectores dc bonis mobilibus sua­ rum ecclesiarum donationes, praeterquam parvas el mo­ dicas secundum legitimam loci consuetudinem, facerc nc praesumant, nisi iusta interveniente causa remuneration! * aut pietatis aut Christianae caritatis; secus donatio a suc­ cessoribus revocari poterii. Can. 286—1 1. Nisi contrarium probetur, ea quae donantur beneficiariis curam animaram gerentibus vel rectoribus ecclesiarum, etiam religiosorum, praesumuntur ecclesiae donata. f 2. Donatio facta ecclesiae, ab eius rectore scu Su­ periore repudiari nequit sine consensu Hierarchae. § 3. Repudiata illegitime donatione, ob damna quae inde obvenerint actio datur restitutionis In integram vel Indemnitatis. § 4. Donatio ecclesiae facta et ab eadem legitime ac­ ceptata, propter ingratum praelati vel rectoris animum revocari nequii. Can. 287—Res sacrae ne commodentur ad usum qui earumdem naturae repugnet. Can. 288—§ 1. SI ecclesiae bona, legitima intervenien­ te causa, oppignoranda vel hypothecae nomine obliganda sint, vel aes alienum sit contrahendum, legitimus Superior, 141 cuius licentia ad normam can. 281 requiritur, cxl 'gat ut an­ tea omnes, quorum interest, audiantur, et curet ut, cum primum fieri poterit, aes alienum solvatur. f 2. Hac de causa annuae ratae ab eodem Hierarcha praefiniantur quae extinguendo debito sint destinatae. Can. 289—} 1. In venditione aut permutatione re­ rum sacraram nulla ratio consecrationis vel benedictionis in pretii aestimatione habeatur. J 2. /Administratores possunt nomina ad latorem, quos vocant, commutare in alia nomina magis aut saltem aeque tuta ac frugifera, exclusa qualibet commercii vel negotia­ tionis specie, ac de consensu Hierarchae, eparchialis con­ silii administrationis alioramque quorum intersit. Can. 290— Bona ecclesiae immobilia propriis admini­ stratoribus eoramque conlunctis usque ad quartum gra­ dum Inclusive consanguinitatis vel affinitatis, valide vendi aut locari non possunt sine speciali Hierarchae loci licentia. Can. 291—} 1. Contractus locationis alicuius fundi ecclesiastici ne flant, nisi ad normam can. 280, § 20 et in lis addantur semper condiciones de limitibus custodiendis, de bona cultura, dc rite solvendo canone, de opportuna cautela pro condicionibus implendis. f 2. Ad locationem bonorum ecclesiasticorum in pa­ triarchal ibus, salvo praescripto § 4: · 1. Si pretium locationis excedat sexaginta milia francoram et locatio sit ultra novem annos, requiritur Can. S. C. de Prop. Fide, instr, (ad Patriarch. Amen.), 30 iuL 1867. Can. iSi—Sjm. Constantinopolitan. IV, a. 869, can. 15.—Canone * Aposto­ lorum, j3, 41; Syn. Antiochea., a. 341, can. 25.—Syn. Libanen. Maroni ta­ rum. a. 1736. pan III, cap. IV, z. Can. 286 J 1.—S. C. de Prop. Fide, decr. 35 dec. 1779 —Syn. Armen., a. 191X, 918, 3.·; Syn. Alexandrin. Coptorum. a. secL Ill, cap. VIII, art. VI^. Can. :W 11.—S. C de Prop. Fide, instr, (ad Patriarch. Anna».), 30 iuL 1867,0.4. f 1.—S. C de Prop. Fide, instr, (ad Patriarch. Armen.), 30 nil. 1867, n. 4. Can. 290.—Syn. Libanen. Maroni larum, a. 1736, para IV, cap. I, 13 et 14. Can. 391.—Syn. Consuntmepobtan. IV *. a. B69, can. 23.—Syn. Alexan­ drin. Coplorcxn, 1898, sect III, cap. VIII, art. IV. Dr locations bmcrum Syn. Libanen. Maronitanan, a. 1736, pars IV, cap. I. 13; Syn. Zamostea. Ruthenorum, a. 1720, tiL XIII; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. xSSS, cap XIII, art. VI, 3. J x.—S. C. de Prop. Fide, instr. (ad Patriarch. Armen.), 30 IuL 1867, n. 6. 3W3 I «52 FIJI 9 licentia Sedis Apostolicae; si locatio non sit ultra novtta annos, renuiritur licentia Patriarchae, auditis consullwi. bus cparchtallbus necnon consilio administrationis ct ob­ tento consensu eorum (piorum interest; 2. · Si pretium contineatur inter triginta mllb « sexaginta milia (rancorum et locatio sil ultra novem annm, requiritur licentia Patriarchae auditis consultoribus qw. chiallbus, consilio administrationis ct obtento conseow eorum quorum interest; sl locatio non sil ultra novem annos, requiritur licentia Patriarchae, audito *administra lionis consilio, cum consensu eorum quorum Intereat; 3. ® Sl pretium contineatur Inter mille *franco H triginta milia francorum el locatio sil ultra novem annm, requiritur licentia Hierarchae loci, cum consensu tua consultorum eparchialium, tum consilii udmlnblrationb, tum eorum quorum Interest; si locatio non sil ultra novem annos, requiritur licentia Hierarchae loci, audito *admltl slrntlonis consilio el cum eorum consensu quorum Interni; 4. ® Si pretium non excedat mille francos cl loeaHo sit ultra noveni annos, requiritur licentia Hierarchae loci, audito adminlslralio/nls consilio, nisi res minimi momenti sit, et cum eorum consensu quorum interest; sl *lo catio non sit ultra novem annos, fieri potest a legitimh administratoribus, monito Hierarcha. § 3. Ad locationem bonorum ecclesiasticorum extra patriarchatus, salvo praescripto § 4: 1. ® Si pretium locationis excedat triginta milia fran­ corum el locatio sit ultra novem annos, requiritur bene­ placitum apostolicum; si locatio non sil ultra novem annos, requiritur licentia Hierarchae loci, dummodo accesserit consensus tum consultorum eparchialium, tum consilii administrationis, tum eorum quorum interest; 2. · Serventur praeterea praescripta § 2, nn. 3 el 4. § I. In locatione bonorum bcncftclalium anticipatae solutiones ultra semestre tempus prohibentur sine licentia Hierarchae loci, qui in casibus extraordinariis congruit praescriptionibus caveat, nc talis locatio in domnam vergat loci pii aut eorum qui in beneficio succedunt. Can. 292—§ 1. In emphyteusi bonorum ecclesiasti­ corum emphyteuta nequit canoncm redimere sine licentia legitimi Superioris ecclesiastici de quo In can. 281; quod si redemerit, eam saltem pecuniae vim ecclesiae dare de­ bet, quae canoni respondeat. j 2. Ab emphyteuta congrua exigatur cautio de solntlone canonis et condicionibus implendis; in ipso instru­ mento pacti emphyteutic! forum ecclesiasticum arbiter statuatur ad dirimendas controversias inter partes forte exorituras et expresse declaretur meliorationes solo cedere. Can. 293—Si res fungibilis ita alicui detur, ut eius fui ct postea tantundem in eodem genere restituatur, nihil lucri, ratione ipsius contractus, percipi potest; sed in f>raestallone rei fungibilis non est per se illicitum deluero egali pacisci, nisi constet ipsum esse immoderatum aut etiam de lucro maiore, si i ustus ac proportionate titulus suffragetur. CAPUT IV—De piis fundationibus Can. 294—Nomine piarum fundationum significantur bona temporalia alicui personae morali In Ecclesia quoquo modo data, cum onere in perpetuum vel In diuturnum tempus ex reditibus annuis aliquoties divinam Liturgiam celebrandi, vel alias praefinitas functiones ecclesiasticas explendi, aut nonnulla pietatis ct caritatis opera pera­ gendi. / Can. 295—Loci Hierarchae est normas praescribere de dotis quantitate infra quam pia fundatio admitti nequeat et dc eius fructibus rite distribuendis. Can, 296—f 1. Ut hulusmodi fundationes a persona morali valide acceptari possint, requiritur licentia Hierar­ chae loci, in scriptis data, qui eam ne praebeat, antequam n. * G 291 J 4.—S. C. de Prop. Fide, Instr, (ad Patriarch. .Vinea.), jofat 1867, n- 6.—Syn. Zarnostrn. Ruthenorum, n. 1720, tiL XHL Can. 393.—Syn. ConstantinopoliUn. IV, a. 869, can. 15.—Syn. Libera MaroniUrum. x 1736, pars IV, cap. I, 14. J a.—S. G de Prop, Fide, instr, (ad Patriarch. Armen.), 30 iul. x56;,o y Can. 293.—S. C. de Prop. Fide, instr, (ad Patriarch. Armen.), 30 fcxL J&7, n. 5.—Syn Carthagmen., a. 4x9, can. 5, 16.—Syn. Ain-Trxiea. GoeccMcZchiUrum, a. 1835, can. 25. Dr p»w fundationi tw.—Syn. Armen., a. 19: r, tiL IX, cap. Ill, D/ Tebmenlù l/qut Fundationibui ct Lc^atii piis; Syn. SdzxfaL Syrorum, a iSM, cap. ΧΙΠ, arL VI, x Can. 295.—Syn. Armen., a. 191 x, 447. Can. 296.—Syn. Armem, x 1911, 447; Syn. prov. Aiba-Iulicn, et Foprasien. Rumenorum, a. 1900, tit. HI, cap. I, 13, c. 3004 PIUS Xll. I>F. VEItBOICLM SIGNIFICATIONE legitime compercrlt personam moralem tum novo oneri suscipiendo, tum antiquis iam susceptis satisfacere posse; maximeque caveat, ut reditus omnino respondeant oneri­ bus adlunctls secundum uniuscuiusque cparchine morem. I 2. In acceptatione, constitutione ct admlnistratlone fundationis fundator scu patronus ecclesiae nullum lus habet. Can. 297--Pecunia ct bona mobilia, dotatlonis nomine assignata, statim tuto loco, ab eodem Hlerarcha designan­ do, deponantur ad eum finem ut eadem pecunia vel bono­ rum mobilium pretium custodiantur el quamprimum caule el utiliter secundum prudens eiusdem Hierarchae arbi­ trium, auditis cl lis quorum res interest et eparchlali adminlstralionis consilio, collocentur in commodum eiusdem fundationis cum expressa et nornlnallm determinata menllonc oneris. Can. 298—} 1. Fundationes, etiam viva voce factae, scripto consignentur. f 1 Alterum tabularum exemplar in curiae archivo, alterum in archivo personae moralis, ad quam fundatio spectat, tuto asservetur. Can. 299—§ 1. Servatis praescriptis can. 252-255 ct can. 273, In qualibet ecclesia onerum ex piis fundationibus incumbentium tabella conficiatur quae apud rectorem tuto loco conservetur. J 2. Liber habeatur ct apud rectorem servetur, in quo singula onera perpetua ct temporaria corumquc impletio el eleemosynae adnolentur, ut de iis omnibus exacta ratio Hierarchae loci reddatur. Can. 300—Sl piae fundationes factae sint in ecclesiis, diam paroecialibus, monasteriorum virorum cuiusvis con­ dicionis iuridicae aut Religionis clericalis iuris pontificii vel patriarchaHs, iura el officia Hierarchae loci, de quibus in can. 295-299, uni competunt Superiori maiori, firmo IB can. 65, I 1, n. 3. / Can. 301—§ 1. Reductio onerum quae pias fundatio­ nes gravant, uni Sedi Apostolicae reservatur, nisi in tabulis fundationis aliud expresse caveatur, ct salvo praescripto can. 255, $ 2. § 2. Indultum reducendi numerum Liturgiarum fun­ datarum non protenditur nec ad alias Liturgias ex con­ tractu debitas nec ad alia onera piae fundationis. I 3. Indultum vero generale reducendi onera piarum fundationum ita intelligendum est, nisi aliud constet, ut Indui Larius potius alia onera, quam Liturgiarum numerum reducat. PARS III DE VERBORUM SIGNIFICATIONE Can. 302—Sedis Apostolicae nomine veniunt non solum Romanus Pontifex, sed etiam, nisi cx rei natura vel ex ure aliud constet, Congregationes, Tribunalia, Officia, per quae idem Romanus Pontifex negotia Ecclesiae universae expedire solet. Can. 303—§ 1. 1.® It itus orientales quibus canones deumunt sunt alexandrinus, antiochcnus» constantinopolitanus, Chaldaeus et annenus, aliique ritus quos uti sui iuris expresse vel tacite agnoscit Ecclesia. 2. · Nomine regionum orientalium Intelllguntur loca omnia, etsi in eparchiam, provinciam, archlepiscopatum vel patriarchatum non erecta, in quibus orientalis ritus ab antiqua aetate servatur. 3. · Territorium ritus orientalis significat loca in qui­ bus erecta est sidtern exarchia pro fidelibus ritus orientalis extra regiones orientales commorantibus. I 2. Quoties in canonibus praescribitur vel commen­ dator, ut Hierarchae cuiusvis ritus collatis consiliis vel simili alia ratione procedant, Hierarchae latin’ quoque ritus, in territorio iurisdictioncm obtinentes, comprehen­ duntur. Can. 304—Persona dicitur, incola, in loco ubi domici­ lium, advena, in loco ubi quasi-domlcilium habet; peregri­ nus, sl versetur extra domicilium el quasi-domicilium quod retinet; vagus, si nullibi domicilium habeat vel quasidomicilium. 3U95 Can. 305—§ 1. Officium ecclesiasticum lato sensu si­ gnificat quodlibet munus quod in spiritualem finem legiti­ me exercetur; stricto autem sensu est/munus ordinatione 1 «5 sive divina sive ecclesiastica stabiliter constitutum, ad normam canonum conferendum, secumferens aut aliquam participationem ecclesiasticae potestatis sive ordinis sive iurlsdlctlonls aut aliam publicam ecclesiasticam potesta­ tem. § 2. Nisi aliud constet, officium ecclesiasticum accipi­ tur stricto sensu. Can. 306.—§ 1. Praelati dicuntur clerici sive saecu­ lares sive religiosi qui iurisdictioncm ordinariam in foro externo oblinent. § 2. l.° Hierarchae nomine, praeter Romanum Ponti­ ficem, intelllguntur, nisi quis excipiatur, quod attinet ad suum quisque territorium: Episcopus residenlialis, Exarchus qui praeest territorio proprio, Exarchus qui praeest territorio non proprio tum apostolicus tum patriarchaHs tum archleplscopalis, Administrator apostolicus nennanenter constitutus, Syncellus, iudiciis exceptis nisi nabuerit mandatum speciale, Administrator apostolicus ad tem­ pus constitutus, itemque H qui, praedictis deficientibus, interim ex iuris praescripto aut ex probatis statutis, suc­ cedunt in regimine; quod allinet ad ipsorum subditos, Superiores maiores in monasteriis exemptis et in Religio­ nibus clericalibus exemptis; 2.° Nomine autem Hierarchae loci seu locorum veniunt omnes qui supra recensentur, exceptis Superioribus reli­ giosis. 5 3. Exarchia comprehenditur nomine eparchiae, et nomine Episcopi, omnis Exarchus, nisi de Exarcho spe­ cialia habeantur praescripta aut ex legis textu contextuquc vel ex rei natura contrarium constet. 5 4. Etsi nomine Hierarchae non veniat Patriarcha quod attinet ad totum patriarchatus territorium, iura ta­ men el offida quae ipsi iure tribuuntur exercere potest, nisi aliud iure cautum sit, intra fines sui patriarchatus. Can. 307—Pontificalium exercitio intelligitur agere sa­ cras functiones quae ad normam legum lilurgicarum ab Episcopo omnibus insignibus pontificalibus induto sol­ lemniter perfici debent, cuiusmodi sunt praesertim in­ gressus sollemnis in ecdesiam, sollemnis celebratio aut adsistentla divinae Liturgiae aliorumque divinorum officio­ rum, sollemnis benedictio populi, ducere sollemniter pro­ cessiones, sacram ordinationem conferre. Episcopi adsistentis munere fung* in ordinatione episcopali, ecclesiam, altare, aliave loca, antimensium, Iconostaslm consecrare et chri­ sma conficere. Can. 308—§ 1. Beneficia ecclesiastica dicuntur: 1.® Consistoralia, quae in Consistorio conferri solent; cetera non cons istoralia; 2.® Synodalia, quae interveniente Synodo electionum conferuntur; cetera non synodalia; f 3.d Saeai- 116 laria vel religiosa, prout ad solos clericos sacculares vel solos clericos religiosos spectant; 4.® Residcnlialia, vel non residentalia, prout, praeter officium bcnefidale, adnexam habent, vel minus, obligationem residendi; 5.® Amouilia, vel inamoollia, prout conferuntur ita ut revocari possint vel in perpetuum. § 2. Nisi aliud constet, nomine fundatoris venit etiam patronus, et iuris fundationis, ius patronatus. Can. 309—§ 1. Simonia contra ius divinum est: stu­ diosa voluntas emendi vel vendendi pro pretio temporali rem intrinsecus spiritualem, ex. gr., sacramenta, ecclesia­ sticam iurisdictionem, consecrationem, indulgentias, etc., vel rem temporalem rei spirituali adnexam ita ut res temporalis sine spirituali nullo modo esse possit, ex. gr., beneficium ccdcsiasticum, etc., aut res spiritualis sit obtec­ tum, etsi partiale, contractus, cx. gr., consecratio in calicis consecrati venditione. § 2. Simonia contra ius canonicum est: dare res tem­ porales spirituali adnexas pro temporalibus spirituali ad­ nexis, vel res spirituales pro spiritualibus, vel etiam tem­ poralibus, si Id ob periculum irreverentiae erga res spiri­ tuales ab Ecclesia prohibeatur. Can. 306 § x.—Benedictus XII. a. 1341, prop. 85. Arramooim, doaa. Can. 309 S 1.—Syn. Chalcedonen.. a. 451, can. 2; Syn. Nicaea. II. a. 787. can. 4; Syn. TrxdcnL, sess. XXL dr rtf. c. x; S. Grtsjories M.. hll. Dru», xj aug. 593; S. C. de Prop. Fide, decr. xj apr. :5p7. π. VIH; ü»tr 3X iuL 1902, n. 8,—Syn. Trullan^ a. 691, can. 33; S. Bisilics M.. can. W; S. Gennadies CP., ep. circularis.—Syn. Zaxxx^ten. Rutbcxxxxau, a. xpro. tiL XIV. Can. 309 I 3.—Syn. Nicaea. II, a. 787, can. 4; S. Grrforios M., UtL Podiuuen Drux, 15 aug. 393—Syn. Trullaa., a. 69:. cau 13; S Basili-ai M . can. 8S; S. Gennadius CP., ep. cxroularis.—Syn. Zarotten. RüUxnonjn·, a. 1720, tiL XIV. 3M6 II. 22ilI 1»IÜS ΧΠ. DE VEllIIOItU.M SIGNIFICATIONE f 3. Non habetur simonla, cum temporale datur non pro re spirituali, sed cius occasione ex lusto titulo a cano­ nibus vel a legitima consuetudine recognito; Item cum datur res temporalis pro re temporali, quae tamquam sub­ lectum habeat adnexum aliquid spirituale, ex. gr., calix consecratus, dummodo pretium ne augeatur propter ad­ nexam rem spiritualem. Can. 310—Nomine ordinum maiorum intclllguntur pre­ sbyteratus et diaconatus; minorum vero ordinum, ceteri. Can. 311.—Votum est: 1.· Publicum, sl nomine Eccle­ siae a legitimo Superiore ecclesiastico acceptetur, secus privatum; 2.· Sollemne, seu quod emittitur sive in profes­ sione maiore sive extra eam, si ab Ecclesia uti tale fuerit agnitum; secus, simpler, seu quod professione minore emittitur, vel privatum; 3.· Personale, quo actio voventis promittitur; rrale, quo promittitur res aliqua; mixtum, quo personalis et realis naturam pertidpaL Can. 312—J 1. Religio est persona moralis a legitima auctoritate erecta, in qua sodales, secundum proprias 147 ipsius personae moralis leges, vota publica, / perpetua vel temporaria, elapso tamen tempore renovanda, nuncupant, atque Ita ad evangelicam perfectionem tendunt. f 2, Religio est: 1.· luris eparthialis, si ab Episcopo erecta, ei ad nonnam canonum subilcitur; 2.· luris patriarchalis, si Ordo vel Congregatio a Patriarcha erecta vel eius decreto approbata, eidem ad normam canonum sub­ ditur; 3.· luris pontificii, sl vel approbationem vel saltem laudis decretum ab Apostolica Sede, servatis nonnis ab eadem datis, est consecuta; 4.· Exempta, si, subducta a potestate Hierarchae loci, sublecta est Patriarchae vel uni Sedi Apostollcae. Î 3. 1.· Domus religiosa appellatur domus alicuius Religionis in genere; 2.· Domus formata, domus religiosa In qua sex saltem religiosi professi degunt, quorum, si aga­ tur de clericali Ordine vel Congregatione, quatuor saltem sint sacerdotio aucti. i 4. Religiosus dicitur qui vota nuncupavit in aliqua Religione. I 5. 1.· Superiorum maiorum nomine veniunt: Praeses Confoederationis monasticae, Superior monasterii sui iuris, supremus Ordinis vel Congregationis Moderator, Superior {irovinclalis, eorundem vicarii aliique ad instar provinciaium potestatem habentes; · 2. Nomine Superioris religiosi non venit nec Hierarcha loci nec Patriarcha, firmis canonibus qui cum Patriarchae tum Hierarchae loci potestatem in religiosos tribuunt. Can. 313—§ 1. I.9 Confoederatio monastica est unio plurium monasteriorum sui luris sub eodem Praeside; 2.· Consociatio Confoederationum est unio plurium Confoe­ derationum sub eodem Praeside. 5 2. 1.· Monasterii appellatione significatur domus re­ ligiosa monachorum et, nisi aliud constet, domus Ordinis mulierum; 2.· Monasteriun dicitur a) Staunpegiacum, sl Patriar­ chae, ad normam canonum, immediate subilcitur; b) Sui iuris, cuius Superiori iura et obligationes Superioris maio­ ris, ad normam canonum et statutorum, competunt; cetera monasteria, dependentia, quorum quaedam sunt filialia, quae tendunt ad condicionem monasterii sui luris, alia subsidiaria. 5 3. Monachus, Monialis est religiosus vel religiosa qui vel quae per professionem Religioni adseribitur In qua vita religiosa peragitur secundum antiquas Orientis tradlCan. JIO.—Syn. Trident, ses». XXIII, dt erdint, e. 1, 4. can. 3.—Syn. Anuodrâ-, a. 34 L ctt* Syn. Laodkexi-, a. 347/3®»· can. xj, 24.—Syn. Acimsl, a. 1911, Jio, 5x6*533; Syn- Alexandria. Copiorum. 1. 1598, «ct. II, cap. Ill, art. VU, J 1, 5, 6; Syn. Libanen. Maromtaram, a. 1736, par» II. cap. XIV, 3, 34. 46; Syn pnnr. Alba-Iulxn. et Faiarasiexi. Ranx-norcm. a. 1873, tiL V, cap. VII; Syn. Zaxxxnten. Ruthenorum, a. 17», tiL III. f 7; Syn. Sebrien. Syrorum, 1.18SS, cap. V, art. XIII, J x, 5, fr, f 4, Dt OrStmbiu ■nwita. Stodiü, «nno ir, hypotypoL» !. Can. xti | 2, 4-·.~Ο1Ηχπ» III, const. Urifi nai, 10 apt. 1457. | χ Lto XIII, litL ap. Swguhrr pnundtttm, xi null xWa. I 3,x.·.—Syn. Libanen. ManxiiUruxn, a. 1736, pin IV, cap. II, 5. I j, x.·.—S. TheodorasStudita, ep. II. 133: ep. 8oç serrao 84; iambi a. 6. Can. 313 J I.—S. IUüIîos M. Reculae ft» *. n. 3511. 2.· &).—S. TheodorasStaliU, ep. I. ta. ep. II, :uiU. Typiraxn: De crcraàu Lturte; Sfietxr» mo * •u. imtm. Can. 313 I 4-—Syn. TraHam, a. 6gt, can. 41. 4J-—S. Theodoras StudiU. ♦rnno 16. jfr, oraL 11; iambi n. 94: S. Sabba, Typicam; Syn. Lxbanrn. Mam munn, a. 17)6, pan IV, cap. II, « XX, XXII. 3007 1052 FEU » tiones. .Monlali uequipunilur, nisi aliud constet, rellgfou professa In Ordine. $ 4. Eremita est religiosus qui, ud normam statutorum, vitam anachoretlcam ducit, firma dependentia u suae Reli­ gionis Superioribus. / lu Can. 314.—f 1. Ordo dicitur Kcllglo in qua, liret dales non sint monachi» votu nuncupantur, quae votii monachorum nequi parantur. § 2. Congregatio religiosa vel Congregatio simpliciter dicitur Bcllgio In qua sodales professionem tantum mino­ rem emittunt. $ 3. Ordo vel Congregatio dicitur clericalis, si ibidem picriquc sodales, ex instituto, sacerdotio augentur; scan est laicatis. § 4. Provincia Indicat personam moralem, partem eia» dem Ordinis vel Congregationis, pluribus domibus con stantem, quam Superior nudor immediate regit. j 5. Sorores dicuntur religiosae quae In Congregatior/ vota nuncuparunt. Can. 315— Professio maior comprehendit tum profes­ sionem monasticam tum professionem monasticae aequi paratam quae emittitur in Ordinibus; quaevis alia proles sio minor dicitur. Can. 316—Statuta, quoties de religiosis agitur, complec­ tuntur sive Typica monasteriorum sive regulas et consilio· tiones Ordinum et Congregationum. Can. 317—Nomine iuris particularis, nisi aliud ex legis textu contextuque aut ex natura rcl constet, veniunt etiam statuta peculiaria seu peculiares constitutiones legitime approbatae quibus persona moralis regitur. Can. 318—Pronuntiatio sermonis in sexu masculino ad utrumque sexum porrigitur, nisi ex rei natura vel σ legis textu contcxtuque aliud constet. Can. 319—Nomine actuum legitimorum coram Eccksii significantur: munus administratoris gerere bonorum ec­ clesiasticorum; partes agere indicis et ponentis, assessoris, defensoris vinculi, promotorls iustitiae et fidei, arbitri, notarii et cancellarii, cursoris et apparitoris, advocati el procuratoris in causis ecclesiasticis; munus patrinl agere m sacramentis baptismi et chrismatis; suffragium ferre in electionibus ecclesiasticis; ius fundationis exercere. Can. 320—Recollectio spiritualis in iure praescripta con­ stat serie meditationum rerum divinarum allisque pietatis actibus In spiritus renovationem, f Ri Can. 321—Salvis legibus liturgicis, tempus, nisi aliud expresse caveatur, supputetur ad normam canonum qui sequuntur. Can. 322—5 1. Dies constat 24 horis continue sup­ putandis a media nocte; hebdomada 7 diebus. f 2. Nomine mensis venit spatium 30, anni vero spa­ tium 365 dierum, nisi mensis et annus dicantur sumendi prout sunt in calendario. Can. 323—§ 1. In supputandis horis dici standum est communi loci usui; sed in privata divinae Llturgiae cele­ bratione, in privata divini officii persolutione, in sacra communione recipienda et in ieunii vel abstinentiae lege servanda, licet alia sit sucta loci supputatio, potest unusnuisque sequi loci tempus aut locale, sive verum sive me­ dium. aut legale, sive regionale sive aliud extraordinarium. $ 2. Quoti attinet nd tempus adimplendi contractuum obligationes, servetur, nisi aliter expresso pactione con­ ventum fuerit, praescriptum iuris civilis in territorio, ubi contractus exsequendus est, vigentis. Can. 324—§ 1. Si mensis et annus designentur pro­ prio nomine vel aequivnlenter, ex. gr., mense februario, anno proxime futuro, sumantur prout sunt in calendario. § 2. St terminus a quo supputatio facienda est net explicite nec implicite assignetur, cx. gr., suspensio e divinae Llturgiae celebratione per mensem aut duos annas, tres in anno vacationum menses, etc,, tempus supputetur de momento ad momentum; et sl tempus sit continuam, ut In allato primo exemplo, menses et anni sumantur prout sunt in calendario; si intermissum, hebdomada intelligalnr 7 dierum, mensis 30, annus 365. § 3. Sl tempus constet uno vel pluribus mensibus aat annis, una vel pluribus hebdomadibus aut tandem pluri­ bus diebus, ct terminus a quo supputandum est explicite vel implicite assignetur. ' «u. jiS.—D. 50, 16, xqj pr. Cui- 3« J x. -D. 1, 8; Badlic. 7, 17, 8. Can. 314.—D. SACRA CONGREGATIO CONCILII - RELIGIOSORUM D. 48, 5, u (u). 5; Basilic 5η, ijf 1. Art. II—De privilegiis......................... . ........... 160-174 Art. Ill—De obligationibus et privilegiis religiosi ud ecclesiasticam dignitatem promoti vei paroe­ ciam regentis............................................................. 175-181 Capit VI—De transitu ad aliam Religionem.......... Caput VII—De egressu e Religione............................. Caput VIII—De dimissione religiosorum................... 182-136 187-196? 152 197-223 Art. 1—De dimissione religiosorum qui vota tem­ poraria in quavis Religione nuncuparunt... . 199-201 Art. II—De dimissione religiosorum qui vota perpetua nuncuparunt in Congregatione clericali non exempta vel Inlcaii et In mulierum monaste­ rio vei Ordine........................................................... 202-205 Art. Ill—De processu iudiciall In dimissione vi­ rorum religiosorum qui vota perpetua nuncu­ parunt in monasterio cuiusvis condicionis iuri­ dicae vel Ordine et In Congregatione clericali exempta...................................... 206-219 Art. IV—De religiosis dimissis qui vota perpetua nuncuparunt.............................................................. 220-223 Capit. IX—Dc societatibus sive virorum sive mu­ lierum ad instar religiosorum, sine votis publicis viventium........................... .. ................................ 224-231 PARS II De bonis Ecclesiae temporalibus............ 232-301 Caput I—De bonis ecclesiasticis acquirendis......... 238-256 Caput II—De bonis ecclesiasticis administrandis.. 257-277 Capit III—De contractibus........ . 278-293 Caput IV—De piis fundationibus ....................... 294-301 .......................... PARS III De verborum significatione. Epllogus....,.................................................... . ............ 3U2-325 coi. 3009 ... Adn. C. BAUDHIN m ApoU. 28 (1953) 123-133; A. DELCHARD in NrT 84 (1952) 524-531; λ-ώ HERMANiaMET7fl952)233-283.D STIERNON in ΑροΠ. 25 (1952) 328-334: 29 (1958) 363-369: A WWTS in PrM 42 (1953) 5-23 226-4 1952 FEB 12.-SC RELIGIOSORUM. INDULTUM. PART.· Facultas datur ingrediendi clausuram monialium AD FUNERA PERAGENDA INDEX Motu Proprio «Pnstquam Apostolic!* Lit teri»......... Praefatio ................................................ PARS I Di: monachis ckterisquf. religiosis.... Caput I—De erectione el suppresione Religionis, provinciae, domus........................................................... Capit II—Dc Religionum regimine........ .................... Art. I—De Superioribus ct de synaxibus .............. Art. II—De confessariis et cappcllnnis ................... Art. Ill—De bonis temporalibus eorumque ndministrallonr......................... Γλριτ III—De admissione in Religionem.................. Art. I—De postulatu........................ ............................... Art. Il— De novitiatu...................................................... I—De requisitis ut quit in novitiatum ad­ mittatur................................ . .......... II—De novitiorum institutione. .................. Art. Ill—Dc professione religiosa.............................. Coi. 2958 2958-2959 Can. 1-231 7-22 23-69 23-19 50-62 70-122 71-73 74-105 74-81 85-105 106-122 ordinatione suscipienda in monasteriis et in aliis Religionibus quae sint clericales................................ 123-134 Dc Obligationibus ct privilegiis rcllgio- wum Art. I—Dc obligationibus................ ........................... 3009 trado a los pics de V. Santidad, supllca humildemente os dlgnéis autoriznrlc para concéder a las Abadcsas dc todos los Monastcrios de su Dlôcesis la facultad de pennitir la entrada cn Clausura con ocaslôn del entierro de las Reli­ giosas. a todos los sagrados ministros y aun a los secun­ darios. Rescr.—En virtud de las facultades concedidas por Nuest ro Santlsimo Padre, la Sagrada Congregaciôn encargada de los Négocias de los Religiosos, tenlcndo en cuenta las circunstancias expuestas, accede bcnlgnamente por gracia a lo solicltado.—No obstante cualqu 1er etisa en con­ trario.—Dado cn Roma, a 12 de febrero dc 1952. • Ordinario Palentino in Hapirij' &ü Terrue 40 (19S2) 2S3. 63-69 Caput IV’—De ratione studiorum atque de sacra Tapit V Preces—Santlsimo Padre: El Ordinario Palentino, pas- 135-181 135-159 2265 1952 FEB 26.-SC CONCILII, NORMAE. PART.· Norme dantur circa peregrinationes» itinera et nvs TICAT1ONES, FRAhSENTtM SÎ A MULIERIBUS T FFOHMI.N ï ITl. SUB DUCTU ET MODERATIONE CLERICORUM CONDUCI'NlHs Romae, dic 26 fcb. 1952 Excellentissime Domine, Decreto diei 11 Februarii 1936. De piis peregrinationibus ad celebriora sanctuaria mode­ randis, haec Sacra Congregatio Concilii opportunas normas, a Summo Pontifice Pio PP. XI f. r. probata , * edidit in 3010 SACRA PAENITENTIARΙΑ - SACRA CONGR. RELIGIOSORUM π. 2266-2287 plis peregrinationibus ad celebriora sanctuaria Deo, Bea­ tae Mariae Virgini vel Sanctis dicata, parandis et pera­ gendis servandas (Cfr. Ada Apostolicae Sedis, vol. XXVIII, pag. 167) [LE 13«]. Cum vero ultimis hisce temporibus compertum sit quos­ dam sacerdotes, tum saeculares quum religiosos, non solum memoratis piis peregrinationibus, sed etiam itineribus solati! causa peractis» necnon rusticationibus, interdum interfuisse. In quibus mulieres vel exclusivas vel praeci­ puas saltem habuere partes; ne exinde Incommoda vel etiam abusus irrepant, haec eadem Sacra Congregatio, probante Sanctissimo D. N. Pio Pp. XII, dum normas In praefato Decreto statutas adamussim ab omnibus sonan­ das, religiosis haud exceptis, confirmat, decernit praeterea ut utriusque Cleri sacerdotes omnes, necnon ipsi religiosi laid, huiusmodi pias peregrinationes, vel itinera, vel ru­ sticationes nec pannt, nec ducant, neque easdem mulieres quovis modo vd titulo comitentur, quae quidem munera u loci Ordinario probis et prudentibus, praesertim Actionis Catholicae, personis committantur; cauto tamen ut sacer­ dos adsit, qui munere fungatur moderatoris spiritualis in loco tantum peregrinationibus vel Itineribus tamquam meta praefinito. Velit igitur Excellentia Tua Reverendissima praedictos omnes sacerdotes, opportuniore qua censuerit ratione, de his normis monere; simul invigilans, ut Udem praefatas nonnas religiose servent, sub poenis canonicis ab ipsa Excellentia Tua comminandis et, si casus ferat, ellam infligendis. Interim omni quo par est obsequio me profiteor Ex­ cellentiae Tuae Rvihae, uti fratrem,—J. Card Bruno, Praef, F. Roberti, a Secretis. • Ordisarili lôccnst S*1 Teme 41 (1153) 99 2266 1952 MAR 3.-S. ΡΑΕΝΓΓ., DECR. AAS 44 (1952) 235-236 EXCniJUDION INDULGENTIARUM ITERUM EDITUR Quandoquidem volumen, quod «Enchiridion Indulgen­ tiarum· Inscribitur ct quod Anno Sacro mcml editum fuit, iam amplius non prostat, haec Sacra Paenitentlaria Apo­ stolica illud iterum typis Imprimere statuit, eo quidem consilio ut opus tam utile ac salutare in Episcoporum, Sacerdotum ac chrislilidcllum manus venire queat. Ante­ quam tamen hoc propositum ad effectum deduceretur, opportunum visum est rem omnem diligenter recognoscere, nonnulla immutare, pauca vero adicere. Nonnae autem, quibus hoc Enchiridion compositum est et In praesentem formam redactum, eadem sunt, idemque propositum; ut nempe authenticum habeatur opus, quod Pontificias omnes hac in re largitiones in unum volumen colligat, quod quidem communi pietati modo luto respondeat. Quapropter hoc volumen preces complectitur ac pia opera, quae usque ad praesentem diem a Summis Pontifi­ cibus fuere indulgentiis ditata, quae adhuc vigent: tum ea videlicet, quae in favorem omnium Christifldelium, tum ea etiam, quae In favorem quorumdam coetuum perso­ narum spiritualibus hisce muneribus insignita fuerunt, obrogatis ceteris omnibus generalibus Indulgentiarum con­ cessionibus, quae In hoc enchlridon non sint relatae. Fore igitur sperandum est ut hoc opus uberes afferat spiritualis utilitatis fructus, utque ad sinceram ac solidam pietatem refovendam summopere conferat. Ut autem omnino necessarium erat, res tota Augusti Pontificis PII XII Iudicio sublecta fuit, qui quidem in audientia infra scripto Cardinali Paenltentlârio Maiori die 1 martii vertentis anni concessa, hanc precum piorumque 230 operum Collectionem, typis Vaticanis impressam, / appro­ bavit; et abrogatis generalibus indulgentiarum concessio­ nibus In eamdem Collectionem non relatis, ipsam tantum ut authenticam haberi mandavit. Contrariis quibuslibet non obstantibus, etiam specialis­ sima mentione dignis. Datum Romae, ex eadem Paenitentlaria Apostolica, die 3 Martii 1952.—N. Card. Canali. Pacnitentiarius Maior. S. Luzlo, Regens. 3011 1051 M MK ).|| 22G7 1952 MAR 19.-SC RELIGIOSORUM, LITT. CIRC. PART? De monialium instituto aptius fovendo ac renovando Itoniae, die 19 Martii 1932 Excellentissime Domine,—Venerandum Monialium In­ stitutum, Constitutione Apostolica «Npoma Christi * diti 21 Novembris 1950 (AAS XXXXI (1951 ) p. 5is.) [LE2167| novo roboratum vigore eaque ordinatum esse ratione ut missionem suam In Ecclesia ct humano consortio continuis gressibus efficacius adimplere valeat. In comperto est. In eadem Constitutione Summus Pontifex Moniallbu», adeo de Ecclesia ct anlmabus bene merentibus, aperte in mentem revocat Ipsarum vocationem «olcnc lotamque apostolicam esse» (tSponsa Christi·, AAS. 1. c, p. 14), cum amor erga Sponsum Caelestem ab amore animarum, pro quarum salute et sanctificatione Ipsemct animam ponere non dubitavit, dlslunctus esse non possit. Contemplativae proinde vitae vocationem apprime li­ quentes, Christianae ac religiosae perfectionis exemplo, precationibus, mortificationisque studio, Moniales i-un sane apostolatum exercent. Huiccc, vero, apostolatus rationi, specificam Monialium vocationem constituenti, immediata actio luvandl pro­ ximos, per opera peculiari carum vitae generi consentanea, accedere quandoque poterit aut, in quibusdam rerum adiunctis, etiam debebit. Hinc recte Apostolica Constitutio affirmat apostolicorum operum exercitium, si debita mensura ct adaequata ratione coeptum (1. c. p. 15), non modo contemplativae vitae minime obstare, verum etiam elementum constituere posse ac debere quod altiorem el valorem et ampliorem efficaciam procul dubio conferat (1. c. p. 10-11). Monialibus «quae in propriis Constitutionibus seu legi­ timis praescriptis specialis apostolatus opera definita ha­ beant», Pontificium Documentum obligationem renovat sese fideliter eisdem dandi et consecrandi (Statuta Gene­ ralia, IX). Dias autem quae vitam unice contemplativam profi­ tentur, >13 n. 228B-2289 libenti animo statuimus obsecundare. Quare, e Sacrae Congregationis negotiis Beligiosorum Sodalium praepositae consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolica potestatis plenitudine, harum Littera­ rum vi perpetuumque in modum Legem propriam seu Constitutiones Confoederationis Congregationum Monasti­ carum Ordinis Sancti Benedicti, Iuxta exemplum quod in Tabulario eiusdem Sacri Consilii tussimus asservari et cuius initium «Praeclaris documentis» atque extrema sunt verba «Consilio administrativo extraordinario debet exponere», approbamus ct confirmamus iisque Apostolicae sanctionis robur adlcimus. Hisce simul Litteris ct auctoritate Nostra abrogamus et abrogata esse declaramus ea omnia, ad Con­ foederationem pertinentia, quae huic Legi propriae forte adversantur. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, dc/cernentes praesentes Litteras 522 firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permane­ re; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; iliisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sleque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque cx nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate quali­ bet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Pi­ scatoris. dic xxi mensis Martii, in sollemnitate Sancti Benedicti, anno mcmui, Pontificatus Nostri quarto decimo. De speciali mandato Sanctissimi. Pro Dfio Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis.—Gildo Bruonola, Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis. Adn. Ad: GAMBARI In CpR 32 (1953) 239-2S1. 306-311; 33 (19S4) β-H. 263-272; G. OESTERLE in ME 77 (1952) S49-5S8 2269 1952 MAR 21.-SC RELIGIOSORUM, NORMAE. PART.· Lex CONSTITUTIONES CONFOEDERATIONIS CONGREGATIONUM MONASTICARUM ORDINIS SANCTI BENEDICTI PROPRIA SEU A. DECRETUM Quum Confoederationis Congregationum Monasticarum O. S. B. ordinatio ac regimen, post diuturnam experientiam praeteritorum annorum, complenda ac perficienda essent ad hoc ut fraterna unio omnium Congregationum, salva autonomia uniuscuiusque, efficaciorem vim ac uberiores fructus sortiretur, Sacra Congregatio Negotiis Religioso­ rum Sodalium praeposita, iussu Summi Pontificis, cooperantibus ipsis intéressé habentibus, plurium adlaboravit pro textu redigendo spiritui, traditioni et exigentiis Con­ gregationum Monasticarum O. S. B. in hodiernis adiunctis respondenti. Legem Propriam seu Constitutiones Confoederationis Bencdictinae iuxta textum in Tabulario S. Congregationis de Religiosis asservatum, Ssmus Dominus Noster Pius Pp. XII, in Audientia concessa infrascripto Secretario S. Congregationis, die 28 lanuarii 1952, et iterum in Audien­ tia dici 10 Martii eiusdem anni, adprobavit et confirmavit, prouti praesenti Decreto adprobatur et confirmatur, quam tamen gratiam Ssmus Dominus mandavit ut expediretur per Breve rXpostoilcum. Datum Romae, ex Secretaria praefatae S. Congregatio­ nis, die 21 Martii 1952.—P. Arcadius LarraoNA, C. M. F., Secr. P. Elius Gambarl. S. M. M.. Ad. a studiis. B. NORMAE INTRODUCTIO Praeclaris documentis quibus Ssrhus Dominus noster Pius, divina Providentia, Papa XII, decimam quartam S. P. Be­ nedicti mortis celebrationem centenariam illustrare dignatus est, hoc iuridicum monumentum ipsius SÛM Domini (ussu exstructum et auctoritate confirmatum, additum est, ad Con­ foederationis Congregationum Monasticarum O. S. B. maio­ rem in dies soliditatem maiusque decus atque incrementum. Elementa harum constitutionum ex S. Patriarchae Bene­ dicti Regula et authentica saeculari traditione monastica, ex praecedentibus pontificiis atque SS. Congregationum docu­ mentis, ex C. 1. C. ac denique ex hucusque celebratis Con­ foederationis Congressibus et Confcrentiis diligenter collecta sunt. Mentem Ssihi Domini Nostri fideliter sectando S. Con- 3M I SC RELIC·., LEX PROPRIA CONFOEDERATIONIS O. S. IL n. 2269 getgalio perspectis iuris hodierni normis Con/ocdera!ion is ratione el bono atque attentis necessitatibus el adiunctis nostri temporis ita diversa quae utilia censebantur accipere et coordinare sategit, ut in his Constitutionibus illa quae clara et firma sunt et merito ut cardines Confoederationis haberi debent, In tuto ponantur elementa e! non amplius inutilibus discussionibus subieda maneant, sed firma super quae ae­ dificari secure in posterum valeat. Hic illa omnia illaaue tantum ex praecedentibus ad Con­ foederationem spectantibus vigorem deinceps obtinebunt, quae tn his Constitutionibus ex praecedentibus documentis con­ servantur, normis, congrua congruis referendo, applicatis, quae in C. L C. (c. 6) continentur. SECTIO Dc Confoederationi» I Congre taiioaom moaaiticarum coaititctione et fine TO. I—De confoederationis ratione Cap. /. De Origine iuridica Confoederationis 1. —Confoederatio Congregationum Monasticarum O.S.B. ab illis Congregationibus sub Regula S. Benedicti mili­ tantibus ortum habuit, quae secundum Breve ^Suminum Semper» Leonis XIII1 Summi Pontificis unionem ac foe­ derationem. salva uniuscuiusque tam regiminis quam di­ sciplinae et observantiae autonomia inire voluerunt. 2. —Quae Confoederatio per Breve 'Summum Semper· sancita et a successoribus semel it erum que probata me­ li usque in dies In sua ratione et ambitu definita, Ssdri Domini Nostri Pii XII iussu his Constitutionibus accuratius ordinata et auctoritate confirmata est Cap. IL Titulus Confoederationis 3. —Denominatio officialis Foederationis Congregatio­ num Monasticarum O. S. B. haec *e$L Confoederatio Con­ gregationum Monasticarum Ordinis Sancti Benedicti vel Confoederatio Benedictina. Cap. III. 1052 M Ml 2| 62. —Deinde Acto Congressus, sl initio singularum Ri­ sionum non sint lecta aut a Patribus tempestive designata examinentur, aut quoad Illa, quae graviora sunt, tona Congressu perlegantur. 63. —Acta u Congressu approbata a singulis Patribosprr ordinem subscribantur, si Ita Congressui placuerit. 64. —Promulgatio Actorum, quantum promulgatione vi­ tientur indigere, modo u Congressu praescribendo fUt Eorum divulgatio, quae videntur opportune communiar da. Abbati Primati committitur. Cap. II. De Synodis Praesldum Art. 1.— D e Synodi ratione 65. —Synodus Praesldum eo fine convocatur, ut collita consiliis negotia ud totum Confoederationem spectaath discutiantur et Congressui Abbatum pro notura rei deci­ denda proponantur et negotia, quae urgent, praevie diiadicentur usque ud decisionem proximi Congressus. Synodi praeterea est exsecutionem illarum rerum, qui» a S. Sede vel In Congressu Abbatum praescriptae loot, prout opus fuerit, urgere; Informationes certas de dUa Confoederationis colligere, ut maiori cius bono provideri possit; denique relationem Abbatis Primatis de statu Col­ legii S. Anselml de Urbe excipere (n. 140). Art. 2.—D c Synodi Membris 66. —Membra Synodi sunt: Abbas Primas elusque Con­ siliarii cum Praesidlbus Congregationum. Praeses *legitim impeditus delegare debet alluin Abbatem suae Congrega­ tionis. 67. —Tamquam Ad sessores ab ipso Abbate Primate, auditis Praesidlbus, Invitari ct adslstere possunt, sive ali­ quibus sive omnibus sessionibus, illi Abbates vel monachi, quorum doctrina vel experientia magnum iuvamen pro­ stare valent. 68. —Secretarius, qui Acta accurate redigat, ab Abbate Primate inter vocales vel etiam extra illos libere designator. Art. 3.—De Synodi tempore loco et con­ vocatione 69. —Synodus praeter casus necessitatis singulis trienniis computandis a tempore Congressus convocari expedit. 70. —Synodi prout magis expedire videatur, Romae vd alibi celebrari possunt. 71. —Abbas Primas, antequam litteras convocationis ad Praesides mittat, eosdem audire poterit, ut lempusJocum. negotia tractanda secure definire queat. Tit. II—De Cap. I. regimine primatiali 1952 ΜΛΙΙ 21 SC RELIG., LEX PROPRIA CONFOEDERATIONIS O. S. B. Ipsius patrimonium sacculare sive luridicurn (quoad iuru. facultates, privilegia), sive ascctlcum, sive sclentlflcum constituunt, Integra fideliter conserventur, pro viribus defendantur omnlbusquc modis foveantur Rtque augeantur. 77. —Facultate fniltur a S. Sede delegata transferendi monachos ab una ad alleram Congregationem Confoedera­ tionis ad normam n. 9G. 78. —Ad normam Decreti •inaestimabilis· Abbas Primas In casibus extraordinariis (n. 118 ss.) visitationem regula­ rem tum Congregationum Monasticarum tum singulorum monasteriorum peragere valet. 79. —Fraternam unionem et vinculum, quo Congrega­ tiones ac singula monasteria inter se ligantur, omnibus modis fovet ac promovet. Exortis dubiis vel dissensionibus inter Confoederationis membra, ante processum iudicialem Abbati Primati sublidendae sunt quaestiones ad nornum n. 125 ss. 80. —Procuratores generales Congregationum Monasti­ carum Abbatem Primatem de negotiis saltem maioris momenti suae Congregationis certiorem facere debent tam informationis quam, iuxta casus, consilii vel adlutoril cau­ ci, atque etiam, ut quaesitis a S. Sede satisfacere valeat. Copiam actuum de his negotiis Abbati Primati remittant In archivo Confoederationis conservandam. 2.· Uti repraesentans tionem Confoedera­ 81. —Abbas Primas totam Confoederationem benediclinim legitime repraesentat apud S. Sedem et, prout opus fuerit, etiam apud alias tam ecclesiasticas quam saeculares wdetates et personas, quoad illa omnia, quae totam Con­ foederationem tangunt. 82. —Negotiorum quoque ad totam Confoederationem pertinentium gestor est et curator atque exsecutor. 83. —Ad normam can. 510 et Decreti S. C. de Religiosis cta alicuius vel aliquorum monasteriorum Abbas Priam ius habet de consensu sui Consilii, visitationem Ilicem peragendi. Antequam porro visitationem Instituat Prmidem Congregationis, cui monasteria pertinent, vel Vidu. lores, si de monasterio Praesldls agitur, audiat vel ullta moneat, prout Ipsi in Domino videbitur. 122. —Pariter Abbas Primas ius habet visitandi monasteria, si Illorum visitatio ordinaria ab illis φι2ο< spectat, per duas periodos visitationis a Comtllatlooiiai respectivis praevisas perneta non fuerit. 123. —Quolibet triennio visitare debet ea monuterii confoedcrata, quae nulli Congregationi adscripts M aliaque ouae ipsius curae colluta sunt, ita ut pro lllh Visitatoris ordinarii munere fungatur. 124. —Visitationes omnes Abbas Primas sive per se sta per alium Idoneum Abbatem vel monachum, ad boc so­ cialiter delegandum, peragere valet. Abbas Prim» rd Delegatus aliquem visitationis comitem ex eadem Coam· gallone ad quam pertinent monasteria visitandi, sit« bonum duxerint, eligant. Visitatio congrua congrab re­ ferendo, ad normam Constitutionum Congregationis rtspectlvne peragi debet. Art. 2.—De quaestionibus el recurslbei abbati Pri mali sublciendis 125. —Ubi exoriri contingant inter Praesides vel Abbstn dubia vel dissensiones, quae pacifice componi nequraat, ante ludlclalem processum partes litigantes ad Abbates Primatem confugiant, qui paterna caritate nihil intenu tum relinquit, ut controversia saltem de «bono et aeqce» (can. 1928 et 1929) componatur atque ita animi in padi vinculo confirmati Deo humiliter et laetantor inser­ viant ·. * 126. —SI compositio de «bono el aequo» fleri nequeit quaestio vero dilationem non patlalur, Abbas Primas fa casibus vere urgentibus, attenta necessitate, JUIco Ipse decernat, quod aequius in Domino decernere ludlcabi. facta postea relatione ad S. C. de Religiosis l>. SECTIO III De Collegio International! S. Anselmi dc Urbe Tit. I.—De collegii orioine constitutione fixe 127. —Collegium S. Anselmi de Urbe ad S. Callistum a Congregatione Caslnensl fundatum ct per Constitutions Innocent II Pp. IX 'Inscrutabili· die 22 Martii 1687 eamnice erectum est ia. Temporum iniuria a. 1837 Collegii vita interrupta, anno 1886 feliciter restaurari potuit. Ei Leonis Pp. XIII munificentia Collegium tandem novo dignamque In Aventino colle sedem obtinuit. Idem Ponit fex. erecta Confoederatione, voluit, ut Collegium we. alicui ex Congregationibus monasticis pertineret, sed hmiliam ex oninlbus Congregationibus conflatam hiberH et tn omnium profectum aeque inserviret 128.—Privilegium a Leone Pp. XIII vivae vocisoricub Collegio concessum, conferendi gradus acadcmlcos in tri­ plici Facultate: theologica, canonica, philosophica, Pfca Pp. X Motu proprio d. d. 21 Junii 1914 In perpetnen ratum habuit et confirmavit, Idem Collegium aliis Urt>b Academlis aequiparando n. Denique Plus Pp. XI In­ stitutum Academicum S. Anselmi de Urbe titulo «Athewri Pontificii» exornavit a. Cap. IL Ik regimine extraordinario 129. —Collegium, ut domus studiorum (can. 587 | ad hoc conditum est, ut alumni ex omnibus Congregatio­ Art. 1.—D e Visitationibus nibus Confoederationis uberiorem ac pleniorem in smtIj 118. —Ad nonnam Decreti * 'Inaestimabilis Abbas Pri­ disciplinis Institutionem assequantur, amore erga Ecdeslin mus visitationem alicuius Congregationis confoederatae. ei usque visibile caput vchemenllore inflammentur stqv Illis servatis, quae Infra praescribuntur, peragere valet. vincula fraternae caritatis inter dissitas ellam Concrrp 119. —Ad visitationem integrae Congregationis pera­ tlones diversaque monasteria arctius perstringant. gendam Abbas Primas consensu Consilii Primatlalls eget. 130.—Familiam Collegii S. Anselmi constituunt *omn Insuper praevie cum Abbate Praeside Congregationis monachi et fratres, qui in Collegio fixe commorantur, sahi visitandae consilium IneaL Si necessitas urgeat, et dubium tamen eorum propria stabilitate iurlhusque ac officii ex remaneat, S. Sedes opportune consulatur. ea ortis. Ordo inter monachos cx s. Regula et pcculliribts 120. —Ad invitationem Praesldls Congregationis vel ad Collegii Statutis depromendus est. 3023 3621 ID52 MAH 21 SC HEIJG., LKX PROPRIA CONFOEDERATIONIS O. S. U. Tir. II. -De collboh iœoiminr f.t ordinatione 131. —Abbas Primas in Collegio ordinariam habet iurisdictioncm nd nonnam η. 73. in quo regimine a Rectore rt ab aliis Officialibus adluvutur, quorum munem in Sta­ tuti» Collegii descripta sunt. 132. - Admittuntur ut alumni interni In Collegio: pro­ fessi saltem votorum temporariorum alicuius cx mona­ steriis Confoederationis, u proprio superiore ud sacra stu­ dia peragenda missi. Admitti quoque possunt professi allonim Ordinum monasticorum non confoedera torum. 133. Abbas Primas, consiliis cum Rectore Magnifico d Profeuoribui Facultatis respecti vae coibitis, monachos «d munus docendi vel ad alia munera in Collegio gerenda dnlgiiHt. Corpus docentium et Officialium pro indole international! Collegii ndsumitur cx omnibus Congrega­ tionibus Confoederationis. 134.—Ius ntque fas est Abbati Primati servata cum monachorum numero singularum Congregationum propor­ tione monachos pro praedictis muneribus in Collegio ge­ rendis selegere. Ita tamen ut ex eodem monasterio unus tantum exigi possit. Abbati Primati sic petenti omnes superiores morem gerant. Si in aliquo casu circa coopta­ tionem Professoris vel Officialis inter se confligant Judi­ cium superioris el postulatio Abbatis Primatis, et hic, consultis Rectore Magnifico ct Consilio Primutlali, in po­ stulando candidato insistendum consuerit, votis Abbatis Primatis cedere oportet ct nominationi annuere. 135.—Abbati Primati fas est Officiales Collegii removere iustis ex causis, audito Rectore el Vice-Rectore. Quoad Professores praescripta Athenaei observanda sunt. 136.—Nemo munere, in Collegio insignitus ad proprium monasterium revocari potest sine consensu Abbatis Pri­ matis, excepto casu, quo aliquis in Abbatem vel Priorem convenlualem eligitur. 137.—In regendo ct administrando Collegio triplex statuitur Consilium: Consilium acad em i cum pro rebus Athenaei, quod nonnis regitur in Statutis Pontificii Insti­ tuti Academici delineatis; Consilium disciplinare, pro con­ servanda el promovenda in Collegio regulari observantia. Membra huius Consilii sunt: Rector, Vlce-Rector, Ma­ gister alumnorum et Instructor Conversorum. Abbas Primas semel quovis mense convocabit hoc Consilium vel quoties agitur de re maioris momenti ad vitam regularem spectante; Consilium administrativum pro re temporali gerenda, quod dividitur in ordinarium et extraordinarium. Consilium ordinarium constituitur ex Collegii Rectore, Vke-Rectore, Cellerario et Primo Secretario; Consilium extraordinarium componitur ex duobus membris Consilii Primatlalls. Competentia utriusque Consilii administrativi iu Statutis Collegii circumscribitur. 138. —Abbas Primas eligat viros peritos, qui Cellerario adsislere valeant et rationum revisionem pro Consilio administrativo extraordinario praeparare. 139.—In rebus maioris momenti, quae Collegium respidunt, Abbas Primas exquirat votum consultativum Pro­ fessorum et Officialium. 140. —Relatio de statu Collegii sub respectu monastico et oeconomico ab Abbate Primate exhibenda est Abbatibus tam In Synodo (n. 65) quam in Congressu (n. 44) coadu­ natis; qui Congressus, sl opportunum censet, visitationem Collegii peragendam statuere potest iuxta modalltatcs ab ipso definiendas. Tit. HI—De 5/25 rio sub directione Abbatis Primatis commitUtnr. Omnes expensae et reditus fideliter in registris adminislratlonls adnotentur. Bis in anno Cellerarius statum oeconomicum Collegii Abbati Primati eiusque Consilio administrativo ordinario, semel autem in anno Consilio administrativo extraordinario debet exponere. Λ ÜX OTAT l ΟX E5 1 (n. 1) Breve Su mm » ** 7 Decr. Inaaîitnabilù; Congr. Abb. 1947. x8 BntL Rom., ed. Maioirdi, tocu VIII, pag. 4x6-41019 UtL Leonis XIII ad Card. Duunet d. d. 4 Jan. 1884 * 30 η. 137) Ann. O. S. B. 1914-191% SutuL acad. pag. 5. n. 128) 2X S.CStod. d. d. xs Jan. 1933; cfr. O. S. B. 1933, pag. ax. 23 n. 128) Col. INDEX Decretum S. C. Religiosorum Introductio.................................... 3014 3014-3015 Num. I—De Confoederationis Congregatio­ num MONASTICARUM RATIONE, CONSTITUTIONE, FINE................................................................................................ Sectio Tit. I—De Confoederationis ratione Dc origine Confoederationis Cap. I. De titulo Confoederationis. Cap. II. Cap. III. De natura Confoederationis 1-8 3 4-8 Tit. il—De Confoederationis constitutione.----- ..... ‘J-20 De membris ordinariis Confoedera­ Cap. I. tionis................................................................ 0-12 De membris extraordinariis Confoe ­ Cap. II. derationis....................................................... 14-15 De monialibus, sororibus ct oblatis re ­ Cap. III. gularibus ........................................................ 16 De ordine praecedentiae in Confoede ­ Cap. IV. ratione............................................................ 17-19 Dc vinculo adseriptionis ad Confoede ­ Cap. V rationem........................................................ TiL IU—De Confoederationis fine 21-22 23-126 Sectio II—De Confoederationis regimine.......... TR. 1—De regimine collegiali............................... Cap. I. Ari. 2. rebus oeconomicis collegii 141.—Collegium S. Anselmi, cum pro bono integrae Confoederationis crcctum sil, ab omnibus Congregationibus et monasteriis sustentari debet, ita ut conservari ac ulte­ rius perfici queat. Congressus Abbatum statuet rationem et proportionem, quibns Congregationes et singula monasteria media oeco­ nomica pro Collegii necessitatibus providere tenentur. Ill -Pro alumnorum sustentatione monasteria respec­ tât» aequam pensionem, temporum circumstantiis rcipondenlcm solvant. 143.—Ut bibliotheca Collegii S. Anselmi convenienter instrui et investigationibus scientlficis plene inservire posilt. Congressus Abbatum nonnas statuet, secundum quas singulae Congregationes bibliothecae expensis providebunt. Omnium, quae in Confoederatione publici iuris fiunt, anum exemplar bibliothecae S. Anselmi transmittendum est. IK—Ordinaria negotiorum temporalium gestio Gellcra- n. 226J) Art. 3. Art. 5. Art. 6. Art. 1. Art. 2. Art. 3. De Congressu Abbatum............................ Dc ratione Congressus........................... . De membris et convocatione ConS essus........................... ............................. e Congressus celebratione..................... De modo electionis Abbatis Primatis. Dc negotiis Congressus.................. Dc Congressus absolutione..................... De Synodis Pracsidum ......... . .............. De Synodi ratione.......... ............................ De Synodi membri» ................................ De Synodi loco, temporr. convoca­ tione................................................................. Tit. u—pe regimine prim allait De regimine ordinario.. .................... ... Cap. 1. Art. 1. De ipso Abbate Primate......... .. ... De Abbatis Primatis muneribus et iuribus: A) Qua Abbas S. Anselmi. ........................... B) Qua Abbas Primas Confoederationis: Uti Praeses Confoederationis. Uti repraesentans Confoedera­ tionem................................................... 24-71 24*3 é 38-41 45-56 57-60 61-61 65 66-68 69-71 72-126 72-107 72-74 7S-Â0 81-84 34126 1952 MAII 2Β-ΛΙΊΙ IH SACRA CONGREGATIO SACRAMENTORUM - CONCILII J 2. A) B) 13. ArL 2. Dc Abbatis Primatis privilegiis: Qua Abbas S. Anselmi ... ..................... Qua Abbas Primas Confoederationis... De Abbatis Primatis monastica con­ dicione ................... De muneris cessatione et regimine in­ termedio........ ................................... Dc Abbatis Primal is consilio.................. 10-1-107 108-117 Cap. II. ArL 1. Art. 2. De regimine extraordinarii........................ De visitationibus.................... Dc quaestionibus et recursibus............ 118-126 118-124 125-126 Sectio III—Dr. Collegio S. Ansclmi. ....................... 127-114 TILL —Dr origine, const itui ione, fine......................... 127-130 TIL 111.—rebus oeconomicis Collegii .... 141-114 $ 4. ......... 85-88 89-99 100-103 Adnotationes.................................................. -. .............. Cnl. 3026 • Prct.N. 2D73S1 o vctxnjr.r icpurAte edito. Adn. vide apud pr c* ccdcrj documeuTum 2270 1952 MAR 24.-SC SACRAMENT, INDULTUM. PART.· Facultas datur mitigandi CUM NAUTICIS legem ieiunii eucharistici ET OPERARIIS APUD NAVES S. F. A. S. ADLABORANTIBUS ET PORTUS Prf.ces—Heatissimo Padre, Il Delegato Apostolico a Washington, prostrato ai pled! della Santità Vostra, umilmente domanda per gli Ordinari degli Stati Uniti d’Ame­ rica la facoltà di poter dispensare dal di ginno eucaristico i marinai americanl della marina mercantile e i marinai appartcncntl ad altre nazionl In servizio su navi e nei port! americani. in modo che possano prendere qualche cosa prima di accedere alla S. Communione. Rescr.—Ex Audientia Ssrtii diei 24 Martii 1951. San­ ctissimus Dominus Noster Pius Papa XII, audita relatione Infrascripti Cardinalis S. Congregationis de Sacramentis Pro-Praefecti, attentis expositis, Exciho Oratori gratiam indulgere dignatus est iuxta preces, sed tantum ad modum potus, servato leiunio unius horae a potu, remota qua­ cumque scandali et admirationis occasione. Contrariis quibuslibet minime obstantibus.—Praesenti­ bus valituris ad triennium.—Card. Aloisi-Masella, ProPraef. {Nomine potus veniunt potiones cx cafaeo, thea, lacte, iure cetcrisque substantiis ellam vim nutritivam habentibus dummodo liquidi formam praeseferant. | • OrUburiblcccrum S. F A S.. Prol.N 9734 51. Jurist 12 (1K2) 474. 2271 1952 MAR 25.-SC SACR., DECR. AAS 44 (1952) 281-282 Decretum de assignandis tribunalibus pro trac­ tatione CAUSARUM NULLITATIS MATRIMONII NOVAE PRO­ VINCIAE ECCLESIASTICAE SIIERDROOKENSIS Per decretum diei 28 Ianuarii 1946 (in Acta Apostolicae Sedis, vol. XXXVIII, pp. 281 ss. relatum) (LE 1850), Sacra Congregatio de Sacramentis, iussu Ssihl D. N. Pii Divina Providentia Papae XII, in Canariens! Ditione, pro tractatione causarum nullitatis matrimonii septem Tribu­ nalia Provincialia primae instantiae et quatuor secundae 282 Instantiae instituit/ Cum vero per Const. Ap. 'Cniversi Dominici tiregis», diei 2 Martii 1951 (A. A. S., vol. XLIII, p. 449) nova erecta sit provincia ecclesiastica Sherbrookensis cum suffraganeh dioecesibus Sancti lacynthi et Nicolclana, qua­ rum matrimoniales causae hucusque pertractandae in prima instantia deferebantur ad Tribunal Marianopolitanum pro circumscriptionibus ecclesiasticis Sherkrookensi et Sancti lacynthi, ad tribunal vero Quebcccnse pro cir­ cumscriptione ecclesiastica Nicolctana, postularunt Ordi­ narii praedicti: 1) ut Tribunal Marianopolitanuni pro causis nulli­ tatis matrimonii pertractandis constet binis provinciis ecclesiasticis Marianopoiltana ct Shcrbrookcnsi; 3027 2) idcoquc causae nullitatis matrimonii dioettt» Nicolctnnac, non amplius Tribunali Quebccensi, nd Tn· bunnll Mnrianopolltano in prima Instantia el Tribiai Oltavlensl In secunda Instantia pertractandae ex dodcU posterum deferantur. Quas preces, cum Sacra hacc Congregatio de DisripLs Sacranientonim, in Congressu dici 14 Februarii c. a. 1951 rite perpendisset, attento etiam voto Excihi Dtltp' Apostolici Ditionis Canadensis, easdem per Infrascriptoa Ordinalem Pn>-Praefectum retulit Ssiîio Domino Nw» Pio Divina Providentia Papae Xll, In Audientia diri 21 MartII 1952 eidem benigne concessa. Sanctitas vero Sua, hacc omnia quae sequuntur itatee» dignata est, decernens eadem exsecutioni mandanda, αα t rari is quibuslibet, licet speciali mentione dignis, miniae obstantibus: 1) A dic 1 luuli n. 1952 Tribunal matrimaM Marianopolitanuni inserviet pro binis provinciis cccloh stids Marianopoiltana ct Sherbrookensl, Ideoque d pn causis nullitatis matrimonii Nicolclannc dioecrsii,qjD<« posterum easdem causas non amplius ad tribunal Qotbc· cense deferet, ut In prima instantia pertractentur. 2) In reliquis plene serventur quae statuta sual b praclaudato Decreto necnon In cius exsccutivis Xanza diei 13 Mail 1946 (LE 1861]. 3) Publicetur praesens Decretum, necnon pnect· dens dici 7 Augusti 1950 (LE2146) circa causas InsulaeTtfrae Novae, in Acta Apostolicae Sedis. Datum Romae, cx Aedibus Sacrae Congregationi» de Disciplina Sacramentorum, dic 25 Martii anno Domizi 1952.—B. Card. Aloisi Masella, Pro-Praef. F. Braai, Secr. COMMISSIO INTERPRES - SC PROP. FIDE - S. OFFICII (parte III, capo IV)/ le dispusizionl dclla Santa Sede e le prescrlzionl degli stcssl Ordinari diocesani, non oincttendo dl svolgere opera di persuasione sui datori dl lavoro e di esortarc I membri dell’Azionc Gflltollca c delle altre pie Assodazioni a dare II buon esempio c a fare propaganda. In tale Intesa, con parllcolare ossequlo ml professo dell’Eccellenza Vostra Reviîiu affrfio comc fratello.— G. Card. Bruno, Prefetlo. F. Robert I. Segretario. Ada. U CARDINI in ME Π (1952)206-214; P. PALAZZINI in ApoU. 3(1952) 373-376 1952 MAR 26.-COM. INTP., RESP. AAS 44 (1952) 495-497 RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA 1,—De dispensatione ah impedimentis matkimonialibvs. 2.—Db interpretatione can. 598 f 2 de ingressu in clausuram virorum. 3.—De aetate confirmando»vm. 4.—De loco adsistendi missae, legis de audien­ do SACRO IMPLENDAE CAUSA. 5.-----De INTERPRETATIONE CAN. 209 circa iurisdictionem suppletam quoad ma­ trimonii celebrationem. 6.—De applicatione prae­ scriptorum can. 197, 199, 206-209 de potestate juris­ dictions, POTESTATI DOMINATIVAE Edil Patres Pontificiae Commissionis ad Codicis canones authentice interpretandos propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, responderi mandarunt ut infra ad singula: I.—De dispensatione ab impedimentis matrimonialibus 2272 1952 MAR 25.-SC CONC., LIT. CIRC. AAS 44 (1952) 232-233 Litterae circulares ad Excrfios ac Revmos Ilaliae Ordinaria: De FESTIS SANCTIFICANDIS Roma, 25 marzo 1952 Eccellenza Reverendissima, È sommamente triste e do­ loroso rilevare che anche in Italia non pochi fedeli, senza alcun ritegno e con scandalo pubblico, trasgrediscono Ü grave precetto divino-ccclesiaslico, fondato sulla kga naturale, dclla santificazionc della festa. Tale precetto importa, com'è ben noto, duc obbligM. Innanzi tutto 1'osscrvanza dei riposo festivo che, olln giovare alia salute fisica, mi/gliora Ia vita morale e spin- s tuale dcll'individuo e della socictâ. In secondo Iqojj 1'asslstenza alla S. Messa, con cui si rende a Dio 11 domtl culto esterno (can. 1248 C. /. C.}. Non v’è chi non veda come da qualche tempo vadj diffondendosl sempre più la violazione del riposo festin», spesso anche con lavori manuali compluti pubblicamenk senza alcuna giustlficata necessity e in moment! di cosi vi­ sta disoccupazione. È tutt'altro che raro, pol, il caso di lavori non urgtntL tollerali, se non addirittura ordinati, da chi dovrett * dare ii buon exemplo ncH'osservanza delle relative dlsposizioni di legge. Tutto cid, oltre allo scandalo, rende praticamenle dif­ ficile, se non proprio impossibile, a molti lavoratori 1’adfaplmento del loro doveri religiosi. Se, infine, si lien presente che purlroppo non sono po­ chi coloro i quali trascurano di assistere alia S. Mcssa cri giorni festivi, che spesso anzi profanano con manifestizioni e divertimenti peccaminosi, appare chiara la neces­ sity di nulla lasciare ai intentato per cercarc di rlmedhrei cosl deplorevole stato di cosc, che non solo pregiudlca li salute eterna dcgli Individui c danneggia la comunità dri fedcll ma non puô non provocare anche in questa terrai divini castighl. Questa Sacra Congregazione, perlanto, con Ia predate Circolore, rivolge caldo appello agli EccmI Ordinari dfocesani affinchè, nella loro pastorale sollecitudine e nel loro comprovato zelo, alacremente s’adoperlno a tal fine, adcltando opportuni prowedimentl e faccndosl promotori ώ pratiche iniziative. In parllcolare i parrocl, i predicated.i confessori dell'uno e deU'altro clero dovranno istruire dibgentemente il popolo sui grave precetto della santiflcazione della festa ed insistere sulla sua fedelc osservanza, secondo gli insegnamenti dei Catcchismus Romanus ad parochx 300S D. Utrum verba can. 1053 'facta permissio transitus ad alias nuptias· intelligi debeant dumtaxat de permissione facta a Sede Apostolica, an etiam de permissione facta ab Ordinario loci. R. Negative ad primam partem, affirmative ad se­ cundam. II.—De interpretatione can. 598 § 2 D. I. An uxores Praes i dum singulorum Statuum Foe­ deratorum cum comitatu admitti possint Intra regularium virorum clausuram ad normam can. 598 § 2. R. Affirmative. D. II. Utrum interpretatio data in responsione ad I sit declarativa an extensiva. R. Negative ad primam partem; affirmative ad sccundam. HI. —De AETATE CONFIRMANDORUM D. An, attento can. 788, sustineatur mandatum Ordinarii loci vetantis quominus sacramentum Confirmationis administretur pueris qui aetatem decem annorum adepti non sint. R. Negative. f Datum Romae, e Civitate Vaticana, dic 26 m. Martio a. 1952.—M. Card. Massimi, Praeses. A. Coussa, B. A., a Secretis. Adn. Pb. AGUIRRE in PrM 42 (1953) 152-156. S ALONSO in REDC ? (1952) 851-859; T. G. BÂRBEREN in REDC 7 (1952) 661-871; R BlDAGOR in ME 77 (1952) 405-420. A DELCHARD tn NrT 84 (1952) 1084-1094; J. B. FUERTES in CpR 32 (1953) 1&8-209. 274-27S. 341-346 A. GUTIÉRREZ in CpR 31 (1952) 225-229; I. P. in EL 67 (1953) 45; L. RAVANETT! in EL 67 (1953) 44; REGATILLO n 75- 75. 302. 372. 505. 521; D. STAFFA in ApoU. 25 (1952) 404-407; P TOCANEL in ApoU. 23 (1952) 397-404. 1952 APR 4.-SC DE PROP. FIDE, RESPONSUM. PART.· Solvitur dubium circa SOCIETATUM PRO MISSIONIBUS EXTERIS A seminariorum JURISDICTIONE PAHOECIALI Dubium—Utrum Magnum Seminarium Societatis Miss. Ext. a iurisdictione paroeciali exemptum sit ita ut pro omni­ bus qui in eodem Seminario sint, obeat Rector parochi officium, excepta materia matrimoniali ct firmo prae­ scripto canonis 891? R. Affirmative. ♦ Superiori Generali SodotaH * Quabeccnsi» pro raissicnixAia exie­ ris. Prot. N. 1169,52 iuxta sumrr-anura datum a X. PAVENTI. Brevia­ rium iuris nuMionalis, Romae 1951, p. 200. 2275 1952 APR 7.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART. * Fideles qui intra missam nocturnam vigiliae pascha­ lis COMMUNIONEM ACCEDUNT, NEQUEUNT ITERUM JIANT. SEQUENTI IN DOMINICA RESURRECTIONIS S. COMMUNIONEM RECIPERE, COMPUTATIONE TEMPORIS LEGALI NOM OBSTANTI. Dubium—In Ordinationibus Decreto de facultati va ce­ lebratione instauratae Vigiliae Paschalis adnexis, ad n.e 17 dicitur: quo commemorari solet. Confecta igitur ellogia novensita caelitum Sacra Rituum Congregatio Sanctissimo Doola? Nostro Pio Papae XII approbanda submisit. Sanctitas pew Sua, referente infrascrip to S. R. C. Cardinali Pro-Praei«t<\ die 9 Mail 1952, praefata / ellogia, prout ln adnexis prostat foliis, dignata est approbare, et novis editionibus Martyrology Romani inserenda esse mandaviL Contrariis non obstantibci quibuscumque. Die 9 Mail 1952.—C. Card. Micara, Epiv. Veliternus» Pro-Praef. A. Curinel, Archiep. Seleuc., Secr. Adn. Vide textum eΠο710mm: S. Fr&ncisci Xavcril Mir-ao xurx. S Jaaxmae do Lestonnac. S Joannao do ValcU, S Jror.rJ.i Bipcr;» do La Sallo. S Michadlis Archangel!, S. Lgnatiia Laccoi, S lariatO» rnmicao biaznarallo, S. Annae Mariae n Jesu do Parcdr». S AalBCfi Marito GiancHi S Vincentiao Gerosa. S. MarUe Gerit i S. Bcûc> moao Capitano S Aliénai M. de Ligcrio. S. Aemiliae d· Valsr.S h’ icphi Calas&ntrth.S. Mariae Guliolnao Aemiliae do Rcdat.S Yhrtcu Miriao Strambi. S. Mariao Joicphao RosaeUo, S Anlcmi Maria· CU'rt S. Alberti Magni. S. Frinciscao Xaverüe Cabnr.i apud AAS 44 (1ΖΣ 4=0-493 2282 1952 MAI 9.-S. PAENITENTIARIA, RESPONSUM. PART.' Dubia circa indulgentiarum adquisitionem sarium B. MARIAE RADIOPHONICE MODO RECITATUR V. VEL cum ro­ A140 SWIU Dubium—Procurator Generalis Ordinis Fratrum Praedi­ catorum. ad pedes Sanctitatis Tuae provolutus, humiliter sequcr.tla proponit dubia: 1. Utrum fideles lucrari possk: Indulgentias Rosario B. Mariae V. adnexas, si cum wcb radiophonice tantum praesente illud recitent; et quacteses affirmative: 2. Utrum fideles praefatas Indulgentiis etiam lucrari valeant, si Rosarium B. Mariae V. altérais recitent dum pars precum radiophonice transmittitur quie hic ct nunc ab aliqua persona non recitatur, sed disco rd 1952 MAI HI-11 X H SC ORIENTALIS - SANCTI OFFICII - COMM. ARTIS SACRAE filo sonoro aut alio instrumento antea impressa fuit. Et Deus, etc. Rr.sr.—DicO Mail 1952. Sacra Paenltcntiaria Apostolica, ri facultatum a SS. D. N. Pio Pp. XII sibi tributarum, ad proposita dubia respondet: ad lum, affirmative, ad 2*nn, negative.—S. Luzlo, Hrgcns. G. Curntoln, Off. n. 228.L-2287 Exciho ac Reviho Dfto Adsessori S. Officii concessa, rela­ tam Sibi Emorum Patrum resolutionem approbavit, con­ firmavit et publicari iussit. Datum Romae, cx aedibus Sancti Officii, dic 20 Mail 1952.—Marinus Marani, Supr. S. Congr. S. Offidi Notarius. Adn. R. SPIA2ZI m ME 77 (1952) 333-392. 5Ô1-567. • Procoraiori General» O P AOP CO (1952) 290. 2285 1952 MAI 10.-SC ORIENT., DECR. AAS 44 (1952) 632-633 Decretum circa 1952 MAI 24.-SC S. OFF., DECR. AAS 44 (1952) 481 Damnantur «opera omnia» pecuniae summam ultra quam requi­ ritur BENEPLACITUM APOSTOLICUM ΡΠΟ ALIENANDIS BO­ Feria IV, die 2 Aprilis 1952 NIS ECCLESIASTICIS AR ECCLESIIS ORIENTALIBUS Canones 66, 281, 282, 283, 291 e Motu Proprio «Post­ quam Apostolicls Litteris» (LE 2263] summam definiunt quam ultra beneplacitum Apostolicum requiritur in alie­ nandis bonis pretiosis allisque bonis Ecclesiae temporali­ bus necnon ln contrahendis debitis ct obligationibus. Cum vero Udem canones de pecunia aurea non decernant, haec Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali praesenti Decreto quae sequuntur statuenda censet: Perdurantibus nunc temporis adiunctls, beneplacitum Apostolicum in alienandis bonis pretiosis aliisque bonis Ecclesiae temporalibus necnon in contrahendis debitis ct obligationibus necessarium erit si pretium in Patriarchalibus triginta milium francorum aureorum, extra Patrlarehalus quindecim milium francorum «aureorum, sum­ mam excedat. Hicrarchae iurisdictloni Patriarchae obnoxii, necnon reteri in Patriarchatibus Religiosi Superiores, licentia indigent Patriarchae, ad normam corumdem canonum, si pretium intra quindecim milia ct triginta milia francorum aureorum contineatur. Quae omnia, in Audientia diei 10 mensis Mali anni 633 volventis, referente/infrascripto Cardinali a Secretis, Ssriius D. N. Pius Divina Providentia PP. XII adprobarc dignatus est. Contrariis quibuscumque minime obfuturls. Datum Romae, cx Aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die 10 mensis Mali anni 1952.—E. Card. TissERAvr, Ep. Ostien. Portuen. et S. Rufinae, a Secretis. Valerius Valeri, Archiep. Ephcsin., Adsessor. λώ. HERMAN in ΜΕ Π (1952) 533-585. 1952 MAI 20.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 44 (1952) 432 Damnantur «opera omnia» alberti pincherlf. (v. mo- IAVTA) ET MONITUM DATUR DE EDITIONE ET LECTIONE LI­ BRORUM PROHIBITORUM Feria, IV, die 2 Aprilis 1952 ln generali consessu Supremae S. Congregationis S. Officii Eriii ac Revinl DD. Cardinales, rebus fidei et morum totandls praepositi, praehabito RR. DD. Consultorum volo, damnarunt atque ln Indicem librorum prohibitorum inkrenda mandarunt Opera omnia Albert i Pinchcrlc (v. Moravia). Hac oblata occasione, Emi ac Revmi Patres, Ingens damnum deplorantes quod anlmabus infertur cum ex effrenata licentia edendi ac divulgandi libros, libellos, ephemerides quae res lascivas seu obscenas ex professo rorrant, describunt aut docent, tum cx nefasta eadem ifldhcriminatlm legendi cupiditate, monendos censuerunt: omnes christlfldeles, ut memores sint gravissimae obli­ gationis ab eorumdem librorum et ephemeridum lectione pronus sese abstinendi; eos, ad quos pertinet iuvenum Institutio atque educatio, ct, gravissimi officii conscii, illos ab hulusmodi scriptis ctpote ab insidioso veneno, omnino arceant; eoi tandem, qui pro suo munere civium inores moderari tenentur, ne hulusmodi scripta, quae ipsa naturalis honertatis principia ac fundamenta evertere nituntur, edi et divulgari sinant. Sequenti Feria V, die 3 Aprilis 1952, Ssriius D. N. D. Fins divina Providentia Pp. XII, in solita Audientia X'37 andreae gide In generali consessu Supremae S. Congregationis S. Officii Emi ac Revrtri DD. Cardinales rebus fidei ct morum tutandis praepositi, praehabito RR. DD. Consul­ torum voto, damnarunt atque in Indicem librorum prohi­ bitorum inserenda mandarunt Opera Omnia Andreae Gide. Et sequenti Feria v, die 3 eiusdem mensis et anni» Ssmus D. N. D. Pius divina Providentia Pp. XII, in solita Audientia Excmo ac Reviho Dho Adsessori S. Officii concessa, relatam Sibi Eiïiorum Patrum resolutionem ap­ probavit, confirmavit et publicari lussiL Datum Romae, cx Aedibus S. Officii, die 24 Mai i 1952. —Marinus Marani. Supr. S. Congr. S. Officii Notarius. Adn. M. CORVINI in ME 77 (1552) SS9-56O. 2286 1952 MAI 24.-SC S. OFFICII, INDULTUM. PART.· Facultas datur cuidam acatholico agendi in iudicio ECCLESIASTICO IN CAUSA NULLITATIS PROPRII MATRIMONII CUM ALIO ACATHOLICO CONTRACTI, DEFINIENDA PER PRO­ CESSUM SUMMARIUM CASUS EXCEPTI Casus—Records were offered by the petitioner, a nonCathollc, of her birth and baptism, both of which attested to her date of birth less than fourteen years before the dale of her marriage (a non-Cathollc marriage). According to the marriage record, the petitioner had given herself as sixteen years of age at the time of her marriage. A brief deposition was on hand from the mother of the pe­ titioner, stating that the age shown by the marriage record was false and that the records of birth and baptism were accurate. Copies of the above documents and depo­ sitions were presented to the Holy Office when permission was 0....... ? to instruct the case according lo the procedure of canon 1990. Solutio—In a recent letter to the Office, Your Ex­ cellency recommended the petition of the non-Cathollc Viola, praying that she be granted the right to attack her marriage contracted in 1927 with the non-Catholic Stuart. After considering everything, this Supreme Sacred Con­ gregation granted the petition, so that the petitioner, al­ though a non-Catholic, may stand as plaintiff in the trial of the case before your Tribunal, according to canon 1990. From the Holy Office, 24 May, 1952. • Ordinario cuiusdam loci S- F. A. S. iuxîa eummarium preporitura a BOUSCAREN ΠΙ 645-648. 2287 1952 IUN 9.-C0MM. ARTIS SACRAE, NORMAE. PART.· Normae OPERIBUS utiles ARTIS pro IN committendis et ECCLESIIS ALIISQUE ITALIAE exsequendis LOCIS SACRIS Ronrn. 9 giugno 1952. Prr faclliturr fra il Clero e gli artisti quel contait i che nei seed i passai i tanto contrlbuirono alio splendore dell * Arte Hell· Otasa. ho credulo opportuno rlstamparc, a^tfiornandoêe, alcune •Norme pmliche per CordInasIone e l'rsectizione dette opere d'Arie Sacra·, gid edite da questa Commissions aleuni anni or sont». 3U38 U. ±»87 COMM. AUTiS SACKAE, MHt.MAK PRO OPEHlIII’S AHTlS EXEQUEND1S Dette norme, pur avendo un earalterc indicativo, polmnnn servire a evitare pcricolasi mallntesl, a impedire deplorcvoli errori, a chlarirt molli rapparti: confido pertanio che. ΓEcctUenza Vastra voglia divulgarie fra il Clero della Sua Diocrsi per II sempre maggior decoro della Casa di Dio.—Giovanni Cos­ ta stint, Arci vescovo di Colowc. Norme γπατιγ.πε ter l’ordinazione e i'eseci zioni. PELLE OPERE D’ARTE SACRA La determinazione dei lema La collaborari one tra il commit lente c l’artisU è »pecfalmente necessaria nel campo dell’arte sacra, perché il sacer­ dote committente ha una competenza llturgica e agiografica e un senso delle cose sacre che gli artisti non seni pre poueggono. Invece di dire in termini troppo gene ri ci all'artista: «vorrel costruire una nuova chlesa», owero «qui desidero far eseguire una decorazione», «fatemi vol un progetto, e nol si vedrô se potrà essere approvato», blsognerù che proprio 11 sacerdote eerchi di concretare chiaramente il suo intento almeno nelle sur fondamental! generality, nei suoi motivi e nelle finalité pra fi­ che essenziaii. L'artista potrà assai meglio elaborare artlsticamente un tenu che è stato bene precisato fin daJFlnixlo, senza dorer pol modificare anche sostanzialmente il suo progetto, o vederselo rifiutato perché non rispondente a dû chc si volera da lui, ma che non gli era stato chiaramente indicato. Se si trotta dl costruire un edificio di culto, solo il sacer­ dote committente puô sa perne la speciale destiruuione (Chiesa catledraie, o parroechiale, o senza cura di anime; santuario per frequenti c affollati pellegrinaggi, con funzloni più o meno solennl, ecc.), e quindi il minimo dl arapiezza interna che dovrà avere, il numero delle cappelle e degli altari indlspensabili, gli eventual! ambienti annessl (sagrestia. sale di adunanze, ufflcf parrocchla]! con ingressi disimpegnati, ecc,). E, nei riguardi delle figurazioni e delle deeorazioni. chl meglio di lui potrà scegliere i soggetti e I slmboli più adalti, trovarne nelle sacre scritture i testl illustrativi, rinvenirne nella storia deU’arte e nella lettero tura religiosa le caralterische Iconograflche? Anche in questo caso gli artisti rinsciranno molto meglio se, Invece di fambiccarsi 11 cervello nella parte concettuale religiosa, a cui sono meno iniziati, dovranno soltanto dare veste estetlca ed efficacia rappresentativn a soggetti in se stessi già determinati. La storia deU’arte è plena dl capofavori (tra gli altri le stanze di Raffaello), che gli artisti hanno compluto aderendo perfettamente a scheml prestabilitL Al contrario, è Invece generalmente da sconsigliare che l’eccleslastico committente imponga senz’altro all’artîsta un determinato stile: la scelta dello stile di un edifido sacro dovrà essere affidata alio studio e alia competenza deH’arehltetto In base al suo buon senso artistico, all’isplrazione datogli dal soggetto e olle condizloni ambientall; e il sacerdote potrà e dovrà intervenire soltando per consigliare, pro porre, ed eventualmente correggere, tenendo ben présente che 11 risultato della sua collaborozione con l’artista dovrà ottener . * per tassatlve leggi ecclesiastlche, ia definitiva approvazione dell Ordinario diocesano. È noto dei resto che Limitare troppo da vicino, e perfino nei particolari, le sacre costruzioni d’altrl tempi è oggi unanimemente ritenuto come un tentativo di falslficazione; 11 richlamo ai vari stili storicl é consentito solo quando questi siano libe­ ramento rielaborati con intelligenza e con sensibility moderna. La scella ddl’artista Determinato il terna, occorre scegliere l’artista a cui uffldarlo. Felice l’eccleslastico che ha a sua disposizionr un artlsta ben noto per la sua valentia e per Ia sua ones là. Non è necessario chc questi sia sempre una persona anziona, ricca di esperienza ma forse già sovraccarica dl lavoro; anche i giovani di riconosciuta abifttà, porche disposti ad essere sorretti e guidati, posso­ no donarci opere pregevolissime, specialmente per freschezza di accent! e Intensity di espressioni. Quando manchi una conoscenza dire lia delle capacity e uun 11 là personali, e si debba giudlcare In base a referenze date da altrl, o a U toll e fotografle di Invorl, è be ne che l'esame sia falto con l’oiuto di persona competente; altrimentl, corne l’esperlenro dimostra, sl cade molto spesso In abbagli assai gravi. Ad evitarli non basta fa vivuee intelligenza e H buon senso naturale, occorre una speciale competenza: spesso tltoli vistosissimi possono uvere scarso valoir, e puô Invece sfugglre h grande Importanza di tltoli meno appariscenti: convlene anche avere conferma dl buone Informazioni, attlngendole a font! slcure, e particolarmentc presso fa Commissione Interdiocesana di Arte Sacra. L’artista conoscluto e presentato da altri, prima che gli sla affidalo l’Incarlco definitivo, puô essere invitato a presenlare bozzetti e progetti: ma non è buon espediente, anzi non è né utile. Imporgli fa firma di una clausofa per la quale egli si obbllga a favorare «senza Impegno»: gli artisti debbono pur vivere col loro lavoro. Opportuni suggerimenti e consi gli riusclranno certamente a perfezionare una conceztone che fosse risultata non soddisfacente, ma, quando non sl arrivasse a una conclusione accettablle, sarebbe pur giusto Indennizzarc in modo equo l’artista, tenendo conto del tempo e dcU’opera da lui pre s ta ta. Del concorai, e non solo da oggi, sl dice un gran male; ma non man can o esempl di capofavori mirabili e di nrtisti sommi. 3039 193’2 II X i chc debbono 1a loro riusciln proprio n questo genrre di vsji * c di compctlzlone. In genere non sono consiglinbili i concorsl a vnsto carallm nnzionnle o intcrnazionale; ma qunndo l’Importanzy dell'open o nitre speciali circostunze li rcndesscro nccosari, biy/jci ricorrcre fin da principio uli’niuto dl persone compelrnU ptj determinare chiarumentr l< * inodaütii. Meno itnpcgnativi, e spesso più proficui, sono I conoru ristretti ad nrtisti noniinntivnmcntc scclli ed invitati appus perché fa conoscenza dirrtta o le sicurc referenze avuU b designuno come adulti uli’iinpresn lui scella dcll'urtistu non deve mal avvenlre In base a i> debile pressioni c raccomanduzloni o in rcfazlone a bœmerenze extra artistiche: il decoro del templo impegna itM> mi responsabilité dinanzi a Dio e ne dipende 11 benessere sttuo delle anime, non solo nel tempo présente, ma anche Rdl’avvenire. I Dandi dl Concurso Quando %i addivenga ud un concnrso, Il bando deve tenore: aj H tema, redutto in forma chiara o précisa e aao» pagnato da tutti i riferimcnll che [>ossono al ut are l’artista nrl lame lo svolgimento. b) L'elenco dei documenti, schini.(Lsegni, modelll. campion!, ecc., che l’artista deve prewnlarr alia data stabilita e nelle prescritlc dimensioni e scohL c) Il nome del componenti fa Giuria o Commissione gludiatrice. Ira i quail sl avru cum di mettere vari competent! the non abbfano intercise diretto o indiretto ncirimpresa. 11 «referendum· ponolarc, nnche quando fosse seriameste organizzato e controliato (cosa ussai difficile), non ραό oil sostituire il gludizio di una Giuria competente e rcsponszbik. Perciô, ove sombrasse utile d’interessare e affezionare il popote aile vicende della sua chiesa, si dovrà sempre awertire ch· le preferenze da esso eventualmente manifestate avranno u vulore sempüccraentc indicativo. d) L’indicazione del premio riscrvalo al vincitore, che polrô consistere o nelt’assegnazione délia eseeuzione deU’open ta] prezzo che viene fissato nel bando stesso), o nella consegm di una somma determinata, col potto espresso che il committen­ te non é obbligato a fare eseguire l’opéra vincltrice. E perd évidente che, in questo caso, se in segulto dovesx darsi attuazione al progetto vincitore, ciô non potrebbe fini senza un ulteriore accordo con l’artista premialo. Nei concorsl ristretti a un determinato numero di artisti, chi amati in base a un évidente riconosclmento delle loro doli, sarebbe sempre desiderabile che il bando fissasse un congna indennizzo anche per i soccombenti. Mentre è opportuno che, specialmente per le opere arctitettoniche, venga fissato, sia pure in linea approssimatira, 11 costo globale che non potrù essere superato, sono di scoail· gliarsi i band! che, ispirandosi al sistema degli appall! o fi­ ci tazioni di opcref chlcdono al concorrenti anche la deteralnazione dell’entity econnmica del favori e def compensi; in tale caso gli aspiranti verrebbero a trovarsi in concorrenza tra loro non solo nel campo artistico, ma anche in quello eco&omico, e tutta fa faccenda ne risulterebbe maggiormente Qggroviglfata, con grave pericolo della buona riusclta deU'opera. Non sarebbe lodevole il procedimcnto di chi, per raggluogere i risultati del concorsi senza perô averne le noieei pea. invitasse In segreto più di un artis ta n presentare bozzetti e proftetti, per poi scegliere, sempre in scgrcto, quello chc a loi pur I migliore, e ri mandare ognuno degli altri senza alctin com­ penso, perché fin da principio ha avuto cura d! chiedere défit prove «senza impegno». Correttezza e leal Là impongono che anche In questi cm! ogni invitato sla messo al corrente dei passi gfa fattI e dz fur verso altri. In modo che egli possa acccttare o no questo siagolare traltamento; e un évidente senso di equity cond♦4 Encydicls «De/Sacra Liturgia», die xx mensis Nov. a. wcMXLvn datis [LE 1963], Christianae artis officia presse luculenterque exposuit: «... oportet omnino eam nostrorum temporum artem liberum habere campum, quae Mais aedibus sacrisque ritibus debita reverenda debitoque honore inserviat; ita quidem ut eadem ad mirabilem Illum gloriae concentum, quem summi viri per revoluta lam saecula catholicae fluel cecinere, suam queat adi ungere vocem. Facere tamen non possumus quin, pro officii Nostri conscientia, eas imagines ac formas, recens a non­ nullis inductas, deploremus ac reprobemus, quae sanae artis deformationes depravalionesque videantur, quaeque etiam nonnumquam decori, modestiae ac pietati Christia­ nae aperte repugnent, sensumque vere religiosum misere offendant; hae quidem a nostris templis arcendae prorsus atque expellendae sunt, ut «generatlm quidquid a sancti­ tate loci absonum sit» (cnn. 1178) ·. Hisce omnibus attente consideratis. Suprema hacc Sa­ cra Congregatio graviter sollicita de fide pietateque in Christiano populo per artem sacram servanda, normas, quae sequuntur, cunctis terrarum orbis Ordinariis in memoriam revocandas decrevit, ut sacrae artis formae et rationes do­ mus Del decori et sanctitudini omnino respondeant: De architectura.—Sacra architectura, licet novas formas adsumat. nequit ullo modo profanis aedificiis adslmllarl, sed semper munere suo, quod proprium est domus Dei ac domus orationis, fungi debet. Accedat quidem In aedifican­ dis templis cura Illa fidelium commoditatis, qua Ipsi melio­ re visu animoque divina officia participare queant; niteat quoque nova ecclesia pulchra linearum simplicitate, qune a fallacibus ornamentis abhorret; sed omnia devitentur, quae artis opcrlsquc quandnm negllgenllam praescierant. Incan. 1162, § 1, cautum est: «Nulla ecclesia aedificetur 'Seo. XXV, Dr Sanft. ti lafris Imafinibui. * Sifntmfia Tridmlina, f i, die XV mensis Martii, anno MDCXLII, Bulirmn Taurinen. editio, XV, xyr. * Sermo diei 37 Oct- »93 *. A. .< S, XXIV (1933), P- 356. · A. A. A, XXXIX 119471, p. 590 ». 3019 n. 2205 SUPREMA SACRA CONGREGATIO SANCTI OFFICII renrr ft sine expresso Ordinarii loci consensu scriptis dato, quem tamen Vicarius Generalis praestare nequit sine mandato speciali». In can. 116-1, § 1: «Curent Ordinarii, audito etiam, si opus fuerit, peritorum consilio, ut in ecclesiarum aedifica­ tione vel refectione senentur formae a traditione Chri­ stiana receptae et artis sacrae leges». Districte autem mandat haec Suprema S. Congregatio ut sancte serventur praescripta cc. 1268 $ 2 et 1269 § 1: •Ssrha Eucharistia custodiatur in praecellentisslmo ac no­ bilissimo ecclesiae loco ac proinde regulariter in altari maiore, nisi aliud venerationi et cultui tanti sacramenti commodius et decentius videatur... Ssma Eucharistia ser­ vari debet in tabernaculo inamoviblli in media parte al­ taris posito». / 545 De arte figurativa.—1. Ad praescriptum can. 1279: •Nemini liceat in ecclesiis, etiam exemptis, allisve locis ullam insolitam ponere vel ponendam curare imaginem, nisi ab Ordinario loci sit approbata» (§ 1). 2.«Ordinarius outem sacras Imagines publice ad fide­ lium venerationem exponendas nc approbet, quae cum probato Ecclesiae usu non congruant» (j 2). 3. «Nunquam sinat Ordinarius in ecclesiis aliisve locis sacris exhiberi falsi dogmatis imagines vel quae debitam decentiam el honestatem non praeseferant, aut rudibus periculosi erroris occasionem praebeant» (§ 3). 4.Si in dioecesanls Commissionibus desint periti, aut dubia vel controversiae exoriantur, consulant locorum Ordinarii metropoli tanas Commissiones vel Romanam de arte sacra Commissionem. 5. Ad normam can. 485 et 1178, curent Ordinarii, ut removeantur a sacris aedificiis ea omnia, quae sanctitati loci ac reverentiae domo Del debitae quoquo modo repu­ gnent; atque severe prohibeant ne multiplices statuae effi­ giesque mediocris notae, plerumque stereotypae, in ipsis altaribus vel ad proximos sacellorum parietes venerationi fidelium inepte inconcinneque exponantur. 6. Episcopi et Superiores religiosi denegent licentiam edendi libros, folia vel libellos periodicos, in quibus ima­ gines impressae sint, ab Ecclesiae sensu et decretis alienae T. Quo autem tutius locorum Ordinarii ex Dioecesana pro Arte Sacra Commissione exquirere atque accipere valeant consilium, quod cum Apostolicae Sedis praescriptis atque ipsius artis sacrae fine minime dissideat, curent iidem ut in praedictum collegium cooptentur viri, qui non modo sint arte periti, sed etiam Christianae fidei firmiter adhae­ reant, ad pietatem sint informati et certas rationes, Rb auctoritate ecclesiastica definitas, animo libenti sequantur. Opera autem picturae, sculpturae et architecturae exequenda committantur solummodo viris, qui peritia ceteros praecellant quique sinceram fidem ac pietatem, cuiuslibet artis sacrae finem, exprimere queant. Tandem curandum ut ad sacros ordines adsplrantcs in Philosophicis et Theologicis scholis, modo singulorum in­ genio atque aetati accommo/dato, erudiantur in arte sacra 516 atque ad eiusdem sensum informentur a magistris, qui mores institutaque maiorum vereantur et Sanctae Sedis praescriptis obsequantur. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 30 iunii 1952. L Card. Pizzardo, Secr. Alaphridus Ottaviani. Adsewor. ’ Cfr. cin. xjSj et 1399. ti·. Adn. E. B. in NrT 34 (1952) 883-888: C. COSTANTINI in ΜΕ Π (1 $52) 379-381; J. FERRA.MX) in REDC 7 (1962) 937-945- P. PFISTER in A poli. 25 (1953) 349-3S2; J. STREICNART in NrT 84 (1953) 944-958 2295 1952 IUN 30.-SC S. OFF., M0NIT. AAS 44 (1952) 546 Monitum de «amplexu reservato» Gravi cum sollicitudine Apostolica Sedes animadvertit non paucos scriplores his ultimis temporibus, de vita cuniugaii agentes, passim palam et minute ad singula eam spectantia inverecunde descendere: praeterea nonnullos actum quemdam, amplexum reservatum nuncupatum, de­ scribere, laudare et suadere. Ne in re tanti momenti, quae matrimonii sanctitatem ct animarum salutem respicit, munere suo deficiat. Suprema Sacra Congregatio S. Officii, de expresso mandato Ssrtii D. N. D. Pii, divina Providentis Pp. XII, omnes prac- 3Π50 -- η. 229(1-2297 SUPREMA SC SANCTI OFFICII - COMMISSIO CODICIS ORIENTALIS dictos scriptores graviter monet, at ab huiusmodi agendi ratione desistant. Sacros quooue Pastores enixe hortatur ut in his rebus sedulo advigilent et quae opportuna sint remedia sollicite apponant. Sacerdotes autem, in cara animarum et in conscientiis dirigendis, numquam, sive sponte sive interrogati, ita loqui praesumant quasi ex parte legis Christianae contra •amplexum reservatum» nihil esset obllcendum. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 30 lunii 1952. Marinus Maranl, Supr. S. Congr. S. Officii Xotarius. Adn. R. CARPENTIER in NrT 84 O9S2) 947-960; I FUCHS m PrM 45 (1956) 284-302; T. G BAR3ERENA m REDC 8 (1953) 163-177: Λ G. io CpR 31 (1952) 218-217; H M. HERING ia ME 77 ( 1952) 588-582. H. HERING ia ME 79 (19S4) 455-478: F. X. HURTH in PrM 41 (1952) 251-339.H. LIO ia ApoU. 23 (1955) 368-390: REGATILLO n 485; A YANGUAS »n Eimdio· cdmUatra 30 (1958) 197-226. ApcIL 2S ( 1952) 353-855 229G 1952 IUL 4.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· Declaratur nullum ob iwaudam dispensationem IMPEDIMENTI DISPAIUTATIS CULTUS MATRIMONIUM PARTIS CATHOLICAE CUM ΡΑΠΤΕ IUDAICA NON BSPTTZATA CON­ TRACTUM Casus—The plaintiff in this action was a baptized Roman Catholic. She contracted marriage on 16 Janu­ ary, 1943, with a Jew al I hr time of the marriage was described as a «nonorthodox, nonpracticing Jew». A dis­ pensation was granted by the Chancellor of a certain diocese in virtue of the Quinquennial Faculties given to the Ordinaries by the Supreme Sacred Congregation of the Holy Office. It was alleged In the petition of the plain­ tiff that the dispensation was invalid because the Chan­ cellor had exceeded his authority in granting a dispensa­ tion from the impediment of disparity of worship in the case of marriage between a Catholic and a Jew. This was based upon the private Reply of the Holy Office, of 7 July, 1943, to the Archbishop of San Antonio, Texas: «Does the exception In regard to a Jewish party, which is mentioned in the Quinquennial Faculties in n. 3 of the faculties from the Holv Office, refer to all Jews indiscri­ minately, by the simple fact of their Jewish origin, even though they have abandoned or never followed the ob­ servance of their religion; or does it rather include only those who. whatever their origin, profess the Jewish re­ ligion?» The answer given was: «In the affirmative lo the first part, In the negative to the second» *. The Chancellor in question indicated that he had gran­ ted the dispensation on the basis that «the Ordinary could dispense from the Impediment of disparity of worship in cases involving a person who was a Jew by race only and not by religion, and that the Ordinary could and did authorize the Chancellor and his Assistant to use this faculty». He further stated that there was no special mandate to use canon 81, nor did he invoke ca­ non 209. The Tribunal of first instance declared the marriage In question null on the ground that the Chancellor had ex­ ceeded his authority; it based its judgment chiefly on the Reply of the Holy Office to the Archbishop of San Antonio. This Reply was considered to be of general obli­ gation even though it was directed to an individual Ar­ chbishop, and It was further considered by the Dourt of first instance to be a declarative interpretation not requiring any promulgation and being therefore retroactive. The Reverend Defender of the Bond appealed the deci­ sion to the Archdiocesan Court of second instance. After due deliberation this Metropolitan Tribunal reversed the findings of the Court of first instance and held for the va­ lidity of the marriage in question. In its decision the Court of second instance agreed that the Reply of 7 July, 1943, was a declarative interpretation and as such retroactive. Further, it agreed that in view of the fact that the respondent was Jewish, it logically followed that the Chancellor had no power under faculty n. 3 of the Qulnquannials to grant a dispensation from the Impediment of disparity of worship in the present case, and «if he did not have this power from some other source, the dispensation was invalid·. However, the Court continued and declared: «It Is our judgment, however. 3051 1952 II L 4-1 that at the time this dispensation was granted there mu doubt ns to the precise meaning of the phrase 'Jewish, * tparty and therefore that, because of this doubt if fa he Church, thorugh canon 209, supplied to the Chiaccllor the power to grant this dispensation validly». To prove that there existed a doubt of law, the Court of second instance presented a scries of arguments, oo? of which was expressed as follows: «The Curial practice in the United States was not uniform in regard to the interpretation of faculty n. 3 of the Quinquennial Fami­ lies of 1939. It Is a well-known fact that many Onllnarin and their delegates accepted professed adherence to Ort­ hodox Judaism ns the determining factor and granld dispensations in vit lie of faculty n. 3 in cases which in· volved professing Reformed Jews and nonpractlrlng Jcin. It would seem that these Ordinaries felt justified In such cases on the ground that their Quinquennial Faculties are habitual faculties, which arc to be considered at pri­ vileges beyond the law (c. 66. § 1 ) and in cases of doubt are to be given a broad Interpretation (c. 50). Some other Ordinaries Indeed acted more cautiosly and referred such cases to the Apostolic Delegate, but it cannot be stated that such was the genend rule because no general Ins­ truction was given on this matter by the Holy See or the Apostolic Delegate». Finally, the Court of second instance summarized Its position on the issue as follows: «In view of the dubious and at times seemingly conflicting responses of the Rohr Office prior to the Code, which still remained as the basis for interpretation until 7 July, 1943, and the controversy of the authors as to the proper interpretation of the phrase ’Jewish party’, and finally the varying Curiil practice in America in granting dispensations Involvifig Jews, it Is our judgment that there ilos an objectfa ord a truly positive and probable doubt of taw present at the time the Chancellor granted the dispensation, and there­ fore that canon 209 supplied to him the power to grant a valid dispensation in this case». After the decision of the Court of second instance, the plaintiff appealed to the Sacred Congregation of the Holy Office. The attached rescript settled the matter and de­ clared that the decision of the first Court was to be sus­ tained and that the marriage was null because of the invalid dispensation from the impediment of disparity of worship. Solutio—Your Excellency by letter of 1950 to lhe Holy Office presented the case of the marriage, N’. N. .After duly considering everything, this Supreme Sacred instance is to be sustained, that is, the marriage in ques­ tion is null because of the Invalid dispensation from dis­ parity of cult. From the Holy Office, 4 July, 1952. • Crdir-aHo exadam S. F. A. S. iuxta rummarium traditum a BOCS CAP. ΕΝ ΙΠ 424-427. 2297 1952 IUL 8.-C0M. COD. OR., RESP. AAS 44 (1952) 552 Responsum ad propositum dubium Litterae Apostolica motu proprio datae •Crebrae altatae sunt· (22 menu fe­ bruarii an. 1949> Canonis 86 $ 1, n. 2 229B 1952 IUL 11.-SC ORIENTALIS, RESPONSUM. PART.· Solvuntur dudia circa adsistentiam matrimoniis ORIENTALIUM CUM LATINIS EXTRA TERRITORIUM PATRI AHCIIALC, ET CIRCA RITUM PROLIS EX ILLIS MATRIMONIIS SUSCEPTAE Dubivu—Eihc ac Revrfie Domine, Eminentiae Vestrae Reverendissimae ac Sacrae Congregationi pro Ecclesia Orientali refero casus dc quibus infra, rogans ut Sacra Congregatio velit mihi dare principia solutionis. I. Titius, Orientalis dissidens, anno 1941, attentavit matrimonium civile cum Anna, Latina, ac postea tres ha­ buit filios. Nunc vero, poenitentia ductu, Anna implorat ronvalldalloncm talis matrimonii, dum vir dissidens sin­ cere subscribit cautionibus. Unde quaeritur: 1)An convalldatlo matrimonii celebranda sit coram parocho Orientali (vi canonis 1097, § 2) etiamsi vir maneat dissidens, vel potius coram parocho Latino mulieris, quae sola fidem et communionem Catholicam profiteatur? 2) Matrimonio cunvalidato, an filii, antea illegitimi, et nunc légitimât!, adseribendi sint ritui Orientali, vel potius ritui Romano matris? IL Titius. Orientalis dissidens, vult contrahere cum Anna, Catholica Latina; ct strenue rogat ut celebratio matrimonii fiat in ecclesia Orientali sive dissidente sive Catholica; renuit comparera coram parocho Latino mulie­ ris. Unde quaeritur: 1)An parochus Latinus ius habeat celebrandi tale matrimonium, ita ut parochus Orientalis Catholicus de­ beat licentiam obtinere parochi Latini, si velit licite ma­ trimonio assistere? 2) An parochus Orientalis, tali In casu, iurisdiclionrni a iure habeat, ratione status viri Orientalis sed dissidentis; an potius ab Ordinario Latino tali parocho concedenda sil jurisdictio ct licentia? III. Titius et Anna, ambo Orientales Catholici, ex in­ fantia adolescebant in populo Latino et semper adibant ecclesiam Latinam, quia omnino ignorabant linguam et mores Orientales. Matrimonium volentes contrahere, om­ nino renuunt coram parocho Orientali comparera; ideoque parochus Orientalis benigne concedit parocho Latino li­ centiam ut matrimonio assistat in ecclesia Latina ct in ritu Latino. Unde quaeritur an tale matrimonium duo­ rum Orientalium coram parocho Latino habendum sit validum, ratione actionis parochi Orientalis? IV.Titius natus est ex patre Orientali dissidente ct matre Latina, anno 1932. Anno autem 1930 pater eius el mater, datis cautionibus consuetis, contraxerunt co­ ram parocho Latino matris. Non obstantibus istis cautio­ nibus, pater curavit ut Titius baptizaretur in ecclesia Orientali dissidente. Exinde, pater mortuus est, et mater curavit ut Titius frequentaret ecclesiam Latinam, ita ut Titius numquam comparuisset in ecclesia ulla Orientali. Nunc vero, Titius vult contrahere cum Catholica Latina; et quaeritur an Titius adseribendus s;t ritui Orientali ita ut matrimonium contrahendum sit coram parocho Oricntili? S. Purpuram reverenter deosculans, maneo Eminen­ tiae Vestrae Reverendissimae addictissimus.—Archiépisco­ pal N. N.—Curiae Cancellarius. Roma, die 11 m. Iulii o. 1952. interpretatio authentica cjrck ASSISTENTI AM MATRIMONIIS D. I. An vl can. 86 § 1. n. 2 parochus et loci Hierarcha intra fines sui territorii licite ct valide assistant matrimo­ nio fidelium sui ritus etiam in locis quae sunt exclusive alius ritus, dummodo adsit expressus consensus Ordinarii, vel parochi, vel rectoris praedictorum locorum. R. Affirmative. ’_ D. II. Utrum interpretatio data in responsione ad I sit declarativa an extensiva. R. Negative ad primam partem; affirmative ad secundamDatum Romae, die 8 m. lull! a. 1952. De speciali man­ dato Sanctissimi,—M. Card. Massimi, Praeses. A. Coas­ sa. Basillan. Aleppen., a Secretis. J * 3ARBERENA in REDC 7 (1952) 871-874; Aam. HEFMAS 77 421-428. C. PUJOL in PrM 43 (1954) 147-152; REGATiâ-LO n. 574. 3tG2 R>sp.—Excellentissime Domine, Epistulae Tuae qua huic S. Dicastero nonnulla subilciebas dubia necnon matrimo­ niales casus, hacc, studiose perspecta, rescribo: 1.—Ad primum: Titius, orientalis dissidens, anno 1941, civile attentavit matrimonium etc... R.—Matrimonii convalidatio facienda est coram paro­ cho latin 1 ritus. Proles antea suscepta ritui latino adseribenda est (can. 756 § 3 C. J. C.). 2.—Ad secundum: Titius, orientalis dissidens, cum Anna catholica latina contrahere vult... R.—Parochus latinl ritus facultatem concedat sacerdoti orientalis ritus assistendi matrimonio, de quo in casu, in ecclesia latina aut in loco suae iurisdictionis. Haec fa­ cultas ad validitatem et ad liccitatcm necessaria est. 3. —Ad tertium: Titius et Anna, ambo orientales ca­ tholici... R.—Sl In territorio adsit paroecia canonice erecta ritus contrahentium et nupturientes subditi sint Ordinario loci 3053 n. 2208-2209 SACRA CONGR. ORIENTALIS - SECRETARIA STATUS IW52 IUL 11-13 latinl ritus, parochus ritus latinl nequit valide matrimo­ nio assistere sine facultate eiusdem loci Ordinarii. Quod si In eodem territorio adsit Hierarcha loci ritus nupturientium, facultas matrimonii celebrandi coram pa­ rocho latino ct in ecclesia latina a S. Sede concedenda est. 4.—Ad quartum: Titius natus est ex patre orientali dis­ sidente ct mutre latina... R.—Titius ad ritum latlnum certe adseriptus est (can. 765 C. J. C.). Occasione data, meam Tibi sinceram devotionem expri­ mo ac maneo Excellentiae Tuae Reverendissimae addic­ tissimus uti frater (pro Echo Cardinali a Secretis).—Va­ lerio Valeri, Assistant. * Jurist 12 (1952) 475-477. Adn. C PUJOL in REDC 8 (1953) 2S3-275. 2299 1952 IUL 13.-SECR. STATUS, EPISTULA. PART.· DE RELATIONIBUS INTER PERFECTIONEM STATUS CLERI SAECULARIS ET CLERI RELIGIOSI DEQUE VOCATIONIBUS AD HOS STATUS VITAE IN ECCLESIA «1. Lorsqu’on dit qu’un prêtre qui veut tendre ù la perfection doit se faire religieux ou tout au moins deve­ nir membre d’un institut séculier; et si à ud jeune homme qui hésite entre le sacerdoce séculier et l’entrée en religion on répond que c’est une question de générosité; lorsqu’on assure que celui qui se décide pour le clergé séculier prou­ ve qu’il n’est pas assez généreux pour se donner entière­ ment au service de Dieu; sl à un Jeune homme qui hésite de la sorte on pense ne pas pouvoir conseiller d’entrer au Séminaire plutôt qu’en religion; si certains vont Jus­ qu’à dire que ΓEglise «tolère» le Clergé séculier comme un pis-aller, mais que l’idéal serait que tous les prêtres soient des religieux; c’est là une fausse intelligence et une appli­ cation erronée de l’Allocution du Saint-Père du 8 décem­ bre 1950 (Acta Ap. Sedis, 43, 1951, pp. 26-36) (LE 2173]. Les Evêques font usage de leur droit s’ils s’opposent à une propagande de recrutement de sociétés religieuses, que ait des fondements théoriques Inexacts ct susceptibles d’induire en erreur, que dans la pratique soit pour le moins peu loyale, et s’ils lui tracent par décision adminis­ trative de justes et fermes limites. 2. La susdite Allocution du Saint-Père avait avant tout pour but de clarifier ct mettre au point trois questions: a) quelle place occupe le clergé religieux (clerus re­ ligiosus) par rapport au clergé séculier (clerus saecularis) dans la constitution donnée par le Christ à son Eglise (pp. 27-29). La réponse était: «... ordine a Christo statuto ob « oculos habito, neutra peculiaris gemini cleri forma divini « iuris praerogativam tenet, cum Idem ius neque alteri « alteram praeponat neque alterutram emoveat» (p. 28); b) quelle est la relation du «clerc» et du «religieux» à l’égard de l’«état de perfection» en tant qu’état des conseils évangéliques (p. 29). Il était répondu: «Clericus... « non vi divini iuris evangelicis consiliis paupertatis, « castitatis, obedientiae devincitur; nc praesertim non • eodem modo devincitur eademque ratione, qua ex votis « publice nuncupatis in religioso statu capessendo huius« modi exoritur. Id autem non prohibet, ouominus pri« vatim suaque sponte clericus naec vincula suscipiat... « Clericus vero regularis, non prout est clericus, sed prout «est religiosus, evangelicae perfectionis conditionem et « statum profitetur» (p. 29). Pour le reste. Il était expressé­ ment affirmé que même les «Instituta Saecularia» réali­ sent l’essence de l’«état de perfection», «propterva ouod • eorum sodales evangelicis consiliis observandis aliquo • modo astringuntur» (p. 29). Si des «clercs» se réunissent en un tel «Institutum Saeculare», tum ipsi quoque sunl «in statu perfectionis acquirendae, non utpote clerici, sed « utpote Saecularis Instituti gregales» (p. 30); c) quels sont les motifs objectifs d’embrasser l’état religieux (p. 30). Cc qui dans l’Allocution pontificale est dit de l’état religieux, pris en soi, en tant qu’état de perfection, nc doit λas, comme 11 arrive à certaines sociétés religieuses en cur manière de recruter dont on se plaint, être Identifié avec la vocation de l’individu à la perfection personnelle, que cc soit dans l’tétat dc perfection» ou en dehors de lui. Les trois éclaircissements ci-dessus ne concernent point immédiatement la perfection individuelle, mais 3051 n. 2299-2302 :b :rc (Σ i*· SACHA CONGREGATIO CONSISTOR IAI.IS - RELIGIOSORUM l’état, sa situation de droit et sa nature intime. Ils ne touchent donc point la vocation de l’individu à la per­ fection personnelle dans son état; ni la vocation dc l’individn à un état déterminé dans l’Eglise; ni la perfection atteinte de fait par l’individu dans son état ou sa vo­ cation. Ce n’est donc pas la perfection personnelle de l’individu 3ui est en discussion. Celle-ci se mesure au degré d’amour, e «charité théologique· qui est réalisée en lui. Le critère de l’intensité et de la pureté de l'amour est, selon les pa­ roles du Maître, l’accomplissement de la volonté de Dieu. L’individu est ainsi personnellement devant Dieu d’au­ tant plus parfait qu’il remplit plus parfaitement la vo­ lonté divine. En celà, peu importe l’état où II vit, qu’il soit laïque ou éedésiastique, ct, pour le prêtre, qu’il soit séculier ou régulier. Il s’ensuit qu’il ne serait pas juste de dire que le prêtre séculier, en ce qui regarde sa sainteté personnelle, soit moins appelé à la perfection que le prêtre régulier; ou bien que la uÆlsion d’un jeune homme à la vocation sacerdo­ tale séculière soit détermination à une moindre perfection personnelle que s’il avait choisi le sacerdoce dans l’état religieux. Il peut se faire qu’il en soit ainsi; il peut sc faire également que le choix par te! ou tel d'un état autre que celui de perfection vienne d’un plus amour de Dieu et d’un plus haut esprit de sacrifice que le choix de tel autre pour l'état religieux. En ce qui regarde le prêtre, et de même le candidat au sacerdoce, il n’est ainsi pas difficile d’apercevoir qu’en raison de la dignité et des devoirs de la fonction sacerdo­ tale, il est lui aussi appelé de façon toute particulière à la perfection personnelle. Celà vaut même là où celui 3ui est revêtu de la fonction sacerdotale vit légitimement ans l’«état de mariage», comme c’est le cas dans les rites orientaux. En conclusion, il faut donc dire: la vocation de l'individu à la sainteté ou à la perfection personnelle, l’adoption et l’exercice permanent de celle-ci ne peuvent être confon­ dus avec la question de l'«état de perfection» au sens ju­ ridique du terme. L'état de perfection se nomme ainsi et est tel, parce que au moyen des trois conseils évangéliques, Il écarte les obstacles principaux à l’effort s-ers la sainteté personnelle, ou, pour parler plus exactament, est, de par sa nature, propre à les tenir écartés. Mais, que cet état réalise dans la vie du religieux Individuel ses virtualités, cru’Il conduise effectivement à la sainteté, n’est point donné par le fait même d’embrasser l’état de perfection; celà dépend de l'effort du sujet, de la mesure dans laquelle, coopérant à la grace divine, H actue les conseils évangéli­ ques dans sa vie». 13 juillet 1952. • CM 37 (1952) 582-585. Ada. Card. VAN ROY in CM 37 (1952) 580-585; CpR 32 (1953) 43-51 1052 ILL H-2g nuper exponens, ab hac Sacra Congregatione enixe portalavlt ut Institutum elusque Statuta sic ut digesta sunt κ iuxta huius S. Congregationis subgestiones correcta, idprobare dignetur. Haec autem S. Congregatio, omnibus mature perpemh, benigne decrevit ut Institutum quidem plene adprobaunà censeatur. Statuta autem, lingua Italica concinnata, id septennale dumtaxat experimentum, servatis ceteris d» iure servandis. Ssmus Dominus Noster Plus Divina Providentia Pa­ pa XII in Audientia infrascrlpto Secretario benigne eoocessa die 11 iulii 1952, Sancto Bonavcnturae sacro, prtesens decretum approbare et confirmare dignatus est Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, die, mense et anno ut supra.—P. Ar­ cadius Larraona. C. M. F., Secr, lo. Bapt. ScaplnellL Subsecr, • Prot N. 3143.52: AOFM 71 (1952) 206. Adn. N. OIL in CpB S (1960) 244-246. 2301 1952 IUL 25.-SC CONSISTORLALIS, NOT1F. PART.· De summa pecuniae CIRCA ultra quam, in contractibus BONA ECCLESIASTICA PERFICIENDIS, REQUIRITO! BENEPLACITUM A POSTO LICUM IN ITALIA Ln applicazione dei Decreto Concistoriale in data 13 luglio 1951, pubblicato in Acta Apostolicae Sedis dei 18 wttrabre 1951 [LE 2226]. si significa quanto segue: 1. Fino a nuove disposizioni da Impartirsi da questa medesima S. Congregazione Conclstorialc, la somma dl lire 3.000.000 (tre millonl) in moneta legale Italians correale deve ritenersi come II limite massimo oltre II quale è richkrto 11 beneplacito apostolico, a norma dei canoni 534 § 1 e 1532f 1 n. 2 dei Codice di diritto canonico. 2. Questa disposizione si applica a tutti gli Enti ecdeshsticl esistentl nel territorio dello Stato Italiano, qualunquesii il Dicastero della Curia Romana dal quale essi dlpendono. Roma, dalla S. Congregazione Conclstoriale, 25 lugllo 1952· —Fr. Adeodato G. Card. Piazza. Vescovo Sub. di Sabina e Poggio Mlrteto, Segrctario,—Giuseppe Ferretto, .Aasezsorr. • Ordinariialtaliae. Prot. 336/44: CpR 31 (1952) 217. Ada. A. GUT2P.REZ in CpR 31 (1952) 218-220. 2302 1952 IUL 26.-SC CONS., DECR. AAS 44 (1952) 744-74« Decretum DE ERECTIONE V1CARIATUS CASTRENSIS IN CALLI4 Obsecundare votis per quae gloria Dei augeri el ani­ marum saluti aptius consuli possit materna Ecclesiae pietas ultro satagit. 1952 IUL 14.-SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART.· Cum autem Exciîius P. D. Mauritius Feltin, Archleplscopus Parisiensis et Vicarius Castrensis Exercitus Gallici ADPROBATUR INSTITUTUM SUPERIUS SCIENTIARUM ET expostulaverit ut pro fidelibus qui in terrestribus, aêreh LITTERARUM APUD S. CLARAM CIVITATIS NEAPOLITANAE et maritimis Reipubiicae copiis stipendia merent, vel quoAD PARANDOS MAGISTROS PRO SCHOLIS INTERNIS RELI­ quomodo iis addicti sunt, Vicariatum Castrensem insti­ GIOSORUM, EIUSDEMQUE STATUTA tuere Apostolica Sedes dignetur, Ssihus Dominus Noster Pius Divina Providentia PP. XII, praehabito favorabili Iam Inde ab anno 1931 ope Ordinis Fratrum Minorum voto Exc. P. D. Angeli losephl Roncalll, Archlcplscopi in pervetusto atque venerabili S. Clarae conventu Civi­ titularis Mesembrianl et In Gallia Nuntii Apostoilci, atque tatis Neapolitanae almum consurrexit Scientiarum atque de consilio infrascripti Cardinalis Sacrae Congregationis Litterarum Institutum Superius, ad parandos et oppor­ Consistoria!is Secretarii, huiusmodi institutionem perficien­ tune scientia ac pietate erudiendos Scholarum Magistros dam censuit. / iuventutlsque educatores pro scholis praesertim praedicti Quapropter, suppleto quatenus opus sit eorum interna Ordinis; cui etiam alii Sacerdotes et Religiosi pro Semi­ habentium vel habere praesumentium consensu, de ple­ nariis atque religiosorum Institutis accurrerunt. nitudine Apostolicae potestatis. Vicariatum Castrensem Post fere decem et octo annos a constitutione, praecla­ in Republics Gallica constituit. rum Institutam florere ac prosperare magis in dies vide­ Vlcariatus Castrensis constabit: Vicario Castrensi, tribus tur tum classica sede convenienter Instructa, tum optimis Cappellanis Directoribus pro copiis respective terrestribus, scientific! laboris praesentis temporis instrumentis, velutl aèrels et maritimis, atque Cappellanis militum. bibliotheca, seminariis, musaeis et ergasteriis scientia­ rum physicae, chemiae, mineralogiae atque geologiac et Sedes Vlcariatus Castrensis elusque Curiae erit Parisiis. historiae naturalis, tum clarae famae Professoribus accaOfficium Vicarii Castrensis Gallici obtinebit Archiepiscodemlcis titulis pollentibus, tum denique methodo ac studii ims pro tempore Parisiensis, qui proinde utramque cumuprogrammatibus. abit iurisdlctlonem. Vicario Castrensi competit Jurisdictio ordinaria, personalis tum fori interni tum fori externi. Hinc huius Instituti alumni, Magistrorum mellis eruditi, opimos scientiae et culturae fructus dedere eorumque nu­ Cappellanis Directoribus munia tribuuntur quae Co­ merus magis ac magis crebuit in dies. dex I. C. officio Vicarii Generalis adnectit, obeunda pro Quae omnia Revrhus P. Minister Generalis O. F. M. copiis spcciatlm concreditis. 2300 3055 3056 SÜI’REMA SC SANCTI Ol’FICIl - PIUS XI1 1182 ILL 30-ALG 1 Cappellanis militum curam animarum Vicarius Castren­ sis committit. Cappellanos omnes nominat, servatis servandis. Vica­ rius Castrensis. Vicarii Castrensis iurisdictioni subliduntur: L Sacerdotes, saeculares et regulares, qui sive habltualiter, sive non, ad exercendum munus cappellani mili­ tum pro spirituali assistentia copiarum vocantur. 2. Omnes, sive milites sive more militari Instructi, qui ad copias terrestres, aereas et maritimas pertinent, atque legibus pro ipsis copiis latis adstringunlur. 3. Familiae eorum de quibus in numero 2, id est uxores, liberi, propinqui et necessarii, famuli, qui cum illis cohabi­ tant in stationibus copiarum sive in patrio sive in colonlall territorio, sive eosdem comitantur extra praedicta territoria. 4. Omnes utriusque sexus fideles qui intra copiarum stationes habitant. 5. Omnes utriusque sexus fideles, sive alicui Religioni adscript! sive laid, qui nosocomiis aut scholis militaribus addicti sunt, dummodo ibidem habitent. 6. Personae copiis a pace civili addictae, cum ad arma vocantur. 7. Milites a publica securitate. Vicarii Castrensis iurisdlctio cum Ordinariorum locorum iurisdlctlone cumulatur. Proinde cappellani militum, quoad ecclesiasticam disciplinam, potestati quoque subliduntur Ordinarii loci in quo versari contingat, cui, in casibus urgenlioribus ct quoties Vicarius Castrensis providere non poterit, fas est in cos animadvertere etiam canonicis san­ ctionibus, monito confestini Vicario Castrensi. Iu Stationibus autem seu praesidiis militibus reservatis primo ct/principaliter Vicarius Castrensis iurisdlctlonem exercet, secundario, et quoties Vicarius Castrensis elusque cappellani absint vel desint, semper autem lure proprio, Ordinarius loci atque parochus, initis opportunis consiliis cum Vicario Castrensi et militum ducibus. Ad matrimonium quod attinet subditorum Vlcariatus Castrensis adamussim servetur praescriptum cano­ nis 1097, J 2, C. I., iuxta quem: «pro regula habeatur ut matrimonium coram sponsae parocho celebretur, nisi iusta causa excuset» el accurate omnes expleantur actus qui, ad normam iuris, celebrationem matrimonii praecedere et subsequi debent. Cappellani militum valide et licite audire possunt confes­ siones quorumlibet ad se accedentium in locis militibus reservatis. Deficiente Vicario Castrensi, unusquisque Cappellanus Director in munere perget cum facultatibus sibi propriis usque dum novus Archicpiscopus Parisiensis sedis pos­ sessionem ceperit. Ad haec autem exsecutioni mandanda Sanctitas Sua benigne deputare dignata est Excmum P. D. Mauritium Feltin Archiepiscopum Parisienscm et Vicarium Castren­ sem universarum copiarum Gallicarum, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates ad effectum de quo agitur factoque illi onere quamprimum transmittendi ad hanc Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus Ssmus Dominus Noster presens edi lussit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Con­ sisterions die xxvi lull! in festo S. Annae Matris B. Ma­ riae Virginis, a. mcmlii.—Fr. A. I. Card. Piazza, Ep. Sabinen. et Mandelcn., a Secretis. losephus Ferrctto, Arfv-Mor. Ada. CH. LEFEBVRE in REDC 9 (1954) 429-449; G. MARIANI in Apefl. 25 Q 952) 358-370. 2303 1952 IUL 30.-SC S. OFFICII, DECRETUM. PART.· DjUîXAXTUR OCTO OPERA CIRCA p. PIUM DE PIETRELONA ABSQUE APPROBATIONE ECCLESIASTICA EDI1A Fer ia IV, die 23 Iulii 1952 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii Emi DD. Cardinales rebus fidei ac morum lutandis praepositi, prachablto RR. DD. Consultorum 3057 fl. 2303-2304 voto, decreverunt tamquam praedamnatos habendos esse, ad normam can. 1399 C. I. C., atque in Indicem librorum prohibitorum inserendos libros qui inscribuntur Argentieri Domenico, La prodigiosa storia di P. /’io, Milano, Tarantola, 1951. Apollonio Donato, Incontri con P. Pio. Foggia, Cappetta & F., 1951. Fiorentini Guido Greco, Entità meravigliosa di P. Pio, S. Maria Capua Vetere, 1949. Lorn Franco, P. Pio da Pielrelcina, S. Giov. Rolondo, Abresch, 1951. Camilleri Carmelo, P. Pio da Pietrelcina, Cilla di Castello, Soc. Tip. «Leonardo da Vinci», 1952. Pedriali Gian Carlo, Ho vista p. Plo, Foggia, Cap­ pella, 1918. Delfino-Sessa Piera, P. Pio da Pietrelcina Genova, Demos, 1950. Trabucco Carlo, Il mondo di P. Pio, Roma, E. Giacomaniello, 1952. Et sequenti Ferla V, die 24 eiusdem mensis el anni, Ssrîius D. N. Pius Divina Providentia Pp. XII, in au­ dientia Emo ac Revmo D. Cardinali a secretis Sancti Officii concessa, relatam Sibi Erhorum Patrum resolu­ tionem adprobavit, confirmavit et publicari iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sancti Officii, die 30 iu­ lii 1952.—Marinus Marani, Supr. S. Congr. S. Officii Notarius. • ME 77 (1952) 383-387. Adn. A VAN CUTSEM in NrT 38 (1956) 955-632: ME 77 (1652) 337. 2304 1952 AUG l.-PIUS XU, CONST. AP. AAS 44 (1952) 649-704 De spirituali emigrantium cura, id est, de materna ecclesiae in emigrantes sollicitudine, et de normis PRO SPIRITUALI EMIGRANTIUM CURA GERENDA PIUS EPISCOPUS Servus Servorum Dei-Ad perpetuam rei memoriam Exsul Familia Nazare thana lesus, Maria, loseph, cum ad Aegyptum emigrans tum in Aegypto profuga impii regis iram aufugiens, typus, exemplar ct praesidium exstat omnium quorumlibet temporum ct locorum emigrantium, peregrinorum ac profugorum omne genus, qui, vel metu persecutionum vel egestate compulsi, patrium locum suavesque parentes et propinquos ac dulces amicos derelin­ quere coguntur et aliena petere. Decreverat enim omnipotens ct misericors Deus ut consubstantialis Filius «in similitudinem hominum factas et habitu inventus ut homo»1, una cum Virgine Immacu­ lata Matre pioque Custode, in isto quoque aerumnarum ac maerorum genere primogenitus esset in multis fratri­ bus 2 eosque anteiret. Quae solaminis in adversis argumenta cl exempli pro­ lationes ne elanguescerent sed potius in exsulibus ac emi­ gratis producerent unum in laboribus confugium spem­ que Christianam / foverent, oportuit peculiari cura sedu- 6 >0 laque adsislenlia ab Ecclesia ipsi donarentur, qua mori­ gerae vitae aleretur praxis et integra servaretur a maio­ ribus tradita fides; insimul novi generis obstaculis apud exteras regiones ingruentibus, antehac haud cognitis nec praevisis, paria opponerentur remedia ct apta suppedita­ rentur auxilia, praesertim adversus insidias pravorum hominum, impie, proh dolor, quaeritantium emigratorum consuetudinem potius ud spiritualem ipsorum ruinam quam materialem eorumdem utilitatem. Quantae vero angoris causae exstitissent Immo et ex­ starent si huiusmodi evangelicum ministerium defecisset nut deficeret! Gravius enim dolendum foret quam tristi­ bus divi Augustini temporibus cum Hipponensis Episcopus sacerdotes enixe hortabatur ne, prementibus calamitatit us, gregem ullo modo sine pastore derelinquerent, bona, si cum ovibus permansissent, futura ostendens, mala au­ tem, si defuissent, certa praedicens: «Ubi si ministri de­ sint, quantum exitium sequitur eos, qui de isto saeculo vel non regenerati exeunt vel ligati! quantus est etiam luctus fidelium suorum, qui eos secure In vitae aeternae rvquie non habebunt! quantus denique gemitus omnium. 1 Phil., n. 7. •Cfr. Κλη., VIII, r?. 3l»58 11. 230'« P1US ΧΙΓ, CONST. EXSUL ct quorumdam quanta blasphcmia dc absentia ministe­ riorum et ministrorum! Vide quid faciat malorum tempo­ ralium timor, ct quanta in eo sit acquisitio malorum ae­ ternorum. Si autem ministri adsint, pro viribus quas eis Dominus subministrat, omnibus subvenitur alii bapti­ zantur, alii reconciliantur, nulli Dominici corpori commu­ nione fraudantur, omnes consolantur, aedificantur, exhor­ tantur, ut Deum rnsent, qui potens est omnia quae tl651 mentur, avertere» * / •S. Avto «mrs» Eftdul» CC.V.VI III. 8, Miuss. PL. XXXIII. 1016 s. TITULUS PRIMUS DE MATERNA ECCLESIAE IN EMIGRANTES SOLLICITUDINE Sancta Igitur Mater Ecclesia, impenso animarum amore compulsa, partes universalis salvifici mandati sibi a Christo concrediti Implere contendit» curam praesertim spiritualem etiam dc peregrinis» de advenis, de exsulibus, de emigrantibus universis pro viribus gerens ope in primis Sacerdotum, qui gratiae charismatum collatione ac divini verbi praedicatione chriitifidelium fidem caritatis vinculo sollicite confirmarent. Quae proinde hac in re Ecclesia longe ani cactis temporibus gesserit, placet breviter tantum attingere; fusius autem quae nostra tempora respiciunt disseremus. Primum ideo recolimus quae S. Ambrosius egit et verba ob ipso prolata, quum praeclarus ille Mediolanensis Pastor, ut deductos in captivitatem miseros, post imperatorem Valentem apud Hadrianopollm profligatum, redimere valeret, vasa sacra confregit, hac quidem ratione motus, ut egenos a damnis materialibus praecaveret eosque ab Instantibus spiritualibus periculis, sane gravioribus, eriperet. «Quis autem est tam durus —sic Ambrosius— immitis, ferreus, cui displiceat quod homo redimitur a morte, femina ab impuritatibus barbarorum, quae graviore» morte sunt; adulescentulae vel pueruli, vel in­ fantes ab idolorum contagiis, quibus mortis metu inquina­ bantur? Quam causam nos etsi non sine ratione aliqua gessi­ mus, tamen ita in populo prosecuti sumus, ut confiteremur multoque fuisse commodius astrueremus, ut animas Domino quam aurum servaremus». 1 Enitet pariter nava Pastorum et sacerdotum alacritas, qui verae fidei beneficium hominumque commercium ac consue­ tudinem novarum regionum Incolis comparare ct irruentibus incultis populis, religioni Christianae ac gentium humanitati uno tempore genitis, indigenarum consociationem afferre studuerunt. Inclitos juverit recolere religiosos Ordines pro captivis redi­ mendis Institutos, quorum sodales, Christi flagrantes caritate, haud exigua incommoda pro fratribus in vinculis tolerare non sunt dedignati, ut plurimos eorum libertate donare, aut 632 saltem solari valerent. I Novis autem detectis in aversa orbis parte territoriis, non defuerunt Christi sacerdotes impigri comites eorum, qui in Illis regionibus colonias deducebant, sive no isti α Christianis moribus recederent neve ex comparatis terrenis bonis auda­ ciae foret accessio, sive ut apte prompteque missio nari i exsta­ rent. qui Indigenas, divini luminis adhuc penitus ignaros, Evangelium edocerent cosdcmque uti fratres habendos pro­ clamarent. Neque silentio praetereundi sunt Ecclesiae praecones, qui Nigritiis, domo nefarie ablatos ct impiae negotiationi in Americae et Europae portibus obnoxios, cx ablecta condicione reclfere contenderunt et Christo lucrifacere. ’ r* ce ‘S. Animosius, officiis eunufwem, 11, 38, 136-157: Migne, PL. XVI. • Cfr. Benxpktv» P?. XV, Epist ad Paubnum Petrum S. R. E. Card. Andrfeu. Archiep. Bardigafensœ, de stipe pro Nigritis corroganda in Epipha­ nia Domini, (htctzom africanarum Galliae, 11 Februarii 1916. /1. A. S., VIII. p. 57 «a «quum nusera et abjecta Nigntorum condicio Nobis pro aposto.’ico cilicio magnae sit carae, ad te, dike Le Fili Noster, bas litteras mittimus ut lis rderaodâ, quantam Nobis licet, operam demus. Vix est cur de probroso «erronun commercio removendo hic plura prneribamas. Constat enim quintum in bic causa inde ab initio Ecdesia Dei gesserit, tum in omnibus bociaibtn eamdem i nesse personae dignitatem eosque pari onuses iure «se affirmando, tum ad maudpwrum mamxnuutooan in spem caelestium bo­ norum ccbortando, tum etiam proprias reliposorum familias vindicandis in libertatem senis Instituendo. Attamen dokndum est tam foedam turpitndinis labem et nuculam, quamquam magna ex parte iam sublatam, resi­ dere etiam nunc in humanae societatis corpore: quamobrem omnino decet praecura buTa Apostolicae Sedis erga homines promerita in hoc etiam ge­ nere studiose Nos persequi». I. p. 57; S. C. di Piopaganda Fide, Epistola a! universo» ucrcrum Antistites de stipe colligenda pro Nigritis in Africa, PcMtifex Leo .XIII, 39 *S -ptembxi 1919, A. A 5^ XII, p. 74. «Sommai Pontifex Leo XIII, gloriosae recordationis. Nigri tarum in Africa msentis aermuus, qui. In servitutem abducti, supremam animi atque * corpori patiebantur tacturam, per encyclicas Littéral (Catholicae Ealauu) >1 universo» utrorum Antistites catholici orbi * die αο Novembris 1890 datas (Looms XIII Pvnti/ùû Maximi Ado, Romae ex Typografia Vatica­ na (1 *91). X. P- P * ** ■) «vum caritati summopere commendavit opus a Se susceptum pro Nignurum in Afr.ta tuenda libertate, iisque ab ethnica «ipentiticne erurndh», L c., p. 74. De immani U te servitutis tollenda ac turpi praesertim terranum mercatura Leo Pp. XIII egit in Epistola. V'enerabdibns Fratribus Epùcopü BraslUae, In plurimu, 5 Mali 1M8, 0. VIII. p. 169 «·. 3059 FAMILIA DE EMIGRANTIBUS 1952 Al G 1 Pnucri etiam addere volumus dc ndsldua cura praestiti * fills sodalitatibus ubique Christian! Orbis ac potissimum alsa n Urbe, medio uti aiunt decurrente aevo, in perrgrtrwtvn commodum provide erectis; unde ct innumera hospitia, xeno­ dochia, ecclesiae ct confratcmilntes nationales exorto not quorum plura adhuc exstant vestigio. Inter illa «peciahtir notatu dignae sunt scholae peregrinorum, Saxonum, Lanr,bardorum, Francorum ct Frisonum, quae Iam saeculo odan nd Vaticanum prope scpulchrum B. Petri Apostoforan Principis constitutae / fuerunt ad subveniendum advenis, qx r ex regionibus transalpinis Romam peregrinabantur >Hr ' Apostolorum visitaturi. Hisce in scholis, propria ecclesia «, xjo, 136, 143. etC4 Sa vio e.r p « 30*’ 1952 Al G I PIUS XII. CONST. EXSUL FAMILIA DE EMIGRANTIBUS testimonia constantis Romanorum Pontificum studii in mi­ seros rerum publicarum eversionum vel belli causa extorres— quibus Decessorum Nostrorum Pit Pp. VI et PII Pp. VII pateroa illustratur cura pro Gallis impensa, qui. patria / pulsi, vel In fines Pontificiae Ditionis uc potissimum Romam magna eam liberalitate fuerunt accepti vel alio confugerunt. x 41). Inter cetera, id Encycbcis Lit lens mensis Maii a. 1797 declaratur to pasta Sovrana indignaxione contre chimique osasse di nuncare ai nrurfi *1 loro S cro Carallrre, alla loro benemerrnia verso la Religione e a * •ptSa Oqxuhtâ, d *Ua quale non cessa Sua Santità di sperare per gli amati Mni radditi e per lo Stato la piencna delle Divine Mlsèricordie: Non enim i-. aies est Deus ut obliviscatur opens vestri, el dilectionis quam ostendisti » bcksuk ipuos, qui ministrasti * Sanctis et ministratis. (HeH., VI, 10)» (De OurUate, vdL 24, f. 144) *. (cfr. E. Ai oard, o. c., p. 24: Cataloge da 'nh de I(Em »De Chantais Sanctae Sfidis erga Gallos» (1792-1831!). Titulos «4kcbonis De Charüalc Sedis Apostolicae erga Gallos a relatione ■curas exrmpUr quinquagesimum volumen exstat deducitur quam Laurrati'a laieppi sua manu conscripsit ac die 1 Augusti a. 1793 Summo Poni-lriexhibui: «De charitote Sedi * Apostolicae torn... Al t· di Agosto, volendo cstoire a N. Signore un’idca compita del Piano della Ospitobtà accorda to txt Domini agli Ecclesiastici Francrsi Emigrati, raccolsi insieme le pritt poDcquh colk qiuH si era cseguito il suddeto Piano, ed uni tomen Le d CiUtco ikgb Emigrati, Io présentai alla Santità Sua col titolo qui sopra tolvato e col’â Letlera qui appresso, con cui intes * di render conto a Sua Snùtà ddla ml * Commissione « IDs Ckaalaîc, vol. 24, f. 8). Praecipua fcsasxdi documenta, quae Plus Pp. VI colligenda statuit, ut perenne fircûjixxnque exstaret monumentum testificans, inter cetera, Infandas Ecclesue Gxtocjuue caUmitotes aegrosque labores «usque Cleri et emigratorum ercr.um animi virtutem, Pius Pp- VII ut in tabulario Vaticano rehp'se xsMmrenlur mandavit (Thxinxx, o. c , Π, pref. xxi). Quapropter Mxres Anionius Cat Laneo, die 17 lunii a. 1805, ad Caietanum Marini, BitLothrcae Vaticanae custodem, ita scribebat: «Rimet te Cat laneo al gentilissio? · itrnatitsrcpo S^. Abbate Marini ii voluminoso arcbivio degli affari rgxudxnti gü Emigrati Franceri, accolti c nudriti per 13 e più anni in questo Stato ώ Sai Santità, quale, per sen timento dell’Emo Sig. Cardinale Segreuno di Stato, sarà bene di rinchiudere ncgli Archivi Vaticani a perpetua * {jcrios tnenona della benefiriencia e carità dclla S- Sede, di cui quest'è nei preeati tempt una nuova prova· (Thkinkx, o c., II, pref. xxiv, n. 1). Ssasus Pontifex memoratum Opus peculiari Commissioni, cui ipsemet fra«rat et per Cardinalem a publicis Ecclesiae negotiis moderabatur, cvocmlafiL Commissionis huiusmodi potissimum fuit: emigratorum Gallorza animae ct corporis necessitatibus providere; advenientes exsules in * proriasx Ditionis Pontificiae diribere ct ad religiosas domos piaque loca dhturnas habere cum Ordinariis locorum, cum superioribus reCtonbai ac moderatoribus piarum institutionum, exsules excipientibus, Lfcxn cam ipris exsuEbus relationes; invigilare ne mali irreperent usus; prtibioes recipere usque pro facultate consulere. Ad regimen autem bo'-«m a Gallia profugorum Praelatum specialiter deputavit, qui res in Cccnüwaoe agendas appararet easdemque cito exsequendas curaret. Reran Praelatorum primus fuit electus Laurentius Caleppi (a. x8x6 S. R- E. Carimahscreatus), deinceps loannes Franciscus Falxacappa (a. 1823 S. R. E. Cciaai»), Emmanuel De Gregorio (S. C. Concilii a Secretis pariterque x xJ:6 Cardinalis S. R- E,) ac novissime Marcus Antonius Cattanco. Praetotm Lxsrentius Caleppi aptissima proposuit consilia seu Piani del! Ospitalitd, 98M Summus Pontifex rata habuit ac perficienda decrevit per Secretoriam Sutas «t per nuper constitutam Congregationem Status negotiis Sardiniae rrçri a Galhcaois copiis occupati pertractandis (De Chantai/, voIL 24 et 50; Tm«n. 0. R. pref- xxi-xxvin; Pietro Savio, o. c., p. 22 »-}. Quaprapttr oppertum data sunt praecepta Sanctae Sedis Legatis Augustae *mnorcm et Florentiae commorantibus, ut advenientes e Gallia exsules T jUtuto ordine dividerent in quinque maioribus Pontificiae Ditionis urbibus, i. «. Rocae, Bononiae, Ferrariae, Perusiae et Viterbii. stationes ad emitnnks excipiendos sunt constitutae ct Antistites vel Gubernatores carum * Secretaria Status litteras ac mandata de Gallis profugi * primi recipiebant pe creato, cui inscriptio erat ftvb n pont, m an. xxi - clero galliaso mso Hoxrrr. rr alim. praestita, die 4 Iulii anno 1795 perbelle uoarit b f*Torem insuper Gallorum exsulum Pius Pp. AT permultos conscripsit shr Episcopis in Europae finibus degentibus sive Legatis Sanctae aprd extera» Nationes sive catholicis ct acathohcis Regibus et Princiqxarsn omnium nonnullas tantum meminisse iuvabit: Venerabilibus Fntribùs ArcHepiscopo Pariiienri et Episcopis Convenarum, Nemausensi, lUdorzasi, Trecenti et Lingonensi, Nom illa fuga, 21 Novembris 1792 rn VI P. 3L, Epist. ad Principes, a. XVI, Lixa; Theiner, o. c., I. n. 25, ? xfej. VmerabiE Fratri loanni Francisco Episcopo Leone nsi, Inter angu•Eot. 2 Novetnbm 1793 (?« VT P. M., Epist. ad Principes, η. XIX, f. 67; 7 nostro Francisco in Romanorum imperatorem electo, m Grr-onu» perre xisse, ubi minime necessariae essent horta boor» nostrae ad Moitan ct opem erga hos exules comparandam. Hand enim nos Uut. * venerabile fu tres, ac dilecti filii, vos pietate et chxritate longe antreelkre majorum vestrorum gloriam, quos menoriae proditum ext, erg * hmptt^ mites, et humanos fuisse: peregrinis enim omnibus hospitium ultro οβτrebant hospitali tatisque inter se officiis certabant (DtocCR^ lib. V. p>»t Tacit. dc morib. Gcnnanor., et Mela. hb. III)». Pius Pp. VII, Decessoris nonunis bcres tiujque virtutum McMdus,Sttr;i> Pontificatu vix inito, in exsules caritatis opera pari studio «t prasequntuc quod elocet ex epistub, quam clarisrimn * Hercules Cocsobn. tunc Otficn pubUcis Ecclesiae negotiis agendi» Pro-Praefectus. Venetus, die 5 Aprili , * a. iSoo, ad loannem Franciscum Falxacappa iussu Pcctibri» rrrrorit Dr Charitote, voL 22, f. 667: Tkdnxr. e. c., II, n. 474. p. 631). Iam antra ip> * Pontifex, cum Imolrnsis esset Episcopus, Dccrvsoris Sai inritotxnitx^ pro excipiendis ac revelandis exsubbus GaU-s actuose mposdtre itud^rAt (De Choriîoie, vol xi, ft jCd-jSo et voL it, f. «c; Thxiner, e. t. It n- * 45 .455 P- 6o8 $ .). Huiusmodi vero caritatis officia ia emigrate·» fibo» Pon­ * tifex sollicite gessi, donec. Convernioribus inter S, Sedem et GaSSraaira Gubernium a. iSot feheiter picti , * exsules omoo pauli tim * ad patrum redire potuerunt (Tmiiner, o. c., II. pr. ΧΧΠΤ Hospitalitatis autem Op ?». ut Caleppi verbis utamur, n-arA secipre r.emtval-.k nei Fasti defia Qx>w» (De Ckoriiaie. vol 24. L :o et voL to, milio). ’ Litterae ApostoUcae. VentraLtht Dei Famul» Vi occat Iu» P * «-·.··, Sacerdos romanu . * FundaVx Sodvtatis ApcNlcUtu» Catb'lSei. R atsa * r> nuntiatur. Ineffatnhs et tmnlifuns Des benignshu, 22 IaiïütU ιχνβ, A. A. S., XLII. p. î75 ** -: ABocutio ad parocho * Urbis et ronctoni’* .rre »at * tempon quadragesimalic, habita die 2 MmU * . îçjo, State 3062 il. £)()< Pius ML CONST. KXSl’L FAMILIA DE I-MIGIÎAMIBI s Undevicesimo medio Inbentc sacculo, quum numqunm antea cognita praeberetur egenis bona fortunandi facultas ingentesque hominum coplae ab Europae regionibus nb Italia t5< praesertim, Americam expeterent, / Catholica Ecclesia ad bo­ num spirituale emigrantium curam «c laborem superimpendit. Ipsa enim saeculorum decursu, pro sua erga filios caritate, apostolatus rationes progredienti populorum vitae novisque temporum adiunctls accommodatas non tantum cita proba­ verat. sed vigilanti Induxerat studio, rem socialem, moralem ac. religiosam in discrimine positam sedula advertens. Industriam huius Apostollcae Sedis sollicitudinem, eo ala­ crius impensam quo segnius publicae auctoritates ct privatae Institutiones rem prospicere videbantur, neta Decessoris Nostri Leonis Pp. XI11 aperte testantur. Qui, non modo hu­ mani laboris dignitatem ac iura strenue defenderat, sed ctinm opifices in longinquis regionibus vitae necessanu lucraturo * enixe contutatus est. Primo enim vertente anno a Supremo Inito Pontificatu, sodalitatem a S. Raphaële, suis civibus emigrantibus auxiliandis fructuose α Germaniae Episcopis erectam, * die ix Iulii anno srocccLxxvni complacita benignitate laudavit. Haec nutem sodalitas In portibus tum profectionis tum appulsus et pro ollis gentibus utpote Belgicis, Austriacis et Italis, labcntibus annis, aptissime est constituta. Anno dein Mixxa.xxxvii utile ac opportunum agnovit, datis Litteris Apostolids sub anulo Piscatoris, consilium ini­ tum a Servo Del loanne Baptista Scatabrinl, tunc temporis Placentinorum Antistite, «excitandi». sacrorum virorum Insti­ tutum, qui animum et voluntatem gerant m dissitas praeser­ tim Americae plagas proficiscendi, sacri ministerii opem laturi multitudini Italorum fidelium, qui rerum necessitate ad demi­ grandum dc patria compulsi, m iis regionibus domicilium statuerunt». · Inde vero, impigris sacerdotibus ebrisque Prae­ sulibus adiuvantibus, apostobeus ille Vir, quem de Ecclesia ac civitate meritissimum Nos ipsi proclamavimus, »· Colle659 giuro sacerdotum fundavit crum pro emigrantibus in Europam, In Orientales regiones ac in Amer Icam composita ordinata Decessori Nostro lirato Pio Pp. X tribuatur oporteL Qui. olim Salatlanensis curio, migraturis dilectissimis fidelibm adstiterat, ut a paroecia receaentibus tutius Iter atque com­ moratio secura appararentur, dein ad Summi Apoitobta apicem assumptus, palantes universalis gregis oves peculiari cura prosequutus est solUcitaque pro emigratione suscepit consilia. Qua dilectione plisimus Ille Pontifex In christifideles ia foaginquas usque regiones sive Septentrionalis sive Meridiouiiii Americae demigratos aestuaverit; quo vero gaudio inerit affectus Episcoporum ac sacerdotum industriam in eosden Impensam accipiens, liquido patet ex litteris ad Archlepbco?um Neo-Eboracensem die xxvi Februarii a. MOUV remluii. nter aUa enim collaudavit ac probavit curas ab eodem pro Italis adhibitas ut, a periculis luti, in avitae religionis culto permanerent utque rite educandis clericis dc colonia Italia Seminarium conderetur. lt Hoc idem testatur sermo ad pio * e Republic» Argentina peregrinos; 11 necnon epistolae site ad Archieplscopos el Episcopos Brasiliae, *· sive ad Supre­ mum Moderatorem Instituti Alisslonariorum a Sancto Carolo, " sive ad Praesidem Piae Societatis Antonianae Universalis el uSxG *i»TXj»riA orxB_ joat ** M itaj_icohlm ad exteras Ecxoeax ixcioxn miGKAjrnVM, Liilcru SacrM C^rretsUianu, 31 lanturil 19x5, A. X.S, Vll, P- 95-9^ ‘Littens S. Q CoclmstorUlis did x8 lanuani anni 191$, de oxaditt *dU D. N. Benedicti XV, Episcopo Vicentino, qua praesidenti ad bcncrea S et sodo a coonL·» Socie tatis pro Adsistexitia italorum operariottna ad «Λrzs Europoe regiones nugrantitrai, commissum est ad nutum S. Sede Æ· eram quod hucusque propnum erat ecxlesiastid coetus MedioUneasi *» rdp CeniMlia, in eodem p» oprre», I. c. p. 95· Hoc autem opo * Orrma £>1 Atsitkwza acu Italiaxi ix Evrcta vulgo nunccpiibatar. ’· L.tierce Decretale , * BeaUe Franciicae Xaveriae Gibnni, Faadatxo Instituti MisAnnarUruxu a Sacro Corde lesu. Sanctorum honores dfotrm:tur. Spirilla Dommt, 7 Iulii 1946, A. A. 5., XXXIX, p. 44. *· Pit * Pr XI, Litterae Apostollcae, Venerabilis Dei famuli Fraarà * X-avrna Cabrini, Instituti Mivdonariaruxu a Sacro Corde lesu Fuadttm. Beata renuntiatur, Beniçniu Dr»f, 13 Novembris 1938, A. A. XXXI pp. IO-XJ. *’ B. Pros X, Epistola, Venerabili Fratri loannl Mariae Archkçwoçc Neo-Eboracensl. Haud Oa /rulzm, 26 Februarii X904, Pu X X·· sim» Aila, Romae, ex Typographia Vaticana (1905), I, pp. xSo-i4x. *· «Vt raccoenando in modo speciale gl'italiani emigrati pomi taauri d£l> toro patria; esai hanno bnogno dei vostro appo-ggio, affiachê con la 1er» condotu non abbiano mal a disoncrare U loro patrio Dome»: B. Pr » X SeniiO XV, F» nngranet x8 Novcrr.bri * 1908, Pii X P^rtiificu Mxnm Ada, Rcmae, ex Typographia PolyglotU Vaticana (19x4), IV, p. 303 *· Epistola, Quod kirrarthia, 6 limit 1911, A. A.S., III, p. x6x SJ «celtzr. operae ac studii con.ferer.dum est etiarn ad salutem advenarum.. Gpx·» que prepterea dan operam, ut iis, maxime in ingressu vitae trasmung^. per edeterrima quaeque loca, ubi consueverunt consistere, sacerdote» aranulli, qui eadem utantur lingua, praesto sint ad opitula udum cccgrorata». ·· Secretaria Statvs, Epistola ad R. P. Vjcentini. Superiorem |*ae>km Instituti Missicnariorura Sancti Caroli, quorum zehx * pro enajnxat^' Italicis mento commendatur, Ho nervulo, 15 Gennalo 1913, A. A. S, Π. p. 333ί B· Fies X, Epistola ad R. D. Dominicum Vicentini sacerdotem. c«> deratorem Instituti a S. Carolo pro Italb demigrantibus. occa«icce sriccr: Utum in memoriam loonnis Baptistae Scalabrinl. eiusdem Open * ùutititons, celebratarum, F/A/twrfUor nebu, 4 Septembris 19XJ, A. .4. S-, IV pp. 581-582. 3064 IftÔS Al'G I m2 PIUS XII, CONST. EXSUL FAMILIA DE EMIGRANTIBUS ad Rectorem Socie Intis Catholicae pro immigrantibus, nuper In Canâdensi regione conditae. ·» Ut autem congruens emigrantibus praesto esset spiritualis idihtenlla, sive Iter peragentibus, sive in portibus escensionis venantibus, sive tandem adoptiva perfruentibus patria. Summo Pontifice ndprobanle, iam nb anno mcmv constituta fuit Societas Mlulonuriorum a Sancto Antonio Patavino. ·· / Quod nd Italiam attinet, praestant normae ad omnes Di­ cioni» Episcopos a Secretaria Status datae. ■■ Sacra autem Congregatio Consi st ori alis, per Ordinarios locorum emigra­ tioni» et Immigration! * de rerum condicione apprime, ipsa rogante, ·* edoctn. Pontifici * mandatum alacriter adimplevit, tutantia pro emigrantibus instituta accommodate com­ ponens, nova pro novis adiunctls decernens, ct «comitatus» et «patronatus» Ordinariis constituendos commendans. ·· Son una via spirituali emigrantium saluti studiosissimum animum intendit. Cum etenim rescivisset nonnullos opifices in * dissita regiones ex Europa demigratos, prae difficilioribus In quibus versabantur locorum rerumque adiunctls, matri­ monium contrahere iuris sollemnitatibus minime servatis, Immo et attentare praesumpsisse, ne sacri conn ubi i leges IrUrrinil» obviantibus malis ullo modo pessumirent, Summus Poatifex a Sacra Congregatione de Disciplina Sacramentorum providam iussit edi instructionem super status liberi proba­ tione ac matrimonii dcnunciatione: ·· ciuam annorum decur­ rente spatio, eadem Sacra Congregatio iterum promulgavit, ·’ Mlubrtjjus in commodum emigrantium matrimonium etiam per procuram contrahentium additis normis. »· Tuto Pontifice universalem Ecclesiam moderante, clericis et fidelibus Rutheni ritus, in Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis commorantibus, idoneis normis cautum est uidemque Episcopus est praelectus; ·' Episcopo pariter Rutheal ntus spiritualis commissa administratio fidelium clusdem ritus qui in Canadensi regione commorarentur; ·· item, cocsociitio pro Ecclesiae Catholicae dilatatione Torontl in na tiooe Canaaensi constituta, uberesque amplis verbis laudati fructui, quos ipsa societas in tutandis ab haereticorum insidiis * catholici Ruthenis, territoria inter septentriones et occiden­ tem ipectanti passim incolentibus, colligere valuit; ·· item, mutuae disciplinares relationes inter Episcopos Latinos Canadense» et Episcopum Ruthenorum illius regionis, necnon inter utriusque ritus clerum et christifideles sunt ordinatae; ·■ ac Undem ecclesia Ssmi Salvatoris ad vicum «delle Coppeile» in Urbe adnexaque domuncula Episcopatui Rumeno Catholico ° «Aodivimus enixa, ut iu ipsa societas, permultis aucta sodalibus, soHexnα aqw adhuc Libuerit et popularium suorum levare inopiam el templa vel uidh ocn pauca, ia eiusdem Patroni sanctissimi honorem, apud i talos ex'jsa-Z' (entes vel excitare vel tueri; ut minuta opuscula et libros, ad mores Ucqut custodte-dam ab sua editos officina. In vulgus passim disseminanr.t, atqoe in haec omnia ingentem pecuniae vim ad hunc diem insumpserit. Sqae cinus habemus compertum, per vos postremis hisce annis magnam peto itensse, ne complures ea Itatis, qui in Americae regionibus degunt, Lquua rehgiotxi» licturam facerent; nam quo magis per eam locorum vastiuic spiritualis vitae praesidiis destituebantur, eo studiosius ipsos ad pieutd exooieodos consilioque juvandos, Antoniana quoque ephemeride latius tari», cunslis»; B. Pius X, Epistola ad dilectum Filium Praesidem Piae iooeUta Antonianae Universalis; quam laudibus prosequitur, Quo societas, :j Meta 1914, A. A. S., VI, p. 359. Srcrxtaria Status, Epistola ad R. P. H. D. Casgrain, rectorem Societatis Catholicae pro emigrantibus, nuper q ütafer-d Regione conditae, Il a Îii particuliérement, le 12 Février 1914, LJ. 5. VI. p. 133. * "SoarrA dei Mxssiokarx d’emjgrazioxe di S. Antonio da Padova mutru meme lubo a. 1905 a sacerdote loonne lacobo Coccolo et amplis reto cormendita Ia «Lettera delTEibo Cardinale Merry del Val, Segretario àSuto, igh Ecedu Arc vescovi e Vescovi d'ltalia». Una inixiativa somoupxrxti, 35 Gennaio 1908. " Sxcutajua Status, Epistola ad Italiae Ordinarios, de operariis ex I talia uauranationes migrantibus, Uno degli argomenti, 8 Sett. 1912, A. A. S., IU. WMP518. “S. C. Cosixstorxalis, De emigrantium cura: quaesita quae propon un­ or CWmarüs locorum immigrationis, prot. n. 503/13; quaesita quae propoŒtar Onfmxnii locorum emigrationis, prot. 894/13. "B. Pict X, Motu propno, De Italis ad externa emigrantibus, Iam priim, 19 Marta 1914, A. A. S., VI, pp. 174-275· "S.C. de Sacramentis, Instructio ad Ordinarios circa statum liberum K damciatiocem ioitl matrimonii, Perlatum haud semel, 6 Martii 29x1, L4.S, HI, pp. 102-103. ” katrxtio ad RevAos Ordinarios locorum super probatione status liberi *fcxntutioneioitl matrimonii. Iterum conquesti sunt, 4 Iulii 2931, A. A. S., ΧΙΙζ pp. 34^-349 [LE 365]. ·’ S. C dei Sacramxnti, Circolare agli Eccxhi Arc i vescovi, Vescovi e Crhuri dei hjoghi d'Italia relativa alia celebratione dei ma trinioni per prox 1933, n. xi333/33 [LE 2088]. ’* B. Ρπ.1 X, Bulla sen Litterae Apostollcae, Ea semper fuit, 14 lunii 2907, h« X Ptrtificis Maxim Acta, Romae, ex Typographia Polyglot ta Vaticau 3)14), V, pp. 37-68; S. C. di Propaganda Fidi pro negotiis Ritus Orien­ tas, Deôtiœa de spirituali administra none Ecclesiae Graeco-Ruthenae in ίχΊσχΐ» Civitatibus Americae Septentrionalis, Cum Episcopo, 17 AuΓ-41514, A. A. S., VI, pp. 458-463. ‘'B. Put X, Litterae Apostolicae, Officium supremi, 15 Iulii 1923. •I LS,IV, pp. 555.556. c B. Piv» X, luturae Apostollcae, Ad R. P. D. Patritium Fergo Mac Evay. L-’-hzpacopœi Tomo Unum: laudatur associatio pro diffusione Ecdesia ^•hchcae Tococti ia Dominio Canaxicnsi constituta ditaturque indulgentiis, Jin «»»<7, 9 l-mi 19x0, A. A. II, pp. 536-540· "S C ot Propaganda Fidi pro negotiis Ritus Orientalis, Decretum, rulherua, 18 Augusti 1913, A. A. S., V, pp. 393-399· £65 n. 2304 provinciae ecclesiasticae Fogarasienii» et Albae luliae do­ natae. ·· Peculiare Officium apud S. Congregationem Consistorialem de spirituali emigrantium cura constitutum, rerum omnium gestarum profecto est potissimo. Cuius «Officii partes erunt —ut B. Pius X aiebat— quaerere et parare omnia, quaecum­ que opus sint, ut In lis quae ad salutem animarum pertinent, emigrantium ia!ini ritus melior conditio flat, salvo tamen iure Sacrae Congregationis Fidei Propagandae in emigrantes ritus orientalis, quibus eadem Congregatio pro suo Instituto oppor­ tune consulat. Ac de sacerdotibus ipsis emigrantibus hoc idem unice cavebit Officium». ** . Neque praetermitti poterat emigrantium sacerdotum disci­ plina: cui equidem Apostolica Sedes per Sacram Congregatio­ nem Concilii ■* / necnon per Sacram Congregationem de Profmganda Fide si ageretur de clericis ritus Orientalis ’· et per psum Sacram Congregationem Consistorialem ·’ iampridem prospexerat. Quia vero inter clericos in regiones transmarinas demigrantes nonnulli forte adesse poterant, qui potius pecu­ niae quam animarum lucrum exquirerent, eiusdem Sacrae Congregationis Consistorialxs decreto aptae editae sunt leges —attingentes etiam sacerdotes «agricolis aliisque operariis suum praestantes ministerium» ■· — quibus abusus, si ades­ sent, removeri possent, poenis quoque in transgressores sta­ tutis. Quae normae, altero Consistorial! decreto Codici Iuris Canonici nuper promulgato accommodatae,a> hucusque fruc­ tuose perseveranL illis autem, subsequentibus temporibus, a Sacra Congregatione pro Ecclesia Orientali ·· et a Sacra Congregatione de / Propaganda Fide, ·* pro sua cuiusque com­ petentia, aliae additae sunt normae. Ab eodem Summo Pontifice initium repetit urbanum sacer­ dotum Collegium pro Italis ad externa emigrantibus “ ea ratione conditum, ut iuvenes e clero saeculari sacerdotes conM B. Pius X, Litterae Apostolicae, Venerabilibus fratribus Victori Mihalyi de Apsia, Arthitpucopo Fogarasies&i et Albae luliae, atque Episcopis soffraganexs ccclesiisucae prosTucxae ritus Graeci-Rinnem. De Ecdeaia Ssxhi Sal­ vatoris ad vicum Dette Coppeite rumeno Episcopatui concredenda, Unneni Episcopatus, 31 Martu 1914, A. A. S, VI, pp. 333-333. ’· B. Pius X, Motu propno. De catholicorum in exieras regiones emigrationc. Cum omnes caUcticos, 15 Augiuli 19x2, A, A. Sn IV, p. 3x6 s. *· S. Q Concilii, Litterae diei 3 Febr. xS86 et 37 Mart. 1889; Litterae ad Episcopos et Ordixunos Itahae el Americae, Non sme magno, 37 lulxi 1890; Decretum de Ckncxs in Americom et ad Insolas Philippicas profecturis, Cteruas peregrinos, X4 Nov. 1903, Pii X Pontificis Maximi AOa, Romae, ex Typographia Vaticana (1905), I, p. 63; «Ne quae salubriter in Docuco consti­ tuta iam fuerunt annorum decursu mcxnona excidant, maxime cum, etiam in praesens, haud raro contingat, quod sacerdotes non pauci absque S. H. C. Concita venia ex Italia praesertim in Américain se conferant, Ss&us Domnus noster Pius Pp. X decretum quod inscribitur: Dt clcncis m American ri ad Insulas PhUippinas profedunt, ab eadem S. H. C, die 14 Novembris anno 1903 editum, vulgari iterum mandaviL Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Concilii, die 7 Septexubris 1909», A. A. S., I, pp. 693-695; S. C. CoNStsTORXALis, De sacerdotum Polonorum admissione in ckrurn sibus in Australiam vti Novam Zelandum denugrantibas. Ad tuendam 4ύπ· p/tmam, ax Octobri * 2948. A. A. S., XLX, pp. 34-35 (LE 30x3]. 41 B. Pius X, Motu proprio. De Italis ad externa emigrantibus, la— pn- 3066 665 η. 230$ PIUS XII. CONST. EXSUL FAMILIA DE EMIGRANTIBUS gruenti studiorum curriculo in peculiari emigrantium sacro ministerio idonee instituerentur; qui ut numero necessitati­ bus pares bnberentur, commonebantur Episcopi, II praeser­ tim qui frequentiore potirentur sacerdotum copia, «ut si quos in suis sacerdotibus vel clericis animadverterint idoneos, ad Institutum eos destinent·; 44 ac tandem Beatus ille Pontifex postremis Pontificatus temporibus —mox enim saevituri belli summo confectus maerore ad caeleste praemium evola­ vit— Collegii statuta ipse aman Ussimus Pater redegit ea que a S. Congregatione Consistorial! edi praecepit. Egregiis Decessoris vestigiis Inhaerens curamque emigran­ tium veluti haeredi tale relictam enixe prosequens. Summus Pontifex Bawlictus Pp. XV, six ad B. Petri Cathedram evectus, praefato Collegio aedes ad S. Apollinaris attribuit. “ Cum vero depopuletis bello regionibus illa Usque humano ge­ neri aerumnis Apostollca Sedes occurrere contenderet et Col­ legii necessitatibus una providere nequiret, S. Congregatio Consistorialis, ut Collegium fovere posset, ab Italiae ct Ame­ ricae Ordinariis stipem repetere non est dedignata. ·· Ad subveniendum autem operibus catholicis, qune curam 666 spiritualem/Italorum emigrantium actuose gerebant, eadem Sacra Congregatio primum Italiae Ordinarios commonuit, ut. die festo stabiliter statuto, annuatim collecta pro iisdem ope­ ribus rogaretur,41 serius vero decrevit, ut quilibet curio semel in anno potius quam pro populo ad mentem Summi Pontificis litaret, stipe pro Missa debita hulusmodi operibus destinata. 44 Quam pecuniam norunt equidem omnes, et praesertim emi­ grantes ac missionarii, ex integro depromi in illarum Institu­ tionum auxilium, quae, vel moderante Sacra Consistorial! Congregatione, vel mlsdonariis et utriusque sexus religiosi promoventibus. In exteris dicionibus ad eum finem sunt obor­ tae, ut emigrantibus, quorum «vix credibile est quanto in discrimine catholica fides christianlque mores saepe versen­ tur», 44 providum tutumque praeberent praesidium. Memoratus Pontifex in commodum Italorum emigrantium patronatus ecclesiasticos Ordinariis Calabriae constituendos proposuit. 44 Archieplscopo Sancti Pauli ceterisque Episcopis Brasilianae dicionis instanter commendavit ut «advocata in id opera piorum sacerdotum indigenarum» advigilarent, ne advenae operarii, qui spe lucri aut indigentia acti ex Europa illuc appulissent, mutatione patrii soli patrios exuerent mores; M idemque rescripsit Episcopo Trentonensl, culus laudavit dili­ gentiam In hoc Impensam: etenim, statim ac nova Italorum colonia in Trentonensl dioecesi condita fuerat, pro iisdem illico ecclesia continentesque aedes fuerunt excitatae; quod Christia­ nae caritatis subsidium ut ubique in Foederatas Americae Civitates Itali emigrati Invenire possent. Summus Pontifex vota ex animo deprompsit.44 Idem Decessor Noster Benedictus XV mentem quoque in­ tendit ad Italos etiam tunc de una in aliam suae Nationis re667 gionem. domestica / sede relicta, ad tempus emigrantes, ut de mulieribus oryzae purgandae addictis adhuc evenire solet. 44 Optimo dein sane consilio voluit ut Praelatus exstaret, qui opportunis Instructus facultatibus ac dioecesanis curis solutus, bono spirituali Italorum emigrantium totus vacaret; ideoque anno mcmxx Officium Praelati pro Italis nd externa emigran­ tibus instituit: 44 cuius unius proprium esset raissionarios ad hoc munus deputandos eligere, eisdem adslstere ac invigilare, et CoUegio sacerdotum ad Italos In peregrinas regiones mi­ gratos honeste et religiose excolendos et aalirvandnj pracesse. Anno proxime Insequcntl, quo memoratum Collegium facilius incrementum sumeret, novis statutis illud instruxit temporum rerumque necessitatibus rite accommodatis. 44 «Um, 19 Mart 1914. A.A.S., VI, pp. 173’176. 44 L. c. p. X7S-- 44 Benedictus Pr. XV, Chirographum. II Sommo Pzntefuc Pio X, x6 Ot- tobre 19x4. “ S. G Consistorialis. Litterae circulares ad Ribos Americae Ordinarios, de ecûxraaton Italorum cura. Cum m toriax Americae, 33 Februarii 1915. A. A. S.. VII. pp. 145-146; Qrcolare, 24 Dicembre 1915; Circolare at Renhi Ordinari d'lulu, 35 Maggio 19x8. S. G Corustorialis, Litterae circulares ad RA05 Ordinarios dioecesum Italiae, de spirituali emigrantium cura, Ii dolore e le prcoccu (asioni, 6 Dk«dbre 1914, A. A. S., VI, pp. 699-701. 44 S. C Consistorial». Litterae circulares ad Ribos Ordinarios Italiae, Ad subveniendum (airsualibus, 2 Ianuarii 19x8, n. 682/17. 44 B. Pius X, Motu proprio. De Italis ad externa emigrantibus, Iam pridem, 19 Martii 1914, A. A. VI, pp. 173-176. 44 S. C. Coxsietoriaus, Lettera circolare ai Revdii Arcivescovi e Vescovi di Cahbria sulla costitunone di Patronali ecriestastki in pro degli emigranti. Axai» ta novembre 19x6, A. A. S., VIII, pp. 437-438. 44 Benedictu· Pp. XV, Epistola ad R. F. D. Leopoldum Duarte Silva, Archtepacopum Sancti Pauli. eius caritatis et episcopal» officii opera meritis laudibus exornans, Tnrtta, Luta, 24 Mail 19x9, A. A. 5., XI, pp. 272-273. 44 BxsxntCTCi Pr. XV', Epistola ad R. P. D. Tbotnam losrpbum. Epi­ scopum TrentOGenson. cuius paternas curas erga Italos commigrantes dilau­ dat. Inia pvaalarui laudes. xo Decembris 1920. A. A. S-. XIII, pp. 89-90. 11 S. G Concistorlale, Per fassistenaa retanosa ed ecooomipa dei iavor1 tori ia risaia. Agli Ordinari di Lombardia. Ptamontr, Exsilia e Liguria. l/ι /aario ■·» devae, 20 Luglio 2918, n. 557/18. 44 S. C. Comswtovjaus. Notifiearione circa U costitmione di nn Prela to per remigraaicue itaEaaa, Esistono m Italia, 23 Ottobre 1920, A. A. XII, p. 534 > (LE 296J. 44 S. C CovuiTOUAtrs, De Pontificio Coillo Sacerdotum pro Italis ad externa mtgranubm, NoUficatio, Sacerdotum CoUspum, 26 Man 1921. A. A. S., ΧΙΠ, pp. 309-311 (LE 358J. 3067 1052 AUG I Angustias vehementer condolens, quibus misere afflciete, tur Innumeri homines, teterrimo perdurante bello In apUritutem ducti. Summus Pontifex Benedictus XV decrevit « Ordinarii dioecesium, ubi captivi degerent, unum vel pm sitate plures sacerdotes, lingua satis peritos, quam prisas deligerent ad captivorum curam deputandos: «Sacerdotes u id munus clcctl nihil reliqui faciant quod ad captivorum lltntem tum animi tum vitae corjwrisque pertineat; coaiokztur, assideant, a necessitatibus variis, iisque interdum icer * bissimis, allevent·. 44 Hostili adhuc premente bello, ad consulendum bono spintunll hominum profugorum In finibus Italiae versantium pe. collarem pro ipsis Ordinarium instituit. 44 Neque maxima perversionis pericula fuerunt nraetennim quibus obnoxii esse possent Germani cives, quos inter pterini catholici aderant, qui Ingenti numero tantis tunc pretii gustlis, caelum aliud quaerere / cogebantur ad vitae necemm ç. sibi comparanda. Quapropter Sacru Congregatio Consistar. * lis Episcopos non solum Germaniae sed el Mediae Europst commonuit, ut sedulo perpenderent et coliatis consiliis 12 conventibus seu Confcrentiis Episcopalibus definienda pc· tractarent, quae tantae necessitati tempestive citoque oocszlere valerent- Simul Indicavit opportunitatem roberud. actionem consociationis a Sancto Raphaële, quae antebeten Innumeris beneficiis peregrinantes quosvis offecerat, necs« adhibendi auxilia, quae prudentia et caritas suggererent·4 Anno insuper mcm.xxi Archlcplscopus Colonlcnsls Patrensi datus est benemerilo operi —Iam ab anno mcmiv constituto— religiosae curationis pro catholicis linguae Germanicae h Italia commorantibus. 44 Quod opus insequentibus annii ». ram spiritualem inivit Germanorum sive in Occidental^* sive. Episcopo Osnabrugensl altero Patrono electo, In Orienta­ lis Europae fines ct extra Europam 44 migratorum. Quum, ingravescente civili perturbatione in Mexicans di­ tione, nonnulli Mexican! Ordinarii, sacerdotes, utriusque «ni claustrales permultique fideles, patria nefarie expulsi, tuto refugium expetituri in Civitatibus Foederatis Americae Sep­ tentrionalis versarentur, eos enixe caritati catholicorum IKa Dicionis commendavit, primum Episcopo S. Antonii reseribens, 41 deinde Archieplscopo Baltimorensi, cuius liberaHki curis pauperes ephebi ad sacerdotium educandi in Senin * rium collecti fuerant, «quod Nobis —ut Pontifex alebat— maxime gratum fuit». 44 Has praeterea de rebus ob eodem Pontifice sapienllsslot gestis in fidelium Orientalium rituum favorem recolimus: spi­ ritualem adsistentlam fidelibus ritus Gracco-Rutbeni In Ast­ ricam Meridionalem emigra./tis late promotam;44 Semlrurto (P pro pueris Italo-Graecis in monasterio Cryptoferratensi ot»· ditum, 44 ac pro fidelibus eiusdem ritus, qui iam Epiri et Al­ baniae incolae, a Turcica dominatione turmatim aufugientes, Italiam petierant et In Calabriae ac Trinacriae locis domici­ lium constituerant, dioecesim Lungrensem erectam.41 Neque alienam esse arbitramur Sacrae Rituum Congreptlonis memorasse decretum quo Beata Maria Virgo Lauretia caelestis Patrona declaratur aéria itinera peragentium ut «pd sub tutela Beatae Virginis se commiserint, eo nuo tendat prospere perveniant». 44 Nos autem, ne christ i fidelibus a&taa iter arripientibus commodum sese confitendi deesset, itatzi· mus, ut quae canone dccclxxxiii C. I. C. de facultate exdplend! confessiones sanciuntur pro sacerdotibus msritlssa 44 S. C. no Ncgotus Ecclxsiasticis Extrao»dtxa«iis, Dc wrum α clero habenda. Ex aitdi^nlia Srmi, du 21 Dacmbrù 19x4: «Sia D. N. Benedictus divina providentia Papa XV, cum veienxnter dtdnr *. e angustias, quibus misere afficerentur innumerabiles bounces tetemeo ta bello capti, et anxietates, qtribus eorumdem famihae idcirco percapstr quod diu penitus de suis ignoraient. Secum animo reputavit qoo pactopox! □traque pro facultate solacium auxiliumque afferre— Eccxxnrs Psccit SerrOarius·, A. A. S.t VI, pp. 7x0-71:; cfr. etiam Epistolam Carfcaj » Secretu Status, /. c. pp. 71 x-7x2- 44 S. C CorrsuTOHALis, Decreto d’un Onlinario comtxne cri pnéatù Italia, CcnxiAtrxnAo cha 1 laccrdoii, 3 Seltembre 1918, A. A. S-, X, p. 4x51 [LE 122]. ” S. G CowsrsroixALis, Litterae circulares ad RAos OrdinariosGoxcx * et Europae Centralis, ConiiciunI tlalitioa, 12 Aprilu 1920. ·’ S. Q Dico Attaju Ecclesiastici Sîxaobdixamx, Dispoodox R lita, 24 Marzo 1921 et xl 321/52, 24 Gennaio 1952. 44 S. G degu AouuEca * siAsncx Stbaokdixau, Dispoccio n. 2743/26, 21 Novembre igri.44 S.C Dtcu A/zari Ecclesiastici Steaordinau. Dupocdo n. 3455/a » &· cembre 1930. 41 Benedictus Pr. XV’, Epistola ad R. P. D. loinncm G. Sh>v, Euro­ pum S. .Antonii, ob eximiam caritatem qua et ipse et sacerdotes et rripxi familiae nonnullos Mexicanos Ordinarios prrsbyterosque, patria fiprisx complex! sunt, Zn animi, 25 Novembris 1914, A. A.S., VI, pp. 44 Βεχεοπγπ;» Pt. XV. Epistola ad lacobum Card. Gibbous. Britiacna sem Archiepiscopam, eximiam caritatem laudat catholkorum Foederaürm Americae Civitatum erga miseros nationis Meucanae incolas, ciriio prturbationibus vexatos, Crriiom fuotiAû, 17 Martii 1915, A. A. 5. MIpp. 168-169. 44 S. G de Propaganda Fide pro negotiis Ritus Oriental», Dcorî». Cum ia! Kunurcsiom, 27 Martii 1916. A. A. S., VT1I, pp. 105-107. 44 S. C. pro Ecclesia Orientali, Decretura, Prrtpicwu Sarra ho, 10 Iulii 1918, A. A. S., X, p. 4x9 (LE 108]. 44 Benedictu* Pp. XV', Constitutio Apostolica, Catioliii filrla pw13 Februarii 1919. A. .4. S., XI, pp. 322-236. 44 S. C Rituum, Decretum, 24 Martii 1930, .4. .4. S., XII. p. X75 (LE 3Û8S 1952 Al G 1 PIUS XII, CONST. EXSUL FAMILIA DE EMIGRANTIBUS iter habentibus, valerent utque extenderentur ad sacerdotes Iter aérium facientes. ·’ Tantum faustumque Incrementum nb operibus de emigra­ tione deinceps feliciter habitum, desideratissimus Pracdece»or Noster Plus Pp. XI ulla praepediri mora non est perpessus. Emigrantes et profugi homines innumeri, ex Americae ct Eu­ ropae regionibus, universalis Summi Pontificis paternitatis testimonia salis superque experti sunt. Qua ex rorum gestarum copia nonnullas saltem maioris momenll proferre malumus, ab his quae nd populos Orientalis uttinent initium sumentes. Primo Pontificatus nnno, cum, depopulata Armenia, plures fidittimlque catholici aut interempti lugerentur aut longe a patria aberrantes Invenirentur, infelices opibusque destitutos filios liberalissime refecit; debiles praesertim puellas, paren­ tibus orbatas, in suis aedibus ad hanc Arcem Gnndulphi paCO terno hospitio excepit ac de sua largitate sollicite aluit. 44 / Anno autem mcmxxv causas ct negotia pertinentia ad Rus­ sos, qui procul domo extorres versarentur, attributa voluit Commissioni pro Russia; 44 deln peculiari Officio, apud Sa­ cram Congregationem pro Ecclesia Orientali instituto, curam concredidit eorum omnium, qui ubicumque terrarum degentes ritum Slavicum profiterentur. 44 Ordinariatum Hnrbinensem in Sinis erexit elque praeficiendum stntult sacerdotem ritus B>zantino-Slavici, erui, utpote Ordinarius Harblnensis Rus­ sorum, clericos et fideles omnes sui ritus in Sinico Imperio commorantes in spiritualibus regeret et gubernaret. ” Praede­ cessores suos imitatus, qui iam Armenos, Syros, Maronitas, Graecos, Ruthenos, Rumenos propria Ecclesia In Urbe dona­ verant, fidelibus ritus Slavic!, qui Romae commorarentur vel Romam adventarent, templum Sancto Antonio Eremitae in Esquiliis dicatum addixit, ut ad legitimos suorum malorum nwres Deum ibidem orare liceret: ’· in continentibus autem aedibus, n solo excitatis, Russicum Seminarium condidit. ’■ Neque semel hominibus profugis ex Orientalibus Europae re­ gionibus, cuiuslibet nationis vel confessionis, verbo et exemplo ultro oblata pecunia. Episcoporum et fidelium Polonorum concitata insimul liberalitate, profuit. 44 Bonum spirituale promovere studuit communitatum Byzan­ tini ritus quae, prementibus persecutionibus, in Italiam ollm Immigratae adhuc perseverabant: ideoque ex paroeciis Byzan671 finis ab archldioeccsibus / Panormitana ct Montis Regalis selunctis, novum dioecesim seu eparchiam Planensem Grae­ corum erexit; 44 normasque dc spirituali administration? ordinariatuum Graeco-Ruthcnorum in Foederatis Civitatibus Americae Septentrionalis 44 ct in regione Canadensi peroppor­ tune dedit. ” In peculiaris benevolentiae signum erga Polonos, templum S. losaphnt Episcopi et Martyris in civitate Milwaukiensi ex­ structum. cui adnexa est animarum cura pro christifidelibus linguae Polonicae, titulo et honoribus Basilicae Minoris pri­ mum auxit;44 dein, anno scilicet mcmxxxt, universis Polonis emigratis Archicpiscopum Gncsncnscm Protectorem dedit. 44 14Motu proprio. Animarum siudio. x6 Decembris 1947, -d. A. S., XXXX, p. 17 (LE 1968). 14 «.Abbiamo per una vera divina strenaa con ta quale ci sembra che U Dmoo Maestro e Redentore abb a voluto accompagnare l’annunzio di quelfiitra stream che testé promettevamo aile Vostrr Emi neme e a tutta ta Œsu, ed ora stamo lieti di poter dare; quella per ta quale tutto un piccolo pcpolo di infamie è venuto a raccoglier» in tomo a NoL Sono più di 400 orfaoe> vesote dal iontano Oriente, rappresentanti di un popolo che ha provato la vfferema fino al sangue e alta morte, a Noi mandate dal Divino Infante. E Noi sixmo lieti di accogherle e di abbracciarle sul Nostro cuore paterno; e sixmo tanto più lieti di poterio fare, in quanto chc Ci sentiamo grandes»le rocdortab da quella gara dl carità con ta quale tutto ii mondo è veciîo ta arato dei Vicario di Gesù Cristo·: Pius Pr. XI, Discorso al Sacro Gitaya ia risposta x^li auguri uatallri. Il vaitro as£ciîo, L' Osirrvatore Ro•ww. 36-27 Dicembre 1922, n. 303. 44 Pius Pr. XI. Motu proprio, Commissio pro Russia a Sacra Congregatione pn Eecjesli Orientali seiungitur ac sul iuris constituitur, Inda ab inito rtuiifûaîu, 6 Aprilis 1930, A. A. S., XXII, pp. 153-134 (LE 966]. 44 Pius Pp. XI, Motu proprio, De Commissione pro Russia deque liturriris ritus Shvki Hbris edendis. Quam tollicUa animi, 21 Decembris 1934, Λ. A S, XXVII, pp. 65-67 [LE 1250]. n Potttpicia Commissio pro Russia, Decretum, Fidelium Russorum, »Mxo 1928, A. .4. XX. pp. 366-367. n Pros Pp. XI, Motu proprio, Xostra animarum a Christo, 38 Octobris 1932, A. A. S., XXIV, pp. 353-354nPlui Pp. XI, Constitutio Apostolica, Quam curam, 15 Augusti 1939, 4. A.S., XXI, pp. 577-5SI (LE 935]. 41 Pro· Pp. XI. Epistola ad Elbos PP. DD. Alexandrum tit. S. Augustini 5. R. E. Pretbyterura Cardinalem Kakowski. Archiepiscopam Varsavien•eo, Aupstum tit S. Mariae de Pace S. R. E. Presbyterum Cardinalem Hxed. .Archiepiscopam Gnesnensem et Posnanienscm; de studiorum bebdouada ad arâooem Christianorum dissidentium restaurandam, Laeto iucunhfuuim, 6 Ianuarii 1933. A. A. 5., XXV, pp. 23-3444 Pm Pp. XI, Constitutio Apostolica, ApoiAtfÙM Sedes, 36 Octobris 1937, A. A.S- XXX, pp. 213-216. "S C, p»o Ecclesu Orientai.i. Decretum, Cum data fuerit, 1 Martii t&.A A.S., XXI, pp. 152-159 [LE 885]. ”5. C. pro Ecclisia Orientali, Decretum, Gracci-Rutkrni ritus, 24 Maii im A. A. S., XXII, pp. 346-354 (LE 970]. ’•Pros Pp. XI, lutterac Apostolicae, .4rckiepiscopali in urbe, 10 Mar­ ti 1929, A. A. S., XXI, pp. 592-yn°S.C degu Appari Ecclesiastici Straordinaoi, Dispaccio n. 1215/31, ri Magpo 19J1. n. 2304 Cum anno mcmxxiv, instar Piae Societatis Missionariorum a Sancto Caroio pro Italis emigratis, el pro catholicis Germanis ad externa demigratis religiosum Institutum Godcsbergensi in urbe erigi deprehendisset, hoc sano consilio coeptum beneque auspicatum, merita exornavit laude: quod autem Insti­ tutum, cum exoptatum incrementum haberet. Societatis a Sanctis Angelis est decoratum nomine. Episcopos, sacerdotes, religiosos sodales et fideles ex His­ pania profugos, nefaria persecutione contra rem religiosam acriter aestuante, humaniter excepit et suavissimis adiocutus verbis, amplo affecit solatio. 44 Ne nutem Mexican! In exteras terras demigrati Inimicorum Christi praeda efficerentur, neve avitos amitterent Christianos mores, Ordinarios Dicionis ut consilia conferrent cum fratri­ bus In Episcopatu, qui Civitates Foederatas Americae Septen­ trionalis in spiritualibus regebant, exhortatus est, ad hoc Ac­ tionis Catholicae consociationum advocata opera.44 Suadet res ut debita hic recordatione commendetur stu­ dium, quo Summus Idem Pontifex Nigritarum subolem passim per orbem diffusam est prosecutus: id facile eruitur ex epistula ad Superiorem Generalem / Societatis a Verbo Divino die v Apri- 672 Jis anno mchxxiii missa, qua Seminario pro Nigrltis propediem auspicando bene precatus est, quaque utilissime delibera­ tum esse asseruit adsciscere Nigri tas, qui ad religiosam vitam vocati viderentur, in Sodalitatem a Verbo Divino, ut sacer­ dotio aliquando initiati sacrum ministerium inter suos effica­ cius exercerent. 44 Quoad Italos: cappcllanos navigantium, hucusque in Socie­ tate Missionariorum a Sancto Antonio Patavino constitutos, dic xxvi lanunrii anno mcmxxiii directe sublecit moderamini Praesidis Collegii sacerdotum pro Italis ad externa migran­ tibus ac serius utilibus legibus, α Sacra Consistorial! Congre­ gatione dandis, instruendos statuit;44 omnes pariter sacer­ dotes Operi Italicis operariis adiuvandis ad exteras Euro­ pae regiones migrantibus iam addictos, uni Moderatori α Sa­ cra Congregatione Consistorial! electo ac deputato concre­ didit; 44 Itali vero emigrantes quo tutius in locis commigra­ tionis dignosci possent ct vitae consuetudinem cum catholicis facilius inirent, praecepit ut ecclesiastica quadam tessera, antequam a suis discederent, munirentur. 44 Sacrae Congregationi Consistorial! insuper commisit regi­ men Piae Societatis Missionariorum a S. Caroio, plurimum inde commodi suscepturae: namque desideratissimo Nobis Cardinali Raphaële Caroio Rossf, Secretario eiusdem Sacrae Congregationis Consistorialis» auctore 44 —qui alter parens a Mlssionariis a Sancto Caroio Iure meritoque habetur— Consti­ tutiones Piae Societatis Codici Iuris Canonici aptatae sunt et/ 673 adprobatae; 44 ipsa Societas ad pristinum religiosum statum, votorum emissione, restituta; plurimae novae domus, prae­ sertim ad institutionem clericorum, erectae; nonnullae reli­ giosae provinciae ac missiones sul iuris constitutae; indeque sodalium numerus et ministerii explendi campus In America, in Europa, nuperrime autem in Australia tam festinanter aucti, ut certa spes affulgeat tutiorem firraioremqne spiritualem adsistentiam Italos emigratos In dies sortituros esse. Ac tandem magnanimus ille Pontifex Onus Apostolatus Maris, ad spirituale, morale ac sociale maritimorum commo­ dum primo in urbe Glasgucnsi In finibus Scotorum anno mcmxx constitutum, suae benevolentiae testimonio coho­ nestare ct Apostolicae Sedis adprobatlone, die xvi Aprilis a. mcmxxit, ditare voluit; quod Opus, quum haud paucis cele­ bratis conventibus et accedente Ordinariorum suffragio longe latcque iam pateret, ut Sacrae Congregationis Consistorialis 44 Pius Pp- XI. Sermo, die 14 mensis Septembris T936, ia Arce Gaadulphiadstanlibus Episcopis, sacerdotibus, re&àosis et fidehbus ex Hispuûx pro. furis La rosira preunoi, A. A. S., XXVITI, pp. 373-381. 44 Pius Pp. XI, Epfctuta Encydlra, d * rri catboheae in Mexico eoodideae Firmisvimam ccnstaniiam, 38 Martii 1937» A. A. XXIX, pp. 189-190 44 Pros Pp. XI, Epistata ad R. P. GulHmum Gier, S iperiorem Generales. Societatis a Verbo Divino: de Sendcxrio pro NUritis prcpedkm aospieiado. Admodum gaudemus, 5 Aprilis 19:3. A. A. S., XV, p. 316 qtu Sommi» Pontifex inter alta rescribebat: «Ex eo quod Eccleax Det est, suo ipsios instituto, cathobca, nonne sequitur, oportere, ut tmfcuque ittrpi vel ceaü sui sint sacerdotes, qui cum ea ortu atqoe sd suo * aditura batamt, ros ad fidem allicere in eique stabiles efficere fcnre efficxrim pox.ut q-^u-a aliunde orti coBectiqae sacrorum admirHtri?-. Sont enûn ia Foederatas Americae CivitaÜbus multo plus centies centena eras reneris mill·, quibus idoneos cum missionaks tum pxrtores iudtevnas Decesse esL qusxn primum fieri poterit, provideri». L e., p. 3x7 s. Quoad peseverans Ecclestae rtodium in Nixritas cfr. supra, p. 6. 44 S. C. Consistorialis, RefXamrnto fur i DirMcri dei CaftcLxni di hordo e per i Cap^elani di brrdo, 25 Novembre 1931 (T.p>crafia PoJijIolta Va­ ticana, 1032). 44 S. C Consistorialis, Ex Andientta S* jùî diri 21 Septctnbris 1947 et Litterae circulares ad Episcopos, 19 Novembris 1927. »- XW5 »*· 44 S G Consistoxialo, Ccmmunicatio dr cocnnuxrantibux ex Itaîu tessera ecclesiastica muniendis, Espadd «d, 26 Ianuarii 1933. .4 .4 5. XV, p. 1x3-113 (LE 489J. 44 Pius Pp XI. Epistula, Ad EAum P- D. Raphaikm Carohsn tit. Sanctie Praxedh S. R. E. Prrsb. Card. Rosei. S cne * Cero creationλ CoasHtjxUd» Secretarium, anno quioqua37. ·< A. S . X XIX. p 303· 44 S. C. Cov«tSToaiAUS. Decretum, Pia Smtat, 15 Augusti 1916 t>rrretum. Psa SoctxUi, 15 Augusti 194 *· 3tm PICS KH. CONST. KXM’L FaMILIA DE EMIGKANTIIll’S n. 230 * moderamine frai ne potin in posterum valeret, Nosinctipsl die xxx Mail anno mcmxlii libenter decrevimus. ·· • · · Ut sermonem ad Ponlificalum Nostrum usque producamus, nihil aliud superest nisi ut de rebus gestis nb Ecclesia hisce novissimis temporibus dicamus. Nobis ad Romanam Sedem vix evectis, prodire conspicie­ bantur, uti compertum est, ausu io dies acriore, immodica nationis amplificandae studia, iacta stirpis dominatio, effre­ nata cupido alienas occupandi redones, vi quidem non iure freta; inde gentium multitudines impie ac dire deportatae et coacti populi alioque adducti; nova profecto crimina longe antiqua excedentia. Mox impendit tristissimarum rerum turbo saevissimum scilicet bellum. Tunc, nulla interposita mora. Nostrum aggres­ si sumus opus caritatis et pads. Omni quo licebat nisu, hortando, exorando, deprecando, apud ipsos rerum publicarum rectores agendo, te terri muni bellum prohibere conati sumus; ·· Illud vero flagrans ae in­ gruens formidolosissimum sermonibus ct factis mitigare ur 674 refrenare pro facultate contendimus./ Lugendis his in adiunctis neque muneri neque expectation! defuit Catholica .Mater Ecclesia et «universo coetui caritatis praesidens», M sicut consueverat, maerentibus evasit solatium, vexatis perfugium, exsulibus patria. Nihil enim intentatum reliquimus quamvis graves difficul­ tates obsisterent et impeditissima essent tempora, ut aliquid adiumenti filiis dolentibus afferremus, nullo condicionis vel nationis facto discrimine: ipsis Hebraeis extorribus acrem persecutionem sustinentibus, enixe subvenimus. ·· In singulis vero caritatis operibus a Nobis vel initis vel pro­ motis vel commendatis ad opitulandum innumeris inauditisque calamitatibus et aerumnis, beDo obortis, quibus universi fere homines premebantur, captivis, profugis, exsulibus eeterisque filiis Nostris quavis de causa procul a patria errantibus ac praecipue teneris pueris misellisque orphan!», locum detulimus potissimum. Quae quidem cum omnes apprime noverint —historica enim exstant documenta— non est cur ampliora denuntiemus: liceat tamen pauca attingere. Decessoris Nostri Benedicti XV exempta secuti, cuius im­ pensae caritatis, primo furente bello, administri fuimus, six Inito armorum conflictu peculiare Officium apud Nostram Secretoriam Status instituimus miseris egrnisque omnibus ubique adiuvandis, ·’ eoque perdurante, alterum Officium captivis exquirendis ac mittendis accipiendlsque nuntiis ·· et alia Consilia constituenda curavimus; quae inter memorare placet Consilium bello infortunatis ac specialiter civibus profu675 Ri» vel In publicae custodiae locis detentis reficiendis, ·· a Commissione Nostra inopibus omnibus sublevandis postea suffectum. ·· Operae pretium est hic pariter recolere Missiones pro Germania et Austria non semel ab eadem Nostra Secretaria Status excitatas, eo potissimum consilio ut hominum profu­ gorum ac errantium saluti prospiceretur. ·· Quum autem, rebus tandem pace quamvis adhuc non ex in­ tegro compositis, magis magisque in dies necessitas urgeret providendi hominum profugorum multitudini, quorum per­ multi domum redire prohibebantur, cumque ex nonnullis frequentioribus nationibus non pauci homines, inopia pressi, ad 11 S. C Coxsutokiali». Ex Aabeutta Sidu diei y> Mali 194g, n. 334/40. ·· L'operA di face dclla Santa Soit t Γ1talia, Appunti, Tip. ÎAàgkdta Vaticana, 1945. ••Sl I&junrs Αλτ., Epistola al RomanoL·· Migvt, PG^ V. «5. •‘ AUocutk», die 29 Novembri * x 1945, coram Hcbraeu profui». port aerumnas belli e captivitate redeuntibus» grati animi sewxs pcxfervntibu·», La mira preunu, A. A. S-, XXXVII. p. 317 v ” Cokmiwoxb Soccorm. Cfr. L'aütz'tU della Sanu Sede dal 15 Ihi/·»bre 1943 *1 13 Zhccmi / * 1944. Tipografla Poùglctta Vaticana. pp. 107-109; dal 13 Dicembrr 1945 af 15 Diccmbre 1946. pp. 107-3:0; dal 13 Dircmbre 1946 al 15 Dimbc 1947, PP WJ-Iir. nel 1948. pp. 97-10: ·· Umeto IsrowMAXioM Vatkaxo: a xoense Scptanbci a. 1^39 od dxin 31 mrasis Octobris x «947- PecuHarium secboouxn buxos Orixu hic menûtusse iuvaf «x. Cornspoudenie ta arriso, 2. Corrispcndraxe in porteoaa, 3. Radio, 4. Prigionieri di bagua inglese. 3. Pryponieri di lingua Udesca e dari, 6. Pripocieri ta mano russa, 7. Prwockri e internati poutki m ItaUa. 8. Rimpatri»: L'A. d. S. S. dal 15 Ihcembre 1944 al 13 Dvcmbre «945. pp< Π1-114; 15 Duembrc 1945 al 15 Dicembre 1946, pp. 95-103: serio» institutarum »9. Casi speciahs, 10. Dccednti»: L’A. d. S. S. dal 15 Décem­ bre Χ946 al li Dw/wbrr 1947, pp. 99-105: Aperçu sur Item du Bureau dWortnaticns \atuan, 1939-1946, Tfpoçraüa IVludutU VaUcana, 1948 ·· PosTtnciA CoMMTVsiONt Assistera Profugwx die 18 Apnlis 1944 condita. Cfr. L'A. d. S. S. dal 15 Dicembre 1943 «5 Dicembre vni. pp. 118-11J. ·» Postïhcu CoMMiisrosx Dl Assistxsza die 33 lanuani 1943 *4«> «11 Cfr. Instructio putoralis ad Parochos Urbis «t concxroaiore» «eri texuperi * quadrajrtsdaahs. de Sacramcnb . * In «wjw di urn anno, A. A. 5-, XXXVII. p 43; L'A d. S. S. dal 15 Durmirr 1944 al 13 1945. pp. «Z4-«3 * dal 15 D-ambre 1945 al 15 Dûmbrr 1946, pp. ni-iar, nel 1948, pp. 101-114· ·· Hnuunodi Missione» taiuuxu habuerunt prima dk 12 raensis lunu jnnn 1945; wcunda die 9 transis lulii anno 1945; tertia, quæ largius ac diutii» patuit, die 19 citnsis Uctobrü eodem anner, de rvbus ab unaquaque inliiclr.L'A.d. S.S. dal 19440/15 Dùenibfe *945<ΡΡ· ii9-«»4: dal is buembrt 1945 al 15 Duemht 1946, p. 105, Misccoe I\>nufrcia in GrTrunU (in Krorr.ber? L T.h dal 15 Dùambrt 1946 al 15 Dtrrmfrre vn7. pp 115 *135- 3071 IOô2 ai <; I exteras optarent demigrare regiones. Officium Migrattorii apud eandem Nostrum Sccrctariain Status constituer· de­ crevimus, duplicem complectens sectionem, iilteram pro eoi· grationc libera, altera pro coactu; ,r nd Officium Migrationi in Gencvensl civitate institutum Vir ecclesiasticus a NOu ibidem celebrandis adslaret, ac novissime adprobavimui Coomissionrm Catholicam Internutionulcm pro Emigratione,cur.» est ubique exstantium consociationum ve) comitatuum tholicorum vires unire ulque colligare curumque pro emlputibus vel profugis hominibus coepta consilia et opera forer», confirmare utque componere. ’·/ Neque silentio praetereundum est, per Nuntios vtl Dtkptos Nostros aliosve ecclesiasticos viros ad hoc pecultanta missos, ·· in unaquaque fere dicione immo et dioecesi ccx>. tutus vel commissiones pro egenis hominibus profugis o«r>.a pro emigrantibus »·· esse promota, faventibus quidrm kxo. rum Ordinariis sive sacrorum administris sive Achonli Caib> llcac aliorumque apostolatu^ coetuum sodalibus probaUsqut hominibus, Wl c quorum sollerti ncluoritnle, quam librato dilaudamus, plurima tam produise beneficia conspicimus, grnntium ac profugorum hominum tutelae profutura. Novas maeroris uc luctus causas induxit bellum, ar.ru mcmxlviii in finibus Palaestinae excitatum; homines proty absque numero, ineffabilibus affecti doloribus, sua urarliaqurrr ac alio passim commeare coacti sunt in Libanum nempe, Syrium, lordaniam. Aegyptum el Gurae regionem. Qu» autem communes sociaverant calamitates, sive divites ifrt pauperes, sive fideles sive fidei luminis adhuc expertes, horrexdum praebuere lacrimandumquo spectaculum..' 4Nos igitur, solamen quod Catholica Ecclesia lugentibcs atque derelictis afferre usque curavit, pro facultate illis statist praestitimus. Hunc in finem Nostram Missionem pro Palati­ na instituimus, qua, el in praesens, undique —sicut Apo­ stolorum tempore iam fieri consuevit “· — ac prarsertiB per pecubarem consociationem a Generali Conventu Episcopo­ rum Civitatum Foederatarum Aincrlcae Septentrionalis eooditam 1,4 collate catholicorum pecunia, necessitatibus Arabus profugorum subvenitur. Exsulibus et profugis utpote egentioribus fratribus sumsa contentione studuimus omnium animos conciliare: miseras etenim illorum vitam pluries denuntiavimus, eorumdem iura vindicantes, et pro ipsis non una vice appellavimus omnlun hominum ac praesertim catholicorum liberalltaletn ia radiophonicis nuntiis, *·· in allocutionibus vel / sermonibus, quos, <-j ·’ U»ncx> MictAZiojix: Ex Audientia Ssrfxi diei 30 Mail 1946 et d» i) NTrrtr.bns 1946- OmciVM boc doas bibujt Sectiones, aJlerxœ Mïculhoxî κλπ ΜΛΙΧ, alterara Migxaxioje norvGHI appellatas. Huic Dtnraaie opcTAQ dedere: Bismofs Rxsxttumknt Council (Civitates Fccdtnue Az^sieac Sepcenteioaahs); Catholic Committe ros mlhf Avxoad [Mipi Briuuiniax Catholic Commîtes fob Aid to Immjckaxt or Canada; Uiax> Vatican< in Kaonbekg. Cfr. L'A. d. S. S. dal 15 Lhcarnbre 1946 sl 15 I* 1947, pp 125-135: nel 1948. pp. Ι13·ΙΧ7·· Commissione Cattolica Internationale per. lx Migiazioni, ίηάνίute Gencvexui anno 1951 condita: Lettera dclla Scgreteria di Stato al scut s * Jaia I. Norris, Prendente Prowisorio della Coramhsioce Cattc&a lata· naiaonAlr per la MUrarione, Ginevra (Svizzera), La wno Pen wti gli i»ptrtoti "aoiv.1, 12 Apnle 1951, n. 236960/MSA. ·· De rebos gestis a Nuatiis, Internuntiis, Delegatis ac Vfcaxus X«tâ aiurve ceckstasticis viris ad hoc missis, in: Europa: Albania, Buigara, Cr rowovaqn&a. Dacia, Finnia. Gallio, Germania, Graecia, Helvetia, Hibcrso. Hopmia. HoUandta, Hungana, Italia, Lusitania. Magna Britannia, Melu, Polonia, Rhode. Traci». Tureanun natione; Africa: Aegypto, Aethra, Airaria (Officium accipiendis ac mittendis nuntiis apud religiosxn ànr. Misses nanorum Afrxae a Nostra Secretaria Status coostitatnm: Mlux Curte). Africa Ocddentali et Aequatoriali Galbea, Africa Mendosa, CfiûT Belnco. Erythrara. Krma, MadAzascaria. Somalia, Sudan. TripQaUriL America Stpimîrv^ali: Canadensl dicione. Civitatibus, Foederatu Asoxm Septentrionalis, Mexico; America Cenirali: Costarica, Cuba, Gcaticuli, tv bnypubbeix Hutiana, Honduriana, Dominicana. Sahratoriana; .4«noi Mcnltcmali: Acquaxoria, Argentina, Bolivia, ΒγαμΙιλ. Chilo, Ccisbo. Paraguaia, Peravu. Uroquaria, Venettiola. Ana: India, Indo BaUv»«. Irama, Iraquxi, Japooia, Palaestina, Philippine Insulis, Stab, Syria, TbxJ Undia; Oceania: Au«iraba. Nova Zelanda, cfr. L’A. d. S. S. dai 15 Dura fre 1943 al 15 Diecmbrt 1944, pp. 112-1x7; x5 Dicanbn 1944 sl 15 In.anbre 1945, pp 114-1X9; Aperçu lur Pcnuxrt du Bureau d'li^trmgKm I’aiuan 1939-1946 »·· Quoad Comitatvi Catholicos pro Emigrakttrcs fere ubiqne crctai cfr. L'A. d. S. S. dal 15 Dicembre 1946 al 15 Dicembrc 1947, pp. 131 *135: nd 1948. pp. 115-1x7. 1,1 Hortatio Pastoralis ad parocho» Urbis et condona tores sacri topeo Quadraxesimaiis, Ci L-ma cemÇrr scmmamenle gradiio, 16 Martii 194^ L'arwne cariiair.:ie, A A. S., XXX VIII, p. 183 X Ex tanumeri * cyeribcs. ab Episcopis ab Actirme Catholica, a proba th viris institutis vd ptrota hic memorare oportet saltan; War Relief Services (N. C. W. Ck cp© Aumônerie de* Prissonvixrs de Guerre cui prius suffectum est Coeri International pi l'Aumônerie Catholique, dein Comité Cathoejqci de Secours ac tandem Secours Cathouqux; opus MiSSKta Catrcuçh Suisse. Cfr. L'A. d. S. S. dal 15 Dicembre 1943 al 15 Dtcrwirr 1944· Fî IX3-II7; dal 15 Décembre 1944 al 15 Duembrt 1945. pp. IIQ-irr. dal 15 P icmbrc X946 al 15 Dicemhrg 1947. pp. 122-125. S. C. peo Ecclesia Orientali, Ex Audientia Scdii diei 9 Apahs 19c * Mission Pontificale pour la Palestine, Le Pape et la tragdiu paUüwume. Beyruth 1950; Michel Gillet, S, J., L’Aide caikoiuçuc out nuawi * ^ataammc réfugiés au Liban, Beyruth, 1950. ‘••Cfr. Ad. Ap., XI. 27-30 et Rarn., XV, 25-^· *·· Cathouc Near East Welfare Association. *·· Nuntius radiophoniriK «lie 29 mensi» lanii i. 1941, ia fcsin Sl Prtriri Pitdi aniveno Orbi datu-v. de Divinae Providentiae ducto ta buaaaae Λ- 3072 1952 WG I PIUS XII, CONST. EXM L FAM1LÎA DE EMIGRANTIBUS data occatione, habuimus, *·· in litteris vel epistolis ad archteplseopos et Episcopos missis. ** · «Illud potissimum —scribebamus nd Venerabiles Fratres Archlepiicopos, Episcopos locorumqiic Ordinarios Germa­ niae— in prnrscntiururn exacuere videtur atque urgere cari­ tatem vestram Ipriuvqur Germaniae cleri, necessitas videlicet nmnl * acrl ministerii ope atque auxilio prosequendi sive profugoi vcrinites, qui in regione Diaspora© commorantur, sive rtlerut profugos, qui, familiaribus saepe suis, bonis ct do­ mibus amissis, coguntur sub tentoriis plerumque gregatlm lacera in agri«, miseram affllclninquc trahentes vitam. Ad hoc genus aroximorum laborantium convertant oculos animosque omne» boni Germani, pnieclpuc sacri administri et socii Actio­ * Catholicae, ut nullum religionis ct caritatis officium ab illis ni derideretur». *·· Item de sacris Palaestinae locis pertractantes, in Litteris Encyclicis Krdrrnnlnrh Nostri acerbo animo conquesti sumus: •Plurimi adhuc ad Nos misere clamant, cuiusvis aetatis, cuius* conditionis profugi, qui ob calamitosum bellum ad exteras vi regiones coacti sunt, utque adeo In custodiae locis exsulem ▼Itam agunt, Inopiae, morborum contagioni omneque genus periculi» obnoxii. Haud Nobis Incompertum est quantopere vd publica instituta vel privati cives contulerint nd aerumnouc huius multitudinis sortem relevandam; ac Nosraet ipri |n Illi» caritatis inceptis perseverantes, qune inde n suscepto Pontificatu Inivimus, quidquid pro facultate potuimus non $79 praetermisimus, ut gravioribus Infelicis ehis'modi multitudinis necessitatibus consuleremus. At horum exsulum status tam anceps tnmque Instabilis est, ut diutius Idem protrahi nequeat. Dum Igitur auctores omnibus sumus, quotquot magno noblUqne sunt animo, ut his exterroribus moerore ntque Inonia affecti» auxiliari pro viribus velint, vehementer eos appella­ mus, quorum res est, ut lust It la praebentur omnibus, qui belli turbine longe a patris laribus expulsi, nihil magis percupiunt quam tranquillam iterum ducere vitam» ’·· Grato» vero animi sensus exhibuimus dilectissimis Nobis In Epbcopatu Fratribus, sacerdotibus Itaque etiam ex quovis ordine dvibus publicisque magistratibus atque sedulis insti­ tutionibus, qui multimodis homines profugos vel emigrantes ope sua consllioquc luvarunt. n· Inter alias hic recolamus drUtis evrati». In quala solerniid, A. A. S., XXXIII, p. 310 * s.; Nuntius rAiopbonlcus die 24 mensis Decembris a. X942. in pervigilio Nativitatis D.N. lesu Christi, universo Orbi datos, Con sempre nuova fraclutta, A A.S^ *. XXXA p. 9 sk Nuntius radiophonlcus die 24 mensis Decembris a. 1943. in perritiho Nativitatis D. N. Tesu Chnsti, universo Orbi datus. Ancora una pica «ha, A. A. S., XXXVI, p. 11 ss.; Nuntius radiophonlcus die x Septeedris *. 1944» quinto vertente anno ab inito praesenti bello. Orbi unirmodJtus Οξζί, al compimi dd quinio anno, A. A. S., XXXVI, p. 249 ss.; Natius ndiopbonkns universo Orbi die 4 mensis Aprilis x 1946 datus, ad «sSritindtsn mutuum inter Nationes auxilium, ne indigentes fame pereant, Sîrcito tJ evere da inhma angoscia, A. A. S., XXXVIII, p. 163 ss.; Epistula Eacyrhca de indigentium puerorum cura alacrius hodie suscipienda, QuemoJ«vrium,6 Ianuarii 1946, A. A-S., XXXVIII, p. 5 ss.; Nuntius radiophonlcus aiznzis Scholarum Catholicarum Statuum Foederatorum Americae Sep tentrio&iKi datus ad sollicitandam caritatem erga pueros indigentes Europae rf Ariae Orientalis, ne fame pereant. Our loving gredingr io you, 19 Februa­ ro 1947, 4. A. XXXTX, p. 137 ss.; Nuntius radiophonlcus datus christiFoederatorum Statuum Americae Septentrionalis, pro Nationibus uadanatiQS auxilia colligentibus. Another Winter is approaching, 23 Novrxbris x 1947, A. A. S.. XXXIX, p. 630 ssg Nuntius radiophonlcus clero et populo Argentinae RefpubHcae, pro Nationibus indigentibus auxilia praestan tibus, Una te: mis la vo:, t Februarii 1948, A. A. S„ XXXX, p. 85 sv XcstMts radtopbonicus alumnis Scholarum Catholicarum Statuum Foederatxrr .Americae Septentnnalis datus ad sollicitandam caritatem erra pueros raïçttitn ihonon Nationum, Dear children, 2 Martii 1949, A. A. 5., XXXXI, p. 179 et possim. *M AOocutio ad parochos Urbis et conrionatorcs sacri temporis quadrageirulS: de praeceptta Decalogi. L'inscrulabUe const glio divino, 22 Februara 1944. d. A. XXXVI, p. 69 ss^ Allocutio ad Edios PP. Cardinales, tn 1-itoS. Euzeaii I Pp., fausta ominantes. Ancora una solla, 2, lunii 1947, L .4. S., XXXIX, p. 258 ss. ··’ Epistola Encyclicx publicae indicuntur supplicationes ad populorum pacem ccoclbandjun. Communium interpretes dolorum, 15 Aprilis 1945» .4. A. XXXVIL P- 97 SM Epistata ad Excrfjum P. D. loannem De Jong, U-tai-ipbcopum Ultraiectensem, ceterosque Holtandiae Episcopos, Dum ^zü mnur^rtt, 13 Mail 1945, A. A. XXXVIT, p. 186 ss.; Epistula ad PP. DD. Poloniae Arvhirpiscopos, Episcopos ceterosque locorum *, Orinorio Per hos potlrrmos annos, 29 lunii 1945, A. A. S.» XXXVII, p. 205 Mg Epistula ad Etaurn P. D. Michaêlem S. R. E. Presb. Card, de Fxsltaber. tit S. Anastastae, Archiepiscopum Monaccnwm et Frisingcnsen, «tero^oe Excibos PP. Germaniae Archicphcopos, Episcopos locorumque Orftaxrvx, ri&fwm tobis licuit, 1 Novembris 1945. S., XXXVII, ; .-71 η. »·· Epbtuh ad ΕΛο» PP. DD. Mkhaélem tit. S. Anastasia© S. R. E. Presb. Cari, de Faulhaber, Archiepiscopum Monaeenscm et Fririogcnsen, loscphuru UL S ioannlj ante Portam Latinaro, S. R- E. Presb. Card. Frings, An_biCoJoniensein, Conradum tit. S. Agatha, S. R. E. Presb. Card. r» Prevstag, Epi ropam * Berolinensem ceterosque Germaniae ArchiepiscoΡΛ Epiiropos kconnr.qoe Ordinarios, Disertae admodum litlerae, 20 Dec-xhris 1948, A. A. S., XXXXI, p. zr6 ss. ’·· 15 Aprilis 1949. *^· ·-<· $. XXXXL P- 163. “•Epwtula od Erftam P. D. Samuclem tit. S. Agnetta extra moenia S R E. Pmb. Card. Stritch, Archiepiscopum Chicagiensem, XXV Eplscot3 iczum feliciter explentem, Prorimo exeunle mense Novembri, x6 Oc* P * t'An 1746, A. A. S., XXXIX, p. 33 sg Epistula ad Ethos PP. DD. losephum Uti loeani» ante Portam Latinam S. R. E. Presb. Card. Frings, Archiepis'Tpan ColoGimvsn, Michaélem tit. S. Anxstastae S. R E. I* resb. Card, dc FrAiber, Arrhi'ptta cf the many rvfugre» who, by reason of their extreme poverty, ore enable to tnaintain tbrnnehes whiW awaiting rcsettlexneDt. Our carrot sofrdtude for these socely af!liet d * members of the human family urges Us to exhort goveraiucntal antbonti ** □$ also social service and chantable associations to co-operate wbokbearttdk in fostering this very laudable initiative and to contribute groeroudy t · this most timely appeal In doing so. We frd confident that We are rotem^ the sentiments of all those who, beeanse they dearly cherish the Chnsti«» values and freedom for which, tn such great part, tN*e refupre» wv vuftenn.' ran not remain unmoved by their prrwvt ad\cr'r universum Orbem «russes, qmoquaresimo exeunte anno a Litteris Eccycliris Rerum Nararum a Lcooe Pp. XIII L f. datis. Le rdznnita ïrita A. A. S.. XXXIII, p. 2qj. UT Nuntius radtopbonicus die 24 nxnsis Decembris a. 194a, In pervigilio Nativitatis D. N. lesu Christi, univeno Orbi datus. Con icmprt mom frexhetza, A. A. S.. XXXV, pp 16-17: quod attinet ad venionem Latinam dr. A. A. S-, XXXXIH. pp. 515-5x9; Allocutio, Participantibus Conventui intenulicnali Stodicnnn rerum socialium et Conventui Sodalitati» internationalh sociabs chri»tianae Romae habitis. .S’our row adr ruons, 3 Iunii 1950, A. A. S., XXXXII, p. 455 1.: «H faut regarder bien en face, dans toute son ampleur, le devoir de donner A d'innombrables familles, dans leur unité naturelle, morale, juridique, économique, un juste espace vital répondant, fût-ce dans une mesure modeste, mais tout au moins suffisante, aux exi­ gences de b dignité humaine». L c,, pp. 485-4S5. “· Cfr. Dûtun ut, A. A.S, XXXXI, pp. 69-70. “· Senno habitus die 14 Decembris a. x nius Cxrneiro-Pacheco, Lusitaniae Orator extra ordinem, qua Decasn praesentium Legatorum ceterarum Nationum devoti gratique anrd tensa post recens Consistorium Beatissimo Patri expressit, Sanctitas laee benigne respondit: Uiucaitcn dea pensées, A. A. S., XXX\T1I, p. ip a; «Une telle paix ne sera pas Γoeuvre d'tm jour: elle coûtera beaucocp de Unpt beaorcop de pernes. Si l’on Nous demande en quoi le» RepriieUtims diplomatiques peuvent, indépendamment de leurs fonctions offiddfes, h fas-oriser, il Noos semble pouvoir signaler à leur bonne volonté une &<±z sphère d'activité. La première est d’ordre pratique , * elle vise à d« réabsaûxs Immédiates. Les diplomates ont désormais, la guerre finie, maintes oa-ksxi de faciliter dans la mesure da possible les communications et les rebtisca de Pays à Pays- Or, A présent que des millions d'hommes» honnêtes et Ubccezi. nt * 6p. avec une impatience anxieuse le moment de retourner À kurs pitna. A leurs familles, dont ils sont séparés peut-être depuis de loches imA», que d'autres son tristement en quête d'une nouvelle patrie posr y rivr? une nouvelle vie parmi de nouvelles occupations, quelle oeuvre de charité et de paix on accomplît en leur venant en aide!·, L c-, p. 154 »l“ Altocutio ad Εώο» PP. DD. Cardinales, in festo S. Eugerii I f>, fausta orrinantes» x Iunii 1946, A natta una relia, A. A. XXXVIII. p. 353 * ■ lu Nuntius radiophonicus relatus in pervigilio Nativitatis D. N. lec Christi anno 1948, adstantïbus ELrtüs PP. DD. Cardinalibus el Exe±s Dp. Episcopis ac Romanae Curiae Praelatis, Grati ed ad un tempo texere, A. A S, XXXXI. p. 5 M. u< «Yet it is not surprising that changing circumstances have brxad! about a certain restriction being placed on foreign immigtatiou. For in Ûâ matter not only the interests of the immigrant but the wrl are 0 the ccmhr also must be consulted. However it is not too much. We are sure, to expert that in the precess of restriction, Christian charity and the sense ct bests solidarity existing between all men, children of the one eternal God xri Father, will not be forgotten. Immigration can help ir solving etz at Europe’s saddest human problems,—a problem which is being *ggnv>»d inhumanely by the esforced transfer of helpless, innocent populati»»·. L'Ouerraiore Romano, n Macro 1946, n. 62. 1,1 «One farther and controlling observation, dictated by the sacred tr-t· committed to Our charge, you will not fail to understand. Political, ko nomic and even social dangers are in% *olvtd in a policy of further deby a exaggerated caution. But these dangers, real and serious though they be, are derivative and secondary. Our prime anxiety—as We are sure it b yours deep down in your hearts—touches the judgement of history uAd history’s Lordon the fulfillment of that gravest duty of man to nun and of satiou to nation, which calls for rrspet for the image of God In even the wçmes'and most abandoned of his children. No reason of State ar pretext cf coEective advantage, as We had occasion to emphasize once more only 1 few days ir. can avail lo justify the contempt of that human dignity and the denid ct those elemental human rights which the Creator has imprinted oa the sod of each of His creatures», LOwmaiore Romano, 3-4 Ottobre i fnghi romeni residenti in Germania, Austria e Franck, in totale 1.300 profughi stranieri hanno lucrato fl Ginbileo·: L A. d. S. S. nd 1950, p. 4x3. * U1 Epistula ad E um * P. D. MichaQexn S. R. E. Card, de Faulhaber. Are hi episcopum Monaccnsem et Fnsingensem ceterosque Exabo» PP. Ba· variae Archiepiscopos et Episcopos, Laditiam repienu, 15 Augusti 1943, .4. A. XXXVII, p- 249 ssj «Qua re ut vestra tibus pro vinbus faveamus, apud foederatas Anxiorum et Americanorum Chutâtes operam Nostram ponere non omittemus, quamvu in ih negotiis expediendis multae difficul­ tates obsistere sueverint Quandoquidem autem valde optâmes axibus vestris auxilia solaciaque conferre, prout ardua rerum adicncta ûnunt ct postulant, Nobis quam maxime cordi erit vestro» itreare captivo», nunc praesertim ut ab ipsorum familiis nuntios aedpunt iisdemque reddant viedssim·, l. c., p. 251. in Motu proprio, Eucharistica Sacrificia ac publicae supplicationes utdicuntur, die 34 mensis Novembris a. X940 ubique terrarum habenda, pro praesentibus societatis humanae necessitatibus, Ncnixi pre/cSs, 37 OcU>bris 1940, A. A. XXXII. pp. 385-38^; Horaiba. die 24 mensis Novem­ bris a. 1940, in Basilica Vaticana baWta, infra Missam coram populo supphcante pro praesentibus societatis humanae necessitatxbns celebratam A. A. S., XXXII, p. 53 * «·; Allocutio die xa mensis Martii a. 1044 habita, coram christifidelibus ob aerumnas belli in Urbem profugis cvUnsqoe de populo, in foro Sancti Petri in Vaticano, «VrSa A. A. S.. XXXVI, p. 97 ss.: «Tu, che nelle braccia dclla Tua Saatissuna e dolciwsna Madre Maria e sotto La vigile cura dei Tuo castissimo Padre putatiw Gtnxppc. aneor tenero fandullo volesti esser profugo, concedi a cokro, che ccfi vagano rand agi senxa tetto, quella Iminntabde cceJocmiti >1 vokre divino, cbe allora elevô e santified le sofferenze del Tuo esibo e dclla Tua famûglk», L c., p. too; Epistula ad Ethum P. D. Nlchaèiem S. R. E. Presb. Card, de Faulhaber, lit. S. .\nastaske, Archiepiscopum Monactcsra et Frùmgvtaem, ceterosque Ex cibo» PP. Germaniae Arthiepiieopo», Eptscvpo» kxyrjmque Ordinarios, Vixdum xcbù luuii, t Novembris 1945. A- A. S., XXXVII. p. 278 o: «Vestratibus igitur omnibus, atque i 1 neminatim. qui. a ! tniùa bene multa, e domesticis laribus extrusi InfeBdlcr ubiquaque aberrant, divinam Nostris precibus misericordiam Lmpkramus. Iam elapsis menvbtn nullam praeteriri voluimus opportunitatem, qua Nobis liceret restraen miro­ rum que sortem, ad victum praesertim quod attinet, pro viribus mitigare-, atque in praesens etiam hac una tenemur studiosa voluntate, ut paierai» nempe optati * ac rotis, quae causa vestra suscepimus, fc’ax exitus re»pen­ dra t», /. c., p. 383. Ui Indictio universalis lubilari Anni Sancti 1350. faWara·» \fa«i »m. * 26 Mali X949. A. A. S., XXXXI. p. 360 [LE 2049)l, 4 Katkouxkx czvraaLi Euica.sTii-SncimxQ; Cfr. Ptas (Adresboek ran kalboliek Nederland), 1932, p 763. 111 S. C. CoKstsToaisus. Litterae circulares ad Exrtbo» ac Resdwx Italue Ordinarios, Faceudcmi inUrfrdf, 24 ottobre 1931. d. .4. S., XXXXIV. p. 231 (LE 2240). m, O«a dx Coorxaaadx saexanorat Ηηγκχο-Αμχχκλμα. Matnti anxo 194? fundata. 307« PIUS ΧΠ. CONST. EXSUL FAMILIA DE EMIGRANTIBUS η. 3301 Antiquis Ordinibus et Clericis regularibus rccenlioribusque Congregationibus et Societatibus In hoc etiam apostolatus genere conspicuis, nuper est nddita. ab hac Apostolica Sede ad probata, u· Societas Christi pro emigrantibus in nrchidioecesf Gnesnensi iam anno mcmxxxii condita, spiritualem curam Polonorum longe α patria exstantium gestura. Adiidaam Nostram in Orientales extorres filios sollicitudi­ nem impendentes, inter cetero, vicariatum pntriarchnlem Maronitarum In dioecesim Cahlrensem .Maronitarum ereximus pro fidelibus Maro ni t is, qui ex Libano in Aegyptum frequen­ ter demigrant vel stabile in regione illa domicilium habent; ’·· item exarchatum Ruthenorum In ditione Cnnndcnsl tripar­ tito divisimus ac tres exarchatus. Centralem, Orientalem et Occidentalem constituimus; ·*■ n Centrali deinceps territorii partem distrahentes, novum exarchatum pro fidelibus Ruthe­ nis provinciae Saskatchwan Instituimus; novissime nutem ordinariatum pro fidelibus ritus Orientalis in Brasilia commo­ rantibus ereximus. »·» Collegium insuper Litunnum n S. Casi miro in Urbe instituen­ dum curavimus ad excipiendos clericos ct ecclesiasticos viros ex illa regione profugientes. u· lucundlsslmum tandem Nobis fuit Sanctum Franeiscum a Paula peculiarem Universitatum maritimae gentis curis prae­ positarum. navigationis Societatum naviculariorumque om­ nium Italicae Ditionis caelestem apud Deum Patronum x“ 690 constituere et Beatne Pranciscae Xa/veriae Cabrini Sanctorum honores decernere, >·· eamdemque omnium emigrantium cae­ lestem npud Deum Patronam declarare. Tam opportune ab hac Apostolica Sede suscepta et a Pasto­ ribus inita consilia, alacriter cooperantibus sacerdotibus, reli­ giosis sodalibus, christlfidelibus. —quorum nomina etsi ut plurimum In rerum gestarum historiis non referantur, sunt tamen scripta ln coelo »·’— digna prorsus videbantur quae hic commemorarentur et, licet breviter, proponerentur, ut clarius appareret communis et benefica ab Ecclesia Impensa opera erga emigrantes omneque genus exsules, religiosa, mo­ rali ac sociali adsistentia pro posse donatos. Quod merito praedicandum erat nostra praesertim hac aetate cum Ecclesiae Matris provide coepta ab adversariis tam perperam oppugnantur et despecta negliguntur in Ipsa caritatis provincia, quam prima aperuit apertamque haud raro sola excolere certavit. III 691 Plura, quae novissimis hisce temporibus Nobis saepe signi­ ficata fuerunt, quaeque Insuper ex indicibus seu brevkiriis cotidie comperl licet, advenarum numerum in Europae, Americae et nuperrime Australiae regionibus ac In Insulis Philippi­ ne succrescere testantur. Quod si multae consociationes nc nonnulla civilia Instituta, sive ex una natione sive ex om­ nibus coalescentia, advenas adiuvare certatlm contenderunt ac In praesens contendunt, qua moralia qua materialia incom­ moda levando. Nos pro supremo ac universali apostolatus officio, quo fungimur, facere non possumus quin filios, in aerumnis ac exsilii calamitatibus constitutos, maxima dilectio­ ne prosequi pergamus omnlque virium contentione, materia­ libus quidem adlumentls quatenus fas est haud neglectis studeamus Illos spiritualis praecipue adsistentine ditare solacio Feliciter Insuper accedit quod plures venerabiles Fratres Nostri Archleplscopl et Episcopi, quos Inter nonnulli Purpu­ rati Patres accendentur, bono animarum compulsi, per venerabilem Fratrem Nostrum Aden'datum Toannem S. R. E. Car­ dinalem Piazza, Episcopum Sabin ensem et Mandelensem, Sacrae Congregationis ConsistoriaHs Secretarium, a Nobis expostulaverunt, ut nova ratio agendi ediceretur, quo aptius spiritualis alienigenarum cura in dioecesano moderamine or­ dinaretur. Haec autem postulata cum sententia Nostra plane conve­ niunt: ardenter enim exoptabamus opportunam nancisci occa­ sionem. qua Nobis tandem liceret unumquemlibet loci Ordi­ narium nptls Instruere normis, a legibus Codicis Iuris Canonici non discrepantibus, sed earumdem menti atque consuetudini apprime respondentibus, eique opportunas dare facultates, “'S. C. Nfr&ortts RxuaosoauM Sodalium fraetostta, Decretum Lau­ dis, M Aprilis 1950. u’ Constitutio Apostolica. hdtr prarxipuAi, 23 lunii 1946, /t. A. S~ XXXIX, p. 84 n. “•CoMtitutfo Apostolica. Omnium ruiuiril rihu ckruiifiidium, 3 Mar­ tii !94?. A. A. S., XXXX, p. 287 m. (LE 17’ri •“Constitutio Apostolica. Dt RuDunnrum, 19 Martii 1951, A. A. S., ΧΧΧΧΙΠ, P 544 «- · ‘n L’OivrnUxr Eowuno. τ-j nuxrio 1952. °· Ι04IUS. C di Smsjuni it Studiorum Uwivnuurrambus, Dwretum, Frliciltr paacii, 1 Mail 1948, A. A. S., XXXX, p. 298 s [LE 1991 J. Litterae Apostolicae, Sanctorum paironaîus, 37 Martii 1943, A A. S, XXXV, p. 163 ». ·** Litterae Decretales. Sftinîui Domini, 7 lulii 1946, A. A. S., XXXIX, p. 411. ’·· Litterae Apo»loncar. SwpcrKxr ûm Adaic, 8 Septembris 1950, A, A. S., ΧΧΧΧΙΠ, p. 455 «(LE 2x49]. >·’ Cfr. Luc., X. 20 3079 11)52 AUG I ut alienigenis sive advents sive peregrinis spiritualem pomi praebere adsistentinm necessitatibus haud Imparem nec oinorem, qua ceteri fideles in sua dioecesi perfruuntur. Praeterea animarum saluti et ecclesiasticae disciplinae in­ cremento valde profuturum censulmus si historicum compec­ tum breviter praeberemus cx rebus saltem maioris momenlj α Sancta Matre Catholica Ecclesia gestis ac ex normis, hncu3ue vigentibus, a sacculo undevicesimo ad finem vertente ad les usque nostros in emigrantium curam traditis; ac potissimum si in unum digestas ediceremus leges praesentibus beorum temporumque circumstantiis accommodatas, vetenbus normis ex parte abrogatis vel mutatis vel auctis, quibci satius providere intendimus emigrantium et advenarum ma­ nium spirituali curae, quam peculiariter S. Congregatkà Consistoriali. pro sua In fideles Latini ritus competentia, con­ creditum iugiter permanere volumus. Ast primum lam supra protulimus, alterum vero Infra con­ ficiemus./ (. TITULUS ALTER Normae pro spiritual: emigrantium cura οενοπμ Caput I.—De competentia S. Congregationis Consislorialii in emigrantes Recognoscentes, adprobantes et confirmantes quae De­ cessores Nostri f. r., et praecipue B. Pius X, statuerunt, simul tamen eadem nonnihil, prout necessitas urgere vi­ detur, immutantes, has quae sequuntur leges in posteram servandas volumus et decernimus. 1. —§ 1. Sacrae Nostrae Consistoria!is Congregationis est eidemque exclusive competit quaerere et ea omah parare quae spirituali bono/ cedant emigrantium Latini ec ritus quocumque pergentium, collatis consiliis cum Sacra Congregatione pro Ecclesia Orientali vel cum Sacra Con­ gregatione dc Propaganda Fide si agatur de adeundis territoriis quae sint isti vel illi Sacrae Congregationi sub­ lecta. § 2. Sacrae item ConsistoriaHs Con gret at Ionis est ea­ dem quaerere ct parare in favorem emigrantium Orienta­ lium rituum, initis pariter consiliis cum Sacra Congrejutione pro Ecclesia Orientali, quotiescumque emigrantes unius vel alterius ritus Orientalis loca petant eidem Sacrae Congregationi pro Ecclesia Orientali haud obnoxia nec praesto sit sacerdos proprii ritus. 2. —§ 1. Sacerdotibus Latini ritus, si quando emigrent, unice cavebit Sacra Congregatio ConsistoriaHs. § 2. Sacerdotes Latini ritus, Sacrae vero Congregationi pro Ecclesia Orientali aut Sacrae Congregationi de Propa­ ganda Fide sublecti, migrari cupientes In territoria eis­ dem Sacris Congregationibus haud obnoxia, salvis quidem iuribus earundum Sacrarum Congregationum, stare quo­ que tenentur normis hanc in rem a Sacra Congreatione Consistoriali datis vel forte dandis. 5 3. Quibus nonnis sese accommodare tenentur sacer­ dotes rituum Orientalium, emigrantes in territoria Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali non sublecta, firmis legibus et Integro manente hire eiusdem Sacrae Congre­ gationis pro Ecclesia Orientali. 3. —5 1. 1.® Unius Sacrae Congregationis Consistorhlis est sacerdotibus, qui ex Europa vel Mediterraneis oris ad exteras transmarinas regiones, per quodvis temporii spatium, sive breve sive longum sive indefinitum, aot in perpetuum, migrare desiderent, licentiam proficiscendi ibique manendi aut diutius commorandi concedere. 2.° Nuntii, Internuntii et Delegati Apostolici ean­ dem licentiam concedere poterunt sacerdotibus illius na­ tionis, apud quam legatione stabili funguntur, dummodo huiusmodi facultas eisdem attributa sit et reservata. 5 2. L® Quam licentiam obtinere debent sacerdotes, de quibus In § 1 n. 1.®, ut servatis ceteris de Iure servandis, alienae dioecesi in regionibus transmarinis incardinentur. 2.® Eadem licentia religiosi quoque indigent, nisi agatur de iis qui a Superioribus ad alias religionis suae do­ mus mittantur; pariterque exclaustrati durante exebmstrationis tempore; necnon saecularizatl ab Episcopo be­ nevolo, sive pure et simpliciter sive pro experimento, re­ cepti./ P § 3. Haec autem licentia, firmis ceteris legibus in de­ creto Magni semper negotii 1 statutis, ne concedatur nisi cerio constet: 1.®, de bono oratoris vitae testimonio; 2.·, de 1 S. Q Consistorialis, Decretum de clericis in certas quasdam rrpxo draürriDtw, Sfagni temper jo Decembris 1918, A. A. S, XI. PP· 39-45 (LE i4oj. 3030 1952 Al (i I PIUS XII. CONST. EXSUL FAMILIA DE EMIGRANTIBUS iusta ct rationabili migrandi causa; 3.°, de consensu tum Episcopi a quo discedit, aut Superioris si agatur dc reli­ giosis, tum Episcopi ad quem accedit; 4.®, de habito Sacrae congregat Ionis Concilii induito si agatur de parochis, quo­ ties absentia ultra duos menses protrahi debeat. § I. Sacerdotes sive sacculares sive religiosi qui, ob­ tenta licentia migrandi In aliquam regionem transmarinam de una in alteram dicionem etiam eiusdem regionis demi­ grare desiderent, nova indigent licentia. f 5. Sacerdotes qui, his legibus non servatis, temere arroganterque demigraverint, incident In poenas eodem decreto Magni semper negotii latas 4. —Una Sacra Congregatio ConsistoriaHs apostolicum indultum concedere valebit, ad normam canonis 216 § 4 C. I. C., ut paroeciae pro diversitate sermonis scu nationis ln commodum emigrantium constitui possint. 5.—j 1. Sacrae pariter ConsistoriaHs Congregatio­ nis est: 1. · Adprobare, constlto prius de oratoris vita, mo­ ribus ac Idoneitate necnon de praestito ab Ordinario con­ sensu, sacerdotes, sive sacculares sive regulares, qui in­ cumbere cupiant In spiritualem curam emigrantium pro­ priae nationis seu sermonis atque eorum qui iter mariti­ mum arripiant aut In navibus quavis ratione versentur aut iisdem quoquo modo addicantur; illosquc per pecu­ liare rescriptum Missionaries emigrantium vel Cappellanos navigantium nominare, destinare, transferre, eorum a mu­ nere renuntiationem acceptare et, si casus ferat, desti­ tuere; 2. · Eligere ac constituere, in qualibet natione, Mo· deratores seu Directores mlssionariorum emigrantium eius­ dem nationis seu sermonis; 3. · Eligere ac constituere Moderatores seu Directo­ res cappellanorum navigantium; 4. ® Eos omnes moderari eisdemque invigilare, sive per locorum Ordi/narios, sive per Delegatum ad opera de emigratione, sive per alios viros ecclesiasticos huic mu­ neri deputandos, J 2. 1.® Concessio rescripti, de quo in § 1 n. 1.®, cum utroque Ordinario, a quo et ad quem, erit communi­ canda; 2.® Moderatores seu Directores designatos Sacra Congregatio ConsistoriaHs Episcopis nationis seu dicionis ad quam mittuntur cito significabit. 6. —j 1. Nostra autem auctoritate adprobrantes pe­ culiares coetus seu commissiones episcopales, pro spiri­ tuali emigrantium adsistentia pluribus in Europae et Americae dicionibus constitutos, Initumque hoc provide consilium et in aliis regionibus haberi cupientes, statui­ mus ut sacerdotes qui, a Praesulibus designati, in huius­ modi coetibus a secretis munere perfunguntur, nomine Directoris operum de emigratione pro sua quisque natio­ ne, a Sacra Consistoriali Congregatione augeri queant. f 2. Ubi vero hulusmodi coetus nondum sint constitu­ ti, a Sacra Congregatione Consistoriali Director eligi po­ terit Inter dicionis presbyteros ab Episcopis praesentatos. 7.—J 1. Quo vero opera pro emigrantibus navanda facilior evadat, praesentibus Litteris erigimus et institui­ mus apud praedictam Nostram Sacram Consistorialem Congregationem Summum Consilium de emigratione. f 2. Hulusmodi Consilio praesidebit Adsessor ipsius S. Congregationis ct secretorius aderit Delegatus ad opera de emigratione. f 3. In Idem Consilium adsciscl poterunt: 1.® Sacerdotes illi qui, ln sua natione seu dicione vel munere funguntur lecretarii memoratae episcopalis commissionis pro spiri­ tuali advenarum adsistentia vel de Praesulum mandato in hulusmodi adsistentiam Incumbunt: 2.® Sacerdotes illi Romae degentes, sive saeculares sive regulares, qui rerum Istarum peritia animarumque studio praestere videantur. 8. —f 1. Apud eandem Sacram Consistorialem Congre­ gationem institutum volumus alterum coetum, seu Secretirbtum Generalem Intemationalem, ad moderandum Opus Apostolatus maris, cuius est potissimum sive spiri­ tuale sive morale commodum fovere maritimorum, eorum nempe qui gubernandi aut inserviendi gratia naves con­ scendant, vel portibus addicantur maritima itinera adparaturi. j 2. Huius Secretariatus moderamen, uti praeses, ge1L c. ΠΙ, 16, A. A. XI. p. 43: fSacerdotes qui. his legibus non servatis, arroganterque donigraverint, suspensi a divinis ipso facto maneant çuzüikciam sacris (quod Detis avertat) operari audeant, in irrigularitatexn arriar.t a quibus poenis absolvi non posrint nisi a Sacra hac Congregatione. * %8! n. 2301 ret Adsessor Sacrae ConsistoriaHs Congregationis, Dele­ gatus vero ad opera de emigratione secretarii munere fungetur./ 696 § 3. In Secretariatum autem cooptari poterunt: L· Viri illi ecclesiastici qui in unaquaque dicione seu natione Di­ rectores huiusmodi operi ab Episcopis praeficiuntur, 2.® Ceteri sacerdotes qui, de eodem opere prevehendo bene meriti, digno laudis testimonio sint cohonestandi. Caput II.—De Delegato ad opera de emigratione 9. —Apud Sacram Consistorialem Congregationem insti­ tuimus Officium Delegati ad opera de emigratione. 10. —§ 1. Proprium Delegati est curare et fovere, iis omnibus auxiliis quae aptiora videantur, bonum, praeser­ tim spirituale, fidelium emigrantium cuiusvis sermonis, stirpis, nationis, ac, servatis servandis, ritus; initis ad hoc, si casus ferat, rationibus sive cum Nostra Secretaria Sta­ tus, sive cum civilibus magistratibus et institutionibus. § 2. Hunc In finem Delegatus, nomine et de mandato Sacrae Congregationis ConsistoriaHs opera et consilio fa­ vebit et adsistet omnibus consociationibus, institutionibus ct operibus catholicis, sive internationalibus sive nationallbus, necnon —salvo iure Ordinariorum— dioecesanis el paroccialibus, quae idem prosequi intendant. 11. —§ 1. Delegatus praeest missionariis emigrantium et cappellanls navigantium sive saecularibus sive regula­ ribus eorumque Directoribus. § 2. Eosdem, de mandato Sacrae Congregationis Consistorialis, moderabitur, illis invigilabit ct de iisdem re­ ferre non omittet. 12. — Delegati erit, praeterea, quaerere et praesentare Sacrae Congregationi Consistoriali sacerdotes, qui sese de­ dere cupiant spirituali curae emigrantium vel emigrato­ rum, necnon eorum, qui iter maritimum arripiant vel quavis de causa in navibus versentur aut iis addicantur. 13. —5 1. Sacerdotes, ad hoc munus adprobatos et per rescriptum Sacrae Congregationis ConsistoriaHs nomi­ natos misslonarios emigrantium vel cappellanos navigan­ tium, Delegatus ad missionem ve! ad navem mittet. § 2. Hos autem Delegatus auxilio, quo indicent, sive directe et immediate per semetlpsum, sive indirecte et Êer interpositos ecclesiasticos viros, potisslmumque per 'irectores, sedulo iuvabit. 14.—Delegatus certiores faciet Ordinarios locorum et Directores de emigrantibus mox adventuris. 15.—Delegatus provehere et moderari studebit ea om­ nia quae diei annuatim pro emigrantibus celebrandae incrementum conferre videantur./ 097 16.—In fine cuiuslibet anni, de statu materiali et spi­ rituali missionum et de observantia ecclesiasticae discipli­ nae ex parte missionariorum emigrantium ct cappellano­ rum navigantium, Delegatus relationem conficiet ct Sacrae Congregationi Consistoriali exhibebit. 17.—§ 1. Abolemus igitur et supprimimus ac hisce Apostolicls Litteris abolitum ct suppressum declaramus Officium Praelati pro Italis emigrantibus3. § 2. Pariter a suo munere omnino cessasse declaramus Visitatores vel Delegatos cuiuslibet sermonis scu nationis, in bonum spirituale fidelium In Europae vel Americae regiones demigratorum vel profugorum, antea constitutos. Caput III.—De Directoribus, de missionariis emigrantium et de cappellanis navigantium 18. —§ 1. Mlssionarli emigrantium et cappellani navi navi-­ gantium eorumque Directores suo munere funguntur sub moderamine Sacrae Congregationis ConsistoriaHs eiusque Delegati ad opera de emigratione. § 2. Munus misslonarii emigrantium et cappellani na­ vigantium officiumque Directoris exeardinationem non parit nullamque dat exemptionem sive a proprio Ordi­ nario aut Superiore regulari sive ab Ordinario loci in quo missionarium ct cappcllanum versari contingat. 19. —Directores mlssionariorum emigrantium et cappel­ lanorum navigantium nullam iurisdictloncm sive territo­ rialem sive personalem, vi muneris, exceptis tamen Ih quae infra recensentur, exercere valebunt. 20.—Ius ct officium Directoris est potissimum: 1.· Ra­ tiones inire cum Episcopis nationis seu dldonh In qua mis­ sionaril stabiliter commorantur de Us omnibus, quae bo’ S. G CawsisTOMijujs, Nocific&riooe ciroa U cotbturiooc di an Ftrbto per remurxtioD< iuhatu. Fntf· *» t· fixiu. >3 Ott. 19ΖΛ. A A. S . XXL PP- 554-535 (LE .-96) 3082 n. 2304 PIUS XII, CONST. EXSUL FAMILIA DE EMIGRANTIBUS num spirituale immigratorum suae nationis scu sermonis respiciunt. 2.® Missionaries aut cappellanos, salvo Ordina­ riorum iure, moderari. 21. —i 1. Debet igitur Director inquirere: 1. ® Num missionarii aut cappcllani vitam ducant ad nonnam sacrorum canonum suisque officiis diligenter sa­ tisfaciant; 2. ® Num Udem decreta α Sacra Congregatione Con698 sisloriall et ob Ordinario loci lata rite exsequantur;/ 3. ® Num decor et nitor ecclesiarum vel cappcllaruin vel oratoriorum et sacrae supellectilis, maxime in custodia Sanctissimi Sacramenti et in Missae celebratione, accurate serventur; 4. ® Num sacrae functiones secundum praescripta le­ gum liturgicarum el decretorum Sacrae Rituum Congre­ gationis celebrentur, bona ecclesiastica diligenter admini­ strentur adnexaque Illis onera. In primis Missarum, rite impleantur, recte conscribantur ct asserventur libri paroeaales, de quibus sub n. 25 § 3 et n. 35 § 2. $ 2. De lis omnibus ut certior reddatur. Director de­ bet missiones aut naves frequenter visitare. J 3. Pertinet ellam ad Directorem, statim ac rescive­ rit aliquem misslonarium vel cappellanum graviter ae­ grotare, operam conferre ne spiritualibus ac materialibus auxiliis, honestoque funere si quis decesserit, careat; ct curare ne, eo aegrotante vel decedente, libri, documenta, sacra supellex aliaque ad missionem pertinentia depereant aut asportentur., 22. —Director ob iustas causas α Sacra Congregatione Consistoriali adprobandas, universos missionarios aut cap­ pellanos, sicubi liceat, convocare poterit, praesertim ut una simul exercitiis spiritualibus lidem vacare queant vel collationibus intéresse de aptioribus ministerii sui ratio­ nibus ineundis. 23. — Semel saltem in anno rationem missionariorum aut cappellanorum necnon status missionum Sacrae Con­ gregationi Consistorial! Director fideliter reddat; exponatque non solum quae intra annum bene gesta sint» sed etiam quae mala obrepserint, quae remedia ad ea repa­ randa sint adhibita et quidquid agendum videatur ad incrementum missionum fovendum. 24. —Missionarii emigrantium in curam spiritualem fideUum sui sermonis seu nationis incumbunt sub iurisdictione Ordinarii loci iuxta normas quae infra in capite IV pro­ ponuntur. 25. —j 1. Proprium est cappellanorum navigantium, itinere maritimo perdurante, curam animarum gerere, excepta re matrimoniali, eorum, qui quavis de causa in navi versentur. § 2. Cappcllani, firmo praescripto can. 883 C. I. C.» peculiaribus normis ac facultatibus a Sacra Congregatione Consistorial! instruentur. 5 3. Conficere tenentur insuper libros baptizatorum, confirmatorum, et mortuorum, quorum exemplar, una cum relatione dc rebus gestis, in fine cuiuslibet maritimi Itineris suo Directori exhibebunt. 26. —Si in navi oratorium legitime exstet, cappcllani navigantium, congrua congruis referendo, rectoribus ec­ clesiarum aequlparantur. 27.—5 1. Cappellani possunt officia divina etiam solemnia in navis ora/ torio celebrare sartis tectisque legibus canonicis et liturgicis et cauto ut eadem horis naviganti­ bus commodioribus absolvantur. I 2. lidem: 1.® Dies festos navigantibus denuntient; 2.® Catechetlcam Institutionem, praesertim adolescentibus ct Evangelil explanationem tradant. 28. —Cappcllani navigantium advigilent: 1. ® Ut In oratorio divina officia ad sacrorum cano­ num praescripta ordinale celebrentur et sacerdotibus Mis­ sam celebrantibus, quovis amoto periculo effusionis sa­ crarum Speclerum e calice, alter sacerdos, si adsit, superpelliceo indutus adsistat; 2. · Ut sacrae suppellectills conservationi et eiusdem oratorii decori prosplciatur; 3. ® Ne ouldplam fiat quod sanctitati loci ac reve­ rentiae domui Dei tribuendae quoquo modo repugnet, neve oratorium aut altare aut sacra paramenta sectis acatholicis inserviant. 29. —1 1. Sine cappellani licentia, saltem praesumpta, nemini licet In oratorio navium Missam celebrare, sacra­ menta administrare, conciones habere aliasve functiones sacras peragere. 3083 I 952 AUG I § 2. Hacc vero licentia dari vel negari debet ad nor­ mam iuris communis. 30.—Ius erigendi el benedicendi oratorium In navlipec» tat ad Ordinarium loci cuius territorio adhaeret portni In quo navis habilualiter consistit. 31. —Missionarils ct cappellanis permittitur, de consensa Directoris, ct insuper Superioris sl agatur dc religiosis, per unum mensem intra annum a missione aut α navi abesse, dummodo emigrantium aut navigantium nectnitat ibus sit provisum per sacerdotem Sacrac Congregatio­ nis Consistorialis idoneo rescripto instructum; idem per­ mittitur Directoribus dc licentia Sacrac Congrégations Consistorialis, necnon de consensu Superioris si ngalurde religiosis, dummodo sui loco reponere valeant substitute ab eadem Sacra Congregatione adprobandum. Caput IV.—De cura animarum ab Ordinariis locorum (λ alienigenas exercenda 32. —Quod autem peculiariter spectat ad curam mi­ marum pro alienigenis quibuslibet, sive advenis sive pe­ regrinis, ab Ordinariis locorum gerendam, quotiescumque, ob unam alteram ve causam, minime expe/dire videbitur Tti ad Sacram Congregationem Consistorlalem recursui id obtinendum Indultum erectionis paroeciae pro diversitate sermonis seu nationis, statuimus ut In posterum loconin Ordinarii haec quae sequuntur praecepta servanda sedulo curent. 33. Quilibet loci Ordinarius spiritualem alienigenarum seu immigratorum curam committere enixe contendat m cerdolibus, sive saecularibus sive regularibus, eiusdem sermonis seu nationis, nempe mlssionarlis commigrantium, peculiari Sacrae Congregationis Consistorialis mandato, ut supra, praeditis. 34. —Quilibet pariter loci Ordinarius enitatur concedere iisdem mlssionarlis emigrantium potestatem exercendi cu­ ram animarum in fideles advenas seu peregrinos eiusdem sermonis seu nationis, audita Sacra Congregatione Consisloriali ceterisque servatis de iure servandis. 35. —§ 1. Mlssionarius emigrantium huiusmodi pote­ state praeditus, in gerenda cura animarum aequiparatGr parocho; ct ideo iisdem facultatibus in bonum animarum politur ac oneribus adstringilur, congrua tamen congruis referendo, quibus parochi fruuntur ac tenentur ad nor­ mam iuris communis. § 2. Idem proinde, prae ceteris, paroecioles habeat li­ bros de quibus in can. 470 C. L C., quorum authenticum exemplar in fine cuiuslibet anni ad parochum Jod et id suum Directorem transmittet. 36. —§ 1. Huiusmodi paroeclalis potestas est personalis, in alienigenarum seu immigratorum personas dumtaxit exercenda. § 2. Eadem aequo iure cum potestate parochi lod est cumulata, etiamsi exerceatur In ecclesia seu cappella vd oratorio publico aut scmlpublico, mlssionario emigran­ tium concreditis. 37. —§ 1. Ad exercitium sacri ministerii unicuique mlssionario emigrantium aliqua ecclesia seu cappella vd oratorium publicum aut scmipublicum, quatenus fleri pot­ erit, adsignetur. } 2. Secus loci Ordinarius nonnas constituat quibus eidem misslonario emigrantium fas sit, libere et plene, suo muneri satisfacere in alia ecclesia, parocciall non excepta. 38. —Missionarii emigrantium, durante munere, plene subiacent Jurisdictioni Ordinarii loci, tum quoad exerci­ tium sacri ministerii, tum quoad disciplinam, secluso quo­ vis exemptionis privilegio. 39. —Unusquisque alienigena, sive advena sive peregri­ nus, plena potitur facultate adeundi, sacramentorum causa, matrimonio non excepto, misslonarium emigrantium sui sermonis aut parochum loci. 40. —Advenarum seu peregrinorum nomine, ad effectum de quo agi.tur, veniunt: Tit 1. ® Omnes alienigenae —non exceptis iis qui ex edo­ ni is migrarunt —per quodeumque temporis spatium, qua­ vis de causa, studiorum quoque, in alieno territorio ver­ santes; 2. ® Eorum descendentes in primo gradu lineae recUe. etiamsi nallonalitatis iura acquisierint. Capüt V.—De spirituali adsistentia ab Episcopis Italice praestanda emigrantibus 41. —Quum haec Apostolica Sedes prae alüs maxime consueverit vigilare pro Italis, quorum frequentior quam 30M 1952 AUG 1 PIUS XII. CONST. EXSUL FAMILIA DE EMIGRANTIBUS ceterorum migratio est ·, praesentibus Apostolicls Litteris confirmamus ct compertae Nobis Episcoporum Italorum navitati ex corde commendatas cupimus peculiares Illas normas quas Decessores Nostri ediderunt dc Italis ad ex­ terna peregre emigrantibus; haneque nacti occasionem, praefatos locorum Ordinarios vehementer hortamur ut rota Nostra adimplere satagant. 42. —Prae oculis habeant, tunquam canonem suscipiendi ac perficiendi laboris, verba illa quibus Beatus Pius X comitatus ct patronatus, sic commendabat: «... per Ita­ liam comitatus, quos vocant, et patronatus, emigrantium causa, bene multi extltcrunt, aliaque id genus ab Episco­ pis, aliisque de Clero, atque ab Ipsis lalcls, viris egregie munificis, christlanaequc sapientiae perstudiosis, insti­ tuta» .* 43. —Curent igitur Ordinarii ut, Ipsis auctoribus Ipsisoue rectoribus, cooperantibus autem sodalibus Actionis Catholicae, ccterorumque catholicorum coetuum pro re­ ligiosa, morali ct sociali artificibus et operariis aasistentli, comitatus de emigratione et subcomltatus instituan­ tur, idque praesertim in dioecesibus unde frequentior ha­ beatur emigrantium exodus. 44. —Pariter vigilent, qua decet alacritate, ut sic Insti­ tuta de emigratione consilia, demandata munera rite idlmpleant, quodque expetitur, animarum nempe salu­ tem, consequi contendant. 45. —f 1. Ne omiserint Ordinarii locorum commendare parochis, ut has sui ministerii paries sueta diligentia obeun­ tes, praecavendos curent fideles contra spiritualia pericula quae usque a primo de domo, de familia, de patria discessu, instare solent./ i 2. Hunc in finem parochi congruentem catechetlcam institutionem fidelibus mox demigraturis sedulo tradant. 46.—Ordinarios pariter ne pigeat exhortari parochos, uti fideles suos demigratos pastorali sollicitudine prosequi usque pergant. 47.—Religiose serventur ea quae a Sacra Conslstoriali Congregatione praecipiuntur «Italiae Ordinarii praeser­ tim opera parochorum sive patronatuum qui de emigran­ tibus curam habent, satagant ut peregrini seu emigrantes muniantur, antequam discedant, tessera ecclesiastica» ·. 41—Enitantur pro viribus, iisque adhibitis rationibus quae utiliores videantur, ut prospere feliciterque cedant turn dies pro Italis emigrantibus annuatim celebranda tum stipis collectio pro spirituali emigrantium adsistentia, Sacrae deinde Consistorial! Congregationi tradendae 7. 49.—i 1. Gratulantes Ordinariis illarum dioecesium extra Italiae fines, sive in Europa sive in regionibus trans­ marinis exstantium, qui nationalibus vel dioeccsanis ope­ ribus et consiliis vel comitatibus enituntur ut praesto sint adlumenla spiritualia et moralia universis alienigenis, quos etsi hospites ut sui gregis fideles amplexati sunt, ab iis expetimus, ut in paroeciis ubi cuncti vel plerique sint fideles qui ad Italam gentem pertineant, diem pro Italis emigrantibus luxta normas pro Italis Ordinariis n. 48 sta­ tutas, annuatim celebrant pecuniamque collecticiam ad Sacram Congregationem Consistorial em ad fovenda opera pro Italis demigrantibus remittendam curent ®. i 2. Quod, congrua congruis referendo, pariter fieri Eterit pro emigrantibus aliarum nationum seu sermonum i ut uno eooemque tempore, nempe Dominica prima Adventus, dies pro emigrantibus in toto catholico Orbe celebrari queat. 50.—Velint tandem Italiae Ordinarii parochos oppor­ tune urgere ut unam Missam per annum ad mentem Sum­ mi Pontificis potius quam pro populo applicent; eosque exhortari ut assidue llbenterque hanc commutationem pér­ imant in bonum Italorum emigrantium cessuram./ Capct VI.—De Pontificio Collegio Sacerdotum pro Italis ad externa emigrantibus 51.—Collegium Nostrum Sacerdotum pro Italis ad ex­ terna emigrantibus institutum * recognoscimus et confir­ mamus. 4 R Prvs X, Motu proprio, De Italis ad externa emigrantibus, lam pridrm, H Martii 1^x4, A. A. S.t M. pp. x73-176. * L. c. p. 174. • S C CoMîsrotuus. Communicatio, 26 lanuarii 1923, A. A, S. XV, «.m-iij (LE 469]’ S. C OwnsToxiAUS, Litterae circulares ad RAos Ordinarios Italiae, ôîçmtali emigrantium cura, 6 Decembris 1914» A. A. S-, VI, p. 699 $. •S. C CosiirroMuus, Litterae ad Ribos Americae Ordinarios, 22 Feirws 19x5. *3 Prvs X, Motu Proprio, Dc Iulis ad externa emigrantibus, Iam fnim, 13 Mirtü X9T4, A. A. S., VI, p. x73 S. C, CoxsxsroniALxs, De Pon· »35 n. 2304 52. —§ 1. Idem Collegium permanere volumus —cauta tamen iurisdictione Cardinalis in Urbe Vicarii— sub de­ pendentia Sacrae Congregationis Consistorialis. § 2. Sacrae ipsius Congregationis Consistorialis erit: ® Collegium moderari eique vigilare sive quoad obser­ 1. vantiam disciplinae sive quoad rem familiarem et administratloncm bonorum temporalium: 2.® Eidem leges dare; 3.0 Rectorem ceterosque Officiales eligere. 53. —Quum peculiaris Collegii finis» praeparare scilicet i uniores Italos sacerdotes e clero saeculan ad Italos in peregrinas regiones migrantes honeste et religiose exco­ lendos et Juvandos10, undequaque cohaereat cum fine Piae Societatis Missionariorum a Sancto Carolo pro Italis emigratis, indulgcmus ut Rector ceterlque moderatores et magistri seligantur inter sacerdotes eiusdem Piae Socie­ tatis, cui proinde Collegium ipsum ad beneplacitum Nos­ trum libenter concredimus, firmis tamen quae sub numero praecedenti statuuntur. 54.—Praecipimus insuper ut In posterum nulli sacerdoti committatur spiritualis cura fidelium Italorum emigran­ tium quin per congruens temporis spatium in praefato Collegio apte sit institutus et animi mentisque virtutibus, doctrina, sermonum peritia, prospera valetudine aliisque dotibus tanto muneri par agnitus fuerit. .55—Meminerint Episcopi, praesertim illarum dioece­ sium unde plurcs emigrantes discedunt, rem religioni valde profuturam Nobisque pergratam se facturos si iuvenes sacerdotes, virtute stuuioque animarum praestantes, qui sese totos operibus pro emigrantibus deaere cupiant, ad praefatum Collegium mittere non renuent. 56.—In ceteris, tandem, emigrationis extra Italiam locis seu natio/nibus, ubi conveniens forte desit emigrantibus catholicis illius nationis spiritualis adsistentia, uti­ liter procul dubio consulere valebunt Ordinarii si, pro pe­ culiaribus locorum rerumque adiunctis, relatam pro Italis demigrantibus agendi rationem, diserte in Romanorum Pontificum actibus evulgatam Nobisque in praesens pro­ batam, sollicite inibunt. Haec» igitur, tota rei causa graviter considerata at< etiam Decessorum Nostrorum exemplis permoti, prae bita sententia venerabilis Fratris Nostri Adeodati Toannis S. R. E. Cardinalis Piazza, Episcopi Sabinensls et Mandelensis, Sacrae Congregationis Consistorial is a Se­ cretis, statuimus et praescribimus, decernentes praesentes has Litteras et In eis contenta quaevis» etiam ex eo quod quilibet in praemissis ius vel intéressé habentes» vel ha­ bere praetendentes quomodolibet illis non consenserint, nec ad ea vocati sive auditi fuerint, aut ex quibusvis aliis causis, impugnari minime posse, sed easdem semper ac perpetuo firmas, validas ct efficaces exsistere ct fore» suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, ac iis ad quos spectat et pro tempore spectabit suffragari, et ab eis respective et inviolabiliter observari debere, ac irritum et inane si secus super his a quolibet, quavis auc­ toritate, scienter vel Ignoranter, contigerit attentari. Non obstantibus, quatenus opus sit, per Romanos Pon­ tifices Praedecessores Nostros editis Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicls, ut supra, ceterlsque etiam in­ dividua ac specialissima mentione et derogatione dignis» contrariis quibuslibet. Nulli ergo hominum liceat hanc paginam Nostrae con­ stitutionis, ordinationis, abrogationis, mandati, innodationis, admonitionis, inhibitionis, praecepti, voluntatis in­ fringere, vel ei ausu temerario contraire. Sl quis autem hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei, et beatorum Petri et Pauli Apostolorum Eius se no­ verit incursurum. Datum ex Arce Gandulphl, apud Romam, anno Do­ mini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, die fui ma mensis Augusti, in festo S. Petri Apostoli ad Vtncua. Pontificatus Nostri anno quartodecimo.—Pius Pr. XII. tifido Colkxio Sacerdotum pro lulls ad externi crnl^riatûn». Notification Sacerdc-tum Collegium, 26 Mxii 19IX, 3. A. S., XIII, P- JO9 < (LE riS). >· S. G COXSISTOXIAUS, CcOegio dt Saœdcti fvr gh Rtgclamenio cmtrzlt, 14 Giugoo 19x4. Adn. M. FABREGAS in PrM 41 (1952) 315-325. J FERRETTO in Apoll. 27 (1953) 363-375 et in ApotL 27 (1954) 3X3055. E A FJS in Tuxixt 16 (1956) 353-336; L. OOVERNATOR1 in ApoU. 2S (1953) 155474 Xav. OCHOA in CpR 32 (1G53) 5-7; 41 (1962) 345-353. 42 (1963) 63-115 J. I. TELLECHEA in REDC 9 (1953) 539-576 30S6 SACRA CONGREGATIO CONCILII - RELIGIOSORUM n. 2303-2300 2305 1952 AUG 6.-SC CONCILII, RESPONSUM. PART.· Capitula res, qui religionem in sc.noLis status NON EXCUSANTUR A SERVITIO CHORALI docent, Romae, die 6 Augusti 1952. Exrjfie ac Rpffie Domine, Ad litteras Tuas me referens diei 16 elapsi mensis Iulii, de Canonicis seu Beneficiariis in Scholis Status Religionem docentibus. Excellentiae Tuae Reverendissimae significo canone 421, § 1, n. 1.·, Codicis iuris canonici a servitio choral! Capitularcs excu­ sari qui Sacram Theologiam vel Ius Canonicum in Scholis Ecclesiae docent, non autem Capitulares qui Religionem In Scholis Status, cuiuscumque gradus, tradunt. Interea quo par est obsequio me profiteor Excellentiae Tuae Reverendissimae uti fratrem—J. Card. Bruno, Praefectus. * Ordisano Carthaginem :n Hifiparùa. Pxot N 3443,Sl· Sal Te­ rne 40 (N52) 742 Ada. REGATILLO η. 204. 2306 1952 SEP 13.-SC RELIGIOSORUM, ALLOC. PART.· Criteria sequenda in accommodate renovanda ET disciplina institutorum perfectionis è cresia; perô non dovrebbe venir proposto wlo perché dra con qualche capriccio o desiderio personale del superfer». Tutti i cnmbiamenti propostl alla S. C. debbono, corne generale, essere appoggiati dalla quasi unanimity del cnlUh genendo. Se nel periodo fra due cnpltoli, un cambhmeato ί. vcntnssc urgente, la S. C. potrebbe autorirznrlo, a eondizfae» perO eho Iu cosa venisse sottoposta al giudlzio del prosflnr r>. pitolo generale. L'ahiio religiosa.—La Santa Sede Inscia ai slngoll ishta», In plena liberta circa I dettngll del lore abito religioso. Lai f. mira prima dl tutto alia paco e tranquillité delle congrnpuiatf. La pace e la cari th sono di magglor prcglo della mnditka rabito. L'unica questione che Horna propone In tall cad I h seguente: «Slcte tutte d’accordo?» Le modifiche deddmb verranno approvntc, purchè siano anpoggiate dei capltoh p. nerale, e purchè la minoranza, se eshte, non sia indebklanzote strcpltosa nelia sun opposizione. In quesUultimo ea». h S. Sede consigliere di attendere pnzlentemcntc. L'aboi Izionr della disfinzione delle classi.—I mededml priacipl vengono applicati per il caso In cui un Istituto vorrrU * nbolire la dlstinzlonc delle classi fra le religiose, la p*r è la considrrazione che prcvnle. Ln Santa Sede approvers U abollzlone della dlstinzione delle classi, mn a tre conduc 1) che il cambiamento assicuri una pcrfelta uguaghaxxu à doveri e di diritti; 2) chc le superiore siano plcnamente bbm dl nominare tutte le religioso n qualsiasl carica, con ogni vuto riguardo alie capaci tu c talenti dl ciascuna: 3) cbe tutte 1» religiose, senza tener conto della classe alia quale prima partenevano, contribulscano n prowedere ai blsognl ddb congregazlone. Verificate queste condizioni, Roma approves l’abolizlone in questione, ma non ricorrerà mai ad una prtv done qunlsiasl per ©ttenere questo scopo. vita I L—SOSTTTUZIONE DEL BREVIARIO PER IL PICCOLO UmO· della VMWEMOHt IO VAVXVUV λ· ·· * * ·· AV4 uuw ni CLEVELA.NO, OHIO Non è senza una emozione profonda che Vi rivolgo la paroln stamatllna. Vedo In Vol le centinaia di migliala di anime con­ secrate delle quali avete la responsabilité da van t i u Dio e la Chleu. La Vostra presenza qui dimostra anche che Vol slete consapevoli dl questa vostra responsabilité, ma questa non deve escludere sentiment! di fiducia. Nelia amministrazione delle Vostre comunlth. sforzatevi di imitare, se possiamo esprimerci cosl, quelle qualité che vediamo nelia amministrazione dei mondo sotto la mano dl Dio: quelle qualita eloè di lungimiraiua, comprendone, bonté e pazienza. Se Vol lavorate con questo spirito, putete essere slcure ehe Dio lavorcrà per Vol e ln VoL Fra tutti i puntl che potrebbero forse InteressarVI, in una adunanza come questa, mi permette dl segnatorVi i seguenti. Inutile dire che non Intendo dare a questi puntl tutto lo svlluppo possibile. Tentcrô solamente dl presentarVI alcuni aspettl dei probleml. nfflnché Vol posslate avere da questa riunlone Idee più torghe, vaste e profonde. I.—La revisione delle Costituzioni. Nel 1i»22 dopo promulgato II Codice di Diritto Canonico, la S. C. del Religiosi ordinô a tutti gli istituti religiosi, di in­ viare a Roma le loro Costiturioni per essere rivedute e, se necessario, anche corrette, alla luce del Sacri Canoni recentemente entrât! in vigore. Ma ttnche dopo questo revisione ge­ nerale la S. C. non crede necessariamente che tutti i particolari dl dette Costltuzioni debbano rimanere per sempre invortotJ. Roma è sempre pronia a considerare l’opportunité di alcuni cambiamentl, purchè gli Istitutl intéressât! presen tino delle ragioni sufficient emente valide per appoggiare dette modifiche. Ma Roma vuole che tale evoluzlone si faccia senza urti e senza turbare Ia pace delle anime. Vuole, In una parola. che sia una evoluzlone olfale, ad imitazlone della evoluzlone ed aumento dell’essere umono. Perci6 la procedure ordinaria richiede che la domanda dl Introduire camblamenti venga presentata a nome dei capltolo generale, e che I cnmbiamenti voluti siano stall approval!. non solo dolia maggioranzji nssnluta. ma anche dalla quasi unanimité delle capitolnri. I seguenti puntl raeritiino di essere segnalatl. Consueladinarl.—I consuetudinnri, detti anche ‘diretto­ ri». non vengono npprovatl dalla S. C. dei Religiosi, se non In nn tenso pluttosto negativo. Vale n dire che la S. C. 11 •ottopone a una revisione per asslcurarsl che non ci sia nulla di contrario alto teologia o al diritto canonico. Ma quando rilascia il suo nulla Mia, questo non equivale nd una npprovaxlone tecnicnmente delta; per questo I consuet udinari sono different! dalle Costltuzioni. Nonostante tutto quello che hanno di bello, di buono e di ediflcante, I consuetudinnri diventano talvolta oppressive, o almeno imbarazzantl, con I loro rcgolamcntl mlnuziosl su di­ versi puntl della vita ordinario. Questo è un fat to Incontrovertihile dell’esperienza; e dnto che. ncgli istituti religiosi si trovano superiori dl tutti I colori e di tutti i temperamenti, sappUmo cbe alcuni superiori sono cosl attaccati alla Jettera del consuetudinario, da dlmentlcare il fine che tail regolamcnti devono effettuare. I superiori possono qulnd! legittlmnmentr far sapere alto S. C. del Religiosi I loro desiderata. Non dovrebboro nstcnersl da tali suggerimentl per paura di essere accusati di trndlmento dello spirits del Fondntnre. Π cnmbinmrnto. in *e estcMo. non 3087 lf>52 Al G tt-MT n Beata Verging Maria. In seguito all’aumento continuo del movimento llturrco, cl veriflca, in moltl Istitutl. una tendrnza a introdum U recita del Breviario in lingua volgare Invece del Piccolo IF fielo della BVM. Inutile dire che. In linea di massima, la S.Cecgregazione dei Religiosi è favorevolc a tutte quelle propostr che assicurcranno allé religiose una partedpazlone plû Inn»diata e plfi ricca nelia Ilturgia della Chiesa, perché detta parte· cipazlone le mette In contait© plû diretto con la Chiesa stem. CIÔ nonostante, ogni cambiamento deve effettuani seen dannegglare I’equHibrio nè Tequanimlth deiristituto. Non c’é nulla di paragonablle alia pace in un Istituto religioso. Ln S. Congregazlone non dû un permesso generale p»t adottare 11 Breviario invece del Piccolo Ufficlo della B.V3L Tale permesso dev’essere chiesto dai slngoll istitutl. ciasnu» del quali deve presentare I motivi che splngono a tale donuodn. La pace e la tranquillity potrebbero venire turbate da to cambiamento troppo brusco; spetta alto S. Congregazlone -fc prevedere questi Inconvenienti, adottnndo un ntteggiameot·» dl ri se rsa c di prudenza. IJ permesso di sostitulre 11 Breviario al Piccolo Uffldo del­ la B.V.M. verré concesso a coloro che l'avranno rlchlesto, eu a tre condizioni: 1) che la domanda sia appoggiala dalla QMAsî uninimltà del capltolo generale: quello che cagiona distort; non vlene da Dio; 2) che la richlesta non sia contraria sla costltuzioni sia aile tradlzloni delUistituto: talvolta b rtrib del Piccolo Ufficio è dovutn n una promessa, od anzi a un r>·. * del fondatore; 3) che Unnostolato delle suore toscl tempo wf· Âclrnte per la récita del Breviario, senzu carlcare indebldamtote la loro giornata. Queste condizioni non slgnificano che h Sacra Congregaz.ione va avant! sempre coi frenl. ma tutti ucae benlsslmo chc camminare senza frenl è sempre pericoloso. III.—I.a varie tappe della formazione rf.ugioss. 1) Le tcuole apostolirhe.—Le scuole upostolirhe wono ώ origine nbba tnnza * récente; rimontano nlla prima mêlé del se colo scorw. Furono prima introdotte negll Istitutl nuschHi,nu sono dlventate ora frequenti miche In quelli fcmmlnill. U Santa Sotie non ha formulât© quasi novuina Icgjslszlone prr queste scuole apostoliche. Attende pnzientemente lo svilnppe che esse prenderanno col tempo. Queste scuole non sono permesso dalla S. Congrnmk" *· alie religiose claustral!, nè a quelle In cul vitn ra somiglh * «Ih loro; non à proefsamento una legge, ma piuttosto una di condottn indicante 11 desiderio di evitare ogni Intu!cnn quand© si trntta di una vocazlone che eslge altitudini speciali. La S. Congregazlone considera le scuole apostoliche co» scunle Interne dei rispcttlvl istitutl. Questo punto ha un *i»portonza canonica, nel determinare il grndo di liberté d’azton * du nttribuirc agli istituti nclln organIzzazionc e dirextoae Λ queste scuole. Le scuole apostoliche sono di tre categorie: 1) quelle ehe non esfgono segni attuali dl vocazione nlla vita religiosa; 2) quelle che richiedono nlmeno il seme di urni voeaztonedh vita rcliglnsa; 3) quelle che esigono I segnl di unn vocaziow specifica a un tip© determinato di vitn religioso. Qualunque sia II suo carattere specifico, Forganizzuioae di tutte le scuole apostoliche non deve perdere dl vista fl fait© che lu rngazze ivi ammesse sono oncorn delle giovinette. U 30SS 1952 jsEP 13 SC HEL1G., CRITERIA RENOVATIONIS VITAE RELIGIOSAE kuoIa dovrebbe tendere n crcarc un ninbicnle di famlgliu; poa convleac che sia come un novizinto in miniatura. Non ci dovrebbe esscr nulla chc possa ostncolarc In plenissima liberta di seri ta quando si trutterii di determinare dcfinltivmnentc la vocazione. Il programma scolastico non convienc sia taimente ipccializxnto da rendere difficile l'orientamento verso un nuo­ vo genere di vita. Uisogna insegnare n queste rngazzc u vivere tun buona vita cristinnn. Niente uscetlca u spese della morale. Evitare tutto quello che potrebbe. nnche lontnnamcntc, de­ formare le doti e lu qualita naturali delle candidate. 2) Il pwlulalo è obbligatorio per tutte le religiose; devo durare almeno tel mesl. Ove le costltuzioni prescrivono un po­ stulato di un anno, i sel mesl di proroga sono ancora ummessi. La durata masslmo dei postulato è di 18 mesl. Roma impone questo limite perché non vuole chc venga rimessa troppo n luop ia decisione definitiva quanto nll'ammissionc, o no, della candidata. 3) II noaiziato,— Per quegli Istituti che Io desidercranno, U S. Congregazlone è disposta a concedere due anni di novixiato invece di uno solo. Le condizioni sono come per le altre questioni gié nienzionnte. Ma bisognu ricordare che, se la co&ressione viene fatta, diventa per il fallo stesso obbiigatorù. e le superiore non hanno facoltâ nlcuna di dispensare dal periodo dl due anni. Di fronte alia S. Congregazlone fa brutta f.Kdri un Istituto che domanda di far due anni di novizlato, poi cominda, talvolta ben presto, a chicderc dispense. La S. Congregazlone permette di implegarc le novtaie nclle epere dell'istiluto durante II secondo anno di novizlato. Qcesta concessione fu veramente un passo coraggioso, dato cbe ad alcuni ufflclall della S. Congregazlone sembrava che tale concessione andasse contro tutto il significato dei novlÊito. Ma nei tempi moderni, Ια formazionc religiosa non sl puô considerare come terminata scmplicemcnle perché sono stati impartiti alcuni principi fondamental! di ascctica. La fornuzione religiosa odiema eslgo necessariâmcnte un certo contalto con Papostotolo. Durante il periodo in cui viene implcgata in qualche attivîU. non si deve dimenlicarc che In novizin rimnne sempre oorizia. anche se sta fuori del novizinto. Dovrebbe essere sottoposla alhi sorveglianza c direzione di una esperta, perché la wperiora locale, il plù delle volte, non è in grado di vigilare personalmcnte e dcttagliatamcntc corne è necessario. L’implego delle novizie durante il secondo anno deve cslere motivato dal benc della novizia, c non dai blsogni delHstituto. Durante questo periodo di lavoro attivo essa deve inparuren utilizzare l'apostolato come mezzo di santlficazione. Ila U diritto di essere protetta e salvngunrdata, senza esageraüooc. Le superiore non debbono dimenticarc chc quando le povani religiose, dnll'ambicnte caldo e fervoroso del novizlato, rengono traplantate In case dove, non raramente, porte e finestre sono spalancate, ccrlo prendono freddo. 4) Π junforalo.—Nel novizlato la formazione delle gionoi suore vicne appena ubbozzatu. Nel juniorato Ir formaDost viene continuata bcnchè non con io stesso programma dettagliato. Π juniorato è come una iniziazionc all'apostolato; a propone come scopo di prevedere e impedire quelle cataitrofi che succcdono, non raramente, quando suore giovani venpao Inviate, senza periodo di trnnsizione. nell'nmbientc febtrile della vita attivn, prive di preparazione per I grnvi probleeI ehe ivi le nttendono. Le suore nel juniorato sono, per dir cost, in una lappa media di formazione in cui né soggiucclono a tutto 11 rigore delle restrizioni del novizlato, né goaono tutta b Uberti, generalmcnle conccssa, nlle religiose professe a votl perpetui. Nello stesso tempo hnnno I’occasione di impararc aiategrare la loro formazione tecnica con Ic csigcnze della loro TDcazJoDc religiosa. Qualunque sia Ια forma speciale chc possa assumere nei nn htituli, il juniorato dovrebbe sempre man tenere !e suore srtlo la vigilanza e dlrezione di unn religiosa capace ed esperisenla. In una casa ordinaria, non organizzntn come junionto, b superiora non avril il tempo di far da moestra delle 0vme religiose. La durata del juniorato dipenderù dalla sun tstauito— nuanto men© sarii intonso, tanto plû dovrà duraro. Tutti edi Istituti potrebbero nlmeno organizzare per le loro dei conl di pcrfczlonnmento tecnlco c religioso durante inai eslivi. Non si ha obiezione a che II juniornto duri tutto il Umpo dd voti temporanei. Per qucgli istituti che abbinno i eezzi per farlo, 1’ideale snrù sempre una casa spéciale orgarJxuta n questo scopo. II triplice fine del juniorato é formawre. eiperirnza pratica, probazlonc. IV.—Ls FORMAZIONE RELIGIOSA. U S. Congregazlone c disposto a perinettcro cinque anni di professione temporanea, con la proroga di un nnno.lui profewftoe temporanea, secondo lo prescrizionl del Codice, non pMrt estendeni nitre sci anni. Se una religiosa non è ri use i tn BtOo spaziodel postulato, di un anno o due di novizinto, e di Ml tfioi di voti temporanei n soddisfnrc le csigenze delle su­ periore maggiori. c’é poca spentnza che riesca a fario in un ni­ tro caco di probazlonc. Rama é favorevolc a quel che si chiamn «il tcrz’nnno di prebuJone», ehe si pud organizzare o immedlatamente pri­ ms dells professione perpetua o dopo un periodo di apostohlo attivo. Qualunque sin Ia sua formo specifica, il tcrz’nnno ά peobazione offre dei vuntnggi Incalcolnbili. Benchè sia nltaBrtte raccomindato, la Congregazlone perd non lo imponc. η. 230H V.--1L VOTO DI POVILRTA. Vorrei trattenermi oggi con Vol su ©gnuno dei voti reli­ giosi. II tempo non lo permette, ma non posso resistere al desi­ derio di dire qualche cosa sul voto tret· lamente collegnta con In debole salute, II principio da npplitar­ si dev’essere quello invocato nel caso di una religiosa inalatn: non puô essore né dfmessa ne esclusa dai voti perpetui. Ma sc si traita solo d! incllltudlne aile opère dcU'lMitulo quest© ha plena liberté di aziono, perché lo scopo preciso del periodo drlla professione temporanea é di determinare se hi reiigic vi k|m. o no, ndiittn a dare un contributo all’apostolato della congregazione. 4) Esclaustrazlonc,—-Un indultu di * lecrurione !au mh spende in un caso partlcolare l’obbhgo canonico délia vita eumunc. Nello stesso tempo dispensa la rvligk»>a ι1ΑΐΓη Όηηηια * di certi punti dclln sua regola non computibili col nuovo stato, e la priva di voce attiva e passiva per tutta la durata del »υο soggiorn© fuori delle case deiristituto. Nel ead in cui non esiste scandalo, e specialmente quando II moth© deila escLraslrazionc non proviene dalki religiosa strava, la S, Corgre^Jtzionc permette chc rltenga Labito proprio dell'lstituto, purchè la richiesta di tale dispensa venga approval * délia superiora della religiosa in questione. La religiosa non puô chirderr uni tale dispensa come dl diritto. L’csctouitrazSone è seniprr un favore, non un diritto. Perciô la religiosa ha 11 dovcre di ritornare quando la vogllono le superiore. Salvo il caso di studi, le superiore non possono pcrruettere elle loro suddlte di rimanere più di sei mesi fuori di una casa dell'istituto senza la dispensa della S. Sede. Tale soggiomo non è csclaustrazlone c cosl non comporta le conseguenze giù menzionate nel paragrafo precedente. Tale rcsidenza fuori dell'istituto non é da iavorire. Come regola ge­ nerate si puô dire che qualsiasi situazione, la quale csige la residcnza di una religiosa fuori delle case del suo istituto per on periodo di più di sei mcsi, è una siluazione pericoloso. Esclaustrnzione ad nutum Sanctae Sedis, oppure esc laustrazione fino α quando lo vorrù la S. Sede, è una misura adottata per riso Ivere quelle situoxioni causate da religiose che sono suffidentemente maliziose per renderc imposibile la vita in communita ma non suffidentemente per procedere olla dimis­ sione canonica a loro riguardo. Non di rado, tali casi si trovano congiuntl con qualche malattia, tisica o mentale. In que­ sta si tuazione, la S. Congregazione impone la residcnza fuori dell'istituto, e per il periodo che crcdera essa stessa opportuno. Tutte le restrizioni già menzionate sono applicate, e ristituto ha il dovere di contribute al mantenimiento della religiosa. Attualmente, e sotto pena dell Invalidité del rescritto, la prossi della S. Congregazione è di esigere che ogni rescritto di secolarizzazione venga esplidtamente o nccettato o rlflutato entro i died giornl dopo nolificata I'esecuzione del rescritto.— Arcadio Larraoxa, C. M. F., Segretario dellaS, C, dei Religiosi. • Congressui intern&liozali Superiorissaruni Generalium: Acta ot Documenti Congresim Litemariaaalii Supcdorinanun Genexahuxn, Roma 1552. p. 257-258. 2307 1952 SEP 24.-SC RELIGIOSORUM, DECLARATIO. PART.· Circa usum ritus consecrationis virginum apud MONIALES POST EDITAM CONST. AP. «SPONSA CHRISTI» 1. Since the Induit given to the American Benedictine Sisters Is a privilege, the Sponsa Christi [LE 2167] does not abrogate the privilege. For the present, the privilege certainly may be used. 2.The privilege was granted according to the customs and the approved Constitutions of the American Benedic­ tine Sisters; hence the obligation of solemn vows does not hold. 3. For the same reasons the Sisters are not bound to papal enclosure. •I. No obligation for the individual recitation of the divine Office is attached to the use of this privilège. The Monastic Office recited in choir suffices. 5.Regarding the Inviolability of virginity as an essen­ tial qualification, we may say that all who have never been married may be admitted to the ceremony, provided they have vowed themselves to God in perpetuity. The forum of conscience is not to be infringed upon. One who has dedicated herself to God in the state of virginity In contradict I net ion to the state of matrimony is eligible for the privilege. 6. In the early Church, the age for this complete con“ secration to God was forty years. This need not be ad­ hered to in the use of the privilege. It might be wise to defer the consecration until some years after perpetual vows, as an incentive for a deeper and more mature spi­ rituality. Some think that ten years after perpetual vows would be a mature time. • BOUSCAREN IV 187-158. 2308 1952 OCT 9.-SC CONSISTORIALIS, NOTIFICATIO. PART.· NOTVM FIT INDULTUM ADMINISTRANDI SACRAMENTUM CONFIRMATIONIS A S. C. DE SACRAMENTIS CONCESSUM CAPPELLANIS MILITUM IIISPANÎARUM Vide textum induit! infra sub die 23 iun. 1952 (LE 2291 ) relatum. • Ordinario Qwtrenai Hispaniarurn Sal Tanao 41 (1653) 218-222. 3091 1952 SEP 24-OCT 1| SC. RELIGIOSORUM - CONSISTORIALIS - PIUS XII II. 2307-2310 2309 15.-P1US 1952 OCT Facultates XII, FACULTATES. PART.· extraordinariae ROMANAE decano Sacraz ROTAE CONCESSAE 1. Con lettera dell’11 ottobre 1952, ProL 7657-52, Sua Eccellcnza Mons. Tardlni, segretario dcllaS. C. pe gli Affari EE. SS., comunica che il Santo Padre concede al Decano della Sacra Romana Rota, «fino a nuovo avviso», «le medesime facoltà chc furono accordate In occa­ sione dell’Anno Santo», secondo le norme stabilite nella circolarc n. 7020-49 della Segreteria dc Stato di S. S. 2. Sccondo la circolarc menzionata, le facoltà straordlnarie di cui sopra sono concesse al Decano della S. R. Rob, o, in caso di impedimento del medesimo, al Prehto U4F lore più anziano. Nell’applicare queste facoltà, sarà sa­ lito prima 11 parere favorevole dei Turno Gludlcante. 3. Le facoltà straordinaric, concesse dal Santo Padn per la durata dell’Anno Santo ed ora rlnnovate «fino a nuovo awiso», sono lc seguenti: I. Aggiungcre nuovi dubbi a quelll già discussi nelle precedent! istanze dimodocchè la S. Romana Rota, Tribcnalc di Appello, sia competente a giudicare anche In prima istanza; IL Veder subordinatamente super matrimonio rato d non consummato, nel senso cioè che se non conslasse della nullità del matrimonio, ma della inconsummazione, Il Turno possa dare II conslgllo al Santo Padre di concedere h di­ spensa, la quale evidentemente fc riservata alla SantitàSua, III. Dispensare dalle leggi canoniche di procedura e sanare gli atti nei quali le predette leggi fossero state violate dai Tribunali inferiori; omettere la citazione della parte convcnuta, la quale, già a conoscenza dei processo, non puô essere canonicamcnte citata, perché residente in un territorio difflcllmentc accessibile per ragtoni poflllche; sanare atti di procedura, nulli perché assente 11 Difensore dei Vincolo o il Notaro per ragioni delle distant, per mancanza di clero, per altrc cause; IV. Avocare al giudizio della S. Romana Rota mu causa già pendente preso i Tribunali ordinari, quando, avendo la medesima S. Rota apposte le mani In question! incidental! riguardanti la causa stessa, fossero emerse irregolarltà cosl gravi da fare ritcncre pregludicato U suc­ cessivo giudizio di merito se pronunzlato dai Tribunali inferiori. Roma, 15 ottobre 1952.—-Andrea Jullien, Decoro della S. Romana Rota. 1952 OCT 18-.XOV M SC CONSISTORIALIS - RITUUM - RELIGIOSORUM praeter critérium regionale, etiam aliis obiectivis elemen­ tis, scilicet communi observantia, communibus Constitu­ tionibus, communi origine, etc., ita ut in eadem regione vel ex Monasteriis diversarum regionum una vel duae foederationes constitui valeant. Pariter, eisdem de causis obiectivis el rationalibus, approbante S. Sede, Monaste­ rium unius regionis poterit udhacrcre foederationi in alia regione constituendae. Reverendissimorum Delegatorum Patrum munus erit curam habere de Illis omnibus ciuac necessaria sunt pro foederationibus constituendis, scilicet praesidere conven­ tibus seu congressibus ad hoc convocatis, Monasteriis, quatenus opus erit, documenta pontificia, de promovendo instituto Monialium agentia, explanare, difficultatibus sl quae habentur respondere, etc. Pro recto muneris exercitio, Sacra Congregatio Revriiis Patribus delegatis facultatem concedit: a) permittendi Abbatissis aliisve Supcriorissis ut cum socia egrediantur e clausura ad conventus, congres­ sus cum aliis Abbatissis vel Superiorissis habendos; b) alios etiam permittendi exitus c clausura qui, iudicio delegatorum, necessarii vel utiles ad finem foede­ rationes erigendi apparent atque permittendi ut Abba­ tissae aliacve Moniales alia Monasteria Clarissarum Galliae visitent el in ipsis commorari possint; c) permittendi ut una altcravc Superiorissa possit etiam Monasteria alterius Religionis visitare; d) clausuram Monasteriorum ingrediendi quatenus hoc necessarium vel utile ad foederationes constituendas indicaverint. Revihi Delegati poterunt ad quosdam actus vel etiam modo stabili alios subdelegare ad munus ipsis commissum exercendum. Semper vero moneant Excmos Ordinarios locorum intéresse habentes de mandato accepto et om­ nino curent ut omnia prudenter et ordinate fiant ad hoc ot revera bonum Monasteriorum Clarissarum obtineatur. Pro omnibus difficultatibus quae In exercitio muneris commissi oriri poterunt ad Sanctam Sedem Delegati re­ currant; Revmi Patres Bonnel et Le Carou, O. F. M., adRevdhim P. Paschalem Tosan de peractis referant ct, si opus sit, normas directives ab illo recipiant. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, dic 16 Octobris 1952.—P. Arc. Lawuoxa, Secr. P. Aelius Gambari, S. M. M., Ad. a Studiis. n. 2311-2313 Per i Paesi non nominati nella tabella deve servire dl norma la valuta dei Paesi viclni che si trovino in analoghe condizioni. 2. —Questa disposlzîone si applica a tutti gli Enti eccle­ siastici esistenti nel territorio, qualunque sla il Dlcastero della Curia Romana dal quale essi dipendono. 3. —Analogamcnte per somma di «mille libellarum seu (ran­ corum·, dl cui al § 2 dei c. 1532, si dovrà intendere una somma pari al trentesimo di quelle riportate nella tabella. -L—Gli Eccihi Rappresentanti Pontifici vommno portare In présente disposlzîone a conoscenza degli Eccdil Ordinari dei rispettivi Paesi. Roma, dalla S. C. Concistoriale 18 ottobre 1952.—Fr. Adeodato G. Card. Piazza, Vescovo Sub. di Sabina e Poggio Mirteto, Segretario.—Giuseppe Fcrretto, Assessore. * Prot, N. 330'44: CpR 31 (1652) 221-222. Ada. BOUSCAREN IV 362-393; A. GUTIÈRREZ in CpR 31 (1953) 219-220. 2312 1952 NOV 8.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· Solvitur dubium circa novae psalterii versionis usum in functionibus ET ORATIONIBUS extraliturgicis author of cxtraliturgical prayers in which the new version of the Psalter was used, but only selections from the Psalms were reproduced in the prayers, was refused the Nihil obstat for publication. On recourse to the Sacred Congregation ot Rites against this decision, the following reply was received: Resp.—In your petition of the third of November of this year concerning the use of the new’ version of the Psalms in extraitturgical prayers, the Sacred Congregation of Rites replies: The Response of 22 October, 1947 [A. A. S. 39 (1947) 508; LE 1953], concerning the use of the * new Psalter outside the canonical hours is to be observed. Dubium—An * BOUSCAREN IV 66. 2313 • Prot. N. 01640/52: AOMCap 68 (1652) 251-2S2. 1952 NOV 14.-SC RELIGIOSORUM, INDULTUM. PART.· Sanantur professiones 2311 * Decano S. Romanae Rotao: Codex matrimonialis p. 345346. forsan invaudae FACTAE IN O. P. OB EMISSIONEM PROFESSIONIS SOLLEMNIS ANTE EXFIRATÎONEM TEMPORIS PROFESSIONIS SIMPUCIS 1952 OCT 18.-SC CONSISTORIALIS, NOTIFICATIO. PART.· Preces—Beatissime Pater, P. Procurator Generalis Or­ 2310 ultra quam, in contractibus circa BENEBONA ECCLESIASTICA PERFICIENDIS, REQUIRITUR Summa pecuniae 1952 OCT 16.-SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART.· De monialibus s. FACULTATIBUS CLARAE IN GALLIA CONCESSIS DELEGATIS EXSEQUENDA foederandis deqcz PRO FOEDERATIONE Sacra Congregatio de Religiosis magno cum gaudio perspiciens omnia quae in Gallia iam excogitata sunt ad bonum Monasteriorum Monialium a S. Clara cuiusvis ob­ servantiae promovendum, nunc tempus advenisse censet ad exeeutionem deducendi Constitutionem Apostolicae Sponsa Christi [LE 2167] quoad ca quae de Foederatiori­ bus In ipsa dicuntur. Quapropter, praesentis Decreti tenore, Sacra Congrega­ tio, pro Clarissarum Monasteriis quae iam ad aliquun foederationem non pertinent vel pro quibus aliter cau­ tum non fuerit, delegatum designat ac nominat in sectio­ ne meridionali orientali ct orientali Galliae Revtfnnn Petrem Paschalem Tosan, Definitorem Generalem Ordiris Fratrum Minorum; in sectione septentrionali Revmum P. Paulum Bonne!, O. F. M.; in sectione occidentali et me­ ridionali occidentali Revmum P. Arsonium Le Garou, O. F. Μ.; pro Monasteriis Clarissarum quae, ratione obser­ vantiae vel historiae maiorem conlunctionem seu affini­ tatem dicunt cum Ordine Fratrum Minorum Capucdnorum, ad praedictum finem delegatum designat Hevâun Patrem Lazarum ab Arbonne, O. F. M. Cap. Revmi Patres Delegati curent constitutionem foedera­ tionum Monasteriorum Clarissarum, prae oculis habilis. 3092 PLACITUM APOSTOLICUM In applicazlone del Decreto Coacistoriale in data 13 luglio 1951, pubblicato sugli Acta Apostolicae Sedis del 18 scttembre 1951 (LE 2226], si fa présente quanto segue: 1.—Fino n nuove disposizionl, da imparties! da questa mednima S. Congregazione Concistoralc, le somme in moneta correo te indicate nella seguente tabella debbono ritenersl, per I rispettivi Paesi, corae ii limite massimo oltrc il quale è richiesto il beneplacito apostolico a norma dei Canoni 53-1 § 1 e 1532 f n. 2 dei Codice di Ditritto Canonico: America settentrionaJe e centraie ........................................ Argentina..................... ............... Belgio........................................... Braille.......................................... Canada......................................... Colombia..................................... Egitto.......................................... Fflfppine...................................... Francia...................................... Germania..................................... Gran Bretagna........................... India ..................................... Italia......................................... Paesi Boss!............................ Portogalio.................................... Spagna ........................................ Srtaera.................................. Tnrchla................................ Uruguay........................... .. Serouela................................... 3093 Doliari U.S.A. Pesos argentin! Franchi bclgi Cruzeiros Doliari canndesi Pesos colonibiani Lire cgiziane Pesos filippini Franchi Frances! March! Lire sterline Ruple indinne Lire Italiano Florin! olnndesi Scudi portoghesl Pesetas Franchi svizzeri Lire turchc Pesos Uruguayan! Bolivnres 5.000 100.000 250.000 150.000 5.000 15.000 2.000 15.000 2.000.000 20.000 2.000 25.000 3.000.000 20.000 150.000 200.000 20.000 20.000 15.000 15.000 dinis Pracd., ad pedes S. V. provolutus, humillime exponit: In quibusdam Provinciis et domibus Ordinis, viget mos permittendi ut professi votorum simplicium (temporario­ rum), expleto tempore horum votorum, eadem renovent vota ad breve tempus, utpote, ad tres vel ad sex menses antequam ad vota sollemnia enuntianda (cau. 575 J 1) admittentur, sive quia candidati eo momento in villa aestiva commorentur, sive quia vigeat alia similis causa deferendi votorum sollemnium enuntiationem. Deinde data occasione, etsi non expleto tempore talis proroga­ tionis, enuntiatio votorum sollemnium permittitur. Cum autem legatur in Constitutionibus Ord. Pracd., num 167 § 1: «Professio solemnis emittenda est, nulla interposita mora, elapso tempore ad quod professio sim­ plex emissa vel renovata fuit, sed eodem recurrente die, quin possit valide anticipari (cfr. can. 575 f 1)· habetur dubium de validitate professionum sollemnium hulusmodi. Quae cum ita sint, Orator humillime implorat sanatio­ nem, quatenus opus sit, praedictarum professionum sol­ lemnium hucusque emissarum, necnon sanationem ac­ tuum subsequentium, e. g. electionum, qui fortasse, hoc ex capite, invalide positi fuerint. Et Deus, etc. Rescr.—Vigore facultatum a Ssiho Domino Nostro concessarum, Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, attentis expositis, Rcvrfio P. Ma­ gistro Generali benigne commisit ut petitam gratiam sana­ tionis omnium quae in casu sanabilia sunt el sanatione indigent Iuxta preces, pro suo arbitrio et conscientia con­ cedat, facta mentione hulusmodi concessionis In Regestis Ordinis servatlsque ceteris servandis. In posterum au. tem sedulo serventur (piae ad rem C. J. C. et Constitutio. 3Û94 i M II. £114-2317 SECRETARIA STATUS - SC ORIENTALIS - PROP. FIDE - PIUS XII nes Ordinis praescribunt. Contrariis quibuslibet non ob­ stantibus. Datum Romae, dic 14 Novembris 1952.—P. Are. Larraona, Secr. Jo. Bapt. Sca pinei II, Subscr. ♦ ProcurarjriGonoraliO. P. Prot.N 6535,52. AOP 60(1652) 4OS-4O9 2314 1952 NOV 15.-SECR. STATUS, EPISTULA. PART.· LAUDATUR PARVUM BREVIARIUM LINGUA NEERLAND1CA EDITUM EIUSQUE USUS RELIGIOSIS ET LAICIS COMMENDATUR Dal Vaticano, Ii 15 novembris 1952. Revme Paler, Tibi significare propero Augustum Pontifi­ cem haud mediocri laude dignum existimavisse volumen, cui Inscriptio «Parvum Breviarium·, hollandica lingua, te auctore, exaratam. Quod diuturnis erat in votis, recte et pulchre nunc perfectum est. Hic siquidem liber non paucis praestat dotibus: praesertim In deligendis liturgkis precibus sapientia. Interpretationis di­ ligentia, chartacea materiae elegantia, atque typographic! or­ natus soliditate et nitore. Sanctitas Sua gaudet Sibi, gratulatur tibi, quod huiusmodi opere liturgicae pietati evulgandae et provehendae consuluisti. Enimvero christlfidelium coetus virtutum omnigeno vigore florent, cum bene Deum orant; tum vero optime orant, ubi ipsi cum Ecclesia orant, cui datus est spiritus gratiae et precum (cfr. Zach. 12, 10), Jucunde servatis temporum vicibus et fe­ storum dierum varietate. Quapropter Sanctitas Sun libenter cupit, ut Parvum Bre­ viarium apud religiosos sodales, quibus id statutae ipsis nor­ mae permittunt, et apud laieos homines in usu versetur, atque spem Inde capiens salutarium fructuum uberrimam, Aposto­ licam Benedictionem, divinorum munerum auspicem, paterna admodum voluntate impertit Interea qua par est observanti me profiteor tibi addictissi­ mum.—Jo Bapt. Montini, Subst. • Rov. P. TH. STALLAERT. Prot. N. 271559: PrM 43 (1554) 122 Ada. A. BUONIN1 in EL· 68 (1954) 171-179; A. GUTIERREZ in CpR 32 (1953) 253-286; A. G in CpR 33 (1554) 162-154; H SCHMIDT in PrM 43 (1654) 115-133. 2315 1952 NOV 27.-SC ORIENTALIS, RESPONSUM. PART.· Solvitur dubium circa delegationem parocho latino ADSISTENDI MATRIMONIIS MARONTTARUM, CUM HIERARCHA ET PAROCHUS RITUS ANTIOCHENI DEFICIUNT FACTAM Dubium—Eminentissime ac Reverendissime Domine: Memor benevolentiae Vestrae, cum antea responsiones dederis pluribus dubiis, respec tu ose rogo ut velis etiam sequentia dubia solvere: Joseph, Maronita, vult mulierem ducere acatholieam, sed baptizalam in secta. Joseph habitat in urbe ubi adest paro­ chus Moronitus, et cum parocho de contrahendo matrimonio agit Parochus alia omnia de more praeparat; sed dicit se non adfuturum esse in urbe die electo el statuto caeremoniae, ideoque litteras mittit loci parocho Latino in quibus licentiam dal ut Iste Latinus matrimonium benedicat. Parochus nutem Latinus dubitat de validitate talis delegationis, et verbum facit cum Excmo Ordinario Dioeceseos. Excrtius Ordinarius Latinus respondet, dicendo populum Maroni tum non habere Ordinarium sibi proprium Ideoque licite et valide dispensationes Œa se. Ora i nari o Latino. In casu, Exeihus Ordinarius. ctionem in viro Maroni to exercens, delegat ad matri­ monium celebrandum parochum loci Latinum; qui postea benedicit matrimonium in ritu Latino. Nunc autem plures canonlstae urgent: 1) parochum Maro ni tum invalide agere si conctur delegare parochum Latinum, In casu de quo supra, 2) ellam Ordinarium Latinum invalide agere sl similiter conetur delegare parochum Latinum. Cum tales cusus non raro nostris in regionibus Invenian­ tur, spero Eminentiam Vestram velle principia de validitate mihi exponere. S. Purpuram reverenter deosculans, maneo Eminentiae Vestrae Reverendissimae addictissimus - ArchieplKopusNN. Roma. 27 m. novembris an. 1952. Resp.—Excellentissime Domine, epistulae tuae dici 19 novembris c. a. qua huic Sacrae Congregationi nonnulla subiclebas dubia necnon matrimonialem casum, haec, stu­ diose perspecta, rescribo: 1 ) Ad primum; An parochus ritus antiochcni maronitarum facultatem dare possit parocho latino ut matrimo­ nio de quo in casu assistat? 3095 1052 NOV 15-M R. Parochus antiocheni maronilnrum ritus cum iupponatur abesse tempore celebrationis matrimonii, dele­ gare potest quemvis sacerdotem ut matrimonio de qw In casu In Ecclesia antiocheni maronltarum ritus assistat (can. 87 § 1 n. 1 Motu Proprio »Crebrae allatae) [LE 2Ü2ÎJ. Insuper idem purochusd elegare potest parochum pin * ciac latlnae eiusdem ’crritoril, ut matrimonio de quo iupra assistat in ecclesia latini ritus: quod enim facere per sc potest, dc consensu expresso rectoris ecclesiae hliai ritus in eodem territorio cxlstcntl, facere potest peraliwa (Acia A post. Sedis 4 m. augusti an. 1952) [LE 2297|. 2) Ad secundum: An Ordinarius latini ritus facultatem dare possit parocho latino ut matrimonio de quo lu aiu assistat? R. Deficiente in Dioecesi NN. Hierarchla antiocheni maronltarum ritus, Ordinarius latini ritus, eodem modo ac pro latinis, facultatem dare potest Sacerdoti cuiusvis ritus ut matrimonio dc quo in casu assistat (can, 86 J 3 n. 3-can. 87 § 1 n. 1 Motu Proprio »Crebrae allatae»). De­ legatio parocho latino licite data est cum abfuerit, ehi ad tempus, parochus sponsi. Occasione data, meam tibi sinceram devotionem expri­ mo.—Eugeni us Card. Tisserant, a Secretis. V. Valeri. Adssessore. • Ordinarii * Maroni tarum in S. F. A. S.. Prot. N. 127/49. Jsriit 13 (1953) 124-125 Ada. C. PUJOL in REDC Θ (1953) 253-273. 231G 1952 NOV 27.-SC PROP. FIDE, NOTIFICATIO. PART.· locorum, ubi communicatio cum s. pabmtentiaria est difficilis, possunt propriis subditis concedere facultates et gratias unioni cleri pro missionibus datas Ordinarii Dietro richiesta dei Segretariato Internazionale-UMC, trasmessa in data 12 novembre 1951, la S. Congregatione *de Propaganda Fide», con Jettera propria in data 27 norembre 1952, comunicava quanto segue\ «Con esposto dei 12 novembre u. s. la S. V. tarera presente a questa S. Congregazione che i sacerdoti membri deirUMC di oltre cortina... sono nella imposslbililà dioltenere dalla S. Penitenzlerla Ap. le facoltà, che questa suole dare ai membri delFUnione medesima e nello stesw tempo chiedcva che fino a che durano le circoslanze attuali. siano autorizzati a concedere i suddetti favori gli Eccmi President! nazionali delle rispettive Unioni. «Al riguardo mi reco a premura di significare alii S. V. che i) S. Padre ncll’Udienza del 15 novembre u. L si è degnato di concedere che gli Eccmi Ordinari delle suddette regioni possano accordare I favori dl cui sopra, fino a che durano le attuali dolorose circostanze». La stessa S. Congregazione di Propaganda Fide ha tonfermaio queste dispositioni wallde per tutte le nationi che attualmente si trovano sotto regime comunista», con una comunicazione al Segretariato Internationale, tn data 22 ftl· braio 1957.—C. Costantini, Segretario. * SecreUriMui Inîex national! Unioni» Clori pro missi erutu». PcctLcia Unione Môraionari * dei Clero, Vademecum 1963. Roma 1963. p. 189-190. 2317 1952 NOV 30.-PIUS ΧΠ, MOTU PROP. AAS 44 (1952) 849-850 Motu proprio de s. h. e. patrum c.\rdinauum habitu PIUS PP. XII Valde solliciti ob peculiares nostrorum temporum con­ diciones, quas laboriosa experimenta ac periclitationes gra­ viores cotidie difficilioresque reddunt, quasque summa consideratione summaque cura dignas ea vota efficiant, ad quae assequenda multi hodie nobili quadam anxietu­ dine contendunt, semper Nos opportunum Nostraque conscientiae officio consentaneum duximus illis respon­ dere monitis, quae inde oriuntur: ut omnes nempe, pecu· Hariquc modo c sacro ordine viri ad vivendi rationem ma­ gis sobriam, moderatam atque austeram compellantur. Hac de causa, ad Nos etiam quod pertinet exemplum 30% 1932 DEC 4-11 hisce In rebus praebere placuit: placuit videlicet exteriores ritus aliquantulum temperare, qui ad explendum perti­ nent Apostolic! officii Nostri munus, hoc est sacras caeri­ monias ad simpliciorem brevioremque formam redigere: atque imprimis idcirco laetitia afficimur, quod cernimus omnes cordatos homines, cum in singulorum agendi con­ suetudine, tum in publicae vitae actionibus, ad clerum etiam quod allinet, magis quam fastum, impensam admi­ rari sollicitudinem erga humanae consortionis necessitates. Nobis igitur in animo est nonnullas edere nonnas ad Patrum Cardinalium vestes quod pertinet, qui quidem, el sunt Nobis carissimi, et Nobis tantopere adsunt in universa gubernanda Ecclesia. Novimus siquidem cos non admirandum curiositatem spectare, sed ad praeclaram suam Ipsorum dignitatem ct auctoritatem In sua luce ponendam; nc pari modo Nobis perspectum est non lantum eos ab inani luxu abhorrere, sed /ca potius, quae ec­ clesiasticum patrimonium, christlfidelium pictas atque Interdum quoque familiares opes eis attribuerant, in benefidentiac incepta libcrulitcr impendere, cum sibi plane persuasum habeant, Evangelicae sapientiae praeceptis Illud respondere, ut qui supersunt proventus, 11 etiam qui a moderatiore vivendi vestiendique usu oriuntur, in divini cultus. In caritatis, in luvcntutis educationis ct In apostobliis operibus collocent. Quapropter, dum cos debito honestamus praeconio, pu­ tamus Nos eorum laudabilia consilia christianaque pro­ posita faciliora efficere per has, quas Motu Proprio sta­ tuimus, normas, ad Patrum Cardinalium habitum perti­ nentes: L De Patrum Cardinalium talari veste, sive rubri sive violacei coloris syrma seu cauda demenda est. II. Eorum cappae syrma seu cauda, quae neque in Summi Pontificis Cappellis, neque in Sacris Consistoriis evolvenda erit, ad dimidiam est circiter partem redigenda, eius magnitudine perspecta, quae hodie in usu est. Ili. Eorum vestimenta violacei coloris (talaris vestis» nuntellela, mozeta) lanea sunto; attamen Patres Cardi­ nales, qui serica huiusmodi vestimenta violacei coloris iun antea habuerint, iisdem indui statis temporibus per­ gere poterunt. IV. Caerimoniarum normae in Romana Curia redin­ tegrentur, ad habitum pertinentes eorum Patrum Cardi­ nalium, qui vel ex Canonicis Regularibus, vel ex Clericis Regularibus, vel ex Religiosis Congregationibus in Sacram Collegium cooptantur. V. Quas decrevimus nonnas, eaedem a Calendis la­ niariis proximi anni mcmliii vigere incipiant. Datum Romae, apud S. Petram, dic xxx mensis No­ vembris, sacri Adventus Dominica prima, anno mcmlii, Pontificatus Nostri quarto decimo.—Pius Pp. XII. Ads. M. BONET in REDC B (19S3) 237-251; S. MATTEI in ME 78. (W5J) 4T. L MUSANTE in EL 67 (1953) 157-162. 2318 1952 DEC 4.-SC RITUUM, DECR. AAS 44 (1952) 887 DECRETUM QUOAD RUBRICAS DE ASSUMPTIONE SANDALIUM ET CALIGARUM IN SACRIS CAEREMONIIS laxta Caeremonlale Episcoporum (L. II, c. VIII, n. 2) ct antiquam ecclesiasticam disciplinam in omnibus Ecdeslls Cathedraiibus aula quaedam, secretarium appellata et ab Ecclesia separata, exstare debet, ubi Episcopus, Mlsum sollemniter celebraturus, sacra indumenta accipiat. Si Tero alicubi tale secretarium desit, usu factum est ut Epikopus aliquod sacellum in ipsa Ecclesia seligeret. Iam vero cum minus congruum videatur sandalia et caligas In Ipsa Ecclesia assumere, Sacra Rituum Congregatio statuendum censuit ut: quando, iuxta rubricas, Episcopus undalia et caligas in sacris caeremoniis assumere debet, ea nunquam in Ecclesia, nec in throno vel faldistorio in­ duat, sed vel in secretario ab Ecclesia distincto, aut domi: reformatis hoc sensu rubricis et decretis usque adhuc rigentibus. Quod Decretum Ssmus D. N. Pius dlv. Prov. Pp. XII edi iussit, contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum Romae, e Secretaria S. Rituum Congregationis» die 4 mensis Decembris 1952.—C. Card. Micara, Ep. Ve­ litem., Pro-Praef. A. Carinci, Archicp. Seleuc., Secr. um n. 2318-2321 SACRA CONGREGATIO RITUUM - CONSISTORÏALIS i MATTEI ia ME 78 (1953) 43; 1. MUSANTE in EL 67 (1953) 2319 1952 DEC 4.-SC RITUUM, Dubia «valde RESP. AAS 44 (1952) 888 de extensione dispositionum, motu proprio solliciti» datarum, etiam cappis et vestibus EPISCOPALIBUS AC PRAELATITIIS Edito Motu Proprio «Valde solliciti» die 30 mensis no­ vembris 1952 [LE 2317 J, super vestibus Emorum S. R. E. Cardinalium, Sacrae Rituum Congregationi pro opportuna solutione ac declaratione sequentia dubia proposita sunt: 1) An praefatae «Motu Proprio» dispositiones circa vestem talarem et cappam Emorum Cardinalium extendi debeant vestibus et cappis Patriarcharum, Archiepiscoporum ct Episcoporum Sanctae Romanae Ecclesiae, necnon Abbatum sive saccularium sive regularium talibus fruentium privilegiis? 2) An vestis quoque talaris Protonotariorum, Praela­ torum ct aliorum, qui privilegiis Praelatorum propriis fruuntur, sine syrmate seu cauda esse debeat? Sacra porro Rituum Congregatio sedulo perpendens eas­ dem rationes, quae in Motu Proprio commemorantur, etiam pro Episcopis aliisque valere, propositis dubiis, de man­ dato Ssriii, respondendum censuit: «Affirmative ad utrum­ que». /Xtque ita rescripsit, declaravit et ab omnibus servari mandavit, contrariis quibuslibet, etiam speciali mentione dignis, non obstantibus. Datum Romae, e Secretaria S. Rituum Congregationis» dic 4 mensis Decembris 1952. Card. Mi cara, Ep. VIlitern., Pro-Prae/. A. Carinci, Archicp. Seleuc., Secr. Adn. S. MATTEI in 7ΛΕ 78 (1953) 43; I. MUSANTE in EL 67 (1953) 184-166, 2320 1952 DEC 9.-SC CONSISTORÏALIS, RESPONSUM. PART.· De modo constituendi commissionem episcopalem pro advenis et emigrantibus in slngulis nationibus Dubia—Attentis his quae § 1 et 2 Cap. I, Tit. II Con- titutionis Apostolicae »Exsul Familia [LE 2304| statuun­ tur, praeses advenarum Commissionis in Gallia quaerit: 1. An Episcopalis Commissio inter illas recenseri possit quae a Summo Pontifice sunt adprobatae. 2. An sacerdos qui eiusdem Commissionis est a secre­ tis, in praesens loannes Rupp Vicarius generalis archidioeceseos Parisiensis pro externis, possit cohonestari nomine Directoris Operum pro advenis in Gallia versantibus. 3. An haec appellatio decreto S. C. Consislorialis sit facienda; an liceat eamdem efflagitare; an per Archleplscopum Parisiensem id impetrare liceat. Resp.—Ad 1. AUirmaiine. Ad. 2. Affirmative. Ad 3. Affirmative ad primam partem; licet immo decet ad alteram partem; affirmative ad tertiam quatenus Archiepiscopus Parisiensis agere videatur nomine Commissionis Episco­ palis pro adsistentia emigratorum vel Episcoporum Gallicae dicionis. ♦ Ordinarii» Galbae, Prot. N. 247,52; G. FERRETTO. U Cottimzione Apostolica «Exsul Faxnilias. Pompei 1955. p. 61-63 nota 4 Adn. O. FERRETTO op. et loc. ciL 2321 1952 DEC ll.-SC RITUUM, INDULTUM. PART.· De MISSA VOTIVA INEUNTE VEL EXEUNTE ANNO SCHOLA­ STICO CELEBRANDA CUM RITU PRIVILEGIAT© Instante Excriio nc Revmo Domino Joseph© Catalanctio Fil essor. Episcopo Linclen., Sacra Rituum Cou gregat io, utendo facultatibus sibi a Sanctissimo Domino Nostro Pio Divina Pro­ videntia Papa XII specialiter tributis, benigne induisit, ut in dioecesi Llncien., pro singulis scholis tam In initio quam in fine anni scholastici, celebrari possit unica Mrm cantata vol lecta, quae ineunt? anno scholastico sit de Spiritu Sancto, exeunto autem eodem anno Missu pro gratiarum actione: dummodo non occurrat Duplex 1 classis. Si vero occurrent festum Duplex II classis, permittitur unica dumtaxat Missa cantata. Servatis de cetero rubrids. 3098 SC S. OFFICII - ORIENTALIS - RITUUM - CONCILII n. 2322*2325 Praesenti induito ad proximum decennium valituro. Contra­ riis non obstantibus quibuscumque. Romae, die 11 decem­ bris 1952,—G Card. Micara, Praef,—A. Cariucl, Archiep. Seleucien., a Secretis. 9 Ordinario Liscio^i. Prot. N. L 72,95’· EL 67 (1953) 252. *!·» *> 1952 DEC 15.-5C S. OFFICII, DECR. AAS 44 (1952) 879 Proscriptio libri a ernst michel conscripti Feria IV, die 3 Decembris 1952 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii Emi ac Revdii Domini Cardinales, rebus fidei ct morum tutandis praepositi, praehabito RR. DD. Consultorum voto, damnarunt atque in Indicem librorum prohibitorum Inserendum mandarunt librum qui inscri­ bitur: Ernst Michel, Ehe, Einc Anthropologie der Geschlechtsgemelnschaft, Stuttgart, Ernst Klelt Vcrlag, 1948, 1950. Et Feria V, dic 11 eiusdem mensis et anni, Ssihus D. N. D. Pius Divina Providentia Pp. XII, in Audientia Excmo ac Revrho Dfto Adsessori Sancti Officii concessa, relatam sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit et publicari iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 15 Decem­ bris 1952.—Marinus Marant, Supr. S. Congr. S. Officit Notarius, Adn. L G. in ME 79 (1953) SW0 2323 1952 DEC 17.-SC ORIENTALIS, NORMAE. PART.· Normae dantur pro ordinandis novitiatu et do­ mibus STUDIORUM MISSIONIS ERYTHRAEAE O. F. M. CAP., UBI LATINI ET RITUS ALEXANDR1NOAETHIOPICI SIMUL COMMORANTUR SODALES RITUS Roma, 17 dicembrc 1952. Reverendissimo Padre, Questo Sacro Dicastcro non ba mancato di esaminare, nel Congresso del giorno 16 diccmbre scorso, le norme che Vostra Paternité Reverendis­ sima propone con la Sua Jettera del 6 Dlcembre scorso e che dovrebbero e debbono servire come «Regolamento» délia questione relativa al rito da seguirsi nel Seminario Serafico di Gaggirct: e clô allo scopo dl ottenere che in quclla Comunilà —come nella stessa Comunità missio­ naria Cappucclna di quel Vicariato Aposlollco, servatis servandis—, il rito alessandrino-ctiopico abbia un pleno ed efficace riconoscimento. Significo a Vostra Paternité chc tali norme vengono senz altro approvate. Esse sono: 1) E’ eretto nel Convento dei PP. Cappucclni di Gaggiret in Asmara un noviziato misto, al quale cioè possono essere am mess i giovani aspiranti di rito latino e alessan­ drino-ctiopico; 2) Per questa ammisslone gli alunni non mutano il proprio rito; 3) Nel regime interno, formazione spirituale, osservanza delle Regole e delle Costituzloni, tutti gli alunni sj conformeranno al rito della Comunità, cioè al rito latino. 4) Ma anche il rito alessandrino-etlopico avrè un suo pleno c efficace riconoscimento, perciô: a) nel noviziato e nelle case di formazione, insieme allô studio e alla pratica della liturgla latino, si cureré lo studio e la pratica della liturgla alcssandrino-etiopica per tutti gli alunni; b) gli alunni dl rito alessandrino-etiopico, saranno promossl agli Ordini dalTEsarca del luogo con lettere dimissioriali del Superiore Religioso; e) ordinati sacerdoti, gli stessi alunni celebreranno ordioflriamenle In rito alessandrino-etlopico; potranno ce­ lebrare In rito latino solo in casi straordinari per le esigenze délia Comunità; d) anche agi! alunni dl rito latino si conccderà facllmcnte la facoltù dl celebrare in rito alessandrinoetloplco; e) nelle principali solennité di rito alessandrino3099 i »52 DEC 15-3G ctiopico, spccinlmentc quando esse coinddono con qudh di rito latino, si terré nella pubblica Chlesa solenne Iiturgla in rito nlessandrlno-eliopico. 5) Qualora dovesse csscrc cretta, con licenza Aposto­ lica, una casa religiosa cappucclna I cul membri inseri It l al rito orientale, si osserverù 11 can. 5 del Mote Proprio 'Postquam ApôstoHcis Litteris' del 9 febbraio 1952 [LE 2263). Sono certo perô che tutti i buonl Padri Cappucchi Missionari in Eritrea animati comc essi sono da un lodevole ed apprezznto zelo per II bene di quelle rnUilod, vorranno favorire, totis viribus, il rito alessandrino-etly pico, curando lo studio della lingua ghe’ez, della llluiÿa, della storia c della letterutura ctlopica, apportando etii il contributo dei loro studi e délia loro approfondit» «perienza ad una ozione missionaria, chc oggi è volta, iz gran parte, alie popolazionl native dl quelle Regioni. Profitto dcU’occasione per rinnovarc a Vostra Pater­ nité i sensi dclla viva gratitudinc dl questo Sacro Dlastero per la coliaborazlonc preziosa di codesta Curhil· 1’opera delle missioni «pro Ecclesia Orientali», per porgere a Vostra Paternité i miel auguri per le Solennité vidot, c per rinnovarLe i sensi del mio religioso ossequio, coq cui mi confermo della Paternité Vostra Reverendinina deviho nel Signore.—Eugenio Tisserant, Segrdmi. V. Valeri, Assessore. 1. ’ .Ad όοτιτκαυιιη illustron lutn refertur ep siula a 5. Coouam * Salve Rcqina recitantes, se Beatae Mariae Virgini commen­ daverint; 3.· si confessi ac s. Communione refecti vel, vel post longum iter (i. e. saltem 2 km. cirdler pedibus percurrendum, vel proportionate longius pro varlii vehiculis adhibitis, difficultatis quoque itineris vel per­ sonae habita ratione), celebraturi sunt, aliquid sumere possunt per modum potus, exclusis alcoholicis. 5. Tres casus supra numerati tales sunt, ut omah comprehendant rerum adiuncta, in quibus legislator prae­ fatam facultatem concedere intendit ideoque quaelibet vi­ tetur interpretatio quae facultates concessas amplificet 6. Sacerdotes, qui in hisce adiunctis versantur aliquid sumere possunt per modum potus semel vel pluries, ser­ vato iciunio unius horae ante Missae celebrationem. 7. Praeterea omnes sacerdotes, qui bis vel ter sunt Missam celebraturi, possunt in prioribus Missis duas abla­ tiones a rubricis Missalis praescriptas sumere, sed tantum adhibita aqua, quae quidem, iuxta novum principium, ieiunium non frangit. Qui tamen die Nativitatis Domini vel in Commemora­ tione omnium fidelium defunctorum tres Missas sine in­ termissione celebrat, quod ad ablutiones attinet, rubrica observare tenetur. 8. Si vero sacerdos, qui bis vel ter Missam celebrare debet, per inadvertentlam vinum quoque in ablutione sumat, non vetatur quominus sacundam et tertiam Missam celebret. / <> 1953 IAN 6.-SC S. OFF., INSTR. AAS 45 (1953) 47-51 Instructio de disciplina circa ieiunium eucharisticum SERVANDA I 1053 1AX 4 Constitutio Apostolica Christus Dominus, hoc ipso die a Summo Pontifice Pio XII, feliciter regnante, data |LE 2330], largitur quidem non paucas facultates ac dis­ pensationes circa legis leiunii eucharistici observantiam, sed nonnas maxima ex parte quoad substantiam quoque confirmat Codicis luris Canonici (can. 808 et 858, § 1) impositas sacerdotibus et fidelibus, qui eidem legi obtem­ perare queant. Attamen hisce etiam extenditur favorabile ipsius Constitutionis primum praescriptum, cuius vi aqua naturalis (Id est sine ulla cuiuslibet elementi adiectione) non amplius frangit ieiunium eucharisticum (Const., η. I). Quod vero attinet ad ceteras concessiones, iis tantum uti possunt sacerdotes ct fideles, qui in peculiaribus versantur condicionibus, de quibus in Constitutione cautum est, vel Missas vespertinas celebrant aut in iisdem sacram com­ munionem recipiunt ex licentia Ordinariorum, intra limi­ tes novarum facultatum, quae Iisdem tributae sunt. Itaque, ut normae ad huiusmodi concessiones pertinen­ tes ubique conformi rationc serventur atauc evitetur quae­ libet interpretatio, quae concessius facultates amplificet, utque ab omni abusu hac de re caveatur, Suprema haec Sacra Congregatio Sancti Officii, iussu mandatuque Sum­ mi ipsius Pontificis, statuit quae sequuntur. Quoad infirmos sive fideles sive sacerdotes (Const., η. II) 1. Fideles infirmi, etiamsi non decumbant, aliquid su­ mere possunt per modum potus, exceptis alcoholicis, si, suae infirmitatis causa, usque ad sacrae communionis re­ ceptionem ieiunium, absque gravi incommodo, nequeunt servare integrum; possunt etiam aliquid sumere ner mo­ dum medicinae, sive liquidum (exclusis alcoholicis), sive 48 solidum, dummodo. de vera medicina agatur, a medico praescripta vel uti tali vulgo recepta. Advertendum au­ tem est, non posse tamquam medicina haberi quodlibet solidum pro nutrimento sumptum. 3127 Quoad fideles qui in peculiaribus adiunctis versantur. (Const., η. V) 9. Fidelibus pariter, qui non Infirmitatis causa, sed·* aliud grave incommodum ieiunium eucharisticum servare nequeunt, aliouid sumere licet per modum potus, exceptis tamen alcoholicis ct servato Iciunio unius horae ante sa­ crae communionis receptionem. 10. Causae autem granis incommodi tres enumerantur, quas extendere non licet. a) Labor debilitans ante sacram communionem sus­ ceptus. Hoc labore afficiuntur tum opifices, qui, officinisvd vehicularibus maritimisque muneribus vel aliis publicae utilitatis officiis addicti, diu noctuquc per vices occupan­ tur, tum ilii, qui ex officio vel ex caritate noctem rigilen transigunt (v. gr. valetudinarii, custodes nocturni, ctek tum mulieres praegnantes et matrcsfamilias quae, ante­ quam ecclesiam adire queant, in domesticis negotiis per longum tempus incumbere debent; etc. b) Hora tardior, qua sacra communio recipitur. Sunt enim haud pauci fideles, qui tantummodo serioribus horis possunt apud sc sacerdotem habere, qui sacris operetur, sunt pueri complures, quibus nimis grave est, antequam ad scholam se conferant, ecclesiam adire, angelico pane vesci, postea vero domum reverti, ientaculi sumendi gra­ tia; etc. c) Longum iter peragendum, ut ad ecclesiam perve­ niatur. Longum autem hac super re habendum iter, ut su­ pra explicatum est (n. 4), si saltem 2 km. circiter pedibus percurrendum, vel proportionate longius pro variis vehicu­ lis adhibitis, difficultatis quoque itineris vel personae ha­ bita ratione. 11.Causae quidem gravis incommodi sunt prudenter a confessario pensitandae in foro interno sacrameptall vel non sacramentali; neque absque eiusdem consilio fideles non ieiuni sanctissimam Eucharistiam recipere possunt Confessarlus autem consilium elusmodi dare potest etiam semel pro semper, causa eadem gravis incommodi perfo­ rante. 3128 1953 1ΛΝξβ COMMISSIO INTERPRES CODICIS ORIENTALIS 2332 Quoad Missas vespertinas (Const., η. VI) Constitutionis vi Ordinarii locorum (cfr. can. 198) facul­ tate fruuntur permittendi in proprio territorio Missae ve­ spertinae celebrationem, si adiuncta id necessario exigunt, SO praescripto can. 821, $ 1, non obstante, / Donum enim com­ mune aliquando sacrorum mysteriorum celebrationem post meridiem expostulat: v. gr. pro quarundam industriarum opificibus, qui festis quoauc diebus laboribus succedunt in vices; pro illis operariorum classibus, qui matutinis festorum horis occupantur, ut muneribus portuum addic­ ti; pro lis pariter, qui ex dissitis etiam regionibus maxima frequentia in unum locum conveniunt, ad quandam fe­ stivitatem religiosam vel socialem celebrandam, etc. 12. Tamen elusmodi Missae celebrari possunt non ante horam quartam post meridiem, ac tantummodo ln certis diebus laxative statutis, seu: a) festis de praecepto vigen­ tibus, ad normam canonis 1247, § l;b) festis de praecepto suppressis, iuxta Indicem a S. Congregatione Concilii edi­ tum, die 28 Decembris 1919 (cfr. A. A. S., vol. XII [1920], pp. 42-43) [LE 227]; c) primis cuiusque mensis feriis sextis; d) ceteris sollemnibus, qui cum magno populi concursu celebrantur, e) die uno in hebdomada, praeter dies supra memoratos, si bonum peculiarum personarum classium id postulat. 13. Sacerdotes, qui pomeridianis horis Missam cele­ brant, itemque fideles qui in eadem sacram communionem recipiunt, possunt inter refectionem, permissam usque ad tres horas ante Missae vel communionis initium, sumere congrua moderatione alcoholicas quoque potiones inter men­ sam suetas (v. gr. vinum, ccrevisiam, etc.), exclusis qui­ dem liquoribus. Quoad potus autem, quos sumere pos­ sunt ante vel post dictam refectionem, usque ad unam horam ante Missam vel communionem, excluditur omne alcoholicorum genus. 14. Sacerdotes, eodem die, nequeunt inane ct vespere Sacrum litare, nisi potestatem expressam bis terve Mis­ sam celebrandi habeant, ad nonnam can. 806. Fideles pariter, eodem dic, nequeunt mane et vespere ad sacram Synaxim accedere, ad praescriptum can. 857. 15. Fideles, quamvis non sint de eorum numero, pro quibus Missa vespertina forte instituta sit, ad sacram Sy­ naxim libere accedere possunt, infra dictam Missam vel proxime ante et slalim post (cfr. can. 846, § 1), servatis, quod attinet ad ieiunium eucharisticum, normis supra relatis. 16. In locis vero, ubi non ius commune, sed ius misdonum riget, Ordinarii Missas vespertinas omnibus ln heb51 domada diebus, i isdem condicionibus, permittere possunt. / Monita ad normas exsequendas 17. Ordinarii sedulo invigilent, ut omnis abusus et irreverentia erga sanctissimum Sacramentum plane vi­ tetur. 18. Pariter curent, ut nova disciplina a cunctis sub­ ditis uniformiter observetur, eosque doceant, omnes fa­ cultates et dispensationes, tum territoriales tum persona­ les, hactenus a Sancta Sede concessas, abrogatas esse. 19. Constitutionis atque huius Instructionis interpre­ tatio textui fideliter adhaereat, neque ullo modo faculta­ tes tam favorabiles amplificet. Quod ad consuetudines at­ tinet, quibus a nova disciplina discrepare contingat, clausula illa abrocativa animadvertenda est: «contrariis ouibuslibet non obstantibus, peculiarissima etiam men­ tione dignis». 20. Ordinarii et sacerdotes, qui datis a Sancta Sede facultatibus perfrui debent, fideles studiose excitent, ut frequenter Missae Sacrificio adstare velint et pane eucha­ ristico reficiantur opportunisque inceptis, praesertim sa­ cra praedicatione, illud promoveant spirituale bonum, cuius adipiscendi gratia Summus Pontifex Plus XII Con­ stitutionem edere voluit. Summus Pontifex, hanc Instructionem approbans, sta­ tuit, ut Ipsa promulgetur per editionem in Actis A postollcae Sedit una cum Constitutione Apostolica Christus Dociimu. Ex Aedibus Sancti Officii, die vi mensis lanuarii. an­ co MoccccLiii.—I. Card. Pizzardo, a Secretis. A. Ottavianl, Adsessor. Ain. vid· in documento immediate anie posito: LE 2330. 3129 n. 2332 1953 IAN 8.-COM. COD. OR., RESP. AAS 45 (1953) 104-105 RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA 1—LlTT. AP. MOTU PROPRIO DATAE «CREBRAE ALLATAE SUNT» (22 MENSE FEBR. AN. 1949), DE DISCIPLINA SACRA­ MENTI matrimonii: canonis 85 interpretatio authen­ tica CIRCA ASSISTENTIAM sacerdotis RITUS LATINI MA­ TRIMONIO INTER CATHOLICUM ORIENTALEM ET A CATHO­ LICUM, ET SACERDOTIS ORIENTALIS MATRIMONIO INTER CATHOLICUM LATINUM ET ACATHOLICUM 2.—LlTT. AP. MOTU PROPRIO DATAE «POSTQUAM A POSTO LICIS LITTERIS* (9 MENSIS FEBR. AN. 1952) [LEGE... : DATAE «SOLLICITU­ DINEM NOSTRAM» (6 MENSIS IAN., ANNO 1950], DE lUDlCXlS: CANONIS 72 § 1 N. 6 INTERPRETATIO AUTHENTICA CIRCA CONSTITUTIONEM TRIBUNALIS APPELLATIONIS, ET CANO­ NIS 151 § 1 INTERPRETATIO AUTHENTICA CIRCA EXERC1- TIUM POTESTATIS IUDIC1AL1S EXTRA TERRIÎOIUUM PROPRIUM I. Litterae Apostolicae Motu proprio datae iCrebrae allatae sunt· ( XX11 mense Februario, anno MDCCCCXXXX1XJ: De disciplina Sacramenti Matrimonii. Canonis 85 inter­ pretatio authentica D. L—Utrum sacerdos, latlni ritus, legitime assistens nuptiis inter partem catholicam orientalis ritus et partem acalhollcam, sive baptizatam sive non baptizatam, ser­ vare debeat praescriptum canonis 1102 j 2 C. L C., an praescriptum can. 85 Litterarum Apostolicarum «Crebrae allatae sunt» [LE 2ü29|. R. Affirmative ad primam partem; negative ad alteram. D. IL—Utrum sacerdos, orientalis ritus, legitime assi­ stens nuptiis inter partem catholicam latini ritus et par­ tem acatholicam, sive baptizatam sive non baptizatam, servare debeat praescriptum canonis 1102 j 2 C. L C., an praescriptum canonis 85 Litterarum Apostolicarum «Cre­ brae allatae sunt». R. Negative ad primam partem; affirmative ad alteram, f II. Litterae Apostolicae Motu proprio datae t Postquam A posto!icis Litteris· (IX mense Februario, anno MCMLII) [lege: Sollicitudinem Nostram C. 6 mensis ion., anno 1950]: de iudiciis. Canonis 72 | 1 n. 6 interpretatio authentica D. I.—Utrum tribunal appellationis de quo In can. 72 § 1 n. 6 «a Patriarchis partium diversi ritus ln causa» designandum, constituendum sit a Patriarchis partium ln causa datis decretis pro singulis appellationis causis, an unico decreto pro omnibus. R. Negative ad primam partem; affirmative ad alteram. D. II.—An verba can. 72 J 1 n. 6 «a Patriarchis partium diversi ritus in causa» intelligcnda sint de omnibus Pa­ triarchis fidelium quorum Hierarchae, ad normam cano­ nis 39 j 1, convenerunt de unico tribunali constituendo. R. Affirmative. Canonis 151 f 1 Interpretatio authentica D. I.—An verba can. 151 § 1 «ln quolibet suae eparchiae loco» ita intelligenda sint ut Episcopus possit, per se vel per alium, intra fines sui territorii, valide ct Hdte actum potestatis ludicialis ponere etiam in locis quae sunt exduslvae lurisdictionis alius ritus, dummodo adsit expressus consensus Hierarchae praedictorum locorum. R. Affirmative. D. II.—Utrum interpretatio data ln responsione ad I sit declarativa an extensiva. R. Negative ad primam partem; affirmative ad secundam. Datum Romae, die 8 m. lanuarii a. 1953.—De speciali mandato Sanctissimi M. Card. Massimi, Praeses. A. Coas­ sa, Basilian. Aleppen., a Secretis Adn. Aam. HERMAN in ME 78 Π953) 213-219; CL PUJOL ia REDC S (1953) 531-538; REOATEXO n. &55; P. TOCANEL tn ApcU. 26 (1953) 112-137. 3130 COETUS CARDINALIUM - SC SANCTI OFFICII n. 2333-233'. 2333 1953 IAN 24.-COETUS CARD., DECIS. AAS 45(1953) 765-767 Sententia definitiva a tribunal! patrum cardina­ lium DATA IN CAUSA CIRCA ORDINEM MILITAREM HI ERO­ SO LIMITANUM DE MALTA Tribunale Cardinalizio costituito con Ponti/icio Chirogra/o del 10 dicembre 1951 Nel nome del Signore Regnando Sua Santità Pio Papa XII, nell’anno dedmoquarto del Suo Pontlflcato, 11 giomo 24 gennaio 1953, G1Î Eminentissimi Signori Cardinali Eugenio Tisseront, Vescovo Suburbicario di Ostia e dl Porto e S. Rufina. De­ cano de! Sacro Collecte, Présidente, Clemente Micara, Ves­ covo Suburbicario di Velle tri, Giuseppe Pizzardo, Vescovo Suburbicario de Albano, Benedetto Aloisi Masella. Vesco­ vo Suburbicario dl Palestrina, c Nicola Canali, Primo Dia­ cono, Membri, riunlti nelia Sala ddle Congregazioni Ple­ narie del Palazzo Apostolico \’aticano, hanno pronunziato la seguente Sentenza definitiva •«te · nel gludizio disposto da Sua Santità con il Venerato Chirografo «Π Sovrano Militare Ordine Gerosolimitano di Malta» del 10 dicembre 1951. Considerato lo stesso Venerato Chirografo, con il quale 11 regnante Sommo Ponteflce, accoglicndo le ripetute istanze del Sovrano Militare Ordine Gerosolimitano di Malta, ha costituito il présenté Tribunale «per determinare la natura delle qualité dl Ordine sovrano e di Ordine reli­ gioso dd Sovrano Militare Ordine Gerosolimitano di Malta, a cui si rifcriscono i numeri 2 e 4 dei tltolo primo delle vigenti Costltuzioni del medesimo Ordine, 1’ambito della rispetllvn competenza, e le relazioni reciproche e nei con­ front! della Santa Sede», e ha investido questo Tribunale «dei plù ampi poteri anche circa le forme del procedimento, salve le dovute garanzie per la legitima difesa delle parti»; riconosduta la legitima costltuzionc in giudlzio dellOrdlne c, con ciô, riconosciuto superfluo, agli effetti del présenté giudizio, addentrarsi nell esame dei slngoll po766 teri dd Luogotenente interinale dellOrdine stesso; / veduto e confcrmato il Decreto di questo Tribunale in data 29 Dlcembre 1952, con il quale sono state prese ln esame e resplnte, perché prive di qualsiasi fondamento, le eccezlonl pregiudizioli sollevate dall’Ordlne e dal suol Patroni; considerati i documenti (prodolti in copia) e le deduzioni e i memoriali esiblti dal Patroni dell’Ordine, Awocati dd Sacro Concistoro Prof. Camillo Corsanego e Comm. Giovanni Battista Ferrata; considerate le Animadversiones dei Promotorc di Giustizia, Sua Ecccllenza Revtfia Monslgnore Alfredo Ottaviani, ora Cardinale di Santa Romana Chiesa; considerate le Annotazioni dei Consulente Giuridico di questo Tribunale, Sua Eccellcnza 11 Principe Don Carlo Pacclli, Awocato dd Sacro Concistoro; considerati i Documenti dei Sommi Pontcfid concer­ nenti 1’Ordine e il «Codice de Rohan»; considerate le vigenti Costltuzioni del Sovrano Militare Ordine Gerosolimitano di Malta, conformate al Codex lu­ ris Canonici; Gli Eminentissimi Padri hanno deliberato all’unanimitâ di rispondere come appresso ai quesitl posti dal Venerato Chirografo di Sua Santità: 1.· Natura delta qualita di Ordine sovrano det Militare Ordine Gerosolimitano di Malta (art. 2.« del Titolo I delle Costltuzioni). La qualité di Ordine sovrano, α cui sl riferisce 1’articolo 2.° dd Tltolo I delle vigenti Costltuzioni dei medesimo Ordine, ripetutnmenle riconosduta dalla Santa Sede ed enunziata nd citato articolo, consiste nel godimento dl alcune prerogative Inercntl all’Ordine stesso come Soggetto di diritto Internazionale. Tall prerogative, chc sono proprie délia sovranità —a nonna dei principi dei diritto internazionale— e chc, dietro 1’escmpio della Santa Sede, sono state riconosciuto anche da alcuni Stati, non costitulscono tuttavla ndl’Ordine quel complcsso di poteri e prerogative, che é proprio degli Enti sovrani nel senso pleno ddla parola. 2.9 Natura della qualità di Ordine religioso dei mede­ simo Ordine (art. 4.® dei Titolo I delle Costltuzioni). 1053 ΙΛΝ LOrdine Gerosolimitano di Malta, in quanto eonjpog) dei Cavalier! c dei Cappellani, di cui agli artlcoll 4a s dei Titolo I delle Coslltuziuni, è una Religione e pia pr» cisamcnLc un Ordino religioso, approvato dalla Santa (Codex Iuris Canonici, can. 487 e 488, η. 1.® e 2.·). Emo persegue, oltre la santlficazione dei suol membri, indi fini religiosi, caritativi e ossistcnziali (CostiluzlonL Tu tolo I, articolo 10). / ’ 3.® Ambito della rispettioa competenza delle qualità di Ordine sovrano e di Ordine religioso dei medesimo Ordire, relazioni reciproche e nei confronti della Santa Sede. Le due qualità di Ordine sovrano e dl Ordine religio», α cui sl rifcriscono le risposte al qucslti 1.® e 2.· delli présente sentenzu, sono intlmomente conncsse tra dilore. La qualitA di Ordine sovrano della Istiluzlone é funn> nalc, ossia diretta ad assicurare il ragglungimento delfiii dcirOrdine stesso c il suo sviluppo nel mondo. LOrdine Gerosolimitano dl Malta dipende dalb Saab Sede (Lettcrc Apostoliche Inter Illustria dei Sommo Pt». tefice BcncdcPo XIV, 12 Marzo 1753, «Codice de Rotaa>, passim, e vigenti Costltuzioni, passim) e in partlcolare, como Ordine religioso, dalla Sacra Congregazlone dd Re­ ligiosi, a norma dei diritto canonico (Codex Iuris Car& nici, can. 7, 499, § I e 251) e delle vigenti Coilitükd dellOrdine medesimo (passim). Gli insigniti di onorificenze dellOrdine e le sue Asso· ciazioni dipendono dall’Ordlne e, per esso, dalla SuU Sede, a tenore del cap. V del Titolo ill delle Costitozhd. Le questioni relative alia qualità dl Ordine sovranoddh Istltuzione, e di cui al quesito l.°. sono trattate dalla Segreteria di Stato di Sua Santità (Codex Iuris Canuuci, can. 263). Le questioni miste sono risolte d’accordo dalla Sacn Congregazione dei Religiosi e dalla Segreteria dl Stato dj Sua Santità. Non sono toccati i diritti acquisiti, le consuetudini d privilegi concessi o riconosciuti dai Sommi Pontefld ll 1’Ordine, in quanto siano ancora in vigore a nonna dd diritto canonico (Codex Iuris Canonici, can. 4 e 5; cai 25-30; can. 63-79) e non in contrasto con le vigali Costltuzioni dellOrdine medesimo. La présente sentenza è immediatamente csecutivx Cosi deciso nelia Clttà del Vaticano, nelia Sala dell· Congregazioni Plenarie del Palazzo Apostolico Vaticane, il 2-i gennaio 1953.—Eugenio Card. Tisserant, Decano dei Sacro Collegio, Présidente. Clemente Card. Micam; Giuseppe Card. Pizzardo; Benedetto Card. Aloisi-Masella; Nicola Card. Canali. Giovanni Battista Sca­ pi nclli, Scgretario. Ada. J. DAMEIA in ApoU. 26 (1953) 237-304; O. RUE la Cpî D (1954) 34-42. 2334 1953 IAN 28.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· De natura incommodi quod suadere potest usui MITIGATIONIS IEIUN II EUCHARISTICI 28 gcnnolo 1951 Ecccllenza Reeiha, Il Canonico Pcnitenzlere dl cotesta BaqUca Cattedralc, con Foglio In data 16 gcnnolo eorrenle, b chlesto una risposta ai seguenti qucslti: 1) Un sacerdote di robusta costituzlone flues, ehe stare bcnlssimo a digiuno dalla mezzanotte fino a senza risen time alcun disagio, che non ha nJ tra occupante fuori della cclebrazlone della S. Messa, si reca a piedi a aaa chiesa distante due chllometri. passcgglata cho glova alls s» salute, e dopo la celebrazJonc della Messa, se vuole, ha h pos­ sibility di prendere qualche cibo, ma puô anche fame a rocs·" è obbligato In coscienza a osservore 11 digiuno. a nonna drl can. 808? 2) Un sacerdote sano e robusto, che puô store beclsstso a digiuno dalla mezzanotte a mezzogiorno, non ba nessoss occupazione di ministerio, vlene condotto in automobOe 1 celebrare in una ehiesta distante died chllometri, non alcun blsogno dl sostentamento fino a mezzogiorno: é obbhpto in coscienza a osservare la legge del digiuno. dalla rnensnottf fino oli'ora délia Messa, corne vuole il can. 808 C.LC? In merito ml reco a premura di significare a Vostra E«e> lenza che I sacerdoti I quali, pur dovendo celebrare ad ora Unis o In luoglii distanti dalla loro dimora, hanno una costltuzbot fislca cosl robusta da non rlsentire grave fncomodo dsl jtolungato digiuno, non possono awalenl delle concession! Gui dal Santo Padre nelia Costituzione Apostolica Chrlsnu Diet· nus, [LE 2330], perché l'obbllgo del digiuno eucaristico è sbb 1953 IAN 2 3-FEU 21 SC RELIG. - RITUUM - S. OFFICII - PIUS XII mitigato so I tan to per coloro, che non sono In grado di osser vorlo integrnlmentc. Andi’e&si perô possono prendere 1'acqua naturale, senza 1’ngglunta <11 alcun elemento, perché su questo punto si è derogato nlla leggc dei dlgiuno eu cari st Ico. Pert an to al due qucslti propostl del Canonico Penitenzlero dicoteita Basilica Cattedmlc questa Suprema S. Congr. rlspondc: A/lirmalive. Vostra Eccellenza terrà présente questa risposta. nel caso che Le venisscro fatti dei quesill analoghi. Col go occasione per profcssarml con sensi dl distinto ossequio dclTEcceUenza Vostru Reviha devilio.—G. Card. Pizzardo, Secr. • Ordteario favontteo. Prot. N. 404/6: PrM 44 (1955) 223-224. Adn. F. X. HUERTH In PrM 44 (1955) 200-226. tionls Cardinali Pro Praefecto in audientia diei 9 Maii anno 1952, Sanctitas Sua interrogationes et responsiones praefatas, proutl in inferiori prostant exemplari, probavit easque adhiberi posse induisit benigne; hac tamen condi­ tione ut ln editionibus Ritualis Romani textus latinus cum versione italica ponatur. Servatis de cetero servan­ dis. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 2 Februarii 1953.—C. Card. Micara, Ep. Velitem., Pro-Prae/. A. Carinei, Archiep. Seleuc., Serr. (1953) 195-193 Verrio Italica videri potest apud EL ύΊ (1953) 143-152 A. BUGNINI In EL 67 (1953) 152-154 ot in ApoU. 26 (1953)110-11 f. S. MATTEI in ME 76 (1953) 210-211. 2335 2337 1953 FEB 13.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· 1953 IAN 29.-SC RELIGIOSORUM, DECLARATIO. PART.· Tabella summae pecuniarum n. 2335-2338 ultra quam in con­ tractibus CIRCA BONA RELIGIOSA PERFICIENDIS, REQUI­ De interpretatione instructionis s. officii circa NOVAM DISCIPLINAM DE IEIUNI0 EUCHARISTICO RITUR BENEPLACITUM APOSTOLICUM Ut decretum Consistoriale ln usum deducatur, quod die 13 Iulii 1951 datum est et die 18 Septembris 1951 in commentario «Acta Apostolicae Sedis» promulgatum [LE 2226], superiore iussu haec declarantur: 1) Donec aliud statuatur, summae pecuniarum ln seSlenti tabella indicatae habendae sunt, pro sua quaeque eglone, supremus terminus, ultra quem beneplacitum Apostolicum requiritur ad normam can. 534, 1, Codicis Iuris Canonici. Aegyptus: America septemtr. et centralis: Anglia: Argentina: Belgium: Brasilia: Canada: Columbia: Gallia: Germania: Helvetia: India: Italia: Lusitania: Philipplnae sulae: Turcla: Uruguay: Venezuela: 2.000 5.000 2.000 100.000 150.000 150.000 5.000 15.000 2.000.000 20.000 20.000 200.000 20.000 25.000 3.000.000 15.000 librarum aegyptiarum; doliariorum; librarum sterling; librarum (pesos) argent.; francorum belglcorum; «cruzeiros»; doliariorum canadensium; librarum (pesos) columb.; francorum gall i eorum; marcorum; francorum helveticorum; esetarum; orenorum; rupi arum Indicarum; libellarum Italicarum; scutorum lusitanorum; S in­ 15.000 dollariorum philipplnorum; 20.000 librarum turcicarum; 15.000 librarum (pesos) urug.; 15.000 «bolivares». 2) In Regionibus, quae in tabella non sunt nominatae, sumatur ut norma pretium Regionum proximarum, quae in similibus condicionibus versentur. Romae, 29 lanuarii 1953.—Valerius Card. Valeri Praef. Arcadius Larraona, Secretorius. • Scpremis Moderatoribus Religionum, Prot. N. 2422/46: AOP €1 (1953) 93. 2336 1953 FEB 2.-SC RITUUM, INDULT. AAS 45 (1953) 195 ROMANA Indultum utendi lingua vernacula italica quoad interrogationes et responsiones in administrations baptismatis Quamplurimi Sacrorum Italiae Antistites Sanctissimo Domino nostro Pio Papae XII enixas preces detulerunt ut, ad intclligentiam ac pietatem populi fovendam, ln Sacramenti Baptismatis tam parvulorum quam adultorum quaedam formulae vernacula lingua proferri valeant. His precibus Sacrorum Rituum Congregatio deferens, versionem in Italicam linguam interrogationum ac responsionum in admlnistratlone Baptismatis praeparare sategit, quam Eidem Sanctissimo Domino nostro pro opportuna appro­ batione reverenter subierit. Referente vero infrascripto Sacrae Rituum Congrega- Dal Palazzo del S. Offizio, 13 febbraio 1953. EcctUcnza Reverendissima. In riferimento alie domande fatte da Vostra Eccdlenza Reverendissima circa alcuni punti della nova disciplina dei digiuno eucaristlco, mi dô premura di comunicarLe quanto segue: 1) il confessore, di cui nel nn. 2 e 11 delle istruzlonl. f»uô essere qualunque sacerdote che ha la facoltà di confessore I fedele chc a lui si rivolge, anche se questo fedele di fatto non si è confessato o non sl confessa da lui. Tuttavta 11 confes­ sore non pud dare il prescritto consiglio in Iscritto, o per telefono, o per mezzo dl tcrze persone; 2) Uescmplificazlone relativa al n. 10 a) non é restrittiva; la dispensa puô quindi estendersi anche ad altre donne oltre le gestanti e le madri di famiglia, che analogamente attendano faccende domestiche; 3) circa il n. 13. oltre al pasto principale, dl cul è parola e durante 11 quale soltanto sono pennessi gli alcoolici, secando la necessity e con temperanza, sl possono prendere altri solid fino a tre ore dall’inlzio della S. Messa vespertina o dalla S Comunione. Profitto deH'ocasione per professarml con sensi dl sincera e distinta stima delTEccellenza Vostra Revrfia denho.— G. Card. Pizzardo. ♦ Ordinario Tergestino, Prot. N. 404'46: Pal. Clero 32(1963)863. Adn. ti CASTELLANO in ME 79 (1954) 23-24; CpR 32 (1953) 326-329 n notis. 2338 1953 FEB 21.-PIÜS ΧΠ, LIT. AP. AAS 45 (1953) 225 Internuntiatur a apostolica in ERIGITUR syriaca republica PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam.—Ubicumque gentium ca­ tholicum nomen excoli potest et confirmari, vel maxime Nostra interest fidei propagationi fldeliumquc spirituali bono satius prospicere ac consulere, aptisque publicas fo­ vere necessitates inter Sanctam Sedem atque Civitatum Moderatores. Res itaque digna videtur propter quam Le­ gationem constituamus In Syria, hac mente ut inibi mu­ tua religiosae civil isque auctoritatis concordia ct adlutrix opera fel id ter vigeant. Certa igitur scientia ac matura de­ liberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitu­ dine, motu proprio, harum Litterarum vi, Inteniuntlaturam Apostolicam Syriaca ln Republica erigimus, sede delecta Damascena in Urbe. Proptcrea eidem sic per Nos erectae Intemuntiaturne omnia et singula deferimus offi­ cia. privilegia atque indulta, quae huiusmodi Legationum propria sunt. Haec statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces lugfter exstare ac permanere, suosque plenos atque Integros effectus sortiri et obtinere; Ipsique Legationi constitutae nunc et ln posterum plenis­ sime suffragari, sleque rite ludlcandum esse ac definien­ dum; irritumque ex nunc et inane fieri sl quidquam, secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive igno­ ranter contigerit attentari. Contrariis quibuslibet nihil obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Pi­ scatoris, die xxi mensis Februarii, anno mdccct.liu, Pon­ tificatus Nostri quarto decimo. De speciali mandato Sanctissimi. Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis.—Gildo Brugnola, u Brerfbus A posto!icis. 3131 3133 3134 L A- 11)5 I MAR 12-25 PIUS XII - SC SANCTI OFFICII - RlTUUM II. 2339-2342 2339 1953 MAR 12.-PIUS ΧΠ, LITTERAE APOST. PART.· Approbatur nova ampliorque editio officii parvi II. M. VIRGINIS ad USUM, PRAESERTIM, SODALIUM LAI CO­ concessa, relatam Sibi Eifiorum Patrum resolutionem ad· probavit, confirmavit et publicari iussit. Datum Romae, cx Aedibus S. Officii, die 16 Martii 1953. M. Crovini, Notarius. Adn. C. M. in ME 73 (1953; 411-415. RUM INSTITUTORUM PERFECTIONIS 2341 PIUS PP. XII Diledae in Christo filiae, salutem et Apostollcam Benedidionem 1 I L 3K 'z Christifldelium erga Beatissimam Dei Genetricem Ma­ riam impensa devotio, praelcr mulla alia pietatis exerci­ tia, illud quoque a multis saeculis, recenset, quo eadem Deipara Virgo Parvo Mariai! Officio quod dicitur, pecu­ liariter colitur. Qui sacer usus recentloribus temporibus etiam auctus est, cum in multis religiosis tam Fratrum laicorum quam Sororum Congregationibus cotidiana eius­ dem Offldi recitatio ab ipsis earum Constitutionibus prae­ scribatur, Id quod sane summa dignum est laude. Sic enim fit, ut animae Deo dicatae cotidie sibi imitandas propo­ nant eiusdem Beatissimae Virginis praeclaras virtutes, ac praecipue summam eius puritatem et integerrimam virgi­ nitatem, ac pio hoc cotidiano obsequio Deiparae mater­ nam curam et polenlissimam tutelam sibi efficacius con­ cilient. Haec eadem Marlalis Officii recitatio easdem in­ super cum liturgica Ecclesiae vita cumque sacerdotum horariis precibus arcte consociat. Eiusdem autem huius sacrae Liturgiae studium, nostris diebus Sancti Spiritus afflatu mire auctum, In non paucis qui has Mariales preces cotidie persolvunt, etiam maius excitavit desiderium, ut cum Ecclesiae solemnitalibus et festis magis conlungcrentur quam Illius Officii Marlalis forma secum fert, quae inde a Decessoris Nostri S. Pii V temporibus in Breviario Romano exhibetur. Peculiari igi­ tur animi Nostri gaudio cognovimus te sodalesque tuas piis motas volis ut, antiqua illa alque summa laude digna consuetudine recitandi Marlalis Offldi fideliter servata, si­ mul diae quoque Ecdesiae liturglcae plenius part i does fieri possitis, id sollerter curasse, ut paululum amplior eiusdem Marlalis Officii pararetur editio, quae ad anni liturgie! tempora el festa pressius esset accommodata. Cum certa nobis sit spes fore, ut haec vestra erga saecu­ larem Sodalitatum religiosarum traditionem sancta fide­ litas vobis in dies maiorem piissimae Matris Dd favorem et gratiam conciliet et vester sacrae Liturgiae amor novos atque pretiosos vitae spiritualis fructus vobis comparet, libenti animo permittimus, ut eadem nova Officii Parvi Mariatls editione in his precibus cotidie recitandis vos d aliae quoque, si quae voluerint, religiosae Sodalitates utamini. Paternae Nostrae benevolentiae pignus vobis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, dilecta filia, universisque vestrae Congregationis sodalibus perlibenter in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, dic 12 mensis Martii, anno 1953, Pontificatus Nostri quinto dedmo.— Pius Pp. XII. • Moderatrici Soronsn Magistrarum S Crucis T. O. S. rrancisci de Mecxiager. CpR 33 (1954) 161-162. Ada. A. BUCNIN1 in EL 63 (1954) 171-179; A. G. in CpR 33 (1954) 162-164. H. SCHMIDT in PrM 43 (1954) 115-133. 2340 1953 MAR 16.-SC S. OFF., DECR. AAS 45 (1953) 185 Proscriptio libri cui titulus: «les événements et la foi 1940-1952» Feria IV, die Ί lanuarii 1953 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis S. Officii Eihi ac Revild DD. Cardinales rebus fidei et mo­ rum tutandis praepositi, praehabito RR. DD. Consulto­ rum voto, damnarunt atque in Indicem librorum prohibi­ torum Inserendum mandarunt librum qui inscribitur: Les tenements et la foi 1940-1952 (Jeunesse de l’Egllse), Editions du Seuil, Paris. Et sabbato, loco feriae V, die 14 Martii 1953, Ssiîius D. N. D. Pius divina Providentia Pp. XII, in audientia Erfio ac Reviho D. Cardinali Pro-Sccrctario Sancti Officii I 3135 1953 MAR 21.-SC RlTUUM, RESPONSUM. PART.· Dubium circa missam vespertinam feria y IN COENA DOMINI Promulgata Apostolica Constitutione «Christus Dominai» die 6 lanuarii 1953 (LE 23301, qua in determinatis quibusdam adlunctis facultas singulis Ordinariis confertur permittendi, statutis diebus, horis vespertinis, sancti Missae sacrificii cele­ brationem, dubium exortum est: «an (lictis diebus comprehendi possit Feria V in Coena Domini». Sacra porro Rituum Congregatio, re mature perpensa, nudi ta que Speciali Commissione, respondendum crniult; Dilata, el interim nihil innovetur. Quam responsionem Sanctis­ simus Dominus Noster Pius Ραρα XII approbare digna tui esL Contrariis non obstantibus quibu«cumque. Die 21 Martii 1953.—C. Card. Mica ha. S. B. C. Pnprar/. A. Cannei, Arvhiep. Seleuden., α Secretis. • CpR 32 (1953) 163 Adn. M. CASTELLANO in ME 79 (1954) 34-W. P. PALAZZ1NI jn A poli. 26 (1553) 81-102; EL 67 (1953) 147. 1953 MAR 25.-PIUS XII, CONST. AP. AAS 45 (1953) 705-710 DE AFRICA ORIENTALI BRITANNICA In ΚΕΝΤΑ, UGANDA, TANGANTCA REGIONIBUS CATHOLICORUM ORDO EPISCOPORUM PIUS CONSTITUITUR EPISCOPUS Servus servorum De i-Ad perpetuam rei memoriam Quemadmodum ad Nos, Dei numine et voluntate ad supremi Pontificatus fastigium elatos, redeunt omnium Christianarum nationum luctus ct dolores, cum In Eccle­ siae sanctae navem illidunt procellarum impetus et maris commotio, ita ad Nos redeunt gaudia, cum fides catholica, quae est pupula oculorum Nostrorum, libero gressu, fines profert novisque filiis ditatur non secus ac primo vert solent arbores viridi fronde laetari. Quod felici nuntio eve­ nire novimus In Africa Orientali Britannica, ubi, etsi non multa praeterlapsa sunt decennia ex quo Christiani no­ minis praecones eo pervenerunt et regionem errore invo­ lutam evangelica veritate conspargere coeperunt, tamen multa messis Ecclesiae parta est. Quae cum Ita sint, hoc praesertim persuasum habentes ibi catholicam fidem posse aptius foveri lati usque dilatari ubi ordo Episcoporum con­ stituatur, de sententia venerabilis Fratris Davidis Mathew, Archiepiscopi titulo Apameni In Bithynia, alque in Africa Orientali et Occidentali Britannica Apostolici Delegati; de consilio venerabilium Fratrum No/st rorum S. R. E. Car· dlnalium Sacrae Congregationi Fidei Propagandae prae­ positorum; eorum consensum supplentes qui aliquid iuris hoc In negotio sese habere arbitrentur; rc denique in ani­ mo diu revoluta ac proinde certa scientia eorum quae sumus acturi, de suprema et apostolica potestate ea quae sequuntur statuimus. Omnes Apostolicos Vicariatus, quos Africa Orientalis Britannica complectitur, ad dioecesium dignitatem eve­ himus; atque eandem regionem quae Kcnlae, Ugnndae, Tanganlcae oris efformutur, in quattuor ecclesiasticas Pro­ vincias dividimus. Quarum prima erit Provincia ecclesia­ stica Ugandac quae constabit territorio metroplitanae archidloecesls Rubagensis, ac dioecesibus Masakensi, Karapalensl, Toronensi, Guluensi et MbararensI e Vicariatu Apostolico orta qui de Ruwcnzori appellabatur. Altera ecclesiastica Provincia Keniae appellabitur atque territo­ riis quae sequuntur constituetur, metropolitana archldioecesi Nairobensl, e Vicariatu Apostolico Zanzibariensi orta, suffragancls dioecesibus Nyerensi et Kisumensl. Tertiam Provinciam, quae Tanganlcae orientalis nomen habebit, earum Ecclesiarum territoria constituent quibus sunt In­ dita nomina: Darcssalamensis, quae erit metropolitana archidioeccsis, Iringaensis, de Moshl, quae ad hoc temporie 3136 1053 MAII 25 PIUS XII. CONST. DE IIIEHARCIIIA IN AFRICA ORIENTALI aiugo Kllima-NJaro cognominabatur, Morogorensis, e VIcarblu Apostolico Bogamoyens! ortn, Dodomensls et Mbuluensis. Ultlmne denique Provinciae, quae est Tanganlcae occidentalis, metropolltana praeerit archldioccesls Taboremis, cui suffraganeae erunt dioeceses: Bukobaensls, Rutaboensls, orta e Vicariatu Apostolico dc Kagera Inferiore, de Mwanza, Maaswcnsls, Kigomcnsls, Karemensis ct Mbeyaensls. Decernimus praeterea ut sive nbbatiac nullius dioecesis de Pcramlho et de Ndandn. sive praefecturae apostolicae de Meni, de Tanga et de Musoma ad gradum dioecesium nondum evectae, nuam metropolitanam Sedem habeant suo territorio propinquiorem, eam episcopalium conven­ tuum, quos vocant, causa adeant. Volumus praeterea ut omnes dioeceses quas commemoravimus, sint rcsidentlales; atque iis sint suffraganeae ct sublectae, quas In sua cuiusque provincia ecclesiastica metropoli tanas constitui­ mus. Cunctae autem Scdes, sive metropolitanne sive suf­ fraganeae, Sacrae Congregationi Fidei Propagandae lurisdlclione contineri lubemus et decernimus. Qui metropolitsnls Ecclesiis praeerunt Rubagensl, Nalrobensl, Daressalamensl, Taborensl, iis omnibus lurlbus, privilegiis honoribus frui poterunt quibus ceteri eiusdem gradus et dignitatis Praesules: ut est crucem ante se ferre, Intra fines suae provinciae, et pallio uti, postquam tamen fuerit 707 expostulatum/in publico Consistorio et Impetratum, iuxta lilurglcas leges; tenebuntur nutem iisdem officiis et obli­ gationibus quibus Metropolitae omnes Iure ad stringuntur. Metropolitanae vero Scdes iisdem ornabuntur lurlbus aut onerabuntur obligationibus, quae ceterarum Ecclesiarum eiusdem dignitatis sunt propria. Item dioeceses earumque Praesules Iisdem fruentur privilegiis ct obstringentur one­ ribus, quae reliquis dioecesibus reliquisque Praesulibus competunt. Sive Archleplscoporum sive Episcoporum se­ des ac domicilium in lis suae cuiusque Ecclesiae urbibus collocabuntur, quae sunt in regione principes e quibusve nomen archidioccescs vel dioeceses Inveniunt. Cathedram vero statuent Antistites In eo urbium templo quod sive amplitudine sive maiestate dignius existimabitur. lube­ mus insuper ut In unaquaque dioecesi, ut est In iure, Col­ legium Canonicorum condatur. Quod si alicubi statim fieri nequeat, Indulgemus ut Consultores dioecesani inter­ ea eligantur, quorum opera luvcntur Episcopi. Qui, ut oatet, erecto Canonicorum Collegio, a suo munere cessa­ bunt Educendis autem utque instituendis pueris, quos Pater caelestis ad sacerdotii honorem vocaverit, semina­ rium saltem elementarium In qualibet dioecesi erigatur, iuxta eas nonnas quae tum Codice Iuris Canonici conti­ nentur, tum a Sacra Congregatione Fidei Propagandae editae fuerint. Quae res si ad effectum adduci non poterit, qua tamen meliore potest ratione huiusmodi adolescen­ tium institutioni consulatur. Mensae episcopales, quas vo­ cant, lis bonis, sl quae sint, constituentur quae unicuique Vicariatu] Apostolico, ante dioecesium erectionem, acce­ debant; vel etiam iis pecuniis quas solet Sacra Congrega­ tio Fidei Propagandae mittere; vel denique Iis sive bonis sive pecuniis, quae a fidelibus Christianis suppeditabuntur. Quod ad electionem Vicarii Capitularis vel Administra­ toris Apostolici sede vacante, vel ad clericorum et populi iura et onera, In his omnibus religiose serventur quae lure praecipiuntur. lubemus autem ut quibus religiosis Soda­ litatibus curae fuerint Vlcarlatus Apostolici qui harum Litterarum vi In dioeceses redacti sunt, eorum laboribus, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, concre­ dantur. Spes enim certa Nobis est nihil eos, qui sunt hucusque de Ecclesiae sanetne bono quam qui optime me­ riti, esse praetermissuros quod ad utilitatem sui cuiusque gregis conferat. Volentes autem nunc carum archldloecesium et dioece­ sium, quas Nostris hisce Litteris constituimus, regimini consulere, eadem summa et apostolica potestate, quam a divino Redemptore In universum Christianum populum ac­ cepimus, deque eorum venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. F. Cardinalium, quos supra memoravimus, consilio slmulque de/venerabilis Fratris Davidis Mathew, Aposto­ lic! in Africa Orientali et Occidentali Britannica Dclegotl, sententia decernimus ct statuimus ut qui iisdem nrchidioeceslbns vel dioecesibus praesunt, 11 resldentialium Episco­ porum honore augeantur ct afficiantur. Qua de re eos, a prioribus Ecclesiarum vinculis quibus detinebantur, solu­ tos, ad Sedes quorum nomina hic sublciuntur, tranferimus, scilicet: Venerabilem Fratrem losephum Cabana, Societa­ tis Missionum ad Afros Sodalem, ab Ecclesia titulo Sufetulensl ad archleplscopalcm Sedem Rubagensem. Venera­ bilem Fratrem Franclscum Xaverlum Lacourslère, e So­ cietate Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Vulturlensi ad Sedem episcopalem Mbararensem. Venerabilem Fra­ 3137 n. 2342 trem losephum Kiwanuka, c Missionum Societate ad Afros, ab Ecclesia titulo Thiblccns! ad episcopalem Sedem Masakensem. Venerabilem Fratrem Vincentium Billington, e Societate de Mlll-Hlll, ab Ecclesia titulo Avissensl ad episcopalem Sedem Kampalensem. Venerabilem Fratrem loannem Grclf, Sodalem Societatis S. loseph de Mill-Hill, ab Ecclesia titulo Belahitcncnsl ad episcopalem Sedem Tororcnscm. Venerabilem Fratrem loannem Baptistam Cesana ab Ecclesia titulo Cerbalitana ad Sedem episcopa­ lem Guluensem. Venerabilem Fratrem loannem Baptis­ tam McCarthy ab Ecclesia titulo Cerdnltana ad arch’eplscopalcm Sedem Nairobensem. Venerabilem Fratrem Ca­ rolum Cavallera, ex Instituto Missionum a Consolata, ab Ecclesia titulo Sufetana ad Sedem episcopalem Nycrenscm. Venerabilem Fratrem Federicum Hali, e Societate S. loseph de Mill-Mill, nb Ecclesia titulo Albensi maritima ad Ecclesiam episcopalem de Kisumu. Venerabilem Fra­ trem Edgarum Aristidem Maranta, Sodalem Ordinis Fra­ trum Minorum Capulatorum, ab Ecclesia titulo Vindenensi ad Sedem archieplscopalem Dasessalamensem. Venerabi­ lem Fratrem Attilium Beltramino, Instituti Missionum a Consolata Sodalem, ab Ecclesia titulo Tuburnicensi ad episcopalem Sedem Iringcnsem. Venerabilem Fratrem lo­ sephum Bvrne, e Congregatione a Spiritu Sancto, ab Ec­ clesia titulo Vasadensi ad episcopalem Sedem de Moshl. Venerabilem Fratrem Gerardum Hilshorst, Congregationis a Spiritu Sancto Sodalem, ab Ecclesia titulo Metellopolitann ad episcopalem Sedem Morogorensem. Venerabilem Fratrem Antoniam Pesce, e Congregatione Ss. Crucis et Passionis D. N. L C.r ab Ecclesia titulo Caesariensi in Bithynia, ad episcopalem Sedem Dodomenscm. Venerabi­ lem Fratrem Patrittum Winters, Societatis ab Apostolato catholico Sodalem, ab Ecclesia titulo Barcensi ad episcof>alem Sedem Mbuluensem. Venerabilem Fratrem Corneium Bronsweld, e Societate Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Caralllens! ad ar/chlcplscopalem Sedem Ta- 709 borensem. Venerabilem Fratrem Alfredum Lanctot, Soda­ lem Societatis Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Avenscnsi ad cp'scopalem Sedem Bukobensem. Venerabi­ lem Fratrem Laureanum Rugambwa ab Ecclesia titulo Feblanensl ad episcopalem Sedem Rutaboensem. Venera­ bilem Fratrem losephum Blomjous, c Societate Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Bubastitana ad Sedem epi­ scopalem de Mwanza. Venerabilem Fratrem loannem van Sambeek ab Ecclesia titulo Gergitana ad episcopalem Se­ dem Kigomensem. Venerabilem Fratrem lacobum Sledle, Sodalem Societatis Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Admensi ad episcopalem Sedem Karemensem. Venerabi­ lem Fratrem Antonium van Oorschoot, e Societate Mis­ sionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Cencnsl ad episcopalem Sedem Mbeyaensem. Harum Ecclesiarum Praesules ipsarum regimen et admlnistrationem sive religiosarum rerum sive temporalium bonorum habebunt. Placet Insuper sive Archiepiscopos sive Episcopos, antequam in suarum dioecesium canonicam possessionem veniant, coram quolibet catholico Praesule, sincerae fidei caritatisque vinculo cum Petri Sede coniuncto, iuslurandum fidelitatis erga Romanum Pontificem dare, iuxta statutas formulas, quarum exempla his Litteris adlcluntur. Haec vero sigillo impresso et subscripto nomine ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam pri­ mum transmittenda curabunt. Ab iteranda tamen fidei professione de Nostra apostolica potestate liberamus. Haec omnia, quae praesentes Litterae continent, exsequenda curabit venerabilis Frater David Mathew in Africa Orien­ tali et Occidentali Britannica Apostollcus Delegatus, idemque Archiepiscopos titulo Apamenus, in Bithynia; cui ergo conficiendae rei potestates tribuimus. Quâs, si id visum fuerit, poterit etiam cuilibet viro subdelegare. dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Volumus autem ut qui negotium perfecerit documenta quoque ac­ tae rei exaranda curet, quorum fide digna exempla ad .Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam primum transmittat. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse ct fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque Igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla ge­ neris contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras Iisdem derogemus omnibus. Quapropter sl quis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra ege­ rit ac Nos ediximus, id prorsus Irritum atque Inane haberi volumus. Nemini / propterca haec voluntatis Nostrae docu- tui menta vel scindere vel corrumpere liceat: quin immo Lit­ terarum exemplis ct locis, sive typis Impressis sive manu exaratis, qune sigillum praeferant viri In ecclesiastica dl gnitate constituti slmulque ab aliquo publico tabellione sint 3138 n. 234S-2346 SC RITUUM - CONSISTORIALIS subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta In uni­ versum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum lis iure statutas qui sum­ morum Pontificum lussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo quinto mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo quin­ quagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo.—Pro S. R. E. Cancelario: Eugenics Card. Tisserant, Sacri Col­ legii Decanus. Petrus Card. Fumasoni Biondi, S. Congr. de Propaganda Fide Praef. Hamletus Tond Ini, Aposto­ licam Canceli riam Regens. Albertus Serafin!, Proton. Apost. Silvius Sericxno, Proton. Apost. Ada. X PAVENTI in ME 79 (1554) 19Ô-201. PIUS XII - COMM. ORIENTALIS 1953 .APR 9-ALAI 3 tac nunc et In posterum plenissime suffragari; sicque rite ludicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, aucto­ ritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari conti­ gerit. Datum Romae, npud Sanctum Petrum, sub anulo Pi­ scatoris. dic π mensis Mali, anno mdccccuh, Pontificals Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi. Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis.—Gildo Brugnola, a Bre­ vibus A postalicis. 2346 1953 MAI 3.-COM. COD. OR., RESP. AAS 45 (1953) 312-313 2343 1953 APR 8.-SC RITUUM, DECR. AAS 45 (1953) 251 De ordine servando in recitanda invocatione «be­ nedetta la sua gloriosa assunzione» post missam et BENEDICTIONEM EUCHARIST! CAM In decreto «Romana» publici luris facto die 23 Decembris 1952 ac in Acta Apostollcae Sedis relato (cf. an. et voL XXXXV, 21 Marti! 1953, n. 4. pdgina 149) JLE 2324] loco legendi: post verba: Benedetto ll nome di Maria Vergine Madre, udantur: Benedeita la Saa gloriosa Assunzlone. legatur: ...post verba: Benedetta la Sua Santa e Immaeolaia Coneeztone, addatur: Benedetta la sua gloriosa Assuruione. Ex Secretaria S. Rituum Congregationis, die 8 Aprilis 1953.— Henricus Dante, Substitutus. 2344 1953 APR 27.-SC CONSISTORIALIS, F A CULT. PART.· Mutatur CONCESSA aliquantulum facultas legatis pontificiis CIRCA ALIENATIONES TICORUM BONORUM ECCLESIAS­ Quoties urgeat necessitas, evidens sit utilitas et pericu­ lum adsit in mora, facultas conceditur permittendi singulis quorum interest ad normam can. 534 § 1 el 1532 § 1, n. 2.° alienationes bonorum ecclesiasticorum vel piarum causa­ rum quorum pretium non excedat in duplum auctam sum­ mam a S. C. Consistoriall variis in Na tionibus statutam Notlflcatione diei 18 octobris 1952 [LE 2311 ]. De perac­ ta alienatione intra annum S. Congregatio competens edoceatur. Datum ex Aedibus S. C. Consistorialls, die 27 aprilis 1953». • Prot. N 347/12: CpR 32 (1953) 251. Adn. A GUTIÉRREZ in Cpr 32 (1953) 231-253; F. LODOS in Sal Terra· 42 (1954) 141-143. 2345 Litterae Ap. Motu proprio datae sCrebrae allatae sunt» (22 mense Februarii anno 1949) [LE 2029), de disciplina sacramenti matrimonii. Interpretationes authenticae: 1—De dispensatione a publicationibus matrimonialibus. 2—De modo com­ putandi ORADUS CONSANGUINITATIS UT CONSTITUAT IM­ PEDIMENTUM matrimoniale. 3—De potestate dispen­ sandi HIERARCHAE AB IMPEDIMENTIS MATRIMONIALIBUS. 4—De forma matrimoniali canonica. 5—De potes­ tate PAROCHI ET HIERARCHAE ASSISTENDI MATRIMONIIS DIVERSI RITUS. 6---- De RITU SERVANDO IN CELEBRATIONE MATRIMONII CATHOLICORUM MIXTI RITUS Can. 18 § 2. D. I.—An loci Hierarcha, In cuius eparchia matrimonium celebratur, dispensare possit ad normam can. 18 j 2 a publicationibus matrimonii contrahentes ea­ dem lege adstrictos, diversi tamen ritus. R. Affirmative, dummodo sit Hierarcha proprius eius qui dispensatione eget. D. II.—An Hierarcha loci, In cuius eparchia matrimo­ nium celebratur, dispensare possit ad nonnam can. 18 j 2 a publicationibus matrimonii contrahentes eiusdem quidem ritus ac ipse Hierarcha, qui tamen non sit eorum Hie­ rarcha proprius. R. Negative. Can. 31. D.—Cuius gradus in singulis casibus censendum sit impedimentum quod ex diverso computandi modo, orientali vel latino, sit maioris vel minoris gradus iuxta can. 31. R. Impedimentum censendum est illius gradus culus est in disciplina Hierarchae qui dispensationem dedit. Can. 32 § 5. D. L—An per verba can. 32 § 5 «dispensatio petatur ab Hierarcha viri· excludatur potestas Hierarchae mulieris valide dispensandi ab impedimento quod dumta­ xat hanc liget. R. Negative, f 313 D. IL—An praescriptum can. 32 § 5 applicandum sit si contrahentes eiusdem ritus pertineant ad cparchtas di­ versi ritus. R. Affirmative. 1953 MAI 2.-PIÜS XII, UT. AP. AAS 45 (1953) 542-543 Intern untiatura apostolica ERIGITUR in iraniano imperio Can. 85 § 2. D.—Utrum per verbum can. 85 § 2 «bene­ dicentis» intelligatur simplex benedictio an requltatur cer­ tus ritus liturgicus. R. Affirmative ad primam partem, negative ad secundam. PIUS PP. XII Can. 86 § 1 n. 2. D.—An verba can. 86 § n. 2: «...sive Ad perpetuam rei memoriam.—Quantum utilitatis e pu­ contrahentes sunt subditi, sive non subditi, modo sint sui blicis officiorum rationibus, quae Apostollcae huic Sedi ritus», collata cum verbis can. 1095 § 1 n. 2 C. L C.: «...in intercedunt cum Civitatibus, soleat existera, neminem la­ quo (territorio) matrimoniis nedum suorum subditorum, tet estque usu iam dudum comprobatum. Cum Igitur com­ sed etiam non subditorum valide assistunt·. Ita Intelllgenda modum esse visum fuerit Apostolicam Sedem et Iranlasint ut parochus et loci Hierarcha orientalis ritus valeant num Imperium publicis huiusmodi vinculis inter se convalide assistere matrimonio duorum fidelium latini ritus, iungi. Nos, motu proprio, certa scientia ac matura itemque ut parochus et loci Hierarcha latini ritus valide deliberatione Nostra deque Apostollcae potestatis pleniassistere valeant matrimonio duorum fidelium orientalis &13 tudine, harum Litterarum vi. In Iraniano/ Imperio Interritus. nuntiaturam Apostolicam erigimus ct constituimus, cuius R. Negative. sedem in urbe Teheranla collocamus. Eidem ergo sic per Nos erectae Inlemuntiaturae omnia et singula deferimus Can. 88 § 3. D.—An praescriptum can. 88 J 3 «matri­ officio, privilegia atque indulta, quae huiusmodi Legatio­ num propria sunt. Haec edicimus, statuimus, decernentes monia autem catholicorum mixti ritus In ritu viri et co­ praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces lugiter ram eiusdem parocho sunt celebranda...» abroget prae­ exstare ac permanere; suosque plenos atque Integros ef­ scriptum can. 1097 § 2 C. L C. «... matrimonia autem fectus sortiri ct obtinere; eldemque Legationi sic constltucatholicorum mixti ritus, nisi aliud particulari iure caa3139 3140 1053 MAI 8-11 SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII - RELIGIOSORUM tum sit, In ritu viri ct coram eiusdem parocho sunt cele­ branda». R. Affirmative. Datum Romae, die 3 mensis Mali a. 1953. Dc speciali mandato Sanctissimi.—-M. Card. Massimî, Praeses. A. Coussa, a Secretis. Adn. A*n. HERMAN in ME 79 (1953) 574-584; F. LODOS in Sal T»rr*· 42 (1954) 173-175; C. PU]OL in PrM 43 (1954) 134-160 ot in BEDC 8 (1953) 667-883. 2347 1953 MAI 8.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· Solvitur dubium de missa vespertina pro operariis QUI NAVIBUS ADDICUNTUR, ITINERE MARITIMO PERDURANTE Dubium.—Sacra Congregatio Consistorial!» die 26 februarii, anno 1953, ad Sacram Congregationem S. Officii hanc, quae sequitur, misit epistulam: «in Instructione *De disciplina circa letunlum Eucharisticum ununda. nb ista Sacra Congregatione die 6 Januarii anno currenti edita, quoad Missas vespertinas declaratur, vl Con­ stitutionis Apostollcae Christus Dominus [LE 2330) Ordi­ narios locorum facultate frui permittendi In proprio territorio Missae vespertinae celebrationem etc... pro Illis operariorum classibus, qui matutinis festorum horis occupantur, ut mu­ neribus portuum addicti... (AAS XXXV, p. 50, s.). Nunc autem, exorto dubio, Sacra haec Congregatio humiliter postulat· 1. ut Inter praedictos operarios annumerentur etiam erui navibus addicuntur maritimo Itinere perdurante; 2. ut Ordinarius competens ad praefatam facultatem elargiendam sit ille culus territorio adhaeret portui In quo navis habitua­ nts* consistit, ad quem spectat ius erigendi et benedicendi oratorium In navi, ad normam n. 30. tit. ait. Constitutionis Aetolicae 'Exsul Familia' (AAS, XXXXIV, p. 699) (LE Resp.—Sacra Congregatio S. Officii litteris (prot. n. 404-46) die VIII mali 1953, Sacrae Congregationi Consistorial! datis, respondendum curavit: «Pro gratia· ad utrumque. * S. Congregationi Conaistoriall, Prot. N. 404/46. iuxta summarium ApoL 28 (1955) 92-93. Adn. 1. FERRETTO in ΑροΠ. 28 (1955) 92-93. 2348 1953 MAI ll.-SC RELIGIOSORUM, INSTRUCTIO. PART.· exercendi apostolatum artis cinemaTOGRAPHICAE A SODALIBUS INSTITUTORUM PERFECTIONIS, PRAESERTIM IN ITALIA Circa modum htrurione delta Sacra Congregazione dei Religiosi circa Vapostolato Cinemaiogra/ico «È una delle nécessité del nostro tempo —scrlve Pio XI nella Enclcllca Vigilanti Cura, dei 29 giugno 1936 [ LE 1341) vigilare e Invorare perché il cinematografo non sia più scuola di corruzione, ma sl trasforml anzl In prezioso strumento dl educazione e dl elevazione dell'umanità». Questa vlgflanza e questa cura —più volte raccomandate dal Sommo Pontcfice felicemente regnante— hanno ottlmamente esercltato sia la Pontificia Commissione per h Clnematografia, organo della Santa Sede per lo studio del probleml clncmatografic! che hanno attlnenza con la fede e la morale, sia l’Épiscopato Cattollco e 11 clero secolare e religioso, che hanno seguito e seguono con vigi­ lante cura 11 grave problema del cinematografo. Esso «fra I dlvertlmenti moderni, ha preso un posto d'importanza anlversale» (Enc. cil.), ed è ormai divenuto una esigenza fortemente sentlta non solo dalle popolazionl del grandi agglomerati urbani, ma anche dei minori centri rurali. Frutto concreto dell'interesse dell'Episcopato e del clero per i problem! del cinema, sono le numerose esortarionl e nonne emanate dal 1'autorità ecclesiastica nei di­ versi paesl e 11 moltiplicarsf delle Inlzlative Intese a salvaguardarc gl'Interessi spirituali dei fedell e ad esercitare un’lnflucnza moralIzzatrlce nei campo dell'industrla cinematografica. Particolare menzlone merltano in proposito le sale clncmatograflche rette —sovente con gravi sacrifi­ ci— da sacerdoti o religiosi in cura d'anlme o in esercizio dl apostolat! specifici, educativi e sociali, che non solo assicurano un sano divertimento al popolo e, in particohre, alla gloventù, ma sono spesso uno strumento efficace dl formazione e d! elevazione umana c religiosa. 3141 n. 2347-2318 Non mancano tuttavia Inconvenienti determinati sopratutto dalle reali difflcoltà cul vanno incontro i gestori di sale cattoliche, e per la scarsité dl films moralmente sani, e per gli onerl finanziari che I predettl gestori debbono sostenere. Difflcoltà queste che, evidentemente, an­ che se sensibili, non potranno glustlflcare mai la prolezione In una sala cattolica di pelllcole cbe non siano moralmente ineccepibili. Moite di queste difflcoltà trovarono e trovano certamente soluzione adeguata nelle parole di Pio XI nella citata Enclcilica: «Mediante l'organizzazlone dl tali sale (cattoliche), che per l'industria rappresentano spesso dei buoni clienti, si puô rivendicare un nuovo dlritto, quello cioè che la stessa industria produca delle pellicole corrispondenti pienamente ai nostri principi, le quali saranno pol facllmcnte prolettate non soltanto nelle sale cattoli­ che, ma anche nelle altre». In esecuzione dl tall direttive sono state organizzate e si stanno organlzzando, nelle diverse nazioni, in perfetta armonia con le esigenze dell'apostolato in questo campo, delle associazionl nazionali cattoliche di esercenti cinematograflci, con il preciso compito di rappresentare gli interessl morali e materiali delle sale cattoliche presso l'au­ torité civile, di difenderne i dlritti nei confront! di altre associazionl, di assisterle nei campo legale, amminlstratlvo e fiscale. Quanto sia conveniente, per non dire neces­ sario, che le sale cattoliche aderiscano a simili organizzazioni —come dei resto è stato più volte sottolineato dall'Autorité ecclesiastica— non ha bisogno di essere Illustrato. La Enclcllca Vigilanti Cura dispone, inoltre, ’I*** Si Religiosi), necessario per rimuovere Fimpedimento cano­ nico posto dallo stesso diritto, sotto Ia comminazione dl pene canonlche. 2. Sl considera esercizio pubblica al sensi dclla presente Istruzionc, resercizio —svolto da religiosi per sè o per altri (c. 142)— di una sala clnematografica nel quale concorre e Ia destlnazionc pubblica degli spettacoll e lo svolglmento dl una qualslasi attivité lucrativa. 3.Non si richiede nessun permesso della Santa Sede (c. 7) (Sacra Congregazione dei Religiosi in casu) allorchè trattasi di esercizio priaalo dclla sala, owero quando lc rapprescntazlonl dncmatografiche non siano destinate al pubbllco o Facccsso alla sala sia a titolo gratuito. 4. La Sacra Congregazione dei Religiosi, nel rilasclare 11 nulla osta, ascolterù, secondo I casi, 11 parere della Pon­ tificia Commissione per la dnematografia. organo della Santa Sede per Io studio del problem! clnematografld che hanno attlnenza con la fede e con la morale, 5. Rimosso Fimpedimento canonico, di cui al n. 1. ristltuto religioso diviene capace dl svolgcre tale attiviU e l’attlvità svolta è, per conseguenza, leglttlma. 6. A decidere in seguito sulla opportunité delFapertura della sala al pubbllco, tenute present! le circostanze dl luogo, di persona e dl ambiente, dovranno concorrere II nulla osta delFOrdinarlo del luogo In cul la sala vlene aperta e qudlo del superiore maggiore religioso. 7. Si ricorda che. In base al principi canonici, le norme emanate dagli Eccellentlssiml Ordinari diocesani per il settore dell’apostolato dnematograflco. In quanto tocchlno la fede, la morale o Fordlne pubbllco, vlncolano 1 religiosi, anche esentl, che gestlscono sale dnematografiche aperte al pubbllco. 8. Il tllolare della llcenza per una sala gestita da re­ ligiosi pub essere solamente 1) superiore della casa, cui la sala è annessa o comunque dipendente, 11 Parroco religiose, o un loro delegato; mal un lalco. 9. Non è consentit^, se non come rarissima eccezione, opportunamente provata, la cessione temporanea o defini­ tiva dclla gestione di una sala (religiosa) a privati. Π nulla osta dl cui al η. 1, non comporta mal questo per­ messo. 10. T gestori sono. In cosdenza, obbligati a vigilare attentamente durante gll spettacoll per ovviare a perl co11 e a inconvenienti di qualslasi natura. 11.La programmazlone degli spettacoll spetta escluslvamente al tltolare della licenza. che ne è sempre re­ sponsable, anche se sl serve dl coadlutori laid. 12. T films da prolettarsi potranno essere sccltl solo tra quelll dichiarati per tutti oalFUffldo permanente na­ zionale dl revisione, ed eccezionalmente, tra quelll gludicatl per adulti, con opportune correzloni, secondo I alteri impartit! dallOrdlnario. 13. In nessun caso potrà ammettersl la prolezlone dl films gludlcatl dal competente Ufficlo nazionale dl revi­ sione: per adulti con riseroa, sconsiqliabili ed esclusi. 14. Si evitl 1’esposizlonc dl manifesti pubbllcltari o cartellonl suile faedate o presso Fingresso dclla Chlesa. In reladone alia partlcolare sltuazlone oggl eslstente In Italia, questa Sacra Congregazione dd Religiosi précisa e dispone quanto appresso: 1. È eserclzio pubbllco dl sale dnematografiche, e qulndi attivité commerciale, In senso canonico, non solo quello che i religiosi, per sè o per altri (c. 142), svolgono sulla base della licenza industriale, ma anche della cosl dettn licenza parrochiale. 2. Il titolo di licenza parrochiale —in Italia e per gli effetti clvlll— indlca il permesso che deve accordare l’au­ torité civile, In base al quale le sale cattollche eslstenti nelle Parrocchle e anche negli Oratori, Collegi, .Associa­ zionl. Istltntl, ecc.. In qualunque modo dlpendenti o controllale dall’autorità ecclesiastica, possono legittimamente essere aperte al pubbllco. 3. Soltanto come rarissima eccezione, plenamcnte glustlflcata e nel slgnoll cas! comorovata. la Sacra Congrega­ zione dei Religiosi potrebbe rilasclare 11 nulla osta per la licenza Industriale. Infattl, sarebbe assai difficile, in questi casl. rawisare una causa motiva sufficiente. 4.È chlaro nella licenza parrochiale lo scopo apostolico, montre per la licenza industriale. Il motivo dl aposto­ lato vlene sovente compromesso dall’lnteresse economico. Ora, Il lucro non puô essere preso In considerazione comc causa motiva, anche se gll Introitl sono devoluti ad opere 3143 1053 ΜΛΙ 12 dl bene. Sl deve, d’altra parte, assolutamente evitare ogni forma dl concorrenza commerciale Ira Istituti religiosi ed escrcenti clncmatografici industrial!. 5.L’UfficIo permanente nazionale dl revisione per 1'Italia è II Centro cattolico cinematogra/ico. 6.L'assoclazione nazionale che In Huila rappresenU e tutela gl'lntercssl dellr sale dncmatografiche dlpendenti o conlrollatc dall’Autorità Ecclesiastica, è l'Association* Cattoiica Esercenli Cinema (A. C. E. C). Borna, Il Maggio 1953.—Valerio Cord. Valeri, Ρ/γfetto. P. .Arcadio I.arraona. Segrctario. • Prot. N. 0183853: e fotiii S. Q do Roligioiia. Ada. S. CANALS in CpR 33 (1953) 2S8-280 ot ApoU. 27 (1954) 294-297; A GUT1É222 ia ME 79 (1954) 84-89. 23-19 1953 MAI 12.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART? De sanatione in radice matrimonii post adeptam IMPOTENTIAM ABSOLUTAM ET PERPETUAM Dubium—Mr catholicus die 20 Februarii 1928 cum mu­ liere acathollca baptizata coram ministro acathollco ma­ trimonium attentavit; ex hoc contubernio tres Infantes nati sunt, qui omnes acathollce baptizat! et educati sunL Mr nunc poenitens de modo suo agendi, nunc matrimo­ nium suum convalldare desiderat. Sed anno 1941 vir ex operatione chirurgica medullae spinalis totaliter Impotens factus est, ita ut nec erectio membri virilis, nec penetratio vaginae mulieris, nec effu­ sio seminis possibilis sit. Qua de causa vir iuxta canonem 1068 $ 1 matrimonium contrahere non potest; quapropter humiliter Implorat ut matrimonium, anno 1928 contractum, in radice sanetur. Mutuus maritalis consensus perseverat, et neutra pars est actu demens. Ex Aedibus S. Officii, die 12 mali 1953. N. D. Pius, divina Providendi Pp. XII In Audientia diei 12 mali 1953, attentis peculiiribus circumstantiis et Indubiis resipiscentiae signis ora­ toris N. N.. benigne remisit preces prudenti arbitrio et conscientiae R. P. D. Ordinarii N. N. qui, dummodo utriusque partis consensus perseveret, sanare valeat in ra­ dice matrimonium de quo supra. Serio autem moneat oratorem Ipse Ordinarius de pra­ vissimo scelere patrato, salutares el poenitentias Imponat, a censuris absolvat ad mentem can. 2319, slmulque de­ claret ob hanc dispensationem n se acceptatam, matrimo­ nium fieri validum, legitimum el Indissolubile evadere iure divino et prolem susceptam legitimam habendam esse. Cum autem de matrimonii validitate In foro externo constare debeat. Idem Ordinarius nomen cum reliqua per­ sonali consueta indicatione tam oratoris quam eius spon­ sae In Regestis describi curet, slmulque autographum do­ cumentum praesentis concessionis absolutionis a censuris, acceptationis et declarationis oratoris ut supra servetur In Coria episcopali, et exemplar authenticum eidem ora­ tori sedulo custodiendum tradatur. Contrariis quibuscum­ que non obstantibus. Resp.—Ssmus D. • ApoU. 33 (1950) 133 Ada. W. BERTRAMS In PRM 49 (1990) 417· 4S7 et In ApoU. 33 (I960) 119-138; REGATILLO in Sal Terrae 49 (1981) 419-427. 2350 1953 MAI 12.-SC RIT., DECR. AAS 46 (1954) 104-105 URBIS ET ORBIS Formula benedictionis novi seminarii clericalis Instantibus plurimis catholici orbis Ordinariis, Sacra Rituum Congregatio formulam benedictionis novorum Se­ minariorum Clericalium adparavit eamque Sanctissimo Domino nostro Pio Divina Providentia Papae XII pro approbatione reverenter subilclendam censuit. Referente Itaque, infrascripto eiusdem Sacrae Rituum Congregatio­ nis Cardinali Pro-Praefecto, in audientia diei 23 decem­ bris 1952 eidem concessa, San/ctltas Sua propositum ritum 1& benedicendi novi Seminarii Clericalis, prout in adnexo prostat exemplari, adprobare benigne dignata est eumqce 3144 SC S. OFFICII - COMMISSIO CINEMATOGRAPHΙΛΕ 1953 MAI 31-IUV 1 in Rituale Romanum Inserendum mandavit. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 12 Mali 1953.—C. Card. Micara, Ep. Velitem., ho-Praef. A. Carinci, Archiep. Seleucien., a Secretis. Ada. Vid· fonnüam Benedictioni· apud AAS 43 (1954) 105-107 Ttl ip-ad Ritual· Romanum. 2351 1953 MAI 31.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 45 (1953) 426 Decretum de missa vespertina in navi Quaesitum est ab hac Suprema S. Congregatione S. Officii: 1. Utrum Ordinarii locorum, ad nonnam η. VI Con­ stitutionis Apostolicae tChrlslus Dominus* |LE 2330], per­ mittere valeant Missae vespertinae celebrationem In favo­ res christifidcllum qui navibus addicuntur, maritimo iti­ nere perdurante; et quatenus affirmative: 2. Quinam sit Ordinarius loci competens in casu. ΕΛΙ ac Revihi Patres huius Supremae S. Congregationis, re mature perpensa, in Plenario Coetu feriae IV, habito die 25 Martii 1953, respondendum decreverunt: Ad 1. AHirmallve. Ad 2. Competens est ad praedictam facultatem elar­ giendam Ordinarios loci, in culus territorio est portus, in quo navis habituollter consistit. Ssflius autem D. N. D. Plus divina Providentia Pp. XII, In Audientia Emo Cardinali Pro-Secretarlo Sancti Officii die 5 Mail 1953 concessa, hoc Erhorum Patrum Decretum adprobavit atque promulgari iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 31 Mali 1953.— Mmuvs Crovini, Notarius. Ala. M. CASTELLANO in ME 79 (1954) 34-50, 2352 1953 IUN 1.-C0M. CINEMATOGRAPHIAE, EPIST. PART.· Epistula praestdis pont, commissionis de cinematoGRAPHIA CIRCA ORDINATIONEM COMMISSIONUM DIOECESANARUM DE RE CINEMATROGRAPIIICA IN ITALIA Città del Vaticano, 1 giugno 1953. Eccellenza Reverendissima, per venerato ordine del Santo Padre, nella mia qualité di Présidente della Pontificia Commissione per la dnematografia —organo della Santa Sede per lo studio dci problem! clnematograflcl, che hanno attlnenza con la fede e con la morale (Art. 2 dello Statuto) —mi permetto di rlvolgermi ali'E. V. Revtfia per sottoporre alia Sun conslderazlonc quanto segue. La crescente influenza che il clnematografo va esercltando sol pubbllco, che sempre più numeroso affolla le Sale dl proiezione, è motivo per la S. Sede di viva preocrupazlone, polchè i cinema sono diventatl «autcntiche scuole in cui si impartiscono lezlonl ben più efficaci dei ragionamenti aslratti, e capaci di trascinare la maggior parte degli uominl verso il bene o verso il male» (Pio XI: Ebc. Vigilanti Cura*) [LE 1341]. Molt! fims, Infatti, che vengono offert! al pubbllco, sono purtroppo moralmente negativi e, nella migllorc delle Ipotesi, presentano la vita In forma edonlstica. trascurando I valori morali e religiosi. Più volte i Somml Ponteficl hanno denunziato 11 grave pericolo e richinmato la vigi­ lante attenzione dell’EpIscopato sui grave problema. Al fine di nrginare tanto male, molti Sacerdoti in cura d'anime, préoccupât! di difenderc 11 gregge loro affidato e convint! dl dover opporre al cinéma immorale spettacoll sani ed educativl, sl sono assoggettatl a gravi sacrifici, per aprire In parrocchla o nell’oratorio, una Sala cincmatografica, a cui i! popolo. e soprattutto la gloventù, potesse accedere senza pericoli. Queste initiative confermano 1’impegno con cui ΓΕρίscopato e il Clero seguono il préoccupante fenomeno del cinema, diventato ormai un’esigcnza per la grau parte delle popolazloni non solo clttadlne, ma anche del minor! centri rurali. Rlwlta peraltro, in base a précisa documentazione. chc 3145 η. 2351-2352 talora dai gestori delle predette sale non si osserva un sano crlterio religioso-morale circa la scelta delle pelllcole che vengono In essa proiettate. Taie grave inconvenlente, che è sovente determinato da reali difflcoltà cui vanno Incontro i gestori dl sale cattoliche, sia per la scarsità di films moralmente sani, sia per motlvl d’indole economica, non puô essere in alcun modo tollcrato. Devono anzi, dette sale, diventare una scuola sussidiarla alla prcdicazione pastorale, e trasformarsl «in prezioso strumento di edificazione e dl elevazione» (Vigilanti cura). Si ritiene qulndi necessaria e urgente una particolarc c attenta vlgllanza da parte degll Eccihi Ordinari e un loro efficace intervento per disciplinare l'attività delle Sale cattoliche. In alcune Diocesi si è proweduto a tal fine alla costituzlone dl una Commissione Dlocesana di vigilanza, alla Îuale l’Eccmo Ordinario affida il mandato e l'autorité i segulre anzltutto l’operato delle dette Sale. Si ritiene che tale Commissione debba essere istitulta in tutte le Diocesi e ad essa debbano sottostare tutte le Sale dnematografiche comunque dlpendenti dall'Auloritâ Ecclesiastica, comprese quelle gestite e facenti capo ad Enti ed Istituti religiosi e aperte al pubblico. A presiederla sarà chiamato un Sacerdote competente. Sarà compito della Commissione: a) studiare e ri sol­ vere i probleml chc rlguardano gli spettacoll clncmatografici e tcatrali, che hanno luogo nelle sale suddette; b) esamlnare le domande dl autorizzazione per l’apertura di nuove sale e rivedere la posizione dl quelle eslstenti. In particolare, la Commissione esamineré caso per caso l’opportunité o meno —tenute present! le norme del dlritto Canonico— dl concedere l'autorizzazione a richiedere alla competente Autorité govemativa la trasformazlone della Sala parrocchlale In Sila commerciale. Molti parroci, infatti, al fine dl avere una maggiore liberté di azionc, dopo aver ottenuto l’autorizzazione per la Sala parrocchlale, insistono per la trasformazlone. GH incon­ venienti che ne derivano non sono né llevi né pochl. Si tenga presente che non rientra nelle finalité della Chiesa gestire sale cinematograflche a scopo dl lucro; e) provvedere, mediante persone appositamente Incaricate, a revislonare i films aa programmarsl, a indlrizzare i Sacer­ doti nella scelta dei medeslmi, e ad approvare preventivamente i contrait! da stipulant con le Case ai distribuzione; d) curare l'esatta osservanza da parte dei gestori delle norme emanate dalla Commissione stessa c segnalare immedlatamente ail'Ordinario gli eventuall abusi; e) ottenere l’iscrizione di tutte le Sale nlFAssoclazione Cattollca Eserccntl Cinema (A. C. E. C.) secondo quanto è stato di recente disposto dagli Emi ed Ecciîii Presldentl delle Conferenze Conciliari d'Italia. La A.C.E.C. ha il compito di rappresentare gli interessi morali e materiali delle Sale cattoliche presso l'Autorité Civile, dl dlfenderne i dirittl nei confront! di altre Associazionl, dl asslsterle nel campo legale, amralnlstrativo e fiscale. In conformité aile disposizloni predette, sarà cura altresl degli Eccihi Ordinari prowedere alla costltuzlone dl una «Commissione Regionale» con l’incarico dl promuovere e coordinate l'attivité delle Commission! Dlocesane. Consta, Infatti, che vengono adottati criteri divers! nella scelta del films da programmarsl nelle Sale cattoliche, per cul un film non ammesso in una Diocesi viene accettato nella Diocesi limitrofa, con évidente dlsoricntamcnto del fedeli. Ad evitare talc inconvenlente, la Commissione Regio­ nale emanerà un giudizio unico, valido e obbllgante per tutte le Diocesi della Regione. I films per le sale parrocchiall potranno essore scelti solo tra quelll dichiarati «per tutti» dal Centro Cattolico Cinematografico, ed eccezionalmente, tra quelli giudicali «per adulti» con opportune correzlonl. In nessun caso po­ trà ammcltcrsi nelle sale cattoliche la proiezione di films giudicati dal C. C. C. «per adultl con riserva». «sconsigllabili» ed «csclusi». In alcune regioni l’Ecciho Episcopate ha anche dispo­ sto, con opportuni accord!, la costltuzlone dl «Servixl di asslstenza aile Sale dncmatografiche cattoliche» per provvederc aile Sale parrocchlall i films dn programmare, con evidenti vantaggi anche economic!. ma soprattutto morali dci Revtfd Parroci, I quail vengono sol levati dal inavoso c talora poco decoroso onere di prowederst direttamente i films presso le Case Cineinatograflche. La costltuzlone dl detti Servlzi. dlrettl da persone dl assoluta fiducia del· l’Autorità Ecclesiastica, è vivamente raccoinandata. e dove 3116 SC RITUUM - COMM. BIBLICA - CONSIST. - SECRETARIA STATUS n. 2353-2357 1053 ILiX 3-15 1953 ΙΓΧ 15 quest! esistano, le Sale parrocchlali della regione sono in­ vitate a collcgarsi con essi. Mi permette inoltre di richlamare I’attenzione di V. E. suito opportunity che la Commissione Diocesana sl preoccupi di orientant la pubblica opinione c di Influlrc con ogni mezzo per creare una coscienza cristlana ncgll spettatori che affollano le pubbliche Sale. Sono stati costltuit i a tal fine in moite città, Circoli di studio, o «Clneforum». Questi dovranno isplrani, nella loro attività, ai principi della morale cristlana e aile norme emanate dall Autorità Ec­ clesiastica, sia nella scelta del films da programmant chc ncirimpostazione della discussione. In ossequio alie diretllve dell'Enclclica Vigilanti cura è sorto fin dal 1937 II Centro Cattolico Clnematograflco Italiano, organo dell’Azione Cattolica Italiana e che opera quindi alie dipendenze della Commissione Episcopale per 1’Alta Dlrezione dell’A. C. I. II Centro, tra le altre prowide attività, ha predisposto un accurato servizlo per segnalare tempestlvamenle il giudizio morale su tutti i films che vengono proiettatl nelle pubbliche Sale. Detto giudizio vlene emanato dopo attento esame, da un’apposlta Commissione. A questi giudlzi devono attenersi i fedeli, sia per evitare occasioni di peccato e di scan­ dalo, sla anche per prendere poslzione contro 1 films «immorali» inducendo ln tal modo le Case Cinematografiche a migliorare la loro produzionc. A proposito dl auesto Ufficio Nazionale, Pio XI, nella dtata Enciclica, afferma: «È necessario sia bene stabilito che 1’opera di indicazione per riusclre efficace ed organica deve essere nazionale e fatta da un unico Centro respon­ sable». Tale ufflcio, per l’Italia, è ii Centro Cattolico Cinematografico, i cui gludizi devono essere normativi per tutti. Per una valida collaborazione In tutti i probleml atti­ nenti lo speltacolo, si raccomanda di servlrsi dell’opera dei «Segretariati dello Spettacolo» diocesani e parrocchlali, dipendenti dall ΓΑ. ’A. C. I. ai quali onali spetterà in particolare dl dlifondere i gi udizl del C. C. C. e fare un’Intensa propaganda perché Itutti 1 fedeli —e In primo luogo gli iscrittl all’A. C. e alie altre Organizzazioni cattoliche— ïi seguano con intelligente disciplina. Sarà pol opportuno che —seguendo le indicazioni che saranno date dal medesimo C. C. C.— e con la collabora­ zione dei Segretariati dello Spettacolo. diocesani e parrocehiall— si prepari con cura la «Giornata del cinema catto­ lico», in cui I Sacerdoti lllustreranno al fedeli i loro doveri In questo campo, e II prcparcranno convenlentemcnte alia «promessa dnematograflca»che impegna all'astensione dal­ le pellkole che offendono la verità e la morale cristlana. Detta promessa, annuale, vivamente raccomandata dalla citata Enciclica, suppone un'adeguata preparazlone delle cosdenze, perché non sl risolva In uno sterile atto esteriore. Desidero inoltre ricordare qui le parole ammonitrici del Santo Padre rivolte nel 1943 ai Quareslmalist! di Roma: «Si è detto che la Chiesa dcH’uomo moderno nelle grand! città é il cincmatografo. La parola puô sembrare cd è un fianidosso di pessimo gusto, ma pure vol sapete quanto ondo di tragica verità e di scabrosi pericoli quel motto adombri e assomml». Efficace antidoto ai gravi pericoli che il Santo Padre denuncia sarà certamente l’azlonc vigilante e concorde dell'Ecciho Eplscopato Italiano. Essa varrà a far sl che Il cinema, oggi molto spesso strumento dl corruzione, diventi nuova ed efficace forma <11 apostolato, e potente mezzo di educazlone morale. Con i sensi del plù devolo ossequio, mi professo dell’Eccellenza Vostra Reverendissima.—Martino G. O’Con­ nor, Vescovo titolarc di Tespia, Presidente delta Pontificia Commissione per la Cinemafografia. ♦ Ordinariis locorum.· ApoU. 27 1954) 308-312. Adn. S CAMALS in ApoU. 27 (1954) 312-316. structione S. Officii eadem super re eodemque die lata ÎLE 2331 ), nonnullae variationes in Rubricis Missalis et litualls Romani erant fa/cicndac. Quas quidem variatio- H nes Sacra Rituum Congregatio diligenti studio paravit βζ prout ίη adnexo exemplari prostant, ln Rubricas cum Sllssaiis tum Ritualis Romani induci servarique manda­ vit. Quibuscumque contrariis nihil obstantibus. Die 3 lunii 1953.—C. Card. Micara, Ep. Velitem., Pro-Praef. A. Car i nei, Archiep. Seleuclcn., a Secretis. Adn. Vida textum Variationum apud AAS 46 (1994) 69-71.11 BUvNI· NI in ApoU. 27 (1954) 55. 2354 1953 IUN 9.-COM. BIBL., DECL. AAS 45 (1953) 432 n. d. bernardi TTTULÜS: DIE PSALM EN Declaratio de libro donkamp, cvî, «Opus a R. D. Bernardo Bonkamp editum: Die Psalmai nach dem hebrâischen Grundtext. Mil einem Vorwort ron Univ. Prof. Dr. A. Allgeier. Verlag Wilhelm Visarlus, Freiburg i. Pr. (Imprimatur. Freiburg, 9. Februar 1949), VI, 634 pp., non satisfacit legibus hcrmencutlcls catholi­ cis. sed posthabitis traditione catholica et normis Magi­ sterii ecclesiastici, Innititur magna cx parte crilerilssubiectivis et prorsus arbitrariis. Quare illud opus ln Seminaria ct in Collegia religiosorum ne introducatur». Die autem 9 lunii 1953, ln audientia infrascriplo Con­ sultori ab Actis benigne concessa Ssriius Dominus Noster Pius Pp. XII praedictam Declarationem ratam habuit et publici iuris fieri mandavit. Romae, die 9 lunii a. 1953.—Athanasius Miller, 0. S. B. Consultor ab Actis. Adn. F. ASZNSIO in PrM 43 (1954) 32-47: F. SPADAFORAin ME 3 4(1953) 564-568. 2355 1953 IUN 12.-SC CONSISTORIALIS, INDULTUM. PART.· CaPPELLANUS APOSTOLATUS MAJUS, CELEBRANS IN COM­ MODUM FIDELIUM, UTI POTEST INDULTO ALTARIS PORTATIL1S Quoad conditiones appositas a Sacra Congregatione Consistoriali, perpendatur oportet unam, sine qua non. esse: Mitia scilicet celebrari debet in commodum fidelium sacerdoti cele­ braturo concreditorum, vel maritimorum vel in navi oenantlaa, minime vero In commodum celebrantis tantum; Ita ut omnes fideles qui ipsorum Missae super aram portatilem celebratu assistant, praecepto de Missa audienda rite planeque satisfa­ ciant. (S. C. Consistorialis. Ex Audientia Ssrhi diei 12 lunii 1953). • Iuxta summarium traditum a ME 83 (1958) 43-1 nota 25. Ada. 1. FERRETTO in ME 83 (429-436. 2356 1953 IUN 15.-SECR. STATUS, NOTIF. AAS 45 (1953) 570 Pontificium opus «de assistenza» in îtalia consti­ tuitur in personam iuridicam :nza del 15 Giugno 1953 Sua Santità Pio XII, nell’Udienza concessa al sottoscritto Pro-Segretario Pro-Se di Stalo della mé­ desima Santità Sua per gi ί Affari Ordinari, Si è degnab di istituire la Pontificia Opera di Assistenza in Italia, con sede in Roma, approvandone c promulgiandone . l’unito Stituto, ed erigendo la stessa Pontificla Pontificia Opera di Assistcan Assistons in persona giurldica.—G. B. Montint, Pro-Segretario dl Stato per gli Affari Ordinari. Adn. P. PALAZZINI in ApoU. 28 (313-315. 2353 2357 1953 IUN 3.-SC RIT DECR. AAS 46 (1954) 66-69 R O Μ A N A Variationes in rubricis missalis et ritualis romani POST CONT. «CHRISTUS DOMINUS» DE IEIUNIO EUCHARISTICO Apostolica Constitutione «Christus Dominus» PII Pa­ pae XII, de disciplina quoad leiunlum eucharlsticum ser­ vanda, die 6 Lanunril 1953 data [LE 2330], atque In­ 3117 1953 IUN 15.-SECR. STAT., NORM. AAS 45 (1953) 570-57« Statuta pontificii operis assîstentiae tn italia Statuto delta Pontificia Opera di Assistenza in Italia Titolo I. Pontificia Opera di Assistenza Art. 1—La Pontificia Opera dl .Assistenza, istltulta di Sua Santità Pio Pp. XII con Rescritto della Sua Segrt- 3145 SECR. STATUS, STATUTA PONTIFICII OPERIS ASSISTENTIAE teris di Stato In data 15 Giugno 1953 [LE 2356], ha personilità gluridica. Essa ha la sua sede In Roma. Art. 2— L’alla dlrezione e la vigilanzn délia Pontificia Opera sono affldate dal Santo Padre a una Commissione Cardinalizia. Art. 3—j L La Pontificia Opera promnove attività âjjlslrnziall c sociali in Italia, In conformilù ai principii della carllà cvnngclica c secondo le dlsposlzioni dclla Santa $71 Sede./ f 2. In particolare spetta alla Pontificia Opera stu­ dii* ! probleml caritativl c assistenzlali che, per la loro Important e amplczza Interdloccsana o nnzlonale, superano 1 limit! delle singole Diocesi. Ne considéra gli aspetll religiosi, morali, sociali, giuridici ed cconomlcl; ne promuove ed agevola la soluzlone. f 3. Compete nitres! alla Pontificia Opera favorlre la costltuzlone delle Opere Diocesane dl Assistenza, di cul il Titolo IL j 4. La Pontificia Opera svolge azione d’Informazione e, con (1 consenso degli Ordinari, dl coordlnamento delle Opere Diocesano dl Assistenza. Art. 4—GH Organ! della Pontificia Opera sono: 1. il Consiglio, 2. la Giunta. 3. il Comitato Economico, 4. il Collegio dei Revisori dei conti, 5. Ic Dclegazioni Regionali. Art. 5—11 Consiglio sl compone: Del Presidente, che e nominato dal Santo Padre per la durata di tre anni; di nn Vice-Presidente c di tre membri, nominali ogni tre uinl dalla Commissione Cardinalizia con l’approvazione del Santo Padre; di cinque membri cooptati, scclti ogni tre anni, con il benestare della Commissione Cardinalizia, tra I Delegati Regionali di cul all’art. 15, e preclsamentc; nno dell'Italia Setlentrionale, uno dell’Italia Centrale, uno deiritalia Meridionale, uno della Sicilia c uno della Sar­ degna; del Delegato del Comitato Economico, ai sensi del1’art. 10, § 2. Il Consiglio nomina un propio Segretario. Art 6—Π Consiglio: 1. Formula ogni anno il program» ma generale dell’attività della Pontificia Opera e stabi­ lisée le Iniziative da prendere ai sensi dell'art. 3; 2. studia 1 problem! concernenti i’attivilà della Pontificia Opera e delibera al riguardo; 3. esamina cd approva le relazioni dei lavoro svolto dalla Presidenza e dalla Giunta, nonchè 53 I plani dl organizzazione e dl assistenza/ elaborati dalla stessa Presidenza e dalla Giunta, con la previa approvarione, per quanto riguarda 1’aspetto economico, dei Co­ mitato Economico; 4. delibera in merito ai bilanci prerentlvi e consuntivi della Pontificia Opera, dopo averti wttoposti ali'approvazione dei Comitato Economico al sensi dell’art. 11, n. 5; 5. nomina i Delegati Regionali ai sensi dcH’art. 15, § 2; 6. stabilisée, su proposta della Pre­ sidenza, i terni di studio del Congresso Nazionale, di cul ilPart. 14; 7. delibera circa la convocazlone del convegnl nazionaJi o regionali di dirigenti delle Opere Diocesane di Assistenza. Il Consiglio si riunisce ordinariamente ogni tre mesl. Art. 7—5 1. Il Presidente; 1. Rappresensa la Pontifida Opera: 2. mantlene 1 rapportl con le Autorità Ecclesiistlche e Civili; 3. sottoponc all’approvazione della Com­ missione Cardinalizia 11 programma generale di attività e le iniziative dclla Pontificia Opera, nonchè le delibera­ tion! del Consiglio, ai sensi dell'art. 6; 4. cura l'attuazionc delle deliberazionl del Consiglio; 5. convoca e presiede le rianloni del Consiglio, della Giunta e dei Comitato Econo­ mie*); 6. convoca c prépara il Congresso Nazionale, ai sensi deD’art. 6, n. 6, c dell'art. 14; 7. nei casi d'urgenza puô, d’Intesa con la Giunta, adoftare prowedimenti, che dovrà sottoporre alia ratifica del Consiglio nella prima riunione roccessiva; 8. dirige, con l’approvazione della Giunta, gli Uffici della Pontificia Opera e ne nomina il personale; 9. svolge azione informativa, propulsiva e coordinatrice delle Delegazioni Regionali e ne vigila l’attività; riunisce, d’intesa con la Giunta, Î Delegati Regionali ogni volta che lo ritenga necessario; 10. corrisponde con le Opere Diocesane di Assistenza, ai sensi dell’art. 3, §§ 3 c 4; 11. quando le clrcostanze lo richledano, convoca con il consenso del Consiglio, c presiede i convegnl nazionali e regionali di dirigenti delle Opere Diocesane di Assistenza; a tali convegnl partecipano anche i Delegati Regionali. 2. Gli atti riguardanti contratti e obbligaziont, sti­ ti α nome/ dclla Pontificia Opera, debbono, per la loro validity, enlrare nell’ambilo delle deliberazionl del Con­ siglio ed essere firmati congiuntamente dal Presidente dei medesimo Consiglio c dal Delegato del Comitato Eco­ nomico. { 3. In caso dl nécessité o dl Impedimento, il Presi­ dente è sostituito dal Vice-Prcsidenle. L 3149 η. 2357 Art.. 8—§ 1. La Giunta sl compone: dei Presidente dei Consiglio della Pontificia Opera; dei Delegato dei Comitato Economico, e di tre membri scelti dal Consiglio tra I suoi componenti, con il benestare della Commissione Cardinallzin. ' § 2. La Giunta nomina un proprio Segretario. § 3. La Giunta si riunisce ordinariamente due volte al mese. Art. 9.—È funzlone della Giunta coadiuvare il Presi­ dente, in particolare: 1. Nella elaborazione dei plani da sottoporre all’esame c all’approvazione del Consiglio; 2. ncll’attuazione delle deliberazionl del Consiglio; 3. nella dlrezione degli Uffici e nella scelta del personale, ai sensi dell'art. 7, $ 1, η. 8; 4. nella preparazlone del Congresso Nazionale; 5. nella preparazlone e nello svolgimento delle riunionl dei Delegati Regionali e del convegnl di dirigenti delle Opere Diocesane di Assistenza, a tenore dell’art. 7, J 1, n. 9 e 11. Art. 10—5 1. Il Comitato Economico si compone: del Presidente del Consiglio della Pontificia Opera; e di otto membri nominati ogni tre anni dalla Commissione Cardi­ nalizia con l’approvazione del Santo Padre. § 2. Il Comitato Economico sceglie tra i suoi compo­ nenti, con il benestare dclla Commissione Cardinalizia, un Vice-Presidente, un Delegato e un Vice-Delegato. Nomina un proprio Segretario. § 3. D Comitato Economico si riunisce ordinariamente 574 una volta al mese./ Art. 11—§ 1. Il Comitato Economico: 1. Ammlnislra il patrimonio della Pontificia Opera al fine di fomlre i mezzi economic! nccessari per Ia sua attività; 2. riceve ed amministra le offerte e i soccorsl chc pervengono alia Pon­ tificia Opera; 3. delibera sui propri bilanci preventivi e consuntivi; 4. esamina 1 piani ai (organizzazione e di asslstenza deila Pontificia Opera, ai sensi dell'art. 6, n. 3; 5. approva i bilanci preventivi e consuntivi della Pontifi­ cia Opera, ai sensi dell’art. 6, n. 4. § 2. È funzlone del Delegato del Comitato Economico di eseguire le deliberazionl dei Comitato stesso. Art. 12—§ 1. La rappresentanza del Comitato Eco­ nomico spetta congiuntamente al Presidente e al De­ legato. § 2. In caso d’impedimento, il Presidente è sostituito dal Vice-Presidente, e il Delegato da un Vice-Delegato. § 3. Gli atti riguardanti contratti c obbligazioni, stlÎ)ulatl a nome del Comitato Economico, debbono, per la oro validité, essere contenuti entro 1’ambito delle deliberazloni del Comitato stesso ed essere firmati congiunta­ mente dal Presidente e dal Delegato. Art. 13—§ 1. Il Collegio dei Revisori del contl si compone di un Presidente e dl duc membri, nominati ogni tre anni dalla Commissione Cardinalizia con l’approva­ zione del Santo Padre. § 2. È funzlone del Collegio del Revisori: 1. Di verificare le scritture contabili e 1’andamento amministra­ tivo della Pontificia Opera; 2. di esaminare e di esprimere parere sul bilanci preventivi e consuntivi. Art. 14—Al mono ogni tre anni la Pontificia Opera organizza il Congresso Nazionale, per studiare i pîù impor­ tanti e urgenti problem! concernenti I’attivilà caritatlva575 assistcnziale./ Al Congresso partecipano di diritto, oltre i membri dei Consiglio e dei Comitato Economico e i Revisori dei conti, i Delegati Regionali e i dirigenti delle Opere Diocesane di Assistenza. Art. 15—§ 1. In ogni Regione Ecclesiastica è istituita una Delegazlone Regionale della Pontificia Opera. § 2. Le Delegazioni Regionali sono rette da Delegati nominati dal Consiglio della Pontificia Opera, con la pre­ via approvazione degli Ordinari della rispettiva Regione. § 3. I Delegati Regionali durano in carica tre anni. Art. 16—§ 1. Con l’approvazione degli Ordinari interessatl, i Delegati Regionali: 1. Studiano i probleml e I bisogni caritativi-assistenziali della Regione c propongono agli organi centrali dclla Pontificia Opera Iniziative ln fjroposlto; 2. sono tramite, nelle rispettive Regioni, con e Opere Diocesane di Assistenza per 1’attuaxione dei plani caritativi-assistenziali Interdiocesani o nazionali della Pon­ tificia Opera, al sensi dell’art. 3, J 3, e dell’art. 7, | 1, n. 11. 5 2. I Delegati Regionali non hanno responsabilité ammlnlstrativa, né economica. 3150 COMMISSIO INTERPRES - PICS XII η. 2358-2350 Titolo II. Opere Diocesane di Asslstenza Art. 17—4 1. In ogni Diocesi è costllulta, possibilmente, 1’Opera Dlocesana dl Asslstenza, die dipende dlrettamente dall’Ordlnario e svolge la propria attività sotto la di lui responsabilltà. Essa è collegata alia Pontificia Opera dl Asslstenza, a tenore dell’art. 3, J 4 dei présente Statuto. § 2. L’Opéra Diocesnna di Assistent, in conformità alie dlsposizionl dcllOrdlnario: 1. Svolge attività carita576 tlve-asslstenziall a vantagglo c nell'amblto/ della Dlncesl, seguendo, in quanto possibile, i criteri della Pontificia Opera di Asslstenza; 2. studia, promuove, attun e coordlna le varie Initiative dl carattere caritatlvo-asslstenzlale richleste, a giudizio dcllOrdlnario stesso, dalle partlcolari esigenze e condlzionl della Diocesi; 3. collabora con la Pontificia Opera dl Asslstenza nelTattuazIone delle Initia­ tive interdlocesane e nazlonall. Art. 18—L'Opéra Dlocesana di Asslstenza è retta da un Consiglio composto dal Presidente e da almeno duc membri, nominati dall Ordinario. Questi afflda ad uno dl essi, qualora non prcferlsca riservarlo a sè, 1’lncarico dl tenere, nella qualltà dl suo Delegato, I rapportl con la Pontificia Opera, ai sensi dell’art. 3, f 4, dell’art. 7, } 1, n. 11 e dell’art. 16, § 1, nn. 1 e 2. Art. 19—Nel costituire 1’Opera Dlocesana dl Asslsten­ za, I Ordinario vorrà conformarsl. In quanto possibile, alie norme stabilite nel présente Statuto per la Pontificia Ope­ ra, relative alie competenze del Consiglio e dei suo Pré­ sidente, alla valldità del contratti e delle obbligazioni, alI’amminlstrazione del benl, alla redazlone e approvazione del bllancl preventivi e consuntivi e alia revisione del conti. Adn. ME 73 G 953) »5-535. 2358 ; j 1953 IUN 23.-COM. INTERPRES, RESPONSUM. PART.· ro DE PERSONALITATE 1URÎDICA ET CAPACITATE POSSIDENDI DIOECESIUM Città dd Vaticano, die 23 lunii 1933 i— Eminentissime ac Reverendissime Domine, Pervenerunt ad hoc Pontificium Consilium Eminentiae Tuae litterae die 3 m. februarii h. a. datae. In quibus eidem Consilio duas proponebas quaestiones drca sensum can. 1495, f 2. Quibus dubiis attento examini sublectis, huic Consilio clare omnino, et nullo fere negotio, respondendi modus patuit, vicelicet: D. 1. Utrum verba can. 19-15, 5 2 C. I. C.t «ecclesiis singularibus» Intclligl debeant etiam et forte imprimis de dioecesibus. R. Affirmative. D. 2. Utrum Interpretatio data in responsione ad 1 sit déclarai iua an atenslua. R. Affirmalive ad primam partem, negative ad se­ cundam. Dum hacc Eminentiae Tuae nuntio, venerationis atque obsequii sensus testor manusque Tuns deosculor. Eminen­ tiae Tuae Reverendissimae humillimus et addictissimus uti servus.—M. Card. Massimi, Praeses. A. Coussa, α Se­ cretis. • Ordinario Vindoboneari Pro!. N. 3 53 ME 7B (1953) 567. Adn. F ARNOLD in ME 73 (1953) 567-572. 2359 1953 IUL 2.-PIUS ΧΠ, EPIST. AAS 45 (1953) 494-497 Ad REVftUM P. LUDO VI CUM PAULVSSEN, S. I., PRAESIDEM SECRETARIA TUS CENTRALIS CONGREGATIONUM MARIANA­ RUM; DE EARUNDEM RECENS CONSTITUTA FOEDERATIONE, CUIUS STATUTA APPROBANTUR PIUS PP. XII Dilecte Fill, Salutem et Apostolicam Benedictionem.—Om­ nibus, qui Nostram norunt de apostolatu hodierno men3151 1053 II X 23-11L 2 tern, compertum est, quantopere Nobls cordi *lnt Congre­ gationes Marianae carumque luge spirituale Incrémental. In Constitutione Apostolica «Bis sacculari» |LE 2011L quae quasi slnthcsls est voluntatis Nostrae circa hanc exf miam et peculiarem Actionis Catholicae formam, Aposto­ lica Auctoritate Nostra tales nonnas et leges slataltnw, quibus «hae pietatis actuosaeque Christianae vitae pale­ strae magis magisque In dies vigeant ac roborenlap1. Nihil Igitur mirum, sl magno cum gaudio et solacio acce­ pimus Congregationes Marianas legitime conditas ac Pri­ mae Primariae Collegii Romani aggregatas, quo melta «in omni re cum Ecclesia sentiant»1, in animo habert Foederationem in universo terrarum orbe constituere, qui obsequentes Nostris assiduis exhortationibus de mafoct usque unitate provehenda ac mutua invicem confertnda opera, uberiores consequantur/ una cum omnibus militia· λ; tis Ecclesiae huius generis consociationibus salutarcMpe fructus. Hulusmodi Foederatio, quae ad totam Catholi­ cam Ecclesiam pertinere debet, cum nondum ubique ter­ rarum foederationes «tum eiusdem classis tum eiusdem regionis»1 constitutae sint, suscepta hac de re proposita ad felicem exitum omnino adducet. Quamobrem Statuta Foederationis huius libentissime ap­ probamus et commendamus, invitantes omnes totius mundi minores foederationes lam exlstentes, ut univer­ sae eidem Foederationi adhaereant. Quoniam vero in votis est, ut primus Foederationis Uni­ versalis Congressus Romae proximo anno habeatur, primo nempe exeunte sacculo, ex quo Decessor Noster fel. ree. Pius IX dogma Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virginis sollemniter decrevit ac sanxit, Itemque sexaresimo revoluto anno a Nostra Congregationis Marianae consecratione. Congressioni huic elusque propositis atque inceptis bene omnia precamur. Quo uberiores autem ex eo Congressu oriantur fructui. Nobis visum est, quaedam voblscum hac de re per has Litteras communicare. Argumentum hisce in coetibus agitandum, quod auldem a «Secretariatu Centrali» Nobis fiilt propositum, valde opportunum esse videtur. Hisce siquidem verbis enuntia­ tur Maior Dei gloria procuranda, per maiorem selections, maiorem cum Hierarchia coniundionem, maioremque cum ceteris consociationibus apostolicis inulam conferendam adiatricem operam. Haec enim paucis praecipua complec­ tuntur, quae in Constitutione Apostolica «Bis saeculari* a Nobis exposita fuere. Hanc autem Constitutionem vo­ lumus ut Sodalitates tamquam primariam legem sibi te­ neant, persuasum habentes sc eo validiores, prosperiores, efflcarioresque fore, quo fidelius eius praescriptionibus conformabuntur *. Maior autem selectio fons omnis renovationis est, Ideoque strenue est efficienda, ubi praesertim genuinus spiri­ tus debilitatus est. Ii tantum ad consecrationem perpe­ tuam admitti debent, qui velint et possint, servando Re­ gulas Communes» vitam catholicam agere magis ferventem, magis apostolicam, magisque militantem. Quia Congre­ gationes «pro omni classe fidelium»4 institutae sunt et reapse In omnibus fidelium coetibus exsistunt, a summo ad infimum, selectio etiam In omnibus, nullo excepto, fa­ cienda est. Haec autem selectio, quae eo spectat ut im­ pensior habeatur ex Evangelio derivandus Apostolorum more Influxus, neque necessario exigit parvum numerum sodalium, neque Impedit quominus/ Soollltates consenta­ & neis modis coetus largiores pro non sodalibus efformeat, praesertim pro lis qui sunt eiusdem condicionis. Ex Allocutione Nostra ad Congressum e catholicis gen­ tibus habitum, in quo actum est de apostolatu laiconm. clare elucet, eo puriorem esse naturam Actionis Catholicae, quo arctior habeatur In apostolatu debita cum Hierarchia coniunctlo ·. Liquet Igitur, quantum in Congregationibus Marianis lalcorum effulgere dgbeant notiones Actionis Catholicae propriae: nam eiusmodl Congregationes, semel ac legitime ab Hierarchia conditae sunt, unice et imme­ diate ab Hierarchia pendent In omnibus apostolatus ope­ ribus; quapropter, ut lam saepe monuimus, semel ae constitutae sunt. Ipso Iure ct pleno Aello Catholica di­ cendae sunt nique eodem ordine cum aliis Actionis Ca­ tholicae formis sunt censendae 7. Per novam Universalem Foederationem Congregationes Marianae in sua indole hicrarchica nullum detrimentum patiuntur foederationes enim omnes, nedum debitam coniunctioncm cum Hienrchia Ecclesiae debilitent, eam stabiliorem, fortiorem, inti­ mam cotidie magis reddere debent ac volunt. Mutua collatio operis cum aliis consociationibus a posto1 .4. Λ. S. 40, pi<. 399. « Re*. Coum. 33. · Re*. Cocun. 63. * Albes» ) Μλιι 1951. · R.V Gxr.ni 4. · A. A. S. 43. pw 789. ’ A. .4. S. 40, 4M, 3152 1133 II L 2 sTATCTA CONFOEDERATIONIS CONGREGATIONUM .MARIANARUM ids arte inter primarios Foederationis Universalis fines tutor habeatur oportet. Ideo optandum est, ut futurus Congregationum Marianarum Congressus, glorias hac in re a maioribus traditas strenue persequens, uberes afferat fractus. Sodalitates, quae neque ulla nova missione, neque alia alia associatione indigent, ut Sacris Pastoribus duel­ bus apostolatum omnimodum, non lam privatum, sed slbl ab Ecclesia demandatum · exercere possint, ipsae vi­ deant, maiorem Dei gloriam semper intuentes, in quibus rerum adlunctls opportunum sit sodales mittere etiam in alias associationes apostoilcas, quarum officia sine spiri­ tuali detrimento et operum apostolicorum ipsius Congre­ gationis adimpleri possint. Denique, pergratum Nobis est videre quomodo sodales, quaerentes non quae sua sunt, sed unice maiorem Del glo­ rum el Beatissimae Virginis honorem ·, Insignes se prae­ beant in impenso amore erga Ecclesiae Pastores, in volun­ tate sincera mutuae cum ceteris omnibus ndlutricis con­ ferendae operae, in diligentia assidua ad procurandam se­ cundum Ecclesiae normas conservationem vel renovatio­ nem spiritus regularumque verae Congregationis. Hanc erga rem catholicam puram mentis intentionem cx intimo e? admo extollimus, optime scientes hunc spiritum prae/serlira nostris diebus maxime necessarium esse, ut apostola­ ts lalcorum, a Nobis tantopere commendatus, maiorem efficacitatem nanciscatur. Solado etiam nc gaudio Nobis est Congregationes Sacer­ dotum Itemque sacerdotii candidatorum, quae, ut plurium saeculorum monumenta testantur, tam magna cum utili­ tate pro Ecdesia elaborarunt, etiam hodie florere; eas igitur vehementer commendamus; cum perutiles sint ad optimos Sacerdotes conformandos atque ad futuros ipsa­ rum Congregationum Moderatores opportune praeparan­ dos Instruendosque. Neque silentio praetereundi sunt omnes, qui votis No­ lim obsequentes, eo vires contendunt, ut, in Exercitia Spiritualia, ut revera oportet, incumbentes, ex hoc lim­ pidissimo fonte inspirationem, lumen et facultates hauriant sive ad vitam evangel ico spiritu imbuendam, sive ad ipsas ducendas Congregationes, quemadmodum hodierna exi­ gant renim adiuncta. Peculiari autem mentione dignos cos existimamus soda­ les, Nobis sane addictissimos, in «Ecclesia silentii» viventes, craorum opera, sacrificia et preces in abscondito solus Deus videt ac benignissime excipii. Sciant omnes, qui quoquomodo persecutionem patiuntur propter iustitiam, crucem sibi a divina Providentia oblatam, ad id procul dubio non parum conferre, ut populi, tantis malis oppressi, Undem ad vitam, ad salutem, ad Christianam renovatio­ nem perveniant. Multa et praeclara, plerumque —ut decet imitatores Sanctissimae Virginis— sine strepitu, sodales perpetrant In formatione et educatione iuventutis, in restauratione ritic paroccialis, familiaris et socialis. Pergant igitur om­ nes hanc insistere viam, quamvis impedimentis constra­ to. Pergant ante omnia pietate praestare actuosissima erga Deiparam Virginem Mariam, itemque interioris vitae studio, navitate apostolica universali, praesertim dedita societati renovandae secundum principia caritatis ct iustltiae sodalis. Ut haec omnia, auspice et afflante Beata Maria Virgi­ ne11, effecta dentur, utque Universalis ciusmodi Foedera­ tio ac Congressus proximo anno habendus salutares fruc­ tus edant uberrimos, tibi, dilecte Fili, universisque Con­ gregationum Marianarum Moderatoribus, sodalibus iisque, qui ad eos aspirant, Apostolicam Benedictionem effuso animo impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die 2 mensis tolli, in festo Visitationis B. Μ. V., anno mdccccuii, Pontificatus Nostri quinto decimo.—Pius Pp. XII. a. XII. *A A.S. 40. pag. 402, η XI. · Reg. Comm. 43 et 68.1· A. A. S. 40, Ada. ME 73 (l&53j 381-335. 23G0 1953 IUL 2.-P1US XII, NORMAE. PART.· Statuta foederationis .mundialis congregationum MARIANARUM I. De Constitutione Art. 1—Secundum spiritum Regulae Communis 68, a Conzrrgatlonlbus Marianis legitime erectis et Primae Pri3153 ii. 2380 marine Collegii Romani aggregatis constituitur Foederatio Universalis, quae sedem habet in Urbe. Art. 2—Hacc Foederatio, cum sit unica, sectionibus pro diverso genere Sodalium constare poterit. II. De Fine et Mediis Art. 3—Finis huius Foederationis est fovere maiorem unionem mutuam Congregationum totius mundi et efflcaciorcm cooperationem earum cum apostolatu laical! in toto mundo. Art. 4—Foederatio omnibus mediis convenientibus suum finem assequitur, salvis semper omnibus Praescrip­ tis Pontificiis et Regulis Communibus. Art. 5—Media praecipue enumeranda haec sunt: fovere a) Constitutionem Foederationum Natlonnlium, Dioecesanarurn vel Regionalium; b) contactum intemationalcm Congregationum secundum sprilum Regularum Commu­ nium 66 ct 67; c) mutuum auxilium Congregationum di­ versarum nationum; d) praesentiam Congregationum Ma­ rianarum tamquam organizations mundlalis. III. De Membris Art. 6—Membra Foederationis Universalis tantum illae Congregationes esse possunt, auae iam cuidam Foedera­ tioni National!, Dioecesanae vel Regionali unitae sunt. Tantummodo in casu extraordinario, Iudicio Consilii Exsecutivi aestimando, sola Congregatio Foederationi Uni­ versali immediate consociari poterit. Art. 7—Congregationes alicuius Foederationis cum Foe­ deratione Universali uniuntur per actum adhaesionis pro­ priae Foederationis de licentia semper Auctoritatis Eccle­ siasticae. IV. De Auctoritate Art. 8—Omnes Foederationis Universalis sententiae ha­ bendae sunt ut normae dlrectivae. Foederatio Universalis numquam se immisceat vitae internae Foederationum vel Congregationum. V. De Gubernio Art. 9—Foederatio Universalis gubernatur a Consilio Generali et a Consilio Exsecutivo. Art. 10—Consilium Generale constituitur cx Consilio Exsecutivo et Delegatis Foederationum singularum na­ tionum. Delegatio uniuscuiusque nationis ordinarie constat duo­ bus Directoribus ct tribus Sodalibus; nationes quarum Congregationes tria milia superent, tot Directores ct tot Sodales addere possunt, quot milia Congregationum su­ per tria numerentur. Difficultates, quae in Delegationibus constituendis exo­ riantur, a Consilio Exsecutivo solventur. Art. 11—Consilii Exscculivi membra sunt: Director Foederationis, qui est Praeses Secretarlatus Centralis, et septem Sodales (nempe Praefectus, Secretarius, Custos thesauri ct quattuor Consultores) a Consilio Generali ad quinquennium eligendi. VI. De Conoentibus Art. 12—Consilii Generalis, quod saltem singulis quin­ quenniis cogitur, sessiones sunt duplicis genens. Alterae consultivae, quibus Praefectus cum Directore Consilii praeest, omnesque Delegati adesse possunt: in bis autem sessionibus consultais intenditur Sodalium sententias au­ dire. Alterae deliberativae, quibus soli Directores intersunt, sine quorum approbatione nulla sententia haberi aut edi potest ut a Consilio Generali lata. Art. 13—Consilium Exsecullvum, quod saltem semel quotannis conventum habet, institutitur ad nonnas in Regulis Communibus 50-52 descriptas ct de rebus actis omiies Foederationes certiores facit. Art. 14—In utroque Consilio maior pars absoluta suf­ fragiorum valet. VII. De obligationibus membrorum Art. 15—Libera adhaesio Foederationi Universali in­ cludit acceptationem Statutorum Foederationis ct Illarum Regularum administrativarum sine quibus Foederatio ex­ sistere nequit. 31M SC ORIENT., INSTR. SUPER MATRIMONIO RATO ET NON CONSUMMATO η. 2381 VIII. De mutationibus Statutorum Art. 16—Mutationes horum Statutorum in Consilio Ge­ nerali tantum proponi possunt. Si admittantur, a Conventu Directorum tractentur. Approbatae a Directoribus muta­ tiones, approbationi Sanctae Sedis subiciantur. • Ac»» ordinata 22 (1953) 220-231. Adn. ME 73 (1953) 381-3S5. 2361 1953 IÜL 13.-SC ORIENTALIS, LNSTRUCTIO. PART.· ad conficiendos processus super matri­ RATO ET NON CONSUMMATO PRO HIERARCH IS ECCLESIAE ORIENTALIS Instructio monio Instructionem Quo facilius ad instruendos processus su­ per matrimonio rato et non consummato, ûd hac Sacra Congregatione die 10 mensis Iunii, anno 1935, datam [LE 1273 J, necessarium visum est huic Sacrae Congrega­ tioni aptare praescriptis canonum de tudiciis, quos publi­ cavit Ssihus D. N. Pius Div. Prov. Pp. XII, per Litteras Apostollcus Motu proprio, die 6 mensis lanuarii, anno 1950, datas, quae incipiunt verbis Sollicitudinem Nostram 1 [LE 2098J. Haec praefatae Instructionis nova recensio fert eiusdem Instructionis praescripta, canonibus, quos continent me­ moratae Litterae Apostolicae, apprime aptata. Idcirco, Ecclesiarum Orientalium Hierarchae normas quas haec Instructio continet obligatione tenentur ser­ vandi In supra dictis processibus Instruendis. I—De processu super matrimonio rato et non consummato 1. Cum uni Romano Pontifici sit divinitus commissa potestas dispensandi super matrimonio rato ct non con­ summato, supplex libellus ad dispensationem obtinendam semper Romano Pontifici erit inscribendus, et ad hanc Sacram Congregationem pro Ecclesia Orientali transmit­ tendus (can. 108 Motu Proprio Crebrae altatae sunt. 22 Februarii 1949) [LE 2029). 2. In causis super rato et non consummato non pro­ ceditur nisi ad legitimam saltem unius coniugis petitio­ nem (can. 480). 3. Supplex libellus continere debet plenam et accura­ tam totius facti speciem et causas omnes ad obtinendam dispensationem, appositis etiam die, mense et anno, nec non eparchia in qua orator vel oratores commorantur, et ab oratore vel oratoribus, si fieri potest, subscribi debet. 4. Libellus transmittatur per proprium loci Hlerarcham. Hierarcha autem ante omnia curet ut partes Inter se reconcilientur, et notitias necessarias et opportunas ad­ dat tum de reconciliationis conatu, tum de authentidtate libelli, personis, rebus et factorum adiunctis. 5. Nullus Iudex inferior potest processum in causis dispensationis super rato et non consummato instruere, nisi Sedes Apostolica facultatem eidem fecerit. Si tamen iudex competens auctoritate propria ludlcium peregerit de matrimonio nullo ex capite Impotentiae et ex eo, non Im­ potentiae, sed nondum consummati matrimonii emerserit probatio, omnia acta ad Sacram Congregationem trans­ mittantur, quae iis uti poterit in processu super rato ct non consummato. Sl vero probationes de non secuta ma­ trimonii consummatione hactenus instructae, habeantur non sufficientes, caedem compleantur ct acta deln plene Instructa ad Sacram Congregationem remittantur (can. 471, H 1, 2). Pariter sl iudex competens auctoritate propria ludicium peregerit de matrimonii nullltate, ex alio capite, et matri­ monii nullitas evinci non possit, sed incldentcr dubium valde probabile emerserit de non secuta matrimonii con­ summatione, tunc integrum est alterutri vel utrique parti libellum porrigere, Romano Pontifici inscriptum, pro dis­ pensatione a matrimonio rato et non consummato; ct Ipso lure fit potestas Iudlcl causam instruendi. Idem iu­ dex acta, plene Instructa, deln ad Sacram Congregatio­ nem remittat (can. 471, j 3). 6. Obtenta vero a Sede Apostolica facultate, Hierar­ cha, decreto In scriptis dato, in actis asservando, constituat In causa ludkem instructorem et defensorem vinculi, qui 1 Niti exprew indicetur, carnose» harum A poi tollearum Litterarum hac in lastnxtkme citantur. 1053 ILL 13 sint sacerdotes scientia ct prudentia praediti, necnon ac­ tuarium. Hierarcha potest per sc ludicls instructoris mu­ nere fungi. 7. Unicus sit iudex instructor In inquisitione pro dis­ pensatione super rato ct non consummato. Iudex vero instructor, quod attinet ad partium ct testium dtationen et examen, documentorum visionem vel personarum phy­ sicam inspectionem, decretorum intimationem aliaqûe huiusmodi, ius habet, iuxta suctas normas, in auxilium vocandi, per litteras rogatorias, aliud tribunal (can. 34fc 8. Iudex instructor, nisi sit Ipsemet Hicrarcha, defen­ sor vinculi ct actuarius de munere fideliter explendo, sc de secreto servando luramcntum praestent, de quo men­ tio fiat In actis. II—De examine coniugum el testium credibllitatis 9. Antequam coniugcs et testes examinentur, luda instructor et vinculi defensor —actuario id in scriptis consignante— dc identitate personarum explorent, deinde cos praemoneant de gravi obligatione veritatis dicendae (cfr. can. 137, § 2), et speciatlm cos edoceant dispensatio­ nem dolo vel fraude contra rei veritatem forte obtentam, minime in foro conscientiae conlugibus esse suffragaturam. 10. Coniuges et testes debent singuli praestare iuramectum de veritate dicenda et de secreto servando super in­ terrogationibus ct responsionibus. Iudex Instructor, modo efflcaclori quo fieri possit iuxta personarum condicionem, explicet sanctitatem iuramenti praesertim quoad verita­ tem dicendam. De hac monitione, uti de iuramenti prae­ statione, mentio fieri debet in actis. 11. Coniuges examinentur: de lis quae matrimonium praecesserunt; utrum liberi an coacti, et quas ob rationes in matrimonium consenserint; qua definita die, ubi et co­ ram quibus matrimonium celebraverint; an commane vi­ tae consortium statim instauraverint; per quodnam tem­ poris spatium pacifice cohabitaveri nt et quando animorum aversio facta fuerit; quo, denique, definito tempore abrupta fuerit vita coniugalis; an sciant in quo matrimonii consum­ matio consistat; ct utrum matrimonium consummatum fuerit necne et quanam de causa; num copula eoniugalis saltem tentata fuerit, et, sl forte imperfecta, id honeste explicent; num adhibuerint fraudes contra completam co­ pulam coniugalem vel contra generationem prolis, et ex­ plicent quibus mediis. Interrogentur praesertim: a) si, quando ct quibus pa­ tefecerint matrimonium non fuisse consummatum; b) quan­ do et a quibus didicerint matrimonium ratum et non consummatum dispensari posse a Romano Pontifice; c) a quo tempore consilium inierint dc hac dispensatione pe­ tenda. Demum Interrogentur super causis pro impetranda dis­ pensatione allatis. SI coniuges in suis depositionibus nimis inter se conve­ niant. inquirant prudenter, tum iudex instructor tum de­ fensor vinculi, an adsit collusio; si vero in substantialibus vel in rerum adiunctis magni momenti coniuges discrepent, iterum ad examen vocentur et super discrepantia interro­ gentur, adhibita etiam, si casus ferat, contestatione inter personas ipsas, ut veritas eruatur. Antequam coniugum examen absolvatur, iudex instruc­ tor eos adhortetur ad vitam coniugalem restaurandam, de qua re mentio fiat in actis. 12. Sl reconciliari renuant, tunc, nisi dc inconsummitione aliunde certo constet, iudex instructor utrique co.“iugl inlungat ut quisque septem testes, qui testes credlbilitatis dicuntur, inducat, sanguine aut affinitate sibi coniunctos. sin minus vicinos bonae famae aut alloquia de re edoctos, qui iurare possint de Ipsorum coniugum probitate et praesertim dc eorum veracitate circa rem Ia controversiam deductam (can. 482, § 1). 13. Testes credibllitatis, praeter ea quae generalia sunt, interrogentur praecipue circa ipsorum coniugum probita­ tem. vitae honestatem, praeceptorum Ecclesiae observan­ tiam. sacramentorum frequentiam; circa famam qua gau­ dent, corumque veraci ta tem atque, in specie, si coniadbus, inconsummationem matrimonii sub Juramento affir­ mantibus, fides adhibenda sit. His testibus Iudex instructor ex officio aut ad instan­ tiam defensoris vinculi potest adlungcrc alios credibillUUs testes, immo debet, quoties testes credibllitatis a partibus inducti pauciores fuerint vel eosmet Insufficientes aesti­ maverit (can. 482, § 2). Testimonium hoc est argumentum credibllitatis quod robur addit depositionibus coniugum; sed vim plenae pre» tS53 IUL 13 SC ORIENT., INSTR. SUPER MATRIMONIO RATO ET NON CONSUMMATO bationis non obtinet, nisi aliis adminiculis aut argumentis (ulcütur (can. 482, § 3), praesertim depositionibus testium d« scientia accepta, ct Inspectione corporali. 111—Examen testium de scientia accepta 14. Posita affirmatione, fide digna, coniugum dc non consummatione, sedulo indagandum erit utrum coniuges tempore non suspecto patefecerint matrimonii Inconsummstlonem et quidem in lis rerum adiunctis, ut hae decla­ rationes nullam aliam causam habere potuerint quam ve­ ritatem facti inconsummationls. Quare praeter testes credibllitatis, a coniuglbus indu­ cantur quoque idonei testes de rei veritate edocti; qui ap­ pellantur testes de scientia accepta. 15. Diligenter igitur Iudex instructor tum a testibus credibllitatis tum a testibus de scientia accepta inquirat super lis quae praecesserunt aut sequuta sunt matrimonii celebrationem, quacnam causam dederint discordiae con­ iugum, si el quas a coniuglbus aut ab aliis acceperint notitias circa inconsummatlonem, quanam causa, quibus verbis patefactae fuerint, et ob quem finem; praesertim vero inquirat quonam definito tempore Id audiverint: e) Utrum tempore quo vita coniugalis adhuc pacifice du­ cebatur; b) an quando iam ortae erant discordiae ct vita coniugalis abrupta; c) an vero postquam fuerit inceptus fortasse processus quem vocant civilem ad divortium ob­ tinendum; aut postquam captum fuerit consilium dispen­ sationem impetrandi et processus canonicus Introductus fuerit. De his temporum adiunctis sedulo ratio habeatur in interrogationibus faciendis, ut erui possit, cum morali cer­ titudine, num tempore non suspecto tales declarationes factae fuerint. 16. His testibus index instructor ex officio vel ad in­ stantiam defensoris vinculi alios testes de scientia accepta a coniuglbus vel ab aliis, potest adlungcre, immo debet, quatenus fieri potest, si ici necessarium aut opportunum existimaverit (can. 482, § 2; cfr. can. 281, § 3). IV—De inspectione corporali 17. Inspectio corporalis utriusque coniugis vel —nisi α adiunctis evidenter inutilis appareat— saltem mulieris est per peritos facienda. Ad periti munus ne admittantur, qui coniuges privatim Inspexerint circa factum cui innititur petitio declarationis nullitatis vel inconsummatlonis; licet tamen hos tamquam testes inducere (can. 485); nunquam tamen praetermitta­ tur, quatenus fieri possit, eorum scriptas attestationes Inter documenta referre. Ad Inspiciendum virum, duo periti medici ex officio deputari debent (can. 486, § 1). Ad mulierem vero inspi­ ciendam designentur duae mulieres quae laurea doctondi in arte medica, vel saltem legitimo peritiae in arte obste­ tricia testimonio praeditae sint. Sl vero tales mulieres ad inspectionem perficiendam haberi nequeant, tunc licitum frit Hierarchae, de consensu mulieris Inspiciendae, examen peragendum committere viris, qui non tantum medica arte sint insignes, sed etiam religionis ct honestatis laude commendati, moribus atque aetate graves (can. 486, § 2). Corporalis mulieris inspectio fieri debet, servatis pleno Christianae modestiae regulis ct adstante semper honesta matrona ex officio designanda (can. 486, § 3). Mulieris inspectionem seorsum singuli legitime ad eam faciendam designati exsequi debent (can. 487, § 1). 18. Omnes ex officio deputati iuramentum praestent de munere fideliter, omnique cum diligentia implendo et de iudido proferendo absque ullo partium studio, itemque de «creto servando. 19. In viri inspectione periti monendi erunt ut arte praesidiis utantur licitis et honestis atque referant, luxta probata medicinae legalis praecepta, indicia ct argumenta non tantam quoad impotentiam, sed etiam circa inconsum­ mationem, attentis adiunctis in casu. Praeter alia, deputati ad mulieris inspectionem prae ocu­ lis habeant quae a gravioribus ct prudentioribus In medi­ cina ductoribus traduntur circa signa certa vel dubia in­ tegritatis, praesertim de hymenis varietatibus et de me­ diis ad praecavendas fraudes, simulandae Integritatis gra­ tia, forte adhibitas. 20. Sl periti inter se discrepent, licet iudlcl instructori aat peritioris suffragium super relatis a primis peritis exquirere aut novos de Integro peritos adhibere. Idem potest iudex instructor quoties periti post designationem in suspicionem inciderint vel impares atque non idonei muneri reperti fuerint (can. 326, §§ 1-2). 3157 n. 2361 21. Qui inspectionem viri vel mulieris legitime pere­ gerint, singuli relationes conficiant, intra terminum a iu­ dice instructore praefinitum tradendas (can. 487, § 2). Potest iudex Instructor relationes ab obstetricibus con­ fectas examini alicuius periti medici subllcere, si id oppor­ tunum existimaverit (can. 487, § 3). Peracta autem relatione, periti, obstetrices ac matrona, seorsum singuli, a Iudice instructore Interrogentur, secun­ dum articulos a vinculi defensore, inspectis diligenter supradictis relationibus, antea concinnatos quibus ipsi, praestito Iureiurando, respondeant (cfr. can. 488). Periti debent indicare perspicue qua via et ratione pro­ cesserint in explendo munere sibi demandato et quibus potissimum argumentis conclusiones ab ipsis prolatae ni­ tantur, ita ut Sedes Apostolica ludlcium sibi efformare possit, non tantum ex conclusionibus peritorum sed etiam ex elementis et descriptionibus relatis. V—De o/licio iudicis instructoris, defensoris oinculi el actuarii 22. ludicls Instructoris est curare ut omnia ad nor­ mam iuris perficiantur caquc omnia statuere quae aptiora sint ad factorum veritatem eruendam. 23.Officium vero defensoris vinculi est omnibus viri­ bus tueri iura matrimonii, quare semper est citandus in omnibus sessionibus ct actibus processus. Ipsius est exa­ mini partium, testium et peritorum adesse; exhibere in­ terrogatoria clausa et obsignata, in actu examinis a iudice Instructore aperienda; novas interrogationes ab examine emergentes iudici instructori suggerere; documenta a par­ tibus exhibita recognoscere. Ipse proinde poterit, quolibet causae momento, petere ut alii testes inducantur vel lidem iterum examini subli­ dantur, proponere novas Interrogationes sive circa gene­ ralia sive circa particularia matrimonii (cfr. can. 477, nn. 1-4). 24. Tum iudex instructor tum vinculi defensor curent ut Interrogationes non sint complexae sed simplices et darae ut fadle ac plene intelligantur; nec suggeslivae aut ita factae ut simplici affirmatione vel negatione iisdem responderi possit; sed ita redigantur ac fiant ut, examina­ tus, clarion modo quo potest, promut et explicet notitias quas habet (cfr. can. 297). 25. Tum iudex instructor, tum defensor vinculi dili­ genter inquirant circa probationem et credibilitatem sin­ gulorum in ludlcium vocatorum vel vocandorum, exqui­ rendo ab eorum parochis, sin minus a personis fide dignis, litteras testimoniales in quibus declaretur hanc personam, de qua quaeritur, fidem mereri, idque constare ex positivis honestatis et religiositatis signis; veracltatis vero testimo­ nia singula pro singulis requirantur et non globatim, eaque universa erunt asservanda in actis. 26. Actuarii munus est fideliter ct continenter referre in actis examinatorum responsiones, non tantum quoad substantiam rei, sed etiam quoad verba, nisi iudex in­ structor ex gravi et evidenti retlone satis habeat ut tan­ tum depositionis substantia referatur —dic, mense et an­ no interrogatorii vel cuiuslibet actus diligenter semper scripto signatis—; actuario incumbit obligatio acta fide­ liter custodiendi, ne cuipiam extraneo pateant. 27.Si ob locorum distantiam aliave Incommoda pars vel testis nequeant se conferre ad tribunal neque iudex instructor, defensor vinculi et actuarius possint locum adi­ re, ubi pars vel testis degat, iudex instructor deleget ido­ neum sacerdotem, illius loci ct, quoad fieri potest, eius­ dem ritus, qui adhibita, pro munere defensoris vinculi, alterius sacerdotis opera, iuxta Interrogatoria a vinculi defensore exarata, partem vel testem deligenter excutiat eiusque responsiones, ope actuarii, scripto redigat. Deficiente idoneo sacerdote qui munus defensoris vincu­ li obire possit, ipse iudex instructor delegatus eiusdem par­ tes agat, facta de re mentione in netis. Semper autem requiritur actuarius, ad quod munus. In casu necessitatis, scandalo ct admiratione remotis, assumi potest etiam laicus. Hi omnes iuramentum praestare debent de munere fide­ liter implendo et de secreto servando. 28. Pro examine alicuius testis in aliena cparcbia com­ morantis, iudex instructor transmittat ad loci Hicrarcham interrogatoria a defensore vinculi proposita, slmulquc ex­ ponat causae adiuncta ut quaesitae notitiae haberi pos­ sint a teste cum sufficienti rerum omnium cognitione. Pertinet ad Hlcrarcham loci delegare iudiccm Instruc­ torem, defensorem vinculi et actuarium pro Inquisitione in casu, cum facultatibus dc quibus in numero 26. 3158 SACHA CONGREGATIO SACRAMENTORUM - STUDIOKU.M ». 2392-2303 VI—De conclusione processus 29. Processus ne claudatur nisi defensor vinculi decla­ raverit slbl nihil superesse inquirendum et iudex instruc­ tor attente Inspexerit ne quid incompletum vel ambiguum vel contradictorium remaneat: quo in casu, audito vinculi defensore, ea supplere satagat citando denuo, si opus sit, partes vel ctiam testes. 30. Clauso processu, defensor vinculi suas redigat ani­ madversiones et tum iudex instructor, tum Hlerarcha ip­ se, nisi munere iudicis fuerit functus, suum votum promant. 31. Iudex Instructor neque ad publicationem proces­ sus neque ad sententiam super ipsa inconsummatione et causis ad dispensandum deveniat sed omnia acta ludfdalia una cum suffragio scripto Hierarchae ct defensoris vinculi transmittat ad hanc Sacram Congregationem (can. 492) in authentico exemplari, lingua magis cognita exarato (la­ tina, Italica, gallica vel anglica), indice non omisso. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die 13 mensis Iulii, anno 1953. * Codex xnatriraoniali * p. 291-238. 2382 1953 IUL 15.-SC SACRAMENTORUM, NORMAE. PART.· Normae servandae in confectione et transmissions ACTORUM PROCESSUS SUPER MATRIMONIO RATO ET NON CONSUMMATO Antequam acta ad H. S. C. (de Sacramentis) mittantur, prae oculis habeantur quae sequuntur: 1. Acta Ipsa sive causae sive processus (cfr. can. 1642) transmittantur ad H. S. C. in authentico exemplari (Reg. H. S. C. dici 7 Mali 1923 n. 101 $ 1) (LE 513); originalia autem, Id archivo Curiae interim adservanda, transmit­ tantur tantum si ab H. S. C. requirantur et adhibitis op­ portunis cautelis (Instructio U. S. C. diei 15 aug. 1936, art. 105 f 3) (LE 1347). 2. Documenta, quae lingua latina, italica aut gallica exarata non sint, latine reddantur ad oerbum. Item acta ie lingua latina, Italica aut gallica redacta non sint, unam ex iis linguis authentice vertantur, ad normam con. 1644 J 2 el praesertim n. 49 Regularum. 3. Exemplaria actorum omnium dactilographice exa­ rentur. 4. Singula folia processus numerentur ad normam ca­ nonis 1643, et, in fasciculis religata, cum indice actorum et documentorum et cum testificatione actuarii seu cance­ llarii de eorum fideli transcriptione et integritate, ad H. S. C. mittantur (cfr. can. 1644 j 1 et 101 § 1 Reg.). 5. Acta debita forma et charactere non confecta ad Curiam repellentur ut, iuxta praedictas normas confecta, ad H. S. C. dein remittantur, firma sanctione can. 1644 } 3. Romae, ex Aedibus S. C. de Disciplina Sacramentorum, die 15 Iulii 1953. r Sid 1953 H L le triste spectacle d’une société affreusement étranger l'influence de l’Eglise, s'étudient à découvrir de aourelies méthodes d’apostolat et Jugent légitime un entnloement spécifique des séminaristes dés leurs années de for­ mation ecclésiastique. Lu Sacrée Congrégation des Séminaires et des Univer­ sités n’entend pas prononcer un Jugement de valeur w la bonté théorique dc telles initiatives qui peuveunt pré­ senter des aspect indubitablement séduisants. Déjà, ia téricurement, une telle considération a conseillé une attitu­ de de prudente expectative îles fuies eux-mêmes Jugerai»! les résultats pratiques. Mais les quelques années d expé­ rience autorisent maintenant, apres des constations docu­ mentées, à dire que de telles initiatives manquent leur but; bien plus elles apportent plutôt des résultats négatih pour la formation de jeunes clercs, ct, à cause de ah, leur application ultérieure est ù déconseiller. En conséquence, cette Sacrée Congrégation, dam l’uni­ que but de fournir à l’Episcopat de France cette collabo­ ration que lui Imposent ses graves devoirs, après mire délibération, defend, de manière absolue, à tous les élèves des Séminaires dc France, sans aucune exception, dci'tagager comme «stagiaires» cn des travaux de quelque genre que ce soit. Et pour cju’il n’y ait aucune exception, b Sacrée Congrégation prie Leurs Excellences Révereadisilmes les Archevêques et Evêques de révoquer toute per­ mission qu’ils auraient éventuellement déjà accordée. Grâce à l’oeuvre assidue ct constante dc sages éduca­ teurs capables de mettre les séminaristes graduellement en contact avec la vie sans compromettre leur formation proprement ecclésiastique, nous pensons qu’il est posilble, aujurd’hui encore» de former des apôtres authentiques à U hauteur des devoirs plus difficiles ct spécifiques de l'évan­ gélisation moderne. On ne doit pas oublier la précieuse collaboration du curé qui est l’auxiliaire naturel du Sé­ minaire dans la formation des clercs; c’est lui qui, soas sa responsabilité directe pendant les vacances, avec une vigilante prudence, aura soin d’initier les jeunes clercs aux différentes formes de l’apostolat. Fort de cette amoureuse assistance le séminariste pourra ainsi assimiler facilement les principes qui, peu a peu, feront de lui l'tbomo Del ad omne opus bonum instructus», l’habile ouvrier de la vigne du Seigneur. Daignez agréer, Excellence Révérendlsslme, l’assurance du profond dévouement avec lequel je me dis dc Votre Excellence Révérendlsslme, le plus humble serviteur.— L Card. Pizzardo. • Ordinarii· locorum Galliae: CpR 33 (1954) 41-42. AdsoaSosw I Commissio Cirdmobom Galliae, qui convenerant Romae ad quae ti> * nem aq-aadam apostolatus sacerdotum operari orum, sequentem dev­ ront communem declarationem. Stato spagnuolo si Impcgna u provvedere alk· necessitù economlchc delle Diocesi che in futuro vcnisscro erctle, aumeulando adegualumenle lu dotazionc stabilita neli’art. XIX. Lo Stato inollrc, per sc o per mezzo delle Corporazioni locali intercalate, coutribuirii con una sowenzlone struordinuria alie spesc inlziali <11 organizzazione delle nuove Diocesi; in particulare sowenzionerà la coslruzione delle nuove Caltedrali c degli édifie I du destinarsi a residenza dei Prelato, agli ufflci dclla Curi;» ed ni Seminari dio­ cesan!. Articolo X Per Ia pruwhla dei Benefici non concisiuriali coniinuerinno ad essere applicate le disposizioni dell’Accordo stipulato II 16 Lugllo 1946 |LE 18/1|. Articolo XI 1. L'Autnrità ecclesiastica potrà llbenimente erigere nuove Parrocchle e modificare i confini dl quelle glà eslstcntl. 3167 η)5ΰ au; i- 3. La gestion ordinaria y extraordinaria de los bien» pcrtcnecientes a entidades eclesldsticas o asociaclones reli­ giosas y la vigilanda e Inspecciôn de dlcha gcstlôn de bienes corrcsponderân a las Autoridadcs competentes de la Iglesla. Artîculo V El Estado tendra por festivos los dias cstublccidos como taies por la Iglesla en el Côdigo de Dercchu Canônico o en otras disposiclones particulares sobre festividades local», y darâ, en su legislacion, las facilidadcs necesarias paru que los fleles puedan curnplir en csos dias sus deberes re­ ligiosos. Las Autoridadcs civiles, tanto nacionalcs como locales, velarôn por la deblda observanda del descanso en los dias festivos. Artîculo VI Conforme a las conccsiones de los Sumos Pontifices San Pio V y Gregorio XIII, los sacerdotes espaûoles diarü- φ mente elevaràn preces por Espaûa y por cl Jefe del Es­ tado, segün la formula tradicional y las prescripciones de la Sagrada Liturgla. ArtÎculo VII Para cl nombramiento de los Arzobispos y Oblspos resldenclales y de los Coadjutores con derecho de suersiou, continuarâ’n rigiendo las normas del Acuerdo estipulado entre la Santa Sede v el Goblemo cspaûol el 7 de Junio de 1941 [LE 1624]. ArtIculo VIII Cotitinuara subsistlendo en Ciudad Real el Priorato Nullius de las Ordenes Militares. Para el nombramiento del Obispo Prior se aplicaràn las normas a que se reflere el articulo anterior. Articulo IX 1. A fin de evilar, en lo posible, que lus Diôcesis abar quen lcrritorios pertenecientes a diversas provincias civi­ les, las Altas Partes contratantcs procederân, de comûa acuerdo, a una revisiôn de las circunscripclones diocesanas. Asimismo. la Santa Sede, de acuerdo con el Goblemo espaûol, tomarâ las oportunas disposiclones para eliminar los enclaves. Ninguna parle dei territorio cspaftol o de soberania de Espaûa dependerâ de Obispo cuya sede sc cn/cuentre en U' territorio sometido a la soberania de otro Estado, y ninguna Diôcesis cspailola comprendcrâ zonas de territorio sujeto a soberania extranjera. con excepciôn del Principado de Andorra que continuarà pcrtencciendo a la Diô­ cesis de UrgcL 2. Para la erecciôn de una nueva Diôcesis o provincia tel es last Ica y para otros cambios de circunscripclones dlocesanas que* pudieran juzgarse necesarios, la Santa Sede se pondra previamente de acuerdo con cl Gobierno espaüol, salvo si se tratase de minimas rectificaclones de terri­ torio reclamadas por el bien de las aimas. 3. El Estado espaûol sc compromete a proveer a lis necesidades econômicas dc las Diôcesis que en cl futuro sc crijan aumenlando adccuudamcntc la dolaciôn eslablccida en el articulo XIX. El Estado, ademâs, por si o por medio de las Corporaclones locales interesadas, conlribulrâ con una subvenciôn extraordinaria a los gastos iniclales de organization dc las nuevas Diôcesis; en particular subvenclonart b construcciôn dc las nuevas Gated rales y dc los edlfldœ destinados a residenda del Prelado. ofidnas dc la Curia y Seminarios diocesanos. ArtIculo X En la provislôn de los Bcneficlos no consistoriales sc seguirân aplicando las disposiclones del Acuerdo estipulado el 16 de Julio dc 1916 (LE 1X71]. P Artîculo XI 1. La Autoridad eclesiôstica podrù libremenle erigir nuevas Parroqulas y modificar los limites de las ya existentes. 3166 Λ* .v 1953 U’G 27 CONCORDAT (’Μ INTER SANCTAM SEDEM ET HISPANIAM Quando detti prowedimenti com port eran no un aumento del contributo ecoiioinlco dello Stato, l'Autorità eccleslasllea, per quanto sl riferisce a tale contributo, avrà cura di mettersl d'nccordo con quella competente dello Stato. 1 Quando l’Autorità ecclesiastica crcdesse opportuno raggruppare. In via prowisoria o definitiva, più Parrocchic, sla affidandolc ad un solo Parroco assistito da uno o più Viccparroci. sia rlunendo in un solo presblterlo più sacerdoti, io Stalo inanterrù Inalterate le dotazlonl assepwte a dette Parrocchle. Lc dotazlonl delle Parrocchie nanti non possono essere diverse da quelle delle Parrocchle provvlste. Articolo Nil La Santa Sede c II Governo spagnuolo regoleranno, al più presto possibile, con un Accordo a parte, quanto si rifrriscc al regime delle Cnppcllanlc e dello Fondazioni pie In Spagna. Articolo XIII 1. In conslderazione del vlncoll di pletà e devozlonc che hanno unIto la Nazionc spagnuola alla Patriarcale Basilica dl Santa Marla Maggiore, la Santa Sede conforma le disposizioni c I tradizlonali privilegi onoriflci in favore della Spagna, contenutl nella Bolla Hispaniarum fidelitas dei 5 Agosto 1953 (LE 2365]. 2. La Santa Sede concede che lo spagnuolo sia consi­ derato come uno degli idiomi ammessi per la trattazione delle cause di beatlficazlonc e canonizzazlone presso la Sacra Congrcgazione dei Riti. Articolo XIV 1 chierici e i religiosi non saranno obbligati ad assumere pubbllcl ufflci od incombenze che, secondo le norme del Diritto Canonico, sono incompatibili con 11 loro stato. Per occupare pubblici impieghi od ufflci e carlche civili sarà loro necessario II «Nulla Osta* dellOrdinario proprio, come pure nuello dellOrdinario dei luogo dove dovrebbero svoigere la loro attività. Revocato il «Nulla Osta» non potranno continuare ad esercltarli. Articolo XV Ichlerlci ed i religiosi, sia profess» che novizi, sono esenti dal servizio militare, conformément? ai canoni 121 e 614 dei Codice di Diritto Canonico. Al riguardo continua ad essere in vigore quanto convenato tra le Alte Parti contraenti nell’Accordo dei 5 Ago­ sto 1950 sulla giurisdizlone castrense [LE 2145]. Articolo XVI 1. I Prclati dl cui al paragrafo 2 del can. 120 dei Co­ dice dl Diritto Canonico non potranno essere deferiti ad on Tribunale lalco senza che sia stata ottenuta prima la necessaria licenza della Santa Sede. 2 La Santa Sede consente che le cause contenziosc rimrdanti benl o dirittl temporali, nelle quali siano convenutl in gludlzlo chierici e religiosi» vengano trattate presso 1 Tribunali dello Stato, previa notlficazione all Or­ dinario dei luogo In cul si istrulsce il processo, al quale dovranno anche essere poi comunlcate le relative sentenze o decisioni. 3. Lo Stato Spagnolo rlconosce e rispettu Ia compe­ tenza privativa dei Tribunali della Chlesa per i dellttl che ledono eschisivamente una legge ecclesiastica, secon­ do 11 can. 2198 del Codice di Diritto Canonico. Contro le sentenze dl tali Tribunali non sarà ammesso iknn ricorso alie Autorltà civili. 4. La Santa Sede consente che le cause criminali con­ tro chierici o religiosi per gli altri dellttl, prevlstl dalla leflge penale dello Stato, siano trattate dal Tribunali dcllo Stato. Prima perô dl procedere l’Autorità giudlzinrla dovrà chkdere, senza pregiudlzlo delle mlsurc cautclarl dei raw, e con il dovuto riserbo, 11 consenso dellOrdinario del laogo In cul sl Istruisce 11 processo. Nel caso che questi, per gravi mot Ivi, ritenga di dover rlflatare tale consenso, dovrà dame comunicazlone scrltta ill'Autorità competente. Π processo sarà clrcondato dalle necessarie cautele per evitare ogni puhblicltà. 1 risultaH dell’Istnittorla e Ia sentenza definitiva del 3m η. 2307 Cuando estas medidas impliquen un aumento de contrlbuciôn econômica del Estado, la Autoridad ecl esi AstIca habrà de ponerse de acuerdo, con la competente autoridad del Estado, por lo crue sc relieve a dicha contrlbuclôn. 2. Si la Autoridad cclesiàstlca considéras? oportuno agrupar, dc modo provisional o definitivo, varias Parroquias, bien sea confiàndolas a un solo Pârroco, asistido de uno o varios Coadjutores, bien rcuniendo en un solo presbiterio a varios sacerdotes, el Estado mantendrà inalteradas las dotacioncs asignadas a diebas Parroquias. Las dotaclones para las Parrocrulas que estén vacantes no pueden ser distintas de las dotaclones para las Parroquias que estén provistas. Artîculo XII La Santa Sede y el Goblemo espaftol regularân. en Acuerdo aparté y lo antes posible, cuanto se refiere al réglmen de Capellanias y Fundaclones plas en Espafia. Artîculo XIII 1. En consideraciôn dc los vinculos de piedad y devociôn que han/ unidos a la Naciôn espaftoln con la Patriarcal 632 Basilica de Santa Maria la Mayor, la Santa Sede confirma los tradicionales privllegios honorificos y las otras dispo­ siclones en favor de Espafta contenidos en la Bula Hisparuarum fidelitas del 5 de Agosto de 1953 (LE 2365]. 2. La Santa Sede concede que el espaûol sea uno de los idiomas ndmitidos para tratar las causas de beatificaclôn y canonlzaciôn en la Sagrada Congregaciôn de Ritos. Artîculo XIV Los clérigos y los religiosos no estaràn obllgados a asumlr cargos pôbiicos o funclones que, segùn las normas del Derecho Caaônlco, scan incompatibles con su estado. Para ocupar empleos o cargos pùblicos, necesltaràn el •Nihil Obstat» de su Ordinario propio y cl dei Ordinario del lugar donde hubieren de desempeftar su actlvidad. Revocado el «Nihil Obstat», no podràn continuar ejercléndolos. Artîculo XV Los clérigos y religiosos, ya sean éstos profesos o novi­ cios, estàn exentos del servlcio militar, conforme a los cânoncs 121 y 614 del Côdigo de Derecho Canônico. Al respecto, continûa en vigor lo convenldo entre las Altas Partes/ contratantes en el Acuerdo de 5 de Agosto 633 de 1950 sobre jurisdicciôn castrense [LE 2145]. Artîculo XVI 1. Los Prelados de quienes habla el pàrrafo 2 del ca­ non 120 del Côdigo de Derecho Canônico no podràn ser emplazados ante un juez laico sin que se haya obtenldo prcvlamente la nccesaria licencia de la Santa Sede. 2. La Santa Sede conslente en que las causas contenciosas sobre blenes o derechos temporales en las cuales fueren demnndados clérigos o religiosos sean tramitadas ante los Tribunales del Estado, previa notlflcaclôn al Or­ dinario del lugar en que se instruye el proceso al cual deberân tamblén ser comunlcadas en su dla las correspondientes sentenclas o decisiones. 3. El Estado reconoce y respetn la competenda privatlvn de los Tribunales dc la Iglesla en aquellos delitos que excluslvamcnte violan una Ley ecleslàstica, conforme al canon 2198 del Côdigo de Derêcho Canônico. Contra las sentenclas de estos Tribunales no proccderâ recurso alguno ante las Autoridadcs civiles. 4. La Santa Sede conslente en que las causas criminales contra los clérigos o religiosos por los demis delitos, previstos por las lèves penales del Estado. sean ]uzgadas por los Tribunales del Estado. Sin embargo, la Autoridad Judicial, antes dc procéder, deberà so'llcitar, sin perjulcio de las medidas prccautorlas del caso, y con la dcblda reserva, el conscntlmlento del Ordinario del lugar en que se instruye el proceso. En el caso en que éste, por graves mot!vos. se créa en el deber de negar dlcho conscntimicnto, deberà comunicarlo por escrito a la Autoridad competente. El proceso se rodearâ de las ncccsarlas cautelas para cvltar toda publlcldad. Los result ados de la instrucclôn asi como la venlencia 3170 π. 2307 CONCORDATUM INTER SANCTAM SEDEM ET HISPANIAM giudlzio. tanto ln prima che in ulteriore Istanza. dovranno essere sollecitamente notiflcati allOrdinario dei luogo di cui sopra. 5.In caso di arresto o di detenzione i chierici ed i reli­ giosi saranno trattati con I riguardi dovuti al loro stato ed al loro grado gerarchico. Essi sconteranno la pena dl privaxione della libertâ in una casa ecclesiastica o religiosa che, a giudizio dellOr­ dinario dei luogo e dell'AutoriU giudlziaria dello Stato, offra le convenienti gara nzJe; o aimeno in locali distinti da quelli destinati ai secolari, a meno che l’Autorità ec­ clesiastica competente non abbia rldotto il condannato alio stato lalcale. Saranno applicabili ad essi i benefici della libertâ condlzionale e gli oltri stabiliti nelia legislazione dcllo Stato. 6. Nel caso che venga decretato il sequestro gludiziario dei benl. sarà lasciato aU'ecclesiastico II necessario per la sua onesta sostentazione e per il decoro del suo stato, fermo restando, naturalmentc, 1’obbligo di soddisfare quanto prima i suol creditori. 7. I chierid ed i religiosi potranno essere citati come testimoni avant! ai Tribunali delio Stato; qualora perô si trattl dl processi criminali per dclitti che comportano pene gravi, dovrà chiedersl la licenza dell Ordinario dei luogo in cui si istruiscc il processo. In nessun caso perô essi potranno essere richiesti dai Magistrat! o da altre Autorità di dare informazioni su persone o materie di cui siano vernili a conosccnza per ragioni dei Sacro Ministère. Articolo XVII L’uso dell'abito ecclesiastico o religioso da parte dei secolari o da parte di quoi chierici o religiosi ai quali sia stato interdetto con prowedimento definitivo della com­ petente Autorltâ ecclesiastica, comunicato ufficialmenle al Governo, è vietato, e sarà punito con le stesse sanzloni e pene che si applicano a quelli che usano Indebitamcnte la divisa militare. Articolo XVIII La Chiesa puô liberamente richiedere al fedeli l contri­ buti previstl dal Diritto Canonico, organizzare collette e ricevere somme e benl mobili ed immobili per 1’attuazione dei propri fini. Articolo XIX 1033 AUG 27 definitiva dei proceso, tanto en primera como en ulterior instancla, deberân ser sollcitamente notificados al Ordi­ nario dei lugar arriba mcncionado. 5. En caso de dctcnciôn o arresto, los clérigos y reli­ giosos scrân tratados con las conslderacioncs debIdas a sa estado y a su grado Jcrârquico. Las penas de prlvaciôn dc llbcrtad serân cumplldas ea una casa eclesiâstlca o religiosa true, a Juicio del Ordinario dei lugar y de la Autoridad judicial del Estado, ofrezca las convenientes garantfos; o, al menos, en locales distin­ tos de los que sc destinan a los seglares, a no ser que la Autoridad ccleslâstica competente hublcre reduddo ai condcnado al estado laical. Les serân apllcables los beneflclos de la llbcrtad condlcional y los demis cstablecldos en la legislaclôn del Estado. 6.Caso dc decretarse embargo Judicial de bienes, se dejarâ a los eclcsiâsticos lo que sea nccesario para su ’ honesta sustentaciôn y cl decoro de su estado, quedando en pie, no obstante, la obligaclôn dc pagar cuanto antes a sus acreedores. 7. Los clérigos y los religiosos podrân ser cltados como testigos ante los Tribunales del Estado; pero si se traUse de juicios criminales por delitos a los que la ley whale penas graves deberâ pedirse la licencia del Ordinario del lugar en que se instruye cl proceso. Sln embargo, en nlngûn caso podrân scr requeridos, por los Maglstrados ni por otras Autoridades, a dar informacioncs sobre personas o materias de las que hayan tenido conocimicnto por razôn del Sagrado Ministerio/ Artîculo XVII El uso del hâblto eclesiâstlco o religioso por los seglares o por aquellos clérigos o religiosos a quicncs les haya lido prohibido por declsiôn firme de las Autoridades ccleslisticas competentes, cstâ prohibido y serâ castigado, una vez comunicada oficialmente al Gobierno, con las mismas sanciones y penas que se api lean a los que usan Indebidamente el uniforme militar. Artîculo XVIII La Iglesia puede librementc prestaciones autorizadas por el nizar colectas y recibir sumas y bles, para la prosecuciôn de sus recabar de los fleles las Derecho Canônico, orgabienes, muebles e Inmuepropios fines. / Artîculo XIX 1. La Chiesa e lo Stato studieranno, di comune accor1. La Iglesia y el Estado estudiarân, de comûn acuerdo, do, la ereazione dl un adeguato patrimonio ecclesiastico la creaclôn de un adecuado patrimonio eclesiâstlco que che assicuri una congrua dotazione del culto e del clero. asegure una congrua dotaclôn del culto y del clero. 2. Nel frattempo lo Stato, a titolo di indennizzazione 2. Mientras tanto el Estado, a titulo de Indemnizaciôn per le passate allenazioni di béni ecclesiastici e come con­ por las pasadas desamortizaciones de bienes edeslâsticos tributo all'opera della Chiesa a favore della Nazi one, le y como contribuclôn a la obra dc la Iglesia en favor de la Naclôn, le aslgnarâ anualmente una adecuada dotaclôn. assegnerà un’adeguata dotazione annua. Questa comprenderà, In particolare, gli assegni da corrispondersi agli ArEsta comprenderâ, en particular, las consignaciones coclvescovi e Vescovi diocesani, al loro Coadiutori. Auslliari, rrespondientes a los Arzobispos y Oblspos diocesanos, los Vicari Generali, al Clero dei Capitol! Cattedrall e delle Coadiutores, Auxiliares. Vicarios Generales, los Cablldos Catedralicios y de las Colegiatas, el Clero parroquial asi Collegiate, al Clero parrocchlale nonchè i contributi in favore dei Seminari e delle Università ecclesiastiche e per como las aslgiiaclones en favor de Seminarios y UnlverTescrcUio del culto. sidades eclesiâsticas y para cl ejercicio del culto. Per quel che riguarda le dotazioni dei Benefici non conPor lo que se refiere a la dotaclôn de Beneflclos no con­ cistoriall ed i contributi per i Seminari e le Università sistoriales y a las subvcnclones para los Seminarios y las Universidades eclesiâsticas, continuarân en vigor las nor­ ecclesiastiche contlnuano a valere le norme fissate nel re­ lativi Accord! del 16 Luglio [LE 1874] e dell’8 Dicembre mas fijadas en los respect!vos Acuerdos del 16 de Julio 1946 [LE 1895]. [LE 18741 y 8 de Diclerabre de 1946 [LE 1895]. Rlmane inteso che se In awenire sl verificheranno noteSl en el futuro tuviese lugar una alteraciôn notable de voll mutazloni nella situazlone economlca generale, le do­ las condiciones econômicas generales, dichas dotaclones serân oportunamente adecuadas a las nuevas circunstantazioni dl cul sopra saranno opportunamente adeguate aile cias, de forma que siempre quede asegurado el sostenuove clrcostanze, in modo da nsslcurare sempre il mannimlento del culto y la congrua sustentaciôn del clero. tenimento del culto ed un congruo sostentamento del clero. 3. El Estado, fiel a la tradiclôn nacional, concederà 3. Lo Stato, fedele alla tradlzione nazionale, concederà anualmente sub/venciones para la construcciôn y conser- 6JÎ annualmente sowenzionl per la costruzione e la conservaciôn de Templos parroquiales y rectorales y Seminarios; varione di Chiese parroccnlall e rettorall e di Seminari; el fomento de las Ordenes, Congregacioncs o Institutos per Plncremînto degll Ordini, Congregazioni o Istituti edeslâsticos consagrados a la aelividad mislonal y el cuiecclesiastici dedicati ad attlvltâ mlssionarie e per 11 mantenimento dei Monasteri dl rilevunte valore storico esl- dado dc los Monasterios de relevante valor hlstôrico en Espana, asi como para ayudar al sostenimiento del Costenti in Spagna. corne anche peralutnre il sostentamento leglo Espaftol de San José y dc la Iglesia y Resldencb del Collegio Spagnuolo dl San Giuseppe e della Chiesa e espaftolas de Montserrat, en Roma. Resldenzà spagnuola di Monserrate, in Roma. 4. El Estado prestarâ a la Iglesia su colaboradôn para I Lo State darâ alla Chiesa la propria collaborazlone per la ereazione ed il flnanzlam’nto dl istituzionl assl- crear y financlar Instltuciones asistcnciales en favor del stenzlali In favore del clero anzlano, Infermo od invalido, clero anclano, enfermo, o invàlido. Igualmente aslgnarâ una ed assegnerà una adeguata pensione ai Prelatl residcnziall adecuada pensiôn a los Prelados residenclalcs que, por che, per ragioni di età o salute, si rltlrassero dal loro ufficlo. razoncs de edad o salud, sc rctiren de su cargo. 3171 3172 I »53 Al G 27 CONCORDATUM INTEK SANCTAM SEDEM ET HISPANIAM Articolo XX 1. Sono esentl da qualslasl imposta c contributo di Indole statale o locale: a) Lc Chiese e Cappelie destinate al culto, come pure gli ediflci e locali annessl destinati al loro servlzio o a sede dl association! cattollchc; b) la resldcnza dei Vescovi, dei canonici c dei sa­ cerdoti con cura d’animé, quando l’immobile sia dl proprletà délia Chiesa; c) i locali destinati ad ufflci della Curia dloccsana o ad ufflci parrocchlali; d) le Università ecclesiastiche c l Seminari destinati alla formazione dei Ciero; t) le case degll Ordini, Congregazioni ed Istitutl religiosi c secolari canonlcamente stabiliti in Spagna: I) I collegi o altri istitutl di insegnamento, dlpcndentl dalla Gerarchia ecclesiastica, chc rivestano il caratlere dl bcnefico-doccnti. Sono conipresi ncll’esenzlone gli orti, giardini c dipendenze degli immobili sopra elencatl, purchè non siano de­ stinati ad industria o ad altro uso di carattere lucrativo. 2. Godranno ugualmente di totale esenzlonc tributaria gli oggetti destinati al culto cattolico, come pure la pubblicazione e l’afflssione nei luoghi d'uso, delle istruzloni, oidlnanze, lettere pastorali, boliettini diocesani e di qualsiisl altro atto o documento delle competenti Autorité ecclesiastiche rlguardante U govemo spirituale dei fedeli. 3. Sono ugualmente esenti da ogni imposta o contri­ buto le dotazioni dei culto e dei clero dl cui all'art. XIX e Tesercizio dei ministère sacerdotale. L Tutti gli altri beni degli enti o delle persone eccle­ siastiche e cosl anchc l loro introltl, che non provengano dall’esercizio dl attlvitÀ religiose proprie del loro apostohto, saranno soggettl a tributo seconde le leggi generali dello Stato, a parité di condizioni con le altre istituzionl e persone. 5. Le dotazioni, i legatl o le crédité destinati alla costruzione di cdifici del culto cattolico o dl case religiose o, in generale, per finalité di culto e di religione, saranno eoiparate, a tutti gli effetti trlbutari, a quelle destinate ad attivitù benefiche o benefico-docenti. Articolo XXI 1. In ogni Dlocesi saré formata una Commissione la quale, sotto la presidenza dell'Ordinario, vigileré circa la cooservazione, la riparazionc e le eventual! modificationi dei Templi, Cappelie ed cdifici ecclesiastici dichiarati mo­ numenti nazionali, storici o artistici, corne anche delle antichità ed opere d’arte di propriété della Chiesa o a loi iffidate ln usufrutto o in deposito, che siano state dichlarate di rilevante merito o di importanza storica nazionale. 1 Tali Commissioni saranno nominate dal Ministère dell’Educazione Nazionale e saranno composte per meté da membri sceltl dal Vescovo ed approval! dal Govemo, e per meté da membri scelti dal Govemo, con l’approvazlone del Vescovo. 3. Le suddette Commissioni saranno anche competenti perdô che riguarda gll scavi che interessano l'archeologla sacra ed avranno cura, con l’Ordinario, che la ricostruzione e la riparazlone dcgll cdifici ecclesiastici di cul sopra liunlformino aile norme tccnlchc cd artlstlche della legishzlone generale, aile prescrizloni della Liturgla c aile csigenze dell’Arte Sacra. Ew vigileranno, ugualmente, perché siano osservate le condizioni stabilité sia dalle leggi civili che canoniche drea l’alienazione c l’esportazione degli oggetti di impor­ tanza storica o di rilevante valore artistico dl propriété della Chiesa o ad essa affidati in usufrutto o in deposito. 4. La Santa Sede acconsentc chc, in caso di vendita di tall oggetti per asta pubblica, fatta a norma del Diritto Canonico, si dia, a parité di condizioni, preferenza dl compra alio Stato. 5. Le Autorité ecclesiastiche facilitcranno lo studio dei document! custoditi ncgli archivi ecclesiastici pubbllci da loro esclaslvamente dipendenti. Dal canto suo Io Stato presterà il conveniente aluto tecnlco ed economic© per la installazione, eatalogazlone e conservazione dl detti ar­ chivi. Articolo XXII 1. Vlene garantita l’immunité delle Chiese, Cappelie, Qmlteri ed altri luoghi sacri, secondo quanto prescrive il on. 1160 del Codice di Diritto Canonico. 3173 η. 2387 Artîculo XX 1. Gozarén de exenciôn de impuestos y contribuclones de indole estatal o local: a) Las Iglesias y Capillas destinados al culto, y, asimismo, los edlficios y locales anejos destinados a su scrvicio o a sede de asoclaclones catôlicas; b) la residenda de los Obispos, de los canônigos y de los sacerdotes con cura de aimas, siempre que el inmueble sea propledad de la Iglesia; c) los locales destinados a oficinas de la Curia dloccsana y a oficinas parroquiales; d) las Universidades eclesiésti/cas y los Seminarios 638 destinados a la formaciôn del clero; t) las casas de las Ordenes, Congrcgaciones c Institutos religiosos y secularcs canônicamente establecldos en Espafta; f) los colegios u otros centres de ensehanza, dependientes de la Jerarqula cclesiâstica, que tengan la condiclôn de benéflco-docentcs. Estén comprcndidos en la exenciôn los huertos, jardines y dependendas de los Inmucbles arriba enumerados, siem­ pre que no estén destinados a industria o a cualquler otro uso de carécter lucrativo. 2. Gozarén igualmente de total exenciôn tributaria los obietos destinados al culto catôlico, asi como la publicacion de las instruccioncs, ordenanzas, cartas pastorales, boletines diocesanos y cualquier otro documento dc las Autoridades eclesiésticas competentes referente al gobiemo espiritual de los ficles, y también su fijaclôn en los sitios de costumbre. 3. Estén Igualmente exentas de todo impuesto o contribuciôn, las dotaciones del culto y clero a que se refiere el articulo XIX, v el ejerciclo del ministerio sacerdotal 4.Todos los demés bienes de entidades o personas eclesiésticas, asi como los ingresos de ôstas que no provengan del ejercicio de actividades religiosas propias de su apostolado quedarân sujetos a tributaciôn conforme a las leyes generales del Estado, en paridad de condiclôn con las demés instituciones o personas. / 639 5. Las dotaciones, legados o herencias destinados a la construcciôn de edlficios del culto catôlico o de casas re­ ligiosas, o, en general, a finalidades de culto o religiosas, serân equiparados, a todos los efectos tributarios, a aque­ llos destinados a fines beneficos o benéfico-docentes. Artîculo XXI 1.En cada Diôcesis se constituiré una Comisiôn que, bajo la presidencia del Ordinario, vigilaré la conservaciôn, la rcparaciôn y las eventuates reformas de los Templos, Capillas y edificios eclesiésticos declarados monumentos naclonales, histôricos o artisticos, asi como de las antlgûedades y obras de arte que sean propiedad de la Iglesia o le estén confiadas en usufructo o en depôsito y que hayan sido declaradas de relevante mérito o de importan­ da histôrica nadonal. 2. Estas Comisiones serén nombradas por el Ministe­ rio de Educaciôn Nadonal y estarén compueslas, en una mitad, por miembros clegid’os por el Obispo y aprobados por el Gobierno y, en la otra, por miembros designados por cl Gobiemo con la aprobaciôn del Obispo. 3. Dichas Comisiones tendrén también competenda en las excavacîones que interesen a la arqueologia sagrada, y culdarân con cl Ordinario para que la reconstrucciôn y reparaclôn dc los edificios eclesiésticos arriba citados se âjusten a las normas técnicas y artîstlcas de la leglslaciôn general, a las prcscrlpclo/nes de la Liturgla y a las exigendas del Artc Sagrado. Vigllarân, igualmente, el cumplimlcnto de las condicio­ nes establecidas por las levés, tanto civiles como canônlcas, sobre enajcnaciôn y exportaciôn dc objetos de mérito histôrlco o de relevante valor artistico que scan propledad dc la Iglesia o que ésta tuviera en usufructo o en depôsito. 4. La Santa Sede conslcnte en que, caso de venta de taies objetos por subasta publica, a tenor de las normas del Derecho Canônico, se dé opciôn de compra, en paridad de condiciones, al Estado. 5. Las Autoridades eclesiésticas darén facilldades para el estudio de los documentes custodiados en los archives eclesiésticos pùblicos exelusivamente dependientes de nquellas. Por su parte, el Estado prestaré la ayuda técnlca y econômlca conveniente para la instalaclôn/catalogadôn y conservaciôn de dlchos archlvos. Artîculo XXII 1. Queda garantIzada la invlolabilidad de las Iglesias, Capillas, Ccmenterlos y demés lugares sa grados, segùn prescribe el canon 1160 del Côdigo de Derecho Canônico. 3174 η. 2367 CONCORDATUM INTER SANCTAM SEDEM ET HISPANIAM 2. È ugualmente garantita l'immunité dei Palazzl c delle Curie Vescovill, del Seminari, delle case e degli uffici parrocchiali e rettorali e delle case religiose canonlcamentc stabilite. 3. Salvo i casi di urgente nécessité, la forza pubbllca non pub entrare nei dettl edlfld, per i’eserdzio delle sue funzioni, senza il consenso della competente Autorità ec­ clesiastica. 4. Occorrendo per gravi nécessité pubbliche, partlcolarmente in tempo di guerra, occupare temporaneamenle qualcuno dei dettl edifld, dovranno essere presi previ accord! con lOrdinario competente. Se ragloni di assoluta urgenza non pennettcssero dl farlo, l'Autorità che procede all’occupazione dovrà informarne immediatamente !'Ordinario stesso. 5. Dettl edifld non potranno essere demoliti se non dl Intesa con lOrdinario competente, salvo 11 caso dl asso­ luta urgenza, come per motive dl guerra, Incendio od Inondazlone. 6. Nel caso di espropriazione per utilitâ pubbllca sarà sempre previamente sentito la competente Autorità ec­ clesiastica, anche per quanto riguarda l’ammontare delTlndennità. Non sarà comunque esercitato olcun atto dl espropriazione senza che I beni da espropriare, quando sia il caso, siano stati privati dei loro carattere sacro. 7. Gli Ordinari dlocesani ed I Superiori religiosi, se­ condo le rispetlive competenze. sono obbligati a vigilare perché negli edlfid su ricordati siano osservate le leggi comuni vigenti in materia di slcurezza e di sanità pubbllca. Articolo XXIII Lo Stato Spagnuolo riconosce pienl effettl civili al ma­ trimonio celebrato secondo le norme dei Diritto Canonico. Articolo XXIV 1053 AUG 27 2. Queda igualmentc garantlzada la Inviolabllldad de los Palacios v Curias Episcopales, dc los Seminarios, de las casas y dcspachos parroquialcs y rectorales y de lis casas religiosas canônlcamcnte establccldas. / . 3.Salvo en caso dc urgente neccsldad, la fuerza pû· L bllca no podrà entrnr en los cltados edlflclos, para el efer· ciclo dc sus fundones, sln el conscntimicnto de la compe­ tente Autoridad cdcsiàstica. 4.Si por grave necesldad pûbllca, partlculannente en tiempo dc guerra, fuese nccesarlo ocupar temporalmenle nlguno dc los cltados edlflclos, cllo dcocrà hacerse previo acuerdo con cl Ordinario competente. Si razoncs dc absoluta urgenda no permltiesen haccrio, la Autoridad que procéda a la ocunaclôn deberà Infomur inmedlatamentc al mlsmo Ordinario. 5. Dlchos edlflclos no podràn ser dcmolldos slno de acuerdo con el Ordinario competente, salvo cn caso de absoluta urgenda, como por motive dc guerra, Incendio o inundndôn. En caso de cxproniadôn por utllldad pûbllca, sert slempre previamente olda la Autoridad ccleslàstlca com­ petente, incluso en lo que se reflere a la cuantfa de la In· demnlzaciôn. No sc ejercitarà ningûn acto dc expropbciôn sin oue los blcncs a cxproplar, cuando sea cl caso, hayan sido privacies de su caràctcr sagrado. 7. Los Ordinarios dloccsanos y los superiores religio­ sos, segûn su respectlva competenda, quedan obligados a velar por la observanda, cn los edlfldos cltados, de las leyes comuncs vigentes cn materia dc seguridad y de sa· nldad pùblica. / W2 Artîculo XXIII El Estado espaftol reconoce plenos efectos civiles al matrimonio celebrado segûn las normas del Derecho Candnico. Artîculo XXIV 1. Lo Stato spagnuolo riconosce la compctenza escluilva de! Tribunal! e DIcasteri ecdesiastlcl nelle cause riguardantl la nullité dei matrimonio canonico e la separazione dei conlugl, nella dispensa dei matrimonio rato c non consumato e nella procédure relativa al Privilegio Paolino. 2. Interposta ed ammessa dinanzi al Tribunale eccle­ siastico una domanda di separezlone o di nullité, spetta al Tribunale civile dettarc, ad istanza della parte Interessata, le norme e 1 prowedlmenti cautelari che rcgolano gli effettl civil! connessl col procedimento in pendenza. 3. Le sentenze e le risoluzioni dl cul trettasi, quando siano dlvenute definitive ed esecutlve, saranno dal Tri­ bunale ecclesiastico comunicate al Tribunale civile com­ petente, il quale emanerà ! decreti relativi alla loro esecuzione quanto agli effetti civil! ed ordlnerà —quando sl tratti dl nullité, di dispensa «super reto» o dl applicazione dei Privilegio Paolino— che siano annotate nel Registri dello Stato Civile, a margine de!)’atto di matrimonio. 4. In generale tutte le sentenze. decisioni In via ammlnlstrativi e decreti emanat! dalle Autorité ecclesiastlche In qualslasl materia ncU’ambito della loro competenza, avranno effetto anche nell’ordlne civile quando siano statl comunicatl aile competenti Autorité dcllo Stato, le quail, Inoltre, daranno l’appoggio necessario per la loro esecuzione. 1. El Estado espaftol reconoce la competenda excloslva de los Tribunales y Dicasterios ecleslàstlcos cn hs causas referentes a la nulidad dei matrimonio canônlco y a la separaclôn de los cônyuges, en la dispensa dei matri­ monio rato y no consumado y en el procedi miento relativo a) Privilegio Paulino. 2. Incoada y admltida ante el Tribunal eclesiâstico una demanda de separaclôn o de nulidad, corresponde al Tri­ bunal civil dictar, a instanda de la parte interesada, las normas y medidas precautorias que regulen los efectos civiles relaclonados con el proccdimiento pendiente. 3.Las sentencias y resoluciones de que se trate, cuando sean firmes y ejecutlvas, serân comunlcadas por el Tri­ bunal eclesiâstico al Tribunal civil competente, el cual decretarâ lo neccsario para su ejecuclôn en cuanto a efectos civiles y ordenarà —cuando se trate de nulidad. de dis­ pensa «super rato» o apllcadôn dei Privilegio Paulino— que sean anotadas en el Registro del Estado Civil al margen del acta de matrimonio. 4. En general todas las sentencias, decisiones en via administrativa y decretos emanados de las Autoridades eclesiâsticas en cualquier ma/teria dentro del émblto de su M3 competenda, tendrân también efecto en el orden civil cuando hubieren sido comunicados a las competentes Au­ toridades del Estado, las cuales prestarân, ademàs, el apoyo necesario para su ejccuclôn. Articolo XXV Artîculo XXV 1.La Santa Sede conferma 11 privilegio concesso alla Spagna che determinate cause siano trattate e decise di­ nanzi al Tribunale della Rota della Nunzlatura Aposto­ lica, conformemente al «Motu Proprio» Pontificio del 7 Aprile 1947 [LE 1923[, con 11 quale si ristablllva detto Tribunale. 2. Faranno sempre parte dei Tribunale della Sacra Romana Rota due Udltori dl nazlonalltà spagnuola, che occuperanno 1 seggi tradlzionali di Aragona e di Castlgiia. Articolo XXVI In tutti gli istituti dl istruzione di qualslasl ordine e grado, sla statall che non statali, l’insegnamento sarà con­ forme al principi! dei Dogma e dclla Morale della Chiesa Cattolica. Gli Ordinari eserclteranno liberamente la loro missione dl vlgllanza sui dettl istituti per quel che concerne la purezza della Fede, l buonl costumi e 1’educazlone religiosa. 3175 1.La Santa Sede confirma el privilegio concedldo a Espafta de que sean conocidas y decldidas determlnadas causas ante cl Tribunal de la Rota de la Nunciature Apostôllca, conforme al «Motu Proprio» Pontificio del 7 de Abril de 1947 [LE 1923], que restablece dlcho Tribunal. 2. Slempre formaràn parte del Tribunal de la Sagrada Rota Romana dos Auditores de naclonalldad cspahola que ocuparân las sillas tradicionales de Aragôn y Castilla. Artîculo XXVI En todos los centros docentes de cualquier orden y gra­ do, sean estatalcs o no estatales, la ensefianza se ajustait a los principlos del Dogma y de la Moral de la Iglesla Catôlica. Los Ordinarios ejerceràn libremente su mlsiôn de vigi­ landa sobre dlchos centros docentes en lo que conderne a la pureza de la Fe, las buenas costumbres y la edueaclôn religiosa. 3176 AUG 27 CONCOB DATUM INTER SANCTAM SEDEM ET HISPANIAM Essi potranno eslgere che non vl siano permessl o che vengano ritlniti libri, pubblicazlonl c materiale d’lnsegnamtnlo in contraito con ii Dogma e Ia Morale cattolica. Articolo XXVII I. Lo Stato spagnuolo garantlsce 1’lnsegnamento della Religione Cattolica, come materia ordinaria cd obbligatorii. in tutti gli istituti dl Istruzionc dl qualsiasi ordine e grado, sia statali che non statali. Siranno dispensati da tale inscgnamento I flgll di acatloUd.su domanda dei genitori o dl chl ne fa le vcci. 1 Nelle Scuole primarie dcllo Stato Plnsegnamento ddia Religione sarà Impartlto dagll slcssl maestri, a mono che, da parte dellOrdlnarlo, non vcnga fatta opposizione contre alcuno dl essi ner i motlvl ni quali si rlferlsce il can. 1331 paragrafo 3 del Codice dl Diritto Canonico. Sad Impartlto, Inoltre, dal parroco o da un suo delegato con lezionl calechlsllche perlodlche. 3. Nel centri statali dl Istruzlonc Media 1’lnsegnamento fella Religione sarà Impartlto a mezzo dl professori sacer­ doti o religiosi e, sussldlariamcnte, a mezzo dl professori «colari, nominali dalla competente Autorità civile su proposta dell’Ordinario dlocesano. Quando sl trattl dl Scuole militari la proposta spetterà d Vicario Generale Castrense. 4. Dl comune accordo tra le Autorità eccleslastlche e civil! saranno organlzzate, per tutto II territorio nazionde, speciali prove al fine dl acccrtare la sufficlenza peda­ gogics dl coloro al quali dovrà essore affldato l’insegnamento della Religione nelle Univers Ità e nelle Scuole Me­ die statali. I candidati all’lnsegnamento in queste ultime scuole, che non siano In possesso dl grad! accademicl maggiori in Scienze Sacre (Laurea o Licenza o l’équivalente nelrOrdine se sl tratta dl Religiosi), dovranno sottoporsl sache a speciali esaml che aécertlno la loro sufficlenza sdentlfica. Le Commissioni esaminatrlcî per entrambe le prove sarauno composte da clnquc membri, tre deî quali eccle­ siastici, e ad uno di questl spetterà la presidenza. 5. L’insegnamento della Religione nelle Università e m! centri assimilât! sarà Impartlto da ecclesiastici in pos­ sesso del grado accademico di Dottore, conseguito presso raa Università ecclesiastica, o delVequivalente ncll'Ordine se trattasi dl religiosi. Superate le prove di capacità pedagogics, la loro nomlna sarà fatta su proposta dell'Ordi­ nario dlocesano. 6. Iprofessori di Religione, nominati conforme a quanto disposto nel numeri 3, 4 e 5 dei présenté articolo, godranno degli stessl diritti degli altri docenti e faranno parte felCorpo Insegnante dei centro di cui sl tratti. Essi dovranno essere rlmossl quando lo richieda lOr­ dinario dlocesano per alcuno dei motivi contenuti nel sucdUto can. 1381 paragrafo 3 dei Codice di Diritto Ca­ nonico. LOrdinario dlocesano dovrà essere previamente sentito quando la rimozlone dl un professore di Religione fosse considerata necessaria daU’Autorità scolastica competente per motlvl dl ordine pedagogico o disciplinare. 7. I professori di Religione nolle scuole non statali dovranno essere muniti dl uno speciale certificat© di idondtà rilasclato dallOrdinarlo proprio. La revoca dl tale certificate priva senz’altro 1’lncaricato della capacità di Impartir© 1’lnsegnamento religioso. 8. I programmi dl Religione per le scuole sia statali che non statali saranno flssati d’accordo con la compe­ tente Autorità ecclesiastica. Per l’insegnamento della Religione non potranno essere idottatl se non libri dl testo approval! daU’Autorità eccleriastica. Articolo XXVIII L Le Università dello Stato, d’accordo con la compe­ tente Autorità ecclesiastica, potranno organIzzare Corsi iljtematlcl, speclalmente dl Fllosofla Scolastica, Sacra Teologia e Diritto Canonico, con programmi e libri di testo approval! dalla medesima Autorità ecclesiastica. Potranno Insegnare In tali Corsi professori sacerdoti, religiosi, o «ecolari I quali siano in possesso di gradi accadfmlcl maggiori consegultl presso una Università eccleihullca, o dl titoil equivalent! ottenutl, dal religiosi, nel proprio Ordine, e siano muniti del «Nulla Osta· dellOrdloario dlocesano. 3177 η. 2367 Los Ordinarios podràn exiglr que no sean permltldos o que scan retlrados los libros, pubiIcaciones y/materia] 644 de enseîïanza contrarios al Dogma y a la Moral calôllca. Artîculo XXVII 1. El Estado espafiol garantiza la enseftanza de la Rellglôn Catôlica como materia ordinaria y obligatoria cn todos los centros docentes, sean estatales o no estatales, de cualquier orden o grado. Serân dtspensados de tales ensefïanzas los hljos de no catôllcos cuando lo sollciten sus padres o qulenes hagan sus veces. 2. En las Escuelas primarias del Estado, la enseîïanza de la Rellglôn scrà dada por los proplos maestros, salvo el caso de reparo por parte dei Ordinario contra alguno de ellos por los motlvos a que se reflere el canon 1381 pârrafo 3.° del Côdlgo de Derecho Canônlco. Se darâ tamblén. en forma periôdica, por el Pârroco o su dclegado por medio dc lecciones catequlsticas. 3. En los centros estatales de Ensefianza Media, la enseîïanza de la Rellglôn serà dada por profesores sacer­ dotes o religiosos y, subsidiariamenle, por profesores seglares nombrados por la Autoridad civil competente n propuesta dei Ordinario dlocesano. Cuando se trate de Escuelas o Centros Militares, la pro­ puesta corresponderâ al Vicario General Castrense. 4. La Autoridad civil y la edesiâstlca, de comûn acuerdo, organizaràn para todo el territorio nacional pruebas especiales de suflclen/cla pedagôglca para aquellos a 645 qulenes deba ser confinda la enseîïanza de la Religiôn en las Unlversidades v cn los centros estatales de Enseîïanza Media. Los candidatos para estos ùltimos centros, que no estén en poseslôn de grados académlcos mayores en las Ciencias Sagradas (Doctores o Licenclados o el équivalente cn su Orden sl se trata de religiosos), deberàn someterse tam­ bién a especiales pruebas de suficlencia cicntlfïca. Los Trlbunales examinadorcs para ambas pruebas eslaràn compuestos por cinco miembros, très de ellos eclesiâslicos, uno de los cuales ocuparâ la presldencia. 5. La enseîïanza de la Religion en las Univcrsldades y en los centros a clla aslmilados se darâ por eclesiâsticos en poseslôn dei grado académlco de Doctor, obtenido en una Unlversidad cclcsiàstica, o del équivalente en su Or­ den, si se tratase de religiosos. Una vez realizadas las pruebas de capacldad pedagôglca, su nombramiento se harâ a propuesta dei Ordinario dlocesano. 6. Los profesores de Religiôn nombrados conforme a lo dispuesto en los numeros 3, 4 y 5 del présente artîculo, gozaran de los mismos derechos que los otros profesores y formarân parte dei Claustro del centro de que se trate. Serân removidos cuando lo requiera el Ordinario dioce­ san© por alguno de los motives conlcnldos en el dtado canon 1381 pàrrafo 3.° del Côdigo de Derecho Canônlco. / El Ordinario dlocesano deberà ser previamente oldo cuando la remociôn de un profesor de Rellglôn fuese considerada necesarla por la Autoridad académlca compe­ tente por motlvos de orden pedagôglco o de disciplina. 7. Los profesores de Religiôn cn las escuelas no estatales deberàn posecr un especial ccrtlficado de Idoneidad expedido por cl Ordinario propio. La revocaciôn de tal ccrtificado les priva, sin màs, de la capacldad para la enseîïanza religiosa. 8. Los programas dc Rellglôn para las escuelas, tanlo estatales como no estatales, serân fijados de acuerdo con la competente Autoridad cclcsiàstica. Para la enscûanza de la Religiôn, no podràn ser adoplados màs libros dc texto que los aprobados por la Auto­ ridad eclcsiâstlca. Artîculo XXVIII 1. Las Universidades del Estado de acuerdo con la competente Autoridad eclcsiâstlca, podràn organizar Cur­ sos slstemàtlcos, cspcclalmente dc Filosofîa Escolâstlca, Sagrada Teologla y Derecho Canônlco, con programas y libros de texto aprobados por la mlsma Autoridad ccleslâstica. Podràn enseîïar en estos Cursos profesores sacerdotes, religiosos, o scglares que posean grados académlcos ma­ yores otorgados por una f Unlversiaàd cclesiâstlcn. o titulos 647 équivalentes obtcnldos en su propia Orden, si se trata de religiosos, y que estén en poseslôn dei «Nihil Obstat· del Ordinario Diocesano. 3178 η. 2307 CONCORDATUM INTER SANCTAM SEDEM ET HISPANIAM 2. Le Autorità ecdcslastlche permctteranno che in qualcuna delle Uni vers Ità da loro dipendenti studenti secolari si Iscrivano alie Facoltà Superiori di Sacra Tcologia. Filosofla, Diritto Canonico, Storia Ecclesiastica, eccetera, ne frequentino I corsi —tranne quell! che per loro natura siano riservatl esdusivamente agli studenti eccle­ siastici— e vi conseguano i rispettivi titoli accadcmici. Articolo XXIX Lo Stato curerà che nelle sue istituzioni e serviri di for­ mazione della pubblica opinione, in particolare nel pro­ grammi ddla radio e della televisions, sia dato un con­ veniente posto alia esposizlone e difesa delle verità reli­ giose, per mezzo di sacerdoti e religiosi designati d’accordo con il rlspettivo Ordinario. Articolo XXX 1. Le Uni versi tà ecdcsiastiche, i Seminari e le altre Istituzioni cattoliche per la formazione e la cultura dei chierid e dei religiosi contlnueranno a dipendcre esduslvamente dall’Autorità ecdesiastlca e godranno del rlconosdmento e della garanzia dello Stato. Contlnueranno ad essere in vigore le norme convenute nell’Accordo dell’8 Dlcembre 1946 [LE 1895] circa i Semi­ nari e le Università di studi ecdcsiastld. Lo Stato procurerà di aiutare economlcamente, nella misura possibile, le case di formazione degli Ordini e delle Congregazioni religiose, spedalmente quelle dl carattere missionario. 2. I gradi nccademici maggiori In Scienze ecclesiastlche, confer!ti sia a chierid chc a laid, dalle Facoltà ap­ prova le dalla Santa Sedc, saranno riconoscluti, a tutti gl effetti, dallo Stato Spagnuolo. 3. Tali gradi maggiori in scienze ecclesiastiche, saranno considerati sufficienti per l'insegnamento. in qualità d professori titolari, delle materie della Sezione di Lettere negli Istltutl dl Istruzione Media dipendenti daU’Autorità ecdesiastlca. Articolo XXXI 1. La Chiesa potrà liberamento esercitarc il diritto che le compete, secondo il can. 1375 del Codice di Diritto Canonico, di organizzare e dirigere scuole pubbüche di qualsiasi ordine e grado, anche per laid. Per quel che riguarda le dlsposizlonl civili relative al riconosdmento, agli effetti civili, degli studi in esse com­ pluti, lo Stato procederà di accordo con la competente Autorità ecclesiastica. 2. La Chiesa potrà fondaro Collegi Maggiori e Residenze, ascrittl al rlspettivo dlstretto uni vers Îtario, i quali godranno dei benefici previsti dalla legge per simili istltozlonl. Articolo XXXII 1. L’assistenza religiosa aile Forze Armate continuera ad essere regolata dall’apposito Accordo del 5 Agosto 1950 [LE 2145|. 2. Gli Ordinari diocesan!, consapevoli della necessità che sla asslcurata una adeguata assistenza spirituale a quanti prestano servizio sotto le armi. considereranno parle del loro doverc pastorale prowedere il Vicariat© Castrense dl un numero sufficiente dl sacerdoti zelanti e ben préparât! per adempiere degnamente l’importante e delicata missione. .Articolo XXXIII Lo Stalo, d’accordo con la competente autorità eccle­ siastica. prowederà a che negli osnedall, sanatori, penitenziari, orfanotrofl e centrl simili siano assicurate la conveniente assistenza religiosa ai ricoveratl e la forma­ zlone religiosa del personale addetto aile istituzioni stesse. Altrettanto procurerà chc sla fatto anche negli analoghi Istltuti di carattere privato. Articolo XXXIV Le Associazioni dell'Azlone Cattolica Spagnuola potranno liberamente svolgere 11 loro apostolato. alla immediata dipendenza della Gerarchla ecclesiastica, mantenendosi, p*»r quanto sl riferlsce ad attività di altro genere, nell’ambito drlla leghlazionc generale dello Stato. 2179 1953 ALG 27 2. Las Autoridades cclcsiâsticas permitirân que, enalgunas de las Univcrsldades dependicntes de ellas, se matriculcn los estudiantes seglarcs en las Facultades Superio­ res dc Sagrada Teologia, Filosofla, Derecho Canônlco, His­ toria Eclesiâstica, etc., aslstan a sus cursos —salvo i aquellos que por su indolc estén reservados exclusivamtnk a los estudiantes ccleslàsticos— y en ellas alcancen l&i respectivos titulos académicos. ArtIculo XXIX El Estado cuidarâ de que en las instituclones y servidos de formaciôn de la oplnlôn piïblica, en particular en lot programas de radlodifuslôn y lelevlslôn, se dé el conve­ niente puesto a la cxposiciôn y defensa de la verdad reli­ giosa por medio de sacerdotes y religiosos deslgnados de acuerdo con el respective) Ordinario. ArtIculo XXX 1. Las Universidades eclesiàsticas, los Seminarios y Us demâs instituclones catôlicas para la formaciôn y la’cul­ tura de los clérigos y religiosos, continuaràn dcpcndlcndo exelusivamente de là Autoridad eclesiâstica y gozaràn del reconocimiento y g aran lia del Estado. / Seguirân en vigor las normas del Acuerdo de 8 de Didembre de 1946 |LE 1895] en todo lo que conciernealw Seminarios y Universidadcs de estudios eclesiàstlcos. El Estado procurarâ ayudar econômlcamente, en la medlda de lo poslble, a las casas de formaciôn de las Ordenes y Congrcgaclones religiosas, espccialmente a aquellas de carâcter misional. 2. Los grados mayores en Ciencias eclesiàsticas conferldos a clérigos o a scglares, por las Facultades aprobadas por la Santa Sedc, serin reconocidos, a todos los efecta, por el Estado espaûol. 3. Dichos grados mayores en Ciencias eclesiàsticas, serân conslderados titulo suflcientc para la enseâanza, en calidad de profesor titular, de las disciplinas de la Secciôn de Letras en los cenlros de Ensenanza Media dependientes dc la Autoridad cclcsiàstica. ArtIculo XXXI 1. La Iglesia podrà librement© ejercer el derecho que le compete, segùn el canon 1375 del Côdlgo de Derecho Canônlco, de organizar y dirigir escuelas pùblicas de cualquier orden y grado, incluso para seglares. En lo que ’se refiere a las dlsposlciones civiles relativas al reconocimiento. a efectos civiles, de los estudios que en ellas se realicen, el Estado procederâ de acuerdo con la competente Autoridad eclesiâstica. 2. La Iglesia podrà fundar Cole/gios Mayores o Resl· W denclas, adscrltos a los respectivos distritos iïniversilarios, los cuales gozaràn de los beneficlos previstos por las leyes para talcs instituclones. ArtIculo XXXII 1. La asistcncia religiosa a las Fuerzas Armadas seguirâ regulada conforme al Acuerdo del 5 de Agosto de 1950 [LE 2145]. 2. Los Ordinarios dioccsanos, conscientes de la nectsidad de asegurar una adccuada asistencia cspiritual a todos los que prestan servicio bajo las armas, consideraràn corn© parte de su deber pastoral proveer al Vicariato Castrense de un numero suficiente de sacerdotes celosos y bien preparados para cumplir dignamente su Impor­ tante y delicada misiôn. ArtIculo XXXIII El Estado. de acuerdo con la competente Autoridad eclesiâstica, provccrâ lo necesario para que en los hospita­ les, sanatorios, establecimientos penitcnciarlos, orfanatos y centres similares, se asegure Ia conveniente asistencia religiosa a los acogldos, y para que se cuide la formaciôn religiosa del personal adscrito a dichas instituclones. Igunlmente procurarâ el Estado que se observen estas normas en los establecimientos anâlogos de carâcter privado. I ■■ *5* ArtIculo XXXIV Las Asociacioncs de la Acciôn Catôlica Espaftola podràn descnvolvcr libremente su npostolado, bajo la InmedlaU dependenda de la Jcrarqula eclesiâstica, mantenléndose, por lo que se refiere a actlvldades de otro généra, en el âmbito de la legislaclôn general del Estado. 318Û 1953 ALG 27 CONCORDAT I’M INTER SANCTAM SEDEM ET HISPANIAM Articolo XXXV 1. La Santa Sede c II Governo spagnuolo procederanno dl comune accordo a risolvere le difflcoltà ο i dubbl che potewero sorgere circa l’interpretnzione o l’applicazlone dl qualche dlsposizione del présente Concordato, Isplrandosl al principii che lo Informnno. 1 Le malerlc relative a persone e cose ecdcslastlche, delle quali non sl è trattato negli articoll precedent!, saranno regohte secondo il Diritto Canonico vigente. Articolo XXXVI n. 2367 ArtIculo XXXV 1.La Santa Sede y el Goblemo espanol procederàn de comûn acuerdo en la resoluclôn de las dudas o dificultades que pudicran surgir en la Interpretaclôn o a plicaclôn de cualquier clâusula del présenté Concordato, inspirândose para ello en los principlos que lo informan. 2. Las materias relativas a personas y cosas eclesiàs­ ticas de las cuales no se ha tratado en los articulos pre­ cedentes scràn rcguladas segùn el Derecho Canônlco vi­ gente. ArtIculo XXXVI 1 Con l'entra ta in vigore dl questo Concordato si intendono abrogate tutte le disposizioni contenuto in Leggi, Decret!, Ordinanzc c Rcgolamcnti che, in qualsiasi ma· niera, siano in opposlzione con ouanto in esso si stabillsce. Lo Stato spagnuolo émanera, entro lo spazio di un inno, le disposizioni di diritto Interno che fossero neces­ sarie per reseeuzione di questo Concordato. In fede di che i Plcnipotcnziari firmano il présente Concordato. Fatto in doppio originale. OtU del Vaticano, 27 Agosto 1953.—Domenico Tar- 1. El présente Concordato, cuyos textos en lengua espaiïola c italiana hacen fe por igual, entrarà en vigor desde el momento del canje de los instrumentes de ratiflcaclôn, el cual deberà veriflcarse en el término de los dos meses subslguicntes a la firma. 2. Con la entrada en vigor de este Concordato, se entlendcn derogadas todas las disposiciones contcnidas en Leyes, Decretos, Ordenes y / Reglamentos que, en cual- 651 quîer forma, se opongan a lo que en él se cstablece. El Estado espaftol promulgarà, en el plazo de un afto, las disposiciones de aerecho intemo que sean necesarias para la ejecuciôn de este Concordato. En fe de lo cual, los Plenipotenciarios firman el pré­ senté Concordato. Hecho en doble original. Ciudad del Vaticano, 27 de Agosto de 1953.—Alberto dixl Martin Artajo. Fernando Maria Castiella y Maîz. 1. Il présente Concordato, I cui testi In lingua italiana e spagnuoia fanno ugualmente fede, entrerà in vigore allo scamblo degli struinentl di ratifica, 11 quale dovrà awenire entre il termine dl due mesl dalla firma. PROTOCOLED FINALE Al momento di procedere alla firma del Concordato oggi coachiuso fra la Santa Sede e la Spagna i sottoscrittl Pleripoteozlari, dovutamente autorizzati, hanno fatto le seguenti concordi dichlarazioni, che formeranno parte in­ tegrante del Concordato medesimo: Circa I'articolo I Nel territorio nazlonale continuerà ad essere in vigore quanto stabilito nell’articolo 6 del «Fuero de los Espaàoles». Per quanto si riferlsce alia tolleranza dei cult! non catlollci nel territori di sovranità spagnuola in Africa con­ tinued a mantenersi lo «statu quo» osservato fino ad ora. Circa 1'articolo II Le Autorità ecclesiastiche godranno dcll'appoggio dello Stato nello svolgimento della loro attività, e, al riguardo, continued ad essere in vigore quanto stabilito nell’art. 3 del Concordato del 1851. Circa I’articolo XXIII A) Al fini del riconosclmento degli effetti civili ai Eutrimoni canonici da parte dello Stato, sarà sufficiente che I’atto dl matrimonio venga trascrltto negli appositi Registri civili. Tale trascrlzione continuerù ad effettuarsi come al pre­ sente. Restano perô convenuti i seguenti punti: 1. In nessun caso la presenza del funzlonario statale ilia celebrazione del matrimonio canonico sarà ritenuta condlzione necessaria affinchè a questo vengano riconoKlntl gli effetti civili. 1 La trascrizlone di un matrimonio canonico, che non ih lUto annotato nei Registrl civili subito dopo la sua celebrazione, potrà sempre essere effettuata a richiesta di qiahivoglia delle parti e di chiunque vi abbia un interesse leÿttlmo. Sarà sufficiente, a tal fine, che sia presentata airUfflclo dvile competente copia autentica dell’atto di matrimonio, rilasdata dal Parroco nella cui Parrocchla il matrimonio fu celebrato. Dell’awenuta trascrlzione sarà data comunicazione al Parroco competente, dalTincaricato del Registro civile. 1 Non sarà ostacolo alla trascrlzione la morte di uno o di entrambi l coniugi. 4. Gli effetti civili di un matrimonio debitamente trasaitlo si Intendono sempre decorrenti dalla data nella qaate è awenuta la celebrazione canonica del matrimonio nederimo. Tuttavia, qualora la trascrlzione sia richiesta Liseoni i clnquc giomi dalla celebrazione, essa non pretfsdlca i diritti leglttimamcntc acquisiti dai terzi. 3181 PROTOCOLO FINAL En el momento de procéder a la firma del Concordato que hoy se concluye entre la Santa Sede y Espana, los Plenipotenciarios que suscriben han hecho, de comûn acuerdo, las siguientes declaraciones que formaràn parte integrante del raismo Concordato: En relaciôn con el articulo I En el territorio nacional segulrà en vigor lo establecido en el ar/ticulo 6 del «Fuero de los Espanoles». 652 Por lo que se refiere a la toleranda de los cultos no catôlicos, en los territorios de soberanla espanola en Africa continuait rigiendo el «statu quo» observado hasta ahora. En relaciôn con el articulo II Las Autoridadcs eclesiàsticas gozarân del apoyo del Estado en cl descnvolvimiento de su activldad, y, al res­ pecto, seguirâ rigiendo lo establecido en el articolo 3 del Concordato de 1851. En relaciôn con el articulo XXIII A) Para el reconocimiento, por parte del Estado, de los efectos civiles del matrimonio canônlco, scrà sufidente que el acta del matrimonio sea transcrita en el Registro civil correspondiente. Esta transcripclôn se segulrà llevando a cabo como en el momento présenté. No obstante, quedan convenidos los siguientes extremos: 1. En ningûn caso la presencia del fundonario del Es­ tado en la cclcbraciôn del matrimonio canônlco scrà considerada condiciôn necesarla para el reconocimiento de sus efectos civiles. Z 653 2. La inscripclôn de un matrimonio canônico que no haya sldo anotado en el Registro Inmediatamente después de su celebraclôn. podrà siempre efcctuarsc a requerimiento dc cualqulcra de las partes o de quien tenga un interés legitimo en clla. A tal fin, scrà sufidente la presentaclôn en las oflclnas dc Registro civil de una copia auténtica del acta dc ma­ trimonio extendida por el Pârroco en cuya Parroquia aquél se haya cclebrado. La cllada inscripclôn scrà comunicada al Pàrroco com­ petente por el encargado del Registro civil. 3. La muerte de uno o dc àmbos cônyuges no serà obstàculo para efectuar dicha inscripclôn. 4. Sc entiende que los efectos civiles de un matrimonio debidamente transerito rcgiràn a partir de la fecha de la celebraclôn canonica de dlcho matrimonio. Sin embargo, cuando la inscripclôn del matrimonio sea solldtada una vcz transcurridos los cinco dias de su celebraclôn, dicha inscripclôn no perjudicarà los derechos adqulridos, legltlmamente, por terceras personas. 3182 SC RELIGIOSORUM - CONSISTORIALIS - PIUS XII η. 2.168-2.370 B) Le norme civili riguardnntl II matrimonio dei figli sia minorenni che magglorenni, saranno armonizzate con quanto disposto nei canoni 1034 e 1035 dei Codice dl Di­ ri t to Canonico. C) In materia di riconoscimento di matrimonio misto Ira persone cattoliche ed acattollche, lo Stato armonizzerù Ia propria legislazione con l| Dlritto Canonico. D) Nella regolamentazlone giurfdlca del matrimonio per i non battezzati non saranno stabiliti impedimenti opposti alia Legge naturale. 1053 Al G 20-sEP | Las normas civiles referentes al matrimonio de lo» hijos, tanto inenores como mayores, sertkn puestas en ar. monla con lo que disponen los cdnones 1Û34 y 1035 dri Côdlgo de Derecho Canônlco. / C)En materia de reconoclinlento de matrimonio mixte entre personas catôllcas v no catôllcas, cl Estado pondra en armonfa su propla legfslaclôn con cl Derecho Canônlco. D) En la reglamcntaclôn juridica del matrimonio pan los no bautlzados, no sc estnblecerdn impedimento) opaet tos a la Ley natural. lit En relaclôn con el articulo XXV Circa Particolo XXV La concessione dl cui al n. 2 dl questo artlcolo si Intende condizlonata all’Impegno del Govërno Spagnuolo di provvedere al sostentamento del due Uditori della Sacra Ro­ mana Rota. La concesiôn a que se re fl ere cl apartado nûmero 2 del presente articulo se entiende condlclonndn al comprend*) por parte del Gobiemo esparto) dc proveer nl sostcnlmlenta de los dos Auditores dc Ia Sagrada Rota Romana. Circa I’articolo XXXII En relaclôn con cl articulo XXXII L’artlcolo VII dell’Accordo del 5 .Agosto 1950 circa la giurisdizlone castrense e Passlstenza religiosa aile Forze Annate viene modificato come segue: «La Jurisdicciôn del Vicario General Castrense y de los Capclhnes es personal: se attende a todos los militares de Tierra, Mar y Aire en sltuaclôn de serviclo activo (esto es bajo las armas) a sus esposas e hijos, cuando vivan en su compara, a los alumnos de las Academlns y de las Escudos Militares y a todos los fleles de ambos sexos, ya seglares vu religiosos, que presten serviclo establemente, bajo cualquier concepto, en el ejército, con tal de que residan habitualmcnte en los cuarteles o en los lugares reservados a los soldados. La mlsma jurisdicciôn se extlende también a los miembros del Cuerpo de la Guardia Civil y de la Policia Ar­ mada as! como a sus familiares, en los mlsmos terminos en que se expresa el pôrrafo anterior». Città dei Vaticano, 27 Agosto 1953.—Domenico Tar- El articulo VII del Acuerdo de 5 de Agosto dc IMO sobre la jurisdicciôn castrense y asistcncla religiosa de bu Fuerzas Armadas queda modlflcado cn la slguiente form: «La jurisdicciôn del Vicario General Castrense y de loi Capella nés es personal: se extlende a todos los militirei de Tierra. Mar y Aire en situaclnn de serviclo activo (esto es bajo las armas) a sus esposas e hijos, cuando vivtn cn sa compartia, a los alumnos de las Academlas y de lis» Ci Escuelas Militares y a todos los fieles de ambos sexos, va seglares ya religiosos, que presten serviclo establemente, bajo cualquier concepto, cn cl ejército, con tal de que midan habitualmente en los cuarteles o en los lugares rtser· vados a los soldados. La mlsma jurisdicciôn se extlende también a los miembros del Cuerpo de la Guardia Civil v de la Policia Armada as! como a sus familiares, en los mlsmos térmlnos en que se expresa el pârrafo anterior*. Ciudad del Vaticano, 27 de Agosto de 1953.—Alberto dini. Martîn Artajo. Fernando MarÎa Castiella y Maîl Adn. S. ALONSO in REDC 9 (1954) 79-89. A ALONSO L030 in REDC 9 (1954) 191-115: Â. BLANCH in NrT 68 (1954) 505-523; M CA­ RREROS in REDC 9(1954) 117-135: j. M FERNANDEZ DEL CORRAL in REDC 9 (1954) 241-253: E. FOGLIASSO in REDC 9 (1954) 43-83; M. GONZALEZ in REDC 9 (1954) 55-77; S. GOYENECHE m A poil. 28 (19S3) 289-272: J LÔPEZ ALIJARDE in CpR 32 (1953) 347-353, S. I P, in ME 79 (1954) 247-233; J MALDONADO in REDC 12 (1957) 7-28; J MARTIN üx REDC 9 (1954) 379-393. A. MARTÎNEZ in REDC 9 (1957) 7-Z5-. L PÉREZ in REDC 9 G954) 7-41; H (1959) 131-214. A MORTA in REDC 9 (1954) 779-240; j. RIUS in REDC 9 (1954) 353373; H. USEROSin REDC 9 (1954) 225-239. 2368 Con senso dl religioso ossequio ml confenno délia Patcrniü Vostra Resrrfia devotissimo.—P. A. Larraona, Segretario. 1953 AUG 29.-SC RELIGIOSORUM, NOTIF. PART.· ♦ Modaratorihua Religionum. Prot. N. 01701,53: A0? 61 (1953) 178-179. De reuoiosis sacerdotibus-operariis MANUALIBUS REVOCANDIS ET DE TALI DOTIBUS INSTITUTORUM PERFECTIONIS a laboribus LICENTIA IN POSTERUM NON 1953 AUG 31.-SC CONSISTORIALIS, INDULTUM. PART.· CONCEDENDA Borna. 29 agosto 1953. Padre. In Pûtemith Vostra Revrtia non ignora certamente la prowl fntrodotta in questi ultimi anni In Francia di permet terr ad alcunl sacerdoti de ingagglani come opera! nelle fabbriche, officine ed nitri ambienti dl lavoro per esercltare 1'apostohto cosiddetto di penetrazlone nella classe operaia. Il fine nobilissimo che induceva I sacerdoti n provare un tale metodo e h vocazfone e preparazione speciale che sembrnva possedessero quelll che deslderavano prat I carlo, furono le cause per le quail la S. Sede non credctte opportuno vletarlo tin dal principio. L’espcrirnta perô ha messo in luce l gravis­ simi pericoli, sla per la fede stessa che per lo splrito di disci­ plina ecclesiastica e relitdosa. ai quali vengono esposti questi sacerdoti opérai. Per tali raalonL questa Sacra Congregazione, tutto ben considerato, ha deciso quanto segue: 1. È vietato In modo nssoluto ai Superiori religiosi dl con­ cedere ai loro suddlti II permesso di fare gli «stapes* o dl affiUarsl al cosiddetti preti-operal. 2. Sl rlUrino gradualmente, ma con sollecltudine. I Sacer­ doti che, con Ilcenza dei Superiori, sono Ingnggtati quali opérai nelle fabbrlche. officine ed nitri nmblentl di lavoro. 3. NelTeseguIre quanto è disposto nei n. 2 I Superiori rellglosl si mettano d’accordo con I Vescovi e le oltre nntorith ceclrsiastlche affinchè si provvedn In nitro modo nlla nsslstenza spirituale degli opérai. 4. SI dedlchlno quel Sacerdoti che lo desidernno e che siano bsn preparatl al minlsteri sacerdotnli trn gli opérai. Voglla Ia PaternlU Vostra Revrfia provvedcre a che siano tedelmente osservnte e con sollecltudine le norme anzidette ed informare questo S. Dicastero su qunnto verra falto In proposito. 3183 2369 SACER­ Facultas datur capphllanis apostolatus maris mCRAMENTUM CONFIRMATIONIS ADMINISTRANDI Ssrhus D. Pius Pp. XII, die 31 augusti 1953, per S. C Consistorialem benigne Induisit, ut Cappellani Apostola­ tus maris munere augerentur ministri extraordinarii Con­ firmationis pro fidelibus suae Jurisdictioni obnoxiis. • Γλ·ι aummxrium traditum a ME 93 (1953) 427. Adn. L FERRETTO ia ME 53 G9S9) 420-423. 2370 1953 SEP 8.-PIUS ΧΠ, ENCYCL. AAS 45 (1953) 577-592 LITTERAE ENCYCLICAE Ad VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS. PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE ha rentes: Annus Marianus ubique gentium celebrandus indicitur, primo exeunte saeculo a definito Dovmate Immaculatae Conceptionis B. Mariae Virginis PIUS PP. XII Venerabiles Fratres-Sahitem el Apostolicam Benedictionem Fulgens corona gloriae, qua Deiparae Virginis purissimi frons a Deo redimita fuit, magis videtur Nobis splende3134 IMUS XII, iNDIOTio ANNI MARIANI lOM 1953 >i;r ft sew, dum dicm mente repetimus, quo centum ante annos Decessor Noster fel. rec. Pius IX, amplissimis Purpurato­ rum Patrum Sacrorumque Antistitum ordinibus stipatus, ipoilollca auctoritate falli nescia declaravit, pronuntiavit, wllemnilcrquc sanxit «doctrinam, quae tenet Beatissi­ mam Virginem Mariam in primo instanti suae conceptio­ nis fuisse singulari omnipotentis Dei gratia et privilegio, intuitu meritorum Christi lesu Salvatoris humani generis, ib omni originalis culpae labo prueservutam immunem, rt$t q Deo revelatam, ntque Idcirco ab omnibus fidelibus limiter constantcrquc credendam» Oraculum Pontificis universa catholicorum communitas,/ quae illud iam diu vehementerque praestolabatur, laeta­ bunda excepit; atque excitata efferbuit erga Deiparam Virginem christlfldellum pictas, cx qua quidem, ut opor­ tet, Christianorum mores reflorescunt quam maxime; Itemque novo quodam ardore viguere studia, quibus fuere almae Del Genetricis dignitas et sanctitudo in splendidiore itui luce positae. Ac videtur ipsa Beatissima Virgo Maria eam voluisse prodigiali modo quasi confirmare sententiam, quam Di­ vini HUI sui Vicanus in terris, universa plaudente Eccle­ sia, iam ediderat. Siquidem quattuor nondum erani elapsi inni, cum innocenti ac simplici puellae apud Galliae op­ pidum, ad Pyrenaeorum montium radices, Deipara Virgo, luvenlil ct benigno adspectu, candida veste candidoque pillio contecta, ac caeruleo defluente cingulo succincta, ta Massabiellensi specu se conspiciendam dedit; atque ei­ dem, Illius nomen enixe percontanti, culus adspectu di­ gnata fuerat, elatis in caelum oculis suavlterque arridens respondit: «Immaculata Conceptio ego sum». Id, ut aequum erat, christifideles recte intellexere, qui paene innumeri undique gentium pio peregrinantium more ad Lapurdense specus confluentes, suam excitarunt fidem, Incenderunt pietatem, ac Christianis praeceptis suam con­ formare vitam enisi sunt; itemque inibi non raro eiusmodi impetrarunt rerum miracula, quae admirationem omnibus commoverent» ac catholicam religionem unam esse a Deo datam probatamque confirmarent. Id peculiari modo, ut rei consentaneum erat, Romani Intellexerunt Pontifices, qui quidem mirabile templum Iliad, quod, post breve annorum spatium, cleri populique pietas erexerat, caelestibus ditarunt muneribus suaeque benevolentiae beneficiis. I In ipsis vero Apostolicis Litteris, quibus idem De­ cessor Noster hoc Christianae doctrinae caput christifidellbus omnibus firmiter fideliterque retinendum decrevit, Z9 nihil aliud fecit, nisi/ Sanctorum Patrum totiusque Ec­ clesiae vocem, inde a prisca aetate subsequentium saecu­ lorum cursum quasi supervolantem, diligenter excepit nuque auctoritate consecravit. Primo autem huius doctrinae fundamentum in ipsis Saais Litteris cernitur, in quibus rerum omnium Creator Dem, post miserum Adac casum, tentatorem corruptoremque serpentem hisce verbis alloquitur, quae non pauci ex Sanctis Patribus Ecclcslaeque Doctoribus atque plurimi probati interpretes ad Deiparam Virginem referunt: «Ini­ micitias ponam Inter te et mulierem, et semen tuum et semen illius...» Atqui, si aliquando Beata Virgo Maria, utpote hereditaria peccati labe in suo conceptu inquinata, divinae gratiae evasisset expers, eo saltem, etsi brevissi­ mo, temporis vestigio, inter ipsam et serpentem non ea rapitema, de qua inde a primaeva «traditione» usque ad definitionem sollemnem Conceptionis Immaculatae Virçinis fit mentio, inimicitia Intercessisset, sed potius quae­ dam sublectio. Ac praeterea cum eadem Sanctissima Virgo «gratia plena»’ seu κεχχριτωμένη, et «benedicta inter mulieres»4 ulntetur, ex istis verbis, prout «traditio» catholica sem­ per Intellexit, manifesto innuitur «hac singulari soli emnlque salutatione, numquam alias audita, ostendi Deipa­ ram fuisse omnium divinarum gratiarum sedem, oranibusque Divini Spiritus charismatibus exornatam, immo eo­ rundem charismatum infinitum prope thesaurum abysuimque inexhaustam, adeo ut numquam maledicto obnoxia»* fuerit. Hanc doctrinam, primaevae Ecclesiae aetate, nemine rvpagnante. Sancti Patres clare satis tradiderunt, qui quidem Beatam Virginem fuisse asseverarunt lilium inter fpinas, terram omnino intactam, immaculatam, semper be­ nedictam, ab omni peccati contagione liberam, lignum im‘ B~* Docm Wfabilit Drui, d. vi Idus Dcccmb. a. MDCCO-tv. •Gw., III. r< ‘Lue. I, 28. · Ibid. 44. ‘Bulli tu/ffabihi Deui.* Bulli 3135 n. Ü3/0 marcesci bile, /ontem semper illimem, unam et solam non mortis sed vitae filiam,I non irae sed gratiae germen, illi- »80 batam el undequaque illibatam, sanctam et ab omni peccati sorde alienissimam, venustate venustiorem, sanctiorem san­ ctitate, solam sanctam, quae, solo Deo excepto, exstitit cunctis superior, et ipsis Cherubim el Seraphim, et omni exercitu Angelorum natura pulcrior, formosior et sanctior ·. Quibus diligenter, ut oportet, perpensis Beatae Virginis Mariae praeconiis, quisnam dubitare audeat eam, quae purior Angelis et quae omni tempore pura 7 exstitit, quo­ vis, etsi minimo horae momento, fuisse omne genus pec­ cati labis expertem? Iure igitur meritoque S. Ephraemus Divinum eius Filium hisce verbis alloquitur. «Revera quidam tu et mater tua soli estis qui ex omni parte om­ nino pulchri estis. Non enim in te, Domine, nec ulla in Matre tua macula»g. Quibus ex verbis luculenter patet dc una tantummodo inter omnes Sanctos viros Sanctasque mulieres praedicari posse, cum de cuiusvis peccati labe agatur, nullam prorsus haberi posse quaestionem; itemque hoc singularissimum privilegium, nulli umquam conces­ sum, idcirco eam obtinuisse a Deo, quod ad Dei Matris dignitatem fuisset evecta. Hoc enim excelsum munus, quod in Ephesi na Synodo adversus Nestori i haeresim sol­ lemniter declaratum ac sancitum fuit·, ct quo nullum aliud posse videtur esse maius, plenissimam postulat di­ vinam gratiam animumque a quavis labe immunem, quandoquidem summam requirit post Christum dignita­ tem sanclitatemque. Quin immo ex hoc ipso sublimi Deiparae munere, veluti cx arcano fonte limpidissimo, omnia profluere videntur privilegia ct gratiae, quae eius animum eiusque vitam praecellenti modo praecellentiquc ratione exornarunt. Ut recte enim declarat Aquinas: «Beata Virgo ex hoc quod est Mater Dei, habet quandam dignitatem infinitam ex bono infinito, quod est Deus»10. Ac clarus scriptor Id hisce verbis enucleat at/que explicat: ^1 «Beata Virgo.... Mater Dei est; ergo purissima est ct sanctis­ sima, adeo ut sub Deo maior puritas intellegi nequeat»ll. Ac cctcroquin, si rem Intento reputamus animo, ac praesertim si incensissimum suavissimumque considera­ mus amorem, quo Deus Matrem Filii sui Unigeniti procul dubio prosecutus est ac prosequitur, qua ratione vel so­ lummodo arbitrari possumus eam fuisse, etsi brevissimo temporis spatio, peccato obnoxiam divinaque gratia pri­ vatam? Poterat certe Deus, Redemptoris meritorum in­ tuitu, hoc praeclarissimo privilegio eam donare; id igitur factum non esse ne opinari quidem possumus. Decebat siquidem Redemptoris Matrem talem esse, ut exstaret, quantum fieri posset, ipso digna; atqui digna non fuisset, si hereditaria labe infecta, etsi primo tantum conceptionis suae momento, teterrimae fuisset Satanae dominationi sublecta. Neque asseverari potest hac dc causa minui Redemp­ tionem Christi, quasi iam non ad universam pertineat Adami subolem; atque adeo aliquid de ipsius Divini Re­ demptoris munere ac dignitate detrahi. Etenim si rem funditus diligenterque perspicimus, facile cernimus Chri­ stum Dominum perfectissimo quodam modo divinam Ma­ trem suam revera redemisse, cum, ipsius meritorum in­ tuitu, eadem a Deo praeservata esset a quavis hereditaria peccati labe immunis. Quamobrem infinita lesu Christi dignitas eiusque universalis Redemptionis munus hoc doctrinae capite non extenuatur vel remittitur, sed au­ getur quam maxime. Immerito igitur acathollci et novatores non pauci hac etiam de causa nostram reprehendunt atque improbant erga Deiparam Virginem pietatem, quasi nos aliquid cx cultu uni Deo ac lesu Christo debito subducamus; cum contra, quidquid honoris venerationisque caelesti Matri nostrae tribuimus, id procul dubio in Divini eius Filii decus redundet, non modo quod ex ipso/ omnes gratiae 532 omniaque dona, vel excelsa, ut e primo fonte oriuntur, sed etiam quod «gloria filiorum patres eorum»ll. Quapropter, inde ab antiquissima Ecclesiae aetate, hoc doctrinae caput cotidie magis inclaruit, ac cotidie latius viguit cum apud sacros Pastores, tum in mente animoque Christianae plebis. Id testantur, ut diximus. Sanctorum Patrum scripta; Id testantur celebrata Concilia, ac Ro­ manorum Pontificum acta; id testantur denique antiquis­ simae liturgiac, quarum in sacris libris, vel antiquissimis, hoc festum recensetur utpote cx maiorum more traditum. Ac praeterea etiam inter omnes Orientalium Christiano rum communitates, quae iamdlu a Catholica Ecclesiae Intffabilii Drus, passim. ’ Cfr. Ibidem. · Corvnnu «Vmtaw, «d. Bkkeli. •C£r. Pius XI, Enc. Lw rrnti/o; .4. J. S., vol XXIII, p. 493 «q. ’’Ctr Swmma Th., I, q. 35. >. 6, od 40m. 11 Corn, a Làpidr. tn I. τΛ «Pw.XVII, 6. 3186 PIUS XII, INDICTIO ANNI MARIANI 1954 η. 2370 nnltate recessere, non defuere nec desunt qui» etsi praeiudicatis adversisque opinionibus animati, hanc doctrinam amplexi sunt, haec Immaculatae Virginis sollemnia quo­ tannis celebrant; atqui hoc procul dubio non eveniret, si id lam antiquitus, antequam videlicet eaedem ab uno ovili abstraherentur, non recepissent. Libet igitur Nobis, dum plenum volvitur saeculum, ex quo Pontifex Maximus imm. mem. Pius IX hoc singulare Deiparae Virginis privilegium sollemniter sanxit, hisce eiusdem Pontificis sententiis causam universam quasi in unum referre ac concludere, hanc videlicet doctrinam as­ severando «iudicio Patrum Divinis Litteris consignatam, tot gravissimis eorundem testimoniis traditam, tot illu­ stribus venerandae antiquitatis monumentis expressam ac celebratam, ac maximo gravissimoque Ecclesiae iudicio propositam et confirmatam»u esse, ita quidem ut Sacris Pastoribus ac christlfidelibus omnibus nihil sit «dulcius, nihil carius, quam ferventissimo affectu Deiparam Virgi­ nem absque labe originali conceptam ubique colere, ve­ nerari, invocare et praedicare»1·. Ac sidetur nobis praetiosissima huiusmodi gemma, qua centum abhinc annos sacrum Beatae Mariae Virginis dia583 dema/ distinctum fuit, splendidiore hodie luce refulgere, cum divino Providentiae Dei consilio auspicato Nobis con­ tigerit ut, ad exitum vergente lubllaeo Maximo, an­ no mdccccl —gratissima Nostrum subit memoria ani­ mum— almam Dei Genetricem definiremus animo fuisse ct corpore in Caelum assumptam; atque ita Christiani populi votis satisfeccremus, quae quidem iam tum pecu­ liari modo nuncupata fuere, cum intaminatus Virginis conceptas sollemniter sancitus fuit. Tunc enim, ut Nosmetips! in Apostolicis datis Litteris Munifictniiulmus Dtus scripsimus, «chrislifidelium animi incensiore quadam spe permoti fuere, futurum ut a Supremo Ecclesiae Ma­ gisterio dogma quoque corporeae Assumptionis Mariae Virginis in Caelum quamprimum definiretur»14. Altiore igitur efflcacioreque ratione exinde christifideles omnes ad ipsum Immaculatae Virginis Conceptionis mys­ terium mentem anlmumque suum convertere posse viden­ tur. Ob arctissimam enim necessitudinem, qua inter se haec duo dogmata conectuntur, sollemniter promulgata in suaque luce posita Mariae Virginis in Caelum Assump­ tione —quae quidem est prioris marialis privilegii veluti corona ac complementum— eo ipso effectum est, ut ple­ nius luculentiusque emerserit mirabilis illius divini consilii saplentlssimus concentus, quo Deus Beatissimam Virginem Mariam cuiusvis originalis labis esse voluit expertem. Quamobrem ob duo huiusmodi praeclarissima, quibus Deipara Virgo donata fuit, privilegia, ut terrestris eius peregrinationis ortus ita et occasus fulgcntissima emicuere luce; omnimodae eius animi innocentiae ab omni labe immuni, mirabili quadam congruentique ratione respon­ dit amplissima virginei corporis «glorificatio»; atque eadem, quemadmodum fuit cum Unigenito Filio suo adversus nequissimum inferorum anguem in certamine coniuncta, cum Ipso pariter gloriosissimum de peccato eiusque tri534 stissimis consectariis participavit triumphum.,· II Verumlamen haec saccularis celebratio non modo catho­ licam fidem impensamque erga Deiparam Virginem pieta­ tem omnium in animis refoveat oportet, sed Christianorum etiam mores ad eiusdem Virginis imaginem debet confor­ mare quam maxime. Quemadmodum matres omnes sua­ vissime afficiuntur, cum suorum filiorum vultum cernunt propriam Ipsarum faciem peculiari quadam similitudine in se referre, ita dulcissima Mater nostra Maria nihil op­ tatius habet, nihil lucundius, quam cum eos videt, quos sub Cruce Nati In eius vicem suscepit filios, sui animi li­ neamenta omamenlaque cogitando, loquendo, agendoque exprimere. Verum enim vero quae pietas non Inane sit verbum, non fucata religionis species, non infirmus ac caducus unius momenti affectus, sed sincera, sed vera, sed efficax sit, ea procul dubio nos omnes debet, pro nostra cuiusque re­ rum condicione, ad virtutem assequendam advocare. Imprimlsque necesse est ut nos omnes excitet ad innocentiam Integritatemque morum, quae n quavis refugiat atque abhorreat vel levissima peccati macula, cum mysterium Illius Sanctissimae Virginis commemoremus, culus ipse conceptus intaminatus (ult et quavis originali labe im­ munis. Ac videtur Nobis Beatissima Virgo Maria, quae per lotius suae vitae cursum —cura In gaudiis, quibus suavis“ IWU MM Dm» »· Ibidem ’· 4.Λ 5., voL XXXV. p. 744 [LE 3x38% 3187 1053 SEP g sime affecta fuit, tum ln rerum angustiis atroclbusqw doloribus, quibus martyrum Regina exstitit— numquam a Divini Filii sul praeceptis cxcmplisque vel minimum discessit, videtur Nobis, inquimus, ca verba nobis singulis universis repetere, quibus Canae nuptias celebrans, eoovivii administris lesum Christum quasi digito Indicans, eo» allocuta est: «Quodcumque dixerit vobis, facite»11. Hanc eandem adhortationem, ampliore utique intellectu adhi­ bendam, nobis omnibus hodie iterare videtur, cum’ om· £ nino pateat malorum omnium radicem, quibus tam aspere vehementerque afflictantur homines, anguntur popufi κ gentes, ex eo praesertim oriri, quod non pauci eum «de­ reliquerunt fontem aquae vivae, ct foderunt slbl cisternis, cisternas dissipatas, quae continere non valent aquas»15; eum dereliquerunt, qui unus est «via et veritas et vita»1·. Si igitur erratum est, in rectam redeundum est viam; sl obductae fuere mentibus errorum tenebrae, quam primum discutiendae sunt luce veritatis; si mors, quae vera mon est, occupavit animos, sitienter actuoscquc apprehendendi est vita; cam dicimus caelestem vitam, quae nescit occa­ sum, cum a lesu Christo proficiscatur, quem quidem il fidenter fidelltcrque hoc in mortali exsilio sequemur, sem· Citema procul dubio fruemur una cum eo In aeternis sedius beatitate. Haec nos docet, ad haec nos adhortatur Beata Virgo Maria, dulcissima Mater nostra, quae nca profecto plus quam terrenae omnes genetrices veraci ca­ ritate diligit. Adhortationibus autem hisce atque invitamentis, quibat monentur omnes ut redeant ad Christum, eiusque prae­ ceptis sc diligenter cfficienterque conforment, valde Indi­ gent hodie homines, ut probe nostis, Venerabiles Fratres, cum Christianam fidem ipsorum ex animis non pauci ra­ dicitus evellere conentur vel callidis tectisque insidiis, vel etiam tam aperta ac pervicaci illorum errorum elatione praedicationeque, quos iidem petulanter lactant, ouasi ha­ bendi sint progredientis fulgentisque huius saeculi gloria. At relecta religione sanctissima, submotoque numine recta et prava sancientis Dei, iam fere nihil valere leges, fere nihil publicam valere auctoritatem nemo est qui non vi­ deat; ac praeterea fallacibus hisce doctrinis sublata spe exspectationeque bonorum immortalium, consentaneum est homines suapte natura immodice avideque terrena ap­ petere, aliena vehementer percopcre, atque interdum etiam per vim ad se rapere, quotiens occasio vel aliqua facultas detur. Hinc inter cives oriri odia, invidias, discordias si­ multatesque; hinc/ privatlm ac publice perturbari vitam; MI hinc Ipsa Civitatum fundamenta pedetemptim subrui, quae haud facile queant legum publicorumque moderato­ rum adhibita auctoritate contineri ac roborari; hinc de­ nique deformati passim pravis spectaculis, libris, diariis atque adeo sceleribus mores! Haud infitiamur quidem multum eos hac in causa posse, qui publicae rei gubernacula tractant; verumtamen tan­ torum malorum altiore ex fonte procul dubio petenda sanatio est; vis nimirum humana maior in auxilium est advocanda, quae mentes Ipsas caelesti lucc collustret, et quae ipsos attingat animos, eosque renovet divina grath, atque efficiat ea aspirante meliores. Tum solummodo fore sperare licet ut Christian! ubique reflorescant mores; ut quae vera principia sunt, quibus Civitates innitantur, quam maxime solidentur; ut civium Inter classes mutua, aequa, sinceraque rerum aestimatio, una cum iustitia et caritate coniuncta, intercedat; ut odh tandem conticescant, quorum semina novas miserias pariunt, ac non raro ad humani etiam sanguinis effusionem exacerbatos compellunt animos; ut denique, mitigatis sedatisque inferiorum superiorumque ordinum, quae agitan­ tur, contentionibus, sancta utriusque partis iura aequa lance componantur, ac mutua consensione dcbltaque vere­ cundia, communi cum utilitate consistere ac conformari queant. Haec omnia procul dubio Christiana tantum praecepta, ad quae alacriter actuoseque sequenda Deipara Virgo Ma­ ria nos omnes excitat, penitus firmlterque efficere possunt, si modo ad effectum reapse deducantur. Quod auidera. ut oportet, considerantes, vos singulos universos, \ enerabtlcs Fratres, per Encycllcas has Litteras Invitamus ut, pro vestro, quo fungimini, munere, clerum populumque vobis creditum adhortemini ad Marianum Annum celebrandum, quem a proximo Decembri mense ad eundem adventuri anni mensem ubique terrarum agendum indicimus, saecu­ lo nempe exeunto primo, ex quo Deipara Virgo Maria plaudenti Christiano populo nova gemma refulsit, cum, ut diximus. Decessor Noster Imm. rec. Plus IX eam fuisse solfiemnltcr decrevit ac sanxit omnis prorsus labis origi- 5# *· Ιο. Π. 5. *’ 1er. II, 15. *· Ιο. XIV, 6. 3188 1933 SEP U PIUS XII, INDICTIO ANNI MARIANI ulls expertem. Ac futurum omnino confidimus ut Mariilis haec celebratio cos edere queat optatissimos salutaresque fructus, quos vehementer praestolamur omnes. Ad rem autem facilius ac felicius efficiendam, cupimus at ln singulis Dioecesibus hac dc causa habeantur oppor­ tunae conciones opportunaeque acroases, quibus hoc chritfiiMe doctrinae caput luculentius mentibus patefiat; ita quidem ut populi fides augeatur, cius erga Deiparam Vir­ ginem pietas exardescat cotidie magis; atque inde sumant omnes, ut caelestis Matris nostrae vestigiis alacres volcntesque insistant. Ac quandoquidem omnibus ln urbibus, in oppidis, in deuils, ubicumque Christiana religio viget, vel sacellum aliquod, vel saltem ara habetur, in quibus sacra Beatae Virginis Mariae imago Christiano populo veneranda reni­ det, Nos optamus, Venerabiles Fratres, ut eo contendant quam frequenllssiini christifldeles; ac non tantum priva­ tas, sed publicas etiam una voce unaque mente ad suavis­ simam Matrem nostram admoveant supplicationes. Ubi vero—quodln omnibus fere Dioecesibus continget— sacrum exstat templum, in quo Deipara Virgo impensiore pietate colitur, Illuc statis per annum diebus, concurrant phe pcregrinantlum multitudines, ac propalam in solis Ince edant pulcherrimas communis fidei communisque erga Virginem Sanctissimam amoris slgnificaciones. Id quidem peculiari modo eventurum esse non dubitamus ii Lapurdcnse specus, ubi Beata Virgo Maria, sine ulla peccati labe concepta, tam Incensa pietate colitur. Omnium autem In exemplum praecedat hacc alma Urbs, quae inde ab antiquissima christlanl nominis aetate cae­ lestem Matrem ac Patronam suam peculiari religione co­ luit. Non paucae —ut omnes norunt— heic habentur sa­ crae aedes, In quibus eadem Romanorum pietati propo­ nitur. at maxima procul dubio est Liberiana Basilica, in qui Decessoris Nostri piae rec. Slxti III musivum opus idhnc refulget, divinae matemltatis/ Mariae Virginis insigne monumentum; et in qua «Salus populi Homani» b«iime arridet. Illuc igitur praesertim concurrant cives supplicaturi; atque ante sacratissimam illam imaginem nmeti pia vota fundant, id potissimum implorantes, ut quae Urbis catholici orbis caput est, eadem sit quoque cmnibas fidei, pietatis, sanctitatisque magistra. «Nam —vos Romae filios, Decessoris Nostri s. m. Leonis Magni verbis alloquimur— licet omnem Ecclesiam, quae in toto est orbe terrarum, cunctis oporteat florere virtutibus, vos tamen praecipue inter ceteros populos decet meritis pie­ tatis excellere, quos in ipsa apostolicae petrae arce fun­ datos, et Dominus Noster lesus Christus cum omnibus redemit, et Beatus Apostolus Petrus prae omnibus eru­ divit*11. Molta quidem sunt, quae a Beatae Virginis tutela, ab fiasque patrocinio ac deprecatrice potentia petant oportet cones ln praesentibus rerum adiunctis. Petant imprimis ut sul cuiusque mores, ut diximus, Christianis praeceptis, divina opitulante gratia, cotidie magis conformentur, cora fides sine operibus mortua sit », et cum nemo quid­ quam possit —ut oportet— in commune bonum efficere, risi prius ipsemet ceterorum in exemplum virtutibus re­ fulgeat. Petant etiam atque etiam supplicantes, ut generosa ac praefidens inventus pura integraque succrescat, neu aetitli suae nitentem florem patiatur corrupti huius sacculi ifflatu infici vltiismic consenescere; ut effrena sua studia irrampentesque ardores aequo regantur moderamine, et a quibusvis insidiis abhorrendo, non ad detrimentosa et prava convertantur, sed ad quaecumque sunt pulchra, qaaecumque sunt sancta, amabilia, excelsa se erigant. Petant unanimi comprecantes, ut virilis ac provecta ictas Christiana probitate fortitudineque omnibus prae­ det; ut domesticus convictus inviolata fide eniteat, recte wscteqne educata prole florescat, ac concordia mutuoque ia milio rigeat./ Petant denique ut senes bene actae vitae fructibus ita laetentur, ut, adventante aliquando mortalis cursus exitu, rihil habeant quod Umeant, nullis conscientiae stimulis Kgoribusque pungantur, nulla vcrecundentur causa, sed potius diuturni sui laboris praemium se proxime accep­ tor» esse firmiter confidant. Petant praeterea, Divinae Matri supplicantes, famelicis panem; oppressis lustitiam; extorribus atque exsulibus pa­ triam; domo carentibus hospitale tectum; iis, qui inluste vd in carcerem, vel in publicae custodiae loca coniecti fsere, debitam libertatem; iis, qui adhuc captivi post tot revolutos annos a postremo peracto bello, occulte suspi"Str*. 1Π, 14, 31S9 Msgve P. L·., LIV, 147-143. ” Cfr. lac. II. jo et 36. 1954 iu 2370 rant gemitusque edunt, optatissimum reditum ad patrias sedes; iis, qui caeci vel corpore, vel animo sunt, fulgentis lucis laetitiam; atque iis omnibus, qui odio, invidia, dis­ cordia invicem dissociantur, fraternam comprecando cari­ tatem concilient et eam animorum concordiam operosamque serenitatem, quae veritate, iustitia, mutuaque neces­ situdine innitatur. Pcculiarique modo exoptamus, Venerabiles Fratres, ut precibus, quae per proximam Mari alis Anni celebrationem ad Deum incensae adhibebuntur, suppliciter contendatur, ut —auspice Divini Redemptoris Genetrice ac dulcissima Matre nostra— tandem aliquando Catholica Ecclesia ubi­ que gentium sibi debita libertate frui queat, quam eadem, ut luculentissime historia docet, semper in populorum bo­ num, numquam in eorum detrimentum; semper ad civium, nationum, gentium conciliandam concordiam, numquam vero ad disiungendos animos contulit. Norunt omnes quibus in rerum angustiis Ecclesia Dei alicubi versetur; quibus mendaciis, obtrectationibus ac direptionibus vexetur: norunt omnes in nonnullis regio­ nibus sacros esse Pastores vel misere dispersos, vel in vincula nulla iusta causa coniectos, vel ita praepeditos, ut libere —quod oportet— suo ipsorum munere fungi nequeant; norunt denique omnes non propriis inibi littera­ rum ludis ac scholis uti posse, non publice /editis ephemc- 590 ridibus ac commentariis Christianam posse doctrinam do­ cere, defendere, propagare, ad eandemerue recte educatam conformare iuventutem. Quas igitur adhortationes hac de rc non semel, occasione data, habuimus, eas etiam atque etiam per Encyclicas has Litteras cx animo iteramus; fore omnino confisi ut per indictum Marialem Annum undique terrarum ad Deiparam Virginem potentissimam suavemque Matrem nostram supplices admoveantur pre­ ces, quibus a praesenti ac valido cius patrocinio id potis­ simum impetretur, ut sacra ca iura, quae ad Ecclesiam spectant, et quae civilis ipse humanitatis libertatisque cultus postulat, ab omnibus palam ac revera agnoscantur, summa procul dubio cum omnium utilitate cominunisquc concordiae incremento. Haec vox Nostra, flagranti permota caritate, ad cos imprimis cupimus advolet, qui ad silentium coacti, atque omne genus insidiis laqueisque impliciti, suam maerenti animo cernunt Christianorum communitatem afflictam, perturbatam, omnisque expertem humani auxilii. Hi quo­ que dilectissimi Fratres ac filii Nostri, una Nobiscum et cum ceteris christifidelibus coniunctissimi, apud miseri­ cordiarum Patrem et Deum totius consolationis sl potentissimum interponant patrocinium Deiparae Virginis Ma­ tris nostrae, atque ab ca caeleste petant adiumentum, superna implorent solacia. Ac strenuo invictoque animo in avita fide perseverantes, hanc Melliflui Doctoris senten­ tiam, hoc in gravi discrimine, quasi Christianae fortitudinis insigne sibi sumant: «Stabimus et pugnabimus usque ad mortem, si ita oportuerit, pro [EcclesiaJ matre nostra, armis quibus licet; non scutis ct gladiis, sed precibus et fletibus ad Deum» ai. Ac praeterea eos etiam, qui ob vetus schisma a Nobis sciuncti sunt, et quos ccteroquin paterno adamamus animo, ad has effundendas concordes preces supplicatio­ nesque advocamus, quandoquidem probe novimus eosdem almam lesu Christi Genetricem venerari quam maxime, eiusque intaminatum cele/brare conceptum. Cernat eadem 591 Beata Virgo Maria cos universos, qui se Christianos esse gloriantur, caritatis saltem vinculis coniunctos, suppliciter oculos, animos, prccesque ad ipsam convertere, lucem illam impetrantes, quae mentes superno lumine collustret, atque illam efflagitantes unitatem, qua tandem aliquando fiat unum ovile ct unus Pastor **. Concordibus autem hisce supplicationibus pia paenitentiae opera coniungantur, facit enim precationis studium «ut animus sustentetur, instruatur ad fortia, ad divina conscendat; facit pacnitentia ut nobismetipsis imperemus, corpori maxime, gravissimo, cx veteri noxa, rationis le­ gisque evangelicae Inimico. Quae virtutes, perspicuum est, aptissime inter sc cohaerent, inter se adiuvant, eodemque una conspirant, ut hominem caelo natum, a rebus caducis abstrahant, evehantque propemodum ad caelestem cum Deo consuetudinem» Quoniam vero solida, sincera ac tranquilla pax nondum animis, nondum populis affulsit, ad eam plene fclidterquc adipiscendam ac stabiliendam contendant omnes pie sup­ plicantes, ita quidem ut, quemadmodum Beatissima Virgo Principem pacis n edidit, cadein suo patrocinio suaque uCfr, II Cor.. T.j. «S. Bmx.. B&L mi. X Mrcxi P. L·. CLXXXII, 36. 3S7. “Cfr. Ιο. X. x6. ·· Ijo XIII, Eoe OctoNi mnur, d. w Sept, a. 1S91; Acta Umu XIII, XI. p. 311. ·» Or. ItAL, IX, 6. 319U η. 2471 SC STUDIORUM. CONDITIO MAGISTRORÜSÎ IN SCHOLIS ECCLESIAE tutela amico foedere coniungat homines; qui quidem tum solummodo possunt serena ea prosperitate perfrul, quam per mortalis huius vitae cursum nobis assequi datur, cum nempe non mutuis simultatibus disiunganlur, non discor­ diis misere dilacerentur, non minacibus ac formidolosis consiliis in adversas compellantur partes, sed, coniunctis fraterno animo dextris, sibi invicem illius pacis dent oscu­ lum, «quae sit tranquilla libertas> “, et quae, iustitia duce, caritate altrice, cx diversis civium ordinibus, nationibus ac gentibus unam efficiat, ut oportet, concordcmque fa­ miliam. Haec flagrantisslma vota Nostra, quibus, ut fore omni592 no con fidimus, non modo Nostrorum filiorum vota re­ spondebunt libenter, sed eorum etiam omnium, quibus Christianae humanitatis studium civiiisque cultus incre­ mentum cordi sint, velit Divinus Redemptor, auspice ac deprecatrice benignissima Matre sua, quam latissime fclldssimeque ad effectum deducere. Caelestium interea munerum conciliatrix esto, ac pa­ ternae voluntatis Nostrae testis Apostolica Benedictio, quam vobis singulis universis, Venerabiles Fratres, item­ que clero populoque vestro peramanter in Domino im­ pertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die vin mensis Septem­ bris, In Festo Nativitatis Beatae Virginis Mariae, an­ no MDCCCCLiii, Pontificatus Nostri quinto decimo.—Pius Pp. NIC "C1C, Piü. Π, 44. Adn. L ROSSI in ApoU. 20 (1853) 233-235. 2371 1953 SEP 8.-SC STUDIORUM, NORMAE. PART.· oeconomica et condicio iuridica profes­ sorum LAtCORCM IN SCHOLIS PUBLICIS ITALIAE AB EC­ CLESIA DEPENDENTIBUS Retributio Aorno, 8 Sellembre 1953. TRATTAMENTO ECONOMICO E GIURIDICO DEL PERSONALE INSEGNANTE Questo Sacro Dicastero si è piü volte intéressa to al buon andamento degli Istitutl di istruzione e di cducazione dipen­ denti dall’AutoritÀ Ecclesiastica in Italia. Ora, anche per la partieolare condizlone che si è venula de­ terminando, ritiene opportuno richiamare la vigile attenzione degli Eccellentisslmi Urdinari d’italln, e, per quello che 11 riguarda, dei Fievrtii Superiori delle Famiglie Religiose, suU’im­ portante questione del trattamento economico e giuridico del personale insegnante lalco dl delll Istitutl, la cui soluzlone, secondo i det tarai dclla giustizia e dell'equite cristiana, »1 rivela, per molteplici ospetti, urgente e hnprorogabile. Tale questione, per superiore mandato, è stata di recenle sottoposta all’illuminato esame degli Eminentisslmi Cardinali componenti questa mcdeslma Sacra Congregazione, i quail nell’Assemblea Plenaria del 28 luglio u. s. hanno deliberato di adottare, per II sempre migllore funzionamento delle scuole, lalunl prowedimentl che vengono con la presente lettera portail a conoscenza delle Autoritâ Ecclesiastichc interessate. Importanza dell'Apostolaio educa! ico icokullco Λ nessuno sfugge Tlmportanza che ha in Italia la Scuola Irnnta dagli Enti Ecclesiastici per la formazione religiosa c civile della gioventü. Essa ha compluto e comple tuttora una vasta opera di npostolato, penetrando nolle varie classi sociali e preparando, secondo i principi della pédagogie cattollca, degni figli alia Chiesa e dttadinl esemplari ulla Socletà. Ben n dlritto le famiglie vl ripongono Ia meritate fiducia e la Chiesa stessa da taie prexI osa attlvità si rlpromette i piü larghl frutti di bene. E’ necessario peralto che In Scuola cattollca si adegui sempre piü ai bisogni del tempi e dei luoghi, eliminando ogni eventuate manches·olezza. elevando via via ii tono dell’insegnamento, perfexionando iDcessantementc met odi ed azione educative. Graduate aumcnlo dei personale ecclejiail Ico e religioso Insegnanie l*tr poter piü agevolmente corrispondere alie giusle attese e Iniieme alk crescenti difflcoltà sl dovrebbe polcr disporre interimente dl personale insegnante ecclesiastico e religioso, e, nel fra tierapo, occorre aumentarlo gradualmente. anno per anno, per quanto è possibile, n costo anche di sacrifici. A tel fine gli Eccihl Ordinari e I Rcvrtii Superiori delle Famlglfe Religiose che sl dedlcnno all’insegnamento non manehwrannn di adoperari!, con ogni mezzo n loro disposizlone. 3101 1953 SEP t affinchè elementi sempre plfi scelti e préparatl sl nppllchinaslli scuola, in numero sempre mnggiorc. La loro parllcolare cura si rlvolgerù a ottenere che I pnjjrl dlpendenti frequentino gli appositi Atenci crctti dalla Sezu Sede per conscgulrc 1 ncccssuri titoll accademici. Apporto det personale Insegnante lateo Senza dubbio 1’opcra dcgli insegnanti Inlci, ove manchi fl personale ecclesiastico c religioso, si revela necessaria e menis di essere deguamente riconosciuta per II urezioso cootribab che rcca al buon funzionamento delle scuofe, quando gli stnd insegnanti siano debltaincnte prepnrati e selezlonafi. Occorre considerare tuli Insegnanti come validi collaboralcn nell'npostolnto cducativo, annoverarll quale parte Inlepa< dclla propria comunità scolastlca, corrispondere loro la ghxste mercede in relazlonc ηΙΓοίίοΙΙίνο lavoro svolto, alie raceulb dclla vita per loro incombent!, alla Iran quili i là e skurexu dcU'impiego, agli assiliant! bisogni del futuro. Neeeuild di un adeguato trattamento economico e giuridico Sono note n questo Sacro Dicastero le difficili condhfau economichc nelle auali versuno gli Istitutl, nella loro grande maggloranza, per Ia non sufficiente consistenza finanxurü. dovutn a molteplici cause, per gli oneri fiscali e assicuralm dei quali sono gravati, per la rarcfazlonc, talvolta grave, drib popolazionc scolastica. E' altre»! risaputo che agli Istitutl dovrebbe essere rivolU la parllcolare attenzione degli Organi stntail, intensa ad alkviare il gravame fiscale c a corrispondere i'adeguato ahiis economico in relazione all'apporto da essi dato olla pubbbu istruzione, sl da rendere rcaimente effettiva Ia libera sedb della scuola che al genitori spe ita, per dlritto naturale, a vantaggio dei propri figli. Ma clô non eslme i dirigenti responsabili dalla osservaau dell'obbllgo di giustizia nei confront! del proprio personale, osservanza che —nelFintcresse sopratutto delle scuole ds eoi dlpendenti— dev’cssere attuata anche superando evenloali gravi dlfficolte. Se agli insegnanti venisse rcfiulato il trattamento giuridico ed economico adeguato, gli Istitutl mancherebbero ad u dovere di giustizia, leglttlmerebbero lo scarso re n di men to dd personale stesso, darebbero luogo a giustificati mal umori e a perieolose recriminazioni tali da compromettcrc i) buon nome della scuola cattollca in Italia. Per questi motlvl la Congregazione Plenaria dcgli Emlneotlssimi Signori Cardinali ha ritenuto opportuno disporre ebe l’Ufficlo Scolastico Centrale dl questo Sacro Dicastero, coa Pausillo dl tecnici c dl espertl, procedcsse alia compllaxiooe delle Tabelle delle retribuzioni orarie mensili e delle Norar fondamental i riguardanti In nomino. In assunzione, lo svllupoo <11 carriera, il trattamento prcvidcnziale e mulualistico dei personale Insegnante. Tali Tabelle, che rappresentano Ia mlsura minima indlspea* sablie dello stlpendo da corrispondere agli insegnanti in rap­ porte aile categorie del vari Istitutl, ai diversi insegnamentle agli anni di servizio, sono state anprontate, insieme aile dette Norme fondamental!, nell’unito AUegato, che vicne trasmesio agli Eccml Ordinari e contemporancamentc al Rev. Superwn Religiosi, perché vogliano curarne l’osservanza da parle dCX) (3.400) E (Ekmeauri) 550 650 750 5*0 900 050 1000 (1 (1.350) (1.450) (t.350) (x Foo) (i 550) (t.?») 3194 SC STUDIORUM. CONDITIO MAGISTRORUM IN SCHOLIS ECCLESIAE n. 2371 III, Categoria Personale Insegnante (Istltuti con rette annuc medie del corsi secondary tra le L· 30.900 e le L. 44,999 e, se trattasi di Scuole Elementari isolate, con rette annue medie tra le L. 20.000 e le L. 29.999). AuiiniU x-3 aari . 4-82001 . 9.132001. Z4-xS aani 19-23 aori 24-23 axxoi 29 moi . Gruppo A . j * 1 r xoo xxoo 1.300 X-400 X.500 1.600 x.700 Gruppo B xJoo) 1J>5O (x-750) x.900) x.150 Cx-Sso) ιχχχή x.150 (1950) 2.100) x.350 (2.050) (X2O0) 1 1.450 (2.x5ο) (2.300) 1 1.550 (2-250) (2-400) 1 r.6oo (2 300) · Gruppo C ' 950 1.050 Χ.Χ50 x.250 x.350 »450 x <350 (r.650) (x.750) (rJ<©) (x.950) (z.050) (2.Î50) (1X5©) E (Elcmentari) 500 600 650 Too 750 Soo 8’0 (x-200) (x.300) (x.350) (x-400) (x-450) (x.500) (x.550) Cale goria IF. (Istitutl con relte annue medie dei corsi seco n dari, tra ie L. 20.000 e le L. 29.999 e, se trattasi di Scuole Elementari isolate, con rette annue medie tra le L. 10.000 e le L. 19.999). Aaxiaaid Gruppo B Grcppo A 1053 SEP I Gruppo C NOIIME GENKIIALI 1) II personale laico deve essere assunto in base ad iccunLi scelta da parte dei legittinio rnppresentanto delFEnte da cui dipende 1'Istltuto, avuto partlcolare riguardo. per i tlnic^ aspiranti, sin alie doti didutttehe e professionali, lin alte «Lu religiose c morali, in ordine alie peculiari flnalith degli Istitatl c alia dipendenza di questi daU'Autorltù Ecclesiastica, A tale scopo le Direrioni inlercssute, dire lu dociimcntuzioue relatln ai titoli accndemici e professionali, rlchiederanno, per ogij candidato, Tattcstato di buonu condottu religiosa e moro’» rilasciato dalla competente Autoritù Ecclesiastica. 2) II personale laico deve considerari! qualo valido calixbora tore dei personale religioso ncH'opcni educative SYolta 1 vantaggio dolia glovcntü. 3) Le condizloni relative oll'lmpiego del personale Ukn, ai suoi diritti e doveri, devono risultare da apposito contraito accettato e sottascritto da entrambe lo parti. 4)Si ccrchcra di adottare uno speciale trnt tumen to al personale laico che, per la lungu opera fruttuosamente prestiü a servizio dell'istituto, si rivcla, per molteplici ragionl, ir.dlspensabile al buon nndamento delle Scuole» procurando di ri» servare ad csso particolari condizloni gluridiche, in ordiat ulla tranquillità e sicurezza di lavoro. E (Elsnrnuri XOHME PAHTICOLAÏU I) Nomina c aasunxione x-j mai . 4-3mri . 9-13 mai. X4-13 mai •9-23 mal •4-25 mai 29 mm . 850 950 ΧΛ50 X.J50 x-250 1.350 T-400 Γ.550) X-650) x.750) IJ50) x.950) (2.050) (xjoo) 800 900 xuoo 1.100 1.200 x.350 X.500 V. x.500) 1.600) 1.700) 1A00) 1.900) x.950) ÎA»' 730 Î5O WO X-050 x-xoo X.X5O xxoo (x-450) (x.350) (x.650) (x.750) ix.8oo) (X-830) (1.900) 350 450 500 550 600 650 700 (x-050) (1.150) (1.200) (XJ50) (x.300) (X.350I (x.400) Categoria (istitutl con rette annue medie dei corsi secundari, al di sotto delle L. 20.000 e, se trattasi di Scuole Elementarl isolate, con rette annue medie sotto le L. 10.000). .KnzimJQ x-jaani . 4-3 mai . 9-13 mai. 14-18 mai 19-23 mai 24-48 mai 39 mai . Gruppo A Gruppo B Gruppo C 680 (1.380) (1-450) 650 ix.350) 7S0 (1-480) (1-550) 750 (x-450) 1-650) 83o (x.580) 850 (x.550) x.750) 950 (x.650) 900 (x.6oo) xJoo) i.ooo (1.700) 950 (x.650) 1.850) 1-050 (1.750) 1.000 (1.700) xjoo x.900) x.xoo (x.800) 1-050 (x.750) 750 850 950 1-050 x.xoo X.X50 E (EktDcaUri.1 -^5 300 350 400 450 500 550 (935) (x.ooo) (1-050) (x.xoo) (X.X5C) (XJOO) (XJ50) Tabella riassuntiva con Findlcazione: a) delle d/re eomplessloe relative alio stipeodio-base e al carovita Intero per 1’inlzfo dei servizio e per il massimo di anzlanlta rilevale dalle Tutelle precedent!: b) delle cl/re r (saltant i per un Insegnamento di ore 1« settimanali nel grappo A: 16 nel gruppo B: 18 nel gruppo C e 24 nel gruppo E (Elementare), sempre alFinirio e al massimo deU’anzianità dl servizio: Cat*vwk Islitati Gruppo A (ore 18) Gruppo B (ore x6) -ο I · « · · Gruppo C (ore 13) E (Elementari) (ore 24) 3.100 (36.900) 2.000 (32.0001,1.900 (34-000) 1.300 (31.200J 2.700 2ΛΟΟ n. . . . 2.600 ΙΠ . . . 1.500 2-400 (43.600) 2.600 (36.000)' 1.9OO (46.000)i2.500 (33-400) jx-75© (43-wo) 2.300 (4x.600y.500 (30-400) X.&X) (40.000)2.400 (28.000)ix.650 (36.800) 2.250 (45.000) χ.δοο (32-400). 1.250 (43.700) X.700 (29.700)^00 (40.500);!.550 (43-200) (30.000) (40.800) (28.800) (37-200) IV . . . '11.550 (27^00)1.500 (24-000) x-450 (26.x0ο): 1.050 (25.300 2.100 (35Λ00) 2.000 (jx.ooo) 1.900 (34-000) X400 (33.600 v. . . . x-450 (26.000) 1.380 (2X000)1.350 (24.300) 925 (22x00, x.900 (34.000). 1.800 (282x00); 1.750 (3x.50ο) x.250 (30.000 TRATTAMENTO G1URLDICO Norme fondamental! che deaono regolare la nomina e 1'assun· done, il Iraltamento economic© e lo sollappo di earriera, la rlso- luilone dei rapporta d'impiego, la corresponsione delle indennità di anilanilà. il (raltamento dl preotdenza e mutuaHstico e il trallamenlo speciale dei personale Insegnante e di segreteria. 3195 A) Insegnanti nominali ed assunti con contralto a leaf» indeterminato, 1. Gli insegnanti nominati c assunti con contratto a tempo indeterminato saranno normal mente sot toposti ad una prova in trial e, la cui durata deve essere in relazlone alla partirohit natura de) rapporta di lavoro che si instaura con Finsegna· mento e aile esigenze della Scuola, In ogni caso il periodo di prova non polrâ ο 1 trepassare mai un intero anno scolaxtko. 2. Superato lodevolmente tale periodo Finsegnante sari nominato e assunto con contratto a tempo indeterminato cel quale —a tenore delle Norme generali precedent!— sarmeu chiaramente indicate le condizioni relative alFinsegnaxnenlo. 3. Il rapporta d'impiego decorre dal 1.· ottobre al 30 settembre dell’anno successivo. 4. Le variarioni circa l’insegnamento che, per le esigenze dell'istituto, si rendessero necessarie, di anno in anno, saranno tempestivamente denunclate all’insegnante per la eventuate accet turione. B) Insegnanti nominali ed assunti in qualità di supplenti teaporanei in sostltuzione di altri insegnanti temporaneamenk impediti, 1. Gli insegnanti nominati c assunti in sostituzione di altri insegnanti temporaneamente impediti, rimangono in serriw sino alla ripresa de) lavoro da parte degli insegnanti che sostl· tulscono, salvo che la direzione délia Scuola non intenda provvedere per essl altrimenti, nei modi c nei termini previstl nella lettera A) precedente. 2. La retriburione per tali insegnanti viene commisurata aile eftettive ore di insegnamento da essi svolto. X Qualora l’Incarico di sostitulre il personale impedito raggiunga la durata di sel mes! di insegnamento, gli insegnanti avranno la competente retriburione per i mesl estivi, oltre il rateo della trcdicesima mensilità In rclazione ai mesi di servizio. Π) Trattamcnto economic© c sviluppo di carrier? 1. Al personale insegnante deve essere corrisposto il tnt· tamen to ccono mico e di anzianltà indicati nelle TabeUe stesse. 2. II personale Insegnante ha diritto al trattamento eo> nomico in relurione agli anni di servizio. mediante i coiidetti scatti dl anzianitâ indicati nelle Tahelle stessc. 3. Le retriburioni dovute per eventual! assistenze scohxtl· che, ripetizioni, corsi estivi od altre prèstazioni saranno con­ cordate con intese dirette alFinirio di ogni anno scolastico. 4. In caso di malattia o di impedimento Icgittlmamente riconosciuto il personale insegnante ha diritto al mantenimento dei posto d'insegnamento e alia retriburione per esso dovuta nei termini e nei limiti previstl dalle leggl e disposizioni ία vigore. III) Rtsoluzione dei rapporto d'impiego 1. Salvo casi eccezlonali, che devono formare oggetto di preventive accordo. Il rapporta d'impiego non potrix risotverd nel corso deU'anno scolastico, eccezione fattn per l'eventualiü do vu ta a forza maggiorc (causa di morte o di inability perma­ nente o di mancanza cosl grave da non consentire» in rclazione aile partlcolari carattcristiche dell'istituto, la continuazioue del rapport© stesso). 2. L’eventunle risoluzlone del rapporta deve essere redprocamentc comunicata (sia da pa^te dell Istituto. qualora esso non intenda confcrmare Finsegnante nel suo ulflcio, sia da parte dcll'lnsegnantc, ove questi décida per la non prosecuzlone deU'insegnamento), tre mesl prima dcll'inlrio dei nuovo anno scolastico, salvo l casi di forza maggiore. 3. In mancanza del necessario preawiso deve essere corrisposta, da parte dell'istituto, oltre l'indcnnità. di cui 3196 SC STUDIOBUM, CONDITIO MAGISTRORUM IN SCHOLIS ECCLESIAE 1953 M-P H iD’art. 4 seguentc. lanie altrc mensilità o parte <11 mensilità quanti sono i mesi o parte dl n>csi dl mancato preawiso; menlre l'insegnante rlcevcrà talc indennità con la detrazlonc delle cvenluull mensi II là o parte dl mensilità corrlspondenti illa niancania, legHlimamente comprovnta, del preawiso iteuo, 4. In caso de risoluzione del rapport© dl Implego, ove questa non da determinata da grave mancanza, di cui al pre­ cedente art. 1, sarà corrlsposta un'lndcnnltà dl anzianità commi J uni ta nd una mensilità di stipendio, cornprcnsiva dl tattl gli emolumenti c del rutro della tredlcesima mensilità, rt quanti sono gli anni di servizio prestnto. Taie Indennità snche dovuta qualora la risoluzione del rapporto avvenga per parte dell‘insegnante dopo un certo periodo di servizio. 5. Ove il rapporte sl ri sol va per causa di morte o di inabiliti permanente dell’insegnante, l'indennltà stessa deve essere corrisposta agli uventi causa con l'osservanza anche delle corme Habilite dalla Lcggc (D. L. L. 1 Agosto 1915, n. 708). IV) Trittâmcnto dl previdcnxa e mutuaHstico L 11 trattamento previdenzlnlc per rinvaliditù e vccchfaia disoccupozione Involonlarin, asslstenza per la tubercolosi, DiUUlù, nuzialltà, assegni familiari deve essere attuato secon, do le leggi e le disposizioni in vigore per le Asslcurozioni Sociali· 2. Parimcnti il trattamento mutuaHstico per l'assistenza in caso di malattla deve essere p rat ica to con J’osservanza delle leggi e disposizioni vigenti in tale materia. V) Prowidenze speciali per determinati casi E’ opportuno che slano atluate speciali prowidenze per I tad previstl ncll’art. 4 delle Norme generali, sl da asslcurare il personale, chc sl trovl In tali condizioni, la necessaria tranquillity e sicurezza dl lavoro, indispensabill per il migliorc fanzionamcnlo delle scuole stesse. Personale di Segreteria Per il personale di segreteria saranno adottate, in quanto ipplicabili, le Norme generali c particolari sopra csposte. Le Direzionl degli Istitutl, sulla scorta delle procedenti Norme Fondamental!, procureranno di compilare il Regolatnato completo per la disciplina dei rapporto di impiego in ordine ai dirittl e doveri sia degli Istitutl, sia degli insegnanti e dd personale di segreteria. n. 2371 deirislltuto, nll’inizio dell anno scolastico, presclndlendo dalle eventual! riduzioni o nbbuonl pratlcati In determinati casi e per determinati alunni e senza tener conto del numero sia delle classi c sezioni collaterali, sia degli alunni, di cui sono costituite le classi stesse. Divisione dei gruppi di insegnamento Circa la divisione det gruppi A, B, C, E è opportuno, altresl 3. chlarire chc 1'insegnnmento delle materie (elencate alia pag. 5, n. 2 deirAllegato) nelle classi: quarta e quinta del Ginnaslo, prima di collcgamento dell’istituto Magistrale, prima e seconda di collcgamento dei Liceo Scientific© c dell'istituto Tecnlco e in lutte le altre classi alie quali si accéda dopo un corso seco ηdario triennale inferiore, è da considerarsi appartenente al Gruppo A. Ad esso pertanto dev’essere attribuito trattamento cconomico corrispondente. Tredicesima mensilità Ba tredicesima mensilità che va data quale integrazione dello 4. stipendio dovuto per dodici mesi, viene normalmente corrispo­ sta per le Eerie Na tailzie ed έ costituita dall’importo deilo stipendio di un mese, quale b perceplto dall'insegnante (sti· pendio-base, con gli emolumenti eoentuali a carattere continua· livo, gli scattl di anzianità e ll carouita). Nel primo anno di insegnamento tale stipendio è calcolato sulla base del rateo, in rclazione ai mesi di servizio. 5. Risoluzione dei. rapporto d'impiego A—Decorrenza dei preauniso Nel numero III, ari. 2 delle «Norme particolari» —riportate nell'Allegato— viene stabilito che 1'eventuale risoluzione dei rapporto di impiego dev’essere reciprocamente comunicata (sia da parte dell'istituto, sia da parte dell’insegnante) tre mesi prima dell'inizlo dei nuovo anno scolastico. Alio scopo, peraltro. dl armonizzare tale disposizione con quella contenuta nel Codice Civile Italiano è necessario precisare quanto appresso: a) Il preaaoiso, da parte dell'insegnante, dev’essere, in ogni caso, comunicato all'Istituto tre mesi prima dell'inizio del nuovo anno scolastico; b) Il preaooiso, da parte dell'istituto, dev’essere comu­ nicato all’insegnante: — tre mesi prima dei nuovo anno scolastico, se egli abbia una anzlanlta di servizio inferiore ai cinque anni; — tre mesi e mezzo prima dei detto termine se egli abbia una anzianità di servizio tra i cinque e i died anni; — quattro mesl prima de! medesimo termine se egli abbia una anzianità di servizio superiore ai died anni. DELUCIDAZIONI 1. Commissione Diocesana Nomina—La Commissione Diocesana, di cui alia Lettera indita 8 settembre 1953, n. 0119-53 [LE 2371], deve essere nominita dall'Eccmo Ordinario dei luogo, se e quando egli lo ritenga opportuno. Component—Essa sarà composta di rappresentanti degli Istitutl di ogni ordine, tipo e grado, esistenti In Diocesi e di renone dl riconosciuta aut ori tà c compelenza nel campo deli’insegnamento. La Commissione sarà preslcduta dnli’Ecrïio Vescovo o dal Delegato Vescovile per gli Istitutl di istruzionc e di edncazlone dlpendenti dall'Autorità Ecclesiastica. Essa hmzfonerà presso 1’Ufficio Scolastico Dlocesano, ove questo edita in Diocesi. Compiti—La Commissione studlcrà: —lc condizioni delle Yirie seunle; —le eventual! difficoltà che si opponessero all'osservanza delle norme; —In partlcolare situazione degli Istitutl femminili. L'esame ponderato di quanto sopra dovrà essere specialnente rivolto a soiled ta re lc Direzionl di tutti e singoli gli Istitutl alTodempimcnto esatto delle disposizioni impartite, maerendo, caso per caso, i mezzi idonei per superare le diffkoltà e far si chc tutti raggiungnno lo scopo desiderato. Helazlonl—Le Commissioni raggunglleranno 1'Ufficlo Scola»tko Centrale della Sacra Congregazione sull'andamcnto del kro lavoro. 2. CATEGORIE DEGLI ISTITUTI E TaBELLE DI RETRIBUZIONE i) Le categorie degli Istlluti e le Tabelle dl retribuzione »no quelle Indicate nell’Allegnto alla citata Lettera e rappresentano ia mlsura minima di retribuzione dovula al perso­ nale dipendente: non sono quindi previste nitre categorie e tabelle ad esse Inferiori. Si précisa nncorn che lc Tabelle hanno waitfre nazlonale. b) Nel computo della retia media annua, al fini della chwiflcazione nelle diverse categorie, να calcolato —a norma deBe Osservazionl Generali contenute a pag. 4 dell'Allegato dh Lettera [Vide supra coi. 3193) predetta —ogni versamento inerente al normale corso di studi; si intende, peraltro, evtasoda tale computo il versamento relativo alla tassa per euml e all'eventuale quota prevista (durante i mesi invemoli) per il rlsealdamento. e) La classiflcazione in categoria va fat ta computando h retia scolaslica media dell’anno (di cui al numero prece­ dente) nolificata nellOrdinamenlo o Programma degli studi 3197 B—Computo dell'indennità di anzianità a) In caso di risoluzione dei rapporto d'impiego, di cui al numero III, art. 4, comma secondo delle «Norme particolari» dei citato Allegato, spettano all’insegnante, α titolo di inden· nità di anzianità, tante mensilità intere per quanti sono gli anni di servizio prostato. b) Alio scopo di avere la delerminazlone, per quanto possi­ bile, esatta di tale mensilità (che deve comprenderc: lo slipen- dio-base, gli eventual i annessi emolumenti a carattere continua· tivo, gli scatti di anzianità e un dodicesimo di una mensilità) b consigliabile effettuare Ia media aritmctica delle ore settima­ nali d’insegnamento svolto dalTinsegnantc durante tutto il periodo dei rapporto d'impiego cd attribuire a tale media la misura di retribuzione delle Tabelle vigenti, moltinlicando la risultnnte per gli anni di servizio e aggiungendo alla somma totale anche il rateo della tredicesima mensilità calcolato per i mesi di servizio prostato neU’ultimo anno solare. c) Comunque, al riguardo, potrebbe essere anche adottata la soluzione di considerare, ai fini dell'indennità di anzianità. l’ultima mensilità di stipendio effeltivamente percepi ta dalrinsegnante (con eucntuali annessi emolumenti a carattere continuatiuo. scattl di anzianità e un dodicesimo di una mensilità) moltiplicando tale cifra per il numero degli anni dl insegna­ mento e agglungendovl —come sopra— il rateo della tredicesima mensilità. C.—Risoluzione del rapporto d'impiego per parte dell'insegnante E' noto che la vigente legislatione non attribuisce, strido iure un’indennità all’insegnante che lasci il servizio di sua volontà. Tuttavia la consuetudine invalsa da qualche anno (In analogia a quanto è attuato per determinate categorie di prestalori d’opcra sulla base dl talunl contratti di lavoro, la cui applicazione viene gradualmente cstendendosi nel setlorc del)'Impiego privato) ha originate la prassl di corrispondere l’indennltà di anzianità nnche nei casi di risoluzione del rapporto stesso per parte dell’insegnante, dopo un certo periodo di servizio. Allo scopo, quindi, dl adottare al riguardo una norma uni­ forme è opportuno preclsare che l'indennltà. di sopru, va corri­ sposta. nel termini e nel modi fissati dalle precedent! norme, ove il rapporto si risolva per parte dell'insegnante, dopo che questi abbia almeno maturato il seconda scalto di anzianità. 6. QUESITI VARI E’ stato infine richiesto che venisse disciplinata, con acconce norme, la materia relativa: a) Al trattamento eeonomfeo e 31PS η. 2372 PIUS ΧΠ. ALLOCUTIO DË IL’RË PAËNAl.l INTERNATIONAL! g iarid ico dei personale subalterno; b) AU'indennilà di esa ni e •nettnnte agl’insegnantl e personale addetto alie Commissioni judicatrici che non siano quelle per gli esam! di Stato di malurità e di abilitaxlone; e) Alia retributione dovuln al Pre­ side o Dircttore delle varie Scuole, con o senza obbllgo di insegnamento; d) 3d altri punti dei rapporto di impiego. Si précisa che gli nccennatl argomenti sono tuttom oggetto di studio da parte de U'Ufficio Scolastlco Centrale della Sacra Congregazione. • Ordinariis Iccoruc et Superichhus Sutuum perfecncruj m Ita­ lia. Prot. N. 0119.33: ME 73 (1953) 547-563. 2372 1953 OCT 3.-P1US XII, ALLOC. AAS 45 (1953) 730-744 Allocutio ili qui interluerunt VI Conventui internaiionali de iure poenali, Romae die 3 oct. 1953 habita: De momento, natura, delictis, poenis et remediis IURIS POENALIS IN TERNA ΠΟΝΑ LIS I m ( Nous croyons que très rarement un groupe aussi impor­ tant et aussi choisi de juristes, spécialistes dc la science et de la pratique du Droit, venus du monde entier, se soit trouvé reuni dans la demeure du Pape, comme Nous vous voyons aujourd’hui assemblés autour de Nous. Notre joie en est d’autant plus grande, Messieurs, de vous souhaiter la bienvenue dans Notre maison. Ce salut s’adresse à chacun dc vous, comme à l’ensemble de votre Sixième Congrès International de droit pénal qui, pendant ces der­ niers jours, a déployé une activité intense. Nous prenons un vif intérêt au déroulement de votre Congrès, ct Nous ne pouvons Nous empêcher de faire au sujet de ses objec­ tifs et de ses résolutions quelques considérations de prin­ cipe: Nous espérons répondre ainsi aux souhaits qui sont parvenus de vos rangs jusqu’à Nous. Une vie sociale pacifique et ordonée, dans la commu­ nauté nationale ou dans celle des peuples, n’est possible que si l’on observe les normes juridiques, qui règlent 1 existence ct le travail en commun des membres de la société. Mais 11 se trouve toujours des gens, qui ne s’en tiennent pas à ces normes ct qui violent le droit. Contre eux la société doit se protéger. Dc là le droit pénal, qui punit la transgression el par le châtiment ramène le trans­ gresseur à l'observation du droit violé. Les Etals et les peuples ont chacun leur droit pénal propre. Ceux-ci sont constitués par l’assemblage de nom­ breuses parties et toujours il subsiste entre eux une di­ versité plus ou moins grande. Comme de nos jours on change facilement dc domicile et l’on passe fréquemment d’un Etat dans l’autre, il est souhaitable qu’au moins les délits les plus graves soient sanctionnés partout et, si possible, d’une manière également sévère, dc sorte que les coupables ne puissent nulle part se soustraire ou être soustraits au châtiment. C’est une entente et un soutien réciproque de ce genre que le droit pénal international lâche de réaliser. Si ce que Nous disions vaut déjà en temps normal, l’urgence en apparaît tout particulièrement cn temps de guerre el lors de troubles politiques violents, quand des luttes civiles éclatent à l’intérieur d’un Etat. Le délin­ quant en matière politique trouble autant l’ordre de la vie sociale que le délinquant du droit commun: ni l’un ni 731 l'autre ne peuvent avoir l’assurance de l’impunité./ Protéger les individus et les peuples contre l’injustice el les violations du droit par l’élaboration d’un droit pénal international constitue un objectif élevé. C’est pour continuer à l’obtenir que Nous voudrions vous adresser quelques mots. Nous parlerons d’abord de l’importance du droit péua international, telle qu’elle ressort de l’expérience de ces dernières dizaines d'années. Cette expérience couvre deux guerres mondiales avec leurs répercussions. Au cours de leurs péripéties, à l’in­ térieur des pays et entre eux, et lorsque les totalitarismes politiques se déployaient librement, des faits se sont pro­ duits, dont Tunique loi étaient La violence et le succès: ou a témoigné alors d’un cynisme Impensable en des cir­ constances normales pour atteindre la fin proposée et la neutralisation de l’adversaire. Celui-ci n’étalt plus en gé­ néral considéré comme un homme. Ce ne sont pas des 3199 1053 OCT 3 forces naturelles aveugles, mais des hommes, qui, tantôt avec une passion sauvage, tantôt avec une froide réfle­ xion, ont apporté à des individus, à des communauté, à des peuples, d’indicibles souffrances, la misère ct l'anéaatlssement. x Ceux qui agissaient ainsi se sentaient sûrs ou tentaient de sc procurer l’assurance que personne ne pourrait ja­ mais, où que ce soit, leur demander des compter Si le destin sc tournait contre eux. Il leur restait toujour» possible dc fuir à l’étranger. Telle était la dispositif d’âme de ceux, qui se conduisaient eux-mêmes en crimi­ nels ou qui. forts dc leur puissance, commandaient am autres, les forçaient à agir, ou leur laissaient commettre le mal, bien qu'ils pussent et fussent obligés de le en empêcher. Chez les intéressés, tout ceci créait l’impression d’mv carence du droit, d’un manque dc protection, el celle d’être livrés à l'arbitraire ct à la force brutale. Mais ceb révélait aussi une exigence: il faut que tous les coupables, dont Nous venons de parler, soient, sans consideration dc personne, obligés dc rendre compte, qu’ils subissent la peine et que rien ne puisse les soustraire au châtiment de leurs actes, ni le succès, ni même «l’ordre d’en haul· qu’ils ont reçu. C'est le sens humain spontané de la justice, qui exige une sanction ct qui aperçoit dans la menace d’une peine applicable à tous une garantie, sinon infaillible, du moins non négligeable contre de tels délits. Cc sens de la justice a trouvé en gros une expression suffisante dans le droit pénal des Etats, pour ce qui concerne les délits de droit commun; a un moindre degré, dans le cas de violences politiques à l’intérieur des/ Etats, et très peu, jusqu’à 7H présent, pour les faits de guerre entre les Etats et les peuples. El cependant un sens équilibré de la justice ne pose pas id des exigences moins evidentes, ni moins urgentes, ct, s’il y est satisfait, on n'eprouvera pas moins sa force d’inhibition. La certitude, confirmée par les traites, que l’on devra rendre compte—même si l’acte délictueux réus­ sit, même si Ton commet le délit à l’étranger, même si Ton fuit a l’étranger apres l’avoir commis—, cette cer­ titude est une garantie à ne pas sous-estimer. La considé­ ration de ces circonstances est propre à faire comprendre, même au premier venu, l’importance d’un droit pénal international. En effet, il ne s’agit pas ici de simples exi­ gences dc la nature humaine et du devoir moral, mais de l’élaboration de normes juridiques coercitives claire­ ment définies qui, en vertu de traités formels, deviennent obligatoires pour les Etats contractants. H En second lieu, Nous parlerons des categories de délits, dont le droit pénal international a l’intention de s’occuper. Si déjà le droit pénal ordinaire doit appliquer le prin­ cipe qu’il ne peut prendre pour objet tous les actes con­ traires à la morale, mais ceux-là seuls, qui menacent sé­ rieusement l’ordre de la vie communautaire, ce même principe merite une considération toute spéciale lors de l’élaboration d’un droit pénal international1. Cc serait une entreprise vouée d’avance à l’échec que de vouloir établir des conventions internationales au sujet dc toutes les infractions uuelque peu importantes. On ne doit en­ visager ici que les délits particulièrement graves, disons même, les plus graves. Pour eux seuls II est possible d’uni­ formiser le droit pénal entre les Etats. En outre, le choix et la délimitation des délits à punir doivent se baser sur des critères objectifs: la gravité de certains délits ct la nécessité dc procéder précisément contre eux. Sous ces deux aspects, il est d'une impor­ tance décisive de tenir compte des éléments suivants: 1) la valeur des biens lésés; cc ne seront que les plus considérables; 2) la force d’attrait qui pousse à léser. 3) l’intensité de la volonté mauvaise que Ton déploie habituellement, quand on commet ces délits; 4) le degre de perversion de l’ordre juridique dans la personne du délinquant, au cas, p. ex., où ceux qui devraient être les gardiens du droit le violent eux-mêmes; 5) la gravité de la menace qui pèse sur l’ordre juridique à cause de cir­ constances extraordinaires, qui d’une part accentuent le péril d’entreprises délictueuses, ct d’autre part les rendent beaucoup plus redoutables dans leurs effets. Qu’on songe, p. ex., aux situations d’exception, aux états de guerre et de siège. 1 Cfr. S. Thomas d’aquix, S. Tkeoi. x.» j.* p. q. 96 λ. z et 1. 33X· 1133 OCT 3 PIUS XII. ALLOOtTIO DE IURE PAENALl INTERNATIONAL! Sur la base de ces critères, on peut citer une série de cas, que devrait sanctionner un droit pénal international. En première place sc trouve le crime d’une guerre mo­ derne, qui n'cxigc pas la nécessité Inconditionnée de se défendre et qui entraîne —Nous pouvons le dire sans hésiter— des ruines, des souffrances et des horreurs Ini­ maginables. La communauté des peuples doit compter ivec les criminels sans conscience, qui, pour réaliser leurs plans ambitieux, ne craignent pas de déclencher la guerre totale. C’est pourquoi, si les autres peuples désidèrent protéger leur existence ct leurs biens les plus précieux et s'ils ne veulent nas laisser les coudées franches aux mal­ faiteurs Internationaux, Il ne leur reste qu’à se préparer pour le jour où ils devront se défendre. Cc droit à se tenir $urla défensive, on ne peut le refuser, même aujourd’hui, à aucun Etat. Cela ne change d’ailleurs absolument rien au fait que la guerre injuste est à placer au premier rang des délits les plus graves, que le droit pénal international met au peril, qu’il frappe des peines les plus lourdes, ct dont les auteurs restent cn tout cas coupables et passi­ bles du châtiment prévu. Les guerres mondiales, que l'humanité a vécues, ct les événements qui se sont déroulés dans les Etats totali­ taires, ont engendré encore beaucoup d'autres méfaits parfois plus graves, qu'un droit pénal International de­ vrait rendre impossible, ou dont 11 devrait débarrasser la communauté des Etats. Aussi, même dans une guerre juste et nécessaire, les procédés efficaces ne sont pas tous défendables aux yeux de qui possède un sens exact et raisonnable de la justice. La fusillade en masse d'innocents par représailles pour la faute d’un particulier n’est pas an acte de justice, mais une injustice sanctionnée; fusiller des otages Innocents ne devient pas un droit, parce qu'on en fait une nécessité de guerre. Ces dernières dizaines d'années, on a vu massacrer par haine de race; on a mis à jour devant le monde entier les horreurs ct les cruautés d« camps de concentration; on a entendu parler de la fsuppresslon» par centaines de milliers «d’êtres inadaptés ila vie», d’impitovables déportations en masses, dont les victimes étalnt livrées à la misère souvent avec femme et enfants, les violences exercées sur un si/ grand nombre de jeunes filles ct de femmes sans défense, de chasse à l’hom­ me organisée parmi la population civile pour enrôler des travailleurs ou plus exactement des esclaves du travail. L’administration de la justice dégénéra par endroits jus­ qu’à l’arbitraire sans limites tant dans les procédés d’en­ quête que dans le jugement et l'exécution ae la sentence. Poor se venger de quelqu’un dont les actes étalent peutêtre moralement Irréprochables, on n'a même pas eu honte parfois de s’en prendre aux membres de sa famille. Ces quelques exemples —vous savez qu’il en existe d'autres— peuvent suffire pour montrer quel genre de délits doivent faire l’objet de conventions Internationales capables d’assurer une protection efficace et qui indique­ ront exactement les délits à poursuivre et fixeront leurs caractéristiques avec une précision toute juridique. III Le troisième point, qui exige au moins une brève men­ tion. concerne les peines que doit requérir le droit pénal International. Une remarque générale peut Ici suffire. Il existe une façon de punir qui livre le droit pénal au ri­ dicule; mais il en est une qui dépasse toute mesure raison­ nable. Là où l’on jouerait avec la vie humaine un jeu criminel, où des centaines ct des milliers de gens seraient livrés à la misère extrême et poussés à la détresse, une pure et simple privation des droits civils constituerait un affront à la justice. Quand au contraire la transgression d’on règlement de police, quand une parole inconsidérée contre l’autorité est punie de la fusillade ou du travail forcé à perpétuité, le sens dc la justice se révolte. La fixation des peines dans le droit pénal et leur adaptation an cas particulier devrait répondre à la gravité des délits. Le droit pénal des divers Etats se charge en général d'énumérer les sanctions et de préciser les nonnes qui les déterminent, ou 11 laisse ce soin au juge. Mais il faudrait tâcher d’obtenir, par des conventions internationales, un ajustement de ces peines, sl bien que les délits cités dans les conventions ne puissent nulle part donner quelque profit, c’est-à-dire que leur punition ne soit pas moins redoutable dans un pays que dans un autre ct qu’on ne prisse espérer un jugement plus bénin devant un tribunal que devant un autre. Imposer de force aux Etats un tel ajurtement serait impossible. Mais un échange dc vues objectif pourrait laisser cependant une chance d’atteindre peu à peu un accord sur l'essentiel. On ne rencontrerait 3201 n. 2372 d'obstacle invincible que là où un système politique/ serait lui-même bâti sur les Injustices précitées que l'entente Internationale doit poursuivre. Qui vit de l'injustice ne peut contribuer à l’élaboration du droit ct qui se sait coupable ne proposera pas une loi qui établit sa culpabi­ lité et le livre au châtiment. Cette circonstance explique un peu cc qui est arrivé quand on a tenté de faire recon­ naître les «Droits de l’Homme», bien qu’il existe d’autres difficultés qui procèdent de motifs entièrement différents. 735 IV Nous parlerons en quatrième lieu des garanties juridi­ ques. dont il est question à diverses reprises dans le pro­ gramme de votre Congrès. La fonction du droit, sa dignité et le sentiment d’équi­ té, naturel à l’homme, demandent que, du début jusqu’à la fin, l’action punitive se base non sur l’arbitraire et la passion, mais sur des règles juridiques claires et fermes. Cela signifie d’abord qu’il y a une action judiciare, au moins sommaire, sl l’on ne peut attendre sans danger, et que par réaction contre un délit, on ne passe pas outre au procès pour mettre la justice devant le fait accompli. Venger un attentat à la bombe commis par un inconnu en fauchant à la mitrailleuse les passants qui se trouvent par hasard dans la rue, n’est pas un procédé légal. Déjà le premier pas de l’action punitive, l’arrestation, ne peut obéir au caprice, mais doit respecter les normes juridiques. Il n'est pas admissible que même l’homme le plus irréprochable puisse être arrêté arbitrairement et disparaître sans plus dans une prison. Envoyer quelqu'un dans un camp de concentration et l'y maintenir sans aucun procès régulier, c'est se moquer du droit. L’Instruction judiciaire doit exclure la torture physique et psychique et la narco-analyse, d’abord parce au'elles lèsent un droit naturel même sl l’accusé est réellement coupable, et puis parce que trop souvent elles donnent des résultas erronés. Π n'est pas rare qu’elles aboutissent exactement aux aveux souhaités par le tribunal et à la perte de l’accusé, non parce que celui-ci est coupable en fait, mais parce que son énergie physique et psychique est épuissée et qu’il est prêt à faire toutes les déclarations que l’on voudra. «Plutôt la prison et la mort que pareille torture physique ct psychique!». De cet état de choses Nous trouvons d’abondantes preuves dans les procès spectaculaires bien connus avec leurs aveux, leurs autoac­ cusations et leurs requêtes d’un châtiment Impitoyable. Il y a 1100 ans environ, en 866, le grand Pape Nico­ las I répondait de la/ manière suivante à l’une des deman­ 736 des d’un peuple qui venait d'entrer en contact avec le Christianisme 2. «Si un voleur ou un brangand est pris et nie ce qu’on lui impute, vous affirmez chez vous que le juge doit lui rouer la tête de coups et lui percer les côtés avec des pointes de fer jusqu’à cc qu’il dise la vérité. Cela ni la loi divine ne la loi humaine ne l’admettent: l'aveu ne doit pas être forcé, mais spontané; U ne faut pas qu’il soit extorqué, mais volontaire; enfin s’il arrive qu'apres avoir infligé ces peines, vous ne découvrez absolument rien dc ce dont on charge l’inculpé, ne rougissez-vous donc pas à ce moment du moins et ne reconnaissez-vous pas com­ bien votre jugement fut Impie? De même, si l'inculpé, ne pouvant supporter de telles, avoue des crimes qu'il n’a pas commis, qui, je vous le demande, porte la respon­ sabilité d’une telle impiété, sinon celui qui l’a contraint à pareil aveu mensonger? Bien plus, on le sait, si quel­ qu’un profère des lèvres cc qu’il n'a pas dans l’esprit, il n’avoue pas, mais il parle. Renoncez donc à ces choses et maudissez du fond du cœur ce que, jusqu’à présent, vous avez eu la folle de pratiquer; cn effet, quel fruit avez-vous alors retiré de ce dont vous rougissez mainte­ nant?...». Qui ne souhaiterait que durant le long Intervalle écoulé depuis lors, la justice ne se soit jamais écartée de celte règle! Qu’Il faille aujourd’hui rappeler cet avertissement donné voici 1100 ans, est un triste signe des égarements de la pratique Judiciaire au vingtième siècle. Parmi les garanties de l’action judiciaire, on compte aussi la possibilité pour l'accusé de se défendre réellement, et non seulement pour la forme. 11 doit lui être permis, ainsi qu’à son défenseur, de soumettre au tribunal tout ce qui parle en sa faveur; Il est Inadmissible que la dé­ fense ne puisse avancer que ce qui agrée au tribunal rt à une justice partiale. • Nicobi prind reqwxiia ad coa*olta 866 · -Ven- Gcrm hirt., Epp. paf. 955· cap. LXXXVI. xj X v 3302 UVA NXUU, i OtHO ΌΝΧΠ3Λ3 νυ ·· ·% U W ftû till* η. 2372 PICS XII. ALLOCUTIO DE IURE PAENALI INTERNATIONAL! Aux garanties du droit sc rattache comme un facteur essentiel la composition impartiale dc la cour de justice. Le juge ne peut être «partie», ni personnellement ni pour l’État. Un luge, qui possède le sens véritable de la justice, renoncera de lui-même à l’exercice de sa juridiction dans le cas où il devrait sc considérer comme partie. Les «tri­ bunaux populaires·, qui dans les Etats totalitaires furent composés exclusivement de membres du parti, n’offraient aucune garantie juridique. L'impartialité du collège des juges doit être assurée aussi et surtout quand des relations internationales sont engagées dans les procès pénaux. En pareil cas, il peut 737 être nécessaire de recourir à un tribunal international, ou du moins de pouvoir en appeler du tribunal national à un tribunal international. Celui qui n’est pas impliqué dans le différend, ressent un malaise, lorsqu’après la fin des hostilités, il voit le valnquer juger le vaincu pour des cri­ mes dc guerre, alors que ce vainquer s'est rendu coupable envers le vaincu dc faits analogues. Les vaincus peuvent san doute être coupables; leurs juges peuvent avoir un sens manifeste de la Justice et la volonté d’une entière objectivité; malgré cela, en pareil cas, l'intérêt du droit et la confiance que mérite la sentence demanderont assez souvent d’adjoindre au tribunal des juges neutres, de telle manière que la majorité décisive dépende de ceux-ci. Le Juge neutre ne doit pas considérer alors comme de son devoir d'aquitter l’accusé; il doit appliquer le droit en vigueur et sc comporter d’après lui. Mais l’adjonction précitée donne Λ tous les Intéressés immédiats, aux tiers hors de cause ct à l’opinion publique mondiale une assu­ rance plus grande que le «droit» sera prononcé. Elle cons­ titue sans aucun doute une certaine limitation de la sou­ veraineté propre; mais cette renonciation est plus que com­ pensée par l'accroissement de prestige, par le surplus de considération et de confiance envers les décisions Judiciai­ res de l'Etat qui agit ainsi. Parmi les garanties exigées par le droit, il n’est rien peut-être d’aussi important ni d’aussi difficile à obtenir que la détermination de la culpabilité. Ce devrait être en droit pénal un principe Inattaquable que la «peine» au sens juridique suppose toujors una «faute». Le principe de cau­ salité pure ct simple ne mérite pas d’être reconnu comme un principe juridique se suffisant à lui tout seul. Π n’y a là d’ailleurs aucune menace pour le droit. Dans le délit commis avec Intention mauvaise, le principe de causalité sort son plein effet; le résultat —Γ «effectu secuto» du droit canonique— peut réellement être exigé pour que l’existence d’un délit soit vérifiée; mais, en droit pénal, la causalité et le résultat obtenu ne sont imputables que s’ils vont de pair avec la culpabilité. Id le Juge se heurte à des problèmes difficiles, même très difficiles. Pour les résoudre, il faut avant tout un examen consciencieux du fait subjectif: l’auteur du délit connaissait-il suffisamment l’illégabilité de son acte? sa décision de l’accomplir était-elle substantiellement libre? On s'aidera pour répondre à ccs questions des présomp­ tions prévues par le droit. S’il est impossible d'établir la culpabilité avec une certitude morale, on s’en tiendra au principe: in dubio standum ut pro reo. On trouve déjà tout ceci dans le procès criminel simple. Mais les nombreux procès dc la guerre et dc l’aprèsguerre jusqu’à nos jours ont conféré au problème une 73$ physionomie particulière. Le juge y devait et y/ doit en­ core étudier le cas de ceux qui ont* commandé à d'autres de commettre un délit, ou qui ne l’ont pas empêché bien qu’ils le pussent et le dussent. Plus fréquemment encore se posait la question de la culpabilité dc ceux qui n’avalent commis de faute que sur l’ordre de leurs chefs ou même forcés par eux sous la menace des pires châtiments ct souvent de la mort. Bien souvent, dans ccs procès, les accusés ont Invoqué cette circonstance qu'ils n’avaient agi que sur injonction des «instances supérieures». Serait-Il possible d’obtenir par des conventions Interna­ tionales. d'une part, que les chefs soient mis Juridiquement dans l’incapacité d’ordonner des crimes et soient punis­ sables pour avoir donné de tels ordres; et d’autre part, que les subordonnés soient dispensés d’exécuter ceux-ci et soient punissables, s’ils y obtempéraient? Sera-t-il possi­ ble supprimer par des conventions internationales la con­ tradiction Juridique, par laquelle un Inférieur est menacé dans son avoir, ses biens et sa vie, s’il n’obéit pas. et, s’il obéit. Il lui faut craindre qu’aprés la fin des hostilités le parti lésé, s’il remporte la victoire, ne le traduise en Justice comme «criminel de guerre»? Aussi claire que puis­ se être la norme morale dans tous ces cas —aucune ins­ tance supérieure n’est habilitée à commander un acte Immoral; il n’existe aucun droit, aucune obligation, au­ 3203 1953 OCT 3 cune permission d’accomplir un acte en soi Immoral, même s’il est commandé, même si le refus d’agir entrais les pires dommages personnels—, cette norme morale n’entre pas pour l’instant en discussion; 11 s’agit à préwal de mettre fin à la contradiction juridique, que Nous avoes signalée, en établissant par le moyen dc conventions in­ ternationales des règles juridiques positives, bien déflnla, reconnues par les Etats contractants et obligatoires. La même nécessité d’un règlement International existe par rapport au principe, si souvent invoqué ct appliqué ccs dernières dizaines d’années, de la faute purement co­ llective, sur lequel le juge avait ù sc prononcer Ion da procès sur la culpabilité de l’accusé, et qui, plus souvent encore, servit à justifier des mesures administratives. La Etats et les tribunaux, qui trouvaient dans le principe de la faute collective una justification ù leurs prétentions et à leurs agissements, l’invoquaient en théorie ct l’appli­ quaient comme règle d'action. Les opposants le contes­ taient, le considéraient même comme inacceptable dan tout ordre de choses établi seulement par les hommes, parce qu’entaché de contradiction en lui-même el au point de vue juridique. Mais Ici aussi, le problème éthique et philosophique de la faute purement collective n’est pas en jeu pour le moment; il s’agit plutôt/de trouver cl de fixer juridiquement une formule pratique adoptable en cas de conflit, surtout dc conflit international, ou la faute collective peut être d’une importance décisive pour dé­ terminer la culpabilité, et l’a été plus d’une fols. La garantie d’un processus juridique régulier exige Ici que l’action des gouvernements et des tribunaux soit sous­ traite à l’arbitraire et à l’opinion purement personnelle et reçoive un fondement solide dc normes juridiques clai­ res, un fondement oui réponde à la saine raison, au senti­ ment universel de justice, et à la disposition duquel les gouvernements contractants puissent mettre leur autorité et leur force de coercition. V Un dernier mot au sujet de certains fondements du droit pénal. Ce sont les suivants: 1. L’établissement d’un droit positif présuppose une série d’exigences fondamen­ tales empruntées à l’ordre ontologique. 2. Il faut édifier le droit pénal sur l'homme, comme être personnel et libre. 3. Seul peut être puni celui qui est coupable et responsa­ ble devant une autorité supérieure. 4. La peine et son application sont en dernière analyse des fonctions néces­ saires dc l’ordre juridique. 1. Le droit est nécessairement fondé en dernier res­ sort sur l'ordre ontologique, sa stabilité, son immutabili­ té. Partout ou des hommes et des peuples sont groupés en communautés juridiques, ne sont-ils pas précisément des hommes, avec une nature humaine substantiellement identique? Les exigences, qui découlent de cette nature, sont les normes ultimes du droit. Aussi différente que puisse être la formulation de ces exigences en droit posi­ tif, d'après les temps et les lieux, d’après le degré d évo­ lution et de culture, leur noyau central, parce qu’il expri­ me la «nature», est toujours le même. Ccs exigences sont comme le point mort d’un pendule. Le droit positif dépasse le point mort, tantôt d’un côté, tantôt de l’autre, mais le pendule retourne toujours, qu’il le veuille ou non, au point mort fixé par la nature. Que l’on appelle ces exigences de la nature «droit», «normes éthiques» ou «postulats de la nature», peu Importe. Mais il faut reconnaître le fait qu’elles existent; qu’elles n’ont pas été établies par le caprice de l’homme; qu’elles sont enracinées ontologiquement dans la nature humaine, que l'homme n'a pas façonnée lui-même; qu'elles doivent donc se trouver partout; que par conséquent tout droit public et tout / droit des gens trouvent dans la nature humaine T*1 commune un fondement clair, solide et durable. Il s’ensuit qu’un positivisme Juridique extrême ne peat sc justifier devant la raison. Il représente le principe: «Le droit comprend tout ce qui est établi comme «droit» par le pouvoir législatif dans la communauté nationale ou In­ ternationale, ct rien que cela, tout à fait indépendamment dc n’importe quelle exigence fondamentale de la raison ou de la nature». Si l'on s’applique sur ce principe, rien n’empêche qu’un contresens logique et moral, la passion déchaînée, les caprices cl la violence brutale d’un tyran ct d’un criminel puissent devenir «le droit». L’histoire fournit, on le sait, plus d’un exemple de cette possibilité de­ venue réalité. Là où par contre le positivisme Juridique est compris de telle sorte que, tout en reconnaissant plei­ nement ces exigences fondamentales de la nature, on n’utilise le terme «droit» que pour les lois élaborées par 3204 1953 OCT 3 PIUS XII. ALLOCUTIO DE IURE PAENALI INTERNATIONAL! le législatif, plusieurs jugeront peut-être cet emploi peu exact dans sa généralité; toujours est-il qu’il offre une base commune pour l’édification d’un droit international fondé sur l’ordre ontologique. 2. La réalisation de l’ordre juridique s'obtient d’une manière essentiellement autre que dans l’ordre physique. Ce dentier se réalise automatiquement par la nature des chows elle mème. Celui-là pnr contre nc s'accomplit que par la décision personnelle de l’homme, quand précisé­ ment il conforme sa conduite ù l’ordre juridique. «L’hom­ me décide de chacun de ses actes personnels·: celte phrase est une conviction humaine indéracinable. La gé­ néralité des hommes n’admettra jamais que ce que l'on appelle l'autonomie du vouloir ne soit qu’un tissu de for­ ces internes et externes. On parle volontiers des mesures dc sûreté destinées à remplacer la peine ou à l’accompagner, de l’hérédité, des dispositions naturelles, dc l'éducation, de l’influence éten­ due des dynamismes à l’œuvre dans les profondeurs de l’inconscient ou du subconscient. Bien que ces considéra­ tions puissent donner des résultats intéressants, qu’on ne complique pas le fait tout simple: l’homme est un être personnel, doué d’intelligence et dc volonté libre, un être qui finalement décide lui-même de ce qu’il fait et ne fait pas. Être doué d'autodétermination ne veut pas dire échapper i toute influence interne el externe, à tout attrait et à toute séduction; cela nc veut pas dire nc pas lutter pour garder le droit chemin, nc pas devoir livrer chaque jour un combat difficile contre des pussées instinctives peutêtre maladives; mais cela signifie que, malgré tous les 31 obstacles, l’homme normal peut et doit s’affirmer; cela / signifie ensuite que l’homme normal doit servir dc règle dins la société el dans le droit. Le droit pénal n’aurait pas de sens, s’il ne prenait en consideration cet aspect dc l’homme; mais celui-ci a la vérité pour sol, le droit pénal a un sens plénier. Et puisque ret aspect de l’homme est une conviction dc l'humanité, les efforts pour uniformiser le droit pénal ont une base solide. 3. Un troisième présupposé de la justice pénale est le facteur de la faute. Celui-ci situe en dernier ressort la frontière entre la justice au sens propre et les mesures administratives de sécurité. Sur lui repose finalement le veto Inconditionné de l'ordre juridique pénal contre l'ar­ bitraire et les violations du droit; de lui se tire une der­ nière motivation et délimitation des garanties requises dans la procédure pénale. Le droit pénal dans sa nature intime est une réction de l’ordre juridique contre le délinquant; il présuppose le lien causal entre celui-ci et celui-là. Mais ce lien causal doit être établi par le délinquant coupable. C’est une erreur de la pensée juridique que dc contester h nécessité de ce lien causal en alléguant que la peine se justifie entièrement par la dignité du droit violé. Cette violation —on affirme— demande une satisfaction qui consiste à imposer une peine douloureuse à l'auteur du délit ou à un autre qui est soumis à l’ordre juridique violé. L’importance de la culpabilité, de ses présupposés et de sa effets en droit exigent, et cela surtout chez le juge, one connaissance approfondie du processus psychologique et juridique de sa genèse. A cette seule condition, le juge s’épargnera l’incertitude pénible qui pèse sur la médecin obligé de prendre une décision, mais qui ne peut établir aucun diagnostic certain d’après les symptômes de la ma­ ladie, parce qu’il n'aperçoit pas leur cohérence interne. Au moment du délit, le délinquant a devant les yeux la défense portée par l'ordre juridique; il est conscient de celui-ci et de l'obligation qu’il impose; mais en dépit de cette conscience, il sc décide contre ce veto et, pour exé­ cuter cette décision, il accomplit le délit externe. Voilà le schéma d’une violation coupable du droit. En raison de ce processus Interne et externe, on attribue l’action à son auteur comme à sa cause; elle lui est imputée comme faute, parce qu’il l’a commise en vertu d’une décision consciente; l’ordre violé ct l'autorité de l'Etat, qui en est gardien, lui en demande compte; il tombe sous le coup da peines, fixées par la loi et imposées par le juge. Les influences multiples exercées sur les actes d’intelligence ct ’<2 de volonté —donc sur les / deux facteurs, qui représentent les éléments constitutifs essentiels de la culpabilité— n’altérent pas la structure fondamentale dc ce processus, quelque soit leur importance dans l’appréciation de la gravité de la faute. Parce que le schéma ainsi esquissé est emprunté à la rature de l’homme et à celle de la décision coupable, il 3205 π. 2372 vaut partout. Il fournit la possibilité d'une base commune pour les discussions internationales et peut rendre des ser­ vices appréciés lors de la formulation dc règles Juridiques, qui doivent être incorporées à une convention interna­ tionale. La connaissance approfondie de ces questions difficiles empêche aussi la science du droit pénal de glisser dans la pure casuistique, ct d’autre art l’oriente dans l’usage de la casuistique nécessaire dans la pratique, et donc Justifiable. Si au contraire l’on refuse de fonder le droit pénal sur le facteur dc la culpabilité comme sur une circonstance essentielle, il sera difficile de créer un vrai droit pénal et d’arriver à une entente lors de discussions internationales. 4. Il reste un mot à dire sur le sens dernier de la peine. La majorité des théories modernes du droit pénal explique la peine et la justifie en fin de compte comme une mesure de protection, c’est-à-dire de défense de la communauté contre les entreprises délictueuses, et en même temps comme une tentative pour ramener le cou­ pable à l'observation du droit. Dans ces théories, la peine peut comporter aussi des sanctions sous la forme d’une diminution dc certains biens assurés par le droit, afin d’apprendre au coupable à vivre honnêtement. Mais ces théories refusent de considérer l’expiation du délit com­ mis, qui sanctionne la violation du droit, comme la fonc­ tion capitale de la peine. On peut laisser à une théorie, à une école juridique, à une législation pénale nationale ou internationale le soin de définir philosophiquement la peine comme elles l'en­ tendent, en conformité avec leur système juridique, pour­ vu qu’elles respectent les considérations développées plus haut sur la nature de l’homme et l’essence de la faute. Mais d'un point de vue différent, et l’on peut bien dire plus élevé, il est permis de se demander sl cette concep­ tion satisfait au sens plénier dc la peine. La protection de la communauté contre les délits et les délinquants doit rester assurée, mais le but final de la peine devrait se situer sur un plan supérieur. Le nœud de la faute, c’est l’opposition libre à la loi reconnue obligatoire, c’est la rupture ct la violation cons­ ciente et voulue de l'ordre juste. Une fois qu’elle s’est produite, Il est impossible de faire en sorte qu’elle /n’existe 713 pas. Pour autant cependant que l’on peut accorder satis­ faction à l’ordre violé, il faut le faire. C’est une exigence fondamentale de la «justice». Son rôle dans le domaine de la moralité est de maintenir l’égalité existante et justifiée, de garder l'équilibre et de restaurer l’égalité compromise. Celle-ci demande que, par la peine, le responsable soit soumis de force à l’ordre. L'accomplissement de cette exigence proclame la suprématie absolue du bien sur le mal; par elle s’exerccre l’absolue souveraineté du droit sur l’injustice. Veut-on encore faire un dernier pas: dans l’or­ dre métaphysique, la peine est une conséquence de la dépendance envers la Volonté suprême» dépendance qui s’inscrit jusque dans les derniers replis de l’être créé. S’il faut jamais réprimer la révolte de l’être libre et rétablir le droit violé, c'est bien Ici quand l’exige le Juge suprême et la justice suprême. La victime d’une injustice peut renoncer librement à la réparation, mais la justice de son côté la lui assure dans tous les cas. Dans cette dernière acception de la peine, la fonction de protection, que lui attribuent les modernes, se volt aussi pleinement mise en valeur; mais elle est ici saisie plus à fond. Il s’agit, en effet, tout d’abord non de pro­ téger les biens assurés par le droit, mais le droit lui-même. Rien n'est aussi nécessaire à la communauté nationale el internationale que le respect dc la majesté du droit, comme aussi l’idée salutaire que le droit est en lui-même sacré ct défendu et que, par conséquent, celui qui 1'of­ fende s’expose à des châtiments ct les subit en effet. Ces considérations permettent d’apprécier plus juste­ ment une époque antérieure que plusieurs regardent com­ me dépassée. On distinguait alors les peines médicinales —poenae medicinales — et les peines vindicatives —poenac o indicatipat. Dans ces dernières, la fonction vindicative d’expiation est à l'avant-plan; la fonction de protection est comprise dans les deux genres de peines. Le droit canon s’en tient aujourd’hui encore, comme vous le savez, à cette distinction, ct cette attitude, comme vous le vovez, se fonde sur les convinctlons énoncées plus haut. Èlle seule répond aussi en un sens plénier à la parole bien con­ nue de l'Apôtre aux Romains: «Non cnim sine causa gla­ dium portat, ... cindex in iram ei aut malum agit·B. «Ce n'est pas en vain qu’il porte le glaive·, dit St. Paul de 3206 SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS - PIUS XII η. 2373-2374 l'Etat, «Il est ministre de Dieu, l’instrument de sa colère contre les malfaiteurs». Id l’expiation est mise à l’avant· plan. La fonction expiatoire seule permet finalement de com­ prendre le jugement dernier du Créateur lui-même, qui »rend à chacun selon ses œuvres», comme le répètent sou744 vent les deux Testaments 4. Ici la fonc/tion de protection disparaît complètement, lorsque Ton considère la vie de l’au-delà. Pour la toute-puissance et l’omniscience du Créateur, il est toujours facile de prévenir tout danger d’un nouveau délit par la conversion morale intime du délinquant. Mais le Juge suprême, dans son jugement final, applique uniquement le principe de la rétribution. Celui-ci doit donc certe posséder une valeur qui n'est pas négligeable. Aussi bien, comme Nous l’avons dit, qu’on laisse à la théorie et à la pratique le soin de définir le rôle de la peine dans le sens moderne plus étroit ou dans l’autre plus lar­ ge. Dans l’une comme dans l’autre hypothèse, une colla­ boration est possible et l’on peut viser à la création d’un droit pénal international. Mais qu’on ne renonce pas à envisager cette dernière motivation de la peine unique­ ment parce qu’elle n'apparalt pas apte à produire des résultats pratiques immédiats. Nos explications, Messieurs, ont suivi la ligne de con­ tact entre le droit et scs bases métaphysiques. Nous Nous féliciterons, si par là Nous avons pu quelque peu contri­ buer aux travaux de votre Congrès pour protéger et dé­ fendre l’homme contre les crimes et les ravages de l’in­ justice. Nous conclurons en souhaitant que vos efforts réussis­ sent à édifier un droit pénal international sain au profit de la société, de l’Eglise et de la communauté des peuples. Daigne la bonté et la miséricorde de Dieu tout-puissant vous en donner pour gage sa bénédiction. * • Ram. i j. 4. * Cir, Ματτπ. x6, xy Ram. i. 6. 1053 OCT 7-1 scriptum nn. 4 ct 10 (A. A. S., XXXIII, pag. 297-307; (LE 1626). Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Coosistorialis, dic 7 Octobris 1953.—Fr. A. I. Card. Puua, Ep. Sabincn ct Mandel en., a Secret is. losephus Ferntto, Adsessor. Ada. J. FERRETTO in ME 79 (1954) 215-219. 2374 1953 OCT 8.-PIUS XII, ALLOC. AAS 45 (1953) 673-671 Allocutio iis qui interfuerunt Conventui XXVI a SodaHlaU itallca de Urologia indicto, Romae die 8 oct. 1953 habita: officiis penTORUM IN CAUSIS MATRIMONIALIBUS De transplantations organorum et de Nous vous saluons, Messieurs, vous qui, à l’occasioa de votre Congrès d’Orologic, avez voulu Nous donner le plaisir de votre visite. Vous représentez une spécialité dc la médecine et voui vous efforcez de faire reconnaître à ce domaine partirelier de la science ct de l’art médical la place qui lui re­ vient, aussi bien dans les études médicales que dans l’équipement des grandes cliniques. Nous souhaitons à vos projets le succès que mérite en fait l’objet tellement important de votre science. Il s’agit pour vous de secourir l’infirmité humaine et de sauvegarder, en les conservant à leur profession, la capacité de travail d’hommes qui ont encore une lourde tâche à accomplir. Vous Nous avez demandé d’expliquer deux questions. La première d'entr'elles concerne votre pratique médicale; la seconde, votre activité d’experts: «periti, peritlores, perltlssimi», dans les procès matrimoniaux. / Cl Ada. J. GRAXTR5 in ApoU. 28 (1953) 238-239; P F HIM NG in PtM 43 (i®54) 83-88 2373 1953 OCT 7.-SC CONS., DECL AAS 45 (1953) 758-759 DECLARA Tl 0 DE M1S5IONAR1ORUM EMIGRANTIUM OFFICIIS QUOAD ADMINISTRA TIONEM CONFIRMATIONI S ET ADSISTEXTIAM MATRIMONIIS Ad praecavenda dubia circa Misslonariorum emigran­ tium officia, de quibus in Cap. IV Constitutionis Aposto­ llcae Eisul Familia (LE 2304], atque ad uniformem in­ stituendam agendi rationem. Sacra Congregatio Consisto­ rialis. Declarat L—Quoad administrationem Sacramenti Confirmationis: Mlssionariis emigrantium quibus, ad normam Constitu­ tionis Apostollcae Eisul Familia nn. 34-40, curam ani­ marum in propria dioecesi locorum Ordinarii commiserint, competit potestas administrandi subditis. In articulo mor­ tis constitutis. Sacramentum Confirmationis ad nonnam Decreti Sacrae Congregationis de disciplina Sacramento­ rum «Spiritus Sancti munera» diei 14 Septembris 1946 (A. A. S., XXXVIII, pag. 349) [LE 1831 f. Ssihus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pa­ pa XII hanc declarationem ratam habere dignatus est in Audientia diei 31 Augusti 1953. II.—Quoad adsistentiam matrimoniis: a) Ad nonnam Constitutionis Apostolicae Eisul Familia, n. 39, Mlsslonarius emigrantium, cui cura ani­ marum concredita est, servatis ceteris de iure servandis, intra fines territorii sibi praestituti, valide assistit matri­ moniis quorum alteruter nupturientium sibi sit subditus. b) Ad llceitatem nuod attinet, servetur praescriptum canonis C. L C. 1097, f 2, Iuxta quem «in quolibet casu pro regula habeatur ut matrimonium coram sponsae pa­ rocho celebretur, nisi iusta causa excuset». c) De Investigationibus super statu nupturientium religiose servetur Instructio Sacrae Congregationis de dl759 «clpiina Sacramentorum / «De normis a parocho servandis in peragendis..,· edita dle 29 lunii 1941, praesertim prae­ 3207 La première question, vous Nous l'avez posée sons h forme d’un cas particulier, typique cependant de la ca­ tégorie à laquelle il appartient, c’est-à-dire l'amputation d’un organe sain pour supprimer le mal qui affecte un autre organe, ou du moins pour arrêter son développe­ ment ultérieur avec les souffrances et les dangers qu’il entraîne. Vous vous demandez si cela est permis. En ce qui concerne votre diagnostic et votre pronostic, il ne Nous appartient pas d’en traiter. Nous répondons à votre question, en supposant que tous les deux sont exacts. Trois choses conditionnent la licéité morale d’une inter­ vention chirurgicale qui comporte une mutilation anato­ mique ou fonctionnelle: d'abord que le maintien ou le fonctionnement d'un organe particulier dans l'ensemble de l'organisme provoque en celui-ci un dommage sérieux ou constitue une menace; ensuite que ce dommage ne puisse être évité, ou du moins notablement diminué que par la mutilation en question et que l'efficacité de celle-ci soit bien assurée; finalement, qu’on puisse raisonnablement es­ compter que l’effet négatif, c’est-à-dire la mutilation et ses conséquences, sera compensé par l'effet positif: sup­ pression du danger pour l’organisme entier, adoucissement des douleurs etc. Le point décisif ici n’est pas que l’organe amputé ou rendu Incapable de fonctionner soit malade lui-même; mais que son maintien ou son fonctionnement entraîne direc­ tement ou indirectement pour tout le corps une mentee sérieuse. Il est très possible que, par son fonctionnement normal, un organe sain exerce sur un organe malade une action nocive de nature à aggraver le mal ct ses répercus­ sions sur tout le corps. Il peut se faire aussi que l’ablation d'un organe sain et l’arrêt de son fonctionnement normal enlève au mal, au cancer par exemple, son terrain de crois­ sance ou, en tout cas, altère essentiellement ses conditions d’existence. Si l’on nc dispose d'aucun autre moyen, l’in­ tervention chirurgicale sur l'organe sain est permise dans les deux cas. La conclusion, que Nous venons dc tirer, se déduit du droit de disposition que l'homme a reçu du Créateur à l’égard de son propre corps, d’accord avec le principe de totalité, qui vaut ici aussi, et en vertu duouel chaque organe particulier est subordonné à l'ensemble du corps et doit se soumettre à lui en cas de conflit. Par conséquent, celui qui n reçu l'usage de tout l'organisme a le droit de 32C‘S 1953 OCT « PIUS XII, ALLOCUTIO DE PERITIS IN CAUSIS MATRIMONIALIBUS <75 sacrifier un organe / particulier, sl son maintien ou son fonc­ tionnement cause au tout un tort notable, qu’il est im­ possible d’éviter autrement. Puisque vous assurez que, dans le cas proposé, seule l’ablation des glandes séminales permet de combattre le mal. cette ablation ne soulève aucune objection du point de vue moral. Nous nous voyons cependant amenés à attirer l’attcnlion sur une fausse application du principe expliqué cidessus. 11 n’est pas rare, lorsque des complications gynécologi­ ques entraînent une intervention chirurgicale, ou même Indépendamment de celle-ci, qu’on extirpe les ovlductcs sains ou bien qu’on les rende Incapables de fonctionner pour prévenir une nouvelle grossesse ct les dangers gra­ ves qui pourraient peut-être en résulter pour la santé ou même la vie de la mère, dangers dont la cause relève d’autrts organes malades, comme les reins, le cœur, les pou­ mons. mais qui s'aggravent en cas de grossesse. Pour justifier l’ablation des oviductes on allègue le principe cité tantôt, et l’on dit qu’il est moralement permis d’in­ tervenir sur des organes sains, quand le bien du tout l’exige. Ici cependant on en appelle à tort à ce principe. Car en ce eas, le péril que court la mère ne provient pas, direc­ tement ou Indirectement, dc la présence ou du fonction­ nement normal des oviductes ni de leur influence sur les organes malades, reins, poumons, cœur. Le danger n'ap­ paraît que sl l’activité sexuelle libre entraîne une gros­ sesse qui pourrait menacer les organes susdits trop faibles ou malades. Les conditions qui permettraient de disposer d’une partie en faveur du tout en vertu du principe de totalité font défaut. H n’est donc pas permis moralement d'intervenir sur les oviductes sains. II La deuxième question que vous Nous proposiez concer­ ne, comme Nous l’avons déjà dit, votre activité comme experts dans les procès matrimoniaux. Le principe décisif se déduit de la nature ct dc la finalité de cette activité. Que, d’anrès cela, l’expert dise donc ce que ses connaissances médicales lui imposent de dire et qu'il le dise avec les nuances ct les distinctions exigées par son savoir. Les conclusions qui découlent dc l’exper­ tise médicale pour la sentence judiciaire ne sont pas de la compétence du «peritus» ou «pcritlsslmus». Le serment, qu’il a prêté, oblige donc le médecin-expert à proposer en son âme et conscience au tribunal ce qu’il Γβ a trouvé et à donner son avis / à cc sujet: qu’il présente les faits médicaux comme des faits, leur interprétation médi­ cale comme une interprétation, les conclusions médicales telles quelles, les avis médicaux comme des avis. Ce der­ nier terme désigne les déclarations du client au médecin, par lesquelles celui-ci grâce à sa compétence obtient peutêtre des éclaircissements, auxquels le client lui-même pro­ bablement n’a pas pensé du tout, et que le profane, et même le juge dépourvu de formation médicale, n’aper­ çoivent pas. L’expert doit donner son avis dc telle sorte que les nuances Indiquées soient clairement perceptibles. Mais vous mentionnez de-s détails concrets et voulez être renseignés à ce propos. Nous en prenons le point central que vous désignez par ces mots: «Il nous arrive d’émettre des avis dans les procès d'annulation de maria­ ge pour 'impotentia generandi’». Pour répondre exactement à cette question, il peut être utile avant tout de dissiper les malentendus autour du concept d’dmpotcntla ou potentia generandi». «Potentia fenerandi» revêt parfois un sens si large, qu’il comprend tout ce que doivent posséder les deux partenaires pour procréer une nouvelle vie: les organes Internes et externes, ainsi que l’aptitude aux fonctions qui répondent Λ leur finalité. L’expression est prise aussi en un sens plus étroit et ne comprend alors que ce qui est exigé en marge de l'activité personnelle des époux, pour que cette activité puisse réellement engendrer la vie sinon dans tous les cas, au moins par elle-même et d’une façon générale. En ce sens, la «potentia generandi» s’oppose à la «potentia coéundl». Les conditions requises pour la «potentia coêundl» sont déterminées par la nature ct se déduisent du mécanisme de l’acte. En cela l’action des conjoints, au point de vue biologique, est au service de la matière séminale qu’elle transmet ct reçoit. A quoi peut-on voir que la «potentia coèandi» existe réellement ct que par conséquent l’acte 3200 η. 2374 des époux comporte tous ses éléments essentiels? Un cri­ tère pratique bien qu’il ne vaille pas sans exception dans tous les cas, en est la capacité d’accomplir de façon nor­ male l’acte externe. Il est vrai qu’un élément peut man­ quer sans que les partenaires s'en rendent compte. Ce­ pendant ce «slgnum manifestatlvum» doit suffire en pra­ tique dans la vie, car celle-ci demande que, pour une ins­ titution aussi ample que le mariage, les hommes possè­ dent, dans les cas normaux, un moyen sûr et facilement reconnaissable de constater leur aptitude à se marier, cela suffit parce que la nature a coutume de bâtir l’or­ ganisme humain de telle sorte que la réalité interne ré­ ponde è la forme et à la structure externe. En outre la «potentia coêundi» comporte de la part de l’époux la/ capacité de transmettre de façon naturelle le liquide des glandes séminales; il n’est pas question de chacun des élément spécifiques et complémentaires cons­ tituants dc ce liquide. Le manque de sperme actif n’est Î>as d’habitude une preuve que l'époux ne peut exercer a fonction de transmission. Aussi l’azoospermie, l’oligos­ permie, l’asthenospermie, la nécrospermie n’ont rien à faire en sol avec l'«impolentia coêundl», parce qu'elles concernent les éléments constitutifs du liquide séminal lui-même, et non la faculté de le transmettre. En tout cela, il faut maintenir que cette action des époux est ct reste au service d’une finalité: l’éveil d’une nouvelle vie. Il est erroné d’affirmer que la médecine et la biologie auraient un autre concept de la «potentia coêundl» que la théologie et le droit canon, et que ce dernier vise par cette expression autre chose que ce qu’ont dé­ terminé la nature et le Créateur. Vous n'avez qu’à lire le texte du canon 1068 sur la «puissance» physique pour voir qu’il veut parler non du droit positif, mais du droit naturel. Certainement le bon sens des hommes et la pratique de l’Egllse ne laissent aucun doute sur le fait que des valeurs personnelles sont engagées dans le mariage et sa consom­ mation; valeurs qui dépassent de loin la biologique et que les époux souvent comprennent beaucoup mieux que les fins Immédiatement biologiques de la nature. Mais la raison et la révélation suggèrent aussi et donnent à en­ tendre que la nature introduit cet élément personnel et supra-biologique parce qu’elle appelle au mariage non des êtres sensitifs privés de raison, mais des hommes doues d’intelligence, de cœur et de dignité personnelle, et qu’ellé les charge de procréer et d’éduquer une vie nouvelle: parce que, dans le mariage, les époux se consacrent à une tâche permanente et à une communauté dc vie Indis­ soluble. La biologie et la médecine ont —aujourd’hui plus que jamais— la mission d’orienter de nouveau les contempo­ rains vers une conception approfondie du sens biologique dc la collaboration des époux et du motif pour lequel la nature n'autorise cet acte que dans le mariage. De nos jours, on écoute peut-être parfois plus volontiers le mé­ decin que le prêtre. Mais le médecin lui-mème doit pos­ séder un jugement sûr, guidé par la nature, ct assez d'indépendance personnelle pour y rester fidèle. Ceci dit. Nous pouvons répondre à votre question: L'expertise exigée par le tribunal ecclésiastique dans les procès «de nuditate ex titulo impotentiae· nc consiste généralement pas à constater {’«Impotentia generandi», mais Γ«impotentia coêundl». L*«lmpotentia generandi», pour autant qu’on l’oppose à 1’«impotentia coêundi», ne suffit pas, d'après la jurisprudence habituelle, pour ob­ tenir un jugement de nullité. On pourrait donc, dans la très grande majorité des cas. omettre l'examen microsco­ pique du sperme. On peut démontrer d’une autre manière, si cela devait avoir quelque utilité, que le tissu séminal possède encore quelque aptitude fonctionnelle et. dc mê­ me. que les canaux qui relient ces glandes aux organes d’évacuation fonctionnent encore, ne sont pas entière­ ment détériorés ou définitivement obstrues. L’examen du sperme par lui seul peut difficilement procurer une sécuritésuffl santé. Du reste, le St-Offlce a décidé déjà le 2 août 1929 (Ada Ap. Sedis, v. XXI, a. 1929. p. 490, II) ILE 921] qu'une «masturhatlo directe procurata ut obtinentur sperma» n’est pas licite; ccd quel que soit le but de l'examen. Autre chose est si le médecin prélevait le sperme de l'organisme d’une autre manière licite, nu cas où cc serait réellement possi­ ble, ou sl. sans intervenir, il reçoit de l’intéressé la matiè­ re à examiner. Il n'est pns responsable des actes de l’autre, tandis que l'examen et l’utilisation dc ses données nc sont pas moralement répréhensibles. Sl des tribunaux ecclé­ siastique parfois Ignorent ou rejettent expressément des 3210 d. SC RITUUM - SANCTI OFFICII - SECRETARIA STATUS 2375-2378 expertises basées sur ce procédé, c'est pour ne pas sem­ bler, en les utilisant, favoriser un abus. Vous Nous avez encore proposé d’autres cas qui se pré­ sentent dans votre activité d'experts. Le médecin doit témoigner dc l’impuissance d’un hom­ me. Pour tel ou tel motif, il ne reste que des facteurs indirects, el l’expert en est réduit à la «preuve morale». La démonstration se meut ici sur un terrain moins sûr, où le pour et le contre sont exposés à une certaine indé­ cision. L’expert peut-il alors en vertu de sa conviction personnelle conférer à son jugement une précision et une force qui dépassent les bases médicales, prises matérielle­ ment? Vous posez cette question en faisant d’ailleurs re­ marquer que la conviction personnelle Influe toujours, même quand on dispose à suffisance de preuves matérie­ lles. Mais à présent vous voudriez savoir comment le «peritus» ou meritissimus» doivent se comporter quand les bases médicales convaincantes font défaut Nous croyons avoir déjà apporté la réponse à votre question en exposant plus haut les normes générales; mais Nous voulons insister encore une fois sur ce qui suit: quand l’expert dans son rapport relate en termes médicaux des déclarations de témoins, il n'introduit pas dans ces déclarations des éléments qui ne s’y trouvaient pas, mais il en extrait ce qu’elles renferment, cc que le profane ne serait guère capable d’en/ tirer. Dans le cas présent «de nullitate», l’expertise médicale ne falsifie certainement pas les faits, quand elle rend par des expressions techniques les déclarations sincères de l'épouse. Un jugement global, qui s’appuie sur la totalité des éléments acquis, mais men­ tionne en passant l’avis du «peritus» et du «peritissimus», ne mérite assurément aucune critique. Cependant cette note personnelle doit apparaître comme telle au juge. Voilà ce que Nous croyions devoir répondre à vos ques­ tions. Nous voudrions enfin attirer votre attention sur ceci: quand vous êtes invités à témoigner comme experts dans une cause matrimoniale, regardez alors d’un point de vue supérieur le sens de votre collaboration: d’une part, elle concourt à sauvegarder la sainteté du mariage et, d’autre part, elle soutient l’effort consciencieux pour conserver à des hommes, qui peut-être se trouvent dans une grande détresse, la liberté à laquelle fis ont un droit personnel devant Dieu et devant les hommes. Daigne la Bénédiction du Dieu tout-puissant, que vous découvrez tous les jours dans son œuvre créatrice, descendre abon­ dante sur vos recherches et votre activité médicale. J O' 2375 1953 OCT 16.-SC RIT., DECR. AAS 46 (1954) 71-72 URBIS ET ORBIS Decretum TVRGICIS U O r.. iry DE NOVIS ECCLESIAE PATRONIS! S. M1CHA&LIS ARCHANG., S. IOANNIS B. DE LA SALLE, S. ALFONSI M. DE UQORIO, S. IOSEPHI CALASANCTII ET S. ALBERTI ΜΑΟΝΙ C p circa additamenta facienda in libris li- i- Declaratis constitutionibus α Sanctissimo Domino Nostro Pio Divina Providentia Papa XII quibuscum Sanctis in su­ pernos Patronos, qui universalem spectant Ecclesiam, Sacra Rituum Congregatio additamenta hac super declaratione confecit atque vigore facultatum sibi ab Ipso Sanctissimo Domino nostro specialiter tributarum. Lectioni sextae II/ Nocturni In festo dictorum Sanctorum legendae ndi ungenda esse, prout in adnexis prostant foliis, mandavit. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 16 Octobris 1953.—C. Card. Micara, Ep. Velitern., Pro-Praef. A. Carincl, Archiep. Scleucien., a Secretis, Ada. Vido textam Utuigicum epud AAS 46 (1954) 72. 2376 1953 OCT 20.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· CONCEDITUR DISPENSATIO SUPER MATRIMONIO RATO ET NON CONSUMMATO POST BAPTISMUM PARTIBUS QUAE ANTE BAPTISMUM MATRIMONIUM CONSUMMAVERANT Die 19 septembris 1953 Casus— Beatissime Pater, Ordinarius Multanensls in Pakistan, ad pedes S. V. provolutus, humiliter exponit quod sequitur: F. Josephus ct R. Maria, adhuc in paga­ nismo exhtentes matrimonium contraxerunt anno 1942. 3211 1953 OCT 10-28 Paucis elapsis mensibus se separaverunt ct, decreto di­ vortii civilis obtento, mulier alio viro nupsit cx quo ploret pium filios habuit. F. catholicam religionem am lexatus esi tt Baptismum recepit anno 1951 ct nuper pe it novum ma­ trimonium inire cum muliere catholica, privilegio Paolh» utens. Attamen inquisitionibus institutis in'ordine ad praescriptas interpellationes faciendas, compertum ert ctiam M. baptizatam fuisse in Ecclesia Catholica usque ab anno 1948 quin tamen Irregularitas cius conditboh matrimonialis detegeretur. Nunc impossibile est hi dno posse simul denuo convenire, cum mulier plures filios habeat ex secundo viro. Quare, pro salute animarum tua­ rum, F. Jos. et R. Maria humiliter petunt a S. V. dispen­ sationem primi vinculi matrimoniali super rato et non consummato post Baptismum ita ut vir novas nuptias inire valeat et mulier verum matrimonium inire possit cum viro cum quo a longo tempore vivit. Ipsos post Bap­ tismum nunquam simul convixisse certum est. Et Dens...>. Solutio.—Suprema S. Cong, S, Officii, die 20 oct, 1953, •respondendum decrevit: aiHrmatioe. Ssmus D. N. Pius divina Providentia Papa XII, dic 18 octobris 1953, de omnibus habita relatione, benigne adnucre dignatus est pro gratia iuxta supra relatum Decretum. Ordinarius cu­ ret ut convalidetur nova unio quam iniit pars conventa*. • Ordinario Multanenxi, Prot. N. 3065,53: A. ABATE. Lo edogj raeato dei vincoJo coniugale, od. Π Roma 1965. p. 116-117 30U L Ada. A. ABATE op. et loc. cit. 2377 1953 OCT 27.-CONV. CUM HISPANIA. AAS 45 (1953) 65« Ratihabitio concordati HISPANIAM DIE inter 27 AUG. sanctam sedem et 1953 INITI PROCESSO VERBALE Esscndosi fra la Santa Sede e la Spagna conchluso e dai rispettivi Plenipotenziari sottoscritto il giorno 27 agosto dei corrente anno un Concordato; oggi 27 ottobre 1953, Sua Eccellenza Reverendissima Monsignor Domenico Tardlni. Pro Segretario di Stato per gli Affari Ecclesiastici Straordinari, e Sua Eccellenza il Professor Don Fernando M. Castiella y Maiz, Ambasciatore Straordinario e Plenk potenziario di Spagna presso la Santa Sede, riunitl nel Palazzo Apostolico Vaticano, previa lettura dei rispettivi strumenti di ratlfica, li hanno trovati pienamente con­ formi in tutti e singoli i loro articoli. In seguito di che, hanno entrambi proceduto allo scam­ bio delle rati fiche medesime ed in fede di tale Atto hanno sottoscritto di loro propria mano il presente processo ver­ bale in doppio originale, apponendovi il loro sigillo. Dal Palazzo Apostolico Vaticano, il 27 ottobre 1953.— Domenico Tardini. Fehnando M. Castiella y MUl Adn. Vide Concordatum supra sub dio 27 Aug. 1553: LE 2367. 2378 1953 OCT 28.-SECR. STATUS, NORMAE. AAS 45 (1953) 821 Statuta fundationis pii xii pro apostolatu laicorum APPROBANTUR Sua Santità Pio XII, neU'Udicnza del 28 ottobre 1953, concessa al sottoscritto Pro-Segretario di Stato della medesima Santità Sua per gli Affari Ordinari, Si é dtgnala di upprooare Punito Statuto della Fondazione Pio Xll per Γapostolato dei Laid.—G. B. Montini L È fondata cd eretta nella CIttà del Vaticano U Fondazione Pio XII per (’apostolato del Laid. La Fondazionc ha personality giuridica propria. IL Scopo dclla Fondazione è di prowedere all’amminlstrazionc del patrimonio Inlziale dclla Fondazione medesima c dei béni mobili e immobili che ad essa in futuro saranno trustent! per sostenere e promuovere le opere internazionali cattolichc dell’apostolato dei Laid. III. La Segreterin di Stato assume la vigllanza sulla Fondazione. IV. La Fondazione è amministrata da un Consiglio dl Amministrazione composto da cinque membri, che saranno nominati dalla Scgrcteria dl Stato. Il Consiglio elegge 3212 SC RITUUM - REL1G. - S. PA EN IT. - CONCILII 1933 OCT SO-NOV 14 nel suo scno un Présidente, un Vicc-Prcsldentc c un De­ legato. V. La Segreterla dl Stato nomina un Collegio di Revi­ sor! composto dl tre membri effettlvi e due supplenti, I quali debbono effetluarc vert fiche pcriodlche, ammlnlstrative c flnanziarie» l’esame dei bilunci prcvenlivi c consuntivl annuali c redigere le rclazionl da presentarsi alla Segreleria di Stato. La Segreterla di Stalo appro va 1 bi lanci prevcnlivi e consuntivl della Fondazione. VI. Per tutti gli cffettl giuridici la Fondazione è rapprrsentata eongiunlamente dal Présidente c dal Delegato del Consiglio di Amministrazione. VIL La Fondazione cmancrà un proprio Regolamento interno, da approvarsi dalla Segreterla di Stalo. VI1L 11 presente Statulo sarà pubblicato negll Ada Afûtotaae Sedis. n. 2370-2382 gationum clericalium ct religiosarum suspensio, salva tamen semper tege sacri coelibatus: 2) Exclaustralione perdurante, orator in usu ac re­ ceptione Sacramentorum laicis asslmilatur; 3) Sub disciplina et adsistenlla Excihi Ordinarii loci ac Religionis orator remaneat, ut efficaciter et opportune, impo­ sitis ctiam ipsi piis precibus, ad honestam et dignam rationem vivendi ct crisim superandam adluvari et caritative manuduci valeat; 4) Superiori in exeundo scriptam tradat declarationem se sibimet ipsi sino onere Religionis provisurum in saeculo; 5) Transacto indulti tempore, ad hanc Sacram Congre­ gationem recurrendum est, ut oratori convenientur in Domino provideri possit. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, dic ... * CpR 34 (1955) 374-375. Adn. A- CTTIÉRREZ in CpR 34 (1955) 374-379. Ads. A. M DESIUR - E. ULINS KI in ME 79 (1954) 390-396; P. PA1ΑΣΞΙΝΙ in Apoll. 26 (1953) 305-307. 2381 1953 NOV 11.-S. PAEN.» DECR. AAS 45 (1953) 696-697 F AVORES 2379 SPIRITUALES CONCEDUNTUR ANNI MARIANI OCCASIONE 1953 OCT 30.-SC RITUUM, INDULTUM. PART.· DIOECESIUM GALLIAE Novae concessiones circa usum linguae vernaculae GALLIAE IN ADMINISTRATIONS SACRAMENTORUM \pprobato die 23 novembris 1947 «Parvo Rituali» ad usum Dioecesium gallicae linguae [LE 1965], Antistitum Coetus totius Galliae quasdam ulteriores expetivit concessiones circa tuum linguae vulgaris et circa ritum administrandi continuo Infirmis sacramentum Poenitentiae, Eucharistiae, Extremae Unctionis et eis Benedictionem apostollcam in articulo mortis impertiendi. Quae omnia in supplici libello Sacrae Rituum Congregationi exposita, ab ipsa accurate examinata et revisa ficre, et Sanctissimo Domino Pio Papac XII pro benigna concessione oblata. Sanctitas porro Sua, referente infrnscripto D. Card. Clemente Micara, Sacrae Rituum Congregationis ProPraefecto, votum ipsius Congregationis approbavit, ct benigne concessit: 1) ut lingua vulgari recitari possint orationes quae In ingressa cubiculi infirmi dicuntur a sacerdote sacram commurionem administraturo: videlicet: «Pax huic domui... Adiutorium nostrum... Oremus: Exaudi...»; 2) Ut rubrica numero 17 In «Ordo administrandi sacram communionem Infirmis» ita reformetur: «Postea facta de more confessione generali latino vel vulgari sermone, sive ab infirmo sive eius nomine nb alio...»; 3) Nihil obstat quominus infirmus verba «Domine non ran dignus» recitet submissa voce lingua vulgari, dum sacer­ dos ea verba lingua latina profert. 4) Quod autem attinet ad ritum continuum ministrandi sacramenta Infirmis, elsque Benedictionem apostollcam Im­ pertiendi, omnia observentur quae singulis sacramentis sunt propria, iuxta ritum iam approbatum ct concessum ct supe­ riores novas concessiones; praetermissis tamen versiculis ct precibus quae secus essent Iterandae, uti v. gr. benedictio in introitu sacerdotis, «Confiteor», etc. quae semel recitari possunt. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Die 30 octobris 1953.—C. Card. Micara, Pro-Praef. A. Ca­ nnei, .Archiep. Selcucien., a Secretis. • Ordinariis locorum Galliao: EL 68 (1954) 373-374 Adn. A P. in EL « (1364) 374-375. 2380 1953 OCT ..-SC RELIGIOSORUM, INDULTUM. PART.· Formula qua utitur s. c. de religiosis tn exclausTRATTONE QUALIFICATA CONCEDENDA Prîtes— Beat Iu Ime Pater, N. N. sacerdos professus... nd pedes S. V. provolutus, humiliter implorat reductionem nd ititum laicalcm, cum solutione a votis cetcrisque oneribus Qcrit Ordinibus ndnexis, salva tamen manente lege sacri coelibatui cum omnino imparem se sentiat ad onera vitae rdlzioue et sacerdotalis sustinenda. Et Deus, etc. Rzscr.—Haec Sacra Congregatio de Religiosis, attentis tortantibus oratoris precibus, omnlbusque quae allegata fue­ rat in Domino semel iterumque ponderatis, antequam laizatfcnem sine spe read missionis definitive imponat, Revrlio P. Superiori Generali benigne committit ut, pro suo arbitrio et conscient ia erclanstrationem qualificalam ad annum sub his Iridbus concedat: 1) Praeter normas exclaustrntionls communes in can. 639 statutas, orator illlco dimittat habitum etiam ecclesiasticum; quam dimissionem prohibitio ac privatio omnium ministerio­ rum ecclesiasticorum subsequetur atque privilegiorum ct obli3213 Ssmus D. N. Pius div. Prov. Pp. XII, ad uberiores fruc­ tus spirituales ex Mariani Anni celebratione, per Litt. Enc. Fulgens corona gloriae, d. d. 8 Sept. a. 1953 [LE 2370], indicti, assequendos, primo exeunte saeculo a definito Dogmae Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virgi­ nis, in Audientia Infra scripto Cardinali Paenitenliario Maiori die 10 vertentis mensis data, sequentes dignatus est concedere favores spirituales, per integrum Marianum Annum valituros: I. Plenariam Indulgentiam ab omnibus christifidelibus toties lucrandam quoties ipsi, peccatorum venia obtenta et Eucharistica Mensa refecti, quodlibet templum in honorem Beatae Mariae Virginis extractum, vel sacellum, si de locis Missionum agatur, devote visita­ verint ct ad Summi Pontificis mentem preces fuderint die, quo Marianus Annus initium capit itemque quo clau­ ditur, nempe die octava mensis decembris anni 1953, et die octava eiusdem mensis anni 1954; pariterque in festis Nativitatis, Annuntiationis, Purificationis, Septem Dolo­ rum et Assumptionis Beatae Mariae Virginis. II. Item christifideles, praefatis adimpletis conditionibus. Indul­ gentiam plenariam consequi valent singulis Anni Mariani sabbatis et quoties peregrinationem ad eadem templa turmatim instituerint. III. Iidem christifideles qui, uti supra dispositi, alicui sacrae functioni in honorem Beatae Ma­ riae Virginis celebrandae devote interfuerint. Indulgen­ tiam plenariam pariter lucrari possunt; si vero saltem corde contrito hoc egerint. Indulgentia decem annorum ipsis conceditur. IV. Singulis locorum Episcopis facultas facta est Papalem Benedictionem cum plenaria adnexa Indulgentia impertiendi diebus quibus idem Annus inchoa­ tur ac clauditur/ inter sacra solemnia pontificali ritu per- θθ7 acta. V. Omnia Altaria, Beatae Mariae Virgini dicata, erunt privilcglata in favorem animae aliculqs chrislifidelts in Dei gratia vita functi, in cuius suffragium ibi Missa a quocumque Sacerdote celebrabitur. VI. Ubi vero pecu­ liare Sanctuarium habetur, in quo Deipara Virgo Maria singularissima pietate colitur, ct nd quod peregrinantium multitudines e dissitis etiam locis pie se conferre solent, in eo christifideles, praeter omnes recensitas gratias spi­ rituales, lucrari possunt Indulgentiam plenariam non modo singulis sabbatis, sed etiam ceteris Anni Mariani diebus, dummodo rite confessi ac sacris Epulis refecti. Sanctuarium illud devote visitaverint et ad mentem Sum­ mi Pontificis preces fuderint. Contrariis quibuslibet mini­ me obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Paenltenliariae Apostolicae, die 11 mensis Novembris 1953. N. Card. Ca­ nali, Paenitentiarius Maior. L Rossi, a Secretis. Adn.F. M. CAPPELLOin PrM 42 (1953) 423-431; J. ROSSI in Apoll. 26 (1953) 280*285. 2382 1953 NOV 14.-SC CONC., CIRC. AAS 45 (1953) 809-810 Circa novas formulas db ieiunio eucharistico CATECHISMUM S. PH X INSERENDAS in Circolare circa nuove formule del digiunio eucarislico da inlrodursi nd Cafechismo di S. Pio X Come è noto, con Ia Costltuxlone apostollca Christus Do­ minus dei 6 Gcnnalo 1953 II regnante Somme Ponte fice Pio 32! 4 SACRA CONGREGATIO RELIGIOSORUM η. 2383-2384 Pp. XII stabili una nuovn disciplina per 11 digiuno eucaristico, e la Sacra Congregazione del Sant’üifixio con l'Istruzione del medesimo giorno emanô speciali norme per la rcgolare obscrvnnza dl bile disciplina (Acta Apattolicae Sedii, vol. XXXXV, pag. 15 e 47) [LE 2330 et 2331 J. In segulto poi ad Interessamento di questo Sacro Dica s tero del Concilio, la medesima Sacra Congregazione dei Sant’Ufflzio, con l’augusta apnrovaxione del Santo Padre, ba disposto che nel Catechhmo del B. Pio X siano apportate le seguenti modifiche alie domande 335, 339 e 310, nonchè aile relative risposte: 335. Quanir wno nccewaric per /are una buona cnmu- ntont? R. Per fare una buona comunlone sono necessarie tre cosc: ·1. essere In grazia di Dlo; 2.· sapere c pensare chi si va n riceverc; X· essere digiuno dalla mezzanotte. 339. In che com conilifc II dlgiuno eucarüHco? R. 1) dlgiuno eucaristico consiste nell’astensfone da qualsiaii dbo o beranda. eccetto l’acqua naturale. 340. Chi non A digiuno puA ricenere mal la comunlone? R. Chl non è dhduno puô ricevere h comunlone in perieolo dl morte; inoltre In partlcolari clrcostanze determinate dalla Chiesa. 340 bls. Quail win quale particulari clrcmtanze deiermlnalc dalla China? R. Sono le seguenti: 1) Gl’infermi possono fare la santa comunlone, anche dopo aver preso medicine o bevande, $e per grave incommodo —riconosciuto dal confessore— non possono ri ma nere completamenle digluni. 2) Chl fa la comunlone a tarda ora o dopo un lungo ciimmino o dopo un lavoro debilitante puô prendere qualche bevanda fino ad un’ora prima di comunicarsl, se prova grande incommodo — riconosciuto del confessore— ad osservare completamenle 11 dlgiuno. 3) Nelle Messe vespertine puô fare la eomtmlone chl sj è astenuto da! ribl solid! per tre ore e dalle bevande per un’ora. 340 ter. Nel permoti dl prendere bevande sono com prêt ( coollei. Tanto si comunlca per opportuna intelllgenza r norma. Roma. 14 Novembre 1953.—G. Cord. Bruno, Prefettn.—F. Robert!, Segrtiario. Ada. M CASTELLANO in hfE 73 (1953) 336-410: T9 (1954) 19-50. . K/· V· ·· · —*-**· Ct — m W N C â P P iH Î - - ‘ •••W anehe I liquidi alcoollei? R. Nei permessl di prendere bevande sono esclusi gli al- -r lIR iV C K O H T i i O t t A C 'V LUwm * r VELA N D, OHIO 2383 1953 NOV 17.-SC RELIGIOSORUM, LIT. CIRC. PART.· De ANNO MARIANO celebrando apvd instituta PERFECTIONIS Roma. 17 novembre 1953. Renerrniflsslmo Padre: Come V. P. Revrha sa, 11 Santo Padre con la Sua Endcllca «Fulgens Corona» del 27 settembre 1953, ha Indetto ΓΑηηο Mariano da celebrarsi In tutto 11 mondo cattollco [LE 2370]. La medesima Santità Sua »1 è pure degnatn dl costltuire un Comitato che ha 11 compito di organizxarc le manlfestnzlon! In onore della Vergine sopratutto In Roma, proponendo suggerlmentl opportuni e Incitamenti aile nitre diocesi. Detto Comitato ha fritto Intnnto conoscere a questo S. Di­ castero fl desiderio dl for pervenire anche agli Ordini e Cnngregazlonl Religiose 11 suo primo saluto, nella certezza che Hui coîlaboreranno allé sue Iniziative con I! consueto slanclo. In partlcolare, 11 Comitato esorta I Superiori Maggiori degli Ordini e Congregazloni a vnler coordinnre le Inlzintive e le manlfestazionl che essl stessl ο I proprl sudditi, con la loro approvarione, Intendewro organlzzare In onore delln Vergine con 1’azlone che gli Eccihi Vescovl svolgeranno a norma delrEnclcllco «Fulgens Corona». Sl trotta. Infatti. dl evitare che tall manlfestazlnnl posvmo Introlelani a vlcenda. nuocendo In questo modo alla plena ri use I ta deUn celebrazlone. La ringrozlo dl clô che Elin forh In tai senso, e prnfltto per eonfermnrml. con religioso rlspetto, della Paternitô Vostra RevrTu» devrfio nel Signore.—Valerio Card. Valeri, Prefetla. P. Arc. Lnrraona, Seqr. ♦ M-»de*n«*)rita faritutorum perfectioni*. Prot. N. 01717 53: CpR 33 (1954) 28. 2384 1953 NOV 18.-SC RELIGIOSORUM, LIT. CIRC. PART.· De MODO ANNUM MARIANUM CELEBRANDI APVD INSTITUTA PERFECTIONIS Romn, 18 novembre 1953· Retvrtndlizlmo Padre Generale: Fncclo segulto alia Clrcolare Invbdalc In data 17 novembre 1953 concernente ΓΑηηο Mariano (LE 23831. 3215 1953 XOV 17-11 Questa S. Congregazione è slcurn che I Religiosi del S«n Ordine non avranno rnancato dl meditare con devota e fi;a> intenzionc la Enciclfea «Fulgens Corona· deU’S settembrt IKj ILE 2370J. con la quale Sua Santità Pio XII ba Indetto I’Aslj Slnrinno. Essi avmnno ri levato, senza dubbio, I’insistenza etc cui Π Santo Padre esorta tutti alia prcghlcra comune e alb pee.’tenzu, essendo «necessario chlaruure in iduto una forza maufan di quclln umann che penctri negll animi e 11 rinnovl colla iirfei grazia redendoll col suo anslllo mlgllorl» (Encidlca elt.i. Consuerati come sono al Signore e nl servizlo della China, nvranno sentito piü degli nltri, nel loro nnimo particob notch sensibile, un poco dell’angoscln che stringe il cuore del Pt^ nelFcnumerare tante miserte morn)! e materiali, tante ptfsecuzioni c tanti dolori; alla parola del Vicario di Critlo ώ vivo che mai si sarù nccrso in essi 11 desiderio di essere maggzr· mente dcgnl della propria Vocazione sneclnlmcnte In «ptst’Anno In cui sl commemora «II mlstrro defla Santiuirtu Véro­ ne, Ια cul concezlone fu immacolatn e Immune du quahlml originale». Essl, pol, ben sanno che «nessuno puô conventate* mente fare cosa nlcuna per il pubbllco bene, se prinu egh stesso non rifulge como esemplo dl vlrtù agll allri». Alio scopo dl raccogUerc In una soin risultnnte —sublimsodole nell’unitâ e nella caritô— le preghlere, le opere e I rrii che il pacifico escrclto degli appartenenti ngli Statl dl perfufcne si nppresta a far Milice al Cielo in quest*Anno dl Marii, d Comitato Mariano hn suggerito e In S. C. dei Rcllglod propo­ ne agi! Istituti dn Essa dlpcndcntl le seguenti Iniziative de giudlca di facile attunzionc per tutti. A) Per gli appartenenti ngli Stall di Perfezione: 1. Approfondira In propria conosccnza del dogml rehthi n Maria Santlsslma, soprnttuto quello délia Immaculata Coacezlone, con la medltazlone, con lo studio e con la letturxTslr dogma ricorda. Infatti, In modo speciale, con forte eindâvs tono materno, l’Imporlanza della vita di purl ficazlone come base di ogni passo sodo e sicuro nelln vlta di perfezione e che ogrj apostolato deve essere difeso. potenzinto, elevato da una pertri­ ta purazza. Curino I Superiori e le Superiore che Sacerdob fervent! e profond! In Mnriologia tengnno ai loro sudditidettre pie cnnfercnze. 2, Pratiche e opere: a) Sl suggerisce di consacrera il giorno offo di ogni owe nl culto speciale dl Maria Santisslma, nel modo che i Superiori determlneranno (Meditazioni, lettura, funzioni, ecc.; è da teae présente che verrù distribuita quanto prima sia possibile h praghiera composta dal Santo Padre per ΓΑηηο MarianoL b) Ogni sabnto. Superiori e sudditi del mondo Intero d uniranno nella praghiera o Maria e In ispirito di penltenza oregheranno per I peroegultntl a cagione delln Fede, rieordxido In modo particolare i religiosi e le religiose. Essl prtgherar.M ancora perché I sacri dlrlttl della Cbiesn vengano ovunqw rispettatj, nonchè per la conversione degli stessl persecutori. e) L’Anno della Madonna dovrà sottollneare la necesdti che lo stesso apostolato religioso si Ispïrl alla gcnerositÀ più dïslnterassata. Nessun nspetto egoist a tarpi le all del noitro apostolico zelo. Nulla impedlsca l’aiuto magnanimo da prestars! aH’opern comune, aile opera c all’apostolato diocesan. Franuentl contnttl tra I Superiori Maggiori e gli Eccdil Vescnvl notranno fncllitare la necessaria Intesa. Nè sl dlmentkhl dl venire In alnto con nnimo fraterno, nnche gratuitamente, dr» Monaster! e Convent! femmlnlll che Implorano aiutl spcchlmente dl enrattere spirituale (Esercizl spirituali, prodicaziooe. confessioni ecc.). d) Nell’Anno Mariano, cinscun Istituto, closcuna Pro­ vincia e, possibOmente clnscuna Casa del medeslmo procurrri dl dare inlzlo a qualche npcre sociale In conformlth eon h spirito deH’Istituto stesso (ellnlche gratuite, ambulatori ο postl-letto gratuiti: scuole gratuite o post! gratuit! nelle scuole: visite ni quartier! poverl e Istruzione religiosa; «servlzlo so­ ciale», ecck R) Per gli nlunnl e le nhmne dei Collegi e per coloro che In qunlrhe modo sono In contatto con I Religiosi (Congnn congruis referendo). 1. Tstnilril piü prnfondamentc circa I privllegi e I mistel dl Marin Santis«lmn, speclnlmente su I’lmmacolnta Concédera. Far esegulra agit nlunnl e allé alunne Invorettl su la Madonna: (concnrsl, composlzlon! scritte, dlplntl, dccorazlonl, manifesto, nlccole riunlonl eon cant!, recite, rapnrasentnzlone dl scene rtfcrantlsi alia vita di Marin Santisslma, mostre del Libm Mariano...). 2. Imnegnnrsl scrlamente per dlffondrra la recite del S. Rosario nelle fnmlgllc e dell’Angélus, nonchè la consaerv zione personale al Cuore Immncolato dl Marla. 3. Procurare che sin Infzintn, In onore d! Mnria, dngll alunnl. dalle nlunne, dagll ex alunnl. dnlle ex nlunne o eomunqra dn coloro sul quail. In nualche modo, l’Istituto o In Casa paè Influire. un’opem sociale ndntta alie possibili th o che. aimer*, nppogglno quelln inlzlata dalFIstituto stesso (vodl sopra. A, 2 rt). SI raccomandlno, Inoltre, I lavor! In fnvore del pareri e delle Chlese; l’Istruzione religiosa alie classi umlli, ecc. Sono sicuro che V. R. npprezzerh ne! suo giusto valore I per­ senti suggcrimentl della S. Congregazione dei Religiosi e dsri opera perché essi vengano portnti ni pib presto n conosccnn dei propri sudditi. Finito ΓΑηηο Mariano (S dicembre 1954) Ella non manchrrt di rlferire qui brevemente ciô che sarà statto fnttn nel Suo Istituto In conformità a quello che ora le viene suggerito. Sarà 321* SC RITUUM - CONSISTOR IAL1S - SECRETARIA STATUS Ift.V.I XO\ 20-21 per me un onore presentare al Santo Padre tall relazionl che —ne *ono t ie uro— riuscirunno dl grande conforto al cuore dl Sw SanÙtà. Con «nil di religioso rispetto, ml credo, Revibo Padrc Ge­ nerale, devriio in Cristo.—Valerio Card. Valeri, Pre/elto.— P. Arc. Larrnona, 5eyr. • Mxtoritoribuj tumulorum CpR 33(1954)28-30. porfeztiorux, Prot. 01717/53: 2335 1953 NOV 20.-SC RITUUM, INDULTUM. PART.* Facultas datur sacerdotibus latinis utendi, X0WVLUS CASIBUS, LINTEO SEU ANTI MENSIO IN NICIS ET DIEBUS FESTIS DE PRAECEPTO in DOMI­ Die 20 nov. 1933 (Prot. N. A. 65 1953), S. R. C., Episcopo Aquipendlensi benigne induisit ut sacerdos, qui blcyclo varia jionjeramenta populorum dissilis lucis per vastam regionem visitare debet, ut saltem semel In hebdomada vel bis vel semel ia mense Missam fideles audiant, christlanamque habeant divini verbi refectionem, adhibere valeat, in celebratione Mis­ se, «linteum» loco petrae sacrae «in casu verne necessitatis et ia itinere, diebus Dominicis Festisque dc praecepto». • Ofd;oario Aquipondionsi, Prot N. A. 65,53 iuxta EL 68 (1954) 1» Adn. A 8. in EL 68 (1954) 168-169. 2386 1953 NOV 21.-SC CONS., DECR. AAS 46 (1954) 144-146 Decretum de erectione vicariatus MAGNA BRITANNIA castrensis in * Inexhausta caritate urgetur Apostolica Sedes ad ea excitanda atque hominibus sollerti cura praestanda, quae novis in adlunctis opportuna animarum saluti allatura sint adiumenta. Cum autem ab Exc. P. D. Gulielmo Godfrey, in Magna Britannia Delegato Apostolico et Archiepiscopo Liverpolitano, expostulatum fuisset, ut ad spiritualem curam copiarum eiusdem Magnae Britanniae pressius firmeque ordinandam Vicariatus Castrensis erigeretur, Ssmus Do­ minus Noster Pius, Divina Providentia Pp. XII, de con­ silio Infrascripti Cardinalis S. C. Consistorlalls Secretarii, ratus huiusmodi institutionem spirituali fidelium commo­ do valde profuturam, preces excipiendas benigne censuit. 1. De plenitudine igitur Apostolicae potestatis, sup­ pleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua intéressé praesumant consensu, praesenti Consistoriali Decreto Castrensem Magnae Britanniae Vicariatum con­ stituit. 2. Ilac ratione erectus Vicariatus Castrensis constabit: Vicario Castrensi, tribus Cappellanis Maioribus seu Direc­ toribus pro copiis respective terrestribus, maritimis ct aéreis, atque Cappellanis minoribus, qui simpliciter Cappellani militum vocabuntur. 3. Sedes Vicariatus Castrensis eiusque Curiae Londinii constituetur. 4. Vicarius Castrensis ab Apostolica Sede peculiari Consistoriali Decreto eligitur ac nominatur ct dignitate tpiscopali augetur. 5. Vicario Castrensi competit iurisdictio ordinaria, personalis, tum fori interni tum fori externi, at specialis, comohUva nempe cum iurisdictione Ordinariorum loco­ rum, ad normam Instructionis »De Vicariis Castrensibus» lû > S. C. Consistoriali die 23 Aprilis 1951 [LE 2208 ] editae./ In Stationibus seu praesidiis militibus exclusive reserva* lis primo et principaliter Vicariatus Castrensis iurisdictionem exercet, secundario, scilicet quoties Vicarius Castrensis eiusque Cappellani absint vel desint, semper autem iure proprio. Ordinarius loci atque parochus, initis, quatenus fas erit, consiliis cum Vicario Castrensi ct militum ducibus. In locis autem Sacris Congregationibus vel pro Ecclesia Orientali vel de Propaganda Fide obnoxiis harum iura semper serta tectaque erunt, normae datae vel deinceps ab iisdem SS. CC. pro sibi subtectis incolis forte dandae integrae manebunt. 6. Vicarii Castrensis iurisdictionl obnoxii erunt: 1) Sacerdotes saeculares et regulares, ad exercen­ dum munus Cappellani militum pro spirituali cura copia* ram Magnae Britanniae legitime deputnlL 3217 η. 2385-238* 2) Universi christifldeles qui In copiis terrestribus, maritimis et aërels Magnae Britanniae stipendia merentur. 3) Familiae eorum de quibus in numero praecedenti, id est uxores, liberi, propinqui et necessarii, famuli, qui eosdem comitantur extra patrium territorium, modo cum ipsis cohabitent. 4) Omnes utriusque sexus fideles, sive alicui Reli­ gioni adscript! sive laid, qui in academils, ephebeis, noso­ comiis, aliisque id genus domibus vel locis, militibus re­ servatis, habitualiter commorantur. 5) Omnes utriusque sexus fideles in locis vel pagis aut vicis, militibus eorumque familiaribus unice reserva­ tis, sicubi habeantur, degentes. 7. Cappellanos omnes, nominat, servatis servandis, Vi­ carius Castrensis. 8.Tribus Cappellanis Maioribus munera competunt quae Codex I. C. officio Vicarii Generalis tribuit, obeunda quidem pro copiis speclatim concreditis. 9. Curam animarum Vicarius Castrensis committit Cappellanis militum. Ad matrimonium quod attinet subditorum Vicariatus Castrensis adamussim servetur praescriptum canonis 1097, § 2 Cod. I. C., cuius vi: «pro regula habeatur ut matrimo­ nium coram sponsae parocho celebretur, nisi iusta causa excuset» et accurate expleantur actus qui, ad normam iuris, celebrationem matrimonii praecedere debent et sub­ sequi. 10. Cum vero Vicarii Castrensis iurisdictio cum Ordi? nariorum locorum iurisdictionc cumuletur, Cappellani mi­ litum sive Maiores sive Minores, quoad ecdesiaslicam di­ sciplinam, potestati quoque Ordinarii loci, In quo versari contingat, subliduntur. Huic ergo in casibus urgen/tloribus 146 et quoties Vicarius Castrensis providere non poterit, fas est in eos animadvertere etiam canonicis sanctionibus, si casus ferat, monito confestim Vicario Castrensi. 11. Vacante officio Vicarii Castrensis, nisi aliter a Sancta Sede provisum fuerit, regimen Vicariatus Castren­ sis, usque dum novus Vicarius Castrensis officii possessio* nem ceperit, devolvetur ad Cappellanum Maiorem qui praecedit ad nonnam canonis 106, 3.°. Ipse ideo facultatibus fruetur atque oneribus adstringetur quae ius commune, congruae congruis referendo. Vicario Capitulari tribuit; ipsius praesertim erit de as­ sumpto officio S. Congregationem Consistorialcm certio­ rem reddere ab eaque instructiones impetrare. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sanctitas Sua benigne deputare dignata est memoratum P. D. Gullelmum Godfrey, cui opportunas ct necessarias confert fa­ cultates etiam subdelegandi ad effectum dc quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad S. C. Consistorialcm transmittendi au­ thenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus presens edi iusslt Consistoriale De­ cretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 21 Novembris 1953, in festo Praesentationis Beatae Mariae Virginis.—Fr. A. I. Card. Piazza, Ep. Sabinen. et Mandelen., a Secretis. losephus Ferretto, Adsessor. Adn. G. MARIANI m ApoU. 23 (1955) 279-291. 2387 1953 NOV Normae ad 21.-SECR. STATUS, NORMAE. PART.· restaurationem liturgico-musicallm in ECCLESIA PROMOVENDAM Dal Vaticano, 21 novembre 1953 Eminenza Heoerendissima: La ricorrcnza glubilare dei Motu Proprio Tra le sollecitudine dclTu/ficio peulcrale dei Beato Pio X commenta, in Italia e fuori, le provvldr dlspotixool con le quali II grando Pontefice, sapienteniente restaurando il canto sacro come parte integranto dclla liturgia, intese accre­ scere lo splendore dei culto divino e rendere Io sacre funzioni mezzo sempre piCi efficace per la santifkazlone dei popolo cristiano. E’ in vero, tuttora viva, anzl, in un certo senso numen la la. ia rispondenza del documento alie odierne esigentr. infntti a motivo dclla piü diffusa cultura musicate c dei gusto nrtliticc piü rnffinato del nostri gioml, il rlchiamo dei Beato Pin X ad • Cfr. .4cU [LB ^74). 3258 n. 23«8 SACRA CONGREGATIO RELIGIOSORUM usa plü nobile e vern arte musicale sacra è tanto più sentito e justificato in ogni ceto del popolo cristiano. Si agjunge, poi. chc nonostantc i salutari frutti già dal Motu Proprio apportati nel campo dclla musica sacra, non si puô ancora affcrniare che le sapienti norme in esso contenutc siano sempre e dappertutto osservate: slcchè non poche volte, purtroppo, awlene di notare che la musica eseguita nel tem­ plo lascla a desiderare sia per la poverty di ispirazione sia per rimperfexione tecnicu dclla forma, e per 1‘inadegunla preparazionc degli esecutori. Quanto ciô sia in contrast© con la gloriosa tradizionc della Chiesa, appare évidente solo che sl considers la pre mura sem­ pre du cssa spiegata per mettere nl servizio del culto divino ogni progresso arti st ico e il suo coûtante sforzo perché alla liturgia non mancasse mai il contributo della musica sacra, che e mezzo potente di mlstlche elevazioni, quando la pielà e la fede se ne valgano con sincero spirito cristiano. A corregsere i difetti, a superare diffieoltà, n prostare il dovuto conforto a quanti lodevolmente lavorano per ia restau­ rari one liturgico-musicale nello spirito della Chiesa, Sua Santitâ Sl è dqniata di affldarmi l'incarico di esporre alcunl puntl fondamental! all'Eminenza Vostra Reverendissima, che per la varie ta e l'importanza dei Suoi ufflcl è partlcolarmente indi­ cata a dlffonderae la eonoscenza, per una fedele npplicazione sotto la vigile cura dell’Episcopato. In tal modo Sua Santità intende commemorare nella fausta ricorreuza U Motu Proprio di Pio X, confermato e arricchlto dalla Costituzione A post olica Dloln i cultus sanctitatem [LE 868] di Pio XI, mentre be­ nedice e tncoraggia il présenté movimento liturgico-musicale delle varie Nazionl, quale mezzo efficace di rinnovamento spirituale nel fedeli. Nella Sua recente Enciclica .Mediator Dei (LE 1936] il regnante Pontefice raccomanda con molta inststenza che 11 popolo in Chiesa canti. E’ quindi necessario anzitutto chc il sacerdote, quale maestro del popolo cristiano e come colui che presiede ai culto divino, sia in possesso di una conve­ niente formazione artlstica, la quale deve gradualmente svolgersi dal primi agli ultimi annl della vita del Seminario. A questo fine il Santo Padre Inculca Pintegrale applicazlone delle norme praliche già impactite con 1’htruzione di codes ta S. Congregazione in data lo Agosto 1949 ]LE 2074]: (Istruzione valevole anche per 1 Collegi c Istitutl del CIcro secolare e regolare, come pure per le Università, nelle quail sarebbe lodevote istltuirv speciali cors! scientific! e praticii per la com­ pleta formazlone degli alunni. E poichè la Cattedrale è la chiesa madre della Diocesi. non dovra mancare alia sua liturgia nel giornl di maggiorc festività la partedparione at Li va del seminarist!, per agio ungere decoro allo splendore dei divini uffici. In tutte le domeniche, poi, e dl festlvl in cui 1 seminarist! non si recano in Cattedrale, sl celebreranno in Seminario, con la débita preparazlone, la Messa solenne e 1 \’espri cantati, vera scuola di celestl cose per gli alunni. Al jovani dotati di partlcolare talento musicale c segnalati per pietà liturgica, i Superiori dei Seminari concederanno le opportune agevolozionl per lo studio scientific© del canto sacro, e a questo scopo indirizzeranno i migliori al Pontificio Istltuto dl Musica Sacra in Roma. Ogj. poi. grazie ali 'operosi tà del Clero e alla pietà dei fedeli, non mancano in aleoni poesi le «Scholae cantorum· com­ poste soprattutto di cantori volontari, i quali, ben volentierl e come un grande onore accolgono 1’invito loro rivolto dai Sacer­ doti di prestarsi per una più degna celebrazione delle sacre funzionl. Perché tuttavia sia dato Incremento a cosl utili iniziative, è necessario che il canto sacro venga ovunque met odi cam en te Insegnato ai fanclulli sin dagll annl della scuola primaria, come già con frutto si pratlca In ulcuni paesl. Formando poi, con zelo 1 «pueri cantores», oltre ad asskurarc il migUore sirvizio per le sacre funzlonl, si verrà altrcsi u suscitare e a preparare alia Chiesa non poche vocazlonl ecclesinsUche. Inoltre gli Ordinari avranno cura di dirigere 1 giovani che desiderano servire ia Chlesa dedicandosi olla Musica Sacra, non a Istituzioni lalche, le quali non hanno questo scopo spe­ cifico, ma alie scuole dipendenti dall'autorith ecclesiastica, alio stesso Pontificio Istltuto di Musica Sacra, oppurc aJlc Sezioni dl Musica Sacra esistenti presso alcune bent merite Accademie Musical! Superiori, Io quali si attengono, con eccellenti risultati, olle relative prcscrizlonl della Santa Sede. Ed essendo U Musica Sacra parte integrante della Liturgia, gli stessi Ordinari vorranno dare tutto il loro appoggio, anchc economko, perché di massima utilità per Tapostolato cattolico, α tutte quelle Istituzioni ed Associazioni che hanno per fine lo studio dei canto religioso e la diffusione delle opere niti insigni dril'arte musicale sacra, come quelle dedicate a S. Cecilia ο n S. Gregorio Magno, le quali converrrbbe onzi fosscro ovunque tititutte. E’ infine opportuno che Ia S. Congregazione dei Seminari e delle Universi là degli Studi prenda cura delle varie Scuole SuKriori di Musica Sacra che sorgono prowidamente In diversi lesi: esse potranno anche usufruire, qualora ne abbiano i requisiti, dei beneficio drU'alfiliozione con ii Pontificio Istltuto dl Roma. La Santità Sua pertnnto nutre fiduciosa speranza chc la data jubilare del wlcnne documento del Beato Pio X non mnneberà dl suscitare nelle varie parti della Chlesa lodevoll Iniziative per una degna celebrazione e per una sun più effi­ cace applicazlone. Si contribulrà cosl senza dubblo al risveglio della vita liturgica In mezzo nl popolo cristiano, como il Santo Padre fri. regn. auspica nril'Encicllca .Mediator Del. 3219 1953 NOV *3 Con tale fiducia Sua Santità invoca dal Signore lu ni! edtaP stenza per chi vorrit ndopcrnrsl in tal senso a gloria dl Dto < al maggior bene delle anime, e invia di cuore all'Eaiinetua Vostra c n quanti si atterranno aile present! norme 11 eoafcrto dell'Apostolica Bcnedlzlone. Con 1 sensi del plü profonde ossequlo mi onoro profesumi dcM'Eminenza Vostra Reverendissima Umilissimo Devotlw mo Obbligatissimo.—G. B. Montini, Prose gretario. • Card. Praofccto S C. do Seminariis. Prot. N 31337C: ΜΞ î$ (1954) 7-10. Adn. F. ROMITA in ME 79 (1954) 10-13. 23«8 1953 NOV 23.-SC RELIGIOSORUM, NORMAE. PART? nationalis seu foedeilktioms kiuGIOSORUM IN LUSITANIA A S. C. DE RELIGIOSIS PH0BAT4 Statuta consilii Art. 1—Cum iam per plures annos exstiterit, uti lostitutio privata, in praesentiarum, auctoritate Sanctae Se­ dis ct ad instar aliarum nationum, constituitur Organizatlo permanens Istitutorum Religiosorum virorum In Lu­ sitania existentium, cuius erit titulus: Consilium Nr.tlo^ Institutorum Religiosorum. Art. 2—Huius OrganizalIonis finis erit fovere uniotea et coordinationem inter diversa Instituta Religiosa, ita uk a) Nexus solidarietatis oui ipsa ligant in consccutioc* cvangellcae perfectionis fortiores evadant; b) defensio communis boni et «Intéresse» et propriorum operum, me­ diante examine communium problematum, melius el se­ curius obtineatur; c) maior unitas et, inde, maior practka efficacitas in laboribus communibus quos exegerit allions ordinis Ecclesiae bonum, securior reddatur. Art. 3—Ad Organizationem pertinent omnia Instituti Religiosa in Lusitania existentia, repraesentata a propriis Superioribus Maioribus vel eorum Delegatis. Art. 4—§ 1. Organizatio constat duobus Organismis, intime inter se ligatis; a) Consessu Generali, b) Secretariatu Permanenti. § 2. Consessus Generalis constat Superioribus Maiori­ bus vel vices eorum gerentibus uniuscuiusque Instituti, Secretario et Administratore, in casu quo hi non sint Superiores Maiores. § 3. Consessus Generalis habeat Praesidem, Vice-PraeUdem. Secretarium et Administratorem; praeses erit sem­ per Superior Maior et sacerdos. Praeterea, Consessus Ge­ neralis poterit, in casibus particularibus, ad sessiones vo­ care unum vel plures peritos etiam non religiosos, qui ta­ men iure suffragii carebunt. § 3. Secretariatus Permanens constat Secretario Con­ sessus Generalis et diversis Commissionibus technicis a Consessu General i conditis pro diversorum negotiorum studio. Art. 5—Consessus Generalis est: a) Eligere, singulis annis maiori ta te relativa suffragiorum, Praesidem, VlcePracsidem. Secretarium et Administratorem; duo postre­ mi poterunt eligi inter non Superiores Maiores; b) mutare seu innovare, inaioritate absoluta suffragiorum interve­ niente, Statuta vel partes Statutorum; c) constituere quotas (pensum) pro communibus Organizationis expensis et inspicere et approbare data et recepta; d) redigere regulas internas Secretariatus Permanentis et stabilire rationes agendi pro Commissionibus technicis quae ad Ipsum pertinent. Designarc personas quae has Commiisiones efforment; e) ad trutinam revocare problemata sen quaestiones Organizationis ct relationes a Sccretariatn Permanenti praeparatas, atque deliberationes ferre, maloritate relativa votorum. § unica. Fines specifici singulorum Institutorum mi­ nime obstant mutuae solidarictati. Eapropter, Consessas Generalis unicus est, sive tractentur problemata drea apostolatum, munus docendi, assistentiae, vel alia. Pro quaestionibus specialibus adhibeantur Commissiones. Art. 6—Praesidls erit: a) Convocare Consessum Gene­ ralem, semel vel pluries in anno; praccsse sessionibus Con­ sessus: b) Praefigere laborum programma; c) Certiorem Sanctam Sedem reddere periodice mediante Nuntiatura Apostolica, circa operositatem et actuosltatcm Consilii: d) Accipere agendi rationes quas forte Sancta Sedes innuat, easdem Srcrctariatui Permanenti communicare pro tech­ nico studio vel Consessui Generali pro opportunis deter­ minationibus; e) Servare intimum contactum cum Vene­ rabili Episcopatu. Art. 7—Secretarii est: a) qua Secretarius Consessus: 322* 1953 XOV SO-DEC » icta sessionum conficere cl Praesidi opem ferre: 1) in programmatis laborum elaboratione; in redactlonc rela­ tionum Sanctae Sedi mittendarum, uti praescribitur in Articulo superiore, sub c); b) qua responsabilis operosi­ tatis Secretariatus Permanentis: 1) praeesse ct coordinare laborem Commissionum et technicorum easdem consti­ tuentium; 2) eurum habere ut relationes praeparentur ct distribuantur exemplaribus numero sufficientibus et de­ bita antclatione, eo consilio ut possint perpendi a membris Consessus Generalis; 3) constantem servare contactum cum Praeside Consessus Generalis. ArL 6—Ad Arcae Custodem seu .Administratorem per­ linet: a) suggerere Consessui Generali contributionem sol­ vendam a singulis Institutis; eas recipere ct administrare; b; praebere Consessui Generali relationem dc datis ct acceptis, uti sub c) articuli 5. Art. 9—Commissiones Secretariatus Permanentis aliae mnt fixae, aliae vero temporaneae; Illae pro studio nego­ tiorum ordinariorum; hae autem pro problematibus occailonalibus. Inter primas hae assignari possunt; a) Commissio iurldica; b) Commissio pro Educatione et Munere docendi; c) Commissio pro Assistentia Sociali; dj Commissio Misslonaria; e) Commissio pro «Propaganda·. Secundae condentur a Generali Consessu pro praepara­ tione specialium actuositatum, a Sancta Sede indicatarum vel a necessitatibus occasionalibus requisitarum. f unica. Huiusmodi Commissiones constare debent paucis membris, qui vere periti sint in propria materia quibus suppetat tempus necessarium pro studio. Art. 10—Ad Sccretariatum Permanentem pertinet: a) Examini subiiccre, mediante Commissione competente, negotia quae ipsi proponentur a Consessu Generali vel a Praeside, ct relationem elaborare; b) Proponere solutiones opportuniores. ArL 11—Consilium Nationale Institutorum Religioso­ rum sedem habebit Ulissipponae. Omnes expensae secre­ toriae, adunationis Consessus Generalis et membrorum Commissionum, solventur ex communi arca. Art. 12—Resolutiones editae a Consilio, sub alta mo­ deratione S. Congregationis de Religiosis, characterem in­ duunt orientationis et coordinationis. Consilium ita ma­ gnam obtinet vim moralem, quae melius adsequitur obse­ quium institutionum quae ad ipsum pertinent, operosi­ tatem in laboribus communibus, sub unitate conspiratio­ nis, ad Regnum Dei propagandum. Ulissipponae, Consessus Generalis 23 nov. 1953. • CpR S3 (1854) 106-109. 2389 1953 NOV 26.-SC SACR., DECR. AAS 45 (1953) 808 Lvdvlgetvr missae celebratio post mediam noctem o. 8 dec. annorum 1953-1954, in festo beatae mariae VIRGINIS IMMACULATAE Quo sollemniori ritu ac pari magnificentia Marianus .Vinus nuper ubique terrarum indictus Litteris Encyclicis «Fulgens corona» (LE 2370] sumat initium atque ad exi­ tum perveniat, Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII die 25 mensis Novembris labentis anni Revtfils locorum Ordinariis facultatem tribuere li­ benter dignatus est indulgendi ut in unaquaque ecclesia cathedral i, collégial!, conventual!, paroeciali, nccnon in polioribus ecclesiis et oratoriis, etiam sodalibus religiosis concreditis, praesertim autem in Sanctuariis Marianis et ecdniis Beatissimae Virgini Mariae dicatis, ad quae po­ pulus freauentlor accedere solet, exceptis tamen domeJlids sacellis, dimidia hora post mediam noctem, quae In­ terfluit Intra diem septimum et octavum mensis Decem­ bris mcmliii, ilidemque inter eosdem dies mensis Decem­ bris anni ncmltv, una sancta Missa, etiam solemnis, litari possit, In qua, vel continuo ac statim post eam expletam, christiflddes rite dispositi sacra Synaxi sese reficere queunt, urvato Ieiunio, a media nocte. Id vero Indulgere valent RR. Ordinarii dummodo sacrae supplicationes Deo Beatissimacquc Virgini Mariae Imma­ culatae impendantur ad praeclara pennngnique momenti Imploranda beneficia a memoratis Litteris Encyclicis siniillatim recolita, per spatium saltem duarum horarum, ia hoc computato tempore ad Missam celebrandam In­ sumpto, servatis in reliquis de iure servandis cautoque 3221 n. 2380-2391 SC SACRAMENTORUM - RITUUM - RELIGIOSORUM ut quodlibct praecaveatur irreverentiae ac profanationis periculum. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis de Disciplina Sacramentorum, die 26 mensis Novembris MCMLiii.—B. Card. Aloisi Masella, Ep. Praenest., ProPrae/. F. Brace i, a Secretis 2390 1953 NOV 29.-SC RITUUM, DECR. AAS 45 (1953) 819 URBIS ET ORBIS Missa votiva b. ANNUM m. v. immaculatae in sabbatis per MARIANUM CELEBRANDA INDULOETUR Mariano Anno a Summo Pontifice Pio Papa XII, per Encyclicas Litteras «Fulgens corona· diei 8 Septembris vertentis anni (LE 2370], indicto; ut erga Deiparam Virginem Mariam pietas populi chrlstiani exardescat cotidie magis, et non tan­ tum privatae sed publicae etiam supplicationes ad suavissi­ mam Matrem admoveantur, Sacra Rituum Congregatio, de mandato Sanctissimi Domini, benigne indulget ut, durante hoc Mariano Anno, a die videlicet octava Decembris mensis ad eumdem adventuri anni diem, in omnibus ecclesiis ct ora­ toriis, singulis per annum Sabbatis, legi possit unica Missa votivo-priva ta, cantata vel lecta, de Immaculata Conceptione Beatae Mariae Virginis, dummodo non occurrat festum du­ plex I vel II classis, feria, vigilia, aut octava privllegiata primi et secundi ordinis, festum, vigilia nut octavo ipsius Deiparae; ct Insuper aliquod pium exercitium peragatur in honorem Beatae Mariae Virginis. Servatis de cetero rubricis. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Die 29 Novem­ bris 1953.—C. Card. Micara, Ep. Veli tern., Pro-Praef.— A. Carinci, Archiep. Scleuc., Secretarius. Ada. I. B. in EL 68 (1954) 50-53; S, MATTEI in ME T9 (1654) 70. 2391 1953 DEC 8.-SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART.· CONFOEDERATIO SUPERIORUM MAIORUM INSTITUTORUM PERFECTIONIS CONSTITUITUR IN HISPANIA ET EIUSDEM STATUTA APPROBANTUR Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium prae­ posita dc spirituali bono eorum qui in Statibus perfectionis per hispanicam Ditionem sese Deo votis adstrinxerunt valde sollicita: ut efficaciori incremento ministeriorum quibus incumbunt, necnon fraternae inter ipsos ac cum Venerabili Clero dioecesano et catholicis Associationibus arctiori in dies cooperationi providere valeat; ut denique digniori et sollertiori apud legitimas Auctoritates eccle­ siasticas et civiles repraesentationi consulat, post matu­ ram rei considerationem, quae sequuntur statuit: Art. I—Praesenti formali Decreto S. Congregatio Con­ foederationem Superiorum ac Superiorissarum Maiorum Statuum perfectionis in hispanica Ditione sub titulo «Confedcraciôn Espanola de Religiosos» (ConFER) approbat. In fiersonam moralem collegialem plene ad normam Codicis uris canonici (can. 99, 100 §§ 1-3, 531, 536, etc.) capaci­ tate fruentem erigit, cainque a die huius Decreti erectam declarat. Art. II—§ 1. Huic Decreto tamquam ipsius pars ac­ cedunt Statuta peculiaria quibus, salvis iuris communis normis, ordinanda est atque regenda Confoederatio (Art. 1). § 2. Adnexa Statuta vi huius Decreti ad quinquen­ nium experimenti gratia approbantur, quo transacto, S. Congregationi erunt iterum sublidenda pro eorum re­ visione et ulteriori confirmatione. Art. Ill—§ 1. l.° Confoederatio duplici Sectione, vi­ rorum scilicet et mulierum, constabit. Unaouaeque ca­ rum, ad normam Statutorum, proprio convenientique re­ gimine, propria congruaque autonomia, ad illa quae pe­ culiaria sint decidenda utque exequenda, fructur. ° 2. Sectio religiosarum a Praeside Confoederationis ct speciatlm perpetuoque ab Adsistente Generali a Sacra Congregatione nominato consilio atque opera adjuvabitur. $ 2. Pro rebus utrique Sectioni communibus atque pro Illis quae graviora videantur, aderit, ad normam Statuto­ rum. Consilium Generale (Junta de Gobicrno) Religioso­ rum cum Adsistente Generali Religiosarum ct in casibus peculiaribus servatoque praescripto in Statutis online. Congregatio Generalis communis duplicis sectionis sive In Consiliis sive in Coellbus etiam plenariis. 3222 il. àW Sc RELIG., STAtUTA CONFOEDERATIONIS RELIGIOSORUM HISPANIAE f 3. L· Uniuscniusquc Sectionis legitima repraesenta­ tio proprio Praesldi competit, servatis tamen iuris com­ munis ac Statutorum nonnis. · 2. Totius Confoederationis legitima repraesentatio, iisdem communibus ac specialibus normis servatis, Prae­ sidi generali Religiosorum reservatur. Art. IV—$ 1. Suprema Confoederationis Organa pot­ erunt ad nonnam Statutorum, nunc et deinceps, prout necessitas vel utilitas suggerere videantur, subordinatas Foederationes pro unaquaque Confoederationis Sectione constituere. Unius autem S. Congregationis de Religiosis erit Foederationes approbare. f 2. Harum Foederationum (f 1) munus erit Instituta perfectionis arctius inter se coniungere et diversa mini­ steria quibus incumbunt coordinare. f 3. Foederationes legitime constitutae atque a S. Con­ gregatione approbatae, canonica personalitate gaudebunt, servatis tamen semper Iuris canonici praescriptis (can. 534 et 536 § 1, etc.). f 4. Singulae Foederationes peculiaria Statuta quibus regantur condere possunt, quae Ôonfoederatlonis approba­ tioni et S. Congregationis de Religiosis examini, subli­ denda erunt, nec prius quam revisa et approbata fuerint vigere incipient. j 5. Praeses uniuscuiusque Foederationis erit aliquis Superior maior ad Religionem pertinens exclusive vel spe­ cialiter deditam ministeriis pro quibus Foederatio consti­ tuta est; isque Consilii propriae Sectionis (Juntas de Gobierno) membrum erit ipso iure. j 6. Foederationes singulae in Sectione Religiosarum Adslstentem religiosum habere debent, communi consilio Confoederationis nominatum, et antequam quocumque modo publicetur, S. Sedis confirmationi sublidendum. j 7. Adsistentes Foederationum (§ 6) Adsistentem Ge­ neralem Religiosarum opera consilioque adiuvant atque in proprio munere exercendo ipsius sequuntur fideliter directionem. Art. V—Si quae sint Associationes vel instituta quae de ministeriis vel de rebus, ad sodales Statuum perfectio­ nis uti talium spectantibus, occupentur, Confoederatio et Foederationes singulae intra ambitum propriae competen­ tiae eas coordinare satagant, vel rationem qua coordinatio fleri possit S. Congregationi suggerant. Art. VI—I 1. Confoederatio ac singulae Foederationes Nuntiaturam Apostolicam. S. Sedis Delegatos, singulos Hierarchiae localis Praesules sincere ac fideliter adluvare nitantur. J 2. In Illis quae quomodolibet ipsis ac venerabili Clero dloecesano vel etiam fidelibus communia sint, aut Hierar­ chiae locali reservata, Confoederatio et Foederationes Or­ dinarios locorum Ita sequantur ut, prout ipsos decet, om­ nibus exemplo esse valeant. J 3. In illis denique quae Confoederationi vel Foedera­ tionibus sunt propria, Ordinariorum locorum consilium et adiutorium fidenter, pro opportunitate, expostulent, grateqne accipiant. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, dic 8 Decembris 1953.—Valerius Card. Valeri, Praei» Arcadius Larrnona, C. M. F., Secret. • Pro!. N. 01M2S2: CpR 33 (1354) 166-168. Adn. CpR 33 (1954) 1064«. 1939 DEC g las Socledades de vida comûn fee. 672-081 C. I. C.)ykn Institutos séculaires (cfr. Provida Mater 2-II-1947j (LE 1908], legalmente y de hccho estublecidos en Espaftavm posesfones. 2. Los organismos mayores (Provincias) & las Religiones, Socledades e Institutos séculaires (c. 488,4) 3. Los organismos de las Religiones, Socledades c Insti­ tutos que, autônomos canônlcamcntc, estân de algùn ni> do equiparados a los mayores, como las Vlce-Provlndn, etcetera, (c. 488, 8); y aquellos que, a julcio dc la Jqqu de Gobiemo, puedan scrlo prùcticamentc, como las Dtkgaciones, etc. § 2. Forman parte de la Confcdcraclôn, a tenor de loi Estatutos: 1. Las Fcderaclones constltuldas (Decreta Art. 4) (LE 23911, por la misma Confcdcraclôn. 2. Lai Asocladones adherldas que ayuden a la Confederaciôn o a alguna de las Fcderaclones en la consecudôn de sus fines. 3. Los miembros de las Religiones, Socledades e Institute! a través de éstos o de sus organismos. Art. III.—Fines de la Confederaciôn j 1. La Confederaciôn sc propone los siguientes fines: 1. Estudiar, tutelar, représenter y exponcr, ante quien correspondu, los asuntos que Interesan gcneralmente a las Institudones y Organismos que componen la Confederaciôn. 2. Procurar la mayor comunlcaciôn, armonia y cooperadôn entre las Institudones, Organismos y miembros de los Estados de pcrfccclôn con las Autoridades edesiâsticas y civiles, con el Clero diocesano y con las Asociacfonés catôlicas, en todas las inidativas y actividades que sean en beneficio de la Iglesia y de ia Patria. 3. Constituir un Organismo representantlvo, canônica y dvilmente reconocido, que, con todas las garantes, puedâ ser punto natural de referenda para todos los asun­ tos que afectan a los Estados de perfecciôn y que, a tenor de los Estatutos, pueda ostentar digna y competentemente su representaciôn [LE 2391]. j 2. En los asuntos que directa o indirectamente ufectan a alguno de los miembros (Religiones, Sodedades, Ins­ titutos, etc.) la Confederaciôn puede intervenir y prestar su consejo y su ayuda a peticiôn de las Institudones y or­ ganismos interesados o también «motu proprio» en cuanto puedan repercutir en el bien comûn. Art. IV—Natvraleza de la Confederaciôn il. La Confederaciôn Espaftola de Religiosos en virtud del Decreto de la Sda. Congregadôn de Religiosos que la crige y aprueba, y a partir de la fecha del mismo, es una persona moral colegiada canonica, dotada de capacidad juridica a norma del C. I. C. (cc. 99, 100, §§ 1-3, 53J, etcetera) y de sus Estatutos [LE 2391). I 2. La Confederaciôn Espanola de Religiosos en virtud del Concordato del 27-VII 1-1953 [LE 2367], estipolado entre la Santa Sede y el Gobiemo Espaflol (Art. IV, numéro 2), goza de personalidad civil para todos los elec­ tos reconocidos por las leyes y por el mismo Concordato. § 3. Las Fcderaclones que forman parte de la Confederaciôn tienen, segùn los Estatutos y las normas del derecho canônico, autonomia y personalidad canônlca (cc. 531, 536) y la relativa personalidad civil. Art. V—CONSTITL’CIÔN DE LA CONFEDERACIÔN § 1. La Confederaciôn forma una ùnica Asociaciôn do­ tada de una sola personalidad y capacidad Juridicas. 2392 5 2. En elle, a ténor de los Estatutos, se distingue 1953 DEC 8.-SC RELIGIOSORUM, NORMAE. PART.· para todos los efectos, internos y externos, dos Secclones: una de Religiosos y otra de Religiosos. Statuta confoederationis religiosorum in hispania 5 3. La Confederaciôn actuarâ en la siguiente form?· 1. En todos los asuntos, cuestiones e intereses de Estatutos Generales de la Con/ederaclôn Espanola orden comûn intervendrân las dos Secclones a nonna de de Religiosos los Estatutos y ambas colaborarôn, con todas sus poslbilldades, para la consecuciôn de los santos fines que fa Con­ Art. I—Titulo y sigla federaciôn se propone. fl. El Titulo oflclnl reconocido dc la Asociaciôn a la 2. En los asuntos, cuestiones e intereses peculiares □ue estas Estatutos se rcflcren es: Conlederaeiôn Espaiïola de coda una de las Secclones, intervendrân solamente la (le Religiosos. Secclôn interesada que puede siempre pedir consejo y ayu­ da a la otra Secclôn. f 2. La sigla adoptada es ConFER.: Conf(edcraciôn) E(spafiofa) R(ellglosos). 3. Coda una de las Secclones goza de propia y ade­ cuada autonomia y de ôrganos propios para todo lo que Art. II—Miembros es peculiar de cllâ y para la ejecuciôn eficaz, râpida y prudente de los acue'rdos comunes (Decr. art. Ill, H 1,1). I L Ihieden formar parte de la Asociaciôn mediante § 4. Para asegurar la unldad de acclôn y para que la libre v légitima adscrlpdôn n In misma: 1. Las Religiones, 3223 3224 1953 DEC 0 Secdôn de Religiosas sc slcnta continuamcnte apoyada v sostenida en su propio trabajo, cl Présidente General por si y por medio de un Asistente, nombrado por la Sda. Congrcgadôn a propuesta de la Junta Dlrecliva de Religiosas la ayudarâ con su consejo y colaboraciôn. Art. VI—Organizaciôn General f L La Confederaciôn sc rige: a) por una Asamblca General de Superiores Mayorcs Religiosos; b) por una Junta General de Gobiemo dc Religiosos; c) por una Asamblca General dc Superloras Mayores Religiosas; d) por ana Junta Directi va dc Religiosas. f 2. Los Organos dc direcciôn y gobierno serân ayudados en sus funclones: a) por un Secretario y por un Tesorero, a quienes incumbe, respcctivamcntc la dirccclôn de h Secretaria y de la Adminislraclôn generales dc la Confederaciôn; b) por otros Oficiales prudcntemenlc coordinados que puedan Juzgarse utiles o ncccsarios. f 3. Para los debidos asesoramlentos Juridicos o técnlcos, para recoger y ordenar las informaciones, datos estadistkos y documentaciones convenientes y para dar scguridad y’cficacia a la acciôn ejccutiva sc nombrarân otros técnlcos que abracen en su espccialidad los diversos aspectos de la Confcdcraclôn. Art. VII—Asamblca General de Mayores Religiosos Superiores j 1. 1.· Esta Asamblca estâ formada por los Superio­ res Mayores (Can. 488, 8.°) o equipados (Art. II, 3.°) de Us diversas Religiones, Socledades e Institutos o de sus organismos, que scan miembros de la Confederaciôn. Dc esta Asamblea forma también parte cl Asistente General de Religiosas, qulen por ser nombrado por la Santa Sede tendrâ voz y voto en los asuntos, que Intercsan a la Con­ federaciôn como tal, aun en cl caso que no sea Superior Mayor. · Los Superiores Mayores pueden estar represen2. tados por un Delcgado con voz y voto en las sesiones de la Asamblca. j 2. l.° A la Asamblca General corresponde nombrar el Présidente y Vicc-Presidente de la misma, los Présiden­ tes de las diversas Federaciones dc los religiosos, cinco vocales religiosos para la Junta General de Gobiemo, cl Secretario y Tesorero Generales de la Confederaciôn. 2. La Asamblca si lo estima oportuno, puede delegar en las Federaciones la elccclôn de sus Présidentes y en la Jonta de Gobierno la elecciôn de Secretario y Tesorero Generales. 3. La clecciôn para todos estos cargos se harâ en volaciôn secreta y por mayoria de votos scgùn las nor­ mas del canon 101, §1,1. 4. Para los cargos de Présidente, Vice-Prcsidente, iTesidente de Federaciones y Vocales, tienen voz pasiva los Superiores Mayores miembros de la Confederaciôn. Para los cargos de Secretario y Tesorero Generales tienen también voz pasiva los religiosos miembros de las Institu­ dones adheridas aunque no sean Superiores Mayores. 5. Para todos estos cargos tienen voz activa los Su­ periores Mayores o sus Delegados présentes a la elecciôn. 6. Los Titulares dc todos estos cargos (§ 2, 1) deberin resldir en Madrid excepto dos Vocales que pueden residir fuera. 7. La duraclôn de estos cargos es por cuatro aftos, « decir, basta la prôxlma Asamblea cuadrienal dc elec­ tiones, slendo admlsible la rcclecciôn. Si cl Présidente, Vlce-Presidente, Présidentes de Federaciones y Vocales ctta«n como Superiores Mayores serân reemplazados en îw cargos por sus sucesores.' Si cesasen en sus cargos de Présidente, Vice-Presidente, Présidentes dc Federaciones y Vocales por renuncia o imposihilidad, serân sustltuidos en estos cargos mediante elecciôn secrcta de la Junta dc Gobiemo a norma del canon 101, § 1, 1, hasta la prôxima Asamblea cuadrienal de elccclones. 8. Si por cualquier motivo cesasen en sus cargos cl S«retario y el Tesorero. su sustituciôn compete por votacita secreta, hasta la prôxima Asamblea cuadrienal, a la Janta de Gobiemo. f 3. La Asamblea General sc rcunirâ en scslôn ordina­ ria, cada dos aftos; en sesiôn de eleccioncs cada cuatro aios; en sesiôn extraordinaria, cuando asi lo crea conve­ niente la Junta de Gobiemo o slcmpre que lo solicite la mayoria de los Superiores Mayores, mediante comunicadôo hecha a la Secretaria. 3225 n. 2392 SC RELIG., STATUTA CONFOEDERATIONIS RELIGIOSORUM HISPANIAE § 4. A la Asamblea General corresponde también: a) Interpretar prâcticamente los Estatutos en caso de duda; b) Estudiar y resolver todos los asuntos generales dc la Confederaciôn o los propios de los Religiosos; c) Dcterminar la cuota anual que deben pagar los miembros dc la Confcdcraclôn para los gastos de la misma; d) Sc­ holar otras fuentes de ingresos; e) Examinar y aprobar las cuentas de la Confederaciôn y las actuaciones de la Junta de Gobiemo y de las Federaciones. Art. VIII—Junta General de de Gobierno Religiosos § 1. Esta Junta General de Gobiemo esta constituida: a) por el Présidente y cl Vice-Prcsidente dc la Asamblea General dc Religiosos; b) por los Présidentes de las Fcdcracioncs de Religiosos; c) por los cinco Vocales religiosos; d) por cl Asistente General de Religiosas para los asuntos generales dc la Confederaciôn; e) por el Secretario y Tesorcro Generales, como Oficiales sin voto. § 2. Es competenda de la Junta de Gobiemo interve­ nir: a) En la convocaciôn de la Asamblea General de Religiosos, a tenor de los Estatutos y en la compilaciôn y deblda preparaciôn del programa; b) en la ejecudôn de ias decisiones de la Asamblea General; c) en todo lo rela­ tivo a la gestiôn y al Gobiemo ordinario de la Confedera­ ciôn; d) en los nombramientos de los cargos vacantes, en conformldad con lo establccido en el Art. VII, § 5, 3 y 4; e) en los nombramientos dc los Oficiales, asesores y técnicos que no estân reservados a la Asamblea General; !) en las revisiones de cuentas generales; g) en los asuntos que le sean sometidos por el Présidente de la Junta; h) en todas las cuestiones que ofrezean dudas de impor­ tanda en la aplicaciôn de las resolucîones de la Asamblea; i) en general, en todos los asuntos que habria que someter a la Asamblea, cuando no es posible convocarla, y que puedan reputarse de importanda. § 3. 1. La Junta de Gobiemo deberâ reunirsc: a) cada très mes es en sesiôn ordinaria; b) siempre que urja tratar asuntos de su competenda; c) cuando lo estime oportuno el Présidente o lo plda mâs dc la mitad de los compo­ nentes. 2. En estas reuniones los Superiores Mayores no po­ drân ser sustltuidos por un Delegado, ni se podrâ tomar acucrdo alguno si no asisten mâs de la mitad de los miem­ bros residentes en Madrid. 3. En sus decisiones la Junta de Gobiemo procederâ segun el parecer de la mayoria, a tenor del canon 101. 4. El voto serâ secreto; a) cuando haya discrepanda de pareceres; b) cuando asi lo pidiera alguno de los miem­ bros de la Junta, y c) cuando se tratc de nombramientos de Importanda y no sea clara la designaclôn. 5. La paridad se resuelve a norma del canon 101, § 1, 1. Cualquier miembro de la Junta de Gobiemo puede requérir y debe recibir las informadones convenientes acerca de la marcha de la Confederaciôn y a su vez la Junta de Gobiemo debe informar con claridad y fidelidad a la Asamblea de Religiosos. § 4. Para el funcionamlento de la Junta de Gobiemo se tendrân en cuenta las siguientes normas: 1. Todo lo rdatlvo a la gestiôn ordinaria y a la eje­ cudôn de los acucrdos legitimamente tornados, pertcncce al Présidente con la colaboradôn de los Vice-Presldcntes y Oficiales. En todos los asuntos relativos a las Fedcradones, pueden invocarse, a juicio del Présidente General, la intcrvenciôn ordinaria y ejecutiva (dictâmenes, gestiones, comunicadones, etc.) de los diversos Présidentes de las Federaciones, segiin los casos. 2. En los asuntos que exijan asesoramiento corporativo o acuerdos relativos a ejecudôn y gestiôn normal, que interese a la Confederaciôn o a las diversas Fcderaclones, se requière la convocaciôn y el voto de la Junta de Go­ biemo. 3. El Presidente. ademâs de dirigir cl gobiemo y presidir con sus ôrganos a norma de los Estatutos, représenta a tenor dc los mismos por si o por sus delegados la Con­ federaciôn. Art. IX—Asamblea General de Religiosas § 1. 1. Esta Asamblea estâ formada por el Asistente General, por las Superioras Mayores (Can. 483, 8) o equiparadas (art. Il) de las diversas Religiones, Socledades o Institutos ο de sus Organismos que sean miembros de la Confederaciôn. 2. Las Superioras Mayores pueden estar rvprcsentadas 3226 π. 2392 SC RELIG.» STATUTA CONFOEDERATIONIS RELIGIOSORUM HISPANIAE por una Delegada con voz y voto en las scsioncs de la Asamblea. f 2. A esta .Asamblea compete clegir la Presidente y la Vice-Presidente dc la misma, las cinco Vocales dc la Junta Directiva de Religiosos, las Présidentes de las Federacioncs de Religiosas y la Secretaria y Tcsorera Ge­ nerales de esta secclôn dc Religiosas. 2. La Asamblea puede delegar en las Fedcracioncs la elecciôn de sus Présidentes y en la Junta Directiva la elecciôn de la Secretaria y Tcsorera Generales. 3. La elecciôn para todos estos cargos sc harù en votadôn secreta y por mayoria dc votos segùn las normas del canon 101. 4. Tîcnen voz pasiva para los cargos dc Présidente, Vicepresidente, Vocales y Présidentes de las Fedcraciones las Îuperioras Mayores,'y para los cargos de Secretaria y Tesorera Jas Religiosas mlcmbros de las Instituciones adberidas, aunque no sean Superioras Mayores. 5. Tiencn voz activa para todos estos cargos las Su­ perioras Mayores miembros dc la Confederaciôn o sus Delegadas présentes a la elecciôn. 6. Las titulares dc todos estos cargos (§2, 1) debcràn resldir en Madrid, excepto dos de las Vocales, que pueden resldir fuera. La duradôn de estos cargos es por cuatro aùos, es dedr, hasta la prôxima Asamblea cuadrienal de elecdones siendo admlsible la reelecciôn. Si la Présidente, Vicepresi­ dente, Présidentes dc Federaciones o Vocales cesasen como Superioras Mayores, serin reemplazadas en sus cargos por sus sucesoras. Si cesasen en los mismos cargos dc la Confederadôn por renunda o Imposibilidad serôn sustituidas mediante elecciôn sccreta por la Junta Directiva a norma del canon 101 basta la proxima Asamblea cuadrienal de elecdones. 8. SI por cualquicr motivo cesasen en sus cargos la Secretaria y Tesorera su suslitudôn compete por votadôn secreta hasta la prôxima Asamblea cuadrienal de elecciones de la Junta Directiva. 9. La Secretaria y Tcsorera deberân ayudar al Se­ cretario y Tesorero Generales y colaborar côn ellos. J 3. Esta Asamblea sc reunirâ en sesiôn ordinaria cada dos afios, en sesiôn de elecdones cada cuatro aftos, en sesiôn extraordinaria cuando as! lo crea conveniente la Junta Directiva, o slempre que lo solicite la mayoria de las Superioras mediante comunicacîôn hecha a l’a Secre­ taria. 5 4. A esta Asamblea corresponde también: a) estudiar y resolver los asuntos que sc juzguen ùtiles para las Reli­ giosas; b) presenter sus proyectos o propuestas o peticiones sobre estos asuntos y otros de interés general a la Asamblea General de Religiosos por medio del Aslstentc; c) determinor la cuota anual que deben pagar para sus gaslos los miembros de esta secciôn; d) cxamlnar y a pro­ bar las cuentas y las actuaclones de la Junta Directiva y de las Fedcraciones de Religiosas. Art. X—Junta Directiva de Religiosas I 1. Esta Junta eslô formada por cl Aslstcnte Gene­ ral, por la Presidente y Vicepresidente dc la Asamblea General de Religiosas, por las cinco Vocales, por las Pré­ sidentes dc las Federaciones dc Religiosas y por la Se­ cretaria y Tesorera, si bien estas dos, como oticialcs sin voto. f 2. A esta Junta pertenccc: a) la convocaciôn dc la Asamblea de Religiosas, a tenor de los Estatutos. la compiladôn y debida preparaciôn del programa; b) la ejecudôn de las decisiones dc esta Asamblea General; c) todo lo relativo a la gestiôn y goblcmo unltario dc la Sccciôn de Religiosas; d) los nombramientos dc los Oflclales, Ascsores y Técnicos que no estân reservados a la Asamblea General; I) la revislôn dc cuentas generales; g) los asun­ tos que le sean encomendados por la Junta General de Gobicrno de Religiosos o por la Presidente dc esta Junta de Rdlglosas; h} hacer las propuestas o peticiones que crea conveniente a la Junta uencral de Gobiemo de Reli­ giosos; I) el estudio de otros asuntos Importantes y utiles para las Religiosas. I 3. 1. La Junta deberi reunirsc: a) cada très meses en sesiôn ordinaria; b) slempre que sea necesarlo tratar asuntos de su competenda; c) cuando lo estime oportuno h Presidente o lo solicite mâs de la milad dc las com­ ponentes. 2. En estas reuniones las Superioras Mayores no 3227 1053 DEC I podrôn ser sustituidas por una Dclcgada, ni se podri mar acucrdo ulguno si no asisten mâs dc la mitad de miembros residentes en Madrid. 3. En sus decisiones la Junta procèdent segùn elp® recer dc la mayoria. a tenor del canon 101. 4. El voto scrô secreto: a) cuando haya discrepas cia dc pareccres; b) cuando as! lo pidlcrc âlguno de k* miembros de la Junta; c) cuando se tratc de nombremientos dc importanda que no sea clara la désignant 5. La parldad se resuclve a norma del canon lût § 1, 1. Cualquicr miembro dc la Junta puede cxlgiry dràe recibir las infonnacloncs convenientes ncerca de la mir cha de la Confederaciôn y a su vcz la Junia debe InJormar con claridad y fidelldad a la Asamblea de Rriigtoai. Art. XI—Relaciôn de las dos Asambleas Y DE LAS DOS JUNTAS 1. La autoridad y competenda dc la Asamblea y Junti Generales de Religiosos, en las cuales las Religiosas esüa representadas por cl Aslstentc General, se extlende a h» dos secciones ae la Confederaciôn, salva slempre la antonomla de cada una de cllas en los asuntos propios y « conformidad con los Estatutos. 2. La represcntadôn y gestiôn ordinarias de los asnntos generales de la Confederaciôn la llcva la Junta Ge­ neral de Gobiemo, dc la cual es miembro cl Asistaite General, quien expondrâ el critcrio dc las Religiosas. Pero las dos Juntas deben colaborar con la mayor armonia v ayudarse con diligenda en todos los asuntos, especülmente en los comunes a Religiosos y Religiosas. 3. Las dos Asamblcas de ordinario funcionan séparedamente, pero pueden rcunirse en una sola, en cari extraordinarios, cuando lo pida una de cllas por nuyorü de votos dc sus miembros. 4.Asi mismo las dos Juntas de ordinario funcionan separadamente, pero pueden reunirse en una sola cuando lo crean conveniente el Présidente y la Présidente, o cuando lo pida una de las Juntas por mayoria de votoi de sus miembros. 5. En estos dos ùltimos casos <3 y 4) la Presidenru correspondent al Présidente General de la Junta de Go­ biemo de Religiosos. Art. XII—Federaciones 5 1. Para que la Confederaciôn pueda conseguir, con la mayor eficacia y continuidad posibles, sus elevados y santos’ fines, agruparâ los Organismos propios de las dos Secciones en Federaciones, segûn las diversas categorias de ministerios. 5 2. Las Fedcracioncs forman parte de la Confedaa clôn como las Provincias (c. 488, 6) de la Religiôn, y, una vez eregidas canônicamentc, gozan, lo mismo aquéllas, de personalidad juridico-canônica; las Fed«r clones gozan también dc personalidad civil, a norma del Concordato. Las Fedcraciones cstôn subordinadas a la Confederaciôn. Gozan, sin embargo, dc personalidad v de acciôn autônoma, salvas las normas a y la eficacia dc los csfuerzos apostôlicos. La uniôn respeta 322S SUPREMA CONGR. SANCTI OFFICII - RELIGIOSORUM 1953 DEC 12-15 por consiguicntc las normas peculiares, el campo de trabajo y los fines que sc proponen cada una de las Asocladones adberidas. Roma, 8 dc Dlclembrc de 1953. • CpR 33 (19SI) 163-173. Ala. vide Dozrotum Approbation!* supra: LBBML 2393 1953 DEC 12.-SC S. OFF., NOTIF. AAS 45 (1953) 806 Circa primam missam in festo nativitatis domini QÜAE EX 1NDULTO CELEBRATUR VIGILIAE IN HORIS SEROTINIS Viene chlesto se con la Costiluzionc Apostolica Christus Dominus ILE 23301 attesa anche la relativa Istruzione |LE 23311 del S. Offizio, sia stato revocato 11 privilegio, goduto da alcune chicse, di celebrare nelle orc scrall della vigilia la prima Messa del S. Natale. In proposito si rende noto che tale privilegio, essendo d’indole liturgica, non rient ra, solto quest'aspetto, nelle clausole abolitlve della Costiluzionc Christus Dominus. I Sacerdoti, perô, che celebrano nelle predclte circostanze, come pure i fedeli che si accostano alla S. Comunione, devono altencrsi alie vigenti disposizioni circa il diginno eucaristico. Palazzo del Sant'Offizio, 12 dicembre 1953. Ada. M. CASTELLANO in ME 79 (1954) 34-50; P. PALAZZINI in Apo3. 23 (1953) 273-275. 2394 1953 DEC 14.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 46 (1954) 25 Proscriptio libri a camillio muller conscripti Feria IV, die 2 Decembris 1953 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii, Emi ac Rcviïïi Domini Cardinales rebus fidei et morum tutandis praepositi, praehabito RR. DD. Consultorum volo, damnarunt atque in Indicem librorum prohibitorum inserendum mandarunt opusculum quod inscribitur: Camille Mulier, L'Encyclique 'Humani Generis· et les problèmes scientifiques, Louvain, E. Nauwelacrts, 1951. Et feria V, die 10 eiusdem mensis et anni, Ssmus D.N.D. Pins Divina Providentia Pp. XII, in audientia Emo Cardtnall Pro-Sccretario Sancti Officii concessa, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit, confirmavit et publicari i ussit. Datum Romae, ex Aedibus Sancti Officii, die 14 De­ cembris 1953.—Marius Crovini, Supremae S. Congr. 5. Officii Notarius. Ada. C M. in ME 79 (1954) 210-211. 2395 1953 DEC 15.-SC RELIGIOSORUM, NORMAE. PART.· Nobmae generales in foederatione monasteriorum MON l ALIUM A DELEGATIS OBSERVANDAE DireUire della Sacra Congregazlone dei Religiosi ai Rermi Mtgail della S. Congregazlone dei Religiosi per la preparazione delle Federazioni dei Monasteri di Monache Cnnsapcvole dei compito delicato affidalo ai suoi De­ tail per la preparazlone delle Federazioni dei Monasteri dl Monache c la redazione degli Statuti delle medesime, la S. Congregazlone dei Religiosi ritienc utile impartira loro dome dlfettive da segulre nell’adcmpimento dclla mlssloae ricevuta. I Monasteri di Monache di vita contemplativa, a motivo dei loro particolare genera di vita, rlchicdono in chi deve lavorare per essi una prudenza ed un tatto non comuni e questo specialmente quando 1'azlonc da svolgersi ap­ porta o puô sembrara chc apport! qualche Innovazionc. Sarà. pertanto, cura dei Rcvnii Delegati, usarc di questo 3229 n. 2393-2395 tatto c di questa prudenza in tutti 1 loro atti, considerando che non poche volte 1'esito della missione loro affidata dipende dal modo con cui si procede. 1. Innanzi tutto 1 Revrfii Delegati procedano con molta deferenza nei riguardi degli Eccmi Ordinari dei luoghi da cui dipendono i Monasteri o che, comunquc, sono ad essi intéressât!. In particolar modo, non manchino mai i Revmi Dele­ gati —com’è prcscritto nel Decreto di nomina—di comunicare agli Eccmi Ordinari 1’incarico ricevuto. Benchè poi i Revihi Delegati nel 1’assolvere 1’incarico ricevuto non dipendano dagii Ordinari, ma bensi dalla S. Congregazione dei Religiosi, abbiano essi sempre la delicalezza di mettere gli Ordinari al corrente degli atti principali da comptent; come: uscite di clausura, adu­ nanze, passaggio di Religiose da un Monastero al1’altro, ecc. 2. 11 Sommo Ponlcfice, nella Costiluzionc Apostolica ‘Sponsa Christi' (LE 21671 ha presentato le Federazioni dei Monasteri di Monache come 11 mezzo più efficace per provvedere al bene spirituale di essi ed al loro incremento sotto diversi punti di vista, non escluso quello economico. Sua Santità raccomanda vivamente ai Monasteri dl uscire dall’isolamento in cui si trovano e di federarsi tra di loro seguendo alcuni criterii che vengono suggerit!: appartenenza al medesimo Ordine, professione della medesima osservanza, ecc. Tuttavia il Sommo Pontcfice non ha imposto obbligo stretto di entrare a far parte di una Federazione. Questo dovranno tener présente i Revihi Delegati alio scopo di evitare imposlzioni o modi di agira che possano sembrare una imposizionc. Non mancheranno, per altro, i Revmi Delegati di fare opera di persuasione presso i singoli Monasteri, mettendo in luce quanto è contcnuto nei documenti della S. Sede e presentando le Federazioni come un mezzo per assicurare il vero bene dei Monasteri medesimi, senza chc per questo cambino il genere di vita e l'organizzazione ora vigenti. Essi potranno ricordare che il Diritto deila Chiesa non ammette Monasteri isolati di Monaci o di Religiosi. Procurino pol di dissipare, con diligenza, non poche false idee, timori infondati, prcoccupazionl vane cne corrono circa 1'applicazionc e l'eseeuzione della 'Sponsa Christi·. Alcune di queste idee provengono dalla mancanza d! conoscenza di quello che aicono nel modo più solenne ed espllclto 1 documenti Pontifici. Cosl si è arrivato a dire, ad esempio, che la clausura Papale scomparirà, che verranno aboliti i voti solenni, che le Federazioni incideranno sull'autonomia, che sono da esse limitati i diritti degli Ordinari locali e regolari sui Monasteri. Tutto questo è in aperta contraddizione coi documenti del Santo Padre e della S. Congregazione. Non pochi timori delle Monache scompariranno sc si dlrà loro che le Federazioni non impongono il novizlato comune, la perdita dclla stabilità nel proprio Monasterio; ma al contrario ogni Monastero conserva il diritto al proprio novizlato ed il trasferimento di religiose da un Monastero ali'altro è qualcosa di eccezionale, dovuto a ragloni per le quali, anche ora, senza Ia Federazione, moite volte si ricorre alla S. Sede, onde venire in soccorso di Monasteri bisognosi dell'aiuto fraterno degli altri. Inoltre, tutto quello che si introduce e si pratica in una Federazione non dovrà necessariamente essere adottato dalle altre. Ogni Ordine ed ogni osservanza ha i suoi caratteri peculiari e di questi dovrà lenersl conto nella prcparazionc e neH’ordinamcnto delle Federazioni. Volendo darc un esempio si potrebbe dire che eviden* lemente una Federazione di Monasteri di Orsollne, Canonichesse di S. Agostino dl S. Pietro Fourier, dedite all’apostolato sarà diversa da una Federazione di Monache dedite csclusivamente alia vita contemplativa. Se perô, nonostante tutto, il Monastero, eliminate le infiucnze esterno, non intendesse aderire alia Federazione o prendere parte agli atti preparatori (adunanze, ecc.Jlo si lasci libero e quieto. Vedano, secondo i casi, i Rexifii Delegati se non sia prefcrible racarsi personalmente, dopo essersi annunciati. presso i Monasteri prima ancora dl procedere j qu ais i as i adunanza delle Superiore o Rapprescntanti dei Monasteri. Ad ogni modo, evltlno di dare comunicazionl che possano turbare le comunltà. 3. L’esperlenza finorn fulta, ha rivrlato quanto sia necessario e utile che 1 Revrhl Delegati dlano ai Mona­ steri la possibilité di csprimere il loro pcnslcro e manlfr3230 SC RELÎG., STATUTA FOEDERATIONIS MONIALIUM S. CLARAE n. *396 < I 1953 DEC 15 De regimine Foederationis stare le loro prefcrenze per ciô che riguarda le diverse pos­ sibility di organizzare le Fcdcrazionï, in modo che vera* 5.Singula monasteria unita suam autonomiam in Foe­ mentc nppala che gli stessi Monasteri intéressât! prcndono deratione retinent ct subduntur, exceptis iis quae Foedera­ parte attiva nell’claborazione dell'organizzazione c degli Statuti delle Federazloni, sempre entro i limiti ammessi. tionem respiciunt. Ordinariis, sive regularibus, sive dloecesanis, ad nonnam Codicis Iuris Canonici necnon alia­ Entro questi limiti possono darsi diversi tipi c diverse rum dispositionum Sanctae Sedis. formule. È compito dei Revtlïi Delegati illustrare queste formale; è facoltà dei Monasteri di farne la scelta. Devono 6. Foederatio regitur Capitulo Foederali et Consilio i Delegati guldare ie discussioni, proporre non imporre permanenti, quae per Adsistentcm religiosum lavantor, delle conclusioni, venirc incontro alie diverse tendenze con s aggerire formule in cui esse possano accordant. A) Dc capitulo foederali 4.Π Decreto di nomina dei Delegati prevede la facoltà 7.Capitulum foederale dc iure constat, salvo prae­ di pennettere Tuscita dalla clausura aliorchè questa avscripto articuli 22 praesentium Statutorum, omnibus Ab­ viene ai fini defla Federazione progettata; vigilino perô batissis monasteriorum unitorum, quas comitatur Moi Revihi Delegati che questo si faccia sempre osservando nialis propriae communitatis, ad hoc destinata voto se­ le cautele comunemente prescrit te. creto Capituli conventualis; omnes voce deliberativi Parimenti la facoltà di poter entrare in clausura, pregaudent. vista per essi, è subordinata alie cautele generali, cos) 8. Abbatissa, quae Capitulo foederali intervenire ne­ debbono essi eviUre di entrare senza essere accompagnai! quit, a Vicaria sui monasterii substituitur. At Abbatissa da persona ecclesiastica di nota prudenza. necnon Capitulum monasterii Indonesiae semper libere 5.I Rev±i Delegati avranno poi cura di evitare di Moniales alterius monasterii Foederationis ull propriis prendere occasione della Federazione per qualsiasi altra substitutas possunt designare cum iure ferendi sufirapum. attività o richiesta non strettamente legata colla missione 9. Secretaria Consilii permanentis officio fungitur Sead essi assegnata dal Decreto di nomina. Capituli foederalls ct nulla gaudet voce delibe­ Sarebbe disdicevole alia loro dignitÀ prendere pretesto crctariae rativa. dalFincarko ricevuto per mirare ad altro fine o al tri in10. Capitulum foederale, cui praecst Adsistens reli­ teressl che non siano il vero bene dei Monasteri. giosus aut, ipso absente. Praeses Foederationis, in sessio­ Per la medesima ragionc siano essi attenti ad evitare nem ordinariam adunatur singulis trienniis ac insuperoflinei loro modo dl agire qualsiasi atteggiamento o disposicio Praesidis vacante sive morte sive renuntiatione titu­ zione che possa apparirc corne dlretta a sottrarre un Mo­ laris. nastère di Monache dalla dipendenza de 11 Ordinario del 11. Capitulum foederale in sessione ordinaria: a) im­ luogo al quale sia soggetto, dalla cura o dipendenza di un primis certius reddetur ab ipsa Praeside Foederationis determinato Ordine maschile, oppure a porlo sotto un de­ terminato Ordine o nella sua siéra di influenza, o a cam­ quoad statum personarum, disciplinae ac oeconomiae; deinde de his consilium inire poterit; b) audiet ct iuxta blare in qualunque modo lo statu quo. duas tertias partes votorum dirimet quaestiones generalis La preparazione delle Fcderazioni che mirano al bene momenti spiritualis ac temporalis quae requirunt votam delle Religiose non devono In alcun modo dare occasione Capituli aut quae proponuntur a singulis monasteriis; e} eli­ a turbare le relazioni attualmente eslstentl. get Praesidem Foederationis ac duas Adslstentes iuxta 6. Come previsto nei Decreto di nomina i Revdü De­ normas quas, servatis servandis, Constitutiones monaste­ legati ricorrano alla S. Congregazione per tut te le difficol- riorum unitorum statuunt pro electione Abbatissae huiostà che potessero incontrare e da essa richledano direttive que Adsistentium. nei casi dubbi tenendola al corrcnte delle cose importanti 12. De licentia Sacrae Congregationis de Religiosis Ca­ che possano occorrere durante la preparazione delle Fepitulum foedcrale in sessionem extraordinariam convenire derazloni. potest, si hanc desiderat maior pars Abbatissarum de con­ Redigano sempre una accurata relazione di tulto ciô silio cuiusque Discretorii. che essi hanno fatto in esecuzlone dei mandato affidato 13. Capitulum foederale in sessione extraordinaria iux­ loro.—Valerio Card. Valeri, Pre/etto. ta duas tertias partes votorum dirimet quaestiones ipsius examini submissas. • CircoUre N. 2530,51: AOFM T3 (1354) 8>66. 14. Acta Capituli foederalls subscribentur ab Adsistente religioso, si hic praesideat, ab omnibus aliis legitime praesentibus necnon a Secretaria. 2396 1953 DEC 15.-SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART.· Statuta foederationis monialium sanctae clarae Foederatio Sanctae Clarae est persona moralis collegia­ tis, quae praesentibus Statutis regitur. De membris Foederationis 1. Membra Foderationis sunt, cum omnimoda aequa­ litate larium ac obligationum, praeter monasteria ouae Foederationem inierunt, alia monasteria ab iisdem fun­ danda, necnon monasteria quae in posterum, cum consensu Sanctae Sedis et Iuxta normas in Capitulo foederali de­ terminatas, aggregabuntur. 2. Monasterium lam foederatum ad aliam Foederatio­ nem transire nequit nisi de consensu Sanctae Sedis. De finibus Foederationis 3. Finis Foederationis est conservatio, defensio et in­ crementum, iuxta spiritum franclscanum, observantiae regularis. 4. Quare Foederationis est: a) praecavere difficulta­ tes quae oriuntur e nimia separatione monasteriorum: b) favere Influxu! culusnue monasterii ad extra, efficiendo ut omnia alia fruantur ipsius experientia ac facultatibus; c) succurrere monasteriis quae versantur in adiunctls difficilibus propter penuriam sive rerum materialium sive personarum; d) melius providere formationi spirituali eius membrorum. 3231 B) Dc Consilio permanenti 15.Consilium permanens constat Praeside Foederatio­ nis, duabus Adsistentibus et Secretaria. 16.Praeses Foederationis desumpta e gremio Capituli foederalls est Abbatissa quae ad normam articuli 11 prae­ sentium Statutorum eligitur. 17. Praeses Foederationis ad triennium eligitur, quo durante ipso iure manet Abbatissa sui monasterii, cuius Capitulum electionum versus finem huius triennii differe­ tur. Si Praeses reeligitur ut Abbatissa localis, est pariter reellgibilis qua Praeses foederationis. 18. Officium Praesidis Foederationis vacat morte aut renuntiatione titularis a Sancta Sede acceptata. Hoc in casu prima Adsistens assumet officium Praesidis asque ad proximam adunationem Capituli foederalls, quod Intra sex menses convocari debet. 19.Praeses Foederationis: a) cx officio repraesentat Foederationem cuius nomine perficit omnes actus neces­ sarios ac utiles; b) invigilat bono communi monasteriorum iuxta nonnas a Capitulo foederali stabilitas; c) per κ vel aliam, petente Abbatissa respective, visitationem ma­ ternam monasteriorum peragit; convenit tamen ut de­ cursu triennii omnia monasteria Foederationis visitet; d) iuxta praecepta praesentium Statutorum Capitulum foederale et alios conventus convocat. 20. Adslstentes sunt Abbatissae e gremio Capituli foederails desumptae ct ad triennium ad normam articuli 10 praesentium Statutorum electae; sunt reeligiblles. 21. Adslstentes Praesidi Foederationis adsunt iuxti nonnas a Capitulo foederali stabilitas. 3232 1953 DEC 1β SACRA CONGREGATIO RITUUM - SECRETARIA STATUS 22. Adslstentes in officio permanent usque ad proxi­ mas electiones Capituli foederalls etiamsi antea ab officio Abbatissae monasterii cessaverint, 23. Sl prima Adsistens iuxta articulum 18 praesen­ tium Statutorum debet assumere officium Praesidis Foe­ derationis, secunda Adsistens fit prima ct Abbatissa quae hibet praecedentiam fit secunda Adsistens. Eadem servan­ tur, si officium Adsistentis vacat morte aut renuntiatione a Praeside Foederationis acceptata. 21. Secretoria a Praeside Foederationis libere nomi­ natur e Moniallbus monasteriorum unitorum. 25. Consilium permanens rationabili de causa a Prae­ side Foederationis convocari potest; ordinarie tamen satis erit ut Praeses Foederationis sententiam Adslstcntlum per epistolas exposcat. C) De Adsistenle religioso 2o. Adsistens religiosus, qui ordinarie est religiosus Ordinis Fratrum Minorum, a Sancta Sede nominatur sive ad tempus determinatum, sive ad nutum. 27. Adsistens religiosus gaudet facultatibus ipsi a prae­ sentibus Statutis concessis necnon Illis eidem a Sancta Sede tributis sive decreto nominationis, sive quolibet alio decreto. 23. Adsistens religiosus considerabitur tamquam ful­ cimen vitae contemplativae ac franciscanae In Foedera­ tione. 29. Adsistens religiosus iure praesidet Capitulo foe­ derali, quod non convocabitur nisi ipso audito. Debet adslslere electionibus ac potest aliis conventibus Interesse. Numquam iure suffragii gaudet. 30. Adsistens facultates quibus fruitur potest, In ca­ sibus particularibus, alio religioso Ordinis Fratrum Mi­ norum delegare. De conventibus Abbatissarum aut aliarum Religiosarum 31. Praeses Foederationis, de consilio suarum Adsistentium ac de consensu Adsistentis religiosi, intra Foedera­ tionem concocare potest Abbatissas ac etiam alias reli­ giosas ad conventus formationis aut informationis. De Novitiatu 32. Singula monasteria ordinarie habent suum novi­ tiatum. 33. Licet tamen mittere postulantes, novitiatus pera­ gendi causa, ad aliud monasterium Foederationis. Hoc in casu novitia professionem votorum temporariorum emittet in monasterio originis. Abbatissa, si ita expedire indica­ verit, de consensu Discretorii, tempus novitiatus prorogare poterit, salvo tamen praescripto canonis 571 § 2. 31. Consilium permanens urgere poterit ut monaste­ rium, haud idoneum ad providendum formationi suarum novitiarum, eas mittat ad novitiatum alius monasterii Foederationis. De mutuo auxilio 35. Regularis ac expedita servitiorum permutatio inter monasteria computatur Inter maiora beneficia Foederatio­ nis. Id late interpretari debet Iuxta necessitates commu­ nitatum unitarum; praesertim procurabitur opportuna dis­ tributio operum remuneratorum iuxta normas a Capitulo foederali statutas. 36. Translatio temporaria aut definitiva religiosarum ex uno monasterio ad aliud fiet Intra Foederationem Iuxta normas quae sequuntur. a) merum mutationis desiderium numquam justifi­ cat translationem cx uno monasterio ad aliud; b) superiores numquam mere arbitrarie alicui reli­ giosae transitum imponere poterunt; c) in casu translationis temporariae requiritur con­ tinus Abbatissae monasterii originis et Abbatissae mo­ nasterii religiosam accipientis; insuper approbatio Praesidis Foederationis ac —nisi in casu gravi aut ob rationem ex­ traordinariam, de Iudlcio Praesidis ac Adsistentis religio­ si— assensus ipsius religiosae. Religiosa translata in om­ nibus subiciatur Abbatissae monasterii ubi ad tempus commoratur; ibidem gaudet praecedentia ipsi iuxta pro­ fessionem religiosam competente; retinet omnia iura quae in monastelo derelicto habuit; ex iis autem —absque ulla stricta obligatione— Ipsi exercere licet dumtaxat ius suf­ n. 2397-2389 fragii In electionibus. In Capitulo electionum novi mo­ nasterii caret vocc cum activa tum passiva, nisi officium quod Ibidem adimplet de iudicio Adsistentis aliud re­ quirat; d) transitus definitivus ad aliud monasterium prae­ cedi debet periodo qua durante religiosa consideratur uti temporarie translata. Post votum favorabile Capituli mo­ nasterii in quod vult incorporari, Praeses Foederationis in­ corporationem a Sancta Sede rogabit tramite Adsistentis religiosi. De cooperatione financtaria 37. Singula monasteria, quoad fieri potest, iuxta nor­ mas a Capitulo foederali stabilitas suam partem conferent ad impensas communes Foederationis. 38. Omnes exitus a clausura pro rationibus in praesen­ tibus Statutis determinatis concedentur a Praeside Foe­ derationis; semper tamen monendi sunt Ordinarii. 39. Omnes religiosas quae debent Itinerari de uno mo­ nasterio ad aliud regulariter comitetur Soror servitio externo monasterii addicta aut honesta persona saecularis. 40. Quod attinet ad Capitulum foederale aut alios conventus Foederationis agetur iuxta circumstantias, ra­ tione habita sanctissimae paupertatis ac decentiae. De praecedentia 41. Intra Foederationem Praeses semper praecedet Ab­ batissis aut aliis religiosis. 42. In Capitulis foederalibus aut aliis conventibus Foederationis ordo praecedentiae sequens erit: a) Praeses Foederationis; b) Abbatissa monasterii ubi habentur Ca­ pitulum aut conventus; e) Adslstentes, etiamsi Abbatissae monasterii amplius haud sint; d) Abbatissae et aliae Moniales ad Capitulum foederale pertinentes, iuxta ae­ tatem professionis religiosae; e) Secretaria Foederationis. • AOFM 73 (1654) 63-95, 2397 1953 DEC 16.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· Circa usum gestandi tegmina digitorum seu chirothecas apud «parvum clerum» seu pueros sacris functionibus inservientes II Delegato arvivescovile di Napoli per 11 «Piccolo clero», sl permette esporre che in alcune diocesi, e nelPArchidiocesI dl Napoli, presso alcune Associazionl parrocchiali dei «Piccolo clero» è invalso Fuso di vestire I chierichetti non solo dl sottana e cotta, ma anche dl guanti blanchi. Pofchè fra i vari sacer­ doti che si interessano del «Piccolo clero» vi è opinione discor­ dante circa Puso di tali guanti da parte del chicrichetti nelle sacre funzionl, e talc discordanza è sul piano nazlonale e sopranazlonale, c polché, d’oltre parte, tali chicrichetti entrano sempre più ufficlalmente nello svolgimento delle sacre funzioni, tanto da essere citati nelle nibriche della rataura ta vigilia pasquale (Ordinationes 1. 2), lo scrivcntc imjnora da codesto sacro Dicastero la grazia di un autorcvolc responso al seguente dubbio che avanza, autorizzato dall’ Erfio Signor Cardinale Arcivescovo: «E’ leclto l’uso de! guanti nelle sacre funzionl ul «Piccolo Clero», oltre la prescritta sottana e cotta?» In attesa d'una taie grazia, lo scrivente profitta voïentieri délia circostanza... ecc. La Sacra Congregazione del Riti, In data 16 Dicembre 1953, col n. di Protocollo N. 55/953 rispondevn: negative. • Delegate Curia© Neapolitanae, Prot. N. 53*953: ME 79 (1954) 242. A. B. in EL 68 (1854) 92; S. MATTEI in ME 79 (1954) 242-244; Perfice munus 29 0954) 413-414. 2398 1953 DEC 16.-SECR. STATUS, NORMAE. AAS 46(1954) 78-79 scholae vati canae paleographiak et diplomaticae apud archivum secretum vaticanum constitutae Statuta La Santità di Nostro Signore Pio Pp. XII, ntll'Udienta del 16 dicembre 1953, concessa al sottascritto Pro-Segretario di Stalo della medesima Santità Sua per gli Affari Ordi­ nari, si è benignamente degnata di approbate il seguente Statuto, che sostituisce gli tOrdinamenli per la Scuola di Paleo ara/ia presso PArchivio Pontificio Vaticano· conte nati nei Motu proprio «Fin dal principio· del Santo Padre 3234 n. 2390 SECRETARIA STATUS - ARCHIVUM SECRETUM VATICANUM 1053 DEC 21 guenti corsi: 1) Paleografia latina fire ore selliniaruitii· 2) Diplomatica (id.). Al corso di Paleografia è unito l’insegnamento delh Miniatura; alla Diplomatica, quelle dclla Cronologia medievale e dclla Storia degli Archivi. Statuto della scuola Vaticana di paleografia e I corsl di Paleografia e di Diplomatica si svolgono ad DIPLOMATICA ERETTA PRESSO L’ARCHIVIO SECRETO VA­ anni alterni. TICANO Le lezioni sono accompagnute da cscrclzl dl lettura e Art 1. La Scuola Vaticana di Paleografia e Diplo­ da altre esercltazioni praliche, in cul gli alunni vengono matica, istltaita da Leone XIII di t. m. con Motu Proprio addestrati alla critica dei codici e del documenti. dei 1.· Maggio 1884, ha ii carattere di Scuola superiore Art. 2.—Il corso dl Archivistica è annuale c comprends di perfezionamento. le seguenti materie: 1) Archivistica generale (due on ut· Al termine dei corso, superati gli esami, essa rilascia 11 timanali); 2) Archivistica speciale: gli archivi ecclesiasti­ diploma di Paleografo-Archivista. ci (id.). Art. 2. Alla Scuola è annesso un corso teorico-pratico Art. 3.—Il Card. Archivista si riserva di nominare per di archivistica, istituito da Pio XI di f. m. nel 1923 prin- ogni anno scolastlco, su proposta del direttore della Scuola dpalmcnte per gli alunni degli Istituti Ecclesiastici di e udito il parere del Prefetto dell’Archivio Segreto Vati­ Studi Superiori di Roma, alio scopo di preparare persone cano, uno o più assistenti volontari fomiti del dovuti re­ idonee a ben conservare gli Archivi Ecclesiastici. quisiti scientific! e morali, che coadiuvino i professori ncgli escrcizi. L’ufflcio di assistente volontario è gratuito* AI termine dei corso, a chi abbia superato gli esami, viene rilasdato uno speciale attestato. Art. 4.—Sono ammessi a frequentare I corsi di Paleo­ grafia e dl Diplomatica i laureati o diplomati dl qualunArt. 3. La protezione e l’ai ta direzione dclla Scuola que Facoltà univereitaria o Istituto di studi superiori, sono affidate all’Eiho Card. Archivista di Santa Romana purchè ahbiano un'adeguata preparazlone storica cd umaChiesa, ed Egli ne rende conto al Sommo Pontelice. Al Card. Archivista spetta emanare e, ove occorra. mo- nlstica. È in facoltà dell’Eiîio Card. Archivista anunettere stu­ 79 dificare il Re/golamento per ciô che riguarda la disciplina scolastica e le materie d insegnamento. denti delle Facoltà o Istituti sopra nominati prosslmi alia laurea o al diploma. In mancanza o in assenza del Card. Archivista, riceve ed accetta le domande di ammlssione, presiede la Commis­ Art. 5.—L’ammisslone al corso di Archivistica, per b sione esaminatrice e sottoscrive e rilascia. i diplomi il quale non è richiesto un partlcolare tltolo di studi superiori, Prefetto dell’Archivio Segreto Vaticano. è concessa caso per caso, tenendo conto degli studi com· Art 4. La cura della disciplina e dell’amministrazione piuti e dclla preparazlone culturale dell’aspirante. dclla Scuola spetta al Prefetto dell’Archivio e, in assenza Art. 6.—Per l’ammisslone a clascuno dei corsi occorre di lui, a chi ne fa le veci. presentare alia Direzione della Scuola una domanda di­ retta all’Eiho Card. Archivista. con le commendatizie di Art. 5. I Professori, scelti per lo più fra gli Officiali dell’Archivio Vaticano, sono nominati dal Santo Padre istituto scientifico o di un personaggio autorevole, che si renda garante dell’allievo, e accompagnata —ove sla ri­ su presentazione del Cardinale Archivista. chiesto— dai documenti atti a provare gli studi compiuti. Uno dei Professori, designato dall’Emo Card. Archivista, Allo stesso Cardinale Archivista sono riservate in ogni caso ha la direzione interna della Scuola e la rappresenta; e la valutazione dei titoli e 1'accettazlone delle domande. risponde a Lui e, per ciô che gli spetta, al Prefetto dell’Archivio del suo boon andamento. Art. 7.—L’anno scolastico comincla 11 l.° novembre e termina il 15 luglio. Le lezioni hanno inizio, secondo la Art. 6. Π corso di Paleografia e di Diplomatics ha la durata di un biennio, e vi si insegnano la Paleografia la­ consuetudine, il lunedl dopo 1’11 novembre e terminano tina e la Diplomatics con le discipline complementari il 15 giugno. L'orario delle lezioni e le vacanze sono sta­ bilite negli appositi awisi chc vengono pubblicatl ogni determinate nel Regolamento. anno. Il corso di Archivistica dura un anno c vi si danno istruzioni per la buona tenuta degli archivi, per la compiArt. 8.—La frequenza al cors! è obbligatorla per tutti lazione degli inventer!, ecc. gli iscritti; per la validité dell’anno scolastlco occorre aver frequantato almeno due terzi delle lezioni prescrltte e delle Art. 7. Le spesc per il mantenimento della Scuola enrelative esercltazioni. trano nella contabililà dcH’Archivio Segreto Vaticano. Art. 9.—Per essere ammessi agli esami occorre: a) aver La Commissione Cardinalizia preposta all’Aniministrazione dei Benl dclla Santa Sede darù disposizione perché frequantato validamente i corsi prcscrittl e le esercitasi continuino a corrispondcre gli assegnl concessi al per­ zioni; b) aver compiuto uno studio o un lavoro scritto, sonale destinando, per le spese ordinarie, la somma sta­ assegnato da un professore dclla Scuola, che dimostri 1’attitudine del candidato. bilita. Le spese sAordlnarie verranno npprovate dalla stessa Art. 10.—L’esame per conseguimento del diploma di Commissione Cardinalizia sccondo l’occorrenza. Paleografo-Archivista consiste: Art. 8. L’originale del présente Statuto sarù conser­ a) in una prova scritta di Paleografia, in cul il can­ vato nell'Archlvlo Segreto Vaticano; di es so saranno re­ didato dimostri di saper leggere con sicurezza un antico datte tre copie ufficiali munite dclla sottoscrizione c del manoscritto e riconosceme la scrittura, valutando l’età sigillo dcll’Emo Card. Archivista, da conservare rispettie la provenienza; vamente nella Segretcria di Stato, nell'Amministrazionc b) in una prova scritta di Diplomatica, doè b del Bcni dclla Santa Scde e nella Scuola. trascrizione di un documento medievale accompagnaU dall’analisi critica c da un breve regesto del testo; Λ>η. 1. BATTELLt in Apoll. 27 i 1954) 69-72. e) in una prova orale sulla Paleografia, sulla Diplo­ matica, sulla Miniatura, sulla Cronologia medicvale c solb Storia degli Archivi. Art. 11.—La Commissione esaminatrice per il confer!· 2399 mento del diploma di cui sopra è costituita dall’Emo Car­ dinale Archivista, che la presiede, dal Prefetto dell’Archivio Segreto Vaticano, da un rappresentanle delh Bl1953 DEC 21.-SECR. STAT.-ARCH. VAT., NORMAE. PART.· bliotcca Apostolica Vaticana, da un ofticialc dell’Archivio Vaticano designato dal Cardinale Archivista e dal profes­ Normae quidub regitur schola vaticana paleograsori delle materie. PHIAE ET DI PLOWATI CAE PENES ARCHIVUM SECRETUM In caso di mancanza o di assenza dei Commissori desi­ VATICINUM gnati, II Card. Archivista prowede alia nomina di altri fino a complétante il numero. ftegolamenlo della Scuola Vaticana di Paleografia e Di­ II giudlzio dl approvazlone è dato dalla somma del voll plomatica crella presso l’Archiulo Segreto Vaticano dei singoli Commissari, espressi in decimi; nel giudlzio si Art. L—L’lnscgnamento per consegulre il diploma di terrii conto anche dello studio o lavoro scritto sopra menPaleografo-Archivista dura duc anni e comprendc 1 sezioniito. MRRU d Wr\V\ · ··* -— · - * - À r xt*jM n·*· M¥.\\ï ^OMQO* 1 1 uuuan i > O tH O O N V 1 3 A 3 ΐ υ Leone XIII dd !.· maggio 1884 e gli art. 96-99 del Kegolamento ddl'Archicio Vaticano approrato dal Santo Padre Pio XI il 25 gennaio 1927.—G. B. Montini 3235 3236 SACRA ΡΛΕΝΙΤΕΝΤΙΑΗΙΛ - PIUS ΧΠ - SANCTI OFFICII 1953 DEC 23-1953 Per l’idoneltà occorre che tutti i Commissar! dlano il volo di almeno sci decimi; in caso dl divergenza, pub uno del Commissar! chicderc la volazlone segreta. Art. 12,—L’esame per U conscgulmento dell’attestato dl Archivistica consiste in una pro va onde dinanzl ad una Commissione composta dal Prefetto dell'ArchlvIo Segrcto Vaticano, che la prcsledc, c dal professori delle ma­ terie. II voto dl approvazione è espresso con quallfiche «op­ time» c «rite probatus», secondo il merito dei candidato; per ridoneîtà è necessario che Iulii i Commlssari diano almeno la quallfica «rite probatus». Se i voti di approvazione sono discordi, si seguirà ii giudlzio dclla maggioranza nel caso che si abbiano voti dispari tra le due quallfiche vicine, cloè tra «optime» c «bene probatus» o tra «bene» c «rite probatus»; si assegnerà h quallfica inferiore nel caso chc si abbiano voti pari, ugualmente Ira due uualifiche vicine; allrimenti si asseperà In quallfica media. .Art. 13.—II diploma di Paleografo-Archivista e l’alteslato dl Archivistica sono firmati dall'Eiho Cardinale .Archivista e controfirmall dal diretlore dclla Scuola. .Art. 14.—Il présente regolamcnlo entra in vigore con il correnle anno scolastlco 1953-54. Vaticano, 21 Diccmbre 1953.—G. Card. Mercati. • Apoll. 27 (1954) 67-89. Adn. J. BATTELLI in Apoll. 27 (1954) 69-72. η. 2400-3402 luntatcm, legum violatoribus indulgcatur iniuste, quod nervum ecclesiasticae disciplinae disrumplt. Sed quidam sacrorum canonum interpretes id non satis attendentes vim can. 2319 § 1, 1.· extenuarunt atque, plus aequo innixi praescripto can. 1063 § 1 in eodem re­ vocati, docuerunt non quodlibet matrimonium a catholi­ cis initum seu attentatum coram ministro acatholico pu­ niri excommunicatione Ordinario reservata. Itaque ne christifldeles, metu poenae liberati, eiusmodi crimen admittere audeant, Nos, auditis Eihls ac Revriiis Patribus Supremae Sacrae Congregationis S. Officii, Motu Proprio ac de plenitudine Apostolicae potestatis, decer­ nimus atque iubemus ut a can. 2319 § 1, l.° expungantur verba icontra praescriptum can. 1063 § 1». Mandamus autem ut hae Litterae Apostolicae, Motu Proprio datae, in Actis Apostolicae Sedis edantur. Contrariis quibuslibet non obstantibus, etsi peculiaris­ sima mentione dignis. Datum Romae, apud S. Petrum, die xxv Decembris mensis, in (esto Nativitatis Domini, anno mcmliii, Pon­ tificatus Nostri quinto decimo.—Pius Pp. XII. Adn. E. BERGH in NrT 88 (1954) 530-531; T. G. BARB E RENA in REDC 9 (1954) 405-411; M. CROVINI in ApoH. 27 (35-42, F. LODCS xn Sal Terrae 42 (1954) 334-037: L. L· McR in CR 39 (1954) 299-300, O. O EST E RLE in ME 79 (1954) 202-208; J. SCHMIDT in Juriit 14 (1954) 214-219. 2402 2400 1953 .. .. -SC S. OFFICn, DECLARATIO. PART.· 1953 DEC 23.-S. PAENITENTIARIA, RESPONSUM. PART.· Circa SOLVUNTUR DUBIA CIRCA ET CONDITIONES INDULGENTIAS AD EASDEM ANNI MARIANI LUCRANDAS Dubia— Beatissime Pater, Carolus archicpiscopus Tridcntlnus, ad pedes Sanctitatis Tuae provolutus, circa decretum S: Pimitentiariac Ap. d. d. 11 novembrls 1953 [LE 2381] de In­ dulgentiis Anni Mariani, sequentia proponit humiliter dubia. L An templis in honorem B. Mariae V. extractis adnumerandae sint ecclesiae aliis sanctis dicatae, quae, ob Imaginem eiusdem Deiparae Virginis quam peregrinantes fideles singulari caita prosequuntur, ut Sanctuaria Mariana habentur; Π. Utrum iisdem templis adnumerandae sint ecclesiae etiam parvae molis ct oratoria publica B. Mariae V. dicata, ia oratoria publica sacellis connumerentur, ut in can. 929; III. An indulgentia toties quoties lucrifieri possit In utro que festo septem Dolorum B. Μ. V.; IV. Quoniam criterio cognoscatur «dissitus» locus ad quem peregrinantes conveniunt; V. Potestne Ordinarius loci dubia facti dirimere de con­ ditionibus requisitis ad indulgentias lucrandas; VL Valentne confessaril opera commutare ad normam can. 935 pro Indulgentiis de quibus in nn. I, II, III et IV me­ anti decreti. Rest.—Die 23 decembris 1953.—Sacra Paenltentiaria Aposlolka, vi facultatum a SS. D. N. Pio Pp. XII sibi tributarum, ad praefata dubia respondet: Ad I., negative: Ad II., affirmative ad 1. partem, negative ad 1; Ad III., affirmative: Ad IV., dissitus locus est qui eutat extra nationem; Ad V., negative: /Ad VI., affirmative quoad I, II, et III, negative quoad IV.—S. Luzio, Regens. S. De Angelis, Subst. • α-Jiairio Trideatino, Prot, N. 5828 eccL: EL (1954) 55-58. 2401 1953 DEC 25.-PIUS ΧΠ, MOTU PR. AAS 46 (1954) 88 Qvaedam OBCA VERBA EXPUNGUNTUR A CAN. 2319 § 1, l.° POENAS CONTRAHENTIUM MATRIMONIUM CORAM MINISTRO ACATHOLICO PIUS PP. XII Ecclesiae bonum postulat ut, quantum fieri potest, ca­ veamus ne, incertis privatorum hominum de germano ca­ nonum sensu opinionibus et coniecturis, luris canonici stabilitas In discrimen vocetur, neve, subtilitatibus et ca­ villationibus Immorando, contra apertam legislatoris vo3237 «Y. M. participationem catholicorum in consociatione C. A.» [ = YOUNG MEN'S CHRISTIAN ASSOCIATION] VULGO DICTA G (pen herewith are documents clarifying the Holy See's attitude toward the Y.M.C.A. in any form. The firal document carries no dale but was published in a certain Polish publication on 25 October. 1953, and. seemingly. mas senl to Archbishop Garni Ina about that time. It is preceded by an introduction gloing the background for thelreply. For quite a long lime already there have existed among Catholic Poles some differences of opinion and confusion as regards the altitude toward the Organization tYoung Men's Christian Association· (Y.M.C.A.), and in particular toward the Polish Section of this Association. These doubts are unequivocally and finally set aside in a teller of the Papal Congregation of the Santo Ufficio addressed to II. E. Archbishop Gamlina following upon endeavors undertaken in Rome by the Polish Y.M.C.A. to have have Catholic prtels apponlted as liaison officers between the Polish Clergy and the Organization of the Y.M.C.A. abroad. The full tex of this letter, staling explicitly that the Y.M.C.A. is not a Catholic Organization and therefore that Catholics should not co-operate with it, is quoted below: Most August Excellency, The representatives of the Polish Section of the Y. M. C. A. who recently visited Rome have asked the Holy See whether this Section esta­ blished in 1922, e. g., after the publication of the wellknown Instruction of the Santo Ufficio concerning the Y. M. C. A. [LE 2971 falls under the regulations and pre­ ventive measures embodied In this Instruction. According to the stateents omf these representatives, the abovementioned Section should be considered as au­ tonomous in its relations with the World Organization of Y. M. C. A.'s, and its character should dissipate any re­ servations held against it by the Holy See. The reply of the Holy See in this matter was that the Instruction in question is binding also tot the Polish Section of the Y. M. C. A. In view of the above they were told that it Is not pos­ sible lo agree with their request to appoint Catholic priests as liaison officers between the Polish Clergy and the As­ sociation of the Polish Y. M. C. A. abroad. Will Your Excellency be good enough to take care to communicate this reply of the Santo Ufficio to the com­ petent Church authorities appropriately, so that they may know what attitude they have to adopt in this matter? I take this opportunity to convey to Your Excellency the expression of my highest and most sincere considé­ ration. Yours.—Joseph, Cardinal Pizzardo, Secretary. • Ar chi episcopo Mâdyîensi. Prêt. N. 151.20. BOUSCAREN V ÔIS198. Adn. BOUSCAREN V 818-819. 3238 η. 2403-2407 SACRA CONGREGATIO CONSISTORÏALIS - RELIGIOSORUM 2406 103 2- 1953 .. . .-SC RELIGIOSORUM, INDULTUM. PART.· 1953 .. .. -SC CONSISTORÏALIS, NORMAE. PART.· Normae CIRCA 1053- „ lituroicae a cappellanis n . avium servandae Formula qua s. c. de religiosis concedere sour CALENDARIUM ET NOMEN ANTISTITIS IN CANONE MISSAE, ITINERE MARITIMO PERDURANTE INDULTUM SAECULARIZATIONIS RELIGIOSIS NON SACDifrr TIBUS VOTORUM SIMPLICIUM PERPETUORUM L In sacris peragendis et in divino Officio recitando, itinere maritimo perdurante. Sacerdotes in navi versantes uti possunt kaiendario Ecclesiae universalis. 2. In Canone Missae, itinere maritimo perdurante, ex­ primitur nomen Papae, retidta cuiuslibet Antistitis me­ moria. Preces—Beatissime Pater. N. N. professus a votif ilrapUcibus perpetuis In... [Congregatione...] cum nd onera iit» religiosae sustinenda omnino se imparem sentiat, ad pedes S. V. Erovolutus, humillimo Implorat indultum saecutarizaUonh, it i saeculum libere ne licite redire valent. Et Deus, etc. Rescr.—Vigore facultatum a Ssilio Domino Nostro coocetsaruni, S. Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium prae­ posita... [audito iKtlo Reorfii Procuratorii Generalis, farto K Generali, oel, pro laids, Excrho Ordinario loci...] benip * commisit, ut Oratori libere acceptanti... (pro suo arbitrio et conscientia) concedere valeat petitum Indultum saccuhriutionis ad normam can. 640, § 1, n. 2.·; itn ut, deposita exterket forma habitus religiosi, in usu Sacramentorum saecularibn nssimilctur, ac maneat liberatus a votis cctcrisquc obligatknlbus suae professionis. Post decem dies α recepta communicatione Decreti exierotorialis ex parte oratoris, praesens rescriptum, si non Inerit acceptatum, nullius roboris esto. Contrariis quibuslibet o&a obstantibus. Datum Romae, die.___ nnni 195----- • G. FERRETTO. U Coetirunone Apoetotici «Exr-il Familia», Pompei 1955» p. SS in noth. Ada. G. FERRETTO op. ei Joe. dL 2404 1953 .. .. -SC CONSISTORÏALIS, INDULTUM. PART.· Conditiones quas s. c. consistorialis apponere solet IN CONCEDENDA ADSERVAT1ONE SSMAE ORATORIO NAVIS EUCHARISTIAE IN­ Ut plxis in tabernaculo inamovibiii firmiter haereat, ne fluctibus aestuantibus agitetur, clavis diligenter cus­ todiatur et lampas continenter diu noctuque coram eo luceat, etiam ex electrico. ♦ G FERRETTO. U Coetimaono Apojtalica «Exxul FamflU», Pocpei. 1955, p. 61 in noli». Ada. G. FERRETTO cp. c: Joc. dt. * CpR 32 (1953) 139-190. Adn. A. GUTIÉRREZ in CpR 32 (N9$ 183-197. 2407 1953 .. .. -SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART? Formula qua 2405 s. RESTAURATIONEM VOTA 1953 c. de religiosis VOTORUM SIMPLICA concedere solet SOLLEMNIUM EMITTENTIBUS MONIAUBCT ,.-SC RELIGIOSORUM, INDULTUM. PART.· Formula qua s. c. de religiosis concedere solet EX CLAUSTRATION EM AD EXPERIMENTUM CERDOTIBUS RELIGIOSIS SA­ Preces—Beatissime Pater N. N. ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus Implorat indultum saecularizationis, prae­ vio experimento ad normam Can. 641, J 2, ob causas Sacrae Congregationi de Religiosis allatas. Et Deus, etc. Rescr.—Vigore facultatum n Ssiho Domino Nostro con­ cessarum, Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, audito voto... (Reptnl P. Procuratoris Generalis] et attentis litteris testimonialibus Ordinarii.----- Eidem Ordi­ nario benigne commisit ut, pro suo arbitrio et conscientia Oratori concedat indultum exclaustrationis, durante experi­ menti tempore, depositu exteriore forma habitus religiosi et servatis ceteris servandis ad normam Can. 639 Codicis Iuris Canonici. Sl forte, perduranto experimento, ab Ordinario praemonitis Superioribus.___ dimittatur, statim ad clau­ stra redire teneatur. Transacto vero praefato experimenti tempore, vel eliiyn prius, si definitive recipiatur. Orator, novo titulo canonico vel. Ipsius Ordinarii iudiclo, alio modo, congrua sustentatione provisus, maneat snecularizatus, Ideoque libe­ ratus a votis In religione emissis, firmis oneribus Ordini maiori adnexis, ac ipso facto incnrdinatus___ [Dioecesi----- ] ad normam Canonum 640, § 1, nn. 1, 2 et 641. ί 2 et 642 Codicis Iuris Canonici. Decretum autem exsecutorialc huius Rescripti communicetur cum hac Sacra Congregatione et cura Superiore Generali...... Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, die195.... • F. 68: CpB 32 (1953) 190-191. Adn. A. GUTIÉRREZ in CpR 32 (1953) 186-197. Cum Moniales.-------- ------------------------------------------- --------- — ab Apostolica Sede petierint facultatem emittendi vota solemnia et observandi clausuram papulem... (maiorem, mInoremJ, Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praenosti, audito voto... [ Ordinarii loci. Superioris Regularis, etc.] reque mature perpensa, statuit ut in posterum in praefato Nonsterio, praemissis votis temporariis ad normam Can. 574 C.LC. emittantur vota solemnla, et clausura papalis, ad tramitem Codicis. Constitutionis Apostolicae «Sponsa Christi» et Instruetionis S. Congregationis de Religiosis »Inter praeclara» diei 23 nov. 1950 observetur, cauto tamen ut Moniales obligatione votorum solemnium rite noscant ct pro illarum congrui sustentatione provisum sit. Hisce concurrentibus adiunctis... [ Ordinarius loci, etc.) per sc vel per delegatum, nomine S. Sedis, professionem votorum solemnium Antistitae praefati Monasterii recipiat; Antistiti autem professionem solemnem aliarum Monialium quae saltem per triennium iam In votis extiterint. Si quae ex praesentibus Monialihus nolint sesc votis solemnibus obstringere, liberum eis sit in votis simplicibus perma­ nere, sed ipsae bene sciant se strictae obligationi teneri obser­ vandi a da m ussi m leges clausurae papalis... [maforb. minoris]. Sorores vero externae, peracto tempore votorum tempora­ riorum, nd vota simplicia perpetua tantum admitti poterunt Committitur demum __________________________________ _ ut praesens Decretum, quatenus dc adimpletis conditionibus sibi constet, in praefato Monasterio publicare faciat et de per­ acta publicatione atque exsecutione documentum asservetur In archivo Monasterii ac exemplar eiusdem documenti ad Sa­ cram Congregationem transmittatur. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, dic ____________________________ • CpR 32 (1953) 100. Adn. A. GUTIÉRREZ in CpR 32 (1953) 102-115 I 3239 i 3240 ANNUS 2408 1954 IAN 1.-P1US XII, ADHORT. AAS 46 (1954) 18-24 Adhortatio ad emos vel excmos pp. dd. italtae ORDINAIUOS: DE TELEVISIONE PIUS PP. XII Venerabili Fratelll, salute e Apostolica Bencdizlonc.— I rapidi progressi, a cul è omini awiata in molt! paesl la Televisione, sempre più mantengono desta ia Nostra attenzionc su questo mcraviglioso mezzo offerto dalla scienza e dalla tecnlca all’umanità, prezioso e perlcoioso ad un tempo, per i profond! rlflessl che esso è destinato ad esercitare salia vita pubbllca e privata delle Nazloni. Anche in Italia la Televisione sta per iniziare le sue regolari trasmissioni, e il programma già delineato di una vasta rete di stazioni su tutto il territorio nazionale fa fondatamente prevedere notevoli gii sviluppi che potrà avere questo nuovo e potente strumento di espressione e di diffusione delle immagini, delle idee, dei sentiment!, e dell'arte. A nessuno puô sfuggire 1’importanza di questo awenimento, ponendo esso davanti al pubblico una nuova serie di problem! delicati ed urgenti di ordine morale, di presenza vigile ed attiva, e di organizzazione anchc in questo campo. Grande conforto Ci arreca a questo riguardo il sapere che Vol, Venerabili Fratelll, condividete queste Nostre pa­ terne sollecitudinl, e ve ne ringraziamo cordialmente. Comprcsi, pertanto, della gravité della materia, crediamo giunto il momento di rivolgerc a Voi la parola su questo srgomento, per esortarvi a perseverare nel lodevoll sforzl già da Vol intrapresi, e perché la vostra azione, convenlentemente orientata dalle norme direttive che intendiamo Impartlrvi, giunga tempestiva ed efficace, e apportl salutari e durevoli frutti. Riconosclamo pienamente. Venerabili FrateLli, il valore di questa luminosa conquista della scienza, essendo essa nuova manlfestazlone delle mirabili grandczze di Dio, il quale ; et cum in Vetere Testamento virginitas servanda ac tuenda prae­ cipiatur, id iuberi tantum ut praevium matrimonii postu­ latum *; ac praeterea —quod scribit Ambrosius *— «etiam 162 templo Hierosolymis fuisse legimus / virgines. Sed quid dicit Apostolus? «Haec autem omnia in figura contingebant illis4·, ut essent indicia futurorum». Siquidem inde ab Apostolorum aetate haec virtus in Ecclesiae viridario viget ac florescit. Quod in Apostolorum Adis1 scribitur quattuor Philippi diaconi filias fuisse virgines, id profecto potius quam juventutem, earum significat vitae statum. Ac non multum post temporis spa­ tium Ignatius Antiochenus virgines salutando commemo­ rat \ quae iam. una cum viduis Smyrnensis Christianorum communitatis haud mediocris pars erant. Secundo autem saeculo —ut S. Justinus testatur— «multi quidem ct multae, annos sexaginta et septuaginta nati, a pueris Christi disci­ plina imbuti, incorrupti perseverant 7». Pedetemptim. virorum mulierumque numerus, qui suam castitatem Deo devoverant, succrevit; parique modo eorum muneris, quo in Ecclesia fungebantur, momentum haud parum invaluit, ut fusius in Nostra Constitutione Apostolica Sponsa Christi exposuimus 4. Ac praeterea Sancti Patres —ut Cyprianus, Athanasius, Ambrosius, loannes Chrysostomus, Hieronymus, Augusti­ nus aliique non pauci— de virginitate scribendo, cam sum­ mis extulerunt laudibus. Hacc autem Sanctorum Patrum doctrina, ab Ecclesiae Doctoribus et a Christianae asceseos Magistris decursu sacculorum aucta, multum profecto confert ad firmum in utriusque sexus Christianis vel exci­ tandum, vel iam conceptum confirmandum propositum perfecta se Deo devovendi castitate atque in ca ad mortem usque perseverandi. Maior est, quam ut dinumerari possit multitudo eorum qui, ab Ecclesiae initiis ad nostra usque tempora, suam castitatem Deo obtulerunt, alii quidem illibatam suam virginitatem conservando, alii vero, coniuge defuncto, perpetuam viduitatem eidem consecrando, alii denique, suorum peccatorum paenltentes, vitam omnino casiam 163 eligendo; omnes autem eodem concordi pro/posito prae­ stantes, nempe in perpetuum a carnis delectationibus propter Deum abstinendi. Quod igitur Sancti Patres de virginitatis gloria ct merito praedicarunt, his omnibus invitatio, firmamentum ac robur sit, ut immobiliter in sacrificio oblato perseverent, neu quidquam vel minimum, super Dei altare positi holocausti partem tollant slbique vindicent. Dum autem in hac perfecta castitate unum ex tribus votis innititur, quibus religiosus status constat, · atque eadem ab Ecclesiae latinae clericis in maioribus ordinibus constitutis requiritur10 ct ab Institutorum Saccularium sodalibus exigitur11, Ipsa nihilo secius etiam apud non paucos floret, qui ad lalcorum ordinem omnino pertinent; viri enim et mulieres habentur, qui in statu publico per­ fectionis non constituuntur, et tamen n matrimonio deIcctlonibusque camis ex proposito vel voto privato se 1 Cfr. S. Ameim., De tvginibni, lib. I, c. 4, n. 15; De virginitate, c. 3, n i}; P. JL XVI. 193. ‘Cfr. Er. XXII, 16-xr, Deui XXII, 23-29, F.ah. XLII, 9. ’S. De titgimbvt, lib. I, c. 3. n. ir, P. L. XVI, 192. · I Cer. X. n · Ad. XXI, 9. · Cfr. S. Ignat. Axnocn., Ep. ad Smym.·, c. ly, ed. Foock-Dkluwp, Pairtz Apodolici, voL I, p. 2S6. ’S. Ivsrw., ApoL I pn chriii^ e. 1$; P. G. VI. 349. · Cfr. Const. AposL Sponsa Chridi; A. A.S XUII, J95T, n» J·» fLE 2x67]. ·Οτ. C. I. C, can 4S7. "Cfr. C /. C., cu. 1)2 I i “Cfr. CotnL AposL Prwida Mater, art III, ί a; 3251 1054 ΜΑΗ « omnino abstinent, ut liberius proximis inserviant el et facilius arctiusque cum Deo animum conlungant suum. Ad hos singulos universos dilectissimos filios ac filia, qui corpus animumque suum quomodocumque Deo eoc^crarunt, Nos paternum convertimus animum, eosdemqw ut propositum sancte susceptum confirmare dillgentenjcefficere velint adhortamur quam maxime. Cum autem nonnulli hodie habeantur, qui a recto Iti­ nere hac in re declinantes matrimonium adeo extollant, ut Illud reapse virginitati praeponant, Ideoquc Deo dicatas castitatem et ecclesiasticum coelibatum detrectent, Noi doctrinam de excelso virginitatis munere ίη praesens potis­ simum declarare ac tueri apostolid officii conscientis po­ stulat, ut veritatem catholicam adversus hos errores de­ fendamus. Imprimisque animadvertendum putamus id ex ipsius Divini Sponsi labiis Ecclesiam deprompsisse, quod de virginitatis doctrina praecipuum est. / !Ia Cum enim discipulis gravissima viderentur matrimonii vincula et incommoda, quae eorum Magister loquendo fecerat manifesta, cumque eidem dixissent: «Si ita «t causa hominis cum uxore, non expedit nubere ’*·, lesus Christus respondit non omnes capcrc verbum istud, sed quibus datum esset; quosdam enim naturae defectu, alios hominum violentia et pravitate a matrimonio impediri, alios vero sponte ac propria voluntate ab eo abstinet, idque «propter regnum caelorum»; atque hisce verbis concludit: «Qui potest capere, capiat»13. Hac Igitur sententia divinus Magister, non de corporeis agit ad matrimonium ineundum impedimentis, sed de spirituali liberae voluntatis proposito se perpetuo a nuptiis et a corporis delectationibus abstinendi. Eos enim, qui iisdem sua sponte se fore renuntiaturos decrevere, cum eis comparando, qui vel natura, vel hominum vi ad eandem renuntiationem coguntur, nonne Divinus Redemptor illud nos docet, castitatem nempe, ut perfecta reapse sit, opor­ tere perpetuam fore? Huc accedit —quod Sancti Patres Ecclesiaeque Doctors praeclare docuere— virginitatem non esse Christianam virtutem, nisi eam «propter regnum caelorum»14 amplec­ tamur, hoc est, nisi eiusmodi vitae institutum idcirco suscipiamus, quo facilius divinis rebus vacare possimus, quo tutius aeternam aliquando assequamur beatitatem, quo expeditius denique ceteros etiam ad caelorum regnum, sollerti data opera, conducere possimus. Non ii igitur Christianorum christianarumve virginum honorem sibi vindicare queunt, qui vel ob nimium sui Ip­ sorum studium matrimonio abstineant, vel ca de causa ut ab eius oneribus refugiant, uti Augustinus admonet2i, vel etiam ut, phariseorum more, suorum corporum Inte­ gritatem superbe ostentent, quod quidem Gangrense iam Concilium improbat, ne virgo vel continens a matrimonio tamquam abominando / recedat et non propter ipsam ic virginitatis pulchritudinem et sanctitatem le. Ac praeterea gentium Apostolus, caelesti instinctu af­ flatus, haec animadvertit: «Qui sine uxore est, sollicitus est quae Domini sunt, quomodo placeat Deo... Et mulier in­ nupta et virgo cogitat quae Domini sunt, ut sit sancta corpore et spiritu»17. Hoc igitur primarium propositum est, haec praecipua Christianae virginitatis ratio: ad divina nempe unice contendere ac mentem animumque conver­ tere; Deo In omnibus placere velle; eum impense recogitare; cidemque corpus ac spiritum omnino consecrare. Hoc modo lesu Christi sententiam et Apostoli gentium doctrinam Sancti Patres nullo non tempore interpretati sunt: etenim inde a prisca Ecclesiae aetate virgimtatcffl reputarunt corporis animique consecrationem Deo delatam. Itaque S. Cyprianus a virginibus requirit «ut quae κ Chnsto dicaverint, a carnali concupiscentia recedentis, tam came, quam mente se Deo voverint..., nec ornari iam aut placere cuiquam nisi Domino studeant»ls. Ulterius autem procedens Hipponensis Episcopus haec asseverat «Neque ct ipsa, quia virginitas est, sed quia Deo dicata est honoratur. ... Nec nos hoc in virginibus praedicamus quod virgines sunt, sed quod Deo dicatae pia continentia virgines» l’. Sacrae vero theologiae principes, S. Thomas Aquinas20 ac S. Bonaventura 21, Augustini auctoritate Λ. .4. S. XXXIX. 1947, p. 121 (LE 190S]. " Ματτπ. ΧΓΧ, ia »ZW.,XD| xx-12. M Ibid., XIX, 12. “S. Augustin., De sancta virginitate, c. P. L Il-Π, q. Χ53, 4. j, ad 4. « S. Boxav., De perfectione cntngdicA, q. J.13 3252 1931 MAR 25 PIUS XII, ENCYCL. SACHA VIRGINITAS: DE SACRA VIRGINITATE Innbd, virginitatem edocent virtutis firmitate non pollere, nisi a suscepto voto oriatur eam illibatam perpetuo ser­ vandi. Et sane Christi sententiam de perpetua abstinentia a matrimonio Ü maxime pcrfectlssbncquo ad effectum deducant, qui voto perpetuo cam servandi sc obligant; neque Iure asseverari potest eorum propositum, qui sibi quandam ab eo resiliendi aperiam viam reservare velint, melius esse atque perfectius. / Quod quidem perfectae castitatis vinculum Sancti Pa­ tres habuerunt veluti quoddam spiritualis matrimonii genus, quo animus cum Christo conlungitur; ideoque eo UMiue nonnulli processere, ut datam fidem, si hac in re violaretur, cum adulterio compararent ··. Itaque S. Atha­ nasius scribit Catholicam Ecclesiam solitam esse eas ap­ pellare sponsas Christi, quae virginitatis virtute polleant >>. Et S. Ambrosius, presse dc sacra virgine scribendo, haec habet «Virgo est, quae Deo nubit» ,4. Immo, ut cx cuisdem Mediolanensis Doctoris scriptis patet 25, iam a quarto saeculo consecrationis virginum ritus, valde Illi similis erat, quo Ecclesia in matrimonii benedictione nostris hisce temporibus utitur *·. Eadem de causa Sancti Patres virgines adhortantur ut suum ipsarum divinum Sponsum vehementius adament, quara eum diligerent, cum quo fuissent matrimonio coniuncUe; elusque voluntati nullo non tempore cogitando agendocue obtemperent17. Hacc siquidem iisdem Augustinus scribit: «Toto corde amate speciosum forma prae filiis hominum: vacat vobis, liberum est cor a conlugalibus vinculis.... Si ergo magnum amorem coniugibus deberetis, tum propter quem coniuges habere noluistis, quantum amore deoetis? Toto vobis figatur in corde qui pro vobis est fixus in cruce»23. Quod ceteroquin iis sensibus propo­ sitisque respondet, quae Ecclesia ipsa a virginibus eo die postulat, quo Deo rite consecrantur, eas invitans ut haec verba proferant: «Regnum mundi et omne ornamentum saeculi contempsi propter amorem Domini Nostri lesu Christi, quem vidi, quem amavi, in quem credidi, quem dilexi» °. Nihil aliud Igitur est, quod virginem suaviter compellit ad corpus animumque suum Divino Redemptori 157 omnino consecrandum, nisi ipsius amor, / quemadmodum S. Methodius, Olympi Episcopus, pulcherrima haec verba eam loquentem inducit: «Omnia ipse tu, Christe, mihi es. Tibi me servo castam el, splendentem tenens lampadem, tibi, Sponse, occurro30. Christi amor utique est, qui virgini suadet intra monasterii saepta confugiat, ibique perpetuo maneat, ad expeditius ac facilius caelestem Sponsum con­ templandum et diligendum; ct qui eam impense excitat ad misericordiarum opera proximorum causa ad mortem asque viribus omnibus suscipienda. Défis vero viris, «qui cum mulieribus non sunt coinqui­ nati, virgines enim sunt»31. Apostolus loannes asseverat: «Hisequuntur Agnum quocumque ierit»33. Quod igitur iis omnibus adhortamentum S. Augustinus impertit, meditemur. «Sequimini Agnum, quia et Agni caro utique virgo... Merito eum sequimini virginitate cordis ct camis quocumque ierit. Quid est enim sequi nisi imitari? Quia Christus pro nobis passus est relinquens nobis exempum, ilcul ait Apostolus Petrus, «ut sequamur vestigia cius»»33. Siquidem hl omnes discipuli sponsacquc Christi virgini­ tatis Institutum amplexi sunt, ut alt S. Bonaventura, •propter conformitatem ad Christum sponsum, ad quem virgines conformes facit»3*. Eorum enim incensae erga Christum caritati haud satis esse poterat animi vinculis una cum eo coniungi, sed nccesse omnino erat ut haec eadem caritas eius virtutum imitatione comprobaretur, preuliarique modo eius confonnltate vitae, quae omnis fuit in bonum, in salutemque humani generis acta. Sl sacerdotes, sl religiosi viri mulieresque, sl Ii denique omnes, qui quavis ratione divino se devoverunt famulatui, perfec­ tam castitatem colunt, idcirco hoc profecto evenit, quod Divinus eorum Magister virgo fuit ad suae usque vitae obitum. Ita exclamat S. Fulgentius: «Hic est autem Unifenitus Dei Filius, unigenitus etiam Virginis filius, unus wnnium sacrarum virginum sponsus, sanctae virginitatis 1« fructus, / decus el munus, quem corporaliter sancta virgi­ nitas peperit, cui spiritualiter sancta virginitas nubit, a rX «. “Cfr. S. Cm , D» hafniu virginum, c- 2. Cum ad Innumerabilem illam virginum apostolorumque phalangem mentem convertimus, qui a prima Ecclesiae aetate ad nostra usque tempora nuptiis abstinuere, ut fa­ cilius plenlusque In proximorum salutem amore Christi incumberent, atque ita miranda prorsus religionis carita­ tisque incepta provexere, tum facere non possumus quin summa suavissimaque afficiamur laetitia. Nam, etsi nolu­ mus, ut aequum est, aliquid cx eorum meritis, ex eorumque apostolatus fructibus detrahere, qui In Actionis Catholicae agminibus militantes, eos ctiam salutari navitate sua at­ tingere possunt, quos haud raro nequeunt sacerdotes et religiosi viri mulieresque; nihilominus postremis hisce maiore ex parte novimus eiusmodi caritatis opera procul dubio esse tribuenda. Hi enim hominum vitam, quavis aetate ct quavis rerum condicione, generoso animo comi­ tantur ac regunt; et quotiescumque fatigati vel infirmi decidunt, sacrum eiusmodi munus aliis persequendum quasi hereditate committunt. Itaque haud raro fit ut, vixdum natus, Infans virginalibus excipiatur manibus, elque nihil desit, quod deinde Ipsa mater Impensiore amore impertire possit; item, grandiculus factus ac ratiocina­ tionis compos, Illis educandus concreditur qui eius mentem Christianae doctrinae praeceptis instruant, eius animum opportunis disciplinis excolant, elusque ingenium et indo­ lem recte conforment; si quis aegritudine laborat vel impli­ catur morbis, el praesto sunt qui. caritate Christi compulsi, eius valetudinem sollicitis curis consenlanelsque remediis confirmare enituntur; si parentibus orbatur, si rerum an­ gustiis animique miseriis exagitatur, si in vincula coniectus est, non destituitur solaciis auxiliisque, sed sacrorum ad­ ministri, religiosi viri, sacraeque virgines eum veluti ae­ grotans mystici lesu Christi corporis membrum mi serabundi respicientes, haec Divini ipsius Redemptoris verba in memoriam revocabunt: «Esurivi enim, et dedistis mihi manducare; sitivi, et dedistis mihi bibere; hospes eram, et 172 collegistis me; nudus, et cooperuistis me; in/firmus, et visitastis me; in carcere eram, et venistis ad me... Arnen dico vobis, quamdiu fecistis uni ex his fratribus meis mi­ nimis, mihi fecistis»M. Quid vero dilaudando dicamus de divini verbi praeconibus, qui longe a patria sua infidelium multitudines, gravissimos exantlando labores, ad Christia­ nam fidem convertunt? quid de sacris Christi sponsis, quae eis adiutricem navant operam pretiosissimam? Eis universis haec verba, quae in Apostolica Adhortatione Menti Noitrae scripsimus, libenter tribuenda repetimus: «...Coeli­ batus lege, potius quam paterni muneris officium omnino amittat Sacerdos, In immensum revera adauget, quando­ quidem non terrenae huic ac caducae vitae subolem parit, sed caelesti perpetuoque mansurae»41. Virginitas praeterea non ob externa solummodo incepta et opera, quibus ii facilius ac plenius sc devovere possunt, quicumque eam amplectuntur, fecunda est, sed ob perfec­ tae etiam erga proximos caritatis formas, hoc est ob ad­ hibitas eorum causa incensas supplicationes, et ob gravia Incommoda hac eadem de causa sponte libenterquc tolera­ ta; quibus quidem Del famuli ac lesu Christi sponsae —Ii praesertim atque illae, qui Intra coenobii saepta aeta­ tem traducunt— totam suam consecrarunt vitam. Ac denique ipsa Christo consecrata virginitas talem per se testatur fidem ad caelorum regnum quod attinet, talem praebet erga Divinum Redemptorem amorem, ut haud mirum sil eam uberes edere sanctitatis fructus. Virgines siquidem iique omnes, qui apostolatu! se dedunt, perfecCXLV. 3I4- “Cfr. Matt·. XIX, xoxi. “f Car, VII, 58. ··/H/., VII, cfr. 1 et »4. ‘’Clr. S. Two*.. Τλ., 1I-IÎ, q tj*. i*. 3-4. ••Cfr. / Car.. VI!, jj. ·· Ματτη XII. 33. ·· Mattii. XXV, 35.36, 40 »'.!/(> XLII, 1950, p 663 (LE MSI ]. “ SlCyt·., Dc habitu virginum, t*; 1054 MAK*$ tucaue se devovent castitati, excelsa suae vitae sanctimosA Ecclesiam decorant paene Innumeri. Virginitas eoimefamodi spiritualem vim In animos inserit, quae ad marty­ rium etiam, si opus sit, compellere queat; Idque luculealljsime historia docet, quae tot virginum agmina omnian admirationi proponit, ab Agnetc Romana ad Martin Gorcttl. Nec sine causa virginitas virtus angelica dicitur, φχΛ quidem S. Cvprianus virginibus scribens Iure meritoça asseve/rat: «Quod futuri sumus, Iam vos esse coexista. 1* Vos resurrectionis gloriam in Isto saeculo Iam tcnelii, saeculum sine saeculi contagione transitis. Cum catta* perseveratis ct virgines, Angelis Del estis aequales*« Animo purissimae vitae sitienti ac desiderio flagranti av sequendi regni caelorum, virginitas praebetur «sicut prttiosa margarita», propter quam aliquis «vendidit onah quae habuit ct emit cam»*·. H vero, qui matrimorio iuncti sunt ac vel insl, qui In vitiorum caeno pervolutantur, cum virgines suspiciunt, candidae carum puritatis splen­ dorem. haud raro admirantur, seseque permoveri sentinet ad aliquid assequendum quod sensuum delectationes ex· superet. Quod Aquinas asseverat, haec scribens: «virglniUti... attribuitur excellentissima pulchritudo»*1, Id promi dubio in causa est cur virgines suo exemplo omnes allidant Ac praeterea hi omnes viri ac mulieres, per suam perfec­ tam castitatem, nonne patefaciunt quam maxime, boc animi Imperium in corporis motus esse divini auxilii ef­ fectum atque validae virtutis signum? Hoc autem peculiari modo considerare placet, quod sua­ vissimus est virginitatis fructus: sacras nempe virgines manifestam ac quasi ante oculos ponere perfectam ipsius Ecclesiae matris virginitatem, suaeque ipsarum cum Chri­ sto arctissimae conlunctionis sanctitudinem. Quibus verbi? Pontifex utitur sacrandarum virginum ritus peragens ac Deum suppliciter adprecans, ea sapientissime hac prae­ sertim de causa scripta fuere: «ut exsisterent sublimior» animae, quae in viri ac mulieris copula fastidirent connubium, concupiscerent sacramentum, nec Imitarentur quod nuptiis agitur, sed diligerent quod nuptiis praenotatur»". Quod virgines imagines viventes sunt perfectae Illius integritatis, qua Ecclesia cum Divino suo Sponso conlnngitur, id procul dubio summae iisdem gloriae vertitur; quod vero eaedem mirabile signum praebent florentis sanctitatis spiritualisque 11/lius fecunditatis, qua societas W praestat a lesu Christo condita, id profecto huic eidem societati gaudium affert tam vehemens, quam quod ma­ xime. Hac de re optime Cyprianus scribit: «Flos est ille ecclesiastici germinis, decus atque ornamentum gratiae spiritualis, laeta indoles, laudis et honoris opus Integror, atque incorruptum, Del Imago respondens ad sanctimoniam Domini, illustrior portio gregis Christi. Gaudet per illas atque in illis largiter floret Ecclesiae matris gloriosa fe­ cunditas: quantoque plus copiosa virginitas numero suo addit, tanto plus gaudium matris augescit» II Hacc doctrina, qua statuitur virginitatem et coelibatum omnino excellere ac matrimonio praestare, iam a Divino Redemptore et a gentium Apostolo, ut diximus, patefacta fuit; itemque In sacrosancta Tridentina synodo57 sollem­ niter fuit ut divinae fidei dogma definita, et a Sanctis Pa­ tribus concordi semper sententia declarata. Praeterea ut Decessores Nostri, ita Nosmet ipsi, quotiescumque occasio data est, eam etiam atque etiam explanavimus ac valde commendavimus. Veru mt amen, cum recens non defuerint qui hanc eandem doctrinam a maioribus Ecclesiae traditam impugnarent non sine gravi christifidelium periculo ar detrimento. Nos pro officii Nostri conscientia opportunum duximus rem Iterum per Encycllcas has Litteras resumen*. ct eiusmodi errores, qui saepenumero sub fucata veri specie proponuntur, detegere ac reprobare. Imprimlsquc a communi probatorum hominum sensu, quem quidem Ecclesia semper in honore habuit, II procul dubio aberrant, qui naturalem sexus Instinctum consi­ derant quasi poti orem maioremque humanae compagis propensionem ct exinde concludunt hominem non pos»c per totius vitae cursum huiusmodi appetitum coercere sine gravi periculo eius corporis vi/talia pollsslmumqne nervos perturbandi, ideoque humanae personae aequili­ britati detrimentum inferendi. Ut autem S. Thomas Iure meritoque animadvertit, quae P. L IV, 463; cfr. S. Αμβ8Ο5., Dc wginibut, lib. I, c. 8, n. 53; P. L XVI, s*». Mattii. XIII, 46. M S. Thom., Summa ΤΛ.» II-Π, q. 15*, x «. “ F»· hfuulc /uimanum; D< benedictione et consecratione virpnosx. WS. Cirt. Dc haiilu nrginum, 3; p. L. IV, 44J. >»Sesa. XXIV. can. 10. liât MAR 23 PICS XII. ENCYCL. SACRA VIRGINITAS: DE SACRA VIRGINITATE oostro in animo altius Insidet propensio, reapse ad sul ipsius conservationem spectat, inclinatio vero, quae c sexus facultatibus oritur, secundum obtinet locum. Ac praeterea ad humanae rationis impulsum ac regimen per­ tinet, quae singulare est naturae nostrae privilegium, in­ timos nulus generis moderari stimulos ataue instinctus, eosdemque recto dominio suo efficere nobiliores. “ Utique, proh dolor, post primum Adae peccatum, per­ turbatae corporis facultates cupidinesque non solum in «nsus, sed in animos ctiam dominari contendunt, tene­ bras offundendo mentibus ac debilitando voluntates. At lesu Christi gratia Idcirco nobis per sacramenta potissi­ mum impertitur, ut spiritu viventes corpus in servitutem rtdiwmus. w Castitatis virtus non a nobis postulat ut roocuplscenliac stimulum ne sentiamus, sed ut rectae potius subidamus rationi et legi gratiae ad id pro viribus contendendo, quod in humana christianaque vita no­ bilius est. Ad hoc autem animi imperium in corporis sensus per­ fecte acquirendum, non satis est ab actibus solummodo, qui directe castitati sint contrarii, sese abstinere, sed om­ nino nccesse est libenter gencroseque ca omnia deserere, quae huius virtutis actibus plus minusve remote adver­ sentur: tunc enim animus In corpore plene regnat et spi­ ritualem suam vitam pace ac libertate exercere potest. Quis igitur, inter cos qui catholicae religionis principiis innituntur, non videat perfectam castitatem virginitatem­ que, nedum naturali virorum ac mulierum incremento naturalique progressioni officiat, id augere ac nobilitare quam maxime? Recentius autem eorum sententiam maerenti animo re­ probavimus, qui eo usque procedunt ut coniugium asso­ lé verent unum/ esse, quod naturale personae humanae inovmentum debitamque perfectionem tueri possit. M Nonnulli enim affirmant alvinam gratiam, a matrimonii sacramento ex opere operato impertitam, ita coniugii usum sanctum reddere, ut instrumentum evadat ad singulos animos cum Deo coniungendos efficacius quam virginitas ipsa, quandoquidem matrimonium Christianum, non au­ tem virginitas, sacramentum est. Quam quidem doctri­ nam utpote falsam ac detrimentosam denuntiamus. Utique enim hoc sacramentum divinam sponsis impertit gratiam ad coniugalcm officium sancte obeundum; utiaue mutui amoris nexus confirmat, quibus Iidem una invicem con­ tinentur, verumtamen non ad id institutum est ut coniugii usum veluti instrumentum reddat per se magis aptum ad sponsorum animos caritatis vinculo cum Deo ipso coniungendos·1. Nonne potius Apostolus Paulus coniugibus ius agnoscit a matrimonii usu se abstinendi ad tempus, ut vacent orationi ·’, idcirco quia eiusmodi ab­ stinentia liberiorem reddit animum, qui velit caelestibus rebus Deique supplicationibus se dedere? Denique asseverari non potest —ut quidam faciunt— •mntuum adiutorium» quod sponsi in Christianis nup­ tiis quaerunt, opem esse perfectiorem quam solitudinem, ut aiunt, cordis virginum ct coclibum, ad propriam sancti­ tatem assequendam. Nam, quamquam 11 omnes, qui per­ fectae castitatis institutum amplexi sunt, humano huiusmodi amore se abdicaverunt, nihilo secius hac de causa affirmari non potest eos ob hanc eandem privationem ream reddidisse humanam personam quasi imminutam ac despoliatam. Ii enim a caelestium ipso munerum Datorc spirituale aliquid accipiunt, quod quidem illud in im­ mensum exsuperat «mutuum adjutorium·, a coniugibus sibi invicem impertitum. Cum siquidem ei omnino sc devoveant, qui suum principium est, quique divinam cum Π7 Ipsis participat vi/tam, semet ipsos non minuunt, sed quam maxime adaugent. Quisnam enim verius potest, quam virgines, mirabilem illam Pauli Apostoli sententiam sibi tribuere: «Vivo autem iam non ego, vivit vero in me Christus»? M Hac de causa Ecclesia sapientissime ducit sacerdotum coelibatum tuendum esse; novit enim illum esse ac fore spiritualium gratiarum fontem, quibus iidem arctius usque cum Deo conjungantur. Opportunum praeterea putamus breviter heie aliquid dc eorum errore attingere, qui quidem ut iuvenes a sacris Scoinariis. puellas vero a religiosis Institutis avertant, eorum mentibus inculcare enitantur Ecclesiam hodie illorum au­ xilio illorumque Christianae virtutis professione magis indigere, qui matrimonio coniuncti communem cum ceMCir.S. Tmok, Summa Th., MI, q. 94, a. 3. ·· Cfr. Gs! V, 33; I Cor. IX, X7 *'C4r. Aliocatio ad Moderjtncei supremas Ordinum et Institutorum Β*&μκπβ, ‘S. Ioaxm. Chry, »orr., Dt nrpmixU, 8ος P. G. XLYIII, 572. US. Ambros., De vir finibuslib. I. e. χχ, χχ. 65; P. L· XVI, 206. ”Cfr. S. Methodice Olvmfi, Conrrnte·» itetm rvpiim, Ont VII, c. 3; P. G. XVIII, tiS-xiç. r’ S Gregor. Magvcs, Jfa·. m Eranf., ÏÏb. I, hom. 3, o. 4; P. L. LXXVI, to*). ’’Ματτη XIX, u. 19 I Cor. VII, 9. ••Cfr. Cone. Trid., w»a. XXIV, un. 9. ·’ Cfr. 5. Acgustim^ De natura ei fratia, c. 43. »· W P. L. XUV, X7X. ·· C Haec autem sunt, quae Divinus ipse Redemptor nobh commendavit adtumenta, quibus virtutem nostram ef­ ficaciter tueamur sedula nempe adsiduaque vigilantia, qua quidquid in nostra facultate est diligenter effidamaj, ac praeterea constans precatio, qua Id a Deo pcbmm, quod nos pro infirmitate nostra assequi non possimus. «Vigilate et orate, ut non intretis ln tcntatlonem; spiritus quidem promptus est. caro autem infirma»14. Eiusmodi vigilantia, quae ad quaelibet pertineat no­ strae vitae momenta ct ad quaevis etiam rerum adlunrfc, nobis omnino necessaria est: «Caro enim concupiscit ad­ versus spiritum, spiritus autem adversus carnem» ·*. Si quis vero aliquid, etsi parum, corporis illecebris conçus­ sent, facile is ad ea «opera camis», quae Apostolus enu­ merat ·<, et quae turpiora ac foediora sunt hominem vitia, se prolabi sentiet. Hac de causa imprimis invigilemus oportet cupidinum sensuumque motibus, eosdemque voluntaria etiam aspe­ ritate vitae corporisque castigatione ita coerceamus, nt rectae efficiamus rationi Dciquc legi subiectos: «Qui autem sunt Christi carnem suam crucifixerunt cum vitiis et con­ cupiscentiis» *7. Ipse gentium Apostolus de semel ipw confitetur. «Castigo cornus meum ct in servitutem redigo, ne forte, cum aliis praedicaverim, ipse reprobus efficiar»“. Omnes sancti viri sanctaeque mulieres suorum sensuum capidinumque motibus impense invigilarunt eosque interdum acerrime cohibuerunt, secundum verba Ipsius Divini Ma­ gistri docentis: «Ego autem dico vobis, quia omnis qui viderit mulierem ad concupiscendum eam, iam / moechatus l£ est eam ln corde suo. Quod si oculus tuus dexter scandali­ zat te, erue cum et proice abs te: expedit enim Ubi ut pereat unum membrorum tuorum, quam totum corpus tuum mittatur in gehennam»δ·. Qua admonitione, ut luculenter patet, id a nobis imprimis Redemptor noster postulat ut nempe, ne mente quidem, peccato umqnam concedamus, itemque ut ea omnia a nobis firma voluntate arceamus, quae pulcherrimam elusmodi virtutem vel levis­ simo modo commaculare queant. Hac in re nulla nimia diligentia, nulla severitas nimia haberi potest. Si infirnu valetudo aliaeve causae alicui graviores corporis austeri­ tates non permittant, nunquam tamen eum ex vigilantia et interna sui ipsius refrenatione eximunt. Quam ad rem animadvertendum praeterea est —quod ccteroquin Sancti Patres·0 Ecclesiaeque Doctores11 do­ cent— facilius nos posse peccati blandimenta cupidinum­ que illecebras eluctando compescere, si non recta advenus ea repugnemus, sed potius si ab iisdem pro viribus refu­ giamus. Ad tuendam castimoniam, secundum Hieronymi sententiam, fuga magis valet quam apertum certamen: «Ideo fugio, ne vincar»·*. Quae quidem fuga ita intellegenda est, ut non modo peccandi occasiones diligenter arceamus, sed praesertim ut in huius generis certaminibus mentem animumque ad divina erigamus, in eo potissimum defixi, cui virginitatem nostram devovimus. «Inspicite pulchri­ tudinem Amatoris vestri»·3, ut Augustinus admonet. lamvero eiusmodi fugam ac sedulam vigilantiam, quibus nos a peccandi occasionibus diligentissime removeamur oportet, sancti viri sanctaeque mulieres nullo non tempore habuerunt utpote aptiorem eluctandi hoc in genere ra­ tionem; verumtamen hodie non Idem omnes sentire vi­ dentur. Nonnulli siquidem autumant Christianos omnes, ac praesertim sacrorum administros,/non ut superioribus W aetatibus esse α mundo segregandos, ut aiunt, sed mundi praesentes esse oportere, et ideo necesse esse eos afc®n subire atque eorum castitatem in discrimen adducere, ut inde clare pateat utrum habeant, an non, validam obsi­ stendi facultatem: omnia igitur videant iuvenes clerici, ita ut omnia cernere aequo animo assuescant, atque adeo quibusvis perturbationibus se immunes reddant. Hac de causa facile concedunt eos posse, nulla habita verecundia, in quidquid obversetur libere oculos convertere; cinema* tographica spectacula frequentare» ac vel illa etiam, quae ab ecclesiasticis censoribus prohibita fuerint; quoslibet commentarios, etsi obscenos, pervolutare, atque eas etiam amatorias fabulas legere, quae in Indice scriptorum prohi­ bitorum annumerentur, vel ipso vetentur naturali iure. Idquc idcirco concedunt, quod censent eiusmodi spectacu­ lis editisque scriptionibus hodie hominum multitudinem pasci, quorum quidem cogitandi scntlendlque modum in­ tellegere debeant qui eos iuvarc velint. Atqui facile cernitur XXVI. 41. ·»6αΖ. V. x7. "Cfr. Ibid. 19-31. ·’ IbU. 24. ·· 1 C 2 O o o In gravibus difficultatibus, quas hodie Ecclesia eluctari debet. Noster Supremi Pastoris animus magno solacio afficitur. Venerabiles Fratres, cum cernimus virginitatem, quae ubique terrarum floret, nostra quoque ut superioribus aetatibus, magna in aestimatione magnoque in honore esse, quamvis, ut diximus, erroribus impugnetur, quos tamen, ut evanidos, quam primum dilapsuros confidimus. Haud diffitemur nihilo secius hoc gaudium Nostrum aliqua obumbrari maestitia, cum noscamus in non paucis regionibus eorum numerum in dies imminui, qui divino quodam afflatu vocati amplectendum suscipiant virginalis vitae Institutum. Quibus praesertim de causis id eveniat, iam supra diximus; non est igitur cur rem iterum attinga­ mus. Confidimus potius fore iit ii iuvenum educatores, qui hac super re in errores prolapsi fuerint, cos quam primum detegant ac repudient, ideoque sibi cordi habeant et iisdem mederi, et quidquid possunt efficere, ut qui ad sacerdo­ talia munia capessenda vel ad amplectendum religiosae vitae institutum superno quodam instinctu vocatos se sentiant, suisque ipsorum curis concrediti fuerint, ii omni ope adiuventur, ut excelsam eiusmodi metam attingere queant. Atque utlnam feliciter contingat ut nova frequentioraque sacerdotum, religiosorum sodalium sacrarumque virginum agmina, praesentibus Ecclesiae necessitatibus numero virtuteque paria, ad Dominicam excolendam vi1W neam quam primum prodeant./ Hortamur praeterea —ut Apostolici officii Nostri con­ scientia postulat— patres malresque familias, ut libenter velint eos divino famulatui offerre, quos filios habeant ad illum suscipiendum vocatos. Quodsl hoc iisdem afferat aliquid oneris, maestitiae, aegritudinis, hacc verba Intento mcdltentur animo, quibus Ambrosius Mediolanensis ad­ monebat matres: «Plcrasquc virgines cognovi velle et prohiberi etiam prodire a matribus... Si hominem vellent amare filiae vestrae, per icces possent eligere quem vellent. Quibas igitur hominem eligere licet, Deum non licet?· lu Considerent parentes quanto sibi honori sit suum filium cernere sacerdotio augeri, vel filiam suam Divino Sponso virginitatem devovere suam. Ad sacras virgines quod atti­ net idem Mediolanensis Episcopus haec habet: «Audistis, parentes... Virgo Del donum est, munus parentis, sacer­ dotium castitatis. Virgo matris hostia est, culus cotidiano sacrificio vis divina placatur». ln Nunc vero, antequam Encyclicis hisce Litteris finem facimus, cupimus, Nenerabilcs Fratres, mentem animum­ que Nostrum ad eos ad easque peculiari modo convertere, qui divino famulatui mancipati, in non paucis regionibus acres funestasque insectationes patiuntur. Sibi exemplum sumant ad imitandum ab illis primaevae Ecclesiae aetatis sacris virginibus quae suae ipsarum virginitatis causa strenuo Invlctoque animo martyrium subiere. II omnes quod sacrosanctum inierunt propositum ser­ viendi Christo, in eo «usque ad mortem» 1,7 forti animo perseverent; ac prae oculis habeant suos angores suasque aerumnas et precationes magni esse pretii coram Deo ad ' 1· eius regnum in suis regionibus in universaque Ecclesia instaurandum; Itemque sibi certissimum habeant eos, qui «sequuntur Agnum quocumque Ierit»,,ls sempiternum in aevum «canticum novum»1A, edituros esse, quod nemo 101 alius canere possit. / Nos autem erga eos, sive sacerdotes rcllglososque so­ dales, sive sacras virgines, qui quidem ad martyrium usque suam (Idem strenue profitentur, paterno mlserantique commovemur animo; ac non modo pro eis, sed pro iis etiam omnibus, qui In qualibet terrarum orbis parte divi­ no servitio se omnino dedunt ac consecrant, supplices ad Deum admovemus preces, ut eos confirmet, roboret, con­ soletur, ac vos singulos universos, Venerabiles Fratres, vestrosque greges vehementer adhortamur ut, una Noblscum comprecando, necessaria iis omnibus impetretis divina solacia divinaque munera ct auxilia. c. 8r. P. L· XVI. 339. ‘w S. Bzxjukd., In naiinîsie B. Miris/ V\r cinis, 5*rxio de o. 8; P. L. :8j, 441-442·,M S. Himosym.. Eptd. 31, a 18; P. L· XXII, 405· mS. Ambm., De wfinAeu, lib. 1, c. 10. n. 58; P. L. XVI. 305 U7W,( e. 7. a. jr, P. L. XVI, 198. »«Cfr. S. àmbbos.» De nr^, bb II, c 4. n. 52. P- L. XVI, 115.1:6. PW, II, 8. »·· Jpoc. XIV. 4. »M,j. 3263 1054 MAR 2M| Quorum divinorum munerum conciliatrix esto, peculiarisque benevolentiae testis Apostolica Benedictio, quin vobis, Venerabiles Fratres, ceteris sacrorum admlnlstrii κ sacris virginibus, lis imprimis, «qui persecutionem patiun­ tur propter lustltiam», 130 ac cunctis e gregibus vesUti christifidellbus amantissime In Domino Impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xxv mensis Mar­ tii, in festo Annuntiationis B. Mariae Vlqrinls, anao mdccccliv, Pontificatus Nostri sexto decimo.—Pin PP. XII. “· Mattii. V, io. Adn. L. BUIJS in ΜΕ ΘΟ (1355) 7-20; P. PALAZZINI in Apo3.27 <1 25-31. A. PEINADOR in CpR 33 (1Ô54) 141-1«. O 400 ΟβΊββΜ 1954 MAR 27.-SC CONSIST., RESPONSUM. PART.· Missionaries emigrantium potest: a) ADSISTERE MATRI­ MONIIS FIDELIUM EIUSDEM LINGUAE SEU NATIONIS ETSI NOX SUBDITORUM RATIONE DOMICILII AUT QUASI-DOMIOUI; B) EXERCERE EXTRA TERRITORIUM FACULTATES QUIBUS GAUDET IN PROPRIO TERRITORIO; C) AD LIBITUM CELEBRARI MISSAM PRO POPULO; D) DELEGARE MISSIONARY COOPE­ RATOR! FACULTATEM ADSISTENDI MATRIMONIIS 1. —An. attentis limitibus ab Ordinariis locorum definitis h erectione Missionum cum cura animarum pro diversitate xrmonis seu nationis christifldclium immigratorum. Missionaries emigrantium cum cura animarum matrimoniis fidelium eftudem nationis seu sermonis qui, ratione domicilii aut quatidomlcilii. sibi subditi non sint, valide possit adsis tere. Resp. Affirmative, scilicet dumtaxat intra fines missionis ü Ordinario loci presse statutos. 2. —An Ordinarius dioeceseos in qua non pauci advenae teu peregrini extent diversi sermonis seu nationis, qui habltualiter Invisentur a mlssionariis emigrantium eiusdem sermonis sex nationis in alia dioecesi commorantium, possit praedictis Mbsionariis concedere, in proprio territorio, omnes facultates quibus gaudent in altera dioecesi. Et quatenus affirmative, an Ordinarius hac formula nti possit: •Missionarli quibus cura animarum pro diversitate «r- monis seu nationis concredita est in missionibus canonice errdii in dioecesi .____ ________ -______ ___ itidem facultatifs et potestatibus uti possunt in Nostra dioecesi quibus gaudent ia dioecesi______ ___ _______ · Resp. Affirmative ad utrumque. 3. —An Misslonarius emigrantium, qui, cum curam anima­ rum gerat, aequiparatur parocho, obligatione teneatur ap­ plicandae Ni Issa e pro populo ad normam luris communis. Resp. Negative. 4. —An In casu quo Misslonarius cum cura animarum de­ beat abesse a Missione aut ob infirmitatem suis munils rite obeundis Impar evaserit, possit generaliter delegare Mlstionario cooperatori potestatem benedicendi matrimonia suorum sub­ ditorum. Et quatenus affirmative, an ista facultas postit subdelegari. Resp. Ad primum: affirmative. Ad secundum: affirmati*. sed tantum in singulis casibus. •Prot. N. 773/53; O. FERRETTO. La Costiturione Apoetoüa «Exii Familia*. Pompei 1355. p. 53-57 in notii. Adn. G. FERRETTO op. ei loc. du 2423 1954 MAR 31.-PIUS XII, EPIST. AAS 46 (1954) 202-205 EMUM P. d. VALERIUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM VALERI, PRAEFECTUM S. CONSILII RELIGIOSIS ORDINIBUS AC SODALITATIBUS PRAEPOSITUM: DE APTIORE RATIONE AD JUVENTUTEM A SODALIBUS RELIGIOSIS RITE INSTITUENDAM. Ad PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedicts nem.—Procuratores generales octo Religiosarum Sodalita­ tum iaicalium. quibus est cx peculiari instituto cuiusque suo inventutem rite instituere atque educare, postquam superiore anno Lutetiae Parisiorum annuum ex GallUe Natione conventum celebratum fuit, officiosas ad Nos dedere litteras, · quibus et de rebus actis agendlsque Nos • LitUrse iru iupptxcadio Procuritorum Gen^ndium odo .'jwjJimv* kuiiumodi fversi Kncris: Tris Ssitd Pire, En fih très confiants ct trè* obéissants, le* sncBJSZi». Procureur! généraux de huit Religions de Frères enseignants, déport «x 3261 1931 MAR 31 PIUS XII, EPIST. DE VALORE VOCATIONIS RELIGIOSAE LAICALIS ctrtlorvs fecerunt, el a Nobis demisso observantlque animo pttitre, ul paternam ipsis mentem aperiremus Nostram, tique Indicaremus, quae ad auctiora in dies ac salubriora assequenda Incrementa pertinere viderentur. Id presse breviterque per has Litteras facimus libentes; imprimlsquc gratulamur admodum quod hos sodales novinius in illud studiosa actuosaque voluntate incumbere sibi creditum munus, quod Ecclesiam, domesticum con­ victum, ipsamque civilem societatem iuvare potest quam ma xime. Res enim magni momenti agitur. Iuvenes nempe florida futuri aevi spes sunt; ex Usque praesertim, qui hu­ manioribus litteris ornneque genus disciplinis instruuntur ut non modo privata, sed publica etiam munia aliquando suscipere queant, procul dubio pendet advenientis aetatis cursos. Sl eorum mens Evangelii luce illustretur, si eorum inimus Christianis informetur praeceptis, eorumque vo­ lantis divina rcboretur gratia, tum sperare licet fore ut nova succrescat Inventus, quae difficultates, discrimina pcrturbatlonesque, quibus in praesens angimur, feliciter supenirt queat, et quae doctrina, virtute exemploque suo possit meliorem aliquando sanloremque componere socie­ tatem. In id religiosae quoque Sodalitates lalcales, ut magno cum solacio novimus, allaborant, sapientibus illis ductae normis, quas Conditores cuiusque sul sacra quasi hereditate impertiere. Hoc cupimus agant non modo sol­ lertia, diligentia ac sedulitate summa, sed superno etiam eo spiritu animatae, quo humanae res florescere salutaresque edere fructus possunt. Ac nominatim contendant pjeS de Votre Sainteté leurs respectueux hommages et, en plein Accord irec k$ Prélats de h S. Congrégation des Religieux, 11$ vous prient de bien rooktf hre Γ exposé d’un problème dont Lx solution préoccupe actuellement fcn Sspérieurv b méconnaissance, par certains membres du Clergé, de b nkor canonique et de l’utilité de La vocation du religieux hic. dans la fccctria de Frère enseignant. Rappelant ks dispositions de b loi canonique (can. X07), Votre Sainteté àkhrait aux religieux réunis en Congrès international, à la fin de L'Année State 1950c «Entre les deux états constitutifs de Γ Eg Lise, les clercs et les bips, s’intercale celui dc h vie religieuse». En qualité de religieux laïcs 1 simples, notre Profession religieuse nous insère dans la catégorie b phs oodate de ce dernier état iRtâpni», nous tendons à la perfection de la charité par la pratique des trrà voeux de l’état de perfection; «laïcs», nous as-ons délibérément c&rt à Dieu Je sacrifice des privilèges spirituels du prêtre et de la dignité acerdoUle, afin de concentrer toute notre activité sur un apostolat exclukf ’.’Wxatioa chrétienne de la jeunesse. Cet apostolat nous est confié par la Sainte Eglise: «mission bien lourde et tkh« hçrate», disait Votre Sainteté aux maîtres des Universités fran­ çais, le :o avril 1950. Mais la divine Providence ne laisse pas de bénir pre2e tlche et de lui accorder la plus glorieuse des fécondités: celle des rxibccs ucerdotaks et religieuses qui germent dans nos oeuvres. «C«l ua fait Incontestable que b fréquence des vocations sacerdotales et, Ânon k jeul, du moins Γαη des critères les plus certains pour mesurer h nkur et b fécondité d'une école catholique ou de toute Institution éduaüTt». Tel est k jugement que prononçait Votre Sainteté, lors de l’au£*sct qd marqua le Cinquantenaire du Collège «Marcanlonio Colonna », fe 5S cai 1951* Les s’jtbtiqocs, établies sur des données toutes récentes, que nous avon rtamrcr de soumettre à Votre Sainteté, sont, à ce sujet, de nature à ceackr k coeur du Père commun, en Lui montrant dans quelle proporάα ks oeuvres des Frères enseignant contribuent au recrutement du clergé dnj k taoode entier. Os résultats seraient plus considérables encore si, avec b bénédiction dfrbe. k développement numérique de nos Instituts nous permettait de rtpadre aux appels continuels qui nous sont faits, pour une plus grande aicffs de nos oeuvres actuelles ou pour b conquête de nouveaux champs iipojtobt- Sa» tocebom ici au doulourcaux problème que nous tenons à exposer 1 Vitre Sainteté. En maint endroit, notre recrutement est entravé, b per‘é.'*riAre de nos sujets est mise à une dure épreuve, par b méconnaissance Cn Γ çpostkm de certains membres dn clergé. Ces ecclésiastiques ignorent •Λ MsbJeat ignorer b réalité canonique de notre vocation, ainsi que b :_s«ca que, par l’approbation dc nos Instituts, h Sainte Eglise nous a refiée. Daoi Γannexe n. 2 de cette supplique, nous rapportons à Votre Sain­ teté ptip-s sophismes propagés contre nous, quelques procédés Inexplicabia acpèsyés dans certaines régions pour détourner de nos noviciats les aàèacæîs, ou pour acheminer vers b déricature certains de nos religieux, cter dans k lien de b Profession perpétuelle. Xca avons pensé, Très Saint Père, qu’une parole émanée de b Chaire de Vérité noa serait fort préckuse pour rétorquer ces sophismes, pour faire î-cher les préjugés qu'ils engendrent, pour soutenir et éclairer les âmes de kzse vohnté quelque peu ébranlées par ces fallacieux propos. U rtemt Congrès anouel de ('«Union des Frères enseignants·, tenu 1 hris ^Coajrès dont nous Vous prions de daigner agréer en humble hooicatt k c-xapte-rendu), nous a semblé l'occadon propice pour adresser à Vctoe Snfiteté la présente supplique. Coéuati dans l’accoeil bienveillant qu’elle rencontrera dc b part du QH de h chrétienté, du Père de tou$ les religieux et sollicitant Votre Béno«us nous redisons avec un très profond respect, dc Votre Saink» fib très humbles et très obéissants (Signature), 5txz, 15 octobre 1953· 32W n. 2423 optamus ut sibi crediti adulescentes doctrina imbuantur non tantum sincera ct a quibusvis erroribus immuni, sed peculiaribus etiam artibus ac rationibus illis aperta et consona, quas in singulas disciplinas hodierna induxit aetas. Quod autem praecipuum est, ex religiosa, quam iidem debent impensissime vivere, vita supematurales vires hauriant, quibus discipulos suis demandatos curis ad Chri­ stianam virtutem conforment, quemadmodum munus ab Ecclesia ipsis concreditum omnino postulat. Hac enim virtute posthabita vel relecta, nihil litterae, nihil humanae disciplinae valent ad rectam vitam Instituendam; quin immo eadem fieri possunt, praesertim in cerea hac aetate, quae facile in vitium vertitur *, callida pravitatis atque adeo infelicitatis instrumenta. Invigilent igitur iuvenum animis; eorum indolem, se­ cretas eorum impulsiones, eorumque intimos motus, in­ terdum inquietos ac sollicitos, intellegant penitus sapienterque moderentur, ac pro viribus accurent ut fallaciae, quae virtuti Insidlentur, quam primum ct quam diligentis­ sime propulsentur, ut quaevis pericula, quae animi cando­ rem fuscare possint removeantur, utque omnia circa eos ita succedant, ut, dum mens veritate collustratur, voluntas quoque recte fortiterque temperetur et ad omne bonum amplectendum permoveatur. Noscunt profecto Religiosi hi Sodales adolescentium educationem artem esse artium et scientiam scientiarum *, sed noscunt etiam sc ex Impetrato divino auxilio omnia posse, secundum illud Apostoli gentium:/ «Omnia pos- 20l sum in eo, qui me confortat»3. Pietatem igitur colant quam maxime, ut eos addecet, qui quamvis «Religioni clericali» addicti non sunt, sunt tamen In Religiosam Sodalitatem laicalem legitime adseiti *. Quae quidem Reli­ giosa Sodalitas, quamvis fere unice ex iis constet qui peculiari Dei vocatione, sacerdotii dignitate, iisque solaciis, quae ex co oriuntur, renuntient, magno tamen apud Ec­ clesiam in honore est, ac sacros ipsos administros in Chri­ stiana iuventutis conformatione summopere adiuvat. Siquidem, ut occasione data iam animadvertimus «status religiosus nullo modo reservatur ad unam vel alteram duarum partium, quae cx iure divino in Ecclesia exstant, cum tum clerici, tum laid itidem Religiosi esse queant» ·. Quodsl Ecclesia laicos etiam hac dignitate et hoc munere donavit. Id profecto luculentissime omnibus significat utramque sacram militiam posse, magna sane cum utilitate, et ad suam et ad ceterorum salutem peculiaribus illis ca­ nonicis rationibus ac normis, quibus unaquaque regitur, allaborare. Quare nemo illarum Sodalitatum socios, eo quod ad sacerdotium non ascendant, itemque eorumdem apostolatus fecunditatem minoris aestimet. Nobis praeterea in comperto est eosdem Ita adolescentes suae Ipsorum curae commissos instituere atque educare, ut ex iisdem plurimi, qui videantur superno quodam afflatu vocari, ad sacer­ dotium suscipiendum feliciter adducantur. Neque defuere In horum discipulorum agminibus, qui et in sacrorum .Antistitum et in Patrum etiam Cardinalium numerum summa cum laude adsciscereutur. Quamobrem hac etiam de causa, dum Religiosae id genus Sodalitates Nostram totiusque Ecclesiae debitam merentur laudem, sacrorum etiam Antistitum ceterique cleri gratam sibi conciliant voluntatem; quandoquidem adiutricem iisdem validamque navant operam non modo in recta adolescentium institu­ tione procuranda, sed in novis ellam sacrorum Ordinum candidatis divina opitulante gratia excitandis. Pergant igitur illam, quam institerunt, viam actuosiore in dies alacritate tenere; unaque cum ceteris Religiosis Ordinibus ac Sodalitatibus, quibus haec eadem causa credita est, in iuventutis institutionem educationemque concordi ac volenti animo Incumbant. Nos, ut supplici prece divinum eis impetramus auxilium, ita huius auspicem peculiarisque benevolentiae Nostrae testem, cum tibi. Dilecte Fili Noster, tum singulis universis harum Sodalitatum moderatoribus./ assectatoribus et 203 alumnis Apostolicam Benedictionem amantissime imper­ timus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, dic xxxi mensis Martii, anno mdccccliv, Pontificatus Nostri sexto decimo.Pius PP. NIL 1 Cfr. Hot.. Art. Poet.. i6j. ‘Cfr. S. S. Gmxg. Nm., cn! Π; Mtnas P G.XV, XX 4:6. /I’, · Cfr. C. /. C . r^n · Alkc.&tj> \ ea tui rx uxxivml» Ordlmba*. Κισα» bibito; < .1 S . 195X. P[LE 2x73μ Adn. A. GUTIERREZ m CpR 33 G954) US48L 32..Γ. η. 2424-2125 SC RITUUM - CONSIST., FACULTATES «APOSTOLATUS MARIS· 342-4 1954 MAR 31.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· Missa votiva ssmi cordis iesu, prima feria cuiusvis MENSIS, ITERUM CELEBRARI POTEST HORIS VESPERTINIS, ETSI MANE IAM CELEBRATA FUIT Emas ac Revihns Dominus Mauritius Card. Feltin, Ar­ chiep. Parisien., S.R.C. sequentia dubin pro opportuna solu­ tione proposuit, nempe: I. Utrum, prima feria VI cuiusvis mensis, in ecclesiis ct oratoriis ubi peculiaria pietatis exercitia in honorem divini Cordis lesu non mane sed vespertinis horis peragantur pro fidelibus qui matutinis horis Sacro intéresse impediuntur. Missa votiva de Ssiho Corde lesu, approbante loei Ordinario, celebrari possit iisdem vespertinis horis, retentis utique Ru­ bricis; Π. Utrum in ecclesiis et oratoriis, ubi Missa votiva de Ssrho Corde lesu, servatis rubricis, iam mane celebrata sit, eadem Missa votiva privileglata, pietatis exercitiis iterum horis vespertinis peractis, iterum concedi possit. Sacra porro Rituum Congregatio, utendo facultatibus sibi a Ssifco Domino nostro Pio Pp. XII tributis, re mature per­ pensa. respondendum decrevit: Affirmai ire ad utrum que. Con­ trariis non obstantibus quibuscumque. Die 31 mnrtii 195-L—Caietanus Card. Cicogna nt, S. R. C. Praef. A. Curinci, Archiep. Seleucien., S. R. C. α Secretis. * Ordinario Parixjonsi: EL 63 (1954) 258. 1954 APR 2.-SC CONS., FACULT. AAS 46 (1954) 248-252 Normae et facultates pro sacerdotibus in spiritua­ lem MARITIMORUM CURAM INCUMBENTIBUS NEMPE PRO CAPPELLAN1S ET DIRECTORIBUS OPERIS «APOSTOLATUS MA­ RIS» IUSSU SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI ΡΠ DIVINA. PROVI­ DENTIA PAPAE DUODECIMI EDITAE 1954 \L\H 3Ι-ΛΡΙΙ 2 5. In sacris peragendis et in divino Officio recitando, itinere maritimo perdurante, Sacerdotes in navi versanto uti possunt kalendario Ecclesiae Universalis. 6. In Canone Missae, itinere maritimo perduranti, exprimitur nomen Papae, retlclta cuiuslibet AntlstlUi memoria. 7.Cappellani Apostolatus maris tenentur quoque obli­ gatione conficiendi baptlzatorum, confirmatorum et mor­ tuorum libros, eosque Directori tradendi in archivo cu­ stodiendos. 8.De huiusmodi libris custodiendis et de authentico eorumdem exemplari ad Curiam transmittendo, S. C. Con­ sistorialis statuit: 1. ® Ut authenticum exemplar librorum baptlzatorum. confirmatorum eL mortuorum a cappellanls Apostolatus maris conscriptorum, ad Curiam transmittatur dioecesis in qua Directoris officium est constitutum. 2. ® Ut unius Directoris sit hulusmodi exemplaria a se exarata ad Curiam transmittere; 3. ® Ut eiusdem Directoris sit de numero eorum, qui 2 Cappellanls Apostolatus Maris confirmati sunt, vigore ticultalis de qua infra sub n. 9, 1.®, el de ratione ab iisdem tanquam ministris extraordinariis in munere perfungendo adhibita, quolibet anno, sub initio anni proximi Inst­ ernentis, ad Sacram Congregationem Consistorialem et 2d Ordinarium memoratae dioecesis mittere relationem; 4. ® Ut adamussim servatis hac de re sacrorum cano­ num normis, de actis in libris conscriptis quamprimum etiam parochus domicilii eorum de quibus In libris agitur a Directore certior fiat. 5. ® Ut Director nationals suo utatur sigillo, habealque tabularium seu archivum in quo memorati libri custodian­ tur una cum Sacrae Congregationis Consistorialis el Epi­ scoporum epistolis aliisque documentis, necessitatis vel utilitatis causa, servandis./ 6. ® Ut unius Directoris sit litteras testimoniales, iis quorum interest, dare. Ill ·*■ t f & 5* 9. Cappellanls Operis Apostolatus maris eiusdemque Directoribus de quibus supra n. 3, haec, quae infra recen­ 1. Pius Pp. XI, L r., «Opus Apostolatus Maris, ad sentur, facultates seu privilegia durante munere tribuuntur. spirituale, morale ac sociale maritimorum commodum 1. ® Facultas administrandi, ad normam Decreti Sa­ primo in urbe Glasguensi in finibus Scotorum anno mcmxx crae Congregationis de disciplina Sacramentorum Splrdat constitutum, suae benevolentiae testimonio cohonestare et Sancti munera (A. A. S. XXXVIII, p. 349 ss.) [LE 1881|, Apostolicae Sedis adprobationc, die xvn Aprilis a. mcmxxii, ditare voluit; quod Opus, quum haud paucis celebratis sacramentum Confirmationis maritimis ex gravi morbo ln conventibus et accedente Ordinariorum suffragio longe mortis periculo constitutis. latcque lam pateret, ut Sacrae Congregationis Consisto2. ® Facultas administrandi sacramentum Confirma­ rialls moderamine frui ac potiri in posterum valeret, tionis, itinere maritimo perdurante, cuilibet puero vel Nosmetipsi die xxx Mali a. mcmxlii libenter decrevimus» adulto primum in ipsa navi sacra Synaxi refecto; dummo­ (Const. Ap. Exsul Familia, Tit. pr., A. A. S., XLIV, do nullus adsit Episcopus communione gaudens cnm p. 674) )LE 2304 ]. Apostolica Sede, et praevideatur confirmandum vel aetate 2. «Apud eandem Sacram Consistorialem Congregatio­ vel inscitia sermonis vel loci adiunctls nonnisi magna cum nem institutum volumus alterum coetum, seu Secrvtadifficultate in regione immi'igrationis hoc Sacramentum recepturum, ceterisque servatis de iure servandis ac po­ riatum Generalem Internationalem, ad moderandum Opus tissimum, quod attinet ad ritum, Instructione pro simplici Apostolatus maris, cuius est potissimum sive spirituale sacerdote sacramentum Confirmationis ex Sedis Aposto­ sive morale commodum fovere maritimorum, eorum nempe qui gubernandi aut inserviendi gratia naves conscendant, licae delegatione administrante in Appendice Ritualis vel portibus addicantur maritima itinera adparaturi. Romani inserta. Huius Secretarintus moderamen, uti praeses, geret Ad3. ® Privilegium altaris portatilis dummodo Missa cele­ sessor Sacrae Consistorialis Congregationis, Delegatus vero brari debeat in commodum maritimorum; quo uti licebit ad opera de emigratione secretarii munere fungetur. etiam in mari, iis cautis tamen sartlsque quae hac de re habentur in Constitutione Apostolica Exsul Familia et In Sccretariatum autem cooptari poterunt: praesertim Titulo Altero, art. 28. 1. ® Viri illi ecclesiastici qui In unaquaque dicione 4. ® Facultas celebrandi Sacrificium Missae in navibus, seu natione Directores huiusmodi operis ab Episcopis etsi oratorio legitime erecto careant, nocte Nativitatis eliguntur; Domini dummodo celebrationi Missae praemittatur sa­ 2. ® Ceteri sacerdotes, qui, de eodem opere provehen­ crae supplicationes per spatium saltem dimidiae horae do bene meriti, digno laudis testimonio sint cohonestandi». ct Initium Missae ne fiat ante dimidiam horam post me­ (Ibidem, Tit. alt., art. 8 § 1, § 2, § 3: A. A. S., XL IV, p. diam noctem, remoto semper quocumque irreverentiae 219 695,$.)./ periculo aliisque servatis de iure servandis. 5. ® Facultas celebrandi Missam in navibus, etsi ora­ II torio legitime erecto careant, nocte quae intercedit inter diem xxxi decembris et 1 insequentis ianuarii, quolibet 3. Legitime assumpti in officium Cappellani vel Direc­ anno, cum facultate Missam inchoandi ipsa media noc­ toris —-pro unaquaque Dicione seu Natione— Operis Apostolatus maris censentur sacerdotes, qui ab Ordinariis te, dummodo sacrae supplicationes perdurent spatio circiter duarum horarum, in hoc comprehenso celebratio­ praesentat!, a Sacra Congregatione Consistoriali, peculiari nis Missae tempore, remoto semper quocumque irreve­ obtento Rescripto, adprobati et nominati sunt. rentiae periculo aliisque servatis de iure servandis. 4. Sacerdotibus in officium vel Cappellani vel Directo­ 6. ® Privilegium celebrandi unam Missam feria V Maio­ ris Operis Apostolatus legitime assumptis eadem valent, congrua congruis referendo, quae de Cappellanls navigan­ ris Hebdomadae./ tium eorumque Directoribus praecipiuntur in Constitu­ 7. ® Facultas bis vel ter litandi diebus dominicis et tione Apostolica Exsul Familia Tit. ait., capite 111. festis de praecepto necnon feriatis in commodum marili3267 3265 1951 ΑΡΗ 7-.ΜΛΙ 3 SUPREMA CONGR. S. OFFICII - STUDIORUM - RELIGIOSORUM morum quoties necessitas urgeat consulendi eorum bono spirituali per Missae celebrationem. &· Quoad celebrationem Missae horis vespertinis seu de sero standum est Decreto Sacrae Congregationis S. Offi­ cii diei xxxi mali a. 1953 fA. A. S., XLV, p. 426) [LE 2351 ] 9. · Facultas absolvendi, itinere maritimo perdurante, poenltentes quoslibet a censura quam ad tramitem can. 2350 f 1 C. 1. C. abortum procurantes Incurrunt, servatis de iure servandis. 10. · Facultas absolvendi, maritimo Itinere perdurante senilis de iure servandis necnon celeris quae a Sacra Pocnitentlarla huiusmodi In adiunctls Imponi solent, ct in usibus in quibus, iuxta normas In Codice luris Canonici can. 2314 } 2 statutas, Ordinarius Ipse absolvere posset, quoslibet poenltentes, quavis ratione in navi versantes, a censuris el poenis quibus detinentur ob apostasiam, hae­ resim vel schisma, exceptis tamen haereticis haereses inter fideles e proposito disseminantibus, tam nemine audiente vel advertente quam coram aliis extematas, eorumque ibiuratlonem, iuridice peractam, recipiendi. 11. · Directoribus Natlonallbus, iisque tantum, facul­ tas excipiendi, in casu necessitatis, confessiones cuius­ libet fidelis ad se accedentis in locis prope ora maritima suae Nationis, dummodo Director approbatus fuerit ad excipiendas confessiones a proprio Ordinario. 12. · Facultas benedicendi sacerdotalia indumenta, mappas et tobaleas scu linteamina altaris, corporalia, tabernacula seu vascula pro sacrosancta Eucharistia con­ servanda et cetera quae ad divinum cultum inserviunt. 13. · Facultas benedicendi, ritibus tamen ab Ecclesia praescriptis cum omnibus indulgentiis a S. Sede concedi wlitis, rosaria, cruces, parvas statuas ct numismata; adoectendi insuper coronis indulgentias a S. Birgitta et a Patribus Crucigcris nuncupatas. IV 10. Licet maritimis per integrum anni tempus prae­ cepto paschalis communionis satisfacere. 11. Christifldeles in navibus versantes, dummodo con­ fessi ac sacra Synaxi refecli, Indulgentiam plenariam die n ausjusti, toties consequi valent quoties Oratorium In navi legitime extans, ubi ex induito apostolico Sanctissima 51 Eucharistia custoditur, pie visitaverint ibique sex Pater, / Ire et Gloria ad Summi Pontificis mentem in unaquaque visitatione devote recitaverint. 12. Iidem christifideles, iisdemque condicionibus, In­ dulgentiam plenariam pro defunctis applicandam die n novembris. toties consequi valent quoties praedictum Ora­ torium ple visitaverint ibique sex Pater, Ave et Gloria nd Somml Pontificis mentem in unaquaque visitatione de­ vote recitaverint. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Conmtorialis. die n mensis Aprilis anno Mariai! mcmliv, In (esto S. Francisci a Paula, Patroni Italorum naviculario­ rum.—Fr. Adeodatus I. Card. Piazza, Ep. Sablnen. et lUndelen., a Secretis. losephus Ferretto, Adsessor. n. 2426-2428 In Plenario Coetu feriae IV, dici 7 Aprilis 1954, quae se­ quuntur decreverunt: 1. Sacerdotes Missam vigiliae paschalis media nocte celebraturi, itemque fideles in ea communicaturi, ieiunium servare tenentur ad norman can. 808 et can. 858 § 1. 2. Si Missa vigiliae, ln casu quodam peculiari, iuxta η. II, 4 «Ordinationum» S. Rituum Congregationis, ante mediam noctem celebretur, nonnae Constitutionis «Chri­ stus Dominus» et Instructionis S. Officii erunt servandae. Ssmus autem D. N. D. Pius, divina Providentia Pp. XII, hac ipsa dic 7 Aprilis 1954 hoc Emorum Patrum decretum approbavit atque promulgari iussil. Datura Romae, ex Aedibus S. Officii, die 7 Aprilis 195-1.— Marius Crovini, Supr. S. Congr. S. O//. Notarius. Adn. A. B. in EL 63 (1954) 165-167; M. CASTELLANO in ME 79 (1954) 34-50; F. LODOSin Sal Terme 42 (1954) 337-339; P. PÀLAZZIN1 in ApoU. 27 (1954) 43-46. 2427 1954 APR 30.-SC STUD., DECR. AAS 47 (1955) 155-156 Institutum iuris canonici erigitur in facultate THEOLOGICA PUBLICAE STUDIORUM UNIVERSITATIS MONACENSIS IN BAVARIA. De legibus quibus humana societas regitur cum Catho­ lica Ecclesia naviter sit sollicita, nihil Sacrae Congrega­ tioni de Seminariis et studiorum Universitatibus antiquius est quam Iuris Canonici studia fovere atque provehere. Cumque compertum sit Institutum Iuris Canonici, quod in Theologica Facultate publicae studiorum Universitatis Monacensis exstat, ab Apostolica Sede die xvni m. Maii a. D. mcmxlix [LE 2047) ad experimentum adprobatum. probe studioseque per elapsum feliciter quinquennium enituisse tum delectis eruditlsque magistris tum scientificis investigationibus, cum praelectionibus et operibus egregie scriptis, Statutis quidem adamussim servatis quae die x m. Ianuarii a. D. mcml [LE 2099] rata atque firma habita sunt, Sacra haec Congregatio ad maiorem Dei glo-/ 156 riam, ad Ecclesiae decus et incrementum ingenuaeque doctrinae profectum Institutum Iuris Canonici in Theolo­ gica Monacensi Facultate erigit erectumque declarat eldemque potestatem tribuit academicos gradus in Iure Canonico conferendi, omnibus agnitis iuribus, honoribus, muneribus, officiis et privilegiis quae huiusmodi Ecclesia­ sticis Facultatibus de more pertinent. Ceteris servatis de iure servandis, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, cx Aedibus Sancti Callisti, d. xxx m. Aprilis a D. mcmliv. B. Mariae V. sacro.—I. Card. Ριζzardo, Ep. Albanen., Praef.—C. Confalonieri. Archiep. Nicopolitan., a Secretis. Adn. N. HILLING in AKKR 126 (1953-54) 385-388. JLdx L FEHHZTTO in ΜΕ ΘΟ (1955) 203-235 et in ApoU. 28 (1955) 3401 2428 1954 MAI 3.-SC RELIGIOSORUM, RESP. PART? 242G 1954 APR 7.-SC S. OFF., DECR. AAS De 46 (1954) 142 Decretum de disciplina ieiunii eucharistici in cele­ bratione instauratae vigiliae paschalis servanda. Cam Sacra Rituum Congregatio, decreto diei 11 lar.turii 1952 (A. A. S., vol. XXXXIV, 1952, p. 48 sq.) [LE 22G0|, facultatem celebrandi instauratam vigiliam paschalem, decreto dici 9 Februarii 1951 concessam U..4.S., vol. ΧΧΧΧΙΠ, 1951, pp. 128-129) [LE 2190], al triennium prorogaverit et nonnullas «Ordinationes· eliam de ieiunio eucharistico addiderit (V, 18), quaesi­ tam fuit ab aliquibus locorum Ordinariis utrum supradicUe «Ordinationes· in suo robore permaneant etiam post promulgationem Constitutionis Apostolicae «Christus Do­ minai», diei 6 Ianuarii 1953, et Instructionis S. Officii eiusdem diei, de disciplina circa ieiunium eucharistlcum servanda fA. A. S., vol. XXXXV, 1953. pp. 15 et sq.; pp. 47 et sq.) [LE 2330 et 2331 ]. ΕώΙ ac Revmi Patres Supremae huius S. Congregationis $. Officii, collatis consiliis cum S. Rituum Congregatione, 3269 MODO CONCILIANDI BONA STABILIA ET REDITUS IN COLLEGIA SERAPHICA, SCHOLAS ALIAQUE INSTITUTA BENE­ FICENTIAE O. F. M. IMPENDENDOS CUM PECULLKRI INDOLE PAUPERTATIS FRANCISCANAE. Dubium—Beatissime Pater, Minister Genendis totius Ordinis Fratrum Minorum ad pedes S. V. provolutus, hu­ militer exponit: Semper magis decrescente numero eorum qui in ma­ turiore aetate vitae sacerdotali vel religiosae se devovent, a ferme saeculo ellam Ordo noster, ad instar Seminario­ rum Minorum, in sic dictis Collegiis Seraphicls colligere debuit iuniores qui fundatam praebebant spem perseve­ rantiae, ut ex una parte vocationes a spiritu deletcrio mundi praeserventur, et cx altera parte etiam Illi quos deficientia media oeconomica secus arcerent, divinam vo­ cationem sequi valeant. Similiter magis ac magis urget necessitas inde a priore iuventulc a contagione mundi praeservare quos miseri­ cors Deus ad vitam religiosam in statu 1 idea11 vocavit, dando eis cum convenienti educatione morali religiosa, etiam instructionem in artibus manualibus quibus, si per- 3270 SACRA CONGREGATIO RELIGIOSORUM :Cl f 2: severant Communitati utiles esse possint, si veru in saccu­ lum revertantur luvcntutem non inutiliter perdiderim. Insuper in non paucis regionibus ellam Onto noster ad subveniendum necessitatibus luventutls Institutu edu­ cationis. a scholis primariis usque ad Universitates, fun­ dare debuit quae omnino ab Ordine sustentantur. lamvero talla Instituta, sive fovendis vocationibus in­ serviant sive non, temporibus nostris tales conditiones paedagogicas et hygienicas talia media didactlca requi­ runt, ut alumnonim parentes eis plerumque subvenire nonnisi minima parte valeant. Unae expensae pro illis Institutis, utpote Ordini propriis, super Ordinem nostrum gravant, qui ex peculiari paupertatis seraphicae indole stabiles reditus habere non potest, et proinde talia Insti­ tuta ex caritate Christiana sustentare aebet. Quod cum evidenter in multis locis absque ipsius Insti­ tuti damno fieri non possit, apud nonnullos Religiosos, gravitate et prudenti commendabiles, nata est sententia talia Instituta, utpote ad sublectos Ordini nostro non adseriptos destinata, prohibitioni Regulae nostrae de non habendis reditibus stabilibus non subiacerc, in eorumque commodum proinde posse bona stabilia, uti Bursas studiorum, fundos, etc. acceptari. Negari tamen non potest talia instituta Ordini propria, distincta non gaudere persona morali, sed omnino perso­ nae morali Ordinis inniti, cui ius non est tales reditus possidendi. Utraque pars sua adducit argumenta, quin tamen ad­ versariam sententiam penitus evincere valeat. Quapropter, ad tranqullltatcm procurandam conscientiarum, el ad simul providendam necessitatibus Institutorum de qui­ bus agitur, Minister Generalis totius Ordinis Fratrum Mi­ norum humiliter petit ut S. V. declarare dignetur. 1) An Collegia Seraphica, scholae, aliaque Instituta beneficentiae quae a Fratribus Minoribus reguntur et sustentantur, praecepto Regulae ipsis Fratribus reditus stabiles cx bonis temporalibus sive mobilibus sive immo­ bilibus prohibentis sublidantur. 2) An In talium Institutorum favorem et solum ad subveniendum sustentationi alumnorum necnon ipsius Instituti rectae gestioni possint acceptari sic dictae bursae studiorum, fundi, slmlliaquc subsidia stabilia ex quorum reditibus vita Instituti minus Incerta evadat.—Et Deus, etc.... Resp.—Vigore facultatum a Ssiho Domino Nostro concessarum, Sacra Congregatio negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, attentis expositis, respondendum censuit: ad l.um providebitur In secundo; ad 2.um S. Sedes cui ad normam can. 582, 2.® haec bona in proprie­ tatem adquiruntur, ea ad ipsius nutum conservare prae­ cipit, et reditus largitatis gratia ad finem praedictum impendi iubet. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, die 3 Mali 1954.—P. Arc. Larraona, Ster.—Jo. B. Scapinelli, Subster. • Ordini Fratrum Minorum. Pro!. N. 4872 54: AOFM 73 (1954) 204. 10M MA! 3 praepositu, attentis expositis, Hrvriio P. Ministro Grc^rdi benigne committit ut petitam gratiam iuxta preces pro *» arbitrio ct conscientia concedat. Contrariis quibuslibet nr.*i obstantibus. Datum Hornae, dio 3 Mail 1051.—P. Arc. Larra on a, Skt. Jo. B. Scapinelll, Subster. • Ministro Cunerali Ο Γ M.. Prot.N 4897,54 AOFM 73(1954) & 2430 1954 MAI 3.-SC RELIGIOSORUM, INDULTUM. PART.· Conceditur sanatio omnium defectuum quae sanahlu SUNT ET SANATIONE INDIGENT IN MATERIA REDUCTIONIS ET CUMVLAT1ONIS MISSARUM PRO LEUATlS. Precks—B/ufbsimr Paler, Procurator Generalis Otdh.* Fratrum Minorum, «d pedes S. V. provolutu», humiliter ei* ponit: An, scilicet, iuxta tenorem •.Vofi/icnfionum» S. C. d» Religiosi* diei 30 lunil 1919 (LE 2051] et diei 23 himarti 1951 (LE 21881, cessaverint etiam reductiones et cunudilioat* Missarum pro legatis concessae. SI affirmative, humiliter rogat, ut eadem S. C. dc RcligkAa talem cessationem explicite declaret, ita ut a die, v. gr. I Aegusti a. c.. opus sit, si casus ferat, novae concessionis. Did gratiae reductioni» concessae fuerint ob amissionem aut Insuf­ ficientiam capitalis seu redituum; sanatis seu condoaath omnibus quae, in utroque casu, sanabilia sunt ct Mnattoc? indigent, pro quovis tempore quoad praeteritum. In plurib·-» enim casibus, non facile dignoscendis, hac declaratione ri sanatione opus esset. Petit hanc peculiarem gratiam pro toto Ordine Fratro-n Minorum et pro omnibus praefatis reductionum concesslonibc*. quae tramite Procurae Generalis eiusdem Ordinis Imploratae et commendatae fuerunt.—Et Deus etc.... Resol—Vigore facultatum α Ssifio Domino Nostro conces­ sarum, Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodaliam praeposita, attentis expositis, Reviho P. Ministro Generali benigne committit ut petitam sanationem omnium quae sa­ nabilia sunt et sanatione Indigent quoad praeteritum pro r» arbitrio et conscientia concedat, facta mentione huiusmodi concessionis In Regesto Legatorum. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, die 3 Mali 1954.—P. Arc. Larraona, Sto Jo. B. Seaplnelli, Subsecr. ♦ Ordini Fratrum Minorum. Prot N. 489554: AOFM 73 (1954) 335 2431 1954 MAI 3.-SC RELIGIOSORUM, INDULTUM. PART.· Conceditur ratihabitio quoad praeteritum et dis­ pensatio QUOAD FUTURUM CIRCA AULARUM CTNEWATOGRAPH1 CARUM APERITIONEM IN LOCIS O. P. M. SUBIECHS. Padre, Il Procuratore Generale dcirOrdlne dei Fratl Minori, prostrato al baclo dei S. Pie· de, cspone: Prima che la S. C. dei Religiosi emanasse 1'Tstrozkme dell'll Maggio 1953 (LE 2348], per inawertenza, quaiche sala è stata aperta senza le necessarie dispense cd nutorizzazloni, in detta Istruzione richinmate, ed inoltre senza tener conto del dlvieto delta Regola. L’umile Oratore, per sanare 1‘abuso e tranqullizzare le cosclenze. implora umildemente, per tutti questi casi, an­ teriori all’andata In vigore della nominata Istrurione, unn benigna sanazione del dlvieto della legge comune c della Regola. ed una benigna facoltà per U Ministro Gene­ rale, e suoi successori, se assente o Impedito, di dispensare dalla Regola per 1 casi futuri.—Che della grazia ecc.... Rescr.—Vigore facultatum a Ssiho Domino Nostro concessarum. Sacra Congregatio Negotiis Religlosonra Sodalium praeposita, attentis expositis, Reviho P. Mi­ nistro Generali benigne committit ut petitam gratiam ratihabitionis quoad praeteritum et dispensationis quoad futurum, ad quinquennium, pro suo arbitrio et conscientia concedat, servata Instructione huius S. Congregationi! diei 11 Mali 1953. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, die 3 Mati 1954.—J. B. Scapintlll, Subsecr.—H. Agostini, Ad. a studiis. Preces—Beatissimo 2129 ίί r 1954 MAI 3.-SC RELIGIOSORUM, INDULTUM. PART.* Facultas datur dispensandi in paroeciis o. f. m. COMMISSIS A PROHIBITIONIBUS RE0ULÆ FRANCISCAN AE CIRCA ADMINISTRA TIONEM RERUM ET REDITUUM TEM­ PORALIUM. Preces.—BtaiUslmt Procurator Generalis Ordinis Fratrum Mlnurum. ad pedes S. V. provolutus, humiliter ex­ ponit: Ordo Seraphicus, ob adiuncta locorum et temporum ct ani­ marum bonum, interdum recusare non potest administratlonem paroeciarum nllamque animarum curam et adslstentiam, quae sine dispensatione in Regula geri non possunt, ratione praesertim rerum temporalium et redituum acceptationis, administrationis ct fruitionis. Ne hac necessitate conscientiae detrimentum capiant humi­ liter implorat ut Ministro Generali, vel eo absente aut impedito, eius successori, benigna detur facultas dispensandi in Regula In praefatis paroeciarum et animarum curis iam susceptis, vel servatis servandis, in futuro suscipiendis, necnon in mutuis conventionibus seu pactis, quoad res materiales initis vel ineundis.—Et Deus etc. Rescii.—Vigore facultatum n Ssrho Domino Nostro conces­ sarum, Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium 3271 Paitr, * Ordini Fratrum Minorum. Prot. N. 4896.54: AOFM 73 (1954) W PIUS XII, ALLUO. DE MAGISTERIO QUOD EPISCOPIS COMPETIT IKiUAI 30-31 1954 MAI 30.-PIUS XII, CHIROG. AAS 46 (1954) 399-400 SSDES PONTIFICII INSTITUTI BIBLTCl AMPLIATUR. PIUS PP. XII II Koilro PredeceiMire San Pio X con la sua Lettera Apoilolka «Vinea electu» in data 7 ninggio 1909 fondô 11 Pontificio [«litato Bibllco, e con successivo Chlrografo dei 16 magglo 1910 auegnô, conic sede deiristituto stesso, 1’fmmobilr sito la Roma, che costituiscr isolato frn In Pluzza dclln Pilottn, la Vh deU'Archetto c la Via dei Vaccaro. Con decreto in data 7 ngosto 1032, emnnnto dalla Sacra Coafregaiionc del Seminari c delle Unlvcriit/i degli Studi, II Nostro Predecessor* Pio XI di v. ni. cresse nel medeslmo Iilitato la FncolU degli Studi drllOrlente /\ntlco. Nel 1946 lo Stato Itullano rlconscgnô alla Sede Apostolica redifldo sito tn Rnmn annesso alia Basilica del Sonti XII tpostull. di cui ritnlla aveva gift trasferito alia Santa Sede h piem e libera propriété con l'Art. 11 del Trattato dei Uterano. Condderail lo svlluppo e l'impnrtnnzn del Pontificio Istltuto Bibllco, disponemmo che la parte di tale edificlo comprcsa (r* b Via c la Piazza della Pilot ta c Ια propriété del Principe Colonna fosse opportunamente restaurata, ndnttata nile eslcen/e deiristituto e collegatn. / per mezzo dl un nrco sopra la Va dei Yncearo, con Ia originaria sede deiristituto stesso. I brori furono eseguitl. Con il présenté Nostro Chlrografo, confermnndo quanto fu deliberato dal Nostro Predccessore San Pio X, dlchiariamo e dhponlamo che tanto l'immobile comprcso frn In Piazza delln Pilotis. la Vin deU’Archetto e la Via del Vaccaro, quanto Ia pirle dell'edificlo comprrsa fra la Via della Pilottn, In Piazza delb Püotta e la proprletà del Principe Colonna, come sopra dttcritta e collegnta con 1'altro stabile, sono e saranno adi­ bilia sede dei Pontificio Istltuto Bibllco e affldnti nll’ammlnljtrailone del Rettore pro tempore dei medesimo Istltuto, la ral opera sarà certamente semprc più féconda dl fruttl scien­ tific! e Spirituali. Diiponlamo altresl che al présenté Nostro Chlrografo siano «negati, come parte Integrante, gli estraltl dl Mappa e i dati dd Catnsto. dcserittlvi dei complesso immobiliore che costituisce e costitulrù la sede del Pontificio Istltuto Bibllco. Tali documenti sono flrmntl dal Nostro Pro Segretario dl Stato ρσ ili affari Ordinari e dalPArchltetto dei Sacri Palazzi ApoitoUd. Dato dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano, il giorno trenta maggio millenovecentodnaunntanuattro, anno decimov mingo el titulo, los derechos y privilegios de Basilica Mi­ nor, que le otoraô Benedicto XV en su Breve Inter Acnricae, del 14 dc junio de 1920. Art. IX—1. La erecclôn. modlficaciôn o suprvsiôn de parroqulas, beneficios y oficios eclesiàstlcos, as! como d nombramiento del Vicario General, oficlales dc la Curij. pârrocos y todo sacerdote o funcionario encargado & cualquier oficio cclcslâstîco serân h echos por las Autort· dades eclesiâsticas competentes, cidéndose a Us disposclones del Dcrecho Canonico. Sin / embargo, las Autoridâ- ** des eclesiâsticas correspondienles comunlcarân al Gobitr no con la mayor rapidez cl nombramiento del Vicario Gtneral, de los pârrocos, y, en caso de vacanda de una pirroqula, del vicario cncargado dc la misma. Al hxtr estas deslgnaciones, las Autoridadcs eclesiâsticas prvferirân, a ser posible, a sacerdotes idôneos que scan efudadsnos dominicanos. 2. La eventual objeciôn del Goblerno al comportando:· to de un funcionario eclesiâstlco serâ objelo de considenclôn y declsiôn por las Autoridadcs eclesiâsticas compe­ tentes. Art. X—1. Las Autoridadcs eclesiâsticas podrân use los servicios y la cooperaciôn del dero extranjero, secular o religioso, y confiar a saccrdolcs extranjeros dignldadw. oficlos y beneflclos ecleslâstlcos cuando lo juzguen co·· vcnlentê para cl bien del Pais o de su Diôccsis o Prehlurx 2. Los sacerdotes, religiosos y religiosas extranjeros, qw 32S0 195-4 H X IG CONCOKDATILM CUM REPUBLICA DOMINICIANA l'Autorità ecclesiastica inviti nel Pacse per escrcltarvi il loro ministère o svolgervi le attività del loro apostolato, saranno esentl da qualslasi tassa o imposta di immigralione. 1 I Superiori generali e provinciali degli Ordini c Ongrtgazlonl religiose, die risiedono fuori del territorio dominicano, anche sc siano di altni nazlonalitù, avranno 11 diritto di visitarc, personalmcnle o per mezzo di altri. le loro case religiose che si trovano nel territorio dclla Repubbllca Dominicana. Art. XI—1. Gli ecclesiastici godranno, nell’cserclzio del loro ministère, dl una speciale protezione dello Stato. 2. Gli ecclesiastici non potranno essore Interrogati da giudlci o da altre autorità sopra futti c cosc di cul sia stata loro confidata notlzia nell’cserclzio del sacro ministère, e che pertanto cadono sotto II segreto del loro ufficio spiri­ tuale. 3. I chiericl e i religiosi non saranno obbligati ad as­ sumere pubbllcl uffld od incombcnze che, sccondo le norme del Diritto Canonico, siano incompatibili con il loro stato. Perpotere occupare altri ufficl o carichc pubbliche, sarù loro necessario il «Nulla osta» dcll’Ordlnario proprio, come pure quelle dell’Ordinario del luogo nel quale essl dovrebkro mlgere la loro attività. Revocato 11 «Nulla osta· non potranno continuare ad esercltnrli. Art. XII.—I chiericl, i seminarist! dei corsi filosofico c teologico cd i religiosi, sla professi che novizi, sono esenti dal servizio militare, tranne il caso di mobilitazione gene­ rale. In caso di mobilitazione generale, i sacerdoti prestcranno II servizio militare in forma di assistenza religiosa; gli altri chiericl e religiosi saranno destinati alie organlzzazioni di sanità e della Croce Rossa. Saranno cscntl dal servizio militare, anche In caso di Eobilitazionc generale, i Vcscovi, I sacerdoti in cura d’anime, come i parroci e i coadiutori, e i sacerdoti ncceswri al servizio delle Curie diocesane o prelatizie c dei Seminari. Abt. XIII—In caso che venga elevata accusa penale contre persona ecclesiastica o religiosa, l’Autorità giudiziaria dello Stato incaricata dclla causa dovrà dame op­ portuna Informazionc al competente Ordinario dei luogo e trasmettere al medesimo i risultati della istruttorla, e, ove abbia luogo, comunicargli la sentenza, sia in prima islanza chc in appello, in revisione o in cassazionc. In caso di detenzlone o di arresto l’ecclesiastlco o reli­ gioso sarà trattato con 11 riguardo dovuto al suo stato e aJ suo grado. In caso dl condanna di un ecclesiastico o di un religioso, liptna sarà scontata, per quanto possibile, in locale sepa­ rato da quello destinato ai laici, a meno che 1 Ordinario competente abbia ridotto 11 condannato alio stato laicale. Art. XIV—L’uso dell’abito ecclesiastico o religioso da parte di persone alie quali esso sla stato vietato con provvtdimento delle competenti Autorità eccleslastiche, ufficiilmcnte comunlcato alie Autorità dello Stato, come anche Puso abusivo dei medesimo abito da parte di aJtre persone, siri ponito con le stesse pene previste per 1’uso abusivo dell uniforme militare. Alio stesso modo sarà punito 1’cscrdzio abusivo dl giurisdizione o di funzioni eccleslastiche. Art. XV—1. La Repubblica Dominicana rlconosce pleni effetti civili a tutti i matrlmoni celebrati sccondo le r/.nne dei Diritto Canonico. 2. In armonla con le proprietà essenziali dei matrimoLOcatlolico rimane inteso che, per il solo fatto di celebra­ re il matrimonio cattolico, l coniugi rinunciano alia facolU civile di chicdere il divorzlo, che per ciô stesso non potri essere applicato dai tribunali civili ai matrimoni ca­ nonici. Art. XVI—1. Le cause riguardanti la nullità del niaIrimonio canonico e la dispensa del matrimonio rato e non coasumato, corne anche il procedimento relativo al Pri­ vilegio Paolino, sono riservate ai Tribunali e ai Dicastcri erelaiastici competenti. La Santa Sede consente che le cause matrimoniali di uparazione del coniugi siano giudlcate dai Tribunali civilL 2. Le decisioni c sentenze dei Dicasteri c Tribunali eccleûirtlcl, quando siano dlvcnute definitive, saranno portate al Supremo Tribunale della Scgnatura Apostolica per il relativo controllo c saranno poi, cdn i rispettivi décret! di 3231 11. 2430 la Autoridad cclcsiàstica Invite al Pals para ejcrcer su mi­ nisterio o dcscnvolver las actividades de su apostolado, estariin exentos de cualquler tasa o impuesto dc inmigraciôn. 3. Los Superiores generales y provinciales de las Ordenes y Congregaciones religiosas que residen fuera ! del MO territorio dominicano, aunque scan de otra nacionalidad, lienen el derecho de visitor, por si o por olras personas, sus casas religiosas situadas en la Republica Dominicana. Art. XI—1. Los eclesiàsticos gozarân en el ejcrclcio dc su ministerio de una especial protccciôn del Estado. 2. Los eclesiàsticos no podrân ser interrogados por jueces u otras autoridadcs sobre hcchos o casas cuya noticia les haya sido confiada en el cjcrcicio del sagrado minis­ terio y que, por lo tanto, cacn bajo el secreto de su oticlo espiritual. 3. Los clérigos y los religiosos no estarân obligados a asumir cargos pùbïicos o funciones que, segùn las normas del Derecho Canônico, scan incompatibles con su estado. Para poder ocupar otros empleos o cargos pùbllcos, neccsitarân cl Nihil obstat de su Ordinario propio y del Or­ dinario del lugar donde hubicren de desempeftâr su acllvidad. Rcvocado el Nihil obstat, no podrân continuar ejerciéndolos. Art. XII—Los clérigos, los seminaristas de filosofla y teologia, y los religiosos, ya scan profesos o novicios, estân exentos del servicio militar, salvo el caso de movilizaciôn general./ 441 En caso de movilizaciôn general, los sacerdotes prestarân el servicio militar cn forma dc asistencia religiosa; los demâs clérigos y religiosos serân enviados a las organizacioncs sanitarias y de la Cruz Roja. Estarân exentos del servicio militar, aun en el caso de movilizaciôn general, los Obispos, los sacerdotes que tengan cura de aimas, como los pârrocos y coadjutorcs, y los sacerdotes neccsarios al servicio de las Curias diocesanas o prelaticias y de los Seminarios. Art. XIII—En caso de que se levante acusaciôn penal contra alguna persona eclesiâstlca o religiosa, la Jurisdic­ clôn del Estado apoderada del asunto deberà informar oportunamentc al competente Ordinario del lugar y transmitir al mismo los resultados dc la instrucciôn, y, cn caso de darse, comunicarle la sentencia, tanto cn primera ins­ tanda como en apelaciôn, rcvisiôn o casaclôn. En caso de detenciôn o arresto, cl eclesiâstico o religioso scrâ tratado con el miramiento debido a su estado y a su grado. En cl caso dc condcna de un eclcsiâstlco o dc un reli­ gioso, la pena se cumplirâ, en cuanto sea posible, en un local separado del destInado a los laicos, a menos que el Or­ dinario competente hubiese reducido al estado laical al condenado./ 442 Art. XIV—El uso del hàbito eclesiâstico o religioso por Cersonas eclesiâsticas o religiosas a quiencs haya sido prohiido por orden dc las competentes Autoridadcs cclesiàsticas, oficialmcntc comunicada a las Autoridadcs del Es­ tado, as! como el uso abusivo del mismo hâbito por otras personas, sera castigado con las mismas penas grévistes para el caso dc uso abusivo del uniforme nulitar. Scrâ cas­ tigado cn los mismos térmlnos el ejercicio abusivo de jurisdlcciôn o funclones eclesiâsticas. Art. XV—1. La Rcpùblica Dominicana reconoce ple­ nos efcctos civiles a cada matrimonio celebrado segun las normas del Derecho Canônico. 2. En armonia con las propiedades csenciales del ma­ trimonio catôlico, queda cntendldo que por el proplo hecho dc celebrar matrimonio catôlico, los cônyugcs rcnunclan a la facultad civil de pedir el divorclo, que por esto mismo no podrâ ser aplicado por los tribunals civiles n los matrimonios canônlcos. Art. XVI—1. Las causas concernlentcs a la nulidad del matrimonio canônico y la dispensa del matrimonio rato y no consumado, asi como el procedimicnto relatht» al Privilegio Pau/llno, quedan reservados a los Tribunalcs 143 y a los ôrganos eclesiàsticos competentes. La Santa Sede conslcntc que las causas matrimoniales dc separaciôn de los cônyuges sean juzgadas por los Tri­ bu miles civiles. 2. Lus decisiones y scntcnclas de los ôrganos y Tribunalcs eclesiàsticos, cuando sean dcfinltivai, se elevarûn al Supremo Tribunal dc ia Signatura Apostôlica para su comprohaclôn, y serân transmitidas despu6s, con los rvsptc3282 n. 2430 COXOOIIDATLM CUM REPUBLICA DOMIN’IC1ANA detto Supremo Tribunate, trasmessc per via diplomatica al Tribunate dominicano competente, chc le renderà esecutive e ordinerù che siano annotate noi rcgistri civili a margine ddl’atto di matrimonio. Art. XVII—Lo Stato Dominicano garantiscc lassi" stenza religiosa alte forzc armate di terra, marc cd aria e a tal fine si metterà d‘accordo con Ia Santa Sede per l’organizzazione di un corpo di cappellani militari, con grado dl ufflclall, sotto la glurisdizione dell’Arcivescovo Metro­ politano ίπ tutto ciô che si riterisce alia loro vita c ministè­ re sacerdotale, e soggetti alia disciplina delle forzc armate in ciô che si riferisce al loro servizio militare. Art. XVIII—Lo Stato riconosce come festivi: 1) i giomi dl precetto stabiliti per lutta Ia Chiesa dal Codice dl Diritto Canonico, e clot —tutte te domenlche; — te feste della Circondsionc (1 gennaio), Epifania (6 gennaio), San Giuseppe (19 marzo). Ascensione, Corpus Domini, Santl Apostoli Pietro c Paolo (29 giugno), Assunxione (15 agosto). Tutti i Santi(l novembre), Immacolata Concezione (8 dicembrc), Natale di Nostro Signor Gcsù Cristo (25 dlccmbre); 2) e inoltre i giomi dl precetto stabiliti per la Repubblica Domlnlcana, c cioè: —festa di Nostra Signora dcH’Allagrazia (21 gennaio); — festa di Nostra Signora della Mercede (24 setlcmbre). Lo Stato darà, nella sua tegislazione, te facililazioni ne­ cessarie affinchè i fedeli possano in tali giorni adempiere I loro doverl religiosi. Le Autorità civili, sia nazionall sla locali, vigiteranno perché sia debitamente osservalo 11 riposo festivo. Art. XIX—1. Il Governo Dominicano agevolerâ la W· ΙΠ Η Ν e a W P O n ·>♦*··< *»···** *·■* ··*··« *r" U W IV C K O H Î 4 IO D A C V o o im n i Cl E VELA ND, OHIO necessaria assistenza religiosa negli Istituti nazionall, quail sono I collegi, gli ospcdali, gli aslli dl vecchi e di fanciulll, te career!, ecc. A laie scopo, se qualche istituto non avesse cappellano proprio, lo Stato permetterà il libero accesso e l’esercizio deli’assistenza spirituale In detto istituto al parroco del luogo o al sacerdote incaricato dall’Ordlnario competente 2. Negli aslli, orfanolrofi, stabilimenti o istituti ufficiall di educazlonc, correzione e riforma per minorenni, depen­ dent! dallo Stato, si impartirà l’insegnamento della reli­ gione cattolica e si assicurerà la pratica del suoi precctti. 3. Il Governo Dominteano. quando ciô sia possibile· ainderù a religiosi o a religiose la direzione di osped ali, aslli e orfanotrofi ed allre istituzionl nazionall di carità. La Santa Sede, per parte sua, favorirà tale progetto. Art. XX—1. La Chiesa potrà liberamente fondarc Se­ minari o qualsiasi altro istituto di formazione o di cultura ecclesiastica; il loro regime non sarù soggetto al con troll o delfo Stato. 2. I titoli, gradi, certificat! e attestati scolastici rilasciati da tali istituti avranno lo stesso valore di quelli rilasdati dagli Istituti statali ncll’ordlne corrispondente. In considerazione di ciô ΓAutorità ecclesiastica comunlchcrà alla competente Autorità statute i testi adottati in detti istituti per l’insegnamento delle materie non teologlchc o fllosofiche. 3. I gradi accademici conseguiti nelle Univcrsità o Isti­ tuti Pontifici dl Studl Superiori saranno riconosclutl nella Repubblica Dominicana, a tutti gli effctll civili, come i gradi conferiti e riconosclutl dallo Slato. Art. XXI—1. Lo Stato Dominicano garantiscc alla Chtesa Cattolica la plena libertà di aprire e mantcnerc, sotto la dlpendenza dcll’Autorità ecclesiastica, scuole di qualsiasi ordine e grado. In considerazione deH’utilItà sociale che da esse provicne alla Nazionc. lo Stato le proleggerù e procurera anche di alutarlc mediante congrue sowenzlonj. L’insegnamento religioso in tali scuole sera sempre liberamente organlzzato ed impartito dall’Autorità eccle­ siastica. 2. I certificat! ed attestati scolastici rilasciati dagli Isti­ tuti di insegnamento primario dipendenti dall’Autorità ecclesiastica avranno il medesimo valore dl quelli rilasciati da! corrispondenti istituti statall. 3, Gli esnml e prove dl profltto per la concessione di cer­ tificat! e titoli ufflclal! di studio agi! alunni delle scuole Kcondnrie e normal! dipendenti dall’Autorità ecclesiastica ,aranno tenutl, a richiesta di questa, presso gli istituti 3283 1954 II N 1( livos dedretos de dicho Supremo Tribunal, por via dipb» mâtica, al Tribunal dominicano competente, que las bsri efcctlvas y mandarâ que scan anotadas en los registre civiles al margen del neta del matrimonio. Art. XVII—El Estado Dominicano garantira la tcncia religiosa a las fuerzas armadas de tierra, mary ah y a este cfecto se pondrà de acuerdo con la Santa Sde para la organizaciôn dc un cucrpo de capellanes mllllam, con graduaciôn de oficialcs, bajo la jurisdicciôn del Anctu po Metropolitano en lo que sc rcflerc a su vida y minbUri* sacerdotal, y sujetos a la disciplina dc las fuerzas arma nocidos en la Repûbllca Dominicana, para todos sus efcc tos civiles, como los grados conferldos y rcconocldos pord Estado. Art. XXI—1. El Estado Dominicano garantira a h Iglesia Catôlica la plena libertad de cstablecery mantener bajo la dependencia de la Autoridad eclesiàstica, escueta de cualqulcr orden y grado. En consldcraciôn de la utilidad social que dc ellas deriva a la Naciôn, el Estado las ampararâ y procurarà ayudarlas también mediante congruas sub venclones. La enseftanza religiosa en dichas escuelas siempre scri organizada e impartida libremente por la Autoridad criesiàstica. 2. Los certificados y comprobaciones escolarcs otorpdos por los establecimlentos de enseôanza primaria depccdientes de la Autoridad eclesiàstica tendrân la misnu fuerza que los otorgados por los correspondicntes establecimlcntos del Estado. 3. Los exâmencs y pruebas de aprovechamiento para U concesiôn de certificados y titulos oficialcs de / esludlo a los u’ alumnos de las escuelas* secundarias y normales depen­ dientes dc la Autoridad eclesiàstica sc’cclebrarân, a peti3281 1954 Π X IG CONCORDATUM CUM KEPUBLICA DOMINICIANA stcssl, per mezzo di commissioni speciali composte, nimeno in parte, da insegnanti deU’istituto. Art. XXII—1. L’insegnamento (lato a cura dclio Stalo nelle scuole pubblichc sarù orientato dal principi della doltrina e della morale cattolica. 1 In lutte le scuole pubbliche primarie c seçondaric si impartirù l’insegnamento dolia religione c délia morale cattolica —secondo programmi fissati di comunc accordo con la competente Autorità ecclesiastica— agll alunni i cui genitori, o chl ne fa le vcci, non domandlno per iscritlo che ne siano csoncrati. 3. Per tale insegnamento saranno usati esclusivamcntc lest! prevlamente approval! dall’Autorità ecclesiastica, e lo Stato nomincrù maestri c professori che siano in possesso dl un certificat© dl idoncitù rilasclalo dall'Ordinario com­ petente. La revoca di taie certificat© li priva, scnz’altro, delh capacitù di Impartira l’insegnamento religioso. Nel designare tali maestri c professori lo Stato terrà conto del suggcrimcnli dclI'Autorità ecclesiastica, e, nelle scuole sccondnrie c normali, quando vi siano sacerdoti o religiosi in numero sufficiente e siano proposii dallOrdi­ nario dei luogo, darà loro la preferenza sui secolari. 4. II parroco, pcrsonalmcnte o per mezzo di suo delcpto, avrà libero accesso alie scuole primarie per impartira Iezioni catechisticbe periodIche. 5. Gli Ordinari dei luoghi potranno acccrtarsi, personalmente o per mezzo di loro delegati, mediante visite nelle scuole, dei modo in cui viene impartito l’insegnamento della religione c della morale. 6. Lo Stato curcrù che nelle istituzioni c nei servizi di informazlone a suo carico, ed In parlicolare nel programmi ddla radio e della televisione, sia dato un conveniente po­ sto alia esposizione e difesa delle verità religiose, per mezzo di sacerdoti e religiosi designati d'accordo con II rispettivo Ordinario. Art. XXIII—1. Lo Stato Dominicano riconosce alie iilitnzioni ed associazioni religiose, di cui all’art. IX', Ia plena capacilà di acquistarc, possedere e amministrarc ogni sorta dl benl. 2. La gestione ordinaria c straordinaria dei benl appar­ tenant! a qualsiasi ente ecclesiastico o ad associazionc religiosa, c la relativa vigilanza ed ispezione, spettano aile Autorità competenti della Chiesa. 3. La Repubblica Dominicana riconosce c garantisce la proprietà della Chiesa sopra i benl mobili ed immobili chc io Stato riconobbe come ad essa appartenenti con Leggc n. 117 dei 20 aprile 1931, interpretata dalla Legge η. 390 del 16 settembre 1943, come anche sopra i beni che, dopo tile data, la Chiesa ha legittimamente acquistato o acquisterà» inclusi quclli chc sono stati o siano dichiarati monumenti nazionali. La Repubblica Dominicana dichiara proprietà della Chiesa anchc tutti i templi e gli altri edifici aventi fini ecclesiastici che lo Stato ha costruito dopo 11 1930 e coslruisca in futuro. 4. La Chiesa puô ricevere qualsiasi donazionc destinata alTattuazione del suoi fini, e organizzare collette specialnente aH'Interno o alia porta dei templi c degli edifici e Ivoghi che le appartengano. Art. XXIX'—1. Gli edifici sacri, i Seminari e altri édi­ fia destinati alla formazione del clero, gli cdifici di pro­ prietà della Chiesa impiegati a scopi dl pubblica utilità, 1c rtiidenze dei Vescovi e del ministri del culto, quando siano proprietà della Chiesa, saranno esenti da qualsiasi impo­ sta o contributo. RIraane espressamentc convcnuto che I boni, dei quali b Chiesa acquisii la proprietà per donazionc inter pîpos o per disposizione testamentaria, saranno esenti da qualritsl imposta di donazionc o di successione, sempre che i beoi acquistati In questa forma siano destinati ad un fine proprio di culto o di utilità pubblica per volontà del do­ uante o del testante o per ulteriore disposizione dell’Autorilà ecclesiastica competente. 1 I beni ecclesiastici non comprcsi nel numero prece­ dente non potranno essor gravati da imposte o contributi spechli. 3. Gli ecclesiastici saranno esenti da qualsiasi imposta o contributo per l’esercizio del loro mlnlstero spirituale. L Gli Ordinari dei luoghi e i rcltori delle parrocchie go3285 n. 243« ciôn dc esta, en los mismos establecimlentos, por medio dc comisiones especlales compuestas, al menos parcialmenle, por docentes del plantcl. Art. XXII—1. Iui ensenanza snministrada por cl Estado en las escuelas pùblicas estarâ orientada por los principles de la doctrina y de la moral catôllcas. 2. En todas las escuelas publicas primarias y secun­ darias se darà ensenanza de la rcligiôn y moral catôlicas —segùn programas fiiados de comûn acuerdo con la com­ petente Autoridad eclesiàstica— a los alumnos cuyos pa­ dres, o qulenes hagan sus veces, no pidan por escrito que scan exentos. 3. Para dicha enseftanza sôlo sc utilizaràn textos previamentc aprobados por la Autoridad eclesiàstica, y el Estado nombrarâ maestros y profesores que tengan un certifleado de idoneidad expêdido por el Ordinario com­ petente. La rcvocaclôn dc tal ccrtificado les priva, sln màs, de la capacidad para la enseflanza religiosa. En la dcsignaciôn de cslos maestros y profesores cl Es­ tado tendrà en cuenta las sugestlones de la Autoridad eclesiàstica, y, en las escuelas secundarias y normales, cuando/haya sacerdotes y religiosos en nûmero suflcientc 413 y los proponga el Ordinario del lugar, les darà la preferencia sobre los scglares. 4. El pârroco, por si o por su dclegado, tendrà accès© a las escuelas primarias para dar lecciones catcquisticas periôdicas. 5. Los Ordinarios de los lugares podrân cerciorarse, por si mismos o por sus delegados, mediante visitas a las es­ cuelas, del modo como sc da la enseâanza dc la religlôn y moral. 6. El Estado cuidarà de que en las instituciones y servicios dc informaciôn que estén a su cargo, y en particu­ lar en los programas de radiodifuslôn y televisiôn, se dé el conveniente puesto a la exposiciôn y defensa de la verdad religiosa, por medio de sacerdotes y religiosos designados de acuerdo con el Ordinario competente. Art. XXIII—1. El Estado Dominicano reconocc a las Instituciones y asociacioncs religiosas, de qulenes trata cl articulo IV, là plena capacidad de adqulrir, poscer y ad­ ministror toda clase dc nienes. 2. La gcstiôn ordinaria y extraordinaria de los bienes færtcnecienles a entidades cclcsiàsticas o asoclaciones reigiosas y Ia vigilanda e inspecciôn dc dicha gcstiôn de bienes côrrcsponderàn a las Autoridades competentes de ja Iglesia./ 449 3. La Repûblîca Dominicana reconoce y garantiza la propiedad de la Iglesia sobre los bienes muebles e inmuebles que el Estado rcconociô como pertenecientes a ella con la Lev n. 117 del 20 de abril de 1931, adarada por Ley n. 39Ô del 16 de septiembrc de 1943, asi como dc los bienes que, después de tal fecha, la Iglesia ha legitlmamente adquirido o adquicra, incluldos los que han sido o sean declarados monumentos nacionales. La Repûblica Dominicana déclara propiedad de la Iglcsia también todos los templos y otros cdificios con fines cclesiâsticos que el Estado ha venido construyendo desde el ano 1930 y construya en adelantc. 4. La Iglesia puede recibir cualquicra donadôn dcsllnada a la realizaclôn dc sus fines y organizar colectas especiaimenlc en el interior o a la puerta de los templos y de los cdificios y lugares que le pertenezean. Art. XXIX’—1. Los edifidos sagrados, los Seminarios y otros cdificios destinados a la formaclôn del clero, los èdificios de propiedad de la Iglesia eraplcados en fines de utilidad publica, las residendas dc los Oblspos y de los ministros del culto, cuando scan propiedad uc la Iglesia, estarân exentos de cualquîer impuesto o contribuciôn. Qucda expresamente convcnido que los bienes cuya pro­ piedad adquiera / Ia Iglesia por donadôn entre vivos o por iso disposiclôn testamentaria, cstardn exentos de los Impurstos de donadôn o de succsiôn, siempre que los bienes rvcibidos en esa forma se destinen a un fin propio del culto o dc utilidad publica por voluntad dei donante o dei tes­ tante o por ulterior disposiclôn de la Autoridad eclcsiâstica competente. 2. Los bienes cclesiâsticos no comprendidos en el nû­ mero precedente no podrân ser gravados con impuestos ni contribuciones espccialcs. 3. Los cclesiâsticos estarân exentos de cualquîer im­ puesto o contribuciôn en razôn del ejercicio de su minis­ terio espiritual. I. Los Ordinarios de los lugares y los rvclurvs dc pa3286 n. 2431» t’O.VCOIlDATUM CUM REPUBLICA DOMINICIANA 1054 II \ H rroqulas gozarân dc franquicla postal y tclcgrâfica ea n correspondencla oficial en cl Pals. 5. Los cdlctos y avisos que sc refieren al ministeria sagrado fljados cn las puertas de los teraplos estais exentos de cualquier Impucsto o contrlbuclôn. Art. XXV—El Estado garantlza cl derecho de libre organizaclôn y funclonamlento dc las asociaciones catsI i cas con fin religioso, social y caritativo, y en partkuhr de las asociacioncs de Acclôn Catôüca bajo la dependenda de los Ordinarios de los lugnres. / £ Art. XXVI—Los domingos v fiestas de precepto, ul como los dias de Fiesta Nacional, cn todas las Iglesias Catedrales, prclntlcias y parrooulnlcs, de la Republia 1>> minicana, se rezarâ o cantari al final de la (unciôn litergIca principal una oraciôn por la prosperidad de la Repilira y de su Présidente. Art. XXVII—Las demâs materias relativas a perwnas o cosas eclesiàsticas que no hnyan sldo traladas en los articulos precedentes serân arregladas segân el Dtredw Canônico vigente. Sl en el porvenlr surgiere alffuna duda o diflcultad sobre la interpretaciôn del présenté Concordato, o fuere nectssrfa arreglar cuestiones relativas a personas o cosas edeslAsticas, que no hayan sido tratadas en los articulos prece­ dentes y que toquen también el inlerés del Estado, h Santa Sede y el Goblerno dominicano procederân de ca­ rmin inteligencia a soluclonar amigableraente la diferencia. Art. XXVIII—1. Il présenté Concordato, i cul testi Art. XXVIII—1. El présente Concordato, cuyos tex­ in lingua italiana e spagnuola fanno ugualmente fede, en­ tos en lengua espafiola c italiana hacen fe por igual, entre­ trera in vigore allo scambio degli strumcntl di ratifiai, il ra en vigor desde el momento dei canje dc los instrumenta quale dovrâ awenire entre il termine di due mesi dalla dc ratificaciôn, el cual deberâ verificarsc en el términode firma. los dos meses subsiguientes a la firma. / £ 2. Con l'entrata in vigore dl questo Concordato si in­ 2. Con la entrada en vigor de este Concordato, se entendono abrogate tutte le disposlzloni contenute in Leggl, tlenden derogadas todas las disposicioncs contenidas ea Decreti, Ordinanzc, Regolamenti che, in qualslasi maniera, Leves, Decretos, Ordenes y Rcglamentos que, en cuil· siano in opposizione con quanto in esso si stabilisée. quier forma se opongan a lo que cn él se cstablece. Lo Stato Dominicano promulgherà, entro lo spazio di E! Estado promulgarâ en el plazo dc sels meses las dissel mesi, le disposlzloni di diritto interno chc fossero ne­ posidones de dcrecho Interno que scan necesarias para la cessarie per l’esecuzione di questo Concordato. ejecuciôn de este Concordato. In fede di che i Plenipotenziari firmano il presente En fe de lo cual, los Plenipotcnciarios firman cl presente Concordato. Concordato. Fatlo In doppio esemplarc. Hecho en doble ejemplar. Città dei Vaticano, 16 Giugno 1954.—Domenico Ciudad del Vaticano, 16 dc Junio dc 1954.—Rafah. dranno di franchlgia postale e telegrafica per la loro corri spend enza ufficlale nel Pacsc. 5. Gli editti e gli awisi relativi al sacro ministère, affissi aile porte dei templi, saranno esenti da qualslasi imposta o contributo. Art. XXV—Lo Stato garantlsce 11 dlritto dl libéra organizzazione e funzionamento delle associazionl cattoliche con fine religioso, sociale e caritativo, e in partieolare delle assodazioni di Azione Cattollca sotto la dipendenza degli Ordinari dei luoghi. Art. XXVI—Nelle domenlche e nelle feste di pre­ cetto, comc anche nei giorni di Festa Nazionale, in tutte le Chiese Cattedrali, Prelatizic e parrocchiall della Repubblica Dominlcana sl recitcrà o cant crû, al termine della funzionc llturgica principale, una preghlera per la prosperità della Repubbllca e dei suo Présidente. Art. XXVII—Le altre materie relative a persone o cose ecclesiastiche che non siano state trattate negli articoli precedent! saranno regolate secondo il Diritto Cano­ nico vigente. Se In awenire sorgesse qualche dubbio o difflcoltà sulla interpretazione del presente Concordato, o fosse necessa­ rio regolare questioni relative a persone o cose cedes la­ st ichc, che non siano state trattate negli artlcoli precedent! e che tocchlno anche gli interessi dello Stato, la Santa Sede e il Govemo Dominicano procederanno dl comune Intel ligenza a trovare un’amichcvole soluzione. Tardinl Leônidas Trujillo Molina. PROTOCOLLO FINALE u PROTOCOLO FINAL A! momento dl procedere alla firma del Concordato oggl conchluso ira la Santa Sede e la Repubbllca Dominlcana i sottoscritti Plcnipotenzlari hanno fatto le seguenti con­ cordi dichlarazioni, che formeranno parte Integrante del Concordato medesimo: En cl momento de procéder a la firma del Concordalo que hoy se concluye entre la Santa Scdc y la Repâblica Dominlcana, los Plenipotcnciarios que subscriben hm hccho, dc comûn acuerdo, las sigulentes defdaraciones que C formarân parte integrante del mismo Concordato: Circa l’artlcolo VII, η. 2 En relaciôn con el articulo VII, n. 2 In esecuzione di quanto disposto dall’art. VII, n. 2, del Concordato, 11 Governo della Repubbllca Dominicana verserà: a) alia Curia arcldiocesana di Santo Domingo la som­ ma dl clnquecenlo pesos oro mcnsili; b) allé Curie dl ciascun’altra Diocesi o Prelatura nullins la somma di trecento pesos oro mcnsili. Circa l’artlcolo X Quando intenda chiamare nella Repubbllca Dominicana un Online o Congregazione religiosa straniera, l’Autorltù ecclesiastica competente ne darà comunicazione al Go­ verno. Circa l’artlcolo XV A) Ai fini del rlconosclmento degli effetti civili ai matrimoni canonici da parte dello Stato, sarà sufficiente che l'atto di matrimonio sia trascritto neglî appositi Registrl civili. Questa trascrizione si eifettucrà nel modo seguente: Il Parroco, entro 1 tre giorni che seguono alla cclcbrazionc del matrimonio canonico, trasmetterà copia inte3237 En ejecuciôn de lo dispuesto en el articulo VII, η. 2, del Concordato, el Gobiemo de la Rcpûblica Dominlcana dare: a la Curia archidioccsana dc Santo Domingo la sunu de quinientos pesos oro mensuales; b) a las Curias de cada otra Diôccsls o Prelatura nnUun la suma de trescientos pesos oro mensuales. En relaciôn con el articulo X Cuando sc trate de llamar a la Republica Dominlcana a una Orden o Congregaciôn religiosa extranjera, la Antoridad eclcsiâstica competente lo notificarâ al Gobkroo. En relaciôn con el articulo XV A) Para el conocimiento por parte del Estado de ta cfectos civiles dei matrimonio canônico, scrâ sufidenk que el acta dei matrimonio sea transcrita en el Registre civil correspondiente. Esta transcripciôn se llcvarâ a cabo de la siguiente mancra: El Pârroco, dentro dc los tres dlas siguientes a la celebraciôn dei matrimonio canônico, transmitirâ copia tu- 3288 CONCORDAT I'.M CUM REPUBLICA DOMINICIANA 1954 IUN 16 pale dell'atto di celebrazlonc ni compétente Ufflciale <11 Stalo civile affinchè procéda ulla opportuna trascrizionc. Dctla trascrizionc dovrt essere fatta entro i duc giorni ttguenti alia riccvuta dell’atto stesso, e entro i tre giorni wguenti alia esegulla trascrizionc PUtflcIale di Stato civile ne darù opportuna comunicazionc al Parroco indicando la data. II Parroco che senza gravi motlvi tralasci dl inviare co­ pia dell’atto matrimoniale nel tempo stabilito IncoiTcrâ nella peno dl dlsubbldicnza, c 11 funzionarlo dei Reglstro chile che non lo trascrlvn In tempo Incorrcrft nelle sanzioni cumminate dalla legge organica dl servlzlo. Ii) Gli effetti civili di un matrimonio debltamcntc Lrascritto si Intendono sempre decorrentl dalla data dclla celebrazionc canonica dei matrimonio medesimo. Tuttavia, quidora la trascrizionc sta richlesta trascorsi cinque giorni dalla cekbrazione, essa non prcgludlca i diritti legittimamente acquisiti dai terzi. Non osta alla trascrizionc la morte dl uno o di ambeduc i coniugi. Circa l’articolo XX 1. La Santa Sede concede al Seminario Conciliare dl San Tommaso d’Aquino in Ciudad Trujillo il titolo dl Istituto Pontificio. Per parte sua, il Governo si Impegna a compiere nell’cdiDclo da esso donato al Seminario i lavori di ampliamento che le Parti, di comune accordo, ritengano necessari c a contribuire a sostenerc le spcsc dell’istituto con una sov­ venzione mensile di quindici pesos oro per clascun seminarisla dominicano chc ivi segua i corsi di studio. 2. Alio scopo di elevare sempre maggiormentc il prestigio dei clero nazionale, lo Stato sosterrt quattro borse di studio per seminarist! domlnicani chc ΓAutorità eccle­ siastica invii a seguire gli studi negli Atenei Pontifici in Roma. Circa l’articolo XXI Rimane inteso che: 1. Per aprire scuole dlpendenti dall’Autorità ecclesiasti­ ca non si richiede alcuna licenza o altra formalità. 2. La vigilanza dcllo Stato, perciô che concerne le scuole dipendenti dalla Autorità ecclesiastica riguarderà quanto ha altinenza alla sicurezza e all’igicnc, come pure, limitatamente agli istitutl menzionati nel n. 2 del présente arlicolo, lo svolgimento del programmi di studio; e sempre si effelluerà tenendo conto dello speciale carattere dl dette scuole e d’accordo con ΓAutorità ecclesiastica competente. Circa l’articolo XXIII 1. Lo Stato non proccderà a dichiarare monumenti nazionall altre proprietà ccclesiastichc se non d’accordo con la competente Autorità religiosa. 2. Sl Intende che un bene ecclesiastico dichîarato monu­ mento nazionale è Inalicnabile, c chc l’Autorità ecclesia­ stica, proprietaria dell’immobile, non procederà a modificazioni o a rifacimentl senza accordarsl con l’Autorità ci­ vile competente. Circa l’articolo XXVI La preghiera sarà la seguente: y. Dômine, salvam fac Rempûblicam ct Présidera ejus. IL Et exâudi nos in die, qua invocavérimus le. y. Salvum fac pôpulum tuum, Domine: et benedic hcreditâli luae. 1Ç. Et rege eos ct cxtôllc illos usque in actémum. î. Dômine, exâudi oratiôncm meam. IL Et clamor meus ad te vénlat. ΐ. Dôminus vobiscum. IL Et cum spiritu tuo. 3289 π. 2436 tuai del acta de la celebraciôn al competente Oficial del Esta/do civil para que procéda a la oportuna transcripclôn. 4SI Dicha transcripclôn debe reallzarse dentro de los dos dias slguicntes a la recepciôn dc la mlsma acta, y dentro de los tres dias dc habcrla transerito el Oficial d’el Estado civil hart la oportuna notificaclôn al Pârroco indicando la fecha. El Pârroco que sin graves motivos dejc de enviar copia del acta matrimonial dentro del plazo citado incurrlrt en pena de desobedicncla, y cl funcionario del Registre civil que no lo transcribe a su tiempo incurrlrt en las sanciones que seûale la ley orgânica de su servicio. B) Se entiende que los efcctos civiles de un matri­ monio debidamente transerito regirtn a partir de la fecha dc la celebraciôn canônica dc dicho matrimonio. Sin em­ bargo, cuando la transcripclôn del matrimonio sea solicitada una vcz transcurridos cinco dias de su celebraciôn, dicha transcripclôn no perjudlcart los derechos adquiridos, legitlmamcnte, por tcréeras personas. No obsta a la transcripclôn la muerte de uno o dc am­ bos cônyuges. En relaciôn con el articulo XX 1.La Santa Sede otorga al Seminario Conciliar de San­ to Tomâs de Aquino, en Ciudad Trujillo, el titulo de Ins­ tituto Pontificio. Para este fin, el Goblerno se compromete a hacer en el ediflcio que/donô al Seminario las ampliaciones que las 455 partes, de comûn acuerdo, juzguen necesarias, y a contribuir a sufragar los gastos de dicha instituciôn cnn una aportaciôn mcnsual de quince pesos oro por cada seminarista dominicano que alb curse sus estudios. 2. Con cl fin de levantar cada vez mâs cl prestigio del clero nacional, cl Estado sostendrt cuatro becas de seminaristas dominicanos que la Autoridad eclesiâstica envie a cursar sus estudios en los Ateneos Pontificios en Roma. En relaciôn con el articulo XXI Queda entendido que: 1. Para la apertura de escuelas dependientes de la Au­ toridad eclesiâstica no se exige licencia alguna ni otra form alidad. 2. La vigilanda del Estado, por lo crue atahc a las cscuelas dependientes de la Autoridad eclesiâstica, se referirt a lo tocante a las normas de seguridad e higlene, asi como limitadamente, a los establecimientos mencionados en ci nûmero 2 del presente articulo, al desarrollo de los programas de estudio; y siempre se cfectuart tenlendo en cucnta el cartcter especial de dichas escuelas y de acuerdo con la Autoridad eclesiâstica correspondientc. / 456 En relaciôn con el articulo XXIII 1. El Estado no proccdert a declarer monumentos nacionales otras propiedadcs eclcsiâsticas sino de acuerdo con la competente Autoridad religiosa. 2. Se entiende que un bien eclesiâstico declarado mo­ numento nacional es inaliénable, y que la Autoridad edesiâstica, propietaria del inmueble, no proccdert a modificaciones o reformas de éste, sino de acuerdo con la Autodidad civil competente. En relaciôn con el articulo XXVI La oraciôn sert la siguiente: y. Domine, salvam fac Rempûblicam cl Pnêsidem ejus. FÇ. Et exâudi nos in die, qua invocavérimus te. y. Salvum fac pôpulum tuum, Dômine: ct béncdic hereditâti tuac. IV. Et rege eos ct extôlle illos usque in aetémum. y. Dômine, exâudi oratiônem meam. IV. Et clamor meus ad te véniat. y. Dôminus vobiscum. IL. Et cum spiritu tuo. 3290 SC RITUUM - S. PAENIT. - RELIGIOSORUM - STUDIORUM II. 2437-2441 Orëmus. Orëmus. Pôpulum tuum, qwésumus, Dômine, continua pietate custôdl, ejùsque Rcctôres sapiëntiae luae lüniinc illustra; ut, quae agénda sunt, vfdcant, et ad implënda quae vide­ rint, convaincant. Per Christum Dôminum nostrum. R*. Amen. Citta Vaticano, dei 16 Giugno 1954 IUX 18-1UL H 1954 —Domenico Tardini. Pôpulum tuum, quæsumus, Dômine, continua pietite custôdi, ejùsque Rcctôres sapiëntiae tuae lumine/ilhhtri; ut, quae agënda sunt, videant, et ad implënda quae vide. * nnt, convaincant. Per Christum Dôminum nostrum. IV- Amen. Ciudad dei Vaticano, 16 dc Junio dc 195L—Rahu Leônidas Trujillo Molina. Âdn. L DAMdA in ÂpoU. 27 CJ9S4) 243-278; E. F. REGATILLO in Sal Torrae 42 (1954) 534-542. 2440 2537 1954 IUL 6.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· 1954 IUN 16.-SC RITUUM, INDULTUM. PART.· Conceditur sacerdotibus ritus latini usus lintei seu ANTIMENSH IN DIEBUS ETIAM FERIALIBUS DOMADAM. INFRA HEB­ Solvuntur duria circa interpretationem art. VI CONVENTIONIS INTER S. SEDEM ET HISPANIAM DIE 27 AUG. 1953 INITAE QUOAD PRECES LÎTUHOICAS PRO SUPUXv HISPANIAE MODERATORE RECITANDAS Instante Excibo D. D. Bernardo Bot ero Alvarez, Episcopo Sanctae Marthae, in Republica Columbiana, SRC, dic 16 iun. 1954 benigne induisit ad quinquennium (Prot. N. S. 106-954) ut idem Excriius Episcopus permittat sacerdotibus suae dioe­ cesis ut in Sacro litando adhibere valeant linteum loco petrae sacrae, et quidem »ln casu vere necessitatis ct in itinere, iis in lod» ubi desit ecclesia vel sacellum»: servatis Rubricis et peracta primum benedictione praedicti lintei Iuxta formulam Ritualis romani (Tit. /A’, cap. IX, η. 21). • Ordisario Snctae Multae, Prot. N. S. 108 254 iaxta stssmuium EL 68 (1954) 281 2438 1954 IUN 18.-S. PAENITENTIARIA, RESPONSUM. PART.· SOLVUNTUR DUBIA CIRCA REQUISITA AD EXERCITIUM VIAE CRUCIS VALIDE CUM INDULGENTIIS PERAGENDUM. Dubium— Beal Us ime Paler, Procurator Generalis Ordinis c/? Fratrum Minorum, ad pedes Sanctitatis Tuae provolutus, circa pium Viae Crucis exercitium sequentia humiliter propo­ nit dubia: 1) An in pio Viae Crucis exercitio publice peracto, I. sa­ cerdos necessario cum duobus clericis vel cantoribus sacras Viae Crucis stationes circumire debeat; II. religiosus non sacerdos sacerdotem supplere queat; 2) An methodus Communitatibus religiosis aliisque id ge­ nus concessa quoad motum localem In peragendo pio Viae Cruci» exercitio, iuxta Decreta d. d. 27 Februarii 1901 et 7 Mali 1902 et Responsa S. Pneoltentiariae Ap. d. d. 20 Martii 1916 ]LE 1831], servari queat tantum in earum oratoriis semlpublicis, vel etiam in ecclesiis ubi communia pietatis exercitia fieri solent.—Et Deus, etc. Resp.—Die 18 lunii 1954. Sacra Pocnitentlaria Apostolica ad proposita dubia respondet: Quoad Im. L: Affirmative; IIu Nepo/foe.* quoad 2m: affirmative, etiam quoad ecclesias, dummodo fideles de quibus in precibus iisdem utantur tam­ quam oratoriis semipublicis.—S. Luzio, Reycns. S. dc Angelis, Dubia—Cum huic Sacrae Congregationi Rituum nonnam· propositae sint quaestiones ad Interpretationem quod attbet art. VI sollemnis Conventionis inter Sanctam Sedem et Hispa­ niam inltae ]LE 2367], nempe: 1) quomodo in liturgicis precibus nppclandus sit Suprema Civitatis Moderator, 2) quae sit obligatio et quacnam ratio recitandi quolllisnsi preces ad prosperitatem Supremo Civitatis Moderatori Impe­ trandam iuxta Sacrae Liturgiae praescripta; 3) utrum, denique, in precibus recens induciis quae h Pervigilio Paschatis recitantur, Supremi Civitatis Moderatoris nomen expresse sit enuntiandum. Resp.—Haec Sacra Congregatio Rituum, Hispaniae pe­ culiaribus rerum adiunctis mature perpensis, spectatissicMrumque eiusdem Nationis ecclesiasticorum virorum eiphrata sententia, hacc declarat: Ad primum: Adhibeatur titulus Ducis, utpote qui iam in­ valuerit apud fere omnes Hispaniae Dioeceses, quique proma anteferendus videatur ceteris id genus appellationibus, quibas aliae utuntur Nationes; Ad secundum: Cum inde a regii imperii temporibus formai» illa liturgica in Hispaniae usu recepta sit, initio hisce vertis expressa: E/ famulos..., eadem formula vigere pergat; rios autem recitatio, hactenus arbitrio relicta, omnes iam obblipt vi art. VI, et quidem, ut fert consuetudo, in omnibus Missis cum sollemnibus tum privatis cuiuslibet ritus, etiam prinue classis, exceptis Missis pro defunctis; Ad tertium: Cum nova precum formula Pervigilii Pasriulb pro omnibus nationibus confecta sit, ac satis sit cuivis rttfminis generi significando accommodata, eadem etiam in Hispania est adhibenda. Romae, die 6 de Julii 1951.—Caictanus Card. CicoOXaMH Praef. Alphonsus Carinci. Archiep. Seleucien., S. R. C. < secretis. • Doatraciôa dol Clero 47 (1954) 397. Adn. F. LODOS In 5*1 Ta­ nae 42 (1954) 598-6» 43 (1955) 89-72: GR. MART INEZ DE ÂN7CRANA in Dnstradôn del Clero 47 (1954) 58-53. 101-105. C04X 49 (1958) 146-152 o! in volumine Las precov liturgie*» dei Ccsok· dato. Madrid 1955; J. RIUS in REDC 9 (1954) 353-378. • Prosumori General! O. F. M., Prot. N. 5S16.54: AOFM T3 (1945 213. Adn. F. LODOS in Sal Terrae 43 (1955) 135-188. 2'141 1954 IUL 16.-SC STUD., DECR. AAS 47 (1955) 419420 2439 Universitas catholica quitensis canonice erigitur IN URBE METROPOLITANA REIPUBLICAE AEQUATORIANAE 1954 IUN 23.-SC RELIGIOSORUM, RESPONSUM. PART.· NaCFSSARIA INDULTI REDUCTIONIS STATUM LAICALEM EX PARTE ORATORIS. EST ACCEPTATIO AD 23 lunii 1954 Harc S. Congregatio mature perpensis precibus quibus Sacerdos N. N. professus votorum solemnium... petebat Indultum rehabiiitationis, attentis omnibus ad rem facien­ tibus, rescribendum censuit prout rescribit: Non Indigere induito rehabiiitationis, cum ex praxi huius S. Congregationis necessaria sil acceptatio rescripti reductionis ad statum I aleata m ex parte oratoris. Quae, dum significo P. T. Rcvmac... • Pr-·! ·: COM 34 CpR » (1934) 222. Adn. A G. in CpR 33 (1954; 222-224 3291 Liberalism artium omniumque scientiarum studia Ca­ tholica Ecclesia continenti cura provehenda fovit, blscum consideramus, quae antcactis quoque temporiba Decessorum Nostrorum animum vehementer cona> verunt. Meminisse hac in re satis est immortalis memori* Decessores Nostros Leonem XIII et Pium X, quem qui­ dem summa Nostra laetitia universoque plaudente eatbs· lico orbe Sanctorum catalogo nuper adseripsimux/ Summi hi Pontifices pluribus documentis, iisque ceteberrimis, sacrorum Galliae administros amplissime colbzdarunt ob navam eorumdem sollertiam in bonum integ­ rum tunc praesertim impensam, cum gravibus Ecdesb premeretur difficultatibus nefariisque afficeretur angnitiiq Ne vero constantia, ne virtus in tuendis Ecclesiae iuriba ullo modo deficerent, nc quis fidelium, praeterea, a recto declinaret, plena sapientiae et gravitatis consilia Sacra Galliae Pastoribus praefati Summi Pontifices tradiderat quae et in praesentibus rerum adlunctls maximi nst momenti. Placet hic Nobis commemorare paterna monita qu· felicis recordationis Leo XIII Litteris die vm mensis Se­ ptembris anno mdccoic datis, vernacula lingua conseri ptis, ad Gallicos sacerdotes humani consortii atilitatibm consulentes, sapientissime dedit.1 Neque silentio praete­ rire possumus exhortationes, quas sanctissimus Romxm Antistes Pius X, instaurare omnia in Christo percuptes, ad Galliae Archiepiscopos ct Episcopos, in alterum Con­ ventum dioecesanls missionibus provehendis congregata, quasi praesagienti animo scribebat: «... nc desint vobis paternae caritatis Nostrae horta­ menta, quibus, ut confidimus, studia vestra acrius exatentur in ea quae ad incrementum divinae gloriae atque animarum salutem patent coepta uberrima... Haec Igitur antiquissima sit voois cura, apostolicorum virorum qui id obeant muneris ita augere copiam ut nulla sit in dioe­ cesibus vestris paroecia quae eorumdem ministerium olsh diu desideret. Nescii equidem haud sumus minime deo» in Gallia viros qui, ad exemplum Apostolorum, oratiod ac ministerio verbi instantes, In consummationem sancto­ rum toti sunt atque in aedificationem corporis Christi. Sed impar, probe nostis, eorum numerus paroeciis omnibus peragrandis, iisdemque cvangelica instituendis disdpltea. Quare hoc etiam pastorali navitati vestrae maxime com­ mendatum volumus, ut scilicet unaquaemie dioecesis illri tam salutare tamque expetitum opus dtoecesanis Miniinariis efformandis edendis rite constitutum habeat, et omri. ut par est, instructum pietatis doctrinaeque adiamente. Propositum equidem difficultatibus non vacat, hinc i sacerdotum, Inde a rerum inopia petitis. Sed haud va iiracterit opus de quo loquimur tantae esse utilitatis exct> endls ad pietatem animis, ut prae ceteris piis operibus sl vobis fovendum...·. 1 Quominus tamen Summi Pontificis monita, ut erat ia votis, omnino ad rem adducerentur, prohibuerunt reram difficultates, temporum ho/minumque nequitia, ancta de- ’*· ricorum penuria, aliaeque haud paucae gravesque causae Quapropter et in praesens moerentes conspicimus κ summopere dolemus haud paucos homines, inter eos prae­ sertim qui in fabricis, in officinis et in agris ex cotidiw opera vivunt, materialistarum placitis deceptos, a Chri­ stianae vitae institutis ct moribus fere defecisse. At incaute aberrantes hae oves ad unum Christi ovik cito adducantur oportet. Tanta in re praecipuus versabitur labor sacrorum admi­ nistrorum. qui ad hulusmodi quasi miss tonales ministeria parati sint et idonei; quique debita scientia ac virtute 1 Lro Pp. XIII, EpistoU Eacyclica, ad GaJhae Episcopos, de dmeers edocaUonc, Dtputs U jcrur, 8 Scpt«-mbris 1899, Lawîi Xtll pMhfKU nm» Acti, XIX. X57, Romae, ex Typographe Vahciiu 1S99. ’.4. .4. S-, III (a. Ι9ΐχ),χρ i68. 3296 1954 AUG 15 PIUS XII. CONSTITUTIO AP. AP. DE MISSIONE GALLIAE praestantes et convenienter imbuti rei socialis principiis a Nobis et a Decessoribus Nostris multimodis et aperte traditis, terrenis rebus omnino posthabitis, celso huic apostola tus muneri toto animo sc dedant. Nos equidem non effugit quanta, In re. egerint, quanta sustinuerint Venerabiles Fratres Archleplscopi et Episcopi Galliae, quorum pastoralem sollertiam, hanc nocti occa­ sionem, ex animo gratulamur. Ipsi enim, quamvis ex con­ sulto a priscis sacri ministerii normis probatisque apostolatus rationibus non recedant, novis tamen aptlsquc reme­ diis ac subsidiis uti contendunt, et ardua varii generis experiuntur incoepta, hodiernae vitae moribus temporum­ que necessitatibus melius accommodata. His dc causis pia clericorum consociatio Missio Galliae nuncapata, a Patrum Cardinalium ct Archlcplscoporum eiusdem Nationis Coetu promota, paucos ante annos In Gallia fuit erecta secundum eam formulam, quam Sacrae Romanae Congregationes, pro sun quaeque competentia, ad experimentum probaverunt, facta una simul eidem Missioni facultate clericos aggregandi et peculiari titulo •Missionis Galliae» ad sacros ordines promovendi. Haud leves exinde collecti bonorum operum fructus, etsi brevi Intercedente temporis intervallo, utilitatem Missio­ nis probant; experientia vero necessitatem suadet firmioris constituendae luridicac ordinationis, quae luris communis legibus ac principiis pressius respondeat, unde ecclesiasti­ cae omnes institutiones suam repetunt firmitatem suum­ que profectum. Quod quidem cum Iidem Venerabiles supra memorati In episcopatu Fratres, Nobis et huic Apostolicae Sedi addictis­ simi, supplicibus litteris nuper expostulavissent, ne quid t Nobis desideraretur quod ad pleniorem Clericorum disci­ plinam ct animorum salutem comparandam praestare va­ leamus, hulusmodi negotium tractandum commisimus Sa570 cne Nostrae Congregationi Consistoriali./ Consilium autem n Venerabili Fratre Nostro Adeodato loanne S. R. E. Cardinali Piazza, Episcopo Sabincnsl et Mandelcnsl, eiusdem Sacrae Congregationis Consistorialis a Secretis, ad Nos prolatum, consociationem nempe Cleri saecularis, quae Missio Galliae nuncupatur, in Praelatu­ rum nullius erigendi et constituendi, cum proprio territorio proprioque Praelato Ordinario, Nos, re mature perpensa, Id adprobavimus et ad effectum deducendum decrevimus. Ideoque, benigne admittentes preces Nobis exhibitas a Dilecto Filio Nostro Achilleo S. R. E. Cardinali Liénart, Episcopo Insulensi, Consilii seu Commissionis Episcopalis Missioni Galliae moderandae Praeside, praehabito favora­ bili voto Venerabilis Fratris Pauli Marella, Archleplscopi iitulo Docleensis, Nostri In Gallia Nuntii, ac de consensu Venerabilis Fratris Friderici Eduardi Camilli Lamy, Archieplscopl Senoncnsis, allorumque consensum supplentes, qui in hulusmodi negotio aliquid iuris habeant vel habere praesumant, multum percupientes, ut hoc bonum, felix faustumque sit et animorum saluti et Missioni Galliae beneveriat, ca quae sequuntur Apostolica auctoritate Nostra decernimus et mandamus. I—Territorium quod est in Archidiocccsi Senonensi quodque paroeciam vulgo Pontigny constituit, praesen­ tibus circumscriptum finibus, prout in adnexo folio de­ scribitur, · una cum sua ecclesia continentibusque aedi­ bus—ollm Sacri Ordinis Clsterciensls Insigni Pontiniacensl Abbatia, quae rerum gestarum memoria necnon Sanctorum Virorum exemplis fuit illustris— a iurisdlctione Ordinarii Senonensls distrahimus, et iurisdictloni Praelati Missionis Galliae, ad nutum Sanctae Sedis, submittimus, suspensa, hac ratione, qualibet memorati Ordinarii Senonensls in Idan territorium potestate. Ita ut posthac Missio Galliae considerari queat ac valeat instar Praelaturae Nullius dioeceseos. II—Missio Galliae sic erecta et constituta ad normam can. 319, J 2 C. I. C. normis iuris communis regitur, salvis propriae legis statutis. III—J 1. Territorium Missionis, parvum quidem et certis limitibus circumscriptum, principem ipsius Missionis domnm comprehendet una cum ecclesia ct continentibus >•1 iedlbos. / f2. In hoc autem territorio Missio Galliae habere pot­ est. inxta sacrorum canonum praescripta. Seminarium kq Collegium ad normas datas a Sacra Congregatione Seninari is ct Universitatibus studiorum praeposita mode­ random, in quo certus adolescentium numerus ad statum clericalem instituatur. R'—51. Praelatus Missionis nominatur atque institui­ tur a Romano Pontifice, ad nonnam can. 320 § 1 C. I. C. • v&aas 46(1954) 571 3297 η. 2448 § 2. Praelatus Missionis eligitur inter Sacros Antistites cooptatos in Missionis Galliae Episcopalem Commissio­ nem, quae a Patrum Cardinalium et Archiepiscoporum Galliae Coetu stabiliter est constituta. } 3. Praelatus Missionis eiusdem Episcopalis Commis­ sionis Praeses erit. V —f 1. Praelati Missionis ius est clericum incardinandl ad normam canonum 111 § 2 et 112 C. L C., ceterisque servatis de iure servandis. § 2. Parlterque ipsius Praelati lus est clericum ad sacros ordines promovendi titulo Missionis Galliae. § 3. Praelatus Missionis congruae sustentationi unius­ cuiusque presbyteri, quem promoverit titulo Missionis Galliae, consulere debet. VI—§ 1. Unusquisque sacerdos, Missioni adseriptus, ut n Praelato Missionis ad aliquam dioecesim mitti vel cx alia ad aliam dioecesim, in perpetuum aut ad prorogabile tempus, transire possit, ad tramitem iuris indiget con­ sensu Episcopi ad quem. § 2. Sacerdos Missionis a proprio, quo fungitur, In ali­ qua dioecesi munere amoveri potest, ad nonnam can. 454 § 5 C. I. C. VII— Unusquisque Missionis sacerdos in exercenda ani­ marum cura extra saepta Missionis vel in quolibet perfun­ gendo munere, sibi ab Ordinario loci commisso, plene sublacct eiusdem auctoritati nullaque fruitur ab Ordi­ nario loci exemptione./ 572 VIII— § 1. Praelatus Ordinarius, non sine tamen Apo­ stolicae Sedis auctoritate et venia, Vicarium Generalem constituere debet. § 2. Vicarius Generalis eligendus est sacerdos, qualibet alia officiorum cura expeditus. § 3. Vicario Generali sic constituto omnes facultates competunt, quae huic muneri, ad nonnam iuris communis, sunt propriae necnon ceterae quae peculiaris Missionis lex eidem tribuit. § 4. Vicarius Generalis in territorio Missionis habltualiter residere debet et assidue ac probe meliore eiusdem regimini una cum Praelato consulere, non solum intra Missionis saepta sed etiam, sartis tectisque luris communis legibus, extra territorium Missionis proprium, in mode­ randis vigilanti studio Missionis alumnis qui In variis dioecesibus, sub Ordinariorum locorum Iurisdlctione, cu­ ram animorum aliavc ecclesiastica officia gerunt. IX— Firmo praescripto can. 340 C. I. C., quo Praelatus Ordinarius singulis quinquenniis relationem Summo Pon­ tifici facere tenetur super statu Missionis sibi commissae secundum formulam an Apostolica Sede datam, singulis insuper annis de statu materiali et spirituali Missionis deque observantia ecclesiasticae disciplinae Praelatus re­ lationem conficiet Sacrae Congregationi Consistoriali exhi­ bendam. X—§ 1. Ut aliqua Missionis domus extra Missionis ter­ ritorium erigi queat, requiritur Ordinarii loci consensus in scriptis datus. § 2. Erecta Missionis domus nulla poliet ab Ordinario loci exemptione. XI—Vacante Praelatura, qui senior est inter Commis­ sionis Episcopalis Antistites Missionem regit atque admi­ nistrat omnibus instructus facultatibus quae Praelato Missionis competunt. Haec postquam Ecclesiae maiori usque utilitati ct de­ cori consulentes, statuimus, multa prece omnipotentis Dei imploramus auxilia, ut quilibet huius Christi militiae miles expectations Nostrae votis respon/dens, eximius religionis 573 et pietatis cultor, sit «quasi Ignis effulgens et thus ardens in igne» (Eccli. 50, 9): itemque ut eius industria et opera, qua quaerat non sua, sed ea quae sunt Christi» pax reni­ deat; ubi sunt odia, socialis effloreat amor, ubi dubitatio excruciat, fides soletur; denique ubi est rerum desperatio, sancta spes redeat. Quae autem hisce Litteris apostolica auctoritate a No­ bis decreta sunt, nulli hominum, nullo unquam tempore ac quacumque de causa. Infringere out lis repugnare vel quomodolibet contraire liceat. Sl quis vero, quod Deus avertat, hoc attentare praesumpserit, sciat sc obnoxium evasurum esse poenis a sacris canonibus contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdlctionis statutis. Hisce om­ nibus, ut supra confirmatis ac constitutis, ad eadem ex seouenda deputamus Venerabilem Fratrem Paulum Ma­ rella. Archiepiscopum Docleensem. Nostrum in Gallia Nuntium, eidem tribuentes facultates opportunas ct ne­ cessarius, etiam subdelegandi, ad effectum dc quo agitur, 32*8 SACRA CONGREGATIO CONCILII - RITUUM η. 2449-2150 alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum, ac de­ finitive sententiam dicendi de quavis difficultate vel op­ positione in exsecutione actus quomodolibct oritura, im­ posito onere ad Sacrum Congregationem Consistorialem Intra sex menses transmittendi authenticum exemplar peractae exsecutionis actus. Volumus insuper ut harum Litterarum exemplis, tran­ sumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate constituti munitis, eadem omnino tribuatur fides In iudicio et extra illud, quae hisce Litteris Nostris tribue­ retur, si originaliter exhibitae vel ostensae forent. Decernimus denique has praesentes Litteras valituras, contrariis quibuslibet, etiam peculiari et expressa men­ tione dignis, minime obstantibus. Datum ex Arce Gandulfi, apud Romam, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, die de­ cima octava Kalcndas Septembris, in festo B. M. Virginis In coelum Assumptae. Pontificatus Nostri anno sexto de­ cimo.-PIUS PP. XII. Adn. F. lAMnx’.SSHINÏ ia Apofi. 27 <1954) 219-221. 2449 1954 AUG 15.-SC CONC., EP1ST. AAS 46 (1954) 458-461 » \ Ζ 4 . ·· * * OtHO ONV13AB TO uuuan 1 1r o o m Twvcvïo ηνλλ \ ζ > Ç &UΣ Ι rj.ïQV i u*” —— EPISTULA ad excellentissimos locorum ordinarios: DE INHONESTO VESTIENDI MORE. Cum Augustus Pontifex Annum Marianum ubique gen­ tium celebrandum indixit, Encycllcls datis Litteris primo exeunte saeculo a definito dogmate Immaculatae Concep­ tionis B. Mariae Virginis,1 ad id praesertim sacrorum Antistites, ceterum clerum universumque populum adhor­ tatus est, ut Christiani mores magis magisque alacri eorum opera reflorescerent, auspice atque patrona Del nostrumque omnium Matre amantissima; omnesque in Illam filio­ rum animo intuentes, cius imaginem in suam cuiusque vitam, pro peculiari rerum condicione, studiosissime re­ ferrent. Idque in primis efflagitandum edicit «ut generosa ac praefidens luvcntus pura Integraque succrescat, neu aetatis suae nitentem florem patiatur corrumpi, huius saeculi afflatu infici, vitiisnue consenescere; ut effrena sua studia Irrumpcntesque ardores aequo regantur modera­ mine, et a quibusvis insidiis abhorrendo, non ad detri­ mentosa et prava, sed ad quaccumque sunt sancta, ama­ bilia, excelsa se erigant*.1 Atqui, tametsi hacc Supremi Pastoris hortamenta haud paucos excitarunt salutaresquc fructus, nihilo secius valde dolendum est non ea omnia rettulisse, ad publicos priva­ tosque mores quod attinet, quae Summo Pontifici in votis erant. Nemini siquidem ignotum est hoc praesertim aestivo tempore passim spectacula cerni, quae non possunt eorum oculos animosque non offendere qui Christianam virtutem humanumque pudorem non posthabuerint vel omnino spreverint. Non modo in marinis oris, non modo in rusti­ cationis sedibus, sed fere ubique etiam per urbis pagorum­ que vias, In privatis publlclsquc locis, ac non raro in aedi­ bus quoque Deo sacris, vestis habitus indignus atque in459 verecundus Invaluit; quo quidem Inven/tutis praesertim animus, qui in vitium facile flectitur, gravissimo in discri­ mine versatur illius pessumdandae innocentiae, quae ma­ ximum est ac pulcherrimum mentis corporisque ornamen­ tum. Muliebris ornatus, si ornatus dici potest, muliebres vestes, «sl vestes vocandae sunt, in quibus nihil est, quo defendi uut corpus aut denique pudor possit»,3 eiusmodi interdum sunt, ut magis impudicitiae, quam pudicitiae Inservire videantur. Huc accedit ut quidquid pravum ct inhonestum privatim publice agitur et ostentatur, diaria, ephemerides et commentarioli omne genus referant procaciter, ct cinematographlca spectacula In frequentissimis auditoriis ante omnium oculos versatilis lucis fulgoribus sic proponant, ut non solum mollis et incauta iuvenlus, sed actas ctiam provecta Illecebris male sanis permoveantur. Quanta inde proficiscantur mala, quanta pericula in civium mores in­ gruant, nemo est qui non videat. Quam ob rem nccesse est tum pudicitiae pulchritudo in sua luce posita omnibus commendetur, tum vitiorum blandimenta ct invitamenta coerceantur ac prohibeantur pro viribus, tum denique omnes severitate debita ad rectos revocentur mores; quandoquidem ut summos Romanus orator ait: «Saepe videmus fractos pudore, qui nulla ratione vincerentur.» 4 1 Cfr. Litt Ear FuJ&u anu, A. A.S. XLV, 1953, P· 577 *1 [LE 1370 1 Ibidta, p. 'SavscA. bcn. VII, 9. ‘Cicrao, Fiuc- II, 21. 3299 1954 \UG 15-SEPi Causa agitur, ut omnibus patet, gravissima, cum qu non modo Christiana virtus conlungltur quam nuxir.*, sed corporis etiam sanitas, sed humanae quoque sodttith robur et incrementum. Optime quidem hac de re antiaulssimus poêta asseveravit: «FlagltU principium est st­ are inter cives corpora»; 4 quam ob rem, ut facile cernito, res eiusmodi non ad Ecclesiam tantum pertinet, sed id eos etiam, qui publicae rcl gubernacula tractant, cum h eorum quoque votis esse debeat non corporis vires, noo virtutis nervos debilitari atque infrangi. At Vos praesertim, quos «Spiritus Sanctus posuit Epi­ scopos regere Ecclesiam Dei», · omnino oportet rem attes­ te considerare, caque omnia curare ac promovere, epue ad pudorem tutandum ad christianosquc mores viribq omnibus provehendos attineant. «Cum omnes temples Dei simus, illato in nos et consecrato Spiritu Sancto, eiw templi aedituus ct antistes pudicitia est, quae nihil im­ mundum ncc profanum inferri sinat, ne Deus ille, qui lahabitat, inquinatam sedem offensus derelln/quat». ’ Atqai, ut omnes facile animadvertunt, ob hodiernam vestiendi mulierum praesertim ac puellarum rationem, verecunda graviter offenditur, quae est «pudicitiae comes, cuius so­ cietate castitas ipsa lutior est».8 Quapropter omnino Είcessari um est civium omnium ordines, iuvenes pollssimna, aptiore quo videatur modo, commonere et adhortari ad vitanda huius generis detrimentorum pericula, quae Chri­ stianae ac civili virtuti omnino repugnantia, in gravissi­ mum eam discrimen adducere queunt. «Quam polchn haec (verecundia ] et quam splendida gemma morum est».· Ne offendatur igitur, neve violetur per faciles illecebras sc blandimenta vitiorum, quae cx illa oriuntur vestiendi con­ suetudine, ac per ceteras, quas supra attigimus, agendi rationes, quas quidem boni omnes non lamentari non possunt. Valde exoptat Augustus Pontifex ut hacc causa pe: Marianum praesertim, qui volvitur, Annum, alacriter su­ scipiatur, Sacri Antistites imprimis nihil prorsus praeter­ mittant, quod ad rem sanandam pertineat; eorum antea consilio ac ductu ceterus clerus in sua cuiusque dicione ad hanc rem feliciter assequendam prudenter, naviter Instanterque allaboret; patres matresque familias suo exem­ plo primum, deinde vero opportunis adhortationibus, quae e severa, ut Christianos addecet, animi fortitudine elician­ tur, suam subolem ab his periculis removeant, ac num· quam sibi acquiescant, nisi cum viderint suorum in filio­ rum fronte pudicitiae splendere nitorem. Atque ii etiam qui in Actionis Catholicae agminibus mi­ litant, salutare hoc inceptum, quasi praecipuum munus, provehendum sibi sumant. Imprimisque curent ut ii om­ nes, quibus familiariter vel quavis alia de causa utuntur, in suo ipsorum vestiendi agendique modo videre queant Christianorum morum refulgere decus; niteant eorum oculi interna animi innocentia; oleant eorum voces eorumque opera virtutem: tum enim solummodo poterunt suasione consilioque suo ceteros quoque ad decore rectcque vestien­ dum ct ad bene operandum facilius permovere. Haec impetret omnibus Beatissima Virgo Maria, quae Inde ab origine cuiusvis peccati labe immunis fuit, qua* per totius suae vitae cursum excelsa sanctitudine praesti­ tit, et quae nostrum omnium est amantissima Mater. Atque haec conciliet a Deo Apostolica Benedictio, quam Beatissimus Pater coelestium munerum auspicem paternaeque benevolentiae suae/ testem sacris Antistitibus, ce- HI tero clero cunctoquc Christiano populo, lis imprimis, qui in salutarem hanc rem suam conferent operam, libentissime impertit. Haec ex mandato mihi munere vobiscum communico. Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis Condlii, dic xv mensis Augusti, In festo /Assumptionis B. Marbf Virginis, anno mcmliv.—P. Card. Ciriaci, Praef—F. Ro berti, a secretis. • Esxrci, apud Cic., Tuic IV, 33. · Acia Ap. XX, 18. ’ Tirruixuuœî, Dr cultu fem^, II. x; Migxz, P. L· 1, 13x6. · S. Ambxouus, Dc eff. Mt, P. L. XVI, 48. · S. Bxjlxajudus, Scrm. LXXXVI, ia Caul.; Mxvi. P. L. CLXXXIII, xj5. Adn. P. PALÂZZINI in ApoU. 27 (1954) 233-290. 2451 1954 SEP 22.-SC RITUUM, EPISTULA. PART.· Circa cqnvkntum internationalem de musica sacra CELEBRANDUM KT CIRCA USUM LINGUAE LATINAE IN SACRA LITURGIA. Romae, die 22 sept. 1954 Eminentissime ac Reverendissime Domine mi Obstite, Die 22 Novembris exacti anni 1953, cum quinquagesimum aniversarium diem a promulgato Motu Proprio «Inter Pastoralis Officii» S. Pii X P. M. Pontificium Institutum Musicae Sacrae Romae commemoraret, Eminentia Vestra perse Ipsa in ca sessione praenuntiavit ad eundem finem Vindobonae mense Octobri decurrentis anni Conventum Internationalem Catholicum Musicae Sacrae celebratum irieaque de causa viris peritia atque auctoritate praeditis munus concredidit, ut quae tractanda forent plene atque imple praestituerent. Ea porro hoc themate conclusa sunt: Musica sacra in quinquagesimo anniversario a pro­ mulgato Motu Proprio S. Pii X, quaeque in posterum eandem nova munia maneant. Protinus argumenta ad idem thema illustrandum prae­ scripta sunt, quae peritissimi in hac arte explicent, et quae excutienda sint, praestituta; concentus symphonic! quoque ac peritorum consessos propositi, et Musicae Sacrae the­ saurorum ostensiones, quos nobilissima urbs Vindobona in ditissimis archivis odeorum suorum servat, et qui in ta­ bulariis plurimorum Institutorum, atque etiam aedium privatorum civium iacente; ac denique decretum est ut Conventus obsequii et grati animi ergo, absolveretur sol­ lemni celebratione S. Pii X, praeclarissimi Musicae Sacrae instauratoris. Litteris datis die 29 Ianuarii Eminentia Vestra secundi Conventus International is Musicae Sacrae in honorem S. Pii X, Vindobonae, a die quarto ad diem decimum mensis Octobris celebrandi palam notitiam diffundit, tamque ex officio cum hac Congregatione Sacris Ritibus ordinandis ac Liturgiae (culus Musica Sacra complementum est) praeposita, communicavit. Hacc autem facere non potest quin nobilissimis Eminentiae Vestrae coeptis plau­ dat, eaque suis votis secundet, ut Conventus aigne hoc Pontificium documentum Motu proprio editum extollat, atque incitamento sit omnibus, ut quae in eo indicantur, proponuntur, praescribuntur, sancte serventur. Conventus praeclariorem sane exitura sortietur, cum incidat cum evectioue ad supremos altarium honores, memorando illo Vespe­ re. diei 29 Mali, toto Orbe Catholico plaudente, habita, unctissimi Pontificis, qui hoc Motu Proprio Musicae Sa­ crae dignitati atque incremento pnidentissime prospexit. Ea porro quae ipse decrevit, complent ac maiori robore firmant Constitutio Apostolica «Divini cultus sanctitatem» Pii XI r.m. [LE 868) et Litterae Encycllcae «Mediator Dei d hominum» [LE 1963] Pii XII feliciter regnantis. Haec Sacra Congregatio pro certo habet Vindobonen«m Conventum maxime adlaboraturum ne novae Musicae Sacrae formae a S. Liturgiae gravitate recedant; et ut Latina lingua pro caeremoniis liturgicls usurpetur. Dam felicem exitum isti Conventui, qui procul dubio novum gloriae titulum urbi ac dilectissimae archidioecesl Vindobonensi additurus est, adprecor.—Caietanus Card. CicoGNANi, Praef. Alfonsus Carinci, Archiep. Selcucien., « Secretis. • OrdiMilo Vindobonomi. Prot. N V. 12'954: EL 69 (1955) 276-277 Mloculio · iis qui interfuerunt conventui VIII sodalitatis medicorum universalis: 1954 SEP 6.-SC RITUUM, INDULTUM. PART.· celebratio tubs contra Divinam Mulestatem atque Beatam Mariam Virflocm. Sane Ussimus Dominus Noster Plus Pupa XII concedit Hhsas omnes, exceptis Conventualibus, celebrari posse de :o Nomine Mariae, cum oratione «Exaudi, quaesumus...» e Missa pro remissione peccatorum, sub unica conclusione cum prima atque commemoratione Dominicae XIV post Pentecosten elusque Evangelic In fine. Die 6 septembrls 1954.—Caietanus Card. Cicognani, Praef. Alfonni Carinci, Archiep. Selcucien., a Secretis. • EL 63 (I9S4) 375. 1954 SEP 30.-PIUS XII, ALLOC. AAS 46 (1954) 587-598 2450 Conceditur SACRA CONGREGATIO RITUUM - PIUS XII 1954 SEP 22-30 De nonnullis missae ss. nominis b. m. v. IN DIE DOMINICO ANNI MARIALIS CAUSA. Quum dies Dominica 12 septembrls huius anni MarUHs fuerit selecta ad sollemniter reparandas iniurias atque bUsphe» 3300 quaestionibus exercitium morale artis XKDICKF. TUM IN PACE QUAM IN BELLO RESPICIENTIBUS. Now sommes heureux de Nous trouver encore une fois parmi les médecins, comme ce fut si souvent le cas ces drmières années, et de leur adresser quelques mots. • HaUu die 30 Scptmxbris mrn4« a. iQM»)! n. 2451-2452 Vous Nous avez informé des buts de l'Association Mé­ dicale Mondiale et des résultats obtenus pendant les 7 années de son existence. C’est avec grand intérêt que Nous avons pris connaissance de ces informations et du grand nombre de tâches auxquelles vous avez consacré votre attention ct vos efforts: prise de contact ct groupe­ ment des associations médicales nationales; échanges des expériences de chacun; examen des problèmes actuels des divers pays; conventions formelles avec une série d’orga­ nisations apparentées; création d’un secrétariat général à New York, fondation d’une revue propre «World Medical Journal». A côté de ces réalisations d’ordre plus adminis­ tratif, fixation et mise cn valeur de quelques points im­ portants de la profession et dc l’état médical; défense de la réputation et dc l’honneur de la corporation des mé­ decins; élaboration d'un Code international d’éthique mé­ dicale oui a déjà été/ reçu par 42 nations; acceptation d’une 5^ nouvelle rédaction du serment d'Hippocrate (serment de Genève); condamnation officielle de reuthanasle. Et par­ mi beaucoup d’autres questions, celles concernant la trans­ formation et le développement dc l'enseignement univer­ sitaire pour la formation des jeunes médecins et plus en­ core pour la recherche médicale. Nous n’avons mentionné ici que quelques points. Au programme de l’actuel VIII· Congrès, vous avez encore ajouté par exemple: les devoirs du médecin cn temps de guerre, en particulier dc guerre bactériologique; la position du médecin vis-à-vis de la guerre chimique el atomique et de l’expérimentation sur l'homme. L’aspect médical aussi bien que technique ct adminis­ tratif de ces questions est votre domaine; mais en ce qui concerne l’aspect moral et juridique, Nous voudrions attirer votre attention sur quelques points. Une série de problèmes, qui vous occupent, Nous ont occupé Nous aussi et firent l’objet d’allocutions spéciales. Ainsi, le 14 septembre 1952, aux participants du 1er Congrès In­ ternational d’histopathologie du système nerveux. Nous avons parlé (à leur demande même) des limites morales des méthodes modernes de recherche et de traitement. Nous avons rattaché Nos explications à l’examen des trois principes d’où la médecine déduit la Justification dc ces méthodes de recherche et de traitement: l’intérêt scienti­ fique de la médecine, l’intérêt du patient, l’intérêt dc la communauté, ou comme on dit, le bien commun, «bonum commune».1 Dans une allocution aux membres du XVIe Congrès International de Médecine Militaire, Nous avons exposé les principes essentiels de la morale et du droit médical, leur origine, leur contenu et leur applica­ tion. a Le XXVIe Congrès de l’Association Italienne d'Uro­ logie Nous avait posé la question discutée: est-il morale­ ment permis d’extirper un organe sain pour empêcher la progression d’un mal qui menace la vie? Nous y avons répondu dans une allocution du 8 octobre de l’année passée.3 Enfin, Nous avons touché les questions qui vous occupent durant le présent Congrès, celles de l’apprécia­ tion morale de la guerre moderne et de ses procédés, dans une allocution du 3 octobre 1953 aux participants du VIe Congrès International de Droit Pénal.4 Si, à présent, Nous ne faisons que mentionner briève­ ment quelques-uns de ces points, malgré leur importance et leur portée, Nous espérons/que les explications données 5$9 antérieurement pourront servir de complément; pour ne fias trop allonger ce discours, Nous les reporterons chaque ois intégralement en note. LA GUERRE ET LA PAIX Que le médecin ait pendant la guerre un rôle, ct un rôle privilégié, c’est une évidence. A aucun autre moment, H n’y a tant à soigner et à guérir, chez les soldats et les civils, les amis et les ennemis. 11 faut concéder au médecin, sans restrictions, le droit naturel d’intervenir là où son aide est requise, ct aussi le lui garantir par des conventions internationales. Cc serait une aberration du jugement et du coeur oue de vouloir dénier à l’ennemi le secours mé­ dical et le laisser périr. Le médecin a-t-il aussi un rôle à jouer dans l’élaboration le perfectionnement, l’accroissement des moyens de U guerre moderne, en particulier des moyens de la guerre A. B. C.? On ne peut répondre à cette question avant d’avoir d’abord résolu cette autre: «La guerre totale» mo­ derne, la guerre A. B. C. en particulier, est-elle permise cn principe? Il ne peut subsister aucun doute, cn particulier ‘DÙAyrir RaJicmrvaggi, vol. XIV, ju<. 319-330. ’»9 1933. »W.. vuL XV. 4*7-438. ‘/bU, χόΙ XV, VMTS ILE 1374V • IbU . vol. XV. 3J7-353 [LF. jjn). 33Û2 n. 2452 PIUS XII, ALLOC. DE QUAESTIONIBUS MORALIBUS ARTIS MEDICAE A cause des horreurs et des immenses souffrances provo­ quées par la guerre moderne, que déclancher celle-ci sans juste motif (c’est-à-dire sans qu’elle soit imposée par une Injustice évidente ct extrêmement grave, autrement inévi­ table), constitue un «délit» digne des sanctions nationales et internationales les plus séveres. L’on ne peut même pas en principe poser la question de licéité dc la guerre ato­ mique, chimique el bactériologique, sinon dans le cas où elle doit être jugée indispensable pour se défendre dans les conditions indiquées. Même alors cependant U faut s’ef­ forcer par tous les moyens de l’éviter grAce ù des ententes internationales ou de poser à son utilisation des limites assez nettes ct étroites pour que ses effets restent bornés aux exigences strictes de la défense. Quand toutefois la mise en oeuvre de ce moyen entraîne une extension telle du mal qu’il échappe entièrement au contrôle de l'hom­ me, son utilisation doit être rejetée comme immorale. Ici il ne s'agirait plus de «défense» contre l'injustice ct dc la «sauvegarde» nécessaire de possessions légitimes, mais dc l’annihilation pure el simple dc toute vie humaine à l’in­ térieur du rayon d'action. Cela n'est permis ù aucun titre. Revenons au médecin. Si jamais, dans le cadre des H mites indiquées, une guerre moderne (A. B. C.) peut se justifier et se justifie en fait, la question de la collaboration morale licite du médecin peut alors se poser. Mais vous 590 serez d'accord avec Nous: on préfère ne pas voir le/ mé­ decin occupé à une tâche de ce genre; elle contraste trop avec son devoir primordial: porter secours et guérir, ne pas faire de tort ni tuer. Ceci vous rendra compréhensibles le sens ct la justifica­ tion de Nos explications antérieures; cc que Nous avons dit sur la condamnation de la guerre en général ct sur la po­ sition et le rôle du médecin de guerre.1 <·· · ( V4 I L’EXPÉRIMENTATION SUR L’HOMME D’après les informations qui Nous sont parvenues de votre part, vous avez ajouté au programme primitif de votre Congrès actuel la question de l’expérimentation sur 591 l'homme vivant/ I C/ CO • En première place v. trouve Je crime d’une ς-jrrre moderne, que n’exjgr pos b nécraJié incooditioanée de »e détendre et qm entraîne —Noo* pou­ vez* le dire un* hériter— de» ruine*. dra souffrances et de* horreur» t:unugbahira. La communauté dc* peupla doit compter avec let criminel* vint cnnsckncc, qd, pour réahjer tears plias ambitieux, craignent pas de déclancher U guerre toute. Cal pourquoi, ri te» antres peuples dérirent protéger leur existence et teur» bien* Ira plus précieux et *’ü» ne veulent ju» Lusse? les coudées franchra aux malfaiteur» interna ttenaux, il ne leur mie qu’l ve préparer pour le jour où ώ devront se défendre. Ce droit ft se tenir *cr h défensive, on ne peut le refuser, même aujourd'hui, a aucun Eut. Cela ne change d’dfieur» abrolument rira au fait que U guerre In­ jurie «t ft pheer au premier rang des délits le* plus graves, que le droit pénal international met au pilori, qu’il frappe de* peines les plus lourdes, et dont le» aateun restent en tout cas coupables et pavnbîe* du chftîiment prévu. Mfloc. out periinp. Γ/r Congrex /«ter*. de droit 3 ocL »95 j - Ducreii t KaJsommafo, vol VI. pa<. 340-341) (LE 2173). • O point est décisif pour b porit^n du médecin vâ-A-vi* de la guerre en génfril, et de b guerre moderne en particulier. Le médecin est adversaire dc h guerre et promote:? de la paix. Autant il rat prêt à griirir les blra»nre* d* la guerre, quand elles existent déjà, autant il *’emploi*, dans la mesure du prasibte. Λ les éviter. La bonne vatonté réciproque permet toujours d'éviter U çu-rre comme ultime moyen de rérîrr le* différends entre les Etats. Vota quelque* jour*. Nom iron* encore exprimé le dérir que Foa punisse *ur le plan international toute guerre, qui n’rat pas exigée pre la nécrauté absolue de *e défendre contre une Injustice très grave atteignant la communauté, toroqu’on ne peut l’empêcher par d’atdre* moyens et qu’il but le faire cependant, sou* peine d’accorder libre champ dans 1« relations international** à h violence brutale et au manque de consdenee. Il ne suffit donc pas d’avoir ft *e dé­ fendre contre n’importe quelle injustice pour utilisrr la méthode violente de b iTxrre. Lorsque les doenmog** entraîné* par cclte-ci ne sont pas com­ parables À ceux de Γόοjustice tolérée», on peut avoir FobHgatiou de «suHr nnfartfcc·. Ce que Nous venons de développer vaut tout d’abord de la guerre A-B C., lUcJque. Uokfique et chimique. La question de savoir si eDe peut devenir riuiptement nécessaire pour w ddtmdre contre une guerre A.B.C., qu’il Nous suffise de Favori posé* Ici. L* réponse *e déduira des mêmes principe*, qui sont décirits aujourd'hui pour permettre h guerre en général En tou* CM, une autre question «e d’abord n’est-il pas possible par de* enten­ tes internatknak» de proscrire et d’écarter efficacement la guerre A.B C.? AprS les horreur» des deux conflit* tno&dixux, Nous n’avons pas besoin de rappeler que toute apothéose de la guerre est 1 ctmda:nn*r comme une ibrmüun de Teiprit et du coeur. Certes, la force d’ime et b bravoure jus­ qu'au don de h vie. quand le devoir le demande, sont de grande* vertus: mai» vouloir provoquer b guerre parce qu’cll* est l’éccie de* grandes vertus et une cxra»z»n de le* pratiquer, devrait être qualifié de crime et de foli*. Ce que Nous avons dit montre h direction, dans laquelle ou trouvera la à cette xntre nuestioa: le mêd»·· io pcut-ll mettre «a scrênce et son Mtrritê au «xnôce de U * injustice, U mAlcrin n* peut y collaborer. (Alice. tf*«r «vmWai du XVle C^frit luiem de mdd/aue utiliUirt - Duror» 1 e Kadumcs«CC». vol XV. psg 411-433). 3303 1054 SEP .lo Quelle extension celte expérimentation peut prendre et Λ quels abus elle peut conduire, les procès des médtdm de l’après-gucrro l’ont montré. Nous Nous permettons dc renvoyer ù ce sujet à un sage d’un de Nos précédents discours.: Que la recherche cl la pratique médicales ne puissentk Î>asscr de toute expérimentation sur l'homme vivant, «t e comprend sans peine. Mall II s'agit de savoir quels wet les présupposés nécessaires de l'expérimentation, s« b» Ccpeacbnt pour L» troisième fob revient b question: Frintérit mftted dc b communauté» n’ot-il, dan* son contenu ct ton cxUnrioa, là&U pc aucune barrière morale? Y a-t-il r chacun à développer complètement sa personnalité selon tra aptitude» bdividuellra et sodale*. La communauté considérée comme un tout ft’eu pas une unité physique qui subsiste en soi. et ses membre* individuels n'rt tout pas des partie* intégrantes. L’organiame physique des être» v.Tsxts. de* plantra. de* animaux eu de l’homme possède, en tant que tout, ce unité qui subsiste en soi; chacun des membres, par exemple h main, le pied, te cœur, l’œil, est une partie intégrante, destinée par tout rxi être à Λχ-, sérer dans l’ensemble de l'organisme. Hors de l’organisme, il n’a, psr u nature propre, aucun sens, aucune finalité; U est entièrement ateorbé pu la totalité de l’organisme, auquel il se relie. 11 en va tout autrement dans h communauté morale et dans riwqœ organisme de caractère purement moral Le tout n’a pas tel d’en/.f qd subsiste en soi. mais une simple unité de finalité et d’action. Dans U com­ munauté, te* Individus ne sont que collaborateur* et instruments puer b réalisation du but communautaire. Que l’cnsuit-il pour l’organisme physique? Le maître et FusufrriticT de cet organisme, qui possède une unité subsistante, peut disposer diractrexnt et immédiatement de* partira intégrantes, tes membres et Ira œpnes, dans te cadre de tear finalité naturelle; il peut Intervenir également, rosi souvent ct dans b mesure où te bien de l’ensemble le demande, posr en pa­ ralyser, détruire, mutiler, séparer Ira membres. Mais par contre quand Je tout ne possède qu’une unité de finalité et d’action, «on chef. c*rat4-àa dan* te ca* présent, l’autorité publique, détient sans doute u-e ntætf directe et te droit de poser des exigences à l’activité des parties, cas te aucun cas il ne peut disposer directement de son être physte^·. Aussi todf atteinte directe à son essence constitue un abus de compéteOce de F*sî> rité. (AUoc. au Premier Ccngrkt Intern (THùtopaÜulcpe du Syitème Xer· rmr, 14 sept. 1932 - fhrroni t Radicmaxa^fi, vol XIV, pag. Jïft-Jiî· 3301 ||54SE1* 30 PIUS XII, ALLOC. DE QUAESTIONIBUS MORALIBUS ARTIS MEDICAE •jj ailes, ses obstacles, scs principes de base décisifs. Dans/les ras désespérés, quand le malade est perdu si Ton n’inter­ vient pas et qu’il existe un médicament, un moyen, une opàition qui, sans exclure tout danger, gardent encore une certaine possibilité de succès, un esprit droit et ré­ fléchi admet sans plus que le médecin puisse, avec rac­ cord explicite ou tacite du patient, procéder à l’application de ce traitement. Mais la recherche, la vie ct la pratique ne se limitent pas à dc tels cas; elles les débordent et vont plus loin. Même chez des médecins sérieux et consciencieux, on entend exprimer l’idée que si l'on ne se risque pas sur de nouvelles voies, si l’on n essaie pas dc nouvelles métho­ des, on (relue le progrès, quand on ne le paralyse pas com­ plètement. Dans le domaine des interventions chirurgi­ cales surtout, on fuit ressortir que maintes opérations qui & ne comportent aujourd’hui aucun danger spécial, ont der-/ riére elles un long passé et une longue expérience —le temps nécessaire au médecin pour apprendre ct s’exercer— ei qu’un nombre plus ou moins grand de cas mortels mar­ quent les débuts de ces procédés. il appartient à votre compétence professlonellc de ré­ pondre aux questions qui concernent les présupposés mé­ dicaux ct les Indications de l’expérimentation sur l’hom­ me vivant. Cependant la difficulté d’une mise au point morale ct juridique fait apparaître nécessaires quelques Indications. Dans Notre allocution aux médecins militaires, Nous sms, en bref, formulé les directives essentielles à ces wjeL1 Pour traiter ct résoudre ces problèmes, on met en jeu» comme on le volt dans le texte cité, une série de principes moraux de l’importance la plus fondamentale: la question des relations entre l’individu ct la communauté, celle du contenu et des limites du droit d’utiliser la propriété d'au­ trui, h question des présupposés et de l’extension du prin­ cipe de totalité, celle des relations entre la finalité Indivi­ duelle et sociale de l'homme, et d'autres semblables. Bien que ces questions n'appartiennent pas au domaine sfridfique de la médecine, celle-ci, en tout cas, doit en tenir compte, à l’égal de n’importe quelle autre activité humaine. Ce qui vaut du médecin à l’égard du patient, vaut aussi H du médecin/envers lui-même. Il est soumis aux mêmes grands principes moraux et juridiques. Aussi ne peut-il pas non plus se prendre lui-même comme objet d'expé­ riences scientifiques ou pratiques, qui entraînent un dom­ mage sérieux ou menacent sa santé; encore moins est-il autorisé à tenter une intervention expérimentale qui, d'après un avis autorisé, puisse entraîner mutilation ou suicide. En outre, il faut en dire autant des infirmiers ct Infirmières el de quiconque est disposé à se prêter à des recherches thérapeutiques. Ils ne peuvent pas se livrer à de telles expériences. Ce refus de principe ne concerne pas le motif personnel de celui qui s’engage, se sacrifie et se renonce au profit d’un malade, ni le désir de collaborer à l'avantage d’une science sérieuse, qui veut aider ct ser­ vir. S'il s’agissait de cela la réponse affirmative irait de •... Le oéderin justifiait ses décisions par l’intérêt de la science, celu & pibttt et celui du bien commun. L’intérêt de la science, Π en a déjà ft? rxsüca. Qamt A celui du patient, le médecin n’a pas plus de droit i qœ le patient ne lui en concède. Le patient, de son côté, l’indivii hu etee, n’a droit de disposer de son existence, de l’intégrité do KO crpxsmc, da organes partKuhers ct de leur capacité de foncüoxmeqae dua b mesure où le bien dc tout l’orcanisiue l’exige. Coi dense h clef de h réponse A la question qui vous a occupés: le médeG3 prcî-fl ippùqacr un remède dangereux, entreprendre des interventions prèaliœit ou certainement mortelles, uniquement parce que le patient e m! vi y consent? De même À U question en soi compréhensible pour > sèdecin tnvuilant juste derrière le front ou à l'hôpital militaire: peut-il, ci cm de souffrances Insupportables ou incurables ct de blessures horribles, sdxustrer, à b demande expresse du malade, des injections qui équivarxt I cœ euthanasie? Par reject A l'intérêt de la communauté, l’autorité publique n’a en gé•-énl «ara droit A disposer de l’existence et dc l'intégrité des organes de frfwriissév Lenêdeoa de geerre tue de b une orientation sûre qui, sans lui enlever a repreuhlté de sa décision, e»t susceptible de le garder des erreurs 4» jsfunçtt, en hn foundi-ant une norme objective claire. (Altoc. a«r XVI' CcmfrH Inlet dc mMctint militaitt ~ fritcorn c Radw•««fri, wL XV, pag. 420-4:1). n. 2452 soi. Dans aucune profession, et en particulier dans celles de médecin et d'infirmicr, il ne manque pas de gens qui sont prêts à se consacrer totalement à d’autres et au bien commun. Mais il ne s'agit en fin de compte de disposer d'un bien non personnel, sans en avoir le droit. L’homme n’est que l’usufruitier, non le possesseur indépendant et le propriétaire de son corps, de sa vie et de tout cc que le Créateur lui a donné pour qu’il en use, et cela conformé­ ment aux fins de la nature. Le principe fondamental: «Seul celui qui a le droit de disposition est habilité à en faire usage, et encore, uniquement dans les limites qui lui ont été fixées», / est l’une des dernières et des plus uni- 595 verselles normes d*action,auxquelles le jugement spontané et sain se tient inébranlablement, et sans lesquelles l’ordre juridique et celui de la vie commune des hommes en so­ ciété est impossible. En cc qui concerne l'enlèvement de parties du corps d’un défunt à des fins thérapeutiques, on ne peut pas permettre au médecin de traiter le cadavre comme il veut. Π revient à l’autorité publique d'établir des règles convenables. Mais elle non plus ne peut procéder arbitrairement. Il y a des textes de loi, contre lesquels on peut élever de sérieuses objections. Une norme, comme celle qui permet au mé­ decin, dans un sanatorium, de prélever des parties du corps à des fins thérapeutiques, tout esprit de lucre étant exclu, n'est pas admissible déjà en raison de la possibilité de l’in­ terpréter trop librement. Il faut aussi prendre en consi­ dération les droits ct les devoirs de ceux à qui incombe la charge du corps du défunt. Finalement, il faut respecter les exigences de la morale naturelle, qui défend de con­ sidérer ct de traiter le cadavre de l’homme simplement comme une chose ou comme celui d’un animal. MORALE ET DROIT MÉDICAUX Vous comprendrez qu'en parcourant la liste des résul­ tats que vous avez déjà obtenus au cours dc 7 années d’existence, l’élaboration d'un code international de mo­ rale médicale, déjà accepté par 42 pays, ait éveillé tout particuliérement Notre intérêt. On purralt croire qu’il fût aisé de créer une morale mé­ dicale et un droit médical mondial uniformes. La nature humaine sans doute est la même sur toute la terre dans ses lois et ses traits fondamentaux; le but de la science mé­ dicale ct donc celui de médecin sérieux sont aussi partout les memes: aider, guérir ct prévenir, ne pas faire de tort ni tuer. Ceci posé, il y a certaines choses qu’aucun médecin ne fait, qu’aucun médecin ne soutient ni ne justifie, mais qu’il condamne. Dc même il est des choses qu'aucun mé­ decin n’omet, mais qu'il exige au contraire et exécute. C’est, si vous voulez, le code d'honneur du médecin el celui de scs devoirs. Toutefois, en réalité, la morale médicale actuelle est en­ core bien loin de constituer une morale mondiale unifor­ me et complète. Il est relativement peu de principes accep­ tés partout. Mais ce nombre relativement petit est luimême digne de considération et mérite d’être apprécié 595 hautement et positivement comme point de départ d’un développement ultérieur. Au sujet de la morale médicale. Nous voudrions propo­ ser à votre considération les trois idéts de base suivantes: 1—La morale médicale doit être basée sur Γ/tre et la nature. Et cela parce qu'elle doit répondre à l’essence de la nature humaine et à ses lois ct relations immanentes. Toutes les nonnes morales, celles de la médecine aussi, procèdent nécessairement des principes ontologiques corres­ pondants. De là vient la maxime: «Sois ce que tu es»! Voilà pourquoi une monde médicale purement positiviste se renie elle-même. 2—La morale médicale doit être conforme à la raison, à la finalité, et s'orienter d'après les râleurs. La morale médicale ne vit pas dans les choses, mais dans les hommes, dans les personnes, chez les médecin*· dans leur jugement, leur personnalité, leur conception el leur réalisation des valeurs. lai morale médicale chez le mé­ decin, ce sont les questions de conscience personnelles: «Qu’impose celte norme d’action? Quelle est sa justifica­ tion?» (c’est-à-dire quelle finalité poursuit-elle el se fixe-t- elle?) «Quelle valeur exprime-t-elle en elle-même, dans ses relations personnelles, dans sa structure sociale?» Autre­ ment dit: «De quoi s’agit-ïl?»; «Pourquoi? Dans quel but? Qu'est-ce que cela vaut?» Des hommes moraux ne peuvent être superficiels, ct s’ils le sont. Us ne peuvent pas le rester. 3—Im momie médicale doit être enracinée dans le transcendant 2453 1954 OCT 7.-PIUS Epistula XD, ENCYCL. AAS 47 (1955) M4 encycltca ad venerariles fratres ac w LECTOS FILIOS ARCIIIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIO5QÜE LO­ CORUM ORDINARIOS CETERUMQUE CLERUM AC POFCLCM SINARUM, PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SLDF madentes: n? $ Ce qui, en dernière Instance, est établi par un homme, un homme peut, en dernière instance, le supprimer et donc (si c’est nécessaire ou si cela lui plaît) il peut s’en dégager. Cela contredit la constance de la nature humaine, la cons­ tance de sa destination et de sa finalité, cela contredit aussi le caractère absolu et imprescriptible de ses exigences essentielles. Celles-ci en effet ne disent pas: «Si, comme médecin, tu veux bien juger et bien agir, fais ainsi!» Mais elles se manifestent, au plus profond de la conscience per­ sonnelle, sous une toute autre forme: «Tu dois bien agir, quoi qu'il en coûte! Donc tu dois agir ainsi et pas autrement». Ce caractère absolu des exigences morales se maintient, que l'homme leur prête l’oreille ou non. Le devoir moral ne dépend pas du plaisir de l’homme! l’action morale seule 597 est son affaire, te phénomène,. que l’on constate en tous temps, du caractère absolu de l’ordre moral oblige à re­ connaître que la morale médicale possède, en dernière ana­ lyse, un fondement et une règle transcendants. Dans Notre allocution au Congrès de médecine militaire, Nous avons développé ces considérations et parlé du contrôle de la morale médicale.9 Ajoutons un mot sur le droit médical, dont Nous avons jadis traité plus en détail. La vie des hommes en communauté exige des normes déterminées et fermement délimitées, mais pas plus nom­ breuses que ne le demande le bien commun. Les normes morales par contre s'étendent beaucoup plus loin, sont beaucoup plus nombreuses et, sous maints aspects, moins nettement délimitées, a fin de permettre l’adaptation né­ cessaire aux exigences justifiées des cas particuliers. Le mé­ decin pénètre profondément dans la vie de l'individu et de la communauté en vertu de la profession qu'il exerce. Il a besoin dans la société d’un appui juridique large; et aussi d'une sécurité particulière pour sa personne et son action médicale. D'autre part, la société veut una garantie de la capacité et de la compétence de ceux qui se présentent el agissent comme médecins. Tout ceci démontre la nécessi­ té d’un droit médical, national ct autant que possible in­ ternational. Non au sens d’un règlement détaillé fixé par des lois; au contraire, que l’Etat abandonne autant que possible l’élaboration de ce règlement aux chambres des médecins (nationales et internationales), en leur atribuant les pouvoirs et sanctions nécessaires. Qu’il se réserve la haute surveillance, les dernières sanctions, l’intégration de l’ordre et des chambres des médecins dans l’ensemble de la vie nationale. Le droit médical dans son contenu doit exprimer la mo­ nde médicale, en ceci du moins qu’il ne contienne rien d’opposé à la morale: qu’il en arrive à proposer tout ce qu’il devrait pour satisfaire aux exigences de l’éthique naturelle, c’est, d’après l’expérience faite jusqu’à présent, un souhait 598 dont la realisation est encore bien éloignée./ En résumé: la morale médicale est, en son dernier fon­ dement, basée sur l’être, sur la raison et sur Dieu: le doit médical dépend en outre des hommes. Nous avons relevé trois points dans le programme abon­ dant de votre Congrès et Nous avons dit un mot de la guerre et de la paix, de l’expérimentation sur l’homme, des efforts pour constituer une morale médicale mondiale et un droit médical mondial. Nous voulions ainsi stimuler ct orienter votre jugement personnel et contribuer, pour Notre part, aux progrès fructueux et à l’approfondissement dc votre travail. • Le contrôle dernier et le plus élevé, c’est le Créateur lui-même Dieu. Nota ne ferions pu Justice aux principes fondamentaux de votre program­ me et aux coméqwaïc» qui en découlent, si Nous voulions les caractériser yrilrmmt coenme des exigences de l'humanité, comme des buts humani­ taires. Ils le »ont au*si; mais ils sont essentiellement plus encore. La der­ nière source, d'oû découlent leur force et leur dixmté, c’est le Créateur d* la nature humaine. S’il s'agissait de principes élaborés par la seule volonté de Tbamme, alors leur obligation n’aurait pas plus dc force que les hom­ mes; tis pourraient s'appliquer aujourd'hui, et être dépassés demain; un pays pourrait les accepter, un autre les refuser. Il en va tout autrement, d Γιαtenté du Créateur intervient Et les principes de base de la morale médicale sont parti* de la loi divine. Voilà le motif qui autorise le médecin à metre une confiance Inconditionnée dans ces fondements de la morale œédkilc tlbid · Diucm t XaJiomrriJfV, vol XV, pag. 427-433). 3307 Paterna impertiuntur hortamenta, praesertim circi of. ficia catholicorum erga Patriam et circa periculor aautonomiac» Ecclesiae Sinarum, in praesentibus renixo angustiis. PIUS PP. XII Venerabiles Frairts ac dilecti /ilii Salutem et Apostolicam Benedictionem Ad Sinarum gentem. Nobis sane carissimam, acpecolbri modo ad vos, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, qui catho­ licam religionem profitemini, Apostolicam Epistolam «Capimus imprimis·J fere tribus abhinc annis idcirco mhlmus» ut non modo vobis significaremus vestros Nos par U ci pare angores, sed ut etiam vos paterno adhortaremor animo ad omnia Christianae religionis officia strenua illa fidelitate obeunda, quae interdum heroum fortitudinem postulat; atque in praesens, supplices Nostras ana era vestris precibus ad Deum Omnipotentem ac misericordia­ rum Patrem iterum admovemus, ut «juemadmo/dnm port s tempestates ac procellas iterum sol affulget. Ita Ecclesue vestrae post tot rerum angustias, perturbationes, dolor», pax, tranquillitas, libertas tandem aliquando»1 illactsal Postremis autem hisce annis Catholicae Ecclesiae con­ diciones apud vos neutiquam in melius fuere mutatae; quin Immo insimulationes et calumniae increbruere la Apostolicam hanc Sedem illatae, in eosque qui erga eas retinent fidelitatem suam; Apostolicus Nuntius, qui Xostram apud vos gerebat personam depulsus est; auclaequs insidiae eo contenderunt ut ii, qui veritate minus instructi essent, deciperentur. Attamen —quod iam vobis scribebamus— «id genus insi­ diis, etsi callidis, etsi obtectis, etsi veritatis specie fucatis, firmam opponitis voluntatem vestram»3. Novimus qui­ dem haec verba Nostra ad vos pervenire non potuisse; at­ que adeo eadem per has litteras libenter vobis iteramus; ac novimus etiam, summo cum animi solacio, hoc in propo­ sito vestro vos stabiles permansisse, ac nullis umquam fuisse nisibus ab unitate Ecclesiae sevocatos; qua quidem de cau­ sa etiam atque etiam vobis gratulamur vobisque debitam tribuimus laudem, Verumtatem, ut solliciti esse debemus de aeterna unius­ cuiusque salute, haud possumus animi Nostri aegritudi­ nem anxitudinemque dissimulare, cum noscamus inter vos, etsi fides catholica communiter firmo retineatur animo, non defuisse nihilominus qui vel bona fide ducti, vel timore victi, vel novis fallacibusque doctrinis capti, recens etiam insidiosis detrimentosisque principiis adhaeserunt, quae ab adversariis provehuntur cuiusvis religionis, ab eiusque im­ primis, quae a lesu Christo divinitus tradita fuiL Quamobrem officii Nostri conscientia postulat, ut vm iterum per Encyclicam hanc Epistulam alloquamur, fore confisi ut eadem in notitiam vestram pervenire queat; iis­ que omnibus, qui sibi constantes fortiter in veritate in virtuteque perseverant, / solacio sit atque hortamento; ceterii vero lucem ac paterna monita Nostra afferat. Ac principio, quandoquidem in praesens quoque, ut iam antiquitus eveniebat, 11 qui Christianos insectantur, cos fallaciter coarguunt, quasi patriam non adament suam, neque probi sint cives, heic Iterum asseverare cupimus1 —quod ccteroquin omnes, quotquot recto iudicio ducun­ tur, non agnoscere non possunt— Sinarum nempe catho­ licos nulli prorsus cedere in nobilissima patria sua incenso □more impensaque fidelitate prosequenda. Quae quidem Sinenslum gens —ea repetere libet, quae in memorata Epistula Apostolica dilaudando scripsimus— «inde a re­ motissimis temporibus et rebus gestis, et litterarum mo­ numentis, et humanae culturae fulgore inter ceteros Asiae populos enituit, quaeque, cum Evangelli lumen, saeculi sapientiam in immensum exsuperans, ipsi illuxit, maiora inde hausit animi ornamenta, Christianas nempe virtutes, quae civiles perficiunt atque confirmant» 5 Ac praeterea hoc quoque laudi vestrae tribuendum pu­ tamus, vos nempe In cotidiano diutumoque rerum discri1 .4. .4. S. XXXXIV. p. 153 «1 ’ ZHfcsw, p. 157. · Ib&m, p. x$3- ‘Cfr. Ibidem, p. 155. ‘ rbtdnti, p. 153. *3 33 1934 OCT 7 PIUS XII. ENCYCMCA AD SINARUM GENTEM mine, in quo versamini, recta prorsus Incedere via, cum poblicis magistratibus vestris, ut Christianos addecet, in rebus quae ad illos pertineant, diligenter obsequamini, et cum patria caritate permoti, omnibus civium officiis sedulo obtemperare curetis. At illud etiam noscere summo Nobis solacio est, vos videlicet, occasione data, aperte assevera­ visse atque adhuc asseverare nullo modo vobis licere a catholicae religionis praeceptis discedere, nulloque modo vi» posse Creatori ac Redemptori vestro fidem negare, ab coque deficere, cuius causa cuiusque amore non pauci ex vobis cruciatus quoque el carceres tolerarunt. Ut iam. datis litteris vobis scripsimus, Apostolica haec Sedes, hac praesertim recenliore aetate, summa sollicitu5 dîne cu ravit ut quam plurimi et sacerdotes et Episcopi, e nobili gente vestra orti, rite instruerentur ac formaren­ tur. Itaque proximus Decessor Noster fel. rec. Pius XI primos Episcopos sex, vestro ex populo delectos, in Petriana Basilicae maiestate Ipsemet consecravit; ac Nosmet ipsi, cum nihil antiquius habeamus, quam ut Ecclesiae vestra incrementa cotidie magis constabiliantur fiantque nulora In dies, libentissime Ecclesiasticam Hierarchiam in Sinis rite constituimus; ct civem vestrum, primum in histo­ riae annalibus, Romanae purpurae dignitate decoravimus e. Atque uti nam quam primum dies elucescat —hac de causa incensissima vota supplicesque preces ad Deum fun­ dimus— quo die apud vos quoque sacrorum Antistites ac sacerdotes omnes, qui e gente sint vestra ac necessitatibus sint pares, catholicam Ecclesiam queant in immensis re­ gionibus Istis regere ac moderari, atque adeo iam necesse non sit ut Missionales, cx aliis Nationibus orti, in vestro apostolatus campo adiutricem vobis operam navenL Attamen veritas ipsa Nostrique officii conscientia a No­ bis postulant ut haec vobis omnibusque diligenter animad­ vertenda proponamus: primum, hos Evangelii praecones, qui, dilecta patria cuiusque sua derelicta, suis laboribus apud vos suisque sudoribus dominicum excolunt agrum, non terrenis rationibus moveri, sed nihil aliud quaerere, nihil magis optare, quam ut populum vestrum Christianae doctrinae lumine collustrent, Christianis moribus infor­ ment, supemaque caritate adiuvent; ac praeterea eo etiam die, quo adauctus tandem apud vos indigenarum clerus wcia exterorum Mlssionalium opera non indigeat, non «regiminis autonomia», ut aiunt, in Natione vestra, sicut in ceteris. Catholicam regi posse Ecclesiam. Etenim tunc diam, ut probe nostis, prorsus necesse erit ut Christiano­ rum communitas apud vos quoque, si societatem n Re­ demptore nostro divinitus conditam participare velit, Summo Pontifici, lesu Christi in terris Vicario, omnino I su blecta sit, cum eodemque arctissime coniungatur, ad religiosam fidem ct ad mores quod attinet. Quibus quidem verbis—ut dignum notatu est— universam vitam operam­ que Ecclesiae amplectimur: atque adeo etiam constitutio­ nem eius, eius regimen eiusque disciplinam; quae omnia a lesu Christi voluntate, Ecclesiae conditoris, procul dubio pendent Qua profecto divina voluntate christifideles in duos ordines distribuuntur, clericorum laicorumque; eademque voluntate duplex constituitur sacra potestas ordinis nempe et iurisdictionls. Ac praeterea —quod di­ vinitus pariter statutum est— ad potestatem ordinis, qua Ecclesiastica Hlerarchia cx Episcopis constat, presbyteris et administris, acceditur per acceptum sacri ordinis sacra­ mentum; iurisdictionls autem potestas, quae Supremo Pontifici iure ipso divino directe confertur, Episcopis ex eodem provenit iure, at nonnisi per Petri Successorem, cui quidem non tantum christifideles, sed Episcopi etiam ôjws et oboedientiae obsequio et unitatis vinculo conitinter sublci et adhaerere tenentur. Ac denique divina item voluntate vetitum est ne popu­ lus, vel civilis potestas in Ecclesiasticae Hierarchiae iura «nstitutlonemque Invadant7. Haec praeterea animadvertant omnes oportet, quod reteroquin, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, vobis per­ spectum omnino est, Nos vehementer optare quam primum Geri posse ut Catholicae Sinensium Ecclesiae necessitati­ bus pares esse queant opes, quas ipsi Sinarum christifidelei suppeditaverint; attamen, ut optime nostis, quae apud reteras Nationes hac de causa corrogantur stipes, e Christia­ na illa caritate oriuntur, qua i i omnes qui lesu Christi sunt sacro cruore redempti, ct invicem fraterno foedere coniungantur oportet, ct divino compellantur amore ad Redem­ ptoris nostri Regnum usquequaque pro viribus propagan­ dam. Id Igitur non politicis rationibus, vel utcumque pro­ faris causis inservit, sed eo tantum contendit, ut praecep­ it tam caritatis, quod lesus Christus nobis omnibus impen· •Cfr, /Wzx, n. 155. ’Cfr. Cone. Trid.. S«s. XXIII, De Ordine, can. VaL, best. IV; C. L C., can. xoS-ioq. n. 2453 tilt, et quo eius discipuli reapse dignoscunturs, ad effec­ tum utiliter deducatur. Id volentes libentesque Christiani nullo non tempore fecerunt, ut iam gentium Apostolus de christifideiibus Macedoniae et Achaiae testatur, qui quidem sponte largitiones suas ad «pauperes sanctorum, qui sunt in lerusalem»® mittebant; ad idemque agendum suos in Christo filios, qui Corinthi vel in Galatia commorabantur. Apostolus adhortabatur 10. Ac denique nonnulli habentur apud vos, qui non modo, ut diximus, in regimine ct in re oeconomica nulli prorsus sublectam esse volunt Ecclesiam vestram, sed etiam in Christiana Impertienda doctrina ct in sacris habendis con­ tionibus quandam «autonomiam», ut aiunt, eidem vindicare contendunt. Minime quidem infitiamur contionandi docendique ra­ tionem aliam alibi esse debere, atque adeo ad peculiarem Sinarum populi naturam, indolem tradltosque antiquitus mores, quotiescumque fieri potest, conformandam esse; quin immo si ita debito modo agatur, uberiores profecto fructus apud vos edi possunt. Attamen —quod vel tantum cogitare perabsurdum omnino est— Evangelium, divinitus a lesu Christo traditum, quonam iure possunt homines, alio in aliis Nationibus modo, pro arbitrio suo interpretari? Sacrorum Antistitibus, qui Apostolorum successores sunt, itemque sacerdotibus, qui iisdem adiutricem pro suo cuiusque officio navant operam, munus demandatum est Evangelium illud annuntiandi ac docendi, quod Christus ipse eiusque Apostoli annuntiavere ac docuere primi, et quod haec Apostolica Sedes omnesque Episcopi, eidem adhaerentes, per sacculorum decursum illibatum inviolatumque servarunt ac tradiderunt. Sacri igitur Pastores huius Evangelii non Inventores auctoresve sunt, sed so­ lummodo custodes ex auctoritate, ac praecones di/vinitus 11 constituti. Quamobrem Nosmet ipsi et Episcopi una Nobiscum hanc lesu Christi sententiam iterare possumus ac debemus: «Mea doctrina non est mea sed eius, qui misit me» n. Atque omnibus cuiusvis temporis sacrorum An­ tistitibus hoc Apostoli Pauli hortamentum tribui potest: «O Timothee, depositum custodi, devitans profanas vo­ cum novitates et oppositiones falsi nominis scientiae»ls; itemque haec eiusdem Apostoli sententia: «Bonum depo­ situm custodi per Spiritum Sanctum, qui habitat in no­ bis» ls. Non igitur doctrinae ex humana mente haustae magistri sumus, sed eam pro officii conscienda amplecti ac persequi debemus, quam ipse Christus Dominus docuit et Apostolis suis eorumque successoribus docendam sol­ lemni mandato commisit14. Quamobrem qui veracis Ecclesiae Christi sunt Episcopi vel sacerdotes, illud etiam atoue etiam animadvertere ac meditari debent, quod Apostolus Paulus de sua Evangelii praedicatione asseverabat: «Notum... vobis facio, fratres, Evangelium, quod evangelizatum est a me, quia non est secundum hominem: neque enim ego ab homine accep. illud, neque didici, sed per revelationem lesu Christi»15, Atque etiam, cum certissimum Nobis sit hanc doctri­ nam, quam. Sancti Spiritus ope innixi, tueri Integram de­ bemus, divinitus fuisse traditam, haec Apostoli gentium iteramus verba: «Sed licet nos, aut angelus de caelo evangelizet vobis praeterquam quod evangelizavimus vobis, anathema sit»ie. Facile Igitur cemltis, Venerabiles Fratres ac dilecti filia neminem posse catholico censeri ac gloriari nomine, qui alia aliter profiteatur vel doceat atque ea, quae hucusque presse scribendo proposuimus, ut qui perniciosis illis principiis adhae/serunt, quae «tribus autonomiis» informantur, vel 12 aliis eiusdem generis. Ii, qui eiusmodi rem provehunt, summa quidem versutia ac calliditate eo contendunt ut, qui simplici vel pavido sunt animo, decipiantur, vel e recto abstrahantur itinere; quam ad rem fallaciter asseverant eos solummodo suam reapse amare patriam, qui Ecclesiae, quam ipsi mente effingunt, adhaereant, «autonomiis» nempe hisce fruenti. At revera, ut ad surnmam deveniamus, eo denique pro viribus spec­ tant ut Ecclesia «nationalls», ut aiunt, apud vos constitua­ tur; quae quidem Ecclesia, si fleret, iam catholica non esset, cum universitatem, seu «catholicitatem» illam nega­ ret, qua fit ut vera societas, a lesu Christi condita, supra omnes Nationes sit, easque singulas universas amplectatur^ Placet heic ea vobis iterare verba, quae, hac eadem de causa, in memorata Epistula Apostolica vobis scripsimus: Catholica Ecclesia «non unum populum, non unam gen­ tem ad se advocat, sed omnes cuiusvis generis, cuiusvis •Cfr. lOAJfX. ΧΠΙ, 35. · Rom. XV. îS. "Cfr. I Ο XVI, T-I. « Ioaxn. VII. i6. «I Txm VI. x». » Π Tv· 1. 14. »· Cfr. SUtwl XXVIII. X9-2O. I, ii-u. "Gal I. 8. 3310 η. 2454 PIUS XII. ENCYCL· AD CAELI REGINAM: DE REGALITATE B. Μ. V stirpis homines superna illa Christi caritate diligit, qua singuli universi fraterna invicem necessitudine inter se conjungantur oportet. Quamobrem nemo asseverare potest eam peculiari im­ perio ac dominatui servire; parique modo fas non est ab ea petere, ut diffracta unitate, qua Divinus ipse cius Con­ ditor eam insignitam voluit, ac dlsiiinctls in unaquaque Natione constitutis Ecclesiis, eaedem ab Apostolica hac Sede, ubi Petrus lesu Christi Vicarius in Successoribus suis ad saeculorum usque obitum vivit, misere abstrahantur. Quilibet Christianorum coctus Id fecerit, veluti palmes a sua vite abscissus arescet,17 neque salutares poterit edere fructus·ll. Hos igitur christifldeles, de quibus supra conquerendo scripsimus, etiam atque etiam «in visceribus Christi»1· 13 adhorta/mur. ut in salutis viam se quam primum resipi­ scendo recipianL Reminiscantur iidem, si necessarium est, id quod est Caesaris, dare Caesari, potiore quoque ratione oportere, quae Dei sunt, Deo tribuere M; cum vero homi­ nes ea praecipiant, quae divina voluntati contraria sint, tum neccsse omnino esse hanc Petri Apostolorumque sen­ tentiam ad rem deducere: «Oboedire oportet Deo magis quam hominibus» n. Ac reminiscantur itidem duobus do­ minis servire impossibile esse, si Udem res praecipiant sibi invicem adversantes;n atque interdum etiam impossibile esse lesu Christo itemque hominibus placere 21. Quodsi aliquando evenit ut, qui vult se Divino Redemptori fide­ lem usque ad mortem permanere, oporteat cum gravem quoque iacturam facere, id toleret aequo fortique animo. Iis vero, qui, etsi asperas ferendo angustias, fidelitate erga Deum, erga Catholicam Ecclesiam enituerunt, quΙ­ ου e idcirco «digni habiti sunt pro nomine lesu contume­ liam pati»14, iterum atque Iterum gratulamur, eosdemque paterno adhortamur animo ut rectum, quo inierunt, iter, fortes Intrepidique pergant, lesu Christi sententiam prae mentis oculis habentes: «... Nolite timere eos qui oc­ cidunt corpus, animam autem non possunt occidere; sed potius timete cum, qui potest ct animam et corpus perdere In gehennam... Vestri autem capilli capitis omnes numerati sunt Nolite ergo timere... Omnis ergo qui confitebitur me coram hominibus, confitebor ct ego eum coram Patre meo qui In caelis est: qui autem negaverit me coram homini­ bus, negabo et ego eum coram Patre meo, qui in caelis est» Haud leve sane certamen vobis est, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, divina lege Impositum. Sed Christus Domi14 nus qui/ beatos dixit cos qui persecutionem patiuntur prop­ ter lustitlam, eosdem gaudere et exsultare lussit, quo­ niam merces eorum copiosa erit in caelo21. Ipse vobis quoque potentisslmo auxilio suo benignus e coelo aderit, ut bonum certamen certetis et fidem servetis n; itemque Sraesentisslma vobis omnibus tutela aderit Deipara Virgo laria, Mater omnium amantissima. Ipsa, Sinarum Regina, peculiari modo Marial! hoc Anno vos tueatur et adiuvet, ut in proposito vestro constanti animo perseveretis; ad­ sint e Caelo Sancti Martyres Sinarum, qui ob veracem terrenae patriae amorem ac potissimum ob fidelitatem erga Divinum Redemptorem eiusque Ecclesiam, mortem serena fronte oppetiere. Interea autem caelestium gratiarum auspex et conci­ liatrix esto Apostolica Benedictio, quam peculiarissimae benevolentiae Nostrae testem, tum vobis. Venerabiles Fratres ac dilecti filii, tum carissimae Slnensium genti uni­ versae peramanter In Domino impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die VII mensis Octo­ bris, in festo Sacratissimi Rosarii Beatae Mariae Virginis, an. mdccccliv, Pontificatus Nostri sexto decimo.— PIUS PP. XIL lrCfr. lount. XV, 6, 11 J. A.S. XXXXIV, p. 135. ·· Philip. I, 8. ·· Cb· Lue. XX. 25. Aci. V, 29. « Cfr. Μλττη. VI, 24. ” Cfr. Got I, xo. ° Act. V, 4X. M Mattu.X, 2*. 30-33?· Cfr. Ματπι. V, io-u. ” Cfr. II Tim. 4. 7. Adn. J. MASSON m NrT 87 (19S5) 303-306. UM 1954 OCT ll.-PIUS ΧΠ, ENCYCL. AAS 46 (1954) 625-640 LITTERAE ENCYCLICAE Ad venerabiles fratres patriarchas, archiepiscopos. EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: ET Dc regali Beatae Mariae Virginis dignitate eiusque festo Instituendo. 3311 19M OCT 11 PIUS PP. XII Venerabiles Fratres Salutem et Apostollcam Henedidionn Ad Caeli Reginam, Inde n primis Catholicae Ecdwlie sacculis, supplices preces ac laudis plctatlsque cantos Christianus populus adhibuit, sive cum laetitiae suavltilibus afficeretur, sive praesertim cum In gravibus pcrldjtaretur rerum angustiis; ac numquam spes decidit in di­ vini Regis lesu Christi Matre reposita, numquam fida Illa elanguit, qua docemur Deiparam Virginem Mariam Ia universo terrarum orbe materno animo regnare, quemad­ modum regalis gloriae corona In caelesti redimitur bea­ titate. Nos autem post calamitates immanes, qune ob ocuIm etiam Nostros, florentes urbes, oppida, pagos Innumeris obruerunt ruinis, cum dolentes videamus tot Unlaquanimorum mala turbida quadam eluvione formidoLv exundare, cumque cernamus interdum labare iustillaa, atque passim corruptelarum triumphare Illecebras, In bx minaci ac trepido rerum dlscri/minc. summa aegritudlae angimur, atque adeo fidentes ad Mariam Reginam No­ stram confugimus, non modo Nostros pietatis scnsm ei­ dem patefacientes, sed eorum etiam omnium, qui Chri­ stiano gloriantur nomine. Meminisse autem placet nc iuvat, Nosmet Ipsos, calrodis Novembribus Anni Sacri mdccccl, coram ingenti mul­ titudine cum Patrum Cardinalium, tum sacrorum Antisti­ tum, sacerdotum et christifidelium, qui undioue gentian advenerant, dogma decrevisse Assumptionis Beatissimae Mariae Virginis in Caelum, 1 ubi animo corporeque prae­ sens, inter Angelorum Sanctorumque Caelitum choros regnat una cum Unigena Filio suo. Ac praeterea, cum saeculum expleretur ex quo imm. mem. Decessor Nos!» Pius IX summam Dei Genetricem sanxit ac definivit line ulla originalis peccati labe fuisse conceptam, Mariaient, qui volvitur. Annum indiximus;1 ac nunc magno cum pa­ terni animi Nostri solacio cernimus, non modo hac in alnu Urbe —praesertim vero in Liberiana Basilica, ubi multi­ tudines Innumerae suam fidem suamque erga caelestem Matrem incensissimam caritatem significanter testantursed in omnibus etiam terrarum orbis partibus, pietatem in Deiparam Virginem etiam atque etiam revirescere, praeci­ puaque Mariae templa frequcntisslma excepisse atque adhuc excipere peregrinantium christifidelium agmiu supplicantium. Omnesque norunt Nos, quotiescumque opportunitas data est. cum nempe Nostros in Christo filios coram ad­ missos allocuti sumus, vel cum, radiophonicae artis ope, ad longinquos etiam populos verba fecimus, eos omnes, quos potuimus, adhortatos esse ad benignissimam ac p> tentissimam Matrem nostram impensa ac tenera —ut filios addecet— caritate adamandam. Quam ad rem peculiari modo in memoriam revocare libet radiophonicum nuntium, quem ad Lusitanorum populum transmisimus, cum prodi­ gialis Mariae Virginis imago, quae Fatimae/colitur, aureo C diademate redimita fuit,3 et quem Nosmet ipsi «Regalltatis» Mariae nuntium vocavimus. 4 lamvero, ut multiplicibus hisce erga magnam Dei Ma­ trem pietatis Nostrae significationibus, quas christiania populus tam studiose prosecutus est, quasi cumulum offe­ ramus, Itemque ut Marial em Annum, qui iam ad exitum vergit, feliciter utlliterque concludamus, utque Instanti­ bus petitionibus, quae hac de causa undique gentium ad Nos pervenerunt, libenter concedamus, festum liturgicum beatae Mariae Virginis Reginae instituere decrevimus. Qua de re non novam veritatem credendam Christiano populo proponere volumus, cum reapse titulus atque ar­ gumenta, quibus regalis Mariae dignitas innititur, iam sint quovis tempore luculenter expressa, iamque In Ecclesiae documentis habeantur antiquitus tradita, et in sacrae Hturgiae libris. Quae quidem placet per Encyclicas has Litteras recolere, ut caelestis Matris nostrae renovemus laudes, utque stu­ diosiorem erga eam pietatem, non sine spirituali emolu­ mento, in omnium animis refoveamus. I Christianorum populus, cum, elapsis etiam temporibus non sine ratione crederet illam, de qua Filius Althsimi 1 Cfr. Constitutio Apostolica Munifieenliniitttu Deui: A. A. S. XXXXII. 1950, p. 753 *1- [LE •Cfr. Utt. Eoe. Fulsem conjax- A. A. S, XXXXV. 1933. p. 577 »1 (LE 2370I. 'Cfr. A. .4. S. XXXVIII. X946. p. 264 4Cfr. I/Oc^ vatore Rvman, d. x9 Mail, a. 1946. · Luc. I, 32. · Ιοί. IX, 6. ' Apx XEX, 16. ‘Cfr. Luc. I, 32, 33. ·Lee. I, 43. 3312 rJ 105 i OCT 11 PIUS Xll, ENCYCL. Λ l> CAELI REG1XAM: DE REGAL ITATE B. .Μ. V. natus est, qui «regnabit In domo lacob In aeternum»,* «Princeps pacis»,4 «Rex regum et Dominus dominantium», 7 prae aliis omnibus, a Deo creatis, singularia accepisse gratiae privilegia, cumque consideraret arctam necessitu­ dinem Intéressé inter matrem ct prolem, regiam excellen­ tiam Del Genetrici super omnia facile agnovit. Quamobrem mirum non est iarn antiquos Ecclesiae 23 scripto;*rcs, verbis Innixos S. Gabrielis Archangel!, qui Ma­ riae Filium praedixit regnaturum esse In aeternum, · ver­ bisque Elisabeth, qune eam reverenter salutando celebra­ vit «Matrem Domini mei»·, Marium appellasse «Matrem Regis», «Matrem Domini», haud obscure significantes cam ex Regia Filii sui dignitate praecipuam quondam habuisse celsitudinem atque praestantiam. Itaque S. Ephracm, poëtlco fervens afflatu, sic eam loquenlcm Inducit: «Caelum sustineat me suis amplexibus, quia prae Illo honorata sum. Etenim caelum non fuit tibi mater, sed illud effecisti thronum tuum. Quam honorabi­ lior el venerabilior Mater Regis throno cius».10 Et alibi sic eam adprecatun «... puella Augusta el hera, Regina, Domina sub alis tuis protege, custodi me ut ne contra me Satan exultet, qui perniciem creat, neque adversus me scelestus Inimicus extollatur». 11 A S. Gregorio Narianzcno Maria appellatur. «Mater Re­ gis totius universi», «Mater Virgo, [quae] lotius mundi peperit Regem».13 Prudentius vero asseverat inirari genetri­ cem «se Deum genuisse hominem, Regem quoque sum­ mum». 11 Regia autem haec Beatae Virginis Mariae dignitas clare aperteque ab iis significatur ct asseritur, qui eam «Domi­ nam», «Dominatricem», «Reginam» appellant. Iam in quadam homilia, Orlgenl attributa, Maria ab Elisabeth non solum vocatur «Mater Domini mei», sed diam «Tu Domina mea».14 Quod item ex hoc S. Hieronymi loco eruitur, cum ipse Inter varias Mariae nominis interpretationes hanc postre­ mam afferat sententiam: «Sciendum quod Maria, sermone C9 syro Domina/nuncupatur».15 Id pariter certiore modo, post ipsum, S. Chrysologus hisce verbis enuntiat: «Maria hebraeo sermone, latine Domina nuncupatur: vocat ergo Angelus Dominam, ut Dominatoris Genetricem trepida­ tio deserat servitutis, quam nasci et vocari Dominam ipsa sui germinis fecit ct impetravit auctoritas».14 Praeterea Eplphanius, Episcopus Constantlnopolitanus, Summo Pontifici Hormisdae scribens, supplicandum esse dicit, ut Ecclesiae unitas servetur «gratia sanctae et unius essentiae Trinitatis ct intercessionibus Dominae nostrae Sanctae et gloriosae Virginis et Dei Genetricis Mariae».17 Quidam vero eiusdem aetatis auctor Beatam Virginem, sedentem ad dexteram Del, ut pro nobis deprecetur, sol­ lemniter hisce verbis salutat: «mortalium Dominam, san­ ctissimam Deiparam».18 Reginae autem dignitatem pluries Mariae Virgini attri­ buit S. Andreas Cretensis; haec enim, exempli gratia, scri­ bit: «Matrem suam semper Virginem, e cuius utero, ipse Deus exsistens, humanam induit formam, hodierna dic ceu Reginam humani generis, a terrenis sedibus trans­ fert». 19 El alio loco: «Regina totius humani generis, nun­ cupationem cum usu sinceram retinens, quae, uno excepto Deo, rebus omnibus excelsior».20 Itemque S. Germanus humilem Virginem hisce verbis alloquitur. «Sede, Domina, decet enim, Regina cum sis el prae omnibus regibus gloriosa, sublimi loco sedere»; 31 eamque vocat: «terrigenarum omnium Dominam». 33 A Sancio autem loanne Damasceno nuncupatur: «Rcgina,/hera, Domina», 35 atque etiam: «omnis creaturae Do­ mina»;31 et ab antiquo quodam Ecclesiae Occidentalis wiplore vocatur, «felix Regina», «iuxta Genitum Regem ‘•S. £fb*azh, Hymni de B. Maria, ed. Th. J. Lamy, t- II, Mcchliniae, iWt hymn. XIX, p. 624. ” Iden, Oratio ad Simam Dei Matrem; Optra omnia, Ed. Assemini, t III Uraece), Romae. 1747, pa$. 546. WS. Gwxnrvs Xaz., Poemata dogmatica, XVIII, v. 58: P. G. XXXVII, 4*5- uPnCDirrrcs, Dillcckaeum, XXVII; P. L. LX, 102 A. "M m S. Lucam, hom. VU; ed. Rauer, Origines* Werke, T. IX, M* (ex catena Macarii Chrysoccphali). Cfr. P. G. XIII, 1902 D. 115. Hxxio»yml*5, Liber dc nominibus kebraeis: P. L. XXIII, 836. “S. Pmcs Ckiwhogus, Sermo 142, De Annuntiatione B. M. V^ P. L Ul, 579 C; cfr. etiam 58a B; 584 A: «Regina totius exstitit castitatis». ” fciite Epiphanis Ep. Consiontinj P. L. LXIII, 498 D. ·· Encomium « Ikmdioem Suiae Dnfurae (inter opera S. Modesti): P. G. LXXXVI, jyZ B. *»S. Akdbeas Cjlttxxsii, Homilia II «n Dormitionem Stmac Douane: P. G. XCVII, 1079 B. ·· Id., Homilia III in Dormitionem Snitf Deiparae: P. G. XCVJI, 1099 A. u S. GXRMAXVS, In Praesentationem Smat Deipara/, 1: P. G. XCVIII, 303 A. 11 Id., In Praesentationem Ssmae Dnpsrat, Π: P, G. XCVIII, 3x5 C. M S. Ioanmxs Damascxxus, Homilia I m D^mticncm B. M. V^ P. G. XCVI, 7x9 A. *· Id., De fide orViadota, 3313 n. 2454 Regina perennis», cuius «caput niveum ornatur diademate fulvo». » Ac denique S. Ildefonsus Toletanus omnes fere honoris titulos hac salutatione complectitur. «O Domina mea, do­ minatrix mea; dominans mini, Mater Domini mei... Domi­ na inter ancillas, Regina Inter sorores».24 Ex his aliisque paene Innumeris testimoniis, antiquitus traditis, Ecclesiae theologi eiusmodi doctrinam haurien­ tes, Beatissimam Virginem appellarunt rerum omnium creatarum Reginam, mundi Reginam, universorumque Dominam. Summi autem Ecclesiae Pastores officii sui esse duxe­ runt Christiani populi pietatem erga caelestem Matrem ac Reginam suis laudibus hortationibusque probare ac pro­ vehere. Itaque, ut rccentiorum Pontificum documenta silentio praetereamus, haec in memoriam revocare iuvat: septimo nempe Iam saeculo Decessorem Nostrum S. Martinum I Mariam appellavisse «Dominam nostram glorio­ sam, semper Virginem»;27 S. Agathonem vero in epistula synodal!, ad Patres Concilii Occumenicl sexti missa, eam dixisse «Dominam nostram, vere et proprie Dei Genetri­ cem»; 2A ac saeculo octavo Gregorium II, in epistula ad S. Germanum Patriarcham data, et in septimo Concilio Occumenico, Patribus omnibus conclamantibus lecta. Dei­ param vocasse: «omnium Dominam ac veram Dei matrem», itemque «omnium Christianorum Dominam».29 Haec praeterea memorare libet: cum Decessor Noster imm. rec. Xystus IV favorabili animo doctrinam illam git dc im/maculato im/macula to Beatae Virginis \ attigit conceptu, Apostolicas Litteras «Cum praeexcelsa»30 ab hisce verbis exorsum esse, quibus Maria «Regina» nuncupatur, «quae pervigil ad Regem, quem genuit, intercedit». Quod pari modo Be­ nedictus XIV asseveravit in Apostolicis suis Litteris «Glo­ riosae Dominae» in quibus Maria «Regina caeli et terrae* vocatur, eique Supremum Regem quodammodo suum tra­ didisse asseritur imperium.31 Quapropter S. Attonsus De Ligorio omnia superiorum saeculorum testimonia amplexus, haec piissime scribit: «Quoniam Maria Virgo ad tam excelsam dignitatem evecta fuit, ut regum Regis Mater esset, idcirco Iure meritoque Ecclesia eam Reginae titulo decoravit».32 II Sacra vero liturgia, quae doctrinae a maioribus traditae et a Christiano populo creditae est veluti fidele speculum, per omnis aetatis decursum, sive in Oriente, sive In Occi­ dente, caelestis Reginae laudes cecinit perenniterque canit. Insonant quidem cx Oriente fervidae voces: «O Del Ge­ netrix, hodie in caelum translata es Cherubim curribus, Tibique Seraphim ministrant, atque caelestis militiae agmida coram Te procumbunt».33 Atque etiam: «O iuste, beatissime (loseph), cum ex re­ gali progenie ortus sis, ex omnibus delectus es sponsus Re­ ginae purae, quae lesum Regem ineffabiliter pariet». Item­ que: 34 «Hymnum fundam Matri Reginae, ad quam cum gaudio celebraturus accedam, ut cius mirabilia laetus canam... O Domina, lingua nostra te digne laudare ne­ quit; quia Tu, quae Christum Regem genuisti, supra Seraphim exaltata es... Salve, o Regina mundi, salve o Maria, omnium nostrum Domina».3*/ In «Missali» autem Aethiopico legimus: «O Maria, cen­ trum totius mundi,... Tu maior es quam Cherubim multis oculis praediti, et Seraphim sex alis ornati. ... Caelum et terra omnino plena est sanctitatis gloriae tuae».34 Concinit autem Ecclesia latina vetustam illam nc dul­ cissimam precationem, quae «Salve Regina» nuncupatur, el iucundas antiphonas «Ave, Regina coelorum», «Regina coeli laetare», et eas pariter, quae In Beatae Mariae Vir­ ginis festis recitari solent: «Astitit Regina a dextris luis in vestitu deaurato, circumdata varietate»;*7 «Teque Re­ ginam celebrat potentem terra polusque»:33 «Hodie Maria Virgo caelos ascendit: gaudete quia cum Christo regnat in aeternum». 39 I, IV’, C. 14: P. G. XLIV, XXJ5 B. ’· De laadi&xa Mariae (inter opera V·· nanti! Fortunati): P. L. LXXXVJII, 282 B et 283 A. 11 Itoooxste Toletanus, Do virginitate perpetua B. Μ. Γ.* P, L. XCVI, 58 AD. ,rS» MaktIXVS J. EpiU. XIV: P. L. LXXXVIl, 199-200 A. "S. Aclatho: P. L. LXXXV1I. Σ22Χ A. ,,Hari»ouin. .4 da Ccwnlicrem, IV, 134; 33S: P. L. LXXXIX, 508 B. *»Xy$tv* IV, Bulla Cwr practaiclsa, d d. :8 Fcbr. a. X476. 11 Bexedictvs XIV, Bulla GJoriouae Dominât^ d. d 27 Sept. a. 1748. \S. Alfonso, Le t&rie di Maria, p. I. 1. | x. M Ex Uua> Ria Annenorum: in festo Assumptionis, hymnus ad MattatlMm. M Ex Mende» (byzantino); Dominica post Natikm, ia Canoce. ad Matctinisn. “ Officium hnnxii AzXTk 3Τ0ζ (in ritu byxactinoï. ·· Wtwolr Arthopicum, .Anaphora Dominae nostrae Marur. Matris Dei. ·’ Brrv. Ecm. Venknlm sexti Respond ·· Festum .Assumptionis; hymnus Laudum. ’· Ibidem, ad 3314 ■1 < II. 2454 PIUS ΧΠ. ENCYCL. Al> CAELI BEGIN A Μ: DE REGAL ITATE R. Μ. V. 1051 OCT 11 ipsius salutis principio, ex Del placito sociata fuit, et qup dem simili quodam modo, quo Ilcva fuit cum Adam, mortis principio, consociata, ita ut asseverari possit noitrer salutis opus, secundum quandam «recapitulationem»0 peractum fuisse, In qua genus /humanum, sicut pervirp- £ nem morti adstrictum fuit, ita per virginem salvatur; si praeterea asseverari Itidem potest hanc gloriosisiimam Dominam ideo fuisse Christi matrem delectam «ut redi­ mendi generis humanis consors efficeretur»,40 et fi reaps* •ipsa fuit quae vel propriae vei hereditariae labis expen, arctissime semper cum Filio suo coniuncta, eundem la Gol­ gotha. una cum maternorum lurium matcmlque amom sui holocausto, nova veluti Hevn, pro omnibus Adae flllb, miserando eius lapsu foedatis, aeterno Patri obtulit»;11 Inde procul dubio concludere licet, quemadmodum Chri­ stus, novus Adam, non tantum quia Del Filius est, Rex dici debet, sed etiam quia Redemptor est noster, ita quo­ dam analogiae modo. Beatissimam Virginem esse Reglnan non tantummodo quia mater Dei est, verum etiam quod nova veluti He va cum novo Adam consociata fait, lamvero plena, propria et absoluta significatione, umu lesus Christus, Deus et homo. Rex est; attamen Maria quo­ que, quamvis temperato modo ct analogiae ratione, utpote Christi Del mater, socia In divini Redemptoris opera, et ia eius cum hostibus pugna in eiusque super omnes adcpU victoria, regalem participat dignitatem. Ex hac enimonn Christo Rege coniunctione splendorem cclsitudinanque attingit, qua creatarum rerum omnium excellentiam exsu­ III perat; ex hac cum Christo coniunctione regalis facultas ori­ tur. qua ipsa potest Divini Redemptoris Regni dispensare Ut iam supra attigimus, Venerabiles Fratres, cum ex thesauros; cx hac denique cum Christo coniunctione ma­ documentis antiquitus a maioribus traditis, tum ex sacra terni cius patrocinii apud Filium et Patrem elicitur exhau­ Liturgia, praecipuum, quo regalis Mariae dignitas innititur, sta numquam efficacia. principium procul dubio est divina eius matemitas. Nullum igitur dubium est Mariam Sanctissimam digni­ Quandoquidem enim in Sacris Litteris de Filio, quem tate sua super omnes res creatas excellere itemque super Virgo concipiet, haec sententia legitur «Filius Altlssimi omnes post Filium suum obtinere primatum. «Tn denique vocabitur, et dabit illi Dominus Deus sedem David patris —ita S. Sophronius— omnem creaturam longe transgressa cius et regnabit In domo lacob In aeternum et regni cius es... quid sublimius esse queat hoc gaudio, o Virgo Mater? non erit finis», M ac praeterea Maria «Mater Domini»,41 Seu quid excellen/tius esse possit hac gratia, quam tu sola iX nuncupatur, Inde facile eruitur ipsam quoque esse Regi­ divinitus sortita es?». 43 Cui praeconio hanc laudem S. Ger­ nam, quippe quae Filium genuerit, qui eodem momento manus adiunglt: «Superat creata omnia tuus honor et digni­ quo conceptus est» propter hypostaticam humanae na­ tas; prae angelis maior excellentia tua».43 Ac S. loanne turae cum Verbo unionem, Rex, etiam ut homo, erat ct Damascenus eo usque procedit, ut in hanc exeat senten­ rerum omnium Dominus. Itaque iure meritoque S. Io an­ nes Damascenus haec scribere potuit: «Vere omnis creatu­ tiam: «Infinitum Dei servorum ac Matris discrimen est».44 rae Domina facta est cum Creatoris Mater exstitit»;43 Ad hunc excellentissimum intellegendum dignitatis gra­ parique modo affirmari potest primum, qui regium Mariae dum. quem Deiparens super creata omnia adepta est, con­ munus caelesti ore nuntiavit, ipsum fuisse Gabrielcm siderare luvat Sanciam Dei Genetricem iam in primo tem­ Archangelum. poris momento, quo concepta fuit, tali gratiarum abno­ Attamen Beatissima \’irgo Maria non tantum ob divi­ dantia repletam fuisse, ut Sanctorum omnium gratiam superaret Quapropter —ut Decessor Noster fel. ree. nam suam maternltatem Regina est dicenda, sed etiam Pius IX in Litteris Apostolicis scripsit— ineffabilis Deus quia ex Dei voluntate in aeternae salutis nostrae opere «Illam longe ante omnes angelicos spiritus cunctosque eximias habuit partes. «Quid possit iucundius nobis suaSanctos, caelestium omnium charismatum copia de the­ viusque ad cogitandum accidere —ut Decessor Noster sauro divinitatis deprompta Ita mirifice cumulavit, ut Ipsa fel. rec. Pius XI scribebat— quam Christum nobis iure 634 non tantum nativo, sed etiam acqui/sito, scilicet Redem­ ab omni prorsus peccati labe semper libera, ac tota pul­ chra et perfecta, eam innocentiae et sanctitatis plenitu­ ptionis imperare? Servatori enim nostro quanti steterimus obliviosi utlnam homines recolant omnes: “non corruptibi­ dinem prae se ferret, qua maior sub Deo nullatenus intellibus auro vel argento redempti estis,... sed pretioso san­ ligitur et quam praeter Deum nemo assequi cogitando potest». u guine quasi Agni immaculati Christi et incontaminati”.43 lam nostri non sumus, cum Christus “pretio magno” 41 Praeterea Beata Virgo non solummodo supremum, post nos emerit».44 Christum, excellentiae ac perfectionis gradum obtinuit, lamvero in hoc perficiendo redemptionis opere Beatissi­ verum etiam aliquam illius efficacitatis participationem, ma Virgo Maria profecto fuit cum Christo intime consocia­ qua cius Filius ac Redemptor noster In mentes el in vo­ luntates hominum regnare iure meritoque dicitur. Si culm ta; mento igitur in Sacra Liturgia canitur: «Stabat Sancta Maria Caeli Regina et mundi Domina iuxta crucem Domi­ verbum per Humanitatem asumptam miracula patrat el gratiam infundit, si Sacramentis, si Sanctis suis tamquam ni Nostri lesu Christi dolorosa».44 Quapropter, ut iam me­ dia aetate piissimus S. Ansclmi discipulus scribebat, «si­ instrumentis utitur ad animorum salutem, cur Matris suae Sanctissimae munere et opere non utatur ad Redemptionis cut ... Deus sua potentia parando cuncta, pater est et fructus nobis impertiendos? «Maternum sane —ita idem Dominus omnium, ita Beata Maria suis meritis cuncta re­ Decessor Noster imm. mem. Pius IX— in nos ! gerens ani- 6 parando, Mater est et Domina rerum; Deus enim est Do­ mum nostraeque salutis negotia tractans, de universo hu­ minus omnium, singula in sua natura propria iussionc mano genere est sollicita, caeli terraeque Regina a Domino constituendo, et Maria est Domina rerum, singula conge­ constituta, ac super omnes Angelorum choros Sanctorum­ nitae dignitati per illam, quam meruit gratiam, resti­ que Caelitum ordines exaltata, adstans a dexteris unigeniti tuendo». 47 Etenim, «sicut Christus, eo quod nos redemit, Filii sui Domini Nostri lesu Christi, maternis suis precibus «pedali titulo Dominus est ac Rex noster. Ita et Beata validissime impetrat» et quod quaerit invenit» ac frustrari Virgo, propter singularem modum, quo ad nostram re­ non potest».44 Quam ad rem alius Decessor Noster fel. demptionem concurrit, et substantiam suam ministrando, rec. Leo XIII edixit Beatissimae Virgini Mariae in gra­ tl illum pro nobis voluntarie offerendo, nostramque salu­ tiarum largitione concessam esse «paene Immensam» ροtem singulariter desiderando, petendo, procurando». 43 Quibus ex rationibus huiusmodi argumentum eruitur, si sect. Il (ed. Vivés, XIX, 337). ·· S. Irkxazvs» Adv. kser., V, 19, κ P. L VII, 1:75 B- ·· Prcs XI, Epist. Auspicatus profecto: A. A. S. XXV, 1933. Maria, in spirituali procuranda salute, cum lesu Christo, Quibus quidem praeter alia addendae sunt Litaniae Lauretanae, quae populo Christiano Mariam Reginam Iden­ tidem invocandam cotidie suadent. Atque etiam Mariae imperium, quod caelum terramque complectitur, iam a multis elapsis saeculis Christiani meditari solent, quintum memoria recolentes gloriosum mysterium Marialis Rosarii, quod potest caelestis Reginae mystica appellari corona. Ars denique, quae Christianis principiis innititur, eorumque permovetur afflatu, utpote quae ingenuam sponteque editam christiflddium pietatem fideliter interpretetur, inde ab Epheslno Concilio, ut Reginam ct Imperatricem Mariam effingit, regio in solio sedentem, regalibus ornatam insignibus, diademate redimitam, atque Angelorum San­ ctorumque Caelitum circumfusam cohorte, quippe quae non modo in naturae res ac vires dominetur, sed in pravos quoque Satanae Impulsus. Iconographia, ad regiam etiam Beatae Virginis Mariae dignitatem quod attinet, operibus, summo pulcherrimoque artificio factis, quovis tempore 633 ditata est; atque eo usque processit ut divinum Re/dcmptorem nostrum, fulgenti corona Matrem suam redimientem, coloribus redderet. Eiusmodi populari pietati obsecundantes, Romani Pon­ tifices saepenumero Deiparae Virginis imagines, publica iam veneratione insignes, vel propriis ipsi manibus, vel per sacros ab se delegatos Antistites, diademate decorarunt. II Ve». ° Lee. I, 32, u- “Ibid. 1. 43- “S. Ioasxes DajkaKWI. Defute crthodoia, L IV, c. 14^ P. G. XCIV, 1158 B. u/ Prtr. 1. 1% 19 ·♦ I Cor. VI, 30. “ Pius XI. Litt. Enc. Quos A. A 5. XVII, 1933. p. $99$ [LE «o). “ Festum septem dotornm B. Ma­ rte Virt.. Tractus. ·’ RtDtftm. Dr excclimtia Virginis Marior, c. 11: P. L. CLÏX, 50Λ AB. ·· E. SuAaxt, Dr vitas Cantii, dhp. XXII. 3315 p. 80. “ Pius XII, Utt. Enc. Mystici Corporis: A. A. S. XXXV, ifcj p. 247 [LE 17591. “ S. SopUROKlUS, In Annuniiatwnem BtaLu Menu Virginis: P. G. LXXXVU, 3338 I>. 3242 A. MS- Gexmavcs, 11 IH Dormitionem Beatae Manae Virginis: P. G. XCVIII, 354 B. MS- Ica5XVS Hom. I m Dormitionem Beatae Mariae Virginii' P. G XCVI, 715 A. “ Pius IX, Bulla Ineffabilis Deus: Arto Pii IX, I. p. 59L " Ibid., p. 6i3. 3316 1934 ocrr 16 SECR. STATUS. i»E CAUSIS MATRIMONIALIBUS IN trelaleni;47 ac S. Pius X adiungit Mariam hoc munus obire «veluti materno iure». M Glocientur itaque omnes christifideles se Deiparae Vir­ ginis imperio sublet, quae ct regali gaudet potestate et materno flagrat amore. In his tamen allisvc quaestionibus ad Beatam Virginem spectantibus, curent theologi ac divini verbi praecones ut quasdam e recto itinere aberrationes devitent, nc in du­ plicis generis errores inducantur; caveant nempe et sen­ tentias fundamento carentes ac veritatem quadam ver­ borum superlatione excedentes; ct nimiam mentis angu­ stiam In singulari Illa, omnino excelsa, Immo fere divina Deiparae dignitate consideranda, quam quidem Doctor Angelicus eidem agnoscendam esse docet «ex bono infinito quid est Deus».4· Oteroquln hoc etiam in Christianae doctrinae capite, sicut in ollis, «proxima ct universalis veritatis norma» vi­ vum Ecclesiae Magisterium omnibus prostat, quod Chri­ stus constituit «ad ea quoque illustranda et enucleanda quae In fidei deposito nonnisi obscure ac veluti implicite US continentur».*4/ IV E Christianae igitur vetustatis monumentis, e liturgicis precibus, ex indito Christiano populo religionis sensu, cx operibus arte confectis, undique collegimus voces quae asserunt Deiparam Virginem regali dignitate praestare; rationes etiam quas S. Theologia ex divinae fidei thesauro deducendo astruit eandem veritatem prorsus confirmare irguimus. Tot ex allatis testimoniis quasi latissime reso­ nans concentus efficitur qui extollit regii honoris praecel­ sum fastigium Dei hominumque Matris, cui cuncta creata subsunt, quae est «exaltata super choros angelorum ad caelestia regna». Exii. XLIII, xa-xj. 2455 1954 OCT 16.-SECR. STATUS, RESCR. AAS 46 (1954) 614-615 Rescriptum monii, QUAE pontificium de causis nullitatis matri­ A TRIBUNALIBUS ECCLESLKSTICIS REGIONALI­ BUS ITALIAE IN PRIMO GRADU TRACTATAE FUERUNT AC DE INSTITUTIONE TRIBUNALIS APPELLATIONIS TN V1CARIATU URBIS. Per Apostolicas Litteras Qua cura, dic 8 mensis Decem­ bris anno 1938 Motu proprio datas (A. A. S., vol. XXX, 1938, p. 410 ss.) [LE 14571, Pius XI fel. rec. rite diiudicandis causis matrimonialibus, quae ad Ecclesiae forum In Italia exclusive spectant, pastorali pro sua sollicitudine prospiciens, Tribunalia regionalia in unaquaque Regione Conciliari seu Ecclesiastica constitui iussit. Quibus quidem Apostolicis Litteris, etsi eaedem causae in gradu appellationis memoratis Tribunalibus —ordine ibi­ dem statuto— tractandae assignabantur, facultas tamen di­ recte provocandi ad Sacram Romanam Rotam ex prae­ scripto can. 1599, § 1, I.° Codicis iuris canonici dempta non est. Rccentissimls vero annis hae causae, a Tribunalibus re­ gionalibus in prima instantia cognitae, tanta frequentia deferri consueverunt Tribunali Apostolico Sacrae Romanae Rotae, ut hoc suo muneri explendo, quemadmodum opor­ tet, difficulter par sit. Res, ut de ea provide consuleretur, Augusto Pontifici f»er Sacrae Romanae Rotae Decanum tempore dato slgniicata est. Itaque Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa XII· votis eiusdem Decani concedens. In Audientia die 16 men­ sis Octobris anno 195-1 Infra scripto Prosccrctario Status concessa, decernere dignatus est: a) Ut suspendatur ad tempus canon 1599, § 1, 1.· Co­ dicis iuris canonici pro causis nullitatis matrimonii, quae a Tribunalibus Ecclesiasticis regionalibus Italiae in pri­ mo gradu iudicatae fuerunt. Quapropter causae nullitatis matrimonii In prima in­ stantia tractatae apud Tribunalia regionalia Italiae, in gra­ du appellationis deferendae/sunt, non ad Sacrum Romanam G! Rotam, sed tantum ad Tribunal designatum In Apostolicis Litteris Qua cura, I. 3318 SACRA CONGREGATIO RITUUM - PIUS Xll ti. 2458-245« Pro tertia Instantia servetur canon. 1599, § 1, 2.°. b) Ut In Vicariatu Urbis constituatur, a Tribunali pri­ mae Instantiae distinctum. Tribunal appellationis, ad quod In secundo gradu semper deferendae sunt tum causae, quae In prima instantia dhudicatae fuerunt apud Tribunal pri­ mae Instantiae Vicariatus Urbis, tum causae Neapolitanae et Calaritanac delatae in gradu appellationis ad Vicariatum Urbis vi Apostolicarum Litterarum Qua cura, II. Pro indicandis iisdem causis in tertia ct ulteriore instan­ tia senetur canon 1599, § 1,2.°. Officialis, indices, promoter Iustitiae, et defensor vin­ culi Tribunalis appellationis In Vicariatu Urbis ab Ipso Summo Pontifice, proponente Emo Cardinali Urbis vi­ cario, nominabuntur. Hacc autem decreta, quae a memorato die vim suam exserunt, Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa XII Dccano S. R. Rotae mandatum dedit communicandi cum Tribunalibus de quibus agitur. E Secretaria Status Sanctitatis Suae, die 16 mensis Oc­ tobris anno 1954.—I. B. Μονπνι, Prosecrctarius Status pro Ordinariis Ecclesiae Negotiis. • Axia. P. CIPROTTI in ApoU. 27 (1654) 321-322; D. STAFFA in ME 60 (1955) 3Ô-41 2456 1954 OCT 29.-SC RITUUM, INDULTUM. PART.· DIOECESIUM HISPANIAE Facultas datur mutandi nonnulla verba in perora­ tione «ET FAMULOS...» PRO DIOECESIBUS HISPANIAE. Excrtnis ac Revihus Dominus Hildebrandus Antonlutti. Apostolicus in Hispania Nuntius, nomine Archiepiscoporum et Episcoporum dioecesium Hispaniae a Sanctitate Sua hu­ militer postulavit ut In Oratione «Et famulos...·, in omnibus Missis recitanda, verba «...et gentes paganorum ct haeretico­ rum dexterae tuae potentia conterantur» substitui possint se­ quenti invocatione ex Litaniis Sanctorum desumpta, nempe: *ct omnes errantes ad unitatem Ecclesiae revocare et infideles universos ad Evangelii lumen perducere digneris·. Sacra porro Rituum Congregatio, utendo facultatibus sibi a Sanctissimo Domino nostro Pio Papa XII specialiter tributis, attentis expositis, benigne annuit pro gratia juxta preces. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Romae, die 29 Octobris 1954.—CalcUnus Card. Cicognani, S. C. Λ. Praef. A. Carinci, Archiep. Seleuclcn, S. R. C. a secretis. • O. MART 1ΝΈΖ DE ANTORâNA. Lae procax litùxgieo del Con­ cordia, Madrid 1 &S5. p. 57 n. 7. Ada. vide sub dio ô hâ. 1654: LE 2440. Ipeein Hispania AporoLcus Nuaaux, relatas S. C. Rituum commumcasa cum Ordinarii» Roscxiprum. sequences litteras misit cuculares in quibus determinatur famulos...» pro dioe­ cesibus HISPANIAE». Nova formula perorationis «et Madrid, 24 de noviembre de 195L Excelenlisimo Sefton Me complazco, como contlnuacidn de la carta circular num. 1.087, de 30 de Julio pasado, relativa a la Colecta Et famulos, remitirle la adjunta copia del rescripto de la Sagrada Congregaciôn de Rit os, la cual. a pcticiôn de varios obispos espaûoles, concede que, en dicha oradôn. las palabras »..xl gentes paganorum cl haereticorum dexterae tuae potentia conterantur», se puedan sustitulr pon »..xt omnes erran­ tes ad un Halem Ecclesiae revocare ct infideles universos ad Evangelii lumen perducere... digneris». Por tanto, el texto integro de la Colecta queda rcductado en la siguiente forma: Et famulos tuos Papam nostrum N.. Antistitem nostrum N., Ducem nostrum N.. cum populo sibi commisso el exer­ citu suo ab omni adversitate custodi: pacem el salutem no­ stris concede temporibus: ab Ecclesia tua cunctam repelle nequitiam: omnes errantes ad unitatem Ecclesiae reoccare ct Infideles universos ad Evangelii lumen perducere: ct frudus terrae dare el conservare digneris. Aprovccho esta ocasiôn para rciterarme de V. Exc. Revrîia ntento seguro scrvldur.—Hildcbrnndo ΛΝΤΟΝίυτπ, Nando Apostôlico [Dusttaciôn del Clero 48 (1955) 6). 2457 1954 OCT .. -PIUS XII, EPISTULA. PART.· De principiis et normis servandis MUSICS. SACRA in renovanda Unserem gellebten Sohn, Theodor Knrdlnal Innitzer, Eribbchof von Wlenl Mit Wvhlwollen haben Wlr. geliebler 3319 i 054 OCT 29-.XOV It)5t \O\ 2 t Sohn. von der Fcicr des 2. Intemationnlcn Kongrewa fa kalholischc Kirchcnmuslk crfahrcn, der vom 4. bit 10. Oktsic In Wlen stattfinden wird. Dic Mannigfaltlgkclt des durgebotenen Programma du vlelcn Problcmen acr Kirchenmusik gerceht zu werden «χΗζ fachkundigc Professorat und Konfcrenzleltcr; festlich gesti.. Icte liturgische Feiern und kûnstlerische Darbletungen, den Gang der Arbciten unterbnucn, ali das tind Gegemtii4.·, die von sich nus dic hohe Bcdcutung des Kongreue» hem»· stellen. Aber ùber nile VoUkommcnbcit der Ausseren Gertilu-j hinaus 1st es der belebende Gcist, der den Erfolg des Kongrtun bestimmen wird und fruchtbnre Ergebnisse erhofien HmL Die Lage der kntholischen Kirchcnmuslk fünfzia Jabrectch dem Motu proprio des hclligcn Pnpstcs PIUS X.—der Koapra sclbst triigt den Titcl «Dic knthollschc Kirchcnmuilk nachda Motu Proprio PIUS X. Im Aufbruch clncr neuen Zeli»— à» Lage zu umreissen, heisst auf der einen Seite die Treuexada wesentllchen kirchcnmusikalischen Grundsiltzcn heramildki. die zu allen Zelten Gdltigkcit behnltcn, auf der andern 5*1» aber Jener Entwicklung Rechnung tragen, die Jedem Onera­ mus Inncwohnt, durch die er sein elgcncs Lcben erhAlt, μ dessen Fdhigkcitcn zu crhOhcn sucht. Es gilt daher dio Forderung: kelne Anderung der Gnndsatze, die, well wescntllch. für dic Dauer Geltung habes, sondem deren Fortentwicklung In den Erschclnungtforma. in treuer Anwendung eben jener bekannten Grundsâlze srf die heutigen Umstftnde und Bedûrfnisse. Dies dari abe gewlss kelne Missachtung fcstlicher odor kdnstleriscber Wertt der Vergangenhcit bedeuten; es soli auf kirchenmntikaliidzQ Gebiet nur heissen, die SchOpfungen der Vcrgangenheit writerzuentwickeln im Einklang mit Ziel und Zweck der Mtufa Sacra selber. Wenn sich daher von sclbst gezlemcnde Ehrfurcbl w dn ûberkommenen kirchlichen Musik cmpflehlt, so dûrfen dod die Gotteshâuser ihre Pforten auch dem Neuen ôlfoen, du der Spur des goldenen Zeltalters der kirchlichen Kurul fotesd, von echt katholischcm Geist bescelt und von begnaddn Kùnstlem gestaltet ist, wenn zwar in der Ausdrudufwa heutiger Mitte) und neuzeitlicher Tcchnik. Das Zfcl wird in der Übcrcinstimmung von Altem nl Neuem liegen, so dass eincr Musik die Wege geebnet werfc die Gott dem Herrn wohlgcfdlll und es dem Gldubigen enadglicht, seine Gebete auf Ihren Flùgcln beschwingter zum Troa des Allerhôchstcn cmporzusendcn. Auf dass der Kongrcss seinen Zweck erfQlle, erteilen Wir Ihnen. geliebter Sohn, und allen, die zum guten Erfolg tkr Arbeiten mitwirken, wie sâmtlichen an der Tagung Tdlnebmenden in vâterlichem Wohlwollen den Apostolischcn Seges».· Pius Pp. XII • Ordinario VxcdobcEenai: EL 69 (1955) 274-275. 2458 1954 NOV 2.-PIÜS ΧΠ, ALLOC. AAS 46 (1954) 666-6Π | Allocutio · Emis PP. DD. Cardinalibus aîque Exatà PP. DD. Sacrorum Antistitibus gui pridie proclamdisr.i interfuerunt nooi liturgici Festi Deiparae Mariae caeli terraque Reginae, ab ipso Summo Pontifice in Basilica Vaticars peractae: | De MUNERIBUS SACERDOTII ET REGIMINIS QUAE EX DIVLKt INSTITUTIONE EPISCOPIS COMPETUNT •Magnificate Dominum mecum; et extollamus notnrn eius simul»l, quia novo ex superno munere Nostra cum implentur vota, feliciter evenit cruod perquam grato vestnx Dilecti Filii Nostri et Venerabiles Fratres, hodie fnilmar conspectu et amplissimum vestrum coram contuemur con­ sessum. Ratio ipsa novi liturgici festi Deiparae Mime caeli terraeque Reginae, quod nuper sollemniter ediximus pias has Nostras adauget laetitias, propterea quod sum­ mopere decet filios promovere gaudia, cum ipsi materoma videant adauctum honorem. Quodsi Beatissima Virgo Maria omnium est Regüu· praecipuo sane nomine et arctiore ratione vobis ct consi­ liis inceptisque vestris praeest, quia singulari augusloçK laudis titulo Apostolorum Regina vocari consuevit. Ipsi enim, cum sit mater pulchrae dilectionis et timoris et agnitionis ct sanctae spei, 3 quid vehementius exopUt, quid potius contendit, quam ut verax veri Dei cultus allins usque in animos radices agat, ardentior usque flammescat caritas, castus Del timor consilia regat, spes immortalina promissorum compos terrestre maestum soletur exsilium? Hacc vero omnia opera et industria, qua Vos in apostolb cum/munus incumbitis, parantur hominibus, ut sobrie, k" iuste, pie occasuram agentes vitam, sine occasu in caria PIUS XII. ALLOC. DE MUNERE SACERDOTII ET REGIMINIS EPISCOPORUM (ellcltatem consequantur. Sub ductu igitur ct auspicio Mariae semper Virginis Matris Domlnaeque nostrae nunc vobis de nonnullis rebus instituimus loqui, quae quidem haud defutura fiducia arbitramur vobis ct labori, soller­ tiae pleno, quo agrum Del exercetis, utilia fore. Exeunte mense Malo huius annl ad Sacrorum Antistites, qui frequentes undique terrarum Romam venerant, reve­ rentiae, pietatis, obsequii studia prolaturi Pio X Pontifici Maximo, cui Sanctorum Caelitum tunc a Nobis decreti sunt honores, orationem habuimus de magisterio, quod ex divina institutione et praerogativa ad Apostolorum succes­ sores sub auctoritate Romani Pontificis pertinet. 3 Nunc quasi inchoatum persequentibus sermonem, opportunitate data, de duobus ceteris muneribus, quae, primo arcte coniuncla, vos spectant vcslrasque poscunt cogitationes deuras, dc sacerdotio scilicet et de regimine, placet Nobis facere verba. Mentem et animum iterum convertamus ad Sanctum Pium X, Summum Pontificem. Exclus vitae descriptione novimus, quid ei fuerit altare d Eucharisticum sacrificium, et quidem a die, quo summo Deo sacerdotii obtulit primitias, cum sacerdos novensilis commoto animo ad gradus altaris primum dixit «Introibo id altare Dei·, per totam eius vitam sacerdotalen; cum pa­ rochus fuit, cum factus est in Sacro Seminario moderator pietatis· cum consecratus fuit Episcopus, cum Patriarcha d Cardinalis nominatus, cum denique electus fuit Summus Pontifex. Ipsi altare et Eucharisticum sacrificium fuerunt caput ac velutl centrum eius pietatis, refugium ct robur animi in laboribus et angustiis, fuerunt fons lucis, fortitu­ dinis, assidui studii gloriam Dei et animorum salutem comparandi. Hic Pontifex, uti fuit ct est exemplar Magistri, sic fuit et est exemplar Sacerdotis. Sacerdotis munus proprium ct praecipuum semper fuit et est «sacrificare», ita ut, ubi nulla sit proprie vereque di­ cenda potestas sacrificandi, nec inveniatur proprie vereque appellandum sacerdotium. Hoc idem plane pcrfectcquc cadit in sacerdotem Novae Legis. Cuius praecipua potestas ct muneris functio est of­ ferre unicum et celsissimum sacrificium Sumini et Aeterni Sacerdotis Christi Domini, quod nempe divinus Redem­ ptor cruento modo in cruce obtulit et incruento in Novisiima Cena anticipavit, continenter iterari voluit, mandans Apostolis suis / «Hoc facite in meam commemorationem»4. Apostolos ergo, non omnes fideles, ipse Christus fecit et constituit sacerdotes, elsque dedit sacrificandi potestatem. De hoc excelso Novi Testamenti sacrificandi munere et actione docuit Concilium Tridentinum: «In divino hoc sa­ crificio, quod in Missa peragitur, idem ille Christus conti­ netur et incruente immolatur, qui In ara crucis semel sc ipsum cruente obtulit... Una enim cademque est hostia, idem nunc offerens sacerdotum ministerio, qui se ipsum tone in cruce obtulit, sola offerendi ratione diversa» 6. Itaque sacerdos celebrans, personam Christi gerens, sacri­ ficat, isque solus; non populus, non clerici, nc sacerdotes quidem, ple religioseque qui sacris operanti inserviunt; quamvis hi omnes in sacrificio activas quasdam partes ha­ bere possint et habeant. «Quod tamen christifideles Euchariiticum participant Sacrificium, non idcirco —ita in Noitris de sacra Liturgia Litteris Encyclicis, quae Mediator Dei Inscribuntur, monuimus · — sacerdotali etiam pote­ state fruuntur». Quae hisce diximus, pernota quidem vobis. Venera­ biles Fratres, esse scimus; nihilominus ea Nobis memo­ randa esse censulmus, cum quasi fundamentum et ratio sint eorum quae statim dicturi sumus. Non eniin desunt, qui veram quandam sacrificandi potestatem in sacrificio Missae omnibus pie adstantibus, etiam lalcis, vindicare non desistant. Contra hos veritatem ab errore, qualibet ambiguitate amota, secernamus oportet. Iam ante septem annos eisdem Encyclicis Litteris eorum reprobavimus er­ rorem, qui declarare non dubitaverunt Christi manda­ tum «Hoc facite in meam commemorationem», «ad cun­ ctam directo pertinere christifidelium Ecclesiam; atque exinde, deinceps tantum, hierarchicum consecutum esse sacerdotium. Quapropter populum autumant vera perfrui sacerdotali potestate, sacerdotem autem solummodo agere ex delegato a communitate munere. Quam ob rem Euduristicam Sacrificium veri nominis «concelebrationem» existimant, ac reputant expedire potius, ut sacerdotes una cum populo adstantes «concelebrent», quam ut prlvallm Sacrificium offerant absente populo». Eadem data occasione etiam in memoriam revocavimus, qua ratione 'CtAtis 1954, n. 8, p. 313-317 [LE 1431]. ‘ Lvc. 22,19. · Sessio ΧΧΠ,αρ. j DxsxixcKa. n. 9»o. * Ada Ap. Sdis, vol. 39, 1947, pog. • Habita die 2 Noveabns meads a. 1954. ‘Pi. 33. 4. 1 Cfr. Ecd. 24. 24. mi 3321 n 5458 sacerdos celebrans dici quiret «populi vices agere»; prop­ terea scilicet, «quia personam gerit Domini Nostri lesu Christi, quatenus membrorum omnium Caput est, pro ilsdemquc semet ipsum offert; idcoque (sacerdotem) ad al­ tare accedere ut ministrum Christi, Christo inferiorem, su­ periorem autem populo. Populum contra, quippe qui nulla ratione divini Redemptoris personam / sustineat neque con­ ciliator sit Inter se ipsum et Deum, nullo modo iure sacer­ dotali frui posse»7. In hac re consideranda non agitur tantum de fructu, qui ex Eucharistici sacrificii celebratione vel auditione hauritur, metiendo, —sane fieri potest, ut truis maiorem fructum capiat ex Missa pie religioseque audita quam ex Missa leviter et negicflcntcr celebrata—, sed de statuenda natura actus, qui est in Missae auditione et celebratione, unde alii fructus sacrificii profluunt; fructus scilicet —ne de cultu divino adorationis et gratiarum actionis loqua­ mur— placationis et impetrationis pro illis, pro quibus sa­ crificium offertur, etsi ipsi sacrificio non adsint; item fruc­ tus «pro fidelium vivorum peccatis, poenis, satisfactioni­ bus, sed et pro defunctis in Christo, nondum ad plenum purgatis»8. Re ita perspecta, assertio quae his nostris tem­ poribus non solum a laicis, sed interdum et a quibusdam theologis et sacerdotibus fit ab iisque spargitur, tamquam opinionis error relci debet, scilicet idem esse unius Missae celebrationem, cui centum sacerdotes religioso cum ob­ sequio adstent, atque centum Missas a centum sacerdoti­ bus celebratas. Non ita profecto. Quoad sacrificii Eucha­ ristici oblationem tot sunt actiones Christi Summi Sacer­ dotis, quot sunt sacerdotes celebrantes, minime vero quot sunt sacerdotes Missam episcopi aut sacri presbyteri cele­ brantis pie audientes; hi enim, cum sacro intersunt, ne­ quaquam Christi sacrificantis personam sustinent et agunt, sed comparandi sunt christifldclibus laicis qui sacrificio adsunt. Ceteroquin negari vel In dubium vocari non debet fideles quoddam habere «sacerdotium», neque hoc parvi aestimare vel deprimere licet. Princeps enim Apostolorum in prima sua Epistola, alloquens fideles, his utitur verbis: «Vos au­ tem genus electum, regale sacerdotium, gens sancta, po­ pulus acquisitionis»; · et paulo ante ibidem asserit ad fide­ les pertinere «sacerdotium sanctum, offerre spirituales ho­ stias, acceptablles Deo per lesum Christum»10. At quae­ cumque est huius honorifici tituli et rei vera plcnaque signi­ ficatio, firmiter tenendum est, commune hoc omnium chri­ stifidelium, altum utique ct arcanum, «sacerdotium» non gradu tantum, sed etiam essentia differre a sacerdotio proprie vereque dicto, quod positum est in potestate peri>etrandi, cum persona Summi Sacerdotis Christi geratur, psius Christi sacrificium. Gaudenti animo animadvertimus multis in dioecesibus exorta esse / propria Liturgiae Instituta, constitutas esse 570 sodalitates llturgicas, nominatos moderatores rei liturgicae provehendae, habitos conventus liturgicos dloecesanos et ex pluribus simul dioecesibus, habitos vel praeparatum iri Conventus ex omnibus nationibus. Perlibenter audivimus hic atque illic etiam ipsos Episcopos huiusmodi Conven­ tibus interfuisse vel praesedisse. Hi coctus interdum pro­ priam sequuntur rcgulam, ita scilicet, ut unus tantum sa­ crum peragat, alii vero (sive omnes sive plurimi) huic uni sacro intersint in eoque sacram synaxlm e manu celebran­ tis sumant. Quod si hoc ex iuxla" ct rationabili causa fiat, neque Episcopus ad fidelium admirationem λ-itandam aliud statuerit, obnitendum non est, dummodo huic modo agen­ di ne subsit error iam supra a Nobis memoratus. Quod dcln ad res in Congressionibus illis pertractatas attinet, disceptatum est dc propositis ad historiam, doctrinam vel actionem vitae pertinentibus; illatae sunt conclusiones atque vota concepta, quae ampliori huiusmodi progressio­ ni necessaria vel convenientia visa sunt, legitimae tamen auctoritatis ecclesiasticae iudicio subicienda. Haec vero ad sacram excolendam Liturgiam impulsio non constitit intra Conventuum celebrationes; sed simul exercitatio ct usus continenter increscebant et augebantur, ita ut fideles maiore usque frequentia el numero ad activam coniunctionem et communionem cum sacerdote, qui sacris operatur, compellantur. At, Venerabiles Fratres, quantumcumque favetis —et quidem iusto iure— usui atque profectui sacrae Liturgiae. ne siveritis huius disciplinae studiosos in vestris dioecesi­ bus ductui et vigilantiae vestrae sese subtrahere, et pro­ prio iudicio sacram Liturgiam temperare et immutare, contra Ecclesiae normas dilucidis verbis statutas: «Unius Apostolicae Sedis est tum sacram ordinare liturgiam. tum 553 [LE 1963). Ap. Sdu, tu<7. pa<· 5S3 et 3$4 [Lh t^ll· • Coae. Trid. Sess. XXII, capi 2. DKXxrsant, a. 94α · I P&. *, 9. «» L c. 3323 PIUS ΧΠ, ALLOC. DE MUNERE SACERDOTII ET REGIMINIS EPISCOPORUM μ liturgi cos approbare libros» n, et praesertim quoad sacrum peragendum: «Reprobata quavis contraria consuetudine, sacerdos celebrans accurate ac devote servet rubricas suo­ rum ritualium librorum, caveatque ne alias caeremonias aut preces proprio arbitrio adiungat» Ά Neque vosmet ipsi huiusmodi inceptis et magis audacibus quam prudentibus Impulsibus vestram concesseritis approbationem vel facul­ tatem. •Forma facti gregis» (τύτοι γν/ίμευν, τού ποι μνίου)1’: haec Beati Petri verba praecipue ad Episcopum spectant, utpote qui Pastoris munus habeat et gerat. Peculiaris et Ô71 propria nola Pontificatus Pii X revera est ratio mosque •Pastoris». Brevi, postquam is ad apostolicl muneris fa­ stigium ascendit, omnibus innotuit ad Apostolorum Prin­ cipis cathedram evectum esse sacerdotem, qui in animo­ rum curatione adoleverat, qui ab initio sacerdotii sui fuerat et esse perstiterat animorum pastor, usque dum universo gregi Christi pascendo fuit praepositus. Immutabilis nor­ ma, quam in agendo habuit, summa vitae, quam sibi con­ stituit, fuit «salus animorum». Sl cupivit «omnia instaurare in Christo», hoc ipsum propter salutem animorum voluit; huic fini et muneri quodammodo cetera omnia sua subiecit. Ipse In medio grege suo fuit bonus pastor, de eius necessi­ tatibus sollicitus, de periculis ei imminentibus anxius; to­ tus In eo, ut gregem Christi in via Christi duceret ct di­ rigeret. At Nobis, dum ad vos, Venerabiles Fratres, gregum vestrorum pastores, nunc verba facimus, in animo non est hic eximiam Sancti Pontificis atque Pastoris imaginem ct speciem perfectam iterum depingere; memorare potius volumus —quemadmodum iam egimus ad Episcoporum magisterium el sacerdotium quod attinet— nonnulla, quae singulariter hisce nostris temporibus sacri pastoris exi­ gunt nutum, vocem, operam. El primo sane nunc animadvertuntur habitus mentis ct propensiones, quae potestatem Episcoporum —(Romano Pontifice haud excepto)—, prout ipsi pastores sunt gre­ gis sibi concrediti, cohibere ct circumscribere praesumunt. Eorum auctoritatem, curam et vigilantiam intra certos fines coarclanl, qui spectant res stricte religiosas, veritates fidei nuntiandas, pietatis exercitationes moderandas, Ec­ clesiae sacramenta administranda et liturgicorum mune­ rum functiones peragendas. Arcere autem volunt Eccle­ siam ab omnibus inceptis et negotiis, quae veram, ut agi­ tur, vitam, «la realtà della vita», quemadmodum ipsi aiunt, attingunt, cum haec posita sint extra eorum facultatem. Breviter, hic cogitandi habitus in publicis sermonibus non­ nullorum laicorum catholicorum, etiam qui celso munere funguntur, interdum significatur, cum dicunt: «Episcopos et sacerdotes, libenter videmus, audimus, adimus in Tem­ plis, in lurisdiclionibus eorum; at in foris et in publicis sedibus, in quibus res huius vitae et terrae aguntur ct de­ cernuntur, eos videre et eorum vocem audire nolumus. Inibi enim nos laici, —nequaquam autem clerici, cuiusvis dignitatis et gradus—, sumus legitimi iudices». Contra ergo huiusmodi errores aperte firmiterque te­ nendum est: Ecclesiae potestas nequaquam «rerum stricte religiosarum», uli loqui solent, finibus continentur, sed tota Se legis naturalis materia, institutio, interpretatio, alio, quatenus moralis earum ratio attenditur, in citis sunt potestate. Observatio enim legis naturae ex Dei 672 ordinatione / spectat ad viam, qua homo ad finem suum supra naturam tendere debet. Iam vero Ecclesia est hac in via, ad finem quod attinet supra naturam, hominum dux et custos. Hunc modum agendi iam Apostoli, et postea, inde a primis temporibus, Ecclesia semper tenuit et etiam hodie tenet, et quidem non instar ducis et consiliarii pri­ vati, sed ex mandato et auctoritate Domini. Quare, cum agitur de praescriptis et sententiis, quas legitimi Pastores (scilicet Romanus Pontifex pro universa Ecclesia, Episco­ pi vero pro fidelibus suis curis commissis) in rebus legis naturae edunt, fideles non debent provocare ad effatum, (quod In sententiis privatorum adhiberi solet): «tantum valet auctoritas, quantum valent rationes». Hinc, etsi cui argumentis allatis ordinatio quaedam Ecclesiae non evinci videtur, tamen, permanet obbligatio oboedientiae. Haec fuit mens, haec sunt verba Sancti Pii X in cius Epistola Encyclica Singulari quadan dlcl 24 Septembris 1912 u: «Quidquid homo Christianus agat, etiam in ordine rerum terrenarum, non ei licere bona ncgllgcre quae sunt supra naturam, Immo oportere, ad summum bonum tamquam ad ultimum finem, ex Christianae sapientiae praescriptis, omnia dirigat: omnes autem actiones eius, quatenus bonae aut malae sunt in genere morum, id est cum lure naturali et divino congruunt aut discrepant, iudiclo et lurisdlctioni 53. “Cun. IJ57. uC*a., S18. u / Prtr. 5. 3. ·· Acia Ap. SrJtt, vol. 4, 3323 1951 NOV t Ecclesiae subesse». Et statim communem hanc rrgahn in materia socialem transfert: «Causam socialem contra versiasque ei causae sublectas...... non mere occooooicae esse naturae, propterenque elusmodi, quae compod. posthabita Ecclesia auctoritate, possint» quum contn verissimum sit eam (quaestionem socialem) moralem h primis ct religiosam esse, ob eamque rem ex lege mera potissimum et religionis Iudiclo dirimendam» M. Et In rc sociali non una tantum, sed plures etiam e gravissimae sunt quaestiones, sive mere sociales, sive » ciales-politicae, quae ordinem ethicum, conscientias, uhtem animorum spectant, ideoque minime dlcl potiad versari extra auctoritatem curamque Ecclesiae. Qain ha­ mo, etiam extra ordinem socialem occurrunt quaestloco, non stricte «religiosae», de rebus politicis sive ad slngchi sive ad omnes nationes pertinentibus, quae ordinem ethi­ cum attingunt, conscientias gravant, adeptionem finii ultimi haud levi periculo exponcre possunt el ptruep» exponunt. Ita quaestio de fine ac terminis po testati j cm· lis; de rationibus inter singulos homines et societatem; de «Statibus to tal i tari Is», quos vocant, cx quovis prindph ortis ct deductis; dc «totali laicisatione Status», uti dicite·, et vitae publicae; de plane efficienda / scholae «ialdsatioDe», de natura ethica belli» de legitimo vel non legitimo belb, quale nostris temporibus geritur, ct de viri religiosae con­ scientiae in co adiutrici opera permittenda vel denegante; dc vinculis et rationibus ethicis, quibus Nationes mota reguntur ct tenentur. Veritati rerum, quin etiam ipsi rectae rationi contra­ dicit qui asserit haec, quae memoravimus, aliaque permu­ ta eiusdem generis esse extra ordinem ethicum, Mrçç?. esse, vel saltem esse posse extra potestatem Auctoritatis a Deo statutae, ut provideat iusto ordini, ut ducat et di­ rigat conscientias et actiones hominum recta via ad eoraa finem ultimum; non sane «in abscondito» solum, intra j>>rietes Templi et sacrarii, sed etiam, et multo magis, palix nuntians «super tecta» (ut verbis Domini utamur11), in ipsa acie, in media pugna saeviente inter veritatem d errorem, inter virtutem et vitium, inter «mundum» et regnum Del, Inter principem huius mundi et mundi Sal­ vatorem Christum. Restat ut pauca quaedam addamus de disciplina «· clesiastica. Sciant oportet clerici et laici idoneam el legtimam esse Ecclesiam, et idoneos ct legitimos esse pro fi­ delibus quemque sibi commissis intra communes luris fines Ordinarios locorum ad disciplinam ecclesiasticam stabi­ liendam et urgendam, idest ad statuendum externum agen­ di et sese gerendi modum in iis quae externum ordino spectant, neque vero sive ex natura rei sive cx institutio­ ne immediate divina originem habent ct constituta sunt Fas non est clericis aut laicis huic disciplinae se subdocere, sed omnibus curae esse debet, ut disciplina ecclesiastici sincere servata Pastoris actio fiat facilior atque efficarior. coniunctlo inter gregem et pastorem firmetur. In codes grege sit pacificum consortium atque concors opera, alta alteri sit exemplo et adiutorio. At, quae modo locuti sumus de Episcoporum iure, otpote pastorum ovium gregis sibi cuique commissi, in om­ nibus, quae tum ad religionem tum ad leges morum ct ad ecclesiasticam disciplinam pertinent, subsunt cuidam cen­ surae, quae saepe latenter ct surde obmurmurat, nec de­ bitum sibi firmum animorum assensum obtinent, idcirco etiam quod discriminis plenam perturbationem addumt alii hodierni temporis elatiores spiritus, quorum ludkii hic plus iliic minus patefiunt. Conscienda adeptae nute­ ris personarum aetatis, quae magis in dies asseritur, effi­ cit, ut nescimus quo aestu animi magis magisque agitentur ct effervescant. Haud pauci huius aetatis, sive viri rive mulieres. Ecclesiae ductum ct vigilantiam indignam pu­ tant gerendi se more, qui adultam addecet aetatem; noo solummodo id dictitant, sed etiam penitus in sensu habent Nolunt enim instar impuberum «sub tutoribus el acto- <*· ribus» esse n; volunt existimari ct tractari ut adulti, qui sui iuris sint ct ipsi sibi statuant qui faciendum quito omittendum quibuslibet in adiunctis rerum. Proponat Ec­ clesia —Ita illi loqui non dubitant— doctrinae suae doima ta, promulget leges, quae actioni nostrae praedat Verumtamcm, cum haec ad singulorum vitam referente adhibendaque sunt, tunc illa abstineat neque ullo modoie Immisceat; sinat suo quemque fidelem iudiclo et conscien­ tia se gerere. Idque asseverant eo magis ita fieri oportere, quod Ecclesiam eiusque administros plerumque latet cer­ tus definitusque status rerum, latent scilicet summatia sumpta rerum adiuncta. sive quae intima hominis sive quot extrinseca spectant, in quibus singuli positi sunt el ia x9z3.ro· 658. c., pag· 658-659. 11 Cfr-Μλτπζ. 10,37. »’6*1 χ,χ. 3334 1954 DEC 3 PIUS XII, ALIAM’. DE NATURA ET STATU CULPAE ET PAENAE quibus consilium capere siblque prospicere debent. Prae­ terea nolunt hi omnes in supremo et intimo consilio vo­ luntatis suae ullum Inter se ac Deum habere interpositum interpretem vel intercessorem cuiuscumque dignitatis et nominis sit. De hisce reprehensione dignis opinationibus abhinc duos annos in Allocutionibus, diebus 23 mensis Martii et 18 mensis Aprilis anno 1952 habitis, verba fedmus et eorum argumenta examinavimus ie. De pondere ct momento quod adeptae «maiori aetati personali» tribui­ tur, recte asseritur, lustum ct aequum esse adultos non de­ bere regi sicut pueros. Apostolus de sc ipso dicit: «Cum essem parvulus, loquebar ut parvulus, sapiebam ut par­ vulus, cogitabam ut parvulus. Quando autem factus sum vir, evacuavi quae erant parvuli»1·. Non est vera edu­ candi ars, qune aliam sequatur rationem ct viam, neque est verus pastor animorum, qui alio intendat quam ut fide­ les sibi creditos provehat «In virum perfectum, in mensu­ ram aetatis plenitudinis Christi» Sed aliud omnino est adultum esse ct evacuasse quae sunt parvuli; ct aliud, esse adultum et Ideo nom obnoxium legitimae auctoritatis ductui et gubernationi. Gubernatio enim non est quasi quaedam tutela infantium, sed ductus efficax adultorum in finem civitatis. At quoniam ad vos, Venerabiles Fratres, non ad fide­ les loquimur, cum in vestro grege huiusmodi germina ct indicia apparere et crescere incipiunt, fideles admonete: 1) Deum constituisse in Ecclesia pastores animorum non ut onus imponant gregi, sed ut gregem promoveant et tueantur; 2) ductu et vigilantia pastorum in tuto poni fide­ lium veram libertatem; eos prohiberi a servitute errorum et vitiorum, firmari contra incitamenta ex pravis exemplis Γ5 el ex consuetudine malorum hominum/ orientia, inter quos esse et vivere cogantur; 3) Ideo eos agere contra pruden­ tiam et caritatem sibi ipsis debitam, si hanc Dei quasi pro­ tensam manum et certissimum delatum auxilium recusent, inter clericos autem et sacerdotes si quos inveneritis hoc falso studio ac mere imbutos, opponite eis gravissima mo­ nita Decessoris Nostri Benedicti XV in hanc sententiam locuti: «Unum tamen est, quod praeteriri silentio non de­ bet: quotquot enim sunt sacerdotes, omnes, uti filios No­ b's penitus dilectos, volumus admonitos, quam plane opus sit, cum ad propriam ipsorum salutem, tum ad sacri ministerii fructum, eos quidem suo quemque Episcopo coniunctissimos esse, atque obsequentlssimos. Profecto ab illa elatione animi et contumacia, quae horum est tempo­ rum, non omnes, ut supra deploravimus, vacant admini­ stri sacrorum; neque enim raro contingit Pastoribus Ecdesiae, ut dolorem et impugnationem inde inveniant, unde solatium et adiumentum iure exspectarint *l. Hactenus quaedam diximus de materia curae pastoralis; quaedam de personis in quorum emolumentum cura pa­ storis destinatur; non aequum est sermoni Nostro finem tacere, non conversis aliquantulum cogitationibus Nostris id ipsos Pastores. Ad Nos et ad vos Pastores illa Aeterni Pastoris referenda sunt sanctissima dicta; «Ego sum pastor bonus. Ego veni, ut vitam habeant, et abundantius ha­ beant» M. Ad Petrum autem Dominus dixit: «Si diligis me, pasce agnos meos, pasce oves meas» 23. His pastoribus bonis opponit mercenarium, qui se suaque quaerit nec para­ tus est vitam dare pro grege;14 opponit Scribas ct Phariuros, qui regnandi et dominandi cupidi, propriam gloriam quaerentes, cathedram Moysi occupabant, alligabantque onera gravia et importabilia, et imponebant in humeros hominum u. De iugo autem suo Dominus dixit: «Tollite iugum meum super vos! lugum enim meum suave est, et onus meum leve» M. Ad officium pastorale fructuosum et efficax gerendum multum confert frequens ac mutua inter Episcopos com­ municatio. Ita in assequenda experientia inque usu re­ rum alius alium perficit; redditur maior regiminis simili­ tudo, vitatur christifldelium admiratio, qui saepe non Intellegunt cur in alia dioecesi res hoc modo se habeant, Iu alia autem, quae fortasse proxima ei adiacet, dissimili Γί nodo, quin etiam interdum prorsus / contrario. Ad haec autem consequenda plurimum possunt communes Coetus, qui fere ubique iam in usu sunt, et augustiore celebranda ritu Concilia provincialia et plenaria, quae in Codice iuris canonici constituta ccrtisque legibus circumscripta sunt. Ad hanc autem Inter Fratres in Episcopatu coniunctiocem et communicationem accedat oportet coniunctlo et communicatio viva et frequens cum hac Apostolica Sede. Ex antiquissimis Christianitatis temporibus hic viget "DiKsm t RiJuvnaiagfi, voL 14, 1953, ρα<· ’9 ^1* P*<· ^9 et seq. ltlCar zj, xi. ·· Eph. 4, Z3. »> Uti. Encycl Ad IkaJiuimi Apcxkforum Pnvtpti, dxe z Novembris 19x4; Acia Ap. Sedis, vol 6, 19x4. 579. ■Cfr.Io. zo, zx-io. “Cfr. Io ai, 15-17. 14 Cfr. Io. 10,12-13. uCfr. Mattu. 14. “Cfr. Mattii, xx, 39-30- 3325 11. 245» adeundi Sanctam Sedem usus, non tantum in rebus doctri­ nae fidei, sed etiam regiminis el disciplinae. Argumenta cl exempla haud pauca exhibent antiqui historiae fontes. Romani autem Pontifices, sententiam rogati, non respon­ derunt tamquam theologi privati, sed vi auctoritatis suae sibi conscii potestatis, quam acceperunt a Christo Domino, regendi totum gregem et quamlibet cius partem. Idem eruitur ex factis et casibus, in quibus Romani Pontifices, non Interrogati, controversias exortas diremerunt aut «du­ bia» ad suum iudicium advocaverunt. Haec ergo coniunctlo et congruens rei communicatio cum Sancta Sede non oritur quodam studio omnia in unum cogendi ct conformandi, sed ex iure divino ct ex proprio ipsius constitutionis Eccle­ siae Christi elemento. Neque ccdlt hoc in detrimentum, sed In emolumentum Episcoporum, quibus greges peculiares re­ gendi concrediti sunt. Ex communicatione enim cum Sede Apostolica assequentur in «dubiis» lumen et securitatem, in difficultatibus subeundis adiumentum, In angustiis fe­ rendis levamen ct solacium. Contra ex Episcoporum ad Apostolicam Sedem «relationibus» haec ampliorem asscquetur de statu universi gregis notitiam, melius citiusquc cognoscet auac pericula immineant, quae remedia ad mala sananda adhiberi possint. Venerabiles Fratres, Christus, pridie quam pateretur, pro Apostolis oravit Patrem, simulque pro omnibus in munere eorum apostolico successoribus: «Pater sancte, ser­ va eos In nomine tuo, quos dedisti mihi, ut sint unum, sicut et nos. Sicut Tu me misisti in mundum, ct ego misi eos in mundum... dilectio, qua dllexisti me, in Ipsis sit, et ego in ipsis» 27. Sic ergo Nos, consenior, Aeterni Pastoris in terris Vica­ rius, ad vos Fratres nostros, seniores et gregum vestro­ rum pastores, locuti sumus iuxta sepulcra Apostolorum Principis et Sancti Pontificis Pii X, et in extremo sermone Nostro memoris animi cogitationes iterum convertimus ad Missam «Si diligis», a qua sermo initium habuit, in cuius «praefatione» precamur, «ut gregem tuum. Pastor aeterne, non deseras, sed per beatos Apostolos tuos continua pro­ tectione custodias. Ut/ iisdem rectoribus gubernetur, quos 677 operis tui vicarios eidem contulisti praeesse pastores»; et in altera oratione post communionem addimus: «Multipli­ ca, quaesumus. Domine, in Ecclesia tua spiritum gratiae, quem dedisti, ut beati Pii Summi Pontificis deprecatione, nec pastori oboedientia gregis nec gregi desit cura pastoris!». Quod faxit vobis omnibus Deus secundum divinae lar­ gitatis mensuram! ” Io. 17, xi 18.26. “Z Pdr. 5, x. Adn. F. HÜRTH in PrM 43 (1954) 231-2S1; CpR 34 (1355) 4-δ. 2459 1954 DEC 5.-PIUS XII, ALLOC. AAS 47 (1955) 60-71 Summus Ponti/ex, iis qui interfuerunt VI Conrentui nationali Sodalium Consociationis ex iuris peritis catholicis Italiae, haec edidit rerba: 4 De via quae ducit hominem ad reatum culpae et PAENAE DEQUE IPSO STATU CULPAE ET PAENAE Accoglicte, illustri Signorî, il Nostro saluto di benvenuto. Lo rivolgiamo alia vostra degna Assembles con gli stessi sensi di giola e di fiducia, coi quali vi ricevcmmo lo seorso anno. La questione, che oggi prendiamo In esame. Cl è stata segnalata da uno dei vostri, Pinsigne Professor Camelutti. È ia funzione della pena, il «redimere ii colpevole mediante ia penitenza»; questione che Noi ameremmo di fonnulare cost: ia coipa c Ia pena nella loro vicendevole connessione. Vorremmo, cioè, indicare a larghl trattl il cammino del1’uomo dallo stato dl non colpevolezza, attraverso 11 fatto della coipa, a quello di coipa e dl pena (reatus culpae ct poenae); e viccversa, il ritomo da questo stato, attraverso 11 pentimento e ia esptazîone, a quello di liberazione dalla coipa e dalla pena. Noi potremo ali ora vedere più chlanimente quale è In origine della pena, quale ne è la essenza. 3ualc la funzione, quale forma essa deve prendere per con urre ii colpevole alia sua liberazione. I—LA VIA VERSO LA COLPA E LA PENA Occorre qui premettere due avvertenze. Innanzi tutto ii problema della coipa c della pena è un problema di persona, e ciô in un dupliee asjxlto. lai via • Datus dif 5 Decembris measi* fc. 1954. 3326 C. 2459 PIUS XII. ALLOC, DE NATUBA ET STATU CULPAE ET PAENAE verso h colpa prende le mosse dalla persona del soggetto attivo, dal suo «lo». Nella somma degli alti, che da essa Al provengono come da centro dl azlone, sono qui da / consi­ derare soltanto quelli die sl basano su di una cosclente e voluta detcrmlnazlone; atti doè che Γ lo poteva compierc o non complere, chc compic perché egli stesso vi si è liberamente risolto. Questa funzlone centrale dell’Io verso sè stesso —anche se operante sotto influssi di diversa na­ tura— è un elemento necessario, se si vuol pariare di vera colpa e di vera pena. I fatto colpevole è perô sempre anche una posizionc di persona contre persona, tanto se l’oggelto immediato della colpa à una cosa, come nel furto, quanto se è una persona, come nelFomlddfo: inoltrc Flo della persona, che si rende colpevole, si dirige contre l’Autorità superiore, quindl in conclusione sempre contre l’autorità dl Dio. Nel che Noi, che abbiamo di mira 11 genuino problema della colpa c della pena proprlamentc dette, presclndlamo dalla colpa meramente giuridica e dalla sua conseguentc penalità. È pol da osservare che Ia persona e la funzione personale dei colpevole formano una stretta unltà, che alia sua volta f>resenta differenti aspelti. Essa riguarda al tempo stesso I campo psicologico, giuridico, etlco c religioso. Questi aspetti sl possono bensl considerare anche separatamente; ma nelle vere colpa c pena sono fra di loro cosl connessi, che soltando nel loro complesso è possibile di formarsi un giusto concetto circa il colpevole e la questione dclla colpa e della pena. Non sl puô dunque nemmeno trattarc questo pro­ blema unllateralmente, soltanto sotto l'aspetto giuridico. La via verso la colpa è quindi questa: lo spirito dell’uomo si trovn nella seguente posizionc: dlnanzi ad un fare o ad un omettere, che a lui si présenta corne scmplicemente obbllgante, corne un assoluto «tu devi», una incondizionala esigenza da attuarsi con detcrmlnazlone personale. A que­ sta eslgnnza l’uomo rifluta dl obbedire: resplnge il benc, adotta il male. Alla interna risoluzione, quando essa non si esauriscr in sè stessa, segue l’azione esterna. In tal gulsa Fatto colpevole è compiuto nel suo elemento sia intemo che estemo. » Natura î? e vari aspetti dell’atto colpevole In ciô che riguarda il lato soggettlvo della colpa. per un retto giudlzio occorre tener conto non solo del fatto esteriore, ma anche degl’lnflussl provenienti dalFintemo e dall’csterno, che hanno cooperato nella risoluzione del colpevolc, come disposizioni innate o acquisite, impulsi o im­ pedimenti, impronte della cducazlonc, irradiazioni delle persone c delle cose In mezzo a cul vive, fattori delle cir62 costanze. e in particular/ modo 1'abituale ed attuale in­ tensi Là del volere, la coslddetta «energia criminale», che ha contribuito al compimento dei fatto colpevole. Considerato nel suo termine, il fatto colpevole è un arrogante disprezzo dell’Autorità, che comanua di mantenere 1’ordine del glusto e dei buono, e che è la fonte, la custode, la tutrice e la vindice dclFordlne stesso. E poichè ogni umana Autorità non puô finalmente derivare che da Dio, ognl fatto colpevole è una opposizione contro Dio stesso, 11 suo supremo diritto c la sua somma maestà. Questo aspetto religioso è immanente ed essenzialmente congiunto coi fatto colpevole. Termine dl questo fatto è anche la comunità dl diritto pubblico, se ed In quanto esso mette in pericolo c viola 1’or­ dine stabilito dalle leggi. Tuttavla non ogni vero atto col­ pevole, come è stato sopra descritto, ha il carattere di colpa di diritto pubblico. 11 potere pubblico deve occuparsi soltando di quelle azioni colpevoli, che offendono Ia re­ gulare convlvcnza nell'ordine fissato dalle leggi. Da qui Ia regola circa la colpa giuridica: Nu/ία culpa sine lege. Ma una tale vlolazionc, se è d'allronde in se stessa un vero alto colpevole, è sempre onche una violazione della norma etica e religiosa. Da ciô consegue che quelle leggi umane, le quali sl trovino In contraddizionc con le leggi divine, non possono formare la buse per un vero fatto colpevole di diritto pubblico. Col concetto del fatto colpevole è congiunto quello che il suo nutorc diviene meritevole di pena (realus poenae). Il problema della pena ha dunque principio, nel singolo caso, al momento in cul l’uomo diviene colpevole. La pena è la reazlone, richiesta dal diritto e dalla giustizia, alla colpa: sono come coipo e contruccolpo. L'ordine violato con l’atto colpevole eslge relntegrazlone e ristabillmento del turbato equiiibrlo. É ufficio proprio del diritto e della giustizia dl custodire e preservare la concordanza ira ii dovere, da una parte, c il diritto, doli'altra, e di rlstabl- 3327 1931 DEC 3 lirla, se fosse lésa. La pena non tocca per sè il fatto con­ vole, ma l’autore dl esso, la sua persona, il suo lo, cbt con cosclente detcrminazionc ha compiuto l’azione rel^. vole. Parimentl la punlzione non vlene quasi da on istratto ordimimento giuridico, ma dalla persona concreti investita della legittima Autorità. Corne l’azione colpevd?. cosl anche la punlzione mette di fronte persona a penoai Senso r scopo della pena La pena proprlamentc detta non puô dunque avere altro senso c scopo che quello testé cnunciato, dl ricondam nuovamentc ncll’ordlnc del dovere il violatore del diritto. che ne era uscito. Questo ordine del dovere /èneceuirii* U mente una espressione dell’ordine dcU'esserc, ddl’ortint del vero e del buono, chc solo ha diritto di esistenu. ia opposizione ail'errore cd al male, chc rappresentano di che deve non essere. La pena compte il suo uffldo a su? modo, in quanto costringe il colpevole, a causa dell’atto compiuto, ad una sofferenza, cioè alla privazione di m bene c alla imposizione di un mole. /Kffinchè perô qa«u sofferenza sia una pena, è cssenziale la causale connesûœe con la colpa. II—LO STATO DI COLPA E DI PENA Aggiungiamo che il colpevole ha creato col suo atto w stato, che per sè non cessa col cessare del fatto stessc. Egli rimane colui che ha cosclentemente e volutamectr violato una norma obbligatoria (realus culpae) e con cü è incorso nella pena (realus poenae). Questo stato perso­ nale perdura, anche nella sua posizlone dl fronte all’Autorità da cul egli dipende, ossla all’Autorità umana dldiritto pubblico, in quanto questa ha parte nel corrispondenle processo penale, ed inoltre, c sempre, di fronte alia supre­ ma Autorità divina. Si forma cosl un durevole stato dl colpa e di pena, che indica una particolare condizione dd colpevole dinanzi all’Autorità oifesa e di questa venoQ colpevole. 1 È stato tentato, partendo dal concetto che tempo e spazio, formalmente in quanto tali, non siano semplicemente realtù, ma stramenti e forme del pensiero, di trarre la conclusione che dopo la cessazlone dei falto colpevok e della pena stessa non si possa più pariare di una loro qoal· siasi permanenza nella realtà, ncll’ordine rcaJe, e quindi di uno stato dl colpa e di pena. Se cosl fosse, si dontbbe rinunziare al principio: *Quod /actum esi In/edum /im nequit·. Applicato ad un falto spirituale —e tale è in sè stesso Fatto colpevole—, quel principio si baserebbe— cod si afferma — sopra una falsa valutazione e ad un errato uso del concetto di «tempo». Oltrapnsseremmo i limiti di questo Nostro discorso, se volessimo trattare qui la que­ stione dello spazio e dei tempo. Basterà di notare che lo spazio e il tempo sono non una semplice forma dei pensiero. ma hanno un fondamento nella rcaltà. Ad ogni modo U conscguenza, che se ne vuol trarre, contro Ia esistenu di uno stato di colpa, non vale. Senza dubbio Ia caduta dd1‘uomo nella colpa awiene su questa terra in un determina­ to luogo e in un determinato tempo, ma essa non è una qua­ nta di quel luogo e di quel tempo, e quindl la sua cessa· zione non è legata con la cessazionc di un «qui» e di ud «ora». / W Quanto abbiamo esposto riguarda la essenza dello stato di colpa e di pena. Per ciô invece che concerne 1’AutoriU superiore, alia quale il colpevole ha negato la dovuta si· bordinazione c obbedienza, la sua indlgnazlone e disapprovazione si rivolgono non solo contro il fatto, ma contre Fautore stesso, contro la sua persona a cagionc dd suo atto. Con Fatto della colpa è immedlatamente congiunta. come si è già accennato, non la pena stessa, ma Ia retti e la punibilitù dell’atto medesimo. Ciô nondimeno, non è csclusa una pena, in cui s’Incorra, in virtù di una legçe, automaticamente, al momento dell’atto colpevole. .\el diritto canonico si conoscono le poenae latae sententiae ip» facto ci mm iss i delicti incurrendae. Nel diritto civile mu talc pena è rara, anzi in alcuni ordinamentl gluridid è so noscluta. Sempre poi questo automatlco Incorrere nella pena suppone una vera e grave colpa. I PRESUPPOSTI DI OGNI SENTENZA PENALE Di regola dunque la pena è 1 nflitta dalla Autorità com­ petente. Ciô presuppone: una legge penale vigente; un le· glttimo investito della autorità penale, e in lui h slcure 1 Cfr. S. Thom. S. Tb. 3 p. q. 69 j a obj. 3 et ad 3. 3323 1934 DEC 5 PIUS XII, ALLOC. DE NATUBA ET STATU CULPAE ET ΡΛΕΝΑΕ conoscenza dell’atto da punire, tanto dei lato obbiettivo, vale a dirt nell’attuazlone del dclllto contemplato dalla Icgge, quanto dai lato soggetivo, vale a dire per ciô che riguarda ia coipe volczza del reo, ia sua gravità ed estenslone. Questa conoscenza necessaria ner emanare una sentenza penale è dlnanzl nl trlbunalc dl Dio, Giudice supremo, perfetUmente chlnra e infallibile, c 1’averla indicata non puô essere senza intéresse per 11 glurista. Dio era présente all’uomo nella Interna risoluzione c ncll’estcrno compimento dei fatto colpevole, tutto plenamcntc penetrando coi suo sguardo lino agli ultimi partlcolarl; tutto sta dinanzi a Lui. ora come nel momento dell’azlonc. Ma questa conosccnn in assoluta plenezza ed In sovrana slcurezza, in ogni hiante della vita e sopra ogni azlone umana. è propria solo dl Dio. Per questo spetta unicamcnle a Dio 1 ultimo gittdlzlo sopra il valore di un uomo c la decisione sulla sorte definitiva. Egli pronunzla questo giudlzio, come trova l’uomo al momento in cui lo chiama nella etemità. Tuttavla on infallibile giudlzio dl Dio si ha anche durante la vita terrena, e non solo su tutto il suo complesso, ma anche sopra ogni slngolo atto colpevole e la corrispondente pena; che anzi In non pochl casi Egli la eseguisce già durante la vita dell’uomo, nonostante la sempre pronta disposizione G divina alla remissione ed al perdono. / La certezza morale nfi giudizi umani Il giudice umano, Invece, 11 quale non ha hi onnlprcsenza e la onnisdenza di Dio, ha 11 dovere di formarsi, prima di emanare la sentenza giudizlalc. una certezza morale, vale a dire che escluda ogni ragionevole c scrlo dubbio circa il fatto esteriore e 1’lntema colpevolezza. Ora perô egli non bi una immediata visione dello stato interiore dell’imputito, come era nel momento dell’azlone; anzi il più delle volte non è in grado dl ricostruirlo con plena chiarezza dagll argomentl di prova, e talvolta neppure dalla confes­ sione stessa del colpevole. Ma questa mancanza ed Impossi­ bility non deve essere esagerata, come se fosse d’ordinario impossibile al giudice umano di conseguire una sufficiente sicurezza, e quindl un solido fondamento per la sentenza. Secondo I casl, il giudice non mancherà di consultare rlnomati specialist! sulla capacità e responsabilité del prosunto reo e di tener conto dei risultati delle moderne scienze psicologiche, psichiatriche e caratteriologlche. Se nonostante lutte queste premure, rimane ancora un importante e serio dubbio, nessun giudice cosclenzioso procederà a una senlenza dl condanna, tanto più quando si tratta dl una pena Irremediabile, comme la pena di morte. Nella maggior parte dei delitti I’estemo comportament nunlfesta già sufficlentemcnte l’intcrno sen timento, da cu? «so è scaturito. Dunque di rcgola si puô —ed anzi talvolta1 si deve— daU’eslcmo dedurre una conclusione sostanzialmente esatta, se non si vogllono rendere impossibili le azJoni giuridichc fra gli uomini. D’altra parte, non si deve ne anche dimenlicare che nessuna sentenza umana decide In ultima istanza e definitivamente la sorte di un uomo, ma soltando 11 giudlzio dl Dio, sia per i singoli atti, come perh vita intera. Quindi per tutto ciô in cui i giudici umani veagono a falllrc, ii Giudice supremo ristabilirà 1’equilibrio, dapprima, immediatamente dopo la morte, nel giudlzio definitivo sulla vita Intera di un uomo, e quindi, più tardi e plii compietamente, dinanzi a tutti. neH'ultimo giudlzio onivenale. Non come se ciô dispensi il giudice da una wsdenziosa ed esatta cura nell’inchiesta; ma è qualche c«a di grande 11 saperc che si avrà un’ultima adcquazlone della colpa c della pena, che nulla lascerà a desiderare per la tas perfezione. Chi è incaricato dell’asslstcnza dell'lmputato nel car­ cere preventive non trascurl di tener présente quale peso e quale sofferenza già la inchicsta stessa cagiona al detencto, anche quando non si applicano metodi di investiga­ tione, che non possono in alcun modo essere ammessi. Queste j sofferenze non vengono ordinariamente calcolate ftOft pena che sarù infine irrogata, e d’altronde difficllmente ciô potrebbe consegulrsl. Occorre tuttavia che ne rimanga il consapevole ricordo. Nel campo giuridico esterno è decisiva per il pleno stato delh colpa e della pena la sentenza del tribunale. ALCUNE PROPOSTF Γ»! RIFUR.MA Nel vostri ceti, illustri Signori, si è manifestato 11 volo efce ii Introduco per via législative un qualche rallenta* rnento del vincolo che lega ii giudice agli articoli del Co­ dice penale, non già quasi nel senso dell'attlvitA del pretore nel diritto romano •adiuDandi, supplendi Del corriΛ729 n 2459 gendi iuris civilis gratia·, ma nel senso di un più libero apprezzamento dei fatti obbiettlvi al di fuori delle norme gluridichc generali ctrcoscritte dal potere legislative; cosicchè anche nel diritto penale sl possa applicare una certa •analnqia iuris* e II potere dlscrezlonale del giudice esperisca un ampliamento del limiti finora vigenti. Sl crede che in tal guisa si avrebbe una notevole semplifleazione delle leggi penali c una conslderevole dimlnuzione del numero dei slngoll delitti, e si otterrebbe di far meglio comprendere al popolo quel che lo Stato considera come mcritevolc di pena e per quali motivi. A tale concetto si puô senza dubbio riconoscere un tjuaiche fondamento. Ad ogni modo, i fini, per I quail è fatta tale proposta, cioè semplifleazione delle norme di legge; messa in valore non solo dello stretto diritto formale, ma anche della equità e del sano spontaneo giudlzio, magglore adaltamento del diritto penale al sentimiento del popolo; questi fini —diclamo— non danno luogo ad obblezlonl. La difflcoltà dovrebbe sorgere non tanto dal lato teorlco, quanto nclla forma della sua attuazione, la quale, da una parte, dovrebbe conservare le garanzie del regolamento vigente, e, dall’altra, tener conto dei nuovi bfsogni e dei ragionevoli desideri di riforma. Il diritto canonico offre csempi in tal senso, come si rileva nci can. 2220-2223 del C. I. C. VaRIETX ΕΠ EFFICACIA BELLE PENE Per ciô che riguarda le varie specie di pene (pene concer­ nenti l’onore [la capacità giuridica], i benl patrimoniali, la liberté personale, Il corpo e la vita —le pene corporali non sono comprese nel diritto Italiano—), (n questa Nostra esposlzlone Ci restringeremo a considerarle soltanto in quanto in esse si manlfestano Ia natura c lo scopo della pena. Poichè, / perô, come abbiamo già accennato, alcuni non sono deila stessa opinione intomo al senso e al fine dclla pena, ne vienc come conseguenza che diverso è anche jl loro attcgglamento rispetto alie differenti pene. Fino ad un certo grado puô esser vero che la pena del carcere o dclla reclusione, debitamente applicata, è la più at ta a procurare il ritomo dei colpevole nel retto ordine e nella vita della comunltà. Ma da ciô non consegue che essa sia la sola buona c giusta. Vlene qui a proposito quanto Noi stessi dicemmo nel Nostro discorso sul diritto penale internazionale del 3 Otlobre 1953 intomo alla teoria della rotribuzione. * La pena vendicativa è da mold, sebbene non gcncralmente, respinta, anche se è proposta non corne escluslva, ma accanto aile pene medicinali. Noi abbiamo allora affermato che non sarebbe giusto 11 respingere in principio c totalmente la funzione della pena vendica­ tiva. Finchè l’uomo è sulla terra, anche questa puô e deve servire alla sua definitiva salvezza, qualora egli stesso non ponga altrimenti ostacolo alla efficacia salutaro della pena stessa. Talc efficacia infatti non è in alcun modo In opposi­ zione con la funzione dl equiiibrio c di rcintegrazlone dell’ordinc turbato, che abbiamo gié indicata corne essenzlale alla pena. EsECVZIONE DELLA PENA La irrogazionc dl una pena trova il suo naturale compi mento con la eseeuzione delle pena stessa, considerata come la effettiva privazione di un bene o la positiva Irapo­ sizionc di un male, determinate dalla legittlma Autorità quale rcazione all’atto colpevole. È un adeguamento non immediatamente dclla colpa, ma del turbamento dell’ordine giuridico. L’atto colpevole ha manifestato nella per­ sona del reo un qualche elemento che non è d'accordo col bene comune e con una ordinata convivcnza sociale. Tale elemento deve essere rimosso dal reo. Questo processo di rimozlone è paragonabile ail’ intervento medico nell’organismo, Intervento che puô essere assai doloroso, specialmente quando sl debbono colplre non soltando i slntomi, ma la causa stessa della malattla. Il bene del roo, e forse anche più dclla comunltà. esige chc il membro malato torni ad essere sano. Ma corne la cura deU’infermo, cosl anche il trattamento dclla pena. richicde una chiara diagnosi non solo sintomatlca, ma anche etlologica, una terapia adattata al male, una cauta prognosi ed una appropriata profilassl complementare. / Le reazioni pel condannatO... Quale via il reo debba prendere, è indicito dal senso obbicttlvo e dal fine della pena» come dalla Intcnzione, II più delle volte conforme, dell’Autorità punllrlcc. C Ia via vol. 45, p. 743 [LE jjm). PIUS ΧΠ. ALLOC. DE NATURA ET STATU CULPAE ET ΡΛΕΝΑΕ η. 2450 della conoscenza del mal fatto, che gli ha caglonato la pena; la via deU'awerslone e del ripudio dell’atto stesso; la via del pentlmento. dell’espiazione e della purificazionc, del proposito efficace per Fawenire. È la via che il condannato deve prendere. La questione perô è quale via egli prenderà In reallà. Con lo sguardo rivol to a tale questione, puô essere utile di considerare la sofferenza causata dalla pena se­ condo i diversi lati che essa présenta: lo psicologico, il giuridico, il morale e 11 religioso. quantunque normalmentc questi vari aspctli sono in real tà come uniti in un solo. ... nell’aspetto psicologico ... Psicologiccmente, la natura spontancamenlc réagi see contro il concrelo male della pena. In modo tanto più vccmcnte, quanto più profonda è la sofferenza che colpisce la natura dell'uomo In generale, o il temperamento indi­ viduate del slngolo. A ciô si accompagna, anche spontancamente, il dlrigersi cd il fissarsi dell’attcnzione del reo sull'allo colpevole, causa dclla pena, e la cui connesslonc è viva dinanzi al suo spirito o che, in ogni caso, si fa ora in prima linea presente alla sua coscienza. Dopo tali più o meno involontari alteggiamenli, apparisce la reazione consapevole e voluta dcli'Io. centro e fonte di tulle le funzioni personali. Questa più alla rea­ zione puù essere una volontcrosa positiva ncccltazionc, corne si manifesta nelle parole del buon ladrone sulla Croce: 'Digna fadis reddimus·: «Rlccviamo nuci che meri tavano le nostre azioni·.3 Puô essere anche una passiva rassegnazione; o Invece un profondo esacerbamcnto, un totale Intimo crollo; ma altres! un superbo indurimento. che talvolta glunge sino a un indurimento nel male; o finalmente una quasi selvaggia impotente ri volta interna ed estema. Taie reazione psicoloeica prende diverse forme, se sl trotta dl una pena durevok, o al contrario, di una pena rislretta quanto al tempo ad un attimo, montre per allezza e profond! té sorpassa ogni misura di tempo, corne 69 la pena di morte. / ... NTLL A * '^1 3331 i), u. Nessuno, che sia In qualche modo familiare con la realu della eseeuzione delle pene, nutrirà utopisUcbe spen:n d’important! successi. AH'influsso esteriorc deve veafae Incontro la buona volontà del condannato, ma questi aes si puô ottenere con la forza. Voglla la Prowidenza dirlu dcstarla e dirigerla con la sua grazia! ... NEL LATO MORALE ... Π lato etico della eseeuzione dclla pena c della sofferron che essa apporta è in relazione con gli scopi c I prindpide debbono determinare le disposlzloni dclla volontà dei condannato. Soffrire in questa vita terrena significa quasi un roi· gère lo spirito dall’estemo aH’intenio; è una viacheallootana dalla superficie e conduce nella profondltà. Coslcoa· siderato, il soffrire è per l’uomo dl un alto valore morale. La sua volonlerosa accettazione. supponendo la retta totenzlone, è un'opéra preziosa. 'Patientia opus perltdsm habet', seri ve ΓApostolo S. Giacomo.4 Ciô vale anche per la sofferenza causata dalla pena. Essa puô essere un anszamento nella vita Interiore. Secondo la sua propria nalun, è una rlparazione e un ristabilimento —mediante la per­ sona e nella persona del reo, e da questo voluta— dell’ccdine sociale colpevolmente violato. L'essenza del ritonw al bene consiste propriamente non nella volonlerosa accet­ tazione della sofferenza, ma neU’allontanamento dalli colpa. A questo puô conduire la sofferenza medeslnu, e la conv’ersione dalla colpa puô alla sua volta conferire ai essa un più alto valore morale, e facilitare ed elevare h sua efficacia et ica. Cosl la sofferenza puô assorgere Πηο ad un eroismo morale, ad un’eroica pazlenza ed espiaziooe. Nel campo della reazione morale non mancano pert anche manlfestazioni contrarie. Spesso il valore etico défis pena non viene nemmeno conosciuto; spesso è consapeyolmente e volontariamente resplnto. Il reo non vuole riconoscere nè ammettere alcuna sua colpa, non vuole in al· cun modo sottomettersi e piegarsi al bene, non vuole oesuna espiazlone o penitenza per le coipe personali. ’rP!TO GTURIDICO ... (iiurldicamenle, l'esecuzlone dclla pena significa l’effettiva valida azionc dei superiore e più forte potere della co­ munità glurldlca (o meglio di chi ha in essa l'autorità) sopra il violalore del diritto. che nella sua volontà ostinata e contraria alla legge ha trasgredito colpevolmente 1’or­ dine giuridico stabilito, ed è ora costretto a sottomctlcrsi aile prescrizionl dell’ordine stesso, — per il maggior bene délia comunità e dello stesso reo. C.on ciô appare chiaramente il concetto e la necessilà del diritto penale. D’ altra parte la giustizia esige che nella eseeuzione delle disposlzloni della legge penale sia evitato ogni aggravamento delle pene sancite nella sentenza, ogni arbitrio e ogni durezza, ogni vessazione e ogni provocazione. La su­ periore Autorità ha il dovere di vigilaro l'esecuzlone della pena e di darle la forma rispondente al suo scopo, non in rigido adempimento delle slngole suc prescrizionl e paragrafi, ma in possibile adattamento alla persona che sogglace alla pena medesima. Già la scrictà e il decoro della potestà penale e dei suo esercizio suggeriscono naturalmenle alla pubblica Autorità di rawisare il suo principale ufficio nel contatto con la persona del reo. Dovrà poi giudicarsi se­ conde le parllcolari clrcostanze, se al doveri di quell’ufficio potrà essere plenamcnte proweduto mediante i propri organi. Il più delle volte, se non sempre, una parte dovrà essere affidata ad altri, speclalmente la vera c propria cura delle unlme. È stalo da alcuni proposto che sarcbbe opportuno di fondare una Congregazione religiosa o un Istiluto secolare. a cul venga commessa 1 asslstenza psicologica dei carccrati nella più vasta misura. Senza dubbio già da molto tempo buone religiose hanno portato un raggio dl sole e i benefici della carità crlstiana nelle case femminili di pena; ed è questa per Noi una ben accetta occasione per rivolgere loro una parola dl riconosclmento e di gratitudine. Tuttavfa quella proposta Ci sembra degna di ogni considerazlone, ed anzl esprlmlamo l’augurio non soltanto che una simile fondazlone, non mono che gli organi religiosi cd ecclesia­ stici già attivi In quelle case, lascino operare le energie che scaturiscono dalla fede crlstiana, mu anche che tutti i se­ curi risultati provenienti dalle indagini e dalle esperienze pslcologichc, psichlatrlche, pedagoglchc e soclologiche siano odibili a vantaggio dci carcerati. Ciô naturalmcnte suppone in coloro che sono chiamati ad applicari! una plena forma70 zlnne profeislonale. / • Lre 1954 DECS ... nell’elemento religioso Ed ora una breve parola circa il lato religioso della wfferrnza causata dalla pena. Ogni colpa morale dell’uomo, anche se materialmeaU commessa an/zitutto soltanto nell'ambito di legittime leggl Î1 umanc, ed ora punlta da uomini secondo il positivo diritto umano, è sempre anche una colpa dinanzi a Dio e dl Dfo attira su di sè un giudizio penale. Non è nell’interesse ddb pubblica autorità il non fame semplicemcnte caso. LaSâera Scrittura insegna 5 che l’autorità umana, entro la ssi competenza, altro non è ncU’adempimento della pena che la esccutrice della giustizia divina. 'Dei enim minister til, vindex in iram ei, qui malum agit». Questo elemento religioso della eseeuzione della peu trova nella persona del reo la sua espresslone e la s&i attuazione, in quanto egli si umilla sotto la mano di Dto che punisce mediante gli uominl; accetta dunque la sotterenza da Dio, la offre a Dio come parziale sconto del deblto che egli ha dinanzi a Lui. Una pena cnsi sopportata dhto per il reo su questa terra una fonte di interna purificazioM, di plena conversione, di Invigorimento per il futuro, di protezione contro ogni ricaduta. Un patimento coslsopportato con fede, pentlmento ed amore c santiflcato dal doiori di Cristo c accompagnato dalla sua grazia. Questo religioso e sacro senso délia sofferenza causata dalla pena si palm a noi nelle parole del buon ladrone al suo compagno di crocifissione: 'Digna factis recipimus' «Riccviamo quel che meritavano le nostre azioni», e nella preghiera al moreote Redentore: 'Domine, memento mei, cum veneris in ngtan tuum· «Signore, rlcordati di me, quando verrai nelLaureob del tuo regno»; preghiera che, messa sulla bilancta dl Dfo. portô al peccatore pentito Uassicurazione dei Signoiv •Hodie mecum eris in paradiso· «Oggi sarai con me in para­ diso»·: quasi la prima Indulgenza plenaria, da Cristo stesso concessa. Possano tutti coloro, che sono cadutf sotto i coipi ddb umana giustizia, soffrire la pena loro inflitta non perpuro costringimento, non senza Dio e senza Cristo, non in rivolu contro Dio. non spirilualmente spezzandosi nel loro dolort; ma possa per esso aprirsi loro la via che conduce verw b santitàl * tai. t, 4. · Rum 13, 2-4. · Lvr. 2J. 4X-43. Adn. J. GPANERE in ApoU. 23 (1955) 28-23 1051 DEC 10-1U SC CONSIST.. FACULTATES M1SSIONARIORUM EMIGRANTIUM 2460 1954 DEC 10.-SC CONS., FACÜLT. AAS 47 (1955) 91-92 Normae et facultates pro sacerdotibus in spiritua­ lem EMIGRANTIUM NEMPE PRO M1SSIONATUIS EMIGRANTIUM ET MISSIONARIORUM DIREC­ TORIBUS, IUSSU SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI PII DIVINA PROVIDENTIA PAPAE DUODECIMI EDITAE. CURAM INCUMBENTIBUS I 1.Legitime assumpti in officium Misslonarii emigran­ tium vel Directoris Missionarlorum Illi sacerdotes censen­ tur, qui adamusslm servatis normis, quae In constitutione Apostolica Exsul Familia |LE 230-1], Titulo altero, art. 5 praescribuntur, peculiari obtento a Sacra Congrega­ tione Consistorial! Rescripto, adprobati et nominati sunt. 2. Sacerdotibus .Missionarils emigrantium et Directo­ ribus Missionarlorum eorumdem sacrum esto religiose ser­ vare ea omnia, quae dc Missionariis emigrantium eorumie directoribus praecipiuntur in praedicta Constitutione postollca (1. c., cc. III et IV). Î n. 24G0-2401 5. Christi fideles qui S. Missae ab emigrantium Missio­ nariis in altare portatili vel sub dio celebratae assistunt fe­ stivo praecepto de sacro audiendo satisfaciunt. 6. Fideles emigrantes, dummodo confessi ac sacra Synaxl refecti, Indulgentiam plenariam die II augusti, toties valent consequi quoties Oratorium seu Cappellam missionis ubi Sanctissima Eucharistia legitime custoditur pie visitaverint ibique sex Pater, Ave ct Gloria ad Summi Pontificis mentem in unaquaque visitatione devote reci­ taverint. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Con­ sistorial is, die x mensis decembris anno mcmliv, in festo Translationis Almae Domus Beatae Mariae Virginis.— Fr. Λ. I. Card. Piazza, Ep. Sabinen. el Mandelen., a Se­ cretis,—losephus Ferretto, Adsessor, Adn. L FERRETTO m ME 80 (1955) 203-235 ot in ApoU. 28 (1ÔS5) 75-103; E. JOMBART in NrT 87 (1955) 752-753. 2461 1954 DEC 16.-SECR. STAT., NORM. AAS 46 (1954) 783-784 Statuta II 3. .Missionariis emigrantium eorumque Directoribus, quae infra recensentur facultates seu privilegia, durante munere tribuuntur. 1.· Privilegium altaris portatilis, de consensu Ordinarii loci, dummodo Missa celebrari debeat in commodum fide­ lium sibi concreditis, servatis ceteris de iure servandis. 2. · Facultas celebrandi sub dio, dummodo pariter Missa celebrari debeat in commodum fidelium sibi concreditis, et locus celebrationis sit decens atque honestus el adhibeatur tentorium quo altare a ventis protegatur ne fragmenta disperdantur, prae oculis habita Instructione S. Congre­ gationis de Sacramentis diei 1 Octobris 1949 (A, A. S., XXXXI, pp. 493 ss.) ]LE 2082). dc consensu pariter Or­ dinarii loci ct servatis ceteris de iure servandis. 3. · Facultas bis vel 1er litandi diebus dominicis et fe­ stis de praecepto necnon feriatis In commodum christ ifidelium in territorio missionis commorantium, dummodo accedat Ordinarii loci consensus et tertia Missa celebretur in ecclesia ubi aliae duae iam celebratae non sint, si id fieri possit absque gravi incommodo, conslito in singulis casibus de vera necessitate tertiae Missae, onerata super hoc Directoris Missionariorum conscientia, remoto quo­ cumque admirationis vel scandali periculo, vetita cele­ branti eleemosinac perceptione pro duabus Missis, serva52 tis ceteris de iure servandis. / 4. · Facultas celebrandi Missam pro fidelibus sibi com­ missis media nocte Nativitatis Domini, remoto quocumque Irreverentiae periculo aliisque servatis de iure servandis. 5. · Facultas item celebrandi Missam pro iisdem chri­ stifidelibus nocte quae intercedit inter diem XXXI de­ cembris et I inscquentls ianuarii, quolibet anno, cum fa­ cultate Missam inchoandi ipsa media nocte, dummodo sacrae supplicationes perdurent spatio circiter duarum horarum, in hoc comprehenso celebrationis Missae tem­ pore, remoto semper quocumque irreverentiae periculo aliisque servatis de iure servandis. 6. · Privilegium celebrandi unam Missam feria V Maio­ ris Hebdomadae. 7. · Quoad celebrationem Missae horis vespertinis seu de sero standum est normae VI Constitutionis Apostolicae Christus Dominus diei 6 mensis ianuarii a. 1953 (A. A. S., XLV, pp. 22-23) [LE 2330). 8. · Facultas benedicendi sacerdotalia indumenta, map­ pas et tobaleas seu linteamina altaris, corporalia, taber­ nacula seu vascula pro sacrosancta Eucharistia conser­ vanda et cetera quae ad divinum cultum inserviunt. 9. · Facultas benedicendi, ritibus tamen ab Ecclesia praescriptis, cum omnibus indulgentiis a S. Sede concedi solitis, rosaria, cruces, parvas statuas et numismata; adnectendi insuper coronis indulgentias a Sancta Birgitta et a patribus Crucigcris nuncupatas. Ill 4. Licet emigrantibus per integrum anni tempus prae­ cepto paschalis communionis satisfacere. 33.33 pontificiae commissionis de re cinematograpiiica, radiophonica et telf.visifica. Sua Santità Pio XII, nell'Udienza del 16 dicembre 1954 concessa al sottoscritto Sostituto della Segreteria di Staio, si è degnata di appronare Punito Statuto della Pontificia Commissione per la Cinematographia, la Radio e la Tele­ visions—A. Dell’Acqua, Sostituto. STATUTO Art. 1.—È istituita la Pontificia Commissione per la Cinemalografia, la Radio e la Telcvisione. Art. 2.—La Pontificia Commissione per la Cinemalografia, la Radio e la Telcvisione è POrgano della Santa Sede per Io studio dci problem! del cinema, dclla radio e della telcvisione, che hanno attinenza con la fede e con la morale. Art. 3.—La Pontificia Commissione per la Cinematografia, la Radio e la Televisione ha la funzione: di segulre gli orientamenti dottrinali e gli attegiamenti pratici dclla produzionc (Hmistica e delle trasmissloni raaiofoniche c telcvislve; di indlrizzarc l’altività dei cattolicl c di promuoverc l'atluazione delle norme direttive, emanate dalla Suprema Autorità Ecclesiastica. Art. 4.—La Pontificia Commisione per la Cincmatografia, la Radio e la Televisione è a disposlzione dei SS. Di­ casteri cd Uffici della Santa Sede, e degli Eccrtii Ordinari, per informazloni e per io studio delle question! da loro proposte. Art. 5.—Al fine di favorlre le produzioni e le emissioni conformi allo spirito cristiano e dl prcservare i fedeli da quelle moralmcnte negative, la Pontificia Commissione per la Cinematografia, la Radio e la Televisione si mantiene in contatto con i Centri Cattollci Cinematografld. Radiofonici e Televisivi nazionali e con le rispettive Organizzazlonf Internazionali/ (O. C. L G, L’NDA), scam- 784 biando informazloni, collaborando e valorizzando la loro attività. Art. 6.—La Pontificia Commissione per la Cinemato­ grafia, la Radio e la Telcvisione si asticne normalmente da pubblicare giudizi favorevoll o negativi sui films, o su trasmissloni radiofoniche o televisive rimettendosi, nello spirito delle norme emanate in proposito dalla S. Sede» al rispetlivi Centri nazionali, promossi dalla sacra GcrarchÎB nei singoli paesL Art. 7.—La Pontificia Commissione per la Clncmatografia, la Radio e la Televisione è nominata dalla Santa Side, ed è cosl composta: 1) Il Présidente, che dura in carica sel anni. 2) Il Consiglio di Prcsldenza, dl cui (anno parte; a) Membri «ipso iure»: —!'Assessore della Sunreiua S. Con­ gregazione del Sant'Offizio; —l’Assesaorv della S. Congre­ gazione Concistoriule;—l'Assessore dclla S. Congregazione per la Chiesa Orientale; —Il Segretario dclla S. Congre­ gazione del Concilio; —il Segrctario della S. Congregazione dci Religiosi;—il Segrctario dclla S. Congregazione de Pro­ paganda Fide; —11 Segrelario della S. Congregazione del Seminari e delle Université degli Studi; —Il Sostituto della Segreteria di Stalo dl Sua Santità. b) Quattro Membri, al massimo, di libera scelta della Santa Sede % 3334 SACRA CONGREGATIO RELIGIOSORUM n. 2102 3) II Comitato Esecutivo, chc è formato come segue: Il présidente della Commissione; —un Segretario Esecutivo; —tre o più Consulenti, tra i quali è annoverato «de iure» II Direttore della Radio Vaticana; —un Collegio di Esperli. con tre Sezionl: dnematografica, radiofonlca e televisiva. I Membri dei Comitato Esecutivo durano In carica quattro anni. Art 8.—La Pontificia Commissione per la Cinematografia. la Radio e la Telcvislonc ha la sua sede nella Città del Vaticano. Dispesi:lone /inale Con la pubblicazione dei présente Statuto negli «Acta Apostolicae Sedis*, la Pontificia Commissione per la Cinemalografia, la Radio e Ia Televisione subentra alla Pon­ tificia Commissione per la Cinematografia. Adn. S CANALS in ApoH. 27 (1954) 300-308 2-562 1954 DEC 29.-SC RELIGIOSORUM, NORMAE. PART/ Decretum approbationis et statuta clausurae ordi­ nis SOCIETATIS MARIAE DOMINAE NOSTRAE A. Decretum approbationis Stolatorum clausurae Vigore specialium facultatum a Ssmo Domino Nostro concessarum, haec Sacra Congregatio Statuta circa Clau­ suram Monialium Ordinis Societatis Mariae Nostrae Do­ minae praesentis Decreti tenore ad modum Constitutio­ num approbat atque confirmat Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, apud Secretoriam S. C. dc Religiosis dic 29 Decembris 1954.—Valerius Card. Valeri, Prae/.— A. Larraona, Secr. B. Statuta clausurae 1. Las Religiosas de la Orden de la Compacta de Maria N aestra Seâora guardarân la Clausura Papal Menor, segûn convicne a una Orden que por instituciôn une a la vida con­ templativa las Obras de apostolado, de conformldad con los présentés Estatutos. 2. Tanto las salidas de clausura de las Religiosas, como las entrada* de las personas de fuera al Convento o al Colegio, se ajuitarûn en Iodo a lo prescrito en las Constituciones y en los présentes Estatutos. 3. En todas las Cavas debe haber una parte destinada n las Religiosas y otra al Colegio y Obras de apostolado. Los limites entre las dos parles serân determinados, segün los informes de la Provincial o Viceprovincial. por la Superiora General qulen darâ comunicaciôn de ello al Ordinario para obtener su aprobaclôn. En la primera parte deben contenerse necesariamente: las celdas. el Coro de las Religiosas, La sala de Comunldad o cualqulrru otra de esta clase, ri refectorio, la cocinxi, nsi como otros lugares de recreo, de trabajo o de paseo reservados a la sola Comunldad donde puedan tenerlos. No han de contarse como plezas de esta parte: las habilaciones y lugares destinados a los huéspedes, la Iglesia con la sacristia y sus anejos. La parte destinada ni Colegio y a otras obras de apostolado estant abierta a las Religiosas, scgùn las prescripciones dc la Superiora. Par» los casos de nuevns fundaciones y cuando lo rcquicran clrcunstanclas dei todo particulares y extraordinarias se Impondrùn exerpeiones a los limites antedichos; la Superiora General detcrminarù las eoncesioncs que puedan hacerse y el modo particular como haya de practfcarse la clausura, oble­ niendo slempre la aprobaclôn dei Ordinario. Se procurari que la Portcrla esté lo môs Independfente poiible de la clausura de las Religiosas y que éstas, no rayon a ella sin ser Hamadas o sin verdâdcra necesidad. La divlsiôn de cada parte de la Casa debe ser nctamente fljada y debe quedar manlflestamente indienda para que todos tengan de ella claro conoclmiento. 4. Podrân entrar en la porte reservnda a las Religiosas: el Ordinario de lugiir o su Delegiido o los Delegados de la Santa Sede, con ocadôn de una Visita Canônica. los que ocupun la m&s alla maghtratura en un Estado. Incluso federado, cualqulera que sea el nombre con que se le désigné, y sus reposas, con su séquito; los Ordinales de la Santa Igiesla Romana, que purden llcvar como acomnaflantes uno o dos clérigos o un laico de la familia cardenaHcin; los medicos, los cirujanos, u otras personas versadns en la cura de enfermos, los orqultectos, in» maestros de obras, los obreros y otros personas semej.intes cuyo trabajo, a julclo de la Superiora, es necesario 3335 1051 DECh n la Comunldad, hxiblendo sollcitndo la nprobaciôn, por h menos habitual, dei Ordinario del lugar. Iui Superiora procurarse tnl aprobaclôn ni comicnzo de cada afto, o ra tiempos en que el Ordinario lo determinare, presenting b lista corrcspondicntc. Mas sl la necesidad es urgente y fUa cl tiempo para pedir la aprobaclôn, ésta se presume. hci permitir la entrada a personas dc servlcio, aunque sean Jcrcs, se neccsita slempre especial permiso de la Sapmxi General. 5. El confesor de la Comunldad. o cualquler otro ttcedole, puede, con las prrcauclones dcbldas, entrar en la parte rts©· vada n las Religiosas: para administrer a las enfermât ta Sacramentos dc la Penitencia. de la Sagrada EucarttUa y de la Extremaunciôn, y también para aslstlr a las moribucdui incluso, donde hay costumbro y acompaAado de los minittra Ercv’istos por las rübrlcas, para la sepultura de las dlfaatii. a entrada de los sacerdotes para cumnlir otros ministerial b» està perm it Ida salvo lo dispuesto en el nûmero 6. Las prccxiuclones que deben observarsc, tcgôn le» cases» serân las siguientes: Dos religiosas deben ncompaftnr al Sacerdote para la adanlstraciôn de la Sagrada Comuniôn desde la entrada hub b valida. Nada, sln embargo, prohibe que toda la Comankbd. scgôn las costumbrcs, acompaflc en proccsiôn al Santfai&i Sacramento. Para olr tas confeslones una o dos Religiosas acompatoa al Sacerdote hasta la celda de la enferma y le condtieirin tomediatamente después de la confcslôn hasta la saIldi. U mtsmo cuando se trate dc la Extremaunciôn o de la asbtrarii a las moribundas. 6. En las Casas donde hay cnpilla Internn, por no ter lie] disponerla fucra de la clausura de las Religiosas, cuando ter# que entrar el sacerdote procuranin llcvarlo por el tnyed» màs corto. Sl es necesario darle nlgùn rccado lo horân bmtmente. Y slempre que esté nlgùn sacerdote en h Sacrhtb. han de procurar en cuanto sea posible que no entre um rtMglosa sola en la mismn. 7. Ninguna persona de fuera nuede entrar en la parte dd Colegio sin el permiso expreso de Ia Superiora local Eit» personas pueden sen a] Lns familias de Ins nlumnas para risitarias o acompaftarlas en caso de enfermedad. b) Las per­ sonas nue tengan nJgùn vinculo con las Ohms de apostobdo o con las otras personas a las que el apostolado te diri^p. como las familias de las alumnas, c) Aquelia* que loi Suxriores juzgaren conveniente ndmitlr para cl bien de la Oran o de sus obras. d) Los sacerdotes, profesores, consejero* idmlnistrativos. obreros. etc., que eolaboren en las obnu de h Casa, f) En fin, pueden entrar en cl Colegio todas aqntBts personas ctiya prescncia sea conveniente, a luiclo de la Supe­ riora, observando las comunes normas de la prudeocla. ta» Religiosas evitarim hablar con estas personas y en gcucnJ con todos los seculares cuya entrada autoriza el articulo 4, ih el permiso dc la Superiora. Podrùn no solnmcnte entrar, slno pcrmanecer en b dkhi Sorte del Colegio, las Antiguas nlumnas y otras jôvenes o teoras con el fin de hacer los Ejcrclcios Esplritualcs o pan colaborar en las Obras de apostolado o rccibir sus beoefkbt. 8. Cuando las nlumnas aslstan a las funcioncs de Igletb· podrân salir a elln las Prefectas y las otras Religiosas enorgaidns. para vigilarias de cerca. cuando lo crea conveniente b Madré Superiora. 9. En las Casas donde hnyn fncilidad para pasar dd rtc*· bidor o Porterla a algun patio o Jardin, podrâ permitir h Su­ periora que las visitas puedan estar en esc Jardin o patio. 10. Cuando den bospedaje en sus Casas a Religtout de otro Instituto lo liarân en la parte del Colegio, en donde hin de corner Ύ dormir sin pnsar n la parte reservnda a la Comunldid. 11. Se considerarim legitimas las salidas recLimadss per los siguientes motivos: a) lui preparaciôn de las Religioat para las Obras dc apostolado. b) Complemento o perfcccbaomiento de dichas obras npostôlicas, como visitas calturaks. c) Una razôn conexa con las obras de Apostolado: vîsltar autorldndes religiosas o civiles u otras personas, con el fin de tratar de nsuntos relacionudos con estas obras. d) El ejerekio de obras apostôlicas, como cntequesls. escucïas Parroquiaks. etcétcra, *ollcltnndo para ello el permiso dc la Superiora General, ya que de ordinario este Instituto reûne las djvtms formas de apostolado dentro de sus Colegios. r) AcoropiM? a las alumnas a los exômencs. conferences culturales, elc^ y para realfzar nlgunn excursiôn o visitor algün santuario. U Superiora Local designarà las Religiosas que se prcclsan pan ello y sabnî de la Superiora Provincial ο VIceprovincial en casos puede conccder el permiso. Siemnre que las excunhccs o visitas a Santunrios sean fucra de la poblnclôn debrrâ b Superiora tener el permiso expreso de la Superiora Provincial o Vlceprovincial. f ) Lo relaclonado con la vida dei Instituta, Capitulas, fundaciones, llamamlcntos de Las Superiora* Ma­ yores. traslados y retiras y reuniones de la Orden. g) Lo rtfacionado con la admlnistraciôn y necesidades dc h Casa. hl Rnzoncs de sxdud. visitor y nc.ompaAur a los Rcligi«» de la Comunldad que estûn en Clinicas o sanatorio*. IJ Cumpllmlento de obllgnciones de naturaleza religiosa o civil coe* nir Misa y volar, etc. NI In religiosa podrâ salir ni las Superloras podrân concéder licencia por motivos de convcniencia. Intcrés o sathfacdén personal, social o de familia, no previstos en estos Estatutos. 12. Ninguna dc las Religiosas podrâ salir sln permiso es­ pecial de la Superiora, y la Superiora sabrô de In Provincial o 3336 ORDINATIO TRIBUNALIUM VICARIATUS URBIS 1934 DEC 31 VtceprovIncUl en oué casos podrâ concederlo. Para las salidns tuera de la poblaciôn en que residan, la Superiora Local pedira el permiso expreso a la Superiora Provincial o Viceprorlndal y «1 Ια salida es fuera uc la nacidn, la Provincial o Vreprn vinci al solicitant cl permiso de In Superiora General. 11 No deben las Religiosas salir solas sino que han de bactrlo ton la compaftcra que designo In Superiora, y en alpinos casos sc podrâ permitir que vayan ncompuftadas por aljuna wftora o seftorita de toda conflanza. Las exccpciones tslificadas, espedalmente cn los vlajes, serrtn conccdidas por Superiora Local o por la* Supcrioras Mayorcs, sigulendo Us normis del ndmero 12. 14. Cuando viajaren, a! pnsnr por lugarcs dondc haya Cam de la Compnftin se hospedarân en ella, y si tuvieren que bospedarse en poblaclones donde no tengan Casa, se alojarân en otro Instituto religioso slempre que sea poslble. 15. En hs Casas de Mislôn y en aquéllas que sin estar en hem» de Infieles son consldcradns como taies, debldo a la ulurikza de su apostolado, la clausura podrâ Îimitaoc a las «Ma* o dormitorios de las Religiosas» scgùn las nccesldadcs. Respecto n las salidas de Casa de las Religiosas Mislonerns, idemi* de las menclonadas en los Estatutos anteriores, la Superiora podrâ concederles las que crea convenientes para que conscrven el equilibrio fisico y moral. 16. a) La guardia inmedlatn de lu clausura estâ conflada s U Superiora. b) Las prescripclones relativas n la clausura de la Orden delà Compaftia de Maria Nuestra Seftora, constituycn una ley edesiâstlca que por sl mlsma obliga cn conciencin, segùn lu pavedad de la materia. A los Religiosas que faltaren a ella, S Superiora deberâ Imponerles una nenitencia proporcionada a b tilta, salvo siempre el derecho dei Ordinario n quien estâ coafiada la vigilanda dc la clausura. (Can. 603). e) Las personas que pcnctrcn ilegitimamentc en la parte dd Convento reservada a las Religiosas, y las Religiosas que h* Introduzcan o acojan, incurriran cn las sanciones que csUbleee el derecho canônico. (Cnn. 2.342). d) Los que penetran ilegftimumente y los que los lntrodujeren o admitieren en los locales situados fuera d»* la parte reservada a la Comunldad podrân ser castigados, scg»ïn b grivedad de la falta, por el Ordinario del lugar en que ra­ dique la Casa. 17. Estos Estatutos contienen, con exclusion de cualauicr otra, todas las normas referentes a la clausura Papal de la Orden de la Compaftia de Maria Nuestra Seftora. • Prot. N. 10704*53: CpR 37 (1958) 259-282. Adn. A. GOTIÉRREZ in CpH 37 (1958) 258-259. 2463 1954 DEC 31.-VICARIATUS URBIS, NORMAE. PART.* π. 2403 Art. 5. Nomina del Collegio nelle cause di prima istanza.· L'Offlclale prowede alia nomina dei Collegio giudicante, designando il Présidente, il Ponente ed il Giudice Istruttore. Art. 6. Promotore di Giustizla, Difensore dei Vincolo, Vice Canceliiere.—Ciascuna delle sezioni istruttorie ha il proprio Difensore del Vincolo e 11 Vice Canceliiere o Notaro. Quando si richiede 1’intervento dei Promotore di Glustizia, 1’Officiale prowede alia relativa nomina. I Difensori dei vincolo sono tenuti a stendere le «Animad­ versiones· delle cause ad essi assegnate, compilando annualmente non meno di trenta lavori. Art. 7. Assegnazlone di rogatorie.—Le rogatorie del Tribunali Regionali di prima istanza verranno, normalmente, assegnate ai Vice Officiali del Tribunale dl primo grado. Art. 8. Composizione del Tribunale dl seconda istanza.— Il Tribunale di appello è formato dallOfficlale, da due o più Vice Officiali, da due o più Difensori del Vincolo (con funzioni alternative di Promotori di Giustizla) e dai Giudi­ cl Prosinodali, nominati dal S. Padre, su proposta dcll’Emo Card. Vicario. I Giudicl Prosinodali, in numero di almeno dieci, dovranno essere sacerdoti e dottori in diritto canonico. I Vice Cancellicri sono nominati dall’Emo Card. Vi­ cario. Art. 9. Formazione dei Collegio di seconda istanza.— L'Officiale prowede alia nomina dei Collegio Giudicante. designando il Présidente, il Ponente ed il Giudice Istruttore. Art. 10. Promotore di Giustizia, Difensore dei Vincolo e Canceliiere.—Ciascuna sezione istruttoria di appello ha il proprio Difensore dei Vincolo ed il Canceliiere o Vice Canceliiere. Quando si richiede I’intervcnto dei Promotore di GIustizia ne assumerà le funzioni 1’altro Difensore dei Vincolo. I Difensori dei Vincolo sono tenuti a stendere le «Ani­ madversiones» delle cause assegnate, compilando annualmente non meno di trenta lavori. Art. 11. Assegnazione delle rogatorie.—Le rogatorie, che pervengono dai Tribunali Regionali di appello, dalla S. R. Rota e dal Supremo Tribunale della Scanatura Apostolica verranno assegnate, normalmente, ai Vice Of­ ficiali del Tribunale di seconda istanza. Normae servandae a tribunalibus vicariatus urbis IN CAUSIS matrimonialibus pertractandis Art. 1. Costituzione dei Tribunale di prima e seconda iitanza.—Presso 11 Vicariato di Roma sono constituit! duc Tribunali distinti per la trattazione delle cause matrimo­ niali: il Tribunale dl prima istanza ed il Tribunale di appello. U Tribunale dl prima istanza è presieduto dal l.° VI ceOffidale di Curia, con la qualiflca di Officiale e le riserve, dl cal al capoverso seguente. Il Tribunale di appello è presieduto dallOfficlale dl Cu­ rii, al quale competono i poteri amministrativl, discipli­ ned ed economic! su ambedue i Tribunali. Art. 2. Competcnza del Tribunale di prima istanza.— D Tribunale di prima istanza giudica le cause relative alla nullità di matrimonio al sensi del Motu Proprio «Qua cura» dell*8dlcembre 1938 (LE 1157] e dei Rescritto Pontificio dd 16 ottobre 1954 [LE 2455]. Art 3. Competenza del Tribunale di seconda istanza.— Π Tribunale di seconda Istanza giudica. In grado dl ap­ pello, le cause matrimoniali decise in prima Istanza dal Tribunale del Vicariato di Roma e dal Tribunali Regionali di Napoli e di Cagliari (Motu Proprio «Qua Cura» dell’8 dlambre 1938 e Rescritto Pontificio dei 16 ottobre 1954). Art. I. Composizione dei Tribunale di prima istanza.— Π Tribunale di prima istanza è composto da un Officiale, da tre, o più. Vice Officiali, da tre o più Difensori del Vlncob e Promotori di Giustizla e dai Giudicl Prosinodali, nominali, su proposta dell'Eiho Card. Vicario, dal S. Padre. I Vice Cancellieri, il Notaro ed il Difensore del Vincolo t Promotore d! Glustizia aggiunti vengono nominati dalΙ’Εώο Card. Vicario. I Giudlci Prosinodali, in numero dl almcno quindici, debbono essere sacerdoti, dottori in diritto canonico. Disposizioni generali Art. 12. Sostituzione degli Officiali.—In caso di impe­ dimento degli Officiali, le funzioni, che sono ad essi proprie, vengono esercitate dal Vice Officiale più anziano. Art. 13. Sostituzione dell* Officiale di Curia.—Quando 1 Officiale di Curia ê impedito. 1 poteri amminislrativi. disciplinari ed economicl passano al 1.® Vice Officiale dl Curia. Art. 14. Emissione di mandati di pagamenlo.—Sebbene I’amministrazlone dei Tribunali sia riservata allo Officiale di Curia, glachè lOfficlale che prosiede il Tri­ bunale di prima istanza. ha corapetcnza per la sola questione di merito, pur tuttavia, qucstl potrà (entro I limiti dei depositi e sccondo le lariffe approvate) prowedere alie spese necessarie per lo svolgimento della causa. Art. 15. Canceliiere del Vicariato.—Il Canceliiere del Vicariato, nominato dal S. Padre su proposta deU'Eiîio Card. Vicario, dirigerà la Cancellcria. seguendo le dirottive deirOfficiale di Curia. Art. 16. Aopocali ammtssi.—SolUnto gli awocatl dl S. R. Rota saranno ammessl a fungere da patroni dinanzi ai Tribunali del Vicariat ο. Potranno fungere da procuratori solo gli avvocati rota Ii che risiedono u Roma. Art. 17. Copie di atti.—Nel gludUio di primo gra «lo. i sommari degli atti. le osservazionl del Difcnsore del Vincolo, le memorle defcnsionall e lo sentenze verranno pro sentate in dieci copie. Nel giudizio dl nppcllo 11 numéro delle copie è ridotto a sei. 3333 I Revmi Giudfci dovranno rcstltuirc alia Cancclleria dei Tribunali i fascico II della causa al termine di essa. Art. 18. Dispositioni amministralioe.—Con apposite Istruzloni 1'Officiale di Curia prowederà al calendario giudiziario, agli orari dl apertura e chiusura dclla Can­ celleris, a determinare i giorni e le ore in cui potrà essere ricevuto il pubblico, nonchè alia eventuate istituzionc di sezioni feriali per affari urgenti c indilazionablli. Parimentl spetta ali Officiale dl Curia la nomina dci notari, difensori dei Vincolo incaricatl ecc. Art. 19. Enlrala in vigore delle Norme,—Le norme precitale entreranno immediatamente in vigore. Dal Vicariato, II 31 dlcembre 1954.—Clemente Card. Micara, Vic. Gen. di Sua Santità.—Marcello Magliocchettl, Officiale di Curia. • E folii» Tribunalis Vicarietus Urbü. Adn. vide n± die 1 fl Octo­ bri» 1954: LE 2455 24M 1954 .... -SC SACRAMENTORUM, INSTRUCTIO. PART.* Circa gregatio Rcvmo Patri Delegato quae sequuntur concéda facultates: a) permittendi........... alllsve Antistitis Et e clausura, una cum socia, ad conventus cum aliis----- nl Antistitis agendos, egrediantur, b) permittendi aliisve Monialibus egressum e clausura, ut alia Monlalim ........... Monasteria invisant ihique commorentur, cum Foe­ derationem constituendam necessarium vel utile hoc tyà videbitur; c) Ingredient! Monasteriorum clausuram ιί, M cumdein finem, necessarium vel utile fore censueriL Valeat, praeterea, Revrfius Pater Delegatus commisso sibi potestatem alteri moderate subdelegarc, sive ad actum sive etiam habltuallter, ad normam Con. 199, j 1 Moneat vero semper Exciîws locorum Ordinarios, rum res quomodollbet Interest, dc accepto mandato, d omni ope adnitatur ut cuncta prudenter et ordinate pro­ cedant, eo consilio ut bonum Monasteriorum revera pro­ moveatur. In omnibus difficultatibus, quae in munere obemjda extiterint, Revrilus Pater Delegatus ad Sanctam Sedm recurrat» ad Quam dc omnibus quae, sive a seipso sive i sui subdelegato, acta erunt, relationem transmittet. Eiusdem vero Apostolicae Sedis erit, quatenus opertat. Foederationis erectionem decernere eiusdemque Statuu approbare. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae...... ♦ CpR 33 (1954) 25-25. Adn. O. RUIZ ln CpR 33 (1954) 28-27 interpretationem num. 11 litt. d) instructionis «SACROSANCTUM» 1951 SG SACRAMENTORUM - RELIGIOSORUM - CONSISTORIALIS η. 24β4-2ίβ7 D. 29 IV.NH 1941 DE ADN0TAT10NE BAPTISMI » < Instructio S. C. de Sacramentis «Sacrosanctum* d. 29 iunii 1941 (LE 1626] praescribit in num. 11 d): «Pervigilent vero (Ordinarii] ut baptismus fortassis extra paroeciam originis collatus, praeter nuam in renatorum regesto paroeciae vel ecclesiae, baptismal! fonte iure etiam comulativo ad nonnam can. 774 § 1 praeditae, ubi quis reapse eum suscepit, scripto item consignetur libris paroeciae originis. Ad rem quam pri­ mum per parochum vel rectorem ecclesiae collati baptismi tradendus est ad rectorem paroeciae originis nuntius scriptus, qui fideliter omnia et singula elementa complectatur quae ad baptismi actum rite conficiendum lure (can. 777) requiruntur*. This passage Is usually Interpreted by commentators as requiring a complete and formal act of registration not only in the baptismal record of the parisch of baptism but also in that of de parish of origin. However, a private reply by the S. Congregation of the Sacraments to tne French episcopate, seemingly in 19S4, gives quite a different Interpretation. The S. Congregation was asked to state precisely: 1. whether n. 11, d) of Sacrosanctum refers merely to the information of the priest of parish of origin; or 2. whether he also has to make a formal entry in his baptismal register and, if so. whether he is thereafter qualifield lo issue certificates of baptism thus inscribed. To the first question, the Congregation replied that there must not be two distinct registrations: Pro regala habeatur: •actam baptismi originalis unicum esse debere». To the second question it replied that only the parish of baptism can issue an authentic certificate: Ab unico baptismi actu attestatio depromi debet, quoties et qualibet de causa opus sit, e. g. ad matrimonium contrahendum. • Textui datur prem inferri peteit ex CR 43 (1958) 105-108 et ox POUSCAREN V 500-501. Adn. L. L McREAVT in CR 43 (1958) 105-108. 2465 1954 .. .. -SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART.· Formula qua s. c. de religiosis uti solet ad nominan­ dum DELEGATUM PRO FOEDERATIONIBUS MONIALIUM PA­ RANDIS ET AD EIDEM NONNULLAS FACULTATES TRIBUENDAS Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum praeposita, bonum Monasteriorum Monialium promovere cupiens, tempusque advenisse existimans Constitutionem Apostoli­ cam «Sponsa Christi» [LE 2167). in iis quae ad Foedera­ tiones instituendas pertinent, nd praxln deducendi in Ordine......... .... vi presentis Decreti Revifium Patrem..... ~ pro Monasteriis................. DELEGATUM nominat ac de­ signat. Reverendissimi Patris Delegati munus erit dc iis om­ nibus quae necessaria ad Foederationem constituendam visa fuerint curam gerere eaque diligenter perficere, ut puta conventibus ad hunc finem coactis praesidere. Do­ cumenta Pontificia institutum Monialium spectantia, prout opus erit, explanare, difficultates, sl quae extiterint, rxpedire, h lique similia. Ut vero munus suum recte valeat exercere, Sarra Con3339 2466 1954 .... -SANCTA SEDES, FACULTATES. PART.· Privilegia, CONCESSI indulgentiae ANNIS SANCTIS SEU et favores spirituales 1UDILARIBUS S. IACOBI DE COMPOSTELLA IN HISPANIA. A) Indulgencia plentslma, aplicnblc a Jos difuntos, ane κ puede ganar en cualquler dia dei Arto Santo, cumplleodo bs slguientes condiciones: 1 ) Confesidn hecha dentro dei arto y con Intendôn de por el Jubileo. pudiendo procéder o seguir a la visita o verifiane durante ella. 2) Visita a la Basilica de Santiago con algmu oraciôn mientras se realiza. La oraciôn puede ser cualqukn de las aprobadas por la Iglesla. pero sc recondenda el rtio de la estaciôn a Jesus Sacramentado con un Padrcnuestro por in intenclones del Romano Pontifice, un Credo al Santo Apdttal y una salve a la Virgen Santlsima. Aunque en rigor no se requiere para ganar el Jubileo roepostelano, es muy conveniente que, bien en la Basilica o es otrn iglesia o lugar, antes o después de la visita o durante il ml sma. se reciba la Sagrada Comunlôn, como ha sldo siempre costumbre laudabilisima y fructuosa dc los peregrinos y d por la Iglesia exlgida gcncralmente en los demds JubileoL Tamblén se recomlenda que se ofrezca alguna penltcncü. mortificaclôn o limosna, bien sea en favor del culto o en tereficio de los pobres. para mds asegurar la impetraeiôn de bi gracias y favores dci clclo. B) Absoluciôn de reservados. Cualqulcr confewr que leap corrlentes sus Licencias ministeriales puede absolvet, en cos· fesiôn jubilor, al penltente (que no se hiiya bcnefictado de esU gracia dentro dei arto) de todos los casos reservados al Onb· nario ο a la Sede Apostôlica. excepto dc los •spccialüsûrs modo» reservados al Romano Pontifice. C) Conmutaciàn. de ootos. Cualquler penltente que se «Ja­ pon ga a ganar cl Jubileo. puede elegir, ya en esta dudadoca cualquler pueblo de In Diôcesis, un confesor con Licencias corricntes para que te conmute dispensando toda close de rota privados, aunque fuesen emitidos con juramento o tenga o ractcr de penales preservatives, con toi de que la comnutacks sreserve igualmente dc la recaidn en el pccado. Se exceptùas os reservados al Romano Pontifice y los que se hlcieten ta favor de terccro y hayan sido por este accptndos. f • Ordinario Compostollano Iluatraciôn dei Clero 47 (1954) 55 ®t Μ Vido Rescriptum diei 24 F^br. 1944: LE 1791. 2467 1954.. ..-SC CONSISTORIALIS, FACULTATES. PART/ Formula facultatum quas s. c. consistorialis nuntiis, INTERNUNTIIS ALIISQUE LEGATIS APOST0LICIS IN DITIONI SUA PROCURAT Caput I. Facultates generales 1. Facultas visitandi sive per sc sive per ecctesiastfcua virum probitate, prudentia ac doctrina praestantem per 3340 1931 SC CONSIST.. FACULTATES NUNTIORUM ALIORUMQUE LEGATORUM AP. sonas, loca ct res, dc quibus In can. 344, 512, 1382 Codi­ cis L C. In casibus tamen particularibus et non per mo­ dum generalis visitationis; dummodo visitatio Ipsa ne­ cessaria ct urgens videatur, Ordinarius impeditus sit vel negligens, et tempus non suppetat recurrendi ad S. Sedem. 1 Conferendi, per sc vel per Ordinarios locorum, per­ sonis idoneis en beneficia, dc quibus in can. 1435, § 1, nn. 3 et 4 C. I. C.; servatis regulis Datarinc Apostolicae; scilicet: a) ut collatio nc fiat nisi quando urgeat vera ne­ cessitas et tempus non suppetat recurrendi ad S. Sedem; bj ut Legatus Pontificius qui beneficium contulit, aut Ordinarii qui, facultate Ipsis subdclcgata, beneficium con­ tulerunt, intra tres menses a canonica possessione ad Da­ tariam Apostolicam recurrant pro expeditione Bullae Apostolicae, qua provisio canonica confirmetur. Animadvertendum autem est beneficia, quae per huius­ modi collationes, n Legatis Pontificiis aut ab Ordinariis factas, vacantia resultaverint, Apostollcae Sedi item re­ servata esse per appositionem manuum Delegati Romani Pontificis, iuxta memoratum can. 1435, § 1, n. 4; qua­ propter conferri debere directe a Dataria Apostolica, aut a Legatis Pontificiis vel ab Ordinariis eodem, quo supra, modo. 1 .Absolvendi, Iniunctis dc iure Iniungcndis, tum in foro conscientiae, tum etiam ln foro externo, pro casuum di­ versitate, ab omnibus censuris a iure sive simpliciter sive speciali modo Romano Pontifici reservatis, aut Ordinario a iure pariter reservatis. 4. Dispensandi pro iam ordinatis ad effectum tam Missam celebrandi, quam consequendi et retinendi benefi­ cia ecclesiastica, super quibuscumque irregularitatibus tura ex delicto tum ex defectu provenientibus, dummodo exin­ de scandalum non oriatur, nec divinis pariatur impedi­ mentum, praevia abiuratlone ln manibus absolventis quando agitur de crimine haeresis vel schismatis: iis sem­ per exceptis de quibus in can. 985, n. 4 C. I. C., necnon excepta Irregularitate eorum qui, ordine sacro ligati, matrimonium attentare aut civilem tantum actum po­ nere ausi sunt (cfr. eundem can. 985, n. 3), super qua Irregularitate dispensare Supremae S. Congregationi S. Of­ ficii directe et exclusive reservatur. 5. Indulgcndi ex causa paupertatis iis, qui Missarum sive manualium sive fundatarum applicationem omiserint, ut quoad praeteritum tempus obligationem suam paulatim adimplere valeant, ita nempe, ut facient quantum possunt pro integra satisfactione oneris Missarum quo gravantur, celebrando vel per se vel per alium singulis mensibus aliquem Missarum numerum, iuxta eorum vires, de bono ct aequo a concedente et, in casibus occultis, a confessario determinandum. Moneantur autem praedictarum omissionum rei, si forte iidem ante completam huiusmodi satisfactionem obierint, nec habeant quod pro eodem oncre sive in toto sive in parte adimplendo relinquant, Missas, quae post eorum obitura celebrandae supersint, ipsis, dum pie in Christo decedunt, condonatas fore censeri, defectum qucmcumque tnne supplente Sancta Sede de thesauro Ecclesiae. Itera concedendi, si in aliquo casu ob peculiaria omnino rerum adiuncta expedire in Domino videatur, ut ad cer­ tum numerum Iuxta vires petentis, Missae, quoad prae­ teritum pariter tempus, reducantur, dummodo ne agatur de recidivis, supplente pariter Sanctitate Sua reliquarum Missarum defectum dc Ecclesiae thesauro. 6. Admittendi in foro interno eos, qui, beneficia eccle­ siastica etiam cum cura animarum habentes, recitationem horarum canonicarum omiserint, ad discretam composi­ tionem, eaque mediante fructus male perceptos condo­ nandi, pecuniis exinde redactis in pia opera arbitrio Sedis Apostolicae erogatis. Pauperibus autem, quorum inopia compositionem non admittit, praedictos fructus condonandi, iniuncta pro eo­ rum viribus eleemosynar pro suo vel confessarii prudenti iudicio determinanda. Et haec quidem, sine praeiudicio illorum, quibus distributiones accrescere vel non decre­ scere debent, sint et censeantur ordinata. 7. Condonandi in foro Interno fructus ex beneficio ob simoniam realem invalide obtento indebite perceptos, iniuncta congrua poenitentia salutari, cum aliqua elee­ mosyna iuxta vires poenitentis taxanda, et imposita eius­ dem beneficii dimissione. Quatenus vero ob iustas ct ra­ tionabiles causas beneficium demitti non expediat, prae­ sertim vero si idem parochiale sit, et non adsint qui hlis praefici possint, titulum ipsius beneficii conve­ rti. 8. Absolvendi vel per sc vel per alias idoneas eccle­ K 3341 n. 2407 siasticas personas a se deputandas eos omnes, qui fandos olim ecclesiasticos et a plurimis annis Ecclesiae per civiles leges ablatos nunc possident, vel titulo haereditatls a suis maioribus accepto, vel titulo emptionis seu similis con­ tractus cum tertiis possessoribus initi, eosque singulos habites reddendi ad praedictos fundos tamquam proprios licite habendos, de lisquc tam inter vivos, quam mortis causa libere disponendi, imposita pro una vice tantum congrua eleemosyna iuxta prudens absolventis iudicium, favore Ecclesiae vel piae causae ad quam fundi dc iure pertinebant, si fieri possit eroganda. 9. Dispensandi, quando ita in Domino expedire vide­ bitur, super lege abstinentiae, diebus praescriptis, etiam tempore quadragesimae, in casibus particularibus. 10. Permittendi clericis et religiosis, uti singulis, ut rationabili de causa, quocumque anni tempore, privata matutini cum laudibus recitatio anticipari possit statim post meridiem. 11. Commutandi, ob visus debilitatem vel ob aliam iustam causam, eaque durante, obligationem recitandi horas canonicas in quotidianam recitationem integri ro­ sarii B. Μ. V. vel aliarum piarum precum quae congruae sint, citra exemptionem a choro, quatenus is qui commu­ tationem obtinuit ad Illum accedere teneatur. 12. Dispensandi, in casibus urgentibus, a gradibus ncademlcis ad assequendas praebendas canonlcalcs, quae ex lege fundationis ipsos gradus requirant, dummodo nullum praeiudicium aliorum iuribus inferatur. 13. Concedendi, non ultra triennium, licentiam tegendi ac retinendi, sub custodia tamen ne ad aliorum manus perveniant, libros prohibitos et ephemerides, exceptis operibus haeresim vel schisma ex professo propugnantibus, vel etiam ipsa religionis fundamenta evertere nitentibus nec non operibus de obscoenis ex professo tractantibus, singulis Christifidelibus sibi subditis, nonnisi tamen cum delectu et iusta ac rationabili causa (cfr can. 1402, § 2, C. /. C.), lis scilicet tantum, qui corumdem librorum et ephemeridum tectione, sive ad ea impugnanda sive ad proprium legitimum munus exercendum, vel iustum stu­ diorum curriculum peragendum, vere indigeant. 14. Commutandi aut dispensandi, consideratis causis» omnia vota privatim emissa, etiam Apostolicae Sedi re­ servata, exceptis votis in quibus agitur de tertii praeiudicio, 15. Dispensandi cx iusta causa a quovis iuramento. niti dummodo tertii praeiudicium non adsit. 16.Remittendi seu condonandi, pro foro conscientiae tantitm, delinquentibus pauperibus partem aliquam mate ablatorum, aut retentorum, quando domini incerti sunt et casus occulti; ita tamen ut residuum, si quod adsit, vel aliqua alia summa vel pars pro viribus taxanda pau­ peribus loci vel in pia opera eiusdem loci, si fieri possit, distribuatur. 17. Recipiendi, aut delegandi in singulis casibus alium idoneum ecclesiasticum virum, ut recipiat dcnunciationes de crimine sollicitationis» servatis in omnibus forma ct tenore instructionis, quae a S. Officio danda erit. 18.Prorogandi ad breve aliquod tempus facultates, indulgentias et indulta a S. Sede concessa, quae expila­ verint, quin tempestive postulatio pro eorum proroga­ tione ad S. Sedem missa fuerit, facta tamen obligatione statim recurrendi ad eamdem S. Sedem pro gratia aut (si petitio iam facta fuerit) pro responsione obtinenda. 19. Vacante aliqua dioecesi, fas sit Nuntio, Internun­ tio vel Delegato Apostolico, rogante Vicario Capitulari vel Administratore Apostolico dioecesis, eadem omnia conce­ dere quae sunt in potestate ordinaria Episcopi. 20.Quoties urgeat necessitas, evidens sit utilitas, et periculum sit In mora facultas conceditur permittendi singulis quorum interest ad normam canonum 534, f 1 ct 1532, § 1, n.®2 C. I. C. alienationes bonorum ecclesiastico­ rum vel piarum causarum, quorum pretium non excedat in duplum auctam summam a S. Congregatione Conslstoriali variis in nationibus statutam per Noli/icatione diei 18 octobris 1952 (LE 2311]. Dc peracta alienatione intra an­ num S. Congregatio competens edoceatur. 21. Permittendi ingressum In Seminarium illegitimis, dummodo non agatur de adulterinis aut sacrilegis, si de cetero conditiones ad ingressum in pium locum necessariae habeantur, et firma obligatione recurrendi ad S. Sedem pro eorum sacra ordinatione: de qua obligatione explicite monendi sunt tum Ordinarii, tum parentes illegitimorum. 22. Concedendi sacerdotibus, sive saecularibus, sive religiosis, nationis apud quam Nuntius, Internuntius vel Delegatus Apostollcus legatione statuta fungitur, licentiam -Γ2 M η. 2467 SC CONSIST., FACULTATES NUNTIORUM ALIORUMQUE LEGATORUM AP. emigrandi ad exteras transmarinas regiones iuxta normas de quibus In Constitutione Apostolica «Exsul Familia» titulo allero, capite 1,3 (LE2304], cum onere tamen remittendi in fine cuiuslibet anni ad Sacram Congregationem Consistorialem relationem de numero ct qualitate gratiarum quae fuerunt concessae. 22 bis. Approbandi, Iuxta normas Constitutionis Apo­ stolicae «Exsul Familia» titulo altero, c. 1, n. 5, § 1, 1.·, [LE 2304] constituto prius de oratoris vita, moribus et idoneitate necnon de praestito ab Ordinario consensu, sacerdotes, sive sacculares sive regulares, qui incumbere cupiant in spiritualem curam eorum qui iter maritimum arripiant aut in navibus quavis ratione versentur aut iisdem quoquo modo addicantur, iilosque per peculiare rescriptum vel stabiliter, vel ad tempus, vel uno tantum maritimo itinere Cappellanos navigantium cum statutis facultatibus, singulis ctiam vicibus concedendis a munere renuntiationem acceptandi ct, sl casus ferat, destituendi, facultatibus, singulis ctiam vicibus concedendis /AAS, XXXXVI, p. 415-418) (LE 2420] nominandi, destinandi, transferendi, eorum a munere renuntiationem acceptandi et, si casus ferat, destituendi; facto tamen onere Nuntio, Internuntio, vel Delegato Apostolico transmittendi in fine cuiuslibet anni ad Sacram Congregationem Conslstorialem relationem de numero rescriptorum quae fuerunt concessa et de muneris adimpletione atque observantia ecclesia­ sticae disciplinae ex parte Cappcllanorum navigantium. 22 ter. Adprobandi sacerdotes a proprio Ordinario praesentatos ad officium Cappellani operis Apostolatus Maris Iilosque per peculiare rescriptum Cappellanos Operis Apostolatus Marts nominandi ita ut, iuxta normas iussu Summi Pontificis Pii PP. XII dic 2 Aprilis MCMLIV editas (A A S. XXXXVI, p. 248-252) [LE 2425], licite et valide officium suum exercere valeant; facto pariter onere eidem Pontificio Administro transmittendi, in fine cuiuslibet anni, relationem de numero rescriptorum quae fuerunt concessa et de muneris adimpletione ex parte Cappcllanorum. Catvt II. Facultates circa indulgentias c» 23.Concedendi sexies in anno, occurrente aliqua solennitatc, olenariam indulgentiam omnibus utriusque sexus Christifidelibus, qui vere pocnitentes et confessi ac sacra Communione refecti ecclesiam vel publicum oratorium visitaverint, ibique ad mentem Summi Pontificis aliquo temporis spatio oraverint. Fidelibus vero, qui in loco habitent ubi impossibile vel difficile admodum sit confessariorum copiam habere, con­ cedendi, ut praedictas indulgentias lucrari valeant, dum­ modo actuali Sacramentorum susceptioni pium aliquod opus substituant, ac corde saltem contriti firmiter pro­ ponant admissa confiteri quam primum poterunt. 24. Impertiendi ter in anno et non in eodem loco, diebus a se eligendis, Benedictionem papaiem iuxta for­ mulam typis Impressam atque insertam, cum indulgentia plenaria ab Iis lucranda, qui vere poenltentes, confessi et Sacra Communione refecti eidem Benedictioni interfuerint. Deumque pro S. Fidei propagatione et S. R. Ecclesiae exaltatione oraverint. 25. Item concedendi, suetis conditionibus, plenariam indulgentiam primo conversis ab haeresi et ad sinum Catholicae Ecclesiae redeuntibus. 26. Concedendi, in casibus particularibus vel ad tem­ pus, indulgentiam plenariam occasione SS. Missionum, servatis consuetis regulis. 27. Declarandi prlvilegiatum quotidianum perpetuum, in qualibet ecclesia sui territorii, unum altare ad tramitem can. 916 C. /. C. 28. Concedendi ducentorum dierum indulgentiam om­ nibus praesentibus in sacris functionibus a sc peractis, durante munere. 29. Erigendi pia sodalitia Rosarii, B. Μ. V. de Monte Carmelo et Septem Dolorum; cum potestate communi­ candi hulusmodi facultatem cum ecclesiasticis v»ris pro suo prudenti arbitrio; sub lege tamen et conditione ut haec facultas non exerceatur ubi coenobia adsint religio­ sorum. qui ex apostolica concessione eiusmodi privilegiis gaudent. Item ecclesiasticis viris concedendi facultatem, sub eadem lege et conditione, benedicendi et Imponendi sca­ pularia praedictarum sodalitatum, necnon erigendi Sacras Stationes Viae Crucis cum adnexis Indulgentiis. 33 <3 1934 30. Declarandi Indulgentias, dc quibus In praecedectlbus articulis, appllcabiles etiam esse per modum suffruj anlmabus in Purgatorio degentibus. Caput III. Facultates circa matrimonium 31. Dispensandi ab impedimentis impedientibus & quibus In cap. Ill, tit. VII, lib. Ill C. J. C. servatis M unguem regulis ibidem positis, praesertim quoad dispesutiones ob mixtam religionem; quo in casu, si ex iilidu unione lam nata sit proles, partes moneantur de gnri obligatione iuris divini curandi, pro posse, clus atholkiz educationem, et (sl casus ferat) conversionem, baptismos; a parte autem catholica exquiratur huius obligalivcb implendae explicita promissio. 32. Dispensandi ex gravi causa, ab omnibus impedi­ mentis dirimentibus matrimonium, luris tamen ecciesûstlcl, sive publicis sive occultis, sive minoris sive malwis gradus, iis tamen exceptis quae cx affinitate In linea redi consummato matrimonio, cx ordine sacro ct solemn! prv fessione religiosa proveniunt. 33. Sanandi in radice matrimonia nulla ob aliquodn impedimentis dirimentibus, dc quibus In numero pran­ denti, cum facultate prolem exinde susceptam legitimaa decernendi et declarandi, excepta tamen sacrilega et adul­ terina. ad effectus tantum canonicos, dummodo exiadt nullum iuri tertii legitime quaesito pracludlclum Inferate et nullum scandalum proveniat, quando morallter Impos­ sibilis est renovatio consensus modo ordinario, dumrcoto tamen prior maritalis consensus in unoquoque casu ρσ· se veret et absit periculum divortii, monita parte impedi­ menti conscia de sanationis effectu ct debita facta adnotatione in libro baptizatorum et matrimoniorum. Rescrip­ tum vero hulusmodi sanationis in Curia Episcopali dili­ genter custodiatur, quo omni tempore et eventu ae matri­ monii validitate ct de prolis legitimatione constare possit. Sed si matrimonium nullum ob defectum formae, dandi non erit sanatio nisi in casu quo altera pars renuat reno­ vare consensum iuxta formam, aut, si Id ab ea exigatur, grave immineat alteri parti malum vel periculum: coostito tamen semper de perseverantia prioris maritalis con­ sensus et dummodo absit periculum divortii. Quod si matrimonium fuerit nullum ob non servaUn formam in casu mixtae religionis aut disparitatis cultas, et pars acatholica induci non possit ad renovandum con­ sensum iuxta leges Ecclesiae, dari poterit sanatio in ra­ dice, dummodo: 1.® moraliter certum sit partem acatho­ licam non esse impedituram baptismum ct catholicas educationem universae prolis nasciturae, 2.® pars catho­ lica explicite promittat sc, pro posse, curaturam esse baptismum et catholicam educationem universae prolis forte nasciturae, ct (si casus ferat) ctiam conversionem, baptismum, catholicam educationem prolis Iam natae, 3.» partes ante attentatum matrimonium sive privatio sive per publicum actum, se non obstrinxerint ad educa­ tionem acatholicam prolis, 4.° neutra pars sit actu demens, 5.® pars saltem catholica sit sanationis conscia camque petat; 6.® nullum aliud obstet canonicum impediment dirimens super quo Ipse Ordinarius dispensandi aut same­ di facultate non polleat. Pars autem catholica moneatur de gravissimo patrato scelere: salutares el paenitcntlae imponantur; si casus fe­ rat. absolvatur ab excommunicatione de qua in can. 2319 C. /. C.; cique in mentem revocetur obligatio, qua tene­ tur, prudenter curandi conversionem conlugis ad fidem catholicam. N. B. Facultates de quibus in n. 32 ct 33 conceduntur ai quinquennium i. e. usque ad integrum annum, quo dt ion est exhibenda relatio ab Ordinariis dioecesium in çua Excrhi Nuntii, Internuntii et Delegati Apostolici hirudil· tionem exercent. Iidem vero supra dictis facultatibus utantur caute et urgente necessitate, sinentes potius eorumdem usum Ordinariis locorum. Caput IV. Facultate» circa cetera Sacramenta et Sacro» Rirsi 34. Concedendi, quoties necessitas urgeat et non suppetit tempus recurrendi ad S. Sedem: a) facultatem, singulis ricibus, vel ad tempus, feria V in Coena Domini unicas missam lectam in oratoriis publicis celebrandi; b) indul­ tum sacerdotibus infirmis, aut aetate devexis, oratorii pri­ vati, in quo Missam celebrent, servatis canonicis regulis c) usum sacerdotibus comae adscitltiae tempore celebra3344 « 1351 .. .. SC CONSIST., FACULTATES NUNTIORUM ALIORUMQUE LEGATORUM AP. tlonis Missae; d) indultum, in casibus particularibus, ce* kbrandi extra ecclesiam et oratorium ct erigendi altare sub dio; t) facultatem sacerdotibus navigantibus, sive in auri sive fluminibus, Missam in navi celebrandi super altare portatill, dummodo locus in quo Missa celebratur nihil indecens aut indecorum praeseferat et periculum absit calicis effusionis; f} facultatem presbyteris, cx utroqueclero, vislvac potentiae debilitate laborantibus, vel alia infirmitate detentis, celebrandi diebus festis ct duplicibus Missam votivam Deiparae Virginis, aut aliam Missam vo­ tivam a S. Sede adprobatam; diebus vero ferlalibus Missam defunctorum, adhibita, quoties ea indigeant, alterius sacer­ dotis assistentia, ct firmo permanente onere, si sint paro­ chi, explicandi Evangelium diebus praescriptis; g) eamdem facultatem, de qua sub littera /)r sacerdotibus omnino caecis, praescripta semper assistentia alterius sacerdotis, aut diaconi, el dummodo, facto experimento, comperian­ tur In nullo defecisse, 35. Consecrandi, sive per sc sive per simplices presby­ teros a se deputandos, altaria tum fixa tum portatilia, quae ex aliquo defectu pristinam consecrationem amise­ runt. servatis tamen omnibus in Instructione S. Rituum Congregationis ad rem in Ritu et formula breoiori prae­ scriptis. 36. Indukendi, ex rationabili causa, in casibus parti­ cularibus, vel ad tempus, ut sacrosanctum Missae sacrifi­ cium peragi possit a tertia hora post mediam noctem. 37. Indulgendl ad tempus ut in aliqua ecclesia bis vel 1er in hebdomada, de consensu Ordinarii, Missa de Re­ çût celebrari possit etiam diebus ritus duplicis, exceptis umen festis duplicibus I et II classis, dominicis aliisque festis de praecepto servandis, nec non feriis, vigiliis, oclavisque privilegiatis. 33. Indulgendl per modum actus, ut in ecclesiis, in miibus festum alicuius Sancti in Marhjrologio Romano descripti vel alias ab Apostolica Sede eiusdem concessum wlemniter celebretur, quod cum officio illius diei minime congruat, dici possint tum Missa solemnis cum cantu, Ium etiam Missae lectae de eodem festo, dummodo non occurrat duplex vel Dominica primae classis, Vigilia Na­ tivitatis D. N. I. C., Vigilia Pentecostes, dies octava Na­ tivitatis D. N. I. C. (Circumcisio Dni), dies octava Epipha­ niae, vel Ssmi Corporis Christi, feria IV Cinerum, vel in­ tegra Maior Hebdomada. 39. Deputandi in casibus particularibus vel ad tem­ pus, aliquem sacerdotem cum facultate consecrandi, iuxta formam in Ponti/icali Romano praescriptam, calices, pa­ tenas el altarium lapides, adhibitis sacris oleis ab Epi­ scopo catholico benedictis. 40. Benedicendi campanas ct consecrandi ecclesias, monito tamen loci Ordinario eoque non renuente. Capüt V. Facultates circa religiosos 41. Cognoscendi, In casibus extraordinariis et urgente necessitate, super statu alicuius domus Religionis cuiusli­ bet, conferendo cum Superioribus consilium et operam ut opportuna abusibus remedia adhibeantur, et Religiosi ad wi status perfectionem reducantur, certiore tamen facta quam primum Apostollca Sede, si quid novi in utilitatem clanslrallum communitatum decernendum esse videatur. 42. Dispensandi, Iusta de causa postulante Communi­ tate, super defectu dotis In Religione pro sororibus aut monialibus requisitae. 43. Concedendi, in casibus particularibus vel ad tem­ pus, Ordinariis dloeccsanls facultatem praeficiendi paroedis Religiosos in defectu sacerdotum saccularium, de consensu tamen suorum Superiorum, et cum clausula ut »45 n. 2'.G7 saltem duo alii religiosi cum parocho cohabitent, servatlsque in reliquis sacrorum canonum dispositionibus. 4L Indulgendl monialibus, in casu infirmitatis, aliis­ que iustls gravlbusque de causis, ut extra claustra per tempus prudenti arbitrio praefiniendum manere possmt, ita tamen ut cum adsociatione et adsistentla suorum con­ sanguineorum vel affinium aut alicuius honestae mulieris semper Incedant, domi ct alibi vitam religiosam ducant a virorum frequentia semotam, prout Deo sacratas vir­ gines decet, firmo praescripto can. 639 C. 1. C. 15. Dispensandi religiosos utriusque sexus, pro /oro conscientiae tantum, a regressu In religionem et permittendi ut in saeculo remaneant, quoties hi invalide obtinuerint declarationem nullitatls votorum, dummodo tamen haec invalidités occulta sit, firmo semper manente voto cas­ titatis perpetuae, servatisque aliorum votorum substan­ tialibus, usquedum peculiarem dispensationem a S. Sede hac de re assequantur, et, si sint sacerdotes, facta lege ut habitum sacerdotis saecularis induant. Caput VI. Facultates pro ipso. Internuntio, vel Delegato Apostolico 46. Recitandi divinum officium el Missam celebrandi iuxta Kalendarium Romanum pro clero Urbis; idque con­ cedendi sacerdotibus secum commorantibus sibique sub­ lectis. 47. Asservandi in sacello domus stabilis suae resldentlae Ssriium Eucharistiae Sacramentum, ea lege ut lam­ pas indesinenter ante tabernaculum lucescat, clavis dili­ genter custodiatur, aliaque iuxta liturgicas leges plene serventur. Sacellum autem ipsum ex Summi Pontificis venia qua publicum erit. 48. Administrandi sacramentum Confirmationis in ter­ ritorio universo sibi assignato, nec non durante maritimo itinere tam in accessu quam in recessu a loco missionis suae. 49. Excipiendi sacramentales confessiones fidelium utriusque sexus in locis, uti supra. ANIMADVERSIONES I. Facultates, quae in hoc Indice continentur, Pon­ tificio Administro tributae censentur «personaliter» et •du­ rante munere». Ideoque negotiorum gestor, vacante Nun­ tiatura vel Internuntiatura, vel Delegatione Apostollca, nova indiget peculiari carumdem Facultatum concessione. II. Facultatibus, quae recensentur capite 1 sub nume­ ris 1, 2. 3, 4, 17, integris capitibus II et III, capite IV sub numero 35, capite V sub numero 41, capite VI sub numeris 48 et 49, uti poterunt ii tantum, qui caractère episcopali sunt insigniti, nisi expresse secus dicatur. III. Pontificius Administer facultates, quae In hoc Indice continentur, per seipsum personaliter exerceat, scilicet nemini subdeleget, nisi subdelegandi facultas, suis jocis. Ipsi concedatur. IV.Indulta, quae Pontificius Administer ad tempus largiri potest, ultra «quinquennium» ne concedat. V. Pontificius Administer facultatibus miae In hoc In­ dice continentur nonnisi a receptis Apostolicis Litteris in forma Brevis uti valeat. ♦ A. VERMEEHSCH-L CREUSEN. Epitome ioris canonici torn I od. 8 Mechliniae. Romae 1GO3. p. 701-706. Praeter baa ccnunures fa­ cultates nonnulli Legat: sive ratione pereona· live raticne tenitexu. aliis gaudent specialibus facultatibus. 3346 ANNUS 2468 1955 ΙΑΝ 1.-PIÜS ΧΠ, CONST. ΑΡ. AAS 47 (1955) 263-266 DE BIRMAN LA In unione foederali birmana ecclesiarum atque EPISCOPORUM ORDO CONSTITUITUR, QUAE EST EPISCOPALIS HIERARCH IA PIUS EPISCOPUS Servus servorum Del-Ad perpetuam rei memoriam §§ Dum alterna vicissitudine vertuntur omnia, sancta Christi Ecclesia sua pace ac veritate e mediis perturba­ tionibus altius eminet una, quae rerum temperat asperi­ tates omnesque homines materno cingens amplexu, eos ad supernae vitae immortalis erigit spem. Quod cum la­ tissime per terrarum orbem laeto successu fiat, in Foede­ rali etiam Unione Birmana prospere hisce evenit tempo­ ribus, sive ob catholicae rei prosperitatem sive ob Evan­ gelii praeconum sollertiam sive praesertim ob indigenae cleri numerum atque virtutem. Quam ob rem Nos, qui Del voluntate universam gubernamus Ecclesiam, id pror­ sus esse tempus censemus ut in hac regione dioecesium atque Episcoporum ordinatio, seu ecclcskistlca Hlerarchia, constituatur, quo fructuosius inibi Christiana res in dies administretur ac propagetur. Postquam Igitur sententiam audivimus venerabilis Fratris Lucas, Archiepiscopi titulo Adulitani atque in India Apostolic! Internuntii, consilium­ que pariter exquislvimus venerabilium Fratrum Nostro­ rum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Fidei Propa­ gandae praepositorum; consensu praeterea suppleto eorum, qui in hoc negotio aliquid iuris habeant aut sese habere putent; re attentissime considerata ac certa scientia eo­ rum quae acturi sumus, de suprema Nostra potestate sequentia decernimus. In Foederali Unione Birmana epi­ scopalem Hierarchiam, quae dicitur, constituimus, atque ln ea regione duas condimus ecclesiasticas Provincias, 264 Birmaniae nempe / meridionalis atque Birmaniae septemtrionolis, quarum statum hoc qui sequitur modo dispo­ nendum esse lubemue. Ecclesiastica Provincia Birmaniae meridionalis cx archldioccesi Rangunensi constabit, quae fuit adhuc Apostolicus Vicariatus de Rangoon, hisce No­ stris Litteris ad metropolitanam evectus dignitatem: cx suffraganea Ecclesia Tungunensi, quae fuit ad hunc diem Apostolicus Vicariatus de Toungoo; itemque e dioecesi Basseinensl, civiles districtus complectente vulgo Bassein, Henzada et Myaungmya, e Rangunensi archidioecesl se­ paratos, quam per alias sub plumbo Litteras hoc ipso ereximus die. Cui Provinciae Praefectura Apostolica dc Akyab aggregabitur. Ecclesiasticam vero Provinciam Bir­ maniae septemlrlonalls constituent archiepiscopalis Mandalaiensls Ecclesia, quae adhuc fuit Apostolicus Vicariatus de Mandalay, ad mctropolitanum decus hisce Litteris ho­ die perductus, atque suffraganea dioecesis Kengtungensis. quae ad hodiernum diem fuit Vicariatus Apostolicus, cui nomen de Kcngtung. Eidem insuper Provinciae Apostolica aRgregabltar Praefectura de Bhamo. Quarum fines Pro­ vinciarum finibus aequabuntur omnium simul archldioeceslum ac dioecesium, quae ambas constituunt. Earum praeterea Ordinarii sedem ac domicilium habebunt in ur­ bibus, e quibus singulae Ecclesiae nomen capiunt; cathedralem vero in suo quisque templo collocabit, quod in singulis hisce urbibus princeps iure meritoque hactenus habitum est. Volumus praeterea ut omnes modo conditae Sedes S. Congregationi Fidei Propagandae subdi pergant, earumque Ordinarii, qui adhuc titulares Episcopi fuere, ad suas nunc conditas cathédrales Sedes transferantur, ut venerabilis scilicet Frater Victor Leo Bacln ab Ecclesia titulo AchyruCnsi ad Metropolim Rangunzcnscm; ut vene3347 195 5 rabilis Frater Albertus Petrus Falière ab Ecclesia tilsh Clysmatcna ad Mandalaiensem archidiocccsim; ut vaerabilis Frater Alfredus Lanfranconi ab Ecclesia litch Zertensl ad cathedralcm Tungunensem Sedem; ut denlç» venerabilis Frater Fcrdinandus Guercilcna ab Ecclesia ti­ tulo Hadrianiensi ad Kengtungensem dloecesim. Quibai Ecclesiis, a Nobis hodie erectis, ea privilegia et honom, ut maxime convenit, concedimus, quae sunt omnium lire archidioccesium sive dioecesium propria; itemque eann Praesules iis omnibus condecoramus iuribus atque astrin­ gimus officiis, quae ceterarum Praesulum amplissimsz sive metropolitanam sive episcopalem dignitatem conse­ quuntur. Quod nominatlm ad Praesules Rangunensea et Mandalaiensem spectat, decernimus ut, sicut omnes per orbem Metropolitae Archiepiscopi. Cru/cem ante sefenat X in suae cuiusque Ecclesiasticae Provinciae territorio, at­ que pallium, iuxta liturgicas leges, induant, postquia tamen hoc in publico Consistorio expostulaverint atqs> obtinuerint. Quod autem ad Canonicorum Collegia atti­ net. volumus ut Ordinarii in suo quisque metropolitan aut cathedral i templo quam primum eadem condant; quoadusque vero hoc fieri nequeat, concedimus ut eonra loco dioecesani Consullores Instituantur. Omnibus praeter­ ea in hisce nunc conditis Ecclesiis, mensae archiépiscopa­ les vel episcopales constituentur sive bonis, quae adha usque Apostolicis Vicariatlbus fuerunt, sive pecunia ultro a fidelibus data aut a S. Congregatione Fidei Propagandae comparata. Cum vero unaquaeque Ecclesiarum elementa­ rium tantum habeat seminarium, volumus ut quam pri­ mum seminarium maius erigatur, excipiendis educandiv que totius Birmaniae adulescentibus, qui inibi philosophi» ac theologiae studia exerceant. Decernimus denique ut la novis hisce Ecclesiis religiose serventur normae, quas Co­ dex iuris Canonici de Vicarii Capitularis, sede vacante, electione, de cleri populique iuribus oneribusque, deqie regimine et administratione Ecclesiarum praescribit. Qoh hisce Litteris decrevimus efficienda curabit venerabilis, quem supra diximus, Frater Martinus Lucas, vel ille, qui eo tempore quo haec iussa ad rem adducentur, Apostolicae in India Internuntiaturae praeerit; cui vero obtigerit ex­ sequendum negotium, illi omnes potestates ad id neces­ sarias facimus, quae etiam subdclegari, si opus fuerit, cuilibet poterunt viro, in ecclesiastica dignitate constituto. Qui vero rem egerit, confectum negotium in tabulas re­ feret eiusque fide dignum exemplum ad S. Consilium Fidei Propagandae quam primum mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ib lis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim sua obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, coieris generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter ii quis, quavis praeditus, auctoritate, sive sciens sive in­ sciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus initum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec vo­ luntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis el rodi sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum riri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti slmulqw ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem oonlno habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum sl quis vel spreverit vel quo/quo modo detrectaverit, sciat se poena > esse subiturum lis iure statutas, qui Summorum Pontifi­ cum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis bnuarii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquage­ simo quinto, Pontificatus Nostri sexto decimo.—(iun Card. Costantini, S. R. E. Cancellarius. Petrus Ciri Fumasoni Biondi, Sacrae Congr. de Propaganda Fié Praelectus. Hamletus Tondini. Apostolicam Cancellaricn Regens. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.SÜvius Sericano, Proton. Apost. 3343 1955 l \\ 1-3 PIUS XII - SUPREMA CONGREGATIO SANCTI OFFICII 2'.G9 1955 IAN l.-PIUS XII, CONST. AP. AAS 47 (1955) 369-372 DE RHODESIA MERIDIONALI h REQIONK RHODESIAE MERIDIONALIS FT EPISCOPORUM INSTITUITUR, QUAE ORDO DIOECESIUM EST EPISCOPALIS II1ERARCIIIA PIUS EPISCOPUS Serras servorum Dei -Ad perpetuam rei memoriam Quod Christus pronuntiavit, fore videlicet ut caelorum regnum, quod est Ecclesia, fines suos Ita proferret ut om­ nes populos Christiana veritate Imbutos suo amplexu ex­ ciperet ac materno amore foveret, quem ad modum fere ubique gentium, Ita felici successu apud populos Rhode­ siae Meridionalis late evenisse comperimus; adeo ut, eo­ rundem populorum necessitatibus providendi gratia, de­ ceat ibidem novam rerum religiosarum facere ordinationem. Qua de re, cum venerabilis Frater Caelcstinus losephus Damiano, Archiepiscopus titulo Nicopolitanus In Epiro, et In Africa Meridionali Apostolicus Delegatus, poposcerit ut ordo Ecclesiarum el Episcoporum, Id est sacra Hlerarchia, In regione Rhodesiae Meridionalis constitueretur: magnam enim spem esse ibidem terrarum Christianam fidem valde augeri posse; cumque id consilii et sententiae venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Fidei Propagandae praepositi probaverint; Nos quod iidem de­ crevere confirmantes, post auditos quorum hoc negotium J79 Intersit, remque magna consideratione ln animo / revolu­ tam; eorum denique consensum supplentes qui in hoc ali­ quid iuris sese habere arbitrentur, vel habeant; de aportollca Nostra potestate ea quae sequuntur statuimus ct decernimus. Quae regio Rhodesia Meridionalis cognomi­ natur, in ea Ecclesiasticam Provinciam condimus Rhodesiae Meridionalis appellandae. Quae his quae sequuntur terri­ toriis constabit: Ecclesia Salisburiensi, quam per has Lit­ teras ex gradu Vicariatus Apostolici, qui de Salisbury vo­ cabatur, ad metropolitanae Sedis dignitatem evehimus; dioecesibus Bulauaiensi ct Guelensi, quae ad hodiernum diem Vicariatus Apostolici fuere, quorum primae appel­ latio Inerat Vicariatus Apostolicus de Bulawayo, alterae vero Vicariatus Apostolicus Arcis Victoriae. Harum autem Ecclesiarum Episcopi In iis urbibus domicilium habebunt a quibus Ipsae nomen capiunt; cathedram vero in eo tem­ plo collocabunt quod princeps hucusque in unoquoque vicariatu Apostolico est habitum. Censemus insuper ut Apostolicae Praefecturae quorum sunt nomina populari lingua Umtali et Wankie, quamvis nondum evectae ad padum dioecesium, sed solummodo novae Sedi metropo­ litanae Salisburiensi aggregatae, quod ad conventus epi­ scopales attinet, hanc Sedem adeant. Est Nobis praeterea voluntas ut omnes quas memoravimus Ecclesiae S. Con­ gregationi Fidei Propagandae iurisdictioni obnoxiae esse pergant, sicut adhuc fuerunt; eorumque Ordinarii a sua cuiusque titulari Sede ad cathédrales Ecclesias transfe­ rantur, nunc constitutas, videlicet: ut venerabilis Frater Aston Chichester, S. L, ab Ecclesia titulo Ubazensl ad Sedem archiepiscopalem Sallsburicnsem; ut venerabilis Frater Adolfus Gregorius Schmitt, C. M. M., ab Ecclesia titulo Nasaitensl ad episcopalem Sedem Bulaualenscm; ut denique venerabilis Frater Alolsius Hacne, S. M. B., a sua Sede titulo Neptensi ad episcopalem Ecclesiam Guelensem transferatur. Ut par est, sive metropolitanae archidloectsl Salisburiensi, ad tantam dignitatem et hono­ rem evectae, sive Sedibus Balauaiensi ct Guelensi, quas per has Litteras dioecesium honore condecoravimus, om­ nia lura et privilegia tribuimus quae sunt uniuscuiusque propria ex Iuris Canonici praescriptis. Earum vero Prae­ mies iis omnibus fruenlur iuribus et privilegiis, iisque obligationibus tenebuntur, quae ceteris sacrorum Antiitltibus tum Metropolitis tum Episcopis concedi et imponi solent. Ad Archlepiscopum autem Sallsburicnsem quod attinet, facultatem facimus, sicut et ceteris eiusdem di­ gnitatis Praesulibus, in suae dicionis finibus sive Crucem ante se ferendi dum sacri ritus peraguntur, sive pallio uti In caeremoniis celebrandis, postquam tamen illud in pufi Nico Consistorio postulaverit et obtinuerit. / Cerabunt venerabiles Fratres, cui Ecclesiae contigerunt gubernandae, quas modo condidimus, ut unaquaeque earam ad normas Iuris luxtaque latas a S. Congregatione Fidei Propagandae leges, seminarium saltem elementarium habeat, quo bonae spei pueri ad sacerdotii munus benigne a Deo vocati, recte educentur. Unde, cum in Bulauaiensi dioecesi nullum exstet, volumus ut quam primum ibidem IU9 n. 2'JJ0-2'.70 condatur; quod in Guelensi Iam est, reficiatur idemque, si opus fuerit, augeatur; quod vero archidioccesls Salisburiensis habet, eo utantur Episcopi totius Provinciae Rho­ desiae Meridionalis suarum dioecesium pueris natu maio­ ribus excipiendis, iisque philosophia atque theologia sane imbuendis. Mensas episcopales ea bona constituent, quae iisdem Vicariatibus Apostolicls erant, ex quibus novae Sedes originem ducunt; sive pecunia quam S. Congrega­ tio de Propaganda Fide mittere solet; sive stipes oblata a fidelibus Christianis sive Curiarum emolumenta. Tum in archidioecesi Salisburiensi, cum in duobus noris dioecesi­ bus, promovendo Dei cultui itemque iuvando Praesuli ln suis maioribus negotiis obeundis, Canonicorum Collegium condatur: quod si fieri statim nequeat, concedimus ut eorum loco Consultores dioecesani, qui dicuntur, eligantur, qui statim a suo munere cessabunt ac Canonid creati fue­ rint. Quas normas vel iussa Codex luris Canonici habet de Vicarii Capitularis electione. Sede vacante, vel dc cleri ct populi iuribus et obligationibus, vel denique de regi­ mine ct administratione cuiuscumquc Ecclesiae per orbem eadem volumus omnino servari etiam ad novas Ecclesias quod attinet. Harum vero Litterarum praescripta et decreta exseSucnda curabit venerabilis Frater Caelestinus losephus ►amiano, quem memoravimus, vel ille qui eo tempore quo res ad effectum deducenda erit, eidem Delegationi in Africa Meridionali praeerit. Cui vero contigerit negotium perficiendum, ei omnes potestates facimus quae sint ad idem persolvendum necessariae, quas poterit etiam subdelegare cuilibet viro dummodo in ecclesiastica dignitate conAituto. Idem venerabilis Frater documenta exaranda curabit, caque sinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae quam primum mittenda. Has vero Litteras nunc et ln posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque Igitur vim suam obitincant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria, praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Qua­ propter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac/ Nos ediximus, id prorsus 372 irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel cor­ rumpere liceat; quin Immo harum Litterarum exemplis ct locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti slrnulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, ea­ dem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poe­ nas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pon­ tificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis la­ nuarii, anno Domini millesimo nongentesimo quinqua­ gesimo quinto. Pontificatus Nostri sexto decimo.—Celsus Card. Costantini, S. R. E. Cancellarius. Petrus Card. Fumasont Biondi, Sacrae Congr. Propaganda Fide Prae­ lectus. Hamlclus Tondini, Apostolicam Concellariam Re­ gens. Bernardus de Felicis, Proton. Apost. Albertus Scrafini, Proton. Apost. 2470 1955 IAN 3.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 47 (1955) Proscriptio libri 46 a marc oraison conscripti Feria IV. die 18 Martii 1953 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis S. Officii, Emi ac Revnii DD. Cardinales rebus fidei el morum tutandis praepositi, prachabito RR. DD. Consul­ torum voto, damnarunt atque in Indicem librorum pro­ hibitorum inserendum mandarunt librum qui Inscribitur Marc Oraison. Docteur en Théologie, Docteur en Medi­ cine, Vie chrétienne et problèmes de la sexualité, P. Lcthicllcux, Paris, 1952. Et feria IV. die 3 Aprilis 1953, Ssihus D. N. D. Pius Divina Providentia Pp. XII, in audientia Ertio ac Revrfio D. Cardinali Pro-Secret ari o Sancti Officii concessa, rela­ tam Sibi Eihorum Patrum resolutionem ad probavit ct confirmavit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 3 ianua ril 1955.—Marius Crovlni, Supremae S. Congr. S. Offi­ cii Notarius. Adn. R CARPENTIER in NrT 87 (1955) 197-lW. 3350 η. 247I-2f75 SC STUDIORUM - RITUUM - CONSIST. - PIUS XII - S. OFFICII 2471 1955 IAN 3.-SC STUDIORUM, DECRETUM. PART.* 1055 ΙΛΝ 3-FEII1 Datum Romae, ex .Aedibus S. C. Conslstorialis, die 23 Ianuarii 1955.—Fr. A. I. Card. Piazza, Ep. Sabinen, tt Mandelen., a Secretis, losephus Ferretto, Adsessor, Facultas theologica o. f. m. conv. in urbe in pos­ terum APPELLANDA EST: «PONTIFICIA FACULTAS THEOLO­ GICA SANCTI BONAVENTURAE Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universita­ tibus, attenta ins tantissima postulatione Ministri Generalis Ordinis Fratrum Minorum Conventualium, Magni Cancellarii, cum plane noverit eiusdem Ordinis Theologicum Collegium a Sisto V Pont. Max. an. D. MDLXXXVII conditum α Sancto Bonaventura Ecclesiae Doctore nuncupatum esse, hodie que Theologicam Facultatem Inde ortam Seruphicum Doctorem sibi coelestem Patronum Protectoremque vindicare sigilloque suo profiteri, quo intimius in dies huius sancti Theologi doc­ trina colatur atque provehatur. In Dei gloriam Catholicaeque Ecclesiae decus pro munere declarat atque statuit Facultatem Theologicam Fratrum Minorum Conventualium in Urbe. Pontificiam Facultatem Theologicam «Sancti Bonaventurae* In posterum appellandam esse, ceteris servatis de iure servandis; contrariis quibuslibet minime obstantibus. Romae ex aedibus S. Callisti, d. Ill m. ianuarii a. D. MCMLV.—J. Card. Pizzardo, Praef. C. Confalonieri, a Secretis. • Prot. N. 54.55: COFMCcav 53 (1958) 112-113. 2172 1955 IAN 15.-SC RITUUM, DECR. AAS 47 (1955) 48 DE INSTAURATAE VIGILIAE PASCHALIS FACULTATIVA CELE­ BRATIONE ULTERIUS PROROGANDA Instauratae Vigiliae Paschalis celebratio, de locorum Ordinariorum îudldo facultative exsequenda, iam per de­ cretum diei 12 [11| Ianuarii anni 1952 [LE 2260] per trien­ nium concessa, attentis peculiaribus rerum adiunctls, de mandato Sanctissimi D. N. Pii Papae XII ulterius ad ali­ um annum prorogatur. Contrariis quibuslibet non ob­ stantibus. Die 15 Ianuarii 1955.—C. Card. Cicognani, PraefA. Carinci, Archiep. Seleucien., Secr. Adn. EL 39 0955) 53. 2473 1955 IAN 23.-SC CONS., DECR. AAS 47 (1955) 461 conventu episcoporum seu «conference CANADIENNE», CUIUS STATUTA AD NUTUM S. SEDIS ADPROBANTUR Decretum de CATHOLIQUE Qua benevolentia Canadensem Ditionem Apostolica Se­ des usque prosequi consuevit, quaque sollecitudine spiri­ tualia Christi fidelium emolumenta promovere, libenti equi­ dem animo Normas ad Episcoporum Conventum seu «Con­ férence Catholique Canadienne» recte moderandum ab universae Ditionis Sacrorum Antistitibus statutas, die 4 Iulii 1948 recognoscere et «ad quinquennium» adprobare decrevit Quo elapso temporis spatio, Eihi ac Revrhi PP. DD. lacobus Carolus S. R. E. Cardinalis McGuigan, Archiepiscopus Toronlinus, et Paulus Aemilius S. R. E. Cardinalis Léger, Archiepiscopus Marianopolitanus, cctcrique Exmi Ditionis Canadensis Archiepiscopi et Episcopi humiliter expostulaverunt ut Nonnas de praefati Conventus regi­ mine, prout infra edicuntur, Apostolica Sedes iterum ad­ probare dignaretur. Omissis Porro Ssiïjus Dominus Noster Plus, Divina Providentia PP. XII, ratus ex unitis Pastoribus viribus uberiores pie­ tatis ac religionis fructus in animarum commodum iugiter posse colligi, porrectis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter Idem Ssihus Dominus Noster, praehabito favorabili voto Excihi P. D. loannls Panico, Archiepiscopi titularis lustinlanensis et in Ditione Can ad ens i Delegati ApostolIci, de consilio infrascripli Cardinalis Sacrae Con­ gregationis Conslstorialis Secretarii, Normas de Conven­ tus Episcoporum In Ditione Canadensi regimine, quae supra referuntur, ad nutum Sanctae Sedis adprobare dignatus est. 3351 1955 FEB 2-(HU4 MAI I) SUPREMA CONGREGATIO SANCTI OFFICII 247G 1955 FEB 2.-SC S. OFFICII, INDULTUM. PART. · Facultas datur sacris ministris in missis sollemni­ bus LEGENDI EPISTULAM ET EVANGELIUM IN QUALIBET LINGUA VERNACULA FIDELIUM 2474 1955 FEB l.-PIUS XII, CHIROGR. AAS 47 (1955) 5943 ChIROGRAPHUS DE ORDINE SUPREMO MILITARI HIEROSO­ LYMITANO MELITENSI PIUS PP. XII Nclla sua non dl rado gloriosa storia il Sovrano MiliUre Online Gcrosolimitano dl Malta si è trovato, come è pro­ prio dl tutte le Istituzioni uinane, in gravi difflcoltà estera* ed interne. I Nostri Prodecessori sono ripetute volte latervenutl per sostenere con patema mano la Istltmloae, affinchè potessc spedltamente superare I puntl più ispn dei suo cammlno. Nol stessi, a rlchiesta dcll Ordine, col Nostro Chlrograto del 10 dicembre 1951 costltuimmo un Tribunale Cardina­ lizio incaricalo di determinare la natura della qualité di Ordine sovrano e dl Ordine religioso e dl risolvere le r;?»· storiali dc Vicariis Castrensibus, dic 23 mensis Aprilis hno 1951 expedita (A. .4. S., 43-1951, p. 564) (l£ 22081 re per Augustum Pontificem antea probata, taec pro­ scribuntur (XIII): «Optimi expertique ad officium Cappd lani seligantur etiam religiosi sacerdotes, servatis Unes peculiaribus normis pro iisdem a S. Congregatione Ne$> tίis Religiosorum praeposita datis, qui vero, si fleri potet, locis destinentur ubi ipsorum Religionis domus habeatur·' Itaque Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Soda­ lium praeposita horum perfectionis pro officio suo itsdiosa ac diligens, hanc decrevit edere Instructionem, qu rationes traderentur eiusdem muneris tuto accipiendi et normae constituerentur id, cum accipiendum esset, suxit fructuoseque gerendi. Art. I—Cappellani militum religiosi nominatio, vigilantia 1. Munus Cappellani militum quod a sacerdote io propria manente domo religiosa atque integris commuai! vitae institutis exerceri non potest, sed e contrario po­ stulat ut tota fere vita extra religiosam familiam millUri quodam saeculariquc modo continenter ducatur, non est accipiendum nisi vera cogit necessitas, scilicet cum Cap­ pellani e clero saeculari desiderantur. 2.Nominatio religiosorum ad munus Cappellani mili­ tum eorumque amotio, in universum iis regulis ac noraii canonice diriguntur, quae sunt dc nominatione et amotio» parochorum religiosorum institutae / (can. 456, 454, ( 5, χ servato art. Ill, 1); eorum vigilantia atque correctio >1 Vicarium Castrensem et ad Superiores religiosos iuxta can. 631 ct Instructionem S. Congregationis Consistorislh spectat. 3. Ordinarius loci hac in re intelligendus est Vlcarim Castrensis. 4. Attentis peculiaribus adiunctis in quibus saepe Uk ministerium exercetur. Superior religiosus nemini invito, nisi consulto et gravioribus de causis, illud imponat. Art. II—De condicionibus ad munus Cappellani necessaria Ad munus Cappellani militum, onerata conscientia eo­ rum ad quos pertinet, eligendi sunt, tempore paris, re­ ligiosi: 1) qui trigesimum quintum aetatis annum attigerint, vel in casu verae necessitatis, qui trigesimum saltem an­ num compleverint, ea tamen condicione, ut maturioris animi dotes prae se ferant; 2)qui doctrina, pietate ac spiritu religioso sint prae­ stantes, nec falsae libertatis amore ducti munus amplec­ tantur. Art. Ill—De. tempore munus gerendi 1. Cappellani militum religiosi ad nutum Vicarii Ca­ strensis et Moderatoris religiosi, iustis de causis, munere possunt demoveri; Moderatoris autem religiosi erit tem­ pestive rem cum Vicario Castrensi Ita componere, ut re­ motionis occasione, nec cum auctoritate militari difficul­ tas oriatur, nec apostollcum munus detrimentum ullum patiatur. 2. Cappellani militum religiosi, ne ultra quinquennium In munere constituantur, renovato secundo quovis amx> Superiorum religiosorum consensu. 3. Idem officium iterum ne suscipiant, nisi posUnuun, saltem per aliquot menses, in domo religiosa, peneclae vigenti disciplinae, sese ultro demisseque sublcccrinl. Ab hac obligatione, Superior religiosus, onerata conscientU dispensare potest eos praesertim qui durante munere communitatis religiosae beneficio plene privati non fue­ runt. / L Art. IV—De conditione religiosa Cappellani militum 1. Cappellanus religiosus non est cum exdaustratis (can. 639) eodem habendus numero, sed cum religiosis qui sacri ministerii causa, suis obnoxii Moderatoribus, dum in officio tenentur, legitime absunt (can. 606, J 3K 3356 1955 FEB ί SUPREMA CONGREGATIO SANCTI OFFICII - PIUS XII 1 Cappellani militum, uti religiosi legitime absentes, iuribus atque privilegiis propriae Religionis fruuntur, ea­ que suae Sodalitatis munera retinere vel suscipere pos­ sunt. quae muneri Cappellani militum dc iure vel de facto non repugnant. 1 Cappellanus militum religiosus item votorum spon done Deo est obligatus et officio adstrictus ea semper fidellterque servandi. Neque desinit esse devinctus Regu­ lis, Constitutionibus et vitae, quam professus est, prae­ scriptis, quae cum cius statu atque munere conveniunt. Art V—De disciplina reliaiosa ct sacerdotali Cappellani militum 1. Quod ad disciplinam sacerdotalem Cappellani mili­ tum religiosi attinet, est ante oculos habenda ^Instructio pro Vicariis Castrensibus», a Sacra Congregatione Consistoriali dic 23 mensis Aprilis anno 1951 edita (A. A. S., 43, p. 562) [LE 2208). 2. Moderatores maiores suae ipsorum dicioni sublectis, quibus grave munus Cappellani militum defertur, litteras oboedienti ales dare debent, quibus ea, quae hic de disci­ plina religiosa sunt praecepta, pro peculiaribus condicio­ nibus ac lods definiantur, et, sl opportunum In Domino visum fuerit, prudenter etiam compleantur. 3. Curandum erit imprimis ut quilibet Cappellanus militum religiosus alicui propriae Religionis domui sit ad­ seriptus culus Superior curam huiusmodi religiosi In re spirituali et materiali gerat. 4. Cum Moderatorum maiorum, ad quos pertinet, iudido, numerus religiosorum ad munus Cappellani militum ascitorum id postulare sidetur, ad provinciam scu regio­ nem aut nationem pertinens Officium poterit constitui, eoius erit, Ipsis Moderatoribus invigilantibus, in re spiri­ tuali, intellectuali, materiali curam agere Cappellanorum tt operam Moderatorum localium ad i u vare vel ex parte horum munia explere. 5. Valde etiam optandum est, ut Vicario Castrensi # unus vel alter/Cappellanus militum religiosus aggregetur, qui ipsi consilio et Sodalibus religiosis auxilio esse poterit. 6. a) Moderatores religiosi per se.se vel per lauda­ tum (N. 4) Officium faciant, idemque Vicariis Castrensi­ bus magnopere commendatur, ut Cappellani religiosi, si Seri potest, in iis locis seu stationibus collocentur, ubi propriae Religionis sedes est constituta. b) Cappellani religiosi, si fieri potest, in propriae Religionis oomo pernoctabunt aut, si copia nullo pacto datur, in alia religiosa vel saltem pia domo. c) De prudentiae normis el opportunis cautionibus, in Constitutionibus, Regulis vel Statutis expressis, quae castimoniae tutandae conducunt, Moderatores continenter admoneant Cappellanos ut eas ad usum diligenter de­ ducant. d) Moderatores religiosi opportune ac saepe a Vica­ rio Castrensi exquirant quomodo propriae dicioni sublecti Cappellani se gerant, ct si res postulet, cum eo agant de Cappellano religioso periculis prohibendo aut efficaciter inducendo ut munus suum studiose exsequatur. 7. a) Cappellanus religiosus plane noverit se sub po­ testate suorum Moderatorum esse constitutum haud secus Iere ac religiosos paroeciam regentes. Quodcirca, salvis uti­ que iuribus Vicarii Castrensis, tota vita religiosa, sacerdo­ talis, quam ducit, eorumdem vigilantiae, inspectioni et iu­ diclo est obnoxia. Ab lis opportune petat et accipiat di­ spensationes et facultates vitam religiosam respicientes quibus ipsi opus est. Poterit quoque prudenti Moderato­ rum iudiclo servare Ordinem divini Officii recitandi Sa­ crique peragendi, a Vicario Castrensi constitutum (Instr. S. C. Consist., η. VII). b) Temporibus per Moderatores statutis Cappcllanus rvllgiosus accepti et expensi rationem Moderatori reli­ gioso, cui proxime est sublectus, reddat, ita ut integra sit religiosa Cappellani paupertas. c) Accepta pecunia, quae utpotc in necessarios vitae esus et officia Cappellani religiosi haud impensa, superest, Superiori religioso tradatur, ad nonnam can. 594, § 2, rattone habita praescriptorum, si quae sint, a lege patria ni a Vicario Castrensi, dc pecuniali scilicet ope Inter Cappellanos militum mutuo praestanda. 8. a) .Assidua sit inter Cappellanum religiosum et Moderatores epistularum consuetudo. b) Moderatores, quotiescumque iis liceat, ad CappelUeos visendi causa ipsi veniant aut alios suo nomine labant venire. 3357 n. 2479-2480 c) Curent Moderatores ut sodales, eius praesertim domus cui Cappellani sunt adscript!, atque domorum in loco, ubi commorantur, posi/tarum, eosdem Cappellanos 97 invisant, ad se invitent atque fratema caritate numquam non prosequantur. Idem caritatis officium libenter exer­ ceant erga alios militum Cappellanos religiosos, qui longe ab aliqua suae Religionis domo degunt. 9. a) Studeant imprimis Cappellani religiosi caeteros militum Cappellanos antecellere amore fraternitatis et zeli sacerdotalis ardore, ita ut in ipsis vivam exhibeant Ima­ ginem boni militis Christi lesu. b) Officio exercitia spiritualia quotannis peragendi fideliter satisfaciant, ea servata consuetudine ut divinis rebus vacaturi in propriae Religionis domum se recipiant. c) Semel In mense animum collecturi in domum re­ ligiosam se abdant, ubi a saeculo semoti, dfem in super­ na rerum meditatione transigant. d) Quae concedi solent aut quas ipsi impetrarunt ferias, Cappellani non apud propinquos ve! in locis suo arbitrio electis, sed in domibus religiosis locisvc per Mo­ deratores sibi constitutis, horum voluntati oboedientes, agere debent. 10.Quae art. W et V praescribuntur, observari debent etiam tempore belli. Romae, 2 Februarii 1955.—Valerius Card. Valeri, Prae/. Arcadius Larraona, C. M. F., Secr. Adn A ALONSO LOBO in REDC 9 (451-436; A GUTIERREZ in CpR 34 (1955) 65-80 et in ME 80 (1955) 238-248; D. M. HUOT ia ApoB. 28 (1955) 50-57; E JOMBART in NrT 87 (1955) 7=3-745. 2479 1955 FEB 3.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 47 (1955) 88-89 Prohibentur ephemerides «la quinzaine· Feria IV, die 26 Januarii 1955 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis S. Officii Emi ac Revmi DD. Cardinales rebus fidei ct morum tutandis praepositi, praehablto RR. DD. Consul­ torum voto, damnarunt atque prohibuerunt ephemerides inscriptas: La Quinzaine (Paris, rue de Babylone, 68)./ Et sabbato, die 29 Ianuarii 1955, Ssriius D. N. Pius Divina Providentia Pp. XII, relatam Sibi Emorum Pa­ trum resolutionem adprobavlt, confirmavit et publicari iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 3 Februa­ rii 1955.—Marius Crovini, Supr. S. Congr. S. Officii Notarius. Adn. E. R in NrT 87 (1955) 307. 2480 1955 FEB 5.-PIUS XII, ALLOC. AAS 47 (1955) 72-85 Summus Pontifex, iis qui interfuerunt Concentui nationali Sodalium Consociationis ex iuris peritis catholicis Italiae, verba edidit:9 De liberatione a statu culpae et paenae III—LA LIBERAZIONE DALLO STATO DI COLPA E DI PENA Resta ora da pariare dei!'ultimo tratto della via chc volevamo mostrarvi, vale a dire dei ritorno dallo stato di coipa e dl pena a quello della liberazione. La liberazione dalla coipa e Ia liberazlone dalla pena non s’identificano necessariamcntc, nè quanto al concetto né quanto alla realtà. Prescindendo dal fatto che dinanzi a Dio la remissione della pena etema è sempre conglunla con la remisione della coipa grave —sl pud avere una rstinzione della coipa, senza chc ne conscgua una estlnzione della pena. E vice versa, la pena nub essere stata esplata, senza che nell'intlmo dei coipevole la coipa abbia cessato di esistere. Ora il ritorno nell’ordlne gi uri di co ed ctico consiste esscnzialmentc nella liberazione dalla coipa, e non dalla pena. • Ditui di* s Februarii mrnu» a 1955. 3358 PIUS XII. ALLOC. DE LIBERATIONE Λ CULPA ET A PAENA n. 25 reil 7-11 SACHA CONGREGATIO CONCILII - PIUS XII terfoit. Egll si sente spogllato della libera disposizione su si stesso c sottoposto ad un volerc estraneo. Non di rado simili mali, ma da altre fonti, colplscono 1'uomo, oppure egli 11 prende di propria clczlone. Non appena la sponta­ nea opposlzlone contre la sofferenza viene abbandonata, svanlsce o almeno resta essenzlalmcnte diminuito il suo lato oppressive ed umillonte. anchc sc rimanc 1’elcmcnto sensitivo e doloroso, come già avemmo occasione di osservare nella seconda parte di questa Nostra csposizionc. Sollo tale oppressione e sofferenza si trovano oggi molti e mold, benenè Innocenti; soffrono fislcamente e mornlmenle nelle priglonl, ncgli ergastoll, nel campi di concentnmento, nel luoghl di lavori forzati, nolle miniore, nelle cave dl piètre, ove la passione politica o 1’arbilrio di poteri lotaiitari II hanno relegati; soffrono tutte le miserie e tolli I dolori —c spesso anchc plu— chc possono essere Imposti secondo il diritto c la glustizla ai veri colpcvoli. Coloro che senza colpa tanto male sopportano, non valgono bensi a sottrarsl estemamente alia pressione della fora, ma possono interiormente elevarsi al di sopra di lotto, sorrettl forse già da motlvl morali naturalmcnte buonl, ma più facilmenlc ed efficaccmentc da conslderazioni religiose, dalla slcurezza che sempre c dappertutto dipendono dalla Prowidenza divina, chc non sl lascia togllere di mano nulla e nessuno, e che, oltrc 11 breve tempo della vita terrena dl ciascun uomo, dispone di una etcmltà e dl una onnipolenza per riparare quanto si è ingiustamenle patito, per rimettere in equilibrlo ogni cosa sconvolta ed occulta, per infrangere c punire ogni umana tlrannlde. Agli occhl del cristiano è pol soprattutto présenté Μ II Signore, il quale nella sua Passione sperimentô / tutta la profondltà della sofferenza umana e ne assaporô Varnarezza, e in obbedienza al Padre, per amore di lui e in amorevole commiscrazione verso gli uomini, prese sopra dl sc volontariamentc dolor! c ignominie, la crocc e la morte. Fortificat! dall'cscmpio delPUomo-Dlo, molti di quegl'Innocenti trovano nella loro sofferenza la libertà e la calma interiori, complono una Intima liberazione dal dolore pur nella permanente affllzione estcriorc, nella via della fede, dell’amore e della grazia. Amorevole opera di soccorso per i condannati colpeooli Ora lo stesso scopo possono conseguirc per la medesima via anche coloro che soffrono per loro colpa e si sentono schiavi della pena. Noi vorremmo ricordarc ciô che, par­ iando della esecuzlone della pena, esponemmo già circa le condlzlonl spiritual! del condannato; occorre qui al présente considerare come si puô e si deve venire !n suo soccono per giungcre a un intimo superamento c quindi a una interiore liberazione dal male della pena. Con la fede, con 1’amore, con la grazia è possibile di dare al suo spirito chiaroveggenza c lume, al suo animo contcnuto e olore, alia sua debolezza forza c sostegno. Senza dubbio Π reo slesso potrebbe far maturare in sè e conduire a complmento tale elevazione; tuttavia, abbandonati a loro medeslmi, pochl potranno conscguirla. Essi hanno blsogno di ricevere da altri consigllo, aiuto, compassione, incoraggbmento e conforto. Ma chi sl appresta a compicrc tale opera, deve attingere dalla sua propria convinzlone e dalle sue interiori ricchczze quel che vuol comunlcare al colpevole; altrimcnti la sua parola resterà un «aes sonans aut tymbalum linniens*la. Nol abbiamo letto con profonda commozionc quanto uno di vol, l'insigne Prof. Francesco Carnelutli, ha scritto wile parole che il Signore pronunzierà alla fine del tempi: «Ero In prigionc e venlste a visltarmi... Quanto avete fatto ad uno dei più piccoH fra questi miel fratelli, Favete fatto û me» ia. Ciô che qui è proposto corne idéale dei dono di sè per la spirituale salvezza e purificazione del prigioniero, va anche al di là del precetto nuovo del Rcdentore «Amatevl l’un l’altro», che doveva essere la tessera, con h quale si riconoscerebbero i suoi discepollu; si tratta infattl di awirinarsi cosl al colpevolc da vedere in esso, onorare ed amare il Signore, anzi di assimllare se stesso Hlmente a lui da mettersl spiritualmente a! posto del6 l’aomo in ablto di detenuto e nella cella della sua / prigione, tome il Signore stesso dice di sè: Ero carcerato c veniste da meu: tutto questo mondo interiore, questa luce e questa bontà di Cristo potranno dare al reo sostegno ed aiuto per uscire dalla servitù misercvole della pena e rironqulstare la libertà e la pace Interna. Contributo della comunità alla liberazione Ma inoltre le parole del Signore obbllgano non soltanto coloro cul è affidata la immediata cura del condannato, 2 e αχ itp f 3 dd C. T. C. 111 Cor. rj, r. IJ. 34'35· " y^rru 25, j6. 3365 11 Mattm. 15, a6. 40. 14 lo. n, 2481-2482 ma anche la stessa comunità della quale egll è e rimanc membro. Questa dovrebbe addestrarsi ad essere disposta ad accogllere con amore colui che dalla prigione è messo in libertà; con un amore non déco, ma cnlaroveggente, al tempo stesso perô sincero, soccorrevole, discreto, e taie da rendergli possibile H riadattamento alla vita sociale e il sentirsl di nuovo libero dalla colpa e dalla pena. Le esigenze di una taie disposizione non sl basano sopra un utopico disconoscimento della realtà; corne infattl e stato notato, non tutti i rei sono pronti e Inclini a sopportare e sostenere il richiesto processo dl purificazione —e forse la perccntuale di questi condannati non è plccola—; ma è pur vero che non pochi altri possono essere e sono aiutati a conseguirc la intiera liberazione interiore, e per essi specialmentc nessuno sforzo cristiano sarà mai né eccessivo nè troppo arduo. Possano le Nostre qualsiasi considerazlonl contribuire con la ricchezza dei pensiero cristiano ad Illuminare il senso vero, moralmcnte e rcligiosamentc purificato della pena, e con le effusioni dclla carltà a splanare al condan­ nato la via che deve condurlo all’agognata liberazione dalla colpa e dalla pena. Con tali sentiment! invochiamo da Dio su di voi, illustri Signori, e sull’alta e benemerita opera vostra i più eletti ed abbondanti favori celesti, montre di cuore v’impartiamo la Nostra patema Apostolica Benedizione. Adn Ha oc Allocutio prosequitur nu.’eriam Allocutionis d>ai 5 Dec 1954 LE 2459. 2481 1955 FEB 7.-SC CONC., INDULT. AAS 47 (1955) 413 Rescriptum quo dispensantur a lege possessionis seu INSTITUTIONIS CORPORALIS BENEFICIORUM (C.KN. 1444 f D SACERDOTES IN POLONIA Beatissime Pater, Aliqui Episcopi dioecesani in Polonia contulerunt Sacerdotibus beneficia ecclesiastica, in actu provisionis declarantes se canonicam missionem in posses­ sionem, seu institutionem corporalem in posterum esse expleturos. Attamen sunt Episcopi, qui ob varias rationes in exercenda iurisdlctione impediuntur. Ideo Imploratur a Sanctitate Tua benigna dispensatio a lege quae in ca­ none 1444 § 1 dictam institutionem corporalem praescribit; eo vel magis quod aliqui Sacerdotes in possessione pacifica beneficii iam per integrum triennium, quinquennium ve! etiam septennium maneant. Quae cum ita sint, ne dedignelur Sanctitas Tua implo­ ratam gratiam dispensationis concedere, cum omnibus ef­ fectibus iuridicis, etiam in tempus praeteritum validis, supplendo quemcumque defectum legis. Sacra Congregatio Concilii, de mandato Ssrtil Domini Nostri Pii PP. XII, attentis peculiaribus rerum adlunctis, iisque perdurantibus, gratiam in omnibus iuxta preces benigne impertita est. Datum Romae, die 7 Februarii 1955.—P. Card. Ciriaci, Praef. Franciscus Roberti, a Secretis. Adn. P. TOCANHL in ApoU. 29 (1955) 44-45. 2482 1955 FEB 11.-PIUS XII, MOT. PROP. AAS 47 (1955) 266 De pontificio opere primario religiosarum VOCATIONUM Cum supremae patemaeque Nostrae sollicitudini re­ spondens, S. Congregatio negotiis religiosorum sodalium praeposita peropportunum renuntiaverit Opus primarium religiosarum vocationum condere, quod sibi proponat in christifldelibus —omni sane consilio, sed potissimum per diversa in singulis regionibus constituta id genus Opem— voluntatem excitare fovendi, tuendi, luvnndique ad per­ fectionis Christianae Status vocationes, rectam dc digni­ tate ac utilitate perfectionis Statuum notitiam pervulgare, itemque fideles ex omnibus orbis partibus in communio­ nem precum ac piorum exercitiorum vocare. No>, motu proprio ac de Apostolicae plenitudine potestatis. Opus, quod Pontificium nominamus, vocationum religiosarum apud eandem S. Congregationem constitutum volumus, statuimus ac decernimus, additu facultate aggregandi 38M SACRA CONGREGATIO RELIGIOSORUM - RITUUM η. 2483-2485 Opera ac personas, cum id postulatum fuerit, simulque indulgentias concessas vel concedendas, atque favores spi­ rituales, ad universos adseriptos extendendi. Quod quidem ratum flrmumoue sit ac permaneat, con­ trariis quibuslibet non obstantibus, peculiari etiam men­ tione dignis. Datum Romae, apud S. Petrum, die xi mensis Februarii, anno mcmlv, Pontificatus Nostri sexto decimo.—Pius Pp. XII. Adn. A. GimÉREEZin CpR 40 (1S60) 41-45; G. LEVIN In ApoU· 28 (1955) 6064 et in CpS 34 (1655) 136-137. 2483 1955 FEB 11.-SC RELIG., NORMAE. AAS 47 (1955) 298-299 Statuta pontificii operis vocationum religiosarum I— Pontificium Opus vocationibus ad perfectionis Sta­ tus tuendis fovendisque est Opus princeps a Ssiîio Do­ mino Pio Pp. XII constitutum per Apostolicas Litteras motu proprio datas Cum supremae, die xi Februarii an* no mcmlv |LE 2482], II— Hoc Pontificium Opus suam sedem habet apud S. Congregationem religiosorum sodalium negotiis prae­ positam. III—Ad finem qui praestitutus est adsequendum. Pon­ tificium Opus: 1.· curat imprimis propagationem genuinae notionis de perfectionis Statuum natura, utilitate, excel­ lentia prout exponitur in recentioribus documentis ponti­ ficiis; 2.·promovet opera pietatis, paenitentiae ct caritatis, ut Dens multas casque optimas vocationes ad perfectionis Status concedat; 3.® fovet incrementum Operum quae pro religiosis vocationibus in singulis regionibus erecta sunt, 299 el curat ut constituantur ubl nondum condita fuerint./ IV—Ad Pontificium Opus adgregarl possunt: Reli­ giones omnes ac Societates quae Religionibus adsimilantur, Instituta saecularia sive virorum sive mullorum, monasteria ac singulae religiosae domus, Consilia ex Moderatoribus ac Moderatricibus maioribus prout nunc in pluribus nationibus exstant, ct Opera quaeque peculiari modo ad vocationes religiosas excolendas luvandasque constituta. Eidem Operi adscribl possunt: Collegia ecclesiastica consociat ion es que catholicae, christlfideles omnes qui sive ad clerum sive ad laicatum pertineant, quique tanto Operi praesto esse cupiant. V— Pontificium Opus vocationum religiosarum commit­ titur tutelae Sacrae Familiae Nazarethanae quae omnibus perfectionis Statibus «suavis efficacisque coniunctionis vi­ tae contemplativae cum activa praebet exemplum» (Con­ stitutio Apostolica Sponsa Christi) (LE 216/]. Romae, die xi Februarii anno mcmlv.—Valerius Card. Valeri, Praef· P. Arcadius Larraona, C. M. F., Secretorius. 1955 FER 11-ΜΛΠ I Piae exercitationes—Quae sequuntur valde conurzndantur, ut Deus optimas vocationes ad singulo· Statut perfectionis concedere dignetur una cum auxilii· nectsunii quibus vocationes ipsae ad fcilccm exitum adducantur 1. ® abstinentia ct iclunium in vigiliis Assumption B. Μ. V. et Natalis D. N. L Cii., speciali Intuitu Optra vocationum religiosarum; 2. · preces quas singuli Status perfectionis per vias, sine intermissione fundant; 3. ® celebratio diei vocationum religiosarum cum p» exercitio per decretum S. C. Rituum adprobato, ataoe peculiaribus indulgentiis a S. Paenitentiaria Apostulki ditato; 4. · celebratio diei oblationis in quo infirmi dofom rt angustias pro vocationibus religiosis una cum preli«ip sinio Sanguine Christi Domino offerent. Pontifici Operis naritas— Pontificii Operis erit: 1. · providere ut tN^pis apte edantur scripta et pervul­ gentur, quo melius iri dies cognoscatur et magi· aerttae· tur dignitas ct utilitas religiosae vocationis; 2. ® suadere sacerdotibus ut ad hoc pertractandum c* gumentum omnes opportunitates nanciscantur (e. g. ae­ dones quadragesimales, exercitia spiritualia, suppltealhnes novendiales, catecheses pro adultis, etc.); 3. ® adhortari fideles ut studeant tum documentis i Sancta Sede datis, tum scriptis Sanctorum Patrum et piorum auctorum de Statibus evangelicae perfectionis rt de vita religiosa; 4. ® fovere in pueris et adulescentibus utriusque sera, quorum quovis titulo praesertim Statuum perfectioris membra curam habeant, vitae religiosae aestimationes et intimum perfectionis Christianae desiderium, in elsdra alere; 5. ® congressus convocare in quibus hoc argumentas tractabitur, vel/ saltem curare ut in ceteris etiam congres­ sibus, aliquid semper edisseratur de vocatione religfosj 6. ® servare necessitudinem ct rationes cum Religioni­ bus, Societatibus, Institutis adgregatis. Opera peculiarii, ceteraque incepta utilia adluvare, promovere ac inter « colligare, eisdem proponendo aptiora adlumenta ad op­ tatum finem obtinendum. De omnibus dein quae egerint et consecuti fuerint, breviter, plane, accurate Pontificio Operi referant. Dies festi—Praecipua festa Operis Pontificii erani: 1. · festum S. Familiae, Dominica infra Oct. Epiphaniae: 2. ® festum Omnium Ss. Fundatorum; 3.® festum Ss. Prtn et Pauli, dic 29 lunii; 4.® dies onomastlcus Summi Ponti­ ficis, supremi Moderatoris omnium Statuum perfectionis. Romae, die xi Februarii anno mcmlv.—Valerius Cani. Valeri, Praef. P. Arcadius Larraona, C. M. F., Setrttarius. Juin, vide rjpra sub dio II Fcbr. 19S5: LE 2482. 2485 Adn. vide rjpra in documento LE 3482. 1955 MAR l.-SC RITUUM, DECR. AAS 47 (1955) 256 URBIS ET ORBIS 2134 Festum sancti 1955 FEB ll.-SC RELIG., NORMAE. AAS 47(1955) 299-301 Normae ad statuta pont, operis vocationum giosarum EXSEQUENDA reli­ Regimen—Pontificio Operi vocationum religiosarum Îtrueest Eriius Cardinalis Praefectus S. Congregationis de teliglosls; vices eius gerit Excihus Secretarius eiusdem S. Dicasteri!. Pontificium Opus nulla In re autonomlam atque legi­ timam libertatem adimit Operibus peculiaribus quae pro­ priis legibus continentur et ordinantur. Adscriplio—Petitio adgregationls vel adscriptlonis ponti­ ficio Operi pro Statibus perfectionis, collegiis ecclesiasticis 300 ceterisque institutis vel consocia/tlonibus catholicis et Operibus peculiaribus vocationum religiosarum fit ab eorumdem Moderatoribus. In actu adgregationls vel adscriptlonis Pontificium Opus tradit Societatibus diploma, et personis speciale te­ stimonium. Omnes adscriptI modicam stipem annuam conferent. pii papas x, confessoris, ab universa ECCLESIA, CUM OFFICIO ET MISSA PROPRIIS, CELEBRANDUM DECERNITUR Sancti Pi! X Papae et Confessoris sollemnia Canonizatkrii in area ante Basilicum Vaticanam die 29 Mali Anni Jtateb 1954 peracta, quamnlurimis Sanctae R. Ecclesiae CardiiuLLci, Arch leplsco pis ct Episcopis, una cum Ingenti fidelium ceo· cursu, ex dissitis quoque regionibus ndstantibus, fulgentes assecuta sunt triumphum, quem Deus, humilium suscitator, od exaltationem Servi Sui mirabiliter disposuit. InvalesccUt interea in multorum Ordinariorum animis ardens studium utque optatum ut novensills Sancti festum totius Ecries-* commune efficeretur, quod iam nonnullis In locis litwtfa' cultu celebrabatur. Quare Sanctissimus Dominus noster Plw Papa XII. fere omnium Catholici Orbis Archieplscopcnra d Episcoporum, nec non et Religiosarum Familiarum vota Hbenter excipiens. Sancti Pii X Papae ct Confessoris, festum nd universam Ecclesiam extendere benigne dignatus est, dH tertia mensis Septembris quotannis sub ritu duplici mineri cum Officio el Missa propriis et approbatis, uti in superiori prostant exemplari, recolendum. Servatis Rubricis. Coa trana non obstantibus quibuscumque. Die 1 Martii anno 1955.—C. Cnrd. Cicognani, Pntl. A. Carinci, Arcbiep. Seleucien., a Secretis. Adn. Vide textum Officii. NUsmo ct Elogii pro Martvrolcgio Reran: epud 47 R955) 25C-2S6. , 1955 MAR 10-18 SUPREMA C. STI OFFICII - PIUS XII - SC RELIGIOSORUM 2486 2487 1955 MAR 10.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· SOLVITUR IN FAVOREM FIDEI MATRIMONIUM IXITVM INTER PARTEM NON DAPTIZATAM ET A CATII OLI CE UAPTIZATAM VALIDE PARTEM A) Petitio Ordinarii loci: Calus, natus anno 1905 a parentibus cicatholicls, bapllratus ct educatus in secta protestantica, anno 1928 ma­ trimonium coram magistratu civili et ministro protestantlco celebravit cum Titia, nata anno 1907 a parentibus acathollcis, non baptizata et sine religione educata. Ex matrimonio nata est filia, quae baptizata est in secta haeretica, el lam matrimonium celebravit. Post aliquot annos mulier relationes fovere coepit cum lovene quodam acatholico. Calus fidem coniugalem ser­ vivit, sed, cum uxor ad meliora redire noluerit, conviven­ tia d evasit intolerabilis et domum coniugalem reliquit, ludlcem civilem adiit, divortium postulans. Divortium sen­ tentia ludldall pronuntiatum est, quae in tabulariis pu­ blicis inscripta est. Uxor matrimonium iniit cum praefato iuvene, ex quo flliam genuit. Durante hoc secundo conlugio Titia bapliiata est in secta haeretica. Etiam Caius, post separationem a Titia, coram iudlce civili matrimonium contraxit cum Sempronia, nata an­ no 1908 a parentibus catholicis sed extra Ecclesiam Catho­ licam educata, Innupta. Ex hoc connubio plures infantes nati sunt, qui catholice baptizat! sunt et catholice edu­ cantur. Sempronia, anno 1946, ad Ecclesiam Catholicam, in qua tantum baptizata fuerat, sesc convertit, et postea semper uti bona catholica vixit. Calus et Sempronia sub eodem tecto nunc vivunt tamquam frater ct soror. Caius Instructionem in religione catholica recepit, fre­ quenter orat et ecclesias catholicas visitat, sed ob adiunctn difficillima in quibus versatur (i. a. quod vitam ordinariam coniugalem nondum habet), nondum in Ecclesiae Catholi­ cae gremium se recipiendum curavit. Adest vero spes valde probabilis conversionis, postquam hacc causa ma­ trimonialis feliciter soluta erit. Ardenter desiderat actum civilem cum Sempronia coram Deo et Ecclesia convali­ dare. Obstat vero coniugium olim celebratum cum Titia. Rationes autem ad solutionem petendam sunt: a) ani­ morum dissociatio inter coniuges, quin ulla spes reconci­ liationis affulgeat, attento etiam quod utraque pars no­ vum actum civilem celebravit; b) desiderium oratoris convalidandi coram Deo ct Ecclesia actum civilem, quem celebravit cum muliere catholica, atque cum ea familiam lostltuendi; c) probabilis spes conversionis oratoris; d) bo­ num nrolis iam natae, scilicet ut eiusdem educatio reli­ giosa in tuto ponatur; e) periculum incontinentiae in ora­ tore, si absque mulieris consortio vivere deberet. Et Deus... B) Solutio matrimonii in favorem fidei Ex aedibus S. Officii, die 10 martll 1955. In Curia... confectus est processus ad obtinendam dis­ solutionem, in favorem fidei, matrimonii anno 1928 con­ tradi inter Caium acathoiicc baptizatum et Titiam non baptiza tam. Adis maturo examini sublectis, explelisque omnibus in casu explendis, die 28 februarii 1955 quaestio proposita «t in hac Suprema S. Congregatione, quae ad dubium: •An consilium praestandum sit Ssmo pro dissolutione, in favorem fidei, matrimonii, de quo supra, ut orator Caius coram Ecclesia valide et licite novas nuptias inire valeat cum catholica muliere·, re iuxta certas statutas regulas discussa, respondendum decrevit: «Affirmative». Ssihus D. N. D. Pius, divina Providentia Papa XII, in Audientia DAo Adsessori S. Officii impertita, Feria VI me, benl benigne die 4 martll 1955, de omnibus habita relatione, adnuere edignatus est pro gratia iuxta supra relatum ____ Dccretam. In praesenti concessione includitur quoque, quatenus opus sit, dispensatio ab impedimento criminis, de quo In can. 1075, n. 1. Ordinarius vero curet ut orator amplec­ titur fidem catholicam. Servatis de Iure servandis; contrariis quibuscumque mi­ nime obstantibus.—A. Card. Ottaviani, Pro Secr. •Oadia Ordinario loci in Ho liandi a. Prot. 2805.54: IS 4 (1Ô53 4S2-2S3 Adn. ANASTASIUS AB UTRECHT ia IS 4 (1&58) 127-142. Zn-335, 425-151. : cesis dominicanas en cuanto a los procesos prematricEniales, las cuales, por conslguiente, podràn seguir obser· vândose, segùn el prudente julclo del Ordinario, slempfr aue no scan contrarias a las prescripclones de los Sagnks Cânones, de la Instrucciôn «Sacrosanctum» de esü Sa­ grada Congrcgaciôn, del 29 de junio de 1941 (A. .4. .< XXXIII, pàgs. 297 ss.) [LE 1626], o de la presele Instrucciôn. Por el articulo XV «La Repûblica Dominicana recûooce Îrtenos efectos civiles a cada matrimonio celebrado segit as normas del Derecho Canonico», siempre que «el «Ü dei matrimonio sea transcrita en el Registre civil comspondiento, y en virtud del articulo ùnlco de la Ley 3*32 del 20 dc septiembre de 1954 (Gaceta Ofidal del 25 de septiembre de 1954, / n. 7749), se considéra indlsolaNc. D aun ante la ley civil, el vinculo del matrimonio religksA cuya acta haya sido transcrita en dlchos Registres, b cual no sucede, sin embargo, con olros matrimonh»; deben, pues, los Excnios. Ordinarios locales vigilar a fla à 3376 que los matrimonios sc celebren dc acuerdo con las disposicloncs del Concordato y las actas correspondientes sean enviadas a su debido tiempo a la oficina del Registre civil y debidamentc transcritas en cl mismo, insistiendo fracuentcmente ante los Reverendos Pârrocos para que sean sumamentc diligentes cn el cumplimicnto de este gravisimo deber c inspcccionando los libros parroauiales. personalmente o por medio dc cspecialcs dekgados, a ténor del art. 11 de la citada Instrucciôn «Sacrosanctum». Capitulo I DtU'obMigo dei contraenti caltolici di celebrare solamenle U matrimonio religioso De la obligaciôn de los cordrayentes catôlicos de celebror solamenle el matrimonio religioso Ν’. 1. Atlcso chc il matrimonio religioso, celebrato in armonla con le disposizionl del Concordato, produce tutti gli effetti civili, ed è perciô atto a consegulrc senz’altro anche il suo scopo sociale, non vi è più alcun motlvo per i cattolici dl contraire ii cosidetto matrimonio civile, il quale è qulndi per essi gravemente illeclto. N. 1. Tenlendo cn cuenta que el matrimonio religioso, celebrado de acucrdo con las dlsposiciones del Concordato, produce todos los efectos civiles y es apto por ello para conscguir también su flnalidad social, no hay nlngun motlvo para que los catôlicos contraigan el llâmado matritrimonio civil, el cual es para ellos, por consiguicnte, gra vemente ilicito. / Por tanto, en el caso de que los contrayentes catôlicos celebraren el acto civil, aun con la intenciôn dc celebrar a continuaclôn el matrimonio canônico, el pârroco deberà portarsc con ellos a tenor del can. 1066 del Côdigo de Derecho Canônico. Qualora portanto i nubendi cattolici celebrassero l'atto civile, sla pure con l’intenzione di celebrare in appresso il matrimonio canonico, il parroco non mancherà di regohni con essi a norma del can. 1066 del Codice dl Diritto Cmonico. Delle pubblicazioni o proclami matrimoniali INSTRUCTIO EXCMIS ORDINARIIS REIPUBLICAE DOMINICIANAE DATA, QUOAD CELEBRATIONEM SACRAMENTI MATRIMONII IUXTA CONVENTIONES INTER SANCTAM SEDEM ET REM PUBLICAM DOMINICI ANAM DIE 16 IUNII MENSIS A. 1951 INITAS [LE 2436] eccmi ordinari della repubblica dominicana e, siano celebrati In conformità con Ic disposizionl del Concordato ed l relativi atti siano in tempo opportuno inviat! all'Ufficio dei Registre Civile cd ivi dcbltamente trascrilti, insistendo frcqucntemcntc presso i Rev.dl Parroci perché siano sommamente diligenti nell’ademplmento (11 questo gravissimo dovere, cd ispezlonando, a norma dell'art. 11 della citata Istruzione «Sa­ crosanctum» pcrsonalmenlc o per mezzo di speciali dele­ gati, I libri parrocchiali. Capo II 1955 MAR 25.-SC SACRAMENTORUM, INSTRUCTIO. AAS 47 (1955) 628-654 Agli 2493 De quibusdam aliis variationibus 2493 ISTRUZIONE sc sacr., instr, de matrimoniis in rep. dominicîana N. 2. Sl osservino strettamente Ic disposizionl dei ca­ noni 1022-1024, secondo le quail I nomi del nubendi deb­ bono essere pubblicati non solo nolle loro parrocchle, ma anche in quelle nelle quali abbiano avuto residenza per almeno sei mesi, dopo aver raggiunto la pubertà, a mono che, ouanto a queste ultime, 1’Ordinario del luogo non giudicni preferibile assicurarsi in altra maniera del loro stato libero. N. 3. Se I’Ordinario, nei termini del can. 1025, in qualche caso particolare, o anche in maniera generale, giudicasse conveniente sostituire la lettura dei proclami o delle pubblicazloni con 1’affissione pubblica di editti alia porta ddla chiesa parrocchiale o di qualslasi altra chiesa, gli editti dovranno restare affissi almeno per otto giorni, nei quaii siano comprcsi due giorni festivi di precctto. Ν’. 4. Benchè I’Ordinario proprio possa, essendovi giusta causa, secondo il suo prudente giudlzio, dispensare dalle pubblicazloni matrimoniali (can. 1028), non dispensi perô al fatto, specialmente da tutte e tre le pubblicazioni, « non per causa veramente grave ed urgente. N’. 5. A norma del can. 1030, prima di procedere al a eelebrazione del matrimonio, sc non interviene una ragionevole causa, si faranno trascorrere tre giorni dall'ullitna pubblicazione, owero dall’ultimo giorno dell'affissione dell'editto. N’. 6. Il parroco non si 1 imitera a leggere i proclami ed a ricevere la denunzia di impedimenti che eventualmente gli venga fatta, ma, in forza del can. 1020 c dclla cltata Istruzione «Sacrosanctum», dovrà diligcntemente in­ vestigare se nulla osta alla eelebrazione del matrimonio; segnatamente interrogherà i nubendi, dopo essersi asslcurato délia loro idcntltà personale, ciascuno separatamente, nsando le dovutc cautcle, sc sono legati da qualchc impedimento, se consentono liberamente, soprattutto la donna, e se sono sufflcicntcmcnte istruiti nella dottrina cristiana, sc celebrano con valido consenso, redigendo ap­ positi questionari sotto giuramento da essere firmati dai coniogi come dispone la sullodata istruzione «Sacrosan­ ctum» (nn. 3-9, All. I e II). N. 7. Nel formulario delie pubblicazloni, nonchè nel1'editto da affiggersi alia porta della chiesa, quando questo sia autorizzato, si debtono indicare: 1) i nomi propri e di famiglla, età, professione, origine, nazlonalllà, domicilio o residenza di ciascuno dei nubendi; 2) i nomi completi, professione, stato, origine, domicilio o residenza dei genitori, se si conoscono; 3) nel caso che uno o entrambi 1 nubendi siano vedovi, indicare pure il nome dei coniuge o dei coniugi defunti, con I’indicazlonc del luogo e della data dei decesso, 4) se siano Intervenuti o una sentenza di callità di matrimonio o una dispensa da matrimonio rato Capîtulo II De las amonestaeiones o proclamas matrimoniales N. 2. Obsérvense estrictamcntc las dlsposiciones dc los cànones 1022, 1024, scgûn las cualcs deben scr publicados los nombres de los contrayentes, no sôlo en sus propias parroquias, sino también en aquéllas donde hayan resldido por lo menos durante sels meses, despues de haber alcanzado la pubertad, a no ser que, cn cuanto a estas ultimas, cl Ordinario del lugar juzguc prcferible asegurarse dc otra mancra de su estado de libertad. N. 3. Si cl Ordinario juzgara conveniente, a tenor del can. 1025, substituir en algùn caso particular, y aun como norma general, la lectura de las proclamas o de las amonestacioncs por la fijaciôn pùblica de cdictos a las puertas dc la iglesia parroquial o de cualquier otra iglesia, dlchos edictos deberân estar expuestos por lo menos durante ocho dias, entre los cuales han de contarse dos dfas fes­ tivos de preccpto. N. 4. Aunque el Ordinario propio pueda dispenser de las proclamas/ matrimoniales con justa causa, segùn su 632 prudente juicio (can. 1028), de hccho, sin embargo, no dispense, cspccialmente de todas las très proclamas, slno por causa verdaderamente grave y urgente. N. 5. A tenor del can. 1030, si no se opone una causa razonablc, se dcjaràn pasar très dias desde la ùltima pro­ clama, o bien desde cl ùltimo dla de la fijaciôn del cdicto, antes dc proccdcr a la cclcbraciôn del matrimonio. N. 6. El pârroco no se limi taré a leer los proclamas y a recibir la denuncia de los irapedlmcntos que eveulualmente sc le haga, sino que, cn virtud del can. 1020 y dc Ia citada Instrucciôn «Sacrosanctum», deberd indagar dlligentementc si nada se opone a la celebraclôn del matri­ monio; cspccialmente interrogari a los contrayentes, por separado y usando dc las dcbldas cautelas, después de haberse asegurado de su identidad personal, si estàn 11gados con algùn impedimento, si cunsientcn libramento, sobre todo la mujer, y si cstàn suflcicntemente instruidos cn ia doctrina cristianu, sl lo celcbran con conscntimiento vàlido, componicndo especiales cuestionarios para una declaraciôn jurada, que han de firmar los cônyugcs, como dispone la citada instrucciôn «Sacrosanctum» (n. 3-9, Ancxos 1 y II). N. 7. En cl formulario de las proclamas, asi como en el edicto que ha de fijarse a las purrtas de la iglesia, 633 enando esto sc halle autorizado, se deben indicar. 1) nom­ bres y apellidos, edad, profesion, origen, nadonalidad. domicilio o resldencia de enda uno de los contravenies; 2) los nombres completos, profcslôn, estado. origen. do­ micilio o rcsidencla de los padres, si se conocen: 3) cn el caso de que uno o ambos contrayentes scan vi udos, indlquesc también el nombre del cônvuge o dc los cônvuge* dlfuntos, preclsando cl lugar y fecha del fallccinilcnto; 4) si se ha dado una sentencia île nulidad de matrimonio. 3378 η. 2-493 SC SACK.. INSTIL* DE MATRIMONIIS IN REP. DOMINICIANA e non consumato o ai tri analoghi prowcdimenti della Santa Sede resi csecutivi. N. 8. Quando k pubblicazloni siano sostituitc da edit11, saranno questi datatl e firmati dal parroco o dal sa­ cerdote che ieglttimamenle ne faccia 1c vcci. N. 9. Sla in questo capo che nei seguenti, per parroco si intende non solo il parroco propriamentc detto (di cui al can. 451,1), ma anche il quasi-parroco (can. 451,1) c 11 vicario parrocchlale, dl cui allo stesso can. 451, 2 n. 2. S’intcndono pure i cappellani militari (can. 451, 3) c cosl pure 1 cappellani degli ospedali, se gli uni c gli allri fossero muniti di facoltà per assistere ai matrimoni dei soldat! o dei ricoverati, rispettivamente, entro i limiti delle medesime facoltù. N. 10. Se entro 1 sei mesi susseguenti all’ultima pubblicarione, o all'ultimo giorno di affissione degli editti, non si celebrasse il matrimonio, sl dovranno ripetere le pubblicazloni o affiggersl nuovi editti, salvo che 1 Ordi­ nario del luogo disponga diversamente. N. 11. Di regola, il parroco, prima dl fare 1c pubblica­ zloni, avrà cura di complere le formalité canonlche riguardanti Io stato libero dei nubendi, la dispensa dagll impedimenti, se vi fossero, la liberté di consenso, la istrurione religiosa dc! medesimi ed i certificat! di battesimo e confermazionc (can. 1020-1021 e citata Istruzlone «Sa­ crosanctum»); come pure si prowederà dclla lleenza della Curia, quando questa fosse necessaria sia per diritto comune, sla In virtù di questa Istruzlone, sla in forza della legislazlone particolare della rispettiva diocesi. N. 12. Se un altro parroco avesse proccduto all’investigazionc dello stato libero del nubendi o avesse eseguite le pubblicazloni, Informi immediatamente il parroco, che deve assistere al matrimonio, dei risultato delle investigazionl o delle eseguite pubblicazloni (can. 1029 e citata Istruzlone «Sacrosanctum»). Finchè non si riceveranno queste Informazioni non si potrà procedere alia celebra­ zione dei matrimonio (can. 1030 e citata Istruzlone Sa­ crosanctum»), N. 13. Nell'attestato delle eseguite pubblicazloni, o in quello che lo soslltuisce per la prova dello stato libero, il parroco, oltre ad indicare se è risultato o no qualche Impedimento, darà al parroco, che deve assistere al ma­ trimonio, le informazioni necessarie perché questi possa redigere fatto secondo 11 modeilo ufficialmente approvato. Conviene perô che 1’attestato sia fatto nello stesso foglio che contient le pubblicazloni c In queste si mettonogià le indicazloni che debbono figurare nclfatto di matrimo­ nio, usando eventualmente 11 Mod. V della sullodata Is­ truzlone «Sacrosanctum» quando dô sia richiesto. N. 14. In tutti I processi prcmatrimonlali è richiesto il certificate di battesimo e di confermazionc dei due nu­ bendi, rilasciato in forma intégrale, con le relative even­ tual! annotazloni o, in mancanza dl questo, la sentenza o decreto comprovante almeno il conferimento dei bat­ tesimo, eccctto che 11 matrimonio venga celebrato con dispensa daU’impcdimcnto «disparilas cultus», nel qual caso è richiesto solo 11 certificate di battesimo dclla parte cattolica (can. 1021, 1). N. 15. Se uno o entrambi i nubendi fossero vedovi, dovrà esservi nel processo 11 certificate di decesso dei conluge o dei coniugi defunti o, In mancanza di tale cer­ tificate, la sentenza o decreto delTawenuta morte, ema­ nati ln base aile prescrlzloni della Istruzlone della Suprema S. C. del S. Officio (a. 1868), tenendo présenté che un’analoga sentenza emessa nel foro civile non è sufficiente per il foro ecclesiastico; nonchè il ccrtificato intégrale di bat­ tesimo e dl confermazlone come al precedente numero. Conviene ancora osservarc che il certificate di morte del contege anteriore, redatto dal parroco, In qualche cuso speciale puô anche non essere sufficiente per provare che nel caso non osta alia celebrazione dei matrimonio rimpedlmcnto «ligaminis», se cloè il parroco, nel redigere l’atto. si fosse accontentato soltanto delle informazioni date dagll Intéressât!, suile quali possa cadere II sospetto chc non corrispondono alla realtà. N. 16. Se mancasscro documenti e testimonl per la prova dcllo stato libero dei nubendi e si dovesse ricorrere al giuramento suppletorio, si indaghl dillgentemente se i dcltl nubendi sono degni di fede, o sc vi sono mot Ivi per 1955 MAR 1-, o una dispensa dc matrimonio rato y no consunudo, y otras provisiones unâlogas de la Santa Sede, que hiyu sido cjccutodas. N. 8. Cuando las proclamas sean substitui das por (dit­ tos, éstos scrén fcchados y firmados por cl pârroco, opz cl sacerdote que legitlmamentc haga sus veces. N. 9. Se entiende por pârroco, tante en este capita como en los slguientes, no solamcnte cl pârroco prop-U. mente dicho (del cual trnta cl can. 451, 1), slno tamfeh cl cuasi-pârroco (can. 451, 2, n. 1) y cl vicario pamxpûl, dc que habla el mismo can. 451, 2, n. 2. Sc entiende por taies también los capellanes militant (can. 451, 3) y aslmlsmo tes capellanes dc los hosplUJn, con tal de que unos y otros tengan facultades para lihû a tes/ matrimonios de tes soldados y de tes h ospl blinda, r respectivamcntc, y dentro de los limites de estas miscii facultades. N. 10. Si on cl plazo de tes scis meses slguientes a b ultima proclama, o al ùltimo dia dc fijaclôn de los édicta, no sc cclebrara cl matrimonio, sc deberân repetir las pro­ clamas o fijarse nuevos cdlctos, slempre que el Ordimr,? del lugar no disponga otra cosa. N. 11. Como norma general, deborâ el pârroco, acta dc hacer las proclamas, cumpllr las termalidades canôd· cas referentes al estado libre de tes contravenies, la dis­ pensa de tes impedime.ntos, sl exlstlercn, la libcrtad àe consentimicnto, la instrucclôn religiosa de los mlnnos y tes ccrtificados (cânoncs 1020-1021 y la citada instruedi «Sacrosanctum»); asi como también deberé obtener el per­ mise de la Curia, cuando este sea nccesario, ya por derr cho comûn, ya en virtud de esta Instrucclôn o de b leglslaciôn particular dc la diôccsis rcspectiva. N. 12. Si otro pârroco ha proccdldo a la investigari in del estado libre de tes contraycntcs y ha hecho lu pro­ clamas, informe inmediatamente del resultado de esta li­ ves tigac ion y dc dichas proclamas al pârroco que hi ά asistlr al matrimonio (can. 1029 y citada Instrucclôn «Sa crosanctum»). Micntras no se reciban estos informes, no se podré pro.'ceder a la celebraciôn del matrimonio (c*- c non 1030 y citada Inslrucciôn «Sacrosanctum»). N. 13. En el certificado de haberse hecho las prodi mas, o en cl que te substituya para la prueba del esbdo libre, el pârroco, ademés de’indicar si ha aparecido ο m algûn impedimento, daré al pârroco que ha de asistirzl matrimonio tes informes necesarlos para que éste puedj redactor el acta segun cl modelo oficialmenle nprowdo. Conviene, sin embargo, que dicho certificado se eitiendi en el mismo folio que contlenc las proclamas y que a éstos se incluyan y a tes datos que han de flgurar en el acta del matrimonio, utilizando eventualmente el mode!) V de la citada Instrucclôn «Sacrosanctum», cuando esto se exija. N. 14. En todos tes procesos prematrlmonioles se rb quiere cl certificado de bautismo y de confirmaclôn de ta dos contrayentcs, extendido en toda su inlcgridad, cos las anotaciônes eventualcs correspondicntcs, o, a talU d< esto, la sentcncla o decreto que demuestre al menos U admlnlstraciôn del bautismo, a no ser que el matrimo­ nio se celebre con dispensa del impedimento de disparité de cultos, en cuyo caso se requière solamente el eertificado dc bautismo dc la parte catôlica (can. 1021, 1). N. 15. Si uno o tes dos contrayentes fueran viudœf deberâ incluirse en el proceso el certificado de defundôn O del cônyuge o dc tes cônyugcs dlfuntos, o, a falla de este certificado, la scntencia o cl decreto dc muerte presuntj. promulgados dc acuerdo con las prcscripclones de la Ins­ trucclôn de la Suprema S. C. del Santo Ofido (a. 186ÎK teniendo présente que una sentencia anâloga dada en el fuero civil no es suficlente para e! fucro eclesiistleo; sr incluiré aslmlsmo cl certificado integra! de bautismo y confirmaclôn, como en el nùmero anterior. Conviene observar ademâs que cl certificado dc defunclôn del cônyuge anterior, extendido por el pârroco, puede no bastar en algûn caso especial para demostrar que en aquellas circunslancias no se oponc a la celebraciôn dd matrimonio cl Impedimento dc «ligamen», es dcclr, cuando cl pârroco, al redactor el acta, se haya dado por salisfecho con las solas informacioncs dadas por tes interesados, de las cualcs pueda sospecharsc que no responden a la rtilidad. N. 16. Si faltoran documentas o testigos para la praebi del estado libre dc tes contrayentes y se hubiera dc necurrir al juramento suplctorio.'deberâ indagarse diligente mente si los misraos contrayentes son dignos dc fe, o si 1955 MAR 25 nspelUre chc giurino il falso. Si deve avcrc la stessa cura non qualsiasi tcsllmonc, chc debba deporre in pro­ cessi per la prova dcllo stalo libero. N. 17. Procurlno gli Ordinari locali chc I processi prenulrimoniall, senza pregiudlzio delle dlsposlzioni canonichc, siano organlzznti In modo chc la celebrazione del matrimonio venga facllltata il plù possibile; procurino anche di reprimere qualsiasi abuso nella domanda cd esecuiionc uelle dispense matrimoniali. N. 18. Nel caso di matrimoni celebrati «In articulo mortis» 1 parroci procurlno chc alPatto stesso assistano due lest! c ciô ad evitare future eventual! contcstazionl, salvo il caso dl dispensa dai medesimi prevista dai cano­ ni 1043-1044. N. 19. Qualora risulti che i nubendi sl siano già uniti clvilmcnlc, 11 parroco, salvo sempre quanto stabilito al d. 1 dclla présente Istruzlone, una volta fatto II matri­ monio religioso si rcgolcrà secondo quanto viene prcclsato al n. 41. N. 20. Nel caso del contage che ha contralto unione civile, pur essendo tenuto alla forma canonica (can. 1099) c che chlcde di celebrare canonicamcnte con altra com­ plete, vivente la prima, il parroco non procéda ma rifertsca airOrdinario. Questi di norma, insisterà perché il matrimonio sia piuttosto celebrato fra le due parti unite clvilmenle. Qualora ciô non apparisca possibile o conve­ niente, l’Ordinario potrà permettere il matrimonio con altra persona, a condizione tuttavia che sia stata prima pronunziata sentenza esecutiva di divorzio délia eslstente unione civile, c previa penltenza cd eliminato ogni peri­ colo di scandalo. N. 21. Non traJasci 11 parroco, secondo la diversa con­ dizione delle persone, dl istruire i nubendi sulla santità del matrimomo, suile mutue obbligazloni dei coniugi e solle obbligazioni dei genitori verso i figll; li esorti cfficaremenle affinchè prima della celebrazione del matrimonio confessino diligentemente i loro peccati e ricevano devotamente la santa Comunione (can. 1033). N. 22. È dovere dei parroco di istruirc i fedeli sul sa­ cramento del matrimonio e sugll impedimenti dei mede­ simo (can. 1018), nonchè sull*obbligo di rivelarc al par­ roco o airOrdinario del luogo, prima della celebrazione del matrimonio, gli impedimenti di cui siano a conosccnza (can. 1027). N. 23. I parroci e gli altri sacerdoti abbiano ben pre­ sent! le leggi della Chiesa, sia quelle comuni chc quelle particolari, circa il matrimonio, perché non si dia il caso della celebrazione di matrimoni illcciti e tanto meno in­ validi. Capo III Delia celebrazione det matrimonio N. 24. Per ciô che riguarda il tempo, il luogo, la for­ ma canonica c liturgica della celebrazione del matrimonio, si osservino dillgentemente le prescrizloni canonlche, sia di diritto comunc (canoni 1094-1102, 1108 c 1109) sia dj diritto particolare qualora esistano. N. 25. Quando 11 matrimonio fosse celebrato fuori dei territorio parrocchlale dei nubendi, con licenza del par­ roco proprio o dell’Ordinario del domicilio o quasi-donidlio o della residenza almeno di un mese dei contraenti, nei termini del can. 1097, 1 n. 3, il parroco proprio deve wmpre Inviare al parroco, chc deve assistere al matrimo­ nio, i documenti comprovantl lo stato libero dei nubendi, attraverso ia sua Curia diocesana e servendosi dell’Allcgato V della citata Istruzlone «Sacrosanctum». N, 26. Ricordino i parroci che la delega, di cui al can. 1095, 2, per assistere validamente ai matrimoni nei limiti dei loro territorio parrocchlale, deve essere espresumente data ad un sacerdote determinato e per matri­ moni determinati, esc lus a qualsiasi delega generale, a œno che non sl trattl di vicari cooperatori, entro i limiti della parrocchia dclla quale sono vicari (can. 1096, 1). N. 27. Benchè nella celebrazione del matrimonio si poswno conservare le lodcvoll abltudinl e ccrimonie chc tono in uso nella regione (Rituale Romano, Tit. VII, cap. 11, n. 6; can. 1100), tuttavia, per quel che riguarda il chiedere e riccvere il consenso dei contraenti, si osserverâ esattamentc quanto prescrive il Rituale Romano, TIL VII, cap. II, un. 1 c 2. 3381 3379 3380 SC SACR-, INSTR. DE MATRIMONIIS IN REP. DOMLNIC1.ANA n. 2493 hay rnotivos para sospechar que juren en falso. La misma prêcauciôn ha de observarsc con cualquicr testlgo que haya de deponcr en procesos para la prueba del estado libre.’ N. 17. Procuren los Ordinarios lo/cales que los proce- 637 sos prcmatrimoniales scan tramltados, sin pcrjuicio de las disposiclones canônicas, de manera que se facilite todo te posible la celebraciôn del matrimonio; procuren asimlsmo reprimlr todo abuso en la petidôn y ejecuciôn de las dis­ pensas matrimoniales. N. 18. En cl caso dc matrimonios celebrados «in ar­ ticulo mortis» procuren tes pârrocos que a su celebraciôn asistan dos testigos a fin de evitor foturas reclamaclones posibles, salvo el caso de dispensa dc tes mlsmos, prevista por tes cânones 1043-1044. N. 19. En el caso en que resuite que tes contrayentes sc hayan unido ya civilmcntc, el pârroco, salvo siempre cuanta sc estable’ce en el η. 1 de la présente Instrucclôn, una vcz cclebrado cl matrimonio religioso, procederé scgùn te que se determina en el n. 41. N. 20. En el caso del cônyuge que ha contraido uniôn civil, aun estando obligado a la forma canônica (ca­ non 1099), y que solicita la celebraciôn de matrimonio canônico con otra compartc, viviendo la primera, no debe cl pârroco procéder, sino recurrir al Ordinario. Este como norma general, insistirâ en que el matrimonio se celebre mâs bien entre las dos partes unidas civilmente. Cuando esto no aparezea posible o conveniente, el Ordinario podrà permitir el matrimonio con otra comporte, a condiciôn, sin embargo, de que antes/ haya sido pronunciada sentencia 633 ejecutiva de divorcio dc la uniôn civil existente, previa, ademâs. una penitencia y climinado todo peligro de escândalo. N. 21. No olvide cl pârroco ci instruir a los contraventes, segûn la diversa condiciôn dc las personas, sobre la santidad del matrimonio, sobre las mutuas obilgaciones de tes cônyuges y sobre las obligaciones de tes padres para con sus hijos; exhôrtelos eficazmente a que, antes dc la celebraciôn del matrimonio, confiescn con diligencla sus pccados y reciban devotamentc la Sagrada Comuniôn (can. 1033). " N. 22. Es obligaciôn del pârroco el instruir a tes ficlcs sobre el sacramento del matrimonio y sobre tes impedimentos del mismo (can. 1018), asi como sobre la obliga­ ciôn de revelar al pârroco o al Ordinario del lugar. antes de la celebraciôn del matrimonio, tes impedimentos dc que tengan noticla (can. 1027). N. 23. Los pârrocos y tes déniés sacerdotes tengan bien présentés las leyes dc la Iglesia acerca de! matrimo­ nio, tanto las comuncs como las particulares, a fin dc que no se dé cl caso dc matrimonios ilicitos y mucho menos invâlidos./ 639 CapItulo III De la celebraciôn del matrimonio N. 24. En cuanto al tiempo, lugar, forma canônica v litûrgica de la celebraciôn aci matrimonio, obsérvense diligentemente las prescripciones canônicas, tanto de de­ recho comûn (cânoncs 1094-1102, 1108 y 1109) como dc derecho particular, cuando las haya. N. 25. Cuando cl matrimonio se cclcbre fucra del tcterritorio parroquial de los contrayentes, con licencia del pârroco proprio o del Ordinario del domicilio o cuas i-do­ micilio o de la residenda por te menos de un mes dc los contrayentes susodichos, a tenor dei canon 1097. 1 n. 3. cl pârroco propio debe cnviar siempre al pârroco que ha de asistir al matrimonio tes documentas demostrativos dei estado libre de tes novios, a través de su Curia diocesana y sirviéndose del anexo V de la citada Instrucclôn «Sa­ crosanctum». N. 26. Rccuerden tes pârrocos que la delcgaclôn. dc que habla el can. 1095, 2, para asistir vâlidamente a tes matrimonios dentro de tes confines dc su territorio parro­ quial, debe darse expresamente a un sacerdote detcrnilnado y para matrimonios dctermlnados, con exclusiôn de toda clasc de dclegaclôn general, a no ser que se traie de Vicarios cooperadores, dentro del territorio de la parroquia de la cual son Vicarios (can. 1096, 1)./ 640 N. 27. Aunnuc se pueden conscrvar en la celebraciôn del matrimonio las laudables costumbres y ceremonias que se hallen en uso en cada regiôn (Ritual Romano, Til. VH. cap. II. η. 6; can. 1100). sin embargo, en cuanto al pedir y recibir el consentimicnto de los contrayentes, sc obser­ vant con toda cxnclitud te que prescribe cl Ritual Ro­ mano, Tit. VII, cap. II, nûms. 1 y 2. XSS2 n. 2493 SC SACK., INSTR. DE MATRIMONIIS IN REP. DOMIN1CIANA N. 28. SIccomc è conveniente che i nubendi asslstano alia Santa Messa ed in essa ricevano la S. Comunione e le benedlzioni nuzlali, con osservanza delle leggl Uturglche, si adoperino 1 parroci perché il matrimonio si celebri nel tempo In cui si puô celebrare la Santa Messa. N. 29. Appena terminata la cerimonia della celebra* ïione del matrimonio, sl deve immediatamente procedere alia firma dell’atto, nella forma indicata nei nn. 25 ss. Quando il matrimonio si celebra, come sempre dovrebbc awenire, in chlesa o in oratorio pubblico, la firma potrà apporsi ln sacrestia. Capo IV 1055 ΜΛΠ « N. 28. Siendo conveniente que loi con trayen1« uhtan a la Santa Misa y rcciban en clla la Sagreda Cooj. nlôn y las bendlclones nupcinles, deben procurer 1« pi iTOcos que se celebre cl matrimonio a una hora cn qvt μ pueda celebrar la Santa Misa. N. 29. Apenas terminada la ceremonia de la αΐώηciôn del matrimonio, sc debe procéder inmedlataisa't a la firma del acta, del modo indlcado en loi minis. 25 a Cuando el matrimonio se celebra en una iglesla o ea tr oratorio pùblico, como debicra hneerse slempre, la finu podrà tener lugar on la sacrlstia. Capîtulo IV Della regUtrazione dell'atto di matrimonio e della sua comunicazione al lunzionario del registro ciolle De la Inscripciôn del acta matrimonial y de su ctrvd. caclôn al funcionario del Heghtro Cioil N. 3Û. Terminata la cerimonia del matrimonio, il par­ roco, o chi ne fa le vecl, redlgerà immediatamente (a meno che non lo abbia già fatto, il che è assai conveniente, sempre che sia possibile), secondo il modello ufficiale apfirovato, 11 rispettivo atto, 11 quale sarà letto e quindi irmnto dai coniugi, se sanno e possono scrivere (annotan­ dovisl, In tai caso negativo, la loro incapacity), dal testi­ moni e dal parroco o sacerdote che lo avesse sostituito nella celebrazlone del matrimonio. Salvo 11 disposto del n. 43, l’atto sarà redalto nell’apposito libro parrocchiale. N. 30. El pàrroco, o quicn haga sus veces, redacun segùn el modelo oficial aprobado, Inmediatamente d«poh de terminada la ceremonia del/ matrimonio (a no $er (ps lo haya hccho con anterioridad, lo cual es muy come· * niente, slempre que sea poslblc), cl acta corrcspomlltate. la cual serà lefda y a continuaciôn finnada por los cfo· yuges, si saben y pueden escrlbir (debiendo anotane a el mismo documento, en caso negativo, su incapacité», por los testigos y por el pàrroco o sacerdote que b te­ ntera substituido’ en la celebraclôn del matrimonio. Sia pcrjuicio de lo ordenado en cl n. 43, cl acta deberi ισ registrada en el correspondlente llbro parroquial. N. 31. En el caso dc que exista difcrencla de nombre y de fechas entre el Registro civil y los libros de las echivos eclesiâsticos, lo cual sucedc frecuentemente sotet todo en cuanto a la fecha dc naclmiento, es necesario ladicar dicha difercncia para evitar toda duda sobre la Idea* tidad de las personas. El pàrroco debe culdar espedalmezk dc que los datos del acta coincidan rigurosamente conto del Registro civil. N. 32. Cuando cl matrimonio se célébra fucra de b iglesia parroquial con la asistcncla dc un sacerdote dele· gado, el acta, sin pcrjuicio de lo dispuesto en el nûracra siguienle, serà redactada por cl sacerdote que asülc a aquél, debidamentc firmada y enviada al pàrroco dclloar donde tienc lugar ei matrimonio, a fin dc que ésle trawcriba el acta en el libro de matrimonlos dc la pamxph y envie copia auténtica de dicha acta/ al funcionario dd ( Registro civil, cuidando de conservar el original en el ar­ chivo parroquial. Si en la celebraciôn del matrimonio ofidara el Ordinari) del lugar, harà éste que se levante cl acta en la forra cstablecida por la Icy. N. 33. Sin embargo, si el pàrroco se hallara prcseule en cualquiera dc los casos del nûmero anterior, aun w oficiando, pondrâ también él su firma, ademâs de h dd sacerdote delegado o la dei Ordinario. N. 31. El acta del matrimonio debe contenez lis $iguientes indlcaciones: 1) la hora, la fecha, el lugar y b parroquia en que ha sido celebratio, 2) nombres y aptEî· dos, edad, profcsiôn, origen v residenda de los coatraventes; 3) el estado anterior dc los cônyuges; 4) los nom­ bres completos, origen y residenda dc los padres, si conocen; 5) la Indicaciôn de que el matrimonio se ha beete con o sin escritura prcnupcial; 6) la dedaraclôn, hrcte por los cônyuges, de que han contraido matrimonio per su libre voluntad; 7) los nombres completos, estado, ct»fesiôn y residenda de los testigos; 8) cl nombre complet”» del pàrroco de la parrocniia respectiva y del sacerdote de­ legado que haya oflciado el matrimonio; / 9) cl nomtet dc la parroquia donde fueron bautizados los cûnyu*«; 10) si ha habido dispensa de proclamas o amonestariones: 11) la indicaciôn dc los impedimentos dispensados, si hcbicra lugar a ello; 12) cl nombre completo del cooyuge anterior, cuando uno o los dos esposos hayan estado antes unidos en matrimonio, con la indicaciôn, dd lugar y dc la fecha del falleclmicnto o de la sentench per la cual constc que no subsiste el vinculo matrimonial; 13) la firma de los cônyuges, si saben y pueden escribir (anotàndose en el mismo documento, en caso contrary su incapacidad), y las de los testigos, del pàrroco y dd sacerdote delegado que hubicra asistido al matrimon:^ aûadiéndose la del procurador (o de los procuradorts) d uno o los dos cônyuges hubieran contraido matrimonio por poder. N. 35. Si cl matrimonio se célébrera por poder a ténor del can. 1089, o con la sola presencia del pàrroco, q ttwv del can. 1044, o con la asistcncia dc un sacerdote no de- N. 31. Nel caso che vi fossero dlvergcnzc di nomi e dl dale tra il Registro Civile e i libri degli archivi ecclesia­ stici, ciô che succede frequentemente, soprattutto quanto alla data di nasclta, è necessario indicare tall divergenze per esdudere ogni dubbio suli’identltà delle persone. In modo speciale il parroco deve avere ogni cura perché l dati aell’atto coincidano rigorosamente con quelli del Registro Civile. N. 32. Quando il matrimonio è celebrato fuori della chlesa parrocchiale con l’asslstenza di un sacerdotale de­ legato, l’atto, senza pregiudlzio del disposto del numero scguenle, sarà redatto dal sacerdote che ad esso assiste, debitamente firmato e rimesso al parroco del luogo dove awiene 11 matrimonio, affinchè questi trascriva l’atto sul libro del malrimoni della parrocchla, e invii copia autenUca dell’atto al funzionario del Registro Civile, avendo cura di conservare l’originale nell’archivio parrocchiale. Se nella celebrazlone dei matrimonio officiasse lOrdinario dei luogo, questi prowederà perché l’atto si faccia nella forma stabilita dalla legge. N. 33. Se perô il parroco, nelle due ipotesi dei numero precedente, fosse présenté, benchè egli non officii, apporrà anch’egli la sua firma, oitre quella dei sacerdote dele­ gato o dellOrdinario. N. 34. L’atto di matrimonio deve contcnerc le scguenti indicazionl: 1) 1’ora, la data, 11 luogo e la parrocchla in cui è stato celebrato; 2) i nomi propri c dl famiglia, età, professione, origine e resldenza dei contraenti; 3) lo stato anteriore dei coniugi; 4) 1 nomi completi, origine e resldenza dei genitori se si conoscono; 5) l’indicazlone che ii matri­ monio è stato fatto con o senza scrlttura prcnuziale; 6) la dichiarazione, fatta dai coniugi, che hanno contratto il matrimonio dl loro libera volonté; 7) i nomi completi, stato, professione e resldenza dei testimoni; 8) 11 nome completo dei parroco della rispettlva parrocchla e del sacerdote delegato che avesse offlciato nel matrimonio; 9) 11 nome delln parrocchla dove i coniugi sono stati battezzatl; 10) se vi sia stata dispensa da proclaml o pubblicazionl; 11) Hndlcazione degli impedimenti dispensati, se ne fosse il caso; 12) 11 nome completo dei conlugc anteriore, quando uno degli sposi (o entrambi) sia già stato unito in matrimonio, con 1'indlcazione dei luogo e della data dei decesso o della senlenza da cui const! che non sussiste 11 vincolo matrimoniale; 13) la firma dei coniugi, se sanno e possono scrivere (annotandovisl, in caso negativo, la loro Incapacity), del testimoni, del parroco e del sacerdote dele­ gato che avesse assistito al matrimonio c anche quella dei procuratore (o dei procuratori) se uno dei coniugi (o entrambi) avesse contraito per procura. N. 35. Se II matrimonio fosse celebrato per procura nel termini del can. 1089, o solo alla presenza del parroco, nel tenninl del cun. 1041, o con I’ussistcnza del sacerdote 3383 1955 MAR 25 SC SACR., INSTR. DE MATRIMONIIS LN REP. DOMINICIANA non delegato in conformité col can. 1098, n. 2, si farà di dô nienzionc nell’atto. Allo stesso modo si proccdcrà quando vi sla dispensa dalle pubblicazionl o da qualche im­ pedimento. N. 36. Il parroco invicrù entro i tre giorni chc seguono alla cdebrazlone del matrimonio canonico, copia intégrale autentica dell’atto dl celebrazlone al competente Ufficiale dl Stato Civile affinchè procéda alla opportuna trascrizione (Protocolio finale circa l'art. XV). N. 37. Nel caso della conscgna personale dell’atto allUtfidale del Registro Civile, si abbia cura d’eslgcme ricevuta scrilta, da conservarsl in poslzlonc affinchè non vida perduta c affinchè il parroco possa giustificarsi nel ciso che l’atto non fosse trascritto. Nel caso poi chc l’atto non possa essere conscgnato personalmente, esso sarà inviato a mezzo di lettera raccomndata con ricevuta dl ritomo, che si conscrvcrà corne wpra. È assai conveniente chc la comunlcazionc dei matrimo­ nio venga fatta singolarmcnte, cioè con una raccoinandata y. Solutio—Supr. S. C. S. Officii d. 9 maii 1955, dubio: «An consilium praestandum sit SsiTio pro dissolutione, in fa­ vorem fidei, matrimonii de quo supra, ut oratrix (V.) neo conversa coram Ecclesia valide et licite novas nuptias inire valeat cum catholico viro... respondendum decrevit: Affirmative. Ssmus D. N. D. Pius divina Providentia Papa XII in Audientia impertita sabbato die 14 mali 1955 de omnibus habita relatione, benigne adnuere dignatus est pro gratia iuxta relatum Decretum. • Ordinarie Multêrcrri qtricimn rrcpciueia· de 13 aprilr 1655. iuxtasummarr-jn traditum ab: A. ABATE. Lo «ciogliTrcr.to dei vineola ccmugale, ed. Π P.cna 1665. p. 131 neta 25. Adn. A. ABATE op. et icc. cit. 2503 1955 MAI 28.-SC S. OFFICII, NOTIFICATIO. PART.· Potestas solvendi matrimonia in favorem fidei de­ legari NEQUIT A ROMANO PONTIFICE Con pregiato foglio... 13 diccmbre 1954, ccdcsto Sacro Dicastero trnsmcltcva una lettcra dclTEccmo Vescovo dU.» il quale, attese le particolari circostnnzc in cui si trova la Chiesa di Cina, domanda se la Santa Sede puô delegare la facoltà di sclogliere I matrimonl Ίη favorem fidei’ e se nel caso intende farlo, almeno in favore degli Ordinari che banno moltl casi da trattare e non possono com un icare focllmenle con la S. Sede. In merito mi reco a premura di comunicnre che In Santa Sede non puô delegare la potestô di sclogliere i matrimonl Ί'η favorem fidei* poichè essa compete al Scmmo Pontefice per potestà vicaria. * Card. Praefecto S. C. de Prcp. Fice. Fret N. 2784 54 iuxti nrr.marium traditum ab: A. ABATE. Lo icioglimento dei vincclo cosiugale, ed. 1 Roma 1661, p. 18. Adn. A. APATE op. et loc. cU. 2501 1955 MAI 2.-SC RELIGIOSORUM, INDULTUM. PART.· procedendi ad exsecutionem re­ scriptorum ANTEQUAM EXSECUTOR LITTERAS AUTHENTICAS RESCRIBENTIS RECIPIAT Facultas datur Preces—Beat lu ime Pater, J. S., Dioecesium Hispanicarum in Urbe Procurator, nd pedes S. V. provolutus, humiliter exponit: Frequenter Inter negotia, quae isti S. Congregationi de RebgfcKis tractanda committit, quaedam urgentiora inveniuntur, quae sollicitam exigunt responsionem, ab ipsis Ordinariis non raro thelegraphice rogatam. Istis In casibus, praxis, ut audi­ vi, invaluit, secundum quam Procuratores simul ac rescrip­ tum obtinuerint, gratiam concessam Ordinariis thelegrnphice communicant, qui, ea sola notitia contenti, ad exeeutionem procedunt. Cum vero hic agendi modus non plene apparent conformis 3393 250-4 1955 MAI 3l.-SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART.· Erigitur in urbe «romanum scientiarum sacrarum INSTITUTUS! «REGINA MUNDI» AD RELIGIOSAS ALIASQUE MULIERES APOSTOLATUI DICATAS IN SACRIS DISCIPLINIS INSTITUENDAS Inde a Congressu de statibus perfectionis anno 1950, hac Sacra Congregatione auspicante, feliciter celebrato, propositum fervidae renovationis ac elevationis, sive quoad spiritualem formationem sive quoad varia apostolatus opera, inter animas Deo dicatas in dks invaluit. Anno, vero, 1952, Moderatrices Generales Romam un­ dique convenientes, in earum proprio solemn! conventu mense septembri habito, tam enixe huiusmodi propositum 33*4 I SACRA CONGREGATIO RITUUM - SANCTI OFFICII η. 2505-2507 exagitavere ac eousque extulerunt, ut omnes uno fere ore necessitatem conclamaverint Institutum in Alma L-rbc condendi, in quo selectae religiosae alumnae in scientiis praesertim sacris instituantur et expolito catholico Ro­ mano spiritu imbuantur. Ad uberiores itaque fructus colligendos ex sollerti quam in Ecclesia navant opera tum Religiosae, tum Societatum vitae communis ac Institutorum saecularium Sodales piaeque mulieres perfectioni ct apostolatul dicatae, potissimum eae quae provectioris gradus scholis ct academiis pro puel­ lis addiscendis incumbunt, haec S. Congregatio proposi­ tum Supcriorissarum Generalium libenter excipiens, illud Augustae considerationi Ssrfii Domini Nostri Pii Pp. XII humiliter subiccit, Qui haud semel paterne laudavit cxpresseque probavit in Audientia diei 1 Decembris 1952. Quibus omnibus rite ac mature perpensis, attentis in­ super normis ct methodo Instituti necnon scientia et pe­ ritia docentium, haec Sacra Congregatio negotiis religio­ sorum praeposita, praesenti hoc Decreto «Komannm Screntiarum Sacrarum Institutum 'Regina Mundi'» canonice eri­ git crectumque declarat ad omnes effectus huiusmodi erec­ tionis propriis, inter quos praecipue recensendum est di­ plomatis concessio Instituti naturae rationique respon­ dentis vi cuius disciplinas rite probatas in omnibus Acadcmlis, Collegiis, Instilutisque ubique tradere ius erit. Servatis caeleris dc iure servandis. Omnibus quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, apud Aedes S. Congregationis de Re­ ligiosis in Festo Ssihae Matris Dei sub Titulo «Reginae Mundi» dic 31 Maii 1955.—Valerius Card. Valeri, Prae­ lectus. P. Arcadius Larraona, Seen ♦ CpR 33 (1960) 236-257. Vide Sutuu buiui Pont. Isstihrti infra eob die Π Febr. 1556: LE 2253 relata. Adn. P. DEZZA in CpR 39 (I960) 253-255. 2505 1955 MAI 3 l.-SC RITUUM, DECR. AAS 47 (1955) 4S0 officium, missa et elooium pro marTYROLOGIO ROMANO IN FESTO B. MARIAE VIRGINIS REGINAE Approbantur Imtituto per Litteras Encyclicas «Ad caeli Reginam» a Summo Pontifice Pio Papa XII festo Mariae Reginae {LE 2454], aequum erat eiusmodi ditare officio et Missa propria, quo regalis Mariae dignitas liturgicum etiam suum haberet splen­ dorem. Quapropter Sacra Rituum Congregatio, de mandato Sanctissimi Domini Nostri, suprascriptum officium cum Missa et Elogium pro Martyrologio Romano, approbavit, illudque in festo B. Mariae Virginis Reginae, celebrando die 31 Mali, sub ritu duplici secundae classis, ab universa Ecclesia adhibendum tussit; reposito festo S. Angelae Hericiae die primo lunii. Servatis de cetero rubricis. Contrariis non obstantibus quibus­ libet. Die 31 Maii 1955.—C. Card. Cicognani, Praef. A. Ca­ rinci, Archiep. Seleuc., Secr. Adn. Vide textra Officii. Mime et Elogii sped AAS 17 (1955) 470480; b. in EL 50 (1355) 366-371. 2506 1055 MAI 31-IUN 3 3. In Dominicis olim infra octavas Ascensionis, (7Λ·. ports Christi ct Ss. Cordis lesu, iuxta tit. II, 19, ofHdsa dicitur «prouti nunc». Quaeritur: a) quinam sit color ju­ ramentorum?; quaenam dicenda sit praefatio? 4.Utrum numerus commemorationum, dc quo ÜL ΙΠ, 4, a, b, c, ita intclligcndus sit ut commemoratione* adessac semper sint «praeter ct post» commemorationes ae­ quam omittendae? 5. Utrum festa commemorata, Iuxta tit. III, 5 adhsc gaudeant in officio lectione IX historica vel evangtlk? 6. Utrum festum cuiusvis tituli vel mysterii Dvaas occurrens in Dominicam acquirat primas vesperas? 7.Quoad officium S. Mariae In Sabbato, quaeriter litrum reducatur ad commemorationem? 8. Quacnam antinhona dicenda est ad Vesperas Fe­ riae VI, tempore pascnali, quando die sequenti fit de S. Ma­ ria vel de festo quod caret primis Vesperis? 9.Quoad Missas votivas sollemnes quaeritur utra maneant rubricae praescribentes earum conunemoralbnem faciendam esse sub unica conclusione cum orulkr* diei, cum celebrari impediuntur? 10.Utrum, Iuxta tit. V, 4, collectae ab Ordinario sim­ pliciter imperatae omittantur quando orationes dictci·.* numerum ternarium attigerint?; Et Sacra Rituum Congregatio, audita sententia Specialis Commissionis, reque sedulo perpensa respondendum as­ suit: Ad L Negative. Ad II. Affirmative. Ad IIL In Dominica infra octavam suppressam Ascensionis color paramentorum erit albus, et praebito Ascensionis; in Dominicis infra octavas suppressas Corpora Christi ct Ss. Cordis lesu, color pararaentorum erit viridis, ct praefatio dc Trinitate. Ad IV. Negative, iuxta n. 3, tit. III, de ternario ora­ tionum numero non excedendo. Ad V. Negative. Ad VI. Affirmative, quia tenet locum Dominicae. Ad VII. Negative. Ad VIII. Dicenda est antiphona II Vesperarum Do­ minicae praecedentis. Ad IX. Affirmative, si oratio praescribatur sub prae­ cepto; Negative, si oratio permittatur dicenda adiIbitra. In supplicatione vero XL Horarum, aut occasione expo­ sitionum quae forte fiunt per annum, oratio Ssmi Sacra­ menti semper est dicenda in omnibus Missis, quae cele­ brantur in altari expositionis tantum. Ad X. Collectae ab Ordinario simpliciter imperati? omittuntur quando orationes, una cum collectis, muneres ternarium attigerint. Atque ita rescripsit, declaravit ct servari mandavit, die 2 lunii 1955.—C. Card. Cicognani, Praef. A. Cariaci, Archiep. Seleuc., Secr. 1955 !l.\ 28-11 L 10 2508 1955 IUN 28.-SC S. OFF., DECR. AAS 47 (1955) 455-456 Prohibitio ephemeridum in hunoaiua conscriptarum Ferla IV, die 8 Iunii 1955 in generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii, Eihi ac Revihl Domini Cardinales rebus fidei ac morum tutandis praepositi, praehabito RR. DD. Consultorum voto, damnarunt atque prohibuerunt ephe­ merides quae Inscribuntur. 1. A Kbrestz, Budapest;/ 2. Bulletin Catholique Hongrois, Budapest. Et die 24 eiusdem mensis ct anni, Ssriius D. N. D. Pius divina Providentia Pp. XII relatam Sibi Eiîiorum reso­ lutionem adprobavit, confirmavit et publicari lussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 28 lunii 1955.— Marius Crovini, Supremae S. Congr. S. Officii Notarius. 2509 1955 IUN 29.-SC STUD., socialium SCIENTIARUM IN PHILOSOPHICA FACULTATE PONTIFICIAE UNIVERSITATIS GREGORIANAE IN ΠΒΕ I.N PERPETUUM ERIGITUR ET GRADUS ACADEMICOS CONFERENDI IURE AUGETUR Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Univer­ sitatibus, attentis supplicibus litteris Praepositi Generalis Societatis lesu, Vice-Magni Cancellarii, cum compererit Institutum Sodalium Scientiarum quod a. D. mcmli in Philosophica Facultate Pontificiae Universitatis Grcgorianae conditum est humanae societati in Catholicae Ec­ clesiae fide moribusque provehendis mullum contulisse, laudatum Institutum Socialium Scientiarum in perpetuum erigit erectumque declarat, atque pro munere statuit ius In posterum laudato Instituto esse academlcos Socialium Scientiarum gradus conferendi iis alumnis qui trienne studiorum curriculum rite compleverint, dummodo antea phllosophico-theologica studia perfecerint quae can. C. I. C. 1365 praescribuntur, vel per unum saltem annum in phi­ losophica Facultate eas disciplinas didicerint atque su30 peratis examinibus absolverint quae tum socialium / doc­ trinarum natura tum peculiaribus Statutis exiguntur; ce­ teris servatis quae et Apostolica Constitutione i» expetis plane satisfieri atque interdum Adn V. HARTOCCETTl in Apoll. 23 (1755) 50 00 3423 3424 PIUS XII. ENCYCLICA DE MUSICA SACRA 1955 DEC 25 solida tradatur responsio, rationibus scientificis rite suf­ fr’rstt periculum, nc conventus illi n Consociationibus Blfulta. bikis vel ab aliis instituti, non omnibus qui intervenerint, Excellentissimi Ordinarii, pro suo in gregem Christi utis proficiant, immo quibusdam magis in «dcstructiorca.ffuam io «aedificationem» cedant (cfr. 2 Cor., 10, 8). amore, huic gravi negotio diligenter operam impendant, Oratores enim, dicunt, non semper cos esse qui rerum de et sl ipsi per se id agere non potuerint, ex propriae dioeçzibus agunt, omnino periti sint; quosdam nimis facile ccseos sacerdotibus aliquem cx officio constituant, qui rei wqji auctores minus commendatos vel inconsiderate ac biblicae probe peritus, solida doctrina theologica ornatus, (emero admittere ct divulgare opiniones dubias aut falsas; debita prudentia instructus harum Consociationum ct coe­ commendaro libros vel periodica dubii valoris aut ab auctuum curam suscipiat ac determinatis temporibus, prout twilate ecclesiastica non approbata vel etiam reprobata: idem Ordinarius statuerit, ad ipsum referat. Idem etiam ethice omnia interdum coram auditoribus qui ad similes ea quae de rc biblica in libris vel commentationibus sive quaestiones examinandas ct iudicandas nullatenus parati editis sive edendis tractantur, diligenter examinet, ct si d instructi sint. Accidisse ellam ferunt, ut qui loqueretur, quid notandum ccnsuerit, ad eundem Ordinarium referat. turum attenderit ad normas Illas quas Summus Pontifex Quae omnia si sedulo ct accurate fient, sperare licet Id. rog. in Litteris Encyclicis Humani generis [LE 2147] fore ut hac utilissimae Consociationes Biblicae et coelus fano graviter inculcavit, atque audacter proposuerit atque conventus uberem fructum ferant ad Verbi Dei, wrxtcntUs a Magisterio Ecclesiae reprobatas, vel etiam cognitionem et amorem in dies magis fovendum, ad studia sensui litterali, vigilante Ecclesia probe elaborato, novum biblica efficacius promovenda, ad animarum salutem fe­ queadam sensum substituerit quem sumbolicum ct spicundius curandam. riliulem appellant et quo difficultates sensui litterali in­ Sanctissimus Dominus Noster Pius Pp. XII hanc In­ C hérentes evanescere temere dictl/tnnt *. Quae omnia, si structionem benigne approbare dignatus est eamque pu­ coram auditoribus proponantur rei biblicae non omnino blici iuris fieri mandavit. peritis» summopere periculosa esse, nemo est quin videat. Romae, dic 15 Decembris a. 1955.—Athanasius Mi­ Hisce robus omnibus perpensis, hacc Pontificia Commisller, O. S. B., Consultor ab Actis. jiode Re Biblica, pro munere ipsi commisso, opportunum censuit in memoriam revocare has Consociationes Biblicas Adn. F. SPADAFOPA in ΜΕ 61 (1956) 244-246; C. VONA in Apoll. 2d cranesque de re biblica coetus atque conventus, sicut etiam (1956) 87-S0. libros et articulos in commentariis et in diariis de eadem re biblica edendos, utpote res religiosas et ad religiosam christifidelium institutionem spectantes, Ordinariorum auctoritati ct lurisdictioni subesse. Quod ut in posterum 2541 düadus servari possit, haec statuere et praescribere phenit: 1955 DEC 25.-PIUS XII, ENCYCL. AAS 48 (1956) 5-25 1. Omnes Consociationes Biblicae earumque opera ct incepta auctoritati et iurisdictioni competentis Ordinarii LITTERAE ENCYCLICAE subsunt. Competens autem Ordinarius, si agitur de Con­ Ad venerabiles fratres patriarchas, primates, arsociationibus vel conventibus quibuslibet dioecesanis, est CHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS Ordinarius loci; si agitur de interdioeccsanis, ille est OrdiPACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE canus In cuius dioecesi Moderator Consociationis sedem habentes: habuerit vel conventus aut coetus habendus erit. 2. Novae Consociationes Biblicae vel quicumque eiusnodi coetus institui nequeunt sine approbatione compe­ tentis Ordinarii, cuius etiam est carum Statuta examinare el approbare. PIUS PP. XII 3. Moderator Consociationis vel Praeses cuiuslibet coe­ Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam Benedictionem tus singulis annis de cius statu, membris, actis ad compe­ Musicae sacrac disciplina semper Nobis summopere cord tentem Ordinarium referat. fuit; quare opportunum Nobis vnsum est eiusmodl causam I. Conventus omnes qui pro auditoribus studia Sacrac per Encycllcas has Litteras cx ordine resumere unaque Scripturae non cx professo colentibus ad argumenta scrip" cum ca complures quaestiones postremis hisce decenniis turistica tractanda instituuntur, sive «hebdomadae bibliinductas ac disputatas paulo amplius declarare, ut haec rae» sive «dies blblici» qui dicuntur, sine consensu et ap­ nobilissima atque ingenua ars in dies magis conferat ad probatione competentis Ordinarii haberi nequeunt. Eidem cultum divinum splendidius celebrandum et ad spiritua­ Ordinario tempestive referendum est quae argumenta lem christifidelium vitam efficacius fovendam. Simul tractanda videantur et qui oratores ea sint tractaturi. et lam votis illis respondere optavimus quae non pauci ex Conventu autem habito is qui ei praefuit, ad eundem Or­ Vobis, Venerabiles Fratres, pro sua quisque prudentia dinarium breviter referat de rebus tractatis, de disputa­ proposuerunt, quaeque etiam liberalis huius disciplinae tionibus habitis, de conclusionibus collectis. Eandem re­ eximii artifices et praeclari musicae sacrae cultores in id lationem mittat etiam ad Revriium Secretarium Pontificiae genus Congressibus habitis conceperunt, et quae denique Commissionis de Rc biblica, addito programmate conven­ vel pastoralis vitae experientia vel progredientia huius tas el elencho oratorum. artis l ac doctrinae studia opportune suaserunt. Sic spera- θ 5. Nonnis sub n. 4 praescriptis non comprehenduntur mus fore, ut quae S. Pius X In suo chirographo quem iure illi congressus el conventus qui pro professoribus Sacrae meritoque «iuridicum musicae sacrac codicem» appellavit sapienter sanxit, denuo confirmentur ct inculcentur, nova Scripturae aliisque rei biblicae specialiter peritis ad quacluce illustrentur, novisque commendentur rationibus; ita rtiones scientifice examinandos ct disputandas instituun­ quidem ut hodiernis condicionibus aptata et aliquo modo tur. Sed etiam in his conventibus cura habeatur, ut om­ locupletata praeclara musicae sacrae urs excelso muneri nia secundum sana ct probata principia doctrinae catho­ suo magis magisque respondeat. licae et nonnas a Sancta Sede datas peragantur. Extra­ U neis autem qui de coctu professorum / aut specialiter peritorum non sint, aditus ad huiusmodi congressus ne pateat. In tot tantisque naturac donis, quibus Deus, in quo per­ 6. Quibus munus est conventus, dc quibus sub n. 4, fectissimae concordiae summaeque cohaerentiae est con­ praeparandi vel dirigendi, sedulo curent, ut res tracten­ centus, homines ad suam «imaginem ct similitudinem» tur quae non adeo curiositati vel rcrum novarum studio creatos 1 exornavit, musica profecto est, utpote quae si­ «liifadant, sed ad solidam auditorum institutionem in mul cum ceteris liberalibus artibus ad spiritualia perti­ frie el in vita morali ct ascctica promovendam et ad Sa­ neat gaudia et ad animi oblectationem. De ca iure mericrorum Librorum amorem sincerum excitandum et au­ toque Augustinus hacc habet: «Musica, id est scientia gendum vere conferre posse videantur. Eos autem Ora­ sensusvc bene modulandi, ad admonitionem magnae rvl, tores eligant qui ad hos fines obtinendos magis apti et etiam mortalibus rationales habentibus animas Dei lar­ condicionis sdcntiflcac ct spiritualis eorum quibus ser­ gitate concessa est·3. mones destinantur, periti et conscii sint. Curent etiam, Nemo igitur mirabitur sacrum cantum ct musicae ar­ nt In rebus ipsis tractandis non adeo difficultates ct res tem, ut ex multis documentis tam antiquis quam rvccndubiae proferantur, sed methodo positiva illa exponantur tforibus constat, ad caerimonias quoque religiosas exor­ quae clara et explorata sunt. Quodsi coram quibusdam nandas el decorandas semper et ubique, etiam apud coetibus auditorum etiam difficultates ct obiecliones tractindac videantur, quaestione aeque ct honeste proposita, * Motu Proprio Fm U J.u hi V. nrf • C!?.A4iApe*!.Sztit, 42 (1950) 5*9 *- (LE Jr471· 3425 I. P· 71- ’Cfr. Gr». 1, 36. · i6i, L>t 1. 3426 PIUS XII, EXCYCLICA DE MUSICA SACRA 1055 DEC 25 ethnicas nationes, adhibita esse; et cultum potissimum scetur» . Ut alios non paucos Summos Pontifices pra* veri et summi D?i, inde a p-heis aetatibus, hisce artibus termittamus, Decessor Noster fol. mem. Benedictos XIV usum esse. Populus Del c Miri rubro divinae potentiae per Encycllcas Litteras, quas die xix mensis Februarii miraculo incolumis servatus, victoriae carmen cecinit Do­ anno mdccxxxxix, iubiiaeo maximo appetente, dediL mino: ct Maria. Moysis ducis soror prophetico donata quaeque diserta eruditione argumentorumque excellent afflatu, una cum cantante populo tympano concinuit4. copia, Episcopos peculiari modo adhortatus est, ut illicitae Postea, cum arca Dei e domo Ebededom in urbem David immodicaeque rationes in sacram musicam insolenter in­ deduceretur, rex ipse «et omnis Israel ludebant coram ductae omni ope prohiberentur l*. Per eandem viam De­ Domino in omnibus lignis fabrefactis et citharis et lyris cessores Nostri ingressi sunt Leo XII, Pius VIII» Gre­ 7 ct tympanis et/sistris ct cymbalis·*. Musicae autem in gorius XVI, Pius IX, Leo XIII ». Verumtamen iure cultu sacro exercendae ct cantus rex ipse David statuit m?ri toque asseverari potest Decessorem Nostrum imnt ordinem·; qui ordo post reditum populi ex exsilio resti­ m?m. S. Pium X instaurationis ac reformationis sacrae tutus et usque ad Divini Redemptoris adventum fideliter musicae veluti summam confecisse, principiis ac nonnis servatus est. In Ecclesia vero a divino Servatore condita a miioribus traditis denuo inculcatis apteque, prout recantum sacrum inde a primordiis in usu ct honore fuisse, centioris aetatis condiciones postulabant, opportune ia haud obscure S. Paulus Apostolus significat, cum ad unum redactis 1S. Denique ut proximus Decessor Noster Ephesios haec scribit: «Implemini Spiritu Sancto loquentes fel. rcc. Pius XI. per Constitutionem Apostollcam Diouü vobismetipsis in psalmis ct hymnis ct canticis spirituali­ cultiis sanctitatem die xx Decembris, anno mdccccxxix, bus»7; atque hunc psallendi morem ctiam in Christiano­ datam x·, ita Nosmet ipsi per Encyclicas Litteras quae a verbis Mediator Dei incipiunt, die xx mensis Novembris, rum conventibus viguisse Indicat hisce verbis: «Cum con­ anno mdccccxxxxvii, superiorum Pontificum praescripta venitis, unusquisque vestrum psalmum habet...· 8. Idem locupletavimus et confirmavimus 17. evenisse post aetatem apostollcam testatur Plinius, qui ros qui fidem abnegaverant, affirmasse scribit, «hanc fuisse summam vel culpae vel erroris, quod essent soliti II stato die ante lucem convenire carmenque Christo quasi deo dicere»·. Quae romani in Bithynia proconsulis verba Nemo sane mirabitur quod Ecclesia tam vigilanter de praeclare ostendunt ne persecutionum quidem tempore musica sacra sollicita sit. Non enim de legibus agitur vocem cantantis Ecclesiae plane siluisse; quod quidem aestheticis / vel technicis, ad nobilem hanc musicae disci- |$ etiam Tertullianus confirmat cum refert in Christianorum plinam quod attinet, ferendis; sed illud Ecclesiae propo­ conventibus «Scripturas legi, psalmos cani, locutiones pro­ situm est, ut hanc contra omnia tutetur quibus eadem ferri» 10. minus digna reddi possit, quippe quae in re tanti momenti, quanti est cultus divinus, In ministerium arcessatur. Libertate el pace Ecclesiae restituta, plurima habentur Patrum ct Scriptorum Ecclesiae testimonia, quae psalmos Musica sacra hac in re non aliis legibus et normis ob’ ct hymnos liturgie! cultus in usu fere cotidiano fuisse con­ temperat, nisi iis quae omni arti religiosae, immo arti in firmant. Immo paulalim etiam novae cantus sacri formae universum praescribuntur. Iamvero non ignoramus quos­ creatae sunt, nova canticorum genera Inventa, quae a dam artis cultores postremis hisce annis, magna cum Chri­ Cantorum Scholis, praesertim in Urbe Roma, magis in stianae pietatis offensione, in aedes sacras ausos esse opera dies exculta sunt. Decessor autem Noster fel. rec. S. Gre­ inducere ab ipsis confecta, quae omni religionis afflatu gorius Magnus, ut memoriae proditur, ea omnia quae a careant, et quae etiam rectis artis rationibus prorsus re­ maioribus tradita erant, studiose collegit el sapienter pugnent. Quem deplorandum agendi modum speciosis digessit, atque opportunis legibus et normis sacri cantus probare conantur argumentis quae ex propria artis natura puritatem ct integritatem tutatus est. Ex alma Urbe mos ct indole fluere asseverant. Instinctum enim Illum, quo artificis mens tangatur, liberum esse dictitant neque fas S cantandi romanuspedetemptim In alias quoque occi.dentis solis parles invectus est, et non solum is novis formis et esse eidem imponere leges ct normas ab ipsa arte alienas, modis auctus, sed novum etiam cantus sacri genus, car­ sive religiosas sive morales, cum iis et artis dignitas gra­ men nempe religiosum, interdum Lingua vulgari modula­ viter laedatur et artificis actioni sacro afflatu impulsae tum. in usum inductum est. Ipse autem cantus choralis quasi vincula et compedes inlciantur. qui a Sancto Gregorio, eius Instauratore, «Gregorianus» Hulusmodi autem argumentis quaestio movetur sane appellari coeptus est, Inde a sacculo vm vel ix in omnibus ardua et gravis quae ad omnem artem omnemque artifi­ fere Europae Christianae regionibus solus non fuit ad cul­ cem spectat, neque rationibus artis ct acstheticae disci­ tus splendorem conferendum, cum in sacris aedibus in­ plinae persolvitur, sed e suprema finis ultimi principio strumentum. quod «organum» dicitur, adbibitum esset. decernenda est quo omnis homo oiunisque humana actio Ad hunc cantum choralcm, inde a saeculo ix, paulatlm. inviolate sancteque regitur. Hominis enim ad finem suum ctiam cantus polyphonicus accessit, culus doctrina et usus ultimum —qui Deus est— ordinatio ac directio lege ab­ insequentibus saeculis magis magisque exculta sunt, et soluta et necessaria, In Dei ipsius natura et infinita per­ qui praesertim saeculo xv et sacculo xvi, summarum ar­ fectione fundata, ita firmatur, ut ne Deus quidem quem­ tificum ductu, ad mirabilem quandam perfectionem evec­ quam ab ea possit eximere. Qua lege aeterna et immu­ tus est. Hunc quoque canium polyphonlcum Ecclesia tabili praecipitur, ut et homo ipse ct omnes eius actiones semper in summa honore habuit et ad sacros ritus ma­ Dei infinitam perfectionem, in Creatoris Inudem et glo­ gnificentius decorandos etiam in ipsas Basilicas Romanas riam, manifestent et pro viribus imitentur. Homo igitur, et in cacrimjnias pontificales libenter admisit. Eius vis cum ad hunc supremum finem consequendum natus sit, et splendor Idcirco etiam aucta sunt, quod cantantium ad divinum archetypum so conform ire om aesque facul­ vocibus, praeter organum, aliorum quoque instrumento­ tates suas cum corporis tum animi, recte inter se ordinatas rum musicorum sonus adiunctus est. ct fini obtinendo debite sublectas, agendo dirigere debet. 1II E sua igitur cum ultimo fine hominis consensione et con­ Itaque, Ecclesia fautrice ct auspice, musicae sacrae di­ cordia ellam ars clusque opera indicanda sunt; quae ars sciplina per saeculorum decursum est longum emensa iter, certe Inter nobilissimas humani ingenii exercitationes nu­ quo, etsi interdum lente et laboriose, paulalim tamm ad meranda est, quippe quae ad infinitam pulchritudinem perfectiora ascendit: a simplicibus nempe atque ingenuis, sed in suo genere perfectissimis, Gregorianis modulationi­ divinam spectet humanis operibus exprimendam eiusque quasi imago repercussa sit. Quapropter tritum Illud effa­ bus ad grandia usque ac magnifica artis opera, quae non tum «ars propler urtem», quo artem, fine illo omni crea­ modo humanae voces, sed organa quoque atque cetera musica Instrumenta decorant, exornant atque in immen­ turae penitus inhaerente neglecto, a quibusvis legibus quae sum tere amplificant. Eiusmodi artis musicae progressus non ex ipsa sola emanent, omnino eximi perperam asse­ ut minifeste ostendit quantopere Ecclesiae cordi fuerit verant, aut omni vi caret aut ipsi Deo, Creatori et ultimo cultum divinum In dies spendldlorem ac populo christiano fini, gravem contumeliam infert. Libertas autem artificis lucundlortm efflem» Ita ctiam patefacit, cur eadem Ec­ —quae non est caecus ad agendum Impetus proprio arclesia Identidem impedire debuerit quominus recti fines brilrio vel quodam novitatis studio ductus—, eo quod excederentur ct, una cura veri nominis profectu, ctiam divinae legi sublecta est, minime coarctatur vel tollitur, profanum aliquid et a sacro cultu alienum in sacram sed potius nobilitatur atque perficitur. 9 musicam irreperet earaque depravaret. / .4M. n- P· u. x. 5(0. U Cone. TrûL. S«k XXII: oforHuic vjllkltae vigilantiae muneri Summi Pontifices rt .aniu d tvilanHj cc^raîtont Jfuw. « Cfr. Blnidxcxi XIV Utt. nullo non tempore diligenter satisfecerunt; atque ctiam F.nc. λ*· Ορ-ri omnia (ed. Praii. VoL X7. x, p. x6). “Cfr- UtL Tridentln « Synodus sapienter proscripsit «musicas eas. ubi Aport. «”»“-* «t Domino, tL d. x Aug. 1828. Cfr. BsCanwm R2sive organo sive cantu lascivum aut impurum aliquid mlP. L.XXXÎH.T15. ‘Ctr E« XV. t ». · i Sou VI, g. «Cfr. I ParaiXXHI. t XXV. i-M- * Μ. V. |8 u; d. CW. 111. 14 . · x Cor. XIV. Λ X. Y». 7- “Ct». rtarvtu, Pr c. τ P L. II. jox» 3127 ·» Ct^ < jrVr’ Ctr· 5 •?X>1 XXVII (18^4). p 41-49 587 “Cfr* 4 V S S· XXXVl 3-9 3ΓΚ 4 is vol XXXI v Λ?? XXI· ,9Ι°· p Μ *1’ (LE ^1· 11 Cir· A. 4 S. vol. XXXIX. W, p 5«^ 3128 η. 2511 PIUS XII. ΕΝ CYCLICA DE MUSICA SACRA 1935 DEC 25 fbv ut de omnibus cuiusvis artis operibus dici debent, IU dUm ad artem religiosam el sacram pertinere in «rtoesL Immo ars religiosa Deo eiusque laudi ac gloriae mrdwodae etiam magis addicitur, cum nihil aliud ei wwwitum sit nisi ut operibus suis, sive oculis sive au­ ritas obistis, od christifidelium mentes pie ad Deum cMTtrteadas plurimum conferat. Artifex igitur qui fidei reriutes non profiteatur vel animo cl vivendi ralionc wul a Deo versetur, ad artem religiosam manus nequakra admoveat: caret enim illo quasi interiore oculo quo vJfJt quid postulet Dei maicslas Deique cultus, neque orire potest fore, ut opera sua religionis expertia, etsi Lde hominem artis peritum et dexteritate quadam ex­ teriore praeditum ostendant, revera illam pietatem et fi­ dem spirent quae templum Dei eiusque sanctitatem dé­ criât atque adeo digna sint quae ab Ecclesia, vitae rdgiciae custode cl arbitra, in aedes sacras admittantur. Hic autem artifex qui fidem firmiter tenet vitamque christhno homine dignam agit, Del amore Impulsus ac nribus a Creatore sibi concessis religiose usus, omni ope U «ckndet, ut / veritates quas tenet ct pietatem quam colit, “ Uascite, tam venuste atque iucunde coloribus vel lineis wl sonis atque concentibus exprimat et proponat, ut sacra artis exercitatio et ipsi sit quasi cultus ac r.’IikW et populum ad fidem profitendam ac pietatem coI h:inn magnopere excitet et inflammet. Huiusmodi autem irtifires Ecclesia semper in honore habuit atque habebit ipsiape templorum ianuas late aperit et pandit, cum grat22i d obveniat non parvum adiumentum quod iidem irte sua et industria afferunt ad ipsius ministerium apogdicum efficacius exsequendum. His quidem artis religiosae normis ac legibus musica sxn elhm arctiore ct sanctiore devincitur vinculo, quia propriis qoam pleraeque aliae artes liberales, ut architec­ tura, disciplina pingendi et fingendi, ad ipsum cultum diJ riMm accedit: illae enim ritibus divinis dignam sedem pirare student, hacc vero in ipsis caerimoniis sacris et nlibus exsequendis praecipuum quendam obtinet locum. Quare Ecclesia summa cum cura cavere debet, ut ab ea­ dem, quippe quae sit sacrae liturgiae quasi administra, dJigenter arceatur quidquid cultum sacrum minus deceat rd fidelibus adstantibus in mentibus ad Deum extollen­ dis impedimento esse possit. Haec enim est sacrae musicae dignitas, hoc sublime eius rropositum, ut voces sive sacerdotis offerentis sive populi Christiani Summum Deum laudantis pulcherrimis suis mofchtionibus suisque fulgoribus decoret et exornet, aditantitim fidelium mentes vi quadam ct virtute sibi innata ri Deum rapiat, liturgicas Christianae communitatis preres vividiores ferventioresque reddat, quo validius, impens:as. efficacius omnes Deum Unum et Trinum laudare eque supplicare possint. Augetur igitur sacrae musicae ope hcoor ab Ecclesia cum Christo Capite coniuncta Deo tri­ bulus; augetur ctiam fructus, quem fideles, sacris concen­ tibus moti, cx sacra Liturgia colligunt, et vita ac moribus Christiano homine dignis manifestant, ut ct ipsa cotidiana D experientia docet et multa monumenta / litterarum antiqua rtrecentiora confirmant. Haec S. Augustinus de cantibus «liquida voce et convenientissima modulatione» prolatis i^as fatetur: «Ipsis sanctis dictis religiosius ct ardentius sentio moveri animos nostros in flammam pietatis, cum iü cantantur, quam si non ita cantarentur, et omnes af­ fari» spiritus nostri pro sui diversitate habere proprios □odos In voce atque cantu, quorum nescio qua occulta tailhrilate excitentur»ie. Hinc facile concluditur musicae sacrae dignitatem et vim eo maiorem esse quo propius ad summum illud chrixliinl cultus opus, Eucharisticum nempe altaris sacrificium, «cediL Nihil Igitur altius, nihil sublimius agere potest çum ut sacerdotis divina victima litantis vocem dulci comitetur sono, eiusque appellationibus cum populo adJtaate laete respondeat ac totam sacram actionem nobili ru arte collustret. Ad hoc excelsum ministerium illud prope accedit quod eadem sacra musica efficit, cura alias liturgicas caerimonias, imprimis Divini Officii in choro recitationem, comitatur et exornat. Huic igitur musicae Morgicae» summus honor summaque laus tribuenda sunt. Nihilominusilia quoque musica magni habenda est quae, eUi sacrae Liturgiae non praecipue inservit, argumento lamm et fine religionem valde iuvat, ideoque iure mento nasica «religiosa» nuncupatur. Verum illud quoque muvue sacrae genus, quod «populare» appellatur et ab Erelesia ortum habuit eaque auspice felicia cepit mcrcS experientia teste magnam salutarcmque exercere potest in christifidelium animos vim el virtutem, sive CM», Eb. x, c- 3J. p- L· XXXU 7991 1 ” Acta ™ X‘ L C’ P’ 7*· 3429 intra templa in actionibus et caerimoniis non liturgicis usurpatur, sive extra sacrarum aedium saepta ad varia sollemnia ct celebrationes adhibetur. Horum enim can­ tuum, qui plerumque vulgari sermone concepti sunt, mo­ dulationes nullo paene nisu ac labore memoriae impri­ muntur, atque simul cum modulationibus verba quoque et sententiae menti / inhaerent, saepe repetuntur, penitius 14 intelleguntur. Quo fit, ut etiam pueri et puellae, tenera aetate eiusmodi sacros cantus ediscentes, iis ipsis egregie iuventur, ut fidei nostrae veritates cognoscant, gustent, memoria teneant, atque ita catechescos ministerium non parum profic»at. Adulescentioribus autem et adultis car­ mina illa religiosa, dum ludicris animum recreant, puram et castam praebent delectationem, sollemnioribus conven­ tibus et coetibus magnificentiam quandam religiosam tri­ buunt, immo ipsis familiis Christianis pium gaudium, dul­ cem consolationem spiritualemque afferunt profectum. Quare hi quoque religiosi concentus populares apostolatu! catholico validum praebent adiumenlum omni que cum cura colendi atque promovendi sunL Cum igitur musicae sacrae multiplicem virtutem et effi­ cacitatem apostollcam extollimus, rem significamus quae omnibus qui eiusdem cultui et exercitationi quocumque modo esse dediderunt, summo gaudio et solacio esse pot­ est. Omnes enim qui sive musicos modos ea qua pollent arte componunt, sive qui cos moderantur, sive denique qui vel vocibus vel musicis instrumentis eosdem in con­ centus traducunt, hi omnes procul dubio, etsi variis diversisque rationibus, verum atque germanum exercent apostolatum et apostolorum praemia et honores, pro suo quisque munere fideliter expleto, a Christo Domino co­ piose percipient. Magni igitur hoc suum munus aestiment, quo quidem non solum artifices sunt ct artis magistri, sed etiam Christi Domini ministri et in apostolatu adiu­ tores, atque hanc sui muneris dignitatem moribus etiam ct vita profiteantur. III Cum tanta sit, ut modo exposuimus, musicae sacrae et cantus religiosi dignitas et efficacitas, summopere ne­ cessarium est, ut in omnibus suis partibus diligenti studio et cura ita conformetur, ut salutares suos fructus feliciter edere possit./ Ac primum quidem cantus ille et musica sacra quae cum liturgico Ecclesiae cultu proxime coniunguntur, ad excelsum sibi propositum finem conducant oportet. Haec igitur musica —-quod iam sapienter monuit Decessor Noster S. Pius X—, «proprias liturgiae qualitates possideat necesse est, in primisque sanctitatem ac bonitatem for­ mae; unde alia nota suapte exoritur, universitas»1·. Sancta sit; quidquid profanum sapit, neque in se reci­ piat neque in eos modos, quibus proponitur, irrepere sinat. Hac sanctitate praeclare praestat cantus ille Gregorianus qui per tot saeculorum decursam in Ecclesiae usu est, eiusque quasi patrimonium vocari potest. Hic enim can­ tus, ob intimam modulationum convenientiam cum sacro verborum textu, non solum iisdem arctissime accommo­ datur, sed eorundem etiam vim atque efficacitatem quasi interpretatur, ac suavitatem audientium mentibus instil­ lat; idque efficit musicis modis simplicibus quidem ct planis, sed arte tam sublimi tam sancta afflatis, ut ct omnibus sinceram moveant admirationem, et Ipsis musi­ cae sacrae peritis eiusque artificibus quasi fons inexhaustus evaserint, ex quo novos hauserint concentus. Hunc sacri cantus Gregorian! pretiosum thesaurum diligenter conser­ vare ct populo Christiano copiose impertire omnium eo­ rum est, quibus Christus Dominus divitias Ecclesiae suae custodiendas et dispensandas concredidit. Quare, quod Decessores Nostri S. Pius X, qui iure cantus Gregorian! instaurator vocatur 20, ct Pius XI11 sapienter ordinave­ runt ct Inculcaverunt, idem Nos quoque, praedans illis perspectis notis, quibus nativus pollet Gregorianus cantus, efficiendum optamus et praescribimus; ut nempe in sacris peragendis liturgicis ritibus idem sacer cantus latissime usurpetur, atque omni cum cura prospiclatur, ut recte, digne picque exsecutioni mandetur. Quodsi, propter dies / 16 festos recens in usum inductos, novae componendae erunt modulationes, Id a migistris huius artis vere peritis co modo fiat, ut propriis genuini cantus Gregorian! legibus fideliter obtemperetur, et novae modorum compositiones cum vetustioribus virtute et puritate digne concertent. Haec si reapse omni cx parte servata fuerint, alteri quoque musicae sacrae proprietati debito modo satisfac'· Lettera al Cani. Rctpjjfhl, AiU Ai X. L c. 6S-7<; v. p. yy ιςς .Ι,Λβ S. SiAtf, vol. XXXVI (1933-04). PP PJW v. « Αν· Const, Apost., Dirigi «. A. S, voL XXI (19*9), p {LT. ) 3130 π. 2541 PIUS XII, ENCYCLICA DE MUSICA SACRA 1955 DEC 25 tum erit, ut ca nempe verae artis specimen praebeat; et si sint quisacros Ecclesiae ritus comitcnturct quasi illustrent in totius terrarum orbis catholicis templis Gregorianus Quodsi germana ars polyphonica saeculorum decursu paucantus incorrupte ct integre resonuerit, ipse quoque, sicut latlm decidit nec raro profani in cam irrepserunt modi, sacra Romana Liturgia, universitatis prae se feret notam. proximis hisce decenniis indefesso peritorum magistrorum Ita ut christifideles, ubicumque terrarum versantur, fami­ studio felicem nacta est quasi instaurationem, cum et ve­ liares sibi ac quasi domesticos percipiant concentus, atque terum artificum opera sedulo investigentur ct hodierno­ adeo miram Ecclesiae unitatem vero cum animi solacio rum modulatorum imitationi ct aemulationi proponantur. experiantur. Hacc quidem una est ex praecipuis rationi­ *Sic factum est, ut in Basilicis et cathedralibus aedibus bus, cur Ecclesia tantopere exoptet ut cum latinis sacrae et in familiarum religiosarum templis tam magnifica db Liturgiae verbis eorundem verborum cantus Gregorianus veterum magistrorum opera quam recent lorum’auctorum arcte conectatur. polyphonicae compositiones summo cum sacri ritus decore Haud ignoramus sane ab hac ipsa Apostolica Sede ob proferri possint; quin etiam in minoribus aedibus sacris graves causas quasdam sed omnino definitas exceptiones simpliciores, sed sincera arte digne confectos concentus hac in re concessas esse, quas tamen nequaquam latius polyphonlcos novimus non raro proponi. Ecclesia autem proferri vel propagari, nec sine debita eiusdem Sanctae omnes hos conatus favore suo prosequitur; ipsa enim, ut Sedis venia, ad alias regiones transferri volumus. Quin ait Decessor Noster imm. rcc. S. Pius X, «artium progres­ immo ibi etiam, ubi eiusmodi concessionibus frui licet, sum Indesinenter coluit, eique favit, ad religio/nis usum locorum Ordinarii ceterique sacri pastores sedulo curent, omnia admittens quae hominis mens bona pulcraque per ut christifideles inde a pueris saltem faciliores et magis saeculorum cursum invenit, salvis tamen liturgiae legi­ usitatas modulationes Gregorianas addiscant, eisque etiam bus» 5I. Hae autem leges monent, ut in hoc gravi negotio in sacris ritibus liturglcis uti sciant, ita ut hac quoque re omnis prudentia ct cura adhibeatur, ne tales concentus Ecclesiae unitas et universitas in dies magis effulgeat. polyphonic! in templa inducantur qui ob tumidum quod­ dam et inflatum modulationis genus vel sacra Liturgiae Verum tamen, ubi saecularis vel immemorabilis consue­ verba nimietate quadam obscurent vel divini ritus actio­ tudo fert ut In sollemni Sacrificio Eucharistico, post sacra nem intercipiant vel denique cantorum peritiam et facul­ verba liturgica latine cantata, nonnulla popularia vulgaris tatem, cum sacri cultus dedecore, omnino deprimanL sermonis cantica inserantur, locorum Ordinarii id fieri sinere poterunt, «si pro locorum ac personarum adlunctls Hne quidem normae transferendae sunt etiam ad usum existiment eam (consuetudinem) prudenter submoveri non organi cctcrorumque musicorum instrumentorum. Inter 17 posse»21, firma tamen / lege qua statutum est ne ipsa verba haec autem, quibus ad templa patet aditus, Iure merito liturgica vulgari lingua canantur, quemadmodum supra potiorem locum obtinet organum, quippe quod egregie cautum est. accommodetur sacris canticis sacrisque ritibus, et Eccle­ Ut autem cantores populusque Christianus recte intelle­ siae caerimoniis mirum addat splendorem et peculiarem magnificentiam, fidelium autem animos sonorum grandi­ gant quae liturgica verba modulationibus musicis illigata tate et dulcedine permoveat, mentes laetitia quasi caelesti significent, placet Nobis hortationem usurpare a Patribus perfundat, et ad Deum ac superna vehementer extollat. Concilii Tridentlni adhibitam praesertim «pastoribus ct Praeter organum autem alia quoque sunt instrumenta singulis curam animarum gerentibus, ut frequenter inter quae efficaciter ad excelsum finem assequendum musicae Missarum celebrationem vel per se vel per alios cx iis sacrae in auxilium vocari possunt, dummodo nihil profa­ quae In Missa leguntur, aliquid exponant, atque Inter num, nihil clamosum et strepens redoleant, quod sacrae cetera sanctissimi huius sacrificii mysterium aliquod de­ actioni ct loci gravitati neutiquam conveniat. Praecellunt clarent, diebus potissimum dominicis ct festis» 2J; idque autem hac in re musica illa instrumenta, quorum chordae praesertim eo tempore agant, cum nempe catechesis plebi parvo, ut dicitur, arcu fricata sonant, quia, tum sola, tum Christianae traditur. Id hac nostra aetate facilius ct expe­ cum aliis instrumentis vel organo sociata, seu maestos, ditius, quam anteactis sacculis, fieri poterit, propterea seu laetos animi sensus ineffabili vi quadam exprimunt. quod verba Liturgiae in vulgarem sermonem conversa Ceteroquin dc musicae modis qui a religionis catholicae eorumque explanationes in manualibus libris et libellis cultu vix removendi sunt, iam Nosmct Ipsi in Litteris prostant, qui in omnibus fere nationibus a peritis scripto­ Encyclicis quae a verbis Mediator Dei incipiunt diserte ribus confecti, christifideles efficaciter luvare et illuminare clareque constituimus. «Quin immo, si nihil iidem habeant, possunt, ut ipsi quoque ea intellegant ct quasi participent quod profanum sapiat vel loci ac liturglcac actionis san­ quae a sacrorum administris lingua latina proferuntur. ctitatem dedeceat neque cx inani quodam miri atque in­ Facile patet quae hic breviter de cantu Gregoriano expo­ soliti studio / oriantur, tum profecto cis templa nostra 20 suimus, ad latinum potissimum Ecclesiae Ritum romanuru pateant, cum ad sacrorum rituum splendorem mentesque pertinere; sed pro rata parte ad cantus quoque liturgicos ad altiora elevandas simulquc ad veram animi refovendam aliorum Rituum accommodari posse, sive occidentalium pietatem haud parum conferre queant» Vix tamen opus populorum, ut Ambrosian!, Gallicani, Mozarabici, sive est monere, ut, ubi vires atque peritia tantis operibus im­ variorum Rituum Orientalium. Hi enim omnes, sicut mi­ sint, ab huiusmodi conatibus potius abstineatur ram Ecclesiae in actionibus liturgicis ct in precum for­ pares quam ut opus cultu divino ct sacris conventibus minus mulis demonstrant ubertatem, ita etiam in suo quisque dignum proponatur. cantu titurglco pretiosos conservant thesauros, quos non Ad hacc quae arctius cum sacra Ecclesiae Liturgia con­ solum ab omni interitu oportet custodire et vindicare, sed etiam ab omni diminutionc et depravatione. Inter iunguntur, accedunt, ut supra monuimus, cantus religiosi populares, plerumque lingua vulgari concepti, qui ex ipso musicae sacrae monumenta antiquissima et praestantisslmn, praecipuum quendam procul dubio obtinent locum cantu Hturgico originem ducunt, sed cum magis sint ad singulorum populorum mentem et affectum accommodati, cantus liturgicl variorum Rituum Orientalium, quorum secundum variarum gentium ct regionum indolem non modulationes plurimum valuerunt ad modos musicos ipparum inter sc differunt. Ut eiusmodi cantica religiosa 18 slus f Occidentalis Ecclesiae efformandos, temperamentis christiano populo spiritualem fructum et utilitatem affe­ habitis pro indole l.atinae liturgiae propria. Nostris in rant, ad catholicae fidei doctrinam plene conformentur optatis est, ut sacrorum Rituum Orientalium concentuum delectus —cui quidem absolvendo sedulo adlaborat Pon­ oportet, eam recte proponant ct explicent, lingua utantur tificium institutum Orientalium Studiorum, sociam ferente plana et modulatione simplici, a tumida et inani verborum operam Pontificio Instituto Musicae Sacrae— lactis profi­ profluentia Immunia sint, ac denique, etsi brevia sunt et facilia, quandam prae se ferant religiosam dignitatem et ciat incrementis, ad doctrinam et ad usum quod attinet; Ita nuidem ut sacrorum alumni ex Orientalibus Ecclesiae gravitatem. Hac ratione confecta hacc sacra cantica, quasi Ritibus cantu quoque sacro optime instituti, cum sacer­ ex intimis popularis animi penetralibus nata, sensus et dotale munus adepti fuerint, nae quoque ratione ad de­ animos vehementer commovent piosque excitant affectus; corem domus Del augendum valde conferre possint. et cum In religiosis ritibus a multitudine congregata una Mens Nobis non est hisce sententiis, quas in cantus quasi voce proferuntur, magna quadam vi fidelium mentes Gregorian} laudem et commendationem modo exposuimus, erigunt ad excelsa. Quapropter, etsi, ut supra scripsimus, polyphonium sacram a ritibus Ecclesiae arcere, utpote in Eucharisticis Sacrificiis sollemniter cantatis sine pecu­ qua*, sl debitis exornetur proprietatibus, ad divini cultus liari Sanctae Sedis venia haberi non debent, tamen in magnificentiam et ad animos christlfidellum piis affectibus sacris non sollemniter celebratis mirum in modum luvare commovendos insigniter luvare possit. Neminem sane fu­ possunt, ut christifideles Sancto Sacrificio non tantum ut git multos concentus polvphonlcos» qui potissimum saccu­ muti et quasi inertes spectatores assistant, sed sacram lo xvi compositi sunt, Uul artis puritate talique modorum actionem mente ct voce comitantes suam pietatem cum bus conlunl?ilnt, dummodo cantus illi slnamplitudine refulgere, ut omni ex parte digni habendi SîîbAïufÎ!?? P^P115 rcctc aP^cntur, ut in multis orbis /«n» Ceemict. <λπ. f. “Gmc TtkL. XXII, Dr tarrifirw catholici regionibus lam fieri magno cum gaudio novimus. 21 Miiw.c Vni. “ 3431 Pm X. I. e. p fc». 11.4. J.S., rot XXXIX Ü947), p. 1963’. 3132 PIUS XII. EN CYCLICA DE MUSICA SACRA 1435 DEC 25 h ritibus autem non plene liturglcis eiusmodi cantica rthdosL dummodo debitis dotibus, ut supra diximus, ’•jeJUa sint, egregie conferre possunt ad populum chnJtiinum salutariter alliciendum, erudiendum, sincera pieUle imbuendum, ac sancta denique laetitia implendum; Um intra sacras aedes, quam extra eas, praesertim »a wii ducendis pompis ct in peregrinationibus ad sacras aidnes. parique modo in religiosis sive unius, sive om­ ina nationum celebrandis Congressibus. Ea autem po­ tissimum utilia esse poterunt cum de pueris ct puellis ffPKf idtor ad veritatem catholicam informandis, itemque de livtfltulis consociationibus et dc piarum sodalitatum con­ ventibus, ut non semel experientia manifeste ostendit. Quare facere non possumus quin Vos, Venerabiles Fratm, enixe hortemur ut hulusmodi popularem ad religio­ ns pertinentem cantum in dioecesibus Vobis concreditis esaicuraet industria foveatis ct promoveatis. Non dee­ rat Vobis viri huius rei periti, qui hulusmodi cantica, cbi id nondum factum est, opportune colligant et in unum capus redigant, quo facilius ab omnibus fidelibus edisci, expedite cantari, firmiter memoria teneri queant. Qui rcliposae puerorum et puellarum institutioni praesunt, his rfficadbus adiumentis debito modo uti nc omittant, et iarentutls catholicae moderatores eadem prudenter in mustre gravissimo ipsis concredito usurpent. Sic spes est lore ut illud quoque feliciter obtineatur, quod omnium m votis est, ut nempe profanae illuc cantiones quae sive cb modulationum mollitiem sive ob verba saepe volupta­ ria et lasciva quae eas comitantur, Christianis, iunioribus craacrtim, periculo esse solent, e medio tollantur cisque ixun cedant, quibus casta ct pura comparetur delectatio d simul fides ac pietas nutriantur et augeantur; atque ili fiât ut plebs Christiana iam hic in terris illud laudis □ aulicum canere incipiat, quod in/aeternum cantabit in csdo: «Sedenti in throno et Agno benedictio ct honor et g’oriâ et potestas in saecula sacculorum» ». Quae hucusque scribendo exposuimus, ad illos potissinmm Ecclesiae populos pertinent, in quibus religio catho­ lici lam (irmiter stabilita est. In sacrarum autem Missiocan regionibus fieri non poterit, ut haec singula omnino akcutlonl mandentur, priusquam Christianorum nume­ rus satis creverit, aedes sacrae ampliores exstructae fue­ rat, scholae ab Ecclesia institutae a Christianorum filiis rite frequententur, ac denique administrorum sacrorum par necessitatibus adsit numerus. Attamen operarios apojtollcos in amplissimis illis vineae Domini partibus sedulo Uberantes enixe hortamur, ut inter gravissimas muneris nl curas huic quoque negotio animum diligenter adver­ tat. Multi ex populis Missionalium ministerio concreditis airam quantum delectantur musicis modulationibus ct caerimonias Idolorum cultui dedicatas cantu sacro exor­ ant. Prudentiae igitur non est hoc apostolatus subsidium rfficax a Christi veri Dei praeconibus parvipendi vel omfitoo neglegi. Quare Evangelii in ethnicorum regionibus nuntii hunc religiosi cantus amorem, quem homines ipso­ rum curis commissi fovent, in muncrc suo apostolico ex­ plendo libenter promoveant, ita quidem ut hae gentes «is religiosis canticis, quae non raro etiam excultis natbnibus admirationem movent, similia opponant carmina aera Christiana, quibus veritates fidei, vita Christi Domini, K B. Mariae V. et Sanctorum laudes lingua et modulatiombtts iisdem gentibus familiaribus, celebrantur. fidem autem Missionales memores pariter sint Eccle­ siam Catholicam, inde ab antiquis temporibus, cum in regiones fidei lumine nondum collustratas Evangelii praccog« mitteret, una cum sacris ritibus liturgicos quoque cmtus, inter quos Gregorianus modos, inferre contendisse, □ Idque eo consilio ductam,/ut populi, ad fidem adducendi, Bodohlionum suavitate capti facilius ad Christianae reliveritates amplectendas permoverentur. IV Ut ea quae, Encydicis hisce Litteris Decessorum Nottronim vestigiis insistentes, commendavimus vel pracccpinas ad optatum effectum perducantur, vos, Venerabiles Fratres, omnibus illis adiumentis sollerter utimini, quae fittlsum munus Vobis a Christo Domino concreditum ct ib Ecclesia commissum offert, quaeque, uti experiundo constat, In multis Christiani orbis templis magno cum fractu adhibentur. Ac primum quidem curate, ut in ipso cathedra!i templo ft, quantum pro rerum condicione licebit, in alus quoque dicionis vestrae sacris aedibus maioribus, selecta habeatnr Schola Cantorum quae aliis exemplo sit et incitamento ad cantum sacrum studiose excolendum et perficiendum. Ubi autem Scholae Cantorum haberi non possunt. Vel congruus non invenitur numerus Puerorum Cantorum f conceditur ut «coctus tum virorum ac mulierum seu puel­ larum, in loco eius soli usui destinato extra cancellos positus, textus liturgicos in Missa sollemni cantare possit, dummodo viri a mulieribus et puellis omnino sint separati, vitato quolibet inconvenienti et onerata super his Ordi­ nariorum conscientia» 37. Magna autem cura providendum est, ut qui in vestris Seminariis et in Missionum vel Religiosorum Institutis ad sacros assequendos Ordines contendunt, musicae sacrae et cantus Gregorian! doctrina et usu ad Ecclesiae mentem rcctc instituantur a magistris harum artium peritis, qui quidem mores et instituta maiorum magni aestiment et Sanctae Sedis praeceptis ac normis omnino obsequantur. Quodsi inter Seminarii vel Collegii religiosi alumnos aliquis habeatur, qui peculiari huius artis facilitate et amo­ re praeditus/sit. Seminarii vel Collegii moderatores vos 24 hac de re monere ne omittant, ut eidem occasionem prae­ bere possitis has suas facultates altius excolendi, cumque vel in Pontificium huius Urbis Institutum Musicae Sacrae vel in aliquod eiusdem disciplinae Athenaeum mittatis, dummodo iis moribus ac virtutibus polleat, quibus opti­ mum se fore sacerdotem spem faciat. Huic rei ideo quoque prospiciendum est, ut Locorum Ordinarii ct Religionum Moderatores aliquem habeant, cuius auxilio in re tanti momenti utantur, cui ipsi per se, tot tantisque aliis onerati muneribus, pro necessitate va­ care haud facile potcrunt. Optimum sane factu est, si in dioecesano Artis Christianae Consilio aliquis habeatur qui musicae sacrae et cantus apprime peritus iis quae in dioe­ cesi fiant, sollerter invigilare possit, et qui de rebus actis et agendis Ordinarium certiorem faciat, eiusdemque iussa et mandata excipiat ct exsecutioni mandet. Quodsi in dioecesi aliqua cx illis Sodalitatibus habeatur, quae ad musicam sacram excolendam sapienter institutae et a Summis Pontificibus valde laudatae ct commendatae sint, Ordinarius illa quoque, pro sua prudentia, uti poterit in suo explendo munere. Eiusmodi autem pias Sodalitates, quae ad populum sacra musica instituendum vel ad eandem disciplinam altius excolendam conditae, verbis et exemplo ad profec­ tum cantus sacri multum conferre possunt, vestro favore, Venerabiles Fratres, adiuvate et promovete, ita quidem ut actuosa vita polleant, ut optimis idoneisque magistris utantur, utque in tota dioecesi musicae sacrae et religio­ sorum concentuum cognitionem, amorem usumque, debita cum legibus Ecclesiae obtemperatione ct plena erga Nosmet ipsos oboedientia, sedulo provehant. Hacc omnia cum paulo fusius paterna sollicitudine per­ moti pertractaverimus, fore omnino confidimus, ut vos, Venerabiles Fratres, huic sacro negotio, quod ad cultum divinum dignius / et magnificentius celebrandum tantopere 25 confert, omnem vestram curam pastoralem sedulo adhi­ beatis. Quotquot autem in Ecclesia, ductu vestro, musicas res moderantur ac dirigunt cos speramus iorc ut Nostris hisce Encyclicis Litteris incitentur ad praeclarum huius generis apostolatum novo quodam ardore novoque studio generose, naviter operoseque promovendum. Hinc aspicato eveniet, ut nobilissima haec ars, quae omnibus Ecclesiae temporibus tanti aestimata est, etiam hodie ad genuinos sanctitatis ct venustatis splendores adducta excolatur et in dies perficiatur; atque adeo pro sua parte feliciter effi­ ciat ut Ecclesiae filii firmiore fide, spe vigenliore, fhignintiorc caritate Deo Uni et Trino in sacris aedibus debitas tribuant laudes, dignis modis suavibusque concentibus expressas, immo ut etiam extra sacri templi saepta in familiis chrlstianis ct In Christianorum coetibus illud ad effectum deducat, quod iam S. Cyprianus praeclare mo­ net Donatum: «Sonet psalmos convivium sobrium: ct ut tibi tenax memoria est, vox canora, adgredere hoc munus cx more: magis carissimos pascis, si sit nobis spiritualis auditio, prolectet aures religiosa mulcedo» ». Interea vero uberiorum laetiorumque fructuum spe freti, quos ex hortationibus hisce Nostris oriluros esse confidi­ mus, gratae voluntatis Nostrae testem et caelestium do­ norum auspicem, vobis. Venerabiles Fratres, singulis uni­ versis, itemque gregi unicuique vestrum concredito, lis nomi nati m qui votis Nostris obsequentes musicae sacrae promovendae dant operam, Apostolicam Benedictionem effusa caritate impertimus. D?h4/m*w (EpùL i. n. xvi) U33 *· S. Efut 3434 Tl. 2542 SC SACR., DE SCRUTINIO ALUMNORUM ANTE ORDINES SACROS 1055 DEC 27 gressi, studiorum curriculo prope emenso, recipiendi sa­ cram Ordinationem. Quot acribus angoribus et acerbis cruciatibus dlveutoi sese ostendant iniseri sacerdotes, qui sine quodam divino afflatu, inconsiderate praesumpserint sacro prcsbvterato Adn. C. DUMONT in NrT 88 0956) 187-191; F. LODOS in Sal Te­ insigniri tractu temporis ab inito sacro ministerio fert rne 45 (1957) 882-687; F. ROMITA in ME 81 (1958) 203-222; 82 0957) est impossibile dictu. Id luculenter conicitur ex precibus 123-145, 504-515: L TASSIIn ApoU. 29 (1958) 19-25. heic receptis ad Implorandam declarationem nullitatis S. Ordinationis vel obligationum eidem inhaerentium Quae vero non impetrata, aut ob carcntiam canonici nuilitalis capitis aut non Juridice evictum eiusdem capllh 2542 interventum in casu, per integram vitam in suo infclid statu, pro dolor, permanere coguntur, ut plurimam sim­ 1955 DEC 27.-SC SACRAMENT., LITT. CIRC. PART? plici reductione ad statum lajcalem contenti, Incolumi nempe manente obligatione servandi sacrum caelibatum, Circulares litterae ad excmos locorum ordinarios quin tamen sc abstineant a propemodum infinitis querelis QUIBUS URGETUR SCRUTINIUM ALUMNORUM PERAGENDUM interponendis ut et ab hoc onere Uberentur. PRIUSQUAM AD ORDINES PROMOVEANTUR Conatus ab istis presbyteris pertentati ad hanc contra ius infringendam legem, quae a veneranda ct perantiqua Romae, die 27 m. Decembris 1955. traditione ad nostra usque tempora pervenit illaesa et in Excellentissime ac Reverendissime Domine, Magna equi­ Codice I. C. est recepta, miseratione postposita in Irritum dem cum Ecclesiae oblectatione nostris hisce temporibus cadant necesse est, ut ista disciplina integra intaminataconferta conspicitur cohors candidatorum ad Ordines que in suo roborc permaneat. utriusque clericalis militiae, qui in Seminariis et religiosis Commune enim bonum, cuius praesidio lex ista eil Institutis sollertium Moderatorum ductu ac Episcoporum constituta, praevalere debet privato quorundam com­ sedula vigilantia ecclesiasticae institutioni serio incum­ modo: secus tentamina exantlata, ad eam etiam dumta­ bunt; animum ad pietatem in Deum Informare, congruen­ xat extenuandam, disciplinam hanc pessum darent el tem disciplinam ediscere, sacras scientias comparare gene­ consectaria inducerent, temporis decursu, tantae amplitu­ rose satagunt. Et ita divinis charismatibus adiuli, mentis dinis, quae nemo forsan nunc valet dimetiri. ct cordis virtutes, naturalc ingenium excolere student ut E relationibus quae huc pervenerunt non semel eruitur tandem naturae ct gratiae donis, quae opus sunt, exornati quibusdam in locis ct per quaedam temporis abnormia digni Dei administri sacri ministerii nobilibus muniis rite adiuncta (puta: tempore postremi belli) monita et prae­ obeundis pares aliquando inveniantur. cepta memoratae Instructionis vel penitus oblitterata vel Quo vero ista prospera rerum conditio aptius perseveret non satis servata fuisse ab omnibus ad quos pertinet, magisque provehatur in posterum et incommoda, sl quae cum exitialibus effectibus, quae hinc copiose processerunt. exsurgant, arceantur, opportunum duxit haec S. Congre­ L Quo Ordinariorum vigilantia in posterum penitius gatio hanc ad Excihos locorum Ordinarios mittere epi­ ct efficacius exerceatur in exploranda alumnorum divina stulam, quae In expediendo negotio deligendi et religiose vocatione et idoneitate candidatorum ad Ordines, Sacra instituendi candidatos ad Ordines cis non parvo adiuhacc Congregatio, collatls consiliis cum S. Congregatione mento foret. de Seminariis et studiorum Universitatibus, sub iliorum Favens vero perhibetur occasio: quintus enim supra oculis proponere satagit praecipuos questus, quos passim vicesimum hodie reapse completur annus, quo ab hac recolunt sacerdotes causas agitantes de nullitate S. Or­ eadem Sacra Congregatione ad Revmos locorum Ordinarios dinationis aut adnexorum onerum penes SS. Dicastena missa fuit Instructio, quae inscribitur, «de scrutinio alum­ Apostolica. norum peragendo antequam ad ordines nromoveanturt, die 27 a) Ignorantiam non semel ostentant memoratae mensis decembris 1930, n. 2319-29 (A. A. S., vol. XXIII, Instructionis «de scrutinio» proindeque asserunt se ad p. 120 ss.) (LE 1001 ] ». SS. Ordines accessisse quin rite perspecta haberent illins Experientia teste ab eodem hoc S. Dicasterio isto tem­ praescripta suaeque vocationis negotium satis perpensum. poris Intervallo comparata, constat salutares effectus, ad b) Nonnulli contendunt se, e paupere familia ortos, quos gignendos Instructio erat ordinata, Deo opitulante, in Seminarium aut Collegium religiosum a parentibus vel abunde suppetiisse in locis ubi ipsius praescripta diligen­ parochis missos iunlori aetate cum nimis incerta noti tu ter exsecutioni mandata fuerunt, prout postulabat ca­ ecclesiasticae vocationis, processisse usque ad Maiores nonica disciplina maximi momenti cuius tutelae per illam Ordines ut sese torpide accommodarent ad statum in consulebatur. reperiebantur. Evenit ideo ut. congruenti ad rem Ita provide cautum fuit ut saepe a presbyteratu reci­ quo utili tempore non comparata, in actu S. Or­ piendo arcerentur candidati, qui divinae vocationis exper­ institutione haud sufficienti pollerent conscientia officio­ tes inventi sunt: quia aut Ipsi marte proprio, difficili dinationis rum, quae sacerdotalis conditio secumfert, ct periculorum huiusmodi negotio coram Deo mature perpenso inspecta exercitium sacri ministerii attinentium. doctrina recollecta a praefata Instructione, compercrunt e) Alii affirmant se non fuisse proclives ad statum se non fuisse divinitus vocatos; aut quia Ordinariorum ope clericalem amplectendum ct caruisse peculiari pietate In per Inquisitiones sedulo peractus ad normam praescriptio­ Deum atque studio in sacras res, attamen incitatos fuisse num eiusdem apostolici documenti, iidem positivis argu­ ad recipiendos SS. Ordines a Moderatoribus, autumanti­ mentis de canonica Idoneitate ad ordines (can. 973 § 3) bus divinum auxilium ad sacerdotalia munia rite exer­ destituti reperti sunt. cenda in posterum sibi non defuturum. Nec minus saepe Idcirco accidit ut u clericali militia d) Non desunt qui recolant parentum vel propin­ prohiberentur Institutorum alumni, qui a parentibus vel consanguineis, ct quandoque etiam ab eorundem Modera­ quorum influxura indebitum, importunas crebrasaue pre­ toribus, ad eandem capessendam cogebantur ex gravi ces, hortamenta ct quandoque eLiam graves minos ut metu ab exlrinseco Incusso (can. 211), ob rationes sane clericalem militiam capesserent intuitu bonorum tempo­ quam longe aberrantes plerumque α germanis divinae vo­ ralium, quae sibi suisque obventura forent, utque asse­ cationis elementis. Quod quidem expresse assequi inten­ querentur elatiorem stalum pracclarumque nomen in civili debat Instructio ad canonicas causas de nuilitatc onerum consortio; et idcirco fuisse confractam suam rcluclantiam S. Ordinationis exinde postea ori turns praecavendas. in suscipiendo statu, cui maxime adversabantur. Hinc factum est ul clerici in sacris iam constituti citra e) Alii profitentur se animo pusillo praeditos, anxios» presbyteratum aut sponte Beatissimo Patri supplicaverint dubios, scrupulis exagitatos, incapaces prorsus ad quam­ ut dispensatione ob oneribus omnibus suscepti ordinis Im­ libet alicuius momenti resolutionem capiendam, unice petrata, sibi liceret ad saccularia vota remeare; aut, tam­ fuisse compulsos ad SS. Ordines diuturnis consiliis et quam sacerdotio Indigni, licet inviti, ex oRiclo ad statum suasionibus suorum Moderatorum, qui veriti non sunt iaicalem redacti fuerint ab hac S. Congregatione per sup­ significari in mundum reversos ab omnibus relictum iri plices preces ab Ordinariis sibi porrectas. absque honestae sustentationis mediis, quippe qui arte Ideoque gravissimum datum fuit avertere periculum ut quacumque aut professione destituti essent post sat lon­ ad 3. Presbyteratus ordinem promoverentur subdlaconl ct gum studiorum tirocinium in Institutis peractum diaconi immerentes lam ad postremum limen usque proAdsunt etiam qui declarent se ad Ordines fuisse adduc­ 1 G«rUmoi ImtmxU-xvm pihlici htn· £rdt S. C. at pro tos periculo amittendi salutem aeternam et incurrendi i Xlt-njt Μ. Λ. S. vol XXIV p. 74 inferni pacnas per ,tModeratores sibi nriticiioM i i* pietas ii clerici» alul 7aleaixi«cnt “ (L£ Datum Romae, apud Sanctum Petrum, dic xxv mensis Decembris, in festo Nativitatis Domini Nostri lesu Christi, anno mdcccclv, Pontificatus Nostri septimo decimo.— Pius Pp. XII. 3435 1955 BEC 27 SC SACR., DE SCRI’TIN'10 ALUMNORUM ANTE ORDINES SACROS π. 2542 Exploratio vocationis peragatur iuxta regulas a probatis /| Asl longe uberiorem querimoniarum fontem perAuctoribus in theologia morali, ascetica ct mystica tra­ hlbent prvsbvtcri, qui contendunt se psychicis in re sexuali ditas; et ratio habeatur, servatis debilis cautionibus, de livrasse· morbis, quos psycastheniam, neuroshn aut psyconclusionibus, quae ad rem faciunt, ad quas devenerunt 0x1*1 nuncupant. Hi se pingunt invincibiliter et quasi psychiatriae et biologiac scientifica studia huius nostri ccrporis constitutione pronos ad libidinem, quos, aiunt, temporis, dummodo prorsus sint putido materialismo imaestu reapse vexavit, ct impares reddidit castitati scrmunia. quam violasse autumant interdum usque ad testas S. Ordinationi recipiendae proximum; dictitant Vocationis supematuralia motiva recolant foveantque sixtre cuidldeque vesanam hanc ad illecebras procliviin alumnis reprobando humanas rationes, quibus eorum Uka mlserosquc lapsus se fassos esse spiritus Moderatononnulli et ipsorum parentes saepe aspirant: uti emolu­ rifa, quin idcirco aversi fuissent a SS. Ordinibus suscimenta, commoda, honores, altioremque auctoritatem in pleodis. Recursus, uti asserunt, ad ordinaria et quandoque plebe et similia. dhm extraordinaria spiritualia remedia (uti: confessiones Canonica idoneitas candidati positivis argumentis suf­ frequentes et Communiones, poenitentias et abstinentias fulta sit oportet (can. 973 § 3) eaque constare debet om­ lefijlis protractas, et vel quandoque ipsa cilicia adhibita nibus requisitis ct qualitatibus, quae sub nomine donorum wqwisque macerationes) non valuerunt turpis passionis naturae et gratiae veniunt: inter quae eminet castitatis stiaulos vehementes coôrcere. virtus. litorum nonnulli affirmant sc animi anxietatibus pres­ Sacerdotalis castimoniae caclibatusque ecclesiastici prae­ ide vocationis problemate, praesertim ob intimas cnunclaram profecto excellentiam mediaque iisdem custodien­ caUs difficultates in genere morum et nonnumquam ob dis magis consona mente et corde perpendant Exemi privum vitii solitarii habitum inde a puerilia contractum Ordinarii ahimnisquc seminariorum frequenter inculcent, oc tempore studiorum emendatum atque cum fere coquae Pius Pp. XII, fel. regn., luculenter describit In Lit­ ikiinls prolapsibus conlunctum, recepisse nihilominus teris Encyclicis Sacra virginitas, 25 martii 1954 (A. A. S., ©rasilium ulterius progrediendi, aliquando adiectis etiam a. XLVI, pp. 161-191) [LE 2421J et in Adhortatione mportunis precibus ct adhortationibus a Moderatoribus, Apostolica Menti Nostrae, 23 septembris 1950 (A. A. S., nhill sponsoribus inanibus effectis de felici exitu ordina­ a. XLII, pp. 657-702) [LE 2451]. toris eorundem. 5. Ad removendum quemlibet influxum indebite exer­ Sacerdotes isti hisce similibusque freti rationibus, cul­ citum a quacumque persona in candidatum: metum, mi­ pa suae Ordinationis in Institutorum Moderatores renas, importunas preces, et similia, quibus permotus Ipse fzædere nituntur, quasi se requisitis conditionibus carentes non vocatus aut invitus ad ordines compellatur, serventur ri sacerdotium admiserint vel compulerint. Audacter ea quae indidem statuta reperiuntur sub § 1 n. 4 Instruc­ polode flagitant ut, errori suorum Ministrorum medendo tionis, inspecto can. 971 habitoque respectu ad poenam ecclesiastica Auctoritas, se ab oneribus omnibus S. Ordicontra quocumque modo cogentes ad suscipiendos ordi­ cribnh liberos ad saeculum dimittat. nes (can. 2352). Ceterum non est diffitendum saepe has presbyterorum Cum saepe accidat ut clerici coacti metum sibi illatum b processibus factas allegationes fucatam dumtaxat peroccultent Superioribus et condiscipulis ne grave damnum biere veritatis speciem; constat enim plerumque eas esse sibi incumbens incurrant, paterne ne omittant Modera­ propositas a solis oratoribus, quorum maxime intersunt, tores monere tirones, quodsi quis forte invitus ad ordines «c per testes aut documenta in iudicio evictas. ex metu incusso adactum sc sentiat, candide et confidenter Exinde tamen non sequitur (quod est honeste animad­ Superiori aut parocho aut personae sibi familiari hanc vertendum), semper adlectos fuisse in clericalem militiam rcrum condicionem patefaciat: sese autem exhibeant pa­ alssaos vera vocatione munitos atque plena libertate ratos ad ei auxilium porrigendum ut indemnis e tali discri­ fruentes aut pathologicis psychicis defectibus immunes mine egredi queat, si fieri potest alteram aperiendo viam rd constat ab actis processuum. qua convenienter in saeculo honestam vitae conditionem Ad igitur praecavendam, quatenus fieri queat, etiam adipiscatur ut ita se subducat a personis metum incutiençnracumquc querelae speciem, per has litteras Excmos tibus (cfr. Instr, n. 9). licorum Ordinarios admonitos vult hoc S. Dicasterium 6.Quando alumnus Superiori declaret se de consilio ct intimius ct accuratius inquirant super canonica idoneiconfessaril aut spiritus Moderatoris non esse ad sacerdo­ tite, vel minus, candidatorum ad Ordines. tium idoneum, Superior eius declarationi acquiescat, quin Π. Quo aptius in hoc moderando negotio, periculis ulteriora inquirat; et, si subdlaconus vel diaconus exsistat, consito, procedere valeant, sequentia prae oculis iidem de eius reductione ad statum laicalem obtinenda cum focorum Ordinarii rogantur ut habeant. Apostolica Sede agat. 1. Memoratam Instructionem adamussim diligenterque 7. Quum agitur de alumnis animo ancipitlbus, dubiis «terrent per Seminariorum administros sub ipsorum pru­ et anxiis, qui ad ordines recipiendos vel reicicndos non denti moderamine. valent determinari, Moderatores eorumdem equidem obli­ gatione tenentur cos avertendi ab incepto si indignos sa­ 2. Eadem Instructio quotannis, uti in ipsa praecipitur cerdotio noscant, et versa vice sl dignos censeant eos wi/inem, Seminariorum alumnis perlegatur in parte disadhortandi et commonendi ut ordinari se sinant: attamen positiva, quae eosdem respicit, ut de illius ignorantia se abstineant ab urgenda Ordinatione et sententiam am­ liat inexcusabiles el impertitas normas rite addiscant. plectendam linquant eorum arbitrio, indebitum influxum Insuper de eadem praelectiones tradantur alumnis cur­ omittentes ct recursum ad minitandum spiritualia mala ras theologici ad sacras Ordinationes accessuris praescr(puta: paenas inferni), secus incurrenda sl ab Ordinatione tia a professoribus theologiae moralis, in explicando tracrecedant. Ulu artlculières. Les maternités organisées exclusivement sc­ sitives, auxquelles il n'y a rien à reprocher, des bienfaits onces principes seraient jusqu’à présent peu nombreuses pour la parturiente, et ils sont pleinement conformes à la en Occident; la France, entre autres, en a une (commu­ volonté du Créateur. Ainsi vue et comprise, la méthode niste) à Paris; en France également deux institutions est une ascèse naturelle, qui garde la mère de la superfi­ catholiques, à Jallleu et Cambrai, ont adopté complètecialité ct de la légèreté; elle influence positivement sa mente la méthode dans leurs services, sans sacrifier ce personnalité pour qu’à l’heure si importante dc l’enfan­ qui avait fait ses preuves antérieurement. tement, elle manifeste la fermeté et la solidité dc son Quant au succès, on affirme qu'il est très important*. caractère. Sous d’autres aspects encore, la méthode peut 35 % à 90 % des naissances survenues de la sorte auraient conduire à des succès moraux positifs. Si on réussit à éli­ été réellement indolores. miner les douleurs ct la crainte de la naissance, on dimi­ nue souvent per là-mème une incitation a commettre des action immorales dans l'utilisation des droits du mariage. II—Apréciation de la nouvelle méthode En ce qui concerne les motifs et le but des secours accor­ dés à la parturiente, l’action matérielle, comme telle, ne 1—APPRÉCIATION SCIENTIFIQUE comporte aucune justification morale, ni positive ni né­ gative; elle est l’affaire de celui qui prête son aide. Elle Après avoir ainsi tracé l’esquisse de cette méthode, Nous peut ct doit s’accomplir pour des motif ct en vue d’un passons à son appréciation. Dans la documentation qui but irréprochables, tels que l'intérêt présenté par un fait nous a été remise, on trouve cette note caractéristique: purement scientifique; le sentiment naturel et noble qui •Pour le personnel, la première exigence indispensable, lait estimer et aimer dans la mère la personne humaine, c'est la loi inconditionnée à la méthode». Peut-on sur la qui veut lui faire du bien ct l’assister, une disposition base de résultats scientifiques assurés exiger une fol ab­ profondément religieuse et chrétienne, qui s’inspire des solue de ce genre? idéaux du christianisme vivant. Mais il peut arriver que l-a méthode contient sans doute des éléments, qu'il l'assistance recherche un but ct obéisse à des motif im­ faut considérer comme scientifiquement établis; d'autres moraux; en cc cas, c’est l’activité personnelle dc celui qui n’on qu’une haute probabilité; d'autres restent encore (au prête son aide qui en subit le préjudice; le motif immoral moins pour le moment) de nature problématique. 11 est ne transforme pas l’assistance bonne en une chose mau­ établi scientiquement qu’il existe des réflexes condition­ vaise, du moins en ce qui concerne sa structure objective nés en général; que des représentations déterminées ou et, inversement, une assistance bonne en soi ne peut pas des états affectifs peuvent être associés à certains événe­ Justifier un motif mauvais ou fournir la preuve de sa ments, et que le cas peut se vérifier aussi pour les sensabonté. tlons de douleur. Mais qu’il soit déjà prouvé (ou du / moins, qu’il puisse être prouve par là) que les douleurs de la dé­ 3—Appréciation tiiéologique livrance sont ducs uniquement à cette cause, ce n’est pas Il reste à dire un mot d'appréciation thélogiquc et reli­ évident pour tous à r heure actuelle. Des juges sérieux gieuse, pour autant qu’on la distingue dc la valeur morale formulent aussi des réserves nu sujet de l’axiome affirmé quasi a-priori: «Tous les actes physiologiques normaux, et au sens strict. La nouvelle méthode est souvent présentée donc aussi la naissance normale*, doivent se passer sans dans le contexte d’une philosophie et d’une culture ma­ douleur, sinon la nature se contredirait elle-même». Ils térialistes et en opposition avec l’Ecriture Sainte el le n’admettent pas qu’il soit universellement valable sans Christianisme. exception, nl que la nature sc contredirait, sl elle avait L’idéologie d*un chercheur et d’un savant n’est pas en fait de la parturition un acte intensément douloureux. soi une preuve de la vérité et de la valeur de cc qu'il En effet, disent-ils, H serait parfaitement compréhensible, a trouvé ct exposé. Le théorème de / Pythagore ou (pour w physiologiquement et psychologiquement· que la nature, dana,le domaine de la médecine), les observations soucieuse oc la mère qui engendre ct de l’enfant engendré Γaρ5ΐΓuΓP£? C.7alCi a. exactes, les découvertes tasse par là prendre conscience d’une manière inéluctable ™ UwïfrJE ,‘°ls dc ? hérédité de Mende», ne doivent do l'importance dc cet acte et veuille forcer à prendre les pas la Write d<_ leur contenu aux Idées morales et rellcieumesure* requise* pour la mère ct pour l’enfant. ses de leurs auteurs. Elles ne sont ni Ænes" X ·. 17 3118 n. 2552 SACRA CONGREGATIO RELIGIOSORUM 1956 ILX 12 cue Pvthagore et Hippocrate étaient païens, ni chrétien­ nes parce que Pasteur ct Mendel étaient chrétiens. Ces acquisitions scientifiques sont vraies, parce que ct dans U mesure où elles répondent à la réalité objective. Même un chercheur matérialiste peut faire une décou­ le scientifique réelle cl valable; mais cet apport ne constitue en aucune manière un argument pour scs idées KUténjdisles. Le même raisonnement vaut pour la culture à laquelle ua savant appartient. Ses découvertes ne sont pas vraies eu fausses selon qu’il est issu de telle ou telle culture, dont 11 a reçu l’inspiration ct qui l’a marqué profondément. Les lois, la théorie et la technique dc l’accouchcment naturel, sans douleur, sont valables sans doute, mais fu­ rent élaborées par des savants qui en bonne partie profes­ sent une idéologie, appartiennent à une culture matéria­ listes; celles-ci ne sont pas vraies, parce que les résultats sdeatlfiques précités le sont. Il est encore beaucoup moins exKl que les résultats scientifiques soient vrais et décontrés tels, parce que leurs auteurs et les cultures d’où Ils proviennent ont une orientation matérialiste. Les cri­ tères de la vérité sont ailleurs. Le chrétien convaincu ne trouve rien dans scs idées phi­ losophiques et sa culture qui l’empêche de s’occuper sérieusement, en théorie ct en pratique, de la méthode psyeho-prophvlactique; il sait en règle générale que la réalité et la vérité ne sont pas identiques à leur interpréta­ tion, subsomption ou systématisation et que, par consé­ quent, il peut en même temps accepter entièrement l’un el rejeter entièrement l’autre. 4—La nouvelle méthode et l’Ecriture Sainte Une critique de la nouvelle méthode au point de vue théologique doit en particulier rendre compte de l’Ecri­ ture Sainte, caria propagande matérialiste prétend trouver use contradiction éclatante entre la vérité de la science et celle de l’Ecriture. Dans la Genèse 5 on lit: «/n dolore pana /illos» («Tu enfanteras dans la douleur·). Pour bien comprendre cette parole, il faut considérer la condamna­ it lion portée par Dieu / dans l'ensemble dc son contexte. En infligeant cette punition aux premiers parents et à leur descendance, Dieu ne voulait pas défendre et n’a pas défendu aux hommes de rechercher et d’utiliser toutes 1« richesses de la création; de faire avancer pas à pas la culture; de rendre la vie de cc monde plus supportable et plus belle; d’alléger le travail et la fatigue, la douleur, la zuhdie et la mort, bref, de sc soummettre la terre e. De même, en punissant Eve, Dieu n’a pas voulu dé­ fendre el n’a pas défendu aux mères d’utiliser les moyens qui rendent 1 accouchement plus facile et moins doulou­ reux. Aux paroles de l’Ecriture, il ne faut pas chercher d’réhappatoire: elles restent vraies dans le sens entendu d exprimé par le Créateur: la maternité donnera beau­ coup à supporter à la mère. Dc quelle manière précise D;eu a-t-il conçu ce châtiment ct comment l’exécutera-t-il? L’Ecriture ne le dit pas. Certains prétendent que l’enfan­ tement fut, aux origines, entièrement indolore et ne de­ vint douloureux que plus tard, (peu-être à la suite d’une interprétation erronée du jugement de Dieu), par le Jeu de l'auto-et de l’hétérosuggestion, des associations arbi­ traires, des réflexes conditionnés et ά cause des comporteMls fautifs des parturientes; jusqu’ici, toutefois, ces affirmations dans leur ensemble n’ont pas été prouvées. D’autre part, il peut être vrai qu'un comportement incwrect, psychique ou physique, des parturientes soit susceptible d’accroître fortement les difficultés dc la naisuxre et les ait accrues en réalité. La science et la technique peuvent donc utiliser les conclusions de la psychologie expérimentale, de la physio­ logie et de la gynécologie (comme dans la méthode psy­ cho-prophylactique), afin d’éliminer les sources d’erreurs et les réflexes conditionnés douloureux et de rendre la parturition aussi indolore que possibile; l’Ecriture ne le défend pas. Considérations finales sur l’obstétrique chrétienne En cuise de conclusion, ajoutons quelques remarques rer l’obstétrique chrétienne. U charité chrétienne s’est depuis toujours occupée des oêrei à l'heure de l’accouchement; elle s’est efforcée et s'efforce aujourd'hui encore de leur procurer une assis­ tance efficace, psychique et physique, selon l’ttat d avan­ cement de la science ct de la technique. Ce peut être ’Cr». ), 16. 'Cfr. Gen 1, 33. cas à présent pour les nouvelles acquisitions de la méthode fisycho-prophylactique / dans la mesure où clic recontrent 92 ’approbation des savant sérieux. L’obstétrique chrétienne peut ici intégrer dans scs principes ct ses méthodes tout cc qui est correct et justifié. Toutefois, qu’elle ne s'en contente pas pour les person­ nes susceptibles de recevoir davantage, ct qu’elle n’aban­ donne rien des valeurs religieuses qu'elle mettait à profit jusqu’à présent. Dans Notre allocution au Congrès dc l'Association italienne des sages-femmes catholiques, le 29 octobre 1951 7, Nous avons parlé en détail de l’apostolat, dont les sages-femmes catholiques sont capables et qu’elles sont appelées à pratiquer dans leur profession; entre au­ tres, Nous mentionnions l’apostolat personnel, c’est-à-dire celui qu’elles exercent par le moyen de leur science ct de leur art et par la solidité de leur foi chrétiennee; puis l'apostolat de la maternité en s’efforçant de rappeler aux mères sa dignité, son sérieux ct sa grandeur. Ici s’applique cc que Nous avons dit aujourd’hui, puisqu’elles assistent la mère à l’heure de la naissance. La mère chrétienne puise dans sa foi ct sa vie de grâce la lumière et la force Îiour mettre en Dieu une pleine confiance» se sentir sous a protection de la Providence et aussi pour accepter vo­ lontiers ce que Dieu lui donne à supporter; il serait donc dommage que l’obstétrique chrétienne se borne à lui ren­ dre des services d’ordre purement naturel, psycho-prophy­ lactiques. Deux points méritent ici d’être soulignés: le christianis­ me n’interprète pas la souffrance ct la croix de façon pu­ rement négative. Si la nouvelle technique lui épargne les souffrances de l’accouchement ou les adoucit, la mère peut l’accepter sans aucun scrupule de conscience; mais elle n’y est pas obligée. En cas d’un succès partiel ou d'é­ chec, elle sait que la souffrance peut devenir une source dc bien, si on la supporte avec Dieu ct par obéissance à sa volonté. La vie et la souffrance du Seigneur, les douleurs que tant de grands hommes ont supportés et même cher­ chées, grâce auxquelles ils ont mûri, grandi jusqu'aux sommets de l'héroïsme chrétien, les exemples quotidiens d’acceptation résignée dc la croix, que Nous avons sous les yeux, tout cela révèle la signification de la souffrance, de l’acceptation patiente de la douleur dans l’économie actuelle du salut, pendant le temps de cette vie terrestre. Une deuxième remarque. La pensée et la vie chrétien­ nes, et donc l’obstétrique chrétienne, n’attribuent pas une valeur absolue aux progrès de la science et aux raffi­ nements de la technique. Par contre une / pensée et une 93 conception dc vie d’inspiration matérialiste trouvent cette position naturelle: elle leur sert dc religion ou de succé­ dané dc la religion. Bien qu’il applaudisse aux nouvelles découvertes scientifiques et les utilise, le chrétien rejette toute apothéose matérialiste de la science ct de la culture. Il sait que celles-ci occupent une place sur l'échelle objec­ tive des valeurs, mais que sans être la dernière, cc n’est pas non plus la première. Même à leur égard, il répète aujourd’hui, comme jadis et comme toujours: «Cherchez d’abord le Royaume de Dieu et sa justice··. La plus haute, l'ultime valeur de l’homme, elle se trouve, non dans sa science et ses capacités techniques, mais dans l’amour de Dieu et le dévoùment à son service. Pour ces raisons, mis en face de la découverte scientifique dc l’accouchement sant douleur, le chrétien se garde de l’admirer sans rete­ nue et dc l’utiliser avec un empressement exagéré; I) la juge d’une façon positive et réfléchie, ù la lumière dc la saine raison naturelle, et à celle, plus vive, dc la foi ct de l’amour, qui émane de Dieu et de la croix du Christ. 1 A. A. S. a. 1951, p. 835 ». (LE 2243]. aÎx. p. 837. Adn. P. P/vLAZZINI in ΑροΠ. 29 (1956) 4Ô-49. 1956 IAN 12.-SC RELIGIOSORUM, EPIST. PART.· Circa auxilium et collabora tionem praestandam PONTIFICIO OPERI VOCATIONUM RELIGIOSARUM Roma. 12 gennaio 1956. Rfvmo Padre, Come certamcnte avrà già Maputo 1'11 febbrarlo del 1955, 11 Santo Padre ha islituita Γ Opera Pontificia delle Vocationi Religiose, la quale, oltre ad es­ sere motive di grande speranza e d'intima gloia per la Chlesa In genere c per i membri degli Stati di perfexlone in maniera particolare, è anche una prezIosa dirrttlva. n. 2553-2555 SUPREMA CONGR. S. OFFICII - RITUUM - RELIGIOSORUM t M W iin O fH O ‘ C JIJV I I ^ IW Ù V O NVK'.Î La sollecltudine, dunque, per le Vocazioni non è sol­ tanto dl ogni slngolo Istituto, ma anche della Chiesa che la fa propria. Di qui è facile comprendere meglio l’urgenza, l’importanza e i veri aspctti di questo problema, che impegna gli Interessl più alti delle anime e dclla Chiesa. La prego qulndi vivamente di fare tutto il possibile per prestare la propria collaborazione alla nuova Opera Pon­ tificia. Messa sotto l’alla Direzione della Sacra Congregazione dei Religiosi, lOpera ha la sua organizzazione e la sua sede nel Palazzo della medesima Congregazione, la quale ha delegato per dirigcria il Reverendo Padre PieLro Loret, dei Redentorlsti. Si allegano alcune indicazioni d’indole pratica. Approfitto della occasione per assicurarla dei miei più sinceri re­ ligiosi sentiment!. Devotissimo nel Signore.—Valerio Card. Valeri, Prefdto. I »50 IAN 23-31 celebratifeSH ’Ub ntU dup,ici 1 da”ts dic 31 Decembri» alicuhi 5. Utrum in commemoratione Baptismatis D. N. I r in qua nempe «Officium d Missa dicuntur uti nunc sunt In Otima Epiphaniae· (Tit. II, n. 16), ad Horas minores lumendae sint Antiphonac de Laudibus cum Psalmis de Dominica ut in fati< an de feria occurrenti. ·· 6. Quaeritur etiam utrum eidem festo competant I Vespe­ rae, quae nempe competebant diei Octavae Epiphaniae, 7. Insuper quaeritur utrum in Missa eiusdem festi dicen­ dum sit «Communicantes» proprium de Epiphania. 8. Utrum diebus ferialibus α 7 ad 12 post Dominicam (ollm infra Octavam Epiphaniae) occurrentibus dici posiit Miua eiusdem Dominicae. 9. Quaenam Missa dicenda est loco Missae votivae Sl Cordis lesu prima feria VI Ianuarii, quae Incidat in diem2 vel 3 vel 4 vel 5 mensis: Missa assignatn ad diem30 Decembri» (ut olim praescribebatur), an Missa de Circumcisione Domini 10. Quaenam Praefatio dicenda est in Missa votiva de S. Familia extra «tempus Epiphaniae·: Praefatio de Epiphania, • Suproaia Moderatoribus institutorum perfectionis, Prot. Num, an Praefatio communis? 01Ô5S.55; ΛΟΡ 64 (1655) 344. 11. Quaeritur utrum ad sensum novi Decreti Generali» In die Commemorationis omnium Fidelium Defunctorum dicen­ dae sint Vesperae et Completorium de Defunctis, cum in Bre­ viario habeatur Rubrica quae dicit: «Post Nonam, celebrata 2553 Missa, terminatur Officium Commemorationis Omnium Fi­ delium Defunctorum». 1956 IAN 23.-SC S. OFRCR, DECR. AAS 48 (1956) 95 12. Utruni Praefatio de Nativitate Domini, quae in Mli&ali Romano assignata est pro festis Ss. Corporis Christi et Trans­ figurationis, habenda et retinenda sit tanauam propria, an Proscriptio librorum ab a. kesnard conscriptorum vero in praedictis festis dicenda sit praefatio communis. 13. Utrum Praefatio de Apostolis, prout assignatur In Feria /V, die Ί Decembris 1955 novissima Missa Ss. Summorum Pontificum, habenda et reti­ nenda sit tanquam propria, an dicenda sit praefatio com­ In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis munis. Sancti Officii, Emi ac Revihi Domini Cardinales, rebus 14. Quaeritur an Feria II Rogationum habenda sit, prouti fidei et morum tutandis praepositi, prachabito Consulto­ antea, tanquam Feria maior non privilegiata? rum voto, damnarunt atque in indicem librorum prohibi­ 15. Utrum in Missis Defunctorum votivis sine canlu «Ora­ torum inserendos mandarunt libros a Doct, A. Hesnard tiones ad libitum» attingere debeant numerum ternarium conscriptos: cfr. Tit. V, n. 2). 1. Morale sans péché, Presses Universitaires de France, 16. An vero addi possit una tantum Oratio, praeter Ora­ Paris, 1954; tionem Missae. 2. L'univers morbide de la faute, ibidem 1949; 17. Insuper, quaeritur, si tres orationes dicantur, debetor ultima esse Oratio •Fidelium·. 3. Manuel de sexologie normale d pathologique, Payot, 18. Utrum facultas, qua in feriis Quadragesimae ct Pas­ Paris, 1951. sionis tam Officium privatim quam Missa dici possint de Feria Feria autem III (loco V), die 10 Ianuarii 1956, Ssmus vel de Festo, nisi occurrat Festum duplex I vel II classis D. N. D. Pius Divina Prov. Pp. XII, in Audientia Emo (Tit. II, n. 22). extendi possit, quoad officium, ad dies Quatuor Domino Card. Pro-Secretarlo Sancti Officii concessa, re­ Temporum Adventus et Septembris. latam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit ct 19. Utrum privilegia quae iuxta novum Decretum Generale publicari iussit. Missis In cantu tribuuntur (quoad orationum seu commemo­ rationum numerum) extendantur etiam Missis Conventualibus Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 23 lanuaetsi sine cantu celebratis. rll 1956.—Arcturus Dc Jorio, Notarius. 20. An per praescriptum Tit. V, n. 7 derogatum sit privi­ legio quibusdam Sanctuariis vel Ecclesiis aut Altaribus con­ Adn. J. GALOT in NrT 33 (1956) 299-301. cesso (etiam specialissimo modo, per Breve aut Bullam Ponti­ ficiam aut Motu Proprio, vel ab immemorabili tempore), sci­ licet de «Credo· dicendo in quibusdam Missis votivi» etiam lectis. 255*4 21. Et quatenus affirmative ad ultimum expositum du­ bium: An saltem «Credo· dici possit aut debeat in eiusmodi Missis in cantu vel, etsi sine cantu, cum aliquo solemnitate 1956 IAN 30.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· celebratis. 22. Quaeritur tandem utrum in Missis votivis —ex quolibet Solvuntur viginti et duo dubia circa decretum titulo vel privilegio— quae in Dominicis vel solemnloribu» GENERALE »DE RUBRICIS AD SIMPLICIOREM FORMAM REDI­ festis (I classis) celebrentur, dici possit vel debeat «Credo». GENDIS» DIEI 23 MARTII 1955 Resp—Et Sacra Rituum Congregatio, audita sententia Spe­ cialis Commissionis reque sedulo perpensa, respondendum Dubia—Edito Decreto Generali de Rubricis ad simpliciorem censuit: formam redigendis die 23 Martii 1955 [LE 24921, Procurator Generalis Ordinis Fratrum Minorum Convcntunnum ea, qua Ad I. II. III, et IV: Affirmative. Ad V: Antiphonac et Psal­ par est, humilitate Sacrae Rituum Congregationi sequentia mi sumantur de feria currenti. Ad VI, VII et VIII: Neoaffor. dubia pro opportuna enodatione subieclt, nimirum: Ad IX: Dicenda est Missa de Circumcisione Domini. Ad X: Dicenda est Praefatio communis. Ad IX: Vesperae et Com­ 1. Ad TIL II, n. 13 praefati Decreti, hacc norma pro pletorium dicantur »Dc Defunctis·. Ad XII et XIII: Dicenda Octava Nativitatis Domini statuitur. «Diw infra Octavam est Praefatio communis. Ad XIV: Feria secunda Rogationum Nativitatis Domini, quamvis eleventur ad ritum duplicem, cele­ habenda est uti antea, maior non privilegiata. Ad XV: Nebrantur proutl nunc».—Quaeritur, utrum hac norma derogetur gative. Ad XVI: Affirmative. Ad XVIII: Negative. Ad XIX: praescripto Tituli IV, n. 11 eiusdem Decreti (quod nempe Negative. Ad XX: Affirmative. Ad XXI: Credo dicitur tantam primae vesperae competunt solummodo festis 1 et II classis, in Missis solemnibus in cantu celebratis. Ad XXII: Affirmative. et dominicis), ita ut retinendae sint primae Vesperae, saltem per modum Commemorationis, ex. gr. S. Thomae E. M. et S. Atque ita rescripsit, declaravit ct servari mandavit, die 30 Silvestri P. C., licet haec festa sint ritus duplicis. Ianuarii 1956.—Alfonsus Carinci, Archiep. Seleucien., S. H. C a secretis. Henri eus Dante, Substitutus. 2. Item quaeritur an haec peculiaris norma derogare cen­ senda sit praescripto Tituli 11 i. N. 4, quoad numerum Com­ • O. F. M. Conv . Prot. N. O. 12986. COFMConv 53 (1958) 91-92. memorationum et quoad commemorationes prorsus omitten­ das In festis I classis (e. g. in II Vesperis Nativitatis Domini) 3. Insuper, attenta eadem peculiari norma, quaeritur an 2->oo Offklum Dominicae intra octavum Nativitatis Domini —sl haec Dominica Incidat In aliquem diem Inter 25 Decembris et 1956 IAN 31.-SC RELIG., DECRETUM. PART.· 23 eiusdem mensis— reponendum sit in dic 30 Decembris (vel atio die. iuxta veteres rubricas), contra praescriptum Tituli II. n. 6 novi Decreti. Institutum internationale «scholae servitii socialis» CANONICE ERIGITUR IN CIVITATE AUGUSTAE TAURINORUM 4. Utrum occurrente dle 2 Ianuarii aliquo festo I classis, (n primis Vesperis eiusdem testi facienda sit commemoratio praecedentis festi Circumcisionis Domini (dpi. II classis): idem fuiritmn^n?n°i?crc» S?nc,Jac Dcl Ecclesiae semper cordis quand eommemiirQltonrni Circumcisionis in II Vesperis praefuerit atque sit, et studiorum profectus fovere; simul ac 3451 3452 i^FEBS-· SUPREMA CONGR. S. OFFICII - S. d tempora prospicere et praeparare, lacto Prorsus 1animo qweque ad incrementum scicntiflcae progressionis con­ ferant, ipsa recipit propriaque facit. Nemo autem non videt quam maxime hodiernis tem­ poribus commendari oportere recens Inventum «Institu­ tum», quod dicunt, «Servitii Socialis», quo, sive religiosi sodales sive laid, Christianae sanaeque paedagogiae prin­ cipiis Imbuti, opportune apteque praeparentur ad solide Uborandum ut mysticum Christi Corpus apud fideles ae­ dificetur, restauretur, foveatur. Quapropter, pia Mater hinc ct hinc exsurgentia Scholae huius signa atque initia pudens excipit, llliusquc progressionibus benigne favet. Ecclesiae vota suscipientes slmulque necessitatibus ho­ diernae societatis providentes, benemeritae Filiae Mariae Auxiliatrids, Sancti carum Institutoris S. loannis Bosco vestigiis inhaerentes, Augustae Taurinorum tecta eadificarunt, omnibus necessariis adiumentis atque subsidiis ibonde Instructa, in quibus abhinc duobus annis alumnae sorores, undique convenientes, idoneorum Magistrorum ducto, ad praedictum onus erudiuntur. Quae omnia cum haec S. Congregatio comperta habeat, re mature perpensa, «Institutum Scholae Servitii Socialis Angustae Taurinorum erigit illudque Filiabus Mariae Auxiliitricis tradit atque concredit, sub legibus quae se­ quantur 1— Institutum «Scholae Servitii Socialis», Augustae Taurinorum erectum ac Filiabus Mariae Auxillatricis con­ creditum, Moderatorem habeat Rectorem Maiorem Salejianorum pro tempore, cuius erit ct Praes i dem nominare et Auctoritates scholares ac Professores, consiliis initis cum Superiorissa Generali, seligere, et diplomata ubique terrarum valitura, una cum Praeside subsignare. 2— Instituti Praeses quolibet anno, initio cursuum huic Sacro Dicasterio elenchum Professorum et alumnarum ex­ hibeat, cum specimine ordinis praelectionum, ubi vetera el noviter inducta opportune notentur; expletis autem periculis, completam relationem anni decursi, a Rectore Jhiore Salesianorom et ab ipso Praeside subsignandam, conficiat et huic S. Congregationi fideliter transmittet. 3——Cursus iam in Instituto his duobus annis rite per­ icli ratlhabentur perinde ac si post adprobationem con­ fecti fuissent. 4—Ad lectiones apud Institutum audiendas admitti poterunt tam alumnae Sorores ex Filiabus Mariae Auxiliatricis quam religiosae cuiuslibet Religionis, a propriis Superiorissis praesentatac, necnon et quaeque optimae famae mulieres quae a propriis Ordinariis commendentur. Cursus duobus annis completur, ad quorum exitum, expietis praescriptis exercitationibus et periculis supera­ tis, scripto quoque experimento practico confecto, alumnabus Diplomata tradentur «Assistentis Socialis». 9—Instituti adprobatio ad septennale experimentum damlaxat conceditur, quo transacto, iterum ad S. Con­ gregationem recurratur. Contrariis quibuscumque minime obstantibus. • E bliis eiusdem S. C. do Religiosis. Adn. CpR 39 (1060) 267. 255 G 1956 FEB 2.-SC S. OFF., INSTR. AAS 48 (1956) 144-145 h'STRVCnO AD ORDINARIOS OMNES NECNON AD MAGISTROS W SEMINARIIS, IN ATHENAEIS, VEL IN STUDIORUM UNIVEBSITATIBUS DOCENTES ET AD LECTORES IN STUDIORUM DOMIBUS RELIGIOSORUM: De «Ethica situationis» Contra doctrinam moralem eiusque applicationem in Ecclesia catholica traditam multis in regionibus etiam inter catholicos spargi coepit systema ethicum quod ple­ rumque nomine cuiusdam «Ethicae Situationis» venit, quamque dicunt non dependere a principiis ethicae obiectivae (quae ultimatim in «Esse» fundatur), sed cum ea non solum In eadem linea poni, sed eidem superordinari. Auctores qui hoc systema sequuntur decisivam ct ulti­ mam agendi normam statuunt non esse ordinem obiectinnn rectum, naturae lege determinatum ct ex hac lege certo cognitum, sed intimum aliquod mentis uniuscuiusque Individui Indicium ac lumen, quo ci In concreta sltuatione poilto Innotescit quid sibi agendum sit. Haec Igitur homi­ ni» oitlma decisio secundum eos non «t, sicut ethica oblectiva apud auctores maioris momenti tradita docet, Jegis obieclivae ad particularem casum applicatio, atten­ 3453 PAENITENTIARIA - STUDIORUM n. 2550-2558 tis simul ac ponderatis, secundum regulas prudentiae, particularibus «situationis» adiunctis, sed immediatum illud internum lumen et indicium. Hoc indicium saltem multis in rebus ultimatim nulla nonna obiectiva, extra hominem posita atque ab eius persuasione subiectiva independente, quoad suam obiectivam rectitudinem ac veritatem est mensuratum, neque mensurandum neque mensurabile, sed sibi ipsi plene sufficit. Secundum hos auctores «naturae humanae» conceptus traditionalis non sufficit, sed recurrendum est ad concep­ tum naturae humanae «exsistentis» qui quoad plurima non habet valorem obiectivum absolutum, sed relativum tantum ideoque mutabilem, exceptis fortasse illis paucis elementis atque principiis quae ad naturam humanam mctaphysicam (abso/lutam ct immutabilem) spectant. Eius­ dem valoris tantum relativi est traditionalis conceptus «le­ gis naturae». Perplura autem quae hodie circumferuntur tamquam legis naturae postulata absoluta, nituntur se­ cundum eorum opinionem et doctrinam in dicto conceptu naturae exsistentis, ideoque non sunt nisi relativa et mu­ tabilia atque omni semper situation! adaptari queunt. Acceptis atque ad rem deductis his principiis, dicunt atque docent homines in sua quisque conscientia non imf>rimis secundum leges oblectivas, sed mediante lumine Ilo intemo individual! secundum intuitionem personalem i udi can tes, quid ipsis in praesenti sltuatione agendum sit, a multis conflictibus ethicis aliter insolubilibus praeser­ vari vel facile liberari. Multa quae in huius «Ethicae Situationis» systemate sta­ tuuntur, rei veritati sanaeque rationis dictamini contraria sunt, relativism! et modemismi vestigia produnt, a doc­ trina catholica per saecula tradita longe aberrant. Variis systematibus Ethicae non catholicae in non paucis assertis affinia sunt. Quibus perpensis, ad avertendum «Novae Moralis» pe­ riculum, de quo Summus Pontifex Pius Pp. XII in Allo­ cutionibus diebus 23 Martii et 18 Aprilis 1952 habitis locutus estl, et ad doctrinae catholicae puritatem ct se­ curitatem tuendam, hacc Suprema Sacra Congregatio Sancti Officii interdicit et prohibet hanc «Ethicae Situa­ tionis· doctrinam, quovis nomine designetur, in Universi­ tatibus, Athenaeis, Seminariis et religiosorum formationis domibus tradi vel approbari, aut in libris, dissertationi­ bus, acroasibus seu, ut aiunt, conferentiis, vel quocumque alio modo propagari atque defendi. Datum Romae, ex Aedibus S. S. Congregationis S. Offi­ cii, die 2 Februarii a. 1956.—I. Card. Pizzardo, Ep. AIbanensis, Secr. 1 Ada Ap^doliau Sciis, vol XLIV (1952), p. 270 ss. et p. 413 **· Adn. J. FUCHS in NrT 83 (1956) 793-818; F. X HURTH in PrM 45 (1956) 140-204; P. PALAZZINI in ApoU. 29 (1956) 51-59; ME 81 (1956) 224-227. 2557 1956 FEB 4.-S. PAENITENTIARIA, INDULTUM. PART.· decades ss. rosarii b. v. mariae interseri VALET «ORATIO FATIMAE» ABSQUE INDULGENTIARUM I ACTURA Inter Preces—Beatissime Pater, Procurator Generalis Ordi­ nis Praedicatorum, ad pedes Sanctitatis Tuae provolutus» humiliter petit utrum, absque Indulgentiarum iactuni, decadibus SS. Rosarii B. Mariae Virginis interseri valeat sic dicta «oratio Fatimae»; et, quatenus affirmative, utrum hoc valeat etiam quoad recitationem publicam SS. Ro­ sarii. Et Deus, etc. Rescr.—Die 4 Februarii 1956. Sacra Poenitcnliaria Apostolica, vi facultatum a SS. D. N. Pio Pp. XII sibi tributarum ad proposita dubia respondet: Affirmative ad utrumaue.—Pro Regente: S. de Angelis, Suôsf. S. Ros­ si, a Secretis. • Procuratori Generali O. P., Prot. N. 878,56: AOP 64 (1956) 2558 1956 FEB 8.-SC STUDIORUM, RESPONSUM. PART.· Solvuntur dubia circa notionem «sanctuarii» et CIRCA OBLIGATIONEM SANCTUARIORUM, ETIAM DOMIBUS RELIGIOSIS EXEMPTIS ADNEXORUM. SOLVENDI TRIBUTUM PRO SEMINARIO DIOKCESANO Excihe Domine: Cum Summus Pontifex peculiari quin­ que Eihorum Cardinalium Congregationi dubia quae 3454 11. 2559 PIUS XII. MOTU PHOPKIO DE PONT. dam ad Seminaria spectantia concredidisset examinanda, quorum unum respiciebat Sanctuarium quoddam adnexum domui religiosae exemptae, utrum nempe tributo pro Se­ minario de quo in can. 1356 C. I. C. esset obnoxium; cum­ que Emi Patres, in sessione d. XIV mensis novembris a. Domini MCMLV, opportunum censuissent ut Supremi Legislatoris auctoritate huic tributo in postcrum subicerentur Sanctuaria quoque adnexa domibus religiosis exemptis, ct simul notio definiretur Sanctuarii, quae desideratur in Codice iuris canonici: Summus Pontifex, In Audientia concessa d. XXII mensis decembris a. Do­ mini MCMLV peculiaris Congregationis Praelato a Secretis, Erfiorum PP. Cardinalium votum ratum habere dignatus est ac Sua Suprema Auctoritate munire, itemque appro­ bare ut Sanctuarii nomine intelllgatur ecclesia seu aedes sacra divino cultui publice ejurcendo dicata, quae ob pecu­ liarem pietatis causam (ex. gr. ob imaginem sacram ibi veneratam, ob reliquiam ibi conditam, ob miraculum quod Deus ibi operatus sit, ob peculiarem indulgentiam ibi lucrandam), a fidelibus constituitur meta peregrinationum ad gratias impetrandas vel vola solvenda. Quae omnia Excellentiae Tuae pro munerc communi­ canda censuimus; atque, occasionem nacti, Tibi salutem plurimam a Domino invocamus.—Datum Romae» ex Ae­ dibus S. Callisti d. VIII m. februariis a. D. MCMLV I. —Card. Pizzardo, Praef. Confalonicri, a Secretis. • Ordinariis locorum. Prot. N. 207,56; Sal Terrae 44 (1958) 358. 2559 1956 FEB ll.-PIUS XII, MOTU PR. AAS 48 (1956) 189-192 Motu proprio de instituto quod NUNCUPATUR PIUS PP. XII «regina mundi· INSTITUTO REGINA MUNDI 195« FEB II nostris praesertim diebus, Juventuti educandae, instituen­ dae ac formandae multipliciter applicantur. Arduum sane munus est, non solum ob alumnarum indolem ac tempo­ rum adiuncta, sed etiam ob ampliorem multiformis scien­ tiae, culturae artisque paedagogicae notitiam, diuturno studiorum cursu adquirendam, ac multis periclitationibus comprobandam, ceteraquc huiusmodi quae ad magiste­ rium exercendum ubique requiruntur. Nemini quidem dubium est quin hae nostrae ex voca­ tione puellarum, adolescentium, iuvenumque magistrae et educatrices, sive in scholis mediis et superioribus plerum­ que doceant, sive earum curam habeant quae studiis universi tari is, etiam in publicis extemis Athenaeis, vacant, sive denique gravioribus proprii Instituti muneribus, in sodalibus regendis vel educandis, occupentur, olliorem technlcam culturam atque imprimis religiosam, quae si­ mul solida sit, apprime digesta et pro ipsarum conditione completa, possidere debeant. Ut autem Statuum perfectionis sodales aliaeque virgi­ nes, perfectioni ct apostolatul deditae, optimae fierent educatrices et magistrae, prout nostra exigunt tempora, pluribus in locis, Scholae superiores, Academiae, Instituta, haud parva generatim laude digna, aperta sunt, in quibus ipsae doctrinis ac disciplinis, pracprimls religiosis ac mo­ ralibus, serio imbuerentur. Motus vero ille fecundus accommodatae renovationis, oui post sol lemnem Congressum anni iubilaris (1950, 26-XI- Dl 8-XII) in hoc singillatim educationis et institutionis cam­ po tot tantaque promovit et indefesse promovere pergit, causa fuit ut Sacra Congregatio Religiosis praeposita An­ tistitarum generalium coetum mense Septembri anno 1952 indiceret, in quo de novo erigendo in Urbe Instituto age­ retur quod aliorum omnium per orbem exsistentium vel In posterum condendorum, non solum exemplar esset, sed etiam sub diversis respectibus complementum atque co­ rona. Quare eadem Sacra Congregatio Religiosis praeposita, iussu cl auspiciis Nostris, ut Congressus votis faceret satis, cooperantibus undique Antistitibus generalibus, Anno ma­ riait, Institutum Beatae Mariae Virginis, quae a Nobis sollemniter Regina proclamata ct coronata erat, in alma Urbe erigendum curavit. Cum hoc Institutum, cui nomen· Regina Mundi inditum est, hisce annis optimum iam de se specimen dederit et securum Nobis offerat pignus illo­ rum felicium fructuum quos ardenter optamus, eo consilio ducti ut ipsum Nostra pontificia approbatione roboretur ct augeatur, ac praestans exemplar atque auspex fiat similium pro virginibus Deo dicatis Institutorum, quae ubique terrarum lam condita sunt vel in posterum legi­ time condentur, hacc quae sequuntur. Motu proprio ac matura deliberatione Nostra, decernimus ac statuimus. Nihil Ecclesiae antiouius est quam ut virgines Deo di­ catae, evangellca consilia in perfectionis Statibus allisve similibus Institutis protitentes, proximorumque saluti ac multiplici bono ex suscepto proposito sese devoventes, pari flrmoque passu et sanctitatem quam professae sunt adsequantur, et apostolica ministeria caritatisve opera, a Sancta Sede in Statuum et Institutorum approbatione sibi commissa, digne ac competenter luglque conatu adimplere contendant. Cum autem una eademque sit erga Deum et proximum caritas, Ecclesia lure meritoque exigit ut sanctitatis ardor in studium assiduum vertatur propria munera plenius ac perfectius In dies obeundi, seseque ad illa exercenda, nulli parcendo labori, accurate disponendi. I— Institutum quod «Regina Mundi· nuncupatur, ad alAd hanc Igitur optatam divinam humanamque in mi­ tlorem virginibus Deo et animarum ministeriis consecratis nisteriis exsequendis perfectionem congrua praeparatione Institutionem, educationem ct formationem In scientiis ac efficaciter obtinendam. Sedes Apostolica omnia opportune disciplinis, praecipue sacris, impertiendam, pontificium de­ experta est, ut suaviter ac fortiter religiosae aliaeque vir­ claramus et hoc titulo ipsum decorari concedimus. gines Deo et apostolatul sacrae ad ea omnia, quae ad apoII— Hoc Institutum Nostro nomine Nostraque auctori­ stolatum munus apta atque utilia invenirentur, adhibenda tate Sacra Congregatio Religiosis praeposita, sub Statutis a simul Incitaret et veluti manuduceret. Nobis probatis, moderabitur. Sacra Congregatio in hoc Hinc ellam Moderatores omnes atque religiosi Sodales, Nostro Instituto ordinando, regendo, complendo, valide, Sanctae Sedis normis Iteratlsuue adhortationibus fideliter ad normam Statutorum, a Delegatis Sacrae Congregationis obsequentes, urgere nunquam destiterunt neque impraesen­ Seminariis et studiorum Universitatibus praepositae, Sctiarum desistunt, ut singulae, quae ex vocatione, apost ocrctariae Status ct Vicariatus Urbis adiuvabilur. m latus causa, civilibus scu socialibus ofH/clls fungi deoeant, praeter alia, diplomatibus, legitimis titulis ceterisquc Ill—Instituto ius et facultatem concedimus, ad normam praescriptis testimoniis ad officia et opera rite et digne Statutorum, alumnis, post studia rite peracta et pericula le­ exercenda muniantur. Quem in finem Instituta peculiaria, collegia, academiae, scholae vel condita vel saltem pro­ gitime superata, diplomata conferendi, quorum vi disci­ mota multisque modis udluta fuerunt. Variis Insuper lec­ plinas In collegiis feminis destinatis/ saccularibus el reli- 192 tionibus et exercitationibus, frequentique congressuum giosis, cuiusvis gradus, illa amplitudine quae in singulis convocatione, constitutis etiain ad diversos apostolatus diplomatibus accurate definietur, tradere possint. Ut ma­ provehendos Foederationibus, subsidiisque omne genus gisterium In scholis laicls viris destinatis exerceri valeat, adhibitis. Ecclesia Impense studuit ut in iis omnibus quae ea accurate servari debent, quae de lure servanda sunt. propter Del et fratrum caritatem ministeriis dant operam, IV—Huic denique Instituto facultatem facimus, ad nor­ technlca in officiis exercendis institutio ac dexteritas reli­ mam Statutorum, illas Scholas et Instituta, eorumve giosum zelum Indivise comitarentur. Sectiones, sibi aggregandi quae ipsi affinia videantur. Etenim ad Ecclesiae mentem neque concipi neque ferri Haec auctoritate Nostra decernimus ac statuimus, con­ potest omnes ac singulas, quae ex religiosa professione et quibuslibet non obstantibus, peculiari etiam men­ apostolica vocatione, socialibus officiis scu professionibus trariis tione dignis. se devovent, inferiores esse vel aestimari posse. In illis agendis el persolvendis, ceteris omnibus quae humanis Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xi mensis sane, etsi nobilibus ductae consiliis, iisdem muneribus scu Februarii, anno MDccr.ci.vi, Pontificatus Nostri septimo decimo.—Pius Pp. XII. professionibus In saeculo funguntur. Maxime vero potiorique ratione haec omnia dc illis re­ A^^5;3^I£VIN in ME * ligiosis ac Deo sacris virginibus praedicanda sunt quae. 3455 3456 SUPREMA CONGREGATIO SANCTI OFFICII -RELIGIOSORUM Fiai 11 2560 1956 FEB ll.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 48 (1956) 95-96 Proscriptio libri ad aldo capitini conscripti Feria ZV, die 8 Februarii 1956 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sindi Offldl, Eihi ac Revint Domini Cardinales, rebus fidei et morum tutandis praepositi, prachabito Consultorum volo, damnarunt atque in indicem librorum prohibitorum Inserendum mandarunt librum qui Inscribitur: Aldo Capitini, Religione Aperta, Guanda, 1955./ In Audientia autem diei 9 eiusdem mensis et anni, Ssàus D. N. D. Pius Divina Providentia Pp. XII relatam Sibi Eihonim Patrum resolutionem adprobavit ct publi­ cari iwsit. Datum Romae, ex aedibus S. Officii, dic 11 Februa­ rii 1956.—Arcturus De Iorio, Notarius. 2561 3. Consilium academlcum constituunt Praeses et quat­ tuor saltem Professores, qui nominantur a Sacra Congre­ gatione dc Religiosis, audito Praeside et diversarum sec­ tionum ratione habita, ad annum; possunt autem quotan­ nis in munere confirmari. Consilium academicum saltem bis in anno convocatur; praeest Praeses ct Professor iunior Secretarii munere fungitur. 4. Consilium disciplinare constituunt Praeses, Direc­ trix, cius Assistentes ct Praefecta Bibliothecae. Convocatur saltem bis in anno, praeest Praeses et Secretarii munere fungitur ipsa Instituti Secretaria. 5. Habentur praeterea Consilia Generalia Professorum uniuscuiusque sectionis et totius Instituti, quae a Praeside semel saltein in anno convocantur. Ari. 4. Art. 1. De Instituti natura et /ine 1.Institutum «Regina Mundi», ab Antistitum Gcutralium congressu anno 1952 In Urbe auspicatum, an­ co 1954 feliciter inchoatum, a Sacra Congregatione Reli­ giosis praeposita die 31 mali 1955 canonice erectum (LE 2o04J, sollemniter approbatum est et «Pontifi­ cium· declaratum a Pio PP. XII Motu proprio «Nihil Ecclesiae antiquius» die 11 februarii 1956 dato [LE 2559 ). 2.Finis Instituti est tum Religiosis tum Institutorum Saecularium Sodalibus aliisque virginibus perfectioni et apostolatul dicatis altiorem institutionem in scientiis ac disciplinis, praecipue sacris, impertiri casque simul ca­ tholico romano spiritu imbuere, ut internis regiminis et formationis muneribus atque externis apostolatus operi­ bus, praesertim puellarum superiorum Institutorum mo­ deramini ac magisterio, atpius praeparentur. 3. Cum secundum Instituti finem scientiarum sacra­ rum cursus praecipuus sit, hunc sequentes articuli prima­ no respiciunt; cum novi instituentur cursus, novi addentur articuli praesentibus Statutis accommodati. Ari. 2. De regimine 1. Sacra Congregatio Religiosis praeposita supremum Instituti regimen exercet. 2. Instituto Immediate praeest Praeses, qui a Sacra Oagrcgallonc de Religiosis ad triennium nominatur ct in □unent confirmari potest. 3. Alumnarum immediatam curam habet Directrix, quae praesentatur ab Antistitum Generalium Comitatu et. audito Praeside, nominatur ad biennium a Sacra Congre­ gatione de Religiosis et in munere confirmari potest. 4. Directrlcem adiuvant una vel plures Assistentes, di­ versarum sectionum ratione habita, quae ab Antistitum Generalium Comitatu nominantur et, audito Praeside, a Sacra Congregatione de Religiosis confirmantur et ad eius beneplacitum In munere perseverant. 5. Officiales praeterea habentur, imprimis Secretaria, Praefecta Bibliothecae et Oeconoma, quae eodem modo ac Dlrectrfcis Assistentes nominantur. Art. 3. De Consiliis 1. Sacra Congregatio Religiosis praeposita in Instituto regendo adluvatur a Consilio Dircctivo, quod constituunt: a) Delegatus Sacrae Congregationis de Religiosis, b) Delegatus Sacrae Congregationis dc Seminariis et stu­ diorum Universitatibus, c) Delegatus Sccretariae Status. d) Delegatus Vicariatus Urbis, e) Praeses Instituti, f) De­ legatus Comitatus Moderatorum Generalium, g) Delegatae tres Comitatus Antistitum Generalium. Consilium Direct i vu m semel saltem In anno convocatur, el praeest Delegatus Sacrae Congregationis de Religiosis et Secretarii munere fungitur ipsa Instituti Secretaria. 2. Praeses In suo munere duplici Consilio adluvatur, altero acadcmico, altero disciplinari. 3457 De Pro/essoribus 1. Professores plerumque ecclesiastici sint, praesertim religiosi vel Institutorum Saccularium Sodales. Sint vir­ tute spectantes ct in disciplinis, quae tradere debent, vere periti. 2. Praesentat! a Praeside, a Sacra Congregatione de Re­ ligiosis ad nutum nominantur. 1956 FEB ll.-SC RELIGIOSORUM, NORMAE. PART.· Statuta pontificii instituti «regina mundi» n. 2560-2561 Art. 5. De Alumnis 1. Alumnae Religiosae vel Institutorum Saccularium Sodales a propria Antistite scripto testimonio praesentari debent; si vero ad nullum Institutum pertinent, a compe­ tenti Auctoritate Ecclesiastica. 2. Alumnae adseriptio fieri debet anni academic! ini­ tio. Elapsis primis quindecim diebus, nulla adseriptio fit nisi gravi de causa cx speciali Praesidis dispensatione. 3.Alumnae dividuntur in ordinarias et extraordinarias. Ordinariae sunt quae ad diplomata Instituti contendunt; extraordinariae vero quae ad diplomata non contendunt. Hospites etiam admittuntur quae unam alteramve di­ sciplinam tantum frequentant. 4.Ut Alumna ordinaria adseribatur, requiritur testi­ monium authenticum de curriculo studiorum mediorum secundum propriarum nationum normam rite peracto. .Ad scientiarum sacrarum cursum requiritur etiam philo­ sophiae scholasticae studium quod ad theologiam requiri­ tur secundum programma ab Instituto confectum. Quod si Alumna nondum fecerit, lectiones philosophiae schola­ sticae primo anno in Instituto frequentare debet et examen subire. Commendatur etiam latinae linguae cognitio ad sacrae theologiae fontes legendos necnon modernarum linguarum quae ad laborem scicntificum iuvant. 5. Si quae Alumna disciplinis quae in Instituto tra­ duntur, iam alibi operam dederit, de his studiis, authen­ ticis documentis comprobatis, ratio habebitur, vel ab ali­ quibus disciplinis dispensatione vel, si casus ferat, ipsius curriculi contractione. 6. Alumnae ad communes sumptus conferunt solvendo tributa quae ab Instituti Moderatoribus statuentur. Art. 6. De ratione studiorum 1. Scientiarum sacrarum cursus tres annos complecti­ tur, quibus generalis, at simul solida totius Theologiae scientiarumque affinium notitia traditur et ad laborem privatum ct personalem initiatio fit. 2. Doctrina tuta semper tradatur secundum Ecclesiae leges; systematica ac sclentifica methodo proponatur; quaestiones fundamentales penitius exponantur, subtilio­ ribus vero et disputatis breviter indicatis. 3. Scientiae sacrac ita tradantur ut, dum mentem ex­ colunt et ditant, religiosum spiritum simul foveant ct ad apostolica ministeria praeparent. Art. 7. De disciplinis el exercitationibus I. Disciplinae praescriptae sunt: a) Theologia funda­ mentalis et dogmatica, b) Theologia moralis, c) Sacra Scriptura, d) Theologia spiritualis, e) Ius canonicum (praesertim de Religiosis). // Historia Ecclesiastica, g} Li­ turgi*· Λ7 Misslonoiogla. I) Doctrina socialis Ecclesiae» Paedagogia calcchetica ct apostolatus (ehnica, m) Archaeologia. 2. Singulis disciplinis illud tempus assignatur quod ma­ teria exigit. Id est: Disciplinis a) b) cp 3 horae In hebdo3458 SACRA CONGREGATIO RITUUM - PIUS XII π. 2562-2563 mada per 3 annos. Disciplinis d) c) /) g): 1 hora in hebdo­ mada per tres annos, vel 2 horae in hebdomada per 3 se­ mestria. Disciplinis h) ί) I): 1 hora in hebdomada per 1 an­ num, vel 2 horae in hebdomada per 1 semestre. Disciplinae mi: 1 hora in hebdomada per 1 semestre. 3.Gravi de causa et Sacra Congregatione de Religiosis probante, quaedam mutatio fieri poterit in disciplinarum elencho et tempore eis assignato prout ad finem conse­ quendum aptius apparebit. 4.Disciplinae liberae praeterea habentur tum de scien­ tiis sacris vel cum sacris connexis tum de linguis praeser­ tim sacris (hebraica, graeco-blblica et imprimis latina). 5. Exercitationes practicae etiam instituantur quibus Alumnae in laborem privatum et personalem introducun­ tur et ad dissertationem exarandam praeparantur. Art. 8. De examinibus 1. Examina de omnibus disciplinis fieri debent, in fine anni, vel in fine semestris sl disciplina uno semestri ab­ solvitur. 2. Examina sunt scripta vel oralia vel scripta et oralia prout a Moderatoribus statuetur. 3. Examinatorum numerus et examinum duratio pari­ ter a Moderatoribus statuentur, ratione habita naturae ct momenti cuiusque disciplinae. 4. Suffragia examinum exprimuntur numeris ab uno ad triginta; ad probationem saltem 18 numeri requiruntur. 5. Examina repeti possunt semel. Art. 9. De sectionibus Praelectiones, exercitationes et examina fiunt lingua vernacula; quare secundum diversas linguas (anglicam, gallicam, gcrmanicam, hispanicam, Italicam etc.) diversae instituuntur sectiones. Art. 10. ·- De diplomatibus Art. 13. 1056 FEB 11-13 De^aggregatione aliorum Institutorum 1. Institutum facultatem habet alias Scholas ct Insti­ tuta, eorum ve Sectiones, sibi aggregandi quae ad virgines Deo et apostolatul dicatas in scientiis sacris instituendas ubique terrarum iam condita sunt vel In posterum legi­ time condentur. 2. Aggregationis petitiones Moderatoribus Instituti examinandae sunt, natura ct statu Instituti aggregandi bene perspectis, unde accurate determinari possint condi­ tiones ab Instituto aggregando implendae et privilegia ei conferenda. 3. Aggregatio perficitur decreto Sacrae Congregationis de Religiosis. Art. 14. De peculiaribus ordinationibus 1. Quae his Statutis non definiuntur vel ulteriori de­ terminatione indigent, peculiaribus Ordinationibus prae­ scribentur, a Sacra Congregatione de Religiosis probatis, de rebus tum acadcmicis tum disciplinaribus. * E foliis separate oditis. Adn. vr ij Februarii mcasi» a. 135$. 3460 1958 FUI 13 PIUS XII, ALLOCUTIO DE LIBRORUM CENSURA PERFICIENDA Mi vol non intendete di restringere la vostra nttività al so i aspetU morali dd libro, bensl di cstenderla anche agli altri «rticoiannente scientific!, letterari cd artistic . in modo da Jwcre critici compiuti, dal quali il grande pubblico c gli stessi periti possono «Renders! un giudizio, per quanto è possibile, eauriente. È chiaro che tale completezza dclla critica catlohca mq solo ne rinsalda l’autorllà dinanzl al pubblico, ma la rende poiitivamente bcnenierila delln cultura, secondo la perenne traduione dclla Chlesa. sempre attenta nel seguire il corso e ώ sviluppi del pensiero e delln forma. Lc altczzc o le bassczzc, i cui sl eleva o In cul sprofondn ln letteratura, speclnlmcnte edierna. dipendono In notcvole parte, dai critici, secondo II padodi perspicacia, dl onesta e di forza d’anlmo che essi dlDoslrano di possedere. Assegnatc in tal modo al critico cosl grand! responsabilité, uri opportuno di esporre nlcuni fondamental! principi, cui deve conformare! 1’opera sua, sc si vuole che questa consegua efffcacemente lo scopo di guidare gli animi per sentier! slcuri. Per fadlitare 11 consegulmento di Ini fine, Noi considerercmo Kpantamente I! soggetto della critica e pol 11 suo oggetto. Oigi parleromo dc! primo punto, rimandando In tmttazione dei secondo (che C! sembra il piü importante) ad altra ocr3 czuonc, se sarà 11 caso./ L’nfficio di guidare e consigliore gli altri nello scegliere e volutare lc letture non avrebbc senso, se non sl supponesse cei kttori la disposizionr d'animo ad accettnre gli nltrui sugItmmenli. Ogni sforzo dei critico riuscircbbc pertanto vano rresso coloro che rifiutnssero, per partito preso, di riconoscere b scienza e la competenza di lui c, per consequcnza, non ripooresero alcuna fiducia nella sua persona c nel suo giudizio. giudizio £ poofblle incontrare lettori, presso i quali il critico non ha kc«s>o, perché per indole o per difettosa cducazione sl latdano sedurre da un assoluto superiore apprezzamento delle nroprie hcoltà e cognizionl. Dominati da tale stato soggettlvo di fallace sufficienza, essi non nttendono dal critico se non Li conforma dei loro giudizio, abbrncciato come certo c imrautiblle. In questi casi, determinati spesso da pregiudizi dl falso ordine ideologico, 11 rifiuto di una critica obiettiva non deve scoraggiarc il critico, poichè esso non costltulsce che la prova della deformazione psicologica di quel lettori. Présup­ posa quindi la sana disposizione dei pubblico, II critico otterrà il iuo scopo tanto più cfficacemente, quanto più saprà cattinrwne la fiducia. Questa infatti è, per cosl dire, 11 punto di ;-.jr!enza e di arrivo di ogni critica, sia che venga condotta da an singolo scrittore, sin anche, c tanto più, da una rivista these la proponga come scopo collegiale. Se il lettorc ricorre a! critico, è perché crcde nella sua scienza, onestà e maturità. sa quando egli espone il contenuto dei libro, sia quando, nel riferirlo, lascia entrave un motivato giudizio, che pertanto non puô esser respinto. Ma in che modo 11 critico riuscirà a conquistarsi la fiducia del lettore? In altre parole, quai’è l offlcio dei critico, e quali sono le ginste esigenze da parte del pubblico? ” b La prima esiçenza rlguarda la facoltà conoscitiva del crie in primo luogo chc sla in grado di leggcrc e di compren­ dre rettamente il libro in csamc. Richiamarc questa norma potrebbe sembrare cosa superflua; eppure accade non raramente d'imhnttersi in recensioni, che non corrispondono nemjproo a questo primo ed dementare requisito. È évidente chc 1 attenta lettura, spesso paziente e fnticosa, deve essere condolta con animo sccvro di preconcetti, e con la consapevolezza di trovarsl, quanto all’argomento, in un campo sufficientenente conosciuto. E necessaria quindi una molteplicc coitura: b scienza spéciale nella disciplina a cul la pubblicazione ap0 partiene, e una notevole coitura generale, chc/ renda possibile al critico di porre l’opéra nel suo tempo c di rapprescntarscla in connessione con le correnti dl pensiero in esso dominanti. Ma la semplicc conoscenza Intellettuale non basta, perché il critico é aualche cosa di piü di un semplicc relatore: egli deve pervenire a dare un giudizio, la cui st esura esige particobri doti di animo naturali ed acquistate. Il critico deve in primo luogo possedere la capacité del giudizio e della vnlutazione, vale a dire della ponacrata applicaztone ddla scienza specializzata e della coitura generale «U’oggetto In esame. Per questa appllcazione egli ha da avere hrghezza di vedute, versatilité d'ingegno, percezione e coraprenilone delle suacccnnntc connessioni e abilité nel rilevare errori, lacune e contrnddizlonl. A questa spassionnta considerazione dd pro e del contro, seguiré, corne limitazione e dhtinzione. Il Sl o il No nel caso singolo. Soltanto allora la critica puô ricevcre In sua forma definitiva ed essere presentata per la pubblicazione. Tuttavia l’applicazione delle menzionate doti d’animo é wggetta all’inffusso del volere, della sensibilité e del carattere, al cui ri guard o altre importanti esigenze s’impongono nel cri­ tico. Per impedire che il volere e la sensibilité agiscano nega­ tiva men te sul giudizio critico, è necessario chc egli, anzitutto, »1 proponga la massima obiettivité. e quindi, che npra l’nnlmo al senso di benevolenza e di fiducia verso l’autore, fino n qoando ragioni positive, ccrte e gravi, non suggeriscano una diversa condotta. Un critico nbltualmcnte soggeto alla pasuone non dovrebbe neppur prendere In mano la penna. NobllU del carattere c bonta di cuore sono sempre la ml g bore armatura In ogni specie dl lotta, quindi anch® nobik dnve st trovnno In contrasto Idee ed opinioni; P***1.11* ’^nuità ti e la bonta non debbono essere e b crédulité del fanciullo, cul mancano la wcunJe“eiperienza dclla vltn. Delle acccnnnte doti e dlspo- 3461 η. 2503 sizionl II critico puô piü o meno abbondare; ma in nessun modo c in nessun caso devono dlfettare la probité, la incorruttibl11 té, la fermezza del carattere. Non per far placere all'autore, né al pubblico —spesso succubo di estrose simpatie ed antipatic—, c ncanche per secondare la propria inclinazione, il critico puô fare, contro la propria scienza e coscienza, contro la verita obiettiva, una falsa critica; falsa, sia a causa di una invertita inlerpretazlone dclla erroneltà e del pericolo che rappresenta lo scritto, sia con la deliberata omissione di rflievi, chc lealmcnte non sl possono occultare. Ad ogni critico letterario dovrebbe potersi applicare la testimonianza, che i ncmici giurati del Redentorc, ipocritamente ma / pur secondo verità, gli diedero, allorchè vollero coglicrlo in parola con la domanda: «È leclto pagarc il tributo a Cesare, o no?». «Maestro, essi dis­ sero, noi sappiamo che tu sei sincero, e lnsegni la via di Dio secondo verità, senza badare a chicchesia, perché non guardi in faccia n nessuno» ». La fermezza di carattere di un critico va dimostrata specialmente nel pubblicare serenamente e senza paura 11 proprio giudizio. e poi nel difenderlo, ove fosse oppugnato, restando tuttavia sempre sullo stretto campo della giustizia. Come un giudice, che non avesse il coraggio di sostencre la legge, do­ vrebbe dimettersl dal suo ufficio, cosl il critico, chc amasse il quieto vivere più della verità. Ma la fermezza deve sempre evitare i modi propri dell’arroganza, quasi che già a priori stessc una presunzione di diritto per la verità in favore del critico e contro l’autore. Ambedue sottostanno alla stessa legge del servizio alla verità, a cui sono legati; ma il critico si assume inoltre espressamente l’impegno di servirla con la massima fedcltà. In ogni modo, sia Pau tore che il critico dovrebbero sapere che, al di sopra di loro, è sempre la verità. —Un’ingiusta critica, come indica il nome stesso, non è solo un errore deirintelletto, ma costituiscc altresl un reale torto contro Pautore, chc potrebbe rimaneme danneggiato nella fama e non di rado anche nei suoi giusti interessi; in tal caso resta al critico un prcciso obbligo di ritrattazione. D’altra parte, perô, una giusta e giustificala critica non dovrebbe essor pavidamente ritirata dal rcccnsorc» qualunoue sia la viole nza degli awersari; clô signi fichereb be una aeplorevole mancanza di carat­ tere e di coraggio, e minerebbe la tanto necessaria fiducia nel pubblico, il quale esige a buon diritto che il critico rimanga fermo nella sua parola, ove sia stata data secondo verità. II Questi dovrebbero essere per il critico e la critica, da qualsiasi parte provengano. i principi fondamental! piü comuni da considerare e rispettare. Per niutare a ricordarli, valgono alcunc brevi regole usuali, diversamente formulate, ma sostanzialmente concordi, per alcune delle quali Ci sombra utile di spendere qualche parola, giacchè sono non di rado citate a prova e a giustificazione di un determinato pensiero od azione. a) Ιλι prima è la stupenda massima, da Cornelio Tacito posta al principio dei suoi celebri Libri ab excessu Dial Augusti, e che fu poi/ largamente usata: sine ira et studio, ossia. senza j passione né parzialità .· Rettamente intesa, questa massima non esprime solo 11 criterio di condotta del giudice, ma in ge­ nerale deve essor rispettnta in tutti i rapport! tra gli uomini. Come monito essa é ri vol ta particolarmente alio storico; tut­ tavia la comune saggezza la trova opportuna anche per il critico, chc perciô deve gi udi care e seri vere «sine ira et studio*, senza prevenzioni. Ma appunto perciô non puô essere suo ob­ bligo Tinibirsi dl manifestare i propri retti sentiment!, c tanto meno il rinunziarc a sostenere, purchè vero. 11 suo mondo idcologico. A un sereno e moderato critico è anche lecito, per csempio, di esprimere con fermezza e vivacité la sua indignazione contro una letteratura pornografica, che corrompe la gioventü e non lascia indenni gli adulti. Né si puô tacciare di parzialità 11 critico letterario, come pure ogni semplicc cristlano, che assume corne criterio di giudizio la verità cristiana, la sua integrity e purezza. Del resto, lo stesso Tacito, pur nella norma impostas! al principio, descrive talvolta con tragiche tinte il despotismo di alcuni Imperatori c deplora Ια corruzlone dilagata fin nei piü alti cet!; consegna aile sue pagine la propria ansia per la libertà perduta, ed il rimpLinto per la t remonta ta grandezza dell’antico Sonato e per I tempi felici dcH’austera Roma del Padri. b) Un’altra massima. che, malgrado l’apparenza. è *1quanto difficile a Intendcrsl c a praticarsi. é questa: verbum or is est verbum mentis, vale a dire, l’uomo dice (o scrive) ciô chc pensa. Il significato più owio é II seguente: la parola esteriore rlceve il suo senso c il suo contenuto dnl pensiero Interno. Pertnnto, chi vuole conoscere la mente deU’autore. ascoltl le sue parole, e, ove non vi siano ragioni positive di dubitarnr. si nttenga a quelle, come a testimoni naturali dcll’intimo ani­ mo. In questo aspetto In persona delPautore. la «un vitn e le sue tendenze non debbono essere II nunto di partenza drll’indagine critica; bensl 1’openi e quanto in esn viene esnreMo. Ma la citata massima awerte anche l’autore che egli sarà giudlcato In base allé sue parole. 1c quali pertnnto debbono riflettere fedelmente le sue idee e I suoi «en! i menti. Se questi sono retti, egli farà di tutto per esprimere tale retta menta­ li là, tenendo d’altronde présenté che non é sempre cosa facile pensare in un modo e scrivere In un altro: chc. cioè, é molto difficile occultare 1’intlmo pensiero, senza che In un modo o in un altro vengn svclato 71 (1957) lUiflEL 71 (1957) 198-198; F. LODOSin Sal Torree 45 (1957) 68--6S7 3465 η. 2507-2589 2568 1956 MAR 15.-SC RITÜUM, DECL. AAS 48 (1956) 153-154 Declaratio circa functiones «tridui sacri» secundum ORDINEM HEBDOMADAE SANCTAE INSTAURATUM In Ordine hebdomadae sanctae instaurato, praeter ru­ bricas dc sacrorum rituum celebratione solemni, Id est cum ministris sacris, rubricae adduntur pro eorundem ri­ tuum celebratione simplici, id est sine ministris sacris, eo sane proposito ut eorundem rituum celebratio facilior red­ datur in omnibus ecclesiis vel oratoriis publicis et semipublicis. Cum vero circa hanc rem dubia quaedam orta sint, S. Rituum Congregatio sequentia declaravit ac statuit: 1. In omnibus ecclesiis ct oratoriis publicis ct semipublicis, ubi copia habeatur sacrorum ministrorum, sacri ritus dominicae II Passionis scu in Palmis, feria V in Cena Domini, feriae VI in Passione et Morte Domini et Vigiliae paschalis, in forma solemni celebrari possunt (Instruc­ tio, η. I) [LE 2527). 2. In ecclesiis autem et in oratoriis publicis et semipublicis, ubi sacri ministri desunt, ritus simplex adhiberi potest. Ad praefatum autem ritum simplicem peragendum, requiritur numerus sufficiens «ministrantium», sive cleri­ corum, sive saltem puerorum, et quidem trium ad minus pro dominica II Passionis seu in Palmis et pro Missa in Cena Domini; et quatuor saltem in celebratione Actionis liturgicac feria VI in Passione et Morte Domini et Vigiliae paschalis. Hi autem «ministrantes» sedulo instructi esse debent de iis quae ab ipsis agenda sunt (Instructio, n. 3). Duplex haec conditio, scilicet de sufficienti numero «mi­ nistrantium» et de eorundem congrua praeparatione, pror­ sus requiritur ad ritum simplicem peragendum. Ordinarii loci invigilent ut haec duplex conditio, pro eodem ritu simplici statuta, adamussim observetur. 3. Ubi feria V hebdomadae sanctae, post Missam in Cena Domini, etiam in forma simplici celebratam, trans­ latio et repositio habeatur Ssmi Sacramenti, stricte requi­ ritur ut in eadem ecclesia vel oratorio, Actio quoque li­ turgies postmeridiana feria VI in Passione et Morte Domini locum habeat. 4. Si quacumque de causa Missa in Cena Domini etiam ritu simplici celebrari non possit, Ordinarius loci, ratione pastorali, binas Missas lectas permittere poterit in ecclesiis vel oratoriis publicis litandas, unam / vero tantum Missam 154 lectam in oratoriis semlpublicis (Instructio, n. 17); servato Decreto, n. 7, quoad tempus celebrationis earundem Mis­ sarum. 5. Vigilia paschalis celebrari potest etiam in ecclesiis vel oratoriis ubi functiones feriae V et VI locum non habuerint, vel omitti in ecclesiis vel oratoriis in quibus praefatae functiones celebratae sunt. 6. Sacerdotibus qui curam duarum vel plurium ha­ beant paroeciarum, Ordinarius loci permittere potest binationem Missae In Cena Domini, repetitionem Actionis liturgicae feriae VI in Passione ct Morte Domini, ct binatlonem Missae Vigiliae paschalis; non tamen in eadem paroecia; ct servatis semper iis quae statuta sunt quoad tempus celebrationis (Decretum, n. 7) [LE 2526). Quibus omnibus Sanctissimo Domino Nostro Pio Pp. XII ab infrascripto Cardinali, S. Rituum Congregationis Prae­ fecto, per singula relatis, Sanctitas Sua hanc eandem de­ clarationem et resolutiones approbare dignata est. Con­ trariis quibuslibet minime obstantibus. Dic 15 Martii anni 1956.—C. Card. Cicognani. Prae­ fectus. A. Carinci, Archiep. Scleuc., a Secr. Adn. P. TOCANEL in Apoll. 29 (1956> 61-84: NrT S3 (1956 ) 538-537 2569 1956 MAR 25.-SC RELIG., INSTR. AAS 48 (1956) 512-526 Instructio circa monialium clausuram 1. Inter cetera quae Plum PP. XII Dominum Nostrum ad Constitutionem Apostollcam Sponsa Christi» (LE 21671 promulgandam Induxerunt, non leves Ipse recensuit diffi­ cultates quibus in praesentiarum arctiores papal is clau­ surae leges facilem ansam praeberent (A. A. S. vol. XXXXIH, (1951), pag. 11). Nec mirum, cum In loto Monhilium Instituto clausura potissimum temporum 3166 η. 2560 SC RELIG., INSTR. INTER CETERA: DE CLAUSURA MONIALIUM 1050 MAR £ rerumque varietates ac mutationes persenserit (A, A. S. 1. c., p. 9). Cum vero renovationis ac adaptationis ratio­ nem adumbraret, hoc Apostolica Constitutio sapienter sta­ tuit: «Firmis prorsus omnibus nativis ac potissimis vene­ randi Monialium Instituti elementis, quoad elementa alia, quae externa et adventitia censentur, illas caute prudenterque ad hodierna adiuncta accommodationes inducere, quae Instituto eidem non modo maiorem decorem, sed pleniorem etiam efficacitatem tribuere poterunt» (A. A. S. 1. c., p. 10). Sanctitas Sua, Ideo, clausuram papalem Mo­ nialium dum in Statutis Generalibus (art. IV) aetatis nostrae conditionibus paterne aptavit, eamdem ceterum ubique confirmandam vel restituendam esse constituit. Vitae canonicae contemplativae, enimvero, unum ex clementis propriis et potissimis stricta illa clausura est, quae, antiqua traditione innixa dccursuque saeculorum ordinata atque defensa, cum praesidium est professionis solemnis castitatis tum ratio aptissima disponendi ani­ mam ad maiorem cum Deo unionem. Quo autem vehe­ mentius hisce diebus hominum mentes ad exteriora tra­ huntor, eo fortius clausurae institutum, quo Moniales plenius Del adhaerere valent, servandum est. 2. Sacra Congregatio de Religiosis, pro munere sibi a Summo Pontifice commisso, quod est, «per Instructiones, declarationes, responsa aliaque id genus documenta, illa omnia peragere... quae ad Constitutionem diligenter atque efficaciter inducendam atque ad Generalia Statuta fide­ liter prompteque servanda spectant» (A. A. S., 1. c., p. 15), iam die 23 Novembris 1950 Instructionem tinter praeclara· 513 (LE 2168] vulgavit,/cuius prima pars circa Monialium clausuram maiorem et minorem tota versatur (A. A. S., 1. c., p. 37). 3. Nunc vero aliquot fecundae experientiae elapsis an­ nis, semel iterumque attentis ac serio ponderatis cunctis quae Sanctae Sedi hac dc re delata fuerunt, cumque ob Introductam clausuram papalem minorem per Constitu­ tionem Apostolicam «Sponsa Chrisff», diei 21 Novembris anni 1950, Instructio Sacrae Congregationis de Religiosis •Super edito· diei 6 Februarii 1921 (A, A. S. XVI [1924], p. 96, 192) (LE 5671 vigenti disciplinae lam non respon­ deat, eadem Sacra Congregatio ulteriora definire et ma­ teriam ex integro ordinare (can. 22) lam possibile atque opportunum existimavit, quod hac Instructione peragere Intendit. ChqX,P'??enrtvr,iinXi>a crasus’ aPPllcalur (Consi. Sponw Christi, art. IX, § 0, 3 - Instr. Inter praeclara, V). 9. Monasteria in quibus ex Regula ct Constitutionibus nonnisi vita canonice contemplativa ducenda est, clausu­ ram maiorem retinere poterunt etsi a Sede Apostolica ob graves causas et quousque hae perdurant, quaedam opera apostolatus cis imponantur vel concedantur, dum­ modo aliquae tantum Moniales ct solum Monasterii pan, ab illa accurate distincta ac separata ln qua communit» commoratur vitamque excreet communem, lis operibus destinentur. 10. Clausurae praescriptis tenentur Moniales omnes (can. 601), Novitiae ac Postulantes (can. 540, § 3). Pro­ fessae autem votorum temporariorum, expletis his votis, Novitiae ac Postulantes semper, clausuram egredi tunc tantum possunt cum definitive Monasterium relinquere intendunt. 11. a) Clausura necessario complectitur non modo aedificium Monasterii eiusque adnexa in quibus Moniales degunt, verum etiam hortos, viridaria et quaecumque loca ipsae frequentant. b) Extra clausuram habentur locutoria quoad par­ tem extraneis destinatam; ecclesia ct oratorium extra c/»· rum Monialibus reservatum, sacristia cum locisadiacentibus, clero et ministrantibus aperta, locus in quo sacerdos con­ fessiones Monialium audit, aedes in quibus Sorores exter­ nae commorantur, ct illae partes quae cappellanls et ho­ spitibus destinantur. 12. a) Licet ecclesia, sacristia eiusque adnexa cultui destinata, clausura non contineantur, tamen sl vere ne­ cessarium sit Moniales ipsas ibi aliquando operam prae­ stare, Ordinarii locorum ex sese permittere poterunt ut, durantibus huiusmodi necessitate et opera, ad praedicta loca clausura de facto extendatur, dummodo circa eadem loca illa omnia tunc serventur quae ad tutandam clausuram infra praescribuntur. b) In iisdem adiunctls et sub Iisdem conditionibus, Ordinarii conce/dcre valent ut clausura ad actum item ex- 515 tendatur etiam ad locutoria aliaque loca Monasterio ad­ nexa. quando, si desint Sorores externae, vel alia de causa, Moniales ibi quoque aliquod opus peragere vere necessarium censeatur. 13. a) Partes Monasterii clausurae obnoxiae, ut su­ pra, ita defendi seu muniri debent ut non solum Ingressus in eas omnino impediatur sed etiam prospectui introrsum I —Dc clausura papal! generarim ab extraneis et pariter extrorsum a Monialibus prospectui pro viribus efficaciter officiatur. 4. Omnium Monasteriorum Moniales, quamvis actu ex b) Hinc etiam horti et viridaria circumdari debent temporaria exceptione adhuc vota tantum simplicia profi­ sive alto muro, sive alio efficaci modo, puta tabulis li­ teantur (Const. Sponsa Christi, art. Ill, § 2), si velint gneis, ferreo reti, densa firmaque saepe, iudicio Ordinarii Monialium nomen ct conditionem iuridicam retinere, clau­ et Superioris regularis, ratione habita praesertim situs, suram pontificiam scu papalem saltem minorem necessa­ frequentiae saccularium, etc. rio accipere et retincrc debent (Art. IV, § 5, n. 2). 14. a) Fenestrae versus plateas et domos vicinas, 5. Sive agitur dc novi Monasterii fundatione in quo vel qualicumque communicationi cum extraneis occasio­ primo clausura instauretur, sive dc Monasterio iam condito nem praebentes, vitris non translucidis, valvulis aut tran­ ln quo clausura restauranda sit, ad pontificiam seu papa­ sennis fixis donentur, ita ut hinc inde prospectus impe­ lem clausuram de facto observandam Moniales stricte te­ nebuntur, quae ad omnium ingressum et egressum quod diatur. attinet ab illo signate momento urgenda erit, quod ab b) Sl supra tectum Monasterii solaria exstant seu Auctoritate Ecclesiastica competenti, id est ab Ordinario deambulatoria, ut ad ca Monialibus accessus pateat, cra­ loci diligenter, scripto, figi ac definiri debet. tibus vel alio efficaci modo circumsaepta sint oportet. 6. Lex clausurae, sive maioris, sive minoris, afficit 15. Nisi rigidiore iure particulari aliter cautum sil. omne Monasterium alterutri clausurae sublectum, quidquid Moniales clausurae lege impediri non debent quominus» est dc numero etiam imminuto vel parvo ibi degentium genuini spiritus liturgjci fovendi causa, altare videre va­ Monialium (can. 597, | 2). leant, lia tamen ut Ipsae Moniales a fidelibus conspici nequeant. 16. Locutori! pars Monialibus reservata ab alia extra­ Π-De clausura papal! maiore neis destinata duplicibus cratibus aliquo intervallo secure fixis, vel alio modo vere efficaci, iudicio Ordinarii ct Su­ De ratione clausurae papalis maioris perioris regularis, atque ipsorum onerata conscientia, se­ 7. Clausura pontificia scu papalis maior ilia est quae parari debet, ne personae utrimque attingi queant. in Codice (can. 597, 600-602) prostat, quaeque Constitu­ 17. Prope Monasterii ianuam, in locutoriis, in sacristia tione /Apostolica tSponsa Christi· plane ac solemniter con­ firmata et expolita, in Instructione vero «Inter praeclara· et ubicumque opus est, habeantur muro insertae rotae, quae vocantur, aut capsae binariae, Iuxta usum receptum, 514 (Vl-X) pressius definita est. / ad res necessarias transmittendas. Non prohibentur parva 8. a) Clausura pontificia scu papalis maior in omni­ foramina quibus videri possit quid rotae immittatur. bus Monasteriis ex regula viget ac tenet in quibus actu vota solemnla emittuntur quaeque vitam unice contempla­ tivam profitentur (Const. Sponsa Christi, art. IV, § 2, 2.·), De egressu .Monialium b/ In Monasteriis vero in quibus, etsi vitae unice n.t\m C1!,usu,;ac maioris Moniales adstrinoit ad percontemplativae dedita sunt, ex induito per exceptionem ?b «S"e«iL"ir,„Mon?rtcrii sacPu vola adhuc tantum simplicia nuncupantur (Const. Sponsa □l> ei, mint™ tcc|esiasUca clausura circumscripta sunt et Chriitf, art. Ill, 5 2), quamvis clausura, si fleri poterit, ad bw^tèXu^xïï?';’ PTlcxtu reçcdentU, ellam maior esse debeat (art. IV. | 2, 2), tamen minor, praecipue ad sanctionem α Sancta Sede quod attinet, concedi potest concessas licentias, ' 1S iurc Pracvi5os aut legitime 3467 3468 516 me MAR 25 SC RELIG., INSTR. INTER CETERA: DE CLAUSURA MONIALIUM 19. Non licet extra clausuram egredi occasione vestitioois, professionis, communionis, vel alia simili causa. 20. Moniales nequeunt nb uno ad aliud Monasterium tnnsire etiam eiusdem Ordinis, nec ad breve quidem tem­ pus, absque licentia apostolica, salvo iure particulari pro Foederationibus Monasteriorum Monialium legitime ap­ probato. 21. a) Llctt extra clausuram egredi casu imminentis periculi mortis vel alius gravissimi damni (can. 601, § D. riles casus sunt: incendium, inundatio, terraemotus, labefictio aedificii seu muri minaces, incursiones aereae, irruptio militum, Monasterii urgens requisitio ex parte auctoritatis militaris vel civilis. b) Insuper, urgens operatio chirurgica vel alia urpnscura medica foris requirenda ad salvandam sanitatem, norbus alicuius toti communitati vere periculosus. c) Hem, si gravis et urgens huiusmodi necessitas ex­ surgit apud Sororem externam vel personam eius munere fungentem, quae secus debitis careret auxiliis. Antistita perse ipsa vel per nllam Monialeni, etiam cum socia, eam adire poterit. d) Haec pericula (a), urgentesque graves necessi­ tates (b), (c)t scripto recognoscenda sunt ab Ordinario bci, si tempus suppetat (can. 601, § 2); secus, post factum, certior idem Ordinarius fiat. 22. Egressus legitimus censetur cum, praemissa decla­ ratione Ordinarii loci, urget obligatio iura vel officia ci­ vilia exercendi. 23. Moniales quae facultatem e clausura egrediendi obtinuerunt tenentur recto tramite ad locum pro quo facultas data est sese conferre, nec, hac occasione, ad alia loca divertere valent. Cum vero Moniales extra Monasterium versari conti­ gerint, stricte servare tenentur normas et cautelas quae in Codice (can. 607), sive a S. Sede, sive ab Ordinariis reli­ giosis mulieribus imponuntur (can. 607). 24. a) Gravia adiuncta scu absolutae et morales neces* sitates atque magni momenti utilitates iustas ct canonica5 causas constituere possunt proportionatas dispensatione5 rl etiam aliquas moderatas et accurate definitas habituales facultates a S. Sede expostulandi. Talia adiuncta sunt: 1) sanitas extra Monasterium cu­ randa; 2) visitatio instituenda apud medicum, praesertim in re peritum, v. g. pro oculis, pro dentibus, ad applicatiojI7 rem radiorum, pro observatione medicali;/ 3) comitari vel visitare Monialem foris aegrotantem; 4) supplere sorores externas vel similes personas in casu deficientes; 5) vigi­ lantiam exercere circa agros, fundos, aedificia, vel aedes quas Sorores externae inhabitant; 6) actus administrationis vel gestionis oeconomicae magni momenti qui aliter non aut vix recte vel male fieri possent; 7) labor monasticus lam apostolicus quam etiam manualis; 8) susceptio officii In alio Monasterio, hisce similia. b) In harum dispensationum et facultatum usu adamussim servari debent et limites impositi et cautelae praescriptae. 25. Facultates habituales, sive ad definitum tempus, sive ad signatum casuum numerum, Ordinariis locorum vtl Regularibus vel Adsistentibus religiosis pro brevibus egressibus e clausura in necessitatibus frequentius occur­ rentibus, concedi prudenter possunt. Ipsae Sanctae Sedis nomine exercendae semper sunt, nec ullo modo extendi valent sed intra proprios limites continendae erunt. I De ingressu extraneorum 26. a) Ordinarius loci aut Superior regularis, si Mo­ nasterium ipsi subiectum sit, Delegatus ab alterutro vel j S. Sede potest clausuram ingredi occasione visitationis canonicae, ad aedes dumtaxat inspectandas ad normam iuris (can. 512 et 600), cauto ut unus saltem clericus vel religiosus, etiam conversus, maturae aetatis Visitatorem continuo comitetur ab ingressu usque ad egressum, atque nunslo non protrahatur ultra tempus inspectione requi­ situm, nec simul alia negotia tractentur vel alii perfician­ tur actus qui dictam inspectionem non respicient. b) Visitatio vero personarum In comuni locutorio flat, visitatore extra clausuram manente, nisi agatur de au­ dienda Moniall infirma quae ad locutorium sese conferre nequeat. r/ Ad alia officia exercenda, videlicet ad exploratio­ nem voluntatis candidatarum, ad praesldcntlam electio­ num. ad visitationem vel professionem ct similia. Praela­ 3469 η. 256» tus vel Delegatus clausuram ingredi non potest, sed haec omnia forinsecus peragere debet. 27. a) Confessarius communitatis, vel servatis ser­ vandis, quilibet alius Sacerdos potest, cum debitis caute­ lis, ingredi clausuram: ad ministranda Infirmis Sacramenta Poenitentiae, Ss. Eucharistiae et Extremae Unctionis; etiam ad assistendum morientibus, imo ubi mos est et tunc una/cum ministris iuxta rubricas, ad defunctas tu- 518 mulandas. Non admittitur ingressus sacerdotum ad alia ministeria persolvenda. b) Cautelae autem Iuxta casus fideliter observandae sequentes erunt: Pro ministranda S. Comunione, Sacerdotem comitentur ab ingressu ad egressum saltem duae Moniales. Nihil ta­ men prohibet quominus tota Communitas, iuxta consue­ tudines, processionallter Sanctissimum comitetur. Pro recipiendis confessionibus: Sacerdotem comitentur duae Moniales usque ad cellam infirmae, quem expleta confessione, statim ad exitum reducant. Item quoad Ex­ tremam Unctionem vel asslstentiam morientibus. 28. Verbi Dei praedicatio fieri debet ad crates chori vel locutori i; si hoc commode fleri nequeat, adeatur Sancta Sedes ad obtinendam facultatem conciones habendi in ipso choro vel in aula capitulari vel, annuente Ordinario loci, in ecclesia ad quam in casu extenditur clausura, ianuis ecclesiae tunc clausis. 29. Ingredi possunt clausuram Monialium: a) qui supremum actu tenent in aliquo Statu etiam Foederato principatum, quocumque nomine vocentur (C. I. C., 26 Martii 1952, A. A. S. XLIV [1952], p. 496) (LE 2273], eorumque uxores cum comitatu. b) S. R. E. Cardinales, qui unum alterumve comi­ tem clericum vel ex familia cardinalitia laicum sibi assu­ mere possunt. c) Medici, chirurgi aut aliae personae in curandis infirmis versatae, architecti, opifices, operarii et aliae huiusmodi personae quarum opera, iudicio Antistitae, est Monasterio necessaria, impetrata prius habituali saltem approbatione ab Ordinario loci. Talem approbationem An­ tistita sibi procurare potest initio cuiusque anni, elenchum personarum Ordinario exhibendo. Si vero necessitas ur­ geat nec tempus suppetat approbationem petendi, haec iure praesumitur. 30. Personae quae frequenter in clausuram admitti debent sint optimae famae ac moribus praestantes. 31.Salvis Constitutionibus et Statutis quae rigidiores normas praescribunt, personae quae legitime clausuram ingrediuntur sive in accessu sive in regressu, cum per ipsas Communitatis aedes transeunt, ducantur a duabus Mo­ nialibus. 32. a) Quavis de causa ingressus permittatur, ingredientes nequeunt in monasterio versari ultra tempus vere necessarium ad finem pro quo licentia data fuit. / 519 b) Praeter illas quae ratione officii id facere debent, nulla cx Monialibus cum personis Monasterio extraneis intra ipsum versantibus colloquatur. 33. a) Educationis accipiendae, propriae vocationis per breve tempus experiendae causa vel alia pietatis scu apostolatus ratione, puellas scu mulieres, salvis praescrip­ tis Const. Sponsa Christi, absque speciali S. Sedis licentia, intra clausuram admittere non licet. (Consi. Sponsa Christi, art. IX, § 2, nn. 1 et 2). b) Item ad S. Sedem recurrendum est ad obtinen­ das licentias speciales in favorem Sororum externarum quae ln Statutis approbatis non continentur. 34. Postulantes (can. 540) sola licentia Ordinarii loci clausuram ingredi possunt. De custodia clausurae 35. Ius ct officium est Ordinarii loci invigilare custo­ diae clausurae omnium Monasteriorum sui territorii, etiam Superiori regulari sublectorum, quamvis huic quoque hoc lus ct officium in sublectis sibi Monasteriis (can. 603, 1 ct 2) demandetur. 36. In Monasterio autem custodia clausurae immediate pertinet ad Antistitam. Ipsa claves omnium clausurae portarum apud se diu noctuque retinere debet, eas solum­ modo tradens Monialibus quae variis officiis incumbunt quando illis indigent; salvo iurc particulari alia insuper praescribente. 37. In lis quae respiciunt Monialium accessum ad locutorium (tempus ct frequentiam, qualitatem personarum 34 70 π. 2569 SC RELIG., INSTR. INTER CETERA: DE CÉAÜSUR/V MONIALIUM admittendarum, etc.) et modum ibi sese gerendi (velum, nuscultalricem, etc.) serventur propriae Constitutiones. Si hae tamen quadam accommodatione indigere videantur, recursus ad S. Sedem faciendus est. 38. Moniales (cfr. Sponsa Christi, Statuta Generalia, art. I, 5 1) (non Novitiae et Postulantes) e clausura maiore Illegitime exeuntes, contra praescriptum can. 601, plectun­ tur ipso facto excommunicatione Sedi Apostolicae simpli­ citer reservata (can. 2042, 3.°). 39. Eadem poena plectitur quaelibet persona, cuius­ cumque generis, connitionis vel sexus est, clausuram majorem violans, sive eam illegitime ingrediendo, sive in ipsam alios illegitime introducendo vel admittendo (can. 520 2342, 1.·)./ ΠΙ-De clausura papali minore Ou 1956 MUt 25 Excipi possunt tam In Ecclesia quam in eidem adnexij locis, aulae seu cubicula quae operibus apostolatus legi­ time reserventur. Imo, etiam tota Ecclesia quae habitua* Uter fidelibus omnibus pateat, urgente necessitate pote­ rit de consensu Ordinarii loci aedibus ministeriis destinatis illo tempore durante accenseri quo in ipsa Moniales pro­ pria ministeria exercere cogantur, dummodo fila obser­ ventur fideliter quae infra praescribuntur, prudentibus cautelis adhibitis. 46. a) Non admittuntur loca quae modo Communi­ tati, modo operibus apostolatus altematim reserventur. b) Attamen Ordinarius loci rationabili de causa permittere poterit ut sive ad actum sive ctiam ad quod­ dam definitum tempus, aliqua loca habltualiter operibus destinata, Communitati addicantur, extensis tunc ad haec loca omnibus regulis ac praescriptis quae pro parte Mo­ nasterii habltualiter Communitati reservata supra recen­ sentur. 47. Etiam circa partem Monasterii operibus reserva­ tam impediri debet hinc inde prospectus. Si forte non eodem rigore quo pro parte Monasterii Monialibus reser­ vata prospectus omnino vitari possunt. Ordinarius pru­ denter atque accurate provideat. / 53 48.a) Presse divisio utriusque partis Monasterii defi· nienda est atque patenter indicanda ut clare omnibus in' notescat. b) lanuis quae Monasterii partem Monialibus reser­ vatam claudunt (n. 49, a) illa omnia applicantur prae­ scripta quae pro clausurae maioris portis constituta sunt. c) Si totius Monasterii una sit tantum in via publica porta quae extraneis aditum praebet, alia necessario in­ terna insuper porta rite custodita haberi debet qua per­ sonae admittendae, ad operum aedes ducantur. 49.Transitus Monialium a parte Communitatis ad partem operum: a) Per ianuam specialem semper directe fiat; b) Legitime designatis temporibus illisque solis Mo­ nialibus licet quae ab Antistita sive ad actum sive habltualitcr, iuxta Constitutiones seu Statuta, operibus addi­ cantur. Inter has etiam ipsa /Nntlstita vel Monialls ab ea designata, etiam solius debitae vigilantiae exercendae causa, recenseri debent. c) Monialibus in aedibus operum legitime exstanti­ bus pateant ibi specialia locutoria, non necessario cratibus munita, aptis tamen cautelis praedita, in quibus Ipsae, intuitu operum tantum, colloqui cum extraneis poterunt. De ratione clausurae papalis minoris 40. Clausura pontificia seu papalis minor his contine­ tur finibus: 1) qua vere pontificia non secus ac clausura maior, observantiam et custodiam publicae solemnis castitatis atque vitam contemplativam Monasterii protegit atque fovet; 2) qua vero minor, etsi vere ac longe severior clausura Congregationum (can. 604), imo clausura Ordinum viro­ rum (can. 598-599) sit, tamen facultatem praebet ac con­ venientem facilitatem ad apta quaedam et selecta mini­ steria Monialibus legitime concredita rite et fructuose exer­ cenda (Instr. Inter praeclara, XI). 41. a) Clausura minor non quaecumque ministeria» sed ea tantum admittit seu patitur quae cum vita con­ templativa, sive totius Communitatis, sive singularum Monialium amice coniunguntur (Const. Sponsa Christi, A. A. S., 1. c., p. 11). b) Haec ministeria sive ex Instituto, sive cx legitima concessione, sive etiam ex praescriptis Ecclesiae ob cre­ scentes semper Eiusdem et animarum necessitates ita or­ dinate ac moderate, servata indole et spiritu singuli Or­ dinis, suscipiantur ut vitam authentice contemplativam nedum turbent aut afficiant, alere potius et roborare de­ beant (Const. Sponsa Christi, 1. c. et art. IX). c) Talla sunt: doctrinae Christianae traditio, instru­ ctio religiosa, educatio puellarum ct puerorum, recessus et exercitia mulierum, praeparatio ad primam Communio­ nem. opera caritatis in levamen aegrotorum, pauperum, etcetera. De egressu Monialium 42. a) Clausura minor necessario adhibenda est ubi 50. a) Clausura minor gravem prohibitionem secumpleraeque sive plures Moniales et notabilis pars Monasterii fert, pro omnibus ac singulis eidem subiectis, egrediendi habltualiter operibus apostolatus destinantur (Statuta Ge­ extra saepta Monasterii eadem ratione ac clausura maior neralia, art. IV. § 3, 2). pro Monialibus aliisque Ipsa ligatis (Instr. Inter praeclara, b) E contra, sl paucae tantum Moniales addicuntur XII, 2). operibus et arctis limitibus Monasterii ipsa contineantur b) Dispensationes ab hoc gravi praescripto a) ra­ seu contineri practice et prudenter valeant, tunc servari tione apostolatus concedi possunt, si vere necessarium sit, poterit, de iudicio S. Sedis, clausura maior cum debitis illis tantum Monialibus et Sodalibus quae legitime, Iuxta facultatibus seu dispensationibus, iuxta superlus dicta superius dicta (n. 49), ministeriis addictae sint. 521 (n. 9). / c) Egrediendi licentia pro casibus hic (n. 51) vel Divisio Monasterii in propriis Constitutionibus recognitis, quamdiu certo ex­ sistant, onerata Ipsius conscientia, ab Antistita concedi 43. Imprimis, aedes Monasteriorum quae, propter mi­ possunt. In aliis casibus, qui Iure expressi non sint, etsi nisteria exercenda, clausurae minori subiecta sunt, in non obscure ob rationis paritatem recognitis aequlparari duas partes divisae sint oportet, quarum prior Monialibus ipsis reservetur, altera vero operibus apostolatus addica­ possunt, ad Ordinarium loci recurrendum erit ut Ipse, re tur (Instr. Inter praeclara, XI, 5). in Domino ponderata, licentiam concedat et, sl censuerit, rem in posterum Antistitae remittat. 44.a) In parte Monialibus reservata ad modum clausurae maioris, contineri debent: cellae, chorus, aula d) Tam Ordinarius loci quam Superior regularis qui­ bus clausurae / tutela commissa est (can. 603), stricte one- 523 capitularis vel alia hulusmodi, refectorium, culina, loca recreationis seu deambulationis et laboris ipsius Commu­ rata conscientia, harum normarum observantiam vigilare nitatis, locutoria a latere quo ad ea accedere possunt om­ diligenter tenentur. nes Moniales. 51. Capita cx quibus generatim praescripta ministe­ b) In hac parte aedium contineri nequeunt: loca riorum necessitas aestimari potest, ut iusta egrediendi diquae inhabitant Sorores externae, habitationes ct loca spensunlio concedi valeat (n. 50, e), hacc tria recensentur. hospitibus destinata; ecclesia cum sacristia et locis ad­ a) Ratione ipsius ministerii quod de facto ut effi­ nexis, salvo n. 12. caciter exerceri possit egressum exigat ut e. g., si puellae 45. a) Altera pars Monasterii reservata est operibus comitandae necessario extra clausuram sunt ratione studii, seu ministeriis apostolatus. ab ipso Monasterio exercitis. sanitatis, recreationis nec praesto adsint magistrae, obla­ Inde haec aedium pars, pari ratione patet tum Religiosis tae, vel aliae personae quae huic officio satisfacere va­ quae legitime operibus ac ministeriis inserviunt tum aliis leant. a quibus apostolatus dirigitur. b) Ratione praeparationis ad ministeria, scilicet: ad b) Ecclesia et oratorium publicum, locave eisdem scientiam, culturam, titulos, hnbilitatlones comparanda, adnexa et alia de quibus in art. 12 b), non intra sed. cx iiulcquc ad scholas, lycaca, universitates, collationes, conrraula. extra hnne alteram Monasterii partem exstare uressus quae necessario videantur frequentanda. Si ex his debent. nonnulla Instituta adeo sint laicalia et profana ut pericu3171 3472 ■ 1936 ALUI 23 SC RELIG., INSTIL INTER CETERA: DE CLAUSURA MONIALIUM lom virtutibus religiosis immineat vel scandalum cx freqoeoUtlone oriri possit, semper prius Ordinarius loci con­ andus est. Quovis in casu Instructiones a S. Scde latae, servandae sunt. c) Ratione negotiorum, causarum guaestionunwe quae id ministeria spectant nec tuto vel convenienter apud auctoritates ecclesiasticas vel civiles aut apud officia pu­ blica seu privata per alias personas tractari ct expediri possint. De ingressu extraneorum 51 Leges circa ingressum in clausuram maiorem neque applicantur Monasteriis clausurae minoris quod attinet ad partem Monialibus reservatam (Instr. Inter praeclara, XII rt supra n. 26 et seq.). 53. a) Portem Monasterii operibus addictam, mulie­ res seu puellae vel pueri quibus eadem opera destinantur, Ingredi possunt, ibique, ctiam diu noctuque, iuxta natu­ ram operum commorari. b) Idem valet pro mulieribus quae operibus necessa­ riae sunt, ut magistrae, nosocomac, ancillae, operariae. 54.a) Ad actum seu transeunter admitti possunt iliae personae peculiari vinculo cum iis devinctae ad quas opera diriguntur, v. g. parentes seu coniunctl aut benefac­ tores puellas seu pueros comitantes vel visitare cupientes: eosdem vel etiam alios quos oportet aut decet, iuxta na­ turam operis et usus locorum, invitare licebit, ad quas­ dam festivitates seu demonstrationes, quae dicuntur, re­ ligiosas vel scholasticas. b} Haec omnia in Statutis vel Ordinationibus legi­ Σ4 time approbatis opportune definienda sunt. / 55. Admitti autem debent omnes quibus iurc eccle­ siastico vel ordinatione civili legitime munus inspectionis cuiusvis generis demandatum est. 56. Non minus, uti par est, quam in partem Moniali­ bus reservatam (can. 600, 4.«), in partem operibus destina­ tam admitti possunt, ob necessitatem, medicus, operarii d alii huiusmodi viri, ex licentia etiam habituali Ordinarii loci (n. 29, c). 57. Ordinarii loci licentia requiritur et sufficit pro ce­ teris casibus necessitatis vel verae utilitatis qui supra (nn. 54-56, a) vel in propriis Operum Statutis non prae­ videntur. 58. Firmis pro parte Monialibus reservata omnibus circa clausuram maiorem praescriptis, etiam circa mitio­ rem clausuram quae partem operibus destinatam afficit, ius est et officium Ordinarii loci et, si casus ferat, Superio­ ris regularis, necnon, servatis servandis, Auctoritatis Foe­ derationum, stricte invigilare atque, si id requiratur, op­ portunas, praeter illas quae iam propriis Statutis ordinen­ tur, cautelas ad custodiendam ct tutandam clausuram praescribere. De custodia clausurae 59. a) Immediata huiusmodi clausurae custodia An­ tistitae committitur. bl Claves transitus ab una ad alteram partem Monisterii teneat ipsa, vel Monialibus prudenter tradat quae operibus addictae sint. c) Claves aliarum portarum in aedibus operum ne concredat nisi personis omnino tutis. 60. Moniales illegitime c saeptis Monasterii exeuntes excommunicatione Sedi Apostolicae simpliciter reservata ad normam can. 2342, 3.®, vel, ex expressa S. Sedi conces­ sione, Ordinario loci reservata, ipso facto plectuntur I Instr. Inter praeclara, XV, 1). 61. a) «Moniales illegitime egredlentes e partibus Monasterii Communitati reservatis ad alia loca intra saep­ ta Monasterii posita, a Superiorissa vel ab Ordinario loci pro gravitate culpae puniendae sunt» (Ib., 2). b) Transitus autem est illegitimus quoties fit absque licentia saltem habituali vel rationabiliter praesumenda Antistitae. 62. «Illegitime ingredlentes et eos introducentes vel admittentes in partes Monasterii Communitati reservatas, excommunicationem S. Sedi simpliciter reservatam Incur­ ia rant· (Ib. 3). / , , . 63. «Dlegitime ingredientes ct eos introducentes vel ad­ mittentes ad loca Monasterii extra partes Communitati destinatas, ah Ordinario loci ubi Monasterium adest, se­ vere pro gravitate culpae puniantur» (Ib. 4). 3473 n. 2561) IV —Clausura papalis ct Foederationes 64. Statuta Foederationum illa decernere possunt circa clausuram, sive maiorem, sive minorem, Monasteriorum Foederatorum quae ad fines Foederationis obtinendos necessaria aestimantur. 65. Ad regimen quod attinet, facultas decerni potest egrediendi proprium Monasterium et ingrediendi aliud: ad coadunandum Capitulum, Consilium vel aliud huiusmodi conventum; ad instituendas ab Auctoritate Foederationis eiusve delegatis opportunas Visitationes; ad arcessendam, vel, servatis servandis, transferendam Superiorissam vel aliam Monialem. 66.Ad fratemam Monasteriorum collaborationem fo­ vendam, eadem facultas decemi potest: ad suscipiendum in alio Monasterio officium electione vel nominatione col­ latum; ad cuiusvis generis auxilium alii Monasterio prae­ standum vel ipsius necessitates sublevandas: Imo, ad bo­ num privatum alicuius Monialis intra limites tamen in Statutis praefinitos. 67. Ad Monialium meliorem formationem, conditis ad hoc aedibus communibus, facultas agnosci potest clare in Statutis definienda, eas adeundi, in cis permanendi et ab eis redeundi, pro iis Monialibus quarum cx legitima de­ stinatione seu revocatione interest. 68. a) Ad clausurae uniformem observantiam in Mo­ nasteriis Foederationis, nonnulla valent Statuta decernere. b) Eodem fine a), salvisque semper iuribus Ordina­ riorum locorum et Superiorum regularium, etiam specia­ les interventus Assistentium religiosorum vel Superiorissarum Foederationis statui possunt quod attinet ad peti­ tiones S. Sedi circa clausuram forte porrigendas, ex. gr. dc itineribus extraordinariis suscipiendis, dc commoratione extra Monasterium protracta deque aliis huiusmodi rebus. 69. Ad Monasteria Foederationis quod attinet, quae operibus apostolatus incumbunt ct communi clausurae minori subiciuntur. Statuta decernere valent: quaenam opera suscipi possint, quasnam personas in aedes operum admittere liceat, sive habltualiter sive transeunter, qua­ nam ratione et quibusnam conditionibus seu cautelis. / 526 V—Instauratio clausurae papalis 70. a) Omnia Monasteria Monialium clausuram pon­ tificiam seu papalem observent oportet, sive maiorem, sive minorem iuxta criteria supra exposita. b) Pro Monasteriis Monialium quae quamvis vitam contemplativam unice profiteantur, operibus tamen apo­ stolatus legitime incumbunt, eo modo quem supra descrip­ simus (n. 41, a), nisi iam provisum fuerit ab ipsa S. Se Praesertim conira in navibus vulgo «cisterna» venaat« nwrttimum iter Missae sacrificio ndsistcre et Eucharistico Cibo refici tandem cupiebant. * O.dinsrio CTiftoncnsj Prot.N. 404'46-114: iuxta aunxMifeai™. noin <1958) 443 ‘n no,s 33 Adn· 1 FEi-»ETTO in mi ιΌ-ιτΙ. Salutaris atque foecundus Ille renovationis accommo­ datae Statuum perfectionis motus, qui a maximo Congressu romano, Anno sancto 1950 iam in finem vertente, Paterno 2572 ac Illustri ductu SS. Domini Nostri Pii Pp. XII celebrato, feliciter sumpsit initium, per totum hoc quinquennium 1956 APR 19.-SC CONS., DECR. AAS 48 (1956) 628 (1950-1956), uberes fructus ubique tulit, tum ad religio­ sam perfectionem ac formationem quod spectat, tum ad ministerium apostolicum ac Institutorum inter se coordi­ DICIONIS CANADENSIS nationem. Decretum de vicariatu castrensi in dicione Ut autem haec benefica renovatio et accommodatio CAN ADEN SI consulte ac ordinate procedat, in dies progrediatur, in­ tensior flat tutiusque diffundatur, S. Congregatio negotiis Quum Exc. P. D. Mauritius Roy, Archleplscopum Quereligiosorum Sodalium praeposita, obtenta venia et appro­ beccnsis et Vicarius Castrensis Dicionis Canadensis, ab batione SS. Domini Nostri in audientia Eminentissimo Apostolica Sede enixe postulaverit ut familiae militum Cardinali Praefecto huius S. Congregationis, die 3 Novem­ qui stipendia in Exercitu Canadcnsl merentur, ob pecu­ bris 1955 concessa, sequentes normas statuere decrevit, tum maxime valituras quum renovatio disciplinae ac vi­ liaria in quibus versantur adiuncta, eiusdem Vicariatus Castrensis iurisdlctloni subderentur, pariterque ut ad ani­ tae internae Statuum perfectionis in quaestionem venerit, marum salutem satius procurandam, militum cappellani salvo quidem iure Ordinariorum prout sacris Canonibus canadenses confessiones quorumlibet ad se in Iodi mili­ sancitur. tibus reservatis accedentium audire possent, Ssmus Do­ 1. Conventus scu Congressus tam dioccesanos quam minus Noster Pius Divina Providentia Pp. XII, de con­ regionales vel nationales, sicut etiam lectionum cursus silio Infra scripti Cardinalis S. Congregationis Consisloriaatque scholas peculiares pro Sodalibus viris vel feminis lis Secretarii, porrectis precibus benigne annuere digna­ Statuum perfectionis, in quibus eorum vita interna, con­ tus est. dicio iuridica, vel educatio atque formatio in illis tradenda Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum intéressé tractantur, inconsulta S. Congregatione de Religiosis age­ habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti re vel instituere non licet. Ius enim ac ipsa natura rei Consistoriali Decreto, perinde valituro ac sl Apostolicae postulat ut Sancta Sedes, cui publici perfectionis status sub plumbo Litterae datae fuissent, decernit ut inter sub­ moderatio suprema et efficax reservatur, secura reddatur ditos, iam in Decreto diei 17 Februarii 1951 «De tam de doctrina quam de opportunitate programmatum Vicariatus Castrensis in Dicione Canadensb ]LE 2192] pariterque dc competentia ct experientia Illorum qui in assignatos, posthac adlegantur etiam familiae militum ca290 coetibus Istis praeesse vel docere habebunt. / id est uxores, liberi, propinqui ct necessarii 2. Curent igitur conventuum cursuumque huius generis nadensium, ac famuli, qui cum illis cohabitant sive in Dicione Canapromotores vel praesides tempestive huic S. Congregationi densi, in copiarum tamen stationibus, sive extra praedic­ argumentorum et oratorum elenchum exhibere; conventu tam Dicionem quolibet locorum eos comitentur. autem habito, is qui el praefuit, ad eamdem S. Congrega­ Concedit Insuper Sanctitas Sua ut militum cappellani tionem referat dc rebus tractatis, de disputationibus ha­ canadenses confessiones quorumlibet ad se in locis nulibitis, de conclusionibus collectis, et generatim de omnibus tibus reservatis accedentium valide et licite audire possint. quae accommodatam perfectionis Statuum renovationem tangunt. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 19 Aprilis 3. Ubi vero lam exsistunt foederationes seu consilia 1956,—Fr. A. I. Card. Piazza, Ep. Sabinen. et Mandelen., Superiorum Malorum cum statutis propriis ac commissio­ a Secretis. losephus Ferretto, Adsessor. nibus peculiaribus adnexis, a S. Sede approbatis, oppor­ tune eorum opera eligi poterunt, atque Sacrae Congrega­ tioni proponi, viri probati qui in conventibus curslbusve supradlctls verba facere valebunt. 2573 4. Laudabiliter ab Excinls Locorum Ordinariis convo­ cantur Statuum perfectionis Sodales, qui in dioecesi do­ mum habent ministeriumque exercent, ad illa cum eis 1956 APR 24.-SC RITUUM, DECR. AAS 48 (1956) 237 examinanda, communicanda vel paterne discutienda, quae ministeria ab ipsis exercita, quatenus legitime dioeceses Officium, Missa et elogium pro Martyrolooio Romano Intersunt, pertinent. Tales enim conventus valde commen­ IN SOLEMNITATE S. IOSEPH OPIFICIS, SPONSI D. Μ. V. AP­ dantur utpole qui ad unitatem cum Patre et Pastore gre­ PROBATUR, ET VARIATIONES ALIQUAE IN CALENDARIO gis attestandam ac fovendam, atque ad apostolatus mu­ LITURGICO INTRODUCUNTUR nera promovenda eltlcienterque dirigenda prorsus apti vi­ deantur. Instituto a Sanctissimo Domino Nostro Pio Pp. XII, die Quae omnia, sl sedulo et accurate fient, nedum coetus primo Muli unni millesimi nongentesimi quinquagesimi quinti, atque conventus ct incepta quaeque ad renovationem ac­ festo sancti loseph Opificis, opificum Patroni, reliquum erat liturgicos parare textus in Missale et Breviarium Romanum commodatam Statuum perfectionis ordinata impediant vel cohibeant, verum etiam ad uberiores fructus in dies affe­ Inducendos. Hos itaque textus, a speciali Commissione dili­ genter compositos et approbationi Summi Pontificis sublectos, rendos ea iuvabunt quam maxime. prout hic publici fiunt iuris, hacc Sacra Rituum Congregatio Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, in posterum ab omnibus qui ritui Romano adstricti sunt, die die 26 Martii A. D. 1956.—Valerius Card. Valeri. Prae/. primo Mail, In festo S. loseph Opificis, sub ritu duplicis primae classis recolendo, adhibendos esse praecipit; translato In per­ Arcadius Lamona, C. M. F., Secretorius. Adn. 5. CANALS fa ME 61 (19S6) ¥»6-377 etir. ApoU. 29 (.OSA) 65-73 2571 1956 APR 13.-SC S. OFFICII, INDULTUM. PART.· Facultas datvh celebrandi missam postmeridianas! IN PORTIBUS ANGLIAE ET VALLI A E RITIMORUM IN COMMODUM MA­ Supremi» S. Officii Congregatio lamnridcm. scilicet dle 13 nprilK 1956. n. 40-1146-114. Episcopo Cliftonensl rogante atque Sarra ConsiMoriali Congregatione probante. Indulserat ut cappe- petuum festo Ss. Apostolorum Philippi et lacobl In diem un­ decimum mensis Mali, tamquam in sedem propriam. In lec­ tione autem quarta eiusdem festi omittantur verba: «Kalendis Mali»; lemma Martyrologii Romani quo de Ss. Apostolis Phi­ lippo ct lucobo agitur, ponatur primo loco eodem dle unde­ cimo Mali. Solcmnitas vero S. loseph, quae hucusque cele­ bratur feria IV post Dominicam II post Pascha, abolita habeatur; et titulus «Ecclesiae universalis Patroni», qui dictae Solemnltati ndiungebntur, festo principali S. loseph diei 19 Martii in posterum udnectatur. r^?»Ui.bUQ on?n?bu2 Sanctissimo Domino Nostro Pio Pp. XII ? il(LShQnUmsSua benigne Officium et Missam in honorem dignato eu’ Ρηιϊ 9Ï nAecn»? p i 3479 34S0 I93GMAI 15 PIUS XI1, ENC. HAURIETIS AQUAS: DE CULTU COHD IS 1ESU rum ultionum erat, quem tonitrua cl fulgura e Sinai montis vertice coruscantia ac prodeuntia iniciebat animis, sed potius debita erga Deum caritas: «Audi, Israel: Dominus Deus noster, Dominus unus est. Diliges Dominum Deum 311 tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex tota/ fortitudine tua. Eruntque verba haec, quae ego praecipio tibi hodie, in corde tuo» ie. Haud miramur igitur si Moyses et Prophetae, quos iure merito Angelicus Doctor Electi Populi «maiores» 19 nomi­ nal cum perspectum haberent totius Legis fundamentum «w In hoc amoris praecepto positum, rationes ac necessi­ tudines omnes, quae inter Deum et Nationem suam inter­ cederent, similitudinibus descripserint ex mutuo patris, nilorum, vel coniugum umore haustis, potius quam severis imaginibus cx supremo Dei dominio, vel ex debita omnium nostrum pavidaque servitute ductis. Itaque, ut exempla afferamus, Moyses ipse, cum celeberrimum suum carmen cinerei ob populum ab Aegypti servitute in libertatem vindicatum, cumque significare vellet id ex Dei virtute evenisse, has sententias similitudinesque edidit, quae ani­ mum valde commovent: «Sicut aquila provocans ad vo­ landum pullos suos, et super eos volitans, expandit [Deus] ihs suas, et assumpsit eum, atque portavit in umeris suis·14. Al fortasse nullus alius ex sacris vatibus magis quimOseas tam aperte, tam vehementer exprimit ac pan­ dit amorem, quo Deus nullo non tempore populum suum prosequitur. In huius nempe Prophetae scriptis, qui inter ceteros minores Prophetas pressae orationis granditate ex­ cellit, talem erga Populum Electum Deus profitetur amo­ rem, lustuiu nempe sancteque sollicitum, qualis est amor patris misericordis et amantis, vel sponsi, cuius honor of­ fenditur. De caritate agitur, quae tantum abest ut immi­ nuatur vel deficiat ob proditorum perfidiam atque imma­ nia scelera, ut potius eadem pro merito quidem puniat, sedilia tantum de causa ut abalienatam infidamque spon­ sam atque ingratos filios —nedum repudiet ac dimittat— expiet, purificet, ac renovatis confirmatisque amoris ne­ xibus secum iterum coniungat: «Quia puer Israel, et dilexi m eam; et ex Aegypto vocavi filium meum.../ Et ego quasi Mtritius Ephraim; portabam eos in brachiis meis, et ne­ scierunt quod curarem eos. In funiculis Adam traham eos, in vinculis caritaHs... Sanabo contritiones corum, diligam eos spontanee, quia aversus est furor meus ab eis. Ero q uasi ros; Israel germinabit sicut lilium, et erumpet radix e'us ut Libani»,I. Haud dissimiles sententias effert Isaias Propheta, cum Deum ipsum ac Populum Electum quasi inter se hisce contrariis verbis colloqucntes inducit: «Et dixit Sion: De­ reliquit me Dominus, et Dominus oblitus est mei. Numquid oblivisci potest mulier infantem suum, ut non misereatur filio uteri sui? Et si illa oblita fuerit, ego tamen non obli­ viscar tui» Neque minus animos commovent verba, quibus Cantici Canticorum auctor, coniugalis amoris imarinihus usus, mutuae caritatis vincula significanter descri­ bit, quibus Deus et ab eo dilecta Natio invicem coniunzuntnr. «Sicut lilium inter spinas, sic amica mea inter filiis... Ego dilecto meo, et dilectus meus mihi, qui pasci­ tor inter lilia... Pone me ut signaculum super cor tuum, at signaculum super brachium tuum, quia fortis est ut mon dilectio, dura sicut infernus aemulatio: lampades eius pmpades ignis atque flammarum» 33. Verumtamcn tenerrimus hic, indulgens et patiens amor Dei qui quamvis populum Israel sceleribus scelera adicientem dedignetur, eum nihilo secius omnino numquam repu­ diat, vehemens utique elatusque videtur, sed praenuntians tantummodo auspicium fuit Incensissimae illius caritatis, eoam promissus hominibus Redemptor ex amantissimo Corde suo ad omnes pansurus erat, et quae dilectionis nostrae exemplar ac Novi Foederis fundamentum futura erat. Verum enim vero is tantum, qui Unigena Patris et Verbum caro factum «plenum gratiae et veritatis»14 est, -■· ram ad homines venisset peccatis innumeris / miseriisque oppressos, ex humana natura sua hypostatice cum Divina Persona coniuncta, humano generi potuit «fontem aquae vivae» aperire, quae aridam irrigaret terram uberrime, eamque florens fructuosumque viridarium efficeret. Quam quidem rem prorsus mirandam ob miscricordissimum aetemumque Dei amorem eventuram esse iam hisce verbis quodammodo praenuntiare videtur Icremias Propheta: «In caritate perpetua dilexi te; ideo attraxi te, miserans... Ecce dies venient, dicit Dominus, et feriam Domui Israel et Domui luda foedus novum... Hoc erit pactum, quod feriam cum Domo Israel post dies illos, dicit Dominus: Dabo legem meam in visceribus eorum, et in corde eorum 7W. ILII, q. 2. a. TΗΛ Uon.. tom. VHI. îM-Ρ ΜXXXII. xi. 11 Os. XI. i, 3*45 XK’ S·*· UXLIX, 14-13. “CX II, t, VI, r, VIII, 6. ·· Ioan. I, 14"ZW VI, 4-6. 3481 scribam eam, et ero eis in Deum, ct ipsi erunt mihi in populum...; quia propitiabor iniquitati corum, ct peccati eorum non memorabor amplius» 25. II Attamen ex Evangeliis solummodo certum exploratumque habemus Novum Foedus inter Deum hominesque Ini­ tum— cuius quidem pactum illud, quod Moyses inter po­ pulum Israel Deumque pepigerat, nihil aliud erat nisi symbol us et index, quem leremias praenuntiaverat Pro­ pheta— Novum Foedus dicimus id ipsum reapse esse, quod Incarnati Verbi opera, divinae gratiae conciliatrice, statu­ tum cffectumque est. Hoc Foedus incomparabili modo nobilius ac firmius idcirco habendum est, quod non, ut prius, hircorum et vitulorum sanguine, sed sacrosancto illius cruore sancitum est, quem eadem pacifica animalia rationis expertia iam praenuntiaverant: «Agnum Dei, qui tollit peccatum mundi» ae. Etenim Christianum Foedus, multo magis quam antiquum, pactum se aperte demonstrat non servitute, non timore innixum, sed amicitia illa san­ citum, quae/ inter patrem ct filios intercedat oportet, ac 321 munificentiore divinae gratiae veritatisque effusione ali­ tum ac roboratum, secundum illud loannis Evangelistae effatum: «Et de plenitudine eius nos omnes accepimus, et gratiam pro gratia. Quia lex per Moysen data est, gratia et veritas per lesum Christum facta est» 27. Qua quidem illius discipuli sententia, «quem diligebat lesus, qui et recubuit in cena super pectus eius»5S, cum in ipsum mysterium infinitae Incarnati Verbi caritatis in­ ducti simus, dignum, iustum, aequum et salutare esse videtur, Venerabiles Fratres, in suavissima eiusdem mys­ terii contemplatione aliquantisper immorari, ut luce illa collustrati, quae ex Evangelio repercussa idem mysterium illuminat, nos quoque possimus id assequi et efficere vo­ tum, de quo gentium Apostolus ad Ephesios scribens lo­ quitur: «Christum habitare per fidem in cordibus vestris, in caritate radicati et fundati, ut possitis comprehendere cum omnibus Sanctis quae sit latitudo, et longitudo, et sublimitas, ct profundum; scire etiam supereminentem scientiae caritatem Christi, ut impleamini in omnem ple­ nitudinem Dei» Divinae Redemptionis Mysterium primaria ac naturalj ratione mysterium amoris est: hoc est iusti amoris Christ» erga caelestem Patrem, cui sacrificium Crucis, amanti oboedientique animo oblatum, uberrimam infinitamque satis­ factionem defert ob culpas humani generis debitam: «Christus, ex caritate et oboedientia patiendo, maius ali­ quid Deo exhibuit quam exigeret recompensatio totius of­ fensae humani generis»so. Est praeterea mysterium mise­ ricordis amoris Augustae Trinitatis Divinique Redemptoris erga homines universos, qui quidem cum ad sua expianda scelera satis nullo modo valerent31, Christus / per haud investigabiles meritorum divitias, quas, pretiosissimo suo effuso sanguine, nobis acqulsivit, illud amicitiae pactum inter Deum hominesque redintegrare ac perficere potuit, quod primum in terrestri Paradiso ob miserandum Adae casum, deinde vero ob innumera Populi Electi peccata violatum fuerat. Itaque Divinus Redemptor —utpote le­ gitimus perfectusque Mediator noster— cum, pro incen­ sissima sua erga nos caritate, humani generis officia ac debita omnino divinis conciliaret iuribus, auctor profecto fuit ut miranda illa inter divinam iustitlam dlvinumque misericordiam conciliatio haberetur, quae salutis nostrae mysterium omnia prorsus transcendens constituit, de quo sapienter hisce verbis loquitur Angelicus Doctor: «Dicen­ dum quod hominem liberari per passionem Christi, con­ veniens fuit et misericordiae et iustitiae cius. Iustitiae qui­ dem, quia per passionem suam Christus satisfecit pro pec­ cato humani generis: et ita homo per iustitlam Christi liberatus est. Misericordiae vero, quia, cum homo per se satisfacere non posset pro peccato totius humanae natu­ rae, Deus ei satisfactorem dedit Filium suum. Et hoc fuit abundnntioris misericordiae, quam sl peccata absque sa­ tisfactione dimisisset. Unde dicitur: «Deus, qui dives est in misericordia, propter nimiam caritatem suam, qua (il­ lexit nos, cum essemus mortui peccatis, convivificavit nos in Christo»31. Ut tamen reapse possimus, quatenus mortalibus licet, «comprehendere cum omnibus sanctis quae sit latitudo, ct longitudo, el sublimitas, et profundum·33 arcanae caritatis Incarnati Verbi erga caelestem Putrem hominesque pre’· 11«. XXXI, 3; 31. 33-34 HCtr- lOAX. 1, *9. H/ir. IX, χ ri·. ” Ioan. I, 16-X7. "Ioax. XXI, w. MEpL Hl.irrç. **A»w Τλ«··ί . I!I. η. 48. *- x cd. Lroa , tora. XI, 5903, p. 4Î4. *» Ctr. Eae t Redrntf-tor; A. .4. S. XX. 19^3, p. 3482 PIUS XII, ENC. HAURIETIS AQUAS: DE CULTU COHIHS IESU «»·'>« MAI U catorum labe intectos, animadvertere oportet eius amorem humanam naturam el caducum (ragileque cornus nmin. non tantummodo spiritualem fuisse, ut Deum addecet, assumpsisse, ut sempiternae consuleret wlutiCit^a quatenus «Spiritus est Deus»34. Utique huius naturae fuit bisque infinitum amorem suum, sensibilem el amawrthX amor, quo Deus progenitores nostros Hebraeorumque pome manifestaret ac panderet. 323 pulum dilexlt; atque adeo humani,/familiaris patemique . vn?S’ qua1s‘ AP°1st0,i «entium voci resonam, ha., amoris dictiones, quae in Psalmis, in Prophetarum scriptis, scnbit: «Natum enim ex ingenito ct ineffabili Deo, Ve “a et in Cantico Canticorum leguntur, indices sunt significaadoramus ct amamus; quandoquidem propter nos tlonesquc verissimae sed spiritualis prorsus caritatis, qua factus est, ut passionum nostrarum particeps factus medi­ Deus hominum genus prosequebatur; cum contra qui spirat ci nani illis faceret»43. Ac S. Basillus, in tribus Cappadoche ex Evangelio, ex Apostolorum litteris et ex Apocalypsis Patribus primus, veros simulque sanctos fuisse asseyent paginis amor, quae quidem Cordis lesu Christi amorem sensuum affectus in Christo: «Liquet Dominum natural* describunt, non divinam solummodo caritatem, sed hu­ quidem affectus suscepisse ad confirmationem verat ner manos etiam dilectionis sensus significat; quod profecto phantasticae incarnationis; vitiosos vero affectus, çn iis omnibus, qui catholico censentur nomine, certissimum nostrae vitae puritatem coinquinans, ut incontaminata est. Etenim Dei Verbum non ficticium inaneque corpus divinitate indignos reiecisse»44. Parique modo Antiochee* assumpsit, ut iam primo Christiani nominis sacculo non­ Ecclesiae lumen, S. Joannes Chrysostomus fatetur semna nulli haeretici asseverarunt, gravissimis hisce verbis a motus, quibus Divinus Redemptor obnoxius erat, dart loanne Apostolo improbati: «Quoniam mulli seductores patefecisse omnino Integram eum humanam assumpto exierunt in mundum, qui non confitentur lesum Christum naturam: «Si enim nostrae non fuisset naturae, non a ludo venisse in carnem: hic est seductor ct antlchristus»3I; sed semel el iterum correptus fuisset»44. In Latinis autem reapse humanam naturam, individuam, integram et per­ Patribus eos libet memorare, quos hodie Ecclesia utpote fectam, ouae in purissimo Mariae Virginis sinu ex Spiritus maximos Doctores veneratur. Itaque S. Ambrosius sensi­ Sancti virtute concepta est3e, divinae Personae suae conbiles / commotiones et affectus, quorum Incarnatum Dei 13 iunxlt. Nihil Igitur ei defuit humanae naturae, quam sibi Verbum expers non fuit, ex hypostatica unione, quasi tx Dei Verbum copulavit; eam ipse profecto assumpsit nullo naturali principio oriri testatur: «Et ideo quia susctpd modo imminutam, nullo modo immutatam ad spiritualia animam, suscepit et animae passiones; non enim Deci, et ad corporea quod attinet: hoc est intellegentia ac vo­ eo quod Deus erat, aut turbari, aut mori potuisset»44. luntate ditatam cetcrisque internis extemisque cognoscendi Quibus quidem cx affectionibus S. Hieronymus praecipuum facultatibus, itemque sensuum appetitu omnibusque natu­ argumentum eruit Christum reapse humanam assumpto ralibus impulsionibus. Haec omnia Catholica docet Eccle­ naturam: Dominus noster, ut veritatem assumpti probaret sia utpote a Romanis Pontificibus ct ab Oecumenicis Con­ hominis, vere quidem contristatus est47. Sanctus autem ciliis sollemniter sancita confirmataque: «Totus in suis, Augustinus peculiari modo rationes illas animadvertit, qw totus in nostris·37; «perfectus in deitate et idem perfectus inter Incarnati Verbi affectiones intercedunt humanaeque in humanitate·3*; «totus Deus homo, et totus homo Redemptionis finem: «Hos autem humanae infirmitatis af­ Deus»3·. fectus, sicut ipsam carnem infirmitatis humanae, ac mor­ tem camis humanae Dominus lesus, non conditionis neces­ Quapropter cum nullo modo dubitari possit lesum Chrisitate. sed miserationis voluntate suscepit, ut transflprard 324 tum verum adeptum esse corpus, omnibus, qui eidem pro­ in se corpus suum, quod est Ecclesia, cui caput esse dignatus prii sunt, affectibus pollens, in quibus cruidem ceteris om­ est, hoc est, membra sua in sanctis et fidelibus suis; ut nibus amor praestat, nullum pari modo dubium esse potest sl cui eorum inter humanas tentationes contristari et de­ eum physico nostroque simili corde praeditum fuisse, cum lere contingeret, non ideo se ab eius gratia putaret aliesine excellentissimo hoc corporis membro, hominum vita, num; et non esse ista peccata, sed humanae InfirmiUui ad affectus etiam quod attinet, haberi non possit. Quamobindicia, tamquam voci praemissae concinens chores, 1U rem lesu Christi Cor, Divinae Verbi Personae hypostatice cornus eius ex ipso suo capite addisceret» . Pressius, sed unitum, ob amorem etiam et ob ceteras affectuum impul­ haud minus efficaciter hi, qui sequuntur, S. loannis Da­ siones procul dubio palpitavit, quae tamen et cum humana masceni loci Ecclesiae doctrinam manifestam praetait: voluntate, divinae caritatis plena, et cum ipso infinito •Totum quippe me totus assumpsit, ac totus toti unitu amore, quem Filius cum Patre ct cum Spiritu Sancio com­ est, ut toti salutem afferret. Nam alioquin non potuit municat, Ita congruebant omnino et consonabant, ut sanari, quod assumptum non fuit» . «Omnia igitur as­ numquam hos inter tres amores aliquid esse contrarium vel dissonans4e. sumpsit, ut omnia sanctificaret»soVcrumtamcn Dei Verbum veram pcrfectamquc naturam Animadvertendum tamen est hos Sacrarum Litterarum humanam assumpsisse sibi, ct carneum sibi effinxisse conPatrumque eclogarios, hisque similes non paucos quos non fornuvlsseque cor, quod, haud minus nuam nostrum, pos­ rettulimus, quamvis luculenter testentur lesum Christum set perpeti ac transfigi, id, dicimus, nisi in ea luce ponatur sensuum commotionibus affectibusque fuisse praeditum, et consideretur, quae non modo ex unione hypostatica et atque Idcirco humanam assumpsisse naturam ut sempiter­ substantiali elicitur, sed in ea etiam luce, quae cx humana nae nostrae consuleret saluti, nihilo secius numquam hosi ·· s«m. rui, ili. q ■^I'· , T*·*!11..»® P- c. Xdv. 3483 3484 1956 ALVI 15 PIUS XII, ENC. HAl-RIETIS AQUAS: DE CULTU CORDIS IESU illius amoris, quem cum Patre ct Spiritu Sancto commu­ nicat, sed qui tamen in ipso tantum, utpote in Verbo, quod caro factum ess, per caducum ct fragile humanum corpus nobis manifestatur, quandoquidem «in ipso inhabi­ ts omnis plenitudo divinitatis corporaliter» **. Symbolus praeterea est incensissimae illius caritatis, quae, cius in J3 animam infusa, humanam ditat Christi / voluntatem, et colus actus duplici scientia perfectissima collustratur et dirigitur, hoc est beata et indita vel infusa M. Ac denique —Idque modo magis naturali ac directo— sensibilis quoque affectus symbol us est, cura lesu Christi corpus, in sinu Virginis Mariae Spiritus Sancti opera fonnatuin, sentiendi pcrcipicndiquc vi polleat perfectissima, magis utique quam cetera omnia hominum corpora M. Cum nos Igitur Sacra Eloquia ct legitima catholicae fidei documenta edoceant In sanctissimo lesu Christi animo summam omnium vigere convenientiam et concordiam, eumque ad Redemptionis nostrae finem assequendum tri­ plicem amorem suum manifesto direxisse, idcirco patet meritissimo nos posse Divini Redemptoris Cor utpote si­ gnificantem caritatis eius imaginem, Redemptionisque no­ strae testem contemplari ac venerari, itemque mysticam veluti scalam, qua ad amplexum ascendamus «Salvatoris nostri Dei»5*. Quamobrem eius verba, actus, praecepta, rerum miracula, peculiarique modo opera illa, quae lucu­ lentius caritatem eius erga nos testantur—ut divinam insti­ tutam Eucharistiam, ut acerrimos eius cruciatus eiusque mortem, ut nobis benigne concessam Sanctissimam cius Matrem, ut Ecclesiam pro nobis conditam, ac denique Spiritum Sanctum in Apostolos et In nos missum— haec, dicimus, omnia admiremur oportet veluti triplicis eius amoris documenta; itemque oportet eius Sacratissimi Cor­ dis pulsus amantissimo meditemur animo, quibus terrenae peregrinationis tempus ipse quasi metiri visus est, usque ad supremum momentum illud, quo, ut Evangelistac te­ stantur, «clamans voce magna dixit: Consummatum est. Et inclinato capite, tradidit spiritum· 5e. Tum eius Cordis palpitatio constitit ac desiit, eiusque sensibilis amor in­ termissus est usque dum ipse, triumphata morte, e se29 polcro resurrexit. / Postquam autem eius corpus, sempiter­ nae gloriae statum adeptum, Divini Redemptoris animo, mortis victoris, iterum coniunctum est. Cor cius Sacratissi­ mum imperturbabili ac placido pulsu moveri numquam destitit nec desistet, eiusque triplicem amorem significare numquam pariter desinet, quo Dei Filius cum suo caelesti Patre devincitur et cum hominum communitate universa, cuius ipse pleno iure mysticum est caput. III Nunc vero, Venerabiles Fratres, ut ex piis hisce conslderationinus uberes possimus salutaresque colligere fructus aliquantisper meditari ac contemplari libet multiplices Ser­ vatoris nostri lesu Christi humanos divinosque affectus, quos quidem eius Cor per mortalis vitae cursum partici­ pando rettulit, ac nunc refert, aeternumque per aevum referet Ex Evangelii praesertim paginis lux nobis affulget, qua collustrati ac roborati divini huius Cordis sacrarium ingredi possumus, unaque cum Apostolo gentium admirari abundantes divitias gratiae |Dei] in bonitate super nos Christo lesu» *7. Una cum humano ac divino pulsatur amore adorandum lesu Christi Cor, postquam Maria Virgo magnanimum illud verbum «Fiat· pronuntiavit, ac Dei Verbum, ut animad­ vertit Apostolus: «ingrediens mundum dicit: Hostiam et oblationem noluisti, corpus autem aptasti mihi; holocau­ tomata pro peccato non tibi placuerunt. Tunc dixi: Ecce venio; In capite libri scriptum est de me ut faciam, Deus, voluntatem suam... In qua voluntate sanctificat! sumus per oblationem corporis Christi semel» 4e. Amore Itidem commovebatur, humanae suae voluntatis affectibus dlvinooue amori concordissimo, cum in Nazarethana domo Λ caelestia conserebat colloquia cum dulcissima/ Matre sua, et cum losepho putativo patre, cui oboediens laboriosam praestabat operam in tignariorum fabrorum arte. Ac tri­ plici illo, de quo diximus, amore exercebatur in diuturnis suis apostolicis peregrinationibus habendis; in innumeris patrandis miraculis, quibus vel mortuos ab Inferis evoca­ bat, vel omne genus aegrotis sanitatem impertiebat; in exantlandis laboribus; in sudore, fame, siti toleranda; in aoettrrnis vigiliis, quibus caelestem Patrem amantissime precabatur; In orationibus denique habendis ct in parabolts proponendis expllcandisque; Illis nominatim, quae de mi"Crf Π. 9 “Cfr. Sum. Tksol, III, q. 9, **· x-j: ed . «>»· Xl rçaj. P M3. “Cfr. Itnd- III q. 33. a. 2, od 3m. q. 4*. >· 6: ed- Leoo., m» XI, 190J. pp. 343, 433. “ Tii. m. 4. M Mattw. XXVII, 5©ς Iojm. XIX, ja II. 7. X. 3-7- xo. ° Rtc&r. η· 34g5 n. 2575 scrlcordia agunt, ut de drachmatc deperdito, de amissa ove, et de prodigo filio; quibus quidem in rebus et verbis, ut Gregorius Magnus animadvertit, Ipsum Dei Cor mani­ festatur: «Disce Cor Dei in verbis Dei, ut ardentius ad aeterna suspires» 4e. Impensiore autem caritate lesu Christi Cor permoveba­ tur, cum ex ore eius verba eliciebantur incensissimum amorem spirantia. Ita, ut exempla proponamus, cum tur­ bas defatigatas fameque affectas cerneret, exclamabat: •Misereor super turbam» <0; et cum lerusalem dilectissimam urbem suam peccatis obcaecatam prospiceret, Ideoque ex­ tremae destinatam ruinae, hoc effatum edebat· «lerusalem, lerusalem, quae occidis prophetas et lapidas eos qui ad te missi sunt, quoties volui congregare filios tuos, quemad­ modum gallina congregat pullos suos sub alas, et nolui­ sti!» ei. Ob amorem autem erga Patrem suum, ct ob san­ ctam indignationem palpitavit Cor eius, cum vidit sacrile­ gum commercium in Templo fleri, cuius violatores hisce verbis increpavit: «Scriptum est: Domus mea domus ora­ tionis vocabitur; vos autem fecistis Illam speluncam latro­ num» ®2. At peculiari amore pavoreque commotum est Cor eius cum acerrimorum cruciatuum horam iam imminere pro­ spexit, ac naturali motu ingruentibus doloribus ac morti repugnans, ex/clamavit: «Pater ml, si possibile est, transeat 331 a me calix iste» <3; invicto autem amore summaque aegri­ tudine, cum a proditore osculo exceptus, hisce verbis eum allocutus est, quae extremum videntur misericordissimi Cordis eius invitamentum amico datum, qui impio, foe­ difrago obstinatissimoque animo eum carnificibus tradi­ turus erat: «Amice, ad quid venisti? Osculo Filium hominis tradis?» e8; miseratione vero amoreque impensissimo, cum piis mulieribus sibi illacrimantibus, immeritum crucis sup­ plicium subisuro, dixit: «Filiae lerusalem, nolite flere super me, sed super vos ipsas flete, et super filios vestros...; quia si in viridi ligno haec faciunt, in arido quid fiet?» °’ Ac tandem Divinus Redemptor, ex cruce pendenti Cor suum sensit variis vehementibusque aestuare affectibus, hoc est amoris flagrantissimi, consternationis, misericor­ diae, incensissimi desiderii, serenaeque requietis; quos qui­ dem affectus haec effata significanter indicant: «Pater, di­ mitte illis; non enim sciunt quid faciunt» ··; «Deus meus, ut quid dereliquisti me?» «Amen dico tibi, hodie mccum eris in Paradiso» ··; «Sitio» n; «Pater, in manus tuas com­ mendo spiritum meum»70. Quisnam vero queat illos Divini Cordis pulsus, inflnlt eius amoris Indices, digne describere, quos iis temporis momentis edidit, cum maxima dona hominibus impertiit: hoc est semet ipsum in Eucharistiae Sacramento, Sanctis­ simam Matrem suam, ac sacerdotale nobiscum communi­ catum munus? Etiam antequam Ultimam Cenam cum discipulis suis manducaret, Christus Dominus, cum nosceret se institu­ turum esse/ Sacramentum Corporis ct Sanguinis sui, cuius 33 2 effusione Novum Foedus consecrandum erat. Cor suum senserat vehementibus excitari motibus, quos Apostolis hisce verbis significavit: «Desiderio desideravi hoc pascha manducare vobiscum, antequam patiar» n; qui quidem mo­ tus vehementiores etiam procul dubio fuere, cum «accepto pane, gratias egit, et fregit, et dedit eis dicens: Hoc est Corpus meum, quod pro vobis datur, hoc facite In meam commemorationem. Similiter et calicem, postquam cena­ vit, dicens: Hic est calix novum testamentum in Sanguine meo, qui pro vobis fundetur»71. Merito igitur asseverari potest divinam Eucharistiam utpote Sacramentum et Sacrificium, quorum alterum ho­ minibus impertit, alterum vero ipsemet perpetuo immolat «ab ortu solis usque ad occasum» 7’, itemque sacerdotium dona profecto esse Sacritisslmi Cordis lesu. Cuius quidem Sacratissimi Cordis pretiosissimum quoque donum est, ut diximus, Maria Dei Mater alma, nostrumque omnium amantissima Mater. Quae enim Redemptoris nostri Genetrix fuit secundum carnem, eiusque socia in Hevae filiis revocandis ad divinae gratiae vitam, ea merito fuit totius humani generis spiritualis salutata Mater. Quam ad rem S. Augustinus de ea scribit: «Plane mater membrorum Salvatoris, quod nos sumus quia cooperata est caritate, ut fideles in Ecclesia nascerentur qui illius capitis mem­ bra sunt» 74. Atque incruento sui Ipsius dono, sub specie panis ct ep. 31 -U P. L· LXXVII, 70Λ ·· Mac VIII, t n Mattii. XXIII, 37· '· Μλττμ XXI. 13. “ Matth XXVI, 37. XXVI. 5* Lvc. XXII, 48. ” Lvc XXIII. ,5 p «L«. ΧΧΠΙ 3. ’’Mattii. XXVII, 46. ·· Lee- XXIII, 43. ·· Ioajt XIX »«15? XXIII. 46. "Lvc. XXII. 13- * Lvc ΧΧΠ. 17-20 ’· Mal I 11 ’· £>< MMd» tvpRUuXr. VI: F. L. XL, J77. 3436 PIUS XII, ENC. HAURIETIS AQUAS: DE CULTU CORDIS 1ESU 1050 ΛΙΛ1 1.1 vini, Senator noster lesus Christus adiungere voluit, tam­ Spiritus donum; qui quidem est Spiritus Patris ct Filii quam praecipuus documentum Intimae infinitacque cari­ ex quo et Ecclesiae ortus et cius mirabilis propagatio pan­ tatis suae, cruentum Crucis Sacrificium. Qua quidem agendi ditur ad universas ethnicorum gentes, quas idolorum cul­ ratione exemplum praebuit excelsae illius caritatis, quam tus, fraternum odium, morum corruptio ac violentia foe­ quasi summam amoris metam discipulis suis proposuerat daverant. Haec divina caritas est Cordis Christi eiusque hisce verbis: «Maiorem hac dilectionem nemo habet, ut Spiritus pretiosissimum donum; quae Apostolis et Marty­ 333 animam suam ponat quis pro amicis/ suis»7f. Quamobrem ribus fortitudinem illam impertiit, qua roborati ad mortem lesu Christi Filii Dei amor, per Golgothae Sacrificium usque, heroum more obi tam, certaverunt, ut Evangdii ipsius amorem luculenter significanterque patefacit: «In veritatem praedicarent effusoque sanguine testarentur, hoc cognoscimus caritatem Dei, quoniam ille animam quae Ecclesiae Doctoribus studium incensissimum Indidit suam pro nobis posuit; et nos debemus pro fratribus ani­ catholicae fidei illustrandae tutandacquc; quae Confesso­ mam ponere·7·. Ac reapse Divinus Redemptor noster rum virtutes aluit, cosque ad utilissima mlrandaque exci­ amore magis quam vi carnificum Cruci affixus est; elusque tavit opera suae cctcrorumque saluti aeternae ac tempo­ voluntarium holocaustum supremum donum est, quod sin­ rariae profutura; quae denique Virginibus suasit ut sponte gulis hominibus impertiit secundum pressam illam Apo­ iucundeque sensuum voluptatibus abstinerent, seseque stoli sententiam: «Dilexit me, et tradidit semetipsum pro omnino caelestis Sponsi amori consecrarent. Divinae huic me»77. caritati celebrandae, quae cx Incarnati Verbi Corde exun­ dans, in omnium credentium animos Sancti Spiritus ope Nullum igitur dubium esse potest sacratissimum Cor infunditur, gentium Apostolus illum victoriae hymnum lesu, cum sit, intima prorsus ratione, Incarnati Verbi vi­ edidit, qui lesu Christi Capitis eiusque mystici corporis tae particeps, atque adeo velutl Divinitatis instrumentum membrorum triumphum de iis omnibus praedicaret, quae assumptum fuerit, haud minus quam cetera humanae na­ instaurandum inter homines Divinum amoris Regnum turae membra, in divinae gratiae divinaeque omnipoten­ Suovis modo praepedirent: «Quis... nos separabit a caritate tiae operibus exsequendis78, legitimum etiam immensae hristi? tribulatio? an angustia? an fames? an nuditas? illius caritatis symbolum esse, qua permotus Senator no­ an periculum? an persecutio? au gladius?... Sed in his ster per suum profusum Sanguinem mysticum cum Ecclesia omnibus superamus propter eum qui dilexit nos. Certus/ 3M Inivit matrimonium: «Per caritatem pro Ecclesia sibi in sum enim quia neque mors, neque vita, neque angeli, sponsam coniungenda passus est» '9. Ex vulnerato igitur neque principatus, neque virtutes, neque instantia, neque Redemptoris Corde Ecclesia, utpote Redemptionis San­ futura, neque fortitudo, neque altitudo, neque profundum, guinis administra, nata est, ex eodemque Sacramentorum neque creatura alia poterit nos separare a caritate Dei, gratia, ex qua Ecclesiae filii supernam vitam hauriunt, quae est in Christo lesu Domino nostro» ae. uberrime profluxit, ut in sacra Liturgia legimus; «Ex Corde Nihil igitur vetat quominus sacratissimum lesu Christi scisso Ecclesia Christo iugata nascitur... Qui Corde fundis Cor adoremus, utpote particeps atque naturale ac signiHgratiam»Sô. De cuius symboli ratione, quae ne antiquis quidem Patribus scriptoribusque ecclesiasticis ignota erat, ·cantissimum symbolum inexhaustae illius caritatis, qua Divinus Redemptor noster adhuc flagrat erga hominum Doctor Communis, quasi eorundem vocibus resonans, haec genus. Illud siquidem, etsi mortalis huius vitae perturba­ scribit: «Ex latere Christi fluxit aoua ad abluendum, san­ tionibus iam onnoxium non est, vivit tamen ae palpitat, guis autem ad redimendum. Et ideo sanguis competit sa­ atque indissolubili modo cum Divini Verbi Persona, et in cramento Eucharistiae, aqua autem sacramento Baptismi; ipsa et per ipsam cum divina voluntate eius coniungitur. 33-1 qui tamen habet vim/ ablutivam ex virtute sanguinis Chri­ Quamobrem, cum Cor Christi redundet divino humanoque sti» ·*. Quod heic de latere Christi scribitur, a milite vulne­ amore, et cum omnium gratiarum thesaurorum praedives rato ct aperto, idem de Corde eius dicendum est quod pro­ sit, quos Redemptor noster sua vita, suis cruciatibus sua­ fecto lancea suo ictu attigit, quandoquidem miles ca de que morte acquisivit, fons est profecto perennis illius cari­ causa eam vibraverat, ut de lesu Christi cruci fixi morte tatis, quam ipsius Spiritus effundit in omnia mystici sui certo modo constaret. Quamobrem Sacratissimi Cordis lesu vulnus, lara mortali hac vita functi, per saeculorum decur­ corporis membra. sum vivida Imago est illius caritatis sponte editae, qua Cor igitur Servatoris nostri imaginem quodammodo re­ Deus Unigenam suum hominibus redimendis dedit, et qua fert divinae personae Verbi, itemque duplicis naturae, Christus nos omnes tam vehementer adamavit ut semet humanae nempe divinaeque; atque in eo considerare pos­ ipsum pro nobis in Calvariae loco cruentam hostiam im­ sumus non modo symbolum sed etiam velutl summam molaret: «Christus dilexit nos, et tradidit semetipsum pro totius mysterii nostrae Redemptionis. Cum sacratissimum nobis oblationem et hostiam Deo in odorem suavitatis» **. lesu Christi Cor adoramus, in ipso et per Ipsum tum increatum Divini Verbi amorem, tum humanum pariter eius Postquam Servator noster ad caelum ascendit una cum amorem cetcrosque affectus atque virtutes adoramus corpore aeternae gloriae splendoribus ornato, seditque ad quandoquidem uterque amor Redemptorem nostrum per­ dexteram Patris, flagrantissimo amore, quo etiam Cor eius movit ad sese pro nobis universaque Ecclesia Sponsa sua palpitat. Ecclesiam suam sponsam prosequi non deslit. In immolandum, secundum Apostoli sententiam: «Christus di­ manibus siquidem, In pedibus et in latere fulgentia vulne­ lexit Ecclesiam, et se ipsum tradidit pro ca, ut illam sancti­ rum signa praefert, quae triplicem ab se adeptam victoriam ficaret, mundans lavacro aquae In verbo vitae, ut exhiberet repraesentans, hoc est de daemone, de peccato, de morte; atque habet Itidem In Corde suo, quasi in scrinio pretiosis­ ipse sibi gloriosam Ecclesiam, non habentem maculam, simo repositos, immensos illos meritorum thesauros, tri­ aut rugam, aut aliquid huiusmodi, sed ut sit sancta et plicis eiusdem triumphi fructus, quos redempto humano immaculata»l7./ generi largiter impertit. Haec est veritas consolationis ple­ Ut Christus dilexit Ecclesiam, ita triplici eo amore, de na, ouam Apostolus gentium hisce verbis asseverat: «Aquo diximus, eam adhuc impensissime adamat, qui quidem scendens In altum captivam duxit captivitatem, dedit dona eum quasi advocatum 89 nostrum permovet, ut gratiam hominibus... Qui descendit, ipse est ct qui ascendit super nobis et misericordiam conciliet a Patre, «semper vivens omnes caelos, ut Impleret omnia» ad Interpellandum pro nobis» .*·. Preces, quae ex inex­ hausto eius amore eliciuntur et admoventur ad Patrem Spiritus Sancti donum, ad discipulos missi, primum est signum perspicuum munificae caritatis eius post trium­ intermittuntur numquam. Ut «in diebus camis suae»’·, ita nunc in Caelis trimphans. Caelestem Patrem haud mi­ phalem ascensum ad dexteram Patris. Siquidem post dies nore efficacitate adprecatur; elque, qui «sic dilexit mundum, decem, Spiritus Paraclltus a caelesti Patre datus super cos ut Filium suum Unigenitum daret; ut omnis qui credit descendit, In Cenaculo congregatos, secundum illud, quod in eum non pereat, sed habeat vitam aeternam»·1, Cor In Ultima Cena promiserat: «Ego rogabo Patrem, et alium 335 Paraclitum dabit/ vobis, ut maneat voblscum in aeter­ suum ostendit vivum, et quasi sauciatum impensioreque aestuans amore, quam cum exanimum Romani militis num» M. Qui ouidem Spiritus Paraclitus, cum sit mutuus Amor personalis, hoc est Patris erga Filium et Filii erga lancea vulneratum est: «Proptcrea vulneratum est (Cor Patrem, ab utroque mittitur, ac species indutus quasi lin­ tuum), ut per vulnus visibile vulnus amoris invisibile vi­ deamus» ··. guarum ignis in eorum animos Infundit divinae caritatis copiam ccterorumquc caelestium charismatum. Huius di­ Haud dubium igitur est caelestem Patrem, «qui etiam vinae caritatis Infusio ab eo etiam Corde Servatoris nostri proprio Filio suo non pepercit, sed pro nobis omnibus tra­ orta est. «In quo sunt omnes thesauri sapientiae et scientiae didit illum·’3, a tanto Advocato tam vehementi amore absconditi» ·». Est enim haec caritas lesu Cordis eiusque rogatum, per cum nullo non tempore uberem demissurum esse in homines universos divinarum gratiarum copiam. "lox*. XV, «j. ·· I Ioan. HI. t6. ” Gal 11. ao. ” Cfr. S Γπομ., Sw·» Ill, q. t<). *· î Μ. Leon-, tem XI. 1903. P- 3*9- "Sum. . q. 41. >. i ad cd- Leon . XII» P 8x. ••HtTzn. *-3 Ve*p. Fenti Suhi Cordi» lenu. ·· Sum. Huol., Ill, q. 66, a % *1 1® M Lenn, Um. XII. v*j6, p. 6$. ·· EfA, V. 1. ·· Epk. IV, ·. ta ·· loAM. XIV, 16. ·· Coi. Π3. 3487 vi?*?.' « P* V· ’5-37. ·· Cfr. I loan. Π, X. ·· H* nL mvtfw» ’7*« ΙΠ· X6' ” Opusc. X: νϊπ n q °·?*™ Ad Claras Aquas (Qaaracrhl) 1898, tom. VIII, p. 164; cfr. S, Thom., Sum. Tkjol ΙΠ q «. a .. M. tote. XI. X9O3. p. 513. »» m ΙΠ,^λ 3488 I95U.\1AI 15 1 PIUS XII. ENC. HAURIETIS AQUAS: DE CULTU CORDIS IESU IV affecti, immensi amoris eiusdem quasi testimonia perfrin­ gentia animos quam maxime. Proinde, ut patet, ea, quae S. Margaritae Mariae revelata sunt, nihil novi doctrinae catholicae attulerunt. Earum autem momentum in eo est, 3uod Christus Dominus—Sacratissimum Cor suum oslcnens— modo extraordinario et singulari mentes hominum ad mysterium amoris misericordissimi Dei erga genus hu­ manum contemplandum colendumque advocare voluit. Hac siquidem peculiari manifestatione Christus Cor suum ex­ pressis ac repetitis verbis indicavit tamquam symbolum, quo homines ad cognitionem et agnitionem amoris sui allicerentur; simulque tamquam signum et pignus consti­ tuit misericordiae et gratiae pro Ecclesiae necessitatibus nostrorum temporum. Praeterea hunc cultum ex ipsis Christianae doctrinae dimanare principiis, eo aperte demonstratur, quod Sedes Apostolica prius approbavit hoc sollemne liturgicum quam scripta S. Margaritae Mariae; nam, non proprie rationem habens privatae cuiusvis patefactionis divinitus patratae, sed fidelium votis benigne obsecundans, Sacrum Consilium religionis ritibus praepositum, decreto die xxv mensis lanuarii anno mdcclxv lato, et a Decessore Nostro Clemente XIII die vi mensis Februarii eiusdem anni approbato, Episcopis Polonis et Romanae Archiconfratemitati a Sa­ cratissimo Corde lesu, quae vocatur, festum liturgicum concessit celebrandum; quod quidem Apostolica Sedse eo consilio fecit ut hoc modo ampliaretur cultus iam / existens 341 ac vigens, cuius esset «symbolice renovare memoriam illius divini amoris» ®9, quo Servator noster impulsus est ut vic­ timam se praeberet hominum crimina expiantem. Primam vero hanc approbationem, privilegii nomine factam certisque arctatam finibus, altera post unum fere saeculum est subsecuta, longe maioris momenti ac sollem­ nioribus concepta verbis. Decretum dicimus, ut supra me­ moravimus, a Sacro Consilio religionis ritibus tuendis die xxiii mensis Augusti anno mdccclvt editum, quo De­ cessor Noster imm. mem. Pius IX, preces Episcoporum Galliae et universi fere nominis Catholici admittens, festum Sacratissimi Cordis lesu ad totam pertinere iussit Eccle­ siam, ab eaque rite celebrari mandavit100. Quod factum non immerito sempiternae est christlfidelium memoriae commendandum, nam, quemadmodum In liturgia eiusdem sollemnis scriptum videmus: «Exinde cultus Sacratissimi Cordis quasi flumen exundans, prolutis impedimentis om­ nibus, per totum se orbem effudit». Ex iis, quae hactenus, Venerabiles Fratres, exposuimus perspicue patet e divinis litteris, ex doctrina a maioribus tradita, e sacra liturgia, quasi e liquido altoque fonte, fidelibus repetendum esse cultum Sacratissimi Cordis lesu, si in intimam cius naturam cupiant penetrare, eamque ple méditantes, pabulum accipere ad alendum augendumoue religionis ardorem. Quodsi cultus hic assidue, mente Illu­ minata altiusque perspiciente exerceatur, fieri non potest quin animus fidelis ad suavem illam cognitionem caritatis Christi perveniat, quae summam efficit vitae christinnc, ut Apostolus, de se ipso expertus, docet: «Huius rei gratia flecto genua mea ad Patrem Domini nostri lesu Christi... ut det vobis secundum divitias gloriae suae virtute corro­ borari per Spiritum eius in interiorem hominem; Christum habitare per fidem in cordibus vestris, in caritate,' radicati 342 et fundati; ut possitis... scire etiam supereminentem scien­ tiae caritatem Christi, ut impleamini in omnem plenitudi­ nem Dei» 101. Cuius omnia complectentis plenitudinis Del clarissima imago est ipsum Cor Christi lesu: plenitudinem dicimus misericordiae, quae propria est Novi Testamenti, in quo «benignitas et humanitas apparuit Salvatoris nostri Dei» 105, nam: «Non misit Deus Filium suum in mundum ut iudicet mundum, sed ut salvetur mundus per ipsum» l0’. Ecclesiae igitur, hominum magistrae, semper fuit per­ suasum, ex quo priora de cultu Sacratissimi Cordis lesu legitima edidit documenta, primarias huius rationes, hoc est actus amoris et satisfactionis, quibus infinitus amor Dei erga mortalium genus colatur, minime esse materialisait, qui dicitur, ct superstitionis veneno infectas, sed eundem cultum esse formam pietatis, quo plane perficiatur religio ad animum attinens et vera omnino, quam ipse Servator, mulierem Samaritanam allocutus, praenuntiavit.* «Venit hora, et nunc est, quando veri adoratores adorabunt Patrem in spiritu et veritate. Nam ct Pater tales quaerit, qui adorent cum. Spiritus est Deus; et cos, qui adorant eum, In spiritu ct veritate oportet adorare» 167-168. ·· Cfr. A. Gamdiluxi. ZU-rhi ruisse pietate, qua homines, supernis cumulati muneribus, auihj^lüa, >857. n. 4579. torn. III, p. 174. »»· Cfr Λσ. 5 C. Ru , «pwd N in adorandum Redemptorem et gloriosa eius vulnera erant Njllxa, Z>/ fctlw Kx-raJuji-n Gwin Zrt« ft famini L 5 rd. Don., tom. XI. 1903. P 467. ·· Lvc. XII. »· Ιολχ. XIX. 3Γ. Cfr. Zach. XII, io- ••Cfr Litt- Enc. MurnnhnimfU 34S9 Manat, 5.· ed-. Inn num Dei famulatus magis debitus ac necessarius sici Cordis lesu intercedunt et duplicem amorem, spiritua­ esse potes!, itemque nobilior ac suavior, quam qui amori lem quidem, humanum scilicet ac divinum. Hi enim amovaleat inservire? Quid vero Deo gratius acccptiusque fa­ rrs non tantum una simul exsistentes dicendi sunt in mulatu illo, qui divinae caritati obsequatur, quique amo­ adorabili Persona Divini Redemptoris, sed etiam Inter se ris causa ipsi praestetur, quandoquidem quodlibet servi­ naturali nexu coniunctl, quatenus divino humanus sensltium ultro exhibitum quodammodo donum est, atque amor bfilsque sublcluntur, atque filius analogicam similitudinem •habet rationem primi doni, per quod omnia dona gratuita referunt. Non autem contendimus Cor lesu ita esse Intelle­ donantur»? 112. Summo igitur in honore habenda est ea gendum ut In eo habeatur et adoretur imago formalis, qua religionis forma, cuius ope homo magis Deum coiit ac dicitur, seu signum perfectum ct absolutum eius amoris diligit, seseque facilius atque expeditius divinae devovet divini, cum intima huius essentia nullo modo adaequari caritati; et quam ipse Redemptor noster proponere chripossit quavis creata imagine; sed christifldelis. Cor lesu stianoque populo commendare dignatus est, itemque Summi excolens, una cum Ecclesia signum adorat et quasi vesti­ Pontifices memorandis editis documentis tutati sunt magium Caritatis divinae, quae eo progressa est ut etiam gnlsque laudibus exornarunt. Quamobrem temerariam ac Corde Verbi Incarnati hominum genus adamaret tot fladetrimentosam rem egerit Deumque ipsum offenderit gltils contaminatum. quisquis insigne hoc a lesu Christo Ecclesiae datum benefi­ Neccsse est ergo ut in hoc doctrinae capite tanti mo­ cium parvi existimaverit. menti tantaeque prudentiae unusouisque animo semper Quae cum ita sint, haud dubium est quin christifidelcs, teneat veritatem naturalis symboli, quo physicum Cor sacratissimo Redemptoris Cordi obsequium tribuentes, offi­ lesu ad Personam Verbi refertur, totam niti in veritate cio/ obtemperent sane gravissimo, quo Deo servire tenen- MT : primaria hypostaticae unionis; sl auis autem verum esse tur. ac simul Creatori Redemptorique se suaque omnia hoc negaverit, falsas opiniones, ab Ecclesia non semel addicant, sive quae intime sentiunt, sive quae In vitae relectas. Instauret, utpote quae uni Personae in Christo, actione operantur, pareantque hoc modo divino illi man­ ulraque tamen natura distincta manente et Integra, ad­ dato: «Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, versentur. el ex tota anima tua. et ex tota mente tua, et ex tota vir­ Qua praecipua veritate constituta, mente percipimus tute tua» UJ. Iisdem praeterea firma certitudo est, se ad Cor lesu esse cor personae divinae, hoc est Verbi Incarnati, Deum colendum non ob privatum commodum praecipue atque adeo eo repraesentari et quasi sub oculos subici permoveri, quod corpus vel animum, praesentem vel ae­ totum amorem, quo nosmet est complexus et ctiamnum ternam vitam rcspiclat, sed ob ipsius Dei bonitatem, cui complectitur. Quam ipsam ob causam tantum est cultui obsequium praestare contendunt, tum redamando, ado­ Sacratissimi Cordis tribuendum ut existimetur absolutis­ rando, eidemque debitas persolvendo grates. Nisi ita sit, sima, sl usum et exercitationem spectet, professio Chri­ cultus Sacratissimi Cordis lesu germanae Christianae reli­ stianae religionis. Haec enim est religio lesu, quae tota gionis indoli minime congruat, cum homo huiusmodi ob­ posita est In Mediatore homine ac Deo: Ita ut ad Cor Del sequio non divinum amorem praesertim colat; atque adeo perveniri nequeat nisi per Cor Christi, quemadmodum haud Immerito uti aliquando fieri solet, de nimio sui Ipse ait: «Ego sum vin, et veritas, et vita. Nemo venit ad ipsius nmorc ac sollicitudine arguuntur, qui nobilissimum 315 Pa trem, nisi per me«Quae cum ita sint, facile colligi­ hoc pietatis genus perperam intellegunt aut minus recte mus cultum Sacratissimi Cordis lesu, ad Ipsam rei naturam in usum deducunt. Quamobrem firmiter omnes persuasum ouod attinet, esw cultum amoris, quo Deus per Icsum nos habeant. In cultu augustissimo Cordi lesu exhibendo, non dficxlt, ae simul nostri exercitationem amoris, quo in Deum et In ceteros ferimur homines; vel, ut aliis utamur externa ^pietatis opera primas potioresque habere partes, C/xvtrt Sr PAtirr, IQ X«nrrirbrh it&T. Bulianum I7J4. t»'m VIÎ1. p. 441 II·!!. q. 81 a. t 4«i jm: Μ |z-»« . t-ttj IX, ι·-υ, p *” Ioaw XIV 6. ··· lOAjr. XIII. 54: 3191 Vîî JI· x 1 torn. IX. n. 1R7 ·.«. IV. , .M, p. ... >Ux? iti Evang. S. Jaann m e ΧΙΠ î Λ n ... . t L ΦΛ .. Λ M 3492 Ι95β MAI 15 oec causam potissimum ex beneficiis esse petendam, quae Christus Dominus idcirco privatis pollicitationibus spopon­ dit, ut homines praecipua catholicae religionis officia, amoris nempe atque expiationis, ferventiore studio persol­ verent, atque ita suo etiam ipsorum spirituali emolumento quam maxime consulerent. Itaque, ad istiusmodi devotionis formam alacriter am­ plectendam, universos Nostros compellimus in Christo filios, sive qui defluentes ex Redemptoris Corde salutares aquas haurire iam assuescunt, sive praesertim qui specta­ torum more curioso dubitantique animo eminus adspiciunt. Sedulo lidem considerent dc cuitu agi, ut iam diximus, qui in Ecclesia iam diu invaluit, ipsisoue Evangeiicis Litteris solide innititur, cui doctrina/ a maioribus tradita sacraque Liturgis aperte favent, ct quem Romani ipsi Pontifices innumeris amplisslmisquc laudibus extulerunt; qui quidem non satis habuerunt festum In honorem augustissimi Re­ demptoris Cordis instituere el ad universam Ecclesiam pertinere, verum etiam auctores fuerunt qui eidem Sacra­ tissimo Cordi universum humanum genus solemn! ritu di­ carent ac devoverent IU. Accedunt denique uberes laetissimique fructus exinde in Ecclesiam derivati, hoc est innnmeri ad Christianam religionem reditus, multorum fi­ des vividius excitata, arctior christifidelium cum amantissimo Redemptore nostro coniunctio: quae omnia hisce potissimum novissimis decenniis crebrioribus luculentioribusque significationibus ante oculos prodiere. Dum mirandum huiusmodi circumspicimus spectaculum, pietatem scilicet erga Sacratissimum Cor lesu tam late apud omnes christifidelium ordines propagatam atque in­ censam, grato sane iucundoque perfundimur consolationis sensu; ac postquam debitas persolvimus Redemptori nostro grates, qui bonitatis infinitus est thesaurus, facere non possumus quin lis omnibus paterno animo gratulemur qui sive c clero, sive ex laicorum ordine in hunc promovendum cultum actuosam suam contulerunt operam. Quamquam vero, Venerabiles Fratres, pietas in Sanctis­ simum Cor lesu salutares ubique peperit Christianae vitae fructus, neminem tamen fugit, militantem In terris Eccle­ siam, ac praesertim civilem hominum consortionem, non­ dum plenam illam attigisse absolutamque perfectionis formam, quae lesu Christi, Mystici Ecclesiae Sponsi hu­ manique generis Redemptoris, volis optatisque respondeat. Haud pauci enim Ecclesiae filii huius matris vultum, quem iu se ipsi referunt, nimiis maculis, nimiis rugis deturpant; M non omnes christifideles ea morum/ sanctitudine nitent, ad quam divinitus vocantur; peccatores in male relictam Patris domum non omnes sunt reversi, ut inibi denuo sidam primam 115 induant atque anulum, fidei erga animi sui sponsum Insigne, digito recipiant; non omnes ethnici homines inter membra Mystici Corporis Christi adhuc sunt cooptati. Nec satis. Nam si acerbo Nos afficit dolore laninescens bonorum fides, quorum in animis, fallaci terre­ strium rerum cupiditate deceptis, divinae caritatis ardor defervet, ac pedetemplim restinguitur, multo vehementius excruciant impiorum hominum molimina, qui, voluti ab Inferno hoste excitati, nunc cum maxime, implacabili aper­ toque odio flagrant in Deum, in Ecclesiam, ac praesertim Ia Eum qui in terris Divini Redemptoris personam gerit, eiusque erga homines caritatem repraesentat, secundum vulgatissimam illam Mediolanensis Doctoris sententiam ds enim Interrogatur de quo dubitatur, sed Dominus non dubitat qui (Petruml interrogat, non ut disceret, sed ut doceret quem elevandus in caelum, amoris sui nobis vica­ rium relinquebat* ι1β. Re quidem vera odium in Deum in eosque qui Dei vice legitime funguntor, eiusmodi delictum est, quo maius num­ quam patrare possit homo, ad Dei Imaginem et similitu­ dinem creatus, necnon ad eius perimendam amicitiam perfectam perpetuoque in caelo mansuram destinatus; si­ quidem odio In Deum quam maxime a Summo Bono homo dhiungitur, eodemque impellitur ad respuendum a seipso a luisque proximis quidquid a Deo proficiscitur, quidquid cum Deo coniungit, quidquid ad Deum perfruendum per­ ducit, hoc est veritatem, virtutem, pacem, iustitiam 11?. Cum igitur, pro dolor, cernere sit, eorum numerum, qui aeterni Numinis hostes sc lactant, alicubi crebrescere, itemque commenticia materialismi placita re ct opinione propagari, effrenamque cupiditatum licentiam passim ex­ tolli, quid mirum si multorum in animis deferveat caritas, quae Christianae religionis suprema lex est, quae verae perfectaeque iustitiae fundamentum exstat firmissimum ΧΙΠ, Eoe. Annum Sartum. Ac!a Lronif, vol. XIX. IQOO. P- 71 · 1**· S C Riiutm. is lun. 1S99, in Dtcr. Aulh. III. n. 3712; pJî5z>,i?l,c MjT fvrtmm Mcmtfor: A. A. S. 192*, P *77 * £.*vv’ 2’ «'EtMrf A. A. S XXI. „39. P γ ÎLE «761. » Lve-XV». £ ££ m ΕΐΛηζ. ut. Lu:am, 1. X, η. i75- ".L.AV, a. 3493 n. 2575 PIUS XII, ENC. IIAL’KIETLS AQUAS: DE CULTU CORDIS IESU et quae pacis castarumque deliciarum fons est praecipuus? Etenim, ut Servator noster admonuit: «Quoniam abunda­ vit iniquitas, refrigescet caritas multorum·1,e. Tot malorum oblato conspectu, quae, si alias umquam, hodie potissimum singulos homines, domesticos convictus, nationes, universumque terrarum orbem tam acriter per­ turbant, undenam est. Venerabiles Fratres, medicina quae­ renda? Num pietatis forma inveniri potest, quae augustis­ simo Cordis /esu cultu praestantior sit, quae congruentius respondeat propriae catholicae fidei indoli, quae aptius hodiernis Ecclesiae atque humani generis necessitatibus succurrat? Quodnam religionis obsequium hoc nobilius, suavius, salubrius, quandoquidem cultus, de quo agitur, totus In ipsam Dei caritatem 119 dirigitur? Denique quid efficacius caritate Christi —quam pietas erga Sacratissi­ mum Cor lesu cotidie magis auget et fovet— christifideles permovere potest ad evangelicam legem in vitae actionem reapse deducendam, qua quidem posthabita, ut praeclare monent Spiritus Sancti verba: «Opus iustitiae pax» 12°. haudquaquam veri nominis pacem inter homines haberi licet? Quapropter, proximi Decessoris Nostri exemplum secuti, universis Nostris in Christo filiis perplacet iterum illa mo­ nitoria adhibere verba, quibus Leo XIII, imm. mem., ad exitum vergente superiore saeculo, christifideles omnes allocutus est, itemque quotquot de sua ipsorum deque civilis societatis salute sincero animo sunt solliciti: «En alterum hodie oblatum oculis auspicatissimum divinîssîmumque signum: videlicet Cor lesu sacratissimum... splen­ didissimo candore inter flammas elucens./ In eo omnes collo- 351 candae spes: ex eo hominum petenda atque exspectanda salus» 121. Flagrantissimis quoque Nostris in optatis est, ut devo­ tionis obsequium erga Cor lesu tamquam unitatis, salutis, pacis vexillum sibi habeant et fontem omnes qui Christiano gloriantur nomine, quique ad Regnum Christi in orbe stabiliendum operose decertant. Attamen ne quis putet, huiusmodi obsequio aliquid ex ceteris detrahi religionis formis, quibus populus Christianus, Ecclesia duce, divinum prosequitur Redemptorem. Sed contra incensa erga Cor lesu pietas cultum praesertim sacratissimae Crucis, nec­ non amorem erga augustissimum altaris Sacramentum pro­ cul dubio fovebit et provehet. Enimvcro asserere possumus —quod quidem ea, quae S. Gertrudi ac S. Margaritae Mariae a lesu Christo revelata sunt, mirabili modo illus­ trant— neminem umquam de lesu Christo cruci affixo apta prorsus ratione sentire, nisi cui mystica ipsius Coniis penetralia patuerint. Nec facile percipere erit vim amoris, quo Christus compulsus nobis se ipse exhibuit spirituale alimentum, nisi peculiari modo Eucharistici Coniis lesu cultum fovendo, cuius est recolere, ut verbis utamur De­ cessoris Nostri fel. rec. Leonis XIII, «supremae dilectionis actum quo Redemptor Noster omnes Cordis sui divitias effundens, ut nobiscum ad exitum usque sacculorum mo­ ram ageret, adorabile instituit Eucharistiae Sacramen­ tum» 12!. Etenim «non minima eius Cordis particula est Eucharistia, quam nobis ex tanta Cordis sui dedit cari­ tate» 125. Denique, desiderio vehementer permoli firma opponendi repagula impiis osorum Dei et Ecclesiae machinationibus, itemque domesticam et civilem societatem ad Del proximorumque amo/rem Iterum adducendi, asseverare non du- 352 bitamus, cultum Sacratissimi Coniis lesu efficacissimam divinae caritatis disciplinam esse; divinam caritatem dici­ mus, qua nitatur oportet Regnum Dei in singulorum ani­ mis, in domestico convictu, In nationibus stabiliendum, quemadmodum idem Decessor Noster piae mem. sapien­ tissime monet: «lesu Christi regnum a divina raritate vim et formam sumit: diligere sancte atque online, eius est fundamentum et summa. Ex quo illa necessario fluunt, officia inviolate servare: nihil alteri dc iure detrahere: humana caelestibus Inferiora ducere: amorem Dei rebus omnibus anteponere» lu. Quo vero ex cultu erga augustissimum Cor lesu in Christianam familiam, imo ct in omne genus hominum copiosiora emolumenta fluant, curent christifldeles. ut ei­ dem cultus etiam erga Immaculatum Del Genetricis Cor arcte copuletur. Cum enim ex Dei voluntate in humanae TVxJ. IMI, q. 34. a. j: «1 Leon., tam. VIII p. “Ήιπμ XXIV, 12. l»»Ctr. Eoe ATis/rm/uHm*! .4 .4 5, χχ, p. j66. >»· Is. XXXII. ïy. 01 Enc. Jw·· $«τμκ Acte bwu, vol XIX 1QOO. P. 7X Ετκ-. MùrrcnHtrimtf AWcm^wr .4. Λ. XX. i-qjJI. p «·» Lut Apoef. pnAwt j Gxnir Ewtam/io» îciu aJ S Z.u. Jr Urb* em&iur, 17 Frbc. tqot <îAi Lfomt, voL XXU, toot p «.* ui cfr Enc. Mime canari,, 12 Mau xçor 4rte wi XXlLi«Enc Fj-rttv λΐι 3494 n. 2576 SC SACR., NORMAE CIRCA MATRIMONIA INTER EMIGRANTES 1956 MAI 15 Redemptionis peragendo opere Beatissima Virgo Maria cum Christo fuerit indivulse coniuncta, adeo ut ex lesu Christi caritate eiusque cruciatibus cum amore doloribus­ que ipsius Matris intime consociatis sit nostra salus pro­ fecta, congruit omnino ut a Christiano populo, quippe qui a Christo per Mariam divinam vitam sit adeptus, post debita erga Sacratissimum Cor lesu exhibita obsequia, etiam Cordi amantlssimo caelestis Matris adiuncta pietatis, amoris, grati explantisque animi studio praestentur. Cui quidem sapientissime suavissimoque Del Providentis consi­ lio omnino concinit memorandus ille consecrationis ritus, quo Ipsimct Ecclesiam sanctam Itemque universum terra­ rum orbem Intaminato Cordi Beatae .Mariae Virginis sol­ lemniter dicavimus ac devovimus 1W. Cum autem hoc volvente anno, ut supra attigimus, feli­ citer primum expleatur saeculum ex quo iussu Decessoris Nostri fel. rec. Pii IX festum Sacratissimi Cordis lesu in universa celebratur Ecclesia, vehementer cupimus, Vene353 rabiles Fratres, ut/ saecularis huiusmodi memoria a Christia­ no populo publicis adorationis, gratiarum actionis, expia­ tionisque obsequiis divino Cordi lesu exhibendis ubique sollemniter agatur. Quae quidem Christianae laetitiae christianaegue pietatis sollemnia peculiarissimo religionis ardore profecto celebrabuntur —-coniunctis quidem cum christifidclium omnium caritatis vinculis communibusque precibus— in Natione illa, cx qua, non sine Dei nutu, sancta virgo huius cultus fautrix ac praeco Indefatigabilis ortum duxit Interea suavissima recreati spe, atque animo iam illos praecipientes spirituales fructus, quos cx cultu sacratissimi Cordis lesu —si quidem recta, quam proposuimus, ratione intellegatur, atque ad rem actuosa opera deducatur— affluenter in Ecclesia orituros confidimus, supplices ad­ movemus Deo preces, ut hisce flagrantlssimis votis Nostris valido gratiarum suarum praesidio benignus obsecundet; idque, divino adsplrante Numine, auspicato contingat, ut cx statis huius anni celebrationibus pia christifidellum erga Sacratissimum Cor lesu voluntas maiora in dies in­ crementa capiat, latiusque in terrarum orbe universo pateat omnibus suavissimum eius imperium et regnum: regnum nempe «veritatis ct vitae; regnum sanctitatis et gratiae; regnum iustitiae, amoris et pacis· u<. Horum autem munerum in auspicium, cum vobis sin­ gulis, Venerabiles Fratres, tum clero populoque curis vestris concreditis, iis nominatim qui deoita opera Sacra­ tissimi Cordis lesu cultum fovent ac provehunt, Aposto­ licam Benedictionem effuso animo impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xv mensis Mali, anno mdcccclvi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.— Pics Pp. XII. Nel caso una duplice esigenza occorrcva opportunamente tutelare: quella naturale ad ogni persona di costituirsl una famigUa e Paîtra di provvedere alla stabilité dl questa famiglia costitulta mediante matrimonio per procura. Nel caso degli emigrati 11 problema presentava un carattere di particolare difficoltâ, specie per la seconda esigenza, di garantira cioè la compagine famlgllare dei matrimonio cosl celebrato mediante l’instaurazfone, nel plù breve tempo possibile, della »indiuidua vitae consuetudo», che ne é II presidio più efficace. Le norme e cautele, chc allora si suggerivano corne le sole possibili c più adatte, erano quelle d’indole morale, ossia basate sui requisiti morali dei nubendi, e più specialmente della parte residente all’estcro, perché, a norma della legislazione civile in vigore, il passaporto veniva rilasciato dal govern o italiano soltanto dietro presentazione del regolare atto di chiamata dei coniugi: ciô che prtsupponeva il matrimonio già contratto. L’esperienza di ormai oitre un ventennio ha dimostrato all'evidenza che inconvenienti gravissimi e numerosi sl sono nel frattempo veri ficati, con la deprecata prospettiva di un loro maggiore incremento per ravvenlre, sia per l’intensificarsi del flusso emigratorio, specie oltre occano, sia talvolta per colpa di contraenti poco scrupolosl. Occorre por mente al fatto che per taluni il matrimonio contratto per procuratore costituîscc un comodo e facile pretesto per riparare al restera eludendo le dlsposlzioni ci­ vili, che regolano l’emigrazione; ovvero è un sempllce espediente per far entrare in paese straniero una donna a spese del legittimo marito, ma già destinata a diventare, dopo dispensa da matrimonio rato e non consumato, sposa d’un terzo: all'uopo si ricorre persino da taluni alla precostituzione di prove, che non lasciano il minimo dubbio sulla mancata consumazionc del conlugio. Non di rado pol accade che i contraenti o non sl sono in precedenza conosciuti o solo in maniera inadeguata, talvolta mediante semplice fotografia, o per sommarie informazioni non sempre disinteressate e yeritiere fornite da terzi: per cui accade che, fatto il matrimonio per pro­ cura in Italia e partito il coniuge per unirsl all’altro resi­ dente all’estero, sin dal primo incontro, o per cattiva condotta del coniuge durante il viaggio, o per riscontrale differenze d’indole, di formazione, di carattere e di fattezze anche fisiche, ben lontane da quelle descritte 0 Immaginate prima, si delinea tosto una reciproca ripugnanza, che ben presto trascende in aperta avversione, giungendo poi a rottura insanabile. Quando poi si considera che il matrimonio per procura vienc contratto d'ordinario prima che si verifichino tutte le condizioni richieste per legge sull’emigrazione per otUemr. vol XX, 1900, p. 303. »«Cfr. A. A. S. XXXIV, x943, p 345 sq. tenere il »nulla osta» alrespatrio, corne ad es. il oisto sul [LE 1716I. u* Ex Miss. Ronv. Prati Inu Chrûli Rrgù. passaporto, la chiamata della moglie da parte del marito (o, per la Francia, sc trattasi di donne, il contratto dl la­ voro), la visita medica da parte della competente com­ missione, puô ben succedere che a matrimonio contratto venga a mancare l’adempimento di qualche condizlone 2576 indispensabile all’espatrio e quindl che II coniuge cosi sposato non possa partire. 1956 MAI 15.-SC SACRAMENT., NORMAE. PART.' 11 caso tipico è quello della donna, che sposata per pro' Normae servandas in celebratione matrimonii inter cura si accinge ad emigrare, la quale, sublta la visita me' EMIGRANTES ITALOS. PRAECIPUE PER PROCURATOREM dlca dall’apposlta commissione al porto d’imbarco, viene CONTRAHENDI riscontrata fisicamente inidonea ad emigrare e si trova jnterdetta la partenza. Circolare della S. Congregazione della Disciplina dei Ma altri motivl, non esclusi quelll d’indole politica, Sacramenti agli Eccellcntissiml Arcioescoot, Vescovi e Or­ possono determinare H diniego d’imbarco a seconda delle dinari dei luoghi d’Italia e, per opportuna conoscenza e dlsposlzioni dei govern! esteri. norma, agli Ordinari dei poesi d’immigra:tone e ai MissioE perciô sia quando un coniuge non puô raggiungeit nari degli emigranti, relativa alia celebrazione dei matri­ Γaltro entro breve tempo, sia anche quando tale ragglunmoni fra gli emigranti italiani. glmento si verifica, ma il matrimonio è stato male assor­ tit© per mancata o Inadeguata reciproca conoscenza dei Con Γ allegat a leltera Circolare del 1.· Maggio 1932 coniugi, spesso viene a determlnarsi una scrie dl gravi n. 11255-32 |LE 1088], questo S. Dicastero dettava agli Ecctbl Ordinari d'Italia talune norme per regolare Ia ce­ latture morali e materiali non facilmente prevcdiblli: la costituzione di unioni illegittime se gui te da prole adulte­ lebrazione dei matrimonio per procura (can. 1089 C. D. C.) rina, con grave oltraggio al Sacramento, la creazione di e più In particolare fra gli Italian! aH’cslero con persone residenti In Italia, nell'lntcnto di evitare quegll Inconve­ crlticbe situazionl, specie per la donna, che verrebbe a nienti, che tale forma dl celebrazione avrebbe potuto de­ trovarsi cosl in paese straniero sola, senza sostegno, proterminare. tezione e possibilité di lavoro, con proibizione, per legge, di risiedere sul luogo per non gravare sulla pubblica beInfattl, se da un lato l'impossibilité pratica di contraire ncflcenza, e simili conseguenzc che, talvolta, procurano Il matrimonio dl presenza tra persone tra loro separate tragici eplloghl. da nnlevoli dlstanzc, se non a costo di gravi dlsagi, spese e perlcoli della perdi ta deirimplego e dl lavoro, renueva A queste unioni infelici si cerca, quando sia possibile, necessario 11 ricorso alia forma dei matrimonio per procura, dl rimed lare con il rlcorso a dispense da matrimonio rato dalΓaltro Vadozione dl questa forma, per un complcsso e non consumato: ma le troppo facili e frequenti domande dl moi ivi, poteva dar luogo a d! sordini e abusi lesivl dclla di dispensa costituiscono già dl per sè, un Indlzlo di desanllU dei conluglo crlstiano. plorcvole leggerezza in materia cosi delicata, e una ben 3195 3496 1956 MAI IS SC SACK., NOKMAE CIRCA MATRIMONIA INTER EMIGRANTES pire irriverenza verso il grande Sacramento, che, apSunto per il suo caratterc sacro e 1c sue divine prerogative Si onità e Indissolubilité, dev’esserc invece circondato da tuile le garanzie di protezione e stabilité. Se non che a porre un parzialc rimedio ai lamentati ibosi. giunge molto opportuno un fatto nuovo testé aulorevolmente portato a conosccnza di questo S. Dicastcro. In taluni Stati esteri, chc riccvono emigranti italiani» è rvsa possibile per legge l’cntrata non solo delle donne maritale, bensl anche delle fidanzale con uomini ivi resi­ denti, purchè entro un determinato periodo di tempo si addivenga alla rcgolare celebrazione del matrimonio: per Il Cinadà tale periodo è fissato in un mesc. Fra i paesi, che attualmente consentono questa faciliOrione, oltre a certi Stati del Canadà, è da anno verare I’Anstralia: ed è a sperare che, in avvenire, anche altre Nation! imilino il prowldo esempio. In vista quindi dl talc concessione, questo S. Dicastero Invita gli Eccmi Presuli d’Italia ad attenersi allé seguenti dlsposlzioni circa i matrimoni degli emigranti. 1. Nei paesi dove è consentita l’cntrata delle fidanzalt ad emigrati ivi residenti, e in quell! in cui, di tempo in ttmoo, tale eventualità si verificasse, per norma generale gli Ordinari non si mostrino disposti alla celebrazione del matrimonio per procura, ma esigano che questo sia con­ tralto nella consueta forma ordinaria e cioè alla presenza dei contraenti e quindi nella nazlone dove risiede il fidanzalo. Potrà essere aulorizzata qualche eccezione cioè p. e. quando risui tasse dalle circostanze che il matrimonio per procura (o perché i nubendi già si sono ben conosciuti, o perché è già stato soddisfatto a lutte le condizioni richieste per avere il visto d’ingresso sul passaporto e quindi non vi sono ostacoli alla partenza), non sarebbe per dar luogo agli inconvenienti lamentati. Che se i genitori delle fidanzale si opponessero alla loro partenza, ma ne esigessero il matrimonio per procura, i Rev. Parroci facciano opera di persuasione per dissi­ pante le apprensioni, ricordando loro i gravi inconvenienti wpra lamentati del matrimonio per procura molto maggiori dei pericoli che affrontano le loro figlie che partono non sposate: pericoli che potranno essere eliminati o circoscritti dalle precauzlonl adottate dalle competent! au­ torità durante il viaggio e la loro permanenza nel pacse estera fino alia celebrazione del matrimonio di presenza. AU'uopo procureranno i Rev. Parroci dl suggerire ai riovani In procinto di emigrarc e seriamente intenzionati a contraire matrimonio con ragazze italiane una volta emigrati e sistemati economicainente, di fare regolarc prorr.asa di matrimonio per iscritto prima di partire, a norma del canone 1017 del C. D. C., onde premunirsi di un do­ cumento giuridicamentc valido presso le competenti autoritâ per chlamare poi scco la fidanzata e celebrare con questa sul posto il matrimonio nella forma ordinaria con­ sueta. Dii giovani poi già emigrat! i Parroci provocheranno una dlchiarazlone scritta, a firma dei medesimi e sottoscritta o dalIOrdinario del luogo o dal Misslonario degli emigranti, con cui essi fanno promessa di matrimonio alla futura sposa, che dovranno determinare nelle sue généra­ lité: gli stessi Parroci poi si assicureranno, con altro do­ cumento sottoscritto dalla sposa, della sua accettazione della promessa fatta dallo sposo: clô eseguito, i Parroci sono autorizzati, a loro volta, a rilasciare una dichlarazlone scritta, da esibirs! agli uffici di emlgrazione, che gli sposi in paroia si sono data promessa di matrimonio, ossla che sono fidanzati. In taie guisa, anche se non saranno eliminati tutti gli inconvenienti dei matrimoni di procura, verranno certamente ridotti di proporzionc e gravità xL'Erml Fsmilia [LE 2304] hi prowcduto adegua lamente alfassistera* ςχήίχώ degli emigranti da! luogo di parleras a quello di arrive e dl destiaanoae. Oça enivrante, infatti. prima di lasciare il luogo nativo puô rivolgeni ai e ai Sytocwxiiif», appositamente voluti in ogni diocesi dall*Augusto Lepshtcre, mtmira, quasi salvaeondotto, della «Tessera Ecclesiastica· ecc. Na porti di imbarco e di sbarco i Capprfiaw» dclTA postolalus Maris e (hnste ü tragitto i Ca/^Æan» di borda attendono, per speciale mandato d&ù Santa Sede e con peculiari facoltâ. all’assistenza spirituale degli emica:U cd debcato perrodo del loro trasferimento all’estero. Ficahsente 1 Miuiaruri dt(h' emigranti, p rowed uti dal Socuxno Pontefice Sa pctm parnxxtuah, offrono ai nuovi amvati. nelle loro fiorrnti Missioni e «s Se torn onpnixzazioni, skuro asilo spirituale e mezzo efficace per la inmxxe jradaaJe e, senza scosse, nella vita religion deLa nuova patra A ran della Giunta Cattolica Italiana «ce mensilmente un appeto ·3ώΰι*5 prr Γ Emigrations, che fomlsce utÜi DOtUie sul probfema émigra· bica 3497 rawrtmadegti emigranti rovyed>no oltre Ut u Gi^nUCaiper Γ Emigratione (G. C. I. E.) con sede centrale In V u Ο'ΊΛο. n. 2576 2. Il matrimonio per procuratore, da considerarsi sempre matrimonio d'eccezione e di forma straordinaria, potrà per norma essere consentito solo quando soccorra la giusta causa c sempre chè sia acccrtata la pratica possibilità che la donna cosl sposata, raggiunga, quanto prima, il marito all’estero, con le cautele già suggerite nella precedente Circolare del l.° maggio 1932, e la particolare awertenza dl esigere che il mandalo procuralorlo sia redatto a précisa norma del canone 1089 C. D. C., e, per regola, dinanzi all’autorità ecclesiastica: a meno che le parti abbiano ottenuto il nulla osta dal Procuratore della Repubblica per il matrimonio civile (art. 111c. c.). A proposito del mandato procuratorio risulta a questa S. Congregazione che parroci di talune diocesi d’Italia richiedono oltre a quello canonico anche il mandato di procura cioilez cosl pure s’insinua agli emigrati all’estero da parte dei Rappresentanti Consolari d’Italia in que! paesi la necessità della procura anche civile sotto minaccia d'inconvenienti in caso contrario, ira cul la restituzione della procura ecclesiastica. Questa pretesa deve cessare in maniera assoluta, giacchè il matrimonio per procura celebrato a norma del can. 1089 del Codice di D. C. in regime concordatario è destinato ad avere rcgolare trascrizione presso gli uffici dello Stato Ci­ vile Italiano (cfr. 1’allegata Circolare ai capoversi 1-5). Si richiederà inoltre la dichiarazione scritta, giurata dal mandante c firmata da lui e da due testi, vistata dall’Ordinario dei luogo, con la quale Io sposo s’impegna, dopo con­ tratto matrimonio per procura, di presentare ali’Autorità Consolare Italiana regolare alto di chiamata della propria moglie (cfr. Circolare citata: n. 3). 3. Anchc in questi casi, peraltro, non si autorizzi il matrimonio per procura, se le parti non abbiano precedenlemente soddisfatto alie condizioni richieste dalle leggi sull’emigrazione dei singoli paesi, onde ottenere il visto d’ingresso sul passaporto, in quanto tali condizioni siano effettuabill prima della celebrazione. E questo va detto più in particolare quando trattasi di malattia che impedisca l’emigrazione o di sospetta inidoneità politica; o. nel caso dell’uomo che emigra, che egli abbia soddisfatto agli obblighi di leva. 4. Si tenga sempre présente che gli Stati Uniti d’Ame­ rica non riconoscono effetto alcuno al matrimonio per rocura, anche se civllmente trascritto in Italia: e quindi, enchè il Govemo Italiano concéda Ia preferenza, nella quota annua di emigranti in quella nazlonc, aile donne sposate per raggiungervi i propri mariti, pcrchè il matri­ monio possa avere la tutela delle leggi locali, occorre che sia celebrato nella forma ordinaria e quindi dl presenza. Ed è notorio quale fonte di inconvenienti non lievi sia sempre aperta per il Sacramento dei matrimonio quando manchi il rispettivo atto civile. Inoltre gli Eccmi Ordinari prima di acconsentire al ma­ trimonio per procura, si accerteranno sempre, mediante documenti rilasciati dalle Autorità Consolari Italiane, ampiamente probativi, che lo sposo sl trovi in condizioni finanziarie capaci dl mantenere la futura moglie (Cfr. Cir­ colare citata: n. 1). 5. Gli Ordinari d'Italia, e per loro I Rev. Parroci. prima di autorlzzare 11 matrimonio per procura, dovran­ no mettersi ln rapporto con i Parroci o i Misslonari degli emigrati all’estero, sla per 1'esatta osservanza di lutte le prescrizioni canonlche previe al matrimonio (accertamenti circa la giusta causa e lo stato libero del contraente al1’estero, esigendo i consueti necessari document! dalle Cu­ rie Vcscovili, come è richiesto dalla precedente Circolare, in fine); sia, più in particolare, per assodare la scritta e attendibilità del contraente ivi dimorante, e perche siano osservate tutte le condizioni richieste per I’Imme­ diata chiamata del coniuge residente in Italia. La S. Congregazione fa affidamento sulla particolare oculatezza con cul gli Ecctfii Ordinari d’Italia rvgoleranno. a norma delle esposte cautele i matrimoni degii emi­ granti, e confida che da parte loro non lasceranno nulla pcrchè sortiscano quella stability e fennezza, che è richiesta dalla stessa dignltà del grande Sacramento. Si gradirà dagli Ecciïii Presull d’Italia un etnno dt ricevuta. Roma. dalla Sacra Congregazione della disciplina dei Sacramenti, 15 Maggio 1956.—B. Card. Aloisi .Maseixa, Vescovo di Palestrina, Pre/etto, F. Bracci, Segretario. C n. xo. Rnui.», la Pontificia di ΑιιμΙ^ζλ (P. V K i; « j Patroeati l’A C- L. L, anche a mezzo degU ufffcj pcrdenci • OrHisarii» p. 431-437. vœ Italiae ΡχΜ N 485^55. Cedex matriworUh·. 319® • I η. ‘2577 PIUS XII, ALLOC. DE FECUNDITATE ET STERILITATE HUMANA 1056 MAI 19 des recherches sur la stérilité matrimoniale et les moyens de la vaincre, s’il presente un aspect scientifique digne d’attention, engage aussi dc hautes valeurs spirituelles 1956 MAI 19.-PIÜS ΧΠ, ALLOC. AAS 48 (1956) 467-474 et éthiques, dont on devrait tenir compte. Nous les avons indiquées ci-dessus. 11 est profondément humain que 1« époux volent ct trouvent dans leur enfant l'expression Its QUI INTERFUERUNT CONVENTUI UNIVERSALI DE FE­ véritable et plénière de leur amour réciproque et de leur CUNDITATE ET STERILITATE HUMANA, NEAPOLI INDICTO * don mutuel. Il n’est pas difficile de comprendre pourquoi le désir insatisfait de la paternité ou de la maternité est Vous Nous avez exprimé, Messieurs, le désir de venir ressenti comme un sacrifice pénible et douloureux par 1« Nous présenter vos hommages à l'occasion du deuxième parents, qu’animent des sentiments nobles et sains. Bien Congrès Mondial de la Fertilité et de la Stérilité, que vous plus, la stérilité involontaire du mariage peut devenir nn tenez maintenant à Naples. Nous répondons avec empres­ danger sérieux pour l’union et la stabilité même de b sement à votre souhait et vous disons le plaisir tout par­ famille. ticulier, que Nous éprouvons à recevoir un groupe impo­ Mais cet aspect social ne fait en réalité que recouvrir sant de savants et de praticiens de tant de pays divers. une réalité plus intime ct plus grave. Le mariage en effet Vous vous apprêtez à étudier un sujet difficile et délicat, unit deux personnes dans une communauté de destin, dim parte qu’il concerne l’une des fonctions principales du leur marche vers la réalisation d’un idéal qui implique, corps humain ct parce que les résultats de vos travaux non la plénitude d’un bonheur terrestre, mais la conquête peuvent entraîner des conséquences lourdes de significa­ de valeurs spirituelles d’un ordre transcendant, que b tion pour la vie de beaucoup d'hommes et l'évolution Révélation chrétienne en particulier propose dans toute des sociétés. leur grandeur. Cet idéal, les époux le poursuivent ensem­ La stérilité conjugale involontaire, à laquelle vous vous ble, en se consacrant à l’obtention dc la fin première du proposez dc porter remède, fait obstacle à l'obtention de la mariage, la génération et l’éducation des enfants. <68 fin principale du mariage / et provoque chez le copie un Plusieurs fois déjà Nous avons cru nécessaire de rap­ malaise profond, voilé souvent par une pudeur instinctive, peler comment les intentions particulières des conjoints, mais dangereux pour la stabilité du mariage lui-même. leur vie commune, leur perfectionnement personnel, ne C’est pourquoi, en face dc l’impuissance de la médecine pouvaient se concevoir que subordonnés au but qui les moderne à traiter avec succès bien des cas dc ce genre, dépasse, la paternité et la maternité. «Non seulement vous avez formé en 1951 cette «Association internationale l’œuvre commune de la vie extérieure, disions-Nous dont de la Fertilité» dont le premier Congrès, benu à New York une allocution adressée aux sages-femmes le 29 octo­ en 1953, proposait dans son ordre du jour trois résolutions bre 1951. mais encore tout l’enrichissement personnel, principales: aider par tous les moy e ns possibles l’étude même l’enrichissement intellectuel ct spirituel, jusqu’à ce et la recherche concernant la fertilité; promouvoir ct ré­ qu’il y a de plus spirituel et profond dans l’amour conjugal pandre cette spécialité chez les médecins, afin qu’un comme tel. a été mis par la volonté de la nature ct du nombre suffisant d’entre eux puisse aider efficacement les Créateur au service de la / descendance»x. Tel est l’cnsei- Li couples stériles; insister pour qu’on crée des cliniques, des gnement constant de l’Eglise; elle a rejeté toute conception services et des centres de fertilité dans les hôpitaux, sous du mariage qui menacerait de le replier sur lui-même, la direction d’un personnel compétent. Le présent Con­ d’en faire une recherche égoïste de satisfactions affectives grès répond, comme le précédent, à la volonté de déve­ ct physiques dans l’intérêt des seuls époux. lopper au maximum les connaissances que l’on possède, de Mais l’Eglise a écarté aussi l’atitude opposée qui pré­ les répandre parmi les médecins de toutes les parties du tendrait séparer, dans la génération, l’activité biologique monde, de déterminer aussi une coordination des travaux sur certains points, où la convergence des efforts permet­ de la relation personnelle des conjoints. L’enfant est le tra d’obtenir des résultats plus significatifs. Vous enten­ fruit de l’union conjugale, lorsqu’elle s’exprime en pléni­ drez un nombre remarquable de rapports et de communi­ tude, par la mise en œuvre des fonctions organiques, des cations, qui examinent les facteurs endocriniens et mé­ émotions sensibles qui y sont liés, de l’amour spirituel et taboliques de la fertilité et dc la stérilité, leurs facteurs désintéressé qui l’anime; c'est dans l’unité de cet acte professionnels et toxiques, les méthodes nouvelles de dia­ humain que doivent être posées les conditions biologiques gnostic ct dc traitement de la stérilité masculine et fémi­ de la génération. Jamais il n’est permis dc séparer ces nine, le diagnostic dc l’ovulation ct de la spermatogénèse divers aspects au point d’exclure positivement soit l’in­ et le traitement de leurs désordres, la chirurgie de la sté­ tention procréatrice, soit le rapport conjugal, lui relation, rilité. Une série de mémoires considérera aussi les recher­ qui unit le père et la mère à leur enfant, prend racine dans ches expérimentales menées en cette matière et les pro­ le fait organique et plus encore dans la démarche déll· blèmes relatifs à l’une des principales fonctions de l’homme. vérée des époux, qui se livrent l’un à l autrc ct dont la Cet ensemble d’études Illustre brillamment l’intérêt, que volonté de se donner s’épanouit et trouve son aboutisse­ ce Congrès suscite, ct la façon dont, de toutes parts, aes ment véritable dans l’être qu’ils mettent au monde. Seule spécialistes éminents ont voulu apporter leur contribu­ d'ailleurs cette consécration de soi. généreuse dans son tion à l’effort commun. principe et ardue dans sa réalisation, par l’acceptation consciente des responsabilités qu’elle comporte, peut ga­ Il ne Nous appartient pas dc porter un jugement sur rantir que l’œuvre d'éducation des enfants sera poursuivie les aspects proprement techniques de vos travaux; Nous avec tout le soin, le courage et la patience qu’elle exige. voudrions par contre envisager brièvement certaines im­ On peut donc affirmer que la fécondité humaine, nu delà plications morales des questions, que vous abordez du du plan physique, revêt des aspects moraux essentiels, point de vue scientifique. qu'il faut nécessairement considérer, même lorsqu’on Votre Congrès précédent signalait dans sa motion finale traite le sujet du point dc vue médical. que la stérilité conjugale Involontaire soulève un problème 11 est bien évident que le savant et le médecin, lorqu'ils économique et social de grande importance, qu elle con­ tribue à rabaissement de l’indice de fertilité des popula­ abordent un problème de leur spécialité, ont le droit de concentrer leur attention sur ses éléments proprement tions et peut influencer par là la vie ct la destinée des scientifiques ct de le résoudre en fonction dc ces seules peuples. Il arrive parfois que l'on s’attarde à ce point données. Mais lorsqu'on entre dans la voie des applications de vue, plus apparent, plus facilement contrôlable. On «lira pratiques à l’homme. H est impossible de ne pas tenir alors nu ll faut promouvoir la natalité pour assurer la 4C9 vitalité d’une nation, et son expansion dans/ tous les do­ compte des répercussions que les méthodes proposées au­ ront sur la personne et son destin. La grandeur de l’acte maines. Il est vrai qu’une natalité élevée manifeste les humain consiste précisément à dépasser le moment même énergies créatrices d’un peuple ou d’une famille; elle Illus­ où il sc pose pour engager toute l’orientation d’une vie, tre le courage des hommes devant la vie, scs risques, scs pour l’amener à prendre position vis-à-vis de l’absolu. difficultés; elle souligne leur volonté de construire ct dc progresser. On a raison de relever que l'impossibilité phy­ C’est vrai déjà de l’activité quotidienne: à combien plus forte raison d’un acte qui engage, avec l’amour réciproque sique d’exercer la paternité ct la maternité devient aisé­ des époux, leur avenir ct celui de leur descendance. ment un motif de découragement, de repliement sur soi. lui vie, qui souhaitait ardemment se prolonger, se dépas­ Aussicroyons-Nous qu'il est capital pour vous, Messieurs, ser. retombe, pour ainsi dire, sur elle-même ct bien des de ne pas /négliger cette perspective, quand vous considérez foyers, hélas, succombent à cette épreuve. les méthodes dc fécondation artificielle. Lc moyen, par C'est avec plaisir que Nous voudrions mentionner ici lequel on tend à la production d'une nouvelle vie, prend nnr considération, que vous avez vous-mêmes mise en une signification humaine essentielle, inséparable de la fin relief. Il est pleinement vrai que votre zèle è poursuive que 1 on poursuit et susceptible, s’il n’est pas conforme 2577 • 112ht» dx H 3199 ». 1956 1 Ad» Apott. Sirfü. vol XLÎII 11751) W [LE J. Serf... vol XXXXI 35W PIUS XII, ALLOC. DE FECUNDITATE ET STEK1LSTATE HUMANA n. 2577 1956 MAI 19 ius ad matrimonium ineundum. Hoc ius tamen, ad obtec­ à h réalité des choses et aux lois Inscrites dans la nature tum et ambitum / quod attinet, naturae lege, non hominum des êtres, de causer un dommage grave à cette fin meme. voluntate discribitur; vi huius legis naturae, homini non Sur ce point également, on Nous a demandé de donner competit ius et potestas ad plenum facultatis sexualis quelques directives. Au sujet des tentatives de fécondation exercitium, directe intentum, nisi cum coniugalem copu­ artificielle humaine dn vitro», qu’il Nous suffise d obser­ lam exercet ad normam a natura ipsa imperatam atque ver qu’il faut les rejeter comme immorales ct absolument definitam. Extra hunc naturalem actum, ne in ipso qui­ illicites. Sur les diverses questions de morale qui sc posent dem matrimonio ius datur ad sexuali hac facultate plene À propos de la fécondation artificielle, au sens ordinaire fruendum. Hi sunt limites, quibus lus, de quo diximus do mot, ou «insémination artificielle», Nous avons déjà eiusque exercitium a natura circumscribuntur. Ex eo quod eiprimé Notre pensée dans un discours adressé aux méfrienum sexualis facultatis exercitium hoc absoluto copudedns le 29 septembre 1949 «; aussi Nous renvoyons pour ae coniugalis limite circumscribitur, eadem facultas in­ le détail ù ce que Nous disions alors et Nous Nous limitons trinsece apta efficitur ad plenum matrimonii naturalem id à répéter le jugement donné pour conclure: «En ce finem assequendum (qui non modo est generatio, sed etiam qui touche la fécondation artificielle, non seulement il y prolis educatio), atque eius exercitium cum dicto fine colli­ i lieu d’être extrêmement réservé, mais 11 faut absolument gatur. Quae cum ita sint, masturbatio omnino est extra l’écarter. En parlant ainsi, on ne proscrit pas nécessaire­ memoratam pleni facultatis sexualis exercitii naturalem ment l’emploi de certains moyens artificiels destinés uni­ habilitatem, ideoque etiam extra eius colligationem cum quement soit à faciliter l’acte’ naturel, soit à faire attein­ fine a natura ordinato; quamobrem eadem omni iuris dre sa fin à l’acte naturel normalement accompli». Mais titulo caret atque naturae et ethices legibus contraria est, étant donné que l’usage de la fécondation artificielle s’étend etiamsi Inservire intendat utilitati per se iustae nec im­ de plus en plus, et afin dc corriger quelques opinions erro­ probandae. nées qui se répandent au sujet de cc que Nous avons en­ Quae hactenus dicta sunt de intrinseca malitia cuiuslibet seigné, Nous y ajoutons ce qui suit: pleni usus potentiae generandi extra naturalem conjuga­ U fécondation artificielle dépasse les limites du droit que lem copulam, valent eodem modo cum agitur de matri­ 1« époux ont acquis par le contrat matrimonial, à savoir, monio iunctis vel de matrimonio solutis, sive plenum celui d’exercer pleinement leur capacité sexuelle naturelle exercitium apparatus genitalis fit a viro sive a muliere, dans l'accomplissement naturel de l’acte matrimonial. Le sive ab utraque parte simul agente; sive fit tactibus ma­ contrat en question ne leur confère pas de droit à la fécon­ nualibus sive coniugalis copulae interruptione; haec enim dation artificielle, car un tel droit n’est d’aucune façon semper est actus naturae contrarius atque intrinsece malus. exprimé dans le droit à l’acte conjugal naturel et ne sau­ rait en être déduit. Encore moins peut-on le faire dériver Si la fécondité répond à certaines exigences de l'orga­ du droit à Γ «enfant» «fin» première du mariage. Le contrat nisme et satisfait des instincts puissants, elle engage tout mitrimonial ne donne pas ce droit, parce qu’il a pour de suite, comme Nous l’avons dit, le plan psychologique objet non pas Γ «enfant», mais les «actes naturels» qui sont et moral. L’œuvre de l’éducation dépasse encore par sa capables d’engendrer une nouvelle vie et destinés à cela. portée et ses conséquences celle dc la génération. Les Aussi doit-on dire de la fécondation artificielle qu’elle échanges d’âme à âme, qui s'opèrent entre les parents et viole la loi naturelle et qu’elle est contraire au droit et les parents et les enfants, avec tout le sérieux, la délicatese, à b morale. l’oubli de sol qu’ils requièrent, contraignent bien vite les parents à dépasser le stade de la possession effective pour Alia nunc occurrit quaestio, ad quam pertractandam songer à la destinée personnelle de ceux qui leur sont 2 nugis addecet latinam linguam adhibere. / confiés. Le plus souvent, quand ils atteignent l'âge adulte, Quemadmodum rationalis animus noster artificiali Inse­ les enfants quittent leur famille, s’en vont au loin pour minationi adversatur, ita eadem ethica ratio, a qua agendi répondre aux nécessités de la vie ou aux appels d’une nonna sumenda est, pariter vetat, quominus humanum vocation plus haute. La pensée dc cc détachement nor­ wmen, peritorum examini subiciendum, masturbatlonis mal, si coûteux soit-il pour eux. doit aider les parents ope procuretur. à s’élever vers une conception plus noble dc leur mission, Hanc agendi rationem attigimus Nostra quoque allocu­ vers une vision plus purc de la signification de leurs ef­ tione coram Urologiae doctorlbus coetum participantibus, forts. Sous peine d’échec au moins partiel, la famille est die vni mensis Octobris anno mdcccci.iii prolata, in qua appelée à s’intégrer dans la société, a élar/gfr le cercle des haec habuimus verba: «Du reste, le St-Office a décidé affections et des intérés, à orienter ses membres vers des déjj le 2 août 1929 3 qu’une ’’masturbatlo directe procu­ horizons plus larges, pour songer non seulement à euxrai ut obtineatur sperma” n’est pas licite, ceci quel que mêmes, mais aux tâches de service social. soit le but de l’examen» Cum vero Nobis allatum sit, L’Eglise catholique enfin, dépositaire des intentions <1 i pravam huiusmodi consuetudinem pluribus in locis inva­ vines, enseigne la fécondité supérieure des vies entière­ lescere, opportunum ducimus nunc etiam, quae tunc moment consacrées à Dieu ct au prochain. Ici le renoncement culrnus, commemorare atque iterum inculcare. entier à la famille doit permettre l’action spirituelle toute Si actus huiusmodi ad explendam libidinem ponantur, désintéressée ct procédant non d’une peur quelconque de ros vel ipse naturalis hominis sensus sua sponte respuit, la vie et dc scs engagements, mais de la perception des ac multo magis mentis indicium, quotiescumque rem ma­ véritables destinées de l’homme, créé à l’image de Dieu et tare recteque considerat, lidcm actus tamen tunc quoque en quête d’un amour universel, qu'aucun attachement respuendi sunt, cum graves rationes eos a culpa eximere charnel ne vienne limiter. Telle est la plus sublime et la videntur, uti sunt: remedia Iis praestanda qui nimia ner­ plus enviable fécondité, que l’homme puisse souhaiter, celle qui transcende Je plan biologique pour entrer le plninvorum intentione vel abnormibus animi spasmis laborant; medicis peragenda, ope microscopii, spermatis inspectio, pied dans celui de l’esprit. quod venerci vel alius generis morbi bacteriis infectum Nous ne voulions pas, Messieurs, conclure cette allocu­ sit: diversarum partium examen, ex quibus semen ordi­ tion sans ouvrir ces perspectives. A d’aucuns, elles peu­ narie constat, ut vitalium spermatis elementorum prae­ vent paraître assez éloignées des objets, qui vous occupent sentia. numerus, quantitas, forma, vis, habitus allaque Id maintenant. Il n’en est rien cependant. Elles seules en cenus dignoscantur. effet permettent dc situer vos travaux, à la place qui le revient et d’en apercevoir la valeur. Ce que vous sou­ Eiusmodi procuratio humani seminis, per masturbatiohaitez, ce n’est pas seulement d'augmenter le nombre des nemeffecta, ad nihil nliud directe spectat, nisi ad naturalem hommes, mais d’élever le niveau moral de l’humanité, ses in homine generandi facultatem plene exercendam; quod forces bienfaisantes, sa volonté de croître physiquement quidem plenum exercitium, extra coniugalem copulam per­ ct spirituellement. Vous voulez rendre une nouvelle fer­ actum. secure fert directum et indebite usurpatum eius­ veur Λ l’affection de tant d'époux qu'attriste un foyer dem facultatis usum. In hoc eiusmodi indebito facultatis désert: loin d’entraver leur épanouissement plénier, vous osu proprie sita est intrinseca regulae morum violatio. ambitionnez dc mettre à leur sendee tout votre savoir pour Haudquaquam enim homo Ius ullum exercendi facultatem que se réveillent en eux ces ressources admirables, que Dieu sexualem iam inde habet, quod facultatem eandem a na­ a cachées au cœur des pères ct des mères pour les aider tura recepit. Homini nempe (secus ac in ceteris animanti­ â monter vers Lui. eux-mêrncs rt toute leur famille. bus rationis expertibus contingit) ius et potestas utendi Pénétrés d’une telle responsabilité, vous poursuivrez atque exercendi eandem facultatem tantummodo in nup­ avec une ardeur croissante. Nous osons l’espérer, votre tiis valide Initis tribuitur, atque in iure matrimoniali con­ labeur scientifique ct les réalisations pratiques, que vous tinetur. quod ipsis nuptiis traditur el acceptatur. Inde vous proposez. En invoquant sur vous-mêmes, sur vos elucet hominem, ob solam hanc causam quod facultatem familles ct tous ceux qui vous sont chers, les plus abon lexualem a natura recepit, non habere nisi potentiam et dantes faveurs divines. Nous voih accordons de tout c Sedù yrA XXI a. ^rî/TfVl Notre Bénédiction Apostolique. (LE 4»1 ΆΟλ Aprt. Sfiiii wl XLV, (1953) W· 6?8· ILE -ϊ'4’ 3561 3502 SC CONSISTORIALIS - PIUS XII. CONST. SEDES SAPIENTIAE η. ‘2578-2579 195« MAI 19-31 2578 tamentum illud inspiraverit, quod iam voce viva adule, scenti dc vita aeterna interroganti porrexerat: oeni, me 3. Continuo pariter non paucos ex his qui verbum iitui 1956 MAI 19.-SC CONS., DECR. AAS 48 (1956) 803-804 Deo dante, exceperint, atque non secus ac sancti Apostoli illud professi sunt: rcce nos reliquimus omnia ct xecufi REIPUBLICAE CILENAE sumus te 4, Dominus nostcr / hominum fccil piscatoral, '·; 339 atque ipsum Tridcntinum Concilium Ecclesiasticos Mode­ ratores saepissime adhortans, tillud primum eos admonen­ dos censet, ut se pastores, non percussores esse meminerint, atque ita praeesse sibi subditis ut non eis dominentur; sed illos tamquam Filios et Fratres natu minores diligant: elaborentque ut, hortando et monendo, ab illicitis deterreant, ne ubi deliquerint, debitis eos poenis coercere cogantur— Quos tamen si quid per humanam fragilitatem peccare contigerit, illa Apostoli est ab iis servanda praeceptio, ut illos arguant, obsecrent, incrcpent, in omni bonitate et patientia: cum plus erga corrigendos agat benevolentia quam austeritas, plus exhortatio quam comminatio, plus caritas quam potestas. Sin autem ob delicti gravitatem, virga opus fuerit, tunc cum mansuetudine rigor, cum misericordia iudicium, cum leni­ tate severitas adhibenda est: ut sine asperitate disciplina po­ pulis salutaris ac necessaria conservetur, et qui correcti fue­ rint emendentur, aut, si resipiscere noluerint, caeteri, salubri in eos animadversionis exemplo, a vitiis deterreantur* 19. Meminerint insuper omnes, quotquot sodalibus insti­ tuendis quavis ratione praesunt, huiusmodi educationem et formationem organica progressione et omnibus pro op­ portunitate aptis opibus ct rationibus adhibitis impertien­ dam esse, totumque hominem sub omnibus suae vocatio­ nis aspectibus amplecti debere, ut reapse eum omni ex parte effingat ‘hominem perfectum in Christo lesu* 10. Ad opes autem rationesque institutionis quod attinet, mani­ festum est ea quae ab ipsa natura et humana huius quoque temporis inquisitione suppeditantur, si bona sint, minime spernenda esse, immo magni facienda et sapienter admit­ tenda; nullus tamen error eo peior est, quo quis in tam lectis alumnis conformandis, rationibus huiusmodi natu­ ralibus solum vel nimis innixus, supernaturalis ordinis instrumenta opesque postponit aut quacumque ratione neglegit, quandoquidem ad religiosam et clericalem per­ fectionem apostolicls cumulatam fructibus assequendam, supernaturales opes, ut sacramenta, oratio, mortificatio, allaque id genus, non necessaria solummodo, sed primaria ct essentialia omnino sunt. Quo tamen rationum atque operum ordine servato, nihil prorsus neglegatur, quod ad corpus animumque perficien­ dum, ad omnes naturales virtutes excolendas, ct ad inte­ gram humanitatem viriliter conformandam quolibet modo conferat, ita ut supernaturalis deinde sive religiosa/sive 340 sacerdotalis institutio huic solidissimo inhaereat naturalis honestatis cxcuitaeque humanitatis fundamento w, siqui­ dem hominibus eo facilior securiorquc ad Christum via patet, quo in sacerdotis persona evidentior Ipsis appareat •benignitas et humanitas Salvatoris nostri Dei* Verum, quamquam magni ab omnibus facienda est re­ ligiosi cleri humana naturalisquc institutio, primum tamen procul dubio locum in toto formationis curriculo obtinet supernaturalis animae sanctificatio. Nam si de omni Christiano monitum Apostoli valet testantls: •Haec est enim voluntas Dei, sanctificatio vestra*1J, quanto magis ad id tenetur, qui, non modo sacerdotio est auctus, sed ipsam Î>erfectioneni evangel icam sibi acquirendam publice proessus est, immo suo ipsius inunerc adeo ceterorum san­ ctificationis instrumentum constituitur, ut ab eius sancti­ tate ipsa animarum salus ct regni Dei incrementum non parum pendeat? Meminerint igitur omnes statuum perfectionis evangelicac acquirendae sodales, atque frequenter coram Deo recogitent, sibi non sufficere ad officium suae professionis implendum peccata sive gravia, sive etiam. Deo auxiliante. venialia vitare, neque materialiter solummodo exsequi Moderatorum praecepta, aut etiarn vota seu vincula qui­ bus conscientia adstringatur, vel proprias quoque consti­ tutiones, secundum quas, ipsa Ecclesia In sacrh canonibus praecipiente, «txnnra et singuli religiosi. Superiores aeque ac subditi, debent... vitam componere atque ita ad perfectio nem sui status contendere* »*. Hacc enim omnia pleno uni C. /. c. c*n. 97*· “Cfr. C. t. C. 4.30. 01.1 ali ,44 i ocri rj. Murur. P. L r8j. B. ·*Οτ. C. t C. can. 2214 f i." Coae. TrxJ . Xltl, Xr frf., cap 1 i, 48 ·· Ctr Phil. 4. 8. M TU 3.4 °* 4. > ·· Or. C. t. C. caa 393. ’· 350« η. 2579 PIUS XII, CONST. SEDES SAPIENTIAE: DE INSTITUTIONE RELIGIOSORUM 1950 ΛΙΛΙ 3| mo flugrantlque amore agant oportet, non tantum cx ne­ cessitate, sed etiam propter conscientiam quandoquidem, ut in sanctimoniae culmina ascendere, utque vivos Chri­ stianae caritatis fontes sese omnibus praebere valeant. Incensissima erga Deum et proximos caritate flagrare atque omni virtute ornati esse debent. Ecclesiae fidelissime explicandum est. Sciant Igitur Chri­ stianae philosophiae et theologiae magistri se non proprio iure ac nomino, sed nonnisi supremi Magisterii nomine et auctoritate ac proinde sub eius vigilantia et moderatior a quo canonicum veluti munus acceperunt, suo ministerio fungi; quapropter, salva quidem de lis quae disputationi adhuc subsunt iusta opinandi libertate, 'probe meminisse debent non idcirco sibi laciam esse potestatem docendi, ut IV sua opinionum placita cum alumnis disciplinae suae com­ municent, sed ut iis doctrinas Ecclesiae probatissimas im­ Ubi autem huic animae sanctificationi provisum sit, pertiant» 33. accuratissima quoque religiosi cleri sive intellectualis sive 341 pastoralis institutio cu/randa erit, de qua pro rei momento Omnes praeterea, tum magistri tum discipuli, prae ocu­ et supremi Nostri officii conscientia paulo fusiora principia lis semper/ habeant studia ecclesiastica non ad intellects· u, proponere et commendare volumus. lem solummodo institutionem, sed ad integram ct solidam sive religiosam, sive sacerdotalem et apostollcam forma­ Quanta enim sit Istis religiosis sodalibus necessitas soli­ tionem spectare; ideoque non ad scholarum tantummodo dae eiusdemque numeris omnibus absolutae institutionis periculum superandum dirigenda esse, sed ad quamdam et formationis intellectualis, ex triplici praesertim qua in quasi formam alumnorum animis imprimendam, quae Dei Ecclesia dignitate praefulgent, scilicet religiosa, sacer­ numquam elabatur, et ex qua, cum usus postulabit, lu­ dotali et apostolica, aperte colligitur. men atque robur pro suis afiorumque necessitatibus sem­ Religiosi enim viri, quibus hoc praecipuum officium In’ per hauriant 34. cumbit, ut nempe Deum unice requirentes eique adhaeren­ Ad quod assequendum, sit Imprimis intellectualis In­ tes divina contemplentur, aliisque tradant, meminerint se structio arcte cum precationis studio divinarumque rerum nullatenus hoc sanctissimo munere rite ac fructuose fungi contemplatione coniuncta; sit deinde plena, nulla ex prae­ posse et ad sublimem cum Christo coniunctionem efferri, scriptis disciplinis parte praetermissa, cohaerens insuper sil si copiosa illa destituantur, quae e sacris doctrinis hauritur, omnlquc ex parte ita composita et integra, ut disciplinae Dei eiusque mysteriorum profunda et indesinenter perfi­ omnes in unum dumtaxat systema idque solidum et apte cienda cognitione *·. temperatum conspirent; sit quoque nostrorum temporum Sacerdotalis vero dignitas, qua qui fulget Domini scien­ erroribus refellendis ac necessitatibus iuvandis sapientis­ tiarum 17 legatus constituitur atque sal terrae ct lux mundi sime aptata; itemque sit recenter inventis instructa ac peculiari ratione appellatur,s, plenissimam ac solidam simul venerandae traditioni apprime consonans; sit deniexigit in ecclesiasticis praesertim disciplinis institutionem, 3ue ad pastoralia cuiusvis generis munera fructuose obeuneiusdem scilicet quae ipsius sacerdotis spiritualem vitam a efficaciter ordinata, ita quidem ut qui futuri sunt sa­ nutrire atque fulcire valeat eumque a quovis errore abercerdotes, ea instructi, expedite et accurate valeant sanam rantique novitate immunem servare; quae insuper eum doctrinam cum rudibus tum doctis In concionibus et ca­ reddat fidelem mysteriorum Dei dispensatorem et per­ techesibus proponere ac tueri, rite sacramenta admini­ fectum hominem Dei ad omne opus bonum instructum™. strare, animarum bonum actuose promovere omnibusque Apostollcum denique munus, quod pro sua quisque vo­ verbo et opere prodesse. catione, statuum perfectionis sodales In Ecclesia exercent, Quamvis autem ea omnia quae de spirituali et intellec­ sive sacris ad populum contionibus, sive puerorum et tuali alumnorum institutione hucusque diximus ad viros iuvenum Christiana institutione, sive sacramentorum prae­ vere apostolicos effingendos maxlmopere conferant et sertim paenitentiae admlnistratlone, sive sacris ad infide­ plane requirantur, ita ut si debita sanctitas et scientia les expeditionibus, sive animarum in vita spirituali mode­ sacerdoti desint, omnia el deesse compertum sil; gravis­ ratione. sive tandem in ipsa cum populo cotidianae vitae simo tamen officio Nostro ut obsequamur, addere hic consuetudine, uberiores eosque perpetuo mansuros fructus debemus, praeter sanctitatem et scientiam congruentem, producere minime poterit nisi ipsi sacram doctrinam plane ad apostollcum ministerium rite implendum omnino postu­ cognitam et studio numquam intermittendo penitus per­ lari in sacerdote accuratissimam ct omni ex parte perfec­ spectam habeant. tam pastoralem praeparationem, eam scilicet, qua vera Ad quam solidam ct absolutissimam intellectus institu­ peritia et dexteritas in multiplicibus Christiani apostohtionem et formationem, pro naturali iuvenum progressione tus muneribus rite obeundis gignatur et efformetur. studiorumque distributione, assequendam, curent impri­ Si enim suae cuique arti exercendae diligens praehaberi mis religionum Moderatores omni adhibita industria ut solet sive theoretlca, quae dicitur, sive technico, sive 312 litterarum doclrinarumque cognitione religiosi alum/ni «fis practlca eaque diuturno tirocinio firmata praeparatio, pa­ nihil sallem cedant qui e laicis iupenlbus pari sint discipli­ rem immo multo accurationem et altiorem formationem nae audilorts. Hoc namque si cautum /uerit, ct ut discipu­ lorum mentes severius expoliantur, et ut /acilius eorum ha­ quis praehabendam esse neget illi, quae non Immerito an artium appellatur?/ beatur suo cuiusque tempore dilectus»91, et etiam ut iidem alumni ad ecclesiasticas disciplinas altius addiscendas Haec vero pastoralis alumnorum conformatio, ab ineun­ praeparentur aptlsquc instruantur subsidiis cautum sane to studiorum curriculo inchoanda, progrediente vero ae­ erit tate gradatim perficienda, absoluto tandem theologico curriculo per peculiare tirocinium consummanda, pro suo In disciplinis autem sive philosophicis sive theologicis cuiusque religiosi instituti finem, ad hoc imprimis conten­ per Idoneos solummodo accurateque selectos magistros dere debet, ut ii qui Christi futuri sint ministri et apostoli, tradendis sanctissime ea omnia serventur quae a sacris ad ipsius Christi formam spiritu et virtutibus apostolids canonibus et a Nostris Decessoribus aeque ac a Nobis solide ct penitus Imbuantur ct exerceantur, ardenti scili­ Ipsis praescripta sunt, de debita praesertim Magisterio cet et purissimo provehendae Dei gloriae studio, actuosa Ecclesiastico reverentia atque omnimoda fidelitate semper cl flagranti in Ecclesiam eiusque iura tuenda et doctrinam et ubique profitenda et discipulorum mentibus animisque retinendam provehendamque caritate, incensissimo ani­ instillanda, de prudentia ct cautela quae semper socianda marum salutis procurandae zelo, supematurali in loquendo est cum dlllgenlissima eaque maxlmopcrc commendanda pervestigatione novarum, quae nrogrecUente aetate exsur­ et operando prudentia cum evangelica simplicitate con­ gunt, quaestionum, deque Angelici Doctoris ratione, doc­ iuncta, humili sui abnegatione et obsequcntlssima Mo­ trina rt principiis sancte tenendis atque in philosophica et deratoribus sublectione, firmissima Dei fiducia et acuta theologica alumnorum institutione omnino sequendis31. sul officii conscientia, virili In negotiis suscipiendis soller­ Aquinate autem duce et magistro, theologia methodo po­ tia atque in coeptis prosequendis constantia, sedula in sitiva simul et scholastica, quae dicitur, tradatur, ita nem- officiis obeundis fidelitate, atque magno ad fortissima quaeque patienda et faciendo animo, Christiana denique, Cl ut. praelucente authentico Magisterio, Divinae Rcvctlonis fontes accuratissime congruisque subsidiis adhibi­ quae omnes alliciat, amabilitate atque humanitate. tis perscrutentur indeque hausti ventatis thesauri clare Ad aliud praeterea In pastorali Institutione tradenda exponantur et efficaciter vindicentur. Cum enim Revela­ contendendum est, ut scilicet, pro studiorum gradu atque tionis depositum soli Ecclesiae Magisterio authentice in­ progressione, lis omnibus disciplinis alumni instituantur, terpretandum commissum sit, non ratione mere humana quae ad »bonum militem Christi lesu»™ omni ex parte et privato iudicio, sed Iuxta sensum et ad mentem ipsius efformandum aptlsque apostollcis armis locupletandum omni ope conferre possint. Praeter igitur philosophica et ·· K'OJ, t j. $ ·· Cfr Plot XI. Ep. xp. Unicsmba Dti Füiui. 19 exact. IQ14. A A S 16 n. 34S. p. 405-404). ILE f K«< 1. j. “Ctr.Mt S.xj-14 ·· Cfr. t Cor. 4, i-a. ·· Cfr. 1 <»··. j. >7· Xlt. Wntf» «Mtra/, »3 «pt 1930, A. Λ S. 41 (1950), 6®7 i*’’·'· Xtl, Litt toc. Hwm» itiurxi, ix J114 t’jso. ·<· ·< 3507 Ctr. Pxvs (LE S. 41 p. MM. 8-4—2ο8β Facultatibus ipsi inclusis, cidemque iura agnoscit honores privilegia quae ad huiusmodi Instituta de more in uni­ versa Ecclesia pertinent. Eadem Sacra Congregatio Sta­ tuta studiorum Universitatis Niagarensis approbat quae anno Domini 1954 digesta tum coctus ad regimen administrationemque definiunt tum personarum officia edicunt; ceteris servatis de iure servandis. Romae, ex Aedibus Sancti Callisti, d. xxi m. Iunii, in festo Sancti Aloisii studentium adolescentium Patroni, a. D. mcmlvt.—I. Card. Pizzardo, Ep. Albanen., Prae­ fectus. C. Confalioneri, Archiep. Nicopolitan., a Secretis. 2586 1956 IUN 22.-SC RITUUM, INDULTUM. PART.· Facultas datur adhibendi thurificationem in missis CANTATIS SINE MINISTRIS Instante Revmo Procuratore Generali Ordinis Fratrum Mi­ norum Sacra Rituum Congregatio, utendo facultatibus sibi specialiter a Sanctissimo Domino Nostro Pio Papa XII tributis, benigne induisit, ut in Ecclesiis Ordinis Fratrum Minorum pro Missis vivorum cantatis sine sacris ministris, th uri fi catio adhiberi valeat in festis duplicibus I et II classis, nec non in dominicis aliisque festis de praecepto. Contrariis non obstan­ tibus quibuslibet. Dic 22 Iunii 1956.—A. Carinci, Archiep. Seleuclen., S. R. C. a secretis. Henricus Dante, Subst. ♦ Ordini Fratrum Minorum, Prot. N. O. 66.656: AOFM 75 (1656) 188. 258·'. 1956 IÜN 18.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· SOLRTUR DUBIUM CIRCA OBLIGATIONEM SACERDOTIS IN ECCLESIA ALIENI RITUS CELEBRANTIS, SEQUENDI KALENDARIUM ILLIUS ECCLESIAE, PROPRIO RETENTO RITU Romae die 18 Iunii 1956 Ercni/ ac Rruifte Domine, Epistolis diei Februarii proxime elapsi quaedam dubia proposuisti relate ad sacerdotes in Ec­ clesiis Ordinis Fratrum Praedicatorum Sacrum litantes. Omnibus attente perpensis. Sacra Rituum Congregatio respondit· Kalen dari a omnin pro ritu romano confecta obser­ are tenentur novum Decretum «De Rubricis ad simpliciorem formam redigendis» diei 23 Martii anni 1955 [LE 24921. Om­ nes insuper sacerdotes in Ecclesiis alieni ritus celebrantes, sequi tenentur Kalendarium ipsius Ecclesiae, proprio tamen retento ritu. Quae omnia dum pro meo munere tibi communico, grati mimi mei sensus libenter exprimo, ac sacrum anulum ea qua pr est reverentia deosculor, dum lactor me profiteri Domina­ tionis tuae Revihae addmum uti fratrem.—A. Caiunci, Secr. • Ordinario Saliiburionsi. Prot. N. 64/656: e foliis eiusdem S. C. 2585 1956 IUN 21.-SC STUDIORUM, DECR. AAS 48 (1956) 846 Universitas studiorum niagarensis canonice erigi­ tur ET EIUSDEM STATUTA APPROBANTUR 2587 1956 IUL 2.-SC PROP. FIDE, RESPONSUM. PART.· Requiritur beneplacitum apostolicum solum pro PRIMA DOMO RELIGIOSA INSTITUTORUM IURIS DIOECESANI ERIGENDA IN NOVIS CIRCUMSCRIPTIONIBUS S. CONGREGA­ TIONI DE PROP. FIDE SUBLECTIS Ex Civitate Vaticana, 2 iulii 1956 Excellentissime ac Reverendissime Domine, Circa dubium ab Excellentia Tua Reverendissima propositum per epistu­ lam diei 14 mensis iunii, vertentis anni, quae sequuntur respondenda censeo. Secundum normas, typis impressas, pro erigenda domo religiosa in quadam missione requiritur semper consensus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide. Quod prae­ scriptum plene concordat cum can. 497. Sed haec Sacra Congregatio abhinc paucos annos praescriptum generale aliquantulum immutavit ut solum pro prima domo erigenda in nova circumscriptione ecclesiastica requiretur benepla­ citum apostolicum, cum agatur de religione Juris dioe­ cesani. Interim, haec Tibi renuntians, summa cum observantia subsignor Eccllentlae Tuae Reverendissimae addictissimus in Domino.—P. Card. Fumasoni Biondi, Prae/. * Ordinario Ranchi ena i in India, Prot. N. 2851/86: The Clergy Month­ ly 20 (1956) 422. Salutaria sapientiae germina adolescentium mentibus Inserenda assidueque augenda atque ad plenitudinem pro­ 2588 docenda Catholica Ecclesia, volventibus saeculis, Studio­ rum Universitatibus concredi voluit, ut homines Veritate 1956 IUL 2.-SC STUDIORUM, DECR. AAS 49 (1957) 95-96 quae ad Viam Vitamque ducit informentur finemque imun assequantur aeternum, cum «immortalitas in co­ Altius de scientiis paedagogicis institutum penes gnitione sapientiae» (Snp. 8, 17) tandem habeatur. Libenter PHILOSOPHICAM PONTIFICII SALESIANI ATHENAEI FACUL­ igitur religiosos viros Congregat Ionis Missionis, Divi Vin­ TATEM CANONICE ERIGITUR EIDEMQUB POTESTAS TRIBUI­ centi! a Paulo filios, Sacra Congregatio de Seminariis ct TUR ACADEMICOS ORADUS CONFERENDI studiorum Universitatibus nuper laudabat, qui apud ci­ vitatem quae vulgo Niagara Falls vocatur, post conditum Quo tutius ultimum finem aetemamque salutem homi­ Seminarium a «Domina Nostra Angelorum» nuncupatum, nes assequantur, moderandis animis moribusque fingendis icholas iuvenlbus probe religione bonisque artibus insti­ tum puerorum cum adolescentium, sollertes suas indu­ tuendis aperuerunt, quae in amplam studiorum Universi­ strias praecipuasque curas, per longum sacculorum de­ tatem succreverunt hodie sex Facultates complectentem, cursum, admovit Ecclesia, cuius delecti administri im­ claris magistris diligentibusque alumnis florentes. Quibus pensi ac superimpensi sunt in Juvenibus de sacris deque perpensis, postulatis Moderatorum tum Vincentianae Sohumanioribus disciplinis probe instituendis virtutibusque dallUth tum Niagarensis /Xthenacl, sollemnibus saecula­ informandis. Ad id praecia rissimum explendum munus, M ribus a prima Seminarii scholarum constitutione labentl«ars artium» iure meritoque appellatum, maxime quidem bus, perlibenter obsecundans, ad gloriam Dei O. M. anlcontulerunt divi Franriscus Saleslus atque nostris ferme marumque salutem, Sacra Congregatio de Seminariis ct temporibus loannes Bosco, qui veteribus praeceptis exem­ studiorum Universitatibus, ad normam can. 13/b L. 1. c.» plisque novi ter datis educandi rationem, uberrimis com­ pro monere erigit atque in perpetuum erectam deelaratsmprobatam effectibus, sapienti sane tradiderunt consilio. sferazn Universitatem Xiagarensem, cum artium litterarum 3513 3514 n. 2589-2591 SACRA CONGE. STUDIORUM - CONSISTORIALIS - RELIGIOSORUM Presbyterorum enim Societas, quam ipse divus loannes Bosco peculiari mentis acie condidit, illud iam dudum totis viribus prosecuta est, ut iuvenum animos religione bonisque artibus penitius excoleret, in Ecclesiae decus ct incrementum. Quod ut attingeret, in sua Philosophica Pontificii Salesiani Athenaei Facultate laudata Societas aptas selectasque promovit disciplinas, ad sanam de Instituenda inventa doctrinam fovendam, ut alumnis tum principia tum rationis educandi regulas, magisterio ct ex­ perimento, rite traderet Huius igitur de educationis disci­ plinis Instituti finibus et incrementis perspectis, ob probatam docentium scientiam, discipulorum numerum auctum, eruditos libros editos ephemeridesque sociato la­ bore prolatas —quae a doctis sane viris clara in dies aestimatione cumulantur—, Sacra haec Congregatio de Seminariis studiorumque Universitatibus, supplicibus Genaralis eiusdem Societatis Rectoris litteris benigne annuens, auctoritate a Ssmo Domino nostro Div. Prov. Papa XII sibi tributa, institutum superius Paedagogicum in memo­ rata Philosophica Pontificii Salesiani Athenaei Facultate, praesentibus litteris erigit erectumque declarat ipsique con­ cedit potestatem académicos licentiae atque doctoratus Philosophiae-Paedagogiae conferendi gradus iis alumnis qui studiorum cursus rite sint emensi, ad normam pecu­ liarium approbatorum Statutorum, ceteris servatis, quae tum Apostolica Constitutione 'Deus scientiarum Dominus* ILE 1030] adnexisque «Ordinationibus* [LE 1033] tum Jure Canonico praecipiuntur. Datum Romae, ex aedibus S. Callisti, d. n m. lulii, in festo Visitationis B. Μ. V., an. D. mcmlvl— I. Card. Pizzardo, Ep. Albanen., Praef. C. Confalonieri, Archlep. Nicopolitan., a Secretis. 2589 'CJA>V * 1 A f is H ^ A ^ n TWH bvu w -a :.. 1958 IUL 2.-SC STUDIORUM, DECR. AAS 49 (1957) 97 INSTITUTUM PHILOSOPHICUM UNIVERSITATIS I UREQUE IN CATHOLICAE INSTRUITUR GRADUM THEOLOGICA ANDECAVENSIS ACADEMICUM FACULTATE ERIGITUR BACCALAU- REATUS PHILOSOPHIAE CONFERENDI De sana provehenda doctrina summopere sollicita. Sa­ cra Congregatio de Seminariis ct studiorum Universita­ tibus, attentis postulatoriis litteris Episcoporum Protecto­ rum, compertum habens profundiorem Philosophiae «pe­ rennis» quae dicitur scientiam apprime profuturam esse et sacrae Inventae et presbyteris Dioeccseos Galliae occldentalls-septentrionalis, cum experimentum noverit felici­ ter inchoatum scholarum theologicarum philosophicarumque doctrinarum tum ad catholicos iuvenes rcllgiososquc viros tum ad alios saccularium Institutorum sodales rite Veritate imbuendos, inceptis favens propositisque obse­ cundans, in Dei gloriam animarumque salutem. Institutum Philosophicum in Theologica Facultate Catholici Athenaei Andegavensis erigit erectumque declarat, duobus annis constans lustarum praelectionum ad normam peculiarium Statutorum, quo biennio rite emenso academicus gradus Baccalaureatus iis alumnis tribui poterit qui praescripta examina bene superaverint, servatis ceteris dc iure ser­ vandis, praesertim Apostolicae Constitutionis «Deus scien­ tiarum» [LE 1030| adnexarumque ·Ordinationum· [LE 1033] edictis normis. Datum Romae, cx Aedibus Sancti Callisti, d. n m. lulii, in Festo Visitationis B. Μ. V., a. D. mcmlvi.—I. Card. Pizzardo, Ep. Albanen., Praej. C. Confalonieri, Archiep. Nicopolitan., a Secretis. 1950 IUL 2-7 IL Utrum cappellani navigantium, Itinere maritimo perdurante, Iusta de causa singulos navigantes vel ex ansa peculiari omnes navigantes sibi concreditos in navi a Ida· nio ct ab abstinentia dispensare queant vi muneri» (cL Const. Ap. Exsul Familia, P. alt. art. § 1) (LE 2304], an indigeant ad hoc speciali facultate. III. Utrum Ordinarius competens ad facultatem Mis­ sam horis vespertinis ccicbranniin navibus quae appellano national! germanlco augentur, pro dicione Germanize sit Episcopus Osnabrugensis qui Associationi St. Raphadii praesidet ct ad cuius dioecesim portus Brema ct Hambargum pertinent, an Ordinarius Illius portus patrii, ubi rcspcctlva navis civiliter registre» navium inscripta est (v. gr. in Panama, etc.); nunc enim temporis servilium resnectivum pro Germania suppeditatur a navibus quae ad lineas non gcrmanicas pertinent, licet maritimi praeser­ tim sint nationis germanicae. Resp.—In proposito ho il placere di significarle chc la predetta S. C. del Concilio, su richiesta dl questa Segre­ teria, ha risposto che i passeggeri e 1’cqulpaggio delle nari che salpano dal porti della Germania con a bordoilappellano dl nazionalità tedesca, possono godere, durante 11 viaggio dolio induito concesso agli Ordinari della Germa­ nia in materia di digiuno c aslinenza. Ad secundum: Affirmative quotiescumque agitur de na­ vigantium capellanis qui ad normam art. 5, par. 1, Aposlolicae Constitutionis Exsul Familia valido Rescripto po­ tiuntur. Requiritur vero peculiare Indultum si agitur de generali dispensatione habitualiter concedenda. Ad tertium: Vi Decreti S. Of. «de Missa vespertina in mari» die 31 maii 1953 editi (A. A. S., XXXXV, p.426) (LE 2351 ] Ordinarius legitimus vel «competens» est Ille cuius territorio adhaeret portus in quo navis habitualiter consistit. Hac ratione Episcopus Osnabrugensis, in cuius territorio extant portus Bremae ct Hamburgi, facultatem Missae vespertinae celebrandae in omnibus navibus quae habitua­ liter consistunt in illo vel in isto portu, licet civililerin regesto navium germanicarum non sint inscriptae, potest concedere. ♦ Prot. N. 34352: AQQR 123 (1957-58) 133-134. Hae dubiis die 27 iuaii 1956 propceitis a Secretario aasocisticoii S. ?ophaA'H. etis diituictis diebus, idest 7 iuli i 1956 et 16 febr. 19o» ixtî·? eodem iimul die. scilicet 19 martii 1957. notiOcatxe sux.1 a Viario Gcr.c-r&li Os&abrugensi. Vido AKKR 1Z6 (1957-58) 133. 2591 1956 IUL 7.-SC RELIGIOSORUM, NORMAE. PART.· Statuta generalia tuum PERFECTIONIS, de institutione A CONST. AP. alumnorum sta­ «SEDES SAPIENTIAE» PROBATA ET PROMULGATA I. Decretum ad Const. Ap. «Sedes Sapientiae» et «Statuta Generalia» ab ipsa promulgata exsecutioni mandanda Sacra Congregatio de Religiosis, ut sibi a Ssmo Domino Nostro Pio PP. XII commisso muneri exsecutioni mandan­ di Apostolicam Constitutionem Sedes Sapientiae atque Sta­ tuta Generalia ab ipsa probata et promulgata, tempestive et ordinate provideat (Const. Apost. Sedes Sapientiae, diei 31 mali 1956, A. A. S., 48 [1956] p. 354-365 [LE25791; Statuta Generalia, art. 18 § 1) (LE 2d91J, quae sequuntur declarat atque statuit. I. —Constitutio Apostolica Sedes Sapientiae ct Statuta Generalia ipsi adnexa, ad normam can. 9 C. I. C. tribus expictis mensibus a dic 31 maii 1956 qui Adorum Aposto­ 2590 licae Sedis numero in quo continetur Constitutio appositus est, scilicet die 31 augusti 1956 vim suam exserunt. 1958 IUL 7.-SC CONSIST., RESPONSUM. PART.· II.—Statuta Generalia Statuum perfectionis clericalium sodalibus nd quos spectant, quatenus regulas normasque Responsa ad proposita dubia: 1—De lege ieiunii et continent ipsos respicientes, statim ac urgeant (I) applican­ ABSTINENTIAE in ITINERE NAVIS A PORTU GERMANICO da sunt. INITO. 2—Dr. POTESTATE CAPPELLANI NAVIS DISPENSANDI IIL—Quatenus vero Statuta Generalia Collegia seu insti­ NAVIGANTES, ITINERE MARITIMO PERDURANTE. 3—Ds OR­ tutionis. domus sub diversis udspcctibus institutionis cur­ DINARIO COMPETENTI AD PERMITTENDAS MISSAS POSTME­ sum huiusque diversa curricula scu gradus respiciunt, illis RIDIANAS IN NAVIBUS in locis ubi annus scholasticus seu institutionis tribus ul­ timis anni solaris mensibus incipere solet, iam ab hoc Dubia—l. Utrum, durante itinere maritimo a portu anno scholastico 1956-1957 introducenda erunt. germanlco cum capptllano eiusdem nationis Inito, in navi vigeant leges lelunll et abstinentiae temperatae dle 28, · Si qua tamen in Statutis Generalibus inveniantur lan. 1949 (A. A. S. 41-1949-32-33) [LE 2023J, an indulta quae non statim ab initio anni scholaris ad praxim deduci respectlva pro Germania concessa. posse prudenter Moderatorum Generalium iudicio videan. 3515 3516 SC HELIG., STATUTA GENERALIA DE INSTITUTIONE RELIGIOSORUM η. 2591 I»50 HL 7 tar, hl normas tradent ut quantocius plena tain gravis κ providae legislationis exsecutio obtineatur. Si Φ>ο<1 dubFum remanserit vel iusta inveniatur brevis dilationis causa, ad Sacram Congregationem recurrendum est. Con­ trariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, cx Aedibus S. C. dc Religiosis die 7 mensis lulii A. D. 1956,—Valerius Card. Valeri, PraeItcfa. P. Arcadius Larraona, C. M. F., Secr. Π. Statuta Generalia Pars I DE INSTITUTIONIS RATIONE, CURSU, Tit. I—De LEGIBUS institutionis ratione Art. 1—Generalis institutionis ratio. Institutio, soda­ libus Statuum clericalium perfectionis summo studio im­ pertienda. ita integra esse debet, ut totum hominem cum naturali tum supernatural! ratione complectatur 1 ct qui­ dem sub triplici respectu vocationis religiosae, clericalis damstolicae. Pro singulorum autem perfectionis Statuum ct Institutorum gradu et indole, ad illam excellentiam eadem est adducenda quam peculiaris Statuum dignitas (cc. 487, 107, 108, 124), eorumque in mystico Christi Corpore munera exigunt *. Art. 2— Institutionis partes. In hulusmodi Institutione (ait 1) tria assidue concurrant oportet: instructio, quae intellectum in omnibus solide erudiat; educatio, quae om­ nia necessaria et opportuna praebeat ad voluntatem ordi­ nandam ac roborandam, ad characterem fingendum et «poliendum, ad vitam agendique rationem recte condu­ cendam; formatio, quae communia unicuique prudenter applicet et inculcet, eaque iuxta cuiuslibet naturae et gratiae dona atque peculiaria personarum adiuncta, diver­ simode compleat. Art. 3—Institutionis ordo. § 1 - Institutionis opus sic praefinitum, ut naturae et gratiae legibus fideliter pa­ reat1, ordinatim procedere debet. f 2 - Ex sapienti Ecclesiae disciplina et ex diu probato Statuum perfectionis usu, omnis institutionis cursus sub respectu tam religioso quam clericali et apostolico, pro naturali adulescentium progressione, in diversos gradus dispertitur. ArL 4—Integritas totius institutionis cursus. Praescrip­ tus institutionis religiosae, sacerdotalis et apostolicae cur­ sus in singulis suis temporibus ct gradibus integre et rigorose ab omnibus alumnis perficiendus est, neque ullis instantibus maioris ct urgentis necessitatis vel speciosae utilitatis rationibus, Superiores nec ab eo dispensare nec ad cum coartare praesumant. TiL II—De institutionis cursu Art. 5— Institutionis religiosae cursus. § 1 - Institutio religiosa ea intelligitur qua alumni Statuum perfectionis instruuntur, educantur, formantur, ct exercentur seu pro­ bantur, ad Christianam perfectionem, praeterquam per communia praecepta, per Consilia quoque Evangelica, tria generalia praesertim, adipiscendam, iuxta indolem Insti­ tuti in quo talem perfectionem, sive strictius (c. 487 sq.) sive saltem quoad substantiam (cc. 673 § 1, 679) profi­ tentur4. J 2 - Religiosae institutionis cursus, ex iure communi Codicis pro Religionibus (cc. 542-571, 588 § 1), ex iurisprudentla vero ac legibus particularibus pro aliis per­ fectionis Statibus (c. 677)k, tres fundamentales gradus complectitur, nempe: novitiatum ipsive acquiparatnm pri­ mam formalem probationem; primam professionem, seu incorporationem temporariam; professionem seu incorpo­ rationem perpetuam aut definitivam, usque ad finem stu­ diorum. } 3 - His tribus necessariis gradibus, alii quoque legi­ timo iure particulari accedere possunt, sive ante novitiatum sive post professionem perpetuam aut definitivam incorporat Ionem. Item, tempora, intra quae communes gradus (j 2) ex generali regula concluduntur, legitimo iure particulari prorogari possunt, prout adiuncta Institutorum in diversis Statuum perfectionis classibus expostulaverint, ulvis tamen limitibus a iure sancitis (cc. 571 § 2, 574 § 2). Γν· ί"·. Α· ’c~ M&r, :'iebr. 1947, A. A. S. 39 Ronue. 1949. n- 387. P 576-586) [LE 1908 J. 3517 'Ίϊ art. Art. 6—Novitiatus. § 1 - Ex communi iure vel iurisprudentia, novitialus pro Religionibus (cc. 542-571) et prima formalis probatio pro Societatjbus vitae communis (c. 677) et Institutis saccularibus· novitiatui aequiparata, totius institutionis religiosae necessarium fundamentum constituit. § 2 - Legitimo iure particulari, candidati ad novitiatum primam ve acquiparatam probationem duplici, eaque di­ versa, ratione praeparari possunt, scilicet: 1. ® Proxime, brevi plerumque tempore quod illis prae­ cipue assignatur qui religiose et ascetice nondum ad no­ vitiatum inveniuntur parati. Quae quidem praeparatio, postulatui similis iure communi religionibus a votis per­ petuis pro mulieribus et pro conversis unice praescripto (c. 539), non immerito per analogiam clericalis postulatus nuncupari potest et iure particulari etiam adspirantalus appellatur. Hic, nisi praedicto iure particulari iam ordi­ natus sit, Superiorum iudicio manet ordinandus, sive in ipsa novitiatus domo (c. 540 § 1), sive in peculiaribus do­ mibus scu collegiis, sive tandem in specialibus sectionibus Scholarum Apostolicarum. 2. ° Remote, longiore ac pleniore modo in Scholis Λ posto· licis quae ad religiosam institutionem a primis solidis fun­ damentis vitae moralis, Christianae et asceticae adolescen­ tibus tradendam destinantur, et simul pro ipsis Seminario­ rum minorum clericalium munere funguntur. In his Apostolicis Scholis elementarius seu praeparatorius cursus, prout casus ferat, percurri vel compleri valet necnon totum curri­ culum medium-classicum publice institui et valide perfici potest. Art. 7—Prima professio vel aequiparata incorporatio. § 1-1.° Novitiatum vel aequi para tam probationem se­ quitur prima temporaria professio in Religionibus (cc. 572 § 2, 574 § 1), prima temporaria aequiparata incorporatio in Societatibus sine votis (cc. 677, 642) ct in Institutis saecularibus in quibus vota perpetua emittuntur vel vin­ cula pariter perpetua contrahuntur 7. ® 2. Haec votorum vinculorumve temporariorum pe­ riodus ad solidandam ct evolvendam, sub respectu reli­ gioso, totam novitiatus institutionem et ad mutuum tam Instituti quam alumnorum experimentum complendum, ordinatur. § 2 - In Institutis in quibus non nuncupantur vota for­ maliter perpetua (c. 488, l.°) nec sodales astringuntur vinculis item formali ter perpetuis, vota vel vincula tem­ poraria talia non sunt nisi ad probationem mutuumque experimentum quod attinet, quoad alios vero quosdam effectus, sunt definitiva, iuxta art. 8 § 1, 2.®). Art. 8—Professio perpetua vel aequiparata incorporatio definitiva. § 1-1.® Absoluto tempore professionis seu i ncorporationis temporariae ipsiusque legitimae ad normam Codicis (c. 574 § 1 et 2) et probati iuris particularis reno­ vationis (cfr. c. 677), perpetua professio in Religionibus et perpetua incorporatio in Societatibus atque Institutis votorum vel vinculorum perpetuorum necessario emitten­ da vel perficienda est, nisi ulterior prorogatio expresse a S. Sede concessa fuerit. 2. ® In Institutis trium Statuum perfectionis (arL 5 § 1), in quibus vota seu vincula sunt temporaria (art. 7 § 2), elapso tamen tempore renovanda (c. 488, 1.·), post aliquam votorum scu vinculorum et utraque parte pariter temporariorum periodum, quae iuris criterio et iurisprudentia sex annos complectitur (cc. 574, 642 f 2), vota seu vincula contrahuntur quae, etsi temporaria, definitiva au­ diunt et cx parte Instituti, ratione conditionis professi atque aliorum professionis seu incorporationis effectum (art. 39, c. 642 § 2, cfr. c. 647), vere perpetuis aequiparantur ·. 3. ° In Institutis saecularibus, in illis praesertim quae vitam communem non habent, periodus formationis, post­ quam vota seu vincula definitiva evaserint, constitutio­ nibus determinanda relinquitur. § 2’- Institutio tamen religiosa, etiam post emissa vota scu contracta vincula perpetua vel definitiva ($ 1), accu­ rate usque ad receptum sacerdotium et terminum curriculi theologici prosequenda est, salvo art. 9. Art. 9—Institutionis religiosae confirmatio et comple­ mentum. § 1 - Etsi recepto sacerdotio et absoluto curriculo theologico institutio religiosa substantialiter completa cen­ senda sit, nihilominus ipsa, sive in curriculo pastorali sive per totum primum sacerdotii quinquennium, sub prudenti ct vigilanti Superiorum cura, confirmanda, perpolienda ct ad praxim deducenda est (art. 48-53). § 2 - Praeter ea quae supra memoravimus (art. 4-8) p. X3O-X3X (p. 581-583). · arL III J 3. r.· p. xu (p. 584). art. II j j. p. 12« (p. çjj). ’/Xirw, · Cfr. ce. 64a j j. 647. 6?8. Rwl Crcsn. 3518 SC RELIG., STAT ITA GENERALIA DE Ii. |F INSTITUTIONE RELIGIOSORUM lose n l1 quae ordinariam et omnibus Statibus perfectionis commu­ sint immediati Superioris ac Praefecti scu Magistri spiri­ nem Institutionem religiosam respiciunt, in pluribus per­ tus (art. 28; c. 588), qui dc ipsorum disciplina et dc severa fectionis Statibus, Iure particulari introductum laudabili­ spiritualis educationis continuatione respondeant ter est, et convenienter ab aliis introducetur, breve sed ® 5. In quodam ex ordinariis collegiis vel In alia apta intensum curriculum diversis nominibus nuncupatum (ter­ ct instructa domo vacationum tempore, quantum fieri tia probatio, annus perfectionis, novitiatus apostolicus, potest, hi alumni separarim ab aliis colligantur ad sin» schola affectus, cfr. art. 51), quo veluti totius receptae tum physicas tum morales rcllgiosasve renovandas, ad simul institutionis complementum et confirmatio atque exercitia spiritualia ipsis aptata peragenda, ad studia de­ authentica obsignatio censeri potest9. nique, praecipue ecclesiastica, repetenda ct complenda. Art. 10— Institutio clericalis. § 1 - Institutio clericalis § 2 - Statim ac spiritualis alumnorum educatio detri­ est elementum essentiale eruditionis sodalium qui ad Al­ mentum ex interruptione capere comprobetur, vel locorum toris servitium contendunt eaque rationc sacerdotali vo­ el temporum pericula ultra vires ipsis minari merito con­ cationi religiosae quam maxime respondere debet (cc. 488, jiciatur, Superiores, onerata conscientia, diligenter, iuxta ®, 673 § 2) *·. 4. casus, provideant, vel pericula removendo vel alumnos i 2. Haec clericalis institutio, ex intrinseca catholici alio transferendo vel ad tempus interruptionem suspen­ sacerdotii unitate, non alia est, ad finem et obiectum quod dendo. attinet, quam institutio cleri saecularis, atque in hoc ten­ § 3 - Qui studia interrumpere coguntur eo quod ad dit tota ut religiosa professio cum sacerdotali dignitate servitium militare aliud ve simile a saecularibus potestati­ intime ac perpetuo cohaereat, et dum sacerdotium reli­ bus adigantur, vel infirmitate aliave qualibet etsi legitima giosam professionem elevat ac ditat, haec illud alat ac causa a studiis prosequendis arceantur, cum interruptum roboret. studiorum cursum quantocius instaurare tum omnia ac singula ipsius curriculi, ad normam iuris communis ct § 3-Clericalis institutio a Scholis Apostolicis Incipere debet, quae, pro Statibus perfectionis. Seminariorum cle­ particularis, fideliter complere tenentur11. ricalium minorum vice funguntur; eaque evolvenda et Art. 14—Apostolicae institutionis cursus, j 1 - Aposto­ perficienda est per integrum cursum pari gressu cum insti­ lica institutio, generali quadam ratione iam in ipsis bcholis tutione religiosa (art. 5-8) et apostolica (arL 14), utram­ quae merito Apostolicae dicuntur, peropportune praeparari que pervadens atque informans. ct quodammodo inchoari potest. Art. 11 — Ordinariae institutionis clericalis gradus. § 2 - 1.® In novit latu, qui iam specialem vocationem I 1 - Gradus ac tempora ordinariae (cfr. art. 46) institu­ supponit, institutio apostolica, (ini atque spiritui Insti­ tionis clericalis, seu curricula, ordinanda sunt intuitu non tuti plene respondens, necessario excolitur. Ipsa partem solum studiorum et Instructionis, verum etiam practicae atque essentialem respectum colendae vocationis consti­ alumnorum educationis Intimaeque formationis moral’s, tuit, Magistro semper prae oculis habendum, qui num­ spiritualis, ecclesiasticae, secundum eorundem animi ma­ quam ab aliis, religioso scilicet ac clericali, separandus est turitatem atque in studiis progressionem. sed amico atque intrinseco foedere cum ipsis perpetuo $ 2 - Huiusmodi curricula sunL* 1.® Curriculum medium coord i nandus. daslcum quod, si opus fuerit elementari curriculo completo ® 2. SI in Instituto, post annum canonicum, alterum congruenter praeparetur (art. 43). 2.® Curriculum phi­ novitiatus seu primae probationis tempus legitime rigeat losophicum (art. 41). 3.® Curriculum theologicum (art. 45), (c. 555 § 2), institutio apostolica per moderatum ministe­ quo durante. Tonsura et Ordines minores et maiores seu riorum Instituti exercitium compleri potest. Sacri (cc. 919» 950), servatis servandis praesertim circa § 3 - Per totum studiorum tempus institutio apostoli­ canonicam aetatem et studia, conferri possunt (cc.975, qua educatio et practica formatio, sine intermissione 976). L® Curriculum pastorale (art. 18 s.) quo omnes im­ ca, est prosequenda, ut in dies una cum religiosa et clericali mediate ad communia sacerdotii ministeria praeparantur. ipsa progrediatur, confirmetur ac plenior effecta secure, Art. 12—Institutionis clericalis intensio et ampliatio. faciliter, et vcluti naturali rationc ad ministeria ultro Ad ordinaria curricula Iure communi praescripta (art. manu du cat. Quod tamen sine praeiudicio seriae et adae­ II j 1 et 2), postquam rite absoluta fuerint, ex horum quatae scicntificae alumnorum Institutionis ct exercitatio­ Generalium Statutorum commendationibus, correlati cur­ nis fieri debet. sus, curricula atque studia specialia Iure particulari legi­ § 4 - In curriculis pastorali (art. 11 § 2, 4.®) et technico time, pro singulorum Institutorum indole, triplici ratione (art. 12, 2.®) ct In ultima probatione (art. 12, 3.®) ubi vigeat, addi possunt: apostolica institutio complenda et perficienda esL 1.® Cursus seu curricula, iuxta casus, studiorum spe­ cialium (art. 46) ad communis culturae confirmationem, Tit. III—De institutionis legibus complementum et ampliationem. 2. ® Cursus seu curricula indolis technicae scu paedagoArt. 15—Novae legislationis ad ius vigens comparatio. gtcae quae, pro eorum amplitudine, vel simul cum curriculo § 1 - Statuta Generalia ceteraque iis adnexa legislatio pastorali vel separatim trudenda sunt. institutionem Clericorum In Statibus perfectionis respi­ ciens, vigentem hucusque disciplinam plerumque retinent 3.® Annus tertiae probationis seu perfectionis in quo vo­ atque confirmant, licet, sive ad eam fidelius apllcandam cationis adspectus sacerdotalis una cum religioso et apostosive ad ipsam accommodandam atque complendam, prout Hco theoretlce ct practice excolitur. adiuncta huius aetatis exigere videntur, opportunas eidem Art. 13—Clericalium studiorum interruptio. § 1. Or­ immutationes afferant (c. 6 prine.). dinariorum clericalium studiorum (art. 11 § 2) interruptio, § 2 - Relatio Statutorum Generalium et alius legisla­ ad practicum vocationis tum communis tum specificae tionis ipsis adnexae ad ius praecedens, regitur nonnis Co­ experimentum atque ad necessaria studia profana com­ dicis iuris canonici (cc. 6, 2.® et 6.®, 22, 489), congrua plenda titulosvc consequendos aliave Id genus, sicubl vi­ get, servari valet atque alibi etiam laudabiliter Introduci, congruis referendo. dummodo sequentes cautelae adhibeantur. § 3-1.® Si In disciplina Statutorum aut in legislatione generali vel particulari eis adnexa scu in ipsis fundata 1. ® Interruptio non ad immediatum sodalitatum in ministeriis profectum ordinanda est, cum nonnisi instru­ circa institutionem religiosam, clericalem atque apostolicam in Statibus perfectionis, certa de re desit expressum mentum ac subsidium institutionis alumnorum sit sub multiplici respectu, probationis scilicet vocationis, educa­ praescriptum, norma sumenda est, nisi agatur de poenis tionis et formationis, ad Ipsorum bonum directe disposi­ applicandis, ex fontibus in can. 20 recensitis. tum n. 2.® Leges in similibus latae quibus, primo loco, ad nor­ mam can. 20, lacunae, quae iuridice tales sint, per ana­ 2. ® Salvis rasibus vere gravibus, Interruptio fleri non logiam legalem supplendae sunt, in hac re intelligl debent: debet ante curriculum philosophicum rite expletum neque praescripta Codicis iuris canonici atque aliarum S. Sedis post Inceptum quadriennium theologicum. legum ac normarum vigentium, quae institutionem cleri­ 3. ® Sine gravi ratione, ultra triennium Interruptio nc calem respiciunt 13. protrahatur. Art. 1G—Novae legislationis extensio. § 1 - Integra or­ I.® In collegiis seu domibus rite instructis, alumni collo­ centur, ln quibus perfecta observantia et vita communis dinatio institutionis quae in his Statutis et in iis adnexa generali legislatione continetur vel In posterum contine· vigeat (cc. | 2. 554 ) 3, 588 ( 3) el sub speciali cura InurpteL. u vu! î«M7 (in .< S. eun pubHcata), c. JS» {LE XQV1 ’ Piva XtJ, Mkv-it. Adn, 15 nort. 1956, A. .4. S. 46 (19-56), ·· Ht ♦ .XII, Gxnt. *p. PmnJa Sfefor, art. I. p. tio (o 583I (LF. 190M). “S.Càr R*UC3uu«, Utetr Pl*rn rtUa*i, y turt a. IU, .4. 4. S. 3519 (I9J1), 546 a. Ep. 4p. » XI, ffifcts p. 3S3) {LE 576]. « S. C. de ReEriosir ornmi», 1 44c Λ -ss sait 352Ù 19.>« IUL 7 SC RELIG., STATUTA GENERALIA bitor, omnes Status perfectionis clericales, scilicet: Rclirionesicc. 4S7, 488, L·), Societates vitae communis (c.6/3) et Instituta saecularia 14 Iuxta ipsorum tenorem, absque exceptione, ubique tenet ac comprehendit (cc. 251 § 1, 678) ». f 2-Quae in legislatione generali (§ I) clericalem ct apostolicam institutionem sodalium clericorum in Statibas clericalibus perfectionis respiciunt, etiam ad Clericos Religionum, Societatum, Institutorumque lalcalium, con­ grua congruis referendo, applicanda sunt. J 3-1.· Statuta Generalia et legislatio iis adnexa (§ 1) Institutionem Clericorum in Statibus perfectionis proprie respiciens, Instituta laicalia aut sodales laicos Statuum clericalium per sc non comprehendunt. 1» Normae vero quae ad institutionem religiosam et iposlollcam, generaliore rationc, spectant, congrua conrruis referendo, Institutis lalcalibus ct sodalibus laids Institutorum applicandae sunt. Art. 17—.Vorae legislationis interpretatio. § 1. - Sacrae Congregationi de Religiosis committimus ut Nostrum No­ mine et Vice illa omnia una perficiat quae ad Interpreta­ tionem Statutorum aliarumquc normarum circa institutio­ nem in Statibus perfectionis spectant (cc. 17 § 1, 251 § 1). f 2 - Pro illis vero quae vel graviora sunt vel speciales praescierunt difficultates praevia, eaque expressa, pontifi­ cia venia obtineri debet (c. 244 § 1). Art IS — Xomc legislationis exsecutio. § 1 - Sacra Congregatio de Religiosis, collatls ubi occurrerit cum aliis Sacris Dicasteriis, quorum intéresse diversa ratione pot­ erit, consiliis, omni ope, canonicis etiam, si res postula­ verit, mediis adhibitis, exeeutionem Statutorum Genera­ lium ceteraeque legislationis institutionem respicientis, ex officio urgere debebit, ita fidelem omnium observantiam vigilanti cura atque indefesse promovendo, ut quos inde sperare licet, copiosi fructus percipiantur. § 2 - Ad Statutorum aliusque legislationis etiam parti­ cularis a S. Sede approbatae, exsecutionem invigilandam et urgendam, praeter alia quae in posterum definiri pote­ runt, haec fideliter adhibenda sunt: 1. · Relationes periodicae circa triplicem institutionis idspectum, iuxta elenchum a Sacra Congregatione prae­ paratum faciendae ie. 2. · Inspectiones, prout necessariae seu opportunae vi­ deantur, sive ad comprobandam sive ad complendam informationem seu relationem illam specialem quae gra­ vioribus approbationibus ac concessionibus praemitten- DE INSTITUTIONE RELIGIOSORUM n. 259! mediata auctoritate Moderatoris Supremi vel Abbatis Superioris seu Praesidis Congregationis canonicalis et mo­ nasticae, curam gerat eorum omnium quae ad alumnorum institutionem spectant. ° 2. Etiam in Provinciis et maioribus saltem studiorum domiciliis, condi possunt respondentia Officia provincialia vel localia, recte sub propriis semper Superioribus disposita. § 3 - Curent Superiores ut praecipua saltem huius le­ gislationis, pro opportunitate variarum institutionis se­ dium. publice quotannis praelegantur. Pars II DE ILLIS QUAE INSTITUTIONIS OPERAE ET CURSUI COMMUNLA SUNT Til. IV—De varus institutionis sedibus Art. 21—institutionis sedes. $ 1 - Integrae institutio­ nis, tam religiosae quam clericalis et apostollcae, sedes ordinariae ad quattuor revocantur gradus. Sunt nempe: 1.® Scholae Apostolicae seu Seminaria minora religiosa (quatenus et quousque necessaria retineantur); u 2.® Do­ mus novitiatus hisque aequiparatae; 3.® Domus vel Collegia seu Seminaria maiora religiosa generali studiorum cleri­ calium cursui perficiendo destinata; 4.® Domus vel Col­ legia formationi pastorali vel ministeriali parata (art. 48). § 2 - Capitula vel Superiores, Iuxta Constitutiones (can. 587 § 1 et 3), praeter aedes ordinarias ad normam luris instructas (c. 554 § 1 et 2), speciales etiam, pro oppor­ tunitate, instituant, omnibus conditionibus iuris ac prae­ sertim sequentium articulorum adimpletis, sive ad supe­ riora studia peragenda, sive ad gradus academicos vel specialia diplomata consequenda, sive ad peculiarem for­ mationem professionalem adipiscendam (art. 46), sive ad ultimam camque altiorem institutionem et probationem exercendam (art. 51). } 3 - Huiusmodi sedes, cum ordinariae tum speciales, ad normam et quoad effectus iuris communis et particula­ ris, possunt esse generales (quae quandoque internationales dicuntur), interprooinciales, provinciales seu his aequipa­ ratae, et etiam plerumque, non autem unice, in Religioni­ bus canonica!Ibus et monasticis, locales. § 4 - In eodem Instituto, praesertim regiminis centra­ lis, absque vera causa sedes multiulicari non debent, ne vires opesque nimis dispersae et debiliores fiant et fini adipiscendo impares reddantur. 3. · Alii peculiares Interventus in lis quae ad institutio­ Art. 22—Institutionis sedium erectio, immutatio, transla­ nis Ipsius regimen spectant. tio, suppressio. § 1 - In sedibus erigendis, immutandis, Art. 19 — Statuta peculiaria. § 1 - Singula Instituta transferendis vel supprimendis ad amussim observentur hâbeant et observent, praeter legislationem communem, lus sive commune sive particulare et peculiares S. Sedis propriam Rationem Institutionis praesertim Studiorum, pe­ normae. culiaribus necessitatibus et adiunctis Instituti rite accom­ § 2 - In hisce singulis negotiis perficiendis (} 1), etiam modatam, et S. Sedi quantocius submittendam (§ 4). In Congregationibus canonicalibus aut monasticis Inter­ veniat necesse est suprema Instituti auctoritas ad nonnam I 2 - Ratio Studiorum propria legislationi communi de­ iuris particularis. Suprema vero auctoritas consensum dare rogare nequit (c. 489), nisi in casibus particularibus aliud nequit nisi prius sibi constet conditiones, tam a iure com­ expresse caveatur vel concedatur (c. 6, 1.®). muni quam particulari requisitas, fideliter adimpletas esse; f 3 - Servatis praecipuis ordinationibus Rationis Stu4 perpendat Insuper num per sedes aliqua ratione commu­ diorum generalis seu pro toto Instituto, Iis imprimis nes solidae institutioni alumnorum, quae hae In re suprema quae unitatem ct firmitatem eiusdem necessariae existi­ lex est habenda, efficacius consuli possit (c. 587 J 3; mantur, particularis exarari potest Ratio pro variis Pro­ art. 21). vinciis, Regionibus, Domibus sui iuris a Moderatore Su­ § 3. Decrcti erectionis, immutationis, translationis, premo quidem vel Abbate Praeside, seu Superiore Con­ suppressionis sedium authenticum exemplar ad Sacram gregationis canonicalls aut monasticae cum propriis Congregationem de Religiosis cx officio transmittendum Consiliis recognoscenda et approbanda. est, atque, si casus ferat. Visitatoribus exhibendum. f 4 - Rallo Studiorum sive generalis pro toto Institulo, Art. 23—Requisita ad sedes institutionis. § I - Sedes sive particularis pro parte eiusdem, atque mutationes quae Institutionis neque erigatur neque servetur nisi suppetant forte Inducantur, quam primum Sacrae Congregationi ex­ aedes in loco quantum fieri potest satis salubri el amplo hibendae erunt et, si dc mutationibus vere gravibus agatur, sitae, a commixtione mundana prudenter segregatae ct antequam ipsae ad praxlm deducantur. ad religiose vivendum vere aptae. Art. —Superiorum officia. § 1 - Iuris sive commu­ $ 2-1.® Antequam erigi ct aperiri reapse possint insti­ nis sive particularis observantiam Superiores, pro conscien­ tutionis sedes quaelibet, imprimis Moderatores ct Magistri, tiae officio, sedulo curare debent. non solum designati sed actu exstent necessariis dotibus I 2 - 1.· Specialis Commissio vel Officium (Sccrctaet peritia ornati ad propria munera obeunda; nec desit riatus) in Curia Generali constitui oportet, quod, sub imcongruens alumnorum numerus, ab iis solis rlgorose diludicandus quorum est con«cnsuni darr ad erectionem corn 1. 5*3. p 400-4!3) FLE 5B2). 11 Pies ΧΠ, Coast. ap. ProvU· Malrr. I plendam. C .p. IX» (p s‘1) 3-E 1908]. “ IbUe*. art. IV § 1. p. im (p. 5^4): Pivs ΧΠ. Mota pr. Pnmo fchcitfr, 13 tnart. 194S. η. V, A. A. S. 40 (>94$); 8*5*. (Mi-Jit*, n. Y)t, S97S) (LE 1985]. US. C. *> wienerr, febr. 19x4. A, A. S. 17 (»925). 547-531 /*£***Ihib*4!ur, sernprr «chrctuv 4liquo quAMicAtr*™ rnmitan qtr» perfecte « Sembvtrib dhtitu'Mtur. ·· \ >·<-.. t. ··. pe»-.. 3Λ22 η. 2501 SC RELIG., STATUTA GENERALIA DE INSTITUTIONE RELIGIOSORUM 1950 ΙΙΈ 7 2, ® Sedes omnibus instrui debent necessariis et oppor­ tunis ad proprium finem plene assequendum. 3.® Sedes, eae praesertim quae ad studia peragenda destinantur, praeditae sint oportet bibliothecis cetcrisque omnibus subsidiis et instrumentis, quibus, pro natura et gradu studiorum, opus est ad doctrinas pervestigandas ct artes debite colendas, iuxta legitimas aetatis nostrae ra­ tiones et exigentias, § 3 - Si haec omnia haberi nequeunt in Monasterio sui iuris vel in aliquo Instituto seu Provincia, mittantur alum­ ni ad sedem alius Monasterii seu Provinciae, vel ad sedem interprovlncialem seu generalem, imo ad scholas alius Instituti, vel etiam ad scholas Seminarii episcopalis vel ad publicum catholicum Athenaeum (c. 587 § 5). » δ in primis mens intendatur oportet in maius alumnorum bonum, cui cetera omnia sunt postponenda. 2. ° Il vero quorum causa doctrina vel morum integritas vel religiosa disciplina periclltetur, qualibet personarum ratione postposita, absque mora revocentur, ad mala vero, si quae obvenerint, radicitus extirpanda et pericula longe pellenda, debita afferantur remedia. 3. ° Idem servandum erit si quis ob infirmitatem vel provectiorem aetatem non iam satis habeat virium ad officium complendum; de quibus periculis vel dcfcctlbai Superiores, etiam locales, Superiores Maiores competentes tempestive monere debent. Art. 27 — Institutionis gubernatio, f 1 - 1.· Efficax ordinatio ct gubernatio integri operis institutionis alum­ norum pertinet, observato lure generali et particulari, ad Moderatorem Supremum in universo Instituto, (c. 502), Tit V—De institutionis moderatoribus, praefectis, ad alios Superiores Maiores, sub Moderatore Supremo, ln MAGISTRIS, COOPERATORIBUS propriis domibus sui luris vel Provinciis seu aequlparatis Art 24—Moderatorum uterorumque dotes. § 1 - Om­ partibus Instituti (c. 488, 6.® et 8.®), ad Superiorem loca­ nes oui munus gerunt in opere Institutionis, iis perfectionis lem in unoquoque Collegio, salvo art. 28 § 1. ct religiosae observantiae solidis virtutibus, diuturno exer­ ® 2. Horum omnium est, non solum ea quae sunt proprii citio comprobatis, eo spiritu sacerdotali et apostolico, iis muneris accurate pcriicere, sed etiam dc eisdem iuxta dotibus eaque habilitate exculta ct exercitata, ea doctrina praescriptas normas rationem reddere cui reddenda est. eximlaquc cultura praediti esse debent, quae ad instituen­ § 2. - Nunquam desint Consilia ad normam iuris parti­ dos alumnos atque ad sedes moderandas, iuxta propriae cularis ordinata ad promovendam religiosam, intellectua­ Religionis vel Instituti indolem, pro muneris momento ct gravitate necnon pro Collegiorum gradu ct ratione, neces­ lem, apostolicam institutionem alumnorum. In regiminis tamen et institutionis conventibus seu collationibus, stricte saria sunt (cc. 554 § 3, 587 § 2). abstineatur ab illis omnibus quae directe singulorum forum f 2 - Summa cum cura a Superioribus Maioribus seli­ internum afficere possunt. gantur non solum Magistri novitlorum. Praefecti seu Ma­ Art. 28—Magister nouitiorum ct Praelectus seu Magis­ gistri spiritus, et Professores (art. 30) sed etiam Confessarii ter spiritus. § 1 - 1.® «Uni Magistro ius est et officium et Moderatores spirituales, quorum partes in alumnorum consulendi novitlorum institutioni, ad ipsumque unum institutione plurimi sunt faciendae. Sint igitur viri spiritu novitiatus regimen spectat, ita ut nemini liceat hisce se, religioso, sacerdotali, apostolico, ceteris In exemplum; quovis colore, immiscere, exceptis Superioribus, quibus id theologia praesertim morali, spirituali, pastorali rite in­ a Constitutionibus permittitur, ac Visitatoribus; ad disci­ structi; experientia ministerii animarum; magna prudentia plinam vero universae domus quod attinet, Magister, per­ atque perspicacitate luvenilium animorum praediti. inde ac novitii. Superiori est obnoxius» (c. 561 J 1). Ut Art. 25—Moderatorum, Praelectorum, Magistrorum de­ omnia recte iugiter procedant, utiliter hoc lus commune signatio. § 1 - Moderatores, Praefecti atque Magistri om­ pressius in concreto determinabitur iure particulari, pari­ nes ad Institutionis sedes regendas et ad dirigendum in iis institutionis opus, numquam a Capitulis vel Superiori­ ter sancte servando. ® 2. Eiusdem speciei normae, sive generales sive parti­ bus, ad quos perlinet, eligendi vel nominandi sunt, nisi culares, inspecta etiam Sacrae Congregationis lurisprudenantea documenta, tituli, diplomata diligenter collecta et tia atque congrua congruis referendo, Societatibus vitae accurate perpensa fuerint, cx quibus Ipsorum aptltudo et communis et Institutis saecularibus applicandae sunt congruens praeparatio certo comprobari possint. (art. 16 J 1 et 2). § 2 - Salvis iuris communis praescriptis, iuri particulari } 2-1.’ In sedibus studiorum clericalium (art 21 definiendum relinquitur, quae munera huiusmodi Capitu­ § 1, 3.® et 4.®) munus Praefecti seu Magistri spiritus tam lis, quae Moderatori Supremo, quae immediatis Superiori­ necessarium et praecipuum habendum est ut numquam bus Maioribus tribuenda sint, et quod Capitulorum vel deesse possit (c. 558 § 1 et 2). Consiliorum votum, deliberativum an consultivum, in assignandis singulis muneribus expostulandum sit. 2. ® Praefecti scu Magistri spiritus officium est oppor­ tunis monitis, instructionibus atque exhortationibus, ad J 3-1.® Si ad unitatem securitatemque institutionis normam Codicis iuris canonici (c. 588 § 1) alumnorum adque viros ad eam maxime idoneos undique comparandos animos ad vitam religiosam informare, necnon secundum Supremo Moderatori ac Regimini generali designatio re­ proprias Constitutiones et Statuta, operi institutionis mo­ servetur, nihilominus immediatis Superioribus Maioribus ralis, religiosae, clericalis, apostolicae sub Superioribus corumque Consiliis congrua agnoscatur facultas vel can­ suis, immediate praeesse. didatos proponendi vel saltem necessarias de iis notitias ex officio procurandi, 3. ® Salvis nn. 1 et 2, Praefecti spiritus munus iure particulari ita ad instar muneris novitlorum Magistri 2.® Si contra, Superiorum Maiorum immediatorum eoconstitui et ordinari potest, atque generatim expedit, ut rumque Consiliorum est personas ad munera designare, intra certos prudenter circumscriptos fines, salvis semper pro gravioribus saltem muneribus conferendis, prudens et communi disciplina domus (c. 561 § 1) atque studiorum opportuna quidem interventio Moderatoris Regiminisque ordine, etiam alumnorum immediatum regimen complecta­ supremi requiratur omnino, ita ut personae, iam legitime tur, cum potestate ad hoc necessaria, sub Superioribus delectae, nequeant renuntiari antequam altior auctoritas quidem, ad quos pertinet, etiam localibus, exercenda M. earum designationem approbaverit seu confirmaverit vel eisdem nlhii obstare declaraverit. 4. ® Ad munus Praefecti seu Magistri spiritus is adsrisccndus est, qui dotibus ac qualitatibus ln Magistro novlJ 4 - In committendis muneribus institutionis, a qua tiorum ad normam iuris (cc. 588 § 2, 559 § 1) requisitis ita maxime pendent totius familiae vita et Incrementum, hacc ornatus sit, ut, virtute doctrina, experientia, studio salu­ primaria firmaque esto norma, ut nempe optimi quique tis alienae et agendi dexteritate, opus institutionis proba­ ex Monasterio, Provincia, Instituto sodales adsclscantur w. tionisque, pro alumnorum aetate, maturitate, gradu eeteArt. 26—Temporarium munerum spatium. § 1 - Ad risque adiunctis, divina adiutus gratia persequi et perfi­ tempus quod attinet quo Moderatores, Praefecti, Magistri cere valeat. aliique Officiales ad institutionis opus adluncti, ln suo 5. ® Praefectus seu Magister spiritus designandus est munere versabuntur, fideliter serventur nonnae luris com­ ad normam art. 25 § 3, 1.® et 2.®. munis (cc. 505, 560) et peculiarium Constitutionum ac Statutorum. 6. ® Si in domo studiorum diversae constituantur sectio­ I 2 - Salva f 1, qui recte cl fructuose muneribus sibi nes alumnorum, ob numerum eorum vel ob alias iustas commissis funguntur, non leviter Inde devocentur ud olla causas, singulae opportune proprium habeant Praefectum ministeria suscipienda, cum magno saepe detrimento insti­ seu Magistrum spiritus. tutionis alumnorum, Supremi Moderatoris eiusque Consilii 7. ® Praefectus seu Magister spiritus ab omnibus officiis onerata conscientia. oncribusque vacare debet, quae alumnorum curam (n. 2) J 3-1.· In iisdem amovendis, mutandis, suspendendis, «lorc4n e nx(n· 3) lmPedire aut turbare possint (cc. 559 5 0, anJ § 2). *· Pit»· XI. Ep ap 5.C. de »4 (1$P). 7* 3523 IM Filivi, t. c., p, :43s (p. 409) [LE Quant** x df* 1931, n. xt, A. A. S. n. 05. p. 47M (LE 1064 J. Utt. exic. A4 caiho- p. SOSI [LL 13031. »·α®β» vu, Const, âp. C-m χί rrjuürm, 3524 1956 ILL SC RELIG STATVTA GENERALIA 8* Cum munus Superioris domus de iure differat a BSEcre Praefecti seu Magistri spiritus studentium, utrumra In eadem persona coniungl non debet, nisi iure particshri secus caveatur, salvis semper n. 7 et 9. 9.» Opus institutionis Praefecto seu Magistro spiritus commissum, quatenus ex iure particulari, praeter monita, intractiones, atque exhortationes (c. 588 § 1; n. 2), compkdatur etiam, simul cum spirituali singulorum educatioce, formatione atque directione, externum immediatum Schohstlcatus regimen (n. 3), quoad forum mere inter­ cam, tam sacramcntale quam intimae conscientiae, adiunri el compleri oportebit non solum idoneis accurate sdcctls confessoriis sed, ct, recto Superiorum iudicio, alio restrictiori sensu directore spirituali (cfr. cc. 1358, 1350 11,1361 j 1-3). Id· Salvo quoad Magistrum novitlorum c. 891, Prae­ fectus seu Magister spiritus, cum ipse necessario partem habeat in scrutinio ante susceptionem Ordinum peragen­ do, nequit confessarius ordinarius subditorum designari, nec eorum confessiones audire, nisi ad normam can. 518 f 2 «. 11.· Quod ad disciplinam et regimen externum attinet, prout ad Praefectum seu Magistrum spiritus spectant, ipse ab uno vel pluribus sociis adiuvatur, sibi in iis immediite sublectis, quibus, congrua congruis referendo, appli­ care expedit cc. 559 } 2 et 3, 560. j 3-1.· Quo novitii et clerici studentes facilius ac se­ curius arduam perfectionis viam, quam ratione sui status implectuntur (cc. 487, 488, l.°) et iugiter prosequi debent (ce. 593, 12), ab expertis suis Moderatoribus et Magistris seu Praefectis addiscere valeant, Ecclesia cupientissimo nimo desiderat ut ipsi, praeterquam Superioribus proprie dictis ad normam iuris (c. 530 § 1) et Constitutionum, propriis speciatim Magistris et Praefectis spiritus animum Odeoter aperiant; idque non solum communis institutionis religiosae, clericalis et apostolicae sibi comparandae et applicandae causa in colloquiis, si quae sint, ad hunc finem periodice ordinatis, sed etiam ad personalem directio­ nem religiosam (cc. 565 § 1, 588 § 1) et spiritualem recifendam. Expedit insuper, ut ad mentem iuris (c. 530 2), filiali cum fiducia ipsos adeant dubia quoque et an­ xietates suae conscientiae libere ac ultro eisdem expo­ nentes » · Firmo praescripto § 2, 9.°, si quis alumnus specia­ 2. lem confessorium vel moderatorem spiritualem postulet ipsoque egere videatur, eum facile Superiores concedant icfr. c. 52Ô). Art. 29—Studiorum Praefectus. § 1 - In singulis stu­ diorum sedibus, adesse semper oportet munus studiorum Prcffecti. J 2 - Studiorum Praefectus immediatum studiorum recr.en, sub Superiorum ad normam iuris particularis, mo­ deratione, tenet eorumque ordini et disciplinae praeest, atque Magistrorum, ct alumnorum, quoad ipsa studia, scholas, exercitationes ceteraque, ad normam Statutorum, directionem curat. i 3 - Vir esse debet solida doctrina ct ampla eruditione praeditus; in rebus ad Collegia et studia praecipue spectan­ tibus apprime versatus; zelo, diligentia, bono ct aequo iudicio commendatus. f 4 - Munus non incommode componitur cum officio professoris Collegii. Seiungendum tamen est ab officio Prae­ fecti seu Magistri spiritus ct etiam Superioris, nisi hic otrumque munus convenienter exercere v’aleat, ut si agaterde domibus parvis aut unice vel fere studiis destinatis. f 5 - Quoad studiorum Praefecti designationem, nor­ mae datae pro Praefecti spiritus designatione accurate urvandae sunt (art. 28 § 2, 5.°). Art. 30— Professores seu Magistri. § 1 - Professores wu Magistri, Internis Religionis, Societatis, Instituti Colle­ giis destinati, optimi seligantur, cum institutionis exitus êb Ipsis magnopere pendeat (art. 25 § 4). f 2-1.· Professores seu Magistri amantes dignoscan­ tur vocationis suae religiosae, sacerdotalis, apostolicae in eaque firmi; virtutum ac disciplinae studio omnium exem­ plo sint, semper et ubique doctrinam quam profitentur vitae ratione illustrantes et commendantes (cc. 55*1 § 3, 587 f 1, 1360 J 1). · Disciplinam, quam tradere debent, penitus cogni2. sxt 1603, n. zo (EncktrU^n, m 132, p. 104). “ S. C. de ReliffiosH, !n«t. Mqiaa, l. c.. n. 14. p 79 (P· 477) fLE X064 ·: Pont. Coam, htsznrt., 27 wpt. I$x8 (Erxkindion, n. 325, p. 37o) :LE 124.· yC. rt R*.. Decr 17 1690. mtrod. et il J D Leo XIII, Ep. ap. Ί titan baia^laUw, 22 Un. xw 7,% Ρπ.·ί XI. D«r. botocr. h». >9’3 de S. I: ^f.4» S. Bnudiai. e. IV. jo-ji. VII. «. XLV1. 3535 DE INSTITUTIONE RELIGIOSORUM tam habeant et calleant, eiusque investigandae methodis plane sint instructi, diplomatibus praeterea academicis congruentibus sint ornati aut saltem titulis internis re­ cognitis aliisve studiis vel cursibus specialibus competentes, qui pro re nata gradus academicos substituant vel com­ pleant (art. 46 § 4 ct 5, c. 1366 § 1 et 3). ° 3. Soli Moderatori Supremo reservatur concessio fa­ cultatis docendi ei qui, etsi titulo careat, vere et certe idoneus est, salvo art. 46 § 5. 1. ° Paedagogicis atque dldacticis etiam dotibus polian­ tur, et antequam nominentur artem docendi didicerint et quodammodo sub peritis Magistris exercuerint oportet. § 3-1.° Professoribus seu Magistris, studiorum praeci­ pue tempore, officia vel onera ne imponantur quae eos a studio avocare vel a scholis impedire quoquo modo possint (c. 589 § 2). 2. ° Professores seu Magistri, non solum ad normam iuris necessarii habeantur (c. 1366 § 3), sed etiam in omni­ bus disciplinis numero sufficientes sint singuli, neque scho­ larum numero onerentur, neque disciplinas diversas, prae­ cipue principales vel maxime inter se dispares, tradere cogantur 23. § 4-1.0 Professores seu Magistri propriae disciplinae fontes, subsidia, methodos, auctores praecipuos plane noscant neque aptam finitimarum disciplinarum scientiam neglegant. Congrua autem eis suppeditentur per annum otia, ut propriam eruditionem perficere queant atque ex ea utilia prodere scripta. 2. ° Recentiores 14 non minus quam veteres adhuc vi­ gentes errores diversarumque opinionum fluctus perspectos habeant oportet **, ita ut discipulorum plenam sibi fidu­ ciam concilient eosque apte ac simul profunde instituant. 3. ° Oblata occasione fndigitare non omittant quam utiles sint disciplinae quae traduntur tum ad vitam Christia­ nam et religiosam in propria cuiusque anima enutriendam, tum ad ipsa sacra ministeria exercenda. Enucleent quoque hominum nostrae aetatis et illarum praecipue regionum in quibus apostolatus praevidetur obeundus, mentes, pro­ pensiones, necessitates, atque ostendant quomodo hisce salubriter occurratur per veritatem sollerter et accommo­ date expositam. 4. ° Professores seu Magistri alumnorum perfectam instructionem totis viribus curent et persequantur, non solum omnium globatim et indiscriminatim, sed etiam singulorum distincte. Insuper, tam in scholis quam in exercitationibus, cunctorum omnimodae formationi prosint eorumque cordi habeant profectum. § 5-1.° Studiorum Rationes seu Statuta particularia (art. 19) ea omnia ordinare ac praefinire debent quae ad Professorum et Magistrorum delectum ct formationem per­ tinent, atque ad eorundem munus accurate circumscriben­ dum sanctequc tutandum, ad docendi methodum iis se­ quendam, ad subsidia necessaria seu opportuna ipsis lar­ gienda. 2. ® Superiores Maiores ea omnia sollicite et large pro­ videant, salvis semper vitae religiosae institutis, quae ad solidam doctrinam et ampliorem eruditionem Professorum seu Magistrorum et ad auctoritatem corum sustinendam conferant. 3. ° Sapienter distributis anni scholastici partibus, Ma­ gistris ansa praebeatur adstandi cursibus peculiaribus aut lectionibus peritlorum, exercitationibus, explorationibus, congressibus scientificis vel technicis. Foveantur quoque conventus Professorum seu Magistrorum proprii Instituti vel etiam aliorum, ut collatis experimentis et pervestiga­ tionum fructibus, sibi mutuo sint adlumento. Etiam pro­ batur temporaria permutatio, inter varias Instituti sedes, docentium eiusdem disciplinae, ad sanam excitandam ae­ mulationem inter Collegia, praeceptores et alumnos, atque ad studiorum ardorem refovendum. 4. ° Cuiuscumque studiorum sedis bibliotheca copia li­ brorum et commentariorum periodicorum instructa sit, atque in dies ae continuo locupletetur 2*. Tit. VI—De alumnis deque ipsorum INCORPORATIONE selectione et Candi Lat i Art. 31—Requisitiae vocationis ratio. ad Status perfectionis ne festinanter neve Im adsciscantur sed, post accuratum examen et diligentes infor5-6. M Conm. Pbnt. dc Re Bibi. Instr. xj mail .4.4 S. 42 (X9S<>). 497 [LE 2127)· ** Xii. Adbort. ep. A/na/v i j sept TQJO, .4. .4. 5. 42 (X43*>). 6SS 'LE 2x51)· “ P1O· XII. Lilt. roe. fentru. X2 *u«. 1950. A. .4. 5. 42 Ü93O). 363 (LE 2t<7]. ·· Pxv» XII. Adbort. ap. Matii AVtfw. L p. (*14 [LE xxjx l. ·· S. X. Ep. 3526 π. 2591 fe· » SC RELIG., STATUTA GENERAUX DE INSTITUTIONE RELIGIOSORUM mationes (cc. 544, 545), II denique soli qui nullo legitimo detenti sint impedimento, rectaque moveantur intentione et ad Instituti onera ferenda sint idonei (c. 538) ,9. f 2-1.® Ut in novitiatum, vel aequiparatam probatio­ nem, admittantur, requiritur ut iam signa prodant verae religiosae, sacerdotalis, apostolicae vocationis et quidem specificae, scilicet pro determinato Instituto. 2.® Ut vero In Scholas Apostolicas vel similia Collegia seu Seminaria religiosa n admittantur candidati, sufficit nt saltem prima germina significent illius vocationis et quidem necessario genericae tantum30. Art. 32—Vocationum promotio. } 1 - Ut opus «foven­ di, tuendi, luvandique ad perfectionis Christianae Status vocationes»11, uberes afferat fructus, Instrumenta impri­ mis supematuralla adhibeantur, velutl fervida oratio ad Dominum messis ut mittat operarios in messem suam 31, sanctitatis religiosae fulgens exemplum, zeli apostolici ardens perpetuaque exercitatio33. J 2 - Ceterum ad omnia media recurratur a «Pontificio Opere primario religiosarum vocationum»34 edicta atque per eiusdem «Statuta» et «Nonnas ad Statuta exsequenda»34 pressius determinata; non exclusis iis mediis peculiaribus quae prudenti sanctaque experientia in singulis Institutis comprobata sunt, v. g. officium nominatlm demandatum alicui Sacerdoti, spiritu religioso ac sacerdotali vere ani­ mato, vocationes discrete conquirendi. I 3 - Semper tamen et ubique abstinendum est a tali industria quae Statum perfectionis dedeceat30 aut can­ didatorum libertatem minuere vel afficere videatur (cc. 542, l.% 572 § 1, 4.®, 2352). J 4 - Contra, nemini licet ab ingressu in religionem ca­ nonice indoneos avertere, cum status religiosus universis fidelibus per se pateat et ab omnibus in honore habendus sit (cc. 487, 542, 2.·). «Nemo sane invitus ad huiusmodi devovendi se studium propellatur; sed si is velit, nemo sit, qui eum dehortetur, nedum detineat»37. Insuper quae decernuntur circa fovendas vocationes ad statum clerica­ lem in genere (cc. 971, 1353), ea ex natura rei applicentur oportet statui clericali In Statibus perfectionis. Art. 33—Candidatorum ad novitiatum admissio. Pecu­ liaria genuinae vocationis signa et motiva in admittendis ad novitiatum attente, pro eorum aetate et conditione, ponderentur (art. 31); candidatorum dotes accurate omnlque ex parte examinentur, sive morales sive Intellectua­ les; physica Insuper et psychica eorum aptltudo exquira­ tur, adhibito quoque probati medici anamnestico atque diagnostico diligenti iunlcio, etiam quoad tabes forte hered i tari as, praesertim mentales; medici iudiclum in singu­ lorum scheda adnotetur. Art. 34—Alumnorum ad subséquentes incorporationis gradus et Ordines provectio. § 1 - Debitae probationes et perscrutationes diligenter Iterandae sunt, et scheda me­ dicalis conficienda et complenda, per totum tirocinii seu institutionis tempus, praesertim ante varias professiones aut aequiparatas Incorporationes, praecipue definitivam, maxime vero ante sacras Ordinationes, cautionibus fide­ liter servatis a iure statutis (c. 973)3 g. I 2-1.® Quoties de candidati alicuius idoneitate pru­ dens supersit dubium, nefas est eum ad vinculum contra­ hendum (c. 571 § 2), praesertim definitivum (cc. 575 § 1, 637) admittere. 2. ® Id vero multo gravius cavendum erit sl agatur de sacris Ordinibus (c. 973 $ 3) ”. 3. ® Ad dubium prudens de idoneitate tollendum pro­ batio proroganda est ad normam iuris et illa omnia pera­ genda sunt quae ad moralem certitudinem attingendam conferre possunt (cc. 571 § 2, 574 § 2, 973 § 3). 4. · Sl deest idoneitas ad classem superiorem et prae­ sertim ad SS. Ordines; vel sl deest certitudo circa castiCum ftiR*"!, 4 ai*. ΐ9Χΐ.α.Ι, Λ. A. S. 5 (Ι9<3>· 3« (EnrUrUhn, ο. 379. tatcm 40, provideri debet vel dimissione, servatis de lore servandis, vel transitu nd inferiorem classem, iuxta castu. § 3 - Nonnisi in singulis casibus, ob causas, proportio­ ne servata, vere graves, Superiores dispensationes petere audeant: 1.® quoad tempus novitlatus, etiam secundi anni, vel ei respondentis probationis, et professionis seu incorporationis temporariae; 2.° quoad aetatem et alia quae ad Ordines, praecipue Sacros, requiruntur; 3.· quoad sta­ diorum omnium, sive in disciplinis singulis tradendis, sive in scholarum frequentia, sive in periculis sustinendis, pu­ blicam rationem. Pars III DE INSTITUTIONE RELIGIOSA CLERICALI APOSTOLICA SINGILLATIM Tit. VIL—De institutione religiosa Art. 35—Scholae Apostolicae seu Seminaria religiosa minora, § 1 · Cum in Scholis Apostolicls, sive pro solo proprio Instituto, sive pro Institutis perfectionis In gene­ re, etsi alumni iam imbuendi sint aestimatione ct spiritu vitae altiorls, sacerdotalis et apostolicae, Imprimis tamen vita funditus morali, sociali, Christiana solide instituantur, pro eorum aetate ct capacitate. 5 2- Non quasi novitii habendi vel tractandi sunt, adhibitis disciplina et exercitiis novi tlatui propriis, in quo­ rum usu, si praemature assuescant, minorem exinde ef­ fectum sperare valebunt. § 3-1.® Alumni igitur ne omnino a saeculo segregentur ne ve prohibeantur a feriis partim saltem apud familiam transigendis, nisi speciali adiuncta locorum et personarum id iudiclo Superiorum dissuadeant. ® 2. Haud secus quam ceteris adulescentibus, detur eis facultas exercendi corporis atque hygienlca praecepto, ve­ rae christlanaequc urbanitatis leges et In conversando co­ mitas inculcentur. Nihil cedant, ad congruum humanitatis cultum quod attinet, ils qui Statui perfectionis non desti­ nentur 4l. Art. 36—Nooitiatus religiosus aut prima formalis proballo. § 1-1.® Novitlatus canonicus In Religionibus, ut valeat, peragi debet: a} post completum decimum quin­ tum saltem aetatis annum; b) per annum integrum et continuum; c) In domo novitlatus (cc. 555 5 1, 556). ° 2. Ipse religiosae institutioni totus inservire debet, ita ut nullo modo liceat novitlos ministeriis aut exterioribus Religionis munils, vel, dedita opera, studiis vacare (c. 565 § 3); non tamen Inde prohibentur repetitiones seu nracllcae exercitationes, breves, etiam quotidianae, scholae do­ mesticae, quae tamen computandae non sunt In annum scholarem, iuxta Sacrae Congregationis normas 41. § 2-1.® Post annum canonicum, qui primus necessario est, salvo apostolico induito 43 (quod nonnisi gravibus de causis est postulandum et serio ponderatis concedendum), longius novitlatus tempus iure particulari, impetrata S. Se­ dis approbatione, laudabiliter induci potest, hac tamen lege ut, semel inductum, ad nonnam iuris intclllgatur (c. 555 5 2) et sancte fidei iterque servetur neque a Superio­ ribus, salvo legitimo privilegio, coarctari possIL 2. ® Longiore hoc novitlatus tempore, exacto nempe anno canonico, disciplina, sapienter a Superioribus consti­ tuta. novitii, dum formationem spiritualem nequaquam relaxant, quin etiam eam perficiunt, studiis moderate va­ care possunt et in ministeriis Instituti, iuxta Sacrae Con­ gregationis normas, exerceri 41. 3. ® Magistro, etiam hoc tempore, novitii plane sunt obnoxii. Dum in domo novitlatus degunt, sed extra eius septa, Magister, iuxta Superioris, ad quem pertinet, nor­ mas, curet ut iis debite Invigiletur. Si extra domum novltiatus mittuntur, is qui Magistri vices gerit, ad hunc crebro de singulis referat. Novitii vero liberum cum Ma­ gistro commercium epistolare habeant. § 3-1.® Hae normae, etsi in Societatibus vitae com­ munis et in Institutis saecularibus stricto iure non vigent, tamen pro omnibus dlrectivae generatlm habendae sunt (c. 677)4·. .. . . ------- „---------- _ « PiV5 XII, Mot-1 pr. C« u febr. 1955. A. A. S. 47 (1955). 266 (LE J4S2J. ” Mt. M*· " Fnt XII» Adhoet. «p. Mc-ji .Vorfrsz, L p. 683 [LE 3151 L 14 Ρκη XII, Motu pr. Cum tutrema/, t. c. [LE 2481]. »» S. C. de Rchçloâ?, 11 felr 1x55. Λ. A. S. 43 (1955). >98-301 (LE liBjl. 44 S. C. de Reh... ad w*wum Dtcrrti «Cwn fewuacftf' 9 iuL >947. A. A. S 40 (194S). 378-381; 9 det 1948; P· I4M (E* maiore exeunte anno scholastico, pro disciplina­ rem natura et alumnorum capacitate. Deinde claudatur curriculum medium-classicum examine circa potiora, quod debitam alumnorum maturitatem demonstret. Art. 44—Philosophicum studiorum curriculum. Μ­ Ι.· Cuniculum philosophicum complecti debet saltem biennium post absoluta studia medla-classica. Hoc bien­ nium ad normam luris (cc. 589 § 1, 1365 § 1) in discenda philosophia rationali elque affinibus disciplinis totum con­ sumendum est. 1· Quo plus curae et studii ponatur in philosophia et amplior in ea eruditio hauriatur, laudatur usus per trien­ nium In ipsam Incumbendi, vel saltem philosophiae in­ troductionem lam in ultimo anno curriculi medii-classici tradendi. X· Ubi vero mos est studia media ita producendi ut duobus saltem ultimis annis etiam philosophia scholastica, quae proprie vereque dicitur, rite tradatur, biennium phi­ losophicum potest, ex expressa venia Sacrae Congregatio­ nis, tunc tantum ad unum annum contrahi cum hic annus, aliis disciplinis prorsus vacuus, totus in sola phi­ losophia Insumatur ita ut ex complexu ea intensio obti­ ceatur quae vero cursui philosophico convenit. Î 2-1.· Ita explanetur philosophia ut alumnorum mentes severa disciplina excolat, ad theologiae studium praeparet et ad ministeria apostolica rite obeunda dispo­ nat, cum huius aetatis errores, qui homines ab Ecclesiae doctrina avertunt, plerumque a philosophica ratione re­ petantur. 2.· Philosophia scholastica, quoad omnes partes, tra­ datur et explanetur secundum S. Thomae Aquinatis doc­ trinam et principia (c. 589 § 1) 5S, non omissis tamen aliis Magistris ab Ecclesia probatis, methodo scholastica et lingua latina, exceptis, si ex paedagogica ratione oppor­ tunae visae fuerint, brevibus interpretationibus quae lin­ gua patria fieri possunt. I 3 - Praeter philosophiam scholasticam, doceantur ellam historia philosophiae necnon aliae affines discipli­ nae, quae tamen Ita tradi debent ut vere philosophiae sint auxilio et complemento. Sociologia quoque in curriculo philosophico solide quoad ipsius principia tradatur43. f 4 -1.® Quae tradita sunt, saepe repetantur fiantque crebro receptae exercitationes scholasticae. Coniunctum sane Professoris atque alumnorum studium ad uberiores fructus capiendos maxime conducit. 2.® In ordinario curriculo philosophico studium litte­ rarum moderate continuetur, earum praesertim quae cum philosophia connectuntur. f 5 -1.® Singulis annis de omnibus disciplinis examina serio instituantur, neque alumni ad supenorem scholam ttu cursum, nisi In praescripto examine saltem quoad disci­ plinas praecipuas rite fuerint probati, admittantur. Alia­ rum disciplinarum omnium, aa normam Statutorum par­ ticularium, approbatio exigenda est, nec arbitrio singulo­ rum alumnorum examina adulteriorem sessionem dif­ ferantur. 2. ® Postremo curriculi anno examen de universa phi­ losophia fiat ut conditio necessaria ad gradus sive acadcmicos live internos consequendos; omnibus imponatur quasi quoddam examen maturitatis philosophicae, de praeformato thesario ex omnibus philosophiae tractatibus composito. 3. ® Examina reparationis, quae vocantur, concedi pos­ sunt, iuxta normas in particularibus studiorum Statutis accurate definitas. Firmum sit tamen alumnos examini se subilcere non posse absque dispensatione Sacrae Congre­ gationis, si ex complexu lam per tres menses etiam in­ terruptos quacumque ratione a schola abfuerint (art. 42 p U4 (p. 409): Pros XII, LitL enc. Humanù ff”™· £/ S. G de Seen- et Stud Uair., LltL drr. La 5 1941 fEacAtri/ioa, n. 378*. p. 553») [LE 163S]; Ρητ» XII. LitL eoe. Di­ tio affUnlt Spirit, 30 sepL X943- ·<· ·< S. 35 (1043), 3*1* n. 380, p. 559) (LE 1774 Ii S. G de Seat. et Stud. Vmv. LltL cirt La fer. pèiaiipra. 21 dec. 1944* -*· Λ. S. 37 (TU45), 173 x76 n. 183, p- 564-567) (LE 18x1 J, et Utt. cirr .VrifpfY**» t frbr 1^5 fEwètriJum, π. 384. Ρ· 567-574) (LE 1317*1 Γΐν» ΧΠ« LitL eae. Mafata* De». 20 οσν. 1947. <· .4. 5. 39 (XO47). 5914 n. 39c. p. d (LE 2963]; S. G de Sent. et Stud. Ep. .Wmim4z «orra/, 15 3τ< A. A. S. 41 (194Q). 618* (LE /074 1; Psvs XII. UtL enc. Ifaui· Safj, 25 dec. 1955» «<· A. S. 48 (190) 43» (LE 4541 ). ·· S. G d* Snst. «t Stod Uaiv^ Ep. E 1 193S, »d Suprnao· Modrrticre» lœtituto- 3534 η. 2591 SC RELIG., ΒΤΑΤΓΤΑ GENERALI K praescribuntur*7. Ceteris paribus, doctores praeferendi sunt (c. 1366 f 1)**. f 6-1.® Non solum ii qui determinatis muneribus ($ 1 et 2), verum et alii, virtute et ingenio utique praestantes, qui communibus apostolids ministeriis destinantur, ad gradus academicos consequendos «adigantur, ut efficacius hisce ministeriis fungi possint. 2,® Insuper Moderatores Institutorum in quibus scien­ tia, ad modum pretiosae hereditatis, excoli ct fructificare solet, libenter ad altiora studia iuniores idoneos sodales applicent, eisque subsidia necessaria et opportuna suppe­ ditent ut per totius vitae cursum Sanctae Matri Ecclesiae sic servientes in hac provincia laborent. f 7-1.® Qui studiis specialibus disciplinarum profana­ rum operam dare debent, quas postea doceant vel ad quas alia etiam de causa incumbant, quaeque non traduntur In Facultate ecclesiastica, mittantur ad Universitatem quamdam, catholicam nempe, vel ad Scholas speciales propriae vel alius Religionis quae legitime probata diplo­ mata conferre valeant. 2.® Ubi vero Catholicae Universitates vel Superiores Scholae religiosae desint, aut cum peculiaria rerum adiuncta id suadeant, ad aliam Universitatem vel Superiorem Scho­ lam mitti possunt, fidelissime servatis iis quae de hac re a S. Sede praescripta sunt 5 8 - Quibus omnibus consideratis, laudanda est consti­ tutio Collegiorum centralium, interprovincialium vel intemationalium apud Studiorum Universitates vel Facul­ tates, atque imprimis in Urbe, ubi tot alia peculiaria mul­ tum conferunt ad catholicam et apostolicam institutionem alumnorum Tit. X—De ? V * institutione apostolica Art. 47—Institutio apostolica et pastoralis per totum tirocinium. § 1 - In toto Institutionis et probationis tem­ pore ne omittant Moderatores et Magistri animos alum­ norum ad apostolatum allicere, quin etiam in eodem mo­ derate eos exercere, iuxta mentem Ecclesiae et pro cuiusque Instituti natura et fine. § 2 - Ad specialem praeterea apostolatum proprii Insti­ tuti gradatlm parentur alumni, probe scilicet addiscendo eiusdem finem, spiritum, ministeria; originem et histori­ cam evolutionem, vitam sodalium illustriorum, quibus me­ diis efficaciter usi sint, ita ut propriam familiam magis diligant Iuniores et propriae divinae vocationi melius re­ spondeant. Art. 48—Peculiaris disciplina institutionis et exercita­ tionis pastoralis. § 1 - Ad institutionem pastoralem rite accipiendam, statim post absolutum curriculum theologi­ cum, alumni saltem per annum in speciali tirocinio versen­ tur (art. 11 J 2, 4.·, 21 f 1, 4.®, 42 § 3, 3.·), quo peritis magistris usi, dum sacerdotales virtutes Impensius colunt et apostolatum sacerdotalem moderate exercent, ad studia et praxlm theologiae pastoralis provehenda et perficienda Incumbant, Iuxta Apostolicas ordinationes et instructio­ nes ,x. § 2 - Nisi ob specialia adiuncta, severe aestimanda. Sacra Congregatio dispensationes concesserit. Superiores Maiores eos tantum alumnos excipere possunt qui studiis superioribus ecclesiasticis Incumbere debent, dummodo eo­ rum apostolica formatio alias rite compleatur, onerata Su­ periorum conscientia. Art. 49—Clericalis formationis per quinquennium expo­ litio. § 1 - Sacerdotes sodales, ad quaecumque ministeria seu opera applicentur, clericalia studia, quibus instructi fuerunt, etiam post regulare tirocinium fideliter persequi debent. I 2 - Haec obligatio, qua singuli sacerdotes per totius ra», Nua. Prot. 959-3**< ·’ Pxvs XI, Motu pr. Biêiwru·»· Socronr«. j? ipr. ιακ. n. p, A./< S. 16(1914), 18 ILE 593*; S. C. de Sra. •t Stud. Uw., Rescr^ xo «pr. 1929 (Acta Γ-m Init. BtM., Ill j. p. xj; EucHzUkxi ClfriMnm,, a. 1199, p. 644. nota) Conuu. Pont de Re BibL, S«ndu<*0ui, L c. (LE 1227}· “S. C. de Snn. et Stud. Umv., R«p 1S «wg. 1945, A. 4. S. 37 U945). 171 fLE 1637?. DevburaUo. 23 mail 1’mS. A AS. 40 (I'M*’. (Enckûiten, n. 393. p. 60p) [LE 1993 1 ••S. C. Ep et Ittttr Pmf^dntn fit at tat t*. 30 apr. 19x8. 4. 4.S 10 I1918). >73· {En. kitten, n. 333. p. 36M (LE 87?. S. C. de S«n. et Stt»l Vahr. Ep. 13 âixt. 193» (Entkinliiri, n. 362. p. 47m) [LE 1049 V et Dwr. Xem adcwJteo, 20 «u< 1941 η. 379, P 555 55») t XII, V.ctupr 3555 DE INSTITUTIONE RELIGIOSORUM 1950 It T 7 vitae cursum devinciuntur, religiosos sacerdotes, saltem primo quinquennio post absolutum studiorum cunicuhun peculiari ratione tenet, salvis exceptionibus lure common! praevisis (c. 590). § 3 - 1.® Quae de examinibus quinquennalibus prae­ scripta sunt sancte serventur, non solum In Religionibus sed etiam in Societatibus vitae communis ct in Institutis saccularibus clericalibus. 2. ® Examinum materia ita per annos distribuatur ul, quinque annorum spatio, disciplinae saltem principales curriculi theologici et pastoralis recolantur atque de ipsis examina fiant, examinatoribus, loco et tempore opportune et accurate definitis. 3. ® Si quis in annuo examine non fuerit probatus, exa­ men repetere tenetur; quo examine non superato, annui in quinquennio non comprehenditur. § 4 - Sequens, hac in re, usus suadetur 1. ® Quinquennalibus examinibus adstrictf quotannis, tempore feriarum, in sedem formationis pastoralis vel in aliam aptiorem domum colligantur, ut lectiones maioris momenti audiant ct ad praesentia problemata apostolica solvenda aptiores reddantur, nt practicis exercitationibus applicentur, ut annua examina interim praeparent eaque Ibi subeant. 2. ® Quinquennium claudatur examine generali doctri­ nalis et apostolicae maturitatis. Art. 50—Eruditionis prosecutio et renovatio, j 1-1.· Ad perpetuam integrae formationis prosecutionem et reno­ vationem multum in primis conferunt collationes, cano­ ne 591 minimum semel in mense Religionibus praescrip­ tae, deinceps vero etiam Societatibus vitae communis (can. 678) atque Institutis quoque saecularibus ex nunc applicatae, aliaeque frequcntlores collationes quae lure particulari opportune praefiniuntur e*. 2. ® Ut hae collationes plenum consequantur effectum, apte quoad ipsarum materiam ordinandae sunt, accurate praeparandae et viris competentibus committendae. 3. ® Superiores, pro suo quisque gradu, quae de hac re iure communi et particulari praescribuntur, fideliter ser­ vare debent, memores quoque sanctionum, quibus vi Co­ dicis (cc. 131, 2377) communia praescripta confirmantur. § 2 - In singulis domibus, bene ordinatae bibliothecae habeantur, aditu faciles, quae quidem selectis libris et periodicis continuo augeantur. § 3 - Denique» sicut ad vitam spiritualem fovendam spi­ ritualia exercitia quotannis peraguntur, ita iuvat identi­ dem conventus agere, in quibus viri periti rerumque usu commendati ea omnia breviter et ex ordine tradant, quae ad doctrinae cognitionem perficiendam et renovandam, pro temporum progressu et disciplinarum momento, uti­ liora aestimantur. Tit. XI—Dr: ultima institutionis perfectione Art. 51.— Ultimae institutionis et probationis ratio. § 1 - Optimum sane est consilium atque experientia com· rirobntum. ut iuvenis sacerdos nondum religiose et apostoIce formatus ac probatus definitive agnoscatur nisi, com­ pleto experientia edoctus, ultimam institutionem receperit quae, sl fieri potest, indelebilem in ipsius anima notam imprimat § 2 - Hoc Institutum solet nominari: tertia probatio, se­ cundus novitiatus, novitiatus apostolicas, annus perfectionis, schola affectus (art. 9 § 2). Art. 52 — Ultimae probationis finis et ordinatio. § 1-Ultima haec probatio atque institutio praecipue po­ sita est: ® 1. In sincera omnique ex parte absoluta et ponderata perscrutatione qua. propriae experientiae lumine atque prudentis Magistri pietatis moderatione, status animi et formationis personalis recognoscatur. ® 2. In probatione ct renovatione imprimis educationis moralis, religiosae ct sacerdotalis quae efficiuntur diUgcntiore observantia religiosa, fideli virtutum religiosarum et sacerdotalium praxi, nuigh diuturnis spiritualibus exer­ citiis. opportunis instructionibus et collationibus. ® 3. In renovatione et confirmatione spiritus apostolici atque efficacis ct expeditae ministeriorum adimpletionis, •-L»*”' vni l>cr. XuHim 35 iuL 1599, | x, Bull. V. j p. tetr. Εη<Α»ηΛγ··. n. uo. p. 90. tu5« X, 3546 η. 2599 ! PIUS XII, ALLOCUTIO DE RECTA RENOVATIONE S. LITURGIAE spiritualem illam vitae perfectionem totis viribus assequi studeant atque enitantur, quam proprius cuiusque status ac propria cuiusque munera et officia postulent. Inanis profecto ac sterilis omnino apostolatus evadit, nisi e sa­ cerdotalibus animis proficiscatur, qui, caelesti gratia aliti ac permoti, vivam lesu Christi imaginem suis moribus referant, catholica fide ducantur, divinoque amore ferveant. Ad evangelicam eiusmodi animorum conformatio­ nem institutionemque sibi procurandam allaborent igitur imprimis sacri utriusque cleri administri; pietatem colant; adslduo precandi studio ardeant; morum integritate eni­ teant; et ad sacras disciplinas sibi penitus comparandas ita se dedant, ut progredientibus nostrorum temporum necessitatibus pares omnino exsistant Ea praesertim quae hac de causa Decessor Noster sanctae mem. Pius X per Apostolicam Adhortationem docuit, quae a verbis Incipit maerent animo» *, atque ea pari modo, quae Nosmet ipsi eiusdem generis edito documento 3 scrip­ simus, etiam atque etiam animo meditentur, eaque ha­ beant quasi salutare pabulum. Quam ad rem placet haec in memoriam vestram revocare: «Ex Divini Magistri sen­ tentia»4 Christianae vitae perfectio caritate erga Deum, erga proximos potissimum innititur, quae tamen flagrans, studiosa, operosa siL Ea enim, si ita conformatur, omnes quodammodo amplectitur virtutes atque adeo iure me­ ritoque «vinculum perfectionis* · dici potest. In quibusvis igitur rerum condicionibus versetur homo, opus est pror­ sus ut mentem suam suosque actus ad hoc propositum di­ rigat Ad id tamen peculiari officio adstringitur sacerdos. Quaevis enim eius sacerdotalis actio suapte natura —qua­ tenus nempe sacrorum administer hac dc causa divinitus vocatus est, ac divino munere divinoque charismate in­ signitus— ut ad hoc contendat necesse est; ipse enim 605 lesu Christo, unico aetemoque sacerdoti, sociam / operam navare debet; eumque sequatur, imitetur oportet, qui, cum terrenam vitam ageret, nihil potius habuit, quam ut incensissimum suum erga Patrem amorem testaretur sui­ que Cordis infinitos thesauros hominibus impertiret*7. In Codice autem iuris canonici hoc statuitur: «Clerici debent sanctiorem prae laicis vitam interiorem ct exterio­ rem ducere, elsquc virtute et recte factis in exemplum excellere»1. At animi vita, quae Interior dicitur, et quae divina gratia alitur christianlsque virtutibus roboratur, alterius vitae, quae exterior appellatur, veluti fundamen­ tum et scaturigo esse debet, ut apostolatus incepta reap­ se frugifera esse possint Hanc igitur utramque vitam cum sacerdotes, qui saeculares vocantur, tum ii quoque Reli­ giosi utriusque sexus sodales, qui «relictis omnibus»· perfectiorem vivendi statum amplexi sunt, concordi stu­ dio concordique opera ita conforment ac moderentur, ut inde uberes salutaresque fructus oriri queant non modo ad privatum uniuscuiusque bonum quod attinet, sed ad Christiani etiam populi Eccleslacque sanctae profectum et incrementum. Nos, qui huius rei momentum et gravitatem tanti faci­ mus atque aestimamus, supplici Deum rogamus prece ut Matritensis Congressus ad hoc assequendum summopere conferat. Quod quidem fore omnino confidimus, cum Id Nos sperare iubeant tum avita ac firma catholicae His­ paniae fides, tum eius sacerdotum ac Religiosorum Soda­ lium incensum Christianae perfectionis studium cum ac­ tuoso apostolatus ardore coniunctum. Id omnibus conciliet a Deo Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, Hispaniae Sacris Antistitibus, utrique clero, laicis Deo devotis et dicatis, sacris virgini­ bus, ac populo universo effusa caritate impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xx mensis Septem­ bris, anno mdcccclvi, Pontificatus Nostri duodevicesimo. Pius Pp. XIL v©L IV, p. tq-q. · «31 mii Afodrar·, A. A. S. voL XLII, a. X950, p. 657 iqq (LE aijtj. · Cfr. Mattb. 12, 37, 38. 39. · Cfr. 1 Cw., Χ1Π. 4. 5, 6, 7. ·Μ 111, 14. ’ .4. Λ. S.. toL XLII, ·_ 1950, p. 660, 661 [LE 2151 ]. •Cm. 124 aLvc. 5, xx. 2599 1956 SEP 22.-P1US XII, ALLOC. AAS 48 (1956) 711-725 Allocutio · Erhis PP. DD. Cardinalibus, Excihis PP. DD. Archiepiscopls et Episcopis, cete,isque Antistitibus, Sacer­ dotibus ae Religiosis, qui Conventui international! de Liturgia Pastorali, Assisti habito. Interluerunt: Dr. ASPECTIBUS DOGMATICIS SACHAE UTUROIA.R Vous Nous avez demandé de vous adresser la parole pour clôturer le Congrès International de Liturgie PastoMUtat* 3547 Rcytm· di· J2 Sept«nbrt* πκακ* a. 195O. 1 Acta Ap. 1958 SEI’ 22 raie, qui vient de se tenir à /Assise. C'est de tout coeur que Nous répondons à votre demande et que Nous vous souhaitons la bienvenue. Si l’on compare la situation actuelle du mouvement li­ turgique avec cc qu’il était, il a trente ans, on constate qu’il a accompli un progrès indéniable tant en extension qu’en profondeur. L’intérêt porté à la liturgie, les réali­ sations pratiques et la participation active des fidèles ont pris un développement qu’il eût été difficile de pressentir à ce moment. L’Impulsion principale, tant en matière doctrinale que dans les applications pratiques, vint de h Hiérarchie ct, cn particulier, dc Notre saint Prédécesseur Pie X, qui par son Aiotu Proprio eAbhinc duos annou du 23 octobre 1913 1 donna au mouvement liturgique un élan décisif. Le peuple croyant accueillit ces directives avec reconnaissance ct se montra prêt à y répondre; les iiturgistes se mirent à l’oeuvre avec zèle, et bientôt s’épa­ nouirent des initiatives intéressantes ct fécondes, même si parfois certaines déviations appelèrent un redressement de la part de 1’Autorité ecclésiastique. Parmi les nom­ breux Documents publiés récemment à ce sujet, qu’il Nous suffise d’en mentionner trois: l’Encyclique «3/ώ/βtor Dei» De sacra liturgia du 20 Novembre 1947 *, le dis­ positif nouveau de la Semaine Sainte, cn date du 16 No­ vembre 1953 3, qui a aidé les fidèles à mieux comprendre et à participer davantage à l’amour, aux souffrances et à la glorification de Notre Seigneur, et finalement l’Encyclique/De musica sacra du 25 Décembre 19554. Le 712 mouvement liturgique est apparu ainsi comme un signe des dispositions providentielles de Dieu sur le temps pri­ sent, comme un passage du Saint-Esprit dans son Eglise, pour rapprocher davantage les hommes des mystères de la foi et des richesses de la grâce, qui découlent de h participation active des fidèles à la liturgique. Le Congrès, qui se termine actuellement, avait préci­ sément pour but de montrer l’inappréciable valeur de h liturgie pour la sanctification des âmes et donc pour l’action pastorale de l’Eglise. Vous avez étudié cet aspect de la liturgie, tel qu’il se manifeste dans l’histoire et con­ tinue actuellement à se déployer; vous avez examiné aussi comment 11 est fondé sur la nature des choses, c’est-à-dire comment il découle des éléments constitutifs de h litur­ gie. \’otre Congrès comportait donc une étude du dévelop­ pement historique, des réflexions sur la situation actuelle et un examen des objectifs à atteindre dans l’avenir et des moyens propres à y conduire. Après avoir considéré attentivement votre programme de travail, Nous formu­ lons des voeux pour que cette nouvelle semence, ajoutée à celles du passé, produise de riches moissons au profit des individus et de toute l’Eglise. Dans cette Allocution, au lieu de vous présenter des normes plus détaillées, sur lesquelles le Saint Siège s’est déjà suffisamment prononcé. Nous avons jugé utile d’abor­ der quelques points importants que l’on discute actuelle­ ment en matière Hturgique-dogmatlque ct qui Nous tien­ nent plus à coeur. Nous grouperons ces considérations sous deux titres, qui seront de simples indications plutôt que les thèmes mêmes de Nos développements: la Liturgie el l’Eglise, la Liturgie et le Seigneur. I—La Liturgie ct l’Eglise Comme Nous l’avons dit dans l’Encyclique ^Mediator Dei», la liturgie constitue une fonction vitale de toute l’Eglise, et non seulement d'un groupe ou d’un mouve­ ment déterminé. «Sacra Liturgia integrum constituit pu­ blicum cultum mystici lesu Christi Corporis, capitis nem­ pe membrorumque cius» s. Le Corps Mystique du Seigneur vit de la vérité du Christ et des grâces qui se répandent dans les membres, les animent ct les unissent entre eux et avec leur Chef. Telle est l’idée de Saint Paul, / quand 7Ü il dit dans sa première Epltre aux Corinthiens: tümnia pestra sunt, ros autem Christi, Christus autem Del» ·. Tout est donc dirigé vers Dieu, son service et sa gloire. L’Eglise, remplie des dons ct de la vie de Dieu, se livre d'un mouve­ ment intime ct spontané à l’adoration et à la louange du Dieu infini et, par la liturgie, lui rend comme société le culte qu’elle lui doit. A cette liturgie unique, chacun des membres, ceux oui sont revêtus du pouvoir hiérarchique comme la foule des fidèles apporte tout ce qu’il a reçu de Dieu, toutes les ressources de son esprit, de son coeur, ct dc ses oeuvres. La Hiérarchie d’abord, qui détient le ΕΙ» 22 η. 2399 d’oeil sur le Droit Canon ct ce qu’il dit du Pape, des Con­ elle depositum gratiae». Au 'depositum ftdci»r à la vérité grégations romaines, des Evêques, des Conciles, du Ma­ du Christ contenue dans l'Escriture et la 1 radition, elle gistère et de la discipline ecclésiastiques. On arrive à la noise les grands mystères de la foi et les fait passer dans même conclusion en observant la vie de l’Eglise, et, dans blilundc. cn particulier ceux dc la Trinité, de 1 Incarna­ Nos deux Allocutions du 31 mai ct du 2 novembre 1954 tion et de la Rédemption. Mais on trouverait difficilement sur la triple fonction de l’Evêque, Nous avons expressé­ ucc vérité dc foi chrétienne, qui ne soit exprimée en quel­ ment insisté sur l'étendue de ses charges, qui ne se limi­ le manière dans la liturgie, qu’il s’agisse des lectures tent pas à l’enseignement et au gouvernement, mais com­ dei’Anden et du Nouveau Testament, pendant la Sainte prennent aussi tout le reste de l’activité humaine dans la Messe et dans l’Officc divin, ou des richesses, que l’esprit mesure où des intérêts religieux et moraux sont en jeu et le coeur découvrent dans les Psaumes. Les cérémonies liturgiques solennelles sont d'ailleurs une profession de Si donc les tâches ct les intérêts de l’Eglise sont à ce foi en acte; elles réalisent les grandes vérités dc la fol Ïjoint universels, les prêtres et les fidèles se garderont dans sur les desseins impénétrables de la générosité de Dieu eur façon de penser ct d'agir dc tomber dans l'étroitesse et ses faveurs inépuisables à l’égard des hommes, sur dc vue ou l’incompréhension. Notre Encyclique « Mediator l’amour et la miséricorde du Père céleste envers le monde, Del» avait déjà redressé certaines affirmations erronées, pour le salut duquel il envoya son Fils ct le livra à la qui tendaient soit à orienter l’enseignement religieux et la mort. C’est ainsi que l’Eglise’ communique cn abondance pastorale dans un sens exclusivement liturgique, soit à dins la liturgie les trésors du idepasitum fidei», de la vé­ susciter des entraves au mouvement liturgique qu’on ne rité du Christ. —Par la liturgie aussi se répandent les comprenait pas. En fait, il n'existe aucune divergence trésors du depositum gratiae», que le Seigneur a transmis objective entre le but poursuivi par la liturgie et celui à ses Apôtres: la grâce sanctifiante, les vertus, les dons, des autres fonctions dc l’Eglise; quant à la diversité des le pouvoir de baptiser, dc conférer le Saint-Esprit, de opinions, elle est réelle, mais toutefois ne présente pas remettre les péchés par la pénitence, dc consacrer des d'obstacles insurmontables. Ces considérations suffiront à prêtres. C’est au coeur de la liturgie que se déroule la montrer, Nous l’espérons, que la liturgie est l'oeuvre de célébration dc l’Eucharistle, sacrifice ct repas; c’est en toute l’Eglise, ct que tous les fidèles comme membres elle aussi que sc confèrent tous les sacrements et que, du Corps Mystique doivent l’aimer, ct y prendre part, parles sacramcntaux, l’Eglise multiplie largement les bien­ en comprenant toutefois que les tâches de l’Eglise s’éten­ faits de la grâce dans les circonstances les plus diverses. dent bien au delà. U Hiérarchie étend encore sa sollicitude à tout ce qui «mtribue à rendre plus belles et plus dignes les cérémo­ nies liturgiques, qu’il s'agisse des lieux dc culte, du mo­ Π—La Liturgie et le Seigneur bilier, des vêtements liturgiques, de la musique sacrée ou de l’art sacré. Nous voudrions maintenant considérer spécialement la Si la Hiérarchie communique par la liturgie la vérité et liturgie de la Messe ct le Seigneur qui en est à la fois le îH h grâce du / Christ, les fidèles de leur côté ont pour tâche prêtre et l'offrande. Comme des imprécisions ct des in­ de les recevoir, d’y consentir de toute leur âme, de les compréhensions se font jour ça et là à propos de points transformer en valeurs de vie. Tout cc qui leur est offert, particuliers, Nous dirons un mot dc V*adio Christi», de les grâces du sacrifice de l'autel, des sacraments et des la »prarsr.ntia Christi» et de Vtinfinita et divina maiestas weramentaux, ils les acceptent, non d'une manière pas­ Christi». / 716 sive, en les laissant simplement s'écouler cn eux, mais en y collaborant de toute leur volonté ct de toutes leurs 1. 'Actio Christi» forces, et surtout en participant aux offices liturgiques ou La liturgie de la Messe a comme but d’exprimer sensi­ do moins cn suivant leur déroulement avec ferveur. Ils blement la grandeur du mystère qui s’y accomplit, et les ont contribué dans une large mesure et continuent à efforts actuels tendent à y faire participer les fidèles contribuer par un effort constant à accroître l'apparat d’une manière aussi active' et intelligente que possible. extérieur du culte, à construire des églises ct des chape­ Bien que cet obiectif soit justifié, on risque de provoquer lles, à les décorer, à rehausser la beauté des cérémonies une baisse du respect, si l’on détourne l'attention de l'ac­ liturgiques par toutes les splendeurs de l’art sacré. tion principale, pour la diriger vers l’éclat d'autres céré­ La contribution que la Hiérarchie ct celle que les fidèles monies. apportent à la liturgie ne s'additionnent pas comme deux quantités séparées, mais représentent la collaboration des Quelle est cotte action principale du sacrifice eucharisti­ que? Nous cn avons parlé explicitement dans l'Allocution membres d’un même organisme, qui agit comme un seul du 2 novembre 1954 10. Nous y citions d’abord renseigne­ être rivant. Les pasteurs ct le troupeau, l’Eglise ensei­ ment du Concile de Trente: <7n diinno hoc sacrificio, quod gnante et l’Eglise enseignée ne forment qu’un seul et uni­ in Missa peragitur, idem ille Christus continetur d incruente que corps du Christ. Aussi n’y a-t-il aucune raison d’en­ immolatur, qui in ara crucis semel se ipsum cruente obtulit... tretenir de la méfiance, des rivalités, des oppositions ou­ Una enim eademque est hostia, idem nunc offerens sacerdo­ vertes ou latentes, soit dans les pensées, soit dans la façon tum ministerio, qui se ipsum tunc in cruce obtulit, sola de parler ou d’gir. Entre les membres d’un même corps, offerendi ratione diversa»n. Et Nous poursuivions cn ccs doivent régner avant tout la concorde, l’union, la colla­ termes: » Itaque sacerdos celebrans, personam Christi gerens, boration. C'est dans cette unité que l’Eglise prie, offre, sacrificed, isque solus, non populus, non clerici, ne sacerdo­ «sanctifie, et l’on peut donc affirmer à bon droit que la tes quidem, pie religioseque qui sacris operanti inserviunt liturgie est l’oeuvre dc ['Eglise tout entière. quamvis hi omnes in sacrificio activas quasdam partes haMais Nous devons ajouter: la liturgie n’est cependant oere possint d habeant»X1. Nous soulignions ensuite que, pas toute l’Eglise; elle n’épuise pas le champ de scs activi­ faute dc distinguer entre la question de la participation tés. Déjà, à côté du culte public, celui de la communauté, du célébrant aux fruits du sacrifice de la Messe et celle il y a place pour le culte privé, que l’individu rend à Dieu de la nature dc l'action qu’il pose, on était arrivé à la dans le secret dc son coeur ou exprime par des actes ex­ conclusion: »Idem esse unius Missae celebrationem, cui cen­ térieurs, ct qui possède autant de variantes qu’il y a de tum sacerdotes religioso cum obsequio adstent atque centum chrétiens, bien ou*11 procède dc la même foi ct dc la'même Missas a centum sacerdotibus celebratas». De cette affirma­ Çrice du Christ. Cette forme du culte, non seulement tion, Nous disions: 'Tamquam opinionis error reici debet». l’Eglise la tolère, mais Elle la reconnaît pleinement ct la Et Nous ajoutions cn guise d'explication: 'Quoad sacrificii recommande, sans toutefois rien enlever à la prééminence Eucharistici oblationem tot sunt actiones Christi Summi Sa­ du culte liturgique. cerdotis, quot sunt sacerdotes celebrantes, minime rerv quot Mais lorsque Nous disons que la liturgie n’épuise pas le sunt sacerdotes Missam episcopi aut sacri presbyteri cele­ champ des activités de l’Eglise, Nous pensons surtout à brantis pie audientes; hi enim, cum sacro intersunt, nequa­ quam Christi sacrificantis personam sustinent et agunt, sed «s tâches d’enseignement ct de pastorale, ou 'Pascite gui comparandi sunt christifiddibus laicis, qui sacrificio ad­ in vobis est gregem Dei»7. Nous avons rappelé le rôle que sunt» l3. Au sujet des congrès liturgiques. Nous avons dit le Magistère dépositaire dc la vérité du Christ exerce par en celte même occasion: 'Hi coetus interdum propriam la liturgie; l’influence du pouvoir dc gouvernement sur sequuntur regulam, ita scilicet, ut unus tantum sacrum per­ elle est aussi évident, puisqu’il appartient aux Papes de agat, alii i vero (sive omnes sire plurimi 1 huic uni sacro 717 715 reconnaître les rites cn vigueur,/d'en introduire de nou­ intersint in eoque sacram synarim e manu celebrantis su­ veaux et de régler l’ordonnance du culte, et aux Evêques mant. Quod si hoc er iusta ct rationabili causa fiat, ... obnide veiller avec soin à ce qu’on observe les Prcs"ipt o canoniques concernant le culte divin·. Mais lcs «. 4$, 1954. p. (LE JijiJ; 666-ér; ILE «renseignement et de gouvernement s itenden' (C" u^coup SWm, a. 46. 1954. IU. MSâL au delà. Π suffit pour s’en rendre compte de Jeter un co p Sessio ΧΧΠ. «p. 1. "Xctt ;LE • A.'U A fi Sedis, t » ·.<.!■ A fi . A fi ’: 3519 P&. 5. ï. · Ail· Af>. Sclù, x 39. 1947. P*· [LE »9®J J· A fi. t. c., Ssdù, pie- 669 [LE 145$’. .1550 η. 2599 PIUS ΧΠ, ALLOCUTIO DE RECTA RENOVATIONE S. LITURGIAE 105« SEP 22 tendum non est, dummodo haie modo agendi ne subsit entière commandée par le sacrifice de la croix. Les paroles error iam supra a Nobis memoratus·; c’est-à-dire l’erreur de l’Ange à son père nourricier 'Satuum f faciet popular* -v sur l'équivalence entre la célébration de cent prêtres et suum a peccatis eorum· l7, celles de Jean-Baptiste: tEcce celle d’une Messe à laquelle cent prêtres assistent pieu­ Agnus Dei, ecce qui tollit peccatum mundi·ls, celles do sement. Christ lui-même à Nicodème: 'Exaltari oportet Filiam ho­ minis, ut omnis qui credit in ipsum, ... habeat Pi/am ae­ D’après ceci l’élement central du sacrifice eucharistique ternam· 19, à ses disciples: 'Baptismo... habeo baptizari, d est celui où le Christ internent comme «se ipsum offerens·, quomodo coarctor usquedum perficiatur1!·30, et celles sur­ pour reprendre les termes mêmes du Concile de Trente u. tout de la dernière Cène et du Calvaire, tout indique le Cela se passe à la consécration où, dans l’acte de la trans­ centre dc la pensée et dc la vie du Seigneur, c’était la substantiation opérée par le Seigneur u, le prêtre célébrant croix ct l’offrande dc lui-même au Père pour réconcilier est 'personam Christi gerens·. Même si la consécration se les hommes avec Dieu et les sauver. déroule sans faste et dans la simplicité, elle est le point central de toute la liturgie du sacrifice, le point central Mais Celui qui offre le sacrifice, n’est-il pas cn quelque de Γtactio Christi cuius personam gerit sacerdos celebrans·, sorte plus grand encore que le sacrifice lui-même? Aussi ou les ^sacerdotes concelebrantes· en cas de véritable con­ voudrions-Nous à présent vous entretenir du Seigneur célébration. lui-même, ct d’abord attirer votre attention sur le fait que dans l’Eucharistie l’Eglise possède le Seigneur avec Des événements récents Nous donnent l’occasion de sa chair ct son sang, son corps ct son âme. et sa divinité préciser certains points à ce propos. Quand la consécra­ Le concile dc Trente l'a défini solennellement dans h tion du pain ct du vin est opérée validement, toute l’ac­ xm Session can. 1; il suffit d'ailleurs de prendre dins tion du Christ lui-même est accomplie. Même si tout ce leur sens littéral, clair et sans équivoque les paroles pro­ qui suit ne pouvait être accompli, rien d’essentiel cepen­ noncées par Jésus, pour arriver à la même conclusion: dant ne manquerait à l’offrande du Siegneur. «Prenez ct mangez! Ccci est mon Corps, qui va être donné Quand la consécration est achevée, Ytoblaho nostiae pour vous! Prenez ct buvez, ceci est mon Sang, qui n saper altare positae·, peut être faite et est faite par le prê­ être versé pour vous». Et St. Paul dans sa première lettre tre célébrant, par l’Eglise, par les autres prêtres, par cha­ aux Corinthiens 11 reprend les mêmes termes aussi sim­ que fidèle. Mais cette action n’est pas tactio ipsius Christi ples et clairs. per sacerdotem ipsius personam sustinentem et gerentem·. Chez les catholiques, il n’y a, à ce sujet, aucun doute, En réalité l’action du prêtre consacrant est celle même aucune diversité d'opinion. Niais, dès que la spéculatioa du Christ, qui agit par son ministre. Dans le cas d’une théologique entreprend de discuter sur la manière dont concélébration au sens propre du mot, le Christ, au lieu le Christ est présent dans l’Eucharistie, apparaissent sur d’agir par un seul ministre, agit par plusieurs. Par contre, nombre de points dc sérieuses divergences ue vues. Nous dans la concélébration de pure cérémonie, qui pourrait ne voulons pas entrer dans ccs controverses spéculatives: être aussi le fait d'un laïc, il n’y a point de consécration mais Nous oésircrions indiquer certaines limites el insister simultanée, et l'on soulève .alors une question importante: sur un principe fondamental d’interprétation, dont l’oubli «Quelle intention et quelle action extérieure sont requises, Nous cause quelques préoccupations. pour qu’il y ait vraiment concélébration ct consécration simultanée?». La spéculation doit prendre comme règle que le sens littéral des textes de l’Ecriture, la foi et l’enseignement de Rappelons à ce propos se que Nous disions dans Notre l’Eglise ont le pas sur le système scientifique et les con­ Constitution Apostolique 'Episcopalis Consecrationis· du 30 Novembre 1944 xt. Nous y déterminions que dans la con­ sidérations théoriques; c’est la science qui doit se confor­ mer à la révélation, ct non l’inverse. Quand une concep­ sécration épiscopale les deux Evêques, qui accompagnent tion philosophique déforme le sens naturel d'une vérité 71S le Consécrateur, doivent avoir l’intention de consacrer/ révélée, c’est qu elle n’est pas exacte, ou qu'on ne l’utilise l’Elu, ct qu’il doivent par conséquent poser les actions Î>as correctement. Ce principe trouve son / application dans extérieures et prononcer les paroles, par lesquelles le pou­ a doctrine de la présence réelle. Certains thélogicns, tout voir et la grâce à transmettre sont signifiés et transmis. en acceptant la doctrine du Concile sur la présence réelle Il ne suffit donc pas qu’ils unissent leur volonté avec celle et la transsubstantiation, interprètent les paroles du Christ du consécrateur principal et déclarent qu’ils font leurs et celles du Concile dc telle sorte, qu’il ne subsiste de b scs paroles et scs actions. Ils doivent eux-mêmes poser présence du Christ qu’une sorte d’enveloppe vidée de son ces actions et prononcer les paroles essentielles. contenu naturel. A leur avis, le contenu essentiel actuel Il en va de même dans la concélébration au sens propre. des espèces du pain ct du vin est «le Seigneur au deb. Il ne suffit pas d’avoir et de manifester la volonté de faire avec lequel les espèces ont une relation soi-disant réelle siennes les paroles et les actions du célébrant. Les concé­ ct essentielle de contenance et de présence. Cette interpré­ lébrants doivent eux-mêmes dire sur le pain et le vin: tation spéculative soulève de sérieuses objections, lorsqu'on •Ceci est mon Corpus», «Ceci est mon Sang·; sinon, leur la présente comme pleinement suffisante, car le sens chêconcélébration est de pure cérémonie. tien du peuple fidèle, renseignement catéchétique cons­ Aussi n’est-il pas permis d’affirmer que «la seule ques­ tant dc l’Eglise, les termes du Concile, surtout les parola tion décisive en dernière analyse est de savoir dans quelle du Seigneur exigent que l’Eucharistie contienne le Sei­ mesure la participation personnelle, soutenue par la grâce, gneur lui-même. Les espèces sacramentelles ne sont pas le que l'on prend à cette offrande cultuelle, accroît la parti­ Seigneur, même si elles ont avec la substance du (hrist cipation à la croix ct à la grâce du Christ, qui nous unit au ciel une soi-disant relation essentielle de contenance et à Lui et entre nous». Cette manière inexacte de poser la de présence. Le Seigneur a dit: «Ceci est mon Corps! Ccd question. Nous l’avons déjà repoussée dans l’Allocution est mon Sang!». Il n’a pas dit: «Ceci est une apparence du 2 Novembre 1954; mais certains théologiens ne peu­ sensible qui signifie la présence de mon Sang». Sans doute, vent pas encore y acquiescer. Nous le répétons donc: la il pouvait faire que les signes sensibles d une relation question décisive (pour la concélébration, comme pour la réelle de présence soient des signes sensibles ct efficaces Messe d’un prêtre unique) n’est pas de savoir quel fruit de la grâce sacramentelle; mais il s’agit ici du contenu l’âme cn retire, mais quelle est la nature dc l’acte qui est essentiel des •species eucharisticae·, non dc leur efficacité posé: le prêtre, comme ministre du Christ, fait-il ou non sacramentelle. On nc peut donc admettre que la théorie, r«adio Christi se ipsum sacrificantis et offerentis·. Dc même dont Nous venons de parler, fasse pleinement droit aux pour les sacrements. Il ne s’agit pas de savoir quel est le paroles du Christ, que la présence du Christ dans I’Euchafruit produit par eux. mais si les éléments essentiels du ristie ne signifie rien de plus ct que cela suffisse pour siffne sacramentel (U position du signe par le ministre pouvoir dire cn toute vérité de l’Eucharistie: 'Dominas lui-même, qui accomplit les gestes ct prononce les paroles est·î2. avec l’intention saltem faciendi quod facit Ecclesia) ont Sans doute la masse des fidèles n’est pas en état de com­ été validement posés. De même dans la célébration et la prendre les problèmes spéculatifs difficiles et les essaisd’ex­ concélébration, il faut voir si. avec l’intention intérieure plication concernant la nature de la présence du Christ nécessaire, le célébrant accomplit l’action extérieure ct Le Catéchisme Romain d’ailleurs Invite à nc pas discuter surtout prononce les paroles, qui constituent V'actio Christi de ces questions devant eux mais il ne mentionne ni ipsum sacrificantis et offerentis·. Cela ne sc vérifie pas, nc propose la théorie esquissée ci-dessus; encore moins quand le prêtre ne prononce pas sur le pain et le vin les affirme-t-il qu’elle épuise le sens des paroles du Christ el paroles du Seigneur. «Ceci est mon Corpus», «Ceci est les explique pleinement. On peut continuer à chercher des mon Sang». explications ct des interprétations scientifiques, mais elles 2. 'Praesentia Christi· ne doivent pas faire sortir, pour ainsi dire, le Christ de Tout comme l’autel ct le sacrifice dominent le culte li­ AP. Sdù I 37, 1745, p.ig. 131-131 (LE iSt»]. *’ Mattw. i, h. *> k turgique, on doit dire de la vie du Christ, qu’elle est tout h r “ Luc · A2’ 5O· “ * C*· «L n-ij. n Cir. fc, 1« XXII, up. s. "Ck Cav. TrW ,S^4oXHI. Mp-4Ct 3- ” .4cU ai, 7. CL. CateK Rsm. pan» II. cap. TV. n. 43 iq. «« Xda 3551 3552 195« SEP 22 PIUS XII» ALLOCUTIO DE RECTA RENOVATIONE S. LITURGIAE l’Eucharistie et ne laisser dans le tabernacle que des esnèces eucharistiques consonant une relation soi-disant Selle el essentielle avec le Seigneur veritable qui est au ciel. 11 est étonnant que ceux, qui ne sc contentent pas de la ÏM théorie exposée/ ci-dessus, soient rangés au nombre des adversaires parmi les «physicistes» non-scientiuqucs, ou que l’on n’hésite pas à déclarer à propos de la conception soi-disant scientifique de la présence du Christ: «Cette vérité n’est pas pour les niasses». A ces considérations, Nous devons ajouter quelques re­ marques sur le tabernacle. De même que Nous disions tantôt: de Seigneur est cn quelque sorte plus grand que l’autel et le sacrifice», pourrions - Nous dire maintenant: ■Le tabernacle, où habite le Seigneur descendu panni son peuple, est-Ù supérieur à l’autel et au sacrifice?». L'autel remporte sur le tabernacle, parce qu’on y offre le sacrifice du Seigneur. Le tabernacle possède sans doute le · «Locus in qoo collocari debet altare portatile congntvs et derret seu et faærf»; rit oportet, ne propter foeditatem et indecenuam para tmuria et irreverentia rtpendantur in divina Mysteria. Iæuî rmfnfur postulat securitatem ct amplitudinem, ita ut tute et comSûle et «ne tilk> perkuk» profanationis et effusionis Ss. Speciens SfSi Γ rrepicit quab talem Joci, sciret reqomtat K.-M incilis in W donn.r<-«t., «o uaü Sacrifie H diçnitati inroncnxmti (A. A. ΛΛΛΛι. p*** a s a. 7) ; LE 1* 3561 sint et qua ratione administrentur et erogentur; an ratio reddatur Vicario Castrensi dc earum administratione. 130. An serventur praescripta can. 1523 praesertim circa confectionem libri accepti et expensi. Vicarius castrensis, qui pagos et militum familias OBNOXIOS HABEAT, HIS QUAE SEQUUNTUR QUAESITIS RESPONDEAT Caput XII 131. Dicatur quinam sint generatim populi mores: quaenam vita Christiana privata in familiis: an in exter­ nis pompis et solcmnltatibus magis consistat, quam in vero pietatis spiritu. Quid fiat ut Christianae vitae professio, si paululum de­ fecerit aut a recta via declinaverit, sensim reducatur. 132. Qua reverentia clericos, Episcopum et maxime Summum Pontificem, populus prosequatur. 133. Quae sit observantia: can. 1248 circa praeceptum audiendi sacrum et absti­ nendi ab operibus servilibus diebus festis; can. 1252, 1254 circa abstinentiam et ieiunium; can. 770 circa sollicitam baptismi collationem infantibus; can. 859 circa communionem paschalem: quot sint cx viris et ex mulieribus qui, cum sint professione catholici, nihilominus eam negligant, facta proportione pro singulis centenis fidelium; can. 863 circa frequentem communionem; can. 865 et 944 circa sanctum Viaticum et extremam unctionem; an sint qui, catholicam religionem profitentes, haec sacramenta differant, negligant aut etiam recusent: et dicatur eorum numerus, habita proportione pro cen­ tenis; can. 1203, 1239 seqq. circa cremationis reprobationem ct funera: dicatur, servata proportione ut supra, quot ex iis qui catholici dicuntur, funeribus mere civilibus seu irreligiosis sepeliantur. 134. Circa matrimonium: an matrimonia mere civilia, concubinatus et divortia habeantur, et qua proportione; an vitia contra sanctitatem matrimonii irrepserint; quid fiat ut haec mala removeantur. / 135. Ubi catholici cum acatholicis convivunt» et mixta matrimonia habentur, dicatur numerus horum matrimo­ niorum tum absolutus tum relativus ad matrimonia non mixta: quaenam exinde detrimenta religioni proveniant; an serventur ab his contrahentibus clausulae can. 1061. 136. De Christiana educatione prolis: quomodo gencratim parentes et qui loco parentum sunt, in sinu familiae satisfaciant gravissimae obligationi, de qua can. 1113 ct 1372 agunt: et quae cura sit nc ab hoc officio fideles de­ ficiant. 137. De scholis: an in publicis scholis, praesertim elementaribus, servetur praescriptum can. 1373 dc institu­ tione religiosa puerorum. Et si non, quanam de causa; an cura sit fidelibus ct Vi­ cario Castrensi instituendi pro catholicis pueris scholas confcsslonales, cosque avertendi a scholis acatholicis, neu­ tris, mixtis, iuxta can. 1374. 138. De conditione ct statu scholarum confessionallum» praesertim elementarium, enucleate referatur: quomodo sustententur, a quot alumnis frequententur, qualique pro­ fectu. Et si scholae confessionalcs institui non potuerint, indicetur causa: Et dicatur, an per varia opera post-scholaria, hoc est oratoria festiva, Congregationes Marianas, scholas catechisticas, aEisve mediis cautum pro viribus sit praescrvationi puerorum ct puellarum. 139. De religiosis et piis ialcorum association Ibus: an adsint tertii Ordines saeculares ct confraternitates, prae­ sertim Ssdil Sacramenti ct Christianae doctrinae, allaequc piae Uniones potissimum pro juvenibus: quo numero ct quo religionis profectu. 140. An hac associationes servent omnes praescripta: can. 690 dc sublectione erga Ordinarium; can. 691 de administrationis modo. 141. An adsint Inter catholicos associationes illae, quae sociales vocantur, agricolarum, operariorum, mulierum in hunc vel alium caritativum finem, vel mutuum subsidium: nn asyla pro infantibus, patronatus pro Iu venibus, pro emigrantibus etc., associationes pro iuventulc, laboratorin pro artificibus, vel pro puellis etc.: quacnam beneficia sivv rnoralla sive temporalia praestent. 142. An cura sit ut qui hisce associationibus adscript! sunt, in fidei doctrina instituantur et Christianam vitam ducant. 143. An et qua diffusione ephemerides vel diaria ob3562 n. 2604-2607 SUPREMA CONGR. SANCTI OFFICII - RITUUM - PIUS XII scoena, irreligiosa, materialist ica vel liberalia fideles per­ vadant: an libri quoque huius generis diffusi sint: quid flat ad tantum malum coercendum et quo fructu. / 144. An massonicae sectae addicti, vel etiam massonicae tabernae habeantur; quanta ct quali industria operam adversus religionem moliantur quid fiat ad occurrendum huic malo. 145. An socialism! vel communism! societates habean­ tur. quot numero, quanti momenti et quali religionis noxa: et quid fiat ad hanc avertendam. 146. An in exercitio iurium politicorum et civilium fideles catholici religionis bono et Ecclesiae libertati pro viribus consultant Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Con­ sistorialis. dic xx mensis Octobris anni mcmlm.—Fr. A. I. Card. Piazza, Ep. Sabinen. et Mandelen., a Secretis. losephus Ferrelto, Adsessor. 195G OCT 23-XOV 3 pedimento mixtae religionis, et, ad cautelam, disparity cultus, coram Ecclesia valide et licite novas nuptias Ιώ? valeat cum acatholico viro», re iuxta certas statutas re­ gulas discussa, respondendum decrevit: < A//irma!ire*. Ssmus D. N. D. Pius, divina Providentia Papa XII, ln Audientia impertita, die domcnlca, die 14 octobrh 1ÔM, de omnibus habita relatione, benigne adnuere dignata est pro gratia iuxta supra relatum Decretum. In praesenti concessione includitur quoque, qualecui opus sit, dispensatio ab impedimento criminis, de nuo in can. 1075, n. 1. Servatis de iure servandis; contrariis quibuscumque mi­ nime obstantibus.—A. Card. Ottaviani, Pro Secr. • Cuidam Ordinario loci in S. F. A. S.. Prot. N. 220,« E 4 4S4-4SS. Adn. ANASTASTUS AB UTRECHT in IS 4 (1953) 1Z7 :*2 283-135, 428-451. Ada. A. PUGLESE ia ME 82 <1057) 585-590 e! in ΑροΠ. SO (1957) 412-418. 2605 1956 OCT. 3l.-SC RITUUM, DECR. AAS 48 (1956) 844 2604 1956 OCT 23.- SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· URBIS ET ORBIS Formulae benedictionis lapicidinarum et msrmo- RARIAE OFFICINAE APPROBANTUR Solvitur in favorem fidei matrimonium valide CONTRACTUM INTER PARTEM NON BAPTIZATAM ET PARTEM A CATHOLICE BAPTIZATAM A) Petitio Ordinarii loci: Sacra Rituum Congregatio, vigore facultatum sibi a Sanctissimo Domino nostro Pio Papa XII peculiarity tributarum, formulas benedictionis lapicidinarum el marmorariae officinae, prout in adnexo exemplari prostant, adprobavit casque in Rituale Romanum Inserendas man­ davit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Dic 31 Octobris 1956.—C. Card. Cicognani, Praefectu. A. Carinci, Archiep. Seleucien., a Secretis. Agnes, a catechumen, still unbaptized, contracted ma­ rriage with James in 1933. The baptismal status of James is unknown and cannot be established since all efforts to locate him have been of no avail. The Aghes-James ma­ Ada. Vide tortum Formulae Benedictionis apud AAS 43 (1554 rriage ended in civil divorce in 1945. 845 et Rituale Romanum. Soon afterwards the petitioner, Agnes, still unbaptized, attempted marriage with Thomas, a non catholic, before the civil authority. 2606 By reason of associations with catholic friends and neigh­ bors, the petitioner, Agnes, having become interested 1956 OCT 3 l.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· in the catholic religion took a course of instructions and now wishes to be baptized and received in the church, DE PRAEFATIONE PROPRIA IN FESTIS SS. NOMINIS IE5U, but can not because of her invalid union with Thomas. SS. EUCHARISTIAE, TRANSFIGURATIONIS DOMINI, PURIFICA­ She most humbly requests that on her catholic baptism TIONIS B. Μ. V., S. FAMILIAE, PRETIOSISSIMI SANGUINIS, Your Holiness, by your Supreme Power, dissolve her nonD. N. Î. C. SUMMI ET AETERNI SACERDOTIS, DOMINICARUM sacramental marriage with James so that she may then PER ANNUM be tree lo contract marriage validly and lawfully in this Praefatio dicitur quae cuique Missae propria est (DGSR, case with her present civil law husband Thomas, a non­ tit. V, n. 8). Estne «propria» praefatio de Nativitate Domini catholic. in Missis: There Is no hope of reconciliation between the petitioner a) de SSrho Nomine lesu? R. Affirmatio?. b) de SS. Eucharistiae Sacramento ct Transfiguratione and James since she has already attempted an other ma­ Domini? R. Negative. rriage and the whereabouts of James are unknown. c) de Purificatione B. Μ. V.? R. Affirmative. The one «conditio sine qua non» in the case is absolu­ d) De Epiphania in Missis de S. Familia lesu, Mariae, tely present since the petitioner, Agnes, was unbaptized loscph? R. Affirmative. e) De Cruce In Missis de Pretiosissimo Sanguine et at the time of her marriage with James, unbaptlzed du­ D. N. I. C. Summi et Aeterni Sacerdotis? R. Affirmatio*. ring the whole period of the marriage and, as a matter f ) De SSiiia Trinitate in Missis Dominicarum per annum, of fact, is still unbaptlzed —that is that her marriage praeter tempus Quadragesimae ct Paschale? R. Affirmatio*. with James was not consummated after her baptism, it O) De Apostolis In Missis unius vel plurimorum Sum­ Is testified that should Your Holiness grant her request morum Pontificum? R. Negative. there Is no danger of any scandal or admiratio. • Ordinario VaJenîmonni EL 70(1958)411 in neta 2et EL71 <1957)5? The petitioner Agnes alleges as causes for the granting of the petition: 1. Her earnest desirc to be baptized and received into the church. 2. The cessation of concubinage. 2607 For her request to be granted permission to contract marriage with Thomas, a non-catholic, her present civil 1956 NOV 3.-PIUS XII, CONST. AP. AAS 49 (1957) 262-264 law husband, she alleges the following reasons: 1. The moral impossibility of separating from Thomas. 2. The hope of conversion of Thomas. 3. Her peace of conscience. WINNIPEGENSIS AH these things being so, I most humbly request Your IN REGIONE CANADIA PROVINCIA ECCLESIASTICA CONDITUR Holiness to grant both petitions of Agnes.’ PRO RUTHENIS BYZANTINI RITUS. EXARCHATUS APOSTOUB) Solutio matrimonii in foDOnm. fidei Ex Aedibus S. Officii, die 23 oct. 1956. In Curia... confectus est processus ad obtinendam dis­ solutionem, in favorem fidei, matrimonii anno 1933 con­ tracti inter Agnetem non baptizatam et Jacobum acathollce bapllzatum. Actis nuturo examini sublectis, expletisquc omnibus In casu explendis, die 10 octobrls 1956 quaestio proposita est in hac Suprema S. Congregatione, quae ad dubium: «An consilium praestandum sit Ssrtio pro dissolutione, in favorem fidei, matrimonii, de quo supra, ut oratrix (Λgnes» praevio baptismo ct praevia dispensatione super im3563 CUS WrNNIPEGENSIS, PRAETEREA, AD GRADUM ET DI­ GNITATEM SEDIS METROPOLITANAE EVEHITUR; EDMONTO­ NENSIS VERO, TORONTINUS, ET SASKATOONENSIS AD GRA­ DUM ET DIGNITATEM EPARCHIAE EXTOLLUNTUR PIUS EPISCOPUS Servus servorum De i-Ad perpetuam rei memoriam Hanc Apostolicam Sedem cos fideles qui, relicta patrii, in alias regiones commigraverint, semper materna sollici­ tudine curasse, in promptu mani festumque est omnibus. Ad Ruthenos autem quod attinet, qui in Canadia degunt, plura exstant Romanorum Pontificum decreta el acta, quae sunt luculenta huiusmodi studii documenta. Cum 3561 SACRA. CONGREGATIO STUDIORUM - RELIGIOSORUM n. 2608-2609 1956 NOV 4-!5 enim summus ac sanctus Pontifex Pius X, Decessor Nosingulari providentia, anno millesimo nongentesimo dtdmo secundo, Ordinariatum, qui dicitur, constituisset iisdem fidelibus suo ipsorum ritu curandis, cumque res bene recessisset, anno millesimo nongentesimo duodequinqua­ gesimo eum in tres Exarchatus divisimus, millesimo vero Ecngentesimo quinquagesimo/secundo ln quattuor, eo ferme consilio ut multiplicato gregi par ac sufficiens re­ sponderet sacrorum Praesulum numerus. Quandoquidem vero hi Antistites iam inde ab Exarchatuum constitutione petierant ut c suis Ecclesiis nova quaedam provincia ccdrilisIlea conderetur: per hoc enim et vires iungi et christhnorum necessitatibus aptius consuli, consult S. Congreptio pro Ecclesia Orientali, post auditum venerabilem Fratrem loannem Panico, Archiepiscopum titulo lustiaMnsem, cundemque in Canadia Apostolicum Delegatum, remque diu reputatam, precibus concedendum esse, eo ragis quod provincia Leopolitana, a qua Rutheni sunt oriundi, praedura saevaque insectatione opprimatur, ipso Metropolita cetcrisque Episcopis ob Christi fidem atque erp Apostolicam Sedem fidelitatem ad necem fere vexa­ tis. Quod Nos S. Congregationis propositum omnino pro­ bantes, et eorum consensum supplentes qui aliquod ius ia negotio habeant, de Nostra suprema auctoritate ea çuç sequuntur decernimus ct iubemus. In regione Canadii novam provinciam ecclesiasticam constituimus pro fidelibus Ruthenis Byzantini ritus ibi commorantibus, quae has sedes comprehendet: XVinnipegensem, Edmontonensem, Toronllnam et Saskatoonenscm, adhuc Exarchatus Apostolicos. Ex quibus Ecclesiis, Winnlpegenscm ad gra­ dum ct honorem metronolltanae Sedis evehimus, ceteras h Eparchiae formam redigimus, datis iuribus et privilegiis unicuique earum congruentibus, servatis praescriptis ac legUimis consuetudinibus Orientalis Ecclesiae propriis; Praesulibus vero quibus hae circumscriptiones regendae credentur, etiam onera obligationcsque pro cuiusque di­ gnitate imponimus. Eparchias, praeterea, metropolitanae Sedi Wlmupegensi subdimus, cui tamquam suffraganeae oboedient; quod idem de earundem Eparchis decernimus, qui suo Metropolitae subicientur. Ceterum, hae Litterae .Xnstrae a venerabili Fratre Apostolico in Canadia Dele­ gato ad effectum deducentur; cui omnes agendae rei po­ testates facimus, cuilibet viro delegandas, si visum, dum­ modo In ecclesiastica dignitate constituto. Postquam vero res acta fuerit, idem documenta exarari iubebit, quorum «emph, sincere scripta, ad S. Congregationem pro Ecrlesla Orientali cito mittet. Quod si fiat ut co tempore ouo negotium peragi debeat, alius eidem Delegationi in Ur^dla praesit, hic mandata Nostra exsequetur. Has vero Litteras nunc et In posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt iblls quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. QuaM propter si quis, quavis/ praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus Irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere lireat; quin Immo harum Litterarum exemplis et locis, rive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem om­ nino habenda erit fides, quae hisce haberetur, sl ostende­ rentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spre­ verit quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse sub­ ituram iis iure statutas, qui Summorum Pontificum ius« non fecerint. Datum cx Arce Gandulfi, prope Romam, dle tertio mends Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto. Pontificatus Nostri duodevicesimo.— uxses Card. Costantini, S. Λ. E. Cancellarius. Euoexirs Card. Tisserant, S. Congr. pro Ecclesia Orientali a Secretis. Hanletus Tond i ni, Apostolicam Canceliariam Regens. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. 2608 1956 NOV 4.-SC STUD., DECR. AAS 49 (1957) 219-220 in catholica universi­ tate TOKYENSI, «SOPHIA» NUNCUPATA, TTR IVREQUE AUGETUR ACADEMICOS GRADUS CONFEREN 1 Facultas sacrae theologiae Aeternae vitae semitas hominibus paleface”Pe­ rnis contendunt qui divinae revelationis mysteria altius investigant aliosquc doceut, ad sapientiae domum aedifi­ candam scu fidem moresque, quibus praediti homines ul­ timum finem suum supcrnaturalem assequi valeant, «ut filii lucis ambulantes» qui, accepta «armatura Dci», «po­ tentia Deo sint ad destructionem munitionum, consilia destruentes et omnem altitudinem extollentem se adver­ sus scientiam Dei, ct in captivitatem redigentes omnem intellectum in obsequium Christi» (II Cor. 10, 4-5). Quam «sapientiam in mysterio» loquuntur Sacrae Theologiae Fa­ cultates ab Ecclesia in studiorum Universitatibus condi­ tae ut perenni Veritate sacrarum Sacripturarum catholicaeque Traditionis discipulos imbuant, quorum/ erit uni- 220 versas gentes in admirabile Dei lumen salubriter adducere. Cum autem uberrimos sacrac doctrinae fructus ab Uni­ versitate «Sophia», in urbe capite laponensium dicionis a Sacerdotibus Societatis lesu instaurata atque ab Episco­ pis egregiae Nationis magno sane plausu excepta, iuglter allatos comperiat, postulatoriis litteris Praepositi Genera­ lis laudatae Societatis ac optatis Internuntii Apostolic! omnium que laponiae Praesulum libenter obsecundans, Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universita­ tibus, in gloriam Dei animarumque salutem. Facultatem Sacrae Theologiae in studiorum Universitate Tokyensi quae «Sophia» nuncupatur constituit, erigit ereclamque de­ clarat, ipsique iura tribuit muneraque praescribit Aposto­ lica Constitutione *Deus scientiarum Dominus» (LE 1030] adnexisque 'Ordinationibus» (LE 1033] ac peculiaribus a se probatis «Statutis» rata et definita, ceteris servatis de iure servandis. Datum Romae, ex Aedibus Sancti CallistI, d. iv m. No­ vembris, in Festo S. Caroli Borromaci, Ep. et Conf., a D. mcmlvi.—I. Card. Pizzardo, Ep. Albanen., Prae/ectus. C. Confalonicri, Archiep. Nicopolitan., a Secretis. 2609 1956 NOV 15.-SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART? Statuta generalia foederationum religiosarum fe­ minarum IN ITALIA APPROBANTUR A. Decretum approbationis La S. Congrcgazione dei Religiosi, soiled ta del bene spirituale delle persone consacrate a Dio negli Stati di perfezione, in Italia, alio scopo di intcnsificare la forma­ zione religiosa, la preparazione tecnlco-professionalc e so­ ciale, ed il coordinamento delle altività apostoliche, con il présente Decreto approva ad experimentum, per un anno, Io Statuto Generale in base al auale, salve le nonne di diritto comune, dovrà reggersi 11 Movimento di perfe­ zione, di organizzazlone e di nggiomaracnto della vita re­ ligiosa c dell’apostolato delle Religiose d'Italia. Dato a Roma, presso la Segreteria della S. Congregazione dci Religiosi, il 15 novembre 1956, A. D.—Valerius Card. Valeri, Prae/. P. A. Larraona, Seer. B. Statuta generalia Foederationum Statuto Generale del mootmiento federative) delle Religiose d'Italia Parte Prima COMITATO ITALIANO SUPERIORE (C.I.S.) I—Sua cast ttin lone: 1) E‘ costltuito in Italia il Comitato Italiano drUe Supe­ riore Generali e delle altre Superiore Maggiori degli hlituti dl perfezione chc hanno sede generalizia o provinchdixin In Italia (C.I.S.). Ad esso fa capo tutto 11 Movluienlo di perfezione. di organfzzazione e di aggiomamento dclla vita religiosa c drli’apostolato delle Religiose d’ltalia. Il C.I.S. ha un proprio Assistente Religioso nominato dalla S. Congrcgazione dei Religiosi. 2) Il C.I.S. è II supremo organo deliberativo e dl alta direzione di tutto 11 Movimento. Esso si rlunisce una volta nll’anno in «Consiglio Generale», per prendere In etame U lavoro effettuato e deliberare sui programma di attlviU da svclgere nel1’anno successivo. 3) Nella sun assemble* annuale II C. I. S. nropotie: a) Ir Madri Generali per la I*rc«idenza delle slngole Frdrrazloni ln cul uttualroente II Movimento si artleola. c elo*: F. I. H. O. (Fedcraxione Italiana Rchgfose Ospedalirre) —F. f. R. i·^ •federative» di iscrizionc alie singole Fedcrazioni; c) quote di pnrtcclpazlone fissate per i diversi cord di stodb di aggiomamento o altre manlfcstazioni; d) dagli er»tuali sussidi; e) dai proventi della Rivista A. L. A. e ddt varie pubbllcazionl fatte dal C.I.S. o dalle singole Fedenx». ni, approvate dull’Ufficlo Studi... a norma dell’articoh 21 22)Annualmenle il C. I. S. in «Consiglio Generale» disait per I’approvazione il bilancio preventive e consuntlvo ρπφήο di ciascuna Fcderazlone c degli «Ufflci di intéressé cornua». 23) Le spese di straordinnria ammlnistrazione, noo pr« viste nel bilancio nreventivo presentato al C. I. S. per le ιά· gole Fedcrazioni, devono essere sottoposte per l’ûpprovazJone alla Giunta Centrale. A questa Ic singole Federazfonl, h Se· grcterla Generale c i vari Ufflci di intéressé comune domno riferire nolle riunionl trimestrnli, sulla ammlnistrazione sc* dinarin. Parte Terza UFFICI D’INTERESSE COMUNE 24) A servizio del Movimento Federatlvo e sotto l’in· mediato controllo della Giunta Centrale esistono alcuni Uffid d’interesse c di utilité comune ed nltri possono essere btituiti dalla Giunta Centrale. Tali Uffici sono tenuti α sottopone al C. I. S. ogni nnno i propri bilanci preventivi e consuaUri per l’approvnzione. 25) L’«Ufficlo Studi, Stampa e Propaganda» ha 11 compita di promuovere studi sulla spiritualité, j’azlone apostolicaeU preparazione tecnlco-professlonale delle Religiose; di approvare, coordinare, agevolarc la pubblicazione e la diffusione di essi; di fornire comunicati alla stampa sulle varie inlzbÜTt; di salvaguardarc 1 diritti di autore c di propriété per le singole pubblicazioni. Esso è costituito da un Direttore, nomimlo dalla S. Congregazione dei Religiosi, dagli Assistenti Eccle­ siastici e dalle Scgretarie del C, I. S. e delle Federazionl e (h eventuali collaborator! ed esperti. 26) «A. L. A.» è il bollettino ufficiale di spiritualité e di informazione generale per tutte le Religiose d’Italia, pubbijcalo a cura dell’Ufficio Studi, Stampa e Propaganda. Per h Redazione e Amminlstrazione di A. L. A. la S. Congregazione si riserva la nomina delle rispettive Segretarle. 27) L’«Ufficio di consulenza legale e di consulenza tecnln» è a disposizione dei vnrl Istituti per consigli di carattere legale c tccnico. Esso è costituito da esperti segnalati dalla Giunta Centrale, possibilmente scelti, a parita di merito, tra le per­ sone consacrate a Dio e sottoposte per la nomina olla S. Congregazionc del Religiosi. HI—Federazionl di Religiose 12) Le Fedcrazioni di Religiose sono libere unioni, formate dalle Religiose dei vari Istituti, sulla base dello specifico apostolato. 13) Lc Fedcrazioni sl propongono come scopo la prepara­ zione, il potenzlamento, il coordinamento e la tutela della nobile missione che le Religiose federate svolgono con la pre• Ardcat. Luceat. Accendat ^ALA) 6 (1357) 28-31. ghiera, il sacrificio e lc varie forme di attivité apostollcoprofesslonale. 14) Per 11 conseguimcnto delle proprie finalité le Fédéra­ tion!: a) curano la propria organizzazionc centrale e perife2610 rica, nell'ambito di una legittima autonomia. secondo le esienze e le condizioni di tempo e di ambiente, sforzandosl di itenslficare fra le Religiose il senso di fraternité, di solida1956 NOV 15.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.* rietà e di coUaborazione per una maggiore unité di Indirizzo e di reciproco appoggio; b) promuovono iniziative di carattere Responsa ad proposita dubia circa interpretationem culturale, spirituale, tecnlco-professlonalc ed asslstenziaie, faDECRETI GENERALIS DIEI 23 MARTII 1955 «DE RUBRICIS vorendo altresl il mutuo scambio di studi e di esperienze; c) con opportuna azione: —salvaguardano la liberté delle AD SIMPLICIOREM FORMAM REDIGENDIS·: singole professioni e 11 diritto all’esercizio di esse per le Reli­ giose, nell’ambito delle giustc leggi dello Stato, tutelando gli 1—De festo Dedicationis S. Mariae ad Nives. 2—De interessl professionali, giuridicl, morali ed economic! delle abstinentia et ieiunio in vigilia Omnium Sanctonur·. Religiose nell'espletamento delle loro funzioni; —rivendicano 3—De Officio S. Mariae in Sabbalo post festum Ndiriall’esercizio della professione il carattere ed il valore di veto talis B. Μ. V’. 4—De genu flexioni bus in choro faciendis e proprio apostolato ln ordine al bene comune; —operano presso gll organi competenti perché in apposita Icgislazionc cum in Officio feriali omittuntur preces. 5—De orationi­ venga riconosciuto c garanti to il carattere sacro della persona bus dicendis in Missis quotidianis Defunctorum. &—De religiosa, anche nell’eserclzio della professione. loco orationis pro defunctis ad libitum celebrantis additae 15) Ognl Federazione è retta da una Presldenza Nazionale, 7—De ordine orationum pro anniversario Papae wl Epi­ composta da una Présidente, da una Segretaria, da una Tesoscopi et pro publica Ssmi Sacramenti expositione. S—Dt riera, da eventuali Consigliere e da un Assistente Religioso, symbolo et Cottectis imperatis in Missis votivis privilégio­ che puô essere coadiuvato da uno o plù Vice-Asslstenti. ns. 9—De Praefatione cuique Missae propria in nonnul­ 16) La Présidente Nazionale é una Superiora Generale lis festis dicenda. 10—De Officio B. M. in caelum Asnominata dalla S. Congregazlone del Religiosi su proposta sumptae in ecclesiis particularibus del C.I.S. 17) La Segretaria Nazionale, ΓAssisten te Religioso Nazio­ Excmus Caesarius D’Amato O. S. B., Abbas S. Pauli de nale e 1 Vice-Asslstenti Nazionnli sono nominati direttamentc Urbe, humillime proposuit S. R. Congregationi, pro opportuna dalla S. Congregazlone del Religiosi. declaratione seu solutione, nonnulla dubia circa interpreta­ 18) La Tesoricra e le Consigliere delle singole Federazionl tionem quarumdam dispositionum Decreti eiusdem S. R. C. sono nominate dalla Présidente Nazionale d'intesa con la •De rubricis ad simpliciorem formam redigendis», diei 23 Segretnriu Nazionale e 1’Assistente Religioso Nazionale. martii 1955 [LE 2492). 19) Ln Presldenza Nazionale delle singole Fedcrazioni Et S. R. C., utens facultatibus sibi a SS. D. N. Pio Papa XII sviluppa le proprie attività In periferia coslituendo appositi tributis, audito specialis Commissionis liturglcae suffragio, per uffici o centri o segreterie, secondo le proprie eslgeuze. a norma rescriptum dici 15 nov. 1950, n. 0,15-1-956 (Ordinis s. Ilenedl un proprio Regolamcnto Interno, che dovrà essere discusso e dfcfi)t dubiis propositis respondendum censult ut sequitur approvato prima in sede dl Giunta Centrale e pel di «Consiglio L An festum Dedicationis s. Mariae (ad Nives) tamquam Generale» del C.I.S. festum Domini sit habendum, cum Iure tenendi locum domi­ nicae in casu occurrcntiae, ad nonnam Decreti generalis diei Parte Seconda 23 martii 1955, tit. H. n. 7? R. Negative. g AMMLNISTRAZIONE 20) Il C.I.S. o le singole Federazionl possono possedere benl propri per affrontera e sostenerc gli oneri hnnnziari derivanti dall’attuazlone delle varie Iniziative. 35»>7 IL Suppressa viglHn Omnium Sanctorum, estne censendi abrogata lex abstinentiae el ieiunii illo pervigilio servanda al normam can. 1252, § 2? R. Af/irmalive. ΙΠ· Suppressa octava simplici Nativitatis B. Mariae Vir ginis, cslne quoque censenda abrogata rubrica, vi cuius Ot3568 : I95G ,\'OV 24-DEC 15 η. 2011-2614 SC SACRAM. - ORIENTALIS - CONCILII - S. OFFICII Mum t. Variae in Sabbato cum Missa respondente, nc Missae «t?Se dc cadcin B. Μ. V. infra ocLiduum occurrentes, de inw Nativitatis festo dici debeant? R. Affirmative. IV. Diebus el Horis (in O. S. B. cunctis diebus nd omnes Horas) quibus preces in Officio omittantur vi praedicti Decreti, tit IV n. S. quaeritur utrum in choro sit adhuc genujlectendum adorationem seu orationes Horarum, ex analogia cum Missis pcaitentiaiibus, an potius semper standum? H. Gcnuflcclenrfest este ul in Missa. V.ln Missis cotidianis defunctorum sine cantu celebratis, in quibus tres orationes nennituntur ad tramitem eiusdem Decreti, tit. V, n. 2, si celebranti libuerit, post primam orntiecem. duas alias aut unam tentum addere, licctnc illas ©ra­ tifies eligere quas placuerit, an necessario inter illas ponenda est, et quidem ultimo loco, oratio «Fidelium», iuxta Addit, rt Variat. Missal., tit. III, 10? R. Ad libitum quoad primum; /ugatire quoad secundum. VI. Oratio pro defunctis, quae ad libitum Celebrantis ad­ datur ln Missis festivis vel votivis ritus simplicis extra tempus Paschale, debetne necessario paenultimam locum inter alias waliones occupare luxta Addit, et Variat. Missal., tit. VI, n. 6, an potest etiam ultimo loco poni? R. Negatloe ad primum; affimalive ad secundum. VIL Si eodem die recurrant oratio pro anniversario Papae rei Episcopi et oratio pro publica Ssnii Sacramenti exposi­ tione, quaeritur: 1) Utra oratio est prius ponenda? 2) Ne numerus orationum ternarius excedatur, utra est in casu ne­ cessitatis omittenda? R. Quoad primum: servetur ordo a ru- tods praescriptus; quoad secundum, omittenda illa quae ultiaum locum habet. VIII. Si qua Missa votiva, privata quidem quoad ritum, quoad vero dies alicubi privilégiât*, die dominico celebretur, quaeritur utrum in illa symbolum recitare ct collectas simpli­ cité imperatas omittere fas, an necesse sit ratione Ipsius dici dominici, ad mentem Decreti generalis, tit. V, n. 4 et 7? R. Affirmative. IX.Cum praefatio cuique Missae «propria» stricte sit in­ tellegenda, quaeritur 1) Utrum in festo Omnium Sanctorum Monachorum 0. S. B. ct in rcspectiva Missa votiva, adhibenda sit praefatio propria s. Patriarchae Benedicti, uti hucusque, an communis, deficiente praefatione de tempore, iuxta tit. V, n. S eiusdem Decreti? R. Si s. Benedicius includatur, affirmative; secus nejilt I Fx « 2) Utrum in Misa s. Ananiac, discipuli Domini et mar­ tyris, culus Officium, in Patriarchal! Basilica s. Pauli dic 26 amril recurrens, totum sumitur de Communi Apostolorum, acenda sit praefatio Apostolorum, uti hucusque, an communis? n. Negative ad primum; affirmative ad secundum. . *· ,Λ“ «$c!«iis particularibus, ubi Officium novissimum b. Myiae \ irginis In caelum Assumptae nondum sit receptum, die 15 augusti Missae privatae, sive lectae sive cantatae, dici valeant adhibitis novissimis textibus (Signum magnum), D?n^?Îs,tanJ.eJ?raUon,s ac lectionis cvangclicae difformitate ab Officio diei? R. Negative. • Ordini Sancti Benedicti Prot.N. N. O. 154/958: EL 71 (1957) 54-59 Ada. L L in EL 71 (1957) 54-59. 2611 1956 NOV 24.-SC SACRAMENT., INDULTUM. PART.· Facultas datur adhibendi altare portatile et EXCIPIENDI CONFESSIONES SACERDOTIBUS QUI IUVENES ASSOCIATIONIS «DEUTSCHE PFADFINDERSCIIAFT ST. GEORQt COMITANTUR IN EXCURSIONIBUS EXTRA CIVITATES pcre possint, dummodo tamen a propriis Ordinariis sint adprobati, cum petitis extensionibus, cauto tamen ut ad­ sit grave incommodum adeundi viciniorem ecclesiam, aliisque servatis de iure servandis. Contrariis non obstantibus qui­ buscumque. Praesentibus valituris ad triennium, praemonitis, si fleri poterit sine gravi incommodo, locorum Ordinariis.— B. Card. Aloisi Masella, Praef. • Ordinario Coloniensi, Prot. N. 5069/56: AZKR 128 (1957-58) 133. 2612 1956 NOV 26.-SC ORIENTALIS, EPISTULA. PART.· Normae dantur ET INDULTUM CONCEDITUR UT SACERDOTES CAPUCCINI AD RITUM ALEXANDRINO-AETHIOPICUM PERTINENTES CELERBARE POSSINT RITU LATINO Roma, 26 Novembre 1956 Reverendissimo Padre, questa Sacra Congregazione ha preso visione con molto intéressé della Relazione che la Paternità Vostra Reverendissima ha voluto qui inviare in data 15 corrcnte sulla visita da Lei complota alie Missioni affidate ai Cappuccini in Eritrea cd Etiopia, che Le ha dato modo di renders! personalmente conto dei molteplice ed efficace lavoro che vi svolgono i Suol Religiosi, di Incoraggiarli e di dare direttive per una ulteriore spinta in avant). La Sacra Congregazione La ringrazia vivamente per le buone informazioni fomite ed è sicura che Ia visita da Lei compluta laggiù contribuirà ad una migliore organizzazlone dei lavoro apostolico. In modo del tutto particolare, la Sacra Congregazione si complace per Ia formazione religiosa che si è data e si dà ad un cospicuo gruppo di vocazioni native, che vengono conservate molto opportunamente nel loro rito. I vari rilievi chc Ia Paternità Vostra ha fatto su la situazione dal lato generale saranno tenuti nel debito conto dalla Sacra Congregazione. Alio scopo di facîlitare H ministère dei Padri nativi, Ia Sacra Congregazione dichiara che essi hanno la facoltà dl celebrare anche in rito latino ogniqualvolta che celcbrano per comunità o fedeli dei medesimo rito, «servatis servan­ dis et quavis admiratione remota». Da ultimo, per dare alla Paternità Vostra c al Suol Religiosi di Eritrea una concreta prova di elogio per 11 loro lavoro, mi piace assicurare Vostra Paternità che s! verrà incontro nei limiti dei possibile ai bisognl edilizl dei duc Seminari di Adi Ugri ed Embatkalla. Mi valgo volentieri della ciscostanza per confermarmi, con sensi di religioso ossequio, della Paternità Vostra Re­ verendissima devmo nel Signore.—Eugenio Card. TisSERANT, Segretario. A. Co ossa, Ass. * Ministro Generali O. F. M. Cap., Prot. N. 1Κ6?'48: AOMCap 72 (1958) 301. Vide eupra documentum sub die 17 Dec. J9S2r LE 2333 relatum. Adn. AOMCap 72 (1958) 301 in notis. Preces—Beatissime Pater, Capellanus Generalis Adso- ciationis v. d. «Deutsche Pfadfinderschaft St. Georg», archidioecesis Colonico., ad pedes S. V. provolutus, humiliter postulat: 1. Indultum altaris porta tills pro sacerdotibus qui iuvenes comitantur in excursiones et castra, quoties ecclesiae vel oratoria desunt vel longe distant. 2. Indultum excipiendi sacramentales confessiones iuvenum praefatae Adsociationis, quocumque eos comitentur. 3. Postulat insuper ut aliarum adsociationum iuvenes catholici castra ponentes prope supradicta, admitti pos­ sint ad Missam audiendam, necnon ad alia Sacramenta recipienda. Rescr.—Dic 24 novembris 1956, Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Dno Nostro Pio Papa XII tributarum. Or­ dinario Colonicn. benigne committit ut oratori Indulgent iuxta preces, permittendi scilicet sacerdotibus de quibus supra, usum nitaris portatilis, in casibus Mrv necessitatis, adhibito tamen. litetur, tentorio, qoo altare a ventis P™ wiS- KÆŒ SS'n.'W.K»·»’ 2613 1956 DEC 14.-SC CONCILII. CONVENTIO. PART.· Conventio inter ordinarium loci et familiam reli­ giosorum, CUI PAROECIA AD NUTUM S. SEDIS COMMITTI­ TUR, ADPROBATUR Vide textum conventionis infra sub die 8 Martii 1957: LE 2634. * AKKR 128 (1957-58) 424-427. 2614 1956 DEC 15.-SC S. OFF., NOTIF. AAS 49 (1957) 34 apostolorum amoris infiniti· iterum DECLARATUR SUPPRESSA ET EIUSDEM FUNDATOR ITERUM MONETUR Associatio «opus II Sac. Michele Collin (che si fa chia mare anchc P. Michele del!'Amore Infinito), gih delta Congregazione e DEC 27 tur, ascripta est Familiae Sancti Benedicti. Itaque domus Apostolica haec Sedes, quae, cum ille conderetur, huhn. novae huiusce sodalitatis ut vera constituebantur monaste­ modi in unum conformationem non potuit concedere mus­ ria, non nisi caritatis communisque instituti vinculis inter que, cum partem Ordinis eiusdem uti sineret regfaifo* se coniuncta, suis legibus vivendi potestate praedita neque centralizato, vota sollemnia denegare debuit, nunc, ma'· alia aliis obnoxia sed Ordinariis tantum locorum sublecta. tatis temporibus eorumque adiunctis, prior filiabw San­ Sic dispositus Ordo ad recentiora usque tempora progres­ ctae loannae de Lcstonnac, quemadmodum et aliis Ordini­ sus est uberesque sane fructus edidit in commodum Ec­ bus, persuasit, ut haec omnia simul assumerent: vota clesiae hominumque societatis; ad quod non paulum con­ sollemnia, clausuram papalem, regimen centralizatum. Fi­ tulit Apostolica haec Sedes, plurimas facultates conceden­ liae vero tantae parentis et magistrae, quae rerum suaruci do, sine quibus ille salutare munus puellas instituendi initio regimine centralizato abstinere debuerant, ut Ordi­ persequi paene non potuisset. Temporibus vero a nostris nem servarent, formam monasteriorum suo iure vivente non ita remotis, post multas evictas opiniones praeiudicarecipientes, et quae recentiore aetate in inultis monasteriis tas, quae regimini centralizato, quod vocatur, religiosarum votis sollemnibus renuntiarunt, ut unitatem assequerentur mulierum sodalitatum adversabantur, eadem Sedes Apo­ —quae tunc maioris momenti esse videbantur— nunc, stolica, co semper curam intendens, ut interiorem ordina­ retinentes translaticiae fidelitatis ergo Apostolicam Sedem, tionem institutorum apostolico muneri addictorum, quae paratas se praebuerunt Eius obsequi admonitionibus «usunt sacrae militiae quasi prima agmina, corroboraret sionibusque, quamvis hac dc causa a quibusdam consue­ conflrmaretque, iisdem moderationem per gradus consti­ tudinibus recedere debuerint ac quaedam tolerare Incoatutam concessit, el similem, qua religiosae virorum soda­ moda. Hae igitur rerum vicissitudines, cx divinae provi­ litates a multo iam tempore usae erant. Hac de causa ct dentiae consilio, effecerunt, ut fidelitas, labare nesch, propter graves difficultates, quas nonnullis in regionibus Ordinis erga lesu Christi Vicarium elucesceret, ipse apemonasteria tolerabant, non paucae filiae Sanctae loannae rientia et usu fieret exercitatior, maiore polleret robore de Lcstonnac desiderio exarserunt tandem efficiendi ac simul magis flexibilis esset et ad novas necessitates ap­ —quod olim sodalitati Instituendae propositum fuerat— tior, ac denique peragi posset, immo facilis evaderet haec ut domus arcte inter se conjungerentur sub unius antisti­ in unum conformatio, quae, spem bonam sui excitam, tae generalis moderatione. Itaque Benedictus Pp. XV, hodie iam exsistit. Re enim vera per decretum Sacrae Decessor Noster, fel. rec., anno mdccccxvhi concessit, Congregationis Religiosis Sodalibus praepositae die vm ut monasteria, quae vellent, in unam Congregationem con­ mensis Decembris hoc anno expeditum vi facultatum pe­ venirent; cui postea, probante Sede Apostolica, omnia culiarium a Nobis eidem tribularum. Ordo Filiarum Ma­ monasteria sui iuris aggregari possent, quae id petiissent. riae Dominae Nostrae iure esse coepit Ordo religiosus Per decretum igitur a Sacra Congregatione Religiosis So­ centralizato regimine insignis. Rogati ergo, ut rem tam dalibus praeposita dic xn mensis Martii anno mdcccoxxi feliciter peractam benevoli animi Nostri significatione cu­ 891 latum constituta est/ Intra huiusce Ordinis fines, societas mularemus, nihil esse accommodatius existimavimus quam huiusmodi coagmentationis per Apostolicas anulo Pisca­ Filiarum Mariae Dominae Nostrae, quae ex lx monaste­ toris obsignandas Litteras confirmationem; cuius modi sol­ riis coaluit, cum esset numerus omnium lxxxxh. Quem­ lemni diplomate Ordo a Paulo PP. V, Decessore Nostro, admodum autem ab aetate Leonis PP. XI11, item De­ cessoris Nostri, imm. mcm., actum est quoad alios mulie­ fe. rec., olim probatus erat. Quae cum ita sint, Nos, ex rum Ordines, nova haec sodalitas formam Congregationis Sacrae Congregationis Religiosis Sodalibus praeoosiltt religiosae, votis simplicibus et clausurae lege, severioris consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostro quidem sed episcopalis, astrictae, assumere debuit, cum deque Apos/tolicae potestatis plenitudine, harum Littera- SM iis temporibus esse non liceret Ordines mulierum vota sol­ nun vi perpetuumque in modum unionem utriusque partis lemnia professarum ct clausuram papalem servantium, Ordinis Filiarum Mariae Dominae Nostrae, omnibus cum quae simul essent regimini centralizato subiectae. lamvero monasteriis ac domibus, sub appellatione «Ordinis Socie­ spatium xxxv annorum nunc expletum a constituta hac tatis Mariae Dominae Nostrae», confirmamus et approba­ domorum conlunctarum sodalitate et eximius vigor sin­ mus eique Apostolicae sanctionis robur adicimus. Hisce gularesque progressiones, quae tam brevi tempore, etiam simul Litteris et eadem auctoritate Nostra approbamus in regionibus missionali opere excolendis, est consecuta, et ratum habemus, quidquid Sacrum Consilium negotiis documento sunt ordinationem illam inductam cum indole Religiosorum Sodalium praepositum, ad rem quod attinet, apostolica Ordinis Filiarum Mariae Dominae Nostrae pla­ Nostro nomine peregit; ac statuimus, ut in universo Ordine ne congruere. Ad summam, ut consilium Sanctae Conditri­ deinceps vota sollemnia nuncupentur et clausura papalis cis ct mens Ecclesiae, qualis est hac aetate, ad effectum servetur secundum peculiaria statuta iam probata, ut cius omnino adducantur, oportet consecratio perfecta, profes­ regimen sit centralizatum per gradus, ei simile, quod ex j sionis votorum sollemnium propria, componatur cura codicis luris canonici praescripto religionum hoc modo clausurae ratione magis temperata ct cum regimine ccnconstitutarum proprium est. Habebit proinde moderatri­ tralizalo, quae religioni ex instituto apostolicae sunt om­ cem generalem, quae sola, vel cum consilio generali, ordi­ nium aptissima. Nostra igitur aetate nihil iam obstat quo­ narium regimen totius Ordinis geret, cum potestate in minus hoc propositum peragatur. Quemadmodum enim. universum Ordinem, in omnes eius provincias, domos, so­ Bcnedictinos sodales anno hdcccgxxxxvh allocuti, si­ dales et res Ordinis ad normam iuris canonici et Constitu­ gnificavimus, mune temporis eundi cl redeundi expeditior tionum exercenda. Eligetur a capitulo generali ad maloricopia, ad operum consortionem passim proclivior volun­ tatera suffragiorum absolutam, et suo munere fungetur tas, copiosior scientiae, consilii, navitatis supellex·, qua ad sexennium, quo elapso poterit in aliud sexennium eligi. indigent, qui apostolica munera rite obire volunt, «poscunt Ipsa ius et officium habebit visitandi per se vel per dele­ foedera, unitatem exigunt» (CL Acta Apostolicae Sedis, gatam statis temporibus omnes curias provinciales ct uni­ XXX, pag. 455); neque abs rc est etiam haec verba referre: versas Ordinis domos. Ordo praeterea divisus erit in pro­ •Autonomia vero aequo magis retenta, inveniantur forte vincias; ct antistita provincialis cum proprio consilio coenobia, quae, deficiente religiosorum sodalium numero, —quae a moderatrice generali cum consilio nominatur ad demandato sibi officio minus paria sint; quin etiam co­ triennium, quod eidem ad aliud tempus iuxta Constitutio­ lendae regulae disciplina ibi languescere poterit ct vel pe­ nes In eadem provincia continuari poterit— potestatem ricula paulatim subrepere» (ibldj. Itaque in Constitutione obtinebit subordinatam Moderatrici generali in universam Apostolica, quae a verbis sSponsa Christi» [LE 2167) in­ provinciam, omnesque domos, personas ct res provinciae cipit, aperte Nos cupcre ediximus, ut omnes Ordines mo­ ad normas iuris communis et Constitutionum. Domos au­ nastici, II etiam, qui vitae tantum contemplativae dediti tem omnes per sc vel per delegatam semel In anno visita­ essent, foederationis formam, qua. servata quoad praeci­ bit. Denique domus ab antistita locali cum consilio ma­ puas res autonomia singulorum monasteriorum ct salvis terna cura gubernetur, sub potestate antistitae provincialis iuribus. quae In ea codex iuris canonici Ordinariis locorum ct generalis. Postquam triennium expleverit, poterit ite­ tribuit, iure quaedam unitas efficeretur eo spectans, ut rum designari ad eandem domum regendam in alterum detrimenta vitae segregis arcerentur et utilitates coniuntriennium; non vero in tertium triennium immediate in ctkmis mutuique auxilii perciperentur. Quin immo exopta­ eadem domo. Quoad rationes, quae Ordini eiusque domi­ mus, ut Onlines, qui ex Instituto sunt apostolici et vitae, bus cum Ordinariis locorum intercedunt, serventur nor­ «92 quam dicunt, mlxtae| genus persequuntur, moderationi mae In iure canonico pro religionibus statutae, quarum obnoxii sint arctiori quam el, quae regimine dumtaxat regimen est centralizatum, exceptis lis, quae vi peculia­ foederallco Inducitur. Quapropter Sacro Consilio Religio­ rium statutorum ad clausuram papalem pertinent· Con­ sis Sodalibus praeposito eas partes commisimus, ut pro­ trariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statui­ veheret ac prudenter constituendos curaret Ordines relimus. decernentes praesentes Litteras firmas, validas arque giosos mulierum regimine centralizato innixos; quod fa­ efficaces lugiter exstare ac permanere; suosque plenos at­ cilius redditur clausura papal! minore, quam, appellant que integros effectus sortiri et oblinere; illlsque, ad quos quamque Constitutione Apostolica memorata Instituimus. spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum pleQuod ergo ad Ordinem Filiarum Dominae Nostrae attinet. nhsime suffragan; sicque rite iudicandum esse ac deflOien3576 SC SACR., DE TRIBUNALIBUS PRO INSULIS PHILIPPINIS n. 2619*2020 1956 DEC 31 dum; irritum que cx nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive igno­ ranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Pi­ scatoris, dic XXVII mensis Decembris, in festo Sancti loannis Es-nngclistac, anno mdcccclvi, Pontificatus Nostri duodevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi. Pro Domino Cardinali a publids Ecclesiae negotiis.—Gildo Brugnola, a Brerifus ApostolicIs. JL±l A. GUTIÉRREZ 2620 1956 DEC 31.-SC SACR., NORMAE. AAS 49 (195η 165-169 pro exsequendo decreto diei xxxi decem­ MCMLVI DE ORDINANDIS TRIBUNALIBUS ECCLESLKSTICIS INSULARUM PHILIPPINARUM Normae bris Ut ad effectum deducantur quae per Decretum diei 31 Decembris 1956 [LE 2619] praescripta sunt, Sacra haec Congregatio quae sequuntur statuit: in CpR 37 (1953) 253-259. Caput I—De tribunalium moderatore, iudicibus et aa- rninistris Art. 1. Tribunal provinciale subest auctoritati Archieplscopi loci in quo ipsum sedem habet, qui, proinde, idem regit et moderatur nomine omnium provinciae Epi­ 1956 DEC 31.-SC SACR., DECR. AAS 49 (1957) 163-164 scoporum, cidemque omnia iura et officia attribuuntur quae Ordinariis locorum, ad normam sacrorum canonum et Decretum de ordinandis tribunalibus ecclesiasticis Instructionis Sacrae huius Congregationis de disciplina LVSÜLARUM PHILIPPINARUM PRO CAUSIS NULLITATIS MA­ Sacramentorum die 15 Augusti 1936 (LE 1347], circa TRIMONII DECIDENDIS IN PRIMO ET SECUNDO GRADU proprium tribunal competunt, nisi aliter infra cautum sit, vel sublecta materia exigat. Exeftl Ordinarii Insularum Philippinarum, in Concilio Plenario coadunati, postulaverunt ut quae Sacra haec Sede Metropolitana vacante, tribunal provinciae rega­ Congregatio relate ad ordinationem tribunalium de nulll· tur ad normam iuris et Instructionis diei 15 Augusti 1936; Utc matrimonii per Decretum diei 20 Decembris a. 1940 nominationes vero vel remotiones personarum, de quibus (A. A. S., vol. XXXIII, p. 363 ss.) [LE 1575] statuerat, infra sub articulis 5 ct 7, fient in Coctu Provinciali Epi­ opportune perficerentur prouti experientia horum anno­ scoporum, cui praeerit senior Episcopus. rum necnon incrementum Catholicae Ecclesiae in PhilipTribunal Superius Appellationis subest auctoritati Sa­ pinaram Insularum Ditione feliciter habitum suggesserunt. crae huius Congregationis, quae repraesentatur per ExQnas preces, cum Sacra haec Congregatio de disciplina ciîium Nuntium Apostolicum pro tempore, eoque absente, Sacramentorum rite perpendisset, attento etiam voto per eum qui Nuntii Apostolici legitime vices gerit. Exahi Nuntii Apostolici, easdem retulit Ssmo Domino Art. 2. Iudices et administri tribunalis provincialis Nostro Pio Papae XII in Audientia diei 31 Decembris 1956. constituentur in Coetu Provinciali Excmorum Ordinario­ Sanctitas vero Sua omnia quae sequuntur statuenda de" rum provinciae. crevit: Nomina eorum qui electi sunt ad munera officialis (nec­ I. In Insulis Philippin!s, quoad tractationem causarum non, si exstent, vice-officialis vel vice-officialium), iudi­ 1M de nulli late matrimoniorum in prima instantia, tribunal cum, promotoris iustitiae, defensoris vinculi (horumque, competens pro causis universarum dioecesium singulae si adsint, substitutorum), tribunalium provincialium pri­ cuiusque provinciae ecclesiasticae, est tribunal provinciae mae instantiae cum Excmo Nuntio Apostolico Insularum in Sede Metropolitana constitutum. Philippinarum quamprimum ab Excmo Praeside Coctus Π. Pro tractatione earumdem causarum in gradu ap­ Provincialis communicentur, una cum indicatione aetatis, pellationis, incolumi semper facultate provocandi ad Sa­ studiorum, curriculi vitae necnon cum testimonio circa cram Romanam Rotam, iuxta can. 1599 § 1 C. I. C., eorum sacerdotales virtutes, hanc etiam ob causam ut forum competens esi Tribunal Superius ad causas matri­ eidem Nuntio opportunitas praebeatur significandi utrum moniales tractandas in secunda instantia pro tota Repu­ cuiusquam electorum nominationi aliquid obstet./ 166 blics, Manliae constitutum sub auctoritate Sacrae huius .Art. 3. Candidati ad munera officialis (necnon, si ex­ Congregationis, quae repraesentatur per Excmum Nun­ pediat, vice-officialis vel vice-officialium), iudicum, pro­ tium Apostollcum pro tempore. motoris iustitiae et defensoris vinculi (necnon, si adsint, IIL Officiales, vice-officialcs, iudices, promotores ius­ substitutorum) Tribunalis Superioris Appellationis propo­ titiae, defensores vinculi aliique administri tribunalium pro­ nendi sunt Sacrae huic Congregationi ab Ordinariis uni­ vincialium deligendi et constituendi sunt ad definitum versae Reipublicae Insularum Philippinarum In Coetu Ge­ nerali sub praesidentia Exmi Nuntii Apostolici, iidemque tempus ab Ordinariis dioecesium uniuscuiusque provinciae ecclesiasticae in Coetu Provinciali. eligentur ad singula munera a Sacra hac Congregatione. Ceteri vero administri Tribunalis nominabuntur a prae­ IV. Candidati ad munera ofiicialis (necnon, si expe­ dicto Coctu Generali. diit. viceotflcialium), iudicum, promotoris iustitiae ct de­ fensoris vinculi (necnon, si adsint, substitutorum) Tribu­ Una cum nominibus candidatorum Sacrae huic Congre­ nalis Superioris Appellationis proponendi sunt Sacrae huic gationi transmittantur pro singulis indicationes aetatis, Congregationi ab Ordinariis universae Reipublicae Insu­ studiorum, curriculi vitae necnon testimonia circa eorum brum Philippinarum in Coetu Generali sud praesidentia sacerdotales virtutes uti supra in art. 2. Excrfri Nuntii Apostolici; iidemque eligentur ad singula Si id expedire censuerit, Sacra haec Congregatio eligere munera a Sacra hac Congregatione. valebit personas extra illas propositas. Ceteri vero administri Tribunalis nominabuntur a prae­ Art. 4. Curandum erit ut candidati non modo morum dicto Coetu Generali. integritate praestent ct laurea vel saltem licentia in iure V. In causis huiusmodi pertractandis, praeter Instruc­ canonico sint praediti, sin minus scientia et experientia tionem a Sacra hac Congregatione latam dic 15 Augusti i uri dica vere polleant, sed tempus quoque sufficiens im­ L 1936 (A. A. S., vol. XXVlII p. 313) [LE 1347), aliae pendere valeant muneribus sibi collatis rite obeundis. quoque Instructiones ct Normae ab eodem S. Dicastcrio, Art. 5. Nominationes de quibus supra gcncralim ad vel pro universis dioecesibus, vel peculiariter pro Philip­ triennium fiant, salva facultate eas confirmandi ad suc­ pins Insulis editae vel edendae, servandae erunt. cessiva triennia. VI. S. Congregatio dc disciplina Sacra mentorym, vi­ Art. G. Omnes qui tribunal provinciale constituunt gilem sedulamque, per Excihum praesertim Nuntium aut eidem opem ferunt, iusiurandum de officio rite et fide­ Apostolicam, dabit operam ut tum officiales, tum iudices, liter implendo coram Archiepiscopo sedis tribunalis pro­ tum, praecipue, promotores Iustitiae ct vinculi defensores, vincialis, si agatur de officiali, sl vero de aliis coram Ordi­ muneribus suis rite naviterque perfungantur. nario eiusdem sedis, vel coram iudice a quo circli sunt, vel coram viro ecclesiastico ab alterutro d legato, praestare Ssfius Dominus Noster Pius Dinina Providentia PP. X11 debent: idque ab initio suscepti officii, sl sint stabiles; aut hate statuit, non obstantibus quibuslibet in contrarium faantequam causa agi coepta sit sl pro peculiari causa sint denlltus, licet speciali mentione dignis. constituti; nut antequam suo munere fungi incipiant sl. Datum Romae, cx aedibus S. Congregationis de disci­ causa pendente, suffecti sint ad normam art. lt> Instruc­ plina Sacramentorum, die 31 Decembris a. D. 1956. tionis. B. Card. Aloisi Masella, Ep. Praenestinus, Praefectus. Iudices ct administri Tribunalis Superioris Appellationis F. Braccl, Secr. coram Nuntio Apostolico pro tempore Iusiurandum prae­ A*. V HARTOCCETTI in ME 82 (1957) 222-224 ·! in ApoU. 30 stabunt. 2619 0957, 422-424. 3577 35 73 η. 2621 SACRA CONGREGATIO SACRAMENTORUM - SANCTI OFFICII Art. 7. Officialis, vice-official es, indices, promotores Iustltiae ct vinculi defensores (necnon, si adsint, eorum substituti) nisi per modum actus deputati sint, tribunalis primae instantiae, ab Archicpiscopo sedis tribunalis pro­ vincialis removeri non possunt, durante munere, nisi gravi de causa et habitis prius votis totius provinciae Episcopo­ rum, auditoque Excmo Nuntio Apostolico. Memorati autem administri Tribunalis Superioris Ap­ pellationis tantummodo a Sacra hac Congregatione remo167 veri poterunt,/ Art, 8. Nemo indicis in causa fungi poterit qui advo­ cati vel procuratoris munus actu exerceat in causis matri­ monialibus sive directe sive per interpositam personam, quamvis id agat apud alia tribunalia etiam Sanctae Se­ dis: idem valet pro iustltiae promotore ct pro vinculi de­ fensore. lidem omnes districte etiam vetantur in quaslibet causas matrimoniales extra munus suum se quomodolibct ingerere. Art. 9. Archiepiscopus sedis tribunalis provincialis, collatis consiliis cum celeris Episcopis provinciae, album procuratorum et advocatorum pro tribunali conficiendum curet iuxta artt. 47-53 memoratae Instructionis: idemque peragat Excihus Nuntius Apostolicus pro Tribunali Su­ periori Appellationis, praehabita approbatione Sacrae huius Congregationis. Caput II—De modo procedendi in tractatione causarum matrimonialium •μ X Γ/ » X Art. 10. Ut tuto procedatur in causis matrimonialibus apud tribunalia provincialia pertractandis, adamussim ser­ vetur Instructio supra memorata, his tantum additis aut immutatis quae infra adnotantur. Art. 11. Quoad competentiam tribunalis provincialis serventur artt, 1-12 praefatae Instructionis, attento quod tribunal provinciale, relate ad matrimoniales causas, est commune pro dioecesibus provinciae, slmulque est pro­ prium singulae cuiusque dioecesis provinciae. Art- 12. Causae ita inscribantur: primum ponatur no­ men tribunalis provincialis, dein dioecesis celebrati ma­ trimonii vel partis conventae, postremo titulus causae, cx. gr. «Tribunal Manllcnse-Lucencn. Nullitatis matrimonii (N. N.)». In Tribunali Superiori Appellationis titulus causae sit «Tribunal Superius Appeliationis-Lucenen. Nullitatis ma­ trimonii (N. N.)·. Art. 13. Ad Episcopum domicilii coniugum spectat in­ dicium ferre de exsistentia adiunctorum de quibus in artt. 38 1 2 et 39, b) Instructionis; quod tamen iudicium antequam ferat, opportune cum Arcniepiscopo sedis tri­ bunalis provincialis aget. Art. 14. Archleplscopi sedis tribunalis provincialis erit tutorem aut curatorem admittere vel designare ad nor­ mam art. 78 Instructionis, collatis consiliis cum Ordinario partis conventae cui tutor vel curator constituendus est. Art. 15. In casibus exceptis, de quibus in cann. 19901992, quaelibet petitio remittatur ad Archieplscopum trl163 bunalis provincialis, qui, prac/habito volo Episcopi do­ micilii coniugum, de eadem videat ad normam Tit. XV Instructionis citatae. Officialis vero, de quo in art. 228 Instructionis, est officialis tribunalis provincialis. Art. 16. Vinculi defensor facile ne omittat appellatio­ nem, de qua in art. 229 Instructionis, interponere ad Tri­ bunal Superius Appellationis, praesertim cum agatur de impedimentis super quibus dispensari solet. 1956 w statuent (si id sibi videatur necessarium) contribution-, singularum dioecesium provinciae pro expensis tribuiufit provincialis, proportionatain numero causarum iincuhnz-i dioecesium; idem fiat in Generali Convento proTribieili Superiori Appellationis. Caput IV—De taxis et expensis iuditialibus necnon ü retributione procuratorum et advocatorum Art. 20. Excihi Ordinarii in Coetibus Provincblifai, probe consideratis locorum ct temporum adiunctis, j?.·.· bent notulam taxarum et expensarum iudicialium neawi emolumentorum nd procuratores ct advocatos spectis, tium pro causis in tribunali provinciali pertractandis. Idm praestabit Sacra haec Congregatio, proponente Coetu Ge­ nerali Ordinariorum, pro Tribunali Superiori Appellation./ m Art. 21. Notula expensarum ct emolumentorum, de quibus In praecedenti articulo, notificctur omnibus liti­ gantibus. Exemi Ordinarii autem et tribunalia prae ocalis sedulo habeant praescripta art. 54 Instructionis supra me­ moratae. Normae temporariae et transitoriae Quae praecedunt, exsecutioni mandentur die ab Exc±o Nuntio Apostolico Insularum Philippinarum statuendo. Causae, quae dicta die pendentes in secunda instantia Invenientur in tribunalibus appellationis, rite terminentur per sententiam eorumdem tribunalium. Post eandem diem, appellationes universae a sententiis tribunalium provincia­ lium primae instantiae ad Tribunal Superius interponantur, salva semper facultate de qua in can. 1599 $ 1 C. 1. C. Ssrhus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pa­ pa XII, in Audientia Prosecretario Status dic 31 Decem­ bris anni 1956 concessa, praesentes Normas benigne confir­ mare et ratas habere dignatus est. Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis de disclÊlina Sacramentorum, die 31 Decembris anni 1956.— :. Card. Aloisi Masella, Ep. Praenestinus, Praelectu. F. Bracci, Secr. Ada. V. BARTOCCETTI in ME 82 (1957) 222-224 ot in Apo3. 30 (1957) 422-424. 2621 1956 .... -SC S. OFFICII, NOTIFICATIO. PART.· De quibusdam falsis doctrinis praxibusque circa CURATIONEM PSYCIIONEVROSI LABORANTIUM Apostolica Sedes certiores Nos reddidit sest ededa? esse d' quibusdan /alsis doctrinis praxibusque adnnlsti curationem spectantibus psychoneurosi laborantium.—Es auctoritate eiusd*m Sanctae Sedis ac de illius mandata mentem cirri tum saecularis tum regularis attendere so­ lamus ad ea quae sequuntur: 1. Nimia facilitate ac levitate omnis abnegatio. mor­ tificatio et dominatio sui, sive In re sexuali sive in praxi ascetica, consideratur et tractatur ut suppressio (verdringing) quaedam nociva, sensu freudiano intclligcnda. 2. Eadem facilitate ac levitate supponitur homines, sive matrimonio iunctos sive coelibes, difficultatibus se­ xualibus laborantes, esse psychoneuroticos. 3. Ex principio a nonnullis psychlatris modo sat ae­ ci u ivoco enuntiato, videlicet «actiones neuroticorum, sub Caput III—De honorariis indicibus ct tribunalium admi­ influxu senti mentorum suppressorum positas, numquam nistris assignandis considerari posse ut positas cum normali libertate volun­ tatis», concluditur psychoneuroticos carere debita liber­ Art. 17. ludlcum el administrorum tribunalis provin­ tate ideoque morali rèsponsabilitate. cialis stipendia seu remuncratlones et honoraria. Exemi 4. Statuto principio «psychoneuroticos tunc solum a Ordinarii determinent In Coetibus Provincialibus, prae metu suo neurotico liberari posse, si sibi conscii facti fue­ oculis habitis adiunctis provinciae et praesertim causarum passionum suppressarum eaedemque paulatlm erum­ agendarum numero; adeo ut i Idem congrua merccde, adae­ rint pere queant», falso omnino docetur liberationem a metu quata operi revera tribunali impenso, donentur. neurotico numquam obtineri posse, nisi neurotici sese li­ Idem pro Tribunali Superiori Appellationis Coctus Ge­ beratos sentiant a qualibet causa quamvis rationabili el neralis Ordinariorum proponat Sacrae huic Congregationi. religiosa, qua quovis modo metus ullus provocari possit, immo a qualibet obligatione erga Deum. Art. 18. Eadem emolumenta generatim moderata esse debebunt, attento etiam quod Indices et administri tribu­ 5. Eadem facilitate ac levitate supponitur psychoneunalis iam aliquo ecclesiastico beneficio orovisi plerumque rotlcos in stadio huius liberationis progressivae seu «dislnerunt: «t simul sufficientia sint ipsa emolumenta, ne Udem tegrationis», a psychothcrapeuta vel directore provocata Impediantur a servitio tribunali assidue praestando ex ne­ ct promoto, non gaudere vera voluntatis Ubertate veraque cessitate aliunde subsidia vitae quaeritandi. rcsponsabllitate. '·■'· Art. 19. Exemi Ordinarii In Coetibus Provincialibus G. Ut therapeutae vel directores spirituales In hoc sta3579 3580 1956 - .. dio liberationis aegrotum a quovis metu vel anxietate li­ berent, sunt qui psychoneuroticls suggerere immo incul­ care non desinant, ipsis in re sexuali fere omnia (excepta Umen copula extramatrimoniali) esse licita; alii autem tuta conscientia false existimant se aegrotis dicere posse: «sl tu hoc facis in tuis circumstantiis, tu non peccas», idque eo fine ut psychoneuroticus absque scrupulo vel an­ xietate morali actiones obiective malas, quibus passiones suppressae erumpant, provocet perficiat que. 7. Tandem non sine gravi scandalo animarumque pe­ riculo docetur personas plane sanas propter caritatem Christianam sese praebere posse psychoneuroticls ut eo­ rundem actiones sexuales obiective illicitas in semetipsis redplant, quin tamen malo morali ipsae consentiant. 8. Frequentissiml sunt casus, ubi psychos! laborantibus unoallerove modo suadentur pollutio provocata, accessus ad domos publicas, visus tactusque inhonesti, desideria voluptuosa, relatio adultera; immo ubi sacerdotibus vel religiosis consilium datur videndi personas alterius sexus plane nudas atque cum illis amicitias sexuales habere eo line ut sive a tensione sexuali sive a curiositate morbosa liberentur. Ex altera parte, quod ad vitam asccticam spcctat, conceditur libertas talis ut multi psychoneurotici sese prorsus exemptos existiment a praeceptis Ecclesiae, regu­ lis, exercitiis spiritualibus, vita communi, non sine gravi detrimento lotius communitatis religiosae. Quae omnia quam reprehendenda sint, in aperto est. Accedit quod multi boni medici catholici sint scandalizati; multi sacerdotes iam dubitare Incipiant de principiis traditionalibus theologiae moralis; quod tali therapia, ad quam psychotherapeutae et confessarii simul suam ferunt opem, creantur consuetudines pravae, deformationes con­ scientiae, complexus inferioritatis moralis, immo suppres­ siones conscientiae, quibus maiores disturbationes psychi­ cae provocantur quam illae quae erant curandae. • Rdns notiiicationis textus ktirus «pparuii in Analecta voor he Âirtsbùdora Utrecht menais novembre 1GS6. Vide EOUSCABEN IV 3T5-378. 2622 1956 .... -SC RELIGIOSORUM, NORMAE. PART.* sec normae generales pro centris missioNARUS, A RELIGIOSIS EFFORMAT1S, IN ITALIA SUB AUSPI­ CIIS PONT. OPERIS ADSISTENTIAE LABORANTIBUS Statuta La Sacra Congregazione dci Religiosi, desiderando che 11 morimento di perfezionc c di apostolato trovi tra i Religiosi forme concrete, ha nccolto favorcvolmente Piniziativa, suggenta da molti Eccriii Ordinari c promossa dalla Pontificia Opera di Assistenza. di costituire Centri Missionari nellc zone nuggjormente depresse sotto 1'aspctto economico o spirituale. Allo icopo di far conoscerc e disciplinare H funzionamento dei Centri Missionari sono stati fissati di comune accordo i se­ gment! puntl: Natura e /inalità dei Centri Missionari Art. 1—II Centro Missionario è composto da un piccolo gruppo di religiosi —non meno di tre— i quali vivono in comnne e, seguendo un metodo determinato di azione, tendono a recuperare alia vita cristiana-parrocchiale le categoric dei Mell maggiormente lontani dalla Fede, a&sicurando nello itesso tempo I’intensificazione della vita crlstiana del buon!. ArL 2—Data la carat teristica e le finalité del Centri Mis­ sionari è opportuno che I Religiosi nddetti non abbiano respon­ sabilité diretta di Opere, poichè 1'apostolato dei Centri Mis­ sionari si propone di integrare e completare le attività parrocchiali e suscitare iniziative aderenti nlle particolari nécessité del diversi ambienti. .Art. 3—I sei tori principali dl lavoro sono: a) assistenza spirituale al Clero locale, per mezzo de laeontri, ritiri, esercizi spirituali, ecc; b) assistenza spirituale aile comunità religiose, sopratotto con ritiri, esortazioni, confcrenze di agglornamento, ecc.; ej assistenza religiosa c morale agli uominl, specialmente a categorie determinate di lavoratori chc si trovano nella xona. In modo partieolare 1’azione del Centri Missionari sl deve rivolgere agli opérai dei Cantieri degli Enti pubblici, speciaimente nellc zone degli Enti di bonlficn. di riforma etc., qualora ne fossero costituiti nella zona; dj assistenza alia gioven th In collegamenlo con le Opera Diocesane e cooperando con i Parroci sia perJ n* ® sia per 11 rafforzamento delle organizzazioni glo’vanlli dl A. u.. 3581 ii. SC RELIG., STAT CT A PRO CENTRIS MISSIONARY RELIGIOSORUM e) 2622 asslstenza spirituale e morale del personale dei Centri Sociali. Art. 4—Base di tutto il lavoro dei Centri Missionari, sia per una azione efficace, sia per la necessaria uniformité, dovrà considerans! il promuovere: a) l'istnizione catechistica dei giovanl e degli adulti; b) l’istituzione dell’Associazione dell’Apostolato della Preghiera, dell’Opéra dei Ritiri di perseveranza, delle Conferenze Operate di S. Vincenzo de’ Paoli; c) per la costltuzlone di altre Opéré ritenute utill, si dovrà, in antecedcnzn, avere l'assenso dell’Ordinario del luogo. Rapporti tra Centri Missionari e Autorità Eccleslasliche Art. 5—Per la vita interna e la disciplina religiosa. 1 Misslonnri dipendono dal proprio Superiore religioso, il quale penserà a dare le opportune istruzioni onde consentire loro la necessaria agilità, senza detrimento dello spirito religioso. Per l'attività del ministère, i Missionari nell’attuazione [degli scopi specifici del Centro Missionario e dci compiti loro asscgnati dalla P. O. A., dipendono direttamente dall’Ordinario Diocesano, con il quale, d’accordo con la P. O. A. Centrale, formulano i programml mensili di lavoro e senza il cui con­ senso non accettano minister! extra. Art. 6—Il Superiore del Centro Missionario è deputato a trattare sia con le Autorità Ecclesiastiche locali, sia con la Presidenza dclla P. O. A. ed è responsabile dell’attuazione dei programml stabiliti. I rapporti con le Autorità Civili sono demandati, secondo i casi, al Delegato Regionale P. O. A. o ai President! delle Opere Diocesane. Art. 7—La scelta come rawlccndamento e il mutamento del personale religioso da inviarsi nei Centri Missionari, tenute present! la natura e le finalité da raggiungere, sarà fatta dal Superiore Religioso competente, in accordo con la P. O. A. Centrale. Art. 8—Pure in accordo con la Presidenza Centrale della P. O. A., saranno organizzati I periodi di riposo e degli Esercizi Spirituali del Missionari, a norma del Codice di Dlritto Canonico. Rapporti economici tra Ponli/icia Opera di Assistenza e Centri Missionari Art. 9—Le questioni di carattere amministrativo interno saranno rcgolate dal Superiore Religioso secondo le norme delle Costituzioni dei slngoli Istitutl. Per le altre questioni di carattere amministrativo che hanno rapporto con le attività eslerne dci Centri Missionari. il Supe­ riore Taré capo agli L’ffic! competenti della P. O. A. Art. 10—La P. O. A. assume a suo carico le spese di im­ pianto, attrezzatura, c fltto del local! e il finanziamento delle attività chc si svolgeranno secondo il programma concordato. Art. 11—A ciascuno dei Missionari verrà corrisposta una somma mensile destinata aile spese comuni dei Missionari. compresi gli ordinari vlaggi per il ministère e la benzina per t mezzi di trasporto, che la P. O. A. mettern eventualmente a loro disposizionc. La P. O. A. corrispondcrà pure il mensile di un fratcllo laico o di nltra persona addetta al lavori dome­ stic! nel Centro Missionario. Art. 12—Le spese straordinarie, per manutenzione dl édi­ fie! o per ministère (viaggi fuori zona, materiale per l’apostolato etc.) dovranno essere nreventivamente nutorizzate e sa­ ranno rimborsute a parte, aletro presentazione dci document! giustificntlvl. Art. 13—In caso d! cure straordinarie, per sopravvenuU malnttia, la P. O. A. concedcrà un contributo da concordant volta per volta. Suggerlmenti per la vita religiosa dei missionari Art. 14—Affinchè 1’nzione apostolica dci Centri Mb'ioiuiri non vnda a detrimento dello spirito religioso. H Superiore del Centro Missionario curcré In modo particoLire: a) J’osservanza della poverlé religiosa a norma dctlr prescrizloni del proprio Istituto Religioso; b) il complmcnto fedele delle pratiche di pieté flssate dalle slngolc Costituzioni. Art. 15—Per favorire il mantcnlmento dcllo spirito reli§Ioso e il fraterno aiuto reciproco II Superiore del Centro ra­ il n crâ almeno ogni mese 1 suoi Mi salo nari ner un breve riUro spirituale e una confcrcnza per I’esame del lavoro apostolico fatto e da farsi. Art. 16—I Missionari prenderanno parte alie riunk>ni che, in accordo con gli Ordinari locali, saranno indette dalla P. O. A. Art. 17—Queste norme formeranno la base drlle speciali Convenzioni che vrrranno volta per volta stabilite tra Ia P. O. A. c ! singoli Istitutl Religioni. • Ordinariis lororum lialiac CpR 35 (1956) 94-97 Ad», CeR M (1956) M. 35S2 ANNUS 19 5 7 2623 1957 IAN 18.-C0M. INTERPRES, RESPONSUM. PART.· 1957 IAN 30.-SC S. OFF., DECR. AAS 49 (1957) 77-78 Matrimonium Proscriptio invalidum inter duas partes non BAPTI2ATAS NEQUIT ESSE PUTATIVUM IN IURE CANONICUM Città del Vaticano, d. 18 m. lanuarii 1937 Exdhe Dne, ad dubia ab Excellentia Tua circa c. 1015, § 4 C. I. C. proposita: I. An matrimonium (invalidum) infidelium, sed bona fide contractum dici possit putati­ vum; II. An, sl dici possit putativum, ei applicari possit can. 1114 de legitimitale prolis; Respondendum est uti sequitur: Negative ad utrumque.— P. Card. Ciriaci, Praeses. A. Coussa, a Secr. • Ordinario Shillonçensi in India, Prot. N. 2 55: The Clergy Month­ ly 21 (1957) 189. Adn. F. LODOS in Sal Terrae 45 (1958) 290-292; Xay OCHOA in CpR £9 J&80) 425-454. 2624 1957 IAN 21.-SC CONC., DECR. AAS 49 (1957) 38-39 De conditionibus apponendis et de paenis appli­ candis iis sacerdotibus qui in rungaria officia ecclesiastica assumpserunt contra praescripta iuris CANONICI X ï7 2625 Cum sacerdos Recarcdus Horvâth, religiosus cisterciensis, in Hungaria, contra legitimas Ecclesiasticas Auctori­ tates machinatus atque earum potestatem subvertere co­ natus fuerit, Sacra Congregatio Concilii, ad normam Decreti «De ecclesiasticis officiis el beneficiis canonice insti­ tuendis seu providendis», diei 29 Iunii 1950 (A. A. S. 1950, pag. 601-602) (LE 21371, de speciali mandato Ssihi Do­ mini Nostri Pii Papae XII, declarat praedictum sacerdotem in excommunicationem speciali modo Sedi Apostolicae re39 servatam incurrisse./ Insuper eadem Sacra Congregatio, de eodem speciali mandato, ea quae sequuntur decernit: 1. Sacerdotes saeculares vel religiosi qui in Hungaria —ex eo uuod eorum nominationes ad officia vel beneficia ecclesiastica dispositionibus iuris canonici non conformes repertae fuerint vel quod exercitium munerum ab ipsis assumptorum non rite processerit—, ab Ordinario proprio vel ab Ordinario loci ab officio vel beneficio quomodo­ cumque remoti vel suspensi, vel ab ordine prohibiti sint, absolvi vel dispensari nequeunt nisi prius: quaecumque officia vel beneficia ecclesiastica, hucusque detenta, absolute ac definitive dimiserint atque legitimae Ecclesiasticae Auctoritati In omnibus paruerint; sacerdotes sacculares, qui ab alia dioecesi provenerint, ad eanvlcm redierint; sacerdotes vero religiosi dioecesim, in qua praefata officia seu beneficia detinebant, reliquerint. 2. lidem sacerdotes inhabiles declarantur ad officia Cu­ riae dioecesanae, ad canonicatus, ad munera quaelibet in cathedralibus ecclesiis et in seminariis, ad officium vicarii foranci, necnon ad munus parochi in urbe Budapestinensi et In urbibus et oppidis omnibus ubi sedes episcopatus vel vicariatus foranci invenitur, quae proinde officia, beneficia et munera nullo modo ipsis conferri poterunt Inconsulta Sede Apostolica. 3. Sl vero Udem —quod Deus avertat— parere renuant, in excommunicationem Sanctae Sedi speciali modo reser­ vatam ipso facto incurrunt. Quibusvis, etiam speciali mentione dignis, non obstan­ tibus. Datum Romae, die 21 Ianuarii 1957.—P. Card. Ciriaci, Praef. F. Robertl, α Secretis. Adn. O. CASSOLA In Apoll. 30 (1957) 17-15; I FUERTES In CpR 35 il957) 23-41 3583 librorum a michaËle scriptorum de unamuno con­ Feria IV die 23 lanuarii 1957 In generali consessu Supremae Sacrae Congregaliorii S. Officii Emi ac Revmi Domini Cardinales, rebas fidei ac morum tutandis praepositi, praehabito Consaltoram voto, damnarunt atque in Indicem librorum ! prohibito- 71 rum inserendos mandarunt libros a Michaele de Unamuno conscriptos: 1. Del sentimiento trâgico de la vida; 2. La agonia del Cristianismo. Praeterea, Emi ac Revmi Patres monendos esse ceu· suerunt christifideles etiam in aliis libris eiusdem auctoris plura deprehendi contra fidem et mores. Feria autem V, die 24 eiusdem mensis ct anni, Ss±us D. N. D. Pius divina Providentia Pp. XII, in Audientia Efiio ac Revmo Dfio Card. Pro-Secretario S. Officii concessa, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit et publicari iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, dic 30 lanua· rii 1957.—Arcturus De Jorio, Notarius. Adn. E. BERGH in NrT 89 (1957) 307: ME 82 (1957) 567-570. 2626 1957 IAN 31.-SC S. OFF., RESP. AA 49 (195η 77 infidelitate con­ tracta QUA IMPEDIMENTO PRO MATRIMONIO Dubium solvitur de affinitate in Quaesitum est ab hac Suprema Sacra Congregatione an affinitas, in infidelitate contracta, impedimentum evadat pro matrimoniis, quae incantur post baptismum, etsi unius partis tantum. Feria IV, die 16 lanuarii 1957 Emi ac Revmi DD. Cardinales, rebus fidei ac morum tutandis praepositi, praehabito Consultorum voto, propo­ sito dubio responderi decreverunt: Affirmative. Feria autem V, die 24 eiusdem mensis et anni, Ssihus D. N. D. Pius divina Providentia Papa XII, in Audientia Eiho ac Revmo Dho Cardinali Pro-Secretario S. Officii concessa, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit atque publicari iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 31 lautu­ ri! 1957.—Arcturus De Jorio, Notarius. Adn. J. G. BARBERENA in REDC 12 (1957) 125-134; E BERGH ia NrT 89 (1957) 416-417; Xav. OCHOAin CpR 38 (1957) 152-168, 235-29? G. OESTERLE ia ME 82 (1957) 51-63. 2G27 1957 FEB l.-SC RITUUM, INSTR. AAS 49 (195Ό 91-95 ORDINATIONES ET DECLARATIONES CIRCA ORDINEM HEBDOMADAE SANCTAE INSTAURATUM Liturgica hebdomadae sanctae instauratio, a Sacra Ri­ tuum Congregatione per generale Decretum Maxima Rcdemptionis nostrae mysteria dlel 16 Novembris anni 1955 ILE 25261 promulgata, laetanti animo ab omnibus ac- 3584 n. 2627 SC RITUUM, INSTRUCTIO CIRCA HEBDOMADAM SANCTAM 1937 RU 1 ctpta «t, et ubique locorum optimo cum successu pasto­ rali In rem deducta. Nonnulli tamen Excellentissimi Episcopi, relatione facta ad hanc Sacram Congregationem, quasdam difficultates prjcticas, ex diversis locorum et gentium adiunctis exorίις significaverunt. His solvendis, Pontificia illa peritorum urorum Commissio, quae Ordinem instauratum parave­ ro!, re mature perpensa, has redegit Ordinationes et declardienes, in quibus anterior quoque Declaratio super ritibus instauratis celebrandis, ab hac S. Congregatione dic 15 Martii anni 1956 data (LE 25681. assumitur; generale au­ tem Decretum Maxima Redemptionis nostrae mysteria et adnexa Instructio diei 16 Novembris anni 1955 [LE 2527] vim suam habere pergunt, iis exceptis, quae hic innovantur. Haec autem omnia Ssiho Domino Nostro Pio Papae XII ab infrascripto Cardinali Praefecto per singula relata, ab eadem Sanctitate Sua adprobata sunt. Quapropter, dc speciali mandato eiusdem Ssihi D. N. Pii divina Providentia Papac XII, Sacra Rituum Congre­ gatio ea quae sequuntur, statuit. I—De RITU SOLEMN! VEL SIMPLICI IN CELEBRANDA UTURG1A HEBDOMADAE SANCTAE ADHIBENDO 1.In omnibus ecclesiis ct oratoriis publicis et semipublids, ubi copia habeatur sacrorum ministrorum, sacri ri­ tus dominicae II Passionis seu in Palmis, feriae V In Cena Domini, feriae VI in Passione et Morte Domini et Vigiliae paschalis, in forma solemn! celebrari possunt (Declaratio diei 15 Martii 1956, n. 1, et Instructio diei 16 Novem­ bris 1955, n. 4) [LE 2568 et 2527]. 2. In ecclesiis autem et in oratoriis publicis et semipublids, ubi sacri ministri desint, ritus simplex adhiberi pot­ est. Ad praefatum autem ritum simplicem peragendum, requiritur numerus sufficiens «ministrantium», sive cleri­ corum, sive saltem puerorum, et quidem trium ad minus 92 pro / dominica II Passionis seu in Palmis et pro Missa in Cena Domini; et quatuor saltem, in celebratione Actio­ nis liturgicae feriae VI in Passione et Morte Domini et \igillae paschalis. Hi autem «ministrantes» sedulo instructi esse debent de iis quae ab Ipsis agenda sunt (Instructio diei 16 Novembris 1955, n. 3). Duplex haec conditio, sci­ licet de sufficienti numero «ministrantium», ct de eorum congrua praeparatione, prorsus requiritur ad ritum sim­ plicem peragendum. Ordinarii locorum invigilent ut haec doplex conditio, pro ritu simplici statuta, adamussim ob­ servetur (Declaratio diei 15 Martii 1956, n. 2). 3. LT)i actiones liturgicae hebdomadae sanctae ritu simplici peraguntur, si praesto sit alter sacerdos vel sal­ tem diaconus, nil impedit quominus hic diaconali more indutus, cantet Evangelium, quando occurrit, aut histo­ riam passionis (ipsi celebranti parte Christi reservata), vel praeconium paschale, lectiones quoque ct invitationes ut sunt Flectamus genua et Levate, aut Benedicamus Domino vel Ite, Missa est; uno verbo partes diaconi congrue ab­ solvat. II—De dominica II Passionis seu in Palmis III—De feria V in Cena Domini 8. Missa chrismatis celebranda est mane, post Tertiam; Missa vero in Cena Domini litanda est vespere, hora ma­ gis opportuna, non autem ante horam quartam post me­ ridiem, nec post horam nonam. 9. Ubi ratio pastoralis Id postulet, loci Ordinarius, practer Missam principalem in Cena Domini, unam vel etiam alteram Missam lectam permittere poterit in singu­ lis ecclesiis vel oratoriis publicis; in oratoriis autem semipublicis unam tantum (cf. Instructio diei 16 Novem­ bris 1955, n. 17). Si autem, quacumque de causa, Missa principalis in Cena Domini ne ritu quidem simplici celebrari possit, Ordinarius loci, ratione pastorali, binas Missas lectas permittere pot­ erit in ecclesiis vel oratoriis publicis litandas, unam vero tantum in oratoriis semipublicis (Declaratio diei 15 Mar­ tii 1956, n. 4). Hae Missae lectae infra idem temporis spatium celebrari debent quod supra, n. 8, pro Missa in Cena Domini assi­ gnatum est. 10. Valde convenit ut in Missis quoque lectis supra recensitis (n. 9), celebrans, post Evangelium, fideles bre­ viter alloquatur de potissimis huius diei mysteriis. 11.Feria V in Cena Domini sacram Communionem fidelibus distribuere licet tantum in Missa principali in Cena Domini et in omnibus aliis Missis lectis quas Ordi­ narius loci permiserit, vel continuo ac statim ab iis expletis, 12. Infirmis sacra Communio hac die deferri licet, ho­ ris ante et post meridianis. 13. Sacerdotibus, qui curam duarum vel plurium ha­ beant paroeciarum, Ordinarius loci permittere potest binationem Missae in Cena Domini (Declaratio dici 15 Mar­ tii 1956, n. 6). 11. Ubi feria V hebdomadae sanctae, post Missam in Cena Domini, etiam in forma simplici celebratam, transla­ tio et repositio habeatur Ssnii Sacramenti, stricte requiri­ tur ut in eadem ecclesia vel oratorio, Actio quoque litur­ gica postmeriadiana feriae VI in Passione et Morte Domini locum habeat (Declaratio diei 15 Martii 1956, n. 3)./ 94 IV—De ferla VI in Passione et Morte Domini 15. Feria VI in Passione et Morte Domini solemnis Actio liturgica celebratur horis postmeridianis, et quidem circa horam tertiam; si vero ratio pastoralis id suadeat, inchoari potest inde a meridie, vel tardiori hora, non au­ tem ultra horam nonam serotinam. 16. Sacerdotibus, qui curam duarum vel plurium ha­ beant paroeciarum, Ordinarius loci permittere potest re­ petitionem Actionis liturgicae feriae VI In Passione et Morte Domini, non tamen in eadem paroecia, et infra idem temporis spatium quod supra, n. 15, pro absolutione eiusdem Actionis statutum est (cf. Declaratio diei 15 Mar­ tii 1956, n. 6). 17. Si Parochus aut ecclesiae Rector praevideat adora­ tionem S. Crucis, prouti in Ordine hebdomadae sanctae praescribitur, ob ingentem populi concursum, vix aut non sine boni ordinis et devotionis detrimento peragi posse, tunc caerimonia hoc modo peragatur: Celebrans, postquam clerus, si adsit, ct ministrantes adorationem expleverint, S. Crucem e manibus ministrantium sumat ct in summi­ tate graduum altaris consistens, paucis verbis populum ad S. Crucis adorationem invitet camque altius elevatam teneat, per breve tempus a fidelibus in silentio adorandam. 18. Feria VI in Passione ct Morte Domini sacra Com­ munio distribui potest unice inter solemnem Actionem IIturglcam postmeridianam, exceptis in periculo mortis constitutis (cf. Instructio diei 16 Novembris 1955, n. 19L 4. Solemnis ramorum benedictio et processio cum subsemiente Missa fiant mane, hora consueta Missae princi­ palis, in Choro post Tertiam (cf. Decretum generale diei 16 Novembris 1955, n. 6). In ecclesiis autem ubi Missae vespertinae cum magno S concursu celebrari solent, Ordinarius loci ramorum ctionem et processionem cum subsequent! Missa ho­ ris vespertinis, sl vera pastoralis ratio intercedat, permit­ tere poterit, ea tamen lege ut benedictio et processio ma­ tutinis horis in iisdem ecclesiis locum non habeant. 5. Sola ramorum benedictio, absque subsequent! pro cessione et Missa, celebrari non licet. V—De Sabbato sancto et Vigilia paschali 6. Benedictio ramorum in altera ecclesia fieri potest e qua ad ecclesiam principalem processionaliter accedatur 19. De hora celebrandae vigiliae paschalis haec ser­ pro Missae celebratione (Ordo, n. 17). Ubi vero haec altera ventur: ecclesia non habeatur, ramorum benedictio in aliquo cona) hora competens ea est cruae permittat Missam venienti loco fieri potest, imo etiam sub divo, ante aedicu­ eiusdem vigiliae incipere circa mediam noctem inter sab­ lam sacram, vel ante ipsam crucem processionalcm, dum­ batum sanctum et dominicam Resurrectionis (Decretum modo processio inde sequatur ad ecclesiam pro Missae generale diei 16 Novembris 1955, n. 9). celebratione. b) Ubi tamen, ponderatis fidelium ct locorum pecu­ 7. Cum vix omnes fideles benedictioni rauiorum inter­ liaribus conditionibus, propter graves rationes ordinis pu­ esse possint, curent ecclesiarum rcc'°7f’ "L™ nde^w blici ct pastoralis, de iudicio Ordinarii loci, horam cele­ dicti In sacristia vel alio apto loco pra«to«n,;U<,eUeBS brandae vigiliae anticipari conveniat, haec inchoari non qui processioni non intcrfucrunt, distribuendi. / 3585 3586 η. 2628-2632 SC SACRAMENT. - CONSIST. - RELIG. - S. OFFICII potest ante diei crepusculum, aut certc non ante solis oc­ casum (ct. Decretum generale diei 16 Nov. 1955, num. 9). c) Permissio autem horam vigiliae paschalis antici­ pandi ab Ordinario loci dari non potest indistincte vel generaliter pro tota dioecesi aut regione, sed tantum pro 95 iis ecclesiis vel locis, ubi vera urgeat necessitas; / praestat insuper ut hora competens servetur in ipsa saltem eccle­ sia cathedrali et in omnibus aliis ecclesiis, praesertim re­ ligiosorum, ubi sine gravi incommodo id fieri potest. 20. Vigilia paschalis celebrari potest etiam in ecclesiis vel oratoriis, ubi functiones feriae V et VI hebdomadae sanctae locum non habuerint, vel omitti in ecclesiis ct oratoriis in quibus praedictae functiones celebratae sunt (Declaratio dici 15 Martii 1956, n. 5). 21. Sacerdotibus, qui curam duarum vel plurium ha­ beant paroeciarum. Ordinarius loci permittere potest binationem Missae vigiliae paschalis, non tamen in eadem paroecia (Declaratio diei 15 Martii 1956, n. 6). 22. Cum Vigilia paschalis ad nativam sedem nocturnam restituta fuerit, non convenit, ut inter eiusdem Vigiliae Missarum solemnia, Tonsura vel Ordines minores aut maio­ res conferantur. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Die 1 Februarii anni 1957.—C. Card. Cicognani, Prae­ fectus. A. Cannei, Archiep. Selcuc., Secr, StàuîteslL^ 1637 FEB m S 4· ’·· °' **“ reBard‘ng The paragraph (n question reads as tollaw»; <1.· Inter*·'., philosophico ac theologico, studiorum et scholarum etiam non culpabilis, quae una simul tres mense» annum scholarem nullum ac invalidam reddit.» * s Rksp.—-This S. C. after having maturely weighed all thconsiderations which were presented by the Superior Gewni regarding the interpretation of Art. 42, | 4. 1.· of the Geaenl Statutes, and having considctcd all aspects of the decided to reply and does reply as follaws: This Sacred Congregation understands ArL. 42, $ 4,1.· the Genera) Statutes as permitting the custom or prirlx-e dividing the scholastic year into distinct and separate ro­ siers; consequently, as to a semester, the period of ahv:c* which invalidates the semester Is a month and a batt. ♦ Sapromo Mxieiatori SorilUti» Mariae. Prot. N. 2050.51 N. 13499/56 iuxta summarium traditum a BOUSCAREN IV 131 2631 1957 FEB 19.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· Conceditur documentum libkrtatis parti tx sech METHODISTARUM BAPTIZA TAE QUAE CUM PARTE DOUE ΒΑΡΤΙΖΑΤΛ CONTRAXERAT MATRIMONIUM Adn. S. ÂLVAREZ-MENÉNDEZ in REDC 12 (1957) 113-123; F. AN­ TONELLI in EL 71 (1957) 97-90; C. BRAGA in ME 92 (1957) 229-237; A DIR^S in EL 71 (1957) 321-323; L. RENWARTin NrT 39 (1957) 311; P. TOCANEL in Apoil. 33 (1957) 23-25; EL 71 (1957) 87 93. Laurence, baptized in the Methodist sect (doubtfully because of method of sprinkling used on a group), mimed I^ouisc, doubtfully baptized (doubt of fact), before a Me­ thodist minister "on May 5, 1917. Louise had previously married George, about whose religious affiliation nothhz 2628 could be learned, on November 25, 1903, before a Justice of the Peace. At the time of the marriage of Laurence 1957 FEB 9.-SC SACRAM., INDULTUM. PART.· with Louise, George was still alive but died before the investigation of this case began. Sanatur in radice, contra praescriptum canonis Laurence did not establish communal life with Louise 1139 § 2, MATRIMONIUM INVALIDE CONTRACTUM OB IM­ although he did live with her occasionally when his work PEDIMENTUM LIGAMINIS permitted. The couple gradually drifted apart and finally a divorce was obtained on April -1, 1930. On Octobrer 14, Preces—Beatissime Pater, Λ. B., dioecesis Bruklynien., 1954, Laurence became a Catholic and presented his case ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus, humiliter postu­ shortly afterward so that he could be declared free to lat sanationem in radice matrimonii invalide initi cum marry a Catholic woman. C. D., adhuc vivente legitima uxore, quae vita nunc cessit, cum mulierem inducere non possit ad explendam matri­ Since the previous marriages took place in New En­ monii formam. gland and Louise by this time was advanced in age (o9j, Rescr.—Intrascriplus Cardinalis Praefectus S. Congre­ it wax only through the good offices of one of the priests gationis de disciplina Sacramentorum, vigore specialium of the Diocese of Burlington, Vermont, that the meager facultatum a Ssrîio D. N. Pio Pp. XII sibi tributarum, testimony available was obtained. When the case had been ex speciali gratia, attenta commendatione Ordinarii Bru­ constructed, there were doubts about the validity of the klynien., praevia dispensatione ad cautelam super impe­ marriage of Laurence and Louise because of the probable dimento criminis neutro machinante cum attentatione ma­ pre-code impediment of Disparity of Worship and the trimonii religiosi et cum fide data, sanationem in radice probable impediment of Ligamen. George, the first hus­ praefati matrimonii, a die obitus mulieris coniugls suum band of Louise, was of Irish extraction and no information effectum exercere aestimandum, dummodo prior maritalis about his religious background could be had. He may consensus perseveret, largire dignatus est, remoto quate­ have been the child of Catholic parents, or at least one nus adsit scandalo ac servatis dc iure servandis. Catholic parent. The first marriage of George and Louise Datum Romae, cx aedibus eiusdem S. C«, die 9 Fe­ may itself have been invalid because of Disparity o! bruarii 1957.—B. Card. Alois! Mashlla, Prae/. Worship. • Ordinario Btu<17rJcnsI. Prot. N. 954 57: Juriit 20 ( I960) 79. Adn. The case was sent to the Holy Office on November 8, A. ABATE. Lo iciojlimenîo dei rincolo coaiugaU, 11 Ronn 1965. 1955. The favorable answer arrive on February 9, 1957. p. 154-lfd. BOUSCAREN V 552 Juri»! 20 (1933) Λ-90. The formal rescript, received on February 19, 1957, was worded, «An consilium praestandum sit bsiho, ut conce­ datur documentum libertatis domino Hallett ita ut ipse, 2629 neo-conversus, coram Ecdesia valide et lidtc novas nup­ tias inire valeat cum catholica muliere». The answer was 1957 FEB 16.-SC CONSIST., RESP. PART.· ^Affirmutioe· and the usual notification of the granting of the favor by the Holy Father on February 4, 1957, Responsa ad proposita dubia circa exercitium po­ followed. testatis DISPENSANDI NAVIGANTES DURANTE ITINERE MARITIMO Vide textum responsionum supra sub die 7 iulii 1956, Dubium II: LE 2590. * Ordinario Caicagiensi iuxta summarium apud Jurist 17 G957) 441-442. Adn. J. S. XUINN Ln Jurist 17 (1957) 441-442. • Prct.N. 943 53: AXXR 123 (1957-58) 133-134. 2632 2630 1957 FEB 26.-CONV. e. RHEN.-WESTPH. AAS 47 (1957) 205 1957 FEB 16.-SC RELIGIOSORUM, RESP. PART.· Ratihabitio conventionis inter s. sedem et riienaΝΙΛΜ sf.ptemtrionalem atque westphaliam d. 19 de­ Um CURSUS SCHOLASTICUS PER SEMESTRES DIVIDITUR, INTERMISSIO STUDIORUM ET SCHOLARUM PER INTEGRUM MENSEM CUM DIMIDIO, SEMESTREM SCHOLAREM REDDIT INVALIDUM Üvmi M—The Sacred Congregation of Religious on 16 Feb., 1957. replied to a question proposed by the Superior General 35K7 cembris nl 1956 ΙΝΙΤΑΕ inticr AP??tollca>n Sedem atque Rhena- aysfesœ 35SS SACRA CONGREGATIO CONCILII 1957 ALUI 4-8 die χχπ mensis Februarii anno mdcccclvii, huiusrnodi Conventio inter Apostolicam Sedem atque Rhcnaniam Septemtrionalcin et Vestphaiiam icta vigere coepit ad normam paragraph! ix eiusdem Pactionis. A±l Vide toxtum Conventioni» supra sub dio 1Θ Toc 1956: LE 2616 2633 1957 MAR 4.-SC CONCILII, INDULTUM. PART.· Lex abstinentiae mitigatur pro fidelibus munus LANIONUM EXERCENTIBUS PRO EORUMQUE FAMILIIS Preces—Dealiuime Pater, Cardinalis Archicpiscopus Monacernis» ad pedes Sanctitatis Vestrae humillime provolutus, nomine etiam ceterorum Ba variae Ordinariorum, proponere indet ea quae sequuntur: Ob res oeconomicas praeteritis annis in Germania prospere renas incolae Bavariac iuxta morem a maioribus traditum plurimis hebdomadae diebus, imprimis, diebus dominicis, carne animalium necnon murtatis, farciminibus aliisque eiusnodi dbls vesci consueti sunt. Ut desideriis, matrumfamilias tempestive satisfiat, quae iam horis antemeridianis sabbato­ rum in tabernis mercatoriis cibaria emunt, necesse est laniones sagulis feriis sextis a primo mane usque ad vesperam artem sum exercere. Ad omnia fere condimenta ex carne animalium praeparanda rei conficienda, laniones ad qualitatem operum probandam carnes pistare coacti sunt. Ad praecavenda conscientiae pericu­ la humillime petitur indultum, omnes ct singulos fideles munus lanionum exercentes eorumque familias a lege abstinentiae eximens, sequentibus dc causis: 1. Supra dictis fidelibus, ut experientia docet, difficile est distinguere legem abstinentiae urgere in refectionibus, minime rero eodem die inter labores ad conficienda opera sibi deman­ dati. 2. Si gratia Apostolicae Sedis laniones ipsi a lege abstinen­ tiae singulis feriis sextis eximuntur, mulieres curam domesti­ cam gerentes non levi incommodo afficiuntur obligatione prae­ parandi diversas escas, nempe tum escas carnales pro iis fa­ miliae membris, qui artem lanionis personaliter exercent, tum escas non carnales pro ceteris familiae membris. 3. Lanionibus forte non raro pertinentibus ad opifices, gravibus laboribus addictos, qui a lege abstinentiae vi dispen­ sationis generalis nb Apostolica Sede pro omnibus Germaniae Dioecesibus concessae dispensati sunt, de mulieribus curam domesticam gerentibus eadem valent, quae suprndicta sunt. Quibus causis matura deliberlatione perpensis. Cardinali Archiepiscopo Monaccnsi supra dicta petitio pro omnibus Bavariae Dioecesibus comendanda esse videtur. Et Deus... Rbscr.—Sacra Congregatio Concilii, attentis expositis, gra­ tiam iuxta preces nd triennium benigne impertita est, exceptis tamen feria IV Cinerum, feria VI in Parasceve ac ceteris Quadragesimae feriis sextis. Datum Romae, die 4 Martii 1957.—P. Card. Ciriaci, Praei. F. Robert!, a secret is. ♦ Ordinario Monacenai: ARXR 128 (1957-S8) 243. 2634 1957 MAR 8.-SC CONCILII, DECRETUM. PART.· Conditiones quibus paroecia religiosae familiae AD NUTUM S. SEDIS CONCREDI SOLET, INITA PRIUS CON­ VENTIONE INTER ORDINARIUM LOCI ET RELIGIOSOS A. RESCRIPTUM Archicpiscopus Colonien., ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus, facul­ tatem humiliter expostulat paroeciam S. Suitbertl in Wuppertal-Elberfeld Religiosis Ordinis Sanctae Crucis ob insufficientem sacerdotum saccularium numerum concre­ dendi, iuxta peculiarem conventionem cum iisdem Re­ ligiosis die 14 Decembris 1956 exaratam, quae scparatlm remittitur. Rescr.—Sacra Congregatio Concilii, attentis expositis, Eminentisslmo Cardinali Archiepiscopo oratori facultatem Iuxta preces, praevio Capituli cat hedral Is voto» benigne tribuit, ita tamen ut memorata paroccia praefatis Religio­ sis concredita intelllgatur ad nutum Sanctae Sedis ct ad normam iuris. Datum Romae, die S Martii 1957.—P. Card. Cihiacj. Preces—Btalissime Pater, Cardinalis Prae/edus. 3559 B. η. 2633-2834 CONVENTIO DIEI 14 DECEMBRIS 1956 Vertrag zwischcn dem Erzbischof von KOJn, verlrcten durch den derzcitigen Generalvikar, und dem Orden der Kreuzherren, verlrcten durch den dcrzcitigcn Pater Magister Generalis, wird hinsichtlich der Pfarret St. Suitbertus in Wuppertal-Elberfeld folgender Vertrag geschlossen: § 1. Der Erzbischof von Kôln übertràgt die stündige Seelsorge in der Pfarrei St. Suitbertus dem Orden der Kreuzhe­ rren. Die Pfarrei ist eine Kôrperschaft 6ffentlichen Hechts. Für ihre Organisation und ihre Verwaltung gelten die staatskirchenrechtlichcn, die allgemeinkirchenrcchtb’chen und die diôzesankirchenrechtlichen Bestimmungcn. Insbesondere 1st der jeweilige Pfarrer Vorsitzcnder des Kirchenvorstandes. Die Grcnzcn der Pfarrei ergeben slch aus der Uskunde ûber die Errichtung vom 27. 9. 1902, deren Ziffer 2 abschrifllich diesem Vertrag als Anlngc 1) beigcfûgt ist. Ferner ist als Anlnge 2) beigefûgt ein Vermôgensverzeichnls, das unter 1. Grundstüekc und Gebâude und unter II. die Kapltnlien der Kirchengemelnde St. Suitbertus anfzahlt. Schlicsslich ist nls Anlagc 3) ein genaues Inventarverzeichnis angefügt, von dem Je ein weiteres Exemplar bel der Kurie der Diôzcse, bel dem Orden und bel dem Pfarrarchiv liegt. Die Pfarrei behfilt den Charakter einer parochia saecularis. Die Pfarrkirche St. Suitbertus Jcdoch ist, da sie den Kreuzhe­ rren zu standigem Gebrauch übertragen ist, ecdesia religiosa exempla. Der Orden verpflichtet sich, für die Besetzung der bei dor Pfarrei bcstehenclen Seclsorgestellen die erforderilche Anznhl von Geistlichen zur Verfûgung zn stellcn. Das sind zur Zeit cin Pfarrer und zwei Kaplane. Die Zahl dor Kaplnnslellen kann enlsdrechend den seelsorglichen Bedürfnissen nnch dem Urteil des Erzbischofs veriindcrl werden. Dor Erzbischof muss den Ordensobcren zuvor hôren. Wird vom Erzbischof eine Tcllung der Pfarrei gemâss canon 1427 CIC durchgcführt, so wird er nach Môglichkclt —unter grundsdtzlichcr Wahrung seines Bechtes zu freier Besetzung— auch die neuc Pfarrei dem Orden anvertrauen. Soli ten die Kreuzherren durch einen Grund, den sie nicht zu vertreten haben, gezwungen werden, den Pfarrdienst zeitweise anfzugebcn, so treten sie nach Behcbung des Notstandes wieder in die hier vertraglich fcstgelegten Rech le und Pflichtcn cin. § 2. Die Emcnnung und Abbcrufung des Pfarrers-erfolgt gemass cc. 456 und 454 § 5. Investitur und Einfûhrung rich ten sich nach dem Diôzesnngebrauch. Die Esnennung und Abbcrufung der Hilfsgeistlichen erfolgt gcmiiss cc. 476 § 4 und 477 § 1. Im Faile einer Erledlgung der Pfarrstclle ubernimmt gemhss c. 472 n. 2 der Klostcrobere die Lcitung der Pfarrei bis zur Ernennung des Pfarrverwesers durch den Dechanten genuiss Dckrct 216 der Kolncr Dldzesansynode 1954. § 3. Dcin jeweiligen Pfarrer ist die Lcitung der gesamten Pfarrsecisorgc in der Pfarrei mit alien Rechtcn und IWIchten gcmâss cc, 462-171 anvertraut. Im Verein mit drn Hilfsgcistllchcn oblicgt ihm die Aufgabc, die Seelsorgc in seinem Pfarrsprcngel nach den Bestimmungen des allgemclnen Kirchcnrechtes und den sondcrrechtlichen Vorschriftcn der Erzdidzcse Kôln nuszuüben. Unbcschndet der Rcchtc, die cc. 630 2. 4 und 631 § 2 den Ordensobcren gegenuber dem klùsterlichen Pfarrklcrus ausdrOclich zuerkennen, untcr>tchen die mit der Pfamrelsorge betrauten Patres In csknnen, unterstchcn die mil drr Pfarrscelsorge betrautem Paires In ihrer gesamten Wirksam· keit der Jurisdiktion, Aufsicht und Visitation des Erzhischofs bzw. seiner Organe grmass den Vorschriftcn dr* CIC (e. 631 § 1) und den Sonderbestlmmungcn der Erzdiôzc*»· mit Ausnahme der regularis observantia. Pfarre und Ililfsgclstlichc haben an den Pastoralkonfcrenzcn nach c. 131, nicht an den Trie.nnnlprüfungcn nach c. 130 tcllzunchmcn. $ 4. Die Erzdiôzcsc gcwHhrlchtrt dem Orden der Kreuz­ herren für seine in der Pfarrseclsorge tâtigen Prfesler die ordnungsgemitsse Besoldung glrich den tn der*clb-*n Stellung bciindliclien Diôzcsanprlcstcm und nach den GrandsMsen drr Bcsnldungsordnung dor Erxdltaese. Rcitriige für die Diaspora· Priestcrhllfr, für das Hilfswerk zur Versorgung strllcnlo* gew ordencr Schwcstcrn und HnushiUterinncn von Geistlichen sowlc Bcltriige fQr die Ruhegchaltsknssc werden nicht erhoben. § 5. Der Jeweiligc Pfarrer 1st rector ccclrtiae. Er *teBt im Einvcmchmen mH dem Kloftéroberen die Gottesdlenstordnung auf. Hirrbci slnd dlr Gotte^dienstc der Pfarrri und dlr Gottcsdicnstc des Klosters zu unlertchrldcn. in Kollbtfon*failen 1st den nfarrlichen BrdQrfnis fuit peculiares fidelium coctus opportunis spiritualibus struere auxiliis. Hisce dc causis, cum, ceteris assentientibus ExcfchHok landiae locorum Ordinariis, Exc. P. D. Bernardos hu­ nes Alfrink, Arch (episcopus Ultraiectcnsls ct pro spirituali militum hollandcnsium cura Administrator Aposlolicw, enixo postulaverint ut pro Christlfidelibus Exercitus Hob landiae Vicariatus Castrensis constitueretur, Ssthus ♦ Codex fjtrimcnialis p. 44. minus Noster Pius, Divina Providentia PP. ΧΠ, oblitis preces excipere Suae Apostolicae caritatis sapknthequ* officium esse ratus, praehabito favorabili voto Exc. P. D. 2046 Pauli Giobbc, Archicplscopi titularis Ptolemaidensh ia Thebaide ct Nuntii Apostolici, in Regno Hollandiae h1957 APR 9.-SC RITUUM, DECR. AAS 49 (1957) 424-425 temuntii Apostolici, postulatis benigne annuendum ceusuil Quapropter, de consilio infrascripti Cardinalis S. Con­ Decretum de modo servando in ildicio ferendo gregationis Consistorialis Secretarii, suppleto quatens SUPER REVISIONE SCRIPTORUM SERVORUM DEI IN CON­ opus sit eorum intéressé habentium vel habere praessGREGATIONE ORDINARIA SACRAE RITUUM CONGREGATIONIS mcntlum consensu, praesenti Consistoriali Decreto Viariatum Castrensem Hollandiae erigit atque constituit. Inter inquisitiones, quae a Codice Iuris Canonici Epi­ Hac ratione erectus Vicariatus Castrensis constabit: Vi­ scopis demandantur ad introductionem Causae Bcatificncario Castrensi, tribus Cappellanls maioribus, pro copia tlonis Servorum Dei a Sede Apostolica obtinendam, non respective terrestribus, nereis ct maritimis, atque appel­ çarvi momenti aestimanda est perquisltio scriptorum a lants minoribus, qui simpliciter militum cappellani nun­ Servis Dei exaratorum, cum evlocns sit ex his ipsam in­ cupabuntur. I dolem, characterem, animum scriptorum manifestari. Sedes Vicariatus Castrensis eiusque Curiae Ultrakdl Perspicua est quoad operum revisionem lex decretorum Urbani VIII: «Praeterea illud etiam diligentissime inda­ statuetur. gandum est, an ille, vel illa pro cuius Canonizatione insta­ Officium Vicarii Castrensis Hollandiae Archicpiscopus tur, scripserit aliquos libros, tractatus, opuscula, medita­ pro tempore Ultraiectensis per peculiare S. Congregationis tiones, vel quid simile; nam sl scripsisse constiterit, non Consistorialis Decretum obtinebit, qui proinde utnmque prius est ad aliquem actum inquisitionis deveniendum, cumulabit iurisdictioncm. quam tales libri diligenter in Sacra Congregatione exami­ Vicario Castrensi competit iurisdictlo ordinaria, perso­ nentur, utrum contineant errores contra fidem vel bonos nalis. tum fori interni tum fori externi, specialis et cumumores, vel doctrinam aliquam novam vel peregrinam atque lativa cum iurisdlctione Ordinariorum locorum, ad nor­ a communi sensu Ecclesiae ct consuetudine alienam». mam Instructionis De Vicariis Castrensibus a Sacra Quae disciplina a Benedicto XIV magis determinata, in Congregatione Consistoriali die xxin mensis Aprilis anni Codicem Iuris Canonici transivit, qui Cann. 2065 ct seqq. MCMLI |LE 2208] ctlitae. In stationibus seu praesidiis ndin revisione scriptorum praxlm sequendam sancivit. lltibus reservatis primo et principaliter Vicarius Castrensis iurisdictionem exercet, secundario, quoties, scilicet, Attamen, gravitate rei permota, haec Sacra Congregatio, carius Castrensis eiusque cappellani absint vel desint, sem­ ut pleniori iudicio talia scripta excutiantur, uti iam pro per autem iurc proprio, Ordinarius loci atque parochus, Causae introductione statutum est, etiam pro scriptorum examine ln Congregatione Ordinaria peragendo, statuen­ initis, quatenus fas erit, consiliis cum Vicario Castrensi d dum esse putavit, ut praeter S. C. Secretarium, Promotomilitum ducibus. rem Generalem Fidei, et Subpromotorem, adsit quoque Vicario Castrensi facultas tribuitur constituendi Via­ ea pars Consultorum, qui inscribuntur «Officiales Praela­ rium Delegatum scu pro-Vicarium, cui, congrua congruis ti»; lique supradicti omnes suum consullivum concisum referendo, munia conferuntur quibus Codex Iuris Canonici votum super tali revisione, scripto exaratum, legant co­ Vicarium Generalem instruit. ram Patribus Cardinalibus, qui postea rem excutient. Vicarii Castrensis lurisdictloni subduntur: Quae omnia, cum ab infrascripto Cardinali, S. R. C. 1.Sacerdotes saeculares et regulares qui munus capPraefecto, Sanctissimo D. N. Pio Papae XII relata sint, pcllani militum pro spirituali cura copiarum Bcgni Hol­ 425 Sanctitas Sua approbavit, ac/in posterum ad instar nor­ lands legitime exercent. mae pro ferendo super scriptis iudicio servanda iusslt. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 9 aprilis 2. Universi Christifideles qui in copiis terrestribus, aè1957.—C. Card. Cicognani, Praef. A. Carinci, Archiep. rcls ct maritimis Hollandiae actu stipendia faciunt. Seleuc., α Secretis. 3. Omnes pariter fideles qui memoratis copiis addi­ cuntur, dummodo legibus pro ipsis copiis latis adstringantur. 2647 4. Familiae eorum qui sub numeris 2 et 3 recensentur, id est uxores, liberi, famuli, propinqui et necessarii qui 1957 APR 13.-SC. S. OFFICII, NOTIFICATIO. PART.· cum Illis in stationibus copiarum cohabitant vel extra patriam comitantur. NoTIFICATIO DE HORIS QUIBUS S. COMMUNIO DISTRIBUI 5. Omnes utriusque sexus fideles qui nosocomiis, eo­ POTEST FIDELIBUS rumque accessionibus, aut scholis militaribus addicti sunt Atf Pro/euorrj Cum In Urbe circumferantur ct Ibidem cohabitant. laxiore* sententiae de horis quibus S. Communionem fidelibus G. Omnes tandem Christifidcles qui intra copiarum sta­ distribuere licet. Rectori Universitatis auctoritnUvc communi­ tiones habitant. catum fuit, ut omnibus Professoribus notum redderet, iuxta mentem S. S. Congregationis S. Officii, nihil per Motu IToprio Cappellanos omnes constituit, servatis servandis. Vica­ «Sacram Com.*nunfonzm» d. d. 19 Martii 1957 [LE 2639] hanc nus Castrensis. eire:i rem mutatum fuisse relate ad ea quae in frufructfone eiusdern S. S. Congregationis d. d. 0 Ianuarii 1953 [LE 2331] Cappellani maiores necessariis et opportunis facultati­ prono nebantur. bus a \ icario Castrensi instruentur; militum vero canpellaSic ergo cum agitur de tempore vespertino. Communio di­ ni animarum sibi commissarum curam gerent ad normam stribui potest tantum Unira Missum vel proxime anfe vel memomtae Instructionis De Vicarii, Cotcst tempore Adventus quotidie missa «Rora/e», excepto esto Immaculatae Conceptionis, quo dici debet missa festi, idem fieri debeatne die 15 Decembris in festo B. AL B. Reginae Ord. Min., dupl. II cl., seu hoc festo debeatne loco «Rora/e» dici missa festi? G) Cum ex Decreto S. Rituum Congr., Martii 1951, ex Missali et Breviario Romano Seraphlco expungatur commemo­ ratio S. Anacleti Pp. ct Mart, ob identitatem cum S. Cieto Papa ct Martyre, dc quo 26 Aprilis, quaeritur: illi, qui in ecclesiis, Missali Romano utentibus, missam celebrant, die 14 lulii debeantne missam celebrare de S. Anacleto Pp. et Mart, de quo in Missali ct Kalendario festum notatur ex defectu De­ creti Generalis S. Rituum Congr. dc abrogatione huius festi? 7) In admlnistratlone Sacramenti Extremae Unctionis, necnon Sacramenti Matrimonii licetne, orationibus recitatis, ob maiorem intelligentiam praedictas orationes etiam lingua vernacula iterare? Resp.—Sacra Rituum Congregatio, attentis expositis, om­ nibus mature perpensis, respondit: Ad 1), 2), 3), 4): benigne permittit celebrationem unius Missae cantatae de Ssrho Sacramento more votivo sollemni, non autem ante Ssrnum Sacramentum expositum, dummodo non occurrat Festum Du­ plex I Classis. Ad 5): celebratur Missa B. Μ. V. Reginae O. F. M. Ad 6): in ecclesiis Missali Romano utentibus celebrari debet ut ibi notatur. Ad 7): Affirmative pro orationibus. Quibuscumque contrariis minime obstantibus. Die 17 Apri­ lis 1957.—A. Carinci, Archiep. Scleucien., a secretis. Henricus Dante, Subst. * Ordini Fratrum Minorum. Prot. N. O. 41/957: AOFM 78 (1957) 227-223. 2650 1957 APR 21.-PI US XII, ENCYCL. AAS 49 (1957) 225-248 LITTERAE ENCYCLICAE fratres patriarchas, primates, arCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS, PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES.’ Ad venerabiles Adx A. PUGLESE in ME 83 (1958) 194-199 ot in ApoU. 31 (1958) De catholicarum 2649 missionum condicionibus in Africa praesertim PIUS PP. XII Venerabiles Fratres-Saiutem et Apostolicam Benedictionem Fidei donum, quod, Deo largiente, incomparabilis bo­ norum copia in christifidclium animis consequitur, plane Solvuntur dubia circa: 1—Missae celebrationem postulat ut sine intermissione divino ipsius Auctori gra­ CORAM SANCTISSIMO EXPOSITO IN FESTO CORPORIS CHRISTI ET PEH OCTO SEQUENTES DIES. 2---- PRAECEDENTIAM MIS­ tae exhibeamus voluntatis officia. Siquidem fides est, quae ad arcana divinae vitae mysteria nobis aditum patefacit; SAE B. M. V. REOINAE ORDINIS MINORUM SUPRA MISSAM «RORATE» TEMPORE ADVENTUS. 3---- CELEBRATIONEM FESTI quae nos ad caelestis beatitatis spem erigit; et quae Chri­ S. ANACLETI. -i---- ITERANDAS LINGUA VERNACULA ORA­ stianae societatis unitatem hac in caduca vita firmat et solidat, secundum illud Apostoli: «Unus Dominus, una TIONES IN ADMINISTRATIONS EXTREMAE UNCTIONIS ET fides, unum baptisma»I. Ac divini huius muneris gratia MATRIMONII praesertim fit, ut hoc sponte fluat grato cx animo nostro Dubia—Beatissime Paler, Minister Provincialis Ordinis testimonium: «Quid retribuam Domino pro omnibus quae Fratrum Minorum Provinciae S. loannis a Capistrano, in retribuit mihi?» *. Pro hulusmodi autem divina Largi, tate, 226 Hangaria, Sacrae Rituum Congregationi sequentia proponit quid, post debitum incutis obsequium,, acceptius Deo dabb, eorum solutionem demisse exorans: praestare potest homo, quam illutam a Christo veritatis Iuxta can. 1271, § 1, C. I. C. ... expositio publica seu facem latius inter homines proferre? Per sacras igitur pro­ cum ostenwrio die festo Corporis Christi et intra octavam vehendi missiones studium, quo Christianae caritatis flam­ fieri potest ia omnibus ecclesiis inter missarum sollemnia... ma alitur, tanti beneficii memores Deo imprimis quodam­ Quaeritur? modo respondeant homines; cum, hac agendi ratione lam 1) Dceatnc, abolita octava festi Corporis Christi, ad acceptae fidei donum ceteris pro viribus impertiendo, gra­ ulteriora in festo Corporis Christi et per octo dies seuuentes tam Caelesti Numini videantur referre voluntatem suam. Dtasam coram exposito Sacramento celebrare vel de licentia Ordinarii tantum/ Dum autem ex una parte cogitatione complectimur tum 2) Si affirmative: liceatne in his missis canere missam immensam Nostrorum filiorum multitudinem, qui prae­ de festo Corpori5 Christi, an cani debeat missa votiva dc Ss. sertim in regionibus Christiano nomini mature adiunctls, Eucharistiae Sacramento, aut in festis duplicibus de festo divinae fidei beneficia participant: cx altera vero conside­ currenti? ramus longe numerosiorem esse eorum turbam, qui ad 3; Sl affirmative nd primam partem: missa canteturne hunc diem salutis praestolantur nuntium, vehementer cu­ cum sequentia 'Lauda Sion? Si negative ad primam partem pimus, Venerabiles Fratres, magis mugisque adhortari vos, et affirmative nd alteram: missa votiva de Ss. Eucharistiae ut studiis vestris causam sanctissimam, quae Del Eccle­ Sacramento possitne cani cum Gloria et Credo? siam per totum terrarum orbem propagandam respicit, 4) Si debeat missa cani de festo currenti, item si agatur sustineatis. Inde fiat ut cx monilis Nostri « misstonalis de missis, quae de licentia Ordinarii, ex immemorabili simulapostolatus spiritus in sacerdotum animis acrior excitetur que centenaria consuetudine, coram Ù nJbetne cantatur et in fine reponitur Ss. ^ramentum: a) Debetne vigealque, eorumque opera christifidcles omnes inflammet. 1957 APR 17.- SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· jurai collecta de Ss. Sacramento et in ” W iterum recitari? b) Debetque sumi collecta et in une 3601 » Ef-k. IV. 5. * P». CXV, ii. *Cfr. BetsrJictt XV Bffat. A^Knt W2 n. 2650 PIUS XII, ENC. FIDEI DONUM: DE MISSIONIBUS AFRICAE 1057 APII 21 Hoc argumenti genus, gravissimum sane, quod non se­ mel iam Decessores Nostri pertractarunt, ac Nosmet ipsi, ut probe nostis, impensissima data opera attigimus 3, ca­ tholicos omnes apostolico studio excitet, prout acceptae fidei conscientia imperat; qui quidem id ipsum ad Euro­ pae regiones convertant, quae Christianam exuerint reli­ gionem, vel ad immensas Americae Australis plagas, quas utrasque probe novimus magnis premi difficultatibus; ii­ dem auxilia tricem praestent operam catholicis Oceaniae et Asiae Missionibus, quae quidem opera magni momenti 227 est in iis praesertim terris, in quibus tam acri, ter proelium Domini sustinetur; item fraternae caritatis officia exhi­ beant Innumeris christifidclibus, Nobis sane carissimis, qui Ecclesiae decori et ornamento sunt, cum Evangclicam beatltudinem demeruerint, eorum propriam «qui persecu­ tionem patiuntur propter iustltiam1; doleant denique lu­ gendam innumerabilium animorum sortem, ob nostrae ae­ tatis atheorum conatus, eorum praesertim iuvenum, qui In divinarum rerum ignoratione constituti, atque etiam odio in Deum interdum affecti, misere adolescunt. Fate­ mur quidem tot munera atque incepta necessario et quam celerrime absolvenda esse, eademque exquirere novum in Ecclesia apostolicarum virium incrementum, quo prosi­ liant in apertum Dominicum campum «innumerae apostolicorum virorum phalanges, illis haud dissimiles, quae in primaeva Ecclesiae aetate exstiterunt» *. At, quamquam haec omnia sollicitudine precibusque Nostris prosequi numquam cessamus, quin etiam sollertiae vestrae enixe com­ mendamus, in praesens tamen opportunum omnino duci­ mus ad Africam terram diligentiam vestram revocare; Africam dicimns, quae ad cultiorem nostrae aetatis hu­ manitatem clvilemque maturitatem iam emergit, auacque in talis gravitatis versatur rerum adlunctls, qualis fortasse numquam in antiquissimae eius historiae annalibus re­ censetur. η \obis, \encrabiles Fratres, curas anxitudintsque aJrï mus Nostras; ac vobis prompte alacritcr^^^'. bus, feliciter contingat, ut ad novam melloremoue tot strenuorum apostolorum animi eriganlur/^g . Satis vobis cognita et perspecta sunt tempora. profecto difficiliora, quibus quidem nunc in Africa ife rumque Ecclesia sacras suas inter ethnicos legatione wL movere contendit. Re quidem vera plcraeque recioa» u-n gravibus rei socialis, oeconomicae et politicae Immutati nibus obnoxiae sunt, ut ex eis futuri temporis currai ea xima ex parte pendere videatur, ac praetereundum a» est eventus ad nationum communitatem pertinentes, cm saepe saepius in singulorum populorum vitam rediSt, non semper sapientissimis civitatum moderatoribus facul­ tatem concedere, ut cives adducant ad eos cultioris vita· progressus, quos germana postulat populorum prosperius. Ecclesia autem, cum per omnem suae historiae decunua iam tot Nationem ortum incrementumque spectaverit, ta­ cere non potest, quin perdiligentem considerationem h eos populos intendat, quos civilis libertatis iura iam adipiscentes cernat. Ac Nosmet Ipsi pluries hortamenta ad­ hibuimus ut Nationes, ad quas res spectabat, nectam in­ grederentur viam, et quidem sincero pacis studio mutui­ que rcrum aestimatione ductae. «Itaque, ut se res bibet —sic unas affati sumus—, illis populis iusta dvilisque li­ bertas, quae magis magisque tempore adaugeatur, haal denegetur, cidemquc nullum impedimentum afferatur»; al­ téras vero monuimus ut «gratias de suae dignitatis acces­ sione Europae persolverent; cuius nisi rerum omnium auc­ toritas apud eos valeret, eaedem caeco nationis suae amCliflcandae amore in maximam veteris disciplinae pcrtnrationem ruere et in servitutem adduci pos/sent»1. Nunc Z dum gemina illa hortamenta iterum inculcamus, flagrantissimis Nostris in optatis est, ut in Africa terra tandem I animorum concilietur fructuosa illa virium omnium con­ cordia, quae utrimque praeiudicatas opiniones offemioEx salutiferis progressibus, quos postremis hisce decen­ nesque excludat; quae pericula et angustias immoderati·: niis Ecclesia in Africa feliciter fecit, christifideles habent patriae caritatis exsuperet; quae denique cum illis populis, profecto, cur laetentur ac merito glorientur iure. Ad Petri quibus naturales opes affluunt futuraque tempora amdeat, Cathedram vix evecti, asseveravimus: «... nulli parcemus praestantissima Christiani cultus beneficia communicas labori, ut... Crux, in qua est salus ct vita, el longinquas valeat, quae tantam utilitatem gentibus ceterarum conti­ mundi plagas inumbret» ·; quamobrem omnibus viribus nentium terrarum iam attulerunt. Evangelii causam in continenti etiam terra illa provehenHaud equidem ignoramus pluribus in Africae plagis tur­ 228 dam curavimus. Hoc testan/tur diciones ecclesiasticae illic bulenta a «materialismi» athei asseclis disseminari genui­ valde numero adauctae; latissimum catholicorum homi­ na, qui civium studia commovent, mutuam diversarum num incrementum, quorum frequentia magis magisque in gentium invidiam sollicitant, ac miseras quasdam rerum dies increbescit; al praesertim Ecclesiastica Hierarchia, condiciones detorquent ad fallendum indicium inani com­ quam maximo cum animi solacio non paucis in locis rite modi specie, aut ad concitandas seditiose mentes. Quit constituimus, itemque plurcs iam Africae sacerdotes ad Nostra sollicitudo est, ut Africae populi auctiorem usque Episcopalem dignitatem evecti, secundum illam «extre­ germanamque cum civilem tum Christianam prosperita­ mam veluti metam» mlssionalis laboris, quae plane requi­ tem adipiscantur, iisdem cupimus admovere gravia mo­ rit ut «Ecclesia apud alios populos flnniter constabiliatur, nita, quae de hac re ad catholicos universos lam alias iisdemque propria, ex indigenis delecta, tribuatur Hierar­ sollemniter habuimus; ac placet paterna prosequi gratu­ chia» 7. Itaque in amplissima catholicorum familia novel­ latione Sacros illos Antistites, qui ovibus sibi creditis fir­ lae Africanae Ecclesiae hodie legitimas suas suscipiunt miter ac non semel a falsorum pastorum periculis praeca­ partes, dum ceterae, quae in fide praecesserunt, fraterna caritate conlunctae, easdem ovantes consalutant. verunt. Cum tamen Dei osores suas insidias ac molimina ad con­ Hanc autem salutarium fructuum ubertatem Evangelii tinentem hanc terram alacri data opera convertant, aliae praeconum agmina —sacerdotes scilicet, religiosi religiooccurrunt gravesque difficultates, quibus Evangelii pro­ saeque sodales, catechlstae, adlutorcs e lalcorum ordine— non sine Infinitis exanclatis laboribus toleratisque aerum­ pagatio in quibusdam Africae regionibus praepeditur. Vo­ nis comparare valuerunt, quorum vim profecto, hominibus bis sane haud Ignotae sunt eorum religiosae vitae rationes, ignotam, unus Deus exploratam habet. Hisce singulis uni­ qui, quamvis Dei cultum profiteri contendant, multorum versis libenter gratulamur, gratumque hoc loco animum tamen animos ad aliam viam facile trahunt et allidunt, patefacimus Nostrum, cum Ecclesia abunde habeat cur quae lesu Christi non est, cunctarum gentium Servatoris. de misslonalibus suis sanctissime glorietur, qui vel In Afri­ Noster communis Patris animus ad cordatos homines uni­ ca, vel ubicumque possunt, suum ipsorum expleant mu­ versos patet; verumtamen,/ cum cius in terris vices gera- 251 nus. Amplissimi tamen, quos hic attigimus, mlssionalium mus, qui Via, Veritas ac Vita est, summa cum aegritudine laborum successus neminem in oblivionem inducant id eiusmodi rerum condiciones non considerare non possu­ «quod adhuc hac in causa faciendum superest, ingentem mus. Quod quidem pluribus ex causis proficiscitur, quae prorsus exposcere operam Innumerosque opifices» ’. Quam­ sunt plerumque reccntioris historiae eventus; ad id autem vis enim forsitan aliquis perperam aestimet, missionalem nonnihil valuit ipsa agendi ratio quarumdam Nationum, actionem, Hierarchia feliciter constituta, mox haberi pos­ quae gloriantur annalium suorum fastos Christiana luce se plenam atque fere omnibus numeris absolutam, Nos­ splendere. Est igitur cur de rei catholicae fortunis in Africa met Ipsos tamen sollicitudo omnium ecclesiarum illius haud levibus anxietatibus teneamur; itemque est cur om­ continentis terrae quam maxime tenet atque angit. Non­ nes Ecclesiae filii persentiant sc officio obstringi misslo­ ne summa cum animi aegritudine ex hac Apostolicae Senalibus efficaciorc opera opitulandi, ct quidem tempore 229 dis celsitudine ante / mentis oculos habetur, sive grave mo­ opportuno, ut salutiferae veritatis nuntium «nigrae», uti mentum earum quaestionum quae illic de Christianae vitae aiunt, Africae afferatur, in qua circiter octingenties quin­ ratione propaganda ac penitius excolenda agitantur, sive quagies centena milia hominum idolorum cultui adhuc fa­ mulantur. ■HtMi ιϋηΛ (Λ. J. 5., XI, 1919, p 440 *1 (LE 321b I*u XI HoniiJia Acti· pùtu nrTwi.m (A. A. S., XIV, 1911, p. μι ·. Quae Ecclesiae Catholicae ac sedes constituere. in Africa contingunt, non ad eam tantum continentem Ad Missiones autem pridem conditas quod attinet, qua­ terram pertinent, sed ad alios quoque populos, qui extra cius fines commorantur. Quapropter ab omnibus Ecclesiae rum christifidelium frequentia et Christianae vitae fervor 8artibus, Apostolica Sede impellente, fraterna auxilia prosuavissimo Nos perfundunt solacio, mlssionalis operis con­ ciscantur oportet, quibus catholicorum necessitatibus sub­ diciones, etsi valde differunt, haud minores tamen prae κ ferunt anxitudinum causas. Imprimis illic quoque pau­ veniatur. corum operariorum acerbissima conquestio est. Revera, Non frustra igitur accidit, ut ad A'os, Venerabile» Fra­ qui In Illis territoriis Dioecesibus aut Vicariatibus Apostotres, Nosmet convertamus hac volvente tam magnae gra­ lids praesunt, officio tenentur, nulla mora interposita, ea vitatis hora / ad latius Ecclesiae fines proferendos quod al- 236 omnia apostolatus opera ct incepta excitandi, sine quibus tinet. «Quemadmodum in mortali concretione nostra cum res catholica provehi plcneque explicari nullo modo pot­ membrum dolet, cetera omnia condolescunt; et quae sana at; quae sunt: collegia ac scholae variis christifidelium sunt aegrotantibus suppetias veniunt: ita in Ecclesia sin­ ordinibus Christiana disciplina instituendis; instituta de re gula membra non sibi unice vivunt, sed aliis quoque opi­ tociali, quorum ope praecipui catholici viri secundum Evan­ tulantur, atque omnia sibi invicem adiutricem operam idi! praecepta civitatis bono deserviant; catholicorum de­ praestant, cum nd mutuam consolationem, tum ad amplio, nique scripta omne genus fusius in vulgus rem usque aedificationem totius Corporis» n. Iamvero notu ne reapse Episcopi «eminentIoni universalis Ecclesiae menu «minanda; itemque quidquid spectat ud inventa, quibus homines Inter se ^mmunlc^ quibusque ‘· A. Λ. XXXV Ι!Ι, p. *» Ear. Litt. doctrinae evulgantur, quandoquidem neminem la qu 3605 3606 η. 2650 PIUS XIL ENC. FIDEI DONUM: DE MISSIONIBUS AFRICAE 1057 APR JI bra habendi sunt, ut qui singulari prorsus nexu iunguntur cum divino totius Corporis Capite, atque adeo iure vocan­ tur partes membrorum Domini primae?»ls. De his magis quam de ceteris asseverari potest, Christum, Mystici Cor­ poris caput, «... requirere membra sua:... primo quidem, quatenus lesu Christi persona a Summo geritur Pontifice, qui ne pastoralis officii onere obruatur, alios non paucos in sollicitudinis suae partes vocare debet»Ia. .-Vetissime igitur cum Christo coniundi eiusque in terra Vicario, vos. Venerabiles Fratres, flagrantis caritatis afflatu commoti, participare studete sollicitudinem illam omnium ecclesia­ rum u, quae Nostros aggravat umeros15. Vosmet, quos caritas Christi urget, penitus adstringi Nobiscum gravis­ simo officio sentiatis, dilatandi scilicet Evangelii el toto terrarum orbe Ecclesiae condendae; atque operam dare ne desieritis, ut inter clerum ct fideles late diffundantur spiritus precum et mutuae ferendae opis studia, secundum mensuram caritatis Christi. «Extende —ait S. Augusti­ nus— caritatem per totum orbem, si vis Christum amare, quia membra Christi per orbem iacent»1·. Procul dubio uni Petro Apostolo eiusque Successoribus, Romanis nempe Pontificibus, lesus Christus gregis sui 237 unlversita/tem concredidit: «Pasce agnos meos, pasce oves meas· XT. Quodsi unusquisque Episcopus portionis tantum gregis sibi commissae sacer pastor est, tamen qua legiti­ mus Apostolorum successor ex Dei institutione et prae­ cepto apostolici muneris Ecclesiae una cum Episcopis spon­ sor fit, secundum illa verba, quae Christus ad Apostolos fecit: «Sicut misit me Pater, ct ego mitto vos»ls. Haec quae «omnes gentes... usque ad consummationem sacculi»l> amplectitur missio, cum Apostoli de mortali vita decesse­ runt, minime decidit; Immo in Episcopis, communionem cum lesu Christi Vicario habentibus, adhuc perseverat. In his, namque, qui peculiari nomine «missi» appellantur, nempe Domini Apostoli, plenitudo apostolicae dignitatis residet, «quae est praecipua ln Ecclesia», uti S. Thomas Aquinas testatur1.. Ex eorum pectoribus tandem ille apostolatus ignis, a lesu Christo in terras illatus, inflam­ met oportet omnium Nostrorum filiorum pectora atque ad missionalem Ecclesiae operam per totum terrarum or­ bem nova excitet studia. Praeterea huiusmodi universarum Ecclesiae necessita­ tum prospicientia vera ratione viventis Ecclesiae catholi­ cam naturam ostendit, «Mlsslonalis operae afflatus —ita Nos ollm elocuti sumus— et catholici spiritus unum et idem sunt. Catholicam esse, praecipua Ecclesiae nota est, ita ut Christianus homo addictus ct adstrictus Ecclesiae minime sit, nisi pariter sit addictus et adstrictus christifi­ delium universitati, atque adeo percupiat ut eadem ubi­ cumque gentium radices agat et florescat» 21. Nihil ab lesu Christi Ecclesia tam alienum est quam divisio; nihil eius vitae lam obest, quam si eius membra vel in segregem solitudinem diffugiant, vel ln se ipsi plus aequo conver­ tantur, vel denique quomodocumque privatas proprii coe­ tus utilitates unice curent; haec studia sane efficiunt ut 233 pe/cullaris quaedam Christiana sodalitas, quaecumque sit, introrsus se colligat. «Omnium nationum, omnium popu­ lorum, aeque ac singulorum hominum parens», nostra nem­ pe sancta Mater Ecclesia, «nusquam terrarum extranea est; ipsamet vivit aut saltem natura sua ln omnibus popu­ lis vivere debet»ss. Rursus —hoc asseverare opus est— nihil cx iis quae ad Ecclesiam, Matrem nostram pertinent, singulis Christianis alienum est, neque esse debet: quem­ admodum eorum fides, fides est universae Ecclesiae, corumque supernaluralis vita propria totius Ecclesiae est. Ita solacia, angustiae Ecclesiae, corundem erunt solacia et angustiae; ilemque Ecclesiae prospectus atque proposita, quae universa complectuntur, suetae eorum Christianae vi­ tae prospectus conslllaque erunt. Tunc sponte fiet, ut Ro­ manorum Pontificum adhortationes, quae magnis respon­ dent apostolicis muneribus in toto orbe explendis, eorum In animo plane vereque catholico resonent vcluti horta­ tiones prae omnibus libentissime excipiendae ac summa cum gravitate summnque cum instantia perpendendae. donum. In praesens quoque sacrac expeditiones m, praesertim quae ad Africam pertinent, a catholico trina huiusmodi auxilia exposcunt. Imprimis igitur optamus, Venerabiles Fratres, ut hv ad rem effusiores et flagrantiores Deo admoveantur w». ces. Vobis opera danda est, ut enixae ac sine Interndw-.'* a sacerdotibus vestris et a vestris christifidelibus tiones fiant ad sanctissimam hanc causam agendam. 0> portune chrlstifideles edo/cendo et de Ecclesiae vitali^ a nuntios rite referendo, huic, quod supra diximus, prtaa studio quasi alimentum quoddam suppeditabitur, ad quidem fundendas preces animi acrius exstimubbunter certis liturgici anni temporibus, quae ad sacras fovendas provehendasque expeditiones aptiora videntur. Ad tempora potissimum pertinere putamus Sacrum Advnj. tum, quo humani generis exspectatio de Servatore litur et salutis provida praeparatio recensetur, Epipharia» festum, quod hominibus ortam pandit salutem; Pentecoste denique, qua. Paracleti Spiritu flante, condita Ecclesia lebratur. Praecelle.ntissima autem precatio est ca, quae a Chnr.o lesu, Sacerdote Summo, Deo Patri cotidie ad aras adbibi­ tur, dum sanctissimum renovatur Redemptionis sacrifi­ cium. Quamobrem hac praesertim aetate nostra, ex ça permultis in locis futura Ecclesiae Incrementa fortasse pendent, quam plurima Eucharistica Sacrificia Deo pn sacris Missionibus offerantur; id ipsum concinit cum optatis Domini, qui Ecclesiam suam diligit, eamque vult pe? universum orbem florescere ac dilatari. Etsi privata: christifidelium petitiones prorsus legitimae habendae mt, expedit tamen in eorum memoriam revocare, quorsus im­ primis ac necessario spectet ipsa altaris Sacrificii celebra­ tio; quod quidem Canon latinae Missae ita declarat: «in primis... pro Ecclesia tua sancta catholica, quam pacifi­ care, custodire, adunare et regere digneris toto orbe terra­ rum». Haec sitissima Ecclesiae consilia fideles penita percipient, si animo reputaverint doctrinam a Nobis per Encyclicas Litteras Mediator Dei traditam, per quas do­ cuimus quodlibet Eucharisticum Sacrificium habendum esse actionem Ecclesiae nomine peractam, quia «altaris administer personam Christi utpote Capitis gerit, mem­ brorum omnium nomine offerentis» 53. Quae cum ita sint, Ecclesia omnis per Christum aeterno Patri oblationem suam sanctam exhibet er’KV», i$6j, ΧΠ1, 4 ri Duc <>> t Rdlica^uatei J» Sim SanltU Pw XII, VIII, p. )>S. ·· A. A. S.t XXXVIII, P «$· “ .4. .1. S.. XXXIX, I947. p. 3007 36Ù3 i I I 2U PIUS ΧΠ. ENC. FIDEI DONI M: DE MISSIONIBUS AFRICAE n. 2650 1957 AMI 21 ctaia tantam suam gloriam sunmquc spcni collocatam iubet. Dilectis hisce (illis gratulamur ex animo, tiuemadmodum gratias quoque maximas helc libet iis ftûm omnibus, qui apud S. Consilium Fidei Propagandae iberem operam suam praestant, quandoquidem ipsis, pneeunte dilecto Filio Nostro Cardinali Praefecto, magnae une molis negotium est concreditum, rem nempe missioMlemin amplissimis continentibus terris provehendi. \t apostolici muneris conscientia ducti, fateri compelli­ mur, Venerabiles Fratres, longe adhuc abesse ut subsidia vestra, quae libentisslmo sane animo excepimus, innumeris mlsslonalis operis necessitatibus plene satisfaciant. Cotidie Soi instanter appellant ct sollicitant Evangelii praecones, quos acerbe angunt vel Ecclesiae bonum promovendum, vel removenda incommoda, vel aedificia excitanda, qui­ bus omnino opus est, vel denique apostolatus varia opera condenda. Qua de causa vehementi animi aegritudine affi­ cimur, cum omnibus hisce iustlssimis expostulationibus minime Nobis respondere fas sit, uti oportet, sed tantum exparte et rationc non satis idonea. Exemplo sit hac de re Pontificium Opus a S. Petro Apostolo. Amplissima pro­ fecto ab hoc Instituto subsidia in catholicarum Missionum regiones mittuntur; at sacerdotii candidati, Deo favente, in illis territoriis quotannis numero augescunt, atque adeo uberiora usque expostulant adiumenta. Numquid iuvenes, qui providentis Dei consilio in praesens ad sacerdotalia munera vocari videntur, pro auxilii accepti paucitate, mi­ nore numero admittantur? Numquid a Seminariis tot adu­ lescentes —qui sacerdotium alacri animo affectant suique optimam spem faciunt— ob pecuniae angustias excludere tas est, ut alicubi contigisse Nobis nuntiatum est? Absit 2Û ut catholici homines,qui, uti par/est, maximi pendant of­ ficiorum suorum gravitatem, renuant peculiaria onera ul­ tro suscipere ad hisce necessitatibus subveniendum. Non angustias temporum ignoramus; non difficultates, quibus veteres Europae ct Americae dioeceses affectae sunt et afflictae. Sed si res ad numeros revocetur, facile intellegatur paupertatem, qua unae laborent, quasi com­ modum aestimari posse, si conferatur cum condicione tri­ stissima in qua aliae versentur. Ceterum hacc perperam inter se comparantur, quandoquidem minus his refert ra­ tiones inire, quam chrlstifideles omnes, quemadmodum auspicata occasione oblata olim iam fecimus, cohortari. 'Se »“»« summarium Jurist 17 2653 1957 MAI 3.-SC SACRAMENT., NORMAE. PART.· CIRCA CELEBRATIONEM MATRIMONII EMIGRANTIUM ITALICORUM IN HELVETIA Matrimonio di emigranti in Svizzera Roma, 3 maggio 1957. Reriho Padre, A risconto della Sua pregiata n. 1-24000 del 24 aprile c. o., questa S. Congregazione osserva quanto segue rebtivamente ai matrimoni degli emigrati Italian! in Svizzera: 1) La sanzionc di cui all’art. 2 della Istruzione di questa S. C del 1 luglio 1929 (A. A. S., vol. XXI, pag. 351 e segg.), [LE914), si applica solamen te a carico degli sposi cattollci che dopo il concordato osano in Italia contraire civilmente. 2) Infatti, poichè in Italia, dalla celebrazione del matri­ monio canonico derivano, dopo il Concordato, tutti gli cffettl civili, non puô esservi altra rngione per omet term da Pprte di un eattollco se non il disprezzo verso ta Chiesa eta qualche modo una specie di apostasia, quasi che il lenta obbligato alla forma Tridentinn come se fosse non giù an cattolico ma un acattolico. 3) Il caso descritto invcce dalla Jta's’viaeSMl grant! italianl che per gravi motfvi celebra ^«Loso che sl matrimonio civile co" ^"^^“t^rSente diveno da quello riserva no di celebrare In Italia, è coiaimcu escritto ai nn. 1 e 2. 3613 n. 2G52-265'. 4) Tali emigranti perciô, quai ora per giusta causa riconosciutn ed approvals dal Cappellano da cui dipendono, abbiano celebrato civilmente in Svizzera, non possono essere considerati pubblici peccatori, nè essere impediti da Curie o da Pnrrocl in Italia di celebrare religiosamente. 5) Prescindendo da quanto sopra, che resta assodato in ogni caso, qualora essi convivessero scandalosamente «more uxorio» con la donna sposntn civilmente, il Parroco Italiano si regolerà con le cautcle previste per tali casi, senza tuttavia ostacoinre la celebrazione del matrimonio religioso che evldentementc è Tunico mezzo di eliminare il concubinato e 11 rela­ tivo scandalo. 6) Pare tuttavia a questa Sacra Congregazione che siano senz’altro da esortare gli emigranti affinchè celebrino in Sviz­ zera sia il matrimonio civile che quello religioso; poichè sembra che raramente si possano considerare veramente gravi e ragionevoli le «partlcolari esigenze di quei familiari di emigrati che desidcrano la celebrazione religiosa proprio nella Parrocchia d’origine in Italia, forse allo scopo di svolgerc ivi I festeggiamenti nuziali con relativi banchetli, ecc.» Prcgandola di portare quanto sopra a conosccnza dei Cappellani dipendenti ed cventualmente, quando occorresse, anche degli Orainari o Parroci Italian!, profitto deli’occasione per riaffermarmi dalla P. V. Rcviha devriio per serviria.—B. Card. Aloisi Masella, Pref. F. Bracci, Scgr. * D.ractori Missionum Catholicarum pro Italis in Helvetia. Prot. N 899 57 vg: Perfice munus 33 (1958) 130-131. 2654 1957 MAI 4.-SC STUD., DECR. AAS 49 (1957) 753-755 studiorum universitas a «sancto Thoma DE VILLANOVA» CANONICE ERIGITUR IN URBE HABANENSI, DITIONIS CUBANAE Catholica Adolescentium animis fingendis catholica Ecclesia per saeculorum decursum materna semper sollicitudine operam dedit, quum nihil salubrius cogitaret quam teneras mentes Veritate illa imbuere qua enutriti suffultique homines tem­ poralem acternamque vitam expendere atque aestimare valeant, neque ulli unquam labori pepercit quo plures in dies scholas aperiret ad excolendam erudiendamque novam populorum sobo/Icm quae posteris apte «vitae lampada tra- 754 cieret». Quod Summus Ecclesiae Doctor Sanctus Augusti­ nus integro suae vitae tempore praestitit, humanarum litte­ rarum magister qui pastor christlfidelium effectus ani­ mos ad divinorum contemplationem evehebat. Praeclaris­ simi autem Hipponensis Doctoris filii Patris vestigia impigra industria sectantur et in Europae et in Americae Regionibus domicilia humanorum ac religiosorum studio­ rum condendo non solum elementaria atque media quibus pueri probe instituantur, sed etiam superiora, scientlflca methodo digesta, quae Athenaea vocantur. Magnam sane laudem sibi vindicaverunt in «artium arte» luvenes supe­ rioribus disciplinis liberaliter educandi religiosi viri Ordinis Fratrum Eremitarum Sancti Augustini Provinciae quae in Foederatis Statibus Americae Septentrionalis a «Sancto Thoma a Villanova» appellatur, quorum socialis opibus viribusque in capitali urbe Insulae Cubanac studiorum Universitas gradatim est efforma ta, qua ad artes litteras scientias catholice adduceretur lectissima iuventa nobilis­ simi populi qui linguam atque humanum civilcnque cul­ tum a catholica Hispania acceperat. Nostro enim incunte saeculo, a. D. mcmi, in metropoli Habanensi scholas instau­ raverunt quarum Incrementum per annos amplius quadra­ ginta sedula navitate conciliaverunt. Anno tandem mcmxlvi aedes amplissimas exstruendas susceperunt in quibus altiorum scientiarum Facultatum sedes posuerunt; quod tam prospero exitu cessit ut post decem annos alumni, qui minimus grex erant, in plurimos excreverunt sex Fa­ cultatibus comprehensos, Philosophiae Litterarum que, Paedagogiac Artlumaue figurat i varum. Iuris. Commercialium Disciplinarum, Liberalium Artium ac Oeconomiae. Scien­ tiarum Technicarum (Sectionibus distinctis quibus Machi­ narii, Chcmici, Architecti, Pharmacopolae instituuntur). Feliciter hoc primo decennio transacto, supremi tam ec­ clesiasticae Hicrarchiae quam Rei Publicae Moderatores nb Apostolica Sede supplices postulaverunt, una cum I*riore Generali Ordinis Eremitarum Sancti Augustini, ut fh>rens hoc Athenaeum canonica erectione stabiliter firma rctur ac in aevum p mb aretur. Perpensis igitur rogatori!» instantissimis litteris Eminentlssiml ac Reverendissimi Pa­ tris Emmanuclis S. R. E. Cardinalis Arteaga v Betancourt. Archiepiscopl Sancti Christophori de Habnna', Excellentis­ simi Domini Nuntii Apostolici, necnon ipsius Clarissimi Cubanae Nationis Praesldls qui civiles Ipsos magistratus Athenaeum a Religiosis viris Sancti Augustini netum ma3614 η. 2655*2657 SACRA CONGR. RITUUM PIUS XII ximi faccrc plane teslatur, Sacra Congregatio dc Semina­ riis ct studiorum Universitatibus, iteratae petitioni eius-/ dem Cubani Athenaei obsecundans, post perspecta approbataque cius Statuta, ipsum canonice erigendum ad nor­ mam can. 1376 C. I. C. sollemniter deliberavit. Quaprop­ ter eadem Sacra Congregatio, auctoritate a Smo D. N. Pio Div. Prov. Pp. XII sibi peculiariter concredita, ad gloriam Dei O. M., Sanctae Ecclesiae incrementum animarumque salutem Catholicam Studiorum Universitatem a Sancto Thoma de Villanova nuncupatam (vulgo «Universidad de Santo Tomâs de Villanueva») in metropolitana civitate Insulae Cubanae fauste ortam prospereque augescentem, cum Facultatibus quibus nunc constat, constituit, erigit at­ que in perpetuum erectam declarat, agnitis omnibus iuri­ bus honoribus privilegiis quae ad huiusmodi Athenaea in in universo Catholico Orbe de more pertinent, ac insuper iubet ut omnia ad effectum traducantur quae memorata Statuta tum de coctu ad regimen administrationemque definiunt cum de magistrorum alumnorumquc officiis prae­ cipiunt. Sacra denique eadem Congregatio laudatum Archiepiscopum Metropolitanum Sancti Christophori de Habana, Ordinarium loci, Catholicae studiorum Universitatis a Sancto Thoma de Villanova Magnum Cancellarium constituit edlcitque, qui nomine Sanctae Sedis rite praesit invigiletque; ceteris servatis de iure servandis; contrariis quibuscumque minime obstantibus. Datum Romae, ex aedibus Sancti Callisti, d. iv m. Maii, in Festo s. Monicac, a. D. mcmlvii.—I. Card. Pizzardo, Ep. Albanen., Praei. C. Confalonieri, Archiep. Nicopo­ li tan., a Secretis. 2655 1957 MAI 8.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· Responsa ad decem et sex proposita dubia circa INTERPRETATIONEM DECRETI GENERALIS DIEI 23 MAR­ TII 1955 IDE RUBRICIS AD SIMPLICIOREM FORMAM REDIGENDIS» 5 1 Dubia—Beatissime Paler, Redactor Kalendarii Provinciae Ad 7): scop£d 8): 3615 ’»57 Wî Affirmative. Prarcedc"Uam habcl Oratio pra Pip» „1 Ad 9). 10): AVr/a/fve, sed Oratio dicatur mb unirs «e. cl usione cum Oratione Missae. Ad 11) Affirmative. Ad 12) Dicatur Praefatio dc Trinitate. Ad 13): Adhibenda est Praefatio de Commuai Ad 14): Dicitur Praefatio dc Nativitate, ut noUter b Missall. Ad 15): Dicitur Praefatio de Apostolis, ut notitar la Rubricis Missalls. Ad 16): Affirmat iae. Quibuscumque contrariis minime obstantibus. Die & Hx 1957.—C. Card. Cicognani, S. B. C. Praefectus. A. Qnan Archiep. Selcuclen., 5. H. C. a Secretis. • R> dictori Cilaadini liturgies Provinciae CchmbUe ILfat N. S 69 G57: BOlTSCARE'f IV 47-49. 205 1957 MAI 9.- PIUS XII, LITT. AP. AAS 49 (1957) 823 Internuntiatura apostolica in imperio aethiopio ERIGITUR PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam.—Laeta fructuum copb. quemadmodum usu comprobatur, meti solet e nécessitedinis rationibus, quae Aposlolicae huic Sedi Intercedunt cum Civitatibus. Cum igitur expedire visum fuerit ApcO licam Sedem et Imperium Aethiopicum publicis huiosmodi vinculis inter se coniungi, Nos, motu proprio, certa srieatia ac matura deliberatione Nostra deque Apostollcae po­ testatis plenitudine, harum Litterarum vi, in Aethiopico Imperio Intemuntiaturam Apostolicam erigimus et consti­ tuimus, cuius sedem Neanthopoli, quae urbs «Addis Abe­ ba· vulgo appellatur, collocamus. Eidem ergo sic per N» erectae Internuntiaturae omnia et singula deferimus o!ficia, privilegia atque indulta, quae huiusmodi Legationum propria sunt. Haec edicimus, statuimus, decernentes prae­ sentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter enti­ re ac permanere; suosque plenos atque integros enectus sortiri et obtinere; eldemque Legationi sic constitutae nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite i udican­ dum esse ac definiendum; Irritumque ex nunc ct Inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctontale qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctura Petrum, sub anulo Pisca­ toris, die ix mensis Mali, anno mdcccclvii, Pontificates Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi. Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis.—Gildo Brugnola, a Brnl· bus Apostolicis. Colombianae Societatis lesu, ad pedes S. V. provolutus si­ quidem non una est interpretatio Decreti Cum Nostra [LE2492), has, quae sequuntor, quaestiones proponit: 1) Utrum in Vigilia Nativitatis Domini retineantur ad Horas minores nnliphonne propriae et psalmi de Dominica. 2) Utrum commemoratio Octavae Nativitatis Domini omittenda sit in Missis cum cantu celebratis. 3) Utrum Dominica infra Octavam Nativitatis Domini admittat tres orationes. 4) Utrum in festo Sanctissimi Nominis lesu vel alio alicubi celebrando Dominica 2-5 Ianuarii commemoranda sit Illa Dominica ope orationum, quae in usu erant in suppressa Vigilia Epiphaniae. 5) Utrum in Missa de Litaniis Maioribus ante processio­ nem infra Octavam Pascha eallquando celebrata: a) dicatur Cre­ do; b) adhibeantur Communicantes ct Hanc igitur dc Octava. 6) Utrum In illa Missa de Litaniis Maioribus ante pro­ cessionem infra Octavam Paschae in cantu celebrata omittenda sit commemoratio dc Octava. 7) Utrum lex non transgrediendi numerum binarium orationum in Dominicis et dupl. Il cl. lam stricte obliget ac lex numeri ternarii. 8) Utrum oratio praecedentiam habeat dc Sanctissimo Sacramento (In casu expositionis pro causa publica) an de an­ niversariis Papae vel Episcoporum. 9) Utrum In Missis cum cantu celebratis omittatur oratio de Sanctissimo Sacramento (In casu expositionis pro causa publica). 10) Utrum In Missis cum cantu celebratis omittatur oratio In anniversariis Panne vel Episcoporum. 11) Utrum In Missis cum cantu celebratis omittatur collecta ab Ordinario imperatu pro re gravi. 12) Utrum in Dominicis infra annum, sl celebretur festum Praefatione carens, dicatur Praefatio de Trinitate an communis. 13) Quaenam tandem adhibenda est Praefatio in Missis D. N. 1. C. Summi ct Aeterni Sacerdotis. 14) Quacnam Praefatio dicitur in festo Purificationis D. Μ. V. 15) Quaenam Praefatio dicitur In Missis Ss. Marci ct Lucae Evangellslarum. 16) Utrum Officium Omnium Fidelium Defunctorum die 2 Novembris In sabbato aliuuando celebratum habeat commemorationem In Vesperis snnbntl. quae iam pertinent ad Officium dominlcnlem. Rf.se.—Sacra Rituum Congregatio, attentis expositis, om­ nibus mature perpensis, respondit: Ad 1). 3), 1): Affirmative. Ad 2): Negative. Ad 5h Sojalive nd primam partem; affirmative ad alteram, ratione temporis. Ad βχ SI agatur de unica Missa, negative; secus, affir- motive. RELIGIOSORUM 2657 1957 MAI 13.-SC RELIGIOSORUM, DECR. PART? Approbatur consilium antistitarum religiosarum ix GERMANIA EIUSDEMQUE STATUTA A. DECRETUM APPROBATIONIS Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praepo­ sita. de spirituali bono eorum qui In Statibus perfectionis aeq ul ran da e in Germania sese Deo vinculis adstrinxerunt solliciti, ut efficaciori incremento ministeriorum quibus incumbunt, necnon fraternae inter Ipsos ac cum Venerabili Clero Dioece· sano catholicis Consociationibus arctiori in dies cooperationi providero valent, ut denique digniori et sollertiori opud legi­ timas auctoritates repraesentationi consulat, omnibus mature perpensis, praesenti formali Decreto: Consilium Antistitarum religiosarum in Germania iastitetum adprobol: adnexa Statuta, quibus, salvis luris communis normis. Consociatio regetur, vi huius Decreti, ad quinquen­ nium. experimenti causa, simul adprobantur, quo transacto. Sacrae Congregationi erunt iterum subiiclenda pro eorum re­ visione ct ulteriori confirmatione. Contrariis quibuslibet aoa obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. de Religiosis, die 13 Mali A. D. 1957.—Valerius Card. Valeri, Praef. B. STATUTA CONSILII ANTISTITARUM \ ERF.INIGUNG IIÔHEHE.II OrdENSOBERINNEN DEUTSCHLANPS f'6h'ren Oniensobcrinnen f Ordensgenossens* chajlen Im weiteren Sinne) Dcutschlnnds schliesscn slch xur 3616 S.XCB.X CONGR. CONSISTORIALIS - RITUUM - S. OFFICII η. 2658-2660 1957 Μ U 16-23 zu- Mission vertretren, und mit den Nonnenklôstem; 3) trifft Entscheldungcn in den von der Gcncralsekrctârin gemass Art. 8 vorgelcgten Fragen. Art. 2—Aufgaben. Die Vcreinlgung will: 1) cine immer engerc Zusammenarbeit sowohl der Ordensinwssenschaften untercinander nls auch mit dem hochv»llrdijen Diôiesan-Kicrus und don ûbrigen katholischcn Orgnniutlonen fôrdern; 2) cine zeitgemftsse Erneucrung der Ordensgenossenschaften wwohl in der Diszinlin als nuch Im Apostolat mit gecignctea Mitteln nach den Wcisungen des Hi. Slhules anstreben; 3) cine enbprcchcnde und wirksamc Vertrctung der Ordiovgenosscnschaftcn bel den zustftndlgcn kirchlichcn und StJullkhcn Behürdcn schaffen; .... 4) juristische und administrative Fragen bchandcln, sowcit *it die Ordensgenossenschaften der Frauen betreffen, im Einrentindnis mit der Ftildncr Bischofskonfcrenz und unter Wahniog der Recbte der kirchlichcn Fachverbùnde, die in Destschland die Belange der Cantas. Erziehung und Missionstrbeit vertreten. Art. 8—Die Generaisekrclârin. 1) Sic w’ird vender Mitglie­ dcrvcrsammlung gewahlt gemftss Art. 6, 3, c; 2) Aufgaben: a) aussr der In Art. 6, 2 b erwiihnten Ausgabe fOhrt sle, beraten vom gcistllchcn Belrat, die lanfenden Geschâfte; b) sle bearbeitet die wichtigcren Geschâfte und cingc>laufencn Antrfigc und Anfragcn mit dcr Vosteherin und dem gelsllichen Beirat und legt sle mit deren Zustimmung dem Vorstand von c) sie teilt den einzelnen Ordensgenossenschaften die in der Mitgllederversammlung gefassten Beschlûsse mit und, wenn angcbracht ist. auch den oben (Art. 2) genannten kirch­ lichcn Stellen; mit den staatlichen Behôrden Jcdoch verhandclt sic nlcht, ohne die vorhcrzustândige kirchliche Instanz gcfmgt zu haben. •Vereinlgung hôhercr Ordcnsoberinnen ununen. Deutschlands» Art. 3—Der Vercinlgung der Oberinnen wird ein Reiral gegeben. der in der Regel ein Ordensmann sein soil. Dieser wird von der 111. Rcligioscnkongrcgation nach Anbôren der Fuldner Blschofskonfcrenz und des Vorstandcs der Verrlnigung für sechs Jahrc ernannt und kann nach dcren Abliuf wieder boni fen werden. Er hat folgende Aufgaben: 1) durch Rat und Tat der Vertiningung Hilfe leisten; den Mitglicdcrversammlungcn und den Sitzungen des Vorstandcs beiwohnen; cifrig ftlr die Bcobachtung der Statuten sorgen; Friedcn und Eintracht aller tatkrdflig fdrdern; 2) gewissenhaft an die 111. Religiosenkonpeption, nn den hochwnrdigstcn Episkopnt und an die Vereintzung der hoheren Ordcnsobcm und oberinnen die notwenoigea Milleilungen machen. Art. 4—MitgUeder. Mitgliedcr der Vercinlgung kttnnen sein: die hoheren Oberinnen aller Ordensgenossenschaften von Franco, die wenigstens cine Nicderlassung in einer deutschcn DRJzese haben Oder dort aposlolisch tfttig sind. Die Mitgliedschaft bcrührt in keincr Weise die Rechtslage, die innere Leilung odcr die Autonomie der betreffenden Ordensgcnossenschatt. Art. 5—Organisation. Die beiden Organe der A'ereinigung dnd: die Mitgliedcrvcrsammlung und der Vorstand. Art. 6—Die Afitgliederversammlung. Zusammensetzung: Zur Mitgliederversammlung gehoren: a) die hOhcrcn Ordcnsoberinnen der zentralisicrten Ordcnsernossenschaften, die in Deutschland residicrcn, oder dcren Ddcgierte; wenn Jcdoch mehrere Oberinnen desselbcn Ranges la Deutschland residieren. kann nur cine entsandt werden. b) cine von den Nonncn crwfihltc Dclegierle, die enlwedcr a us den Oberinnen der Nonncn, die gründungsgcmüss npostohsch titig sind, odcraus den Oberinnen cinerivongregntion. die mit den klausuricrten Nonnen die grôsstmôgliche VcrsvandtKhafl hat. genommen werden soli. c) die Vorrtandsmitglicder. F.inberufung: a) ordentllchcrwelsc muss die Mitgliedcrvcrsammlung we­ nigstens einmnl im Jahre berufen werden; ausscrordcntlicherwelsc auf Antrag cincs Viertels der jeweiligen Mitgliedcr; b) die Vorsilzcnde beruft die Mitgliedcrvcrsammlung und leitet sic; Ort und Tag bcstlmmt sic zusammen mit der Generabekrclirin. Aile .MltgHeder mfissen wenigstens zwcl Monate vor der Vcnammlung schriftlich dazu eingcladcn werden. Art. 9 — Vereinigungen regionaler Art. Diese kônncn gegrilndet werden mit der Zustimmung der Mitgllcderversammlung und, sowcit wle môglich, in Ubcreinstimmung mit dicscn Statuten und, was die einzelnen Diôzesen anbetrifft, un ter Wahrung des Dekretes vom 26. Mârz 1956 (ASS 23 Mail 1956, N. 69) [LE 2570]. * A.KXR 128 (1957-58) 134-137 2658 1957 MAI 16.-SC CONSISTORIALIS, DECL. PART? De extensione seu locis ubi cappellanus CURAM ANIMARUM EXERCERE POTEST maris Non tantum in navibus animarum curam Cappellanus Apo­ stolatus Maris gerit, sed etiam in ecclesiis et oratoriis Aposto­ latus Maris; in domibus quae «Stella Maris» nuncupantur tum maioribus tum minoribus; in maritimorum nosocomiis: in nauticis institutis, in navalibus academlis, ct in similibus (S. Congr. Consislorinlis, Ex Audientia Ssrhi diei 16 mali 1957, Prot. N. 1064-52). * Sunmirium documooli datur iuxta ME 83 (1953) 423 Adn. bi FERRETTO in ME 83 (1958) 423-428. 2659 1957 MAI 2l.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART? De s. COMMUNIONE HORIS POSTMERIDIANIS EXTRA MISSAM MINISTRANDA An sacra Communio recipi possit horis postmeridianis extra Missam, servato tantum iciunlo trium horarum? Et S. Congregatio Rituum respondit: Xegaiipe, et ser­ ventur dispositiones Const. Apost. Christus Dominus, num. 15, VI [LE 2330 J. * Ordinario Pisano: EL 71 (1957) 316-317 Adn. O’OONNELL in CR 43 (1958) 103. Rrehle und Aufgaben: a) olle Mitgileder haben beschliessende Stimmc; b) In den Sondcrsltzungcn ciner Fachabteihing leitct die zuilândige Refercntin dic Diskussion; c) die Mitgliedcrvcrsammlung: 1) wflhlt die Vorsteherin der Vereinigung fûr drei Jahre. deren Vertreterin, die Gcncm!sckretürin und die Referentinnen. Diete mQssen alie in Hirer Ordensgenossenschaft ewige Gclûbde (Versprechen, Eid, Kontrakt) nbgclcgt haben. Nach /Xblauf der Zeit kfinnen sie wiedergewûhlt werden. 2) kann die Statuten mit einer Mehrhelt von V» dcr anwescndcn Mitgliedcr findem; 3) verteilt die Unkostcn der Vercinigung nuf dic cinzelnen Ordensgenossenschaften; nimmt den von der Gcneralsekrcldrtn nusgearbeiteten Kasscnbcrlcht entgegcn und ertcilt Entlartung; _ 4) opprobiert die Geschâftsordnung des Vorstandcs; 5) behandelt die In Art. 2 genannten Fragen und entscheidct darüber mit absalutcr Mehrhelt; . 6) richlet, wenn notwendig, ncue Fnchabteilungcn cin und wihlt deren Referentinnen. Art. 7—Der Vorstand. Zuxammrnsetzung: Zum grhortn: die Vorsteherin. fhre Vertreterin, dic Urin, der geistllche Beriat, die Referentinnen nller teiluDgen; OSS K 3617 'ÆnÎ"5Æ... 2660 1957 MAI 23.-SC S. OFFICII, RESP. AAS 49 (1957) 370 DUBIUSI DE VALIDA CONCELEBILKTIONK Quaesitum est ab hac Suprema Sacra Congregatione an plures Sacerdotes valide Missae sacrificum concelebrent, si unus tantum eorum verba «Hoc est corpus meum» et «Hic est sanguis meus» super panem ct vinum nrokrut. ceteri vero verba Domini non proferant, sed. celebrante sciente ct consentiente, intentionem habeant ct manife­ stent sua faciendi verba ct actiones eiusdem. Feria /V, die S Martii 1957 Eihi ac Revifii DD. Cardinales, rebus fidei et monira tutandis praepositi, praehabito Consultorum voto, pro­ posito dubio respondere decreverunt: Negafire: nam, ex Institutione Christi, ille solus valliU\ Serret.irio S. Officii 3618 η. 2001 PIUS XII, ALLOCUTIO DE CARCERATIS CHRISTIANE ADIUVANDIS concessa, relatam Sibi Eihorum Patrum resolutionem ad­ probavit et publicari iusslt. Datum Romae, cx Aedibus S. Officii, die 23 Maii 1957.— Arcturus Dc Jorio, Notarius. Adn. D. BALDONIin ME 83 (1958) 8-10; F. HURTH in PrM 48 (1957) 244-258; A. P. in EL 71 (1957) 317-320; L. RENWART in NrT 89 (1957) 751-753. 2661 1957 MAI 26.-PIUS ΧΠ, ALLOC. AAS 49 (1957) 403-414 Allocutio sodalibus consociationis cx iuris peritis catholicis Italiae agens: De Christiano auxilio praestando carceribus detentis deque relatione inter culpam et paenam * Introdczione - Richiaxo a precedenti DISCORSI Come rappresentantl della «Unione Gluristi Cattolici Ita­ lian!· e del «Fraterno Aluto Cristiano· o «Amici dei Carcerati dl Sulmona», voi avete desiderato, diletti figli. di adunarvi Intomo a Noi, quasi per invitarCi a rivolgere un 404 paterno pensiero a quel mondo rattristante della/ sofferenza imposta, che la sévérité della giustizia ha creato in ul­ tima analisi non per deprimere, ma per redimere, cd ove, tra le ombre di mute celle, si svolgono dolorosi drammi in­ teriori, che solo la luce cristiana della rassegnazlonc e della fiducia, unita al calore della carità, puô tramutare in opera di serena redenzlone. Di gran cuore quindl vi diamo il benvenuto c accogliamo con gratitudine la testimonianza della vostra devozione, e in partlcolare, segni tangibili dei vostro zelo, la relazione dei vostri lavori e la «pcrgamcna-ricordo· firmata da circa dueeento detenuti (lei Penitcnzlario della Badia Celestina dl Sulmona. Voi Ci avete domendato altresl una parola d’insegnamento sull’ideale, che deve animare le vostre attività, c sui migliorl mezzi di attuarlo. Da parte Nostra, non Cl proponlamo dl trattare qui le questioni speciali, sulle sulle quali avete già norme fissate nolle vostre pubblicazioni e determinate più esattamente nelle vostre deliberazioni e con la esperienza acquistata nei contatti personali coi detenuti. C’intrattcrrcno pluttosto a parlarvi di alcuni puntl di portata più generale c che meritano l’attcnzione, sia dl coloro che esercitano un ufficio attivo di dlrezione nell’assistenza dei carcerali, sia di quelli a cui tale asslstenza è destinata, vale a dire dei carcerati stessi. Noi abbiamo avuto già 1’occasione di trattare. in di­ verse Udlenze, il problema della colpa e della pena; Cl basti al présente di ricordare la esposizione fatla 11 5 dlcembre 1954 e il 5 febbraio 1955 al «VI Convegno Nazio­ nale dl Studio della Unione dei Gluristi Cattolici llallanl x. Vorremmo ora invece toccare alcune questioni che riguardano più Immediatamente la vostra condlzionc per­ sonale e 11 vostro campo di lavoro. » · *· « r· U/ Z > 7 1057 MM 2« considerazione. Il compimento della pena non è nèlntelllgibile nelia sua rcaltà oggettiva, nè soggettivamente coh· prcnsibne, se non si tiene conto del suo immanente nnporto con la colpa da cui procede. Puô accadere che di due atti csteriori specificamente idcnlicl 1’uno costituhea un fallo pienamente colpevole; e 1’altro non fmplichi ilcuna responsabilité in colui che Io pone. Quindl 11 giudlzio e il trattamento dei fatto e del suo autore dovranno essere nei due casi esscnzialmentc diversi nell'aspelto ps-ωlogico, giuridico, otico e religioso. Vi sono al présente due differenti tendenze nelia delerminazione della colpevolezza: 1’una —che non è pert on la prédominante— proclive ad ammelterla troppo presto; l’altra che la nega senza sufficienti ragioni, c ouesta prende in alcuni luoghi una voga talvolta Inquietante. NcU’applicazlone della pena non è perô 11 caso dl riprendere, per discuterla, la questione della colpes-olezza, perchè essa appartiene al tribunale incaricato del proces­ so; tuttavia le persone, che sl dedlcano alla assistent del detenuto, non possono non tcnerla présente, perché da essa dipende il loro contegno c l’efficacia del loro inter­ vento. Higuardo aile due correnti d’idee testé menzionate. esse manterranno un atteggiamento imparziale e critlro. Coloro che credono troppo presto alla colpevolezza, dimenllcano che non basta più oggi di tener conto delle circoslanze attenuanti tradlzionall, dettate dalla glurisprudenza c dalla morale naturale c cristiana. Occorre prendere altresl in considerazione gli elementi messi in valere recentemcnte dalla psicologia scientifica e che permeltono In alcuni casi di riconosccre una diminuzione notevole della responsabilità. L’altra tendenza si fonda precisamente sugli elementi di questa stessa psicologia moderna, per affermare che le possibilité pratiche di determinazione libera, e quindl h vera responsabilità dl un gran numero di/ uomlnl, si rida- tfi cono a uno stretto minimo. Dl fronte a questa infondaU generalizzazione, si puô asserire, cosl in diritto come nel campo della morale, nelia vita pratica come nelia espe­ rienza scientifica, che la media degli uomini, ed anzi U loro grande maggioranza, ha non soltanto la capacité na­ turale, ma anche in concreto la possibilité di prendere una risoluzione autonoma e di rcgolare la propria condotta, salvo la prova contraria nei singoli casi, e quindl di con­ traire obblighl e responsabilità. Pcrciô la morale e 11 di­ ritto non si immobllltano in un’attltudine superata, quindo affermano che bisogna dimostrare ove la liberté cessa e non ove comincia. La sana ragione e lo stesso buon senso si sollevano contro un taie déterminisme di fatto, che ridurrebbe al minlmo la liberté e la responsabilità; del che si trovano ample conforme nelia pratica del diritto, nelia vita sociale c nelia rivelazlone dell’Anllco e del Nuo­ vo Testamento. 2—Significato della sofferenza nella pexa 2. In secondo luogo, vol dovete ben comprendere il significato della sofferenza, alla quale il reo è soltoposlo a causa della sua colpa. Anche se le sofferenze di un malato o di un innocente e quelle di un condannato presentano esteriormente caratteri simili, esse hanno tuttavia un senso essenzialmenie I—Presupposti per l'ufTiclo di aiuto ai carcerati diverso. Il malato non deve soffrire, c perciô si cerca dl allcviarc i suoi dolori in tulta la misura del possibile; Il Da coloro che occupano neU’ordinamcnto dcll’aiuto al condannato invece —duole di dirlo— deve soffrire, e la carcerati un posto dl direzione e d'influsso, sembra che pena gli è volontariamente imposta alio scopo di consedebba esigersi sopraltutto un solido sapere, una volonté rilrc determinati effetti. È ben comprensibile che coloro, ri soluta, una maniera dl fare o di omet tere ponderata, quali awiclnano i detenuti per aiutarli e sostcnerli, desltanto più quanto i soggetti, cui dedlcano le loro premurc, derino di togliere le sofferenze chc importa il compimento non sl trovano in condizioni normali dl vita. Ci soffermedella pena; ma questa intenzione non corrisponde a quella remo oggi all'esame dei presuppostl dl ordine Intelleltualc delle autorité Incaricate deH’applicazione della pena o delle necessari al vostro ufficlo. Per i subordlnatl e i semplici persone responsable dell’assistenza ai prigionieri. In questo esccutorl puô basiare un sapere comune e un buon senso punto una cognizlonc approfondita della questione puô 405 ordinario; ma si ha diritto dl rlchlcdere ben più dut diri-/ apportare utili indicazioni. Non si traita affatto di pren­ genti. In partlcolare Importa chc questi abbiano Idee retle dere un’attltudine fredda e insensibile, ma pluttosto di sui tre seguenti puntl: trovare il giusto mezzo c di evitare ogni devlazlone nel1)la necessaria dipendenza chc unisce la pena alia l'uno o nell’altro senso. Del resto. Il solo mostrare al con­ colpa; dannato che si conslderano le sue pene, e che pertanlo 2) 11 significato della sofferenza nelia pena; la société non è sua irreconciliabile nemica, costltulscc un 3) 11 senso ed 11 fine della pena. balsamo aile sue afflizloni./ 1—Dipendenza della pena dalla colpa L Sl traita Innanzl tutto dl pcrcepire chiaramente la relazione che fa dipendere la pena dalla colpa, polché soltanto la convlnzlone che II carcerato è un colpevole puô dare lu base Indispcnsablle e slcura per ogni susseguente • Dx ri Mm a. lajy • Cfr. 4. .< S. roL XXXXVtl. Λ6Ι9 (λ m. ILE 1459î. 77 ILE 1480). 3---- Senso B FINE DELLA PENA 3. Finalinente voi dovete conoscere il senso e II One della pena. E un argomento chc noi abbiamo trattato am\n P^dentl allocuzioni. Senzn ripetere clô che î un rt ΗΉη nnn\°’ vorrcmTno ’nvltacvl a rifleltere sul fatto chc «Dlo puniscc», come appare chiaramente dalla 3620 PIUS ΧΠ, ALLOCUTIO DE CARCERATIS CHRISTIANE ADIUVANDIS η. 2601 1957 MAI 26 rivdazione, dalla storia e dalla vita. Quai è il senso di questo castigo divino? L’Apostolo Paolo Io lascia inten­ dere, quando esclama: «Ciô che uno avrà seminato, quello Biieterj»1. L’uomo, che semina la colpa, raccoglle il ca­ stigo. Il castigo di Dio è la risposta di Lui ai peccati degli nomini. Voi direte force che ben conoscetc ed accettate gl insepumentidella religione c della morale in questa materia, roa cbe slete costretti a vedere la pena in un’altra luce e dovete discutcrla in un altro piano, vale a dire come un prowedimento preso dalla pubblica autorità a riguardo drl colpevole, che ha infranto 11 diritto positivo, per mezzo dd quale lo Stato Intende di tutelare la ordinata vita so­ ciale. Ed è giusto: 1’aspetto giuridico e positivo conserva il suo carattere proprio e distinto da quello religioso e mo­ nile. Senza dubblo la pena puô essere considerata come una (undone sia del diritto umano chc dei diritto divino, nu è egualmente, od anche più vero, chc 1’aspetto giuri­ dico non è mal un concetto puramente astratto, pienamente tagliato da qualunque relazione con 1’aspetto mo­ rale. Ogni diritto umano, Infatti, merit evote di questo no­ me trova Onalmcnte il suo vero fondamento ncl diritto divino; Il chc non porta seco nè diminuzionc nè limitazione, ma pluttosto un aumento della sua forza e della sua stabllità. Quali sono dunoue il senso cd il fine della pena data da Dio? In primo luogo ed essenzialmente, essa è la riparazlone della colpa e la rcstltuzionc dell’ordine violato. Commettendo il peccato, l’uomo sl sottrac ai precetti di­ vini e opponc la sua volontà a quella di Dio. In questo confronte personale l’uomo preferlsce sè stesso e respinge Dio. Nel castigo persiste il confronto fra le stessc due persone, Iddio e l’uomo, fra le stessc volontà; ma ora, Imponendo alla volontà del ribelle la sofferenza, Iddio lo costringe a sottoraettersi al suo volere, alla legge c al di­ ritto del Creatore, c a restaurare cosl l'ordine infranto. Il castigo divino perô non esaurisce in tal guisa tutto il suo senso, almeno in questo mondo e per il tempo 4» della vita terrena. Esso ha anche/ altri scopi, che sono anzi, in parte, preponderant!. Spesso infatti le penc vo­ lute da Dio sono pluttosto un rimedio che un mezzo di espiazione, piuttosto «poenae medicinales» chc «poenae vindicativae». Esse ammoniscono il rco a riflettcre sulla sua colpa e sul disordinc delle suc azioni, e lo inducono a distaccarscnc ed a convertirai. In tal guisa, subendo la pena inflitta da Dio, l’uomo intimamentc si purifica, rafforza le disposition! della sua rinnovata volontà verso il bene cd il giusto. Nel campo sociale, l’accettazione della pena contribuiscc alla rieducazlone del colpevole, lo rende più atto ad inscrirai nuovamente come membro utile nelia comunità degli uomlni, contro la quale il suo delitto l’aveva messo in opposizlone. Rimarrebbero ancora da considerare le cguali funzioni della pena nel diritto umano per analogia a ciô che abbiamo esposto intomo al castigo divino. Ma tale passo voi potete compierlo faeilmente, perché sicte gluristi, c simili pensieri vi sono familiari. D’altra parte, abbiamo già bastantemente attlrato la vostra attenzione sui rapporti che si stabiliscono ncccssariamentc fra i duc ordini. II—Aiuto a coloro chc soffrono una pena La vostra Assoclazione porta il titolo, espressivo delle sue intenzioni dl «Fratcmo Aiuto Cristiano» e di «Amlci dei carcerati». Ma i condannatl, chc hanno bisogno di assistenza, non sono soltanto i carcerati. La glustlzta penale del passato, quella del présente in una certa mlsura, c —se è vero che la storia Insegna In moite cose a prevedere ciô chc sarà l’awenire— anche quella del domaui, conoscono pene di tormenti tisici, mutilazioni, morte ed esccuzioni capitali In forme diverse. Quindi ciô che Noi Ci proponlamo ora di dire circa l’aiuto da près tare ai carce­ rati, vorremmo estcnderlo, nelle suc idee fondamental!, a tutti coloro che si sono veduti infliggere una pena, considerandoli In un duplicc aspetto, comc persone singole e come membri della comunità. 1—Come singole persone: 1. Corne xinÿo/e perwne, voi dovete conoscere i carte rati cd amarli. • 0*1 3621 6. 8. a) conoscerli a) Innanzi tutto conoscerli. Per aiutare i carcerati, è infatti indispensablle avere con essi un conlatto comc da anima ad anima, il quale suppone la comprensione del1'altro in quanto individuo qualificato dalla/sua origine, 409 dalla sua formazione, dallo svolgimento della sua vita, fino al momento In cul lo incontrate nelia sua cella. A tal fine voi inviterete i carcerati a scrutare i loro ricordi per darvi tutte le informazîoni utîli, al pari del me­ dico chc, desideroso di conoscere meglio la persona del malato e il suo stato fislco, lo prega di richiamare alla me­ moria tutto qucllo che nel passato offre qualche elemento intéressante. È ciô che si chlama anamnesi. Accade di fre­ quente che in malati —corne i condannati e i carcerati— rlcordino cose per sè prive d’importanza, mentre taccio no o manifestano soltanto rapidamente e incidentalmcntc al­ tre, che fomirebbero Invece indicazioni essenziall per la etiologia, la diagnosi e la prognosi del male. In tal caso il medico non inizia col paziente una discussione teorica o tccnlca, ma corregge apprezzamenti falsi o inesatti, in quanto sia proficuo per la cura del malato e per migliorare la sua condotta futura. Non basta dunque ai comprendere il carcerato e il suo stato, ma occorre anche condurlo a conoscere e a comprendere lui stesso i principf che do­ vranno dirigere il suo rinnovamento. L’idea fondamentale, che ha da guidare il detenuto nel suo sforzo di rilevarai, è la persuasione che egli puô cancellare gli errori del pas­ sato e prendere le mosse per rifonnare e rifare la sua vita; chc il présente castigo puô mu tari o ad effettuare questi due scopi e che lo sosterrà realmentc, se si risolverà ad avere verso la sofferenza una giusta attitudine, vale a dire, a darle il senso della espiazione e della reintegrazione dell’ordine. Tuttavia, qualunque sla il valore dei servigl che la psi­ cologia modema puô rendere in questo campo, Il suo con­ tributo rimane sempre insufficiente, poichè dovere, colpa, responsabilità, espiazione, sono realtà radicate nel campo della coscienza e vanno perciô trattate con religiosa atti­ tudine. Per liberare pertanto intemamente l’uomo dal sentimento della colpevolczza c aiutarlo a redimersi, accettando il castigo imposto, è essenzlale di metterlo in contatto immediato con Dio. Pcrclô Noi Ci siamo particolarmcnte trattenutl nel mostrare corne la colpa e la pena non acauistano tutto il loro significato che nelle rclazloni personali Ira l’uomo e Dio. Amarli b) Occorre poi amarli. Per aiutare realinente il car­ cerato, bisogna andare verso di lui non solo con idee rette, ma altresi, e forae anche più, col cuore, partlcolarmente se si tratta d’infelici creature, che mai forae, nemmeno in seno alla famiglia, hanno gustato le dolcczzc di una sincera/ amicizia. Voi seguirete cosl Pesemplo del modcllo 410 stesso dell’amore comprcnsivo c devoto senza limlti. qucllo della madré. Ciô chc conferisce alla madre un taie influsso sut suoi figli, anche adulti, anche sc traviati o rcl, non sono già le idee, per quanto giustc, che olla loro pro­ pone, ma il calore del suo affetto c il donc costante dl sè stessa, che mal non si stanca, anche se incontra un ri (lu to; sa Invece pazientare ed attendere, rivolgendosi intanto a Colui al quale nulla è impossibile. È la parola dell’«amore», chc In tutti gl’idiomi del mondo è compresa, c cbe non sollcva nè discussione nè contraddizionc; 1’amore, di cui l’ApostoIo Paolo ha cantato le lodi nel suo «inno alla carità» della prima Lettera ai Corinti’. Ma, per quanto profondo e genuino, talc amore non indulge ad alcuna approvazione del male commcsso ncl passato, nè incoraggia le volontarie cattive dlsposizionl che ancora perdurasscro, e neppure ammette nelUesserc amato alcun compromesso tra 11 bene c il male. Anche l’idcale amore materno non conosce altra regola cbe questa. Quanto è vasta per sentiment! e per attl la gamma dell’amorel Ve ne accenniamo le differenti forme, uttingendole oïl'antica sapienza. Esso puô essere amore di compta· cenza, di bcnevolenza, di bcnrficcnza. dl unlonc c di ami­ cizia. Tutte queste forme voi potete dedicare al carcerati secondo le condizioni concrete e nella mlsura della gene­ rosi tà del vostro cuore. L’amorc di complacenza atnmlra e trova lu sua giolâ In tutto ciô che il suo oggetto possirdc di buono e di bello. E quanti motivi possono giustlflcanr una taie nffezlone per chi considera ncl carcerato le qualità naturali e I don! della grazia, sia nella loro forma comune e gcncrica, sia nella impronta individuate! — L’amure di ôenerotenro vuob) • x Cor. xj, j.IJ. 11. 2062 SUPREMA CONGREGATIO SANCTI OFFICII le coscientemcntc ed augura alia persona amata quanto le è necessario e proficuo nelFordlnc naturale e soprannaturale^ c la sua sincera manifestazione fa tanto bene a colui che si vede privato di tante cose, si stima quasi mu­ tilato nelVessere, come uomo finito, cui non arride nessuna speranza. —L’amorc di beneficenza dona volentieri non solo beni materiali, anche se non ne dispone che in misura limitata, ma soprattutto i beni dello spirito. Vol elargirete questi in abbondanza, se possederete una vita interiore ricca e profonda, impregnate dei più alti valori della coitura e della religione.— Finalmente amore di unione e di amicizia. Persone, chc cosl si amano, vogliono essere inslemc, comunicarst mutuamente pensieri e senti411 menti, mettersl In qualche modo 1’una al posto dell’altra./ Non esclamerà forsc un giorno il Signore come Giudice supremo nell'ultlmo giudlzio: «Ero carcerato, e veniste da me... Quanto avete fatto a uno dei più piccoli tra questi miel fratelli, 1’avctc fatto a me»? 4. Come se avesse voluto dire: «11 carcerato sono io». Slate persuasi che, sc riuscirete a mettere in pratica questo modo di pensare e sentire, eserciterete il più grande influsso spirituale sui carcerati che assistete; insegnerete loro efficacemente a trovare nella pena, che li colplscc, la purificazione, la liberazionc e 1’lnlimo consolidamcnto. 1057 MAI 21 Il rinnegamento di Pietro non velô il vero amore di Id agli occhi del Signore, chc gli atfldô tutto II suo gregge». c) Amare come. il Signore ha amalo c) In terzo luogo blsogna amare come 11 Signore ha amato. «Sc il Signore ha dato la sua vita per noi», wrivt ΓApostolo Giovanni, «anche noi dobblamo dark per i nostri fratelli»·. L’amore del prossimo si manifestans solo da uomo ad uomo, ma anche tra la comunità e ch· scuno del suoi membri. Questo amore proteggerà colui, che torna, dai pericoli che lo attendono; sc rischla dlccdm alia dcbolezza, lo fortiiichcrà; gli procurerà anche I men! di cui ha bisogno per poter mettersl al lavoro nelh o>munità come suo membro attivo./ (y ΓΠ—La cura dei carcerati agli occhi di Dio Dopo di aver dato cosl uno sguardo al vostro campo di azionc, possiamo concludere rappresentandod la nunitn in cui è lecito credere che Dio stesso lo consideri. In primo luogo, cloè, lo vede in tutto ciô chc la sua realtà puô avere di austero. Egli contempla la colpa del carcerato, per la quale una plena soddisfazlone è richiesta. Sotto questo aspetto la pena corrisponde alia colpa, la sotfe2—Come membri della comunità renza colpisce l’uomo come un castigo. Ma tra la incsorabilc cslgenza dclla soddisfazlone eline2. Come membri della comunità. Il carcerato non è so­ vitabile castigo, Dio stesso ha interposto la sua misericor­ lamento una persona sîngola, ma anche un membro della dia nell’opera redcntricc del suo Figlio divino. In tai guiu società. Egli appartlcne a una famigüa, alla comunità so­ la giustizia riceve un’amplisslma soddisfazione e la mise­ ciale, professionale, civile, a uno Stato, a un popolo, a ricordia rende possibile un perdono savrabbondante. Taie una nazione, e finalmente alla Chiesa. Sorge quindi la è il senso delle parole di S. Giovanni: «Figliolini miei, vi questione: Possono e debbono i capi dell’assistcnza ai car­ scrivo queste cose, affinchè non pecchiatc. Ma se akuno cerati tentare ed escrcltarc un inüusso sui mutul rapporti ha peccato, abbiamo un awocato presso il Padre, Gesù fra i detcnutl e quelle diverse comunità? Cristo giusto. Egli è propiziazionc per 1 nostri peccati, nè In principio, la risposta deve essere affennativa, in quan­ solo per i nostri, ma anche per quelli di tutto 11 mondo»lf. to essa intéressa la comunità e il carcerato. Anche se que­ Ecco ciô che il Signore insegna, quando scende in mezzo sto, per il momento, non ha alcun contatto attivo con al­ agli uomini per prendere su di sè la loro colpa e il loro ca­ cuni dl quel gruppi>egli conserva tuttavla con essi almcno stigo. Vedetclo assidersi alla tavola del peccatori: «Il Figlio un vincolo giuridico o puramente sociale. Importa che tali dell’uomo è venu to a cercare c salvare ciô che era perdnattinenze si sviluppino In maniera costruttiva, e non into» u. Ascoltatc le sue parole al paralitico: «l tuoi peccati tralclno un maggior bene. Il vostro intervento puô dunque ti sono rimessi» lI, o quelle che rivolge a Simone, parian­ divenir necessario, spesso anche prima che la pena sia do della peccatrice che baciava e ungeva i suoi piedi: «Le interamente scontata, e agirà net riguardi del detenuto sono rimessi i molti suoi peccati, perché ha amato molto» . con la famigüa, col ceti professionali e sociali, in mezzo Quando il Signore morente s’indirizza al ladrone che, pen­ ai quail vlvrà dopo la sua libcrazione, e con le autorità a tito, expia la sua colpa, non lo fa discendere dalla croce cui sarà soltomesso. e non impedisce che gli vengano spezzatc le membra, ma Quanto aile attitudini concrete da prendere, la riflessiogli dice una parola di luce, di conforto e di fortezza: <0igi nc basata sui principi dclla ragione naturale, e anche più sa rai con me in paradiso»34. Ecco come il Signore intende suile massime c i sentiment! Ispirati dalla fede e dalla che voi aiutiate i carcerati; voi, facendo rivivere nei loro carità crisliana, vi daranno utili norme e vi permetteranno cuori la certezza di queste alte verità, direte loro Ic stesse di conscguire risultati positivi ncll’interesse della comunità parole, che llluminano, consolano e fortlficano: «La tua e del carcerato. sofferenza ti dà la purificazione, Il coraggio e la più grande speranza di arrivare felicemente alio scopo, aile porte del Queste norme, deitate dalla ragione umana, ma molto cielo, a cui non conduce la via spaziosa del peccato. Tu niù dalla fede cristiana, esigono: a) un sincero perdono; sarai con Dio in paradiso; basta che ti affidi a Lui e al d) credere al bene che si trova in altri; c) amare come ha 412 amato 11 Signore./ tuo Salvatore»./ a) Sincero perdono a) Innanzi tutto è necessario un sincero perdono, che le singole persone si accordcranno mutuamente, ma che la stessa società non negherà all’indivlduo. Non beneficiano torse tutti del perdono dl Dio, che a tutti ha insegnato a pregarc: «Rïmettl a noi i nostri debitl, come noi li rimcttlamo al nostri debitori»? *. Avvertito dal divino Insegnamento, l’Apostolo Paolo, come sl era mostralo Inflessibile nell’eslgcre una Severn condanna contro il travlato di Corinto, cosl tu pronto a sollecltare per lui, pen­ tito, Il generoso perdono: «Ora basta —egli scrisse ni cristiani di quella Chiesa— a quel tale questa riprensïone □vuta dal piu, sicché è mcgllo chc voi ora Invecc gli usiatc Indulgenza e lo consollate, affinchè esso non nbbia per dlsgrazla ad essere assorblto da occessi va trlstezza» ·. Credere al bene in altri b) In seconde luogo occorre credere al bene che si trova in altri e aver tiducla In lui. La dltfldcnza Inaridlscc ogni seme dl bontà e, Innalzando quasi un muro dl cupa segregazionc tra 11 vostro cuorc e 11 suo, Impedisce lo stabliirsi di rapporti amlchevoll. La vostra opera dl asslstenza sia simile a quella di Dio, che conoscc 1 doni dl natura e dl grazla da lui elargiti ad ognl uomo, e fonda su di essi la azlone. Quando 11 figltuol prodigo tornô n lui, H padre non voile riccverlo corne un servo, ma corne un (Iglio di casa, nonostante lo sdegno e il lamento del fratcllo maggiore 7. Conclusione Possa la Nostra csortazlonc farvi comprenderc meglio U bellezza del vostro lavoro e Indurvi ad amarlo più profondamente, affinchè possiate adempirlo con incessante e non mai stanco fervore. Come pegno delle grazie divine che Invochlamo su di voi e sui vostri protetti, v’impartlamo di cuore la Nostra paterna Apostolica Benedlzione. ’· Luc. 5. 20. ” Lee. 7, 47. 26G2 1957 MAI 28.-SC S. OFFICII, INDULTUM. PART.· b) • Mattw 15, >S-4o «Maîtk. 6, t2. «Ccr. a,6-7. ’Cir. Luc. 15, 22 ♦·, Luc. 23. 43. Facultas PENES datur acatholice TRIBUNAL baptizato ECCLESIASTICUM accusandi NULLITATKM SUI MATRIMONII Fath(ra baptized nonCalholic, humbly prostrate nt the feet of Your Holiness, r to the raciat har,haenth,C baK’d 1n"he UnionW Church tn Mena, Arkansas, o^Decembc? 10?^, ί"8 3623 3624 1937 Il X 1-2 vtrend I. K. Mourton. This document gives the date of her birth as December 7, 1930. We were unable to obtain a ci­ vil birth certificate, bacause the records were not kept in that State In those years, but we have the testimony of her brother, six years older, verifying this date, and of a ristcr, four years older, verifying this date, and of a sis­ ter, (our years older, stating that Naomi was born on December*?, 1929. Her father is dead, and her mother is bitterly antl-Catholic and will not co-operate. The marriage certificate shows that on January 6, 1943» Naomi married Frank before John T. Webb, a minister· She was, therefore, only 12 years and one month old at this time according to the date of birth given on hcr baptismal certificate, or 13 years and one month old, ac­ cording to the testimony of’her sister. The reason for requesting the permission is that so much time has already been consumed in trying to prove the Invalidity of this marriage on the grounds of ligamen, and bccause’of the great delay and expense that would be encountered if this cause were to be tried according to the usual norms of Canon Law. Naomi is very anxious to have her present civil law ma­ rriage with a Catholic man rectified so that she can enter the Church. Accordingly, I respectfully recommend the petition of Naomi and add my plea to hers, that she be permitted to act as plaintiff according to Canon 1990. Ex Aedibus S. Officii, die 28 mrdl 1957 Rescr.—Ecxme ac Retnfie Domine, Litteris dic 10 mail a. d. datis, Excellentia Tua Revma postulavit pro acatho­ lica Naomi facultatem standi in iudicio coram tribunali ecdesiastlco ad accusandum nullitatis matrimonium ab ea contractum cum Francisco anno 1943. Ad rem notum facio hanc Supremam S. Congregationem concessisse gratiam qua oratrix, etsi acatholica, accusare valeat matrimonium de quo supra apud tribunal eccle­ siasticum. Hanc occasionem nactus, impensos aestimationis meae sensus Tibi pando permanens Excellentiae Tuae Revmae addictissimus.—Card. Pizzardo. • Ordiairio Ttaaoneati, Prot. N. 1279m/57: Jurist 17 (1957) 449-45. 2G63 1957 IUN l.-SC RITUUM, DECR. AAS 49 (1957) 425-426 URBIS ET ORBIS De tabernaculo ad ss. eucharistiam CAUTE CUSTODIENDO • Cfr. .< .< S., voL XXXXVIH, jxix. ;n ». (LE 25991· 2. Tabernaculum adeo firmiter cum altari conlungatur, ut inamovi/bile fiat. Regulariter in altari maiore collo- 426 cetur, nisi aliud venerationi et cultui tanti sacramenti com­ modius et decentius videatur, id quod ordinarie contingit in ecclesiis cathedralibus, collegiatis aut conventualibus, in quibus functiones chorales peragi solent; vel aliquando in maioribus sanctuariis, ne propter peculiarem fidelium devotionem erga obiectum veneratum, summus latriae cul­ tus Ssmo Sacramento debitus obnubiletur. 3. In altari ubi Ssma Eucharistia asservatur, habitualiter Sacrificium Missae celebrandum est. 4. In ecclesiis, ubi unicum exstat altare, hoc nequit ita aedificari, ut sacerdos celebret populum versus; sed super ipsum altare, in medio, poni debet tabernaculum ad asservandam Ssmam Eucharistiam, ad normam legum 11turgicarum constructum, forma et mensura tanto Sacra­ mento omnino dignum. 5. Tabernaculum sit undequaque solide clausum, ct adeo in omni sua parte securum, ut quodvis profanationis periculum arceatur. 6. Tabernaculum, tempore quo sacrae species in ipso asservantur, conopaeo sit coopertum ac, iuxta ecclesiae antiquam traditionem, lumen perenne ante ipsum ardeat. 7.Tabernaculum, quoad formam, stilo altaris et ec­ clesiae conveniat; ab illis in usu hucusque receptis haud nimis discrepet; non reducatur ad speciem simplicis caj>sae, sed verum habitaculum Dei cum hominibus quodam­ modo repraesentet; non ornetur symbolis vel figuris inusi­ tatis, vel quae fidelium admirationem moveant, vel erro­ nee interpretari possint, vel quae relationem ad Ssriium Sacramentum non habeant. 8. Districte vetantur tabernacula eucharistica extra ip­ sum altare posita, ex. gr. in pariete, aut ad latus, vel retro altare, aut in aediculis seu columnis ab altare sepa­ ratis. 9. Contraria consuetudo, sive quoad modum Eucha­ ristiam asservandi, sive quoad formam tabernaculi, prae­ sumi nequit, nisi agatur de consuetudine centenaria vel immemorabili (cf. Can. 62, § 2), uti ex gr. in casu quorundam tabernaculorum ad modum turris vel aediculae aedificatorum. Mae tamen formae reproduci nequeunt. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Romae, 1 Iunii 1957.—C. Card. Cîcognani, Praefectus. A. Carinci, Archiep. Seleuc., a Secretis. Adn. a. b in EL 71 (1957) 442-445; D. BALDONI in ME 83 (1953) 33; S. MATTEI in Apoll. 31 (1&53) 76-79; L. RENWART in NrT 63 (1357) 858-884. asservandam Sanctissimam Eucharistiam maximo cum decore asser­ vare sedula ac vigilanti cura semper studuit sancta Mater Ecclesia. Haec tamen sollicitudo diversimode per saecula in rem deducta est. Exinde percrebrescens in dies Eucha­ ristica fidelium pietas, locum, ubi Dominicum asservatur Corpus, florescentis Christianae vitae centrum effecit. Ad praecavendos vero abusus, ct ut omnia secundum ordinem fierent, nonnulla documenta, decreta aut leges competens Auctoritas pluries emanavit, quibus locus, for­ ma, usus Eucharistiae asservandae determinarentur. Quae omnia Codex Iuris Canonici ita colligit et exprimit: Can. 1263, § 2: «Sanctissima Eucharistia custodiatur in praccellentlsslmo ac nobilissimo Ecclesiae loco, ac proinde regulariter In altari maiore». Can. 1269, § 1: «Sanctissima Eucharistia servari debet In tabernaculo inamovibili in media parte altaris posito». Novissime autem, Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa XII, in sermone ad eos qui Congressui Internatio­ nal! liturgiae pastoralis Assist! interfuerunt, die 22 Sep­ tembris an. 1956 habito l, potiora quaedam capita circa doctrinam et praxim Ecclesiae de rcali praesentia Christi Domini In tabernaculo lucide exposuit, modernos quosdam errores reppuilt, et pietatis exercitia erga Eucarislicum Sacramentum In tabernaculis asservatum, iuxta probatam Ecclesiae traditionem summopere commendavit. His prae oculis habitis. Sacra hacc Rituum Congregatio, vi facultatum sibi a Ssrtio D. N. Pio divina Providentia Papa XII tributarum, haec decrevit: 1. Normae a Codice Iuris Canonici circa Ss. Euchari­ stiam asservandam statutae (Cann. 1268, Γ5? ligioseque servandae sunt; nec omittant locorum Ordinari de hac rc sedulo Invigilare. 31525 n. 2003-2664 SACRA CONGREGATIO RITUUM - PIUS XII 2664 1957 IUN 2.-PIUS XII, MOT. PROP. AAS 49 (1957) 433-600 Litterae Apostolicae Motu Proprio datae ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Archieptscopos, Episcopos, ceterasgue locorum Hicrarchas Ecclesiarum Orientalium, pacem et com­ munionem cum Apostolica Sede habentes: CODEX IURIS CANONICI ORIENTALIS De Ritibus Orientalibus, De Personis pro Eccle­ siis Orientalibus J Sii IsB PIUS PP. XII Cleri sanctitati, christifidelium aedificationi totiusque Ecclesiae emolumento ac decori nemo est qui ignoret quantum conferat libens ac studiosa ecclesiasticae et cle­ ricalis disciplinae observatio, prouti iam Occumcnlca Tridentina Synodus, constantem hac de re Ecclesiae senten­ tiam exprimens luculenter perdocuit: «Nihil est, quod alios magis ad pietatem et Del cultum assidue instruat, quam eorum vita et exemplum, qui se divino ministerio dedica­ runt: eum enim a rebus saeculi in altiorvm sublati locum consplciantur. in cos, tamquam in speculum, reliqui ocu* los coniiciunt, ex iisque sument, quod imitentur. Quaprop­ ter sic decet omnino clericos, in sortem Domini vocatos, vitam moresque suos omnes componere, ut habitu, gestu, incessu, sermone aliisque omnibus rebus nil, nisi grave, moderatum ac religione plenum, prae sc fenint; levia etiam delicta quae in ipsis maxima essent, effugiant; ut eorum actiones cunctis afferant venerationem» l. At. vertentibus sarculis, evenit ut in Ecclesiis Orienta• XXII. rrl., eap. f. · Utt Apost CrrMtf <2Lx4a/, M »te Frvpr» 3626 η. 2664 PIUS XII, DE KITIBIS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI libus disciplina cicri, deficiens aliquando aut incerta, prac434 sentibus temporibus impar prorsus exstiterit./ Norunt omnes Synodos, sive Oecumenicas, sive particu­ lares alias passim ab Ecclesiis celebratas, haud omisisse idoneas ct opportunas praescriptiones dc muneribus ac privilegiis sacrorum Antistitum cetcrorumque clericorum tradere ad eorum vitam regendam moresque continendos aut corrigendos, si quando abusus irrepserint. Illae autem praescriptiones cum nec completae nec cer­ tae, nedum in unum corpus apte digestae essent, neque clericis ad propriam vitam et actuositatem dirigendam, neque Episcopis ad suos greges gubernandos satis auxilii erant. Quod incommodum aegre iam omnes cleri ordines ferebant, quippe qui sua officia ct munera liquide ac certe cognoscere optarent, idque sive ad sui spiritus profectum ct animi tranquillitatem sive in commune Ecclesiae bonum. Ceterum, quamquam nonnullae Synodi aliquid laudabili­ ter lentarunt ut propriae communitatis studiis In hac rc satis facerent, desiderabatur quotidie magis ab Orienta­ libus Ecclesiis unum ac commune corpus legum ecclesiasti­ carum, integrum, certum, hodiernis rerum temporumque adiunctis accommodatum atque universale; quod veluti integra certaque ratio disciplinae et auxilium efficax san­ ctitatis omnibus foret, slmulque novum ac praeclarum vin­ culum coniunctlonis inter Orientales omnes Ecclesias con­ stitueret: quod sane inceptum nonnisi ab una suprema et universali Romani Pontificis auctoritate eiusque aposto­ lica sollicitudine efficienter ct promoveri et sanciri poterat. Hoc legum corpore edito aliquando et cum Codice Iuris Canonici conlato, magna profecto eluxisset similitudo ac vel etiam aequalitas canonum atque Institutorum pro uni­ versa Catholica Ecclesia, quae omni tempore ct loco, dum legitimos populorum mores et consuetudines servat, simul, providis datis legibus materna sollicitudine contendit ut vividiorem fidem, actuosiorem caritatem fortiusque fide­ lium cum legitimis sacris Pastoribus omniumque cum Christi Vicario, Romano Pontifice, unionis vinculum effi­ ciat ad maiorem Servatoris Christi gloriam in eiusque mystici Corporis aedificationem. Consuluimus iam Apostolicis ad hoc datis Litteris disci­ plinae quae ad matrimonii Sacramentum ’, ad ecclesiasti­ ca tribunalia’, ad religiosum statum ct bona temporalia4 spectat; nunc vero tempus esse duximus indulgendi crebris supplicationibus Nobis allatis a sacris orientalibus Anti­ stitibus atque a Sacra Congregatione pro Ecclesia Orien435 tali,/ cuius quidem opus ac ministerium haud panis diffi­ cultatibus ob incertam disciplinam detinebatur, ut etiam leges de cleri disciplina publicaremus. Nos igitur attente et cogitate omnibus in Domino per­ pensis, motu proprio, certa scientia ac dc Apostolicae ple­ nitudine potestatis statuimus ac decrevimus canones ad cleri disciplinam spectantes promulgari quos Pontificium Consilium Orientalium Ecclesiarum Codici Canonico confi­ dendo paravit. Qui canones sacris Pastoribus munera et officia, sub Romani Pontificis suprema ct plena iurisdictionis pote­ state exercenda, indicant vel definiunt slmulque adhortan­ tur ct luvant ut Ipsi, Integritate vitae, revera «sal terrac ct lux mundi» evadant sintque sui gregis forma et salus. Memoratu vero dignum prae ceteris videtur patriarchale Institutum, quippe quod orientalis ecclesiasticae ordina­ tionis veluti praecipua nota sit. Proprii talis Instituti ca­ nones, Christianae venerandae antiquitatis vestigia prae se ferentes, munera, lura et privilegia lustasque attribu­ tiones recensent. Animadvertatur praeterea canones nonnullos quos prae­ sentes Nostrae Litterae habent, in praecedentibus lam Apostolicis Litteris 5 ob evidentem necessitatem promul­ gatos inveniri, rubricae cui inserebantur accommodatos, qui quidem canones nunc proprio loco atque in propria ac na­ tiva vl hic referuntur atque a Nobis confirmantur. Visum est praeterea hisce canonibus de ritibus orienta­ libus ct de ecclesiastica hlcrarchla tractantibus, canones quoque adi Icere, ab eodem Pontificio Consilio paratos, qui ad laIcos eorumque in finem sanctitatis et aeternae salutis consociationes spectant. Cum vera canones dc status religiosi disciplina a Nobis lam promulgati existant universa hunc de Personis cano­ nica disciplina per has Litteras absolvitur. Canones autem, quos Nos Apostolica auctoritate com· 436 probamus, hl sunt, qui sequuntur./ dita*. it frbr tuo (LE wiq]. · Litt. Apost. ScttûütUifiom Xaj/ram. Motu Pmpno dsiae, 6 Un. 1950 (LE xo>S|. · Litt. Apott. Pailçwam .4 pcri-Uù-u I.UUru. Motn Proprtn datae. o fcbr. 195a (LE 1163). · Cfr. ex. gr. Ult. AwhL .Vxirow, Motu Prwpno datae, 6 ian 1950, ea». S-13, »6-91 (LE w>8|. 3627 1937 UN 2 TITULUS I DE RITIBUS ORIENTALIBUS Can. 1—§ 1. Orientales ritus, quorum augusta anti­ quitas ct praeclaro est ornamento Ecclesiae omni et fidei catholicae divinam unitatem affirmat, religiose serventer. § 2. Patriarchae, Archiepiscopi cetcrisque Hiérarchie studiosissime curent fidelem custodiam ct accuratam ob­ servationem sui ritus, neque ullam In ritum mutationem induci permittant aut tolerent. § 3. Clerici et religiosi omnes, ne quid clericis vel fide­ libus diversi ritus suggerere aut suadere audeant quoi eorum ritus laudabilium institutorum contemptum m imminutionem inducere possit. Can. 2—§ 1. Sacrorum ministrorum suum unusquiv que accurate servet ritum in celebratione divinae Lilorgiae, in admini st ratione sacramentorum aliorumquc sacro­ rum actione, idque etsi fideles diversi ritus sub administratlone habeat./ ~ § 2. Ubi plures sunt ritus, suadeatur fidelibus ut pro­ prii ritus ecclesias crebro, diebus praesertim dominicis et festis, adeant, ibique divinis adesse officiis non praeter­ mittant. Can. 3—Caveant sacri ministri, ne ritus diversitas ob­ stet quominus unitatem servent spiritus in vinculo pads. Can. 4—Locorum Hierarchae in eodem territorio Iarlsdlctionem obtinentes, collatis consiliis, unitatem actio­ nis inter diversi ritus clericos foveant, ct, viribus unitis, communia adiuvent opera, ad bonum religionis expeditius promovendum et cleri disciplinam efficacius tuendam. Can. 5—Clerici et religiosi, exempti quoque, operam navantes in locis ubi ritus a proprio diversus unicus est vel ita fidelium numero praevalens ut communi aestima­ tione unicus censeatur, a loci Hierarcha huius ritus in iis quae sacrum ministerium respiciunt, pendent, eique plene subjiciuntur. Can. θ—5 1. Inter varios ritus ad illum quis pertinet, cuius caeremoniis legitime baptizatus fulL § 2. Si baptismus a ritus diversi ministro vel ob gra- i Cm. i I 1.—Innocentius III, (in Syn. Lateracen. IV), a. 11x5. 07. IV. Graeroi»; litt. Initr fvaiuor, 2 atu;. 1206: «Porfiditfi S. Do IX. litt^rra pax, a. 1053: *Ul mim»; Innocentius IV, ep. Cw· /e Jz cetera 27 aux. 1247; ep. Sub caihohcax, 6 mart, is54. Prooen; III, instr. ZrfuJ esi Mediale, 9 oct- 1278; Leo X. litt. ap. haepiw wjcy i8 mail isiv, Paulus III, litt. ap. Dudum, 23 dec- «5JT. Pfai IV, cowl Rowut Panlifcx, 16 febr. 1564. 5 V; Clemens VIII, const. 23 dec. 1595, I xo; Paulus V. const Sold xo dec. 1615. I J Benedictus XIV, ep. encycl. Demandatam, 24 dec. X743. I ï «P· AUatac run/, 26 iuL 1735. H 3. 3*5 pius VI· UlL en£îcl «ifar I cGmmvnwfiù, 24 rani 17S7; Pius IX, htL In 6 un. I J litt. ap Ecclesiam Ckriiti. 26 nov. 1853: aUocut. In Apntclicae Sdû, 19 do. 1853; const. Ramxni pontifie**. 6 ian. x86x; ep. Non BW rrarww. 3« Hr 187ος Leo XIII, litt. ap. Praeclara, 20 ίαη. 1894. U- T, ÜtL ap. Οηζχίώχ*. 30 nov. 1894. p.ooem.—Syn. Armen., a. 19x1, 613; Syn. Alexandria. rum. a. 1898. sect. II, cap. I, art- x. 8; Syn. Leopold Rathencnn, a 1891. lit. IV, 2; Syn. Sciarfcn. Syrorum, a. x838, cap. Ill, art. I. 5 2.—Paulus V, const- Fraternitatis tuae, 24 febr. 16x0, || 2. 5 Benedictus XIII, litt. ap. Quamquam tcllecitudini, 13 aug. 17395 Bene&ta XIV, ep. encycl. Demandatam, 24 dec. 1743. I 3: S. C. de Prop. Fide.okt : apr. x66q, II; decr. 15 mart. X739*. (Pro-Negotiis Ritus Orientals.', decr. x8 aug X913, art. 3 el x? aug. 1914. art. 3; S. C. pro EccL Orient, dccr. t mart. 1929, art. 3; decr. 24 mail X930, art. 3. - Syn. Anrza., a. 19x1,6x1; Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 1898. sect. II, cap. I, art. I, y, Syn. Libanea. Maroni tarum, a. 1736» pars I. cap. III. 5; pars II, cap. I, 2. J 3.-—S. C. de Prop. Fide (C. G.), 10 mart. 1760. - Syn. Annen.. a 1 *Cam ? I i.—S. C. S. Off., 14 iun. 2843; decr. 6 sept. x86j; S. C de Pwp Fide (Reculae pro sacerdotibus coptis). 25 mart X79°. η· VIII; (C GJ, i : dec. xSjS. n. 17-19: dccr. 6 oct. 1863, C, a; decr. 6 oct- 1863, B, r, (C GJ. 30 apr. 1866, n. 3. - Syn. Armen., a. 19x1, 613. 619, 6205 Syn. Akundnn Coptorum, a. 1898, sect. II, cap. I. art. V, XI, ΧΙΙΓ; Syn. Sdarf®. Syrerœ. a. 1SA8, cap. Ill, art. IX, x, 2, 6. Can. 2 5 2.—S. C. de Prop. Fide. 4 mail 1705; instr, (ad Del Ap AeRyj<£L 30 apr. 2862. - Syn. Sciarfcn. Syrorum, x 1883. cap. XII, 4. Can. 3.—Pius. VI, Utt encycl. CaUo/uaz CowmuniowM, 24 maii 1787. S. C. de Prop. File, instr, (ad Ep. Latinum Babykmr.n.), 23 sept xySy •Frortuj». - Syn. Ixopollcn. Ruthenorum, a. xSçr, tit. IX. cap II, li. Can. 4.—Syn. prov. AJba-tulien. ct Fa^arasicn. Rumcnocum, a. X900» Ut. II. cap I. J 5. Can. 5.—Benedictus XIV, ep. cncycL DcmandaUm, 24 dec. 1743, I instr. Itrnborf, 4 maii 1745, I xd; Leo XIII, litt. ap. 30 nov. 1894, proocm.; S. C. de Prop Fide, instr, (ad Ep. Latmum Babjrtencn.), 23 sepL 1783: «Cum vero·; m*lr. (ad Del. Ap. Aegypti), 30 apc. JSfa. ad 4. a; dccr. 12 sept. 1896. Can. 6.—Benedictus XIV, const. Etu pailoraHs, 26 maii 1742, | II.a. XL i \ III, η. VU, VIII, X; ep. encycL Dmandaiam, 24 dec. X743, I t8; ccest Profcijfji, mart 17465 S. Pius X, const. Tradiia ab 14 sept 1911. η- VI; S. C. de Prop. Fi.le, instr, (pro Graeco-Melchit.), 15 febr. X74X decr. 6 ocl x .63. C, a; ep. (apr· Wi α· ·· · 5· 362S ■ PIUS XIL DE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI 1957 UN 2 vein necessitatem cum sacerdos proprii ritus Paesto esse ron potuit, vel ob aliam iustnm causam de licentia proprii Htatrchie, vel ob fraudem collatus fuit, ita baptizatus illi ritui adseriptus habeatur cuius caeremoniis baptizari debuit./ Ouj^ 7—Xemo quemvis fidelem, ad alium ritum assu­ mendum, ullo modo inducere praesumat. Can. 8—$ L Nemo potest sine licentia Sedis Aposto­ licae ad alium ritum valide transire, aut, post legitimum tnmitum, ad pristinum reverti. j 1 Inter causas, ob quas solet concedi transitus ad alium ritum, eminet reditus nd ritum maiorum. □n. 9—Integrum est mulieri diversi ritus, ad ritum viri, in matrimonio ineundo vel eo durante, transire; ma­ trimonio autem soluto, libere potest proprium ritum re­ sumere. Can. 10—Si ad alium ritum legitime transeat pater aut, in mixto matrimonio, mater catholica, filii impuberes, 4J9 ad eundem ritum, ipso iure, transeunt./ Can. 11—f L Baptizati acatholici ritus orientalis, qui in catholicam Ecclesiam admittuntur, ritum quem malue­ rint amplecti possunt; optandum tamen ut ritum pro­ prium retineant J 2. Clericus qui potestate delegata baptizatum a catho­ licum ritus orientalis in aliquem Ecclesiae catholicae ritum, a suo diversum, receperit, Hierarcham ritus as­ sumpti certiorem faciat. Expedit etiam ut, antequam eum recipiat, praeditum Hierarcham consulat. Can. 12—Infidelis catholicam amplectens fidem libere potest ritum eligere. Can. 13—§ 1. Nisi Sedis Apostolicae rescriptum ali­ ter ferat, transitus ad alium ritum vim habet a momento declarationis factae coram ritus novi proprio Hierarcha vel parocho aut sacerdote ab alterutro delegato ct duobus testibus, excepto transitu qui, praemissa mulieris scripta declaratione, iit in matrimonio ineundo. J 2. Haec declaratio sine mora in libro baptizatorum signanda est et a parocho novi ritus significanda parocho apud quem baptismus illius qui ritum mutavit, ad nor­ mam canonum, adnotandus est, ut in libro baptizatorum de ntus mutatione mentio fiat, et, si agatur de ulteriore transitu, etiam parocho ritus medio tempore assumpti. &η- H—Fideles ritus orientalis, Hlerarchae vel p.irorïlUS subiecti, proprio ritui permanent Qm. 15—Praescriptis can. 1 § 2, 4, 5, 7, 10, 11 § 2, 13 tenentur clerici et fideles cuiusvis ritus, latinis haud «IO exclusis./ TITULUS II DE PERSONIS PHYSICIS ET MORALIBUS Caput I—Dc personis physicis Can. 16—§ 1. Baptismate homo constituitur in Ec­ clesia Christi persona. Cia. 7—Benedictus XIV, ep. encycl. Demandatam, 24 dec. 1743, H 12 et ΐχ coast. Praedaris, 18 mart. 1746; ep. cncycL Allatae sunt, 26 iul. 1755, J «; Leo XIII, litt- ap. Orientalism, 30 nov. 1894, η. I; S. C. de Prop. Fide, ht iM, n. 2 ad II; 27 maii 1627. n. 17; Instr, (pro Graeco-Mekhit), tj febr. 1746; decr. 6 oct 1863, A, c. - Syn. Armen., a. 1922, 617. Cix 1—Nlcobui V, const. Pertinit, 6 sept. 1448; Benedictus XIV, const Etripadaraîù, 26 mail 1742, I II, η. XIII, XIV, § VII, η. XXIV, XXV; ceejt Prtedans, x8 mart 1746; ep. encycl. Allatae sunt, 26 iuL 1753, f a, 22; Gregorius XVI, ep. encycl. Inter gravissimas, 3 febr. 1832, f 7; Pius IX, HtL ap. CM inscrutabili, 3 iuL 1848, f 4; S. Pius X, const Tradita ab 14 sept. 1912; S. C. S. Off., 3 aug. 1639; S, C. de Prop. Fide, 30 nov. tbv% 7 iun. 2639. n. 7; (C. G.), 2 apr. 1669, η-1; instr, (pro Graeco-Mdchit), 15 febr. 2746; (C. G.J. 8 mart 175T, (C. G.), 12 mart. I759Î dccr. 20 nov. 1S3S; Htt 17 sept. 2842; decr. 6 oct. 1863, A, a, C, d; instr, (ad Del. Ap. Mevop>tra*»). 15 iuL 1876; decr. 1 maii 2897, st 2; ep., 25 inn. 29x2. · Syn. Arora., a. 2921, 627, 627: Syn. Alexandrin. Copiorum, a. 2898, sect Π, op. I,art. V, XIX; Syn. Sdarfen. Syrorum, a. 1888, cap. Ill, art IX, 8,28-20. I E—S. C. de Prop. Fide, ep. (ad Ep. airdL Strigonien.), 27 apr. 2903, i 2.—Leo XIII, litt. ap Orientalism, 30 nov. 1894. nn. VII, .XL Cxi. 9.—Clemens VIII, inrtr. Sanctissimus, 32 au*. 2595. I ξ to»; Benedictus XIV, const Etn pastoralis, 26 ntaü 2742. i J HJ. η. I.X; Leo XIII, EtL ap Orientalism, 30 nov. 2894, η. VIII; S. C. S. OfU dccr. 20O7V. 2626; 23 febr. 2669; S. C de Prop. Fide (C. GJ. 12 mart. 1759-, «n, decr. 29 mail I7W (C. GJ. 25 iul xS*7, ad 2 fcr, Sya. Alexandrin. Coptorom. a_ 2898. «et II. cap. I, -rt. V. XXIII. Syn Soarfen. Syrorum. a. 2888, cap III. art. IX. 9. »°Qx 22.—S. C. de Prop. Rdc (C. GJ, 2 inn. 2885. ad 2. f I —Benedictus XIV. <·Ρ· ^ncyc1 ’*7/, l5 juL 1876.Syn. ScC de Prop Fide, instr, (ad Del. Ap. ζ. sect II, Amen., a. 2922. 627. 626; Syn**· IX.' «»· - - ■· - n. 2G«'· ----- -- - § 2. Persona in Ecclesia Christi omnibus Christianorum iuribus fruitur et officiis adstringitur, nisi, ad iura quod attinet, obstet obex ecclesiasticae communionis vinculum impediens, vel lata ab Ecclesia censura. Can. 17—§ 1. Persona quae duodevigesimum aetatis annum explevit, maior est, firmo iure particulari provec­ tiorem aetatem assignante; infra hanc aetatem, minor. § 2. Minor, si masculus, censetur pubes a decimo quar­ to, si femina, a duodecimo anno completo. § 3. 1.® Impubes, ante plenum septennium, dicitur in­ fans seu puer vel parvulus et censetur non sui compos; expleto autem septennio, usum rationis habere praesu­ mitur. ° 2. Infanti assimilantur quotquot usu rationis sunt habitu destituti. Can. 18—Persona maior plenum habet suorum iurium exercitium; minor in exercitio suorum iurium potestati parentum vel tutorum obnoxia manet, iis exceptis in qui­ bus ius minores a patria potestate exemptos habet./ 441 Can. 19—§ 1. Locus originis filii est ille in quo, cum filius natus est, domicilium, aut, in defectu domicilii, quasi-domicilium habebat pater vel, si filius sit illegiti­ mus non legitimatus aut postumus, mater. § 2. Si agatur de filio vagorum, locus originis est ipsemet nativitatis locus; si de exposito, est locus in quo in­ ventus est. Can. 20—§ 1. Domicilium acquiritur commoratione in aliqua paroecia aut quasi-paroecia, aut saltem in eparchia; quae commoratio vel coniuncta sit cum animo ibi perpe­ tuo manendi, si nihil inde avocet, vel sit protracta ad de­ cem annos completos. § 2. Quasi-domicilium acquiritur commoratione uti in § 1, quae vel coniuncta sit cum animo ibi manendi saltem per maiorem anni partem, si nihil inde avocet, vel sit reapse protracta ad maiorem anni partem. § 3. Domicilium vel quasi-domicilium in paroecia vel quasi-paroecia dicitur paroeciale; si autem habeatur tan­ tum in eparchia, non vero in paroecia vel quasi-paroecia, dicitur eparchiale. Can. 21—§ 1. Uxor a viro legitime non separata ne­ cessario retinet domicilium viri; proprium tamen quasidomicilium potest obtinere; legitime autem separata. In perpetuum vel ad tempus indefinitum, obtinere potest etiam domicilium, amisso domicilio viri. § 2. Minor habet domicilium illius cuius potestati sub­ jicitur; egressus infantia, potest proprium quasi-domici­ lium obtinere. § 3. Amens habet domicilium curatoris. Can. 22—§ 1. Nisi aliud iure caveatur, sive per do­ micilium sive per quasi-domicilium suum quisque paro­ chum et Hierarcham proprii ritus sortitur./ <42 § 2. Deficiente parocho pro fidelibus alicuius ritus, ho­ rum Hierarcha designet alius ritus parochum qui eorum curam suscipiat, postquam idem Hierarcha habuerit con­ sensum Hierarchae parochi designandi. § 3. Extra territorium proprii ritus, deficiente huius XIV. de poenitentia, c. 2; Eugeni» IV (ia Syn. Hw^tinJ. conjuet. Can. 22 ! 2.— PJU4 IX. allocut. Frvbe ncanht, j iul. 2848; Ιλ> ΧΙΠ, litL ap. Orientalism. 30 nov. XS94, n U; S. C de Prop FW<^ xS «u*. l8a?. Hit xx oct 2780; Instr, (ad Ep htinuni Babytocx-nJ. 33 sept x;8j »Pn*ms· et . Syn. Arnim . a roil, dal, ftsy, Syn Akxar.dna. Copsoran·. <. «ret !l. rap I. ari. V, IX; Syn. Ubaneo. Marcuitarora, i xM*. Π, cap I. · Syn. Sriarien. Syrorum, 4. iMS, r^p. ||fr I J.—Fra· IV, con·!. Kernan^ Pimtifee, 26 febr. I3«4. I II; F 4M IX 30» 3629 II. 2664 PIL’S XII. HE IMTIBU8 ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENT/VLI ritus Hierarcha, habendus est tamquam proprius, Hierar­ cha loci. Quodsi plures sint, ille habendus est tamquam proprius, quem designaverit Sedes Apostolica, firmo prae­ scripto can. 260, § 1, n. 2, d. § 4. Proprius vagi parochus vel Hierarcha est sui ritus parochus vel Hierarcha loci ubi vagus actu commoratur; deficiente parocho vel Hierarcha sui ritus, serventur nor­ mae in §§ 2, 3 statutae. § 5. Illorum quoque qui non habent nisi eparchiale domicilium vel quasi-domicilium, parochus proprius est parochus loci in quo actu commorantur. Can. 23—Domicilium et quasi-domicilium amittitur di­ scessione a loco cum animo non revertendi, salvo prae­ scripto can. 21. Can. 24—5 1. Consanguinitas computatur per lineas et gradus. § 2. In linea recta, tot sunt gradus quot personae, sti­ pite dempto. § 3. In linea obliqua, tot sunt gradus quot personae in utroque tractu, stipite dempto. Can. 25—§ 1. 1.® Affinitas ex digeneia oritur ex ma443 trimonio valido etsi non consummato./ 2. ° Viget inter altcrutrem coniugem et alterius con­ sanguineos; 3. ° Qua quis linea ct quo gradu, alterutrius coniugis est consanguineus, alterius est affinis. J 2. 1.® Iure particulari, affinitas cx digeneia de qua in § 1» η. 1, oritur etiam inter consanguineos viri ct con­ sanguineos mulieris; ° 2. Ita computatur ut tot sint gradus quot fert sum­ ma graduum consanguinitatis quibus uterque affinium di­ stat a coniugibus ex quorum matrimonio affinitas oritur· § 3. 1.· Iure particulari, affinitas praeterea oritur ex trigeneia seu cx duobus matrimoniis validis, etiam non consummatis, sl duae personae matrimonium contrahant: a) cum una eademque tertia persona, soluto matrimonio, una post alteram, aut b) cum duabus personis inter sc consanguineis; 2. ® Affinitatem cx trigeneia contrahunt alteruter coniux cum iis qui sunt, cx alio matrimonio, alterius coniu­ gis affines ex digeneia; 3. ® Haec affinitas, inter alterutrum coniugem ct al­ terius affines, ita computatur ut qui sunt cx alio matri­ monio affines viri ex digeneia, in eodem gradu sint uxoris affines ex trigeneia, et vice versa; 4. ® Quoties haec affinitas viget inter consanguineos quoque unius et affines alterius coniugis, ita computatur ut tot sint gradus quot fert summa graduum tum consan­ guinitatis tum affinitatis ex digeneia quibus uterque affi­ nium distat a coniugibus ex quorum matrimonio affinitas oritur. Can. 26—Personarum in Ecclesia aliae pertinent ad statum clericalem aliae ad laicalem. Tura clerici tum laicl possunt esse religiosi. Caput Π—Dc personis moralibus Can. 27—In Ecclesia, praeter personas physicas, sunt etiam personae morales, publica ecclesiastica auctoritate constitutae, quae distinguuntur In personas morales colle­ 444 giales et non collegiales./ Can. 28—§ 1. Catholica Ecclesia et Apostollca Sedes moralis personae rationem habent ex ipsa ordinatione di- vina; ceterae inferiores personae morales In Eccles la era sortiuntur vel ex ipso iuris praescripto vel cx speciali com­ petentis Superioris ecclesiastici concessione data per for­ male decretum ad finem religiosum vel caritatlvuoL § 2. Persona moralis collcgialis constitui non potest, nisi ex tribus saltem personis physicis. § 3. Personae morales sive collegiales sive non colle­ giales minoribus aequiparantur. Can. 29—} 1. Circa actus personarum moralium colle­ gial i um: 1. ® Nisi aliud expresse iure communi aut particulari statutum fuerit, id vim iuris habet, quod, demptis suffra­ giis nullis, placuerit parti absolute maiori eorum qui suf­ fragium ferunt, aut post duo inefficacia scrutinia, parti relative maiori In tertio scrutinio; quod si suffragia aequa­ lia fuerint, nost tertium scrutinium praeses sua auctoritate paritatem dirimere potest, aut, si agatur de electionibus et praeses sua auctoritate paritatem dirimere nolit, electus habeatur antiquior primum sacra ordinatione, dein prima professione, denique senior aetate; 2. ® Quod autem omnes, uti singulos, tangit, ab om­ nibus probari debet. § 2. Si de actibus personarum moralium non collegia Ilum agatur, serventur normac iuris communis et parti­ cularis, quae easdem personas respiciunt. Can. 30—§ 1. Persona moralis, natura sua, perpetui est; iure tamen exstinguitur si a legitima auctoritate sup­ primatur, vel si facto per centum annorum spatium esse desierit. § 2. Si vel unum ex personae moralis colleglalls mem­ bris supersit, ius omnium in illud recidit, salvo praescrip­ to $ 3. § 3. Persona collcgialis numero membrorum voce ac­ tiva fruentium destituta quae ad normam iuris ad actus exercendos requiruntur, speciali curae Superioris ecclesia­ stici saecularis vel religiosi subditur. Superior, nisi aliud iure communi aut particulari cautum sit, auditis,; ad nil- U; ditatem, membris voce activa fruentibus, actus collegiales supplere debet. Actus vero non collegiales ad quos alicuius collegii interventus, ad normam iuris communis vel parti­ cularis, ad validitatem requiritur, confirmatione eiusdem Superioris ad validitatem indigent. Can. 31—§ 1. 1.® Nisi aliud iure communi aut parti­ culari cautum fuerit, bona et iura personae collcgialis quae membris caret, ad modum patrimonii personae noncollegialis, illius Superioris ecclesiastici cura conservari, admi­ nistrari seu exerceri debent, cui in casu extinctiocis de ipsis statuere competit. Superior debet ad normam iuris fideli adimpletioni providere onerum quae illa bona gravant. ® 2. Adscript io membrorum huius personae, salvis normis iuris communis et particularis, ab illo Superiore ecclesiastico fieri potest ct, iuxta casus, debet, cui ipsius personae colleglalls immediata cura competit. Idipsum ser­ vetur si membra quae remanent, adscriptionls peragen­ dae, iure communi aut particulari, incapacia sint. § 2. 1.® Nominatio rectorum et administratorum per­ sonae non collcgialis, sl ad normam iuris communis vel particularis fieri nequeat, ad immediatum Superiorem ec­ clesiasticum devolvitur, 2.® Eidem Superiori ecclesiastico onus incumbit adminlstrationis ad normam § 1, donec Idoneum administra­ torem nominaverit. tit Vbi nitndaHli, j iul. 1848, | 3; Lro XIII, litt. ap. Orientalium, jo w. ita» π. IX: S, C. de Prop. Fide, litt. (ad Ep. Sirûtonxen.), x ocu i'/>7. n 23x09· · Syn. Anncn.. a. 1911, 6ai, 617; Syn. Alctoxvlrin. Cop­ ierait. a. 1698, sect II, cap. I, ait. V, X. Cui. 13.—D. 30, 1.10. Can. 24 5 x —Syn. Armen., a. 1911, 571. 3Λ Syn. Libanrn. Maroni urum, a. 17)6» p3M II, cap. XI, 8, IV; Syn. Sciarten. Syrorunx, a. 188S, cap. V, art. XV, ) d, n. 10. · D. 38, 10,9. I 2.—ImtiL, 3, 6, pr. x, 2, 7, D. 38, xo. 1; D. 38, xo. 9. 10 et xt. Can. 13 i x - Canoars ApwtoJorum, can. 19. · Syn. Axmrn., <. 1911, 371. 6·®ϊ Syn. LiUtnm. Maroni tarum. 1. 1736, pars II. cap. XI, B. V; Syn. prov. Α2>»·1·ι!>η rt Fuurwn. Runxnonan. a. 1872, tit. V, cap. VIII, 1, m) 1) y); a. 1882, Ut. IV, tert. I. cap. Π, $ I7. x) Ύ)'. Syn. Sciait : n. Syr.wm, ». tWM. cap. V, art. XV, a it.· D. 38, xo, 4, 3 et 8; 38, xo, 4 j; 10, 6'. 3®. 10. 7 cl 8; jS. lo, xo pr. Cxa. 23 I 2.—Syn. Frultm , a. 691, on 34. - Syn. prov. Alba-Iulxcn. et Fuxruia. RummiTxra, a. 1872, Ut. V, cap VIII, I. n. fi); a 1881, lit. IV, «BCt. I. cap. II, I 17. 3). Can. 26.—Syn. Trident, ΧΧ1Π, Mrfww, can. 4; S. Clemen* I. ep. Prvfist svfeUt. a 90-99 (?), ç. 40. Can. 27—I». 3. 4. t. pr ; 47. 22, 3. Can J* —ΡΉ* IX. ep enrycl. 8 drr 1864; Lro XIII, ep. 3631 1937 Il X 2 Caput ΓΠ—De lis quae sunt personis tam physicis quam moralibus communia Can. 32—§ 1. Actus, quos persona sive physica dve moralis ponit cx vi extrinsecus illata, cui ipsa resistere non possit, pro infectis habentur. § 2. Actus positi ex metu gravi ct iniuste incusso vel cx dolo, valent, nisi aliud iure caveatur, sed possunt ad normam canonum l, per iudicis sententiam rescindi, sive ad petitionem partis laesae sive ex officio. eacycl. bnmc-rtale Dri, x nov. 1885; rp. ap. Praeclara, 20 raa. 1S94; ep. encycL Soin cogitem. 29 ion. 1896. - D. 47, si, 4; 50, x6. 85. I !, x.·—S. C. de Prop. Fide, instr, (od Patr. rt Epp. GrxcoMekhltos), 29 cuii 1788. n. 19 in fine - Syn. Armen., a. X911, 231. · D 3. 4. } et 4; So, x. 19; 50, 17. 160 Con. 30 I x.-C. x, 55 (57). 3. 1 a- D- 3. 4. 7- 2; Basilic , 8, 2, 107. i nD 4’ 2' 3 et 4: C’ «S Basllle., xo. j, w. t D. 4, 2, 5- 6 rt T. 4. 2. pr. et i; 4, 2, tx. x; Biuhc., xo» 2. 3. 4. 9 q 6 ÙCA£Ve% Mota Pro’’rtoE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI Can. 33—Error actum irritum reddit, si versetur circa id quod constituit substantiam actus vel recidat in con­ dicionem sine qua non; secus actus valet, nisi aliud iure areatur; sed in contractibus error locum dare potest ac415 doni rescissoriae ad normam luris./ Cm. 34—Quodlibct damnum iniuria datum resarci endum est ob eo cuius dolo vel culpa illatum sit. Can. 35—} L Cum ius statuit Superiorem ad agen­ dam indigere consensu vel consilio aliquarum personarum: 1. · Si consensus exigatur, Superior nisi obtinuerit earundem consensum invalide agit; 2. · Si exigatur consilium tantum, per verba: cum consilio consultorum, vel auditis consultoribus, aliave simllü, non requiritur nd valide agendum nisi ut Superior illas personas audiat; quamvis autem nulla obligatione tefirtturad carum suffragium, etsi concors, accedendi, mul­ tum tamen, si plures audiendae sint personae, concordibus earundem suffragiis, deferat, nec ab iisdem, sine praeva­ lenti ratione, suo iudicio aestimanda, discedat; 3. · Sl requiratur consensus vel consilium non unius tantum vel alterius personae, sed plurium simul, eae per­ sonae legitime convocentur, servatis normis can. 404, §§ 3, Ide convocandis electoribus, ct mentem suam manifestent. i 1 Si convocandorum, quorum consensus requiritur, quis negligatur, Superior valide agit, sed ad neglecti in­ stantiam debet, probata praeteritione ct absentia, a com­ petenti Superiore vel ludlce actus irritus fieri, dummodo ad normam iuris constet recursum, saltem intra triduum ab habita notitia de conventu ad exquirendum consensum, fuisse transmissum. } 3. Superior pro sua prudentia ac negotiorum gravi­ tate potest personas dc quibus in § 1 adigere ad lusiurandum de secreto servando praestandum. } 4. Omnes personae quarum consensus vel consilium exouiritur, debent ea qua par est reverentia, fide ac sin­ ceritate sententiam suam aperire. Can. 36—Praescriptum can. 29, § 1, n. 1. de actibus personarum moralium collegialium, servetur etiam cum de suffragio de quo in can. 35, § 1, n. 3 tum de omni alio suf­ fragio a pluribus sive coniunctim sive disiunctlm ferendo. Can. 37—Circa praecedentiam inter varias personas seu physicas seu morales, salvis normis specialibus quae tra­ duntur suis in locis, serventur normae quae sequuntur: 1. · Qui alius personam gerit, ex eadem obtinet prae­ cedentiam; sed qui In Synodis aliisque similibus convcnW tibus procuratorio nomine in/tersunt, sedent, firmo iure particulari, post personas eiusdem gradus quae intersunt nomine proprio; 2. ® Cui est auctoritas in personas sive physicas sive morales, eidem Ius est praecedentiae supra illas; 3. ® Inter diversas personas ecclesiasticas quarum nulla habeat in alias auctoritatem: qui ad gradum potlor?m pertinent praecedunt Iis qui sunt Inferioris gradus; inter eiusdem gradus personas sed non eiusdem ordinis, qui altiorem ordinem tenet praecedit iis qui in Inferiore sunt positi; si denique ad eundem gradum pertineant cundemque ordinem habeant, praecedit qui prius est promo­ tus ad gradum; si eodem tempore promoti sint, antiquior sacra ordinatione, nisi ordinatione reccntior ordinatus fue­ rit a Romano Pontifice; et si eodem tempore ordinem re­ ceperint, senior aetate; 4. · In praecedentia diversitas ritus non attenditur; 5. ® Inter varias personas morales eiusdem speciei et gradus,illa praecedit quae est in pacifica quasi-possesslone »raecedentiae et, si cie hoc non constet, quae prius In oco, ubi quaestio oritur, erecta est; Inter sodales vero ali­ cuius collegii, ius praecedentiae determinetur cx propriis legitimis statutis; secus ex iure particulari, quo deficiente, ex praescripto iuris communis; ® Hierarchae est in sua eparchia staluere praece­ 6. dentiam inter suos subditos, ratione habita principiorum iuris communis, legitimarum cparchlae consuetudinum ct munerum iis commissorum; et omnes de praecedentia con­ travenias, etiam inter exemptos, quatenus ii col legi amer cum aliis procedant, componere in casibus urgentioribus, remoto omni recursu in suspensivo, sed sine prneluatcio iuris uniuscuiusque; f - Syn. .Vmco·. a- i?i*. 1·— V» fontCS âd Î.G. 2 e. e XV. litt. «p. de Prop F kir. 30 tnad 13 ml. :6ro, Ar=jea.. a. 19»». 62S. 3633 «Γ. no X. li S. C. E. ». ■ Srn. n. 2604 7.° Circa personas quae «ad Domum Summi Pontificis pertinent, praecedentia moderanda est secundum peculia­ ria privilegia, regulas et traditiones eiusdem Domus./ 448 TITULUS III DE CLERICIS IN GENERE Can. 38—§ 1. 1.® Qui divinis ministeriis, per sacrum ritum in propria disciplina receptum, mancipati sunt, cle­ rici dicuntur; 2.° Clerici ex divina institutione a laicis distin­ guuntur. § 2. Non sunt omnes in eodem gradu, sed inter cos ecclesiastica hierarchia est in qua alii aliis subordinantur. § 3. Ex divina institutione ecclesiastica hierarchia or­ dinis constat Episcopis, presbyteris et ministris; hierar­ chia itirisdiclionis constat pontificatu supremo et episco­ patu subordinato; ex Ecclesiae autem institutione alii quo­ que gradus accessere. Can. 39—Qui in ecclesiasticam hierarcbiam cooptantur, vel, cooptati, ad altiorem eiusdem hierarchiac gradum pro­ moventur, non ex populi vel potestatis saecularis consensu aut vocatione adlegunlur vel promoventur; sed in gradi­ bus potestatis ordinis constituuntur sacra ordinatione; in supremo pontificatu, Ipsomct iure divino, adimpleta con­ dicione legitimae electionis ciusdemque acceptationis; in reliquis gradibus jurisdictionis, canonica missione. Can. 40—In iis ritibus in quibus admittuntur clerici ad subdiaconatum et ad maiores ordines non ascensuri, iidem clerici reguntur tantum iure particulari./ 449 Can 41—§ 1. l.o Patriarcha titulo praclatitio, honoris causa, condecorare potest, firmo can. 260, § 1, n. 3, presby­ teros sui ritus virtute et doctrina praestantes, qui tamen suis insignibus et privilegiis uti non possunt extra patriarchatus, nisi aut Patriarcham comitentur vel eiusdem per­ sonam sustineant in Synodis allisve sollemnitatibus, aut consensum Hierarchae'loci obtinuerint; 2.° Haec potestas competit Episcopis quoque pro suo cuiusque territorio ad normam η. 1, firmo praescripto § 2, e iure particulari quo hacc potestas, etiam quod attinet ad clericos saeculares, Patriarchae reservetur. § 2. Religiosi extra proprias domos officia exercentes augeri non possunt titulis sui ritus dignitatum nisi Pa­ triarcha, audito Superiore, consensum dederit. Cessante officio, cessat, nisi aliter ferant liturglcae leges, ctiam dignitatis titulus. § 3. Circa privilegia et insignia quae titulis dc quibus in § 1 adnexa sunt, servetur ius particulare. Can. 42—§ 1. Patriarcha et Episcopi, ad normam can. 41, titulo praelatltio, honoris causa, condecorare pos7.·—Benedictus XIV, const. Elsi pasteraiit, 26 miii 1741, f IX. n XVII; S. C. de Prop. Fide, litt. xj lun. 1S67. Can. 38 J i, 3.·—Syn_ Trident., sess XXIII, can. 4; S. Ge­ mens I, ep. PrapUr JuhLlX. O. 90-99 (?). C- 4?· f 3.—Syn. Trident, sess. XXIII. da crJi.iz, can. 2. 4, 6» 7. i y—Syn. Trident, sess. XXIII. da crime, c. t, 4. con. 6, F. Syn. Vatican., sess. IV; S. Clemens UtL Profùr rwtau, JL QO-99 (?): acta», c. 4ος Professio fidei (ia Syn Lurdinro. II) a Micbaele PaUeoîcç-j Gregorio X obbu. a. 1374: BenedictusXII, a. 1341. Γ-^'Ρ ®4 S·, Anwxxxum. damn4 Euçeniu* IV’ (in Syn. Florentin.*, const EoAandur toaii, 6 r-t 1439» § B; Grrcoeius XIII, coniL a 157% Profero Odei Graec» praescr.; Benedictus XIVe, const Eui fiutcralu, :6 mali x?43. I t. ο VI; ep. A’ufcr ad nas, t6 mart. 1743. P^fnoia fidti Afrondu fr*wcr..· Pita IX. ep. encycl. A wumfûsimMl, 8 apr :36r, htt. ap. 12 luL tS?7.‘ Leo XIII, ep encycl Saht cognùum, so ίαη. iBçô; S Pros X. litt. encycl PatcmJi, 8 sept. xoo7. - Syn. Sciarfen. Syreeun*. a. :8M, cap. VII, art- I. Dr gradibus pratLztaru c Lirai Larrm totatam. Can. 39.—Srn. Constontinopoliun. IV. «69. actio X, can. ti; Syn Trident., sess XXIII, da o?dw. c. 4. can. r. S. Pnn X. Utt. eocycL Poacandi, 8 sept. 1907. · S. Torosius CP., ep. epGcopis Sicilte. Can. 40. —Syn. Ubonm. Moroni Uruxn, a. >736, pars III. cap. I, 3- Syn. Sciarfen. Svrorunj. a. 1383. cap. VI, art. I, X. Can. ar.—S. C. pro Eccl Orient.. 10 ion 1919. - Syn. Arroen , a. ton, tit. II, cap. IX. Dt Cbcrrpiser*pis; cap XII, Dr Hartantos fmwentar, riHu rf mUrofis,· Syn. Alexandrin. Ccptorum. a. II. cap HI, art VII, h.7. f 5. 3. IX: net. HL cap. IV, art. HI. Dr .4rvlduiv*j. Syn. Libon* n. Maronitorura, a. 173A. pan II, cap XIV, 4J-4S ct 48; par* III, cap. HL 1. ΪΙ-ΙΠ et 4: P*re IV, cap. I. tv. Syn. Siorftn Syrorum. a t<‘\ cap. V, art XIII, | 1. 8; I 7, De btnaàictûmt AnlnJiMcona, j 9. De bmadu ticna PerioUutaa ft CÀtferp:ar.pc; rap. VI, art VIII. 6; <-ap. XI, De if Ficaeii G/nrrahs. Ckerfpiv^pi, P&isdnUf ft Parcel·»; art. II, ZV CM»»· pixvpo ft PenaUuU. ( X. ».·—Syn. Libanen. Xtaroaitansst. a. 173^ HI. cap III, 4. Ul Can. 43.—S. C. pro Eccl. OrientM 10 tan. njr? - Syn. .Krnirtx , a. x>n. tit 11, cap. IX. />r Ck-vepwiipM,· cap Xll. Da minefiiuj «w*. nTHu rt 7it; Syn Çop:II. e^r Ill. «rt. VH. J t.T. I ». j. IX; «Vi III. y ,r IV, «I 111. D, , syn. USwcn. Uârœutimm. «. ,.je. |t,€ dicta, a. 347-381, can. 20. - Syn. Alexandrin. Copvxum. a. 1S9S, 11, cap. III. art. VU, { 7, I; Syn. Libanen. Maroni larum, a. 1736, p^rt III. cap L 17, 18; Syn. ScLirtcn Syrorum, a. xBSS. cap. VI, art. 1. 4; Svn. Z*· moi ten. Ruthenorum, a. 1720. tit. X. - C. x, 3. 33 (i3)t 6. t ,55 . a. 4x9. can. 107. - C. 1,4, χχ Nov. 83. pnrf. Dei T LT Jt 45î· can· 9: XI11· •Cfr. Pint XU. Hit apott. PcOfuam Apoitdicu Litieru, Motu Proprio *. ;. x ” ov S. C. S. ΟΠ. (Mfcmon. Arcipelaei), 3 anr. X639, ad 2. -Stx datae, 9 lebr. 195a [LE 1263], can. 108, xxo, 3 x. · lb., can. xix. · lb., Anuorhen.. a. 341. can. xr. Syn. Carthaglnïm/a 4ro cal n - Sen Ξcan too, aao. 3 * ”· v· •Cfr Pwi XII, Utt. aprnt. PnLfuam Apodolicn Li/tmx. Motu Proprio cap. VI, irv I. 4 IH ’ P ‘ l ' ,8; Syn· Syroraxa. xSM. datae. 9 kbc. 1952 [LE 2263], can. X93. j j. 3635 3636 I»57 PIUS XII. OK RITIBUS ET PEKSOMS PRO ECCLESIA ORIENTALI n. 2β(Ρί Il A 2 Can. 61—Quoties et quandlu id, iudicio proprii Hierar­ Can. 56—Clerici omnes ab onere militiae itemque a muchae, exigat Ecclesiae necessitas, clericis, nisi legitimum erribus et publicis civilibus ofifclis a statu clericali alienis impedimentum excuset, suscipiendum est ac fideliter Im­ iram unes sunt. plendum munus quod ipsis fuerit ab eodem commissum. Can. 57—Clericis qui creditoribus satisfacere coguntur, Can. 65—§ 1. Clerici studia, praesertim sacra, recepto ulva sint quae ad honestam sui sustentationem, prudenti sacerdotio, ne intermittant; et in sacris disciplinis solidam ealwlasllci iudicis arbitrio, sunt necessaria, firma tamen illam doctrinam a maioribus traditam et communiter ab eorundem obligatione creditoribus quamprimum satisfa­ Ecclesia receptam sectentur, devitantes profanas vocum ciendi. novitates et falsi nominis scientiam. Can. 5S—Memoratis privilegiis clericus renuntiare ne­ § 2. Pro viribus autem studeant ita catholicam de fide quit; sed eadem amittit, si ad statum laicalem reducatur deque moribus doctrinam callere, ut eam ceteris proponere aut privatione perpetua iuris induendi habitum ecclesiasti­ apte possint, et ad hominum animos regendos magis in cum plectatur, ad nonnam can. 157, § 1; recuperat vero, dies idonei fiant./ 456 si haec poena remittatur aut ipse rursus inter clericos ad­ mittatur. Privilegia vero suspenduntur si clericus prive$ 3. Profanarum quoque scientiarum, earum praeser­ tur ad tempus iure deferendi habitum ecclesiasticum./ tim quae cum sacris disciplinis arctius cohaereant, talem Can. 59—J 1. Curet Hierarcha ut in sua eparchia ha­ sibi copiam comparare ne negligant, quam excultos homi­ beatur pecuniae summa pensionibus solvendis destinata, nes habere decet. ad sublevandos parochos aliosque clericos saeculares eparCan 6&—§ 1. Expleto studiorum curriculo, presbyteri chbe, qui, viribus deficientes, officiis obeundis impares omnes, nisi ab Hierarcha loci ob iustam causam fuerint exsistunt. exempti, examen singulis annis saltem per integrum trien­ J 2. Ad hanc pecuniae summam constituendam ct au­ nium in diversis sacrarum scientiarum disciplinis, antea gendam conferre debent domus seu mensa episcopalis, pa­ opportune designatis, subeant secundum modum ab eo­ roeciae vel quasi-parocciae, singuli cparchiales consultores, dem Hierarcha determinandum. parochi, vicarii paroeciales et, si statuta eparchialia ita § 2. In collatione officiorum et beneficiorum ecclesia­ ierant, ceteri clerici eparchiae adscript!. sticorum ratio habeatur eorum qui, ceteris paribus, in his f 3. Hlerarchae plures, in finem de quo in § 1, inter periculis praestiterunt. se convenire possunt pro clericis omnium suarum eparCan. 67—§ 1. In civitate episcopali et in singulis prochiarum. topresbyteratibus saepius in anno, diebus arbitrio Hierar­ chae loci praestituendis, conventus habeantur, quos colla­ Caput ΙΠ—De obligationibus clericorum tiones seu conferentias vocant, de re morali ct liturgica; quibus addi possunt aliae exercitationes, quas Hierarcha Can. 60—Clerici debent sanctiorem quam laici vitam opportunas iudlcaverit ad scientiam et pietatem derico­ interiorem et exteriorem ducere iisque virtute et recte cum promovendam. factis in exemplum excellere. § 2. Si conventus haberi difficile sit, resolutae quae­ Can. 61—Curent locorum Hlerarchae ut clerici omnes: stiones scriptae mittantur, secundum normas ab Hierarcha 1. · Poenitentiae sacramento frequenter conscientiae loci statuendas. maculas cluant; § 3. Conventui intéressé, aut, deficiente conventu, 2. · Quotidie per congruum tempus veritates fidei, scriptam casuum solutionem mittere debent, nisi a loci mysteria vitae Domini nostri lesu Christi, obligationes pro­ Hierarcha exemptionem antea expresse obtinuerint, tum prii status meditentur; Christum Dominum in divina Eu­ omnes presbyteri saeculares, tum religiosi, licet exempti, charistia praesentem adorent. Deiparam Virginem recep­ curam animarum habentes ct etiam, sl collatio in eorum tis ab Ecclesia orationibus colant, conscientiam suam di­ domibus non habeatur, alii religiosi qui iurisdictioncm ad scutiant ct Sacram Scripturam Veteris et Novi Testamenti audiendas confessiones ab Hierarcha obtinuerunt. assidue legant./ Can. 68—Caelibatus clericorum eorundem statui ac di­ Can. 62—§ 1. Omnes presbyteri saeculares debent ter­ vinorum ministeriorum exercitio dignius aptiusque respon­ tio saltem quoque anno recollection! spirituali, per tempus dens, prout fert unanimis Ecclesiae cum Orientalis tum La­ a proprio Hierarcha determinandum, in pia aliqua religiotinae traditio, ab omnibus in honore habendus est./ 4o7 save domo ab eodem designata vacare; neque ab iis quisCan. 69—Nullus ad episcopalem ordinem promoveri pot­ ouam eximatur, nisi in casu singulari, iusta de causa ac est qui non sit caelebs vel α matrimonii vinculo legitime de expressa eiusdem Hierarchae licentia. solutus. f 2. Eadem obligatione tenentur etiam diaconi ad Can. 70—Subdlaconi omnesque clerici in maioribus or­ presbyteratum non promovendi. dinibus constituti ita a nuptiis arcentur ut, ad normam iuris ·, ad matrimonium contrahendum inhabiles sint. Can. 63—Omnes clerici, praesertim vero presbyteri, speciali obligatione tenentur suo quisque Hierarchae reve­ Laodicen, a. 347-38». can. 56; S. Basilios M., can. x. - Syn. Armen, x 1911, rentiam et obcdlcntiam exhibendi. Meminerint autem Hie­ 260; Syn. Libanen. Maronitarum. x »73®. P4™ Itl, cap. III. x; Syn Ixeporarchae se esse patres, non dominos; paterno idcirco af­ lien. Ruthenorum, x xSgx, tit. IX, cap. II, 10. Can. 64—S. C. pro EccL Orient., deer. 15 »9-9. n· 2O- “ 5Tn C4r* fectu clericos prosequantur. Can. 56—Syn. Chjlcedonrn., a. 451, can. 7. - Syn. Alexandrin. Coptorum, a 1898, tech II, cap. Ill, art. VII, 5 7, III. - C. x, 3, 2. et 6; Nov. «3, 6 pr. Can. 6a—Syn. Trident, sess. XIV, de ref., prooemium; seas. XXII, de I; *ess. XXIII, de rtf., c. IX, X3; sess. XXV, de ref., c. x, 14; Pius IX, ep encycL dmaniiinmui, B apr. x86z; Pius XI, Utt encycl Ad catholics ^iccrdotii fastigium, 20 dec. 1935, II; S. C. de Prop. Fide (Regulae pro sa» «rdct&a coptis), 15 mart. 1790, η. XX; instr, (ad Archiep. Fagarasfen. et ABa-Irika.), 24 mart 1853. - Canones Apostolorum, 27; S. Tarasius CP., ep. Epne. Siciliae. · Syn. Armen., a. χφχχ, tit V, cap. II, De vita el honestate Clmctrwn; Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, pars III. cap. I, 14; Syn. Ltopaoen. Ruthenorum, a. 1891. tit. IX, cap, II, x; Syn. Zamosten. Ruthe5XXÏ, a. 1720. tit. IV-, Syn. Sciarfen. Syrorum, a. x838, cap. VI, art. Il, De hmextaie clencorum in genere; art. V, 3. Cm. 6j.—Syn. Alexandrin. Coptonini. a. 1898, sect II, cap. III. art VII, I 6. 1, I; Syn. Leopolien. Ruthenorum, a. iBçx, tit. VII, cap. VI, 8; tit IX, up II, 18; Svn. Sciarfen. Syrorum, a. x383, cap. VI, art. V, 2. I.*—S. C. de Prop. Fide, deer. 13 apr. 1807, η. XIV. - Syn. Armen., 1. :çir, 474; Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. 1720, tit III, 5 5· x •—Benedictus XIV, const. Etsi pastoralis, 26 maii 1742. I ’J* *· Pte XII, htL encycL Zhrino afflante Sfnniu, 30 sept 1943- - Syn. Armen., *. 1911. 429; Syn. prov. Alba-Iuhcn. et Fagarasien. Rumrnorum. a. x5,2, tit VII, cap. II; Syn. Lecpolkn. Ruthenorum, a. 1891, tit IX, cap. 11. x6, IT. «P Hl. «tcnfia sacerdotum, 4. . ... 2O Can 62 5 x.—Pint XI, Utt. encycl. Ad ^holies Sacerdaiu tot 193s, IV. - Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 1898. sect. Π., cap. HI. Mt. νπ, I 6. x. I; Syn LiKrnm. Maronitarum, ** VTI^ap III Syx prov. Alba-Ialien. et Facaraûen. θ' ιχ f, 5; Syn. Syx Sciarfen. Syrorum. x x833, cap. VI. art- Vr. cap- IX. art. 1. 5. rUopoben. Ruthenorum, x 189t. ti:- ÏX· C^P‘« Pius* XI UlL encycl· Ad Ox 63.—Syn. Chaleedonen, x 45». » * Apostolorum. 31. utMics Saeerdcdii fastigium, 20 dec. XOJS, D· ,4j/can. ir; Syn. 55, Syn Antiochea, a. 341. can. y. Syn. Sardicen., a. 34J. thaginen, a. 4x9. can. 34. - Syn. Armen, x 191 x. 7J4__ Can. 65 f x.—Pius IX. ep. encycl. Amantunmn», 8 apc. 18M. Hu* XI, litt. encycl. Ad calMiei Saeerdolii faxîifxwn, 20 dec. X93S. *«· * S· Glaien. Armcnorum. x 1 ι66ς Svn. Alexandrin Copiorum, x xS*A cap. Ill, art. VII. | 6. 1. Ill; Syn. Libanen. Maromuxum. x 173$. 1^ HI. cap. I. X3’. Syn. prov. Alba-Iuhen. ct Fagarwien Rumeoonrm. x xSn. Ut VII. cap. I; Syn. Leopilien. Ruthenorum, a. 189:. tit. IX. cap. HI, Pr scientia Sacerdohun, x; Syn. Sciarfen. Syrorum, x «SM. cJp >1. art M, De amore sîttdii clericis necessario. Can. 66.—S. C. pro EccL Orient, decr. 37 un IQ4C» n. 13. j —Syu. Akxxsdrin. Copiorum, a. XS90» CAF ***· Can* 67.—Syn. Sciarfen. Syrorum, a. iSM, cap. V I, art Μ. 3 5 t.-Syn. Armen, x iqii. r»T. Syn Serpi Pauurch^ t8 tepL c. V.; Svn. Libanen. Maronitarum. a x73^ PJrv L exP }·· Alba-IuÎi-n. ct Faxoradca. Rumcftxum· a XW, tit. VII. cap. Π. Syn. Leopolien- Ruthenorum, a i8ox. tit- IX. cap III. Dr 9, Can 68 —Pius XL UtL cnrycL Ad calKdici Sacerdctu fasdir^. <*« 19« Π S. C. de Prop Fide. htL 4 iul. iBjt. η IX. · Syn. I^phi Patriar­ chae’ 3 ’nov. 15Ά can. II. Svn. Ubanrn Maror.xtar^r.·. a 173*» U. cap XIV. 33; Syn. pmv Alba-luliea. el Faxara?aen Riimrnnrum, a. uti VII. cap. III. De Pret^-ierii codibi^u; Syn Sciarira. Srrvnen, a. 1«», cap. VI. art. HI. 2. Cm. 6q—V. Fonte* ad can. 8y - Syx TruiUn, a 69t. ran xx Can. 7Λ—Syn. Ctakcdnnm. a. 4M. can- 14: B« »eltias inire, sed initis nuptiis, ipso iure e statu clericali deci­ erunt. dunt, nisi matrimonium fuerit nullum vi aut metu iisdem Can. 78—A fidclubcndo, etiam de bonis propriis, dr incusso; ricus prohibetur, inconsulto loci Hierarcha. 2. ® Coniugatus qui sine dispensatione apostolica subCan. 79—Clerici ab iis omnibus quae statum suum de­ diaconatum vel ordines maiores, licet bona fide, suscepit, decent, prorsus abstineant: indecoras artes ne exerceant; 458 ab eorundem ordinum exercitio prohibetur. / aleatoriis ludis, pecunia exposita, ne vacent; anna nt Can. 73—Clerici, etiam coniugati, castitatis decore elu­ gestent, nisi quando iusta timendi causa subsit; verutiori cere debent. Qui contra castitatem peccaverint, ad nor­ ne indulgeant, clamorosam autem nunquam exerceant; ta­ mam luris puniantur. bernas aliaque similin loca sine necessitate aut alia iusLi causa ab Hierarcha loci probata nc ingrediantur./ Can 74—§ 1. Caveant clerici ne mulieres, de quibus suspicio esse possit, apud se retineant aut quoquo modo Can. 80—§ 1. Clerici etiam ea quae, licet non inde­ cora, a clericali tamen statu aliena sunt, vitent. frequentent. § 2. Sine apostolico induito medicinam vel chirurgiam § 2. Firmo can. 71, iisdem licet cum illis tantum mu­ ne exerceant, tabelliones scu publicos notarios, nisi ia lieribus cohabitare, in quibus naturale foedus nihil mali curia ecclesiastica, ne agant; officia publica quae exerci­ permittit suspicari, quales sunt mater, soror, amita ct tium laicalls iurisdictlonis vel admlnislrationis secumlehuiusmodi, aut a quibus spectata morum honestas, cum runt, nc assumant, firmo praescripto can. 260, § 1, n.2, h provectiore aetate conluncta, omnem suspicionem amoveat. § 3. Sine licentia sui Hlerarchae ne ineant gestions § 3. ludlcare an retentio aut frequentatio mulierum, bonorum ad iaicos pertinentium aut officia saecularia qoie etiam illarum in quas communiter suspicio non cadit, in secumferant onus reddendarum rationum; procuratoris aut peculiari aliquo casu scandalo esse possit aut incontinen­ advocati munus ne exerceant, nisi in tribunali ecclesiasti­ tiae afferre periculum, ad Hicrarcham loci perlinet, eiusco, aut in civili quando agitur de causa propria aut sme demque est clericos ab hac retentione vel frequentatione ecclesiae; in laical i iudicio criminali, gravem personalem prohibere. poenam prosequente, nullam partem habeant, ne testimo­ § 4. Contumaces praesumuntur concubinarii. nium quidem sine necessitate ferentes. Can. 75—Consuetudo vitae communis inter clericos cae§ 4. Senatorum aut oratorum legibus ferendis, qw» llbes laudanda est Usque suadenda, cuique, ubi viget, quan­ deputatos vocant, munus ne sollicitent neve acceptent, tum fieri potest, servanda. sine licentia Patriarchae vel Archiepiscopi, quae concedi Can. 76—Clerici in subdiaconalu vel in maioribus ordi­ potest dummodo nihil obstet ex parte Hlerarchae clerici; nibus constituti, exceptis iis dc quibus in can. 157, 158, sine licentia tum sui Hierarchae tum Hicrarchae loci in obligatione tenentur divinum officium publice vel privaquo electio facienda est, extra natriarcbatus et archiepis459 tim persolvendi luxta praescripta iuris particularis. / copatus; ubi vero prohibitio aedis Apostolicae praeces­ Can. 77—§ 1. Clerici ecclesiasticum habitum decen­ serit, sine eiusdem licentia. tem induant, eumque conformem cum legitimis locorum Can. 81—Spectaculis, choreis ct pompis quae eos de­ consuetidlnlbus et Hlerarchae loci praescriptis; capillorum decent, vel quibus ipsos intéressé scandalo sit, praesertim simplicem cultum adhibeant. Ad barbam gestandam quod in publicis theatris, clerici ne intersint./ prov. Alba-Iahm. et Façararien. Rumenorum. a. 1872, tiL VII, cap. V, De ucwdti nupliit Oeneorum in merit Otdinibut eoKiîUuiorum. Can. 71.—Innocentius III, litL Cum dim, 5 sept. 2203; Benedictus XIV. ep. encycL AlJaSac sunl, 26 iul 1735, n. 22; Pius XI, UtL encyd. Ad Caihdtci S&erddii (Aiiigium, 20 dec. 1935. Il; S. C. de Prop. Fide, 1UL 4 iul 1833, η. IX. - Canon s Apostolorum, 5; Syn. Trullan.. a. 691, can. 3. 6, 13. 30; Syn. Carihi^kwn, a. 419, can. r, S. Cyrillus Alexandrin., can. 4; S. Nice­ phoros CP, cin. xjô. · Syn. Annen., a. 191X, 737; Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 1898. sect. II, cap. HI. art. VH, | 5. 1, III, IV; Syn. losephi Pa­ triarchae, 3 nov. 1596, can. II; Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, pars II. cap. XIV, 35; Colleçu condendi regulae a Synodo in monasterio S<ïu Sal­ vatoris celebrata, 11-14 nuii xSti, pars II. Rcç. VI; pars III. cap. I, Reg. Ill, IV, Vl; Syn. prov. Alba-Iulkn. et Fa^araUen. Rumenorum, a. 1873, Ut. VII, cap. IV, De Prabytm QmiufaJu; Syn. Sciarfen. Syrorum. a. 188«. cap. V, art. XIII, J 3, n. 3; cap. VI, art. VII. 1, 2. Can. 72.—Canones Apostolorum, rfr, Syn. Cartluzmen.. a. 419, can. 3, 4, 16, *3. 73· - Syn. Sciarfen. Syrorum, a. iSS3, cap. VI, art. VII, 2. Cax 73·—S· C- de Prop. Fide, instr, (ad Archirp. Fagarasien. ct AlbaIalien Graeci Ritus), 14 mart 1858. - S. Baalim M.. can. 69. - Syn. Ale­ xandrin. Copiorum, a. 1898, sect. II, cap. Ill, art. VII, f 6. x. 11; Syn. Ldxaoen. Maronitarum, a. 1736, pars III, cap. I. 13; Syn. Lcopolicn. Ru­ thenorum, a. 1891, tit IX, cap. Il, 7; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. x888, cap. VI, «rt. Vll, 4· Can. 74.—Syn.Nicaen. I, a. 33s. car.. 3: Syn. Ntraen. II, a. 787. can xB.Syn TralUn , a. 691, can. 5; S. Basil w* M., can. 83. - Rabbuh. can. 27. 29. § I.—Syn. Alexandnn. Coptorum, a. 1898, sect. Il, cap. III, art. VII, f 6, 1, Π; Syn. Libanen. Maronitarum. a. 1736, pars III, cap. I, xx; Syn. Ain-Traxeo. Graeco-MelchiLaruxxi, a. xRj5, can. iz; Syn. Leope'den. Ruthenorum, a. 1891, tiL IX, cap. II, 7. B,; Syn. Zamcnten. Ruthenorum, a. 1720, UL X; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. x853, cap. VI. art. Ill, x-3. H a, 3.—Syn. LiUintn. Maronitarum, a. 1736, pars HI, cap. 1. 12. V fonusad ί X. Can. 76.—Innocentiα» IV, ep. Suh ceDtckcae, 6 rxurt. 1154. I 8; Benedictus XIV, conit. Etri p&tiaruhi, 26 mail 1742, J VII, η. V; instr Eo çuannvs trwtporr, 4 tnaU 1745.1 42 **· - Syn. Laodicen., a. 347-38». can. x3. - S. Nene* GUirti. Armcnnnxm. a. tifAr, Syn. Annen.. a. 19x1, 740; Syn. Mar. Isaaci Chaldaeorum, a. 4x0, can 15; Syn. Alexandria Coptorum, a. 1898, sect II, cap. II. UL 1, r. Syn. Libanen. MaromUran, a. 1736, pars 11. cap. XIV, 34; par» III, cap I, ij; Syn. prov. Alba-IuUen. el Fagararien. Rmuenoram, a. 1B72. lit. Vll, cap. II; Syn. Leopolfen. Rutb-norum, a. 1891. tit. IV, cap. Ill, 3. 5; Rabbula, can. 52; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. iB83, cap. III. ut. VI, 9; cap. VI, art. IV, De obliçxiume rteriearxm rrciUudi officium t+etodcum. Can. 77.—Syn. Trallaa, a. 69t. can. 27- - Syn. prov ATba lutien. ct FacaraMen. Run-enorum. a. 1872, UL VII. cap. VII. I X.—Syn. Nkarn. Π, a, 7*7. can. if». - Syn. Alexandrin. Coptorum. a. iVA sect II, rap Ul. ut. Vll. | 6. 1, IV; sect. II, cap. Ill, art. Vll, Î 6, 3639 3; 6, 3. IX; Syn. Ainz-Traxen. GraeooMekhitarum, a. 1835, can. xr. Sya. Libanm. Maroni tarum, a. 1736, pars HI. cap. I, 2-4; Syn. ZudoUcx Rufenorum, a. 1720, tiL X; Syn. Leopolien. Ruthenorum, a. 1891, tit IX. t2?» II, 3; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. x883, cap. VI, art. VIH, De âcrvm hatnîu. I 2.—Syn. Ain-Trazen. Graeco-Mekhitarum, a. 1835, can. xx. § 3.—Syn. Libanen. Maroni tarum, a. 1736, pars HI. cap. I, 2-4· Can. 78.—-Canones Apostolorum, 20; S. Tarasius CP., ep. Fpisc. Sic&e. · Syn. Libanen. Maroniunrm, a. 1736, pars HI, cap. I. icr, Syn. pror. ARuluhen. et Fa^arasicn. Rumcnorum, a. 1872, tiL Vll, cap. II, b) γξ Rabbcù can. 66. Can. 79.—Syn. Nicaen. II a. 787, can. 22; S. C. de Prop. Fide. deer, tj apr. 1807. η. VII, XIV. - Canones Apostolorum, 42, 43. M; Syn_ Uol-yx, a- 347-381. c. 24, 37. 55'. Syn. Carth.uçitien., a. 419. 43: Syx Traiix, a. 69X, can. 9, 50, 51; S. Tarasius CP., ep. Eptsc. SiciHac. - Syn. Mu Iar< Chaldaeorum, a. 4x0, can. 8; Svn. Alexandrin. Coptorum. a. IÈA s«t II, cap. Ill, art. VII. } 6, 2. I. II, TV-VI; Syn. Ubonen. MuooiUrxn, x. 17A pars HI, cap. I, 5, 6. 8; Syn. prov. .Alba Iulien. et Faguasâen. Rumenora, a. 1872, tit. VII, cap. II. b) B), cap. VI; Syn. ZarrzHten. R’ithenùrra. 2. X72O. tit. X; Syn. Leopobea. Ruthenorum, a. 1891, tiL IX. cap. II, 5 lUbbula, can. 4Γ. Syn. Sciarfen. Syrorum, a. 1888, cap. VI, art HI, 4. 4, 8 Can. So —Canones Apostolorum, 6. I I.—S. C. S. Off., deer. 26 mart. 1942. - Syn. prov. AJba-Idxx ft Farjarasien. Rummoruxn, a. 1872, tiL VII, cap. Il, Ô) xh Syn. Ruthenorum, a. 1720, tit. X; Syn. Leopoben. Rytbrnoram. a. 1891. tit IX, cap. II. 4: Syn. Sciarfen. Syrorom, a. x888, cap. VI, art III. 9» 13,1$. ( 2.—Syn. Coasununopobuxv IV, a. 869. can. 24. - Canones Apou> lorum. 81; S. Tarasius CP., ep. Episc. Siciliae. - Syn. Alexandrin. Copte», a. x898. sect. II, cap. Ill, art VII. j 6, 2, X. XI; Syn. Ain-Traxen. Gneco. Mele hitarum, a. 1835, can. 16 pr.; Syn. Libanen. Maronitarun, a. I7j6, pars III, cap. I. 10» Syn. prov. Alba-Ialien, et Façxrasien. Rameoora.*. 1872, tit VH, cap. II, 6) a}*. Syn. Leopolien. Rnther.onxm, a. 1891, Ut IX. cap. II, 4: Syn. Sciarfen. Syroram, a. xftSB, cap. VI, art HI, 9.10, xx.tj. »5- 4x9, can. ife S. Tarasdus CP., ep. Epiae. Siciliae. - Syn. Alexandria. Ccptonirn a. 1898 sect II. cap. III. art. VU, 5 6, 2. VU, VIII, XI. XU: Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736. pars. Ill, cap. I, 9. xoc Syn. prer. Alba-Iubcn. et Fax.irarira. Rumcnorum, a. 1872, UL Vll. cap. Π. Μ «V. *· »720, UL X; Syn. Leopolien. Ruümor» xU* «η νΛ^ιιί1·IV; CAn5»: Syn. Sciarfen. Synm. 1. i1’ ?Χ * C* Χ· 3· 17 3. 40 (41) in fine. Can St ηkedonen.. a. 451, can. 7. 24 51 · Syn A', nr i.547'3,x· caix 545 Syn· TrinAa-- $9T·cia· 6 z in?Svn. LdtÎ n χ χδ9β· ni< art- Ul- J , 2. HL Syn. Libanen. MaroxuUrum, a. x736, pars III, cap. I, S Syn 3640 Ι9ϋ* H A 2 PIUS XIÎ. DE bfhbus et personis pro ecclesia orientali Can. 82—4 1. Saecularem militiam ne capessant vo­ luntarii, nisi cum sui Hlerarchae licentia, ut c tius liberi tradant; neve intestinis bellis et ordinis publici perturbitlonibiis opem quoquo modo ferant. i 2. Clericus, subdlacono inferior, qui contra praescrip­ tum f 1 sponte sua militiae nomen dederit, ipso iure c statu clericali decidit. Qm, SJ—Prohibentur clerici per se vel per alios nego­ tiationem aut mercaturam exercere sive in propriam sive in aliorum utilitatem. Can. 84—Clerici, licet beneficium aut officium rcsldenliale non habeant, a sua tamen cparchia per tempus non breve, sine licentia saltem praesumpta proprii Hicrarchae, ne discedant Can. 85—} 1. Licentiam commorandi extra regiones orientales concedere potest suis clericis Hierarcha loci, non tamen ultra sex menses, nisi causa studiorum intercedat, finno praescripto 5 3. $ 2. Licentiam pro ulteriore commoratione concedere competit Sedi Apostolicae, firmo praescripto can. 2C0, § 3. f 3. Exceptis casibus vis maioris et salvis praescriptis iuris de stipe cogenda ct probatorum statutorum quae, causa sacri ministerii sub obedientia Superiorum exercendi 43 aliter caveant, Superiores non possunt / permittere ut sub­ diti extra domum propriae Religionis degant, nisi gravi et iusta de causa atque ad tempus quam brevissimum se­ cundum statuta; ad absentiam vero quae sex menses ex­ cedat, nisi causa studiorum intercedat, requiritur licentia Patriarchae, aut, extra patriarchatus, Praesidis Confoede­ rationis monasticae vel Supremi Moderatoris Religionis7. Can. 86—Qui cum licentia sui Hicrarchae in aliam eparchiam transierit, suae eparchiae manens adseriptus, revocari potest, iusta de causa et naturali aequitate ser­ viti; et etiam Hierarcha alienae eparchiae potest ex Iusta causa eidem denegare licentiam amplius commorandi in proprio territorio, nlsl beneficium eidem contulerit. Can. 87—Clericus qui extra propriam eparchiam, prop­ ter magisterium, studia vel aliam iustam causam, per tem­ pus non breve commoraturus sit, loci Hierarcham sine mora adeat, eumque ut suum Hierarcham, in iis quae sui status obligationes respiciunt, habeat, eiusque vigilantiae, auctoritati et correctioni subiectus maneat. Caput IV·—Dc officiis ecclesiasticis Art. I. De provisione ofliciorum ecclesiasticorum Can. 88—§ 1. Officium ecclesiasticum nequit sine pro­ visione canonica valide obtineri. i 2. Nomine canonicae provisionis venit concessio offi­ cii ecclesiastici, a competenti auctoritate ecclesiastica, ad normam canonum, facta. Con. 89—Provisio officii ecclesiastici fit aut per libe­ ram collationem a legitimo Superiore, aut per eius institu­ ti tionem, si praecesserit praesentatio / a fundatore vel nomi­ natio, aut per eius confirmationem vel admissionem, si praecesserit electio vel postulatio, aut per simplicem elec­ tionem et electi acceptationem, si electio non egeat confir­ matione. prjr. Albi-Iulicn. et Fâgarasicn. Rumenorum, a. 1872, tit. VII, cap. II. ·' Ya «p. VI, Syn. Zamostrn. Ruthenorum a. 1720, tit. X: Syn. Lcopolien. Ruthenorum, a. 189!, tiL IX, cap. II, 3; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. i883, cap. Vl, art III, 5. - C. 1, 4, 34. Cul 82.—Canones Apostolorum, 83. i X.—Syn. Chakedoncn., a. 45:, can. 7. Cia. !j_—Syn. Nicaea. I, a. 325, can. 17. - Syn. Carthaginen., a. 4x9, cas. xfr, Syn. Trullin., a. 691, can. 9; S. Nicephoros CP., can. 167. - Syn. Azxodna. Coptorum, a. 1898, sect. II, cap. Ill, arL VII, f 6, 3, IX; Syn. Lüoaca. Maronitarum, a. 1738. par» III, cap. I, 9; Syn. Aln-Trazen. Graccoa 1835, can. X3: Syn. prov. Alba-Julien, et Fagararien. Ru=*x--rur.. a. 1872, tiL Ml, cap. II, b) ?); Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. X’ro, tiL X; Syn. Leopolicn. Ruthenorum, a. 1S9X, tiL IX, cap. II, 4; Syn. Scarfea. Syrorum, a. xS53, cap. VI, arL III, X4· Can. 84.—Syn. Nicaea. I, a. 3*5. can. 16; Syn. Cbafcedonen.,. a. 451, can ς· Syn Nicaea. II, a. 787, can. xcr. Syn. Constantinopolitan. IV, a. S69, ox 13 —Canones Apostolorum, xy, Syn. Anüocben., a. 341._caa. 3; Sart.ce:.. a. 343, can. 13: Syn. Laodicen., a. 347-38». 4« Syn. TrulUn.. a (ai can. 18. - Syn. Libanen. Maroni tarum, a. 1736, par? II, cap. XIV, x6. Cut 85 —S. C de Prop. Fide, letL encycl- (ad Epp.)· *pr· «894- - Syn. FMe. t«tr. (.d W". Ap. Η-nit). M J t.—Syn- Co^UnUnopoIitan. IV. x. «9. «tio X. ean. ». r> / j ’Cfr. Pm XII. Utt- >p°^· P-V*™ ***** datoe, 9 febr. 195* [LE 3a6ll· CAn' x5’* ’ Mot’j Proprio η. 2664 Can. 90—Electi, postulati, praesentat! vel nominati a quibusvis personis ad ecclesiastica officia ne confirmentur, admittantur, instituantur, nisi antea eos proprius Hierar­ cha idoneos repererit, etiam per examen, si id lus vel officii ratio postulet aut Hierarcha opportunum Judica­ verit. Can. 91—§ 1. Provisio officii de iure non vacantis ad normam can. 125, § 1, est ipso facto irrita, nec subséquente vacatione convalescit. § 2. Promissio eiusdem officii, quicumque illud pro­ miserit, nullum parit iuridicum effectum. Can. 92—Officium de iure vacans quod forte ab aliquo illegitime possidetur, conferri potest, dummodo rite se­ cundum canones declaratum fuerit eam possessionem non esse legitimam, et de hac declaratione mentio fiat in lit­ teris collationis. Can. 93—Officii provisio ex metu gravi, iniuste incus­ so, dolo aut errore substantiali vel simoniace facta, irrita est ipso iure. 1 — Dc libera collatione Can. 94—§ 1. Loci Hicrarchae, non autem Syncello sine mandato speciali, in proprio territorio competit, vi iuris communis, nisi aliud probetur, collatio officiorum ec­ clesiasticorum. § 2. Idem ius spectat ad Patriarcham in locis stauropcgiacis et ad Patriarcham vel Arch i episcopum in locis patriarchatus vel archiepiscopatus ubi eparchiae vel exarchiae constitutae non sunt. Can. 95—§ 1. Ad vacans officium promovendus debet esse clericus, iis qualitatibus praeditus, quae a iure com­ muni vel particulari aut a lege fundationis ad idem offi­ cium requiruntur. § 2. Assumatur, omnibus perpensis, magis idoneus sine ulla personarum acceptione. / 464 § 3. Cum provisus caret qualitatibus requisitis, provi­ sio est nulla, si ita cautum sit iure communi vel particulari aut lege fundationis; secus est valida, sed per sententiam a legitimo Superiore rescindi potest. Can. 96—Officia quae curam animarum vel In foro externo vel in interno secumferunt, clericis qui non sint presbyteri conferri valide nequeunt. Can. 97—Officiorum provisio, cui nullus terminus est speciali lege praescriptus, nunquam differatur ultra sex menses utiles ab habita notitia vacationis computandos, firmo praescripto can. 499. Can. 98—§ 1. Nemini conferantur duo officia incompatlbilia. § 2. Sunt incompatibilia officia, quae, propter resldentiae onus quod secumferunt aliasve obligationes, una si­ mul ab eodem adimpleri nequeunt. § 3. Firmo praescripto can. 130, n. 3, concessio alte­ rius officii a Sede Apostolica facta non valet, nisi in sup­ plici libello mentio prioris Incompatlbilis habentur, aut concessioni clausula derogatoria adliciatur. Can. 99—§ 1. Officium vacans per renuntiationem vel per sententiam privationis, nequit ab Hierarcha, qui re­ nuntiationem acceptavit aut sententiam tulit, valide con­ ferri suis aut resignantis familiaribus, consanguineis vel affinibus usque ad quartum gradum inclusive, firmo prae­ scripto § 2. § 2. Officium vacans modis de quibus in f 1 nequit ab Hierarcha, qui renuntiationem acceptavit aut senten­ tiam tulit, valide conferri iis dc quibus in eadem f 1 sine Patriarchae vel Archlepiscopi consensu. Quod si Ipse Pa­ triarcha vel Archicpiscopus renuntiationem occeptavit aut sententiam tulit, ut valide iisdem personis idem officium conferatur, requiritur consensus Synodi permanentis. / 465 Can. 100—Qui. alius ncgllgentiam vel impotentiam supplens, officium confert, nullam inde potestatem acqui­ rit in nominatum; sed huius iuridicus status perinde consti­ tuitur, ac sl provisio ad ordinariam luris nonnam peracta fuisset. Can. 101—Cuiuslibet officii provisio scripto consignetur. Can. 95 f 2.—Syn. ConstasΗηορο&Χ&η. IV, a. M9, can. ΐχ Clwuens VIH, UtL ap. BmrJu'17 iun. 1599. Cin. 97·—S n. Chafccdwn.. *. <51. can. 15 - Syn. Carthaη l(Scru,tatores curent ut suifragla secreto, diligenter, singillatim et servato praecedentiae ordine ab unoquoc.Can. 102—Romani Pontificis electio unice regitur con­ electore ferantur; collectlsquc ad ultimum suffragiis, stitutionibus apostolicis hac de re datis; in aliis electionibus praeside electionis, secundum formam proprio iure partiecclesiasticis servetur praescripta canonum qui sequuntur, culari statutam, inspiclant an suffragiorum numerus re­ et peculiaria, si qua sint, de singulis officiis legitime statuta. spondeat numero electorum, suffragia ipsa scrutentur paCan. 103—Si cui collegio sit ius eligendi ad officium, jamque faciant quot quisque retulerit. electio, nisi aliud iure cautum fuerit, nunquam differatur § 3. Si numerus suffragiorum superet numerum ditaultra trimestre utile computandum ab habita notitia va­ tlum, nihil est actum. cationis officii; quo termino inutiliter elapso, Superior ec­ § 4. Suffragia statim, peracto unoquoque scrutinio, clesiasticus, cui ius confirmandae electionis vel ius provi­ post sessionem, si in eadem sessione habeantur plura ran· dendi deinceps competit, officio vacanti libere provideat. tinia, comburantur. Can. 104—§ 1. Salvo iurc particulari, collegii praeses» § 5. Omnia electionis acta ab eo, qui actuarii munere statuto modo, loco ac tempore electoribus convenienti, fungitur, accurate describantur, et saltem ab eodem ic· convocet omnes de collegio; et convocatio, quando perso­ tuario, praeside ac scrutatoribus subscripta, ln collegii ta­ nalis esse debet, valet, sl fiat vel in loco domicilii aut quasibulario diligenter asserventur. domicllii vel in loco commorationis. Can. 114—$ 1. Electio, nisi aliud lore caveatur, fien § 2. Si quis ex vocandis neglectus ct ideo absens fuerit, etiam potest per compromissum, si nempe electores, ocelectio valet, sed ad eius instantiam debet» probata prae­ sensu unanimi et in scriptis expresso, ln unum vel plures teritione et absentia, a competenti Superiore rescindi, etiam idoneos sive dc gremio sive extraneos lus eligendi eo ca» post confirmationem, dummodo ad normam iuris constet transferant, qui nomine omnium ex recepto mandato recursum saltem intra triduum ab habita notitia electionis eligant. fuisse transmissum. § 2. Si agatur de clericali collegio, compromissarii de­ § 3. Quod sl plures quam lertia pars electorum neglecti bent esse sacerdotes, secus electio est invalida. fuerint, electio est ipso iure nulla. § 3. Ut electio valida sit, compromissarii debent o»§ 4^ Defectus convocationis non obstat, si praetermissi diciones compromisso appositas, quae non sint contra Ius nihilominus interfuerint. commune, observare; sl nullae condiciones additae fuerint, § 5. Sl agatur de electione ad officium quod electus servandum ipsis est ius commune circa electiones; condi­ ad vitam retinet, convocatio electorum ante officii vacaciones autem contra Ius pro non adiectls habeantur. « 466 tlonem nullum habet juridicum effectum. / § 4. Si ab electoribus in unam tantum compromisium Can. 105—Convocatione legitime facta, ius eligendi per­ fuerit personam, haec nequit seipsam nominare; si plures tinet ad eos qui praesentes sunt dic in convocatione sta­ designati fuerint compromissarii, nemo ex iis proprio con­ tuto, ita tamen ut suffragia valide ferri nequeant sive per sensu potest accedere reliquis ipsum eligentibus ut requi­ epistolam sive per procuratorem, nisi iure particulari aliud situm ad sui electionem suffragiorum numerum compleat caveatur. Can. 115—Cessat compromissum et ius eligendi redit Can. 106—Etsi quis plures ob titulos ius habeat ferendi ad compromittentes: 1. ® Sl collegium, re integra, compromissum revocet; nomine proprio suffragii, non potest nisi unicum ferre. 2. ° Si qua condicio compromisso apposita non secuti Can. 107—Nullus collegio extraneus admitti potest ad aut non servata sit; suffragium, salvis privilegiis legitime quaesitis; secus, elec­ 3. ® Si electio invalide facta sit a compromissam*. tio est ipso facto nulla. Can. 116—Is electus habeatur et a collegii praeside pro­ Can. 108—Sl laici contra canonicam libertatem elec­ clametur, qui requisitum suffragiorum numerum retulerit, tioni ecclesiasticae quoquo modo sese immiscuerint, electio ad nonnam can. 29, § 1, n. 1. Ipso Iurc Invalida est. Can. 117—§ 1. Firmo can. 235, § 3 , 253, electio illico Can. 109—§ 1. Nequeunt suffragium ferre: Intimanda est electo. 1. ° Incapaces actus humani; § 2. Electus debet saltem intra octo dies utiles a re­ 2. ° Impuberes; cepta intimatione, salvo iure, etiam particulari, brevius 3. ° Censura vel infamia iuris affecti, post sententiam temporis spatium statuente, manifestare utrum electioni tamen declaratoriam vel condemnatoriam; consentiat, an eidem renuntiet; secus omne lus ex electione 4. ° Qui sectae haereticae vel schismaticae nomen de­ quaesitum amittit. derunt vel publice adhaeserunt; Can. ng—§ 1. si electus renuntiaverit, omne ius ex 5. ° Carentes voce activa sive ob legitimam iudicis sententiam sive ex iurc communi aut particulari. electione quaesitum amittit, etsi renuntiationis cum postea poeniteat; sed rursus eligi potest; collegium autem intra § 2. Si quis ex praedictis admittatur, eius suffragium mensem a cognita renuntiatione ad novam electionem pro­ est nullum, sed electio valet, nisi constet, eo dempto, elec­ cedere debet. tum non retulisse requisitum suffragiorum numerum, aut nisi scienter admissus fuerit excommunicatus per senten­ § 2. Acceptatione electionis electus, si confirmatione tiam declaratoriam vel condemnatoriam. non egeat, plenum ius statim obtinet; secus, non acquirit nisi ius ad exigendum tituli collationem ad normam can. Can. 110—Si quis ex electoribus praesens in ea domo 119, § 2. sit ln qua fit electio, sed electioni ob infirmam valetudinem Interesse nequeat, suffragium cius scriptum a scrutatori­ § 3. Ante acceptam confirmationem, electo praetextu bus exquiratur, nisi aliter particulari lure fuerit constielectionis non licet sese immiscere administration! officii 467 tutum. / sive in spiritualibus sive in temporalibus, ct actus ab eo forte positi nulli sunt. Can. Ill—§ 1. Suffragium est nullum, nisi fuerit: Can. 119—§ 1. Electus, si electio confirmatione indi­ 1. ° Liberum; et Ideo invalidum est suffragium, sl geat, debet, non ultra octo dies a die acceptatae electioniselector metu gravi aut dolo, directe vel indirecte, adactus firmo iure, etiam particulari, brevius tempus statuente, fuerit ad eligendam certam personam aut plures dlslunctlm; confirmationem a competenti Superiore petere per/sevd W 2. ° Secretum, certum, absolutum, determinatum. per alium; secus omni iurc privatur, nisi probaverit se a § 2. Condiciones ante electionem suffragio appositae petenda confirmatione iusto impedimento fuisse detentum. tanquam non adiectae censentur. § 2. Superior, si electum repererit idoneum, ct electio Can. 112—Suffragium sibimetipsi nemo valide dare ad normam iuris fuerit peracta, nequit confirmationem de­ potest. negare. Can. 113—i 1. Ante electionem per secreta suffragia § 3. Confirmatio in scriptis dari debet. deputentur, nisi lam propriis statutis designati sint, c gre­ 5 4. Recepta confirmatione, electus obtinet plenum ius mio collegii duo saltem scrutatores, qui una cum praeside, si et Ipse e gremio collegii sil, iusiurandum interponant in officio, nisi aliud in iurc caveatur. de munere fideliter Implendo ac de secreto servando, circa Can. 120—Si electio intra praescriptum tempus peracti acta In comitiis, etiam expleta electione. ?ih2AUCr}n uUt colI,c?ium lurc eligendi privetur in poenam. P[ovi5,° ad eurn Superiorem devolvitur, a Can. loi — Pîc* XII, comt. Faamiii Apoüûluat Soiii, 3 dec. 1945. η. ceps com™üt CSSCt e,ectl° vcl cni ius Providendi dein11. is. 37. 4J. 65. Can. toi.—Syn. Nicaen. H, a. 7*7. can. 3: Syn. ConaLintinopoUun. IV, ». can. u. 11.—Canon** Αροίοίοπχτη, 390?. Can in f r.—S. C. de Prop. Fk>, htt eocycL (ad Defctf Ap» prrOrx-ni), 3 nov. Can 140 f x.—D 3, 1. 3; 5. 1. tr. EUuIk , y, 3. iS. 3646 3645 I i 472 η. 26ΙΜ PIUS XII, DE RITIBUS ET PERSONIS PKO ECCLESIA ORIENTAL! 1957 K \ t dinariam, potest eam alteri ex toto vel ex parte delegare, § 2. Pluribus singillatim delegatis, qui antea negotina nisi expresse Iure caveatur. occupavit, alios ab eodem excludit, nisi aut posthac lapediatur aut nolit ulterius in negotio procedere. i 2. Etiam potestas lurisdictionis ab Apostolica Sede delegata subdelegari potest sive ad actum, sive etiam ha§ 3. Pluribus collegialiter delegatis, omnes, ut actu bitualitcr, nisi persona propter suas qualitates electa fue­ valeant, in negotio expediendo simul procedere debent rit aut subdelegatio prohibita. nisi in mandato aliud cautum sit. j 3. Potestas delegata ab eo qui infra Romanum Pon­ Can. 148—Pluribus diverso tempore delegatis, ille oetificem habet ordinariam potestatem, si delegetur ad uni­ gotium expedire debet culus mandatum anterius «t mc versitatem negotiorum, potest in singulis casibus subde­ posteriore rescripto expresse revocatum fuit. legari; si vero ad singula negotia, subdelegari potest tan­ Can. 149—§ 1. l.° Potestas delegata exstinguitur, ei· tummodo ex concessione expresse facta, sed articulum ali­ pleto mandato, elapso tempore aut exhausto numero ca­ quem non iurisdlctionalem, etiam sine expressa commissio­ suum pro quo concessa fuit, firmo n. 2, cessante causa hne, iudices delegati possunt subdelcgare. nali delegationis, revocatione delegantis delegato directe § 4. Nulla subdelcgata potestas potest iterum subdele­ intimata et ab eodem acceptata; non autem resoluto lore gari, nisi id expresse concessum fuerit. delegantis, nisi aliud appareat cx additis clausulis in re­ scripto Sedis Apostolicae, Patriarchae vel / Hierarchaelod, n Can. 141—§ 1. Potestas lurisdictionis ordinaria et ad aut rescriptum contineat potestatem alicui faciam con­ universitatem negotiorum delegata, late interpretanda est; cedendi gratiam peculiaribus personis in eodem expeesiis, 474 quaelibet alia stricte; cui tamen / delegata potestas est, ea et res adhuc integra sit; quoque intelliguntur concessa, sine quibus eadem exerceri ° 2. Potestate pro foro interno concessa, actus per non posset. inadvertentiani positus, elapso tempore vel exhausto ca­ § 2. Ei, qui delegatum se asserit, incumbit onus pro­ suum numero, validus est. bandae delegationis. § 2. Pluribus collegialiter delegatis, si unus deflcüb Can. 142—J 1. Potestas lurisdictionis potest in solos aliorum quoque delegata potestas exspirat, nisi aliud ei subditos directe exerceri, nisi expresse aliter statuatur. tenore delegationis constet. } 2. Judicialis potestas tam ordinaria quam delegata Can. 150—Potestas ordinaria non exstinguitur resoluto exerceri nequii in proprium commodum aut extra terri­ iure concedentis officium cui adnexa est, ad nonnam can. torium, nisi agatur de absolvendis propriis subditis, po­ 125, § 2; sed cessat amisso officio. testate ordinaria, quae etiam extra territorium exerceri Can. 151—j 1. Nisi aliter iure caveatur, poleslas lu­ potest, aut de iudice e territorio suo vi expulso vel a iurisdictionis sive ordinaria sive delegata suspenditur legi­ risdlctione ibi exercenda impedito ·. tima appellatione Interposita, nisi forte appellatio sit Ιο­ 1 3. Nisi aliud cx rerum natura aut cx iure constet, ί um cum effectu devoiutivo. potestatem lurisdictionis non iudicialem quis exercerc pot­ § 2. Haec potestas non suspenditur interposito reennu. est etiam ln proprium commodum, aut extra territorium nisi aliud ius expresse caveat. exsistens, aut in subditum e territorio absentem. Can. 152—In errore communi aut in dubio positivo et Can. 143—f 1. Actus potestatis jurisdictionis sive or­ probabili sive iuris sive facti, iurisdlctlonem supplet Ec­ dinariae sive delegatae pro foro externo coi latae, valet clesia in foro tum externo tum interno. quoque pro interno, non autem e converso. Can. 153—Praescripta can. 139-152 de potestate lu­ $ 2. Potestas collata pro foro interno exerceri putest risdictionis, nisi natura rei aut textus contextusque legis etiam in foro interno non sacramentali, nisi sacranientalr obstet, serventur de omni ecclesiastica potestate poblica. exigatur. Can. 154—Potestas ordinis, a legitimo Superiore eccle­ f 3. Si forum, pro quo potestas data est, expressum siastico sive adnexa officio sive commissa personae, nequit non fuerit, potestas Intclligitur concessa pro utroque foro, aliis demandari, nisi id expresse fuerit iure vel induito nisi ex ipsa rei natura aliud constet. concessum. Can. 144—J 1. Delegatus qui, vel quod ad res vel quod ad personas attinet, mandati sui fines excedit, nihil agit. Caput VI—De reductione clericorum ad statum lalcalenj f 2. Fines tamen excessisse non Intclligitur delegatus, qui alio modo ac deleganti placuerit, ea ad quae delegatus Can. 155—§ 1. Etsi sacra ordinatio, valide recepti, est, peragit, nisi modus ipse fuerit a delegante praescripnunquam irrita fit, subdiaconus tamen et clericus maior 475 tus tanquam condicio. / ad statum laicalem redigitur rescripto Sedis Apostolica?. Can. 145—Salva cuilibet fideli In toto orbe catholico decreto vel sententia ad normam can. 158, demum poena facultate, ob primatum Romani Pontificis, Sedem Aposto­ depositionis maioris. / licam directe adeundi atque cum ea libere communicandi, $ 2. Clericus subdiacono inferior ad statum laicalem in Interponendis recursibus iure admissis, Is, nisi aliter reducitur ipso facto, ob causas in iure definitas, aut Hie­ expresse statuatur, servetur ordo ut a decretis loci Hie­ rarchae decreto iusta de causa lato, si nempe Hierarcha, rarchae, sublecti Patriarchae vel Archicplscopo, recursus omnibus perpensis, prudenter judicaverit clericum non pos­ fiat ad Patriarcham vel Archiepiscopum; a decretis autem se cum decore status clericalis ad subdlaconatum vel ad Hierarchae loci. Patriarchae vel Archlepiscopo non sub­ ordines maiores promoveri; itemque ad eundem statum lecti, ilemque n decretis ipsius Patriarchae vel Archicregreditur sua ipsius voluntate, praemonito loci Hierarcha. piscopl, ad Sedem Apostolicam. Can. 156—§ 1. Clericus subdiacono Inferior, ad statura Can. 146—Si quis Superiorem adierit, inferiore praeter­ hiicalem quavis de causa regressus vel reductus, Inter cle­ misso, non idcirco suspenditur inferioris potestas non iuricos denuo admitti nequii, nisi loci Hierarcha, audito dlclalis, sive ordinaria sive delegata; sed rei ud Superio­ Hierarcha eparchiae vel Superiore maiore Religionis cui rem delatae ne sc ini ml scent Inferior, nisi ex gravi urgenclericus adseriptus erat ante reductionem vel regressum lique causa; ct hoc in casu statim Superiorem de re moneat. ad statum laicalem, post diligens examen super vita et Can. 147—$ 1. Si plures iurisdiclionem delegatam ob" moribus, et congruum experimentum, cum sacro ministe­ linucrint ad idem negotium ct dubitetur utrum potestas rio dignum indicaverit, graviter super hac re eius onmta delegata fuerit singillatim an collegialiter exercenda, prae­ conscientia. sumitur facta collegialiter in rc Judiciali; secus, singillatim. $ 2. 1.” Subdiaconus vel clericus maior ad statum bicalem a Sede Apostolica reductus, inter clericos ab uni ♦ : 7. 3. jfr Sede Apostolica denuo admitti potest; 4 j,—D. t, st. i pr et 5. Can. I X.—D. *. i, 2. 2.° Si autem ad statum laicalem a Superiore infra Cao. I41 -^jm. Nkorn I, a. 325, con Syn t»fBUntin<»pohtu>. I, 3. Romanum Pontificem reductus est, ut inter dcricus denuo jsx, Cao. r. Syn. ConUanunopchUo. IV. 4. *69. can. 23. · Syn. Antiochea., admittatur, indiget Sedis Apostollcae licentia, firmo prae­ 4. }tx. can. 22. scripto can. 260, $ I, n. 2, c. f x —Syn. furdiem, a Λ43. can. 3. - Syn. Libanen. Mamitxrum. a. 170, ptr» II.tap f, 3; Np. IV. frt part HI, cap. IV. 24.. D x, χΐ, j, Can. 15/—J 1. Omnes qui e clericali statu ad lalaI x, |1, j. 2, t, 10 rt jq; C. 3, 5· lem legitime reducti aut regressi sunt, eo ipso amittuut C-in. X44 -S. L*»> Ί . Ilit. QitAfda fr-airmiLüi, a. 446: Ofu/Xun officia, beneficia, iura ac privilegia clericalia et vetantor I I. -C. J, 12 (m), x074] can. ijj. 3617 Plus XII. DE DITinrS ET personis pro ecclesia orientali 1957 H^· 2 I 2. Subdiaconus et clericus maior, matrimonio ante rKtoUm ordinationem legitime non iuncti, si ad statum Wftdeni reducantur, lege sacri caelibatus tenentur, salvo rwsaipto can. 158. Can. 158—Clericus qui metu gravi coactus subdiaconatum rei ordinem maiorem recepit, nec postea, remoto metu, eandem ordinationem ratam habuit saltem tacite per or­ dinis exercitium, volens tamen per talem actum obligatio­ nibus clericalibus sc subiicere, ad statum laicalem legi­ time probata coactione et ratihabitionis defectu, sententia lodicis redigatur, sine ullis clericalibus obligationibus./ TITULUS IV. DE CLERICIS IN SPECIE Cân. 159—Erectio seu restitutio, immutatio ct suppres­ sio patriarchatuum, archieplscopatuum, provinciarum, epirchlarum, exarchlarum cum territorio proprio aut iposlolicarum competit Romano Pontifici vel Oecumeni­ cae Synodo, salvo praescripto can. 248, 327, § 1, 328. Can. 160—j 1. Territorium cuiuslibet eparchiae divi­ ditur In distinctas partes; unicuique autem parti sua pe­ culiaris ecclesia cum populo determinato est assignanda, sausque peculiaris rector, tamquam proprius eiusdem pa­ stor, est praeficiendus ad necessariam animarum curam. f 2. Pori modo exarchiac, ubi commode fieri possit, dividantur. f 3. Partes eparchiae dc quibus in § 1, sunt paroeciae; partes exarchiae apostolicae, patriarchalis vel archiepiscoËis, si peculiaris rector iisdem fuerit assignatus, appeltur quasi-paroeciae. j 4. 1.· Non possunt sine speciali Sedis Apostolicae Icdulto constitui paroeciae pro diversitate sermonis fide­ lium eiusdem ritus In eadem civitate vel territorio degen­ tium. nec paroeciae mere familiares aut personales; ad constitutas nutem quod attinet nihil innovandum, incon­ sulta Apostolica Sede; 2 ’ Indultum et consilium de quibus in n. 1 dare com­ petit Patriarchae et Archiepiscopo ad normam iuris in suo cuiusque temtono. Can. 161—} J. Episcopus territorium suum distribuat m regiones pluribus paroeciis constantes, quae veniunt no<·» mine proto-presbytcralus. / •j Sl haec distributio, ratione circumstantiarum, videatur impossibilis aut inopportuna, Episcopus consulat Sedem Apostolicam; «j I*1 a,(îiunctis de quibus in n. 1, Episcopus in patriarchatu vel archiepiscopatu consulat Patriarcham vel Archiepiscopum. PARS I DE SUPREMA POTESTATE DEQUE IIS QUI EIUSDEM SUNT CANONICO IURE PARTICIPES Caput I—Dc Romano Pontifice Can. 162—$ 1. Romanus Pontifex, beati Petri in pri­ matu Successor, habet non solum primatum honoris, sed Cxx 15!.—Benedictus XIV, instr. Eo quamrit tempore. 4 xnaii 1743, § u.ep. tnryd. Anno vertente, X9 iun. 1750, 5 7, S. C. de Prop. Fïde (C P.), 29 tpr. X7J4. Caa. 159 —Syn. Chakcdonen., a. 451, can. 12; S. Innocentius I, litL D mui a Icncr, a. c. 4x5: «Χλλ quod sciscitaris·; S. Nicolaus I. litL Ad cuudis vatrs, x j nov. 866: »A quo autem·; Innocentait ΙΠ, litt. Rex regum, 25 Mr. XX04; Leo XII, const, ap. Petrus Apostolorum princeps, 15 aug. lira. Leo XIII, litL ap. Christi Domini, a. 1895. - Syn. Cirthaamm . a. «xo. cax 17, 57· Cai 160 f x.—S. C. de Prop. Fide, instr, (ad Patr. et Epp. Ritus GraecoJiddnt), a. 1789. -9 maii. n. r<. - Syn. Alexandrin. Coptorum, a. X898, s«L III, cap. Ill, art. I, III, 7. Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736» pars ill cap. HI. 2, III; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. x888, cap. XII, De Eccleriis Pxnckialûui. f 3.—S. C. de Prop. Fide, litt. encycL (ad Delrg. Ap. pro Orient ). ! DOT. 11Î2. I 4~rr.axenthi5 HI fin Syn. Latexunen. IV), a. 2215, cap. IX: sQuomam 1» fitriique· · Syn Akxandrin. Coptorum. a. 1898. ctaj XII. a. 1341, pn?p. 90, Armenortixxi. damn.; Euxmim (tn Syn Fiocrntin.l. const. Laetantur radi 6 lui. X439. i 8; IV. cox»L JmmdiMM xj cos 1SÔ4, Profesto fidri Trident: Gregorius ΧΠΙ. const. SavJûnmtu. a. XJZS Professio fidei Graecis prar«r4 Benedictus XIV. coasvEM Pastoraht xa maii 1742, i 1, η. VI; ep. Super ad nos, x6 marL 1743. £**?.,*^ S apc. iS&r, Utt. ap nitis praescr.; Pius IX, ep. Qujyftu 6 un. XS73, f 6; 1>ο ΧΠΙ. Reversurus, 12 1«1L xS^F. cPx 8 q 6; S. P îqi X. litt. enryvl. ep. enrycL Satix cognitum, 8 vpt. toor. s. C. de Prop. Fide, instr, tx iuL tw, u. r. 1. Can 162 i a.—Syn. Vatican., sett. IV, c. IJL de m et notione pnmatu· Romani Pontiticir; Gn-iorius XHI. eomt. a. 157». PrX--r» fidei Gratis prae^r: B^nedirtus XIV. con»t. Etsi fm'tor^ij. sf, mU X7s, 16 mart. S7& PrcAm^·» fxki XenuUlM prar^-r . Leo XHI* r^. encycL Satis cognitum, :o iun. 1896; Pi ;·» IX, litt. ap Rarsiums. 12 IuL 1867. ~ Can. 163 —S. Pius X. litt. encycL Pascenda 8 *rpL 1907 llua .\II. const. Vacantis ApcxtoltcAe Sedit. S dec. tQ45Can 1Ô4.—Syn. Trident. ·««. XXIV. de rct.. e. ?. S. Xntus Hl. htt Si quantum humanis, 8 iut 4 13. S. Leo M . ÜIX. Omnium quidem, 13 Ua. 444. litt. Omnis admrmtlio. 12 it». 444^ 'Ipsum it^a·; htt ÇHumij fnotemitoti, a. 446, S. I^o IX. litt Congratulamur vehementer, a 1052-3.· «S'/vufe»·; Plu» IX. Utt. ap. R/verrumi. is lui 1867 Can. 166.—Cilhttu» HI. comt. Reddituri de commi λ m, j ^pt hq. f t; Βση/xbctu» XIV, ep. encyti Λ» yt», 1 mar 1756. f| 917 S. C. de Prop Fide, litt 4 iuL 18ij. η. H; litt. rt tuui 1838, tnstr. |i lui ioc>». n. 13. e/. · Syn. Arrnm. a. xpxi. «5Ç ftt5. bi; Svn. A>».tndrin. Ccpinnm, a ι·ν*. •est. III. cop I. art II. I; Syn Lib^n- n .Mtt:Taru, Ut. H. cap. H; Syn. Z.uuostm. RuthrtM- x8o8, «et can. x Syn. Coiîrtantinopolitan. IV, a. 869, can. 17. · Syn. Armen., a. 191 x, III, cap. II, art. II, De Patriarchae electione; Syn. Sciarien. Srnxxra, a. til. x888, cap. VIII, art. II, De Patriarchae electione et instiintume. I 1, I ‘—Syn. CotksUntmopoliUn. IV. a. 869. can. so; Innocentius III, Can. axi.—Syn. Constantinopolitan. I, a. 381, can. 4; Syn. Constantino· hit. Qa*4 Juinae. 4 lan. 131$: •Quae omnia tot»; Leo XIII, litt. ap. Orunpolitan. IV, a. 869, can. 32: S. Nicolaus I, litt. Ad consulta wrtre, x$ ncv. Ulivm, 30 nov, 1S94. η. XIII. · Syn. Mar. I«aacl Chaldaeorum, a. 4x0, can. ■-66: «A , *- 9· Can. 235.—Syn. Armen., a. 19x3, 369. I I. x ‘-BenMfctu» XIV, Utt ap. rro. Frntrei, 6 mar. X754■» Cvn 326 ' x·—Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, pars III, cap. VL I I. j.· ^.trror.11 XVI. Utt. ap. Sen tine, 24 dec. 1831. Can. 3I9.-S. C. de Prop FM·. Utt. n iun. xMr. Utt 9 l»L 1894. · Syn. J a—Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 1898, sect. III. cap. Π, art H, ScurirtL Syroroeu. a. tBM, rap. VH, art. Hl, A. t I -M Xnaen. I. 4. 33$, ran T. S. Nicolaus. I. Utt Ad contuita c Sy5ùlib*n?· B- 1736. pars III, cap. VI, 7, VHl. Xt Syn. Maarten Syrorum, a. x838, cap. VIII, art. II. relira. 11 iurr 9ΛΛ(· «DoUerai»» nniw·. tPerrv ψ»»»·’. S. Leo IX, Utt. Lear·- 36ÔÛ PIUS ΧΠ, DE RITIBÜS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI π. 2664 1957 IPX 2 Cm, 227—Nisi Sedes Apostolica aliter, in casu singu- lari, statuerit, Synodo dc eligendo Patriarcha praesidet, salvo iure particulari, antiquior ordinatione episcopali in­ ter Episcopos Patriarchae sublectos. Can. 228—} 1. L® Ante electionem, per secreta suf­ fragia, designentur duo scrutatores, qui una cum praeside, munus de quo in can. 113 impicant; 2.· HI scrutatores assumantur, ad normam luris par511 ticularis, inter Patres Synodi vel inter presbyteros. / I 2. Praeter scrutatores, a praeside Synodi, auditis duobus Episcopis ordinatione episcopali, Inter praesentes, antiquioribus, actuarius seu notarius designetur. J 3. 1.· Omnes dc quibus in §§ 1 ct 2 iusiurandum in­ terponere statim debent de munere fideliter implendo et de secreto servando circa acta in comitiis, etiam expleta electione; 2.· Vetantur quoque scrutatores iurlsiurandi religio­ ne, vel ipsis Patribus Synodi, nomina auctorum suffragio­ rum revelare. Can. 229—} 1. Schedulae electionis conficiantur ad nonnam iuris particularis; suffragia ferantur servatis prae­ scriptis iuris communis, salvo tamen iure particulari. f 2. Antequam ad Patriarchae electionem deveniatur, singuli Patres iureiurando promittant se illum in singulis scrutiniis electuros quem secundum Deum eligendum esse existimaverint. Can. 230——§ 1. Is electus habeatur qui, demptis suf­ fragiis nullis, duas ex tribus suffragiorum partes retulerit. f 2. Scrutinia repeti debent donec duae ex tribus par­ tes in eumdem candidatum conveniant. Can. 231—Ut quis ad patriarchalem dignitatem idoneus habeatur, praeter ea quae can. 394, § 1, nn. 1, 2, 5, 6 ad dignitatem episcopalem requiruntur, debet esse: 1. · Natus quadraginta saltem annos; 2. ° A decem saltem annis In presbyteratus ordine constitutus. Can. 232—Electione intra quindecim dies ab inita Sy­ nodo non peracta, designatio personae Patriarchae ad Ro502 manum Pontificem, co in casu, devolvitur. / Can. 233—Electio ad normam iuris peracta, illico a praeside, vel, si praeses fuerit electus, ab illo qui eius vices gerere debet, totius Synodi nomine, formula modoque in singulis ritibus receptis, electo intimanda est, salvo prae­ scripto can. 235, § 3, n. 1. Can. 234—Electus intra biduum utile a recepta inti­ matione, manifestare debet utrum electioni consentiat, an eidem renuntiet; secus, omne ius ex electione quaesitum amittit. H Can. 235—§ 1. Si electus renuntiaverit, ad novam electionem procedendum est. j 2. Si electus acceptaverit, Synodus procedat, iuxta praescripta sui ritus, ad cius proclamationem et inthronizatloncm, dummodo sit Episcopus, haud excluso Episcopo electo seu designato, rite confirmato, etsi charactere epiicopali nondum aucto, sed exclusis Episcopis qui canonice officio episcopali renuntiaverunt vel depositi sunt, iisque de quibus in can. 109, § 1. f 3. 1.® Si vero electus talis non sit, Synodus Romano Pontifici electionem peractam 111 ico notam faciat, suspensa Cia. 227.—Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, pars. ΙΠ, cap. VI, 7, VI. Can. 228.—Syn. Annem, a. 1911, 173; Syn. Libanen. Maronitarum, a. X756, pin HI. cap. VI, 7. IV, XII. XVI. Can. 229.—Syn. Armen., a. içix, X73Î Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, pan. ΙΠ, cap. VI, 7, XV. Can. 330.—Syn. Armen., a. iqxx, 17Λ; Syn. Libanen. Maronitarum, a. pan. Ill, cap. VI, 7, XVII; Syn Sciarien. Syrorum, a. x8S8, cap. ΠΙΙ. art. II. f —Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736. pars. III. cap. VI, 7. XIX· Cm 23t.—Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 1898, sect. III. cap. II, art. II. 3; Syn Libanen. Maronitarum, a. 1736. pars. Ill, cap. VI, 7. X; Syn. Sciarfen'Syrorum, a. xSS8, cap. VIII. art. II. 2 «-Syn. Conitantinopoliun IV, a. 869. can. 5: lohannes Exp/rùniiA /mjc prudmita/, 16 au£. 879: «£/ cwm·: UtL Inirr (16 aug.) 879: ·£ο tamen». ,7^P^.-S^PàS^>X»X’«^AI’75; Syn. 1Λ.η.η. SUronitAmm. *■ eiusdem electi proclamatione et inthronizatione, et ser­ vato a Patribus, omnibusque qui qualibet ratione Synodo interfuerunt vel quomodolibet electionis exitum noverunt, secreto circa eundem exitum, etiam adversus electum, do­ nec confirmatio pervenerit et legitime publica evaserit; 2. ° Interim Patres Synodi possunt residentiae sedem repetere, ad Synodum redituri cum pervenerit Summi Pontificis responsum; 3. ° Obtenta Summi Pontificis confirmatione, proce­ datur ad sollemnem Patriarchae proclamationem et inthronizatlonem. 4. ° Si electus Summi Pontificis confirmationem non obtinuerit, ad novam electionem statim procedendum est. § 4. Electus ad dignitatem patriarchalem qui charac­ tere episcopali careat, si ex iis sit de quibus in $ 2 agitur, ante inthronizationem Episcopus ordinetur; si autem sit ex iis de quibus in § 3, n. 1, nonnisi post Romani Pontificis confirmationem Episcopus ordinari potest./ 503 Can. 236.—§ 1. Novus Patriarcha de electione cano­ nica ad Romanum Pontificem referre debet, additis docu­ mentis, propria manu subscriptis, de emissa, iuxta proba­ tas formulas, coram Synodo, professione fidei deque iu­ reiurando fidelitatis praestito, simulque ab eodem expostu­ lare ecclesiasticam communionem et pallium, quod est ple­ nitudinis officii pontificalis insigne. § 2. Synodus ad Romanum Pontificem, per synodlcas litteras, eodem tempore referat de electione ad 'normam Iuris peracta atque dc fidei formula ac fidelitatis iureiu­ rando a novo Patriarcha coram ipsa Synodo recitatis et subscriptis, itemque petat pro Patriarcha ecclesiasticam communionem et pallium. Can. 237—§ 1. l.° Electionis acta, postquam omnia absoluta fuerunt, a praeside, scrutatoribus et actuario subscripta, in archivo secreto patrlarchatus fideliter repo­ nenda sunt; ° 2. Patrum omnium Synodi subscriptio laudabiliter fjraedictorum subscriptionibus, ad nonnam iuris particuaris, additur. § 2. Testimonium electionis, ad nonnam § 1 subscrip­ tum, novo Patriarchae tradendum est. Can. 238—§ 1. Patriarcha ad nonnam can. 235 elec­ tus et inthronizatus plenum ius in officio obtinet, firma § 3. § 2. Patriarchae ad normam can. 235, § 3, n. 1 electo, qui quavis ex causa electionis notitiam habuerit, ante ob­ tentam a Summo Pontifice electionis confirmationem, nullo modo licet sese, electionis praetextu, immiscere officii patriarchalis administration!, sive in spiritualibus, /sive in 504 temporalibus ct actus ab eo forte ante praedictam confir­ mationem positi, nulli sunt. § 3. Patriarcha legitime electus et inthronizatus. ante­ quam in Consistorio confirmationem ct pallium sollemni· ter receperit, prohibetur ne Synodum patriarchalem de qua in can. 340, § 1 convocet et Episcopos sive eligat sive ordinet. Can. 239—-Omnes et singuli qui Synodo intersunt de­ bent iusiurandum praestare de secreto, etiam post perac­ tam electionem, servando, adversus ipsum etiam electum, circa ea quae scrutinia sive directe sive indirecte respiciunt. Can. 236.—Clexnen» XI. Mit ap. BaaMU, ro iun X71«. n. j Benedictus XIV. litt. ap. Ospr 19 Wv. 1744. f U Plu· IX. Bit. ap. Rttrtvnu, ia iuL x86?. i x6; con*t. ap. Cew. jr atu I 5. η. Π; ep encyeL iMfra. 6 un. i57J. Π JJ Mi S. C. «Ic Prop Fide litt. (ad Vlc. Sedi» patriarchilb Syror ). aj *rpt ite; {C. G.), ! «1er. 1S37. - Syn. Arraen, a. 19η. X77. rox; Sra. Alexandrin Coptorxm. a tM, sect. HI. cap. II. art II. 9. it Syn iJbaoen Maron! uruni, a. ryjS. par* II cap. XIV, 47; pars III, cap VI, 7, XXII; Syn Srurlen. Syrorum, a 1888» cap. VIII, art. II. _ f i —Leo IV. Utt a. Î55; S Xieola r* I. Ute 13 dot. 866: «.< «vârw·; lutxxrrtnx» HI. hit. *>**·. I? bo* 1301: «.Vos ergo»; Utt. 4 petfoteae 27 law iJMmA rtro· htl. Rtx rfp*, 25 febr. 1204; Utt. tteefttx ZxJirrix, to u-p! 1203. «.V·» awt/w·. lilt. Lùri a to, 23 febr. 1204; Pl'as IV, cca*t ap 1 »cpx xtAi. Clemens XI, conjt. ap Ctutt iuh, xa kal ape. 1706; Pw-n-lktu* XIV, alk»c , a. 1744: Qftnenk XIII, Utt ap. aJ βσ<. i auf 1760. > 3. - Syn Sciar· en. Syron». a. 18S8. cap. VII, art. III. 6, 1). Can. 3j7—Syn. Libanen. Marouitaniui. a. 1736. III. tap VI. 7, XX | i.—Syn. Armen . a. tçit, 173. Can. 23S —Syn. Anrwn^ a. 19x1, 177, :8ος Syn Sciarfrs SvTCcum. a. 1888, cap. VIII, art IL Can. aj3 ! 3.—Innocentius III. oonrt ap. ΙΠ Ian xitj; Pin» IX. wmt ap. Cwr Krieriatfio·. 31 »04 tte«j. f 3, I|b htt ap 3c'. X9XI. 1S0. x3i; Syn » aS Un. 2636. n. a-ÿ y» ocL 1894- · J 2 —^. C. de Prop- HdeJC. jkUronitannn. * «7J6. Π· Syn. Armen., a. 19x1. Syn um cap. XIV, 47; ΠΙ. cap. VI, 7, part 1Π. cap VI. 7. XXI! Cm. ip.-Syn. Aleundno. Coptanim. a. «M» **< 111. cap II. art. Xη 3662 3661 η. 2664 PIUS XII, DE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI 1057 Il N 2 ArT. II—De iuribus et obligationibus Patriarcharum Z 0 2 Can. 246—§ 1. Salvo lure et officio singulorum Epi­ scoporum. visitandi proprias eparchias, Patriarcha ius rt Can. 240—§ 1. Patriarcha potestatem habet ordina­ officium habet, ordinaria visitatione, totum patriarchatnm riam in universo patriarchatu, ideoque ei Ius et officium visitandi per sc aut per alium, decimo quoque anno. est exercendi, ad normam canonum et legitimarum con­ § 2. Gravi de causa Patriarcha valet etiam extraordi­ suetudinum, Jurisdictionem in Episcopos, clericos et fide­ nariam visitationem in aliqua ecclesia, civitate, eparchia les, qui omnes canonicam obedientiam et reverentiam ei peragere. exhibere debent. § 3. Tempore visitationis Patriarcha potest omnia quae § 2. Haec potestas, nisi aliud ex natura rei vel iure in canonica visitatione Hierarchae competunt, peragere. constet, exerceri valide potest in patriarchatu tantum. Can. 247—Singulis annis, iis exceptis in quibus cele­ Can. 241—Potestas Patriarchae ita est personalis ut bratur patriarchalis Synodus de qua in can. 340, f 1, Pa­ ipse non valeat Syncellum pro toto patriarchate consti­ triarcha convocare ne omittat, ad habendas collationes, tuere. Episcopos aliosque Hicrarchas locorum aut universi paCan. 242—Donec Metropolitis iurium et officiorum triarchatus aut alicuius provinciae vel regionis, ita tamen exercitium in suis provinciis, ad normam can. 316, resti­ ut, altero in casu, saltem intra quinquennium, nemo non tuatur, ad Patriarcham spectat Metropolitarum iura exersit convocatus. 505 cere et officia implere. / Can. 248—§ 1. Patriarcha de consensu Synodi pa­ Can. 243—} 1. Leges, universalibus Ecclesiae legibus triarchalis vel Episcoporum ad normam can. 224, } 1. Usque etiam quas Sedes Apostolica pro patriarchatu consti­ gravi cx causa, valet: tuit non contrarias, sive integrum patriarchatum ipsae 1. ® Provincias ct Eparchias crigcre, aliter circumscri­ rcspiciant sive aliquam ipsius partem, seu personarum coe­ bere, unire, dividere, supprimere, earumve gradum hlerartum, Patriarcha, tantum in Synodo patriarchal i de quo chicum immutare, sedemque episcopalem transferre, salva in can. 340, § 1, ferre valet. tamen Sedis Apostolicae confirmatione; § 2. Legum in Synodo patriarchal! latarum Patriarcha 2. · Metropolitas vel Episcopos resldentialcs aut ti­ sedulo promulgationem curare debet, firmo can. 350, § 1. tulares ab una ad aliam rparchlam residcntialem vel titu­ § 3. Legum Synodi patriarchalis, usque ad futuram larem transferre; / S Synodum, authentica interpretatio, Patriarchae, audita Sy­ 3. ® Episcoporum renuntiationes ipsi factas acceptare; nodo perm.nnenti, competit. 4. ® Episcopo residential! Coadiutorem vel Auxilia­ § 4. 1.® Iusta de causa Patriarcha a legibus Synodi pa­ rem dare, servatis praescriptis can. 251-255, si designan­ triarchalis, in casibus singularibus, etiam pro 'toto pa­ dus episcopali charactere non sil auctus. triarchatu, dispensare valet. Si dispensatio casus singula­ § 2. Patriarcha de consensu Synodi permanentis pot­ res excedat, Patriarcha ipsam concedere non valet nisi est exarch las erigere, earumdem fines Immutare, suppri­ gravi de causa ct de consensu Synodi permanentis; mere. 2.® Denegatam ab Hierarcha loci dispensationem a § 3. De decisionibus Synodi circa negotia de quibus lege Synodi patriarchalis Patriarcha ne concedat, nisi iusta in § 1, nn. 2-4, § 2, Sedem Apostolicam Patriarcha quam­ de causa et audito eodem Hierarcha. primum certiorem faciat. Can. 244—} 1. Summi Pontificis acta pro patriarcha­ Can. 249.—§ 1. Ad eparchias vacantes quod attinet, tu, pro Orientali vel pro universa Ecclesia data, nisi Sedes Patriarchae competit: Apostolica directo providerit. Patriarcha, a Sacra Congre­ 1. ® Certiorem facere Sedem Apostolicam de sedis va­ gatione pro Ecclesia Orientali certior de re factos, Episco­ catione; pis aliisve ad quos pertinet nota facere debet; atque eo­ 2. ® Eparchiae vacanti invigilare; rumdem actorum, quoties fidelium interest ea cognoscere, publicam lectionem In ecclesiis praescribere. 3. ® Ubi, ad normam can. 469, ius eligendi Admi­ nistratorem ad collegium consultorum eparchialium spec­ § 2. Praescriptorum quae in his actis continentur quae­ tat, supplere neglipentiam eiusdem collegii; que patriarchatum ipsum afficiunt Patriarcha fidelem ex­ secutionem curet. 4. ® Ubi, ad normam can. 469, ius nominandi Admi­ nistratorem ad Patriarcham spectat, intra mensem utilem Can. 245—§ 1. Patriarcha proprio Iure valet: ab accepta vacationis notitia, nominare, auditis Episcopis 1. ® Edicta, mandata atque ordinationes generales, jn curia officium cum residentia habentibus, Administra­ pro tnto etiam patriarchatu, ferre, ct legum applicationem torem eparchiae vacantis; elapso inutiliter mense, Admidefiniendam eorumque exsecutionem urgendam; nlstratorls nominatio ad Sedem Apostolicam devolvitur. 2. ® Instructiones ad clerum populumque dirigere ad § 2. Administratoris, a Patriarcha ad normam i 1, sanam doctrinam exponendam, pietatem fovendam, abun. 4 nominati, remotio ab eodem Patriarcha, auditis sus corrigendos ct exercitia quae spirituale fidelium bonum Episcopis in curia officium cum residentia habentibus, ex foveant approbanda et commendanda; / iusta causa, fieri potest. 3. ® Encycllcas litteras universo patriarchatu! dare § 3. Patriarchae ius et officium est curandi ut sedi circa quaestiones ad propriam ecclesiam ac ritum perti­ nentes. Can. 246.—Syn. CnratantinopoHtan. IV’, a. 869, can. iq. - Syn. Arcxn. a. X91X, 195, eoo, 4Λ Syn. .Alexandrin. Copiorum, a. 1898, s*ct ΙΠ, rap. I, I 2. Patriarcha Episcopis, clero et religiosis lubere pot­ art. ΠΙ, IV. 6); Syn. Libanen. Maronitarum, x »734. pars ΠΤ, cap. VI, 3, est ut suae ordinationes, instructiones, litterae publice in 1 x; Syn. Sciarfrn. Syrorum, x 18S8, cap. VII, art. III, 6, X7). ecclesiis, seu in ecclesiasticis ac religiosis domibus, legan­ î x.—Benedictus XIV. const. Apcftclwa prufdtccwvtm, 14 febr. 1741. tur et exponantur. D/ ttinhfj ti PoinurrAjrvm—Eujrniu* IV (in Syu. FV>rrathk). cotut. uuii, 6 ini i <39, J 9; Leo XIII, ep oi·»yrdstm ni, si inL 1900, η. I. Cax 140.—Svn. Nkaen I, x 313, cm. 6: Syn. Coastantlnopobtan. I, ■ 381, exn. 1. - Syn. Armrn, a. 19x1, x8r, Syu. Alexandrin. Coptarum, a. 1898. HI, cap. VII, art. II. 5. f x.—S. C. «Je Prop FhV (C. G.). 17 lebr. X77». n. 3. - Syn. Scurfen. Syrorum. x 1888. cap. VIII, art. II. Can. 141.—S. C. d» Prop. Fide (C. G.), 1$ wrpt 1777. n- i-—Syn. Armen., 4. X9tl. t98. Cm 141.—Syn. Arnen., x 19x1, tSr, Syn. Libmrn. MirotdUrum, a 173*. P»r* HI, tap IV, 14. Can. xi) I î.—Syn. Ubaoen Mironltaritn, λ i7V>. P*rx III. cap. VI, », Π I 3—Syn. Armm.. a. loti. 334. j 3.—Syn. Axmm. a 1911, 3J4» ««x*; Syn. Libanen. Mamnitarum. x 1738, part IV, eap VIT. 8. Cas. X44z—S, C. de Pr p. Fsle, inalr. (ad Patr. rt F.pp. Ritu» GraecoMekbit). >9 mai! 17*9, n. tS. - Syn. Scurten. Syrorum, x t8SB, cap. VU, art 11.11. 1 t.—Syn. Aletandnn Optaram, x 1898, wect III, cap. I. art. II. Il; Syn. llbanrn. Mimratarum. x X73*. part I. eap. I. xo. Cax «43·—OsnadH* CP. . ul Martyrium Ep. antkxhenum. · Syn. Amen, ■ 19Π. Svn Akxandrix Optarum, a 1898. «*ct- HI. cap. 1. ««t ΙΠ. IV, 3); Syn. Sebuirn. Syrorum, a ιΑ*β, cap VU. art. III, 6, 5). 3W3 et Epp. Rltu% Graeco-Melchit.), 29 maii X739. n- T, 18 sept 1S4S. dub. x · Syn. Sanbcrn., a. 343, can. x et 4; Syn. Carthacinen., x 4x9, can. 57, xo», xax. - Svn. Armen., x 19x1, 189; Syn. Libanen. Maroni taruxn, a. 1736, HI. cap. IV, 21. 5 t, a.·—Benedictus XIV, const. Afietiolica prisirca-Kr*», 14 febr. 174a. - Canones Apo$tn’.omin, 14; Syn. Antiochm., x 341, can. 13. - Syn. Armen., x XQir, rça; Syn. Libanen. Maronitarnm, a. 173$. part IIL cap IV, ar, cap. VI, 3, r. Syn. Sclarfen. Syrorum, x x838. cap. VII, art. III. 6, X2). Can. 34S 5 x, 3.·—Syn. Lïbancn. M.ironitanim, a. X736. pars RL «p. IV, 36; eap. VI, 3, 7, 8: Syn. Sciarfen. Syrorum, x xS88. cap. VII, art. IIL 6. ix); cap. IX. art. II. 6. 5 x» 4.·—S. C de Prop. Fide, 38 aug. 1643, η. 4· * Syn. Araesu, * »9X1. 193*. Syn. Libanm. Maronitarum. x 1736, par* 1Π, cap. IV. 3$ cap VI, 3, 7. Can. 349 I x.—Syn. Armen., a. 1911, 298; Syn. Sciarfcx Syrnran, x xM8, cap. VII, art. HI. 6. 8); cap. VIII, art. III. ... } ». 4··—Syn. Alexandria. Copiorum, a. 1898. sert. ΠΙ. cap. I, art ΙΠ. IV. 3); cap. II, art. HI. x. I 3.—Syn. Chal· edonen., a. 451. can. 35; Paulus V. htt. ip. Erja Va· roniunam, ax oct 1619. - Syn. Alexandrin. Coptoruxu. a. 1898, sect III, caP V,*,art' .1» cpitcvpi; Syn. Libanen. Maronitarura. x 173®. pan Hl. cap. 17-. Syn. ScUrfen. Syrornn, a. x8S8, cap. VIII. art. IV. Dr ricrtuinr a cap V, art. ΧΠΙ. | to, n. 4. 3664 PIUS Xiî. 1>E HITIBÜS ET PE11S0XIS PRO ECCLESIA ORIENTALI η. 2664 Ιίΰϊ π X - viwntl, quamprimum, nec ultra terminos iure communi statutos, dignus idoneusque pastor detur. Can. 250—Sede vacante, Patriarcha curet ut patrimoeoarchiae ct res defuncti Episcopi ad ecclesiam derotvenJae, diligenter conserventur ct Hdcllter administren­ tur; quae omnia futuro Episcopo post inthronizationem K6 integre, debitaque forma tradi debent. / Can. 251—Episcopi canonice eliguntur In Synodo ad normam canonum qui sequuntur, abrogatis privilegiis et consuetudinibus contrariis, firmo can. 255. Can. 252—} 1. Quod attinet ad Episcoporum nomi­ nationes: · Patriarcha informationes et documenta quae, ad 1. normam iuris communis et particularium Apostolicae Se­ dis instructionum. necessaria seu opportuna sunt ut iuxta am. 394 candidatorum idoneitas rite comprobetur, colligat; · 2. Patriarcha, laicoruni exclusis Intromissione et commendatione, sl opportunum ducat, audiat sub secreto, singillatim adhibltisquc debitis cautelis, parochos aliosve presbyteros vacantis eparchiae eosque interroget an ali­ quem candidatum idoneum proponendum habeant. I 2. 1.· Episcopos de quibus in can. 224, § 1 convocet Synodum pro Episcoporum electione, ipsique praesideat; in qua Synodo nemo iure potitur ferendi suffragium per epistulam vel per procuratorem; 2. · Patres in Synodo congregati, quem prae ceteris dignum et idoneum coram Domino censeant, cui Christiani gregis custodia committatur, libere eligant, firmo iure par­ ticulari quo ius nomina candidatorum proponendi PatrlarK9 chae reservetur; / 3. ° Ad validam electionem requiritur pars suffragio­ rum absolute maior, demptis suffragiis nullis; 1° De suffragiis servandum est secretum etiam post electionem. H ύ“· k Finuo can- 254· 5 ’· Patriarcha de peracta electione, ad electi confirmationem obtinendam ad normam can. 392, § 2, ad Romanum Pontificem illico referat. I2: ?*on !Lcct clecli nomen cuiquam manifestare, ne ipsi electo quidem, nisi postquam pervenerit authenticum nuntium concessae confirmationis. 2,δ+~5 k .Quo cxPedltius eparchiis vacantibus provideatur, parari potest elenchus, a Sede Apostolica ap­ probatus, presbyterorum ad episcopale officium idoneoruna. Nullius nomen in elencho recenseri potest nisi, iu­ dicio Patriarchae et Episcoporum in Synodo congregato­ rum, secreto scrutinio, per partem suffragiorum absolute maiorem, idoneus ad id officium repertus sit. Can. 3»n—Syn. ScLirfcn. Syrorum, a. 1888, cap. VIII. art. III. NlCW1' ’’ *· Can· 4· * S*’n· Ephesûr, a. 43x, can. 8; sjrx Chakcrfonea.. a. 451. can. 35; Syn. Nicaea. II, a. 787, can. 3; Syn. ConjUaoncpcbtan. I\, a. 869, can. 22; S. lulius, Utt Legi littms, a. 341: »Ai ιροτσ»; Innocentius IV, ep. luitii prterdium, 8 aug. 1243; lulius III m ap. Cum notnuper, 28 apr. X553: «N’/r non... coniirmaeer, Benedictu* AIV,coast. Afotklua firsudcensorum, 14 febr. 1742; alloc. A’rmirum rrrtrwm. L3 H-/'?4’ btt. ap. Libentissime oceaxtoncm, 1 auy. 176ος J11’. ap· .. £nwîMm· 3 iun. :8i6, 5 3; breve (ad Patr. et Epp. Tntit9 f™*™» 3 »un. 1816. { 4; Gregorius XVI. 24 dee. x8jx; hos IX. litt. ap. Rnersurus, 12 iul. 1867, R 20. 21; alloc Cum ex kac vita, it rat 1Î67: »Cum autem»; const. Cum ecelniastùa, ax auy. 1869, $ 5, VI; tp. tacycl. Quartus supra. 6 Un. 1873. » 29-32: S. C. dc Prop. Fide, decr. » nt 1760, ad 7. Instr, (ad Pair, et Epp. Ritus Graeco-MdrhiL), 29 maii 17Î0, a. 7, 8. - Syn. Antiochen., a. 34 x, can. 16, 19. 23; Syn. Laodicen., a. 347-381, can. ir, Syn. Cartbaginen., a. 4x9 can. 53, 54, Si. - Syn. Mar. Isaac! .Arszxwram, a. 410. can. x, xcr, Syn- Armen., a- 19ix, 190. 339; Syn. Alexa-dria. Czp’orum, a. 1898, sect. Ill, cap, II, art. IV, De electione epit· ttpi; Syn. Li ba ne n. Maronitarum, a. 1736, par* III, cap. IV, 15, 35; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. x83B, cap, VIII, art. IV, Dr rfrrtûmr mrtropolitarum rt epitcoporum. Can. 252.—Syn. Antiochea., a. 341, can. 19. - Syn Armen., a. 19x1, 239; Syn. Alexandrin. Cop torum, a. 1^98, sect. Ill, cap. II, art. IV. De electione episcopi; Syn. Libamen. Maronitarum, a. 1736. par* HI, cap. IV, X5. 16, 35; Syn. Scurfea. Syrorum, a. 1883, cap. VIII, art. IV, Dr rXrrtionr episcoporum le ttrtropddarum. f 1.—Syn. Sciarfen. Syrorum, a. x883, cap. V, art. XIII, xo. n. 5. ί i, t.·—Syn. Nicaea. Π, a. 787, can. 2. I x 2.·—Syn. ConsUntinopo?it in. IV. a. 869, can. 22; Pius IX. UtL escycl. Quartus supra, 6 Un. 1S73, H J4*7· - Syn. Antiochea., a. 341, can. ifr, Syn- Sxnhccn.. a 343. can. 2. 5· I 2 x.·—Syn. Nicaeo. J. ,6; Syn Srn. Αηγη · »· VTH. iri IV. 3*5» CAa· 4· ‘ Syo* ^doeben, a, 341. e..Syn. An™..«. Srn. ScUrfen. Syroruro. «· ’*«· «Ρ- § 2. l.° Si legitime a Synodo electus ad certam eparchiam sive rcsidentialem sive titularem sit ex recensitis in elencho, potest, peracta electione, illico ad ulteriora pro­ cedi, nisi interim nomen alicuius candidati ab elencho a Sede Apostolica expunctum fuerit; 2.° De peracta electione Sedes Apostolica statim edo­ ceatur. Can. 255—§ 1. Quoties Synodus ad normam can. 251. congregari non potest, Patriarcha, obtenta Sedis Aposto­ licae licentia, suffragia Episcoporum per litteras exquirat; quo in casu Patriarcha, ad validitatem actus, uti debet opera duorum Episcoporum scrutatorum, qui designandi sunt ad normam iuris particularis vel, eo deficiente, a Patriarcha de consensu Synodi permanentis. Scrutatores, praestito una cum Patriarcha iuramento ad normam can. 113, § 1, de munere fideliter implendo, et de se-/ 510 creto servando, litteras Episcoporum aperiant, suffragia numerent et relationem scriptam dc peracto scrutinio una cum Patriarcha subsignent. § 2. Suffragia per litteras data secreta manere debent. Can. 256—§ 1. Patriarchae competit: 1. ° Ius ordinandi Metropolitas, per se, vel, si impe­ ditus fuerit, per alios Episcopos; 2. ° Metropolitae vel Episcopo litteras patriarchales provisionis canonicae de qua in can. 395, § 1 conferre; 3. ° Per se vel per alium, electum Metropolitani post ordinationem episcopalem Inthronizare, etsi hic per alium administrationem eparchiae canonice inivit. § 2. Patriarcha, intra tres menses, electo ordinationem episcopalem conferre et litteras provisionis canonicae de qua in § 1. n. 2 dare, debet, mentione facta in iisdem lit­ teris, nominationis aut confirmationis a Romano Pontifice datae. Can. 257—Patriarcha, in Synodo electionum ad nor­ mam can. 251, potest curare, dummodo congruae eorum sustentationi provisum sit, ut nominentur aliqui Episcopi titulares, non tamen ultra tres, quibus officium cum resi­ dentia in curia conferat, eosque, nisi agatur de electo de quo in can. 251, § 2, obtenta Sedis Apostolicae confirma­ tione, ordinare. Can. 258—Patriarchae competit: 1. ° Praeter casus de quibus in can. 403, j 2, Hiérar­ chie loci sibi subiectis, ratione habita gravitatis causae» absentiam ab eparchia permittere;/ 5,1 2. ° Devolutlvo iure negligentlam Metropolitarum, ad normam canonum, supplere; 3. ° Vacante sede metropolitana, Metropolitae iura exercere et officia implere in universa provincia. Can. 259—§ 1. Patriarcha omnes Episcopos sibi sub­ lectos, ea qua par est reverentia prosequatur et fraterna caritate complectatur; Episcopi vero omnes. Patriarchae tamquam legitimo Superiori honorem et obsequium exhi­ beant, debltamquc obtemperationem praestent. § 2. Si qua inter ipsos oriatur controversia, eam iudicio Patriarchae sublidant, incolumi lure eam quolibet tem­ pore seu statu controversiae ad Sedem Apostolicam de­ ferendi. Can. 255 —5yn. Arrocn., a. «9”. *♦<>· _ . , » f x —Syn. Nicaeo. I, a. 3*5. c*»· 4· - Syn. Anuochrn. x 34». c«*n. 19: Syn. Cartbopnen, x 4x9, can. 13. 53. Can 256.—Syn. Aleaandrin Coptoncs. *. rM» trot. III. cap Π. art. Π . Dm tpsKept; Syn. ScUriea. Syronxm, a. 1Μ8» cap. VIIl, art IV. De elortione mrtro^ilarum rt .... j ·__ Svn. ComUnxinopobun. IV. a. S69, can. 17; Innoccnùu* I. btl E! onus rt honor, a. c. 4X5 · Srn- Siien Antu-xxjcwn. x 1342; Syu. Ατπχη . a ion 183 2.·. X90, 244; Syn Alextmlnn. Coptnrvr·. wt HI, cop I art ill. IV, ah cap. II. art. IV, 11; Syn. LRmums. lUrooitarim. x 173*. nïrv ΠΙ, cap. IV, 15, 17. cap. \Ί. x 6; Syn. ScUrfen. Syrorara. x xSM, can. V, art. XIII. > ίο η. 6ς cap. VII. art. HI. 6. y>. 2.·— loliun III, const, ap. Cum *cm nnptr. s9 apr. 1553· -Vat iT'oderr rt ashgnare .·; Leo XIII, Utt. ap. Et c/.Scû? mprtnrt, 1 ©ct. »«94 - Syn. Armen., a. xqxx. _ On 257.—S. C. dr Prop. Fide, instr, (ad Patr poUun. IV, a. BA9, can. IT, Lt© XIII. III, cap. VI. j, 9 36o6 3065 η. 2664 PIUS XII, DE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI § 3. In negotiis extraordinariis vel peculiarem difficul­ tatem praeseferentibus, tum Episcopi sententiam exquirere Patriarchae, tum Patriarcha Episcopos audire, ne omittant. § 4. 1,® Negotia quae plures eparchias respiciunt et civilem Auctoritatem tangunt Patriarcha ad se avocare potest; statuere autem de iisdem non valet nisi auditis locorum Hierarchis quorum res interest et de consensu Synodi permanentis; ® 2. Quod sl res urgeat nec suppetat tempus ad coa­ dunandos Episcopos Synodi permanentis sodales, horum vices in casu gerunt Episcopi in curia patriarchal! officium cum residentia habentes. Can. 260—§ 1. Patriarchae lus est et officium: 1. ® Clericis universi patriarchatus vigilandi. Si quis poenam mereri videatur, Hierarcham eius moneat; et, mo­ nitione incassum facta, in clericum ipse ad normam luris animadvertat; 2. ® Si ita ferat ius particulare: a) Presbyteros pro’ prios in eparchiam patriarchatus, in qua presbyteri defi* ciant, mittendi de consensu Hierarchae eparchlae, et cie’ 512 rico cuilibet committendi munus expediendi ne/gotla ec­ clesiastica vel saecularia patriarchatus, de consensu sui Hierarchae. Quamdiu munus perduraverit, potest Patriar­ cha hunc clericum etiam a proprii Hierarchae iurisdictionc eximere, sibique Immediate subilcere; b) Indultum de quo in can. 80, § 2, dare; c) Clericum ad statum laicalem, ad normam can. 156, § 2, n. 2 reductum, inter clericos, de consensu Synodi permanentis, denuo admittere; d) Hie­ rarcham pro sui ritus fidelibus extra patriarchatum com­ morantibus designare, dummodo eorundem fidelium cura, iure particulari, Patriarchae commissa sit et Sedis Apostolicae consensum obtinuerit; e) lusiurandum obedlentiae erga Patriarcham a candidato de quo in can. 395, § 2, emittendum recipere; I) Facultatem de qua in can. 494, J 3, audita Synodo permanenti, exercere; ® 3. Clericum alicui patriarchatus eparchiae adseriptum, audito ipsius Hierarcha, praelatitio titulo augere, § 2. Recursus de quo In can. 134, § 3, 494, § 5. 547, § 1, interponi debet, firmo praescripto can. 145, ad Pa­ triarcham. § 3. Licentiam de qua in can. 85, § 2 concedere est Patriarchae; Itemque indultum de quo in can. 490, § 1, de consensu tamen Synodi permanentis. j 4. Praescripta de militum cappellanis ferre. Can. 261—§ 1. Patriarcha, ad communitates fidelium sui ritus, extra territorium patriarchate commorantium, obtento Sedis Apostolicac consensu, mittere potest presby­ terum Idoneum qui curam eorum suscipiat, sl in eosdem fideles el potestas competat ad normam can. 216, $ 2, n. 2. S 2. 1.® Hic presbyter, antequam munus ineat, Hie­ rarchae loci se sistat, elque litteras quibus designatur ostendat ut opportunas facultates ab eo recipiat; 2. ® Sine gravi causa, Hierarcha loci facultates huic presbytero ne recuset; secus, de recusatione eiusque causis Sedem Apostolicam doceat; 3. ® Idem presbyter, in exercitio sui ministerii, Hie­ rarchae loci ad normam luris subditur» 4. ® In officio exercendo fideliter adhaereat normis in decreto nominationis vel a Sede Apostolica datis; vitam Christianam fidelium sibi commissorum pro viribus pro513 moveat et praescripta sui ritus accurate servet; / 5. ® In fine cuiusque anni, a die decreti nominationis supputandi, idem presbyter relationem scriptam de statu personali et religioso suorum fidelium et de sacro ministe­ rio expleto mittere debet tum ad Sacram Congregationem ! 3.—S. C. de Prop. Fide, instr, (ad Patr. et Epp. Ritus Graeco-Melebit), 29 maii X73q. n. 9. - Canones Apostolorum. 34; Syn. Antiochea., a. 341, can. 9, XX. · Syn. Vinea., a. 1911, 184. 200. χΛ Syn. Libanen. Marouitarum. λ. 1736, part III, cap. VI, □, 9; 2. 22; 3; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. IMS, cap. VII, art. Ill, 6. it). Cax 260 I X, 1.·—Syn. Sciarfen. Syrorum, a. 1858, cap. VII, art. III, 6, 14L ! f, 1.· UttS. C. de Prop. Fide (C. G,). 17 febr. 1773, n. x-r, intr. (ad Ddêg. Ap. apud Marcnit.), 28 Inn. 1788; (C. G.), 24 wpt. 1816. - Syn. Armen., a. 1911, 197, Syn. Beknrkien. MaroniUrnin, a. 1790, s. 13; Syn. Sciarfen. Syronsn, n. IBM, cap. V, art. XIII, t 3, n. 1, VII. Can. 260 J !» 1 litt. 8.—Vide fontes ad can. So I 3. Libanen. Maroni tarum, a. 1736, pars II, cap. VI, 5. litt . Utt. r.—Syn. Armen., a. 1911, 145; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. x883, cap. V, art. XIII, | 3 n. 1. II. I 3.—Syn. libanen. Maronltanim, a. x7j6, pars Π, cap. XIV, n. 14. Can. —Innocentius III (in Syn. Litmanen. IV), a. 1215» cap. IX: «4 rferùywr, S. C. pro EccL Orient., decr. 33 dec. 1929. I r—S. C. pro Eocl Orient, Instr. 26 sept. 1932. n- 2-6. Can. 16 x I >, 3.·—S. C. pro Eocl Orient, decr 16 nov. 1938. 3667 >»57 IIT» 2 pro Ecclesia Orientali, sive directe sive per Legatum Romani I ontificls, tum ad Patriarcham. § 3. 1.® Presbyter dc quo In § 1 certae eparchlae ad­ scripts recidit sub iurlsdlctioncm proprii Hierarchae si­ mul atque in proprium patriarchatum redierit; interim vero a potestate Hierarchae proprii orientalis eximitur d Patriarchae subditur; 2.° Revocari potest a Patriarcha certiore tacte Sede Apostolica; attamen alium In locum, extra patriarchittu, transferri non potest, nisi de consensu Sedis Apostollcae. Can. 262—4 L 1.® Patriarchae est, obtento conscmu Sedis Apostolicac, idoneum sacerdotem saccularem vel re­ ligiosum, quoties opportunum el videatur, ad fidelium communitates extra territorium patriarchate commoran­ tium, sl in eosdem fideles ei, ad normam can. 216, | 2, n. 2, potestas competat, mittere, qui eosdem paterne ri­ sitet et de omnibus ad Sacram Congregationem pro Ec­ clesia Orientali et ad ipsum referat; 2.® Visitator antequam munus ineat, Hierarchamlo­ ci adeat, eique suae nominationis litteras exhibeat § 2. Visitatio canonica eorumdem fidelium, firmo Iure et officio Hierarchae loci, uni Sedi Apostollcae competit. Can. 263—§ 1. Patriarcha valet, gravi de causa atque de consensu Synodi permanentis, locum vel Institutum ecclesiasticum ad opera religionis vel caritatis sive spiri­ tualis sive temporalis destinatum, in actu fundationis, a iurisdictione Hierarchae loci eximere sibique reservare, firmo iuris praescripto de non donanda stauropegii privi­ legio domo Ordinis vel Congregationis11. § 2. Personae quaevis quae ad locum vel institutum stauropegiacum non pertineant, tempore συο eidem loco vel instituto sunt addictae, a iurisdictione Hierarchae loci eximuntur et uni Patriarchae subiiciuntur in iis omnibus quae ad suum munus seu officium aut loci vel Instituti disciplinam spectant. § 3. In institutis stauropegiacis ad unum Patriarcham spectant lura ct officia Hierarchae loci circa bonorum Ec­ clesiae temporalium administrationem ct circa contractus11.1 Can< 264—Patriarchae est dies festos de praeceptoabstlnentias et leiunia, in casibus extraordinariis et ad actum, indicere gravi de causa atque audita Synodo per­ manenti. Can. 265—Patriarchae competit: 1. ® Ab omnibus impedimentis quae obstant receps tioni sacrae ordinationis et irregularitatibus sive ex de­ licto sive ex defectu ortis dispensare, incolumi iure Con­ gregationis Sancti Officii; 2. ® Ab abstinentiae et ieiunii legibus, ad singulo, tantum annos, sive in aliqua patriarchatus parte sive In t?to patriarchatu, iusta de causa, dispensare; 3. ® A censuris ct poenis vlndicatlvis, n iure latis, exclusis casibus ad forum ludiciale deductis, in foro cum interno tum externo, absolvere seu dispensare, illis excep­ tis quae Sedi Apostolicac reservatae sunt et quae adnexae sunt revelationi secreti Sancti Officii; 4. ® Dummodo ne adnexae sint delicto cuius censura Sedi Apostolicac reservatur, ab infamia iuris et a poenis inhabilitatis vel privationis vocis activae et passivae di­ spensare, obtento, si vox activa vel passiva Episcopo resti­ tuenda sit, consensu Synodi permanentis. Can. 266—Patriarchae reservatur collatio beneficii In­ valide ob vitium simoniac ab Hierarcha loci sibi sublecto collati. Can. 267—Patriarcha potitur facultate concedenti sa­ nationem in radice si validitati matrimonii obstat tantum defectus formae celebrationis vel Impedimentum a quo ipse dispensare potest u./ 515 Can. 264.—S. C. de Prop. Fide (C. P.)» :8 sept 1781, dub. 15. - Syx Libanen. Maromtannn, x 1736. pars III, cap. IV, 30; cap. VI, 3, ax. Can. 265.—Syn. Libanen. Maroni taro m. a. 1736, pars III, cap. IV, 30. x.·—Syn. Armen., a. xgxx, 537, Syn. Alexandria Coptonnn, *. 1S9Î, wet. II. cap. Ill, art. VII. § 3. 4, III; sert. Ill, cap. I» art. III. IV. X3J; Syn Libanen. Maronitaruxn, a. 1736, pars II, cap. VI, ix; cap. XIV, 19,33; pars III, cap. VI, 2, 18; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. 1888, cap. V, art XIV, ! x n. 3-5; cap. VII, art. Ill, 6. 15). 3.®—S. C. de Prop. Fide, litt. 7 mail 1746. - Syn. Alexandrin Coptodsa, a. 1B98, sect. II, cap. II, art. II xo. C. de Prop. Fide (C. G.), 17 febr. 1772, n. 3. - Syn. Arsen.. a. 19IX. IBS', Syn. Alexandrin. Copiorum, a. xSqS, sect. Ill, cap. VII. art. » *1 111· 11 Cfr. Ρινί XII, litt. apost. Po^quam Aposiolicix Liilrris Motu Proprio datae. 9 febr. X953, ILE 2263], can. 164, 5 3, x.·. ..>£· °‘n· 26266-269, 372-377. 279-281, 283-292. Cfr. Ptus XII, UtL aposL Crebrtu allais ml. Motu Proprio ditae. 12 febr. 1949 [LE 2029]. can. 130. 5 2. «oc. 366S 1957 I L X 2 PIUS XI1, DK RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI ( jn 268 — Patriarcha acta, ad normam luns nulla oui 1 ab actuario non subscripta aut non intervenientibus promotore iustitiae vel vinculi defensore confecta, sanare potest dummodo ipsa facile Iterum confici nequeant, con­ sentientibus tamen partibus atauc favente promotore iustitlae, ilemoue, in causis in quibus cius praesentia requi­ ritur, vinculi defensore. Can. 269—5 L Patriarcha potest: 1. · Legata, hacrcditates, donationes, subsidia, sive a propriis subditis sive ab extraneis, pro patriarchatu reci­ pere, iuxta pias benefactorum voluntates et normas ca­ nonicas collocanda vel in necessitate occurrenti impen­ denda; 2. · Ab Hierarchis locorum sui patriarchatus, sicubi usus rigeat, moderatum canonicum, et, firmis iuris prae­ scriptis de imponendo beneficiariis vectigali, aut alio tri­ buto beneficiis aliisque Institutis ecclesiasticis lfi, a fidelibus et α personis moralibus consuetas decimas, oblationes, collectas, exigere. i 2. Determinare quae decimae, oblationes, vel collec­ tae ad nonnam § 1, n. 2 Patriarchae solvi seu offerri de­ beant competit Synodo patriarchal i. Can. 270—Patriarcha valet confessarlos ct praedicato­ res pro universo patriarchatu approbare, quibus tamen omnibus ministerium exercere non licet nisi de consensu 516 Hierarchae./ Can. 271—J 1. Staiuta personalia iis in regionibus in quibus vigent servari debent non solum in iis in quibus cumiure canonico, etiam particulari, conveniunt, sed etiam in ceteris, dummodo ca de re desit proprium iuris canonici praescriptum et Statuta personalia iuri divino vel cano­ nico non sint contraria. f 2. Si plures Patriarchae eodem in loco potestate in Statutis personalibus concessa utantur, expedit ut dc gra­ vioris momenti negotiis collatis consiliis statuant. 5 3. Patriarcha potestatem civilis magistratus, proba­ ta consuetudine ita ferente, exercere valet. Can. 272—Patriarcha commemorari debet in divinis officiis, post Romanum Pontificem, ab omnibus Episcopis, a ceteris Hierarchis et, iure particulari ita ferenti, a cle­ ricis. Can. 273—Patriarcha obligatione tenetur: 1. ° Romano Pontifici, b. Petri Successori et Christi in terris Vicario, plenam obedientiam, fidelem sublectio­ nem ac filialem venerationem profitendi, atque fidelitatis iuslurandum renovandi cum celebratur Synodus patriarchalis et quoties fidei professio iure praecipitur; 2. ° Intra annum a sua electione, ad Urbem, beato­ rum Apostolorum Petri et Pauli sepulcra veneraturus, ac­ cedendi, et Summo Pontifici se sistendi. Can. 274—Commemorationem Romani Pontificis, in di­ vina Liturgia ceterisquc divinis officiis, iuxta liturgicas leges, Patriarcha facere debet et curare ut ipsa a Metro­ politis, Episcopis, ceteris Hierarchis ct clericis patriarcha­ 517 tus fideliter fiat. / Cm. :6ç f x.—Benedictus XIV, const. Apostolica praedecessorum, x8 febr. 1742, J xo. - Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, pars III, cap. IV, 14. f r, 2.·—Benedictas XIV, const. Apostolica praedecessorum, 14 febr. 174*» ! 7, Pius VI. litt. ap. .Varimum nobis, 28 sept 1784, n. 3 ad IV; S. C. de Prop. Fide, 8 tuL !774 et 22 mart. 1777. · Syn. Sisen. Annenorum, a. XZ46. can. 2:; Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 1898, sect III, cap. I. art. Ill, IV, Ι4ξ Syn. Libanen. Maronitarum. a. 1736, pars III, cap. IV, 34» III, IV; cap. VI, 2, iqr, Syn. Sdarfen. Syrorum. a. 1888, cap. VII, art. Ill, 6, x8. { 2.—Benedictus XIV, const. Apoâolica praedecessorum, 14 febr. 1742. J io. · Syn Libanen. Maronitarum, a. 1736, pars III, cap. IV, x8. Can. 270.—S. C. de Prop. Fide (C. G.), 17 febr. 1772, n 6. - Syn. Armen., a. 1911, 196; Syn. losephi Patriarchae, 3 nov. 1596, can. IV; Syn. Libanen. Mjrodtannn, a. 1736, pars II, cap. IV, 6. Can. 271—Syn. Armen., a. 1911, tit. IX, cap. Ill, Dc Testamentis deque Fvniitvmibus ct Legatis piis. f I.—Syn. Alexandrin. Copiorum, a. xBqS, sect. Ill, cap. VI. lit. I, 4; tit IV, art. I. x c); tiL V, art. XL 2-6; cap. VIII, art. VI, 14; Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, pars III, cap. V, 8. Can. 272 —Syn. Constan tinopoli tan. IV, a. 869, can. χσς Benedictus Xl>. *p. encycL Er quo, 1 mart, x756» 5 9, i5-*3: s· dc u· 1902, n 13, e). - Syn. Armen., a. xqix. 638, ». .μ. wet- HI. ~P- I. art. HI. IV. >h S. Theodon» StudiU, Ep.,1. -'5. s!; Sya. Libawn. MaronlUrum. a. 1736. P« ΠΙ. *· IV. ûp. II, 8; Syn. Seiarfcn. Syrorum, a. .838, cap. VII. «V III. 6. «)■ Can. 273—Syn. Libanen. Maronitarum. a- I736. P^· 1Π· cap '*· Zt XX"<-ta>ocenttaS III. litt. Sfulu, no&ü. «nov itW Hit. Apostolus vdxi, ii nw. xioq: «GaiUrmu·.y CanJ,74.-Syn. Libanen. Maronitarum. a. X73*. P*™ Qp' ν<· 3· μ Cfr. Plus ΧΠ, htt. apost. Soliiciiudint'n C Un. 1950 [LE 20^K «an. 56, 63. »»Cfr. Pivs XII, litt. apost. datae, 9 febr. 1953 [LE 2263). can. -43. 344- Lütcris, Moto Propno Can. 275—§ 1. Patriarcha obligatione tenetur, singu­ lis cfuinqucnniis, relationem super statu patriarchatus iux­ ta probatam formulam Summo Pontifici faciendi. § 2. l.° Eo anno quo relationem exhibere debet, ad Urbem accedat ut visitationem, de qua in can. 273, n. 2, peragat; 2.° Si Patriarcha visitationem per se ipsum peragere non valeat, eam ad normam can. 408 peragat per Auxilia­ rem Episcopum, si forte habeat, vel per presbyterum in dignitate constitutum specialiter delegatum et in patriarchatu habitualiter residentem. Can. 276—Patriarcha residere debet in sede patriarcha’ ii, a qua abesse non potest nisi canonica ex causa. Can. 277—Patriarcha divinam Liturgiam pro populo patriarchatus, in sollemnitatibus Nativitatis, Epiphaniae D. N. I. C., Paschatis, Pentecostes et Assumptionis B.M.V. applicare ne omittat, firmo praescripto can. 404. Si his sollemnitatibus, ad normam citati can. 404, pro eparchiae suae populo applicare debeat, Patriarcha, divinam Litur­ giam pro totius patriarchatus populo applicans, obliga­ tioni qua adstringitur erga propriam eparchiam quoque satisfacit. Can. 278—§ 1. Episcoporum officia dc quibus in can. 400, tenent Patriarcham pro universo patriarchatu, firmo singulorum Episcoporum officio. § 2. Patriarcha diligenter vigilet ut Episcopi ceterique locorum Hierarchae pastorali muneri fideliter satisfaciant et in suis eparchiis resideant. Ipsorum zelum excitet; sl In aliquo offenderint, cos monere ne omittat et, si moni­ tiones optatum effectum non sortiantur, ad normam iuris procedat. / 518 Can. 279—§ 1. Quod attinet ad orationes et pietatis exercitia, Patriarcha fruitur in universo patriarchatu po­ testate qua gaudent Hierarchae loci, audita Synodo per­ manenti sl res gravis momenti sit. § 2. Patriarchae competit librorum liturglcorum edi­ tionis recognitio, ipseque respondere debet de fidelitate et integritate textus deque eius congruentia cum textu approbato; atque, congruentia probata, in vulgus edendi licentiam concedere valet. Prima autem textuum llturgicorum approbatio Sedi Apostolicae reservatur. Can. 280—§ 1. Patriarcha diligenter invigilare debet administration! bonorum ecclesiasticorum in toto patriar­ chate § 2. Metropolitani qui oeconomum ad normam can· 429, § 2, 438, non constituerit, Patriarcha moneat; mo’ nitione incassum facta, oeconomum ad nonnam can. 258. n. 2, ipse Patriarcha nominet. Can. 281—Patriarcha, Impetrato consensu Sedis Apo­ stolicae, conventiones, non tamen contrarias iuri communi vel legi a Sede Apostolica pro peculiari illo ritu datae, cum Auctoritate civili, obtento consensu Synodi permanentis, inire potest. Easdem autem conventiones Patriarcha ad effectum ducere non potest nisi obtenta Sedis Apostolicae approbatione. Can. 282—Patriarcha in propria eparchia, itemque in iis locis patriarchatus ubi nec eparchlae nec cxarchiae pa­ triarchales erectae sunt, servare debet praescriptum cano­ num de potestate, iuribus ct obligationibus Episcoporum 519 residentiallum. / Art. Ill—De privilegiis Patriarcharum Can. 283—Praeter alia privilegia lure comrnunl a Ro­ mano Pontifice concessa seu agnita, omnes Patriarchae, Can 273.—demens XI. 1HL ap. Singulari· 21 Otaii T?ta. Syn. Armen., a. 1911. iu. -oo, x* Syn. Alexandrin. Coptarum, a. 1898, sect IIT cap. I. art. II. Ill: Syn. Libanen. Maronitarum, a. X70. par» ΠΙcap. VI. 9; Syn. Sciarfen. Syrorum. a. 1888. cap. VII. art. II. Ill $ 3.—Grrjtoritn XII. con'L ap. Pontificii, ΧΠ kaL art itjq, in fine; Pin* IX. const, ap. Cinw «rietUriua. jr an<. iM?. 5. V Can. 276.—Syn. Cons tanti nopoli tan IV. a. 869. can 19. - Syn Libaaen 11, cap. Maronitarum, a. 1736. pars II, ca XIV. 14 Can. 278.—Syn. ConstantiicopoUtan. IV. a. 86q. can. x6. · Stu. Axmou. _ ------------a. 1911, 195: Syn. Alexandrin. Cop torum,---·*. 1898, f*rt- ... Hl. — I. art. HI x. n Srx IV, 4); Syn. Libanen. Maronitarum. a. 1736. par* IIL cap Sciarfen. Syrorum, a. r&SS, cap. VII. art. III. 8. IV *’ er ronoi».M«M·, 5 led. x3tj; Leo ΧΙΠ, rp. ap. Ρτα/.Λχτα. « (un. XAU> n (?<^ικ>μι ca>aperfu«i ni. at iul 1900, η. L Can 183—Syn. Annrn. x tyit, 1B3. Syn Libanen. Maroodtaræa. a 1736. pars III, cap. \1, a. <1670 3669 I ; I η. 266'. PÎUSXI1, VE RITIBtS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI ΐΊΟΗΗνυ ΗΙ·Κ l»3ï |ixt peracta ad nonnam can. 235 inthronizatione, facultatibus ac privilegiis gaudent: 1. ® Audiendi ubique terrarum confessiones ritus orientalis fidelium, etiam religiosorum ulriusque sexus, et absolvendi ab omnibus peccatis et censuris etiam reserva­ tis, non autem ab iis quae in can. 185, § 1, n. 1 excipiuntur; 2. ° Verbum Dei ubique praedicandi; 3. ® Benedicendi ubique, solo crucis signo, cum om­ nibus indulgentiis quae a Sede Apostolica concedi solent, cruces, coronas precatorias, numismata, statuas, scapularia ab Apostolica Sede probata eaque imponendi sine onere inscriptionis; 4. ° Concedendi indulgentiam trecentorum dierum etiam toties quoties lucranda, in singulis locis sui patriar­ chates, etsi exemptis, in ecclesiis sui ritus extra terminos patriarchates, et ubique pro fidelibus sui ritus; 5. ® Declarandi in qualibet ecclesia sui ritus, etiam extra patri arch a tum, unum ex altaribus privilegialum per­ petuum quotidianum; 6. ® Utendi, ad nonnam legum liturgicarum, baculo pastorali et pallio in toto patriarchate, haud exceptis locis a sua Jurisdictione exemptis; baculo tantum pastorali, etiam extra patriarchates, sed in ecclesiis sui ritus; 7. ® Peragendi, in ecclesiis sui ritus etiam extra re­ gionem seu territorium orientale pontificalia, adhibito quoque baculo, praemonito tamen loci Hierarcha si ec­ clesia sit cathedralis; 8. ° Adhibendi, in suis litteris, si ita legitimus usus ferat, peculiarem formulam benedictionis, etiam aposto­ licae, exclusis formulis Curiae Romanae propriis; 9. ® Utendi insignibus et ornamentis suae dignitatis 520 etiam extra regionem vel territorium orientale;/ 10. ® Beatltudinis tituli; 11. ® Praecedendi, etiam extra regionem vel territo­ rium orientale, omnibus Primatibus, Archiepiscopis ceterisque Metropolitis, Episcopis cuiusvis ritus orientalis, li­ cet hi omnes sint in suo cuiusque territorio: 12. ® Assistendi a latere Romani Pontificis in Cappellis aliisque caeremoniis pontificiis, servato praeceden­ tiae ordine; 13. ® Nominandi procuratores seu delegatos qui eius personam sustineant eiusvc nomine agant In negotiis patriarchatus gerendis, firmo can. 260, § 1, n. 2. Can. 284—Patriarcha in universo patriarchate, serva­ tis servandis, et firmo onere inscriptionis ad normam ca­ nonum, potest: 1. ® Sacramenta baptismi et chrismatis administrare; 2. ® Matrimonii sive promissioni sive celebrationi as­ sistere scu benedicere. Can. 285—§ 1. Patriarchis, sl iure particulari ipsis tri­ buantur, sequentia insuper privilegia et facultates com­ petunt: 1. ® Committendi presbytero, in dignitate constitute» ecclesiarum altariumve benedictionem, minorum ordinum collationem, calicum, patenarum, tabularum consecra­ tionem; 2. ® Monachos cuiuscumque monasterii, quod non sit iuris pontificii, sive ad primum ordinem sive ab uno or­ dine ad alios, etiam presbyteratum, auditis Superioribus, evehendi, necessitate urgente; 3. ® Utendi supercamclauclo albo. ) 2. Unius Patriarchae, si Iurc particulari ei reservaj.·—S. C. de Prop. Fide (C. G.). 7 luo. X7O<>- · Syn. Armen., a. 19x1. 13 7; Syn. Libanen. Marnai larum. a. 1736, p-m II. cap. VII. j. 8.·—Syn. CoaiUntinopoliian. IV, a. 869, can. 27. · Syn. Armen., a. 1911, 64j, i?/Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, par*· III, cap. VI, 7, XXIII; Syn. Scuriea. Syrorum, a. 1868, cap. VI, art. VIII, d. Q’—Syn Arrnra., a. 19x1, tit. IV. cap, V. 643, Syn. Sciarfcn- Syfcraxn. a. 1M8, cap. VII, art. Ill, 6. 4). —Syn. Armen., a. 19x1, lit. IV, cap. V, 643 k). Aiwa., X9XX, tiL IV, cap. V, 643 *,l; Syn. Alexandrin. «.· Copiorum, a. 1S9*. *«t II, cap. Ill, art. VII, ( 6, 3. IV; secL III, cap. I, art 111, 111; Syn. Sclarttu. Syrorum, a. xSM, cap. VI, art. VIII, 5). \ Ca«rmx?ni.iii*, 3 iun. 1893. iru. Libaam. Mamnitannn. a. X736, pars III, cap. VI, a, 33. Libanen. Maxonilannu, a. 1736, P*r* HI. cap. II, 2, III; 1 »· ·· --- Syn. ». cap. III. 4. b » ΐ, «Λ-4Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736, pars II, cap. XIV, x·. 373. 4°4‘. $Η>. Alexandria. G/pVxinn, b. t^9*. «ecL Π. cap. 111. art. Ill, 3671 De curia patriarchal! Can. 286—§ 1. Patriarcha, ad regimen totius paw,», chat us, instruere ct convenienter instructam comens» debet cunam patriarchalem, distinctam a curia epirdbPatriarchae propriae. Officia utriusque curiae, quate?· fieri possit, in iisdem personis ne cumulentur. § 2. Ad curiam patriarchalem pertinent illi omz« rr Patriarchae in regimine totius partiarchatus opem ferek quique ex toto patriarchatu ct cx utroque clero «fai possunt. § 3. Curia patriurchalis sit penes sedem patriarchaka Can. 287—§ 1. Curia patriarchalis constat: Synode permanenti vel Consilio ad normam can. 288, 296, tribinali patriarchal!, Officio admlnistrationis patriarchidis to­ norum temporalium, cancellaria patriarchal! el comalùribus patriarchalibus. § 2. Praeter personas quae ad normam iuris commes et particularis ad praedicta Officia et Consilia constitucEda requiruntur, curiae patriarchal! acccnseri debent Episcopi in curia officium cum residentia habentes. § 3. In illis rebus in quibus ius commune vel particu­ lare de curia patriarcha!i non cavet, norma, nisi rei na­ tura obstet, sumatur ex iis quae regunt curiam eparchialea. Can. 288—Patriarchae habere debent Synodum perm· nenter constitutam quae eos iuvet in maioris mocall negotiis expediendis quaestionibusque definiendis qo* patriarchatum respiciunt. Can 289—§ 1. Svnodus permanens constat Patrii; cha praeside et quatuor Episcopis ad quinquennium nomi­ natis. § 2. Horum Episcoporum duo ex residentialibus esse debent, designati ex ordine, ratione antiquioris episcopalis ordinationis./ 9 3. l.° Ceterorum Episcoporum alter a Patriarcha li­ bere nominatur, alter ab Episcopis Patriarchae sublectis ud normam canonum eligitur. Hi Episcopi, exacto quin­ quennio, ad idem officium iterum assumi possunt; 2.® Eodem tempore ac modo, designetur Episcopus qui sodalem Synodi permanentis, a Patriarcha nominatun vel ab Episcopis electum, impeditem substituat. § 4. Synodi permanentis sodales esse non possunt II de quibus in can. 109, § 1. Can. 290—§ 1. Si Patriarcha impediatur quominus Synodo permanenti intersit, Synodi sessionibus prawt, firmo iure particulari, antiquior episcopali ordinatione in­ ter Episcopos Synodi sodales, redintegrato quinario nu­ mero per Episcopum substitutum a Patriarcha ad normam can. 289, § 3, n. 2, designatum. j§ 2. 1.® Quoties Episcopus Synodi permanentis sodalis < iimpeditur quominus sessionibus Synodi intersit, substi­ tuitur, si sit ex duobus Episcopis de quibus in can. 28?. § 2, Episcopus immediate ex ordine sequens; si sit ex ceterl^duobus, substituitur Episcopus ’de quo in an. 289, § 3, n. 2; 2.® Si cum Episcopus, Synodi sodalis, a Patriarcha vel ab Episcopis electus, tum eius substitutus impediantur quominus intéressé possint Synodi sessioni, ct urgeat ne­ gotii definitio, idem Episcopus suffragium mittat ad Pa­ triarcham per litteras, aperiendas in Synodi sessione. § 3. Quoties Synodus permanens definire debet nego­ tium quod personam alicuius Episcopi Synodi sodalis vel eius e parch iam tangat, hic quidem audiendus est, sed in Synodo ei substituatur alius Episcopus ad normam f 1 Can. 291—§ 1. Munus secretarii Synodi permanentis gerit unus cx Episcopis synodalibus ab eadem Synodo designatus; acta autem ses’sionum praeses et omnes Sy­ nodi sodales subscribere debent. § 2. Patriarchae est presbyterum qui archivi Synodi Art. rv— XII-XIV; «ect. Ill, cap. I, art. Ill, IV, xx); Syn. Libanen. MaxoniUrasx, a 1736, pars II, cap. II. :r. cap III, j; Syn. Zanwtcn. Ruthenorum. a ttw. tiL HI. I II; Syu. Sctarlcn. Syrorum, a. xS33, cap. V. art. Ill, 4, V-\T, cap. VII, art. Ill, 6. 6). Di curia r^ruirckali.—Syn. Lib.meji. Maroni tarum, a. 1736, par» ΙΠ, exp VI, 6. Can. 2«.—Syn. ConaUnüncpoUtan. IV, a. 869. can. 26; S. C. de Prw. Fide, 35 un. 1830. dub. 10. - Syn. Libanen. Maxonitamm, a. X73S, pan IV. C4p. VII, 8. Can. I j— • Tbrophihx» AJexaadrixv, caa. ta 3673 . 1937 Il N 2 PIUS XII, DE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI η. 26B4 Can. 302—Constituendum est a Patriarcha consilium permanentis curam suscipiat eligere, eumque a munere scu ut aiunt commissio de re liturgica, ad recognoscendos amovere. et imprimendos libros liturgicos, ad nonnam can. 279, Qn. 292—Svnodus permanens negotia decidit per suf­ § 2, et ad ea pertractanda quae Liturgiam spectant. fragia quae debent esse secreta. Can. 303—Patriarcha, audita Synodo permanenti, ali­ Can. 293—A decretis Synodi permanentis, extra ordi­ quos theologos ac iurisperitos nominare potest consultores nem Judiciarium datis, circa ea quae eidem iure reservan­ patriarchates ex sacerdotibus utriusque cleri, doctrina et tur datur recursus cum effectu dcvolutivo ad Sedem prudentia insignes, qui operam suam praestent ad eno­ 523 Apostolicam./ dandas quaestiones difficiliores iis committendas./ 525 Can. 294—Si quod negotium, ad Synodi permanentis Can. 304—In curia patriarchali archivum patriarcha­ competentiam pertinens, definiendum sit dum celebratur tus, ad normam can. 442 sqq. diligenter instruendum, or­ patriarchalis Synodus vel habetur Synodus electionum, ne­ dinandum ac conservandum est. gotii decisio Synodo permanenti reservatur. Can. 305—Expensae curiae patriarchalis exsolvantur Can. 295—Synodus permanens convocari debet ter in cx bonis quibus uti ad hunc finem potest Patriarcha; si anno, statis temporibus, ct quoties expedienda sunt nego­ haec non sufficiant, singulae eparchiae, pro mensura a tia ad quae peragenda ius requirit consensum vel consi­ Synodo patriarchali dc qua in can. 340, § 1 definienda, ad lium Synodi. illa praestanda concurrant. Can. 296—Ubi, ob aliquam gravem causam, Synodus Art. V—De sede patriarchali vacante vel impedita pennenens constitui non possit, causa perdurante, consti­ tuitur, Sede Apostolica praemonita. Consilium patriarchaCan. 306—Sedes patriarchalis vacat ad normam can. k quod Synodi permanentis vices in omnibus suppleat. 468. § 1. Can. 297—§ 1. Consilium patriarchate constat: Can. 307—Vacante sede patriarchali, administratio pa­ 1. · Ex Episcopo residential!, ordinatione episcopali triarchatus, nisi Sedes Apostolica Administratorem nomi­ antiquiore inter Episcopos a Patriarcha dependentes; nandum consuerit, transit, salvo iure particulari, ad Episco­ pum ordinatione episcopali antiquiorem inter eos qui offi­ 2. ® Ex Episcopo ad normam canonum ab Episcopis cium cum residentia in curia patriarchali obtinent. residentlaiibus electo. Can. 308—Administratoris patriarchatus est: § 2. Exacto quinquennio, pro Episcopo ratione anti­ quioris ordinationis episcopalis designato substituitur Epi­ 1. ° Vacationis nuncium statim Sedi Apostolicae omscopus residentialis ex ordine immediate sequens; Episco­ nibusque ac singulis patriarchatus Episcopis, etiam titupus autem electus ab Episcopis residentialibus, ab iisdem laribus, ceterisque locorum Hierarchis, exceptis Syncellis, ab idem officium iterum assumi potest. communicare; Can. 298—§ 1. In curia patriarchal! constitui debet 2. ° Peculiares normas quas, pro diversis adiunctls, ad normam iuris tribunal patriarchate, a tribunali eparin quibus vacatio locum habuit, ius commune vel particu­ chiae Patriarchae propriae distinctum. lare aut Sedis Apostolicae si qua detur instructio praescri­ bit, accurate exsequi seu ab aliis exsequendas curare: j 2. Tribunal patriarchale proprios iudiccs, promotorem iustitiae et vinculi defensorem habeat, atque instruc­ 3. ° Patres Synodi ad normam can. 221 convocare, tum sit auditoribus, notariis, aliisque necessariis ministris. ac cetera omnia, 'ad Synodum de Patriarchae electione necessaria, diligenter ac~fideliter disponere./ 526 J 3. ludicibus, auditoribus atque promotore iustitiae exceptis, ceteri in § 2 recensiti iidem esse possunt in tri­ Can. 309—Administrator patriarchatus sede vacante, bunali patriarchal i et eparchiali. eparchia Patriarchae propria et in aliis patriarchatus locis ubi eparchiae vel exarchiac constitutae non sunt, iisdem Can. 299—§ 1. Pro administratione bonorum patriar­ iuribus gaudet ct officiis tenetur quibus Administrator chates, in curia patriarchali speciali Officium ab illo Offi­ eparchiae vacantis. cio distinctum quod administrationem bonorum eparchiae Patriarchae propriae curat, constituendum est, constans Can. 310—§ 1. Nisi aliud cx natura rei vel ex luris oeconomo, ratiocinatore ct aliis necessariis ministris. praescripto constet: 1. ° Ad Administratorem patriarchatus, sede vacante, j 1 1.· Oeconomus patriarchalis Officio administratio­ transit ordinaria Patriarchae iurisdlctio in spiritualibus ct ns Immediate praeest et bona patriarchatus ad normam 524 canonum administrat;/ in temporalibus, firmo can. 311; 2. ° Administrator exsequi potest rescripta Sedis 2. · Oeconomi patriarchalis munus clerico fideli, di­ Apostolicae quae Patriarchae remissa sint, ac regulariter ligenti. probatae vitae atque in administrandis bonis tem­ ad ipsum quoque pertinent facultates habituales Patriar­ poralibus experto committatur; iis autem qui cum Pa­ triarcha consanguinitate vel affinitate usque ad quartum chae a Sede Apostolica concessae. gradum inclusive coniunctl sint valide conferri non potest; § 2. Administrator patriarchatus sede vacante nihil 3. · Idem de consensu Synodi permanentis nomina­ innovet. tur et amovetur a Patriarcha, a quo pendet in munere Can. 311—§ 1. A competentia Administratoris pa­ exercendo; triarchatus sede vacante excluduntur ca omnia quae agi non possunt nisi consentientibus vel auditis Episcopis In 4. ® Munus oeconomi patriarchalis cumulari potest, Synodo patriarchali vel Synodo electionum congregatis. de consensu Synodi permanentis, cum munere oeconomi eparchiae Patriarchae propriae. § 2. Administrator patriarchatus sede vacante non pot­ est Patriarchae Syncelios, etsi charactere episcopali ca­ f 3. Oeconomus patriarchalis rationem administratio­ reant. ab officio amovere vel alio transferre. ns Synodo permanenti quotannis ct quoties ab ipso petitur § 3. Idem non gaudet privilegiis dc quibus ln cano­ In scriptis reddere debet; Synodus autem per duos saltem synodales Episcopos, rationes ab oeconomo exhibitas exa­ nibus 283, 285. minat, arcam recognoscit, convenientes Inspectiones bo­ Can. 312—Administrator patriarchatus sede vacante norum, documentorum, nominum, inopinato etiam, exse­ praecedit Metropolitis. Archlepiscopis. Episcopis ceterisque quitur seu exsequendas iubet. et diligenter conservationi, patriarchatus Hierarchis. non autem In Ipsa Synodo de tutelae, incremento patrimonii patriarchalis providet. electione Patriarchae. Can. 313—Novus Patriarcha ab Administratore patriar­ Can. 300—§ 1. In curia patriarchali constituatur a chatus rationem ipsius administration^ exigere debet. Patriarcha, audita Synodo permanenti, cancellarius pa­ triarchalis, qui sit presbyter omni exceptione maior. Can, 31-f—ξ 1. Impedita, ad normam can. 4G7, sede patriarchali: f 2. Cancellarius patriarchalis cancellariae et archivo patriarchatus praeest, atque ex munere primus patriar­ Can J02.—Syn. Armen. a. xçii. 61 i. 61$; Sp. A’rvu*iria Optonru chatus notarius constituitur. a. x$<>5, wct. Π. cap. I. Art. I. o; Syn. Libaarx MArooiUruau ■* p.»r» I. tap. Ill, S; pAr» 1 il, cap VI. r. Syn. Sciarfra. Syiunaa» a. t·». up. } 3. Patriarcha cancellarii adlutorem vicescrue geren­ HI. art. HI. 7. 3'. tem nominare potest, qui ipse quoque notarii officio fun­ Con. jO4—Syn Curthacincn . a. 419. can £9. gitur. , 2>r wJz /ktfnorrkx.’* rd *w/VJ.U.~*Syn. AJ-randnn. Opteevm. a. wet HI. cap If. art. I. wfar t«cc/K*tz. Syn. Dbanrn Can. 301—§ 1. Ad normam can. 440 Patriarcha,prae­ M^niuran, 4. »736, HI. cap. VI. 7; Syn. Scurfs Svtvr;r.i. t. iMt ter cancellarium eiusque vices gerentem, alios notarios pro cap. VHI, art. /ka/narrXa?**. toto patriarchate constituere valet. Cab. 30A— btL ap. i 17^0. f t S C. Jc PMe jtebr. 10 un. . Sm. Aituett. a. t»ti. »! 5 2. Notariis patriarchalibus applicentur canones 4 C>a. 307 — P)tx* IX. htt ap· KstrrtvnM. | 441. Dt I, Dr tarmtia Sthi XIII, 3673 3674 η. PIUS XII, DE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI »»·" IUM 1. ° Ad cparchlae Patriarchae propriae regimen quod attinet, servetur praescriptum eiusdem can. 467; 2. ° Universi patriarchatus regimen esto penes Episco­ pum rcsidcntialem Patriarchae subicctum, ordine praece­ dentiae primum, nisi Patriarcha alium Episcopum vel etiam presbyterum ex praestantioribus, rcrum adiunctis ita sua527 dentibus, designaverit;/ 3. ° Si Patriarcha in casus de quibus in can. 467, § 4 inciderit, primus ordine praecedentiae inter Episcopos Pa­ triarchae subiectos ad Sedem Apostolicam illico recurrat ut ipsa provideat. § 2. De Episcopo vel presbytero de quo in § 1, n. 2, senetur praescriptum can. 310”, 311. § 3. Qui regimen suscepit, Sedem Apostolicam quam­ primum moneat dc sede impedita et de assumpto regimine. »* * z z G.° Indulgentias ducentorum dierum, sieutl in pria cparchia, concedere. Can. 320—§ 1. Metropolitae extra patriarchate!, ·· I cparchlis suae provinciae, praeter alia qua lurc coourai ei tribuuntur, est: 1. ° Supplere negligentiam collegii consultores ey. I chialium, si intra praescriptum tempus Admlnistntem sedis vacantis non elegerit; | 2. ° Vigilare ut fides ac disciplina ecclesiastica kosI rate serventur, ac de abusibus Romanum Pontifiera cer­ tiorem facere, firmo praescripto n. 5;/ I 3. ° Canonicam visitationem peragere, causa pries tb Apostolica Sede probata, si eam Hlerarcha neglexerit, firmo praescripto n. 5; tempore autem visitationis, point ea de quibus in can. 319, n. 4 facere; \ 4. ® Quae in can. 319, nn. 1, 3, 5, 6, recenseatur, praestare; Caput VU—De Archicpiscopis ccterisque Metropolitis 5. ° In archiepiscopatu, de abusibus de quibus fe Can. 315—Provinciae ecclesiasticae praeest Métropoli­ num. 2, certiorem facere Archlepiscopum et ab eodem ap­ te, quae dignitas coniuncta est cum sede episcopali deter­ probationem causae de qua in n. 3 obtinere. minata vel agnita a Romano Pontifice aut ab Oecumcnica § 2. 1.® Metropolitae, non sublecto Patriarchae vtl Ar­ Synodo. chiepiscopo, insuper competit Summi Pontificis acta tua Can. 316—Restitutio sedium metropolitanarum vel pro sua provincia tum pro Orientali vel pro universa Ec­ exercitii iurium et officiorum Metropolitarum in patriar­ clesia data, nisi Sedes Apostolica directo providerit. Epi­ chatibus resenatur Patriarchae de consensu Episcoporum scopis ali is ve ad quos pertinet communicare; et praescripto­ in Synodo patriarchal! vel in Synodo electionum congre­ rum quae in his actis continentur fidelem exsecutionem gatorum, salva Sedis /Xpostolicae confirmatione. curare; I Can. 317—Mctropolita commemorandus est ab Hierar2.® Eidem applicantur praescripta can. 249, J 1. chis suae provinciae in divina Liturgia ccterisque divinis n. 1, 259, § 3, et, auditis provinciae Episcopis, can. 279, fl officiis ad nonnam legum Hturgicarum. Can. 321—§ i. Mctropolita extra patriarchatus obii| Can. 318—Salvo praescripto can. 321, 339, Métropoli­ gatione tenetur, intra tres menses ab episcopali ordinalior te in propria cparchia easdem obligationes eademque iura vel, si iam ordinatus fuerit, a provisione canonica in Con­ 528 habet quae Episcopus in sua./ sistorio, per se vel per procuratorem, a Romano Pontifice Can. 319—Metropolitae a Patriarcha dependentis, in pallium, quod est signum potestatis metropolitanae, pe­ suae provinciae eparchils, praeter alia qua iure communi ei tendi. § 2. Ante pallii impositionem, Mctropolita nequii Sy­ tribuuntur, est: 1. ® Episcopos suae provinciae intra tempus in can. nodum celebrare et Episcopos ordinare. § 3. Métropolite uti potest pallio intra quamlibet ec­ 396, § 1, num. 1 determinatum ordinare, eosque inclesiam etiam exemptam suae provinciae in peragendi! thronizarc; 2. ® Vigilare ut fides et disciplina ecclesiastica accu­ pontificalibus, diebus statutis; nullatenus vero extra pro­ rate serventur, ac de abusibus certiorem facere Patriar­ vinciam, etsi Hierarchae loci consensus accedat. cham; Can. 322—Pallium quod Romanus Pontifex alicui sedi 3. ® A fundatoribus ad beneficia praesentatos insti­ episcopali in perpetuum, vel alicui Episcopo confert ho­ tuere, sl comprovincialis Hlerarcha intra tempus iure sta­ noris causa, nec iurisdictioncm nec titulum archlemscopatutum, iusto impedimento non detentus, id facere omiserit, lem vel metropolitanum secumfert, nisi in Apostolicis Littemque oeconomum eparchiac comprovincialis nominare, teris aliud caveatur. / si huius Hierarcha, monitus, eum nominare neglexerit; Can. 323—Episcopi qui nulli Patriarchae. Archiepisco­ 4. ® Canonicam visitationem peragere, causa prius a po vel Metropolitae subiiciuntur, Exarchi cum lerriton? Patriarcha probata, si eam Hierarcha neglexerit; tempore proprio, et Exarchi apostolici, aliquem viciniorem Me­ autem visitationis potest praedicaro, confessiones audire, tropolitani, praevia Sedis Apostolicae approbatione, desi­ de vita et honestate clericorum inquirere, clericos infamia gnent, cui stabiliter iura ct obligationes competant qw? notatos Hierarchis ipsorum, ut eos puniant, denuntiare, Metropolitae ita designato iure communi tribuuntur. notoria delicta, notorias vel manifestas offensas tum sibi Can. 324.—Inter Metropolitas excellit Archiépiscopal, tum suis forte Illatas, lustis poenis, censuris non exclusis, quae dignitas coniuncta est cum sede metropolitans, exln punire; patriarchatus sita, determinata vel agnita a Romano Pon­ 5. ® In omnibus ecclesiis, etiam exemptis. Hierarcha tifice aut a Synodo Occumenica. loci praemonito, sl ecclesia sit cathedralis, peragere pon­ Can. 325—§ 1. Archlepiscopum Romanas Pontifex li­ tificalia, uti Episcopus in proprio territorio, populo bene­ bere nominat aut legitime electum confirmat atque praefi­ dicere, non autem alia exercere quae iurisdictioncm requi­ cit peculiari ecclesiae. rant; item in ecclesia stauropegiaca, de licentia saltem § 2. In electione Archiepiscopi serventur praescripta praesumpta Patriarchae; Can. 315.—Syn. ConstantlnopollUn. IV, a. 869. can. χ7· - Canone* ApovtoJorwn, 34; Syn. Antiocrn., a. 341, can. q. · Syn. Mar Isaac! Chaldaeorum, a. 41η, can. ιΒς Syn. prov. AJbn-IulieD. ri Façaraûcn. Rumenorum, a. 1871, Ut II, rap. III, x; Syn. Zamo*t*xx. Ruthenorum, a. 1720, lilt V*. Can. ji6.~Syn. Alexandria. Coptarum, a. 1898. sect. Ill, cap. I, art. IV. Dr ûtritdttitw; Syn. Libanen. MaroniUrum. a. 1736. pari III, cap IV, 14; Syn. Sciarfexu Syrorum, a. xM8, cap. VII, art. IV, Dr mrtroCan. 317.—Syn. CcnstanUnopobtan IV, a. 869, can. to; Benedictus XIV’, ep. encyti. t mart. 1756, I 32. · Syn. prov. Albaduhen. rt Fagara4en. R-xmenoram, a 1872. tit. H, cap. Ill, 1; Syn. Leopolkn. Ruthenorum, a. l-lqx, nt!. Ml, cap. II. 4. Can. >t8.—Syn. Nicaen II, a. 787, can. xi. Can. 319.—Syn. Akxandrin. Coptorum, a. 1898, tret. Ill, cap. I, art. IV’, Dt mdrofiAüai iitfiUüîiou: Syn. Sciaxten. Syrorum, a. x888, cap. VII, art. IV, Dr MdrofdiJa i.·—Syn. Nfcatn. I, a. 325, can. 6; S Xy>tm HI. litL Si çuanïu··» ku8 ini. 4)3; S. Leo M. Utt X3»an. 444. - Syn. Libanen. MtroeûUrum, a. 1736, pax* III, cap. IV, 17; Syn. prov. Alba-Iuhen. et FiupuaMm. Rumenorum, a. X872, ÜL II, cap. Ill, 3. 1 ■- Syn. AnbnrLm.. a. 34X, can. q. - Syn. prov. AlbaluUcn. et Fagaraikn Rwncran, n 1J73, Ut. II. cap. Ill, & Syn. Zamo»Ua. Rutheno­ rum, a i7ja, UL V. 4 ’—Syn. ConiUattnopotitau. IV, 3. S69, ran. 19. - Syn. Cartha9. can. $6. · Syn. prov. Alba-Iuarn at Faffaraskn. Rumenorum, a. t>7i. Ut. II, cap. Ill, 6. 3A75 Can. 320, 5 x, r.*—Syn. prov. Alba-Iulien. et Fajardo. Rmacwrr:. a. xS72, tiL II. cap. Ill, 5, Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. 1720. bl V. § x, 2.*—Syn. Antiochcn., a. 341. can. 9. - Syn. prov. Albi-IuEt*. rt Fajtarasien. Romencrum, a. 1872, tit II, cap. Ill, 6; Syn. Zasottcn. R> tbenoram, a. 1720, tit. V. Can. 320 11, 3.«—Syn. Constantinopolitan. IV, a. 869, ran. w.-Syn. Cartbapneu.. a. 4x9. can. 56. - Syn. prov. Alba-IuHcn. et Fagaxadrn. Rs»· noruni, a. 1872, tit. Il, cap. Ill, 6. I J, 4.·—Syn. Nicaeo. I, a. 325, can. 6; S. Xystns TH, Bit Si kumanis, 8 IuL 435; S. Leo M , lilt. Onwiuw .piidcm, 13 ian. 444; QeottJ VIII. const. Dcc^t fawum PtmUfictm, 23 febr. 1596, § r, Pius Vll.co&t ap. In Mnit-rru.’it Ecchsxiu, 22 febr. 1807. S x, 5·®—Vide fontes a • ttl M 1957 IUN 2 PIUS XII. DE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI can. 221-239 de electione Patriarchae, (inno praescripto I 3. I 3. L· Synodum pro electione Archiepi scopi convo­ cat primus, ordine praecedentiae, Mctropolita vel, si in archiepiscopatu provinciae non sint, primus Episcopus; · 2. Ad electi, etsi sit Episcopus, proclamationem et inthronizatlonem procedere non licet nisi post confirma­ tionem Summi Pontificis. Can. 326— f 1. Ad Archlepiscopum, praeter ea quae ei ut Metropolitae in sua provincia competunt ad normam can. 320, in universo archiepiscopatus territorio spectat: 1. · Episcoporum sui archiepiscopatus electionem mo­ derari servato praescripto can. 251-255. Ubi vero Episco­ porum nominatio Romano Pontifici reservatur, Archie­ piscopo competit, coopcrantibus, ad normam instructio­ num Apostolicae Sedis, archiepiscopatus Episcopis, ido$31 nearum personarum nomina Romano Pontifici proponere; / 2. ® Metropolitas intra tempus can. 396, § 1, η. 1 determinatum ordinare, cosque Inthronizare; 1® Invigilare ut Metropolitae fidem et disciplinam ecclesiasticam integre custodiant et custodiri curent a clero et populo, ac dc abusibus Romanum Pontificem certiorem facere. Itemque Metropolitas in implendis officiis négligen­ tes monere, monitisque non obtemperantes, eidem Roma­ no Pontifici denuntiare; 4. ® Devolutlvo iure negligentiam Metropolitarum supplere quod attinet ad ea dc quibus in can. 319, n. 3, 32Û, J 1, n. 3, necnon nominare Administratorem sedis metropolitanae vacantis, si intra praescriptum tempus collegium consultorum eparchialium cum non elegerit; 5. ° Litteras encyclicas mittere ad omnes territorii Hierarchas, qui curare debent ut eaedem publice legantur et exponantur, 6. ® Legum in Synodo archiépiscopal! latarum, firmo can. 350, § 1, promulgationem sedulo curare; 7. ® Leges Synodi archiépiscopal is, donec futura Sy­ nodus rem diremerit, authentice cum consensu Synodi permanentis, interpretari; 8. ® Singulis annis, iis exceptis in quibus celebratur Synodus archiepiscopatus, loci Hierarchas aut totius ar­ chiepiscopatus aut alicuius provinciae vel regionis, ad ha­ bendas collationes, convocare, ita tamen ut, altero in casu, saltem intra quinquennium nemo non sit convocatus; 9. ® Ab impedimentis matrimonialibus quae Patriar­ chae iure communi18 removere possunt, dispensare; 10. ® Ea peragere de quibus in can. 319, nn. 5, 6; 11. ® Vacante aliqua sede mctropolita, iura exercere et officia implere de quibus in can. 320, § 1, in universa provincia; 12. ® Recursus recipere in casibus in quibus canones recursas ad Patriarcham admittunt. I 2. Nisi aliud ex natura rei vel iure constet, Archicpiscopus potest valide exercere potestatem suam in archiepiscopatu tantum. Can. 327—§ 1. Nisi aliter iure particulari statutum sit, (|uae can. 248, § 1, Patriarchae, in Synodo patriarchal! vel Synodo electionum, tribuuntur, ea’competunt etiam Archiepiscopo in Synodo archiepiscopatus vel Synodo elec­ tionum; decisiones autem de negotiis singulis publici iuris 332 fleri /non possunt nec ad effectum duci nisi post obtentam confirmationem Sedis Apostolicae. } 2. 1.® Archicpiscopus habeat Synodum permanenter constitutam vel Consilium de quibus servari debent prae­ scripta can. 288-297 de Synodo permanenti vel de Consilio patriarchal! ; 2.® Archicpiscopus cum Synodo permanenti ca dum­ taxat praestare valet quae iurê expresse statuuntur. Can. 328—Archicpiscopus, de consensu Synodi perma* Stt. Cw a. 1204; Innocentius IV, const, ap. Novii Hk, 20 dec. «51; i C de Prop. Fide, 9 inn. 1642. - Syn. Trullan., a- 691, can. 39. Cia. 3x6 ί x, x.·—Syn. Nicaea. I, a. 325, can. 6; Syn. Epbesin., a. 43X, can 8; Syn. Chakrdonen., a. 451, can. 35; Syn. Nicaen. Π, a. 787, ran. a, 3; Gcxeos VIII. const- Dcc/t Rortanum Pontificem, 33 (ebr. 1596- - Syn. Ar. Boeben., a. 341, can. x6 et 19. - Syn. prov. .Alba-Iulien. et Farirasxeo. Ssseaorcni, a. 1872. tiL II, cap. Ill, 3; Syn. Zaxrxeten. Rntben^ruro, a. x^o, tit. V. , Caa. «6 f r, 2.*—Syn. Lropoliea .Ruthenorum, a. 1891, tir. VII. cap. II. 3j 3.·—Syn. prov. Alba-IuEen. et Fa^arasicn. Rumcoonan, a. Wx, UL II, cap. Ill, 6. 1 x, 4.·—Syn. prov. Alba-Iulien. et Fa^arasien. Rumenorum. a. XB73» “L LIMr-cn. Maronitarum, a. «Cfr. Prcs XII. bit. apext Crrfr» aihUi 33 febr. km? [LE 30391. can. 33, f 3. Uh·£ M®1» ’’«J·00 dat"· η. 2664 nentis, exarchiam erigere, eiusdem fines immutare, sup­ primere potest, certiore facta quamprimum Apostolica Sede. Can. 329—Quae canonibus 242, 244, 258, 259, J§ 2, 3, 269, 273, 275, 279, 298, 299, 302, 305, de Patriarcha praescribuntur, serventur etiam de Archiepiscopo. Can. 330 — § 1. Archiepiscopus obligatione tenetur crmmemorandi Rcminum Pontificem in divina Liturgia ccterisque divinis officiis et curandi ut eadem obligatio ad nonnam legum liturgicarum ab omnibus Metropolitis, Episcopis ccterisque Hierarchis ct clericis sui territorii impicatur. § 2. Metropolitae, Episcopi ceterique Hierarchae totius archiepiscopatus debent Archiepiscopum commemorare in divina Liturgia ceterisque divinis officiis post Romanum Pontificem. Can. 331—Archicpiscopus apocrisiarium apud Sedem Apostolicam habere potest, designandum audita Synodo permanenti ct praevio consensu Sedis Apostolicae. Can. 332—Archiepiscopus in arch i episcopatu gaudet privilegio quod in can. 283, nn. 1, 6 Patriarchae tribuitur. Can. 333—.Archiepiscopus ipso iure privilegio fruitur Praelati assistentis solio pontificio./ 5 Can. 334—Archicpiscopus, si usus ferat, uti potest supcrcamelaucio albo. Can. 335—§ 1. Archiepiscopo aequiparatur Catholicus qui titulo Patriarchae non gaudet. § 2. Archiepiscopo aequiparatur Mctropolita qui titulo et dignitate Maphriani potitur, firmis officiis quae ab eiusmet subiectionc potestati Patriarchae profluunt et ex­ clusis iuribus de quibus in can. 331, 334, aliisque quae pallium respiciunt. Can. 336—Vacante archiepiscopatu, ad primum, ordine praecedentiae, Metropolitani, vel si in archiepiscopatu Me­ tropolitae non sint, ad primum Episcopum spectat ea per­ agere quae in can. 308 Administratori patriarchatus sede vacante tribuuntur. Can. 337—§ 1. Quae canonibus 310-314 de Administratione patriarchatus sede vacante vel impedita, statuun­ tur, serventur etiam de Administratore archiepbcopatus sede vacante vel impedita. § 2. Administrator archiepiscopatus sede vacante vel impedita, in locis ubi cparchlae vel exarchlac constitutae non sunt, iuribus gaudet ct officiis tenetur quibus Admi­ nistrator eparchiac vacantis. § 3. De Administratore eparchiac propriae Archicpiscopi servetur praescriptum can. 467 et 469. Can. 338—Episcopis titulo Archiepiscopi vel Metropo­ litae honoris causa auctis, nullum exinde ius competit praeter praerogativam honoris ct ius praecedentiae. Can. 339—§ 1. Archicpiscopus praecedit ceteris Me­ tropolitis, Mctropolita qui praeest provinciae praecedit sive Metropolitae sive Archiepiscopo honoris causa; hic Episcopo, firmo can. 414./ § 2. Inter Metropolitas qui non praesunt provinciis et zXrchicpiscopos honoris causa praecedit qui prius ad sedem metropolitanam sive archieplscopalcm promotus est; si eodem tempore promoti sint, antiquior ordinatione episco­ pali; si eodem tempore ordinationem receperint, senior aetate. Caput ΥΪΠ—De Synodis patriarchal!bus, archleplacopalibus provincialibus, plurium rituum vel plurium provinciarum Can. 340—§ L Episcopi ceterique Hierarchae, Pa­ triarchae vel .Archiepiscopo sublecti, conveniunt in Syno­ dum patriarchalcm vel archicplscopalcm. Hunc Synodum Patriarcha vel Archiepiscopus convocat eique praeest; Can. 3^9-—S. C. de Prop. Fide, UtL (ad Metrop. Alba-Iulirn. et Far·· rasieo.), 22 mart. tS8x, a. j,—-Syn. Syn AnUocb*.·»^ Antrxbm^ a a. χχ, jn, can. caa. xx; tx; Syn. CarVlsilc'i-n. rt r! F*c*ra«u.·, κχχ Va^wnaô, χι<; Syn. Α>ι*η 3678 t η. 2064 PIUS XII, DE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI 1937 Κ\ ♦ idemque, audita Synodo permanenti» locum celebrationis designat. § 2. Episcopi ceterique Hierarchae provinciae eccle­ siasticae extra patriarchatus et archiepiscopatus consti­ tuti, conveniunt in Synodum provincialem. Hanc Syno­ dum Metropolita Patriarchae vel Archicpiscopo non sub­ lectus convocat, locum eiusmet celebrationis, auditis om­ nibus qui assistere debent cum suffragio deliberativo, intra provinciae territorium, designat, eique praecst. § 3. Episcopi ceterique Hierarchae plurium rituum in Synodum convenire possunt, obtenta licentia a Romano Pontifice qui locum celebrationis Synodi determinat, et suum Legatum designat ad Synodum convocandum eique praesidendum. § 4. Episcopi ceterique Hierarchae plurium provincia­ rum Patriarchae vel Archiepiscopo non subiectarum in Synodum convenire possunt, designato a Romano Pon­ tifice Legato, qui Synodum convocat eique praecst. § 5. In loco celebrationis Synodorum de quibus in 1, 2, 4 designando, nisi obstet iustum impedimentum, pa535 trlarchalis vel metropolitana ecclesia anteferatur./ Can. 341—-§ 1. Cuilibet Synodo assistere debent cum suffragio deliberativo, praeter praesidem, Episcopi residentiales, qui sui loco mittere possunt Coadiutorcm vel Auxiliarem, Episcopi titulares, apostolici eparchiarum Ad­ ministratores, Exarchi, Administratores sedium vacan­ tium. § 2. Alii cx utroque clero viri ad Synodos convocati suffragio tantum consultivo gaudent, nisi Praesidi Conso­ ciationis monasticae et Praesidi Confoederationis monasti­ cae Sedes Apostolica vel, secreto scrutinio. Patres Synodi deliberativum suffragium expresse concesserint. Can. 342—Praeter eos dc quibus in can. 341, § 1, vo­ cari debent: 1. · Ad Synodum patriarchalcm. Praeses Consocia­ tionis Confoederationum monasticarum. Praeses Confoe­ derationis monasticae et supremi aliarum Religionum cle­ ricalium Moderatores; 2. ® Ad Synodum archiepiscopalcm et provincialem, ii dc quibus In n. 1, Superiores monasteriorum sui iuris, salvo iure particulari, ceterique Superiores maiores Reli­ gionum clericalium qui in territorio resideant et consulto­ res eparchiales omnis eparchiae cuius Hierarcha ad nor­ mam can. 341, § 1, Synodo interesse debet, qui mittant ad Synodum duos cx consultoribus collcgialiter designatos. Can. 313—Synodis interesse non possunt ii de quibus In can. 109, § 1. Can. 344—Synodus patriarch alls, archîepiscopalis et provincialis celebrentur quoties Patriarcha vel Archiepiscopus, consentiente Synodo permanenti, aut Metropolita, consentientibus Episcopis comprovincialibus, id nccessa535 rium iudicavcrit et vicesimo saltem quoque anno. / Can. 315—§ 1. Sliusto detineantur impedimento quo­ minus Synodo intéressé possint: drin. Ccptoruxu. a. 1878, lecL III, cap. I, art. HI. IV, xofc cap. V, I: Syn. SHufex Syrorum, x xS83, cap. VII. art III, 6, ι6χ cap. IX. art. IV, Synodix. I 2.—Syn. Nkaen. I, a. 315, can. 4 ct 6; Syn. Chile Honea., a. 451, cm. 192 Syn. Con'Untinopolitxn. IV. a. 869 can. 17. - Syn. Antiochen., x 34X, can. 16, ra, Syn. Carthaçmea., a. 4x9, can. 76, 83, 94; Syn. TruJUn., x 691, can. 8. · Syn. pro*. Alba-1 uli*u ct Fa^araskx Ruracnorum. a. 1871, tit. II, cap. III. y. lit III, cap. Ill; Syn. prov. Kobnoro. Ruthmorum. a. 1626, lit. XIV. I 4.—Syn. Carthajpncn., x 419, can. 98. Can. 341.—Syu. ConstiutmopoliUn. IV, x 869, can. XT. S. Leo M, Utt Owuu* X3 Lin. 444. - Syn. Alexandrin. Coptorum. x 1893, sect 111, cap V, 1I-V; Syn. prov. Alba-Iuliea. ct Figarasiea. Rumroorum, a. 1871, tit HI, Syn. Sdarfen. Syrorum, x 1888, cap. VH, art III, 6, 16). I x.—Syn. Carthaçînen., x 419, can. 21, 79, 80. x:3. - Syn. Armco., a. 19«L 2x7. Can. J4J. x.·—Syn. Constan tinopoh Un. IV, a. 869, can. 17. - Syn. CarIbipnci.. x 4x9, can. 79. j.·—Syn. Quic^iwn.. x 45b can. ιγ, Syn. Constan tmopohton. IV, ®. 869 can. 17; Clemros XIII. litt. ap. In namo apodolafui, 15 inn. 1765; S. C. d* Prop Fide, lilt (xl Ep. Mxjno-VarxJisrn. R imcn.), 23 sept. 1871, η. 1. - Syn. Lv>Iken.. x 347-58«. can. 40; Sya. Cartha^mcn., a. 419, can. 79. Can. 344—Syn· Nfcaen. I. x 335. can. 5; Syn. Chaleednncn., a. 451, can. 19; Syn. Niearo. II. x 787. can. 6, Syx ComUntinopollUn. IV, x can. 17; Urtunaa VIII, comt. Sa/TOMn.'/»*» 12 mart 1623; S.C Prop. Fide, IftAtr. 9 ang. 1760. n. IV; (G G.), 8 iuL X774. n. 1. - Ca­ nnam Apottoiornm. 37; Syn. Antfoebex, a. 341, can. ra, Syn. Cirtha^iucn., X 419, can. si, 55; Syn. Trillm., a. 69», c«. 3. - Syn. Armen., a. 19s ioo, 5.·. lie Sya. Mar. huct ChUdnonrn. x 410, can. Syn. A’.-xuilrin. a. 1898, wet III. cap. V, XIV; Syn. Libanum KUronitansn, x f7jA. pan III, cap. IV. 29; cip. VI, j, 12, Svu. Alba-toHen. et Fagar*4«a Runcâarasx a. 187a, tit. (II; cap HI. IBM, cap IX, «t IV, 6. Col 30.~-Sra ChakMnnrn, ·. 451. ran. T9. - Syn Lv>tr-n. a. 347-38«. can. <<»■, Syn. Carth»cn*n., a 417. can. 77, Syn. TrulUx, a fyx. can. 8. · 3679 1. ° Omnes qui suffragio deliberativo potioni® η?, tant procuratorem ct impedimentum probent; | 2 ° Ii de quibus in can. 342 debent Impedimsaba I Synodo notura facere; ct, exceptis deputatis SnsaltaS eparchialium, procuratorem, sui loco, ad Svnodom r · tere possunt. i § 2. Procurator sl fuerit unus ex Patribus quibus eu suffragium deliberativum, duplici suffragio non gudetil non fuerit, habet suffragium dumtaxat consullivum. Can. 316—Cuilibet Synodo ad validitatem interesse debet pars absolute maior Patrum suffragio delibtnlin fruentium. Can. 317—§ 1. 1.® In qualibet Synodo praeses «kterminat ordinem servandum in quaestionibus examinandis, habito, si de provinciali agatur, Patrum consensu; 2. ® Singuli Patres propositis miaestionibus pouatl alias addere, a Synodi praeside, auditis Episcopis ordha praecedentiae prioribus, antea probatas. § 2. Quamlibet Synodum, praeses, obtento, si non U Romani Pontificis Legatus, Patrum consensu, aperit, transfert, prorogat, absolvit. / Can. 348—Qualibet Synodo inchoata, nemini eorumqii intéressé debent, licet discedere, nisi iustam ob causia a praeside Synodi, si sit Romani Pontificis Legatas, vel a Synodo ipsa, probatam. Can. 319—Patres in Synodo congregati studiose Inqui­ rant ac decernant quae ad fidei incrementum, ad mode­ randos mores, ad corrigendos abusus, ad controversiis componendas, ad unam candemque disciplinam semadam vel inducendam, opportuna fore pro suo cniasqut territorio videantur. Can. 350—§ 1. Absoluta Synodo, praeses acta et de­ creta omnia ad Sedem Apostolicam transmittat, nec ea­ dem antea promulgentur, quam ab eadem recognita fue­ rint; interim vero omnes qui in Synodo partem habuerunt, secretum de actis et negotiis pertractatis servare debent: ipsimet autem Synodi Patres designent et modum pro­ mulgationis decretorum et tempus quo decreta promul­ gata obligare incipiant. § 2. Decreta Svnodorum promulgata obligant, in $» cuiusque territorio universo, nec Hierarchae locorum ab iisdem dispensare possunt, nisi in casibus singularibus el SM iusta de causa. / Can. 351—§ 1. Metropolita Patriarchae vel Archie­ piscopo non sublectus, coque deficiente. Episcopus ordb? praecedentiae in provincia primus, curet ut Hierarchy focorum quoties necessitas vel utilitas postulaverit, el se­ mel saltem in anno, apud Metropolitani aliumve Episco­ pum comprovincialem conveniant, ut collatis consiliis ri­ deant quaenam in eparchiis agenda sint ut bonum religionis promoveatur, caque praeparent de quibus in futura Sy­ nodo provinciali sit agendum. § 2. Expedit ut etiam residentiales Episcopi, licet ho­ noris causa titulo Archieplscopl donentur, nulli PilriarSyn. .Arm.-n . x x7rx. 217. aaS; Syx pro·/. Alba-Itiliea. et F*prw» Ra-aenorum. x 187a, lit. Ill, op. III. C1XL 3*7—S. Theodorus Studita, Ep. I, 28. I x. x.·—Syn. Armen., a. X9*L Syn. prov. Alba Idka, et up­ risen. Ruranonim, x 1872, tit III, op. III. 5 x.—Syn. prov. Albi-Iuhen. et Faginsien. Rum^nonm, a. x>7X tit. Ill, cap. HI. Can. 348.—Syn. prov. Albi-Iuhen. et Fagarasicn. Rumenorso. x 1=7*. ÜL III. cap. III. Can. 347.—Syn. Nicaea. I. a. 325, on. 5; Syn. Comtantinopaltxa. I. *· 38X, can. x Syn. Chalcnloncn.. a. 451, can. 17, 1% Syn. Nicaea. Π. x 7W» can. &, Syn. ConstantiaopnhUn. 1V\ x 869, can. ιβς Leo Xlll, rp. xs, ion. X901; S. C. de Prop. Fide (C. P.), instr, (ad Polooiae Naatmi, 3X miii χΟχτ; (C. P ), 7 iun. 1638, n. 2; decr. 20 iuL 1760, ad 6; Ia»tr. 9 :76ο·, litt (xl Ep. Façoraden. et Alba-Iulien.), xa iul. 1867, n. x.-Carono ApostoJorum. 37*. Syn. Antiochcn., x 341, can. αος Syn. Laodiren. a. 34M3l can. 40; Syn. Cartha^inen.. x 4:9, can. 36, 61, 98. xod; Syn. TniiUa, x69L can. 8, 25; S. BiUlins M., can. 47. - Syn. Armen., x X9ix, 223; Syn. Uhissx Maronitoruxn, 1. 1736. pars III, cap. IV, 27; Syn. prov. AlSa-IJyh d Fan_ Kunvnorum, a. 1872, tit. Ill, op. Ill; Syn. Zim-xten. noram, x 1720, tit IV. Can 350.—Benedict tis XIII, 1HL ap. offin mm, rç RL 17:4: Benedictus XIV, btt ap. Smfafam χ $cpt 174:; Pk» IX. const, ap. Conmimm kumtHuit, 4 id. iul. 1867. n. 5; S. C. de Prop. F^. litt. (xl Ep. Pxnraslex ct Alba-Iulicn.), xj InL 1867, Π Htt (ad Ep. « \ aradloen. Romen.), 23 sept i87x, n. 2. - Syn. .Armen,, x 19x1, 234; Ut .Χ.Π, op Unicom, Dt huiur Connlii Syn. prov. ADalullex et F Rhenorum, x 1872. tit III, op- III; Sro. Zxn>.t^ Ruthenorum, a. 1720. tit. V; tit. IX. 7 r> 1 x* Rre^urius M., litt Susrepfi rtgiminist mense malo x 575: •rrarf/r·* pcrrcRii.; b NtcoUus I, litt. x8 aurt S6r. 2’.’^“ ÏÏL Δρ1 v/xii’11 lug- ,s”· ·STn3430 1937 IUN 2 chie vel Metropolitae sublecti, Exarchi qui praesunt terri­ torio proprio ct Exarchi apostolici, etsi diversi sint ritus, una cum ederis in eodem territorio Hierarchis collationi­ bus de quibus in § 1 Interveniant. f 3. Idem Hierarchae congregati sedem proximi con­ ventus designent. ministrator datus patriarchatui iuribus gaudet et obliga­ tionibus tenetur de quibus in can. 309-312; datus autem archiepiscopatui, servare debet praescriptum can. 337. Can. 361—Quae de Administratore apostolico eparchiae dato can. 356-358 statuuntur, applicentur Administratori apostolico patriarchatum vel archiepiscopatum regenti. Coput IX—Dc Administratoribus apostolicis Can. 352— Eparvhlae canonice erectae regimen, sive plena vacante sede, aliquando Summus Pontifex ob gra­ ves et speciales causas Administratori apostolico vel in perpetuum vel ad tempus committit. Can. 353—§ 1. Quilibet Administrator apostolicus, sl datus fuerit eparchiae, sede plena, adminlstrationem sui officii init, ostendens litteras suae nominationis tum Epi­ scopo, sl hic sit mentis consiliique compos et in eparchia renetur, tum etiam collegio consultorum eparchlalium, ad normam ran. 397, § 3. f 2. Si sedes fuerit vacans vel sl Episcopus non sit mentis consiliique compos, aut in eparchia non moretur, Administrator apostolicus adminlstrationem sui officii init ad instar Episcopi secundum can. 397, § 3, cauto tamen ut litteras suae nominationis antea Patriarchae vel Archlepiscopo ostendat, nisi Sedes Apostolica Patriarcham vel Arehieplscopum ipsa de eius nominatione monuerit. Can. 35-1—lura, officia ac privilegia Administratoris apostolici desumantur ex litteris suae nominationis, vel, nisi in Iisdem aliud caveatur expresse, ex praescripto ca533 nonum qui sequuntur. / Can. 355—§ 1. l.° Administrator apostolicus permanenter constitutus iisdem iuribus et honoribus fruitur, lisdemquc obligationibus tenetur, quibus Episcopus residentlalis; 2.® Quod attinet ad Syncclli constitutionem, serven­ tur praescripta can. 432-437. j 2. Si ad tempus datus sit: 1. · Eadem iura et officia habet quae Administrator sedis vacantis; sed, sede plena, potest eparchiam visitare ad normam iuris; nec tenetur obligatione applicandae di­ vinae Liturgiae pro populo, quae Episcopum gravat; 2. · Ad honorifica privilegia quod attinet, valet prae­ scriptum can. 387; sed Episcopo qui, ad aliam sedem trans­ latus, prioris retinet administratloncm. In hac quoque om­ nia Episcoporum residentialium honorifica privilegia com­ petunt. r Can. 356 — § 1. Si Administrator apostolicus epar­ chiae, sede plena, praeficiatur, iurisdictio Episcopi eiusque Syneelli suspenditur. § 2. Quamquam autem Administrator apostolicus Epi­ scopi auctoritati non subest, non debet tamen se immisce­ re causis Episcopum ipsum spectantibus, neque In eius Syncellum processum instruere aut animadvertere ob acta praeteritae administrationis. Can. 357—Si impedita fuerit iurisdictio Administrato­ ris apostolici aut si idem Administrator defecerit, Sedes Apostolica statim moneatur; ct interim, si sedes vacet aut sit Impedita, valent praescripta can. 467 sqq.; secus Epi­ scopus eparchiam regit, nisi Nedes Apostolica aliud praesti­ tuerit. Can. 358—§ 1. Administratoris apostolici iurisdictio Romani Pontificis aut Episcopi obitu non cessat. I 2. Cessat vero cum Episcopus eparchiae vacantis adminlstrationem legitime inierit ad normam can. 397, § 3. Can. 359—Si contingat ut Administrator apostolicus» detur ipsi patriarchatui vel archiepiscopatui, sede vacante* 2d tempus aut, gravissima de causa, permanentor vel sede plena tum ad tempus tum permancnler: 1. ® Administrator datus patriarchatui vel archlepiscopatni sui officii adminlstrationem init litteras nomi­ no nationis ostendens Patriarchae / vel Archiep!scopo, et Sy­ nodo permanenti, nisi sedes fuerit vacans aut Patriarcha vel Archiepiscopus non sit mentis consiliique compos aut In patriarchalu vel archleplscopatu non commoretur, qui­ bus in casibus litteras ostendit Synodo permanenti et collegio consultorum eparchiae propriae Patriarchae vel Archiepiscopi; . r5.‘ 2. ® De inita administrat Ione notarius Synodi perma­ nentis Instrumentum conficiat in actis asservandum. Can. 360—Administrator apostolicus idV/rin’ non autem privilegiis, fruitur ^^emque (|ntùs sit gitur quibus Patriarcha vel secus, Adpermanenter patriarchatui vel archleplscopa » 3681 η. 2664 PIUS XII, I>E RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI Caput X—De Exarchis Art. I—De Exarchis qui extra patriarchalus territorio proprio praesunt Can. 362—§ 1. Exarchiam cum territorio proprio eri­ gere vel restituere, Immutarc vel supprimere competit uni Sedi Apostolicae. § 2. Exarchus superior monasterii sui iuris qui praeest territorio proprio, separato ab omni eparchia, cum clero et populo, regitur iure particulari, eoque deficiente, prae­ scriptis canonum qui sequuntur. Can. 363—§ 1. Exarchus superior monasterii sui iu­ ris qui praeest territorio proprio nominatur a Romano Pontifice, salvo iure electionis aut praesentationis, si cui legitime competat; quo in casu eius confirmatio vel institu­ tio spectat ad Romanum Pontificem. § 2. Ut quis idoneus habeatur ad hanc dignitatem, iisdem qualitatibus ornatus esse debet, quas ius in Epi­ scopis requirit./ § 3. Ut valeat electio requiritur pars suffragiorum ab­ solute maior, demptis suffragiis nullis, firmo particulari iure quod maiorem suffragiorum numerum exigat. Can. 364—§ 1. l.° Exarchus superior monasterii sui iuris, qui praeest territorio proprio, in regimen suae exarchiae ne se ingerat antequam ciusmet inierit administrationem ad normam can. 397, § 3; 2.» Intra tres menses a receptis litteris apostolicis, nisi lusto detineatur impedimento, benedictionem seu chlrothesiam ad normam iuris17 recipere debet. § 2. Idem Exarchus eandem potestatem ordinariam easdemque obligationes cum iisdem sanctionibus habet ac Episcopus residcntlalis In propria eparchia. § 3. Perdurante munere et Intra sui territorii fines, etsi charactere episcopali careat: 1. ° Sacramentum chrismatis separatim a baptismo conferre potest; 2. ° Salva facultate iure communi 2S statuta conferen­ di ordines minores propriis subditis religiosis, conferre Item potest ordines minores tum propriis subditis saccularibus, tum aliis qui litteras dimissorias Iure requisitas exibeant, dummodo benedictionem de qua in | 1, n. 2 receperit. Ordinatio extra hos fines ab eodem peracta irrita est; 3. » Benedictiones Episcopis reservatas, sl quae in suo ritu sint, impertire potest ct Indulgentias centum dierum concedere; 4. ° Ritus perficere valet qui usum sacri chrismatis requirunt, nisi in propria disciplina Praelatis charactere episcopali carentibus id prohibeatur. § 4. Quod attinet ad Syncclli constitutionem, serven­ tur praescripta can. 432-137. Can 365—§ 1. Cum vacat exarchia, quam regit Su­ perior monasterii sui iuris, regimen transit, usque ad noyj Superioris constitutionem, ad illum qui interim monasterii regimen legitime suscipit. § 2. Eadem exarchia Impedita, servetur praescriptum can. 467./ Aut. n—De Exarchis qui praesunt territorio non proprio I—D e Ex arch is apostolicis Can. 366—$ 1. Exarchi apostolici praesunt nomine Romani Pontificis territorio Patriarchae vel Archiepiscopo non sublecto, ubl propter exiguum fidelh m numercm al lain ve gravem causam eparchiae non sunt constitutae. f 2. Sedi Apostolicae reservatur nominatio Exarchi apostolici. G*n. 364 f r—L, β. II- xo faa. lUc S. Portai. 4 nudi X9JO, *xt. I. «’Cfr. I*nr* XII. litt jjxmL datAC. 5 frbe. (LE ta*)], c*a. »74, f 1. «· Ib. ran. 174 f «. t durii. MtX» 3682 η. 2664 PIUS XII, DE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI 19Γ»7 ΐυχ j § 3. Exarchus apostolicus administrationcni init cxarCan. 375—Exarchi apostolic! obligatione tenentnr chiae, decretum nominationis per se vel per procuratorem cra Limina beatorum Apostolorum Petri et Pauli visitait ostendens el qui exarchiam regit ad normam can. 381. eadem prorsus lege, qua Episcopi residentiales ad nonnan can. 407: cui tamen obligationi, si quid graviter obsut Can. 367 1. Exarchi apostolici iisdem iuribus et no per sc Ipsi eam expleant, satisfacere possunt per facultatibus in suo territorio gaudent, quae in propriis curatorem etiam in Urbe degentem. eparchlis competunt Episcopis’residentialibus, nisi quid lure exceptum vel a Scde Apostolica reservatum fuerit. Can. 376—§ 1. Ad normam can. 405, Exarchi apo$vr lici tenentur obligatione Sedi Apostolicae exhibendi ple­ § 2. Etiam il qui caractère episcopali carent, perdu­ nam accuratamque relationem dc suo quisque rante munere et intra sui territorii fines: officio, deque omnibus quaccumque ad statum exarthii* 1. » Iuribus et facultatibus gaudent de quibus in can. ad clericos, ad religiosos, ad populi disciplinam, ad sch7 364, § 3. nn. 1, 3, 4; larum frequentiam, ad fidelium denique ipsorum cerae 2. ° Possunt ordines minores conferre tum suis sub­ commissorum salutem quavis ratione pertineant: quie rtditis tum aliis qui litteras dimissorias iure requisitas exhi­ latio subscripta esse debet tum ab ipso Exarcho aportôbeant, dummodo benedictionem, sl eam ad normam iuris Uco tum ab uno saltem cx consiliariis de quibus In ca­ vel legum liturgicarum recipere debent, receperint, firmo none 377. iuris particularis praescripto quod benedictionem ad llcei§ 2. Exarchi apostolic!, si iis commissa est cura fide­ tatem tantum requirat. lium. diversi ritus ad normam can. 22, §| 2-1, debent prae­ § 3. Quod attinet ad Syncelli constitutionem, serventur terea singulis annis ad Patriarchas et Archieplscopos quo­ praescripta can. 432-437. rum fideles suae curae commissi sunt, relationem mittere dc statu personali ct religioso eorundem fidelium./ & Can. 368—Presbyteri aliive clerici, etsi religiosi exem­ pti, sacrum ministerium sine licentia Exarchi apostolici Can. 377—Exarchi apostolic! constituant consilium ex 543 exercere ne audeanL/ antiquioribus et prudentioribus presbyteris sibi subdills non minus quam tribus, quorum sententiam, saltem pe Can. 369 — § 1. Exarchus apostolicus a Patriarcha epistolam, audiant in gravioribus et difficilioribus negotiis. presbyteros idoneos expetere potest, qui curam spiritua­ lem fidelium suscipere valeant. Patriarcha autem, quoad Can. 378—Prout siverit opportunitas, Exarchi apostoeius fieri potest, petitioni Exarchi satisfacere curet. lici presbyteros saltem praecipuos tum religiosos tum sae­ culares proprii territorii congregent saltem semel in anno 5 2. Presbyteri a Patriarcha, obtenta approbatione Se­ ut possint ex singulorum experientia et consilio deducere dis Apostolicae, in exarchiam missi, sive ad tempus sive quae sint ordinanda perfectius. in perpetuum, exarchiae addicti habentur ilque in omni­ bus subesse debent potestati Exarchi apostolici. Can. 379—Legibus quae de archivo constituendo Epi­ scopis praescribuntur, Exarchi apostolici, habita locorum Can. 370—§ 1, Religiosi, ctiam exempti, exarchiae personarumque ratione, aeque tenentur. addicti, subilciuntur Exarchi apostolici iurisdictioni, visi­ tationi ct correctioni in iis quae pertinent ad exarchiae Can. 380—§ 1. Optandum ut Exarchi apostolici in­ regimen, curam animarum, sacramentorum administratersint Synodis a Patriarcha vel ab Archicpiscopo eiusdem tionem, scholarum directionem, oblationes intuitu exar­ ritus convocatis, ad normam can. 340, § 1, 344. chiae factas, exsecutionem piarum voluntatum in favorem J 2. Quae dc Conventu eparchiali can. 422-428 prae­ eiusdem exarchiae. scribuntur, applicentur, nisi obstet rei natura, Conventui 5 2. Quamvis Exarchis apostolicis nullo modo liceat, exarchiae, excepta lege de Conventu decimo saltem quoque praeter casus in iure praevisos, se in disciplinam religio­ anno celebrando. sam ingerere quae a Superiore religioso dependet, sl tamen Can. 381—Divinam Liturgiam pro populo sibi com­ circa ea, de quibus in 5 1, conflictus oriatur inter manda­ misso applicare debent saltem decies in anno in praecipuu tum Exarchi et mandatum Superioris, prius praevalere sollemnitatibus. debet, salvo iure recursus ad Sedem Apostollcam et salvis Can. 382—Exarchi apostolici, quibus cura fideliam di­ peculiaribus statutis et conventionibus a Sede Apostolica versi ritus ad normam can. 22, §§ 2-4 commissa est, invi­ probatis. gilent ut singuli coetus lus proprium liturgicum ac disci­ Can. 371—Deficientibus presbyteris e clero saeculari, plinare accurate servent. Exarchi apostolici possunt, audito eorum Superiore, co­ Can. 383—Studiosissime curent Exarchi apostolici, one­ gere religiosos, ctiam exemptos, exarchiae addictos, ad rata graviter eorum conscientia, ut ex suis fidellbas sea animarum curam exercendam, salvis peculiaribus statutis incolis suae regionis probati clerici rite instituantur ac el conventionibus a Sede Apostolica probatis. sacerdotio initientur. / 5 Can. 372—SI qua dissidia in iis quae ad curam ani­ Can. 384—§ 1. Exarchus apostolicus, ubi primum in marum pertinent, sive inter singulos clericos vel religiosos, territorium suum advenerit, idoneum presbyterum saecu­ sive inter eosdem aliosque quoslibet, sive inter diversas larem vel religiosum designet Pro-Exarchum. Religiones forte oriantur, ea quamprimum componere cu­ J 2. Pro-Exarchus nullam habet, vivente Exarcho, po­ rent Exarchi apostolici, ct sl opus fuerit, eas dirimant, testatem, nisi quae fuerit ab eodem sibi commissa. integro tamen iure recursus ad Apostollcam Sedem. § 3. Pro-Exarchus regimen exarchiae assumere, donec Can. 373—§ 1. Religiosi a propriis Superioribus missi, a Sede Apostolica aliter fuerit provisum, debet et in hoc etsi exarchiae addicti, exarchiam, legitima obtenta licen­ officio permanere: tia, relinquere, etiam In perpetuum, possunt, atque ab 1. ° Resoluto quovis modo Exarchi iure; ipsa ex gravi causa ab Exarcho apostolico dimitti vel a 2. ” Deficiente Syncello Exarchi vel presbytero ab proprio Superiore substitui, collatls, si casus ferat, inter hoc designato ad nonnam can. 467, § 1; Exarchum apostollcum et Superiorem religiosum consiliis, et ratione habita boni exarchiae, religionis ct religiosi. 3. ° Exarcho Impedito ad normam clt. can. 467, j 2. · 111. In casu autem publici scandali vel gravissimi § 4. Pro-Exarchus qui regimen exarchiae susceperit, 544 damni inunl/ncntls possunt ipsi, audito suo Consilio, ct si statim designet idoneum presbyterum, qui sibi, ut in § 3, agatur de religiosis, praemonito, quantum fieri potest. Su­ in officio succedat. periore, subditum clericum vel religiosum statim remo­ § 5. Si forte contingat ut nemo adsit ad normam fi 1. vere; 4, designatus ad seniorem in exarchia, is, nempe, qui sit praesens in territorio ct suas destinationis litteras in eo­ Can. 374 — § 1. Exarchi apostolici commorentur in dem prius exhibuerit, interim ipso iure regimen exarchiae exarchia, n qua sine gravi et urgenti causa, nisi per breve transit: ct Inter plures aeque seniores antiquior presbytetempus, iis abesse non licet, inconsulta Sede Apostolica. rail ordinatione. I 2. Regionem sibi concreditam, quandocumquc opus Can. 385—§ 1. Ille ad quem Exarchiae cura devene­ est, debent Ipsi per sc vel, si legitime Impediti fuerint, rit ad normam can. 38 4, debet quamprimum certiorem fa­ praedicatio per alium visitarc eaque omnia in visitatione cere Apostollcam Sedem. expendero, quae nd fidem, bonos mores, sacramentorum admlnislratlonem, praedicationem verbi Del. festorum 375-—S. C. de Prop Fide - Pro Negotiis Ritus Orientalis -, decr. :S observantiam, cultum divinum, Iuventutis Institutionem, au* 191J. art. 9; dAcr, l7 aUg. X9l4i $. 5 c. pro Orient, decr. I disciplinam ecclesiasticam attinent. mart 19^9, art. q: .leer. 34 mail 1950, art. 9. Can S. Po*n>!. Ap. decr. so in!. 1743, η. II. I r.—Syn. Nkxcn. II, a. 7*7, r*n. 14. Can S C. da Prop Fide (C. P.), 7 mill 1631. n. 1. Cia- V4 I ». S C. pr » feed Orient, derr. r mari- 192η. art 4. v, drer. 14 iljg, «rt. 4, 5. 3f»«3 . χ· 3*6. S. C. pm EccL Orient, decr. r mart. 1909, art. g: deer. 24 mau 1730. art. 9. ** j ’ \ !:?S*rt I>rOp‘ Flde ‘ Pr° Xc^oüis Ritas Orientalis -, deer. iS tgyo^lrt? 3a?5 ’ΡΠ> EceL Orieat- x mart. 1929. art. sr, decr. 14 a* 3681 PIUS ΧΠ» I>E RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI n, 2664 1957 U X 2 < 2. Interim uti potest omnibus facultatibus sive or­ dinariis ad normam can. 367, sive delegatis, quibus Exar­ ans pollebat» nisi eidem commissae fuerint rationc per­ sonae eiusque qualitatum. Can, 386—Qui exarchiae ad certum tempus praepositus «i debet in regimine cum omnibus facultatibus sibi con­ cessis permanere, licet definitum tempus fuerit praeterlap­ sum, donec successor sul of fici i ad nonnam canonum inierit idministrationem. Can. 387—f 1· Exarchis charactere episcopali auctis, privilegia honorifica competunt quae lus concedit Episco­ pis tituiaribus; si autem charactere episcopali careant, ha­ bent tantum, durante munere ct in proprio territorio, in­ signia et privilegia primi, iuxta praescripta proprii ritus, tituli praelatitii seu primae dignitatis praclatitiac post Episcopum. J 2. Benedictionem, si iure particulari In huius dlgninatis collatione praescribitur, intra tres menses recipere 547 debent./ 2—De Exarchis patriarch allbus ct arch (episcopalibus Can. 388—§ 1. Exarchi patriarchates constituuntur in palriarchatibus, archiépiscopales in archicpiscopatlbus, in lodsin quibus propter exigtum numerum fidelium aliamve gravem causam eparchiae constitutae non sunt, et terri­ torium nomine Patriarchae vel Archiepiscopi regunt. ί 2. Exarchi patriarchales et archiépiscopales nomi­ nantur a Patriarcha vel Archiepiscopo audita Synodo per­ manenti, a quibus autem ab officio amoveri nequeunt nisi de consensu Synodi permanentis. Can. 389—Exarchus patriarchalis vel archiepiscopalis adnunistralionem init sui territorii litteras Patriarchae vel Archiepiscopi ostendens, per sc vel per procuratorem, ei qui territorium regit. Can. 390—Exarchi patriarchales et archiépiscopales de­ t-ent quinto quoque anno plenam et accuratam scriptam relationem ad Patriarcham vel ad Archiepiscopum de statu religioso et temporali exarchiae mittere. de Exarchis apostolicis can. 367, 371, 3/2 (integro iure recursus ad Patriarcham), 374, § 1 (salvo iure Patriarchae vel Archiepiscopi concedendi Exarcho praescriptam licentiam), 374, § 2, 377-379, 380, § 2, 381, u »rfonst>tuta sunt, serventur etiam de Exarchis patriar•>4S dialibus et archicpiscopatlbus. / PARS II DE POTESTATE EPISCOPALI DEQUE IIS QUI EAM PARTICIPANT ! Caput I—Dc Episcopis Can. 392—§ 1. Episcopi sunt Apostolorum successores atque ex divina institutione peculiaribus ecclesiis praefi­ ciuntur, quas cum potestate ordinaria regunt sub auctori­ tate Romani Pontificis. j 2. Eos Romanus Pontifex libere nominat, aut legi­ time electos confirmat. Can. 393—Antequam quis in Episcopum assumatur, constare debet, secundum modum, a Sede Apostolica vel a lore particulari ab eadem probato, determinatum, cum esse Idoneum. Can. 391—§ 1. Ut quis idoneus habeatur, debet esse: · 1. Legitimis natalibus praeditus, non autem legltimatus etiam per suhsequens matrimonium; Caa. 337.—Syn. IJbonen. Maroni Urum, a. 1736, pars Π, cap. XIV’, 48. Can 388.—Syn. Armen, a. 19x1, 196; Syn. Sciorfen. Syrorum, a. x883. αρ. V, art. XIII. S 9 n. 3. 6). Caa. 39!.—Syn. Nicaeo. II, a. 7S7, can. 14 - Syn. Armen . ·. 1911, 19&; Sdiifes. Syrorum, a. 1SS8, cap. V, art. XIII, 5 9 n. 3. 6), S}; cap. X: cap. XI. art. II. De ct Fmodrula. . Dt —Syn. Armen., a. xqxx, tit- Π. cap. VI, Dc Ερί**ρ*χ; Syn. pror. Alba-lulien. et Fa^arasxen. Rumcnorun», x 1871, tiL II, cap. I», Can 392 5 r.—Syn. Trident, ses. XXIII. Λ <**·’·'. «· Vatican, «55. IV. c. III, raivxnt Ramant XIII. ep. eacycL Sain V) tan ! 896. · Canon» Can. 394--S Leo M., litt QuarJa Syn. Mar. Isaac! Chaldaeorum, x 410. Syn' L Xiv. instr E^ Syn. Sfeen Annencrum, a. x--<6·* tÿ pArs III. cap. IV, 3, lé; «7* ρκ, Π. cap. XIII. pars III. ^^Lc^. m. a. Syn Leopr-Zien. Ruthenorum. a. 1891, WL ri». r· 3685 2. ° Vinculo matrimoniali non ligatus; 3. ° Annos natus saltem triginta; 4. ° A quinquennio saltem in presbyteratus ordine constitutus; / 5. ° Bonis moribus, pietate, animarum zelo, pruden­ tia, ceterisquc dotibus praeditus, quae ipsum aptum effi­ ciant ad gubernandam cparchiam de qua agitur; 6. ° Doctor vel saltem prolyta in sacra theologia aut iure canonico renuntiatus ab Athenaeo aliquo vel Instituto studiorum a Scde Apostolica probatis, vel saltem earundem disciplinarum vere peritus; quod si ad Religionem aliquam pertineat, a suis Superioribus maioribus vel simi­ lem titulum vel saltem verae peritiae testimonium habeat. § 2. Etiam electus vel quoquo modo ab illis designa­ tus, qui privilegio a Sede Apostolica concesso vel agnito eligendi aut designandi gaudent, debet memoratis quali­ tatibus pollere. § 3. ludicare definitive num quis idoneus sit, ad Apostolicam Sedem unice pertinet. Can. 395—§ 1. Cuilibet ad episcopatum promovendo, etiam electo, vel, ex concessione Romani Pontificis sive in concordatis sive alia ratione facta, designato, necessaria est canonica provisio, qua Episcopus vacantis cparchiae constituitur, quaeque ab uno Romano Pontifice datur, firmo praescripto can. 256, n. 2. § 2. Candidatus, ante canonicam provisionem, praeter fidei professionem, iusiurandum fidelitatis erga Sedem Apostollcam edat secundum formulam ab Apostolica Sede probatam, firmo praescripto can. 260, § 1, n. 2, e. Can. 396—§ 1. l.° Nisi legitimo impedimento prohi­ beatur, promotus ad episcopatum debet, intra tres menses a receptis apostolicis litteris, ordinationem episcopalem re­ cipere, et intra quatuor ad suam eparchiam pergere. ° 2. In patriarchatibus, promotus ad episcopatum de­ bet, nisi legitimo impedimento prohibeatur, intra bimestre ab electione, ordinationem episcopalem petere, ct intra . quatuor ad suam cparchiam pergere./ § 2. Recepta episcopali ordinatione, Episcopus: 1. ° Episcopalem iurisdlctionem et ius percipiendi re­ ditus mensae seu domus episcopalis obtinet; 2. ° Indulgentias centum dierum in suae iurisdictionis locis concedere potest. § 3. Si promotus sit episcopali ordinatione iam auctus, iura inde a provisione canonica habet de quibus in f 2. Can. 397—$ 1. Episcopi residcntiales sunt ordinarii ct immediati pastores in cparchiis sibi commissis. § 2. In regimen tamen cparchiae neque per sc neque per alios, nec ullo titulo sese ingerant, nisi prius eiusdem eparchiae administrationem canonice inierint; sed si ante suam ad episcopatum designationem administratores cpar­ chiae vacantis, vicarii iudidales, vel oeconomi fuerint re­ nuntiati. haec officia etiam post designationem retinere et exercere possunt. ξ 3. Canonicam eparchiae administrationem Ineunt Episcopi residcntialcs in ipsa eparchia per se vel per pro$ i 2®—S. Leo M.. litt Quanta fmirrmiaJi, a, 41^ «Nam r·"»: S C. dc Prop. Fide, decK 22 w-pt. xSéa; imtr. 3: ml 1901, η. 8. · Canones ΑρχΙοioran, 4cç Syn. Tnillan., a. 691. can. la. 48- - Syn. Akaandnn. Copcnrwn, >. 1893. sect. Il, cap. Ill, art. VII. j II; Syn. pnnr. Alba-InL^ rt Rumcnorum. a. 1S7L tit. V, exp. VII. 1. c>. Syn. ScUrfen. Synxma. a 1888, cap. V, art. XIII, J ro. n. 4: «p. VI. art Vf I, 1. I Xf 3.0—Sjm. Consuntinopotaon IV. a K-9. 5- · Syu. S« irteo. Syrorum, a. xSSS, cap. V. art XIII, f xo, n 4. f îf 4.·—pius IX, alloc. n U* ru<. 12 tai. 1867: *C«m Syn. Laodicen-, a. 347-jS:. can. ir. Syn. Carthayinen.. a. on. can. u Syn. Libanen. Marvnitansn. a. X7jé» pars III, cap. IV, i, Syn Soarfen Syrorum, a_ 1888, cap V. art. XIII. | xo, n. 4. On 374 j r, 5.·—Syn Nicaea. II, a. 7B7. can tz S. HorrondM, btt. Dt labent tui, 3 dec. 519. - Syn Anoco-, a. 19x1,147 f a.—Syn. Libanen. .MaronUxrum. .v 1736, pars HI, <-«p IV*. 16. Can. 395 J X-—Syn- ConsUstlnopniitui IV, a. 56q, can. it; bmocrnilQ» IV, const, ap ZmXu frù-n.·»*». 6 kl .aar. 1143. J 5.—Syn. AxtMiL, a. 19«!, 343; Syn. Alexandrin. Coptonxm. > ic9^ sect. Π. cap. ΙΠ. art. VII. f ♦. If; wt. HI. cap. II, art II. 13, Syn. Scitrfro. Syrorum, a. i8S5> cap V’, art XIII. | 3 η. x. II. Can 396.—Syn. Antioebett, a. 541. cac. Syn TndLn, a. <->x, can. j7. - Syn. Libanen M xmn it at urn. ■. 1736, par* Ill, cap IV, xy Syn. >narfen. Syronnu. a. 1888. cap. IX. art II. 5 I X —Canorxs Apc^tolrmu*. j*; Syn. Antrη. ait Syn Alejundrm. Cv?to. nra. a. 1*98, «erL III. cap. IV. an. !. VI Can J97 I f —Syn Vatican. IV. e. Ill, Dt tri ft ****”" - Canrm« AposuSon», n M. yj Sy* AatkxWn, bynxum, a. xSM. cap L\. art \tD< r 3686 549 - η. 2ββ4 PIUS XII, BE RITIBUS ET PERSONIS PKO ECCLESIA ORIENTALI 10·>7 IUN 2 curatorem apostolicas vel patriarchates litteras coetui con­ § 2. Praeterquam causa visitationis Sacronim Llmjsultorum eparchialium ostendentes, praesente cancellario num, vel ad normam iuris particularis, Patriarchae Sr· curiae, qui reni in acta referat. nodorum, quibus intéressé debent, vel civilis officii wl ecclesiis legitime adiuncli, abesse possunt aequa de anu Can. 398—Ipsi Episcopi personam sustinent eparchiae non ultra duos vel summum tres menses intra annum, ure et mensae domusve episcopalis in omnibus negotiis iuridicis continuos sive intermissos, dummodo cautum sil ne α ad ipsas spectantibus, ad normam canonum. ipsorum absentia eparchia quidquam detrimenti apii Can. 399—§ 1. Ius ipsis ct officium est gubernandi quod tamen tempus coniungi nequit sive cum tendre eparchiam tum in spiritualibus tum in temporalibus cum sibi concesso occasione suae promotionis, vel vUIUtGh potestate legislativa, iudiciaria, exsecuti vn ad normam ca­ Sacrorum Liminum, vel assistentiae Synodo, sive cum tem­ nonum exercenda. pore vacationum anni subsequentis.’ 5 2. Leges episcopales statim a promulgatione obligare § 3. Ab ecclesiae cathcdrali nc absint a pervigilio Na­ incipiunt, nisi aliud in ipsis caveatur; modus autem protivitatis ad Epiphaniam, tempore Magnae Quadrigatat 551 mulgationis ab ipsomet Episcopo determinatur. / ac diebus Resurrectionis Domini et Pentecostes, nisi ά Can. 400—§ 1. Summopere studeant ut puritas fidei gravi ct urgenti causa. ac morum in clero ct populo conservetur, ut fidelibus, prae­ § 4. Si ultra sex menses cx eparchia illegitime abfuerint: cipue pueris ac rudibus, pabulum doctrinae Christianae 1. ° Episcopum Patriarchae sublectum, Patriaicba, praebeatur, ut in scholis puerorum ac iuvenum institutio congruis etiam poenis, si res terat, ad instaurandam redsecundum catholicae religionis principia tradatur. dentiam cogat; Episcopum Archiepiscopo sublectum, Ar· § 2. Observantiam legum ecclesiasticarum Episcopi ur­ chicplscopus Sedi Apostolicae denuntiet;/ φ geant. 2. ° Archiepiscopum, primus, ordine praccedentiic. § 3. Advigilent ne abusus in ecclesiasticam disciplinam Metropolita vel, si non habeatur in arch i cpl scopat u,primti irrepant, praesertim circa administrationem sacramento­ Episcopus comprovincialis Sedi Apostolicae denuntiet; rum et sacramcntalium, cultum Dei ct Sanctorum, prae­ 3. ° Extra patriarchatus et archiepiscopatus. Métro­ dicationem verbi Dei, sacras indulgentias, exsecutionem politain, primus, online praecedentiae. Episcopus residens piarum voluntatum. Sedi Apostolicae denuntiet; Episcopum Metropolitae sub­ lectum, Metropolita; Episcopum nulli Metropolitae sublec­ Can. 401—Episcopi curare debent: tum vel Exarchum aposloiicum, Metropolita ad nor­ 1. « Ut in propria cathedrall celebretur saltem pars mam can. 323 designatus. Officii divini, etiam quotidie, ubi usus ferat, iuxta legiti­ Can. 404—§ 1. Debent quoque, a recepta ordination» mas cuiusque ritus consuetudines: episcopali, vel, si promotus sit ca iam auctus, a provisione 2. ® Item ut In qualibet civitate saltem in una vel canonica, omni exiguitatis redituum excusatione aut alh altera ecclesia et saltem diebus dominicis ct testis atque quavis exceptione remota, divinam Llturgiam omnibus do­ praecipuis sollemnitatibus sanctorum ad normam kalenminicis aliisque festis de praecepto pro populo sibi com­ darii proprii, carumque pervigiliis, sollemniter officia di­ misso applicare, salvo iure particulari praescribente ct vina celebrentur, hisque ex munere assistant parochus vel divina Liturgia saltem quatuordccics In anno applicetur. rector aliique ecclesiae administri. Ad ceteros vero civi­ § 2. Episcopus divinam Llturgiam pro populo diebus tatis presbyteros et clericos quod attinet, serventur praesupra indicatis per se ipse applicare debet; si ab eius ce­ 552 scripta luris particularis. / lebratione legitime impediatur, statis diebus applicet per Can. 402—J 1. Episcopus in tota eparchia, nc exem­ alium; si ne id quidem praestare possit, quamprimum vel ptis quidem locis exceptis, potest pontificalia exercere; per se ipse vel per alium applicet alia die. non vero extra eparchiam sine expresso vel saltem ratio­ § 3. Licet Episcopus duas vel plures eparchias aeque nabiliter praesumpto consensu Hierarchae loci, ct si aga­ principaliter unitas regat aut, praeter propriam eparchiam, tur de ecclesia exempta, de consensu Superioris. aliam vel alias in administrationem habeat, obligationi 5 2. In ecclesia stauropcgiaca idem potest Episcopus, tamen satisfacit per celebrationem et applicationem unius de licentia saltem praesumpta Patriarchae. divinae Liturgiae pro universo populo sibi commisso. Can. 403—$ 1. Etiamsi Episcopi Coadiutorem ha­ § 4. Episcopus, qui obligationi de qua in superioribus beant, tenentur ipsi lege residentiac in eparchia. paraghaphls non satisfecerit, quamprimum pro populo tot applicet Liturglas, quot omisit. Can. 399 | t.—Syn. Trident., scts. VI, de re/., c. χ 9m. XIII, de ref., Can. 405—§ 1. Omnes Episcopi, etiam Patriarchae sub­ c. x. - Canone* AporfokJrum, 34, yr» Syn. Antiochea., a. w, con. 9. - Syn. lecti, debent singulis quinquenniis relationem Summo Pon­ MaronxUrum. a. 1736, pan III, rap. IV. 29; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. cap. IX, art. V, De pctcsUde rcrurxçti.·' innluj m centre. tifici facere super statu eparchiae sibi commissae secundum Can. 400.—Syn. Zaxrâtea. Ruthenorum, a. 1720, tiL IV. formulam ab Apostolica Sede datam; peculiari mentione I X.—Syn. Nkaen. Π, a. 787. actx> VII. dehndvo de aacni tmapmMu; facta de catechetlca institutione. Syn. Tridentin., scs*. XIV, de ref., prooemium; vess. XXV, de pwrffioria; di iwc^vcme, veuerdione et rrliquiu Ssnclarwa, et «derif S. Léo § 2. Episcopi Patriarchae subtecti debent singulis qninM., litL Leetifaa-.eruni mr, xo mart. 454: Pins IX, litt. Urri-t» erprimcrc, 15 xSyx S. Pitn X, litt- encycL Paieendi, 8 *epL 190η S. C. S Off., 1 j nie. X&25, i 5; S. C. de Prop. Fide, d*cr. 13 apr. 1807. η. I, III. XV. · Syn. Anara., a. 1912, 349, 365; Syn. Alexandrin. Coptorum, a. X89B, sccL Ill, tap. Ill, art. I, I, 3, II, 3; Syn. Libatrn. Maroni laruni, a. 1736, pur» II, cap. XIV, jx; purs UI, cap. I, 14; Syn. pew. Alba-IuUcn. ct Façarasien. Rumexy-rtni, a. 1I72, tit. VI, cap. IX; Syn. Zamoslen. Ruthenorum a. 1720 th VI; Syn. ScUrfcn. Svrcnun, x 18-88, cap. IX, art. 1, 10 et 22; cap. XIX, art. II. I &. UiMuT» M.. «n. i. I 3.—Syn. Nicaea. II, a. 757, actio VII definitio ir went t«4fi«n8ur; Syn. Tridentin, «et*. XIV, de rtf., prooccxinm; sesa. XXIV, de f-j/jfaiznz rfr inwcaHonr, reneriti-.eie ri relictui San&rum, ft racrit imaginihee; S. Leo M., huii/icatmenl me, xo mart. 454; Gregorius XVI. ep. encycl. Inter r* IL cap. XIV, 51; pin III, cap. I, 14; Syn. pew. AlbaTuIxn. ct F*K-*r« e.· «Ln Ajp pro Orient.). 8 nov. 2882. - Syn. Annen-, x Wl. 253; Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 2898, secL III, cap. Ill, art I. II. Π Syn. LiLxinrn. Maronltarum. a. 2736. pars III, cap. IV, 19; Syn. Lrop^jroRulh' norum, a. 1892, tit. IV, cap. II, 2; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. rS$3, cap. IX, art. I, 13. I I.—Syn. Trident., sen. XXIII, de ret, e. x; Loo XIII, UtL ap. /■ roprm. to Itm. 1882; S. C de Prop. Fidr, UtL (ad Mctrop. Alba-Icbm. ct Fajuraiicn-J. 30 inn. 1885. J 3.—Leo XIII. htt. ap. In tuprema, 20 iun. iSSa. Can. 405.—Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 2898, secL ΠΙ, cap. I, art. 1 a g 111. S x.—Pim IX. cp. encycl A^antiestmus, 8 apr. 1862. · Syn. Arcyx, L 1911. iS9i Syn. pew. Alba-InUen. ct Fa^oraxien. Rumenorum, a. 2S7L tit. II. cap. IV. 3. Î a —Syn. Annru., >. 1911, -<3. 3G8S PIUS XII. 1>E RITIBUS CT PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI η. 2ββ4 1957 11 X 2 qwnnlis relationem de statu suae eparchiae proprio Pau| triarvhae quoque facere. / I 3. Quinquennia sunt fixa et communia, atque comralAnlur a die 1 ianuarii 1954; in primo qulenquennii anno exhibere debent Episcopi Europae, in secundo Ep scopi Asiae, in tertio Episcopi Africae et in quarto Episcopi iliorum locorum. i 4. Si annus ad exhibendam relationem assignatus Indderil ex toto vel ex parte in primum biennium ab inito epircbbe regimine, Episcopus eo casu a conficienda et exhibenda relatione abstinere potest. Can. 406—Episcopi, latini quoque ritus. Sacram ContnpUouem pro Ecclesia Orientali doceant, occasione rcmlools quinquennalis, de statu ct necessitatibus coetuum flddium diversi orientalis ritus in suo territorio commonnlium et Hierarcha sui ritus carentium. Cut 107—Omnes et singuli Episcopi eo anno quo rcUlioncm exhibere debent, ad Urbem, beatorum Apostokmm Petri ct Pauli sepulcra veneraturi, accedant ct Ro­ mano Pontifici sc sistant. Can. 408—Episcopus debet praedictae obligationi sa­ tisfacere per se vel per Coadiutorcm vel Auxiliarem si q&m habeat, nut, ex lustis causis a Sede Apostolica pro­ bandis, per idoneum presbyterum qui in eiusdem Episcopi eparchia resideat. Can. 409—§ L Ad sanam et orthodoxam doctrinam conservandam, bonos mores tuendos, pravos corrigendos, picem, innocentiam, pietatem et disciplinam In populo et citro promovendam cetcraque pro adiunctis ad bonum re­ ligionis constituenda, debent Episcopi visitare quotannis eparchiam vel ex toto vel ex parte, ita ut saltem singulis quinquenniis universam vel ipsi per se vel, si fuerint lé­ gitimé impediti, per Syncellum afiumve visitent. f 2. Integrum est Episcopo presbyteros duos ex pro­ prio clero, quos maluerit, sibi adscisccre visitationis coiw nitrt atque adiutores. / Can. 410—} 1. Ordinariae episcopali visitationi obno­ xiae sunt personae, res ac loca pia, quamvis exempta, quae intra eparchiae ambitum continentur, nisi probari poscit specialem a visitatione exemptionem fuisse ipsis ab Apostolica Sede vel ad normam can. 263, concessam. 12. Religiosos autem exemptos Episcopus visitare pot­ est in casibus tantum in iure expressis. Can. 411—Visitator, in iis quae obiectum et finem visi­ tationis respiciunt, debet paterna forma procedere, firmo iore recurrendi contra eius praecepta ac decreta; in aliis vero causis, etiam tempore visitationis, Episcopus ad nor­ mam iuris procedat necesse est. Can. 412—Studeant Episcopi debita cum diligentia, sine Inutilibus tamen moris, pastoralem visitationem absolvere; caveant nc superfluis sumptibus cuiquam graves onerosive sint, neve, ratione visitationis, ipsi aut quisquam suorum, pro $e suisvc dona quodvis genus petant aut accipiant, reprobata quavis contraria consuetudine; circa vero vic­ tum sibi sulsquc ministrandum vel procurationes et ex­ pensas itineris, servetur legitima locorum consuetudo. Can. 113—Episcopus loci commemorari debet a clericis Cta. 405 H j, 4.—Syn. Armcn., a. 19x1, 259. Cxx 407.—S. C. de Prop. Fide, 12 nov. 1696, o. 7 ad I. - Syn. Armen., xSyn. Alexandrin. Coptorum, a. x393, sect. Ill, cap. I, art. II, III. 4^·—S. C. de Prop. Fide (C. G.J, 8 iul· 1774, n. x.—Syn. Armen., a. I i —Caaor.es Apostolorxnn, 84- - Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 1898, Wt HI, cap. Ill, art. Ill, Di vinlationé dioecmoi; Syn. Libanen. M.iroxulc-j=x, x 1736, pars III. cap. IV, 2, =5; Syn. Ainz-Tr.uca. GraccoMelchiurss, a. iSjj, can. 2X ρτς Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. 1720, tit. VI; Sya. Lecpcù-n. Ruthenorum, a. 1891, tit VII, cap. Ill, 2; Syn. Sciarfen. iyrrrm. a. cap. IX, art. HI. Dc I'isilalionc paxloraii. Cia. 41a—Syn. Armen., a. 19x1. 254; Syn. Libanen. Marc.mtarum, a. 1756, ραπ III, cap. IV, 28; Syn. Zamosten. Rutbenoruxxj, a. 1720, tit. VI; Syn. Scurlea. Syrorum, a. 1BS8, cap. IX, art. III. De viiiiaiitme pailcvali. i r Crnoces Apostolorum. 84.—Syn. Alexandrin. Coptonxxn, a. 1898, nxt III. cap. Ill, art. HI, Dc risitaiwne dioccnecu; Syn. Ain-Traxcn. Graecoikkktarmi, a. xSjs, can. ax pr. SÆ Caa. 41x.—Canones Apostolorum, 84· - Syn. Armen., a. 19xx, 336; Syn. Coptorum, a. xS^S. szcL HI, cap. HI. art. Ill, De :-nr hxuiicz; Srn. Libanm. Maroni tanna. □. X/3^· par* 111, cap. Iv, -yu. Air Tnxen. Gneco-MekhiUrum, a. 1Ô35. „ ίν’4^’ Lrtbaxrim, a. 1720, tit. VI; Syn. Sciarfen-Syrorun, a. x8$8, cap. IX. art. Apmtotorom. 84. - Syn. Ann*n., Sys Alexandrin. Coptorum, a. xS/8, sect* yj jy Syn. Libanen Maromtarum, ·. iV.Syx Ain-Traxea. GraecoMtzbUarum aSyÀvum. Z iW, ccsUn. Rctbr-.i^uw, a :7-’O. t»L M. Syn. IX, art. HI. De n.iUru-w cin. 1O; Bencdktus XIV, in divina Liturgia ceterisque divinis officiis ad normam legum liturgi carum. I 556 Can. 414—§ 1. In suo territorio Episcopus praecedit omnibus Metropolitis et Archicpiscopis honoris causa, CCterisque Episcopis, non autem Cardinalibus, Legatis pon­ tificiis, Patriarchis, Archicpiscopis de quibus in can. 324 ct proprio Metropolitae. § 2. Extra territorium serventur normae traditae in can. 37, sed in patriarchatlbus, nisi aliter ferat ius parti­ culare, praecedentia inter Episcopos eiusdem gradus regi­ tur ordine sedium episcopalium. Can. 415—§ 1. Episcopi titulares nullam possunt exer­ cere potestatem in sua eparchia, cuius ne administrationem quidem ineunt. § 2. Decet ex caritate, citra tamen obligationem, ut aliquando divinum Sacrificium pro sua eparchia applicent. Can. 416—A recepta ordinatione episcopali Episcopi sive residentialcs sive titulares, praeter alia privilegia quae suis in titulis recensentur, fruuntur privilegiis de quibus in can. 1S5, § 1, nn. 8-12; nec non n. 2 etiam quod spectat ad censuras Hierarchae loci reservatas; n. 3, cum consensu saltem praesumpto Hierarchae loci; nn. 5, 6 ratione sem­ per habita proprii ritus./ 557 Caput II—De Coadiutoribus et .Auxiliaribus Episcoporum Can. 417—§ 1. Romani Pontificis est Episcopo Coadiutorem vel Auxiliarem constituere, salvo praescripto can. 248, § 1, n. 4, can. 327, § 1. § 2. Coadiutor datur Episcopo cura iure successionis; Auxiliaris autem sine iure successionis. Can. 418—§ 1. l.° lura Coadiutoris desumantur ex litteris quibus constituitur, datis a Sede Apostolica, firmo praescripto n. 2; ° 2. lura Coadiutoris constituti ad normam can. 248, § 1, n. 4, can. 327, § 1 determinat Patriarcha vel Archiepiscopus, audita Synodo permanenti. § 2. Nisi aliud in his litteris caveatur, Coadiutor qui datur Episcopo prorsus inhabili, habet omnia iura ct offi­ cia episcopalia; ceteri tantum possunt quantum Episcopus iisdem commiserit. § 3. Quae Coadiutor potest et vult exercere, Episcopus habitual i ter alii nc deleget. § 4. Coadiutor, iusto impedimento non detentus, de­ bet, ouoties fuerit a Coadiuto requisitus, pontificalia ct alias Iunctiones obire, quas Episcopus ipse peragere de­ beret. Can. 419—§ I. Coadiutor ct Auxiliaris, ut canonicam sui officii adrainistrationcni ineant, necesse est litteras apostolicas vel patriarchalcs ostendant Episcopo. § 2. Coadiutor debet praeterea easdem ostendere coe­ tui consultorum eparchialium, praesente cancellario curiae, qui rem in acta referat. § 3. Si Episcopus eum in statum inciderit ut eliciendi actus humani sit impos, praetermisso praescripto f 1, so­ lum praescriptum § 2 a (Joadiutorc et Auxiliari servetur. Can. 420—Coadiutor ct Auxiliaris obligatione tenentur, sicut Episcopus, residendi in eparchia, e qua, extra tem­ pus vacationum, ad nonnam can. 403, j 2, ipsis non licet, nisi ad breve tempus. Coadiuto permittente, discedere. / 55S Can. 421—§ 1. Coadiutor, vacante sede episcopali, Syn. prov. Alba-Iulta. ef Fagarawen. Ruirroorum. a. ilyx. UL II. cap IV, 3: Syn. ScUrfen. Syrcnirx. a. rS88, c*|>. LX, tot. VI. t. Can. 4x4.—Svn. Akxandnn. Coptorum. ». sect III, cap. III. «t IV. 3. x; Syn. prov. AHu-Iulim. et Fa^arasien. Κ«χ»·πηε, a. 1872. ut II, cap. IV, 3. j i,—SL C. de Prcp. Fnk. 13 iul· 162$. n. »7. - Cancoes Apostotoren, 34: Syn. Antiochea., a. 34X. can. 9. Can. 415 j r.—Syn. TrulUa.. a. 6qx. can- 37· · Syn. AJ-xandrin. Cop­ torum. a. 1S98, sect. III. cap. HI, art. V. /V n;abn}*j a Icnbw; Syn. ScUrien. Syrorum. a i&W. cap V. art. XIII. f 3. d. 1, VIII; cap. X, Dc taarettfc xr« tMarihU. f 4.—Leo XIII. litt. ap. Z* to ta. xMt, f xct * ~ ~ FWe. hic. 13 ane 1842; S. Ptaft. Ap, dacr. a. 691, can. ία . Syn. Armen. a. 1911. ro iul· JQ42; η. II. - Sy Lcyeoner. a. «ecL Π, cap III. aH VIL 514. 643 ri; Syn. Alexandria. _ III. Art I, II. 4. in. cap HU art IV, « 6, 3. V-VHI; K Ill, cap IV. 3: 24: Syn. Axu-rtwu. Grafts Mrk bi tvuxn, a ιί-jj. cxa. 11; S»n. prtn·. AKu luhm. ct Fatfaravm. Rumcnon-rn. a x»7/. tit II. cap IV 1 Syn. Sctaxta. Syn-nxp a. xMd, cap VI. art. VIII. 3. 1*. cap Ml. irt’ I x. ix; cap. IX. art. V, 3, art VI. ΪΗ taonta Mhtrpu ç; cap. X. ΓΗ k.-^crjrtu v» D/ CaWiatata d AtudimhM Sva. K}rxan·,. v G-otoron, «. «»»S, WJ. ΠΙ rap. HI. „t V. tu À λ^.Ι. ton* eu; Syn. Scorteo. Syrcvura, a. 1MJ, cap, χ. Syn AWawlnn. Copiorum, *- 1 3690 3689 η. 2664 PIUS XII, DF RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI statim evadit Episcopus eparchiae, pro qua fuerat consti­ tutus, dummodo adnùnistrationcm legitime inierit, ad nor­ mam can. 419. § 2. Cum Episcopi officio exspirat Auxiliaris officium, nisi aliud in litteris constitutionis caveatur. Caput ΙΠ—Dc Conventu cparchiali z Can. 422—§ 1. In singulis eparchiis convocandus est decimo saltem quoque anno eparchialls Conventus, in quo de iis tantum agendum quae ad particulares cleri populi­ que eparchiae necessitates vel utilitates referuntur. § 2. Si Episcopus plures eparchias aeque principaliter unitas regat, aut unam habeat pro titulo, alteram alias ve in perpetuam admlnistrationem, huic legi satisfacit unum tantum Conventum ex omnibus eparchiis convocando. § 3. Ob singularia eparchiae adiuncta, Patriarcha, nisi iuris particularis praescriptum obstet, Episcopos a prae­ scripto § 1 dispensare potest. § 4. Laudandus est mos iuxta quem Episcopus suos clericos quotannis congregat, ut cx singulorum experientia ct consilio videat quae in eparchia agenda sint ad bonum religionis promovendum. Can. 423—§ 1. Conventum eparchialem indicit cique praeest Episcopus, non autem Administrator eparchiae vacantis nec Syncellus sine mandato speciali. J 2. Habendus est in ecclesia cathedrali, nisi aliud ra­ tionabilis causa suadeat. Can. 421—§ 1. Ad Conventum, laicis exclusis, convo­ candi sunt cumque adire debent: ® 1. Syncellus; 2. ® Consultores eparchiales; 559 3.· Rector Seminarii eparchialls saltem maioris;/ 4. ® Protopresbyter!; 5. ® Parochi civitatis in qua Conventus celebratur; 6. ® Ex unoquoque protopresbyteratu unus saltem parochus ab omnibus eligendus inibi curam animarum actu habentibus, qui ad tempus absentiae vicarium substitu­ tum sibi sufficere debet ad normam can. 506, § 4; 7. ® Superior monasterii sui iuris et unus e Superio­ ribus cuiusque Religionis clericalis qui in eparchia com­ morentur, designatus a Superiore maiore, nisi ipse in epar­ chia resideat et intéresse ipse maluerit; 8. ® Alii clerici qui iure particulari designentur. 5 2. Episcopus, si opportunum iudicaverit, potest ad Conventum vocare alios quoque et etiam omnes parochos, Superiores religiosos, imo et singulos suae eparchiae sae­ culares presbyteros, lis tamen exceptis qui necessarii sunt ne in paroeciis animarum cura desit; invitati autem ius suffragii in omnibus habent, sicut ceteri, nisi Episcopus in invitatione aliud expresse caverit. Can. 425—§ 1. Iis qui Conventum adire debent, si le­ gitimo impedimento detineantur, non licet mittere procu­ ratorem qui eorum nomine Conventui intersit; sed Episco­ pum de impedimento certiorem faciant. § 2. Négligentes Episcopus potest iustis poenis com­ pellere ct punire, nisi de religiosis exemptis agatur qui parochi non sint. Can. 426—§ 1. Episcopus, si id ipsi expedire videatur, opportuno antequam habeatur Conventus tempore, unam vel plures, c clero civitatis ct eparchiae commissiones no­ minet, seu coetus virorum qui res In Conventu tractandas parent. I 2. Ante Conventus sessiones Episcopus omnibus qui convocati sunt ct convenerunt, decretorum schema tra­ dendum curet. Can. 427—Propositae quaestiones omnes, praesidente vel per se vel per alium Episcopo, liberae adstantium di­ sceptationi in sessionibus praeparatoriis subiiciantur. Can. 128—Unicus est in Conventu cparchiali legislator Episcopus, ceteris suffragium tantum consullivum haben­ tibus; unus ipse subscribit constitutionibus quae in Con­ ventu datae sunt; quae, si in Conventu promulgentur, eo Ipso obligare Incipiunt, nlsl aliud expresse caveatur. / Dr ûwnJn tptrtktali.—Syn. Anr.cn., a. 1911, 2&r, Syn. Labanen. Maronitarrn. a. ijjS, pan III. cap. IV. *r, Syn. piw. ΑΠχι-luben. et Fa^amien. R'irrx-i'zTum. λ 187», tit HI. cap. IV, Dr Synniit DvMcctaxii: Syn. Z·wntrn. ». 1710, tit- VI; Syn. Lropoben. Ruthenorum, a. •91. tit. XIV; Syn. ScUrfan. Svronnn, a 1888, cap IX, art. I. 4*. art. IV, 7. Can. 424 f 1, 4.*—Svn. prov. Alba-I alien. et Fararauen. Rornenorum, a. :87t. til. II, cap. VIII, ll. 6. I 1. 6*. 7.·—Syn. prov. AUM-Iuben. et Fa^arasien. Risnroorum, a. 1871. Ut. Il, cap. IX. 7 Cax 037 ILX 2 Caput IV—Dc curia cparchiali Gan. 429—5 1. Curia eparchialls constat Hlis penoû quae Episcopo alnve, qui, loco Episcopi eparchlam real opem praestant in regimine totius eparchiae. § 2. Quare ad cam pertinent: Syncellus, oeconome ratiocinator, vicarius Judicialis, cancellarius, promotorh stillae, defensor vinculi, eparchiales iudices ct examinato­ res, parochi consultores, auditores, notarii, cursores et ap­ paritores. § 3. Haec officia, necessitate exigente vel opportuni­ tate suadente, cumulari possunt, nlsl rei natura aut lut obstet, cum aliis, haud exclusis iis quibus cura animarum est adnexa. Can. 43Ù—§ 1. Nominatio eorum qui praedicta officia vel munera exercent, scripto consignetur, ad normam ca­ nonis 101. § 2. Nominati vero debent: 1. ® In manibus Episcopi iusiurandum praestare de officio vel munere fideliter exercendo, sine ulla personarum acceptione; 2. ® Negotia ad se spectantia sub auctoritate Episco­ pi tractare ad normam iuris; 3. ® Secretum servare intra fines ct secundum modum a iure vel ab Episcopo determinatum. Can. 431—§ 1. Praeter Officiales de quibus in can. 429, § 2, Episcopus, necessitate vel utilitate eparchhe exigente, alios quoque officiorum titulares, etiam perma­ nentor, in curia constituere potest de quibus valet prae­ scriptum can. 430, § 2. § 2. Episcopus secretum ab Officialibus, ad actum quoque constitutis, etiam sub fide iurisiurandl, prout op­ portunum censucrit. exigere valet. / Art. I—De Syncello el oeconomo Can. 432—§ 1. Quoties rectum eparchiae regimen id exigat, constituendus est ab Episcopo Synccllus, qui ip­ sum potestate ordinaria in toto territorio adiuvet. § 2. Synccllus libere ab Episcopo nominatur, qui eus potest ad’ nutum removere. § 3. Unus tantum constituatur, nisi amplitudo eparchiae vel alia rationabilis causa plures exigat; sed, Syn­ cello absente vel impedito, Episcopus alium constituer* potest qui eius vices suppleat. $ 4. 1.® Si in aliqua dioecesi ritus latinl adsint com. munitates fidelium ritus orientalis, constituatur Syncellus qui de iis curam suscipiat; qui, si fieri potest, sit et Ipse ritus orientalis, secus, sacerdos latini ritus, idoneus ac re­ rum orientalium bene doctus, assumatur; ® 2. Idem Syncellus erga baptizatos acatholicos ri­ tuum orientalium effusa caritate et prudenti utatur zelo· Can. 433—5 L Synccllus sit sacerdos coelebs e clero saeculari, annos natus non minus triginta, in thcoloçu aut iure canonico doctor vel prolyta, vel saltem earum disciplinarum vere peritus, sana doctrina, probitate, pru­ dentia ac rerum gerendarum experientia commendatus. § 2. SyncelH officium ne committatur Episcopi con­ sanguineis praesertim usque ad tertium gradum inclusive, aut, exclusa necessitate, parocho ceterisque curam ani­ marum habentibus. § 3. Non prohibetur Episcopus Syncellum ex alia epar­ chia assumere. / mH'.'.·? Can. 434—§ 1. 1.® Nisi lex aliud caveat, ad Syncellum. in tota eparchia eadem pertinet potestas iurisdictionis» Dt Curia t^ardtiali.—Syn. Araen., a. Ιβιτ, tiL Π, cap. VTI, Dr5r»w» Dvxcrzana; cap. X. Dr cAcîcrii Cunae Mtnüiris; Syn. prov. ΑΛνΙιώ»et Façarasien. Rumenorum, a. 1882, tiL II, secL III, cap. II. çuj Krfcrmîn Consistorii fi Tnbunahttrrt. Dr SynctUa.—Syn. Armen., a. xçix, 372. 274^ tiL II, cap. VIII, Dr Fi­ cario Generali Viccs^rrmiibus; Syn. Alexandrin. Ccptoram, a χφ. *ecL III, cap. IV’, art. I, Dr Vicario Genmli; Syn Libaaea. Marcniunsa. *. 1736, pars III, cap. ΙΠ, j; Syn. prov. Alha-I alien. ct Fanraskn. Ruzea> ryn, a. 1872. tiL II. cap. VI, De vicaria ç/Xi-rahêas Epùcopcrw d it kkjnu CapüulanUa; Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. 1710, tit VU; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. 1888, cap. V, art. XIII, I 9, n. 3. ‘1. 432·—S. C. de Prop. Fide, 29 dec. 1812. - Syn. Sciarfen. St recex a. cap. XI, De officia l’ûanï Gmcralà, CAorrpùeppi, hnù-tti rf PktrocJu. f Syu I * tt a’. 1Π· IV>- *- Prop- FHe. d**cr. x m.ui 1897, n. 3. Ut,l5J7 JIS “· ? » xjin Fatam 3692 PIUS ΧΠ, DE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI n. 2604 1957 UN 2 (Tiiod attinet ad spiritualia ac temporalia, quae Episcopo, Sexceptis quae Episcopus sibi reservaverit, vel quae ex itat requirant speciale Episcopi mandatum; 2.· Svnccllus agit ordinaria potestate etiam in iis oiue^x speciali mandato agit; quo non obtento, actus ad qocm kx huiusmodi mandatum requirit est nullus. j 2. Nisi aliud expresse cautum fuerit, Syncellus exse­ qui potest rescripta apostolica vel patrlarchalia quae EpiJvpo vel praecedenti rectori eparchiae remissa sint, ac regulariter ad Ipsum quoque pertinent facultates habitua­ le Hierarchae foci concessae. Can. 435—J 1. Syncellus praecipua acta curiae ad Episcopum referat, ipsumnue certiorem faciat dc iis quae gab aut gerenda sint ad tuendam in clero et populo disciplinam. f 2. Caveat ne suis potestatibus utatur contra men­ tem et voluntatem sui Episcopi, firmo praescripto § 3. j 3. Gratia a Syncello denegata et postea, nulla facta huius denegalionis’mentione, ab Episcopo impetrata, invilida est; gratia autem ab Episcopo denegata nequit va­ lide, etiam facta denegationis mentione, a Syncello, non consentiente Episcopo, impetrari. Can. 436—§ 1. Praesente etiam Episcopo, Synccllus publice privatimque ius habet ut praecedat omnibus cle­ ricis, quacumque dignitate vel officio praeditis, etsi collegiahter agentibus vel procedentibus, nisi clericus charac­ tere episcopali praefulgeat ct Syncellus eodem careat. J 2. Si Syncellus sit Episcopus, omnia honorifica pri­ vilegia Episcoporum titularium oblinet; secus durante mu­ nere habet privilegia et insignia primae post episcopalem dignitatis. Can. 437—j 1. Exspirat Syncelli iurisdictio per ipsius renuntiationem ad normam can. 126-133, aut revocationem ei ab Episcopo intimatam, aut sedis episcopalis vacatio­ nem firmo praescripto can. 469; suspenditur vero suspensa episcopali iurisdictione. J 2. Non exspirat autem morte Patriarchae iurisdictio SjTJcelil in eparchia Patriarchae propria constituti; qui 1 tamen lege tenetur, sede vacante, nihil innovandi. / Can. 43$—§ 1. Pro administratlone bonorum eccle­ siasticorum, quorum proprietas est penes ipsam eparchiam, constituendum est in curia eparchiali Officium quod con­ stat oeconomo, ad nonnam can. 429, § 2, ratiocinatore et aliis necessariis ministris. j 2. 1.· Oeconomus iis qualitatibus praeditus sit opor­ tet quae in oeconomo patriarchal! requiruntur ad normam can. 299, § 2, n. 2; 2.° Oeconomo, si res ferat, socius vel auxiliaris, unus vel plures, etiam laici, dari possunt. I 3. Oeconomi est, sub Episcopi potestate, bona eparcnlae administrare, bonorum ecclesiasticorum administra­ tion! in tota eparchia invigilare, eorum conservationi, tutelae et incremento providere, administratorum loculum negJigentiam supplere et bona quae administratore, iure designato, carent, per se administrare. f 4. Oeconomus rationem administrationis Episcopo quotannis ct quoties ab ipso petitur redderc debet. Epi­ scopus, adseito uno saltem consultore eparchiali, rationes ab oeconomo exhibitas examinat, arcam recognoscit, con­ venientes inspectiones bonorum, documentorum, nomi­ num, inopinato etiam, exsequitur scu exsequendas lubet. Art. II—De cancellario aliisque notariis et archivo episcopali Can. 439—5 1. In qualibet curia constituatur ab Epi­ scopo cancellarius qui sit presbyter, cuius praecipuum munns sit acta curiae In archivo custodire, ordine chronologico disponere et de iisdem indicis tabulam conficere. f 2. Poscente necessitate, vice-canccllarius seu vlcetabnlarius constitui potest in eius auxilium. } 3. Cancellarius est eo ipso notarius. Caa. 456 J a.—Syn. Alexandria. Coptorœn, a. 189«. seri. II. cap. Ill, art. Chnkedonen., x 45L cas. x:. - Theophilus Akxandrin.. can. ία - byn. Mar. l 4x0, can. 15; Syn. Libancn. SUronitarum, a. 1736, pars ΠΙ. cap 1 . . 4 IV, -T. Syn- pnr.·· Alba-Iulxcn. et Fa^ara^n. x xMx, tit Π, xect IV, cap. I. . VI. Syn. Scurfen. I x—Syn. Zani^ten. Rutbecoruin. x XWJJJrYy Spina, xYsSS. cap. ΧΙΠ. art. VII, Dr Zarr.owtm. RuD/ — Svn Armen. x X9«, 3mW * tbrecro. a. 1720» tit VIII. - «ar* HI. cap. V, x C1X 439-Syn. Libanen. MaromUnxxn, x > Can. 410—§ 1. Episcopus praeter cancellarium potest alios quoque notarios constituere, quorum scriptura aut subscriptio publicam fidem facit./ § 2. Udem constitui possunt aut ad quaelibet acta, aut ad acta judicialia dumtaxat, aut ad acta tantummodo certae causae vel negotii conficienda. § 3. Si clerici desint, possunt e laicis assumi; sed nota­ rius in criminalibus clericorum causis debet esse sacerdos. § 4. Cancellarius aliique notarii debent esse integrae famae ct omni exceptione maiores. § 5. Cancellarius aliique notarii possunt removeri aut suspendi ab eo qui illos constituit aut ab eius successore aut Superiore, non autem ab administratore eparchiae va­ cantis, nisi de consensu consultorum eparchialium. Can. 441—§ 1. Officium notariorum est: 1. ° Conscribere acta seu instrumenta circa disposi­ tiones. obligationes, citationes et intimationes iudiciales, decreta, sententias aliave circa quae eorum opera requlritur; 2. ® In scriptis fideliter redigere quae geruntur eaque cum significatione loci, dici, mensis et anni subsignare; 3. ° Acta vel instrumenta legitime petenti ex regesto, servatis servandis, exhibere et eorum exemplaria cum au­ tographo conformia declarare. § 2. Conscribere acta nequit notarius nisi in territorio illius Episcopi a quo est electus aut circa negotium ad quod est legitime constitutus. Can. 412—§ 1. Episcopi in loco tuto ac commodo ar­ chivum seu tabularium eparchiale constituant, in quo instrumenta et scripturae, quae ad negotia eparchiae tum spiritualia tum temporalia spectant, apte dispositae ct di­ ligenter clausae custodiantur. § 2. Omni diligentia ac sollicitudine conficiatur inven­ tarium seu catalogus documentorum quae in archivo con­ tinentur cum brevi singularum scripturarum synopsi. Can. 443—§ 1. Quotannis, primo bimestri, inventario seu catalogo illae scripturae adjungantur, quae anno prae­ cedenti confectae vel alias neglectae fuerunt. / § 2. Episcopi sedulo inquirant chartas ct scripturas forte alio distractas atque dispersas; ct quaelibet necessa­ ria remedia adhibeant ut caedem scrupturae archivo resti­ tuantur. Can. 444—§ 1. Archivum clausum sit oportet nec ulli illud ingredi liceat sine licentia aut solius Episcopi aut Syncelli simul et cancellarii. § 2. Unus cancellarius illius elavem habeat. Can. 445—§ 1. Ex archivo non licet efferre scripturas sine Episcopi vel Syncelli licentia eaedemque quampri­ mum, semper tamen intra triduum, in suum locum refe­ rantur. Unius autem Episcopi est prorogare hoc tempus, quae tamen prorogatio moderate concedatur. § 2. Qui aliquam scripturam cx archivo effert, syn­ grapham sua manu signatam, hoc ipsum significantem, cancellario tradat. Can. 446—§ 1. Habeant praeterea Episcopi aliud ar­ chivum secretum vel saltem in communi archivo armarium seu scrinium omnino clausum et obseratum, quod de loco amoveri nequeat. In co scripturae secreto servandae cau­ tissime custodiantur; sed singulis annis quamprimum com­ burantur documenta causarum criminalium In materia morum, quarum rei vita cesserint vel qune n decennio sententia condcmnatorla absolutae sunt, retento, hoc altero in casu, facti brevi summario cum textu sententiae defi­ nitivae. § 2. Etiam huius secreti archivi vel armarii Inventa­ rium seu catalogus conficiatur ad normam can. 442, § 1. § 3. Hoc archivum vel armarium duabus clavibus inter se diversis aperiatur, quarum altera apud Episcopum vel Administratorem apostolicum, altera apud Syncellum vel. eo deficiente, curiae cancellarium asservetur. § 4. Episcopus vel Administrator apostolicus. repetita Can. 440 ( x.—Syn. Arorn. a. xçxx, 313. Syn. LiNuxn Mtiwtftansee. a. 1736. HI. cap. V, 2. Can. 440 i a.—Syn. Amm, a- 19»». 313. Can. 442 f x.—Syn. a. x?xx, 484. Syn. Uh-int*. MraU* Unnu, x xyj6, para HI. cap. IV. 37, cap. V, a; Syn. ScUrt»a. Smuni jl xRM, cap. IX. art. I. xfr, art VII, S. Can. 444.—'Syx Libanrc. Mircnitarunr, a. lyjA par· lit, can. V 10 f I.—Syn. Artnca. χςχι. 384. Can. 445—Syn. lâhanen. MaroeUanun. a. 173*, par> III. rap V. |O 3694 3503 PIUS XII, DE RITIBUS ET PERSONIS pro ECCLESIA ORIENTALI n. 2664 altera clave, ipse solus, nemine adstante, archivum vel armarium secretum, ubi opus fuerit, aperire et inspicere 566 potest, quod deinde utraque clavi iterum claudatur. / Can. 447—Statim atque eparchiae administrationem le­ gitime inierit, Episcopus sacerdotem nominet, qui, sede vacante aut impedita, elavem secreti tabularii scu armarii quae apud Episcopum erat, assumat. Can. 448—§ 1. Nisi Administrator apostolicus epar­ chiae datus fuerit: 1. ° Sede impedita ad normam can. 4G7, § 1, sacerdos de quo in can. 447, si quidem regimen eparchiae sit penes sacerdotem ab Episcopo designatum, elavem huic sacerdoti remittat; si penes Syncellum, eam ipse retineat; 2. ® Sede vero vacante aut impedita ad normam can. 467, 5 2, sacerdos de quo in can. 447 elavem remittat ei qui eparchiam regit statim post eius designationem; Syncellus autem vel cancellarius aliam elavem a sc reten­ tam remittere eodem tempore debet primo consultori eparchlali. § 2. Antequam claves iis, quibus tradendae sunt ad nonnam § 1, remissae fuerint, Syncellus vel cancellarius ct sacerdos de quo in can. 477, tabularium vel armarium sigillis curiae obsignent. Can 449—§ 1. Tabularium vel armarium nunquam aperiatur nec sigilla ab eo removeantur, nisi urgente ne­ cessitate ct ab ipso Administratore eparchiae vacantis coram duobus eparchialibus consultoribus, qui evigilent ne qua scriptura e tabulario auferatur; solus autem Ad­ ministrator documenta in tabulario asservata potest, iisdem consultoribus adstanlibus, inspicere, nunquam tamen au­ ferre. Archivum autem, post inspectionem, iterum sigillis obsignetur. § 2. Advenienti novo Episcopo, si sigilla remota fue­ rint et tabularium aut armarium apertum. Administrator eparchiae vacantis rationem reddat urgentis necessitatis, qua ad hoc motus fuerit. Can. 450—§ 1. Curent Episcopi ut archivorum quoque ecclesiarum cathedralium, paroecialium, ac confra terni tatum ct piorum locorum inventaria seu catalogi conficiantur duobus exemplaribus, quorum altcrum in proprio archivo, alterum in archivo episcopali servetur. § 2. Documenta originalia cx praedictis archivis ne ef567 ferantur, nisi ad normam can. 445. / Can. 451—§ 1. Documenta quae in paroeciarum et curiarum archivis sub secreto servanda non sunt, is cuius intersit potest, praevia licentia competentis auctoritatis ecclesiasticae. Inspicere; itemque postulare ut sua impensa sibi legitimum eorum exemplar exscribatur ct tradatur. J 2. Cancellarii autem curiarum, parochi, aliique archi­ vorum custodes, in communicandis documentis ct eorum exemplaribus describendis tradendisque, regulas servent a legitima auctoritate ecclesiastica datas, et in casibus dubiis loci Hicrarcham consulant. Art. Ill—Dc examinatoribus eparchialibus et parochis consultoribus Can. 452—§ 1. 1.® In quavis eparchla habeantur exa­ minatores eparchlales et parochi consultores qui omnes in Conventu eparchiali constituantur, propositi ab Episcopo, a Conventu approbati, salvo lure particulari disponente ut officium examinatorum cparchiallum et parochorum consultorum a sodalibus Consistorii episcopalis adim­ pleatur, · 2. Ad officium examinatoris eparchlalls ct parochi consultoris designari potest presbyter etiam alius eparchiae, de consensu tamen sui Hierarchae. 5 2. Tot eligantur quot Episcopus prudenti suo iudicio necessarios iudicavcrit, non tamen Infra quatuor, nec ul­ tra duodecim. Can. 453—J 1. Examinatoribus ct parochis consulto­ ribus medio tempore inter unum et alium eparchialem Conventum demortuis vel ulla ratione ab officio cessanti­ bus, alios Episcopus substituat auditis consultoribus eparchlallbus. i 2. Hacc norma servetur etiam in examinatoribus ct parochis consultoribus constituendis quoties eparchialLs Conventus non habeatur. Casi. Kmra., a. i?ti. C’a. 44S \ i, t.*—Syn Arn.m, sl tçti, 322. Cul 430 I x.—Syn. Lbiom. SUmniUrum, a. 1736, pin HI, cap III, Ut ... —Syn. Araen., a. x^tf. jajCan. 45*·—S. C. 0* Prop Fide (C G.), S ini. 1774, n. 4* 3695 1057 UN 2 Can. 451—§ 1. Examinatores el parochi consultem sive in eparchiali Conventu sive extra eum constituti, ώα decem annos a suscepto officio vel etiam prius, advtnbru novo eparchiali Conventu, eodem cadunt; poscunt Un*· negotium iam coeptum ad exitum perducere ct, scrrxth ** de iure servandis, denuo constitui. § 2. Qui loco examinatorum ac parochorum consultonun deficientium constituantur, in officio persistunt ductaxat quousque perstitissent li quibus substituti fuemt Can. 455—Removeri ab Episcopo possunt gravi ά causa et auditis, nisi contrarium opportunum ipse duxett, eparchialibus consultoribus. Can. 456. — § 1. Examinatores eparchlales opera» suam diligenter navent praesertim experimentis habeaiu ad provisionem beneficiorum paroecialium nec non processibus iure particulari praescriptis uti processus de nmotione vel translatione parochorum, dc clericis non resi­ dentibus. § 2. Quod autem attinet ad experimenta habenda ad clericorum ordinationem ct approbationem presbyterorca qui petunt facultatem excipiendi sacramenlales confessio­ nes aut sacras contiones habendi, et ad examina de quibas In can. 66, integrum est Episcopo vel examinatorum epirchlalium vel aliorum opera uti. Can. 457—Idem potest esse examinator et parochus consultor, non autem in eadem causa. Caput V—De consultoribus eparchialibus Can. 458—§ 1. l.° In omnibus eparchlis, etiam ln triarchatibus constitutis, nominentur ab Episcopo, finr.o . can. 460, consultores eparchlales qui sint presbyteri pie­ tate, moribus, doctrina ac prudentia commendati, quique Episcopum consilio et auxilio adiuvent In regenda eparchia; ® 2. Ad officium consultoris eparchlalls designari pos­ sunt religiosi, si necessitas id requirat, et cum consensu Patriarchae. § 2. Collegio consultorum eparchlallum tus et officium quoque est, quoties Patriarchae non competit, vacante sede aut Impedita, Episcopi vices in eparchiae regimine C( supplendi ad normam can. 469./ Can. 459—§ 1. Episcopus obligatione tenetur consul­ torum eparchlallum consensum vel consilium, ad nonnam canonum, exquirendi. § 2. Patriarcha in regimine propriae eparchiae consi­ lium consultorum eparchialium audiat necesse est, quoties ius statuit Hicrarcham loci eorum consilio vel consensu indigere. Concordibus vero consultorum suffragiis Patriar­ cha multum deferat, nec ab iisdem, sine praevalenti ra­ tionc, suo iudicio aestimanda, discedat. Can. 460—Inter consultores eparchlales ipso iure nu­ merantur oeconomus et primus presbyter in ecclesia cathcdrali; ceteros consultores nominat Episcopus, (inno praescripto can. 462. Can. 461—§ 1. Consultores eparchlales numero sint saltem sex; in eparchils ubi pauci sint presbyteri, satis sunt quatuor; iidemque omnes in civitate episcopali vel in locis vicinioribus commorentur. J 2. Antequam officium huiusmodi suscipiant, Indu­ randum interponant de officio fideliter exsequendo sine ulla acceptione personarum. Can. 462—§ 1. Officium consultorum est ad decen­ nium. § 2. Exacto decennio. Episcopus vel alios ln eorum locum substituat, vel eosdem ad aliud decennium confir­ met; quod idem servetur singulis decenniis. § 3. Deficiente, quavis de causa, aliquo consultore In­ tra decennium, Episcopus auditis, nisi aliter opportunum duxerit, ceteris consultoribus, alium substituat, qui ln officio maneat usque ad expictum idem decennium. § 4. Si forte decennium excidat vacante sede episco­ pali, consultores in officio maneant usque ad accessum novi Episcopi, qui intra sex menses ab inita eparchiae admlnlstratione providere debet ad normam huius canonis. § 5. Si, sede vacante, aliquis consultor moriatur vel renuntiet, Administrator eparchiae vacantis dc consensu aliorum consultorum, alium nominet, qui tamen, ut offido, sede plena, fungatur. Indiget novi Episcopi confirmatione. Can. 463—Durante munere, Episcopus consultores ne removeat, nisi ob i ustam causam ct auditis, nisi contra­ rium opportunum duxerit, ceteris consultoribus./ Can. 464—§ 1. Collegii consultorum eparchialium viCan. 456.—-Syn. Libanen MaroniUrum, a. 1736, pars Π, cap. XIV. Λ i x-—S. C. de Prop. Fîdr - Pro Negotiis Ritas Onmtalh -, deer. 17 ΑΚζ. 1QX4. 8. S 2 —Syn Zamosten. Ruthenoram, a. 1720, tiL ΙΠ. § 7; Syn. Scùrim. Syrçrum. a. iSM, cap. V, art. XIII, R a. 3Can. 464. Syn. prov. Alba-Iuhcn. et Fagarasien. Raxnenonsn, a. xS/J. 3696 PIUS XII, DE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI η. 2664 1937 IUN 2 torem ad normam can. 470, § 1, constituat, firmo can. 249 cw in omnibus supplet Capitulum canonicorum ecclesiae § 1, n. 4; cathedralls, ubi hoc constitutum est; quare quae can°nes 2. ° Hacc norma servetur etiam cum Syncellus vel jd gubernationem eparchiae, sive sede plena S Vihmiit' sacerdos ab Episcopo designatus, quavis dc causa, epar­ oedïU aut vacante, consultoribus eparchialibus tribuunt, chiae regimen assumere non potuit; « etiam de Capitulo cathedral! intclllgenda sunt. f 1 Capituli cathedralls praeterea est sollemniorem 3. ° Administratori de quo in nn. 1, 2 competit po­ testas Administratoris eparchiae vacantis. / 572 cultum Deo in ecclesia cathedral! exhibere. Can. 465—} 1. Capitulorum Institutio seu erectio, in­ § 3. Qui cparchiam regendam suscepit, quamprimum novatio ac suppressio Sedi Apostollcae reservatur. Sacram Congregationem pro Ecclesia Orientali et Patriar­ cham vel Archiepiscopum moneat de sede impedita ac de f 2. !.· Dignitatum erectio necnon primae dignitatis assumpto officio. collatio Sedi Apostolicae reservantur; § 4. Si Episcopus in excommunicationem, interdictum · Ad Episcopum vero pertinet, audito Capitulo, 2. vel suspensionem inciderit: conferre omnia et singula beneficia ac canonicalus in ec­ clesia cathedrali, reprobata quavis contraria consuetudine 1. ° In patriarchatibus, ipse Patriarcha interim pro­ et revùcato quolibet contrario privilegio, sed firma convideat et Sedem Apostolicam certiorem faciat; triria fundationis lego ct praescripto iuris de beneficiis 2. ° In archiepiscopatibus, Archiepiscopus Sedem Sedi Apostolicae reservatis. Apostolicam de re edoceat; quod si de ipso Archiepiscopo f 3. Capitula, ubi vigent, reguntur iure particulari. agatur, primus, ordine praecedentiae, Metropolita vel, si Can. 466—§ 1. Sl ecclesia cathedralls simul sit paroein archiepiscopatu Metropolitae non sint, primus Episcopus ci-ilis, relationes iuridlcac inter Capitulum, si habeatur, et idem praestet; parochum reguntur nonnis quae sequuntur, nisi aliud ferat 3. ° Extra archiepiscopatus, Metropolita et, si de ipso aut Sedis Apostolicae indultum aut particularis conventio agatur, primus inter Episcopos comprovinciales Sedem in erectione paroeciae inita et ab Episcopo legitime pro­ Apostolicam certiorem faciat; bata. 4. ® Quod si agatur de Episcopo nulli Metropolitae f 2. Ad parochum spectat: subiecto vel de Exarcho cum territorio proprio aut de 1. · Applicare divinam Liturgiam pro populo et, de­ Exarcho apostolico, Metropolita ad normam can. 323 de­ bito tempore, praedicare ac Christianam doctrinam fideles signatus, obligatione rem deferendi ad Sedem Apostolicam edocere; tenetur. 2. ® Custodire libros paroeciales et ex Iis attestationes Can. 468—§ 1. Sedes episcopalis vacat Episcopi mor­ extrahere; te, expressa renuntiatione a Romano Pontifice acceptata, firmo praescripto can. 248, § 1, n. 3, postquam renuntianti 3. · Functiones paroeciales peragere de quibus in can significata est acceptatio, tacita renuntiatione ad normam 503. Iusta funebria, in ecclesia ad normam iuris per­ can. 130, translatione ac privatione Episcopo intimata. agenda, persolvere ad Capitulum pertinet dumtaxat si de funere agatur alicuius dignitatis, vel canonici, etiam ho§ 2. Excepta collatione beneficiorum aut officiorum ec­ 571 norarii tantum, vel beneficiarii;/ clesiasticorum, omnia vim habent quae gesta sunt a Syncello usque dum hic certam de obitu vel de tacita renun­ 4. · Alias functiones non stricte paroeciales peragere tiatione Episcopi notitiam habuerit, vel ab Episcopo aut quae in paroeciis fieri solent, modo ne impediatur chorale a Syncello usque dum authenticum de memoratis actibus servitium, nec Capitulum easdem functiones peragat; pontificiis vel patriarchalibus nuncium ad eosdem perve­ 5. ® Eleemosynas in bonum paroecianorum colligere nerit, et salvo can. 469. easdem directe vel indirecte oblatas recipere, administrare § 3. Ab authentico translationis nuncio Episcopus intra el secundum offerentium voluntatem distribuere. quatuor menses debet novam cparchiam petere ciusdem§ 3. Ad Capitulum spectat: que administrationem inire ad nonnam can. 396, 397. A 1. ® Custodire divinam Eucharistiam; sed altera ta die initac administrationis, prior eparchia plene vacat; in­ bernacuil seu columbae clavis apud parochum servari debet terim vero in eadem Episcopus: 2. ° Invigilare ut in functionibus a parocho in capltu ° l. Administratoris eparchiae vacantis potestatem lin ecclesia peragendis leges liturgicae observentur; obtinet lisdemque obligationibus tenetur, cessante quali­ bet Syncelli potestate; 3. ® Ecclesiae curam habere ciusque bona administra­ re cum piis legatis. 2.0 Honorifica Episcoporum residentialium privilegia conservat; I t Nec parochus capitulares nec Capitulum paroecia­ les functiones ct muncra impediat; exorto autem conflictu, ° 3. Ius habet ad congruam retributionem ad nonnam quaestionem dirimat Episcopus, qui in primis curare debet can. 479, n. 1. / ut catechetica Instructio ct Evangelii explicatio hora fide­ Can. 469—Sedo vacante, quoties non adfuerit Admini­ libus commodiore semper habeatur. strator apostolicus vel aliter a Sede Apostolica provisum f 5. Non solum Capitulum impedire nequit parochum non fuerit, regimen eparchiae transit, in patriarchatibus, in exercenda paroeciali cura, sed insuper sciant capitulares salvo iure particulari, ad Patriarcham; Syncellus tamen se ex caritate teneri, maxime si designati coadiutores in munere perdurat donec Administrator, a Patriarcha ad desint, ut eidem adiutricem operam navent, secundum normam can. 249, § 1, n. 4 nominatus, officii sui admi­ modum ab Episcopo determinandum. nistrationem ineat: extra patriarchatus, ad coetum con­ sultorum cparchialium. Can. 470—§ 1. Coetus consultorum cparchialium. sede Caput VI—De Sede impedita aut vacante ac de vacante, intra octo dies ab accepta notitia vacationis, de­ Administratore eparchiae vacantis bet Administratorem qui loco sui cparchiam regat eligere. § 2. Si intra praescriptum tempus Administratorem, Can. 467—} 1. 1.® Sede per Episcopi captivitatem, re­ quavis de causa, non elegerit, designatio devolvitur in legationem. exilium, aut inhabilltatem ita impedita, ut ne patriarchatibus. ad Patriarcham ad normam can. 249, f I. per litteras quidem cum subditis communicare ipse pos­ n. 3; extra patriarchal us, ad Métropolitain; si autem sit, eparchiae regiman, nisi aliter providerit Sedes Apostoecclesiae ipsa metropolltana fuerit vacans vel metropoliliea, esto penes Episcopi Syncellum vel alium Idoneum tana simul et comprovincialis vacaverint, ad Arrhlepiscosacerdotem ab Episcopo designatum, cui ipso iure com­ pum, si provincia eidem sublidatur; secus, ad Episcopum petunt potestas, iura et officia Syncelli; comprovincialem residentem ordine praecedentia·* primum. ® Potest in casu Episcopus, gravi de causa, plures 2. Si vero de Ipsa archiépiscopalI eparchia agatur, designatio designare, qui sibi invicem in officio succedant. Gxn. «SS.—S. Dimuai. HtL ftenrrir 3. jSc. . Syn. SeUrtea. f 2, 1.® His deficientibus, vel, uti supra dictum est, rfwx/pa*·» ·**■ impeditis, collegium consultorum eparchlallum Administra- Syronm, · xSSS. cap. VIIJ. art. III. Dt MOfthj tl Π.tiL'1?Ii.v. Dl lift CapitvU Sytu LxopcWiea. Ro “S·22: F» IX. «XMt te*. «ItÏÏ'tSiStâF* lulU ώπ-Μ, 16 nor. iSjj. n 6: bulU A4 laL n, dwi Ckrirti. nov xiSj: htL 7 ? 'V ftttt Φ I* I . : .-ρ,-η IX. coast. *p. '***· 13 12 îuL î^»4. η· χ· 3697 f 1.—-S. fultas. litL Δ/r» hOtTM. a. 341: cS» trito». —Apwtolorum. rc Syn. Sartkefe, a. 343. can. 1; &. Orillu* .Mwiilnn , t Stu Afra-ifelnx Coptoruiu. a. 1A9S, III, cuçk Π. ait. |I( Sjm. Sciartnx. Synmyn. a xiSi. <Λρ ιχ, it H 6tv ' * 30 C*U ’· * irteo. Sy er.®, a cap. VII I. art IV. Amen , a r^ix, Sy- Scurfs Smran, 4 t 111« art. Ili. C-m. 470 I 1. Syn. Rnttaocvoni, a. 1S91, Ut. VII. rap. 11, 3. 3698 η. 2664 PIUS XII. DE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI 1037 UN 2 devolvitur ad primum Métropolitain vel, si in archiepisconem. in Synodo patriarchatus, archlcpiscopatus vel pro­ patu non habeantur Metropolitae, ad primum Episcopum vinciae aut, iure particulari ita ferente, a Patriarcha de comprovincialem. Idem servetur sl electio Administratoris consensu Synodi permanentis, designatam aut recepta fuerit nulla oh defectum formae. consuetudine concedi solitam, desumendam ex reditibus domus scu mensae episcopalis aut ex aliis emolumentis; 5 3. Vacante cparchia nulli Patriarchae, Archiepiscopo vel Metropolitae sublecta, si collegium consultorum epar­ 2.® Cetera emolumenta ad Episcopum spectantia, chialium intra octo dies Administratorem non elegerit, quo tempore sedes episcopalis vacaverit, futuro Episcopo hunc Metropolita ad normam can. 323 designatus con­ pro eparchiae necessitatibus reserventur, servatis prae­ stituat scriptis iuris particularis quae modum quo emolumenta erogari debeant, definiant. § 4. Consultores cparchlales quamprimum dc morte Episcopi, atque ab iisdem electus in Administratorem de Can. 480 — § 1. Administratoris eparchiae vacantis sua electione, Sedem Apostolicam certiorem faciant. electi a coetu consulturum cparchialium ad nonnam can. 469 remotio Sedi Apostolicae reservatur; renuntiatio Can. 471—§ 1. Administratorem eparchiae vacantis authentica forma ad normam can. 128 est exhibenda ei­ eligere debet coetus consultorum cparchialium per actum dem coetui, a quo tamen eam acceptari nccessc non est; colleglalem ad normam can. 102-121, salvis peculiaribus novi autem Administratoris constitutio post prioris re­ huius capitis normis, et ad eius validitatem requiritur pars nuntiationem, obitum vel remotionem ad ipsos consulto­ suffragiorum absolute maior demptis suffragiis nullis. res cparchiales pertinet, facienda ad normam can. 470./ 575 J 2. Eadem persona non potest in Administratorem § 2. Cessat praeterea Administratoris officium per ini· et oeconomum designari, reprobata contraria consuetutam a novo Episcopo eparchiae adminlstrationcm ad nor­ 574 dîne. / mam can. 397, § 3. Can. 472—§ 1. Ad Administratoris eparchiae vacantis Can. 481—§ 1. L® Oeconomus munus suum impleit officium designari valide non potest sacerdos vinculo ma­ sub auctoritate Administratoris eparchiae vacantis; trimoniali adstrictus, nec qui tricesimum aetatis annum 2.® Ad ipsum oeconomum devolvitur administratio non expleverit, vel ad eandem vacantem sedem fuerit elec­ eorum bonorum quae, ob sedis vacationem, administrato­ tus, nominatus vel praesentatus. rem non habent, nisi Patriarcha aut coetus consultorum 5 2. Administrator eparchiae vacantis sit praeterea in cparchialium aliter providerint. theologia aut iure canonico doctor vel prolyta aut saltem § 2. 1.® Oeconomi, sedc vacante, remotio reservatur earundem disciplinarum vere peritus, in eoque morum in­ Sedi Apostolicae, firmo praescripto n. 2; tegritas, pietas, sana doctrina cum prudentiae laude con­ spirent. 2. ® In patriarchatibus, remotio de qua in n. 1, re­ servatur Patriarchae; § 3. Si praescriptae § 1 condiciones posthabitae fue­ rint, applicetur praescriptum can. 470, § 2. Actus autem 3. ® Renuntiatio authentica forma est exhibenda Pa­ illius qui a collegio consultorum electus fuerat, ipso iure triarchae aut coetui consultorum cparchialium. Ut renun­ sunt nulli. tiatio Patriarchae exhibita valeat, acceptetur oportet ab eodem audita Synodo permanenti. Can. 473—5 1. Sede vacante, firmis iuris praescriptis circa quosdam actus prohibitos, ordinaria Episcopi iu§ 3. Resoluto quovis modo iure oeconomi, novi electio risdictio in spiritualibus ct temporalibus transit, ante de­ vel nominatio pertinet ad Patriarcham de consensu Epi­ signationem Administratoris eparchiae vacantis, ad Pa­ scoporum officium in curia cum residentia habentium, triarcham. salvo iure particulari, extra patriarchatus, ad aut ad coetum consultorum eparchialium, per partem suf­ coetum consultorum eparchialium; Administratore autem fragiorum absolute maiorem. designato, ad Ipsum eadem Episcopi potestas devolvitur. § 4. Quae Patriarchae paragraphis praecedentibus tri­ § 2. Quare coetus consultorum cparchialium et postea buuntur, eidem eatenus competunt quatenus el competit Administrator eparchiae vacantis omnia possunt quae nominatio Administratoris eparchiae vacantis. enumerantur can. 434, § 2. § 5. Oeconomus novo Episcopo rationem reddere de­ Can. 474—5 1· Sede vacante nihil innovetur. bet suae administrationis, qua reddita, nlsl ab eodem § 2. 1.® Administratori et consultoribus eparchialibus confirmetur, a munere cessat. non licet agere quicquam quod vel eparchiae vel episco­ Can. 482—§ 1. Novus Episcopus a consultoribus epar­ palibus iuribus praejudicium aliquod afferre possit; chialibus aut ab Administratore, ab oeconomo et ab aliis Officialibus, qui, sede vacante, fuerunt constituti, ratio­ 2.® Tum Administrator et consultores eparchiales nem exigere debet officiorum, lurisdlctlonls, administratio­ tum alii omnes, clerici vel lalcl, prohibentur curiae epi­ nis muncrisve ipsorum cuiuslibet, et in eos animadvertere, scopalis documenta quaelibet subtrahere vel destruere vel qui in suo officio scu administrallone deliquerint, etiamsi, celare vel Immutare. redditis rationibus, collegium consultorum eparchialium Can. 475—In Administratore constituendo nullam sibi per se vel per alios absolutionem aut liberationem iis con­ lurisdlctlonls partem nec Patriarcha nec collegium con­ cesserit. sultorum eparchialium retinere potest, nec gerendo officio § 2. lidem rationem reddant novo Episcopo scriptu­ 575 tempus praefinire allasve restrictiones praestituere. / rarum ad ecclesiam pertinentium, si quae ad ipsos per­ Can. 476—5 1. Administrator eparchiae vacantis a venerint. / Patriarcha designatus, postquam fidei professionem co­ ram Patriarcha emiserit, iurlsdictionem obtinet, non exer­ Caput \TI—De Prot©presbyteris cendam tamen nisi postquam litteras patriarchales suae designationis consultoribus eparchialibus ostenderit; curet Can. 483.—Protopresbyter est presbyter qui regioni, de tamen easdem litteras quamprimum clero totius eparchiae qua In can. 161. § 1, ab Episcopo praeficitur. notas facere. Can. 484.—§ 1. Ad officium protopresbyter! Episcopus § 2. Administrator sedis vacantis a coetu consultorum eligat presbyterum quem idoneum indicaverit, praesertim eparchialium electus, edita fidei professione, statim Juris­ inter rectores ecclesiarum paroccialium. dictionem oblinet, neque indiget cuiusquam confirmatione. § 2. Protopresbyter ad nutum Episcopi amoveri potest. Can. 477—Quae In can. 436 de Syncello praescripta z.·—Syn. Chalccdoncu., a. 451, can. 25. sunt, eadem de Administratore quoque dicta intelligantur. Can. 4S0 I x.—Syn. Sciarfen. Syrorum, a. 18SS, cap. VIII, art. III. Can. 478—Administrator obligatione tenetur residendi Can. 4SX.—Syn. Cbakedonen., x 451, can. 23. - Syn. Lxbanen. Marotutarum, a. 1736, para HI, cap. IV, 27. in eparchla et applicandae divinae Liturgiae pro populo § X.—Syn. Ubanen. Maroni tarum, a. 1736, pars III, cap. IV, ry, ad nonnam can. 403, 404. Syn. Lmpolien. Ruthenorum, a. 1891, tit. VII, cap. II. 5. Can. 479—Nlsl aliter fuerit legitime provisum: Can 451—Syn. Armen., a. xqii, 312; Syn. Alexandrin. Coptorum, a. x8*>8, mxL III, cap. II, art. HI, 4; Syn. Zamoiten. Ruthenorum, a. 17«\ ® Administratorius habet ad congruam rctributio1. Can. <7j J x —Syn. CarthxKinm., a. 4x9, can. 77. Can 475 — Syn. Armtn., a. x$xx, Syn. Akxandrfn. Copiorum. x 1B98, tect. Ill, cap. II, art. Ili, 1; Syn. Sciarfrn. Syrorum, a. x85S, cap. VIII, trt. Ili Can. 474^—Syn. Armea., a. 191 x, »99-, Syn. Sciarfen. Syrorum, x x833, rap VH1. art. III. I x.—Syn. Aneyrtn.. a. Μ 4. can. 15. · Syn. Alexandrin. Coptorum, a. ill, cap. Π. art ill, j; Syn. ZaxnoiUn. Ruthenorum, x 17:0, til Vl. I a.—Syn, Zamovteo. Ruthenorum, a. 1720, UL Vl. Can. 479.—Syn ScUrteii. Syroruci, x xMS, exp. VIII, art. HI 3699 5 j.—Syn. Sciarfen. Syrorum, a. xSSS, cap. VIII, art. III. Dt Proiafreibyteris^-Sya. Anüochen., a. j4x, can. xo. - Syn. Annen., X 1Q11· 27T· Ut. II, cap. IX, De Chortpiuo^t; Syn. Alexandrin, Coptorum. X X898, vect. Ill, cap. IV, art. II, De Syn. Libanen. Maroni tarum, a. 1736, par» HI. cap. Ill, x. 3; Syn. prov. Alba-Iulien. et Fxrarasàen. Ru menormn. x 1S72. tit. Π, cap. VH, Dr l'ûariu fam; cap. VIII. Dr ProtopreiHtrrit ft de .UiKwitrai.wib*? Ojfiiii ProtofiitvJii; Syn. 172Λ· 1ίΙ ΙΧ: Lropolxen. RuUxncrwn, x Λ ni pr’ Syrorum, a. χβΜ3. cap. V. art. ΧΠΙ. «p. XI. art. Il, De C*" 3700 PU S XII, DE IUT! B VS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI η. 2664 1957 RA β fin 485—4 L Protopresbyter©, praeter facultates mwl tribuit Sive Synodus patriarch alis vel provincialis ?ve Episcopus cum’in Conventu cparchiali tum extra Eventum ius et officium est invigilandi potissimum: 1. » Num clerici suae regionis vitam ducant ad norrumanonuinsuisque officiis diligenter satisfaciant, praekrtim circa residendae legem, divini verbi praedicationem, impertiendam pueris atque adultis catechesim et obligatijem Infirmis assistendi; 2,· Num decreta lata ab Episcopo In sacra visitatione curculioni mandentur; 3. · Num debitae cautelae circa materiam Sacrificii fttfbiristici adhibeantur; 4, · Num decor et nitor ecclesiarum et sacrae supelItctUij» maxime in custodia divinae Eucharistiae ct in di53 vteae Liturgiae celebratione, ac/curate servetur; sacrae tactiones secundum normas liturgicas celebrentur; bona ctdestatlca diligenter administrentur, adnexaque illis one­ re, in primis Liturglarum, rite impleantur; recte conscri­ bantur et asserventur libri paroccialcs. J 2. De iis omnibus ut fiat certior, protopresbyter de­ bet, statutis ab Episcopo temporibus, suae regionis pa­ roecias visitare. I 3. Pertinet etiam ad protopresbyterum, statim atque audierit aliquem suae regionis parochum graviter aegro­ tae, operam dare ne spiritualibus ac materialibus auxiliis Iwnestoque funere, cum decesserit, careat; et curare ne, eo aegrotante vel decedente, libri, documenta, sacra su­ pellex aliaque quae ad ecclesiam pertinent, depereant aut isportcntur. Can. 486—J L Protopresbyter debet, diebus ab Epi­ scopo designatis, convocare presbyteros propriae regionis ad collationes de quibus in can. 67 iisdemque praeesse; chi vero plures habeantur huiusmodi coetus in variis suae regionis locis, invigilare ut rite celebrentur. j 2. Si non sit parochus, debet residere in territorio protopresbyteratus vel alio in loco non valde distanti se­ cundum nonnas ab Episcopo definiendas. Can. 487—Protopresbyter saltem semel in anno ratio­ nem reddere debet Episcopo proprii protopresbyteratus, exponens non solum quae per annum bene gesta sint, sed etiam quae mala obrepserint, quae scandala exorta sint, pae remedia ad ea reparanda adhibita et quidquid agen­ dum existimet ad ea radicitus exstirpanda. Can. 48S—J 1. Protopresbyter sigillum habeat sui of­ ficii proprium. f 2. Praecedit omnibus parochis aliisque presbvteris Π suae regionis. / r J Caput VIR—De Parochis Can. 489—§ 1. Parochus est presbyter cui paroecia colhta est in titulum cum cura animarum sub Episcopi auctoritate exercenda. f 2. Etiamsi paroecia unita fuerit domui religiosae vel alii personae morali, parochus debet constitui ad curam animarum exercendam. | 3. Parochis aequlparantur cum omnibus iuribus ct obligationibus paroecialibus ct parochorum nomine in iure veniunt: 1.® Quasl-parochi, qui quasi-paroecias regunt de qui­ bas in can. 160, § 3; et quilibet alii presbyteri quibus cura animarum instar parochorum in determinato territorio sta­ biliter commissa est; Ca 435 5 i.—Syn. Libanen. Ruthenorum, a. 1736, pars III, cap. Ill, <. VI; Sya. prov. Alba Julien. et Fa^arasien. Rumenorum, a. 1872, tiL VIL 'i? I; L 1900. tiL III, cap. Ill; Syn. Zamosten. Ruthenorum, x 1720, tiL »Π. f r, 2, 7, 8; tit. VI; Syn. Leopolkn. Ruthenorum, a. x8çr, tit. II, cap, U UL IV, cap. VIII, xj. 15; tiL VII, cap. VI, 6. J x, x.·—Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. 1720, tit. X; tiL XV’. j x, 3.·—Syn. Zamoitcn. Ruthenorum, a. 1720. UL III, § 4. j x, 4.·—Syn. Libanen. Maronitarum, a. 1736· P313 HL WP· HL 2» VI; Sya. prov. Alba-Iuften. et Fagarasicn. Rumcnorum, a. 1900, tiL III, up. I, x,13 d}; cap. Il, r. Syn. Zamosten. Ruthenorum, a. 1720, tit. III, f 4Cxa. 4S5 1 2.—Syn. Libanen. MaromUrum, x î73$» pars Π I. cap. III, 4. VI; Syn. Lopobcn. Ruthenorum, a. 189X, tiL VU, cap. III, 2. Cxx 487.—-Syn. Leopohen. Ruthenorum, a. xSqr, UL VII. «P-HLJ; Syn. Armen., a. içxr, UL II, cap. XL IV â/nderihu; Syn. Alexandrin. Coptorum, a. 1898, sect. Ill, C3P’ - ’ Λ Pmko; Syn. prov. Alba-Iulien. et C^aai II, cap. IX. Dr Faroe*:., Par^rum mHw »r C*p*. III, cap. IV. αχ; Syn. prov. AlbaJuhen. et Fxtaradca Rixmrnonjm. a xS?x. tiL IV, cap. Ill; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. i$S8. cap. V. art ΧΙΠ ί β η. y cap. XII, 7. ,βίΓϋί’ΐΛϊίίΓ Ρ"ν· Artu ,ul^ « in, 1; Η™™. ·. °* u·m 3702 m » < <1 < ? : T η. 2ββ4 PIUS XII, DE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI 1037 IUN’ ! 1. ® Vicarios paroeciales constituere ad normam divinam Eucharistiam tamquam Viaticum ad infirmo» d.. can. 513-517; Inlfpin1?- HaSU κιπι™ nccessltalis> vel si accedat llcenlii 2. ® Acceptare praesentationem ad paroeciam vacan­ saltem rationabiliter praesumpta parochi vel Hierarchy tem, et institutionem praesentato concedere; potest^US qU1 'bel sacerdos haec sacramenta ministrari 3. ° Paroecias liberae collationis conferre, si sedes ab anno saltem vacaverit vel impedita fuerit. 3. ° Sacras ordinationes et ineundas nuplbs desaa. tiare, matrimoniis assistere, sponsalitiam et nuptialem be­ Can. 497—Ad paroecias domui religiosae unitas Supe­ nedictionem impertiri; rior, cui ex statutis id competit, presbyterum suae Reli­ gionis praesentat Episcopo; qui eidem servato praescripto 4. ® lusta funebria persolvere; can. 500, § 2, institutionem concedit. 5. ® Domibus, statutis diebus ad nonnam libroren Can. 498—Quasi-parochos e clero saeculari proprius loci liturgicorum, benedicere; Hierarcha nominat, audito, nisi contrarium opportunum 6. ® Aquae sollemni ritu dic festo Epiphaniae alio\t duxerit, consilio de quo in can. 377. legitime determinato benedicere; Can. 499—Vacanti paroeciae curet Episcopus providere 7. ® Publicam processionem extra ecclesiam ducere, ad normam can. 97, nisi peculiaria locorum ac personarum inde a singulis ecclesiis intra territorium paroeciae silû, adiuncta, prudenti Episcopi iudicio, collationem tituli paetsi filiales non sint ct proprium rectorem nabeant, fimo 582 roecialis differendam suadeant. / tamen praescripto can. 522; Can. 500—§ 1. Episcopus, graviter onerata eius con, 8. ® Benedictiones extra ecclesiam cum pompa ac scientia, obligatione tenetur vacantem paroeciam illi con­ sollemnitate impertiri, allasque benedictiones largiri el cer­ ferendi, quem magis Idoneum ad eam regendam habuerittas preces persolvere, iuxta diversorum rituum legitimis sine ulla personarum acceptione. consuetudines. / § 2. In hoc iudicio ratio haberi debet non solum doc­ Can. 504—§ 1. Ius est parocho ad praestationes quis trinae, sed etiam earum omnium qualitatum, quae ad pa­ ei tribuit legitima consuetudo vel ad normam iuris com­ roeciam vacantem rite regendam requiruntur. munis *°, taxatio. § 3. Quare Episcopus: § 2. Potiores exigens, ad restitutionem tenetur. 1. ® Ne omittat documenta, sl qua sint, ex curiae § 3. Licet paroecialc aliquod officium ab alio fuerit tabulario desumere quae clericum nominandum respiciunt expletum, praestationes tamen parocho cedunt, nisi dc ct notitias, secretas quoque, si opportunum indicaverit, contraria offerentium voluntate certo constet circa sum­ prudenter exquirere etiam ex locis extra eparchiam; mam quae laxam excedit. 2. ® Prae oculis habeat praescriptum can. 66, § 2; § 4. Gratuitum ministerium praestet parochus iis qui solvendo pares non sunt. 3. ® Clericum examini super doctrina coram sc et exa­ minatoribus eparchiallbus sublidat; a quo, auditis iisdem Can. 505—§ 1. Parochus ratione officii debet curai examinatoribus, potc.st dispensare, sl agatur de presbytero animarum exercere in omnes suos parocclanos, qui non doctrina theologica praestante. Periculum semel factum sint legitime excepti. pro prima paroecia sufficit si translatio fiat proponente § 2. Potest Episcopus iusta et gravi de causa religiosis ac suadente Episcopo; renovandum vero est si translatio familias et pias domos, quae in paroeciae territorio sint et flat ad instantiam parochi, nisi Episcopus auditis exami­ a iure non exemptae, a parochi cura subducere. natoribus synodalibus iudicet Idoneitatem adhuc perdurare Can. 506—§ 1. Parochus obligatione tenetur residendi eamque esse sufficientem ad novam paroeciam. Examini in domo paroeciall prope suam ecclesiam; potest tamea sublidendus non est parochus remotus a paroecia qui Episcopus iusta de causa permittere ut alibi commoretur, transfertur ad aliam paroeciam, neque parochus qui ex dummodo domus ab ecclesia paroeciall non ita distet ut officio transfertur ad aliam paroeciam. paroeciallum perfunctio munerum aliquid inde detnmctu 5 4. In regionibus in quibus paroeciarum provisio fit capiat. per concursum, haec forma retineatur, nisi agatur de pri­ § 2. Eidem abesse permittitur per quadraginta di« ma provisione novae erectae paroeciae. Intra annum, sive continuos sive intermissos, nisi gratis Can. 501—} 1. Parochus ad normam can. 98 unam causa, iudicio ipsius Episcopi, vel diuturniorem absentiam tantum pro titulo paroeciam habeat, nisi de paroeciis aga­ requirat vel breviorem tantum permittat. / . 5SS tur aeque principaliter unitis. § 3. Dies quibus parochus recollection! spirituali vacat 5 2. 1.® In eadem paroecia unus tantum debet esse ad nonnam can. 62, § 1, non computantur, semel in anno, parochus; in vacationibus, de quibus in § 2. ® 2. Curent locorum Hierarchae ut vigentes in prae­ § 4. Sive continuum sive intermissum sit vacationum sens contra praescriptum n. 1 consuetudines prudenter tempus, cum absentia ultra hebdomadam est duratura, submoveantur. parochus, praeter legitimam causam, habere debet Epi­ scopi scriptam licentiam et vicarium substitutum sui Can. 502—Curam animarum parochus obtinet n provi­ sione canonica, quam tamen eidem exercere non licet nisi 3.·—Syn. pror. Alba-IuUcn. ct Fi?irasien. Rumenorum, ft.. i|7t, bt. â83 inita, ad normam iuris particularis, / paroeciae administra11, cap. IX, i; Syn. Sciarfen. Syrorum, a. 1838, cap. V.* art. V III. 5, II tlone. Antequam adminlstrationem ineat aut in ineunda ·, 6.·—Syn. Libanen- Marorütaium, a. 1736, R5 HL cap· HI. I 5. adminlstratione, fidei professionem edere debet ad nor­ 7. ·—S. C. de Prop. Fkle, decr. 6 oct. 1863. E, e. 8. ·—Syn. Libanen. Maronitarum, a. x7j6, pars HL cap. lu, 3, VU mam iuris particularis. Syn. prov. Alba-luHen. et Fajçarasm. Rumenorum, a. 1S73, tit. II. cap. IX. z Can. 503—Functiones parocho reservatae, nisi aliud iu­ Can. 504.—S. C. de Prop. Fide, decr. 6 oct. 1863. E. e. - Syn. Lïhiscz. re communi vel particulari caveatur, sunt: Maronitarum. a. 1736. par*. II, cap. L 7· S x.—Svn. Alexandrin- Coptoruxn* a. tBçS, sect. II. exp. III· Art. L *·<. 1. ® Conferre sacramentum baptismi cum omnibus VIII; sect III, cap. IV, art. IV. J r. VII. fr, Syn. Lropobem Ruthraora. I praescriptis ritibus ct caeremoniis, ct, una cum baptismo, 189:. tit. IX. cap. II, 5; Syn. Sciarien. Syrorum, a. 1888, cap V. art. I. $ sacramentum chrismatis; 5 3.—Syn. Armen., α. χφχχ, 357; Syn. Alexandrin. Coptorum, a. tM. 2. ® Nisi aliud iure statuatur1·, in periculo mortis tret II. cap. Ill, art. 1, X2, VIII; Syn. Lcopolien. Ruthenorum, a. 1S9X, til IX, cap. II. 5; Syn. Sciarien. Syrorum, a. x883, cap. V, art. I, £ cap. XI. constitutas sacramento unctionis infirmorum roborare et Caa 4V>.—Syn. Armen., a. :91t. 162. Can 500 —Syn. prov. Alba-lubea. et Fa^aruiea. Rumeaorum. a. 1S73, tit IV. tJ.—Syn. lUrotutanxm, a. 1736, pxr* HI, rap. Ill, 2 X; Svn. Xauxnten. Rjstheanram, 1. 1720. Irt Hl; Syn. Sciarien. Syrorum, x liU. rip XI, art. Ill, S rap. XII. 3. I ·—Svn. Alex at* vm. Copieront, a. HL cap IV, art. IV. | ». VII. j Syn. prov Alba-lui· · «t F at ar Wen Ruin'n mm, a. 187», tit. Π 4orn· Maronitanim. a. X736, par» H. cap. XIV, xj; pan 111. cap. ill, a, II. 4’ î;~STn- ^Trnxen. Graeco-MekhiUrum. a. XS33. can. ΙΠ* M^rmuurom a. 1736. pars II. tap. XIV, 15; pan III. ·■ “«· **s” .u’lC,rQ Lil!^ 37D3 3704 PIUS XII, DE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI II. 2664 1157 U N » ka rtlinauere ab eodem Episcopo probandum; quod si unx-hus sit religiosus, indiget practcrea consensu Supencds et substitutus tum ab Episcopo tum a Superiore i 5 Si parochus repentina et gravi dc causa discedere dirae ultra hebdomadam cogatur abesse, quamprimum per litteras Episcopum commonefaciat, ei indicans causam diictssGS ct presbyterum supplentem, eiusque stet man­ ditis. i 6. Etiamsi brevior futura sit absentia, parochus debel: fidelium necessitatibus providere, praesertim si id peciliirù adiuncta postulent. Cm. 507—5 L Applicandae divinae Llturgiae pro popsio obligatione tenentur parochus et quasl-parochus orn­ atas dominicis alilsque restis dc praecepto, salvo iure pirtkuhri praescribente ut divina Liturgla saltem decies a inno, in praecipuis sollemnitatibus applicetur. |1 Parochus qui plures forte paroecias aeque princi­ paliter unitas regat aut, praeter propriam paroeciam, aliam vd alias in adminlstrationem habeat, obligationi satisfacit per celebrationem ct applicationem unius divinae Llturgiae pro universo populo sibi commisso. j 3. Episcopus iusta dc causa permittere potest ut pa­ rochus divinam Liturgiam pro populo alia die applicet atqw ea qua iure adstringitur. f 4. Parochus divinam Liturgiam pro populo applicandxa celebret in ecclesia parocciali, nisi rerum adiuncta di5« rhim Liturgiam alibi celebrandam exigant aut suadeant. / I 5. Legitime absens parochus potest divinam LiturSi pro populo applicare vel ipse per sc in loco in quo t, vel per presbyterum qui eius vices gerat in paroecia. Cm. 508—5 L Debet parochus officia divina celebra­ re, administrare sacramenta fidelibus, quoties legitime pe­ int, verbum Dei populo nuntiare, suas oves cognoscere rt errantes prudenter corrigere, pauperes ac miseros pa­ terna caritate complecti, maximam curam adhibere in othdica puerorum institutione. I 2. Diebus dominicis et festis, praeter divinam Liturua, saltem partem officii, iuxta sui ritus praescripta et normas ab Hierarcha loci datas, celebret per se aut per cooperatores, f 3. .Monendi sunt fideles ut frequenter ad suas paroedales ecclesias accedant ibique divinis officiis intersint d verbum Dei audiant. Can. 509—j 1. Sedula cura ct effusa caritate debet parochus aegrotos in sua paroecia, maxime vero morti proximos, adiuvare, eos sollicite sacramentis reficiendo eonunque animas Deo commendando. J 2. Parocho aliive sacerdoti qui infirmis assistat, facultis est iis concedendi benedictionem apostolicam cum Indulgentia plenaria in articulo mortis, secundum formam â probatis liturgicis libris traditam, quam benedictionem impertiri ne omittat. Can. 510—Parochus diligenter advigilet ne quid contra Cdem ac mores in sua paroecia, praesertim in scholis puJ 6.—Syn. Lropoben. Ruthenorum, a. xSçx, tit VII, cap. VI, 6. Cxx 507.—S. C de Prop. Fide (C. G.), 23 mart. 1863, n- x*. litt. encycL d Mrploi App. pro Orient.). 8 nov. 1882. j r—Syn. Trident, sess. XXIII, dc rcf.t c. x; Leo XIII, litt. ap. In 10 ra. xSSr, S. C. de Prop. Fide (ad Patriarcham Cha Meorum Trcthron Hindi). 5 apr. 1760; 16 aux 1784, dub. 31. - Syn. prov. AlbaJafej. rt FxçiriM. Ramenonim, a. 1872, tit. V, cap. IV; a. 1900, tit IIIαρ. 1.12; Syn. Leopocen. Ruthenorum, a. 1891, tit. IV, cap. II, x; tit. VII, αρ VI, 2. I 4—Syn. prov. Alba-IuUcn. et Fagarasien. Rumenorum, a. 1900, tit ΠΙ, cap. 1. xx. Gn- S’? i 5-—Syn. prov. Alba-1 alien. et Fagararien. Rumenorum, a. W ùL III, cap. 1, 12; Syn. Leopolicn. Ruthenorum, a. 1891, tit. IV, op. II, r. Cai jo8 5 x.—Syn. Sardiccn., a. 343, can. 5; Syn. Carthaginen . a. 419. cm. 7!. - Syn. Libanen. Maronitarum, x X736» pars III, cap. HI. 2, I, XI. Sys. Αώ-Traren. Graeco-Mekhitarum, 1835, can. 22; Syn. Leopolien- Ruûrzra, a. iSçr, tit VII, cap. VI. 3. 5; tit. IX, cap. II, 9. I 3—S. G de Prop. Fide, 4 maii 1705; instr, (ad DcL Ap. Aegypti), K φ. lS&2. Co. 507.—Syn. Armen., a. 191 x, 303. I x.—Syx Alexandrin. Coptorum. a. 1898, sect. II, cap. III. art. VI, X, Syx Libxnex Maronitarum, a. 1736, pars. II, cap. I, C cap- Vni.ia; IX, Dtmd risÜiîionc infirmorum; pars III, cap. Ill, 2. XI: .U-Traxm. Graeco-MekJutarum, a. x»35, can. 5. n. S Syn. krheacra, a. 1720. tiL III. 5 fr. Syn. LropoEex Ruthenorum. x xW. ta. VU, cap. VI, 3; Syn Sciarfen. Syrorum, a. 1883, cap. V, art. IX, ™ ufrunn ritd ' II, capJA, 3· I 2—Syn. Libanen. Maronitarum. a. 1736. Gx 5x0.—Si U. Ill, cap. II, X tit IX, cap. Cox 51 x.—S. W. x XII. 3705 blicis el privatis, tradatur, et opera fidei, caritatis ac pie­ tatis foveat aut instituat./ 587 Can. 511—§ 1. Habeat parochus libros paroeciales, Idest librum baptizatorum, chrismatis sacramento uncto­ rum, sponsalium, matrimoniorum, defunctorum; etiam li­ brum de statu animarum accurate conficere pro viribus curet; et omnes hos libros, secundum usum ab Ecclesia probatum vel a proprio Episcopo praescriptum, conscribat ac diligenter asservet. § 2. In libro baptizatorum adnotetur quoque, praeter collationem sacramenti chrismatis, si baptizatus matrimo­ nium contraxerit, nisi res sit de matrimonio conscientiae M, aut subdiaconatum susceperit, vel professionem maiorem emiserit, ritum mutaverit, eaeque adnotationes in docu­ menta recepti baptismi semper referantur. § 3. In fine cuiuslibet anni parochus authenticum exemplar librorum paroecialium ad curiam episcopalem transmittat, excepto libro de statu animarum. § 4. Parochus cui ad normam can. 22, §§ 2-5 cura commissa est fidelium diversi ritus, debet eorumdem Hie­ rarchae notulam singulis annis tradere, additis opportu­ nis notitiis de eorum statu. § 5. Paroeciali utatur sigillo habeatque tabularium, seu archivum, in quo memorati libri custodiantur una cum Episcoporum epistolis, aliisque documentis, necessitatis vel utilitatis causa servandis; auae omnia, ab Episcopo vel eius delegato visitationis vel alio opportuno tempore, in­ spicienda, religiose caveat ne ad extraneorum manus per­ veniant. Can. 512—Parochus ecclesiae cathedralis praecedit om­ nibus aliis cparchiae parochis./ 588 Caput IX—Dc vicariis parocclalibus Can. 513—Vacante paroecia: 1. ° Episcopus in ea quamprimum constituat idoneum vicarium administratorem, de consensu Superioris, si de religioso agatur, qui eam tempore vacationis regat, assi­ gnata eidem parte fruetnum pro congrua sustentatione; 2. ° Ante vicarii administratoris constitutionem, pa­ roeciae regimen, nisi aliter provisum fuerit, assumat in­ terim vicarius cooperator; si plures vicarii sint, primus; si omnes aequales, munere antiquior; si vicarii desint, pa­ rochus vicinior; si tandem agatur de paroecia domui reli­ giosae unita, Superior domus, cui ecclesia est adnexa; Episcopus autem tempestive determinet quaenam paroe­ cia cuique paroeciae vicinior habenda sit; 3. ® Qui paroeciae regimen ad nonnam n. 2, assum­ psit, debet Episcopum de paroeciae vacatione statim cer­ tiorem facere. Can. 514—§ L Vicarius administrator iisdem iuribus gaudet iisdemque officiis adstringitur, ac parochus, in iis quae ad animarum curam spectant; nihil tamen ipsi agere in paroecia licet, quod praciudlciuin afferre possit iuribus parochi aut beneficii paroecialis. § 2. Vicarius administrator novo parocho vel admini­ stratori successori coram protopresbytero vel alio presby­ tero ab Episcopo designato tradat elavem archivi et in­ ventarium libronim ac documentorum alianimque rerum quae ad paroeciam pertinent, et rationem reddat accepti ct expensi tempore administratlonis. Can. 515—Vicarius substitutus qui constituitur ad nor­ mam can. 506, 6$ 4-5 vel in casu recursus iure admissi et interpositi a parocho a paroecia remoto, locum parochi te­ net in omnibus quae ad curam animarum spectant, nisi Episcopus vel parochus aliquid exceperint. / 539 $ I.—Benedict™ XIV, oettst 14 Μ* 174K S C. de Ι’τνρ. Fide. decr. 6 ocL 1863. G a. - Syn. Alexandrin K 1893. s*cL II. cap. HI, axt- VI. De VI; «rt. VIII. 4 x. 7, VI. sect. HI. cap. IV. art. IV. f 2, III; Syx Serpi Patriarchae, tS ./pt. XJ-A can. 1; Svn. Libanen. Moroaitarom. n 173«* II. cap. XL g XH. »cr. par* III, cap. III. V; Syn. Zanxetm. Ktilbenorum. *. xyro. Ut IIL $ x; Syn. Lccpolien. Ruthenorum, a. xS?». Ut. VII. cap \Ί. T, 5rn. Sovfeo. Syronra. ·. <3M. exp. V. art. XI. 6; art. XV, f x, n. 1, X f a.—Syn. Serpi Patriarch*». x3 *<ρί ISA c XIV; Sy-». L bar-n. Moroni tarum, a 1736. pan III, cap. III. λ. V; Syn. Zambien. Rufcet» ruin, a. X720, tit III. f x. I 3.—Syn. Ub-vnen. Maronitarum. a. xyyS, pars II, c«P· XIL »· j 4-—S· C. de Prop. Fid*, tlccr. 6 oct. 1863, C. a. · Srn Libanen. Mironltanun. a. 1736, pan III, cap. III. a, V. Dr vicem* Syn. Leopchen. Ruthexxxucn, a. xSçi, Ut. VI. cap. VII, i. Can. 5«.V 2.*-—Syn. Armen.. a. xgxt. 332; Sm pror. Alba lebm. rt Fa^xradrn Rumenoram. a. 1872. tit. Π, çap VIII, U, 5. hlL aÎXMt Crtbruc α^.αζ mat, Mota Ploprio dat w. fr-br. 194Q (LE ro-’j ). eon A 3706 η. 2664 PIUS XII, DE RITIBUS ET PERSONIS PRO ECCLESIA ORIENTALI Can. 516—§ 1. Nisi aliter provisum sit vei in singulis casibus opportune provideatur: 1. · Parocho saeculari qui ob senectutem, mentis vi­ tium, imperitiam, caecitatem aliamve permanentem cau­ sam suis muniis rite obeundis impar evaserit, Episcopus det vicarium adiutorem, qui suppleat eius vicem, assignata eidem congrua fructuum portione; 2. ® Si vero agatur de parocho religioso, servetur praescriptum can. 494, § 5. § 2. Adiutori, si in omnibus suppleat parochi vicem, iura omnia et officia competunt parochorum propria, ex­ cepta divinae Liturgiae applicatione pro populo quae pa­ rochum gravat; sl vero suppleat ex parte dumtaxat, eius lura et obligationes desumantur ex litteris nominationis. § 3. Si parochus sit sui compos, adiutor operani suam praestare debet sub eiusdem auctoritate secundum Epi­ scopi litteras. § 4. Quod sl per vicarium adiutorem bono animarum provideri nequeat, locus est parochi amotioni ad normam iuris. Can. 517—§ 1. Si parochus propter populi multitudi­ nem aliasve causas nequeat, iudlcio Episcopi, solus con­ venientem curam gerere paroeciae, eidem detur unus vel plures vicarii cooperatores, quibus congrua remuneratio assignetur. § 2. Vicarii cooperatores constitui possunt sive pro uni­ versa paroecia, sive pro determinata paroeciae parte. 5 3. Vicarios cooperatores e clero saeculari nominat Episcopus, audito, nisi aliter prudenter indicaverit, pa­ rocho. § 4. Vicarios cooperatores religiosos Superior cui id ex statutis competit, audito, nisi contrarium opportunum du­ xerit, parocho, praesentat Episcopo, cuius est eosdem ap­ probare. § 5. Vicarius cooperator obligatione tenetur in paroecia residendi secundum eparchiales leges vel legitimas consue­ tudines aut Episcopi praescriptum; imo prudenter curet Episcopus, ad nonnam can. 75, ut in eadem paroeclall 590 domo commoretur. / § 6. Eius iura et obligationes ex legibus eparchialibus, ex litteris Episcopi et ex ipsius parochi commissione desu­ mantur: sed, nisi aliud expresse caveatur, ipse debet ra­ tione officii parochi vlccm supplere cumque adluvare in universo paroeciali ministerio, excepta applicatione divinae Liturgiae pro populo. Ratione autem officii facultate as­ sistendi matrimoniis non gaudet. } 7. Subest parocho, qui cum paterno instruat ac diri­ gat in cura animarum, el invigilet ct saltem quotannis ad Episcopum dc eodem referat. § 8. Si nec per vicarios cooperatores spirituali fidelium bono consuli rite queat, Episcopus provideat paroeciam dividendo aut cius territorium dismembrando. Can. 518—§ 1. Vicarii paroeclales de quibus in can. 513-517, si religiosi sint, amoveri possunt ad normam can. 494, § 5; secus ad nutum Episcopi aut Administratoris eparchiae vacantis, non autem Syncelli sine mandato spe­ ciali. § 2. Sicubi sit vicaria bencficlalls, vicarius cooperator removeri potest processu ad normam iuris, non solum ob causas propter quas parochi removeri possunt, sed etiam si graviter sublectioni defecerit parocho debitae in exer­ citio suarum functionum. 1057 IUN 2 consociationis, serventur particularium canonum oraescnpta. * Can. 520—§ 1. Ecclesiarum rectores libere nomina­ tur ab Episcopo, salvo iure praesentandi, si cui leglttae competat; quo in casu Episcopi est rectorem instituere.’ su § 2. Licet ecclesia pertineat ad aliquam Religionem exemptam, rector tamen a Superiore nominatus indiget Episcopi vel, si ecclesia sit stauropeglaca, Patriarchae ap­ probatione. § 3. Si ecclesia coniuncta sit cum Seminario allovt col­ legio quod a clericis regitur, Superior Seminarii vel collegii est simul ecclesiae rector, nisi aliter Episcopus constituerit. Can. 521—In ecclesia sibi commissa rector functiones paroeclalcs peragere nequit. Can. 522—Ecclesiae rector potest divina officia etiam sollemnia ibidem celebrare, salvis legitimis fundationis kgibus et dummodo ne noceant ministerio paroeciali; In dubio autem utrum huiusmodi detrimentum contingat, necne, Episcopi est rem dirimere et opportunas nonnas praescribere ad illud evitandum. Can. 523—Si ecclesia. Episcopi iudicio, ita a paroeciali distet ut parocciani non possint sine gravi incommodo paroecialem ecclesiam adire iblque divinis officiis interesse: L® Episcopus, gravibus quoaue statutis poenis, pot­ est rectori praecipere ut horis populo commodioribus offi­ cia celebret, fidelibus dies festos ac ielunia denuntiet et catechetlcam instructionem et Evan geli i explicationem tradat; ® 2. Parochus potest cx eadem divinam Eucharistiam, inibi forte asservatam, pro infirmis desumere. Can. 524—Sine rectoris vel alius legitimi Superioris li­ centia saltem praesumpta, nemini licet in ecclesia divinam Liturglam celebrare, sacramenta ministrare aliasve fun­ ctiones sacras peragere: haec vero licentia dari vel negari debet ad normam iuris. Can. 525—§ 1. Rector ecclesiae, sub auctoritate Epi­ scopi servatisque legitimis statutis ac quaesitis iuribus, debet curare seu advigilare ut divina officia ad canonum praescripta ordinate in ecclesia celebrentur, onera fideliter adimpleantur, bona rite administrentur, sacrae supellectilis / atque aedium sacrarum conservationi et decori prospiciatur, et ne quidquam fiat quod sanctitati loci ac reve­ rentiae domo Dei debitae quoquo modo repugnet. 5 2. Si vero agatur de ecclesia quae pertinet ad aliquam Religionem, bonorum administrntionl, sacrae supellectili atque aedium sacrarum conservationi et decori Superior religiosus consulere debet. Can. 526—Rectorem ecclesiae, etsi ab aliis praesentatum, Episcopus removere ad nutum potest ex qualibet iusta causa; quod sl rector fuerit religiosus, servetur, circa eius remotionem, norma de qua in can. 494, § 5. Caput X—Dc ecclesiarum rectoribus Can. 519—} 1. Nomine rectorum ecclesiarum hic ve­ niunt presbyteri, quibus cura demandatur alicuius eccle­ siae, quae nec paroecialis sit nec adnexa domui communi­ tatis religiosae, quae In eadem officia celebret. J 2. De cappellano religiosarum, sodalium virorum Congregationis Inicalls, confratemltatls vel alius legitimae 516 R t, j. 3.—Syn. ZaexmIw. Ruthenorum, *. 17:0. tiL III, J 7. S»7 I 1.—Benedictu» XIV, coruL Etoi fasioralù, 16 nuü 174J, 5 Y, η. IX. - Syn. Anuen., a. xoti, 347; 353; Syn. prov. Alba-Iulien. ct Façarubxj. Rurecnurum, a. 187a, ut II. cap. IX, 7·, Syu. Zamoitea. Ruthenorum, 17». Ut. III. t 7. I 1.—Syu. Araien., a. iqir, 353. f S—Syn. prnr. AJba-ItxHea. el Figaraaica. Riunenorum, a. 1871, tiL II, cap. IX, 7, Syn. Zamceten. Ruüxuorum, a. 17*0. ul III, l 7. I 5.—Syn Anurn., a. nn. 33ft. Can. $iy | ft—Syu. Armen , a. 1911, 333; Syn. prov. Alba-Iullen. Fa«m. Rnaw/nm. a. iS;>, LL 11. cap. IX, 7. I 7 —5yn- Annan , a. 17:1, 334. Can. Sî9 I r—Syn. AmÂ, a. 1911. 138; Syn. ScUrfen. Syrorcra, a. IMS, cap XI, 111, 5, VIH. TITULUS V DE LAICIS Can. 527—Laid ius habent recipiendi a clero, ad nor­ mam ecclesiasticae disciplinae, spiritualia bona et potis­ simum adiumenta ad salutem necessaria. Can. 528—§ 1. Hierarchae locorum opportunis prae­ scriptionibus curent, servatis normis de hac re ab Aposto­ lica Sede datis, ut, idoneorum sacerdotum ductu, laid clericis adiutricem pro viribus operam praestent ad Chri­ stianas leges propugnandas et secundum eas totam populi vitam componendam, vitae exemplo sua dicta confir­ mantes. § 2. Laid, praesertim qui doctrina praecellant, ne omit­ tant opportunis rationibus graviores causas, quae ad so­ ciales res attinent, catholicae doctrinae fratemaeque cari­ tatis lumine collustrare. Can. 529—Non licet laids habitum ecclesiasticum in­ duere nisi agatur vel de seminariorum alumnis aliisque adspirantibus ad ordines, vel de laids, servitio ecclesiae legitime addictis, dum intra eandem ecclesiam sunt aut extra Ipsam in aliquo ministerio ecclesiastico oartem habent. / Caput I—De fidelium consociationibus in genere enh r Uie IV. IV. X4. ί 5·—Syn. LiKxn*n .MaroaiUrum. x i7j«. pan IV, «η IV. Snv ScUrfra. Syrosiran. <- iMS. cap. IX, art. V, a. Can. 54< —Syn. Libanrn Maivnitirum >. 1756, pan IV. rap. IV. 3 Can. 544 I 2 —Svn. Libanm. Manxmancn, a. 1736. pxr« IV. cap IV k Can. MJ·—Syn. Labanea. M>. 1736, pur» IV, Cap, IV Can. 54?·—Syn Libanen. Mamnlurtm. a 1736, par» IV. rap IV. 6. >vn. Scwrfen. >yrorura, a i«5, «p. XI, art HI, < VUL n. 2664 PIUS XII, DE RITIBUS ET PERSOXIS PRO ECCLESIA ORIENTALI iosta causa possunt qui illos nominaverunt eorumque suc­ cessores vel Superiores. § 4. Idem potest esse moderator spiritus et cappellanus. Can. 547—§ 1, 1.® Ob graves causas et salvo iure re­ cursus ad Apostolicam Sedem, potest loci Hierarcha sup­ primere non solum consociationem a se vel a decessoribus suis erectam, sed etiam consociationem ex apostolico in­ duito a religiosis erectam de consensu Hierarchae loci, firmo praescripto can. 260, § 2; 2.® Recursus contra decretum Hierarchae loci sup­ primentis consociationem a religiosis ad normam n. 1 erectam suspendit exsecutionem. § 2. Consociationes ab Apostolica Sede erectas ipsa tantum supprimere potest; eas vero quae a Patriarcha erectae sint, etiam Patriarcha. Caput Π—De fidelium consociationibus in specie 1957 IUN 2 paroecia instituatur confratcmitas ad incrementum eucha­ ristici cultus, et sodalitium ad doctrinae christ lanae dif­ fusiorem cognitionem, facta facultate, attentis adiunctis, instituendi, loco confratcmitatls, piam unionem vel soda­ litium ad incrementum eucharistici cultus. Can. 556—§ 1. Confratemitates vel piae uniones ce erigantur, nisi in ecclesia aut oratorio publico vel saltem scmi-publico. § 2. In ecclesiis vel oratoriis religiosarum Hierarcha loci permittere potest erectionem consociationis mulierum tantum, aut piae unionis quae in precationes dumtaxat incumbat et gratiarum tantum spiritualium communica­ tione gaudeat. Can. 557—Confratcmitas proprium habitum vel insi­ gnia, sinelicentia Hierarchae loci, nc dimittat neve Immutet, salvo iure Patriarchae quod attinet ad confratcrnitates iuris patriarchalis. Can. 558—§ 1. 1.® Comitiis confratemitatum, etsi ln religiosorum ecclesiis et oratoriis celebrentur, per se vel per delegatum praeesse, sine iure tamen suffragii, dignos el idoneos officiales ct ministros electos confirmare, indignos vel non idoneos respuere aut removere, statuta aliasve normas, nisi a Sede Apostolica approbatae vel confirma­ tae fuerint, corrigere et approbare vel confirmare, pertinet ad loci Hicrarcham: 2.® Si confratcmitas sit iuris patriarchalis, ad Hierarcham loci non pertinet statuta allasve normas a Pa­ triarcha approbatas vel confirmatas corrigere, approbare vel confirmare. §2. Dc comitiorum extraordinariorum celebratione confratemitas Hlerarcham loci eiusve delegatum tempesti­ ve praemoneat; secus Hierarchae ius est comitia impedien­ di vel eorum decreta penitus infirmandi./ m Can. 548—Quadruplex distinguitur in Ecclesia conso­ ciationum species: aggregationes ad monasteria, tertii Or­ dines saeculares, confratemitates, piae uniones. Can. 549—J 1. Inter pias laicorum consociationes, or­ do praecedentiae est qui sequitur, firmo praescripto cano­ nis 37, n. 5, 6: 1. ® Aggregationes ad monasteria; 2. ® Tertii Ordines; 3. ® Confratemitates; 4. ® Piae uniones. § 2. Confratcmitas divinae Eucharistiae, in processione in qua haec defertur, praecedit ceteris omnibus confraternitatibus. § 3. Omnes autem tunc tantummodo ius praecedentiae habent, cum collegialiter incedunt sub propria cruce vel 598 vexillo et cum habitu seu insignibus consociationis. / • · · Can. 550—§ 1. Aggregationes ad monasteria sunt con­ sociationes fidelium qui in saeculo ad Christianam perfec­ tionem contendunt, sub moderatione Superioris monacho­ Nos autem per Apostollcas has Litteras motu proprio rum, secundum normas legitime approbatas. datas supra recensitos canones promulgamus iisdemqne vim legis christifideJibus Ecclesiarum Orientalium tribui­ § 2. Normae de quibus in § 1 approbari debent ab mus, ubique terrarum hi sunt et tametsi Praelato diversi Hierarcha loci, sl monasterium sit iuris eparchialis vel pon­ ritus sunt sublecti. Simulae per Apostollcas has Litteras tificii non exempti; a Patriarcha, si sit stauropcgiacum; huiusmodi canones vigere coeperint, sua destituentur vi a Sede Apostolica, si exemptione pontificia fruatur. quodlibet statutum, sive generale sive particulare vel spe­ Can. 551—§ 1. 1.® Tertiarii saeculares sunt qui in ciale, etiam latum a Synodis speciali forma adprobatls, saeculo, sub moderatione alicuius Ordinis, secundum eius­ quaelibet praescriptio et consuetudo adhuc vigens, sive dem spiritum, ad Christianam perfectionem contendunt, generalis, sive particularis ita ut disciplina de Ritibus secundum regulas pro Ipsis ab Apostolica Sede approbatas; orientalibus et de personis unice iisdem canonibus rega­ 2.® Patriarchae competit approbatio regularum de tur, neque amplius ius particulare iis contrarium vigorem quibus in n. 1, si Ordo ipsi sublidatur. habeat, nisi quando et quantum in iis admittatur. i 2. Si tertius saccularis Ordo in plures consociationes Ut autem huius Nostrae voluntatis notitia tempestive dividatur, harum quaelibet legitime constituta dicitur so­ ad omnes, quorum res interest, perveniat, volumus et dalitas tertiariorum. constituimus, ut Apostolicae hae Litterae motu proprio Can. 552—§ 1. Firmo privilegio nonnullis Ordinibus datae a die vicesimo quinto mensis Martii, in festo An­ concesso, nulla Religio potest tertium Ordinem sibi adiunnuntiationis B. Μ. V., proximi anni, exsecutionem susci­ gere, pere Incipiant, quibuslibet contrariis non obstantibus, etiam peculiarissima mentione dignis. f 2. Dato etiam apostolico privilegio, Superiores reli­ giosi possunt quidem personas singulares tertio Ordini adMaxima demum tempora considerantes ac mala quae scribtre, sed nequeunt sodalitatem tertiariorum valide eri­ ubique terrarum Christi Ecclesiam impetunt, erumpit ex gere sine consensu Hierarchae loci, ad normam cano­ animo Nostro adhortatio quam Oecumenica iam Tridtnnis 533, § 2. tina Synodus sacris Pastoribus dirigebat: «Optandum est, ut il, qui episcopale ministerium suscipiunt, quae suae § 3. Nec sodalitatibus a sc erectis possunt conccdcrl usum particularium vestium, in publicis sacris function­ sint partes, agnoscant, ac se non ad propria commoda, non ad divitias aut luxum, sed ad labores et sollicitudines bus induendarum, sine speciali eiusdem Hierarchae licentia pro Del gloria vocatos esse Intelligant. Nec enim dubitan­ Can. 553—§ 1. Consociationes fidelium ad modum or­ dum est, et fideles reliquos ad religionem innocentiamque ganici corporis constitutae quae, praeterquam ad exerci­ facilius inflammandos, si Praepositos suos viderint non tium alicuius operis pietatis aut caritatis, erectae sunt in ea, ouae mundi sunt, sed animarum salutem ac coelestem Incrementum publici cultus, conlraiernitaies appellantur. $ 2. Consociationes fidelium quae finem habent dum­ patriam cogitantes·13. Ceteris vero clericis commendamus: «Praeter Episcopum taxat exercitium alicuius operis pietatis aut caritatis, no­ nihil agere pertentent, nam Domini populus ipsi commis­ mine veniunt piarum unionum, quae si ad modum orgasus est et rationem pro animabus corum redditurus»11; 399 nicl corporis sint constitutae, sodalitia audiunt. / «obedlant honesta praecipienti Episcopo, quia sicut ille Can. 551—Confratemitates non possunt constitui nisi per formale erectionis decretum; ad pias autem uniones clericis sincerum exhibere debet amorem caritatis, Ita quo­ que vicisslm ministri infucata debent Episcopo suo exhi­ constituendas sufficit legitimae auctoritatis approbatio, bere obsequia· qua obtenta, ipsae, quamquam personae morales non sunt, capaces fiunt obtinendi gratias spirituales ac praesertim Datum Romae apud S. Petrum, die n mensis lunli. Indulgentias. anno mcmlvii, Pontificatus Nostri undevicesimo.—Pivs Pp. XIi. Can. 555—Curent locorum Hierarchae ut in qualibet «n · Syn LAkuwo. SLuomUnm, iIV. IV. 1. D* Mcorv··. Cml 5Tn. Mwunltinxn. i- »7)6, pir» IV. cup IV. 7.. Ctn 5$4·—Syn lut-Aurn M «rourtArwn, ·- t7tf>. IV. cap. IV, x. Cm. 555—5yn. Am»*n, a. ntx. 5$i. Syn. Sciulen. Simm, a. 1SS3. op XIX. «rt Π. bt 3711 Cm. 556.—S. C. IrvJuUç., ar bin. 1S03. Can. 537 —Syn. Libinen. SLironiunun, a. 173$, p-iri IV’, cap. IV, $ Syn. Sarhceu.. 1. L· Apostolorum, 40 (Pttma, Iam d mmneunle, t. I, Romae tS6x. au 11). crn. i7 (ριηΐΑ f. n. 2665-2666 SACRA paenitentlaria - PIUS XII --------------------------- - IS57 itX 3-10 PARS II De potestate episcopali deque iis qui eam partielpani (Can. 392-526) TITULUS I De ritibus Can. (Can. 1-15) orientalibus TITULUS II De personis physicis et moralibus (Can. 16-37) Caput Caput Can· Cott I —De personis physicis...................... Cott II —De personis moralibus................. Cott III —De iis quae sunt personis tam 16-26 27-31 physicis quam moralibus com­ Caput 32-37 munia ........................... Caput TITULUS III De clericis in genere —De Episcopis................................... 392-416 —De Coadiutoribus et Auxiliaribus Episcoporum................................... 417-421 III —De Conventu eparchiali . . . . 422-428 IV —De curia eparchiali...................... 429-457 Art. I —De Syncello et oeconomo . . 432-438 Art. II —De cancellario aliisque nota­ riis et archivo episcopali. . 439-451 Art. Ill—De examinatoribus eparchialibus et parochis consulto­ ribus ....................... 452-457 V —De consultoribus eparchialibus . 458-466 VI —De Sede impedita aut vacante ac de Administratore eparchiae va­ cantis ................................................ 467-482 VII —“ Dc protopresbyteris...................... 483-488 VIII—De parochis parochis ................................... 489-512 IX —De vicariis paroecialibus .... 513-518 —De ecclesiarum rectoribus . . . 519-526 Caput I Caput II (Can. 38-158) Ciput I —Dc clericorum adscriptione alicui eparchiae vel Religioni. . . . 44-52 Ciput II —De iuribus et privilegiis cleri corum.......................................53-59 Cott III —De obligationibus cicricorum . 60-87 (aput IV —Dc officiis ecclesiasticis . . . 88-137 Art. I —De provisione officiorum ec clesiasticorum...... 88-124 1— Dc libera collatione...................... 94-101 2—De electione................................... 102-120 3— De postulatione........................... 121-124 Art. II —De amissione officiorum ec clesiasticorum...... 125-137 Capct V —De potestate ordinaria et dele gata........................... 138-154 Capct VI —De reductione clericorum ad sta tum laicalem................. 155-158 Caput Caput Caput Caput TITULUS V De Capot Caput II laicis (Can. 527-558) —De fidelium consociationibus in genere............................................ 530-547 —De fidelium consociationibus in 548-558 specie............................................ Adn. S. ALONSO in REDC 13 (1958) 115-143; M. RIZZI in ApoU. 31 (1958) 89-101; M. M. WOJNAR in Jurist 19 (1959) 212-245, 277-299. 413-484; A. WUYTS in NrT 90 (1953) 359-333. 2665 TITULUS IV De clericis in specie 1957 IUN 3.-S. PAENITENTIARIA, RESP. PART.* (Can. 159-526) Nihil innovetur circa formam coronae rosarii b. m. v. Dubium—Procurator Generalis Ordinis Praedicatorum, ad PARS I suprema potestate deque iis qui eiusdem sunt canonico iure participes (Can. 162-391) Camt I —De Romano Pontifice Pontifice................... . . Capct II —De Oecumcnica Synodo . . ’ * Cipct III —De Sanctae Romanae Ecclesiae 162-166 167-174 pedes Sanctitatis Tuae provolutus, humiliter sequens proponit dubium: An absque iactura Indulgentiarum, aci recitationem SS. Rosarii B. Μ. V. adhiberi possit nova forma Coronae, in qua inter singulas dicades interfecta habeantur ss. numismata quindecim Mysteria eiusdem SS. Rosarii referentia. Et Deus... Besp.—Die 3 lunfi 1957. Sacra Paenitentlaria Apostolica propositis precibus respondet: Nihil innovetur. De mandato Eminentissimi—S. Luzio, Regens. J. Rossl. α secretis. Cardinalibus...................... 175-187 * Procuratori Generali Ο. P.. Pro!. N. 2757/57: AOP 85 (1*57) 154 CÀPOT IV —De Curia Romana.................. ’ * 188-210 Art. 1 —De Sacris Congregationibus ' 192-203 Art. II —De Tribunalibus Curiae Ro­ manae ...................... 204-205 Art. Ill—De officiis Curiae Romanae. 206-210 2666 Cu*ut V —Dc Legatis Romani Pontificis. . 211-215 Caput VI —Dc Patriarchis............................... 216-314 1957 IUN 10.-PIUS XII, CONST. AP. AAS 50 (1958) 345-347 Art. I —De electione Patriarcharum . 221-239 ArL II —Dc iuribus et obligationibus DE BRITANNIA Patriarcharum.......................... 240-282 Art. III— De privilegiis Patriarcharum. In regionibus anglïae et valliae exarchatus apo­ 283-285 Art. IV— De curia patriarchal!. . . . stolicus CONDITUR PRO RUTHENIS RITUS BYZANTINI IBI­ 286-305 Art. V —De sede patriarchal i vacante DEM COMMORANTIBUS vel impedita.............................. 306-314 (aput VII —Dc Archiepiscopis ceterisque Me­ PIUS EPISCOPUS tropolitis..................... 315-339 Caput VIII—De Synodis patriarchalibus, arServus Sereorum Dei· Ad perpetuam rei memoriam chicpiscopalibus, provincialibus, Quia Christus omnes homines vinculo mortis resolvit» plurium rituum vel plurium pro­ eorumque regimen Nobis divina bonitate commisit, nihil 340-361 vinciarum ................. antiquius atque sollemnius potestatis Nostrae quam gregi 352-361 Caput IX —De Administratoribus apostollcis consulere, npte dispositis uniuscuiusque Ecclesiae finibus, 362-391 Caput X —De Exarch is................................... datisque Pastoribus, qui pro populo certent, eorumque Art. I —De Exarchis qui extra pautilitatibus pareant. Hanc ob rvm. cum e patria Gallaecia triarchatus praesunt territo­ 362-365 et Carpathia haud pauci fideles catholici Bvzantini ritus rio proprio ···*···.· sive operae impendendae causa, sive potius ingruente Art. II —De Exarchis qui praesunt te­ 366-391 proximo bello in Angliae oras immigraverint. Ibique pro­ rritorio non proprio................. 366-387 speritatem consecuti sint; cumque suorum sacerdotum 1— Dc Exarchis apostollcis . . . . · cura non modo fidem integrant servaverint, verum etiam 2— De Exarchis patriarchalibus ct ar388-391 et nova templa excitaverint, cl collapsa restituerint, rt ab . ............................................................ 3714 3713 - ‘•M n. 2G67-2GG9 SACRA CONGREGATIO RITUUM - STUDIORUM 1957 IUN 21-21 haereticis vindicaverint, haec sancta ct Romana Sedes, n.n* V2· "?aP®nnt*n suo robore normae iam datae per Conjl Apost. «Christus Dominus», dici G ianuarii 1953 (LE 2330b quae semper fuit filiorum suorum sedula mater, his aptius 1. quoad unam Missam celebrandam horis postmeridianis: tuendis atque curandis Apostolicum Visitatorem, qui di­ 2. quoad horam celebrationis Missae (scii, post horam quar­ citur, misit. Rebus autem feliciter procedentibus, opportu­ tam); 3. quoad s. Communionem recipiendam unice in Mina num visum est Exarchatum Apostolicum condere pro vel immediate ante aut post, adeo ut extra Missam rrtlol fidelibus Ruthenis in Britannia degentibus, eo sane consilio nequeat. r 346 ut et iisdem Christianis hominibus aucto decore / praesi­ Resp.—Et S. Congregatio Rituum die 21 lun. 1957 rcipoodib Ad 1. Celebrari potest et altera Missa, quando bonum dium daretur, ct ceteris exemplum et quasi invitamentum notabilis partis fidelium Id postulet. ad se in sanctam Ecclesiam catholicam, tamquam in salu­ Ad 2. Affirmative. tis portum, omine laeto recipiendum. Quae cum ita sint, Ad 3. Affirmative. audita sententia venerabilis Fratris Nostri Eugenii S. R. E. ♦ Ordinario lanucnsi: EL 71 (1957) 318. Adn. O’CONNELL :a Cardinalis Tisserant, Sacrae Congregationis pro Ecclesia CR 43 (1953) 103. Orientali a Secretis; auditoque quid super hac re sentirent sive venerabiles Fratres Episcopi Latini ritus quorum interessct, sive venerabilis Frater Geraldus Patricius O’Hara, 2668 Delegatus Apostolicus in Britannia; post rem ca conside­ ratione, qua oporteret, reputatam, atque consensum sup­ 1957 IUN 21,-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· ' pletum eorum qui aliquid iuris in hoc negotio habeant, de Nostra summa et apostolica auctoritate quae sequuntur DE MISSA VESPERTINA DIEBUS FESTIS PERMITTENDA RA­ decernimus atque statuimus. In regionibus Anglia et Vallia, TIONE MATRIMONII CELEBRANDI exclusa Scotia, exarchatum apostolicum condimus pro populis Ruthenis Byzantini ritus ibidem commorantibus, Dubium—An episcopus permittere possit Missam vesper­ cum iuribus, privilegiis, honoribus ad has Ecclesias spec­ tinam diebus festis, una cum celebratione ritus matrimonii? tantibus. Ad officium autem primi Exarchi Apostolici Resp.—Et S. Congregatio Rituum respondib Permittere venerabilem Fratrem Villclmum Godfrey, Archiepiscopum potest, si bonum notabilis partis fidelium id postulet, non Vestmonasteriensem, eligimus ct nominamus, datis scilicet nutem commodum unius familiae. honoribus et iuribus, itemque oneribus impositis quae ta­ * Ordinario Ciictano: EL 71 (1957) 318. Adn. O‘CONNELL ia lium Antistitum sunt propria. Novus exarchatus apostoli­ CR 43 (1953) 103; EL 71 (1957) 316. cus directe Nobis ct huic Apostolicae Sedi subicietur, idem erit de eius Exarcho, cui administrandus committitur. Sedes Ecclesiae atque summi Praesulis domicilium Lon­ dinii collocabitur; in qua urbe exarchale templum cito 2669 construetur. Quod ad iuvenes educandos attinet, qui sa­ cerdotio initiari cupiant, iidem Romam mittantur; quod 1957 IUN 28.-SC STUD., DECR. AAS 49 (1957) 975-977 autem ad consultores exarchates respicit, iidem iuxta pro­ batas consuetudines deligantur, corumque opera et consi­ Studiorum universitas «de paula chicagii, in Foede­ lio Exarchus utatur. Mensam denique cxarchalem, quae ratis STATIBUS AMERICAS SEPTEMTRIONALIS, CANONICE dicitur, sive pecunia efficiet a fidelibus Christianis oblata, ERIGITUR, EIUSQUE FACULTAS MUSICAE PONTIFICIO ROMANO sive redditus bonorum quae exarchatus sunt propria. Ce­ INSTITUTO MUSICAE SACRAE AFFILIATUR terum, has Litteras Nostras exsequendas curabit venera­ bilis Frater Geraldus Patricius O’Hara, quem nominavi­ Impenslsssimam Catholica Ecclesia semper adhibuit mus, cui omnes potestates agendae rei facimus, quas curam ut rectam adolescentium institutionem sartam poterit etiam alii delegare, dummodo sacerdoti dignitate tectam efficeret, non religionis dumtaxat sed et humanarum insigni. Idem documenta exarari iubebit, quorum sincera scientiarum ac liberalium artium praeceptoribus prospi­ exempla ad S. Congregationem pro Ecclesia Orientali ciendo qui sanam doctrinam tradant ab inani commenti­ cito mittet. Quod si fiat ut eo tempore quo res ad effectum tiae scientiae apparatu prorsus alienam. Inter Del viros deduci debeat, alius Delegationi Apostolicae in Britannia qui summe solliciti fue/runt de iuventa recte Instruenda, 976 praesit, hic mandata Nostra persequetur. In bonum religiosi civllisque consortii, praefulget industri­ Has vero Litteras nunc ct in posterum efficaces esse et us ille crudi ii >s i musque Sanctus Vincentius a Paulo, cui fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab nihil antiquius erat quam pueros invenesque e fluxarum iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim rerum desiderio mentisque tenebris in veritatis cultum suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, ducere, scholis plane constitutis quibus ad pietatem et cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, ad sanam solidamque doctrinam fingeretur inventus. Filiicum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quaprop­ 3ue Vincenti! a Paulo ab hoc assequendo fine nunquam ter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive estiterunt, cui immo se totos dederunt quo gravior fiebat 347 insciens contra egerit nc Nos ed»xi/mus, id prorsus irritum necessitas eorum qui pueris frangerent verorum verborum atque iname haberi iubemus. Nemini praeterea haec vo­ Îianem., quo diuturnius impietas animos a toto supernaluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere lum rerum ordine avocabat tum pemiciosslsimos errores liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive vulgando tum cuilibet cupididati fraenos detrahendo. typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri Magnarum regionum Foederatorum Statuum America* praeferant in ecclesiastica dignitate constituti slmulque Septentrionalis tot bonae voluntatis hominum desiderio ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino obsequentes, academicos scholas inchoaverunt, quas inter habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. eminet superiorum scholarum Institutum quod De Paul Quae Nostra decreta In universum si quis vel spreverit nuncupatur in civitate Chlcagiensl, quod minimum semen vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subi­ anno Domini mdcccxcviii plantatum, in excelsam arbo­ turum lis iure statutas, qui Summorum Pontificum lussa rem celerrime «crevit, ita ut volucres coeli veniant ct ha­ non fecerint. bitent in ramis eius». Quinque etenim nunc complectitur Datum Roma, apud S. Petrum, die decimo mensislunii, studiorum Facultates (Artium liberalium Scienliarumque. anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo septi­ Commercii, lurisprudcntiae, Musicae, Educationis physi­ mo. Pontificatus Nostri undevicesimo.—Celsus Card. Cocae), praeter tria Instituta (ad dramaticos auctores et stantini, S. R. E. Cancellarius. Eugenius Card. Tisserant. actores, actuarios, oeconomiae domesticae peritos, infor­ S. Congr, pro Ecclesia Orientali a Secretis. Hamletus mandos), atque lauream doctoralem lurisprudentiae, nec­ Tondlni, Apostolicam Concellariam regens. Franciscus Han­ non nonnulla diplomata magisterii (Artium, Praxeos Admi­ nibal Fcrrettl. Proton. Apost. Albertus Seraflnl, Proton. nistrativae. Educationis, Musicae, Educationis Musicae» Apost. Scientiae), plura vero diplomata baccalaureat us a civili magistratu agnita, alumnis confert, qui plures in dies, Ada. M. RIZZI ia ApoU. 31 (1358) 183-130. acadcmlcis gradibus ornati, tum temporali tum spirituali Îtatriae societatis emolumento et tuta doctrina et impigro abore prospiciunt. Cum sexagesimum vitae incrementique annum, hoc optimum Athenaeum mox celebraturum sit. 2667 Superiores Maiores Congregationis Missionis atque acadcmicl Moderatores, favente in primis Emo P. Domino 1957 IUN 21.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART? Samucte Alphonso S. R. E. Cardinali Stritch, Archteplscopo ChlcagiensI. qui summa benevolentia laudatum bono­ De xcmfko et non a missarum vespertinarum et de rum studiorum domicilium iamdudum prosequitur, ut S. COMMUNIONS POSTMERIDIANIS HORIS DISTRIBUENDA florens Athenaeum canonica erectione stabiliter firmaretur Dvrwm—Quaetltum eit: An attento Afnfu nroprlo «Snnïi’uÎ ?niVb^iPrroha?'lur 5UPPlicc’ postulaverunt. Iteratae cram Communionem». e confirmatione snlla Inconsumazione del matrimonio, in 5717 3713 I ?? ;·■ η. 2673-2674 SACRA CONGREGATIO RELIGIOSORUM - CONSISTORIALIS 1037 ILL 1-8 administranda iis, qui tx graui morbo in mortis periculo sunt constituti·, die 14 m. Septembris anni 1946 editi ab hac S. Congregatione (A. A. S. a. et vol. XXXVII, pag. 349 scq.) (LE 1881 ], locorum Ordinarios officio teneri quolibet anno Relationem mittendi ad eandem S. Congre­ gationem de numero confirmatorum, necnon de ratione a ministris extraordinariis suae dioecesis in tam praeclaro munere perfungendo adhibita. Porro exacto iam decennio a prodito Decreto, huic S. Dicasterio visum est, facto verbo cum Sanctissimo, eosdem 914 Ordinarios, inde a la/bcnte anno 1957 et iugiter deinceps liberare obligatione praefatam Relationem mittendi, quum cx relationibus intra decursum decennium heic receptis satis compertum fuerit sacramentum Confirmationis fuisse rite collatum diligenter servatis eiusdem Decreti prae­ scriptionibus. Ceterum iidem locorum Ordinarii enixe curare pergant ut in sua cuiusque dioecesi ministri extraordinarii huius sacramenti, sollertia pari cum navitate eius collationi in­ cumbant praecavendo ne Confirmatio periculo nullitatis exponatur neve probro et irreverentia quomodolibct af­ ficiatur. Quodsi abusus aliquis irrepat, ad eum illico convellen­ dum, quatenus opus sit, hanc S. Congregationem adire ne omittant. Datum Romae, ex aedibus eiusdem S. Congregationis, die 1 m. lulii anni 1957.—B. Card. Aloisi Masella, Ep. Praenestinus, Praei, F. Bracci, S*cr. liter collatura, Apostolica Sedes solemnem cum Relnubll· cae Argentinae Moderatoribus iniit Conventionem Vka natum Castrensem in primis constituendum censens. Quapropter Ssmus Dominus Noster Pius Divina Pro­ videntia PP. XII, suppleto quatenus opus sit eonia intéressé habentium vel habere praesumentium consenui, praesenti Consistoriali Decreto Vicariatum Castrensem Reipublicae Argentinae erigit ac constituit. Hac ratione erectus Vicariatus Castrensis constabit Vicario Castrensi, tribus cappelianis maioribus pro copiis respective terrestribus, maritimis et aërcls, atque minori­ bus, scu militum, cappelianis. Quoties rectum Vlcarbtns Castrensis regimen id exigat. Vicarius Castrensis pro - Vi­ carium sibi adscisccre valebit, cui —congrua congruis referendo— munia conteruntur Vicarii Generalis ex Codice I. C. propria. Sedes huius Vicariatus Castrensis eiusque Curiae in urbe Bono Aëre statuetur; Curia autem Castrensis dioecesanae instar efformabitur et ad eam pro-Vicarius —si adsit—, cappellani maiores, consultores aliique qui iudicio Vicarii Castrensis necessarii putantur, pertinebunt. Vicarius Castrensis iurisdlctione gaudebit personali, or­ dinaria tum fori interni tum fori externi, et speciali ct cumulatlva cum iurisdictione Ordinariorum locorum, iuxta Instructionem De Vicariis Castrensibus Sollemne semper a S. Congregatione Consistoriali dle xxm mensis Aprilis anno 1951 [LE 2208] editam. In stativis castris et in locis militibus reservatis primo et principaliter Vicarius Ca­ strensis Jurisdictionem exercebit, secundario» nuoties, sci­ Adn. C. ZERBA in ME 83 (1958) 28-30 et in ApoU. 31 (1953) 53-34. licet, idem Vicarius Castrensis elusque cappellani absint vel desint, semper autem iure proprio, Ordinarius loci/ atque parochus, initis, quatenus fas erit, consiliis cum Vicario Castrensi et militum ducibus. 2673 Vicarius Castrensis Reipublicae Argentinae iurisdlctione pollebit in eos omnes: 1957 IUL l.-SC RELIG.» DECR. AAS 49 (1957) 751 1. qui sub huius Reipublicae vexillis terra marique et aëria classi militant; Institutum pontificium «iesus magister» pro alumnis INSTITUTORUM PERFECTIONIS LAI CALIUM IN URBE ERIGITUR 2. qui, istorum familias constituunt, uxores, videli­ cet, liberi, famuli, proprinqui et necessarii, dummodo in Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium prae­ copiarum stationibus vel locis militibus reservatis cum posita, quo melius tutiusque in dies viri Deo dicati, evaniisdem cohabitent; gelica consilia in religiosis Sodalitatibus laicalibus aliisve 3. qui scholas, academias aut ephebea in re militari similibus Institutis profitentes, aptiores evadant in pro­ Instituendi frequentant; movenda propria ct aliorum sanctificatione, atque in di­ 4. qui tandem, sive alicui Religioni adscript! sive scipulorum animis Christiana veritate ac virtute imbuendis, non, in nosocomiis et in locis militibus reservatis degunt quod sane praecipuum est munus ipsis ab Ecclesia con­ vel commorantur. creditum, excellant, in Audientia Emo Domino Cardinali Paroeciae B. Mariae V. vulgo de .Lujan, et «Stella Praefecto, die 5 Martii 1957, concessa, facultatem obtinuit Maris» in archidioecesibus respective Bonaerensi et Sinus a Ssrtio Domino Nostro Pio Pp. XII altloris culturae reli­ giosae Institutum, huic peculiari fini destinatum, Romae Albi exstantes, iuridicam condicionem, qua in praesens condendi ct Pontificio nomine decorandi. perfruuntur, immutatam in posterum detinebunt; parochi et cooperatoris munia adimplebunt in ipsis militum cap­ Quare eadem Sacra Congregatio, suprema ac benevolenti pellani, quibus, a Vicario Castrensi, servatis servandis, Summi Pontificis auctoritate fulto, Institutum, dc quo rite designatis et praesentatis, Ordinarius loci canonicam supra et quod Pontificium vocatur, Ipsiusque moderatione concedet institutionem. regendum, praesentis Decreti forma ct tenore, hac in Alma Urbe, titulo «Zesus Magister·, erigit atque erectum Vicarius Castrensis, conlatis cum Reipublicae Praeside esse declarat. consiliis, ab Apostolica Sede deligetur, in dignitate episco­ pali constituetur ct per peculiare S. Congregationis ConCetera vero omnia quae ad loca, consilium dlrectlvum, studiorum rationem, titulos conferendos, professores et storialis Decretum officio potietur. alumnos pertinent, in Statutis praedicti Pontificii Instituti Cappellanos omnes, sive maiores sive minores, servatis rite definientur. Contrariis quibuslibet non obstantibus. servandis. Vicarius Castrensis nominat, cuius ordinariae Datum Romae, ex Aedibus S. C. de Religiosis die 1 potestati, durante munere, omnino subduntur. Quoad mentis lulii. Pretiosissimo Sanguini D. N. I. C. sacro, a. ecclesiasticam disciplinam, vero, potestati quoque Ordi­ 1957.—Valerius Card. Valeri, Praef. P. Arc. Larraona. narii loci in quo versari contingat obnoxii erunt. Huic α Secretis. autem, in casibus urgentloribus et quoties Vicarius Ca­ strensis providere non poterit, fas erit in ens animadver­ Ada. N. OL in CpR 39 (1960) 249-250. tere etiam canonicis sanctionibus, si casus ferat, et monito confcstim Vicario Castrensi. Quod ad militum cappellanos religiosos spectat, si 2674 forte adsint, adamussim servetur Instructio De Cappelianis religiosis a Sacra Congregatione negotiis Religiosorum so­ 1957 IUL 8.-SC CONS., DECR. AAS 49 (1957) 886-868 dalium praeposita dic 2 mensis Februarii anno 1955 [LE 24781 edita. REIPUBLICAE ARGENTINAE Cappellani maiores facultatibus a Vicario Castrensi instruentur necessariis et opportunis pro copiis regendis Decretum de knkctionk vicariatus castrensis in spirituali ipsorum curae demandatis. REPUTU.ICA ARGENTINA Militum vero cappellani animarum sibi commissarum Vicariatus Castrenses novissimis hisce temporibus sedulo curam gerent, muneribus et obligationibus parochorum ad Instaurai, cditacque normae a«i militum capncllanorum instructi*?0 Instructlonls Castrensibus normam munus rite esercendum, quantum sollicitudinis In spiri­ tualem copiarum curnm magis magisque promovendam Impendere eonsueoeat Catholica Ecclesia, perlucide te­ stantor. Nuperrime Immo. ils qui ad signa militaria ct a"· al. disciplina circa sacrkrum vestium formam temere al 3729 Decretum approbationis Constitutionum Tertio Ordini Saeculari Sancti Franclsci. volventibus saeculis a quo tempore Honorius Pp. III, uti traditur. Regulam viva voce approbavit, nunquam defuerunt vali­ dum auxilium, apostolica benedictio, studiumqur pater­ num Romanorum Pontificum. Quorum alii, uti Nicolaus Pp. IV ct Leo Pp. XIII. ipsam Regulam ad mutatas vitae condiciones accommodaverunt; alii, ut Beatus Innocentius Pp. XI. nuocr ad honores altaris evectus, novas Constitu­ tiones provide condiderunt vel approbarunt; alii denique fmrplunml suam fiduciam propensamque In Ordinem vountatem significarunt, ut praesertim Sanctus Plus pp. X. qui ad omnia in Christo restauranda de valido tertiariorum Kaesidlo se certum esse dixit; Benedictus Pp. XV et us Pp. XI. qui Tertium Ordinem ad nostra etiam tempora accommodatissimum esse confirmarunt, atque Piu* Ity. 3730 η. 2688 SC RELIG., REGULA TERTII ORDINIS SAECULARIS S. FRANCISCI XII, feliciter regnans, qui Tertium Ordinem collaudat velut . rteflhn hac quoque in re non desunt, qui Ecetesine m g'rttrium neque intellegant neque agnoscant, immo et,nm cal omni ope aversentur iis sunt, ut nostis, qui vel inordtata lucri cupidine moventur, vel erroribus decepti, humanae naturae dignitatem libertatemque non aequo low ponunt, vel denique de liberalibus cuiusvis genens irtibus sententiam amplectuntur a veritate alienam. Quamvis horum agendi ratio aegritudine animum oppkat Nostrum, haud possumus tamen officio Nostro deesse i rtctoque deflectere Itinere, fore confisi, ut verba illa. qui« Divino Redemptori Nostro eius inimici dixerunt, Xobls quoque tribuantur: «Scimus quia verax es, et viam Del in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo»10. E progressionibus mirandis prorsus, quas nostris hisce diebus technlcae disciplinae, ad cinematographlcam, radiopbonicam ct televisificam artem quod attinet, fecerunt, ut maximae utilitates, ita maxima quoque pericula oriri possunt Hae enim novae opes novaque instrumenta, quae fere omnibus ad manum sunt, vim exserunt in animos potentissinum. cum idcirco quod eos luce collustrare possunt, no­ bilitate evehere, pulchritudine decorare: tum ex eo etiam awd eos tenebrarum obscuratione foedare, depravatione dehonestare, effrenatisque subicere queunt motibus, prouti eiusmodi spectacula res aut pravas aut honestas nostris sensibus proponuntll. Quemadmodum superiore saeculo, cum progrediens ars ledmlca. ad ea, quae quaestus causa tractantur, pertinens, Πί id'saepenumero effecit, ut machinae in usum inductae, quae hominibus servire debent, eos potius in servitutem terumnoso cum detrimento redigerent, ita pariter hodie increscentia eiusdem technlcae artis incrementa, ad ima­ gines, ad sonos, ad cogitata propaganda quod attinet, nisi suavi iugo legis Christi subiclantur 12, innumerabilium nilorum fons esse possunt, quae eo vel gravia evadunt, cum non modo materiae, sed animi etiam vires misere subigantur, atque adeo humana inventa salutaribus illis utilitatibus priventur, quas ex providentis Dei consilio primum quaerere oportet w. Quapropter, cum gravem elusmodi causam maiore co­ tidie paterni animi Nostri sollicitudine prosecuti simus, ψιΓίίΗ salutares consideraverimus fructus, qui —ad cinecumque matographica spectacula quod pertinet— ex Encvclica Epistula, quae Vigilanti cura inscribitur, per plus ‘quam decennia duo iam orti sunt, Nos precibus studiosorum concedentes, cupimus per Encyclicas has Litteras normas et praecepta impertire, quae ad radiophonicas etiam audi­ tiones atque ad tclevisioncm attineant. Postquam igitur instantes supplicationes Deo admovi­ mus, ac Deiparae Virginis auxilium impetravimus, vos, \enerablles Fratres, quorum pastoralem sollertemque cu­ ram perspectam habemus, eo consilio compellamus, ut non modo Christiana hac de re doctrina in plena luce po­ natur, sed ut etiam opportuna suscipiantur proposita et incepta: ideoque omni ope, qua possumus, vos commonere cupimus, ut grex, unicuique vestrum creditus, adversus quoslibet errores quaelibetque detrimenta muniatur, qune memoratarum artium usus In Christianae vitae mores, non sine gravi discrimine, inducere possit./ Antequam dc singulis quaestionibus agimus, qune ad has artes 1res pertinent, nd cinematographlcam dicimus, radiophonicam, et televisificam —novimus enim unam­ quamque earum ad mentis anlmlque cultum fovendum peculiares causas solvendas proponere cum In liberalium, tam in technicarum et oeconomicarum disciplinarum cam­ po— opportunum ducimus ea breviter enucleare principia, quae ad bona, hominum communitati et singulis ciribus destinata, quam latissime fleri possit, propaganda perti­ neant. Deus, cum summum sit bonum, nullo non tempore sua munera hominibus largitur, quos peculiari cura caritate­ que prosequitur; e quibus quidem muneribus alia ad ani­ mum, alia vero ad terrenae hnlus vitae usum spectant: snntque haec, ut patet, prioribus 5ublecta_,e°dc"}JruXP° modo, quo corpus menti subigatur oportet, ’ antequam ipsum per beatificam visionem communicet, per „ vvir 11 Cfr. Sermo *d cuJ teres pir 75. · Rv·* X. i6 Μλττη. XXII, Ionii, a. 1953: dnecutneraphk^ arti» ex ÏUlia R«nae m^th XI. 30. “Cfr. Λ. Λ. 54 vol- XLVn, T953. W- 59*0 n «nnib-.n S^adradtopborü^ S. S. XI lt XUiOttbas Roaue habitas ZHutxn < R*tt*"***W Fidem caritatemque coniungitur, quae «diffusa est In cor­ dibus nostris per Spiritum Sanctum, qui datus est nobis» u. Ac praeterea, cum propriae perfectionis imaginem in homine cernere percupiat 15, huius etiam supernae largi­ tionis cum voluit fieri participem, atque eum, horum bo­ norum nuntium, largitorem dispensatoremque ceteris fra­ tribus universaeque hominum communitati factum, cum sua ipsius opera consociavit. Homo enim, ex sua ipsius natura, inde a primaeva aetate, signorum ope quae e rebus corporeis quaesita ad perfectiorem cntidle formam redigere conatus est, sua spiritualia bona cum ceteris com­ municare assuevit. Ex antiquissimorum igitur temporum imaginibus scriptisque ad technicas usque huius aetatis nostrae artes, instrumenta omnia quibus homines inter se coniunguntur ad excelsum illum finem contendant opor-/ 772 tet, ut homines nempe Dei administri hac in re quodam modo evadant. Quamobrem, ut hoc providentis Dei consilium tutius et efficacius in hominibus effectum detur, Apostolica aucto­ ritate Nostra «Sanctum Gabrielem Archangelum, qui mor­ talium generi... exoptatum detulit humanae Redemptionis nuntium, caelestem apud Deum Patronum» per Aposto­ licas Litteras 18 constituimus earum artium, quibus ho­ mines electrica vi possunt tum verba ad absentes quam celerrime transcribere, tum ex locis valde longinquis inter se colloqui, tum nuntius per aethereas undas mittere, tum denique res et eventus, etsi iidem procul commorantur, per imagines ante oculos relatas praesentes conspicere 17. Mens enim Nobis erat, cum hunc caelestem elegimus Pa­ tronum. ut ii omnes, quorum In manibus benefica eiusmodi instrumenta sunt posita, quibus licet inaestimabiles Dei thesauros inter homines propagare, veluti bona semina, quae veritatis bonitatisque fructus referrent, mentem cuiusque suam ad crediti muneris nobilitatem converte­ rent. Considerantibus enim Nobis excelsa illa proposita, ad quae technlcae nobilesque hae artes destinantur, haec obversatur quaestio: cur nempe eaedem interdum fiunt vitiorum opes ac veluti semitae? «Unde ergo habet ziza­ nia?» 18. Omnia profecto mala, quae rectis morum normis op­ ponuntur. non ex Deo oriri possunt, qui perfectum absolutumque bonum est, non ex ipsis technicis artibus, quae eius pretiosa sunt dona, sed ex eo tantum, quod homo, cum sit libera voluntate praeditus, iisdem donis abuti possit, prava nempe facinora perpetrando propagandoque, atque adeo cum tenebrarum principe Deique Inimico se consociando: «Inimicus homo hoc fecit»*·./ 7/3 Quamobrem id postulat vera hominum libertas, ut lis omnibus utamur opibus casque cum ceteris communice­ mus, quae ad virtutem nostraeque naturae perfectionem conferre possint. Ecclesia autem, cum salutiferae doctrinae magistra sit, eaque omnia habeat, quae ad sanctitatem adipiscendam necessaria sunt. Inviolabili iure fruitur ea impertiendi, quae sibi ex divino mandato concredita sunt. Cui sacro­ sancto iurl officium eorum respondeat oportet, qui publi­ cam rem moderantur; Ita quidem, ut etiam ad has artes, quibus veritatem virtutemque propaget, ei aditus patere debeat. Qui vero Ecclesiae sinceri actuoslque filii sunt, cum inaestimabile Redemptionis donum agnoscant, id efficere pro viribus lubentur, ut eadem technicis hisce Inventis uti possit, quatenus ad animorum sanctitatem conferanL Quae tamen Ecclesiae iura asseverantibus ac vindicanti­ bus Nobis voluntas non est civili societati ius negare earundem artium ope cos nuntios casque doctrinas propa­ gandi. quae reapse ad commune humanae consortionis bonum vel necessaria vel utilia sint. Ac praeterea singulis etiam civibus fas esto, perspectis tamen opportunis renim adiunctls ac sartis semper tectis­ que communis boni principiis, pro facultate conferre ad suum ipsorum ceterorunique mentis anlmlque cultum his­ ce artibus ditandum ampliflcnndumque. .Attamen christlnnae doctrinae potiorique harum artium fini contrarium est eorum placitum atque propositum, qui hisce Inventis uti velint tantummodo ad rvs politicas fo­ vendas propagandasque, vel ad res oeconomicas prove­ hendas; atque adeo nobilem hanc causam quasi negotium commcrclumquc considerent. Parique modo illud eorum commentum probari nequit, qui libertatem quidquid effingendi propagandique assevol ΧΠ. 54. “BhV.j. “ Cfr. Matt». V. <«. ” Iwwrt, . .4. .4 S . VOL XLV. Wt. JX6. *· Maith XIU, »· Μλγγη. Xlif/iâ “ Ut» I ΓΌ d [ k 4 3753 Ι6 PIUS ΧΠ. EXC. MIRANDA η. 2800 PRORSUS: DE MEDIIS COMM. SOCIALIS 1037 SEP 8 verant ac vindicant» quamvis plena in luce sit positum, spirituales quod spectat, aptissimus est naturae hominum, 774 quae quantaque/ animis corporibusque detrimenta elapsis secundum Aquinatis sententiam: «Est autem naturale ho­ annis hisce ex principiis sint orta; non enim de recta Uber­ mini, ut per sensibilia ad intelligibllia veniat; quia omnis tate agitur, de qua supra diximus, sed de effrena potius nostra cognitio a sensu initium habet» n. Quin immo ri­ licentia quidquid, nulla cautione habita, cum ceteris com­ dendi facultas, cum nobilior et dignior sit ceteris sensi­ municandi, etiamsi contra rectos sit mores et in grave bus 25, facilius ad spiritualium rerum cognitionem condu­ periculum cedere possit animorum. cit. lamvero Ecclesia, quae omnia fovet ac provehit, quae Quamobrem praecipuae tres technicac artes, quibus revera ad omandos ditandosque animos pertinent —est auribus voces, oculis autem rerum Imagines cx longinquo enim humanarum disciplinarum ingenuarumque artium proponuntur, hoc est cinematographica, radiophonlca ac patrona et altrix— haud permittere potest, ut ea principia televisifica ars, non ad homines tantummodo recreandos eaeque normae violentur, quae hominem ad Deum, su­ rclaxandosque pertinent, quamvis non pauci hoc solum premum finem, dirigant ac moderentur. Nemo igitur mi­ requirant auditores spcctatorcsque, sed ad ea potissimum retur, sl hac etiam in re, quae multas cautiones habeat propaganda, quae cum ad animi culturam, ad virtutemque oportet, considerate circumspecteque agat secundum illud alendam attineant, non parum possunt ad civilem nostro­ Apostoli: «Omnia autem pronate: quod bonum est, tenete. rum temporum societatem recte instituendam conformanAd omni specie mala abstinete vos·2°. damque conferre. Quapropter ii procul dubio improbandi sunt, qui profi­ Faciliore modo, quam scripta typis edita, Id proferto teantur et asseverent illam etiam harum rerum propaga­ hae technicae artes efficere possunt, ut homines nempe tionem esse fovendam efferendamque, quae praeceptis de inter se communicent sibique sociam praestent operam; re morali officiat et adversetur, modo si ad ingenuarum quod quidem cum ad civilem omnium gentium cultum technlearumque artium leges conformetur. «Utique libe­ fovendum per se spectet. Catholica Ecclesia, quae ex sibi rales artes —quod, breviter edisserendo, quinto exacto credito mandato uni/versam hominum consortionem am- ih saeculo ab Angelici morte, In audientium memoriam revo­ plectitur, ad veri nominis propaganda provehendaque cavimus— id per se non postulant, ut ad ethicum vel reli­ bona convertere pcrcupit. giosum munus dirigantur. Verumtamcn si humanarum Atqui eo primum spectent oportet cinemalographlae, artium forma, sive verbis, sive sonis, sive imaginibus ef­ radiophonicae, tele visi f leae artes: ut scilicet veritati virtu­ ficta, fallacibus, vacuis et turbidis adaequetur modis, qui tique inserviant. divini Creatoris consilio non conformentur; quin immo, si Veritati autem propagandae ea ratione inserviant, ut mentem, si animum non ad nobiles sensus excitet, sed ad pravas potius cupiditates libidinesque concipiendas mo­ vincula Inter populos artiora cotidie flant; ut lidem mutua veat, tum homines allicere potest saltem ob novitatem, rerum aestimatione se intellegant; ut in quovis rerum dis­ quae non semper vi virtuteque pollet, vel ob exiguam eam crimine se adluvent; ut denique inter publicae rei modera­ veritatis partem, quae ex qualibet rc elucet; sed tamen tores singulosque cives adiutrix intercedat opera. Veritati inservire non modo postulat» ut omnes ab errore, eiusmodi ars ex nobili suo gradu decedet, a primario ac necessario principio suo longe aberrabit, atque adeo non a mendacio, a fraude omnino abstineant, sed ut etiam ea 775 universalis, non perennis/ esse poterit, quemadmodum ho­ omnia devitent, quae vel falsam, vel mancam, vel alicui parti obnoxiam fovere possunt vivendi agendique ratio­ minum animus, ad quem dirigitur» «. Ii, qui publicam rem moderantur, procul dubio gravi nem. Imprimis autem veritates, Deo revelante traditae, ut tenentur officio novis etiam hisce artibus consulendi vigi­ lanter; neque solummodo debent politicis hac de re pro­ res sacrae inviolabilesque habeantur. Quin imno, cur ad spicere rationibus, sed publicis quoque moribus, quando­ hoc potissimum non contendant hae nobiles artes, ut quidem tutum eorum fundamentum in naturali lege in­ nempe Dei eiusque Filii lesu Christi doctrinam propagent, nititur, quae ut divinum testatur eloquium, scripta est «christianamque fidem illam mentibus inculcent, quae una potest hominum multitudinibus supernam praebere vim, In cordibus nostris 22. Hanc evigilantem Civitatis moderatorum curam haud qua adiutae sereno animo virtuteque consentanea queant asseverari potest inluste singulorum opprimere civium superare discrimina, angores vero tolerare praesentis huius libertatem, cum non privatam eorum personam respiclat, aetatis nostrae»? *· Ac praeterea non modo veritati Inserviant hae novae sed universam potius hominum consortionem, cum qua artes oportet, sed morali etiam humanae vitae perfectioni. hae artes communicantur. «Haud ignoramus —quod Iam occasione data diximus— Quod quidem tribus hisce modis, de quibus scripturi su­ vulgatam esse nostrae aetatis hominum opinionem, qui mus, conferre enitantur hoc est datis nuntiis, impertitis interpositae auctoritatis publicae impatientes sunt» praeop­ praeceptis, praebitisque spectaculis. Cuiusvis rei notitia, etiamsi nihil aliud nisi veritatem tandas esse etiam In re cautiones, quae ab ipsa potius communitate edantur»n; attamen hac normae cautio­ reapse referat, aliquam tamen rationem in se habet, quae nesque, quae ab eis profiscantur, qui pro suscepto munere ad hominum pertinet aliquo modo conformandos mores. has artes exercent, minime debent gravissimum eorum «Quae ratio, ad humanos mores attinens, numquam est officium aversari, qui publica actoritate praesunt, quam­ neglegenda; nam quivis nuntius mentis ludlcium provocat quam laudabiliter possunt eorum actioni occurrere, atque ac voluntatem movet./ Nuntiator, qui suo munere fungatur 77 etiam mala praevertere, quae rectis moribus facile nocere digne, neminem suis dictis opprimat, sed conetur potius relatas facturas, vel perpetrata crimina aptiore quo potest queant. Hac de causa, ut proximus Decessor Noster. Ita Nosmet modo intellegere et explicare; quod tamen eadem excusare Ipsi libenter eos dilaudavimus, qui. pro credito hac in vel probare minime significat, sed innuere remedia ac causa munere, opportunas ediderunt cautiones et normas, praestare lenimenta, atque adeo ad animorum restituen­ nihil tamen praeludlcatum habentes ad publicas auctori­ dam probitatem aliquid conferre»17. tates quod attinet. Putamus enim tum solummodo has Quae supra scripsimus, maiorem procul dubio vim ha­ novas artes ad rectam eorum animi conformationem, qui bent, cum de praeceptis impertiendis agitur; quam quidem 77C Hsdem utuntur, facilius et aptius/ conferre posse, sl Ecclesia, causam didascalicae taeniolae cinematographicae, radio­ si Civitas, si 11 ellam, qui id genus munera obeunt, collatis phonicae auditiones, ac televisifica spectacula magnopere Inter se recto ordine viribus, ad optatum assequendum adiuvant ac provehunt, non modo ad eos quod attinet, qui finem adlutricem sibe invicem operam praebeant, quodsi adhuc iuventute florent, sed ad eos etiam, qui ad virilem contra nullisquc dc rc morali cautionibus habitis, per iam aetatem pervenerunt. Verumtamcn cavendum omnino pronum liberumque iter prodibunt, verum ponuli cultum est, ne haec impertita praecepta Ecclesiae doctrinae ac procul dubio minuent eiusque inores pessumdabunt. sacrosanctis cius iuribus obstent, vel recto educandae Inter varias technicus artes, quae cogitata hominum proli muneri In domestico convictu officiant atque ad­ propagant, Illae hodie peculiarem locum occupant, ut versentur. diximus, quae cum auribus unaque simul cum oculis, per Parique modo fore sperandum est, ut novae hae propa­ voces nempe imaginesque, omne genus nuntios quam latis­ gationis artes, sive a privatis exercentur civibus, sive e sime communicant. nutu pendent publicae rei moderatorum, varias ne imper­ Hic imagines vocesque propagandi modus, ad res etiam tiant doctrinas reticito Dei nomine eiusque divina lege ignorata. ··/ Ttor V, jt-jj. “Cfr S*nx». quinto rxeunte «xrculo ab Ac; Utt F.nc. 5fwnc1 erttovw ci&^matoçxaphirac ex ItâKa R'ni*» mrunxït'x. Ί 11 Ivfiil. a. 105V A. A. S., vol XLV1I, 1955, ΡΜ· 5Ο5· ** S. Thom., Summi. Tirol. Iolao ■· C»r r 3 ?Decanlxi«. ** Radioptonicae Sodetatfe Itafiae’ vT ‘ ****"***01 * S. S. Pio XZJ. ’ PM- 209. Sermo ud Saucuum Sockta ta ConsiHum pebkis 3755 3756 PJUS ΧΠ. ENC. MIRANDA PRORSUS: rbas in aulbas communism! athei commenta dominantur, be tKhnlcae artes, quae aures oculosquc ex ,0ΜΙη(ϊ«θ Xgunt, in scholis etiam eo spectare, ut Γ(ί,^|θη^ u*cùm ex animis radicitus evellant. Quod auidem qui irtrna mente atque a praejudicatis opinionibus libera coasideret, facere non potest quin videat adulescentium iavenumque conscientiam, divina veritate orbatam, novo tedoane modo opprimi, cum veritatem illam divinitus patefactam il cognoscere nequeant, quae, ut Redemptor wster asseverat, nos liberat atque adeo hac callida 73 nUonc novam haberi adversus religionem insectationem./ Nos autem vehementer cupimus, Venerabiles Fratres, ut Lwteehnica instrumenta, quibus e longinquo aures ocuIjque facilitate summa suavique delectatione attinguntur, in id potissimum adhibeantur, ut pleniore animi cultura, nt cognitionibus ad sua cuiusque obeunda munera neces­ sariis, «atque potissimum Christianis principiis homines conformentur; quibus principiis neglectis, nulla, ne in rcbos auidem humanis, veri nominis progressio haberi potest»». Optamus igitur eos omnes praeceptores educatcrwque debitis honestare laudibus, qui sive cinematogra­ phies imaginibus, sive radiophonicis auditionibus, sive lelevisificis spectaculis ad nobilissimam eiusmodi conten­ dunt metam. .Animadvertendum praeterea est, praeterquam editis nuntiis et impertitis praeceptis, spectaculis etiam haud pannn posse has novas artes ad verum hominum conferre Eoam Id genus enim spectacula plerumque aliquid habent, quod non solum ad delectandos homines et ad eis prae­ bendas rerum notitias pertinet, sed ad animos etiam insti­ tuendos. Iure igitur meritoque a Decessore Nostro fel. rec. PioXIcinematographica theatra «veluti rerum scholae»30 appellata sunt; scholae enim idcirco dici possunt, quod id genus spectationibus scaenica actio adiungitur, in qua vividae illae species, quae versatilis lucis motu effinguntur, cum congruentibus vocibus musicisque concentibus non sine magna fascinatione ita copulantur, ut non modo in­ tellegentiam ceterasque facultates, sed totum etiam ho­ minem attingant, eumque sibi quadam ratione coniungant, ii secum quasi rapiant ad effictam rem participandam. W Cinematographicae, radiophonicae ac tclevisificae artes,/ quamquam varia spectationum genera, iam diu in usum inducta, quodam modo amplectuntur, novum tamen una­ quaeque artificium exprimit, atque adeo novum spectaculi genus, quod non paucis destinatur sclectisque spcctatonbm, sed hominum multitudinibus, qui aetate, vitae or­ dine animique cultura inter se differunt. Ut autem, hisce in rerum condicionibus, eiusmodi spec­ tacula id, ad quod pertinere debent, assequi queant, neest, ut spectatorum mentes animique tam recte lastituantur atque educentur, ut non modo propriam nniculque arti formam Intellegant, sed ut recta potissimum conscientia hac in re ducantur; ita ut varia elementa, quae cmematographicum vel televisificum album conspicienda proponit, vel quae ex megaphonio eduntur, mature consi­ derare ct iudicare queant, non autem, ut saepenumero contingit, eorum vi fascinationcquc allidantur et incom­ posite rapiantur. Sl haec animorum institutio et conformatio desit, quae Christianae doctrinae lumine collustretur, tum nec honesta oblectamenta, quae dis omnibus, quotquot negotiis vi­ taeque sollicitudinibus detineantur, necessaria prorsus esse nemo est qui non videat»31, neque mentis culturae pro­ fectus in tuto posita esse possunt. Sanae huius spectatorum educationis necessitatem ca­ tholici laudabili consilio perpenderunt postremis praeser­ tim hisce annis; ac non pauca sunt instituta atque incepta, quae eo contendunt, ut iuvenes et adulti satius aptiusque velint horum spectaculorum utilitatem et pericula perspi­ cere attenteque considerare. Hoc tamen causam numquam praebeat spectacula frequentandi, quae rectis officiant moribus; quin immo ad ea tantum indicanda ac deligenda conducere debet, quae cum Ecclesiae praeceptis congruant *1 ad religionis morumque normas/ quod spectat, ct quae praescriptis obtemperent ab Ecclesiasticis hac dc re Of­ ficiis impertitis. Haec Incepta, si, ut omnino confidimus, principiis rectisque animi culturae normis Nos non modo probamus, sed commendamus etiam, atque orfiaxndis sanius, d. 24 Aprilis, MEDIIS COMM. SOCIALIS η. 2600 adeo cupimus, ut inducantur In cuiusvis ordinis scholas, in Actionis Catholicae sodalitates et in paroeciales coetus. Recta eiusmodi spectatorum institutio atque educatio ex una parte id efficiet, ut pericula minuantur, quibus mores pessumdari queant; ex altcra vero ut Christiani possint, per novas, quas adipiscentur cognitiones, animum ad supernas veritates meditandas erigere. Peculiari autem modo exoptamus eos divini verbi prae­ cones hac etiam de causa dilaudare, qui, cum sint conscii se officio teneri morum integritatem servandi incolumen eorum populorum, quos suis laboribus excolunt et ad viam veritatis traducunt, clnematographicis etiam, radio­ phonicis et tclevisificis artibus recto modo in hanc causam utuntur; atque adeo quas utilitates, quae inventa, reapse salutifera, nostra induxerit aetas, cum iisdem communi­ cant. Cupimus igitur, ut eorum operae eorumque conati­ bus ii praesertim obsecundent, qui vel in Ecclesia vel in civili societate auctoritate pollent. Animadvertendum tamen est hac in moderanda causa rectam, de qua locuti sumus, spectatorum institutionem educationemque non omnino sufficere. Necesse enim est, ut singula spectacula ad peculiarem cuiusvis aetatis ra­ tiocinandi gradum, sentiendi vim, animi fascinationem, morumque condicionem apta atque accommodata sint. Id quidem idcirco summam suscipit gravitatem, quod, cum radiophonicae auditiones ac televisifica praesertim spectacula intra ipsos domesticos parietes facillime ha­ beantur, repagula subvertere minantur, quibus sana prolis educatio in tuto poni necesse est, usque dum adulescens aetas necessariam virtutem adipiscatur, qua victrix possit saeculi tempestates superare./ Quam ad rem, tribus abhinc 782 annis, haec Italiae Episcopis scribebamus; «Cum non horreamus, si Intento recogitemus animo, per televisificas spectationes etiam in domestico convictu omnes posse ve­ nenatum illum aerem imbibere, qui «materialism!» placita sapit, qui fatuitatem et omne genus voluptates cupidi­ nesque eodem modo spirat, quo in clnematographicis auditoriis saepe saepius contingit?55. Haud ea ignoramus incepta, quae non modo ii, qui pu­ blica fruuntur auctoritate, sed privati etiam coetus pro­ vexerunt, quorum est iuventutis educationi dare operam; Incepta dicimus, ac proposita, quibus eo contenditur, ut adulescentes a spectaculis pro facultate abstrahantur, quae eorum aetati consentanea non sint, et quae saepius non sine gravi discrimine frequentantur. Quidquid lauda­ bili hac dc causa agitur, Nos valde probamus; animadver­ tatur tamen oportet magis quam physiologicas ct psycho­ logicas perturbationes, quae inde evenire queant, pericula praecavenda esse, quae ad iuvenum mores attineant; pericula, quae nisi opportuno tempore praevertantur ac prohibeantur, ad ipsius humanae societatis detrimentum et ruinam multum conferre possunt. Iuvenes Nobis carissimos hac de causa paterno adhor­ tamur animo, fore confisi, ut, cum de spectaculis agitur, in quibus eorum innocentia periclitari possit, eorum tem­ perantia prudentiaque Christiana eniteant. Grave cis of­ ficium est innatum illud effrenumque quidquid videndi audiendique studium compescere ac moderari: ac liberum animum ab immodicis terrenisque voluptatibus servare, et ad superna dirigere. Ecclesia, cum probe noscat ex novis hisce artibus» quae directo oculos auresque attingunt, plurima bona plurima­ que mala ac pericula, prout! iisdem utantur homines, oriri posse, suo munere hac etiam in re perfungi cupit; quod perse non ad variam/ animi culturam pertinet, sed adreli- -S3 gionem potissimum et ad mores regendos moderandosque Quo aptius et facilius huic obeundo muneri prospicere­ tur, Decessor Noster Iram. mem. Pius XI asseveravit atque edixit «prorsus necessarium esse Episcopos stabile pro tota Natione inspectionis Officium constituere, cuius [esset j honestas imaginum series promovere, ceteras autem Indicato more generarim distribuere, ac denique editum ab se ludlcium sacerdotibus ct christlfidellbus significare» ac praeterea catholicorum omnia Incepta de re cinemato­ graphica ad probum finem dirigi necesse esse. In nonnullis autem Nationibus Episcopi, has normas prae oculis habentes, huius generis Officia constituerunt non modo ad rem cinematographlcam quod attinet, sed ad radlophonicam etiam ac tclevislflcam. lamvero Nos mature considerantes spirituales utilitates. ••CfrÎ I956 ÜS S. Ρω XII, vol XVIII. W X37. XoattM ndioç&nnKUi AprCs. a. J953 babitu». cum SutiO E A A. S.. vol XLV. 195J. W·*** 1. 193& A. A. Svol. XXVIII, DE ’ ' d. 11 urcetis inauguratur FiaImK rura. d. 29 Itmd. ·« Ep^Enc. «*·’ ' aS4· MCfr. A^JmuHo de trbvreon*. d. 1 fauatriL ·. itu A. A. S., vol XLIV. a. tQ34, si (LE 340* 1 M Cfr S?rn>o ad torexdoctatev e tealIkw CoasocMtioax «3 «nmbm Artis théorise, d. 9 M irtit. k. 193% Jubitut vol XLV III. 1950, jug, ai. “ Ep. Eae. cwa. £ rjliaa. 3758 3757 η. 2090 PIUS XII, ENC. MIRANDA PRORSUS: DE MEDIIS COMM. SOCIALIS 1057 SEP a quae ex hisce technicis artibus oriri possunt, itemque ne­ cessitatem Christianorum morum integritatem tutandi, quam id genus spectationes facile in discrimen adducere possunt» cupimus, ut in singulis Nationibus, si eiusmodi Officia nondum habeantur, nulla interposita mora con­ stituantur quam primum; eademque viris, harum artium usu constituantur quam primum; eademque viris, harum artium usu peritis, concredantur, quos aliquis sacerdos moderetur ab Episcopis delectus. Vos hortamur praeterea, Venerabiles Fratres, ut in sin­ gulis Nationibus haec virorum Officia, sive ad rem cinematographicam, sive ad radiophonicam, sive denique ad televislficam pertinent, vel ab uno codemquc Consilio pendeant, vel saltem adiutricem invicem operam praestent; itemque hortamur, ut christifidelcs, ii praesertim, qui in Actionis Catholicae agminibus militant, debito modo edo7S4 ceantur, Ita ut necessitatem perci/piant communem effica­ cemque operam hisce Officiis praestandi libenter. Et quandoquidem quaestiones hac de re non paucae haud facile queunt in singulis Nationibus enodari ac solvi, perutile profecto erit, si haec singula Officia ad magnas illas ex omnibus Nationibus Consociationes pertinebunt, quas Apostolica haec Sedes, re mature considerata, iam probavit. Haud dubitamus autem vos. Venerabiles Fratres, ex iis, quae ad obtemperandum hisce normis, non sine labore et incommodo, feceritis, uberes prodituros esse salutaresquc fructus: quod tamen facilius aptlusque evenit, si peculiaria praescripta, quae de re cinematographica separatim ac de re radiophonica et televislfica per Encyclicas has Lit­ teras edituri sumus, ad effectum diligenter deducantur. peculiarem / eam vim, quae cx clnematographlcls specta- n culis exseritur, variam quidem pro variis spectatorum condicionibus, etiam atque etiam adhortamur; ut opw tuno harum disciplinarum studio ac precationi sancti* i diu multumque vacent. Quotiescumque ii debent clncmatographlcae rei seriun ad rectos mores quod spectat, iudicarc, nonnas intento animo secum recogitent, iam pluries a Nobls, occasion· data, impertitas; cum praesertim verba fecimus dccinematographeo ad excelsam pulchritudinis educationisque spe­ ciem evecto, de argumentis, quae ad religionem attinent, itemque de malorum facinorum repraesentatione, quit numquam neglegat, numquam offendat oportet homkrii dignitatem, domestici convictus verecundiam, vitae sancti­ tatem, lesu Christi Ecclesiam, ac civilem humanamqu· consortionem. Meminerint praeterea munus ipsis concreditum singulis cinematographicas Imaginum series quoad mores ludicandl ad id potissimum spectare, ut hominum mentes publice, ut oportet. Illuminentur; ita ut omnes inducantur ad nor­ mas et principia illa de re morali magni habenda, sine quibus recta animorum cultura verique nominis ci­ vilis cultus ne intellegi quidem potest. Quamobrem im­ probanda sine dubio eorum agendi ratio est, qui, nimis indulgentes, eas pellicularum series admittunt, quae, quamvis technica arte praestent, rectos tamen offendunt mores; vel. quamvis legibus moralibus specie saltem ob­ temperare videantur, aliquid tamen habent, quod catho­ licae Fidei adversatur. Si autem clare aperteque significaverint, quas omnes, quas iuvenes, quas adulti imaginum series visere possint; quae vero in morum discrimen spectantes inducere queant; ct quae denique omnino pravae ac detrimentosae sint, tum II singuli facile poterunt lis tantum spectaculis intéressé, α quibus eorum animi «laetiores, liberiores melioresque Clnematographeum, quod sexagintn circiter abhinc annis exibunt·’®; eaque vitare, / quae eis damno esse possint, eo 3« in usum invectum est, hodie maximis est instrumentis profecto graviori, quod pravarum rerum negotiatoribus annumerandum, quibus cogitata et Inventa nostrorum emolumento, ceteris autem malo exemplo erunt. temporum propagari queunt. Opportunas animadversiones iterantes, quas Decessor De variis cius’processibus deque eius fascinatoria vi, Noster fel. rec. Pius XI per Encyclicam Epistulam4· occasione data, lam verba fecimus’5. Ex hoc eius incre­ edidit, cui a verbis Viqilanti cura initium est, optamus mento, ad pellicularum series praesertim quod spectat, vehementer, ut chrlstlfldeles, quotiescumque fieri potest, quae peculiarem narrationem imaginibus et vocibus ex­ non modo hac de causa diligenter moneantur, sed gravi pressam vivido quodam modo repraesentant, magna suetiam obtemperent officio sese certiores faciendi de sen­ crevlt et negotiosa ars, cui sociam operam praestant non tentiis ln re cinematographica ab Ecclesiastica Auctoritate modo artifices, opifices et technici, sed coetus etiam de latis, elsdemque fideliter obsequendi. In hanc rem Episcopi, re oeconomica: quandoquidem singuli cives haud facile sl opportunum duxerint, peculiarem per annum diem fe­ possunt tam gravem atque implexam operam exsequi. stum praestituere poterunt, quo christIfideles de peculia­ Quamobrem, ut clnematographeum nobile exsistat in­ ribus ipsorum officiis, ad spectacula, praesertim cinema­ strumentum, quo homines salutariter educentur, ad extographica, quod attinet, sedulo edoceantur, et ad adhi­ celsa erigantur, ac meliores revera fiant omnino neccsse bendas Deo supplices preces hac de causa moneantur. est. ut il singuli universi, de quibus supra diximus, recta Ut autem omnes facile queant has sententias noscere, animati conscientia voluntateque adiutricem sibi invicem Hsdemque obtemperare, neccsse est, ut hae normae bre­ navitatem praestent, qua probandae taeniolarum cinemaviter explicatae opportuno edantur tempore, ct quam tographel series effingantur ac propagentur. latissime propagentur. Iis omnibus, qui ad cinematographica spectacula vigilem Quam ad rem multuin possunt catholici ludorum clnementem animumque convertunt, iam huius causae gravi­ tatem non semel patefecimus, cos adhortantes ad earum matographicorum critici, qui rationem moralem eorundem praesertim imaginum series procurandas, quae ad tam ln sua debent luce collocare, talia Indicia propugnantes, nobilem pulchritudinis speciem pertineant, ut quodam quibus praecaveatur, ne ad «rvlatlvlsmum moralem·, quem modo sanae educationis munus onire queant dicunt, descendatur aut legitimus turbetur ordo, quo mi­ nora subduntur maioribus. Diligenti vobis curae sit. Venerabiles Fratres, ut per peculiaria Nationis vestrae Officia, quae auctoritate vestra Perverse igitur agunt diariorum et commentariorum, moderanda sunt, et de quibus supra scripsimus, variis quae catholica appellantur, scriptores, sl, de spectaculis civium ordinibus, quorum res Interest, nuntii, res spectan­ hulusmodi tractantes, lectores non edocent, quid de ils dae, consilia ct nonnae impertiantur, quibus, pro variis quoad mores sit sentiendum. tcmpnrum locorumque adlunctis, nobilissima haec causa, Officii autem conscientia non solum spectatores tenentur, quae tantopere animorum bono consulere potest, pro ?[ul, quotiescumque aditus tesseram emunt, quasi suffragia facultate provehatur. e/rentes, tolles clnematographeum honestum aut inhone- 1 Ob hanc rem rte conlungltur, cumque probe noscant oporteat Imaginum series proponerent, quae perniciosae essent vel λ 19}* 4 4. S , rr»t XI.V111. 195Λ, ρα<. jf»i. 11 Cfr. Srcno*1 clnrmutr Τ/Λ0: >conridlmu’· ut tam egregium inceptum in .* «tu* ex lulk Rnrrzv· cocMCr*raU'«. d at lunii, *. 1955 ’ mes ornis terrarum partes pervadat neu ullus vir calho4 4 S . vel XLVll. »9S<. $01*501 MCtr. Sernto ad clnen>a!«xr*· w «♦·.* cultore·, d. »S OttobrM, »1 I9S5. Kom» e«*nrrrr»tn5: 4. 4 S , •nt XI.VU. ?4< St/ ’’Cfr. Sermon*! d. ti lunii et 1S (ktobnv a. i9U bUMtu IlU , pm· VH-toJ r* St6 v|. ·· F.p. Eue Wf'lMtt we, «t. 3 ’XJ. Λ £™ ■· Cfr. 3759 3760 PIUS XII. EXC. Μ1ΚΛΧ0Λ Pit OKS US: DE MED11S COMM. SOCIALIS η. 2β»0 t»? -H’ « tioni provideatur. Hi ergo consulere non dubitent Officium less cinematocrapheum exercens dubitet tam frugifera Catholicum rei cinematographicac praepositum, ad quod Usque salutaria sequi consilia. pertinet quodque libenter iis aderit, etiam negotii huius 1<1 etiam vehementer moneamus oportet, ne locus curam, si oportuerit, viro ecclesiastico huius rei perito, Jar nuntiis laudativis mercatoriis, quae insidias parent cautione adhibita, delegando. «i lurch sint, licet praeconia huiusmodi. ut interdum Neque fiet, ut propter fiduciam, quam in Ecclesia collo­ /reiit ad honestas taeniolas cinematographicas pertineant. carunt, auctoritas et gratia eorum imminuantur; «Fides hWsdicere possit, quanta detrimenta imagines huiusmodi enim, omne In aevum, praesidium erit humanae personae»14, nimis, praesertim luvenillbus, afferant, quot cogitationes atque / in ipsis operibus artificiosis exigendis humana per- 791 j-speras ac pravas excitent voluptates, quantum conferant sona luce doctrinae Christianae rectaque morum ratione U*corrumpendos populi mores, non sine discrimine pro­ locupletatur et perficitur. ceri status ipsius rei publicae?·4l. Tamen viris ecclesiasticis fas non est operam adiutricem h auditoriis ergo cinematograph icis, Ecclesiae auctoauctoribus imaginum cinematographicorum praebere sine nliti obnoxiis, quandoquidem fidelibus ac maxime iupeculiari Moderatorum suorum mandato, cum, ut perspi­ Ttstuti spectacula praebenda sunt rectae institutioni apta cuum est, ad bene suadendum hac in re necessaria sit artis itque locorum condicionibus honesta, liquet non nisi eos hdos edi licere, qui. ad mores quod attinet, nullo modo praestantia eximia et non vulgaris institutio, quarum indicium singulorum arbitrio permitti non potest. possint improbari. Sacrorum Antistites, huiusmodi auditoriis, etiam reliCatholicos ergo taeniolarum cinematographicarum auc­ deserum exemptorum, ad quae vulgo patet aditus, sedulo tores et scaenici apparatus artifices paterno monemus nvÿhntes, viros ecclesiasticos, in quos rei onus recidit, animo, ne imaginum series fieri sinant, quae Fidei mori­ idaoneanl» /ut fideliter accuratcque normas de his pro­ busque Christianis repugnent; si autem, quod Deus avertat, positas servent neve suae utilitatis nimis sint studiosi, si hoc evenerit, Episcoporum est eos admonere et, sl opus rdint ministerii huius partes implere, quod Apostolicae fuerit, opportunis plectere sanctionibus. maximae curae est. Magnopere etiam suademus, ut, Persuasum autem est Nobis, ut res cinematographica qui auditoriis hisce catholicis sunt praefecti, in collegia ad optimam atque perfectam formam educantur, nihil raêant —quemadmodum nonnullis in regionibus non sine esse efficacius quam conformationem ad Christianae legis issensn et probatione Nostra factum est— quo efficacius, praecepta eorum, qui in efficiendis hisce pelliculis operam praecepta et invitamenta Officiorum singulis in Nationibus collocant. cvostitutonim ad usum deducentes, communia commoda Quarum effectores, si ad fontes, unde superna munera ralionesque tueantur. permanant, accedant, si doctrinam perdiscant EvangeliAdhortationes vero, quas auditoria cinematographica cam, si cognoverint, quae Ecclesia dc veritate vitae, de exercentibus adhibuimus, ad distributores quoque volubeatitudlne et virtute, de dolore et peccato, de corpore et nns pertinere, qui, cum in pelliculas ipsas conficiendas anima, dc re sociali et studiis hominum tradit praecepta, suis sumptibus interdum operam conferant, maiorem sane novas deprehendent praeclarasque rationes, quas ineant, bibent copiam, atque adeo graviore obstringuntur officio, et ad opera egregia et perennia condenda novo quodam honesta cinematographica spectacula promovendi. Distriinstinctu excitari se sentient. bntio enim nullo modo technica quaedam muneris functio, Oportet ergo promoveantur augeanturque ea incepta uti dicunt, existimari debet, cum taeniolae cinematogract exercitationes, quibus illorum animi vita alatur et phkae —ut saepius iam monuimus— non solum merces incrementis confirmetur; plurimum vero hac in re Christia­ aestimandae sint, sed etiam, idque potius, ingenii alimennae institutioni iuvenum tribuendum est, qui ad artem hnn habendae ct quasi palaestra animorum morumque cinematographicam profitendam se componunt. / 792 vulgi. Itaque distributores locatoresque eodem modo meriüet onera participant, prout a cinematographicls ludis Peculiaribus hisce de re cinematographica praeceptio­ bonum aliquid proficiscitur aut malum. nibus finem imponentes, publicae rei Moderatores cohor­ tamur, ne ullo pacto opem praebeant ad efficiendas aut Cum igitur agatur de re cinematographica melioribus in vulgus edendas pelliculas cinematographicas deteriores, conformanda rationibus, non modicum est conscientiae et probabiles apparandos» praesertim qui Juventuti desti­ onkium, quo actores scaenici obligantur; qui quidem, me­ nantur, auxiliatores exsistant. Quoniam tot tantique pro mores dignitatis suae ut homines ct artis periti, noverint populi educatione sustinentur sumptus, eo etiam mentem iibinon licere operam suam ad spectaculorum partes com­ intendant, ut tanti momenti negotium, quod in ipsa quoque modare vel cam sociare ad imaginum series exprimendas, institutione versatur, recta expediatur ratione. quae bonis moribus adversantur. Actor vero quivis, inge­ nio e l artificio nominis famam adeptus, ea, qua floret, Cum voro quibusdam in regionibus atque etiam in exhi­ unde Ita uti debet, ut vulgi animos ad ea erigat, quae bitionibus, ad omnes pertinentibus Nationes, praemiis, ad egregia sint et praeclara; memincritquc suum esse imprimis hoc ipsum propositis, eae non immerito afficiantur pellicu­ lae, quae co commentiantur, quod ad institutionem valent •t* u v’ia Pr’va^a ceteris virtute in exemplum praelucere, nnimique vitam, fore confidimus, ut boni cordatique ho­ v rure enim, artis peritos olim allocuti, asseveravi/mus: mines omnes, monitis Nostris obsecuti, allaborent, ne tae­ «Neminem fugit coram spectatorum multitudine, in vos niolis cinematographicls, laude dignis, communis plausus intento, anhelante, plaudente, fremente, animos vestros et probatio, quasi praemium, desint. uhementius concitari atque gaudio et excelsitate quadam perfundi»« Quodsi haec iure meriloque aliquem sentire dici queat» III tomen non efficitur, ut scaenicis Christianis eas liceat n consessa accipere animi declarationes, quae cuiusdam Nec minus diligenter exponere volumus Vobis, Venera­ quisl idololatriae similes sint, cum hic quoque obtineat, biles Fratres, qua urgeamur sollicitudine circa aliud In­ çuod ait Servator: «Sic luceat lux vestra coram hominibus: strumentum ad nuntios dimittendos aptum ct eadem, qua ot videant opera vestra bona, ct glorificent Patrem vestrum, clnematographeum· invectum aetate, radiophonlum di qui ln cadis est»u. cimus. Maximum vero officii onus —quamquam ratione di ver­ Quamquam tot tantisque subsidiis scaenicis ct |»crvomsa— In pellicularum auctores atque scaenici apparatus modis locorum rerumque adiunctls. quibus cincmatograartifices recidit. Tanti oneris conscientia egregiis eorum pheum fruit ur, non est praeditum, radiophonlum tamen Inceptis non obest, sed potius animos debet confirmare alias habet utilitates, quarum non omnes adhuc quaeritatae eorum, qui, bona praediti voluntate, pecuniis pollent aut sunt. ingenii dotibus ad huiusmodi imaginum series efficiendas «Illius enim —quemadmodum societatis cuiusdam raaptis. diophonicae sodalibus ct administris diximus— haec est Saepe etiam accidit, ut taeniolarum cinematograph Ica­ condicio, ut a locorum tempvrisque adlunctis quasi dis­ rum auctores ct scaenici apparatus artifices propter artis sociatum sit et immune, quae cetera omnia praepediunt rationes et necessitates ac simul religionis morumque ct retardant instrumenta, quibns homines Inter sc com­ municant. Volucri enim quasi cursu multo ociore quam praecepta difficultate non levi afficiantur; tunc, imaginum series exprimitur vel dum efficitur, undae sonorae motu, dtissi'mum ut lucis fluxus» fines om- 79 * nes momento temporis transgrc uWrwphu inwu. hibtlo: A. A S , vol. XLVII, 1955, pAg. 736. •’lie. III. >to. ‘’Cfr S*nno Pii XII d. ) Otobris. a. «947 quin-iua- Quod attinet autem ad ecclesiasticos viros, etiam ex vol. XI, pog. «»iU>Cw XVI. I5. 3763 3764 PIUS XII. ENC. MIRANDA PRORSUS: DE MEDIIS 1157 ?EP 8 nfiriosonun sodalitatibus exemptis, qui suam navant -Ύ’ίπι apud radiophonicas vel tclcvisificas stationes, <4 Eriscvporum erit op/portunas impertire normas, quas coquendi cura variis Nationis Officiis demandabitur. peculiari modo perplacet catholicarum radiophonicarum lUÜonum Moderatoribus et administris hortamenta No­ to adhibere. Difficultates sane innumerae hac in re sub«sdae Nobis plane innotescunt; fore tamen confidimus, it Udem hoc apostolatus opus, quod Nos tantopere pendi­ ng strenuo animo ac viribus inter se collatis prosequi pergant. Ad Nos quod attinet, amplificandam pcrficicndamquc «ravimus Radiophonicam Vaticanam Stationem, optime de re catholica meritam, cuius incepta, saluberrima sane -quemadmodum Hollandiae christifidelibus amplissima Irrute praestantibus asseveravimus— «flagrantissimis votis summisque lotius catholici orbis necessitatibus» ap­ prime respondenti0. Praeterea grata prosequi voluntate percupimus univer­ sos probos radiophonicarum transmissionum auctores ac noderatores ob rcctain Ecclesiae necessitatum aestimatiocem. quam ex iisdem plures testati sunt, sive Dei propa­ gando verbo libenter opportuna tempora assignantes, sive necessaria artis adiumenta suppeditantes. Ii quidem hoc acendi modo mercedem profecto participant apostolico operi propriam, etsi per acthereas undas exercetur, prout i Christus Dominus pollicitus est: «Qui recipit prophetam in nomine prophetae, mercedem prophetae accipiet» 5l. Hisce temporibus radiophonicae acroases, artificio prae­ cellentes, postulant, ut ad genuina artis principia confor­ mentur, carum igitur auctores omnesque, qui iisdem pa­ randis vel efficiendis dant operam, uberis doctrinae prae­ sidio instructi sint oportet. Quamobrem eos etiam, ut iam dermatographicae artis cultores, enixe compellamus, ut materiae copiam, quae ex am/plissimo Christianae humani­ tatis penu sufficitur, in rem suam convertant. Denique sacrorum Antistites in publicae rei moderatorum memoriam revocent, ad eorum officium pertinere sedula, qua par est, diligentia in tuto ponere propagandas de re catholica audi­ tiones, peculiari dierum festorum habita ratione ac spiri­ talium necessitatum, quibus chrlstifideles cotidie prenentur. IV Reliquum est, Venerabiles Fratres, ut breviter de televisione quoque vobiscum agamus, quae quidem per Pontificatus Nationibusmira . .Nostri decursum in quibusdam . ____________ suscepit incrementa, in aliis autem pedetemptim iam in asum inducitur. Invalescentem huius artis consuetudinem, quae procul dubio in humani generis fastis magni ponderis est eventus, studioso animo, alacri spe gravibusque affecti sollicitudi­ nibus prosecuti sumus, atque dum ex una parte inde ab initio saluberrimam cius vim novasque obortas utilitates extulimus, ex altera vero pericula ac male utentium in­ temperantiam prospeximus atque indicavimus. Television! plura sunt cum cincmatographica arte com­ munia, quandoquidem cius spectationes ipsam vitae ac­ tionem agitationemque oculis exhibent; haud raro enim cinématographie! ludi eidem materiam praebent. Praeter­ ea ipsam quoque indolem atque vim radiophonicae artis propriam quodammodo participat, quippe quae potius quam in theatris, intra domesticos parietes ad homines convertatur. Supervacaneum ducimus hoc loco Nostra iterare mo­ nita, quae dc cinematographicis ludis deque radlophonicis transmissionibus iam habuimus; de officiis scilicet, ouibus hac In re spectatores, auditores, auctores necnon publicae rei Moderatores tenentur. Neque est, cur iterum comme­ moremus curam atque diligentiam necessario adhibendam, ut varia religiosarum spectationum genera rite parentur Κϋ atque promoveantur. / Compertum habemus, quam sedulo studio creberrima spectatorum multitudo res catholicas per telcvisionem relatas conspiciat. Liquet omnino Eucharisticum Sacri­ ficium televlsionis ope participare —uti paucos ante annos, ad radiophonium quod attinet, declaravimus non idem esse ac Divino Sacrificio coram adesse, ut diebus festis praecipitur. Uberrimi tamen fructus « HtunMçiS prodeuntes ritibus per telcvisionem ob oculos P^P^1^5· quos quidem ad roborandam Fidem sanctitudinemqu •’Cfr. Sermo od HolUndiae catholicos. d. 19 Maii. Ji S. S. Pio XII, '*°L ΧΠ, PM* 75 ocnrubus NatSooftw Sora» >d radiophonicae artis Ji S. S Pio XU. pirtkipaairj. d 5 M->ii. a. X95> trfevkxMtr. 3766 SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS II. 2G91 195*7 SU» g quoque, immo multo magis, sedulae vigilantiae commodis firmiter confidimus, minime dubitamus quin Nostra haec atque praesidiis indigere. Si vero contingat, quod penes praescripta ac mandata —quae quidem ad rem diligenter quasdam Nationes laudabiliter exclusum est, ut alicubi deducenda Pontificio Consilio de re cinematographies televisificae transmissiones spectacula admittant adule­ radlophonica et televislfica committimus— nova aposté scentibus prohibita, tunc saltem certae cautiones sunt om­ latus studia excitare valeant in hoc campo, qui tam laetam nino necessariae. tamque uberem segetem pollicetur. Perperam tamen aliquis putaverit egregia proposita Hac spe suffulti, quam vestra pastoralis alacritas Nobis 803 ree tamque offici conscientiam eorum, qui id genus artem sane exploratissima valde confirmat, Apostolicam Bene­ exercent, satis valere ad bona omnia eruenda, quae ex dictionem, caelestium gratiarum conciliatricem, vobis, mira illa parvi telcvisifici albi arte profluant, aut ad Venerabiles Fratres, itemque clero populoque unicuique quaevis pericula removenda. vestrum concreditis, iis nomlnatim, qui ad vota ac man­ data Nostra adimplenda actuosam conferent operam, ef­ Hac enim in re prudentia ac vigil eorum cura, qui telefusa caritate impertimus. visificis scriniis utuntur, prorsus expostulantur. Rectus in televisione adhibenda modus, prudens ad spectandum Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vui mensis filiorum aestimatio, ac denique ab eis, quae minus addeSeptembris, in Festo Nativitatis Beatae Mariae Virginis, anno mdcccclvii, Pontificatus Nostri undevicesimo. — ceant, filiorum exclusio: haec omnia totidem sunt officia, PIUS PP. XII. quibus parentes atque omnes, in quos educandi munus incumbit, graviter onerantur. Haud equidem ignoramus, ea praesertim, quae postremo loco monuimus, graves interdum difficultates et gravia 2691 Incommoda gignere posse; siquidem impertiendae educa­ tionis conscientia parentes haud raro iubeblt proli exemplo 1957 SEP 8.-SC CONS., DECR. AAS 49 (1957) 970-973 prneessc, atque etiam cum suo ipsorum gravamine se a quibusdam allicientibus spectationibus abstinere. At quis CIVITATUM FOEDERATARUM AMERICAE nimio gravius putet onus, quod parentibus praecipitur, SEPTENTRIONALIS cum maximum liberorum bonum in discrimen vocatur? Quae cum ita sint, «urget quam maxime necessitas Decretum de erectione vicariatus castrensis in —quemadmodum iam Italiae Episcopis scripto assevera­ STATIBUS FOEDERATIS AMERICAS SEPTENTRIONALIS vimus— ut catholicorum conscientia de televisions usu ad sana Christianae religionis principia conformetur» Mysticam Petri naviculam tantis undique procellis agi­ adeo quidem, ut non errori, non vitiorum illecebris eius­ tatam, firmiter tamen iugiterque stantem, de plenitudine modi ars inserviat, sed «ad homines erudiendos, instituen­ Apostolicae potestatis moderantes, Romani Pontifices ni­ dos, et ad meliorem statum revocandos»si subsidium hil praetermittunt quominus Christifideles per salutis se­ potius evadat. mitam tuto ambulantes confirmentur. Hisce Litteris finem facere non possumus, Venerabiles Siquidem in Civitatibus Foederatis Americae Septen­ Fratres, quin in memoriam vestram redigamus, quanti trionalis fideles, qui militiam capessunt atque illos qui momenti sint partes sacerdoti concreditae, ut in ceteris copiis quomodolibet addicuntur, sacrorum Antistitum et 801 apostolatus / campis, etiam in hoc Ecclesiae necessario sacerdotum ope, multis abhinc annis. Catholica Ecclesia opere, quod evulgandarum rerum inventa respicit, cura sedulo, vigili, paterno prosequitur obtutu. promovenda, tum in usum adhibenda. Hoc vero ministerium, quo normis sacrorum canonum Is nempe quaestiones universas pernoscat oportet, quae aptius aptiusque componatur et quo iidem fideles privi­ in re cinematographica, radiophonica atque televisifica legiis ac solaciis, Vicariatuum Castrensium propriis, ube­ christifidelium animis proponuntur. «Sacerdos, cui animo­ rius ditentur, Ssmus Dominus Noster Pius Divina Provi­ rum cura demandata est —ita Nos in oratione habita ad dentia PP. XII, praehabito favorabili voto Exc. P, D. participantes Conventum per hebdomadam actum de mi­ loannls Hamleti Cicognani, Archleplscopi titularis Laodi­ nisterio sacro in Italia ad huius aetatis rationem insti­ censis in Phrygia et in Civitatibus Foederatis Americae tuendo— scire potest ac debet, quidquid nostrae aetatis Septentrionalis Delegati Apostolid, preces Emi P. D. studiis, liberalibus artibus atque technicae progressibus Frandsci S. R. E. Cardinalis Spellman, Archlepiscopl Neoprofertur, quod quidem ad supremum hominis finem Eboracensis et Vicarii Castrensis, erectionem Vicariatus eiusque religiosam vitam ac mores attineat» *·. Hisce Castrensis enixe postulantis, benigne dignatus est excipere. adiumentis recte uti addiscat, quotiescumque, pro pru­ Quapropter, de consilio infrascripti Cardinalis Sacrae denti ecclesiasticae auctoritatis iudicio, id postulant con­ Congregationis Consistorialis Secretarii, suppleto quatenus crediti sibi ministerii indoles aut necessitas frequentiori opus sit eorum Interesse habentium vel habere praesu­ animorum multitudini opitulandi. Denique, si a sacerdote mentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, Vica­ eaedem artes in ipsius utilitatem adhibeantur, eius pruden­ riatum Castrensem Civitatum Foederatarum Americae tia, temperantia, necnon recta officiorum conscientia in Septentrionalis erigit atque constituit. exemplum christlfidelibus omnibus refulgeant. Hac ratione erectus Vicariatus Castrensis constabit: Vi­ Placuit has, quibus profecto et vos ipsi afficimini, Ve­ cario Castrensi, Auxiliaribus Episcopis quos Apostolica nerabiles Fratres, curas sollicitudinesquc aperire Nostras, Sedes constituere de/crevcrit, cappelianis delegatis seu 9.1 de gravibus, quae Christianorum Fidei moribusque Instare maioribus, ubi necesse constitutis, necnon militum cappossunt periculis, si validissima eiusmodi ad audiendum et ad spectandum artis inventa ad pravos usus ab homi­ pellanis delegatis seu maioribus. nibus detorqueantur. Sedes huius Vicariatus Castrensis eiusque Curiae —dioeHaud tamen omisimus commoda quoque utilitatesque cesanae instar constitutae— Neo-Eboraci ponetur. indicare, quae hodierna eiusmodi instrumenta valent af­ Vicarii Castrensis munus Archiepiscopo pro tempore ferre. Quam ad rem, praelucentibus Christianae Fidei le­ Neo-EboracensI nunc et in futurum per peculiare S. Con­ gisque naturalis praeceptis, principia illustravimus, ad gregationis Consistorialis Decretum deferetur, qui utram­ quorum nonnas regi atque conformari nccesse est, tum que proinde cumulabit iurlsdictlonem. eorum actionem, qui haec ad res evulgandas instrumenta Vicarius Castrensis Iurisdlctione pollebit personali, or­ moderantur, tum hominum conscientiam, qui Iisdem utun­ dinaria tum fori interni tum fori externi, speciali et cumutur. Atque ob Id Ipsum, ut nempe hacc Dei Providentis latlva cum iurisdlctione Ordinariorum locorum ad normam 805 munera animorum bonum procurent, vos / paterne adhor­ Instructionis Dc Vicariis Castrensibus Sollemne semper a tati sumus, non solum ad vigilem agendam curam, sed actuosam etiam vestram operam auctoritatemque inter­ S. Congregatione Consistoriali die 23 mensis Aprilis anni 1951 [LE 2208 ) editae. ; ·;_ ■ ponendam. Nam ad cuiusque Nationis id genus Officia, quae hac data quoque occasione vobis commendamus, non In stativis nutem castris et in lods militibus reservatis solum pertinet munus servandi atque tuendi, sed potis­ primo ct principaliter Vicarius Castrensis iurisdictioncm simum moderandi, ordinandi atque iuvandl permulta edu­ exercebit, secundario, quoties, scilicet, Vicarius Castrensis cationis incepta, quae In variis Nationibus inita sunt, ut eiusque cappellani absint vel desint, semper vero iure per hanc tam arduam tamque Immensam artium provin­ proprio. Ordinarius loci atque parochus, initis —quatenus ciam Iunge lateque Christiani spiritus propagentur. fas erit— consiliis cum Vicario Castrensi. Quandoquidem autem hanc Dei causam triumphaturam lurisdictioni Vicarii Castrensis subdentur: n» Λ11 SlacertHun^ortr,°^lls habltuaHter vocantur, vel etiam mi ΧΙΛΠΙ, tot*. fMr 7^7. non habitunllter, sed tempore quo opem praestant; 3767 b 3768 Its;SEP 2H-OCT 11 SUPREMzV CONGREGATIO S. OFFICII - RELIGIOSORUM 1 Sacerdotes cappellani valetudinariorum. vulgo iftimas Administration Hospitals and Domicilier es», 1 Universi Christifideles: qui In copiis terrestribus, et maritimis actu stipendia faciunt; qui, modo min­ uri hutnictl. ad easdem copias quomodolibct pertinent; ni lindem, legibus pro ipsis copiis latis ad stringunt or; 4. Fideles qui sub vexillis copiarum vulgo: «Coast Gard», «National Guard», «Air National Guard», «Civil Air Patro!» militant, dummodo vitam communem, modo cilitiri. apnt; 5. Familiae eorum qui sub n. 3 recensentur, id est: omn, liberi, famuli, propinqui et necessarii, qui in patrio territorio cura iisdem habitualiter cohabitant vel extra pitdam Ipsos quomodolibet comitantur; familia pariter catholica militis etsi acatholici, quae in iisdem versatur liiandis; 6. Omnes utriusque sexus fideles, sive alicui Heli­ pad adscript! sive non, qui nosocomiis, scholis militaribus, Π Mxalls valetudinariis/seu «Veterans Administration Hospitals and Domicillaries» addicuntur, ibique commorutw; 7. Omnes utriusque sexus fideles qui in copiarum ratioribus vel In domibus a Gubernio civili copiis militasque familiis reservatis cohabitant; Com vero in Dicione Civitatum Foederatarum Americae Septentrionalis, praesertim in dissitis locis, militum quaedin stationes ad instar pagorum efformatae sint, ubi demos, quas cum sua quisque familia milites inhabitant, eamque Ordinarius loci spirituali animarum curae per jamchom aut missionarium aut quemlibet alium sacer­ dotem providere ibi non possit et illuc sine gravi incomDodo accedere nequeat, indulget Sanctitas Sua ut iurisdktioni personali Vicarii Castrensis omnes et singuli in praedictis pagis commorantes sublidantur usque dum praedicta adiuncta perseverent, certiore facto Ordinario kd in peculiaribus casibus. Cappellanos omnes sive maiores sive minores, servatis krvandis, Vicarius Castrensis nominat, cuius ordinariae potestati —durante munere— omnino subiacebunt. Quoad ttderiasUcam disciplinam tamen, militum cappellani poIdtati quoque Ordinarii loci in quo versari contingant cporii erunt, cui, in casibus urgentioribus et quoties \Kanus Castrensis providere non poterit, fas erit in eos animadvertere etiam canonicis sanctionibus, si casus feηζ et monito confestim Vicario Castrensi. Quod ad militum cappellanos religiosos attinet, adamusBEi servetur Instructio De cappelianis militum religiosis i S. Congregatione negotiis Religiosorum sodalium prae­ posite die 2 mensis Februarii anni 1955 [LE 2478] edita. Auxiliares Vicariatus Castrensis muneribus et officiis ?anturCntUr <^UibuS Auxiliarcs Episcoporum Codice I. C. η. 26'92-2694 cappellanum maiorem seu delegatum, ad nonnam cano­ nis 106, 3.® C. I. C., seniorem esto. Qui autem Vicariatus Castrensis regimen tunc suscepe­ rit omnes et solas facultates habebit quae —congrua congruis referendo— Vicario Capitulari competunt, eiusdemque obligationibus obnoxius erit. Ipsius praesertim erit de assumpto munere S. Congregationem Consistoriaiem monere ab eaque instructiones impetrare. Ad haec exsecutioni mandanda Sanctitas Sua memora­ tum Exc. P. D. loannem Hamletum Cicognani deputare dignata est, necessarias et opportunas ei tribuens faculta­ tes etiam subdelegandi ad effectum dc quo agitur quem­ libet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, et onere imposito ad S. Congregationem Consistorialem quampri­ mum transmitendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi lussit Consistoriale Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plum­ bo Litterae expeditae fuissent. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consisto­ rialis die vin Septembris mcmlvii in Nativitate Beatae Mariae Virginis.—Fr. A. I. Card. Piazza, Ep. Sabinen. et Mandelen., a Secretis. losephus Ferretto, Adsessor. Adn. A. PUGLIESE in ME 83 (1958) 228-235 et in ApoU. 31 (1958) 35-45. 2692 1957 SEP 28.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.* Matrimonium non est impediendum in casu vasectoMIAE BILATERALIS A certains Ordinaires s'inquiétant de l'attitude à avoir à l’égard des stérilisés, le Saint-Office vient derechef de répondre: Jn casu oasectomiae bilateral ii matrimonium, ad mentem can. 1068 § 2, non esse impediendum. * Nonnullis Ordinariia locorum iuxta summarium traditum a L'Armé canonique 5 (1957) 241. Adn. CH. LEFEBVRE in L’Auné canonique 5 (1957) 240-241. 2693 1957 OCT 15.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.* Solvitur matrimonium initum inter partem a catho­ licam DUBIE ΒΑΡΤΙΖΑΤΑΜ ET PARTEM NON BAPTiZATAM 25 Sept. 1957. Preces—Beatissime Pater, Ordinarius Multanensis In Pakistan, ad pedes S. V. provolutus, humiliter exponit quod sequitur K. anno circiter 1948, nupsit quandam puel­ lam N. Tempore matrimonii K. erat in secta protestantica dubie baptizatus ct N. erat pagana. Matrimonium propter defectum aetatis puellae, fuit primum celebratum coram ministro mahumedano et dcinuc post aliquos menses fuit reiteratum coram ministro pro tes tantico. In matrimonio vixerunt circiter 18 menses, sed postea N. domum deseruit et cum quodam mahumedano, aufugit. K., qui catholicam fidem amplectare cupit et inter cathecumenos adnumeratur, matrimonium inire desiderat cum catholica puella R. Obstat vero vinculum primi matrimonii pro quo sol­ vendo ipse humillime postulat ut in casu, matrimonii sci­ licet inter non baptizatam et dubie baptizatum, usus Pri­ vilegii Paulin! licere possit. K. pro receptione in Ecclesia Catholica est paratus, attamen recipietur ct Baptismum conditlonatum ei dabitur post receptionem solutionis ip­ sius casus matrimonii. Et Deus...». Rbsp.—Suprema S. Cong. S. Officii, dle 15 oct. 1957, responsum dedit: affirmative. Ssihus D. H. D. Pius divina Providentia Papa XII... adnuere dignatus est pro gratia». Cappelianis delegatis scu maioribus, ad subditos rite regendos ipsorum curae concreditos, munia conferuntur r0,lcC> Auiralart^; The AststraUaUn Cethobc !♦· corn Jo IX 3774 3773 K •i t 6 I n. 2700 Plus XII, CONST. DE INDICTIONE tUBlLAEI LAPURDENS1S 1057 NOV t 2700 conspiciendam dedit, non modo ad pias fundendas preces cam ct per eam omnes adhortata est, sed ad Christianae 1957 NOV l.-PIUS ΧΠ, CONST. AP. AAS 49 (1957) 1051-1056 etiam paenitentiae incommoda ultro llbenterque fereafc idcirco cupimus, ut ad propria cctcrorumque peccata ex­ pianda, per saecularis huius anni decursum, Christiani om­ lUBILARIS INDULGENTIA IIS CONCEDITUR QUI MASSABIEnes non solum animos intendant suos ad debitam suarum LENSEM SPECUM PROPE LAPURDUM, A DIE XI MENSIS FE­ cupiditatum refrenationem domi nationemque, sed ad ali­ BRUARII ANNI MCMLVIII AD DIEM INTEGRUM XI EIUSDEM quas etiam —quantum fieri possit— vitae austeritate MENSIS INSEQUENTIS ANNI MCMLIX, PIE STATISQUE CON­ nsperitatesque voluntarie suscipiendas. Ceteram memine­ DICIONIBUS INVISERINT rint omnes haec prima et necessaria paenitentiae open omnibus toleranda esse: labores videlicet, dolores, atque molestias, quae mortalium omnium vitam comitantur. Sed PIUS PP. XII hos labores, has rerum angustias aegritudinesque ita Chri­ stiani patiantur, ut ca omnia, quae operosa, quae incom­ Servus servorum Dei· Ad perpetuam rei memoriam moda ac vel tristissima sint, quasi mystici sacrificii hosths Primo exacto sacculo, ex quo Deipara Virgo Maria, om­ Deo offerant,/ Hac agendi ratione non modo Eum, ob tua nis labis ab origine expers, in Lapurdensl specu se conspi­ ceterorumque admissa offensum, recte propitiabunt, non 5 ciendam dedit, pro Nostra erga eam studiosissima pietate modo caelestia ab Eo impetrabunt munera ac sobria, sed cupimus, ut quotquot ubique gentium catholico censentur ea etiam, quae animum angunt, leviora fient secundum nomine hunc eventum digne concelebrent. Nulla autem suavissimam illam Divini Redemptoris sententiam: «Ve­ magis frugifera ratione id fieri posse ducimus, quam si nite ad me omnes qui laboratis ct onerati estis, et ego excelsas Summae Del Parentis virtutes in exemplum in­ reficiam vos... et invenietis requiem animabas vestris» tueri ac pro viribus imitari omnes enitantur. Ad hoc con­ (Maith. XI, 28-29/. ferent piae peregrinationes, quibus procul dubio undique Placet autem peculiaria munero ac privilegia iis imper­ terrarum christifideles, vel singuli, vel turmatim, per pro­ tire, qui per proximum iubllarem annum ad Lapurdensem ximum iubllarem annum Lapurdum petent; ibique, nullo specum pie se conferent, ibique normis, quae infra daturi habito stirpis Nationlsve discrimine, sed illo Christiano sumus, volentes obtemperabunt. Hoc est, Apostolica auc­ foedere coniuncti, quod eadem impensa fide eademque toritate Nostra indulgemus et concedimus, ut omnes et actuosa caritate foveatur, incensas supplicationes ad Deum singuli utriusque sexus christifideles, qui rite per Paeni­ 1052 fundent, validissimo interposito Immaculatae Vir/ginls tentiae Sacramentum expiati et sacra Synaxi refecti Maspatrocinio; ad hoc itidem conferet —quod pro certo ha­ sabielensem specum prope Lapurdum, anno qui decurret bemus— peculiare Consilium iam constitutum, cui praeest a die anniversaria manifestationis Deiparae Virginis Ma­ Venerabilis Frater Noster Eugenlus Tisscrant, Episcopus riae. Id est undecima mensis Februarii proximi anni Ostiensis, Portuensis et Sanctae Rufinae, Sacrique Colle­ mdcccglviii usque ad Integram diem undecimam eiusdem gii Decanus; conferent Conventus duo, Mariologicus alter, mensis insequcntls anni mdcccclix, pie visitaverint Ibique alter vero Marianus, qui proximo Septembri mense, ut preces ad mentem Nostram effuderint, Plenariam Indul­ Nobis perlatum est, celebrabuntur, et conferent denique quae gentiam Iubllarem semel tantum lucrari valeant, die ab in singulis etiam catholici orbis partibus hac de causa ha­ iisdem christifldelibus ad libitum eligendo. Mens autem bebuntur celebrationes et ad Deum Divinique Redemptoris Nostra haec est: a Deo nempe misericordissimo imploretur Genetricem piae admovebuntur preces. Cupimus enim ut qui a Christiana veritate aberraverint, quae una potest vehementer —quod ceteroquin in Encycllca Epistula, die lucem mentibus, pacem animis impertire, quam primum ad II superioris mensis Iulii data attigimus, cui a verbis ini­ eam redeant eamque volentes amplectantur; ut qui pec­ tium est «Le pèlerinage de Lourdes· (A. A. S., vol XXXXIX, catis onerati sub daemonis servitute miserrime rneeant, 1957, pp. 606, 614, 617) —ut non solum Lapurdi, ad ve­ suas labes abluant et ad frugem rectam restituantur; ut nerandae imaginis Immaculatae Virginis pedes sacculares boni omnes ad perfectiorem usque sanctitatem perveniant; commemorationes celebrentur, sed ubicumque etiam cae­ ut concordia et pax inter cives, Inter populos plena redin­ lestis Mater nostra amantlssima colitur, ac praesertim ubi­ tegretur ac vigeat quam maxime; ut denique Catholica cumque, vel In urbibus, vel in oppidis, vel in remotissimis Ecclesia ubique gentium debita suo muneri obeundo li­ pagis et viculis, templa ad cius honorem Deo Optimo Ma­ bertate fruatur, quo aptius et expeditius possit et sempi­ ximo dicata sunt. Ita siquidem eveniet —quod sperandum ternae hominum saluti prospicere, et operam suam ad implorandumque est— ut excelsa Beatae Virginis Mariae communem verique nominis prosperitatem conciliandam dignitas ob oculos omnium in sua luce ponatur, ut pietas provehendamque conferre./ 1Φ erga eam foveatur cotidie magis, et ut Christianorum Quo autem facilius christifldeles caelestium horum mu­ mores, quibus tam acriter hodie insidiantur malorum dis­ nerum participes fieri queant, Episcopo Tarbicnsi et Lacrimina, privatim ct publice reflorescant, sintque ceteris, purdcnsl facultatem facimus aliquos in propria dioecesi qui a veritate ct a virtute aberraverint, exemplo et inci­ tamento. prcsbvteros saeculares vel cuiusvis Ordinis, Congregationis, Instituti Religiosi, ad Sacramentales Confessiones christi­ Quemadmodum autem quinque et viginti ante annos, fidelium excipiendos deputandi, qui eosdem christifldeles, cum eiusdem generis celebrationes haberentur. Decessor rite dispositos, a censuris et casibus Sedi Apostolicae re­ Noster fel. rec. Pius XI ad Tarbienscm ct Lapurdensem servatis absolvere valeant, in foro tamen conscientiae ct Episcopum scribens asseveravit (cfr. Epist. Quod tam in Sacramcntali Confessione tantum; imposita praeterea alacri; A. A. S., vol. XXVII, 1935, pag. 5) nullo aptiore cuilibet, pro prudenti consilio, congrua et salutari pacaimodo, nullo digniore posse christifldeles sollemnia eius­ tenlia. Huiusmodi vero censurarum absolutio in foro modi agere, quam si, Paenitentiae Sacramento rite expiati, externo iisdem christifldelibus non suffragabitur. Exci­ ad Divinam Eucharistiam incensa pietate accederent, et piuntur tamen ex his amplissimis facultatibus censurae Calvariae Sacrificium, incruento modo cotidie perennatum, sive Romano Pontifici personaliter, sive specialissimo modo 1053 salutariter participarent, ita Nos/ quoque eadem horta­ Sedi .Apostolicae reservatae, quae solum ad praescriptum menta paterna voluntate Impertimus. Eucharistia enim can. 2254 Codicis Iuris Canonici absolvi possunt; sive etiam est Christianae vitae quasi centrum et ratio maxima, quippe censura, de qua in can. 2388, § 1, Sanctae Sedi reservata cum ex ea uberius supernae vires divinaeque gratiae in ad normam Decreti Lex sacri coelibatus per Sacram Paeanimos profluant nostros, quibus adiuli possimus ct prae­ sentis saeculi pericula evincerc, ct futuri aevi gaudiis ali­ nitentiariam editi die xvin mensis Aprilis anni mdccccXXXVI (A. A. S.. vol. XXVIII, 1936, pp. 242-243) [LE quando potiri. Eucharistiae Sacramentum ct Augustum 1332); itemque ad normam Declarationis ab eadem Sacra Altaris Sacri tie i um. cum eiusmodi sint munera, quibus Pacnitentioria datae die iv mensis Maii anni mdccccxxxvii non solum malus quidquam humana cogitatione efUngi (A. A. S., vol XXIX, 1937, pp. 283-284) [LE 1333]; non possit, sed quae etiam infinitam ipsius Christi vide­ antur explevisse caritatem, exhausisse misericordiam (cfr. vi cuius Decreti et Declarationis haec censura in casu ibidem), actuosum efflclentemque umorem nostrum po­ speciali, de quo agitur, Ita Sacrae Paenitentiariae reser­ stulant; talem dicimus amorem, qui voluntatem, qui agendi vatur ut nemo umquam, excepto mortis periculo, ab ea rationem, qui totum vitae nostrae cursum sustineat utque absolvere possit nc vi quidem can. 2254. conformet. Ac praeterea nihil acceptius dulcissimae Matri Praeterea chrislifidclcs, qui aliqua censura nominatim nostrae Mariae per saecularem horum sollemnium annum fuerint affecti, vel ut tales publice renuntiati, tamdiu ne­ agere possumus. quam si hos Divinae Redemptionis the­ queunt hoc beneficio frui, quamdiu in foro externo non sauros participantes, cotidie artius cum 1’nigena Filio suo satisfecerint, prout cx iure requiritur. Si tamen contuma­ conlungamur. qui unus mortalibus omnibus «via, veritas ciam in foro interno sincere deposuerint, et rite dispositos el vita· (lo. XIV, 6) csL P01®·™111» remoto scandalo, in foro Sa­ Quandoquidem autem Beata Virgo Maria, cum In I.alm il ad finem dumtaxat lucrandi purdenti specu Innocmtlsslmne csndtdacque puellae se il.trc m Indulgentiam, de qua supra, cum onere se su3776 SUPREMA CONGREGATIO S. OFFICII - CONSISTORIAL1S 1957 NOV 4-21 sessor Sacrae Consistorlalls Congregationis; Delegatus vero ad opera de emigratione secretarii munere fungitur. § 2. In Secretariatum autem cooptari poterunt: l.o Viri Illi ecclesiastici qui in unaquaque dicione seu natione Directores huiusmodi operis ab Episcopis eliguntur; 2.0 Ceteri sacerdotes, qui, de eodem opere provehen­ do bene meriti, digno laudis testimonio sint cohonestandi (Ibidem, tit. ait p. 695s.). 4.—E viris ecclesiasticis in Secretariatum Generalem Intcrnationalcm Apostolatus Maris cooptatis, a praefata Congregatione unus in Prornotorem Internationalera eli­ gitur. alter vero in Secretarium Executivum deputatur. 5·—4 1. Iuxta normas ab Apostolica Sede nuper tra­ ditas, In unaquaque natione seu dicione specialis coetus vel Commissio Episcopalis constituatur, cuius erit Opus Apostolatus Maris in eadem promovere, fovere ac mode­ rari. 2701 § 2. Si qua in natione huiusmodi Commissio Episcopa­ 1957 NOV 4.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART lis statui nequit, unus saltem ab Episcopis deputetur. Praesul dioecesis praesertim, si fieri potest, cuius sedes CONCEDITUR DOCUMENTUM LIBERTATIS VIRO IN DUBIO aut maior territorii pars ad oras maritimas patere contingit, TALIDI USOS PRIVILEGII PAULINI CONSTITUTO, UT NOVAS qui in Opus Apostolatus Maris provehendum studiose incumbat. NUPTIAS INIRE POSSIT CUM PARTE CATHOLICA 6. —Episcopalis Commissio, aut Praesul, qui Promotoris In another case of the Pauline Privilege submitted by the nomine peculiariter est deputatus, sacerdotem de quo in same Ordinary, the petitioner had originally requested per­ n. 3, § 2, l.o, Sacrae Congregationi Consistoriali praesen­ mission to use the Privilege in 1930. At that time a Judge Delegate of the Curia of Boston had recommended that the tare tenetur, ut eadem Sacra Congregatio illum adprobare, adprobatuinque in officium Directoris Apostolatus Maris pro universa natione seu dicione de sua auctoritate con­ hkr, in 1954, he attempted marriage with a Catholic woman. firmare valeat. The Bishop of Fall River asked whether he might allow the 7. ^-5 L Legitime assumpti in officium Cappellani we of the Pauline Privilege to the petitioner on the basis of the original judgment of the Judge Delegate of Boston, In spite Operis Apostolatus Maris iis censentur sacerdotes, qui ab cf the fact that there was no evidence of any interpellations Ordinariis praesentat!, a Sacra Congregatione Consistoriali, peculiari obtento Rescripto, adprobati et nominati sunt (Normae et Facultates pro sacerdotibus in spiritualem mari­ presented again. F “ timorum curam incumbentibus, II, 3) (LE 2425]./ 377 The following is the dispositive part of the Holy Office’s § 2. Nuntii, Internuntii ct Delegati Apostolici, congrua reply, in which the dispensation from the original marriage wis concede to the petitioner: facultate a Sacra Congregatione Consistoriali pro suis territoriis aucti, sacerdotes a proprio Ordinario praesenDispensationis Matrimonii tatos ad officium Cappellani Operis Apostolatus Maris per peculiare rescriptum adprobare et nominare valent, Actii maturo examini sublectis, expletlsque omnibus in ita ut Udem, iuxta normas iussu Summi Pontificis Pii ojq eiDlendis, die 4 novembris 1957 quaestio proposita est in lue Suprema S. Congregatione, quae ad dubium: rnia: Religione — Culto — Culto liturgico (attl, oggetto, minltiH, ιιηβ...)» Storla della mustea: Dalle origine all'era cristiana (nozloul generali). * 3784 PIUS ΧΠ» ALLOCUTIO circa reanimationem n, 2708 1957 NOV 24 pÆo -°eante^oUnno - Canti «Missa IV. - H Vesperale del «Com- Teorla; Inlzl° deII° .?tud,° dcii;Ar7on,llfi coafioalib di accompagnamento al canti gregoriani e tradirioaili — Ricerca della tonalitâ di un componlincnto melodico. Pnlica: Dettati e solfeggi cantati nelle principali tonalith cMKiorl e minori fino a tre voci. , Liturgia: Ambiente (edlflcl di culto, altare), arredamento, libri llturgici. Stiria della musica: II secondo periodo: la musica cristiana dille origini fino alia Rlforma (sec. XVI). studio del Pianoforte fin dalla III classe della Scuola Media come prcparazione tecnica all’Organo e alTArmonlo. A tal fine I’lnsegnante guidera gli alunni nello studio serio dello strumento, giovandosl dei metodi più rispondenti allo scopo, affinchè tutti i Seminarist! siano poi in grado di poter accompagnare decorosamente il canto gregorlano e figurato per il servizio lilurgico della Parrocchla. Quegll alunni poi che hanno maggiore attitudine, conforme a quanto è indicato nella Enciclica Musicae Sacrae Disciplina, siano scgnalati ai rlspettivi Ordinari per essere eventualmente inviat! al Pontificio Istltuto Romano di Musica Sacra o ad altro Atenco del genere. • Ordinariis locorum Italiae, Prot. N. 784/57: Seminarium 10 (1958 129-134. Adn. a, b. in EL 72 (1958) 142: L ALCINI in Seminariam 10 0958) 235-240. Classe 3.a Conio Gregorlano.—Teorla: Ritmlca gregoriana — Rlccrca de!l’ictus — Chironomia. Pratica: Studio delle antifone e responsori dell’UfficIo delle Tenebro. Miutca figurata.—Teorla: Armonla (continuazione) — Mulia totale — Classlficazlone, fisiologia, educazione della voce, ipedaimente di quella dei fanclullo. Prallca: Composlzione dl piccoli solfeggi per voce media. Liturgia: Parole, canti, azionl liturgiche. Slorta della musica: Melodramma — Opera vocale — Musica itramentale fino al Romanticismo. Allocutio adstantlbus multis honorabilibus Viris ac prae­ claris Medicis et Studiosis, quorum plerique Nosocomiis praesunt vel in magnis Lyceis docent, qui Romam conve­ nerant invitatu et arcessitu Instituti Genetici *Gregorlo Mendeb, die 24 Nov. 1957 habita, in qua: Classe 4.n Summus Canto Gregorlano.—Teorla: Salmodia — Adattamento dei testo — Dlrezione del Canto Grcgoriano. Pratica: Altre Messe dei Kyriale Romanum. Mustea figurata.—Teoria: Armonia (continuazione). Nozionl di acustica musicale. Pratica: Formazlone dl un repertorio di canti corail — Canti popobri e ricreativi anche a due voci — Canti regionali e lORlOnstlCL Liturgia: Spiritualité liturgica. r t'Ua Carat,erl Renerall del Romanticismo — La diffusione dell Opera nelle varie nazionl fino all’lnizio del Jtc. λα — Appendice sulla musica contemporanea. 2708 1957 NOV 24.-PIUS ΧΠ, ALLOC. AAS 49 (1957) 1027-1033 pontifex propositis quaesitis de ΤΙΟΝΕ» RESPONDIT «reanima- Le Dr. Bnino Hald, chef de la section d'anesthésie à la clinique chirurgicale universitaire d’Innsbruck, Nous a soumis trois questions de morale médicale au sujet de ce qu'on appelle «la réanimation». Π Nous / est agréable, 1028 Messieurs, de répondre à ce désir, qui manifeste la haute conscience que vous avez de vos devoirs professionnels et la volonté de résoudre les problèmes délicats, qui se posent à vous à la lumière des principes de l'Evangile. D'après l'exposé du Dr Haid, l'anesthésiologie moderne s'occupe non seulement des problèmes d’analgésie et CORSO TEOLOGICO d'anesthésie proprement dite, mais aussi de la «réanima­ Nel Cono Teologlcolo studio teorico della musica fiyurala si tion». On désigne ainsi en médecine, et particulièrement btende completalo ai fini della istruzione necessaria per I Semien anesthésiologie. la technique susceptible de remédier à ηλ: (.M i · certains Incidents menaçant gravement la vie humaine, La LUurgta, tn tale corso, ha un programma a sè. en particulier les asphyxies qui, auparavant, lorsqu'on ne ^Çranno intraltenuti in esercitazlonl pratlche, pardisposait pas de l'équipement anesthésiologique moderne, gregoriani dell'Ufflclatura Liturgica e di compost Joni classtche e moderne, allo seopo di pertezionare conduisaient en quelques minutes Λ l'arrêt du coeur et à la mort. La tâche de l’anasthésiologue s’étend ainsi aux r π'”* con partlcolare Hguardo, ll repertorio occorrente alia pratica pastorale. difficultés respiratoires aiguës, provoquées par la strangu­ lation ou conditionnées par des blessures thoraco-puimoComo 1.· naires ouvertes: il intervient pour empêcher l'asphyxie due Innodia e altre forme proprie à l'obstruction Interne des voies respiratoires par le aril efficio: invitatori, Iczlonl e capitoll. contenu stomacal ou par noyade, pour remédier Λ la paraPratica: InnI delle principali feste «de Tempore, de Beata, do Ivsle respiratoire totale ou partielle en cas de tétanos Commune Sanctorum·. — Prntlca di direzlone di coro. grave, de paralvsle infantile, d'empoisonnement par le gaz, Storla della mustea: Storia del Canto Gregorlano: Formazlone. les hypnotiques on î'ivresse, ou même en cas de paralysie d*cadenza, restaurazlone. respiratoire centrale provoquée par des traumatismes Como 2.· crâniens graves. Canto Gregorlano.—Teorla: Canti antlfonlcl della Messa: Lorsqu’on pratique la réanimation et le traitement de introito, Offertorio. Comunlone — Estetfca gregortann. ces blessés du crâne, et parfois des opérés au cerveau, ou Pra/ico.· Cnnti antifonicl delle Messe «de Tempore, de Beata, de ceux qui ont subi des traumatismes cervicaux par anoxie de Commune Sanctorum». et restent plongés dans une profonde Inconscience, surgis­ Storla della musica: Origine e sviluppo della Pollfonla Classent des questions, qui Intéressent la morale médicale tJca con partlcolare rifertmento alia Scuola Romana. et mettent en jeu les principes de la philosophie de la nature Conso 3.· plus encore que celles de l’analgésie. Ainsi 11 arrive que l’anesthéslologue puisse, comme dans les accidents et ma­ Canto Gregorlano.—Teorla: Cant! responsoriall delle Messe ladies Indiqués plus haut, el dont le traitement offre des «de Tempore, de Beata, de Commune Sanctorum·. chances suffisantes dc sucrés, améliorer l'état général de Pratica: Armonizzazione Gregoriann — Posizlone degli ac­ cord! In rapporto nl rltmo e alia modalitb gregnrinna — Ar­ patients souffrant de lésion grave du cerveau et dont le monizzazione mnemonica dl tutte le formule snlmodiche. cas, dès le début, apparaissait désespéré: Il rétablit la Storla delta mustea: Restaurazlone della Muslca Sacra respiration, soft par Intervention manuelle, soit ù l'aide (dall’inizio dell'8OO ad oggi) — Origini e sviluppo delle Asd’anpnrells spéciaux, libère les voles respiratoires et pour­ loeazJoni Ceciliane. voit à l'alimentation artificielle du patient. Grâce â cette thérapeutique, en particulier par l’administration d’oxy­ Corso 4.· gène au moyen de la respiration artificielle, la circulation Canto Gregorlano.—Teorla: Studio partlcolare del cauti défaillante reprend et l’aspect du patient s'améliore, sou­ propri del celebrante e del ministri nella Messa e nell’Ufficlo. vent très vite, au point que l’anesthéslologue lui-même, Pralica: Cantl propri del celebrante e del ministri nell’Ordlnarlo e nel Proprio della Settlmnna Santa. ou tout autre médecin qui, sc fiant à son expérience, Azione Ccclliana: Organizzazlone delle Scuole Parrocchiali aurait abandonné la partie, continue ô caresser un léger e attività ceciliane — Dlrezione del coro. espoir de voir se rétablir la respiration spontanée. Le fa­ Storia della musica: Documenti pontifici. τΐθη mille considère d’habitude cette amélioration comme un riferimento al Motu Proprio dl S. PioVfu. résultat étonnant, dont elle sait gré nu médecin./ 102» «Divini Cultus Sanctitatem» dl Pio XI e ali Enc clina mu.icae Sacrae Disciplina» di Pio XII — Documenti slnodall — LeSI la lésion dl! wyeau est tellement grave, qu'il est ghlazione musicale ecclesiastica. très probable, et même pratiquement c rment certain, crue le patient ne survivra pas, l’anesthéslologue ............... f en vient .à se LO STUDIO DELLO STRUMENTO poser la question angoissante de la valeur et du sens___ des1 ______ manoeuvres de réanimation, ^.irnrtrnno nel servizio llturPour gagner du temps et Attr»a Ib grande lrnP?^?J?eddl intztare i Seminarist! allo prendre avec plus de sûreté les décisions ultérieures. Il gleo. si raccomanda vivamente α 3785 se η. 2708 PIUS XII, ALLOCUTIO CIRCA REANIMATIONEM 1957 NOV 24 appliquera immédiatement la respiration artificielle avec tâcher de résoudre le doute. En cas d’échec, on «niéintubation et nettoyage des voies respiratoires. Mais il rera le sacrement sous condition, au moins tacite (avec la peut alors se trouver dans une situation délicate, sl la fa­ clause, «Si capax es», qui est la plus large). Les sacrement! mille considère ces efforts comme inconvenants ct vient à sont institués par le Christ pour les hommes, afin dc sauver s’y opposer. La plupart du temps, cela se produit non au leur âme; aussi, en cas d’extrême/ nécessité, l’Eglise tente Itti début des tentatives de réanimation, mais lorsque l’état les solutions extrêmes pour communiquer à un homme la du patient, après une légère amélioration, ne progresse grâce et les secours sacramentels. plus, et quand il est clair que seule la respiration artifi­ La question du fait de la mort, ct celle de la constatation, cielle automatique le maintient en vie. On se demande soit du fait lui-même («de facto»), soit de son authenticité alors, sl l’on doit, ou si l’on peut, poursuivre la tentative juridique («de iure·), ont par leurs conséquences, même sur de réanimation, bien que l’âme ait peut-être déjà quitté le terrain de la morale et de la religion, une portée encore le corps. plus large. Ce que Nous venons de dire sur les présupposés La solution de ce problème, déjà difficile en sol, le de* essentiels de la réception valide d’un sacrament, l’a montré; vient encore plus, lorsque la famille —catholique ellemais l’importance de la chose s’étend aussi aux effets en même peut-être— contraint le médecin traitant, et parti­ matière d’héritage, aux affaires de mariage et aux procès culièrement l’anesthéslologue, à enlever l’appareil de re­ matrimoniaux, aux questions de bénéfices (vacance d’un bénéfice) et à beaucoup d'autres questions de la vie privée spiration artificielle, afin de permettre au patient, déjà et sociale. virtuellement mort, dc s’en aller en paix. De là, découle une Question fondamentale au point de vue religieux et Il appartient au médecin, et particulièrement à l’anespour la philosophie de la nature: selon la foi chrétienne, théslologue, de donner une définition claire ct précise de quand la mort est-elle survenue chez les patients, pour la «mort» et du «moment de la mort» d'un patient, oui lesquels on a utilisé les procédés modernes de réanimation? décède en état d’inconscience. Pour cela, on peut reprendre L'Éxtrême-Onction est-elle valide, du moins aussi long­ le concept usuel de séparation complète et définitive de temps que l’on peut constater une action cardiaque, même l’âme et du corps; mais en pratique on tiendra compte sl les fonctions vitales proprement dites ont disparu déjà, de l’imprécision des termes de «corps» et de «séparation». et si la vie ne dépend plus que du fonctionnement d’un On peut négliger la possibilité qu'un homme soit enterré appareil respiratoire? vivant, puisque l’enlèvement de l’appareil respiratoire doit après quelques minutes provoquer l’arrêt de la circu­ Les problèmes qui se posent dans la pratique moderne lation et donc la mort. de la réanimation peuvent donc se formuler en trois ques­ tions: d’abord a-t-on le droit, ou même l’obligation, En cas de doute insoluble, on peut aussi recourir aux d’utiliser les appareils modernes de respiration artificielle présomptions de droit et de fait. En général, on s’arrêtera dans tous les cas, même dans ceux qui, au jugement du à celle de la permanence de la vie, parce qu’il s'agit d'un médecin, sont considérés comme complètement désespérés? droit fondamental reçu du Créateur et dont il faut prouver En second Heu, a-t-on le droit ou l’obligation d’enlever avec certitude qu’il est perdu. l’appareil respiratoire, quand, après plusieurs jours, l'état Nous passons maintenant à la solution des questions d'inconscience profonde ne s'améliore pas, tandis que, si particulières. on l’enlève, la circulation s’arrêtera en quelques minutes? 1. L’anesthéslologue a-t-il le droit, ou même est-11 Que faut-il faire, dans ce cas, sl la famille du patient, qui obligé dans tous les cas d’inconscience profonde, même a reçu les derniers sacrements, pousse le médecin à enlever dans ceux qui sont complètement désespérés au jugement l'appareil? L’Extrême-Onction est-elle encore valide à ce d’un médecin compétent, d’utiliser les appareils modernes moment? —Troisièmement, un patient plongé dans l’in­ de respiration artificielle, même contre la volonté de la conscience par paralysie centrale, mais dont la vie— c’est-à-dire la circulation sanguine — se maintient grâce famille? 1030 à la respiration / artificielle, et chez lequel aucune amélio­ Dans les cas ordinaires, on concédera que l’anesthésloration n'intervient après plusieurs jours, doit-il être consi­ logue a le droit d’agir ainsi, mais il n'en a pas l’obligation, déré comme mort «de facto», ou même «de lure»? Ne faut-il à moins que ce soit l’unique moyen de satisfaire à un pas attendre, pour le considérer comme mort, que la cir­ autre devoir moral certain. Les droits et les devoirs du culation sanguine s’arrête en dépit de la respiration arti­ médecin sont corrélatifs à ceux du patient. Le médecin, en ficielle? effet, n'a pas à l’égard du patient de droit séparé ou in­ Nous répondrons bien volontiers à ces trois questions, dépendant; en général, il ne peut agir, que si le patient mais, avant de les examiner, Nous voudrions exposer les l'y autorise explicitement ou implicitement (directement principes, qui permettront de formuler la réponse. où indirectement). La technique de réanimation, dont il s’agit ici, ne contient en sol rien d’immoral; aussi le patient La raison naturelle et la morale chrétienne disent que —s’il était capable de décision personneUe— pourrait-il l’homme (ct quiconque est chargé de prendre soin de son l’utiliser licitement et, par conséquent, en donner l’auto­ semblable) n le droit et le devoir, en cas de maladie grave, risation au médecin. Par ailleurs, com/me ces formes de 1Û32 de prendre les soins nécessaires pour conserver la vie et traitement dépassent les moyens ordinaires, auxquels on la santé. Ce devoir, qu’il a envers lui-même, envers Dieu, est obligé de recourir, on ne peut soutenir qu’il soit obli­ envers la communauté humaine, et le plus souvent envers gatoire de les employer et, par conséquent, d'y autoriser certaines personnes déterminées, découle de la charité bien le médecin. ordonnée, de la soumission au Créateur, de la justice sodale ct même de la justice stricte, ainsi que dc la piété Les droits et les devoirs dc la famille, en général, dé­ envers sa famille. Mais H n’oblige habituellement qu'à pendent de la volonté présumée du patient inconscient, l'emploi des moyens ordinaires (suivant les circonstances s’il est majeur ct «sui Juris·. Quant au devoir propre et de personnes, de lieux, d’époques, de culture), c'est-à-dire indépendant de la famille, il n'oblige habituellement qu’à des moyens qui n’imposent aucune charge extraordinaire l’emploi des movens ordinaires. Par conséquent, s’il pour sol-même ou pour un autre. Une obligation plus sé­ apparaît que la tentative de réanimation constitue en vère serait trop lourde pour la plupart des homnes, ct réalité pour la famille une telle charge qu'on ne puisse pas rendrait trop difficile l’acquisition de biens supérieurs plus en conscience la lui imposer, elle peut licitement insister importants. La vie, la santé, toute l’activité temporelle, pour que le médecin interrompe ses tentatives, et le mé­ sont en effet subordonnées à des fins spirituelles. Par decin peut licitement lui obtempérer. Π n’y a en ce cas ailleurs, il n’est pas interdit de faire plus que le strict aucune disposition directe de la vie du patient, ni euthana­ nécessaire pour conserver la vie ct la santé, à condition sie, ce qui ne serait jamais licite; même quand elle entraîne de ne pas manquer à des devoirs plus graves. la cessation de la circulation sanguine, l’interruption des Quand au fait d’administrer les sacrements à un homme tentatives de réanimation n’est jamais qu’lndlrecteraent plongé dans l’inconscience, la réponse découle de la doctri­ cause de la cessation de la vie, et II faut appliquer dans ne et de la pratique de l’Eglise, qui, pour sa part, suit ce cas le principe du double effet et celui du ro Episcopo dioeccsano, ac pro toto populo Christiano: «Et amulos tuos...·. Post editum vero Decretum generale de Ru­ bricis ad simpliciorem formam redigendis, die 23 martii 1955, Exemi Ordinarii universae ditionis Lusitaniae in generali coetu die 22 iunii 1956 coadunati. Sanctissimum Dominum nostrum Pium Pp. XII adprecandum esse duxerunt ut prae­ fata consuetudo ln posterum retineri valeaL Huiusmodi votum Emus ac Revmus Dominus Emmanuel Cardinalis Conçoives Cerejeira, Patriarcha Lisbonensis, Sanctitati Suae humiliter porrexit. Sacra porro Rituum Congregatio, vigore facultatum sibi ab Ipso Sanctissimo Domino nostro tributarum, attentis expositis peculiaribus adiunctis, perorationem «Et famulos tuos...· in universa Lusitania retinendam induisit, in omnibus Missis, exceptis Missis de Requie» recitandam, ac primae tan­ tum Orationi Missae, sub unica conclusione dicendam. Annuit insuper ut antiqua forma perorationis ita reformetur: ...«*/ famulos tuos Papam nostrum N. N., Antistitem nostrum N. N., Reipublicae Praesidem cum Moderatoribus nostris, ab omni adversate custodi. Per Dominum». Serventur dc cetero Rubri­ cae cctcraque de iure servanda. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Die 27 novembris anno 1957.—C. Card. Crcognani, Praef. A. Carinci, Archiep» Seleucien., a secretis. * Ordinariis locorum Lusitaniae, Prot. N. 26/958: EL 72 (1958) 135 Adn, a. b. in EL 72 (1958) 135-138. 2711 1957 NOV 30.-SC PROP. FIDE, EPISTULA. PART.· Interdicitur CUM 2709 1957 NOV 27.-PIUS XII, LITT. AP. AAS 50 (1958) 251-252 Malacensis paeninsula ab internuntiatura APOSTOUCA IN INDIA SEIUNOITUR ET DELEGATIONI APOSTOLICAE THAI LAN DENSI ADIGITUR ONERE usus adoptandi territoria missionum AD EA DIRECTE TRANSMITTENDI SUBSIDIA IN DIOECESIBUS COLLECTA Per epistolam diei 30 mensis novembris 1957 S. C. D. P. F. prohibuit ne dioeceses Europae et Americae sibi ut filiam gemellam (vulgo gemcllaggio) sibi adoptarent aliquam vel quasl-dioecesim missionalem cum obligatione ad illam subsidia, pro missionibus collecta, directe transmittendi. (Archivum S. C. D. P. F., Prot. 4818-57, Rubr. /9-2). PIUS PP. XII * Prot. N. 4818/57, Rubr. 79/2 iurta euæmariuxn datiza a X PAVENTI. Breviarium furia mirsionalii. Romae 1981. 3. 253 ncoM semi)le-t-d, dans votre programme. Les principes, νΛ? j ?nS raPPelés> vous offrent une direction et Iw d0Ut0nS pas que vous saurez les approfondir Le domaine de la perfection, dans lequel Nous avons (u avec tous quelques pas, est fort vaste et fort beau, X vL™ h Cn.?re des,zoncs à explorer. Nous avons hnZrirMn HtCnti0PA.SU.r La Pcrrcctlon en général et sur ,rŒ.ll?n dans ! état dc Perfection. Nombreux sont « ourd hui non seulement les clercs et les religieux, mais d acîsi les laïcs qui/ s intéressent à ces questions: en les confrontant avec certaines idées ct principes modernes, ils y en revoient des problèmes sérieux et complexes, dont la solutioni leur échappe cependant, malgré le vif désir qu’ils ont de la trouver. C’est pourquoi Nous avons voulu leur apporter quelque lumière, en rappelant les principes qui permettent d’y répondre. F H 4 En terminant ce discours, Nous vous laisserons encore nne pensée de saint Paul dans son Epître aux Colossiens7: ·, in «ostensione» UU mysterio plena, qua ex simplici sinceritate, ex caritate, ex fortitudine credentis oritur mira efficacitas persuadendi animos eosque ad Deum ducendi; non iis rebus novis et inauditis, quas ingenium humanum In dies excogitat, moventur homines in bonum, sed ab oculis absconditi virtute gratiae et Sacramentorum, Paenilcntlae imprimis et Eucharistiae. Rursusque: nisi quis a saeculo ad tempus saltem segregatus, immo cotidie fere ad alimiod otium conversus, res illas in commercio cum solo Spiritu Sa­ pientiae serena et pia mente consideret, nonne inficietur febri illa inquieta ct non raro sterili «actionis», quam vocant, speciosae magis quam efficacis? Ut autem vestri filii vivere possint In Illa animi pace et serenitate quae ad rectam aestimationem rerum divinarum tantopere iuvat, vestri Conditores, ex antiqua Ecclesiae traditione, a Patribus in deserto commorantibus, secun­ dum veram E van geli l sapientiam orta, eos munierunt ea quam vocare solemus disciplinam seu observantiam. Quae, quamvis in variis Institutis pro vario eorum fine diversa, in omnibus tamen colenda inlungitur. Eius ne­ cessitas ad finem quem vobis proponitis ex ipsa Infirma natura humana, vulnere originali laborante, oritur, eius efficacitas ad perfectionem vitae Christianae consequen­ dam diuturna, antiqua pariter atque hodierna experientia comprobatur idonea; eius sanctitas ab Ecclesia perpetuo, qua verbo, qua actibus, effertur. Nunquam ad laxiora pronae naturae humanae ingrata non fuit observantia, quam vita in statibus perfectionis secum fert ex Regula: nostrae aetatis hominibus facile magis ingrata, utpote vitae liberiori ante conversionem ad statum perfectionis magis assuetis. Nec tamen hac de causa, quamquam eam recte in rebus non ad essentiam pertinentibus accommodastis et accommodatis viribus eorum qui nunc ad vos veniunt, eam minoris facere nec multo minus relinquere licet. Slcuti olim. Ita ct nunc valet Illud Proverbiorum: «Tene disciplinam, ne dimittas canu custodi illam, quia ipsa est vita tua» 17. Quod de di­ sciplina, quam quisque sibi lubens imponit, habet auctor divinitus inspiratus, nonne idem lure dici potest de disci­ plina illa quam quis, per professionem vitae perfectioris, sibi assumit et servandam promittit? «Quibus ad vitam aeternam gradiendi amor incumbit, ideo angustam viam 159 arripiunt:... ut/ non suo arbitrio viventes vel desideriis suis et voluptatibus oboedientes, sed ambulantes alieno iudicio et imperio, in coenobiis degentes, abbatem sibi praeessc desiderant»1S. Ad officium nutem vestrum pertinet paterna firmitate subditos hortando, monendo, increpando, imo, cum co deveniendum sit. puniendo, secundum Regulas Instituti cuiusque vestri in recto tramite terendo eos adiuvare et continere. Nec cuilibet Superiori licet In subditum forte neglegentem vel delinquentem officii onus rclccre dicendo «aetatem habet. Ipse viderit». Non ita rem aestimabit Dominus, cum rationem exiget animarum vobis commis­ sarum: «Ecce ego ipse super pastores requiram gregem meum de manu eorum» ■·; ab eo qui conivendo oves ut devias vel consultas sibi ipsis reliquerit neque eas firmo baculo a deviis semitis servaverit, earum sanguinem requiret! Paterna eaque vera caritas non tantum In blan­ diendo, sed ctiam in dirigendo et castigando, prodit. Firmitas illa numquam sit dura, numquam iracunda vel minus circumspecta; sit recta semper et serena: sit mitis et misericors, prompta ad ignoscendum et ad luvandum filium qui ab errore vel culpa resurgere conatur; ne tamen vigilare desit umqunm neque umquam lassetur. Nec tan­ tum ad vitam quam «regularem» vocare solent, quae intra saepta domus religiosae agitur, sed integram operam, quam vestri in vinea patrisfamillas praestant, pertineant oportet ductus et vigilantia vestra.. Secundum normas vobis a Hierarch Is ecclesiasticis ad quos res spectat prae­ stitutas, vestrum est invigilare vestrorum labori subdito­ rum, ne quid vel in propriae animae detrimentum vel In Ecclesiae et animarum dedecus vel damnum admittant, sed potius ut suum et proximorum bonum aemulentur. Ipse vester hic coetus Superiorum Generalium, qui sponte ollm primo convenit, sponte convenire pergit atque Institutum permanens ab hac Sede Apostolica probatum vVinn»nJ*? OnaT avectum, vestram paratissimam voluntatem postulat ndlaborandl ad ea omnia, ad quae Hfhntu «· t Car. i. 4. »· Ib ιτ η__ Λ **< SfomoAf. cap. V. £ητΛ. ΐ4,το. ‘ __ c ... Γ lW 3816 SUPREMA CONGREGATIO SANCTI OFFICII - PIUS XII 1958 FEB 12-14 one vestra uti cupit. Probe enim intellexistis vos X amen efficire, in quo, si alii ped Res alii Muitrt alii sagittarii, omnes denique tandem eandem pugnam dimicant. Perspexistis quam °PPort^?r^’ üamo necessarium sit, dum inimicus nominis Christi vires cotidie magis in unum quem invictum sperat fascem collidt,ut et vos omnesque qui Deo militant, viribus unitis, Λ jtamli in proprio ordine pro/priisque armis, in unam ddoriam conspiretis. Hacc unitas, quae diversitate gen­ tica, mentium, usuum aliarumve rerum humanarum praepeditur, mirum in modum efflorescet, si animis vestris dte inhaerebit vera Christi caritas, quam Spiritus Sanctus Ia eim effundit. Hacc caritas desursum orta et donata, si nos promptos repedet ad adlaborandum, omnes facile solvet nodos angustioris, qualis pro humana tenuitate solet irrepere, pracdilectionis proprii iureque dilecti In­ stituti. Nam proprium Institutum, ad quod a divina Pro­ videntia vocatus est, unusquisque diligat oportet; secun­ dam proprii Instituti normas animum moresque fingat; «eundum proprias leges quadamtenus ministeria aposto­ lica deliget et aget: at omnes semper in concordi servitio dnsdem Ecclesiae, Sponsae eiusdem Domini et Dei Serntoris. Hinc est quod illa, quae omnibus fidelibus est communis, studiosa observantia erga Petri Cathedram atque Christi Vicarium, vobis, qui ad perfectionem contendere nitimini, singulari prorsus ratione colenda est. Vos sibi prae caeteris obsequentes fore novit haec Apostolica Sedes; vos prae­ cones fidelissimos doctrinae veritatis ab hac Cathedra procedentis esse confidit; vos prae omnibus disciplinae ec­ clesiasticae exemplaria et fautores futuros esse firmiter sperat. Et si quando, quae natura est Regni Del in terris, in quo boni malis, frumentum lolio commiscetur, aliquid alicubi vacillet, titubet, erret, discindatur, certe vos, Filii dilectissimi, una Noblscum adunati «Regnum iustitiae» amoris et pacis» M propugnate invicti. Non ea immodica confluentia sui, qua olim, Spiritu Sancto nondum confir­ matus, Petrus exclamabat «Et si omnes,... sed non ego»11 pan tamen caritate, humili fiducia freti gratia vestrae ad pectionis status vocationis, profiteri poteritis. Et si rihon!ïn spiritus obliti, huic Sedi Apostolicae sollicitudinem afferant, nos certe, Deo i u van te, memores quim fidelissime erimus verbi Domini: «Tu es Petrus ct juper hanc petram aedificabo Ecclesiam meam»: «tu confirma fratres tuos»1S. Hisce Vicarii Christi votis ut vestra Instituta semper respondeant, vestrum sit nonnisi omni ratione aptos, id ,os virtuJe et quantum oportet ingenio ceterisque cotibus Juvenes in agmen vestrorum Institutorum adlegere. Absit a vobis nimium studium turbam colligendi waoram, qui vestra praecelsa vocatione minus digni futan timeantur: hi enim Ecclesiae, nedum decori et emoiamento, detrimento erunt et tristi/tiae. Si cx contrario, sonnas ab Ecclesia usque propositas servantes, vere dignos J^tnni asciscatis, et Deo cura erit de huiusmodi voca­ tionibus suscitandis, et honor, quo apud homines habebi­ tur, vester status In multorum animis viam grallae divinae wrabit. Deo fidatis: si Ipsi quam dignissime servieritis. Ipsi cura erit de vobis, vestrisque Institutis servandis et promovendis. Fuit Deus ut super electum hunc manipulum servorum suorum, inter reliquos eiusdem agminis milites Sibi sicut et Nobis carissimorum, copiosa descendat lux et ardor spiritus Sancti. Et dum grato animo memoramus dulces Uhs prodigiales visiones Beatae Mariae Virginis Immacu­ lata? In Lapurdensi specu, rogamus ut eiusdem Matris gratiae precatio vobis devotissimis praeclarum illud donum impetret. Cuius divinae benignitatis pignus effusa caritate vobis, dilecti Filii, vestris adjutoribus in regendis Institu­ tis vestris, subditis vestris omnibus, ubique terrarum mili­ tantibus, iis imprimis qui ab hostibus divini Nominis crociantur, Apostolicam Benedictionem peramanter im­ pertimus. ’·Pruf. t J/üm Ckridi Rtgis. 11 Mare. 14, V). ·· Maiik. 16, xS; L*e. ta, ji. Ada. C. 3AJO in CpR 37 (1953) 110-120. 2730 1953 FEB 12.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· Declaratur sllllm. ob solam MATRIMONIUM INITUM CUM .MPEDIMKXTO CULTUS INTER PARTEM NON’ ΒΛΡΤ1ΖΑΤΛΜ BT PARTEM CATTO LICE ΠΑΡΤΙΖΛΤΑΜ Ex Aedibus S. OfllcH. die Your Excellency, The Rev. A B·» * P 3817 n. 2730-2731 cellency’s diocese, in an undated letter, recently presented a petition to the Sacred Penitentiary on behalf of C. D., allegedly unbaptized, who had contracted marriage with E. F., said to be a baptized Catholic, before a Protestant minister in G. Canada on 10 Sept. 1906. The petitioner, after civil divorce, is now living in marriage with H. I., a Protestant, both of whom now desire to embrace the Ca­ tholic faith and regularize their marital position. I am pleased to inform Your Excellency that this Su­ preme S. Congregation, after careful study and conside­ ration of all the evidence, has decreed as follows: ^Constat de nullitate matrimonii C.D.-E.F., ob impedimentum dis­ par ital is cultus». Assuring Your Excellency of my sentiments of high esteem and regard, I am very sincerely yours.—J. Gard. Pizzap.do, Secr. * Ordinario Bruklyniensi, Prot N. 303:57m.· Jurist 20 (1G60) 68. Ada. BOUSCAREN V 509; Jurist 20 (I960) 69-70. 2731 1958 FEB 14.-PIUS XII, LITT. AP. AAS 50 (1953) 512-513 Sancta clara virgo caelestis patrona televisifici INVENTI ELIGITUR PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam.—Clarius explendesclt, di­ vinae sapientiae beneficio, humanum ingenium, quod, hisce praesertim temporibus, talia peperit inventa, quae nemini non moveant admirationem. Atque Ecclesia, a progrediente civili cultu et arte technlca haudquaouam aversa, novis hisce doctrinae vel cotidianae vitae subsidiis, dummodo ad bonum et honestum dirigantur, non solum favet, sed iis etiam libenter utitur ad veritatem docendam finesque religionis propagandos. In rebus vero tam subti­ liter excogitatis locum obtinet telcvisificum instrumentum, quo «efficitur, ut longinquos eventus auribus oculfsque sublectos eodem puncto temporis, quo contingant, specta­ tores conspiciant, atque ita allidantur, ut quasi praesentes eosdem participent» (Litt. Encycl. «Miranda prorsus*, 8 sept. 1957; A. A. S. XXIV/ p.‘ 800) [LE 2690). Quo e 513 mirabili artificio —quem ad modum neminem fugit et Nosmet ipsi significanter ediximus— ut summae utilitates. Ita discrimina maxima possunt oriri. Huc accedit, quod singulari quadam pollet vi animos tenendi idque intra domesticos parietes. Expedire igitur visum est hoc in­ ventum praesidio superno protegi, quo mala prohibeantur rectusque, quin ctiam salutaris usus foveatur. Eiusdem autem Patrona expetita est Sancta Clara, quae, ut memo­ riae proditur, nocte quadam natalis Servatoris lesu Christi Asisii, cum aegrotans in suo coenobio super lectum de­ cumberet, pios concentus, qui in Franciscali templo inter sacros ritus edebantur, audivit quasi praesens adesset, ac praesepe Divini Parvuli vidit. Huic ergo arti Clara, inte­ gritatis laude praefulgens et in tantis tenebris caeleste porrigens lumen, praesit faxltque, ut perlucidi huius In· stramenti ope veritas ctiam et virtus clarescant, In quibus civilis ordo innitatur oportet. Precibus igitur, quas hac de re Venerabilis Frater Josephus Placidus Nlcolinl, Episco­ pus Assinas, quattuor Familiarum Franci sealIum Modera­ tores aliique viri eximii Nobis adhibuerunt, ct qulbu» multi Purpurati Sanctae Romanae Ecclesiae Putres, Ar­ chiepiscopi, Episcopi sunt suffragati, librali animo sta­ tuimus obsecundare. Quae cum ita sint. Nos e Sarrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitu­ dine, harum Litterarum vi penietuumque in modum San ctarn Claram. Aslsinatcm \ irglnem, caelestem apud Deum Patronam televisifici Inventi facimus, constituimus, deeta ramus, omnibus ndlectfs privilegiis ct honoribus lilurgieR. quae huiusmodi Patronis rite competunt. Contrariis qui busvls non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decer­ nentes praesentes Litteras firmas, validas atque cfflraccs fugiter exstare permanere; suosque plenos atque Integros effectus sortiri ct obtinere; illisqur, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et In posterum plenissime suffra­ gari; sicquc rite Iu dicandum esse ac definiendum; irritum­ que ex nunc et inane flrri, si quidquam secus, super his. h quovis, auctoritate qualibet scienter sive Ignonmtrr at­ tentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Pisra tons, dic xiv mansis Februarii, anno Moccaxvtn, l%nlfleatus Nostri undevicesimo.—PIUS PP. XII. 3SIX η. 2732-2735 SUPREMA CONGR. S. OFFICII - CONCILII - DE PROP. FIDE 2732 1958 FEB 14.-SC S. OFFICII, MON. AAS 50 (1958) 114 1958 FEU 14-21 2734 1958 FEB 18.-SC S. OFFICII, MON. AAS 50 (1958) 1R Monitum Commonitio de novis ritibus, caeremoniis aut lec­ tionibus IN SACRAM LITURGIAM NON INDUCENDIS ABSQUE VENIA SEDIS APOSTOLICAE I I Relatum est ad hanc Supremam Sacram Congregatio­ nem quosdam, per speciem veteris liturgiae revocandae vel participationis christifidelium in divinis officiis iuvandae, editis scriptis adnltl ut novae vel exoletae orationes seu precationes aut lectiones divinarum litterarum liturgicls functionibus et ipsi Missae celebrationi inserantur, vel ex eisdem quaedam deleantur. Quare haec Suprema Congregatio, Summo Pontifice adprobante, locorum Ordinariis, quibus lus est et officium advigilandi ut sacrorum canonum praescripta de divino cultu sedulo observentur (can. 1261 § 1), commendat ne novos ritus et caeremonias vel lectiones et precationes, inconsulta Sede Apostolica, in divina officia Induci vel ex eisdem quidquam detrahi sinant. lidem moneant clericos, tum saeculares cum regulares, unius Apostolicae Sedis esse sacram liturgiam ordinare, liturglcos libros et novas litanias publice adprobare (Can. 1257 et can. 1259 § 2); orationis et pietatis exercitia in ecclesiis vel oratoriis permitti non posse sine revisione et expressa Ordinarii loci licentia, qui in casibus difficilioribus rem totam Sedi Apostolicae subiicere tenentur (can. 1259 M). Datum Roma, ex Aedibus S. Officii, die 14 Februarii anno 1958.—Arcturus de Jorio, Notarius. Adn. a. b. in EL 72 (1958) 137-139; J. B. in NrT 90 (1953) 531-532; F. LODOSin Sal Terrae 48 (1958) 485-488; G. MARTÎNEZ DE ANTOPANA in CpR 37 (1958) 121-125; M. NOIROT in ME 83 (1958) 605-617. 2733 1958 FEB 15.-SC CONC., NOTIF. AAS 50 (1958) 116 ExCOMUNICATIONIS DECLARATIO CONTRA SACERDOTES DI­ CIONIS HUNGARIAE OFFICIA ET MUNERA POLITICA CONTRA SS. CANONES DETINENTES Sacra Congregatio Concilii, Decreto diei 16 lulli 1957, n. 25-446-D [LE 2678], attentis peculiaribus in Hungariac Ditione adlunctis, ad sinceram sacerdotalis ordinis digni­ tatem tuendam publicumque animarum damnum praeca­ vendum, sequentia statui sub poena excommunicationis Ipso facto Incurrendae ac speciali modo Sedi Apostolicae reservatae: Sacerdotes sive saeculares sive religiosi in Hungariae Ditione munus Deputati vel aliud quodeumque munus In Parlamento sollicitare aut acceptare prohibentur. Sacerdotes vero, sive saeculares sive religiosi, qui aliquod huiusmodi munus actu lam detinet, Idem intra mensem a publicatione eiusdem Decreti dimittere praecipiuntur, simulque vetantur Parlamcnti sessionibus adesse ac quamcumque operam praestare quibusvis activitatibus cum dimisso munere connexis (Acta Apostolicae Sedis, vol 49, a. 1957, pag. 637) (LE 2678]. Cum vero Sacerdotes Rccaredus Horvâth, Nicolaus Bercsztôczy et foannes Mâté praedictas normas violaverint eadem Sacra Congregatio Concilii, prae oculis habitis ca­ nonibus 2223 1 4 ct 2229 | 3 n. 3.°, de speciali mandato Ssihl Domini Nostri Pii Papac XII, declarat praefatos Sacerdotes in excommunicationem speciali modo Sedi Apostolicae reservatam Incurrisse Idconuc eiusdem poenae effectibus devinci, de quibus in canoniLus 2259-2267. Eadem Sacra Congregatio statuit insuper praedictos Sacerdotes a praefata excommunicatione absolvi non posse nlsl prius et muneri de quo supra effective ac definitive renuntiaverint et certa resipiscentiae signa dederint. Quod reapse esse eventurum Ipsa confidit et vehementer exontat, nc invita cogatur ad gravius in contumaces animadver­ tendum. Quibusvis, etiam speciali mentione dignis, mi­ nime obstantibus. Datum Roma, dic 15 Februarii 1958.—P. Card. Ciîuaci, Pratf. F. Robert!, α secretis. 3819 contra morem differendi collationem bvtismatis absque proportionata causa Mos alicubi invaluit differendi collationem baptlsnnth ob confictas rationes vel commoditatis vel indolis liturgicae. Cui dilationi favere queunt nonnullae sententiae, solido quidem fundamento carentes, de sorte aeterna Infantium sine baptismate decedentium. Quare haec Suprema Sacra Congregatio, Summo Ponti­ fice adprobante, christifldeles monet infantes quampri­ mum baptizandos esse iuxta praescriptum canonis /70. Parochos autem et concionatorcs hortatur ut huius obli­ gationis exsecutionem urgeant. Datum Roma, ex Aedibus S. Officii, die 18 Februarii anni 1958.—Arcturus de Jorio, Notarius. Adn. a. b. in EL 72 (1958) 140: N. GIL in CpR 37 (1958) 4-8 LRBL WART in NrT 90 (1958) 449-467. 2735 1958 FEB 24.-SC PROP. FIDE, INDULTÜM. PART? INDULTA LITURGI CA PROVINCIAE ECCLESIASTICAE AGRAENSl IN INDIA CONCESSA CIRCA USUM LITURGICUM LINGUAE VERNACULAE, MISSAS CANTATAS, DISPENSATIONEM AB AB­ STINENTIA, ΒΙΝΑΤΊΟΝΕΜ MISSARUM ET DISPENSATIONEM A FORMA MATRIMONII CANONICA. Dubium—1. Ut in Missis paroeciallbus cantatis vel lectis, ministri competentes vel ipse celebrans, post cantationem vel lectionem epistolae et evangelii latine, eadem immediate et versus populum lingua vernacula legere possint. Resp.—AIfirmat ioe. 2. Ut in Missis paroecialibus cantatis, Kyrie, Gloria. Credo, Sanctus et Agnus Dei a congregatione cantari possint in lingua vernaculaf post intonationem quidem latine a celebrante factam in casu Gloria et Credo. Resp.—Affirmative. 3. Ut omnes lectiones Sacrae Scripturae in Missis Tridui Sacri in lingua vernacula fieri possint, excepto solemni cantu Passionis quando habetur. Resp.—Affirmative. 4. Si indultum, de quo sub n. 3, non videtur expedire, ut saltem lectio Prophetiarum in Vigilia Paschali a celebrante vel a ministro competente semel in lingua vernacula fieri possit. , , .... . Resp.—Sihil addendum est eum lam in tertia petitione tn- clusa est. 5. Vertendi et in lingua vernacula recitandi omnes exor­ cismos in ritu Baptismi. Similiter in lingua vernacula vertendi et recitandi minorem «Exorcismum in satannm et angelos apostatas», (Hit. Rom. TU. XI Cap. Ill) et plures alias bene­ dictiones Ritualis Romani, versione ah Episcopis probanda, sicut jam fuit factum pro parte ejusdem Ritualis. Resp.—Negative quoad exorcismos, Affirmative quoad bene­ dictiones. 6. Ut Sacra Congregatio Rituum benigne conficere dlpnetur formulam Rituali Romano addendam pro «Benedictione Instrumentorum Opificum» die prima Mali in festo S. Josephl Opificis adhibendam; et ut ipsa, in lingua vernacula versa uti liceat. Resp.—Donec aliter provideatur, adhibeatur benedictio ad omnia. 7. Permittendi thurificationem in Missis lectis publicis diebus dominicis et festis cum aliqua solemnitate celebrandis, quando Missa cantari non potest, dummodo duo saltem mini­ strantes superpcllicco induti Missae inserviant. Resp.—Affirmative. 8. Ut Episcopi Missam simpliciter cantatam aliquoties celebrare possint, sine sacerdotibus assistentibus. Resp.—Affirmative. 9. Dispensandi ab abstinentia ferla VI fideles pauperes qui raro tantum carnem edere possunt. Resp.—Affirmative. 10. Binandi Missam In festis sequentibus: Purificationis B. V. M., Annunciation!*, St. Joseph! Opificis, S. Cordis Jesu, Nativitatis B. V. M., Imm. Conceptionis et St. Franc. Xaverii. Resp.—Affirmative. 11. Dispensandi a forma substantiali Matrimonii In casu verne necessitatis, ct hanc facultatem Missionariis delegandi.— Petita facultas olim concessa est Ordinariis Sinensium a Sac. Cong. Concilii, die 27 Julii 1908 (cfr. Archio. S. C. de Prop. Fide, N. 82980: 1908, colluta cum Respons. S. C. de Sacramentis, die 12 Martii 1910. AJLS. 1910, pag. 199 Resp. Ad S. Officium transmissa est. <7^7; Th. 3320 SC S. OFFICII - SECB. STATUS - RELIGIOSORUM - RITUUM 1958 mi ’S-'IAH 20 2736 1958 FEB 26.-20 S. OFFICII, MONITUM. PART.· 0n*S, CUI TITULUS «INTRODUCTION· A LA BIBLE», TANQUASf UBER MANUALIS S. SCRIPTURAE IN* PRAELECTIONIBUS BIDLICIS ADHIBERI NON SUADETUR We tectum infra sub die 12 Mail 1958: LE 2751. ·9φηαϋ Moderatoribus Institutorum perfectionis; AOFM 7 (3S58) 245-2-17. 2737 1958 FEB .. .. -SECR. STATUS, FACULTATES. PART.· Facultates speciales pro missae celebratione et ss. COMMUNIONIS DISTRIBUTIONE CIVITATI LAPURDENSI, ANNO MARIANO PERDURANTE, CONCESSAE Le Saint-Père accorde la faculté: 1) que les prêtres puissent célébrer la Sainte Messe û quelque heure que ce soit du jour code la nuit; 2) que les fidèles puissent également recevoir la sainte Communion ù quelque heure que ce soit du jour ou de la nuit. Pour le Jeûne eucharistique, on s’en tiendra aux règles actuellement en vigueur. Cette faculté est valable dans les Sanctuaires ct la ville de Lourdes du 11 février 1958 au 11 février 1959. L’Ordinaire du diocèse veillera à l’exacte obser­ vation des prescriptions liturgiques et ne manquera pas de prendre toutes dispositions utiles pour que cette autorisation exceptionnelle favorise la piété sans nuire h la dignité de la célébration eucharistique ni au respect dû à un si grand Sacrement. * Doc. Csû. 55 (1958) 274. Adn. CpR 37 (1953) 4. 2738 1958 MAR l.-SC RELIGIOSORUM, RESP. PART.· Novitii conficere debent testamentum validum ad NORMAM IURIS CIVILIS Dubu—i„ADJ1,.d!n’.saJtcn? Pracscr>pto can. 569 § 3 satisfaciant per huiusmodi testamentum? e) An novitii, md testamentum fecerint iuxta praeicnptum canonis o69 jj 3, sed civiliter invalidum ob defectum eela is a legibus patriis requisitae, teneantur dein cum ad legitimam aetatem pervenerint Illud vel ratlhabcre vel rursus conficere? An insuper possint. In casu, testamentum sine debita licentia mutare, non obstante praescripto can. 583, 2.·? Romae, 1 Martii 1958. Resp.—Reverendissime Paler, Tuis litteris quibus ab hac Sacra Congregatione quaerebas an professi qui in minore aetate testamentum suum confecerunt, debeant iterum eidem subscribere semel ac ad maiorem aetatem perve­ nerint, eadem Sacra Congregatio respondere censuit: Ad mentem. Mens est: Iuxta praxim Sacrae Congrega­ tionis dc Religiosis, testamentum de quo sermo est in can. 569 § 3 fieri debet validum ad normam legum civilium, firmo can. 1513. Si vero testamentum ad normam legum civilium validum fieri nequeat ante professionem vel ex gravi causa differendum sit, post professionem, habilitate civili adepta vel cessante causa excusante, quantocius civiliter validum conficiatur, nulla tunc Sanctae Sedis requisita venia neque libertate testatoris coarctata. Tibi fausta omnia adprccor a Domino, ac permaneo Tibi addictissimus.—P. Palazzini, Subs. • Prot. N. 16710,58: Pal. clero 37 (1958) 747. Adn. A. BOSCHI ia Pii. dero 37 (1953) 746-747. n. 2736-2741 instauratur, attento n. 17 Instructionis eidem Decreto adnexae, sustineri valeat privilegium, quovis titulo con­ cessum, Missam privatam celebrandi Feria V in Cena Do­ mini, an abrogatum sit censendum?.—R. Abrogatum. II— Si autem primum, utrum has Missas celebrare liceat horis antemeridianis, ut olim, an tantum horis post­ meridianis, ab ipsa S.R.C. pro Missa solemni vespertina eiusdem Feriae assignatis?—R. Prouisum in primo. III— Utrum has Missas celebrare fas sit apertis ianuis et coram audientibus, an necesse sit eas legere In abscondito, uno acolytho praesente?—R. Prouisum in primo. IV—An acolythus in huiusmodi Missis sacra Com­ munione refici possit, qua magis actuose illi sacrificio participet cui legitime inserviat?—R. Prouisum in primo. Romae, die 8 martii 1958.—Henricüs Dante, Sub­ stitutus. * Perfice munus 33 (1958) 257. Adn. F. LEI in Perfice munus 33 (1958) 257-259. 2740 1958 MAR 24.-SC RELIGIOSORUM, INDULT. PART.· facultates sodalibus o. f. μ.: m., officium divinum recitantes, satisfaciunt praecepto regulae de orationibus do­ minicis QUOTIDIE RECITANDIS. 2---- COMMUTATIO OFFICII DE FERIA CUM OFFICIO DE SANCTO NON EXPEDIT TEMPORE QUADRAGESIMAE. 3—COMPLETORIUM RECITARI POTEST ETIAM POST ANTICIPATUM MATUTINUM ET LAUDES PRO DIE sequenti. 4—Matutinum a laudibus separari potest. 5—Missa conventualis post quamlibet horam mino­ rem VEL ANTE PRIMAM CELEBRARI POTEST. Variae conceduntur 1—Fratres la ici o. f. Preces—Beatissime Pater, Minister Generalis Ordinis Fra­ trum Minorum, ad pedes S. V. provolutus, humiliter Implo­ rat ut: 1. Fratres laid, qui ex Integro vel ex parte Officium divi­ num, tum iuxta Breviarium Homano-Seraphicum Fratrum clericorum tum iuxta aliud Breviarium pro fidelibus a S. Sede approbatum recitaverint, praescripto S. Regulae de oratio­ nibus dominicis ab iisdem recitandis, pro singulis horis cano­ nicis, quas ut supra persolverint, satisfacere valeant; 2. Tempore Quadragesimae, Superiores Maiores, legitima de causa, permittere valeant ut in recitatione chorall Officium alicuius sancti vel Beati, quod non sit primae vel secundae classis cum Officio de Feria currenti commutare possint; 3.Completorium recitari vel cantari valeat in fine diei etsi Matutinum, cum vel sino Laudibus, dici sequentis iam anticipatum fuerit; 4. Matutinum a Laudibus, etiam In choral! recitatione, separari possit ita ut Matutinum vespere diei superioris, Laudes vero primo mano recitari valeant; 5. Missa Conventualis. In Ordinis Ecclesiis et oratoriis ce­ lebrari possit post quamlibet Horam Canonicam minorem vel etiam ante Primam. Et Deus... Rescr.—Vigore facultatum α Ssrito Domino Nostro conces­ sarum Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, attentis expositis, respondendum censuit: Ad lum, pro gratia, iuxta preces; Ad 2um, non expedire: Ad 3um. 4um ct 5um, pro gratia iuxta preces, ad septennium. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, die 24 martii 1953.—P. Are. Larraona, Secr. C. Addivlnola, Ad. α Studiis. • Ministro Concreti O. F.M.. Prot. N. 2335 53. AOFM 77 (1958) 145 Adn. A SÉPINSXI in AOFM 77 (1958) 143-145. 2741 1958 MAR 29.-SC RELIGIOSORUM, INDULT. PART.· Facultas datur ut adsistentes, impedito superiore COMMISSARIO, INTERESSE POSSINT, PLENO IURE, CAPITULO GENERALI ORDINIS Preces—Beatissime Paler. Minister Generalis Ordinis 2739 1958 MAR 8.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· SOLVITUR DVBIUM CHCA » «anum Decretum generale S.R.C. I—Utrum, post editum Hcbdomadne sanctae dici 16 novembris ΙΛυ q«» Fratrum Minorum Ca pu crinorum, ad pedes S. V. provo­ lutus, de consensu sui Definitori!, humiliter implorat pro omnibus Commissariat ibus Ordinis ut primus Adsistens P Commi ssaril, vel secundus sl primus Impeditus fuerit vo­ calis esse possit in Capitulo Generali In casu in quo Ipse Commissarius impeditus fuerit ct impedimentum a Mini­ stro Generali cum suo Definitorio agnitum, sicut Constitu­ tiones Ordinis statuunt pro Ministris Provincialibus Et Deus, etc... π. 2742-2743 SC RITUUM - PIUS XII, ALLOC. AD RELIGIOSOS LUSITANIAE Rescr.—Vigore facultatum a Ssmo Domino Nostro concessarum, Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, attentis expositis, benigne pro gratia, iuxta preces, adnuit, et Inseratur Constitutionibus. Contra­ riis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, die 29 Martii 1958.—P. Palazzini» Subs. C. Addivinola, Ad. a Studiis. ♦ Ministro Genorali O. F. M. Cap.. Prot. N 74 (1958) 58. 912 58: AOFMCap 2742 1958 APR l.-SC RITUUM, RESPONSUM. PART.· modum cele­ brandi FUNCTIONES BIBLICO-LITURGICAS SEU PARALITURGICAS Solvitur dubium circa facultatem et Dubium—/.Puede el Ordinario dei lugar autorizar esta clase de Vigilias biblico-litûrglcas o Paralitûrglcas dentro de la iglesia; v si no dentro de la iglesia, al menos fuera de ella? Responsum dici 1 apr. 1958: Excmo. Sr., A la pregunta formulada por V. E., la Sagrada Congregaciôn de Ritos debe contestar lo siguiente: Como sc trata de una funciôn paralitûrgica, su celebra” clôn se déjà al prudente juicio dei Ordinario. Esta funciôn debe termlnar slempre con la bendlciôn eucaristica. El acto nunca tendrâ funciôn de Vi speras, por lo que éstas no podrân ser sustltuidas por las Vigilias biblico-liturgicas. Con este motivo me complazco en reiterarme afmo. s. s.— Enrico Dante, Sustituto. ♦ Praoridi Apostolatus liturgie! ln Hispania: Dustraciόη del Clero 51 (1958) 243-244. Adn. G MARTtNEZ DE ANTORANA in Dostraciôn dei Clero 51 (1958) 242-247. 2743 1958 APR 3.-PIUS XII, EPIST. AAS 50 (1958) 312-318 religiosis e lusitania, qui interfuerunt CONGRESSUI, OLYSIPONE HABITO, DE RELIGIOSAE PERFEC­ TIONIS STATIBUS Epistula iis PIUS PP. XII Dilecti lilii, salutem et Apostolicam benedictionem.— Pergratus Nobis est, qui Supremi Ecclesiae Pastoris mu­ nere fungimur, nuntius allatus, religiosos non paucos sodales Olyslponem conventuros esse ut studiosa dcbltaaue obedient ia optatis ultro respondeant, quae Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, manifestavit. Parique solacio certiores facti sumus ad congressum hunc vestrum digne frugifereque celebrandum assiduis vos precibus impigraque opera vosmet ipsos com­ parasse. Quamobrem fore omnino confidimus ut consiliis ac propositis vestris uberrima caelestis gratia obsecundet. Dum ln Tagi fluminis ripa, cohortantibus Episcopis vestris, ln eo est ut ad finem et culmen perducatur ma­ gnum monumentum, Christo Regi sacrum, quod oculis patefiet omnium velut insigne populi Lusitani, qui fidem Christianam latius etiam quam imperium dilatavit; vos, religiosi sodales—in urbe quae non modo Lusitaniae caput est, sed eorum quoque populorum, qui non paucas insulas et continentes terras incolentes In eius dicione sunt— conventu Isto unum cx efficacisslmls adbibetis conatibus ut Christus, primum quidem ln vobismetipsis, qui ad Christianam contenditis perfectionem, postea vero ln gen­ tibus, quae ln oris vestris tum metropolitan!* tum ultra maria positis commorantur, vincat, regnet, Imperrt. Notum ae perspicuum omnibus apparet quam dives et quam praeclara In rebus gestis sit historia Ecclesiae in Ipsh Lusitaniae fastis. Quos tamen fastos, quam tamen historiam nemo digne enarrare potest, quin in debita luce ponat quas praecipuas partes habuerint ln utraque re Instituta Religiosa, quae dicuntur. Primo quidem Ordines Militum, nui, suorum profuso sodalium sanguino, fines Christianae dicionis promoverunt et postea in causa furrunt cur «nova maria novique caeli· Europae inno­ ma apr 1-3 tescerent. Ordines etiam Monachorum et Mendicantium qui verbo et exemplo illis principiis, quibus Christian! reguntur mores, vitam maiorum vestrorum imbuerunt Ordines denique Clericorum Regularium, communem ope­ ram cum aliis sodaliciis in id alacriter contulerunt ut non solum civium animi litterarum disclplinanimque studio ditaren/tur, sed etiam ut populi, quos ad orientem ctocdden- sn tem solem maiores vestri attigerunt, Christianam amplec­ terentur doctrinam. Quis non meminerit, inter praeclaroi Ecclesiae viros, Sanctum vestrum Antonium, ex Fratrum Minonim Ordine, qui tot miracula Deo donante patravit,qui titulum Doctoris a Nobis el datum meruit, et qui hodie lu universo terrarum orbe pietate omnium colitur? Neque silentio praeterire volumus Venerabilem Bartholomaeuma Martyribus, cx Ordine Praedicatorum. Archiepiscopum Primatem Bracarensem. validissimum illum propugnato­ rem et promotorem «Reformationis Catholicae», qui in celebratione Tridentinae Synodi admirabundos omnium ad se attraxit oculos. Ut nemo valet res Lusitanorum gestas recte exscribere quin narret quas cx illis fecerint, qui statum religiosum enumeratis formis amplexi essent; ita omnino certum esse videtur gesta, quae olim tantam pepererunt gloriam, continuari eo modo non posse, quo historia vestra ab aliis nationibus distinguitur, si ad ea renovanda operam non contulerint suam eiusdem religiosi status sodales, additis etiam aliorum hodiernorum Institutorum sociis. Quod quidem eo clarius patet quo mens altius defigitur in divi­ tiarum illarum consideratione, quibus natio vestra olim locupletatur. Pollebat enim mirabili vi ut proprium no­ men proprlamque virtutem ultra remotissima maria pro­ pagaret: vitam ducebat in exemplum Christianam; notitiis abundabat quae requiruntur ad cultiores colendos mores. Quis non videat cx iis omnibus non pauca periisse, cum per vim, vertente saeculo xviti, imminutus esset numerus religiosorum praesertim in Sacris Missionibus, cum universi exstincti essent anno mcdccxxxiv, cum denique fere idem accidisset mdccccx? Ad erigendos tamen animos illanim acerbitate rerum afflictos, non defuerunt signa quae ipsam blandam benlgnamque manum adfuisse testarentur Illius, quam grati nominare soletis «gloriam patriae nostrae, quam mlllies saluti restituisti». Ita Christianae virtutis studh revixe­ runt. Et Lusitania, cum octo exirent saecula inde ab initio vitae suae, publice cum Ecclesia reconciliata est, sub culus patrocinio et tutela olim nata erat. Inter maxima autem bona, quae Ecclesiae et Patriae vestrae ex rato Pacto Convento Misslonario obvenerunt, illud merito in memo­ riam venit quod nempe auctus est numerus Institutorum Religiosorum eorumque qui eis nomen dederunt. Quod quidem duplex augmentum optimum signum esse videtur Christianae vitae in pristinum renovatae. Multa enim Instituta, quorum sodales conventum Istum participant, paucis abhinc annis non habebantur. Lusita­ niam autem petierunt ut operam conferrent, qua Provin­ 314 ciae, ultra maria sitae, Christiana luce collustrarentur. Agnoscere libet opus mlssionarium, quod vocant, magis apud vos maglsquc intellegi et aestimari pluris; atque adeo, ut latius pateat et «secundum scientiam»1 evolvatur, auxilium in eis invenire qui sortes Nationis Istius moderan­ tur. Episcopi vestri, perseveranti, qua praestant, magna­ nimitate, et Hbcralitate christifidelium adiutl. reficere po­ tuerunt. multiplicare et alere dioecesium seminaria. lidem quoque non sine gaudio conspiciunt hodie conventum vestrum; sive qui dioeceses ultra maria habent sitas, quia plerique ex Ipsorum adjutoribus ad vestra pertinent In­ stituta; sive qui ln Lusitania, quia vident sub sua tuteh veluti vivarium quoddam missionariorum ali, qui aliquando intra vel extra suas dioeceses operam sunt daturi; omnes vero quia, cum ad ipsos pertineat munus curandi ut pro­ priae oves «vitam habeant ct abundantius habeant».3 vident varia religiosae perfectionis Instituta aptissimas sedes, in quas illi, cum a Spiritu Sancto impellantur, se recipere valeant ut opportunis adhibitis rationibus et opibus religiosae vitae perfectionem adipiscantur. Quod autem magis interest hoc est: non iis scilicet tan­ tum, qui praessunt, placere Instituta vestra, sed omnes etiam In Lusitania vitam religiosam, quae e van gei leae perfectioni acquirendae dicata est, melius cognoscere ac diligere. Nolite igitur timere: pusillus grex vester, Deo favente, uti speramus, et numero et virtute mox augebitur. Pluries lam locuti sumus de religiosae perfectionis Sta­ tibus, lamquc aptiores rationes proposuimus, quibus optarenovationem. hodiernis necessitatibus accom­ modatam, assequi valeatis. Documenta profecto nostis ab ‘ ro. r. / /’rfr J. 7. ■/o. :o, 10. 3823 3824 Plus Xll. ALLOCUTIO AD RELIGIOSOS LUSITANIAE η. 2743 1938 ΑΡΗ 3 Debetis quidem prompti parati que esse ad munera dif­ ficiliora obeunda; sed, licet in hoc maximarum causa in­ veniatur laudum, non tamen ibidem indistincte reponen­ dum est uniuscuiusque Instituti munus. Hoc enim in peculiari tantum fine consistere debet, quem assequendum Apostolica Sedes singulis proposuit. Nobis bonisque omnibus in votis est ut quam plurimi habeantur qui ad religiosae vitae munus capessendum divino quodam instinctu ducantur. «Messis quidem multa, operarii autem pauci»8. Impensior fiat apud vos aposto­ latus ille, qui familiaris dicitur, et qui ab adultis praesertim in Actionis Catholicae coetibus exercetur. Uti nam parentes non solum timorem in hac re deponant, sed exemplo cotidiano vitae Christianae efficaciter confe­ rant ad maximum illum quem habere poterunt honorem: filios nempe sacerdotio vel Institutis vitae religiosae dare. Domesticae enim virtutis exempla ita valent ut quodam-/ 317 modo dici possit, prima seminaria primamque noviciorum sedem familias esse. Ac praeterea condiciones considerandae sunt, quae edu­ cationi iuventutis praebentur. Novimus Ecclesiam habere optima educationis instituta, quibus Religiosae feminae moderentur, et hoc tum in Lusitania tum in quibusdam transmarinis Provinciis. Multo minora sunt numero colle­ gia pueris instituendis educandisque. Utinam multipli­ centur, non solum eo tine ut augeatur recta Christianorum animorum conformatio, sed etiam idcirca quod hac ex rc saepenumero oritur, quod olim eveniebat, multos scilicet divina gratia excitari ad sacra capessanda munia, quibus nomi nat i m ad Africam Indigetis. Verum utique est non deesse ad hunc finem assequendum plura seminaria, quo­ rum moderatores et magistri pueros hac ratione confor­ mant inde ab elementariis studiis absolutis. Nobis tamen experiundo perspectum est id quod iam assecuti estis non omnino sufficere neque increscentibus necessitatibus re­ spondere. Id autem animadvertendum est: ubi pueri casti­ tate nitent et Christianae vitae studio flagrant, ibi non Ëaucos haberi qui ad sacra divino afflatu vocentur, ct 'ei voci ultro libenterque respondeant. Qui vivendi modus, Ac praeterea haud parum confert ad vitam Christianam ut solet, facilius obtinetur in domibus educationis quae in singulis dioecesibus promovendam, Sodalium religio­ Ecclesiae sunt concreditae. sorum vita virtutum splendore omnibus praelucens, in iis praesertim ubi cura pastoralis animarum ipsis demandatur. lure merito gloriae vestrae ducitur olim populos non paucos ad Evangelii lucem esse vocatos. Oportet tamen Instituta vestra, etsi antiquissima, non solum utilissima non id tantum in memoriam revocare sed etiam dare permanent, sed etiam temporum nostrorum necessitatibus operam sollertem ut condiciones redintegrentur quibus optime aptari possunt. Quaenam autem praesentibus neces­ haec gloria etiam atque etiam renovetur; ita quidem ut sitatibus accommodata renovatio desideratur? Lusitania satis muneri facere pergat a Divina Providentia Ea procul dubio non id tantum postulat ut Sodalitatum commisso. Moderatores imperent, ac subditi obtemperent. Sed requi­ Interim autem, quantum in praesentibus rerum adiunctis ritor etiam talis animorum conformatio tum in praepara­ licet, necesse est eos candidatos studiosissime comparare tione candidatorum, tum in recta noviciorum institutione ad vitam religiosam, qui iam habentur, idque efficere ut torn denique in professorum vita, ut semper clare luculenii, qui eandem vitam iam professi sunt, accuratius cotidie terque ea considerentur et perpendantur, quae in Instituto rectiusque conformentur; quod quidem magna et duratura necessaria ct immutabilia habeantur, et ea etiam quae bona in posterum gignet, etsi minus Interea hodiernis nihil sint nisi traditiones aetatis decursu additae et temnecessitatibus consulitur. 311 porum vicissitudinibus aptandae./ Haec, in quae incidimus, tempora a vobis religiosos Requiritur igitur ut singula Instituta, praeter principia sodales pietate, scientia et virtute praestantes postulant. vitae Christianae in religiosae perfectionis usum deducenda, Non idcirco tamen ut de ipsis magnifice loquantur homi­ perspectum etiam omnino habeant quid Institutum prones, neque idcirco ut institutum vestrum summis pro­ gum ab aliis distinguat secundum Conditoris mentem, sequantur laudibus; sed potius ut bonum Ecclesia fovea­ -lesia auctoritate approbatam. Qui religiosus Sodalis tur, ita ut si mundus vos laudet, id in Ecclesiae laudem re­ hoc ignoret, is profecto non potest Institutum suum recte, cidat. ut oportet, aetatis nostrae necessitatibus aptare. Ad nostra usque tempora, Lusitania, «tum cis tum ultra Quod autem attinet ad traditiones decursu temporum mare posita», non pauca exhibet monumenta, vel a reli­ Institutis adiectas, non debent eae in oblivionem tradi giosis sodalibus aedificata, vel eis oblata gratae voluntatis hac tantum de causa quod antiquae sunt, tempora autem ergo, praesertim ad coetus constituendos vitae sive con­ perpetuo renovantur. Necesse tomen est ut eae ne impe­ templativae sive apostolicae addictos. Quae quidem/anti· 31s diant neve obruant bona maiora, quotiescumque talia qui aevi molitiones eandem videntur significat Ionem pro­ recognoscantur, atque nova rerum adiuncta postulent vel ponere ac Monumentum mox perficiendum. Christo Regi novae ecclesiasticae disciplinae nonnae. Immerito eius­ sacrum. Vetera ilia aedificia sacra viros vel feminas Incolas modl bona pessumdaretis «propter traditionem vestram» 7. habuerunt, quos Idem excitabat spiritus, quo vos in prae­ senti conventu ducimini ut viribus omnibus Christianum Placet in praesens, dilecti filii, quaedam peculiari modo nomen christ ianaque virtus usquequaque propagentur. attingere, quae ad apostolatus opera pertinent. In littera­ rum ludis ct scholis juventuti recte instituendae, in animis lesus, rex vester, et Maria, regina vestra atque Patrona, Christiana virtute conformandis, iisdemque ut oportet vobis singulis vestraeqne oncrae, vestris singulorum In­ moderandis, ln indigentibus variis opportunisque modis stitutis, inceptis, familiis adi ut ori busqué cacÎcsIIh ubera­ lavandis, in Sacris Expeditionibus agendis Hsdcmquc qua­ que munera impertiant. Quorum quidem munerum sit vis ope provehendis, Religiosae Fxjmiliae Ρ™ΡΓί,3 7ondiaupex Nostraeque benevolentiae pignus Apostolica Bene­ paedagogica, suaque methodo utuntur, quas a suisCondi dictio, quam vobis singulis universis effusa caritate im­ pertimus. toribus quasi sacram hereditatem ®£^P^"ndenintuberdiuturnum temporis spatium saepe CODstituunt. quas DatuJïk?2E?: s’ Petrum, die III mensis Aprilis, rimos. Quae omnia divitias Ecclesiae consuiu 4 piik U» Pontificatus Nostri vicesimo.— cûntemptul haberi non licet. riCo < < · «x 11· Apostolica Side hac de re data; eaque procul dubio docili irino ac diligenti cura Idcirco perpenditis, ul ®,nÇ*Ia ad effectum deducantur. Satis ergo sit pauca obiter com oeadare. Ac primum ii a recto veritatis itincre aberraverint qui Instituta ilia vestra, quae iam diu multumque durarunt, praesenti tempore utilitate carere putaverint. Multa sunt apud vos veterum monasteriorum templa cum adiunctis fere desertis claustris, quae pristinae artis splendore nitent. Nonae tamen, nostris hisce temporibus, similia alibi passim replentur christifidelibus, quin immo nullius religionis viris, qui conveniunt ut ea audiant resonare canticis ct ritibus hturgicis splendere, Ibi praesertim ubi reflorct vita antiJI5 quissimorum monachorum? / Sed «non est abbreviata manus Domini»3 et «Spiritus abi vult spirat».. Itaque decurrentibus sacculis ortae sunt novae religiosae vitae formae «ad consummationem san­ ctorum... in aedificationem corporis Christi».. Vos enim omnes in Ecclesia scholas sanctitatis frequentatis, ab ea ut tales legitime recognitas. Quae ubi desint, vita chriithna plenam illam perfectionem nonnisi raro exprimere valet, quae merito ut nota habeatur Mystici Corporis perfectionis Institutis hacc Christiana vita summopere fo­ vetur, evolvitur, et In sua luce ponitur. Clerum dioecesanum tum in apostolico munere tum in vita spirituali fraterne adiuvare et laicorum hominum apostolatum magis fovere secundum varias Actionis Catho­ licae formas, hoc certe opus est, quod novo Spiritus Sancti afflatui, quo Ecclesia movetur, omnino respondet. Si tamen huiusmodi animorum ardor «secundum scientiam» qod sit, atque ita manifestetur ut, sive in sacerdotibus sive iu christifidelibus, aestimationem imminuat cleri qui in statibus perfectionis versatur, vel Institutorum religiosae perfectionis laicorum hominum, talis agendi modus procul dubio misere efficere potest, etiamsi optima sint proposita, ut Christianorum coetuum vita languescat, quae potius fovenda multiformi unitate universalique caritate «totius Christi» ·. i r •h «o, i * P. L 39 col. T499 3S25 4 II3· 4· ' ΛΠ/Α. UU· « . actio quae appellatur socialis, consociationes catholicae. 3835 3536 r n. 2758-2760 SUPREMA CONGREGATIO SANCTI OFFICII - CONCILII 1958 R X 4-11 __ diversis civium coetibus praebenda, et praesertim iSarioram agricolarum, pastorum, nautarum, militum -iSon torum qui professionibus vcl vitae socialis moderaLkS velHberaHbus artibus sunt addicti, et id genus aliis. \d hoc autem, ut Instituti Pastoralis opera et studium nrâ sacerdotibus Iam curac animarum vacantibus truc­ ta uberrimos pariant, decernimus ut eidem Instituto «sexa necessitudine, pariterque sub auctoritate et vigihntia Sacrae Congregationis Concilii, itemque Sacrarum Ceawatlonum negotiis Religiosorum Sodalium necnon SuniMriis ct Studiorum Universitatibus praepositarum, iddito consilio Nostri Vicariatus Urbis, centrum, ut dicitur, ORIENTATIONIS ET COORDINATIONIS PASTORALIS consocietur, quod Iam pluries a Nobis commendatum et, praesertim in Allocutione d. d. 14 sept. a. D. 1956 id VI «Hebdomadam Pastoralem» habita. Itaque Institutum Nostrum Pastorale, una cum Centro Orientationis et Coordinationis Pastoralis et aliis eiusmodi oniinis Institutis quae ipsi Pontificio Instituto aggregari poterunt, operam dabit ad omnes disciplinas ecclesiasticas rite illustrandas, fovendas, adhibendas tamquam «arma tads»’, quibus munitus animarum pastor uberius impen­ ditor ac superimpendatur, ut mentes et animas omnium, ehristifldclium nempe et infidelium, ad Christum Ecclesiam­ que Catholicam trahere firmiterque eisdem devincere queat/ Ut autem Del gratia et virtus abundanter super Nostrum Institutum Pastorale descendant, illud tutelae et patro­ cinio commendamus Beatae Mariae semper Virginis «Re­ ginae Apostolorum» et Sanctorum Nostrorum Decessorum, qui peculiarissimo modo pastorali officio ac doctrina cla­ ruerant· hoc est Sancti Gregorii Magni et Sancti Pii X. Quae autem hisce Litteris Apostolica auctoritate a Nobis statuta sunt, ea omnia rata et valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet non obstantibus, etiam peculiari mentione dignis. Earum vero exemplis aut excerptis, etiamsi prelo impresib, manu tamen alicuius tabellionis publici subscriptis ac tigillo alicuius in ecclesiastica auctoritate constituti muritis, eandem volumus haberi fidem, quae haberetur praesentibus, si essent exhibitae vel ostensae. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, die tertia mensis lunii, anno millesimo nongentesimo quinquagesimo octavo. Pontificatus Nostri vicesimo.—PIUS PP. XII. 'Rom XIII, u. in ME 84 (1659) 12-37 et in ApoU. 31 Gs53) Μ-20ο; G. RUIZ in CpR 37 (1058) 243-249. 2758 1958 IUN 4.-SC S. OFFICII, EPISTULA. PART.· Normae datae pro sacerdotibus et clericis operariis IN GALLIA, EXTENDUNTUR AD HISPANIAM Roma, 18 dc febrero dc 1959. Revdiïo. P. Présidente, La Suprema S. Congregaciôn del Sinto Oficio, con fecha 4 de junio de 1958 enviô a esta S. Congregaciôn la comunicaciôn siguiente: «A Saa Eminenza Revfha il Sig. Cardinal Valerio Valeri, Pre/etto della S. Congregazione dei Religiosi - Roma. Efho e Revrno Signor Atio Osservrho, In Spagna da nn certo tampo si è cominciato ad attuarc, da parte di •icuni Vescovi e Provinciali di Ordini Religiosi, 1’esperlmento dei seminarist! opérai, che venne già attuato in Francia. Essi vengono inviati nelPestate in officine c fabbriche e ivi, piir senza nascondere la loro qualitâ di seminarist!, lavorano come opérai, e durante il lavoro indossano vesti borghesl. Tale delicato problema è stato oRgetto di attento esame da parte di questa Suprema Sacra Congregazione. Al riguardo gli Emi e RcviTii Padri, nella Feria IV dei 23 aprile u. s., hanno emanato il seguente Decreto: •1) Extendantur a Hispaniam normae iam c atae pro Gallia a SS. CC. de Religiosis et de Seminariis.*2) S inviti la S. Congregazione dei Seminari a . nari ia possibilttr. di avvlcinare i chlerici ai tandoli ad aiutare i Parroci DomeCippeliani dei lavoro, durante le vacanze e nelle uom· ronWlee. odr.ppn>v~·. 3837 *3» -* wr». dd 25 maggio u. s., il su riferito decreto degli Eiïii Padrl Si è degnato di fare la aggiunta seguente: «Naturalmente anche ncll’aiuto che i Seminarist! daranno ai parroci blsognerà usarc le dovute cautele». Sono per tanto a pregare Vostra Eminenza Revma di voler impartire le opportune disposizioni in merito aile Congregazioni Religiose in Spagna». Ruego a V. P. tome nota de cuanto antecede y por el medio que estime môs oportuno lo haga llcgar a’ conocimiento de cuantos puede interesar. De V. P. afmo. en C. J.—P. Arcadio Larraona, Secretario. * Caïd. Praofecto S. C. d© Roligiciris. et, bac S. Cor.gregabor.o medianre. RvAo Praesidi Confoederationis :e!ig:cvcnis EierariacCpR 38 (1959) 235. 2759 1958 IUN 5.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· Solvitur INTER in favorem fidei matrimonium validum NON BAPTIZATOS, NON IMPOSITA OBLIGATIONE BAPTISMATIS RECIPIENDI A) Petitio Ordinarii loci: ...«Die 15 aprilis 1958 sub num. 315τη-56 Eminentia Vestra Nos certiorem facere voluit Beatissimum Pntrcm benigne adnucre dignatum esse dissolutionem matrimonii in casu, ita tamen «ut orator (Paulus) praevio baptismo coram Ecclesia valide ct licite novas nuptias inire valeat cum catholica» (LE 27461. Uti iam antea exposuimus revera adest spes fundata conversionis Pauli, quamquam ilia conversio non omnino extra dubium est posita. Sed certum est istum Paulum nunc temporis gratiam conversionis nondum obtinuisse. Ab alia parte vidua catholica Carolina iam matrimonium civile iniit cum dicto Paulo, vivit ergo in concubinatu. Quare ad consulendum conscientiae istius viduae petere audemus: 1) ut matrimonium Pauii-Marthae dissolvatur; et 2) ut viduae Carolinac concedatur dispensatio super impedimento disparitatis cultus, ita ut dicta vidua —ob­ tenta prius dispensatione super disparitate cultus— vali­ dum matrimonium inire possit cum Paulo, non-baptizato. Sacram Purpuram humiliter deosculans me profiteor... B) Solutio matrimonii in faoonm fidei: Ex Aedibus S. Officii, die 5 lunii 1958. In Curia... confectus est processus ad obtinendum dis­ solutionem, in favorem fidei, matrimonii anno 1940 con­ tracti inter Paulum, non-baptizatum, et Martham, «ca­ tholicam non-baptizatam. Actis maturo examini sublectis, expletIsque omnibus in casu explendis, dic 24 mail 1958 quaestio proposita est in hac Suprema S. Congregatione, quae ad dubium: «An consilium praestandum sit Ssuio pro dissolutione, in favorem fidei, matrimonii, de quo supra, ut orator Pau­ lus, praevia dispensatione ab impedimento disparitatis cultus, ct praestitis cautionibus coram Ecclesia valide ct licite novas nuptias inire valeat cum catholica», re luxta ccrtns statutas regulas discussa, respondendum decrevit: «.A/firmatire». Ssrîius D. N. D. Pius, divina Providentia Pepa XII sabbato die 31 mali 1958, de omnibus habita relatione, benigne adnuero dignatus est pro gratia luxta supra re­ latum Decretum. In praesenti concessione includitur quo­ que. quatenus opus sit, dispensatio ab Impedimento cri­ minis, de quo in can. 1075, n. 1. Servatis de iure servandis; contrariis quibuscumque minime obstantibus.—A. Card. Ottaviani, Pro. Secr. ♦ Oiid/un Ordinario loci in HoUandfa. Prêt N. aS4bl50 B 4 (195© 489-473. Ada. ANASTASfJS A3 UTRECHT in B 4 (I9W) 1IM41 2S3-335, 425-451. 2760 1958 IUN ll.-SC CONCILII, RESPONSUM. PART.· SOLVITUR DUBIUM CIRCA DfSTRiniTfONLS \ ΡΑΕΧΓΤΚΝΠΑΗΪΟ LUCRANDAS DUM THEOLOG! KM IN SEMINARIO DOCET canonico MOftKLLM die 11 lunil 1959. Demine, Attentis expositi» «b Excel­ lentia Tua Reverendissima litteris diei 29 novembre 1957 3838 h. 2/61-2763 SUPREMA CONGREGATIO SANCTI OFFICII - STUDÎORUM circa distributiones chorales a Canonico Paenltentiarlo istius Ecclesiae Cathedralis lucrandas dum ipse Theolo­ giam Moralem in Seminario docet, eidem Excellentiae Tuae communico hanc Sacram Congregationem non invenire causam mutandi praxim in hac re vigentem. Dum Excellentiam Tuam rogo ut huius decisionis cer­ tiores reddere velis intéressé habentes, sensus existimatio­ nis meae Tibi pando ac me profiteor Excellentiae Tuae Reverendissimae uti fratrem.—P. Card. Ciri aci, Prae/.— B. Gamtt, Subsecret. * Ordinario N., Prot. N. 33.0I2/U Sal Terrae 47 (1959) 96. Adn. F. LODOS in Sal Terrae 47 (1659) 61-95. 2761 1958 IUN 13.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· Solvitur in favorem fidei matrimonium valide ini­ tum INTER PARTEM NON BAPTIZAT AM ET PARTEM AC4THOLICE BAPTIZAT AM A) Petilio Ordinarii loci: «...Petrus, orator in causa, natus anno 1922 neque in infantia neque postea —uti asserit— baptizatus, anno 1942 matrimonium tantum chile contraxit cum Tilia, nata 1922 et ritu protestantico baptizata. Quod connublum infelicem habuit exitum, nam quadam die non ad uxorem suam rediit et iudex civile plenum divortium pronuntiavit. Iam anni 1945-1946... fidei ct vitae catholicae notitiam fecit. Commercium sponsale cum quadam muliere catholica Caia nuncupata initum, anno 1952, oratorem perduxit ad accuratius cognoscendam fidem catholicam. Nunc desi­ derat ingredi in gremium Ecclesiae et matrimonium ec­ clesiasticum inire cum dicta Caia. Sed obstat vinculum prioris matrimonii inter virum oratorem ct Titiam exsistens. Quapropter vir orator humiliter sed enixe postulat dis­ solutionem huiusmodi vinculi et quidem in favorem fidei·. B) Solutio matrimonii in faoortm fidei: Ex Aedibus S. Officii, dic 13 iunii 1958. In Curia... confectus est processus ad obtinendam dis­ solutionem, in favorem fidei, matrimonii anno 1942 con­ tracti inter Petrum, non-baptizalum, ct Titiam, acatholice baptizatam. Actis maturo examini sublectis, cxpletlsque omnibus in casu explendis, die 3 iunii 1958 quaestio proposita est in hac Suprema S. Congregatione, quae ad dubium: «An con­ silium praestandum sil Ssnio pro dissolutione, in favorem fidei, matrimonii, de quo supra, ut Orator Petrus, praevio baptismo, coram Ecclesia valide et licite novas nuptias inire valeat cum catholica cui imponenda erit poenitentia, re iuxta certas statutas regulas discussa, respondendum decrevit: Affirmative. Ssmus D. N. D. Pius, divina Providentia Papa XII dic dominica die 8 iunii 1958, de omnibus habita relatione, benigne adnuere dignatus est pro gratia iuxta supra rela­ tum Decretum. In praesenti concessione includitur quo­ que, quatenus opus sit, dispensatio ab impedimento cri­ minis, de quo in can. 1075 n. 1. Servatis de iure servandis; contrariis quibuscumque minime obstantibus.—A. Card. Ottavuni, Pro Secr. • C-iidam Ordinario lociin Holland! a. Pro! K. 3499τα57; IS 4 (1958) 4S8 Adn. ANASTASIUS AB UTRECHT in IS 4 (1953) 127-142. 283-335, 426-451. 2762 1958 IUN 14.-SC STUDIORUM, LITT. CIRC. PART.· ClRCA rnvXIM PERMITTENDI alumnis seminariorum HISPANIAE UT, FERIARUM TEMPORE, LABORIBUS MANUA­ LIBUS INTER OPERARIOS OFFICIORUM PUBLICORUM, FABRI­ CARUM, CAMPORUM, ETC. INCUMBANT Roma, 1 I de Junio dc 1958. A lot Eminentlsimut Seriores Cardenalei y Ezcelentlsirnoj SeAorcs Arzoblspos y Oblspos de Espaùa: Este Sagrado Di cas teri o no ha dejado de seguir con la deblda atcnciôn las experiendas que se inlciaron desde hacc algunos ados en varias Dtfeesls espadolas, en virtud de las cualcs gnipos de jôvenes Séminaristes, en t iempo de vacaciones, y por 3839 1958 It.\ 13-17 un periodo mâs o menos largo, se emplean en tolleres, (àbricas o en otros ambientes laborales. Queremos prccisar que no sc ponen en duda las bueuaj intenciones de quicnes han promovldo o autorizado tales experiendas, ni se puede negar la sincera v efectiva voluntad de disminuir los peligros del ambiente, que desde luego no estâ en consonanda con el armônlco desarrollo de la vocaciôn sacerdotal. Ahora bien, mlentras subsistai sérias dudas sobre la neccsidad de la fôrmuh adopUda para el logro de la finalldad que sc desea, un sereno balance de los resultados obtcnldos aconseja mâs bien que la continuaciôn, la cesaciôn del camino emprendido. Ya en la Carta Circular del 22 de agosto de 1957, X. Prot. 288-56, no sin una clam referenda a las nuevas experiendas, esta Sagrada Congrcgaciôn formulaba sus reservas declarando textualmcnte: «Hay que poner un cnidado especial en todo lo que se reflere a los contactos con cl ambiente exterior al Seminario. Cierlas experiendas, hechas, sobre todo, durante las vacaciones de verano, que vemos practicar con un entusiasmo demasiado fâcil, deberian dar lugar a una vigilanda mâs eau la por parte de los Superiores responsables. Tdngasc présente que h voca· don Sacerdotal de los jôvencs requière una prolccdôn ilimitada: no sc les puede exponer a pcllgros desproporclonados a sus fuerzas, pues sc corre el riesgo dc lamentar amargas y desagradables sorpresas». Pero hoy, sobre la base de nuevos eiementos y trasun atento examen de los distintos aspectos de la cuesliôn, este Sagrado Dicastcrio, inspirândose unlcamente en cl supremo interés de la formadon eclesiàstica, se ve obligado a Invitar a los Excelentlslmos Ordinarios de Espaùa a que prohlban a sus clërigos cualquîer experienda obrera. Tal prohiblclôn no implica, ciertamente, la reprobadôn de las inidalivas utiles y légitimas que puedan conduira la deseada finalidad de abrir y ampliar cl horizonte de las jôvenes Semlnaristas —especialmcnte los de los ùltimos cursos teolôgicos— sobre el mundo del trabajo y los muchos problemas concemlentes al mismo desde el punio de vista pastoral. Séanos aqui permitido Insistir para que en el terreno teôrico —es decir en la ensenanza de h Etica, de la Teologia Moral y sobre todo en el curso de Ciendas Sociales— se procure dar a los candidatos al Sacerdodo una sôlida y segura orientaciôn inspirada en la doctrina de la Iglesia y de los Sumos Pontifices. Por lo que se reflere a la inicialiva prâctica, deben propordonar una colaboraclôn decisi va los Pârrocos y los Sacerdotes con cura de aimas, a qulenes corresponde in­ tégrer de distintas maneres la acciôn formativa del Semi­ nario. Siguiendo las réglas de una iluminada prudentia, ellos guiarân en los primeras contactos pastorales a quienes constituycn las jôvencs esperanzas de la Iglesia, poniéndolos gradualmentc en contacto con la realidad y exigendas del ministerio, con d prestigio y autoridad que confleren la competenda y la experienda vivida. Respaldados por esta amorosa ayuda, los jôvencs clérigos sc acostumbrarin a fundir en una unidad fecunda la tradiciôn y el progreso en los métodos de la vida apostôlica, sin los dcsequilibrios o, peor todavia. las fracturas que son perjudicialcs para la presenda de la Iglesia en la soludôn de los problemas de nuestro tiempo. Queremos affadir ademâs que si se preslu cl mayor cut­ dado a la formaclôn espiritual y cultural, todo lo demis derivarâ uutomâlicamente, como consccucncla natural y necesarla. Los candidatos al Sacerdodo de hoy scrân entonces los hâbilcs sucesorvs de aquel Clero espanol que ha cscrilo pâglnas brlllantisimas en la historia de la Santa Iglesia: d manana serâ digno del pasado, entre otras cosas, porque ha sido preparado sin impaclendas y sin intern· perancias. Aprovecho la ocasiôn para reiterarme devotisimo en Jesucristo.—I. Card. Pizzardo, Prefecto. C. Confalonieri, Secretario. • Ordinariis locorum Hispaniae. Prot. N. 854.58. e foliis eiusdem S. C. do Seminai ιυ. 2763 1958 IUN 17.-SC S. OFFICII, DECR. AAS 51 (1959) 432 Proscriptio librorum ab renrico conscriptorum duméry Feria /V, die 4 iunii 1958 ς Supremae Sacrae Congregationis S. Officii, Eilii ac Rcvifil Domini Cardinales, rebus fidei 3840 IWS IUN 23-ΠJL 1 COMM. CODICIS ORIENT. - SC S. OFFICII - CONSIST. - STUDIORUM n. 27B4-27G7 Ex Aedibus S. Officii, die 24 Iunii 1958. Resp.—»Excme ac Ratifie Domine, Rite pervenerunt ad S. 1 Philosophie de la religion. Presses Universitaires d* Rince, Paris, 1957, 2 voll.; 1 Critique et Religion, Sedes, Paris, 1957; 1 Le problème de Dieu en philosophie dc la religion, Desdéede Brouwer, Bruges, 1957; 1 La Foi n'est pas un cri, Castcnnan, Tournai, 1957. Feria autem V, die 12 eiusdem mensis et anni, Ssrîius D. Ν’. D. Pius divina Providentia Pp. ΧΠ, in Audientia ΕΛοκ Revrtio DAo Card. Pro-Sccretario S. Officii conassa, rrhtam Sibi EiTionim Patrum resolutionem ad pro­ terit et publicari tussit. Datum Roma, cx aedibus S. Officii» die 17 iunii 1958.— Arcturus De Jorio, Notarius. Officium litterae, die 11 iunii mox elapsi datae, quibus Ex­ cellentia Tua Revma quaerebat an Ordinarii Japoniae dis­ pensare valeant a clausula contenta in rescriptis dissolu­ tionis matrimonii, in favorem fidei, seu quod matrimo­ nium contrahi debeat cum persona catholica. Haec Suprema S. Congregatio, re mature perpensa, ita respondendum decrevit: ^Recurrendum est ad S. Of/icium in singulis casibus». * Ordinario Tojionsi. Prot. N. 1738/5&D: A ABATE. Lo edoglimento dei vincolo coniugale, ed II Roma 1883, o. 152nota 21. Ada. A ABA­ TE. op. et loc. cit. 2766 1958 IUN 28.-SC CONSISTORÏALIS, NOTIF. PART.· 2764 Nova 1958 IUN 23.-COM. COD. OR., RESP. AAS 50 (1958) 550 Ristonsum ad propositum dubium de ISTO patriarchas et legatos praecedentia summi pontificis Icltrprtlaiio authentica can. 215 § 2 e Litteris AposloHeemotu proprio datis eClertei sanctitatb (2 n:crue iunio anno 1957; [LE 2664 | D. An, vi can. 215 § 2 «Licet charactere episcopali careant (Legati), praecedunt tamen omnibus Hierarchis, qninon sint cardinalitia dignitate insigniti., iidem Legati praecedant Patriarchis. B R. .Xrgalice, cum nomine Hierarchae non veniat Patriar. ,r ,no™am Litterarum Apostolicarum Postquam dici 9 fehrarli anni 1952, can 306 J) -. 4 [LL. ]. Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia rp. AU dignatus est specialem normam ab hac Pontificia Commissione propositam, inserendam in can. 215 § 2. ’eduS lubere Ut ΠΟΠηΛ cxsccutÎonem illico Norma autem haec est: «Licet charactere episcopali caΛ””}, t?men omnibus Hierarchis qui non lla dignitate insigniti, aut patriarchal!, dum­ modo Panarcha in proprio territorio degat et caeremoniis vel officiis proprii ritus praesit; sed hoc quoque in casu Lc?ati Patriarchis praecedunt si explicituna mandatunl ram praecedent a pro particularibus actibus iis a Summo Pontifice commissum fuerit». Datam Roma, die 23, m. Iunio, anno 1958,—De speciali mandato Sanctissimi.- Gregorius P. Card. Αολοιλνιλν, Praeses. A. Coussa, a Secretis. ’ .. (ΙΛβ) «r-JuO. in ME 84 U859) 43; P. TOCANEL in Apoll. 31 2765 1958 IÜN 24.-SC S. OFFICII, RESPONSUM. PART.· Recurrendum est ad s. officium quoties lica, cuius matrimonium solutum est FIDEI, NOVAS NUPTIAS INIRE INTENDIT CUM CATHOLICE BAPTIZATA pars catho­ in favorem PARTE NON Dubium—In rescriptis receptis a S. C. S. Officii pro dissolutione vel dispensatione matrimonii in favorem fidei adhibetur clausula: «... ut orator coram Ecclesia valide ct licite novas nuptias inire valeat cum catholica». Jam vero hoc non semper est possibile in Japonla propter paucltaten catholicorum, concubinatum, graviditatem, concor­ diam familiarem et similia. Altera ex parte Ordinarii Japoniae dic 9 ou^l,5ii ' rrrmenint a S C. S. Officii facultatem dispensandi (praescindendo ab Impedimento aisParitatli,Î,ul.î'1^^raceon^b° canonis 1123 propter “ÏÏSÆm natum, graviditatem, etc. N " n^{ern dispensandi ndOrdinarli Japoniae scriptocanonis 1123 quam hibere possint tam super praescrlp super dictis clausulis rescriptorum. 384! tabella ad determinandam pecuniae summam ULTRA QUAM REQUIRITUR BENEPLACITUM APOSTOLICUM PRO BONIS ALIENANDIS VEL DEBITIS CONTRAHENDIS In applicnzlone dei Decreto Consistoriale in data 13 luglio 1951, pubblicato in Acta Apostolicae Sedis del 18 settembre 1951 [LE 2226] si fa présente quanto segue: 1.—Fino a nuove disposizioni, da impartirai da questa medesima S. Congregazione Consistoriale, le somme in moneta correntc indicate nella seguente tabella debbono ritenerai, per i rispettivi paesi, como ii limite massimo oltre il quale è ri~ chiesto il beneplacito apostolico, a norma dei Canoni 534, $ 1 e 1532, § 1, n. 2 dei Codice di Diritto Canonico. America settentrionale e centrale Argentina Austria Belgio Brasile Canadh Chile Colombia Egitto Equatore Filippino Francia Germania Gran Bretagna India Italia Paesi Bassi Peril Portogallo Spagna Svizzera Turchin Uruguay Venezuela Doliari U.S.A. Pesos argent ini Scell in i Franchi belgi Cruzeiros Doliari canadesi Pesos client Pesos colombiani Lire eglziane Sucres Pesos filippini Franchi /rancesi March i Lire sterline Rupie indiane Lire italiane Florini olandesi Soles Scudt porioghesi Pesetas Franchi soizzeri Lire turche Pesos Uruguayan! Flolioarts 5.000 175.000 125.000 250.000 465.000 5.000 3.000.000 30.000 2.000 85.000 15.000 2.000.000 20.000 2.000 25.000 3.000.000 20.000 100.000 150.000 250.000 20.000 50.000 20.000 16.500 Per I Paesi non nominati nella tabella deve servire di norma la valuta dei Paesi vicini. 2.—Questa disposizione si applica a tutti gli Enti ecclesia­ stici eslstenti nel territorio, qualunque sla il Dicastero della Curia Romana dnl quale essi dipendono. 3__ Analogomente per somma di «mille libellarum seu francorum», di cui alt 2 del c. 1532, si dovrà intendere una somma pari al trentesimo di quelle riportate nella tabella. 4.—Gli Eccrfii Rnppresentanti Pontifici JO”*™0 la presente disposizione a conoscenza degli Lccdii Ordinari del rispettlvo Pacse. Ea présenté Natiflea-.ione sostltuisce quella del 18 otlobre 1952 inscrira nrII* Index Facultatum. Borna, dalla S. C. Con­ sistoriale, 28 giugno 1953. • A. VERMEERSCH - L CREUSEN. EpOo.ne iari· canonici. lom I pd. Θ nr.nl 1983. n 872. n. 708-709 2767 1958 IUL l.-SC STUDIORUM, LITT. CIRC. PART.· Circa modum tradendi disciplinas philosophicas in SCHOLIS PUBLICIS MEDIIS ET SUPERIORIBUS tTAUAl AUCTORITATE ECCLESIASTICA DEPENDENTIBUS AB Secondo le mlgliori tmdtzloni drlln novtra Scuole, lo «ludio della Filosofia tende a formare la meute degli Alunni circa i mnMlrni probleml. concernenti In vita Indiviibiah* e «oelalr. concepita nel piû vrro Kcn*o umano r criitmno. Ma, come risui ta da accurate Indagini. I •insegnamento (Mlicroo della HΓ.οη melodo quari rscluilvumente »torico. non nagglungc pin il suo alto compito, e pooe invece I'Mlunnu 3812 η. 2768 SUPREMA CONGREGATIO SANCTI OFFICII di fronte a non pochi inconvenienti. Sprowisto infatti di suf­ ficiente inquadratura mentale e di saldi criteri chc lo rendano capace di giudicare la conslstcnza dei vari sistemi. il giovane alunno va incontro a un triplice ordine di mali: o perde ogni fiducia nelle possibilità della nostra ragione di conquistore comunque il vero, cadendo in un relativisme c in uno scctticismo egualmente rovinosi; o accetta senz’altro le vedutte del docente, senza controllo, senza convincimcnto, od anchc con adesione più o meno superficiale e servile; owero finisce coi disinteressarsi total men te della filosofia —caso questo il più comune— e quindi del suo oggetto, che èla ricerca della verità. delïa «fflosona perenne», rivell una cosl profonda e minb e unité. L anima di nostra gente, erede immediata dcUe mlglion e piu alte conquiste spirituali d’Atene e di Roma, ha trasfuso in S. Tommaso d’Aquino —lucido genio dell'ordlnee dell armonla— la sua stupenda capacité dl slntcsl umana e cristiana. E quella slntcsl, che splende nella «Somma» deP 1 Aquinate e ascende l'*Itinerario* di Bonaventura. è la stem che awiva le tre cantichc della *Dioina Commedia·, che rifulge nel Duomo e nel Palazzo Civico di Slena. che Irradia dal «Giudizio universale» e dal Cristo della «Trasfigurazlone». La filosofia del Dottore Angelico, che giustamente gli Ita­ lian! stlmarono sempre, non è legata, nel suol elementi ewcnslali. a caduche nozioni scientifichc d'altri tempi: ha invece la facoltà dl dissipare vecchl errori sempre rinasccntl, la plena capacité di accogllere, in mirabile armonla, le veraci conquhte della scienza, la possibilité di offrire sempre valide soluzioni ai problem! suscitati dal pensiero moderno. 3. Initiative.—\’ogliamo da ultimo segnalare l'opportu­ nité di corsi d'aggiomamenlo per i docenti, durante le vacanxe estive. Cosl pure l'opportunité di initiative parascolastlche, a integrazione dell’insegnamento della scuola. che dl nécessita rimane sempre incompleto: esse potrebbero riusclre utili per quel giovanl. che rlvclano capacité c intéressé maggiore in ordine agli studi filosofici. In tali riunioni o circoli icolastki —per loro natura ristretti— dirett! da egregi maestri, ii potrebbero preparare, ncgli alunni più dotati, degni docenti per il domant. Più che le dottrine aci vari fitosofi, come nei com uni corsi scolastici. si presenteranno loro le grandi test della filosofia, e si agiteranno in partlcolare sempre alia luce della filosofia perenne, con fedclta italiana e cristiana, i pro­ blem! più sallenti deH’ctà contemporanea. Con tali attenzioni questo Sacro Dicastero auspica che h gioventù educata nelle Scuole dipendenti daU'Autorità Ec­ clesiastica acquisti quella formazione filosofica che è tanto necessaria per l'orientamento nella vita e per il mlgllore avvenire della Société. Roma, 1.· luglio 1958.—G. Card. Pizzardo, Prefetlo. C. Confalonieri, Segretario. 11 Doctor communii, illustrando nel primo capitolo della •Summa contra Gentiles* Tuffido dei Sapiente, ricorda che la stessa Divina Sapienza attesta di esser venu ta nel mondo per manifestare la verità (Joan. 18, 37); e aggiunge come anche Aristotile dichiari che la Filosofia è la «scienza della verità», non di qualsiasi verità, ma di quella «che è l’origine di ogni verità, chc cloè riguarda 1) principio primo dell’esscre per tutti». Questa osservazione scmplicc e profonda, che ci mette di fronte a Dio, Primo Principio di tutte le cose, lascia ben comprendere le conseguenze gravissime che la situazione descritta puô avere, e spesso ha, in relazlone alia Religione e al suo insegnamento pratico nella Scuola. Pcrtanto questa Sacra Congregazione, con soiledtudinc pari alla gravité dell’argomcnto —sollccitudine che certamcnte condivldono tutti i Dirigenti degi'Istitutl scolastici dipendenti da1ΓAu tori té Ecclesiastica — si rivolge a loro perché vogliano considerare, adottare e rendere, per quant’è possibile, effi­ caci i rimedi gi udi cati migliori e più opportuni. 1. Scella det Professori, dei libri di Testo, e delle Eetture.— 1 Professori siano i più adatti per solidltà e sicurczza di dottrlna, preferibilmente formati nelle Université e Facoltà cattoliche, notoriamente fomiti di scbletto senso religioso, rettitudine di coscienza, dedizione al proprio doverc e animati da quell’a more e da quel rispetto che eslge l’età giovanile. I libri di Testo siano unicamente quelli dl Autori cattolici. tra i meglio provati e collaudati dall'csperienza. Allontanarsi da questa norma non è possibile senza grave responsabilité e dumo. E polchè i Programml ne danno la facoltà. anche la selezione delle Letture dl Autori, sia pagani chc cristlani, puô e deve essere fatla In modo da concorrere, organlcamcnte e in larga misura, a conscgulre i nostri Intenti formativi. A questi intenti, poi, verrà il migllor contributo dalla più stretta e cordiale quanto necessaria Intesa fra insegnante dl filosofia e insegnante di religione. E' questa una delle maggiori prerogative ed il vanto del nostri Istitutl; causa per cul le famiglie cristiane affidano ad cssi di preferenza I loro figli: tradirne la fiducia e le speranze sarebbe una ben grave responsabilité. 2. Melodo d'insegnamento.—Anche nel quadro e nei limit! del melodo slorico —d’altronde assai gradevole e intéres­ sante per lo splrito giovanile— un docente di filosofia bene illuminato potrà con facilité e larghezza ragglungcre quelle fina­ lité educative che piü gli debbono stare a cuore. Se tale metodo è richiesto dal Programmi officiali, e quindi non puô trascurarsi, tuttavia la Prcmessa generale, che In quel programmi sta α chlarimento del Corso di filosofia, consente I’opera cosclenzlosa e 1’impegno delicato c responsabile del docente. In quella Premessa Infatti è detto che il corso di filosofia deve essere prcceduto da una «Introduzlone», la quale mira a porre in luce che la filosofia non ê quakosa «di avulso dalla vita, ma è onzi la vita stessa che vuol farsi consapcvole di sè», in modo da nwerare «gradualmente 11 processo verso la dibcrazlonc*. Parole queste che raggiungono il loro pieno va­ lore solo alia luce della «filosofia perenne», il cui ufficio è ftreclsamcnte la ricerca e la conquista della verità che «rende iberl» e dé alla vita il suo vero e pleno significato. VI si dice Inoltre corne si debba accennare («wi ta «wà £ g C 3850 ► /V W η. 2774 SC RITUUM, INSTR. DE MUSICA SACRA ET DE S. LITURGIA locorum ac personarum adiunctls existiment eam [con­ suetudinem] prudenter submoveri non posse» (can. 5), firma tamen lege qua statutum est ne ipsa verba liturgica vulgari lingua canantur»e. b) In Missis lectis sacerdos celebrans, cius minister, et fideles qui una cum sacerdote celebrante actioni liturgicac directe participant, id est, clara voce illas partes Missae dicunt quae ad Ipsos spectant (cfr. n. 31), unice linguam latinam adhibere debent. Si autem fideles, praeter hanc participationem liturgicam directam, precationes quasdam vel cantus populares, secundum locorum consuetudinem, addere cupiunt, hoc 636 fieri potest lingua quoque vernacula./ c) Partes Proprii, Ordinarii et Canonis .Missae elata voce dicere una cum sacerdote celebrante, lingua latina vel verbotenus conversas, sive ab omnibus fidelibus sive a quodam commentatore, stricte prohibetur, exceptis iis quae n. 31 recensentur. Optandum vero ut ln dominicis et festis diebus, in Missis lectis, Evangelium et etiam Epistola, a quodam lectore, lingua vernacula ad utilitatem fidelium legantur. A Consecratione insuper usque ad Paler noster sacrum suadetur silentium. 15. In sacris processionibus, a libris liturgicis descriptis, ea adhibeatur lingua, quam Udem libri praescribunt vel admittunt; in aliis vero processionibus, quae ad modum piorum exercitiorum peraguntur, lingua fidelibus partici­ pantibus magis conveniens adhiberi potest. 16. Canius gregorianus est cantus sacer. Ecclesiae romanae proprius et principalis; ideoque in omnibus actio­ nibus liturgicis non solum adhiberi potest, sed, ceteris paribus, aliis Musicae sacrae generibus est praeferendus. Proinde: a) Lingua canius gregoriani, utpote cantus iiturgici, est unice lingua latina. b) Illae partes actionum lilurgicarum, quae iuxta rubricas a sacerdote celebrante et ab cius ministris can­ tandae sunt, unice secundum modulos gregorianos, in editionibus typicis ordinatos, cantari debent, interdicto cuiusvis instrumenti comitante sono. Schola ct populus, cum sacerdoti et ministris cantanti­ bus ex rubricarum vi respondent, itidem unice Iisdem gregorianls modulis uti debent. c) Demum, ubi per Indulta particularia permissum fuerit, ut in Missis in cantu, sacerdos celebrans, diaconus aut subdiaconus, vel lector, textibus Epistulae seu Lectio­ nis, et Evangelll, gregorianls modulis decantatis, eosdem textus lingua quoque vernacula proclamare possint, hoc fleri debet legendo alta et clara voce, exclusa quavis can­ tilena gregorlana, authentica vel adsimulata (cfr. n. 96 e). 17. Polyphonia sacra in omnibus actionibus liturgicis adhiberi potest, hac tamen condicione, ut habeatur schola quae eam ad artis normam exsequi possit. Hoc genus Musicae sacrae actionibus liturgicis solemniore splendore 637 celebrandis magis convenit./ 18. Item Musica sacra moderna in omnibus actionibus liturgicis admitti potest, sl reapse respondeat dignitati, gravitati et sanctitati Llturglae, et schola habeatur quae eam ad artis normam exsequi possit. 19. Canius popularis religiosus in exercitiis piis libere adhiberi potest; in actionibus vero liturgicis stricte ser­ ventur quae superius, nn. 13-15, statuta sunt. 20. Musica religiosa autem ab omnibus actionibus 11turgicls omnino arceatur; In piis vero exercitiis admitti potest; quoad concentus in locis sacris, serventur normae quae infra, nn. 54 et 55, traduntur. 21. Ea omnia, quae ad nonnam librorum liturgicorum, sive a sacerdote et eius ministris, sive a schola vel populo cantanda sunt, integre ad ipsam sacram Liturgiam perli­ nent. Quopropler: a) Districte vetatur, ordinem textus cantandi quo­ vis modo mutare, verba alterare vel omittere, aut indecore iterare. In modulationibus quooue, ad modum polyphonlae sacrae et Musicae sacrae moacmae compositis,’ singula textus verba clare ct distincte pcrclpl debent. b) Ex eadem ratione, ln quavis actione liturgica, explicite vetatur quakmcumque textum liturgicum can­ tandum. vel ex tolo vel cx parte, nmittere, nisi per ru­ bricas aliter dispositum sit. e/ Sl nutem ob rationabilem causam, cx. gr. ob defi­ cientem numerum cantorum, vel propter eorum non plc· Utter·· McyrKtM Murv/r ia/î/ 3851 A. 3. 5. 48 (1956) 1938 SEP 3 nam artis cantandi peritiam, vel etiam quandoque, nron· ter alicuius ritus vel cantilenae longitudinem, unus alterve textus llturgicus, qui ad scholam pertinet, cantari nequeat prout in notationibus librorum liturgicorum exhibetur hoc unum permittitur, ut textus illi integre, aut recto tono^ aut ad modum psalmorum cantentur, organo, si placet’ comitante. ’ CAPUT ΓΠ—NORMAE SPECIALES 1. De praecipuis Actionibus liturgicis in quibus Musica sacra adhibetur A) De Missa Principia quaedam generalia circa fidelium partiel· pationem 22. Missa natura sua postulat, ut omnes adstantes, secundum modum sibi proprium, eidem participent. a) Quae quidem participatio praeprimis interna esse debet, nimirum / pia animi attentione et cordis affectibus 633 exercitata, qua fideles una * cum Summo Sacerdote arctis­ sime conlungantur... atque una cum Ipso et per Ipsum [Sacrificium^ offerant, unaque cum Eo se devoveant»7. b) Adstantlum vero participatio plenior evadit, sl Internae attentioni externa accedat participatio, actibus scilicet externis manifestata, uti corporis positione (genuflectendo, stando, sedendo), gestibus ritualibus, maxime vero responsionibus, precationibus et cantu. De hac participatione Summus Pontifex Pius XII, ln Litteris encycllcis de sacra Liturgia Mediator Dei, genera­ liori modo liaec collaudando habet: «Ii laudibus exornandi sunt, qui efficere contendunt, ut Llturgia externo etiam modo actio sacra fiat, quam reapse adstantes omnes communicent. Id quidem non una ra­ tione contingere potest; cum nimirum universus populus, ex sacrorum rituum normis, vel sacerdotis verbis recto servato ordine respondet, vel cantus edit, qui cum variis Sacrificii partibus congruant, vel utrumque facit, yel de­ nique cum in Sacris solemnibus alternas lesu Christi admi­ nistri precibus dat voces unaque simul liturgica cantica concinit» ®. Harmonicam hanc participationem pontificia intendunt documenta, cum de «participatione actuosa» agunt9, cuius praecipuum exemplar habetur in sacerdote celebrante eiusque ministris, qui, debita pietate interna atque rubri­ carum et caeremoniarum exacta observantia, altari deser­ viunt. c) Perfecta demum participatio actuosa obtinetur, quando sacramental is quoque participatio accedit, per quam scilicet «fideles adstantes non solum spirituali affectu, sed sacramental! etiam Eucharistiae perceptione commu­ nicant, quo ad eos sanctissimi huius Sacrificii fructus uberior proveniat»10. d) Cum vero conscia et actuosa fidelium participatio absque eorum sufficienti Institutione obtineri non possit, in memoriam revocare iuvat sapientem illam a Tridentinls Patribus conditam legem, qua praescribitur: «Mandat sancta Synodus pastoribus et singulis animarum curam gerentibus, ut frequenter Inter Missarum celebrationem [id est In homllia/ post Evangelium, seu «cum catechesis 639 plebi Christianae traditur»), vel per se vel per alios, ex his quae in Missa leguntur, aliquid exponant, atque inter cetera sanctissimi huius Sacrificii mysterium aliquod declarent, diebus praesertim dominicis et festis»n. 23. Varios autem modos, quibus fideles sacrosancto Missae Sacrificio actuose participare possunt, Ita oportet moderari, ut periculum cuiusvis abusus amoveatur, et praecipuus eiusdem participationis finis obtineatur, plenior scilicet Del cultus et fidelium aedificatio. a) b) De fidelium participatione in Missis in cantu 24. Forma nobilior eucharisticae celebrationis habetur In Missa solemni in qua caeremoniarum, ministrorum, atque Musicae sacrae cumulata soiemnltas, divinorum mystenorum magnificentiam patefacit, et adstantium mentes ad piam corundem mysteriorum contemplationem conducit. x6. 17 [LE 2541]. ’ Littera»· encyclicae Mediator Dei, diei 20 Novcahris X947: A A. S. y) (XQ47) 553 (LE 1963]. · A. A. S. 39 (1947) 560 (LE > Lstterae y. h a- Mediator Dei.' A. A. S. 39 (1947) 5JO5VJ· (^nc- TnJ- Sess. 22. cap. 6. Cfr. etiam Litteras encychcas lildtL· f.?· (y * A , 59 («9471 565): «Valde opportunum est, quod ceteroquin l.Uurçla statuit, populum ad sacram accedere Synaxim, postquam sacerLitu.ae n-y Ucae MatUttr latras di tricina: A. A. S. 48 (X956) 17 (LE 3852 n. 2774 SC RITUUM, INSTR. DE MUSICA SACRA ET DE S. LITURGIA 1958 SEP 3 Aihlbntum nrolndc. ut fideles hanc celebrationis forrim ea quasar est aestimatione prosequantur, congrue ddea participando, prouti Infra exponitur. 25 In Missa itaque solemni, actuosa fidelium partici­ patio tribus gradibus perfici potest: a) Primus gradus habetur, cum omnes fideles respon­ ds liturgica cantando reddunt: Anien; Et cum spiritu tuo; Ghria libi, Domine; Habemus ad Dominum; Dignum et izsbun est; Sed libera nos a malo; Deo gratias. Omni cura >dhborandum est, ut fideles omnes, ubique terrarum, haec rwponsa liturgica in cantu reddere valeant. b) Secundus gradus habetur, cum omnes fideles pirtes quoque ex Ordinario Missae decantant, scilicet: Xpie, eleison; Gloria in excelsis Deo; Credo; Sanctusiaedictus; Agnus Dei. Adnitendum sane, ut fideles easdem juries ex Ordinario Missae, simplicioribus praesertim grepriinls modulis, decantare sciant. Si omnes vero partes cantari nequeant, nihil prohibet quominus faciliores, uti tyrie, eleison; Sanctus-Benedictus; A anus Del, seligantur a fidelibus omnibus decantandae, Gloria in excelsis Deo vero et Credo a «schola cantorum». Ceterum curandum est, ut ubicumque terrarum sequentes fadliores gregorlani moduli a fidelibus addiscantur: Kyrie, deison; Sanctus-Benedictus, et Agnus Dei iuxta num. XVI M Graduâlls romani; Gloria / in excelsis Deo una cum Ite, nissa est - Deo gratias, iuxta num. XV; Credo autem Iuxta num. I vel Ill. Hac sane via illud maxime optabile obtineri potest, ut Christifideles, ubicumque terrarum, communem Fidem in actuosa participatione sacrosancto Missae Sacrificio, communi quoque laetoque concentu manifestare valeant 12. e) Tertius denique gradus habetur, si omnes adstan­ tes ita sint in cantu gregoriano exercitati, ut partes quoque ex Proprio Missae cantare valeant. Quae quidem plena ln cantu participatio urgenda est praesertim in communi­ tatibus religiosis et in seminariis. 26. Magni quoque facienda est Missa cantata, quae, etsi saens ministris et plena caerimoniarum magnificentia areat, decoratur tamen cantus et Musicae sacrae venu­ state. * Optandum est, ut dominicis et diebus festis, Missa paroeculis vel principalis sit in cantu. P Quae vero de fidelium participatione in Missa solemni s:;?enore numero dicta sunt, eadem prorsus valent etiam pro Missa cantata. sunb In Missis in cantu» haec insuper animadvertenda a) Sl sacerdos cum ministris introitum facit in ecclesiam per viam longiorem, nil prohibet quominus, decan­ tata antiphona ad Introitum cum suo versu, plures alii eiusdem psalmi versus cantentur; quo in casu, post singulos vel binos versus repeti potest antiphona, et, quando cele­ brans ante altare advenerit, abrupto psalmo, si opus sit, cantatur Gloria Pain, et ultimo repetitur antiphona. b) Post antiphonam ad Offertorium canere licet anti­ quos gregorianos modulos illorum versuum, qui olim post antiphonam decantabantur. Si vero antiphona ad Offertorium a quodam psalmo desumpta sit, licet alios eiusdem psalmi versus decantare; quo in casu, post singulos vel binos versus psalmi, repeti potest antiphona, et, Offertorio expleto, psalmus clauditur cum Gloria Patri, et repetitur antiphona. Si vero antipho­ na e psalmo non sit desumpta, seligi potest alius psalmus solemnitatl congruens. Cani tamen potest, expleta anti­ phona ad Offertorium, etiam aliqua cantiuncula latina, quae tamen huic Missae parti congruat, nec protrahatur ultra Secretam. e) Antiphona ad Communionem per se canenda est dum sacerdos celebrans Ssmum Sacramentum sumit. Sl autem fideles communicandi / sint, canius eiusdem antiphonae inchoetur dum sacerdos sacram Communionem distribuit. Si eadem antiphona ad Communionem e quodam psalmo desumpta sit, licet alios eiusdem psalmi versus decantare; quo in casu, post singulos vel binos versus, repeti potest antiphona, et. Communione expleta, psalmus clauditur cum Gloria Patri, ct repetitur antiphona. Si vero antiphona non sit dc psalmo, seligi potest psalmus solemnilati et actioni liturgicae congruens. Expleta autem antiphona ad Communionem, PJ^^erUm si fidelium Communio diu Prot™h*,V[’ *· ΓΟ^^ι aliam cantiunculam latinam, sacrae action· congruam decantare. accessuri, ter Fideles praeterea ad sacram Communionem Commu w ]. ■■ Litterae d>cycU<« 4” Domine, non sum dignus, una cum sacerdote celebrante, recitare possunt. d) Sanctus et Benedicius, si modulis gregorianls de­ cantentur, continue canendi sunt, secus vero, Benedictus post Consecrationem ponantur. e) Dum Consecratio peragitur, omnis cantus cessare debet, et, ubi consuetudo viget, etiam sonus organi et cuiusvis musici instrumenti. I) Consecratione peracta, nisi Benedictus adhuc sit canendus, sacrum suadetur silentium usque ad Paler noster. g) Dum sacerdos celebrans in fine Missae fidelibus benedicit, organum sileat; sacerdos autem celebrans verba Benedictionis ita pronuntiare debet, ut ab omnibus fide­ libus Intellegi possint. c) De Jidelium participatione in Missis lectis 28. Sedulo curandum est, ut fideles, «non tamquam extranei vel muti spectatores»13 Missae quoque lectae intersint, sed illam praestent participationem, quae a tanto mysterio requiritur, et quae uberrimos affert fructus. 29. Primus autem modus, quo fideles Missae lectae participare possunt, habetur, cum singuli, propria industria, participationem praestant, sive internam, piam scilicet ad potiores Missae partes attentionem, sive externam, iuxta varias regionum probatas consuetudines. Ii potissimum in hac re laude digni sunt, qui parvum missale, proprio captui accommodatum, prae manibus habentes, una cum sacerdote, eisdem Ecclesiae verbis comprecantur. Cum vero non omnes aeque idonei sint ad ritus ac formulas liturgicas recte intellegendas, ct cum praeterea/ animorum necessitates non eaedem in omnibus 642 sint, neque in singulis semper eaedem permaneant, his alia vel aptior vel facilior participationis ratio occurrit, scilicet «lesu Christi mysteria pie meditando, vel alia peragendo pietatis exercitia aliasque fundendo preces, quae, etsi forma a sacris ritibus differunt, natura tamen sua cum iisdem congruunt»14. Notandum insuper, quod si alicubi, inter Missam lectam, mos vigeat organum sonandi, quin fideles sive communibus precibus, sive cantu Missae participent, reprobandus est usus, organum, harmonium, aut aliud musicum instru­ mentum quasi sine intermissione sonandi. Haec igitur in­ strumenta sileant: a) Post ingressum sacerdotis celebran­ tis ad altare, usque ad Offertorium; b) A primis versiculis ante Praefationem usque ad Sanctus inclusive; c) Ubi consuetudo viget, a Consecratione usque ad Pater noster; d) Ab oratione dominica usque ad Agnus Dei inclusive; ad confessionem ante Communionem fidelium; dum dici­ tur Postcommunio ct datur Benedictio in fine Missae. 30. Secundus participationis modus habetur, cum fideles Sacrificio eucharistico participant, communes pre­ cationes et cantus proferendo. Providendum, ut et pre­ cationes et cantus singulis Missae partibus apprime con­ gruant, firmo tamen praescripto n. 14 c. 31. Tertius denique isque plenior modus obtinetur, cum fideles sacerdoti celebranti liturgicc respondent, quasi cum illo «dialogando», et partes sibi proprias clara coce dicendo. Quatuor vero gradus plenioris huius participationis distingui possunt: a) Primus gradus, si fideles sacerdoti celebranti faciliora responsa liturgica reddunt, scilicet: Arnen; Et cum spiritu tuo; Deo gratias; Gloria tibi, Domine; Laus tibi, Christe; Habemus ad Dominum; Dignum et iustum est; Sed libera nos a malo; b) Secundus gradus, si fideles partes insuper pro­ ferunt, quae a ministrante, iuxta rubricas, snnt dicendae; et, si sacra Communio Intra Missam distribuitur, confes­ sionem quoque dicunt et ter Domine, non sum dignus; c) Tertius gradus, si fideles partes quoque ex Ordi­ nario Missae,! scilicet: Gloria ln excelsis Deo; Credo; San- 643 ctus- Benedictus; Agnus Dei, una cum sacerdote celebrante recitant; d) Quartus denique gradus, sl fideles partes quoque ad Proorlum Missae pertinentes: introitum; Graduate; Offertorium; Communionem, una cum sacerdote celebrante proferunt. Hic ultimus gradus a selectis tantum cultioribus coetibus bene institutis, digne prauti decet, adhiberi potest. 32. In Missis lectis totum Pater noster, cum apta sit et antiqua precatio ad Communionem, a fidelibus una cum LLBc454,h A. A. S. ai (1919) «o ApcttoBc» bm* rtU/w, cfiri JO Oer (le »· Liîtrw enryvxAe .Va/mî.» 3SM 3853 Kr »» η. 2774 SG RITUUM, INSTR. DE MUSICA SACRA ET DE S. LITURGIA sacerdote celebrante recitari potest, lingua vero latina tantum, et addito ab omnibus Amen, exclusa quavis reci­ tatione in lingua vulgari. 33. In Missis lectis cantus populares religiosi a fidelibus cantari possunt, servata tamen hac lege, ut singulis Missae partibus plane congruant (cfr. n. 14 b). 34. Sacerdos celebrans, potissimum si aula ecclesiae magna sit ct populus frequentior, ea omnia, quae secun­ dum rubricas clara voce nuntiare debet, adeo elata voce dicat, ut omnes fideles sacram actionem opportune et commode sequi possint. d) De Missa *convcntuali*, ouae etiam Missa <în choro* appellatur 35. Inter actiones liturglcas, quae peculiari dignitate excellunt, merito computanda est Missa «conventual!s· seu dn choro», illa scilicet quae ab lis, qui per Ecclesiae leges choro adstringuntur, in coniunctlone cum Officio divino quotidie celebranda est. Missa enim una cum Officio divino summam totius Chri­ stiani cultus constituit, seu plenam illam laudem, quae omnipotenti Deo, externa quoque et publica solemnitate, quotidie tribuitur. Cum autem plena haec publica et collegialls divini cultus oblatio in omnibus ecclesiis quotidie perfici nequeat, ideo ab iis, qui lege «chori» ad hoc deputati sunt, quasi vicaria vice peragitur; quod maxime valet de ecclesiis cathedralIbus relate ad universam dloeceslm. Omnes proinde celebrationes «in choro» peculiari decore ct solemnitate, id est, cantu et Musica sacra exornatae, ordinarie peragi debent. 36. Missa igitur conventualls per se solemnls esse debet, vel saltem cantata. Ubl vero per leges particulares aut per peculiaria Indulta 644 a solem/nitate Missae «in choro» dispensatum fuit, id sal­ tem omnino evitetur, ne inter Missam conventualcm Ho­ rae canonicae recitentur. Praestat e contra, ut Missa conventualis lecta ea forma peragantur, quae n. 31 proponitur, secluso tamen quovis vernaculae linguae usu. 37. Ad Missam conventualcm quod attinet, hacc in­ super serventur. a) Singulis diebus una tantum dicenda est Missa conventualls, quae cum Officio in choro recitato concordare debet, nisi aliter a rubricis dispositum fuerit (Additiones et Variationes In rubricis Missalls, tit. I, η. 4). Obligatio tamen alias Missas in choro celebrandi, ex piis fundatio­ nibus vel alia legitima causa, firma manet. b) Missa conventualls sequitur normas Missae in cantu vel lectae. c) Missa conventualls dicenda est post Tertiam, nisi communitatis moderator, gravi de causa, eam post Sextam vel Nonam dicendam esse ccnsuerit. d) Missae conventuales «extra chorum», hucusque a rubricis quandoque praescriptae, supprimuntur. e) De adslstentia sacerdotum sacrosancto Missae sacrificio deque Missis quas isynchronlzatas* vocant 38. Praemisso quod concclebratlo sacramentalls in Ecclesia latina casibus limitatur a iure statutis; Responso deinde Supremae S. Congregationis S. Officii diei 23 Mali 1957 11 In mentem revocato, quo Invalida declaratur coneelebratlo Missae sacrificii ex parte sacerdotum, qui, etsi vestibus sacris induti el quavis intentione ducti, verba consecrationis non proferunt: non est prohibitum, ut, plu­ ribus sacerdotibus, occasione Congressuum, simul conve­ nientibus, «unus tantum sacrum peragat, alii vero (sive omnes sive plurimi) huic uni sacro intersint In eoque sacram tynaxim e manu celebrantis sumant», dummodo «hoc ex Iusta et rationabili causa flat, neque Episcopus ad fidelium admirationem vitandam aliud statuerit», et huic modo agendi ne subsit error a Summo Pontifice Pio XII memoratus quod scilicet celebratio unius Missae, cui centum sacerdotes ple ndsistunt, aequlvalenl celebrationi centum 645 Mistarum ex parte centum sacerdotum ’·./ 39. Prohibentur vero sic dictae «Missae synchronlzatae·» ilbir scilicet Missae hoc peculiari mndo celebratae, quod duo vel plures sacerdotes, In uno vel pluribus altaribus, 4. A. S *9 (»M?> (LE Ιφ6)1· ·· 4. A. S. w (X957) J7O [LE »·Οΐ AlWutkw Summi PoctWkÜ PU XII »d ΓΛο* PP Cordimlr» »*1» Evrftot Sxraraa ^ntKtitn, dM i No-mnKrh 1954 (A. A S. ♦S lr»Ml (LE m*). ·* *1 ** T-d Con tui tntenMtfamaU de Li» irrla PMttxdi, tMtui luüHlo. lutedocnint. diei u Septembri* 1956 3H55 1958 SEP 3 ita simultanée Missam celebrant, ut omnes actiones et omnia verba uno eodemque tempore et peragantur et proferantur, adhibitis quoque, praesertim sl numerus ucerdotum ita celebrantium magnus sit, modernis quibus­ dam instrumentis quibus absoluta haec uniformitas seu «synchronizatio» facilius obtineatur. B) De Officio Divino 40. Officium divinum absolvitur aut «in choro», aut «in communi», aut «a solo». Dicitur autem «in choro», si Officium divinum absolvitur a communitate, per leges ecclesiasticas ad chorum obligata; «in communi» vero, si idem fit a communitate, quae ad chorum non est adstrlcta. Officium vero divinum, quovis modo absolvatur, sive «in choro», sive «in communi», sive «a solo», sl ab illis pera­ gatur qui per leges ecclesiasticas ad officium persolvendum deputati sunt, semper habendus est uti actus cultui pu­ blici, nomine Ecclesiae Deo redditi. 41. Officium divinum natura sua Ita est constitutum, ut mutuis altemisque vocibus persolvatur, Immo nonnul­ lae partes per se postulant ut cantu peragantur. 42. His itaque statutis, absolutio Officii divini «In choro», retineatur et foveatur, absolutio vero «in communi», sicut etiam cantus alicuius saltem Officii partis, secundum locorum, temporum et personarum opportunitatem, enixe commendatur. 43. Psalmorum recitatio «in choro» vel crsonas, quae mat ico. concentum exsecuturae sint, qualitatibus pollere, dc quibus nn. 97 et 98. B) Dr. ORGANO CLASSIC*? ET INSTRUMF.N 11% SIMILIHt 5 d) Ssrhum Sacramentum, opportuniore tempore ab 61. Ih-aecipuurn illudque solenine instrumentum mu­ ecclesia auferatur et in sacello nuodarn vel etiam In sa­ sicum liturgicum Ecclesiae Htinae fuit et manet organum cristie decenter reponatur; sin minus, auditores monean­ classicum, seu tubulatum. tur, Ssmum Sacramentum In ecclesia praesens esse, et 62. Organum servitio liturgico destinatum, etsi par­ rector ecclesiae diligenter curet, ut eidem Sacramento vum, ad artis nonnam sit confectum, lisque vocibus in­ nulla obveniat irreverentia: structum. quae sacro usui conveniunt; prius quam in usum e) Si scidulae ad aditum emendae sint, aut libelli deducatur, rite sit benedictum; ct qua res sacra, omni concentus distribuendi, hacc omnia extra aulam ecclesiae diligentia custodiatur. 63. Praeter organum classicum, usus quoqu? Admit­ f) Musici, cantores ct auditores ita se gerant bilique titur Illius instrumenti, quod «harmonium» vocant; hae more vestiantur, ut eam gravitatem prae se ferant, quae quidem condicione, ut vocum qualllatr et sonitu· atnnll’H loci sacri sanctitatem omnino decetdine sacro usui respondeat. g) Pro rerum ^n?dkHo "e*euXp.·—M 3357 ....... - n fWe. . * C 630 η. 2774 SC RITUUM. INSTR. DE MUSICA SACRA ET DE S. LITURGIA 64. Illud vero adsimulatum organum, quod «electrophonicum» vocant, inter actiones liturgicas ad tempus tolerari potest, cum opes non suppetant ad organum tu­ bulatum, etsi parvum, comparandum. In singulis tamen casibus accedat oportet explicita Ordinarii loci licentia. Hic autem consulat prius Commissionem dioccesanam dc Mu­ sica sacra aliosve in hac re viros peritos, qui ea omnia suadere studeant, quae tale instrumentum ad usum sacrum magis accommodatum reddant. 65. Modulatores instrumentorum, de quibus nn. 61-64, sufficienter peritos esse oportet in arte sonandi, sive ad sacros cantus aut musicorum concentus comitandos, sive ad organum solum belle modulandum; quin immo, cum 651 saepe saepius necesse sit, Inter actiones liturgicas/ sonos «ex temporel reddere, qui variis momentis eiusdem actionis congruant, in legibus, quae organo et Musicae sacrae in genere praesunt, scientia ct experientia versati esse debent. lidem modulatores instrumenta sibi concredita religiose custodire studeant. Quoties autem organo in sacris functio­ nibus assident, conscii sibi sint de parte activa quam exercent ad gloriam Dei et In fidelium aedificationem. 66. Organi modulatio, sive actiones liturgicas prose­ quatur, sive pia exercitia, diligenti cura aptanda est tem­ poris vel diei liturgici qualitati, ipsorumque rituum ct exercitiorum naturae, necnon singulis eorum partibus. 67. Nisi antiqua consuetudo vel peculiaris aliqua ratio, ab Ordinario loci comprobanda, aliud suadeat, organum collocetur in proximitate altaris maioris, loco magis op­ portuno, at semper ita, ut cantores vel musici in suggestu consistentes, a fidelibus in aula ecclesiae adunatis conspici nequeant. 1058 SEP 3 Caveatur insuper ne, in aulis ad conventus et praeser­ tim ad spectacula prope ecclesiam, vel, alio loco deficiente, subter ecclesiam exstruendis vel aptandis, aditus ex ipsis aulis ad ipsam ecclesiam pateat, neve strepitus ex iis proveniens sanctitatem et silentium loci sacri ullo modo perturbet. E) De sacris actionibus ope radiopiioniae et TELEVISIONS diffundendis 74. Ad actiones liturgicas vel pia exercitia, quae cum intra tum extra ecclesiam peraguntur, ope radiophonlae vel tele visionis diffundenda, expressa requiritur Ordinarii loci licentia; quam ipse ne concedat, nisi prius sibi constet:! &3 a) Cantum et Musicam sacram, legibus sive llturgicis sive Musicae sacrae apprime respondere; b) Insuper, sl agatur de diffusione tclevisiflca, om­ nes, qui in functione sacra partem habent, ita bene instruc­ tos esse, ut celebratio mbricls plane conformis ct omnino digna evadat. Hanc licentiam modo habituali Ordinarius loci concedere potest pro transmissionibus regulariter ex eadem ec­ clesia perficiendis, si, omnibus perpensis, sibi constet om­ nia quae requiruntur diligenter servari. 75. Machinae ad diffusionem tclcvlslficam perficien­ dam, quantum fieri potest, in presbyterium ne inducantur, numquam vero ita prope altare collocentur, ut sacris ri­ tibus impedimento sint. Operatores insuper his machinis addicti illa gravitate se gerant, quae locum ct ritum sacrum deceat, et pietatem adstantium minime perturbet, iis praesertim momentis, quae summam devotionem postulant. C) De Musick sacra instrumental! 76. Quae superiore articulo statuuntur, servanda sunt etiam ab illis artificibus, quos «photographos» vocant: et 68. In actionibus lilurglcis, diebus praesertim solcmquidem maiore cum diligentia, attenta facilitate qua se nioribus, alia quoque instrumenta musica —in primis illa, et machinas quocumque transferre possunt. quorum chordae parvo fricata arcu sonant—, praeter organum adhiberi possunt, una cum organo vel sine, in 77. Singuli ecclesiarum rectores curent, ut praescripta, musico concentu aut ad cantum comitandum, legibus ta­ de quibus nn. 75-76, fideliter serventur; locorum autem men stricte servatis quae ex principiis, supra propositis Ordinarii ne omittant accuratiores tradere normas, quas (n. 60), promanant, quaeque sunt: a) Ut agatur de instru­ rerum adiuncta forte exigant. mentis musicis, quae usui sacro revera aptari possunt; 78. Cum radiophonies transmissio natura sua postulet, b) Sonitus horum instrumentorum tali modo et gravitate, ut auditores illam sine Interruptione sequi possint, in ac quasi religiosa castitate eliciatur, ut omnis profanae Missa radiophonice diffusa iuvat, ut sacerdos celebrans, musicae clangor evitetur et fidelium pietas foveatur, praesertim si aliquis Missae «commentatori desit, verba c) Concentus magister, organicus et artifices, usum in­ illa, quae, vi rubricarum submissa voce recitanda sunt, strumentorum et leges Musicae sacrae bene calleant. «voce tantisper elevata» pronuntiet; item ea quae clara 69. Locorum Ordinarii, ope praesertim Commissionis voce dicenda sunt, «altius» proferat ut audientes totam dloecesanae de Musica sacra, sedulo invigilent, ut haec dc Missam commode sequi possint. usu instrumentorum in sacra Liturgia praescripta reapse 79. Iuvat denique ut, ante transmissionem sanctae serventur, nec omittant, si casus ferat, peculiares de hac Missae ope radiophonlae vel television!*, auditores vel re tradere normas, conditionibus ct probatis consuetudispectatores moneantur, talem Missae auditionem vel vi­ 652 nibus aptatas./ sionem, ad satisfaciendum praecepto de Sacro audiendo, non sufficere./ w D) De instrumentis musicis et de machinis «AUTOMATICIS» 70. Instrumenta musica quae, ex communi iudicio et usu, profanae tantum musicae conveniunt, ab omni actio­ ne llturgica et a piis exercitiis omnino arceantur. 71. Usus instrumentorum ct machinarum «automaticarum», uti sunt: autoorganum, grammophonium, radiophonium, dictaphonium seu magnetophonium, et alia eiusdem generis, in actionibus llturgicis et piis exercitiis sive intra sive extra ecclesiam peragendis, absolute veta­ tur, etsi agatur tantum dc sacris sermonibus vel Musica sacra transmittenda, vel de cantoribus aut fidelibus in cantu substituendis aut etiam sustentandis. His tamen machinis uti licet, etiam in ecclesiis, sed extra actiones liturgicas et pia exercitia, cum agitur de audienda voce Summi Pontificis, Ordinarii loci, vel nilorum orato­ rum sacrorum; vel etiam ad fideles in doctrina Christiana vel in cantu sacro aut religioso populari instituendos; de­ nique ad populi cantum dirigendum ct sustentandum In processionibus extra ecclesiam peragendis. 72. Instrumentis autem, quae «amplificatores» dicuntur, utl licet In actionibus ciuoquc lilurglcis et piis exercitiis, sl agatur dc amplificanda viva voce sacerdotis celebrantis aut «commentatoris» vel aliorum, qui, Iuxta rubricas vel ex mandato rectoris ecclesiae, vocem edere possint. 73. Usus machinarum pro imaginibus proiclendls, prarsertlm vero carum quas «clnematographlcas» vocant, sive pmlectioncs «mutae» sint sive «sonorae», in ecclesiis, quacumque de causa quamvis pia, religiosa aut benefica, strictissime vetatur. 3859 E) De tempore quo instrumentorum musicorum sonus prohibetur 80. Quoniam organi et magis quoque aliorum instru­ mentorum sonus ornamentum constituit sacrae Liturgiae, usus idcirco eorundem instrumentorum temperandus est secundum gradum laetitiae, qua singuli dies vel tempora liturgica distinguuntur. 81. In omnibus ergo actionibus liturgicls, excepta tantum Benedictione eucharistica, sonus organi omniumque instrumentorum musicorum prohibetur: a) Tempore Adventus, id est a primis Vesperis do­ minicae primae Adventus usque ad Nonam vigiliae Nati­ vitatis Domini; b) Tempore Quadragesimae et Passionis, id est a Matutino feriae quartae Cinerum usque ad hymnum Gloria in excelsis Deo In Missa solemni Vigiliae paschalis; c) Feriis et sabbato quatuor temporum Septembris, si Officium et Missa de iis fiant; d) In omnibus Officiis et Missis defunctorum. 82. Sonus aliorum instrumentorum, praeter sonum organi, prohibetur insuper In dominicis in Septuagesima, Sexagesima ct Quinquagesima ferilsquc has dominicas sequentibus. 83. Pro diebus tamen temporibusque ut supra prohi­ bitis, sequentes statuuntur exceptiones: ... Organi et aliorum instrumentorum sonus permit, titur diebus festis de praecepto et feriatis (exceptis domi< 3860 | . SC RITUUM, INSTR. DE MUSICA SACRA ET DE S. LITURGIA 1958 SEP 3 n. 2774 b) Laid autem participationem liturglcam actuosam praestant, et quidem vi characteris baptismalis, quo fit, ut in sacrosancto quoque Missae Sacrificio, pro modo suo divinam victimam Deo Patri cum sacerdote offerant c) Lalci vero masculini sexus, sive pueri sint, sive iuvenes aut viri, cum a competente auctoritate ecclesiastica ad ministerium altaris vel ad Musicam sacram exsequendam deputantur, si tale officium modo et forma a rubricis sta­ tutis peragant, servitium ministeriale directum quidem, sed delegatum, exercent, ea tamen condicione, si de cantu agatur, ut «chorum» seu «scholam cantorum» constituant. 94. Sacerdos celebrans et ministri sacri, praeter accu­ ratam rubricarum observantiam, nitantur oportet, partes in cantu proferendas, recte, distincte et belle, quantum possunt absolvere. 95. Quotiescumque ad actionem liturglcam celebran­ dam, personarum delectus fieri potest, praestat ut ii praeferantur, qui in cantu excellen/tiores esse noscuntur; praesertim si agatur de actionibus llturgicis solemnioribus, et de iis quae aut cantum difficiliorem exigant, aut radiophonice vel televisive transmittantur. 96. Actuosa fidelium participatio, praesertim sanctae Missae et quibusdam llturgicis actionibus magis implicatis, facilius obtineri poterit, si aliquis «commentator» interve­ niat, qui, momento opportuno paucisque verbis, ritus ipsos, aut sacerdotis celebrantis vel sacrorum ministrorum preca­ tiones aut lectiones interpretetur, et externam fidelium participationem, eorum scilicet responsiones, precationes ct cantus, moderetur. Huiusmodi commentator admitti potest, servatis normis quae sequuntur. a) Convenit, ut munus commentatoris n sacerdote vel saltem a clerico absolvatur; his deficientibus, viro lalco G) De CAMPANIS committi potest, Christianis moribus commendato et de munere bene edocto. Mulieres vero numquam officio com­ 86. Perantiquum ac probatissimum campanarum usum mentatoris fungi possunt; hoc unum permittitur, ut in in Ecclesia latina, omnes, quorum interest, religiose ser­ casu necessitatis, mulier cantum aut precationes fidelium vare tenentur. quasi ducat. 87. Campanae ad ecclesiarum usum ne adhibeantur, b) Commentator, si sacerdos sit aut clericus, cotta nisi prius solemniter consecratae vel saltem benedictae sit indutus, et in presbyterio vel ad cancello consistat, aut fuerint; ex tunc autem ut res sacrae debita serventur cura in ambone vel pulpito; si vero sit laicus, sistat coram fi­ 88. Probatae consuetudines ac diversi modi campanas delibus, opportuniore loco, sed extra presbyterium, vel pulsandi, iuxta distinctos eiusdem sonitus fines, omni cura pulpitum. retineantur; neque omittant locorum Ordinarii traditas c) Explicationes et monitiones, a commentatore usualesque huius rei normas colligere, vel, ubi desint, tradendae, scripto sint praeparatae, paucae, sobrietate praescribere. “ perspicuae, tempore opportuno ct voce moderata prolatae; 89. Innovationes, quae ad id tendunt, ut campanae orationibus sacerdotis celebrantis numouam superponan­ ipsae pleniorem edant sonum, vel ut earum pulsatio fa­ tur; uno verbo: ita disponantur, ut fidelium pietati adiucilior evadat, ab Ordinariis locorum, audito peritorum mento sint, non nocumento. voto, admitti possunt; in dubio autem, res huic S. Rituum d) In moderandis fidelium precationibus, meminerit Congregationi proponatur. commentator praescriptorum, de quibus supra n. 14 c, 90. Praeter diversos consuetos et probatos modos sa­ e) In locis ubi Sancta Sedes vulgarem Epistulae et cras campanas pulsandi, de quibus supra n. 88, peculiares Evangelii lectionem, post cantatum textum latinum per­ alicubi exstant apparatus plurium campanularum in ipsa miserit, nequit commentator, pro huiusmodi proclamatione, turri campanaria appensarum quibus variae eduntur can­ se celebranti, diacono, subdiacono vel lectori substituere tilenae ct concentus. Talis campanularum ludus, qui com­ (cfr. n. 16 c>. muniter «carillon» appellatur (gcrmanice «Glockenspiel»), a f) Commentator sacerdotis celebrantis rationem ha­ quovis usu liturgico omnino excluditur. Campanulac au­ beat et sacram actionem ita comitetur, ut haec nec retar­ tem ad talem usum destinatae, nec consecrari possunt, nec dari debeat nec Interrumpi, adeo ut tota actio liturgica benedici iuxta solemnem Pontificalis Romani ritum, sed harmonica evadat, digna ac pia. simplici tantummodo benedictione./ 97. Omnes, qui in Musica sacra partem habent, ut 91. Totis vnribus adnitendum est ut omnes ecclesiae» sunt musicorum modulorum inventores, organici, chori oratoria publica et scmipublica, saltem una vel duabus, magistri, cantores, aut etiam/ artifices musici, ante omnia, 633 etsi panus, campanis sint instructa; districte vero prohi­ quippe qui sacrae Liturgiae directe vel Indirecte participent, betur, loco sacrarum campanarum, adhibere qualencumceteris fidelibus vitae Christianae exemplo praecellant. que machinam vel instrumentum, ad campanaruin sonum 98. Idem, praeter memoratam fidei morumque Chri­ mechanice vel automatice imitandum vel amplificandum; stianorum praecellentiam, pro eorum condicione ct litur­ licet tamen huiusmodi machinis vel instrumentis uti, si, gica participatione, In sacra Liturgia ac Musica sacra, iuxta superius statuta, ad modum «carillon» adhibeantur. maiore vel minore institutione ornati esse debent. Et 92. Ceterum praescripta can. 1169, 1185, ct 612 Codicis quidem: Iuris Canonici ad amussim serventur. a) Auctores seu Musicae sacrae compositores, sal completam possideant ipsius sacrae Liturgiae scientiam, sub respectu historico, dogmatico seu doctrinali, practice 5. De personis quae in Musica sacra et sacra Liturgia scu rubrical!; linguam quoque latinum calleant; in legibus praecipuas partes habent denique artis Musicae sacrae simul ac profanae, el In historia musicae, profunde sint Instituti. 93. Sacerdos celebrans toti actioni liturgicae praeest. b) Organic! quoque atque chori manstri «at am­ Ceteri omnes actioni liturgicae modo sibi proprio parti­ plam habeant sacrae Liturgiae scientiam et linguae In tinae cipant. Proinde: sufficientem cognitionem: denique propria quisque arte a) Clerici qui modo et forma a rubricis statutis, scu adeo sint Instituti, ut officium suum digne et competenter qua clerici, actioni liturgicae Intersunt, “e' exercere valeant. c) Cantoribus ellam, sive pueri sint sive adulti, talis, pro eorum captu, praebeatur actionum liturgi carum et S^viTdin^s^assumptionis !n statum cleri1 CVWft, dxr» n hmii Anni n4y Λ A (LE 17J91; Luter*· Mqcb-at IK. calem. ..Md npcnon festis patroni principalis loci, tituli vel anSvtnarii dedicationis ecclesiae propriae et tituli aut fun­ datoris familiae religiosae; vel si solemnitas aliqua extraordiwria occurrat; b) Organi tantum aut harmonii sonus permittitur in dominicis tertia Adventus et quarta Quadragesimae; ttcnon feria quinta infra Hebdomadam sanctam in Missa chrismatis, et ab initio Missae solemnis vespertinae in «Onn Domini» usque ad finem hymni Gloria in excelsis Dn; c) Item organi tantum aut harmonii sonus permit· literfn Missa ct in Vesperis, solummodo ad cantum susten­ tandum. Ordinarii locorum has prohibitiones vel permissiones, secundum probatas locorum aut regionum consuetudines, pressius determinare possunt./ 81. Per totum Triduum sacrum, idest a media nocte qua Incipit feria quinta in Cena Domini usque ad hymnum Gforia in excelsis Deo in Missa solemni Vigiliae paschalis, organum et harmonium omnino taceant, et ne ad cantum quidem sustentandum adhibeantur, salvis exceptionibus, quae supra, n. 83 b, statuuntur. Sonus porro organi ct harmonii hoc triduo prohibetur, sine ulla exceptione, et non obstante quacumque contraria consuetudine, etiam in piis exercitiis. 85. Ne omittant ecclesiarum rectores, vel quorum interest, rationem illius liturgici silentii fidelibus debite explicare, neque obliviscantur curam adhibere, ut iisdem diebus vel temporibus ceterae quoque praescriptiones liturgicac de altaribus non ornandis pariter observentur. 657 η. 2774 SC RITUUM. INSTR. DE MUSICA SACRA ET DE S. LITURGIA 1958 SEI· 3 Λ 4 textuum quos canere debent, cognitio, ut ipsum cantum ea mentis intelligentia et cordis affectu possint promere, Siem requirit servitutis eorum «rationabile obsequium». doceantur quoque, latina verba recte et distincte pro­ nuntiare. Rectores ecclesiarum, vel quorum interest, se­ dulo invigilent, ut in loco, ubi cantores in ecclesia sistunt, bonus ordo et sincera regnet devotio. d) Artifices denique musici, Musicam sacram exse­ cuturi, non solum proprio quisque instrumento ad regulas artis sint experti, sed eius usum ad sacrac quoque Musicae leges bene aptare sciant, atque rerum liturgi carum, tali cognitione sint instructi, ut externum artis exercitium cum devota pietate congrue valeant coniungere. 99. Valde optandum, ut ecclesiae cathédrales, et sal­ tem ecclesiae paroeciales vel aliae maioris momenti, proprium habeant et stabilem «chorum» musicum seu «scholam cantorum·, quae verum servitium ministeriale praestare possit ad normam articuli 93 a et c. 100. Sicubi vero talis chorus musicus constitui nequit, permittitur ut constituatur chorus fidelium, sive «mixtus», sive mulierum aut puellarum tantum. Huiusmodi vero chorus in proprio collocetur loco, extra presbyterium seu 659 extra cancellos posito; viri autem a mulieribus/ vel puellis scorsim consistant, quolibet sedulo vitato inconvenienti. Neque omittant locorum Ordinarii, hac de re praecisas edere normas, de quarum observantia rectores ecclesiarum respondere debeantse. 101. Optantum ac suadendum est ut organici, chori magistri, cantores, artifices musici aliique servitio ecclesiae addicti, pietatis ac religionis studio operam suam pro amore Dei reddant, nullo interveniente stipendio. Quod si eandem operam gratis praestare nequeant, iuslitia aeque ac caritas postulant ut superiores ecclesiastici, iuxta varias ac probatas locorum consuetudines, servatis quoque legum civilium ordinationibus, iustam ipsis tri­ buant mcrcedem. 102. Convenit porro, ut locorum Ordinarii, audito quoque Commissionis de Musica sacra consilio, tabellam edant, in qua stipendium diversis personis superiore ar­ ticulo nominatis tribuendum, pro universa dioecesi sta­ tuatur. 103. Oportet denique, ut pro iisdem personis ea omnia accurate dlsnonantur, quae ad sic dictam «praevidentiam socialem» referuntur, servatis legibus civilibus, si exsistant, vel, his deficientibus, normis ab iisdem Ordinariis opportu­ ne edendis. sublectis, studeant locorum Ordinarii aptas dare nonnas quibus necessariae puerorum in sacra Liturgia et ln canlii sacro educationi provideatur. 107.Quae de scholis primariis seu elcmentaribus sta­ tuuntur, magis adhuc urgenda sunt ln scholis mediis seu secundariis, ut alunt, quibus adulescentes maturitatem illam consequi deberent, quae ad vitam socialem et reli­ giosam recte ducendam requiritur. 108.Educatio llturgica et musica hucusque descripta altius denique protrahenda est ln maximis illis litterarum scientiarumque institutis, quae «universitates studiorum· appellantur. Summopere enim praestat, ut qui, altioribus studiis absolutis, ad graviora vitae socialis officia assumun­ tur, pleniorem quoque totius vitae Christianae institu­ tionem adepti sint. Adnitantur proinde sacerdotes omnes, quorum curae studentes universitarii quomodocumque commissi sunt, hos thcoreticc et practice ad penitiorem sacrac Liturgiae cognitionem et participationem conducere, adhibita etiam pro iisdem studentibus, prouti rerum ad­ iuncta id permittant, Illa sanctae Missae forma, de qua nn. 26 et 31. 109. Si quaedam sacrae Liturgiae et Musicae sacrae, cognitio ab omnibus fidelibus requiritur, iuvenes ad sarti· dotium contendentes, plenam solidamque institutionem, cum de sacra Liturgia unlversim, tum de cantu sacro consequantur oportet. Itaque ca omnia quae in Iure ca­ nonico de hac rc statuuntur (can. 1364, 1.®, 3.°; 1365 $2), vel a competente auctoritate pressius ordinata habeantur (cfr. praesertim Const./ Apost. Divini cultus de liturgia 661 deque cantu gregoriano et Musica sacra cotidie magis provehendis, diei 20 Decembris 1928)17 adamussim ser­ vanda sunt, eorum ad quos spectat onerata conscientia. 110. Religiosis quoque utriusque sexus, necnon sodali­ bus Institutorum saecularium, inde a probandatu et novitiatu, progressiva ac solida Institutio tradatur, tum de sacra Liturgia tum de cantu sacro. Provideatur insuper, ut in communitatibus religiosis utriusque sexus et In collegiis ab ipsis dependentibus, Ido­ nei habeantur magistri, qui cantum sacrum docere, mo­ derari ac comitari valeant. Curent eorundem Religiosorum et Religiosarum Supe­ riores ut in suis communitatibus, non tantum selecti coctus, sed universi sodales sufficienter in cantu sacro exerceantur. 111.Sunt autem ecclesiae quibus natura sua competit ut sacra Liturgia una cum Musica sacra peculiari decore ac splendore peragatur, ecclesiae nempe paroeciales maio­ res, collcgiatae, cathédrales, abbatiales, vel religiosae, aut sanctuaria maiora. Qui ecclesiis huiusmodi addicti sunt, 6. Dc Musica sacra et sacra Liturgla excolenda sive clerici, sive ministrantes, sive musici artifices, omni cura et sollicitudine adlaborent, ut se aptos et paratos reddant ad cantum sacrum ct actiones liturgicas egregie A) De cleri et populi generali in musica sacra ET SACRA LITURGIA INSTITUTIONE peragendas. 112. Peculiaris denique ratio habenda est de sacra 104. Musica sacra arctissime cum Liturgia connectltur, Liturgia et cantu sacro in exteris Missionibus introducendis cantus vero sacer integre ad ipsam Liturgiam pertinet et temperandis. (n. 21); cantus denique religiosus popularis amplissime in fUis exercitiis adhibetur, quandoque etiam in actionibus Distinguendum est in primis inter gentes humana cultura, iturglcls (n. 19). Hinc facile evincitur, institutionem de quandoque millenaria eaque ditissima, praeditas, et gentes Musica sacra deque sacra Liturgia separari non posse, alt lore cultura adhuc expertes. utramque ad vitam Christianam pertinere, mensura sane His positis quaedam regulae generales prae oculis ha­ diversa, Iuxta varios clericorum et fidelium status et bendae sunt, scilicet: ordines. a) Sacerdotes qui ad exteras Missiones mittuntur Omnes propterea quandam saltem institutionem de sa­ aptam de sacra Liturgla et cantu sacro institutionem habere cra Liturgia deque Musica sacra, proprio statui congruen­ debent. tem, adipiscantur oportet. b) Si agatur de gentibus qui propria cultura musica 105. Naturalis eaque primigenia Christianae educationis excellunt, studeant mlssionarii musicam quoque indige­ schola est ipsa familia Christiana, ln qua pueruli sensim nam ad usum sacrum trahere, servatis servandis; pia ββθ ducuntur ad fidem chri/stianam cognoscendam et exer­ praesertim exercitia ita disponere satagant, ut fideles in­ cendam. Adnltcndum igitur, ut parvuli, pro eorum aetate digenae, propria quoque lingua vernacula ct modulis genti et ratione, piis exercitiis ct actionibus quoque liturgicis, suae accommodatis religiosum animum pandere valeant. praesertim Sacrificio Missae, participare addiscant, ct Neque obliviscantur, ipsas gregorianas cantilenas, uti com­ canium popularem religiosum. In familia et in ecclesia, pertum habetur, facili modo quandoque ab indigenis cani cognoscere ct adamare Incipiant (cfr. supra, nn. 9, 51-53). posse quae saepius cum eorum cantilenis affinitatem quan­ 106. In scholis deinde, quae primariae aut dementares dam praeseferant./ 662 appellari solent, haec serventur. c) Si agatur vero de gentibus minus cultis, ea quae a) SI a catholicis regantur ct proprias sequi possint supra sub littera b) proposita sunt, ita temperare oportet, ordinationes, providendum est, ut pueri in scholis ipsis ut peculiari illarum gentium captui et Indoli aptentur. cantus populares ct sacros plenius addiscant, praecipue Ubi vero harum gentium vita familiaris et socialis magno vero, eorum captu, penitius instituantur, ac simpliciores sensu religioso imbuatur, sedulam mlssionarii Impendant cantilenas gregorianus decantare incipiant. J\eundfrn r*n6iosum spiritum non solim non b) Si vero agatur de scholis publicis, legibus civilibus exstinguant, sed potius, superstitionibus depulsis, ope praesertim piorum excercitlorum Christianum reddant. 4M >0 Novecr.btfa innl 1947: A. A S. 39 (1947) 355*556 [LE 1963]. ·· Cfratdj. Da* S R. C. y/14. 4310. 4111, «t Litterae encyclic** \fvntat ιλττλι ^~.·Λ.4.5.4ί(Ι93<)33 [LE334,J. ’•a.4.S.jr(«W)M-41[LR|«> 3863 3864 η. 2775-2778 SC PRO NEGOTIIS EXTRAORDINARIIS - STUDIORUM 1938 SEP 3 2775 B) De institutis publicis et privatis Musicae sacrae provehendae 113. Parochi ecclesiarumque rectores diligenter curent, ot ad actiones 1 i turglcas pinque exercitia peragenda, praesto tint pueri aut iuvenes aut etiam viri «ministrantes», pietate commendati, de caerimoniis bene edocti, et in cantu quoque sacro ac populari religioso satis exercitati. 114. Propius vero ad sacrum ct popularem cantum refertur illud institutum, cul nomen «Pueri cantores», a Sancta Scdc pluries laudatum 5g. Optandum profecto ac nitendum, ut omnes ecclesiae proprium habeant chorum puerorum cantorum, qui in sacro Liturgia et praesertim in arte bene ct ple canendi egregie instituti sint. 115. Commendatur porro, ut in qualibet dioecesi in­ stitutum habeatur seu schola cantus et organi, in qua organici, chori magistri, cantores aut etiam artifices musici rite instituantur. Consultius quandoque erit, ut tale institutum a pluribus dioecesibus, consociatis viribus, erigatur. Nec omittant parochi vel ecclesiarum rectores, selectos iuvenes ad huiuscemodi scholas dirigere eorumque studia opportune fovere. 116. Valde denique opportuna existimanda sunt altlora illa instituta sive academiae, quae ex professso ad Musicam sacram plenius excolendam ordinantur. Inter vero instituta huiusmodi principem locum tenet Pontificium Institutum Musicae sacrae, a sancto Pio X in Urbe con­ ditum. Locorum Ordinariis curae sit, aliquos sacerdotes, qui peculiari huius artis facultate et amore praediti sunt, ad praefata instituta mittere, praesertim vero ad urbanum Pontificium Institutum Musicae sacrae. 117. Praeter instituta ad Musicam sacram docendam ordinata, nlures conditae luerunt societates, quae sub noea mine S. Gregorii Magni, aut/ S. Caeciliae, aut aliorum sanctorum, variis modis eandem Musicam sacram excolere sibi proponunt. Ex harum societatum multiplicatione et ex earum consociatione, national! aut etiam international!, Musica sacra magna obtinere poterit emolumenta. 118. In unaquaque dioecesi peculiaris Commissio de Musica sacra inde a temporibus S. Pii X, existere debet se. Huius Commissionis socii, sive sacerdotes sint, sive laid, ab Ordinario loci nominandi sunt, qui viros seligat, in JStosXiUSiCae Sacrae 6cneribus doctrina ct experientia Nil prohibet quominus plurium dioecesium Ordinarii Commissionem communem constituant. Quoniam vero Musica sacra arcte cum Liturgia, et haec cum Arte sacra connectltur, in unaquaque dioecesi Commissiones quoque instituendae sunt de Arte sacra29 et dt iacra Ltturgia31. Nil autem prohibet, iinmo quandoque consulendum, ut tres memoratae Commissiones non seorsim, sed una simul conveniant et, collatis consiliis, com­ munia negotia pertractare ct solvere satagant. Ceterum, Ordinarii locorum invigilent, ut praefatae Commissiones, prout rerum adiuncta postulaverint, cre­ brius conveniant; desiderandum quoque, ut his conventi­ bus Ordinarii ipsi quandoque praesideant. 1958 SEP 3.-SC NEG. EXTR., RESPONSUM. PART.· Circa conditiones ad usufruendum gratiis et indultis BULLAE CRUCIATAE IN HISPANIA ET CIRCA ELEEMOSYNAS IUXTA CONDITIONEM PERSONARUM SOLVENDAS Vaticano, 11 3 settembre 1958. Eminenza Reoerendissima, Mi onoro di dar riscontro alia venerata lettera dei 2 agosto seorso con la quale 1’Eminenza Vostra Reverendissima, nella sua quality di Commissario Generale dclla Santa Crociata, esponeva alcuni dubbi concer­ nenti l'appllcazione delle nuove tariffe da comspondersi da chi voglia ottenere le grazie e gli Indulti relativi ai vari sommari della Bolla. Questa Segreteria, valendosl degli elementi di giudizio corlescmentc forniti dalla medesima Eminenza Vostra, ha fatto oggetto di particolare esame i quesitl proposti, dopo di che ne ho riferito doverosamente al Santo Padre. Sono ora pertanto in grado di soddisfare a quanto l'Emlnenza Vostra chiedeva di sapere, partecipondole clô che segue. 1. Perché possa farsi uso delle grazie e degli Indulti con­ cessi dalla Bolla della Santa Crociata si richiede che, mediante il versamento delle elemosine stabilite, siano stati ottenuti i relativi Sommari. I fedeli dovranno essere esortati a corrispondere il dovuto in proporzione dei propri redditi, a norma delle apposite Tabclle. Tuttavia, il fatto che venga eventualmente versata da taluno una somma minore, benchè certamente sia da disap­ proval, non semhra possa essere considerato motivo di inva­ lidity rispetto alia concessione e quindi ali'uso dei privilegi. 2. La Confercnza dei Metropoliti stabili che fossero esenl dal versare elemosine per 1'acquisto dei Sommari coloro che hanno un reddito annuo non superiore alie 15.000 pesetas. Con tale disposizione, come è évidente, non si voile determinarre comunque il vero concetto di powro, ma soltanto stabilire una norma di carattere obbiettivo in subiecla materla et ad eHectum de quo agitur, ullo scopo, cioè, di chiarire quali categorie di fedeli si trovino nelle condizioni richiestc per Ia citata esenzlone. Ciô posto, è facile concludere che gli Ecciïii Ordinari pos­ sono attenersi alia norma stabilita senza préoccupant di cualquiera decisiôn pontificia que pudiera obstor en contrario. Infatti tutto ciô che ha rapporte all’esecuzione della Bona Crociata in Spagna —c quindi anche l’approvazione delle Tabelle— è competenza di queat'Ufficio, il quale, anche nell'ipotetica supposizione di un'eventuate decisione pontificia, non mancherebbe dl Informarne pre viamen te codesto Commisariato Generale. Grato nll’Eminenza Vostra per lo zelo e la sollecltudine con cui, in aggiunta ai gravi Impcgni del governo pastorale dell’Arcidiocesi, si occupa del problem! relativi al buon funzlonamento dl altre organizzazionl ecclesiastlche di carattere nazionale, ml valgo della circostanza per confermarml con 1 sensi del più profondo ossequio, di Vostra Eminenza Reveren­ dissima umillssimo, devotissimo, obbligatissimo.—Dombnico Tardinl * Ordinario Toletano: Π-^stnciôn del Clero 52 (1953) 5-7. Adn. f, LODOS in Sal Terra© 47 (195*1) 93-102. 2776 1958 SEP 3.-STUDI0RUM, INDULTUM. PART.· Facultas Hanc de Musica sacra et de sacra Liturgia Instructionem, ab infrascripto Cardinali S. R. C. Praefecto Ssmo Domino Nostro Pio Pp. XII sublectam, Sanctitas Sua in omnibus et singulis speciali modo approbare et auctoritate Sua con­ firmare dignata est, atque promulgari mandavit, ab om­ nibus ad quos spectat, sedulo servandam. Contrariis qui­ buslibet minime obstantibus. Roma, ex aedibus Sacrae Rituum Congregationis, dle festo sancti Pii X, 3 Septembris anno 1958.—C. Card. Cicoon ani, Praefectus. A. Carinci, Archiep. Seleuc., a Secretis. u Cor^tutio Apostolica Divini cultus: A. A.S.si (iqsg) ^LE ς lene eaevebeae Musicas tacrae disciplina: A. A. S. «3 (»956) 3J [LE *54«λ ” Motu proprio Tra te loltecitudini. dtei as irçcj.Tçoi) n. 24: Dccr. auth. S. R. C. 41«. Smadiei x Septembri 1924. J4«5 I^E 6ι< )· ilr T^fLE 19611 Dei, dkx 30 Noverabris 194Γ A. S. 39 R947) 19*3 4- datur admittendi ln semlnarium ivvenkm E SOCIETATE PRESBYTERORUM a S. SULPICIO EGORLSSUM Romae, d. d. Ill m. septembris a. D. 1958. Excellentissime Domine, supplices litteras a Te d. XX m. lull! h. a. datas accepimus quibus postulas Seminario exci­ piendi N. N., quondam Societatis Presbyterorum a Sancto Sulpicio alumnum. Moderatores Religiosos, quorum regimini memoratus tu ve­ nis suberat. Interrogavimus, qui his diebus nobis testimoniale» litteras rescripserunt; quibus inspectis Tibi significamus athli obstare nd hanc Sacram Congregationem quod attinet, quo­ minus eum in Seminario admittas, studiorum curriculum nte emensurum. Velis tamen. Excellentissime Domine, hunc alumnam ube­ rius explorare, praesertim ad eius valetudinem quod «pectat, nique non ante nd Ordines promovere quum per congruum temporis spatium sedulo dillgcnterque probaveris. Hanc feliciter nactus occasionem, bona cuncta a Domino Jihi ^P^r-cman^ Excellentiae Tuae Reverendissimae "olouieri. α lesu—Card. PuzardO. Pnw/. C- Con- Awrtlnieo“·N- ICBS-SM « folii. S C d. 42M3C I Tr-SSI in ApoU. 31 (1958) 2Ô5-2P8. 3865 3866 11. 2777-2782 SC STUDIORUM - RELIG. - S. PA EN IT. - S. OFFICII 2777 1958 SEP 4.-SC STUDIORUM, RESPONSUM. PART.· diei 12 iul. 1957 respicit eos TANTUM ALUMNOS QUI ALIUD SEMINARIUM ET ALIAM DIOE­ CESIM INGREDI PETUNT Decretum «sollemne» Romae, dic IV m. scptembris a. D. 1958. 1958 SEP 4-XOV 8 agatur de protestate reservata Romano Pontifici. Quod sl praedictus Vlc. Apostolicus facultatem dispensandi ab Im­ pedimento dispari tatis cultus neophitos privilegio paulho utentes, ita late interpretatus est, dispensationes concessae tamquam invalidae habendae sunt.—Card. Puzabdo. * Cuidam Ordinario loci iuxta summarium traditum ab A. Λ3ΑΤΞ. Lo sdoglimonto doi rincolo coniugal·, ©d. Π Roma 1966. p. 153-154. Adn. A. ABATE, op. ot loc. cit. Excellentissime Domine., supplicibus litteris Tuis per DeleStum Apostollcum d. HI h. m. acceptis. Tibi significare >ct ad E. B. quod attinet, sui, cum in Seminario Assump­ tionis (S. Antonii) studiis vacaverit, nunc in aliud Seminarium transire desideraL Cum decretum 'Solemne* [LE 2677) eos tantum alumnos respici at qui in aliud Seminarium ct simul ad aliam Dioecesim Inserviendam transierint, integrum est Excellentiae Tuae in casu hoc ludicare et, quae Tibi apta visa fuerint, decernere. Hanc feliciter nactus occasionem, plurimam salutem Tibi dico ac maneo Excellentiae Tuae Reverendissimae in Ch. 1. addictissimus.—I. Card. Pizzardo, Praef. F. Tincllo, a Studiis. * Ordinario Corporis Christ i in S. F. A. S.. Prot. N. 1223.58: e folûs eiusdem S. C. do Seminariis. 2778 1958 OCT 4.-SC RELIGIOSORUM, INDULT. PART.· Facultas datur permittendi ut moniales O. P. e CLAUSURA EXIRE POSSINT INFIRMAE VALETUDINIS CAUSA Preces—Beatissime Paler, P. Magister Generalis Ordinis Praedicatorum, ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus, humiliter implorat facultatem permittendi ut Moniales O. P. quae Superioribus sul Ordinis legitime subliduntur, e claustris exire valeant. Infirmae valetudinis causa. Et Deus... Rescr.—Vigore facultatum a Ssriio Domino Nostro con­ cessarum, Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, attentis expositis, benigne adnuit pro gratia, iuxta preces, ad triennium, per unum alterumve diem vel, sl vere necessitas sit, ad longius tempus non ultra mensem: facta obligatione permanendi in aliqua religiosa domo, nisi gravis causa excuset et dummodo nihil obstet ex parte Ordi­ narii loci, ceteris servandis servatis. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, die 4 Octobris, A. D. 1958.—Valerius Card. Valeri, Praef. P. Palazzini, Subi. * Magistro Geaorali O. P.. Prot. N. 9661/51: AOP 66 (1958) 479. 2781 1958 NOV 7.-SC S. OFFICII, INDULTUM. PART.· Facultas datur celebrandi missam noms vespertinis RATIONE ITINERIS Ex Aedibus S. Officii, die 7 nov, 1938. Erhe ac Fleurhe Domine Mi Obsiile, Litteris die 23 Octobri» 1958 datis. Eminentia Tua Revina postulavit, pro Sc et pro aliis Ordinariis Indiae, facultatem permittendi suis Sacerdo­ tibus Missae celebrationem etiam horis vespertinis quando in itinere, ratione ministerii, litare mane non potuerint Ad rem Tccum communico S. Officium, omnibus circumstan­ tiis casus consideratis, decrevisse: Pro gratia, qua Ordinarii locorum Indiae, exclusis Vicariis Generalibus, valeant Sacer­ dotibus sibi subditis concedere licentiam celebrandi Missam etiamsi non verificantur conditiones praescriptae a Monita S. Officii diei 22 martii 1955 [LE 2491], dummodo hae cir­ cumstantiae verificantur: a) agatur de Itineribus ratione apostolatus missionis faciendis; b) tempus defuerit celebrandi horis antemeridianis. Servatis quod spectat ad ieiunlum «charistlcum normis statutis a Motu Proprio: Sacram Commu­ nionem diei 19 martii 1957 [LE 2639J. Hanc occasionem nactus Manus Tuas humiliter deosculor ac peculiares sensus venerationis Tibi pando meque profiteor. Eminentiae Vestrae Revihae.—A. Cara. Ottaviani, Pro-Secr. * Ordinario Bombayanxi, Prot. N 4C4 '46-271: Tho Clergy Monthly 22 (1959) 28-29, Adn. The Clergy Monthly 23 (1959) 23. 2782 1958 NOV 8.-SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART.· Statutum particulare foederationis itaucae u” Assistente Religioso Nazionale, ort n£^‘. î Aazio,nal‘ ed al Conslglieri. Annualmente un présentât? il bilancio consuntivo alla Presidenza Nazionaie e succcssivanicnle sarà trasmesso al C. I. S. per l’approvazione. r r' n dfctnbijrionc dei fond! ê effeltuatn dull 'Assistente Religioso Nazionale unitamente al Vice-Assistentl Nnzionali, eoi parere dei Conslglieri per Ic spesc straordinarie eccedentl le centomlla lire. 11 resoconto dl tale distribuzione sarà presentato mensilmeale alia Sacra Congregazione dei Religiosi. ♦ ♦ Prot. N. 2560/5515: Axdoat, Luceat, Accendat (ALA) 7 (1958) 453-461. 2783 1958 NOV 12.-ΙΟΑΝ. ΧΧΙΠ, MOT. PROP. AAS 50 (1958) 922 Motu DE PRIVILEGIIS proprio CONCLAVISTIS ECCLESIASTICIS CONCESSIS IOANNES PP. ΧΧΙΠ STSc “S. So7uri?e«S,qu^ ut beneficium aliquod spirituaJc 3869 conferamus, condicioni et dignitati sacerdotali congruum consentaneum. Quapropter motu proprio et certa scientia memoratis ecclesiasticis viris, quorum nomina infra describuntur, privilegium altaris portatllis ad normam can. 822, § 3 Co­ dicis Iuris Canonici concedimus, non ea quidem mente ut habltualiter in eo celebrent, cum maxime conveniat ut sacerdos, pro hominibus constitutus, in ecclesiis ad fide­ lium utilitatem, praesertim diebus festis, rei divinae ope­ retur ad aram; sed ut in quibusdam rerum adiunctis, sive ratione valetudinis sive incommodi, aliave rationabili causa, altari portatili frui valeant. Decernimus tamen gratioso hoc privilegio ne utantur diebus festis sollemnioribus, aliisve quos ipse Ordinarius, pro suo prudenti arbitrio, forte excipere existimaverit, Iisdem sacerdotibus insuper indulgemus ut gratias et firovisiones quorumlibet beneficiorum, si quae ipsis conerantur, nec non Litteras Apostolicas de iis conficiendas semel gratuito accipiant. Contrariis quibusvis non obstantibs, etiam speciali mentione dignis. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, die xu mensis Novembris, anno mdcccclviii, Pontificatus Nostri primo. IO ANNES PP. XXIII. 2784 le IX Prépara re il materiale di propaganda necessario a far coaoscere ed apprczzarc la nobile ed insostitulbile missione if I uslra 1 sv°18°no nella Chiesa con la preghicra ed il n. 2783-2785 1958 NOV 18.-SC CONCILII, INDULTUM. PART.· Dies festi de praecepto pro hibernia reducuntur Pater, Cardinalis Archicpiscopus Armachanus, nomine quoque ceterorum Hiberniae Ordi­ nariorum, ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus, at­ tentis mutationibus, quas ordinatio officiorum munerum­ que publicorum ac vita societatis uni vers i m passae sunt, humiliter postulat ut festa dc praecepto pro tota Hibernia, praeter dies dominicos, ad dies festos qui sequuntur redu­ cantur: 1) festum Nativitatis Domini; 2) festum Circumci­ sionis Domini; 3) festum Ascensionis Domini; 4) festum Ssmi Corporis Christi; 5) festum Immaculatae Conceptio­ nis Beatae Mariae Virginis; 7) festum S. Patritii, univer­ sae Hiberniae Patroni principalis, quod rescripto Sacrae Congregationis Concilii diei 13 Mali 1919, n. 2033-19, loco festi S. Joseph pro Hibernia restitutum est; 8) festum Omnium Sanctorum. Rescr.—Sacra Congregatio Concilii, attentis expositis ab Eminentissimo Cardinali Ardi 1 episcopo Armachano et perpensis hodiernis rerum adiunctis, Eidem Cardinali Archlepiscopo ceterisque Hiberniae Ordinariis facultatem reducendi dies festos dc praecepto iuxta preces benigne tribuit pcr quinquennium. Datum Romae, dic 18 Novembris 1958.—P. Cani. Ciriaci, Prae/. F. Roberti, a Secretis. Preces—Beatissime ♦ Pro!. N. 36109/D: 1ER 91 (1959) 65. 2785 1958 NOV 22.-S. ΡΑΕΝΓΓ., INDULT. AAS 51 (1959) 48-50 INDULGENTIAE APOSTOLICAE QUAS SUMMUS PONTIFEX I0ANNES PP. XXIII, IN AUDIENTIA INFRA SCRIPTO CARDINAL! PABNITENT1ARIO MAIORI DIE 23 NOVEMBRIS 1958 IMPERTITA, DENIONS CONCESSIT CHRISTI FIDELIBUS, QUI ALIQUOD PIETATIS VEL RELIGIONIS ÔBIECTUM, A SE VEL A SACERDOTE POTESTATEM HABENTE ΠΕΝΕD ICTUM, POSSIDENT AC PECULIARIBUS IMPERATIS CONDI­ TIONI UUS SATISFECERINT Indulgrntifle 1. Quisquis saltem semel in hebdomada recitare con­ sueverit coronam Dominicam, vel aliquam ex coronis beatae .Mariae Virginis, vel rosarium nut saltem eius tertiam partem, vel officium parvum eiusdem B. Mariae Virginis, vel saltem vesperas aut nocturnum cum laudibus officii defunctorum, vel psalmos paenltentlales aut eraduales, vel consueverit saltem semel in hebdomada ull quod opus cx illis peragere quae sub appellatione «Operum ?Γ “poscuntur, v. g. pauperes Iu vare, inlinnos \lsilarc. rudes catechizare, pro vivts el defunctis exorare 3870 >· η. 27ΒΒ J SACRA PAÈNITENTIARIA - SËCRETARÎA SÏAÏÜS 195Ü NOV h etc., vel Missae interesse, servatis conditionibus confes­ sionis sacramental is, sanctae Communionis et alicuius ora­ tionis ad mentem Summi Pontificis, lucrabitur Indulgen­ tiam plenariam diebus Nativitatis Domini, Epiphaniae, Resurrectionis, Ascensionis, Pentecostes, SS. Trinitatis, Corporis Domini eiusdemque Sacrini Cordis, lesu Christi Regis, Purificationis, Annuntiationis, Assumptionis, Nati­ vitatis, Immaculatae Conceptionis, Matemitatis B. Mariae ATirginis eiusdemque Immaculati Cordis, in festo B. Μ. V. Reginae, Nativitatis S. loannls Baptistae; utriusque festi S. loseph Sponsi Deiparae Virginis (19 Martii et 1 Maii), SS. Apostolorum Petri et Pauli, Andreae, lacobi, loannis, Thomae, Philippi et lacobi, Bartholomaei, Matthaei, Si19 monis ct ludae, Matthlac atque Omnium Sanctorum. Si quis vero ad sacramcntalem confessionem ac ad sanctam Communionem minime accesserit, corde tamen contrictus ad mentem Summi Pontificis aliquantisper precatus fuerit, singulis diebus supra recensitis partialem septem annorum lucrabitur Indulgentiam. Insuper quisquis aliquod ex praedictis pietatis vel cari­ tatis operibus expleverit, quoties id peregerit, part talem trium annorum Indulgentiam adiplscctur. 2. Sacerdotes, qui nullo legitimo impedimento detenti Îuotidie S. Missae sacrificium celebrare consueverint, ndulgentiam plenariam festis supra memoratis conse­ quantur, additis sacramcntali confessione et oratione ad mentem Summi Pontificis. Quoties vero ipsi Sacrum litaverint, partialem quinque annorum Indulgentiam acquirent. 3. Qui recitationi divini officii tenetur, obligationi huic obtemperans, plenariam Indulgentiam iisdem recensitis festis lucrabitur, servatis pariter conditionibus confessio­ nis sacramental is, sacrae Communionis et orationis ad mentem Summi Pontificis. Qui vero hoc peregerit saltem corde contrito, partialem quinque annorum Indulgentiam singulis vicibus adiplscctur. 4. Quisquis cum primo diluculo, tum meridiano tem’ pore, tum sub vesperam, vel cum primum postea potuerit» orationem vulgo Angelus Domini, tempore autem paschali Regina caeli, aut, has preces ignorans, quinquies Ave Maria recitaverit; Itemque sub primam noctis horam psal­ mum De profundis vel, si eum nesciat, Pater Noster cum A« Maria ct Requiem recitaverit, partialem quingentorum dierum Indulgentiam consequetur. 5. Eamdem Indulgentiam acquiret qui quavis sexta de Passione et Morte D. N. Icsu Christi aliquantulum pie cogitaverit, terque Orationem Dominicam et Salutationem Angelicam devote recitaverit. 6. Qui suam conscientiam excusserit et peccata sua sincere detestatus fuerit cum proposito se emendandi, devoteque recitaverit semel Pater Noster, Aoe Maria et Gloria Patri in honorem Ssihae Trinitatis, aut quinquies Gloria Patri in memoriam Quinque Vulnerum D. N. lesu Christi, trecentorum dierum Indulgentiam lucrabitur. 7. Quisquis pro agonizantlbus oraverit, pro iis Pater Noster cum Ave Maria saltem semel recitando, partialem centum dierum Indulgentiam adiplscctur. 8. Qui demum, ln mortis articulo constitutus, animam suam devote Deo commendaverit et, rite confessus ac 50 sacra Synaxi refectus vel sal tem contritus, Ssrhum Icsu Nomen ore, si potuerit, sin minus corde, devote invocaverit ct mortem dc manu Domini, tamquam peccati stipendium, patienter susceperit, plenariam Indulgentiam consequetur. Monita 1. Res aptae ad recipiendam benedictionem pro In­ dulgentiis Apostollcis lucrandis sunt tantummodo coronae, rosaria, cruces, crucifixi, parvae statuae religiosae, sacra numismata, dummodo non sint cx stanno, plumbo, vitro conflato ac vacuo nllave simili materia, quae facile con­ fringi vel consumi possit. 2. Imagines Sanctorum alios ne repraesentent quam rite canonUatos vel in probatis martyrologiis relatos. 3. Ut quis valeat Indulgentias Apostolicus lucrari, ne­ cesse est ut allouant cx rebus benedictis ab Ipso Summo Pontifice vel a Sacerdote facultate praedito, super sc de­ ferat aut in domo sua decenter retineat. 4. Ex expressa Ssihi Domini Nostri declaratione, per Apostolicarum Indulgentiarum concessionem nullatenus de­ rogatur Indulgentiis a Summis Pontificibus iam ullas forte concessis pro precibus, piis exercitiis vel operibus recensitis. Datum Roma, ex aedibus S. Pacnltentlarlae Apost., die 22 Novembris 1958.—N. Card. Canali, Paen itent lar ius Maior. I. Rossi, a Secretis. Adn E. BERGH in NrT (1950) 744-745. 2786 1958 NOV 22.-SECR. STATUS, NORMAE. PART.· Adprobatio et textus statutorum foederationis ex­ tern ationalis «PUERI CANTORES» DICTAE A. .Approbatio Statutorum Dal Vaticano, le 22 nor. 1958. Monseigneur, .J’ai le plaisir de vous faire savoir que le texte ci joint des Statuts dc la Fédération Internationale des Petits Chanteurs, qui fut soumis ii la Secrétairerie d’Etat par lettre du 5 octobre dernier, a été examiné avec soin par les Services compétents et vient d'être présenté au Saint-Père. Sa Sainteté a daigné approuver ces Staub ct en cette fête dc Sainte Cécile, chère aux musiciens, vous adresse Ses voeux paternels et accorde à toute la Fédération des «Pueri Cantores· la faveur de la Bénédiction Apostolique. L'approbation des Status est valable pour une période de cinq années, à compter de cc jour. En vous félicitant de cette marque de confiance que vous accorde le Saint-Père, je vous prie d’agréer, Monseigneur, l’assurance de mes sentiments bien dévoués en N. S.— D. Tabdini. B. I) Statuta ct ordo internus Foederationis «Pueri cantores» Statuts de la fédération internationale des «PUERI CANTORES» Article 1—Titre et composition. Il est formé une Fédération sous le titre suivant: Fédération Internationale des «Pveu Cantores». a) La Fédération Internationale des «Pueri Cantores» ed constituée de Fédérations Nationales s’unissant librement, sur un plan d’égalité fraternelle. b} La Fédération Internationale peut s’associer directe­ ment des groupes de Petits Chanteurs qui n’ont pu encore, pour des raisons diverses, former une Fédération Nationale. e) Initiateurs du mouvement el «agents de liaison» efficaces à l’intérieur de la Fédération Internationale, 1« «Petits Chanteurs ά la Croix dc Bois», dont le rôle «niissionain» fut reconnu, dès 1910. par un Bref de Saint Ple X, sont direc­ tement associés à la Fédération Internationale. Article 2—But de la Fédération. La Fédération Interna­ tionale a pour but: ... a) de promouvoir chez les enfants, et par leur Interme­ diaire, le chant liturgique, spécialement le chant grégorien, b musique polyphonique classique, les oeuvres modernes com­ posées selon les directives pontificales, et de développer ainsi la culture spirituelle, intellectuelle et esthétique des petits Chanteurs; b)de créer entre tous les membres de la Fédération, quelle que soit leur nationalité respective, une compréhension fra­ ternelle, fondée sur des liens dc sincère amitié, et d’inviter tous les enfants du monde à s’unir pour chanter d’une même voix la Paix du Christ. Article 3—Monens d’action. Les moyens employés sont: a) l’édition d’un bulletin périodique dans lequel une large part sera réservée à la formation spirituelle et liturgique; b) l’édition dc pièces religieuses de choix anciennes ou modernes, destinées à constituer un fonds musical commun; c) l’édition dc livres, brochures, fascicules, ayant, pour les membres de la Fédération, un intérêt spirituel, musical, péda­ gogique, ou procurant des renseignements d’ordre admini­ stratif; d) rorganlsation de Congrès internationaux destinés à romouvoir la Musique Sacrée chez les enfants ct à illustrer idéal dc la Fédération, ainsi que l’efficacité dc son action. La Fédération Internationale encouragera ct facilitera l’organisation de Congrès nationaux ct régionaux consacrés aux mêmes fins; e) l’action sur la presse, sur les revues. la radio, les milieux musicaux ct auprès des séminaristes, étudiants, etc... suscepti­ bles dc participer dans l’avenir ù l’activité de la Fédération. Article 4—Siège social. Le Siège social de la Fédération est fixé à Paris, nu domicile des «Petits Chanteurs à la Croix de Bois». Ce Siège social pourrait être transféré sur la décision des 2-3 des membres de l’Assemblée Générale. Article 5—-Organismes centraux. Les organismes centraux dc la Fédération sont: a) l’Assemblée Générale; b) le Comité de Direction. Article 6—Composition de Γ Assemblée Générale. Chaque Fédération Nationale envole un délégué à ΓAssemblée Générale. Ce délégué n droit ii une voix dans les délibérations. Toute­ fois, des voix supplémentaires seront accordées à ce délégué en proportion des groupes Inscrits dans sa Fédération, le nom­ bre de ces voix étant décidé pnr le Comité dc Direction avant chaque Assemblée Générale. P 1958 DEC 2-11 SUPREMA CONGREGATIO SANCTI OFFICII - RELIGIOSORUM r·* «rmunes directement associés à la Fédération InternamômT d« îpeUts°ChaanteS?sr ù ta Croix de Bols». Vtkie 7-Fonc/ioni de l’Assemblée Générale, L Assemblée Générale se réunit tous les deux ans. ou lorsque le Comité de Pirtction le Juge nécessaire pour un motif proportionne et est normalement convoquée par le Président, mais elle gut toujours se réunir sur lu demande d un tiers de scs mem- Ses fonctions sont: «I de procéder ù l’élection du Président ct des autres mem­ bres du Comité de Direction; b) de discuter ct d’approuver lo rapport et le programme d'activités présentés par le Comité dc Direction, ainsi que les w/^wtiona émanant des membres de la Fédération; d d’approuver le budget; dl de décider l’admission définitive, nu sein do la Fédé­ ration Internationale, de nouvelles Fédérations Nationales ou de nouveaux groupes directement associés. Les décisions sont prises à la majorité absolue des membres présents ou représentés. En cas de partage, lu voix du Pré­ sident est prépondérante. Le vote par correspondance est admis. Article 8—Composition du Comité dc Direction. Le Comité de Direction est composé d’un Président, de quatre VicePrésidents, d’un Secrétaire, d’un Trésorier et de cinq à dix Conseillers, élus pour quatre ans par l’Assemblée Générale, ct rééligibles. Le Directeur des «Petits Chanteurs h la Croix de Bois» est, de droit, membre du Comité de Direction. Les décisions sont prises ù la majorité absolue des membres présents ou représentés, sous reserve de l’article 11, par. d. Ea cas dc partage. In voix du Président est prépondérante. Article 9—Fondions du Comité de Direction. Le Comité de Direction se réunit en principe tous les six mois. Il lut appartient: a) de promouvoir l’activité ct le développement de te Fédération; b; d’examiner les mesures envisagées par le President; c) de décider l’admission provisoire des membres de la Fédération; d) de préparer P Assemblée Générale. Article 10— Fondions du Président. Le Président: a J re­ présenté la Fédération; b) dirige l’activité de la Fédération: t) préside l Assemblée Générale et le Comité de Direction; d) convoque l’Assemblée Générale, sous réserve des disposi­ tion de l’article 7, alinéa 2. Article 11 — Fondions du Secrétaire. Le Secrétaire: a) diripermanente du Secrétariat; b) présente à l’Asdu Comité de Direction, le rapport EL Lact v M Ie la, F^toation; c) assure, en liaison avec le Preshtent, lexécution des décisions prises par l'Assemblée Générale et le Comité de Direction.; d) Il ne prend part à aucun vote. Article 12—Budçcf. Les ressources dc la Fédération sont: «U les cotisations volontaires des membres dc la Fédération; >) les cotisations éventuelles de bienfaiteurs. .U.bod**l seT soumis Par le Trésorier à l’Assemblée Géné­ rale. Le Trésorier ne prenda pas part au vote concernant le baogeL Sur la proposition du Comité dc Direction, l’Assemblée a p*uv?,r· sl S ,c le uU,e· d’établir des cotisations obligatoires dont elle fixera le taux. el dissolution. La durée de la Fédération est Illimitée. Toutefois, la dissolution pourra être décidée selon les condi­ tions prévues pour une modification des Statuts. L’Assemblée Générale chargera un membre du Comité de Direction de procéder n la liquidation des biens. Elle décide souverainement de l’actif net. Article 14—Modification des Statuts. Les Statuts ne peuvent ♦tre modifiés que par une Assemblée Générale statuant à In majorité des 2-3 des membres présents ou représentés. Article 15—Réglement intérieur. Les dispositions contenue* dans les présents Statuts seront complétées par un Règlement Intérieur, proposé par le Comité de Direction et approuvé par l’Assemblée Générale. Protocole additionnel Article 1—a) Chaque groupe de «Pueri Cantores», membre d’ane Fédération Nationale ou directement associé à la Fé­ dération Internationale, doit avoir obtenu l’autorisation de l’autorité ecclésiastique compétente pour se constituer. b) C’est aux Ordinaires qu’il appartient de promouvoir léchant sacré et de Juger des moyens les plus opportuns pour atteindre cette fin. I^i Fédération n’a pour seul dessein que de terri r cette cause en suscitant et en coordonnant des réalisa­ tions propres nu succès de celle-ci. C’est pourquoi il estî sou­ haitable que les groupes s’organisent sur le plan diocésain. Article 2—0) Le Président de la SnSrau«era toujours nn ecclésiastique. Son élection devra être pp vée par 1e Saint-Siège. ■«.-♦u.i* Article ft-Budift. Outre les ’^«""'’.Stf'dibudwt "p‘XO‘« de ‘a auront reçu l’approbation du ? rJ, Statuts devront être c) I^s modifications aux présen * approuvées par le Saint-Siège. 3873 II) n. 2787-2788 Règlement intérieur de la fédération INTERNATIONALE DES «PUERI CANTORES» /Article 1—Patronage. La Fédération Internationale des •Pueri Cantores» place son activité sous le patronage de Saint Dominique Savio qui lui a été donné comme Patron par un Bref de S. S. Pie XII en date du 8 Juin 1956 [LE 2582]. Article 2—Composition de la Fédération. Par la Fédération Nationale (Statuts, art. 1, par. a), il faut entendre une Fédé­ ration qui réunit, au plan diocésain ou Interdiocésain, nu moins trois groupes (chorales, maîtrises, manécanteries) de Jeunes garçons, seuls ou avec des voix d’hommes, dans le cadre d’une unité territoriale, politique, géographique ou linguistique. Article 3—Répertoire. Outre le répertoire religieux, chaque groupe possédera facultativement un second répertoire profane, spécialement folklorique. Article 1—Costume de Choeur. Le costume de choeur pourra être, au gré du directeur de chaque groupe l’un de ceux traditionnellement admis dans l’église, y compris celui des Petits Chanteurs à la Croix de Bols: aube, amict, cordon, croix de bois ou de métal. Article 5—Fonctions du Secrétaire. Outre les fonctions prévoies ή l’article 11 des Statuts, il appartient au Secrétaire de veiller tout particuliérement à l’édition des diverses publi­ cations de la Fédération et à la préparation des Congres In­ ternationaux. Article 6—Budget. Outre les ressources prévues ù l’article 12 des Statuts, pourront être portées à l’actif du budget les recettes que pourront procurer certaines activités de la Fé­ dération (disques, éditions diverses, etc...). * Directori Foederationis Puerorum Cantorum. Pior N 555 ME 85 (1960) 208 214. Adn. F. ROMTTA in ME 85 'I960) 198 219 2787 1958 DEC 2.-SC S. OFFICII, DECRETUM. PART.* devotionis erga divinam misericor­ diam QUAE IN CERTIS REVELATIONIBUS FUNDATA ASSERITUR, NON PROBATUR Quaedam forma Romae, die 12 decembris 1958. Admodum Reverende Pater, Suprema S. Congregatio S. Officii, litteris mihi datis die 2 decembris 1958, haec mccum communicat: , « Universam quaestionem de forma devotionis erga Divinam Misericordiam, quae fundatur super assertas revelationes Sororis Faustinae Kowalska, accurato examini subiecit haec Suprema S. Congregatio, ln plenario vero coetu Fertae 1 \ die 19 novembris 1958, Ethi ac Revmi Patres, inter aha, decreverunt: 1) Constat revelationes Sororis Faustinae Ko­ walska indolem supernaiuralem prae se non ferre; 2} nullum festum Divinae Misericordiae instituendum est; 3) interdi­ catur evulgat io imaginum et scriptorum, quibus devotio propagatur iuxta formam a Sorore Faustina propositam... Quas decisiones Tecum communico pro opportuna notitia et norma totius Ordinis.—Card. Pizzardo, 8Vcr. Dum hoc Decretum S. S. Congregationis m Tui notitiam defero, Tibi etiam committo ut quae in eo statuuntur ab omnibus Tuis subditis religiose servari cures. Vale plu­ rimum in Domino.—Fr. Aug. Sépinskl, O. F. M. Min. Gen. • Ministro Generali O. F. M.: AOFM 78 H958) 100. 2788 1958 DEC 11.-SC RELIG., INDULTUM. PART.· Sanantur erectiones domorum O. de prop, fide subiectis INVALIDE F. M. in locis s. c. FORSAN FACTOR ob defectum beneplaciti apostolici s. c. i»f. religiosis VEL S. C. DE PROP. FIDE Horna, 28 novembre 1058. Preces—Reverendissimo Padre, Inclinato a! bacio della mano, esnongo umllmente alla P. V. Rrvifia quanto segue. Implorando un’autorevole dichiaroxlone o una prvvvlsta, per H bene dellOrdine; Il C. J. C., nel Can. 497, $ t, non dice espmamente quale da la S. Congregazione competente a rilasciare il Mceasariu Beneplacito Apostolico per l’erezione di una casa relüuo dictae............................................................................... 2231-2232 1781 1943 Dec 11 Secretaria Status, Induit., Facultas datur celebrandi Missam horis postmeridianis et mitigandi legem ieiunii eucharistici in favorem operariorum, militum, captivorum aliorumque coacte detento­ rum in Italia, durante bello............................................................ 2232-2233 1782 1943 Dec 24 Secretaria Status, Epist., De Actione liturgica sub legitima auctori­ tate promovenda recte ordinanda.................................................... 2233-2234 1783 1943 .. .. SC Orientalis, Deci. Cum quaesitum fuerit, Canones Codicis iuris ca­ nonici de libris damnatis vel ipso iure prohibitis tenent etiam fi­ deles ritus orientalis........................................................................... 2234' BH 1784 1943 .. .. SC de Prop. Fide, Normae, Statuta Consilii Internationalis Unionis cleri pro missionibus....................................................................... 2235-2236 1785 1944 lan 14 SC Rituum, Decr. Quanta cura ac, Decretum de usu salivae in adminlstratione baptismi........................................................................... 2235-2236 178G 1944 lan 20 SC Religiosorum, Induit., Facultas datur Ordini F. M. Cap. differendi Capituli Generalis celebrationem ad finem usque belli................ 2236-2237 1787 1944 lan 24 Pius XII, Chir. Con Nostro Chirografo, De regimine Instituti caritatis religionisque operibus tutandis, in Civitate Vaticana conditi . . 2237 1788 1941 lan 24 SC Religiosorum, Decr. Quo efficacius, Instituitur penes S. C. de Religiosis Commissio ad religiosam, clericalem et scientificain in­ stitutionem curandam alumnorum Statuum perfectionis .... 2238 1789 1944 lan 28 SC Rituum, Decr. Cum in tanta, Decretum de sacris oleis anno 1943 confectis............................................................................................. 2238 CXVI1I INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM Columna M. D. 1790 194-1 Feb 11 S\cbx Romana Rota, Noli/., Conceditur dispensatio super rato et non consummato, imposita parti obligatione instituendae prolis ante 2239 nuptias ortae.................................................................... , Induit., Indulgentiae concessae fidelibus ad sepul­ 1791 1914 Feb 24 S. Paenitentiaria crum S. lacobi occasione anni iubilaris Compostellani.... 2239 1792 1914 Mar 25 S. Paenitentiaria, Instr. Ut dubia et, Instructio circa sacramentalem absolutionem generali modo pluribus impertiendam........ 2239-2240 SC S. Officii, Decr. De matrimonii finibus, Decretum de finibus ma­ 1793 1944 Apr trimonii ....................................................................................... 2240-2241 1791 1944 Apr 22 SC Orientalis, Notif. Die 3 Iunii, De indulgentiis lucrandis in recita­ tione salutationis angelicae iuxta textum in ritibus orientalibus usitatum.................................................. V . 2241 1795 1914 Mai 4 SC Rituum, Decr. Urbis et Orbis, Officium et Missa pro festo Immacu­ lati Cordis Beatae Mariae Virginis adprobatur................ 2242 1796 1914 Mai SC Rituum, Dccr. Introducto festo, A'ariationes in rubricis Missalls et Breviarii Romani ob introductum festum Immaculati Cordis B. V. Mariae.............................................................................. 2242-2243 1797 1944 Mai 12 SC Rituum, Decr. Urbis et Orbis, Decretum de vino in purificatione et ablutione calicis in Missa........................................................ 2243 1793 1944 lun 10 SC Religiosorum, Lit. Cire , Elenchus quaestionum circa institutionem alumnorum Statuum perfectionis, ad normam Decreti diei 24 lanuarii 1944 ......................................................................... 2243-2245 1799 1944 lun 14 SC Rituum, Induit., Facultas datur celebrandi Officium et Missam de Ssfha Trinitate feriis II, III et IV post Dominicam ipsius festi Ssrhae Trinitatis................................................................... 2245 1800 1944 lun 15 SC de Prop. Fide, Resp., Solvitur dubium circa effectus Litterarum tantum Testimonialium ut proprii alumni ad Ordines sacros pro­ moveri possint in Societatibus privilegio dandi Litteras testimo­ niales gaudentibus....................................................................... 2245-2246 1801 1944 lun 14 SC S. Officii, Decr., Prohibentur opera omnia et scripta ab Emesto 2246 Buonaiuti edita usque ad 17 Mali 1944 .................................. 1802 1944 lun 23 SC Rituum, Deci. Quum Pontificale Romanum, Declaratio de Benedi­ ctione Apostolica.......................................................................... 2246 1803 1944 Iul 21 SC S. Officii, Dccr. Postremis hisce temporibus, Decretum de systemate 2246-2247 millenarismi mitigati........................................................... 1804 1944 Aug 10 SC Consistorialis, Normae, Elenchus quaestionum pro relatione de statu Dioecesis et fidelium durante et post immane bellum, SS. CC. Consistoriali, de Religiosis et de Seminariis mittenda . . 2247-2248 1805 1944 Oct 2 Pius XII, Allocutio ad Praelatos Auditores ceterosque Officiales et Ad­ ministros Tribunalis S. Romanae Rotae necnon eiusdem Tribu­ nalis Advocatos et Procuratores: De causis matrimonialibus . . 2248-2253 1806 1944 Oct 31 Secretaria Status, Epist., Committitur Pont. Commissioni pro Arte sacra opus reparandi in Italia damna aedibus sacris illata du­ 2254 rante bello.............................................................................. 1807 1944 Nov 11 SC Concilii, Resol. Dioecesis C., Reservationum Apostolicarum in casu 2254-2255 iurispatronatus............................................................. - · 1808 1944 Nov 28 SC Sacramentorum, Induit., Facultas datur bis celebrandi Missam 2255-2256 prima feria VI cuiusvis mensis......................................... · 1809 1944 Nov 30 Pius XII, Const. Ap. Episcopalis Consecrationis, De duobus Episcopis 2256-2257 qui episcopali consecrationi adsunt.............................. ... 1810 1944 Dec 8 SC Studiorum, Decr. Ad Pontificii Seminarii, Decretum de Facultatis Theologicae in Pontificio Seminario Metropolitano Bonaërensi erectione................................................................................. 1811 1944 Dec 21 SC Studiorum, Inslr., Instructio de momento studii Paedagogiae apud 2257-2260 clericorum Seminaria in Italia.......................................... 1812 1945 Ian 2 Sancta Sedes, Deci., Principia quibus innititur factio politica «Sinistra cattolica· vulgo in Italia appellata, declarantur contraria doctri­ 2259 nae ab Ecclesia Catholica propositae............................... ancta Sedes, Deci., Manet in vigore declaratio Sanctae Sedis circa 18I2n. 1945 Mai 6 S .......... factionem politicam «Sinistra cattolica· nuncupatam................ 2259 , Induit., Facultas admittendi ad Ordinem Presbyte­ 1813 1945 Ian 15 SC Religiosorum ratus post tertium annum Theologiae limitatur........ 2259-2260 Rituum, Resp., Non probantur novi usus in perficiendo ritu Offer­ 1814 1945 Ian 20 SC torii Missae introducti......................... 2260-2261 Concilii, Induit., Facultas datur imponendi tributa extraordinaria 1815 1945 Ian 25 SC super beneficia ecclesiastica ad sublevandam egestatem oecono­ micam cleri et Seminariorum Italiae . . 2261 !· INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM N\ An. M. I). Colamna SC Studiorum, Normae, Statuta Seminariorum regionalium Italiae. Regolamento organico per i Pontifici Seminari Regionali d’Italia................................................................................................. 2261-2265 1817 1945 Feb 2 SC Studiorum, Lit. Cire., De recta institutione alumnorum Seminario­ rum et de proficua recitatione Officii Divini................................ 2265-2269 1818 1945 Mar 1 SC Concilii, Lit. Cire., Paenae statuuntur contra eos qui census et praestationes imponunt super bona et beneficia ecclesiastica in Italia, legibus ecclesiasticis non servatis. Circolare concernente 1’affrancazione di canoni, censi ed altre prestazioni................... 2269 1819 1945 Mar 8..SC Studiorum, Resp., Decretum S. C. de Seminariis diei 25 Iulii 1941 de admissione ex-alumnorum Seminariorum late interpretari de­ bet ideoque ex-alumni Societatum in communi viventium indi­ gent Beneplacito Apostolico ad Seminarium dioecesanum ingre­ diendum ................................................................................................ 2270 1820 1945 Mar 11 Pius XII, Allocutio ad adseriptos Societatibus Christianis operariorum italicorum, die 11 mensis martii 1945 Romae coadunatos: De natura Societatum Christianarum operariorum, de earum relationi­ bus cum aliis societatibus similibus deque ipsarum influxu in ordinem socialem civitatum................... 2270-2273 1821 1945 Mar 16 Sacra Romana Rota, Normae, Normae ad exsequendum Decretum «Nihil antiquius», de ordinando Studio S. Romanae Rotae . . . 2273-2274 1822 1945 Mar 24 Pius XII, Motu Proprio In cotidianis precibus, Motu proprio de novae Psalmorum conversionis latinae usu in persolvendo Divino Officio. 2274-2276 1823 1945 Apr 11 SC S. Officii, Resp., Solvitur dubium circa significationem verborum «originis iudaicae» in Facultatibus quinquennalibus relate ad di­ spensationem impedimenti matrimonialis disparitatis cultus . . 2276 1824 1945 Apr 12 SC S. Officii, Decr., Exceptio in Facultatibus quinquennalibus appo­ sita dispensandi impedimentum disparitatis cultus in matrimoniis 2276 mixtis cum parte hebraica, supprimitur............................. 1825 1945 Apr 12 SC Orientalis, Resp., Solvuntur dubia circa formam canonicam ma­ trimonii Maronitarum ct graeco-melchitarum contrahentium ex­ tra territorium patriarchale cum parte acatholice baptizata . . . 2276- 2277 1826 1945 Apr 12 SC Orientalis, Resp., De forma canonica matrimonii et de impedi­ mento disparitatis cultus inter partem russicam schismatice bap2277-2278 tizatam et partem methodistam non baptizatam............ 1827 1945 Apr 12 SC Orientalis, Resp., De forma canonica matrimonii et de impedimen­ to disparitatis cultus inter partem russicam schismatice bapti­ 2278 zatam et partem religionis ignotae..................................... 1828 1945 Apr 12 SC Orientalis, Resp., De forma canonica matrimonii et de impedi­ mento disparitatis cultus inter partem schismatice baptizatam in ecclesia Serviae et partem baptizatam in secta Protestantium . 2278-2279 1829 1945 Apr 28 SC Rituum, Resp. Ordinis Sancti Benedicti, De translatione duorum fe­ storum particularium cum in eadem ecclesia vel monasterio im­ 2279 pediuntur ................................................................................. 1830 1945 Apr 30 SC Sacramentorum, Instr. Il Governo italiano, Instructio circa celebra­ tionem matrimonii in territorio italico inter personas ad exerci­ tum S. F. A. S. pertinentes, necnon inter easdem et cives italicos, vel exteros in Italia commorantes, cum documentis al­ legatis variis ad materiam pertinentibus........................................ 2279-2290 1831 1945 Mai 2 SC Consistorianis, LU. Cire., Officia determinantur catholicorum in ferendo suffragio pro electionibus politicis Italiae........................ 2290-2291 1832 1945 Mai 3 Com. Interpres, Responsa ad proposita dubia: 1—De provisione pa­ roeciarum. 2—-De forma celebrationis matrimonii. 3—De iu­ re accussandi matrimonium............................................................ 2291-2292 1833 1945 lun 8 Sacra Romana Rota, Decr. Nihil antiquius habuit. Decretum de ordi­ nando Studio Sacrae Romanae Rotae............................................ 2292-2293 183-4 1945 lun 14 SC Rituum, Epist., De usu paramentorum liturgicorum iuxta formam antiquam confectorum....................... 2293 1835 1945 lun 16 SC S. Officii, Resp., Dari potest documentum libertatis a matrimonio inito coram ministro acatholico inter partem catholice educa­ tam sed de cuius baptismo non constat, et partem acatholicam . 2294 1836 1945 lun 29 SC Rituum, Decr. Sanctissimi Domini Nostri, Approbatur nova editio Psalterii Breviarii Romani cum nova Psalmorum versione . . . 2294 1837 1945 Aug 28 SC Studiorum, Resp., Dubium de Laurea congruenti ad docendum in Facultate Theologica....................................................................... 2294-2295 1838 1945 Oct 2 Pius XII, Allocutio ad Praelatos Auditores ceterosque Officiales et Administros Tribunalis S. Romanae Rotae necnon eiusdem Tri­ bunalis Advocatos et Procuratores: De origine et natura potestatis iudicialis in Ecclesia et in Statu civili........................................... 2295-2298 1816 1945 Ian 25 CXX INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM I S. Ab. M. 1839 1945 Oct 26 IMO 1945 Nov 15 IM1 1945 Dec Columns D· 8 IMS 1945 Dec 15 1M3 1945 .. .. 1814 1946 Ian 4 IM5 1946 Ian 10 IM6 1946 Ian 16 1847 1946 Ian 22 1M8 1946 Ian 25 1819 1946 Ian 25 1850 1946 Ian 28 1851 1946 Mar 20 1852 1946 Apr 4 1853 1946 Apr 11 1854 1946 Apr 14 1855 1946 Apr 27 1856 1 94 6 Apr 27 1857 1946 Apr 29 1858 1946 Mai 1 1859 1946 Mai 1 1860 1946 Mai 10 1861 1946 Mai 13 Secretaria Status, Notif., Cessant facultates extraordinariae tempore belli Ordinariis Belgii concessae............................................. 2298 SC Consistorialis, Lit. Cire., Dc fidelibus recte instruendis circa offi­ cium ferendi suffragii in electionibus politicis Italiae......... 2299 Pius XII, Const. Ap. Vacantis Apostolicae Sedis, Constitutio Apostolica de Sede Apostolica vacante et de Romani Pontificis electione . 2299-2317 SC de Prop. Fide, Resp., Solvuntur dubia circa interpretationem Fa­ cultatis decennalis S. Congr. de Propaganda Fide de usu altaris portatilis...................................................................................... 2317-2318 Sancta Sedes, Normae, Normae servandae a singulis fidelibus et ab Actione Catholica relate ad participationem et activitatem in factionibus politicis Italiae................................................ 2318 Com. Interpres, Responsa ad proposita dubia: 1—De fidelium associa­ tionibus. 2—De iure funerum. 3—De iure accusandi matri­ monium ...................................................................................... 2319 SC Rituum, Resp., Solvuntur dubia: 1—De evangelio proprio Missae Summorum Pontificum. 2—De lectione nona in translatione Almae Domus Lauretanae B. V. M. 3—De benedictione cine­ rum sine cantu in oratoriis et ecclesiis minoribus............ 2319-2120 SC Rituum, Resp., Dubia: 1—De ritu Missae Vigiliae vel Octavae simplicis pro Missa votiva solemni canenda. 2—De genuflexionibus faciendis in Missa Vigiliae communis in eodem praedicto casu. 3—De Missa votiva Cordis lesu vel Summi Pontificis in Octava privilegiata particulari. 4—Dc oratione Rogationum in Duplici I classis. 5—De oratione sub una conclusione ad­ denda et de omittendis orationibus de Tempore vel Collectis im­ peratis.................................................................................................... 2320-2321 SC Concilii, Induit., Attentis difficilibus, Indultum circa abstinentiam et ieiunium ulterius prorogatur........................................... 2321 Pius XII, Const. Ap. Urbis Sancti Hadriani Ecclesia, Urbis: Diaconia in ecclesia S. Hadriani olim constituta in ecclesiam S. Pauli in Arenula transfertur............................................................... 2321-2322 SC de Prop. Fide, Instr. Relatio latina, Instructio S. C. de Prop. Fide de relatione singulis quinquenniis eidem Sacrae Congregationi exhibenda (c. 300 et 340).................................................. 2322-2328 SC Sacramentorum, Decr. Excellentissimi Ordinarii, Decretum de or­ dinandis Tribunalibus ecclesiasticis ditionis canadensis super causis nullitatls matrimonii decidendis.............................. 2328-2329 S. Paenitentiaria, Resp. Sacrae Paen itentiariae Apostolicae, Dubia de pio exercitio Viae Crucis..................................................... 2329-2330 SC Sacramentorum, Induit., Facultas datur dispensandi a ieiunio eu­ charistico fideles post mediam noctem laborantes, et fideles in nosocomiis male affecta valetudine degentes .....···· 2330 Pius XII, Const. Ap. Quotidie Nos, Sinarum: Hierarchia Episcopalis in Sinis instituitur............................................................. 2230-2336 Secretaria Status, Normae, Nonnae dantur et facultates tribuuntur ad studia alumnorum sacrorum perficienda extra Seminaria, et sacros Ordines ascendendos in extraordinariis Germaniae post bellum adiunctis........... ... ................................................. SC S. Officii, Resp., Solvitur dubium de vino valide adhibendo pro Sacrificio Missae........... .................................................. 2337-2338 Secretaria Status, Normae, Normas significat S. Congregationis pro Ecclesia Orientali circa sacerdotes aliosque sacrorum alumnos e propria patria expulsos et in Germania degentes........... 2338 SC Religiosorum, Lit. Cire., Circa participationem religiosorum in electionibus politicis Italiae.............................................. 2338-2339 Pius XII, Encycl. Deiparae Virginis Mariae, Ad Excihos PP. Patriar­ chas, Primates, Archiepiscopos aliosque locorum Ordinarios pa­ cem ct communionem cum Apostolica Sede habentes: Quibus quaestio proponitur de Assumptione corporea Beatae Virginis Ma­ riae tamquam dogmate fidei proponenda ac definienda.... 2339-2340 Pius XII Motu Proprio Conia legge, Motu Proprio de ordine iudiciali et de’ratione procedendi in causis civilibus in Statu Civitatis Va­ ticanae servandis... ... ......................................................... 2340-2341 SC Rituum, Dccr. Statuto pro universa, Novum Officium Immaculati Cordis B. Μ. V. approbatur ct recitandum conceditur sodalibus Congregationis Filiorum Imin. Cordis B. Μ. V.................. 2341 SC Sacramentorum, Normae pro exsequendo Decreto dici 28 lanuarii 1946 de ordinandis Tribunalibus ecclesiasticis ditionis canadensis. 2311-2344 CXXI INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM Αη· M. Colnmat D. 1862 1946 Mai 14 Sacra Romana Rota, Noti/., Augentur Procuratorum et Advocatorum proventus pro causis coram S. Romana Rota actis................... 2344 1863 1946 Mai 20 SC Studiorum, Normae, Normae pro clericorum et sacerdotum Italorum adventu et commoratione in Urbe studiorum causa, et pro eo­ rum inscriptione in Pont. Athenaeis Romanis. A. Norme per la venuta e dimora in Roma di Seminarist! e sacerdoti studenti italiani e per la loro iscrizione agli Atenei Pontifici. B. Istituti approvati dalla S. Congregazione dei Seminari e delle Université degli studi d’intesa con il Vicariato di Roma per ospitarc Semi­ narist! e sacerdoti studenti in Roma. C. Istituti approval! per ospitare esclusivamente sacerdoti.................................................... 2344-2345 1864 1946 Mai 26 SC Studiorum, Normae, Normae pro ordinatione ecclesiastica Institu­ torum et Scholarum publicarum ab auctoritate Ecclesiae depen­ dentium in Italia................................................................................ 2345-2347 1865 1946 lun 1 SC Rituum, Decr. Urbis et Orbis, Additiones et Variationes in Missa, Officio et Elogio de S. Antonio Patavino, Conf. et Ecclesiae Doctore................................................................................................ 2347-2348 1866 1946 lun 3 SC Sacramentorum. Induit., Nonnae servandae et conditiones neces­ sariae pro dispensando ieiunio eucharistico vi Indulti Ordina­ riis locorum S. F. A. S. die 4 Aprilis 1946 concessi................... 2348 1867 1946 lun 5 SC Religiosorum, Normae, Normae servandae a religiosis feminis in itineribus arripiendis et perficiendis................................................ 2348-2349 1868 1946 lun 25 SC Sacramentorum, Resp., Solvuntur dubia circa asservationem et cu­ stodiam Ssnlae Eucharistiae in ecclesiis quae procul distant a locis habitatis et in oppidis in quibus nullus sacerdos habitua­ liter commoratur................................................................................ 2349 1869 1946 lun 26 SC Sacramentorum, Induit., Facultas datur celebrandi Missam sub dio, praedicandi et confessiones excipiendi extra propriam Dioe­ cesim .................................................................................................... 2349 1870 1946 lun 27 SC Rituum, Resp. Ordinis Sancti Benedicti, De modo concludendi Horam Primam et Horam ante Missam conventualem, atque de Antiphona B. V. Mariae post Horas canonicas............................ 2350 1871 1946 Iui 4 SC de Prop. Fide, Decr. Mariannen., Mariannenses Insulae, Vicariatui Apostolico Guamensi adnexae, ditioni Delegati Apostolici Sta­ tuum Foederatorum Americae Septentrionalis subiiciuntur . . 2350 1872 1946 Iui 6 Pius XII, Lit. Ap. Permultas gravesque, Internuntiatura Apostolica in Sinis erigitur........................................................................................ 2350-2351 1873 1946 Iui 8 Secretaria Status, Lit. Cire., Normae servandae a religiosis in reae­ dificandis et reparandis Aedibus sacris post bellum in Italia . . 2351 1874 1946 Iui 16 Conventio inter Sanctam Sedem et Hispaniam circa collationem Benefi­ ciorum ecclesiasticorum non consistorialium................................ 2351-2354 1875 1946 Iui 16 SC Consistorialis, Decr. Ad consulendum curae, Constituitur Superior ecclesiasticus seu Inspector Capellanus cum iurisdictione ordina­ ria et propriis facultatibus ad consulendum curae spirituali exer­ citus gallici in Germania nunc versantis........................................ 2355 1876 1946 Iui 20 SC Studiorum, Normae, Normae servandae in novis scholis aperiendis vel cursibus studiorum instituendis ab auctoritate ecclesiastica de­ pendentibus ........................................................................................ 2355-2356 1877 1946 Iui 26 SC Rituum, Epist., De facultate edendi Breviarium cum nova aut an­ tiqua Psalterii versione.................................................................... 2356 1878 1946 Aug 1 Com. Artis Sacrae, Lit. Cire., Circa reparationem et aedificationem aedium sacrarum ad religiosos pertinentium in Italia post bellum. 2356-2357 1879 1946 Aug 10 SC Rituum, Decr. Quanta sedulitate liturgicis, Decretum de facultate edendi libros liturgicos....................................................................... 2357 1880 1946 Sep 5 SC Rituum, Induit., Facultas datur celebrandi Missam Votivam solemnem Spiritus Sancti tamquam pro re gravi sub initio anni scho­ laris........................................... ........................................................... 2357-2358 1881 1946 Sep 14 SC Sacramentorum, Decr. Spiritus Sancti munera, Decretum de Con­ firmatione administranda iis, qui ex gravi morbo in mortis pe­ riculo sunt constituti....................................................................... 2358-2360 1882 1946 Sep 14 SC Sacramentorum, Instr. Sacerdos, cui facultas. Disciplina Codicis iu­ ris canonici servanda in Confirmatione conferenda a sacerdote cui hoc Indultum Apostolicum concessum est, et ritus servandus in Confirmatione administranda........................................................... 2360-2362 1883 1946 Sep 20 SC pro Negotiis ecclesiasticis extraordinariis, Induit., Facultates concessae Capellanis exercitus belgici in Germania versantis post bellum.............................................................................................. 2362 CXXI1 INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM Column* X. An. M. D. Allocutio ad Praelatos Auditores ccterosque Officiales et Ad­ 6 Pius Nil, ministros Tribunalis S. Romanae Rotae necnon eiusdem Tribu­ nalis Advocatos et Procuratores: De obiecto potestatis iudicialis in Ecclesia et in Statu ciuili................................................. 2362-2366 1885 1946 Oct 11 Pius XII, Epist. Ap. Siamo lieti che, Ad Efnum P. D. Adeodatum loannen tit. S. Priscae S. R. E. Presbyterum Cardinalem Piazza, Patriarcham Venetiarum ac Praesidem Commissionis episcopa­ lis moderatricis Actionis Catholicae Italiae, cuius Statuta ap­ probantur .................................................................................. 2366-2367 1886 1946 Oct 11 Pius XII, Normae, Statuta Actionis Catholicae italicae........................ 2367-2383 1887 1946 Oct 17 SC Religiosorum, Resp., De Instituti Filiarum Charitatis subiectione Superiori Generali Congregationis Missionis et eiusdem Instituti exemptione ab Ordinariis locorum................................................ 2383 1888 1 946 Nov 20 Sechetaria Status, Induit., Facultas datur celebrandi Missam media nocte in vigiliis eucharisticis et conventibus Actionis Catholicae aliarumque huius generis associationum............................ 2383-2384 1889 1946 Nov 22 SC S. Officii, Decr., Damnatur publicatio periodica quae «Don Basilio» vulgo in Italia dicitur........................................................ 2384 1890 1946 Nov 20 Secretaria Status, Induit., Facultas datur celebrandi Missas vesper­ tinas, mitigato ieiunio eucharistico, pro fidelibus in carceribus aliisque huiusmodi locis coacte detentis........................... 2384-2385 1891 194 6 Nov 26 SC Rituum, Decr., Preces pro Italica Republica post Missam conventualem recitandae in ditionibus Italicae ad normam articuli 12 Pacti cum Apostolica Sede concordati............................... 2385 1892 1946 Nov 27 SC Rituum, Resp. Sherbrooken., Dum Hymni, Cantica, Te Deum etc. canuntur vel recitantur coram Ssmo Sacramento exposito, adsistentes stare debent........................................................... 2385 1893 1946 Dec 3 Sacra Romana Rota, Mon., Nonnullae animadversiones proponuntur circa causas matrimoniales a Tribunalibus dioecesanis ad S. Ro­ tam transmittendas, circa proventus Advocatorum, et circa uti­ litatem frequentandi Studium Rotale pro futuris Officialibus Tribunalium Ecclesiae.......................................................... 2385-2386 1894 1 946 Dec 7 SC Rituum, Resp., Solvitur dubium circa ritum sequendum in functio­ nibus sacris, praeter Missam, a religiosis, proprium ritum haben­ tibus, in terris missionum.................................................. 2386 1895 1946 Dec 8 Conventio inter Sanctam Sedem et Hispaniam circa Seminaria et Uni­ versitates studiorum ecclesiasticas. Convenio entre la Santa Sede y Espana sobre Seminarios y Universidades de estudios eclesiâsticos.................... Γ......................................................... 2386-2390 1896 1946 Dec 10 SC S. Officii, Alon., Circa necessitatem tuendi veram artem sacram in Ecclesia contra nonnulla modernorum placita............... 2390 1897 1946 Dec 10 Secretaria Status, Lit. Cire., Normae servandae in obtinenda resti­ tutione operum artis aliarumque rerum pretiosarum atque docu­ mentorum ad ecclesias et Instituta ecclesiastica olim pertinen­ tium. Per il recupero delle opere d’arte, oggetti preziosi e do­ cumenti delle Chiese ed Enti ecclesiastici....................... 2390 1898 1946 Dec 30 SC Sacramentorum, Resp., Capellani habentes omnia iura sed non omnia officia parochorum, nequeunt esse ministri extraordinarii Confirmationis.................................................................... 2391 1899 1946 .. .. SC Orientalis, Resp., De textu et lingua pro indulgentiis lucrandis ab Orientalibus................................................................. 2391-2392 1900 1946 .. .. SC de Prop. Fide, Normae, Statuta et nonnae servandae in coetibus et activitate Unionis cleri pro missionibus exercenda apud Semi­ naria Dioecesana. Statuto delle attività dei Circoli e Accadcmie Missionarie (approvato dal Consiglio Intemazlonale dell'U. 31. C. 2392- 2391 nel 1946)............................................................................ 1901 1947 lan 2 SC Sacramentorum, Resp., Circa administrationem Confirmationis a 2393 Capellanis castrensibus..................................................... 1902 1947 lan 2 SC de Prop. Fide, Decr. Cum Apostolicae Delegationis, Decretum dc mutatione tituli Delegationis Apostolicae Africae........ 2393- 2394 1903 1947 lan 7 SC S. Officii, Resp., Declarari potest nullum ob defectum formae cano­ nicae matrimonium civile initum inter duas partes catholice baptizatas et acatholico educatas, quarum prior ab acatholicis pro­ babiliter, altera vero a catholicis certe, etsi praecepta Ecclesiae non adimplentibus, nata..................... 2394- 2395 , Decr. Laria caelo arridens, Pontificia studiorum Uni­ 1904 1947 lan 20 SC Studiorum versitas in urbe Fluminis Ianuarii canonice erigitur 2395 , Decr. Mira bonorum, Pontificia Universitas Catholica 1905 1947 lan 25 SC Studiorum S. Pauli in Brasilia erigitur... 2395- 2396 188-1 1946 Oct CXXBI INDEX CHHONOLOGICL'S documentorum 5· An. 31. D. Column* 1906 1947 Ian 28 SC S. Officii, Induit., Facultas datur celebrandi Missas horis postme­ ridianis, mitigata lege de ieiunio eucharistico, pro operariis . . 2396 1907 1947 lan 29 SC Rituum, Resp. Baionen., Solutio ad proposita dubia: 1—De feria V post Cineres. 2—De concurrentia Officii S. loannae de Arc. 3—De textu orationis in Officio S. Clotildis. 4—De loco ubi celebrans abluere debet pollices et indices post Communionem. 5—De celebratione Dominicae infra Octavam festorum in Gal­ lia. 6—De occurrentia vel concurrentia eiusdem Dominicae cum aliis Officiis. 7—De Missa votiva pontificaliter celebrata dum Nona in Choro canitur. 8—Item de Missa pontificali ali­ cuius festi ad Dominicam translati. 9—De modo canendi In­ troitum in Missis cantatis................................................................ 2397-2398 1908 1947 Feb 2 Pius XII, Const. Ap. Provida Mater Ecclesia, De Statibus canonicis Institutisque saecularibus Christianae perfectionis adquirendae, et de lege peculiari ipsorum Institutorum seacularium................ 2398-2403 1909 1947 Feb 2 SC Religiosorum, Lit. Cire. I nuovi e più. De relationibus inter Actio­ nem Catholicam et religiosos............................................................ 2403-2405 1910 1947 Feb 8 SC Sacramentorum, Induit., Facultas dispensandi a ieiunio euchari­ stico ulterius prorogatur atque· ad sacerdotes ubicumque infir­ mos et ad sodales Institutorum perfectionis curae infirmorum deditos extenditur............................................................................ 2405-2406 1911 1947 Feb 8 SC Rituum, Resp., Solvuntur dubia circa kalendarium sequendum in quadam Praelatura Societati SS. Cordis lesu nunc pro tempore commissa, postea tamen in clerum saecularem transitura . . . 2406 1912 19-17 Feb 25 Com. Artis Sacrae, Lit. Cire., Circa necessitatem tuendi artem vere sacram contra nonnulla modernorum placita................................ 2406-2407 1913 1947 Mar 6 SC S. Officii, Resp., De vexillis factionum politicarum non benedicen­ dis et de ipsorum admissione in funeribus.................................... 2407-2408 1914 1947 Mar 6 SC Sacramentorum, Resp., Circa gravitatem morbi et circa ministrum Confirmationis ad normam decreti «Spiritus Sancti munera· . . 2408-2409 1915 1947 Mar 12 SC Rituum, Decr. Quot et quales, Usus antimensii in celebratione Missae concedi potest missionariis latinis, nonnullis servatis conditio­ nibus .................................................................................................. 2409 1916 1947 Mar 20 SC S. Officii, Decr. Proposito dubio, Decretum de vexillorum factio­ num politicarum benedictione........................................................ 2409-2410 1917 1947 Mar 20 SC Concilii, Resp., Vicarii fixi paroeciarum tenentur applicare Missam pro populo........................................................................................... 2410 1918 1947 Mar 21 Pius XII, Lit Ap. Ad christi/idelium salutem, Nuntiatura Apostolica in Republica Libanensi erigitur.................................................... 2410 1919 1947 Mar 25 SC Consistorialis, Decr. Tarvisina, Collatio tituli abbatialis ecclesiae paroeciali, et privilegia Abbati-parocho concessa........................ 2410-2411 1920 1947 Mar 25 SC Religiosorum, Dccr. Publici iuris iam, Commissio iurisperitorum constituitur pro Institutis saecularibus Christianae perfectionis adquirendae....................................................................................... 2411-2412 1921 1947 Mar 26-27 SC S. Officii, Resp., Datur «documentorum libertatis» a matrimo­ nio contracto cum dispensatione dubie valida impedimenti disparitatis cultus inter partem catholicam et partem non bap­ tizatam .............................................................................................. 2412 1922 1947 Mar 31 SC Consistorialis, Mon., Circa obligationem utendi iure suffragii in electionibus politicis Italiae............................................................ 2412-2413 1923 1947 Apr 7 Pius XII, Motu Proprio Apostolico Ilispaniarum Nuntio, De Rota Nuntiaturae Apostolicae in Hispania denuo constituenda et de normis ab ipsa Rota Nuntiaturae servandis................................ 2413-2417 1924 1947 Apr 10 SC de Prop. Fide, Induit., Facultas datur sumendi simplicem aquam usque ad unam horam ante sacram Communionem.................... 2418 1925 1947 Apr 17 SC S. Officii, Induit., Facultas datur celebrandi Missam et S. Com­ munionem recipiendi horis vespertinis, servato ieiunio eucha­ ristico per quatuor horas quoad cibum solidum et per unam horam quoad potum....................................................................... 2418 1926 1947 Apr 25 SC Rituum, Decr. Lucloncn., Decretum de Fundatore determinando Fratrum Instructionis Christianae a S. Gabriele........................ 2418-2419 1927 1917 Mai 2 SC Religiosorum, Induit., Facultas datur sodalibus Tertii Ordinis S. Francisci ferendi Scapulare quacumque materia et colore confectum...........................................................................................2419 1928 1917 Mal 10 Sacra Romana Rota, Noti/., Augentur iterum Procuratorum et Ad­ vocatorum proventus pro causis coram S. Romana Rota actis. 2419-2420 1929 1947 Moi 12 Sacra Romana Rota, Normae, Regulae servandae in liquandis Procu­ ratorum et Advocatorum proventibus pro causis coram S. Ro­ mana Rota actis................................................................... . . . 2420-2421 CXXIV INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM X. An. M. D. 1930 1947 Mai 20 1931 1947 Mai 22 1932 1947 Mai 29 1933 1947 Iun 8 1934 1947 Iun 26 1935 1947 Iun 26 1936 1947 Tul 1 1937 1947 Iul 4 1938 1947 Iul 7 1939 1947 Iul 7 1940 1947 Iul 9 1941 1947 Iul 10 1942 1947 Iul 17 1943 1947 Iul 18 1944 1947 Iul 19 1945 1947 Iul 24 1946 1947 Iul 24 1947 1947 Iul 24 1948 1947 Tul 30 1949 1947 Aug 10 1950 1947 Aug 23 1951 1947 Aug 27 1952 1947 Oct 11 1953 1947 Oct 22 1954 1947 Oct 24 1955 1947 Oct 24 1959 1947 Oct 27 Column· SC Caeremonialis, Resp,, De privilegiis Legatorum Romani Pontificis circa usum throni» praesente et absente Ordinario aut MetropoUta loci................................................................................ 2421 SC S. Officii, Induit., Conceditur, nonnullis sub conditionibus, dispen­ satio ab interpellationibus faciendis in usu Privilegii Paulini . . 2421-2422 Com. Interpres, Responsa ad proposita dubia: 1—De temporis suppu­ tatione. 2—De appellatione Defensoris vinculi matrimonialis. 2422 SC de Prop. Fide, Decr. Cum per decretum, Delegatio Apostolica hu­ cusque Australaslae, deinde «Australiae, Novae Zealandiae et Oceaniae* appellabitur........................................................ 2422-2423 SC Consistorialis, Lit. Cire., De spirituali cura emigrantibus Italis praestanda........................................................................... 2423 Com. Interpres, Responsa ad proposita dubia: 1—De recursu ad San­ ctam Sedem per Legatum Romani Pontificis. 2—De duello. 3—De favore iuris quo gaudet matrimonium.............. 2423-2424 SC Rituum, Resp., Circa purificationem calicis et ablutiones in Missa binatlonis........................................................................... 2424 SC Rituum, Resp., Preces mense octobris recitandae dici debent etiam die prima et secunda mensis Novembris......................... 2424 Pius XII, Lit. Ap. De animarum salute, Delegatio Apostolica in Archi­ pelago Indonesiano erigitur................................................ 2425 SC Consistorialis, Epist., Clerici ex Italia in S. F. A. S. emigrare cu­ pientes etiam pro tempore infra sex menses, indigent accepta­ tione Ordinarii ad quem emigrant................................. 2425 SC Religiosorum, Decr. Cum transactis iam, Decretum de quinquennali relatione a Religionibus, a Societatibus vitae communis et ab Institutis saecularibus facienda........................................ 2425-2427 SC Sacramentorum, Induit., Facultas datur celebrandi Missam sub dio pro infantibus apud colonias aestivas degentibus.......... 2427-2428 SC de Prop. Fide, Decr. Quo aptius in. Pro missionibus Coreae Visita­ tor Apostolicus nominatur, Delegati Apostolici potestate prae­ ditus ................................................................................... 2428 SC S. Officii, Resol., Solvitur in favorem fidei matrimonium initum cum dispensatione a disparitate cultus inter partem catholicam et partem non baptizatam.................................................... 2428-2429 SC Religiosorum, Induit., Facultas datur Directoribus Congregationum Marianarum celebrandi Missam sub dio, praedicandi et audiendi confessiones luvenum occasione excursionum, feriarum aestiva­ rum et commorationis congregatorum extra proprias domos . . 2429 SC S. Officii, Resp., Declarantur valida, nisi contrarium probetur, matrimonia inter partem catholicam ct partem non baptizatam durante bello inita absque formali dispensatione impedimenti dlsparitatls cultus et coram solis testibus...................... 2429-2430 SC Religiosorum, Resp., De secreto servando a Superioribus ecclesia­ sticis circa Instituta saecularia secrete ad normam Constitutio­ num in Dioecesibus adiaborantia..................................... 2430 Com. Interpres, Resp., De Iure dandi Litteras dimissorias sodalibus Societatum clericorum in communi viventium sine votis . . . 2430-2431 Pius XII, Motu Proprio Quemadmodum Decessoribus, Motu proprio de Pontificio Hispanorum Collegio Patriarchal! Basilicae \raticanae addicendo........................................................................... 2431-2432 SC S. Officii, Resp., Solvitur in favorem fidei matrimonium valide con­ tractum cum dispensatione ab impedimento dlsparitatls cultus. 2432 Pius XII, Lit. Ap. Pro supremi Nostri, Intemuntiatura Apostolica In Aegypti regno erigitur........................................................ 2432-21X3 SC de Prop. Fide, Induit., Facultas datur cuidam Superiori religioso­ rum consecrandi calices, patenas et lapides altarium... 2433 SC S. Officii, Induit., Facultas datur Ordinario dispensandi a lece ieiunii eucharistici sacerdotes bis aut ter in die Sacrum litantes. 243.3-2131 Com. Biblica, Resp. Cum quaesitum fuerit. De usu novi Psalterii latlni 2434 extra Horas canonicas................................. ... SC S. Officii, Induit., Indultum de mitigatione ieiunii eucharistici Dioe­ cesibus Galliae concessum............................. 2434 SC S. Officii, Induit., Indultum de celebratione Missarum horfe post­ meridianis Dioecesibus Galliae concessum....... 2135 SC Sacramentorum, Induit., Facultas datur ter Sarram litandi diebiK festis ob sacerdotum penuriam.................. 24X5-243« 1 ■Λ u »1'1 INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM N. An. M. D. Columna 1957 1947 Oct 28 SC S. Officii, Epist., Circa usum Indultorum de Missis postmeridianis et de mitigatione ieiunii eucharistici Dioecesibus Galliae con­ cessorum ..................................................................................... 1958 1947 Oct 29 Pius XII, Allocutio ad Praelatos Auditores ccterosque Officiales et Ad­ ministros Tribunalis Sacrae Romanae Rotae necnon eiusdem Tribunalis Advocatos et Procuratores: De fine potestatis iudicialis in Ecclesia el in Statu civili............................................. 1959 1947 Oct 30 SC Concilii, Rescr., Conditiones quae apponi solent cum paroeciae saeculares committuntur Institutis religiosis ad nutum S. Sedis. 1960 1947 Nov 6 SC Sacramentorum, Induit., Dispensationes conceduntur circa mo­ dum transmittendi documenta praematrimonialia, et obtinendi «nihil obstat· assistendi matrimonio, quoties nupturientes diver­ sis pertinent dioecesibus, et circa annuam regestorum matrinonialium inspectionem......................................................... 1961 1947 Nov 18 SC de Prop. Fide, Decr. Opus Apostolicum, Decretum de Consilio ge­ nerali Operis Apostolici in Hibernia constituendo........................ 1962 1947 Nov 18 SC de Prop. Fide, Induit., Index indulgentiarum et privilegiorum spi­ ritualium in favorem Operis Apostolici in Hibernia sodalium . 1963 1947 Nov 20 Pius XII, Encycl. Mediator Dei et. Ad Venerabiles Fratres Patriarcas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordina.. rios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: De Sacra Liturgia.......................................................................... 196-4 1947 Nov 27 Com. Interpres, Responsa ad proposita dubia: De iure Superioris reli­ giosi inspiciendi subditorum litteras... 2479 1965 1947 Nov 28 SC Rituum, Induit. Parisien, et Dioecesium Galliae, Circa usum linguae vernaculae Galliae in administratione quorumdam Sacramento­ rum et in exsequiis defunctorum..................................................... 1966 1947 Nov 30 Pius XII, Const. Ap. Sacramentum Ordinis, Constitutio Apostolica de sacris Ordinibus Diaconatus, Presbyteratus et Episcopatus . . 1967 1947 Dec 9 SC Rituum, Resp. Brixinen., De colore conopaei tempore Adventus et Quadragesimae..................................................................................... 1968 1947 Dec 16 Pius XII, Motu Proprio Animarum studio, Motu Proprio de facultate audiendi confessiones sacerdotibus aérium iter arripientibus con­ cedenda ................................................................................................ 1969 1947 Dec 18 SC de Prop. Fide, Decr. Post latum a, Decretum de Confirmatione ad­ ministranda iis, qui ex gravi morbo in periculo mortis sunt con­ stituti ......................................................................................... 1970 1947 Dec 18 SC Rituum, Mon. Ad hanc Sacram, Monitum circa causam Beatificationis servi Dei Guy de Fontgalland............................................ 1971 1947 .. .. Secretaria Status, Resp., Dubia solvuntur circa conventionem die 16 lulii 1946 inter S. Sedem et Hispaniam initam de collatione Be­ neficiorum non consistorialium..................................................... 1972 1948 lan 16 Com. Biblica, Epist., Epistula ad Emum P. D. Emmanuelem Caelestinum tit. Sancti Honophrii S. R. E. Presbyterum Cardinalem Suhard, Archiepiscopum Parisiensem: De tempore documentorum Pentateuchi et de genere litterario undecim priorum capitum Geneseos................................................................................................... 1973 1948 lan 22 SC Rituum, Resp., Circa Abbates Regulares pontificaliter celebrantes extra propria Monasteria, et circa numerum Absolutionum in eorum exsequiis perficiendum............................................................ 1974 1948 lan 25 SC Studiorum, Decr. Fidelissima Hibernorum, Hibernicum Collegium in Urbe «Pontificio· titulo decoratur................................................ 1975 1948 lan 28 SC Rituum, Resp., De usu superpellicei in sermonibus ad populum coram Ssmo Sacramento solemniter exposito................................ 1976 1948 Feb 1 SC Religiosorum, Normae, Normae servandae ab Ordinariis locorum in erectione canonica Institutorum saecularium............................ 1977 1948 Feb 9 SC S. Officii, Resp., Circa ritum servandum in matrimoniis mixtis cum pars acathoiica legitime repraesentatur per procuratorem catholicum.......................................................................................... 197B 1948 Feb 11 Pius XII, Lit. Ap. Supremi Pastoris officium, Delegatio Apostolica Pa­ laestinae, Transjordaniae et Cypri insulae constituitur .... 1979 1948 Feb 18 Pius XII, Lit. Ap. The approaching, z\d Emos ac Revmos PP. DD. Cardinales Archiepiscopos et Excmos PP. DD. Archiepiscopos, Episcopos locorumque Ordinarios Foederatorum Statuum Ame­ ricae Septentrionalis: De ampliori extruendo Pontificio Collegio suis clericis efformandis ac de Instituto condendo sacerdotibus ad alllora studia provehendis in Urbe................................................... CXXVI 2436 2436-2439 2439-2440 2440- 2441 2241-2442 2442-2444 2444-2479 2479-2480 2480-2481 2482 2482 2482-2483 2483 2483-2484 2485-2486 2487 2487-2488 2488 2488-2489 2489 2489 2490-2491 £536= .1·-—■ INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM Column* D. M. 1980 1 948 Feb 21 1981 1948 Feb 27 1982 1948 Mar 3 1983 1948 Mar 8 1981 1948 Mar 10 1985 1948 Mar 12 1988 1948 Mar 19 1987 1948 Apr 1988 1948 Apr 13 1989 1948 Apr 26 1990 1948 Mai 1991 1948 Mai 1392 1948 Mai 23 1993 1948 Mai 24 1994 1 948 Mai 31 1995 1948 lun 4 1996 1948 lun 5 1997 1948 lun 10 1998 1 948 lun 12 1999 1948 lun 14 2000 1948 Iul 8 2001 1948 Iul 12 2002 1 948 Iul 20 2003 1 948 Iul 24 2004 1 948 Iul 26 2005 1948 Iul 28 Secretaria Status, Normae, Normae dantur circa sacerdotes extra proprias Dioeceses ob iniuriam temporum commorantes in Ger­ mania ........................................................................................... SC Rituum, Decr. Urbis el Orbis, Ellogia in Martyrologio Romano inserenda approbantur..............................................* ’ < . Pius XII, Const. Ap. Omnium cuiusvis ritus, Ruthenorum Exarchatus in ditione Canadensi: Unicus hucusque Ruthenorum Exarchatus Apostolicus in ditione Canadensi tripartito dividi­ tur, et exinde Exarchatus Centralis, Orientalis et Occidentalis pro Ruthenis constituuntur................................................. SC Sacramentorum, Induit., Facultas datur bis Sacrum litandi diebus ferialibus infra hebdomadam................................................ SC Religiosorum, Resp., De transitu ab una in alteram classem, et ab uno in alterum monasterium eiusdem Religionis post emissam Professionem p............................................. 9....................... Pius XII, Motu Proprio Primo feliciter, Motu proprio de Institutorum saecularium laude atque confirmatione............................ SC Religiosorum, Instr. Cum Sanctissimus, Instructio de Institutis saecularibus.................................................................................... SC Religiosorum, Induit., Tertiarii S. Francisci adscript! Sodalitati B. Μ. V. de Monte Carmelo frui possunt privilegio sabbatino absque recitatione Officii........................................................... SC Rituum, Induit., De benedictione Palmarum in unica Missa lecta ante Missam solemnem Dominicae Palmarum...................... Com. Interpres, Responsa al proposita dubia: De privilegio fori . . . SC Orientalis, Decr. Cum, ex canone, Decretum de Sacramento Confir­ mationis administrando etiam fidelibus Orientalium Rituum a Presbyteris latini ritus, qui hoc induito gaudeant pro fidelibus 2491 2492 2492-2494 2494 2494 2495-2496 2497-2499 2499-2500 2500 2500 2500-2501 SC Studiorum, Decr. Feliciter peracta, Collegium Lituanum a Sancto 2502-2502 Casimiro in Urbe erigitur................ ... .............................. SC Studiorum, Deci. Cum vi Constitutionis, Declaratio de effectibus iuridicis Licentiae post Const, ap. «Deus scientiarum Dominus». 2502 S. Paenitentiaria, Resp., Coronae e funibus confectis recipere possunt benedictionem et indulgentias Rosario B. Μ. V. adnexas . . . 2502 Com. Interpres, Responsa ad proposita dubia: De matrimonio per pro­ curatorem .............................................................................. 2502-2503 SC S. Officii, Resp., Conceditur «documentum libertatis» parti catholi­ cae quae matrimonium inierat in extraordinariis adiuncUs belli cum parte mahumetana absque dispensatione impedimenti dispa­ 2503-2504 ritatis cultus et coram solis testibus.................................. SC S. Officii, Mon. Cum compertum sit, Monitum de mixtis conventi­ 2504 bus acatholicorum cum catholicis..................................... SC Rituum, Deci. In bina illa, Declaratio circa sensum verborum «per­ fidi iudaei» et «iudaica perfidia» in Liturgia feriae VI in Para2504 sceve..................................................................................... Pius XII, Lit Ap. Mentem animumque, Intemuntiatura Apostolica in 2504-2505 India instituitur................................................................ SC Sacramentorum, Induit., Indultum celebrandi Missam post dimi­ diam horam a media nocte pro membris associationum catho­ 2505 licarum ................................................................................ De lunna forma cclebraccieuruCo m. Interpres, Responsa ad proposita dubia: 1—ue tionis matrimonii. 2—De dispensatione ab impedimentis ma­ 2505-2506 trimonialibus ............................................................................ SC Religiosorum, Decr., Decretum laudis Instituti saecularis «Missio2506-2507 nariae Regalitatis D. N. I. Christi............................................ SC S. Officii, Induit., Facultas datur legendi linpia vernacula Galliae, 2507 Epistulam et Evangelium in Missis solemmbus..................... SC Orientalis, Resp., Ordinarii latini possunt, vi Facultatum quin­ quennalium, dispensare cum Orientalibus qui extra Orientem commorantes, proprio Ordinario carent................................. 2507 SC Concilii - SC Studiorum, Resp., De praeparatione theologica re­ quirenda a Professoribus religionis in Institutis religiosis laicis deque iuribus Ordinarii loci quoad Professores religionis in scho­ lis mediis religiosorum................................................................ 2508-2509 , Normae, De iuribus Ordinariorum locorum deque nor­ SC Studiorum mis servandis in erectione scholarum elementariarum ab aucto­ ritate Ecclesiae dependentium in Hispania.................. 2509-2510 CXXVH INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM , » 4 · » Λ ·» /Χ ·» ^ ·» » H » .» r » v » ·*·♦ «C *♦ N. An. M. D. Columna ma paragraph! secundae can. 1099, et omnes in Ecclesia Catho­ lica baptizatos teneri ad formam canonicam matrimonii decer­ nitur .................................................................................................... 2510 2007 1948 Aug 9 S. Paenitentiaria, Decr., Summarium Indulgentiarum et privilegio­ rum Congregationibus Marianis concessorum................................ 2510-2513 2008 1948 Aug 13 Pius XII, Lit. Ap. Providentissimus Deus, S. losephus Calasanctius caelestis Patronus constituitur omnium scholarum popularium Christianarum ubique existentium.................................................... 2513-2514 2009 1948 Aug 27 SC Religiosorum, Induit., De transitu ab una in alteram classem, et ab uno in alterum monasterium eiusdem Religionis post emissam Professionem........................................................................................ 2514-2515 2010 1948 Sep 22 Pius XII, Lit. Ap. Expedit et Romanorum, Delegatio Apostolica de «Dakar» constituitur............................................................................ 2515 2011 1948 Sep 27 Pius XII, Const. Ap. Bis saeculari die, Constitutio Apostolica de Con­ gregationibus Marianis.................................................................... 2516-2521 2012 1948 Oct 21 SC de Prop. Fide, Decr. Ad tuendam disciplinam. Decretum de cleri­ cis ex europaeis Dioecesibus in Australian! vel Novam Zelandiam demigrantibus............................................................................ 2521 2013 1948 Oct 30 SC S. Officit, Decr., Damnatur opera omnia a loanne Paulo Sartre conscripta............................................................................................ 2521-2522 2014 1948 Nov 10 SC S. Officii, Resp., Solvitur in favorem fidei matrimonium coram so­ lis testibus initum inter partem catholicam et partem non bap­ tizatam mahumetanam absque dispensatione impedimenti dispa­ ritatis cultus, et sanatur in radice alterum matrimonium a parte catholica iam celebratum................................................................ 2522 2015 1948 Nov 16 SC Sacramentorum, Induit., Facultas datur bis Sacrum litandi diebus ferialibus infra hebdomadam............... 2522-2523 2010 1948 Nov 18 SC Sacramentorum, Induit., Facultas datur Capellanis domorum matemitatis, nosocomiorum et brephotropheorum administrandi Confirmationem puerulis in periculo mortis constitutis................ 2523 2017 1948 25 Nov SC S. Offictt, Enist., Circa aliquas non rectas interpretationes Encyclicae «Mediator Dei», idest circa oppositionem inter devotionem obiectivam et subiectivam, inter consilia et praecepta pietatis, et circa praesentiam «mysteriorum» in cultu liturgico................ 2523-2524 2018 1948 Dec 2 SC Religiosorum, Induit., Facultas datur recitandi Officium divinum extra chorum, in Oratorio nempe domestico Communitatis reli­ giosae .................................................................................................... 2524-2525 2019 1948 Dec 9 SC Religiosorum, Normae. Elenchus quaestionum quibus a Religio­ nibus et Societatibus in relatione ad S. Sedem quinto quoque anno transmittenda respondendum est ad normam Decreti o~o 1951 Nov 29 2253 1951 Dec ‘>9* Columna 7 1951 Dec 10 2255 1951 Dec 17 2256 1951 Dec 17 2257 1951 Dec 28 sc « S. Officii, Normae. Circa participationem clericorum et religioso­ rum in conventibus «Riarmo morale* (MRA).......................... 2915 SC Religiosorum, Resp.. Solvuntur dubia circa formulam Professionis solemnis, circa superiorem Professionem recipientem, et circa effectus voti obedientiae in secundis Ordinibus mulierum . . . 2915-2916 SC Rituum, Resp.. Circa formulam adhibendam in consecratione al­ tarium................................................................................................ 2916 SC Religiosorum, Normae, Statuta Foederationis italicae religiosarum edocentium (F. I. R. E.).......................................................... 2916-2917 SC Religiosorum, Induit., De regimine constituendo apud stationes missionalcs a paucis religiosis efformatas............................... 2917 SC Religiosorum, Normae, Statuta Foederationis italicae religiosarum reeducantium (F. I. R. R.)................................................ 2918 Pius XII, Lit. Ap. Maxime Nobis, Intemuntiatura Apostolica in «Pa­ kistan» erigitur........................................................................ 2918 SC Religiosorum, Decr. Quod numquam, Apud S. Congregationem de Religiosis «Studium seu Schola Practica de iure religiosorum» instituitur................................................................................ 2919-2921 SC Consistorialis, Lit. Cire., Litterae circulares ad Excmos ac Revmos Italiae Ordinarios: De aequa distributione clerus per omnes dioe­ ceses ............................................................................................ 2921-2922 Pius XII, Epist. Pastoralis curae, ad Revmum P. loannem Janssens, Societatis lesu Praepositum Generalem: De consociatione ab tApostolatu orationis·, cuius noua Statuta probantur............... 2922-2926 Pius XII, Alloc., Allocutio iis qui interfuerunt conventui Unionis ca­ tholicae italicae inter obstretrices, Romae habito: De aposlolatu 2926-2936 exercendo circa iura et officia matrimonialia................... SC Rituum, Induit., Facultas datur consecrandi ecclesias in quibus mensae altarium non sunt lapideae sed arenato roborato ferro confectae.................................................................................. 2937 SC Orientalis, Decr. Cum fidelium rituum, Ordinariatus in Brasilia 2937 constituitur pro fidelibus rituum orientalium..................... SC Consistorialis, Facult., Facultates concessae Ordinario et Cappel­ 2938 lanis Castrensibus Hispaniarum................................................ SC Religiosorum, Resp., Circa acceptationem oralem indulti saecula2938 rizationis religiosorum................................................................ SC Religiosorum, Induit., Fratres laid O. F. M. Cap. qui una cum clericis Officium Divinum persolvunt, non tenentur recitare ora­ 2938 tiones dominicas a Regula ipsis praescriptas......................... SC Religiosorum, Induit., Facultas datur permittendi monialibus Or­ dinis Praedicatorum exire clausura papali per breve tempus . . 2938-2939 SC Religiosorum, Epist., Circa opportunitatem constituendi quoddam Institutum superius ad parandos Professores litterarum et scien­ 2939 tiarum pro scholis internis religiosorum.......................... Pius XII, Alloc., Allocutio iis qui interfuerunt conventui, Romae ha­ bito, Sodalitatis vulgo nuncupatae «Fronte della Famlglia» at­ que Consociationum inter familias copiosae prolis: De quaestio­ nibus moralibus vitae coniugalis in genere, et de iure ad vitam 2940-2942 prolis conceptae in specie.................................................. S. Paenitentiaria, Facult., Facultates concessae Ordinario et cappel­ 2943 lanis Castrensibus Hispaniarum..................................... SC Consistorialis, Facult., Rescriptum concesionis et index faculta­ tum Ordinariis et cappellanis Castrensibus Hispaniae tributarum. 2943-2915 SC de Prop. Fide, Resp., Solvuntur dubia circa annum no vitiatus seu probationis in Societatibus mlssionarlis in communi viventibus 2945 sine votis................................................................... ... SC Religiosorum, Lit. Cire., Declaratur sensus et extensio Litt. cire, d. 15 martii 1951 de associationibus internis Actionis Catholicae 2946 a religiosis in Italia fovendis................................................ Pius XII. Lit. Ap. Almam Deiparam, In «Primariam» erigitur Pia Unio Excubiarum honoris sacratissimi et Immaculati Cordis B. Mariae V., vulgo «Ehrenwache des helligstcn Herzens Ma­ ria», in archidioecesi Monacensi constituta, elusdemque Statuta confirmantur.............................................................. 2946-2947 SC Concilii, Deci. Cum Decreto, Declaratio circa alienationem bono­ rum ecclesiasticorum.......................................................... 2947 SC S. Officii, Dtcr.. Conditiones ut titulus «lesus operarius» cuidam Ecclesiae Romanae tribui possit............ 2947-2948 cxxxvii INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM 5. An. M. D. Column» S. Paenitentiaria, Rescr., Sanatur in radice pro foro interno matri­ monium civiliter tantum inter partes baptizatas contractum . 2948 2259 1951 .. .. Sancta Sedes, Normae, Denuo eduntur «Regulae communes Congre­ gationum marianarum·.................................................................... 2948-2956 2260 1952 lan 11 SC Rituum, Decr. Instauraia vigilia, Decretum de facultativa celebra­ tione instauratae Vigiliae Paschalis ad triennium prorogata, ad­ ditis Ordinationibus et rubricarum Variationibus................... 2955-2957 2261 1952 lan 25 SC Rituum, Decr., Nova editio typica Ritualis Romani approbatur . 2957 2262 1952 lan 28 SC Religiosorum, Lit. Cire., Exsecutio, pro scholis theologicis Insti­ tutorum perfectionis, Instructionis Comm. Biblicae de Titulis academicis ad disciplinas biblicas tradendas................................ 2957 2263 1952 Feb 9 Pius XII, Motu proprio Postquam Apostolicis Litteris, Codex iuris canonici orientalis: De religiosis, de bonis Ecclesiae tempo­ ralibus et de verborum significatione pro ecclesiis orientalibus. 2958-3010 226*5 1952 Feb 12 SC Religiosorum, Induit., Facultas datur ingrediendi clausuram monialium ad funera peragenda........................................................ 3010 2265 1952 Feb 26 SC Concilii, Normae, Normae dantur circa peregrinationes, itinera et rusticationes, praesertim si a mulieribus efformentur, sub ductu et moderatione clericorum conducendas........................................ 3010-3011 2266 1952 Mar 3 S. Paenitentiaria, Decr., Enchiridion indulgentiarum iterum editur . 3011 2267 1952 Mar 19 SC Religiosorum, Lit. Cire., De monialium instituto aptius fovendo ac renovando......................................................................................... 3012-3013 2268 1952 Mar 21 Pius XII, Lit. Ap. Pacis vinculum, Lex propria seu Constitutiones Confoederationis Congregationum monasticarum Ordinis Sancti Benedicti approbantur et confirmantur........................................ 3013-3014 2269 1952 Mar 21 SC Religiosorum, Normae, Lex propria seu Constitutiones Confoede­ rationis Congregationum Monasticarum Ordinis S. Benedicti . 2014-3027 2270 1952 Mar 24 SC Sacramentorum, Induit., Facultas datur mitigandi legem ieiunii eucharistici cum nauticis et operariis apud naves et portus S. F. A. S. adiaborantibus............................................................ 3027 2271 1952 Mar 25 SC Sacramentorum, Decr. Per decretum diei, Decretum de assignandis tribunalibus pro tractatione causarum nullitatls matrimonii no­ vae Provinciae ecclesiasticae Sherbrookensis..................... 3027-3028 2272 1952 Mar 25 SC Concilii, Lit. Cire., Litterae circulares ad Excmos ac Revmos Ita­ liae Ordinarios: De festis sanctificandis............................. 3028-3029 2273 1952 Mar 26 Com. Interpres, Responsa ad proposita dubia: 1—De dispensatione ab impedimentis matrimonialibus. 2—De interpretatione ca­ nonis 598 § 2 de ingressu in clausuram virorum. 3—De aetate confirmandorum. 4—De loco adsistendi Missae, legis de au­ diendo sacro implendae causa. 5.—De interpretatione can. 209 circa iurisdictionem suppletam quoad matrimonii celebrationem. 6.—De applicatione praescriptorum can. 197, 199, 206-209 de potestate iurisdictionis, potestati dominativae............................ 3029-3030 2274 1952 Apr 4 SC de Prop. Fide, Resp., Solvitur dubium circa exemptionem Semina­ riorum Societatum pro missionibus exteris a iurisdictione paroeciali.......................................................... 3030 2275 1952 Apr 7 SC Rituum, Resp., Fideles qui intra Missam nocturnam Vigiliae Pa­ schalis communionem accedunt, nequeunt iterum mane sequenti in Dominica Resurrectionis S. Communionem recipere, compu­ tatione temporis legali non obstante............................................ 3030 2276 1952 Apr 8 SC S. Officii, Induit., Catechumeni baptizandi Indiae retinere possunt, vi Const. S. Pii V «Romani Pontificis», compartem quacum vi­ vunt, omissis interpellationibus primae uxoris............................ 3030 2277 1952 Apr 10 SC S. Officii, Resp., Conceditur «documentum libertatis» a matrimo­ nio civiliter inito inter partem acatholice baptizatam et partem ab acatholicis natam et dubie in Ecclesia catholica baptizatam. 3030-3031 2278 1952 Apr 19 SC de Prop. Fide, Notif., Notificatur responsum S. C. Sti. Oficii, vi cuius cathecumeni baptizandi Indiae retinere possunt, vi Const. S. Pii V «Romani Pontificis» compartem quacum vivunt, omis­ sis interpellationibus primae uxoris................................ ... 3031-3032 2279 1952 Apr 28 Pius XII, Lit. Ap. Qui laeto animo, Internuntiatura Apostolica in laponia eligitur................................................................................... 3032 2280 1952 Apr 29 Pius XII, Alloc., Voluistis, praeclari viri. Ad delegatos intemationalis conventus ad celebrandum «Decretum Gratiani» octo ante saecu­ la editum, Romae conclusi: De ualore et momenio Decreti Gratiani in historia iuris et vita Ecclesiae................................................... 3032-3036 2281 1952 Mai 9 SC Rituum, Decr. Urbis el Orbis, Decretum de novis ellogiis in Martyrologio Romano inserendis............................................................... 3030 2258 1951 .. CXXXVUI .. INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM s. .In. SI· 2282 1952 Mai »· 9 »283 1952 Mai 10 2281 1952 Mai 20 2285 1952 Mai 24 2286 1952 Mai 24 2287 1952 lun 9 2288 1952 lun 14 2289 1952 lun 15 2290 1952 lun 21 2291 1952 lun 23 2292 1 952 lun 28 2293 1952 lun 29 2294 1952 lun 30 2295 1952 lun 30 2296 1952 lui 4 2297 1952 lui 8 2298 1952 lui 11 2299 1952 lui 13 2300 1952 lui 14 2301 1952 lui 25 2302 1952 lui 26 2303 1952 lui 30 2304 1 952 Aug 1 2305 1952 Aug 6 2306 1952 Sep 13 2307 1952 Sep 24 Column* S. Paenitentiaria, Resp., Dubia circa indulgentiarum adquisitlonem cum Rosarium B. Mariae V, radiophonice vel alio simili modo recitatur.................................................................................... 3036-3037 , Decr., Decretum circa pecuniae summam ultra quam sc Orientalis requiritur beneplacitum apostolicum pro alienandis bonis ec­ clesiasticis ab ecclesiis orientalibus.......................................... 3037 SC S. Officii, Decr., Damnantur «opera omnia» Alberti Pincherle (v. Moravia) et monitum datur de editione et lectione librorum prohibitorum................................................................................... 3037-3038 SC S. Officii, Decr., Damnantur «opera omnia» Andreae Gide . . . . 3038 SC S. Officii, Induit., Facultas datur cuidam acatholico agendi in iu­ dicio ecclesiastico in causa nullitatis proprii matrimonii cum alio acatholico contracti, definienda per processum summarium casus excepti................................................................................. 3038 Com. Artis Sacrae, Normae, Normae utiles pro committendis et ex­ sequendis operibus artis in ecclesiis aliisque locis sacris Italiae. 3038-3042 SC S. Officii, Decr., Damnatur quoddam opus a Roberto Morel con­ scriptum ............................................................................. ... 3042 SC Sacramentorum, Lit. Cire., De natura administrativa processus super matrimonio rato et non consummato.......................... 3042-3044 SC S. Officii, Notif., Mens Ecclesiae circa votum castitatis conceden­ dum quibusdam alumnis associationum catholicarum, in con­ creto motus «Oasis» vulgo appellati........................................ 3044 SC Sacramentorum, Induit., Indultum cappellanis militum Hispaniae concessum administrandi sacramentum Confirmationis, et In­ structio Ordinarii Castrensis circa huius indulti usum .... 3044-3046 SC Consistorialis, Decr., Decretum de conventibus episcoporum «Ca­ tholic Welfare Organization·, quorum Statuta approbantur, in 3047 Insulis Philippinis................................................................... SC de Prop. Fide, Instr. Plurimis abhinc annis, Instructio de apto 3047-3048 modo pro missionibus stipem corrogandi............................. SC S. Officii, Instr. Sacrae artis, Instructio ad locorum Ordinarios: De arte sacra........................................................................................ 3048-3050 SC S. Officii, Mon., Monitum de «amplexu reservato»...................... 3050-3051 SC S. Officii, Resp., Declaratur nullum ob invalidam dispensationem impedimenti disparitatis cultus matrimonium partis catholicae cum parte iudaica non baptizata contractum.......................... 3051-3052 Com. Codicis Orientalis, Resp., Responsum ad propositum dubium Litterae Apostolicae motu proprio datae «Crebrae allatae sunt» (22 mense febr. an. 1949): Canonis 96 § 1 n. 2 interpretatio 3052 authentica circa assistentium matrimoniis...................... SC Orientalis, Resp., Solvuntur dubia circa assistentiam matrimoniis orientalium cum latinis extra territorium patriarchale, et circa 3053-3054 ritum prolis ex illis matrimoniis susceptae.................. Secretaria Status, Epist., De relationibus inter perfectionem status cleri saecularis et cleri religiosi deque vocationibus ad hos status 3054-3055 vitae in ecclesia................................................................ SC Religiosorum, Decr., Adprobatur Institutum superius Scientiarum et Litterarum apud S. Claram civitatis Neapolitanae, ad paran­ dos magistros pro scholis internis religiosorum, eiusdemque 3055-3056 Statuta ...................................................................................... SC Consistorialis, Notif., De summa pecuniae ultra quam, in con­ tractibus circa bona ecclesiastica perficiendis, requiritur bene­ 3056 placitum apostolicum in Italia . . . ♦................................. SC Consistorialis, Decr. Obsecundare rotis, Decretum de erectione 3056-3057 Vicariatus Castrensis in Gallia................................................. SC S. Officii, Decr., Damnantur orto opera circa P. Pium de Pietracina absque approbatione ecclesiastica edita......................... 3057-2058 Pius XII, Const. Ap. Exsul Familia, De spirituali emigrantium cura, id est, de materna Ecclesiae in emigrantes sollicitudine, et de nonnis pro spirituali emigrantium cura gerenda............ 3058-3086 SC Concilii, Resp., Capitulares, qui religionem in scholis Status do­ cent, non excusantur a servitio chorali........................... 3087 SC Religiosorum, Alloc., Criteria sequenda in accommodate renovanda vita et disciplina Institutorum perfectionis................ 3087-3091 SC Religiosorum Deci., Circa usum ritus consecrationis Virginum apud moniales post editam Const. Ap. «Sponsa Christi» 3091 CXXXIX INDEX CHRONOLOGICIS DOCUMENTOR UM An. M 2308 1952 Oct D. 9 2309 1952 Oct 15 2310 1952 Oct 16 2311 1952 Oct 18 2312 1952 Nov 8 2313 1952 Nov 14 2314 1952 Nov 15 2315 1952 Nov 27 2316 1952 Nov 27 2317 1952 Nov 30 2318 1952 Dec 4 2319 1952 Dec 2320 1952 Dec 9 2321 1952 Dc 11 2322 1952 Dec 15 2323 1952 Dec 17 Columna SC Consistorialis. Notif., Notum fit indultum administrandi sacra­ mentum Confirmationis a S. C. de Sacramentis concessum Cap­ pellanis militum Hispaniarum............................................. 3091 Pius XII, Facult., Facultates extraordinariae Decano Sacrae Roma­ nae Rotae concessae................................ 3092 SC Religiosorum, Decr., De monialibus S. Clarae in Gallia foederan­ dis deque facultatibus concessis Delegatis pro Foederatione ex­ sequenda..................................................................................... 3092- 3093 SC Consistorialis, Notif., Summa pecuniae ultra quam, in contracti­ bus circa bona ecclesiastica perficiendis, requiritur beneplacitum apostollcum............................................................................. 3093- 3094 SC Rituum, Resp., Solvitur dubium circa novae Psalterii versionis usum in functionibus et orationibus extraliturgicis......... 3094 SC Religiosorum, Induit., Sanantur professiones forsan invalide factae in O. P. ob emissionem professionis sollemnis ante expirationem temporis professionis simplicis............................................. 3094- 3095 Secretaria Status, Epist., Laudatur Parvum Breviarium lingua neerlandica editum eiusque usus religiosis et laicis commendatur . 3095 SC Orientalis, Resp., Solvitur dubium circa delegationem parocho latino factam adsistendi matrimoniis maronitarum, cum Hierar­ 3095- 2096 cha et parochus ritus antiocheni deficiunt......................... SC de Prop. Fide, Notif., Ordinarii locorum, ubi communicatio cum S. Paenltentiaria est difficilis, possunt propriis subditis conce­ dere facultates et gratias Unioni cleri pro missionibus datas . . 3096 Pius XII, Motu proprio Valde solliciti, Motu proprio de S. R. E. Pa­ 3096- 3097 trum Cardinalium habitu............................... SC Rituum, Decr., Decretum quoad rubricas de assumptione sanda­ 3097 lium et caligarum in sacris caeremoniis............................. SC Rituum, Resp., Dubia de extensione dispositionum, motu proprio Valde solliciti datarum, etiam Cappis et vestibus espicopalibus 3098 ac Praelatitiis......................................................................... SC Consistorialis, Resp., De modo constituendi Commissionem epi­ scopalem pro advenis et emigrantibus in singulis dioecesibus . 3098 SC Rituum, Induit., De Missa votiva ineunte vel exeunte anno schola­ 3098- 3099 stico celebranda cum ritu privUegiato........................... SC S. Officii, Decr., Proscriptio libri a Emst Michel conscripti . . . 3099 SC Orientalis, Normae, Normae dantur pro ordinandis novitiatu et domibus studiorum missionis erythraeae O. F. M. Cap., ubi sodales ritus latini et ritus alexandrino-aethiopici simul commo­ 3099- 3100 rantur .............................................................................................. 1952 Dec 23 SC Rituum, Decr. Romana, Invocationibus in fine Missae et in Bene­ dictione eucharistica recitandis additur: «Benedetta la sua glo­ 3100 riosa Assunzione»........................................................................... 2325 1952 Dec 30 SC Concilii, Epist., Epistula circa praestationem materialis in archivis 3100- 3101 ecclesiasticis Italiae asservati.............................. 232« 1952 SC Consistorialis, Facult., Index facultatum quinquennalium Ordinariis locorum tributarum: Formula I: pro Ordinariis Ita­ liae. Formula II: pro Ordinariis Belgii, Galliae, Hispaniae, Lu­ sitaniae. Formula III: pro ceteris Ordinariis Europae. Formu­ la IV: pro Ordinariis Americae aliisque extra Europam . . . . 3101-3119 2327...................... SC Religiosorum, Resp., De modo componendi regimen internum In­ stitutorum saecularium clericalium cum auctoritate Ordinarii loci in proprios clericos....................................................................3120 2328 1952 .. .. SC Religiosorum, Resp., De modo componendi regimen internum In­ stitutorum saecularium cum incardinatione Dioecesi et suble­ ctione Ordinario loci....................................................................... 3120 2329 1953 lan 2 S. Paenitentiaria, Decr., Summarium indulgentiarum Confraternitati Ssmi Rosarii B. Mariae V. concessarum........................................ 3121-3123 -330 1953 lan G Pius XII, Const. Ap. Christus Dominus. Constitutio Apostolica de disci­ plina servanda quoad ieiunium eucharisticum................................ 3123-3127 2331 1953 lan 6 SC S. Officii, Instr. Constitutio Apostolica. Instructio de disciplina circa ieiunium eucharisticum servanda............................................ 3127-3129 GX1. INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM M. I». 2332 1953 lan 8 An. 2333 1953 lan 21 2334 1953 lan 28 2335 1953 lan 29 2337 1953 Feb 13 2338 1953 Feb 2339 1953 Mar 12 2340 1953 Mar 16 2341 1953 Mar 21 2342 1953 Mar 25 2343 1953 Apr 8 2344 1953 Apr 27 2345 1953 Mai 2 2346 1953 Maf 3 2347 1953 Mai 8 2348 1953 Mai 11 2349 1953 Mai 12 2350 1953 Mai 12 2351 1953 Mai 31 2.352 1953 lun 1 2353 1953 I un 3 2354 1953 lun 9 2355 1953 lun 12 Columna Com. Codicis, Orientalis, Responsa ad proposita dubia: 1—Lit. Ap. motu pr. datae Crebrae allatae sunt (22 mense febr. an. 1949), dc disciplina sacramenti matrimonii: Canonis 85 interpretatio authentica circa assistentiam sacerdotis ritus latini matrimonio inter catholicum orientalem et acatholicum, et sacerdotis orien­ talis matrimonio inter latinum et acatholicum. 2—Lit. Ap. Motu pr. datae Sollicitudinem Nostram (6 mensis lan., an. 1950), Dc indiciis: Canonis 72 § 1 n. 6 interpretatio authentica circa constitutionem Tribunalis appellationis, et canonis 151 § 1 in­ terpretatio authentica circa exercitium potestatis Judicialis ex­ tra proprium territorium................................................. 3130 Coetus Cardinalium, Decis., Sententia definitiva a Tribunali Patrum Cardinalium data in causa circa Ordinem militarem Hierosolimitanum de Malta............................................................. 3131-3132 SC S. Officii, Resp., De natura incommodi quod suadere potest usum mitigationis ieiunii eucharistici................................................ 3132-3133 SC Religiosorum, Deci., Tabella summae pecuniarum ultra quam in contractibus circa bona religiosa perficiendis, requiritur bene­ placitum apostolicum................................................................ 3133 SC S. Officii, Resp., De interpretatione Instructionis S. Officii circa novam disciplinam de ieiunio eucharistico............................. 3134 Pius XII, Lit. Ap. Ubicumque gentium, Intemuntiatura Apostolica 3134 in Syriaca Repûblica erigitur......................................... Pius XII, Lit. Ap. Christifidelium erga. Approbatur nova ampliorque editio Officii Parvi B. M. Virginis ad usum, praesertim, soda­ 3135 lium laicorum Institutorum perfectionis...................... SC S. Officii, Decr., Proscriptio libri cui titulus: «Les événements et 3135-3136 et la foi 1940-1952·............................................................ SC Rituum, Resp., Dubium circa Missam vespertinam feria V in Coena 3136 Domini................................................................................... Pius XII, Const. Ap. Quemadmodum ad Nos, De Africa Orientali britannica: In Kenia, Uganda, Tanganica regionibus catholi­ 3136-3139 corum ordo Episcoporum constituitur.......................... SC Rituum, Decr., De ordine servando in recitanda invocatione «Be­ nedetta la sua gloriosa Assunzione» post Missam et Benedictio­ 3139 nem eucharisticam............................................................ SC Consistorialis, Facult., Mutatur aliquantulum facultas Legatis Pontificiis concessa circa alienationes bonorum ecclesiasticorum 3139 Pius XII, Lit. Ap. Quantum utilitatis, Intemuntiatura Apostollca in Iraniano imperio erigitur....................... .................................. 3139-3140 Com. Codicis Orientalis, Resp., Lit. Ap. Motu pr. datae Crebrae alla­ tae sunt (22 mense Febr. an. 1949) [LE 2029], de disciplina sa­ cramenti matrimonii, Interpretationes authenticae: 1—De dispen­ satione a publicationibus matrimonialibus. 2—De modo com­ putandi gradus consanguinitatis ut constituat impedimentum matrimoniale. 3—De potestate dispensandi Hiearchae^ab im­ pedimentis matrimonialibus. 4—De forma matrimonii cano­ nica. 5—De potestate parochi et Hierarchae assistendi matri­ moniis diversi ritus. 6—De ritu servando in celebratione ma­ trimonii catholicorum mixti ritus.................................. 3140-3141 SC S. Officii, Resp., Solvitur dubium de Missa vespertina pro operariis qui navibus addicuntur, itinere maritimo perdurante....31II SC Religiosorum, Instr., Circa modum exercendi apostolatum artis cinematrographicae a sodalibus Institutorum perfectionis, prae­ sertim in Italia................................................................ 3141-3111 SC S. Officii, Resp., De sanatione in radice matrimonii post adeptam impotentiam absolutam et perpetuam...........................3111 SC Rituum, Decr. Urbis et Orbis, Formula benedictionis novi Semi­ narii clericalis................................................................ 3111-314· SC S. Officit, Decr., Decretum de Missa vespertina in navi.................... 31 15 Com. Cinematographiae, Epist., Epistula Praesldls Pont. Commis­ sionis de cinemntrographia circa ordinationem Commissionum dioecesanarum de re cinematographica in Italia........ 3145-3117 SC Rituum, Decr. Romana, Variationes in rubricis Missa lis rt Ritualis Romani post Const. Christus Dominus de ieiunio eucharistico 3117-31 IX Com. Biblica, Deci., Declaratio de libro R. D. Bernardi Bonkamp, cul titulus: Die Psalmen........................... 31 IX SC Consistorialis, Induit., Cappellanus Apostolatus maris, celebrans in commodum fidelium, uti potest induito altaris port at His 31 IX CXI.I INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM 5. An. M. D. Colnmni 2356 1953 lun 15 Secretaria Status, Notify Pontificium opus «de assistenza* in Italia constituitur in personam iuridicam................................................ 3148 2357 1953 lun 15 Secretaria Status, Normae, Statuta Pontificii Operis Assistentiae in Italia..................................................................................................... 3148-3151 2358 1953 lun 23 Com. Interpres, Resp., De personalitate iuridica et capacitate possi­ dendi Dioecesium................................................................................. 3151 2359 1953 Iui 2 Pius XII, Epist. Omnibus, qui Nostram, Ad RevïTium P. Ludovicum Paulussen, S. L, Praesidem Secretariatus centralis Congregatio­ num marianarum: De earundem recens constituta Foederatione, cuius Statuta approbantur................................................................. 3151-3153 2360 1953 Iui 2 Pius XII, Normae, Statuta Foederationis mundialis Congregationum Marianarum........................................................................................ 3153-3155 2361 1953 Iui 13 SC Orientalis, Instr. Instructionem quo facilius, Instructio ad confi­ ciendos processus super matrimonio rato et non consummato pro Hierarchis Ecclesiae orientalis.................................................... 3155-3159 2362 1953 Iui 15 SC Sacramentorum, Normae, Normae servandae in confectione et transmissione actorum processus super matrimonio rato et non consummato.........................................................................................3159 2363 1953 Iui 27 SC Studiorum, Lit. Circ., Non probatur praxis alumnorum Seminario­ rum Galliae vacandi, tempore feriarum, laboribus manualibus apud portus, fabricas aliave publica officia................................ 3159-3161 2364 1953 Iui 30 SC Concilii, Resp., Solvitur dubium circa obligationem Regularium solvendi portionem paroecialem pro funeribus............................ 3161-3162 2365 1953 Aug 5 Pius XII, Const. Ap. Hispaniarum fidelitas, Urbis (Basilicae S. Ma­ riae Maioris): Certae statuuntur normae ab Hispanica Natione et a Canonicorum Collegio ad S. Mariae Maioris, in Alma Urbe, servandae............................................................................................ 3162-3164 2366 1953 Aug 26 SC Religiosorum, Notif., Non probatur usus permittendi sodalibus Institutorum perfectionis experientiam sic dictam «stage» penes sacerdotes-operarios, aut directe penes portus, fabricas aliave officia publica in Gallia..................................................................... 3164 2367 1953 Aug 27 Inter Sanctam Sedem et Hispaniam sollemnes conventiones. Concordato tra la Santa Sede e la Spagna. Concordato entre la Santa Sede y Espafia............................................................................................ 3165-3184 2368 1953 Aug 29 SC Religiosorum, Notif., De religiosis sacerdotibus-operariis a labori­ bus manualibus revocandis et de tali licentia sacerdotibus Insti­ tutorum perfectionis in posterum non concedenda.................... 3183-3184 2369 1953 Aug 31 SC Consistorialis, Induit., Facultas datur Cappellanis Apostolatus maris sacramentum Confirmationis administrandi.................... 3184 2370 1953 Sep 8 Pius XII, Encyc. Fulgens corona, Litterae Encyclicae ad Venerabiles Fratres 'Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: Annus Marianus ubique gentium celebran­ dos indicitur, primo exeunte saeculo a definito Dogmate Immaculae Conceptionis B. Mariae Virginis............................................ 3184-3191 2371 1953 Sep 8 SC Studiorum, Normae, Retributio oeconomica et condicio iuridica Professorum laicorum in scholis publicis Italiae ab ecclesia de­ pendentibus. Trattamento economico e giuridico dei personale insegnante................................................................................................3191-3199 2372 1953 Oct 3 Pius XII, Alloc., Allocutio iis qui intefuerunt VI Congressui internatio­ nal! de iure poenali, Romae die 3 oct. habita: De momento, na­ tura, delictis, poenis et remediis iuris poenalis internationalis . . 3199-3207 2373 1953 Oct 7 SC Consistorialis, Deci., De missionariorum emigrantium officiis quoad administrationem Confirmationis et adsistentiam matrimonii . . 3207-3208 2374 1953 Oct 8 Pius XII, Alloc., Allocutio iis qui interfuerunt Conventui XXVI a Sodamidate Italica de Urologia indicto, Romae die 8 oct. habita: De transplantatione organorum et de officiis peritorum in causis matrimonialibus................................................................................... 3208-3211 2375 1953 Oct 16 SC Rituum, Decr. Urbis et Orbis, Decretum circa additamenta facienda in libris liturgicis de novis Ecclesiae Patronis: S. Michaelis Ar­ chang., S. Io annis B. de la Salle, S. Alfonsi M. de Ligorio, S. losephi Calasanctii et S. Alberti Magni............................................ 3211 2376 1953 Oct 20 SC S. Officii, Resp., Conceditur dispensatio super matrimonio rato et non consummato post baptismum, partibus quae ante baptismum matrimonium consummaverant........................................................ 3211-3212 2377 1953 Oct 27 Ratihabitio Concordati inter Sanctam Sedem et Hispaniam die 27 Aug. 1953 initi................................................................................... 3212 2378 1953 Oct 28 Secretaria Status, Normae, Statuta fundationis Pii XII pro apostolatu laicorum approbantur............................................................ 3212-3213 r.xLii INDEX CHHONOLOGICUS DOCUMENTORUM An. M. Coloma* SC Rituum, Induit., Dioecesium Galliae, Novae concessiones circa usum linguae vernaculae Galliae in administratione sacramen­ torum ........................... *......................................................... . 3213 SC Religiosorum, Induit., Formula qua utitur S. C. de Religiosis in 2380 1953 Oct cxclaustratione qualificata concedenda................................. 3213-3214 2381 1953 Nov 11 S. Paenitentiaria, Decr., Favores spirituales conceduntur occasione Anni Mariani.......................................................................... 3214 SC Concilii, Lit. Circ., Circa novas formulas de ieiunio eucharistico in 2382 1953 Nov catechismo S. Pii X inserendas......................................... 3214-3215 2383 1953 Nov 17 SC Religiosorum, Lit. Circ., De Anno mariano celebrando apud Insti­ tuta perfectionis................................................................. 3215 2384 1953 Nov 18 SC Religiosorum, Lit. Circ., De modo Annum Marianum celebrandi apud Instituta perfectionis............................................. 3215-3217 2385 1953 Nov 20 SC Rituum, Induit., Facultas datur sacerdotibus latinis utendi, in non­ nullis casibus, linteo seu antimensio in Dominicis et diebus fe­ stis de praecepto................................................................. 3217 2386 1953 Nov 21 SC Consistorialis, Decr. Inexhausta caritate, Decretum de erectione Vicariatus Castrensis in Magna Britannia...................... 3217-3218 2387 1953 Nov 21 Secretaria Status, Normae, Normae ad restaurationem liturgicomusicalem in Ecclesia promovendam............................. 3218-3220 2388 1953 Nov 23 SC Religiosorum, Normae, Statuta Consilii nationalis seu Foederatio­ nis religiosorum in Lusitania a S. C. de Religiosis probata . . . 3220-3221 2389 1953 Nov 26 SC Sacramentorum, Decr., Indulgetur Missae celebratio post mediam noctem d. 8 dec. annorum 1953-1954, in festo Beatae Mariae 3221-3222 Virginis Immaculatae............................................................... 2390 1953 Nov 29 SC Rituum, Decr. Urbis et Orbis, Missa votiva B. Μ. V. Immaculatae in sabbatis per Annum Marianum celebranda indulgetur . . . 3222 2391 1953 Dec 8 SC Religiosorum, Decr., Confoederatio Superiorum Maiorum Institu­ torum perfectionis constituitur in Hispania et eiusdem Statuta 3222-3223 approbantur.............................................................................. 2392 1953 Dec 8 SC Religiosorum, Normae, Statuta Confoederationis religiosorum in 3223-3229 Hispania...................................................................................... 2393 1953 Dec 12 SC S. Officii, Notif., Circa primam Missam in festo Nativitatis Domini 3229 quae ex induito celebratur in horis serotinis vigiliae...... 2394 1953 Dec 14 SC S. Officii, Decr., Proscriptio libri a Camillo Mulier conscripti . . . 3229 2395 1953 Dec 15 SC Religiosorum, Normae, Nonnae generales in Foederatione mona­ 2329-2331 steriorum monialium a Delegatis observandae..................... 2393 1953 Dec 15 SC Religiosorum, Decr., Statuta Foederationis monialium Sanctae 3231-3234 Clarae...................................................................................... · 2397 1953 Dec 16 SC Rituum, Resp., Circa usum gestandi tegmina digitorum seu chirothecas apud «Parvum clerum* seu pueros sacris functionibus in3234 servientes.................................................................................. 2398 1953 Dec 16 Secretaria Status, Normae, Statuta Scholae Vaticanae Paleographiae et Diplomaticae apud Archivum secretum vatlcanum constitutae. 3234-3235 2399 1953 Dec 21 Secretaria Status, Normae, Normae quibus regitur Schola Vaticana Paleographiae et Diplomaticae penes Archivum secretum Vati­ 3235-3237 canum .................................................................................. 2400 1953 Dec 23 S. Paenitentiaria, Resp., Solvuntur dubia circa indulgentias Anni 3237 Mariani et conditiones ad easdem lucrandas................... 2401 1953 Dec 25 Pius XII, Motu Proprio Ecclesiae bonum. Quaedam verba expunguntur a can. 2319 § 1, l.° circa poenas contrahentium matrimonium 3237-3238 coram ministro acatholico................................................. SC S. Officii, Deci., Circa participationem catholicorum in consocia­ 2402 1953 tione «Y. M. C. A.» [Young Men's Christian Association] vulgo 3238 dicta............................................................................................. Consistorialis, Normae, Normae liturgicae a Cappellanis navium 2403 1953 servandae circa calendarium et nomen Antistitis in Canone Mis­ sae, itinere maritimo perdurante......................................... 3239 SC Consistorialis, Induit., Conditiones quas S. C. Consistorialis ap­ 2404 1953 ponere solet in concedenda asservatione Ssfhae Eucharistiae m oratorio navis........................................................................... 3239 SC Religiosorum, indui.. Formula qua S. C. de Religiosis concedere so­ 2405 1953 let exclaustrationem ad experimentum religiosis sacerdotibus. 3239 SC Religiosorum, Induit., Formula qua S. C. de Religiosis concedere 2406 1953 solet indultum saecularizationis religiosis non sacerdotibus vo­ torum simplicium perpetuorum........................................... 3210 SC Religiosorum, Decr., Formula qua S. C. de Religiosis concedere 2407 1953 solet restaurationem votorum sollemnium monialibus vota sim­ plicia emittentibus............. 3240 2379 1953 Oct 30 CXLÎTI Sili • ύ'ζΛ yz INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM M. D. 3408 1954 lan 1 N. An. Columns Pius XII, AdhorL, Adhortatio ad Emos vel Excmos PP. DD. Italiae Ordinarios: De televisions......................................................... 3241-3244 3409 1954 lan 7 Sancta Sedes, Deci., Praeceptum audiendi Sacrum non adimpletur per auditionem Missae radiophonicam vel televisificam .... 3244-3245 3410 1954 lan 12 SC S. Officii, Decr.. Proscriptio libri a Kazantzakls conscripti . . . 3245 2411 1954 lan 12 SC Rituum, Decr., Adprobantur Litaniae in honorem Spiritus Sancti . 3245 2412 1954 lan 14 SC S. Officii, Decr.. Proscriptio libri a J. Martin conscripti................ 3245 3413 1954 lan 14 SC Negotiorum Extraordinariorum, Decr. Maris Caribici. Minora territoria concredita curae et vigilantiae Pontificalium Legatio­ num apud Respublicas Cubanam, Haitianam et Dominicianam, Foederatas Venetiolae civitates et Foederatas Americae civi­ tates noviter distribuuntur....................................................... 3245-3246 2414 1954 lan 16 SC S. Officii, Decr.. Proscriptio libri a B. Scheichelbauer conscripti . 3246 2415 1954 lan 26 SC DE Prop. Fide, Resp.. Solvitur dubium circa obligationem «Missae pro populo» et electionem Vicarii Capitularis in locis Missionum, ubi s. Hierarchia recenter constituta est.................................... 3246-3247 2418 1954 lan 28 SC S. Officii, Mon.. Monitum circa opusculum cui titulus «Secretum felicitatis»............................................................................................ 3247 2417 1954 lan 30 SC S. Officii, Deci.. Circa participationem catholicorum in consocia­ tione «Y. M. C. A.» (Young men’s Christian Association) vulgo dictam................................................................................................ 3247 2418 1954 Feb 2 SC Studiorum, Decr.. Facultas Sacrae Theologiae in Archidioecesi Sydneyensi pro alumnis Australiae, Novae Zelandiae cunctae3247-3248 que Oceaniae canonice erigitur.............................. 2-419 1954 Mar 5 Com. Interpres, Resp.. Missae in nocte Nativitatis Domini celebrari 3248 possunt apertis ianuis in religiosis piisque domibus......... 2420 1954 Mar 19 SC Consistorialis, Facult.. Normae et facultates pro sacerdotibus in spiritualem navigantium curam incumbentibus, nempe pro Cappellanis navigantium et Cappellanorum Directoribus, iussu San­ 3248-3250 ctissimi D. N. Pii Div. Prov. Pp. XII editae................. 2421 1954 Mar 25 Pius XII, Encyc. Sacra virginitas. Litterae Encyclicae ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Ap. Sede 3251-3264 habentes: De sacra virginitate............................................. 3422 1954 Mar 27 SC Consistorialis, Resp.. Missionarius emigrantium potest: a) adsistere matrimoniis fidelium eiusdem linguae seu nationis, etsi non subditorum ratione domicilii aut quasi-domicilii; b) exercere extra territorium facultates quibus gaudet ln proprio territorio; c) ad libitum celebrare Missam pro populo; d) delegare missio­ 3264 nary cooperatori facultatem adsistendi matrimoniis..... 3423 1954 Mar 31 Pius XII, Epist. Procuratores Generales. Ad Emum P. D. Valerium S. R. E. Presb. Card. Valeri, Praefectum S. Consilii religiosis Ordinibus ac Sodalitatibus praepositum: De aptiore ratione ad 3264-3266 iuventutem a sodalibus religiosis rite instituendam............ 242-4 1954 Mar 31 SC Rituum, Resp.. Missa votiva Ssmi Cordis lesu, prima feria cuiusvis mensis, iterum celebrari potest horis vespertinis, etsi mane iam 3267 celebrata fuerit........................................................................ 2-425 1954 Apr 2 SC Consistorialis, Facull.. Normae et facultates pro sacerdotibus in spiritualem maritimorum curam incumbentibus, nempe pro Cappellanis et Directoribus Operis «Apostolatus maris», iussu Ssmi 3267-3269 D. N. Pii div. Prov. Pp. XII editae................................. 2426 1954 Apr SC S. Officii, Decr. Cum Sacra Congregatio. Decretum de disciplina ieiunii eucharistici in celebratione instauratae Vigiliae Paschalis 3269-3270 servanda.............................. 2427 1954 Apr 30 SC Studiorum, Decr. De legibus quibus. Institutum luris canonici eri­ gitur in Facultate Theologica publicae studiorum Universitatis Monacensis in Bavaria.................................................................... 3270 2428 1954 Mai 3 SC Religiosorum, Resp.. De modo conciliandi bona stabilia et reditus in Collegia seraphica, scholas aliaque instituta beneficentiae O. F. M. impendendos cum peculiari indole paupertatis franciscanae.................................................................................................. 3270-3271 2429 1954 Mal 3 SC Religiosorum, Induit.. Facultas datur dispensandi in paroeciis O. F. M. commissis a prohibitionibus Regulae franciscanae circa administrationem rerum ct reditum temporalium.................... 3271-3272 2430 1954 Mai 3 SC Religiosorum, Induit.. Conceditur sanatio omnium defectuum quae sanabilia sunt et sanatione indigent in materia reductionis et cumulationls Missarum pro legatis................................................ 3272 CXLIV u. INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM An. M 1954 Mai 30 1954 Mai 31 S SIC 3 C O 2431 1951 Mai D. 2434 1954 lun 3 8435 1954 lun 15 2-136 1954 lun 16 I 8137 1954 lun 16 8438 1954 lun 18 2439 1954 lun 23 2440 1954 Iui 6 2441 1954 Iui 16 2442 1954 Iui 17 2443 1954 Iui 27 2444 1954 Iui 30 2445 1954 Aug 6 2448 1954 Aug 9 2447 1954 Aug 12 2448 1954 Aug 15 2449 1954 Aug 15 2450 1954 Sep 6 2451 1954 Sep 22 2452 1954 Sep 30 2453 1954 Oct 7 Columna SC Religiosorum, Induit., Conceditur ratihabitio quoad praeteritum dispensatio quoad futurum circa aularum cinematographicarum aperitionem in locis O. F. M. subiectis.......................... Pius XII, Chir. Il Nostro Predecessore, Sedes Pont. Instituti Biblici ampliatur............................................................................. 3273 Pius XII, Alloc., Allocutio Emis PP. DD. Cardinalibus atque Excmis PP. DD. sacrorum Antistitibus, qui Romae sollemni S. Pii Pp. X interfuerunt canonizatloni: De magisterio quod ex divina institutione Episcopis competit......................................... 3273-3276 SC Rituum, Induit., Conceditur usus linguae anglicae in administrandis quibusdam sacramentis et in defunctorum exsequiis peragendis. 3276 S. Paenitentiaria, Resp., Ad indulgentiam plenariam suetis conditio­ nibus lucrandam, praeter orationem ad mentem Summi Pontifi­ cis, alia addenda est oratio in ecclesiae visitatione...... 3277-3278 Inter Sanctam Sedem et Rempublicam Dominicianam sollemnes con­ ventiones. Concordato fra la Santa Sede e la Republica Domini­ cana. Concordato entre la Santa Sede y la Republica Dominicana. 3277-3292 SC Rituum, Induit., Conceditur sacerdotibus ritus latini usus lintei seu antimensii in diebus etiam ferialibus infra hebdomadam . . . 3291 S. Paenitentiaria, Resp., Solvuntur dubia circa requisita ad exerci­ tium Viae Crucis valide cum indulgentiis peragendum .... 3291 SC Religiosorum, Resp., Necessaria est acceptatio indulti reductionis 3291 ad statum laicalem ex parte oratoris............................. SC Rituum, Resp., Solvuntur dubia circa interpretationem art. VI Conventionis inter Sanctam Sedem et Hispaniam die 27 Au­ gusti 1953 initae quoad preces liturgicas pro Supremo Hispa­ 3292 niae moderatore recitandas.................................................... SC Studiorum, Decr. Liberalium artium, Universitas Catholica Quitensis canonice erigitur in urbe metropolitana Reipublicae Ae3292-3293 quatorianae.................................................................................. SC Studiorum, Resp., Transitus directus alumnorum Institutorum perfectionis in Seminaria dioecesana non indiget beneplacito 3293 apostolico................................................................................... SC Orientalis, Decr. Nobilis Galliae Natio, Gallia: Decretum: Ordinariatus pro omnibus christifidelibus ritus orientalis in Gallia 3293-3294 degentibus instituitur.............................................................. Secretaria Status, Noti/., Circa formulam perorationis *Et famulos. 3294 in Hispania vi Concordati recitandae............................. Ratihabitio Conventionis inter S. Sedem et Rempublicam Dominicia­ 3294 nam d. 16 lun. 1954 initae............................................. SC S. Officii, Induit., Datur facultas dispensandi a disparitate cultus vel mixtae religionis cum iis qui, Privilegio Paulino utentes, 3294-3295 cum parte acatholica contrahere cupiunt...................... SC Religiosorum, Induit., Facultas datur bis quotidie celebrandi Mis­ sam ut moniales Missam quotidianam audire possint .... 3295 Pius XII, Const. Ap. Omnium ecclesiarum, De «Missione Galliae»: E Senosensi Archidioecesi territorium Provinciae de «PontlgnV» distrahitur idemque in Praelaturam «nullius», cui nomen Mis­ sio Galliae seu Pontiniacensis, erigitur et constituitur cum Sta­ 3295-3299 tuitur cum Statutis propriis............................................. SC Concilii, Epist. Cum Augustus Pontifex, Epistula ad Excihos loco­ 3299-3300 rum Ordinarios: De inhonesto vestiendi more............... SC Rituum, Induit., Conceditur celebratio Missae Ss. Nominis B. Μ. V. 3300-3301 in die dominico Anni Marialls causa.............................. SC Rituum, Epist., Circa conventum intemationalem de musica sacra celebrandum et circa usum linguae latlnae in sacra Liturgia . . 3301 Pius XII, Alloc., Allocutio iis qui interfuerunt conventui VIII sodali­ tatis medicorum universalis, habita die 15 oct. an. 1954: De nonnullis quaestionibus exercitium morale artis medicae tum in pace quam in bello respicientibus .............. 3301-3307 Pius XII, Encyc. Ad Sinorum gentem. Epistula Encvclica ad Venera­ biles Fratres ac dilectos filios Archiepiscopos, Episcopos allosque locorum Ordinarios cctenimque clerum ac populum Sinarurn, pacem et communionem cum Ap. Sede habentes: Paterna im­ pexiiuntur hortamenta, praesertim circa officia catholicorum erga Patriam et circa periculum *autonomiac* ecclesiae Sinorum, in praesentibus rerum angustiis . 3308-3311 CXLV »· fte f♦ ii? $ V 1N INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM X. An. M. D, Column* Pius XII, Encyc. Ad caeli Reginam, Litterae Encyclicae ad Venerabi­ les Fratres Patriarchas, Archiepiscopos, Episcopos aliosque lo­ corum Ordinarios pacem et communionem cum Ap. Sede ha­ bentes: De regali B. Mariae Virginis dignitate eiusque festo in­ stituendo .................................................... 3311-3318 2455 1954 Oct 16 Secretaria Status, Rescr. Per apostolicas litteras, Rescriptum Pontifi­ cium de causis nullitatis matrimonii, quae a Tribunalibus eccle­ siasticis regionalibus Italiae in primo gradu tractatae fuerunt ac de institutione Tribunalis Appellationis in Vicariatu Urbis . . 3318-3319 2456 1954 Oct 29 SC Rituum, Induit., Facultas datur mutandi nonnulla verba in pe­ roratione *Et famulos...9 pro dioecesibus Hispaniae (Dioecesium Hispaniae).................................................... 3319 2457 1954 Oct .. Pius XII, Epist. Unserem geliebten, De principiis et normis servandis in renovanda musica sacra............................................................. 3319-3320 2458 1954 Nov 2 Pius XII, Alloc., Allocutio Emis PP. DD. Cardinalibus atque Excmis PP. DD. Sacrorum Antistitibus qui pridie proclamation! inter­ fuerunt novi liturgici festi Deiparae Mariae caeli terraeque Reginae, ab ipso Summo Pontifice in Basilica Vaticana perac­ tae: De muneribus sacerdotii et regiminis quae ex divina institu­ 3320-3326 tione Episcopis competunt................................................... 2459 1954 Dec 5 Pius XII, Alloc., Summus Pontifex, iis qui interfuerunt VI conventui national! Sodalium Consociationis ex iuris peritis catholicis Ita­ liae, haec edidit verba: De via quae ducit hominem ad reatum 3326-3332 culpae et paenae deque ipso statu culpae et paenae............. 2460 1954 Dec 10 SC Consistorialis, Facult., Normae et facultates pro sacerdotibus in spiritualem emigrantium curam incumbentibus, nempe pro missionariis emigrantium et missionariorum Directoribus, iussu 3333- 3334 Ssiïii D. N. Pii div. Prov. Pp. XII editae......................... 2461 1954 Dec 16 Secretaria Status, Normae, Statuta Pontificiae Commissionis de re 3334- 3335 cinematografica, radiophonica et televisifica..................... 2462 1954 Dec 29 SC Religiosorum, Normae, Decretum approbationis et Statuta clau­ 3335- 3337 surae Ordinis societatis Mariae Dominae nostrae............. 2463 1954 Dec 31 Vicariatus Urbis, Normae, Normae servandae a Tribunalibus Vi­ cariatus Urbis in causis matrimonialibus pertractandis .... 3337-3339 2484 1954 .. .. SC Sacramentorum, Instr., Circa interpretationem num. 11 Litt. d) In­ structionis Sacrosanctum d. 29 lun. 1911 de adnotatione baptismi. 3339 2465 1954 .. .. SC Religiosorum, Decr., Formula qua S. C. de Religiosis uti solet ad nominandum Delegatum pro Foederationibus Monialium paran­ 3339- 3340 dis et ad eidem nonnullas Facultates tribuendas............. 2466 1954 .. .. Sancta Sedes, Facult., Privilegia, indulgentiae et favores spirituales concessi Annis Sanctis seu lubilaribus S. lacobi de Compostella 3340- 3346 in Hispania............................................................................. 2467 1954 .. .. SC Consistorialis. Facultates, Formula Facultatum quas S. C. Consi­ storialis Nuntiis, Internuntiis aliisque Legatis Apostolicis in di­ 3340 tione sua procurat................................................................. 2468 1955 Ian 1 Pius XII, Const. Ap. Dum alterna vicissitudine. De Birmania: In unione foederali Birmana ecclesiarum atque Episcoporum ordo consti­ 3347-3348 tuitur, quae est episcopalis Hierarchia............................. 2469 1955 Ian 1 Pius XII, Const. Ap. Quod Christus pronuntiavit, De Rhodesia meri­ dionali: In regione Rhodesiae meridionali ordo Dioecesium et Episcoporum instituitur, quae est episcopalis Hierarchia . . . 3349-3350 2470 1955 Ian 3 SC S. Officii, Decr., Proscriptio libri a Marc Oraison conscripti . . . 3350 2471 1955 Ian 3 SC Studiorum, Decr., Facultas Theologica O. F. M. Conv. in Urbe in posterum appellanda est: «Pontificia Facultas Theologica Sancti Bonaventurae»..................................... 3351 2472 1955 lan 15 SC Rituum, Decr., De instauratae Vigiliae Paschalis facultativa cele­ bratione ulterius proroganda................................................. 3351 2473 1955 lan 23 SC Consistorialis, Decr., De conventu episcoporum seu «Conférence catholique canadienne*, cuius Statuta ad nutum S. Sedis adprobantur....................................................................................... 3351-3352 2474 1955 Feb 1 Pius XII, Chir. Nclla sua non, Chirographus de Ordine Supremo Mili­ tari Hierosolymitano Melitensi............................................. 3352 2475 1955 Feb 2 SC S. Officii, Decr., Proscriptio libri a Josef Thomé conscripti . . . 3352 2476 1955 Feb 2 SC S. Officii, Induit., Facultas datur sacris ministris in Missis sollem­ nibus legendi Epistulam et Evangelium in qualibet lingua ver­ nacula fidelium....................................................................... 3353 2477 1 955 Feb 2 SC S. Officii. Resp., Solvitur in favorem fidei matrimonium valide initum cum dispensatione impedimenti disparitatis cultus inter partem catholicam et partem non baptizatam................. 3353-3354 245*4 1954 Oct 11 • ·· ·*· ·· f.XI.VI 1 INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM --------- An. M. D. W78 1955 Feb 2 2479 1955 Feb 2-180 1955 Feb 3 5 2481 1955 Feb 7 2482 1955 Feb 11 2183 1955 Feb 11 2484 1955 Feb 11 2485 1955 Mar 2186 1955 Mar 10 2487 1955 Mar 11 2-188 1955 Mar 16 2489 1955 Mar 18 2190 1955 Mar 18 2491 1955 Mar 22 Gl sO 1955 Mar 23 « 0» M * m 1955 Mar 25 2494 1955 Apr 2495 1955 Apr 7 2496 1955 Apr 21 50 gSb 2497 1955 Apr 27 2498 1955 Apr 27 1955 Apr 29 2500 1955 Mai 2501 1955 Mai 2 2502 1955 Mai 14 2503 1955 Mai 28 2504 1955 Mai 31 Cola mna SC Religiosorum, Instr. Sacrorum administri, Instructio de Cappelia­ nis militum religiosis......................................................... 3355-3358 SC S. Officii, Decr., Prohibentur ephemerides «La quinzaine» .... 3358 Pius XII, Allocutio, Summus Pontifex, iis qui interfuerunt VI conven­ tui national! sodalium consiciationis ex iuris peritis catholicis Italiae, haec verba edidit: De liberatione a statu culpae el paenae. 3358-3366 SC Concilii, Induit., Rescriptum quo dispensantur a lege possessionis seu institutionis corporalis beneficiorum (can. 1444 § 1) sacer­ dotes in Polonia................................................................. 3366 Pius XII, Motu proprio Cum supremae, De pontificio Opere Primario religiosarum Vocationum................................................. 3366-3367 SC Religiosorum, Normae, Statuta Pontificii Operis Vocationum reli­ giosarum................................................................................. 3367 SC Religiosorum, Normae, Normae ad Statuta Pont. Operis Vocatio­ num religiosarum exsequenda............................................... 3367-3368 SC Rituum, Decr. Urbis et Orbis, Festum S. Pii Pp. X, Conf., ab uni­ versa ecclesia, cum Officio et Missa propriis, celebrandum de­ cernitur ...................................................................................... 3368 SC S. Officii, Resp., Solvitur in favorem fidei matrimonium valide initum inter partem non baptizatam et partem acatholice bapti­ 3369 zatam ........................................................................................... Pius XII, Lit. Ap. Ancillarem condicionem, Sancta Zita, Virg., ancilla­ rum mulierumque domesticae curae addictarum Patrona caele­ 3370 tis declaratur.................................................................... SC S. Officii, Decr., Circa limitationes apponendas in concedendo usu linguae vernaculae in s. Liturgia pro Dioecesibus Germaniae . 3370 SC Religiosorum, Normae, Criteria servanda in Foederationibus mo­ nialium constituendis, relate praesertim ad territorium Provin­ ciarum religiosarum Delegatorum quibus Foederationis cura 3370-3371 commissa est.............................................................................. SC Religiosorum, Resp., Foederationes monialium non circumscri­ buntur necessario intra limites territoriales Provinciarum religio­ 3371 sarum ad quas pertinent Delegati foederationum.................. SC S. Officii, Mon. Constat huic Supremae, Monitum circa Missas horis postmeridianis absque legitima causa non celebrandas .... 3371 SC Rituum, Decr. Cum nostra hac, De rubricis ad simpliciorem formam 3372-3376 redigendis........................................................................... SC Sacramentorum, Instr., Instructio Excmis Ordinariis Reipublicae Dominicae data, quoad celebrationem sacramenti matrimonii iuxta Conventiones inter S. Sedem et Republican! Dominicia3375-3392 nam die 6 iun. mensis a. 1954 initas............................. SC Religiosorum, Resp., Indultum generale acceptandi hereditates et legata contra praescripta Regulae O. F. M. Cap. non expedire 3391 concedere, declaratur .......................................................... ’ SC S. Officii, Decr., Circa limitationes apponendas in concedendo usu linguae vernaculae in s. Liturgia pro Dioecesibus Germaniae . . 3391 SC S. Officii, Lit. Cire., Onanismus artificialis, scu usus mediorum ar­ tificialium contra prolis conceptionem, iterum damnatur .... 3391-3392 SC S. Officii, Decr., Proscriptio libri a Marcelle de Jouvenel conscripti. 3392 SC Rituum, Decr. Urbis et Orbis, Formula benedictionis maris appro­ 3392 batur ................................................................................... SC S. Officii, Decr., Circa limitationes apponendas in concedendo usu linguae vernaculae in s. Liturgia pro Dioecesibus Germaniae . . 3392-3393 Pius XII, Allocutio, Allocutio ad adseriptos societatibus operariorum Italicorum (A. C. L. L), ex Italiae Dioecesibus Romae coadunatos, in qua festum liturgicum S. loseph opificis instituit.... 3393 SC Religiosorum, Induit., Facultas datur procedendi ad exsecutionem Rescriptorum antequam exsecutor litteras authenticas rescri­ bentis recipiat................................................................ 3393 33M SC S. Officii, Resp., Solvitur in favorem fidei matrimonium valide initum inter partem acathoiicam dubie baptizatam et partem non baptizatam........................................................................... 3394 SC S. Officii. Notif., Potestas solvendi matrimonia in favorem fidei delegari nequit a Romano Pontifice.............................................. 3391 SC Religiosorum, Decr. Inde a Congressu. Erigitur in Urbe •Roma­ num Scientiarum sacrarum Institutum «Regina mundi’» ad rcligi°sas aliasque mulieres apostolatu! dicatas in sacris disciplinis instituendas....................................................................... “ . . 3394-3395 • υ · I il CXT.VI! : # INDEX CHRONOLOGICUS N· An. M. D. DOCUMENTORUM Columna SC Rituum, Decr., Approbantur Officium, Missa et Elogium pro Martyrologio Romano in festo B. Mariae Virginis Reginae................... . 3395 2506 1955 lun 2 SC Rituum, Resp., Dubia circa interpretationem Decreti S. Rituum Congr. diei 23 Martii 1955 «De rubricis ad simpliciorem formam redigendis............................................................................................. 3395-3396 2507 1955 lun 28 SC S. Officii, Decr., Proscriptio libri et prohibitio ephemeridum in Polonia conscriptarum......................................................................... 3396 2508 1955 lun 28 SC S. Officii, Decr., Prohibitio ephemeridum in Hungaria conscriptarum. 3397 2509 1955 lun 29 SC Studiorum, Decr., Institutum socialium scientiarum in Philoso­ phica Facultate Pont. Universitatis Gregorianae in Urbe in per­ petuum erigitur et gradus academicos conferendi iure augetur . 3397 2510 1955 Iul 9 SC S. Officii, Resp., Solvitur in favorem fidei matrimonium initum inter partem catholice baptizatam et partem non baptizatam cum dispensatione impedimenti disparitatis cultus.................... 3397-3398 2511 1955 Iul 10 SC Religiosorum, Mon., Monitum sodalibus religiosis Europae iniuria temporum extra claustra degere coactis........................................ 3398-3399 2512 1955 Iul 22 SC S. Officii, Dccr., Prohibitio ephemeridis «Katolicke Novinyt. . . 3399 2513 1955 Iul 22 SC Rituum, Induit., Facultas datur omittendi preces in fine Missae diebus in quibus homilia habetur..................................................... 3399 2514 1955 Iul 23 SC Concilii, Induit., Facultas datur imponendi tria tributa sacerdotibus dioecesanis in favorem, praesertim, clericorum indigentium. . 3399-3400 2515 1955 Aug 8 SC S. Officii, Resp., Solvitur in favorem fidei matrimonium valide initum cum dispensatione impedimenti disparitatis cultus inter partem catholicam et partem non baptizatam............................ 3400-3401 2516 1955 Sep 8 SC Studiorum, Decr. Cum sacris provehendis, Sacrae Theologiae Facul­ tas Trevirensis canonice erigitur......................................................... 3401 2517 1955 Sep 14 Pius XII, Const. Ap. Dum tantis Ecclesiae, De Africa gallica et de Insula Madagascaria: In Africae gallicae territoriis et in Madagascaria Insula nova ecclesiarum episcoporumque series sta­ tuitur, ecclesiastica nempe Hierarchia............................................ 3401-3405 2518 1955 Sep 21 SC Religiosorum, Induit., Facultas datur permittendi monialibus O. P. e clausura egredi ob valetudinis causam........................................ 3405 2519 1955 Oct 8 SC Rituum, Induit., Facultas datur celebrandi quotannis Missam pro­ priam in honorem B. Μ. V. Matris orphanorum........................ 3405 2520 1955 Oct 12 Com. Interpres, Resp., Circa obligationem erigendi in singulis paroeciis confratemitatem vel aliam Piam Unionem doctrinae Christianae. 3405 2521 1955 Oct 17 SC Rituum, Resp., Responsa ad proposita dubia circa interpretationem Decreti d. 23 Martii 1955 «De rubricis ad simpliciorem formam redigendis» ( Baionen.)......................................................................... 3406-3408 2522 1955 Oct 24 Pius XII, Lit. Ap. Quo firmiores. Nuntiatura Apostolica Lucemburgensis erigitur.................................................................................... 3408 2523 1955 Oct 28 SC Studiorum, Decr. Ad veram ingenuamque, Philosophiae Institutum in Theologica Salisburgensi Facultate canonice erigitur atque ad Philosophicam Facultatem Pont. Athenaei S. Anselmi de Urbe aggregatur................................................................................... 3409 2524 1955 Nov 3 SC Rituum, Resp., Responsa ad proposita dubia circa interpretationem Decreti d. 23 Martii 1955 «De rubricis ad simpliciorem formam redigendis» ( Romana)........................................................................ 3409-3411 2525 1955 Nov 11 SC Rituum, Induit., Facultas datur Dioecesi Luganensi adhibendi Ri­ tuale in lingua latina, itala, germanica et gallica pro administratione nonnullorum Sacramentorum et pro exequlis defunctorum. 3412 2526 1955 Nov 16 SC Rituum, Decr. Maxima redemptionis, Decretum generale: Liturgicus Hebdomadae Sanctae Ordo instauratur................................ 3412-3415 2527 1955 Nov 16 SC Rituum, Instr. Cum propositum, Instructio de Ordine Hebdomadae Sanctae instaurato rite peragendo................................................ 3415-3418 2528 1955 Nov 19 SC Rituum, Resp., Responsa ad proposita dubia circa interpretationem Decreti d. 23 Martii 1955 «De rubricis ad simpliciorem formam redigendis» (Ruthenen.)....................................................................3418 2529 1955 Nov 23 SC Concilii, Induit., Facultas datur dispensandi a lege abstinentiae feriis sextis et in pervigiliis navigantes et maritimos, itinere per mare perdurante, in navibus Italicis..................................................3418 2530 1955 Nov 25 SC Religiosorum, Induit., Facultas datur adseribendi Tertio Ordini Franciscano sodales ad alios Tertios Ordines pertinentes. . . 3419 2531 1955 Nov 25 SC Studiorum, Decr. Sacra Congregatio, Erigitur et iure gradus aca­ demicos conferendi augetur Institutum socialium scientiarum in Philosophica Facultate Pont. Athenaei Angelici in Urbe. . . 3419 2532 1955 Nov 26 SC Rituum, Decr., Adprobantur aliquae mutationes ad simplicius re­ digendas rubricas Missalls ac Breviarii ritus ambrosiani. . . . 3419-3420 2505 1955 Mai 31 CXLVIII index curonologicus documentorum In M. D. 1955 Nov 30 2534 1955 Dec 6 2535 1955 Dec 7 2536 1955 Dec 8 2537 1955 Dec 10 2538 1955 Dec 14 2539 1955 Dec 15 2549 1955 Dec 15 2541 1955 Dec 25 2542 1955 Dec 27 2513 1955 2544 1955 ^0-10 1955 2546 1955 2547 1955 2548 1955 25Î9 1955 550 1955 2551 195G Ian 6 2552 1956 lan 2 2553 1956 lan 23 2554 1956 lan 30 1956 lan 31 Columna SC Rituum, Decr,. Editio typica Ordinis Hebdomadae Sanctae instau­ rati approbatur..................................................................... 3420 SC Concilii, Induit., Facultas datur dispensandi a lege abstinentiae via­ tores et itinérantes, et a lege abstinentiae et ieiunii in diebus a fidelibus uti festis celebratis, in navibus Germaniae....... 3420 SC S. Officii, Lit. Cire. Haud raro anieactis, Suadentur Ordinarii ne acceptent processus dissolutionis matrimonii contracti cum di­ spensatione ab impedimento disparitatis cultus, ut pars catholi­ ca novas ineat nuptias cum parte non catholice baptizata. . . 3420 SC Studiorum, Dccr. Caelesti honorandae, In perpetuum erigitur et iure çradus academicos conferendi augetur Theologica Facultas sub titulo «Marianum» in Urbe......................................... 4321 SC Sacramentorum, Instr., De modo redigendi publicationes matrimo­ niales in Italia, et dc necessitate inquirendi melius ante matri­ monium circa impedimenta consanguinitatis et affinitatis. . . 3422-3423 SC Sacramentorum, Decr. Per Decretum diei, Decretum erectionis Tribunalis provincialis cincumscriptionum ecclesiasticarum Pro­ vinciae Edmontonensis pro tractatione causarum nullitatis ma­ trimonii ................................................................................ 3423 SC Sacramentorum, Induit., Facultas datur celebrandi Missam absque inserviente, maritimo itinere perdurante......................... 3424 Com. Biblica, Instr. Sanctissimus Dominus, Instructio ad Exciîïos lo­ corum Ordinarios de consociationibus biblicis et de conventibus ac coetibus eiusdem generis................................................ 3424-3426 Pius XII, Encyc. Musicae sacrae, Litterae Encyclicae ad venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica 3426-3435 Sede habentes: De musica sacra........................................ SC Sacramentorum, Lit. Cire., Circulares litteras ad Excnlos locorum Ordinarios quibus urgetur scrutinium alumnorum peragendum 3435-3440 priusquam ad Ordines promoveantur................................... SC S. Officii, Mon., Renovantur normae circa participationem cleri­ corum et religiosorum in conventibus «Réarmement moral» (MRA). 3440-3441 SC Sacramentorum, Induit., Facultas datur celebrandi in domibus 3441 privatis tres Missas in nocte Nativitatis Domini..................... SC Concilii, Induit., Facultas datur dispensandi a servitio chorali ob animarum vel Actionis Catholicae curam, amissis tantum distri­ 3441 butionibus inter praesentes...................................................... SC Concilii, Induit., Facultas datur Nuntio Apostolico in Hispania 3441-3442 permittendi ut cadavera in ecclesiis sepeliantur..................... SC Concilii, Induit., Formulae quibus facultas concedi solet dispensan­ di a servitio chorali post meridiem, nonnullis diebus festis ex­ 3442 ceptis .................................................................................. SC Religiosorum, Resp., De modo computandi apud religiosos summam pecuniae aequi valentem 30.000 libellas, ultra quam requiritur beneplacitum apostolicum ad contractus circa bona ecclesiastica 3422-3443 perficiendos . ... ............................................................... SC Rituum, Resp., Solvitur dubium circa ieiunium et abstinentiam in 3413 Vigilia festi Omnium Sanctorum..................................... S. Paenitentiaria, Facult., Facultates quas S. Paenitentiaria Ap. 3443-3444 concedere solet adseitis Unioni cleri pro missionibus....... Pius XII, Alloc., Allocutio ab Augusto Pontifice coram multis honora­ bilibus medicis habita, quorum pleriquc In magnis Lyceis ob­ stetricem disciplinam et gynecologiam docent, obstetricis artis scholas moderantur, Institutis parituris matribus attributis prae­ sunt, cum hi Romam convenerant invitatu et arcessitu Secre­ tariats ex omnibus gentibus catholicorum medicorum: De partu sine dolore............................................................................ 3443-3450 SC Religiosorum, Epist., Circa auxilium et collaborationem praestan­ dam Pont. Operi Vocationum religiosarum....................... 3450-3451 SC S. Officii, Decr., Proscriptio librorum ab A. Hcsnard conscriptorum. 3451 SC Rituum, Resp,. Solvuntur viginti et duo dubia circa Decretum ge­ nerale 2722 1958 lan 11 2723 1958 lan 11 2724 1958 lan 18 2725 1958 lun 23 2726 1958 Feb 1 2727 1958 Feb 5 2728 1958 Feb 6 CLVI chronologicls documentorum Column» SC Studiorum, Decr. Incommutabili sane veritate, Catholica erigitur studiorum Universitas Sherbrookensis in Canadensi ditione . . 3782-3783 SC S. Officii, Epist., Opera a P. Teilhard de Chardin conscripta auferri iubentur a bibliothecis, etiam Institutorum perfectionis .... 3783 SC Studiorum, Normae, Normae dantur circa institutionem musicae sacrae in Seminariis Italiae et ratio proponitur huiusmodi tra­ dendae disciplinae................................................................. 3783-3786 Pius XII, Alloc., Allocutio adstantibus multis honorabilibus viris ac praeclaris medicis et studiosis, quorum plerique nosocomiis prae­ sunt vel in magnis Lyceis docent, qui Romam convenenrant invitatu et arcessitu Instituti genetici «Gregorio Mendel· die 24 Nov. 1957 habita, in quo: Summus Pontifex propositis quaesitis de treanimatione· respondit...................................................... 3786-3789 Pius XII, LiL Ap. Gravissimum. supremi, Malacensis paeninsula ab Intemuntiatura Apostolica in India seiungitur et Delegationi Apo­ stolicae Thailandensi adicitur.............................................. 3789-3790 SC Rituum, Induit., Dioecesium Lusitaniae: Peroratio -2$40 Antequam haec Sacra. Instr. 21 iun. 1942 SC de Prop. Fide: Instructio de novis 2128-2130 Praefecturis aut Vicariatibus Apostolicis aut Dioecesibus condendis .... Apostolica Constitutione, Decr. 12 dec. 1958 SC Orientalis: lurisdictio Exarchi apo­ 278$ stolici pro ruthenis in Australia extenditur.......................................... Apostolico Hispaniarum [Nuntio. Motu proprio 7 apr. 1947 Ρπ XII: De Rota Nun­ tiaturae Apostolicae in Hispania denuo constituenda et de normis ab ipsa 1323 2413-2417 Rota Nuntiaturae servandas................................................................. Arcano Dei consilio, Lit. Ap. 17 iul. 1950 Ρπ XII: In Statu «Pakistan» Delegatio 2140 Apostolica erigitur, «De Karachi» appellanda.................................. ... Archidioecesis T., Resol. 14 feb. 1942 SC Concilii: Distributionum inter praesentes 2114-2115 1687 post jubilationem............................................ ...................................... Attentis difficilibus, Induit. 22 ian. 1946 SC Concilii: Indultum circa abstinen­ 1847 2321 tiam et ieiunium ulterius prorogatur................ ·................................. Attentis dispositionibus. Decr. 12 mali 1951 SC Consistorialis: Decretum de ve­ tito civilium Nobiliarium Titulorum usu in Episcoporum inscriptionibus et 2213 2890 armis.................................................................................. ,.................. Baionen., Resp. 29 ian. 1947 SC Rituum: Solutio ad proposita dubia: 1—De feria V post cineres. 2—De concurrentia Officii S. loannae de Arc. 3—De textu orationis in Officio S. Clotildis. 4—De loco ubi celebrans abluere de­ bet pollices et indices post Communionem. 5—De celebratione Dominicae infra Octavam festorum in Gallia. 6—De occurrentia vel concurrentia ei­ •Z/* λ p r sdem Dominicae cum aliis Officiis. 7—De Missa votiva pontificaliter ce­ lebrata dum Nona in Choro canitur. 8—Item de Missa pontificali alicuius festi ad Dominicam translati. 9—De modo canendi Introitum in Missis 2397-2398 1907 cantatis.................................................................................................... Beatae V. Mariae a Ssfho Rosario seu Pompeiana. Decr. 21 mar. 1942 SC Consisto­ rialis: Decretum de regimine Pompeianae Praelaturae «nullius» cum Pon­ 2117-2118 1672 tificio Sanctuario B. Virginis Mariae a Ssiho Rosario........................... Bis saeculari die, Const. Ap. 27 sep. 1948 Ρπ XII: Const. Ap. de Congregationibus 2011 2516-2521 Marianis.............................................................................................. Brixinen., Resp. 9 dec. 1947 SC Rituum: De colore conopaei tempore Adventus ct 1967 2482 Quadragesamae....................................................................................... Caelesti honorandae, Decr. 8 dec. 1955 SC Studiorum: In perpetuum erigitur et iure gradus academicos conferendi augetur Theologica Facultas sub titulo 2536 3421 «Marianum» in Urbe................................................................................ Carmina sacra. Lit. Ap. 8 iun. 1956 Ρπ XII: Sanctus Dominicus Savio, Conf., cae­ 2592 3511-3512 lestis puerorum cantorum Patronus eligitur.......................................... Catholica Ecclesia. Decr. 29 iun. 1950 SC Concilii: Decretum de ecclesiasticis offi­ 2137 2760 ciis et beneficiis canonice instituendis seu providendis....................... Catholicas studiorum. Lit. Ap. 27 iul. 1949 Ρπ XII: Foederatio Catholicarum stu­ 2618-2619 20611 diorum Universitatum constituitur..................................................... Christifidelium erqa. Lit. Ap. 12 mar. 1953 Pu XII: Approbatur nova ainpliorque editio Officii Parvi B. M. Virginis ad usum, praesertim, sodalium laicorum 2339 Institutorum perfectionis.................................................................... 3135 Christus Dominus, Const. Ap. 6 ian. 1953 Ρπ XII: Constitutio Ap, de disciplina servanda quoad ieiunlum eucharisticum.............................................. 2330 3123-3127 Clarius explendescit. Lit. Ap. 14 feb. 1958 Ρπ XII: Sancta Clara. V., caelestis Pu trona televisifici inventi eligitur............................................................. 2731 3818 CI XI GLEB I SANCTITATI INDEX INITIORUM ET DIOECESIUM Citri sanctitati, Motu proprio 2 iun. 1957 Pu XII: Codex iuris canonici orientalis: Litterae Apostolicae motu proprio datae ad Venerabiles Fratres Patriar­ chas, Archiepiscopos, Episcopos, ceterosque locorum Hierarchas ecclesiarum orientalium, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: De ri­ tibus orientalibus, De personis pro ecclesiis orientalibus................................. Codex iuris canonici orientalis: I, Pius XII, Motu proprio Crebrae allatae sunt, 22 feb. 1949: De disciplina Sacramenti matrimonii pro Ecclesia Orientali............................................. II. Motu proprio Sollicitudinem Nostram 6 ian. 1950: De indiciis pro Eccle­ sia Orientali...................................................................................................... III. Pius XII, Motu proprio Postquam Apostolicis litteris 9 feb. 1952: De re­ ligiosis, De bonis Ecclesiae temporalibus, et de verborum significatione . IV. Pius XII: Motu proprio Cleri sanctitati 2 iun. 1957: De ritibus orienta­ libus, De personis pro ecclesiis orientalibus................................................. Con la legge, Motu proprio 1 maii 1946 Pu XII: Motu proprio de ordine iudiciali et de ratione procedendi in causis civilibus in Statu Civitatis Vaticanae ser­ vandis ........................................................................................................... 1859 Con Nostro Chirografo, Chir. 24 ian. 1944 Pu XII: De regimine Instituti caritatis religionisque operibus tutandis, in Civitate Vaticana conditi............... 1787 Conspicua privilegia, Decr. 26 mar. 1949 SC Consistorialis: Decretum de faculta­ tibus et gratiis pro America latina.......................................................... 2035 Constat huic Supremae, Mon. 22 mar. 1955 SC S. Officit: Monitum circa Missas horis postmeridianis absque legitima causa non celebrandas........................... 2491 Constitutio Apostolica, Instr. 6 iun. 1953 SC S. Officii: Instructio de disciplina circa ieiunium eucharisticum servanda....................................................... 2331 Consueverunt omni tempore. Lit. Ap. 26 apr. 1950 Pu XII: S. Alphonsus Maria de Ligorio, Ep., C. et Ecclesiae Doctor, omnium confessariorum ac moralista­ rum coelestis Patronus constituitur.................................................................... Contra doctrinam moralem, Instr. 2 feb. 1956 SC S. Officii: Instructio ad Ordinarios omnes necnon ad Magistros in Seminariis, in Athenaeis, vel in studiorum Universitatibus docentes et ad Lectores in studiorum domibus religiosorum: «Ethica situationis»....................................................................................... Cum adversa rerum, Decr. 28 ian. 1949 SC Orientalis: Decretum de abstinentiae et ieiunii lege observanda a fidelibus rituum orientalium........................... 2022 Cum adversa rerum, Decr. 28 iun. 1949 SC Concilii: Decretum de abstinentiae et ieiunii lege observanda a fidelibus ritus latini.......................................... 2023 Cum Apostolicae Delegationis, Decr. 2 ian. 1947 SC de Prop. Fide: Decretum de mu­ tatione tituli Delegationis Apostolicae Africae.......................................... 1902 Cum audiverimus Romam, Epist. 15 apr. 1950 Pu XII: Ad Revfhum P. loannem Baptistam Hanssens, Societatis lesu Praepositum Generalem: De Congre­ gationibus Marianis provehendis ............................................................................ Cum Augustus Pontifex, Epist. 15 aug. 1954 SC Concilii: Epistula ad Excnïos loco­ rum Ordinarios: De inhonesto vestiendi more.................................................... Cum compertum sit, Mon. 5 iun. 1948 SC S. Officii: Monitum de mixtis conventibus acatholicorum cum catholicis..................................................................... 1996 Cum Decreto, Deci. 17 dec. 1951 SC Concilii: Declaratio circa alienationem bono­ rum ecclesiasticorum.................................................................................... 2256 Cum, ex canone, Decr. 1 maii 1948 SC Orientalis: Decretum de sacramento Con­ firmationis administrando etiam fidelibus Orientalium rituum a praesbytero latini ritus, qui hoc induito gaudeat pro fidelibus sui ritus.................. 1990 Cum extraordinaria rerum, Decr. 30 iun. 1949 SC Orientalis: Decretum circa fa­ cultates de Missis moderandis in Ecclesia Orientali............................................ Cum extraordinaria rerum, Decr. 30 iun. 1949 SC Concilii: Decretum circa facul­ tates de Missis moderandis in Ecclesia latina.................................................... Cum fidelium rituum, Decr. 14 nov. 1951 SC Orientalis: Ordinariatus in Basilia constituitur pro fidelibus rituum orientalium.......................................... 2244 Cum in Japonia, Decr. 20 lui. 1950 SC de Prop. Fide: Japonen.: Dioeceses, Vicariatus Apostolic! et Praefecturae Apostolicae Japoniae clero saeculari indi­ genae committitur........................................................................... 2143 Cum in pravis. Instr. 17 apr. 1943 SC S. Officii: Instructio de prohibitione librorum. Cum in tanta, Decr. 28 lan. 1944 SC Rituum: Decretum de sacris oleis anno 1943 confectis.................................................................................................... 1789 Cum magnopere, Decr. 31 ian. 1956 SC Religiosorum: Institutum internationale •Scholae servitii socialis» canonice erigitur in civitate Augustae Taurinorum. Cum mutata nummorum, Decr. 13 iul. 1951 SC Consistorialis: Decretum circa prae­ scripta canonum 534 § 1 et 1532 5 1 n. 2 Codicis iuris canonici, de pecuniae summa ultra quam requiritur beneplacitum apostollcum in contractibus perficiendis.................................................................................................. 2226 CUM MUTATA N. Column» 2664 3626-3714 2029 2567-2587 2098 2661-2726 2203 2958-3010 2664 3626-3714 2340-2341 2237 2589-2591 3391 3127-2129 2125 2746-2748 2556 3453-3454 2564-2565 2565 2393-2394 2121 2742-2743 2449 3299-3300 2504 2947 2500-2501 2053 2601-2602 205-4 2602 2937 2764-2765 1742 2171-2172 2238 2555 2912 3452-3453 CUM NOSTRA INDEX INITIORUM ET DIOECESIUM DIVINI PASTORIS I Column* Cum nostra hac, Decr. 23 mar. 1955 SC Rituum: Decretum Generale de rubricis ad 2492 3372 simpliciorem formam redigendis.............................................................. I Cum per decretum, Decr. 8 iun. 1947 SC de Prop. Fide: Delegatio Apostolica hu­ e cusque Australasiae, deinde «Australiae, Novae Zealandiae et Oceaniae· ap­ I 1933 2422-2423 pellabitur ............................................................. ... · M Cum pluses locorum, Decr. 1 maii 1942 SC Rituum: Decretum de functionibus pro 1680 2123 defunctis...................................................................................................... Cum propositum, Instr. 16 nov. 1955 SC Rituum: Instructio de Ordine Hebdomadae 2527 3415-3418 Sanctae instaurato rite peragendo.......................................................... Cum quaesitum fuerit, Resp. 6 iul. 1942 Com. Biblicae: Responsum de experimentis ad Prolytatum coram Pontificia Commissione Biblica....................... 1695 2132 Cum quaesitum fuerit, Deci........... 1943 SC Orientalis: Canones Codicis iuris cano­ nici de libris damnatis vel ipso iure prohibitis tenent etiam fideles ritus 1783 2234 orientalis................................................................................................................ Cum quasitum fuerit, Resp. 22 oct. 1947 Com. Biblicae: De usu novi Psalterii la­ 1953 2434 tini extra Horas canonicas..................................................................... Cum Sacra Congregatio, Decr. 7 apr. 1954 SC S. Officii: Decretum de disciplina ieiunii eucharistici in celebratione instauratae Vigiliae Paschalis servanda . 2426 3269-3270 Cum sacris provehendis, Decr. 8 sep. 1955 SC Studiorum: Sacrae Theologiae Fa­ 2516 3401 cultas Trcvirensis canonice erigitur..................................................... Cum Sanctissimus, Instr. 19 mar. 1948 SC Religiosorum: Instructio de Institutis 1986 2497-2499 saecularibus............................................ ............................................. Cum supremae. Motu proprio 11 feb. 1955 Pu XII: De Pontificio Opere Primario 2482 3366-3367 religiosarum vocationem........................................................................ Cum transactis iam, Decr. 9 iul. 1947 SC Religiosorum: Decretum de quinquen­ nali relatione a Religionibus, a Societatibus vitae communis et ab Institutis 2425-2427 1940 saecularibus facienda................................................................................ Cum vi Constitutionis, Deci. 23 mail 1948 SC Studiorum: Declaratio de effectibus 1992 2502 iuridicis Licentiae post Const. Ap. «Deus scientiarum Dominus»........ De animarum salute, Lit. Ap. 7 iul. 1947 Pu XII: Delegatio Apostolica in Archi­ 1938 2425 pelago Indonesian© erigitur.......................................................................... De legibus quibus, Decr. 30 apr. 1954 SC Studiorum: Institutum iuris canonici erigitur in Facultate Theologica publicae studiorum Universitatis Monacensis 2127 3270 in Bavaria...................................................................................................... De matrimonii finibus, Decr. 1 apr. 1944 SC S. Officii: Decretum de finibus ma­ 2240-2241 1793 trimonii ......................................................................................................... De musica sacra, Instr. 3 sep. 1958 SC Rituum: Instructio de musica sacra et sacra Liturgia ad mentem Litterarum Encyclicarum Pii PP. XII «Musicae 3848-3865 2774 sacrae disciplina» et «Mediator Dei»......................................... De sana provehenda, Decr. 1 iul. 1956 SC Studiorum: Institutum Philosophicum in Theologica Facultate Universitatis Catholicae Andegavensis erigitur iurequc 3515 instruitur gradum academicum baccalaureatus Philosophiae conferendi. . . 2589 Decessorum Nostrorum insistentes, Lit. Ap. 20 apr. 1942 Pii XII: Consociatio mu­ lierum et puellarum catholicarum pro missionibus, in Pfaffendorf-Koblenz 1678 2122 Dioecesis Trevirensis, titulo «Pontificiae» decoratur.......................... Decessorum Nostrorum vestigiis, Const. Ap. 10 iul. 1949 Pu XII: Paenitentiariis aliisque in Urbe confessariis extraordinariae conceduntur facultates anno 2058 2606-2609 vertente generalis maximique Jubilaei 1950 .......................................... Decretum Ne temere, Motu proprio 1 aug. 1948 Pu XII: Abrogatur alterum comma paragraph! secundae can. 1099, et omnes in Ecclesia Catholica baptizat! 2006 2510 teneri ad formam canonicam matrimonii decernitur.......................... Deiparae Virginis Mariae, Encycl. 1 mail 1946 Pu XII: Ad Excfhos PP. Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: Quibus quaestio proponitur de Assumptione corporea Beatae Virginis Mariae tamquam dogmate fidei pro­ 2339-2340 1858 ponenda ac definienda............................................................................ Die 3 lunii, Notif. 22 apr. 1944 SC Orientalis: De indulgentiis lucrandis in recita­ tione salutationis angelicae luxta textum in ritibus orientalibus usitatum. 1791 2241 Dioecesium Galliae, Induit. 30 oct. 1953 SC Rituum: Novae concessiones circa usum linguae vernaculae Galliae in admlnistratione Sacramentorum........ 2379 3213 Dioecesis C., Resol. 11 nov. 1944 SC Concilii: Reservatlonum Apostolicarum in casu iurispatronatus............................................................................... 2254-2255 1807 Divini Pastoris, Motu proprio 12 nov 1958 Ioannis XXIII: Motu proprio de pri­ vilegiis conclavistis ecclesiasticis concessis.................................. ; 2783 3869-3870 1 -fl1 I CLXIII DIVINO AFFLANTE FELICITER INDEX INITIORUM ET DIOECESIUM N’· Columna Divino alflante Spiritu, Encycl. 30 sep. 1943 Pu XII: Ad venerabiles Fratres Pa­ triarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes, itemque ad univer­ sum clerum et christifideles catholici orbis: De sacrorum bibliorum studiis opportune provehendis................................................................................ 1774 2216-2228 Divinum persequens mandatum, Epist. 2 iun. 1951 SC Consistorialis: Ad EiTios PP. DD. Archiespiscopos, Episcopos ceterosque Ordinarios Hispanicae di­ tionis: De spirituali militum cura aptius gerenda............................................ 2220 2906 Diuturnus rerum, Instr. 1 ian. 1942 Datariae Ap.: Instructio de observandis a Revmis Ordinariis quum ab Apostolica Dataria collationem petant Beneficio­ rum non consistorialium, quae ad normam iuris Apostolicae Sedi sint reser­ vata vel devoluta.................................................................................................. 1656 2105-1208 Dominicae Resurrectionis, Decr. 9 feb. 1951 SC Rituum: Decretum de solemn! Vigilia Paschali instauranda.............................................................................................. 2190 2865-2866 Dopo avere, Chir. 2 iun. 1943 Ρπ XII: Normae statuuntur quibus regitur Hospitium a Divina Providentia, in urbe Neptunia a Benedicto PP. XV fundatum. . 175-1 2178-2179 Dum alterna vicisitudine, Const. Ap. 1 ian. 1955 Pu XII: De Birmania: In unione foederali Birmana ecclesiarum atque Episcoporum ordo constituitur, quae est Episcoporum Hierarchia......................................................................... 2468 3347-3348 Dum tantis Ecclesiae, Const. Ap. 14 sep. 1955 Pu XII: De Africa gallica et de Insula Madagascaria: In Africae gallicae territoriis et in Madagascaria Insula nova ecclesiarum episcoporumque series statuitur, ecclesiastica nempe Hierarchia. 2517 3401-3405 E' Certo ben, Epist. 2 iun. 1951 Pu XII: Epistula ad Erhum P. D. Clementem S. R. E. Card. Micara, Ep. Veliternum, Pro-Praefectum S. Congr. Rituum, Ssini D. N. Papae in Urbe Vicarium Generalem: De novo Statuto dato consociationi italicae a Sancta Caecilia................................................................................... 2219 2905-2906 E suprema militantis, Decr. 23 ian. 1958 SC Consistorialis: Reipublicae Dominicanae: Decretum de erectione Vicariatus Castrensis in Republica Diminicana. 2725 3811-3812 Ecclesia Catholica, Instr. 20 dec. 1949 SC S. Officii: Iu structio ad locorum Ordi­ narios: «Dc motione oecumenical............................................................. 2091 2655-2658 Ecclesia numquam, Instr. 16 maii 1943 SC S. Officii: Instructio et normae de confessariorum prudentia in interrogationibus circa VI Decalogi praeceptum fa­ ciendis, deque ipsorum cum mulieribus paenitentibus agendi ratione. A. In­ structio et Nonnae. B. Litterae Secretarii S. Officii ad Instructionis urgendam observantiam......................................................................................................... 1749 2174-2176 Ecclesiae bonum, Motu proprio 25 dee. 1953 Pu XII: Quaedam verba expunguntur a can. 2319 § 1, l.° circa poenas contrahentium matrimonium coram ministro acatholico................................................................................................... 2401 3237-3238 Egregio ducti consilio, Lit. Ap. 25 dec. 1957 Pu XII: Novus gradus, seu Torques aureus, in Ordine Piano instituitur............................................................. 2718 3807-3808 Episcopalis Consecrationis, Const. Ap. 30 nov. 1944 Pu XII: De duobus Episcopis qui episcopali consecrationi adsunt............................................................. 1809 2256-2257 Equidem sat cognitum, Decr. 1 iul. 1957 SC Sacramentorum: Relatio de Confirma­ tione non amplius mittenda........................................................................ 2672 3718-3719 Evangelii praecones, Encycl. 2 iun. 1951 Pu XII: Litterae Encyclicae ad Venera­ biles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque lo­ corum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: De sacris missionibus provehendis............................................................ 2218 2892-2905 Ex quo sapientissima, Decr. 15 mar. 1957 SC Religiosorum: Schola titulo «Mater divinae gratiae» pro Magistris Praefectisque institutioni alumnarum in Sta­ tibus perfectionis addictis in” Urbe instituitur......................................... 2638 3595 Excellentissimi Ordinarii, Decr. 28 ian. 1946 SC Sacramentorum: Decretum de ordinandis Tribunalibus ecclesiasticis ditionis canadensis super causis nulli­ tatis matrimonii decidendis....................................................................... 1850 2328-2329 Excellentissimi Ordinarii, Decr. 31 dec. 1956 SC Sacramentorum: Decretum de ordinandis Tribunalibus ecclesiasticis Insularum Phillppinarum pro causis nullitatis matrimonii decidendis in primo et secundo gradu................. 2619 3577 Expedit et Romanorum, Lit. Ap. 22 sep. 1948 Pu XII: Delegatio Apostolica de «Dakar» constituitur............................................................................................. 2010 2515 Expedit et Romanorum, Lit. Ap. 24 aug. 1957 Pu XII: Apostolica Delegatio no­ mine Thalandensis erigitur, eiusdemque territorio et iurisdictione ab Aposto­ lica Delegatione Indoslnensi seiunctls........................................................ 2687 3730 Exsul Familia, Const, ap. 1 aug. 1952 Pu XII: De spirituali emigrantium cura, id est, de materna Ecclesiae in emigrantes sollicitudine, et de normis pro spiri­ tuali emigrantium cura gerenda............................................................... 230-4 3058-3086 Feliciter peracta, Dccr. 1 mail 1948 SC Studiorum; Collegium Lltuanum a S. Casimlro In Urbe erigitur. . ........................................................................ 1991 2501-2502 CI.XÎV FIIIEi IHIM M INDEX 1N1T1OHVM ET DIOECESIUM iMPENs-h^l.M.VX! Columna Fidci doniun, Encycl. 21 apr. 1957 Pu XI1: Litterae Encyclicae ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Ap. Sede habentes: De catholica­ rum missionum condicionibus praesertim in Africa.............................. 2650 3602-3612 Fidelissima Hibernorum, Decr. 25 Ian 1948 SC Studiorum: Hibemicum Collegium in Urbe «Pontificio* titulo decoratur..................................................... 1974 2487-2488 Fore confidimus ut, Const. Ap. 10 iul. 1949 Pu XII: Indulgentiae et facultates sus­ penduntur vertente anno generalis maximique lubilaei 1950............ 2057 2605-2606 Formulam quamdam, Decr. 7 apr. 1943 SC Orientalis: Ordo bendicendi et impo­ nendi quinque Scapularia sub unica formula secundum ritum byzantinum. 1737 2169 Fulgens corona, Encycl. 8 sep. 1953 Pu XII: Litterae Encyclicae ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: Annus Marianus ubique gentium celebrandus indicitur, primo exeunte saeculo a 2370 3184-3191 definito Dogmate Immaculae Conseptionis B. Mariae Virginis........... Gravissimum supremae, Lit. Ap. 27 nov. 1957 Pu XII: Malacensis paeninsula ab Intemuntiatura Apostolica in India seiungitur et Delegationi Apostolicae 2709 3789-3790 Thailandensi adicitur................................................................................ Hanc Apostolicam Sedem, Const. Ap. 3 nov. 1956 Pu XII: Winnioegensis: In re­ gione canadia Provincia ecclesiastica conditur pro ruthenis byzantini ritus, Exarchatus apostollcus Winnipegensis, praeterea, ad gradum et dignitatem Sedis Metropolitanae evehitur; Edmontonensis vero, Torontinus, et Saska2607 3564-3565 toonensis ad gradum et dignitatem Eparchiae extolluntur.............. Haud raro anteactis, Lit. Cire. 7 dec. 1955 SC S. Officii: Suadentur Ordinarii ne acceptent processus dissolutionis matrimonii contracti cum dispensatione ab impedimento disparitatis cultus ut pars catholica novas ineat nuptias cum 2535 3420 parte non catholice baptizata............................................................... Haurietis aquas, Encycl. 15 maii 1956 Pu XII: Litterae Encyclicae ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiespiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: De 2572 3477-3495 cultu Sacratissimi Cordis lesu............................................................... Hispaniarum fidelitas, Const. Ap. 5 aug. 1953 Pu XII: Urbis (Basilicae S. Mariae Maioris): Certae statuuntur normae ab Hispanica Natione et a Canonicorum 2365 3162-3164 Collegio ad S. Mariae Maioris, in Alma Urbe, servandae.................. Hominum infirmitatibus, Decr. 2 ocL 1956 SC Studiorum: Facultas medicinae 2600 3555 erigitur in Catholica studiorum Universitate Peruviana.................. Hominum mentibus, Decr. 25 iul. 1956 SC Studiorum: Pacultas Philosophiae in Pont. Universitate Salmanticensi erigitur iure instructa gradus academicos 2594 3539 conferendi ............................................................................................... Huic Sacro Consilio, Decr. 14 iul. 1949 SC de Prop. Fide: Decretum et Statuta de de religiosis laicis et sanctimonialibus Unioni cleri pro Missionibus aggre­ gandis, cui accedit Instructio S. C. de Prop. Fide d. 14 Apr. 1937 de collaboratione inter Unionem cleri pro Missionibus et cetera Pontificia opera 2063 2613-2615 Missionalia.............................................................................................. Huic Supremae Sacrae, Resp. 28 dec. 1949 SC S. Officu: Responsum de validitate 2096 2660-2662 baptismi in quibusdam sectis collati.................................................... I nuovi e piü, Lit. Cire. 2 feb. 1947 SC Religiosorum: De relationibus inter Actio­ 1909 2403-2405 nem Catholicam et religiosos............................................................... Iam ab anno, Lit. Ap. 29 Iun. 1926 Pu XII: Indulgentiae et privilegia «Operi Apo­ 1962 2442-2444 stolico· in Hibernia concessa................................................................... Iam promulgato maximo. Const. Ap. 10 iul. 1949 Pu XII: Indulgentiae Anni Sancti 1950 conceduntur monialibus aliisque stabili impedimento detentis cum op­ 2610-2612 portunis facultatibus circa absolutiones et votorum commutationes. . . . 2059 Id maxime Nostrum, Lit. Ap. 15 mar. 1950 Pu XII: Delegatio Apostolica Indonesiac 2113 1738-2739 ad Internuntiaturae Apostolicae gradum evehitur.............................. II Govemo italiano, Instr. 30 apr. 1945 SC Sacramentorum: Instructio circa cele­ brationem matrimonii in territorio italico inter personas ad exercitum S. F. A. S. pertinentes, necnon inter easdem et cives italicos, vel exteros in Italia commorantes, cum documentis allegatis variis ad materiam pertinen­ 1830 2279-2290 tibus ........................................................................................................... li Nostra Predecessor*, Chir. 27 iun. 1912 Pu XII: In Civitate Vaticana Institutum caritatis religionisque operibus tutandis conditur....................................... 1693 2131-2132 II Nostro Predecessor*, Chir. 30 maii 1954 Pu XII: Sedes Pont. Instituti Biblici ampliatur.................................................................................................... 2432 3273 Impensissimam Catholica, Decr. 28 iun. 1957 SC Studiorum: Studiorum Universitas •De Paul» Chicagii, in Foederatis Statibus Americae Septemtrlonalis. cano­ nice erigitur, eiusque Facultas Musicae Pont. Romano Instituto Musicae sa­ crac affillatur.......................................................................................... 2669 37KW717 CLXV »«* « ur* ; 3*· À*u ■ IX BINA ILLA INDEX INITIORUM ET DIOECESIUM MAGNAE BRASIL. N. In bina illa, Decl. 10 inn. 1948 SC Rituum: Declaratio circa sensum verborum «perfidi Judaei» et «iudaica perfidia» in liturgia feriae VI in Parasceve. . . In cotidianis precibus, Motu proprio 24 mar. 1945 Pu XII: Motu proprio de novae Psalmorum conversionis latinae usu in persolvendo Divino Officio. . . . In fere innumeris, Decr. 20 iul. 1942 S. Paenitentiariae: Augentur facultates circa indulgentiarum concessionem..................................................................... 1703 In gregem quem, Lit. Ap. 12 iul. 1951 Pu XII: Internuntiatura Apostolica in Liberiana Republica constituitur......................................................................... 2242 In Ordine Hebdomadae, Deci. 15 mar. 1956 SC Rituum: Declaratio circa functiones «Tridui Sacrii secundum Ordinem Hebdomadae Sanctae instauratum. . . Incommutabili sane, Decr. 21 nov. 1957 SC Studiorum: Catholica erigitur stu­ diorum Universitas Sherbrookensis in Canadensi ditione...................... 2705 Inde a Congressu, Decr. 31 maii 1955 SC Religiosorum: Erigitur in Urbe «Romanum Scientiarum sacrarum Institutum ’Regina mundi’» ad religiosas aliasque mulieres apostolatui dicatas in sacris disciplinis instituendas......................... Inexhausta caritate, Decr. 21 nov. 1953 SC Consistorialis: Decretum de erectione Vicariatus Castrensis in Magna Britannia............................................................ Instaurala Vigilia, Decr. 11 ian. 1952 SC Rituum: Decretum de facultiva celebra­ tione instauratae Vigiliae Paschalis ad triennium proprogata, additis Ordi­ nationibus et rubricarum Variationibus...................................................... 2260 Instructionem quo, Instr. 13 iul. 1953 SC Orientalis: Instructio ad conficiendos pro­ cessus super matrimonio rato et non consummato pro Hierarchis Edclesiae orientalis...................................................................................................... 2361 Inter cetera, Instr. 26 mar. 1956 SC Religiosorum: Instructio circa monialium clausuram................................................................................................... 2569 Inter inquisitiones, Decr. 9 apr. 1957 SC Rituum: Decretum de modo servando in iudicio ferendo super revisione scriptorum Servorum Dei in Congregatione ordinaria S. Rituum Congregationis.......................................................... 2646 Inter praeclara, Instr. 23 nov. 1950 SC Religiosorum: Instructio ad Const. «Sponsa Christi» in praxim deducendam, id est, de monialium clausura maiori et minori, de Foederationibus monasteriorum monialium, et de labore mo­ nastico .......................................................................................................... 2168 Inter Romanae Curiae, Decr. 15 maii 1958 SC Caeremonialis: Decretum de loco in «Cappella» et pompa Pontificia occupando a Revmo P. Commissario S. Officii.............................................. 2752 Introducto festo, Decr. 4 maii 1944 SC Rituum: Variationes in rubricis Missalis et et Breviarii Romani ob introductum festum Immaculati Cordis B. V. Mariae. Jubilaeum maximum, Const. Ap. 26 maii 1949 Pu XII: Indictio universalis lubilaei Anni Sancti 1950 .................................................................................................. luris prudentiam, Decr. 12 iul. 1943 SC Orientalis: Decretum erectionis unius Tribunalis secundae instantiae pro Vicariatibus Apostolicis in Aegypto. . Laeta caelo, Decr. 20 ian. 1947 SC Studiorum: Pontificia studiorum Universitas in urbe Fluminis Ianuarii canonice erigitur................................................. 1904 Laeta fructuum, Lit. Ap. 9 maii 1957 Pu XII: Internuntiatura Apostolica in Imperio Aetlopico erigitur.................................................................................................. Laetanti admodum, Epist. 12 nov. 1950 Pu XII: Epistula ad Emum P. D. Clemen­ tem, Ep. Veliternum, S. R. E. Card. Micara, S. Congr. de Religiosis Prae­ fectum: De conventu Delegatorum ex universis religiosis Ordinibus, Congre­ gationibus ac Societatibus Institutisque saccularibus, Romae indicto . . . Laeto accepimus animo, Const. Ap. 18 Apr. 1950 Pu XII: Africae occidentalis di­ tionis Britannicae: Hierarchia episcopalis in Africa Occidentalis ditionis britannicae constituitur........................................................................... 2123 Latinam excolere linguam, Epist. 27 oct. 1957 SC Studiorum: Epistula ad Excrhos locorum Ordinarios: De latina lingua rite excolenda............................. 2698 Lectissimis militum, Decr. 7 sep. 1957 SC Consistorialis: Belgii: Decretum de erectione Vicariatus Castrensis in Belgio................................................. 2689 Liberalium artium, Decr. 16 iul. 1954 SC Studiorum: Universitas Catholica Quitcnsls canonice erigitur in urbe metropolitana Reipublicae Aequatorianae. Liturgia Hebdomadae, Instr. 1 feb. 1957 SC Rituum: Ordinationes et declarationes circa Ordinem Hebdomadae Sanctae instauratum................................. 2627 Lucerina el Aliarum, Resol. 11 nov. 1950 SC Concilii: Missae por Episcopo a Cano­ nicis celebrandae...................................................................................... 2163 Lucionen., Decr. 25 apr. 1947 SC Rituum: Decretum de Fundatore determinando Fratrum Instructionis Christianae a S. Gabriele............................................... Magnae brasiliensium, Decr. 8 sep. 1956 SC Studiorum: Catholica studiorum Uni­ versitas Campiensis in Brasilia canonice erigitur.................................... 2595 CLXVI Columna 1997 2504 1822 2274-2276 2135-2136 2911 2568 3466 3782-3783 2504 3394-3395 2386 3217-3218 2955-2957 3155-3159 3466-3474 3599 2826-2830 3831-3832 1796 2242-2243 20-49 2598-2600 1763 1207-2208 2395 2656 3616 2164 2813-2814 2744-2746 3772-3774 3749-3751 2441 3292-3293 3584-3587 2812 1926 2418-2419 3539-3540 ΜΛΒ1ΑΝΝΈΝ. INDEX INITIORUM ET DIOECESIUM OMNIBUS QUI N. Mariannen., Decr. 4 iul. 1946 SC de Prop. Fide: iMariannesnes Insulae, Vicariatui .Apostolico Guamcnsi adnexae, ditioni Delegati Apostolici S. F. A. S. subiiclcuntur............................................................................................................ Maris Caribici, Decr. 14 ian. 1954 SC Negotiorum Extraordinariorum: Minora territoria concredita curae et vigilantiae Pontificalium Legationum apud Respublicas Cubanam, Haitianam et Diminicianam, Foederatas Venctiolae civitates et Foederatas Americae civitates noviter distribuuntur....... 2413 Materna Ecclesiae, Decr. 17 feb. 1951 SC Consistorialis: Decretum erectionis Vicariatus Castrensis in ditione canadensi........................................................ Maxima redemptionis, Decr. 16 nov. 1955 SC Rituum: Decretum Generale: Liturgicus Hebdomadae Sanctae Ordo instauratur................................................. Maxime Nobis, Lit. Ap. 9 oct. 1951 Pu XII: Internuntiatura Apostolica in «Pa­ kistan» erigitur................................................................................................... Mediator Dei, Encycl. 20 nov. 1947 Pu XII: Ad venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: De sacra Liturgia................... Mentem animumque, Lit. Ap. 12 iun. 1948 Pu XII: Internuntiatura Apostolica in India instituitur................................................................................................... Menti Nostrae, Adhort. 23 sep. 1950 Pu XII: Adhortatio Apostolica ad clerum universum pacem et communionem cum Apostolica Sede habentem: De sacer­ dotalis vitae sanctitate promovenda.................................................... 2151 Militantis lesu, Decr. 16 apr. 1957 SC Consistorialis: Hollandiae: Decretum erec­ tionis Vicariatus Castrensis in Hollandia........................................................ Militare servitium, Decr. 30 iul. 1957 SC Religiosorum: Decretum de religiosis servitio militari adseriptis................................................................................... Mira bonorum, Decr. 25 ian. 1947 SC Studiorum: Pontificia Universitas Catholica S. Pauli in Brasilia erigitur............................................................................... Miranda prorsus, Encycl. 8 sep. 1957 Pu XII: Litterae Encyclicae ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: De re cinematographica, radiophonica ac televisifica................................................ Munificentissimus Deus, Const. Ap. 1 nov. 1950 Pu XII: Fidei dogma definitur Deiparam Virginem Mariam corpore et anima fuisse ad caelestem Gloriam assumptam.......................................................................................................... Musicae sacrae, Encycl. 25 dec. 1955 Pu XII: Litterae Encyclicae ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Ap. Sede habentes: De musica sacra ...............................................................Γ................................................ Mysticam Petri, Decr. 8 sep. 1957 SC Consistorialis: Amer ica Septentrional is: De­ cretum de erectione Vicariatus Castrensis in Statibus Foederatis Americae Septentrionalis....................................................................................... 2691 Mystici Corporis Christi, Encycl. 29 iun. 1943 Pu XII: Ad venerabiles Fratres Pa­ triarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: De Mystico lesu Christi Corpore deque nostra in eo cum Christo coniunctione.......................... Nella sua non, Chir. 1 feb. 1955 Pu XII: Chirographus de Ordine Supremo Militari 1871 Colnmna 2350 3245-3246 2192 2866-2867 2526 3412-3415 2238 2918 1963 2444-2479 1998 2504-2505 2778-2798 26-58 3600-3601 2680 3724-3725 1905 2395-2396 2690 3751-3768 2158 2801-2809 2541 3426-3435 3768-37/'» 1759 2182-2206 Nihil antiquius habuit, Decr. 8 iun 1945 Sacrae Romanae Rotae: Decretum de ordinando Studio Sacrae Romanae Rotae......................................................... 1833 2292-2293 Nihil Ecclesiae antiquius, Motu proprio 11 feb. 1956 Pu XII: Motu proprio de Insti­ tuto quod «Regina mundi» nuncupatur............................................................. 2559 3453-3456 Nobilis Galliae Natio, Decr. 27 iul. 1954 SC Orientalis: Gallia: Decretum: OrdL nariatus pro omnibus christifidelibus ritus orientalis in Gallia degentibus instituitur.............................................................................................. 2443 3293-3294 Novimus religiosorum, Epist. 20 sep. 1956 Pu XII: Epistola apostolica ad Emuni P. D. Valerium tit. S. Silvestri in Capite S. R. E. Card. Valeri S. Congre­ gationis de Religiosis Praefectum, Praesidem conventus utriusque cleri ex universa Hispania, dc perfectione religiosa et sacerdotali deque apostolatu provehendis, in urbe matritensi indicti............................................................. 2598 3546-3547 Obsecundare votis, Decr. 26 iul. 1952 SC Consistorialis: Decretum de erectione Vicariatus Castrensis in Gallia............................................................................ 2302 3056-3057 Omnibus cuiusvis ritus. Const. Ap. 3 Mar. 1948 Pu XII: Ruthenorum Exarchatus in ditione Canadensi: Unicus hucusque Ruthenorum Exarchatus Centralis, Orientalis et Occidentalis pro ruthems constituuntur........................... 1982 2492-2494 Omnibus qui Nostram, Epist. 2 iul. 1953 Pu XII: Ad Revmum P. Ludovicum Paulussen, S. I., Praesidem Secretariatus centralis Congregationum marianarum: De earumdem recens constituta Foederatione, cuius Statuta ap­ probantur .......................................................................................................... 2359 3151-3153 OM.XTlM ECCLES. INDEX INITIORUM ET DIOECESIUM I’ll IMO FELlClTfitt N. Column* nosensi Archidioecesi territorium Provinciae de «Pontigny» distrahitur idemque in Praelaturam «nullius», cui nomen Missio Galliae seu Pontiniacensis, erigitur et constituitur cum Statutis propriis......................................... 2448 3245-3299 Opus Apostolicum, Decr. 18 nov. 1947 SC de Prop. Fide: Decretum de Consilio generali Operis Apostolici in Hibernia constituendo............................... 1961 2441-2442 Ordinis Sancti Benedicti, Resp. 28 apr. 1945 SC Rituum: De translatione duorum festorum particularium cum in eadem ecclesia vel monasterio impediuntur. 1829 2279 Ordinis Sancti Benedicti, Resp. 27 iun. 1946 SC Rituum: De modo concludendi Horam Priinam et Horam ante Missam conventualem, atque de Antiphona B. V. Mariae post Horas canonicas.................................................................... 1870 2350 Pacis oinculum, Lit Ap. 21 mar. 1952 Pii XII: Lex propria seu constitutiones Confoederationis Congregationum monasticarum Ordinis Sancti Benedicti approbantur et confirmantur............................................................................... 2268 3013-3014 Palatinae Cohortis, Decr. 15 maii 1958 SC Caeremont.aj.is: Decretum de loco Prae­ fecti Palatinae cohortis honorariae in Aula Pontificia.............................. 2753 3832-3833 Pastoralis curae, EpisL 28 oct. 1951 Pu XII: Ad Revmum P. loannem Janssens, Societatis lesu Praepositum Generalem: De consociatione ab «Apostolatu orationis», cuius nova Statuta probantur............................................................ 2241 2922-2926 Per annum sacrum, Const Ap. 25 dec. 1950 Pu XII: Universale lubilaeum, anno Domini 1950 Romae celebratum, ad catholicum orbem extenditur. . . . 2176 2842-2847 Per apostolicas litteras, Rescr. 16 oct. 1954 Secretariae Status: Rescriptum Ponti­ ficium de causis nullitatis matrimonii, quae a Tribunalibus ecclesiasticis regionalibus Italiae in primo gradu tractae fuerunt ac de institutione Tri­ bunalis Appellationis in Vicariatu Urbis.................................................. 2455 3318-3319 Per decretum diei, Decr. 25 mar. 1952 SC Sacramentorum: Decretum de assignandis tribunalibus pro tractatione causarum nullitatis matrimonii novae Provin­ ciae ecclesiasticae Sherbrookensis................................................................. 2271 3027-3028 Per Decretum diei, Decr. 14 dec. 1955 SC Sacramentorum: Decretum erectionis Tribunalis provincialis circumscriptionum ecclesiasticarum Provinciae Edmontonensis pro tractatione causarum nullitatis matrimonii........................ 2538 3423 Per instructionem, Instr. 20 oct. 1956 SC Consistorialis: Formula servanda in relatione triennali de statu Vicariatus Castrensis conficienda.............. 2603 3556-3563 Pergratus Nobis est, Epist. 3 apr. 1958 Pu XII: Epistula iis religiosis e Lusitania, qui interfuerunt Congressui, Olysipone habito, de religiosae perfectionis Statibus...................................................................................................... 2743 3823-3826 Permultas gravesque, Lit. Ap. 6 iul. 1946 Pu XII: Internuntiatura Apostolica in Sinis erigitur......................................................................................................... 1872 2350-2351 Perplura monasteria, Decr. 12 apr. 1943 SC Religiosorum: Approbatur textus unicus Constitutionum generalium pro monasteriis monialium Tertii Ordinis Regularis S. Franciscl.......................................................................................... 1739 2170 Plures locorum Ordinarii, Decr. 13 dec. 1957 SC Rituum: Decretum de parte cerae apum aut olei in candelis in usum litugicum adhibenda.......................... 2716 3805-3806 Pluribus ex documentis, Decr. 22 mar. 1950 SC Concilii: Decretum de vetita clericis et religiosis negotiatione et mercatura....................................................................... 2118 2740-2741 Plurimis abhinc annis, Instr. 29 iun. 1952 SC de Prop. Fide: Instructio de apto modo pro missionibus stipem corrogandi................................................. 2293 3047-3048 Pompeiana ( Beatae V. Mariae a Ssfho Rosario seu), Decr. 21 mar. 1942 SC Consi­ storialis: Decretum de regimine Pompelanae Praelaturae «nullius» cum Pon­ tificio Sanctuario B. Virginis Mariae a Ssnlo Rosario............................. 1672 2117-2118 Post latum a, Decr. 18 dec. 1947 SC de Prop. Fide: Decretum de Confirmatione administranda iis, qui ex gravi morbo in periculo mortis sunt constituti. . 1969 2482-2483 Postquam Apostolicis litteris, Motu proprio 9 feb. 1952 Pu XII: Codex iuris cano­ nici orientalis: De religiosis, de bonis Ecclesiae temporalibus et de verborum significatione pro ecclesiis orientalibus.................................................... 2263 2958-3010 Postremis hisce temporibus, Decr. 21 iul. 1944 SC S. Officii: Decretum de systemate millenarismi mitigati................................................................................... 1803 2246-2247 Postremo hoc tempore, Decr. 20 iun. 1949 SC S. Officii: Schismatica «Actio Catho­ lica» in Cecoslovachia damnatur............................................................ 2051 2601 Praeses Consilii, Epist. 4 dec. 1950 Pu XII: Ad Emum P. D. Petrum tit. S. Crucis in Hierusalem S. R. E. Presb. Card. Fumasoni Biondi, Sacri Consilii catholicae Proprogandac Fidei Praefectum: De assignanda die singulis annis ad opus Pontificium a Sancta Infantia precibus ac collata stipe promovendum. . 2172 2834-2835 Primo exacto saeculo. Const. Ap. 1 nov. 1957 Pu XII: lubilaris indulgentia iis conceditur qui Massablclensem Specum prope Lapurdum, a die 11 mensis Febr. nnnl 1958 ad diem integrum 11 eiusdem mensis insequentis anni 1959, pie statisque condicionibus Inviserint................................................... 2700 3775-3777 Primo feliciter, Motu proprio 12 mar. 1948 Ρπ XII: Motu proprio de Institutorum saecularium laude atque confirmatione................................................ 1958 2495-2496 CLXV111 PHO SL PREMI INDEX INITIORUM ET DIOECESIUM QUO FIRMIORES X. Columna Pro supremi Nostri, Lit. Ap. 23 aug. 1947 Pu XII: Internuntiatura Apostolica in Aegyspti regno erigitur.............................. 1350 2432-2433 Procuratores Generales, Epist. 31 mar. 1954 Pu XII: Ad Einum P. D. Valerium S. R. E. Presb. Card. Valeri, Praefectum S. Consilii religiosis Ordinibus ac Sodalitatibus praepositum: De aptiore ratione ad juventutem a sodalibus religiosis rite instituendam............................... 2423 3264-3270 Proposito dubio, Decr. 20 mar. 1947 SC S. Officii: Decretum de vexillorum fac­ tionum politicarum benedictione........................ 1916 2409-2410 Provida Mater Ecclesia, Const. Ap. 2 feb. 1947 Pu XII: Statibus canonicis Insti­ tutisque saecularibus Christianae perfectionis adquirendae, et de lege pecu­ liari ipsorum Institutorum saecularium................... 1908 2398-2403 Providentis Dei, Lit. Ap. 27 dec. 1956 Pu XII: Unio utriusque partis Ordinis Fi­ liarum Mariae Dominae Nostrae, sub appellatione «Ordinis Societatis Mariae Dominae Nostrae·, confirmatur........................ 2618 3574-3577 Providenlissimus Deus, Lit. Ap. 13 aug. 1948 Ρπ XII: S. loannes Calasanctius caelestis Patronus constituitur omnium scholarum popularium Christiana­ rum ubique existentium............................ 2008 2513-2514 Publici iuris, Decr. 25 mar. 1947 SC Religiosorum: Commissio iurisperitorum constituitur pro Institutis saecularibus Christianae perfectionis adquirendae. 1920 2411-2412 Qua iurisdiclione, Decr. 19 maii 1956 SC Consistorialis: Reipublicae Cilenae: Decretum de Vicariatu Castrensi in Republica cilena............. 2578 3503 Qua singulari cura, Decr. 12 iun. 1924 SC S. Officii: Decretum de quibusdam cau­ telis adhibendis in causis matrimonialibus impotentiae et inconsummatioris. 1689 2127-2128 Quaesitum est, Decr. 16 ian. 1942 SC S. Officii: Decretum de cautionibus ad nor­ mam can. 1061 praestandis de universa prole catholice baptizanda et educanda. 1661 2111 Quaesitum est ab, Decr. 1 iul. 1949 SC S. Officii: Solvuntur dubia de nomen danti­ bus partibus communistarum vel ipsorum actioni patrocinantibus. 2055 2603-2604 Quaesitum est utrum, Deci. 11 aug. 1949 SC S. Officii: Declaratio de communista­ rum matrimonii celebratione......................... 2073 2623 Quam longe lateque, Epist. 15 sep. 1943 SC Sacramentorum: Epistula ad Ordinarios de custodia et protectione sanctissimae Eucharistiae adversus bellicos Incursus. 1770 2212-2214 Quam plurimum, Instr. 1 oct. 1949 SC Sacramentorum: Instructio ad locorum Ordinarios pro postulandis apostolicis induitis: I) Oratorii domestici cum suis extensionibus; II) Altaris portatilis; III) Litandi Missam sine mini­ stro; IV) Asservandae Ssmae Eucharistiae in privatis sacellis....... 2082 2638-2648 Quam Romani Pontifices, Lit. Ap. 14 sep. 1949 Pu XII: Nova Statuta Ordinis Equestris S. Sepulchri Hierosolymitani approbantur idemque in personam «iuridicam» erigitur.................................... Quandoquidem templum, Motu proprio 2 apr. 1949 Pu XII: De Pontificio S. Eugenil Instituto pro sacrorum administris a sacerdotio recentibus..... 2038 2592-2593 Quandoquidem universale, Intr. 26 dec. 1950 S. Paenitentiariae: Instructio ad omnes Patriarchas, Archiepiscopos, Episcopos et alios locorum Ordinarios de lubilari anno, qui ad universum catholicum orbem extenditur.......... 2177 2847-2849 Quanta cura ac, Decr. 14 ian. 1944 SC Rituum: Decretum de usu salivae in administratione baptismi............................... 1785 2235-2236 Quanta sedulitate, Decr. 10 aug. 1946 SC Rituum: Decretum de facultate edendi libros liturgicos.................................. 1879 2357 Quantum utilitatis, Lit. Ap. 2 maii 1953 Pu XII: Internuntiatura Apostolica ln Iraniano Imperio erigitur................................. 2345 3139-3140 Quemadmodum ad Nos, Const. Ap. 25 niar. 1953 Pu XII: De Africa Orientali bri­ tannica: In Renia, Uganda, Tanganica regionibus catholicorum ordo Epis­ coporum constituitur............................ · · 2342 3136-3139 Quemadmodum Decessoribus, Motu proprio 30 iul. 1947 Pu XII: Motu proprio de Pontificio Hispanorum Collegio Patriarchali Basilicae Vaticanae addicendo. 1948 2431-2432 Qui laeto animo, Lit. Ap. 28 apr. 1952 Ρπ XII: Internuntiatura Apostolica ln laponia erigitur.................................. 2279 3032 Quia Christus omnes. Const. Ap. 10 iun. 1957 Pu XII: De Britannia: In regionibus Angliae ct \Talliae exarchatus Apostolicus conditur pro ruthenis ritus byzantini ibidem commorantibus............................... 2666 3714-3715 Quinto et vicesimo, Decr. 20 iul. 1942 S. Paenitentiariae: Indulgentiae augentur tactui paenitentialis virgae adnexae..................... 1702 2135 Quo aptius in, Decr. 17 iul. 1947 SC de Prop. Fide: Pro missionibus Coreae Visi­ tator Apostolicus nominatur, Delegati Apostolici potestate praeditus. . . 1942 2428 Quo efficacius, Dccr. 24 ian. 1944 SC Religiosorum: Instituitur penes S. C. de Religiosis Commissio ad religiosam, clericalem et scientificam institutionem curandam alumnorum Statuum perfectionis..................... 1788 2238 Quo firmiores, Lit. Ap. 24 oct. 1955 Pu XII: Nuntiatura Apostolica Lucemburgensis erigitur.................................... 2522 3408 CLXXtX QUO TITIUS INDEX INITIORUM ET DIOECESIUM SACRAMENTUM N. Columna Quo tutius ultimum, Dccr. 2 iul. 1956 SC Studiorum: Altius de scientiis paedagogicis Institutum penes philosophicam Pont. Salesiani Athenaei Facultatem ca­ nonice erigitur eidemque potestas tribuitur academicos gradus conferendi . 2588 3514-3515 Quod ait Sanctus, Lit. Ap. 15 maii 1950 Pu XII: Sanctus loannes Baptista de la Salle, C., omnium magistrorum pueris adulescentibusquc instituendis Pa­ tronus caelestis praecipuus constituitur............................................................ 2128 2754-2755 Quod Christus, Const. Ap. 1 ian. 1955 Pu XII: Dc Rhodesia meridionali: In regio­ ne Rhodesiac meridionali ordo Dioecesium et Episcoporum instituitur, quae est episcopalis Hierarchia......................................................................... 2460 3349-3350 Quod numquam, Decr. 23 oct. 1951 SC Religiosorum: Apud S. Congregationem de Religiosis «Studium seu Schola practica de iure religiosorum» instituitur . . 2239 2919-2921 Quoniam omne datum. Lit. Ap. 12 ian. 1951 Pu XII: S. Gabriel Archangelus in caelestem Patronum artium vulgo «telecomunicazioni» nuncupatarum earumque opificum et ministrorum eligitur.......................................................... 2186 2864 Quot et quales, Decr. 12 mar. 1947 SC Rituum: Usus antimensii in celebratione Missae concedi potest missionariis latinis, nonnullis servatis conditionibus . 1915 2409 Quotidie Nos, Const. Ap. 11 apr. 1946 Pu XII: Sinarum: Hierarchia Episcopalis in Sinis instituitur r................ . . . ........................................................ 1853 2330-2336 Quum Excellentissimus, Decr. 19 apr. 1956 SC Consistorialis: Dicionis Canadensis: Decretum de Vicariatu Castrensi in dicione canadensi........................................ 2572 3476 Quum Pontificale Romanum, Deci. 23 iun. 1944 SC Rituum: Declaratio de Bene­ dictione Apostolica.................................................................................... 1802 2246 Relatio latina. Instr. 25 ian. 1946 SC de Prop. Fide: Instructio S. C. de Prop. Fide dc relatione singulis quinquenniis eidem Sacrae Congregationi exhibenda (c. 300 et 3-10)............................................................................................... 1849 2322-2328 Romana, Resol. 12 dec. 1942 SC Concilii: Reservationum Apostolicarum .... 1721 2151-2152 Romana, Resol. 12 iun. 1943 SC Concilii: Reservationis beneficiorum in Urbe. . 1756 2180 Romana, Decr. 23 dec. 1952 SC Rituum: Invocationibus in fine Missae ct in Bene­ dictione eucharistica recitandis additur: «Benedetta la sua gloriosa Assunzione». 2334 3100 Romana, Decr. 3 iun. 1953 SC Rituum: Variationes in rubricis Missalls et Ritualis Romani post Const. «Christus Dominus» de ieiunio eucharistico........................ 2353 3147-3148 Romanorum Pontificum, Lit. Ap. 22 mar. 1950 Pu XII: Aedes aeternae Sapientiae di­ cata, intra Romanae Studiorum Universitatis saepta Sanctae Sedis sumpti­ bus extructa, Studio Urbis por catholico cultu donatur.......................... 2117 2740 Saharien., Resp. 18 iul. 1942 SC Rituum: De genuflexionibus in accessu ad Sacram Communionem et recessu faciendis................................................................... 1710 2134 Sacerdos caecutiens, Instr. 3 sep. 1942 SC Rituum: Instructio pro sacerdote caecu­ tiente circa Missarum celebrationem eidem cx Induito Apostolico concessam.1710 2139-2140 Sacerdos, cui facultas, Instr. 14 sep. 1946 SC Sacramentorum: Disciplina Codicis iuris canonici servanda in Confirmatione conferenda a sacerdote cui hoc Indultum Apostolicum concessum est, ct ritus servandus in Confirmatione admini­ stranda ...................................................................................................... 1882 2360-2362 Sarra Congregatio, Decr. 25 nov. 1955 SC Studiorum: Erigitur et iure gradus aca­ demicos conferendi augetur Institutum socialium scientiarum in Philosophica Facultate Pont. Athenaei Angelici in Urbe............................................. 2531 3419 Sacra Congregatio, Decr. 20 dec. 1956 SC Studiorum: Facultas Philosophiae erigitur in Catholica Quitcnsi studiorum Universitate......................................... 2617 3573 Sacra Congregatio, Decr. 12 mar. 1957 SC Religiosorum: Decretum quo normae adprobantur, quae moderantur aggregationem ad Pont. Institutum «Regina mundi» atque ab eodem Instituto recognitionem..................................... 2636 3592-3593 Sacra Congregatio Negotiis, Instr. 8 dec. 1957 SC Religiosorum: Instructio de iuvenum utriusque sexus promiscua institutione in scholis ab auctoritate ec­ clesiastica rectis.......................................................................................... 2714 3797-3800 Sacra Congregatio pro, Notif. 10 aug. 1943 SC Orientalis: Preces et pia opera indulgentiis ditata in favorem christifidelium rituum orientalium..... 1765 2208-2209 Sacra virginitas, Encycl. 25 mar. 1954 Pu XII: Litterae Encyclicae ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem ct communionem cum Ap. Sede habentes: De sacra vir­ ginitate ................................................................................................................ 2421 3251-3264 Sacrae artis, Instr. 30 iun. 1952 SC S. Officii: Instructio ad locorum Ordinarios: «De arte sacra «.................................................................................................... 2294 3048-3050 Sacrae Paenitentiariae Ap., Resp. 20 mar. 1916 S. Paenitentiariae: Dubia de pio exercitio Viae Crucis....................................... *....................................... 1851 2329-2330 Sacram Communionem, Motu proprio 19 mar. 1957 Pu XII: Indulta a Const. Ap. «Christus Dominus» circa ieiunlum eucharisticum extenduntur.................... 2639 3596 Sacramentum Ordinis, Const. Ap. 30 nov. 1947 Pu XII: Constitutio Apostolica de sacris Ordinibus Diaconatus, Presbyteratus et Episcopatus................. 1966 2480-2481 CLXXX SACRI iubilaei INDEX INITIORUM ET DIOECESIUM SUPREMI PASTORIS X. Sacri Iubilaei annus, Lit. Ap. 25 nov. 1950 Pu XII: Sancta Maria Goretti, V. et M., sodalitatis Filiarum Mariae Patrona caelestis aeque principalis cum S. Agnete, V. ct M., declaratur............................ 2169 Sacrorum administri. Instr. 2 feb. 1955 SC Religiosorum: Instructio de Cappellanis militum religiosis................................. 2-478 Salmaticen. ( Toletana seu), Induit. 19 feb. 1942 SC Rituum: Facultas dalur adhibendi quaelibet olea et lucem electricam pro lampade Ssmi Sacramenti, atque mi­ nuendi numerum candelarum in functionibus liturgicis ob adiuncta extraor­ dinaria temporum................................. 1668 Salutaria sapientiae, Decr. 21 iun. 1956 SC Studiorum: Universitas studiorum Niagarensis canonice erigitur et eiusdem Statuta approbantur....... Salutaris atque., Decr. 26 mar. 1956 SC Religiosorum: Normae dantur quoad con­ ventus qui accommodatam Statuum perfectionis renovationem respiciunt. S. Agathae Gothorum, Resp. 11 iul. 1942 SC Rituum: Prohibentur in eadem ecclesia pluralitas imaginum idem mysterium repraesentantium........ 1698 Sanctae Mariae Montis Oliveti Maioris, Dccr. 17 ian 1942 SC Consistorialis: De­ cretum de regimine Abbatiae «Nullius· S. Mariae Montis Oliveti Maioris. . Sanctissimi Domini, Decr. 29 iun. 1945 SC Rituum: Approbatur nova editio Psalterii Breviarii Romani cum nova Psalmorum versione............ 1836 Sanctissimus Dominus, Decr. 23 dec. 1942 S. Paenitentiariae Indulgentia plenaria conceditur piam invocationem recitantibus aeriarum incursionum tempore. Sanctissimus Dominus, Decr. 8 maii 1943 S. Paenitentiariae: Prorogatur indultum altaris privilegiati sacerdotibus, eucharisticum sacrificium celebrantibus concessum..................................... 1748 Sanctissimus Dominus, Instr. 15 dec. 1955 Com. Birlicae: Instructio ad Excmos locorum Ordinarios de consociationibus biblicis et de conventibus ac caetibus eiusdem generis............................... 25-50 Sedes sapientiae, Const. Ap. 31 maii 1956 Pu XII: Principia dantur ct Statuta ge­ neralia probantur, quibus informari regique debent ii qui vocati sunt ad Statum acquirendae religiosae perfecionis amplectendum eorumque edu­ catores ......................................... 2579 Sherbrooken., Resp. 27 nov. 1946 SC Rituum: Dum Hymni, Cantica, Te Deum etc. canuntur vel recitantur coram Ssmo Sacramento exposito, adsistentes stare debent......................................... 1892 Siamo licti che, Epist. 11 oct. 1946 Pu XII: Ad Emuni P. D. Adeodatum loannem tit. S. Priscae S. R. E. Presbyterum Cardinalem Piazza, Patriarcham Venetiarum ac Praesidem Commissionis episcopalis moderatricis Actionis Catho­ licae Italiae, cuius Statuta approbantur................ 1885 Singularem huius. Const. Ap. 10 maii 1958 Pu XII: Australian Exarchatus Apo­ stolicus in Australia pro fidelibus ruthenis ritus bizantini ibi commorantibus constituitur. ...... .............................. 2749 Sollemne habet, Decr. 12 iul. 1957 SC Studiorum: Decretum de ratione qua dimissi e Seminariis denuo admitti possint........................... Sollemne semper, Instr. 27 apr. 1951 SC Consistorialis: Instructio dc Vicariis Castrensibus............. 2208 Sollicitudinem Nostram, Motu proprio 6 ian. 1950 Pu XII: Codex iuris canonici Orientalis: De iudiciis pro Ecclesia Orientali..................... Spiritus Sancti munera, Decr. 14 scp. 1946 SC Sacramentorum: Decretum de Confirmatione administranda iis, qui ex gravi morbo in mortis periculo sunt constituti ..................................... 1881 Sponsa Christi, Const. Ap. 21 nov. 1950 Pu XII: De sacro monlalium instituto promovendo et de Statutis generalibus monialiuin............ 2167 Statuto pro universa, Decr. 10 maii 1946 SC Rituum: Novum Officium Immaculati Cordis B. Μ. V. approbatur et recitandum conceditur sodalibus Congrega­ tionis Filiorum Imm. Cordis B. Μ. V......................... Summo solat io, Motu proprio 12 Maii 1942 Pu XII: Singulis sacerdotibus, Euchari­ sticum Sacrificium celebrantibus, Altaris Privilegiati facultas ad annum tribuitur....................................... 1683 Superiore iam aetate. Lit. Ap. 8 scp. 1950 Pu XII: Sancta Francisca Xaveria Cabrini, V., omnium emigrantium Patrona apud Deum constituitur. 2149 Suprema Nobis a. Const. Ap. 11 ian. 1951 Pu XII: Africa meridionalis: Hierarchia episcopalis in Africa meridionali constituitur............... 2148 Suprema Sacra Congregatio, Dccr. 26 mar. 1942 SC S. Officii: Clericis prohibetur consultatio radiaesthesiae circa personarum circumstantias et eventus di­ vinandos ....................................... 1675 Supremae huic Sacrae, Decr. 17 apr. 1942 SC S. Officii: Decretum de praevia censura librorum pietatis............................ 1677 Supremi Pastoris officium, Lit. Ap. 11 Feb. 1948 Pit XII: Delegatio Apostolica Palaestinae, Transjordaniae ct Cypri insulae constituitur........ 1978 Columna 2830-2831 3855-3358 2115-2116 2585 3513-3514 2570 3475 2133 1662 2111-2112 2294 1723 2152-2153 2173 3424-3426 3503-3509 2385 2366-2367 3829-3830 2677 3722-3723 2887-2888 2098 2661-2726 2353-2360 2815-2825 1860 2341 2125 2777 2860-2863 2120-2121 2121-2122 2189 CLXXX! STAT CRUX INDEX INITIORUM ET DIOECESIUM URBIS: SANCTI N. de Valle occasorum» in Hispania, ad Congregationem Solesmensem O. S. B. pertinens, Abbatiae nomine et iure donatur........................................................ Taroisina, Decr. 25 mar. 1947 SC Consistorialis: Collatio tituli abbatialis ecclesiae paroeciali, et privilegia Abbati-parocho concessa................................................ Tergestina, Resol. 14 feb. 1942 SC Concilie Distributionum Capitularis absentis a Choro dum munere iudicis synodalls fungitur.......................................... 1(566 The approaching, Lit. Ap. 18 feb. 1948 Pu XII: Ad Emos ac Revfhos PP. DD. Cardinales Archiepiscopos et Excmos PP. DD. Archiepiscopos, Episcopos locorumque Ordinarios F. S. A. S.: De ampliori extruendo Pont. Collegio suis clericis efformandis ac de Instituto condendo sacerdotibus ad altiora studia provehendis in Urbe.................................................................................. Toletana seu Salmanticen., Induit. 19 feb. 1942 SC Rituum: Facultas datur adhi­ bendi quaelibet olea et lucem electricam pro lampade Ssmi Sacramenti, atque minuendi numerum candelarum in functionibus liturgicis ob adiuncta ex­ traordinaria temporum ................................................................................ 1668 Tot inter sollicitudines, Decr. 1 nov. 1950 SC Studiorum: Portalegren. in Brasilia: Universitas studiorum Catholica Portalegrensis in Brasilia erigitur................ Ubicumque gentium, Lit. Ap. 21 feb. 1953 Pu XII: Intemuntiatura Apostolica in Syriaca Republica erigitur............................................................................... Unserem gelieblen, Epist. .. oct. 1954 Ρπ XII: De principiis et normis servandis in renovanda musica sacra............................................................................ 2457 Urbis el Orbis, Decr. 9 ian. 1942 SC Rituum: a. Mutationes in Breviario et Missali Romano faciendae propter novum Commune Summorum Pontificum, b. De­ cretum de Communi unius aut plurium Summorum Pontificum in Breviario et Missali Romano inserendo............................................................................... Urbis et Orbis, Decr. 13 mar. 1942 SC Rituum: Decretum de lampade Ssmi Sacra­ menti ct de luminibus in sacris functionibus adhibendis.......................... 1671 Urbis et Orbis, Decr. 4 maii 1944 SC Rituum: Officium et Missa pro festo Immacu­ lati Cordis Beatae Mariae Virginis adprobatur.......................................... 1795 Urbis et Orbis, Decr. 12 maii 1944 SC Rituum: Decretum de vino in purificatione ct ablutione calicis in Missa........................................................................ 1797 Urbis et Orbis, Decr. 1 iun. 1946 SC Rituum: Additiones et Variationes in Missa, Officio ct Elogio de S. Antonio Patavino, Conf. et Ecclesiae Doctore. . . . Urbis et Orbis, Decr. 18 aug. 1949 SC Rituum: Decretum de lampade Ssmi Sacra­ menti et dc luminibus in sacris functionibus adhibendis.......................... 2076 Urbis et Orbis, Decr. 20 feb. 1950 SC Rituum: Variationes in rubricis Pontificalis Romani inducendae ut forma sacramentalis Ordinum melius determinetur. Urbis et Orbis, Decr. 31 oct. 1950 SC Rituum: Nova Missa in Assumptione B. Ma­ riae V., approbatur et Litaniis Laurctanis invocatio «Regina in caelum as­ sumpta» ut addatur decernitur.................................................................... 2157 Urbis el Orbis, Decr. 27 apr. 1951 SC Rituum: Officium novum in festo Assumptio­ nis B. Mariae Virginis approbatur..................................................... 2209 Urbis et Orbis, Decr. 9 maii 1952 SC Rituum: Decretum de novis ellogiis in Martyrologio Romano inserendis.............................................................................. 2281 Urbis et Orbis, Dccr. 12 maii 1953 SC Rituum: Formula benedictionis novi Seminarii clericalis..................................................................................................... 2350 Urbis el Orbis, Decr. 16 oct. 1953 SC Rituum: Decretum circa additamenta facien­ da in libris liturgicis de novis Ecclesiae Patronis: S. MichaSlis Archang.» S. loannis B. de la Salle, S. Alfonsi M. de Ligorio, S. losephi Calasanctii et S. Alberti Magni.............................................................................................. 2375 Urbis et Orbis, Decr. 29 nov. 1953 SC Rituum: Missa Votiva B. Μ. V. Immaculatae in sabbatis per Annum Marianum celebranda indulgetur...................... 2390 Urbis et Orbis, Decr. 1 mar. 1955 SC Rituum: Festum S. Pu PP. X. Conf., ab uni­ versa ecclesia, cum Officio et Missa propriis, celebrandum decernitur. . . . Urbis et Orbis, Decr. 27 apr. 1955 SC Rituum: Formula benedictionis maris appro­ batur ......................................................................................................... 2*498 Urbis et Orbis, Decr. 31 oct 1956 SC Rituum: Formulae benedictionis Lapicidi­ narum et marmoriae officinae approbantur............................................. 2605 Urbis el Orbis, Dccr. 1 iun. 1957 SC Rituum: De tabernaculo ad Ss. Eucharistiam asservandam caute custodiendo................................................................ 2663 Urbis el Orbis, Decr. 24 oct. 1957 SC Rituum: Formula benedictionis Stationis rndiophonicae adprobatur........................................................................... 2697 Urbis et Orbis, Decr. 5 feb. 1958 SC Rituum: Facultas benedictionem cinerum iterandi in Missa vespertina.................................................................................. Urbis: Sancti Hadriani ecclesia, Const. Ap. 25 iun. 1946 Ρπ XII: Obis: Diaconia in ecclesia S. Hadriani olim constituta in ecclesiam S. Pauli in Arenula transfert ur................................................................................................. 1ΒΛ8 CLXXXll Columna 2755 3834 1919 2410-2411 2113-2114 1979 2490-2491 2115-2116 2159 2809 2338 3134 3319-3320 1660 2109-2111 2117 2242 2243 1865 2347-2348 2628-2629 2109 2732-2733 2801 2889 3036 3144-3145 3211 3222 2485 3368 3392 3564 3625-3626 3772 2727 3813 2321-2322 IJT DUBIA VOLUISTIS INDEX INITIORUM ET DIOECESIUM N. Columna Ut dubia et, Instr. 25 mar. 1944 S. Paenitentiariae: Instructio circa sacramentalem absolutionem generali modo pluribus Impertiendam.......................... 1792 2239-2240 Vacantis Apostolicae Sedis, Const. Ap. 8 dee. 1945 Ρπ XII: Constitutio Apostolica de Sede Apostolica vacante et de Romani Pontificis electione........... 18-41 2299-2317 Valde solliciti, Motu proprio 30 nov. 1952 Pu XII: Motu proprio de S. R. E. Patrum Cardinalium habitu................................................................................ 2317 3096-3097 Vicariatus Castrensis, Dccr. 8 iul. 1957 SC Consistorialis: Reipublicae Argentinae: Decretum de erectione Vicariatus Castrensis in Republica Argentina. . . . 2674 3719-3721 Voluistis, praeclari oiri. Alloc. 29 apr. 1952 Ρπ XII: Ad delegatos internationalis conventus ad celebrandum «Decretum Gratiani» octo ante saecula editum, Romae conclusi: De valore et momento Decreti Gratiani in historia et vita Ecclesiae.................................................................................................... 2280 3032-3036 INDEX ANALYTICUS DOCUMENTORUM (Dabitur in fine tertii et ultimi voluminis) INDEX GENERALIS HUIUS VOLUMINIS Declaratio................................................................................................... CXI Novae abbreviationes et signa................................................................ CXI Series progrediens documentorum ann. 1942-1969 .................................. 2105-3878 Index chronologicus documentorum............................................................. CXIII-CLXIX Index initiorum et dioecesium quibus documenta interdum allegantur. CLXX-CLXXXIII Index analyticus documentorum (remissive)......................................... CLXXXIII Index generalis huius voluminis............................................................... CLXXXIII CLXXXIII