institutum iuridicum claretianum collegit, digessit notisque ornavit Xaverius Ochoa in Universitate Urbaniana Professor Volumen I V LEGES ANNIS 1969-1972 EDITAE Editor COMMENTARIUM PRO RELIGIOSIS 1974 LEGES ECCLESIAE post Codicem iuris canonici editae .· © 1974 by Commentarium pro Religiosis ISBN 84-400-7187-6 ALDUS. S. A. - Artes Grttiau - CaitelU, 120 - Madrid 198893 SEP 0 4 1985 Depôiito legal: M. 7.004.-1969 DECLARATIO In limine Voluminis IV collectaneorum qui Leges Ecclesiae post Codicem iuris canonici editae inscribuntur haud quicquam aliud declarare existimo necessarium quam ea praenotata ac praemissa Volumini III. mentorum, Sacra men talium, Missae, Liturgiae Hora­ rum sub respectu haud uno rubricarum et rituum, sed doctrinali quoque, iuridico et disciplinari praeordinant, tangunt ac definiunt. Unus idemque remanet ac prosequitur disciplinae status Ecclesiae, immutatae constantesquc repetuntur condiciones Pontificiae Commissionis Codici iuris ca­ nonici recognoscendo. Etiam nunc potest nemo certe praemonere vel praenuntiare huius rerum status extre­ mum tempus. Signaturae Apostolicae decisiones, quarum ipsa ex tanto temporis intervallo intermiserat publicationem, coacervo omnes, alterius quoque Sectionis, modo ac textu quem publicum reddere ipsamet Signatura per­ misit. Haec omnium summa condicionum me in eam ne­ cessitudinem adduxerunt ut opus inceptum, alacri sane indefessoque animo, at dubitato quoque ac incerto pede, protinus pergerem ac conducerem versus futu­ rum terminum et conclusionem. Magnas huius Voluminis partes adhuc occupat non intermissa vitae disciplinaris et liturgicae Ecclesiae re­ novatio, quae instaurandam definitive disciplinam praesentire quodammodo permittit. Omnes in typica editione colligo Ordines liturgicos ex decreto Concilii Vaticani II instauratos et auctoritate Romani Pontificis promulgatos, una cum Praenotandis et Normis generalibus quae administrationem Sacra­ Nec ullum praetermittere curavi documentun Synodi Episcoporum, Commissionis Justitia et Pax, Commissio­ nis decretis Concilii interpretandis, Secretariats ad Christianorum utitatem fovendam, Consilii instrumentis communicationis socialis praepositi. Consilii de Laicis, etc., quae haud leves, his decurrentibus annis, nonnas dederunt iuridico-pastorales. Volumen igitur IV, nunc demum prolatum et usque ad totum annum 1972 extensum, haud leviter quis de­ finiret Leges Ecclesiae hodie vigentes. Romae, die 24 mensis octobris anni 1973, Scribet in memoria S. Antonii Mariae Claret. Xaverius Ochoa. ίί-Μίί ! / -ί -<ι ANNUS 3707 1089 IAN 6.-SC RELIO., INSTR. A AS βΐ (1869) 103-120 INSTHUCTIO DB ACCOMMODATA BKNOVAT1ONE INSTITUTIO­ NIS AD VITAM KELIOIO8AM DUCENDAM Prooemium Renovationis causam suscipiens, ut Ecclesia abundantlore spiritualium virium copia polleret, et ad nuntium salutis hominibus nostrae aetatis Impertiendum evaderet paratior, Concilium Oecumenicum Vaticanum Secundum (is etiam curas non leves adhibuit, qui divinum vocationis religiosae donum persequuntur, eorumque vitae naturam, rationem, momentum In clariore luce collocavitl. Circa Suorum condicionem in corpore Ecclesiae haec asseveravit: >tatus... qui professione consiliorum evangellcorum consti­ tuitur, licet ad Ecclesiae structuram hierarchicam non spectet, ad eius tamen vitam et sanctitatem inconcusse pertinet» *. Praeterea «cum ecclesiasticae Hierarch ia e munus sit Po­ pulum Dei pascere et ad pascua uberrima ducere (cfr. Es. 34, 14), ad ipsam spectat evangellcorum consiliorum praxim, quibus perfectio caritatis erga Deum et proximum singu­ lariter fovetur, legibus suis sapienter moderari. Ipsa etiam, Spiritus Sancti impulsus dociliter sequens, regulas a prae­ claris viris et mulieribus propositas recipit et ulterius ordi­ natas authentice approbat, necnon Institutis ad aedifica­ tionem Corporis Christi passim erectis, ut secundum spiri­ tum fundatorum crescant atque floreant, auctoritate sua invigilante et protegente adest»’. Verum nihilominus constat alacrem vigorem, praesertim renovationem vitae spiritualis, evangelicae et apostolicae, qua Religiones animentur oportet, dum indefatigato nisu ad caritatem in dies altiorem ipsis est contendendum, ex iis potissimum pendere, quibus munus concreditum est re­ gendi, nomine quidem Ecclesiae et ope gratiae caelestis, eadem Instituta, simulque ex magnanima cunctorum so­ dalium cooperatione. In Ipsa enim natura vitae religiosae, 104 perinde ac in ipsa Eccle/siae natura, positum est, ut illa eam secum ferat structuram, sine qua nulla societas, ne supernaturalls quidem, finem suum assequi possit, neque aptiora subsidia, quibus ad hunc perveniatur, valeat sup­ peditare. Quam ob rem Ecclesia, per experientiam quoque edocta, quam saeculorum decursu hausit, permota est, ut corpus legum canonicarum paulatim conficeret, quae ad vitae re­ ligiosae firmitatem atque profectum ante actis temporibus non paulum contulerunt. Neminem autem latet accommo­ datam Institutorum renovationem, prout nostrae huius aetatis condiciones postulent, effici non posse nisi normae canonicae, ad structuram ct subsidia vitae religiosae per­ tinentes, recognoscantur. K > Quoniam autem «Institutorum accommodata renovatio a sodalium institutione maxime pendet·4, multae Religio­ nes virorum et mulierum, renovationi a Concilio expetitae operam dare cupientes, diligent i inquisitione peracta ac saepe opportunitate oblata praeparandi specialis Capituli generalis, quod per Litteras Apostolicas «Ecclesiae sanctae» motu proprio datas praescribitur ’, annisae sunt, ut accu­ ratius condiciones definirent, quibus accommodata reno­ vatio institutionis per gradus tradendae sodalibus, qui ad vitam religiosam informantur, ad effectum deduceretur. Ita factum est, ut vota quaedam proferrentur ac Sacrae Congregationi pro Religiosis et Institutis Saecularibus, prae­ sertim ab «Unione Superiorum Generalium», proponcrcn»Cfr. Const- dogm. de EccJesU Lumtn gmiiutt, a. 43 *·- [LE Decr. de accomxr.. rrnov viUe relunowe Per)t;Lu curUiiu [LE 3333 J. • Const, dogxn. de Ecclesia Lumen gtnttum, n. 44- * Ib., n. 45· 4 Decr. de acctxnn». renor, vitae relijnosae PctjkLm csmUlir, n. 18. •Cfr. Motu propno Ecdcnor uuuiu, II, d. 3 [LE 34571- tur. Quae postulationes eo profecto spectabant, ut normae canonicae, quibus religiosorum institutio in praesenti re­ gitur, Ita relaxarentur, ut Societates secundum decreti •Perfectae caritatis» praescriptum4, totum institutionis cursam aptius accommodarent montis habitui hominum novae huius aetatis, vitae condicionibus nunc obtinentis, atque etiam apostolalus necessitatibus hodiernis, Indole tamen et fine peculiari cuiusque Instituti fideliter servatis. Liquet vero novas leges certa ac definita ratione ferri non posse, nisi respectu habito experimentorum, quae qui­ dem Intra fines satis amplos ct per satis diuturnum tem­ poris spatium fuerint capta, ut fleri possit indicium rebus innixum. Quod sane verissimum est, cum implicatae rerum condiciones, carum pro locis varietas et celeriores cotidie mutationes eos, quorum est hac aetate luvcnes ad germa­ nam vitam religiosam instituere, non sinant «a priori» af­ firmare, quae viae sint optimae./ 105 Qua de causa Sacrae Congregationi pro Religiosis et Institutis Saecularibus, postquam plures sibi datas sen­ tentias de diversis spatiis institutionis ad vitam religiosam ducendam mature excussit, expedire visum est quasdam leges canonicas relaxare, ut necessaria experimenta fieri possent. Verumlamen, si de Juridicis normis nonnihil de­ trahitur, plurimum interest, ne quid detrimenti primariis bonis inferatur, quae tueri iisdem vigentibus legibus me­ rito est propositum. lamvero «serio perpendendum est op­ timas accommodationes ad necessitates temporis nostri peractas effectum non sortiri, nisi animentur renovatione spirituali» 7. Ut igitur recognitio subsidiorum normarumque vitae re­ ligiosae authentica sit, simul requiritur, ut iterum ea de­ finiantur, quae in eadem vita religiosa sunt praecipua, quippe quorum tuitio sit finis ipsarum normarum. Propter hoc coque consilio, ut novarum ordinationum vis, prae­ senti Instructione statutarum, melius intellegeretur, haec Sacra Congregatio non ab re esse ccnsuit illis quaedam animadversione digna praeponere. I. De nonnullis rationibus et principiis 1. Non solum implicatae condiciones, de quibus est su­ pra mentio inlecta, sed etiam, ac quidem maxime, auge­ scens Institutorum eorumque operum diversitas minus at­ que minus sinunt aptas normas sancire, quae eadem ratione ad omnia simul Instituta et ad cunctas regiones pertineant. Quocirca normae multo latius patentes, auae hac Instruc­ tione eduntur, singulis Societatibus facultatem dant illas prudenter sequendi vias, quae ipsis magis conveniant. Peculiari vero modo monendum est, in institutione ct educatione, optimas vias non esse prorsus easdem pro vi­ rorum atque mulierum Societatibus. Praeterea rationes et subsidia institutionis differant necesse est, prout de Reli­ gione uni contemplationi dedita agatur aut de Instituto operibus apostolicis addicto. 2. Quaestiones autem e facultate orientes, quae hac Instructione Institutis conceditur substituendi, si id oppor­ tunum putaverint, pro votis temporariis alius generis vin­ cula, suadent, ut natura et momentum ipsius professionis religiosae in memoriam revocentur. Haec enim professio, qua sodales «per vota aut alia sacra ligamina, votis propria/ loe sua ratione assimilata» ·, ad tria consilia evangelica perseuenda sc obligant, consecrationem efficit, qua quis se •eo totum tradit, cui soli merito offertur donum tam ab­ solutum personae humanae. Congruit autem magis naturae eiusmodi doni, ut perficiatur et significantissime exprima­ tur professione perpetua, sive simplex sit sive sollemnis. Re quidem vera «tanto... perfectior erit consecratio, quo per firmiora et stabiliora vincula magis repraesentatur Christus cum sponsa Ecclesia indissolubili vinculo coniunctus·*. Ita fit, ut professio religiosa sit actus religionis pecullarlsque consecratio, qua quis Deo se devoveL S • Decr. de accotns. renov. vitae reU0oue PerfAiat caniaiu, n. 3 m. * lb., n. 2 e). · Coast. do«M Per/ector canUiu, a. 8. *· Cir. tb- 5461 y* 21. Novitlatus Ita descriptus, ut valide perficiatur, duo­ decim menses debet complecti. 22. I. Absentia a coetu ct n domo novitlatus, quae tres menses, sive continuos sive intermissos, superet, Ipsum novitiatum invalidum reddit. Π. Quod ad absentiam attinet tribus mensibus brevio­ rem, Superiorum maiorum est, audito novitlorum Magistro et ratione habita absentiae causae. In singulis casibus de­ cernere, utrum expediat necne elusmodi absentiam explere, prorogationem novitlatus praecipiendo eiusdemque proro­ gationis tempus statuendo. Quod quidem ellam per Consti­ tutiones potest definiri. 23. L Capitulum generale, malorltate duarum saltem partium suffragiorum e tribus, decernere potest, experi­ menti causa, ut ad complendam novitlorum Institutionem, unum vel plura temporis spatia actuositatl formatlvae, cum Indole Instituti congruenti, tribuenda extra novitiatus domum peragantur, prout, ludlcio novitlorum Magistri et de consensu Superioris maioris, unum vel plure elusmodi spatia formationi utilia visa fuerint. 1'7 31. I. In novitlorum moderatione, maxime actuosita­ tls formatlvae temporibus, .Magister novitlorum haec verba a Concilio Vaticano Secundo dilucide enuntiata attendat: «Ut Igitur sodales vocationi suae ad Christum sequendum Imprimis respondeant, ac Ipsi Christo In Eius membris deserviant, actio eorum apostolica ex Intima cum Ipso unione procedat oportet»*1·. «Quapropter cuiuslibet insti­ tuti sodales, Deum prae omnibus et unice quaerentes, con­ templationem, qua EI mente et corde adhaereant cum amo­ re ppostolico, quo operi Redemptionis adsociari Regnum­ que Del dilatare nitantur, conlungant oportet»17. III. Dum haec interiecta tempora~actuositatis formativae traducunt, novitii moderationi Magistri novitlorum obnoxii manent 25.I. Ratio huiusmodi actuositatls formatlvae, quae extra novitlatus domum suscipitur, diversa esse potest pro Cne Instituti elusque operum indole. Semper tamen animo est concipienda et ad usum deducenda respectu formationis novitlorum, aut, quibusdam In casibus, quo melius ludicari possit de eorum idoneitate ad vitae genus Religionis pro­ prium. Praeterquam ad praeparationem, qua novitii gradatim ad opera apostolica perducuntur, haec actuositatls formatlvae tempora eo etiam possunt pertinere, ut in ipsis vitae adiunctis veras paupertatis laborisque formas con­ spirant. Indoles animi ingeniique eorum formetur, melior hominum cognitio accipiatur, voluntas firmetur, cuiusque conscientia officii munerisque progressione augeatur, op­ portunitas denique praebeatur nitendi coniunctionem cum Deo in vita activa fideliter servare. IL Haec temporis spatiorum vicissitudo, quae dantur actioni et quae in sacro recessu orationi, meditationi, stu­ dio, impenduntur, deinceps novitlorum Institutionem pro­ prie afficiens, hos Incitet, ut eandem In cursu vitae religio­ sae fideliter teneant. Optandum est etiam, ut huiusmodi tempora recessui dicata, annis institutionis, quae profes­ sionem perpetuam praecedit, per stata intervalla dispo­ nantur. 26. Superior maior, lusta de causa, permittere potest, ut prima professio anticipetur, non tamen ultra quindecim dies. 27. In Societatibus, in quibus diversi sunt novitlatus pro diversa sodalium qualitate, novitlatus, nisi alitor In Constitutionibus caveatur, pro uno genere peractus pro altero valet. Condiciones quibus hic transitus flat, per Constitutiones, si casus ferat, definiantur. 28. Peculiaris novitlatus Indoles et finis simulque arcta necessitudo, quae inter novitios vigeat oportet, quandam selunctlonem novitlorum coetus α ceteris Instituti sodali­ bus profecto postulant. Novitiii tamen licet. Magistri no­ vitlorum ludicio, cum aliis communitatibus vel religiosis professis commercium habere. Capituli generalis est, ratione ducta indolis et muneris Religionis atque particularium 5462 ndlunctorum, / harum necessitudinum modum statuere, quae Inter novitios et alia Instituti membra intercedere possint. 29. I. Capitulum generale permittere potest aut etiam praecipere quaedam studia novitlatus tempore exercenda, quae meliori novitlorum institutioni sint utilia. Studia ve­ ro, quae In doctrinis vertuntur, ad Dei cognitionem cum amore coniunctam dirigi debent et ad vitam e fide haustam provehendam. II. Velantur autem per novitlatus tempus, de quo In n. 21, omnia studia, etiam theologica et philosophica, quae fiunt aut ad conscquanda diplomata aut ad eam institu­ tionem comparandam, qua quis ad munera obeunda com­ ponitur. 30. Omnia officia ct labores novitlls Iniuncta, sub mo­ deratione et vigilantia Magistri novitlorum sunt exsequen­ da, qui aptos peritosque adiutores asciscere potest. In eiusmodl vero officiis gerendis quaeratur oportet novitlorum formatio, non Instituti emolumentum. II. Haec temporis spatia probationis formatlvae unum vel plures novitios aut etiam totum eorum coctum respicere possunt Si fieri potest, novitii non singuli haec temporis spatia transigant. 24. I. Integrum spatium temporis, quod novitii actuosltatis formatlvae causa extra novitlatus domum peragunt, additur duodecim mensibus, qui, tenore n. 21, ad validi­ tatem novitlatus renui run tur, totius autem novitlatus sic amplificati tempus duos annos ne superet. IL Huiusmodi vero actuositati formatlvae novitius ne se dedat, nisi postquam saltem tres menses in ipso novitiatu exegerit, eaque disponatur hoc ordine oportet, ut novitius minimum sex menses continuos in/ novitiatu degat atque eo revertatur saltem uno mense antequam primis votis vel temporariis ligaminibus sese astringat. III. Quodsi ad institutionem futuri novitii Superiori necessarium visum fuerit, ut ad actuositatem formativam incumbat, antequam tres menses praescriptos in Ipso novitiatus exordio ibidem degat. Illa ut probatio fieri poterit, novitlatus autem nonnisi eadem peracta initium capiet. SC REL, INSTRUCTIO RENOVATIONIS CAUSAM 116 118 II. Ad hunc finem assequendum, haec doceat novitios: 1) In cunctis rebus, In apostolatus operibus hominum­ que servitio, nec non temporibus, quibus orationi vel studio In silentio vacant, intentionis puritatem unitatemque ca­ ritatis erga Deum et proximum exquirant; 2) cum operibus apostollcis Religionis propriis addu­ cuntur, ut negotiis humanis se Impllccnt, discant uti hoc mundo tamquam non utantur; 3) limites agnoscant in actione sibi Impositos neque hac de causa deficiant animo; propriam vero vitam recte dirigere nitantur, persuasum sibi habentes neminem se Deo elusve fratribus sincere posse devovere, nisi sibi Ipse cum humilitate dominetur; 4) voluntate firma et ad suscipienda incepta parata, atque ratione ! congruente iis, quae suorum Institutorum apostolatus operibus deditorum Indoles munusque postu­ lant, necessariam, in ordine humano et spirituali, aequili­ britatem efficiant Inter tempora apostolatui hominumque ministerio tribuenda, ac tempora, convenienter diuturna, danda orationi ac meditatae verbi Del lectioni. In solitudine aut in communitate; 5) hunc cursum necessarium et praecipuum omnis vitae In elusmodi Societatibus Deo consecratae fideliter servan­ tes, cor in conlunctlone cum Deo et in pace gradatim sta­ biliant, quae ex impleta divina voluntate oritur, culus mo­ tus in officiis suf status et in Iis, quae nomlnatlm lustltla et caritas exigunt, discant percipere. 32. I. Inter Superiores. Magistrum novitlorum et ipsos novitios necessaria habeatur mentium ct consiliorum con­ spiratio, qua unitate, c germana caritate trahente originem, omnino opus est In novitlorum Institutione. II. Superiores et Magister novitlorum his semper testi­ monium praebeant evangelicae simplicitatis, amicitiae cum benignitate sociatae, et respectus personae uniusculsque eorum, ut mutua exsistat fiducia anlmlque Ipsorum sint dociles et aperti; Ita enim Magister novitlorum magnanimi­ tatem eorum ad donationem sui dirigere poterit, qua Deo se in fide prorsus tradant, et gradatim eos verbo et exem­ plo adducere, ut in mysterio Christi crucifixi ea deprehen­ dant, quae vera oboedientia religiosa requirit. Magister igitur novitios incitet, «ut in muneribus obeun dis et In Inceptis suscipiendis activa atque responsabit oboedientia cooperantur» le. 33. Quod ad habitum novitlorum allorumque nd vitam religiosam candidatorum attinet. Capituli generali est rem definire. n. 3707 temporariorum, alius generis ligamina, veluti promissio Instituto facienda, in hoc inducantur. II. Hoc autem ligamine aliquis in ipso novitlatus fine devincitur, et quidem ad tempus probationis, quod usque ad professionem perpetuam protranitur aut usque ad sacra vincula, quae pro votis in nonnullis Institutis obtinent Elusmodi vero temporario ligamine aliquis / in brevius 119 etiam tempus potest astringi; idem praeterea saepius quit renovari aut professionem votorum temporariorum prae­ cedere. 35. I. Consentaneum quidem est, ut temporarium elusmodi ligamen lam ad tria consilia evangellca exercenda referatur, ea mente ut vera perpetuae professionis habea­ tur praeparatio. Convenit, ut unitas institutionis ad vitam religiosam ducendam servetur; quae, licet per professionem perpetuam certum stabllemque in modum perficiatur, ma­ ture tamen agatur oportet et per satis diuturnum temporis spatium explicetur. II. Cum igitur professio religiosa, unica et perpetua, totam vim suam obtineat, optandum est, ut eam tempus satis longum, praeparationi tribuendum, proxime praece­ dat, quod quasi alter novitlatus habeatur. Capituli autem generalis est eius tempus atque rationes definire. 36. Quaecumque est temporarii ligaminis natura, eius effectus huiusmodi est, ut Is, qui eo se devinxerit, suae Religioni lungatur, atque officium secum ferat Regulam, Constitutiones allasve normas observandi. Ad Capitulum generale pertinet alias huiusce ligaminis rationes et ea, quae inde consequuntur, sancire. 37. I. Capitulum generale, omnibus attente perpensis, tempus votorum vel ligaminum statuere debet, quod Inter finem novitlatus et votorum nerpetuorum professionem Interponatur. Quod quidem probationis spatium tribus an­ nis ne sit brevius neque novem annos continuos superet. II. Firmum manet praescriptum, ex quo professio vo­ torum perpetuorum fieri debet, antequam sacri ordines recipiantur. 38 T. SI sodalis, qui Institutum legitime deseruit sive post exartam professionem vel vinculum temporarium, sive postquam elusmodi votis vel ligaminibus est exemptus, petit, ut ad rellfflnnem Iterum admittatur, supremus Mo­ derator. de consensu sui Consilii, eum recipere notest ne­ que obligatione tenetur praescribendi, ut Is novitiatum denuo peragat. TT. Moderator tamen supremus el tempus probationis Inhmgere debet. Ouo emenso, candidatus ad vnta tempo­ raria vel ad alius generis llcamlna potest admitti In temnus. quod non slt brevius uno anno aut spatio probationis temporariae, quod, cum Religionem deseruit, el ante pro­ fessionem nernetuam erat traducendum. Licet autem Superiod probationis tempus praecipere. / III. De peculiarium normarum exsecutione Quod ad praesentes normas exsequendas spectat, hnec serventur: I. Praescripta luris communis pergunt valere, nisi per huius Instructionis normas lis derogetur. TT. Facultates hac Instructione concessae delegari nul­ latenus possunt. TH. Nomine supremi Moderatoris seu Superioris gene­ ralis Intellegitur etiam Abbas, qui Congregationi monasti­ cae praeest. TV. Sunremo Religionis Moderatore deficiente vel legi­ tim* Impedito, eaedem facultates ei competunt, qui ex pro­ batis Constitutionibus eius partibus legitime fungitur. V. Quod ad moniales uni vitae contemplativae deditas pertinet, peculiares normae Constitutionibus Inserantur et ad approbationem proponantur. Normae autem huius In­ structionis, quae nn. 22. 26, 27 continentur, lis possunt ap­ plicari. 3-1. I. Capitulum generale, malorltate duarum suffra­ giorum partium e Iribus, decernere potest, ut, loco votorum *· D*cr de âccocnœ. renov. vitae religiosae /Vr/rdar caritati», n. 8. 1T lb., VI. 1) SI speciale Capitulum generale, per Litteras «Ecclesiae sanctae» motu proprio datas praescriptum lam celebratum fuerit, supremi Religionis Moderatoris elusque Consilii est. omnibus rerum adiunctis diligenter perpensis. In solidum statuere, utrum Capitulum generale convocari oporteat ad deliberandum de facultatibus fpsl concessis, an praestet rem ad proximum Capitulum generale differre. a. 3. ’•Cfr. nifvnw, n. J. 5163 ’· Ib , n. 14. 5464 2θ η. 3708-3709 SACRA CONGR. RELIGIOSORUM - CONS. LITURGIAE 2) Quodsl Moderator generalis elusque Consilium eadem ratione arbitrantur convocationem novi Capituli generalis esse nimis onerosam aut Id cogi non posse, simul tamen usum earundem facultatum Capitulo generali attributarum urgere, ut bono Societatis prospldatur, eidem Moderatori generali ei usque Consilio in solidum potestas est In usum adducendi, usque ad proximum Capitulum generale, omnes aut nonnullas facultates, dummodo antea ceteri Superiores maiores eorum que Consilia audiantur, et duae partes illo­ rum e tribus consentiant. Hisce Superioribus majoribus cordi sit, ut religiosos professos a votis perpetuis in ante­ cessum consulant. In Institutis vero In provincias non di­ visis supremus Moderatur professos a votis perpetuis oportet consulat et assensum duarum partium e tribus accipiat. VII. Hae nonnae, experimenti causa editae, vigere in­ cipiunt ex quo die praesens Instructio fuerit pervulgata. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Religiosis et Institutis Saecularibus, in festo Epiphaniae Domini, anno mcmlxix,—H. Card. Antonhttl Pratf. Antonius Mauro, Archiep. tit. Thagasten., a Secr, Ada. J. de J. ΛΝΑΥΑ In Vxacotaa 17 (IMS) 97-105 S ARA la Cooler 14 (1969) 251-274 at in Uore&daaum 10 (1969) 142-172; L BEYER is PrM ® (1970) 21-64; C. BROVETTO in Via rei. 5 (1969) 113-122. 335-343; V. CAPRIOUia Vita raL 5 R96S) 139-15Û; T. J CONNOLLY in Aretr» laaUa EccMaadcal Record 47 (1970) 19-13: F DA TORINO iu Vita rel. 5 (19®) 284-2« A. DIEZ in CpR 48 (19®) 131-164 W. J. DUFAULT in Stadia canoaica 3 (1969) 2®-275. 119-323 E FAB REOAT ia CpR 48 (19®) 155-173: I FERNANDEZ in REDC 25 (]ft®) 4-23-423 I. FUERTES in CpR 48 (1?®) SMI; C GALLACHER ia Vie conaacrAe 42 (197C) 89-1Ô3-. J. F. CALLEN is Review for Religious 28 09®) 886-906; J. CA­ LOT In PrM 59 (1970) 187-178; E. OAMBABIia Rlviata daUe rebqio·· 16 (19®) 156-1®. 409-415. 438-434; C OORWCHO la CpR 43 (19®> 174-195 et ia Vida rel 26 (19®) 137-141 Π2-1Β2; A GUTTERREZ la CpR 43 (19®) 28-55. 240-236; E L. HESTON in Review for RaUgiooa 28 Q9®) 373-373: A LATTAOUE in Vie cone. <3 0971) 229-235. L LEE fa Cp R 43 (1969) 83-130. O LESAGE in Stadia caaoruca 3 (19®) 77-105: F. LONDONO (a Vlacahnn 17 (19®) ®-96. S LOPEZ in Visurataa 17 (19*9) ΒΜβ: E MURA in Vita rel. 5 (1953) 134-1»; XAV OCHOA in CpR 49 (1969) 198-239. I F. OGUETA tn REDC 2S (1ft®) 4C3-C23 A. PEINADOR in Vida rel. 26 (1ft®) 1R3-190. 3 PENNINGTON xn Stadia canonica 3 (1«9) 107-124: L RAVAS1 in Vita rel. 5 (19®) I CM 22. 151-158. 237-239: E. F. P ECATILLO in Sai terrae 57 (lft«) 456-461 524-525, G RINALDI in Per Lee xr.unua 45 (1970) 19-33. G SARAOGÎ in Pel. clero 43 (1969) 1077-1032. 1194-1201, 1325-im O VAN DEN BROECX in RDC 20 (1970) 23-43 306-329; R ZAVALLONI 'a Vita rel. 5 (1989) 123-133: C R W1LSON-K HARGADON in Rertew for 28 (io®) σκ-eœ 3708 1969 IAN 14.-SC RELIGIOSORUM, RESCRIPTUM. PART.· Facultas datur Ordini Fratrum Praedicatorum non­ nullas INNOVATIONES INDUCENDI CONTRA IUS COMMUNE Prece»—Beatissime Pater, Patre» Capitulare» Capituli Ge* neralls Ordini» Fratrum Praedicatorum humiliter postulant facultatem ad normam Decreti Perferior carl tali » (LE 3333) nonnulla» innovatione» facienda» conto Ius commune: 1. can. 530, $ 3, ut cessionem vel dispositionem de admi­ nistrat Ione propriorum bonorum frater professus a voti» simplicibus mutare possit, non quidem proprio arbitrio, sed de Provincialis licentia, dummodo mutatio, saltem de notabili bonorum parte, non fiat in favorem Ordinis; 2. n. 14 Rescript. Pont., ut vota simplicia dispensatione Provincialis cum suo Consilio cessare valeant, 3. can. 2333, ut religiosus, apostata a religione, si redierit, fruatur voce activa post quinquennium, nisi Provincialis cum suo Consilio, perspectis conditionibus, tempus prorogaverit. Et Deus, etc. Rrscr.—Vigore facultatum a Summo Pontifice tributarum. Sacra Congregatio pro Religiosis et Institutis saecularibus attentis expositi»: ad primum: annuit luxta preces usque nd proximum Ca­ pitulum Generale, servatis clausulis can. 580,1 3; ad secundum: non expedire; ad feri Ium: recurrant In singuli» casibus. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, die 14 lanuarii 1969.—D. Η. fluor. «ubi. C. Addivioola, Ad. a iludtl». I Dill) IAN 14-25 dan» le» différente» langue» modernes. Bien qu’une partie Importante de ce» texte» soient déjà traduit». Il sera néces­ saire d'en traduire encore: de nouveaux texte» liturgique» sont publiés ou préparés par la réforme en cours; d'autre part, le» traduction» déjà faite» demandent à être révisée» après un certain temps d’expérience. X D’apré» l'article 36 de la Constitution Sacrosanctum Concilium, et le numéro 40 de l’instruction de la S. Congré­ gation des Bites. [LE 3217 L ce qui concerne Hites. Infer œcumenlci orenme les traduction» traductions liturgique» liturgiques est réglé de la manière «uiviurte: Il revient aux Conférence» épiscopales de décider des textes à tra­ du ire, de préparer ou de duire, de'revoir revoir leur» traductions, de le» ap ap-­ ter, «en faisant agréer, c'est c’e«t à prouver, nui» de les promulguer, dire, ratifier ier ses se» acte» actes par le Siège Apostolique·. Lorsque plusieurs pays utilisent la même langue, afin de garder plus d'unité entre eux. on organisera des commission» mixtes pour préparer les traduction» en liaison avec les dif­ férente» Conferences épiscopale» de ce même groupe linguisti­ que (Lettre du Cardinal (1. Lercaro aux Présidents de» Con­ férence» épiscopales, 16 octobre 196-1) (LE 3221 J. 3. Rien que le» traduction» liturgique* demeuren wui lat responsabilité des Conférence» épt*copales, II parait utile qu'une vole commune soit suivie dan» la manière de traduire, spécialement pour les texte» les plu» Importants. La ratification par le Siège Apostolique en sera facilitée, et la pratique li­ turgique de l'Eglite restera ainsi plu» cohérente. 4.Pour toute» ces raison*, le «Consilium» a préparé la présente Instruction où sont formulé», —en langage courant plutôt que dan* celui de» spécialistes. — quelque» grand» principes auxquels puissent »e référer tou» ceux qui Intervien­ nent dan» les traduction» liturgique», aussi bien pour les pré­ parer que pour les examiner. 1rs approuver ou les ratifier. Quelques nonnes pratiques complètent ensuite cette décla­ ration. I. Principes Généraux 5. Le texte liturgfqa*. *n tant que document rituel, est un moyen de communication orale. Il est d'abord un signe sensible par lequel les hommes qui prient communiquent entre eux- Mai» pour les croyants qui célèbrent In liturgie. La parole est en même temps mystère: à travers le» mots pronon­ cés. c'est le Christ lui-même qui parle â son peuple, et le peuple répond à son Seigneur; c'est l'Eglise qui parle au Sei­ gneur et exprime la voix de l'Esprit qui l'anime. 6. Les traduction» ont donc pour but. dans la liturgie, de servir à annoncer aux fidèle* la Bonne Nouvelle du salut, puis d’exprimer la prière de FEglise en Seigneur: «Les traduction» liturgiques wnt devenue» La voix de ITEglise» (Discours du Pape Paul Vî aux participants du Congris sur les traductions liturgiques, 10 novembre 1965). Poor atteindre ee but. Il ne suffit pas, lorsqu'on fait une traduction destinée à la liturgie, d'exprimer dans une autre langue le contenu littéral et le» idée» du texte original. Mais fl faut s'efforcer aussi de communiquer fidèlement â un peuple donné et dans son propre langage ee que l'Eglise n voulu com­ muniquer par le texte original à un autre peuple et dan» une autre langue. I^a fidélité d'une traduction ne peut donc être jugée seulement à partir de chaque mot ou de chaque phrase, mal» elle doit l’être d'après le contexte exact de la communi­ cation liturgique en conformité avec sa nature et »es mode» propres. 7. Dan» l'acte de la communication liturgique, en effet Il ne lüfflt pas de considérer ce qui est dit & la lettre dan» l'ori­ ginal. B faut aussi voir qui parle. t> gui l’on parle et comment on parle. Ainsi done. ·η préparant une traduction, il faut viser à assurer la fidélité du message tous ses multiples aspects, spécialement: Λ / Par rapport à ce qui doit être communiqué; H) Par rapport h ceux auxquels est adressée la communi­ cation; Cl Par rapport au mode et à la forme de communica­ tion. NORMAJB PROPONUNTUR AD VERSIONES VERNACULAS TEX­ TUUM LITURGICORUM RECTE APPARANDAS A) Par rapport à et qui doit lire communiqué 8. Bien qu'il soit Impossible de séparer complètement, dan» l’acte de communication orale, ce qui est dit de la manière dont cela est dit, il est pourtant nécessaire, quand on traduit un message d’une langue dans une autre, de dégager le contenu du message pour lui donner une nouvelle forme, exacte et heureuse. Pour découvrir le vrai sens d’un texte, nn appliquera le» méthodes scientifiques d’étude textuelle et littéraire élaborée» par les spécialistes. Cet aspect de la tâehe commune à tout traducteur est désormais connu. Il suffit d’en signaler quelques applications pour les texte» liturgiques. 10. al On fera, s’il y a Heu, U critique textuelle du texte à traduire, pour que la traduction «oit celle de la leçon originale ou. du moins, jugée la meilleure. 11. b) I-a signification des mots latins doit être cherchée en tenant compte de leur» usage» historique.» et culturels, chrétiens et liturgiques. Par exemple, le mot «devotio· n'a pa» nécessairement le même tens dans I usage classique ancien, l’usage chrétien du G·** siècle et celui de la fin «lu Moyen-Age. En présence d'une Image ou d’une figure de »tyle. on doit se abusive^ ** e ou recherehée, expressive ou 1. Comme le prévoit l'article 30 de la Constitution Sa­ crosanctum Concilium sur la Liturgie (LE 31 H J. ud grand nombre de texte» latin» de la liturgie romaine peut être traduit Par exemple, le mot ^refrigerium· n’Impllque pa» toujours quelque chose de glacial; le mot «grex. n'évoque pas néces­ sairement de* brebis. n H •Ordini Fralnsa Prsvd>cs lorum. Prot. N. 5509.56 AOP 39 1«€9- 3709 1969 IAN 25.-CONS. LITURGIAE, INSTRUCTIO. PART.· 5465 5106 19(10 IAN 25 12. c) On no dolt pat oublier quo parfois l'unité ténu»nti­ que (ce qui permet de «nlslr le tent) n ett ρα· le mot, malt la proposition complète. Il faut donc éviter d'obscurcir ou de gauchir le tent effectif du mettnge par des traductions trop analytiques, qui donnent à chaque mol ou certalnt d'entre eux un relief exagéré. Par exemple, l'accumulation de» mots latin» «ratam, ratio­ nabilem nccentabllemque· renforce le tent éplclétlqur de la prière. Malt, dam certaines langue», l'emploi de trol» adjectifs peut aboutir A l'effet In verte et diminuer la force «oratoire» de cette Invocation. 13. d) Beaucoup de mots ou d'expression» ne peuvent être comprit correctement que s’Ilt sont replacés dans leur contexte historique, social et rituel. Par exemple, dons les oraisons du Carême, le mol delunlum» n’évoque pas seulement la privation de nourriture, malt peut évoquer parfois toute la discipline du Carême, à la fois litur­ gique et ascétique. B) Par rapport à ceux auxquels est adresse la communication 14. Une traduction a plut ou molm de valeur suivant l'usage auquel elle est destinée. Etant donné la nature des assemblées liturgiques auxquelles sont destinées les traductions, on tiendra compte des points suivants: 15. 1) La langue employée sera usuelle, c'est à dire ac­ cessible ù la majorité des fidèles parlant In même langue et se rassemblant habituellement pour le culte, y compris «les enfants et les gens simples» (Paul VI, Discourt cité). H ne s'ensuit pot que cette langue doive être vulgaire, car elle doit toujours être «digne des réalités très hautes qu’elle exprime» fIbidem) et irréprochable au plan littéraire. D’autre part, remploi d'une langue usuelle ne supprime pas In nécessité d’assurer une catéchèse suffisante pour initier les fidèles nu sens propre, biblique et chrétien, de certains mots ou de certaines phrases. On ne peut pourtant pas exiger habituel­ lement des fidèles une culture littéraire spéciale pour que l’ensemble des textes liturgiques leur soit accessible. Il faut noter enfin que si la communication utilise souvent des textes de nature vraiment poétique, cela ne s’oppose nullement à l’emploi d’une langue usuelle. 16. 2) Pour que les auditeurs d’un texte en reçoivent le message dans le sens voulu par la liturgie, il faut encore veiller A certains points: 17. a) Lorsqu’on emploie des termes de la langue usuelle ayant une portée «religieuse·, on vérifiera si leur usage corres­ pond vraiment nu sens chrétien visé, ou s'il peut s’y ajuster correctement. Ces termes peuvent, en effet, véhiculer un sens pré-chrétien, pseudo-chrétien, post-chrétien ou même antlchréllen. On jugera donc si le mot ou l’expression est A même d’acquérir un sens chrétien exact, grâce à l'expérience du culte et A la fol de la communauté. Exemple: En grec biblique, on a souvent évité le mot «hleros· (sacré), trop lié aux cultes païens, et on lui a préféré le mot plus rare «haglos» (saint). Le sens biblique de «hesed —eïeo»— misericordia» n'est pas exactement rendu par les termes des langues modernes qui se réfèrent littéralement au latin «misericordia». En latin classique, le verbe «mereri» signifie «être digne de quelque chose». Sial» In langue liturgique a fait évoluer le sens primitif du verbe. SI l’on n’y prête pas attention. In tra­ duction pourrait être fausse, par exemple dans des phrases comme «quia quem meruisti portare» (antienne Regina caeli). 18. b) Il arrive souvent qu'on ne trouve dans la langue usuelle aucun mot qui rejoigne exactement le sens biblique ou liturgique du terme à traduire (par exemple, la «justice» bi­ blique). Il faut alors choisir le mot qui sera le plus susceptible, grâce ft son usage répété sous divers contextes dans la caté­ chèse et In prière, d’être chargé du sens biblique et chrétien voulu par la liturgie. C’est ainsi que les mots «doxa» en grec, ou «gloria» en latin, choisis pour traduire l'hébreu «kabftd», ont acquis un sens biblique qu’ils n’avalent pns A l'origine. De même peut-Π arriver que les tangues modernes n’alent pas de termes capables de rendre la pleine signification litur­ gique d’un mot latin. Ainsi du mol «mysterium»: une traduc­ tion moderne serait Inexacte, qui ne laisserait entendre, pour les fidèles moins avertis, que quelque chose de caché, sans évoquer la réalité surnaturelle qui est communiquée dans un signe sensible. 19. e) Dans In plupart des langues modernes qui sont devenues aujourd’hui moyen de communication liturgique. Il sera nécessaire de façonner progressivement une langue biblique et liturgique adaptée. En général, on obtiendra un meilleur résultat en retenant des mots ordinaires et usuels qui se chargeront de sens chrétien, qu'en recourant A des mots rares et savants. 20. 3) La prière de l'Eglise est toujours celle d’un groupe particulier, rassemblé «hic' et nunc». C’est pourquoi 11 sera souvent insuffisant, dans la liturgie, d'avoir traduit avec une exactitude purement verbale et matérielle des textes formulés ft une autre époque et dans une autre culture. La communauté rassemblée doit pouvoir faire, du texte traduit, sa prière vivante et actuelle, et chacun de ses membres doit pouvoir s’y retrouver et s’y exprimer. 21. C’est pourquoi, en traduisant les textes liturgiques, il est souvent nécessaire de faire de prudentes adaptations. Plusieurs cas doivent être distingués: 22. a) La traduction mot-fc-mot du texte est souvent celle qui assure In meilleure communication. Par exemple, quand 5467 η. 3709 CONSILIUM L1TUKGIAE on traduit dans une langue romane: «Pleni sunt caeli et terra gloria tua». 23. b) Parfois, au contraire, les images doivent être modi­ fiées pour maintenir la vraie signification. Par exemple, •locus refrigerii» dans les pays nordiques. 24. c) Parfois, c’est la conception même des réalités exprimées qui est difficile A comprendre, soit parce qu'elle chenue le sens chrétien actuel (ex. «terrena despicere», ou bien •ut inimicos sanctae Ecclesiae humiliare digneris»), soit parce qu'elle ne touche plu» no» contemporains (par exemple, cer­ taines expressions antiarienne»), soit parce qu'elle ne se prête pas A la prière actuelle (par exemple, certaines allusions A des formes pénltentlelles qui ne sont plus pratiquées). Dans ces cas. Il ne suffit pas de supprimer ce qui ne va pas. il faut trouver comment exprimer en langage actuel des réalités évangéliques équivalentes. Ce» adaptations demandent une grande attention: car U ne suffit pas qu'elles répondent A la mentalité contemporaine et au goût esthétique. Il faut qu’elle expriment une doctrine sûre et une spiritualité authentiquement chrétienne. C) Par rapport au mode et à la forme de la communication 25. La manière de dire et de parler est partie Intégrante de la communication orale. Lorsqu’on rédige un texte litur­ gique, la forme «oratoire* —ou, d’une manière Improprement dite, mais plus usuelle, la forme «littéraire»— est de la plus grande Importance. Plusieurs aspects méritent attention: 26. 1) Le genre littéraire de chaque texte dépend d'abord de la nature de l'acte rituel qui s'exprime en paroles. Une chose est acclamer, et autre chose supplier, proclamer ou méditer, lire au peuple ou chanter ensemble. A chaque action parlée convient sa manière de dire. D'autre part, une prière prendra une forme différente si elle doit être dite pur un seul ou en commun, si elle est en prose ou de forme poétique, si elle est récitée ou chantée. Ces données Influent non seulement sur la manière de parler, mais aussi sur la rédaction littéraire. 27. 2) Tout texte liturgique est un donné linguistique destiné A la célébration. Lorsqu'il est déjà écrit, comme c’est le cas habituel, il se présente aux traducteur» comme un donné littéraire. Il convient donc, pour chaque texte, de re­ chercher les éléments significatifs qui définissent son genre littéraire. Par exemple, dans les oraisons romaines, la structure formelle globale, le cursus, l’expression du respeet, la conci­ sion, etc. 28. Parmi ces éléments. Il Importe de distinguer ceux qui sont essentiels nu genre littéraire et ceux qui sont accessoires. Les premiers sont, autant que possible, A garder dan» la tra­ duction, soit tels quels, soit au prix d’équivalences. On peut ainsi respecter la structure générale des oraisons romaines: titulature divine, motivation de In demande, demande, con­ clusion. D’autres éléments devront être recréés selon le génie de chaque langue (cadence oratoire, harmonie du discours, etc.). 29. Il faut noter que lorsqu’une propriété est essentielle au genre littéraire (par exemple, l'intelligibilité A l'audition pour les prières présidentielles), elle l'emportera sur d’autres moins significatives (par exemple, une fidélité purement verbale). IL Quelques cas pauticuuexs 30. Parmi les textes liturgiques, l’Ecriture Sainte a tou­ jours occupé une place privilégiée, parce que l’Egltse recon­ naît dans le» Livres saints la Parole de Dieu consignée par écrit (cf. Constitution Del Verbum, n. 9) (LE 3345]. Cette Parole de Dieu nous parvient historiquement sou» de» formes diverses, c’est A dire dans des genres littéraires particuliers. Or, la révéialatlon qui nous est ainsi communiquée ne peut être complètement détachée de la forme littéraire dans la­ quelle elle nous est transmise. C’est la raison pour laquelle, dans les traduction» de la Bible destinées A la liturgie, les ca­ ractéristiques oratoires ou littéraires des divers genres re­ présentés dons l'Ecriture doivent être respectées d'une ma­ nière toute spéciale. Cela vaut, en particulier, pour la tra­ duction des psaumes et des cantiques bibliques. 31. Les traductions bibliques doivent, dans la liturgie romaine, «être conformes nu texte liturgique latin» f Instruction du 26 septembre 1064, n. 40 a) (LE 3217]. Elle» ne doivent être aucunement une paraphrase du texte biblique, même »'11 est difficile h comprendre. Elle» ne doivent pas davantage Intégrer, avec ou sans parenthèses, des expressions ou de» phrase» explicatives: tout cela ressort A la catéchèse et A l’homélie. 32. Il ne faut pourtant pa» exclure, en certains cas, «des traductions appropriées et exactes faites dans le» diverses langue», de préférence A partir des texte» originaux de» Livres saints. S’il se trouve que, pour raison d'opportunité et avec l’approbation des autorités ecclésiastique», ces traduction» soient le fruit d'une collaboration avec des frères séparés, elles pourront être utilisées par tous les chrétiens» (Constitution Del Verbum, n. 22) (LE 3345]. Il est bon que le» traductions approuvées pour la liturgie soient aussi proche» que possible des meilleures version» bibliques en usage dans la même langue. 33. Certaines formules euchologtqurs et sacramentelle·. — par exemple, 1rs prières consécratoiras, le» anaphora», 1rs préfaces, le» exorcisme», celles qui accompagnent une action, comme l'imposition des main», les onctions, 1rs signe» de croix, ete,, — doivent être traduites Integre et fideliter,— sans variante», omission* ou Insertion», l^e texte, en effet, qu'il d. ’ I ·/ PAULUS VI, ALLOCUTIO AD ROTAM ROMANAM 3710 soit ancien ou de composition récente, a une élaboration théologique et conceptuelle bien précise, étudiée en chacun de ses mots. Si le texte est ancien, certains termes latins présentent des difficultés de vocabulaire ou d’interprétation, a cause de leur usage ou de leur sens très différent du terme correi pondant dans les langues modernes: la traduction de­ mandera alors des éclaircissements, et parfois quelques para­ phrases, pour bien exprimer le vrai sens original qui est, —le cas n'est pas rare, — intraduisible mot à mot. Pour un texte moderne, cette difficulté sera beaucoup moins grande, puisqu'il utilise une terminologie et un langage plus proches des con­ ceptions de l’homme d’aujourd’hui. 34. Les «orationes· (collecte, prière sur les offrandes, postcommanloD, oraison sur le peuple) de l'ancien patrimoine romain, très concises et pleines d'idées, pourront être traduites plus librement: qu'on en conserve les idées, mais en amplifiant modérément. — si besoin est, — la formulation, pour mieux en «actualiser» le contenti a la célébration et aux exigences d’aujourd’hui. Qu’on évite, en tout cas, ce qui est superflu et toute forme ampoulée. 35. Les textes liturgiques dans lesquels l’expression orale revêt une Importance spéciale doivent suivre les lois propres a leur mode d expression et, s’il s’agit de textes écrits, a leur genre littéraire particulier. La chose Importe surtout dans les acclamations, où l'action d’acclamer par la voix constitue un élément essentiel· Il serait insuffisant de ne traduire que les notions exprimées, si la forme verbale ne se prêtait pas phonétiquement et rythmiquement â la fonction de ces textes. 36. Les textes destinés, par nature, à être chantés deman­ dent un soin particulier: a) Que l'on conserve la forme de chant (antienne, antienne Intercalée dans le psaume, refrain, etc.) propre À chaque action liturgique et à chacune de ses parties (eL Instruction .Vfajûam sacram, 5 mari 1967, nn. 6 et 9) (LE 3541 ). Pour les psaumes, tout en maintenant la division en versets, telle qu’elle est donnée dans le texte latin, on peut suivre une division en strophes, si cela convient au chant et âr la récitation en commun. Cela vaut surtout si l'on utilise un texte traditionnel, connu des fidèles et peut-être commun aussi à d'autres Eglises. c) Lorsqu’ils sont utilisés pour un chant, les textes des répons et des antiennes, même lorsqu’ils sont extraits de l’écriture sainte, deviennent une partie de la liturgie et entrent dans un nouveau genre littéraire. C’est pourquoi en les tra­ duisant, on peut leur donner une forme verbale qui. tout en conservant pleinement le sens, soit adaptée an chant, s’har­ monise avec le temps liturgique ou une fête spéciale, et soit facilement comprise des fidèles. Nombreux sont dans 1rs anciens antlphonaires les exemples de ces adaptations qui ont légère­ ment retouché le texte original· d) SI le contenu d’une antienne ou d'an psaume doit créer quelque difficulté, la Conférence épiscopale peut autoriser le choix d'un autre texte qui réponde aux mêmes exigences de la célébration liturgique et au sens propre à tel temps liturgique ou à telle fête. e) En traduisant ces textes, or veillera à ce qu’ils soient utilisables aussi pour une récitation pariée, comme peut l'exiger parfois une forme spéciale de célébration. 37. Les hymnes liturgiques de forme poétique, à moins d'être rédigés dans un vrai genre poétique adapté au chant populaire, perdent leur fonction propre. Or, la plupart du temps, cette exigence chorale empêche d'en faire une traduction exacte. Les hymnes doivent donc le plus souvent faire l’objet d’une nouvelle élaboration, conforme aux lois musicales et chorales de h poésie populaire qui sont propres à chaque langue. IIL Les Commissions de 1000 ΪΛΝ’ 27 11 est cependant légitime de distinguer entre les textes dits par un seul, qu'on écoute, et ceux qui doivent être dits ou chantés par tous. Il est clair que l'uniformité est plus néces­ saire dans ces derniers que dans les autres. 42. Lorsqu'on doit préparer un texte commun pour plu­ sieurs pays, ee texte doit en même temps répondre aux exi­ gences et à la mentalité propre de chacune d'elles (cf. Lettre du Cardinal Lercaro, 10 octobre 1964) (LE 3221 |. C'est pourquoi: 1) 11 convient que chaque Conférence épiscopale d'une même langue puisse examiner en temps opportun le projet de traduction ou le premier texte préparé. 2) Pour pourvoir entre temps aux besoins des prêtres et des fidèles, que le Secrétariat coordinateur de la Commission mixte prépare un texte provisoire qui. avec le consentement de l'autorité (cf. n. 39), pourra être publié et permis ad Intérim dans chaque pays. I! est bon que même ce texte provisoire soit, en tout et partout. Identique: ainsi l'expérience sera vraiment fructueuse pour h rédaction du texte définitif. 3) Tous les pays Intéressés recevront en même temps le texte définitif. SI une Conférence épiscopale veut y Introduire quelques changements pour mieux répondre aux exigences locales, elle proposera ces changements à La Commission mixte qui devra tout d'abord donner son assentiment. Cela est nécessaire pour que la version officielle reste substantiellement une et inaltérée, sous la responsabilité de la Commission mixte. 4) Chaque pays peut publier les textes provisoires comme les textes définitifs approuvés par le Saint-Siège, mais il doit apporter sa quotepart à l’édition: paiement des frais, rétribu­ tion des experts et des évêques de la Commission mixte. Chaque Commission nationale se mettra d'accord à ce sujet avec le Secrétariat coordinateur de la Commission mixte. 5) Chaque édition devra Indiquer clairement, en première page, l’origine du texte selon son caractère: «Texte provisoire préparé par 1a Commission mixte...· ou «Texte approuvé par la commission mixte... et confirmé par le Consilium ad exse­ quendam Constitutionem de Sacra Liturgie». Si des variantes ont été faites au texte de la Commission mixte (cf. supra, paragraphe 3k on ajoutera: «...avec les adapta­ tions autorisées par la Conférence épiscopale de... et par la Commission mixte...». 43. Pour une liturgie pleinement rénovée, on ne pourra pas se contenter de textes traduits à partir d’autres langues. Ile nouvelles créations seront nécessaires. IJ reste que la tra­ duction des textes émanant de la tradition de l'Eglise constitue une excellente discipline et une nécessaire école à la rédaction de textes nouveaux, en sorte que «les formules nouvelles sortent des formes déjà existantes par un développement en quelque sorte organique» (Const, sur la Liturgie, art. 23) [LE 3141 ]. •Ad Praacdw CoofereaUorua epioccpahuni.· NotiL 5(1959) 3-12. 3710 1969 lAJi 27.-PAULÜS VI. ALLOC. AA3 81 (1969) 174-178 Allocutio die 27 lanuaril 1969 habita ad Praelatos Audito­ res, Officiales et Advocatos Tribunalis Sacrae Pomonae Potae, novo litibus iudicandis ineunte anno coram admissos: De exercitio iurisdictionis judioaus intra ambitum ECCLESIOLOGIAE GENERALIS traduction 38. Pour traduire les textes liturgiques, on formera des groupes de travail comprenant des hommes compétents dans les diverses disciplines Intéressée·, â savoir biblique, théolo­ gique, pastorale, et spécialement linguistique et littéraire, — tant dans la langue à traduire que dans celle où l’on tra­ duit. — et enfin, s'il y a lieu, musicale. Si plusieurs groupes travaillent sur des secteurs différents de la liturgie, une coordination entre eux s'impose. 39. Avant de promulguer les traductions, on les soumettra, •'D y a Heu, à la vérification de l’expérience dans des commu­ nautés diverses et choisies ou dans des réglons différentes. La traduction provisoire doit être approuvée par la Commission liturgique de la Conférence épiscopale. 40. Entra les commissions chargées des traductions et l’autorité (comme la Conférence épiscopale) qui doit les ap­ prouver. régnera une vraie collaboration, en sorte que: a) les mêmes experts soient normalement responsables de la tra­ duction. du début b la fin du travail·, b) lorsque l’autorité demande «1* corriger un projet de texte qui lui est w/umis. celui-ci soit renvoyé à la commission qui présentera à nouveau un texte amendé; ou alors qu’elle en charge une nouvelle commission, plus capable et scientifiquement de même com­ pétence. 41. Pour les pays de même langue, une commission mixte devra être chargée de préparer un texte commun. Une telle élaboration présente de nombreux avantages. Elle permet djabord d’obtenir le concours des experts les pins compétents. Elle fournit ensuite un moyen de communication privilégié entra les peuples de même langue. Elle facilite enfin la partici­ pation des fidèles. Signor Decano, Signari Uditorl della Sacra Pomona Pota, Slamo liet! dl vedenrl raccoltl fntomo a Noi e dl salutarvi tutti, ri camblando a vol ed agll aJtrl Officiali dl questo Nostro tacro Trlbunak ed a ouantl vi sono addettl, e vl prestano Topera loro, 1 Nostri votl mlgllorl per le vostre singok persone e per Ia vostra attlvitâ gluaiziaria. Ringrazlamo In modo part ko lare Lei, Signor Decano, per le parole ch'Ella Cl ha testé rivolte, perk notizie, ora esposte, riassumendo in brevi osservazloni ed In poche dire Π I a voro Intenso ed accurato del medeslmo Insigne Trlbunak. ucsta annuale Udienza, oltre 11 placere d'un Incontre cordiale e Istruttlvo corne quello présente, offre a Nol la fellee occasione per ripensare e per onorare quella potestA giudlzlaria. di cul ê muni ta la Chiesa cattolica, ravvisando in taie potestâ un'esprrsslone nativa e preclpua dell'autorité, onde 11 Fondatore ed II Capo unico e supremo della Chiesa stessa. che è Cristo, ha voluto investlrla, dandole potestâ non solo di effondere nel suo Corpo mistlco 1 carismi vivificanti e sont! fleant! dello Spirito, ma di govemarlo altresl, in nome suo, quale compagine visibile, sodale, organica c gerarchlca, con virtû giurlsdlzlonale. Deriva Infattl dolia potestâ di glurisdlzlone Tufflcio gludlziario; ed entrambl risalgono ali'autorité-principe, che nella Chiesa è quelU della regalità spirituale di Cristo, a Lui dovuta non soltanto per Ia supremazla della sua divina persona e per la sua dignité dl Capo della Chiesa, ma anche per averia conquistata e meritata con l’umlltâ e la gene- S 5469 5470 L 1 ■i 1080 !.\N 30 PAULUS VI - SACRA CONGR. RELIGIOSORUM rosltâ della sua Passione redentricc l. E se anche dobblamo rlconoscere alla potestâ glurisdizionale della Chiesa l'eserclzlo d’una causalltà diversa da quella santlfleal rice, aven­ do questa Cristo come unica fonte ed essendo chl la dispensa soltanto ministre, soltanto strumento, mentre quella giurlsdlzlonale» pur attingendo da Cristo la sua virtû e lu sua 175 raglon d’essere, posslede un suo proprio procedlmento / umano, che fa di chl n'è investito un eseeutorc responsab­ le, una causa seconda come dlcono I teologi *; tuttavfa essa pure rende gloria al Signore Gesû, perché lo rappreienta *, ne ndempk la missione, ne serve i seguacl, ne testimonia la présenta storlca nel mondo. Ê noto a tutti corne 11 rlconosclmcnto della potestâ glurlsdlzlonale si Inscrlsce nel quadro dl quella eccleslologla intégrale, che Noi rltenlamo autcntlca, e che, senza nulla lroseurare della realtà c della profonditâ dei suo aspetto mistlco e carismatico, ne considera Insieme H suo aspetto visibile c sociale, che quallflca la Chiesa una socJetâ gluridlcamente perfetta, non unlvocamente eguale a quella ci­ vile, ma originale e slngolare, perché, a causa del fine suo proprio e del mezzl del quail si vale per conseguirlo, si definlsce soprannaturale e spirituale, trovando In se stessa, per disposlzione del suo dlvlno Fondatore, le risorsc alla sua eslstenza e alla sua attlvitâ «. E che clô valga anche della potestâ gludlzlaria è facile ricavamc le prove dalle fontl neotestamentorle, anch'esse da tutti conosdute s, e da tutta la tradlzlone ecclesiastica ·, conformata dal ré­ cente Concilio Vaticano II, che, nella Costltuzlone dogma­ tica Lumen gentium, come ricorderete, dice che «1 Vescovl hanno 11 sacro dlritto, e davantl al Signore 11 dovere, dl dare leggl af loro suddltf, dl gludlcare (iudidum faciendi) e dl fare tutto quanto appartient al culto e all'apostolato» Questo è bene rlchlamare per II fatto che, essendo oggi glustamente ricondotto 11 concetto df autorith nella Chiesa alla sua raglon d’essere, ch'è quella del servlzlo, non sl vorrebbe che fosse fraintesa l'origine dell'autorità stessa. quasi emanasse dalla comunltâ del fedelf, e non derivasse Ia sua fonte superiore dal dlritto divino, e si confondisse rniesto suo efficiente principio con lo scopo per cui Crlsto l’ha stabilita, cloè per la guida e per la salvczza dei Popolo di Dio: né sl vorrebbe che fosse indebltamente inceppato 1’escrclzlo stesso della legitima autorité della Chiesa nel1'esnllcazione delle sue funzlonl, Intese appunto al multi­ forme servizln del blsognl sempre più vasti e comolessl della vita ecckslale. Sarebbe Istruttlvn, a questo Hguardo e a tltolo d'esemolo, rfeordare come 11 Papa San Gregnrlo 176 Magno, che / smile espllcltamente essere Insignito dei tftnlo délia umlltà e dei servlzlo, dcffnendo se stesso servus ser­ vorum Del ·, abbla sempre, non meno c ben plù dl nitri PonteflcI, rivendlcato ai ministero dl Pktro cura.., totius Ecclesiae et principatus ·. Cosl che, volendo Noi onorare nelï'organo giudlziarlo « cui voi appartenefe e preMate la preziosa opera vostra II rarattere mlnlsterfale che lo gfustlflca e In dl; 48, 1; 59, 3: Pio XI, Eoc. Quai primai: A. A. S. »7. P- 59S »». [LE Mo] •Cfr. S. TA ΙΠ, 8. fr, Jourart. LEfliif. I. p. iJ9, 3· Cor 5, xo. · Cfr. Leonr ΧΠΙ. Enc. ImmcrZaL· Dei: A. S. S. iS, P- têj- 1 Cfr. îS, 17; / Cor. 6. i »«.; r Tim. 5,19. *Cfr. Wernx-VUUl. VI, p. 11 «s. ’ N. 17. •Cfr. Gritor, San Gtffcrio, pp. 74-75. ati. ’Cfr. Batiffol, San Gregorio, p 307. 19 Dt cent I, V. ·» Can. 1599. ’· Î1M1··, 60. T. 5471 η. 3711-3712 e spirituale nella Chiesa, e tanto awersato dal fautori di libéré correnti carismatiche, owero dl quelle contrarie Ideal mente, ma praticamente cosplranti della secolarizzazlone, atteggiamento che ha preso dl nome Ibrido di gluridlimo? Non è questo 11 Nostro penslero, né è questo il Nostro proposito: una Chiesa in cul un Dlritto Canonico, esteriore e formallstlco, presclndesse dallo spirito del Van- / 377 gelo, o prevalesse sulla speculazlone teologica. o soffocasse la formazlone della coscienza illuminata all'autodetermlnazlone e ritardasse lo svlluppo della vita ascetlca e propriamente religiosa, non risponderebbe agi! orkntamentl rinnovatori dei Concilio, né perclô ai Nostri. Ma 11 Condlio non solo non ripudia 11 Diritto Canonico, la norma cloè che précisa 1 doveri e difende 1 diritti dei membri della Chiesa. ma la auspica e la vuok, corne conseguenza delle potestâ lasciate da Cristo alla sua Chiesa, corne esigenza delta sua natura sociale e visible, comunitaria e gerarchica u, corne guida alla vita religiosa e alla perfezione cristla­ na u, e come tutela giurldica della stessa Hbertâ Perclô il Concilio ha decretato la revisione del Codice dl Dlritto Canonico u, la quale è glâ fervorosamente in corso, corne è noto, e secondo criteri più aderenti alla missione pasto­ rale della Chiesa e aile leglttlme eslgenze della vita moderna. Non spirito di glurldlsmo perclô anima cotesto prowido e sapiente Trlbunak, ministro del dlritto, interprete della giustizla, sensibile ali'equi tà e alla misericordia, come giâ dlchiarava il Nostro Prodecessore, dl venerata memoria. Pio XIIl7; malo spirito della Chiesacattolica, vigile tutrice della leggecristiana, e materna Interprete della realtâumana: Er intima hominis natura haurienda est luris disciplina 1 ·. Perclô Nol volentlerl onorlamo cotesta Istltuzione e la confortiamo, exprimendo a vol Ia Nostra riconoscenza, Π Nostro incoraggiamento, 11 Nostro elogio. E a questo punto II Nostro dlscorso dovrebbe appunto rivolgersl ali 'opera vostra. Ma vol potete ben immaginare quale sia fl Nostro penslero a tale riguardo, senza cbe Nol trattenlamo plù oltre la vostra paziente attenzione. Tn quest'ora. sotto molti aspettl grave e declslva, di rinnovamento della vita della Cbesa, dl Inquietudine dl alcunf suol figll, dl mutamento della mentalltà contemporanea, dl rilassamento dei costume sociale, dl accekrazlone d’ognl opcrazlone umana. dl progresso delle discipline gluridlche e sckntlflche, dl bisogno dl testlmonlanze di Intégrité,/ 178 di fcrmezza. di bonté e di attesa che Ia Chiesa cattolica sia in ogni sua manifestatione plù eoscknte della sua missione, plû libera dagli In teres si temporali, plù irradiante 11 Vangelo df salvezza che porta con sé, è owlo che Nol attendiamo anche da vol, Figll, Fratelll e Signori del Nostro rinomato Trlbunak della Sacra Romana Rota, un nuovo Impegno di perfezlonamento In ognl sua componente, per­ sonale, forense, funzlonak. prontl Nol stessl n sostenerlo e a favoririo. afflnché es.so meriti sempre più la pubbllca fiducia, ed abbla per sé, con la Nostra Benedlzlone Apostollca, quella dl Dio. u Cfr Const, d-χτη. de Ecdnix Lumrr. tSfdùca, n. rj (LF 3x31]. ·· Const, deem de Eccksb Lumm fen/itm. n. 4s (LE iedecr.de i«fxnci.r«x>T. vitaereHoiosae Perfectas^riiaiit [LE 3313]· MCtr. DecL de liberate nrLcVxa Diemiaîu kumanaz, n. 15 (LE M Deer, de past. Eni*ecp. tnuccre La Eetksia Demina, n. 44 (LE vvl l,C£r. Düconie JUiiewn^rr·, sx>T. II. p. 13 M- ·· Ck*ro2e, De Ufibiu II. Ada. Vid® roUtior.asj activitetb Tribunalis S R. Rotae decurrente anno 1963 apud ΑροΠ. 42 (1958) 213-214. 3711 1969 IAN 30.-CONV. CUM BAVARIA. AAS 61 (1969) 168 Ratihabitio Conventionis inter Apostüucam Sedem kt Bavaricam civitatem circa nonnullas mutationes INDUCENDAS IN CONCORDATUM DIEI 29 MaRTII 1924 Vide textum sub die 1968 Oct. 7: LE 3689. <3712 1969 IAN 30.-SC RELIGI ι<£· RUM, UT. CIR CUL. PART.· Interdicitur participatio clericorum et religioso­ rum in activitatibus cuiusdam centri documentâtio­ ns IN CIVITATE CuERNAVACENS! existentis Roma. 30 Gennarto 1969 Reverendissimo Padre, In seguito a gravi prvoccupazloni expresse da diverse parti circa I'lnflucnza negativa »9°1 5476 η. 3718 VICARIATUS URBIS, NORMAE CIRCA MATRIMONIUM mandavisse, at apud Ecclesiam Occidentalem, inter Noctem Paschalem, sollemnis vigilia redintegraretur; in qua, dum Sacramenta Christianae initiationis celebrarentur, populus Dei cum Christo Domino resurgente suum renovaret spi­ rituale foedus. Hi videlicet Summi Pontifices, Sanctorum Patrum Insti­ tutionem firmiterquc catholicae Ecclesiae traditam doctri­ nam secuti rectissime sentiebant, annali Liturgiae cursu non modo facta commemorari, quibus Christus lesus salu­ tem nobis moriendo attulit, aut praeteritarum rerum gesta­ rum memoriam repeti, quam méditantes cbristifidelium animi, vel simpliciores, erudirentur et nutrirentur, verum etiam Udem edocebant anni llturgicl celebrationem pecu­ liari sacramentall Di et efficacia pellere ad Christianam Ditam alendam *. Quod quidem Nosmetipsl et sentimus et profi­ temur. Recte igitur ac merito cum Sacramentum NatiDitatis Christi1 elusque in mundo agimus manifestationem, illud depre/camur, ut per eum, quem similem nobis foris aqnovimus, intus reformari mereamur ·; et cum eiusdem Christi Pascha renovamus, a summo Deo poscimus, ut, qui cum Christo sint renati, sacramentum Dicendo teneant, quod fide perceperunt 7. Nam, ut Concilii Oecumenicl Vaticani II ver­ bis utamur, Ecclesia mysteria Redemptionis ita recolens, diDÎtias virtutum atque meritorum Damini sui, adeo ut omni tempore quodammodo praesentia reddantur, fidelibus aperit, qui ea attingant et gratia salutis repleantur *. Quam ob rem anni liturgie! recognitio, normaeque eius Instaurationem consequentes, ad nihil aliud pertinent, nisi ut fideles per fidem, spem, caritatem ardentius cum foto,., Christi mysterio per anni circulum explicato9 communicent. II A quo argumento Illud haudquaquam dissidere existi­ mamus, etiam festa Beatae Mariae Virginis, quae indisso­ lubili nexu cum Filii sui opere salutari co ni ungitur *·, et memorias Sanctorum, quibus lure merito dominorum nostro­ rum Morturum et Victorum 11 natalicia accensentur. nitida luminis claritate fulgere: cum festa Sanctorum mirabilia... Christi in servis eius praedicent, et fidelibus opportuna praebeant exempla Imitanda ,1. Etenim hoc firmum certumque semper Ecclesiae catholicae fuit. Sanctorum festis pas­ chale Christi mysterium nuntiari ac renovari Quapropter, cum Infltias ire non liceat. labentlbus saecu­ lis, plura quam par esset Sanctorum festa inducta esse, convenienter Sancta Synodus monuit: Ne festa Sanctorum festis i Ipsa mysteria satu fis recolentibus praevaleant, plura ex his particulari cuique Ecclesiae vel Nationis vel Religiosae Familiae relinquantur celebranda, iis tantum ad Ecclesiam universam extensis, quae Sanctos memorant, momentum uni­ versale prae se ferentes u. Tamvero haec Concilii Oecumenlcl decreta ad effectum adducendi causa, hinc nonnullorum Sanctorum nomina a Calendario generali sublata sunt, hinc facultas est concessa, ut aliorum Sanctorum memoriae, cum libet, agantur, eo­ rum que cultus, in suis cuiusque regionibus tributus, con­ gruenter restituatur. Ex quo natum est, ut quorundara Sanctorum non ubicumque terrarum notorum, a Calendario Romano expunctis nominibus, ibidem nomina recepta sint quorumdam MartsTum, In lis ortorum regionibus, ad quas Evangelll nuntium serius manavit; ita ut in eodem Indice omnium gentium quidam quasi vicarii, vel profuso uro Christo sanguine, vel praestantlsslmls adhibitis virtutibus Insignes, pari dignitate conspiciantur. Has ob causas putamus, novum generale Calendarium, ad usum Latini ritus digestum, sive magis cum huius tem­ poris pietatis rationibus et sensibus congruere, sive aptius eam Ecclesiae proprietatem, qua est universalis, referre: utpote quod praeclarissimorum Virorum nomina deinceps proponat, qui perspicua sanctitatis specimina, multiplici­ bus excultae modis, cuncto populo Dei apponant. Quod quantum ad spiritualem lotius Christianae multitudinis uti­ litatem conducat supervacaneum est dicere. •S. R. C. Decrttuci reonole Wuwm RtdimfHcKh, die r6 me&ils Novœbrâ tnfio 1355 datem; A. A. S. 47. X933. P- ®39 'LE 3526). •5. Leo Srr^o XXVII fu Dc^nni. 7, 1: PL 54, jj6. • Cfr. Remanem, Ordio dt Eptl-kania. ’ Ibid, Oralvi /chlm /// infre ocinam Ρλκ^λλ. *Corxtitutlo de LitsnrU SarrosMdttM η. ιοχ; A A. 5 S&. X9A4. p. FLE ’Cfr. ibid. ·· IbU.. n. 103. “Cfr. Drn^rxum SrnACKm fure ▼). ed. B. Mariani, Roma. 1956, p. 27. “Cfr Constitutio de tacn Llrursia ts7 [LE 3X4X). “Cfr. A. A 5 36» 1964, p. a, tti; p 117. 5477 Corwilium, u- xn; o. 104; pp. 1x3 * “ IW., 1OÜO FEB 15 Hujusmodi ergo causis diligentissime coram Domino per­ pensis, novum Calendarium Romanum generale a Consilio ad exsequendam Constitutionem de Sacra Llturgla compo­ situm, ttemque normas universales ad ordinationem anni Liturgici spectantes, Apostolica Nostra auctoritate appro­ bamus, ut a die i mensis lanuaril proximi anni mcmlxx vigere incipiant, iuxta decreta, quae Sacra Rituum Con­ gregatio co ni unet e cum Consilio, de quo mox diximus, fe­ cerit, usque ad illud tempus valitura, quo Mlssale et Bre­ viarium rite instaurata edita erunt. Quaecumque vero Nostris hisce Litteris motu proprio datis / statuta sunt, ea omnia firma ac rata esse lubemus, 226 non obstantibus, quatenus opus sit. Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicls mentione et derogatione dignis. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xrv mensis Februarii, anno mcmlxix, Pontificatus Nostri sexto.— Paülus Pp. VI. Ada. NoUL 5 (1989) 294-303: R OAZEAU la EL 78 (1983) 389-417; A. DIRES ia Noht. I (198S) 150-152. V. RAFFA ia ME 95 (1970) 41-45, O. STEVENS m EL 73 (1982) 413-422. 3718 1969 FEB 15.-VICARIATUS URBIS, INSTRUCTIO. PART.· Criteria servanda in applicatione normarum circa MATRIMONII CELEBRATIONEM IN ÜRBE In conformité alie deliberation! della Conferenza Episco­ pale Italians, dalla IV Domenica di Qua resima 10 marzo p. v. nella Diocesi dl Roma come In tutto il territorio nationale Delia celebratione della S. Messa potranno usarsi le nuove Preci Euearistiche e 1 nuovi Pretax! nella versione itallana ap­ provals, second© le norme e le indicationi già rese note. Soli*applica: lone dette norme per ta ctlebrazione dei malrimoni Le norme ed indlcaxionJ pastoral! per la celebratione del matrimoni nella diocesi di R orna, emanate il 4 dlcembre 1968 ed entra te In vigore II 1· germaio e. a., mlrano a stabilire In tale materia, piuttosto eomplesia. una disciplina plù ordinata ed uniforme, megllo rispondente ad una esigenza larga mente sen tits e piû In armouia con direttive e orientnmenti dei Con­ cilio Eeumenko fLE 3701 J. Le norme, pur attentamente ponderate non presumono di prrvedere e nwohrere tutte le possibili situation! e difficoltà; connmque. proposte ad esperimento, sono suscettibili dl quelle tnodiflche che appariranno opportune. Perché esse abblano regolare e concorde applicatione s! danno qui alcune fstruzioni e precisationi: i numeri citati rünandano aile norme già rese note. 1. In ademplmento delle norme nn. 6 e 9. per ognf ceri­ monia nutlale, indlstintamente. che si celebri nella propria parroccbla o in ait ni chlrsa. dovrii predisnorsl. come minimo richlesto da eilgenze di propriété e dl decoro: un Inqlnocebiatolo per gli sposJ. coperto da un drappo; due poltrone o poltronrlne per gll sposl; Quattro sedie o poltronclne ner ; testlraoni; un tappeto normale; qualche vaso dl flori sull'altnrel una conveniente Illuminatione del presblterio; paramentl festivi per 11 sacerdote; posslbilmente. suono d'orgnno o di harmonium. 2. L’offerta indicata, nella sua espressione naulmo, dalla nonna n. 9, si riferisce alla celebratione nutlale nella forma sopra descri tta. 3. Qnando. in cireostanze particolari. l’apparato superasse ! limiti sopra dertnltl (al n. 1), fermo sempre l’obbllgo riioroso di baodlre ostentation! di lasso, dl sfarzo e dl profanité. le spese relative sono a earlco degll sposl. E’, tnttavin, In loro fa co It à servir·!. per l’addobbo, qneïlo floreale compresso, e per 11 canto, di persone di lorn scelta, che. perô. si attengano aile direttive del Purroco o del Rettore della chleso. 4. La seelta del fotografo ê parlmentl Use Lit a alla liberté degU sposl, salva Tosservanza de Ila norma n. 8. 5. Π congruo Interval© dj tempo, da interporre tra Pinlzlo deU’una e del l’ai tra celebratione nuzinle, fn conformité alla norma n. 5. non puô essere Inferiore ad un’ora e mezza. 6. In conformité alla norma n. 9, l’offerta per la celebra­ tione nnriaie nella parrocchla ê contenuta entro I limiti ransslml di lire ventlmila. a dlserezlone del Parroco, che vnluteré le varie situnzlonl; l’offerta per la celebratione fuori della propria parrocchia è flssata a lire quarantomila. 7. Al fini della determinazlooe deïl’offerta, dl cul al nu­ méro precedente, per parrocchla propria si Intende non solo quel’.a deDa «posa (dove com un cm en te >1 rvolgono le pra fiche matrimoniali), ma anche quelia dello «pose e quella dei do­ micilio eletto dal nuovi contagi. A Nell’offerta sopra Indicata (ol n. 6) devono Intendersi eornpresl nnebe I contributi: del 10 % per le onere dlocesane al Vlcartato; del 20 % alia parrocchla da eul fo*Z îuuX 5478 1000 FEU 10-2-4 SC RELIGIOSORUM - PRO GENTIUM evangelizatione •data la lleenza di celebrare oltrove II matrimonio; del 5 % alla parrocchla da cul fosse stata ri lose la ta la delega. 9. L’Intera. offerta vlene rimessa al Parroco o al Rettore della chie su dove si celebra il matrimonio. 10. I Parrocl e 1 Rcttori indlcheranno in apposito modulo, fornlto dal Vicariato, I matrimoni celebrati nella loro chiesa e I relativi dnti rlchlesti; alla fine di ogni trimestre, essl consegneranno nJl'Amniiniatrozionc del Vicariato, insleme con il mo­ dulo debitamente compilato, le somme spettanti al Vicariato e, eventualmcnte, aile parrocchie che hanno rilasdato la llcenxa o la delega, allo quali il Vicariato stesso rimetterà le offerte dovute. 11. Le dlsposlzlonl dl cul al due nnmerl precedent! (9-10), saranno in vlgore dul 1· marzo p. v. 12. Si vorrà splcgore al fedell che l’offerta. nel lleve mar­ gine residuo sulle spese occorrenti, rappresenta un ademplmento, che si dcsldcrerebbe volent eroso, del precetto di sovvenire aile necessità della Chiesa. 13. Pur riconoscliita la prcvalenza dell'impegno per la preparazione spirituale dei futuri sposi (cfr. norme nn. 1-2), anche la procédure d’ufflclo deve essere dlUgentemente esplo- 14. Le pratiche matrimoniali si svolgono secoodo la prassl altuaJc, con escluslone, perô, di ogni tassa. 15. Quando la «posizione matrimoniale· fc completa, il Parroco la porterù o la trasmettcrà a mono al Vicariato, comunementc tramite i futuri spoil. 16. Net casi in cul si demandasse al Vicariato l’applicazione degli ortt. 12 o 13 o 14 della nota Legge del 27 maggio 1929, esecutiva del Concordato, i Parrocl non prendano Impegni prima che sia stata oltcnuta la concessione richiesta. 17. Il cosiddetto modulo V, debitamente vistato dall’Uffldo competente del Vicariato e da questo restituito, sarà portato direttamente al Parroco o al Rettore della chiesa dove awerrà la eelebrazione del matrimonio: soltanto dopo la presentazione del documento, In regola, si potrù procedere alia bcnedizlone delle nozze. 18. Le norme in oggetto valgono per tutti i ma trim on i da celebrare dal 1· gennaio c. a. in poi, anche per quell! prenotati antcriormente a tale data. 19. Per i cast che non rientrossero nei termini délie norme in esame o présentasse™ partlcolori difficolta si interpelli 11 Vicariato. 20. Per le pratiche di stato libero e per quelle ri guard ant i 1 matrimoni da celebrare fuori della diocesi, rim? n go no Immutate le norme vigenti. Dal Vicariato di Roma, 15 febbraio 1969.—Angelo Card. Dell’acqua, Vicario Generale di Sua Sant i Id. • Riv. dioc. Roma 10 (1969) 337-340. Vide Normas sub die 1968 Dec. 4: LE 3701 et eas sub die 1971 Nov. 14: LE 4004 datas. 3719 1969 FEB 18.-SC RELIGIOSORUM, DECRETUM. PART.· Nova Statuta generalia Conferentiae Hispanae RELIGIOSORUM APPROBATA PROMULGANTUR Dcsde el arto 1953, en que la Confederaciôn de Superiores y Superioras Mayores de Espoâa fue legitimamente e ri aida por decreto de esta Sagrada Congregaciôn bajo el titulo de «Confcderaciôn Esparto la de Religiosos» (CONFER) y aprobados sus Estatutos «ad experimentum», bon pasado très lustros, durante los c unie s la mencionada Confederaciôn ha dado pruebas de su vitalldad don as numerosas obras emprendidas y los frutos al cnn za dos mediante su diligente gestion, y al mismo tiempo se ha hecho posible la experimcnlaciôn de los Estatutos. Pero durante este tlcmpo han ocurrido nlgunos ncontedmientos, y por derto de gran trascendencia. que aconsejaban una revislôn total de los Estatutos, como el Concilio Ecuménico Vaticano II, n tenor dei cual convenla adaptor los dlchos Estatutos, y al mismo tiempo la transformaclôn de la Secciôn de los Institutos femenlnos en Conferenda independiente. La Conferenda de Superiores Mayores. considerando detenl dam en te estas cosas, en la Asamblea plenaria celebradn en el mes de enero prôximo pasado, sandonô por su parte los Estatutos nuevamente daborados y los envlô a este Sagrado Dicasterio para su aprobaclôn. Por consignante, esta Sagrada Congregaciôn para los Re­ ligiosos e Institutos Seculares, en virtud dd présenté decreto previo un diligente examen y hecbns algunas observaciones, aprueba gustosamente· ad experimentum», por un qulnquenlo, estos Estatutos de la mencionada Confederaciôn, que en adelante deberô llamarse «Conferenda Espafiola de Religiosos·. No obstando nada en contrario. Rome, dia 18 de febrero de 1969.—I. Card. Antoniuttt, Prefecto. AnL Mauro, Secretario, • Coder 14 (1969) 401. Vid© te mm Statutorum apud Confer 14 (1969) 403-411. 5479 n. 3719-3720 3720 1969 FEB 24.-SC GENT. EV., INSTR. AAS 61 (1969) 276-281 De ordinanda cooperatione missionalx Episcoporum quoad Pontificalia Opera Missionalia necnon circa incepta particularia dioecesium pro Missionibus Quo aptius ad effectum deducantur quae ab Oecum enico Concilio Vaticano Secundo necnon a Summis Pontificibus decreta sunt ad fovendam ordinatam catholicorum coope­ rationem quoad missionalem Ecclesiae sollicitudinem, necesse est certa quaedam principia atque normas statuere. Ideoque Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, approbante Summo Pontifice Paulo VI, censuit hoc magni momenti negotium tractan­ dum esse in Congregatione Plenaria, quae, ob novam ordi­ nis rationem eidem a Constitutione Apostolica «Regimini Ecclesiae Universae»1 tributam, non modo aptissimum ac legitimum evasit instrumentum ad Indicium faciendum de antedictls negotiis, verum etiam sedes propria pro decisio­ nibus ferendis ad dirigendam universam Ecclesiae missionalera activitatem. Hunc igitur In finem eadem Sacra Congregatio, cum prius a Conferentiis Episcopalibus et a Pontificalium Operum Missionallum Directoribus Nationalibus propositiones ac suggestiones de hac re expostulasset, auditis insuper sen­ tentiis peculiaris coetus Consultorum, examini iudidoque primae Congregationis Plenariae, Romae habitae a die 25 ad diem 28 mensis lunli 1968, has duas Quaestiones propo­ suit, scilicet: A) de de/intend is relationibusquae intercedere debent in­ ter Sacram Congregationem pro Gentium Eoangelizatione et Con/erentias Episcopales quod attinet ad Pontificalia Opera Missionalia; / B)de moderandis quibusdam inceptis Dioecesium terri­ torii iurls communis pro Missionibus. A) Patres vero Congregationis Plenariae, omnibus ma­ ture perpensis, quoad priorem quaestionem, in primis haec Principia recolenda atque confirmanda censuerunt: 1. Omnis cooperatio missionalls ordinatim componi de­ bet, quippe quae pars est illius sollicitudinis qua Episcopi tamquam «membra Collegii episcopalis et legitimi Aposto­ lorum successores», una cum Summo Pontifice, «pro uni­ versa Ecclesia ex Christi institutione et praecepto te­ nentur» f. 2. Ad hanc autem cooperationem In Ecclesia universa obtinendam, pro suo munere. Summus Pontifex praesertim adhibet sua Opera Missionalia, id est: Pontificale Opus a Propagatione Fidei, Pontificale Opus a Sancto Petro Apo­ stolo pro Clero indigena, Pontificale Opus a Sancta Infan­ tia, Pontificalem Cleri Consociationem Missionalem. Cum hacc Opera sint Pontificalia, ipsis necessario Illa competit praestantia quae ab eorundem Operum univer­ salitate profluit, quaeque confirmata atque definita fuit propriis Statutis a Sancta Sede datis’. 3. Ideoque ab Episcopis, in proprio exsequendo mlsslonali munere, istis «Operibus lore primus locus tribui debet quippe quae media sunt tum ad catholicos inde ab Infantia sensu vere universali et missionarlo imbuendos, tum ad * Const, apoit. R/fimmi Ecdaia^ Unietrw., art. 8j. | t: A. A. 5. 59 1967, p 916 [LE 35M]. ’Const, dogm- de EcclesU Lumtn gfnittxm, xy A. A. S. S7» 1965, p. «7 [LE 3M*1•Slaitda grmraiva Pii Operis a Propagatione Fidei (adircta M P. wuMoriim P.-nZt/irMw», diei 3 mali 192a): A. A. S. 14. 192»» PP· yafryxS [LE 4X4 et 4X51. StsiuLi pro Consilio Superiore Generali tiuxlcm Operis: .4. A S. 14, X92J, pp. 32^-330 (LE 4x6]. SU/ttia generaiia Piae Unionis Cleri pco MKUoaibas (adiecta Decreto Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, diei 4 apnb» igttr A. A S. 18. 1926, pp. 23:-33s (LE 698 j. Cfr. Motu proprio Drcxsror .Vcvttr, diei 24 nxnii 19*9. De Operum Missienalimn coordinatione: A. A. S. S939» PP- 342-343 (LE gio]; Motu propno Vix ad diei 24 lanii xgag, qoo Pontificium Opâ» «a S. Petro Apostolo» pco Cleri Ind XU die aS octnbni a. 1956 facta: A .-fa Pcntthsalittm O^an··», X95?, p. 97PorUflaum Opus a Sancta Infantia, Unimex· die 7 lunll tfjo recognita (Paris 1951 μ 5480 SC PRO GENT. EVANG.. INSTRUCTIO QUO iPTH s 190!» FEII 2'· excitandam efficacem collectionem subsidiorum in bonum 278 omnium Missionum pro cuioscumque necessitate»4. / tis quos Praeses Conferentiae Episcopalis, nomine eiusdem Conferentiae, Sacrae Congregationi praescntavcrlt. 4. Horum vero Operum directio a Summo Pontifice concredita fall Sacrae Congregationi pro Gentium Evangellzatlone seu de Propaganda Fide, cui proinde proprio lure haec Opera subjiciuntur ·. 3. Tam Directores Rationales Pontificalium Operum Missionalium quam Praeses Pontificalis Cirri Consociatio­ nis Missionalis nominantur ad quinquennium; possunt ta­ men confirmari ad aliud quinquennium. 5. Apud Conferentlas Episcopales adsit specialis Com­ missio Episcopalis pro Missionibus, tamquam potissimum et immediatum instrumentum in bonum earundem Mis­ sionum a) Incepta fovere quibus excitentur In Populo Del, praesertim in Ciero, conscientia atque activitas missionalis. 4. Directores Nationales Pontificalium Operum Mlssionalium in omnibus muneribus quae officio sibi commisso connectuntur. Statuta aliasque normas in eundem finem a Sancta Sede data sedulo servare debent; ut vero quae praescribuntur In praeS: A A. S. 3*, X06, P· 05 [LE jyU]; ctr tfaatfes Sucuni Pnoliüu» Pauli VI pro di* cSdotuh anni 108: A A. S. 6o. 109. pp. 397-4®3 • Cir. Motu preprto Sandar, III, 13. £ A. A. S. 0. 19«. p. 785 [LE >4571. •Ctr. Motu prjprfo Erticiu Swiat, III, 9; A. A. S. 0, 1966, p. 784. *Ctr Mota prvpno Ezôtm Sanciat, III, r. A. A. S. 0, X0Ô, p. 784. •Cir. C*a de »ctrr. ε^ιμοπ. Eccleiue Ai ^mia ixvniut, 0; A. A. S. 0. 106, p. 04. Mota propno Ecdmat SrwU/, III, 8: A. A. S. J5, 1966, P 7B*. 'Ctr Mota proprio Ecdmee Sancio/. III, :ι: Λ. .4.5. 5!. X06, p 7?4· ••Cfr. Motu proyno Eidaiw Sondât, HI. xx: A. A. S. 0, 1766, p. 7S4. MSI 1. Ut ad rem diligenter deducant quod exponitur in n. 3· ex supra memoratis principiis, primum scilicet locum, inter media ad assequen dam cooperationem missionalem, Pontificalibus Operibus Misslonalibus tribuendum esse. 280 X Ut In munere fungendo faveant Praesidem Pontifica­ lis Cleri Consociationis Missionalis atque Directores Natio­ nales Pontificalium Operum Missionalium, quibus suam firaebet fiduciam Sacra Congregatio pro Gentium Evangeizatione. 3. Ut In deliberationibus Inceptisque Commissionis Epi­ scopalis pro Missionibus sociam operam tribuere velint Di­ rectoribus Nationalibus Pontificalium Operum Missiona­ lium; hac enim ratione ipsi efficacius suum munus explere valebant, mentem Hierarchiae localis cognoscentes, ad pro­ movendam conscientiam missionalem et ad congrua auxilia colligenda. 4. Ut dent operam ad deducendum in actum quod edi­ citur in 6· principio e), id est ut, praeter oblationes a fide­ libus sponte datas Pontificalibus Operibus Misslonalibus, a singulis dioecesibus subsidium propriis reditibus con­ gruens Sacrae Congregationi pro Gentium Evangelixatione quotannis tradatur. B) Quoad alleram quaestionem, scilicet de moderandis quibusdam inceptis Dioecesium territorii iuris communis pro Missionibus. Patres, rite perpendentes quam necessarium sit ut in hac quoque parte actuositatis missionalis omnia recte et ordinatim procedant, ad has quae infra exponuntur conclusio­ nes devenerunt: 1. Peculiaris forma activitatis missionalis singularum Dioecesium territorii luris communis vel etiam ipsius Con­ ferentiae Episcopalis, qua presbyteri dloecesanl atque, ser­ vatis servandis, religiosi quoque* ac religiosae, necnon laid mittuntur ad aliquam Circumscriptionem Missionalem ut Ibi collaborat Ionem praestent sub Jurisdictione Ordinarii loci, agnoscitur atque libenter recipitur n. 2. Ad hanc peculiarem formam actuositatis seu sollici­ tudinis missionalis in actum traducendam, requiritur prae­ via consultatio tum Conferentiae Episcopalis ad quam per­ tinet Dioecesis territorii luris communis, tum Conferentiae Episcopalis In culus ambitu comprehenditur Circumscrip­ tio Missionalis; de hac re autem certior quoque flat Sacra Congregatio pro Gentium Evangelixatione. 3. Omnes formae huius directae collaborationis Dioece­ sium ter^ritorii luris communis cum Circumscriptionibus 281 Misslonalibus, sive agatur de personis mittendis ut in su­ periore n. 1 dictum est. sive de subsidiis oeconomicis atque de fundatione operum missionalem finem respldentium, plane commendantur, dummodo tamen ne detrimentum exinde capiant Pontificalia Opera atque Instituta Missio­ nalia. , Quae omnia ab infrascriplo huius Sacrae Congregationis Cardinali Praefecto in Audientia diei 6 vertentis mensis ct anni Sanctissimo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papae VI relata. Ipse Summus Pontifex Instructionem de “Or Oct dracGv coition. EccSnUe Ai tenia dtcMtXvi. 0, 4I: A .A. S. !5. 106, pp. 050δς 080« Ocr. de put. Epbcop. zioxictc ta LcclesU CVutfax Demvnu. (n A. A. S. 0. X06, pp 675-676; Nantit» P*uh VI Afncaa rtrrantm, j6 A. A. S. 37, X07, p. x0S [LE 3606 1. 5482 innn FEB 24 SC PHO GENT. EVANG., INSTRUCTIO RELATIONES IN qua supra approbare dignatus est atque publici luris fieri mandavit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelixatione seu de Propaganda Fide, In Festo S. Matthiae Apostoli, die 24 mensis Februarii a. D. 1969.— Gregorius P. Card. Aoaoianian, Prati. Sergius Pignedoll, Archlep. Ut. Icon., a Ster. Adn. I. LEE in CpR 48 (1969) 381-369; 5. PAVENTI in BiM 32 (1963) 387-370. 3721 1969 FEB 24-SC GENT. EV., INSTR. AAS 61 (1969) 281-287 Dr quibusdam principiis atque normis circa relatio­ nes XN TERRITORIIS M1SSIONUM INTER ORDINARIOS LO­ CORUM et Instituta Missionalia · Relationes in territoriis missionum inter Ordinarios loco­ rum ct Instituta Missionalia, ea praesertim quibus deman­ data erat cura pastoralis horum territoriorum, pro locorum temporumque adiunctis aliquas nonnumquam suscitarunt difficultates, de quibus solvendis Sacra Congregatio pro Gentium Evangelixatione seu de Propaganda Fide, pro munere sibi commisso, semper sollicita fuit. Nemo sane ignorat praeeminentes atque haud raro uni­ cas partes quas habuerunt praedicta Instituta in condendis atque evolvendis missionibus. Ideoque facile perspicitur tantummodo memoratarum relationum harmonicam com­ positionem possibiles reddere tum ordinatam atque effica­ cem navitatem evangellcae praedicationis In territoriis mis­ sionum, tum ipsam exlstentlam consolidationemque cir­ cumscriptionum ecclesiasticarum in his territoriis erec282 tarum. / Haec autem rerum condicio bene ostendit probatque necessitatem interventuum eiusdem Sacrae Congregationis ut pro sua sollicitudine aptis normis consuleret novis in dies exigentiis ex mutata conformatione seu figura iuridica circumscriptionum missionalium promanantfbus. Istlusmodl normae decursu temporis auctae atque inter se aliquando diversae, veluti ad quondam organicam codlflcatlonem redactae sunt Instructione a Sacra Congrega­ tione data die 8 Dec. 1929 x. Haec vero Instructio, ut In compertis est, cum a principio procederet sic dicti «luris commissionis», quo nempe aliquod territorium missionum cuidam delecto Instituto evangel Ixandum committebatur, necessario versari seu sistere debuit in definienda habitu­ dine Superioris illius Instituti dumtaxat ad Vicarium vel Praefectum Apostolicum vel etiam ad alium hulusmodi Ecclesiasticum Superiorem. Hisce tamen postremis decenniis aliqua supervenerunt facta et mutationes quae saltem ex parte inefficacem red­ diderunt praefatam Instructionem, uti verbi gratia: erectio ordinariae Hierarchiae Episcopalis fere ubique peracta in territoriis missionum, latior in dies curae Dioecesium Mis­ sionalium Clero saeculari autochtoni traditio, nuperrime vero Concilium Oecumcnicum Vaticanum Secundum quod denuo asseruit sollcmnlque ratione confirmavit theologica atque iuridica principia supra quae condicio Episcopi residentialis in Ecclesia elusque dioecesi arcte fundatur. Itaque ex supradictis mutationibus patuit necessitas fun­ ditus recognoscendi, sub ductu principiorum conditarium, relationes in Ordinarios locorum, plerumque Episcopos Dioecesanos, et Instituta Missionalia, auae, dum antea praecipuas partes habebant in opere missionali, postea au­ tem interdum ad aliam modestiorem sed haud minoris momenti condicionem cooperatorum In ipso opere trans­ ierant. Huic ergo necessitati respondens, Sacra Congregatio postquam positivas sententias obtinuit a potioribus Con­ ferendis Episcopalibus et Institutis Misslonalibus, audito insuper speciali coctu Consultorum, de consensu Summi Pontifids examini iudidoque primae Congregationis Ple­ nariae ’, Romae habitae a ale 25 ad diem 28 lunil a. 1968, 2R3 quaestionem proposuit. / * Nomioe latitatorum Missionulium veniunt Ordines, Congregationes, laxUtuU et Adsoaauones sive virorum sive tnuberum quae in .Mivwouibus Laborant; cir. Decr. de acliv. tolwoa. Ecclesiae Ad tentes dtvmilus, 23, oot 1: A. A. S. 5$. 1966, p. 974 (LE 3564). lA. A. S. 22, X9JO, pp. ixt-115 (LE 935)· ’Cfr. Consi. Apost Rffimv»» EecUivu vnwcrsae, art. 83, { 1: A. A. 5.59. >9^7. P· 9«6 [LE 35« ] □483 n. 3721 Post argumenti diligentem integramque considerationem, Patres Congregations! Plenariae ita decernendum censuerunt: 1. luridicum systema Commissionis, de quo in memora­ ta Instructione, abrogatur quoad Dioeceses territoriorum missionum. E contra ipsum adhuc vigere pergit in Circum­ scriptionibus Ecdeslastlcis Misslonalibus nondum in Dioe­ ceses veri nominis erectis. 2. Novum systema luridicum quod Introdocitur loco systematis commissionis in supradictis Dioecesibus, specia­ lem formam habebit collaborationis Institutorum Missio­ nalium cum Episcopis harum Dioecesium, quae Manda­ tum vocatur. 3. Istud vero Mandatum ita describitur: Munus quod alicui Instituto, petente Episcopo et ipso Instituto audito, a Suprema Auctoritate Ecclesiae datur ad collaborandum In Dioecesi missionali cum et sub eodem Episcopo, secundam conventionem initam ’. 4. Mandatum tantummodo datur si quod Institutum, qua tale, sive curam determinati territorii sive definitum opus missionale maioris momenti In Dioecesi rite assump­ serit. 5. Suprema Auctoritas Ecclesiae quae in praefata de­ scriptione ut mandans Indicatur, Intellegi debet Sacra Con­ gregatio pro Gentium Evangelixatione seu de Propaganda Fide, quae, nomine ac iussu Summi Pontificis, omne opus mlssionale ubique terrarum dirigit atque ordinat 6. Mandatorii nomine» e contra, venit Institutum cleri­ cale vel lalcale, sive virorum sive mulierum, quod iuxta suam cuiusque Indolem praedictum munus collaborationis acceptat. Ad hoc mandatum suscipiendum unice competens est Instituti Moderator Supremus et quidem ad normam Con­ stitutionum seu Regularum vel Statutorum pro Missio­ nibus. 7. Finis mandati est tutela iurium atque officiorum tum Episcoporum Dioecesanorum in locis missionum, tum Institutorum quae collaborationis munus explent. Ope sane mandati facilior atque magis aequa efficitur distributio missionariorum et subsidiorum, dictorum Institutorum functio efficacior fit in Ecclesia ac stabilis ordinataque evadit in Missionibus evangelica activitas. / Episcopus, antequam petat mandatum, tenetur a) mentem exquirere Conferentiae Episcopalis ad quam pertinet; siquidem Conferentiarum Episcopalium in Missio­ nibus est. In connexione cum Sacra Congregatione pro Gen­ tium Evangelixatione, «examinare modum aptiorem quo vires (sacerdotes, catechistae, Instituta, etc.) in territorio distribui possint» 5; 8. de hac mente Sanctam Sedem scripto certiorem fa- b) cere. 9. Mandatum datur «Decreto a Sacra Congregatione. 10. Mandatum exstinguitur unice explicita revocatione ex parte Sacrae Congregationis, quae tamen ad hanc re­ vocationem non deveniet nisi prius audierit tam Episcopum quam Institutum. 11. Episcopus admittere potest In suam DIoecesim alia Instituta etiam absque mandato, quin teneatur prius au­ dire Institutum cui antea mandatum datum fuerat» nisi aliud de hac re in conventione statutum fuerit. Cum novum Institutum admittitur absoue mandato, Sacra Congregatio Illam peculiarem responsat) i 11 tat em quae ex concessione mandati promanat sibi non assumet. 12. Cum Circumscriptiones Ecclesiasticae de quibus su­ pra in Dioeceses evehuntur, cessat systema luridicum com­ missionis. Attamen, ad difficultates vitandas, Episcopus et Institutum, quod iure commissionis fruebatur, inter se conveniant de modo prosequendi apostolatum missionalem In loco. 13. Circa lura et officia Episcoporum resldentialium In territoriis missionum: a) Romanus Pontifex habet in universam Ecclesiam potestatem plenam, supremam, universalem · et immedia* De qaa la a. 14 c). ‘Cfr. Decr. de activ. cüaüo©. EcctesUe Ad trnlc * 39 A. A. S. tS, 1966, p. 980 (LE 3564t Motu pcnprio III xj. 1: A. A. S. 58, 1966» p. 783 (LE s. Sacra Congregatio, quo ordinatius procedatur in execu­ tion* huius Instructionis, omnes quorum interest admonet nullam mutationem statim admittendam esse. Ordinarii vero locorum et Superiores Institutorum Missionalium cu­ rent ut intra annum a die promulgationis Instructionis mu­ tuae relationes, de communi consilio, novis hisce normis adaptentur. Quae omnia ab infrascripto huius Sacrae Congregationis Cardinali Praefecto in Audientia diei 6 vertentis mensis et anni Sanctissimo Domino Nostro Paulo Divina Providen­ tia Papae VI relata, Ipse Summus Pontifex Instructionem de qua supra approbare et Apostolica Auctoritate munire dignatus est, contrariis quibuslibet, etiam speciali mentione dignis, minime obstantibus atque mandavit ut eadem In­ structio rite promulgetur. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, in Festo S. Matthlae Apostoli, die 24 mensis Februarii a. D. 1969.— Gregorius P. Card. Aoagianian, Praef. Sergius Pignedoli, Archlep. tit Icon., a Secr. μηίΛ davulus, jo; A.A.S. 1966, p. 981; Motu proprio EccUxuse Sondas, APPENDIX· Schemata contractuum inter episcopos residentiales VEL AUOS ORDINARIOS LOCORUM» XM TERRITORIIS MISSIONUM» ET JNSHTUTA MISSIONALIA A—Specimen conventionis sub novo systemate lurid Ico mandait, ad normam Instructionis S. C. pro G. E. Relationes In territoriis missionum, diei 24 februarii 1969 [LE 3721]. Notiores Praeviae 1. Mandatum, prout hic ponitur, est munus ad specialem formam collaboration!* Instaurandam In territoriis missionum, inter Episcopos Residentiales et Instituta Missionalia. Huius* modi munus confertur quidem a S. C. pro G. E. sed solummodo cum Episcopus id libere seu saa sponte petit. Institutum vero, vi praedicti Mandati, collaborabit speciali ratione in Dioecesi misslonali seu Ecclesia novella, cum et sub eodem Episcopo, •rectore et centro unitatis in apostolatn dloecesano», secundum praeciam conrenlionem mutuo consensu Initam (Cfr. nn. 3 et 5). 2. Mandatum dari potest cuilibet Instituto clericali vel laicall shre virorum sive mulierum, quod ad elusmodi collaborationem aptum et paratum sit. dummodo Institutum, • BIM 33 Q963) 13Ô-196. 5486 1069 FUI) 24 SC PHO GENT. EVANG., INSTRUCTIO RELATIONES IN qua Ude, ope Moderatoris Supremi, et quidem ad normam Constitutionum seu Regularum vel Statutorum pro Missio­ nibus, sive curam determinati territorii sive definitum opus MiMionole maioris momenti In Dioecesi rite assumpserit (Cfr. nn. 4 et 6). 3. Cum finis Mandati non tantum sit tuitio lurium atque officiorum utriusque partis contrahentis, sed etiam facilior ntque magis nequa distributio mlsslonariorum et subsidiorum. Episcopus, antequam petat Mandatum, mentem exquirere tenetur Conferentiae Episcopalis, ad quam pertinet, atque de eadem Sedem A post ollcam scripto certiorem facere (cfr. nn. 7 et 8). 4. Mandatum quod Decreto apposito n S. Congregatione de Propaganda Fide datur, nonnisi explicita revocatione ex parte eiusdem S. Congregationis extlngultur, auditis Episcopo et Instituto (Cfr. nn, 9 et 10). 5. Episcopus pro diversis regionibus et operibus plura quoque Instituta missionalia cum Mandato et etiam sine Mandato In propriam Dioecesim admittere potest, quin te­ neatur prius audire Institutum, cui antea Mandatum datum fuerat, nisi aliud de hac re in conventione statutum fuerit (Cfr. n. 11). 6. In contractibus seu conventionibus sive generalibus sive particularibus ineundis ea prae primis attendere oportet, quae In praclaudata Instructione sub nn. 13, 14 et 16 indicata reperiuntur, eaque accurate ad casum de quo agitur applicare. 7. Ad fovendam unionem Inter diversos cooperatores Episcopi, maxime iuvablt ut sodales Institutorum Missiona­ lium partem habeant In Consiliis Presbyterali et Pastorali; numerus vero participantium in contractu definiatur. 8. Specimen nutem conventionis, quod hic sequitur» non­ nisi ad modum exempli et pro utilitate contrahentium pro­ ponitur, quin ullo modo ros obliget. Contrahentes igitur puncta» de quibus pacisci intendunt» vel sic vel aliter, prout ipsi malint. In contractu statuere possunt, salvis tamen prae­ scriptis n. 14 citatae Instructionis. Conventio Paries contrahente*.—Episcopus N. N.» tamquam Ordinarius Dioecesis N.» eiusque nomine, cum consensu consilii dloecesaui et auditis iis quorum interest et P. N. N. Superior Provincialis Instituti N. in Natione N.» a Superiore Generali rite delegatus, ad normam Constitutionum, sequentem conventionem mutuo consensu Ineunt, quae tamen vim partes contrahentes obligandi non habebit, antequam ab Ipso Superiore Generali Instituti signata et a S. Congregatione pro Gentium Evangelizatione Decreto Mandati sancita fuerit. 1. Obieclam conventionis. Episcopus Ordinarius hisce prae­ sentibus Instituto negotium confert: curam animarum exer­ cendi, operaque apostolatus vel missionalia promovendi sub regimine Ipsius Episcopi in tota Dioecesi vel in parte deter­ minata... Nota. Munus pastorale hisce collatum praeter paroecias stationesque missionales curandas alia quoque officia com­ plecti potest, quae Episcopus sodalibus Instituti conferre decernat, ut sunt officia administrativa cuiusvis generis, etiam in Ipsa Curia dioecesana. Seminarium dioecesanum, directio scholarum alumnorumque institutio» opera socialia et similia. Haec omnia clare ct accurate in conventione describantur. 2. Personae. Institutum, quod praedicta munera et onera explenda assumit, numerum., sodalium (Sacerdotum vel aliorum) aptorum et qui examine medico Idonei reperti sint, in Dioecesim mittet atque in eadem tenebit eosque, prout necessarium fuerit et ipsum praestare potuerit, etiam subsidiis materialibus ndiuvabit, secundum nonnas separatlm stabi­ liendas. 3. Auctoritas. Sodales Instituti, sive clerici sive laid, quoad omnia, quae ministerium in Dioecesi susceptum respiciunt, subsunt immediate omnimodae Jurisdictioni, visitationi et correctioni Ordinarii loci» observantia regulari unice excepta; In lis vero, quae ad religiosam disciplinam attinent, proprio subsunt Superiori, qui proinde solus in eorum agendi rationem circa haec omnia Inquirere eosque, sl casus ferat, corrigere potest (Cfr. can. 630. par. 2). 4. Superiori Religioso competit sodales pro variis muneri­ bus vel officiis in Dioecesi Episcopo proponere vel praesen­ tare; Episcopus Iterum ad ea officia nominat lurisdictionemque ad Ipsa Implenda confert. Notitia vero nominationis vel assumptionis ad munus determinatum ordinarie per Superio­ rem Religiosum sodali transmittitur. Nota, a) Quod si de Instituto Mlsslonall non religioso agatur, Episcopo Dioecesis maior faemtas seu libertas de sodalibus disponendi eosque ad varia ministeria adhibendi In Ipso contractu tribui vel concedi potest. b) Cooperatio sodalium Instituti cum aliis sacerdotibus vel religiosis In variis muneribus Dioecesis ita ordinetur ut vitam communem secundum proprias Constitutiones non Impediat. In specie determinetur utrum sodales una cum membris cleri saecularis vel aliorum Institutorum in eadem opera adhiberi nosslnt (v. g. in eadem paroecia) vel, ubi casus ferat, cum eisdem cohabitare. 5. Translatio sodalium servitio Dioecesis addictorum, sive ad alium locum Intra Dioecesim, sive extra Dioecesim, quan­ tum fieri potest tempestive (v. sex mensibus ante) ab utra­ que auctoritate collatis consiliis decernitur, aequitate naturali servata etiam In eo quod ad ipsum sodalem transferendum attinet. 6. Remotio sodalium nb officio In Dioecesi commisso gravi de causa decerni potest tam ab Ordinario loci, monito Superiore, quam n Superiore, monito Ordinario, aequo lure. 5487 n. 3721 non requisito alterius consensu (c. 454); nec alter altexi causam ludidl sui aperire multoque minus probare tenetur, salvo recursu in devol uti vo ad Apostolicam Sedero; sodali tamen, dc quo agitur, aequa respondendi occasio praebenda est. 7. Servatis de lure servandis. Institutum in Dioecesi, pro qua Mandatum acceptat, domos quoque suas habere vel erigere potest propriaque opera pia peragere vel ministeria sacra exercere (Cfr. can. 49/. par, 2). Quod modo speciali ad domos Instituti referendum est. quae vocationibus religiosis fovendis et educandis destinantur. 8. Bona temporalia. Possessio et administratio bonorum quae ad Dioecesim eiusve opera pertinent, reguntur normis canonicis necnon praescriptis particularibus, quae ab Episco­ po vel a Conferentia Episcopali de hac re data fuerint. Ratio administration!* Curiae Episcopali semel saltem in anno red­ denda est. salva semper vigilantia Superioris (Cfr. can. 630. ar. 4). Possessio vero et administratio bonorum quae ad astitutum eiusque opera pertinent reguntur lure communi necnon lare particulari ipsius Instituti. Inventarium de bonis tam Instituti quam Dioecesis contractui adnexum habetur. 9. Ordinarius providebit necessitatibus operum Dioecesis necnon sodalium Instituti qui illis operibus incumbunt, sive directe sive indirecte. Id est, aut ope paroeciarum vel mis­ sionum quae reditus sufficientes habeant et necessitatibus pastorum aliorumque ipsae per se occurrere possunt, aut ope aerarii dloecesani seu episcopalis. 10. Expensae pro exercitiis spiritualibus aliisque quae renovationi vel progressui sodabum Dioecesi addictorum inserviunt, (vel a solo Instituto, vel) ab utraque auctoritate ratione congrua sustinentur, dum expensae pro delegatis vel «repraesentantibus» propriis ab ea auctoritate solvuntur, sive dioecesana sit vel religiosa, quae elusmodi delegationes mit­ tere decernit. 11. Expensae pro curis medicis sodalium Instituti, qui Dioecesi aadictl sunt, ab Ordinario solvuntur; quod si sodalis post duos saltem annos in servitio Dioecesis peractos incapax seu infirmus evaserit, cura pro Ipso ab utraque auctoritate ratione congrua sustinetur. Nola. Hoc fieri potest sive directe, sive etiam Indirecte, ope scilicet «adsLstentiae socialis» vel mutuae, secundum condi­ ciones locales. 12. Expensae pro Itineribus sive ad missionem sive In patriam vel in alias regiones» e. g. vacationis vel recreationis causa, solvuntur a„. Nota. Quando adsit concursus partium contrahentium sta­ biliatur ratio contributi inter easdem partes. 13. Stipendia Missarum per se ad Sacerdotem vel Institu­ tum pertinent secundum Constitutiones. Iura stolae a sodali­ bus Instituti percepta pro eorum substentationc computantur. 14. Dona et subsiaia oblata vel collecta pro determinato opere In Dioecesi Ipsi operi obveniunt, dona vero et subsidia pro missionibus Dioecesis In genere bonis ipsius Dioecesis addicuntur. 15. Dona pro Instituto qua tali vel pro singulis eiusdem sodalibus in Dioecesi operam praestantibus, si «intuitu per­ sonae» data sunt, in possessionem Instituti vel sodalium transeunt, secundum proprias Constitutiones. Nola. Ad stipendia quod attinet quae a Gubernio vel aliis Institutionibus solvuntur pro muneribus, quae sodales Insti­ tuti in Dioecesi explent, servetur aequitas naturalis» ratione quoque habita onerum Dioecesis vel Instituti. 16. Generalia. Interpretatio clausularum huius conventio­ nis ex aequo et bono et secundum criteria pastoralia facienda est. 17. Conventio, postquam a S. Sede confirmata est. absque Beneplacito Apostolfco substantialiter mutari vel rescindi non potest. 18. Conventio valida erit pro spatlo_ annorum et renovata censetur nisi tot... (v. g. sex) mensibus ante expirationem temporis alterutra pars recedere velit. Hac de re certior red­ datur Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione. In quorum fidem nomen subscribunt et sigillum apponunt: Pro Dioecesi N. N. . Episcopus Ordinarius loci . . Pro Insti­ tuto Mlsslonall . . Superior Generalis. Nota, a) S. C. pro Gentium Evangelizatione praedictam conventionem ratam habet et confirmat ipsam que prae oculis habens prae ia uda to Instituto Mandatum confert» ab Episcopo petitum, ope quidem decreti. b) Si Mandatum confertur pro activitate limitato, definita vel «speciali», ut sunt: ministerium scholarum catholicarum vel operum socialium aliorumve, articuli conventionis con­ gruenter mutandi sunt. Î B—Specimen conventionis absque mandato. Notionks Praesiak 1. Specimen conventionis quod hic senultur pro utilitate contrahentium tantum proponitur» quin ullo mo»lo eos obliget: unde partes contrahentes mutationes qunslibet inducere pos­ sunt, alias clausulas addere etc.» dummodo sint ad normam luris. Huiusmodi mutationes praesertim requiruntur si agatur de conventionibus cum Institutis kdcalibus sive virorum sne mulierum. 2. Hoc specimen datur dumtaxat ut inserviat pn> conven­ tione Inter Ordinarium loci (Episcopum, Vicarium vel I*raefectum Apostolicum) et Supcncrem Instituti Missionatis. In ceteris conventionibus partes contrahentes formam sti­ pulationis libere et mutuo consensu determinabunt. 3. Do «conventionibus» iam sermo fit in Instructione S. C. 5488 η. 3722 PAULUS VJ. V1CARIATÜS CASTRENSI» AUSTRALlAE de P. F. dfei 8 Decembris 1929 (A. A S., ΧΧΠ. 1930, p. 113) [LE 935]. tlombiD dantor etjam in Instructione 24 Fcbruani 1969 (LE 3721 J. , . 4. Ad fovendam unionem inter divenos cooperatore» Or­ dinarii loci, maxime Jurabit ut sodale* Institutorum Miwonalmm partem habeant in Consiliis Presbyter»!! et Pastorali ubi haec constituta sint; numerus vero participantium in contractu definiatur. CoNTEXnO in«O MA It β debet. Itaque in concreto determinetur summa quae ab Ordinario singulis mensibus solvenda est. Condalio. Praesens conventio mutuo consensu mutari vel revocari potest etiam ante tempus explratloni*. Pariter mutuo consensu prorogari potest. Prorogata censetur ad abos... annos, nisi... anni» (vel mensibus) ante eius expirntionem alterutra vel utroque pars manifestaverit in scriptis suam voluntatem recedendi a conventione. Nota. Non requiritur ut conventio proponatur S. Sedi pro approbatione: mutuo consensu mutari vel prorogari potest etiam sine interventu S. Sedis. Quando oritur conflictui patet recursus ad S. Sedem. Pro Dioecesi N. N.» Ordinarius loci. Pro Instituto N. N.. Superior Prooinclalii (et - vel Superior Gene ralli). Ada. M. CLEMENTI in BuM 32 (1958) 271-294 I LEE in CpR 51 (1970) 34-54 151-167. 238-2S3; 52 (1971) 43-59. 167-187; E. PECORA IO ia ME 95 G970) 507-534. AOFMCap 87 (1971) 110. Parta contrahentes.—N. N. Ordinarius loci N— in Natione N\ rom consensu sui consilii et auditi* h* quorum interest, nomine eiusdem ditionis ecclesiasticae ef P. N. N. Superior Provinciali* Instituti N. in Natione N^ a Superiore Generali rite delegatus, ad nonnam Constitutionum sequentem conventionem mutuo consensu meant 1. Obudam eonrtnllanli. Ordinarius Instituto confert ope­ 1969 MAR 6.-PAULUS VI, CONST. A AS 6î (1969) 761-764 ra sequentia: curam paroeciarum N. N. vel stationum mlssionalium N. N-. directionem, adminlstrationem scholarum— Vjcariatus Castrensis Australian erigitur (et pro casu: nosocomii, orphanatrophh, etc.). Nota. Hoc loco accurate et In particularibus describantur opera Instituto commissa. PAULUS EPISCOPUS X Institutum ad tempus— annorum supradieta opero acceptat ad nonnam ran*. sub auctoritate Ordinarii loci moderanda. Servus servorum Dei - Ad perpetuam rei memoriam Ad haec opera explenda Institutum numerum... sodalium, pro posse suppeditabit. Summi Pastoris qui munere fungimur, nihil hoc sanctius Nota. Duratlo conventionis nimis brevis ne sit, praesertim agitamus in mente quam ut omnibus populis sacratissimam si sodale* Unguam difficilem addiscere debeant aut Institutum multi» expensis pro aedificiis etc. gravetur. Opus, quod natura i Christi religionem tradamus et peculiares fidelium coetus sua perpetuum est etiam in perpetuum I rui itato committi t opportunis instruamus spiritualibus auxiliis. Quam ob rem, potat, immo expedit, praesertim si est opus proprium instituti cum Conferentia Episcopalis Australiana, instante venera­ et Institutum habet sodales autoclhono*. bili Fratre Thoma McCabe, Episcopo Vollongensi et adhuc 1 A udor itas. Clerici qui curam animarum exercent in pro spirituali militum australianorum cura «Director» seu paroeciis aut In stationibus ralsskmalibn* proponuntur ve) «Inspector», enixe postulaverit ut pro christlfidelibus exer­ praesentantur a Superiore Instituti, nominantur vero ab Ordinario loci. ( citus Australiae Vieariatus Castrensis constitueretur, Nos, 5. Magistri religionis indigent approbatione saltem ha­ de sententia Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando, bituali Ordinarii loci. post auditum venerabilem Fratrem Dominicum Enrici, 6. Directio operis, (admissio alumnorum, horarium, stu­ Archlepiscopum tit. Ancusensem atque in Australia et Padiorum ratio etc.) est penes Institutura, sub vigilantia tamen puasia-Nova Guinea Apostolicum Delegatum, deque su­ Ordinarii loci et ad normam luris. Nota. Pro varietate casuum dispositione.» sub n. 6 differentes prema Nostra potestate haec quae sequuntur decernimus esse debent. atque iubemus. Suppleto, quatenus opus sit, eorum inte­ a) Opus quod mediante conventione committitur Insti­ resse habentium vel habere praesumentium consensu, his tuto potest esse opus iam fundatum (vel adhuc fundandum) praesentibus Nostris Litteris ! Vicar talum Castrensem Aus- 762 ab Ipso Instituto, expensh eiusdem Instituti; in hoc casu traliae erigimus et constituimus; qui constabit: Vicario expedit ut Institutum fruatur debita autonomia, salvo Jure vigilantiae Ordinarii loci ad normam luris. Castrensi, tribus cappellanis maioribus pro copiis terrestri­ b) Opus quod conventione Inita committitur Instituto bus et aêriae ac navalis classis, necnon cappellanis minori­ potest esse opus tam fundatura (vel adhuc fundandum) ab ipsa bus, qui militum cappellani nuncupabuntur. Sedes Vica­ Dioecesi, expensi» eiusdem Dioecesis: in hoc casu verus di­ riates Castrensis eiusque Curiae Camberrae statuimus; quae rector operi» est ipse Ordinarius, qui plerumque nominat di­ ad instar Curiae dioecesanae efformabltur et ad eam per­ rectorem delegatum sodalem Instituti. In directione opens. Institutum non est antonomum, salva tamen independentia tinebunt: Vicarius Generalis, Cappellani maiores seu Vi­ quoad regimen internum sodalium ipsius Instituti. carii quasi-episcopales, consultores ceteri au e administri qui, e) Opus fundatum est proprium Instituti sed indiget iudido Vicarii Castrensis, necessarii videantur. A causis subsidiis Dioecesis, aut opu* est proprium Dioecesis sed indiget non ab Apostollca Sede reservatis et in prima instantia subsidii» Instituti: in tali casu conventio clare indicare debet pertractatis coram ludicio Vicarii Castrensis, fiat appellatio tura et onera utriusque parti». ad Metropolitani seu Arehieplscopum, semel pro semper 7. Petente Ordinario et consentiente Superiore Instituti, sodales Instituti collaborare possunt etiam in operibus Dioe­ electum, praehabita S. C. de Propaganda Fide approba­ cesis. Instituto non concreditis. tione. Vicario autem Castrensi, a Nobis per decretum eius­ 8. Institutum Ius habet admittendi, ad normam Constitu­ dem Congregationis eligendo et episcopali seu archiépisco­ tionum, aspirantes, postulantes, novitios etiam ex Dioecesi pal! dignitate cohonestando, iurisdictio ordinaria erit, per­ oriundos. 9. Bona temporalia. In folio huic conventioni annexo enu­ sonalis, tum fori interni tum fori externi, specialis et cumerantur bona Dioecesis, quae Instituto in usum, usummulativa cum lurisdlctione Ordinariorum locorum, ad fructum, admlnlstrationem committuntur necnon bona quae normam Instructionis «Sollemne semper» seu de «Vicariis sunt propria Instituit Castrensibus» a Sacra Congregatione Consistorial i, die vige­ 10. Administratio bonorum Dioecesis de quibus supra simo tertio mensis apri lis, anno Domini mcmli editae [LE regitur ture communi necnon praescriptis hac in re dati* sive 22081. In stationibus seu praesidiis militaribus primo et a Conferentia Enlseopali »ive ab ipso Ordinario; administratio vero bonorum Instituti regitur Jure communi necnon Consti­ principaliter Vicarius Castrensis lurisdictionem exercet, se­ tutionibus lustitutl. cundo, quoties scilicet Vicarius Castrensis eiusque cappella­ 11. Reditus et expensae. Reditus operum Instituti, quoni absint vel desint, etiam extra Australium, semper autem ! titulo percepti, obveniunt Instituto. iure proprio, Ordinarius loci atque parochus, initis, quatenus Nota. Quoties opu* est proprium Dioecesis (Cfr. Nota sub opus erit, consiliis cum Vicario Castrensi et militum duci­ 6): «Reditus... obveniunt Dioeces·. 12. Reditus quos sodales Instituti Industria propria acqui­ bus. Eidem autem facultatem tribuimus constituendi Vica­ runt cedunt Instituto aut Ipsis sodalibus ad normam Consti­ rium Delegatum seu pro-Vicarium Castrensem, cui, congrua tutionum. congruis referendo, munia conferantur quibus C, I. C. Vica­ IX Expensae omnes, tum pro promotione operum Insti­ tuti, tura pro sustentatione sodalium, solvuntur nb Instituto. rium Generalem instruit. Vicarii Castrensis jurisdictioni sub­ dantur. — Sacerdotes saeculares et regulares qui munus Nola. Quoties opus est proprium Dioecesis (Cfr. Nota sub cappellani militum· in bonum animorum, apud Australiae n. 5): «Expensae omnes... solvuntur a Dioecesi». In hoc casu luvat addere articulum sequenti* tenoriv Ex­ copias legitime exerceant; — universi christifideles qui in pensae pro sustentatione sodalium complectuntur, a) victum, copiis terrestribus seu aèriae et navalis classis. Australienne vestitum, habitationem; b) sumptu* pro curis medici* (pro nationis, actu stipendia faciunt; omnes pariter fideles qui quibus utiliter adhiberi potest systema «adsistentiae socialis» memoratis copiis addicantur, dummodo legibus pro iisdem vel mutuae), pro relaxatione, itineribus etc. latis adstringantur, — familiae eorum qui supra memoranIn genere remuneratlo. quae datur sodalibus Instituti pro tur.seu uxores,liberi,famuli,propinqui et necessarii qui cum servitio Dioecesi praestito talis sit ut revera »ufficlat pro ex­ pensis ordinariis quas Institutum pro sodalibus sustinere illis in stationibus militaribus cohabitent vel extra patriam 5449 <¥ 5490 eosdem comitentur; — omnes utriusque sexus fideles qui in nosocomiis, eorumque accessionibus vel scholis militaribus addicti sint et Ibidem cohabitent; —omnes tandem christifldcles qui Intra copiarum stationes habitent. Cappellanos 703 omnes constituet, servatis ser/vandls. Vicarius Castrensis; Cappellanos autem maiores necessariis et opportunis facul­ tatibus pro copiis regendis, ad Instar Vicariorum Episcopa­ lium Instruet. Militum cappellani animorum slbl commisso­ rum curam gerent ad normam memoratae Instructionis «Sol­ lemne semper·. Cappellani militum sive maiores sive mino­ res, quoad ecclesiasticam disciplinam Vicario Castrensi om­ nino subdantur, sed potestati quoque Ordinarii lod, In quo versari contingat, suolclantur. Huic ergo In casibus urgentiorlbus et quoties Vicarius Castrensis providere non pos­ sit, fas est In cos animadvertere etiam canonicis sanctioni­ bus, si casus ferat, monito confestlm Vicario Castrensi Quoad militum cappellanos religiosos, si forte adsint, adamusslm servetur Instructio «de Cappellanis militum religio­ sis» a Sacra Congregatione Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, die secundo mensis februarii anno Domini mcmlv edita (LE 2478], nisi In casibus specialibus a S. C. pro Gen­ tium Evangellzatlone aliter provideatur. Cappellani valide et licite audire poterunt confessiones quorumlibet ad se acce­ dentium In locis militibus reservatis, et etiam extra hos lo­ cos, nisi Ordinarius loci id iisdem expresse negaverit. Ad matrimonium quod attinet subditorum Vicariatus Castrensis districte servetur praescriptum canonis 1097,2 C. I. C., id est «pro regula habeatur ut matrimonium coram sponsae parocho celebretur, nisi iusta causa excuset», et accurate expleantur actus qui, ad normam luris, celebrationem matrimonii praecedere et subsequi solent. In conficienda Relatione de statu Vicariatus Castrensis quae singulis quinquenniis Apostolicae Sedi exhibenda est, Vicarius Castrensis quaesitis respondeat iuxta ea quae in «Formula servanda» praescripta sunt a S. C. Consistorial! die vigesima mensis octobrls, anno Domini mcmlvi, statuta. (LE 2603] Vacante officio Vicarii Castrensis, nisi aliter ab Apostolica Sede provisum fuerit, eius munus devolvetur ad pro-Vicarfum, si adfuerit; secus ad Cappellanum maiorem qui ad normam can. 106,3 C. I. C. praecedit. Qui autem huiusmodi munus assumpserit faculta­ tibus f ruatur atque oneribus adstringatur quae ius commune, congrua congruis referendo, Vicario Capitulari tribuit. Eius­ dem praesertim erit de assumpto officio S. C. de Propaganda Fide certiorem facere ab caque instructiones impetrare. Ce­ terum haec omnia quae mandavimus ad exitum adducat venerabilis Frater Dominicus Enrici, cuius meminimus, vel quem ipse delegaverit. Rebus vero factis, documenta exa­ rentur, quorum sincera exempla ad S. C. de Propaganda 76-1 Fide cito mittantur. / Hanc autem Constitutionem nunc et in posterum effica­ cem esse volumus, contrariis minime obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto mensis martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pontificatus Nostri sexto.—Alois!us Card. Traglia, S. R. E. Cancellarius. Gregorius P. Card. Agagianian, S. Congr. pro Gentium Eoangelixatione seu de Propaganda Fide Prae­ fectus. Franciscus Tinello, Apostolicam Concellariam Regens. loannes Calleri, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. A post. 3723 1969 MAR 8.-PAULUS VI, LIT. AP. AAS 61 (1969) 306-307 Internuntiatura Apostolica Aethiopiae ad dignita­ tem ET GRADUM NUNTIATURAE EVEHITUR PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam.—Ex quo tempore haud sine divino consilio In summum sumus chnstianl sacerdotii fasti­ gium provecti, ex eo sane tempore, id quod cum officii Nostri natura maxime congruit, in nullam rem, in nego­ tium nullum cogitationem curamque Nostram magis con­ vertimus, quam In sanctissimam Christi religionem inten­ dendam, propagandam, tuendam, utpote qua nihil carius, sanctius, sollemnius habeamus, nihil necessarium homini­ bus ad aeternae atque immortalis vitae bona comparanda. Quam ob rem, cum Intcrnuntiaturam Apostolicam Aethio­ piae ad gradum et dignitatem Nuntiaturae evehere visum sit. Nos, re bene reputata, proque certo habentes id nonnisi cum utilitate et decore Ecclesiae fleri, motu proprio, certa 307 scientia ac matura / deliberatione Nostra, harum Littera­ 5491 rum vl Nostraque Item auctoritate. Internuntiaturam Apo­ stolicam Aethiopiae in Nuntiaturam Apostolicam, sedem etiam eandem confirmantes, redigimus; cui profecto omnia lura, privilegia, honores, praerogativas, Indulta deferimus, quae huiusmodi Legationum propria sunt, certa spe freti hanc animi Nostri testificationem religioni provehendae esse conducturam. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros ef­ fectus sortiri et obtinere; Ipsique Apostolicae Nuntiaturae Aethiopiae, sic a Nobis erectae, nunc et in posterum ple­ nissime suffragari; sicque rite indicandum esse ac definien­ dum; Irritumque ex nunc et inane fleri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel Igno­ ranter attentari contigerit. Contrariis quibusvis nihil ob­ stantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Pisca­ toris, die octavo mensis martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pontificatus Nostri sexto. Aloislus Card. Traglia, S. R. E. Cancellarius. Franciscus Tinello, Apostolicam Concellariam Regens. losephus Ros­ si, Ep. tlt. Palmyrenus, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Pro­ ton. Apost. 3724 1969 MAR 8.-SC GENTIUM EVANG., DECLARATIO. PART.· ad instituta a S. C. PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE DEPENDENTIA EXTENDITUR Instructio «Renovationis causam» Roma, 48 morzo 1969 Reverendissimo Padre, Mi reco a premura di signi flearLe che questo Sacro Dicas tero ha fatto propria la recente Istruzione «Renovationis causam» della Sacra Congregazione per I Religiosi e gli 1st i tuti Secolari. Pertanto Ta suddetta Istnizione è plenamente valida anche per il Suo Istituto dipendente da Propaganda. Nel rimetterLe, qui acci uso. un esem piare in Italiano dei suddetto documento, profitto ben volentleri deUa clrcostanza per porgerLe distinti ossequi.—G. P. Card. Agagianian, Praef. Sergio Pignedoli, Segr. • CpR 49 (1070) 63. 3725 1969 MAR 19.-PAÜLUS VI, MOT. PR. AAS 61 (1969) 149-183 Processus de Causis beatificationts et canonizationis APTIUS ORDINANTUR PAULUS PP. VI Sanctitas clarior In dies altiorque est mysterii Ecclesiae declaratio et significatio, donec hacc, plenam in caelis com­ paginem assecuta, in summa caritatis beatitudine adorabit Deum et Agnum qui occisus est x. Ipse autem benignissimus Deus, qui est omnis sanctitatis ct fons et corona et gloria, in Ecclesia semper nova instau­ rat exempla virtutum, atque in vita eorum qui, humanttalis nostrae consortes, ad imaginem tamen Christi perfectius transformantur... praesentiam vultumque suum hominibus Di­ vide manifestat1 praeciarumque in iis signum praebet Regni sui, ut ad illud adipiscendum, magna imposita nube te­ stium ·, nos potenter allidat. Nihil ergo mirum, si Concilium Vaticanum II, de myste­ rio agens Ecclesiae, praestantissimam hanc sanctitatis no­ tam, cui ceterae arcte conectuntur, in pleniore luce colloca­ vit, cunctosque christ!fideles cuiusvis condldonis vel ordi­ nis ad vitae / christlanae plenitudinem ct caritatis perfec- ISO tionem etiam atque etiam advocavit1; ouae quidem ad sanctitatem invitatio peculiarissima habetur tamquam proprietas ipsius conciliaris magisterii eiusque veluti ulti­ mus finis. Dum vero sanctitatem omnium fidelium pro viribus Ec­ clesia fovere studet, iisdem vera sanctitatis exempla ante oculos proponere numquam intermittit, martyres scilicet aliosque viros et mulieres heroicarum, quas appellant, vir* lConc. Οχτπη. Val. II, Coast. dopa. de EcclnU Lamtw fmhttw, a. jt. Λ- A. S. 57, xçAs. p. 38 (LE SSJt). ' tbU.. o. 30, p. 36. BCfr. Hrér 11. t: •Cfr. Cone. Occam. V*L LI, CoosL dopa de Eccïm*. fmhiMR, 5492 tutum laude insignes, quorum ut e/ concertai ionem emn~ plum, et communione consortium, et intercessione subsidium assequantur magnopere enititur. Ut vero praeclara huiusmodl sanctitatis exempla probe dignoscantur, atque sua sincera luce plene resplendeant, canonicae pervestigationes necessariae sunt, summo qui­ dem studio ac sedulitate, prouli rei gravitas postulat, per­ agendae, quas Decessores Nostri, In primis f. r. Benedictus XIV, sapientissimis, pro suorum temporum ratione, com­ munierat Inlegbus, in Codicem loris Canonici postea re­ ceptis, Sed mutatis moribus vitaeque adlunctls, congruum et consentaneum visum est inquisitionis, quam diximus, viam ac rationem recognoscere, atque ad nostri huius tem­ poris necessitates accommodare, ut, suprema Summi Pon­ tificis cum Episcoporum auctoritate efficaciter consociata, planins et expeditius flat iter ad causas beatificatlonis et canonixatlonis Servorum Dei instruendas. Quapropter, rebus diligentissime perpensis, motu proprio et auctoritate Nostra Apostolica, haec quae sequuntur sta­ tuimus atque decernimus. I—De episcoporum cum summo pontifice consociata ACTIONE IN PROCESSIBUS INSTRUENDIS 1. In lare, hucusque vigenti, duplicis ordinis Processus quoad Beatificatlonem Servorum Del servabantur: alii enim erant Ordinarii, ab Episcopii scilicet seu Jocorum Ordina151 riis/iure proprio, ex demandata in canonibus auctoritate, instructi (cc. 1999, f 3; 2038, H 1 et 2, l.-X); alii apastoliei (cc. 2087-2097), auctoritate nempe a Sancta Sede delegata et sub Ipsius moderamine instructi (cc. 2088-2100). In posterum vero, in Causis procedentibus per viam ordi­ nariam non cultus, unicus instituetur Processui cognitio­ nalis seu ad colligendas probationes, qui in duplici aucto­ ritate consistet: In ordinaria nempe demandata, proprio lure exercita atque In pluribus aucta; et In delegata ab Apostolica Sede, quae priori addetur eamque confirmabit atque extollet. X Episcopis dioectsanis vel Hierarchis alllsque Ipsis in lore aequiperatis. Intra fines suae I uri sd icti on Is (cc. 1999, j 3; 2038,12,1.-3., 2039), sive ex officio, sive ad instantiam singulorum fidelium vel legitimorum fidelium coetuum (c. 2003. }} 1-2) eorumdemve procuratorum (c. 2004), ius competit: inquirendi, atque, servatis praescriptis luris communis et peculiaribus Normis, a Sacra Rituum Con­ gregatione ad hoc edendis, Causam aperiendi seu Intro­ ducendi. 3. Antequam vero Episcopus vel Hierarcha, sive ex officio sive ad instantiam, Causam aperiat seu introducat (n. 2), Sancta Sedes consulenda est, validis idoneisque sup­ peditatis argumentis, quibus Causa ipsa legitimo solidoque fundamento innixa cognoscatur. Postea Sancta Sedes, omnibus perpensis, decernet utrum nihil obsit Causae aperiendae seu Introducendae. II— De CURSU PROCESSUS 4. Venia Sanctae Sedis habita. Episcopus aut Hierarcha, lato Decreto, Causam valet aperire vel, si Id In Domino expedire existimaverit. In opportunius tempui eam differ­ re, aut etiam eadem supersedere. Quidquid tamen statuerit, de consilio a se suscepto San­ ctam Sedem certiorem facere ne omittat. 5. Processus complectitur Inquisitionem: 1· super Servi 153 Del scriptis;/2’super eiusdem vita et virtutibus, vel mar­ tyrio, necoon super non cultu. 6. Processu absoluto, eiusdem Acta ad Sacram Rituum Congregationem mittantur. 7. Sacra Rituum Congregatio, Actis Processus diligenti examine cognitis, si quae addenda vel complenda videan­ tur, vel ea ab Episcopo aut Hierarcha requirat, vel ex of­ ficio Ipsa compleat (cf. Const. Regimini Ecclesiae unioersae, n. 62, f 2, I)(LE3588|. 8. Quoad asserta miracula ad BeatificaUonem et Canonlxatlonem lure requisita. Episcopus vel Hierarcha, an­ tequam de Iisdem inquirat, brevem et accuratam facti re­ lationem mittat ad Sacram Rituum Congregationem, ut ab ea opportunam Instructionem obtineat. ox 40-42: A. A. 5. 57 (1963). pp 44*47. «boecrutrL· toncmi. S493 19(10 ΜΛΗ 10 SC RITUUM. OBDO CELEBRANDI MATRIMONIUM n. 3/26 · Es qaibwiia Inquisitio de assertis miraculis ab Inquisitione de virtu­ tibus vel de martyrio separatim fiat. III—De tribunalibus ad processum instruendum 9. Episcopus vel Hierarcha, ad normam luris compe­ tens, omnia potest agere quae ad Instruendum Processum necessaria sunt- Ab eodem, vel ipsius nomine, pertractanda sunt quae ad Causam aperiendam, seu introducendam per­ tinent, Sede Apostolica annuente (cfr. nn. 2, 3). 10. f 1. Ad Processus aptius Instruendos, Episcopo­ rum Conferentia alicuius Nationis vel Regionis facultate frultur, vi harum Litterarum Apostollcarum, erigendi Tri­ bunalia territorialia specialia ad hoc constituta pro terri­ toriis suae iurisdlctlonl sublectis; quae tamen Sedis Apostolicae recognitione Indigent. f 2. Haec Tribunalia territorialia sunt Provincialia, vel Interprovinclalla, vel Nationally, proutl erecta fuerint pro aliqua tantum Provincia ecclesiastica, vel pro pluribus Pro­ vinciis ecclesiasticis alicuius regionis, vel pro loto territo­ rio ecclesiastico alicuius Nationis. I 3. Constitutio Tribunalis territorialis est obligatoria J 153 si dioeceses territorii, de quo agitur, carrant Officialibus ad proprium Tribunal dioecesanum apte constituendum. 11. Episcoporum Conferentiae erit: 1.® Tribunalia ter­ ritorialia erigere, assignata unicuique Tribunali opportuna circumscriptione; X® Sedem Tribunalis territorialis deter­ minare; X® Uniuscuiusque Tribunalis praesidem eligere, ad quinquennium. IX Coetus Episcoporum Provinciae aut Regionis, de quibus agitur, ent: 1.® Erectionem Tribunalis territorialis Episcoporum Conferentiae proponere; X® Praesidis nomen eidem Conferentiae praesentare; 3.® Ceteros Officiales Tri­ bunalis territorialis, ad quinquennium, eligere. IX Tribunal territoriale legitime constitutum potesta­ tem judicialem obtinet in toto territorio sibi assignato, quoad omnes instruendos Processus, quos Episcopi, de qui­ bus supra, eidem commiserint. 14. Licet cuilibet Episcopo dioecesano territorii, quod commemoravimus, instructionem omnium Processuum Causarum Beatificatlonis Servorum Dei et Canonizationls Beatorum suae dioecesis Tribunali territoriali, si libet, committere, tunc etiam cum in sua Curia Tribunal rite constituere potest. 15. Integrum tamen manet Episcopi ius, etiam Tribu­ nali territoriali legitime constituto, eosdem Processus in propria Curia Instruendi, dummodo proprium Tribunal Idoneis Officialibus, etiam extra dioecesim quaesitis, con­ stituere valeat. Quae vero a Nobis hisce Litteris, motu proprio datis, sta­ tuta sunt, ea omnia firma ac rata esse jubemus, contrariis quibusvis, et'am specialissima mentione dignis, non obstan­ tibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xix mensis Martii, in festo S. loseph, B. Mariae Virginis Sponsi, anno MCMLxix, Pontificatus Nostri sexto.—Paulus Pp. VI. Ada. C.-F ANTONELLI io Doc. C*th. 56 (1569) 4 OB-439: E F. PEGATTLLO ia Sd tam· 57 (1669) 301-304. P. DE LETTER in The Clergy MoadJy 33(1969)357-358 3726 1969 MAR 19.-SC RITUUM, DECRETUM. PART.· Omdo celebrandi matrimonium recognitus approbatur 1—DECRETUM APPROBATIONIS Onto celebrandi Matrimonium ad normam decretorum Conatitutiovls de w»cra Llturgla recognitus quo ditior fieret et darius gratiam sacramenti significaret atque munera coniugum inculcaret, a Consilio ad exsequendam Constitutionem » apparatus. Summus autem Pontifex laulus VI eundem ritum Auctontate Sua Apostolica annrobavit et evulgan lussit. Quapropter haec Sacra Rituum Con­ gregatio, de speciali mandato Summi Pontifici», illum oro. mulgat, statuens ut a die 1 lulil 1969 adhibeatur. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Ex aedibus S. Congregationis Rituum, die 19 martii iqao. In sollemnitate S. Joseph, Sponsi B. Μ. V.—Benno c-irrt GUT. Prae/rdus S. Congr. Rituum cf «Coruilift Pruesès F^rHi nandus Antonelli, Archiep. tit. I di eremis, S. C. /c a Secrrht 5494 SC RITUUM. DECRETUM DE ANNO LITURGICO 1000 MAR 21 II—PRAENOTANDA De momekto et dignitate sacramenti Matrimonii 1. Matrimonii Sacramento mysterium unitati» et fecundi * amori Inter Christum et Ecclesiam coniugre Christian! signi' fleant atque participant; * Ideoaue tum in vita coniugali amplectenda, tum in prole suscipienda atque educanda se Invicem nd sanctitatem adjuvant, et in populo Dei suum ct Ipsi habent Jocum proprlumaue donum. 1 2. Conlugli foedere, seu Irrevocabili utriusque consensu, quo conluges libere * e se mutuo tradunt exclptuntque. Matri­ monium instauratur. Plenam nutem coniugum fidem necnon Indissolubilem vinculi unitatem tum ipsa singularis viri mulicrlsque exigit unio, tum bonum expostulat liberorum. Quod ut Christus Dominus et clarius significaret et facldus redderet. Indissolubilem conlugli pactionem, ad exemplar sui nuptialis cum Ecclesia foederis, ad Sacramenti dignitatem evexit. · 3. Conluges ergo Christiani, indivisa dilectione, quae e divino scatet caritatis fonte, coniugium suum nutrire satagant atque fovere, quatenus divina simul et humana sociantes. Inter prospera et adverso, et corpore et mente fideles perse­ verent. * 4. Indole autem sua naturali, ipsum Institutum Matri­ monii amorque conlugalls ad procreationem et educationem prolis ordinantur, Usque velutl suo fastigio coronantur; filllque sane sunt pmestantlsslmum Matrimonii donum ct ad Ipsorum arentum bonum maxime conferunt. Ounre conluges Christian!, aud quidem posthabitis ceteris Matrim on Ii finibus, forti animo dispositi sint ad cooperandum cum amore Creatoris atque Salvatoris, qui per cos suam familiam In dies dilatat et ditat. · 5. Principia doctrinalia de quibus supra prae oculis ha­ beant animorum pastores tum in catechesi ad nupturientes tradenda, tum in homilia Infra celebrationem Matrimonii habenda, servata tamen connexione cum textu sacrae lectionis. · Ad nupturientes, his fundamentalibus elementis doctrinae Christianae pro opportunitate In mentem revocatis, fiat ca­ techesis tum de doctrina circa Matrimonium et familiam, tum de Sacramento elusque ritibus, precibus et lectionibus. Ita ut sponsi Illud conscie et fructuose celebrare queant. C. Celebrationis Matrimonii (quae de more intra Missam habenda est) praecipua elemento eluceant, nempe liturgi a verbi, in qua significatur momentum Matrimonii Christiani In historia salutis elusque munera et officia In coniugum et li­ berorum sanctificatione curanda; consensus contrahentium, quem requirit exclpitque sacerdos assistens; veneranda illa oratio super sponsam, qua sacerdos benedictionem Del Invo­ cat super coniugale foedus; Communio denique eucharistica utriusque sponsi ccterorumquc adstantium, qua praesertim olitur caritas atque ad communionem cum Domino et inter nos elevamur. ’ 7. Imprimis pastores foveant nutriantque fidem nuptu­ rientium: Sacramentum enim Matrimonii fidem supponit at­ que expostulat.' E De ritu adhibendo 8. SI Matrimonium fit Inter partem catholicam et partem baptizatam acatholicam, adhiberi debet ritus celebrandi Ma­ trimonium sine Missa (nn. 39-54). SI autem casus ferat, et de consensu Ordinarii loci, adhiberi potest ritus celebrandi Matrimonium Intra Missam (nn. 19-38). exclusa Communione eucharistica partis ncathollcae lege generali non admissa. SI Matrimonium fit Inter partem catholicam et partem non bantizatam, adhiberi debet ritus qui infra (nn. 55-66) hnbetur. 9. Specialem Insuper rationem habeant pastores de lis qui occasione Matrimonii liturglcls celebrationibus assistunt vel Evangelium audiunt, sive sunt ncathollcl sive catholici qui Eucharistiam numquam vel vix umquam participant, vel fidem amisisse videntur sunt enim sacerdotes ministri Evnngelii Christi pro omnibus. 10. In celebratione Matrimonii, praeter honores nd nor­ mam legum Jlturgicnrum auctoritatibus civilibus debitos, nulla privatarum personarum aut condicionum, sive In caeremoniis, sive In exterioribus pompis habeatur acceptio.· 11. Quoties Matrimonium Intra Missam celebratur, dicitur, cum sacris vestibus coloris nlbl. Missa «Pro Sponsis». Occur­ rente tamen dominica vel sollemnitate, dicitur Missa de die, retentis in ea benedictione super sponsam et sponsum atque, pm opportunitate, formula propria benedictionis finalis. Cum tamen liturgln verbi celebrationi Matrimonii aptata magnam vim habeat In catechesi de ipso Sacramento et de muneribus coniugum tradenda, quando Missa «Pro Sponsis» nrohibetur (nisi occurrant Triduum sacrum, sollemnitates Nativitatis Domini, Epiphaniae, Ascensionis. Pentecostes et SS.ml Corporis Christi, vel aliae sollemnitates de praecepto servandae), una e lectionibus sumi potest e textibus nro cele­ bratione Matrimonii praevisis (nn. 67-105). In dominicis Insuner temnoris Nativitatis ct «per annum» sl missa In qua celebratur Matrimonium n communitate paroeclnll non partici­ patur, dici potest etiam Integra Missa «Pro Sponsis». * Cf. Eph. 5, 32. · Cf. r Cor. 7. 7; Conr. VaL IT, Const, doco. de Ecclesia (.«mm trrUium, n. ii (LE 5131 ). ’ Cf. Cone. VaL II, Coast, pastoralis de Ecclesia In mundo huius temporis. GotUiwRi rt apti, n. 48 ’LF 1366]. · Cf. Ibid . nn. 48. 40. 'Cf. Ibii.. no 48. 50- 'Cf. Coae. VaL IT, Const, de Sarra Lhunri*. Saoweadips n si FLE 3141 h S. Conrr. Rituum, Instructio Jnirr Oecummici. 36 sepL IÇ64. n. 54: A. A.S. 56 (1964) p. Λχ» [LE vi?). ’Cf. Cone. VaL Π. Deer, de apottohtu hi cornui. A pot· tolic3m aituonloiom, n. 3 (LE 31 «6); ConsL dow»dtm CennJiwm, en κη-203: A. A. 5. }6 (1964) pp. 113-136 (LE yut). ’Cf. iW., n. 3: 64T7 A. A. S. 36 p. tx7. 5498 10(10 NL\H 21 SC RITUUM. NORMAE DE ANNO ET CALENDARIO LITURGICO culmen effulget.’ Fastigium Igitur, quod dies dominica habet in hebdomnda. sollemnitas Paschae habet in anno liturgleo.· 19. Triduum paschale Passionis et Resurrectionis Domini Incipit a Missa vespertina in Cena Domini, habet suum centrum In vigilia paschali, et clauditur Vesperis dominicae Resur­ rectionis. 20. Feria VI in Passione Domini. · et. luxta opportunita­ tem. etiam Sabbato Sancto usque ad Vigiliam paschalem, ·· ubique celebratur sacrum lelunium paschale. 21. Vigilia paschalis, nocte sancta qua Dominus resurrexit, habetur ut «mater omnium sanctarum Vigiliarum·. 11 in qua Ecclesia Christi resurrectionem vigilando exspectat, eamque in sacramentis celebrat. Ergo tota huius sacrae Vigiliae cele­ bratio nocte peragi debet, Ita ut vel Incipiatur post initium noctis vel finintur ante diei dominicae diluculum. II. De tempore paschali 22. Quinquaginta dies α dominica Resurrectionis ad do­ minicam Pentecostes in laetitia ct exsultatione celebrantur sicut unus dies festus, immo «magna dominica». ·· HI sunt dies In quibus praecipue cantatur Allelùia. 23. Dominicae huius temporis velutl dominicae Paschae habentur et. post dominicam Resurrectionis, dominicae II. Ill, IV, V, VI, VII Paschae nuncupantur; concluditur autem hoc sacrum quinquaginta dierum tempus dominica Pente­ costes. 24. Octo primi dies temporis paschalis constituunt octa­ vam Paschae et uti sollemnitates Domini celebrantur. 25. Quadragesima die post Pascha celebratur Ascensio Domini, nisi, ubi non est ae praecepto servanda, VII domi­ nicae Paschae fuerit assignata (cf. n. 7). 26. Feriae post Ascensionem usque nd sabbatum ante Pentecosten inclusive ad adventum praeparant Spiritus Sancti Paracliti. III. De tempore Quadragesimae 27. Tempus Quadragesimae ordinatur ad praeparationem celebrationis Paschae: liturgia enim quadrageslmalis tam cate­ chumenos. per diversos initiationis Christianae gradus, quam fideles, memoriam Baptismi recolentes et paenitentlam agentes, componit ad celebrandum paschale mysterium. ’· 28. Tempus Quadragesimae decurrit a ferla IV Cinerum ad Missam in Cena Domini exclusive. Ab Initio Quadragesimae usque ad Vigiliam paschalem non dicitur Allelùia. 29. Feria IV in capite Quadragesimae, quae ubique ha­ betur ut dies lelunii, ’· imponuntur cineres. 30. Dominicae huius temporis appellantur dominicae I. II. Ill, IV, V In Quadragesima. Dominica sexta, in qua Initium sumit Hebdomada sancta, dicitur «Dominica In palmis de Passione Domini·. 31. Hebdomada sancta ordinatur ad recolendam Passio­ nem Christi ab cius ingressu messianico in lerusalem. Feria V Hebdomadae sanctae, mane, Episcopus, Missam cum suo presbyterio concelebrans, olea sancta benedicit et chrisma conficit. IV. De tempore Natioltatls 32. Post annuam mysterii paschaliscelebrationem, nihil . ___ .________ antiquius habet Fcclesia quam memoriam Nativitatis Domini et primarum eius manifestationum recolere: quod fit tempore Nativitatis. 33. Tempus Nativitatis decurrit a I Vesperis Nativitatis Domini usque ad dominicam post Epiphaniam, seu post diem 6 Ianuaril. Inclusive. 34. Missa in Vigilia Nativitatis adhibetur vespere diei 24 decembris sive nnte sive post I Vesperas. Die autem Nativitatis Domini, Missa ter celebrari potest, secundum antiquam traditionem romonnm, scilicet in nocte. In aurora ct In die. 35. Nativitas Domini suam habet octavam sic ordinatam: a) Dominica Infra octavam, vel. ea deficiente, die 30 de­ cembris, fit festum S. Familiae Icsu, Mariae et loseph. b) Die 26 decembris, fit festum S. Stephani. Protomartyris. e) Die 27 decembris, fit festum S. loannis. Apostoli et Evangellstae. d) Die 28 decembris, fit festum Ss. Innocentium, e) Dies 29. 30, 31 sunt dies infra octavam, f) Die 1 innuarii. In octava Nativitatis, fit Sollemnitas Sanctae Del Genetricis Mariae, in qua commemoratur etiam impositio Ss.ml Nominis lesu. 36. Dominica a die 2 ad diem 5 Ianuaril occurrens est Dominica II post Nativitatem. 37. Epiphania Domini celebratur die 6 ianuaril. nisi, ubi non est de praecepto servanda, assignata sit dominicae a die 2 ad diem 8 Ianuaril occurrenti (cf. n. 7). 38. Dominica post diem 6 ianuaril occurente. fit festum Baptismatis Domini. a. joj: A. A. S. 56 (1964) p. 135. ’Cf. Cone Vat. Il Const, de Sacra Llturgla, SarrnMfwiuiR Conctfiwm.o. 5: A. A. S. 56 (X964) p. 99. · Cf. ibid., η. ιοό: A. A. S. 56 (1964) p. xj6. ’Cf. Paulus VI, Const. A post Fa^itXem«’w», 17 febr. 1966, II j 3: A- A. S. 58 («9^6) P· x84 LE 34**1- ,eCf Cone. Vat. II, Const, de Sacra U turpia, 5>rn>M»wi«rm Concilium n. xiœ A. A. S. 56 (1964) p. 11?. “S. Augustinus. Srrmo 1x9· PL 38, xoM. “S. Athanasius. Epiri. /wf. 1: PG »6, xj66. “Cf. Cone. Vat 11. Const, de Sacra Utunrfa. ConcUtirw·, n. xoç: A. A. S. 56 (1964) p. t*7· ’•CL Paulus VI, Const. Apost. Pseniicmini, 17 frbr. H* 1966» 1966, II f 3: A. A- A. S. 58 (1966) p. 184. [LE 34“]- 54 09 V. n. 3728 De tempore Adrentus 39. Tempus Adventus duplicem habet indolem: est enim tempus praeparationis ad sollemnia Nativitatis, in quibus primus Del Filii adventus ad homines recolitur, ac simul tempus quo per hanc recordationem mentes diriguntur ad exspectationem secundi Christi adventus in fine temporum. His duabus rationibus, tempus Adventus se praebet ut tempus devotae nc iucundae exspectationis. 40. Tempus Adventus incipit a I Vesperis dominicae quae incidit in diem 30 novemhris vel est huic vicinior, et explicit ante I Vesperas Nativitatis Domini. 41. Dominicae huius temporis nuncupantur dominicae I. II. Ill, IV Adventus. 42. Feriae n die 17 ad diem 21 decembris Inclusive modo mngls directo ad praeparationem Nativitatis Domini ordi­ nantur. VI. De tempore »per annum» 43. Praeter tempora propriam indolem habentia, triginta tres vel triginta quattuor supersunt hebdomadae per anni circulum, In quibus non celebratur peculiaris mysterii Christi aspectus; sed potius Ipsum mysterium Christi In sua plenitu­ dine recolitur, praesertim vero diebus dominicis. Hulusmodi periodus, tempus «per annum» nuncupatur. 44. Tempus «per annum» Incipit ferla II quae sequitur dominicam post diem 6 ianuaril occurrentem et protrahitur usque ad feriam III ante Quadragesimam Inclusive; Iterum Incipit feria II post dominicam Pentecostes et explicit ante I Vesperas dominicae I Adventus. Eadem ratione adhibetur series formulariorum, quae pro dominicis et feriis buius temporis invenitur tum in Breviario tum in Missall. VII. De Rogationibus et Quattuor anni Temporibus 45. In Rogationibus et Quattuor anni Temporibus, Ec­ clesia solet pro variis hominum necessitatibus, imprimis vero pro fructibus terrae et hominum laboribus, Domimum exo­ rare, elque publice gratias referre. 46. Ut Rogationes et Quattuor anni Tempora diversis locorum et fidelium necessitatibus aptari possint, quoad tempus et rationem Illa celebrandi a Conierentlls Episcopalibus ordinentur oportet. De eorum proinde amplitudine celebrationis, per unum vel plures dies protrahendae, de eorum iteratione per anni de­ cursum. normae statuantur a competenti auctoritate, attentis necessitatibus localibus. 47. Missa pro singulis diebus harum celebrationum. Inter votivas eligatur, quae sit magis accommodata supplicationum proposito. Caput II—DE CALENDARIO Trr. I—DK CALENDARIO ET CELEBRATIONIBUS IN EO INSCRIBENDIS 48. Ordinatio celebrationis anni liturgfcl calendario regitur, quod est generale vel particulare, prout! statutum est In usum totius ritus romani, vel in usum alicuius Ecclesiae particularis vel familiae religiosae. 49. In calendario generali universus cyclus celebrationum inscribitur, tum mysterii salutis in Proprio de tempore, tum eorum Sanctorum qui momentum universale prae se ferunt, et Ideo obligatorie ab omnibus celebrantur, tum aliorum qui universalitatem et continuitatem sanctitatis in populo Dei demonstrant. Calendaria vero particularia celebrationes magis proprias continent congruenti ratione cum cyclo generali organice compositas. Singulae enim Ecclesiae vel familiae religiosae Sanctos, qui Ipsis sunt peculiari ratione proprii, peculiari honore prosequantur oportet. Calendaria tamen particularia, a competenti auctoritate componenda, ab Apostoiica Sede sunt probanda. 50. In componendis calendariis particularibus, ad haec attendatur: „ a) Proprium de tempore, seu cyclus temporum, sollemni­ tatum et festorum, quo mysterium Redemptionis in anno liturgleo explicatur et colitur, integer semper servetur, et debita prarminentla gaudeat super celebrationes particulares. b) Celebrationes propriae organice cum celebrationibus universalibus componantur, attentis ordine et praecedentia in tabula dierum llturgicorum pro singulis indicatis. Ne ta­ men calendaria particularia plus aequo onerentur, singuli Sancti unica celebratione In anno liturgleo gaudeant, servata, ubi rationes pastorales id suadeant, altera celebratione in forma memoriae ad libitum pro translatione aut inventione sanctorum Patronorum aut Fundatorum Ecclesiarum vel familiarum religiosarum. e) Celebrationes Indultae ne sint duplicatio aliarum cele­ brationum In cyclo mysterii salutis lam occurrentium, neque numero plus aequo augeantur. 51. Quamvis conveniat ut quaevis dioecesis suum Calen­ darium et Proprium Officiorum atque Missarum habeat, nihil tamen obstat quominus Calendaria et Propria habeantur universae provinciae aut regioni aut nationi, vel etiam latiori dicioni, communia, ob lis quorum interest, mutua coopera­ tione paranda. Quod principium, aequa ratione, servari potest etiam In 5500 n. 3729 SACRA CONGREGATIO RITUUM - SIGNATURA APOSTOLICA caleruUhij religiosi* pro pJixribu» pro viaeiis elasdeni dldoni* civili». driUL 52. Calendariam portkulare conficitur interendo calen­ generali rottemnltatei, sollemnitate», festa et memorial quae sunt »unt dario gênerai? propria. Ideit.a) In calendario dloecesano. ej dloecesano, praeter celebratione* celebrationes PaPa­ tronorum. et Dedicationi» ecdeiiae cathedral!*. Sancti ct cum dioecesi peculiarem habent necessitudinem· ex. Beati. i» commorationis longioris, obitus. b) In calendario religioso, praeter celebratione» Tituli, Fundatoris et Patroni, Sancti et Beati, qui illius familiae reli­ giosae rodales fuerunt vel cum ea peculiarem relationem ha­ buerunt c) In calendario lingularum ecclesiarum, praeter celebra­ tione» propria» dioecesi» aut familiae religiosae, celebrationes Ipslt-s ecclesiae propriae, quae in tabula dierum llturglcorum recensentur, necnon Sancti quorum corpus In eadem ecclesia asservatur. Sodales autem familiarum religiosarum cum com­ munitate Ecclesiae localis lunguntor in celebrandis anniver­ sario Dedicationi» ecclesiae catnedrall» et Patroni» principali­ bus lod et amplioris dkionis ubi degunt. S3. Quando aliqua dioecesi» vel aliqua familia religiosa pluribus Sanctis et Beatis decorator, cavendum est ne calen­ darium universae dioecesis rei universi Instituti plus aequo gravetur. Proinde: a) Haberi potest Imprimis celebratio communis omnium Sanctorum et Beatorum dioecesis vel familiae religiosae, vel alicuius ordinis eorum; b) Singulari celebratione inscribantur calendario tantum­ modo Sancti vel Beati, qu! peculiare momentum prae se ferunt pro universa dioecesi vel familia religiosa; el ceteri Sancti et Beati celebrentur tantum 11* tn Jocis cum quibus strictiores habent necessitudines, aut ubi eorum corpus asservatur. 54. Celebrationes propriae, nisi aliter pro aliquibus earum In tabula dierum liturgiconim praevideatur, aut peculiares rationes exstent historicae aut pastorales, ut memoriae obli­ gatoriae vel ad libitum Inscribantur. Nihil tamen impedit, quominus aliquae celebrationes pro certis Jocis modo sollem­ niore flant quam In universa dioecesi vel familia religiosa. 55.Celebrationes calendario proprio Inscriptae ab omni­ bus qui ad Illud calendarium tenentur *ervari debent; et non­ nisi approbante Apostolica Sede e calendario expungi vel gradu matari possunt. 1900 ΜΛΗ 24 praeponantur. De his celebrationibus dici possunt omnes Misspe, quae concurrente populo celebrantur. 59. Praecedentia inter dies liturglco», quoad eorum cele­ brationem. unice regitur sequenti tabula. Tabula dierum uturoicorum secundum ordinem praecedentiae disposita 1. Triduum paschale Passionis et Resurrectionis Domini. 2. Nativitas Domini, Epiphania, Ascensio ct I*rntecostes. Dominicae Adventus, Quadragesimae et Ihischae. Ferla IV Cinerum. Feriae Hebdomadae sanctae, a ferla II ad frrtam V inclusive. Die» Infra octavam Paschae. 3. Sollemnitate» Domini, beatae Mariae Virgini», et Sanc­ torum in calendario generali inscriptae. Commemoratio om­ nium fidelium defunctorum. 4. Sollemnitates propriae, nempe: a) Soilemnltas Pa­ troni principalis loci seu oppidi aut civitatis, b) Sollemnitas Dedicationis et anniversarii Dedicationis ecclesiae propriae. c) Sollemnitas Tituli ecclesiae propriae, d) Sollemnitas aut Tituli, aut Fundatoris, aut Patroni principalis Ordini» seu Congregationis. II 5. Festa Domini In calendario generali Inscripta. 6. Dominicae temporis Nativi tatis et dominicae «per Annum·. 7. Festa beatae Mariae Virgin!» et Sanctorum calendarii generah*. 8. Festa propria, nempe: a) Festum Patroni principali» dioecesi*, b) Festum anniversarii Dedicationi» ecclesiae ca­ thedral!*- el Festum Patroni principalis regioni* -ut pro­ vinciae, nationi*, amplioris territorii, d) Festum Tituli, Fun­ datori», Patroni principali* Ordinis seu Congregationis et provinciae religiosae, salvis praescripti* sub n. 4. e) A.ia festa alicui ecclesiae propria, t) Alia festa Inscripta In Ca­ lendario cuiusque dioecesi* vel Ordinis *eu Congregationis. 9. Fertae Feriae Adventu* Adventui a die 17 ad 24 decembri» Inclusive. Dies Infra octavam Nativitati*. Feriae Quadragesimae. III Tit. II—De cklxrrattonum die proprio generali*. 10. Memoriae obligatoriae calendarii generali». 11. Memoriae obligatoriae propriae, nempe: a) Memoriae Patroni secundarii loci, dioecesis, regionis aut provinciae, nationis, amplioris territorii. Ordinis seu Congregationis et provinciae religiosae, b) Aliae memoriae obligatoriae alicui ecclesiae propriae, c) Aliae memoriae obligatoriae Inscriptae in calendario cuiusque dioecesis, vel Ordinis seu Congrega­ tionis. 12. Memoriae ad libitum, quae tamen, modo quidem pe­ culiari In Institutionibus de Missa et de Officio descripto, fieri possunt etiam diebus de quibus sub n. 9. Hac eadem ratione, ut memoriae ad libitum celebrari pos­ sunt memoriae obligatoriae, quae accidentali ter occurrunt in feriis Quadragesimae. 13. Feriae Adventus usque ad diem 16 decembri» Inclusive. Feriae tempori» Nativitati» a die 2 lanaaril nd sabbatum post Epiphaniam. Feriae tempori» paschali» a ferta II post octavam Paschae ad sabbatum ante Pentecosten Inclusive. Feriar «per annum·... 60. Si eodem die plures celebrationes occurrunt, fit de ea quae In tabula dierum llturglcorum superiorem obtinet locum. Attamen sollemnitas, quae Impeditur α die liturgi eo, qui praecedentia gaudeat, ad proximiorem diem transferatur qui *lt Uber a diebus sub nn. 1-8 In tabula praecedentiae recensitis, servatis IL» quae n. 5 statuuntur. Reliquae celebratione* eo anno omittuntur. 61. SI vero eodem dlr celebrandae tint Vesperae Officii currenti» et I Vesperae diei sequentis, praevalent Vesperae celebrationis quae in tabula dierum llturglcorum superiorem obtinet locum; in casu autem paritatis. Vesperar dlel currentis. [Seyuifur Calendariam Romanum generale]. 56. Sancto» consuevit Ecdesla celebrare Ipsorum die nataHcim quod opportune servetur etiam in proprii» celebrationibus caler.dario particulari Inscribendis. Attamen, elsj celebratione» propriae peculiare momentum ha­ bent pro singuli» Ecclesiis particularibus vel familil* religiosi*, valde tamen expedit at. in celebrandis *oDemnilal£bu*, festi» et memoriis obligator.!·, qua» in calendario generali recensentur, unita», quantum heri potest, habeatur. Proinde In celebrat Ionibus proprii» calendario partkulari ins­ cribendi» haec serventur: a) Celebrationes quae ellam In calendario generali recensen­ tur. eodem die quo ibi Inscriptae »unt, calendario proprio Inscri­ bantur, mutato, si necesse est. gradu celebrationis. Idem servetur in inscribendi* celebrationibus alicui tantum ecclesiae proprii·, ad calendarium dloecesanum vel religiosum quod attinet. bj Celebrationes Sanctorum, quae in calendario generali non Inveniuntur, diei natalicio oisignentur. Quando vero dies natalklu» ignoratur, celebratio assignetur did alia ratione eidem Sancto pioprio, ex. g . dlel ordinationi». Inventionis, trarabtionlr. tecus diei qui tn calendatlo particulari liber iit ab alii» celebra tlonibu·. e) Si vero die* natalicius vel proprius Impeditur alia cele­ bratione obligatoria, etiam Inferiori» gradus, in calendario generali vel particulari, assignetur proximiori dlel similiter non impedito. d) Attamen si agitur de celebrationibus quae ob rationes pastorales ad alium diem transferri nequeunt, transferatur celebratio Impediens. r) Aliae celebration·*, quae induitae vocantur, inscri­ bantur die aptiore sub respectu pastorali. II Ut autem cyclus anni liturgie! plena tua luce fulgeat, • Caleadari-x» BorsAsam. Typi» Poli^ottis Vaticani» 1959. p. 11-49. nemie celebratione» Sanctorum perpetuo impediantur, dies Ada. ia Rxnaanssj. ci!. p 51-1Î7. EL 83 (1969) 163-182; quibus plerumque tempu» Quadragesimae et octava Paschae C BRADA In EL 31 (19«) 180-182. 183-201; P J id EL 83 (1969) 231occurrunt, necnon die* a 17 ad 31 decembris, a celebrationibus 231 particularibus liberi moneant, nl»i agatur de memoriis nou obligatoriis vel de festi» de quibus In tabula dierum lltnrgiccrum, n. 8 o, b, e, d, aut de sollemnitatibus quae ad aliud 3729 tempus nequeunt transferri. Sollemnitas S. loseph (die 19 martil). ad alium diem extra Quadragesimam a Conferentil» Episcopalibus transferri po­ 1969 MAR 24.-SIGNATURA APOSTOLICA, DECISIO. PART.· test. nisi «It de praecepto servanda. 57.Si qui Sancti vel Beati una simul calendario inscri­ Signatura .Apostolica competens est solummodo circa buntur. simul semper celebrantur, quoties eodem gradu sunt CONTENTIONES ORTAS Ρ.Χ ACTU POTESTATIS ADMINISTRA­ celebrandi, etsi unu· aut aliqui eorum »unt magi» proprii. Si TIVAE ECCLESIASTICAE EIQUE DELATAS PER RECURSUM vero unu» aut aliqui ex hl» Sancti* vel Beatis gradu superiore «unt celebrandi, flat Otfkram de hl» Untum, omissa cele­ ADVERSUS DECISIONEM COMPETENTIS DlCASTERII CURIAE bratione ceterorum, nisi conveniat eo» alii diei assignare ad Romanae rnndum memoria» obligatoriae. 58. Ad bonum pastorale fidelium procurantium, in domi­ Facti species.—Dominus X, expulsus a «Société de nici» 8ja« ' PL ifA h-m · «r «· Dumpu. * PL 183. jij. l379 ‘Sermo j mus, Nobis forent nunc repetendae, sed ipse conspectus 1989 MAR 29-PAÜLÜS VI, ALLOC. AAS 81 (1969) 262-266 5505 5506 199» ΜΛΠ 31 SECR. STATUS, INSTR. CIRC/\ VESTES PRAELATORUM 3. Id etiam blando alloquio vos hortamur, ut unitatem Familiae religiosae vestrae studiosa voluntate servetis. Li­ bet ergo In memoriam revocare verba quae in «Charta Charltatls», u Sancto Stcphano Harding composita, conti­ nentur «In actibus nostris nulla sit discordia, sed una charltate, una regula slmlllbusquc vivamus moribus·1. Li­ cet In praesenti quiddam peculiare ac diversum concedatur, tamen omnino oportet annitamini, ut unitatem mentium et finium, aequalem rationem regulae et observantiam di­ sciplinae Bcnedlctlnae sectemini. Cavendum est vobis, ne ullo pacto rem uscelicam, vobis propriam, ct spiritualis vitae formam, qua estis insignes, amittatis. Quodsi nunc, ut quaedam exempla afferamus, vobis permittitur, ut unus­ quisque suam habeat cellam, tamen propter hoc propositum et dulcedo vitae communis ne quid detrimenti patiantur, 265 praeterea sl austeriores quaedam / consuetudines tempe­ ratae sunt propter corporis valetudinem, locorum naturam vel aliam causam probandam, semper tamen memores esto­ te vos elegisse vitam pauperem, humilem, cum paenitentia et in silentio agendam; liceatque Nobis verba Sancti Ber­ nardi usurpare: «Obsecro vos. fratres mei, non graventur conia vestra in curis saccularibus»4. 4. Vita autem spiritualis et Ilturglca vestra sedulo stu­ dio alatur, quod per vices opere manuum variclur secun­ dum Illud: «ora et labora». Quem quidem laborem plurimi aestimate, quippe cum sit proprietas vestri Instituti. Ce­ terum is est etiam exercitatio quaedam virtutis pauperta­ tis, cum praesertim minus fortunati fabrilibus victum sibi quaerant oporteat. Ipsum vero Concilium Vaticanum Se­ cundum dignitatem et utilitatem laboris laudibus efferre non dubitavit, haec proferens verba: «Labore suo homo ordinarie suam suorumque vitam sustentat, cum fratribus suis conlungitur clsque Inservit, germanam caritatem exer­ cere potest atque creationi divinae perficiendae sociam operam praebere. Immo, per laborem Deo oblatum, tene­ mus hominem ipsi redemptionis operi lesu Christi conso­ ciari, qui praecellentem labori detulit dignitatem, cum In Nazareth propriis manibus operaretur» ·. Itaque vita vestra, ad hoc quod attinet, est menti Ecclesiae et his temporibus maxime consentanea; lamvero, ut scitis, quidam sacerdo­ tes, novas apostolatus vias ingressi, ut operarii inter ope­ rarios hac aetate vitam degere conantur. Vos bene meruistis de re rustica; etenim sudore vestro salubres et feraces effecistis amplas regiones, velutl Langobardlae planitiem. Hic recordari Nosmet ipsos sinite ope­ re vestro loca plana Mediolanensia —ibas sa mllanese» vulgo appellantur— In fertilium agrorum formam esse redacta, Nosquc ecclesiam vestram, nunc refectam et restitutam. Invisisse In oppido «Morlmondo», quod ab abbatia quadam, quam Sanctus Bernardus condidit, nomen traxit. Recte quidem hic cadunt versus illi arguti, quibus labor ves­ ter quodam modo definitur: «Bernardus valles, mentes Benedictus amabat; oppida Franclscus, magnas Ignatius urbes». Opus autem vestrum, pertinens ad agrorum culturam, Id etiam efficere potest, ut In regionibus ad humanum cul­ tum et profectum nitentibus, novus finis missionalls mo266 na5tcriis vestris proponatur ac nova tribuatur efficacitas. Peropportune enim ibi, ut quondam in Oc/cldente evenit, centra vitae Clsterciensls erigentur, quae «cruce et aratro» maxima beneficia In gentem Illis in partibus habitantem poterunt conferre. 5. Ecclesiam denique adiuvate spirituali disciplina ve­ stra serena, tranquilla, constanti, quae simul in intimis ani­ mis haereat et austeritate commendetur. Conscii sitis opor­ tet muneris, quod vobis In Ecclesia est Implendum. Com­ municate cius necessitatibus atque doloribus, preces hac de causa fundite, paenitentiam agite et mundo exemplum praebete vitae vestrae singularis, quae illum excitet atque alliciat. Ut paucis dicamus, ad mundum loquimini silentio vestro! «Et pax Christi exsultet In cordibus vestris, In qua et vocati estis in uno corpore et grati estote» ·. Unus e conditoribus vestris, Stephanus Harding, quem ut Sanctum colitis et qui Sanctum Bemardum Clstcrcium petentem recepit, traditur fuisse «sermone comis, facie locundus, animo semper In Domino laetus» T. Ita et vos sitis oportet. Ita prorsusl Sitque huius rei pignus et benevolen­ tiae Nostrae testimonium Apostolica Benedictio, quam vo­ bis amanti animo Impertimus. •Const. Past. ck> Eecl in mundo buius tempons GaiUium ei »£« w 67: A. A. S. j3 (:ς66), p. 10M (LE 31661. r Getia Regum Anglcmtm, 3IT, PL. 179, XlSç. 5507 n. 3734 3734 1969 MAR 31.-SECR. STAT., INST. AAS 61 (1969) 334-340 Instructio circa vestes, titulos et insignia Cardinalium, Episcoporum et Praelatorum generis ordine minorum Ut sive sollicite suum munus tueretur universae vigilandi Ecclesiae, sive Concilii Oecumenlci Vaticani II indida et consilia ad effectum adduceret, Summus Pontifex Paulus VI nihil praetermisit, quin considerationem suam etiam In quasdam vitae ecclesiasticae externas formas Intenderet, ut pariter eas magis ad mutata temporum adi uncta com­ poneret, pariter aptius ad summa animorum bona referret, quae iis formis et significari et foveri oportet. De re videlicet agitur, qua mens hominum, qui nunc sunt, in primis commovetur, et in qua, extremis utriusque vitatis appetitionibus, proprietas et dignitas accommoden­ tur opus est ad simplicitatem, ad utilitatem, ad demissionis denique et paupertatis spiritum, quo eos praesertim ornari decet, qui, cum ecclesiasticis officiis Initiati sint, certum onus idcirco receperunt operam populo Dei navandi. Quapropter his ductus rationibus Summus Pontifex su­ perioribus hisce duobus annis primum nonnullas edendas normas curavit circa vestes et alios Cardinalium honores (cfr. Decretum a S. Congregatione Caerimoniali die 6 men­ sis lunii anno 1967 datum et N. 3711 notatum); deinde die 28 mensis Martii anno 1968, Litteras Apostolicas a ver­ bis Pontificalis Domus Incipientes motu proprio dedit de nova Domus Pontificiae ordinatione (LE 3642); praeterea die 21 mensis lunii anno 1968 alias Apostolicas Litteras, quibus initium Pontificalia insignia, motu proprio de Ponti­ ficalibus insignibus emisit (LE 3668], quibus adiectum erat Decretum a S. Congregatione Rituum de eadem re, eode ni­ que die factum, atque n. R. 32/968 notatum (LE 3669]. Cum autem haud ita pridem Summus Pontifex vellet Dianius immutare disciplinam de vestibus, de titulis deque Insignibus generis sive Cardinalium, sive Episcoporum, sive Prae/latorum ordine minorum, peculiari Cardinalium Coe- 335 tui et Suae Secretoriae Status mandavit, ut diligenter rei studerent, lustam rationem habentes et trdaltf moris, et nostrae huius aetatis usus, et summorum animi bonorum, cum hisce vitae formis, licet externis et adventiciis, quo­ dammodo coniunctorum. Ex quibus collatls consiliis haec Instructio provenit, miam Summus Pontifex coram me Cardinoli a publicis Ecclesiae negotiis, die 28 mensis Martii hoc anno ad collo­ quium admisso, ratam habuit, fussitque, ut a die 13 men­ sis Anrilis huius anni, hoc est a Dominica In Albis, vigere Incipiat. Contrariis quibusvis, etiam speciali mentione dignis, non obstantibus. Pars Prima—De vestimentis A) Pro S. R. E. Cardinalibus: 1. In usu permanent sive talaris vestis e lana dmilive e panno rubri coloris, una cum zona, limbis, suturis et glo­ bulis e rubro serico, sive mozeta eiusdem textilis et coloris ac vestis, dempto tamen cucullo. Pallium, seu mantelctum, aboletur. 2. Item In usu permanet talaris vestis torulo exornata, una cum limbis, suturis, ocellis et globulis e rubro serico, dempto tamen reflexu in manicis. Hanc supra vestem palliolum, torulo item exornatum, deferre licet. 3. Cum alterutra talari veste, sive rubri coloris, sive torulo exornata gestanda erit zona rubra e serico undulato cum laciniis Item sericis duas extremas partes exornan­ tibus. Zona autem cum flocculis aboletur. 4. Cura talaris vestis rubra gestatur, rubra etiam tibia­ lia adhibentur. Usus vero tibialium rubrorum cum talari veste torulo exornata prorsus liber est. f 5. Vestis communis, seu cotidiani usus, potest esse ta­ laris torulo non exornata. Una cum talari veste nigra, ti­ bialia nigra adhibentur. Rubrum collare et pileolum, e se­ rico undulato rubri coloris una etiam cum talari veste to­ rulo non exornata deferri possunt. 55* »8 η. 3734 SECR. STATUS, INSTIL CIRCA VESTES PRAELATORUM 1900 ΜΛΗ 31 6. Blretum, ex undulato serico rubri coloris, una tan­ tum cum chorall veste, non autem pro communi capitis tegumento, adhiberi potest. Pallium talare violacei coloris, etsi non praecipiatur, ser­ vant Protonotarii Apostolic! supra numerum, non autem Praelati Honorarii Sanctitatis Suae. I960 APR 3 7. Uius perampli talaris pallii ex serico undulato rubri coloris non amplius praescribitur in pontificalibus audien­ tiis iisque caeremoniis, quae adstante Summo Pontifice peraguntor. Idem aliis in casibus liber est, veruntamen ad sollemniora adiuncta reservatur. 20. Pro Cappellanis Sanctitatis Suae vigere pergit usus vestis talaris nigrae cum torulo ceterisque ornamentis, et serica zona violacei coloris, quae gestanda erit etiam In sa­ cris caeremoniis. Vestis talaris violacea, peramplum pallium eiusdem co* loris binis caudis praeditum, zona flocculis ornata, et fibu­ lae supra calceos abolentur. ferentlae opportunas leges edero queunt, quae singularum regionum usibus respondeant, habita tamen ratione nor­ marum atque regularum, quae hac Instructione conti­ nentur. 8. Peramplum talare pallium laneam rubri coloris abo­ letur, stque pro eo decorum nigri coloris pallium substitui potest, cui adicere palliolum licet. 9. Ruber galerus et petasus e rubro Item gausapo abo­ lentur. In usu autem permanet petasus e nigro gausapo, qui. si casus ferat, chordulls flocculisque rubri et flavi co­ loris exornari poterit 10. Usus rubrorum calceorum atque fibularum, earum etiam quae argenteae super nigros calceos Imponuntur, tol­ litur. 11. In usu permanet rochetum e lino dmlllve e textili. Eidem vero numquam superpelllceum Imponetur. 12. Magna cappa sine pelle mustelina, scilicet sine bermelllno, non amplius praescribitur, eademque tantum extra Urbem. In sollemnissimis quidem festivitatibus, ad­ hiberi poteriL 13. Usus funiculi et catellae ad pectoralem Crucem sustinendam servatur. Funiculus autem tunc tantum ge­ rendus est, cum talaris vestis rubri coloris aut sacrae vestes 33" adhibentur./ B) Pro Episcopis: 14. Similiter ac de Cardinalium vestibus statutum est. Episcopi servant vestem talarem violacei eoioris, mozetam sine cucullo, et vestem talarem nigram torulo, ocellis, glo­ bulis ac subsuto rublnl coloris ornatam. Moreta ubique terrarum gestari poterit, etiam ab Episco­ pis tituUribus. Manteletum seu pallium violacei coloris aboletur. Vestis talaris nigra cum torulo ceterisque ornamentis rubini coloris non amplius praecipitur, ut vestis communis. Supra hanc vestem palliolum gestari poterit. 15.Quod attinet ad zonam sericam violaceam, ad ti­ bialia, ad vestem communem, ad collare, ad pileolum, ad blretum, ad peramplum talare ex serico violacei coloris pallium, ad talare laneum pallium eiusdem coloris, ad fibu­ las. ad rochetum, ad cappam magnam, ad funiculum et catellam Crucis pectoralis, serventur normae, quae nm 3-8 et 10-13 statutae sunt. 16.Usui vigere pergit petasi gauwpatl chordula et floc­ cis viridi coloris ornati, qui similis erit pro omnibus Episco­ pis, residential Ibus et titularibus. 17. Episcopi ex Ordinibus vel Congregationibus religio­ sis delecti utentur veste talari violacei coloris, veste talari cum vel sine torulo, globulis, ocellis ac subsuto rublnl co­ loris, haud secus ac ceteri Episcopi. C) Pn Prodatis ordine minoribus: 18. Praelati Superiores Dlcasterlorum Cariae Romanae dlemitate· episcopali non audi. Auditores Sacrae Romanae Rotae, Promotor Generalis lustlllae et Defensor Vinculi In Supremo Tribunali Apostollcae Signaturae, Protonotaril Apostolic! de numero, Clerici Camerae Apostollcae ct Praelati Pontificali Aulae addicti servant vestem talarem violacei coloris, manteletum seu pallium violaceum, rnchetum, vestem talarem cum torulo ceterisque ornamentis rublnl coloris sine palliolo, zonam violaceam cum laciniis seri· da duas extremas partes exornantibus, peramplum talare pallium violacei coloris, quod tamen necessario adhiben­ dum non est, et floccum rubrum supra blretum. Zona serica cum flocculis, tibialia violacei coloris et fi­ bulae supra calceos tolluntur. 19. Ad Protonotarlos Apostollcos supra numerum et ad Praelatos Honorarios Sanctitatis Suae quod attinet, abolentur manteletum violacei coloris, zona serica cum flocculis, tibialia violacei coloris, fibulae supra calceos et floccum rubrum supra blrrtum. Servantur autem vestis talaris violacei coloris, vestis ta­ laris nigra cum torulo ceterisque ornamentis rublnl coloris sine palliolo, et zona serica laciniis ornata. Si opus fuerit, supra vestem talarem violacei coloris, loco rochell, Udem Induent superpellictum non crispatura. 5509 Secunda Pars—Tituli atque insignia 21. Tituli, quos cognationis dicunt, a Summo Pontifice adhibiti erga Putres Cardinales, Episcopos oiiosque eccle­ siasticos viros, hi ex ordine tantummodo erunt, qui se­ quuntur: «Venerabilis Frater Noster», «Venerabilis Frater», «Dilectus Filius». 22. Pro Patribus Cardinalibus adhiberi poterit titulus «Eminentiae», pro Episcopis vero titulus «Excellentiae», quibus adiungi etiam fas erit adlectlvum nomen «Reveren- 339 aissimum». / 23. Cum vero vel Paler Cardinalis vel Episcopus, aut scriptis aut oretenus compellatur, prior «Dominus Cardi­ nalis», alter vero Italica lingua Monsignore vocari poterit. 24. Titulus Monsignore. qui in rationibus habendis cum Episcopo adhibetur, coni unctum habere poterit adlectlvum «Reverendissimum·. 25. Etiam pro Praelatis, quorum mentio facta est ad n. 18, titulus Monsignore conlungl poterit cum adiectivo nomine «Reverendissimo». Decanus Sacrae Romanae Rotae atque Secretorius Su­ premi Tribunalis Signaturae Apostollcae ornari poterunt titulo «Excellentiae», quin tamen eidem titulus «Reveren­ dissimus» addatur. Quod quidem fleri potest etiam pro vi­ cario Camerarii Sanctae Romanae Ecclesiae. 26. Protonotarii Apostolic! supra numerum. Praelati Honorarii, necnon Cappellanl Sanctitatis Suae titulo Mon· signore ornari poterunt, quem praecedere potest, si casus ferat, nomen adlectlvum «Reverendum». 27. In officiosis litteris scribendis omitti poterunt verba «sacram osculatus purpuram» atque «sacrum anulum oscu­ latus». 28. Sive Patribus Cardinalibus, sive Episcopis conce­ ditur, ut generis Insigne adhibere possint. Huius vero Insignis aspectus ad normam artis exarando­ rum Insignium delineandus erit, fd^mque simplex atque perspicuus slt oportet Ab hulusmndl autem insigni sive baculi pastorali sive infulae effigies tollantur. 29. Patribus Cardinalibus permittitur, ut proprium In­ signe In templi fronte, quod eorum Titulum vel Dlaconlam efficiat, depictum suspendere curent. Ab Inferiore tamen templo Purpurati Patris, culus est Titulus, removeatur imago. Venia autem conceditur ut. in memoratis templis, haud procul a orimariis foribus, Patris Cardinalis, ad quem Titulus spectat, nomen legatur, accommo'data forma litteris Inscribendum, quae cum sacri oe- 310 difldi structura apte conveniat. Additamenta 3Π. Quod od Patrum Cardinalium vel Patriarcharum ex Orientali Ritu vestes et titulos attinet, proprii cuiusque ritus usus serventur. 31. Patriarchae Latini Ritus, Romana Purpura non decorati, vestes induant, quibus ceteri Episcopi utuntur. 32. Pontificii Legati, qui episcopali dignitate sive con­ decorentur sive carrant, ad normas sese accommodent, quae Episcopis supra praescripta sunt. Iis tamen, In sua cuiusque sede, zonam, pileolum, blre­ tum atque peramplum talare pallium ex undulato serico confectum Induere licet. Horum tamen Legatorum II tan­ tum «Venerabilis Fratris» nomine vocabuntur, ut supra nd n. 21 scriptum est. qui episcopali dignitate omntl erunt. 33. Praelati atque Abbates «nullius». Apostolic! Admi­ nistratores, λ Icarii ac Praelati Apostolic!, qui Episcoporum dignitate carrant, easdem vestes ac ceteri Episcopi Indue­ re poterunt. H 34. Quod ad appellationes attinet, Episcoporum Con- 5510 PAULUS VI, MISSALE ROMANUM PROMULGATUR 35. Quod denique spectat ad Canonicorum, Beneficia­ riorum Parochorumque vestes et titulos, aptae praescrip­ tiones a S. Congregatione pro Clero In posterum edentur, quae ad huius tomen Instructionis rationes accommoda­ buntur, scilicet ut in hac etiam materia omnia ad simpli­ ciorem formam redigantur. Datum ex Aedibus Vaticanis, dic xxxi mensis Martii, anno mcmlxix.—Hamlctus L Card. Cicognant, a publicis Ecclesiae negotiis. 3733 1969 APR 3.-PAULUS VI, CONST. AAS 61 (1969) 217-222 Missale Romanum Vaticani II ex decreto Concilii Oecumentci instauratum promulgatur PAULUS EPISCOPUS Servus seroorum Del -Ad perpetuam rei memoriam Missale Romanum, ex decreto Concilii Trldentini a De­ cessore Nostro S. Pio V anno mdlxx promulgatum x, nemo non suscipit in multis Usque mirificis utilitatis fructibus esse numerandum, qui ex eadem Sacrosancta Synodo In universam Christi Ecclesiam dilapsi sunt. Per quattuor enim saecula, non modo illud ritus Latini sacerdotes pro norma habuerunt, ad quam Eucharisticum Sacrificium fa­ cerent, sed sacri etiam Evangelii nuntii in omnes fere ter­ ras invexerunt. Innumeri praeterea sanctissimi viri ani­ morum suorum erga Deum pietatem, haustis ex eo sive Sacrarum Scripturarum lectionibus sive precationibus, co­ piosius aluerunt, quarum praecipuam partem Sanctus Gre­ gorius Magnus In certum digesserat ordinem. Sed ex quo tempore latius in Christiana plebe increbesce* re ct invalescere coepit sacrae fovendae liturgiae studium, 218 quod, / de Decessoris Nostri ven. rec. Pii XII sententia, ostendere visum est aeque providentis Dei erga huius ae­ tatis homines propensissimae voluntatis indicium, aeque Sancti Spiritus per Ecclesiam suam salutiferum transitum palam pariter eluxit, Missalls Romani formulas tum ali­ quatenus recognoscendas tum accessionibus esse locuple­ tandas. Cuius rei faciendae initium idem Decessor Noster attulit Vigilia Paschali et Ordine Hebdomadae Sanctae instauratis’, qui proinde primum quasi gradum posuit ad Missale Romanum novis huius temporis animi sensibus accommodandum. Recens nutem Concilium Oecumcnlcum Vaticanum II, edita Constitutione a verbis Sacrosanctum Concilium Inclfdente, generalis renovationis Missalls Romani fundamenta ocavit: statuens, ut primum textus et ritus ita ordinarentur, ut sancta, quae significarent, clarius exprimerent4; deinde, ut Ordo Missae ita recognosceretur, ut singularum partium propria ratio necnon mutua conexio clarius paterent, atque pia et actuosa fidelium participatio facilior redderetur Λ; tum ut, quo ditior mensa Verbi Dei pararetur fidelibus, thesauri blblici largius aperirentur ·; ut postremo novus ritus concelebrationis conficeretur, Pontificali et Missall Romano In­ serendus 7. Attamen huiusmodi Missalls Romani renovatio nequa­ quam ex Improviso inducta putanda est; cum ad cam haud dubie viam munierint progressiones in disciplinis liturgicis, proximis hisce quattuor saeculis, factae. Nam si, post Con­ cilium Tridentinum celebratum, ad Missalls Romani reco­ gnitionem non parum adiuvarunt evoluti et inspecti vetusti Ribliothecae Vaticanae aliique undique conquisiti codices, uti confirmatur Constitutione Apostolica Quo primum a Dc219 cessore Nostro / S. Pio V data, posthaec nimirum hinc ve‘Cfr. Coast. Apost. Quo prymum, XJ mentis luhi inno 1570 data•Cfr. Pius XII, Allocutio lis. qui primo Conventui « omni natione de Limita pastorali, Assissi habito, interfuerunt, dic » mensis Sept, anno X95& .4. 4. S. 48. 1956, p. 7X3 (LE »590). . . • Cfr. S Con· ^LE »»9©h Decr. natitAr mysf/ria, die 16 mensis Nov·* anno 1955 cditunu A» A. S. 47. X955. PP· 838 »*· ILE »3^]· . , , __ , • Cfr. Concilium Okum. Vatxcaxum II, Coxist de sjera Mitium Γ. 2Γ, A. A. S. 5«. P· •Ctr. ibiA. d. 51, p. XI4n. 58, ρ. X15. 5511 n. 3735 tustlsslmi llturgicl fontes et reperti et foras emissi sunt, hinc llturgicae Orientalis Ecclesiae formulae altius sunt Investigatae; Ita ut optarent multi, ut huius generis cum doctrinae tum pietatis divitiae, non modo in tabulariorum tenebris non lacerent, sed e contrario in lucem prolatae Christianorum mentes animosque illustrarent et pascerent. Nunc vero, ut novam Missalls Romani compositionem, summis saltem lineamentis, quasi praefiniamus, in primis animadvertimus, Institutione Generali, qua in libro tam­ quam prooemio usi sumus, novas normas Eucharistici Sa­ crificii celebrandi proponi, sive quoad ritus persolvendos et officia uniuscuiusque astantis et participis propria, sive quoad supcllectlles et loca rei divinae peragendae neces­ saria. Praecipua instaurationis novitas in Precatione Euchari­ stica, quam vocant, versari existimanda est. Quamvis enim in Romano ritu prima eiusdem Precationis pars, hoc est Praefatio, varias, saeculis volventibus, susceperit formulas, altera tamen pars, quam Canonem Actionis appellabant, per illud tempus, quod a IV ad V saeculum actum est, immutabilen induit formam; cum, e contrario, Liturgiae Orientales in ipsas Anaphoras quandam varietatem reci­ perent. Hac autem In re praeterquam quod Precatio Eu­ charistica aucta est copia Praefationum, vel ex antiquiore Romanae Ecclesiae traditione sumptarum, vel nunc pri­ mum compositarum, quibus et peculiares partes mysterii salutis clarius patefierent, et plura uberioraque gratias agendi argumenta praeberentur, praeterea ut eidem Pre­ cationi tres novi Canones adderentur statuimus. Attamen sive ut pastoralibus, quas nominant, rationibus consulere­ tur, sive ut concelebratio expeditius procederet, iussimus verba Dominica in qualibet Canonis formula una eadem­ que esse. Itaque in quavis Precatione Eucharistica illa sic proferri volumus: supra panem: Accipite et manducate ex hoc omnes: hoc est enim corpus meum, quod pro vobis tradetur; et supra calicem: Accipite et bibite ex eo omnes: hic est enim calix sanguinis mei novi et aeterni testamenti, qui pro vobis et pro multis effundetur in remissionem peccatorum. — Hoc FACITE in meam commemorationem . Verba autem Mysterium fidei, de f contextu verborum Christi Domini deducta, at- 220 que a sacerdote prolata, ad fidelium acclamationem veluti aditum aperiunt. Quoad Ordinem Missae, ritus, probe seroata eorum sub­ stantia, simpliciores facti sunt B. Ea namque praetermissa sunt, quae temporum decursu duplicata fuerunt oel minus utiliter addita9, praesertim circa ritus oblationis panis et vini, et circa ritus fractionis panis ct Communionis. Huc accedit quod restituuntur.,, ad pristinam Sanctorum Patrum normam nonnulla quae temporum iniuria decide­ runt 10; cuius generis sunt Homtlla xx, et Oratio universalis seu Oratio fidelium X1, et ritus paenitentialls, seu reconci­ liationis cum Deo et cum fratribus, initio Missae peragen­ dus: cui, ut oportebat, suum redditum est momentum. Ad haec, iuxta illud Concilii Vaticani II praescriptum, quo praecipiebatur ut intra praestitutum annorum spatium, praes tantior pars Scripturarum Sanctarum populo tegere­ tur la, totum Lectionum corpus diebus dominicis legenda­ rum in trium annorum ordinem tributum est. Praeterea diebus utcumque festis, lectioni Epistulae et Evan geli i alia praeponitur, ex Veteri Testamento, vel, Tempore Paschali, ex Actibus Apostolorum sumpta. Hac enim adhibita ratio­ ne, enucleatius mysterii salutis continuus processus illu­ stratur, verbis Dei revelatis demonstratus. Quae amplissima lectionum biblicarum copia, qua diebus festis praestantlor Sacrarum Scripturarum pars fidelibus proponitur, acces­ sione profecto completur reliquarum Librorum Sacrorum partium, quae diebus profestis recitantur. Quae sane omnia hoc modo ordinata sunt, ul magis ac magis In christifidelibus ea verbi Dei fames 14 exstimuletur, qua, Spiritu Sancto duce, novi Foederis populus ad per­ fectam Ecclesiae unitatem voluti urgeri videatur. Hisce ita compositis, illud etiam vehementer fore confidimus, ut sa­ cerdotes et fideles simul sanctius animum suum ad Cenam Domini praepa/rent, simul. Sacras Scripturas altius me- 221 ditati, verbis Domini uberius in dies alantur. Exinde de­ nique sequetur, ut, iuxta Concilii Vaticani II monita. Divinae Litterae sive quasi quidam spiritualis vitae fons perennis, sive praecipuum Christianae doctrinae tradendae argumentum, sive demum cuiusvis theologicae institutio­ nis medulla ab omnibus habeantur. •Cfr. »$U. n 50, p. 1x4· * l9Ctr. «SX. MCfr. 4W. n. j». p t·. ‘•Cfr. ibU. n. 5j. p 114. **Cfr. »5U. tu 51, p. 114. “Cfr. Amo» a, n. 5512 - • - * π. 373Η-3<39 COMM. 1NTERP. CONC. - SC BIT. - SECB. ST. - PAULUS Verumtamen in hac Missalls Romani instauratione, non solum tres, de qulbns adhuc diximus, partes» hoc est Pro­ catio Eucharistica. Ordo Missae et Ordo Lectionum, mu­ tatae sunt, sed ceterae etiam, in quibus Idem constat, re­ cognitae et valde variatae sunt. Id est: Temporale, Sanctorale, Commune Sanctorum, Missae Rituales et Missae vo­ tivae, quae vocant. In quibus peculiari» quaedam diligentia ad Orationes adhibita est, quae non solum numero auctae sunt, ut novis horum temporum necessitatibus novae re­ sponderent, sed etiam vetustissimae ad antiquorum tex­ tuum fidem redditae. Ex quo factum est, ut singulis prae­ cipuorum temporum litargicorum feriis, scilicet Adventus, Nativitatis, Quadragesimae et Paschae, diversa cotidie adiceretur Oratio. Quod reliquum est, licet textus Gradual!* Romani, ad cantum saltem quod attinet, non fuerit mutatus, tamen, facilioris intellectus gratia, sive Psalmus ille Responwrius, de quo S. Augustinus et S. Leo Magnus wtpe commemo­ rant, live Antiphonae ad Introitum et ad Communionem In Missis lectis adhibendae, pro opportunitate, instaurata sunt. Ad extremum, ex lis quae hactenus de novo Missall Ro­ mano exposuimus quiddam nunc cogere et efficere placet. Cum Decessor Noster S. Pius V principem Missalit Romani editionem promulgavit, illud velati quoddam unitatis lilurgicae Instrumentum idemque tamquam genuini religioslque cultus in Ecclesia monumentum chriitiano populn repraesentavit. Haud secus Nos, etsi, de praescripto Con­ cilii Vaticani II, In novum Missale legitimas varietates et optationes11 ascivimus, nihilo tamen secius fore confidimus, ut hoc ipsum a christlfldelibus quasi subsidium ad mutuam omnium unitatem testandam confirmandamque accipiatur, 222 utpote cuius ope, In tot varietate/linguarum, una eademque cunctorum precatio ad caelestem Patrem, per summum Pontificem noitrunî letum Christum, In Spiritu Sancto, quovis ture fragantior ascendat. Quae Constitutione hac Nostra praescripsimus vigere in­ cipient α die xxx proximi mersis Novembri* hoc anno, id est a Dominica I Adventus, Nostra haec autem statuta et praescripta nunc et in posterum firma et efficacia esse et fore volumus, non ob­ elantibus, quatenus opu* sit, Constitutionibus et Ordina­ tionibus Apostolici» a Decessoribu* Nostris editis, ceteri»que praescriptionibus etiam peculiari mentione et deroga­ tione dignis. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die m mensi» Aprilis, in Cena Domini N. I. C., anno mcmlxix, Ponti­ ficatus Nostri sexto.—Paulus Pp. VI. MCb. Cokiuvw Οκηαχκνν Vatkavtm 11. Ccctf. de ucn LHttu GmnJttux. an. jS-· NotiL S (1969) 147. Ada. vide eub dio 1969 Apz 3 LE 3735. 3740 1969 3738 1969 APR 14.-SECRET. STATUS, DECLARATIO. PART.· Competentia Commissionis Decretis Concilii Vatica­ APR 16.-SECRETARIA STATUS, NOTIF. PART.· Privilegium imponendi diretum rubrum Cardinalibus novellis, olim concessum supremis Moderatoribus nonnullarum Nationum, cessare notificatur Eminenza Reverendissima, Il Santo Padre —anche in consldrrarione del parere espresso dall'Eminenza Vostra Reverendissima con ii venerato fogllo η. 115/69 del 29 Mario seorso— ha disposto che la competenda di cotesta Commissione sia estesa alla interpretazione dei Documenti emanati dalla Santa Sede per 1’esecuzione dei Decreti Con­ ciliari. Tanto mi do premura di comunlcare all’Eminenza Vostra per sua opportuna conoscenza e norma. Profltto volentieri della circostanza per confcrmarmi con sensi di profonda veneraxione di Vostra Eminenza Reve­ rendissima dev.mo in Domino.— A. G. Card. Cicoonani. È noto che alcuni Sovrani ed altri Capi di Stato hanno goduto in passato dei privilegio d’imporre la berretta cardinalIzia a nuovi Cardinali, segnatamenle a Nunzi Apostolici elevati alia dignith della porpora. Pur consapevole delle circostanze che una volta hanno giustificato fa concessione, da parte sua, di delto privile­ gio, la Santa Sede ha ora creduto proprio dowrc fare rispettosamente présenté ai Capi di Stato interessati, e cioè agit Ecc.mi Capi di Stato d'Italia, di Francia, di Portogallo e di Spagna, che, a motivo dei carattcrc squisitamente sacro e spirituale dell’alto ufficio cardinalizio, cd anchc nello spirito dei Concilio Ecumenico Vaticano II, sembrava opportuno che anche 11 privilegio dclFimposixlone della berretta cardinallxia venisse a cessare. L’adeslone che i menxionati Ecc.mi Capi di Stato hanno dato alla proposta della Santa Sede è stata cortescmentc premurosa e lodcvolmenle unanime. •Prtor/h Posi Decreti· Cone Vaticani II inferprettsd». Prot N. 1346M- Conuasaicalioee· 2 (1970) 72. La Santa Sede ne ha preso atto con riconosccnte e sincero complacimento. ni S. II INTERPRETANDIS EXTENDITUR AD DOCUMENTA Sedis pro exsecutione Decretorum ipsius Concilii 14 Aprile 1969 • LOuorratoro Ronuno, 109 n 87 dioi 18 aprliU 1969 p. 2. 3733 3741 *989 APR 15.-PAULUSVI, MOT. PR. AAS 61 (1969) 226-227 3736 1989 APR 4.-COM. INT. CONC., RESP. AAS 61 (1969) 348 Responsum ad propositum Diacono factam pro dubium circa delegationem assistendo matrimonio 1969 APR 21.-PAULUS VI, ALLOC. AAS 61 (1969) 316-320 lURlDICAE QUAEDAM PATRUM CARDINALIUM RATIONES DEFINIUNTUR QUOAD SUOS TlTULOS VEL DlACONlAS IN Urbe Allocutio die 21 Aprilis 1969 habita moderatoribus ac soda­ libus Societatis /esu, qui Romae Coetui interluerunt de quaestionibus ad /nstitutl regimen spectantibus: PAULUS PP. VI De Ad hoc usque tempus. Patres Cardinales in sacris huius Patres Pontificiae Commissionis Decretis Concilii Vati­ Urbis aedibus, quas vel uti Titulum vel uti Diaconlam ha­ cani II interpretandis, proposito In plenario coetu quod bebant, elusmodl facultatibus ad administrationem perti­ sequitur dubio, respondendum censuerunt ut infra: nentibus fniebantur, quarum causae vel in munere pasto­ rali vel in recto regimine Nostrae Romanae dioecesis po­ D.—Utrum, iaxta Litteras Apostolicas Sacrum Diacona­ sitae, nunc suadere videntur abrogationem. tui ordinem, diei 18 lunll 1967, n. 22. 4 [LE 35711, collates cum Constitutione dogmatica de Ecclesia Lumen Gentium, Quod profectn congruere putamus sive cum iis quae De­ diei 21 Novembri» 1964, n. 29 [LE 3232 J, clausula ubi cessor Noiter ven. mem. loaunes XXIII, de titulis Sedium dent sacerdos requiratur ad validitatem delegationis quae suburbicariarum edixit, Apostolicis Litteris Suburbicariis fit Diacono pro assistendo matrimonio. S«[buj P^prio die xi mensis Aprili» anno mcmlxii datis [LE 3058). sive cum iis quae Nosmetlpsi Apostollcis R,—-.NeguKoe, ien clausulam supradictam non esse ad Litteris /tomanne diottnis die xxx measis lunil anno validitatem requisitam. MCMLXVJH editis ILE 3672) praecepimus (cfr. n. 15, b), Sstfiui Dominus Noster Paulus Pp. VI In Audientia die quae ad collationem spectabant beneficiorum in basilicis 4 Aprili» 1969 infrescripto Impertita supradictam decisio­ sïïïSïï'«X"ï'!I,u‘· <^··nem raUm habuit, adprobavit et publicari lussit.-—Peri­ cle» Card. Felio, Prunes. λάη. V. CADCHE ia ΜΕ M (1973 ;3SW35. 5513 n. 3740-3741 vocatione religiosa et apostolica sodalium So­ cietatis Iesu in praesentiarum rerum Ecclesiae adiunctis explenda Dilectissimi Nobis fllll, lidemque filii Societatis lesul Vo­ bis, qui haud immerito, immo optimo iure «Patris» nomine appellamini 1 ob dignitatem sacerdotii Christi, qua ornati estis, ac religiosae professionis, quae vos praeclari exempli famulos et ductores efficit in Ecclesia Del: iisque praeser­ tim ex vobis, Patres Societatis Iesu, quibus Provincialis munus aut ulla gravis momenti officia In Ordinis vestri regimine commissa sunt: de vestro adventu deque pietatis studio, quod praesentia vestra significat atque confirmat, gratias plurimas persolvimus. Dum vobis peculiari hac dota occasione gratum animum profitemur, facere non possumus quin permoveamur ad effusiorem plenioremque solvendam gratiarum actionem, quam universo Instituto vestro debemus. Siliccet Societati * Clr. e Cee. 4, «55514 5515 lesu meritam debitamque gratiam referimus, quod quat­ tuor amplius saecula actuosam sapientemque operam con­ fert ad defendandam, promovendam lllustrandamque Ec­ clesiam sanctam Dei, ac numquam cessavit strenuam fi­ nisque dignam praestare fidelitatem erga servum servorum Dei, hoc est Romanum Pontificem, et erga hanc ipsius Apostolicam Sedem, in qua catholicae Ecclesiae unitatis et universalitatis centrum constitutum est. Item grati ani­ mi sensus proferimus de Innumeris operibus et inceptis, quae Societas Iesu ad maiorem Dei gloriam suscepit pro­ movit atque perfecit, in quovis navitatis campo, quae ad Ecclesiae munus spectat, praesertim quod attinet ad prae­ dicationem verbi Dei, ad spiritualem animorum curam, ad ecclesiasticam profanamque mentis culturam, ad sacras missiones inter / gentes nondum EvangelH luce collustra- 317 tas, ad Christum lesum extollendum atque defendendum per suorum exemplorum Imitationem, ad testimonium de­ nique verbis et exemplo eius nuntio salutis praestandum, quod quidem apud vos usque ad sanctitatis fastigium et sanguinis effusionem pertingit. Hae autem laudes nostra quoque aetate inclitae strenuaeque Societati Iesu sane debentur; ac dum libenter hac utimur opportunitate, ut eas ex intimo animi sensu profe­ ramus, enixe Deum rogamus, ut Inaestimabilibus suis prae­ miis Institutum vestrum remuneret illudque singulari amo­ re supemoque auxilio continenter prosequatur; itemque vota facimus, ut vos omnes vestrique sodales tam prae­ clarae traditionis digni silis heredes, eamque religiose ser­ varo ac pergere valeatis. Hoc autem grati animi Nostri testimonium singulari hoc tempore libentius impensioreque studio exhibere cupimus ob duplicem causam, quam operae pretium est nonnulli» pcculieribus considerationibus explanare. Prior causa ex eo petenda est, cruod Inter universam catholicam Ecclesiam vestrumoue Institutum communis quaedam sors habetur, quae quidem labente tempore ma­ gis magisque firmata est. Vestra enim Societas in Ecclesia catholica locum obtinet, sine dubio circumscriptum sed egregium, ministerium quoddam implet, vitae institutio­ nisque cuiusdam formam exhibet, laborem sustinet, qua de causa inter utramque peculiaris necessitudinis vinculum intercedit: scilicet fortuna vestra quodam modo fortunam totius familiae catholicae contingit, sive cum prosper sta­ tus vester est, ut optamus, sive cum forte res vestrae dilabuntur, quod esset miserandum. Si autem ex eo quod cor­ pori Ecclesiae militantis inseritur, Instituto vestro signum divinae benevolentiae obvenit et hoc eidem cedit honori, in quibus vobis licet gloriari B, simul tamen illud vobis onus imponit atque officium, vosque impellit, ut conscien­ tiam excitetis, qua ad summam omni ope nitamini fideli­ tatem. Altera vero iam exponenda est causa: Ecclesia enim, ut probe nostis, nunc tempus transigit singularis momenti, sive quod ad eius attinet incrementa, quae effici Iam pos­ sunt vehementi impulsu Concilii Oecumenici Vaticani Se­ cundi, recens celebrati, et exspectatione illa hominum no­ strae aetatis, novam manifestationem nuntii Christiani exoptantium, sive quod spectat ad quandam perturbatio­ nem, quae non solum eius bono historice considerato, sed etiam ac multo magis / gloriae nominis Christi et saluti multarum, Immo plurimarum animarum detrimentum af­ ferre potest. Est tempus, quo fortasse summo In discrimine versatur ipse vigor spiritualis et historicus Ecclesiae; ete­ nim, quae sint hodie rerum condiciones in Ecclesia et extra cam, vos optime compertum habetis. Futurus eius status pendere potest e viis, quas in praesentibus rerum adiunctis inierint, cum onerum munerumque suorum conscientia, praecipui chrlstifldellum coetus. Sinite ergo, filii dilectissimi, Nos monere, quantum Ec­ clesia vestro opus habeat provido adiumento. Ecclesia in­ diget interiore animorum coniunctione, fraternitate recte disposita, consensu in dilectione innixo. Ecclesia requirit, ut caritas et oboedientia hanc suam compagem, qua in unitate componatur et institutis apte ordinetur, servent atque corroborent. Ecclesia oportet veris et vitalibus tradi­ tionibus suis, sibi constans, inhaereat, e quibus, quasi flo­ ridi rami, oriantur novae formae perennis eius vigoris. Ecclesia servet oportet germanam sacerdotii notionem eiusque propriam rem sacram et as ceti cam, praesertim ut Integra firmaque sacri caelibatus excelsa norma colatur, pariterque oportet laicorum ordinem ad operositatem et fidelitatem Incitet, qui, conscientia matura adducti, eius • Cfr. , Coe. 8. tj; FkU. j. j. 5516 n. 3742-3743 PAULUS VI - CONSILIUM LITURGIAE evangelic! nontii ditsemlnandi actionem confirment et am­ plificent Intra eiusdem fines et extra. Ecclesia oportet nova comprobet ratione «e idoneam esse ad hodiernae hominum societati serviendum In paupertate, cum sapientia et rutio­ re. neque Umen in re soclaii locum det ignaviae, qua faci­ nora leviter permittantur, aut falso robori, quo ad seditio­ nem et violentiam descendatur. Ecclesia, si alias nmquam, hoc pctisiimum tempore opus habet in sure fidei profesdone atque itudio firma perstare: illam dicimus fidem, perennem atque sinceram, quam magisterii charisma, ab ipso Christo Ecclesiae collatum, tutam see uram que reddit. Eccleita nccesse habet suum afflatum, suum gaudium, suumque robur ex intima sua vita, e precationibus sive liturgids sive privatis, atque ex divinae gratiae fontibus haurire. Ecclesiae necesse est suum ingens desiderium ad effectum deducere, quo flagrat, ut fracta Christianae fami­ liae unitas in recte compositam sibique cohaerentem cari­ tatis conspirationem rarsus instauretur, quin Umen fidei Integritas per ambiguitates reticeatur neve praecipua veri­ tatis capita corrumpantur. Ecclesia oportet recens celebrati Oecumenld Condlii Vaticani II doctrinis sincero adhaereat obsequio, easque ut normas quam fidelissime sequatur ad iuvtnilem vigorem suum iterum acrius excitandum. Eccle­ siae denique opus est, ne spes, ab ipso Concilio ortae, ad Irritum cadant; ut suscepta renova/tlonls itinera non minus reda quam expedita sfnt; ut praesertim succrescens luventa percipiat atque experiatur, quantopere Ecclesia eam profecto existimet, sustineat, amet. 1980 ΛΡΗ 25 3742 1969 APR 25.-PAULUS VI, LIT. AP. AAS 61 (1969) 610-611 In TtlAILANDlA NUNTÎATURA ÀPOSTOL1CA CONDITUI», NOMINE THAILANDBNSIS PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam.—Instans ilia qua urgemur sollicitudo, ut cunctis pro munere consulamus hominibus, Nos impellit ut, opportuna oblata occasione, arctiores cum civilibus nationum auctoritatibus consuetudines foveamus, quat non solum sanctae Christi Ecclesiae, verum etiam nationibus ipsis magnas afferant utilitates. Cuiusmodi con­ suetudines cum in Thallandensl etiam natione instituen­ dae viderentur, Apostolica scilicet Nuntiatura constituta, libenti Nos animo ad illud conficiendum negotium conten­ dere statuimus, id plurimum confisi ut, quae incepta in religiosarum temporallumque rerum provincia inita Ibi lo­ corum adhuc fuerint, vel maiora etiam, Deo Juvante, ini­ tum iri. Quae cum Ita sint Nos, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione, harum Litterarum vi. Delegatio ilU Apostolica quae in regionibus Thallondensi, Laoslensi, Malacensi et Singaporensi antea exstabat, ita in / posterum 611 mutabitur ut Nuntiatura Apostolica, nomine Thailandensls, habeatur, atque separatlm Delegatio Apostolica in re­ gionibus Laoslensi, Malacensi et Singaporensi, quarum se­ 0 quae quantaeque sunt aliae etiam necessitates, qua­ des in urbe vulgo Bangkok esse pergat. Novae conditae rum Indicia Ecclesiae vita nostro hoc tempore praebet, Nuntiaturae omnia deferimus lura, privilegia, honores, instar crescentium gemmarum, e solo veluti erumpentium, praerogativas, indulta. quae huiusmodi legationum propria vel dolorum, quae auxilium sobdumque Imploranti Tem­ sunt, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque pus prorsus deficiat, si has vobis numerare velimus, qui integros effectus sortiri et obtinere, ipsique nunc et in tamen eas tali rerum scientia et experientia novistis, quas posterum plenissime suffragari.· sicque rite indicandum esse unus amor vobis infudit. Quam ob rem, filii electi, strenui ac definiendum, irritumque et inane fieri si quidquam se­ Nobisque carissimi, Ecdeslam I urate. Eius necessitatibus cus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel opem auxlllumque ferte. Omnibus denuo nunc ostendite, ignoranter attentari contigerit. Contrariis quibusvis nihil hac sdlicet temporum condicione, periculi plena sed ani­ obstantibus. mis fortiter accendendis aptissima, ad quaesam egregia facinora Ignati i filii adhuc valeant! Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die quinto et vicesimo mensis aprills, anno millesimo non­ Vobis Sanctae Ecdesiae necessitates breviter commemo­ gentesimo sexagesimo nono. Pontificatus Nostri sexto.— ravimus: at vero nihil aliud addemus, ut viam rationemque Aloisius Card. Traglia. S. R. E. Cancellarius. Franciscus vobis explicemus, qua spiritualem militiam vestram, sueta Tinello, Apasiolicam Concellariam Regens. loannes Calleri, ac iuvenili semper alacritate, exerceatis? Omnia sane, quae Proton. Apoit. Eu genius Sevi, Prolon. A post. ad vos attinent, satis diceremus, sl vos id unum monere­ mus: scilicet ut recentis vestrae tricesimae primae Congre­ gationis Decreta diligenter fidenterque servetis. In quae elaboranda tanto Incubuistis studio. Nihilominus perplacet 3743 Nobis, ut sane addecet amanlisslmum ac sollicitum patrem, vestros ante oculos tria haec hortamenta ponere, quippe quae apta ac salutaria sint tum vobis tum iis omnibus, qui 1969 APR 25.-CONS. LITURGIAE, DECRETUM. PART.· voblsmetipsis ducibus in militia vestra sunt adscriptI. Horum primum hortamentorum hoc est, ut insignem Quaedam optationes genio et culturae Indiae in Illam Spiritualium Exercitiorum palaestram constanti exi­ Litvrglam introducendae approbantur stimatione atque fiducia prosequamini. Brevissima huius­ The Cardinal President of the «Consilium», His Eminence modi commemoratio satis esto ad eadem Exercitia enixe Benno Cardinal Gut, has accepted the proposals of the Catho­ commendanda. lic Bishop’s Conference of India for certain adaptations in the Alterum vero hortamentum tale est, ut duplex momen­ liturgy, according to articles 37-40 of the IJturgical Consti­ tution. la his name I would like to establish what follows: tum vocationis vestrae, quae religiosa atque apostolica est, penitus perspicere studeatis: scilicet firma cum illa animi 1. The posture during Mass, both for the priests and the perseverantia, quae vobis propria est, meditandas obserfaithful, may be adapted to local usage, that is, sitting on the floor, standing and the like; footwear may be removed also. vandasque curate vestras Constitutiones, sive vetustiores 2. Genuflections may be replaced by the profound bow sive recentlores. Cavete ne umquam tentation! indulgentis with the anjall hasta. iisdem vos exsolvendi, speciosa causa impulsi quod ita 3. A panchanga pronom by both priests and faithful can paratiores ad hodierna tempora sitis atque adeo faciliorem take place before the liturgy of the Word, as part of the pe­ ad nostrae aetatis homines aditum habeatis. Tali enim nitential rite, and at the conclusion of the anaphora. modo in id inciditis periculum, ut vos ipsi ad naturultanum, 4. Kissing of objects may be adapted to local custom, that 1», touching the object with one’s fingers or palm of qui latissime nunc obtinet, convertamini, potius quam ho­ one’s band and bringing the hands to one’s eyes or forehead. mines ad vitae ducendae rationem et ad supernatural ia mys­ 5. The kiss of peace could be given by the exchange of the teria convertatis, quae catholicae religionis propria sunt. an)ali hasta and, or the placing of the hands of the giver between the hands of the recipient. Tertium demum hortamentum est —neque admiremini. 6. Incense could be made more use of in liturgical services. quod id/ Ipsum Nostro profluat ab ore; none enim rem Th»· receptacle could be the simple incense bowl with handle dicimus, ut Noblsmetlpsis dicamus itemque arctiore voor with agarbatt I. btscum ac firmiore communione coni ungamur—: lesum 7. The vestments could be simplified. A single tunic-type diligite; tamquam viventem Personam Eum diligite (si­ chasuble with a stole (angavastra) could replace the traditional quidem Ipse revera vivit!), tamquam Magistrum verum, vestments of the Roman rite. Samples of this change are to tamquam Amicum unicum a quo inenarrabili pronus ra­ be forwarded to the 'Consilium*. S. h* rePltuc<1 by a tray (lhali or thamtione diligimur, tamquam Salvatorem omnia donantem boola thattu) of fitting material. omnhque merentem, diligite Eum, dicimus, sicut nempe 9. ΟΠ lamps could be used instead of candles. ab lis diligi debet, quibus praesenti hac vita et semper 10. The preparatory rite of the Mas* may Include: a) the feliciter contigit, ut membris Societatis eius ascriberentur. "t th* «1.branttn „ Indian way, e.g. with a single arati, washing of hand, Haec quidem omnia vobis, cunctis vestris Sodalibus, vtse) the lighting ot the lamp; d) the greeting οI otar/ïmln. traeque disciplinae alumnis et discipulis ex animo ominamur the faithful in sign of mutual reconciliation among llbenterque Apostolica Nostra Benedictione confirmamus. 11. In the «Oratio Mellum, wme .pontanelty may be 5517 5518 1909 APR 20 CONVENTIO CUM RHENANΙΛ-PALATINATO permitted both with regard to IU Btructure and the formula­ tion of the intention». The universal aspect of the Church, however, should not be left In oblivion. 12. In the Offertory rite, and at the conclusion of the Ana­ phora the Indian form of worship may be integrated, that Is, double or triple «arati» of flower», and/or Incense, and/or light. The above-mentioned adaptations can be put Into effect by the Episcopal Conference and local hierarchies In places η. 3744 where they see fit and in the degree and measure that they think fitting for the faithful. A catechesi», however, should precede such changes, and if necessasy, a gradual Implemen­ tation could be done. *Ad Priesidcm Conforcctiae opiecepaH· India·, Prot. N 802.59: NotiL 5 (1969) 385-366 Ada. Notit. 5 G963) 366-374; 6 (1970) 89 et 282. 3744 1969 APR 29.-CONVENTIO SOLLEMNIS CUM RHENANIA-PALATINATO. AAS 62 (1970) 157-162 CONVENTIO INTER SANCTAM SEDEM ET RHENANIAM-PALATINATUM, CIRCA NONNULLAS MUTA­ TIONES IN CONCORDATTUM INTRODUCENDAS Accordo fra la Santa Skde ed il Land RenaniaPalatinato, con cui sr apportano aggiunte e modiFICHE ALLE DISPOSIZIONI CONCORDATARIE VIGENTI NELLA Renania-Palatinato La Santa Sede, rappresentata dal suo Plenlpotenziario Monsignor Corrado Bafile, Arclvescovo titolare di Antio­ chia di Pisidia, Nunzio Apostolico in Germania, e il Land Renania-Palatinato, rappresentato dal Signor Dr. h. c. Peter Altmeier, Présidente dei Ministri, moss! dal desiderio di rafforzara e promuovere le amichevoll ralazloni esistentl fra la Santa Sede ed il Land, partendo dalla consldcrazione che i Concordati con la Baviera del 29 Marzo 1924 (per 11 territorio già bavarcse) (LE 586], con la Prussia del 14 Giugno 1929 (peril territorio già prussîano) [LE 905] e con il Reich Germanico del 20 Luglio 1933 [LE 1182] sono in vigore, hanno deciso di stipulare il seguente Accordo al fine di adeguare alla nuova situazione le dispozisloni concernent! la formozione del maestri. Vertrag zwiichen dem Heiligen Stuhl und dem Land Rheinland-Pfalz zur ErgAnzung und andeRUNG der konkordatAren Bestimmunoen im Land Rheinland-Pfalz Der Heilige Stuhl, vertreten durch dessen Bevollm&chtigten, den Hcrm Apostolischen Nuntius In Deutschland, Corrado Bafile, Titularerzblschof von Antlochen in Plsidlen, und das Land Rheinland-Pfalz, vertreten durch den Herrn Mlnisterpràsidenten, Dr. h. c. Peter Altmeier, haben, geleitet von dem Wunsch, das freundschaftliche Verhâltnis zwischen dem Heiligen Stuhl und dem Lande zu festigen und zu fôrdem, ausgehend von der Tatsache, dass die Konkordate mit Bayern vom 29. Mârz 1924 (im ehemals bayerischen Tell des Landes) [LE 586], mit Praussen vom 14. Junl 1929 (im ehemals preusslschen Tell des Landes) [LE 905] und dem Deulschcn Reich vom 20. Juli 1933 [1182] in Geltung stehen, beschlossen, in Anpassung / an die Entwicklung auf dem Gebiet der Lehrerblldung den folgenden Vertrag zu schliessen: Articolo 1 Artikel 1 1) In ogni sezlone dell'Alta Scuola sclcntlfico-educativa del Land vengono istituite: 1. cattedrc di Teologia cattolica, i cui tltolari saranno nominati soltanto se dal competente Vescovo diocesano non saranno state sollevate obiezioni contro il candidato; 2. una cattedra per Pedagogia reli­ giosa, il cui titolare sia in grado di svolgere il suo insegnamento nello spirito della dottrina cattolica. 1) An jeder Abteilung der Erzlehungswissenschaftlichen Hochschule des Landes werden eingerichtet: 1. Lchrstùhle fûr kathollsche Théologie, deren Inhaber erst dann ernannt werden, wenn von dem zustândigen Diôzesanbischof gegen die in Aussicht Genommenen keine Erinncrung erhoben worden 1st; 2. ein Lehrstuh! fûr Religionspàdagogik/dessen Inhaber in der Lage 1st, seinen Wissenschaftsberalch im Geiste der kathoiischcn Lehre zu vertreten. 2) I programmi e gli ordinamentl per gli csami nolle discipline Teologia cattolica c Didattica dell’insegnamento religioso vengono compilati d'intesa con FAutorità diocesana. Nelle commissioni di esame, che sono competenti per 11 conferimcnto della idoneità all’insegnamento della Reli­ gione cattolica nelle Grundschuten, Hauptschulen e Sonder­ schulen. le Autorité diocesanc saranno convenientcmcnte rappresentate, Per Impartira Pistruzione religiosa si richiede la missio canonica da parte del Vescovo diocesano. 2) Die Studien- und Prûfungsordnungen fûr die Ficher kathollsche Théologie und Didaktik des Religiosunterrichts werden im Einvernehmcn mit den kirchllchen Oberbehôrden aufgestellt. In den Prûfungsausschûssen. die fûr die Ertellung der Lehrbefihigung fûr den kathollschen Religionsunterricht an den Grund-, Haupt- und Sonderschulen zustândlng sind, erhalten die kirchllchen OberbchÔrden eine angemessene Vertretung. Die Ertellung des katholi- / 159 schen Religionsunterrichts setzt die Missio canonica durch den Diôzesanbischof voraus. Articolo 2 Artikel 2 1) Il Land garantlsce ristituzionc ed il funzlonamcnto di una Alta Scuola sclenlifico-educativa ecclesiastica. La partecipazione dello Stato aile spese relative sarù regolata in apposita convenzlone. 1) Das Land gewâhrleistet die Errichtung und den Belrieb einer kirchllchen Erziehungswissenschaftlichen Hochschule. Die Bcteiligung des Landes am notwendigen Aufwand wird in einer besonderen Vcreinbarung gercgelt. 2) Il Land curerà chc all*Alta Scuola scienlifico-educativa ecclesiastica siano riconoscluti gli stessi dlritti accademlcl che allé corrispondenti Altc Scuolc statall. 2) Das Land wird dafùr Sorge tragen, dass der kirch­ llchen Erziehungswissenschaltllchen Hochschule die gleichen akademischcn Rechte wlc vergleichbaren staatlichen Hochschulen des Landes eingerâumt werden. 3) Die an der kirchllchen Erzlehungswissenschaftlichen Hochschule ausgebildeten Studentcn werden nach Massgabe der allgemeinen BesUmmungcn zu den staatlichen Prüfungen zugelassen und In ihrer berufllchen Verwendung den an staatlichen Hochschulen des Landes ausgeblldeten Lehram gleichgestellt. 3) Gil studenti formati nell’Alta Scuola scientificocducativa ecclesiastica verranno ammessi, a tenore delle prescrizlonl generali, agli esami di Stato e verranno cquifiarati neH'implego agli inscgnantl formali nolle Alte Scuoe statall. Articolo 3 Artikel 3 Se in awenlre sorgesse qualche divergenza sulla Intcrpretazlone e sulla pratlca applicazione dl una dlsposlzlone del presente Accordo, la Santa Sede ed 11 Land RenaniaPalatinato procederanno di comane intelligenza ad una amichevole soluzione. Sollte sich in Zukunft wegen der Auslegung Oder praktlschen Anwendung einer Bestiinmung dieses Vertrapes irgendeine Melnungs verschledenheit ergeben. so werden der Hellige Stuhl und dos Land Rheinland-Pfalz Im gemelnsamcn Einvemchmen eine frcundschaftliche Lôsung herbcifûhren. 5519 5520 SC CLERI, DIRECTORII 5! GENERALE DE TURISMO ru 3745 me» ΛΡΠ 30 lf)BO APII 30 In fede di che il présente Accordo è stato sottoscrltto In dopplo originale. Magonu, 29 Aprile 1969.—Corrado Bahu, Xuncio Apwiolico. Dicier Vertrag. dessen Itollenlschcr und deutscher Text glelche Kraft haben, bedarf der Ratlflkation. Die Ratiflkatlonsurknnden werden In Bad Godesberg ausgetauscht. Er triti mil dem Tugc des Austausches in Kraft. Zu Urkund dessen 1st dieser Vertrag In doppeltcr Urschrift unterxelchnct worden. Malnz, den 29. April 1969.—Altmrikr, Mlnistcrprtlidenl. SCHLVSSPROTOKOLL PROTOCOLLO FINALE Nell’atto dl sottoicrivere 1’Accordo oggi concluso fra la Santa Sedc ed il Land Renanla-Palatinato, sono state fatte le leguenli concordi dichiarazioai che costltulscono parte Integrante dell’Accordo stesso: Circa PArf. 1: Nonne analoghe si appllehcranno, In caso dl modifica delFintema struttura dell'Alta Scuola scienlificoeducatlva, aile nuove forme organizzative che subentreranno a quelle finora In rigore per la formatione del maestri destinati aile Grundschulen e HaapUchulen. Circa VArL 1 comma 1: I tltolari delle cattedre di cul all’Art. 1 n. 1 estendono il loro insegnamento anche alla Dldattica delHnsegnamento religioso ed aile question) di confine fra la Tcologla e le altre scienze. La dotazione mi­ nima per la disciplina Teologia cattollca eomprende, oltre a delle colledre, secondo il bliogno, Incarichi dl insegnamtnto, posti per collaborator) accademld, penonale ausillario e di segreteria, come pure una bibllotcca, I) tutto da intcgrarsl In una unili. Bel dcr Unterzelchnung des am hcullgen Tag gcschlossenen Vertruges zwischen dem Hdligen Stuhl und dem Land Rheinland-Pfalz sind folgcnde Qbereinstlmmende ErkDningen abgegeben worden, die einen integrierenden Bestandteil des Vertrages blidcn: Zu Artikel I: Bei elner Anderung der inneren Struktur der Erzlehungswissenschaftlichcn Hochschulc gilt fûr/ 161 nene OrganlMtionsformen. die an die Slelle der bishcrigen Organisationsformen zur Ausblldung der Lehrer an Grundund Hauptschulen treten. Entsprechendcs. Zu Artikel 1 Abs. 1: Die Lehrstuhllnhabcr gemAss Art. 1 Abs. 1 Ziff. I vertreten Ihrcn Wlsscnschaftsbereich auch hinsichtlich der Dldaklik des Reiiglonsunterrichts und der theologischen Grenxfragen. Die Minde-stausstattung fQr das Fach Katholische Théologie umfasst neben diesen Lehrstûhlen nach Bedarf Lehrauftrige, Slellen fûr akademische MIUrbeiter, Hilfs- und Schreibkràfte sowle elne Bibllothek; lie soften zu einer Elnhcit zusammengefasst werden. Le Uste dei candidati alie cattedre dl Teologia cattolica vengono compilate d'intesa con 11 competente Vescovo dloccsano, il quale con ciô stesso ia conosctr* che non solleva obiezlonl contre le persone proposte. Per il conferimento dl un incarlco d’insegnamento si applica PArt. 1 comma 1 n. 1. Die VorschlogsHsten fûr die Berufungen auf die Lehrstûbte fûr katholische Théologie werden Im Einvcmehmen mit dem zus tindi gen Dlflzcsanblschof erstellt, der damit gleichzeltlg zum Ausdruck bringt, dass er gegen die Vorgeschlagenen keine Erinnerung erhebt. Fûr die Ertellung elnes Lehrauflrages gilt Art. 1 Abs. 1 Ziff. 1 entsprechend. I tltolari delle catledre dl Pédagogie religiosa tratlano Il campo wienllflco della Pédagogie con sp^ale riguardo alla formatione ed educatione religiosa. Il giudizio se i candidali près! In conslderazione per le cattedre dl cul ail’Articolo 1 comma 1 n. 2 slano In grado di svolgere il proprio insegnamenlo nello spirt to della dottrina cattolica spetta alia competente Autorité diocesana. 1 Die Lehrstuhlinhaber fûr Religionspâdagogik vertreten den pAdagogischen Wlssenschaftsbereich unter besonderer Berûcksichtiguniz der religiôsen Bildung und Erziehung. Die Beurteilung. ob die fûr die Besetzung der Lehrstûhle gem Ass Art. 1 Abs. 1 Ziff. 2 in Aus/slcht Genommenen in 162 der Lage sind, Ihrea Wlssenschaftsbereich im Gelstc der kathollschen Lehrt zu vertreten. trifft die zustândlge klrchliche Oberbehdrde. Im Aufbau des Padagoglschen Studiums und in der GesUllung der Studlen- und Prûfungsordnungen wird das Land dafûr Sorge tragen, dass die Studenten, die die Fâcher Katholische Théologie und Religionspâdagogik wfthlen, dadurch nlcht mehr als andere Studenten belaslet werden. Nella configuratione dello studio pedagogic© e nella compllazlone dei programmi e degll ordinamentl per gll esami. 11 Land curtri che gll studenti, i quali sceigono le materie Teologia cattollca e Pedagogia religiosa, non vengano per questo gravati più che gll altri studenti. Circo VArt. 1 comma 2: Il Land favorirà l’aggioniamento del maestri nell’insegnamento della Religione nello stesso modo che neile altre discipline. Circa VArt. 2 comma 3: Π Land asslcura agi i studenti dell’Alta Scuola sclentnico-edacativa ecclesiastica possiblUtl dl tirocinio pari a quelle degll studenti ddFAlta Scuola sdentlflco-educatlva del Land. Zu Artikel 1 A Inal: 2: Da, Land wird die Fortbildung der Lehrer im Fach Religion in gielcher Weise fôrdem wie die Fortbildung in den anderen Fâchcrn. Zu Artikel 2 Absat:3: Das Land wird die schulpraktische Ausbllding der Studenten der klrchllchen Erziehungswissenschaftlichen Hochschule in gleicher Weise sicherstcllcn wie dlejenlge der Studenten dcr Erziehungswfsscnschaftllchen Hochschule des Landes. Magnnn, 29 Aprlle I960.—Corrado Bafile, Nunzio Apaitolico. Mainz, den 29. April 1969.—Altmeif.h, MinisterprdUdenl. DΑί?’ί°· ?‘d!m dRhenanlam-Palatinalum rala habita, die XXVII mensi» Februarii anno MDGCCCLXX Ra/fhaMfionis “T***1. d rfddlla ™tuo fuerunt. Exinde. I. e. a die XXVII Februarii anno XDCCCCLXA, huiuimodi Conventio inter Apostatteam Sedan et Rhénanlam-Palatinatum icta vigere coepit ad normam articuli IV rtuidem Pactionis 3745 1959 APR 30.-5C CLERI, INSTR. AAS 61 (1969) 381-384 DIRECTORIUM GENERALE PRO MINISTERIO PASTORALI QUOAD «TURISMUMi L De ICCLE1ÎA KT TUJU1M0 5EU DE HOMINUM PEREOR!NATIONIBUl ANIMUM RELAXANDI CAUSA INITIS Peregrinam in terra. Ecclesia ad Evangelium omni crea­ turae nuntiandum (cfr. Afe. 16, 15) missa, operi instans Christi, qui «non In mundum a Patre missus est ut ludlccl 5531 n. 3745 Artikel I Articolo 4 U présenté Accordo, i cui testi italiano c tedesco fanno ugu iîrnente fede, dovrà essere ntUlcato. GÜ Istrumentl della ratificata vtrnmno scambiati in Bad Godesberg. Esso entrrrii In vigore II glorno dello scambio dl detIi Istrumenti. SC CLERI. DIRECTORIUM GENERALE DE TURISMO mundum, sed ut salvetur mundus per ipsum» (Io. 3. 17), vult ministerium suum seu servitium hominibus praestare In concretis realltaUbus. In quibus reapse Ipsi hodie ver­ santur et quae hodiernae civllizatlonls propriae sunt Ad «novos modos sentiendi, agendi, otioque utendi» «, qui de «novi humanism!·1 instauratione testes nos reddunt, per’ Cfr. Cocet past Ô! Eed. la =mndo M. J K 3 (LB 35«', Hr etiaa Pvdl VI. A. A. S. (ι,Μ). p .57 [LE 336·! (ά^Γ"Ε E'Zl *“ tempods η ιλ« sTco^T Vat ^H* Vat* " ’*· “■ ’< •Come put. de E«l ta UMdo irtaa lœporf, &lu4l.m „ >fa 5522 scrutandos intenta; In societatis, in qua ipsa vivit, transfor­ matione, una cum eius «ex pectat Ionibus, appetitionibus cl Indole»4, occupata; Ipsa «totius mundi varias ct pugnantes significationes summa benevolentia ipsa prosequitur... et In ipsum sincera fertur admiratione sinceroque proposito movetur non ei dominandi sed serviendi, non eum contem362 nendi / sed dignitatem Ipsius augendi, non cum damnandi, sed solacium ct salutem ei afferendi» *. Inter has mundi mutationes gnindianue phaenomena socialia certe «Turlsmus» eminet, qui pluribus In nationibus turbarum hominum (de «masse») phaenomenon constituit; In ceterarum pluribus vel iam Initium capit vel de die in diem succrescit. Ob formas vel modos quibus perficitur, Turlsmus amplitudines «fere Immensas» •lam iam assumit, omnium hominum dvilizatlonum et religionum mutuas fo­ vendo coni unet Iones. 1. De novis pastoralis formis seu modis Ecclesia, huius novae formae temporis liberi usus, qui saepe hominum multitudines a propria habitatione movet sive intra suae nationis fines sive extra, non lucri aut la­ boris exci usi va causa, amplitudine complexltateque valde anxiatur 7, Hac de causa Ipsa, quatenus ex se est, operam suam praestare cupit, ut Turlsmus «a perfectorum recto­ rum numeris ac nobilibus Intentionibus sustentus, validum in moderna formatione cultural! elementum, benevolentiae inter populos pacisque intcmationalls vinculum, efficiens ad magis ac magis excelsiores ascensiones benedicente Del aspectu prorsus dignas spiritum perducendi significatio, esse queat» ·. Atque, conscia de multis problematibus quae hoc phae­ nomenon, «nostrorum temporum signum», in animarum cura exercet, Ecclesia respuit deprimentia examina (dia­ gnoses) ac remedia proponere vult, ut hodiernae societatis aspirationes purificet ac benedicat «et Evangclii nuntium tradat... quodammodo eam prosequendo, quae velociter ac continenter mutatur»·. Ecclesia valores humanos christianosqne non iudicat omdemi Turismi causa periclitari, sed 363 non congruente spirituali ! maturatione 10 non solum ipsius turistae (vel omnium qui industriae turisticae in eius per­ multis expressionibus Inserviunt), sed etiam communitatum c quibus ipse exiit quibusque inseritur. Ex hoc patet cur Ecclesia, prae oculis etiam certe ha­ benda repugnantes discrepationes oeconomicas ac sociales, quae varios populos angunt, atque non paucis moderni Turismi turbidis formis sollicita, altos valores ac specifica perfectionabllitatls elementa, quae ipsemet promovere pot­ est, ut novus humanarum relationum ordo instauretur, agnoscat. Ipsum Concilium Oecumenicum Vaticanum Se­ cundum fideles ut sano Turismo fruantur, hortatus est: «Otia ad animum relaxandum et mentis ac corporis sani­ tatem roborandam rite insumantur, per liberas industrias ct studia, versus alias regiones itinera (turlsmus), quibus Ingenium hominis expolitur, sed et homines mutua cogni­ tione locupletantur, per exercitationes quoque et mani­ festationes sportIvas quae ad animi aequilibrium, etiam in communitate, servandum necnon ad fraternas relationes inter homines omnium condicionum, nationum, vel diver­ sae stirpis statuendas, adiumentum praebent»ll. Denique: succrescens Turismi extensio, sua dimensio interoatlonalis, suus dynami sinus vehemens, profundae transformationes quas movet, graves Interrogationes quas ponit, Ecclesiam sollicitant stlmulantque ne sistat «in po­ sitionibus traditlonaiibus, sed novas formas pastorales quaerat»11 atque ut tempestiva opportunaque remedia paret tum pro peregrinantibus tum etiam pro lis, qui a Turismo vitae subsidia laborisque media hauriunt, ut no­ strae homines aetatis, qui etiam huius phaenomeni causa • Conit. pisi de EcrL |n mundo hului temporii Gaudium rf n. 4. • Piali VI, AUocuii^, secanda S«. Concibi Vat. Π periodo ineunte. A. A. S. $3 11763). p. 856 (LE 3130). · Pauh» VL A. A. S. 59 (1^67), p. 439. ’ Praecipuae formae quibus Turiimu» manifestatur sunt; ruatteatio, week-end, curae thermales, turiunu» r^lleku», c^n^ressualls, sportlvu«. navicatio oblectationis catt», etc. • Paulus VI: A. A. S. 55 (1963), p. 749· • Deci, de educatione chnstina GrwitttmaM· educalicmix. Prooemium (LE 33351; cfr. etiam Litt. EncTcL Mefrr ri Maciilra: A. A S. 53U961) p. 403 [LE 1984 ); cfr. Pauli VI, ia IV S». Cone. VaL II: A, A. 5B pp 54-3$ (LE 3363). ’•Cfr. Const, paît de Eccl. ta mando huius t em pan· GauJtum * ipta. n. 131 «Deum tamquam pnacipioro «cum saepe aosam redundat»; ibkL, n. 3: «... s statics ordinis rerum ad notionem maps dymunkam atque es-olutivans transit, unde quam maxime nascitur problematum nova complexio, quae ad novat analyse· el syntheses provocat». ’· Paulus VI. L' Oticroalere Remano, 17*18-3-1963; cfr. etiam Piu· XII. 30-3-1933 et 39-io-i95i: Diseont e Radtofwaatfi, Ed. PoL VaL, rot XIV. pp- 375-378. ”Cfr. Cirndam LUieraa S. Coa05-* A. A S. 57 (>05k PP- 794-?<>3 (LE 3JI?). ” Decr deapestclatu Utrorum Apodot^am aiiucutaiem, a.xx [LB3546)” Const, past, dr Eccl. in mundo hui ut temperi· cfr etiam Deci de educatione Christiana (/'«nuiw» «J«carw^u. n. · (LE 3335)‘•Decr. de apostolatu laicorum Aportdicam laiew. n. 14; cfr. etiam Coast, dofm de Eccksia Lumm [mtium, a. 9 (LE 3x31). 5524 SC CLERI. DIRECTORIO! GENERALE DE TURISMO n. 3 · 4»> ttvitilibus explendis, forte magis quam turistae, cohaeren­ tis fidei testimonii praebendi difficultatem experiuntur. 3. tusque anxietatem confirmât rclatlonesque InterperaonaJes in quodam parllcuUri serenitatis contextu, maioris fiduciae necnon plenioris ad occursum dlalogurnquc promptltudinls instaurat. De turismi satoribut Praedictae considerationes plene confirmantur iis quae seqmmlur. Populus Del. etsi diversis mensuris modisque, directe vel Indirecte particeps Turismi factus, edocendus est ut valores aestimet aatbenticos, quos phaenomenon srcum fert non solum sub stricte spirituali respeclu, sed etiam huma­ no, quatenus ipse est. Inter cetera, medium: — unitatis humanae familiae necnon transformationis elevationisque sodalis; — hominis solldarietatls cetero com universo; — 365 humanae personae restaurationis./ Magis definite: a) Turismus, principium unitatis, transformationis e/epationisque socialis fermentum. Turismus enim, si eo recte truatun — confert ad mutuam hominum cognitionem ac ad hospitalitatis sensum evol­ venda; — discidia socialia et «ratlalia», uti alunt, minuitxo; — populorum segregationem vincit, nocivorum praejudi­ ciorum victoriam fovendo, variarum dvillzallonum cultu­ rarumque occursu ope; — stipem oeconomicam conspicuam pro pluribus nationibus constituit fovetque novos laboris fontes, quibusdam in regionibus emigrationis phaenomenon perstringendo; — unificatlonis» ad quam Populas Del or­ dinatur, cursum promovet11. His similibus modis potest Itaque Turismus non solum pacis fraternae conlunctionlsque Inter populos instrumen­ tum fieri. sed etiam facilem, reriem valldamoue reddere conciliationem Inter variarum religionum credentes, necnoa inter non credentes, in occursus oecumenici dialogique Instrumentum conversas, in caritatis ac spei spiritu “. b) De hominis cum unireno mundo snlidarielale. Turismus, praesertim In quibusdam suis formis, fovet 367 bomlnls cum nat ara consuetudinem; Ipsiusmet naturae co­ piarum aestimationem promovet; earum mutua ligamina, fadliter a technics discrimini exposita, removet; pulchri­ tudines, ln creato mirabiliter respersas, velat haereditatem toti humanitati communem, conspldendas pandit u. Quae ligamina in Providentiae, quae creationis operam homini/commbit M, ordine continentur. In ipso enim ho­ mine «ob.„ eius corporis condicionem ... mandi materialis elementa snum verticem pertingant vocemque sumunt ad Creatorem in libertate laudandum (cfr. Dan. 3, 57-90)» Bona legltlmaque est hamana aspiratio ad rerum frui­ tionem creatarum, e quibus Turismus fulturam excipit quasque Ipse faveL 1-1952: Dûpxh < XidwMtturr. Ed. Pul V*U voL XIV. rp S>45“ Cfr Cocnt p**l. tfo EccL in moado h-wai rx.pons (Mi»n rt »pau Lvw emXrvm. a. i; cfr. Ctiin Picki VI: «Ecxkuie utbahfM ntxao ritrvL·-*, aœ» arhxsa», tmo kcxia«ft». Hr*u Lft toOeanl S». Coacihl VaL II caogfeakm· (S-X2-I05) A. A S 5» It/Zi p 4 [LE "Cfr. Pa-iH· VI, L'Otum^t xj-ri^g cfr. etioa Pio» XII. y-6-nv Dufcrn t ΈΔ PoL Vu, vol XIV, pp. 19*194. uCir. Pta» XIL t>r>J9i5: td.. toi XV. p. 44I •*Cfr Carat, part. d* &xL ia essedo buxos tecipcdi a t*a, a. ix <— bani-wm od L-xxçxxo De» crtairm esse, captena rr-rn Cr-satorro eetSR*c*t3di et ab eo unqoia (Setanax «aper oozu crater» unrsaa rcan-.t itun kfr. Rm r, A, Sep- 2,13) at eat r*c«rrt dtq^s ut«rttx. (IcriAca&s Drcxn (cfr. EnJ». xy, j-iojr·. cfr. «tixn aa. 14 et 57. M Coast. p*»t 'U EccL h mundo b«fai tampon» rf x£e». a. :«■ ·· Coast p*·» 4e Eccl la coado hatu tnapem rf ipo, o. 37, M25 1069 ATR 30 1. De S. Con grt got ion is pro Clericis eiusque pro ministerio pastorali quoad turismum sectoris opera Constitutionis Apostolicpe Regimini Ecclesiae Universae [LE 3588J vi, Turisml Pastoralis Inter competentias, res­ ponsa bill ta tes et acluQsitates definitas pro Sacra Congre­ gatione pro Clericis, quae specialem Sectorem, Ufflclo Se­ cundo adnexum, pro Ministerio Pastorali quoad «Turi­ smum· habet, adoumeratur. Huius Sectoris praecipua sunt maner : — studere phae­ nomeni turistlci consectariis In fidelium vitam spiritua­ lem11 easque in contextu sociali generali considerare; — coordinarc «apostollcos conatus ut aequa novis exigen­ tiis tum turtstarum, tum variarum personarum, quae iisdem servitium praebent, responsio tribuatur»14; — cu­ rare relationes cum S. Sedis organis, quorum pro particu­ lari competentia interest, ut problematibus a Turlsmo po·* F\2» XII, 29-Χ0-Χ953: Diasoni t RsAvymmasgi, EA. PoL VaL, vol. XV; P- 44Ü‘•Cfr. Pfea ΧΠ, 30-3*1952 «t 5-6-1752· voL XIV, pp. 43*44 et pp. X93-X94‘•Coftrt. pxti. de EccL ia mando haiui Uc.pohi GjuJiui rt xf·*», o. 67. ’•Cfr Ccot. pxxt. de Eccl in exando h'xxsx iexrpc utualhxibm uapiUr^ propm» drpexieal, cietatibus turisticis collaborando conferentlac aut occursus hk non opçortumxm wrxa est earim tempeo d.-Ai^joere Metitur miuprr culturales-rellglosi, etiam extra Ecclesiam, ad praesertim quod quw latra PiV.xflna propcsuntir —et usa sçpra dir.vuxa «x— «longinquos» (dontanb)insuo circulo vel loco captandos ··; txpentstiarsm rarcra uat tnrtns a malU» Ddrçxtu NiUÆcuIiVa ad hunc finem consequendum pretiosa erit etiam in forac lAX-wnb pro Tunsmi Pastorali cocsxTnucAtarusn ρτκ•ertisx Dtotcaa, qiue Tcnsrnl iIztwirmj xi çwm» rsau malio nis Institutis (Universitatibus, Seminariis, etc...) Docentium collaboratio; •Cfc, Dkt. de fuwitat»oc« ucedctih tetin, a. « [LE HS«V ·· Ch. Cari. A. Grocaxu.· «SPtmtiSrx rxcyut ut Institutio Uzriopca pastorale Tundi vsum debit in’ locrn obuarat ia teui/Æd «cr kna· •»Œ. U η. χ<> [LE cfr. «tk-ae nlioxacque iMÜtxxfa. >1 ïinc Lnea etiam taxrtren» ProitMonm r' ‘e t7n,Jo hafaw ttt.Tom Ga-J.uw, n q. 44. et Orarnn ta UnncniLatihui Sccumnaque cuilabont^meu lowxlc·. Ctr. OCrrM CxmLun S. Conrtln, n. IQ-yxqôô «d «Conve.·»·«»·.a xj. MC!r C»cr i» par. Epoop manere in BxltaU CSntlM a ifr, Decr. d· Prrtfrrt. trtanterio ct viu hr.tyrw* «Hmu, n. 19 .?C,Aa °^ed petant, cum carrant locis in quibus Sacra rite et di$oe celebrari possint». b) Pr? csUri* ckritiianii: n. 61 Directorii. i964. “ Cfr. Decr. de past. Eptscop. monere in Ecclesia CkrniiM Dctwmwu, n. *j. ’· Paulus VI, L'OxjmuÀxr Κς-wa»^·. ro-l-X9<6< ’•Const, do^m. de Ecclesia Lttman fraftwm, n. xS. ’· Cfr. Const, doçm. de Ecclesia Iai«ww gmîium, η. 18; cfr. etiam Dear de past Episcop. munere iu Ecclesia CVuta n jo ’· Const, doç-a. de Ecclesia Lumm imhnm, U. »3. 5532 n. 3745 SC CLERI, DIRECTORIO! GENERALE DE TURISMO excolantque tales pretiosos collaboratores huius tam mo­ dernae animarum curae, vel aeque Institutione in forma­ tionis Pastoralis Turismi Institutis, vel participatione ad Congressus ordinatos ut Cleri cultura circa tales aposlo381 latus formas renovetur;/ b) ut collocentur, In paroeciis praesertim religiosis commissis. Sacerdoti religiosi omni­ modo formati ad huius phaenomeni spirituales exigentias satisfaciendas. Praecipuo modo perutile erit auxilium Institutorum Sae­ cularium, sive ut «servitium», sive ut Christianum testi­ monium». Domus religiosae denique, commodatae vclut convictus», vel ut diverticula in locis turistids, optimum praebere exemplum debent, secura Indicia quoad religiosa servitia communicando, in singulis cubiculis S. Bibliam, vel saltem Novum Testamentum collocando atque super omnia drculum vere fraternum, occursus pro omnibus obtulendo. 5. De Diuranü in turismi pastorali Ubi Diaconatus permanens a Conferenlils Episcopalibus, Summo Pontifice assenliente (cfr. Sacrum Diaconatui Or­ dinem, I, 1) restitutus est. Diaconorum permanentium opera, sub eorum Superiorum ductu, etiam In Turismi Pastorali exercenda pretiosa erit. «Gratia etenim sacrametall reborali, in dlaconia llturglae, verbi et caritatis, ... iu communione cum Episcopo elusque presbyterio* ”, validi cooperatores sunt. Revera ut tales evadant, necesse pronus est ut Dioeceses ad eorum specialem formationem etiam In hoc animarum curae sectore provideant. de Turismi valoribus positivis ope omnium instrumento­ rum communicationis socialis; c) profundior cognitio culturalls circa eiusdem functionem In hominis vita- d) insti­ tutio spiritualis coetuum professionalium. / Insuper: Laid, praesertim militantes, sibi persuasum ha­ beant sanum Turlsmum exigere coordinatum non solum singulorum, sed etiam coetuum conatum, quoniam Impos­ sibile evadit promovere singulls seiunctisque conatibus humanizatlonem, quam vocant, huius phaenomeni tam dy­ namic! irrcverslbllisque sicuti Turismus est. Tandem, si Hierarchiae munus est docere ac authentice interpretari principia hac In re tenenda atque promovere necessarias structurarum reformationes (postulatas a mi­ nisterio magis sollicito de Turismi multiplicibus influxibus in animarum curam) ad La i cos praesertim pertinet, libera sua initiative, quin passive officia normasque expectent ·*, spiritu Christiano mentes et mores, Communitatis leges, habitudinesque imbuere, necnon Turismo habitu vere hu­ mano et Christiano frui. Revera, «Ecclesia non vere fundata est, non plene vivit, nec perfectum Christi signum est inter homines nisi, cum hlerarchia, laicatus veri nominis exstet et laboret»ei. Ideo, hoc Directorium Generale non neglexit commen­ dare ut inter coi laborat ores Delegati nationalis vel dioecesani pro Ministerio Pastorali quoad Turlsmum (aut inter Commissionum pro dicta Pastorali membra) etiam laid bene praeparati cooptentur, similiter ac Concilium Vatica­ num. Secundum pro Commissione Pastorali dioecesana praevidit ’·. 6. De laids militantibus ac de turismi pastorali Lalcorum apostolatns maximum Interest In Turismi Pa­ storali Generali, sive quia praesertim laid sunt qui Tu­ rismo Indulgent, sive quia industria ac organiiatio turlstica a laldi dependet Ecclesia Igitur a Laids militantibus non solum testimo­ nium, sed etiam Intellegentem ac fervidam collaboratloncm In variis apostolatus turistld gradibus expectat. In superiore disceptatione perspicue probatum est Turismum, per se, non solum homini hodierno —magis ma­ gisque futuro— occasionem praebere cognoscendi Invisen­ di que totam terram, iam, quodam sensu, nimis angustam effectam pro eo, sed etiam et maxime ceteros homines fraterne obviandi. Haec fundamentalis realitas Ecclesiam instat, ut Christia­ nos formet adultos», qui semper et ubique vivant prout fides exigit. Pastoralis ergo Turismi, considerata In sua multiplici evolutione suisque semper novis exigentiis, cum tandem Intime «Pastorali motus» uniatur, supra descriptis normis exhauriri nequit. Quoniam vero hortamenta illa experien­ tiarum lam longe lateque confirmatarum fructus / sunt:... 384 — In communi agnitione «progressum humanum verae hominum felicitati Inservire posse» ·’; — in admissione to­ tius boni, quod in moderno dynamismo invenitur; —in praevislone percrebescentls diffusionis Turismi vis quoad loca, vis quoad varios humanae familiae coetus, dummodo odia bellaque ne sanguine mundum maculent; —in me­ morando, tandem, Turismum esse elevationis socialis per­ fectorem posseque etiam Oecumenismum necnon inter po­ pulos unionis causam,... eadem auxilium praebere cupiunt Pastoribus, ut traditional em animarum curam enovent integrantque quoad novum contextum socialem Turismi phaenomeno productum. Huius Directorii Generalis nonnae» tandem, slbl propo­ suerunt fovendi ex fidelium parte, qui Turismo fruuntur vel In Turismo laborant, cum Deo Caritate communionem, «a Quo averti, cadere; In Quem converti, resurgere; in Quo manere, consistere est; a Quo exire, emori; in Qucm redire, reviviscere; in Quo habitare, vivere est» ··. ” Cm»L tapa. 'Je Eedeti» £»w» a. rt efr. rtias» McKq Propno S«r*v«« (iS-t-vîiïi. sint i [LE 3571’. ’•D» Lskorum tirant Ua plarxs ia pnrsmüi Dirtci^rn emu *dscj «t, refrnado etira qaaedas ôxucxaU «mrilian*. ttura ta boc nctoor, r-ipfcieaU*. ’•Coati puL 4e Ecd. Ia aoado tax» ter.pcot d ifo. n. 4£ tfa. r Pt. ». γ-ir. Gd 4,1* Corut dom. de EcdcOi L>-«m «crtam. 03. 7 »t 7, DedL edocaticoe chmtura Grerun««m «/acafenu. n. i. »· Drcr. 4» «ponobtï tacorca Afirrtotvam x io; cfr etura C»U. pa»L de EccL ta nando tanoi trerpone d ifa, o. 5. n D«r. de «pottoUta Ufrcrca Xpettaàixm arfwnUir·. n îj. cfr a m: «Ad reUtXme* bxaMU» colecdxt oprxtet et vjlcr»n ver· beteaxi towstor. taprtaxi» *n intere ecavi»iaih itT-xe cooptnadL œzna cohnrtaxa itoutoeofr»; cfr. eti» Conit put. d< Ecd m mundo terprrt d rpa. nn. 16 et 7T. cfr. LVcr d» Oeruoenits» t rHfotf/r<‘»<’, x W ;T-E MJSk Eccktue .44 5533 Erclrxw Ad Spdn 4ïrimlw, o- «. Romae, In Festo S, Catbarinae Senensis, 1969.— I. Car. Villot, Praef, P. Palazzinl, a Secr. Praaeni Directorium Generate Summus Pontifex Paulus Papa VI Litteris suae Secretoriae Status, n. 128984/SZ, die 27 Martii 1969, approbavit et auctoritate sua confirmavit et publici luris fieri iussit. ri.’ >rtiT· sissioa. EzxletUt a «Cfr. Comb put. ExxL m tanado μ Ad 1909 AI’Il 30-MAI 8 SC SACRAMENT. - CONS. LITURGIAE - PAULUS VI 3746 1969 APR 30.-SC SACRAMENTORUM, INSTRUCT. PART.· Ad ζ/ηία JiritUuj. n. 41. tempora Grarfivm rf tpat d^nUu,. n. «■ efr etiam Deo·, dr put. Epticop. «ter ia Ecdeû* CkruXui a “r'r ?”· ?«. , Coctit put. de EccL Ia s.asôo haiat tecporti GawJiuw· rt ••S. Aar-itlxui, I, j. pj_ °- 37’ Ada. Rj». dioc. Ro-a 10 (1^9) 1051-116S’ F APPFV-nry^ » (ic· 45 (18TO1 404-410; G ARR1GHI in ME ° ?er‘ |. C PÉRSSFT p ME M (19^) 357-37*. ** 95 110-113: 5534 n. 3746-3748 strandam ab Episcopo nominarim selecta, mandatum ab eodem accipiat luxta Ritum apparatum ad deputandum ministrum et distributionem Ssrhae Communionis pera­ gere debet luxta liturglcas normas. ministris extraordinariis Sacrae Communionis EUCHAHISTICAE ADMINISTRANDAE 7. In adminlstratione S. Synaxis quodlibet praecavea­ tur irreverentiae periculum adversum SS. Sacramentum, cui maximus est honor exhibendus. Fidei custos, Ecclesia, culus depositum per hominum ae­ tates servat inviolatum, leges omnino canonicas, saeculo­ rum decursu a se latas, quas diligenter tuetur, quandoque ob peculiares condiciones novosque subortus necessitates firudenter simul et magnanimiter immutat. Cum enim saus animarum sit finis Ecclesiae, canonicae praescriptiones ad hunc finem aptari debent, ut prout res ct tempora poscunt, reapse efficaces sint et ad universam Ecclesiae navitatem recte temperandam pertineant. Hac vero aetate, qua humanae vitae condiciones quam citissime demutantur, Ecclesia praeter alia nequit non ani­ madvertere angustias et difficultates in quibus, ob sacro­ rum ministerium exiguum nonnullis in regionibus nume­ rum, ipsa versatur cum animarum curae necessitates au­ gescant ct pastoralis ministerii multiplices labores et in­ dustriae expostulentur. 8. Memorata facultas Pastoribus, de quibus supra in n. 1, i usta de causa petentibus a Sacris Congregationibus de Disciplina Sacramentorum et pro Gentium Evangelixatione seu de Propaganda Fide ad triennium conceditur. 9. Praedicti Pastores, elapso triennio, ne omittant ad praefatas Congregationes referre de modo quo res proces­ serint et utrum ad bonum animarum reapse contulerint. De Quam ob rem visum est Beatissimo Patri Paulo VI pro Sua pastorali sollecitudine fidelium votis accedere caute derogando vigenti iuri, ita ut, praeter ministros de quibus in can. 845, huius aetatis necessitate comperta, extraordi­ narii constituantur ministri, qui sibi et fidelibus Sacram Communionem administrare possint. Quod ut recte fiat hae, auctoritate Summi Pontificis, decernuntur normae circa administrationem Ssmae Com­ munionis luxta ritum latinum: Conclusio Evidenter haec eollaboratlo variabitur prout variae sunt possibilitates situatlonesque singularum personarum, nec­ non varia earum spedfica erit praeparatio. «Laid vero, qui 383 in tota vita Ecclesiae actuosas ! partes gerendas habent, non solum mundum spiritu Christiano Imbuere tenentur, sed etiam ad hoc vocantur ut in omnibus, In media quidem humana consortione, Christi sint testes»n. Magni quoque momenti sunt Concilii Vaticani Secundi sequentia verba: •Colant., sensum dioecesis... prompti semper, ad invita­ tionem Pastoris sui. suas quoque vires Inceptis dioecesanis adlcere... eo magis quia crebrescens in dies migratio popu­ lorum, mutuae necessitudinis ougmentatlo et communica­ tionum facilitas, lam non sinunt ullam partem societatis In se damam manere. Ita de necessitatibus Populi Dei In toto orbe terrarum dispersi solliciti sint» ··; eoque magis quam Had «in campo... olli fratribus adluvandis aptiores exsistunt* ■>. Revera cum Ipsi sive ad Populum Dei, sive ad societatem civilem pertineant,l. frequentlores obvlaeque occasiones dialogum cum ceteris instaurandi habent. Immo exoptandum est ut ipsi periti fiant vel ut Directo­ res aut similes in diversis actuosttatlbus mansionis labo­ risque a Turismo oblatis. Itaque bonum fermentum in fa­ rina reconditum evadant (cfr. Mt. 13.33). Optanda quoque est Lalcorum militantium insertio in organiiatIonibus turisticis ellam in regionibus non Christianis ·’, quas etiam turistae catholici petunt. Lalcorum eollaboratlo praesertim consulitur ut foveatw: a) institutio In omnibus suis gradibus circa temporis liberi Ideoque Turismi rationalem usum; b) diffusio cognitionum 'àei.’de 1969 APR 30 1. Episcopi resldentiales, Coa di ut ores omnibus turibus et officiis Episcopalibus praediti, Abbates de regimine, Praelati Ordinarii locorum, Vicarii Capitulares, Admini­ stratores Apostolici, Vicarii ac Praefecti Apostollci, etsi charactere episcopali carentes, quique in hoc Decreto Pasto­ res vocantur, adire possunt Sacras Congregationes de Disci­ plina Sacramentorum ac pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, pro suae potestati sublectis, ad asse­ quendam facultatem, qua personae cuidam idoneae per­ mittere valeant administrationem Sanctae Communionis sibi et fidelibus: a) quoties minister de quo in can. 845 C. J. C. deest; b) quoties idem minister Ssiiiam Communionem administrare nequeat sine incommodo ratione adversae valetudinis, provectae aetatis ac pastoralis ministerii; c) quoties numerus fidelium ad Ssmam Communionem accedentium ita notabilis sit ut Missae celebratio nimis protrahatur. 2. Praedicti Pastores hanc facultatem acceptam dele­ gare possunt Episcopis Auxiliaribus, Vicariis Generalibus, Vicariis Episcopalibus et Delegatis. 3. Persona idonea, de qua in n. 1, designabitur iuxla hunc ordinem: subdiaconus, clericus in ordinibus minori­ bus constitutus, tonsuratus, religiosus, religiosa, catechista (nisi, prudenti Pastoris ludicio, catechista religiosae prae­ ferendus sit) aut simplex fidelis: vir et mulier. 4. Re pressius determinata: A. In oratoriis Communitatum religiosorum utriusque sexus, Pastores de quibus supra, facultatem assequi pos­ sunt permittendi ut, omni cautione adhibita, Superior or­ dine sacro carens vel Antistita, aut eorum substituti. Pa­ nem Eucharisticum distribuant sibi ac suis sodalibus, fide­ libus forte adstantibus Eumque aegrotis in domo degenti­ bus deferant. B. In Orphanotrophiis, Domibus hospitalibus, Collegiis et Institutis, ampliore verbi significatione acceptis, quae moderantur Religiosi vel Religiosae, iidem pariter Pastores, de quibas in n. 1, facultate instrui possunt qua Superior seu Rector ordine sacro carens vel Antistita aut eorum substituti, aut ctlnm Christifidclis spectatae pietatis Sanc­ tam Communionem distribuant sibi, alumnis propriae do­ mus vel etiam ceteris fidelibus, quovis titulo adstantibus, Eamque aegrotis deferant. 5. Christlfidells minister extraordinarius Ssiïiae Com­ munionis deligendus, vita Christiana, fide moribusque ex­ cellent et maturiore aetate commendetur oportet, necnon rite Instructus ad tam nobile munus explendum. Mulier spectatae pietatis, in casibus necessitatis seligatur, quoties scilicet alia persona idonea inveniri nequeat. 6. Persona Idonea ad Ssrham Communionem admini­ 5535 Ex Aedibus Vaticanis, die 30 Aprilis 1969. • E foliis ib ip*a S. C. de Sacraxeatia vulgatis. 3747 1969 APR ..-CONSILIUM LITURGIAE, DECL. PART.· Declaratio orca interpretationes textuum lxturoiCORUM «AD INTERIM» PARATAS Circa Instructionem nd populares interpretationes liturglcas apparandas [LE 3709] in praecedenti fasciculo Notitiae publici turis factam, ct transmissam ad Praesides Conferentiorum Epis­ copalium, ad Praesides Commissionum liturgicarum nationalium necnon Commissionum mixtarum, quoddam ortum est du­ bium relate ad textus ad interim, nempe: Utrum textus ad Inte­ rim transmittendi sint ad «Consilium» antequam promulgentur. Praedicta «Instructio» de hac re loquitur bis in n. 42, ubi dicere videretur tales textus sub una res pensabili late Commis­ sionis liturgicae vel Conferentiae Episcopalis promulgandos esse. Textus Instructionis non est clarus: 1) uec quoad potesta­ tem, quae videretur concedi Commissionibus liturgids; 2) nce quoad confirmationem ex parte «Consilii» praedictorum tex­ tuum ad interim. Quoad primum, dicendum est in vigore manere decisionem •Commissionis centralis... Concilii decretis interpretandis», quae relata est in Notitiae, 1968, p. 364 (Cfr. Acta Ap, Sedis, 60 [1968] 361) ILE 3625), nempe: Conferentia delegare non potest Commissioni liturgicae munus conficiendi interpreta­ tiones liturgi exis populares et illas approbandi, ut adhibeantur ad interim. Proinde saltem Consilium Praesidentiae ipsius Conferentiae illas approbare debet. Quoad secundum: in vigore manent quae statuta sunt et publici iuris facta in Notitiae, 1968. p. 365. id esL· ad «Consilium» transmittendas esse pro confirmatione etiam interpretationes populares ad interim, postquam Commissio liturgica Nationalis et saltem Consilium Praesidentiae Conferentiae illas appro­ baverint. Agitur enim de textibus et formulis, interdum summi mo­ menti qui publice et offidaJIter adhiberi debent In celebra­ tione liturgica, et maxime interest ut omnibus condicionibus requisitis perfectionis ct fidelitatis praediti sint. Insuper, de­ ficiente approbatione totius Conferentiae Episcopalis, «Consi­ lii» confirmatio constituit unitatis et harmoniae sigillum et pignus. ♦ Ad Praesides ConfercnJiaruxn cptaccpalnnn Notit 5 (19€9) 68 3748 1969 MAI 8.-PAULUS VI, CONST. AAS 61 (1969) 297-305 Sacra Rituum Congregatio in duas Congregationes DIVIDITUR, ALTERAM PRO CULTU DlVINO, ALTERAM PRO Causis S-knctorum PAULUS PP. VI Servus servorum Dei -Ad perpetuam rei memoriam Sacra rituum congregatio, quam Decessor Noster f. r. Xystus V anno a reparata salute mdlxxxviii condidit l, iam α principio duplici IUI \mcavit muneri: ut hinc scilicet sacris Ecclesiae latfnae ritibus pre cesset ac moderaretur. Illinc omnia quoad totam Ecclesiam perageret, quae ad Sanctorum canonizat Ionem omni modo spectarent. Quod alterum munus cam ob rem Congregationi sacris ritibus lCfr. CmttlL Apo>t vub pHmbo dat» Dri. |a Liw. VU!. Auxutixe TaMiBoran ed ia. «Séj, p. 9Λ9. 5536 PAULUS VI. DIVISIO SC RITUUM IN DUAS CONGREGATIONES n. 3718 I960 ΑΙΛ1 8 1009 ΜΛΙ 15 In omnia quae cultum divinum directe et proxime respi­ ciunt in Ritu romano inque ceteris Ritibus latlnfs, salvo lure aliorum Dlcasteriorum, quoad ea, quae vel fidei doctri­ nam, vel ecclesiasticam disciplinam attingunt, vel ordinem iudiclalem requirunt./ 300 2. Sacra haec Congregatio In tria dispescitur Officia. praepositae creditum est. quia canonlxationis causae eo semper pertinuerunt, ut Servi Del In Sanctorum Caelitum album relati in Ecclesia universa publico honorarentur cultu. Duplici hoc munere Sacra Rituum Congregatio per quat­ tuor tere saecula ea rerum prudentia functa est, ut eam ob causam praeclaras laudes collegerit Etenim ad sacram Ittorglam quod attinet mentionem inicere sufficiat Sacram 293 Rituum Congre.'galionem, praescripta sacrosancti Concilii Tridenllnl secutam1, postquam Sanctus Pius V Brevia­ rium et Missale Romanum providenter emendata In lucem protuleratceteros libros liturgicos instauravisse et edi­ disse, formulas ritusque liturgicos Ecclesiae latinae, expo­ litis partibus media, quam vocant, aetate deformatis, ad pristinam puritatem aptamque compressionem restituisse, eorumque nimia varietate sublato, ad quandam liturgicam unitatem redegisse, incolumem postea firmiter servatam4. § 1) Officium primum operam confert ad llturglcum Dei cultam, vel rituali vel pastorali ratione speciata; tex­ tibus liturgicis emendandis aut conficiendis vacat; reco­ gnoscit calendaria peculiaria, et Propria Missarum et Of­ ficiorum, sive dioecesium sive Ordinum Religiosorum; op­ portunas ab hisce rebus vacationes concedit; agit de vera legiUmaque interpretatione cum normarum tum rubrica­ rum, quae In libris liturgicis habentur; attendit ad cultum sacrarum reliquiarum, ad confirmandos Caelites tutelares» et ad concedendam appellationem basilicae minoris. Nec minoris aestimanda est Congregationis, de qna lo­ quimur, opera ad Sanctorum causas apparandas et co­ gnoscendas collata. Quod palam Index Sanctorum testatur, qui ah anno mdlxxxvtfi ad nostrum hoc tempus in Caeli­ tum numerum ascripti sunt, vel virtutibus heroicis, quas appellant, vel martyrio accurate excussis. Attamen nunc live gcneraJlsliturgiae Instauratio a Con­ cilio Vaticano II decreta, sive legum causas Sanctorum respicientium ad nostri temporis sensum recognitio nova studia, novas curas sollecitudincsque In hujusmodi negotiis 299 pertractandis et expediendis requirere et exigere videntur.* Perspicuum praeterea est, sl res Ipsa penitus considere­ tur, aliam esse liturgiae materiam, aliam causarum Sancto­ rum, Itemque In altera diversa quam In altera studium, ingenii cultum, viam rationemque procedendi postulari. Hanc ob causam Nosmetlpsi, eo Constitutionis Apostolicae Regimini Ecclesiae loco*, ubi de Sacra Rituum Congre­ gatione agebatur, eandem in duas tribui i uni mus partes, quas Sectiones vocant, quarum altera circa divinam cul­ tum, altera circa causas Sanctorum venaretur. Nunc vero re diligentius perpensa, peritorumque virorum sententia petita. In illud venimus consilium, ut earum sec­ tionum, Ita aliam ab alia selungamus, ut unaquaeque sui luris omnino reddatur. Quapropter Nostra hac Constitutione Apostolica, In lo­ cum Sacrae Rituum Congregationis, quae adhuc obtinuit, duas novas substituimus Congregationes. quarum prior Sacra Congregatio pro Cultu Divino appellabitur, altera vero Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum. Congregatio autem pro cultu divino, divino praeter iura sibi m pro propria, quae mox: definientur, <* * ‘ partes etiam sibi asciscet Consilii ad exseauei ------------- exsequendam Constitutionem de sacra Liturgia. quod proinde tamquam Corpus sui iuris finem capere volu­ mus, atque in eadem Congregatione inesse tamquam pecu­ liarem Commissionem statuimus, quae esse pergat quoa­ dusque inchoatos libros liturgicos perfecerit. Quare ordinationibus abrogatis, quae In Constitutione Apostolica Regimini Ecclesiae l· habentur, sequentes ser­ vandas esse decernimus. Sacra Congregatio pro Cultu Divino 1. Sacra haec Congregatio, cui praeest Cardinalis Prae­ fectus, lavantibus Secretario et Sabsecretario, ius habet •Cfr. C**a*ci d Dard* Ssatratcft Ckcwnici d Ctntral11 Tnfefrm, SnOM XXII, XXIV. XXV. •Cfr. Coast ApotL d> Ij ran».* Iui. an. 1570 u. • Qsutcper· Saoxca toc Conxüi’m de η· UtxrjK* merxnx sitM OOeadaat qeaqse ab eo edit* vohssxna, q-J.b-xj DczrtLt axiir-Juj coritinexUr •Cfr. Coast. Apott. ihntw a//Zsi·. <üti d*e t cctuls Nov. an. iqtjj Λ Λ 5 >(t>xi).pp *31*0· •Cfr. b. Cocgr. RjU'xn. Dw Îavrtdwt 4 .4 s αι:-'γτκ* i >316’. M4HM. A. >1-44 A. A S. A. S. I1964I pp- 97· 10 59 (Ι07Ϊ. PP 904-908 (LE «MJ. “Cfr. 7. Primum Officium hacc praestat: I 1) Supplicet libellos expendit ea de causa delatos, ut vel Causae Introducantur, vel inquisitiones instruantur su302 p«r as/serta miracula; scripta recognoscit, In quibus sup­ plices libelli nituntur; decernit num Causa Introduci, vel fToceisus de quodam miraculo instrui possit. Normas praeerea tradit ad processus Instruendos; num hi valeant Ju­ dicat; acta ad inquisitionem necessaria, sl casus ferat, per se ipsum vel per Episcopum loci complet vel supplet; dc exceptionibus decernit In his agendis sequenti ratione procedit: 1.· Dubium num aliquid obsit Causae introductioni proponitur in peculiari Congressu, in quo, post acceptas tabulas —constantes ex documentis ab Episcopo missis, ex trium Consultorum votis, atque e volo Promotorls Ge­ neralis Fidei— suffragium pro rei veritate ferunt Secretarius, Subsecretarlus, Promotor Generalis Fidei, Relator Generalis, Subpromotor Generalis Fidei, et tres Consullo­ res, ab iis diversi qui scriptum votum dc eadem re tulerunt. Postea de facto examine Relatio finalis componetur, quam omnes subscribent lT. f 2) Oflicium secundum rationem habet cum Conferentlls Episcopalibus, quarum Acta Hturgica, ad normam art. 36 f 3 Constitutionis de sacra Liturgi a n, perpendit, probat seu confirmat; accommodationes, de quibus art. 40 eiusdem Constitutionis 12 significat, a Conferendis Episco­ palibus propositas, accurate considerat, spectatis sive le­ gibus liturgicis generalibus, sive necessitatibus, traditioni­ bus et ingenio singulorum populorum; denique versatur circa cultum extralilurgicum. hoc est circa populi christianl pietatis exercitationes, salvis facultatibus Sacrae Congre­ gationis pro doctrina fidei. Nostra vero aetate eadem Sacra Congregatio, mandata agens Decessoris Nostri S. Pli X, viam aperuit generali liturgiae instaurationi per Illam Breviarii recognitionem *, quae ab eodem Sancto Pontifice nomen accepit; quam po­ stea prosecuta, lubcnte Decessore Nostro ven. rec. Pio XII, Vigiliam paschalem anno mcmu restituit ·, atque anno mcklv novum Ordinem Hebdomadae Sanctae edidit Ex quibus inceptis multisque aliis proficisci quodammodo visa est ea Constitutio, quam Concilium Oreumenicum Vatica­ num II probavit 2.® Sententia ferenda est a peculiari Congregatione, quae constat ex Cardinali Praefecto, Cardinali Ponente, et ex tribus saltem aliis Cardinalibus, quibus cum prioribus tabulis ea etiam sublcicnda sunt suffragia in peculiari Con­ gressu prolata, et Relatio finalis. Congregationi peculiari adest Secretarius 1S. ! 3) Officium tertium rationes habet cum Commissio­ nibus» quos appellant, liturgicis, cum Commissionibus mix­ tis plurium nationum, cumque institutis, uti vocant, quae vel apostolatum llturglcum, vel musicam, vel cantum, vel artem sacram promovent; non solum notitias de vita liturgica in Ecclesia conquirit, sed scriptiones etiam de hoc ar­ gumento agentes congerit, ex quibus rationaria conficit; reputat quo modo media, quae vocitant, communicationis socialis ad divinum cultum provehendum conferre possint; Inceptis denique pastoralibus, Consociationibus ex omni natione, et conventibus apostolatus liturgie! favet. 3. Haec sacra Congregatio juvatur tum a suo Coetu Consultorum, e viris constante rei liturgicae peritissimis, a Summo Pontifice undique gentium eligendis, tum a Com­ missionibus ad quaestiones difficiliores investigandas consti­ 301 tutis “ / 4. Ad instaurationem liturgicam absolvendam sacra haec Congregatio ad tempus opera utitur membrorum et peritorum, qui ad Consilium ad exsequendam Constitutio­ nem de sacra Liturgia pertinebant; ea scilicet ratione quae hic definitur. j 1) Purpurati Patres qui Membra erant Consilii, eo ipso Membra fiunt Congregationis pro cultu divino. Ad quos alit, si visum fuerit, addi poterunt. f 2) Episcopi dioecesani, vi Litterarum Apostollcarum Pro comperto sane 11 uti Membra huic Congregationi as­ signandi, pro hac vice, ab iis qui veluti Membra ad Consi­ lium, quod diximus, pertinebant, e suis Sodalibus eligentur. f 3) In coetibus, in quibus ultimae conclusiones circa edendos libros liturgicos approbandae sunt, partem habe­ bunt tum Sodales peculiaris Commissionis, e desito Consi­ lio ortae, tum Membra huius sacrae Congregationis. Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 5. Sacrae Congregationis pro Causis Sanctorum, cui praeest Cardinalis Praefectus, lavantibus Secretario et Subjecretarlo, hoc est munus, ut omnia agat quae ve) ad Beatificationem Senorum Dei, vel ad Canonlzationem Beaturum, vel ad reliquiarum conservationem omni modo pertinent 6. Sacra Congregatio, quae In Causis cognoscendis ad modum luilicii procedit, tribus officiis constat, quae sunt: Officium primum ludiciaie, cui proxime moderatur Secre­ torius, adjuvante Subsecretorio et congruo Officialium nu­ mero; Officiam cui praeest Promoter Gene­ ralis bidel.opem ei ferentibus Subpromotore Generali Fidei aconjtnlan»numeroOtflcIaJIum; trrtlum Officium Histo­ ricum Haglugraphlcum, cui praeficietur Relator General^ U Ctx. CuadL Vit Orui p logi. ‘«Cfr.iW.a 40: L c. p. ux c . 44c · » w ibid. SG CULTUS, ORDO BAPTISMI PARVULORUM 3.° ludicium de processuum auctoritate, post habitum votum Promotoris Generalis, pronuntiatur in ordinario Congregationis Congressu. 4.® Ad eundem ordinarium Congressum spectat de ex­ ceptionibus decernere 2*. 5 2) Videt de Servorum Dei scriptis, de martyrio, de virtutibus heroicis, de confirmatione antiqui cultus atque de Doctoris titulo Sanctis decernendo, sequenti modo: 1.® Examen scriptorum, post suffragium a duobus Cen­ soribus theologis latum, fit in Congressu ordinario; si vero peculiares difficultates occurrant, quaestio ad Congrega­ tionem plenariam defertur. 303 2.® Disceptatio de martyrio, vel de virtutibus heroicis/ —parata Positione, constante e Summario, e Patroni In­ formatione, e trium Consultorum votis, ex animadversio­ nibus Promotoris Generalis Fidei, atque e Patroni respon­ sione— fit in peculiari Congressu, in quo iidem qui supra designati sunt n. 7 § 1, 1®, quasi ludicum munere fungen­ tes 20, suffragium pro rei veritate ferunt. De peracta discep­ tatione Relatio finalis componitur, quam omnes suffraga­ tores subscribunt 2I. 3.® Sententia pronuntiatur in Congregatione plenaria Patrum Cardinalium, quibus cum priore Positione sublcienda sunt suffragia in peculiari Congressu lata et Relatio finalis. Congregationi adest Secretarius 21. 4.® Ad excutiendum dubium de antiquo cultu confir­ mando vel de titulo Doctoris Ecclesiae Sanctis decernendo, paretur Positio constans ex Summario, Patroni Informatio­ ne, trium Consultorum votis, et Promotoris Generalis Fidei disquisitione vel declaratione. Disceptatio autem fiat pri­ mum in peculiari Congressu, deinde in Congregatione ple­ naria Patrum Cardinalium, uti indicavimus, in hac ipsa paragraphe nd nn. 2® et 3®. § 3) Cognoscit dc assertis miraculis deprecationi Servi Dei tributis 2>, sequenti ratione: 1.® Asserta miracula, de quibus duo Periti suum indi­ cium medico-legale aperuerint, expenduntur In coetu me­ dicorum, quorum conclusiones accurata relatione expo­ nuntur. 2.® Deinde paratur Positio, constans ex Summario, iudiclis medico-lcgalibus Peritorum, relatione coetus medi­ corum, Informatione Patroni, votis trium Consultorum, animadversionibus Promotoris Generalis Fidei, et respon­ sione Patroni. De quibus tabulis disceptatur primum in peculiari Congressu, deinde in Congregatione plenaria Pa­ trum Cardinalium, uti supra significatum est n. 7 § 2, 2® et 3® 2<. “Cfr. Const. Apost. Λ/χι>·»η* q. 6a, I s, ι·; I. c., p. 906; cfr Lnt A post. Sancfdai cUrwr, rnotu pruprio datae die 19 menu* Mart, an I960, n. 7: A. A. 6ϊ (19*9). P· (LE 3705}. *» Cfr. Conjt. Apost. RfΕ^Ιπιλλ η. 6α, i 2. *·. L c. p. 906. *· Cfr. tirid “ Cfr. ibii. “ Cfr. ibU., n. 6*. J », »*· L c. n Cfr. tbtJ. ·· Cfr. ibid. ·» Cfr ibid., n. 6», n. 3749 § 1) Sententiae Patrum Cardinalium, de quibus ad n. § 1, 2®; f 2, 3® et 4®; $ 3, 2®, referuntur ad Summum Pontificem, luxta praescripta cann. 2083 R 1 et 2; 2107: 2111; 2133«./ 8. 5 2) Si Summus Pontifex decreverit ulterius esse pro­ cedendum, causa suum perget Iter. § 3) Sl vero Summus Pontifex decreverit dubium no­ vae Congregationi Patrum Cardinalium esse subiciendum, Positio paretur, in qua ponantur 3ive difficultates non so­ lutae, sive Patroni responsio, sive, si adsint, nova docu­ menta. § 4) Sl denique Summus Pontifex causam esse repo­ nendam (usserit, de ea lam agere non licet, nisi, ob nova ac probabilia interposita documenta, venia ab ipso Summo Pontifice tribuatur. 9. Officium secundum est proprium Promotoris Generatis Fidei, culus est ius tueri et animadversiones, vel disquisi­ tiones aut suffragia edere, ut supra in singulis casibus sta­ tutum est 2e. 10. Officium Historicum Hagiographicum, Causis histo­ ricis seu antiquis Instruendis vacans, peculiari lege regitur, a Decessore Nostro f. r. Pio XI statuta Apostolids Litteris Già da qualche tempo motu proprio die vi mensis Februarii anno mcmxxx editis S7. 11. Sacra haec Congregatio suam habet Cancellariam, quam appellant, proprio instituto administratam 1B. 12. Item Congregatio in promptu habet album cum Ad­ vocatorum et Procuratorum, qui dotibus et titulis praeditis esse debent iure requisitis 2*, tum collegium peritissimorum medicorum, ob suam scientiam et probitatem ad hoc elec­ torum 30. 13. Quoad Servorum Del Beatificationem et Beatorum Canonlzatlonem, postquam haec in Consistorio decreta fue­ rit, ritus et sollemnia serventur a Curia Romana recepta11. 14. Quae Constitutione hac Nostra praescripsimus ab/ 305 hoc ipso die vigere Incipiunt. Nostra haec autem statuta et praescripta nunc et in posterum firma ct efficacia esse et fore volumus, non ob­ stantibus, quatenus opus est, Constitutionibus et Ordina­ tionibus Apostollcis a Decessoribus Nostris editis, ceterisque praescriptionibus etiam peculiari mentione et dero­ gatione dignis. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vni mensis Mali, anno mcmlxix, Pontificatus Nostri sexto.—Paulus Pp. VI. *· Cfr. ibiJ., n. 61. J 3: L c. ·· Cfr. cann 2079; =0^. sto6, 3, 4: 3x09, 1, rt 20x0, 1 x; et CcnsL Apost. Kzfiwini Ealmsr, n. 6t, i 5: 1. p. 907. “Cfr. A. .4. S. 22 (1930), pp. 87-&3 [LE 956J; et Const. Apost. Ecrlahr. n. 63: A. .4. S. 59 Ü9*7). p. 9*8. “Cfr. ibid^ n. 63. f & L p. 907. “Cfr. can. sox8. “Cfr. Const. Apost. Regimini EccUsiar, n. 6». i TL c. 907. ·* Cfr. c*n. sxxx; et Const. AposL Rrcinutt Erclm^, n. 62, f 4; L 3749 1969 MAI 15.-SC CULTUS, DECR. AAS Ordo Baptismi parvulorum 61 (1969) 548 recognitus approbatur I—DECRETUM DE ORDINE BAPTISMI PARVULORUM RECOGNITO Ordinem Baptismi parvulorum in Rituali Romano ex­ stantem esse recognoscendum, Sacrosanctum Concilium Vaticanum II edixit, ut ritus condicioni Infantium accom­ modaretur; parentum et patrinorum partes et officia magis paterent; opportunae statuerentur aptationes pro magno baptizandorum numero aut pro Baptismo a catcchlstis, in terris Missionum, vel ab aliis, absente ministro ordinario, celebrando; et Ordo conficeretur quo Indiceretur Infantem, ritu brevi baptizatum, iara receptum esse in Ecclesiam (Const, de sacra Liturgia, artt. 6/-69) (LE 3141 J. Haec recognitio a Consilio ad exsequendam Constitutio­ nem de sacra Liturgia peracta est. Summus autem Ponti­ fex Paulus VI novum Ordinem Baptismi parvulorum in locum Ordinis in Rituali Romano exstantis in posterum adhibendum auctoritate Sua Apostolica approbavit et evul­ gari lusslt. 5537 5538 5539 304 5540 π. 3749 SC CULTUS, ORDO BAPTISMI PARVULORUM Quapropter haec Sacra Congregatio, de speciali mandato eiusdem Summi Pontificis, ilium promulgat, statuens ut a die 8 Septembris 1969 adhibeatur. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Ex aedibus S. Congregationis pro Cultu Divino, die 15 Mali 1969, Sollemnitate Ascensionis Domini.—Benno Card. G GT, Prue/. H. Bugnini, a Stcr. IDUO ALAI 15 ail 1%“* 5e!cbrayonc, maxime cum fit in Vigilia paschali nut die dominica, lacinia rc.urrectlonli refulgeat oportet. ?*Sji IL De officiis et mimsteriji IN CELEBRATIONE BAPTISM! 7. Ad populum Dei. hoc est Ecclciiani. quae fidem ab Apostolis acceptam tradit et nutrit, praeparatio Baptismi el Christiana institutio summopere pertinet. Per ministerium Ecclesiae adulti a Spiritu Sancto vocantur ad Evangelium et infantes in fide illius baptizantur et educantur. Magni igitur II—DE INITIATIONE CHRISTIANA refert ut, iam In Baptismo praeparando, catcchistae slnque laid sacerdotibus ct diaconis cooperationem praestent. Oportet Praenotanda generalia insuper ut In celebratione Baptismi populus Dei. non u solis Ktrinis ct parentibus atque propinquis» sed etiam, quantum 1. Per inittAtlools Christianae sacramenta homines Uberati ri poterit, ab amicis farrUUaribusque, vicinis ct nonnullis Ecclesiae localis membris repraesentatus, partem actuosam a polestate tenebrarum. Christo commortui, consepulti et habeat, ut communis manifestetur fides atque commune ex­ eonmuscitati. Spiritum accipiunt adoptionis fiLcrum, et primatur gaudium quo novi ter baptuati in Ecclesiam reci­ memoriale mortis et resurrectionis Domini cum cuncto populo piuntur. Dei celebrant* 8. Ex antiquissimo Ecclesiae more, adultus ad Baptismum 2. Per Raptismum enim Christo Incorporati, constituuntur non admittitur suie patnno. e communitate Christiana as­ In populum Det, accepteur omnium peccatorum remissione, sumpto, qui eum saltem in ultima praeparatione ad sacra­ a nativa hominum condicione in statum adoptionis liborum 1 mentum st sapiendum iam adjuvent et post Baptismum transferuntur, nova creatura ex aqua et Spiritu Sar.cto effecti: perseverantiae eius m fide et in Christiana vita operam dabit. unde filii Dei nominantur et sunt? Donatione autem eiusdem In Baptismo citam parvuli adsit patrinus, qui tum ipsam Spiritus in Confirmatione signati, ita perfectius Domino confi­ baptizandi familiam spintoaliter ampliatam tum Ecclesia gurantur el Spiritu Sancto Implentur, ul. testimonium eius Matris partes repraesentet, et, pro opportunitate, parentes coram mundo perferentes, corpus Christi quarapnmara ad adtuvet ut infans ad fidem profitendam perveniat eamque plenitudinem adducant* Synaxim denique eue harist icam parti­ vivendo exprimât. el pan tes, carnem Fiiü homini» manducant eiusque sanguinem bibunt, ut vitam aeternam accipiant* nnitalcmque populi 9. Saltem in ultimus ntibus cat echu menât us et in ipsa Dei exprimant; seipsos autem cum Christo offerentes, partem celebratioue Baptismi patrinus Intervenit sive ut fidem bapti­ habent in universali sacrificio, quod est tota Ipsa redempta zandi adulti testifketur sive ul Eccksire fidem, Iu qua Infans civitas,1 Deo per sacerdotem magnum oblata; el impetrant ut, baptizatur, una cum parentibus profiteatur. pleniore facta Spiritus Sancti effusione, in unitatem familiae 10. Proptcrea. de indicio animarum pastoris, patrinus, α Dei totum genus humanum perveniat. ’ Tria igitur initiationis catechumeno vel familia electus, opo.tet bis dotibus sit prae­ Christianae sacramenta ita Inter se coalescunt, ut ad plenam ditos, ut actus liturgieos sibi proprios, de quibus sub n. 9, staturam perducant christifidele», qui missionem totius po­ peragere queat: 1) ad hoc munus implendum sit satis ma­ puli christlani in Ecclesia el In mundo exercent.· tura»; 2) tribus sacramentis Baptismi, Confirmationis et Eucharistiae sit initiatu*; 3) ad Ecclesiam catholicam perti­ I. DK BàHISXI DiGXtTATX neat, neque ab hoc officio implendo iure prohibeatur. Baptizatus autem, ex ecclesia vel communitate sci une ta ortus et 3. Baptismus, vitae et regni iaaua, primum est novae Chn»ti fide imbutus, simul cum patnno catholico (vel cum legi» sacramentum, quod Christus omnibus proposuit ut ha­ matnna cathobcai admitti potest ut patrinus vel testis chrlberent vitam aeternam · et quod postea Ecclesiae suae cum «lunm Baptismi, »i Id optaverint parentes, ratione habita Evangclio concredidit, cum Apostolis mandavit: «Euntes do­ normsmm iu re occumemca pro variis casibus statutarum. cete omne» gentes, baptizantes eos In nomloe Patns, et Fllu, et Spiritus Sanci!».*· Quare Baptismus est in primis sacra­ 11. Ministri ordinarii Baptismi sunt Episcopi, presbyteri mentum Ullos fidei, qua homines, gratia Sancti Spin tus illu­ et diaconi. In qualibet celebratione huius sacramenti memores minati. respondent Evangelio Christi. Ecclesia igitur nihil sint se in Ecclesia agere nomine Christi et virtute Spiritus antiquius nihilque sibi magis proprium habet quam ut omnes, Sanctu Diligentes ergo sint in Dei verbo administrando ct uve catechumeni sive parentes infantium baptizandorum sive mysleno peragendo. Caveant etiam ab omni actione, quae a patrini, excitentur ad illam veram et actuosam fidem, qua, fidelibus recte censeri possit acceptio personarum. ·· Christo adhaerentes, pactum foederis novi ineant vel confir­ 12. Episcopi, quippe qui praecipui dispensatores myste­ ment. Ad quod revera ordinantur tum pastoralis catechume­ riorum Dei, sicut et totius vitae liturgieae in Ecclesia sibi com­ norum Institutio parentumque praeparatio, tum celebratio missa moderatores, ** regunt collationem Baptismi, quo re­ svrbl Dei atque professio fidei baptismale. gali» sacerdotii Christi participatio conceditur, ·· ne praeter­ 4. Baptismus praeterea est sacramentum quo homines mittant, praesertim in Vigilia paschali. Baptismum et ipsi Ecdesiac Incorporantur, coedlflcall In habitaculum Dri Ln celebrare. Peculiariter eis adultorum Baptismus eorumque Spiritu *· atque la regale sacerdotium et gentem sanctam; *· praeparationis cura commendatur. necnon vinculum unitatis sacraxnenlale vigens Inter omnes 13. Pastorum est in instituendis ac baptizandis adultis qui eo signantur. ** Propter illum immutabilem effectum, tibi commissis auxilium afferre Episcopo, nisi hic rem aliter auem Ipsa celebratio sacramenti in hturgia latma décrirai, ordinaverit. Eorundem insuper est tum parentet et patrinos dum aditante populo Dei baptizat! chrismate liniuntur, ntus parvolorum baptizandorum apto subsidio pastorali praeparare Baptbxxn summo honore ab omnibus chnstiani» habetur, ac el adiuvare. auxiliantibus catechistis alilsque lalcls idoneis, nemini dhun iterare licet, quando valide, etiam a fratribus turodcQique infantibus sacramentum conferre. leporath. criebratut est. 14. Ceteri presbyteri necnon diaconi, utpote aui sint mini­ 5. Lavacrum autem aquae Io verbo vitae,*· quod est sterii Episcopi et parochorum cooperatores, ad Baptismum Baptismus, homines efficit divinae consortes naturaeu et praeparant eumque, vocante vel assenliente Episcopo aut adoptioni» nitorum. *· Baptismus enim, sicut in orationibus parocho, conferunt. benedktknls aquae proclamatur. est lavacrum rtgtnr ration lx »» filiorum fihonim Del natlvilatbqu natlvllatlsqur ex allo. Invocatio SS. Trinitatis IS. Celebrans ab aliis presbyteris vel diaconis, necnon a super baptizandos id tlficlt ut hi, nomine eius signati, ei In iis partibus qoae ad eos spectant, praesertim si per­ consecrentur socktatemgue Ineant cum Patre et Filio et laicis multi sunt baptizandi, adiuvari potest, uti in respcctivis parti­ Spiritu Sancto. Ad quod tastigium praeparant atque adducunt bus ntu» providetur. bibbeae tectione», suppbcatio communitatis, et triplex fidei 18. Absente sacerdote ve! diacono. Imminente periculo ct professio. praesertim articulo mortis, quilibet fidelis, quin etiam quili­ 6. Pnoris autem tegis purificationibus longe praestans. bet homo debita intentione motus, potest, immo aliquando Baptismus bos effectus oneratur virtute myrteni Passionis et debet. Baptismum ministrare. Si vero agitur de solo periculo Resurrect tonis Domini. Qui enim baptizantur, complantati morti», sacramentum ministretur, quantum fleri potent, a atmihtudinl morti» Christi, consepulti cum filo in mortem.*· fideli, et secundum Ordinem breviorem, de quo Infra (nn. 157convivificantur etiam ln ipso et cotxresuscltanlur. *· Baptismo 104). Praestat vero ut. etiam In hoc ca»u, congregetur parva enim nihil aliud quam mysterium paschale recolitur et exer­ communitas; aut saltem habeatur, quantum fieri poterit, cetur, quatenus Ln eo homines transeunt de morte peccati unus vel alter testis. • Ordo baptaau pimlaran, TtdI» Polrjta·.^ Valicaru» 1989. p. 1-22 •Ccoe. VbL IL Itecr. uiZ*itm rf 5n ^Le’ v'/^ E''daa 1:1 Baado haiui temporis. Ga-J.wwi n tf In editionibus librorum llturgicorum cura Conferentlnrum Epis­ copalium parandis, materiam ordinare modo qui ad usum pa­ storalem aptissimus vldeatui. 31. Attentis praesertim normis in nn. 37-40 et 65 Con­ stitutionis de sacra Llturgia. in terris Missionum. Confercnllarum Episcopalium est ludlcare an elementa Initiationis, qune apud aliquos populos ln usu esse reperiuntur, ritui Baptis­ matis christianl accommodari possint, ct decernere nn sint ln eo admittenda. 32. Quando Rituale Romanum Baptismi plures exhibet formulas ad libitum. Ritualia particularia possunt alias for­ mulas eiusdem generis adlcere. 33 Cum Baptismi celebratio plurimum adiumentl a cantu acclnlat sive ad excitandam adstantlum unanimitatem, sive ad orationem eorum communem fovendam. s've denique ad paschalem laetitiam manifestandam, qua ritum resonare 5543 η. 3749 oportet, studeant Confcrentlae Episcopales peritos musieos Incitare et lurare ut melodlls ornent liturgicos textus, qui digni censentur ut α fidelibus cantentur. V. Df. accommodationibus quae ministro COMPETUNT 34. Minister, prae oculis habens adluncta alias que neces­ sitates necnon vota fidelium, variis facultatibus in ritu conces­ sis libenter utatur. 35. Praeter eas notationes, quae in dialogo atque bene­ dictionibus ab ipso Rituali Romano praevidentur, pertinet ad ministrum, attentis diversis rerum adiunctls, aliquas ac­ commodationes Inducere, de quibus in Praenotandis ad Bap­ tismum tum adultorum tum parvulorum pressius dicetur. (Stquunlur ritu» IHurgict.] ΠΙ—DE BAPTISMO PARVULORUM Praenotanda I. De momento Baptismi parvulorum 1. Nomine parvulorum seu Infantium Ü intelleguntur qui, cura ad aetatem discretionis nondum pervenerint, fidem pro­ priam habere et profiteri nequeunt. 2. Ecclesia, cui data est missio evangelizandi et baptizandi, iam α primis saeculis, non tantum adultos sed etiam infantes baptlzavit. Nam in verbo Domini: Nisi quis renatus fuerit ex aqua et Spiritu Sancto, non potest introire ln regnum Dei, 1 semper intellexit parvulos Baptismate non esse privandos, utpote qui In fide ipsius Ecclesiae baptizentur, quae a parenti­ bus et patrinis cetrrisque adstantibus proclamatur. Ab his enim repraesentatur tum Ecclesia lod, tum universa societas sanctorum atque fidelium: mater Ecclesia, quae tota omnes, tota singulos parit. ' 3. Ad veritatem autem sacramenti complendam, oportet ut parvuli postea in illa fide instituantur. In qua baptizat! sunt: cuius rei fundamentum erit sacramentum ipsum antea acceptum. Institutio enim Christiana, quae parvulis iure de­ betur, ad nihil aliud contendit nisi ut paulatim eos adducat ad consilium Dei in Christo ediscendum ut ipsi denique fidem, in qua baptizat! sunt, ratam habere queanL IL De ministeriis CELEBRATIONE et officus in BaPTISMI 4. Populus Del, hoc est Ecclesia, communitate locali re­ praesentata, sicut in adultorum, ita in parvulorum Baptismate magnas partes habet. Infans enim, tum ante tum post celebrationem sacramenti, ius habet ad communitatis dilectionem et adlumentum. Intra ritum autem, praeter en, quae in n. 7 Praenotandorum ge­ neralium α coctu congregato praestanda enumerata sunt, communitas munus suum exercet, post fide! professionem parentum et patrinorum, assensum suum una cum celebrante proferendo. Hoc modo apparet fidem. In qua baptizantur parvuli, non esse solius familiae, sed totius Ecclesiae Christi thesaurum. 5. Ex ipsius creationis ordine, ministerium officiumque parentum ln Baptismo Infantium potiorem partem super of­ ficium patrinorum obtinent. 1) Ante celebrationem sacramenti multum Interest ut parentes, vel propria fide ducti, vel amiedrum aliorumve membrorum communitatis subsidio adiuti, ad consciam cele­ brationem se praeparent, mediis aptis adhibitis, culusmodl sunt libri, epistolae, catechism! familiis destinatL Parochus autem studeat, per se vel per alios, eos visitare. Immo plures simul familias adunare easque pastoralibus monitionibus pre­ cationeque communi nd proximam celebrationem praeparare. 2) Magni refert, ut parentes parvuli baptizandi celebratio­ ni intersint in qua eorum filius ex aqua et Spiritu Sancto renoscetur. 3) Parvuli parentes In celebratione Baptismi partes revera proprios exercent. Praeter monitiones enim celebrantis quas audiunt, et orationem quam cum universo coetu fidelium agunt, verum praestant ministerium, cum a) publice petunt ut baptizetur parvulus; 5) eum post celebrantem in fronte signant; c) abrenuntiationem Satanae et professionem fidei proferunt; d) Infantem ad fontem portant (ln primis autem mater); r) cervum accensum tenent; f) benedicuntur for­ mulis speciali modo matribus patribusque destinatis. 4) Si quis forte eorum professionem fidei emittere nequeat, ex. gr. quia catholicus non est, tacere potest: ab eo tantum postulatur ut. cum Baptismum parvuli petierit, provideat vel saltem permittat ut hic in fide baptismal! Instituatur. 5) Post collatum nutem Baptismum, parentes, Deo grati susceptoque muneri fideles, parvulum adducere tenentur ad cognoscendum Deum, culus filius adoptionis factus est. necnon ad Confirmationem suscipiendam et SS. Eucharistiam parti­ cipandam praeparare. In quo officio Iterum a parocho mediis aptis iuventur. 6. Pro unoquoque Infante licet admittere patri num et 1 fo 3. 5- ‘ S- Accvsnsus. F.f-ist. ^3, $: PL jj. 5544 SC CULTUS. OR no BAPTISMI PARVULORUM n. 374» rnatrinam: uterque autem in Ordine ipsius ritus sub nomine •patrfnl» indicatur. 7. Praeter ea. quae In Praenotandi» generalibu» de ministro ordinario dicta *unt (nn. 11-15), notanda veniunt ea quae seqauntun 1) Pastorum est familias ad Baptismum parvulorum prae­ parare casque adiuvare ta Implendo educationis munere, quod exinde susceperunt. Episcopi autem est pastoralia huiusmod! Incepta in saa dioecesi, auxllianlibus etiam diaconis et taleis, roorulnare. 2) Pastorum praeterea est operam dare ut quaevis Baptis­ mi celebratio debita flat cum dignitate sitque condicionibus et voti* familiarum, quantum fleri poterit, accommodata. Quinnnque baptizat, ritum accurate religloseque exsrouatur-, studeat insuper *e humanum affabllcraque omnibus exhibere. 1IL De tempore et loco Baptismi parvulorum 8. Ad tempus conferendi Baptismum quod attinet, ratio habeatur in primi» salutis parvuli, ne hic beneficio sacra­ menti privetur; deinde valetudini* matris, ut, quantum fleri potest, et Ipsa adesse possit: demum, dummodo hoc prae«tantiori bono infantis non obsit, necessitatis pastoralis, idest Immersionem vel per infusionem. Meundum locorum consue­ tudine*. et invocatione SS. Trinitati*; , 3>.« ConJp,eLur Si permulti simul baptizantur, unctio chrismatis omitti potest Î4O-MS ’CI Stato 11 25 maggio 1969. Il Santo Padre ha approvato •CL S. C Rltwx-u. Irarl tra dl loro, ma uno dl essi, a scelta dei Decano c sentito 1 parere del due Uditori piû anzlanl, e concorrendo quanto previsto dal Regolamento Generale della Curia Romana, taré nominato Notato dl I classe. 5 3. In raglone dei compiti a cui sono assegnati e della anzianitn dl nomina, i Notai avranno Ia denomlnazione di I-II-III Notaio e clô solamente ad uso interno. fi 4. Uno dei tre Notai avrà anche le funzionl di Bibliotecario, ed un altro curerà la compilazione di un Masslmario di Giurisprudcnza Rotale. fi 5. QuaJora lo esiga la moltepllcité delle Istruttorie o la conoscenza di qualche partlcolare lingua, per Pasistenza agli interrogatori, il Decano convocherà al tri Sacerdoti come Notai Deputati, 1 quail saranno retribuit! ad ore ed assunti —di solito— per le cause chc non godono del patrocinio gratuito. Art. 9, § 1. Alla custodia e conservazione dell'Archlvio delle cause in corso è addetto un Sacerdote con la qua Ilf ica dl Archiviste, U quale, se non prowls to di laurea in Dlrltto Cano­ nico, dovrà avere il diploma di speclalizzazione In Archlvistica. S 2. Per 11 disbrigo delle pratiche dl carattere amministratlvo prowedono due Addetti di Amministrazione, uno del quali avrà l'incarlco di Cassiere e l’altro dl Computista. Il Gomputista ha anche le funzionl dl Distributore, ed II Cas­ siere di Spedfzioniere. Ambedue saranno Sacerdoti, e se non prowisti di laurea in una disciplina ecclesiastica o civile, dovranno avere un diploma di specializzazione. fi 3. L’Archlvista e gli Addetti di Amministrazione sono Officiali Minori di II grado, II classe. § 4. A scelta del Decano, e sentito Π parere del due Uditori piû anzianl, uno degli Officiali Minori dl II grado puô essere nominato dl I classe concorrendo quanto previsto dal Regolamento Generale della Curia Romana [LE 3629 ]. Art. 10. § 1. Gli Scrittori saranno scelti tra coloro che hanno una buona conoscenza del latino ed II diploma di dattlloarafia. Potranno essere nominati sia gli ecclesiastici sia i laicï, secondo l'opportunité. § 2. Qualora venga assunto come Scrittore un Sacerdote munito di laurea in una disciplina ecclesiastica o civile, non si richiede 11 diploma dl dattilografia. In tal caso perô, prima della nomina, dovrà svolgere una prova pratica dl dattilo­ grafia alia presenza dei Decano e del Capo della Cancelleria. § 3. Gll Scrittori sono Officiali Minori di III grado, II clas­ se/ma, α scelta del Decano, uno dl loro, purché si verifichino le condizloni richieste dal Regolamento Generale della Curia Romana [LE 3629 ], potrà essere nominato Officiale Minore di III grado, I classe, ed avrà la responsabilité immediata dell'ufficio degli Scrittori. § 4. Alia Cancelleria dolia Rota è stabilmente addetto un Aiutante di Cancelleria, ii quale avrà il rango ed 11 ruolo dello Scrittore, ma fungerà da aiutante nei vari uffici della Cancel­ leria, a seconda della nécessité a giudizio del Capo della Cancelleria. e con 1’approvazione del Decano. Art. 11. § 1. Per la custodia e la pulizia dei local! del Trlbunale sono addetti quattro laid —sccondo quanto pre­ visto dalla Tabella Organica del Personale— con la qualifies di Usciere, fornitl dei requisiti richlestl dal Regolamento Generale della Caria Romana; essl avranno anche le funzionl di Cursori per la notifica a domicilio degli atti giudiziarl. fi 2. Due degli Uscieri avranno anche l'incarlco dl custo­ dire, ordinare, classlficare le stampe delle cause in corso e le poslzioni delle cause finite negli Archivi deposito della Rota, sltl sla al Palazzo della Cancelleria che al Palazzo San Callisto. § 3. In ragionc della loro quali fica di Cursore, gli Uscieri del Trlbunale della Rota dovranno avere tutti la liceaza della III media e la patente di guida per autovelcoii. § 4. Gli Uscicri-Cursorl sono Subalterni dl II grado, ma 11 plü unziano potrà essere nominato Comniesso. Capo III. Assunzioni e nomine Art. 12. g 1. B Promotore dl Giustizia ed II suo Sostituto. i Di Tensori del Vincolo cd i Sostituti. U Capo della Cancelleria, sono nominati direttamcnte dal Sommo Pontefiee. § 2. Gli Officiali Minori sono assunt! dal Decano, sentito il parere dei due Uditori piû nnziani e dopo arer ottcnuto 1’approvazione dei Sommo Pontefiee. I 3. I Subalterni sono assuntl dal Decano, d! Intesa eon Γ Amministrazione competente. $ 4. Per quahiasi nomino sono i ndh pensabili anche i requisiti previsti dall'ort. 8 dei Regolamento Gtnfnle delta Curia Romana e devono essere rhpettuti I limiti dell’organico 5552 5551 •j I • n. 3752 · NORMAE INTERNAE SACRAE ROMANAE ROTAE nrevtsto per il Tribunale della S. R. RoU ed approval© dai San to Padre. Art. 13. La precedent tra gli Official! Maggfori é data al Promotore dl Glostizia, per gli altri OffidaU Maggiori o Minori vice la nonna indicata aU’art. 25 del Repo/amenfo Generale délia Caria Romana. TITOLO II—ArroiDVxroM c dovzmi Cam I. Def Prelali Udltarl Art. 14. f 1. I Turni vengono coshtuit! dal Deeano come segue: 11 primo Turno é composto dal Deeano e dal seeondo e terxo Uditoro; II seeondo Turno, dal secando, terxo e quarto Udi tore; Ü terxo Turno, dal terxo, quarto e quinto Uditoro e cosl dl » egui to in modo ebe II Turno se gu en te ua sem pre costitui to dal seeondo Uditoro dei Turno procedente e dai due Udi tori successivi. Π Decano puô entrare nel Turno anehe con I due ultimi Udi tori oppure coll'ultlmo Uditoro asricme al seeondo. I 2. Qzondo si trotta Invece di un appello centro una Sen tenxa Rotale, 11 Turno od qaem è costltulto dai tro Udi tori che I mmediaUmente precedono quelh del Turno a qua. | 3. Nel Decreto, coi quale il Decano costituisce II Turno, désigna anche 11 Ponente della causa che normalmcnte è il ptb anziano. I 4. Se un Uditoro, compreso II Ponente, per malattla o alIra glusta causa, non puô far parte del Turco, riene sostituilo dal Deeano con un aîtro Uditoro. ArL 15. Π Ponente, quale Présidente del Tamo, guida rintcro processo. avendo curo di favorire la concordia ira la parti qualoro ne reda Γopportunité e la possibilité. di suppbre d’ufflcio aile deflelenze délia causa quando si tratta de) bene pubblico o della cahrezza delle anime, di accelerare al masshno to svolglmento dei processo. Art. 16. I 1. Quando gll Uditcri trattano una causa con potesU ordinaria, questa non cessa colla vacanxa della Sede Apostolica. I X Quando è una causa da trattani per Commissione Pontifkia, se la Commissione è stata già firmata da chl di eompetenza, sl intende gU acquisita alla S. R. Rota, né cessa colla vacanxa della Sede Apostolica; ciô vale anche nel caso che la Commissione non sia stata ancora trasmessa alia S. R. Rota. Cam H. Del Promotore dl Gltulteia e Difensore del Vinroto ArL 17. t 1. La attributioni ed 1 compltl del Promotore di G lastIxla, del Difensore del Vlncolo e dei loro Sostituti, tono quelll propri della Magtstroturo inquirente e saranno esercitatl ne i modi e nei limiti prevhti dal Codice di Diritto Canonico · dalle Nonne Rotali, e che pertanto non vengnno contemplati nel protente RegoUmento interno. |2. Per la natura stessa del loro lavaro II Promotore di Ghutlzia, II Difensore dei Vlncolo ed I loro equi parati, non •ono tenuti aII'orario di ufficin; benché lavorino a casa, sono tuttavia obbligati a stare in Tribunale a turno, nelle oro dl ufflcJo. di modo ehé si abbia sempro la presenza quotidiana di un Promotore di Glnstizla e dl un Di fensort del Vlncolo. J 3. AlTentrata In rigoro dei prosente Regolamento, il Promotore dl Giustlzla ed il Sostituto, I Difensori dei Vlncolo ed I Sostiluti, compiieranno una tabella dei turn! di prosenza che, dopo Tapprovaxionc del Decano, verri portata a conoveenia degli UdltorL , j 4. Π Promotore dl GiastlxU ed II Sostituto, i Difensori dei Vlncolo ed I Sostituti saranno present! in Tribunale —seeondo Ia prassl vigente— oltro I gioml e le ore flssate nelle tabelle di cui al | 3, ogni quatvolta slano convocati o citati nelle causa loro assegnate. J 5. Per I glorni dl vacanxa dalTufflclo, per le ferte annuali. II Promotore dl Giustlzla, U Difensore dei Vlncolo ed I Sostituti sono invece tenuti ad onervare le norme comuni. IO«O AtAI 2) proparnro un breve sommarlo delle nuove cause o miritioni che giungono a) Tribunale e che pol sottoporrù nl Deca­ no per le decisioni dei caso o per Uasscgnaxione dei Turno 3) riervere dagll Udi tori reseri ttl, decreti, decisioni di cui cura i'esecuzlone per mexxo dei Notai; 4) custodire I sigilli uffldali della CanceJleria, che non poswno risere usati da nesiuno senxa il suo espresso consenso; 5) co utro firma re le sentenxe originali, il diploma di Av vocato Rotale e le tesserc annuali dl riconosciniento degli Awocati; 6) disporre l'emlssione dl mandati di pagnniento o dl Incasso a sua firma od o firma del I Notaio; 7) assegnare, per Ia versione, al traduttorl ufflclali appro­ val! dal Decano, gli atti dl causa o nitri documenti dei Tri­ bunale; S) rlcevere Π pubblico per la richiesta dl notixle od Informaxioni. Capo IV. Drjli Officiali Minari e dei Subalterni Art. 20. I compiti di tutti I Notai del Tribunale —oltre gli mcirichi particolari loro auegnati nell'ambito della Canceileria— sono 1 seguenti: 1) nreparare le minute delle let 1ère che gli Uditorl, ratione muner it e per le cause loro of fida te, intendano inviare, curandone personalmente la redazione definitiva da sottomettere alia approvazione; 2) mandare in esecuzione I Decreti, evolvendo, chlarendo, specificando quanto nei medeslml è brevemente indicato, redigendo e firmando le apposite lettere di accompagno o dl notifies, a meno che nei singoli casi, e seeondo le persone α cui sono dirette, 11 Ponente non preferisca firmare personalmente le lettere di accompagno; 3) essere présente tut te le volte che si près ta un giuramento prévis to dalla legge e compilare il relativo verbale da conservare negli atti, autenticare le firme, etc.; 4) firmare le citazionj, eomunicare aile parti od ngli Awocati quanto è stato ordinato dal Ponente, ed annotare nrgli appositi registri o schede le citazioni eseguite o le comualcazjoa) fat te; 5) assistere aile I strut tarie dei processi ed aile discussioni che si tvolgODO daranti al Turno pro tribunali sedente; 6) eomunicare —anche per Iscrltlo— al legittimi richleIdenti La parte dhposltiva délia sentenza. a meno che il Tri­ bu na le non abbia stabilito dl tenerla sotto segreto flno alia 1formale pubbllcazkme délia sentenza. Art. 21. In partleolaro I compiti dei primo Notaio sono i seguenti: 1) eurare subito la registrazlone nel protocollo dl tutti gli atti e documenti inviat! al Tribunale —per posta o a mezzo degli Awocati— Umbrando i lingoII documenti e numerandoli se necessario, prima di InvtarL al Ponente; 2> dichiarare. dietro legitima rlchiesta, la conformité degli rsemplari con l’originale restituendo I documenti eslbiti; in ogni caso perO è necessario 11 permesso dei Ponente se 1’autentica degli atti ê rkhlrota in ordine alia causa in corso; se la richiesta ha un altro scopo, è necessario il permesso dei Decane. 3) rlchledere al Promotore dl Glustlzia o al Difensore dei Vlncolo. su segnalazione dell‘Archivista, gli atti loro inviati, quatora non slano stati resti tuiti all'Archivio en tro il termine 4) redigere, d’Intesa col Capo della Cancelleria. i mandati di pogamenlo o dl incasso che pol trasmette al Cassiere; 5) c<»n tro lia re alia fme di ogni mese I consuntivi particolari ed I rendtcontl generali stesl dal Computistu per quanto dovuto sila Cassa della Santa Sede e prépara re pol, dopo Tapprorazlone del Capo della Cancelleria, i mandati di incasso o di pagamento; Cato III. Del Capo della Cancelleria 6i rlcevere gli Awocati —nelle ore dovute— alio sportella della Cancelleria. per informazioni sullo stato delle cause o Art. 18. ft. 11 Capo della Cancelleria, sotto la rigdanxa per la esiblzione dl istanze; del Deeano, ha la dlroxlone e la responsabilité Immediata deal I u t flci della Cancelleria, coordinando l'altlvità del singoll 7) sostitulre il Capo della Cancelleria assente o impedito. Officiali, e curando la esecuxlnne del lavoro seeondo la consue­ Art. 22. I 1. 11 second© Notaio ha I* I nearico dl: 1) tenere tudine e la prossi del Tribunale. II libro o le schede delle cause —numerate progresrivnmente i X Data la partleolaro strultura della Cancelleria, come In ordine dl protooollo— nelle quali onnoterù la esecuzione e ufildo gtadizlario. e le parllcolari attribuaient appresso n- la sped.iztone dl tutti gll atti, noti fiche, citazioni ece.; 2) an­ portate, 11 Capo della Cancelleria conserva anche le funzioni notare ui apposita agenda i glorni stabiliti per Ia concordnnza dl Notaio. del dubbio, rescusslone dei testi o del periti, i Turni per ia decisione della causa e per le dlstribuzionl da fani quando I 3. Dal Capo dello Cancelleria di pendono direttamente cib sia stato ordinato con un Decreto dei Ponente; 3) segnalare anche I Subalterni, per la disciplina e i’esecuzlone «Ici compiti al Ponente I nominativi degli Awocati che —previo accertapro proprt. mento dei Distributore— mull i no inadcmpientl al termini Art. 19. Il Capo della Cancelleria ha in partico lure Γ in­ loro flssAti per le lUstribuzloni degli atti. carko dl: I 2. 11 seeondo Notaio dlsbrtga Ino lire e prccl puamen te 1) curare la eorrispondenza ufficlale del Deeano e del quanto disposto all'art. 20. 2·. Tribunale. e sottcrscrivero quegli alii o la eorrispondenxa <3. Ii seeondo Notaio ha normalmente Tincartco dl curare stessa ch»» seeoado la prossi. non nchiedano la firma del Ia redazione di an «Masslmarto» annuale della Giurisprudenza Deeano o dell’Udi tore Ponente. Prowedere dlrottamentc e Rotale· firmaro sotto la sua responsabilité le let tere e gh atti che vengono redalt! a Dome della Cancelleria; 11 lerzo Notaio In particolare: 5553 5551 inno M\l 25 NORMAE INTERNAE SACRAE ROMANAE ROTAE 1) ha cura dei libro dei Repertorio ove opportunamente vengono registrnte con numero progressivo annuale le slngole petitioni che glungono al Tribunale, prevlo acccrtamento dei precedent! dl archlvlo; 2) redige Ii libro ufficlale delle cause o Protocollo nel quale registre le cause messe a Turno dai Decano con le Indlcazionl fondamental! del decreti o decisioni adottate, lettere trasmesse o riccvute, ccc.; 3) time i reglstrl per le Archivlazionl, I Decreti Incidental! e le Sentenzc, dando loro un numero con ordine progressivo annuale seeondo la data dl emissione; 4) funge da Attuario negll Interrogatori, n meno che, seeondo la quantité dei lavoro della giomata, Il Capo della Cancelleria non disponga divennmente; 5) ê rrsponsablle della custodia e dell'ordine del fasdcoli delle Sc gnite reglstrando opportunamente negll appositi spazi del fasciculi mcdesiml le rogatorie Inviate o riccvute; 6) hu anche le funzloni de Blbliotecarlo, nvendo Γανvertenza dl tencre In perfetto ordine lo schedarlo del llbrl, servendosi. se necessario, dell’aiuto di uno degli UscierlCursorl addetti all’ArchlvIo, e di scgnalare al Capo della Cancelleria i libri da ncquistare per I'aggiornamento della Diblloteca. Art, 24. I 1. L’Archivista ha In consegna I’Archivio delle cause In corso, tlene In ordine 11 fasclcolo degli atti o ponenza, dando a clascun ntto inserito un numero d'ordine progressivo seeondo la datu in cui ê stato esibito e descrlvendolo brevemente nell’indice dei fascicolo stesso. 5 2. L’Archiviste tlene costantemente aggiornati 1 tre schedari di cul è dotato 1’Archlvlo: lo schedarlo per nomi, lo schedarlo per Dloccsi, e lo schedarlo per cause assegnnte a ciascun Ponente. In clascuna scheda rinorterà I dati di identlficazione di ciascuna causa, la decisione finale che ê stata presa nella medesima e la sua collocazione nell’Archivio delle cause finite. 5 3. Per ordine dei Ponente, 1’Archivista trasmette gli atti al Promotore di Giustlzla o al Difensore dei Vlncolo registrandone Tuscita ed il rientro in Archivlo nelle apposite •chcde e nel libretto personale di consegna per clascun Pro­ motore di Giustlzla o Difensore del Vlncolo. Tra seorsi quindici giomi dal Tusci ta della causa dalTArchlvio, ne awlserù il I Nota’o, il quale prowederà a richiedere gli atti a tenore dclTart. 21, 3·. ί 4. Nei giorni stabiliti dalle ore 10 alie ore 1230 potrà consegnare le posizioni ner lo studio ai legittlmi Patroni che ne faranno rieniesta serit ta, da conservare sempre negll Rtti, controllando poi che le posizioni siano restituite in ordine c che nulla manchi o resti fuori posto. L’Archivista vigili perché gli Awocati, contrariamente al di vieto ad essi fatto, non ritinno alcun documento dalla posizlone, e. solamente per le cause dl Gratuito Patrocinio potrà consentire, in casi partlcolari e coi consenso del Capo della Cancelleria, che portino a casa le posizioni per lo studio. Eslga perô in ogni caso che vengano restituite all’ArchlvIo nel termine mnssimo di cinque giomi. J 5. L’Archivista dovrà riscontrare la fcdcltà c la corrispondenza degli atti stampati con le posizioni originali conser­ vate in Archivio. Art. 25. Degli Addetti di Ammlnistrazlone, uno avrà le funzloni dl Computlsta e Distributore, 1’nltro invece avrù i compiti di Cassiere e Spedizioniere. Art. 26. J 1. Il Computlsta tlene in ordine I seguenti reglstrl contabili: 1) «Registre Generale dl Cassa» nel quale vengono riportate tutte le entrate e le uscite, addebitando o accredltando contemporaneamente le slngole partile olla «Cassa Depositi» se si trotta di cause di fiducia, o alia «Cassa Santa Sede» se si tratta di cause dl Gratuito Patrocinio o di spese corrcntl di Cancelleria; 2) schede dei «Conti Correnll», nelle quali, per le slngole cause di fiducia e di gratuito patrocinio —ordinate seeondo il numero dl protocollo— si regis trano le entente e le uscite, e dalle quali, α fine causa, si compilera 1'estratto conto da consegnarsi all’Awocato od alla parte che ne faccla csplicita richlestn. In ogni registrazione si dovrà rlportare, oltre la data, 11 numero dei mandato di Incasso o di pngamento firmato dei Capo della Cancelleria o dal I Notaio; 3) «Registro dei Depositi Bancarl», nel quale viene riportata, quotidlanamente, ogni variazione In buse nile riccvute allegate dal Cassiere in ogni foglio dl Cassa. Per ogni prellevo sl devono annotare nel medesimo Registre gli estreml del!’ awiso Inviato dlrcttxuncnte dalla Ranca nl Tribunale; 4) «Registre dolia Biblloteca» ne! quale si annotano sia le spese per 1'acqulsto di libri o rlvlste, «in i contributi versati dngli studenti che hanno consegulto il titolo dl Awocato Rotale. Ogni ncqulsto di libri, n meno che non sin richlesto dlrettamente dnl Decano o dal Direttore dello Studio Rotale, dovrà nvere Tapprovazlone del Capo delln Cancelleria; 5) Reglstro dei «Fondo Funeri», l«tltuito con Chirografo dl Sua Santità Papa Benedetto XIV di f. m. Per 11 funziona5555 n. 3732 mento de! fondo funeri, valgo no le norme eontenute nel medesimo Chlrografo. S 2. Alla fine di ogni mese il Computlsta prépara un estratto conto delle entra te e delle uscite della Cassa Santa Sede che, dopo 1’anprovazlone dei Decano, trasmette alTAmminlstrazlone dei Patrimonio della Sede Apostolica; a fine anno, Invece, prépara un consuntivo generale delle entrate e delle uscite per le cause di fiducia, per le cause di gratuito patro* dnio e per le spese generali di Cancelleria. S 3. Il Computlsta conserverà con ogni cura qualslasi documento, reversal e o mandato che comprova la regolarità di ogni operazlone co n tab Ile. I 4. Come Distributore, il Computlsta ha 11 compito di consegnare ngll Uditori, Officiali, Awocati. gli atti di causa, !e difese, ccc., reglstrando i’awenuta distribuzione nelTapposlto schedarlo. 5 5. Ferreo restando quanto stabilito nel Capo V delle Normae «S. R. Rotae Tribanalû (LE 1233], nelle distribuzioni si osserveranno anche questi criteri generali: 1) Prima della distribuzione, nelle cause dl fiducia, 11 Distributore accerterà che II Sommario e le difese slano scritte a carat teri nitidi e moltiplicate con mezzi Idonei a garantirne la perfetta leggibllità, qualora 1’Awocato abbia ottenuto dal Ponente 11 permesso di non stamparle. In tal caso U Sommario deve esscre esibito in numero di almeno 40 copie e le difese in numero di almeno 25 copie. 2)Accerterà inoltre, d’accordo con Γ Archivis ta. che non sia stato omesso alcun atto o documento conservato nella Poslzione. 3) Sabra diversa dispos i xi one del Ponente, il Distributore effettuerà la distribuzione completa agit Uditori, agit Officiali, agli Awocati, al momento deUa presentazione delle copie dei Restrictus, e, qualora dascuna parte in causa abbia il proprio awocato, alla commutazione dei medesimo. Anche nel caso che es is ta un Collegio dl difesa con plù Awocati e coi manda­ to dl difendere la parte sia congiuntamente ohe dlsgiuntamente, il Restrictus, il Restrictus Responsionis o il Memoriale deve esscre sempre unico, controfirmato da tutti gli Awocati che fanno parte dei Collegio di Difesa. Art. 27. 5 1. Π Cassiere custodisce, n suo rischio e pericoto, il denaro (liquido o in assegnl) ed i documenti conservati nella Cassaforte, di cui egli ha le chlavi assieme al Decano. In ogni caso perd, la consistenza liquida di cassa non dovrà superare abitualmente la somma di lire 1.000.000. $ 2. Con le dovute cautele riceve l depositi per le cause di fiducia, o le oblazionl per le cause di Gratuito Patrocinio, e paga quanto è dovuto dal Tribunale, esigendo sempre il prevlo mandato firmato dal Capo della Cancelleria o da! I Notaio. In assenza del mandato di cul sopra potrà pagure solamentc su ordine scritto del Deeano. § 3. Compila quotidianamente il foglio dl Cassa —da conseSare al Computlsta per la registrazione nel llbro generale dl ssa— e nel quale è tenuto ad elencare tutte le operazioni delta giorna ta, dando contemporaneamente la consistenza liquida dl Cassa. § 4. Per ogni prelicvo dai depositi bancari, che superi la ci fra dl lire 500.000, richleda Fautorizzazione previa del De­ cano o del Capo della Cancelleria spedficando la destinazione della somma prelcvnta. § 5. II Deeano o il Capo della Cancelleria, su nia delega, potrà richiedere in qualslasi ora e giorno una ver if ica di Cassa. 0. Il Cassiere conserva e dlstrîbulsce la carta bol la ta del bunale, ne registre la vendita e ne passa la nota al Compu­ tlsta per Tnccredlto alla Cassa della Santa Scdc. § 7. Il Cassiere pagherù ognl mese gli stlpendl dovuti a tutti I componenti il Tribunale, seeondo i ruoli predispostl daH’Amminlstrazione dei Patrimonio della Sede Apostolica e verscrù parimente alia Santa Sede quanto ad Essa è dovuto seeondo il rendlconto préparât© dal Computlsta. § 8. Ii Cassiere, come spedizioniere, ha il compito di: 1) p rowedere alia spedizione delle citazionl, compilando la relativa notifica; 2) vigilare affinché le lettere ed 1 fnsclcoli degli atti che per mezzo dei Cursori vengono distribuit! tn clttà, slano mandati c conscgnati a chl dl dovere; 3) curare che quanto deve esscre inviato fuori città, sia «pedito n mezzo della Posta Vaticana o della Posta Italian», a seconda della necessltà, registrandone la spedizione; 1) preparare gli Indirixxi completi e curare la chiusura delle buste per quelle comunlcaztonl o decreti che devono essere spediti, ncccrtnndosi in pari tempo che ogni rosa sia débita men te firmata e Umbrata seeondo le norme del Tri­ bunal?. 5) A fine mese preparerù la nota delle notifiche consegnate dai Cursori, per il pagamento seeondo le tariffe approvale dal Deeano, ed, assieme al Computlsta, riscontrerà le spese postal! per i’addebito alia Cassa Depositi ed alla Cassa Santa Sede. Art. 28. JI. Il compito principale degli Scrittorl è di scrivere le lettere, i decreti, I reseritti, svlluppando e met­ te ndo in buona forma dô che, second© lo stile giurklico, viene formulate? con poche parole. § 2. Gll Scrittorl sono tenuti a conservare il pjü n go ruso Î 3556 il 37o3 SC CULTUS. ORDO LECTIONUM MISSAE segroto, anche eon tutti gli Officiali del Tribunale, qualora loro vroga affidito 11 compito di dattiloscrivere lettere o Decreti nservali dei Decano. f X Gli Scrittori avranno ognl cura affinché gli scritti slano senza errori: pertanto non 11 mandino mai alla firma pirna di averli ruetti attenlamente. Art. 29. L’Aiutante dl Cancelleria, pur arendo ab i tua 1tnente Tmcarico dl Seri (tore, riene pcriodleamente incaricato di aulslere I Notai, 1‘Archlvbta 0 altri Officiali dei Tribunale. alio scopo di Impratichirsi in tutti I set ton del Javoro di Cancelleria. Art 30. I 1. I Cursori, che hanno anche le mansioni dl Usderi, derono: 1) notificare a domicilio le dtaxionf e gli altri atti dei Tribunale, compilando la relatione di nolifica con rindieazione della persona a cui è stata effettuata, del tempo e dei luoeo; 2) portare a chi di dovert lettere o fasdeoh, oppore prowedere alia loro spedtxione a mezzo della posta; 3) curare la pullxta e I’ordine in ognl uffido dd Tribunale e fare tutte le commissioni loro af fida te per le eslgenxe dell‘uf­ fido. In oeni caso perô non potranno assentani dairuffido, ancte per rcsecuzione dei compiti loro propri, senia Γ esphello penr.esso dd Capo della Cancelleria. j 2—1) Due dei Cursori avranno anche in consegna le stampe délié cause e PArchivio delle cause finite che dovranno essere ordinate 0 ibtemaU nelle apposite cartelle dl custodia, dopo everri Inserito tre copie della sentenxa o decreto de­ finitivo. 2) Sono inoltre tenutl ad osservarc i) pih rigoroso segreto, n! nomi delle persone e sui fattl di cul sono venuti a conoicznza neU’eserelzio delle proprie funzioni. 3) Non possono consentire 1’accesso al locali deirArchivio a persone estnnre al Tribunale, e non possono consegnare alcuaa delle posixionl loro alfictate tn custodia se non col permewo espUrito del Decano dato personalmente o a mezzo del Capo della Cancelleria, a meao che non il trait i dd Po­ nente della causa o dd Difenwe dd Vincolo o Promotore di Giustizia che vl è Interrenuto. 4) II Cursore che viola queste nonne o il rigoroso segreto Impostogb sarù punito con le sanxi on 1 prrvhte da) Rroofatntnto Generale della Curia Romana al TiL IX (LE 3629]. ΙΟβΟ ,Μ\Ι 25 dei Tribunale della S. R. Rota le ferle per gli Uditori. gli Officiali, i Subalterni, avranno luogo, come di consueto contemporaneamente, con la chfusura degit Ufflcl per trenta ffionii consecuturi, ferme restando le particulari dkposizloni date dal Peootamento Generale della Curia fiomana iieall art. 50, 51, 52, 54 (LE 3629 ]. β Cafo VI. Degli A ovocat i e Procuratori Art. 39. Valpono ali artieoli 54-XS delle Normae S. R. Rotae Tribunalis (LE 1233] e quanto dbno»to dal Regolamento Generale della Curia Romana (LE 3629 J Appendice I, nn. 5-6-7, TITO LO HL Procbdura Art. 40. Fino a che non saranno rivrdute ed nrmonlzxnte al futuro nuovo Codice di Diritto Canonico, si npplicnno le Nomae S. R. Potae Tribunalis, Tit. Ill De ordine tudleiario, art ico11 59-185 (LE 1233]. del Tabella organica del personale Tribunals della Sacra Romana Rota I—Ufflcia della Promo; ione della Giustlzia e Di/csa del Vinrolo: Promotore della G nulla La N. 1. Difensorl del Vincolo N. X Promotore delta Glustixia Sostituto e Difensore del Mocolo Cause Oriental! N. 1. H—URirio della Cancelleria: Capo della Cancelleria (Capo Ufffcfo) N. 1. Notari N. 3. Archivists N. 1. Scrittori N. 3. Addetti Amminlstraxione N. 2. Aiutante di Canecllcria N. 1. Subalterni N. 4. Totale: N. 20. Appendice H di S. E. jl Facoltà stb a or dix amie Decano della Sacra Romana Rota Sua Santita Paolo PP. VI, nelFudienza del 5 tuglio 1963, si è degnata rinnovare e eonfermare h S. E. 11 Decano di q. Tn buna le Apcntolico, le seguenti facolth straordinarlc nei lttmitl e modalilA qui appresso descnttei 1) λggiungere nuovi dubbl a quelH già discussi nolle ρπ· cedenti isîanzc, di modo che L1S.K Rota, Tribunale di Appello, sla competente a giudicare anche in prima istanza; 2) Vedere subordinalamente super matrimonio rato et non consamxala, nei senso cioè che, se non conslasse della nullità del matrimonio, ma eo ns tasse. invece, della inconsumazlone, 11 Turno passa dare II cotulgHo al Santo Padre di concedere la dispensa, la quale evidentemente è ri.servata alla San lita Sua; 3) Dispensare dalle leggi canoni che dl procedurn e sanare gli atti nei quali le predette leggi fossero state violate du i Tribunali Inferiori: omet tere la cttaxione della parte convenuta, la quale, gUt a conoscenza dei processo, non puô essere canonicamente citata, perché residente in un territorio difficdmente accessibile per ragion I politicise; sanare atti dl procedure, nulli perché assenti 11 Dl femore del Vincolo e il Notaro per regioni delle dislanze, per mancanxa di clero o per altre cause; 4) Avocare al giudulo della S. Romann Rota una causa ffdi pendente presso i Tribunali Ordinari, quando, avendo In medetima S. Rota apposte le mani in questioni Incidental! riguardantl la causa stessa, fossero emerso Irregolarita cosl gravi da fare ritenere pregiudicato il successivo gludizio di merito se pronunciato dai Tribunali inferiori. Tali /aeolta. che sarunno applicate sentito ll parere /aooreoole dei Turno Giudimnle, in caso d'impedimento deH'Eee.mo De­ cano sono «ipso lare», negll steisl limiti e modalitd, devolute al Prelato Uditoee più anaiano. 1 Cafo V. Norme disciplinari Art. 31. 1 1. Gli Uditori, gli Officiali sono tenuli sempre al segreto d’uffido nd ghxdixi criminali, nei giudtzi contenzlosl qualora dalla dhrulgaxlone di un qualsiasl atto ne possa denvare un danno alie parti, o quando dallo stesso Tribunale sia stato Imposto ii segreto. 12 SI deve osiervare 11 plü assoluto segreto circa ia discus­ sione awenuta in sede di decisione della causa prima di emettere Ia sentenxa, e circa le opinioni espresse od I voti rtportall. Art. 32 |11. Ognl Uditore, appena nominato, prima di assumere ITTffldo di Giudice. davanti a tutto 11 Collegio degli Uditori, présenté II Capo della CanceUerU che ne stendert II verbale, presteri 11 gluramento dl ademplere fedelmente al propio dovere e dl conservare il segreto secondo farticok> precedente. ( 2. Parimente presteranno II preseritto giuramento dayanU a) Decano, présenté il Capo della Cancelleria. gli Olficiali Miggiorl e Minori prima dl assumere ll loro incarico. Art. 33. I 1. Gli Uditori che avessero violato 11 segreto d*uffick>, e per negligenza grave o dolo amstro arrecato un notrvole danno alie parti in causa, sono tenutl al risarcimento dei danni, e, ad istanza della parle lésa o anche d’uffido, possono essere puniti con decbione della Segnatura Apostoliea approvata dal Sommo Ponte flee. I 2 Gli Official) che, come sopra, aves.seco violato I) segrtlo d’uffido e per negligenza grave o dolo avrsvro reeato un danno notrvole aile parti in causa sono tenutl al risardmento del danni e, ad btanxa délia parte lésa o anche d’ufPrdit?T'ïin01wtwe punitl eon dedslone dei Collegio del Art. 34. E severamente vielato a tutti di soDedtarc anche Indirettamente o ritevere donl ed offerte, dalle parti in causa o tatermedtari dl esse, sta pure a fine di bene, come per es. per favorirt onere di beneficenza. pie btituxionl, per sowenire a necessity di paver! e simili. Art. 35. Fermi restando 1 compiti stabiliti per ognl Ofliclde» vige II prlndplo che ciascuno deve aiutare o wstltulre un collega temporaneamen te assente o Impedito, nd modo che 11 Decano crederi opportuno, senza protendere alcun enmpenso speciale. Questo criterio si applica pure quando ll Decano designa an Officiate coma tacente funzioni per un uflido vacante la attesa della aomina dei tltolare. Art. 36. A tutti gli add e ttl dd Tribunale (Officiali e Su­ balterni) ê vietato ammettere eslrunei negli Utfid della Cancelleria, non eschisi gli Awoeatl, 1 Procuratori, i Dlfensori dei Vincolo Deputati, I Periti ed 1 Traduttort. Art. 37. Per l’orario ed assenxe dairutfido valgono gli artieoli 42, 43, 45 e 47 dd Regolamento Generale della Cuna Romana. Art. M. Attesa Ia peculiare stnUtura ed organlxznzlonc 5557 • Trpu PdMottU VaDcacb. 1959 3733 1969 MAI 25.-SC CULTUS, DECR. AAS 61 (1969) 546-549 De Obdine lectionum Scripturae ADHIBENDO Sacrae in Missa Ordinem lectionum Scripturae Sacrae in Missa adhiben­ dum, ad normam Constitutionis de sacra Liturgie, auo ditior mensa verbi Dei pararetur fidelibus, thesauri blblicl largius aperirentur, et, intra praestitutum annorum spa­ tium, praestantior pars Scripturarum Sanctarum populo legeretur (art. 51), Consilium ad exsequendam Constitutio­ nem de sacra LUurgla apparavit, et Summus Pontifex Paulus VI per Constitutionem / Aposlollcam «Missale Ro- 549 manum», die 3 Aprilis 1969 datam (LE 3735], approbavit. Sacra Igitur haec Congregatio pro Cultu Divino, de spe­ ciali mandato Summi Pontificis, eundem Ordinem lectio- 5558 10(10 MAI 20-20 SIGNATURA AP. - SC REL. - SC CULTUS num Missae promulgat, statuens ut a die 30 Novembris, dominica prima Adventus, huius anni 1969 vigere incipiat. Adhibebitur uutem proximo anno llturglco, series B lec­ tionum domlnlcallum et series II prioris lectionis In feriis «per annum». Cum nutem in praesenti Ordine Indicationes tantummo­ do praebeantur pro singulis lectionibus, curae Conferen­ darum Episcopalium committitur ut textus integri appa­ rentur In linguis vernaculis, servatis normis quae statutae sunt per instructionem de popularibus interpretationibus conficiendis, datam α Consilio ad exsequendam Constitu­ tionem de sacra Llturgia, die 25 lanuarll 1969 [LE 3709). Textus vero populares aut sumantur e Sacrae Scripturae In­ terpretationibus pro singulis regionibus Iam legitime appro­ batis et ab Apostollca Sede confirmatis, aut, si ex novo conficiuntur, confirmationi huius Sacrae Congregationis proponantur. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Ex aedibus S. Congregationis pro Cultu Divino, die 25 Mali 1969, dominica Pentecostes.—Benno Card. Gut, Prae­ fectus. IL Bugnlni, a Seer. A du. B. NCWNS in CR 54 (1969) 931-987. 3754 1969 MAI 26.-SICNATURA APOSTOLICA, DECISIO.PART.· Acatholict occidentales valide baptiza ti subhciunTUR LEGIBUS CODICIS IURIS CANONICI ET EORUM CAUSAE NULLITATIS MATRIMONII TRACTARI POSSUNT UT CASUS EXCEPTI AD NORMAM CAN. 1990-1992 SOLVENDAE Facti species.—loannes, die 24 Septembris 1940 natus et In Communiste ecclesiali occidentali baptlzatus, matri­ monium Inivit die 24 Augusti 1956 coram magistratu civili cum Anna, dubie baptlzata. Sed post duos annos loannes, obtento civili divortio, matrimonium civile contraxit cum Gabriella, muliere catholica. Modo, cum vellet hoc alterum matrimonium coram Ecclesia celebrare, a Tribunali eccle­ siastico dioecesis E petiit declarationem nullftatis sui ma­ trimonii cum Anna ob defectum aetatis In viro, quia, adepta aetate canonica, nunquam consensum matrimonialem re­ novavit. Ordinarius autem petit facultatem, ut dictum matrimonium ad normam cann. 1990-1992 nullum decla­ rari possit. Animadversiones.—Ex canone 12, colloto cum can. 87, sequitur quod acatholici occidentales, valide baptizatl, subli­ duntur legibus sen praescriptis Codicis luris canonici, nfsl aliud expresse caveatur. Porro, In can. 1067 de Impedimento aetatis, et In can. 1133 dc obligatione renovandi consensum matrimonialem, sublato Impedimento, hnec exceptio non habetur. Idem tenet doctrina, sive de Impedimento aetatis (cfr. Cappello F., De matrimonio, Romae 1961. n. 336, 8·). sive de obligatione renovandi consensum (cfr. Damtzia G., Cannat Ida:Ione dei matrimonii nulli contrattl da acattnlicl, In Apollinaria 1966, p. 93-98). Ergo canon 1067 de Impedimento aetatis, et canon 1133 de obligatione renovandi consensum matrimonialem, sublato quomodocumque Impedimento, af­ ficiunt etiam a catholicos valide baptizatos alicui communi­ tati ecclesiali occidentali ndseriptos. Quod vero attinet nd casus exceptos, canon 1990 expressam fnclt mentionem de «eptem tantum Impedimentis. Haec enu­ meratio. ut declaravit Pontificia Commissio d. 0 dec. 1943, [LE 1779] est quidem laxativa, quatenus comprehendit omnin et singula Impedimenta recensita, sed non est excluslvn, quate­ nus haberi possunt alll casas iuridlce conformes et fere Identicl, qui Interdum probari possint «ex certo et authentico do­ cumento, quod nnlll contradictioni vel exceptioni obnoxium slt», ideoque magis conforme est fini legis et generalibus luris prin­ cipiis ut resolvantur secundum formam dc qua In canone 1990 ss. (Cfr. Cappello, o. c., n. 891, 7·). Decisio.—In Congressu die 26 Mail 1969 decretum est: Causa nullltatis matrimonii ex capite defectus aetatis per­ tractari et resolvi potest ad normam canonum 1990-1992. • Apoll. 43 (1970) 453-454 Adn. O. ROBLEDA in PrM 61 (1972) 87-88. 3755 1969 MAI 28.-SC RELIGIOSORUM, MONITUM PART.· ctrca administration™ et activitatem oe­ conomicam religiosorum confirmantur et prudentiae committuntor Antistitum religiosarum Normae Roma, 28 Mnggio 1969 Reverendissimo Padre, Sono qui id un te fondate notlzie n riguardo di qualche dlchlarazione rilasciata da Superiore dl 5559 MM n. 3754-3758 BUluU Religiosi femmlnlll a persone estranee agU IsUtutl medeslmi, recondo cul dette Superiore s*impegnercbbero In termini generic! e per citre anche rilevantl, lasclando alie menzlonate persone estranee di fissare le modalité degU lmpegnl accennnti. In tali dlchlarazloni gli Isti tuti assumono Inoltre quallflche non nspondenti a veriti, mettcndosi nei rischlo di violare precise norme penali. » ci,e 8Ü Istltuti Religiosi, anche In buona lede, abbiano a troyani in situaxionl estremamente pericolose, Ëtrr,f°J* Reverendissima di voler Inscrire ne ollrttino dell L.S.M. I. la dlffida sotto riportata, al fine di render*· edotti gli Istltuti Religiosi dei serio pericolo cul nndrebbero Incontro nei complere slffatte operation!. » .9aUîV° E,castero * venuto a conoscenza che parecchl Istltuti religiosi, in prevalent femmlnlll, sono stati invitati a concludere operazlonl finanzlarie dl rilevante entltà o co­ munque a prestere garantie per 11 buon esito dl tali operaxionl complute da altri, e a riluiciarc amplo mandato a tene persone per la stlpulazionc dei relativi attL Si ritlene pertanto opportu­ no rommentare che simili operazlonl finanziorie sono in genere da sconsigllare, e comunque non po&sono essere concluse senza la debita autorizzazione di questa Sacra Congregatione. SI invitano qulndl le Rew. Madri Superiore di tutti gli Istltuti Religiosi a non sottoscrlvere o rilasclare a chicchessla nessuna dlchlarazione c ncssun incartco o procura che possa comunque avere per oggetto la stipuUzione di operationi o garantie flnanziarie dl tal genere, senza una specifica pre­ vent i va autorizzazione, rammentando che l'inosservanza a questa précisa norma potrebbe dar luogo a gravi sanzlonl disciplinari. Grato di quanto vorrà fare, con sensi di religioso ossequio ml professo della Patemltà Vostra Reverendissimo devotis­ simo In Domino.—I. Card. Antoniutti, Prefetto. ♦ Assistenti generali Unionis Superiorissarmn Maiorum Italiae. Prot N. 12399/68: Rrrist* deUe religio·· 1Θ (1969) 427-428. 3756 1969 MAI 29.-SC CULTUS, INSTR. AAS 61 (1969) 541-547 Instructio de modo Sanctam MINISTRANDI Communionem fnz/rurfio, quae sequitur, ad Conferentlas Episcopales trans­ missa, ut eam profundiore et attento examine perpenderent, publici (uris fit, quo evidentius omnibus pateat fundamentum et adiuncta quibus nititur ratio agendi Aposlolieae Sedis. Memoriale Domini celebrans. Ecclesia Ipso ritu testatur fidem et adorationem Christi qui in sacrificio praesens est et Us, qui mensam Eucharistlcam participant, ut cibus datur. Hac de causa multum Interest ipsius, ut Eucharistia modo quam dignissimo maxim eque frugifero celebretur ac participetur, inviolate servando illam ad nos progressione quadam pertingentem traditionem, cuius divitiae in usum ct vitam Ecclesiae sunt transfusae. Historiae enim docu­ mentis probatur modum celebrandi et sumendi Sacram Eu'charistfam multiformem fuisse. His etiam temporibus nostris in celebrationem eiusdem Eucharistiae mutationes nec paucae nec leves, quoad ritum, sunt inductae, quo ma­ gis congrueret hominum nunc vmntlum spiritualibus et psvchologlcis necessitatibus; atque In ipsam disciplinam, quae fidelium rationem divini Sacramenti participandi mo­ deratur. iterum, ob quaedam rerum adiuncta. Invecta est Communio sub utraque specie panis et vini, quae ollm ritui quoque Latino communis paulatim in desuetudinem abiit. Qui quidem sic exortus status iam ubique invaluit tempore Concilii Tridcntlnl. quod eum dogmatica doctrina compro­ bavit atque defendit ut condicionibus illius aetatis consen­ taneum I. His vero Ipsis modis renovatis signum Convivii Eucha­ ristici et omnimoda adimpletio mandati Christi magis per­ spicua et vivida sunt effecta, simul tamen plenior partici­ patio celebrationis Eucharlstlcae, per sacramentalem Com­ munionem significata, hic et Illic, per hos proximos annos desiderium excitavit ad filum redeundi usum, ex quo panis Eucharisticus In fidelis manu deponitur, qui eum Ipse ori suo, communicando, ingerat. Quin etiam, in quibusdam communitatibus et locis, elusmodi ritus est pernetus, quamquam approbatio Sedis Apostollcae antea Impetrata non erat, atque interdum Ita. ut fidelibus opportuna praeparatio deessct. 1 Cfr. Cone. Trid_ Set*. XXI. üoetnaa de ccmsunfcxxe tnb utreqve €t pwvnJoretn: D«n*. I7*«-X7V (9K>fc Se» ΧΧΠ, Decretwa mper petitionem œtmuctui calicis. Lami*. iyba 5560 a. 3750 SC CULTUS, ORDO MINISTRANDI SACRAM COMMUNIONEM Est quidem verum ex vetere usu fidelibus quondam 11cuisse divinam hanc alimoniam In manum accipere atque per se Ipsos ori inferre, atque etiam, aetate antiquissima, e loco, ubi sicra fiebant. Sanctissimum aecum portare, proptema potissimum ut. si forte pro Fldcl confessione Ut esset dimicandum, eo tamquam viatico uterentur. 1 Verumtamen praescripta Ecclesiae Patrumque documen­ ta copiose testantur maximam reverentiam summamque prudentiam erga sacram Eucharistiam adhibitam. Etenim «nemo... Iliam carnem manducat, nisi prius adoraverit» atque In ea sumenda quisque admonetur, u. Illud percipe; advigilans ne quid ex ea tlbl depereat»:1 «Corpus enim est Christi»4. Praeterea cura et ministerium Corporis et Sanguinis Domini peculiari pronus modo sacrorum administris vel ho5<3 minibus ad hoc Ipsum / ascitis committebantur «Postquam vero Is, qui prates t. preces absolvit, et populus omnis ac­ clamavit, oui apud nos dicuntur diaconi panem et vinum et aquam. In quibus gratiae actae sunt unicuique praesen­ tiam participandi distribuunt, et ad absentes perferunt» Quare mox sacram Eucharistiam absentibus deferendi munus solis sacris administris concreditum est, hanc ob causam, ut reverentiae Corpori Christi debitae, simul ac fidelium necessitati, cautius consuleretur. Insequentl tem­ pore, postquam eucharistici mysterii veritas, eius virtus ae praesentia Christi in eo altius explorata sunt, urgente sensu sive reverentiae erga hoc Sanctissimum Sacramen­ tum sive humilitat is qua Illud sumatur oportet, consuetudo Inducta est, ut per se minister panis consecrati particulam In lingua Communionem suscipientium deponeret. IBRD MAI 2D imanu permittatur? Placet: 567, Non placet: 1.233. PI. Juxta modum: 315. Suffragia invalida: 20. 2. Placetne ut experimenta huius novi ritus In parvis communitatibus prius flant, assent lente Ordinario loci? Placet: 571. Non placet: 1.215. Suffragia Invalida: 70. 3. Putasne fideles, post praeparationem catcchetlcam bene ordinatam, hunc novum ritum libenter esse acceptu­ ros? Placet: 835. Non placet: 1.185. Suffragia Invalida: 128. Ex redditis Igitur responsis patet Episcopos longe pluri­ mos censere hodiernam disciplinam haudquaquam esse im­ mutandam: quae immo si Immutetur. Id tum sensui tum spirituali cultui eorundem Episcoporum plurimorumque fidelium offensioni fore. Itaque, attentis animadversionibus consiliisque eorum, quos «Spiritus Sanctus posuit Episcopos regere» Ecclcslu ll, pro rei gravitate f et allatorum argumentorum mo- 545 mento. Summo Pontifici non est visum modum lamdlu receptum sacrae Communionis fidelibus ministrandae Im­ mutare. Quapropter Apostolica Sedes Eplscopns et sacerdotes et fideles vehementer hortatur, ut validae Iterumque confir­ matae legi studiose obsequantur, sive nd Indicium a maiore cathnlid Episcopatus parte latum, xlve ad formam qua hodiernus sacrae Llturgiae ritus utitur, sive denique ad commune ipsius Ecclesiae bonum respicientes. Sieubl vero contrarius usus, sanctam nempe Communio­ nem in manibus ponendi, lam invaluerit, eadem Apostolica Sedes, ut Episcopales adluvet Conferentias ad pastorale officium Implendum, pro hodierno rerum statu snepe dif­ ficilius. iisdem Confermtiis committit onus ac munus pe­ Hic sanctam Communionem distribuendi modus, hodier­ culiaria adluncta. sl quae sunt, expendendi, dummodo ta­ no Ecclesiae statu In universum considerato, servari debet, men et quodvis praecaveatur periculum, ne reverentiae non solum quis In tradito plurium saeculorum more Inni­ defectus vel falsae de Ssrfia Eucharistia opiniones Irrepant titur. sed praesertim quia Chrhtlfidellum reverentiam erga in animos, et alia etiam incommoda sedulo tollantur. Eucharistiam significat, Halosmodl autem mus nihil de Porro hisce In casibus, ad eiusmodi usum recte ordinan­ dignitate oenonae detrahit lis, qui ad tantum Sacramen­ dum. Episcopales Confercntlae opportunas, prudenti prae­ tum accedunt, atque ad eam praeparationem pertinet, quae misso examine, deliberationes capient, quae secretis suffra­ requiritur, ut Corpus Domini modo maxime frugifero per­ giis duabasque e tribus partibus suffragiorum faventibus cipiatur ·. ferendae sunt; quas quidem deliberationes deinde Sanctae Haec reverentia non «panis et potus communis·7, sed Sedi, necessariae confirmationis causa ”, proponent, adlecCorporis et Sanguinis Domini communionem significat, vl ta accurata expositione causarum, quibus ad eas capiendas culus «populus Del bona sacrifici! paschalis participat, re­ impulsi sunt Sancta Sedes singulos casus accurate perpen­ novat novum foedus semel In sanguine Christi α Deo eum det, Illius haud oblita conjunctionis, quae variis locorum hominibus factum, ae In fide et spe convivium eschatoloEcclesiis Inter se vel earum unicuique cum Ecclesia uni­ glcum in regno Patris praefigurat et praevenit» ·. versa Intercedit, ad provehendum commune bonum communemque aedificationem, atque ad fidei plctatisquc In­ Praeterea hac ngendl ratione, quae translaticia lam cen­ crementum. quod mutuo ab exemplo profluit. senda est, efficacius cavetur, ut sacra Communio qua par Haec Instructio, quae de speciali mandato Summi Pon­ est reverentia, decore atque dignitate distribuatur, ut quodtificis Pauli VI composita est. Apostollcae vi auctoritatis vltjjericulum arceatur species eucharistlcas profanandi, In die xxvni mensis Mail, anno mcmlxix. ab Eo est rite ap­ ' us «modo singulari, adest totus et Integer Christus, probata. Qui etiam statuit, ut In sacrorum Antistitum ut et homo, substantialiter et continenter»4, ut denique notitiam per Praesides Conferenthrum Episcopalium per­ diligenter cura servetur, quam de ipsis panis consecrati ferretur. Contrariis quibusvis nihil obstontlbus. fragmentis Ecclesia semper commendavit: «Quod enim in­ tercidere patieris, id tlbl tamquam ex propriis membris Romae, die xxix mensis Mali, anno mcmlxix.—Benno 5U deminutum puta»’·./ Card. Gut, Praef. H. Bugnlnl, a Seer. ! 548 Quapropter, cum paucae quaedam Confercntlae Episco­ pales atque nonnulli singulares Episcopi postulassent, ut Π. Epistula Pastoralis circa usum indulti distri­ In suis territoriis usus admitteretur consecratum panem In buendi FIDELIBUS SACRAM COMMUNIONEM IN MANU* christlfldellum manibus ponendi. Summus Pontifex statuit ut singuli universi Ecclesiae latlnae Episcopi rogarentur Inslntc/lo completur, in rr resterait. Epistata ana ennerditur quid censerent de opportunitate hulosir.odl ritum Introdu­ Cenfrrrnll ft Entvocalibus Indultum dlrlrlburndl fidelfbat tacendi. Mutatio enim In re tanti momenti, quae antiquissi­ eram Cwimunhaan tn mauu. e tm amnes condlelantt requisitae ma et veneranda traditione innititur, praeterquam quod habeantur. dbdpllnam pertingit, pericula etiam secumferrc potest, quae timentur forte ori tura ex novo modo sacram Commu­ Révérendtulmf, en répons* ù la demande présentée par nionem ministrandi, ne scilicet perveniat ur sive ad minorem Votre Conférence Episcopale sur la permission de distri­ erga Augustum altarii Sacramentum reverentiam, sive ad buer la Communion en déposant l’hostie dans la main ries fidèles, je suis en mesure de vous transmettre la communi­ eiusdem Sacramenti profanationem, sive ad rectae doctri­ cation suivante*. nae adulterationem. Quam ob rem Episcopis 1res quaestiones propositae sunt. Tout en rappellant ce qui fait l’objet de l’instruction ci-jointe, en dite du 29 Mal 19G9, sur le maintien en vigueur qulDui usque ad diem 12 superioris mensis Martii hoc, qui sequitur, modo responsum est: de l’usage traditionnel, le Saint-Père a pris en considéra­ tion les motifs invoqués à l’appui de Votre demande et les 1. Vldeturne exaudiendum votum, ut praeter modum résultats du vote qui est Intervenu à ce sujet. Il accorde traditum, etiam ritus recipiendi sacram Communionem in que, sur le territoire de Votre Conférence Episcopale, cha­ que Evêque, selon sa prudence et sa conscience, puisse • Asfutal. m Putei, 9: PL 37. î*4 * CyrflH Hleos. autoriser dans wn diocèse l’introduction du nouveau rite CAbtknn Mydaprie·*, V, it. PG 33. mA. · JUppoMi, TnUUw AfvtioHce, a. ,7: ed B ÜOO. 1963. p. 14. · Isolai. /Ipci/pj I. (4: PG 6, 417. pour distribuer la Communion, & condition que soient évl•Cfr Aqc»»Uw. h» Pulici, 98. PL )7, "Cfr. Ait ». »s. ’Cfr. letlflj. Af^L'P* 1. 66 PG 6, Cfr. IrtoAri. Httrnn, "Cfr. Coar. Ocras. Vat. II. D~t Ckritlmt a 38 1· 4 a V L 4. c. il. a. p PG 7. imI-imq. 5« (1966). p. 691 (LE 33331. 4 A. A. S. •Smt» Ccn^»t*7 Rf.ns). Initrxtb fucWufirw·· Mytf/rwm. n 3·: • H vu E^traUm S c^mraüo pro Cnltu Dtviao toa refcvroe Horus A.A.S P Mi (LB 15*11 ‘Cfr. iW. n % p. 547. "CynCi funUm lodaltun petesHbo» oMt 5501 1009 MAI 31-11 ÎN G SC RELIGIOSORUM - SIGNATURA AP. tés toute occasion de surprise de la part des fidèles et tout danger d'irrévérence envers l'Eucharistle. Pour cela, on tiendra compte des normes suivantes: 1. La nouvelle manière de communier ne devra pas être Imposée d’une manière qui exclurait l'usage traditionnel. 11 Importe notamment que chaque fidèle ait la possibilté de recevoir U Communion surin langue, là où sera concédé légitimement le nouvel usage et lorsque viendront com­ munier en même temps d’autres personnes qui recevront l’hostie dans la main. En effet, les deux manières de com­ munier peuvent coexister sans difficulté dans la même ac­ tion liturgique. Cela, pour que personne ne trouve dans le nouveau rite une cause de trouble à sa propre sensibilité snlrituelle envers l’Eucharistle et pour que ce Sacrement, de sa nature source et cause d’unité, ne devienne pas une occasion de désaccord entre les fidèles. 2. Le rite de la Communion donnée dans la main du fidèle ne doit nas être appliqué sans discrétion. En effet, puisqu’il s’agit d’une attitude humaine, elle est liée à la sensibilité et A la préparation de. celui qui la prend. Il con­ vient donc de l’introduire graduellement, en commençant nar des groupes et des milieux qualifiés et plus préparés. -47 H est nécessaire surtout de faire précéder cette Introduction °4 ' par une en'téchèse adéquate, afin que les fidèles comprenne! exactement la signification du geste et accomplissent delul-cl avec le respect dû au Sacrement Le résultat de cette catéchèse doit être d’exclure quelque apparence que ce soit de fléchissement dans ]a conscience de l’Eglfse sur 1a fol en ta présence eucharistique, et aussi quelque danger que ce soit ou simplement apparence de danger de pro­ fanation. 3. La possibilité offerte au fidèle de recevoir dans ta main et de porter à ta bouche le pain eucharistique ne doit pas lui offrir l’occasion de le considérer comme un pain ordinaire ou une chose sacrée quelconque: elle doit, au contraire, augmenter en lui le sens de sa dignité de mem­ bre du Corps Mystique du Christ, dans lequel 11 est Inséré par le Baptême et par ta grâce de l’Eucharistle, et aussi accroître sa fol en ta grande réalité du Corps et du Sang du Seigneur qu’il touche de ses mains. Son attitude de respect sera proportionnée A ce qu’il accomplit. 4. Quant A ta manière de faire, on pourra suivre les Indications de ta tradition ancienne, oui mettait en relief ta fonction ministérielle du prêtre et du diacre, en faisant déposer l’hostie par ceux-ci dans ta main du communiant. On pourra cependant adopter aussi une manière plus sim­ ple, en laissant le fidèle prendre directement l’hostie dans le vase sacré. En tout cas, le fidèle devra consommer l’hostie avant de retourner A sa place, et l’assistance du ministre sera soulignée par Ια formule habituelle: «Le Corps du Christ». A laquelle le fidèle répondra: «Amen». 5. Quelle que soit 1a forme adoptée, qu’on fasse atten­ tion A ne pas laisser tomber ni se disperser des fragments du pain eucharistique, comme aussi A ta propreté conve­ nable des mains et A ta bonne tenue des gestes selon les usages des divers peuples. 6. Dons le cas de ta Communion sous les deux espèces distribuée par Intinctlon. II n’est jamais permis de déposer dans ta main du fidèle l’hostie trempée dans le Sang du Seigneur. 7. Les Evêques qui auront permis l’introduction du nouveau mode de communion sont priés d’envoyer A cette Sacrée Congrégation, d’ici six mois, un rapport sur le ré­ sultat de cette concession. Je profite de l’oecaslon'pour Vous exprimer, Révércndlsslmr, mes sentiments de profonde estime.—Bcnno Card. Gut, Préfet. A. Bugnlnl, Secrétaire. 3757 I960 MAI 31.-SC RELIGIOSORUM, NOTIFICATIO. PART.· dantur Ordinibus Mendicantibus intro­ RECITATIONEM COMMUNEM LOCO RECITATIONIS CIIORALIS Facultates ducendi Roma, 31 Maggio 1960. uneua Petxrrndigtlmo Padrt, Questa Sacra Congregatione, In seffiiito aile non poche richieste dl facoltà da parte dl Ordini Mendicanti, circa Im recita coralc deirUfDcio divlno. ha sottoposto Ia questione, com'è noto alla Paternité Vostra Re- 5502 5563 η. 3757-3750 verendissima, allo studio di un'apposlta Commissione com­ posta da cinque Superiori Generali o loro delegati. In possesso delle conclusioni di tale studio e delle relative proposte, questo Sacro Dictutero si è fatto premura di consi­ derari? con ognl dlllgenza ed attenzloae e di sottometterle, quindl, idl'augusta approvaxlone del Santo Padre. Sua Santltà, neU'Udlenza concessa II 13 corr. mese al sottoicritto Cardinale Prefctto dl quetta Sacra Congrrgazione» SI è degnato dl approvnre In proposito quanto segue: 1. In Sacra Congregazlone per i Religiosi e gli Istltutl tecolari concede agli Ordini Mendicanti che PVifldo divlno possa euere recitato in comune, anzichê In coro, qualora fosse cos! declso dal rispettlvo Capltolo Generale Speciale; 2. a) Il medeslmo Saero Dlcastero autorizza Inoltre il Capltolo Generale degll Ordini Mendicanti, che deslderano mnntenere 1’obbllgo della recita corale deU’Ufflclo divlno, a permettrre qualche eccezione, determinando In tai easo quale Ora sl posta recitare In comune nnzlchè In coro, nonchè a stabilire Π luogo della recita fuori del coro stewo; b) Quando per clrcostanze partlcolari e per sert roottvl, rieonosclutl dall'anzidetto Capltolo, una Comunltfr non potesae attenersi alla recita In coro o In comune dril'lntero Ufflclo divino. I Superiori Generali con 11 rispettlvo Consiglio dovranno stabilire le Ore canonlche do reel tarsi In comune o In coro. Resta comunque inteso che 1 stngoli Religiosi saranno obbli­ gati a luppllre privatamente le parti deirUCDclo, che non avessero recitato in coro o in comune; 3. Non è consentito dl sostitulre rUfflcio divlno con altre formule, quantunque dcbltamente scelte dalla ComuniU, perché tnle sostltuzione è contraria a quanto stabilito dal Condlio Erumenlco Vaticano II e la Santa Sede non Intende concedere dispense In merito. Tanto vlene comunicato alla Paternité Vostra per Sua op­ portuna conoscenza e norma. Coign volentleri Toceaslonr per porgrrLe I sensl del mlo reli­ gioso ossequlo e confermarml, della Paternité Vostra Reveren­ dissima devotissimo In Domino.—I. Card.. Antoniuti, Pref. E. Heston, C. S. S., Segr. • Moderatoribus Supremis Ordinum Mendicanthan. Pro!. N. S R ii06f89: AOFM 68 f!W) 148-149. Adn. AOFMCap 85 (1989) 171-172; ANASTASIUS ΛΒ UTRECHT in Laurentisr.um H (1970) 306-356. Vita rel 5(1S€9)388. 3758 1969 IUN 6.-SIGNATÜRA APOSTOLICA, DECISIO. PART.· De QUERELA NULLITATIS ET NOVA CAUSAE PROPOSITIONE Facti Species.—Die 14 Decembris 1958, Maria et An­ tonius Dioecesis X matrimonium contraxerunt In ecclesia paroeclali S. Francise!. Octo vix ellipsis mensibus a die celebrationis matrimonii, vir Tribunali Regionali, competenti ob rationem domicilii partis conventae, supplicem exhibuit libellum quo petiit, ut suum matrimonium nullum declaretur *cx sui ipsius defectu consensus». Porro, pater actoris filii curator legi­ time constitutus, eodem Tribunali, die 19 Decembris 1958, proposuit libellum quo declarationem nullltatls matrimo­ nii sui fllll petebat «ob huius morbum mentis tempore contractus». Praeterea, etiam Promoter lustltlae sustinuit accusa­ tionem nullltatls matrimonii de quo agitur «extante bono publico tutando et notorietate nullltatls connubii luxto suam sententiam». Die 26 Aprilis 1963 Tribunal primae Instantiae edidit sententiam qua pronuntiavit «non constare de nullitate matrimonii In casu». Contra hanc sententiam appellavit Procurator actoris nd Tribunal Vlcariatus Urbis secundae instantiae, quod definivit: «consfare de nullitate matrimonii in casu». Defensor Vinculi pro munere suo appellavit ad S. R. Rotam, quod Tribunal sententiam 2- Instantiae confir­ mavit. Mulier nutem conventa, validitatem sui matrimonii retinens, dic 3 Novembris 1969 supplices S. Pontifici misit preces, quibus α Signatura Apostolica petiit querelam nullltntls adversus sententiam rotalem: a) ad normam canonis 1892 f 3 C. I. C. propter «defectus processu ales»; b) propter defectum legitimae et sufficientis luris defensionis, quate­ nus nempe eius Instantia ad obtinendum gratuitum patro­ cinium fuisset iniuste relecta et advocatus ex officio el datus non esset, et. praeterea, aliqui testes, ab Ipsa rite Inducti, excussi non fuissent. AnimaDVKRSionu in iurr—Qurrrla nnllltAtls, centra sen­ tentiam vitio Insanabili» nulli tatis laborantem, proponi potest per modum exceptionis In perpetuum cum quis nomine aftrrlu» rgit sine legitimo mandato (cf. can. 1R92). 5561 n. 3759 PAULUS VI. ALLOC. AD DELEGATOS ORGANIZATIONIS LABORIS loi ta art. 19 11 Nonnarum Specialium Supremi Tribunalis, querela nulhtads contra sententiam rotalem proponi potest a pad eixndem Sectionem Primam In casibus enumeratis in cana. 1892 et 1394, dummodo vitta ibidem recensita mani­ 1060 IUX’ 10 1 Organisation Internationale du travail célèbre le cinquan­ tième anniversaire de sa fondation. Pourquoi sommes-Nous Ici? Nous n’appartenons pas à cet organisme International. Nous sommes étranger aux questions spécifiques, qui trou­ vent ici leurs bureaux d'étude et leurs salles de délibéra­ tion, et notre mission spirituelle n’entend pas Intervenir en dehors de son domaine propre. Si Nous sommes Ici, c’est, Monsieur le Directeur, pour répondre à l'invitation que vous Nous avex si aimablement adressée. Et / Nous 402 sommes heureux de vous en remercier publiquement, de vous dire combien Nous avons apprécié cette démarche si courtoise, combien Nous en mesurons l’importance, et de quel prix Nous apparaît sa signification. la recun us fundamento destitutu* habendus esL Qcod autem, ad novum causae examen spectat, siquidem ad normam can. 1903 «num quam transeunt in rem ludi catam causae de statu personarum», causae matrimoniale* iterum retractari possunt, dummodo nova et gravia argumenta sive documenta praesto sint (cc. 1903, 1989; «Proolda Maler», art. 217) [LE 1347]. Animadversione* in facto—luxta Clium Patronum partis recurrentis defectus processuale* consisterent in illegi­ tima constitutione curatori* actoris. Nimirum, sententia in casu esset nulla nullitate insanabili, quia curator actoris egis­ set sine legitimo mandato (e. 1892 1 3). Et quidem. sl nulla I. Nullement étranger ά la grande cause du tranati-Mats ami est sententia secundi gradus, tamquam nolta consideranda est etiam sententia rotali». At idem Patrona», postquam 2. Sans compétence particulière dans les discussions examinavit omnia acta causae quae conservantur in Arcnlvlo techniques sur la défense et la promotion du travail hu­ S. R. Rotae, declaravit se nihil habere obii ciendam circa con­ main, Nous ne sommes pourtant nullement étranger ù stitutionem curatoris, agnoscens validitatem eiusdem mandati. cette grande cause du travail, qui constitue votre raison Praeterea affirmat instaurationem contradictorii non e**e d’être, et â laquelle vous consacrez vos énergies. regularem inde ■ secundo hidicil gradu «perché nel caso non ha accusato ta nulli Là del matrimonio il curatore, bensi il 3. Dès sa première page, la Bible dont Nous sommes le Promotore di Giustizta. La causa infatti di prima Istonza messager nous présente la création comme issue du travail sl noti bene, era intestata: Promoter lustlttae — Marta-Andu Créateur1* et livrée au travail de 1a créature, dont tonio. Presso 11 Tribunals di Appello dei Vicartato, invece, Ü Promotore di Giustlxia, parte in causa non è stato mal citato, l’effort intelligent doit la mettre en valeur, la parachever non ha mal prtso parte alta causa, né e*iste un decreto di pour ainsi dire en Fhumanlsant, à son service *. Aussi le estromlssione. Insomma, si é instaurato e trattato il ftiudido travail est-ll selon la pensée divine, l’activité normale de di Appello senza la parte che aveva accusato la nullita dei l'homme1, et se réjouir et Jouir de ses fruits un don de matrimonio. DJ consegueraa, la Rota sarebbe stata traita in Dieu 4*, puisque chacun est tout naturellement rétribué seerrore, per cul, neppure 11 Promotore di Giustixta é stato mai jOn ses oeuvres ·. citato in Rota, o intervenu to in causa come parte». Quapropter, concludit CJ±us Patronus portis recurrentis, 4. A travers toutes ces pages de la Bible, le travail ap­ «se ta sentenza del Vjcartato é nuito.- é owlo che é nulla di paraît comme une donnée fondamentale de la condition riflesso anche ta sentenza rotale, perché da sentenxa milia humaine, au point que, devenu l*un de nous ·, le Fils de non sl di Appello·. Adsertae Irregularitates processuales nullam videntur ha­ Dieu est devenu aussi en même temps un travailleur, bere validam rationem iuridicam propter quam sententia ro­ qu’on désignait tout naturellement dans son entourage par talis considerari debeat tamquam nuito, vitio Insanabilis la profession des siens: Jésus est connu comme «le fils du nulli tatis laborans. Ratio est, quia Id primo ludldl gradu charpentier» 7* . Le travail de l'homme acquérait par là les matrimonium, de quo agitur, reapse accusavit curator actori» plus hautes lettres de noblesse que l'on pût imaginer, et legitime constitutus, et nie — non vero Promoter lustittae — vous les avez voulu présentes à la place d’honneur, au egit in secundo gradu per Patronum Cum sit agnoscenda tamquam valida Institutio curatori», siège de votre Organisation, par cette admirable fresque recognoscenda est tamquam valida appellatio In secundo ludicii de Maurice Denis consacrée à la dignité du travail, où le gradu etrra omnibus luris effectibus, et proinde validi habendi Christ apporte la Bonne Nouvelle aux travailleurs qui sunt etiam actus processuales et Ipsa sententia a S» R. Rota tata. l’entourent, fils de Dieu eux aussi et tous frères. Recte igitur Patronus partis conventae in sui» animadver­ 5. S’il ne Nous appartient pas d’évoquer l’histoire, qui sionibus contra recursum instat, ut querela nuUitatta contra sententiam rotalem tamquam fundamento destituta declare­ a vu naître et s'affermir votre Organisation, Nous ne pou­ tur, cui petitioni accedit et Ipse Defensor Vinculi huius S. Tri­ vons du moins passer sous silence, en ce pays hospitalier, bunalis, animadvertor*: «querela nullita tls contra lententium l’oeuvre de pionniers tels que Mgr Mermillod et l'Union rotalem firmo fundamento niti non v’detur, in caiu». de Fribourg, l'admirable exemple donné / par l'industriel 493 Quod novaro autem causae propositionem. Patronus partis protestant Dan’el Le Grand, et la féconde initiative du recurrentis petiit ut concedatur beneficium novae audientiae, affirmans exsistere In casu gravia et sufficientia argumenta catholique Gaspard Decurtins, premier germe d'une Con­ pro admissione ad novum causae examen, «per mancanza di férence internationale sur le travail: Comment pourrionslegltthna e sufficiente difesa, in quanto una sua istanza per Nous aussi oublier, Messieurs, que votre premier directeur avere nn awocato di uffldo sarebbe stata rigettata, ed in avait à coeur, pour le 40— anniversaire de l’encyclique quanto non sarebbero stati escussi alcunl testi da essa regotarmente Indicati». de Léon XIII sur les conditions du travail, de rendre hom­ Recursus proinde non carere videtur validis rationibus pro mage aux «ouvriers tenaces de la justice sociale, entre nova causae propositione. autres ceux qui se réclament de l’encyclique Herum No­ varum» ·. Et, dressant le bilan de Dix ans d’Organisation Decisio.—Die 6 Tunli 1969 In Congressa habito coram Internationale du Travail, les fonctionnaires du Bureau EAo Cardinali Praefecto, proposito recursu partis conven­ International du Travail, n'hésitaient pas à le reconnaître: tae In causa de qua supra adversus sententiam a S. R. «Le grand mouvement Issu, au sein de l'EglIse catholique, Rota latam, quo nempe proponitur querela anilitatis ad­ de Γencyclique Rerum Novarum, a prouvé sa fécondité»·. versus praefatam sententiam rotalem, vel. subordinate, pe­ titur nova causae propositio, decretum est: 6. La sympathie de l’EglIse pour votre Organisation, 1) Recursum circa querelam nui litatis relciendum esse comme pour le monde du travail, ne cessait dès lors de atpole fundamento destitutum; se manifester, et tout particulièrement dans l’encyclique Quadragesimo anno de Pie XI w, dans l’allocution de 2) Concedendam esse noram causae propositionem. Pie XII au Conseil d'administration du Bureau Interna­ * ApoU. 43 (1973) 509-511. Adn. O EOELEDA to PxM 51 (1969) 69-91. tional du Travail11, dans l’encyclique Maler et Magistra de Jean XXIII exprimant sa «cordiale estime envers 1’0. L T.... pour sa contribution valide et précieuse à 3759 Vmstauratlon dans le monde, d'un ordre économique et social Imprégné de justice et d’humanité, où les requêtes légitimes des travailleurs trouvent aussi leur expression»11. 1969 IUN 10.-PAULUS VI, ALLOC. AAS 61 (1969) 491-502 Nous-même avions la Joie, au terme du Concile oecuméni­ Allocutio dic 10 lunil 1969 a Beatissimo Paire habita que du Vatican, de promulguer la Constitution pastorale Genavae, In Aedibus Nationum, ad Delegatos e variis Civi­ Caudium et spes élaborée par les évêques du monne entier. tatibus, qui Coetui Interfuerunt quinquagesimo anno volvente L’Eglise y réaffirme la valeur du «gigantesque effort de a condito Instituto quem o. tOrganisation Internationale du 1 Cl a, 7 · Cl. T, rj et profrmio, 23 [LE 1546]. Travail· appellant·. •CL IU4. n et EaUnuti^u 7. 15. · Q. EmJmsU 5. ιβ. «Cf. Piaum< 62,13 et ï3B, 2; SfaUÀws, t CohfOkûn» 15, 58- a Db mutuis relationibus inter o Friaa Ecclesiae et j, 10. · CL Jta* 1, 14. Organization» Lnternahonalis laboris ’ -V-toktn. 'Cité par A. Le Roy. CaAjîûîww nxviJ et Or(anitalwn Monsieur le Président, Monsieur le Directeur général. 4m rrroul» Paru» Spes» p. 16. •IXx rOrrâ-Hi^K-n Iniernaiwnilt TrnaU Genève BIT Messieurs, xw. p <61. ’ *' **· 1. C'eit pour Nous an honneur et une Joie de participer *· EnrvAqnr. «mw. 15 cuil x93I, n. 34 [LE 1027!. u Alofficiellement à cette Assemblée, à l’heure solennelle où tocutton da r» novembre x9U. 11 Encyclique λ χ5 5505 5566 - 1060 IUN 10 ·<Λ· PAULUS VI. ALLOC. AD DELEGATOS ORGANIZATIONIS LABORIS l'activité humaine individuelle et collective», tout comme lu prévalence du travail des hommes sur «les autres élé­ ments de la vie économique, qui n'ont valeur que d’instru­ ments», avec les droits Imprescriptibles et les devoirs que requiert un tel principe l*. Notre encyclique Populorum Progressio, enfin, s’est employée à faire prendre conscience de ce que «la question sociale est devenue mondiale», avec les conséquences qui en découlent pour le développement intégral et solidaire des peuples, le développement qui est 494 «le nouveau nom de la paix» u. / 7. C'est vous le dire: Nous sommes un observateur aU tentlf de l'oeuvre que vous accomplissez Ici, bien plus, un admirateur fervent de l'activité que vous déployez, un collaborateur aussi, heureux d'être invité à célébrer avec vous l'existence, les fonctions, les réalisations et les mé­ rites de cette Institution mondiale, et de le faire en ami. Et Nous n'avons garde d'oublier, en cette circonstanco solennelle, les autres Institutions Internationales génevolses, à commencer par la Croix-Rouge, toutes institutions méritantes et bien dignes d’éloges, auxquelles Nous ai­ mons étendre nos salutations respectueuses et nos voeux fervents. 8. Pour Nous qui appartenons à une Institution affron­ tée depuis deux millénaires à l'usure du temps, ces cin­ quante années inlassablement vouées à l'organisation In­ ternationale du Travail sont la source de fécondes réfle­ xions. Chacun sait qu'une telle durée est un fait vraiment singulier dans l’histoire de notre siècle. La fatale précarité des choses humaines, que l'accélération de la civilisation moderne a rendue plus évidente et plus dévorante, n'a pas ébranlé votre Institution, à l’idéal de laquelle Nous voulons rendre hommage: «une paix universelle et durable, fondée sur la justice sociale»15. L'épreuve subie du fait de la disparition de la Société des Nations, à laquelle elle était liée organiquement, du fait aussi de la naissance de l'Organlsation des Nations Unies sur un autre continent, bien loin de lui enlever ses raisons d’être, lui a au contraire fourni l'occasion, par la célèbre Déclaration de Philadel­ phie, voici 25 ans, de les confirmer et de les préciser, en les enracinant profondément dans la réalité du progrès de la société. «Tous les êtres humains, quels que soient leur race, leur croyance ou leur sexe, ont le droit de poursuivre leur progrès matériel et leur développement spirituel dans la liberté et la dignité, dans la sécurité économique et avec des chances égales» *·. 9. De tout coeur Nous Nous réjouissons avec vous de la vitalité de votre cinquantenaire, mais toujours jeune institution, depuis sa naissance en 1919 avec le traité de paix de Versailles. Qui dira les travaux, les fatigues, les veilles génératrices de tant de décisions courageuses et bénéfiques pour tous les travailleurs, comme pour la vie de l’humanité, de tous ceux qui, non sans mérite, lui ont consacré avec talent leur activité? Entre tous. Nous ne 4Qf. pouvons omettre de nommer son premier directeur, Albert ° Thomas, et son actuel successeur, David Morse. / Nous ne pouvons non plus passer sous silence le fait qu'à leur demande, et presque depuis les origines,un prêtre a tou­ jours été au milieu de ceux qui ont constitué, construit, soutenu et servi cette Insigne Institution. Nous sommes reconnaissant envers tous de l’oeuvre accomplie, et Nous souhaitons qu’elle poursuive heureusement sa mission aussi complexe que difficile, mais vraiment providentielle, pour le plus grand bien de la société moderne. IL L’O. I. T. au service des travailleurs n. 3759 les hérauts et les défenseurs, est tout autre. Elle est fondée sur un principe fondamental que le christianisme pour sa part a singulièrement mis en lumière: dans le travail, c’est <’homme qui est premie-. Qu’il soit artiste ou artisan, entrepeneur, ouvrier ou paysan, manuel ou intellectuel, c'est l’homme qui travaille, et c’est pour l'homme qu’il tra­ vaille. C'en est donc fini de la priorité du travail sur le travailleur, ct de ]a suprématie des exigences techniques et économiques sur les besoins humains. Jamais plus le travail au-dessus du travailleur, Jamais plus le travail contre le travailleur, mais toujours le travail pour le travailleur, le travail au service de l’homme, de tout homme et de tout l'homme. 12. Comment l'observateur ne serait-il pas Impression­ né de voir que cette conception s’est précisée au moment théoriquement le moins favorable à cette affirmation du primat du facteur humain sur le produit du travail, le moment même de l’introduction progressive de / la ma- 49« chine, qui multiplie jusqu’à la démesure le rendement du travail, et tend à le remplacer? Selon une vision abstraite des choses, le travail accompli désormais par la machine et ses énergies, fournies non plus par les bras de l’homme, mais par les formidables forces secrètes d'une nature do­ mestiquée, aurait dû prévaloir, dans l’estimation du monde moderne, jusqu’à faire oublier le travzllleur, souvent li­ béré du poids exténuant et humiliant d’un effort physique disproportionné avec son trop faible rendement. Or Î1 n’en est rien. A l’heure même du trionphe de la technique et de ses effets gigantesques sur la production économique, c’est l’homme qui concentre sur lui l'attention du philo­ sophe, du sociologue et du politique. Car il n’est en défini­ tive de vraie richesse que de l'homme. Or, qui ne le voit, l’insertion de la technique dans le processus de l'activité humaine se ferait au détriment de l'homme, si celui-ci n’en demeurait toujours le maître, et s’il n’en dominait l'évolution. S'il «faut en toute justice reconnaître l’apport Irremplaçable de l’organisation du travail ct du progrès Industriel à l'oeuvre du développement*1*, vous savez mieux que quiconque les méfaits de ce qu’on a pu appeler la parcellisation du travail dans la société industrielle con­ temporaine *·. Au lieu d’aider l’homme à devenir plus homme, il le déshumanise; au Heu de l’épanouir, il l’étouffe sous une chape d’ennui pesant. Le travail demeure ambi­ valent, et son organisation risque de dépersonnallser celui qui l'accomplit, si ce dernier, devenu son esclave, y abdi­ que intelligence et liberté, jusqu’à y perdre sa dignité*·. Qui ne le sait, le travail, source de fruits merveilleux quand il est véritablement créateur, peut au contraire n, emporté dans le cycle de l'arbitraire, de l’injustice, de la rapacité et de la violence, devenir un véritable fléau social, comme l’attestent ces camps de travail érigés en institutions, qui ont été la honte du monde civilisé. 13. Qui dira le drame parfois terrible du travailleur moderne, écartelé entre son double destin de grandiose réalisateur, en proie trop souvent aux intolérables souf­ frances d’une condition misérable et prolétarienne, où le manque de pain se conjugue avec la dégradation sociale pour créer un état de véritable insécurité personnelle et / 497 familiale? Vous l'avez compris. C'est le travail, en tant que fait humain, premier et fondamental, qui constitue la ra­ cine vitale de votre Organisation, et en fait un arbre magni­ fique, un arbre qui étend ses rameaux dans le monde entier, par son caractère international, un arbre qui est un hon­ neur pour notre temps, un arbre dont la racine toujours fertile le sollicite à une activité continue et organique. C’est cette même racine qui vous Interdit de favoriser des In­ térêts particuliers, mais vous met au service du bien com­ mun. C’est elle qui constitue votre génie propre et sa fé­ condité; Intervenir partout et toujours pour porter remède aux conflits du travail, les prévenir si possible, secourir spontanément les accidentés, élaborer de nouvelles protec­ tions contre de nouveaux dangers, améliorer le sort des travailleurs, en respectant l'équilibre objectif des réelles possibilités économiques, lutter contre toute ségrégation génératrice d’infériorité, pour quelque motif que ce soit —esclavage, caste, race, religion, classe—, en un mot dé­ fendre, envers et contre tous, la liberté de tous les travail­ leurs, faire prévaloir Inlassablement l’idéal de la fraternité entre les hommes, tous égaux en dignité. 10. Des voix mieux Informées que la nôtre diront quelle somme d'activités l'Organlsatlon Internationale du Tra­ vail a ràallsée en cinquante années d’existence, et quels résultats elle a atteints avec ses 128 conventions et ses 132 recommandations. 11.Mais comment ne pas souligner le fait primordial et d’une Importance capitale que manifeste cette Impres­ sionnante documentation? Ici—et c'est un fait décisif dans l’histoire de la civilisation—> ici le travail de l’homme est considéré comme digne d’un Intérêt fondamental. Il n'en fut pas toujours ainsi, on le soit, dans l’histoire déjà longue de l’humanité. Que Ton songe Λ la conception antique du travaillT, au discrédit qui l’entourait, à l'esclavage qu'il entraînait, cette horrible piale, dont II faut hélas recon­ naître qu'elle n'a pas encore entièrement disparu de la face du monde. La conception moderne, dont vous êtes 14. Telle est votre vocation. Votre action ne repose, ni sur la fatalité d’une implacable lutte entre ceux qui four­ nissent le travail ct ceux qui l’exécutent, ni sur la partla- 1961, n- ÏOJ [LE 29S4J· ·· Constitution pastorale Gaudium et 7 dé­ cembre X965, n. 34 et 67^68 [LE 3366]. 14 Encyclique Pepulwt praemio, j6 min 1967, d. 3 et 76 [LE 3346]. 11 Constitution de ΓΟ.Ι.Τ.» Genève, BIT., xçôS. Préambule, p. 3. "ZW., art 3, p 34. »»CL. par eiempie. Cfceréfl. Dr O'fùtù j. 43. “ Encydiqw F*f*lw furoni. r. »4 ,eCt, par exemple, G. Friedmann, Où ne Lt Ινμμμ V et La traxeU rw wwcn, GalSmard. 1930 et 1936 "Cf Encydxpses .Vat/r d Madura, o 3j. et Pctulcrum a jS. »* Cf. Ex 1, S- 5587 5.'·. ·< n. 3759 I PAULUS M, ALLOC. AD DELEGATOS ORGANIZATION IS LABORIS lité de défensurs d’intérêts ou de fonctions. C'eat au con­ traire une participation organique librement organisée et socialement disciplinée aux responsabilités et aux profits du travail. Un seul but: ni l’argent, ni le pouvoir, mais le bien de l'homme. Plus qu'une conception économique, mieux qu’une conception politique, c’est une conception morale, humaine, qui vous inspire: la justice sociale à In­ staurer, Jour après jour, librement et d'un commun accord. Découvrant toujours mieux tout ce que requiert le bien des travailleurs, vous en faites prendre peu à peu conscience et vous le proposez comme Idéal. Bien plus, vous le tra­ duisez en de nouvelles règles de comportement social, qui s’imposent comme des normes de droit Vous assurez ainsi le passage permanent de l’ordre Idéal des principes à l’or­ dre juridique, c’est-à-dire au droit positif. En un mot vous affinez peu à peu, vous faites progresser la conscience mo­ rale de l'humanité. Tâche ardue et délicate certes, mais il haute et sl nécessaire, qui appelle la collaboration de tous les vrais amis de l'homme. Comment ne lui apporterionsNoui pas notre adhésion et notre appui? 15. Sur votre route, les obstacles à écarter et les dif­ ficultés à surmonter ne manquent pas. Mais vous l'aviez nrévu. et c’est pour y / faire face que vous avez recours à un Instrument et à une méthode qui pourraient suffire à eux seuls pour l'apologie de votre institution. Votre Instrument original et organique, c'est de faire conspirer les trois forces qui sont à l’oeuvre dans la dynamique hu­ maine du travail moderne: les hommes de gouvernement, les employeurs et les travailleurs. Et votre méthode —dé­ sormais typique paradigme—, c’est d'harmoniser ces trots forces, de les faire non plus s'opposer, mais concourir «dans une collaboration courageuse et féconde» ». par un constant dialogue pour l’étude et la solution de problèmes toujours renaissants et sans cesse renouvelés. 16. Cette conception moderne et excellente est bien digne de remplacer définitivement celle qui a malheureu­ sement dominé notre époque: conception dominée par l'ef­ ficacité recherchée à travers des agitations trop souvent génératrices de nouvelles souffrances et de nouvelles rui­ nes. risquant ainsi d’annuler, au Heu de les consolider, les résultats obtenus au prix de luttes plus d’une fois drama­ tiques. Il faut le proclamer solennellement- les conflits du travail ne sauraient trouver leur remède dans des disposi­ tions artificiellement imposées, qui privent frauduleuse­ ment le travailleur et toute la communauté sociale de leur première et Inaliénable prérogative humaine, la liberté. Ils ne sauraient pas plus le trouver du reste en des situations nui résultent du seul et libre jeu —comme on dit— du déterminisme des facteurs économiques. De tels remèdes peuvent bien avoir les apparences de la justice, ils n’en ont point l’humaine réalité. C’est seulement en compre­ nant les raisons profondes de ces conflits, et en satisfaisant aux justes revendications qu'ils expriment, que vous en prévenez l’explosion dramatique et que vous en évitez les conséquences ruineuses. Avec Albert Thomas, redlsons-le: «Le ’social’ devra vaincre 'l’économique'. Il devra le régler et le conduire, pour mieux satisfaire à la justice* ». C'est pourquoi l’Organlsatlon Internationale du Travail appa­ raît aujourd'hui, dans le champ clos du monde moderne où s'affrontent dangereusement les intérêts et les idéolo­ gies, comme une vole ouverte vers un meilleur avenir de l’humanité. Plus que nulle autre Institution peut-être, vous pouvez y contribuer, tout simplement en étant activement et Inventivement fidèles à votre Idéal: la paix universelle par la fasfice sociale. / 190» UN 10 pour U,îe ,argc Part’ de conslrulr« la Justice, et par là d assurer la paix. Non. Messieurs, ne croyez pas votre oeuvre achevée, elle devient au contraire chaque jour plus urgente. Que de maux —et quels maux!— que de déficiences, d’abus, d’injustices, de souffrances, que de plaintes s élèvent encore du monde du travail. Prrmcttez-Nous d’être devant vous l’interprète de tous ceux qui souffrent Injustement, oui sont Indignement exploités, outrageusement bafoués dans leur corps et dans leur âme, avilis par un travail dégradant systématiquement voulu,’ organisé, imposé. Entendez ce cri de douleur qui continue à monter de l'humanité souffrante! 19. Courageusement, inlassablement, luttez contre les abus toujours renaissants et les injustices sans cesse renou­ velées, contraignez les intérêts particuliers à se soumettre à la vision plus large du bien commun, adaptez les ancien­ nes dispositions aux besoins nouveaux, s use liez-en de nou­ velles, engagez les nations A les ratifier, et prenez les mo­ yens de les faire respecter, car 11 faut le redire: «il serait vain de proclamer des droits, sl l’on ne mettait en même temps tout en oeuvre pour assurer le devoir de les respec­ ter, par tous, partout, et pour tous» **. 20. Osons l'ajouter: contre lul-mlme qu'il vous faut défendre l'homme, l’homme menace de n’être plus qu’une partie de lui-même, réduit, comme on l'a dit, à une seule dimension *·. Il faut à tout prix / l'empêcher de n’être 500 que le pourvoyeur mécanisé d’une machine aveugle, dé­ voreuse du meilleur de lui-même, ou d'un Etat tenté d’as­ servir toutes les énergies à son seul service. C'est l’homme qu’il vous faut protéger, un homme emporté par les forces formidables qu'il met en oeuvre et comme englouti par le progrès gigantesque de son travail, un homme entraîné par l’élan Irrésistible de ses Inventions, et comme étourdi par le contraste croissant entre la prodigieuse augmenta­ tion des biens mis à sa disposition, et leur répartition si facilement injuste entre les hommes et entre les peuples. Le mythe de Prométhée projette son ombre inquiétante sur le drame de notre temps, où la conscience de l’homme n’arrive pas à se hausser au niveau de son activité et à assumer ses graves responsabilités, dans la fidélité au des­ sein d'amour de Dieu sur le monde. Aurions-nous perdu la leçon de la tragique histoire de la tour de Babel, où la conquête de la nature par l'homme oublieux de Dieu s'accompagne d’une désintégration de la société hu­ maine? ». 21. Dominant toutes les forces dissolvantes de con­ testation et de babélisation, c'est la cité des hommes qu’il faut construire, une cité dont le seul ciment durable est l’amour fraternel, entre les races et les peuples, comme entre les classes et les générations. A travers les conflits qui déchirent notre temps, c’est, plus qu’une revendication d'avoir, un désir légitime d’être qui s'affirme toujours davantage ,l. Vous avez depuis cinquante ans tissé une trame toujours plus serrée de dispositions juridiques qui protègent le travail des hommes, des femmes, des jeunes, et lui assurent une rétribution convenable. Il vous faut maintenant prendre les movens d’assurer la participation organique de tous les travailleurs, non seulement aux fruits de leur travail, mais encore aux responsabilités économi­ ques et sociales dont dépend leur avenir et celui de leurs enfants ». 22. Il vous faut aussi assurer la participation de tous les peuples à la construction du monde, et vous préoccuper dès aujourd’hui des moins favorisés, tout comme vous aviez hier pour premier souci les catégories sociales les plus défavorisées. C'est dire que votre oeuvre législative doit se III. Vers l'avenir poursuivre hardiment, et s'engager sur des chemins résolu­ ment nouveaux, qui assurent le droit solidaire des peuples 17. C’est pour cela que Nous sommes venu Id vous à leur développement Intégral, qui permettent singulière­ donner notre encouragement et notre accord, vous Inviter ment «à tous les peu'ples de devenir eux-mêmes les artl- 501 aussi à persévérer avec ténacité dans votre mission de sans de leur destin» ’·. C'est un défi qui vous est aujourd’hui Justice et de paix, et vous assurer de notre humble, mais lancé à l'aube de la seconde décennie du développement. sincère solidarité. Car c'est la poix du monde qui est en 11 vous .appartient de la relever. Il vous revient de prendre jeu, l’avenir de l’humanité. Cet avenir ne peut se construire les décisions oui éviteront la retombée de tant d’espoirs que dans h paix entre toutes les familles humaines au et juguleront les tentations de la violence destructrice. Il travail, entre les classes et entre les peuples, une paix qui vous faut exprimer dans des régies de droit la solidarité qui repose sur une Justice toujours plus parfaite entre tous les » affirme toujours plus dans la conscience des hommes. Tout hommes ». comme hier vous avez assuré par votre législation la pro18. En cette heure contrastée de l’histoire de l’huma­ ." CoWare intern*:*^ des dreils de à Téhéjaa’ nité, pleine de périls, mais remplie d’espérance, c’est à avril • ADocntK» dr Px XII au Conseil d’ulntico da D.IT , le i«j noveeÀrw ni<. ." (X, gfu 2» Twatl, Genève, BIT. «est. PifUte. p Xiv. ••et EncytbrJ· Facrwi «« krvu. et 5569 ptepari·, n yû l aofLaiA par M. JUr‘-’Ale'*·=·'■'* e· l ntzur, Pir\%w ErcyrUqae Pepwk*»»» frspru», n Minuit traduit de - n 63 ■ 5570 1069 Il N 10 PAULUS VI, ALLOC. AD CONSILIUM OECUM. GENAVAE tectlon et lo survie du faible contre la puissance du fort —Lacordolre le disait déjà: «Entre le fort et le faible, c'est Ια liberté qui opprime, et la loi qui affranchit·—>l, il vous faut désonnais maîtriser les droits des peuples forts, et favoriser le développement des peuples faibles en créant les conditions, non seulement théoriques, mais pratiques d'un véritable droit International du travail, à l'échelle des peuples. Comme chaque homme, chaque peuple doit pou­ voir en effet, par son travail, se développer, grandir en humanité, passer de conditions moins humaines à des con­ ditions plus humaines ”. Il y faut des conditions et des moyens adaptés, une volonté commune, dont vos conven­ tions librement élaborées entre gouvernements, travailleurs et employeurs, pourraient et devraient fournir progressi­ vement l'expression. Plusieurs organisations spécialisées travaillent déjà Λ construire ce grand* oeuvre. C'est sur cette vole qu’il vous faut progresser. 23. C*est dire que. si les aménagements techniques sont indispensables, Ils ne sauraient porter leurs fruits sans cette conscience du bien commun universel qui anime et Inspire la recherche, et qui soutient l'effort, sans cet Idéal qui porte les uns et les autres à se dépasser dans la con­ struction d'un monde fraternel. Ce monde de demain, c’est aux jeunes d'aujourd’hui qu'il appartiendra de le bâtir, maïs c'est à vous qu'il revient de les y préparer. Beaucoup reçoivent une formation Insuffisante, n'ont pas la possibilité réelle d'apprendre un métier et de trouver un travail. Beaucoup aussi remplissent des tâches pour eux sans signification, dont la répétition monotone peut bien leur procurer un profit, mais ne suffit pas pour leur donner une raison de vivre et satisfaire leur légitime aspiration à prendre, en hommes, leur place dans la société.. Qui ne saisit, dans les pays riches, leur angoisse devant la technocratie envahissante, leur refus d'une société qui ne réussit pas à les intégrer, et dans les pays pauvres, leur plainte de ne pouvoir, faute de préparation suffisante et dc moyens adaptés, apporter leur concours généreux aux tâches qui les sollicitent? Dans l'actuelle mutation du monde, leur protestation retentit comme un signal de souf­ france et comme un appel de justice. Au sein de la crise qui ébrande la civilisation moderne, l'attente des jeunes est anxieuse et Impatiente: sachons leur ouvrir les chemins de l’avenir, leur proposer des tâches utiles et les y préparer. Il y a tant à faire en ce domaine. Vous êtes bien conscients, d'ailleurs, et Nous vous félicitons d'avoir Inscrit à l’ordre du jour de votre 53·*· session l’étude de programmes spéciaux d’emploi et de formation de la jeunesse en vue du développement M. 24. Vaste programme, Messieurs, bien digne de susci­ ter votre enthousiasme et de galvaniser toutes vos énergies, dans le service de la grande cause qui est la vôtre ——qui est aussi la nôtre—. celle de l'homme. Λ ce combat paci­ fique, les disciples du Christ entendent participer de tout coeur. Car s’il importe que toutes les forces humaines col­ laborent pour cette promotion de l’homme. Il faut mettre l’esprit à la place qui est la sienne, la première, car l’Esprit est Amour. Qui ne le voit? Cette construction dépasse les seules forces de l'homme. Mais, le chrétien le sait, il n’est pas seul avec ses frères dans cette oeuvre d’amour, de justice et de paix, où il volt la préparation et le gage de la cité éternelle qu'il attend de la grâce de Dieu. L'hom­ me n’est pas livré à lui-mfime dans une foule solitaire. La cité des hommes qu’il construit est celle d'une famille de frères, d’enfants du même Père, soutenus dans leur effort iar une force qui les anime et les soutient, la force de 'Esprit, force mystérieuse, mais réelle, ni magique, ni to­ talement étrangère à notre expérience historique et per­ sonnelle, car elle s'est exprimée en paroles humaines. Et sa voix retentit plus qu’ailleurs dans cette maison ouverte aux souffrances et aux angoisses des travailleurs, comme à ses conquêtes et à ses réalisations prestigieuses, une voix dont l’écho ineffable, aujourd’hui comme hier, ne cesse et ne cessera jamais de susciter l'espérance des hommes au travail: «Venez à moi, vous tous qui peinez et plo­ yez sous le fardeau, et mol je vous soulagerai». «Heu­ reux ceux qui ont faim et soif dc la justice, car ils seront rassasiés» F ■i Conférence de Notre-Dime, Cartne jS^S. dan» Ontrrn da R. P Lxcordilrr. L IV, Part», Poussielque. 1873. p. 49«. ••CL EnrycLque Popuimtm prçgrcsiio, n. 15 et 20. *· OrginiwtR'O Internationale du Travail. Rapport VIII (I), Genève, D IT.. ·· MaUkiru, 1 r, 28 et 5. 10. 5571 η. 3700 3760 1969 IÜN 10.-PAÜLUS VI, ALLOC. AAS 61 (1969) 503-506 Allocutio die 10 lunil 1969 in Aedibus Consilii Oecumenlci Genavae habita: Spem et votum pandit de redintegranda CHRISTIANOS UNITATE inter Monsieur le Secrétaire Général, chers Frères dans le Christ, Nous apprécions beaucoup vos paroles de bienvenue et Nous rendons grâces à Dieu de Nous donner de faire une visite de fraternité chrétienne au centre du Conseil oecu­ ménique des Eglises. Qu'est-ce, en effet, que ce Conseil oecuménique, sinon un merveilleux mouvement de chré­ tiens, de «fils de Dieu qui étalent dispersés»1 et qui sont maintenant à la recherche d'une recomposition dans l'uni­ té? Et quel est le sens de notre venue Ici, sur le seuil de votre maison, sinon celui d’une joyeuse obéissance à l'im­ pulsion secrète qui qualifie, par précepte et miséricorde du Christ, notre ministère et notre mission? Heureuse rencon­ tre, en vérité, moment prophétique, aurore d'un jour futur et attendu depuis des sièclesl Nous voici donc parmi vous. Notre nom est Pierre. Et l'Ecriture nous dit quel sens le Christ a voulu attribuer à ce nom, quels devoirs II Nous impose: les responsabilités de l'apôtre et de ses successeurs. Niais laissez-Nous vous rappeler aussi d'autres noms que le Seigneur a voulu don­ ner Λ Pierre pour signifier d’autres charismes. Pierre est pêcheur d'hommes. Pierre est pasteur. En ce qui Nous concerne. Nous sommes convaincu que le Seigneur Nous a donné, sans aucun mérite dc Notre part, un ministère de communion. Et certes ce n’est pas pour Nous Isoler de vous qu’il Nous a donné ce charisme, ni pour exclure entre nous la compréhension, la collaboration, la fraternité et finalement la recomposition de l’unité, mais bien pour Nous laisser le précepte et le don de l'amour, dans la vérité et l'humilité Et le nom que Nous avons pris, celui de Paul, Indique assez l'orientation que Nous avons voulu donner à notre ministère apostolique. \rous avez situé la rencontre de cet après-midi dans l’histoire de nos relations: Nous aussi Nous voyons dans ce geste un signe manifeste de la fraternité chrétienne qui existe déjà entre tous les baptisés et, pour autant, entre les Eglises membres du Conseil oecuménique et 1*Eglise catholique. La communion existant actuellement entre les Eglises et communautés chétiennes n'est, hélas, qu'impar­ faite; mais, / comme nous le croyons tous, c’est le Père des 504 miséricordes qui, par son Esprit, nous conduit et nous inspire. Il guide tous les chrétiens dans la recherche de la plénitude de l’unité que le Christ veut pour son Eglise une et unique, afin qu'elle puisse mieux refléter l’ineffable union du Père et du Fils * et mieux accomplir sa mission dans ce monde dont Jésus est le Seigneur: «afin que le monde croie» 4. C’est ce désir suprême du Christ, c'est l'exigence pro­ fonde de l’humanité croyante et rachetée par lui, qui tien­ nent notre âme dans une constante tension d’humilité et de regret pour les divisions qui existent entre les disciples du Christ; de désir et d’esperance pour le rétablissement de l’unité entre tous les chrétiens; de prière et de réflexion sur le mystère de l'Eglise, engagée, pour elle-même et pour le monde, à refléter et témoigner la révélation faite par Dieu le Père, par le Fils et dans ΓEsprit-Saint. Vous comprendrez comment cette tension atteint pour nous, en ce moment-ci, un haut degré d'émotion, qui loin de nous troubler, rend au contraire plus lucide que jamais notre conscience. Vous avez aussi mentionné la visite qu'a faite à ce cen­ tre, en février 1965, le blen-alraé cardinal Bea, et la mise sur pied d’un groupe mixte de travail. Depuis la création de cette équipe. Nous avons suivi avec intérêt son activité et Nous désirons dire, sans hésitation, combien Nous ap­ précions le développement de ces relations entre l'Eglise catholique et le Conseil oecuménique, deux organismes très différents par nature, certes, mais dont la collaboration s’est avérée fructueuse. D’un commun accord avec notre Secrétariat pour l’uni­ té, des personnalités catholiques compétentes ont été invi­ tées à participer à votre activité à des titres divers. La 1 Jr II. 32. · Cf. EpS 4, xj; J· «S. 14. • /* 17, ai. · /5U. 5572 η. 3761 PAULUS VI, MOTU PR. DE LEGATIS PONTIFICIIS réflexion théologique sur l’unité de l'Eglise, !o recherche d’une meilleure compréhension de la signification du culte chrétien, la formation profonde du lafeat. la prise de cons­ cience de nos communes responsabilités et la coordination de nos efforts pour le développement social et économique et pour la paix entre les nations, voilà quelques exemples des domaines où cette collaboration a commencé à prendre corps. Les possibilités d’une approche chrétienne commune do phénomène de l’incroyance, des tensions entre les gé­ nérations, et des relations avec les religions non chrétien­ nes ont été également envisagées. Ces relations témoignent de notre désir de x*olr progres­ ser les entreprises actuelles, selon que le permettront nos possibilités en hommes et en ressources. Un tel dévelop­ pement suppose qu’au niveau local le peuple chrétien soit préparé au dialogue et à la collaboration oecuménique. N’est-ce pas pour cela que, dans i’EglIse catholique, la pro­ motion de l’effort oecuménique a été confiée aux soins diligents et à la prudente direction des évêques ·, selon les nonnes établies par le Concile du Vatican el précisées dans le Directoire oecuménique? Certes, Notre première préoccupation est davantage la qualité de cette coopération multiforme que la simple mul­ tiplication des activités. ·Π n’y a pas de véritable oecumé­ nisme, dit le Décret Conciliaire, sans conversion intérieure. Car c’est du renouveau de l’âme ·, du renoncement à solmême et d’une libre effusion de la charité que partent et mûrissent les désirs d’unité» L La fidélité au Christ et à sa parole, l’humilité en face du travail de son Esprit en nous, le service de tous et de chacun, voilà en effet les vertus qui donneront à notre réflexion et à notre travail sa qualité chrétienne. Alors seulement la collaboration de tous les chrétiens exprimera vivement l’union déjà existante entre eux et elle mettra en plus lumineuse évidence le visage du Christ serviteur ’. A cause de cette collaboration croissante en de si nom­ breux domaines d’intérêt commun, on pose parfois la Sestlon: I’EglIse catholique doit-elle devenir membre du nsell oecuménique? Que pourrions-No us, en ce moment, répondre à cette question? En toute franchise fraternelle. Nous ne considérons pas que lo question de la participation de I’EglIse catholique au Conseil oecuménique soit mûre au point que l’on puisse ou doive donner une réponse po­ sitive. La question reste encore dans le domaine de l’hvpothèse. Elle comporte de grax-es Implications théologiques et pastorales: elle exige par conséquent des éludes appro­ fondies. et engage dans un cheminement dont l’honnêteté oblige à reconnaître qu’il pourrait être long et difficile. Mais cela ne Nous empêche pas de vous assurer que Nous regardons vers vous avec grand respect et profonde affec­ tion. La volonté qui nous anime et le principe qui nous dirige seront toujours la poursuite pleine d’espérance et de réalisme pastoral de l’unité voulue par le Christ. Monsieur le Secrétaire Général! Nous prions le Seigneur de nous / faire progresser dans notre effort d’accomplir ensemble notre commune vocation à la gloire du Dieu unkrue, Père, Fils et Saint Esprit. Lalsscz-Nous terminer par les paroles mêmes de Jésus qui seront notre conclusion et notre prière: «Que tous soient un. Comme toi, Père, tu es en mol et mol en toi, qu’eux aussi soient un en nous, afin oue le monde croie que tu m’as envové. Je leur al donné la gloire que tu m’as donnée, pour qu’fis soient un comme nous sommes un: mol en eux et toi en moi. pour qu’fis soient parfaitement un. et que le monde sache que tu m’as envoyé ct que je les al aimés comme tu m’as aimé... Je leur al révélé ton nom et le leur révélerai, pour que l’amour dont tu m’as aimé soit en eux et mol en eux»*. 4,14. ’Deer wrFoeeiairuMDe CmUtii iHi, a 13. · Jn. π. 33-33. >6. reiinUcrzfa. 1900 IUN 24 do redditori, id exigit ut. pro Christi legatione, qua uni­ versaliter fungimur, In variis orbis partibus congruo modo praesentes adsimus et statum ac adiuncta uniuscuiusque Ecclesiae comperta habeamus. Revera. Episcopus Romanus, vi sui muneris, habet in Ecclesia plenam, supremam et universalem potestatem, quam semper libere exercere valet >, cura sit ordinaria et imme­ diata praeterea, ut successor Petri, est unitatis, tum Episco­ porum tum fidelium multitudinis, perpetuum ac visibile prin­ cipium et fundamentum 2: has proinde inter praecipuos in Ecclesia habet partes, ut Episcopatum insum unum et in­ divisum reddat 4. Pastor / aeternus enim. Vicario suo claves 474 Regni caelorum tradens, eumque petram uc fundamentum Ecclesiae constituens ·, eidem mandavit ut fratrts suos confirmaret ·, seu moderaretur et ad unum quoddam, in suo nomine, redigeret, sed et adiuvarvt.et solaretur, verbo quidem et Ipsa quodammodo praesentia. Neque silentio praeterire licet officium quo devincimur erga Pastorem bonum, ad se compellantem oves, suas qui­ dem, licet non sint adhuc ex hoc ovili: in eas quoque men­ tem et pastoralem curam intendimus, ut tandem, secun­ dum Domini optatum, flat unum ovile et unus Pastor T. Sane vero tesus Christus per Apostolorum eorumque succes­ sorum, nempe Episcoporum cum Petri Successore Capite, fidelem Evangelii praedicationem sacramentorumque admi­ nistrat ionem, et per gubernationem in dilectione. Spiritu Sancto operante, populum suum crescere vult e i usque com­ munionem perficit in unitate ·. Sed et caritas Christi urget Nos, urget divinitus collatum officium propagandi fidem salutemque Christi*: debemus quippe annuntiare indesinen­ ter Christum, qui est via et veritas et vita I0. Ut antem multiplici hoc munere apte perfungamur, opor­ tet inter Nos et Fratres Nostros in Episcopatu atque Ec­ clesias iisdem concreditas crebrae intercedant necessitudi­ nis rationes, quae non solum per epistolarum commercium haberi possunt, sed etiam per adventum Episcoporum ad limina Apostolorum atque per legationem illorum eccle­ siasticorum virorum, quos, personam Nostram gerentes, mittimus, aut peculiare munus exsecuturos, aut penes va­ riarum Nationum Episcopos stabiliter mansuros. Est quidem asseverandum horum temporum progressio­ nes Nobis provida suppeditare subsidia, quibus Nosmet Ipsos in longinquas continentes terras conferamus, ut filios et Fratres Nostros Invisamus, atque adeo operi Nostro apostollco novus / quidam agendi modus praebeatur. Sed 475 cum plurima eademque gravia negotia, quibus in Sede Apostollca detinemur, non ita saepe concedant Nobis usum hunc praestantissimum. Nobis propterea persuasum est, summum momentum illis agendi rationibus tribuendum esse, quas Decessores Nostri adhibuerunt quasque modo commemoravimus. Ipsum Concilium Oecumenicum Vaticanum IT vim et utilitatem eiusdem consuetudinis perspiciens, eam dupliciclter confirmavit, cum hinc optaret ut sive Episcopi sive Sacerdotes sive Lolcl e variis Nationibus oriundi plures In Romana Curia adessent, illinc vero posceret, ut officium et partes Nostrorum Legatorum pressius definirentur ll. Itaque, huic postulationi Ecclesiae satisfacere volentes. Synodum Episcoporum constituimus, qui, invitationi No­ strae obsecundantes. Nobis consiliis suis ct Fratrum, quo­ rum vice funguntur, opitularentur, Nosque de statu ct adlunctls unlusculutquf* Ecclesiae certiores facerent hinc exspectationem Concilii optantes explere. Constitutionem Apostollcam edidimus, cx qua Episcopi variarum orbis ter­ rarum partium stabili modo participarent consilia Dlcasterlorum Officiorum que Nostrae Romanae Curiae n. 7. »CL 3761 I960 IÜN 24.-PAÜLUS VT, MOT. PR. AAS 61 (1969) 473-464 De munehidcs Leoatohvm Romani Pontificis 57 (»065? ρ. τβ TE vu] •Cfr. Coae Vit. 1. Cocut ôegm. de Ferini» Chrtiti Pλ.flor Aeimtui D*ax xlri (y>M» *). *Cocc. Vat. II, Ccctt. dcç=. de Eedeita tmltum, o. 23: A. A. S. 57 P- 37. •Ctr. Cone Vat. H. Cectt doçri. dr Ecclnx* Lwmew emiium, n. ïS: 4 A. S 57 (196^. p 13 •Cfr. MaUk H. xB. «Cfr U. 33. 33. ’ to. 16. •Ceae.. X.t II. Decr. rU O«uxiinhn»3 Unilaîit rdin^rriiu), n. 3t A. A. S. 57 (1965k P 9> TE 53551· Cà« Vit. XLD^deartrntite mUtinrxiIi EeclnUe AA Airimhu, o 5 A A. S. v« (:·Ζ6·. p 953 TE 3564}. ' " Coa- Vit. n.D-d. d· Eodntie hibitadiae xd reli<5onn noa^hristUnas Sertra n r A. A S. 5B (1966), p. 741 TE niAl » 3 PAULUS PP. VI Sollicitudo omnium Ecclesiarum, ad quam gerendam ar­ cano Dei consilio vocati sumus, eiusdem rationem aliqutm5573 5574 1060 1UN 24 PAULUS VI. MOTU Fil. DE LEGATIS PONTIFICIIS Arbitramur ergo, ad haec auod attinet, Nos spem merito conceptam a Fratribus Nostris In Episcopatu Implere, hasco Litteras edendo de muneribus Legatorum Nostrorum apud Ecclesias variis locis constitutas et apud Civitates, quae sunt In cunctis orbis partibus. Liquet enim motui ad cen­ trum ac velutl ad cor Ecclesiae respondere opus esse alium motum, qui a medio ad extrema feratur atque quadam ratione omnes ct singulas Ecclesias, cunctos et singulos Pastores ac fideles attingat, Ita ut Ille significetur et osten­ datur thesaurus veritatis, gratiae el unitatis, cuius Christus Dominus ac Redemptor Nos effecit participes, custodes ac dispensatores. Per Legatos vero Nostros, nui apud varias degunt Na<76 tloncs, / vitam ipsam filiorum Nostrorum participamus elque velutl Inserimur, atque facilius securius Nobis inno­ tescunt illorum necessitates ct intima desideria. Revera, officium Pontificii Legati adlumento in primis est Episcopis, Sacerdotibus, Religiosis et universis christifidelitus, qui in eodem offido nanciscuntur praesidium et tutelam, proptcrca auod Legatus Pontificius personam ge­ rit superioris Auctoritatis, au omnium bonum procurandum natae. Etenim Legati munus nec superimponitur potestati episcopali, neque pro Ilia substituitur, neque eam praepe­ dit; cum c contrario eam tueatur, ac fraterno prudenllque consilio foveat ac roboret. Nam Apostolicae Sedi sollemne semper fuit in Ecclesiae regimine Illud Decessoris Nostri Sancti Gregoril Magni servare: Si sua unicuique Episcopo iurisdictio non seroetur, quid aliud agitur nisi ut per Nos* per quos ecclesiasticus custodiri debuit ordo, con/undalurt w. Attamen Legatorum Nostrorum partes huiusmodi officio, quamvis peramplo, apud singulas Ecclesias exsequendo, nequaquam totae explentur. Re enim vera, ob Ius Inhae­ rens in Ipso Nostro spirituali munere, faventibus etiam per saeculorum decursum quibusdam historiae eventibus. Le­ gatos Nostros mittimus ad supremas Auctoritates Rerum Publicarum, in quibus Catholica Ecclesia quasi radices egit aut aliquo saltem modo praesens adest. Neque est infitiandum finem Ecclesiae et Rebus Publicis propositum diversi esse ordinis, atque Ecclesiam et Civita­ tem, in suo cuiusque ordine, esse societates perfectas, ac propriis inde pollere iuribus et mediis, sulsque uti legibus, quacumque uniuscuiusque patet provincia. At verum est etiam utramque ad communis subiecti utilitatem agere, scilicet hominis, a Deo vocati ad salutem adipiscendam ae­ ternam, et in terra collocati ut illam, divina adiutus gratia, sibi comparet opere suo, quo ellam suae suorumque simi­ lium prosperitati consulat in pacifico omnium convictu. 477 n. 3761 Cathollca Ecclesia prosequitur universaliora civilis convic­ tus argumenta, atque libentissime eisdem impensum prae­ stat auxilium. Quare, eo ducti consilio, ut in sua luce poneretur locus, quem obtinent Legatorum Nostrorum munera inter varia of­ ficia ad Ecclesiae regimen spectantia, utque eorumdem offi­ ciorum ordinatio aptius nostrorum temporum necessitatibus responderet, ratione habita etiam muneris pastoralis Eplscopo/rum propriilf, has quae sequuntur normas de muneribus Legatorum Pontificiorum edere statuimus, simul abro­ gantes praescripta vigentia iisdem normis quomodocumque contraria. 1. Nomine Legatorum Romani Pontificis hic appellan­ tur viri ecclesiastici, plerumque Episcopali Ordine Insignes, quibus Romanus Pontifex officium committit suam stabili modo gerendi personam in variis terrarum orbis Nationi­ bus vel Regionibus. 2. Udem pontificiam legationem exercent vel apud Ec­ clesias locales tantum, vel apud Ecclesias simul et Res Publicas atque civilia Gubernia. Qui legatione funguntur tantum apud Ecclesias locales, vocantur Delegati Aposto­ lic!; sl vero ad hanc legationem» indolis religiosae atque ecclesialls, accedit etiam munus publicas fovendi rationes cum Civitatibus et civilibus Guberniis, tunc Legati proprio titulo nuncupantur vel Nuntii, vel Pro Nuntii, vel Inter­ nuntii, prouti vel ad ordinem pertinent «Publicorum Le­ gatorum» cum iure partes gerendi Decani in Legatorum coetu, vel hoc Iure carent, vel recensentur inter «Legatos extraordinarios et Administros liberis cum mandatis». 3. Ob peculiaria adiuncta loci vel temporis» Legatus Pontificius aliis nominibus appellari potest, uti, verbi gra­ tia, «Delegatus Apostolicus et Missus Sanctae Sedis ad Gubernium». Fit etiam ut, stabiliter quidem, sed ad Le­ gati munus supplendum, Legationi Pontificiae praepona­ tur «Regens», aut «Curam Agens ad Negotia publicis litteris instructus». II 1. Personam gerunt Sanctae Sedis ii quoque ecclesiastici et laici viri, qui, ut praepositi vel membra, in Pontificiam Missionem cooptantur apud Consilia Internatlonalia, aut apud Conferentias et Congressus. HI vocantur Delegati vel Observatores, prout Sancta Sedes recensetur aut non recen/setur inter membra Consiliorum Internatlonalium, et **7· partem habet in aliqua Conferentia cum aut sine iure suf- Ex quo consequitur, ut Ecclesia et Civitas eodem quan­ doque concurrant, utque ad procurandum bonum sive sin­ gulorum hominum, sive communitatum populorum, opus sit illis/ apertum conserere sermonem et sinceram inire consensionem, ut scilicet rationes mutuae necessitudinis, consociati operis et mutuo nexu dispositi efficiantur, fo­ veantur, confirmentur, atque, e contrario, vitentur et com­ ponantur discidia quae oriri forsitan contingat; eo quidem consilio ut magna spes hominum ad pacem inter Nationes, ad quietem singularum Rerum Publicarum, ad progressio­ nem denique pertinens, tandem impicatur 1>. 2. Similiter personam Sanctae Sedis gerunt membra illa Pontificiae Legationis quae, sive deest sive abest ad tempus eiusdem Legationis praepositus, cius vices supplent tum erga Ecclesiam localem, tum erga Civitatis Guber­ nium, appellanturque «Curam Agentes ad negotia ad in­ terim». 3. Normae, quae hoc documento continentur, non re­ spiciunt Delegatos et Observatores Sanctae Sedis, neque «Curam Agentes ad negotia ad interim», nisi de Iisdem ex­ pressa mentio flat. Huiusmodi igitur colloquium, dum spectat ad tuendum liberum exercitium actionis Ecclesiae ita ut ipsa muneri sibi a Deo credito par evadat, simul certiores Civitatum moderatores facit de pacificis fructuosisque Ecclesiae pro­ positis, atque efficit, ut ad commune adipiscendum socie­ tatis bonum adhiberi possit illud magni pretii subsidium, quod suis spiritualibus viribus suaque ordinatione atque institutis Ecclesia offert. Colloquium autem, mutua fiducia Innixum, quod instituitur per illas publicas rationes Inter utramque societatem, quas luris gentium usus et consuetu­ dines invexerunt, id profecto dat, ut consilia utilitatis plena inlri possint et incepta vere omnibus salutaria suscipiantur. III Optatum autem omnium hominum bonae voluntatis, ut Nationum sit pacificus convictus et populorum progressio foveatur, nostris hisce diebus declarant etiam Instituta Internatlonalia, quae vocantur, quorum scientia, rerum usus, dignitas in promptu sunt omnibus, nulli cum parcant labori ut pax et progressio populorum In tuto ponantur. Rationes autem inter Sanctam Sedem et Consilia Intemationalla multiplices sunt, diversamque induunt luridlcam formam. Ad quaedam ex illis Legatos stabiliter constitutos misimus, ut omnibus demonstrent sollicitudinem, qua »· S. Gmboomii M., Rriristrura EpistnUruru. II. 1B5. »« Cfr. Coae. Vat. II. Const. pwt- de Eocksia in mundo huius temporis Gaudii a tfa, an- i-j: Λ. .4. S. 58 (1966), pp. io»s·Η'*Μ>. n_ 9; .4 4.5. (1966). JV· [LE JJJi). 5576 PAULUS VL MOTU PH· DE LEGATIS PONTIFICIIS n. 37flt 2. Ipie praeterea quasi interpres fit sollicitudinis Ro­ mani Pontificis de bono Nationis, ln qua legatione fungi­ tur, eique peculiari modo cordi esse oportet quaestiones ad pacem, ad progressura et ad consociatam populorum ope­ ram spectantes, eo quidem consilio, ut totius hominum familiae spirituale, morale atque oeconomicum bonum pro480 moveatur./ X Pontificii Legati est etiam apud moderatores Civita­ tis, in qua officio suo fungitur, ea quae pertinent ad Ec­ clesiae et Apostolicae Sedis missionem, consociata cum Episcopis actione, tueri. Quod quidem munus spectat In­ super ad illos Legatos, qui non sunt missi ad civitatum moderatores: Udem igitur contendant fructuosas necessi­ tudines cum civilibus moderatoribus fovere. 4. Quatenus personam gerit Supremi Pastoris animo­ rum, Legatus Pontificius, iuxta mandata et instructiones quae accipit a competentibus Apostolicae Sedis Officiis, et collatis consiliis cum Episcopis loci in quo munere suo fungitur, in regionlbqs quidem orientalibus praesertim cum Patriarchis, foveat opportuna commercia inter Catholicam Ecclesiam et alios coetus Christianos, foveatque rationibus caritate innixis erga Religiones non Christianas. 5. Multiplici munere suo Pontificius Legatus fungitur sub ductu et Iuxta mandata Cardinalis Secretarii Status eiusdemque Praefecti Consilii pro publicis Ecclesiae nego­ tiis, cui quidem directe rationem reddere debet de per­ functione muneris sibi a Romano Pontifice collatL 1. Pontificius Legatus, pro suo ordinario munere» debet Apostollcam Sedem certo tempore, ex veritate et aequitate certiorem facere de condicionibus ln quibus versantur Ec­ clesiae ad quas missus est, deque omnibus Illis quae ipsam vitam Ecclesiae et bonum animorum contingunt. 2. Legatus Pontificius, hinc quidem Apostolicae Sedi nuntiat Epbcoporum, Cleri, Religiosorum falcoruraque fi­ delium sui territorii consilia et rota; Inde vero actorum, documentorum, notitiarum raandatorumque, quae ab Apostolica Sede procedunt, Interpres fit apud Illos ad quos eadem spectant. 3. Quare singula Dicasteria atque Offlda Curiae Ro­ manae Pontificio Legato captas deliberationes significare non omittent ac plerumque ipsius opera utentur, ut deli­ berationes ad eos, miorum Interest, perveniant; Itidem etiam Legatum Pontificium consulent circa ea negotia ac 481 decreta, quae ad territorium attinent, in quo ipse degit. / VI mon IVX 24 ubi opus sit. Ipse promoveat et quid Conferentia Episco­ palis de hac re proponat, una cum proprio volo» compe­ tenti Apostolicae Sedis Dlcastcrlo significet. / 482 VIII 1. Quod attinet ad rationes habendas cum Episcopis, quibus ex divino mandato animorum cura In singulis dioe­ cesibus commissa est. Legatus Pontificius, integrum relin­ quens Episcopis eorum lurisdictlonis exercitium, lis opem ferre, consilia dare, prompte generoseque suam operam praestare debet, fraterno consociatae operae spiritu per­ motus. 2. Ad rationes cum Conferentlls Episcopalibus quod spectat. Legatus Pontificius meminerit carum munera et officia summi esse momenti, ac propterca crebras cum illis relationes esse fovendrs, et omnimodam opem praestan­ dam. Quamvis ex lure membrum Conferentiae non sil, nihi­ lominus Ipso primo coetui cuiusvis sessionis generalis Intere­ rit, salvo lure participandi alios Conferentiae coctus ex ipso­ rum Episcoporum invitatione aut ex expresso Apostolicae Sedis mandato; praeterea Ipsi notae fient temporc utili quaestiones in sessione tractandae, atque exemplar acto­ rum mittetur, ut ipse de his certior reddatur eademque ad Apostollcam Sedem transmittat. IX 1. Attenta natura iuridica Communitatum Religiosa­ rum luris pontificii, atque opportunitate roborandi inter­ nam earum unitatem earum que conjunctionem intra atque extra fines Nationis, ad Legatum Romani Pontificis spectat consilio et opera adesse Superioribus Maioribus, qui In le­ gationis suae territorio commorantur; eo quidem proposito, ut Religiosorum Rellgiosarumque Conferentiae promovean­ tur et confirmentur, atque ut apto inter se ordine conectan­ tur varia Institutorum Religiosorum opera ad actionem pastoralem, ad educationem, ad auxilia egenis praebenda et ad rem socialem spectantia, plene servatis tum normis ab Apostolica Sede latis, tum rationibus cum loci Confcrentiis Episcopalibus. 2. Quapropter Legatus Pontificius intererit primo coe* tui Conferentiarum Religiosorum Rellgiosarumque, itemque iis actibus qui, inito consilio cum Superioribus Maiori­ bus, Ipsius praesentiam postulare videantur; tempore au­ tem utili ipse de / quaestionibus in sessione tractandis 4SI certior flet, eidemque exemplar actorum mittetur, ut ea cognoscat atque ad competens Romanae Curiae Dicasterium transmittat. 3. Votum Legati Pontificii necessarium est, una cum voto Episcoporum, quorum Intersit, quotiescumque Con­ gregatio religiosa, culus Domus Princeps in territorio le­ gationis sita sit. sibi proponit Apostolicae Sedis approba­ tionem et titulum duris pontificii» consequi. 4. Ad Instituta Saecularia quod attinet. Legatus Pon­ tificius iisdem muneribus fungitur de quibus in nn. 1, 2, 3, congrua congruis referendo. 1. Quoad Episcoporum aliorumque Ordinariorum cum Episcopis aequiparatorum nominationem. Legati Pontlîldl officium est instruere, de more, processum informativum de promovendis, itemque indicem candidatorum vel singula nomina candidatorum idoneorum competentibus Dicasteriis Romanae Curiae proponere una cum accurata relatione, significatis coram Domino propria sententia ac voto, quis nempe ex candidatis sibi magis Idoneus videatur. 2. In hoc officio explendo Legatus Pontificius: a) li­ 1. Rationes, quae inter Ecclesiam et Civitatem inter­ bere ac debita cum cautela viros Ecclesiasticos, immo et cedunt, foventur regulariter a Pontificio Legato, cui mu­ prudentes Laicos sententiam rogabit, qui magis idonei vi­ nus proprium ac peculiare committitur agendi nomine et deantur ad utiles fideque dignas notitias praebendas, auctoritate Apostolicae Sedis: a) ut promoveat ac foveat itidem offido iniuncto secreti servandi, quod lubent, uti necessitudines Inter Apostollcam Sedem et Gubernium Na­ patet, sive honor fis debitus qui consuluntur, vel de quibus consultatio fit, sive ipsa natura huius consultationis; b ) aget tionis apud quam legationem suam exercet; b) ut quaestio­ nes pertractet quae ad rationes inter Ecclesiam et Civita­ iuxta normas ab Apostolica Sede statutas de proponendis ad episcopale ministerium in Ecclesia, et Conferentiae Epi­ tem pertinent; c) ut, denique, peculiari modo tractet de stipulationibus quae «modus vivendi» appellantur, de pac­ scopalis competentiam prae oculis habebit; c) servabit lé­ gitima privilegia concessa vel iure quaesita, nec non quem­ tis et concordatis, nec non de conventionibus, quae de ne­ gotiis agunt ad Ius publicum pertinentibus. libet specialem procedendi modum, ab Apostolica Sede approbatum. 2. In his negotiis expediendis, modo ac ratione, quae 3. Semper Integram suam vim retinent tum Ius vigens rerum adiuncta suadeant, Legatus Pontificius utiliter sen­ apud Ecclesias Orientales, quoad Episcoporum electionem, tentiam et consilium Episcoporum exquiret, cosque cer­ tiores faciet de negotiorum cursu. tum praxis proponendi candidatos pro iis circumscriptio­ nibus ecclesiasticis, quae religiosis sodalitatibus sunt con­ creditae et auctoritati Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelixatione sunt obnoxiae. 1. Ubi desit Delegatus vel Observator Sanctae Sedis apud Consilia Intematlonolla, Legati Pontificii est dl 11 cen­ VII ter persequi agendorum negotiorum rationes ab iisdem Firmis manentibus partibus Conferentiarum Episcopa­ Consiliis statutas. Ipsi praeterea curae erit: a) de his lium quoad expromenda vota et consilia de erectione, olsApostollcam Sedem statis temporibus certiorem faceremembnitlone et suppressione dioecesium vel provinciarum b) collatis consiliis cum Episcopis frugiferam mutuamaue operam fovere Inter Instituta ad auxilium et cducauTn^m ecclesiasticarum, et salva Ecclesiarum Orientalium disci­ spectantia ab Ecclesia condita ac cetera rimfiU Sstituta, plina, Legatus Pontificius harum quaestionum studium, 5577 5578 I960 I UN 24 0111)0 IlECOGMTVS SYNODI EPISCOPORUM sive his Gubernia Intersunt sive non / intersunt; c) navita­ tem Consiliorum Intematlonallum Catholicorum sustinere ac promovere. 2. Delegati et Observatores Sanctae Sedis apud Consi­ lia Intematlonalia munus sibi concreditum absolvant, con­ siliis initis cum Legato Pontlfldo Natioris, in qua com­ morantur. XII 1. Sedes Legationis pontificiae a Jurisdictione Ordinarii loci exempta est. 2. Legatus Pontificius In Oratorio suae sedis, potest sacerdotibus concedere facultatem excipiendi confessiones, facultates proprias exercere, ibique actus divini cultus et sacras caerimonias peragere, semper tamen congruenter cum normis ln territorio vigentibus et, ubi expediat, cer­ tiore facta auctoritate ecclesiastica, cuius intersit. 3. Legato Pontificio fas est, praemonitis, quantum fieri poterit, locorum Ordinariis, in omnibus ecclesiis Intra fines suae legationis populo benedicere et officia divina etiam In pontificalibus peragere. 4. Intra suae legationis fines. Legatus Romani Ponti­ ficis praecedit Arch i episcopos et Episcopos, non autem Sa­ cri Collegii Membra, neque Patriarchas Ecclesiarum Orien­ talium, vel ln proprio territorio degentes, vel alibi sacra proprio ritu peragentes. 5. lura et privilegia sive personae sive sedi Pontificii Legati Inhaerentia eo consilio concessa sunt, ut ipse Lega­ tus, iis moderate et prudenter utendo, propriam Indolem suae legationis clarius manifestet et adimplendum sibi mi­ nisterium facilius perficiat. Quae vero a Nobis hisce Litteris, motu proprio datis, decreta sunt, ea omnia rata ac firma esse iubemus, con­ trariis quibuslibet, etiam specialissima mentione dignis, non obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxiv mensis lunii, anno mgmlxix, Pontificatus Nostri septimo.—Pau­ lus Pp. VI. Adn. L. ECHEVERRIA in REDC 25 (1963) 581-638; L MARTIN in Concilium 8 (1970) 94-103; V/. M. PLOECHLin OegtorreichUcha Archlr f. Kirchanxecht 21 (1970) 115-129; K. WOLF, in AXKR 138 (1968) 113-12S. rerum agendarum; 6.® Praeesse Synodo per se vel per alios; 7.° Synodum ipsam transferre, suspendere, dissolvere, cir­ ca eiusdem vota deliberare. Cap. II—De Praeside Delegato Art. 2 (De Praesidis Delegati nominatione).—j 1. Prae­ ses Delegatus nomine et auctoritate Summi Pontificis coe­ tui Synodi Episcoporum praeest. i 2. Praeses Delegatus a Summo Pontifice nominatur, ciusque munus cessat post absolutum coctum, pro quo no­ minatus est. I 3. SI Summus Pontifex plures deputaverit, qui coetui praesint, hi officio fungentur sibi Inter se succedentes, or­ dine ab Ipso Summo Pontifice statuto. Art. 3 (De Praesidis Delegati muneribus).—Praesidis Delegati est: 1. ° Moderari Synodi labores, iuxta facultates sibi in litteris delegationis tributas, secundum ordinem rerum agendarum statutum, necnon servatis normis procedendi ln hoc Ordine praescriptis. 2. ® Quibusdam Sodalibus, cum opportunitas Id suadeat, peculiaria munera tribuere, ut coetus aptiore ratione suis vacet laboribus. 3. ® Acta coetus subsignare. Quod si Praesides Delegati plures sint, omnes acta conclusive coetus subsignant. Cap. III—De Synodi 1969IUN 24.-CONS. EC. NEG., RESC. AAS 61 (1969) 525-539 Rescriptum ex audientia Sanctissimi quo Ordo Sy­ nodi Episcoporum celebrandae recognitus et auctus approbatur Ut consilia et optata plurium Conlerentiarum Episcopa­ lium de ordinandis rectius coetibus Synodi Episcoporum ex­ ciperentur et suum obtinerent locum. Summus Pontifex pe­ culiari Commissioni munus attribuit recognoscendi et aptis additis normis perficiendi e personis, can. 37, 3.°. § 2. SI qui Sodalis forte extra ordinem sedeat, senten­ tiam proferat vel alios actus faciat, nullum Ius acquirit, ac nemini praeludicium affert. Cap. IV—De secreto in ξ 3. Huiusrnodi sententia a singulis Sodalibus pro Sy­ nodo deputatis in Synodi coetu exprimitur. Cap. VIII—De suffragiis Art. 24 (De suffragiis ferendis).—Postquam Sodales sen­ tentiam, de qua in art. 23, § 3, expresserint, si Summus Pontifex Id constituerit, ad ferenda suffragia proceditur. / 535 Art. 25 (De formula et modo ferendi suffragia).—$ 1. Suf­ fragia ln Synodo feruntur formula: placet, non placet, placet luxta modum, si agitur de schemate approbando, sive Integro sive per partes diviso; feruntur vero formula: placet, non placet, ln emendationibus seu modis approban­ dis et in aliis suffragationibus. 5 2. Qui suffragium dederit formula: placet iuxta mo­ dum, tenetur modum clare et concinne scripto tradere. 5 3. Suffragia exprimuntur aptis schedulis, nisi Prae­ ses alium modum praeceperit, v. gr. surgendo vel sedendo, manum elevando vel minus. Art. 26 (De suffragiorum maioritate).—§ 1. Ad maioritatem suffragiorum constituendam, si agitur de re appro­ banda, requiruntur duae tertiae partes suffragiorum Soda­ lium, qui suffragia ferunt; si vero de rciclenda, eorundem Sodalium maioritas absoluta. § 2. Praescriptum § 1 servetur sive consilium praestan­ dum est Summo Pontifici, sive, obtenta eiusdem Summi Pontificis licentia, est de re decernendum. § 3. Quoties de ratione procedendi quaestio movetur, ea per maioritatem absolutam Sodalium, qui, suffragium ferunt, solvitur. Cap. IX—De Synodo Cap. X—De dispensatione ab obligatione residential Art. 28 (De beneficiorum fructuum perceptione).—Om­ nes, qui Synodo intéressé tenentur vel eidem operam quovis titulo legitime impendunt, coetu perdurante et donec eidem adsunt vel inserviunt, ab obligatione residentiae eximun­ tur et quoslibet suorum / beneficiorum reditus ac distribu- 53o tiones quotidianas percipere valent, iis tantum exceptis, quae inter praesentes fieri dicuntur. Pars Tertia adhibenda Art. 21 (De lingua in coetibus et actis adhibenda).—In congregationibus Synodi et in actis conficiendis lingua la­ tina adhibetur. Cap. VI—De colligendis ac distribuendis actis et DOCUMENTIS Art. 22 (De ratione colligendi ac distribuendi acta et do­ cumenta).—§ 1. Omnia acta et documenta colliguntur ct distribuuntur per Secretarium Generalem. § 2. Argumenta, de quibus In coctu Synodi agendum est, transmittuntur sex mensibus, si fieri potest, antequam coetus initium capiat, Ita ut tempus detur ad convocandas Confercntias Episcopales, exquirendae sententiae causa. De ratione procedendi Cap. I—De ritibus sacris Art. 29 (De coetu inaugurando et absolvendo).—$ 1. Coe­ tus Synodi inauguratur celebratione Sacri et cantu solemn! hymni Veni Creator Spiritus. § 2. Idem coetus absolvitur celebratione Sacri et solemni cantu hymni Te Deum. Cap. II—De Relatione conficienda Art. 30 (De Relatione paranda).—§ 1. Relatio, qua quaestio In Synodo agenda exponitur, collustratur et enu­ cleatur, ab illo Episcopo paratur, cui Summus Pontifex, cum coctus quilibet convocatur, hoc munus contulerit. § 2. Relatori praesto esse debet Secretarius Specialis. Art. 31 (De Relatione transmittenda).—Textus Relatio­ nis, in Synodo dein legendae, saltem triginta diebus ante Inchoandum coetum, perveniat ad Secretarium Generalem, qui curat exemplaria pro Sodalibus paranda. Gap. III—De Cap. VII—De sententia exquirenda a Episcopalibus Conferenti is Art. 23 (De ratione sententiae exquirendae).—§ 1. Res, quas pertractandas Summus Pontifex in Synodi convoca­ tione statuerit, ab unaquaque Episcoporum Conferentia vel coetu Episcoporum ritus Orientalis, studiose antea per­ spicientur oportet. $ 2. De eorundem rerum definitione unusquisque Epi­ scopatus suam communem sententiam exprimit aptiore, quae ipsi videbitur, ratione. 5583 sodalium absentia Art. 27 (De obligatione significandi absentiam).—Qui coetus-congregationi Intéressé nequit, is Praesldi, per Se­ cretarium Generalem, absentiae rationem significare debet. servando Art. 20 (De obligatione secreti servandi).—Salvo prae­ scripto art. 16, omnes qui in Synodo partem habent vin­ ciuntur secreto quod attinet sive ad actus praeparatorios sive ad labores ipsius coetus, praesertim quod spectat ad singulorum sententias et suffragia et coetus decisiones et ^34 conclusiones. / Cap. V—De lingua n. 3762 officii possessione a CAPIENDA Praeside Deleoato Art. 32 (De ratione possessionis capiendae a Praeside Delegato).—Ineunte Synodo in coetum congregata, sl casus ferat, Secretarius Generalis perlegit pontificium documen­ tum quo deputatur Praeses Delegatus; Iste deln statim officlum capit suum./ Cap. IV—De ratione procedendi in coetibus Synodi Art. 33 (De argumenti propositione et illustratione).— Praeses argumentum disceptandum nuntiat et Relatorem 5584 - η. 3703-3704 SACRA CONGE, SACRAMENTORUM - EPISCOPORUM vocat, qui Relationem iam apparatam et Patribus distri­ butam summatim exponit et explicat, adiutorio usus, si necesse sit, Secretarii Specialis. ArL 34 (De coetibus minoribus).—Relatione absoluta. Praeses, sl hoc opportunum indicaverit, potest promovere discussionem argumenti In coetibus minoribus. In hisce coetibus, secundum varias linguas distinguendis. Patres Synodales moderatorem eligant, et. discussione argumenti absoluta, committant uni alterive Patri, ut nomine aliorum sententiam proferat In congregatione generali. ArL 35 (De argumenti discussione).—fi. 1.· Praeses, luxta indicem a Secretario Generali confectum, ex ordine ad lomjendum vocat Sodales, qui pridie nomina sua ad hunc finem significaverint. X· Patres, qui loqui postulaverunt, hoc ordine sese succedunt: primo loquuntur, iuxta ordinem praecedentiae (art. 19), qui nomine Conferenti arum Episcopalium oratio­ nem habent, deinde alii, ex eodem ordine. in«9 HJN 25-28 § 3. Suffragatio modorum fit formula: Placet, non placet, 5 4. Modi, oui malorltatcm suffragiorum assecuti fuerint, probati a Patribus habentur. Cap. V—De relatione circa peractos LABOURS Art. 40 (De Relatione facienda).—Omnibus absolutis, fit per Secretarium Generalem, cui operam praestat Secreta­ rins Specialis, Relatio In qua describuntur labores circa argumentum vel argumenta examinata peracti, et conclu­ siones α Sodalibus deductae exhibentur. Art. 41 (De Relatione Summo Pontifici exhibenda).— Relationem» de qua In art. 40, Summo Pontifici exhibent Praeses Delegatus et Secrelarlus Generalis. Ada. V. FAGJOLO i» Epbam nri. can. 25 (1969) 9-64 3763 3. · Qui Conferentlas Episcopales repraesentant, iuxta facultates sibi tributas, illarum nomine loquantur. 1969 IUN 25.-SC SACRAMENTORUM, RESCRIPT. PART.· 4. · De uno eodemqu· argumento, nomine Conferentiae, unus tantum Pater loquetur. Facultas f X 1.· Sl multi sint, qui disserendi veniam petierint, rogantur Patres ne repetant quae alii Iam exposuerunt, sed ad ea, quae iam dicta sint, paucis se referant. X· Eodem in casu Praesidii Delegati est coadunare, vel Er seipsum vel per Patrem a se deputatum (art. 3, X·), separatis conventibus Patres oratores ad concordandum, salva omnium libertate, ut pauci nomine omnium, luxta diversitatem sententiarum, loquantur. 5 3. 1.· Omnes qui facultatem disserendi petierunt, etsi non loquantur, suas animadversiones SecreLariae Generali scripto dabunt. / X· Qui autem loquuntur orationes suas, spatio tempo­ ris, a Praeside statuto, contineant. Art. 36 (De responsionibus).—} 1. Sl nui Sodalis, au­ ditis Sodalium animadversionibus, respondere seu aliquid oblcere intendit, hanc facultatem a Praeside petere potest. DATUR PERMITTENDI PERSONIS IDONEIS DISTRIDUTIONEM SstfiAE Communionis in auxilium sacerdotis, ne Missa nimis protrahatur Prfcks—Episcopus Duluthensis, ad pedes S. V. provolutus, humiliter postulat facultatem permittendi personis idoneis, in ecclesiis vel publicis oratoriis suae dioecesis, distributionem Ss&ae Communionis in aaxilium sacerdotis, ne Missa nimis protrahatur. Rssca.—Die 25 Junii 1969 Sacra Congregatio de Sacra­ mentis, vigore specialium facultatum a Swfio D. N. Paulo Papa VI tributarum, attentis expositis. Oratori singularem facultatem indulget iuxta preces, dummodo personne Idoneae ah Episcopo nomination seligantur et ab eodem, iuxta ritum, mandatum accipiant, secluso quolibet irreventine periculo erga Ssâam Eucharistiam, omnibus adhibitis cautelis in huius facultatis exercitio ac servata quoad cetero Instructione Fidei Costos H. S. C. dlel 30 Aprilis 1969 ILE 3746]. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Praesentibus valituris ad triennium. • Ordinario Duhahexsi. Prct N. 1220 50: Jurist 29 (1969) 464. Ada. I 2. Praesidii est facultatem respondendi concedere, et diem statuere, qua responsio flat. Î 3. Die statuta. Praeses, iuxta Indicem a Secretorio Generali confectum, vocat Patres, qui respondere petierunt. I 4. Oratores, nisi tempus ad respondendum Praeses definierit, brevissimo sermone suas responsiones conti­ neant. 3764 1969 IUN 23.-SC EPISCOPORUM, RESCRIPTUM. PART.· Facultas datur Conferentiae Episcopali erigendi associationes fidelium pro toto territorio Hispanae nationis Preces—Beatissime Paler, Hispaniae Episcoporum Coc­ tus, in plenario conventu diebus 18-27 mensis Novembris anno 1963 habito, communi sententia decrevit de postu­ landa ab Apostolica Sede facultate associationes fidelium § 6. Responsiones scripto Secretario Generali dcin tra­ atque Instituta, ad pietatis vel caritatis opera in tota Na­ dendae sunt. tione exercenda, per formale decretum erigendi vel ap­ probandi. Art. 37 (De Commissionibus studiorum).—j 1. Si ex Rescr.—Ex audientia Summi Pontificis diei 28 funil habita disceptatione constet argumentum ulteriore enu1969.—Summus Pontifex Paulus, Divina Providentia Papa deatlone Indigere, potest Praeses Delegatus, de consensu VI, audita relatione Infrascripti Cardinalis Sacrae CongreSummi Pontificis el modis ab eodem Summo Pontifice gratlonis pro Episcopis Praefecti, petitionem benigne ex­ statutis (cfr. art. 8), peculiarem Commissionem constituere, cipiens, gratiam luxta preces, condicionibus quae sequun­ quae in hoc opus incumbat. tur, ad quinquennium concedit: J 2. Interea ad subsequentls argumenti examen pro­ ceditur. — facultas ab Ipsa Conferentia, quavis vetita delegatio­ ne, exerceatur, per decisiones in plenario conventu profe­ J 3. 1.· Cum Commissio studiorum suas conclusiones rendas per duas saltem ex tribus partibus suffragiorum exhibuerit, eae a Relatore, per Commissionem designato. Praesulum qui, voto deliberativo Iruentes, ad Conferen­ Sodalibus illustrantur. tium pertinent; · 2. Si Sodales postulant, potest Praeses brevissimam — salvis in re Ordinariorum locorum iuribus ad normam disceptationem circa has conclusiones concedere; quae di­ luris communis, limitationibus per sacros canones statutis sceptatio fit tuxta art. 35. ac quomodollbet exclusa erectione Congregationum religio­ sarum et Institutorum Saecularium; Art. 38 (De oolo exprimendo).—| 1. Expicta discepta­ tione, singuli Sodales mentem suam iuxta sententiam, de — Conferentiae Insuper curae erit, in fine quinquennii, qua In art. 23, } 2, pandunt per votum scripto deinde Se­ relationem mittere de usu facultatis, ad Apostolicac Sedis cretario Generali tradendum. Sacra Dicasteria, luxta eorundem competentiam In fide­ I X Sl, ex voluntate Summi Pontificis, suffragatio fa- lium associationes vel instituta, per normas a Supremo TiîîlUinal sl®lxalurac Apostolicac editas, statutam ILE 539 cienda iit, haec peragitur ad normam artL 24-26. / 3699 j» Art. 39 (De modis examinandis).—11. Secretaries Spe­ Contrariis quibusvis minime obstantibus.—C. Card Concialis expensos modos colligit. In ordinem disponit, et cum FALON1ER1, Praei. Eraestus Civardl, Archiep. tlt. Scrdlceniis, a ecrei ari m. 5 X Statuto tempore. Sodales, audita Relatione, ad * «pUccpali HLrpAniarœi Prct N 1047 ’A4· 89 ani) eao. Λώ. Γ. (ini) β?τι exprimenda suffragia de singulis modis procedunt. I 5. Possunt Oratores nomine plurium Sodalium res­ pondere; quod sl faciunt, eos indicare debent, quorum no­ mine loquuntur. 5585 5586 SC CULTUS - PAULUS VI - COMM. INT. CONG. - GENT. EV. 1969 IUN 29-11 L 5 n. 3765-3769 publicae Somalae atque partis Arabicae paeninsulae, usque adhuc Infra limites Delegationis Apostoiicae Africae Orien­ talis posita, complectuntur. Quae cum ita sint. Nos e con­ 1969 IUN 29.-SC CULTUS, INSTRUCTIO. PART.· sulto Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizallonc seu de Propaganda Fide, motu proprio, certa scientia et Instructio de calendariis particularibus matura deliberatione Nostra deque Apostoiicae potestatis «AD INTERIM· ACCOMMODANDIS plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Delegationem Apostolicam Regionum Maris Rubri nomine Decreto Sacrae Congregationis Rituum, quo novum Calen­ appellandam erigimus eiusque sedem in urbe Khartumensl darium Romanum generale promulgatur, statuitur Calendaria collocamus; quae quidem Delegatio praedicta territoria et ITopriu officiorum atque Missarum esse recognoscenda «prae oculi» habitis normis ad ordinationem anni liturgie! comprehendat. Eidem ergo omnia et singula deferimus of­ spectantibus» (LE 3727], Ad hoc opus facilius et securius ficia, privilegia atque induite, quae huiusmodi Delegatio­ reddendum, haec Sacra Congregatio pro Cultu divino oppor­ num propria sunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. tunas tradet Indicationes et normas. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras, Interim, pro anno 1970 et donec editio typica librorum 11firmas, validas atque efficaces lugiter exstare ac perma­ turglcorum completa sit, hnec serventur: nere; suosque plenos atque Integros effectus sortiri et obti­ 1. Celebrationes, quae etiam in Calendario generali Inscri­ nere; enuntiataeque Delegationi ita constitutae nunc et in buntur. eadem ratione, qua in eo recensentur, neragnntur. posterum plenissime suffragari; sleque rite iudicandum 2. Celebrationes propriae usque adhuc in Calendariis portlesse ac definiendum; Irritumque ex nunc ct Inane fieri, si cularibus Inscriptae, retineantur, et recolantur eadem ratione ac celebrationes In Calendario generali retentae, nempe: quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, a) Festa I classis, quae tamquam sollemnitates retinentur in scienter sive ignoranter attentari contigerit. nova tabula dierum liturgicorum, fiant sollemnitates; b) Fe­ Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, sta II classis, quae tamquam festa retinentur In nova tabula dio tertio mensis lulil, anno Domini millesimo nongente­ dierum liturgicorum, tamquam festo celebrentur; c) Festa III classis habeantur tamquam memoriae obligatoriae. In simo sexagesimo nono, Pontificatus Nostri septimo.—Aloioccurrentia cum memoria obligatoria Calendarii generalis, sius Card. Traglia, S. R. E. Cancellarius. Franciscus Ti­ pro anno 1970 una vel alia eligi potest ad libitum celebrantis; nello, Apostolicam Concellariam Regens, losephus Rossi, d) Commemorationes flant memoriae ad libitum, si oc­ Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. losephus Del Ton, currunt diebus quibus celebrari possint; secus, Idest sl hae Proton. Apost. commemorationes in diem incidant in quo habetur Sollem­ nitas, Festum vel Memoria obligatoria, omittantur. 3. Festis Beatorum, qui forte habentur in calendariis 3768 particularibus, caedem applicentur normae supra recensitae. E Civitate Vaticana, die 29 iunfl 1969. In Sollemnitate SS. Apostolorum Petri et Pauli. De mandato Emdil Cardinalis 1969 IUL 3.-C0M. INT. CONC., RESP. AAS 61 (1969) 551 Praefecti—A. Bugnlni, α Secreti», Responsum ad propositum dubium circa auctoritatem • Prot. N 532/69: Notit. 5 (I960) 233. competentem ad paroecias erigendas, supprimendas 3765 AUT innovandas 376G 1969 IUL l.-SC CULTUS, RESPONSUM. PART.· Festum et cultus S. Christophori potest légitimé CELEBRARI Rome, le 1 Juillet 1969 Cher Λί. l* Abbé, Son Eminence le Cardinal Préfet a reçu lu lettre et le dossier que vous avez envoyés récemment au Saint-Père, ct me prie de vous répondre à ce sujet. Le culte et la dévotion populaire envers saint Christophe ne sont nullement atteints parla décision prise par le calendrier général au sujet de sa fête; celle-ci reste légitime partout oû existe le culte du saint. La Sacrée Congrégation pour le culte divin vous invite à déterminer une date pour la fête annuelle du saint patron de 1'archiconfrérie que vous dirigez et des confréries affiliées: cette détermination sera conforme aux normes de l'année liturgique, nn. 59 et 60 a. Une traduction française de ces normes a paru dans la Documentation catholt· que, n· 1541 du 1·» Juin 1969. Veuillez croire, cher M. l'Abbé, ù mon religieux respect.— A. Bugnlni, secrétaire. Patres Pontificiae Commissionis Decretis Concilii Vati­ cani II interpretandis, proposito in plenario coetu quod sequitur dubio, respondendum censuerunt ut infra: D.—Quaenam sit Auctoritas competens, de qua In Litte­ ris Apostollcls Ecclesiae Sanctae, dici 6 Augusti 1966, I, n. 21, § 3 [LE 3457]. R.—Auctoritatem competentem esse, in casu Sanctam Sedem, per Consilium pro Publicis Ecclesiae Negotiis, si agatur de conventionibus initis inter Apostolicam Sedem et Gubernium civile: esse vero Episcopum vel. In gradu superiori, Sanctam Sedem, per Dlcasterium competens ad normam Constitutionis Apostoiicae Regimini Ecclesiae Uni­ versae, diei 15 Augusti 1967 (LE 3588], si agatur de con­ ventionibus initis, vel iuribus altis personis physicis vel moralibus quaesitis. Ssmus Dominus Noster Paulus Pp. VI in Audientia die 3 lunii 1969 Infrascripto impertita supradictam decisionem ratam habuit, adprobavit et publicari iussIL—Pericles Card. Felici, Praeses. Adn. V. CARBONE in ME 86 (1972) 337-338. * Sacerdoti Directori Archiconfratornitatis Sancti Christophori: Doc. Cath. 67 (1970) 132. 3769 1969 IUL 5.-SC GENTIUM EVANG., RESCRIPTUM. PART.· 3767 Facultas 1969 IUL 3.-PAULUS VI, UT. AP. AAS 62 (1970) 90-91 In regionibus Maris Rubri Delegatio Apostolica constituitur PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam.—Sollicitudo omnium Eccle­ siarum, ad quam arcano Del consilio vocati sumus, Id exi­ git ut non solum eis aptos praeficiamus Pastores qui sa­ pienti moderatione oves ad salutaria pascua deducent, sed 91 etiam ut Legatos / Nostros ad varias mittamus gentes, qui Nostram gerant personam eamque quodam modo aspecta­ bilem reddant. Quod quidem eo consilio fit ut Nos Ipsi, omnium filiorum Nostrorum vitam participantes, eorum necessitates atque intima desideria magis comperta habea­ mus et praesidium ac tutelam Episcopis et Sacerdotibus firaebeamus. Hac ducti mente Delegationem Apostolicam n regionibus Maris Rubri instituere decrevimus, quae ter­ ritoria Sudan, Littoris Gallici gentium Afars et Issas, Rei- 5587 datur instituendi Diaconatum perma­ nentem apud Societatem Missionariorum Africae Rome, le 5 Juillet 1969 Très Révérend Pèrt, Vous avez bien voulu, en ion temps, présenter ici une demande, tendant à obtenir qu'en conformité avec la Lettre Apostolique Sacru~t Diaconatus Ordinem [LE 3571], cette S. C. «pro Gentium Evangelizatione» approuve le voeu, unanime, exprimé par le Chapitre Général de votre So­ ciété «constituendi diaconatum permanentem in eadem Socie­ tate». A cet égard. Je suis heureux de vous faire savoir que cette S. C. «de Propaganda Fide», après avoir considéré très attenti­ vement ce désir exprimé par le Chapitre Général de votre Institut, a Jugé valables les motifs adoptés et en considéra­ tion aussi du Décret Ad Genies Divlnilnx, n. 16 (LE 3364], accorde donc bien volontiers, par la présente lettre, l'auto­ risation demandée, «servatis de iure servandis». En vous communicant cette décision, l’attire vottre at­ tention sur les deux points suivants: 1) 11 convient que le diaconat ne soit conféré qu'à ceux qui ont déjà pris leurs en­ gagements définitifs dons la Société. 2) Pour les jeune» dia­ cres déjà entrés dans la Société comme frères, la période de formation spéciale au diaconat peut être raccourcie, en tenant 55S3 SECR. STATUS - CULTUS - DOCTR. FID. - RF.LIG. n. 3770-3773 compte de In formation déjà reçue au noviciat et dans les an­ nées de probation ou les premières années de vie religieuse. Pour ceux qui entrent dans la Sodété avec l'intention. dès le début, de devenir diacres, la période de formation globale ne peut pas être de moins de troll ans (cfr. Sacrum Diaconatus Ordinem, ari. 9). Pour les frères déjà avancés en âge, ayant plus de 35 ans, on leur procurera une formation spécifique au diaconat en conformité avec les directives de la Lettre Apostolique Sa­ cram Diaconatus Ordinrm (art. 14 et 15) et selon 1« besoins et les possibilité* de chacun. Veuillez agréer. Très Révérend Père, l’expression de ma considération distinguée et l’assurance de mes sentiment» dévoués, accomp-i^nès des meilleurs voeux pour les futurs diacres avec l’espérance qu’ils seront de bons Instruments de l’oeuvre d’évangélisation.—G. P. Card. Agaqxanian, Pré/eL T. Scalxotto, Afin. •Mcdenîori Generali hfiaaionaroruxa Africa·, Prot. N BÛ4 33 (1969) 184-165. 4201/Ne. 3770 1969 IUL 7.-SECRETARIA STATUS» NOTIP. PART.· Reuoiosi Urbis tradere debent Vicariatui dimidiam SUMMAM ELEEMOSYNAE QUAE PRO MlSSIS BIS AUT TER LITATIS ACCEPTANTUR Vide textum sub die 30 Ian. 1971: LE 3950. • Card. Vtoario Urbü. Prot.N. 1334TI: iiv. dtoc. B«aa 12 (1971)95. 3771 minantur, quo expleto iterum confirmari possunt. Summa Membrorum numerum triginta non superabit. 6. Coctus Plenarius Commissionis Theologicae saltem semel in anno convocatur. 7. Sl studium particularium quaestionum id exigat. Cardinalis Praeses speciales Commissiones c Membris ma­ teria peculiariter peritis Instituere potest, quae, studio ex­ pleto, manere suo cessant. 8. Commissionis Theologicae Membra etiam scripto consultari possunt. 9. Quaestiones et argumenta studio sublclcnda a Com­ missione quoque Theologica aut n singulis Membris proponi possunt Sacrae Congregationi pro Doctrina Fidei, quae de opportunitate rei tractandae decernit. 10. Conclusiones, ad quas Commissio Theologica In Conventu Plcna/rio aut in Commissionibus specialibus per- 541 venerit, necnon singula Membrorum vota. Summo Ponti­ fici mbidentur atque Sacrae Congregationi pro Doctrina Fidei usui tradentur. 11. Membra Commissionis Theologicae, ratione habita de coi laborationis necessitudinibus cum Sacra Congrega­ tione pro Doctrina Fidei, res Commissionis tractandas ad normam Ordinis servandi Curiae Romanae sub secreto pontificio continebunt. Ssïhus Dominus Noster Paulus Papa VI in Audientia infraser ipto Praefecto Sacrae Congregationis pro Doctrina Fidei die 11 Aprilis 1969 concessa, necnon per litteras Se­ cretoriae Status N. 134829, diei 24 Aprilis 1969 (LE 3741J, Commissionis Theologicae statuta »ad experimentum» adprobas it. Romae, die 12 Iulii 1969.—Frandscus Card. Sepeb, Praefectus. Ada. Doc. C*xh. 6β (1969) 814. 1969 IUL 10.-SC CULTUS, DECR. AAS 61 (1969) 549-550 Db 1OOO ILL 7-17 leois vacations pro novo Ordine Baptismi par­ vulorum ulterius proroganda Petentibus nonnullis Conferenti!* Episcoporum. ut vacatio legi* pro novo Ordine Baptismi parvulorum, ad diem 8 Sep­ tembria huius onnl statuta, ulterius prorogaretur, quo popu­ lares interpretationes maiore cum tranquillitate confici pos­ sent et actio pastoralis opportunius disponi, haec Sarra Con­ gregatio pro Cultu Divino, de mandato Summi Pontificis Pauli VI, statuit ut novus Ordo Baptismi parvulorum, die 15 mail 1969 [LE 3749] promulgatus, a die 29 martil proximi anni 1970. hoc est/ a Dominica Resurrectioni» D. N. I. Ch_, vigere incipiat, ita tamen ut. a die 8 septembre huius anni, aut novus Ordo aut qui In Rituali vel Pontificali Romano exstat, ad Arbitrium usurpari possit; a die vero 29 martii 1970 novus dumtaxat ritus adhibeatur. Singulis tamen Conferenti!* Episcoporum, postquam popu­ larem Interpretationem paraverint, et ab Sacra Congregatione confirmationem acceperint, facultas fit alium diem ante 29 martil 1970, pro opportunitate, statuendi, quo novus Ordo Baptismi parvulorum vigere ineiplat. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. E Civitate Vatk cana, dia 10 Iulii 1969.—Benno Card. Gut, Prtuf. H. BugninL a Seerri Is. f 3773 1969 IUL 17.-SC RELIGIOSORUM, RESCRIPTUM. PART.· Facultas datur faciendi aliqua experimenta quoad NOVFHATUM. PROFESSIONEM, ÛFFICIUM, ETC. IN TERTIO Ordine saeculari S. Frangisci Roma, 19 Giugno 1969 Preces—Beatissimo Padrt, I Supremi Moderatori delle Quattro Famlglle Francescane. prostrati ai piedi di Vostra SantitA. ehledooo umilmente di poter godrre dell’analoga concessione f«Ita nel M. P. Ecclesiae Sanctae, Π, 6-7 [LE 3417], al Capitale Generale e ai Supremo Consiglio di ognl Lstituto Re­ ligioso, cioê permettere. per i motivi sotto elencati, certe niodifiche. a titok» dl espenmento, delle prescrlzioni della Regola. delle Costitunonl e del Cerimoniale del Terz’Ordine Secolare Francescano. sempre wlto il eomune controllo dei Moderatori Generali o dei loro Delegati Generali dei Terz’Ordine Francescano. fin al tempo in cui vi saxa la nuova legislazione. E che Dio ecc— 3772 Le ragionl per ch!edere la suddetta concessione sono le seguenti: 1) In ordine a rinnovare la Regola, Costituzlonl e Ce ri mo­ 1969 IUL 12.-SC DOCT. FID., NOR. AAS 61 (1969) 540-541 niale del T. O. F. sono In corso ovunque sondaggt per saper* esattam ente ehe cota deslderano i terzlari e 1 loro dlrettori a Statut* «ad experimentum» commissionis theologicae ri guard o deU'aggiornamento della legislazione del T. O. F.; agziornamento voluto dalla Chiesa stessa e desiderato da 1. Commissio Theologica penes Sacram Congregatio­ multiMimi terzlari. Perô, per poter raccogilere ri su) tnt I di tall dehberazloni e consultazionl, occorrerà del tempo. nem pro Doctrina Fidei Instituitur, culus munus est Sanctae 2) La Recoin e le Costituzioni ora in vigore non fanno ncSedi et praecipuum In modum eidem Sacrae Congregationi cenno a un Capltolo Generale, che potrebbe decidere adatauxilium praestare in quaestionibus doctrinalibus maioris tamenli e aggiomamentl della legislazione, dopo aver con­ momenti perpendendis. sultato 1 terxiari. 3) Di conseguenza sl dovrebbe aspettore a lungo per InX Munere Praesidii Commissionis Theologicae fungitur trodurre certe Innovazloni ed esperimcntl. Anzl, slccome non Cardinalis Sacrae Congregationis pro Doctrina Fidei Prae­ estste un Capltolo Generale, sl dovrebbe pubbllcare una nuova fectus, qui pro lingulis sessionibus unum e Cardinalibus Regula e nuove Costltuzloni senza poter complere 1 dovutl Membris eiusdem Sacrae Congregationis delegare potest. •s perimenti. 4) Per rimrdiar* a queste medesime dlfficoltà la S. Sede 3. Cardinalis Praeses secretarium pro laboribus techni­ ha coneesso agit Istitutl Religiosi la iacolU dl poter espericis Commissionis designat. raentare. Π motlvo per cui fu concesso agll Istitutl Religiosi tale fncolth dovrebbe valere molto plü anche per il T. O. F. 4. Commissio Theologica constat theologis e diversis in couslderazione dei pandissimo numero dl appartenentl e scholis ac Nationibus, nul scientia theologica et fidelitate sVnH7ail>eih[LP13H”iU,,On' ηΠ mondo· (Μ· Ρ· Ek*ci Ρλ&λο/χΙλτ > Ibo XII ad Remua MiaUtroa Generalem Ordini» Fratrum Minorum Coarrataalrnn d. 15 Msrta, a. T9J4. daU: .4 A. S. 46 (>954). P· JtS- 5592 K SACRA CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI - RELIGIOSORUM multitudinum sollicite semper prospexerunt, motu proprio decernimus ac statuimus quae sequuntur 4. Je m engage à porter et à écrire toujours avec respect des actes et des enseignements du Pape, du Concile et des évêques. 1 Cardinalis In Urbe commorans, a Nobis deligendus, tamquam Noster Legatus assignatur Patrlarchall Basilicae 555 a / S, Francisco in urbe Asisio, qui nomine Nostro ordina­ riam et Immediatam jurisdictionem exerceat. II. Cardinali Legato conceditur ut Jurisdictionem sibi datam demandare possit Custodi Sacri Coenobii Basilicae adiectl, qui proinde hac In re Vicarius posthac erit Cardi­ nalis Legati, salvo et incolumi lure Ministri Generalis Ordi­ nis Fratrum Minorum Convcnluallum, qui quidem eadem potestate gaudebit, exercenda tamen per se vel per alium ellam stabiliter constitutum, absente Custode. ΙΠ. In Basilica vero et in Sacro Coenobio nec non In locis immediate adlacentibus lurisdictlo exercenda prae­ sertim complectitur facultatem verbi Dei praedicandi, as­ sistendi matrimoniis et confessiones excipiendi, itemque curam de disciplina ecclesiastica secundum normas ApostoUcae Sedis, peculiari modo quod attinet ad rem lltundcam et ad licentiam Missae celebrandae sacerdotibus advenis dandam. IV. Patris Custodis Vicarii erit annuam relationem Car­ dinali Legato exhibere de concessarum facultatum usu, itemque matrimonia In Basilica celebrata significare tum Episcopo Asisinatl. tum aliis locorum Ordinariis, quorum potestati nubentes sint obnoxii. Quae autem hic statuta sunt, ea rata ac firma semper fore lubemus, contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, die vni mensis Augusti, anno mdcccclxix, Pontificatus Nostri septimo.—Paulus Pp. VI. 3776 1969 AUG 10.-SC DOCTRINA FTDE1, NOTIFTCATIO. PART.· Contumax declaratur M. l’Abbé de Nantes in doctri­ nis SUSTINENDIS CONTRA HfERARCRIAM ECCLESIAE A b requête de M. l'abbé de Nantes, la S. Congrégation pour b Doctrine de la fol a examiné ses écrits et, après l’avoir entendu par deux fois, le 6 juillet 1963 et le 23 mai 1969. a jugé devoir lui demander de souscrire une formule de rétracta­ tion de tes erreurs el de ses graves accusations d’hérésie portés contre le Pape Paul VI et le Concile. Après les deux premiers refus opposés par l’abbé de Nantes à celte demande, la S. Con­ grégation pour U Doctrine de la foi a tenté une dernière fois, le 11 Ju Uct 1969. de le convaincre de se soumettre h la déci­ sion officielle du dicastère romain compétent auque. U avait été le premier à foire appel A cette demande solennelle qui lui était adressée, l’abbé de Nantes a répondu, en date du 16 juillet 1969, par un refus catégorique. Il y récuse le droit de la S. Congrégation pour la Doctrine de b fol d’exiger de lui une soumission, et il confirme ses positions antérieures concernant le Concile, Vaggiomammw de l’Egllse, l’épiscopat de sa nation, les «hérésies· de Paul VI el l’appel adressé au clergé romain en vue de sa dé­ position canonique. La S. Congrégation pour la Doctrine de la foi ne peut que prendre acte de ee refus opposé à ta légitime autorité en constatant avec une extrême tristesse qu’en se révoltant de la sorte contre le Magistère et la hiérarchie catho­ lique. M. l’abbé de Nantes disqualifie l’ensemble de ses écrits et de ses activités, par lesquels il prétend servir l’Eglisc tout en donnant l'exemple de la révolte contre l’épiscopat de son pays ct contre le Pnnlife romain lui-même. Réunis en congrégation Ordinaire, les cardinaux de la S. Con­ grégation pour b Doctrine de la fol ont donc décidé de rendre publique h présente notification, et le Saint-Père a daigné approuver celte décision. 1969 AUG 10-11 * Doc. Calh. ee (1989) 794 «t Τ9β. Ada. Doc. C*th. 86 (1M9) 704. 3777 1969 AUG 11.-SC RELIGIOSORUM, RESCRIPTUM. PART.· NûNNULLA TUNTUR in EXPERIMENTA CONTRA IUS COMMUNE PERMIT­ Ordine Fratrum Minorum Capuccjnorum Prf.cks—Beatissime Pater, Fratres Capitulares Ordinis Minorum Capucclnorum humillime a Sanctitate Vestra im­ plorant, ut infrascriplae normae ad experimentum traduci possint: 1) Admittere ad postulatum, noviciatum et professio­ nem. praeter Ministrum Generalem, in unaquaque Provin­ cia sollus Ministri Provincialis est, qui hanc facultatem Vi­ cario provinciali. Custodi et Superiori regulari et lain hobituallter delegare potest. Qui Superiores antequam candidatos ad novidatum ad­ mittant, proprium Consilium aut tres vel quattuor fratres ab eodem Consilio nominatos consulant; ut autem ad pri­ mam et ad solemnem professionem admittere possint, con­ sensu sui Consilii egent. SI casos fert, consulantur etiam ii. qui In re competen­ tiam specialem habent. In extraordinariis rerum adlunclls. dummodo cum Mi­ nistro provindali communicare nequeat. Superior Frater­ nitatis localis, in qua candidati vivunt, Iisdem facultatibus pollet de quibas supra, servatis harum Constitutionum praescriptis. 2) Tempus initiationis in vitam nostram Incipit a die quo quis, a Ministro provindali admissus. Fraternitatem ingreuilur. Ex eo die candidatus, sive quoad Institutionem sive quoad vitam et laborem, ut membrum Fraternitatis habendus est. Documentum conficiatur de hoc ingressu. Postulatus est prima periodus, in au a candidati forma­ tionem humanam complent, profuntuorem sensum vitae Christianae acquirunt atque gradatim introducuntur in vi­ tam nostram fraternam. Noviciatus, minimum per annum protractus, seu perio­ dus profundioris reflexionis et Intentioris exercitii vitae nostrae, fit tempore et modo a Definitorio provindali de­ terminando. Specialis fratrum institutio, decursu temporis initiatio­ nis, ordinetur iuxta diversa munia ab eisdem exercenda et secandum peculiaria Provinciarum adiuncta et statuta. Omnes initiationis periodi peragi debent in Fraternitati­ bus ad vitam nostram ducendam et ad Institutionem im­ pertiendam peculiariter Idoneis, atque a Definitorio pro­ vinciali ad hunc finem designatis. 3) Professio solemnis emittitur tempore, quod a Mi­ nistro provinciali et ipso profitente determinatur, non au­ tem ante sextum nec ultra decimum annum ab incepta initiationis periodo transactum. Tempore tamen pro susceptione sacrorum Ordinum ad­ veniente, Minister provincialis, de consensu Definltorii, pot­ est periodum initiationis uno vel duobus annis imminuere. Professio tamen solemnis nunquam flat ante vigesimum tertium aetatis annum completum. Per eam candidatus definitive incorporatur Fraternitati cum omnibus furibus et obligationibus, ad normam praesentium Constitutionum. Expleto noviciatu. emittatur professio simplex, ad tem­ pus a Ministro provinciali cum profitente determinandum, usque ad professionem solemnem renovanda. Formule de ritnrtaîhn drrrandéc à M. l'abbé de Nanlet Si autem candidatus lara In fine noviciatus polleat con­ par la S. Congrégation de la Fol et qu'il a rr/uié de signer dicionibus supra Indicatis, potest, de consensu Ministri provincialis eiusque Definltorii, professionem solemnem 1. Je déclare me soumettre à tons les actes doctrinaux immediate emittere. Similiter determinetur tempus ad Or­ et disciplinaires de S. S. le Pape Paul VI et du Concile oecu­ dinum susceptionem. ménique Vatican IL J’adhère à tous les enseignements du Pape et du Concile selon que le requiert la nature de ces ensei­ gnements et compte tenu de l’intention du Pape et du Concile (cf. Lumen çrntlum, n· 25) (LE 3232]. X Je rétracte les graves accusations que je n’al pas craint de propager contre les actes du Souverain Pontife et du Conefle. J'exprime mon sincère regret pour ces Imputations. Mais Je tien» spécialement A désavouer l’accusation d’bérésie portée contre le Pape Paul VI et la conclusion aberrante que j’en ai tirée sur Inopportunité de sa déposition par les cardinaux. X Λ mon évêque et è l’épiscopat de ma nation, Je pro­ met· d’obéir selon les nonnes canoniques. 5593 4) a) Vicario provinciali. Custodi et Superiori revuhKi. qulbu» ex mandato tpeciall facultas est Iuxta l.um u‘Vum· Mvlclatum et professionem, ? postulantem vel notdclum, quem ad vitam nostram ineptum ludlcent; b) Ex gravi causa quae dilationem non patiatur, eandem facultaUm habent s™:; «ΐΓΗΛίΚ K™1™,·r 5594 1909 AUG 15 PAULUS VI, NORMAE DE MIGRATORUM CURA Definltorii est a votis temporariis dispensare fratrem, qui talem dispensationem petit ct, gravi de causa, eum di­ mittere. 5) Fratres memores vestitum religiosum esse signum ct consecrationis Deo factae et nostrae fraternitatis, eum deferant tum Intra tum extra domum. Vestitus noster Iuxta Regulam et usum Ordinis, constat tunica cum caputlo castanei coloris, cingulo et sandaliis, vel, lusta dc causa, calceamentis. Ubi Iuxta diversa loca et tempora alius vestitus magis congruus fuerit, Superiores maiores cum suo Consilio vel Conferenllae Superiorum malorum, prout eis iuxta Deum videbitur, aliter provideant, attentis normis ob auctoritate ecclesiastica datis. 6) Ecdcsla non tantum Eucharistiam celebrando, sed etiam aliis modis, praesertim officium divinum persolven­ do, sc ipsam in carmine laudis et precatione intercessionis Christi consodat et nos ad Idem faciendum Invitat. Itaque tota Fraternitas, Christi nomine, cotidie ad of­ ficium divinum In communi celebrandum, praesertim ad laudes ct vesperos, congregetur. Insuper suadetur ut idem faciant fratres ubicumque sint aut se invenerint; ac Iuxta locorum adiuncta, officium cum fidelibus communiter celebretur. Capitulum locale, approbante Superiore maiore, sic dis­ ponat horarium domus et laboris, ut cursus diei per lau­ dem Dei consecretur, rite ratione habita etiam specialium adjunctorum personarum, temporum et culturorum. Qui officium divinum in communi recitare nequeunt, memores sint se etiam in recitatione privata splritualiter cum tota Ecdcsla et praesertim cum fratribus conlungi; hac eadem profunda intentione orent illi fratres, qui privatlm officium orationis dominicae dicunt iuxta Regulam. 7) Superiores maiores eligi non possunt nisi fratres sa­ cerdotes solemniter professi qui studia rite expleverint. Ad alia autem officia seu munera omnes fratres solemni­ ter professi, post institutionis tempus peractum, promo­ veri possunt. 8) Superiores locales a Ministro provindali ei usque De­ finitorio ne constituantur ad tempus ultra triennium; sed nominari poterunt ad secundum vel, in casu manifestae necessitatis, ad tertium triennium et quidem, si adsint iustae causae, etiam In eadem domo. 9) Superioris maioris est clausurae fines accurate prae­ scribere aut legitimis de causis mutare, eam ad tempus auferre et ab ca in singulis casibus dispensare. Et Deus, etc. Res en.—Vigore facultatum a Summo Pontifice tributa­ rum, Sacra Congregatio pro Religiosis et Institutis saecu­ laribus, attentis expositis, quae sequuntur decernere censuit: Ad l.um: pro gratia in omnibus Iuxta preces; Ad 2.um et 3.unu normae serventur Instructionis Reno­ vationis causam (LE 3707]; Ad -l.um: a) et b) pro gratia Item iuxta preces; c) pro gratia rursus iuxta preces auoad dimissionem professi a votis temporariis, monito Ministro Generali. Ad dispensa­ tionem vero quod spectat eiusdem professi, rescriptum Cum admotae (LE 3230] retineatur; Ad 5.um: pro gratia eo tamen sensu, ut ubi loca et tem­ pora id postulent, Superiores maiores cum suo Consilio et audita Conferentia Superiorum malorum Ordinis, prout eis coram Deo videbitur, alium habitum simplicem ct mode­ ratum permittere possint, servatis Insuper nonnis ab auc­ toritate ecclesiastica ad rem traditis; Ad 6.um: nonnae custodiantur, quae in litteris sub die 31 elapsi m. Mali datis, Prot. n. S. R. 1506/69, continentur; i LE 3757]. Ad 7,um: pro gratia, Ita tamen ut Fratres conversi sol­ lemniter professi minime Superiores locales vel Magistri Novitiorum nominari possint ac insuper neque deliberatio­ nibus Intéressé queant neque suffragia ferre quoad negotia, quae clericalem naturam Ordinis attingunt vel ecclesiasti­ cam Jurisdictionem postulant; Ad S.um: pro gratia, quin idcirco consilia antea confe­ rantur cum Ordinario loci; Ad Q.um: dilata, eo quoad argumentum studio interca pertractatur. In omnibus autem cetera serventur de lure servanda. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, die 11 Augusti 1969.—E. Heston, C. S. C., Secretorius. I. Clcconardi, A. α studiis. • Capitulo Oen O. F. M Cap.. Prot. N, 4734/88: AOFMCap S3 (1W9) 240243. Adn. AOFMCap 65 (1969) 240; ANASTASIUS AB UTRECHT in Laarentianum 11 (1870) 308-358 5595 n. 3778 3778 1969 AUG 15.-PAULUS VI, MOT. PR. AAS 61 (1969) 601-603 Novae normae de pastorali migratorum cura statuuntur PAULUS PP. VI Pastoralis migratorum curo semper ad se convertit ma­ ternas catholicae Ecclesiae sollicitudines, quae quidem, saeculorum decursu, numquam destitit omni ope eos iuvare, qui, sicut Christus In Aegypto exsul cum Nazarethana Familia, procul a patria migrare coacti sunt. Quarum sollicitudinum Ecclesiae testimonium praecla­ rum exstat Constitutio Apostolica, cui index est Exsul FamlUa x, a Decessore Nostro ven. rec. Pio XII, die i mensis Augusti, anno mcmlii edita, quae recentloribus hisce temporibus praecipuum Romanorum Pontificum do­ cumentum habendum est, ad huiusmodi quaestiones quod attinet. Huius rei gravitas atque momentum minime effugit Pa­ tres Concilii Occumcnici Vaticani II, qui consilio permoti aptius atque efficacius ordinandi spiritualem migratorum curam, hanc quaestionem omni ex parte expenderunt, praesertim autem quod spectat ad eius religiosam ratio­ nem, utpote quae arcte / conectatur cum proprio Ecclesiae 602 fine, qui ad procurandam animorum salutem praecipue tendit. Ac revera Concilium Oecumenlcum, postquam peculia· rem sollicitudinem commendavit pro fidelibus qui ob vitae condicionem communi ordinaria cura pastorali non salis Irai palent aut eadem penitus carent, uti sunt quam plurimi mi­ grantes, exsules et profugi, enixe hortatur Episcoporum Confercntias, praesertim nationales, ut urgentioribus quae­ stionibus ad praedictos spectantibus sedulo studeant, et aptis instrumentis ac institutionibus spirituali eorum curae, con­ cordi voluntate ciri busqué unitis consulant atque faveant *. Idem Sacrosanctum Concilium praeterea haec alia horta­ menta Episcopis adhibet: Erga omnes sollicitos se praebeant cuiuscumque sunt aetatis, condicionis pel nationis, tum inco­ las, tum advenas et peregrinos Facile intellegitur, pastoralem hanc curam efficaciter per­ agi non posse, nisi congrua habeatur ratio patrimonii spi­ ritualis nec non animi culturae quae migratorum propria sunt; qua in re magnum habet momentum patria lingua, cuius ope migratores cogitata sua, suae mentis habitum, suamque religiosam exprimant vitam. Cavendum tamen est, uti potet, ne huiusmodi diversitates atque ad variarum nationum coetus accommodationes, etsi legitimae, in de­ trimentum vertant illius unitatis, ad quam omnes in Ec­ clesia advocantur, secundum S. Pauli monita: Etenim in. uno Spiritu omnes nos in unum corpus baptizati sumus, sive ludaei slue Gentiles, siue serpi sive Uberi *; Omnes enim vos unum estis in Christo s. Necessarium igitur erat ut Apostolica Sedes, has Concilii Oecumenlci sollicitudines suas faciens, Episcopis et Conferentlis Episcopalibus opportunitatem praeberet aptius consulendi spirituali coetuum migratorum curae» qui qui­ dem non solum Ipsorum ministerio pastorali concrediti sunt sicut ceteri fideles, sed etiam, propter singularem eorum vitae statum, sedulitatem postulant, quae suis necessitati­ 603 bus respondeat. / Ex altera vero parte, valde immutatae condiciones, in quibus migrationes hodie fieri contingunt, effecerunt, ut magis in dies necessitas urgeat recognoscendi normas, quae ab hac Apostolica Sede iam de hac re impertitae sunt, casdemque ad nova temporum adiuncta accommodandi, scilicet opus est, ut in novam melioremquc rationem redi­ gatur ordinatio atque structuro, quibus Innititur opus con­ sulendi spirituali migratorum curae. Ita quidem, ut ad ipsum opus multiplices iam habitae experientiae et conso­ ciata omnium opera utiliter adhibeantur. Quam ad rem Episcopi, pro variis temporum locorumque adiuoclis. uti poterunt nonnullis peculiaribus apostolatus formis, quas rerum usus Iam comprobaverit. Quoniam vero latissimus pro mlgratoribus apostolatus campus recta omnium aesti­ matione actuosaque virium omnium coniunctione Indiget, necessarium omnino est ut, praeter sacerdotes, qui in huius­ modi ministerium data opera incumbunt, etiam religiosi ac laid homines In hoc opus consociatis nisibus adlaborent. ‘ /4. .4. S. XLIV (195A PP- 64? tv [LE »304). • Decr. Ckrxiiut Doeimu, a. îS {LE JJ Ji]. • (mJ. j. rS. 5596 1969 AUG 15 Itaque, omnibus mature perpensis, postquam attento animo vota consideravimus sive variarum Conferentiarum Episcopalium sive Membrorum Sacrae Congregationis pro Episcopii, motu proprio atque Nostra .Apostolica auctori­ tate statuimus, ut normae pastorales de spirituali migra­ torum cura, quae Apostolica Constitutione Exsul Familia continentur, opportune recognoscantur a Sacra Congrega­ tione pro Episcopis, cui propterea munus demandamus easdem normas per peculiarem Instructionem promulgandi. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, in festo Assump­ tionis B. Μ V., die xv mensis Augusti, anno mcmlxix, Pontificatus Nostri septimo,—Paulus Pp. VI. Ada. S M TOMASI in Juxin 3! (JW1) 332-341; A PEROTT1 ia ME 95 (1370) 4Ô-63. Η. Μ. OXEAHÏ m Anrtrakaaa Caihohc Record 48(1510 1C-151. 3779 1969 AUG 15.-SC REL, INSTR. AAS 61 (1969) 674-690 Instructio de vita contemplativa et t*e monulivm clausura «Venite seorsum in desertum locum» fAfc. 6, 31). Multi quidem huiusmodl audierunt invitationem et secuti sunt Lhristum, In solitudinem abeuntes, ut Patrem ibi ado­ rarent. Quo agebantur Spiritus instinctu ’, nd instituta ordinary da ducti sunt uni contemplationi dedita, in quibus mo­ nasteria monlalium praedarum obtinent locum. Vigiles matemasque curas Ecclesia semper ei adhibuit, quae «illustrior portio gregis Christi» a S. Cypriano est ap­ pellata *» eo praesertim quod eiusdem a saeculi negotiis selunctlonem, pluribus de clausura editis praescriptionibus, est tutata*. Concilium quoque Vaticanum II eodem ani­ mum intendit4; cuius opus persequi huic Instructioni est propositum, normas definiendo, quibus clausura monla­ lium contemplationi pronus addictorum in posterum rega­ tur, quibusdam clausurae primariis rationibus antea ex­ pensis. fecerant— biblicls Exodi argumentis usae sint In mysterio Christiano intellegendo et enuntiando ·. lam In exordio historiae Populi Del, Abraham invitari perhibetur, ut egre­ diatur de terra sua et de cognatione sua (cfr. Gen. 12, 1), atque Apostolus docet eandem invitationem fuisse Initium longi itineris mystici ad patriam, quae non est terrestris ·. / 676 Quod In Antiquo Testamento hoc modo erat praefigura­ tum, id In Novo Testamento est reapse factum. A Patre exiens et In mundum veniens (cfr. /o. 16, 28) ad populum erigendum, «qui ambulabat in tenebris» (Is. 9, 2; cfr. .V/, 4, 16), Verbum Dei eripuit nos de hac potestate tene­ brarum (cfr. Col, 1. 13), id est a peccato, et per mortem suam (cfr. /o. 13, 1; 16, 28 et Htbr. 9, 11-12; 10, 19-20) nos traxit in motum reditus ad Patrem, qui «nos In Christo conresuscitavlt et consedere fecit in caelestibus in Christo Iesu« (Eph. 2, 6; cfr. Coi, 2, 12-13; 3, 1), qua in re paschale Christi et Ecclesiae mysterium vere proprieque consistit. Huiusmodl autem Christi mors veram solitudinis ratio­ nem postulat, quemadmodum una cum Ipso Apostolo le nonnulli Ecclesiae Patres vel Doctores persuasum sibi ha­ buerunt. 11 Hanc enim significationem Udem quibusdam Christi vitae factis tribuerunt, cum cum contemplabantur in solitudinem vel in desertum se recipientem ad pugnan­ dum cum «principe huius mundi» (cfr. Mt. 4, 1; Io. 12, 31; 14, 30)ll, praecipue vero ad orandum Patrem suum, cuius voluntati se plane subldebat u. Hoc modo solitudinem Passionis suae praesignificant n, nuam voluti novam Exo­ dum Evangellstae nobis proponunt >*. Pro Christlfldelibus igitur in desertum abire idem est ac sese altius cum Christi Passione coniungere et ratione quadam peculiari paschale / mysterium ac Domini transi- 677 tum ex hoc mundo ad patriam’caelestem participare. Hac quippe de causa monasteria fuerunt constituta, quae in Ipso Christiani mysterii sinu sunt posita. Fidelis quidem ad sequendam Christum in eius Evangeli) salutis praedicatione pariter vocatur, debetque ad ter­ restris civitatis aedificationem simul conferre, ut quasi fer­ mentum sit, quo haec in Dei familiam transformetur 1 ; quo sensu Christi fidei is In mundo manere dicitur (cfr. Io, 17, 15). Eiusmodl tamen munere totum Ecclesiae myste­ rium non profertur: Ecclesia enim, quae in servitium Del et hominum est constituta 17, eadem etiam, ac quidem po- Recessus α mundo ad impensiorem in solitudine oratio­ nis vitam agendam nihil aliud est quam modus quidam peculiaris vivendi et exprimendi paschale Christi mysterium. quod mon est propter resurrectionem. / Quod quidem mysterium in Sacra Scriptura exhibetur ut transitus seu exodus; transitus scilicet eventus historiae IsraHls potior est effectus, qui fundamentum est fidei eius­ dem 1 vitaeque conjunctioris cum Dvo ·, quemque Ecclesia praefigurationem quandam Christianae salutis esse profi­ tetur7. Neminem profecto latet, quantum racra Liturgia et Patrum traditio —ut laro Apostoli ipslquc Evangelistae «Unjv*ru quae ex Aegypto profectio fiebat populi a Deo, typus et i—ago fe: profertjotus EcrHiat quae erat futura ex (tentibus» (Adc. hoar., 4, ja · Ssurta chrd. xoo, p. 7*41· _ . „ Λ • luxu Nerea Testameaton; A) Christus ad effectum dedudt novam exodum: Ml *, x* 4. 4 (dr. E*. x6fc 4. 7 (cfr. Ex- X7h 4. io (cfr· 3«» 48*53); L *1-1* **: ,x« ,o ^c!x’ 3. ΙΊ et Ex. 33, joh 16, 28 (cfr. Mc. xo, jt; Ex. 14. $ 9. :3-*5). - Lc 9, 31: 12, 50 (Me.to, 3»; cfr. r Car. to. 2). - ie x, ir. L 14: 3»-33. & 7. 37-39 (clr. Ej 17, x-7h »9. 3$ B) Vita quatenus doti exodus: x Cor. 10, x-xx; 2 Cor. 3, 6-xB; 4. i-% B, « ’i 9: xx, xB-M; r x. ’· * ^pac. x, 6; 2, 17; xj, 3; ix. a-j icfr- Oc 1, 26-25. Ex. 15. S). Pro testimonii* Patrum et Liturpae cfr. R. Le Deaut et J. Lecuyrr, ExMe, m Diet. de spirit 4. X973-«995· • Ileïr. xi. 13-16. «luta tdera defuncti sunt omne* isti, non acceptis rtpcnmmsoabtu, *ed a torxe ea* aspicientes et salutantes et confitentcs 1 Cfr Picteeirai. Via cefitj. Cod. Do. n. 17 (LtfrxX, p. 9:) CooQ. pxu qua* perecrini «t hospite* sunt seprr terram. Qui entra haec dxcunt. »ioov. vitae r^tdAt lanktA, a 16 [LE Crux Chxutl dicito eremus, qma a paocis habitatur, et veru* eremita Chri­ 3333 Cbawra p»pibs pro moririxb-Ji vita· unxe corlcapdauvae traxi sto* De-Λ a quo cru* bajulato» (Auctor *aee. xxn ineuntis, in ArcÀ. d’hui, exaeat sed rail* teapcram locorraq >e coaihc^ne*. lisqze cubes sabixta dod. d ha. Mvjm A(t 31 (x04) 4»). qui obsoleti irai, acrocaodetur, aoifius jpvorsa Boaastcncnna vetb». ‘•Cfr. Ori; praesertizn Lc. xx, 4ΐ·44: ’^·ι avuhea est ab eis quantum acts* est bpidtr. et posita r-nibus. orabat dicens. Pater, *i vis, transfer to, >3). Qxoad pactura tute» S^hissus initior. «Abnt a aobh ut reHaqaaax* Doraixcra et wrmmc* dds abecn! Docxrai Ι>λ KXler ipse «durit ne· et calicem istam a me; vernsLaraen nou raea voisoUs. sed tua uaL.. Et factus patres eo*lrx de terra Aegypti, de dorso «erviMh, kcitqae satontibc* tn ajpcuia, probrius orabat». · Oratio Moysis Ln monte, seiuncti a pu*na onbd Lsftatia, et rostodrni ao* la octo rix. per quaa asxhdaYtaua quae in planitie fiebat (E* 17, 8-13), est. iuxu Patre*. imira. Cfr. £pui. Bamshir 12, 1-4 (Hemmer 74k La eo cornuti: qsed dzxtur «Hl scat

puL· exlera» Const, past de Eod. m mundo tum temporis Gxudium H ι;« M , el ted potrj» de pwcitorara eannpete veri rxolai, corfn c.-arrruo est· •Cone. VaL 11. Dad. de Be*L hab. ad Rridr. ηοα-amt .Varfr· uttii, 4V Ad c«ris dnniinx, n. 12 Î_E j,6a ■ .NuUaa alLim a^tenutnr. tibi nndfcat msi ut, Deo adjuvante «ritate et a. 4 [LE 3J0 XErakria) rrafitetor oranrs ChmUfi-lrtr» At-nhae filio» fidei: semtjo hominibus mirustret» - Sed -! . tanrare er atradna ttora. ta atndto Patrixrrhae vxtflcne teciadj «t sxlutera Ecsetemse Cfr. Const, dofm. de Ecde*ü clesue ta pepib electi triîu de terra territatis oystke prusi*nxn· CfrCtantus .. Corpus vrnm qGod est FxclesU ut unii?krie’saJuu, ilrame/ j C^. xo, x>f «Hæc otaïua ia flgwa coatianb-ml ιΠ»κ vnpu mt autem: Plus -OGrtitnit· Cfr. n. 5. «»uus sacramen· ad remptrioeai amtrara, ta quo» Ones vt-vulrfao dtveettvet». Et It-nae-r» 5597 5598 SC HEL., INSTR. VENITE SEORSUM DE MONIALTBUS tlsslmum, est redemptorum omnium coadunatio, eorum videlicet, qui per Baptiimum aliaque Sacramenta lam ex hoc mundo ad Patrem transierunt *·. «Actione fervens» est quidem, simul tamen etiam «contemplationi vacans», ea ratione, ut «quod humanum est ordinetur ad divinum elque subordinelur, quod visibile ad Invisibile, quod actionis ad contemplationem» l·. Licet ergo atque oportet quosdam Chrlstifldelcs hanc contemplativam Ecclesiae notam pe­ culiariter vivendo exprimere ln solitudinem reapse se reci­ pientes, utpote eiusmodl gratia a Spiritu Sancto donatos *·, ut «ln assidua prece et aJacrl paenltentla soli Deo vacent» 678 (Perfectae caritatis, n. 7) ll. / Ceterum perspectum habeatur quendam α mundo reces­ sum quandarnque contemplationem inveniri nccessc esse in qualibet Christianae vitae forma, quemadmodum Con­ cilium Vaticanum II, quod attinet ad presbyteros et reli­ giosos apostollcis operibus deditos, asseruit Re quidem vera etiam extra monasteria non desunt, qui, Spiritus Sancti gratia operante, ad contemplationem evehantur, sed hoc de quolibet Christifideli dici potest eadem ratione, qua cuivis Christi discipulo (cfr. Lc. 14, 25-27 et 33) aliqua a rebus huius mundi seiunctio necessaria est, quamvis ean­ dem formam ln desertum secedendi non sequatur. Monachi tamen et moniales in claustra se recipiendo perfectius ma­ gisque typice elementum primarium cuiusvis vitae Chri­ stianae ad usum deducunt: «Reliquum est, ut ... et qui utuntur hoc mundo, tamquam non utantur, praeterit euim 679 figura huius mundi» (1 Cor. 7, 29, 31) 31. / II Ad ea, quae in paschali Christi mysterio, prout ab Ec­ clesia participatur, innituntur, argumentum addatur opor­ tet momenti rccollectlonis et quietis ad occursum cum Deo in oratione tutiorem facilioremque reddendum S4. Vitae ra·· Cfr. Cone. VaL II. Const, dognx. de Ecclesia Lumen fenlium, xxn. j, 7, etc. ’· Cfr. Cone VaL II, Coast de S. Liturgi* SacrMxnxium Ccneilium, n. 3. [LE 3x41). "Cfr. Cone VaL II. Const, past, de EccL in mundo h ai os temporis Gaudium d rp«, n. 3S: «Diversa autem sunt Spiritus don*: dum alio* vocat ut coelestis habitationis desiderio manifestum testimonium reddant dludque in bum*n* familia vividam conservent^.·. 11 Secundam traditionem Patrum, vita contemplativa peculiariter lessx orationem soburiam vel in monte factixn manifestat, quae vitam coutcmpUtivam praeii3«. 1053)· Cfr. et Hieronymo* ad Eustochium: «Moysea sequaris in eremo et terram repromissioni· introeas» (Ep. 22, 24, ML 33, 410, CSEL 54, 177). ” Cfr. Cone. VaL II, ConsL dogm. de Ecclesia Lumm genitum, n. 41: (Presbyteri) nedum apostollcis curis, periculis et aerumnis impediantur, per ea potius ad alborem sanctitatem ascendant, ex abundantia contemplationis actionem suam nutriendo et fovendo»; Decr. de accomm. renov. vitae reli­ giosae Perfectae cantatis, n. 5 (LE 3333): «Quapropter cuiuslibet instituti sodales, Deum prae omnibus et unice quaerentes, cont*unpiationem, qua ei mente et corde adharr-ant, cum amore apostolico_ con(ungant oportet». ” Locus affertur in ConsL dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 4«· Cfr. ibid., n. 44: «Cum enim Populus Dei hic manentem civitatem non habeat, sed futuram inquirat...»; n. 6: «Dum vero hi* in terris Ecclesia peregrinatur a Domino, tamquam exsulem se habeL..». ·· Cfr. Os. 2, 26: «Ducam eam in solitudinem et loquar ad cor eius». - Au­ gustinus: «Difficile est m turba videre Christum: eobtudo quaedam neces­ saria est menti nostrae; quadam »oUtudine intentionis videtur Deus. Turb* strepitum habet; virio Hta secretum desiderat» (ln fo. Tenet. 17, 5. ML 35. 2533); Gui go Cart.: «Qui et imminentis lam tempore passionis apostolo» reliquit *olu» exoraturus, isto vel maxime insinuans exempto quantum soli­ tudo prosit orationi, quando comibbus, licet apostolis, non vult mixto* orare» (Consuetudines, 80, xo, ML 133. 758b Jua» de to Cru*: «(Para la oraciôn 1 es bueno lu«a pmsa a vol, non sicta M Cfr. Paul» VI: tVofUmo che quote isd* dj nmcondcaento, di pen;deneabeate» e qulod» ta vrpanujcue ebe sarrbb»? ta più ara ve (qoelta spiritual*) tesa « di mwfitariose upptano - ch* esse oon sooo ae dim*stk»te, cd »» emte. Perché? perché sicle oççeito d» una paxtxotare attenrioæ, d’un itxcate dilb oXEcnjoo* delta Ch.esa di Dio. che aaxi ae co^üîzskow il ncordo, ix· dl p-.a? La China te defiote a qoesto raerbuaento di fho sopra ta rostra anima. Ebbtt-. la Ch^u red* in vot r*rpm.4icne ta prù alia di se siesta·, voi siete, n, 7. Juan de b Crux: tEs nd» prectoso debate de El y del alxa un poqaito in una certa oaxera, al vertice» (All ad tnomaks CamaldnleEses Aventini, de r»U tow poro y nit proree bo bare a la Uiesia... qw tod»» etas obrxi Χ3 Π-1966, tn ViU •Aowitcj. n_ 8$. p. «c .Non ioto on potto vi è concesso fisu*. Que pr«r e»o Marta Martakas... te «cûodi/ en d dnkxto 30 afin» Delta Chxeia cattoLca. t-ta nn> frmxione, coœ dice 11 Coocillo; non riele pan »alr*yirw de was a esi* uror - por lo muebo que apewecha e nnseparat- dalla grande comandae delta tazâàdta di Cristo, siete specialitate .. .» perta a la I:x6o). Et Concilrxa V»L II alts asseruit: «Nec quisquara aesliiuet nCfr. Cone. Vat. 11, CocrtjViLin de S. Litunçta SaaosaarXam Conrifare, reLçjovos œœcratiocc tea aut ab botalndx» alienos aut inutiles in cmlate *- jat «Dri tkxifkalio, ad quara, nil ad finon, omnia alia Ecclesiae opera terrestri fieri- Nam etsi quandoque coaetanex» wxs jrou directe adstatunt, malendnnt», cfr. el CccsL pant d· Ecdeiu la rrrodo burrs temporis profundiore tamen codo eos In visceribus Christi praesentes habent atque Geidiin· d tpca. n. 76·. Deer, de aposlotatu bkcran .dpadclwj-» acfacrv cum eis sptritualiter cooperantur, al aedificatio tnrcnae civitatis temper idm. a, a [LE 3346'/. " Cfr Ceae. VaL Π. Deer, de arter, o.hsk-n. Ecclnlae Λί (min <ίέτήί.'«ι. In Domino fundetur ad iptumque dinçatur, ne forte ia vanum laboraverint qoi aedificant earn» (Const- dos accom­ modat et applicat, earim commostraas taaetiUtam vriuti ri(isuonem earum tna Mta*. k »eni FAnrrir· (Mewiacnn «* B» Lxueux u:iptianim rçaritualium quas cam vso Sponso et Domino inierint E contra Ί»·ίίτ. loeacr» XXIII: «Apottotatui enim, qui wre proprteqn· diciV-r, n’xnquam pxo illis — ut pro vins tarit — arymuenti» utitur novi honumi vel ahit raiicaem comiuumcaa·!! cum Christo Sacerdote, Pontifice, Propbrta ia eo pœHii est. ot qch uhitiferan opn> Christi partripet, qxK*l üm sictxifiranUbus. Item. i&Ae a saec. xv, feiiuaarura rriudosa prof*siio cacrvrancit r.«u pr»c*rZj xvequ* «Irwwndi itudio; tzpSdwn Salvator pnetipu· tnenu habetur ip*rial;«. ab ea qua* a monachis peruritur distincta vcUixa pnrei ad P»tr*rj tasdmdo wqw fenmotaado c»ou» humanum noaiti ertm, quae translata esse puLamis esi a retaiu-m/ coaiurall puel­ rtortara ♦< oppr^æn tvdedl Vode fit, ot qui intimera banc ηΐκ^βη larum. qaxe ad nuptias tnnubant, tormam praebet cuiusdam matnnxmU· «ahrdki Qimti ccnr-Vir, ettaxai «xtema abttineat actione, «Cfr. Dnl. 4. X41 » O». U, »*- «A*muJor enim vos Dei aemutauon* sœrvlkr.ti tarxn ratione apostoUVra) «met» (Ep. Ca*ia pvarrlars. despondi exmn vos uni viro vmpnen castam exhiber* Chmto» >6·νΠ·Γτ*χ A. A. S. U (»9*31. P- 5«)· e , .. __ _ .. . «Cfr. locos O- 3 albtov «Cfr. Aurr d· actav nmtion. Ecrirai·* ΑΛ tr^a VaL H. Const, doqm de EccWa Lam« ζ ..5 ' ’°74a 4^ Cfr CMl (Λ. A. S t6 (nul. P- 5*». rt Dea. S. R. G «Hniusmodi pencopa evanl. Cautiones utiles, quae singulo­ rum Institutorum iure constitutae sunt, non solum ante postulantium in monasterium ingressum erunt perpenden­ dae, sed etiam, antequam sodales votis perpetuis obstrin­ gantur, considerandae. Quae in hac Instructione sunt exposita, ad cuncta’Instltuta pertinent, quae contemplationi omni ex parte sunt dedita. Quaelibet tamen familia religiosa notam sibi protonrmnjtatibu* B. MxrUe Vinçinis adhibetur inde a laec. n. v. χ. pro festo Dormitioni» vel Aisurr.ptkmi», lire In Oriente, sire in Occidente (cfr. B. Capelle, La f/ü ir ΓΑ iiompiion dans Îkistoift in Epkemcr. UuoL Lowt. 3 (1916), pp. 33-45)· ·’ Cfr. Ad. 6, 14: «Non est aequum nos derelinquere verbum Dei et mini­ strare mensis... Nos vero orationi et ministerio verbi instantes erimus». ••Cfr, Message des moines contemplatifs primae Episcoporum Synodo, L'Oucrvatort Romana, u-X-1967. ••Cfr, Cone. VaL II. Const, past, de EccL tn mundo huius temporis Gaodmm d n. 72. ·· «Una piccola tocfeU ideale, dove finalmen te regna Pamore, Pobbedlenu, Γ innocenta, La b’bertà dalle cote e Parte dl bene usarle, la prevalenxa deDo spirito, la pace, ια una parola, 11 Vangek»· (A. A. S. 56 [1964;, p. 07)•‘Cfr. Cone. Vat II, Const, devm. de Ecclesia Lvrr.rn gmfùno, n. 46: •Omnes tandem perspectum habeant, coniiljorutn evangeUcocum profes­ sionem, quamvis renuntiationem secumferat bonorum quae indubie ma' forare nec neglegere videantur. 16. Poenae in clausuram monirlium violantes statutae Sive ergo de fandiorum traditionibus agitur, sive de locorum usque ad novi Codicis luris Canonld promulgationem vi­ consuetudinibus, sive de societatibus ad funera curanda con­ stitutis, quidquid bonum invenerint, libenter probant/quid­ gore carent. quid vexo Evangello contradicere videatur. Iti transformare 17. Modus procedendi In renovatione, per Litteras Apout, quae exteoulae pro Christianis celebrantur et stollcas £ft/ciw oondoe motu proprio datas statutus, 11, nitantur, deXsU^t «tendant et enmgellcum spiritum veîe nu. 9, 10, 11, fideliter servetur. Ad mentem vero n. 6 earundetn Litterarum, experimenta contra praescripta prae­ 3. Remota tane T>nae pompae oitenilone. a functorum corpora, quae Spiritus Sanetl templum c^stitTrunï sentium normarum, quae Ius commune constituunt, induci decet honorari; quare praestat. poUoribus saltem momenti nequeunt nisi obtrata praevia Sanctae Sedis licentia. 5605 5606 1961) AUG 15 SC CULTUS. NOVUS OBDO EXSEQUIARUM inter mortem et sepulturam, fidem in vitam aeternam af­ firmari et suffragiorum preces fundi. Potion· autem momenta, iuxta locorum consuetudines, haec numerari possunt: vigilia in domo defuncti, corporis depositio in feretro et ipsius translatio ad sepulcrum, praemissa tum propinquorum tum, si fieri potest, totius etiam communitatis adunatione ad audiendam in liturgia verbi consolationem spei, ud sacrificium eucharisticum offerendum et od defunctum ultima voJedlctione consalutandum. 4. Ut omnium regionum condiciones perspectae quodam­ modo habeantur. Ordo exsequiarum pro adultis blc propositus iuxta tres typos distinguitur, quorum a) primus typus tres stationes praevidet, nempe In domo defuncti, in ecclesia et in coemeterio; b) secundus typus duas tantum stationes considerat, Idest in sacello coemeterii et ad sepulcrum; e) ter­ tius typus unicam stationem habet, et quidem in Ipsa domo defuncti. 5. Primus typus exsequiarum idem prorsus est ac qui antea habebatur in Rituali Romano. Typus ille de more, saltem ruri, tres stationes complectitur, scilicet ln domo defuncti, in ecclesia et In coemeterio, cum duabus proces­ sionibus intermediis. Processiones tomen, praesertim in magnis civitatibus, vel haud frequenter sunt ln usu vel variis ex ra­ tionibus minus conveniunt; ex alia parte, propter angustum clericorum numerum et coemeteriorum longinquitatem ab ecclesiis, stationes in domo et in coemeterio sacerdotes inter­ dum pemgere nequeunt. His consideratis, suadendum est fidetlbus ut. deficiente sacerdote vel diacono, ipsi orationes et psalmos consuetos dicant; quod sl fleri non possit, stationes in domo defuncti et in coemeterio omittantur. 6. Iuxta hunc primum typum, statio in ecclesia complecti­ tur de more celebrationem Missae exsequialis, quae prohibetur tantummodo in Triduo sacro, ln sollemnitatibus et ln domi­ nicis Adventus, Quadragesimae et Paschae. SI vero, rationibus pastoralibus suadentibus, exsequiae In ecclesia celebrentur sine Missa (quae tamen alia die, quantum fieri potest, opportu­ ne celebranda erit), liturgia verbi omnino praescribitur, ita ut statio In ecclesia semper complectatur hanc liturgi am verbi, cum vel sine sacrificio eucharistico, atque ritum qui olira vo­ cabatur «absolutio» defuncti et in posterum «ultima commen­ datio et voledicllo» appellabitur. 7. Secundus typus exsequiarum duas tantum complectitur stationes, et quidem In coemeterio, in sacello nempe cocmeteriaJi, et apud sepulcrum. Non praevidetur in hoc typo exse­ quiarum celebratio eucharistica, quae tamen locum habebit, absente cadavere, ante vel post ipsas exsequias. 8. Ritus exsequialis iuxta typum tertium, ln domo de­ functi celebrandus, qui fortasse alicubi omnino Inutilis cense­ bitur, necessarius tamen videtur in nonnullis regionibus. De rebus singulis, diversis adi unctis prae oculis habitis, consulto non agitur. Attamen convenire visum est ut quaedam saltem indicationes proponerentur. Ita ut et in hoc casu haberi pos­ sent elementa communia cum ceteris typis, v. gr. in iiturgla verbi et in ritu ultimae commendationis seu valedlctionis. Ceterum, Conferentiae Episcopales poterunt providere. 9. Quando Ritualia particularia Iuxta novum Rituale Ro­ manum praeparabuntur, Conferentiae Episcopalis erit sive tres typos exsequiarum retinere, sive ordinem mutare, sive unum typum alterumve omittere. Nam fieri potest ut in aliqua natione unus typus, e. gr. typus primus cum tribus stationibus, sit exclusive In usu et qua talis, ceteris exclusis, retinendus; in alia vero omnes tres sint necessarii. Ideo Conferentia Epis­ copalis, attentis necessitatibus particularibus, opportune pro­ videbit. 10. Post Missam exsequialem ritus ultimae commendatio­ nis et valedlctionis defuncti habetur. Quo tamen ritu non quaedam defuncti Intelligitur purifi­ catio —quae quidem sacrificio eucharistico potius efficitur— sed extrema exhibetur vnledictlo, qua communitas Christiana membrum suum consalutat, antequam corpus efferatur vel sepeliatur. Etsi enim quaedam semper habetur In morte separatio, tamen christianl. qui tamquam membra Christi unum sunt in Christo, nec ipsa morte umqunm separari pos­ sunt. 1 Huiusmodl ritum Invitatio sacerdotis Introducat atque de­ claret; sequantur deinde quaedam momenta silentii, gestus aspersionis et inccnsationis, atque cantus valedlctionis, quem, et idoneo textu compositum et apta melodla omnium, non solum praestat ab omnibus cantori, sed totius ritus omnes sentiant esse fastigium. Etiam aspersio, qua recolitur inscriptio per Baptismum in vitam aeternam, et inccnsatlo. qua honoratur corpus defuncti, templum scilicet Spiritus Sancti, ut gestus valedlctionis haberi possunt. Ritus ultimae commendationis et valedlctionis haberi ne­ quit nisi ln Ipsa tantum actione exsequiali seu praesente cadavere. 11. In quavis pro defunctis celebratione, tum exsequiali tum etiam communi, magnum In ritu tribuitur momentum lectionibus verbi Del. Ipsae enim mysterium paschale procla­ mant. spem afferunt iterum in Del regnum simul conveniendi, pietatem edocent erga defunctos et ad Christianae vitae testi­ monium passim exhortantur. 12. Cum In officiis pro defunctis exhibendis Ecclesia, ad dolorem exprimendum et ad fiduciam efficaciter fovendam, ad orationem psalmorum potissimum recurrat, sedulo curent *Cf. Simxom Tkkmalonjc^ 5607 De P. G. ijj. 6S3 B. η. 3780 pastores ut apta catechesi communitates suas manuducant ad ouosdam saltem psalmos. Inter eos qui pro Iiturgla exse­ quiali proponuntur, clarius altlusque Intellegendos. In ceteris autem cantibus, quorum usu * ratione pastorali frequenter in ritu Indicatur, tum «suavis et vivus sacrae Scripturae affectus» · tum Liturgiae afflatus apprime curentur. 13. Etiam in orationibus communitas christinna fidem suam profitetur, atque pro defunctis adultis ple Intercedit, ut beatitudinem apud Deum consequantur, ad quam parvuli defuncti, per Baptismum filii adoptionis effecti, lam pervenis­ se creduntur. Pro horum vero infantium parentibus, tient et f>ro omnium defunctorum propinquis, preces effundantur, ut n dolore suo fidei consolationem accipiant. 14. Ubi, sive ex lege particulari, sive ex fundatione, sive etiam ex consuetudine. Officium defunctorum, tum ln exse­ quiis tum etiam extra exsequias dici solebat, hoc Officium servari potest, digne quidem et ple celebrandum. Attentis autem vitae hodiernae et rei pastoralis condicionibus, loco Officii defunctorum, vigilia seu celebratio verbi Del (nn. 27-29) haberi potest. 15. Iis qui elegerint proprii * cadaveri cremationem, ritus exsequiarum Christianarum concedendi sunt, nisi constet ipsos talem electionem fecisse rationibus ductos Christianae vitae adversis, iuxta ea quae statuta sunt per Instructionem Sacrae Congregationis S. Officii, diei 8 mail 1963, de cadastrant cre­ mations, nn. 2-3. · Exsequiae celebrentur iuxta typum qui in regione adhi­ betur, ita tamen ut non lateat Ecclesiam anteponere consuetu­ dinem sepeliendi corpora, sicut Dominas Ipse voluit sepeliri, et vitato periculo scandali vel admirationis ex parte fidelium. Ritus qui fiunt ad sacellum vel ad sepulcrum in hoc casu peragi possunt In ipsa aede crematorii; immo, deficiente alio loco npto, et in Ipsa aula crematorii, vitato prudenti periculo scandali vel Indiferentlsmi religiosi. De officiis et ministeriis cihca defunctos 16. In exsequiis celebrandis suum cuique munus atque officium meminerint esse concreditum omnes qu» ad populum Del pertinent: parentes nempe vel propinqui, funeribus curan­ di addicti, communitas ipsa Christiana, sacerdos demum, qui, * fidei educator et consolationis minister, actioni liturgicae praeest et Eucharistiam celebrat. 17. Meminerint etiam omnes, praesertim vero sacerdotes, cum in Iiturgla exsequiali defunctos Deo commendant, suum Insuper esse officium ut spem astantium erigant, fidemque foveant ln mysterium paschale et in resurrectionem mortuorum, ita tamen ut, pium affectum Matris Ecclesiae et fidei consola­ tionem afferendo, credentes quidem allevent, maerentes ta­ men non offendant. 18. In praeparanda ordinandaque celebratione exsequia­ rum, sacerdotes non solum uniuscuiusque defuncti personam eiusque mortis adiuncta. sed domesticorum quoque dolorem eorumque christlanac vitae necessitates sollicita humanitate considerent. Peculiarem Insuper rationem habeant eorum qui occasione exsequiarum liturgi cis celebrationibus assistunt vel Evangelium audiunt, sive sunt acatholici sive catholici qui Eucharistiam vel numauam vel vix unquam participant, vel etiam fidem amisisse videntur pro omnibus enim sacerdotes ministri sunt Evangclil Christi. 19. Exsequiae, sola Missa excepta, peragi possunt a dia­ cono. Necessitate pastorali id exigente. Conferentia Episco­ palis, de licentia Apostolicae Sedis, etiam laicum deputare potest· Deficiente vero sacerdote vel diacono, suadendum est ut in exsequiis primi typi stationes in domo defuncti et in coeme­ terio, atque in genere vigilia pro defuncto a laids peragantur. 20. In celebratione exsequiarum, praeter distinctionem ex munere liturgico et Ordine sacro manantem, et praeter ho­ nores ad normam legum liturglcarum auctoritatibus civilibus debitos, nulla privatarum personarum aut condicionum, sive ln caeremoniis, sive In exterioribus pompis, habeatur acceptio.· De APTATI O NI BUS CONFERENTLABUM EPISCOPALIUM CUBA PARANDIS 21.Conferentiis Episcopalibus competit, vi Constitutionis de sacra Liturgia (art. 63b). in Ritualibus particularibus pa­ rare titulum, qui huic titulo Ritualis Romani respondeat, singularum tamen regionum necessitatibus accommodatum, ut, actis ab Apostolica Sede recogniti», ln regionibus ad quas pertinet adhibeatur. Qua ln aptatlone, Conferentiarum Episcopalium erit: 1) Aptatlones definire. Intra limites ln hoc titulo statutos. 2) Se­ dulo et prudenter considerare quid ex traditionibus Inge­ nioque singulorum populorum opportune admitti possit, ideoque alias optationes, quae utiles vel necessariae existimen­ tur, Apostolicae Sedi proponere, de ipsius consensu Intro­ ducendas. 3) Propria autem Ritualium particularium lam exstantium elemento, sl quae habeantur, retinere, dummodo cum Constitutione de sacra Liturgia et necessitatibus hodiernis componi possint, vel ea aptare. 4) Vrralones textuum parare. Ita ut Ingenio variarum linguarum culturarum que vere sint accommodatae, additis, quotiescumque opportunum fuerit, •Coxc. Va-π. II. Const de um Liturgia, ΛατηΜίκίΜ * 34 [LE 3X411. 'Cf. .4. .4. S. (1964) 8i3>? 3 * (LE 31x0b •Cf. Cowc. Vat. II, Conit de sacra Liturgia, n. 5a [LE 3:41]. Ο. 5608 d. SC EPISC., INSTR. DE PASTORALI MIGRATORUM CURA 3781 mriodil· cantui aptis. 5) Praenotanda, quae In Rituali Ro­ mano habeatur, aptare atque complere. Ita ut ministri signifkationem rituum plene In te Began l et effectu compleant, β) Iu editionibus librorum hturpeorum cura Confercniianim Episcopalium parandis, materiam ordinare modo qui ad usum pastoralem aptiuftmi» rideatur ita. tamen, ut de malerta, quae tn hac editiooe typica continetor, nihil omittatur. Si quae vero rubricas vel textus adierre opportunum vi­ deatur, congruo rigno vel charactere typographic distln- 22. In poramil» RituaHbu» partkubrlba· de * , exiequll Confmnttamm Epheopahum crlt: 1) Ritum ordnurt luita unnm rtl plum typo», prout indicatum nt »upn. η. 9. 2i Pro formula in ipto ritu principal! propoiitli, Altai, »1 opportunum ritum fuerit, lubititucro n lb quae tn capite VI habentur. 3) Quotiei Rituale Romanum plure» exhibet for­ matu ad libitum eligenda», altas etiam formulai eluadem ftnerii edicere (ad normam n. 21. 6L 4) ludfeare an laid deputandi dnt ad celebranda» exsequtu (d. * . lupr n. 19). 5) Slcubi ratio pari ora Hi td tuadeat. i la luere ut aipenio et incernat» omitti poulnt. vel alio ritu suppleri. 6) Co­ lorem illum liturirkum pro exsecuit» itatuere. qui aptm iit Inpnfo populorum, quique et dolorem humanum non of­ fendat et ipcm chriitianam ostendat myiterio paschal! IDuroinalara. Ds muwulb uanwTU ix piaxfajunda oMMjuxdàquk czlxrhatioxx 23. Sacerdoi, virili divenlwpe comideratli adfunctii, votu etiam familiae et * communitati auditi», facul la Ubui In ritu ronertUi libenter utatur. 24. Ritui pro quolibet typo proposltui Ita describitur ut cvm almphcilate pera# potuu tnaxna tamen textuum copia pro opportunitate praebetur. Ita, ex. p-4 1) Omne» textui In genere cum ahii commutari ponunt. Ipsa communitate ve| familia coopérante, ad maiorem veritatem habendam, lux la culmque celebrationis adjuncta. 2) Quaedam elementa non obligatorie determinantur, sed ad libitum addi pemunt pro opportunitate, ut v. gr. oral» pro dolentibus In domo de­ tundi. 3) lux la traditionem liturgicam, magna datur »le migrationum formae.—Nemo ext. qui Ignoret facultatem hominum In varias notiones se conferendi fndiiorern atque rrvqucntlorem nostris hlice temporibus, plu­ ribus de causis, evasisse. Citus enim rerum oeconomicarum technicus progressus, mutuae civium et nationum necessi­ tudines, Interuependentlae, quas vocant, luglter ampliores et frequent Iones, effusum In dvtll consortione studium fo­ vendi iuridicam et politicam humanae familine unitatem, Ingens, tandem, communlcotlonls Instrumentorum allatum In / praesens Incrementum. haec omnia latiora reddiderunt oi 5 spatia et novas antiquis addiderunt rationes Inceptis Ac sane non desunt, qui politicis vel oeconomicis com­ pulsi adiunctls, exteras expetunt plagas: indesinenter ta­ men plures homines domum et patriam derelinquunt alibi commoraturi vel Industriae acti incremento et urbanae vi­ tae cupiditate moti: quibus omnibus oeconomica coopera­ tio Inter nationes instaurata necnon facilior reddita facultas aliis In locis laborem quaerendi favent; addantur oportet felldter consociata opera In scientiis et In technicis artibus apud gentes ad progressum praesertim Intentas, et frequentlores effectae Ipsius culturae mutuae rationes, late conditis fnternatlonalibus Institutis et exteras Studiorum Universitates adeundi oblata facultate. Z Jlumanae familiae unitai,—Ex hoc populorum motu nova exsurgit latlorque causa «conformationis» sive popu­ lorum omnium, sive orbis terrarum universi. In qua Spiri­ tui Deit qui mirabili prooidenfta temporum cursum dirigit et faciem terrae renovat *, facile conspicitur. (»'Λ3). P- «Qî ÎLE jnaj. •Coa*L put dr EÔL la tenuia hria» tœporii d jfr», n. a6. 'Dkt. de ipoUUtu Mkonaa Afoadtcv* III. a. 14 [LE 33461 » Cocu. put. de Ectl la auodo bwu» tor.poru tiatUiwn ri ipa, n. A · /HJ0 17. ’ Ctr. Coati, put. de EccL La tnuado hulu» tempe­ ri» ri a. 4: Litt. EacT<± pr«ra(».- A. A. S. 39 (17*7). p. M9, ■- 7« 'LE Ι54βμ •Dkt. de apoiloüta Uccraa AfinMietm Cap I n, d; ^d, U baia» Lexaporu ri n. j. Omit put. de Ecd. la œtfirio hciu* teapon» GeWiv·· a ipn, an. j 5610 5. De observantia turlum fundamentalium humanae per­ sonae.—Porro homo el quidem unus ac totus, cum corpore et anima 11 pastoralis sollicitudinis Ecclesiae est finis pro­ prius. Cum vero temporum necessitatibus animorum cura accommodetur oporteat, peropportunum videtur summa ac fundamentalia humanae personne lura Iterum Itcrum3ue recolere ilve ut supremi populorum Moderatores eaem ugnoscant et agnito tutentur, sive ut In civium et communitatis officia mlgrntores cuncti sc sciant Insertos 017 et adimplenda munera diligenter considerent. / 0. Ius patriae /ruendae.—Ex sociali hominis natura consequitur, ut alicuius Relpubllcoe ac Patriae homo sit civis, cui praeterquam stirpis el sanguinis lure, vinculis pariter spiritualibus ac culturnlibus devincitur11. Summa autem ac fundamentalia hominum iura tum pro­ fecto violantur, cum sive singuli homines sive ethnici coe­ tus, auoi)lain vel stirpe dissimiles vel religione dispares vel alla de causa, suo domo patrlaaue privantur. 7. Ius migrandi.—Nativum asseritur hominis lus ma­ terialibus ac spiritualibus bonis utendi, quibus propriam perfectionem plenius atque expeditius consequatur u. Ubi vero civitas, quoc rcruni inopia et magna civium frequentia labo­ ret, nequeat Incolis talium bonorum usum suppeditare, aut condiciones ponat humanam dignitatem laedentes, migrandi lure homo pcrfrullur et novam domum In exteris terris seli­ gendi vitaeque condiciones homine dignas quaerendi u. Neoue tantum singulis personis, sed familiis universis hoc plenum pertinet Ius. Ac propterea in migrationibus ordinandis convictus domesticus omnino in luto ponatur u, ratione habita earundem familiarum necessitatum quoad habitationem praesertim, puerorum educationem, laboris condicionem, socialem securitatem ct tributa lf. r Migrationes etenim, quippe quae mutuam omnium cogni­ tionem ac cooperationem foveant et promoveant, humanae familiae unitatem testantur excoluntque, et inter populos fraternitatis commercium, in quo utroque pars dat simul et accipiet incide confirmant. 3. Problemata migrationibus Inhaerentia.—Quod sl op­ portunae nunc prolatae agnoscuntur rationes migratoriis motibus faventes, non est tamen Infitiandum multa simul adesse discrimina ac difficultates Ipsa rei amplitudine per­ saepe aucta vel saltem nullo modo imminuta. Augentur quidem hodie frequentes sociales necessitudines, quin ta­ men congruentem personae maturitatem et rationes vere personales semper promoveant, Inde oriuntur difficultates et aerumnae multae, quarum ipse homo simul causa est et victima ·. Recolantur praesertim animorum curae ob oeconomicas Inaequalitates, conflictationes ex ingeniorum et traditio­ num diversitate procedentes, omnis discriminandi modus In I uribus personae fundamen i taII bus. sive socialis sloe cultoralis, ob sexum, stirpem, colorem, socialem conditionem, linguam aut religionem ·, cruaeque historica praeludlcla respiciunt ac politicam vel Ideologlcam intolerantiam 4. Influxus in religiosam oilam.—Quae omnia dum uni­ versae societatis ac Ipsius familiae structuram et humanam •hot. N 72D;d3. Ordo ·χ·* τχλγαλ Trpls PoBgtovU Vaticini» Ipsam personam funditus attingunt, vitae quoque religio­ IW.p 5-14 Ada. C BXAOAia EL 44 (1970) l»-l» L BAANDOUN! sae haud leve detrimentum afferre solent: lis enim in adi unc­ in EL M (1970) 129-148. P OT ia MoU 2 (I9M) MM53 «t ia U Miaoa tis venantes ob ineptam fortasse fidei «Interlorixatloneni», XXm n. 101 (1970) 15-32; S ΜΑΖΖΑΡΠ1Ο ia Nent S (1982) 431-435; quam vocant, christlfldeles, experientia teste, periculo sub­ a CUIT la L œi * da ckrjb » (19TC) 337041; 82 (1972) 199-172. A 9Ü7OIA ta EL 54 (1910) 149-1». V. RAFF A in ME 95 (1979) 13-35: liduntur vitae chriitlanae praxim relaxandi et gradatim A TVFCI la LsdamovD » * a. W1 (1970) 111118. Kottt 3 (IMT) relinquendi; amitti contingit hactenus excultae fidei ma­ *194. 155 gnum thesaurum: quod vero eo facilius evenire consuescit, quo magis humanum et culturale patrimonium, quocum 3781 religiosa migratorum fides arcte consociari solet, In discri­ men advocatur. Ac propterea Sancta Mater Ecclesia, nd 1969 AUG 22.-SC EPISC., INSTR. AAS 61 (1969) 614-643 hoc constituta, ul... omnes homines salutaris Redemptionis participes efllclal ·, etiam cum genere humano eiusmie histo­ INSTRUCTIO DB PASTORAU MIGRATURUM CURA ria se rt vera Intime contundam experitur9, peculiarem lugiter sollicitudinem gerit erga filios, qui Ista vel Illa de Sjcrn Conspolio pro Episcopis, eo consilio duria, ui Sacausa, domum relinquunt aliasque expetunt regiones, ac frwutn Anriilllttj rt animorum Purioribus «?endf ra/lones docrikrroiur, oaa/ eam normis ponfl/irils, Conti Uutlanibui d superno accepto mandato fideliter perfungens, non solum Drtrrtls ConeilH Oecvnunld Valleoni II, necnon mh/ralfonum religionis solacia migratoribus omnibus praebere enititur, haias Uaiperij neeetilldlbus aptius ronwnlrenL On st i lui lunem sed etiam alacriter contendit, ut humanae personae lura Apoxtolkari Exsul Familia ' iisdem acconur.odundam n. nn. 63, 69. ·· Deer, de spostobtu bkorum au/MosiXi/rm, Csp. Ill, n. JI. ·· IbiA. ” Ctr. Ihrrcrn t Ai Pio Xll, Ed. VaL, voL VII, PP 39 39J; ** 4. .4. S. (1946) p. 146 8S. ‘•Cfr. Ibid., voL IX. p. 317. LitU EocycL Pactm m terri», 1. e., p ί®5· ••Const. pa»t. de Eccl. in muodo bums tempori» GatUtaw» ti ifw. n. 65. ·· /SU. ·· IbiA·, n. b6. ·· Litt. EncycL Pottm »n ittru, L e, p- »85 ·· Deer, de acliv. mission. Ecclesiae A J ttnlta dwi ihtt, * n. s6 [LE 33^41· 5611 deportati: hl novae, cui adlunguntur, societati neque faci­ liter neque sollicite ex Ipsis rerum adiunctls aptari ct con­ formari assolent. / 619 11. Ius nativi sermonis et patrimonii spiritualis servan­ di.—Suum mentis habitum secum afferunt migratores, suum sermonem, suam culturam, suamque religionem: quae omnia spirituale quoddam sententiarum, traditionum ac culturae constituunt patrimonium extra patriam adhuc permansurum: ubique ergo permagni aestimetur. Non ultimas In re slbl vindicat considerationis partes patrius migratorum sermo, cuius ope mentis habitum, co­ gitationum et culturae formas vltacque spiritualis Ipsi pro­ ferunt rationem u. Quae cum naturale sint medium et via ad hominis Inti­ ma cognoscenda et aperienda, migratorum cura uberiores sane afferet fructus, si ab Iis praestetur, qui haec omnia bene noverint, quique migratorum linguam, sensu pleniori, recte calleant: patet exinde ac confirmatur opportunitas curam migratorum exercendi per eiusdem sermonis sacer­ dotes ct quidem per totum tempus, quod utilitas requirat ··. 12. Religiosae curae rationes.—Rationes, luridlcae for mac ac utilitas temporum, quibus migratorum curae con­ sulatur oportet. In omnibus ct singulis casibus apprime considerentur ct ad rerum adluncta accommodentur. Quae inter adluncta nonnulla placet recensere, nempe migrationis diuturnitatem, accommodationis nrocessum (primae ve! scauentlum generationis), civilis cultus diffe­ rentias (sermonis ac ritus). Ipsius migrationis modum, prout scilicet vel periodica vel stabilis, vel ad tempus, vel parvo aut magno peregrinante coctu peracta, vel geographice conglobata, vel disposita sit; quamobrem neminem effu­ gere potest, quae sit praecipua ratio servitii animis ab Ecclesia praestandi: ut veris nempe migratorum necessi­ tatibus congrua luglter evadat et accommodata perseveret. 13. De tplurallsmo·, quem vocant, in novo mundo,—Quae omnia ubi ob animarum Pastoribus diligenter animadver­ tantur et fideliter observentur, non modo suae condicionis periculo et darnna facilius vitabunt migratores, sed suas conferendi partes In optata regni Del dilatatione felix da­ bitur ac frequens occasio. Ex Ipsa enim vitae consuetudine, sive cum aliarum confessionum fidelibus, sive / cum non 620 Christianis, sive demum cum non credentibus necessitudi­ nes multae ct adluncta procedere solent; ac praeterea acci­ dere potest, ut In eadem societate catholicae vel Christia­ nae professionis crebriores inserantur alterius religionis sectatores, opifices ct luvcnes litterarum vel inventorum studio dediti, dum ex alia parte, vi mutuae cooperationis Inter nationes, crescit in dies eorum (catholicorum) nume­ rus, qui arte periti sive a consociationibus vel generalibus vel mutuis, sive a quibusdam privatorum consiliis peregre mit­ tuntur, ut terrarum illarum progressiones incitent ". Fausta proinde dabitur Ecclesiae facultas —luxta Concilii Vaticani Secundi mentem— tum Christianorum unitatem promo­ vendi ,7, tum sl agatur de non Christianis et dc non cre­ dentibus, efficiendi ut testimonio vitae singulorum fidelium et totius communitatis signum sit Christum eis Indicans ··. 14. Universi populi Del missio.—Implexa quaestionum ac problematum varietas, plures difficultates exstantes et locorum ac adiunctorum diversitas diuturnam sedulamque obtinent Episcoporum ct Episcopalium Coetuum operam, et populi Del fraternam requirunt erga migratores, sive intra, sive extra patriae fines commorantur, actuosltatcm. Minime sane dubitandum, quin omnes, oui humana coho­ nestantur dignitate, qui praecipue Christiano ditantur no­ mine, socia compos itaque opera id magis magisque moliri velint, ut omnibus viae patefiant humanioris vitae, in qua unusquisque sicut frater a fratribus diligatur atque adiuvelur 19. 15. Notio pastoralis migratorum.—Hodiernae migratio­ nes valde celeres per terrarum orbem effectae varii» ele­ mentis componuntur eae enim tam ex operariis ouam e conductorum moderatoribus, tam e Juvenibus studiis ad­ dictis quam e lechnicae artis peritis, tam e voluntariis i enorosis quam e profugis vel c patria depulsis constant. Icet hulusmodi hominum ordines haud parum Inter se differant, II tamen omnes In peculiaribus vitae condicioni­ bus versantur, quae multum dissimiles sunt nb Hs. quibus In patria assueverant. Ita ut adlumento parochorum loci f M Cfr. CocuL pA»t. de Eccl Ia muodo hulu» teaipcri· GumJim*^ rt »N». η. M. " Cfr. Conti. Apo»l £·«/ L c.. Tit It, Cep I. n $. l‘; Cap IV, nn 3b 34. 79- *· Litt. EocycL L e. P. »91. n. fi "Cfr. Devr. dr oeoxmcmtzoo VatXj. *»» Cap. il, nn. 9, lo. (LE 3x33 ). ·· Deer, de * ctiv. nu »k»r * EcektlM AA frOn Jmwihu, a. »0. ‘•Utt EncjncL f'efaAxa· * fwrtuw, L p. »97. (LE 33· )* 5612 η, 378! SC EPISC, INSTR. DE PASTORALI MIGRATORUM CURA 1909 AUG 22 I960 AUG 22 frai baud valeant: quapropter Ecclesia matema sollicita* 631 dîne contendit, at Ipsis opportunam / pastoralem curam adhibeat. Proinde sub hac ratione paitorall, de qua In praesens agitur, In migratorum numero omnes recensentur, qui quavis de causa extra patriam aut propriam ethnicam communitatem degunt et ob veras necessitates peculiari curatione Indigent Ut huiusmodi curatio provehatur ac facilior reddatur, In capitibus, quae sequuntur, ipsae normae exhibentur. Cap. II—Db Saou Conotieoationb pro Episcopis 16. I 1. Sacrae Congregationis pro Episcopis est ea omnia moderari, providere, inter se componere atque pro­ vehere, quae ad ehristlfldeliam latlnl ritus, quocumque migrantium, spiritualem adslstentlam pertinent, collatis lamtn consiliis cum Sacra Congregatione pro Orientalibus Ec­ clesiis, vel corn Sacra Congregatione pro Gentium Evangeliratfone, si de territoriis agatur alterutri sublectis, et firmis pariter locorum Ordinarii offldis atque auctoritate In lis, quae animorum curam spectant3·. f 1 Itemque Sacrae Congregationis pro Episcopis mu­ nus est, eadem promovere ad migratorum utilitatem ex orientalibus ritibus, Initis pariter rationibus cum Sacra Conffregatlone pro Ecclesiis Orientalibus, quotiescumque fideles singulorum orientalium rituum loca petant, eidem Sacrae Congregationi non obnoxia, ubi aliquis proprii ritus sacerdos desit. I 3. Ad normas pariter Litterarum motu proprio da­ tarum, a verbis Ecclesiae Sandae incipientium, commemo­ rata Congregatio, auditis Episcoporum Conferendis, qua­ rum intersit, aut si aliqua Episcopalis Conferentia Id pe­ tierit, ad spiritualem curam praestandam quibusdam so­ dalibus coetibus, numero frequentibus, erigert potest Prae­ laturas, quae constant presbyteris cleri saecularis, peculiari formatione donatis, aua/que sunt sub regimine proprii Prae­ lati el propriis gaudent statutis31. { 4. Cum vero Sacrae Congregationi pro Episcopis adnectantur Consilia et Secretariate de Migratione, de Ope­ ribus Apostobtu Maris, Aéris et Nomadum, secundum 623 statuta Apostolicae Conslitu/tionb Regimini Ecclesiae uni­ versae**, munera, quae in paragraphe primi explicata sunt, in eandem Congregationem Implenda recidunt, ad eorum utilitatem, qui ad memorata Opera Apostolatus Maris, Aèris et Nomadum pertinentu. ft .· i 5. Eidem Sacrae Congregationi, ratione peculiaris fi­ di, Religiosa Instituta sublduntur, quae hae ratione con­ dita sunt, ut mlgratoribus spiritualis cura adhiberetur; quam ob rem, legitimam potestatem In ea dumtaxat obti­ net, quae sodales horum Institutorum. utpote migratorum Cappcllanos seu Missionalcs, sive singulos sive simul sump­ tos, respiciunt, firmo tamen Iure Sacrae Congregationis pro Religiosis et Institutis Saecularibus in ea, quae ad religio­ sam vitam observandam attinent. I 6. Coudlii Vaticani Secundi menti obsecundans» Sacra Congregatio pro Episcopis curam impendet ut, una cura Secretariatlbus ad Christianorum Unitatem fovendam, pro non Christianis el pro non credentibus, iis communibus inceptii intersit, quae cuiusvis fidei migratorum coetui fa­ vorabilia videantur. 17. Ad ea omnia perficienda, quae migrationum Inter­ sunt. Sacra Congregatio pro Episcopis nd adlutricem ope­ ram adhibet Officium pro Migrationibus et Consilium Nu­ perius pro Migrationibus. 18. I 1. Officio pro Migrationibus, npud Sacram Con­ gregationem pro Episcopis iam pridem condito, praeest Delegatus ad Opera pro Migrationibus, qui congruenti Of­ ficialiora numero adluvatur. f 1 Huius Officii est, lis studere In eaque incumbere, miae potissimum spirituale provehunt Incrementum christlndellum migratorum, e quovis sermone, stirpe, natione at­ que —servilis servandis— ritu; Superiori Consilio pro Mi­ grationibus adesse eitnque apparare coetus; mutuas neces­ situdines cum Episcoporum Commissionibus fovere; col••Cfr. D*x is peti. Ερίκττ rztier· ja Ealera CVix/u» D-r-w»»», «. :l ;LE jjpJ. MMMa proprio Ectkim SjRrt&r. I, a 4 (LE 5x571*C». ut 5«. • !;■«· CoMt ApOit. Exrânu M«rw (ut. 6$, «c-.petealuo tribut ’jxieiuxxtx» esn prr^-zr-.r./xJna r^-axiUceà» ci=xi iwtfteianra !»*Lr> «ryucc·; S. CoafTfibaa pro Oentn. haie pmfrt» kimksUis «zr.hulra po*ztt itn< CxpptCxat» BM MMUoe^Jis xupitnrsi. «I la tentono stbt 'Vrit t<1 eodem triav·» {LE jjllJ. 5613 loquia Inire et prosequi cum Sodalitatibus ex omnlbua gentibus, quarum allquomodo migratorum cura Intersit, ceteraque omnia provehere Incepta, quae utilia aptata vi­ deantur./ 023 19. Superius Consilium pro Migrationibus constat ex: 5 1. Praeside, culos munere fungitur Secretorius pro tempore Sacrae Congregationis pro Episcopis; I 2. Secretario, ad culus officium eligitur Delegatus nd Opera pro Migrationibus, Apostolatus Maris, Aêris et No­ madum. f 3. Ad idem Consilium pertinent: a) Praesides et Secret ari i34 Episcopalium Commissio­ num pro Migrationibus in singulis nationibus constituti vel. ubi desint. Episcopi Promotores nationales, Officiales Dicasteriorum Romanae Curiae, quorum allquomodo mi­ gratorum cura interest, nempe Consilii pro Publicis Eccle­ siae Negotiis, Sacrarum Congregationum pro Ecclesiis Orientalibus, pro Clericis, pro Religiosis et Institutis Sae­ cularibus, pro Institutione Catholica, pro Gentium Evangelizatlone, Secretariatuum ad Unitatem Christianorum fovendam, pro non Christianis et non credentibus, itemque Consilii de Laids et Pontificiae Commissionis Studiorum «Instilla et Pax», Delegati e Caritate International!, e Com­ missione Catholica International! pro Migrantibus, e Foe­ deratione Superiorum Institutorum religiosorum virorum ac mulierum ac demum Superiores generales religiosarum Congregationum pro migrat oribus; b) alii periti ac bene meriti viri, sive ex ecclesiastico sive e laicorum ordine, a Sacra Congregatione pro Episco­ pis selecti ac nominati. f 4. Praeses, audito Secretario, aliquos viros e comme­ morato Consilio deligit, quorum nomina Sacrae Congrega­ tioni pro Episcopis probanda subldt, ut Inde «Commissio studiorum» constituatur. 20. Consilium Superius pro Migrationibus, utpote Coe­ tus eo spectans, ut consilia capiantur de agendis compo­ nesdisque rebus, sibi proponit ut: i 1. colligat, perscribat atque perpendat omnium Epi­ scopatuum vota, et ea pariter, quae per eorum delegatos, velati eiusdem Superioris Consilii sodales, suggerentur at­ que proponantur; j 2. penitus perspldat ea, quae ad migrationes utcum­ que pertinent iuxta Oecumenicl Concilii Vaticani Secundi decreta, simulque Utlusmodi hominum necessitates consi­ deret, quae semper mutant atque volvuntur; J 3» vota ad Sacram Congregationem pro Episcopis transmittat, / quibus cognitis haec Episcoporum Conferen- 624 tlis normas proponere queat, quo opera mlgratoribus tuen­ dis magis efficienter et accommode provehantur. f 4. Memoratum Consilium certis temporibus in plena­ rios coelus vel, ubi necessitas Id postulaverit, In extraordi­ narios coetus convenit. 21. Studiorum Commissio haec curat: I 1. res maioris momenti vel instantiorls necessitatis pertractare; 5 2. opportuna consilia Sacrae Congregationi pro Epi­ scopis ad hasce solvendas quaestiones proponere. 5 3. Haec vero Commissio bls in anno in coctus con­ gregatur. Cap. Ill—De Episcoporum Con fer enti is Nationalidus Episcoporum Conferentiae, praesertim Nationales, urgen­ itoribus quaestionibus ad praedictos (scilicet migratores, ex­ sules et profugos etc,) spectantibus, sedulo studeant, et aptis instrumentis ae institutionibus spirituali eorum curae, con­ cordi voluntate viribusque unitis consulant atque faveant, at­ tentis in primis normis ab Apostollca Sede statutis vel sta­ tuendis, temporum, locorum el personarum condicionibus apte accommodatis ·*. Rogantur Episcoporum Conferentiae ut, attento magno ho­ die migrantium el peregrinantium numero, omnia quae ad studium tl moderationem eorumdem curae spiritualis spec­ tant, committant sacerdoti ad hoc delegato, aut speciali Com­ missioni ad hoc constitutae *·. “Hetaaaodl SexeUrti cjofiere Dirtetori» müosaH» pkr^que œaul raftpswxr· “ De· r «U pa*t. Ephcop. cua«e ia Eicletû CWitter Dsnwtu, Cap. II, a- 11. ** MMu propr.o Er.-krw/ Sjacîx*. a. 9. 5614 SG EP1SC.. INSTIt. DE PASTORALI MIGRATORUM CURA Cum necessitates pastorales magis magisque requirant ut quaedam pastoralia munia concorditer regantur el promo­ veantur, expedii ut in servilium omnium vel plurium dioece­ sium alicuius determinatae regionis aut nationis nonnulla constituantur officia, quae etiam Episcopis committi pos­ sunt *7. Ad Conferentias Episcopales pariter perlinet opera Insti­ tuere et promovere quibus Illi qui laboris et studii causa ex terris missionum immigrant, fraterne excipiantur et con­ gruenti pastorali cura ad i uventur. Per eos enim populi lon625 ginqui vicini quodammodo fiunt et cam/munitat i bus antiqui­ tus Christianis optima occasio offertur cum nationibus, quae Euangelium nondum audierunt, colloquendi et eis in proprio officio amoris ct adiumenti genuinum Christi vultum osten­ dendi1*. Ut immigrantes ex lerris missionum debite excipiantur et congruenti pastorali cura ab Episcopis nationum antiquitus Christianarum adluvenlur, necessaria est cooperatio cum Epi­ scopis missionalibus ’·. 22. 5 1. In nationibus, ubi numero frcquentlores mi­ gratores hebentur. Episcoporum Conferentiae propriam Episcopalem Commissionem migrationibus curandis con­ stituant. Hncc suum habebit Secretarium, qui Nationals Directoris munere plerumque perfungatur40, Idemque propterea In Superius Consilium pro Migrationibus poterii cooptari. § 2. Valde convenit, ut In hanc Commissionem etiam sacerdotes, Religiosi utriusque sexus Sodales —et illi prae­ sertim. de quibus in art. 53, § 1 agetur— pariterque laid viri, quaestionum de migratione periti, cooptentur. § 3. In aliis \rero nationibus, ubi minor est migratorum numerus, Episcoporum Conferentiae quendam saltem Promotorem Episcopum, ad illorum spiritualem curam pro­ vehendam designent. 23. Ad ea perficienda, quae ab Apostollca Sede vel a Sacrosancti Concilii Decretis in hac rerum provincia sta­ tuta sunt, Episcoporum Conferentiae Nationales, per se Ipsae, vel per Nationalcm Directorem, vel per aliam Insti­ tutionem, cordi habeant: § 1. praecipuis migrationum quaestionibus studere, et, attentis praesertim gentium loeorumque adlunctis, accom­ moda pastoralia inire consilia, quibus migratorum animi ad novam vitae condicionem subeundam parentur, lidemque sive in singulis suae patriae regionibus sive In nationi­ bus, quas petunt, rite excipiantur41. Impensam quoque operam coetibus hominum non Christianorum provehendis navent, qui omnibus saepe vel animi vel corporis adiumentis destituti videntur; § 2. sacerdotes deligere atque ad peculiare hoc ministe­ rium Instruere et Episcoporum Confcrcntlis aliarum natio­ num, quarum Interest, vel earum Institutionibus commen­ dare, ut ab ipsis, ad normam art. 36, § 2 velutl migratorum Cappcilani vel Missionalcs accipiantur; § 3. si res ferat, Collegium sacerdotum migrantionlbus 626 destinan/dorum instituero, aut saltem quaedam eligere Insti­ tuta, sacrorum Seminariorum ope collata, si quae adsint, ad sacerdotii candidatos c peculiari sermone formandos; quibus in institutionibus sacerdotes, sive antequam ad ex­ teras nationes proficiscuntur sive cum In iis iam deversan­ tur, peropportunas scholas statis temporibus rite frequen­ tent el Insuper, si res Id suaserit, novas apostolatus rationes cognoscere et condicionum ad oeconomicam soclalemque vitam ct ad civilem cultum spectantium notitias sibi com­ parare contendant; f 4. Religiosos utriusque sexus sodales pariterque laicos fideles exstimulare ad huiusmodi incepta participanda, iisdemque sapienter uti, ut ordinata ratione pastorali, huic causae spirituale atque sociale adiumentum quam maxi­ mum afferant 41; § 5. conventus certis temporibus, collatls consiliis cum Sacra Congregatione pro Episcopis, per nationes, Immo per continentes terras promovere, eo spectantes, ut pastoralis migratorum cura apte cfficienterque componatur el ad unam veluti rationem ubique reducatur, donec ipsa pe­ culiaribus cuiusque gentis rerum adiunctis accommodetur; § 6. opportuna promovere colloquio cum Sodalitatibus vel ex omnibus gentibus vel singularum nationum, cum Rerum Publicarum Institutis et Consociationibus, quo ap,T Decr. de pa*t- Epiirop. manere in E«kni> CknUus Aswinwt, Cap. Ill, η. 43. ·· Deer, de acüv cusifen. Ecdruâe AS gmUi Cap. IV. n 38. ■· Motu proprio EaUxiaa Santee, HI, n. 3J. *‘Cfr. oota 34. ·· Cfr Litt. Encjxl. Pcpidorwwi frojra»», I. c.,n. 69. “ Cfr. Cap VI et VIL 5615 n. 3/81 tiorc modo migratorum iura, in re quoque sociali, fovean­ tur. et eorum Institutioni scite consulatur, praesertim in sua addiscenda arte, quae praesentis temporis necessitati­ bus sit quam maxime consentanea 43. § 7. generalem actorum summam ad Sacram Congre­ gationem pro Episcopis quotannis mittere, additis etiam nuntiis ad rationaria / conficienda utilibus, si quae collecta 627 sint, quo difficultates, consilia ct etiam optata plenius cognoscantur iisque facilius respondeatur. 24. f 1. Migrationes omne genus atque coctus omnes hominum, qui nostro hoc tempore cum frequentioribus per terrarum orbem itineribus aliquo modo conectuntur, ut il sunt nautarum, aèronavigantlum, nomadum, non modo novas pastorales praebent difficultates, sed ellam inusi­ tatas sccum ferunt rationes, ad spiritualem vitam, ad psychologiam, ad rem nummariam atque ad aptam rerum temperationem pertinentes, praesertim cum agitur de ex­ sulibus, de domo profugis, vel de mlgratoribus, qui regio­ nes relinquunt nimia Incolarum frequentia laborantes et de meliore statu progressioneque adipiscendis adhuc annl· tentes. f 2. Ad auxilia eo consilio comparanda, ut graves hae quaestiones, prout vires sinant, aptius solvantur, admodum convenit, ut Episcoporum Conferentiae loeorumque Ordi­ narii aliquem «Diem mlgraloris» quotannis indicant44. § 3. Culus diei celebratio ad haec praecipue intendit: ut scilicet Populi Del filii» pro sua quisque condicione, di­ vinum considerantes aeternae salutis consilium, propria of­ ficia penitus noverint, suasque partes impleant, ipsis agen­ das in migrationis rebus fovendis; tum ut omnes christifideles, precibus ad Deum fusis, superna implorent,auxilia ad aptas vocationes impetrandas; deinde ut alacer sacerdotum apostolatus roboretur, ac denique Christiana migratorum fides secura maneat ct viva incrementa suscipiat. § 4. Quod vero ad indolis animique difficultates spec­ tat, quas psychologicas vocant, communis labor et opera a Christianis hominibus requiritur, ut cunctae praeiudicatae opiniones atque separationes, e nationis, stirpis religionlsve diversitate manantes, collatis viribus, superentur, apertiores mellorcsque necessitudines atque veram inter populos fraterni animi coniunctionem instaurando 4i. § 5. Cum Cappellanorum seu Missionalium, socialium adlutorum omniumque Institutionum mlgratoribus faven­ dis innumera proviaaquc incepta, novas easdemque haud leves difficultates Episcoporum Conferentiis singulisque lo­ corum Ordinariis afferant —nempe ad rem nummariam atque ad aptam rerum ordinationem pertinentes— «Dies f 623 migratoris» eo quoque spectat, ut christifidelcs partes se­ dulo considerent, quibus tenentur subsidia comparare ad migratorum fratrum necessitates sublevandas. Quam ob rem Episcoporum Conferentiae datam huius celebrandi diei facultatem nancisci possunt ad fidelium studium hac de re magis magisque excitandum, atque ad eos exstimulan­ dos, ut liberalem stipem pro necessariis operibus dent. § 6. «Dies migratoris» tempore et ratione celebretur» prout locorum adïuncta et civilis societatis postulata sua­ serint. Cap. IA’—De locorum Ordinariis Peculiaris sollicitudo hubeatur fidelium, qui ob vitae con­ dicionem communi ordinaria parochorum cura pastorali non satis frui valent aut eadem penitus carent, uti sunt quam plurimi migrantes, exsules et profugi, maritimi sicut aironaviganles, nomades aliique id genus. Aptae methodi pasto­ rales promoveantur ad vitam spiritualem fovendam eorum, qui relaxationis causa ad tempus alias regiones petunt ··. Item, in similibus circumstantiis, diversi sermonis fideli­ bus provideatur sive per sacerdotes aut paroecias eiusdem “Quod attinet ad inijçrAtcnjxn technkam ct iocialeni curam sccdocxa profecto latet S. P. Pium XII r. m. Ccwwujic*uw /oUrwix.naltm fra £*ιιρ·ί/»σητ in Gearrensi civitate cooaUtuiMC. o»«·· rxxIan/iuRi fw/ucii corpU «MAlM rt opvrj fcxrrf, cvnftrmarr (Mota prepno Extul l amiis. L c.. Tit. I, P- 676). Impensa crço Intematjoaali» btius GxnmivMonu opera uti po»=nt Ep:$cop.»k-» Ccntrntnkxe noa modo in quaestioaibus inter Njuone» ferte exiitUnUlris. w-d etiam Ia rebus cuiusque N’«tferus, eo prcp»jto, ut natfenihum onUnabocunn. mirraliootm ropicirntrmi. coepta et labem perfi­ ciantur. Epicoporum Confer.-titû» adesse quoque potest Sodahtas. quam vocent CartLu id quam vanae natioculet BecLfeoft coaüuuai ut n.jcra turibus praeito sint in rebus praetrru·;. temperat bos. “Cfr Con»L. Apotf. Arni/ Famuu, Tit. II, art 49. ‘•Cfr. Litt. EacycL r.-pwJontm ^rof*«nx>. L c. 347-3S9, nn. 63-64. *· Deer, de past- Eptscop. rauncre m Lccksu COriMMi n. xft. 5616 .3 ] 'I n. 3781 SC EPLSC-, INSTIL DE PASTORAL! MIGRATORUM CURA sermonis, sive per Vicarium Episcopalem, sermonem bene callentem et etiam, si casus ferat, charactere episcopali orna­ tum, sive denique alia opportuniore ratione Vicarii Episcopales in determinata dioecesis parte aut in certo negotiorum genere aul quoad fideles determinati ritus sea coetus personarum, irata Episcopi dioeeesani nominatio­ nem, potestate ordinaria vicoria gaudent, quam ias commane Vicario Generali tribuit*9. Quod Igitur attinet ad varias, quas diuturnus usus pro­ bavit, formas ac rationes spiritualis migratorum institutio­ nis congruenter accurandae, locorum Ordinari! haec, quae sequuntur, prae oculis habeant. A) Ordinarii locorum, unde fit discessus: 25. Si necessarium vel saltem opportunum videtur, in dioecesana Curia peculiare Officium pro migratoribus con629 rtituatur recteque ordi/netur, quod et eorum quaestiones vel negotia pertractet, et alia etiam coepta, sive ante sive post eorum discessum, provehat. 26. Ordinarii parochos commoneant de gravi, quo te­ nentur, officio eam christifidelibus omnibus religiosam institutionem tradendi, qua facilius, si quando casus ferat, difficultatibus et periculis discedendi occurrant, novasque necessitndlnes cum aliis hominibus Inire valeant, sive aliam ln sua patria sedem petunt, sive ad exteram perveniunt nationem, ubi incolae diversam vel mixtam religionem pro­ fitentur. Ita enim fit, ut migratores, si quando vel ad cer­ tum tempus vel perpetuo domum repetant, pro explorato habeant parochum semper sibi tamquam patrem esse ad· futurum. 27. Locorum Ordinarii sacerdotes sive dloecesanos sive religiosos, qui difficiliori hulusmodl ministerio Idonei paresque sint, agnoscendos et conquirendos curent, eosdemque Episcopalibus Conferentils rogantibus libenter com­ mittant. 23. Unusquisque Ordinarius cum Episcopali Conferen­ tia National! vel cum eius Institutis necessitudinis habere rationes ne omittat, ut inde auxilia suae dioecesi expetat ipseque vidssim aliis dioecesibus afferat ad ea exsequen­ da, quae ab eodem Episcoporum coetu de pastorali mi­ gratorum cura statuta sunt. B) Ordinarii locorum, quo fil migratio: 29. SI res necessaria videtur, etiam in dioecesibus, quo migratio fit, peculiare Officium pro migratoribus exstet apud Curiam Episcopalem constitutum, cui regendo Vica­ rius Episcopalis*· ali os ve sacerdos idoneus praeficiatur. in«f) Al G 22 f 4. Item, si necesse est, spiritualis habeatur cura Chri­ stianorum. qui plena communione cum catholica Ecclesia carent, collatls etiam consiliis cum eorum Praepositis vel ministris secundum legitimarum Congregationum Apostolicae Sedis praescripta. 32. Ne recusent locorum Ordinarii, luxta Concilii Vati­ cani Secundi normas ·*, quin in sacram liturgiam usum sermonis, migratorum proprii, pro quavis eorum natione, admittant. 33. In pastorali cura migratorum agenda, hae, quae sequuntur, rationes ac viae, accommodandae sane ad loco­ rum adiuncta seu circumstan!ias, ad consuetudines et ne­ cessitates eorundem fidelium, plane experientia et usu comprobantur: i 1. Ubi magnus est numerus migratorum, eodem uten­ tium sermone, qui illic vel stabiles incolunt vel continuo 631 mutantur, opportuna potest esse paroeciae personalis erec­ tio, ab Ordinario loci apte praefinienda J 2. Etiam missio cum cura animarum, cuius fines sunt recte circumscribendi, ab Episcopo erigi poterit11 iis prae­ sertim locis, ubi nondum migratores stabiliter incolunt; huius modi missio ad peculiares hominum coetus pertinet, oui per cuiusvis temporis spatium, quavis de causa, ibi­ dem commorantur. } 3. Pro rerum opportunitate missio cum cura anima­ rum, intra unius paroeciae plurium ve etiam paroeciarum fi­ nes erecta. alicui paroeciae territoriali annecti potest, prae­ sertim cum haec ab eiusdem religiosae Congregationis soda­ libus, qui spiritualem migratorum curam agunt, regatur. } 4. Quoties neque paroeciae personalis neque missio­ nis cum cura animarum, sive sui luris sive alicui paroeciae annexae, erectio opportuna esse videtur, tum spirituali mi­ gratorum curae consulatur per Cappellanum seu Missionalem eiusdem sermonis, territorio ad ministerium exercen­ dum praefinito. j 5. Ubi sat amplus adest migratorum numerus, ut eorum curae spirituali consulatur, Cappellanus seu Missionalls tamquam Vicarius cooperator unius paroeciae pluriumve paroeciarum constitui poterit. i 6. Denique pro novis Institutis, nostra hac aetate ad plures nationes pertinentibus, ne earum sodales, diversis sermonibus utentes, spirituali cura careant, sacerdotes eli­ gantur, qui et eosdem sermones noscant et in eorum fide­ lium bonum ministerium obeant34. f 1. Unicuique migratorum Cappellano seu Missionali aliqua ecclesia aut cappella vel pumicum vel semipublicum oratorium, quatenus fieri possit, ad sacrum mi­ nisterium perfungendum attribuatur. / β32 ( 2. Sin aliter, loci Ordinarius eas normas edat, quibus eidem migratorum Cappellano seu Mlssionali In alia eccle­ sia, paroecia!i non excepta M, sacrum munus libere cumulateque explere liceat. I 3. Opportunum praeterea videtur exstructas appa­ rari domus, quas tamquam suas mi grato res adire possint, ut ibi sui ingenii bona ac dotes excolant, merita quiete ac relaxatione I ruantur, salutaria subsidia re peri an t. 30. f 1. Omnes christlfideles, sive derid sive laid, sive religiosi sive religiosae, recte moneantur, ut benevolo animo migratores exdplant Usque in magnis necessitati­ bus, quae vel ab initio obveniunt, opitulari studeant. I 2. Ceteris etiam Christianis benigne libcnterque suc­ currant, qui plena cum catholica Ecclesia communione non fruuntur, quique sacris ministris suae Ecclesiae vel com­ munitatis carent; neque vero opem auxiliumque hominibus 630 non Christianis, si qui adveniunt, denegent, / lis servatis nonnis, ad sacrorum communicationem quod attinet, quae tum Decreto Oecumenlci Concilii Vaticani Secundi Unita­ tis Redintegratio, tum Directorio Oecumenico editae sunt. Cap. V—De migratorum Cappellanis seu MissionaliBUS HORUMQUE DELEGATIS I 3. Spiritualis cura omnium chrlstilidellum, atque adeo migratorum, ln paroeciae finibus degentium. In parochos Diversi sermonis fidei i bos provideatur sive per sacerdotes potissimum réduit, qui expleti mandati rationem Deo sunt aut paroecias eiusdem sermonis, sive per Vicarium Episco­ aliquando reddituri; tantum Igitur onus cum Cappellano palem sermonem bene callentem et etiam, si casus ferat, cha­ seu Mlssionali, si adest, sociare et communicare velint ractere episcopali ornatum, sive denique alia opportuniore 31. I 1. Collatls consiliis cum Episcopali Conlerentia ratione *·. Nationall vel cum eius Institutis, operi migrationis praepo­ A. A. S. 57 (X965), P· 76 [LE Jiijb A4 JoUm Ecdowm (Directorium sitis, sacerdotes conquirantur, qui eiusdem sermonis vel Oecsmeatcwn). A. Λ. S y) (1967). PP 574-59* [LE 3556 J. nationis ac migratores sunt. u Cfr. ComUlaUo daS. ùtcrgi*. CcmUiam, n. jS (LE 314x h Instructio de cultu myvteni eochirislkl. EuoUnduu»» n. 19 5 2. Si vero peculiaria rerum adiuncta, veluU horum (LE 3561 ) sacerdotum Impar numerus, aliter suadent, Ordinarii ope­ ‘•Cfr de p**t Epivcop nxjurre ia Ecrleau Ckrvxïuj Dimnuu, n jr. ra aliorum sacerdotum, oui migratorum sermonis sunt pe­ Motu ρττρηο Ecdavu Swuc, a. ai, i 3. ubi h*ec leguntur- Peroret riti. utantur atirae pro viribus contendant, ut novi sui fllll mitre «Ml ntppnaifra ttî tai fMOfuo modo Epmttpv» Jioaeunu quaevis discrimina et pericula In Christiana vita profitenda aadoniaU. eiUuo On>u’»o PrabyUrali, poUti, iU «1, J* fwd com-eniwnej initr Apoifcitcam Salem tt cmU tti «Jtu pcrm*iis effugere possint. pkjsicu ed HOfW»hi fwciiU. DM indam a Aadcniab ra apia I 3. Quodsi consulendum esi spirituali curae migrato­ compmaatur. rum, quibus diversus in sacris est ritus, serratis eorum ° Hoc vide· Ln DeckmUone a Sacra Ccrtupr^iuone CcnuMocuJi die ix ttorer.brw 1966 edite Epuzapat dweccLemu propna aacS^nlaia m i*» Hierarchlae lurlbus, ratio etiam habeatur Decretorum ad dioecesi m(crt pelai nm nlam parxciam ferrrnaUm. ud diam «unevm eosdem spectantium ··. eu·» rura pre cfcruSi.'Udihui dicem urmmu icu naiimu, ca Umen rahena, ai fim naulrm ailnmu certo aflajae cwt •»/M. n. XJ. “Mota prnprio Eubnas Sandu. I, n. 14, ) 1. aauooram liitiiam Sfiuamano «mcnxnhum eiailna urmmit ·· Motu proçrio Eaüftaa S^das. I, a. X4. I *cc-wCixw u Cacst. Apoit. Ectal Familia, Tit, Π. art_ 37. ·· D-ct ôe DML Eptacop mixzr- in Ecdcuâ Càtùîmj Dw«w, a. 3 j; “ Decx de part- Epacop munere id Ecxled* ChnUai [>-»««, 13. | 3; rff Dw. 0» iccL Orwsl CatK Eohsiaaam. na. 4. 13 et u. 5617 5618 • Q<· ·' SG EFMSG., INSTR. DE PASTORALI MIGRATORUM CURA 1060 \l < A) Cappellani seu Missionales 35. Qui sacerdotes ab ecclesiastica auctoritate manda­ tum agendi spiritualem curam migratorum, suo utentium sermone, legitime acceperunt, Ii migratorum Cappcllanl seu Mlulonales appellantur. 36. § 1. Sacerdotes spiritualem dc migratoribus cu­ ram suscipere cupientes antea debitam ab Ordinariis suis facultatem consequantur; postea vero suae Episcopali Conferentiae vel Institutis, operi migrationis praepositis, ad nutum praesto sint. § 2. Excepto quod peculiaria adiuncta suadeant, ut nominationis Rescriptum a Sacra Congregatione pro Epi­ scopis conficiatur, Conferentlae Episcopalis nationis, unde sacerdotes discedunt, est eos certo designationis documento munire atque Conferentlae illius nationis, quo ipsi se con­ ferunt, praesentare. Quae altera Conferentia Cappcllanos seu Missionales admissos locorum Ordinariis concredit, qui eos­ dem spirituali migratorum curae praeficit. I 3. Quod vero ad religiosos sodales attinet, qui huiusinodl migratorum curae inserviunt, peculiares normae 633 Cap. VI traduntur. / § 4. Spiritualis migratorum cura, quantum fieri potest, sacerdoti committatur, qui per congruum temporis spatium sit rite institutus atque virtute, doctrina, sermonum peri­ tia aliisque animi dotibus tanto muneri par esse videatur M. 37. § 1. Cappellanus seu Missionalis migratorum suae dioecesi Incardinatus manet, quam Ideo repetere ei licebit, accedente Moderatorum, quorum interest, iudiclo et con­ sensu. Hanc redeundi facultatem adeptus, Cappellanus om­ nibus luribus gaudet, quae haberet, si in dioecesi sacro ministerio addictus fuisset *7. § 2. Cappellanus seu Missionalis migratorum durante munere, tum in sacro ministerio exercendo, tum in disci­ plina servanda, Ordinarii loci lurisdictloni est obnoxius. § 3. Quod ad temporalium bonorum administrationem attinet, Cappcllanl seu Missionales migratorum, antece­ dente Nationalis Directoris assensu, obligatione tenentur sibi comparandae Ordinarii loci licentiae ad quodvis oeco­ nomicum inceptum exsequendum, cuius fidelem rationem anno excunte reddent. 38.Cappellanus seu Misslonalis, cui paroecia personalis collata est ie, paroeciali fruitur potestate una cum omnibus facultatibus et oneribus, quae ad normam iuris communis parochis propria sunt. Idem praeterea, quamvis territoriali Jurisdictione careat, facultatem habet Confirmationis Sa­ cramentum administrandi subditis, in articulo mortis con­ stitutis 39. § 1. Cappellanus seu Missionalis, cui missio cum cura animarum concredita est <0, propria fruitur potestate atque, congrua congruis referendo, parocho aequiparatur. § 2. Huiusmodi potestas est personalis, in personas nempe migratorum eiusdem sermonis, atque intra fines missionis tantummodo exercenda. § 3. Eadem vero cum parochi loci potestate aequo iure cumulata est ·*. Quapropter quins migrator libera fruitur 634 facultate adeundi in / Sacramentorum celebratione, Matri­ monio non excepto, aut Cappellanum scu Misslonalem sui sermonis, aut Parochum loci ·’. f 4. Denique, praeter ea omnia, quae iure communi parochis tribuuntur, olla etiam lura aliaque onera ad Cappcilanum seu Misslonalem migratorum spectant. Quod ad iura attinet, haec sunt recensenda: a) potestas administrandi subditis, idest fidelibus eius­ dem sermonis, in articulo mortis constitutis, Confirmatio­ nis Sacramentum ad normam Decreti Spiritus Sancti mu­ nera (LE 1881]; b) potestas valide assistendi matrimoniis nupturien­ tium, quorum alteruter eodem sermone utatur, intra fines commissi territorii, servatis ceteris dc Iure servandis, etiam in praescripto C. I. C. circa llceitatem M et in normis ad investigationes super statu nupturientium peragendas M. η. 3781 libus eius sermonis, quae cuiusque Parochi ad normam C. I. C. propln sunt ·»; bj praesertim obligatio: 1) residendi in assignato terri­ torio ad normam sacrorum canonum ·*; 2) conficiendi se­ cundum normas Codicis luris Canonici libros paroeciales. quorum authenticum exemplar in fine cuiuslibet anni ad Parochum loci transmittet ·’; c) non tenetur vero obligatione Missae pro populo ad nonnam luris communis celebrandae varui coeUtxn KcuLbii, de quibus ia Motu praesto sint e diversis nationibus et dissitis apostolatu* prvprto I. n. 4. sedibus provenientes, qui iteraque dissimili formatione "IXt. de pu'_ Ephcop. rnui-er· 13 Ecrl-sL» CinUu: n 35, instructi sunt, cumque proplerea sacerdotibus vel coope­ Motd proprio Er.Lmxs ?a>w-ta/, I. na. y». jr. *· Motu p.vprw Erxkiuù ratoribus peculiari apUque Institutione praeditis frui pos­ Sxnii*/. I. η 13. i 3. "Decr d» put hpacap. m-irux- ja Ecclesia sint. ut eos huc vel illuc facilius transferant, pastorali mi­ CSrxOus [bwui, ru 35; Decr de apostolatn Lucorum XtasMtfM «cluo* rtUirvt, n. xy Motu propno EuUtxat Sumai/, i. n. 3.4. ·» Orr. de past. gratorum curae maximum possunt afferre adlumentum. Eptscop. muuez» m Eccksxa Carirfw ac 33-35; Mot 1 prepno Ec*· Ctr Coett- Apo«L FxnU Femtlia, TH. II. tr:j. dauu Sudat. 1, na. 35. 26. ·* Decr. de pau. Ep.ic-.-p. auacre in Eccle­ sia Cknttat Drrxinui. n. 35. 5-6; Motu prepr*: Eulax^t 1 cn 2. ’· Motu propr» Exrlmtft SmcU*. I. n. »9. | » f 2. Delegatus pro Cappellanls seu Missionalibus eligi­ tur, coUatii cum Conferendis Episcopalibus, quarum inter­ est, consiliis, a Conferentia nationis, in qua Delegatus ipse ministerio fungatur. 45.Delegatus pro Cappcllanis seu Xfissionalibus, vi mu­ neris, nulla lurisuiclionis potestate, sive territoriali sive personali poÙeL Î MD»O. d· pejt Eprtccp munrr· ta Eeck»A Ckrufrn 5621 n. 53. y>50. 33. ·· Docr da apustoUtu Uxxxuui .4pettahea», ' 5622 -λ 18(11) AVG .. SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO est. Insuper latet conscii esse debent campi internalionalls et quaestionum ac solutionum, sive doctrinalium siue praclicarum, quae in illo oriuntur, praesertim quoad gentes ad progressum nitentes ··. 56. Haud exigua pars uuaestionum, ex populorum mo­ bilitate proficiscens, dnc Iuleorum cooperatione solvi ne­ quit. Ecclesia igitur, dum pastoralibus migratorum neces­ sitatibus occurrere studet, universum populum Del, ac praesertim fideles lalcos ad apostolatum propensos, enixe adhortatur, ut suscepti a se officii partes Implentes impi­ gro animo allaborent ad universum mundum renovandum et ad ea, quae veritas, iustltla, caritas postulant, effi­ cienda ·*. 57. Migrationes, sive homines considerantur, qui pa­ triam deserunt, sive qui alienigenas in patriam recipiunt, novam vivendi cum Ignotis antea civibus rationem indu­ cunt; Iam inde munus lalcorum exordium sumit: uti fratres accepti, migratores non mera productionis instrumenta ··, sed humana dignitate praediti agnoscantur ct amplioris novae humanae consortionis aedificatores. Cum praeterea aliae cum mlgratoribus conlungantur quaestiones, de habitatione nempe, de opere, dc sociali securitate, ct eae, quae c generis, linguae, humani cultus diversitate oriuntur, laid curent, ut eae secundum carita641 tis et simul lustitiae et aeauitatis rationes solvan/tur, ne, progredientibus cum populorum mobilitate oeconomicis rebus, oita hominum singulorum eorumque familiarum in­ certa et precaria fiat *7. Lalcorum est insuper operam dare, ut haec iura, praesertim quod familiae attinet unitatem ··, etiam In civili legislatione sarta tecta serventur, et quodvis discrimen in hac re sedulo vitetur ··. 58. Nec minus necessaria ad migratorum evangelizationem fovendam est lalcorum opera adiutrlx: Cappellanls seu Missionalibus opitulentur, ut eorum commercia cum lon­ ginquis vel dispersis mlgratoribus faciliora reddantur, Hturglam actuose participent, ita ut cultus divinus allidat animos; oblata autem occasione verbum Del cum variis coetibus ethnicis, secundum modum laids proprium, com­ municare ne neglegant. Quod etiam magis urget, ubi ob longinquam vel dispersam commorationem aut ob deri suae nationis vel loci penuriam, migratores quavis carent cura religiosa; quo in casu cos sedulo quaerere studeant, comiter recipere, solari et ad ecclesiam localem adducere ·°. Apostolicum hoc munus peculiari modo ad eos pertinet laicos, qui In migrationibus, in officiis vel In locis, ubi opus faciunt, coniunctissime vivunt cum non catholicis, cum non Christianis vel cum non credentibus; juvenibus vero, qui studiorum Universitates frequentant, potlores sollici­ tudinis partes serventur. Aptiora enim adiuncta rerum iis offeruntur, quae Cappellanum seu Missionalem migratorum saepe fugiunt: vitam scilicet vere catholicam agentes et ipsum profitentes apostolicum spiritum, qua cives cum ci­ vibus, specifica peritia et propria responsabilttate91 id quod fratribus in sacerdotio deest ·*, efficaciter possunt supplere. 59. Laid, qui gravioribus officiis publicis funguntur, conscii beneficiorum, quae diversa migratorum Ingenii cul­ tura pfferantur, operam dent, ut Respublicae earumque Moderatores ea omnia agnoscant et sedulo promoveant, quae ad mutuam operam et una simul existendi rationem inter ethnicos coetus requiruntur. Laid vero, quo maiorem vim habent ad communem cogl642 tandi ac / sentiendi modum, curent ut talis caoue commu­ nis conscientia hominum formetur, quae ad nunc finem assequendum postulatur. 60. Ubi migratores frequentiores numero sunt, facul­ tate praesertim donentur participandi consilia pastoralia dloecesana vel paroecialia. Ita ut localis Ecclesiae compagi reapse inserantur. 61. Eadem profecto ratione atque etiam magis quam singuli homines, consociationes catholicae Impensam cu­ ram mlgratoribus adhibeant, qui habitatione, opere, insti­ tutione et rebus ad vitam necessariis indigent. Potissimum animadvertatur, quantum referat mlgratoribus opportuni­ tatem praebere, praesertim collata ope cum Institutis, quae iam habeantur, artis formationem perficiendi vel novam consequendi peritiam. Catholicae consociationes adiutricem ·· Decr. de apostolatu Ukonun ApaUolirAm tztuonialrm, n. 14. M CocsL part, dc Eccl. in niundo huius temporis Cearfn· Λ tpn, n 26. "Ibid, Q. 66. ·’ Ibid. "Ctr. Decr de a portoù tu Lucorum A pcrtrJua* arfucniitm a. ii, »»Ctr. Coast. part. de Eccl in mundo huius tc/npons Gawdi*m’tt n. 66. " Cfr. Ikcr de apostolatu Lucorum Afettofa* td»· πΜΐπ·ν nn. xo. 17· ·*/ô-J.n. 7· 5623 ■ n. 3782 operam navent Officiis pro mlgratoribus in Curia dioecesana vel in paroeciis constitutis. Migratores omnes invitentur, ut alicui coetui vel conso­ ciationi apostolatus lalcorum nomen dent, cooperantibus In reillis.qui alicuius consociationis sodales In patria fuerunt. Quamvis autem migratores proprias consociationes ha­ bere liceat, tamen quibusdam earum sodalibus opportuni­ tas praebeatur nomen dandi consociationibus (vel opificum collegiis) Ullus regionis: Inter varios ethnicos coetus hoc modo velutl pons efficitur utrasque partes coniungens. Verumtamen non solum singulorum migratorum participatio est promovenda in locorum consociationibus, sed opportu­ num etiam videtur, ut cooperatio coetuum foveatur, qui lalcorum apostolatum, in regionibus sive originis sive mi­ grationis, provehunt. Hisce expositis —recognitionem disciplinae migrationes sacerdotum ad exteras transmarinas regiones93 eorumque incardlnationcm in harum regionum dioecesibus respicien­ tis91, necnon munerum Cappellanorum navigantium eo­ rumque Moderatorum·* et status Pontificii Collegii Sacer­ dotum pro Italis ad externa migrantibus·· peculiaribus/ 643 reservantes Instructionibus— bona firmaque spe adduci­ mur fore, ut spiritualis migratorum adslstentla satius per praesentem Instructionem ordinata et temporis adiunctis accommodata, uberiora in dies, Deo largiente, animabus afferat commoda et inter homines, unius Patris filios di­ lectissimos, ubique concordiae et fraternitatis sensus feli­ citer promoveat. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die 22 Augusti 1969.—Carolus Card. Confalonieri, Praef. Ernestus Civardi, Archlep. tit, Serdicen., a Secretis. losephus Zâgon, Delegatus ad Opera pro Migra­ tionibus. ■· Cfr. Const. A post. ExruJ Fami/ie.Tidl, Cap. I, art. 3. M ·· /Wj Adn. Η. M OTERY in Aurtralaxian CalhoUc Record 48 (1971) 127151: P. PEROTTI in ME 95 (197Q) 46-60; S. M. TOMASI in JarUt 3) (1971) 332-341; Doc. Ceth. 67 (1970) 7L 3782 1969 AUG .. -SC CULTUS DIVINI, RESPONSUM. PART.· ad proposita dubia: 1—Ad institutionem GENERALEM MlSSALIS ROMANI. 2---- AD ORDINEM MiSSAE. Responsa 3—Ad Calendarium. 4—Ad diversa I—A» Institutionem Generalem Missalu Romani 1. Quandonam quaedam praefatio habenda est «propria·? Resp.: Difficultas venit praesertim ex possibilitate adhibendi precem eucharisticam IV, quae praefationem fixam habet, et ideo statutum est ea uti non licere quando Missa propria praefatione ditatur (n. 322 d). Cum autem praeter festa, tempora quoque habeantur, et quidem sat longa, in quibus dicitur praefatio de tempore, quaestio exsurgit quo sensu Intclligenda sit praefatio «propria». Praefatio consideratur «propria» stricto sensu. In Missis quae celebrantur in ipso die festo vel in eius octava. In Proprio de tempore adhibetur praefatio illi respondens sed haec non consideratur stricte propria, et eo durante adhiberi possunt prex eucharistica IV et prex eucharistica II cum sua prae­ fatione. In Missis autem votivis seligi potest aut praefatio Missae respondens aut praefatio propria alicuius precis eucharisticae. 2. In feriis temporis Nativitatis et Paschae possunt dici Missae ad diversa vel votivae? Resp.: N. 316 Institutionis generalis Mis­ salls Romani loquitur tantum de feriis temporis «per annum» minime vero de feriis temporis Nativitatis et Paschae. Ex eadem autem Institutione, collata cum Normis de Anno liturgico et de Calendario haec interpretatio erui potest: 1) Missae ad diverso vel votivae prohibentur in sollemni­ tatibus. in dominicis Adventus, Quadragesimae et Paschae, in feriis IV Cinerum et Hebdomadae Sanctae «quae omnibus ollis celebrationibus praeferuntur» (Cf, Normae de Anno liturgico et de Calendario, n. 16) (LE 3728]. 2) In dominicis, praeter eas quae supra recensitae sunt, in festis, in feriis temporis Adventus a die 17 ad diem 24 decem­ bris et Quadragesimae, hae Missae dici possunt, «occurrente aliqua graviore necessitate, de mandato vel licentia Ordinarii loci» (Cf. Inst. gcn., n. 332) (LE 3735]. 3) In feriis temporis Adventus, usque ad diem 16 decem­ bris Inclusive, tempore Nativitatis, n die 2 lanuarii ad sab­ batum post Epiphaniam, tempore paschali, a feria II post octavum Paschae ad sabbatum ante Pentecostcm et In me­ moriis obligatoriis, «In Missis cum populo si qua vera neces­ sitas Id postulet·, potest dici Missa huic necessitati respondens, •de iudlcio rectoris ecclesiae vel ipsius sacerdotis celebrantis· (Cf. Inst. gen., n. 333). Necessitas Intellegenda est ratione pa­ storali, v. gr.. sl frequens populus occurrit pro aliqua celebra­ tione. uti, aliquibus In locis, prima feria VI mensis. 5624 B*·* * 1 06» SEP 20 CONVENTIO CUM AUSTRIA n. 3783 Die 4 lanuarii, Dominica: in Extra hos casus Missae ad diversa vel votivae non permit­ tuntur. Nam Officiam de feria. his temporibus quadam prae­ eminentia gaudet, ut mj*sterium salutis debito modo recolatur super cetera alia festa vel commemorationes (Cf. Consi, de mera Llturgia. n. 103). Hoc valet praesertim pro quinquaginta diebus a dominica Resurrectionis ad Pentecosten, quae cele­ brantur «sicut unus dies festus, immo magna dominica» (Cf. A’ormœ de Anno llturgtco ei de Calendario, n, 22) fLE 3723). 4) Tempore «per annum», quando fit officium de feria vel occurrat memoria ad libitum, licet celebrare quamlibet Mis­ sam ad diversa vel votivam. 5) Eadem ratione ordinandae sunt Missae defunctorum, seffleet: al Missa exsequialis did potest omnibus diebus, excepti· Triduo sacro, dominicis Aaventu*. Quadragesimae et Paschae, atque sollemnitatibus. b) Missa defunctorum post acceptum nantium mortis, in ultima sepultura defuncti, rd In primo anniversario die, ut ln n. 3 et 4 (Cf. Inst. gen. n. 337). e) Miuae cotidianae In feriis temporis per annum et quando occurrat memoria ad libitum, ut in n. 4. II—Ad nitas (I αχ. Die 5 lanuarii, ferla II: De ea Die 6 lanuarii. feria III: De ra. Die 11 ianuarii: Dominica: Festum Baptismatis Domini. Festum (II clA Die 12 lanuarii, feria II: De ea (Hebdomada I post Epipha­ niam, I per annum). Lectiones e Sacra Scriptura pro dlebus 5 et 0 lanuarii sumnntur respective quae in Breviario Romano assignantur diei 4 (diei 5) et 5 (die o) lanuarii. eum responsoriis et antlphonls ad Benedicius et ad Magnificat e diebus 11 et 12 lanuariL In festo Baptismatis Domini, Lectione* e Sacra Scriptura In I Nocturno sumuntur e dte 12 lanuarii. Diebus 12 et 13 lanuarii f.t Officium de feria hebdomadae I per annum, cum responsoriis assignatis pro diebus post diem 13 lanuarii. Die 6 mali, feria IV. de ea. Die 7 mali, feria V, de ea. Ad libitum S. Stanislal Ep. el Martgris. Die 8 mali, ferta VI, de ea. Dte 9 mail. Sabbato: S. Gregarii Nazianzeni, Ep et EccL doct. Memor la (III d.L Die 10 mall. Dominica: In Ascensione Domini. Sollemni­ tas (I d.). Lectiones e Sacra Scriptura pro diebus 6. 7, 8 et 9 mali strmuntur respective quae ln Breviario assignantur feriae VI (die β\ sabbato (die 7k dominicae post festum Ascensionis (die 8), cura responsoriis hebdomadae praecedentis. Die 6 mali antiphonoe ad Benedictus et ad Magnificat sumuntur e domi­ nica praecedenti Die autem 9. pro anno 1970. ad Matutinum leguntur Lectiones Vigiliae Ascensionis et lectio agiographica de S. Gregorio Narianzeno. Die 23 malL feria V. de ea. Ad libitum S. Augustini Cant va­ Ordinrm Missae X Quando nullus fidelis habetur qui acclamationem post consecrationem peragere valeat, debet ne sacerdos dicere »Mfsterlum fidei»? Resfu Negative. Verba Mgsterium fidei, quae e contextu verborum Domini deducta sunt et post consecra­ tionem posita, «ad fidelium acclamationem velutl aditum aperiunt» (Cf. Const. Missals Romanum) [LE 3735 1 Quando autem peculiaribus in adiuncth nemo respondere valet, sacerdes ifia verba omittit, sicut fit ln Missa quae, ex gravi neces­ sitate. celebratur sine uDo ministro, In qua salutationes el benedictio In fine Missae omittantur (Inst. gen., η. 211). Idem valet pro concelebratione sacerdotum (n qua e ullus fidelis praesens est. rierais, Episcopi. ln precibus eucharisticis II et III, peculiaris formula pro defuncto quando adhiberi potest? Resp.: Dubium ortum est Die 29 moli, feria VL de ea. 4. de Pazzl, virginis. Ad libitum S. Mariae Magdalenae Die 30 mali, sabbato, de eo. Ad libitum S. Mariae in Sabbato, Die 31 mali. Dominica: SS.mi Corporis Christi, Sollem­ nitas (I cLL Lectiones e Sacra Scriptura cum «uls responsoriis, pro diebus 28. 29. 30 mali sumuntur respective quae in Breviario Romano assignantur feriae VI (dte 28), sabbato post domini­ cam I post Pentecosten (die 29), et dominicae III post Pente­ costen (die 30). quia rubrica tertiae preci· eucharislicae sic sonabat: «Quando haec prex In Missis defunctorum adhibetur, dicitur...· (Cf. Preces eucharislicae et praefationes. Typis Polyglottis Vaticanis 1967. p. 351. Quae rubriea clarior facta est ln novo Ordine Missae (n. 322 b), et dldtur simpliciter «Quando Missa pro aliquo defuncto celebrator». Ergo peculiaris embolisma· pro drtanetis adhiberi potest ln quacumque Missa, quae pro ali­ quo defuncto celebratur vel In qua de eo peculiaris memoria fit. Finis legis est faciliorem reddere exsecutionem n. 316 Institu­ tionis generalis de «moderate· sumendis Missis defunctorum. III—Ad Epiphania Domini. Sollem­ IV—Ad Calendarium Diversa 9. Quomodo peragenda ni Ordinatio subdiaeonorum? Resp.: Cum ritus Ordinationis subdiaconl adhuc recognitus non sit, huius Ordinis collatio conferenda est inxta ritum In Ponti­ ficali Romano exstantem, etiamsi in unica actione liturgica una cum subdiaconls ordinandi sint etiam diaconi et presby­ teri. Ergo Ordinatio subdiaconl peragenda est post orationem Missae; Litaniae autem Sanctorum canuntur luxln novum schema; intimatio, quae habetur in Pontificali Romano ante Ordinationes, omitti potest. Quando In eadem actione litur­ gica etiam diaconi vel presbyteri ordinantur, «pensum» noc­ turnum recitandi subdiaconl* potest non committi. celebrandae sint 1 Vesperae festorum Sanctae Familiae el Baptismatis Domini? Resp.: Affirmative (cf. Normae de Anno Ht. et de Cal. n. 13). Nam. uti apparet ex tabula praecedentiae (Ibld^ n. 59, 6), Dominicae temporis 5. Utrum Nativitatis aequantur dominiei* per annum, et festa Domini quae in eis occurrunt, I Vesperas habent. 6. Quoe Missa celebranda ut dominica II post Nativitatem? Resk: Missa quam dabit Mlstale Romanum Instauratum; se­ cus Missa quae ln hodierno Missall habetur pro dominica post Nativitatem. 10. Ad benedictionem cum pgride impertiendam, sacerdos de belne cum velo humerali eam cooperire? Resp.: luxta morem 7. Abolita Vigilia Ascensionis, quaenam sunt Missa et offi­ cium halas dtei? Reap.: Missa dicitur de dominica praecedenti et Officium, pro anno 1970. ut ln Breviario, scilicet de Vigilia. 8. Quomodo ordinanda est celebratio Missae ct OfficiI divini in regionibus abi sollemnitates Epiphaniae el Ascensionis Do­ mini ac Corporis Christi In domlnleam transferuntur? Resp.; Attenta declaratione anno praeterito facta a Sacra Congrega­ tione Rituum (Cf. NolUlae, vol. IV. 1963, p. 279), adveniente anno 1970, ubi supradlctae wllemnltntes in dominicam trans­ feruntur, celebrentur secundum Calendarium quod sequitur: antiquum et receptum, in signum reverentiae sacerdos pyxidem vel ostensorium manibus velo humerali coopertis accipit. Haec ratio autem non valet pro cooperienda pyxide, quae potius ostendenda est fidelibus, dum benedictio datur. sicut fit quando ostensorium adhibetur. Ideo conformius esse vi­ detur veritati rei si etiam pvxte. ln benedictione eucharistica, velo humerali accipiatur sed non cooperiatur. • KotiL 5 (1955) 323-327 et -i 22 3783 1969 SEP 29.-CONVENT1O SOLLEMNIS CUM AUSTRIA. AAS 62 (1970) 163-164 CONVENTIO INTER SANCTAM SEDEM ET REMPUBL1CAM AUSTRIACAM DE RE PATRIMONIALI OECONOMICA A C CORDO ADDIZ1ONALE FRA LA SANTA SEDE E LA RePUBBUCA AL’STHIaCA ALLA CONVENZtOXR FRA LA SANTA SEDE E LA RePVBBUCA AL’BTRIACA PER Π. Reoolamento Dl Rapport! Patrimoniali del 23 Giuoxo 1960 Fra h Santa Sede rappresentata dal suo Plenlpotcnziario Sua Ecctllenza Rev.ma Mon». Dr. Opillo Rossi, Ardvescovo t|L dl Andra e Nunzio Apostollêo in Austria, e Ia Repu b blita Austrians rappresentata dalsuol Plcnlpotenziari II Signor Dr. Wilfried Plalzer. Ambasciatorc Straordinario e Ptenipotenxiario, Scgrctarto Generale del Ml· nistero degll Affari Ester!, e II Signor Dr. Alois Mock. Ministro Federate per l’Istruzione, 5625 ET Zt’SATZVERTRAO ZW13CHEN DEM HErLIGBN StUIIL UNO DER RePUBLIK OSTERREICU ΖΓΜ VERTRAG ZWISCHEN DEM Heiligen Stuhl und der Republic Ostf.rreich ZUR Regelung von vermGgensrecktlichen Bf.ziehungen vom 23. Juni 1960 Ztvisehen dem Helligen Stahl, vert ret en durch dessen Bevollnflchtigten. Seine Exxeltenz, dcn Herrn Apostollschcn Nuntius in Osterrelch, Tilularcrzblschof von Ancy­ ra. Msgr. Dr. OpiHo Rossi. und der RepublicOeaierrelch, vertreten durch deren Bevollmachtigte, Hcrro Dr. Wilfried Platter. ausserordenlUcher undbevollmâchtigter Botschafter. Gcnerahekrctlr für Auswlrtise Angetegenhciten, und Hrrm Dr. Alois Mock. B undes ni Intel cr fOr Unterrlcht. 562G I960 OCT 4 PAULUS VI. ALLOC. DE MUNERE TURIS POENALIS π. 3784 viene concluso, a complemento della Conventione fra la Santa Sede e la Repubblica Auslriaca per il Regolamento dl Rapport! Patrimonial! de! 23 Giugno 1960 (LE 2916), il seguente Accordo Addizionale. w*rd in Ergànzung des Vertrages zwischen dem Heiligen Stuhl und der Republik Osterrelch zur Regelung von vermôgensrechtllchen Beziehungen vom 23. Joni 1960 [LE 2916) nachstehender Zuzatzvertrag geschlossen*. Aiiticolo I Artikel I La somma dl 50 milioni di scellinl, di cul all'Artlcolo II, Capov. 1, letlera a della Convenzlone fra la Santa Sede e lu Repubblica Austdaca per il Regolamento di Rapportl Patrimoniali del 23 Giugno 1960, verrà elevata a partire dali’onno 1970 a 67 milioni di scellini. Dcr in Artikel II Abstaz 1 lit. a des Vertrages zwischen dem Heiligen / Stuhl und der Republik Osterrelch zur Re- 164 gelung von vermôgensrechtllchen Beziehungen vom 23. Jun! 1960 genannte Betrag von 50 Mlllionen Schilling wlrd beglnnend mit dem Jahr 1970 auf 67 Mlllionen Schilling erhôht. Articolo II Artikel II L’Articolo XXII dei Concordato del 5 Giugno 1933 vale, per onalogia, per la soluzione dl dlfficoltà concernenti l’inlerpretazione del presente Accordo Addlzlonale. Artikel XXII Abstaz 2 des Konkordates vom 5. Juni 1933 gilt fûr die Regelung von Schwierigkelten bezûglich dec Auslegung d’eses Zuzatzvert rages slnngcmàss. Articolo III Artikel III Questo Accordo Addlzlonale, il cui testo Italiano e tedesco sono ugualmente autentlcl, dev’essere rati flea to e gll Istrumentf di ratiflca devono essere scambiati al più presto in Roma. Esso entra in vigore 11 giomo dello scambio dcgli Istrumenti dl ratifica. Dleser Zusatzvertrag, dessen deutscher und itallenischer Text authentisch ist, wird ratifiziert; die Ratifikatlonsurkunden werden sobaid wie mdglich in Rom ausgetauscht werden. Er tritt mit dem Tag des Austausches der Ratifikationsurkunden in Kraft. Zu Urkund dessen haben die Bevollmachtigten diesen Zuzatzvertrag In doppelter Urschrift untcrzeichnet. In fede di che 1 Plenipotcnzlari hanno firmato il presente Accordo in doppio originale. Fatto a Vienna, il 29 Settembre 1969. Per la Santa Sede: Fdr den Heiligen Stuhl: Opilio Rossi. Geschehen zu Wien, am 29. September 1969. Fûr die Republik Osterrelch: Per la Repubblica Austriaca: Dr. Alois Mock-Platzer. Conventione^ Inter Apostoticam Sedem et Rempublicam Austriacam rata habita, die XXIII mensis Februarii anno MDCCCCLXX Ratihabitionis Instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, i. e. a die XXIII Februarii anno MDCCCCLXX, huiusrnodi Conventio inter Aposlolicam Sedem et Rempublicam Austriacam icta vigere coepit ad normam articuli III eiusdem Pactionis. 3784 1969 OCT 4.-PAULÜS VI, ALLOC. AAS 61 (1969) 709-713 Allocutio diei 4 Oct. 1969 iuris peritis, qui interfuerunt coe­ tui decimo internationali de iure poenarum, Romae habito: De momento iuris poenalis ad progressionem iuris, AD TUENDA HOMINIS IURA, AD CONCORDIAM ET PACEM INTER NATIONES PRONTHENDAM Chers Messieurs, Il Nous est très agréable de répondre au désir exprimé par les organisateurs du dixième Congrès International de droit pénal, et de vous souhaiter à tous une cordiale bienvenue. En vous recevant dans notre de­ meure, Nous voulons vous témoigner notre estime pour vos personnes et vous assurer en même temps du vif et profond intérêt que Nous portons à vos travaux. Si tout ce qui se rapporte à l’ordre juridique Internatio­ nal retient en effet notre attention, l’objet de voire ren­ contre romaine, bien qu’l! déborde notre compétence pro­ pre, attire particulièrement notre réflexion. Vos préoccu­ pations ne rejoignent-elles pas, par plus d’un aspect, ce c|ui constitue l’une des tâches de l’Eglise: le relèvement de 1 homme tombé et son amendement en vue de sa progres­ sive réintégration dans une société accueillante où 11 puisse retrouver sa pleine dignité? Au reste, notre prédécesseur Pie XII ne vous exprinialt-ii pas, dans une rencontre mémorable à laquelle plusieurs d’entre vous ont sans doute participé, tout l’intérêt que porte l’Eglise â vos travaux, et aux questions fondamen­ tales qu’ils soulèvent: les bases métaphysiques du droit, et son importance pour la vie pacifique el ordonnée des so­ ciétés —y compris, en son ordre, l’Eglise— ct de la com­ munauté des peuples? x. Quant Λ Nous, en présence de personnalités si hautement qualifiées, et devant des rap­ ports complexes si techniquement élaborés, Nous voudrions seulement partager avec vous quelques réflexions qui Nous paraissent particulièrement actuelles dans le monde d’au­ jourd’hui. • IHvcours au VI—· Congrès international de droit pénal, .4 A S 45 (»9531. PP- 730-744 (LE 5627 I. Tout d’abord, vous contribuez au progrès des scien­ ces juridiques, et par lù vous participez d’une manière Irremplaçable à l’instauration de ce monde plus juste et plus fraternel que nous appelons tous de nos voeux. N’est-il pas vrai que. dans toutes les civilisations, cette / lente éla- 710 boration d’un droit pénal égal pour tous, ù la fois de plus en plus précis et de plus en plus souple, pour tenir compte de tous les aspects des dommages causés aux personnes comme à l’ordre public, ainsi que d’une culpabilité per­ sonnelle cernée aussi exactement que possible, n’est-il pas vrai qu’un tel effort est toujours le signe et le gage d’une progressive maturation humaine, qu’il témoigne en un mot de plus d’humanité? Cette oeuvre, certes, vous le savez mieux que quicon­ que. demeure fragile ct vulnérable, et demande toujours ù être reprise ct perfectionnée, dans une plus grande adap­ tation requise à la fois par l’affinement des consciences et par les transformations de la société. Qui ne saisit l’enjeu de ce travail séculaire, devant la tentation toujours renais­ sante. et aujourd’hui plus insidieuse que jamais, de jauger la moralité à l’aune des moeurs, et d’établir un passage aussi indu que périlleux du fait au droit? De plus grandes possibilités d’action apparaissent par ailleurs, et par là même hélas deviennent aussi possibles de nouveaux délits qui font peser des menaces plus graves sur les personnes comme sur la société. Il faut y faire face résolument, sl l’on ne veut pas qu’un prodigieux progrès technique ne soit l’occasion d’une effrayante régression morale. Ne no­ tait-on pas récemment la terrible progression de la crimi­ nalité en milieu urbain, et ceci dans les sociétés considé­ rées comme les plus évoluées? *. Tant de questions se posent quant à l'administration même de la justice, le déroulement des procès, les garan­ ties de la vérité, les modc4 d’application des peines. Nous Nous rejouissons de les voir réétudiées, ne doutant pas qu’un tel réexamen ne favorise plus de justice dans l’exer­ cice de «La Justice». L’Eglise elle-même n’essaie-t-elle pas de faire le même effort dans la réforme de sa législation canonique, comme dans la procédure de ses tribunaux? Certes, nous le savons tous. Dieu seul tsonde les reins et les coeurs», et Lui seul est capable de 7. 3785 1969 OCT 10.-PAULÜS VI. LITTERA APOSTOLICA. PART Nova Statuta Actionis Catholicae Italiae APPROBANTUR Le LneoraggUnti prospettive aperte dal Concilio Vaticano II all’apostolato dei Lriei e !a lodevoie preoccupation e di aggtornarsi in conformity alie vaste ed urgenti esigenze dei monde premente hanno indotto 1'Azione Cattolica Italians ad approfondire, »u tcala nationale, lo studio delle sue finali là Utituzionali. del carat tere della tua eollaborazione con la GerarchU. delle responsabilité di un laicato maturo; e tut to ciô le ha falto vedere l’ulllità c la nécessita dl apportare quakhe rtforma aile proprie st rut tare organizzative. £ etato un impegno amp to e grave che ha richlesto serietà dl riflessione circa i principi, analisi attenta dl situazionl e dl ambienti, geniality e coragglo per dore una rLsposta adeguata ai problem! che ne tcaturivano. Portata ora felleemente a termine taie Iniziativa. della quale è partieolarmente benemerita la Glunta Centrale, ed in un momento tanto importante e delicato per l'avvenire dell’Axione Cattolica Itahana. desideriamo manifestare ai dirigenti e a tutti i membri delTAssoclazione il Nostro paterno intéressé, il Nostro sincero compiaclmento e Ia Nostra viva speranxa. ed anche rivolgere ad essi una paro La di apostolica esortazione, che 11 aiuti a portare avant! il lavoro intrapreso con illuminata e indefettibUe generosity di propositi. Lo speciale intéressé con cui, nella Linea dei Nostri Prede­ cessor!, scgulamo da vicino la vaiorosa e diletta Lstituzione, si fonda sui slngolari rapport! dl fedeltà. dl lealtù e di devoztone che sempre, sin dalle sue ongini. hanno unito ΓΑζίοηβ Cattolica alia Cattcdra dl Pietro. Mill II vous appartient de chercher à déjouer les impu­ dents calculs des criminels, et de réfléchir aux saines con­ ditions de l’extradition, en ce qui concerne les crimes de droit commun. Le problème est en effet bien différent, quand II s'agit de délits d’ordre politique, avec les contin­ gences qu’il connotent: dans de certaines limites, le droit d’asile a toujours été reconnu comme un bienfait pour l'humanité. Au reste, par-delà la punition de tout délit, qu’il faut assurer, c’est la prévention de la criminalité qu’il importe de rechercher par les moyens les plus adaptés. IV. Enfin, chers Messieurs, Il Nous plaît de penser que la mise en commun de vos réflexions et de vos suggestions, a partir de vos diverses expériences, comme la confronta­ tion pacifique des différents systèmes juridiques dont vous avez la connaissance, favoriseront et renforceront entre les nations des rapports juridiques plus étroits, qui seront une source féconde de progrès dans la justice, et par là-même de paix entre les peuples. Car la poix. Nous ne cessons de le répéter, «se construit jour après jour, dans la poursuite •Chr. 3629 Jtibtie ir. io ‘Ctr Pt. j, t-ji. n. r. *6, ». A «r. 6. · A A S. JJ (19U), p jBj ’N 7. 7S. ». Si. S D compiacimento, pol. nasce in Nol per la buona prova di validity data dall’Associazlone: se essa, com’è naturale, puô risentlre del peso degi) anni, trova tuttavia nella sua stessa resenza e dl una tsperienxa centenaria la ragione di una «e_ giustamente ri testlmonianxa. nella vita della Chlesa. ,r considera tuttora eome esemplare dl un peculiare tipo di apotlulalo. rgreg ·. - ’eamente ... ■eglamcntc qualihcato e «pecifi contruddistinto, tra 1Ίaltro, * dalla fedele e responsable eollaborazione con Ia Gerurchla Amiamo. inoltre. riattestare la Nostra speranza. fondnta e fiduclosa. nei confront! di un'organlzzazione che nel corso della lunga esistenza ha sempre saputo mantenersi identica a se «testa in talune sue note este axiali, e Insieme corrispondere alie partkolari necessity del momento, opportunamente inter­ pretando i tegni dei temni e trovando le soluzioni pili adatte alie mutevoli btanze della evoluzlone st onca. E con soddlsfaxione che dalla lettura dei nuovo Statuto nbblamo nlrvalo ia ferma de term i nazie ne dell*Azione Cattolica Italians di mantenere saggiamenle quelle caratteristiche che garantiscono la sua autenUcltâ. perché ne coslitulscono la stessa region d’essere e Ia differenxiano dn nitre pur legittime forme di apostolat©-, cioè, l’isplraztone spirituale-religiosa la finaliU fonnativa. e l particulari rapport! dl direlta collaborazione con la Gerarchla (cfr. Dccr. Apostolicam nrhtost talem. 20! [LE 3346).Queste caratteristlthe voghamo Noi stessl ribadlre. Anzitulto ΓAxione Cattolica non deve perdere di vitta la sua originale vocazione snlrituale-rrligiosa. Il momento che vivlamo ê ossal rtcco di fermenti. L'attrattiva dcirimoeuni temporale è forte r allettante. Tutto ciô che è concreto im mediato, reallzzobile a brève scadenxa; tutto ciô che ha’visf 5630 1909 Ο(ΓΓ 10 NOVA STATUTA ACTIONIS CATHOLICAE ITALIAE bili rlfiessl citeriori e sociali sembra plh desiderabile ed ef­ ficace che non una solida formazione religiosa. Ia quale richirdc coûtante e difficile Impegno personale. Ma se ê vero che 11 Concilio Vaticano II ha indicato nel1'imiinnzione cristlana dcli’ordinc temporale i) compito speci­ fico dei Laid (Decr. dt., 7), esso ha pcraltro chiuramente stabilito le impreiclndiblli basi soprannaturall ner tale azione. E I*Azione Cattolica, in questo quadro generale, assume perdô Ia precipua missione dl mobilitare le energle spirituali del suoi membri In un Impegno morule e religioso completo, Interiormentr ed cstcrnamenle coerente; di rendere concreta tcstlmonianza nila forza trusformatricc sempre viva ed ope­ rante della Parola dl Dio intlmnmcnte nssimilata e vissuta; di diffondere coii, con una dedlzione generosa. Illuminata e confortata dalla gruzla divina, 11 messagglo evangelico a tutti 1 livelll délia société umanu. In secondo luogo, perché ΓΑζίοηβ Cattolica sla veramente talc, deve proporsl dl conservare, secondo la fellce espresslone della nota llluslrativn del nuovo Statuto, «rapportl dl dlretta eollaborazione con lu Gcrarchla, che è promotrice, guida c garante délia rculizzazione del fine npostolico generale della comunità eccleslalc». Alla Gerarch la ΓΑζίοηβ Cattolica sl afflda con offerta Ubera, generosa e totale di eollaborazione apostolica; della Gerarchia TAzione Cattolica sl mette a disposlzioue per condivlderne, nella forma e nella mlsurn ad essa appropriate, le sollcdtudinl pastorali ol servizlo deU'intero Popolo di Dlo. Ecco I principi fondamentall che devono carat terizzare Tapostolato dell’Azione Cattolica. Nello spazio molto amplo da essi delineato, esiste una legittima liberté di inlzlatlve, dl movimenti. dl esperimentl e dl nuovl ordlnamentl, a dimostrnre vislbllmentc che lo Splrito Santo suscita nel fedelBsimi olla Chiesa. con variété meravlgliosa, idee sempre nuove e uomini capaci di rcalizzarle. Sarà compito dei Pastori distinguere le forme valide dl eollaborazione apostolica dei Laicl da quelle che non lo fosscro. E sarà un compito pastorale, che, come ha sottolineato il Concilio (cfr. Cost. Lumen gentium, 37 ILE 3232]; Dccr.cit., 24-25), esige riflessione e insieme comprenslone e convinzione deH’npporto sostanziole dei Laicl alia missione apostolica di tutta la Chiesa. Rinnoviamo nertanto Ia Nostra soddisfazione, rlngrazlando quanti hanno dedicato la loro opera, nobile e meritoria, a dore un volto di rinnovata freschezza ali’Azione Cattolica Italiana. Essi hanno dimostrato un buono splrito, ed hanno compluto un buon lavoro. I risultati a cui sono pervenutl conlengono la promessa dl successivi progressi. Approvlamo perciό «ad experimentum», per un triennio, 11 nuovo Statuto delPAzlone Cattolica Italiana. secondo 11 testo proposto unanlmamente dalla Giunta Centrale della medesima A. C. L, esaminato dalla Conferenza Episcopale Italiana. e da essa occettato. Stablliomo inoltrc che il nuovo Statuto vada in vigore 11 1. novembre 1969, festa dl tutti i Santl. E afflnché Ia sua entrata in vigore segni l'inizio dcU’auspicata vigorosa ripresa dell'Associazlone tanto benemerita della Chiesa e dciritalla, invochiamh abbondanti luml dal Signore su codesta grande c operosa famiglia di cattolici attivl, nl quali tutti, come ai loro Assistenti ecclesiastici, invlamo di cuore lo Nostra particolare Bencdizione Apostolica. Dal Vaticano, 10 ottobre dell’anno 1969, set limo del nostro Pontlficato.—Paulus PP. VI. Π.—Statuta Actionis Catholicae Italiae Premeua L’Azlone Cattolica Italiana, sorta per iniziativa di un gruppo di giovanl, benedetta pol e raccomandata dai Papi e dal Vescovi, ha avuto nella sua storia trasformazloni profonde. In corrclazlone con le vlccnde della Chiesa e della société italiana. Essa è stata, durante 1’intero areo della sua vita, un annuncio dl quella corresponsabllità del laicl nella costruzione e missione della Chiesa che II Concilio Vaticano II ha poi solennemente nffermato. II suo cnmplto è oggl quello di contribulre α realizzarc questa plenezza dl corresponsabllità dl tutti i membri dei Popolo di Dio per l’altunzione del Concilio. Il Concilio Vaticano II ha indicato la strada di un rinnovamento della Chiesa como «un popolo adunato neirunftà del Padre, del FIgllo e dello Splrito Santo» (L. G. 4), come «comu­ nità di fede, dl speranza e di carité». quale organismo visibile fondato dn Gesü Cristo attrnverso I! quale Egll dlffonde su tutti Ια vérité e la grazia. «Questo Popolo di Dlo, governnto dal successore di Pietro e dni Vescovi In comunione con Lui» (L. G. 8) cammlna nella storla della umnnltà per trasformarla In storia di salvezzn. proclamando la morte e la resurrezione del Signore ftnché Egll venga (cfr. acclamazloni durante la nuova preghlera cucaristica e 1^ G. 8). Ιλ Chiesa è una comu­ nione che ognl giorno cresce nell’ascolto délia Paroln. nella celebrazione eucaristlcu, nella vita dl carita. All’ediflcazlonc della Chiesa, a questa crescita nella comunfone In Cristo e, per il suo Splrito, con II Padre e con i frateUi. tutti sono chinmntl a contribulre. Tutti infatti sono destinati dal Signore all’apostolato per mezzo del Rattesimo, della Creslma r deirEucaristin. I talc! vi portano la rlcchraa comune dl fede e di grazia vissuta nella esperlenza specifica della concret» pnrteclpazione ali» quotidiana viccnda della loclctù umana • .1 hui. rxlunati nel 5631 di DK» e cottituiti oelFurico Corpo rese lutte fnsieme le caratterizzano A tali note sl Ispira I présenté Statuto. Nessuna associazione, tuttavia, puô oggl sostltulre l’impegno della comunlta o la sun voce accanto al Vescovo. Per questo il Concilio ha previsto degll organismi che slano In grado di esprimere le esigenze e le proposle della comunità e si pongano accanto al Vescovo per ai ut ari o nelle sue scelte pastorali. A tnl fine 11 Concilio ha raccomandato In particolare ristituzione dei Conslgll Pastorali quali organismi consultivi dei Pastori, che debbono tendere od avere il massimo di rappresentativita di tutta la comunità (sacerdoti, religiosi, laid organizzatl e non organizzatl). L’Azlone Cattolica Italiana da parte sua è una associazione dl Inici che liberamente si rluniscono per fini Tormatlvi, di studio e di azione pastorale; essa do*c fermentare e servire la comunità eccleslale accanto olle oltre forme associate e a tutte le forze vive della comunità; con esse — insieme al clero ed ai religiosi — deve offrire al Vescovo la propria attiva coUaborazione per promuovere In costiluzlone c (1 buon funzionaroento de! Conslgli Pastorali. Π pienô svlluppo della vita e della co­ munità cccleslale richicde nil’Azione Cattolica Italiana un im­ pegno umlle e generoso nell’adcmpiere al suo compito specifico di riunlre, esprimere e formare gruppl di cristiani che sl ossociano Del desiderio di re nd ere plh rcsponsablle ed efficace 11 loro servizlo pastorale alla comunità, e che s! danno carico dell'insicme dei suoi bhognl, della globalité della sua missione. Ciô che caratterizza ΓΑζίοηβ Cattolica è Infatti l'assumere, come propria finalité essenzinle, non questo o quel campo dl npostolato, mn il fine stesso apostoli co della Chlesa nella sua Siobalità. Attravcrso Tincontro, 1’esperienxa e Timpcgno ella associazione. ΓAzione Cattolica sl propone In maturazione dei suoi soci — c attrnverso dl essi d! tutto Π lafcato— alie loro responsabilité eccleslali; e si propone insieme dl collaborare con Tesperlenza c con 1 doni propri dei laid al mfnistero della Gernrchio. perché essa possa più facllmente svolgere 11 suo servizlo di unité nella comunione eccleslale e nella missione totale della Chiesa. sotto on solo capo, chiunque essi siano, sooo chianutl come memhri vivi a contribuée con tutte k loro forze, riccvute diU» bon Li del Creatore, e dalla gracia del Redeatore, aIT incremento della Chksa e alia siu continua asccsa nella sanlitA. L'apostolito del Irici ê quindi partedpaxione alia stessa salvifica xahrioce della Chksa, e a questo apostolato sono tutti destinati dal Sfccnore stesso per mexzo del battewmo e della coafermxsoue. Dai Sacramenti pol. e spedalmente dalla sacra Eucaristia, vten^ comonicata ed alimenta ta qcella caritï verso Dio e gll nomini. che è l'anima di tutto Tapostolato. Ma I laid sono soprattutto chianuti a rend*re presmle ed operosa la Chlesa in qud luo^hi e in quelle circostanre in cui essa non poô diventare sale della terra s* non per bro m*xxo. Cori oçni lake, per razioue de*H stesu donj hcevuti. è testimonio e insieme vivo sirusen to della stessa raiirione della Chjesa «seeoodo la misura eon cui Cristo cU ha dato U suo dono» (Ef 4.7?· Ollre a questo apostolato, che spçtta a tutti assolutamente i fedeli, i laid possono anche essere rhiamati in diversi modi a coUaborart più immediatamente con I'apostolato della Gerarchia, a sonuzlianxa dl qnefli comini e donne che aiulavano 1’apostolo Paolo nell'evanevluxarjonr. faticando molto per 11 Signor* (cfr. Fil 4, y Ram. 16, 3 a) Hanno Lnoltre la capacjtà per «sere assunti dalla Gerarcbia ad esercitare, per on fine spirituale, akunl uffici eeeksûutki Grava quindi su tutti i laid il ckrioso peso dl lavomre, perché il dMno diserno di salrcwa ogni porno più tutti cli no­ mini di tutti 1 tempt e di tutti la terra Sia petdô toro aperta qualunqtM via affinchê, seconde» le loro (orr* e le œcrsrità dd tempi, anche «sl attivamente portecipino all’opera salvifica della Chiesa» (L. G. 33). • «L’apostolato assocji to corrisponde (elicemente aile rsigmxe uaxne e cristiane dei fedeli e al tempo slesso si mostra come segno della romunjone e deU’uniU della Chiesa in Cristo che disse- «Dove sono due o trr riumti in inio nome. k> sono in mexm a Ion»» (Mailh. 18, 20b (A, A. ï5). •κι) fine irnmodiato di Uli oeganirxariont è il fine apostobro d*Ua Chieu, cioè I'evanrebzaaxione e la saatifiraxionr dc«H oondni e la fonnaxiene cristiana della loro cvxeknxa, in nyx'o che rk-*cano ad ixcprejrnare drib spinto evançrlieo Je vane comuni Ll e i van ambienti b) i Uici collaborando con la Gerarchla sreondn 11 coio kro propria pec­ tino La Itiro esprnrnxa e assuroono L» levo rrsponsa&liU nr I dirkvrv tali onrarnrraxi mi, nel pondrrar* le einxxtamre tn cui si devr eorrviure I'aikme pa41orak- della Chi*sa e nella ebbcraxlooc ed rsecirione d-1 piano rfj attiritl: c I i laid ariseono unitl a cuisa di un corpo ertanieo affinchê ria n>xbo rsprrsu li conranlU della Chxu e i'apounlato rirsca efficace: •if i laict, su che st oftmno spontaneasxnte o riano invitati airaxbnr e alia cnllaborxxioDe direttn con i'apostoUto geranhico, ari«rox» settn U superiore dirvebne delli Gerarrhia medrstma, b quik poô M&cê* tek cocj>.-rxxx>ce anche per mexxo ih un nuandato» «photo» f<< .4. n»? 5632 η. ÎI7IW NOVA STAT! TA ACTIONIS CATHOLICAE ITALIAE Per esiere In questo senso servlxio e fermento nella comunité ecclrslale, l'Axione Cattollra dovrà anche taper vlvere in co­ munione e collaborare in fraternité con tutte Je eipressioni entiche e auove dette comunité dell* Chiesa. ed essere attenta alla nigenre del diversi ambienti c delle diverse mentalité perché, con Tapnorfo dl ognur.o e la reciproca comprensione. I eriftiani ils no tutti una rota sola e 11 mondo U riconosca e crtda. In questa pruspetUva si pone que lia dlretta collaboraxlonr con la Gerarchia che pure carattcrixxa l'Axione Cattollra e la fa pleuamente dltponibile al ministère e alla guida della Gerarcbla. Esta è Immediata collaboration? con 11 Vescovo «visibile principio e frmdamento di unité* nella comunité délia Chiesa locale (L. G. 23, J; 33. 3). con I'axione pastorale del· ITpIscopato Italiano riunlto nella C. E L (C. D. 37 e sg.) e con II Papa che presledc alla comunione universale dl carité (L. G. 13). I ηβη <><ΓΓ 10 dÀ attlvamcnte carlco della missions* délia Chiesa · del suol grandi probleml. e che sceglie per affrontarll la s traita dl un servlxio nella cari là e dl una stretta unione con I Vescovi e çon 11 Papa. Per questa | falci aderentl aU’Axlone Cattollra llbrramente si assorlano e, ben contapevoll del loro limite e della loro poverté. si sforzano tuttavia dl offrir© allo Chlrsa che si rinnova 11 contributo di (ormazlone. dl prrghlera. di carité. di esperienza, dl riHesslone, dl prnnosta. dl organico servlxio, di Impegno apostollco, ehe Passoclaxione consente e promuove, e che si pone nrranto agll altri donl che Io Spirito dJstribuisce e suscita net Popolo di Dio. L'Ariane ('allai lea liai (ana 1. L'Axlone Cattoiica Italians è una Associazlone di laid che si Impegnano liberaniente. in forma comunltarla ed orga­ nica rd in dIrrita rollaboraxione con la Gerarchla. per la rrolizxazione del fine generale apostollco della Chiesa. Anche la presenza dei Sacerdote Assistente fra I laid di Axione Cat tol.ca, nei suo ufficio mlnisteriale ed ecriesiale, ha un suo valore e significato profonde, ed ha pro motto nella Chiesa una cottaboraxione fraterna nelTapostolato fra sacerdoli e tafet. nello icambto dei reciproci doni c nei comune knpegno a servlxio di tutti i ira te Ili. 2. L’lmpegno dell'A.C.1.. rssenzialmentr religioso apostoliro, cotnprer.de la evangrlixzazione, la santlficaxlone degli uomlnl, la formaxlone cristtana delle loro cosclenxe in modo che riescano ad irapregnare dello spirito evangelleo Je varie comunité ed I vari ambienti. L'Axione Cattollea nasce · «I sviluppa come eonsapevoli eorresponsabilité nell* Chiesa e come Impegno mlsslonario: per questo fa «uo II compito dl evangclixxazione e dl santlficazioue e quelle <11 formaxlone cristlana delle cosclenxe degli nomini, perché Io spirito evangebeo sdra nei cuorc dl clascuno e neDe varie comunlta e nei vari ambienti. Essa intende |’apostolafo come servlxio di una canté ehe par ted pa al fratelll II dono del Vaogdo ehe ha ricevuto e promuove nei sunl ade­ rratI una co*renxa tra fede, carité e vita. A questo fine pone come etsenziale I’impegno della rlsposta personale e comunltaria alJ’univmaJe vocazSooe alla santità. punto centrale deh'lnsegnamento del Concilio IL. G. 40) e momento indispen­ sable per ogiü rinnovamento defla Chiesa e délia sua mlssinne. 3. I laid che aderiscono aU'A.QIu a) si Impegnano a ana formaxlone personale e comunitaria ehe II aluti a corrispon­ dere alla universale vocaxlone alla santlté e all'apostolato nella loro specifica eondiztone dl vita; bi colJabornno alia missione della Chiesa secondo l) modo loro proprio portando la loro esperienza rd assumendo la loro responsabilité nella vita del· TAssœiaiione per contribuire alla elaboratione e alla esecuxionr drn'Axione pastorale della Chiesa. eon costantr attenxione alla mentalité, aile eslgrnxc rd ai probleml delle persone, delle famlglie e degli ambienti; e) si Impegnano a testlmoniart nella loro vita Punione eon Cristo e ad informare allo spirito cristlano Je seritr da loro complute, con propria perso­ nale responsabilité. nell'amblto delle realté temporali. Il raratterc esscnzialmcnle religioso e apostolico deU'Azlone Cattobca lia liana la impegna ad una restante attenxione alla realtà quotidiana della société In cul vive ed In nariieolaro al moodo de! la voro e al monde della cultura; e le richlcde lo sforxo di leggervl, con i «segni del tempi*. I blsogni c te speranze religiose, e dl alulare tutti I cri st la ni a vlvere con plenezza accanto al fratelli la rcalti In cul la Prowldenxa 11 ha posti. 4. L*Axione Cattollra Italian* Intende reaJIzxare nella vita associativa un segno della unité della Chiesa in Cristo. SI organizza in modo da tavorire la eomunloDc fra I sod e eon tutti I membri del Popolo di Dio. e da rendere organico ed efficace II comune ιστιηο apostolico. La profonda trasformaxfone della Chiesa per rcallzzare il rinnovamento richlevtn dal Concilio e II rapido mutamento della société Itallana chledono oggi alTAxIone Cattollea Italla­ na una ancor pio accentuate disponibilité. Per questo pure la sua organizxaxJone deve potrr rispondere alte e il rvaovo s*rrt;?> che la Cbrsa parroechlall, regionali e nazionaJi. ri af7!U * dd s*rra*o, aarl ioeo wcnrdata u Mpfrat>4o rrrohrnri dri q-^Ite l· rmul· B. L'A.C.1., nelle sue diverse artlcolazionl. participa nlUua> -tel» ta· r drih m atUriU. te qoali man? -VUa TalthritM delle nrganlzzazioni International! cattollche. e *teila riteafu ré* il carat Ut? tpetferatalr, prespno «VlTair,st^^lst^a, ^^eriasta» 9. L'A.C.1. collabora al pleno svlluppo drlla fnmlgjia. In eu! si Incnntrano la naturale esperienza umann e la gratin Ma rknrtai* sraq-r? TestantiriU r?l ifiTAtV!^ CaMdua /Lalwoa. 4 4uc?t5»< χΆβ> sione del Veseovo. segno della sun present* e membro dei cl Vwcori. txlf sppcrrxara il craraxo er.>rrz· <>i lai?l iuUanl olte presbiterio. In modo ehe la collaboraxione nrlTapostolatn dl vtrte k»x* di asenio'otn, Urirrrioate «3 ««caniuato. M ptetoh rr^p^i · sacerdoti · la iri renda plb plena la comunione ecclrslale nrite c-?ον«ζ> .a Orlla -ntahu -PHa dcll Association?. r.wbi'x rirt- tpa· extx «la drlla Chxaa II Sacerdote Assistent»· è nominato per clascuna assoclnxlone In qunfta prxpritrra u coosiArra m psrtKolaro ΓΜχ»η* Cattotera dlocesana, parrocrhialr ? nazlonale, dall’Au tori tfc ecclesiastica p*r II sot» pii» mpxlaat» ol chr ha r*?4u> «d > chiacttlai competente; parieclpa alie riunlnnl delTassociaxlone e dei a rr-.-’<»T? n»lla Cbvrva italuaa ttn nna !rpi>*x a«i.znzrw.» «b mpr/maUbU rispettlvl Contigit e Protidrnxe. prr atsicurare la pro**nza sa· latrate, ta -'41at? » *».'·=» piû intima roa la GmrrMa. CtfdoUla In cUscuna arilcolaxinn·· «swlativa. II Sacerdote ta wJrsruU *U» indvatrci >1 CccriV» « dri MaguXrn» Ponbfte» · alte A?.Îten'*· VAutorité ecclesiastica nomini n»U « la formira aha natura e alb· etigrnxe dl rlascuna arilrolazlonr (settore, A.C.IS., movlmento o gruppo). tondanntate f?nre«r driTAxtoae Catirlka rxüa rodaboraxton· airaixm» »p?x>-.Ara 4·3> Chtesa. q«ate sratAa di |οττλλχ»ο»>» «Ha santiU * ·Π"apmtvteto. UraV» n«l h D*. frxta 4j u/»i? c?.hi/>nafU te rvotd-rrr.a p-n>0 Purtcclnaxlone «ITA.C.f. la rx fkhria e te rvc-^nanAa ai laki. corne c?nra»so vUcmUrxto per un 11. 1 _.............. ««.Mandone Isd^prosatete sarruto al riMtosaroratn «telt» <“M-»a snhito da) Conodo Ia natura ed i fini, tntendonn pnrtreiparê«h». 'eihi^vlta'd7 Cteada al tter». ai r»î*cr-»si · alte rvlgtos* !'anpr*to nartx«>Ur? n?l toltebnrue una delle tue atv>rlailoni rslstentl nella propria dloceti an· î»r?-r»rv'-.- driT Αχι»»η· Catlrifca ? n*teo!tnrte ««.tUf »» ♦ amteuM». (Doll· IXUwatu·*/ f«**b 4iSa III AiwwtStea én VruTts Uilknrt, /rte IX Uadethne ♦ personaie-, «I nuinltrala ed e aer.atn forme stabilité dal Conslgllu nazlonale ds»lTA.C.Î * 5633 5634 10(10 OCT ΙΟ NOVA ΗΤΛΤΙ’ΤΛ ACTIONIS CATHOLICAE ITALIAE 13. L'adeslone all’A.C.L comporta per il socio I) dovere dl contribuite — con la preghlrra e con II sacrificio, con Io studio e con I’tizlone — nlla rrallzzazlonr delle flnnlita delrAssociazionr; comporta anche II dovere di contribuite flruinztariamente alla vita r aJl’altlvIM drll’Assoclazlune. L’adrslune all’A.C.L attribute nl socln II diritto di parteciparr, dlrcttamrnte a llvcllo dl bate e uttruvrrso rappresenlantl ngli ultri llvelll, alla dctcrnilnazionc delle scelle fonda­ mental! drll'AssocInxione. 14. Salvo quanto stabilito all’art. 38, I socl. a llvrllo dl baie, od I loro nspprrsentantl. agli nltrl llvelll, elegguno. ogni tre anni, I membri degli organi collegial! dell’Assoclazlone (Conslgli), 15. I Presldcntl sono nominati nl varl llvelll dall’Autorltà ecclesiastica competente su propos ta del rispetttvl Conslgli. 16. Gll Incarichl dlrrttlvl deli’A.C. I. di regola hanno la durata dl un triennio e possono essere rinnovntl per un se­ condo triennio. 17. Gll Incarlchl dlrcttlvl degli organ! collrglall sono di regola affldati tenendo conto della opportunité che slano prescntl uomlnl c donne, giovan) e adulti. L’auocfazfone dloeesana 18. I.’aijocia:/one d/ocexana dl Azlone Cattoiica riunlsce tutti colom che nella diocesl aderiscono all'A.C. Collabora col Vescovo ed offre II suo contributo al Consiglio pastorale per la costruzione e missione della Chiesa locale. Si articola In as­ soclazlonl p arm echini I e. secondo le csigenzr e le sltuazionl. In gruppl Intrrparrocchiall c diocesan!. All’lntcrno drll’associazione dlocesnna possono costltulrsl del movlmentl che collegnno I gruppl parroechlall, Intrrparrocchiall e diocesan) che nbbiano carattcrlstldic comunl. 19. L'attoclazlone parrocchlale di Azlone Cattoiica ά for­ mata dn tutti I laid delln narrocchla che nderiscono ull’A.C. Cura )a formazione e coordina I'Impegno apostollco del socl e del gruppl collaborando col Porroco per la cresci ta e l’Impegno mlsslonario della comunité parrocchlale. Nell’associazlone parrocchlale possono costltulrsl del gruppl come prima dementare e vitale esperienza associative; la costituzlone del gruppl è npprovata o promossn da) Consiglio dell’assoclazione e Intende favorlre la formazione degli nderentl, In loro tesllmonianza nei propri ambienti di vita e la ïoro partecipazlone organica a) servizio pastorale comune délia parrocchla. Per corrispondere nd eslgenze formative c pastoral! speciflche. l’associnzlonr parrocchlale rlunlsce I giovanl e gli adulti In due settori. All’interno del settori si prevedono momenti formatlvl distinti per gli uomlnl e le donne, I gioyanl e le giovanl. Nell’assoclnzlone parrocchlale, I’Azlonr Cattoiica del ragnzzl ha unn sua pnrtlcnlare strut turn, secondo le Unee stabi­ lité ncgll artt. dn 34 a 38. 20. Organl dell’assnclnzlone parrocchlale sono: —t’Axsrmblra composta dl tutti I lulci delta parrocchla che nderiscono nU’A.C.L; — H Conslqllo cletto In modo do essere rapprrsentntlvo delle componenti della assoclazlnne. Del Consiglio fanno parte I rcsponsnbill délia Azlone Cattoiica del rngnzzl; — il Présidente nominato dal A’escovo su prnposta del Consi­ glio. L’Asscmblen e il Consiglio si rlunlscono anche per settori (giovanl ed adulti). Lîi composlzlonr, le nttribuzlonl e il fnnzlonamento degli organl r la procédons dl elezlone sono stabiliti con Regola­ mento diocesano. • 21. Tcnuto conto delle diverse renlté e nécessité dclln Chiesa locale specie In relnzlone n piccolo pnrrocchfe, possono costltulrsl auoelazfon! Interparrocchlall, che riuniscano I sncl dl pin parrocchie. Esse hanno la «testa nnturu e struttura delle assoclazlonl parroechlall. 22. Prr flnalitA pastorali r In relazlone a partlcolarl ambienti, possono costltulrsl gruppl Intrrparrocchiall o dlocetanl. Gll adcrentl n questi gruppl pnrteclpano allé Assem­ bler doll*Azlone Cattoiica delle loro rlspcttive parrocchie. 23. Secondo le nécessité della diocesl. possono essere stabiliti collrgnmenti deli’A.C. a llvcllo intermedin tra la parroechia e la diocesl (vicarie, forante, vallate r simili). 24. Nel moolmentl, dl cul nll’art. 18, «I collegano J grunpl parroechlall, intrrparrocchiall e diocesan! che mirnno a rrullzzare I comunl oblcttlvl pastorali dell’A.C.1. In rapport© ad esperienza dl vita nd ambienti specifici tra loro simili. Ius costltuzlone r |a struttura del movlmentl sono approvate dal Consiglio dlocrsuno. Un Segretarlo rd una Segrctnrlu dlocesanl sono elettl dal Congresso diocesano di movlmento e ratifient) dal Consiglio deH’assorlnzlone dlocesnna. 25. Organ! dell’associazlnne dloeesana sono: — I’AxseznMea formata dal rappresentantl de||r nssociaziom parrocrhlali (ed Intrrparrocchiall) r del gruppl Intrrparrocchiall r diocesan) e dal membri del Consiglio diocesano; —II Conetqllo clrtto dall’Atscmblea in modo da rssrrr rappresentntlvo delle com­ ponenti della nssoelnzione; ne fanno parte dl diritto I respon­ sabit! dell’A.C.R., I Scgretari di movlmento rd I membri della Pretldenza dloeesana; assume la responsabilité drlla vita r 5635 n. 3785 dell’attivlté dell’assoclazione dlocrsana dl fronte all’Assemblea e al Vescovo; — la Prettdenza eletta dal Consiglio. Π Présidente è nominato da) Vescovo su proposta del Consiglio. Della Pretldenza fanno parte due Vice President) per cia/cun settore. Il Segretarlo e I’Ammlnistratore. L'Assemblca e II Consiglio si rlunlscono anebe per settori. Le ulterior) norme circa la composizione, le nttribuzlonl e il funzionamento dell'Assemblea, del Consiglio e della Presidenza e le procedure dl elezlone sono stabilite con Regola­ mento approval© dal Consiglio nozionale. 26. Conalglfo regionale, in ctascuna regione conciliare funzlonn un Consiglio regionale deli’A.C.I. al fine dl favorlre 1) coordlnamrnto dell’attlvltà delle assoclazlonl dlocesane della regione. II Consiglio collaboro all’azione pastorale della Conferrnzn Episcopale regionale e degli organl dl pastorale re­ gionali. I) Consiglio regionale ê composto dal President) e dal Vice President I delle aswjclnzlonf dloccsane della regione e dal resporsablli del movlmentl esistentl nella regione. II Consiglio elegge nei suo ambito 11 Delegato regionale che presiede II Consiglio stesso e Jo rappresenta nei Consiglio nazlonnle dell’A.C.I. Nell'espletamento delle sue funzionl II Delegato regionale puô essere coadkrvato da membri del Con­ siglio regionale. Parteclpa nile riunioni del Consiglio regionale un Sacerdote Assistente nominato dalla Conferenxa Episcopale regionale. L’AitoeIazlone nozionale 27. L*Atxoelazlone nationale di Azlone Cattoiica rlunlsce 1 laid che nelle diocesl Italione aderiscono all’A.C.1. Esprime e favorisce 1’mcontro delle assoclazlonl dloccsane e 11 confronte e coordlnamento delle rispettlve esperienza; contribuIsee con II suo servizio alia vita delle assoclazlonl dlocesune; studia e delibera gli Impegnl comuni per 1'attuazlone dei fini del1’A.C.I. In ordine al probleml che hanno dimensioni nazionall ed intemazionali. Collabora all’azione pastorale della Confrrcnzn Episcopale Italiana e degli organi dl pastorale nazionale. 28. Organ! dell’Assoclazione nazionale sono: —VAitem· blea nazionale; —Il Consiglio nazionale; —la Prtsldenza nazionale. 29. Nell’nmblto drll'Assoclazlone nazionale I movlmentl dlocesanl tra loro simili si collegano In movlmentl nazlonali. La costituzlone e Ia struttura dei movimento sono approvate dal Consiglio nazionale. Un Segretarlo ed una Segretorla nazlonali sono elrttl dal Congresso nazionale dei movlmento e ratlficatl dal Consiglio nazionale dcirAssocIazlnne. 30. L'Assemblea nationale è composta dai President! delle assoclazlonl dloccsane, da uno o plb rappresentnntl elettl dalle Assemblée dlocesane a seconda della conslstcnza numerica dl clascuna nssociazlnne dioccwona —e, all’interno dl questa, delle sue componenti — secondo I crltrri stabiliti nei Rego­ lamento. c dnl membri del Consiglio nazionale. Decide le linee generali dei programma dell’Assoclazlone nazionale di A.C.I. Elegge 11 Consiglio dell’Assoclazlone na­ zionale. L’Asscmblea «I riunisce nnche srparatnmente per settori. 31. It Contigi Io nazionale t composto da 20 membri elettl dall’Assemblea, dal Delegati regionali, dal rcsponsnbill nnzlonali drlla Azlone Cattoiica drl ragazzi. dal Segrvtarl dei mo­ menti nazlonali e dn) membri della Pmldenza nazionale. II Consiglio assume In responsabilité delln vita e dell’attlvItA drirAssoelnzlone nazlnnalr di fronte alla Assemblea e nlrEpIscnpato Italiano. Delibera nei quadro degli Indirlzzi dcl1’Assemblra nazionale, studia e cura le Inlzlatlve dell’Assoclazione nazionale, npprova i programml del movlmentl e ne promuove r coordina le nttivltù. II Consiglio propone la no­ mina del Persidente dell’AssoclnzIonc nazionale. Elegge la Prrsldrnza nnzlonale. I componenti del Consiglio nazionale si rlunlscono anche sepnrntamentc per settore. 32. Prrtldrnza nazionale è composta dal Persidente, dn qunttro Vice President!, due per II settore giovanile e due ne» II settore adulto, do) Segretarlo e dnll’Ammlnlstrotorr. Il Présidente è nominato dalla C.E.I. «i propostn del Consiglio nuzlonnle dell’Assoclazlone. Iui Presidcnzn ho funzionl executive delle decisioni dell’Assemblea e del Consiglio nozionnll. Garanllsce l’unité. Asslcura la stabile colJaborazlone deli’A.C.I. «gll organismi na­ zlonali dl roordinamrnto dell'apostolato del laid. II Présidente preslede II Consiglio e 1’Assemblea nazlonoll e repnresenta I’Associazlone nazionale. 33. Possono essere costltuitl dal Consiglio nazionale o dalla Prrsldenza nazionale commlulonl unltnric c servlsl comum. Arione Cattoiica del ragazzi 34. All’lntcrno delle assoclazlonl parroeehiali, dloccsane e nazionale PAzlone Cattoiica del ragazzi è aperta al fanclulll e ni peradolescenti dal 6 nl 1 1 nnm circa. 35. L’Azlone Cattoiica del ragarzl ha II fine dl offrira ai fanrnilll ed ul peradolescenti che vl aderiscono I'organica esperienza dl vltn ecclrslale e dl Impegno mitslonarto propria deli’A.C.I. rraliuata □ mlsura delle varie età. 30. I.’A/lonr Cattoiica del rngnzzl si articola In varie srzionl secundo Ir eslgenze (rtù, sesso, ecc.). 37. I.’Azlone Cattoiica del nigaxzi attua 11 suo compito formativo r tnissionurio nclle diverse srzioni attraverso La 5636 SC CLERI, ORDINATIO CONSILII PRESBYTERALIS . 3786 vita dl grappo — per una più coniapevole parteclpazione olla eomunitâ ecdestoJr — caraîterizxala da tre momenti tra loro complemcnUri: eatecheri. vita bturgfca wcnimentale. tervixlo di carità. A !»1 floe I gruppi wno alutatl e gntdatl da educa­ tori fpecl/ieamcntr préparât! che coliabornno con le famlglle alb raucAxlone uman? e cri»Hana dei rngaxxl. Alla vita del gruppo vtngono Intcreuate le famlglie. 33. Gll organ! dloc/janl dell’A.QR. curano la preparaxlone e farmatono propoite per b scelta degll educatori. Gli educatori ed i retpomabili delie lerloni dell’Azione CattoUca del ragaxzl iale •ono nominati dal Consiglio dell’a*wchxione tecondo nonne itabllite dal Regobmento. GU ucatori ed I rtsponubill dell’XQR. nanocdiiale h rappreientano nella Assemble* parrocchble aell’A.G Nel Consiglio dell’assodaxbne parrocchble I’A.QR. è rappresentata dal responsabill delle we lexloni. I mponsoblli diocesan! dell’A.C.R. rono eletti dai responlab.ll parrocchUU delb «teisa A.C.R. e ratificatl dal Consiglio deH'assoebzlone diocesana. Analoga proeedura è prevlita per rtjponsabil! nazlonali. I’d rappresentante dell’A.GR. fa parte delb President defl’associaxlone 9 tutti I livelll. Norme dl caniUere ammlniitratina 39. I sod deIl’A.C.1. contributscono penonalmente. nei modi stabiliti dal Rego lamento e secondo le proprie possibilité ai finxnxiamento delle attlrité delTassocbxione locale, dioceuna c nationale. La mlsura dei contributi association è fiiiata annualmente dal Consiglio diocesano sulla base della quota associativa nationale stabilita dal Consiglio nationale. 40. La responsabilité delFaromlnistraxione uniflcata di dascuna assoefaxlone — ai vert livelll — spetta alia Presi­ dents deiratsodaxfone medeslma che ne affida la cura al proprio Ammlnhtratore e ne è responsabile dl fronte al pro­ prio Consiglio. H Consiglio stabillrà le quote dl spesa destinate aile itlrrité co muni ed a quelle di ciascuna artlcolaxione (settori, A.C.R. e movfmenti). 41. Π Segretarfo generale assicura 11 funxlonamento degll ufflei e dei serviti de 11’Associatio ne nationale neïle sue varie artleolarionl (settori. A.C.R. e movimenli) e ne è responsable nri confront! della President*. 1909 OCT 10 Soo ministère, per II quale la Chiesa qui In terra è Incessantemente edificata in Popolo di Dio, Corpo dl Cristo e Tempio dello Spirito Santo» », Pcrtanto, polché II ministère sacerdotale non puô exsere realizrato sc non nclla comunlone gerarchica dl tutta la Chiesa », «neswun sacerdote puô ndempicre in pleno Ia sua missione sc aglsce da solo e per proprio conto, ma solo se unlscc le proprie forze a quelle degli altri prcsblteri, sotto la guida dl coioro che covernano la Chiesa» ». I Vescovi, Infattl, ricevuta la missione canonica, «reggono le chiese particolarl loro offida te, come vicarl e legati di Cristo»4 e per poter rettamente svolgere il loro compito di pascere la porzione del popolo di Dlo, oxsumono corne lore neeexsari collaborator!1 i sacerdoti, 1 quali da essi dlpendono nell’esercixio de! loro ministère c con essi sono congiuntl per 1’onore sacerdotale ·. I sacerdoti chiamatI a servire il Popolo di Dlo costitulscono con II loro Vescovo un presbllerio unico, sebbene desti­ nato a diversi ufflei T. Pertantoln ognl dlocesi tra II Vescovo e tutti i sacerdoti eslste una comunlone gerarchica ■ che Il unbee strettamente e li rende membri dl un’unica famlglia, nclla quale 11 Vescovo è Padre ·. 2. D Condllo Ecumenico Vaticano II ha spiegato e Il­ lustrato In vari documenti questa intima comunlone, rendendosl cosl interprete dei segni dei tempi. Nelle present! drcost anxe infattl, in cul le attlvité apostollche esigono Tarione concorde e l’unité di tutti i fcdell e tanto gravi sono le preoccnpazlonl della Chiesa, a nessuno puo sfuggire quanto sla profondamente auspicablle Tunlone dei sacri ministri. Da questa unione, che ha nn fondamento sacramentale. deve nascere 1'unlone dei cuori, basata sulla mu­ tua caritA ie. Soltanto cosl si puô ottenere un 'azione pasto­ rale com une che riguardi la dlocesi Intera e tutti I suoi problem i. Se e nella mlsura in cui tali cose saranno realizxate. è da sperare che i sacerdoti uniranno la propria vo­ lonté con la volonté del Vescovo, rendendo piu fruttuosa ed efficace 1’arlone. Dtapofhfoflf general! Il nuooo organo consultiez) del Vescoco 42. Ognl eventuate modifica al présente Statuto deve ev sere approvata dalT Assemble* nationale e dirent* opera U va dopo la ratifie* della C.E.I. 43. I Re gob menti dell'Associaxione nationale e delle sue artfcolâûonl sono approval) dal Consiglio nationale. .Anche le tnodiflche il Rego lamento di nttoaxlone del présente S ta Into sono dl competent.·» del Consiglio nationale. Norme franilto'le I. AJl'entrata In vigore del présente Statuto, al fine dl rtaUxxarne I’attuaxione organizzativa entra un anno, per lo stesso periodo gll attuali organl eontlnueninno a funxionare ai var, Uvelli awlandosl aU’uniflcatione sotto la responsabilité dl una President* unltoria cnstltutlta dal Présidente di Giunta e dal Presldentl del Rami e Mo vimenti. 3. La leglslazione canonica riguardante 11 govemo delle chiese particohri assegnava sempre al Vescovi un qualche orqano consultivo, costltuito soprattutto da sacerdoti, che I Vescovi dovevano sentire o del quale dovevano ottenere II consenso primo dl decidere su questioni dl particolare Importants. Attualmente nel Codice dl diritto canonico per le varie nécessité del govemo della dlocesi sono previstl divers! organi che hanno i! compito di alu tare 11 Vescovo, corne, ad esemplo, 11 sinodo diocesano, gli esamlnatori slnodall, I parroci consultori. Il Câüitolo cattedrale o il Ceto dei Consultori, Il Consiglio ammlnistratlvo diocesano. ecc. Cld che nel secoli passati sembrava un sempllce postulato o requisito dl retto e saggio govemo. è stato ora anche La Glunta ai vari livelll ori a Ha nuta con veto consultivo teologlcamente Illustrato dal Concilio Vaticano II, che plù al rappresenlanti del movlmentl e delle sezfonl esistentl ·!profondamente ha studiato Ia natura della Chiesa. Il Con­ Γinterno del Rami. I Consign del Rami giovanill e quell! del cilio Ecumenico, infatti, cl ha insegnato che nella chiesa Rami adultl st rlunlranno periodkamcnle In forma conginnta. particolare tra 11 Vescovo e I suol sacerdoti esiste una co­ IL Fntro i'anno sart pure reallzzata I’unUieazlone aramunlone gerarchica. In virtù della quale il Vescovo e I mtuisVatlva degll ufflei e del serviti a Uvello centrale. sacerdoti partecipano dl un medesimo sacrrdozio e di un Nel preserve Statuto la F.U.C.L, 11 Movinoento Laineatl e 11 medesimo ministero. anche se in grado diverso ll, secondo Movlmento Maestri mantengono le loro fondamental! strutlure Fordine ricevuto e la missione canonica. Ciô premesso, lo attuah. Il raceordo con te norme e 11 collegamento con ell organi prevliti dal presente Statuto saranno fissatl eon KegoUmento. stesso Concilio Ecumenico. nella sua natura pastorale, ha voluto che questa unité dl missione venisse attuata per 11 III. La situations delle opcre deU'A.C.1. dovré exsere bene della dlocesi, per mezzo dl un nuovo organo consulesamlneta e definita caso per caso, entra due anni dall'entrata in rigore del nuovo Statuto. tivo, con que ritaaxione e le funtioni degll Ent! e Segrelarintl forma e secondo norme gluridlche da stabilire, un corpo prevMI dal precedente Statuto saranno riesamlnatl caw per caso d’Intesa con h Consulta generule per Vapostnlato dr! o senato di sacerdoti In rappresentanza del Presbiterio. 11 bicl e con Ia C.F.L, entra due annl dodl'entrata in vigore quale con I snol cons I gll posse oiutarc efflcaccmente 11 del nuovo Statuto. Vescovo nel goverao della dlocesi»la. • Asnstenn «etotiutico Oenwrili Astlonia CathcUcao V.xlxia o ioAl fine dl attuare tale voto, 11 Sommo Ponteflce Paolo VI. Ub Jteeat 19*9 cüiib. con la Letter* Apostoiica Ecclesiae Sanctae dispose che In dascuna dlocesi fosse tslltuito il su indicato organo, deno­ minato Consiglio Presblterale ll. Questa legge eseculivu, 3788 emanata ud experimenlum, ha determinato solo poche cose circa il modo dl comporrc II Consiglio Presblterale, la sua 1969 OCT 10.-SC CLERI. LITTERAE CIRCULARES. PART.· competenza e la sua funzione. e clé al fine dl lasciare un doveroso margine per Fulteriore sviluppo del nuovo or­ Natura, officia rt ordinatio Consilii Presdtteralis gano consultivo. TANyUAM SENATUS EFISCOFI IN REGIMINE D1OCCXSEOS ;ptcr. Premessa 1. 1 ueerdotl, In vlrtù dell’Ordinarione sacra e della missione che rieevono dal Vescovi, «sono promossl al servixlo di Cristo Maestro, Sacerdote e Be, partecipondo ol M47 (Mmia. n. : (LE · fri. a. n. » CnUwm· *· 17 'LE 535,1 lI>Xr 7 Ordinu. u. 7 'Cou twyw patam, a. Λ »Gc«. rmï.ww», n -g. Decr PrnHί/rrrvwt Orimu. n. S. · D-cr J*TnSkrt»iR Oitnn a 7 · E>cr u Decr. Cirnhu Domiw. a sV Decr Oiuu., a. 7. »· Λ. Λ S LVIIL 1966. p. Q 7 u D-cr jq. [L£ 5638 I960 OCT 10 SG CLERI. ORDINATIO CONSILII PRESBYTERALIS n. 3780 Congregatione Plenaria Competenza del Consiglio Presbiterale 4. Mcntre decorrcva II terzo anno dalla promulgation e della zuddetta legge, la Sacra Congregazionc per II Clero, che ha 11 cornplto dl vigilare sui Conslgll Presbiterall M, II 15 Gannaio 1069 invlô una Circolare al President! delle Confcrenze Episcopali, nella quale, Interpretando 11 penslero della stessa legge ll, pregava I Vescovi che sl complacessrro dl for conosccre le proprie osservazion! c note circa gll espcrimcntl riguurdanti 11 nuovo organo. Rlcevute, Insleme agll Statuti dei Conslgll Presbiterall, le rispostc di quasi tutte le province ecclesiastiche dl diritto comune, la Sacra Congregatione per 11 Clero, udlti 1 suoi Consultori, 11 10 Ottobre I960, tonne una Congregatione Plenaria per esaminorele principali questioni relative al Conslgll Presbitcrall, Ic cui conclusioni vengono qui brevemente rifcrlte. 8. II Consiglio Presbiterale è competente ad assistere ii Vescovo nel regime della dlocesi. Per cui vengono trattate dal Consiglio le questioni plù importanti che si riferiscono plia santlficazlone dei fedeli, alia dottrina e, in genere, al governo della dlocesi sempreché il Vescovo ne proponga θ aimeno ne ammetta Ia trattazione. Nel proporre o nell’ammetlere una questione 11 Vescovo curcrà che siano rispettate Ie leggl universali della Chiesa. ObbUgo di costituire ii Consiglio Presbiterale 5. Il fine e 11 compito dei Conslgll Presbiterall provengono necessarlamente dalla comunlone gcrarchlca tra 11 Vescovo e i sacerdoti e in qualche modo la esprimono Istltuzlonalmente. Perclô 1'lstltuzlone del Consiglio Presbite­ rale, per i principi già illustrati, viene resa coerentemente obbligatorla dal M. P. Ecclesiae Sanctae, Questo obbligo Inoltre è del tutto consono ai tempi. Oggl Infattl è sommamente opportuno c utile che tra 11 Vescovo e i sacerdoti sia istituito un organo dl comune colloquio o dialogo. L’utllltà del Conslgll Presbiterall già appare da numerosissime risposte inviate dai Vescovi alia Sacra Con­ gregatione. Infattl per mezzo di tali Conslgll diviene plù facile 11 contatto con i sacerdoti; si conoscono meglfo i loro pareri e i loro desideri; si possono ottenere plù accurate information! sullo stato della dlocesi; si possono scamblare più facllmente le varie esperienzc; le nécessité di Pastori e dei Popolo di Dio vengono più evidenziate; le Initiative di apostolato plù adatte alie odierne contingente possono essere concepite con maggiore coerenza; influe, attraverso un comune lavoro, le difflcoltà possono essere adeguatamente risolte o olmeno meglio studlate. Composizione del Consiglio Pres bilerale 6. E’ necessario che il Consiglio presbiterale sia espressione di tutto il Presbitcrio diocesano. Questo requisito, sccondo 1'opinione dei Vescovi e dei Padri della Plenaria, tanto più sl ottiene quanto maggiormente si mettono a confronto le opinioni e le esperienze dei presblteri. Perclô Tindole rappresentativa del Consiglio si verifica quando esso, per quanto possibile, rappresenta: a) I vari minister! (parrocl, cooperatori, cappellanl, ecc.); b) le regioni o zone pastorali della dlocesi; c) le differenti età e generation! dei sacerdoti. Nel caso in cui a una tale composizione si opponesscro delle difficoltà sembra da preferirsi una rappresentanza proporzionata dei principali mi­ nister! dei sacerdoti. II Consiglio, In quanto rappresenta tutto 11 Presbiterio della dlocesi, è istuito per promuovere 11 bene della dlocesi stes sa. Possono perclô essere trattate dal Consiglio tutte le questioni, e non solo quelle che riguardano la vita dei sacerdoti, In quanto si riferiscono al ministero sacerdotale che i sacerdoti stessl svolgono in favore della corn unît à ecclesiastica. E’ In genere compito del Consiglio suggerire le norme eventualmente da emanare e proporre le questioni di prin­ cipio; non quello di trattare le questioni che per loro na­ tura eslgono discrezione nel modo di procedere, come avviene nclla designazlone degli offici. Indole consultioa del Consiglio Presbiterale 9. Il Consiglio presbiterale è un organo consultivo di natura particolare. E’ detto consultivo perché non possiede voto deliberativo; per cui non puô cmettere decisioni che obbllghino II Vescovo a meno che il diritto della Chiesa universale ο 11 Vescovo, In casi singoli, gli attribuiscano voce deliberativa. Si chiama poi organo consultivo di na­ tura peculiare perché per sua natura e per 11 modo di pro­ cedere occupa un posto eminente tra gli altri organi dello stesso genere. Infattl detto Consiglio, segno della comunlone gerarchica, esige, per natura sua propria, che le dellberazionl, per il bene della dlocesi, siano prese in unione con il Vescovo e mal senza di Lui, attraverso cloè II comune esamc de! Vescovo con i membri. Questo stile è richiesto dal Vati­ cano II e richiamato dal Motu Proprio Ecclesiae Sanctae con le parole: ·Ιη questo Consiglio 11 Vescovo ascoltl 1 suoi sacerdoti, H consulti e discuta con essi dl quanto si riferisce aile nécessité del lavoro pastorale e al bene della dlocesi» u. Questo studio comune, attraverso II quale si comunicano notizie cd opinioni suile questioni, si espongono le necessità pastorali, si pesano gli argomenti e si propongono solurioni esige che da ambo le parti gli anlmi siano préparait e omati, attraverso una intima conversione» di umiltà e pazienza. Anche i religiosi che esercitano la cura d’anime o si ded i cano alie opere di apostolato In dlocesi, sotto Ia giurisdizlone del Vescovo, potranno essere cooptati tra 1 membri del Consiglio ia. 7. II critcrio per la designazlone dei membri del Consi­ glio è ri mess o ai Vescovi ,7. Essi perô, come appare dalle loro risposte, hanno quasi unanimemente stabilito che una notevole parte dei membri fosse cletta mediante il libero suffragio dei sacerdoti. Piacque cosl ai Padri della Plenaria di proporre che la magglor parte dei membri sia scelta attraverso 11 suffragio di tutti 1 sacerdoti ie. Gli altri membri o sono designati direttamente dal Vesco­ vo o diventano tali ipso facto per rappresentarc nel Consi­ glio 1’ufficlo che esercitano (ad es.: II Vicario generale, 11 Hcttore dei Seminario, ecc.). Tale composizione, rlsultantc di membri eletti dal sacer­ doti, nominati dal Vescovi, e di membri nati o designati ratione officii, mentre da una parte alimenta la fiducia dei sacerdoti cbe si sentono cosl present! nel Consiglio, dall’altra offre al Vescovo un modo slcuro per conservare l'equilibrio e la possibilité di meglio esprimere, in alcuni casi, rindole rappresentativa del Consiglio stesso. Dopo svolto questo lavoro in comune, la decisione spetta al Vescovo che è personalmentc responsablle nci confronti della porzione del Popolo di Dio a Lui affidata *·. L’opera del Consiglio infattl aluta, ma in nessun modo sostituisce la responsabilité del Vescovo. 10. Ciô posto, 1 Padri della Plenaria espressero 1’oplnlone che il titolo e la funzionc dl «Senato del Vescovo nel governo della Dlocesi» spetti unicamente al Consiglio Pre­ sbiterale ll. Quanto invece all’antico Senato del Vescovo, cloè al Capitolo cattedrrle e al Ceto dei Consultori, dove essi esistono, 1 medesiml Padri si sono attenuti allp dlsposizione del Motu Proprio Ecclesiae Sanctae dove è prescrit ta l’opportunité che tali istituti conservlno la propria com­ petenza, fino a che non siano stati riformatl Siccome, peraltro, le clrcostanze che si riferiscono alla cvoluzione storica de! Capitoli catledrall sono diverse a seconda delle varie region! della Chiesa, toccherà aile Conferenze Episcopal! esprimere il loro penslero circa l’aggiornamento del Capitolo cattedrale e la rlforma o la coniemia dei Ceto dei Consultori. Nel frattempo, fino a che 11 Codice di diritto canonico non sia stato riformato, il Consiglio Presbiterale cessa con la vneanza della Sede vesco vile w. Pcrtanto II Capitolo cattedrale o 11 Ceto dei Consultori, a mono che la Santa Sede provveda diversamente. elegge il Vicario Capitolare a norma dei canoni 429-444 e 427 de! Codice dl Diritto Canonico che rlmangono tn vigore. “Coit Apo«t. EaLertAt Vnwcrw, n. 6y. A. A. S. LIX, 1967. p 69 fLE 35M ’ “ Mp. EuUiiM SAndos, proemlo. “ Mp. Eulntae SaiOas 1,15, par. a. ” ZHir· I. IS, P». 1. Λ »· E’ norwMno cbe cx. CAriiftu o. it: Co»t. Ap. frwfw··, n xj. ’* Cir. Decr. Or/mu, n. 7: Mp. I. :y. pxr. x. “ 1, i7, p, noscentes mysterium regni Dei amicos suos 4, testes suos *, et quibus praecelsum munus mandavit Evangelium annuntiandi et ad effectum deducendi ♦ in spiritu humili­ tatis 7 el famulatus *, «In opus ministerii, in aedificationem corporis Christi··. Nosmet iam demonstravisse putamus quantum cuperemus hanc Episcoporum collegialitatem in re Ipsa actione­ que vitae provehere, sive Ipsam Episcoporum Synodum instituendo, sive Conferentias Epkco/paJes approbando, 733 sive in propria Curtae Nostrae Romanae ministeria adlcgendo nonnullos In episcopatu Fratres atque animarum Pastores, in suarum dioecesium finibus degentes. Qnodsl opitulabitur Nobis superna gratia et fraterna concordia Nostras mutuas necessitudines faciliores reddet, ollis sub formis canonicis huiusce colleglalitatls exercitatio latius prorogari poterit. Dum ergo Synodus extraordinaria natu­ ram circumscribet ac definiet potestates Conferendarum Episcopalium earumque tam cum hac Apostollca Sede quam inter sesc coniunctionem. illuminare etiam valebit consentaneis regulis canonicis quae sit ct quomodo au­ gescat Episcoporum collegialitas, eodemque tempore po­ terit instituta quoque Concilii Vaticani Primi et Secundi corroborare de Beati Petri Successoris potestate ipsi usque collegii Episcoporum cum capite Summo Pontifice. Verumtamen, priusquam instantis suscipiamus labores Synodi, consistamus parumper. Fratres carissimi, in Euchristici Sacrifici i celebrat Ione, quod culmen Corporis Mysti­ ci unitatis est, ut non modo ante oculos constituamus furidicam collegtalitatis Indolem, vel multiplices rationes qui­ bus ea prohibente tempore effecta est, ac vel etiam —quod pluris interest, at iam mentibus infixum esse scimus— vo­ luntatem ipsius Christi, auctoris eiusdem colleglalitatls et conditoris: sed ut potius cogitemus pondus et momentum morale atque spirituale, quod unicuique nostrum simulque universis nobis collegialitas habere debet. Agendum, reputemus animo: exstat inter nos, qui in lo­ cum sumus Apostolorum suffecti, vinculum prorsus singu­ 3787 lare. vinculum nempe colleglalitatls. Quid autem aliud est collegialitas, nisi communio quaedam, et animorum coni unctio, et fraternitas, et caritas longe uberior magisque 1969 OCT 11.-PAÜLUS VI, ALLOC. AAS 61 (1969) 716-721 nos devinciens, quam ipsa illa christiani amoris necessitudo inter fideles vel inter Christi sectatores, qui aliis in coetibus Allocutio diei 11 Od. 1969 in Aede Sixlina habita a Bea­ congregantur? Collegialitas caritas est. Si participatio My­ tissimo Patre Sacrum concelebrante, ineunte extraordinaria stici Christi Corporis Sanctum Paulum ita loquentem indu­ Episcoporum Sgnodo: cit: Si quid patitur unum membrum, compatiuntur omnia membra; lire gloriatur unum membrum, congaudent omnia De variis modis quibus Sedes Apostolica exercitium membra >·, quantopere intimis sensibus permoveri decet COLLKOIALITATIS EPISCOPALIS FOVET DEQUE NORMIS AD eos. qui maioribus In Ecclesia et gravioribus astringantur ILLAM EXERCENDAM ottldls, reminiscentes communem inter se hanc sollicitudi­ nem esse de prosperitate deque universali vel particulari Venerabiles Fratres, Quemadmodum nostis. Concilium Ecclesiae utilitate? Collegialitas est conscia munerum sus­ recens celebratum clariore in luce posuit Ecdesiae indo­ ceptio. Et quod aliud distinctius verorum discipulorum lem socialem communemque, quasi quandam eius rationem documentum poposcit Dominus ab illis / Apostolis, novis- 719 •17 constitutivam atque primariam. Quae quidem ratio, si / simae salutationis Cenae adstantlbus, quam mutuum amo­ seonlm ac sola sectetur, plenam notionem Ecclesiae non rem: in hoc cognoscent omnes quia discipuli mei estis, si exhaurit, utpote quae, si accuratius attenditur, exhibeatur dilectionem habueritis ad irwieeml11. Collegialitas est perspi­ ut Corpus Christi Mysticum, compaginatum unitate ac cua promptaque dilectio, quam mutuam inter se Episcopi distinctis institutis et ministeriis. VerumUmen in hanc alere debent. Et quoniam ipsa collegialitas unumquemque communionem, quae gemino modo accipitur ut communio nostrum collocat in compagine quadam apostollca, ad ae­ in Christo cum Deo et ut communio in Christo cum creden­ dificationem Ecclesiae In mundo destinata, nos eadem ad tibus In eum slmulque, vi et virtute, cum toto genere hu­ amoris universali» officium Impellit. Caritas collegialis nul­ mano, Concilium singularem In modum considerationem lis concluditur linlbus. Quibus tandem aliis nisi fidelibus Intendit, Idque praesertim cum animadverteret communio­ Apostolis Christus Dominus extrema illa monita convertit, nem in Episcopatu vigentem. Cum igitur in mentem revo­ sublime precatus in novissimae Cenae sermone: C/ unum caret Episcopos legitime Apostolis succedere hosque pecu­ sintn. Collegialitas unitas est. liare corpus effecisse, a Christo electum et conditum, recte Et Ita —ut Nobis persuasum habemus— cum de mutuis visum est notionem et verbum colleglalls naturae eiusmodi agitur rationibus Inter Episcopos, In novis hisce sodalita­ resumere, quatenus ad ordinem episcopalem pertineret; ait tibus pro unoquoque territorio congregatos, quae Confcenim Concilium*, «sicut, statuente Domino, sanctus Petrus rentlae Episcopales appellantur, Itemque de mutuis ratio­ et ceteri Apostoli unum Collegium apostollcum constituunt, nibus, quae iisdem Conferentiis sive cum Apostollca Sede pari ratione Romana* Pontilex, successor Petri, et Episco­ sive inter sese Intercedunt, id unum sane nostris occurrit pi, successores Apostolorum, Inter se conlunguntur»l. mentibus, primarium velutl caput considerandum: caritaItaque commemoratum hoc divinam consilium super • Lw 6, 1J. ’ Mare. 4, 11 munus apostolicum, ex quo ad Populum Del nuntius fidei 1Cc«mL SMI dt Eethti* Zjwct frWrâm, u [LE J>p]· n. ’ /«. is. u. J5. «« Io. 17. I*. *6. «J·. 13, 5642 1669 ()(Τ|· 16-20 PAULUS VI - SACHA CONGREGATIO PHO CULTU tem didmus, qua hierarchlca Ecdesiae communio, in fidei unitate, penitus conformari oportet. Quapropter ad duo huiusmodi prindpla, nempe caritatis et unitatis, praecipuae dirigantur normae, quibus progre­ diens ecclesiastica communio, post Concilium Vaticanum Secundum, summum illud fastigium assequatur. Episcopo­ rum coliegialltatc designatum. Quas vero diximus normae, duae Nobis esse videntur. Altera enim debito honore fiduclaquc episcopalem Ordinem prosequi studet; atque Nos diligenter curabimus, ut Nostris In episcopatu Fratribus aequiore ratione agnoscamus eam privilegiorum et facul­ tatum summam, quam iis tribuunt nine sacramentalis cha­ racter, quo ad pastoralia perfungenda munia In Ecclesia sunt vocati, hinc eorum germana cum hac Sede Apostollca communio. Neque huiusmodi norma coërccri vel Interscindi poterit, sl pertinens ad Ipsam prindnlum «subsldiarietatis», cum in usum deducitur, recte humili ac sapienti prudentia temperabitur, adeo ut nihil detrimenti commune totius Ecclesiae bonum capiat ex multiplicibus nimllsve particu­ laris autonomiae formis, quae quidem unitati et caritati obsunt, qua Ecclesia fleri debet cor unum et anima una u, et favent ambitiosis aemulandi cupiditatibus et immôde730 ratis suarum / tantum utilitatum studiis. Neque memorata norma ulla refutabitur negatione, siquidem alterum prin­ cipium, cul a «pluralisme» nomen, Ita praefiniri oportebit, ut neque fidem offendat, quae ipsum recipere nequit, ne­ que generalem Ecclesiae disciplinam, quae sane licentiam et perturbationem respuit, utpote cum necessarium sensum morumqrue concentum in societate Populi Dei, ipsamque colleglalitalem, rem nempe tanti oneris, laedant. Altera agendi norma —nobis pari studio fideliter se­ quenda, utpote quae ex magna existimatione procedat, qua prosequi oportet agnitam collegialem episcopalis mu­ neris naturam— eo spectat, ut Episcopi universi aptius partes habeant et arctius inter se coniuncti communia obi­ re valeant munera in universalis Ecclesiae regimine. Fore confidimus, ut id reapse contingat, quod cum gaudio ac spe audimus multorum in optatis esse, ad commune bo­ num, ad levamen et subsidium Nostrorum apostolicorum laborum, quorum pondns gravius factum est, et ad mani­ festius testimonium exhibendum unicae fidei sinceraeque caritatis: quae quidem in supremo ecclesiasticae hierarchiae vertice hodie quam maxime novo splendore maioreque vi refulgere debent. Hanc viam, ut supra diximus, iam In­ gressi sumus eademque, opitulante Deo vobisque faventi­ bus, Venerabiles Fratres, pergere studebimus. Attamen, ad rem quod attinet, exploratum omnibus sil, regimen Ecclesiae nullo modo sumere posse rationes ac normas, quae humanorum regiminum propriae sunt, quaeque no­ stra aetate vel popularibus institutis constant, quae quan­ doque immoderatius se gerunt, vel In tyrannico imperio innituntur, quod personae humanae dignitati prorsus re­ pugnat. Regimen vero Ecclesiae propriam suam formam ac rationem habet, eoque spectat ut omnibus suis formis sapientiam exprimat voluntatemque sui Divini Conditoris. Id Nos Impellit, ut In memoriam revocemus supremas of­ ficii Nostri partes, Nobis voluntate Christi concrediti eo quod Christus Petro tradidit claves regni caelorum eumque ecclesiastici aedificii fundamentum constituit; ac praeterea ipsi gravissimum charisma commisit confirmandi Fratres14; ab eo celsissimam firmissimamaue professionem fidei exce­ pit u; ab eoque denique quaesivit illam omnino singularem ac triplicem amoris confessionem, quae In primariam cari721 talis pastoralis virtutem convertenda erat >·. / Has gravissimas Nostri officii partes, sive Sacra Traditio sive Oecumenica Concilia ministerio attribuunt, quod ad Nos proprie spectat ut Christi Vicarium, Apostolici Colle­ gii Caput, universorum hominum Paslorem atque Servum servorum Del, eademque circumscribi non poterunt a vel summa eiusdem Episcopalis Collegii auctoritate, quam Nos ipsi honore afficere, tueri atque promovere primi pcrcupimus, quaeque tamen talis minime esset, ubi Nostro desti­ tueretur suffragio. Caritas atque unitas: hae profecto nobis meditandi ma­ teriem suppeditaverunt, ineunle Extraordinaria Synodo, super quam, Eucharisllcum Sacrificium simul celebrantes, Spiritus Sancti lumen atque patrocinium Invocamus. Nonne hoc peculiare temporis momentum, collegial! Epi­ scopatus naturae recogitandae atque confirmandae dica­ tum, quo die Divina Mariae Virginis Maternitas festivo ritu recolitur, opportunitatem nobis praebet, penitus com­ moto attentoque animo commemorandi Apostolos, in illo cenaculo congregatos, qui, Divino praestolantes Para ciet ou AU. 5643 4, 32. ·· Lc. 22, 32. ’* Maith. x6. iT. 1° 6· 68. ·· /·. at, 13 si ». :ΐ788·378θ «erant perseverantes unanimiter in oratione cum... Maria, Matre lesu»? 17. Itemque, hoc peculiaris temporis momen, to, nonne Romanae Liturgiac acclamationes ad nos, tali mentium conspiratione simul coniunctos, referre licet? «Ubi caritas et amor, Deus ibi est. Congregavit nos in unum Christi amor. Exsultemus et in Ipso lucundemur. Timeamus et amemus Deum vivum, et ex corde diligamus nos sincero.» Arnen. Arnen. 3788 1969 OCT 16.-PAULUS VI, LIT. AP. AAS. 62 (1970) 96-97 In Dicione Canadensi Nuntiatura Apostolica CONSTITUITUR PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam—Quam mullum afferat com­ modi iustas cum populo necessitudines constituere, is plane intellegit qui vel hoc consideret, omnem amicitiae coniunctionem, cum pacem, ordinis tranquillitatem, concor­ diamque civium promoveat, Ecclesiae simul favere rebus, cui maior proferendae religionis facultas permittitur, simul Rerum Publicarum bono conducere, aucta profecto ani­ morum unitate, atque idcirco etiam civium virtute. Quam ob rem, cum inter hanc Apostollcam Sedem atque Cana­ riens em Dicionem publica officiorum vincula constricta sint, ad necessitudines mutuas sancte colendas bene visum est in eadem Natione Apastolieam Nuntiaturam condere atque constituere, cuius Sedes esset in urbe Octava. Quod quidem per has ipsas Litteras fieri placet. Sedi huius Nun­ tiaturae iura omnia tribuimus, quae talium propria sunt, ad normam Litterarum Apostolicarum die undetricesimo mensis iunli, anno mdcccclxix, motu proprio datarum, dc muneribus Legatoruni / Romani Pontificis, quae initium ducunt a verbis Sollicitudo omnium Ecclesiarum [LE 3761J. Has vero Litteras firmas esse statuimus, suosque effectus sive nunc sive in posterum obtinere. Contrariis minime obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die sexto dedmo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo nono. Pontificatus Nostri septi­ mo.—Alolslus Card. Traglia, S. R. E. Cancellarius. Fran­ ciscos Tincllo, Apostolicam Cancellarium Regens. losephus Rossi, Ep. tit. Palmyremus, Proton. Apost. loannes Calleri, Proton. Apost. 3789 1969 OCT 20.-SC CULT., INSTR. AAS 61 (1969) 749-753 De CONSTITUTIONE APOSTOLICA «MlSSALE ROMANUM» GRADATIM AD EFFECTUM DEDUCENDA Constitutione Apostolica 'Miuale Romanum* [LE 37351, a Summo Pontifice Paulo Pp. VI die 3 aprllls huius anni emis­ sa, approbatum est novum Missale Romanum ex decreto Concilii Vaticani II instauratum. Tres deinde partes eiusdem Missalls usque adhuc prodierunt, nempe «Institutio generalis Missalit Romani·, atque «Ordo Missae». decreto diei 6 aprllls 1969 a S. Rituum Congregatione promulgata [LE 3737]; nec­ non «Ordo lectionum Missae» ab nac Sacra Congregatione die 25 mali 1969 [LE 3752] editus. Ceterae Missalls Romani partes proxime foras dabuntur. Praefatis autem documentis, statuitur ut a die 30 novembris, FTima dominica Adventus, huius anni, novi ritus novique extus adhibeantur. Re quidem vera huius partis instauratae Missae exsecutio non paucas neque parvas difficultates prae se fert: hinc enim ingens opus requiritur tum ad populares interpretationes tum ad novas librorum editiones apparandas; hinc accurata et apta Institutio est tradenda; hinc sacerdotum et fidelium consuetudines sunt congrua ratione mutandae. Quapropter, plurium Episcoporum atque Episcopalium Conferentinrum petitionibus respondens. Sacra haec Congregatio pro Cultu Divino, approbante Summo Pontifice, eas quae se­ quuntur statuit normas, quibus Constitutio Apostolica «Mis­ sale Romanum* paulatim ad rem adducatur. Ilae autem nor­ mae eas complent, quae ab hoc Sacrii Congregatione editae sunt die 25 lulii I960, de editionibus ct de usu novi Ordinis Lectionum Missae.· I. De Ordine Missae 1. A die 30 novembris 1969 adhiberi potest textus latinus Ordinis Missae instaurati. ·.<. A S. e»i (1969), pp 34S549 [LE 37741- 5644 POKTIFICIA COMMISSIO .IÜSTITIA ET PAX» η. 3790 2. Conferentiae autem Episcopales diem statuant a quo Idem Ordo Mhsae cum textibus lingua vernacula exaratis ad750 hlberi possit. Expedit / tamen populares interpretationes tex­ tuum novi Ordims Missae quamprimum confici et, nte appro­ batas in usum deduci, iam antequam ceten textus Missalls Romani in linguam vernaculam convertantur. 3. Populares interpretationes novi Ordinis Missae saltem «ad lotenm· approbandae erunt a Conferentia Episcopali (aut a Commissione Uturgica naüonaii et saltem Consilio, quod praeesl Conferentiae Episcopali); itemque erunt confirmationi huius Sacrae Congregationis proponendae.· 4. Textuum Ordinis Missae una sit popularis interpretatio pro omnibus regionibus quae eadem lingua utuntur.’ Idem valet in alias parte.· quae directam participationem populi requirunt. 5. Ad Conferentia» Episcopales pertinet novos modos ap­ probare mutleos pro nartibu» lingua vernacula a celebrante et α ministris canendis.· 6. Antequam vero ritus et textui novi Ordinis Missae in usum deducantur, opportuna catechesis, operam in hanc rem conferentibus et Instituto Htargico national) et Commissio­ nibus hturgicis diocctsanls, suppeditetur atque instrumentis aptioribus (v. g. studiorum coetibus, congressionibus, scriptis ln actU diurms aut commentariis allave ratione vulgandis, commentationibus ope. radiophonica et teievisifica edendis, etc.) tradatur, qua sacerdotes et fidelei spiritualem vim no­ varum nonnarum percipere et penetrare valeant, 7. Singulae autem Conferentiae Episcopales diem quoque constituant a quo Ordinem Missae, praeter casus infra, nn. 19*20 recensitos, necesse erit usurpare. Ille autem dies ultra diem 28 novembris 1971 rricirndus non erit. 8. Ad Conferentia» Episcopales insuper spectat, auxilium ferentibus Commissionibus Episcopalibus competentibus atque Institutis Hturgicis, necessaria decernere, circa ea elementa, quae ln Institutione generali Missalls Romani ipsis commit­ tuntur statuenda, nempe: a) gestus et eorpons habitus fi751 delium tempore Musae;· / b) gestus venerationis altaris et libri Evangdiorum;· c) gestus ad pacem dandam;’ di facultas habendi duas tantum tectiones ln Slissa diebus dominicis et festis de praecepto;· e/ facultas qua mulieres lectiones bibUcas ante Evangelium ocemrentes proferre valeant.· Π. - ■ De allii tallbai Missalls Bornant 1ÜÜO OCT 22 16. Donec exspectatur interpretatio atque confirmatio ex parte huius Sarrae Congregationis textus novarum lectionum Conferentiae Episcopales facultatem concedere povsunt ut interim una vel plures usurpentur interpretationes sacrorum BibHorum rite approbatae. Hoc autem in cusu curabunt, ut prae manibus sint sacerdotibus indicationes blblicae neces­ sariae (Idest numeri capitum et versiculorum, (incipit·, divi­ siones pericoparum) quae in Ordino lectionum Misuse inve­ niuntur cniod valet praesertim pro lectionibus serici B cycli dotninicahs, a dic 30 novembris 1969 usurpandi. 17. Donec habeantur textus novi lectionarli, retineantur lectiones hodierni Missalls Romani pro singulis partibus. Item •ad interim» servari possunt lectionum ordines ad experimen­ tum approbati, qui nunc in usu habentur pro feriis, pro Missis quae eum aliquorum Sacramentorum celebratione conectuntur, pro Missis defunctorum, pro quibusdam Missis votivis, etc. ’· 18. Ad momentum Uturgicum et pastorale psalmi respon­ sorii servandum. Commissiones nationales competentes in­ dicem ad tempus vigentem psalmorum et versuum conficiant, eos eligendo e repertorio, / quod nunc in usu habetur, qui 753 textibus Ordinis lectionum aptius respondeant. ·· Ne omittant tamen eaedem Commissiones viros peritos impense hortari ut thesaurum traditum horum textuum carum· que melodiarum augeant atque perficiant, prae oculis habentes textus in novo Ordine lectionum Missae propositos, atque indolem et notas peculiares uniuscuiusque linguae. Eiusdem generis thesaurus componatur etiam pro versibus ante Evangelium. IV. De quibusdam eosibxu peculiaribus 19. Sacerdotes aetate provecti qui Missam sine populo celebrant, quique graviores forsitan experiantur difficultates in novo Ordine Missae et novis textibus Missalls Romani et Ordinis lectionum Mtssae In usum assumendis, possunt, de consensu sui Ordinarii, ritus et textus qui nunc sunt in usu retinere. 20. Casus vero peculiares, videlicet sacerdotum infir­ morum, aut aegritudine vel aliis difficultatibus laborantium, huic Sacrae Congregationi proponantur. Praesentem Instrue Donem Summus Pontifex Paulus Pp. VI die 18 mensis octobris 1969 approbavit, et publici luris fieri iussit. ut ab omnibus ad quos spectat accurate servetur. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. E Civitate Vaticana, die 20 octobris 1969.—Bbxho Card. Gut, Prae­ lectus. H. Bugnini, a Secretis. 9. Trxtu» latinus Missalls Romani, simul atque hoc luerit ln lucem editum, adhiberi poterit. u LnsUuctk> «De editiocibc* xppeaais et de usu oovi Ordinis lectionum 10. Singulae autem Conferentiae Episcopales diem sta­ Mss*·». d» e$ ffiHi îîôq, aa. 4-3. [LE 3774]· tuant a quo interpretationes populares textuum novi Missalls uCfr. etoca textns cceuonaes pro cantu psalmi responsorii, nn. 174-173 adhiberi possint, ln hac autem re per gradus procedi potest. Ordims iertjOGum Missae. Interpretationes textuum, ut primum ruerint approbatae, in nwm inducendo successive, nec necessario exspectandum erit donec omnes textus in linguam vernaculam sint conversi. Hac Ada EL 33 (196?) 4?>-433 ratione, ln usum induci poterunt, ex. στ. textus ad Proprium de tempore spectantes, etsi textus Proprii de Sanctis aut Communium aut Missarum ad diversa vel votivarum mondum 3790 sunt parati. Expedit tamen hulusmodl novorum textuum partes in Uturgiam induci Initio alicuius temporis annlliturgici 1969 OCT 22.-COMM. IUST.-PAX, DECLARATIO. PART.· (ex. gr. Adventus, Quadragesimae, temporis paschali·). 11. Etiam populares interpretationes novorum textuum MissaKs Romani approbandae erunt, saltem «ad Interim», De mutuo officiis, activitate et collabohatio.se Conferentiae Episcopali (aut Commissioni Uturglcae natio noli inter Pontificium Commissionem «Iustitia et Pax» et saltem Consilio Praesidentiae Conferentiae Episcopalis); et Conferenti as Episcopales in bonum familiae itemque confirmationi huius Sarrae Congregationis erunt humanae, praesertim pauperum Christi subiciendae.1· 12. Conferentiarum Episcopalium est repertorium textuum 1. Selon le voeu du II· Concile du Vatican, exprimé dans lingua vernacula exaratorum apparare, qui pro cantu ad in­ la Constitution pastorale Gaudium et spes (LE 3366 J, S. S. le troitum, .id offertorium cl ad communionem adhibeantur.*1 Pape Paul VI. par le Mota proprio •Catholicam Christi Ec­ Huiu«modi autem repertorium dum approbabit. Conferentia clesiam· du 6 Janvier 1967 (LE 3515], a créé la Commission Episcopalis viros peritos simul enixe cohortabitur ut cum pontificale Justice et Paix, avec le mandat général «d'éveiller augeant atque perficiant, prae ocuJis habitis textibus In novo l’ensemble du peuple de Dieu à une pleine intelligence de son Missall propositis, atque indole et notis peculiaribus uniusrôle h l’heure actuelle, d'une part pour promouvoir le progrès 752 cuiusque linguae. / des peuples pauvres et encourager la justice sociale entre les 13. Cum novus Ordo Missae adhibetur, antequam novum nations et, d'autre part, pour oider les nations sous-dévelopMissale Romanum est evulgatum, textus antiphonarum et dêes à travailler eUrv-mêmes a leur développement». Quelques orationum e Missall nunc vigente sumentur, lis quae sequuntur anhnadvenlv a) si antiphon a ad introitum absque cantu semaines plu» tard, paraissait l'encvcllque Populorum progmiio [LE 3546], charte de travail du nouvel organisme. profertur, semel tantum dicitur, absque versu psalmi et abs­ que Gloria Patri; ·» b) antlphona ad offertorium sl non 2. Le 12 mars 1969. au cours de l'audience publique. cantatur omittitur, u c) orationes super oblatn et po«t Sa Sainteté a annoncé la création, au sein de cette Commission communionem conclusionem obtinent breviorem. »· Justice «t Paix, d'un Comité promotion humaine. Le Saint14. Singulae Conferentiae Episcopales diem decernant α Père a tenu à faire ainsi luPmème solennellement cette annonce, quo textus nnvl Missalls Romani, exceptis casibus Infra, pour souligner l'importance essentielle qu’il attache à l’aspect nn. 20-21 recensitis, adhiberi lubebuntur. Praestat hulusmodl «humain» du développement. temporis spatium nnn ultra diem 23 novembres 1971 produci. Ce Comité pourrait spécialement Intéresser les Conférences épiscopales, puisqu’il est un champ ouvert pour la pastorale et l’apostolat nu service du monde, comme cela a tant été de­ III. De Ordini ledi on um Minae mandé par le II· Concile du Vatican. Ce nouveau Comité a pour tâche de promouvoir, animer et 15. Singulae Conferrntlar Episcopales diem statuant a coordonner les multiples aspects du travail direct de» orga­ quo novus Ordo lectionum Mlswr adhiberi possit aut debeat. nismes d’EgHse pour l'éducation de base et le développement Integral de I homme, tel que le définit Populorum progrnxio; •Cfr. OxUralz» diXS lalrrprttitror· trx^xem hlnrxscocon od interim» •Uberer I homme de ses servitudes, le rendre capable d’être passu» Xufshsc 5 (itf«a>. p. M [LE jt«7 1lui- même I agent responsable de son mieux-être matériel. •Epistula ad Pra»»îr% Coul-?·.·»bansru Ep«-*Dt mxa vUtrtrr· Ct de '°n *P">ouissement spirituel.» It^rrua falset v» Imn·' pUnbua U.u «iUXii·, y»7. η. 57 [LE 15411 3. Ce Comité promotion humaine, dont le cardinal Eugenio • Ctr. L G., n‘Cfr ! G,n.iys. ’CJx. 1. G; n. $5 b. ’Ctr. Î.G., n «15. «Ctrl. G.nCô »·€ΐτ npra n. 3. 11 Cfr /. G , en. 26. 50, 56 ». de Araujo du Brésil, est président, est le auntr mité établiSale», au .dn de la CouSnK.lon uôr I .G. η. Η “Cfc LG. η. su ·· Ctr. L G., α. u 5645 5646 io«o OCT 22 SYNODUS EP.. RELATIO DE COLLeGIALITATE EPISCOPALI Paix, pour articuler son travail suivant les quatre principales orientations de son programme global. Les trois premiers aspects sont: I.—Comité · ίléIlex ion théologtque cl enseignement social·. Il s’ngit là de stimuler et de coordonner, à travers le monde, l'élaboration et le développement de la réflexion théologique sur tous ces problèmes de Justice Internationale, de dévelop­ pement et de paix, et d'intégrer cette doctrine dans la forma­ tion des prêtres, des religieux et religieuses et des laïcs, ainsi que dans l’éducation catholique, la catéchèse, la prédication, rtc. Ces efforts devront s'insérer dans lo programme pour l’Anrée internationale de l'Educatlon, prévue par les Nations Unies pour 1970. Tout ce travail se poursuit en étroite collaboration avec les dlcastères appropriés, spécialement avec la Congrégation pour l’Education catholique et avec la nouvelle Commission inter­ nationale théologique. //.—Comité * Coopération mondiale pour le développement·. Selon la ligne des campagnes prioritaires établies par Po­ pulorum progressio, vers un ordre économique global plus Juste, nu service do toute la famille humaine: augmentation de l'as­ sistance Internationale, restructuration du commerce mondial et des systèmes monétaire et d'investissement, etc., particu­ lièrement en vue de lu seconde décennie du développement des Nations Unies, dans les années 1970-1980. Tous ces efforts poursuivent le dépassement de la Justice sociale nationale de Quadragesimo anno [LE 1027 ] vers la Justice sociale Internationale de Gaudium et spes [LE 3366] et de Populorum progressio [LE 35-16], JII,—Comité «Paix et communauté Internationale·. Il s'agit d’approfondir, de faire mieux connaître et d’ap­ pliquer l'enseignement de l’Evangile sur la paix. Là encore, pour animer l’Eglise dans son rôle d' «éducatrice ft la paix*, la coopération des Conférences épiscopales est instamment sou­ haitée, par exemple pour leur participation à la Journée mondiale de 1d paix, chaque année en Janvier, et sa mise en pratique tout au long de l'année. Sont inclues aussi les au estions du racisme, des minorités et des droits de l’homme, au totali­ tarisme et du nationalisme, de l’obicction de conscience, de la théorie dite de la «guerre Juste» et du désarmement dans notre ère d’armes nucléaires et de missiles, etc. Ainsi, les étapes vers l’organisation Juridico-politique de la communauté mondiale, envisagée par Pacem in terris (par. 112-145) [LE 3110], doivent être amorcées et appuyées par l’Eglise à tous les niveaux. 4. La collaboration oecuménique est nécessaire avec toutes les Eglises et communautés chrétiennes, avec les autres reli­ gions et avec les hommes de bonne volonté, afin de chercher des solutions aux problèmes pressants de la justice, de In paix et du développement dans le monde. La visite du Saint-Père à Genève souligne l’importance de cette collaboration et la facilite. Ensemble avec le Conseil oecuménique des Eglises, la Com­ mission pontificale Justice et Paix a formé le Comité sur la Société, le développement et la paix (SODEPAX), dans le but de promouvoir cette collaboration parmi les Eglises chré­ tiennes — et avec d'autres religions et idéologies — su service du monde. Le Secrétariat mixte de SODEPAX a scs bureaux ft Genève, au Centre oecuménique. 5. Dès le début de son existence, la Commission pontificale o sollicité des Conférences épiscopales la création de Commis­ sions nationales (ou régionales) Justice et Paix, selon des formules très souples et suivant les situations locales. Elles doivent être, ft partir des Conférences épiscopales, les signes et les instruments de l'engagement de toute l’Eglise locale, du Peuple de Dieu dans son ensemble — hiérarchie, clergé, religieux et religieuses et, particulièrement, laïcat, — au ser­ vice du développement, de la Justice et de la paix. Dans la situation actuelle oti la Jeunesse, u travers le monde entier, se montre si sensible aux problèmes de Justice internationale et de paix, et de plus en plus cherche à participer à ce monde en développement, il s’impose évidemment de l’associer pleine­ ment A ce travail dons les Commissions nationales et ré­ gionales. Ces initiatives des Conférences épiscopales semblent parti­ culièrement nécessaires pour le Comité promotion humaine, puisqu’il s'adresse directement à la vie pastorale des diocèses et des paroisses et nu travail des organisations des laïcs, pour faire de toute l’Eglise locale une communauté de service évangélique ·. Ad Ecclesiam proinde operam praestandi aedificationi ipsius Ecdesiae et exer­ spectat hanc fidelium unionem, quam ipsi in Christo Do­ citio suae universalis missionis In mundo. mino coram Deo constituunt, repraesentare et promovere. Distinctio ergo, quae, Christi voluntate. Inter huius com­ Haec communio fidelium unitatem organicam et viven­ munionis sacros ministros ct fideles viget, hanc veram tem constituit, quae omnibus illis elementis internis (uti aequalitatem quoad dignitatem et actionem cunctis fide­ donis Spiritus Sancti, virtutibus fidei, spei et caritatis) et libus communem circa aedificationem Corporis Christi non •Cfr Deeret CVtau Itowimt». I, 5' Λ. A. S. sS, 1766. 675 (LE 333*1 destruit >·. Immo ministri sacri et fideles in hoc Populo •/Wtr, ΙΠ. V-Jl i^«·, 692-604 Dei multiplici ac mutua necessitudine devinciuntur, cum •Cfr. Orf» MctptihM ύ IV. ?lt slbl lnvlcem cl ceteris fidelibus ministrare, art « ,1 3 (LE 37*« L CJirislHldeUum autem sociam operam Pastoribus prac» Cfr. AHw. Panlâ VI habita ad Em-mm Purparalos Patxe» rt Exe. cm Prandes · SywrAo Epbcoporoc, pnzan coacto coetui opmra navantes, •be y> Kpt. I0T A. A. S-. 39. I?67. tfo •Cfr. ADne. ΡοΜ VI alfrn urarild Oconaki Vaticani II iachoau peredo. «3» n «ept «963: A. A. 5-, 3*. «963. I<$ (LE jtjol•Cocwl. L»*v» 1. 12 A. A. 57. 1963. 5 [LE 3332]. •Cnmt. Lww· jriluwm. i. 4; S. /ww.. Haer. Ill, 34. 1: P. G. 7. *66 B; tlArrry. t, 11« «L Saf. Ecdesiae proinde particulares concreditae sunt Episco­ pis pascendae, quatenus ipsi membra sunt huius Collegii episcopalis et qua membra eiusdem seu In debita commu­ nione cum Capite et ceteris membris Dominum in eis re­ praesentant et unitatem In eis promovent, etsi unusquisque tamquam vicarius Christi ac proinde nomine et potestate Christi suam Ecdesiam regit. Haec proinde hierarchica communio, quae in se tam­ quam elementum constitutivum Christi Ecdesiae inde ab Apostolis in ea exsistit, in decursu tamen saeculorum di­ versimode in Ecdesia effldebatur. Salvo enim prindpio huius hierarchlcae communionis in Ecdesia, necessitudines mutuae inter munus primatiale Summi Pontificis et munus aliorum Episcoporum in suo exercitio concreto tum respec­ tu Ecclesiae universalis tum respectu Ecclesiarum particu­ larium labentibus saeculis magnas subierunt mutationes. Oportet igitur ut data occasione exercitatio concreta huius communionis hierarchlcae pro determinata aetate historica communi Pastorum examini sublciztur. Sic «integre ma­ nente potestate Primatus in omnes sive Pastores sive fide­ les· ’· apta distinctio stabiliatur inter elementa essentialia ct alia historice superaddita, ut illa notio authentice evangelica purificetur, quae, peculiaribus adiunctls nostri tem­ poris melius respondens, ad concretam applicationem per­ ducatur. Haud tamen facile est opus tam in ordine doctri­ nali quam In ordine disciplinae sacramentorum et regiminis pastoralis praedictae communionis hierarchlcae mutabilia ab immutabilibus discernere, cum periculum illa nimis ex­ tendendi vel haec nimis restringendi ex utraque parte ae2U0 reale sit. Inde opportunitas ac utilitas huius Synodi in oetum Extraordinarium congregatae, in qua de argumen­ to tanti momenti in vita Ecdesiae disceptabitur. III—De COLLEGIALI EPISCOPORUM OPERE 1. De peculiari munere Collegii el sui Capitis.—Christus Dominus Ecclesiam suam et Petro et ceteris Apostolis di­ versimode sed indlssolubilltcr unitis pascendam concredi­ dit. In hac mutua relatione Petri et ceterorum Apostolo­ rum, utraque pars suum proprium munus implendum habet. Tum Supremo Pastori tum Episcopis cunctis munus vi­ sibiliter firmandi Ecdesiae unitatem competit, sed modo cuique proprio vi peculiaris missionis, ab Ipso Domino ipsis concreditae. Cum haec unitas, cuius Principium ipse Spi­ ritus Sanctus est ,7, agnoscitur, alia etiam elementa consti­ tutiva a Domino, tamquam dona Spiritus hierarchica et charismatica, lam ab Apostolis secumfert, qualia sunt Sa­ crae Scripturae, authentica revelationis ct fidei Christianae documenta, oeconomia sacramentorum, totum ministerium cedes! as licum et gratiae speciales, quas Spiritus inter om­ nis ordinis fideles ad renovationem et ampliorem aedifica­ tionem Ecdesiae distribuit. Officium muneris primatialis et episcopalis tamquam fundamentum unitatis in hoc or­ dine ministerii sacri exercetur. Quod eo aptius fiet, quo arctior erit etiam coniunctio Summi Pontlflds cum Episcopis, suis Fratribus, In exerci­ tio proprii muneris, id est quo magis et alacrius totus ca­ tholici orbis Episcopatus pastoralem sollidtudinem pro universali Ecclesia participabit. 2. De natura et exercitio potestatis supremae Ecclesiae.— Cum Episcopi «omnes simul cum Papa totam Ecdesiam repraesentent in vinculo pacis, amoris et unitatis» iis Incumbit missionem unius et universalis Ecdesiae unita­ tem ct diversitatem simul includentem, ita recte efficere, ut vitetur ne una tantum excolatur, altera exdusa. Quin­ immo neque unitas Ita est reapse fovenda, ut legitima diversitas grave detrimentum patiatur; neque talis diver­ sitas propugnetur ac exerceatur, qua unitas Ecdesiae pericl itetur. Aptior itaque modus exercendi supremam potestatem in Ecdesia, quo cius unitas ac diversitas penitius actucntur ct exprimantur, erit exercitium huius potestatis per Su­ premum Pastorem una cum Collegio Episcoporum —ln quo tamen Supremus Pastor suum munus Vicarii Christi ct Pastoris Ecclesiae universalis integrum servat— quia tali in casu communio sacramentalis Episcoporum inter se et cum Romano Pontifice In hoc Collegio episcopali hierarchice constituto etiam sub eius aspectu visibili luculen­ tius demonstratur. " Cfr. CoaiL L-mrw Lmw III, ar. A. x, 2. A. A. S., J?, 1965,27. 57,1965. 2427 « CaaL S.. 57. t05. 3& “ Cfr. Dcarrt. t'«Wu 1965, 14. ·· ComL Lmwww ffwtoew, III. 13: III, A. 57, 6652 . »Y* η. 3701-3792 SYNODUS EPISCOPORUM - SACRA CONGR. RELIGIOSORUM Sed Romanus Pontifex hanc supremam In Ecdesiam potestatem, vi muneris sui, possidet eamque semper Ubere exercere valettt. Ad eius proinde indicium spectat prae­ finire modum, quo «secundum necessitates Ecclesiae, de­ cursu temporum variantes»atque «intuitu boni Ecclesiae·3·, hanc wlllatudlnem pastoralem in actum deduci conveniat, sdllcet sive modo personali sive modo collegiall. Ex hac itaque doctrina false dedudtur Romanum Pon­ tificem seorsum operantem atque Ipsum solum illos actus exclusive proprios exercentem —quales sunt Episcopos ad actionem collegialem vocare vel eorum contundam actio­ nem approbare3l—, eo Ipso ab Episcoporum Collegio dissodatum et seiunctum agere, vtlutl si distinctio inter haec duo sublecta auctoritatis supremae in Ecclesia mutua et adaequata esse posset. Munus profecto primatiale ex ipsa Conditoris voluntate ad bonum totius Ecclesiae, sdlicet Pastorum et fidelium, ordinatur atque adeo non ab extrinseco, sed Summus Pontifex intra ipsam Christi Ecclesiam suum ministerium Capitis Ephcoponim et christindelium semper exercet, ita tamen ul Ipse Ecdesiam universalem non nomine et potestate aliorum Episcoporum, sed nomine et potestate Christi pascat, neque tamquam delegatus vel vicarius Episcoporum Collegii, sed directe d immediate Christi Viemus constitutu» siL Ex altera vero parte, si Supremus Ecclesiae Pastor suam potestatem «omni tempore ad pladtnm»11 seu «semper li­ bere exercere·11 posse dicitur, id protecto significare ne­ quit exercitium muneris primatialis normis mere subjecti­ vis et arbitrariis dirigi. Eius enim ministerium primatiale obiectivts normis Odelllalis, quae ad Del verbum revela­ turo, ad primariam Ecdesiae constitutionem Traditionem­ que ecclesiasticam pertinent, subidtur. Tales igitur normae obiectivae, attentis necessitatibus totius Ecdesiae in et ex mullis Ecclesiis particularibus exsistentis, ouae quidem de­ cursu temporis variant, ad maius bonum Ecclesiae socia­ tam catholici Episcopatus participationem In cura univer­ salis Ecdesiae agenda definiunt. Aequa et iusta relatio Inter Collegium et Caput suum huiusmodi proinde liberum exerdiium muneris primatialis semper agnoscet, quod ul­ timo norma obtecti va verbi Domini et communis boni totius Populi Dd, in concretis rerum condicionibus assequendi, moderatur. 1060 OCT 22-24 fectus coHeglalis multo latius quam activitas stricte collegiahs patet *·. Episcoporum Svpodi institutio novam aliam viam acti­ vitatis coHeglalis Episcoporum nro tota Ecclesia In exerci­ tio eorum sollicitudinis pastoralis erga Christi Gregem ap­ paruit. quia hoc modo vincula communionis Inter Supre­ mum Ecclesiae Pastorem et Episcopos per mutuam coope­ rationem et coordinationem curae pastoralis arctius astrin­ guntur atque luculentius demonstrantur. A die 15 mensis Septembris anni 1965 per Lltt. Apost. Motu Proprio datas Apasloliea sollicitudo synodus Episcoporum ut Institutum stabile et natura sua perpetuum In Ecclesia exsistit, vi culus vla ad activitatem quandam collegialem Episcopo­ rum panditur, quae maxime accedit ad actionem collcgtalem sensu stricto. Repraesentatio enim episcopalis Collegii in Episcoporum Synodo —praesertim In Coctum Generalem congregata— vera esse videtur. Revera de hoc Episcoporum Coctu ex Episcopis totius orbis catholici coacto agens, memoratum «Motu Proprio» affirmat eumdem «partes agere totius Ca­ tholici Episcopatus». Praeterea ad «Synodum Episcoporum suapte natura mu­ nus pertinet edocendi et consilia dandi» ’·. immo «poterit etiam potestate deliberativa gaudere, ubi haec el collata fuerit a Romano Pontifice, cuius erit in hoc casu decisiones Synodi ratas habere»,B. Hanc etiam nonnam confirmans atque Episcopis primo coacto Coetui operam navantibus suam fiduciam manifestans, Paulus VI hunc tanti momenti aspectum structurae Synodi Episcoporum ulterius enoda­ vit: «Quare, Venerabiles Fratres, si officium a vobis in hac Svnodo Episcoporum explendum suapte natura est consulUvum, illud tamen magnum pondus rt momentum habet, sive apud Nos, qui ad hanc consultationem vos advocavi­ mus, quippe in quibusdam casibus suffragiis vestris vim deliberativam tribuemus, sive etiam apud Ecclesiam uni­ versam, quae vos agnoscit magistros, testes et pastores po­ puli Dei in gravissimis et peculiaribus adiunctls celsissimi vestri ministerii» Sl talis est structura per Lltt. Apost. Apostolica sollici­ tudo Synodo Episcoporum data, haec tamen permittit, ut «successu temporis, perfectiorem usque formam assequi po­ terit» <·. Episcopi praeterea secundum varias regionum et tem­ porum condiciones in quosdam etiam coctus inter se coa­ luerunt, culus generis sunt Synodi Patrlarchalcs, Concilia regionalia et provincialia hodleque Episcoporum Conferentlae a Concilio Vaticano II summopere commendatae ac fere in omnibus terrarum orbis nationibus i ure lam insti­ tutae. De activitate collegia!i harum Conferentlarum episco­ palium deque earum coni unctione cum Sede Apostolica ct inter se sequentes Relationes in hoc nostro conventu agent. Haec ergo Concilii Vaticani II fundamentalis doctrina in nostra Relatione enodata de communione omnium christlfldelium et de unione Episcoporum cum ct sub Supremo Ecclesiae Pastore seu de sic dicta communione hierarchica, necnon doctrina de aequo ct harmonico exercitio muneris primatialis et episcopalis qua principio unitatis et diversi­ tatis in Ecclesia, ad hunc tantum scopum spectat, ut sci­ licet fundamentum doctrinale praemittat. In quo innixa nostra coniuncta et aperta disceptatio de urgumento huius Synodi aptius procedat. 3. De Episcoporum collegiati activitate in Ecclesia.— Plures prorsus fuerunt modi, quibus Episcopi suam parti­ cipationem in moderamine pastorali Ecdesiae universae una cum Romano Pontifice in aetnm deduxerunt. Ex una parte, totius orbis antistites, nunc singuli, nunc in Synodis congregati, praecipuas de fide et actione pastorali ortas quaestiones ad Apostolicam Sedem retulerunt. Haec sollualis Episcoporum cooperatio in sollicitudine pastorali Ec­ clesiae magnum influxum super exerdiium muneris prima­ tialis semper exercuit. Ex altera tamen parte Romani Pon­ tifices, sive per Oecumenlca Concilia, aut explorata Eccle­ siae per orbem dispersae sententia, sive per Synodos parti­ culares, sive tandem aliis adhibitis auxiliis Ecclesiarum Pastorum opera adiutrld usi sunt ad Del Verbum scriptum vel traditum authentice Interpretandum et ad efflcadores opportunloresque reperiendos modos exsequendi curam pastoralem erga universam Ecdesiam. Clarum est etiam divenos dari modos unionis coHeglalis Episcoporum cum Supremo Ecdesiae Pastore ac Collegii Capite. Datur imprimis Illa actio stricte coHeglalis totius ••Ctr. Cr.'t. Lawn emi»**. Ill, ij: A, A. S-, 57. 105.-7'«· ” Motu Corporis Episcoporum, quae in Concilio Oecumcnlco excr­ Ρτοφηο .Ifrlatu κΰ'κιΟΟ», IL A. A. S.. 57. 105· 70 ILE 33:*'. »· Alkx. Hali VI Pjtntr.it »u A. A. S., 57. 1965, 776. seu actionem collegialem provocandam, dirigendam et ap­ probandam ·*. • RaULo d· ptxta doctrinali. Typia PsUgtottle Vaticani, 1969. Haec Qnod attinet ad exercitium huius actionis etiam stricte retobotocta iui! die 13 Oct 1969 ceram Synodo extrAordinAxU Epbcά­ coHeglalis Episcoporum per orbem dispersorum, consensus ροτρο et »b erka Synodo dxe 22 Oct. 1969 probata. A da. G. CA­ PRILE, D Eiaodo dei Vecori 1963, Rooa 1770, p. 63-155. et actio Capitis intra ambitum sat amplum libertatis mo­ ventur, sdllcet, ab Ipsa Collegii Invitatione, ut actura coUeglaliter ponat, ad meram approbationem vel liberam re­ ceptionem actionis unitae Episcoporum in orbe degentium, 3792 Ita tamen ut sive nd primas partes in actione collegiall po­ nendas, sive ad actionem coadunatam Episcoporum ap­ 1969 OCT 24.-SC RELIGIOSORUM, RESCRIPTUM. PART.· probandam vel recipiendam quod spectat, nulli humanae auctoritati Collegii Caput iit subditum. CONSILIUM CUI COMPETIT VOTUM DELIBERATIVUM IX AD­ Quaestio, tanMD. exercitio huius praedictae actionis vere MISSIONE AD PROFESSIONEM SOLLEMNEM DETERMINATUR EX collegidls nullatenus exhauritur. Exercitium actionis aiCOMMORATIONE CANDIDATI IN CONVENTU PROPRIAE PRO­ VINCIAE ·· Cfr. Coot. JUtrnm crtitiiw III, xx: A. .1. S.. 57, 105. 3* A. À. S., 57, :05. 74 (LB 3131]. “ Cfr· CcniL Lw* pWtsai, III, *r. A A. 8-, 57, «·/·». *Τ, Λ*«Μ fcifsKJht· Γγ*λ·μ. j-. A A.S.,17. 10?. 74 (LB 14 Jt J. nSOa Pfwtj, 4^ A. A S.. 57, 105, 74- “C001L Lwwn frwtivM. UL xi: .<. A. 5,57,. 105. *5 MCfr OruL bmn pwftmw, III, tr. A. A. 5., 5'Mx Erodai Pratr*, j* .4. A. S.. 57, t03, 74· Kifivohc* Pram*. 5653 Preces—Deallulme Paler, Procurator Generalis Precatorum, nomine Capituli Generolls Speciuln, huîmllîme n Sanctitate λ estra Implorat ut, ob causas allata* in , •tone ad professionem sollemnem: aiutas, in admis­ ti votum favorabile Cani tuli rt‘ CnntiHi .n non ddü^uvum^X 5654 I960 OCT 25 PAULUS VI, ALLOC. AD SYNODUM EPISCOPORUM propriae Provinciae per annum I mined In te praecedentem com­ moratus e»t; 2) quando vrro fruter extra Provinciam commoratus est, vutum requiratur dechivum »eu deliberativum Consilii Pro­ vinciae afnliatlonls. Et Deus, etc. Rusca.—Vigore facultatum n Summo Pontifice tributarum. Sacra Congregatio pro Religiosis ct Institutis saecularibus, attentis expositis, pro gratia nnnult luxta preces, servatis In reliquo de inrr servandis. Contrariis quibuslibet non obstan­ tibus. Datum Romae, die 2i Octobris 1969.—E. Hrston, C.S.C., Ster. L Clcconardl, oifiii/. o sludifs. • Procuratori Oen O. P.. Prot. N. \Ζ383&: AOP 39 (1963-70) 282. 3793 1969 OCT 25.-PAULUS VI, ALLOC. AAS 61 (1989) 723-728 Allocutio die 25 Oct. 1969 habita in Basilica Llbcrlana, cum coetus haberentur extraordinariae Episcoporum Synodi: Dr. RELATIONIBUS INTER MARIA M ET ECCLESIAM Venerati Fralelll e flqli tutti carissimi in Crislo, Nessuno dl noi, certomentc. si stupirà di questa nostra «statio», durante ll Sinodo Straordinarlo dd Vcscovl. alia Basilica dl Santa Moria Maggiore, a questo storico c venerato Santunrlo dclla pletft mariana, tanto caro alia Chlesa dl Roma; c clascuno di noi sentirà pluttosto rinascere dentro di sé uno spontaneo blsogno di effondere In plenezza la propria devozione alla Madonna, in un momento nd quale la nostra rlflesslone sulla nostra vocazione oll’appartenenza al Corpo mistlco di Cristo, che è la Chlesa, c’invita alia memoria e alia vencrazlone di Cold che fu dei Corno fisico dd Figlio di Dio. fattosi Figlio deU’uomo, la beatissima Madré1. Puô awcntrê talora che anche no! rivestiti dd sacerdozlo di Cristo, assorbiti nell'lntento di giustlflcare il culto dovuto a Maria, nella controversia e nell’apologia verso coloro chc ne imnugnano la leglttlmità. o ne attenuano le ragloni, siamo sollecit! di addurre I titoli biblid, tcologfd, tradlzionali, affettivi, con i quai! s! configura la devozione alla Vergine, e lasciamo qualche poco languire l’esprcssionc vissuta e filiale della nostra pîetà verso dl lei, trovando forse oggl mono facile dl un tempo la conversazione pia e cordiale con Maria, chc per essere Madré di Cristo seconde la came è pure splritualmente Madré nostra. Madré della Chlesa. Ma ecco che nol. radunati nel Sinodo, o attratti intemo alla sua celebrazlone c ai terni che lo rendono dl comune intéresse, abbiamo sentito ne! nostri animi un im­ pulso felice, che ora ci guida a concludere l’assemblea sinodale vldno a Maria, sotto lo sguardo matemo di Id. Perciô, raggionando noi ancora sulla Chlesa, sulla sua essenza dl comunlone gerarchlca. sul fatto e sul mlstero dclln potestà generatrice conferlta ad nlcuni elett! e mi­ nistri del Popolo dl Dio, abbiamo anche questa volta avvertito 11 rapporto che corrc fra Maria e la Chlesa, c spcdalmente fra quelle membra délia Chlcsa, che nella Chlesa banno le funzloni particolarl dl esprimere col mlnlstcro della parola 11 Verbo I dl Dio, dl effondere per via sacramentiile lo Splrito vivificante e santificantc, di cscrcitare autorevolmcntc il servizio dclla guida pastorale dei fedeli nel pellegrinaggio temporale ed cscatologico, cloè fra noi. Sacerdoti e Pastori, e Maria Santisslma. A causa di questo rapporto siamo qui questa sera adunati. Un rapporto dl analogia: Maria è la Madré dl Cristo, la Chlesa è la Madré del crlstlnni; e quanto più questo aspelto della Chlesa s! fa évidente, quanto più il mlstero dell'Incamazione dal suo momento epifanlco, Betlcmme, si rlflette, nella sua estensione storica. In ognl Chlesa locale e In questa Chlesa Romana, speclalmente în questa Basi­ lica. chiamata «la Betlcmme dl Roma» ·, allora tanto pîù facile e tanto più doveroso diventa raccostamcnto fra Ma­ ria c la Chlesa, il confronto, la parentela. Qui ricordiamo tutti un penslcro basilarc della tcologia e dclla devozione mariana. un pensiero antico, chc il Concilio cl ha richinmato ·, qucllo di S. Ambrogio. che dcfinlsce Maria 11 «typus Ecclesiae»4 e ancora: «figura Ecclesiae» ·, a cui S. Agostino fa eco: «Ipsa (Maria) figuram In se sanctae Eccleslne de­ monstravit» ·; perché la gencrazlone virginale dl Gesù è mlstlcamente riprodotto In quella materna e soprannaturale della Chlesa rlspetto al fedeli. Parallelism© questo che ancor più cl nwlclnn n Maria: tutta la plenezza dl grazla chc free dl Maria la tota pulchra, la santls.sima. l’Immacolata. non ha qualche riscontro nella ricchezza di grazla, ch’è » Cfr S Aooftiao. PL 40. 10 1 Griur. ’Const, docra.de Erelel» Lmiwh o. 63 (LE J2J3). ’ PL 15. 155s ' PL 16, 326. ’ PL 40, Wr. 5655 n. 3793 stata versata sopra di noi, quando la sacra ordl nazi one ci ha assimilât! a Cristo nd carismi della santltà e della potesth ministeriale? Sarh sempre bello se no! faremo di Ma­ rla 11 nostro spccchlo sacerdotale, speculum lustltlae... La meditazinne si prolunga senza fine, e dalla sfera mistlca passa a quel la morale. Marla è il modello della Chlesa L Ella «racchiudc In eminenza tute le grazie e le perfezionb della Chlesa quelle chc not dovremmo e vorremmo avere. Maria è macstra. È maestra a noi, che abbiamo 1’ufficio d’essere. con la dottrina e con 1’esemplo, maestri del Po­ pulo di Dio. E che cosa c'inscgna Marla? Oh! Io sappiamo: lutto il Vangdo. I Ma a nol. spcclalmente? oggi? Lo studio sl fa prcghlera. Maria! insegna a not 1'amore; Marla ottlene I'amore; Maria, che ha concepito Cristo per oncra dello Splrlto Santo, VAmore-Dio vivente, presiede alia nasclta della Chlesa nd giorno della Pentecoste, quando 11 mcdeslmo Snlrito Santo Invade 11 gruppo del discepoll. priml fra quest! βΐ! Apostoli, e vivifica nelPunltù e nella carità 11 corpo mlstico e storlco dd cristfani, 1'umanltà redentn. Slamo qua venutl per implorare, mediante 1 In­ tercessione dl Maria, la perenne continuazlone dello stesso mlracolo, nd attingere da Id, come da sorgente» un flume nuovo di Splrito Santo. Perché abbiamo riscoperto la comunlone ecdesiale, che al llvello npostollco chiamiamo cnllecidità, cioè un’intcrcomunlone di carità e di effldenza apostolica, che noi vogllamo in questa fatidica età del mondo e della Chlesa meglîo onnrare e rendere megllo operante nd sentimento e nelPazIone. mediante Pamore; qudl’Amore che diede a Maria la virtù di generare Cristo, e che Imploriamo per noî affinché siamo capad di complere la nostra missione generatrice dl Cristo nd mondo. E innanzl tutto per nol lo domandiamo questo Amore, che in noi discendendo grazia si chlama e da nol rlsalendo In un «fiat», che fa eco a qudlo di Maria, è la nostra oblazione, è qudla carità chc speriamo non ma! sl estlngua pedi anni dolia vita mortale affinché arda per sempre in qudla immortale. Maria. Vaniore chiedlamo. I’amore a Cristo, I’amore unico, I’amore somnrn. 1’amore totale, 1’amore dono. I’amore sacrificio: Insegna a nol, ciô che fflà conosclamo e già umilmcntc e fcddmente professlamo: ad essere Immacolnti, come Tu lo sd; ad essere casti, cloè fedcli a quel temondo c sublime Impegno, ch’è il nostro sacro cdlbato; oggi. ch’è cosl discusso da molti c incompreso da alcuni. Sappfamo che cos’è: è, nncor più che uno stato, un atto continuo, una flamma sempre ardente; è virtù sovrumann, e perciô blsognosa di soprannaturalesostegno. Tu, o Maria, sempre Vergine, facci ora comprendere non solo la paradossale essenza di questo stato, proprio dd Sacerdoxlo latino, e per l’ordine episcopale e lo stato religioso anche dclle Chlese d’Orientc, ma il vnlore: l’eroldtà, la bellezza, la lotizia, la forza: la forza e l’onore d’un ministère senza riserva, tutto teso alla dcdlzlone e all’lmmolozlone nd servlzio degll uomini: la creciflslones della carne·, l’assoluta milizla del regno di Dio: Maria, aiutad a caplre dl nuovo ouesto mistcrlosa ! chlamata all'indivislbile sequela di /2Ü Cristo 10. Aiutad ad amore cost E la prcghleni continua. Abbiamo notato come le pagine dd Concilio, a Te dedicato, o Virqo fidelis, riconoscono in Te una prima virtù; la prima virtù. cbe a Dio d unlsce, la fede. Chl pénétra nd profondo della diagnosi dei blsogni dl quest’ora tcmpcstosa nella sodetà, e per rifiesso nella Chlesa di Dio, vede che ciô che più occorre alla Chiesa per essere in comunlonc con Cristo, e (luindi con Dio e con gli uomini, prima d’ogni ultra cosa è la fede, la fede sopronnaturale. la fede semplice, plena e forte, la fede sincera, at tinta alla sua fonte verace, la Parola di Dio, e al suo ca­ nale indefettlblle. Il magistero istltuito e garantlto da Cristo, la fede viva. O Tu, «beata che hai creduto»ll. confortacl col tuo esemplo, ottlenid questo carisma. Come saremmo seguad dl Cristo, sc 11 dubblo, se la ncgazionc mortlfîcasse la nostra ccrtezza? ll. Corne potremmo essere tcstlmonl, come apostoli, se la verità della fede si oscurasse nd nostri spirit!? E pol, o Moria, chledercmo ni tuo esemplo e alla tua In­ tercessione ia speranza. Spes nostra, salve! Anche dl speranzn abbiamo blsogno. c quanta! Tu sd, Mario, come con­ clude II Concilio la sua grande lezlone sulla Chlcsa di Dio 13 immaginc e inlzio dclla Chlesa, h quale dovrà avere ll suo complmento nell’età futura, cosl sulla terre, risplendi ora innanzi nl Popolo di Dio quale segno di certa speranza e dl con^olazlonc. o Mater Ecclesiae! ’ Cfr Cons!. «Joca. d< Ecclesia L«mu-r f/nh«w, n. 53. · OHrr 24. ”Cir. Sft. io. 12 »* Iz. Ecclesia Lu»tm gnCtum, a. 63. · (M, « 5656 %' » n. 31 !)·ί PAULUS VT. ALLOC. AD SYNODUM EPISCOPORUM ΙΟβη OCT 27 3794 Ponllficis et, Episcoporum propensio ad loxcnaam arctiorem communionem ct sociam operam ante ordinandam. 1 1969 OCT 27.-PAULUS VI, ALLOC. AAS 61 (1969) 726-730 Haec omnia quod ad Nos spectat, efficienda Nobis proponimus, maxima sane et humanissima observantia proseAllocutio die 27 Oct. 1969 habita Ethis Patribus Cordina­ quendo munero atque graves partes, ln Nostros in episco­ tibus el Erahis Praesulibus e Synodo episcoporum, laboribus patu Fratres reddentia, sive cum singuli cogitantur, sive iam ad finem pergentibus: cum In legitimos canonicos coctus congregati sunt; neque tamen. Id agentes —ut clare patet— illa viclsslm munera Db Synodi celebratioxe singulis biennis deque SeNostra atque graves cascnie proprias ln Nos reddentes cp.etariae Synodi ampliore efficientia donanda partes ln animo habemus Nobis abjudicare; quae munera partcsqye sive Illud Primatus carlsma ab Ipso Christo ln Honorati Fratres, Synodum hanc extraordinariam iamsuam Ecclesiam Petro concreditum, culus humillimi sed tomque absolventes, pâuca Nos» conclusionis causa, voveri sumus successores» sive officium, potius quam Ius, blsmet significare dectt. eiusdem Primatus fideliter exercendi Nobis Iniungunt. Ete­ Gratias imprimis agimus vobis, quod ipsi Interfuistis: haud nim Summus Pontifex in universa Ecdcsla velutl cordi enim parum Ecclesiae universali prodest, quod hunc tales assimulandus est. cuius munus eo spectat, ut caritas, a viri, ut vos estis, congressi sunt, maximis nempe onerati corde proficiscens ct In cor ipsum rediens, sicutl per venas et gravissimis muneribus curationis pastoralis; quodque diffundatur; Ipse pariter aliquod viarum compitum dicen­ 737 Ipsi adeo Intenta ac seria cura In conventus / huius negotia dus est caritatis, quae omnes complectitur omnesque dili­ una simul incubuistis. Praeter vero gratiarum actionem, git: Petrum, enim, ut Sanctus Ambrosius scribit, Christus laeti fatemur tantopere Nos esse delectatos assiduitate co­ •elevandus in caelum amoris sui nobis velat vicarium relin­ tidiana vestra, mentis animique studio, opera atque dili­ quebat· *. gentia alacriter tributa huius Synodi ponderosis et frugi­ Itcmque animo promptissimo sumus ad omnia legitima feris disceptationibus. optata, quae / patefiant, ut locorum Ecclesiis pleniorem 729 Persuasum Insuper habemus unam certe remuneratioin modum concedantur ac probentur propriae notae pecunem huius frequentiae vestrae, velutl fratrum esse hisce liaresque necessitates et postulata, bene npteque in rem diebus inter vos colloquium, atque mutuam experimento­ deduetn principio illo «subsidlarietatis». uti aiunt: quod rum. difficultatum, expectatlonumque fraternarum com­ sane prindplum Dostulat procul dubio ut cogitatione et re municationem; nec dubitamus quin magnum ceperit Incre­ penitus usque Intellegatur atque Illustretur, Nosque idem mentum caritas ecdesialis, cum Iterum omnes simus ex­ in sua praecipua significatione prorsus admittimus. Atta­ perti quam esset «bonum et lucundum habitare fratres in men haodquaquam fieri potest, ut hoc principium cum unum»l. quadam illius «pluralism!· postulatione confundatur, qui •In limine expeditionis·, ut Ita dicamus, efferre quoque Fidem, morum legem et primarias Sacramentorum, necnon debemus naturam omnino peculiarem huius extraordina­ liturglae et canonicae disciplinae formas laedat, eo potissi­ riae Synodi: etenim Idcirco extraordinaria nuncupatur, mum spectantes ut necessaria unitas in universa Ecclesia quod praeviis destinata est expediendis quaestionibus de servetur. futura regiminis ecclesiastici exsecutione, rationibus vide­ Nunc autem. Iam ad finem vergentibus his diebus, quos licet canonicis constituendis quae ex duobus recentis Con­ precationi studioque omnes simul dicavimus, Nobis est cilii Vaticani Secundi institutis exstiterunt, collegialitate cordi —neque dubitamus quin vestrum quoque omnium episcoporum, ab eo tam distincte enuntiata, atque Confeanimum interpretemur— maxima cum reverentia omnes rentils Episcoporum variis in gentibus ct locis ab eo stu­ Episcopos, per terrarum orbem adlaborantes, et universam diosius commendatis. Haec autem indoles peculiaris proinde Ecclesiam consalutare; qua in re praecipue recogitamus definitum propositum huius Synodi extraordinariae suapte sacrum clerum, coins opera summi pretii aestimanda est natura demonstrat ollas quoque generales Synodos posthac ad totias christlani populi utilitatem, immo Indeclinabilis congregari oportere, quibus alia argumenta summi mo­ momenti, ut prorsus asseveramus, censenda —ubi sedulo menti, quae vitam tangant ipsam Ecclesiae, pervestigen­ flagrans, obi fidelis, ubi ordine composita fuerit— tum ad tur atque pertractentur. difficultates evincendas. In quas Ecclesia ln boc mundo Ad rem quod attinet, significandum vobis censemus, nunc incurrit, tum ad Christi regnum in praesenti aetate Nostram fore sedulam curam —quam quidem rem gratam confirmandum atque prolatandum. Sciant profecto dilec­ potias quam manifestum officiam putamus— ut maxima tissimi sacerdotes nostri, se a nobis ex Imo pectore intellegi, habeatur ratio «manifestationum sententiarum», hoc est amari, fulciri, benedictione donari; sciant nos secura cum suffragiorum, quae vos. Venerabiles Fratres, hodie mane 3»e eorum validam adjutricem operam in Christianae salutulistis et Praesidentiae Synodi tradidistis. Si autem pars s ministerio exspectare. horum suffragiorum «iuxta modum» lata erit, id postulabit Neque silentio praeterire volumus religiosorum sodalium a Nobis diligentem considerationem, culus conclusio Nobis sacrarumque virginum Familias. Itemque universos alum­ mature perpendenda erit coram Christo, in Intimo conscien­ nos. qui se praeparant ad vitam suam Dei et Ecclesiae tiae Nostrae sacrario, prout munus requirit Nobis concre­ servitio devovendam, nec non quotquot e catholicorum ditum Pastoris Supremi Ecclesiae Sanctae Dei: deinde Nostra de hac re sententia voblscum quam primum com­ lalcorum ordine testes et apostolos causae Christi se ge­ runt. At ln primis sodales quoque utrlusque sexus misslomunicabitur. nales hic memorare cupimus; atque, hac temporis occasio­ Attamen lam nunc Nobis videtur vos certiores fieri posse ne, qua corda nostra In caritate dilatantur. Christianos de Nostro proposito congruenti cum vestris votis, quod Fratres, adhuc a nobis seiunctos, omittere nolumus, conti­ attinet ad convocationem Svnodorum Episcopalium certis nenter orantes atque ominantes. ut dies tandem, neque 728 temporibus faciendam, modis ac formis Iure statutis, nem­ sero. Illucescat, quo perfecta etiam cum illis communio In pe coetuum generalium vel extraordinariorum, non i exclu­ unicae Christi Ecclesiae fide caritateque Instauretur. sa etiam convocatione Synodorum specialium, si Id oppor­ Ad alios quoque hominum coetus nunc cogitatio Nostra tunum videbitur. Placet etiam Nobis consilium vestrum, convolat: ad eos, scilicet, qui in variis humani laboris cam­ ompUsitmls huius coctus suffragiis comprobatum, eo spec­ tans, ut Inde ab hoc anno celebratio Synodorum Episco­ pis operam praestant, ad luvenes, ad pauperes, ad aegros: hisce omnibus, ad quos Nostrum Evangel i i ministerium palium ordinarie flat singulis bienniis, nisi rerum adjuncta pertinere exoptamus. Nos ex hac Synodo amanter salutem aliud suaserint. dicimus beneque precamur. Placet êtiam vota proferre No­ Pariter iam nunc vobis significare possumus Nostrum stra / nro mandi pare Nostraque confirmare proposita eam 730 esse propositum, ut Secretaria Synodi ampliore efficientia tutanul ac promovendi ln lustitia et concordi incremento donetur. Hanc ad rem maxima habebitur ratio votorum communis prosperitatis. α vobis prolatorum, quod attinet ad auxiliatrlcem operam ita sermonis Nostri rit exitus, ln nomine Domini! —quam Nos profecto utilem arbitramur— legitimis formis Sed antea volumus gratias publice etiam referre istius opportune statuendam et a Sacris Pastoribus praestandam, extraordinariae Synodi sive bene meritissimis Praesidibus, qui Episcopatus ln toto terrarum orbe diffusi personam qui tam multum contulerunt ad labores ordine rectcque gerant; per Ipsos etiam argumenta significari poterunt, dirigendos, sive diligenti seduloque Secretario eiusque coadquorum tractatio in Synodo necessaria visa erit. lutoribus; neque, ut aequum est, aliquod saltem laudis Hinc vobis pateat fiducia, quam Nos in hoc instituto verbum ils omnibus deesse patimur, qui diurnariis scripto­ collocamus, quod quidem a doctrina ct spiritu Concilii ribus praesto fuerant, et, ut Ita dicamus, aliquem effece­ Oecumenlci recens celebrato sunm originem duxit; hoc au­ runt pontem, per quem notitiae Inter hos reconditos coetus tem institutum non eo spectat ut potestatum aemulatio­ et publicam hominum opinionem pcrtranslerunt; quorum nem gignat vel difficultates paret efficaci atque recte or­ proptcrca laude admodum digna opera fuit. H dinato Ecclesiae regimini; spectat vero ut ln rem deducatur Dum etiam atque etiam vos singulos universos, hic prae* E»p ut Lee. X us; PL- 15.19p. 5657 r 5658 1909 OCT 27 SYNODUS EP.. UNIO INTER CONFERENTIAS EPISCOPALES sentes, gratulatione Nostra prosequimur, affluentia Del munera precibus Invocamus, ut bonum semen, hos dies abunde sparsum, largiter fecundetur; atque caelestis huius dignationis pignus, slmulque Nostrae semper impensae arnanllsquc voluntatis testem, Apostolicam Benedictio­ nem vobis ac vestris cuiusque Nationibus impertimus. 3795 1969 OCT 27.-SYNODUS EPISCOPORUM, DECL. PART.· Relatio de arctiore coniunctionr inter ipsas porum CONFERENTIA* Episco­ Venerabiles Patres Synodales, Nunc nobis explicite ac di­ recte de arctiore coniunctlone Inter ipsas Episcopales Confcrentlas agendum est. Scopus huius nostrae relationis mo­ destus est: omnes nos fatemur Conferentia* Episcopales arctiore coniunctlone nec non coordinatione Indigere. Ad­ sunt experientiae nostra attentione dignae, adsunt ct sug­ gestiones Secrctariatui Synodi missae. Oportet ergo de utrisque vobis breviter referam. Prius tamen consideranda est ratio conlunctlonls Inter Ipsas nostras Conferentlas. Bene scimus vitam Ecclesiae referri non posse simpliciter ad methodos hodiernas ma­ gnarum rerum moliendarum (entreprises), neque ad Immcditam efficaciam eiusdem operositatis, sive in campo reli­ gioso sive a fortiori In campo temporalL Recte labores nostri initium sumpserunt a theologica disceptatione circa collegialitatls fundamenta. In nostra quoque materia opus est ut prae oculis habeamus valores humanos ac religiosos qui frequenter nobis occurrunt. Communio Fidelium et Communio Episcoporum Schema disceptationum huius Synodi, lineamenta Cons­ titutionis Dogmaticae Lumen gentium sequens, ad doctri­ nam circa colleglalitatem pervenit post Institutam consi­ derationem de communione omnium fidelium. Collcgialis communio Episcoporum ordinatur In servitium communio­ nis fidelium quae ab Illa gignitur, sustentatur. In tuto col­ locatur ac promovetur Ecclesiae particulares non sunt habendae quasi coetus ex quorum additione vel foederatione universalis Ecclesia constituatur. Neque habendae sunt velutl merae «partes» universalis Ecclesiae, ad Instar cuiusdam administrativae divisionis, ut fieri contingit e. gr. in politica nationum or­ dinatione. Neque ergo sunt coetuum foederatio, neque partes tantummodo universalis unitatis. Quid ergo? Una­ quaeque particularis Ecclesia, e contra, «est» Ecclesia Chri­ sti quatenus In determinato loco adest, mediis omnibus salutis certe Instructa a. Singuli Episcopi suam Ecclesiam et omnes cum Episcopo Romano universalem Ecclesiam repraesentant, non quidem ad instar alicuius delegationis populi potestatis, sed pror­ sus quatenus pastores sunt. Et hoc ad Episcopos pertinet quia, per sacramenta!em ordinationem, realem configura­ tionem cum Christo, qui Caput est Corporis Ecclesiae, ac­ ceperunt. Haec nostrorum populorum repraesentatio fundamentum est propter quod eorum sortium participes efficimur. Quod sane ad praxim deducendum erit conditiones concretas as­ sumendo, easque interpretando vel exprimendo. Episcopus, ex una parte, suum evangclizandi, llturglam celebrandi nec non populum ducendi munus utiliter exer­ cere nequit nisi assumendo et adaequate exprimendo con­ cretam et multiplicem realitatem su?e communitatis, quam Ipse participat. Altera ex parte Ipse princeps remanet uni­ tatis sponsor suae dioeccseos. Unitas tamen extruitur ex real! diversitate charismatum, pastoralium navitatum vel etiam temporalium optionum. Aliquid supprimere In alte­ rius beneficium, aut differentias ignorare —nisi quantum rectus ordo boni communis expostulet— esset certe libra­ mentum (nivellement) sumere pro unitate, populum au­ thenticis divitiis destituere, quod sine dubio ln detrimen­ tum cederet totius communitatis Christianae quae iure me­ rito ab Episcopis testimonium expcctat. Episcopus sive In propria dioecesi sive in sua Episcopali Conferentia, haec ln Conventibus regionalibus vel internatlonallbus, Romanus Pontifex vel, cum ipso, Episcoporum coetus, quoad universalem Ecclesiam, munere potiuntur huius discretionis, assumptionis et expressionis velorum nec non diversitatum Populi Dei >. Hoc tantum modo ex»£*mzn gmtium 33 (LE 3»3«1- * CVûftrt •Concilium loquitar de Ecclesia IccaU tn Lnmn» 5659 [LE 333 16 et Sarre εαη. ii η. 3795 trultur unitas In multiplicitate, ope Ubertatis et caritatis, quod sane minime excludit exercitium ministerii auctori­ tatis pastoralis, Immo el potius favet. Hoc valet, etiamsi frequenter hae divitiae et emolumenta videantur exagge­ rationibus, Inaequalitatibus etiam violentis aut discrimina Involuta vel etiam dissimulata. Ex his considerationibus oriri debet persuasio de natura relationum Inter Ecclesias particulares Ipsas nec non inter Conferentlas Episcopales: ad hunc scilicet finem ut eae re­ lationes sint revera authenticae et proficuae Ecclesiae uni­ versali, neque mere occasionales esse, neque ad pulchram comitatem redigi possunt. Opus est ut communicationes Inter Conferentlas habeantur, mutuae visitationes flant, adsint vincula coordinationis nec non Incepta pro egenti­ bus Ecclesiis. Sed mutua relatio profundior ac stabilior esse debet quam adlutorium In rebus adversis concessum vel receptum, aut quam epistolare commercium inter Episco­ pos: pervenire debemus ad verum concursum (rencontre réelle) Ecclesiarum particularium. Hic concursus ln actum deducitur onerositate omnium membrorum earum et qui­ dem luxta Illorum membrorum munera ac conditionem, praecipue tamen ope Episcoporum, prout personam geren­ tes suarum Ecclesiarum sunt. Inde consequitur ut Conci­ lium Insistat actuosae participationi cleri, religiosorum et lalcorum ad Ecclesiam particularem quod attinet, et qui­ dem ope presbyterii 4, senatus seu consilii presbyterii 5 nec non consilii pastoralis dloecesanl et paroeclalis ·. Nisi haec corresponsabilltas ln particulari Ecclesia revera habeatur, conventus Episcoporum concursum suarum Ecclesiarum adaequate exprimere nequeunt Nemo melius quam Episcopus di occes anus scit quam difficile sit haec optata ad praxim deducere. Frequenter «Indifferentia» et «indivlduolismus» cum aliorum tum etiam noster nos praepediunt. Videtur elapsorum saeculorum «li­ beralism! indivldualisticl» contagio non tantum ln natio­ num vitam oeconomicam sed etiam In vitam nostram reli­ giosam fortiter irrepsisse. Tamen non omnino defuit communltarius sensus ln sinu particularium Ecclesiarum, et hodie pluribus in locis valde augetur. Corollarium quod manat ex supra dictis patet: ln plano · ampliori relationum Inter Conferentlas pari modo multipli­ citas in unitate consideranda est. Accurate quidem ratio­ nem habere debemus differentiarum circa expressiones so­ ciales ac religiosos nostrarum Ecclesiarum, sive agatur de dioecesibus, sive de Episcopalibus Confercnttls. Etenim adiuncta, indoles nec non cogitandi modus valde Inter se differunt, Ideoquc etiam paedagogica applicatio Concilii diversis conditionibus aptanda est. Haec tamen diversitas. In quantum ad unitatem ordinata est, exigit ut contactus ac mutua cognitio augeantur atque In rebus maioris momenti Conferentiae, praecipue vicinio­ res vel quae similia problemata aggrediuntur, collatis con­ siliis agant, ut plures earum notaverunt. Nisi hoc flat, prae oculis habitis tum mira celeritate notitiarum, tum instrumentorum communicationis non aequa sed partium studiosa ratione, timendum est ne incepta pastoralia ali­ cuius Ecclesiae graviter alias perturbare possint, quod non est natura sua necessarium. Haec consideratio suum pon­ dus habet quia Conferentia Episcopalis penes populum Christianum talem auctoritatem pastoralem nec non doc­ trinalem habet ut nemini Episcoporum seorslm sumptorum, cuiuslibet auctoritatis sit vel opinionis, par agnoscatur. II. Collegialitas et totius generis humani unitas Quando ln Constitutione dogmatica Lumen qentium uni­ versalis missio salvifica Ecclesiae Iterum affirmatur, id conscie cl explicite fit habita consideratione ineluctabilis propensionis mundi huius temporis versus unitatem, quod sane sensum «actualltatls» huic missioni tribuit 7. Revera haec propensio culmen suum attingere nequit nlsl ln lu­ mine oeconomiae salutis In Christo lesu. Quapropter om­ nibus Christianis onus Incumbit maiorem religiosam unita­ tem fovendi in omnium hominum fraternitatis servitium. Omnino In rem cadunt verba a Summo Pontifice Paulo VI coram legatis Unitarum Nationum prolata: «Nous serions tum Concilium 4T (LE 3141ct de Ecclesia particulari in Lamm fm/ium 33. Pro notione πχαχΐ» propria «Ecclesiae particularis» apod Orientales, efr. OrimtaJtuM Ecrlesiarum 1-4 (LE 3333]. Notio cocum ani ta ti» ecclrsiaUs localis pas torali ter pluries coosfcleratur sub voce «eoessunitath basis» Cfr. S/funJa Conjermcia del Epiuopado lalinctirntricano (Medellin), II, Coadusiooes, 3» rd,. Celom, BofotÀ, 1969, p. 149. 'f.u-wn frntinm 28; Pretbyterzrum orJtuu S [LE 33A5). • Cknstut Dominut 17; Prabrtergrum crdinu 7·, Ecùciiac SsntSai I, 15.17 (LE 3457). • Chnitui Dvmtnut I7l Eederiae SaurUe I. tJ-iX CVùriu Rmew y* Pm^rtert-mm orJihii ’ Lumen emit urn 1 5660 n· · · / > SYNODUS EP., UNIO INTER CONFERENTIAS EPISCOPALES 1900 OCT 27 tenté de dire que votre caractéristique reflète en quelque cere debeat totam Ecclesiam, et positive quidem. Commu­ sorte dans l’ordre temporel ce que nostrc Eglise catholique nio hlerarchlca non tantum postulat communionem cum veut être dans l’ordre spirituel: unique et universelle» ·. collegii capite, sed etiam cum ceteris membris eiusdem Haec nucta «Interdependcntla» magis In dies facit ut Ad hoc munus rite implendum opus est ut habeamus ve­ omnia magna hominum problemata quasi communia eva­ rum affectum collrgialltatis, conscientium scilicet lucidam dant, sive sub aspectu conflictionis, sive ad solutiones quae­ circa hoc quod Ecclesia particularis non nisi manca est cl rendas quod attinet. Concilium ipsum hoc magnum signum Imperfecta, nisi vivam communionem cum ollis Ecclesiis particularibus ineat, sic od vitam universalis Ecclesiae possim commemorat·. Assueti hucusque eramus Imagini uluscu jusque Episcopi conferendo, quod praecipue In hodiernis adiunctls magnum momentum habet. ordinarii, sub Romani Pontificis auctoritate constituti, et Nec dicta sufficiunt. Laborare debemus ut clerus ac Iolci fere unice de propria dioecesi responsabllfs. Omnes nos ad eamdem persuasionem perveniant, nec mirentur si Epi­ conscii sumus quam difficulter his novissimis annis necessi­ scopus hac de causa quandoque extra dlocccsim ln servi­ tatem Episcoporum Conferentlarum acceperimus. Pericu­ tium magis universale Ecclesiae versatur, quippe qui et lum robis Imminebat Interventus In nostra propria locali Ipsi in eumdem servitium assumpti vel eius participes ef­ competentia. Rerum tamen adi uncta nec non practica fecti sint. Concilium hanc persuasionem sacerdotibus in­ emolumenta huiusmodl Institutorum nobis persuaserunt; multiplices enim ac permanentes mutuae relationes fide­ culcat nam «donum spirituale quod... in ordinatione acce­ perunt, Illos non ad limitatam quandam et coarctatarn lium Intra fines nationis luculenter commonstrarunt Impos­ missionem praeparat, sed ad amplissimam et universalem sibile esse magnis problematibus pastoralibus nostrarum missionem salutis «usque ad ultimum terrae», nam quodllEcclesiarum occurrere nisi consociatis viribus omnium fi­ bet sacerdotale ministerium participat Ipsam universalem delium eiusdem ditionis, sub ductu Pastorum. amplitudinem missionis a Christo Apostolis concreditae· 11. Haec tamen persuasio nondum sufficienter attingit camSimili modo docet Concilium de toto Populo Dei 11 et spe­ Ïium internatlonalem et totius mundi. Nondum plane incialiter de laids u. elliglmus quam vim habeat ad nostram episcopalem navi­ tatem factum aliunde evidens, Id est accelerata progressio totius mundi venus unitatem. Zelus noster pastoralis ad­ III. Orientationes Concilii: obligationes huc nimis sistit in aedificatione nostrae dioecesis, conside­ rata quasi missio omnino definita et exclusive nobis a Deo Immediate postquam Constitutio Lumen gentium munus mandata. Aliquid simile mutatis mutandis aeddit parochis circa unitatem, tum Romani Pontificis tum Episcoporum, nec non religiosis familiis. Quae explicari poterant quando sive ad universalem Ecclesiam quod attinet, sive ad par­ unusquisque pro rerum adiunctls vdtam agebat segregem, ticularem Inculcavit, doctrinale fundamentum exponit resvel etiam quod «individualisme» illo ducebatur. ponsabllitatls omnium Prcesulum circa totam Ecclesiam: Hae tamen agendi rationes sl adhuc protraherentur, lu­ «Singuli Episcopi qui particularibus Ecclesiis praeficiun­ men Ecclesiae tamquam signum universalis unitatis obnu­ tur, regimen suum pastorale super portionem Populi Del bilare possent. et proprie quidem cum hoc signum neces­ sibi commissam, non super alias Ecclesias neque super Ec­ sarium agnoscitur. Testimonium nostrum apud fideles ma­ clesiam universalem exercent. Sed qua membra Collegii gnum pondus habet. Sumamus exemplum. Concilium, Ec­ episcopalis et legitimi Apostolorum successores singuli clesiae Patres, Romani Pontifices et praesertim Paulus VI, ea sollicitudine pro universa Ecclesia ex Christi Institu­ qui edidit Encydlcas Litteras Populorum progresslo, omnes tione et praecepto tenentur, quae, etiamsi per actum iurlsChristianos vocant ut faciant Ingentes conatus ad Iustlliam dictlonis non exerceatur, summopere tamen confert ad socialem in nostris nationibus stabiliendam, et ad IntemaEcclesiae universalis emolumentum. Debent enim omnes tlonalcm lustithm Inter egentes et ditiores nationes indu­ Episcopi promovere et tueri unitatem fidei et disciplinam cendam. Catholici vero non raro Indifferentes sese praebenL cunctae Ecclesiae communem, fideles edocere ad umorem ln campo International! factum mirandum invenimus: fi­ totius Corporis mystici Christi, praesertim membrorum deles nempe ditiorum nationum generose adjuvant Incepta pauperum, dolentium et eorum qui persecutionem pa­ ordinis religiosi Ecclesiarum sic didi «tertii mundi», quia tiuntur propter iustlliam (cfr. Λ/t. 5. 10). tandem pro­ traditio pertinens ad cooperandum ln opere misslonario movere omnem actuosltatem quae toti Ecclesiae com­ apud eos vivida remanet, simul tamen indifferentes Immo munis est, praesertim ut fides Incrementum capiat et hostiles sese praebent quod attinet ad consilia seu «program­ lux plenae veritatis omnibus hominibus oriatur. Ceterum mata» suorum civilium moderatorum spectantia ad pro­ hoc sanctum est quod, bene regendo propriam Ecclesiam gressum Ipsorum populorum «tertii mundi», sicut etiam ut portionem Ecclesiae universalis, ipsi efficaciter confe­ quod attinet ad Ipsa Internatlonalla Instituta progressionis runt ad bonum totius mystici Corporis, quod est ctlom cor­ a Romano Pontifice et a Concilio Oecumenlco tantopere pus Ecclesiarum»l*. commendata. Quaerere possumus num haec et similia ab Ipsis nostris agendi rationibus procedant, vel saltem nostro Prima et ultima sententia obligationem Episcopi Incul silentio fulciantur. Quam solliciti revera sumus omnium eant propriam dioecesim curandi: eius responsnbllitates ex­ Ecclesiarum, nec non omnium mundi populorum? tra dloccesIm eidem nocumentum afferre non debent. Haec Concilium tamen, nostris quidem suffragationibus, nos Ipsa tamen pastoralis cura ad totolem communionem ten­ ad exercitium universale Episcopatus vocat. Effectus ete­ dere debet. Sl bene suam dloeceslm gubernat «ut portionem nim consecrationis episcopalis prorsus est Incorporatio in Ecclesiae universalis», bene. Inquam, quia et eam In selpsa Collegium '·. Malus tamen pondus tributum prloritatl colconsiderat et velutl partem magnae Ecclesiae, tunc valde iegialls muneris episcopalis et quidem vl sacramenti, nihil proderit et Ipsi et omnibus. detrahit de lis quae supra dicta sunt de Episcopo tamquam lam vidimus superiorem numerum Constitutionis decla­ principio unitatis ln Ecclesia particulari. Natura Ipsa vitae rare Collegium, scilicet Episcoporum coctum cum Papa, cccleslalls, quae concretionem expostulat ln communitate «sublectum quoque supremae ac plenae potestatis In uni­ ac loco determinatis, ratione praecipue Eucharistiae, hanc versam Ecclesiam» esse, atque addere omnes Episcopos praesentiam collegii per Episcopum unitatem inducentem Sropria potestate in bonum fidelium suorum Immo totius requirit. Concilium Vaticanum II docet nos quanti pretii ccleslae» fungi. Suprema potestas qua In totam Ecclesiam sit significatio Ecclesiarum particularium «ln quibus et ex Collegium pollet, exerceri nequit nisi In hlcrarchlca com­ quibus Ecclesia exsistit» n. Manifestum «t aliquos Episcopos sese devovere ex in­ munione cum Romano Pontifice, culus est Concilium con­ tegro posse suo muneri episcopali pro universali Ecclesia vocare nec non consociata Incepta Episcoporum etiam neque cuidam dioecesi specifice destinari. Sic quoque Intel- dispersorum, ut veri actus collegiatis evadant, approbare llgere possumus quomodo nos Episcopos, licet simus cui­ vel recipere. Actuale lurisdlcllonls exercitium Episcopi locum habere dam particulari Ecclesiae addicti, non hac de causa ad nequit nisi ubi et quatenus ad hoc «canonicam missionem» Istam tantum coaretari: munus enim occepimus quod na­ occeperit, ut irgltur In fine numeri vigesimi quarti. Atta­ tura sua ad bonum Ecclesiae universalis ordinatur. Sed men collcglalls responsabilités fundamentum praebet nu­ Ipsa nostra pro assignato grege navitas Informari debet conditione membrorum collegii, qua Induimur. Unde con­ mero vigesimo tertio ad Inculcandam uniuscuiusque Epi­ scopi obllgaUfinem cooperandi cum Romano Pontifice aliis­ sequitur ut pastoralis activitas In dioecesi necessario resplque In Episcopatu fratribus ln communi officio annuntiandi cyangellum ubique terrarum, atque subveniendi omnibus *Ctl CkwMrtv»’, Cmeihvm VtSxwnM II, Ecclesiis, praecipue vicinioribus et egcntlorlbus. Dftrftt, [inier«h**ti. Typi» ISlniow· VstievUs, I9*6, p. ισιι. Haec fundamentalis declaratio, adhuc generalis ln nilis •Cfr 'pcculi mndo rf Η»λ· pr> vitior.· crnw^ll, n 4, par i documentis cnnclUarlbui Iteratur atque slngiRaUmExpli­ ei U et paMàii pro *t*pe<1lb U (LE ÎJ4*). «'Umm «nUiux CoOripl Capit* *tq**· mwtiUu». “Umn >|. »1. ·. 5CAI * sona 10(10 OCT 27 SYNODUS EP.. UNIO INTER CONFERENTIAS EPISCOPALES Circa Sacram Lilurgiam: Ephcopl eiusdem ditionis vel linguae, conwclath viribus S. Lilurgiam promovere et or­ dinare debent Ie. Circa auxilium Inter Ecclesias: Omnis generis adlutorium pro evungdizullonc et apostolatu. etiam bonorum proprio­ rum abnegat Ione nec non personali deditione in favorem missionum et regionum cleri penuria laborantium 1?. Fra­ terna cura Episcoporum qui persecutionem patiuntur11. Aptior cleri secundum necessitates distributio **. Circa Missiones: Episcopi, In bonum totius Ecclesiae consecrati, missionibus favere debent, sensum mlsslonarium nec non vocationes excitando, sive seorslm sive In Conferentlls coadunati 10. Circa occumenlsmum: Actio oecumcnlca »... Episcopis ubi­ que terrarum commendat, ut eadem promoveatur sollerter, et prudenter ab Ipsis dirigatur»ll. Circa pacem in mundo stabiliendam: t... totius populi Del est, Episcopis verbo et exemplo praeeuntibus, miserias huius temporis pro viribus sublevare, Idque, ut antiquus mos ferebat Ecclesiae, non ex superfluis tantum, sed etiam ex substantia»st. Ipsis speciali modo competit unitatis humanae promotio illustratione valorls rerum terrestrium illarumque recti usus ac fraternae distributionis ”. His et aliis expllcitis verbis addendae sunt ad clerum, ad religiosos, ad laicos nec non ad omnes bonae voluntatis homines exhortationes, quae, ut merito aestimatur, sunt a nobis Episcopis, qui Concilio Interfuimus, sollerter trans­ missae et incessanter Iteratae. Supposita theologia Ecclesiae particularis nec non colleglalls responsabllltatis erga universalem Ecclesiam, omnia haec nostra munera duplicem Induunt aspectum: et parti­ cularem Ecclesiam In servitium totius Populi Del Infor­ mandi et cum ceteris Episcopis In eodem ministerio co­ operandi. IV. Orientationes Concilii: suggestiones ad a/lectum colleglalem exercendum In schemate praeparatorio huius Svnodl commendatio­ nes afferuntur quae in inotu proprio Écclcsiae Sanctae con­ tinentur. En textus: «Rationes Inter Conferentias Episcopales praesertim fini­ timarum nationum opportunis et congruentibus modis ha­ beri poterunt per earumdem Conferentlarum Secret ori alus. Inter alia, haec praesertim spectare poterunt: a) communicare praecipuas agendi rationes praesertim In re et actione pastorali; b)transmittere scripta vel folia, quae decisiones Conferentiae referant vel acta seu documenta, quae ab Episco­ pis communi consilio edantur; e) significare varia apostolatus Incepta, a Conferentia Episcopali proposita vel commendata, quaeque utilia esse possint in casibus similibus; d) proponere graviores quaestiones quae, hodiernis temporibus et In particularibus adiunctls, maximi momenti esse videantur; e) Indicare pericula vel errores In propria natione ser­ pentia, quae In alios etiam populos irrepere possint. Ita ut apto ct opportuna subsidia adhibeantur ad Illa praecavenda vel auferenda, vel coorctanda, et his similia·’». Decretum Christus Dominus mentionem quoque facit de opportunitate commltendi aliquibus Episcopis institutio­ nes quasdam actionis pastoralis pro pluribus dioecesibus vel etiam pro tota natione. Hoc significare videtur Episco­ pos designari posse ad ea munera obeunda, quibus se ex parte vel etiam ex toto dant ”, Ipsum pariter Decretum, posito fundamento quod nu­ mero vigesimo tertio Constitutionis Lumen gentium prae­ betur, de Synodo Episcoporum loquitur In qua «Episcopi e diversis orbis regionibus selecti... Supremo Ecclesiae Pas­ tori validiorem ndlutriccm praestant operam In Consilio», quod «... utpote totius catholici Episcopatus partes agens, simul significat omnes Episcopos In hlcrarchlca communio­ ne sollicitudinis universae Ecclesiae participes esse»31. V. Modus quo affectus collegiatis inter particulares Eccle­ sias exerceri potest secundum temporum loeorumque varia ndluncta, non parva diversitate est praeditus. Constitutio Lumen genitum Institutum orientalium Patriarchatuum prae oculis habet, nec non Episcopales Confercntlas, quae «hodie multiplicem atque fecundam opem conferre possunt, ut collegial is affectus ad concretam applicationem perdu­ catur», valde commendat Decretum De pastorali Episcoporum munere ln Ecclesia, cui accedunt Litterae Ecclesiae Sanctae, post Concilium motu proprio datae, aliqua emolumenta Conferentlarum Episcopalium lam experientia comprobata in memoriam revocant, lineamenta generalia pro earumdem constitutione praebent, nec non vim ac limites iurldicae carum potestatis saltem aliquo modo definiunt Nostra praesertim Interest Id quod dicitur de mutuis relationibus Inter Ipsas Confe­ rentias. Concilium duas res breviter enuntiat: «Ubi pecu­ liaria ndluncta id postulent, Episcopi plurium nationum, Apostolica Sede approbante, unam poterunt Confcrcntlam constituere. Foveantur Insuper relationes inter Conferentins Episcopales diversarum notionum ad maius bonum promovendum ac tuendum»1·. Litterae Ecclesiae Sanctae motu proprio datae, ad magis particulares res descendunt ,7. Omnis Episcopalis Conferen­ tia varias nationes complectens Indiget Apostollcae Sedis approbatione, cuius est etiam peculiares normas pro lis statuere. Si Conferent lac internationales actiones Inire ve­ lint, oportet ut Apostolica Sedes praemoneatur. Forsitan quis hos limites aegre ferat. Sl vero obleclivc consideren­ tur, bene exprimunt theologicam communionis structuram, quo scilicet particulares Ecclesiae Romanam Sedem agno­ scunt ut eam «ln qua semper apostollcae cathedrae viguit principatus» >·. Perspicue observatum fuit claram affir­ mationem pontificalis primatus in Concilio Vaticano I, pe­ ricula «sepuratlsml» temporum anfractorum (velutl «galllcanlsmum», «losephlnlsmum», «febronlonlsmum»), quorum memoria adhuc In mentibus Patrum Concilii haerebat, ex­ pulisse, et sic Ecclesiarum particularium novam aestima­ tionem et vim possibiles reddidisse ”. »·Concilium 21 «t νχ I*lrr Otmnnia (LE jit?]. ·’ Chridut retinui 7. ·· CSHtlui 7. »· Prcibyltrfiwt crdinii ia ** A J frnifi 3S. ·* Untlalli f/Jtniffralio 4. ·· Goudtum fi tpa M (LE JJ66). 14 CVit/n» Awmwwi 12; cfr Lumm gndium IJ. fmhurt 4; Cfr. Ckriilut Pominut tt. ·· CAHOm» r>^inut 37.38; SeneUr, I, 41.41 [LB Μ57] " CSrûlut Dom»rw» jl. 5. "Moot Sonutne, r, 4» "S. Auruitinus Ef> 43. 3, 7, C 5663 n. 3705 Experientiae circa relationes inter Episcopales Con/ereniias Novissimis temporibus, praesertim Inde α Concilii cele­ bratione, hae relationes auctae sunt nec non arctiores eva­ serunt. Earum naturo non parva varietate exprimitur, quae scilicet ab occoslonallbus contactibus, ad institutionem Consiliorum vel Immo Foederationum Conferentlarum natlonalium, ct denique Intematlonallum Conferentlarum perducitur. Quae sequuntur, exempla quaedam exhibent harum experientiarum, non tamen audemus ea tamquam rem exhaurientia proponere. A Sccretariatu Synodi elen­ chum expectamus ubi certe notitiae inveniantur circa lam conditas Conferentias nec non earum consociationis formas. A) Contactus occasionales inter Conlercntias. 1. Necessitas versiones ad usum llturglcum confidendi occasionem praebuit ut Conferentlac eiusdem linguae Com­ missiones communes constituerent ”. 2. In quibusdam nationibus finitimis, c. gr. In Statibus Foederatis Americae Septentrionalis et Canadla. praxis In­ ducta est conventus periodicos habendi aliquorum Episco­ porum Conferentias reprocscntantlum, ad communia the­ mata ponderanda. 3. Ubi problemata prorsus communia oriuntur, perio­ dicae consultationes Inter Commissiones analogas diversa­ rum Conferentlarum habentur, ut fit e. gr. circa quaestiones de migrationibus penes Episcopales Conferentias Europae. 4. Adlutorium eccleskde, sive destinatione personarum, sive pecuniaria sollicitudine, opportunitatem praebet con­ ventuum utriusque partis, ut Plerumque fit In casu Anierlcae Latinae. Commissiones Episcoporum ex Europa fre­ quenter ad programmata coordinanda convenerunt. Pon­ tificia Commissio pro America Latina (CAL), anno 1958 instituta. Inde nb anno 196-1 Generale Consilium habet quo quotannis conveniunt Episcopi ex Europa, America Sep­ tentrionali nec non ex America Latina. Inde ob anno 1967 bis In anno Episcopi ex America Septentrionali et America Latina conveniunt. Hi omnes conventus, quorum primum ct nativum munus promotio nuxilll fuit, naulatim Instru­ menta communicationis experientiarum circa vitam, rela­ tiones nec non Ecclesiarum mutua officia evaserunt. 5. Notandi quoque sunt conatus Ecclesiarum partlcuS. E. L 34, pp Qo, ««Cfr puMtan iv s. ·· Fabw I, 4». M CVtihM ZX»wtn·» jS, 3; 41; 43. »· Cfr /Wi» Orwwrui 40, c. 5664 η. 3706 SYNOD. EP.: CONFERENT IAE EPISCOPALES ET SEDES AP. brium et naUonalium ad sua Incepta coordinanda In campo beneficentiae nec non socialis promotionis, e. gr. ope insti­ tutionum, e quarum genere sont. Caritas Internationalis et Cooperation Internationale pour le dfreloppement sodo-economique, in urbe BraxeUls recens condita, quae varias non parvi momenti Institutiones catholicas pro «tertii mundi* progressione consociat. 6. Sive institutionum catholicarum intemallonalium multiplicitas, sive necessitas praesentiae Christianorum In pluribus «organiiatIonibus Intergubemamentallbus» ac pri­ vatis, Indolis Intematlonalis, inter Episcopales Conferen­ das consultationes exigunt et contactus ad hoc ut commu­ nes flant voluntatum operumque directiones, collatls con­ siliis cum Apostolica Sede elusdemque legatis apud inter­ nationales coetus. 1009 OCT 27 3796 1969 OCT 27.-SYNODUS EPISCOPORUM, DECL. PART.· Relatio de arctiore conjunctions Episcoporum FERENTIAS INTER ET SEDEM ApOSTOLICAM Con- •Pastor aeternus et episcopus animarum nostrarum <1 Petr. 2,25), ut salutiferum redemptionis opus perenne red­ deret, sanctam aedificare Ecclesiam decrevit. In qua vclutl In domo Del viventis fideles omnes unius fidei ct caritatis vinculo continerentur.» Ab hts verbis Incipit Constitutio dogmatica de Ecclesia, quum edidit Concilium Vatica­ num ! l, eaque confirmat declaratio Constitutionis dogma­ ticae Lumen gentium Concilii Vaticani II ·. In fide autem et caritate omnes ChristIfldeles ut unum sint, Imprimis In B) Conferentlae Episcopales Internationales. Iisdem Indesinenter unum sint oportet qui α Christo, ad Ad mentem Decreti Christus Dominus u, Episcopi non­ populum suum pascendum «emperque augendum. Instituti nullarum nationum finitimarum vel quorum conditiones sunt ministri, sdlicet Apostoli, eorumque successores. Epi­ similes sunt. Episcopales Con ferent i as omnibus communes scopi, quibus praeposuit Petrum, elusquc successorem. constituerant. Exempla exhibentur In elencho Praesidum Summum Pontificem. Conferendarum In hac Synodo praesentium. In schemate propter hunc Coctum Extraordinarium Sy­ nodi Episcoporum composito, principia praeprimls expo­ C) Aliae formae Conrenluum intemationallum: nuntor theologica, ex doctrina Concilii Vaticani II prae­ Consilium, Symposium, Foederatio. sertim deprompta, quibus Inconcusse probantur tum ne­ cessaria inter Apostollcam Sedem et Episcopos slcutl et Omnino notanda est differenda quae inter Conferendas Episcoporum inter se ln fide et communione unitas, tum et Consilia plurium nationum Intercedit summopere petita arctior Inter eosdem in una, quam ad Conferentia proprie dicta omnes territorii Episcopos sal­ salutem hominum Christus cis concredidit, missione adim­ tem residential» complectitur, nec non Commissiones sta­ plenda conlunctlo. tuit ln servitium omnium nationum, qua in re non opus Principia, quae necessitudines Episcopos Episcoporum­ est ut In unaquaque natione eaedem Instituantur. Pariter que Conferentia* inter et Sanctam Sedem regunt, certa decisiones edere potest quibus dioeceses omnes adstrinsunt: rationes vero quibus ad effectum adducenda sunt, guntur, praevia approbatione S. Sedis, secundum actualem haud raro aliqua Incertitudlne laborant et ansam quando­ ordinationem Conferendarum Episcopalium ·*. que praebent difficultatibus. Ut conlunctlo Apostollcam Consilium Episcopale Internationale vero, tantummodo Sedem Inter et Episcoporum Conferentias efficaclor obti­ ex uno vel duobus Episcopis uniuscuiusque Conferendae neatur, structurae Ecclesiae etiam considerentur, atque Ita vices gerentibus constat, et est tantum organum servitii et ordinentur oportet, ut bono Ecclesiae universae Ecclesia­ coordinationis absque luridlca potestate super Conferendas rumque particularium aptius inservire valeant. Haec enim quae eiusdem sunt membra, neque super dioeceses In Illis etiam de structuris disquisitio necessaria est ad hominum Conferendis collectas. Consilium, ipsius membrorum ap­ evangdlzatlonem. ad missionem scilicet Ecclesiae, ad quam, probatione. qui sane vota suarum Conferendarum expri­ uti ab aliquibus Episcoporum Conferentiis notatum est. mere debent, condere potest Commissiones vel Instituta Ipsa hominum vita ipsique qui occurrunt eventus provo­ In servitium omnium Conferendarum In ipso coadunata­ cant. rum; in unaquaque Conferenda Commissiones pro respecUnica est Christi Ecclesia, eamque Salvator noster Petro tiva ratione remanere solent. ac ceteris Apostolis diffundendam et regendam commisit Consilium Episcopale Lattnoameri canum (C. E. L. A. M. (ML 28, 18 ss.) et, post resurrectionem suam poscendam anno 1955 conditum, experimentum praebet magis notum tradidit Petro (Io. 21, 17), cui inlunxit ut fratres confir­ In hac re. Ratione eius momenti, nam 23 Episcopales Con­ maret fLc. 22, 32>·. Supremae et plenae potestatis sub­ ferendas complectitur. Intra quarum limites tertia pars lectum ln eadem exsistit Collegium Episcoporum, sed una catholicorum totius orbis degunt, appendicem» fusiorem semper cum Capite suo, Romano Pontifice, quotum ex di­ huic relationi annexam Invenire potestis. Est alia associa­ vina institutione conlungltur et sine quo ne cogitari qui­ tio Conferendarum episcopalium (CEDAC). Iam ante videm potest. Supremam et plenam in eadem potestatem, vi fllntl quinque annos fundata, sex nationes Isthmi Ameriae muneris sui,MeariI scilicet Christi et totius Ecclesiae pasto­ Centralis complectens. Hac autem Conferentlae omnes ad ris, habet quoque Summus Pontifex, qui licet libere sem­ C. E. L. A. M. pertinent. per hanc suam potestatem exercere valeat, ut Collegii Epi­ Variis in regionibus Conferentlae nationales Ita conso­ scoporum Caput, eoniunctus semper exsistit cum hoc Col­ ciatae sunt ut quiddam amplius quam Consilium consti­ legio: huius quidem Collegii unitatis principium 4 est, atque tuere videantur, nec tamen proprie attingunt conditionem inde divinae Ecclesiae constitutionis, Ideoque et iurium, Intematlonalis Conferentlae. Huiusmodi sunt Associatio quae Episcopis et Christlfidellbus sunt propria, sponsor est Conferendarum Episcopalium Africae Centralis ct Cameet defensor. runUe (Camerunla. Congus Brazzaville, Respublica Cen­ Unica autem Ecclesia in Ecclesiis particularibus et ex tralis Africana et Ciadus) nec non Conferenda intematioiisdem exsltiU, Ita ut etiam Corpus Ecclesiarum dici pos­ nalls Episcopatus Africae Occidente!Is (complectens Litus sit h ln Iisdem enim Inest, operatur ct crescit una Ecclesia Eburneum. Dahomevam, Gulneom, Voltam Superiorem, Christi ·. Ideoque Summus Pontifex super omnes particu­ Mali, Mauritaniam, Nlgeriam, Senegaliam ac Togo). lares Ecclesias ordinariae potestatis habet principatum T. Duo symposia Episcoporum Europae, in Neerlandla et Episcopi autem, quibus alicuius Ecclesiae particularis cura Helvetia habita annis respective 1967 et I960, conventus commissa est, eidem ut vicarii et legati Christi praesunt fuerunt occasional» et dnformalcs». omni Episcopo ex Eu­ et, sub auctoritate Romani Pontificis, eam ut proprii, or­ ropa patentes. Videtur evidens generale votum Iter arrep­ dinarii et Immediati eius pastores regunt ·. Varii itaque tum, aliqua Umen organlzatlone Inducta, prosequendi, si­ Ecclesiarum particularium coetus, ab Ecclesiae primordiis mul vero utendi maxima prudentia ln structuri» dnterconconstituti, Patriarchatus nempe, ct provinciae ecclesiasti­ ferent talibus» Inducendis. cae, et, qui nuper Inducti sunt, scilicet regiones ecclesiasti­ cae·, una ex parte propria disciplina proprilsquc usibus Cum hoc anno Summus Pontifex Ugandam viseret, pri­ quibus gaudent. Populi Del diversitatem In unitate de­ mum synposlum totius Africae habitum est, ubi mens monstrant, altera autem ex parte, corpora cum sint Eccle­ eontactum aliquem permanentem inter Conferendas Illius siarum In quibus Inest Christi Ecclesia universa, unitatem Continentis statuendi a nonnullis, ut videtur, significata est. In diversitate ostendant oportet. ■C!r /«hr Otcw/nin 40, e ·· Cknatwi jS. 5. "Obruta His summis principiis, quae breviter In memoriam revoDîww»i j*. 4. • ReUHo de uctior· eoniweuoa· taser ip«x> E^iacoporuxa Conlefeatta. Trpi* PoèqhtJU Væiean^a Η*·β teUlic leeta fuiidl· 22 Or· !W fn 3mMo «iîT*cni:n*rk Epieecpcraa «1<Γ·*ο di* 27 Oc* 19*> adrrobau Ada. O CAPRILE. Π cir.odo 4.5.23, im:. 203 {LE 1027]. “CirOrauo a D. P. Cani. Felici habita m primo Generali Coetu Synodi Epuoopocum: Pontificia Couuahrio Codki Iu· ri» Canoma rcco^nmrmdo. P/wifiJ Codifia lurxi rnocnUionrm Jinganl, Civjtaa Vaticana 1967. p 22-23 [LE j6ox J. 11 Cfr dfcU Zinelh, ln Conr. Fa/. I: Manti, t. 5», <*>* 5667 η. 3790 agnoscantur, ad distractionem unitatis In Ecclesia id per­ ducere possit. Ast, hac unitate omnino integra servata, non paucae competentiae, ad aptius reddendum servitium Populi Del, tribui possent Episcoporum Confcrentlis, quae quidem, secundum conditiones unicuique populo proprias, eiusdem populi necessitatibus providere valeant. Novi Co­ dicis profecto erit In hac provincia praesertim certas tra­ dere nonnas, quibus revera principium «subsidiaritatls· ad effectum deducatur. Attamen, cum compositio huius Co­ dicis post certum annorum numerum tantum compleri pos­ sit, opportunum videri potest ut iam nunc sive Episcopis singulis sive, ubi aequalis pro universa regione suadeatur disciplina. Episcoporum Conferendis agnoscatur competen­ tia ad ordinandas causas, quae universam Ecclesiam directe non respiciunt nec Ideo unam eandemque pro universa Ecclesia ordinationem requirunt. In memoriam hic vocari possunt quae Paulus Pp. VI in allocutione, sccundp Con­ cilii periodo Ineunte, de unitatis redintegratione sermonem faciens, enuntiavit principia: «Ecclesiam Christi unam esse et unam esse debere; et arcanam hanc ct aspectabilem uni­ tatem in rem deduci non posse nisi una fide, nisi partici­ patione eorundem sacramentorum, nisi apta cohaerentia unici ecclesiastici regiminis, quamvis admitti possint alibi alii sermones, sacri ritus et a maioribus accepti mores, lo­ corum propriae praerogativae, investigationes de rebus spiritualibus, legitima Instituta, actionis vitae nonnae, quas quis praeoptet»l*. Unitas Ecclesiae Christi, unitas ln fide ct communione, omni ope tuta reddatur atque manifeste appareat oportet. II. Ad hanc unitatem In fide et communione firman­ dam, multum valent rationes quoque quibus Intimior inter Summum Pontificem et Episcopos Eplscoporumque Con­ ferent i as conlunctlo promoveri possit. Ouae rationes, uti ipsae Episcoporum Conferentlae In votis Secretoriae Synodi oblatis easdem exponunt, in altera parte Schematis ab ea­ dem Secretaria propositi indicantur sub titulo: De aptio­ ribus formis intimae necessitudinis ct appositae coopera­ tionis Inter Episcoporum Conferentlas et Romanum Pon­ tificem. Necesse non est ut de omnibus et singulis earum Iterum sermo fiat, sed in Iis tantum immorari intendimus quae, hodiernis in adiunctis, maioris momenti esse appa­ rent. 1. Imprimis multum arctiori Summum Pontificem Inter ct Episcoporum Conferentlas coniunctloni prodesse viden­ tur relationes personales ipsum Supremum Pastorem Inter et Conferentlas eorumve Praesides aut delegatos. Conven­ tus, sine sollemnitate acti, «Informâtes», quos hodie dicunt, in quibus una cum Summo Pontifice convenirent sive om­ nium Episcoporum Conferentiarum Praesides, sive, certis in adiunctis, omnes alicuius Conferentlae Episcopi, non possent quin conlunctloncm Episcoporum cum Supremo Pastore, atque cum Ils qui eidem In sua propria missione explenda directe adiutorio sunt, firmiorem redderent. Iis­ dem conventibus Supremus Pastor directe pleniorem cogni­ tionem acquireret de statu Ecclesiarum particularium de­ que quaestionibus quibus anguntur eorum praesules; oui insuper ab eodem Supremo Pastore consilia recipere vale­ rent. Proponunt aliquae Episcoporum Conferentlae ut se­ mel in anno Conferentiarum Praesides apud Summum Pontificem conveniant, aliae exoptant ut quandoque, velutl post generalem Episcoporum Conferentlae congrega­ tionem, singularum Conferentiarum aut diversarum simul Conferentiarum delegati apud Summum Pontificem convo­ centur. Neminem fugit, quantum laboris tales conventus Summo Pontifici Inferant, sed neminem quoque latet con­ ventus huiusmodi Idoneos esse, qui uberrimos pro actione pastorali communi fructus afferant quique conlunctionem Episcoporum cum Supremo Pastore magnopere firment. 2. Eadem sollicitudine ductae, exoptant non paucae Episcoporum Conferentlae ut conventibus Synodi Eplscoorurn quantum id fleri possit Intersit Ipse Summus PonIfcx, non necessario quidem ut in Iisdem membra Synodi alloquatur nec ut causas dirimat, sed ut propria praesentia praesertim ligamen Ecclesiae universae Caput Inter et Ec­ clesiarum particularium praesules affirmet atque confir­ met. Exoptant pariter ut per stata intervalla Coetus Sy­ nodi celebrentur, ct non desunt qui petunt ut singulis an­ nis» idll ut alternis annis, habeantur. Merito, ut videtur, aestimant celebrationes Synodi, In quibus quaestiones trac­ tandae ab Ipsis Episcoporum Confcrentlis quoque proponi possint, immo in quibus «varia» quaedam proponi possint problemata, multum coniunctloni favere Inter Collegii Ca- F ’· Summi F\>ntificU Pauli VI aDocutx». «ecnada S» CoaHUi period itmtrl?. d-2'jfrept fQôj.babitx £a^.xaacttmiOri-ttm*nfcwnCoQnliam Vatkaawn II. CcnUihtlicnn, Drtfelj, Deilarahvn, CMOS VbUcmx p. 91$ [LE j» jo : 5663 W'· V. n. 3790 i SYNOD. F P- CONFERENTIAE EPISCOPALES ET SEDES AP. pat et membra. Sane, celebratio Synodi Episcoporum pro­ prie actui Collegii Episcoporum dici nequit, sed, cum una eum Petri successore congreget Episcopos qui a diversis Episcoporum Conferrntiis deputantur, formam induit ac­ tionis in qua collegialis omnium Episcoporum affectus, de quo in Constitutione Lumen gentium w, ad concretam dedudtur applicationem. ipsis Conferentlls electis, culus sit dc conlunctlone Inter Sanctam Sedem et Episcoporum Conferentlas curare, colli­ gendo nempe omnes Conferent i arum declarationes. Instruc­ tiones aliaque documenta, solutiones quoque proponendo variis quae ab Iisdem poni possunt quaestionibus. A non paucis item petitur ut normae edantur quibus partes determinentur quas habent Episcoporum Conferenthe proponendis presbyteris qui ad episcopatus officium in proprio territorio aptiores videantur. Exoptant ut Ha, in bonum Ecclesiarum particularium sui territorii nccnon Ecclesiae universae, directe cum Sede Apostolica cooperari possint, non tantum Intermediis Legatis Apostollds, quo­ rum quidem partes aliunde definitae sunt. Quae vero a permultis instanter rogantur sunt haec quae sequuntur 3. Ut omnium Episcoporum sollicitudo dc bono uni­ versae Christi Ecclesiae magis in dies ad effectum adduca­ tur, utque communio inter Supremum Ecclesiae Pastorem et Episcopos in unitate fidei tutanda ecdeslasticaque disci­ plina tuenda sit arctior, necesse praesertim est ut prae ali is, de iis quae ad doctrinam fidei pertinent plena habeatur inter eos consensio, immo ut ipsa quidem dissensionis spe­ cies vitetur. In votis ideo est multorum ut in causis majoris momenti tractandis, vera, quantum adiuncta id sinant, habeatur inter Supremum Pastorem et Episcopos coope­ ratio, ut nempe, priusquam de talibus causis edatur decla­ ratio aut decretum, Summus Pontifex eorum sententiam exquirere dignetur, sive Episcoporum Conferentias de lis interrogando, sive eorundem delegatos in Synodo audien­ do, sive alio modo eos ad cooperandum vocando. Sane, agnoscunt omnes atque profitentur plenam qua gaudet Supremus Pastor in lis causis dirimendis libertatem, sed humiliter aestimant collectivam omnium Episcoporum rcsponsabllitatem. quam Concilium Vaticanum II pluries of­ firmavit, hac ratione plenius affirmari atque Insimul ob­ stringi. Hac Insuper cooperatione perfectior haberi potest personarum ac rerum cognitio, ad quam obtinendam Epi­ scopi diversarum regionum Supremo Pastori magno auxilio esse possunt. Denique participes cum fuerint documento­ rum praeparationis, aptiores sunt Episcopi od eadem Chriitifidelibus suae Ecclesiae particularis declarandx 1) ut nulla de causis quae vitam internam dioecesium regionumve ecclesiasticarum respiciunt, decreta ferantur, nisi auditis illarum dioecesium regionumve delegatis, immo ut, sl res tractanda maximi momenti sit. Ipsa provinciae aut regionis ecclesiasticae HIerarchla Invitetur ad collo­ quium Romae habendum; 2) ut declarationes, instructiores vel decreta, quae­ cumque sunt, quae a Dicasterils Romanis eduntur, ante omnem communicationem quae publicis ephemeridibus fit. mittantur ad Episcoporum Conferentlas, ita ut singuli Episcopi, ope Conferendarum, ante omnes alios» certiores reddantur de illis decisionibus et habiles efficiantur qui quaestionibus de iisdem positis, re cognita et perspecta, respondeant Denique ad hanc quaestionem etiam spectat aptior, quae desideratur, ordinatio Commentarii Arta Aposlolicae Sedis aut publicatio alins Commentarii officialis, quo quidem cum Episcopis per stata intervalla communicentur docu­ menta Summi Pontificis et Dlcastcriorum Romanorum, sed et acta maioris momenti quae a variis eduntur Episcoporum Conferentlls, ea saltem quae plurimum valere possunt in aliis regionibus. In quo tandem problemata quoque deli­ neentur quibas diversae Ecclesiae particulares obstringun­ tur. Omnes enim Episcopi dc variarum Ecclesiarum statu certiores fleri debent, quia omnes earundem una cum pro­ priis earum pastoribus sunt sponsores. 4. Altera ex parte, eadem sollicitudine communionis pastoralia praediti. Ipsi Episcopi, et in specie Episcoporum Conferentbe, quae, munus quidem suum docendi exercen­ tes, de gravi aliqua quaestione, truae praesertim ad doctri­ nam pertinet, declarationem proferre intendant, praecipue quae elusmodi sit, ut ellam extra proprium territorium vim exserat, conluncll etiam cum Apostolica Sede sint atque Ita agant, ut ad communem cum eadem deveniant mentem communcque propositum. 5. Efflcaclor conjunctio Inter Sedem Apostollcam et Episcoporum Conferenllas ulterius, ut In senemate decla­ ratur, varia Romanae Curiae Dlcasteria respicit. Dlcaste­ ria enim Romanae Curiae ad Id vocantur ut Supremae Ecclesiae auctoritati auxilium praebeant. In specie ut quae a Summo Pontifice, sed etiam ut quae ab Episcoporum Collegio, declarata vel decreta sunt, ad effectum deducant. In bonum Ecclesiae universae atque singularum Ecclesia­ rum particularium. Ipsa haec eorum natura. Ipse Item finis ad quem insti­ tuta sunt, expetere videntur ut frequentius In eorum con­ gregationibus generalibus partem habeant aliqui Episcopi qui dioecesibus sunt praepositi, et quidem etiam aliqui ab ipsis Episcoporum Conferentlls deputati. Hoc quidem exop­ tant Episcoporum Conferentlae. minime id Intendentes ut propriam augeant potestatem maiortmque vindicent Uber­ tatem, sed de hoc solliciti ut aptiore modo conferre valeant ad bonum Ecclesiae universae, culus ct ipsi sponsores se sciuntll. Ad malus Ecclesiae bonum, veram cum Dicasterlls Ro­ manae Curiae cooperationem magnopere expetunt, et ma­ gni aestimant Incepta quibus S. Congregatio pro doctrina fidei, S. Congregatio pro clericis, S. Congregatio pro Insti­ tutione Catholica, S. Congregatio pro gentium evangelizatione nllaeque, slcutl et Commissiones quaedam, hanc co­ operationem fovere coeperunt. Huius responsablHtatls omnes conscii sumus, et ideo convenimusln hunc Coetum Synodi, quia diligimus Christi Ecclesiam, et quam maxime conferre Intendimus ad bonum Ecclesiae universae et particularium, in quibus exstat, Ec­ clesiarum, quae hodie non raro magnis difficultatibus ur­ gentur, Sed difficultates quae nos premunt nimis nos ter­ rere non debent, quia vitalem quoque motum probant Ecdeslae, quam aliunde novimus divino semper fuisse su­ stentam patrocinio, et cuius Itinerum etiam hodie Spiritum Sanctum ducem scimus. Venerabiles Paires, In hoc Coetu Synodi, Ita proponente Supremo Pastore, quaestiones moventur quae ad structu­ ram pertinent Ecclesiae, cooperationem nempe Inter di­ versas Episcoporum Conferentlas earumque cum Aposto­ lica Sede conlnndlonem. Aestimarunt quidem aliqui magis hodie urgere quaestiones quae Ipsam respiciunt fidem, culus Integritati quibusdam doctrinis detrimenta Inferri scimus. Quae tamen ad Ecclesiae structuram attinent quae­ stiones et Ipsa moveri debent, cum Ecclesia, cui Dominus depositum fidei servandum concredidit dlspcnsatlonemque subsidiorum s?lutarium commisit, bis In terris sit societas constituta et ordinata, a Petri successore ct Episcopis In eius communione gubernata 1T. Sane, quae structuram Ec­ clesiae respiciunt, momentum habent tantum quod attinet ad fidem servandam et diffundendam, el eo pertinent ut homines cuncti aptius in dies divinum noscant salutis nun­ tium ex eoque plenius reapse vivant. in votis etiam est multarum Episcoporum Conferent la­ rum ut, ubi Id fleri possit, a Conferentlls instituantur Com­ missiones quae, ad competentiam quod attinet, Dicastcrils Romanis respondeant, utque eorundem Commissionum praesides vel delegati, ubi id expediat, ad cooperationem cum iisdem Dicasteriis vocentur. Insuper, ut palet, expe­ dit omnino ut permutatio notitiarum Inter Dlcasteria el Episcoporum ConfertnUas, cum omni sinceritate, et in mu­ tuam sibi praestandi operam spiritu, regularis alque ex­ pedita habeatur. Non desunt qui aestiment apud S. Congregationem pro Episcopis Instituendam esse specialem Commissionem speclaleve Officium, compositum praesertim ex membris ab u Cooat. &a«iuUca Lwn tk-wM, a. 6. 5669 n. tj Decretum 10Ü0 OCT 27 Chrutu» Ad hanc Christi vitam in omnibus hominibus dilatandam plane sese impendere intendunt omnes qui In Eius Ecclesia ministeria persolvunt: qui igitur muncre suo proprio fungi potestateque cum eodem cohaerente uti debent. In eadem fide profitenda unanimi. In caritate Christi semper uniti, atque In uno opere divino perficiendo sibi invicem fraterne Inservientes et inter se conluncll. »’Ctr Omsk dotxutica Lumm rmh«M> a. 8. |C - 1 -ut die 17 Cet 1999 in Synodo 7 (LE JJJ4 ). • Cfr. One. Oa V«L Π, Dsrr. de Errshyt siaatw» rt vita arfau, >. 1: A. A 5. 0 (17 *6·, p. W, Dsrr. de uuiitatroae «cerkuli * Oftéa isitBt, Pnxauan A. A. S. >1 (!?&), P- 7i> ‘O«. Oe. Vit. II. Decr. de üxstiPjfjei» wccnlotiâ Ofiatom Wi i, * a. tr A A S. 0 UyM). pp. rib-yrr, de. étira Dwr. de Pmbyt. «xaisterio et nu toM·' *** «rrftmi, n. r» A. A. S 5S (19«), pp. Wi9-x«« VI, Dît. Apart, aota prtçno data· EuUriaa Sondar, I. a. T- 1 A. S. μ U06 . F- rtl (LE MJ7b yi 5673 lOfift NOV 4 90 IMO NOV 4 sine Magisterio clucidatae sunt; demum curandum est, ut omnia, quae circa rem pastoralem experiendo sunt com­ perta, cum solida doctrinae summa conectantur. Quapropter, Inter studia sacram ordinationem subsequentia haec recensenda esse videntur: quae scilicet perti­ nent ad Sacram Scripturam, Ecclesiae Patres ac Doctores, traditionis documenta —In quibus peculiarem locum obti­ nent Decreta Magisterii Conciliorum ac Summorum Pon­ tificum—, Liturgiam, probata theologorum opera, necnon firacticas exercitationes de re pastorali, catechetlca. hornietica ac paedagogica et quaestiones de doctrina sociali Ecclesiae. Prae oculis quidem habeantur oportet haec verba Decreti Presbyterorum ordinis: «Presbyteri ab Episcopo in sacro ritu ordinationis admonentur ut sint maturi in scien­ tia et sit doctrina eorum spiritualis medicina populo Dei. Scientia autem ministri sacri sacra esse debet, quia e sacro fonte desumpta et ad sacrum finem directa» *. 6. Determinatio autem materiae huius studii pro sacer dotum formatione non videtur esse remittentia singulorum arbitrio vel optatis. Hanc enim materiam non licet deter­ minari placitis quibusdam hac aetate vigentibus neque schola quadam theologica. Semper quidem considerandum et attendendum est Id. quod sacerdotes cupiunt, non ita tamen, ut eiusmodi optatum fiat ratio et norma materiae pro theologica formatione seligendae. 7. Expedit hic nonnullas exponere considerationes circa quasdam difficultates, quae his temporibus non raro con­ tingunt, cum haec lunlo rum sacerdotum institutio ad usum deducitur. Nostra enim aetate fere quoad omnia, etiam quoad fidei veritates, dubitationes exceptionesque propo­ nuntur, unde etiam consequitur, ut apud multos sacerdo­ tes personalis certitudo circa germanam doctrinam catho­ licam iam non habeatur, ita ut ipsa principia, quae vitam Christianam et sacerdotalem regunt ac moderantur. In du­ bium vel saltem in controversiam vocentur. Hic mentis habitus spiritui supernaturali nullatenus fa­ vet^ qui omnino necessarius est ad sacerdotum vitam et ministerium, sed eos potius ad illam «saecularizationem», quae dicitur, inducit, quaeque non solum reapse Invenitur, sed etiam Interdum aperte intenditur. Si enim catholicae doctrinae velutl patrimonium, quod quisque certe ac per­ sonali ratione possidet, ita ut eius vitam ct operationem efficaciter dirigat, amittitur, subsidia deficiunt, quorum ope resisti possit naturalismo et materialism© practico, quibus vita socialis nostra aetate in toto circuitu suo In­ ficitur. 8. luniores sacerdotes non raro difficultates experiun­ tur In fidei deposito integre retinendo, quod a lesu Christo est Ecclesiae traditum. Cuius rei multiplices causae sunt: etenim partlm ex aucta voluntate oritur contra dicendi, adeo ut non dubitetur etiam ipsas traditas veritates fidei improbare, praesertim quod ad modum attinet eas enun­ tiandi; quae quidem ad improbandum propensio imprimis authentici Magisterii ecclesiastici dicta respicit, eo pro­ grediens, ut oboedientia in discrimen vocetur; partlm vero causa huius animorum turbationis ponenda etiam esse videtur in aucto momento disciplinarum empiricarum, quarum conclusiones theologi modo fidei non congruenti Interdum Interpretantur, quam interpretationem ne ipsi quidem harum disciplinarum cultores probant, saltem il qui non Imbuti sint Ideologla aliqua religioni christlanae infense. Demum memoranda est rei socialis mutatio, quae magnam vim habet ad ea, quae ad socialem sacerdotis vitam spectant. 9. Vita vero spiritualis viri da m fidem personalem postu­ lat, ex mia Illa oritur, in qua innititur, ex qua incrementa caplL Mutua est autem haec ratio- etenim vita spiritualis, quantum ad Ipsam pertinet, fidem roborat Ideoque tutum efficit modum theologalem in studia incumbendi, cogitandi ac statuendi, miid sit agendum, atque ita fadllorem etiam reddit comprobationem doctrinae a Magisterio propositae, 127 quod quidem est norma proxima laboris theologici. / Supremo enim Ecclesiae Pastori ct Episcopis cum Eo coniunctls ex divina institutione competit munus docendi ea. quae ad fidem spectant; quae potestas neque lalcis ne­ que presbyteris tribuitur. Ea igitur, quae a Magisterio pro­ ponuntur. sincere accipiantur oportet: quae omnia nisi ac­ cipiantur ac quidem sine ullis ambagibus vel exceptione, cetera omnia ad vanum et Irritum rediguntur. Etenim propter auxilium Spintus Sancti Ecclesiae Magisterio pro­ ra issum suppositis quidem supponendis, «religiosum volun­ tatis et intellectus obsequium... praestandum est Romani *Cooc. Oec. VaL II, Decr. de Presbyt. cüaistrrio et vita errfiiM ,n. 19: A. A. 5. <4 Ü96Ô). pp. SC CLERI, LITT. CIRC. DE CLERI INSTITUTIONE PrabyrUrorum 5674 Pontificis authentico magisterio etiam cum non ex cathe­ dra loquitur», Immo vero supremi Magisterii «definitioni­ bus fidei obsequio ndherendum» ·, Ad confirmandam hanc vitam spiritualem ct conscien­ tium sacerdotii, optandum est, ut Ferla V Hebdomadae Sanetur inane quisque presbyter —sive Missae chrismatis Intersit sive non intersit— renovet actum, quo se Christo devovit, quo officia sacerdotalia sc exsecuturum, maxime sacrum caelibatum servaturum et oboedientiam Episcopo (aut Moderatori Religioso) praestiturum esse promisit, at­ que In animo suo celebret munus sacro Ordine sancitum, quo vocatus est ad servitium Ecclesiae. 10. Idcirco theologica Institutio imprimis catholicam doctrinam ab Ecclesiae Magisterio propositam plene omnibusque partibus tutari atque explicare debet cloue sub­ tilius explanare, adiumentls subsidiisque adhibitis, quae disciplinae Bibliorum sacrorum, Ecclesiae Patrum necnon et «patrimonii philosophici perenniter validi» 7 importave­ runt. Neque omitti licet catholicam doctrinam cie ipsius Magisterii Ecclesiae auctoritate eodem modo tuenda. Haec omnia praestanda sunt ratione quoque habita difficulta­ tum, quae circa sacram doctrinam e quaestionibus, hodie acriter motis, oriuntur ac quibus responsio vere Christiana danda est. 11. Solida vita spiritualis atque recta scientia theologica excitant foventque impulsionem et operositatem pastora­ lem, fructuosam Sacramentorum admlnlstralioncm, verbi Del praedicationem vi persuadendi praeditam, et omnimo128 dam caritatem pastoralem, ad quod munus ex/sequendum sacerdotes ordinationem receperunt e: ita quidem, ut Dei caritas fundamentum semper sit caritatis erga proximum, et Illi fidei doctrinam exponant omnino congruenter Eccle­ siae Magisterio aptequo distinguant sacerdotalem operam ab actione politica et sociali, ciuac ad lalcos propria ratione pertinet·. Necessarius est habitus animi inducens ad vitam agendam pietate ac disciplina conformatam, cum sacerdo­ tale ministerium, cuius sunt presbyteri participes, omnino postulet modum ac rationem vitae congruentem donis In sacramentali ordinatione susceptis et muneribus in vita pastorali cuique exercendis: «ut, aptis adhibitis mediis ab Ecclesia commendatis, ad illam semper maiorem sanctita­ tem nitantur, qua evadant in dies aptiora instrumenta in servitium totius Populi Dei»10. Beatus Paulus Apostolus praeterea hortatur «Admoneo te ut resuscites gratiam Dei, quae est in te per impositionem manuum mearum. Non enim dedit nobis Deus spiritum timoris, sed virtutis, et dilectionis et sobrietatis»ll. Sacerdotes, sl haec in ipsis inveniantur et vigeant, num­ quam obliviscentur, cur sc olim Deo eiusque gregi devove­ rint in sacerdotio, neque periculum erit, ne ignorent, quid fidelibus praestare possint ad salutem procurandam neve pro caritate proximi substituatur merus humanismus na­ turalis. 12. Qua de causa Episcopus instanter curet oportet, ne docentes, quibus munus instituendi sacerdotes credatur, casu designentur. Ratio seligendi eiusmodi docentes sana mens ecclesiastica esse debet. Illud enim sentire cum Ec­ clesia, quod iterum iterumque excitari debet, postulat sane theologum Ecclesiae fidelem. In universum autem, ut vita sacerdotalis eiusque vis persuabilis foveantur, arctior coniunctio inter scientiam theologicam et spiritualitatem sa129 cerdotum propriam efficienda est. / Itaque II magistri ad hoc opus praestandum apti possunt haberi, qui propositas sibi quaestiones solvunt, non autem qui dubitationes ingerunt ct augent. Nominis fama, qua palam fruuntur, novitatis studium in quaestionibus propo­ nendis ct explanandis vel enuntiandi modus, qui animos quidem allicit, non tamen erudit neque iis persuadet, ne­ queunt esse rationes, ob quas designentur. Alos Ille irnpu• Coae. Oec. Vat. II, Const. de Ecclesia Lwmcw gtniiun, n. 35: A. A. S. 57 (105), PP- «9-JX (LE 3-33] ’Cane. Lrc. Vat II. Dccr. de insUtutwne socenlotoU Optaiam totiu/, n 15: A. A. 5. 58 (1966), p. 732\ ctr. etiam Deel. Digmiahs humanae, n. 14: A. A. S. 5S (1966), p. 940 (LE 33O3J. • Cti foHl ftom , Dc Ordinatione Prrsbyt ; Coae. Oec VaL II, Const, dofcm. de Ecclesia Lumen n. J. A. 5. 57 PP- 33’36• Cfr. Cone. Orc. VaL II. Const, doeçm. de Ecclesia Lumen cm/»um, n. jj,A. S. 57 (X965), PP 38-39; Decr. de apoitobtu Locorma Afvttoliram aduotUaUm, n 7; A. A. S. 58 (1966), pp- 833-844 [LE 33»6); Decr. de Pnabyt. ministerio ct vita Prabylm-^tm orJints, n. 6: A. A. S. 58 (xo66), PP· 990-tcoi, Const. Past GauJium ft ipa, nn. 43 et 76: A. A. S si (1966), pp. io6t-xo64 et I09Q-H0O [LE 3366]. ... , „ ••Cone. Orc. VaL H. Dccr. «Je Presbyt. mirusterio et vita Prnbyffrarum ofdinn, n. 12. A. A. S. 58 (1966). PP· ioo9-xoxx. “a Tim x, 6-7. »» Pli ΧΠ, LitL AposL motu proprio datae ÇiujnJjçuUrm. A A. S. 41 (X949). P l(A (LE »38J. 5675 gnandl traditiones, Institutiones auctoritatemque Ecclesiae, non idoneum quemquam reddunt ad hoc munus exsequen­ dum. Sed ut magister, qui discipulos Instruat, sacerdos asciscatur, qui sincero animo cum Ecclesia sentit, ac de hac via neque in hanc neque in Illam partem deflectit. Magistri sacerdotum, attento animo et corde sinccro ger­ mana bona nostrae aetatis et ea, quae haec vere postulat, Inspicientes, atoue penitus Inhaerentes, quoad vitam ac doctrinam, traditionibus Ecclesiae, mente ct opere com­ ponere studeant ea, quae haec tempora nostra exigunt et in quae inclinant atque propendent, prout eadem sunt le­ gitima, cum Ecclesiae traditione. «Facile cernitur quam opportunum ac prorsus necessarium sit optimos habere duces ac magistros, qui cis non tam doctrinae praeceptis, quam sacerdotalis ministerii exercitatione in exemplum praeluceant»ll. 13. Ut autem sacerdotum formatio ordine rationeque progrediatur, accurate est praeparanda ac disposite exse­ quenda. «Quam doctrinalem de re apostolica Institutionem ct formationem, ut usu et experientia firmetur, practica quoque, quae dicitur, per gradus sapienter progrediens prudenterque moderanda exercitatio comitetur oportet, quam peculiari deinde post adeptum sacerdotium tirocinio peritissimis viris sive doctrina sive consilio ct exemplo mo­ derantibus, exercendam et perficiendam esse volumus, et studiis sacris numquam intermissis, continuo solidandam»11. Cui necessitati optime occurri videtur, sl Episcopus cuidam sacerdoti tamquam Directori studiorum vel parvo cuidam coetui, qui non c pluribus quam tribus sacerdotibus constet, sacerdotum institutionem consulto committat u. Propter rei momen/tum valde expedit, ut Episcopus arctam ha­ beat necessitudinem cum Directore vel Directoribus forma­ tionis sacerdotalis. Foveatur, quatenus fieri potest, per speciales disciplina­ rum cursus congrua illorum sacerdotum praeparatio, qui permanenti ceterorum formationi atque institutioni erunt addicti. Subsidia proponenda 14. Cura rerum gerendarum, ratione atque exsecutio­ ne, quoad sacerdotalem formationem, primo spectat ad loci Ordinarium, idque hinc quia presbyteri munera ct sollici­ tudinem Episcoporum pro sua quisque parte in se recipiunt ct cotidiano studio gerunt: si igitur Episcopus «integrum opus pastorale totius dioecesis promovere» studet, etiam continuae formationi sacerdotum prospiciat necessc est1S; illinc vero, quia necessitates ct possibilitates formationis sacerdotum tantopere differunt pro populorum ac regionum diversitate, ut seria formatio haberi possit solummodo, si condicionum uniuscuiusque loci ratio habeatur. Patet ta­ men interdum hanc quaestionem melius solvi posse intra fines latiores, cx. gr. Conferent larum Episcopalium. 15. Quapropter, inter subsidia quae hoc in documento recensentur, quaeque sunt etiam fructus multarum rerum, quae experiendo variis in locis compertae sunt, ea Episcopi vel Conferentiae Episcopales seligant, pro proprio quidem cuiusque territorio, quae secundum rerum adiuncta ac pos­ sibilitates opportuniora videantur. Nec quidquam obstat quominus, communi consensu corum quorum intersit, in­ cepta interdioecesana constituantur, praesertim ubi cleri pe­ nuria id suadeat. 1. Annus pastoralis 16. In Litteris Apostolicis Ecclesiae Sanctae, die 6 men­ sis Augusti anno 1966 motu proprio datis ad exsequenda ea, quae in Decreto Christus Dominus, n. 16, ct Decreto Presbyterorum Ordinis, nn. 19-21, statuta sunt, hoc decer­ nitur: «Curent Episcopi aut singuli aut inter se conjunct! ut omnes Presbyteri, etiam si ministerio addicti sunt, se­ riem praelectionum pastoralium statim post ordinationem per annum / perficiant»1·. Nonnullis in dioecesibus huic 131 pastorali anno usque adhuc per diaconatum plus minusvc protractum provisum est. Huic pastorali anno haec, quae sequuntur, sunt propo’· Pii XII, CoasL Apost. SrJes Sjfwiîiae. A. A. S. 4S (1956), p. [LE «5791· u Pauli VI. LjtL Apo»L mota proprio ve.ujt et crhnent praeievliene» putonles cetmqtx subvdn, quae necessaru exitthnaatur ad foveod-ira formabonern socatiSraxa et pastoriieiu Presbyterorum propru ternioni· [LE J«57). “ Coae. Oec. VaL II. Decr. de pitt. Ερίκορ. monere ia EccleaU 16: A. A.S.tf (1966), pp. bSo-63i. ·· I. n. r. A. A. S. «S 5676 oC CtfcRI, LITT, cine bE cLeri institutione h. 5706 lite a) fadllor transitas a vita Seminarii ad exercitium ministerii pastoralis; b) accessus per gradus faciendus ad opera pastoralia Ita ut cognitio hominum consortionis, in qua sacerdotes vivere et agere debeant, ct ars exercendi varia ministeria atque communicandi cum variis persona­ rum coetibus gradatim procedant, sine improvisis inceptis; c) absolutior maturitas humana ct sacerdotalis, probante experientia pastorali. NeccesUas haec In omnium memoriam revocata Iam fuit a Summo Pontifice Pio XII, feL ree., in Adhortatione Apostoiica Menti Xostrae, ubi suadebatur etiam, tamquam subsidium opportunissimum, communis vita iuniorum sa­ cerdotum: «Vos adhortamur. Venerabiles Fratres, ut, quan­ tum fleri potest, inexpertos adhuc sacerdotes in medias ne Ingeratis operas, neve eos assignetis locis» vel ab urbe Dioecesis principe vel a celebrioribus cius oppidis remotis. In hulusmodi enim vitae statu sl versarentur, segreges, im­ periti, periculis oppositi, a magistris prudentibus Inopes, Incommoda procul dubio ipsi capere eorumque alacritas possenL Probatur quoque admodum Nobis, Venerabiles Fratres, hos novellos sacerdotes una cum loci curione ma­ xime elusmie administris vivere; propterea quod facilius Ita, senioribus praeeuntibus, ad sacra munera Udem pote­ runt Informari, atque pietatis studio ardentius imbui... Quod In votum iam venerat Ecclesiae id Nos et nunc com­ probamus ct commendamus vehementer, iniri scilicet ab unius curiae vel a plurium vicinarum curiarum dero com­ munis vitae consuetudinem»n. 17. .Annus pastoralis peragi potest sive in instituto aut domo ad hoc destinatis sive in paroeciis alllsve actionis pastoralis sedibus. Tempus Ita componatur, ut sive doctri­ nae sive praxl pastorali debile prospldatur. In hoc anno pastorali introducendo sequentes prae cete­ ris condidona serventur necesse est: a) parochi et paroeciae, quo mittuntur diaconi vel iu132 niores sacer/dotes inducendi in ministerium curae anima­ rum, sedulo et accurate seligi debent; b) quoad sacerdotum a presbyteratu suscepto recen­ tium pastoralem operam, condiciones clare definitae sta­ tuantur quod ad laboris magnitudinem attinet; I unior enim sacerdos, cum considerandas non sit velati cooperator, li­ cet nondum plene exercitatus, ad eos sacerdotes mittendus est, qui vere parati sint tempus et laborem impendere In formationem Invenis sodalis; ten» .xov < pedit, ut initium huius cursus destinetur recessui spirituali per sufficiens tempus protrahendo. Agitur ergo de cursu diverso ab anno pastorali, qui di­ citur, et fortasse In hoc cursu spcciallm opera dari potest, ut «iuvenes a sacerdotio recentes opportunis illis disciplinis ac rebus exerceantur, quibus iisdem opus sit ut novas etiam apostolatus formas, quas nostra Induxerit aetas, expedite, apte alacri terque tractare va leant· *·. El us mod i disciplinarum cursus per aliquot annos imponi ac praescribi possunt; libere tamen pateant etiam ceteris sacerdotibus. 4. Sessiones studii causa agendae 20. Expedit ut S. Theologiae Facultates universo clero offerant opportunas sessiones studii causa agendas (ex. gr. per hebdomadam in anno, vel semel In mense), quibus ipsis praebeatur utile complementum formationis theologicae. Cursus hebdomadales fieri possunt per seriem lectionum quae litteris mittendis accipfendisque peraguntur. Post 10 et 25 a recepto sacerdotio annos imperari pos­ sunt hulusmodi studiorum sessiones. 5. Sacerdotum conventus 21. Conferentlae decanales, de quibus in can. 131 C.I.C. opportune ad hodiernas rationes accommodentur; fovean­ tur sacerdotum sive eiusdem aetatis sive eiusdem regionis conventus ad mutuam fovendam caritatem, ad ea, quae experientia cognoverunt, inter se communicanda, ad dif­ ferentias ex aetate ortas superandas. 6. Institutio bibliothecarum 22. Convenit ut, per decanatus vel saltem per regiones, bibliothecae instituantur, libris probatae doctrinae Instruc­ tae, quibus sacerdotes Indigere possunt ad confirmandam augendamque cognitionem rei theologicae, spiritualis ac pastoralis, ita ut ipsis libri facile et sine expensis praesto sint./ 134 7. Feriae studiorum causa habitae 23. Libenter vacationes concedantur sacerdotibus, qui eas desiderent ad sua studia theologica amplificanda. 8. Aliae opportunitates formationis sacerdotum 24. Singulis in dioecesibus vel in regione intcrdiocccsana, prout unoquoque in casu fieri potest. Institutum Pasto­ rale, sub ductu Commissionis opportune nominatae, condi e) per annum pastoralem, sacerdotibus novensllibus potest, quod faciliorem etiam reddat progressum in cogni­ sufficiens occasio danda est in conventibus cum aequalibus ea, quae experiendo cognoverunt, mutuo communicandi, tione theologiae pastoralis, per breves cursus, commenta­ complendi et, si casus ferat, corrigendi; rios per intervalla editos, acroases aliaque id genus, quae universis sacerdotibus destinentur. d) speciatim per annum pastoralem fovendum est ala­ 25. Expedit, ut foveatur —cum opportunis cautelis, cre colloquium sacerdotum cam Episcopo, cum Vicario quas singulis in casibus prudentia suggerat— libera for­ Generali vel Episcopali, etc.; matio coetuum de re theologica, atque, generatim. prove­ e) solummodo post expletum annum pastoralem sacer­ hantur institutiones, quae sacerdotibus adiutorium prae­ dotes novenslles In paroecia aliqua certam nominationem beant ad eorum vitam spiritualem, actionem pastoralem accipiant et formationem intellectualem: constat enim muftis in locis uberes fructus percipi, quoad sacerdotum sanctitatem ac 2. Examina triennalia d parOecialia ministerium, ex eiusmoai institutionum alacritate. 18. Normae canonis 130 Codlds loris Canonici de exa­ Co* CLUSIO minibus triennalibus, quae dicuntur, pergunt vigere. Re­ manet etiam examen paroeciale, quo candidatus suam Ido­ 26. Sacra haec Congregatio, Cleri servitio addicta, mu­ neitatem ostendat, etsi abrogati sunt concursus praescripto tuas cam Conferentlls Episcopalibus ct cum earundem par­ Litterarum Apostoiicarum Ecclesiae Sandae, I. n. 18. f 1. ticularibus Commissionibus pro Clero necessitudines quam Opportuna tamen accommodatio huius modi subsidiorum maxime fovere intendit, sibi proponens notitias de Incrptis traditione receptorum, necnon examinum ordinatio, mate­ atque rebus experientia cognitis colligere e.isdemque cum riarum distributio ac quaestionum particularium determi­ omnibus, quorum interest, communicare. natio fleri possunt ab Episcopo vel a Conferentia Episcopali. Pergrata Itaque erit Episcopis atque Conferentlls Episco­ Haec examina verti debent non solum in doctrina, ve­ palibus, si referre voluerint ea, quae experientia compererum ellam in praxl, neque quidquam obstat, quominus rint, suggestiones ac propositione*, quibus dirigatur et in forma colloquii adhibeatur aut pensi alicuius peculiaris,» tuto collocetur permanens sacerdotum formatio, quae tanti quod fiat de materia definita sub ductu magistri periti. momenti est pro universae Ecclesiae vita. ^acruni D icasteri um fore ut colloquium, his 3. Cursui disciplinarum wcrrdolihis destinai i litteris de permanenti sacerdotum Institutione atque for­ inchoatum, futuro tempore melius usque perficia­ 19. Decretum Presbyterorum Ordinis ante omnia postu­ matione lat, ut sacerdotibus, paucos post annos ab eorum ordina­ tur ad communem, in sacerdotum servitio, utilitatem. ‘Ue ' incn?ls Novembris anno 1969 in tione, copia detur freournlandi «cursum, quo ipsis orne****** S· Garnit Borromaei. —loannc* Cani WnimiT Prn+ 133 beatur occasio cum ad pleniorem / methodorum pastora­ lium et «dentiae theologicae cognitionem acquirendam, tum ad vitam spiritualem roborandam et ad mutuo e rientlas apostolicas cum fratribus communicandas» '·. d**- (LB J4J7Î<· S· ♦> Π» ILE >*5» ••O»e. 0«. W. 11, Otcr. Po» Hwu, a. »r A. A. 3. j» ΓΡ Λ. s. „ p ’ U,TO’ E F· ΗΕΟΛΠ^Οαχ S.1 «r™ ,0 (Ki) 5677 5678 SC CULTUS · SIGN. ΛΡ. - CONV. CUM SAARLAND I Dili) NOV 10-12 η. 3800-3802 1969 NOV 10.-SC CULTUS. NORMAE. PART.· Haec S. Congregatio Decreto dici 18 Ianuaril 1967, deci­ sionem Ordinarii ratam habuit confirmavitquc siniulquc eidem consuluit, ut dictum parochum in quoddam sana­ torium recipere curet. EDtnoNiiivs Missalis Romani addatur Appendix cum Ordine Missae kt nonnullis formulariis in lin­ gua latina Hanc S. Congregationis decisionem Ordinarius parocho notam fecit Ipsiquc Intimavit ut domum paroecialem statim desereret. 3800 In Hornae, die 10 novembris I960 Frcellentlsslme Domiar, Cum nonnullae Conferentine Epis­ copales, de novi» editioribus Missnli» Romani eum textu lingua vernacula exarato curante», quaesierint num Interpre­ tationi populari textu» latinu» evset praeceptive addendus, Sacru haec Congrega!lo, rr attente perpensa, ea quae sequun­ tur, approbante Summo Pontifice, statuit: 1. In cditlonlbuv Mhudi* Romani usui liturgleo destinati», quae textum popularem exhibent, textu» latinu» uon erit nccoturlo Imprimendus. 2. Ad faciliorem autem reddendam celebrationem sacerdo­ tibus qui linguam loci Ignorant, loco aptiore (ex. gr. in Apicndlcc) nmnlu Miv^alla cum textu |»<>pularl exhibeant oportet Ingua latina: a) Integrum Ordinem Missae cum nonnulli» praefullonibiis et quattuor Precibus Eucharisticis; b) Quae­ dam formularia Missarum, quae iuxta diversitatem dierum aut temporum Itturglconiin adhiberi valeant. Textu» hac ratione addendi In adnexo fasciculo continentur. 3. Curent tamen Episcopi ut In omnibus ecclesiis praesto sit exemplar Mlvsulls Homuni lingua latina; item ut in Sanc­ tuariis facile haberi possit textus Slissae propriae. Hac autem occasione, placet etiam ea quae sequuntur Tecum, Erfic Domine, communicare: a) Officina typographlca Vaticana curat dc apparanda editione typica latina Mis­ salls Romani quae, praeter Ordinem Missae, exhibebit textus antlnhonarum, orationum et praefationum pro universo cyclo anni liturgicl. b) Item paratur editio Ordini» lectionum Mis­ sae, non tantum cum indicationibus biblich. sed cum Integro Ipsarum textu latino. Huiusmodl editiones praesto erunt proximis mensibus. Dum haec, Eae Domine, Tecum communico, gratum mihi est me profiteri Tibi in Domino add.mum.—Benno Card. Gut, Prae/. A. Bugnlnl, a Secret it. Cum vero parochus Intimationi Ordinarii obtemperare recusaverit, Ordinarius narochum renuentem, opera etiam brachii saecularis adhibita, in carcerem detrudi lussil. Rebus sic stantibus, Antonius contra declsknem S. Con­ gregationis pro Clericis et Ordinarii Decretum remotionis, die 20 Septembris 1969 apud Sectionem Alleram S. T. Si­ gnaturae Apostolicae recursum interposuit. In Tvrb—Ex n. 106 Constitutionis Apostolicae 'Regimini Ecclesiae Universae· diei 15 augusti 196/ (LE 3583L et arL 96. n. 1 Normarum Sneciallum Supremi Tribunali» Stgnjfurar Apostolicae [LE 3636], sat clare apparet dcllmitatio recursu» apud Sectionem Alteram Signaturae Apostolicae, apud quam admittitur recursus: a) non adversus quemcumque actum, sed solum contra actu» provenientes ex exercitio potestati» administrativae ecclesiasticae; b) non contra quemcumque actum cuiusvis potestati» administrativae, sed advenus deci­ sionem competenti» Dicas terti, praevio recursu ad competens Dlcasteriam oh contentiones ortas ex actu potestatis admi­ nistrativae ecclesiasticae inferioris; e) quoties contendatur actum Ipsum violasse legem aliquam. In his casibus Signatura Apostoiica videt non solum de admissione recursus, sed etiam de illegitimltnte actu» Impu­ gnati. Notasse luvat huiusmodl recursus lure meritoque vocuri posse recunus hierarchical. Quod autem ad modum procedendi spectat, verum quidem est Ordinarium posse parochum transferre, n sua paroecia quom utiliter regit, aa aliam paroeciam aut ad quod libet aliud officium ecclesiasticum, sl bonum spirituale vel Ecclesiae necessitas aut utilitas Id postulet. Parocho nutem renuente. Episcopus debet, ut translatio valide decernatur, In omnibus servare rationem procedendi — usque ad Codicem recognitum — In can 2157 - 2161 C.I.C. statutam (cfr. M. P. 'Ecclesiae Sanctae· diei 6 augusti 1966, I. 20) [LE 3457). Etsi Concilium Vaticanum II (cfr. Decretum 'Christus Do­ minus» n. 31) [LE 3332) modum procedendi In remotione parochorum propter rationes pastorales faciliorem expeditioremque reddat, nihilominus dici non potest ad coactam translationem sufficere qunmcumquc causam ordinis pastora­ lis, nempe ad arbitrium Episcopi, co quod in N. 20 par. 2 citati M. P. statuitur, ad validam translationem parochi re­ nuentis, normas codicis, usque ad codicem recognitum, ser­ vandas esse (cfr. 2157 · 2161). r * Ad Praostdos Conforontiarum episcopalium, Prot. N. 1560.69: Notit. 5 (1969) 442-443. 3801 1969 NOV 1 l.-SIGNATURA APOST., DECISIO. PART.· De remotionb a paroecia, in qua, ad validam transla­ tionem PAROCHI RENUENTIS, NORMAE CODICIS IIUCUSQUB VIGENTIS SERVARI DEBENT Facti Spectes.—Episcopus Dioecesis X, parochum An· toniuin, praeter adscrlani malam rerum temporalium pa­ roeciae administrationem. etiam propter praesumptam eiusdem mentis et corporis infirmitatem a paroecia remo­ vit ct ad aliam transtulit. Decisio.—In Congressu habito coram Emo Cani In ali Praefecto die 11 Novembris 1969, proposita quaestione utrum recursus n parocho Antonio Interpositus adversus decisionem a S. Congregatione pro Clericis dic 18 Ianuaril 1969 latam, admittendus sil ad disceptationem «n relclendus utpotc manifeste carens fundamento, decretum est: Decursum in casu admittendum esse ad disceptationem. Antonius vero, causas in Decreto remotionis adductas venis non esse ludicans idcoque se Inlustc gravatum esse, ad S. Congregationem pro Clericis adversus Decretum suae remotionis recursum proposuit. • ApoU. 43 (1970) 522-524. 3802 1969 NOV 12.-CONVENTIO CUM SAARLAND. AAS 62 (1970) 499-504 CONVENTIO INTER APOSTOLIC.AM SEDEM ET FOEDERATAM CIVITATEM SARAVICAM CIRCA TUTIONEM MAGISTRORUM IN DISCIPLINIS RELIGIOSIS Accordo fra la Santa Siidk b il Saarland FORMAZIONE DEI MAESTRI sulla Fra la Santa Sede rnpprcscntala dal suo Plcnlpotcnziarin, Monsignor Corrado Bafilc, Λ nr I vescovo lltolarc di An­ tiochia di Pisidia, Nunzio Aposlollco In Germania. E il Saarland, rappresentalo dal Ministro della Glustlzia, Signor Alnis Becker, quale Plenlpotenzlflrio del Signor Présidente dei Ministri, vicne conclus» il seguente Accordo: La sltunzinnc determinatas! riguardo allo formazlone del maestri ha Indotlo II Saarland ad introduire nfonne che richicdono un'intesa con la Santa Sedc. trnllandosi di ma­ teria regolata dall'art. 24 «iri Concordatu del 20 Luglio 1933 tra la Santa Sede ed il Reich Germanico [LE 11ο2|· 5679 ■ INSTI­ Vertrao zwischen dem Heiligen Stuhl und Saarland Oder die Lehrerdildunq dem Zmischrn dem Heiligen Stuhl, vertreten durch dessen Bcvollinüchtiglcn, den ApostoHschcn Nuntius in Deutsch land, Msgr. Corrado Bafile, Titularerxbischol von Au I to* chien in Pisldicn, and dem Saarland, vertreten durvhden Minister dcr Just iz· Ilerm Alois Becker, als Bevollmâchtigtcn des Herrn Minlsterprâsldenten, wlrd folgendcr Vert rag gesehJosun: Die Entwldcklung nuf dem Geblrt der Lrhrrrbildung hat das Saarland vcrnnlasst. Rrformcn einzuiûhren. die cine VerstAndigung mit dem Hclligcn Stuhl vcrlangen. R per rvitare Improwixaxionl talvolta poeo felici e forte anche probate. Alcunl d) questi Interventi potranno essere fatti • EUt. diac. Roesa 10 (1309) 1Z2MZS5. aache da un * collaborator lalco ·’; 11. d valortzzerb adeguatamente 11 rito penitential? αΙΙΊηΙrio d»lla messa, da splrgnndone II significato * aoeh In ordine •d una partie i patine nîù frequente alla comunione ··, sia eon un uso intelligente delle varie possibilité rilaall; 3806 • Lctt-ra «M il tttobr· T9&9 dri Smhrjto ileila Sncr-t^xu *.j Ststo a ». *M? UJ EwtanrfM·»» Mrilarw* 'LR ) · a 6j Dtrtittno Uhn0co-pnV3raW dels C E I 1969 NOV 25.-SC RELIGIOSORUM. NORMAE. PART.· Adprobatvr novus MODUS PROCEDENDI in dimissione RELIGIOSORUM A VOTIS SOLLEMNIBUS IN OWDINt FRATRUM Minorum I—Approbatio Pontificia Reverend itiime Pater, Texins circa modum procedendi in dimlttlnne rdigiowum a votis sollemnibus a Canltulo Generali lui Instituti redactum ct approbatum, haec Sacra Congregatio attento examini studio subierit. 5686 PROCESSUS DIMISSIONIS AD ORDINE FRATRUM MINORUM 10(10 NOV 2Γ» Omnlbus mature perpensis hoc Sacrum Dlcasterium, cum «Ibi compertum esset novam hanc legislationem, quae prae­ cedentem penitus emendat, rei legitima lura sarta tecta relinquere, ad experimentum et od decennium allatum tex­ tum approbat ct confirmat, non obstantibus contrariis praescriptionibus luris canonici. Dum haec omnia Tibi communico, meam In Te obser­ vantiam profiteor ac permaneo Paternitati Tunc Reveren­ dissimae addictissimus.—Ii. Card. Antoniutti, Praefectus. E. Heston, C. S. C., Ster. II—Modus procedendi In dimissione religiosorum a ootis sollemnibus 1. Frater sollemniter professus Ipso facto ha­ Art. bendus estdimissus ob delicta pro quibus lure communi dimissio statuta est. Instiper tanquam legitime dimissi ha­ bendi sunt apostatae a religione qui post binam invitatio­ nem a Superiore maiore factam non redierint vel respon­ dere renuerint vel se redire nolle declaraverint, tribus ex­ pletis mensibus a die quo Ordinem sine debita licentia dereliquerunt. ! 2. In casibus do quibus supra, si de factis quae sunt dimissionis causa certo constiterit, sufficiet ut Superior maior cum suis definitoribus declarationem facti emittat; curet tamen declarationem huiusmodi fratri dimisso notifIcare et collectas probationes In archivio provinciae con­ servare. Haec notiflcatlo cum summula documentorum Curiae generali transmittenda est. Art. 2—Firmo praescripto art. 1, frater sollemniter pro­ fessus ab Ordine dimitti nequit nisi Instituto processu iuxta nonnas articulorum qui sequuntur. Art. 3—I 1. Ad decretum dimissionis ferendum compe­ tens est Superior maior cum suo Definitorio, quod quatuor saltem fratribus constet; sl qui deficiant, eorum loco toti­ dem fratres Superior eligat de consensu aliorum qui cum Ipso Commissionem necessariam constituant. $ 2. Superior maior cum consensu sui Definltorii pot­ est dimittendi facultatem demandare Commissioni quae saltem trihus fratribus urobls et prudentibus constet. Huiusmodi Commissio institui notest sive habitunliter sive ad singulos tantum casus, prout! Superiori maiori cum Definitorio melius expedire videatur. Praeses Commissio­ nis designet unum ex eiusdem Commissionis membris rela­ torem. culus est documenta examinare, testes advocare et audire. In sessionibus Commissionis de omnibus referre et decretum In scriptis redigere. I 3. Ministri provinciales duarum vel plurium provin­ ciarum, consentientibus rexpectlvls Definltorils, constituere possunt Commissiones regionales pro tractandis et definien­ dis causis dimissionis fratrum earundem provinciarum. 1 4. Tn articulis qui sequuntur nomine Commissionis intelllguntur tum Superior maior cum suo Definitorio. tum Commissiones de quibus in praecedentibus paragraphis. Art. 4—I 1. Tn processu dimissionis interveniat necessc est nromotor lustitiae. a praeside Commissionis de quo In art. 3 nominandus, culus est probationes colligere, docu­ menta exhibere, testes Inducere, Inquisitiones de reo. quas onnortunas Judicaverit, peragere, et petitionem pro dimis­ sione proponere. I 2. Praeter nromotorem lustitiae, praeses Commissio­ nis nnmlnarc debet notarium, culus est testium examini assistere et acta conscribere, sessionibus Commissionis ades­ se clusquc acta ct decisiones In scriptis redigere et subscri­ bere. f 3. Frater de culus dimissione agitur, potest sibi de­ fensorem «eu advocatum assumere clusquc opere pro sua defensione uti. Praeses Commissionis potest, at non debet, defensorem nominare, sl reus Ipsum ossumere noluerit. Ari. 5—Salvo casu gravis scandali exterioris vel gravis­ simi documenti communitati ob fratris actionem Imminen­ tis. ad decretum dimissionis ferendum deveniri nequit nisi praecesserint: 1. gravia delicta externa contra Ius com­ mune vel particulare lus religiosorum, aut nllar. moralitcr Imputablles et habituales violationes luris disciplinaris reli­ giosorum etsi non poenalis; 2. monitiones; 3. defectus emcndatlonis. Art Ari. 6__ $ 1. Delicta debent esse saltem tria eiusdem speciei, vel. sl diversae, talla at simul sumpta manifestent λ___ iin _ ---1 pervicacem, Am aut nul ttnnm perversam voluntatem malo unum ftan­ tum permanens, quod ex repetitis monitionibus virtualiter triplex fiat. ■ a. n. 3806 5 2. Sl agitur de violationibus luris disciplinaris, eae habituales esse debent ct tales ut defectum voluntatis ad vitam religiosam rcctc agendam manifestent eoque grave damnum communitati inferatur. Art. 7—§ 1. Ad monitionem faciendam necesse est ut nut delictum sit notorium, respective ut habituales viola­ tiones legum disciplinarium sint notoriae, aut de eisdem constet ex rei confessione vel ex aliis probationibus suf­ ficientibus, quas praevia Inquisitio suppeditaverit. 5 2. Tn Inquisitione, a fratre qui ad Commissionem non pertinet peragenda, serventur normae luris communis. Art. 8—5 1. Ad monitiones, quae fieri debent ab im­ mediato Superiore maiore per se vel per alium de eius mandato, ne deveniatur nisi prius de factis constiterit ad normam art. 7. § 2. Monitiones debent esse duae. scii, pro singulis duo­ bus primis delictis; In delictis autem continuatis vel In violationibus habitualibus luris disciplinaris, necesse est Intercedat inter primam et alteram monitionem saltem trium dierum integrum spatium. 5 3. Monitionibus Superior addere debet exhortationes opportunas et correctiones; tenetur praeterea reum ab oc­ casione relabendl removere, etiam per translationem, sl opus fuerit, in aliam domum ubi facilior sit vigilantia et remotior relabendl occasio. Singulis monitionibus semper adllclenda est dimissionis comminatio. I 4. Tn casu gravis scandali exterioris vel gravissimi nocumenti communitati ex actione fratris imminentis, mo­ nitiones necessariae non sunt ut ad reliqua procedi possit. Art. 9—5 1. Decretum dimissionis ferri nequit ante­ quam ex probationibus. Iuxta praescripta articulorum qui seauuntur. prolatis constet de delictis aut de violationibus habitualibus de quibus In art. 6 § 2, et. praeter In casibus de quibus tn art. 8 Ç 4, de duplici monitione, ac denique de defectu emendationis. § 2. Frater non se emendasse censetur, sl post secun­ dam monitionem novum delictum commiserit vel in eodem nermanenter perstiterit, aut. ubi agitur de violationibus habitualibus luris disciplinaris, sl eandem ac antea vitae rationem ulterius agere continuaverit. Ad ulteriora tamen procedendum nnn est nisi sex saltem diebus ab ultima monitione elapsis. Art. 10—Postquam monitiones et correctiones Incassum cesserint. Superior maior actn omnia et documenta, prae­ viae sdl. inquisitionis, monitionum alfnque ad rem spec­ tantia. nromotnri lustitiae tradat, qui en examinet et ul­ teriores inquisitiones, quas opportunas Indicaverit, pera­ gat. et accusationem com petitione dimissionis Commissioni proponat. Art. 11—$ 1. Snectat ad promotorem lustitiae Com­ missioni nrohatIones proponere ex quibus constare debet de delictis vel transgressionibus habitualibus, de duplici monitione ct de defectu emendationis; ouae probationes desumendae sunt vel ex documentis vel ex depositione accusati dimittendi vel ex testium declarationibus. Pro tesMbus Interrogandis promotnr lustitiae Commissioni ex­ hibere debet positiones seu articulos argumentorum super quibus testes erunt Interrogandi. 5 2. Pro definitiva dimissione fratris. Iam ad normam luris communis in casu gravis scandali exterioris vel gra­ vissimi nocumenti communitati imminentis ad saeculum remissi, constare debet respectIvum fratrem grave causasse scandalum externum vel gravissimum nocumentum com­ munitati Imminens. 5 3. Ad eruendam veritatem frater, de culus dimissione agitur, audiri debet, data eius plena libertate respondendi, sese defendendi ct probationes contra ipsum prolatas Im­ pugnandi. documenta pro sua defensione exhibendi nec­ non testes pro sua parte Inducendi. Ad quem finem eidem omnes nrobatlones contra ipsum collectae manifestandae sunt, ut de cis respondere casque impugnare possit. Art. 12—Expictis omnibus quae ad probationes produ­ cendas pertinent, cum nromotor lustitiae et frater accusa­ tus declarant se nihil aliud adducendum habere, promot or lustitiae suas deductiones scripto redigat rt Commissioni exhibeat. Praeses Commissionis nut praedictas deductiones fratri accusato tradat ut eas Impugnare suasque defensio­ nes exhibere possit, dato eidem congruo temporis spatio; sl accusatus hoc lure uti noluerit vel tempus eidem prae­ stitum inutiliter elapsum fuerit, od ulteriora procedatur. Art. 13—! 1. Absolutis lis de quibus in art. praece- 5638 5687 — n η. 3507-3803 SACHA CONGREGATIO RELIGIOSORUM denti, singula Commissionis membra probationes omnes examinent, ut indicium sibi effonnare possint. 5 2. Ad pronuntiandum proprium indicium membra Commissionis debent sibi moralem certitudinem acquirere circa rem definiendam, quam haurire debent ex actis et probatis. In boc iudido ferendo prae oculis habenda sunt non solum delicta aut habituales violationes legum disci­ plinarum ln se spectata, sed etiam aliae circumstantiae, uti damnum pro communitate, imputabilltas, scandalum canutum, Itemque circumstantiae imputabllitatem aggra­ vantes vel minuentes. Art. 14—4 t Ole a Praeside Commissionis statuta singula Commissionis membra conveniunt et scriptas af­ ferunt proprias conclusiones In merito causae, et rationes quibus ad suum indicium pervenerinL Prolatis deinde sin­ gulorum membrorum conclusionibus, fit moderata discus­ sio in qua tamen fas sil unicuique membro a sua pristina conclusione recedere. Deinde fit decisio per maloritatem votorum. I 2. Decisione profata, relator decretum redigit In quo exprimenda sunt nomina membrorum Commissionis, proruotorts InstKIae et fratris accusati, et sl casus ferat, eius defensoris; sequitur deinde pars dispositiva et rationes σηΐbus innititur derisio. Decretum clauditur Indicatione diei et lori ln quibus exaratum est, cum subscriptione membro­ rum Commissionis ct notarii. f 3 Decretum, ln praescripta forma redactum et sub­ scriptum, Intimandum est fratri accusato el promotori I urtlt la e, addita monitione de fare recurrendi. Art 15—Contra dimissionis decretum frater dimissus lui habet Intra decem dies ab Intimatione decreti suppu­ tandos. recursum ad Ministrum generalem eiusque Dcflnltorium Instituendi, qui tamen proponendus est coram Com­ missione quae decretum tulit. Idem fas promotori iustitfae competit contra decretum quo frater accusatus absolvitur. Art. 16-4 1. SI nullus recursas tempore utili Interpo­ situs fuerit, praeses Commissionis decretum dimissionis cum omnibus actis et documentis per Procuram generalem Or­ dinis S. Congregationi pro Religiosis transmittere curet. I 1 SI, Intra tempus utile, ab accusato fratre recursus fuerit Institutus contra decretum quo dimissio statuitur, aut a promofnre lustltlae rontra decretum quo accusatus frater absolvitnr praeses. Commissionis acta omnia et do­ cumenta ad Ministrum generalem transmittere curet I 3. Si decreto statuta fuerit absolutio fratris accusati et promot or ίαΜ It he censuerit non ewe recurrendum, acta omnia In archlv’o provinciae reponantur. Art. 17—Decretum dimissionis exsecutioni mandari ne­ quit. nltl a S. Congregatione pro Religiosis et Institutis Saecularibus confirmatum fuerit. 1»«9 \<)\ 27 cultas tribuitur, de consensu proprii Consilii, sodales vota temporaria professos. Id petentes, in saecularem condicio­ nem restituendi. Quo In casu vola temporaria Ipso facto cessabunt. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, dic 27 Novembris 1969.—II. Card. Ακtoniutti, Praef. E. Heston. C. S. C., a Sect. Ada. ANASTASTUS A3 UTRECHT ln L· areati unum II i1970) 308356. A. GUTIERREZ in CpR 51 (IRQ) 6-19. 97-11«. 3008 1969 NOV 27.-SC R E LI G., DECR. AAS 61 (1969) 739-740 Dk JUTIONS QUA SODALES LA ICI REOIMEN INSTITUTORUM RELIGIOSORUM CLERICALIUM PARTICIPARE POSSINT Clericalia Instituta religiosa, quae fratres conversos, co­ operatores allove nomine vocatos complectuntur, a Conci­ lio Oecum en ico Vaticano II monentur ut eos vitae et com­ munitatis operibus arcte coniungant, eo consilio ut inter omnes sodales intimius sit fraternitatis vinculum (cfr. Pcrfedae caritatis, n. 15) (LE 3333). Summus vero Pontifex Paulus VI per Litteras Aposto­ lical Ecdesiae Sanciat Motu Proprio datas, statuit ut Ca­ pitula Generalia modum explorent quo Udem sodales non clerici fr,orcs Generales Religionum lalcallum nonnul­ Quapropter Sacra Congregatio, praesentis Decreti teno­ las dlffRuRates movissent circa usum facultatis n. 3 De­ re. Coetus Plenarii dierum 8 et 9 Octobris 1969 praefatas creti «Rei ginnum fabalium» diet 31 Mali 1966 ILE 31161 deliberationes promulgandas curavit. pro saeeular^itlone religiosorum sodalium a votis tempoQuae ergo a Capitulis Generalibus Intra definitos limites, * ^ΓΓΛ Cônitrfcatlo pro Religiosis et Institutif laccude quibus saura, concessa sunt, haec eadem Sacra Congre­ Lu', but, re studio Consultorum commissa voloque Supe­ gatio rata habet et approbat. riorum et Supcrlnrissarum Generalium exquisito, quaestio­ nem in Cnetu Plenario diebus R et 9 Octobris nuper elapsi Praesens Decretum applicari potest etiam Societatibus «39 celebrato examinandam curavit. / vitae communis. Nullatenus tamen afficit Instituta mon mere falcalla» de quibus sermo est In n. 15 Decreti «Perfec­ ΕΛΙ fte Revthl Patres deliberaverant sodales vinculo votorum temporariorum In Institutis hlcallhus virorum vel tae caritatis»: neque quldquam derogat luri particulari quo­ rumdam Institutorum, licet clericalium, quae, peculiari mulierum obstrictos. Id libere petentes. In condicionem hJ condicioni sodalium non clericorum, saecularem redigi poste, votis Ipso tacto solutis. probante Apostolica Sede, consuluerunt. Summus vero Pontifex, In Audientia Infrascripto Cardi­ Contrariis quibuslibet non obstantibus. nali Praefecto die 13 Novembris 1969 concessa. Congrega­ tionis Plenariae deliberatIonem approbavit et publici luris Datum Romae, die 27 Novembris 1969.—H. Card ΛνHeri fault. TONIVTH, Prae/. E. Heston, C. S. C., a Ster. Quapropter, praesentis Decreti tenore, Supremis ModeCpWl uS*’ "*· ‘ ~5-233· *· «JTtESREZ !n ratoribus Religionum hlcaltam virorum ct mulierum fa56X9 5690 VICARIATUS URBIS ιηιιη xov 30-tir.<: « SACHA CONGH. PRO EPISCOPIS 3809 1969 NOV 30.-VICARIATUS URB1S, NORMAE. PART.· ΝοΠΜΛΕ PRO BA CHAM EXTORUM PASTORALI CELEBRATIONE in Uhde I sacramenti, da Crhto htltultl, sono Insrrlti profondamcnte nclla ktorta della wilvcxza c qulndi ncl nihtero della China. La Chlr»n. lutta nd Imagine dl Cristo. riflette II suo modo di csscrc princlpalmente nclla Iiturgla. Esta itctsa é ml»tero, incmiucnto universale dl talvczza. Nella nuovn cconnmln Ia tnlvrzza nwlene In un «regime· dl segni, E I sacramenti lono segni ehe rlcordnno le azioni sulvlfiche dl Cristo. c prima dl tutto II mlstrro della sua morte e delln sua rcsurrrzlone; esprimono c manlfcstano la fede, la gnuln c II culto, La Chlesa è la depnsitnrin e la custode dei sacramenti: essa Infatti ha il compito dl stabilire le norme per In loro cclebrnrlonc, splcgarnc 11 significato e Interprétame la natura c rcfflcacla. I sacramenti sono parte essentiale della liturgia, momenti concreti della vit· e deH’nzione dello Chlesa. La eccleslnlità del sacramenti significa che essl concorrono alia edlficnzlone del corpo mlstlco, della Chlesa, alla sua espresslone c dilatuzlone. ni suo affermarsl c reallzzarsl come comunité dl snlvezza. II rlto sacram en tale è un nwcnlmento che snntiflca gll uomfnl, ediflca la Chlesa c rende n Dio 11 culto dovuto. Lo ricorda 11 Dlrettorlo llturglco-pastornle del 1907 *: «I sa­ cramenti sono celebrazionl sucre ordinate alia snntlficazlone dcgli uomlnl, alia edlficnzlone del corpo dl Cristo e, inline, a renderc culto a DJo ’. In queste celebrazionl perclô si realizza II fine proprio della liturgia: il culto santlflcante, che rende gloria a Dio, montre ediflca la Chlesa· ’. In vlrtd dl questa finnllth eccleslole. Pazione sacramcntarla. per una molteplicltft dl raglonl, è dl natura comunltarin ·. La rlmcssa in valore della dimensione comunltarin postula una celebratione* con la partccipazlone attivn del fedell, qulndi comunitnria. E' sempre il Dlrettorlo nd affermarlo: •La Iiturgla del ritl sacrnmentnll è strutturalmcnte dialogic·: alia azIone del ministro sacro corrlspondono. anche sui plano rituale, Ια rlspostn. Ια rntlfica, Io collaborazlone del fedell nelKnsscmblea. Qulndi la celebratione comunltarin, caratterlzzata dalla presenza e dalla portée i pazione attlva dei fedell è da prcfcrirsl» ·) ·). H luogo premlnentc, e qulndi preferenzlole, per la celebra­ tione comunltarin del sacramenti, è ln parroccnia. Π Vatica­ no II, nella Costltuzione sulla Sacra Liturgia, mette In evtdenza I’lmportanza della vita llturgica Intorno ul vescovo ed anche Intorno nl pnrroco, che ne fa le veci, prescrivendo che da vita llturgicn delln parrocchln e il suo legame con II vescovo devono csscre coltivntl ncH’nnlmo e ncll’nzlone del fedell e dei clero» ’. La prcscrizlone non ri referlsce solo alla celebra­ tione comunltarin della messa domcnlcale, ma comprende anche la celebratione del ritl sacramentall. che costltuisce Ia vita llturgica della comunlth parrocchlale, L’Eucarestla, Infat­ ti, è II centro intorno al quale devono gravitare tutti gli nitri sacramenti, essendo nd cssa-ordinatl. L’evoluzinnc sociale, l’nrganlzzazlone délia comnnltà, se reclomano nitre forme e nitri centri di npostnlato, non hanno reso superato — almeno fino nd oggl — Tlstltuto parrocchlale. I-n nnrrocchla resta nncom II centro preclpuo, sebbene non esduslvo, delln pastorale «ncrnmcntnrln. derilnnta n svolgrrc unn missione lndispcn«nblle: In edlficnzlone délia «comunltù crhtiana» locale, cellula ed Immngine viva della Chlesa Uni­ versale. Nella parrocchln I crisiInnl nnscono nlla vitn delln grazia. confrrmnno In loro nppartcnenzn a Cristo, Irrobustlscono In loro fede, celcbrano II mlstrro pasqunle, consacrano la loro unione dl amore, rlccvono In liturgln deirestremo congcdo. E’. prrciA, dovere primnrlo dei pnrroco ordinare cosl la nredlcazlone e In catechesi dn far comprcnderc nl suol fedell llcorattere rcclcslnle, cloA comunttnrlo, del sacramenti. Questo vlvnmente rnccomandinmo: a questo, con animo dl pastore, nltnmentc rsortlnmo. Solo mossl dnl desiderio dl mettere sempre plb in cvldenza questn ricchezzn di grnxie, rltcniamo utile flssare. in propo­ sito, nlcune dlrcttlve. 1. I sncramenll dei Battrslmo, delln Eucnrestla (Prima Comunlone) c delln C.rcslmn slano celebrati nelle rispettlve chlesr parrocchlnll. nttenendosl. per qunnto riguardn 11 tempo della Prima Comunlone e delln Creslmn. aile norme n suo tempo emnnnte e olle dlsposlzlonl che saranno Impartlte. 2. Qunlorn, per plausibili raglonl. m! decldesse dlversamente, I parrocl slano preventivamente Informntl. 3. Soltanto In casi cceczlonnll II Batteslmo puô essore » II DtrrUorio Uturgfcopestorde p^r Vaso dei Rltiule dH SacranxataJi a cura .lellt Cownisiioae Episcopale per L> l.Hurxw. 1^7. • Cfr. Concilio Vaticano II, Cmtjtaxione sulla Sacra Liturpa. ConiiUum, n 50 Π-E jtpl • TXrrttodo cit n. s-a * Dirrttonn elL n. S-c. ' IXrecttorio cit. n. ι <: 7 I. Ordinarii locorum, secluso Vicario Generali sine Epi­ decretam TYfdentfnl Concilii Me seminariis». pmerunte scopi speciali mandato, deputare possunt, ad Sacramen­ Sancto Carolo Borromnro, totis viribus snhi gerunt huiustum Confirmationis administrandum, sacerdotes, quatenus modl necessaria instrumenta clero apte formando instituero fleri potest In aliqua dignltate ecclesiastica constitutos, vel et pro temporum necessitatibus accommodaro, fidem nunc munere Vicarii foranel fungentes, numquam vero simplices Episcopi» ex mente Concilii Vatican! II. peropportunum sacerdotes commorantes Illis In locis In quibus praedictum esse consuerunt communem sedem nd alt lora studia per­ Sicramentum administrandum erit: servata Sacrae Conficienda constituere. gregatkmii de disciplina Sacramentorum Instructione pro Auctae enim praesentis vitae necessitates» cult unîtes et simplici sacerdote, ex Sedis ApostoHeae delegatione. Sa­ pastorales, postulare omnino videntur novas partlm disci­ cramentum Confirmationis administrante (A. .4. S., plinas, reconditiorem doctrinam, accuratiores Investigatio­ XXVII, 11 seq.) (LE 12241. nes, aptum auctumque numero corpus professorum: quae N. B. Declaratio: Vi huius concessionis, (acuit as admi­ omnia eum praestare singula Seminaria non nosslnt et. nistrandi Sacramentum ConfirmaiIonii competit rtitun Vi­ ceterum, aptius pro Indnle et necessitatibus regionum sint cariis Capitularibus ft Administratoribus Apastolicis, litti praestanda, peropportune praedictae Superioris Italiae Epi­ eharcatere episcopali carrant. scopi. longa consillonim perpensione habita, deliberave­ 2. Udem Ordinarii locorum ad assistendum nuntiis lux­ runt Facultatem Theologicam «uls regionibus communem esse condendam quae, maiore docentium alumnorum'que i61 ta formam a Iure statutam delegare possunt sacerdotes qui numero Instructa, theologica studia consociatis viribus Im­ Missionum causa ad es*anc*llxandos fideles vel ad aliud pensius excoleret. Investigaret, proveheret. exercitium pietatis Implendum in longinquas regiones, a parochial! sede dissitas, pergunt. Iisdem Missionibus per­ Commune hoc Enlscoporum propositum eum praescripta durantibus, atque lis servatis, quae, prnuti res ferat et ConclIH Vaticani II explet tum votis respondet Pauli VI. loci ac temporis conditiones observare permittant, matri­ fel. regn., qui tam Mediolanensem agens rArvhlepiscopum monii celebrationi, ad nonnam canonis 1019 et seq. Codicis valde exoptavit, ut vigens ln Seminario Mediolanensi Fa­ luris Canonici, praemitti debent: (acta tamen huius Apo­ cultas Theologica amplificaretur et latius pateret. Sacra stolic! Induitl exores» mentione ln nnoqunque casu et Igitur Congregatio pro Institutione Catholica hoc Episco­ semper firmis sacrorum canonum praescriptionibus tum porum propositum probat et laudat. Facultas quidem d* luribut parochi servandis tura de Inscriptione ln libris Theologica, culus praecipuus flnta est disciplinas sacras et paroedalibus facienda. eum sacris connexas Impense excolere Usque auditores pro­ be Informare, efficaces quoque Ineat oportet rationes cum X Ordinarii locorum pariter dispensare valent tantum­ scientiis quae «hominem· et maturam· pronius respiciunt, modo super matrimonialibus Impedimentis, de quibus In ut hac via. mutuo beneficio, quaestionibus Christiana mente Litteris Apostollris De Episcoporum muneribus, Motu Pr<>solvendis occurratur, quae hac nostra aetate de mundo et 172 prio datis die 30 lulll 1966. /cum Utteris Apostnliris Pax/ovita et homine agitantur. Merito hic referenda videntur rrût Manas die! .V Novembris 1963 collât is: exceptis tamen verba Constitutionis pastoralis Gaudium et spes fl.F 3366) mixtae religionis et cultus dlsnaritatls Impedimentis. nisi Concilii Vaticani 1Î (n. 62>: «Qui theologicis disciplinis In cneehlrs facultates a Sacra Congregatione pro Doctrina Seminariis et studlnrum Universitatibus Incumbunt, cum Fidei obtentae fuerint. hominibus qui ln aliis scientiis excellunt, cnllatls viribus Insuper venia Iisdem conceditur decernendi atque decla­ atque consiliis. cooperari studeant. Theologica Investigatio randi legitimam prolem nnnturtentlum. dummodo lp» In Insimul profundam veritatis revelatae cognitionem prose­ adulterio ne sit concepte: tacta in unoquoque casu, etiam quatur et conlunctinnem cum proprio tempore ne negllgnt, In concedendis dispensationibus, huius Apostolld Induitl ut hnmlnes variis disciplinis excultos ad plenlnrrm fidei expressa mentione. scientiam 1 ovare possit. Haec «nela opera plurimum pro­ derit institutioni sacrorum ministrorum, qui Ecclesiae doc­ 4. Conceditur pariter ut Sacra 01 ra etiam antiqua, non trinam de Deo. de hom‘ne et de mundn aptius coaevis ex­ ultra duos annos, adhiberi possint, dummodo ne sint corplanare poterant. Ita ut verbum Illud etiam libentius ab rnnta et nova vel reeentlora Sacra Olea, peracta omni di­ eis suseintatur.· Ouo autem utilins haec proposita asse­ ligentia. haberi nequeant. quatur, Mediolanensis Facultas Theologica assiduas sibi 5. Ordinarii locorum permittere possunt ut sacerdotes ineundas statuit rationes praecipue cum Mediolanensi Uni­ celebrent extra locum sacrum, tantum tamen In fidelium Catholica S. Cordis, utraque tamen nlene distincta bonum et dummodn celebrationis lorus sit decent atque versitate sulque luris manente. Praeterea vero vigilantem nsslduamhonestus fefr. Padoml* Munus tl 7 et Institutio generalis que nneram Imoendct In Inquisitiones accurata ratione Mitulis Romani. n. 2601 [LE 3310]. scientific* agendas. In deligendos fnrmandnsquc Insignes 6. Ordinarii locorum concedere possunt sacerdotibus magistros. In bibliothecam quoad singulas disciplinas ante taraltates celebrandi ln navi sacrosanctum Missae Sacri­ ditandam et In commentarios periodicos doctnsque tractatus ficium. durante dumtaxat tamno re Itineris, dummodn Incus, ae libros edendos, ut valide possit vim suam exercere In theo­ In quo Missa litanda est. nihil indecens aut indecorum praelogicam renovationem a Concilio Vaticano II exoptatam. teferal, mare aut flumen sit aden tranquillum, ut qundHis omnibus consideratis. Sarra Congregatio pro Insti­ cumque e Calice effusionis Sacrarum Soeeierum periculum tutione Catholica delatam slbl a dictarum reglnnum Epi­ absit: atqu* vwerdos. xunerpslllceo Indutus, sl adsit, cele­ scopis petitionem festinavit Summo Pontifici exhibere, qui branti presbytero adsistat. nro sua paterna sollicitudine benigne cnncessft ut optata 7. Omnibus nutem Americae Latinae Christlfldellbus Facultas canonice erigeretur. Quapropter Sarra eadem permittitur ut a festo In Praesentatione Domini usque nd Ongrrgatlo. potestate slbl a Paulo div. Prov. Pn. VI cnld«em 16 mensis lull), ln Commemoratione B. Μ. V. de lala.ln Del gloriam atque Ecclesiae decus et Incrementum, Monte Carmelo, nraecepto annuae paschalis Communionis hoc Decreto in p*rnetuum erigit crrctnmnue declarat 7nsatisfacere possint. I'rrtqiQnalrm Faeultat'm Th^otoairam Mediolanensem / cum 502 Contrariis quibusvis non obstantibus, etiam speciali men­ lore conferendi Rncealaureatus cratium Iis, qui saltem ner tione dignis. quinquennium philosophleo-theologlcum generali institu­ recepta, qwuidajn quoque primariam Initiationem Datum Rnma*. ex Aedibus Sacrae Congregationis nro tione methodo sclentlflcfl habuerint: I.ternftae vero lis. qui per Enltconlt. die 6 mensis Decembris anno 1969.—Carolus Card. Cdntalontuu, Praff. F.mestus Clvardl, Archlcp. tlt. alium biennium ln aliqua peculiari theologiae parte exculti sint et In scienti fleam Inquisitionem pcrferthis ratione ct Serdteen., a Ster. usu Introducti. Ildemque amnllorem quamdam dissertatio­ nem scripto confecerint: denique Dnrtnrahu gradum lis Ada. E. ? ’EOATUXO Ia U1 terr»· SO (1712) 10144. qui. post congruum temporis Intervallum, peculiaribus re­ quisitis ad eum normis satisfecerint, quarum praecipua est ut dissertationem tvpls ediderint quae «ad scientiae pro3011 f^unJ vere conterat·: plene semper servatis praesrrintlowiVuSW0 'Normae quaedam· a S. Congregatione 1959 DEC 7.-5C INST. CAT., DECR. AAS 62(1970) 560-562 edictis II.E 36 »2| atque propriis Facultatis Statutis ah eadem Sarra Congregatione probatis, cetrrtaqur de Iure ixri:Rnr.aioxAi.ii Facultas Tkkologica Mediolanensis servandis; contrariis quibuscumque, non obstantibus. em αίτνα Soporioris Italia* regiones Pedrmnnlana. Lombarde ct Triveueta tam a Medio Arvo et deinceps suas praecipuas itu diorum profanorum wcrorumque stiles Taurini, Ticini ct Patavii habuerunt. Quarum regionum Episcopi post 5693 I^Xn»oIî?e.‘(Î.,b“ P"» br«ll Mtdlolanerul, Eplvopl EwWaeme Dp^iri. \ n’ Mr.MLXtv—Gabrirl Marla Card GuZ, p. , D' phu, SchrMIcr, a Ster. Gxnnoxr., Prae/. Jo„. 5094 1061) DEG 8 VIC. URBIS, NORMAE PRO ELECTIONE CONS. PRESBYTERALIS 3812 1969 DEC 8.-VICARIATUS URBIS, DECRETUM. PART.· Novum Consilium Phksiiytkmalr uiorceseos romanae CONSTITUITUR NOVAEQUK NORMAE PRO MEMURORUM ELEC­ TIONE PROPONUNTUR I—Deere Io per la rlnnooaxlonr del Consiglio Presblterale Dlocrsano Animati ce«l» (CD 28/: opii sacerdote deve (plodi eoadiuvare «efflcacemente· il proprio ' i Veseovo non soltanto curando !a porzione di gregge di eu! è »jtato tatto dlrettamente re spor.sabiJe, o aswt vendo Π com piito che comanque gil è nfftdato, ma «portando il proprio le deduzionl all* Secret cria de! Consiglio st es so. Ognl membro del Presblterio sta a tltolo personale» sla a nome dl un gruppo dl confratelU o di Hid pub far pervenire alla Segretcria vol!, consign, proposte. 13) Eveatnali proposte dl modiflehe o aggiunte al presente Regolamento devono essere discusse ed approvate dal Con­ siglio, a Istanza di almeno un terzo dei membri. N.B. Norme transitorie relative al modi dl elerione. erssarione. decadimento de! consigner! e ad altr! particolari del tanxkmamento del Consiglio, sarannn ulteriormente elaborate e agglunte Id appendice, oalide ad experimentum. • Rjv. dioe. 1009®) 12331^-1233 qudaier. et II (1870) 663-663. cowrm a) Scopo del Consiglio Prrsbiterak è quello dl rendere «prat lea mente possibile» ni Veseovo dl «esamlnare astleme (al son! saendotn I probleml riguardantl le nécessité deïl’azioDe pastorale cd Î1 bene della dlocesl· (PO 7). soprattutto per clft ehe eoneeme la santiflcazlcne delle anime, la purtzxa della Fede e 11 gnvemo del Popolo dl Dio. Né I slngoll sacerdoti, hïfatll. né H presblterio nel «no indeme, né 11 Veaeovo per proprio ronin, wno «!d eondtzfone dl realirare a fondn H py»pria missione se agLtcono da toll» (PO 7; efr. LG 28). Es«l. □ ’titra parte, nou possono azire assieme In modo verameote efficace se non oneudizandcsl In modo adexuatn* da questa erigenza nave 11 Consiglio Presbltende (efr. PO T). b) E’ urgente compilo del Coualgbo PrrsbitrraJe «lutare Π Veseovo ad Individnare I problem! plü gravi ed urgenti e stlayitarre lo studio e la solutione da parte drgll organi dio­ cesan! compelmtl. c) PoicSê Π Consifllo Presbltcrale deve agtrr in quantn «rappmmtante dl tntto H preAblterio» (PO 7. ES 15). è sno compito essenzJnle Msieurame Vascolto nel mMo pib Idoneo. eï H Cnn«l|dlo PreshlteraV· «Inta il Veseovo, cnn funzlnne ennralthra. nel gov*rnn della dlocesl. R Veseovo pnô. tuttavla. thlederv al Comigjio Prêtht tende anche un voto deliberativo. 3813 1969 DEC 24.-PAULUS VI. EPIST. AAS 62 (1970) 66-69 Xuntius scrfpfo daîus EiTto P. D. Rernardo loanni S. P. E. Cardinali Alfrink, Archiepitcopo Ultrutectensi, ccterisque Excthli Hollandlae Ordinarii*, Pastoralem Coetum celebraturos: De RENOVATîOXR OFFICI! MINI STERI ΑΧ! 5. DE DEQUE SACRO CAELIBATU RELIGIOSIS En Novembre 1966, Nous vous adressions, Monsieur le Cardinal, ainsi qu'aux autres Evêques, au clergé, aux reli­ gieux et aux catholiques des Pays Bas, un message vous assurant que Nous étions très proche de vous par la prière en une heure particulièrement Importante pour la vie de CoMPOStZIONE l’Eglise dans votre Patrie- C'était en effet le moment où les renrésentants des catholiques hollandais «invités par 1) Π Comhdln Pmhlterale della Dlocesl dl Rnn». serondo le nonr* approval^ dal Cardinale Vicario, ê composto da· leurs Evêques et sous leur direction, se réunirent pour une a) ««v^brl rict/k WjtocI. 15 Vlceparroel. 15 sacerdoti étude approfondie des délibérations conciliaires, afin d’en residentI. 5 Religiosi rlettl dal Comitato Romann del QÎ.S.M ’. pénétrer l’esprit, de trouver les voles les plus appropriées b) oipjnbr! nominali: 12 sacerdoti seeltl dal Cardinale Vicario. pour les appliquer ù leur vie spirituelle et religieuse et Λ 2) PrrzMtfilfS 11 Cardinale Vicario. leurs oeuvres d’apostolat, en vue de les rendre plus vivan­ tes et plus fécondes». 3) Seçrrioriw viene eletto n nxaggloranza trmpHee «lal CnrttlgJJo Prmblterale ed ha II compito di: a) diramar* gll Nous vous disions dans ce message combien l'initiative Inviti dl convocazinne d*l ConsigHo; b) reghtrnre le pn-senz*; des catholiques hollandais Nous paraissait «grave ct déli­ r) rtdiirn· I verbali delle sedute; d) presentare al comitato dl mordinaroentnle prnposte ricevote circa I terni do trattarv; cate, 5 vause de son caractère nouveau ct unique», mais *) «hffonder» eventuall rom unira!! al clero e alia stnmpa. con aussi combien Nous avions confiance en vous. Vénérables I appro vari «ne del comitato dl coordlnamcnlo; f) il Segredunlin e pour gouverner l’Eglise tarin é tenuto a comunleare la eonvncaclone del Consiglio rd J . pon.v1,>ni espérer en effet qu'à travers II relallvo crdlne del giorrn afrneno 15 glornl prima. d£Xt de"à VOlre P*11™1 labeur, le 4) Comba/0 de enoHfrofo/nh»: è costltutio da 5 membri troaver'par ',nr£n‘ 1" mm dei Consizfln Prvsblteralr. elrttl a maggioranza sempbce e dl prowrden· aPa mnvoenrione del Consiglio. $1 rinnlscr sot to la presidency del Cardinale Vicario. 5) Grt/ppl dl Ifrrortr «I poswno 1st Itulre. In setio ol Consiglio, frupnl dl conslgllrrt Irrnrieall dl indlvfdnare nella romplevslti d»l viri problem! della sila diocesana gli aspctli plü urgenti 5607 Pd“oei«Tmp,m'eUÏ adapl·' à U “té Quant aux proîets de réforme et d’adsnt-itinr» . tures locales I aux nouvelles clrvonslancwhlstorit^^ v uc‘ pemloi» que de> proportion» cnncrèt» aurait & f™»Or. Art. Ap., », a 5698 • 10(19 w SC CULTUS PRO GENTIUM EVANGELI ZATTONE mutées, à la suite de l’analyse attentive des institutions existantes, conduite avec l'aide de personnes expertes dans les différents domaines, guidées par le «sensus Ecclesiae» et sensibles aux besoins de l'heure présente. Depuis lors quatre sessions plénières du «Pastoraal Con­ cilie» ont déjà été tenues, une cinquième est annoncée pour le mois de janvier prochain. Et, si aucune délibération n'a été encore, à Notre connaissance, définitivement approu­ vée par l’Aulorlté légitime, en revanche, Nous avons eu connaissance des «projets-rapports» admis par l’Episcopat comme base do discussion, et Nous ne pouvons vous cacher que certaines des affirmations doctrinales qui y figurent Nous laissent perplexe et Nous semblent mériter de sé­ rieuses réserves. Des réserves d’un autre genre —mais qui ne semblent pas non plus dénuées de fondement— ont été exprimées dans la presse touchant le critère de représentativité des catholiques de Hollande à ces ossemblées plénières. Enfin, pour qui considère les intentions ct les buts qui ont été à l’origine de ces assemblées, une considération s’impose, qui Nous fait une profonde Impression: dans les projetsrapports, les citations des Documents du Deuxième Con­ cile Oecuménique du Vatican ou d'autres actes plus récents du Magistère ecclésiastique sont extrêmement rares. Bien plus: les réflexions et recommandations contenues dans ces projets n’apparaissent guère en harmonie avec les Docu­ ments et les Actes en question. Nous songeons en particulier aux deux projets admis comme base de discussion pour la prochaine session: 1) «pour un fonctionnement fructueux et renouvelé de l’office mi­ nistériel» et 2) «les Religieux». Vous en avez déjà vousmêmes, \'énérables Frères, critiqué quelques affirmations erronées ou équivoques, et relevé certaines orientations périlleuses. Permettez qu’à Notre tour Nous en soumettions quelques unes à votre attention pastorale. 1) En ce qui concerne l'office ministériel: a) la descrip­ tion du but et des tâches de l’Eglise est présentée comme si la mission de celle-ci était purement terrestre; b) le mi­ nistère sacerdotal est considéré comme une charge conférée par la communauté chrétienne; c) on propose —et parfois de façon Impérative— la dissociation du sacerdoce et du célibat; d) on critique la thèse que l’homme seul puisse devenir prêtre; e) on ne parle du Pape que pour minimiser sa charge et les pouvoirs qui lui ont été conférés par le 6® Christ lui-même, etc... 2) quant au projet-rapport f qui traite du problème des Religieux, on ne peut manquer d’y relever certaines ambiguïtés et déficiences doctrinales qui risquent de conduire dans l’application pratique à des conséquences déplorables. Nous comprenons bien. Vénérables Frères, la situation difficile dans laquelle vous vous trouvez, en présence de tendances nouvelles, qui se manifestent de façon particu­ lièrement aiguë en Hollande depuis quelques années. Π est trop évident que ce n’est pas la Hiérarchie qui crée ces difficultés: elle les trouve sur son chemin et doit les affronter. De même il est bien loin de Notre pensée de mi­ nimiser tout le bien qui se réalise dans vos diocèses en tant de domaines. Mais devant le danger de déviations qui pourraient être gravement dommageables pour la fol du peuple catholique des Pays-Bas, la conscience de Notre responsabilité de Pasteur de l’Eglise Universelle Nous obli­ ge à vous demander en toute franchise: que pensez-vous que Nous puissions faire pour vous venir en aide, pour renforcer votre autorité, pour vous permettre de mieux surmonter les difficultés présentes de l’Eglise en Hollande? Dans l’attente de votre réponse sur ce point, et étant donnée l’imminence de In prochaine session plénière du •Pastoraal Concilie», permet lez-Nous de vous suggérer dès maintenant une double directive. Il Nous semble qu’en présence des courants mentionnés ci-dessus, ct tout en ayant bien présente à l’esprit la distinc­ tion fondamentale entre le dépôt de la foi ct la façon de l’exprimer *, votre attention devrait se porter avant tout sur ce qu’implique votre charge de maîtres de la doctrine chrétienne: le devoir de transmettre dans son intégrité le contenu de la Révélation dont l’Eglise est dépositaire3. •Cir. Deer. de Oerwnenlsrr.o Vnilaîit redintegratio, II, 6 [LE 323s 1: Const. pasL de EccL ln mundo hujus trmporù et sfxt, n. 62 (LE 33,C(r. CoasL dofxn. de EcckiU Lumen rmftum, nn. as, s6 [LE 3232]; Decr de tusL Episcop. munerr in Ecekria Ckrisiux Pcminus, n. 2 et xa [LE 3132ΓAKooition de Jean XXIII 1 Fouverture du Coodk, 11 octobre 1963 (LE 30831- 5699 η. 381i-3815 En second lieu, sur le point précis du célibat consacré à Dieu, le devoir de la Hiérarchie catholique dans les difficul­ tés présentes de l’Eglise Nous semble clairement tracé: en harmonie avec les décisions du Deuxième Concile du Vati­ can * Inspirer Λ tous le respect et l’estime de cet incompa­ rable trésor de l’Eglise latine; enseigner avec clarté et fermeté que la pratique généreuse de la chasteté parfaite non seulc/mcnt est possible, mais qu’elle est source de 69 joie et de sainteté; faire connaître et favoriser partout les conditions indispensables à son exercice. i Nous avons Nous-même, plus d’une fois manifesté Notre pensée sur ce thème du célibat sacerdotal. Nous lui avons consacré, vous le savez, une encyclique particulière, «Sa­ cerdotalis coelibatus», dans laquelle Nous donnons réponse aux objections formulées à ce sujet. Nous y sommes re­ venu dans l’une ou l’autre des lettres que Nous vous adressions ces derniers temps. Monsieur le Cardinal, et encore tout récemment dans Notre allocution du 15 Dé­ cembre au Sacré Collège des Cardinaux. I'· Cette attitude, dans laquelle Nous Nous sentons corro­ boré par l'appui de tant de Nos Frères dans l’Episcopat, Nous est dictée avant tout par la conscience de Notre responsabilité vis-à-vis de l’Eglise dans l’application des décrets du Concile; par la conscience également de Notre responsabilité vis-à-vis des hommes de bonne volonté, qui comprennent quel haut exemple et quel encouragement constitue, surtout en un moment où tant de forces s’emfdolent à la dégradation de la moralité publique et privée, e témoignage séculaire rendu, dans l’Eglise latine, par les prêtres et par les âmes consacrées à Dieu dans la vie reli­ gieuse. Qu’il s’agisse de doctrine ou de discipline, Nous sommes sûr, Vénérables Frères, que le meilleur service que vous puissiez rendre à vos prêtres et à vos fidèles dans le mo­ ment présent —ct en particulier lors des prochaines assises du «Pastoraal Concilie·— sera d’affirmer sereinement votre accord total ct sans réticence avec l’Eglise universelle sur les points contestés. Les âmes droites vous seront reconnalsantes de les avoir confirmées dans leur foi et cl dans leur amour de l’Eglise. Et le Suprême Pasteur, Episcopus animarum vestrarum *, témoin de vos peines ct de vos mérites vous réservera la récompense promise à ses bons et fidèles serviteurs. Dans ces sentiments Nous vous accordons à tous de grand coeur, ainsi qu’à Nos chers Fils les catholiques de Hollande, une particulière et affectueuse Bénédiction Apo­ stolique. Du Vatican, le 24 Décembre 1969.—Paulus Pp. VL • Const, doçrn. de Ecclesia Lumen genlium. n. D*cr. de Prcsbvt. ministerio et vita Prairterarum ordinis, η. χό (LE 33^51 Deer, de acenua. χτηον. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 12 [LE 3333]. ‘ r ft. 2. as- Adn. NrT 92 (1970) 304-305. 3814 1969 ... . -SC GENTIUM EVANG. INSTRUCTIO PART. Schemata contractuum inter Episcopos residentiaLES ET ALIOS ORDINARIOS LOCORUM IN TERRITORIIS MlSsionum, et Instituta Missionalia Vide textum sub 1969 Feb 24: LE 3721. • BiM 33 (1939) 188-190 Adn. vide supra: LE 3721. *9 I 3815 1969 .... -SC CULTUS, EPIST. AAS 61 (1969) 546-547 Epistula quam S. Cono. Cultus mittf.re solet Indul­ tum petentibus distribuendi sacram Communionem LN MANU Vide textum sub die 1969 Mail 20: LE 3750. 57t*0 1070 IA\ <1 ANNUS 1970 3817 3816 1970 IAN 2.-SC RELIGIOSORUM, DECLARATIO. PART.· 1970 IAN 6.-SC INST. CAT., NOR. AAS 62 (1970) 32t-384 Declaratio RATIO FUNDAMENTALIS INSTITUTIONIS SACERDOTALIS orca valorem Instructionis «Ventte SEORSUM» ET DE POTESTATE EPISCOPORUM DISPENSANDI A CLAUSURA MONUUVM Romae, die 2 Ian * 1970. Excellentissime Domine, Cum, port edltam ab hae Sacra Congrtgitlone hirtruettonem de vita contemplativa et de Monialinm cbutura Venite morsum (LE 37791, ab Episco­ pii, sacerdotibus et religiosi», dubia quaedam de eiusdem Instructionis vitore proposita fuerint, ad Mentalium ani­ mos pacificandos et Moniales Ipsas In suo proposito fir­ mandis, quae sequuntur Tecum communicanda npus esse mlhl videntur. 1. Instructio Venite seorsum, tuitu Pauli VI parata fuit, adlectaeque normae ab eodem Summo Pontifice, die 12 lulll 1949. approbatae. Ita ut eaedem nonnae lui vigens pro Monialinm dauiura constituant. Notab Praeli min a res In Synodo Episcopali, men»e Octobri 1967 Romae cele­ brata. sequens Quaesitum, a Cardinali Praefecto S. Con­ gregationis pro Institutione Catholica propositum, a Pa­ tribus approbatum est: «An opportunum videatur ut, enumeratis thematibus quae cunctis Rationibus Institutionis sacerdotalis Inseran­ tur oportet, praeparetur, una cum Conferentiis, Ratio quae­ dam Fundamentalis, ad nonnam Decreti Optatam totius (LE 33341 cd erorum que documentorum conciliarium, quae In proxima Congregatione Plenaria S. Dlcastcrii pro Insti­ tutione Catholica examinetur atque definiatur. Ita ut nor­ ma flat omnibus Rationibus conficiendis, ad unitatem ser­ vandam ilmulque sanam varietatem admittendam.> 2 Hnlutmodi nonnae, optatis prae oculi» habitis Monlalium, statutae, iisdem Montalibu * acceptissimae plerum­ que evaserunt, uti epistolis Innumeri» probari potest ad Snmmum Pontificem ct ad hanc Sacram Congregationem toto ex orbe sponte et ultro minis. 3. Monasteria non desunt quae petierint ut normae ad definitas locorum et temporum circumstantias accommo­ darentur. Huius optati ratio habebitur cum ConstItuUoncs Sedi Apostolicae approbandas sublectae fuerint. 4. Monasteria nonnulla —pauca profecto— obsisten­ tem quoad clausuram animum in Instructionem patefece­ runt. Hulusmodl Monasteria, omnibus mature perpensi», n voluntate Summi Pontlfkls. ad aliud religiosae vitae genus adduci pnterunt. primaeva sua canonica condicione clausurae papalis relicta. 5. Nonnae Instructioni Venite scortum adiectae, a Summo Pontifice approbatae, nullatenus facultatibus de­ rogant motu proprio Pastorale munus (LE 3139| concessis. Hae enim facultates luxta expressam Interpretationem nb eodem Summo Pontifice, in Audientia diei 7 Martii 1967, fartam accipiendae sunt, scilicet: ·!) Episcopi, lusta et gravi de causa Monlallum ex clausura egressum permittere possunt, nullatenus vero *Imponere . 2) rationes ad cgmsum e elautum permittendum caedem este debent quae fn Instructione Inter celero, n. 24 M. A. S., 3R (1956), page. 516-517) (LE 2569| proponuntur, hac una diversitate ac­ cedente: qund vl eiusdem Instructionis ad Sanctam Sedem prius recurrendum erat, nunc vero Illae exeundi permis­ siones ab Episcopi * dari possunt». Ouam Interpretationem Summus Pontifex Paulus VI. die 13 Novembri» 1%9, |n Audientia mlhl concessa. Iterum approbare et confirmare dignatus est. Quod autem attinet ad memoratam thematum enume­ rationem, Sacra Congregatio peculiarem indicem —cui ti­ tulus De Ratione Institutionis sacerdotalis hirta documenta Concltil Vaticani II renovanda— apparandum curavit at­ que singulis Conferentiis Episcopalibus misit, quo In la­ boribus suis opportune adjuvarentur. / 322 Quoad alterum munus. Fundamentalem nempe Ratio­ nem confidendi, huiu» textu» Conferentiis Episcopalibus blc proponitur tamquam necessaria via ad unitatem in varietate servandam. Quo clarius vero eius momentum et finis pateant, hacc quae sequuntur prae oculis habenda sunt: 1. Documentum hoc Ita concipitur ut Conferentiis Epi­ scopalibus, quarum est Rationes Institutionis sacerdotalis unicuique Nationi proprias conficere, solida fundamenta Indicentur ad grave hoc munu» facilius exsequendum vel perficiendum, atque S. Congregationi pro Institutione Ca­ tholica certa criteria suppeditentur In singulis Rationibus ad normam Decreti Optatam totius, η. 1 examinandis ct approbandis. 2. Hulusmodl Documentum, cum a Conferent larum Episcopalium delegatis pertractatum atque a Sancta Sede approbatum »it, quoad praecipua capita (quae Inferius ac­ curatius circumscribuntur) obligant habendum est, Ito ut, luxta Primae Svnodl Episcopalis vota, norma flat omnibus et singuli» Rationibus confidendi»·. / Haec dum significo. Excellentissimis Ordinariis monasleriitqne omnibus In Tuo Didone exsistentibus comunlcanda. Excellentiam Tuam rogo, ut qua possis auctoritate, vitae contemplativae Monlalltim progressioni faveas, eas­ dem Moniale» In suo undo proposito sustinendo ac detavlendo. Oeraslonem naetus, meam In Te observantiam profiteor ae libenter permaneo Excellentiae Tuar Reverendissimae addictIsilmus.—H. Card. Antonivtti, Prof/. E. Heston, C. S. C.. Ster. • Ctdisariia loccrutn. Prot. 5 R. 14MXC Cpl 49 (1970) 100 *181. 5701 • Ul Mror* n*rr»Mrx> v-ma/te ab Ut 'fiae uiu habenda ano «.it taub-n <5ntia :t. jrr.dae consulatur). r) Qusedara promi nosr.si id exmpU vel conwld pncUd aUnnmtur id tf*Irctata pr.nripU UoLns Applkxcda; cf. v. rr nn r 9 MrirU· twdkrarB *4 rorationes fovendas), 4°. 4« (incukatur orrrvtlUt vrue pr--b»txxirt ud tantun romiiantur qua/dani media quibus tpM '/Irtlarrt 4», 41. 50. 5« (inrulrantur virtutes red;* rt rxdl tantum proponuntur ad nt cenrfrsda·), 54. 54 .$4 (attnastar attraiUi q-Kvrunlarn vjH.«liorum nur q«w U-xn or a Ucq«x*ro eihi-Mtivi tabmda Wil) qj narnîrxt» oemvLn led axthodoi LuUr xa cvedlh tl '-Urxhat Virzxira Mr-îentnrwL xq (ratio mn«li *t vjvrMi Mo <4*r*‘xr«. v rr. iiu wrantjfl!, υ vl. etjonxtAncn KkoiUtew, pnfkxeodAat. it (n œtiuxüU open Pr^ewrai coscrrU dxuaur. v. cr lQ 5702 R iTIO FUNDAMENTALIS INSTITUTIONIS Quod »1 In aliquibus Nationibus vel Regionibus rerum condiciones elusmodi sint, quae otlarn In rebus praecipuis peculiares quasdam sacenloliilis formationis accommoda­ tiones postulent, ambitum excedentes huius Fundamentalis Rationis, re» Inter Sacram Congregationem pro Institutione Catholica ct eorum locorum Confercntlas Episcopales per­ tractanda oil. 3. Sicutl ex natura rei elucet, Documentum quaedam generaliora tantum fundamenta Indicat, quibus Conferen­ dae Episcopales In propriis nonnis definiendis Inniti de­ bent. Eius est aptas indicare vias, quibus variis Institutio­ nis sacerdotulis necessitatibus opportune occurratur, atque certos fines designare, Intra quos Seminariorum vita tuto progredi possit. Quare, pro variorum argumentorum natura, saepe Do­ cumentum diversas prospectat condiciones inter quas sin­ gulae Conferent lac viam eligere poterunt propriam et ma· }is cuiusque loci condicionibus congruentem (cfr. nn. 17, 8, 19, 42. 60, 63, 83, 8-1, 85, 07, 98, 99, 101). Itaque, maius uniuscuiusque Nationis bonum appetens, cius industriam atque Incepta non cohibet, sed cxtlmulat. 4. Inter normas In Documento propositas, aliae lam ad Instar articulorum redactae sunt, Ita ut, sl placuerit, Integre In nationales Institutionis sacerdotalis Rationes In­ seri possint (v. gr. nn.: 5-7, 11-14, 1G, 20-26, 28-41, 44-58, 67-74, 76-70, 82, 86-89, 94-95, 99); aliae, contra, nonnisi principia tradunt ad ulteriorem requisitam elaborationem dirigendam (v. gr. nn.: 9, 15, 19, 27, 42, 43, 61-66, 75, 80, 93, 98, 99, 101). 5. In Documento conficiendo opus erat ante omnia tribus hisce necessitatibus pro viribus consulere: claritati, ut variae quae hodie hic Illic divulgantur ambiguae opi­ niones circa formationem sacerdotalem dissiparentur, uni· pertalilati, ut pro varietate condicionum, opportunae sup­ peditarentur normae ad constituendas leges diversis locis accommodatas; actual i tali, ut nostrae aetatis quaestionibus in sacerdotali formatione ante omnia consideratis, insur­ gentibus periculis remedia adhiberentur. 6. Documentum penitus Imbutum est spiritu Concilii Vaticani II, atque ipsa cius verba alicubi refert. Experien­ tia enim docet non esse superfluum aliquas obligatorias Concilii normas ct principia iterum atque iterum in me­ dium proferre, ne forte neglegantur, co quod in Ratione Fundamentali expresse non nominentur (v. gr. nn.: 11, 13, 324 20, 29, 30, 44, 45, etc.). / 7. Has Igitur normas Documentum admisit, ut Conferenllls Episcopalibus In praeparanda vel recognoscenda Ratione Institutionis spccrdotalls quam maximo adiunicnlo esset; nihil omittere quod utile videretur; nihil su­ perflui addere; nihil umquarn inculcare nisi quod univer­ saliter valet; ad praesentem rerum statum semper atten­ dere. Hoc posito multiplici fine, non poterat non adesse aliquis defectus In partium proportione, cum htc fusius, Illic autem brevius, blc ad modum codicis. Illic nd modum directorii agendum esset: decus enim necessitati cedat oportet. Introductio Hodierni conatus ad Seminaria renovanda, quibus Con­ cilium Vaticanum II per decretum Dc institutione sacerdo­ tali praecipua * et generaliores normas praestituit ut tuto procederent ac salutare pietatis, scientiae ct pastoralis fer­ voris incrementum in candidatis ad sacerdotium produce­ rent, ulteriore» quasdam determinationes exigunt, ul pe­ culiaribus singularum nationum necessitatibus quam opti­ ma ratione accommodentur atque illa catholici sacerdotii unitas cl figura servetur, quam ipsa rei natura postulat ct Idem Concilium enixe inculcavit l. Hac igitur duplici ne­ cessitate prae oculis habita, Fundamentalis, quae hic pro­ ponitur, Ratio Institutionis sacerdotalis n Sacra Congre­ gatione pro Institutione Catholica ct o Delegatis Conferentiarurn Episcopalium communi nisu consiIloque elaborata est, nec sine constanti sollicitudine slnccrisque votis ut et genuinus Concilii Vaticani II spiritus ct pastoralis finis fideliter in hoc documento significarentur atque, defini­ tiore forma expressi, efficacius conferre possent ad educa­ tionis operam in Seminariis novis temporum necessitatibus aptandam, venant·), 67, 6 * (ratio qua aluniXMXtxzn iQJtitul?» ubertut perfici So (Irrtw coexurun;» librorum ** 1 teniten criticum acueodum), 90 cutor tPi boruiu). Ή, 05, 97, 90 (cxrr^itauoouni pattoralitxm loca et tempora ooumsl ad moduxn exempli ^kiuomtar) 1 Coae. V4L II. Drcr. '> imü’.uUour eacenioUh O^uUm krfiiu, [LE Δ114 L de PmbyL nüntotcrio cl viu i'rnbyUrorvm on î. 1. 7 et ;Mvun» (LE JJ&5L 5703 potest), (coordiobiecU. _______ rrooein. orJimj, SACERDOTALIS η. 3817 1. Quo sensu Concilium Vaticanum II Seminarii insti­ tutionem confirmet.—Suam de Seminariis experientiam, lam pluribus comprobatam sacculis. Ecclesia in Concilio Vati­ cano II ut validam retinendam decrevit, asserens Seminaria necessaria esse tamquam institutiones ad sacerdotes efformandos ordinatas et potioribus Illis educationis clementis praeditas, quae coniunctim cum aliis ad integram futuro­ rum presbyterorum formationem / possunt efficaciter con- 305 ferre Probatam vero hanc ad sacerdotium viam denuo confirmando, minime silentio praeterire voluit varias et multiplices necessitates, ex vetustate instrumentorum vel ex mutatis condicionibus decursu temporum exortas, admlsitquc, vel etiam praescripsit immutationes non paucas, quibus huius utilissimae Institutionis vis et pacdagogica efficacia augerentur. Etsi diverso modo Concilium locutum est de Seminariis quae Maiora ct de lis quae Minora dicantur, quaedam ta­ men definivit quae de utrisque valent’. Antequam vero peculiaria utriusque problemata in medium proferantur, nccesse est ut primum ea bene considerentur, quae omni­ bus infra dicendis quodammodo praesupponenda sunt: Se­ minarium, utpotc Juvenum communitatem 4, primam vim aptltudincmque suam ad futuros sacerdotes formandos ex ipsis condicionibus morlbusquc loci derivare, in quo luvenes vivere solent, cuius velutl afcrem respirant, in quo de­ finiendo ct in melius Immutando Ipsi partem habent. Agitur de variis concurrentibus elementis, cum internis tum exter­ nis; de totius communitatis structura deque cius spiritu, qui meliora sive inhibere sive provehere potest, cuiusque influxus vario gradu in omnibus manifestatur Hac Igitur in re, primum Moderatorum munus In hoc consistit, ut consociatam omnium operam ad spirituales has condiciones inducendas perficlendasque obtineant. Elusmodi enim sint oportet, ut quicumque Seminarium ingreditur, necessaria in eo Inveniet auxilia od propriam vocationem excolendam atque Integre exsequendam Del voluntatem ·. Neque ad finem hunc assequendum parvi aestimentur quae ad rerum materialium dispositionem per­ tinent: loci scilicet, aedium, supellectilis ct ceterarum re­ rum sobria et digna compositio, cum iuvenum vita con­ gruens. 2. De condicione iuoenum nostrae aetatis circa educatio­ nem.—Praeterea, In quavis sana Seminariorum renovatio­ ne, oportet omnino considerentur praesentis quoque tem­ poris adluncta earumque peculiares / necessitates clrcr edu- 326 cat Ionem 7. luvencs enim, qui a divina Providentia ad munus sacerdotale inter nostrae aetatis homines exercen­ dum vocantur, peculiares animorum habitus referunt, cum mente ingenioque hodiernorum hominum congruentes. Sic, percipitur in cis ardens sinceritatis desiderium ct veritatis in variis animi sui manifestationibus; percipitur magna propensio ad omnia nova ct insolita amplectenda; aesti­ matio mundi elusque progressus technici ct scientific!; vo­ luntas Inserendi sc penitius In mundum ut el serviat; sensus •solidarietalis» praesertim cum hominibus humilioris condi­ cionis et oppressis; spiritus communitatis. Sed, praeter haec omnia, animadvertitur in eis etiam diffidentia erga omnia vetera antiquo usu recepta, mobilitas in consiliis capiendis, Inconstantia In propositis ad effectum deducendis, defectus docilitatis ad verum progressum spiritualem pernecessariae, animus difficilis et censorius erga auctoritatem et varias institutiones societatis civilis ct ecclesia Us, etc. ·. Omnes has peculiares qualitates educator In sua opera paedagogica non solum non neglegit, sed ellam Intellegere studet ct, quantum potest, coopcrantibus ipsis futuris sacerdoti­ bus, ad suum formationis finem vertere, semper tamen bene distinguens quae Inter eas plus vel minus vel nullo modo conferant ad aptiorem conformationem sacerdotalem, irnmo eidem educationi officiant. Omnibus consideratis, • Cf. Cone. VaL II. Decr. de institutione Mcerdoub Opuum Mini. 4^, • Ibid., n. 3. ‘ Accuratior Seminarii descriptio nlertuxio p. 341 [AAS 6a (iQ7o) 34»; infra LE co·. 57« 3 ) note 74. • Plui XII, Adbort. AposL Mtnii Soiirju, aj >cpt. xyyoc 4. A. S. 4» (•950). p. 685 (LE axjx J; Paulus VI. AUoc. A *o i habita occarion· inaugurationis novarum aedium ÎAmt. CoUntii LzmeobardK-i Ηοκιχ-. it nos·. «965: Jt f'+cCa F/, III, pp. 604 605, * Typ»t PoIrgloUn Vaticanis 1965• loannc-s X X111, Alloc. £’ {· Conventui Komae halito ex uxuversa Kaba vocabor.ibus sacrii fostndi», χι apt. 1961: A. A.S. 53 (f96tk p. 3«l. ’Cf. Conr Vat. II. DecL de educattone chn.«t *aD3 » ** C'anxnm tionu, Intxod. [LE 3335 k Const. pa»t. de Eccl in aun<1o hua» teuipx♦ Gattdwi ti tpr. 4,. 15;. 1 Pt. 2,... 23). curam et doctrina genuerunt(cfr. .-------------posito boni communis et voluntate Dei verum libertatis tamquam patres in Christo agant. Forma facti gregis cx et auctoritatis sensum assequentur. animo (cfr. 1 Pt. 5, 3). suae communitati locali ita praesint et inserviant, ut ista digne vocari possit illo nomine, quo 3. De no/fone taeerdolU catholici tamquam fine sacerdounus et totus Populus Dei insignitur, Ecclesiae scilicet Dei lalli edaailionis proprio.—Proprius sacerdotalis educatio­ (cfr. 1 Cor. 1. 2; 2 Cor. 1,1). Memores sint se sua cotidiana nis fluis nititur notione saceràotll catholici, qualis oritur conversatione et sollicitudine fidelibus et infidelibus, ca­ ex revelatione divina, constanti Ecclesiae traditione ct ma­ tholicis et non catholicis, faciem ministerii vere sacerdotalis gisterio illustrata. Haec doctrina, quae omnem Rationem d padoralU exhibere, omnibusque testimonium veritatis et Institutionis sacerdotalis informare debet, propriam vim vitae reddere debere, et ut boni pastores illos quoque quae­ et tensum ei Infundendo, ex Ipsis Concilii Vaticani II ver­ rere (cfr. Lc. 15, 4-7), qui baplizati quidem In Ecclesia bis erui potest: catholica a pravi sacramentorum, vel Immo a fide defece­ runt» u, ita ut per indefessam eorum operam «Ecclesia ut Omnis sacerdotalis potestas et ministerium In Ecclesia universale salutis sacramentum» 11 coram omnibus eluceat Catholica originem suam trahit ab unico et aeterno sacer­ et signum fiat praesentiae Dei in mundo *·. «Vita et verbo, dotio Christi, qui a Patre sancliflcatus et missus In mun­ una cum religiosis atque suis fidelibus, demonstrent Eccle­ dum (cfr. /0. lo, 36), eiusdem sacerdotii sui apostolos im­ siam sola sua praesentia, cum omnibus quae continet do­ primis et eorum successores, episcopos, participes fecit. De nis, Inexhaustum fontem esse illarum virtutum, quibus uno eodemque sacerdotio Christi varia Ecdeslac membra mundus hodiernus maxime indiget»x<. «Munus vero Pasto­ varia ratione participant: Simplicem quemdam huiusmodi ris non ad fidelium singillatim curam habendam coarc- / 330 participationis gradum constituit sacerdotium commune tatur, sed etiam ad genuinam communitatem cliristlanam fidelium, qui. per baptismum el Spiritus Sancti unctionem efformaadam proprie extenditur» 17, quae genuino spiritu X3 «consecrantur in donum spiritualem ct sacerdotium / sanc­ mlssionall et catholicae universalitatis Imbuta esse debet. tum, ut per omnia opera hominis Christiani spirituales of­ ferant hostias*ll. Diverso modo quam fideles sacerdotium Ministerium presbyterale, quale a Concilio Vaticano II ChrhU participant Presbyteri, qui, «quamvis pontificatus exponitur, absolvitur praecipue In ministerio verbi et opere apicem non habeant et In exercenda sua potestate ab Epi­ scopis pendeanl, cum eis tamen sacerdotali honore coniun- sanctificat tonis. «Cum enim nemo salvari possit, qui prius non crediderit. Presbyteri, utpote Episcoporum coopera­ cti sunt et vi sacramenti Ordinis ad Imaginem Christi sum­ tores, primum habent officium Evangelium Dei omnibus mi atque aeterni sacerdotis (cfr. Hebr. 5, 1-10; 7, 24; 9, evangel Izandl» ’·, mandatum exsequentes Domini: Euntes 11-23) ad Evangelium praedicandum fldeksque pascendos tn mundum unireraum praedicate evangelium omni creaturae et ad divinum cultum celebrandum consecrantur, ut veri (Me. 16, 16). Quod tunc explent, quando «sive... conversa­ sacerdotes Novi Testamenti·u. Hac ratione Igitur presby­ tionem Inter gentes habentes bonam, ad Deum glorifican­ terorum sacerdotium minister late superat commune fide­ dum eas adducunt, sive, aperte praedicantes, mysterium lium sacerdotium, cum per illud aliqui In corpore Eccle­ Christi non credentibus annuntiant, sive catechesim Chri­ siae Christo Capiti asslnxilentur atque promoveantur «ad stianam tradunt vel Ecclesiae doctrinam explanant, sive Inserviendum Christo Magistro. Sacerdoti et Regi, cuius participant ministerium, quo Ecclesia In populum Del. eul temporis quaestiones sub luce Christi tractare student»1·. Corpus Christi et Templum Spiritus Sancti, hic in terris At ministerium verbi eo tendit, ut homines ad fidem ct indesinenter acdillcalur»M. sacramentum salutis adducantur, culmcnquc suurn attin?Hln Eucharistiae celebratione: «Suum vero munus sacrum «Sacerdotium autem commune fidelium el sacerdotium presbyteri) maxime exercent In eucharistico cultu vel syminlstcriale seu hierarchlcum, licet essentia cl non gradu tantum differant, ad Invicem tamen ordinantur, unum naxi, qua in persona Christi agentes Eiusquc mysterium enim et alterum suo peculiari modo dc uno Christi sacerdo­ de L·^ ««ii.-., a. io. « Tlldca pncvmm in spirituali tio participant»H. est (cI. cap VIII tt X\ 1). Cecc.>t-1L Pr-Λ-η. otniiterfo et vita Praby-Urcmm Sacerdotio aucti. Presbyteri multiplices ineunt refafiones crJwtt.a p**- '**· ·5οςα de Ecc'eUi rm/iuw*. eum propria Epluvpo, cum ceteris sacerdotibus et cum a. i». tear. \ u. H. D«cn4e Ptebyv euolxlcno et viu H »|ur*L> onnuak mcontro, ad Concionatom qoadrages. et Parocho* Romae, 17 febr. 1969: L'Oturcaiorc Romano, 17-1S febr. X90. P «: Alloc, tl Sig. Cardinale, ad Sacrum Collegium. *5 dec 1909: L'Ourrxa^e Romano, 15-16 dee. 1969, pp. x b. ••Coae. VaL II, Coast past. de Ecclesia ia mundo huius tempon* Gaudtum ft nn. 4-10; Paula* VI, Hoautia Hcdie CmcUmm, In IX Concilii vit II Se^oao. 7 dec. 1965: IU. ΡΡ· 7-ό ** (LE 35'>d. 5707 il. 381? quaestionibus, quae religionem et praesertim sacerdotalem actionem ct vitam respiciunt. Saepe ad theologica studia accedunt sincera quidem voluntate serviendi Deo et homi­ nibus in vita sacerdotali, quin tamen, ut olim mos erat, certa perspcctaque habeant bona religionis, quorum prae­ cones et administri aliquando fleri debent. Haec autem et graves quandoque in Seminario difficultates suscitant, et verum ac praecipuum obiectum educationis constituunt, ad quod moderatores peculiari sollicitudine attendant opor­ tet. In sua formandi ratione conentur Imprimis non tam subitaneo ct radicati interventu varia huiusmodi obstacula removere, sed potius gradatim animos Intentioncsque pur­ gare ct praesertim uti prudenti ludlclo ac moderatione, ut Suidquid sani est in iis quae iuvenes appetunt, magis in les progrediatur ct roboretur, atone ita possit in posterum sacerdotalis eorum vita et opera fructus ferre uberiores. Ad hoc autem auxilio esse poterit non solum eorum ma­ gnus alaccrque animus ct ardens studium subveniendi so­ cietati humanae, sed quandoque etiam ipsa ab iis supe­ randa dubia et critica fidei perscrutatio, cum homines, ad quos sacerdotes mittentur. Incerta et ambigua religione imbuti, magisterium sacerdotis haud inertes facllesque ac­ cipiant, nec sine praciudicatls opinionibus credant teneantque doctrinam, quam eos sacerdos ex officio edocere con­ tendit. Iuvenes igitur ita educandi sunt, ut peculiaris haec con­ dicio, quam hodie una cum tota Ecclesia experiuntur, ne­ dum eos in periculum cadendi animis adducat, cos ad nova experienda auxilia novasque vias temp/tandas, spe fideque 333 in Deum erectos, cxtlmulet, quibus cum nostrorum tempo­ rum hominibus facilius communicare valeant. Mundum enim «qualis hodie dilectioni et ministerio Pastorum Eccle­ siae concreditur, sic Deus dilexit, ut Filium suum Unige­ nitum pro Ipso daret (cfr. Io, 3, 16). Revera, mundus hic, multis quidem peccatis detentus sed non parvis etiam facultatibus praeditus, Ecclesiae lapides vivos (cfr. 1 Pt. 2, 5) praebet, qui coaedificantur in habitaculum Dei In Spi­ ritu (cfr. Epn. 2, 22). Idem Spiritus Sanctus, dum Eccle­ siam impellit ut ad mundum huius temporis adeundum novas vias aperiat, congruas quoque ministerii sacerdotalis accommodationes suggerit ac fovet·37. Haec nova sacerdotalis actionis et vitae accommodatio plurimorum animos nostra aetate inquietat et occupat et ubique varii generis quaestiones suscitat. Hinc quoque fit ut de sacerdote ipso, de cius natura, de proprio cius loco in sinu societatis, de cius vitae condicione ct de eius aptiore praeparatione ad munus suum efficacius exercendum, mul­ ta ore ct scripto agitata sunt atque proposita38. Haec Seminarium, uti patet, debebit numquam ignorare vel ne­ glegere sed, contra, sollicite tueri ac servare quae sacerdotii certa et perennia bona sunt. Huius Rationis Fundamentalis erit haec acquisita bona In tuto collocare; cetera vero con­ tingentia elementa necessitatibus locorum ct temporum accommodanda curabunt Confcrcntiac Episcopales plena libertate. Normae Generales1· 1. Ratio Institutionis sacerdotalis a Conferentia Episco­ pali ad normam η. 1 Decreti Optatam totius statuta, a Sacra Congregatione pro Institutione Catholica prius «ad experi­ mentum· approbatur. Quod si Intra tempus experimenti aliqua urgens neces­ sitas oriatur Rationem aliqua parte novis adiunctis accom­ modandi. huiusmodi mutationes non excluduntur, dum­ modo tempestive admoneatur Sancta Sedes. /\ntc expictum experimenti tempus Ratio a Conferentia Episcopali ex acquisita experientia recognoscenda erit. Commissione Episcopali de / Seminariis10 ct viris peritis 331 adiuvnntibus, atque novae approbationi eiusdem Sacrae Congregationis subiciclur. Elusmodi recognitio et approbatio postea certis tempo­ ribus repetentur, prout singulis Confcrentiis Episcopalibus necessarium vel utile visum fuerit. Pmbytrrornm annuale inexmtro, I. c; cf. •’Cone. VaL II. Decr. de Prr*byL ministerio ct vita crdims, a. :j. ·· Paulus VI, cf. Alioc. Alloc. 11 Sir. Cardinale, I. c.. cL boU 35. ·■ His oonri» icvneraliora quaedam captu Coalerratib Episcopatibus proponuntur, quibas propna* cuiusque Nationis Raüooes ItuUleUoal* saerrdouti» conficiant ·· Vei a Commissione aut Secn-tanatu, cui Seruinarxvum curi cceerr^tiu est Qoae Cocumis»iones rrl Secretarii tu·, skuU «>c dictae Cotunttv *r»e* tecAnicae pen torum. a Synodo Epivupall 4.1967 maxime ccenaeodatae sunt, earum autem cv.np.HitrO, nrirnw atque comp.-tentia ■ CoalcreoUi Episcopali accuratio* detmmnanda *unt. 575w, 4 ifcôj: A. A. S. 55 (x$6p. pp. ->!< cL ALoc. II rardt 6. Omnes vocationes tamquam manifestationes Investi­ nto, çsarto exacto pou ccaxt.tuU a Cooaho Tn»L Srcunxria, 4 nov. gabilium diri tiaram Christi (cfr. Epà. 3, 8) In Ecclesia XT&j: I. pp. ASoc. Π Srstra daidtrio, L C-, nota 44: AHoc. ne»! »d «I-veae» ciciuraates» ex anivtrsa Europa, magni aestimandae sunt, ideoque omni cura et sollicitudine 30 xaart. 1967: V. pp. 12^127. excolendae ut maturescant et augeantur. Ad lotam igitur “ CL Ccoc. Vat. 11. Dea dc xxuutauoac sacerdotal· OfUlam tctmi, n. r. Christianam communitatem sed peculiari modo «ad sa­ Dea. de Prtibyt. cinjslmo et vita Frabycriinu, n. xx; Der.r. de cerdotes, qua in fide educatores, pertmet curare sive per kcctxu. χτοοτ. vita» re3ô>i* Pcrftziu csfzZjtu, a. 34; Deta proprio Cwm neHx, operosamque caritatem, ct ad libertatem, qua Christus nos «de Frai. Optrt Vocauoo^ax Sac«rdota£a= apud S. Ccnçrrçxtionem Secâx^rüa ct Uadjorsza UajverMUUbn praepOMtas: constituendo». 4 aar. liberavit, in Spiritu Sancto adducentur»4·, ita ut suam 194c A. A. S. yy P· 477 (LE 16465 cn=a adnexa St&uiu fi 5’oonu J3B «maturitatem Christianam consequantur»4>. / ib eadem S. Con^raatione pcrts.n! itoduj aotexkn rcrktuilktt nx<^ovrr.r*jn. Dew**j,n. x£ Consk past- de Ecdcs^x in mundo b-dn traperu Gnaiinm d ipa, o. Drrr. de arti*, cusnon. EeclesUe Ad frn^t dmnuut, n. jt, H. cti» Pies XII. Adhat. Apost. Ifenii Ncrl/e/., 23 sept. 1750: Â. A. S. de «d-xatiro· chzutMca Gmci::i«v« edacaixwit, Derr, «fe acmes. rw». 4X P[LE X151Ï AZo«-. t'w ad sponyn novelles, sj *ta» r/.couc PafttUt αηϊΛι\ (LR 5331Λ ConL O&cr.. de Ecrinu ■art. X94T. Lhxxm t IV. pp. xi-tp, Ioanna XXIII, All·*:. Lemr» cWi·». CouL p*V. <4» Rori ta nanto Lcfca Xr^-poris Grxiixw» E* VnUt, 1 Czxrrcnt-jl R'—hsbito ·χ u=h*rva Itafia pro vocatjor.jbus A »·«. Dent. «Se Ow=awtuir.λ Uwdolt» réitérai» (LE 3H51 C«xnL fcmadu.tsapr.i0r. A.4 S. 53w»«t Ai ·tl s,ud rni*. Ιλ*ιμ «rJmu, a. 6. “ /M.ct D«cr de jmt E^xnpc nuoee ia Ecckua —>■ CWuta Dww. ».13 *■ Ct Coee. Vat II. Dea. 4HmiiVrtwe« ocrrdr> *· Lut D. Uandetl I. CanL Serrυ«7, R«atv«. v ω. Puerto, ptml s. Coop CttornanL s^°rt svï 7; .λ τλ « 5709 5710 1870 ΙΛΧ 8 ÎIATIO FUS ί>ΑΜ EXTALIS 1NST1TÜT1ONIS tum, «verum gaudium paschale aperte manifestantium» , pastoralis juventutis cura In dioecesibus bene ordinata, sacrae conciones ct catechesis vocationem Ipsam tractan­ tes, praeparatio spiritualis, v. gr. per exercitia spiritualia; quae omnia tamquam prima ac praecipua rallo huius pasto­ ralis operae habenda sunt. Quae actio, servatis sanae psychologiae ct paedagoglae legibus, nd variarum artatum homines dirigi debet; at urget in praesens novus labor ad vocationes —quas plures ln maturiore aetate manifestant (quandoque post exerci­ tam aliquam professionem)— propriis Institutis ct ratio­ nibus inveniendus, excolendas, formandas *·. 10. Liberali animo vocationes foveantur non tantum pro sua cuiusque dioecesi et natione, sed etiam pro aliis dioecesibus et nationibus, ratione habito necessitatum uni­ versae Ecclesiae ct divinae actionis, quae singulos ad di­ versa munera vocat, sive ad sacerdotium sacculare, sive ad laborem misslonalem, sive ad instituta religiosa. Ad quem finem facilius assequendum Centra unica peroptanda sunt in singulis dioecesibus, quae vclutl exprimant coope­ rationem ct unitatem inter utrumque clerum, dloecesanum ct religiosum, pro omnibus vocationibus M. IIL De Seminariis Minoribus·0 et aliis institutis AD EUNDEM FINEM ERECTIS 11. Proprius Seminarii Minoris finis est adulescentes, qui vocationis germina exhibere videntur, a diu vare quo facilius vocationem suam dignoscant eique respondere va339 leant. Ln re tantae prudentiae ct consilii, quae / perfici nequit nisi luce ductuquc Spiritus Sancti, qui dona sua dividit prout vult (cfr. 1 Cor. 12, 11), manuducantur can­ didati a Moderatoribus, parentibus, communitate paroeclali ct aliis ad quos pertinet, ut, divinae Providentiae in­ tentionibus fideliter respondentes, baptismalem suam con­ secrationem plenius in dies vivant et impleant, apostolico spiritu progrediantur, atque ita paratiores evadant ad su­ blime sacrae vocationis donum in sua vera natura perci­ piendum ct, si legitimae auctoritatis comprobatio accesse­ rit, libero et laeto animo amplectendum ·ι. Cum autem vocatio ad sacerdotium, quamvis donum supematurale sit ct omnino gratuitum, in naturac quoque dotibus necessario innitatur Ita ut, si earum aliqua desit, vocationem adesse recte dubitandum sit, alumni accurate examinentur circa eorum familias, qualitates physicas, psy­ chicas, morales et intellectuales, ut certa ludicil elementa de eorum idoneitate tempestive haberi possint el. 12. Debitum momentum tribuatur oportet Seminario Minori ln vita dioecesis, cui prudenter apertum sit et quasi membrum vitaliter insertum, ut non solum alacrem fide­ lium ct cleri cooperationem alliciat, verum etiam —tam­ quam fulcrum pastoralis curae vocationum— beneficam *’Conc. VaL IL Decr. de PresbyL ministerio et vita PmJjterorum crJinu, n. it; Decr. de institutione sacerdotali DpLilam totius, n. s. 11 Cone. VaL II. Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, n. r, cf. Documenta in nota 55 relata; quoad vocation» adultorum, ci. AdborL ApOtL Menii Nosiræ, 23 sepL 1950: A. A. S. 42 (1950). p. 684 (LE 3151]. ‘•Cone. Vat. II, Decr. de institutione sacerdotali Opioîam Mius, n. a; Decr. dc Presbyt. ministerio et vit* Pres try Urorum ordinis, nn. 10, il. ·· De praeparatione ad Seminarium Maius, quod est institutio immediate ad sacerdotium ordinat* et habita ut necessan*, Concilium Vaticanum II sententiam suam protulit, spec taba tque institutionem hucusque communem, quae sub Seminarii Minoris nomine venit. Eam Concilium censuit esse quidem integre renovandam, sed nostris etiam temporibus permanere vali­ dam atque aptam a.1 vocationis germina excolenda. Ut autem Seminarium Minus huic ma9· •‘Cone. VaL II, Decr. de institutione sacerdotali Oftaiam Mius, n. 3; Dec lar. de educatione Christiana Grariuisnum rdvcaiicnis, n. 3; cf. Pius XII, Adbort. AposL Menti .Vosbar, 23 scpL 195a A. A. S. 41 (195<>). P- w3· “Cone. VaL II, Deer. de institutione sacerdotali Ofiutam lottsu, n. 3: DecUr. de educatione Christiana GmuiMSR n. x: Piss XIL Adbort. AposL Menti Nostrae, 33 *^P»- W* ·4· -<· 43 Ü9SO), p. «Jr, Const. AposL Seda sapientiae, 31 maii 1956: A. A. S. 48 (1956), p. 3J7. Paulus VI. Nuntius Radiopbon. La quinta fiomaia, babiu occasrooe V dia mundixlis pro vocationibus, 19 apr. 1968.· Insefuamenti, VI, pp. 134*13$••Conc. VaL II. Deer. de institutione sacerdotali Opioiam Mins, a. 3·’ Cone. VaL II, DccLtr. de educatione Christian* Gransnmam eduroisenu, n. x; cf. Pius XII, Const. AposL Seda sapientiae, 3X xnxii 195A: A. A. 5. 4$ («936), pp- 359-360. "Com. VaL II, Decr. de itxstitutkxxe sacerdotali Optatam Mias, n. 3. ••Cone. VaL II, Decr. de institutiooe saceexiotili Oj-Ldan Cntiaa, η. I; Const, de S. Liturria Sacrosanctum CcncHiam, no. xj, x<, 17; cf. DecUr. de educ*bone Christians Grarininavi aiucoîûrms, nn. 3, 4: Pius XII, AdbocL Apost. Menii Nostrae, 23 sept. 193« A. A. S. 43 (1950). pp. 6jt, 689; Pao­ los VI, .Alloc. Il Ccnnlio, ad Episcopos Italior. 6 dec. 1963: Ialertamenis, HI. p. 7x0; S. Congr. de Sacr., Instructio Ζ'η.,ρυ·η Pias, >1 Epacupaiunx de Communioeie quotidians ia Samnariis et aliis Institutis eccles. 8 dee. X938 (LE 1438]; S. CongT. Rit^ Instructio Inter Oecamcaici, *1 ex«cotionetn Constitution^ de Sacra Liturçla recte ordinandam, s*pL »9*4· «4, »5, 17, «8: A. A. 5. 36 (X964). PP· 88o-S5x (LE JMJi InstroctK» De culii mvsîmi Euctanstici, 25 mali 19Â7: A. A S. 59 11267). pp. 339*373 [LE 3362). ’· loaao» XXIII. AUoc. Qaeslo inzontro, ad Uodmtnr» spiritus Ranxa «Mdunatcs, 9 sepL 1963: A. A. S. 54 («ftah P 67*. 5712 -ST h. 3817 RATIO FÎ'NPAMENTALLS ■-« INSTITUTIONIS SACERDOTALIS et facultate gaudeant alium statum vitae amplectendi, si ad sacerdotium vocati non Inveniantur n. 17. Haec studia perficiantur in scholis propriis Semi­ narii vel etiam, sl Episcopi id melius Indicaverint pro pe342 calbribus locorum adiunctls et / sl ita prudenter fleri pot­ est, apud externas catholicas scholas peragantur, aut etiam apud alios. 18. Eidem proposito inserviunt Instituta quoque in va­ riis regionibus erecta, nempe Collegia, Scholae etc., in qui­ bus simul cum aliis vocationis quoque sacerdotalis germina curantur et excoluntur. Similes pro his Institutis nonnae statuantur, ouibus provideatur tum solidae Institutioni Christianae alumnorum, tum congruae institutioni ad alttora studia requisitae tum eorum apostollcae actuosltati per varias consociationes aliaque subsidia ri. 19. Pro cuiusque nationis necessitatibus erigantur ac foveantur Instituta iis rfformandli destinata, qui provec­ tiore aetate ad sacerdotium vocantur. Hae autem peculia­ res institutionis sacerdotalis domus, auxilio Episcoporum regionis vel etiam nationis ita conformatur et instruantur ut sibi praestituto fini omnino respondeantn. Huiusmodl Instituta propriam pietatis, disciplinae atque studiorum Ordinationem habeant oportet, ut aetate ma­ turiores, ratione habita praecedentis uniuscuiusque fornutloms, apta ratione paedagoglca et didactica, eam qua Indigent formationem spiritualem ct sdentlflcam accipiant, quae necessaria videatur ad studia ecclesiastica Inchoanda. Attentis locorum adiunctls, videndum etiam erit utrum alumni, post absoluta per congruum tempus stadia media, aggregandi sint ordinariis Seminariorum curriculis, an pe­ culiaribus addicendi sint scholis philosophicis et theolo­ gicis. IV. De Semixmuis Maioribus” 20. Seminarium Maius alumnos excipit qui. actis stu­ diis quae media dlcnntnr, institutionem stricte sacerdota­ lem exoptant Seminarium enim eo spectat, ut vocatio candidatorum clarius pleniusque excolatur atque, ad exem­ plum D. N. lesu Christi, Magistri, Sacerdotis et Pastoris, 343 veri / animarum pastores formentur ac parentur ad mi­ nisterium docendi, sanctificandi et regendi populum Del:>. 21.Seminariam Malus erigi el servari nequit nlsl ha­ beantur tum congruus alumnorum numerus, tum modera­ tores ad munus suum probe parati atque consociata fra­ terne opera conluncll, tum etiam, ubi Inslilulum scholam phllosophico-tbeologicam simul includit, professores nu­ mero et qualitate sufficientes, apta praeterea sedes, bi­ bliotheca atque eis tills subsidiis instructa, quae pro Institutionis gradu et natura requiruntur ’·. Ubi vero hae condiciones ln una dioecesi haberi nequeant, necessaria est Seminarii interdioecesanl (Regionalis, Cen­ tralis vel Natlonnlis) erectio et. pro locorum adiunctls, fraterna dloecesanl el religiosi clen cooperatio ut, confon­ dis viribus opibusque atque servat Is convenienter utriusque cleri foribus et offkiis, facilius constitui possint aptae ec­ clesiasticorum studiorum sedes, ab alumnis utriusque cleri frequentatae, qui suis ln domibus spiritualem pastoralemque formationem accipiunt 7T. 22. Cum Seminarii institutio et educatio co spectet ut candidati, unius eiusdemque sacerdotii et ministerii Christi aliquando participes effecti, communionem hlerarchlcam cum proprio Episcopo cctcrisquc in sacerdotio fratribus Ineant, unicum dioecesis Presbyterium componentes, valde expedit ut Inter alumnos et proprios Episcopos atque dloecesanam clerum, iaxn ab annis Seminarii arcta vincula nectantur, ln / mutua caritate ct frequenti sermonis com- 344 mercio et omnis generis cooperatione innixa TB. 2X Ratione habita numeri alumnorum, ut propria cuiusque formatio magis promoveatur, coetus distincti uti­ liter constitui possunt In eodem aedificio vel In aedibus propinquis, ne assiduitas mutui commercii impediatur. Re­ tinenda Umen est efficiens unitas regiminis, directionis spiritualis et scientificae institutionis *·. Singuli coelus proprium sacerdotem moderatorem ha­ beant, ad munus suum probe paratum, qui arctam cons­ tantemque coni unctionem servet cum Seminarii Rectore, cum alumnis proprii coetus et cum aliorum coetuum mo­ deratoribus, ut per consociatam sic operam omnia promo­ veantur, quae ad meliorem alumnorum institutionem con­ ducant. 24. Ad Seminarii vitam ordinandam pcrflclcndamque, atque ad industriam conscientiam que officii in alumnis fo­ vendam, curetur eorundem cooperatio cum Superioribus, quae progrediente xdumnorura maturitate paulatlm quoad extensionem et qualitatem augeatur. Ita tamen ut in hac communi agendi ratione, diversa Superiorum alumnorum­ que responsabilitas dare definita et servata remaneat. Quare, inter educatores et alumnos mutua fiducia omni­ bus modis foveatur ad verum et efficacem dialogum instau­ randum, ita ut decisiones, quae ad Superiores lure socctant, post aequam boni communis Inquisitionem habeantur 25. In unoquoque Seminario disciplinae Ordinatio (rè­ glement, Lebensordnung, regolamento. Rute o/ Life, reqlamrnlo) habeatur, ab Episcopo (vel, si de Seminario interdioecesano agatur, a coetu Episcoporum) approbata, qua indicentur potlora disciplinae capita quae ad alumnorum cotidianam vitam et totius Instituti ordinem spectant 81. / 345 26. Quae sive in Seminarii Ordinatione sive In aliis de­ liberationibus statuta sunt, omnes magno et alacri animo servent, sibi persuasum habentes quantum hoc necessarium sit tum ad veram vitam communitatis habendam tum ad propriam cuiusque ingenium explicandum et roborandum. Ideo nonnae vitae communis vel privatae —(ustum quod­ dam Ubertatis spatium servantes— non ex inertia ct coac­ tione subeundae sunt, sed sponte et alacriter, ex Intima persuasione et caritate. Temporis autem decursu, prout nempe creverit alumnorum maturitas et officii conscientia, gradalim attenuandae sunt. Ita ut ii sibimetipsis moderari pedetemptirn addiscant ”. V. De Moderatoribus 27. Secundum regionis consuetudinem in singulis Se­ minariis adsint qui de eorum moderatione spondeant, ut sunt Rector, Vlce-Rector, Director vel Directores Spiri­ tuales, Praefectus studiorum. Moderator exercitationum pastoralium. Praefectus vitae communis Seminarii ordinan­ dae, Oeconomus, Bibliothecarius; quorum singulorum mune­ ra, obligationes, lura atque lusta retributio clare definiantur. In Seminariis modestioris condicionis, cum minore nu­ mero alumnorum, non requiritur stricte ut singulis his mu­ neribus totidem homines tribuantur. nCoac VU. II. Drrr «7, CcajL Apoit. Seto u^'uz, ji exaU x^ 4. 4. 5. 48 PP ’’Coae. Vit II, D». de UiiUiuUo&s Mceùotxb Wimi, xl j; lij. " /W.. n. j. X-irrii atcru.Utca CoedU=x V*ii:xx--a II Alfcrxtt (Dorr d* cæ. ijw trai^otAÙ Wnu, u. 4’, ac pi-sr» eorrxAt pnrtcnVxt xl k»c unlitatrw^i ia nrfa taa partJxs mxnrxod*=x Ut ititer xprrtA» b» valxiUU «t doth xarspaUbej ’’Coae. VaL II. Dw de tacrrdouli Optatim Mtu/, η. T, ia tetuisuw «ArcràoUl! opçortrM oarsrrxtar, rrqair.fxr prorra at tt Ptas XI. Epist. ApotL OZ/inomm miaum, x auc. xçxt: A. A. S. 14 ptnpcctasx «A a! hu.u hfrUtattoafe ex Eccfcnüe teateaiiA Tld ex». Ut vtrt vcsaah k-^.-tnxr. b*l»xîar. pr^xt ex et emusu 'xtD*er. oe Px**byt. xmxuU-no et vita Eittaü» wexte tr« petit, hxee ρπχκα nqoxrsatar. rxanxxsjta rem CM«u, a. 8; CœuL Ooçn. ό- Eccîm^a a. xS; Pias XII, cxntxu» tpültu isaboU, *4 Sadxrri xsirdi nerurtitei xperU rtqo· id A«C*«v Aprxt, Mean ΧβΚτΜ, n νφΐ_ i9yr. A. A. S. 43 (IQSOI. p. 67«. tsadaaa oorpom aaapewiia. ia qn tn-pr locton’J» >ΧΤ issuiuuoae lAcrrioUh Ofiatem tditti, a. 7. ex xaxn K rxxti exKxptea ChritU «iOcxEiva exerwAtor ct, oatutas b. t^· iaUxtationc ucerdntxh OptaiAm tatiur, n. x 1; Imotha, «fatroraa EUtnntu hcxrxi et cfemux» vtr· fovotar, SL? V1k.UtL K inn. i^r A. A. S. 57 Umltxs extfri»·-* eiperzr.’iAe 7X.i.'7Xu tkonrdAtxSt p-f Vra Alkie. ZjWr.'i a>uMO, id DeletrxteTTUUt*» txa depradraxa· MenrrU^r UuttrU» Axtnue wcrrfctâ Sr^iaAnn Romae cnadiaxUM ad a crMtti’.onVj* UrU *b ip*a Epaopo de>Λ!π, τι» C-saai pxal*ti=a rt reper» «febeût. vJv fil» doetnjunjqxe xpertaaî. x.vt institut#»* wcrrtfouu Co/ius n 11· niïTOffs. oppnrtxùt» pr-bir-Ue -rx-itm j ito-riouirt -x-tv;·* p. WÀs- *ί·',”ο>’’ «ACM rt ;;at5urAw cesEnax·»!», ut de r!oa*tU> cisixiiu xl «c-rô> .. 5713 “*►*«·.Μ tan. t94TM. A S. j, p. Μ., 5714 RATIO ΙΟίΟ IAN « II Μ ΙΑ Μ ENTA LIS INSTITUTIONIS 28 Moderatores nominantur ab Episcopo —nisi Semi­ narii statuta aliud decernant— diligenti praehablta con­ sultatione. Sint omnes de Seminarii progressu vere solliciti ac frequentem dialogum cum Episcopo ct oluinnls foveant ad malus commune bonum quaerendum atque ad paedagogicam suarn operam magis in dies perficiendam ·’. 29. Rector, qui praecipuum graviusque in Seminarii regimine onus suscipit, «It Moderatorum coordinator atque fraterno caritate arctam cum ipsis foveat cooperationem, 34β conscientiae foro semper religioso scr/vato, ut concordi opera alumnorum Institutio promoveatur. Ad hoc quam maxime conferre potest Moderatorum vita communis. Sae­ pe, v. gr. saltem semel In mense, conveniant nd communem actionem suam componendam, ad Seminarii difficultates et negotia expendenda ct congruas inveniendas solu­ tiones ♦·. 30. Maxima cura seligantur Modcratorcj, qui viri sint spiritu sacerdotali ct apostolico Imbuti, ad mutuam fraternomque cooperationem In communi educationis opera prae­ standam Idonei, ad percipiendas necessitates communitatis cccleslalls et civilis alacres et aperti, pastorali experientia Instructi in parocclali ministerio vel in aliis, atque juveni­ lium animorum perspicacia praestantes »·. Cum Superiorum munus In Seminario sit ars omnium pracccllentissima, quae extemporalem fortultamque agendi rationem non patiatur, praeter naturales ct supematurales dotes necessario habere debent, pro cuiusque muneris na­ tura, debitam praeparationem spiritualem, pacdagogicam vel lechnicaiu, quam slbl acquisivcrint praecipue in pecu­ liaribus Institutis ad hunc finem sive in propria sive in aliis regionibus erectis vel erigendis le. 31. Curandum quoque est ut Moderatorum praeparatio cx inductis cotidie innovationibus (aggiomamenlo) perfi­ ciatur, frequentando conventus vel cursus, qui institui so­ lent ad spiritualium et paedagogicarum scientiarum pro347 gressus cognoscendos ac novas methodos no vasque expe- / rientias addiscendas. Nec neglegantur varia experimenta et incepta, quibus Moderatores quaestiones —iuvenum praesertim— quae nunc agitantur, melius cognoscere atque ex luce fidei solvere possint 87. VI. De Professoribus 32. Congruus habeatur numerus Professorum, ratione habita disciplinarum tradendarum, rationis docendi et nu­ meri alumnorum; pro unoquoque Seminario, ubi institutio philosophico-theologica traditur, elenchus habeatur Profes­ sorum qui requiruntur in diversis curriculis ct disciplinis. 33. Pro disciplinis sacris Professores sint communiter sacerdotes; omnes autem ex animo operam suam cum aliis fraterne consocient, ct tales sint ut pro sua condicione, vel Christianae vel sacerdotalis vitae exemplum alumnis prae­ beant. Nominantur ab Episcopo, nisi aliter cautum sit, vel si de Seminariis Regionalibus agitur, ab Episcopis qui eo­ rundem Seminariorum curam habent, consulto tamen Rec­ tore et collegio Professorum, qui idoneos candidatos propo­ nere possunt 8 °. “Cf. Cour, VaL II, Decr. de institutione uccrdoUli Optatam latites, d 5; Pius XI, LitL Encyct Ad Catholici Sacerdotis, 20 dec. 1935: A. A. S. a8 (1936), p. 37; Paalni VI, EpisL AposL Smwmhî Dei 1'grbum, 4 ησν. 1963: A. A. S. 55 (1963). P 9*4·. ·· Cf. loanaea XXIII, Alloc. L’incantro odiemo, ad Seminariarum Rectores qat ex am versi lulU interfuerunt Conventui de alumnis ad praesentis aeUUs rationem instituendis, 29 iuL 1961: .4. A. S. 53 (1961), p. 562; Alloc. Quaio incontro, ad Moderatores spiritus Romae coadunatos, 9 srpL 1962: A. A. S. 54 (1962) p. 673. ••Cone. VaL II, Decr. de institutione sacerdotali Optatam lolstu, n. 5; cf. D“T de accxxn. renov. vitae religiosae Pcrfretae caritatis, n. Pius XI, Utt. EncycL Ad CaiMut Sacerdotii, 20 dee. 1935: A. A. S. 28 (<936), p. 37; cf. loaanes XXIII, Alloc. E* grande, ad eos qui Conventui interfuerunt Romae habito ex universa Italia pro vocatioaubus tacerdol. fovrodis, 21 apr. 1961: A. A. S. 53 (1961), p. 311. ■· CL Quaesitum λ. Π' p· Synodo Episcopali a Card. Praefecto S. Ccngreratxxui pro Institutione Catholica propositum· *An praecipere oporteat, ut Educatores futuri Cleri specifica praeparatione polleant, acquisita per rrguUrem frequentiam alicuius Instituti vel Scholae Saperions a Conterentia Episcopali erecta aut approbata, vel saltem p*r partkipstioarm aliquorum Cuneum apposite institutorum». In quaesitum istud Patres haec TOÜ emiserunt: 120 placet, 8 non placet, jx placet iuxla modum, 3 ahstensjones. Ci. loannes XXIII, Alloc. Qwsto tucws/ro, ad Moderatores spiritus Romae coadunatos, 9 sepL 1962: A. A. S. 54 (1962), p. 674·» Cf. Cone. Vat. II, Decr. de past. Bpbcop. munere in Ecclesia CVixto Dominus, n i&. loanrvs XXIII, Alloc. L'inconira odiemo, ad Seminariorum Rectores qui ex universa Italia interfuerunt Conventui de alumnis ad prae­ sentis aetatis rationem instituezxhs, 39 iul. 1961. A. A. S. 33 (15161 ), p. 36α; Alloc. La wtra ribretnie, ad Metros cathobcos Romae coadunatos, 22 sept. 1962: A. A. S 54 (104). PP· Π3-7Ι41 Pauius VI. Motu proprio Ecelaiae Sanciat, t» aiig. 1966: .1. A. S. 58 (1966), p. 786; III, n. 3 [LE 3457)· ••Cone. VaL 11, Decr. de institutione sacerdotali Optatam Mtus,u. 5715 SACERDOTALIS n. 381/ 34. Professores in sua quisque disciplina vere periti esse debent ct convenientem disciplinarum affinium cognitio­ nem habere M. Quare debitam praeparationem habuerint oportet el sint congruis gradibus academicls ornati: ad scientias sacras et philosophiam docendas saltem Licen­ tiam vel aenuivalentem qualiflcatloncm, ad ceteras vero disciplinas idoneas qualificationes academlcas habere de­ bent. 35. Dotibus quoque pacdagoglcls ornati sint oportet, idcoque curandum est ut Idoneam praeparationem etiam In hac re habeant et Instituantur methodis dldactids acti­ vis, quibus alumnos per cooperationem et dialogum aptius docere valeant·0./ 348 36. Curent Professores propriam praeparationem scien­ ti fleam constanter perficere (aggiornare) lectione periodi­ corum ct novorum librorum, frequenti cum viris doctis commercio partemque habendo in conventibus scicnttflcis»1. 3 C' < 37. Professores officia ne sibi sumant, quibus a suo mu­ nere rite implendo impediantur; ideo etiam aequa remune­ ration© donari debent, ut proprio gravi muneri totos se dedere possint. Laudabiliter tamen quaedam ministeria moderate exercebunt ut experientia pastorali iuventur in problematibus nostri temporis, praesertim iuventutis, ple­ nius cognoscendis tradendisque suis disciplinis ad futuros animarum pastores aptius formandos. 38. In munere explendo vere educatores se reputent, et ideo prae oculis habeant normas de doctrina tradenda et de ratione docendi, quae Infra indicantur; curent singu­ lorum alumnorum institutionem et universam sacerdota­ lem formationem, ut illi in scientiis et in spirituali vita vere proficiant; frequenter, v. gr. saltem semel in mense, con­ gregentur ad res scholasticas coniunctim examinandas, ut sedula concordique opera alumnorum institutionem formationemque promoveant. Arctam asslduamque foveant cooperationem etiam cum Seminarii Moderatoribus, ut non solum ad sdentificam, sed etiam ad integram sacerdotalem alumnorum formatio­ nem efficacius possint conferre. Denique, moderatores et professores unam constituant educatorum communitatem, ita ut una cum alumnis vere imaginem praebeant unius familiae, quae Domini votum expleat: «ut unum sint» (Io. 17, 11)··. VIL De Alumnis 39. Ad aptam alumnorum institutionem requiritur non tantum prudens eorum selectio, sed etiam singulorum iuvenum seria probatio Inter studiorum decursum, consilio peritorum facienda ut de voluntate Del / circa eorum voca­ 319 tionem certo constet. In hac sincera voluntatis Dei inqui­ sitione ipsorum candidatorum probandorum participatio libenter requiratur, ad eorum maius spirituale bonum citius et securius procurandum. Qua in re considerandae sunt iuvenum dotes humanae et morales (v. gr. animi sinceritas, maturitas affectiva, ur­ banitas, promissis servata fides, assidua iostltlac cura, sen­ sus amicitiae ct iustae libertatis ac rcsponsabilltatis, in­ dustrius animus, voluntas cooperandi cum aliis, etc.), spi­ rituales (v. gr. amor erga Deum ct proximum, studium fraternitatis et abnegationis, docilitas, probata castitas, sensus fidei et Ecclesiae, sollicitudo apostolica et missionalis), ct intellectuales (v. gr. rectum ct sanum iudicium, ingenium sufficiens ad studia ecclesiastica perficienda, recta sacerdotii notio clusque condicionum, etc.), ut ludicari pos­ sit utrum apti nccnc sint ad ministerium sacerdotale. Pariter a peritis medicis ct aliis, qui scientiam psycholo­ gicam callent, generati m examinanda est eorum valetudo physica ct psychica, consideratis quoque habitibus a fami­ lia forte hereditate transmissis ··. Imprimis autem juvandi sunt alumni ut serio et sincere Decr. de accom. renov. vine rr’igiasae Perfectae caritatis, n. xS. ·· Pia XII. Con*L AposL Sedes sapientiae, 31 mali 1956c .4. A. S. 4* (i90k P· 04. ·· Cf. superius, nota S3. ·* Cf. Paulus VI, Motu proprio Ecdanxr Sanctae, 6 aug. X966: A. A. S. 58 (x06)» P· 786, III, n. 3. ••Cone. VaL II, Decr. de insliluLoce «ccrdotab Mias. n. 5; cf. Pius XII, ConsL Apost. Sedes sapientiae, jx maxi 1956: A. .4.5. 48 (t95*L pp. 362'363; loaanes XX11I. ADoc, E’ grande, 1 Cosventui Romae habito ex universa Italia pro vocationibus fovendis, sl apr. 19Φ1: A. .4. S. 33 (x0x), p. 3XX. ·' S. Coagr. S. Officii. Monitum Ce»w owtfwrriiw. de falsis quibusdam opiniombui circa peccata contra VI praeceptum ct de eiimjr.Ibua psycho*· nilyUcis, xj iuL xoftx: A. .4. 5. 53 (1961}. p. 57X [LE 2099]: S. Cb» Ux A. A. S. Ci (19691. p. ixo, n. 6 (ad vo'a qaod atuect}. ·· Hoc cape.* trtduatxr afa^ta hseaœau s^nrxaha vjue ab »1--*—-^, pedeteepto acqxrcnxlae. Ses autem possunt: SpinTs*.*!» vita praeupoasi icam foruxarn a Chnsto i«cerdote acnp-.î, cgî f-ton wcxnkAc» vtxauoooa saxa petCuri saodo aocxantur, Ct—. cüsj Ocbeast γεγώ loccrdotiora et mi-üterlum t-hnatx» (Decx. de PreàbyL zasaUcnû et vtt* Pra.HiWM crj«u, o 7) poxtkipare, becase «1 ut El non «ofaa prr vacrxm Ord*naîX>G«n, tri toto prora^s aahM rTtr-Gfrrrn»·.—, vitae faxars per cceuf-n cct>lixnot uraolo FccclAri =®do s* Chruto devoveant Ena^iar aequantur Sri «t pauper (cf. Mt. 8. xr. Le. 9, $S) per obedxatix-.: luxm usque Vel etiam, post primum Seminarii Maioris annum, alum* ad Exxtrnx Creta (rf. PW. 2. B| redecut et taarUficavit» ttecr. nh facultas detur ut aut secundum ineant, aut studiis pro­ de atcoox. renor, vitae reLposoe PerjexZu cjeuoiti, η. χμ fanis in Universitate vacent, aut studia cuiusdam peculia­ In fade, »p= el cantate rrjLçri ia d*e* radacau, Lrcx Spiritus Sancti raos ris disciplinae extra Seminarium peragant; hoc modo, pri­ apcrur.t auuv» alqoc ttudeant habitura crauocis pcarurUnx ex Ljturçïa mis experientiis In Seminario expletis, candidato spatium et »wbi Dd creUesplatKioe acq^crrr ci, asMdoo ncxas^ntorunj titia &:trieu5o, outset virtute» hmnocxe exccfare, ita ut durai *uuni>tri verae libertatis interioris ct exterioris olferetur ad suam Capita· [D«r. de PreabyL nusisUno ct r»ta Prah^r-'r*J* Q- xa) propriam vocationem solidius diligentiusquc excolendam. tn ayiUco Chnsti Carpore fieri poumL Iu x3 season Eccksxxe et futurum c) Expleto curriculo philosophlco-theologico, poterunt manus >po»ti^scum »daecatEr, at rüeast. sub Episcopi attentate et in spir.tu aerritH. snodestam et fraternam coopératsocern vxxm in Clrro dSo^eper unum vel plures annos officia diaconalia exercere ut, 030 pxseuaxc. Paalanb cantate mot! xlùscaat crataUnuen bomaaae sub periti sacerdotis moderatione, plenior vocationis ma­ socketaus prompto apovxpe an*so perôper*, terr.pormx sdant axi e»»e ex hoc mundo (d. Const, dogm., de Eeclera Lx^un cm.*tw rdl·EacycL Sauriua Νσιίη fvimciux. 1 aug. 1959: .4. A. S. 51 (1959). pp. iSaej» et $LCvx» Grwrûa arfaixi CotaJitaUcai ApML Stlei lafrmiur, 545 Padus SX EptsL ApoiL S>»rct> Del Vreixm, 4 cor. 1763: A. A. S. jt txsh 1756. 53 [LE >591 i Ia*B3e» XXIII. LilL EocyrL 53 (15*1.'. PP- 979 »*. PeOarw. >1 tswr. X95T A. A. S. 51 (1959), p?. 84X-A43 (LE 3561 >. Alfac. mCcnr. VaL U. Decr. de Ualitutjnoe sar.rrdoLali K»ut, η Λ; AA wStxuMn. Ji Mcoada Syaodi Racfcxae truroe tubiu, 36 Un. 1960. cf. loir.ae» XXIII, Eptot. ApoU. Ptitr ms/rw^dter»»·», ja arig. 1961; A A. S. JX (1960). pp. 3x4 a$4 P>u>» Vt, EpùL ApceL 5m»ww»î Dn Vahum, A. A. S. 5> (1961). p. 6?T. Alix. Qxesio uve^tre. ad Ha-V»txo» ptetatia Kocaae 4 wf. »963. A. A S. 55 (»96)), TV 07 v. UlL Lacyd. ceiiiccxhmaun. 9 «pt 1963 A. A. S. 54 (1963), pp. 673-674. tatef, 3c «un. xgâyr A. 4. S. 59 U07I. FP «> (LE 3374k ’’•Gxx- VaL II. Dccr. de InsUtutioce saceniotah OfieUm tctim, u. 8. •■Sk Coa34 bxn. 1967·. A. A. 5. 59 (x07\ PP «3-684, na. 65-67 «qU*wu ou**, Λβ tcooamMit» f»wr*uot» InxtAxlioau ad t»Uci rrh»’»CL Qw. V*L Π. Derr, de leccram. rxaov. viue reHrcsae Perfriat p-ur. dnorodan. 4 i». itf* A. A S. 61 PP* '<*. «S s; un- 3. bxrUatM, n. 13. ’“Cuoc. VaL II, D-cr. de PrôbyL tnirdstmo et vtu Pra.»3. M- 5717 5718 RATIO FUNDAMENTALIS INSTITUTIONIS communitati dloecesanl Presbyterii tvlnculo caritatis, ora­ tionis rt omnimodae cooperationis... ad aedificationem Cor­ poris Christi, quae praesertim nostris temporibus multi­ plicia officia necnon novas accommodationes requirit» ,oi. Introducantur Igitur alumni pcdctcmptlm in veram dioe­ cesis condicionem (cfr. supra n. 22), ut cleri fidcliumque res et necessitates spirituales cognoscant ct futurum munus pastorale maiore cum fructu explere possint1··. 48. Ecclesia ritus Inllnl normam sibi statuit, venerando usu commendatam, cos tantum nd sacerdotium eligendi qui ex Del gratia libere propter Regnum caelorum caeli­ batum amplecti velint 107. Quae forma vitae In evangellca doctrina et genuina Ecclesiae traditione radicata, multi­ modam convenientiam cum sacerdotio habet. Missio enim sacerdotis Integra dedicatur servitio novae humanitatis, quam Christus, victor mortis, per Spiritum suum In mundo suscitat: est status quo presbyteri Christo «facilius Indiviso corde adhaerent, liberius... servitio Del ct hominum se de­ dicant... et sic aptiores fiunt qui paternitatem in Christo latius accipiant...». Hoc igitur modo, statum nempe virgi­ nalem propter Regnum caelorum (ML· 19, 12) eligentes, 354 «signum vivum efficiuntur Illius mundi / futuri, per fidem et caritatem praesentis», «in quo filii resurrectionis neque nubent neque ducent uxores» (cfr. Lc. 20, 35-36)10*. Qui ideo ad sacerdotium se praeparant, caelibatum tam­ quam peculiare donum Del agnoscant ct acceptent: per vitam impense deditam orationi et unioni cum Christo atque sincerae caritati fraternae necessarias creent condiciones, qulbusillum integre et laeto animo servare possint, constan­ ter solliciti de sinceritate factae sulpslus donationis lw. Ut autem electio caelibatus vere libera sit, requiritur ut luvcnis evangellcam huius doni vim luce fidei perspicere possit, Idemque bona status matrimonialis recte aesti­ met 11 °. Plena etiam gaudeat libertate psychologica inter­ na et externa, atque necessarium gradum maturitatis af­ fectivae possideat, Ita ut caelibatum tamquam suae per­ sonae completionem sentire atque vivere possit ni. Ad hoc congrua educatio sexualis requiritur111, quae In alumnis qui maturiorem adolescentiam iam assecuti sint, magis in formatione ad castum personarum amorem con­ sistit quam in sollicitudine, aliquando molestissima, vitandi peccata; eos enim ad futurum pastoralis ministerii commer­ cium praeparare debet. Quare gradatim, sana ac spirituali discretione Invitentur iuvenes et adducantur, ut In coeti­ bus ac diversis apostolatus et cooperationis socialis parti­ bus amorem experiantur ac manifestent sincerum, huma­ num, fraternum, personalem atque immolatum In exem­ plum Christi, erga omnes ac singulos, praesertim vero pau­ peres. afflictos, aequales; hac ratione solitudinem cordis superabunt. Hunc amorem aperte nc fidenter manifesta­ tum Magistris spiritus et Superioribus, cum iis in Domino dijudicare addiscant; devitent autem relationes singulares, praesertim solitarias et productas, cum personis alterius sexus, sed potius amorem omnibus apertum, Idcoque vere castum, exercere studeant et tamquam donum a Deo Im­ petrare assuescant. Inspecta Igitur peculiari huius doni natura, quod desur­ sum est. descendens a Patre luminum (le. 1, 17), oportet 355 ut candidati ad sacerdotium au/xilio Dei nbd et propriis viribus non nimis confidentes, «mortificationem sensuum­ que custodiam adhibeant. Media quoque naturalia ne omit­ tant, quae mentis ct corporis sanitati favent. Ita fit ut falsis doctrinis, quae continentiam perfectam tamquam impossibilem vel humano profectui nocivam ostentant, non moveantur, et omnia quae castitatem in periculum adducunt, Instinctu quodam spirituali, respuent»111. byUnrum oniinit, n. 8. «««Cf. Pius XIT, Adhcrt AposL \fenJi Mxtw, T) sept I95<* A .4. S. 43 (1950), pp. 686-63?; cf. etiam Toonnes XXIII. Lut Eocycl Prinetpt Paiierum, 13 nov. 1959: A. A. S. 51 (1959). p. 842, ••’Cone. VaL II. Decr. de iniUtntfonc sacerdotali Oftalam Mitts, η. ιος Decr. de Prrsbyt. ministerio et vita /rorum crdinit. n. 16; Paulos VI, LitL Encyc! S^^rJctalu cAdibaitn, 34 lun. 1967; A. A. S. 59 («967), pp. «37-697. ··■ Cone. VaL II. De*T. do Presbyt. minister© et vita OJtwii, n. 16 *·· Paulus VI, UtL Eoeycl. SacrrAotaiii cartihsitii, -4 lun. 1967· A, A S. 59 (1967). pp. 686-690. nn. 71-87. ,,’Conc. Vat. II. Decr. de Institutione sacerdotali tn/itu, n. 10. ul Paulas VI. Utt EncycI. Sacsrfctali! cAthhaiui. 34 Ion. 1967: A. A. S. y) (1967). P 683. nn. 63,66. n’Cf Cone. Vat. II, D*clar. dr edocatlone Christiana Granitiwm tdun 1; cf. Rus XII, Alloe. Mefû ad Ordinis Cam Disc. iodi 1rs, 33 Mpt. 1951: Ditconi f RMdi^csmrgi. XIII. p- 35Γ. UtL Encyti. S1ZTJ 35 mart. Τ954-· A. A. S. 46 (iQMk PP »83-186 [LE 14«]. *uCone Vat. II. Decr. de arcocn. renov. vitae rclleiosae F/r/rrfar c^rilaUr, n. J3; rf. Inannes XXTTT. LitL Ene. Saer^Mii AWn 1 au<. 1959: A A. S. 5X (195$). PP 554 356: Alloc. Qtutîo tw/mfra. ad alumnos ri nulbusdora ItaUdt Sfldnarits, a» nev, 19.W A. A. S. 51 («6591, pp. . pp. 556-558: Paulus VI, AEoc. .4 rot, c*z rir^ Christ i fidelibus coram admissis, 5 oct. xo66: IV, pp, 663-866: Alloc. Π Christi fidelibus coram admissis. 9 oct. 1968: VI. pp. 959-963; Alloc. Lib-nti frilrrnofuf, 3d Delegates Commis?jonnm Ep pro Seminariis coadunatos Romae ad Rationem Fundamentalem elaborandam, 3? marL i960: A. A. S. 6t (1969), pp. 353-256. "•Coae. Vat Π, Decr. de Presbyt. ministerio et vita crJiftit, n. 17. 111 IHi., n. 6. n,Conc. Vat. II, Decr. de Institution*· sacerdotali tetius, n. 9c ei. Inonnes XXIII Lttt. Eocycl. Sorrr/c/r» A’orfr» *rvwrZia 1 aur. 1959: A. A S. 51 (XO59), PP 551-55·: Pardus VI. AUoe. Siame Parto&ew/rdr. ad sacerdote» qui int-rfcrrunt Coa ren tu i habito a Sodalitate vaL «Federorlone A*«ocii/km| del Cirro Italiano·, yo Ion. XÇ55T IIT, PP 385-386; Allor. Domina, ad Praesules ex America Laf. secundo ccnerali Coetui MedelUi Interftjturos. 14 ace. 1968: Z-w/rna-n^ri. VI, pp. 4TZ-ur. Alloc Se noriü*««o. ChristifideEbas coram admrisis. 3 Oct. 1968: VI, pp. 943 ss. ll’Cf. Cone Vat. TI, Decr de institutione sacrrdeUU Oficiam n. u; D-rr. de Pr**bvt uilrhterio et vita PrnœrfiwO, d V Deçlir. d- educatione christ hna Gmûnnem eZ«.-e2»ewù. n. i; ef. Pin· XTL AEoc. SwJrc Ecr.ledx Ϋw^ n_ xx. u,C«oe. VaL II. Coast de S. LlturçU Conrrbum. n. xo. “· Ose V«t Π. Cccxt. de S. Ursxri» Sjcfsχλλτϊμ·» CsncOnm, η. χςM*COoe. Vxt II, Decr. de laUltuboae vacrrdotalj Optatam tceius. n. 8. d. S. Corxr. Rit. Intirxtio n*!’· rrtrltni Enehviti-ici, 23 r-.xll 1^67: U‘CL Coot Vat II. Derr. de mvtitutrxie sacerdotali Optatam tahut, n_ 8. Coast, de 5. Ursi» nn. xi, 13; Decr. de J . A. S. 59 (»?8ri, V9 51>5ri ftE 3362!. “•Cûm. VaL il. Drcr. d· üMÜtntjMi» Oftxia-x Wnn. n. 5-, •ccocs. rrocr. silae t*I^zx3* Vtf'clAt arxtzixt, n. 6. CoatL deS. lutOTd» SemxtMdim ORcxJtum, ta. 17, xl. vl Dtct. de Preifart Q*joad potior» hiec spiritaxL» vitae tssba, 88οΛ8χ. ta. u. »5: cl. «tbsi Fri» ΧΠ. UtL suat raoccsU Ecckva tapxntuMSui mcsi» prxncTTpMt, uU sunt praesertim EacTd. CM, jo v-r. 1947: A. A. S. 39 (1947). W M7 *v [LE sacra col>!x batxada ce&UUo, piae ad d»viaa Taberaxcul» eabatatiours, »031: Adboct Apxt Mmli Nettre/. 33 »r»t. nier A. A. S. 42 (1030). Mxnalia KoMrti redtaUo, düUttU sui ipsius rcrogruUo ( C. I. C.. can. x 33). pp UA &9X [LE 2X3t t Jo-tr.n-5 ΧΧ1Π. Litt Εετττ.Ι S-arrrl-Ot Scfiri Ad hcnriM prtees quod auoet, saccrdr·.-» jjavx offccio ença EccU-sUm sosccpto os rwitax» tramtsr can. 133}. Ex eo fortaisc quod ahqua 1 ace. 195X A. A. 5. 51 (19V>>. Pt*· rit »·-; Paa’ta VI. ASor- Vai M. ri «cn < * rx bisre noroxi orekcta est. œpe ratio est petesda. cur ecclrsiastic» viri rerun txlmunin votUce abripiantur, pcdetecptxxn sacro carrant afflatu, xSvu> «ii Orirtiioento ίητττ). Jini/n»* FUzi. j Vtpt- 1765: A. A. S. ac Uadra, pm dolor, terrenae b-.xsa ritae illecebris allerti, rravi lu diicriwm/i. T. pp. XXI-XI3*. Ul rmtntur, cm um sint qsovh spmtuali prw-udio destituti». 316L 37 (rris), pp. m »·- [L d® Prrtb-Tt nxioiitrrin et vtl* Pwybnnm “•IV» XII. UtL Enqrcl. iiyUùi Corfrcnx, [nn. 1743: .4. A. S. 35 ‘••Coae. Vat U, I> U943). p. 135 [LE 1759 ς A/ibocL Apost. SfmX» .Varfrac, aJ 044*it. n. 3. '••C^»c CumL de S.______ Litare» Seirrw»du-» A. A. S 41 tx-jyrt, p. 674. loaunm ΧΧΙΠ. Utt Encyct SarcrAii» .Vosiri 1E ,r ViL T ., II. _______ ______ ____ 70: 5 Cxserr. R|t. isitrxt» !*!k“ XliCeetU 17 nov. Utt Ènrrcï Wrfi^bÏA ^P p’m* *■ · 571 e-flowaj· XXm, Adbortl 19M .4. .1. S. 38 (1766), pp. X77 s* ILE 34x2). tm.’EnnrL VWôtar Dei, L ce. pp. 347 w.. 37« · : *»· —* - ..«>_« λ Λ C ~. ί.^ίΛ 1Ha»« FUr«kleF»T<. «•C. Γ. C . can. 1338. tjSx·. Couc. VaL 11. Decr. de accoq. renov. vitae A^M Swra/ UWi», 6 lan. I0x: A A. S. 34 (nfab xellriuw Pirirdar canlalix. n. 1*. “· Coce. YÀV acrOtn 97h«U«. *1' Rora»* «taSoraa cauta cccasorinlw. x8 HaM6ce A. À. S. JJ <1SM. ΓΡ *75 «· 5721 5722 11 VH<> 361 FUNDAMENTALIS INSTITUTIONIS SACERDOTALIS ad recte discernenda signa temporum 1M, nd / Indicium de eventibus ferendum ad lumen cvangclii, nd rectam Inter­ pretationem variarum condicionum ct necessitatum huma­ nae vltne. quae vera «semina Verbi In sc latentia» 114 conti­ nent, enedeinque postulant ut «luce evangelic* collustrentur, liberentur et In Del Salvatoris dominium reducantur·l,B. In hoc commercio cum mundo probe animadvertendum est, ut omnes huiusmodi experientiae ad pastoralem Semi­ narii finem ordinentur atque alumni Ita spirltualller prae­ parentur, ut futura actuosltas non Impedimento sit, sed potius auxilio nd propriam vitam spiritualem fovendam ct roborandam u·. IX. De iNSTiruTioxK doctrinal! in πενγ.ιιε 59. Finis institutionis doctrinalis est ut alumni, una cum cultura generali necessitatibus nostrorum temporum accommodato, acquirant amplam atque solidam doctrinam In scientiis sacris. Ita ul, sua fide Inde fundata ct nutrita, evan gel II doctrinam hominibus nostri temporis apte nun­ tiare atque in eorum culturam inserere valeantla’. Haec doctrinalis institutio complectitur, a) complemen­ tum, quatenus opus sit —expleto curriculo de quo ίη n. 16— formationis in litteris ct scientiis; b) formationem philo­ sophicam; c) formationem theologicam. 60. Varia ratio qua haec studia coordinari possunt, ad 362 tria praecipua exempla reducitur. / A) Periodis distinctis et successivis fiunt: studia in lit­ teris et scientiis (quatenus opus sit) —studia philosophi­ ca— studia theologica. B) Studia in litteris et scientiis peraguntur cum studiis philosophicis (cfr. American College); dein fiunt studia theologica. C) Post studia in litteris et scientiis, studia philoso­ phica componuntur cum studiis theologicis ita ut philoso­ phia simul cum theologia doceatur attamen attendendum est ut philosophia tradatur distinctis disciplinis et propria methodo, nec philosophiae studium reducatur ad fragmentariam et dispersam problematum tractationem occasione quaestionum theologicarum. Quae vero hic ad modum exempli adducuntur, alias ra­ tiones studia ordinandi non excludunt. In unaquaque Ra­ tione Institutionis sacerdotalis indicentur modi a Confe­ rentia Episcopali selecti et approbati, ratione habita adlunc torum regionum. 61. Quocumque modo studia ordinentur, haec sedulo notanda sunt: a) semper initium flat a cursu introductorio in myste­ rium Christi, dc quo in numero sequenti agitur 1,s; b) quod sl philosophia et theologia distinctis temporum periodis doceantur, coordinatio procuranda est inter disci­ plinas philosophicas et theologicas, praesertim inter theo­ logiam naturalem ct tractatum dogmaticum de Deo, Inter ethicam et theologiam moralem, inter historiam philoso­ phiae, Ecclesiae, dogmatum, etc. η·; c) temporis spatium consecratum studiis praecipue philosophicis saltem biennium aequet (vel, secundum syste­ ma studiorum apud aliquas nationes vigens, congruentem numerum sic dictarum horarum semesIraIlum); temporis spatium consecratum studiis theologicis saltem quadrien­ nium comprehendat (vel congruentem numerum horarum semeilralium), ita ul complexivo studia philosophica et theologica saltem sexennium complectantur (vel, secundum alios modos studln computandi, eam copiam materiae quae sexennio pertractari solet)14°. 62. Introductio In mysterium Christi ct historiam sa­ lutis, quae Initio cursus philosophici et theologici tradenda tione sacerdotali Optatam loi tus, n. xr. Paulus VI, Alloc. Il grande rdo, habita quarto exacto sarcuo post constituta · Cone. Trid. Seminaria, 4 nov, 1963: A. A. S. 55 (1961),p. 1034 (LE jîj4). *"Conm VaL II, CoasL past, de Eccl. In mundo huius tempons GatUiwm ci spet, nn. 1-4. “«Cone. Vat. II, Decr. de activ. mission. Ecclesiae AJ gentes dtnniiut, n. xi. >·· Ibid. lttCc>nc Vat. II. Decr. de institutione sacerdotali Optatam Miw. n. xi; Decr. de Pmbyt. ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 3; cf. loaanes XXIII Allo.- Ouesto iuzoniro, ad Maestros picUtis Romae coadunatos, 9 vpt/xCsr A A. S. M (ip6ri. pp 675-67* Paulus VI, Utt EncycL Ec­ clesiam num, 6 aag. 1964: A. A. S. 36 (1964). pp. C17, 638. “»CL Cone. Vat II, Decr. Optatam lotius, nn. 13-17; Const post, de Eccl. in mundo haius temporis Gaudium d tprr, 00-58. 6- Decr dc activ. mission Ecclesiae Ad genite diriaUut, n. xfr. P.us XII, Const Apost Scdta M oaii xos6: A. A S. 48 (1956), PP.?6t Fmÿ. VI Motu ùnx^io 6 1966: A. A. S. $8 (1986), p. III, η. 3· vit H Decr. de ImtituÜooc Mcertîotalj ^9. n. 14· “· Ibsd “· C. i. CMcon. 1385: Paulas VI, Mota proprio DcEfiKvfwi 5723 ; · · ·. · n. an 17 est, eo tendit ut alumni studiorum ecclesiasticorum sensum ct ordinem et finem apostolicum percipere / possint, simul 363 vero Juventur ad propriam fidem fundandam atque ad vocationem sacerdotalem penitius intellegendam et pru­ dentius amplectendam· Duratio ct programma cursus in unaquaque Ratione Institutionis sacerdotalis determinanda sunt, ratione ha­ bita experientiarum in propria Natione vel universa Ec­ clesia, atque curandum est ut bene cohaereat cum ceteris studiis theologicis ct continuetur postea, praesertim per Sacrae Scripturae lectionem sub professorum ductu Ul. 63. Magistri in suis disciplinis tradendis de interna to­ tius doctrinae fidei unitate et harmonia iugiter solliciti esse debent (cfr. n. 90), salvlflcum eius aspectum in clariore luce ponendo. Sed ad hoc opus perficiendum, vertente stu­ diorum curriculo vel, si ita Conferentiae episcopales mellas iudicaverint, post aliquot annos experientiae pastoralis, opportune reservabitur congruum tempus, etiam aliquam­ diu protractum, quo alumni, propria et apta methodo. In­ tegro disciplinarum cursu peracto, verbum Del, ductu ma­ gistrorum et ope doctrinae acquisitae, melius percipere et vclutl contemplari ct experiri possint In simplici eius uni­ tate, qua fidelibus ad salutem tradendum est, convergen­ tibus in unamquamque partem luminibus omnium disci­ plinarum, quae hucusque separatim docebantur. Hoc summarlae collectionis tempus quam maxime commendatur, ut notiones acquisitae nedum dlsiectae et veluti una ab altera avulsae remaneant, apte componantur ad spiritua­ lem profectum fidelium et Ipsorum sacerdotum, qui, per­ cepta scientiae acquisitae utilitate, maiore amore erga disci­ plinas sacras exardescent. Quod si Episcopi —vel singuli vel ex communi Conferentiae Episcopalis instituto— opportune decreverint exercitium Diaconatus post expletum studiorum curriculum per unum vel plures annos instaurare (cfr. n. 42 c.), huiusmodi om­ nium disciplinarum collectio, seu simplex et cohaerens di­ sciplinarum compositio, utilius transferenda erit ad tempus quo Diaconi ad Seminarium revertentur ut se ad sacerdo­ tium praeparent. Huius autem temporis spatium satis pro­ ducendum erit, ut proxima ad sacerdotium praeparatio vere efficax habeatur. 64. In tota formatione doctrinali sedulo curanda est eius accommodatio ad diversas culturas, ut alumni nun­ tium Christi secundum formam / unicuique culturae pro­ 364 priam intellegere et exprimere valeant atque Inde vitam Christianam ingenio indolique cuiusque culturae aptare possint. Quare professores philosophiae et theologiae ne omittant In suis praelectionibus doctrinam Christianam cum intimis notionibus, quas populi secundum sacras sibi traditiones de Deo, de mundo, de homine efformaverunt, comparare et, in quantum fieri potest, his sapientiam philosophicam et intellectum fidei ditare 145. De studiis litterarum et scientiarum 65. Antequam alumni ad studia proprie sacerdotalia accedant, oportet ut studiorum mediorum curriculum per­ fecerint (cfr. n. 16) prout in unaquaque natione requiritur ad studia academica Inchoanda, et convenienter titulum civilem obtinuerint 14J. 66. Sl peracto studiorum curriculo, quaedam adhuc de­ sint candidatis ad sacerdotium necessaria, v. gr. congrua linguae latinac cognitio ad mentem permanentis Instantlsque Ecclesiae voluntatis 14t, ea supplenda sunt sive ante 1966: X. A. S. 58 (1966), p 470 [LE 34491- ,uCoaC. Vit II, Decr. de institutione sacerdotali Gftalam totius, n. 14; ct Const de S. Litanda Socmanifam Concilium, n. 16: Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad genlci divinitus, n. 16. “•Coam Vit II. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad genln rfinmta, nn. 16. 19. ar. Const post de EccL in mando huius temporis GaeJiem ct afies, na. 44, 58, (n\ Decr. de Occaxnenismo Uniiaiii redintegratio, nn. 4. *7 (LE 3*35£ Decr. de EccL Orient Cath. Ori/nirim»·» Ecclesiarum, nn. 4. 5. 6 (LE 3133): cf. Pius XII, Lilt Kncyel. Ftwsfvhi Ργολτλλ, j ian. 1951: A. A. S. 43 sBn: Motu proprio Eccfaiat Sancte/, 6 au*. X966: A. A. S. 38 (tçM). p. 7MU1I. n r. “’Cone. Vat II, Decr. de instituUcae sacerdotali Optatam Msau, n. ijc d. n. 3; Pius XII, Adbort. Apost Menii 4V«cdnc/, »3 »/p( 193« .4. A. S. 4* Ü93O). p. 637; Const Apost. SaL-j sapientiae, 31 xraii 19561· A, A. S. 48 (19361, pp. 361-351. “•Cone. VaL Π, Decr. de InsUtutjoae sacerdotali optatam «mu, n. 13; Fanlus VI, EpbL Apos!. Sffwwi Dri I’frStwi, 4 nov. 1963; .4 A. S A3 (1963), p. 993: Ldt Apost Sv/u LariniXxfu, rx febr. t04.- ,4. .4. S 56 (1964). pp. r-*5 «v (LE 31«)- muneribus, 15 mali v τ. bi -, η. 3817 RATIO FUNDAMENTALIS INSTITUTIONIS SACERDOTALIS curriculum philosophicum sive cum studiis philosophicis, prout in n. 60 indicatum est. Harum autem disciplinarum Index et programma In Ratione Institutionis sacerdotalis Indicanda sunk 67. Addiscant alumni etiam linguas quae, praeter natlonalem. ratione habita programmatum civilium, necessa­ riae vel utiles sint ad futurum ministerium pastorale. Ratio 365 quoque sese exprimendi, hominibus aetatis / nostrae ac­ commodata, tradatur, ut ars dicendi et scribendi atque penetrandi naturam quaestionum, quae an sacerdoti est omnino necessaria. Conveniens quoque impertiatur alum­ nis institutio qua artem et musicam sacram ac profanam intellegere possint ul. 63. Cum in hodierno vitae cultu non tantum per libros et magistros, sed largius in dies per audiovisiva instrumen­ ta Informentur et moveantur homines, maxime oportet ut sacerdotes his instrumentis uti valeant, et quidem recte, non Inertes ad Ipsa se habentes sed ad Indicandum semper parati. Quod fleri nequit nisi ad hoc in Seminario, debita tamen servata prudentia et mensura, usu et doctrina per apta experimenta, atque a viris peritis educentur, ita ut, quoad huiusmodi instrumenta, possint ct scipsos regere et fideles efformare, et etiam in apostolatu iis efficaciter uti,u. 69. Alumni Inde a primis Seminarii annis uberius vero aetate Instilutloneque progrediente, vitae socialis necessi­ tatibus praesertim suae nationis Ita Initientur, ut ex variis in quas incumbunt disciplinis et ex rerum hominumque usu eventlbusque cotidianis probe discant quaestiones controvrrsixxqu? sociales cognoscere, earum naturam, mutuas relationes, difficultates et consectaria perpendere, atque solutiones In legii naturalis praeceptorumque evangelico366 rum lumine aeque iusteque perspicere in. / XL De studiis philosophiae et scientiarum AFFINIUM Ul 70. Stadia philosophiae et scientiarum affinium quae —utcumque disciplinae per annos distribuantur (cf. n. 60)— Integrum biennium aequare debent, eo tendunt ut i avenu m formationem humanam perficiant, sensum Iu eis acuendo Intellectualis discretionis atque exquisitiorem co­ gnitionem antiquae et recentis sapientiae suppeditando, qaa familia humana saeculorum decursu ditata est. Ita 367 simul tradantur ut alumnum ’ iuvent ad propriam fidem penitius penetrandam et vivendam, et pariter ut eum ad studia theologica praeparent, ad ministeria apostolica rite 1070 ΙΛ.Χ 0 obeunda IU disponant, ut dialogus cum hominibus nostri temporis aptius Institui possit *4·. /1. Peculiaris momenti sit philosophiasi/ftemnltca, cum omnibus suis partibus, quae ad solidam et cohaerentem hominis, mundi et Del cognitionem acquirendam perducit. Haec philosophica Institutio Inniti debet patrimonio phi­ losophico perenniter valido u·, culus testes sunt maximi philosophi Christiani, qui prima philosophica principia, pe­ renni vi praedita utpote In ipsa natura fundata, tradide­ runt Firmo hoc fundamento posito, rallo habenda est philo­ sophicarum investigationum progredientis aetatis, praeci­ pue earum quae in propria natione maiorem vim exerrent, atque etiam progressus reccntlorum scientiarum Ita ut alumni, hodiernae aetatis indole recte percepta, ad collo­ quium cum hominibus accommodate praeparentur lil. 72. Historia philosophiae pari cura tradenda est, ut et maximorum problematum origo et progressio appareat, ct alumni, ex diversis solutionibus decursu temporum propo­ sitis, vera discernere elementa, falsa detegere ct refellere valeant1M. 73. Scientiae affines quoque tradantur, quales sunt scientiae naturales et mathematica quoad quaestiones cum philosophia connexas, debita tamen proportione servata, ita ut disciplinis principalibus utile complementum prae­ beant, et vitetur encydopaedlca et superficialis eruditio 1U./ 363 74. In omnium disciplinarum expositione ratio habenda est tum Intrinseci momenti singularum quaestionum tum praesentis necessitatis Ipsarum pro discipulorum et regio­ num adlunctis 1M. 75. In Ratione Institutionis sacerdotalis (vel in eius Appendice) referatur conspectus omnium disciplinarum quae ad curriculum philosophicum pertinent, breviter Indicando singularum disciplinarum programma, numerum annorum vel semestrium et horarum In hebdomada, quibus tradun­ tur In scholis. Si vero hoc ob varia rerum adiuncta (slcutl v. gr. In magnis latlsslmisque Nationibus accidere potest, ubi va­ riorum systematum diversitas viget) vel summa difficul­ tate fleri potest vel omnino non potest. Indicentur saltem aliqua exempla programmatum, quae secura indicia in om­ ni am utilitatem praestare possint. ΧΠ. De studiis theologicis De hrrxAi.o rivûxpe crita c=cj ckniiliaa iniUtutko* d Càsc VjL 11. CcoaL ?*it. de Eecl ia nxnado hiins toperii GaiU»»«* rt tf*», ta. n. 6s. 76. Stadia theologica. quae saltem integro quadriennio trte -t amn «err O»e. V*L Π. CoenL de S. Utartix Srrr^-hiw. C«4cO·». na. iis, XXC S Coztr. RtL. Instructio Muricjw urrxw. de respondere debent 1M. eo spectant ut alumni doctrinam ex fs S. UrsnU, 5 aart. ι^βτ. .4. A. S. y> (1967). pp. pou;d.a. 51 Divina Revelatione in lumine Odei et sub ductu auctoritatis Π-E S54iV magisterii accurate haustam, penitius penetrent, in alimen­ M' Coae. V*t Π. Decr. d· iastr cotnaaaàcatioah tociüB 7<*y ·αηΧτ, tum propriae vitae spiritualis convertant, atque in ministe­ ·. 16 ΓΙΕ 4X4SL CoaU. pet. 4t Eccl. ia tnoado Vaai trxpcdi rio sacerdotali eam tueri et ad spiritualem fidelium utilita­ d a. fcr. 1>R, o. xc Paa’ax VI, tem nuntiare et exponere valeant1M. X-jaUot Ελ·.χ*?ϊχλ. Ci mdcvma. ocoAxœ I did nssdiiih pro recto Uilrortejtorrra ceaxreskitior.j wXjaIi usu provebrado, x niaa c) Musta pbÛotcphUe âocrtsd»e t^'nwn rwr rxixlt NooIAurvtviii. V, pp. ioi>>o6. trasrpin enhn xceiiit ct. rsro p-cuLiriA h**c peritia in .k-rrodn d-Mt. ’·’ Cecc. Vit. II. Deer, de loxtitatx»· ucerdolxli Odoism Hnu, a. rr. favrcei n*c ditefoJxax» discant n-c int^r div-τν*» sententias rret* elie^rr d. Pin XII. A>2>nrt. Apcnt Mntfi .Vocbaz, tj vept. A. A. S. 43 (19jo\ scant, et phaovpbs-As «eaUfitUx xteodum ctxrssdxtn Iodi Librant. p? »7. t^tr. ΧΧΠΙ, Lit. EuctcL Aider A WxrwSra, 15 nah i) Ul vhlkwsTbka Inrtitntio HStax ctb;A/r>? evadxt. re1 Irrue» olboGcen Bn’xaake». vj ini iVzv Γ«μγμ»μ^. L P- Ή Quapropbrr r-spzrit oportrt v. rr. ad bolkrujcn luznvrv^trm *·’ Prwscate» reran roodkioetf» τ»Λι ntio&e pcntnUal ut ver» forzutK* ρτορτοΑ/τχ-η *d xtbrrinTn *t *-Ί meatta diiiunz»Ezi‘. firirra s r-iùponr: pyioeopti:» babext^r. Eteabn: Ttl ad posita przi'-p'.» phûotophiea qc*? ν<τκη I n terrât a t»oo*tn v-rbi ·) Sere cx foe UodtorKS pbdotopHcnma, Uv· ex r.'rTxautxntui. qn*e Dri In dôcrisxn xld.-rrrat. vrl *i ewænturo στο! rsvrbotorii. *ock>!«>ei* bodif sreentxn HmJtiava reqairsat. sati ippxrrt h«< »rodU 1 fade et viratae taætaae rpsd boArrao» bcmlo·» feab^at. cy taffwli rt roranatkaadA nor tohan oca e*A- xHeu. ted xppdro· *d “•Cône. VaL 11. D-rcr. de in»tiVsticr.e uccrdoexli O>U£*·» Wimî, n. 15; hoc iprxa *d.trru·. P.^.iUneca x-rtesn h*nc la lanper clxdorra hacera cL Ο»Λ put d* Eccl in mnôo h :hjs treporis Gr«4··^ rf «Ce», nn. 44. por-re epnrte· »]»» in -jodo dxt&dj. xWe hi e>?nxacMepfan fntari ticerdot»» tsed-na » veritate En-vrl. Eitlniam Swm. I *ηχ. 1964: A. A. S. (x»Zm\ pp. 637 ·»et «row· CLmti Ή»'1 per visa ibttxafcxatar, in til v» proficere erperixatar. U,CL Pf-n ΧΠ. Làtt EbttcI Hwrjxî rrnzrô, t- an», xq^er. .4 A. S. IpAwa Valkxaaa II nrih La doceswatrt. praroertfaa «atea la -tdpka»raa Berf U c'toSo tcirporii Ge*Js«se h tfxt, nn. 44. 6r. traderdarra. «ma r*v»/ hmJtionii phil-.-vjphrx· clar· prrdFva XTT^Coest. Aprxl. Seda lapirtias »r ττ^χΙΙ A A. S. 48 pv^dn» rit «bya·, droll ex opertA -Tita proba tir, Itrraa atqae lieras îtxlkn *d Tri XXXVI Convrntnl cesMleraadav ALrûrtro» erlm 6dri XMOtatvarfBi oprrtet V«i v-acxr. eha lUhco Sto-ntboVxiae tnterfammt. x4 oct. xq6y /«zrwm^Z». I. np. qnrri -jt «atr». rpi perajtUt affirm atkwi» «oBâUlezr. facaîtxtem «Siscern-vîae v»rit»ttt. perrtpkwUe et ^--ptxvlar » qnocœsqx vealxt. Pan ter Cocc. Vit. Π< I>rr. de Imttfrntioce ormiotah tHini n t<* rf. Vaa-^ ΧΧ1Π. Ut Enrrri. “* wenvartan it p»r>ere Indfchsm tibi lpt1 v.rrj»nt. It* at eotvLxn*» τ-ta· pr:H«n4t* et çcndxrVw» r-rtr r-T’ .per· et tod.rx-e pmilaL H*ee 8n V“c7C·^ p-.iosST.MÀn^^o; è; Kitw tnnl «* f’4t,lri «cer-iout null kSoad «rradxnt xi daEt>Ascepcr«m mwnbut. x) tan A .4 S sS n.^rîv * π· °~· 5i4?i wwAra. xi rfleatrm diakrxu fr^rrj>jra. ner ocini venta dxtriaac lac­ teri ar fTivt r-.τηζ-η» «1 drtrtoeata. Inde eoSkit-ylo Ecriera· de cL Ptns ΧΠ, IJtt. FnereL cm/rü. 12 ma. xqse: 4 A S V pp. **7·5*Γ. C«SL Apost. Sate „ „31 l’S \ A.· ’ *’ S’Q ?!’ riet* cran praleaü* qwTmÜa eiperiendif *a b» Seruuarù» effkxoarero reddaxUm. 5725 5726 1070 ΙΛ.Χ 6 Η ITIO FUNDAMENTALIS INSTITUTIONIS SACERDOTALIS 77 Disciplinae theologicae variis attentis aspectibus (orcumenlco. rnlwlonnll, etc.)117 *1« tradantur, ut Intima 369 connexio Inter eas vigens clore / appareat11·, mysterium Ecclesiae debita in luce ponatur ll% atque omnes —suo quaeque modo— harmonice In finem conspirent explicandi historiam salutis, 35. '•«Cone. Vat II. Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, n. 16; Const dorm, de Divini Revelatione Dei verbum, η. 34: cf. Leo XIII, LitL Ferrel. PrsvUentitrimui Deus, iR nov 1R93: A. S. S. 36 (1803-X804). P- »35· ‘••Cone. Vat. II, Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, η. »6; Const, dorm, de Divina R-vrlatton* Dei verbum. n 23; cf. Plus XII, Litt Enrvcl Divino afflante Spiritu, 30 sept. 1943’ -4 A. S. J5 iiQ4j), pp. 3x0 ss. [LB 1774': cf. Pont. Coram. BibHca, Instructio de S. Scriptura recta docenda, 13 mal. 19W A. A. S. 4» Ü950), PP· 5e*2 * [LE 2127!; loannes XXIII, Alloc. La dieixisetiesima Settimona. iis qui interfaturi erant decimo septimo Coetui ab Italica Sodxlitate Sacris explanandis Litteris Romae habito, 3< sept 1961: .4. A. S 54 (1963). PP 7Î6-7I9: Paulus VT, Alloc. Nm dobbiamû i i < qui Inf/rfuenxnt undrviceilmi* H*bdocaiM«n Bonis de S Litcrrfa recte ordinandam. 36 «ept. 1964. A. .4. S %6 (io^uI. ΣίΓ Λο < nn ir ir Η P4«l«· VL Alloe. Facile comeere. ad M seswon-m plenariam* Consilii ad exsequendam Const de S Uturfia. ia oet. »9*8 luispnamenii, 5727 VI, PP 513 »·· n. 3817 nai veritates In mutabili rerum humanarum condicione insertas cernere casque cum homlnibos accommodate com­ municare Ul. I 371 Nihil tamen Impedit, quominus dogmatum expositio sic dicta methodo regrasloa a definitionibus conclllaribus in­ cipiatur, ascendendo per doctrinam Patrum ad Sacram Scripturam, quae hoc modo In luce vivae traditionis Ecde­ siae legi atque intellegi possit 1β·. Apposite ct Iam Initio Institutionis theologicae firma tradatur de fontibus theologicis doctrina l·7; nec omitta­ tur, spiritu oecumcnlco ct forma hodiernis drcumstantlls accommodata, illa tradere quae sub nomine Apologetlcae veniebant, et quae praeparationem ad fidem fidciquc fun­ dationem rationalem et vitalem respiciunt, ratione habita etiam elementorum ordinis sodologid, quae in Christianam vitam peculiari modo vim exercent1*° dotibus est et lam tn Seminario, praesertim ultimo anno, sine peculiarium Institutorum frequentia acquiri potest; tult Ecclesiae commissum 1M— vivum sensum imprimis ex SS. Patrum operibus hauriant, magni facientes doctri­ v. gr. praeparatio ad apostolatum exercendum cum aliquo nam rorum allorumquc Doctorum, quorum laus est In hominum ordine (cum operariis, ruricolis, etc.). Ecclesia IS7. Sanctum Thomam Aquinatem tamquam unum B) Altera lis sacerdotibus necessaria qui destinati sunt e maximis Ecclesiae magistris habeant, lldemquc debitum ad ea munera exercenda, quae propriam praeparationem momentum tribuant auctoribus recentloris aetatis1M. requirunt In «pedalibus Institutis; v. gr. praeparatio ad scientias sacras vd profanos docendas. ,MO»c V»L ÎÏ. T>-r (te Uxtxtntwce «emtoUli Oletem M»uj, n. x8; ct D*er. te »ethr. rieion. Eerl-*i*c Al y*ifi n 16. *·· Vakte •’•Coee. VeL II. Deer. la»lhisS»e Mcmteuli icti·», n. xS; opUsdrro r»t ut >4 pernitere» floram. * singnU» Conferenti!» bac de re Pfca» XII. A!ke. Nedn. t c„ p. MS. Pia’ra VL ,\!kc. S«pùn ttatwodn, R-liriou «juoqae accédant c·-. jrf Punt. CrxvdMiottm Coâkrt lari* Can. rtcoccoKcate. so &τ». ‘•‘CL Pfrxs XI!. Lf coliwft. ad Moderatore-* et alumnos Pont. î>45 ΠΙ. Π» 640 u ; AUoc. lihmUr, >5 ecn qnl bitrrStatarii Gillxi Racnae. 16 ipc tQ5y .4. A S. 4 5 (i95S). PP »57 »4 Paafj»rvai Tl CoawatGl InUraaL de lore Caaosiro, 15 ruâ 1768: /nutne· kM VI. Alkc. Dim f*E», habita iu Baiitira Vaticana in S. Mhv* coocrlrbrat» •wth. VI. ρφ. «ο, μ. (LE jSyjl. mCoee. Vau H. Deer. 4» iatltauoae cum Moterxtrribn» Rrc-.ir.or4m ColWÿxrm, 6 tun 1965: fru/puwnii, MfeT-tet.11 fcA«. X 13. ·’· /W.. n. 17. «” Conc V»L 11. I>tr 111. p ôt> 0eœ»«u«sio UmMtf x ςς Dtrr. d· *eirr. dt«co. E*· ‘“Conc_ Vel Π, frrr. de taitituttoue McrrdoUli OftiLam n. 16'. «Wm AJ li *’· 4. A. S. 57<»«»57).Pp. 574·*-(LE aSjB’i Gxnt teçn. de DMnn RrrrUtlcee Dri an. 24-26; rL Phi» Xil. tnr» Smlnxrkn» aîtenoo· directe ratpkxx» in eo «nt ut pmalnt=r Litu KsctcL Ditnwrt Sfiniu, yo vpL 1943· A A S 35 ( 104 3), p. 31 x fit. mlr» LR 5’47L T.LE 17741“•Cccr. Vit II. D«T. te i?.t;î-jtSanO^Cxîm bhu. n. ifr, ‘“Gxxe. V«t Π. Coast. docux. «te Divina Rerel.ttene Dn rerhuw». n. xo. Deci te EerteRM «I nb<. tmn CbmL 5’erffe .iztaf/, x j. Dwr. Cctvt. Val. II. Drrr de InitituUcne wcmintali iotiiu, n. ifr. te Kt«T ntaûa Effitae AJ AnnUwi, η. ιβ. C«nt. dntfm. te Divina Rrrelxtimc Dri rrrium, nn. 8, *3; IVcr. de Oecu“•Cwx. VeL II. Cct«1. but te Ecrlrun in nvmte bain* tcr.pocii Gmγ.·'4,γλ Uwitefu re-iwdrr*2v>. x it. cL Pina ΧΠ. Lilt EocyrL Dinno 4»« M »0f». F. 2Π P>t-V» VI, UtL EocycL Eaùnate Sm*w, A *u<. X964 *'7?^ SHnt». 30 arpt .1. A. S 35 (1943!. P 3«»· A. A S 0 'J04'. PP ^50 »»; Allée. .V«m «1 «o» qol V’I Gxxwr.td •Coee. Vat II. D-rr. te. HuitHrzw aacerdotali OftaLim tottui, n. 16: InifTMtiMigj Thoenpttk^ InUrbierjsL xo «epL xyfrç /nucnwih. 1Π. te Maeelloa· chrhtter.i Gnmnwum n. lu Pius XII. pp 444 ··. Secr»t«t4t*n pr> non Crrtexjtib'M. lt Juirfo, x5 Alzx SoCrwùi .z-wrcni»,. *d Co'.kgWnsx studia errb-». Romae Μ 10Λ 4. 4. S. 60 (iHM, PP bja 704 (LE 56Λ51. «ttouln. 14 taa x»y/ Λ S. 31 p ur> Alloc. .Verier. »·· Con* V»t_ II. Dwr te tntUtntme œwtet.b OfAdem Icàw, tm. xS, *1 Scutum x'xtenïoau H alumnos Por.L. Unix Grrrrrtenar Romae, IX wç et EMcr. te Mttv. nxMte-1. FrcVrux» AJ dtnmtMi. n xfr, D«*t ’Τ&4 4 l· 45 PÇ· *** ** · XXIII. Aller L MU-.MUr» te .pintoUtn Ukorfca .Ifertaiwsm x 15; Pam XII. OwL *' 5rE>Hnricrœn Rrdnre» cnhrma Italû. m tnl iqAi- < A. S A^nt 5(Wrr 51 rvwi 1756- 4 4 S. «9 (n0). p. 04; P*oka VI. *\P*a-?\yi· AUoc· /«Umn, ad Senatum A:v< P<4 ad ex qni inVriatrint Conrentnl v 4. «XIII Smcnanj ES? Ro<«r. ra mart. 1964: Kwomte 41 s, ut, per commune even­ tuum factorumque studium theologicum, intimus nexus inter vitam ipsam pletatemque atque doctrinam ex prae­ lectionibus haustam clarius appareat, et ad pleniorem alum­ norum theologicam praeparationem conferat. Ut autem omnibus his methodorum et personalis studii postulatis revera satisfieri possit, professores et numero sufficientes ct ad munera sua rite parati sint oportet. Spectatis diversis certitudinis theologicae gradibus, di­ stincte doceant professores ea quae tamquam doctrina fidei et ea quae consensu doctorum probantur; quod quidem efficaciter fieri nequit nisi adhibito quodam fundamentali et valido textu. Doctrina certa Imprimis in tuto posita, probabiles, novos ct proprios explicationes modeste pro­ ponant 1M* 92. Instrumentum necessarium pro studiis tum profes­ sorum tum alumnorum est Bibliotheca, quae propterea in unoquoque Seminario, magna cura a bibliothccarlo idoneo et ad hoc parato est ordinanda, conservanda et, adiuvantibus quorum Interest, continenter augenda per annuam pecuniae summam, quae ad hunc finem liberali animo sta­ tuenda esL 89. Simul cum Ecclesiae doctrina magis recondite ex­ colenda, curandum est ut alumni recte ct moderate aperti sint ad modernam culturam. Magistri igitur hoc propositum spectantes, ad debitum aequilibrium atque sanum discre­ tionis sensum sacerdotii candidatos formare contendant1M, Ita ut in hodierna cultura dijudicanda ct legendis auctori­ bus critice procedere discant, relinentes quae probanda sunt, quae vero Improbanda rciclentes. Ad noc quam ma­ xime conferre poterit communis cum Professoribus lectio ephemeridum el librorum, quam sequatur critica discussio. Dc usu bibliothecae edoceantur alumni secundum methodologlam recentem. / 379 XV. De ratione docendi 90. Disciplinarum ratio statis temporibus recognosca­ tur, ut quaestiones obsoletae omittantur, quae nutem per­ gunt vim exercere suam melius et fusius tractentur. Novae disciplinae —ut iam dictum est (cfr. n. 80)— ne facile Introducantur, sed potius novae quaestiones in disci­ plinas tradi solitas apto loco inserantur. Professores sciant et velint unum corpus constituere: «optata enim unitas in doctrina proponenda solum tunc obtinebitur, sl simul aderit in ipsis magistris. De mutuis relationibus disciplinarum ac de earundem unitate solliciti sint, ita tamen ut non plures sed unam scientiam —nempe 378 fidei et Evangel!l— luvenes se discere experiantur1*1./ Quod ut facilius obtineatur, adsit in Seminario qui inte­ grae ordinationi studiorum moderetur. 91. Rationes quoque didacticae recognoscendae sunt; ad quod assequendum haec prae oculis habeantur o) In institutionalibus omnium disciplinarum cursibus certus praelectionum numerus, iuxta commune professo­ rum consilium, habendus est ad praecipua doctrinae ca­ pita proponenda et enucleanda, ad normas generales pro privato alumnorum studio tradendas et blbliographiam apte indicandam. b) Instituantur seminaria et exercitationes ad activam alumnorum participationem promovendam; professores ve­ ro qui exercitationibus moderari debent, conscii sint de gravitate huius muneris, quod non minore diligentia ex­ plendum est quam ipsae praelectiones. c) Labor quoque in parvis coetibus factus praeside ma*·· Cone VaL II, Const, dognv de Eeel*$ia Lumen gentium, n. 25; Pius XII, Const A post Sedes sapientiae, 31 roaii 1956.- A. A. S. 48 (1956), p. 362; Paulos VI, Alloc. Libenterim/* sane, «d eos qui Conventui de theologia Concilii Vat II Romae Interfuerunt, 1 ocL 1966: Întegnamenii, IV. pp. 443 u; Alloc. Bmedieamus Domino, Praesulibus ex universa America Lat. secundo Coetui Plenario Medrllii Interfaturis, 34 aur. 19684 /nsegnamenti, VT, pp. 405; Altoc. Domini, ad Commisiionera Tbeol. Internat.. 6 ocL jgô-j· L'ùnn^aiore Romano, 6-7 oct. tq6q, p. 1. ’••Cone. Vat II. Doer. de Prrsbyt. tntakterio ct vita Profrsfrrorww» orJinis, n. 8. Cf. Const poet de EccL in mundo huius tempori» GauJiwm Λ «fcr. de institabone wmUtaU 17. '••Cooc. Vat. II Decr. inrtitultooe sa erdotali O£*L» Wwi, nu. 5. rr. d Const de S Llturgia SareviaRCri..» Conedusm, reZJ^.UVpp 5731 93. De profectu In studiis alumni statis temporibus ra­ tionem reddant per colloquia, scriptas dissertationes et examina, quorum certa ratio a Confcrentiis Episcopalibus determinanda est. XVI. De institutione stricte pastorali 1m 94. Tota sacerdotalis Institutio spiritu pastorali Infor­ mari debet, cum finis Seminarii sit animarum pastores for­ mare (cfr. n. 20), et propterea f aspectus pastoralis in omnlbus disciplinis sit In peculiari luce ponendus1’7. Impertienda vero est ct institutio stricte pastoralis, ac­ commodata diversis regionum condicionibus, cum In ali­ quibus ferveat vita Christiana, aliae notentur vel neglecta vel nulla religione aliae in diversas confessiones vel religio­ nes sint divisae. Haec institutio respicere debet imprimis artem catechetlcam et homiletlcam, sacramentorum cele­ brationem, directionem spiritualem pro variis statibus vi­ tae, adminlstrationem paroeciae, pastorale commercium 16. ’·· Cone. VaL Π, Deer. de post Episcop. munere In Ecclesia CArùfta Dominus, n. 17; cf. Decr. de activ. mission Ecclesiae Ad gente divinitus n. x6. n. »·· Haec Institutio requirit, ut boc captte accuratius indkabitnr, ut ahxmnl studiorum decursu non solum amore apostolica Christo Redemptori ad­ haereant. sed etiam dn rebus divinis ct humanis ita instituantur ut revera fermentum in mundo sint ad robur et incrementum Corpori» Christi» (Decr. de accom. renor, vitae reliriosae Perfectae caritate, n. r:\. Itaque, alumni pastoralem animam pedetemptim acquirunt atque, perceptis doctrinae normis, illas apti ludi nes per opportunas exercitationes in se explicare stu­ deant, quibus Christi gratiam et doctrinam possint variarum condicionum hominibus apto modo afferre. Quae omnia requirunt ut inter Seminarium atque societatem «xJcrialeru et civilem, quae proprium apostollcae actionis campum constituunt, congruae contactus rationes stabiliantur. Seminariam enim non ita reclusum conci­ piendum est, ut alumni a vera condicione bondnum et rerum, quasi centra quel exoptant, abstractos se sentiant: nec tamen ita apertum, ut iuwnes quoslibet experientias sibi licere putent. Omnia in veritate fleri oportet. In lumine scilicet faturae vitae sacerdotalis, recte intellectae et acceptae. Ut uberiores ex huiusmodi institutione fructus capiantur. Superiores solliciti sint opportunas normas proponere, quae studiorum cratjonlsqwe vitae necessitatibus respondeant el rectam hlerarchiam rerum servent. Hoc imprimis «pectent, ut futurum sacerdotem ai rectum suae libertatis usum efforment ct nonnisi ea experimenta admittant, quae ad proprium pastoralis formationis finem revera conterre pocsunL Quae omnia libenter » sacerdotii candidatis accipientur, dummodo communium nisuum finis, ardentius in dies quaesitus, dare semper prae oculis appareat, a Superioribus apte coUoqmh illustratus. r In huiusmodi practica ad apostnlatum praeparatione ulterius requiritur, ut alumni fructuosae cooperationi non scium cum dioecesis presbyteris, sed etiam cum hick initientur, ut pastoralem dioeoxis osodusoneci melius in dies perspieiant. Ad Concilii Vaticani II doctrinam respicientes, quae loi eorum in Ecclesia condiciooem exponit (Const, docm. de Eedrua l.nmm fcn/ium, cap. 4) atque proprias activitatis partes illustrat (Decr. d* apostolatu laicorum Ar^tioJicam A,inotitaten, cap j), concruos coatartus, sub peritorum modera torum doctu, cum apostoficis laieorura cortibcs paulatim capiant, atque peculiare et distinctum eorum munus in Ccrpore Christi in sua vera natura eonridcrmL NecevüLatrm apoetolid Uberis laicorum merito aestimantes (Drcr. de presbyL minhterio et vita tevmm ordinis, n. 9; Derr de A postola tu hirermu A poitattcam atfnetdairm. n. 35). discant tum excelsuro eorum munus quod in Ecclesia espknL tn vera Itaee ris proponere, tum officium sacrrdMi proprium In «ervitiun» lakoruni ita exercere, ut svra ctriu«que statas dtpîitas et compl-mentans ratura dare prrcipLantur. ‘•’Cone Vat. II. Drcr de imtitutfcme sacerdotali Ofmn>oram Pent, «kx-jmenu Uhstrast, v ct de Ktrr. rrJwccv EcrInlae Ai trrici Avvtiha, a. tfc Drcr a.-rc*x. 101. Ad formationem post Seminarium perficiendam. "=■**· vitM r»Iiri«xa- P/HoU/ cariiaia. n. B. Dr$«·.. pp 14 Ϊοη.εζ5 XXIII, Aline. L'tafSrao quas Conferentia Episcopalis pro regionis adiunctls selegit ad ahaM-a e rari» S/mtaarfc. :o «ac. A. A. S u (:9Aj'. et commendat. Ad modum exempli nonnullae usitatiores pp. 3I4 w; Pnhs VI. ADcr. Vo» «ha Domwiu. na. 16. jy. lae et studio pastorali vacant, per alios dies in paroeciis Crcjt paît, dc F«A ia bnhn Ι·ηροή» GcvJihmi rf »*«, x rf. Pr=» ΧΠ. Adtert ApOit. M«li .VtKtr». tj wp· tsy*: A. A S. 42 ministerium exercent; p Ucc CftCii Armi JX mH wsfr 4. A S «S b) institutio pastoralis per aliquot annos protracta, P 1Q: Iraxaet ΧΧΙΠ. Utt Et/rrl. Pnnirpi PiC.-raw», B r/yr. l-.vr quibus annis iuvenes sacerdotes, lam ministerio addicti, A. A. S. 51 Inm, p l4X Utt. Exrrtl Uct d- p»v. scrutantur et expendunt atque examina quoque triennalia la Et'kùa CAntlxt Eh-i··». χ ιχ Cooit de praeparant; Ecrkib Uw* rnim·.. a. 33; rf. Pkn ΧΠ. AdVxt Avexi Mr*> V-frez H *pL A. A. S. as (w). pp. A76 v. Pid-.s VI. A&x. SaJufww, < d) mensis sacerdotalis post 5 circiter annos ministerii t4h, FdsropcT-r·. e. Saert.’/^>2i 1 SrtUJ.u-.it ib sacerdotalis, quo iuvenes sacerdotes per exercitia spiritua­ ArtJoa· Cv.brtMo, ·> ht vj/r. ZiurcwAvcti, IV. pp «. lia splritualiter renovantur, et ulterius perficiuntur tum In ** Cf Cecr. Vat 11. T>tt. de part. Exwnp. esujer- ia EctVau doctrina per peculiares cursus farjqiornamen.to) tum In re Dew»K. a it( S. Cor.cr pro Orrida. IhW.ortc-a De xo pastorali per problematum pastoralium tractationem ndiutl ipr. A A. S. t: pp -0t au.x n fl_E mû VÎ.Wrta petprio Patâwfc’.» «wra. 15 .1. A S 6t (19Î9X pp opera peritorum. (LE cl S. Concr. pro Epàvxpit. Ι·.*ϊτ·νΛμ» n< teriergi Attamen haec omnia exoptatam efficaciam non attin­ r»a. 11 MC. A A. S fit n·· (LE jrt» Ί gent, nisi coordinatio inter Seminarium ct Post-Semlnaril <1 ettasj Cre<. Vat. H, I>cx de Pmb-rt Œit.-*orto ct ma P'nSvr.c^ erJôwt. «a. 4. cursus habeatur atque eorundem dirretio sacerdoti concre­ •*C! Fh» Xil. .Vttnrt Apcnt. MroH Neafrae. 35 %rpt- !*>·« A A. S. datur tam scientia quam virtute exportent laque vere emi­ 41 IfSdM. P· Wfiî d. espn pp, iss ». x 4I. nenti. / 3S4 ’•G»e. Vat. H. Dtrr dr iaitjwiooe œerdota Opteixm hh-ut. a. «c: Ccm»t drer· d* Erd**t> Lwmra (mfiawi. nn 17, xy D-cr. 6» part. F.piwcp Denique, in omnibus his inceptis habeatur oportet fra­ η,-rs-r· h» EcrS-tii OA*#wi Dmw*·. a fir. t>rr. de arrr^. vitae terna parochorum ct sacerdotum maturioris aetatis et ex'·- Ai « SyrtwoMaüaUrrow. 4 dce. 1-Λ4.· /nwrwrai». It. pp. 713 ·». •M S*er. pro twa CrMrotilei. Dear-^niam ii »» a·^ ι·/Λ·. A. A 5 *>n IrpM). pp. 643-704 f.LE t β Λ •••Cowe. Vat. II. Dtrr d*· imUtnticn-e i>^rdota3 Mtw. n. ti; d Ph* Xil. AdVYt. Aponf Ep,K ixjucn», imtltuuottr, 4 nev, »069: 5734 SECRETARIATES PKO CI1IST1ANORÜM ÜNITATË 1070 IAN ? pericntUo cooperatio, quae dum formationem pastoralem lu venum sacerdotum perficit, illam fraternitatem fovet quae a decreto Presbyterorum Ordinis (n. 8) commendatur ct fracturam praecavet Inter novas veteresque sacerdotum generationes. Fundamentalem hanc Rationem Institutionis Sacerdo­ talis Suinmus Pontifex Paulus div. Prov. Pp. VI ratam habuit, confirmavit atque evulgari iusslt. Datum Romae, cx aedibus SS. Congregationum, die vi mensis Januarii, in festo Epiphaniae Domini n. D. mcmlxx. — Gabriel M. Curd. Garronr, Praef. Josephus SchrOffcr, Archlep. III. Voltumenils, a Secretis. Adn. J F. ARR1OHI in Seminarium 23 (1070) Ί&-&». 1. BRUNON in Seminarium 23 (1970) 636-637; P DEZZA in Seminarium 22 (1970) MB-719 at in NrT 92 (1970) 536-538; O. M. OARRONE in Seminarium 22 (1970) 590-59«; J. HOEFFNER in Seminarium 22 (1970) 764-780; F. MARCHSANO in Seminarium 22 (1970) 597-618; O. MARTIL in Semi­ narium 22 (1970) 561-685; □. NIB1OLO in Seminarium 23 (1970) 619ù»; F. PAVANELLO in Seminarium 22 (1970) 781-797; F. RYPAR in Seminarium 22 (1970) 720-783 et tn ME 96 (1971) 171-188; J. SCHROEFFER in Seminarium 22 (1970) 831-657; J. WRIOHT ln Seminarium 22 (1970) 810-830. 3818 1970 IAN 7.-SECR. CHR. UN., DECL. AAS 62 (1970) 184-188 praxim Ecclesiae CATHOLICAE IN MATERIA PARTICIPATIONIS COMMUNIS S. Eucharistiae inter fideles diversas confessiones CHRISTIANAS PROFITBNTES Declaratio circa doctrinam et Déclaration sur la position de l’Eglise Catholique en matière d'Eucharistie commune entre chrétiens de diverses con/estions. 1. Dans ces derniers temps, en diverses parties du monde, des initiatives ont été prises au sujet de la partici­ pation commune A l'eucharistie, engageant d’une part fi­ dèles et clergé dc l’Eglise catholique et d’autre part chré­ tiens ct pasteurs d’autres Eglises ct communautés ecclé­ siales. Il s'agit tantôt d’admission de fidèles catholiques à la communion eucharistique protestante ou anglicane, tantôt de participation de protestants et d'anglicans à la communion eucharistique dans l'Eglise catholinue. tantôt encore de célébration eucharistique commune célébrée con­ jointement par des ministres appartenant à des Eglises ct communautés ecclésiales encore séparées et à laquelle par­ ticipent des fidèles dc ces communautés. Sur ce sujet de grande Importance théologique, pastorale ct surtout oecuménique, nous voulons rappeler les normes de l’Eglise telles qu’elles ont été récemment formulées. 2. Le deuxième Concile du Vatican s’est prononcé A ce sujet dans le décret sur l'oecuménisme, Unitatis Redinte­ gratio (LE 3235]. Après avoir rappelé que les prières com­ munes pour l'unité sont un moyen efficace dc demander la grâce de I’unltd ct constituent une expression authen­ tique des liens par lesquels les catholiques demeurent unis avec les autres chrétiens, le décret continue: «Cependant il n'est pas permis dc considérer la ’commu­ nicatio in sacris’ comme un moyen A employer sans réserve pour rétablir l’unité des chrétiens. Une telle ’communion’ dépend surtout dc deux principes: unité dc l’Eglise qu’elle doit exprimer, participation aux moyens dc grâce. L’ex­ pression dc l’unité empêche la plupart du temps cette communion’. La grâce a procurer la recommande quelque­ fois. Sur la façon pratique d’agir, eu regard aux circonstan­ ces dc temps, dc lieux ct de personnes, c’est l’autorité épiscopale locale nul doit prudemment donner des instruc­ tions, à moins qu'il n’y ail eu d’autres dispositions de la conférence épiscopale selon ses propres statuts, ou du Saint185 Siège» (Unitatis Redintegratio, 8)./ 3. Dans la mise en oeuvre dc ccs principes généraux, le Concile nous invite à bien considérer la «condition par­ ticulière des Eglises d'Orient» (Unitatis Redintegratio, 1 1) ct d’en tirer les conséquences appropriées: •Puisque ces Eglises, bien que séparées, ont de vrais sa­ crements. surtout en vertu dc la succession apostolique: le sacerdoce et l’eucharistie, qui les unissent intimement A nous, une certaine 'communicatio in sacris , dans des circonstan­ ces favorables, et avec l’approbation de 1 autorité ecclé­ siastique, est non seulement possible, mais rneme recom­ mandable· (Unitatis Redintegratio, 15). 5735 m :ïÔi û Le décret sur les Eglises orientales catholiques, Orien­ talium Ecclesiarum (LE 3233], entrant dans des précisions, permet 1 accès aux sacrements de pénitence, d’eucharistie et onction des malades aux orientaux qui ne sont pas en pleine communion avec le siège apostolique de Rome, qui se trouvent dans les conditions requises. Il autorise éga­ lement les catholiques à demander ccs mêmes sacrements aiÎxI P[ÇlrC5 orientaux chaque fois que la nécessité ou une véritable utilité spirituelle le demande et que l'accès à un prêtre catholique s’avère matériellement ou moralement impossible. Il reccomande en outre les contacts à ce sujet entre autorités ecclésiastiques des Eglises en cause (cfr. Orientalium Ecclesiarum, 27, 29). •i. Dans la section du décret sur l’oecuménisme (Uni­ tatis Redintegratio) consacrée aux «Eglises et communautés ecclésiales séparées en Occident», qui groupe des confessions chrétiennes très diverses, le Concile a abordé le problème théologique sous-jacent aux relations sacramentelles eu­ charistiques avec les communautés chrétiennes dans les­ quelles ne se réalisent pas les mêmes conditions que dans les Eglises d’Orlcnt: «Certes, les communautés ecclésiales séparées de nous n’ont pas avec nous la pleine unité dérivant du baptême, ct nous croyons, surtout par suite du défaut du sacrement de l’ordre, qu’elles n’ont pas conservé la substance propre et intégrale du Mystère eucharistique. Néanmoins, en cé­ lébrant A la Sainte Cène le mémorial de la mort et la ré­ surrection du Seigneur, elles professent que la vie consiste dans la communion au Christ et elles attendent son retour glorieux, 11 faut donc que la doctrine sur la Cène du Sei­ gneur, les autres sacraments, le culte ct les ministères de l’Eglise, fassent l’objet du dialogue» (Unitatis Redinte­ gratio, 22). On remarquera que l’appréciation doctrinale sur l’eu­ charistie dc / ccs communautés est liée à un appel A un 186 dialogue sur l’eucharistie et toute la vie sacramentelle, avec une mention spéciale des ministères de l’Eglise. On sait l’importance décisive que l’Eglise catholique accorde à l'enseignement traditionnel sur la nécessité el les condi­ tions d’existence du sacerdoce ministériel de succession apostolique». 5. Les dispositions prises per le deuxième Concile du Vatican ont été appliquées par le Directoire oecuménique approuvé par le Saint-Père le 27 Avril 1967 (publié dans les A. A. S. le 5 Juillet dc la même année) (LE 3558]. En ce qui concerne les relations eucharistiques avec les orientaux qui ne sont pas en pleine communion avec le siège apostolique dc Rome, le Directoire reproduit les dispo­ sitions du Concile, avec certaines précisions utiles notam­ ment en matière de réciprocité et d’accord préalable entre les autorités ecclésiastiques des Eglises concernées (Direc­ toire oecumeniquê, 39-47). 6. Le Directoire est entré dans plus de détails pour les communautés chrétiennes, avec lesquelles nous n’avons pas le fondement ecclésiologique et sacramentel qui nous unit notamment aux Eglises d'Orient. Voici comment il formule scs normes après les avoir justifiées doctrina­ lement: «La célébration des sacraments est une action de la com­ munauté qui célèbre, réalisée dans cette communauté, dont elle manifeste l'unité dans la fol, le culte et la vie. Là donc où cette unité dc foi concernant les sacraments fait défaut, la participation des frères séparés avec des catholiques, particulièrement dans les sacraments d’eucha­ ristie, de pénitence ct d’onction des malades, n’est pas permise. Cependant, comme les sacraments sont à la fols des signes d'unité ct des sources qui procurent la grâce (cfr. Unitatis redintegratio, 8), l’Eglise peut, pour des rai­ sons suffisantes, permettre ù un irère séparé d'accéder à ccs sacrements. Cet accès peut être permis à un frère séparé en danger dc mort ou en situation d’urgente néces­ sité (pendant une persécution, en prison), si le frère séparé ne peut pas accéder au ministre de sa propre confession et s’il demande spontanément des sacraments à un prêtre catholique, A condition qu’il professe sur ccs sacrements une foi conforme à celle ac l’Eglise catholique et qu’il soit convenablement disposé. Dans d’autres cas de semblable urgente nécessité, la décision appartiendra A l’ordinaire du lieu ou A la conférence épiscopale. Le catholique, dans des circonstances semblables, ne peut demander / ces sacrements, si ce n’est â un ministre qui a reçu valldcment le sacrement de l’ordre» (Directoi­ re, 55). 57J6 187 h. .Wil Paulus Vi. aUocitio ad 7. Commentant ce passage, Son Eminence le cardinal Bca, président du Secrétariat pour l’unité des chrétiens, un mois avant sa mort, tint à en mettre en lumière le sens exact: «Ces textes bien précis déterminent les conditions requi­ ses pour admettre un anglican ou un protestant à la com­ munion eucharistique dans l’Eglise catholique. Il ne suffit donc pas qu’un de ces chrétiens soit spirituellement bien disposé et qu’il demande spontanément la communion Λ un ministre catholique, il faut avant tout que se vérifient deux autres conditions: qu'il tienne sur l’eucharistie la foi que professe l’Eglise catholique elle-même et qu’il ne puisse accéder à un ministre de sa propre confession. Le Directoire die en exemple trois cas de force majeure où ces conditions peuvent se vérifier: le péril de mort, la persécution, l'emprisonnement. Dans les autres cas, l’or­ dinaire du Heu ou la conférence épiscopale pourront don­ ner la permission, sl celle-ci est sollicitée, à condition tou­ tefois qu’il s’agisse de cas d’urgente nécessité semblables à ceux cités en exemple et où donc se vérifient les mêmes conditions. Quand l’une dc ces conditions fait défaut, l’ad­ mission à la communion eucharistique dans ITglise catho­ lique n’est pas possible» f\ote sur l'application du Dire­ ctoire oeaiminique, publiée dans l'Osservatore Romano du 6 Octobre 1963). iviiis canonici peritos I07O ΙΛΧ 20 Seigneur de hâter le jour où nous pourrons célébrer ensem­ ble le mystère du Corps et du Sang du Christ. Rome, le 7 Janvier 1970.—Cardinal Jean Willebrands, Président. Fr. Jérôme Hamcr, O. P., Secrétaire. 102(1970)28-55. in REDC 37 <197i> 113-123; L RENWÂRT InNrT 3819 1970 IAN 20.-PAULUS VI. ALLOC. AAS 63 (1970) 106-111 Allocul to did 20 Ian. 1970 ad clarissimum virum Romanae Studiorum Univenifaiis Rectorem ceterosque iuris Canonici peritos, qui coetui international! interfuerunt Romae habito: De natcra et constitutione Ecclesiae recte PER­ PENDENDA IN 1URB CANONICO RECOGNOSCENDO Chiarisslmo Signor Professore e Magnifico Rettore delPUnivenità degli Studi di Rama. La ringraziamo délie aile, franche e amiche parole, che Ella ha testé pronunciate, □elle quali già risuonano alcune dl quelle che per questa straordinarla occasione vorremmo rivolgerc agi! Illustri vi­ sitatori qua da Lei ora guidati. 8. A propos du rôle que le Directoire est appelé à jouer E ringraziamo Insleme quest! stessi visitatori, che con dans Tuction pastorale de l’Eglise, 11 nous paraît indiqué la loro presenza, la loro qualifiée ed 11 loro numéro cl at­ de rappeler ici les paroles que le Saint-Père adressait le testant) l’importanza. rest to e lo spirito del Congresso In­ 13 Novembre 1968 aux membres du Secrétariat pour l’uni­ ternationale di Dlritto Canonico, celebrato in questi giomi té des chrétiens: a Roma, domicilio quant’altri mai celebre e fecondo del Dlritto. «ia dvile che eccleshistlco. Tulli li saluliamo, e «Nous n’avons pas besoin de vous dire que, pour pro­ onoriamo in tutti nn titolo da noi grandemente apprezzato, mouvoir efficacement l’oecuménisme» il faut aussi le guider, quello delb sdenza giuridica relativa alia vita sociale della en soumettre la mise en ouvre à des règles bien précises. Chlesa, il Dlritto Canonico. ? 107 Dans notre pensée, le Directoire oecuménique n’est pas un Dobbiamo subito manifestare Ia nosira compiaccnza per recueil de conseils qu’il serait loisible d’accueillir ou a igno­ h celebrazlone d’un tale Congresso, e per Ia sede che lo ha rer. C’est une véritable instruction, un exposé de la disci­ degnamente ospitato: 1’Ateneo civile romano. Questo fatto pline à laquelle doivent se soumettre ceux qui veulent è glà di per se stesso un riconosclmento d’un aspetto, sia vraiment servir l’oecuménisme» ( L‘ Osscrvaiore Ramano. 14 Novembre 1968). fnxr esso exteriore e storico della Chlesa, di innegabile riievo nelb vita spirituale e nel progresso civile dell’uma9. Le Secrétariat pour l’unité des chrétiens suit ce pro­ rütà; e, se dô è per noi argomento di soddisfazione, è per blème de très près. 11 a pris lui-même diverses initiatives vol, per l’üniversità Romana e per quanti altri Istituti en ce domaine. Récemment, au cours de son assemblée scientific! sono qui rappresentati, un segno di nobile cultura plénière (Congregatio plenaria dont les membres sont qua­ e di aperta intelllgenza. rante évêques du monde entier), tenue à Rome du 18 au E tanto più siamo lieti del 1’awenimento, di cui voi siete 28 Novembre dernier, il s’en est occupé avec grande atprotagoniste per il terna, che lo definisce, c per 11 momento 18S lentlon. / H se réjouit également des travaux qui sont ef­ storico, in cui esso è collocato: «La Chlesa dopo ii Concilio». fectués dans le monde entier pour approfondir b théologie Chlesa e Concilio assorbono, come tutti possono com pren­ de l’Eglise, du ministère et dc l’cucharisUe, comme sacre­ dere, h nostra attenzione. II nostro intéresse. Ia nostra pas­ ment el comme sacrifice, dans le contexte historique de b sione. Posslamo noi pensare ad allro, per 1‘impcgno dei division des chrétiens. Il prend connaissance avec intérêt nostro uffido apostolico e per 1’ora critica che stiamo paset profit des efforts faits pour clarifier b problématique sando, che alb Chlesa ed al Concilio or ora celebrato? et pour préciser le vocabulaire. 11 est heureux surtout du dialogue interconfessionnel sur ce sujet qui se poursuit Vedere che studiosi di chbrissima fama, quali vol siete, si riuniscono a Congresso, per studlare con ia compctenza actuellement soit au plan local soit à l’échelle mondiale. loro propria e con l’intensltà d’una riflcssione tesa dalla Tl manifeste l’espoir que ces entretiens serviront ù rappro­ vostra vicendevole conversazione, e sempre —non possla­ cher les positions. Toutefois 11 constate que jusqu’à pré­ mo dubitare— con libera e onesla probità sclcntifica, ci sent ces dialogues n’ont pas encore abouti à des résultats ediflca e cl consola, e suscita in noi 1’obbligo di rendcrcl capables d’être adoptés de part ct d’autre par ceux qui edottl dei risultatl dei vostri studi: corrispondcremo voont la responsabilité des Eglises et communautés ccclélentieri a questo obbligo, ripulandocl fortunati se le tante »iales en cause. e troppe cure dei nostro ministère ce ne concederanno il Pour l’Eglise catholique, il n’y a donc pas lieu de modi­ tempo dovulo ed ambito. fier actuellement les normes du Directoire oecuménique rap­ A tanto c’invitano i teml dei vostro vasto c vario pro­ pelé plus haut. La ligne de conduite qui v est tracée résulte de h réflexion dc l’Eglise sur sa propre'foi et de b consi­ gramma, e ci attrae l’autorità dei vostri nomi. Le poche, ma rllevunti notizie, date dalb stampa circa le traltazloni dération des besoins pastoraux du peuple fidèle. Avant d’envisager un autre comportement en matière d’eucha­ e le discussioni dei vostro Congresso, già ce ne dlcono la e il valore; cosl che noi ci asteniamo dall’cntrarc ristie commune. H faudra clairement établir qu’un éven­ sierietà cou queste nostro occasional i parole nel merito dellc ma­ tuel changement restera rigoureusement conforme à b pro­ fession de foi de l’Eglise et qu’il servira à b vie spirituelle terie studiate. Trabscbmo perfino dal (arvi commento. Quale uno sarebbe forte necessario da parte nostra, qualche de ses membres. approfondimento, qualche riserva. Notiamo soltanto Ic fe­ 19. An moment où va se commencer b semaine de lici formubrinnl dei terni, scaturiti dal grande ripensamento che b Chlesa cattollca, riunita In Concilio, ha fatto prière pour l’unité, nous mesurons combien le désir d’une dl se stessa, quali sono principalmcnlc quclli circa la tra­ cuchimtk commune est un puissant stimulant dc b re­ cherche de h pariait* unité ecclésiale de tous les chrétiens, ditione e rinnovazlone nel Dlritto Canonico (doltamcnte dal P"1*· Orio Giacchi), circa ll Dlritto divino c ll telle que le Christ Va voulue. Cette aspiratlnn peut être Diritto umano nelb Chlesa, circa il Dlritto Canonico nel très opportunément exprimée dans les célébrations qui frendront place durant celte semaine d’imploration. Cel- principi conciliari, circa b potest* nella Chlesa (nella chiara es-ei pourraient en effet comporter, outre b lecture et b esposizione del Prof. Mario PetroncclH); e cosl via. méditation de ΓEcriture, des éléments qui orientent vers °.ra. “ U testlmonianza. che l'eucharistie commune espérée: notre «connaissance pour l’unité partielle déjà obtenue, notre regret des divisions qui demeurent el notre ferme propos de tout mettre m oeuvre pour les surmonter, enfin notre supplication au e «peho che Hguarda ’θ’ 5737 5738 Ιυ?Ο ΙΛΝ ’20 PAÜLÜS VI. ALLOCUTIO AD ROTAM ROMANAM secundo gll Inscgnnmcntl c l voti del Concilio. Dallo autorrvoll parole slcssc del Prof. Pietro Agostino D’Avack nol abbiamo ora oscoltatn la testimoniaux* chc vol date, Iniixinzl lutto. alla leglttlmità c alia necessity dcll'eslstenza d'un Dlritto Canonico nclla Chlesa. Vol aveto riconoscluto chc la Chlesa, fondnta da Christo, è una socletà visibile; che la Chlesa possa essere Invisibile, com'é stato affermait) da studiosi e da corrcnti d’un'lntcrpretazlonc nuramente splrltuallsta c liberale del cristianeslmo In ultri tempi, si dlmostra utoplstlca, per non dire addirlttura contraddittorla nci termini: cosl la tendenza. oggl alquanto diffusa nelle persone c nelle file crlstlane, ad attestare una loro propria voce carlsmatica, libera o autorcvolc chc dlr sl voglia, per affrancare Ia propria c 1’allrul coscienza, la propria e 1 altrul condotta dalla potestù normative dclla Chlesa, sl dlnostra aliena dalla genuina concezlone comunitarla c gerarchlca della Chlesa stessn, e cl ricorda Pcnerglco ragionamento dl San Paolo, dispensatore, sl, dei mlslcri dl Dio l, ma ncllo stesso tempo organlzzatore dclle prime comunità cristianc, come nuclei ben distinti, govematl daU’autorltà apostolica c apparlcncntl ud un unico medeslmo corpo so­ ciale, il corpo mlstlco dl Cristo; ad un certo punto, quasi polcmlzzundo, cgll scrive: «La parola di Dio è forsc usclta da vol, o a voi soli è pervenuta? Se qualcuno si riliene per profeta, o per uomo Isplrato, sappla che le cose che lo sctIso a vol, sono prccetll del Signore· *. La Chiesa è un Popolo costituito corpo sociale organico, In virtù d'un dlsegno e di un’azione divina, mediante un minlstero dl servizlo pastorale, che promuove, dirige, ammaestra, educa c santifica in Cristo l'umanltâ, chc a Lui aderisce nella fede c nella carità*. È ciô che risulta dal Concilio. Esso ha approfondit© In dottrina della Chlesa, ha messo in rilievo l’aspetto mlstlco che le è proprio, cd ha perciô obbligato il Canonista a riccrcare più profondamente nclla Sacra Scrittura e nella tcologia le ragloni della propria dottrina. Questo fait© lo ha scosso nella sua obituaine, solita per lo più a fondare in una secolare e indiscussa tradizione il suo insegnamento, e a confortarlo con il confront© c con l’apporto, dapprima del Dlritto Romano («quod ratio scripta est merito nuncu­ patum», come dicevano i Canonist!), pol con qucllo dei Popoli verso i quali la Chiesa ha rivolto la sua missione 109 evangclizzatrice; ciô chc per / troppo ovvi motivi clla conti­ nuera a fare nel suo penslero c nclla sua storia; ma, fcdelc, in quest’ora post-conciliarc, alPimpulso dottrinalc e disci­ plinare dei grande Slnodo, clla ccrcherà in sc stessa, nella sua intima e mlsteriosa costituzione, il perché cd il come della sua antica e rinnovata disciplina canonica ·. Questa sembra a noi la novit à, che entra oggi ncllo studio c uclla formulazione dei Dlritto Canonico; novità dalla quale germina la revisione dei Codice vigente; c non gîà, come quasi sempre sono nate nella storia dei Diritto le grandi compllazionl giuridichc, per uno scopo principalmcnle pratlco, «ad communem et maxime studentium utili­ tatem» ·, o, come fa dire Dante a Giustiniano: td’entro le leggl trassi il troppo e il pano» ·, ma per derivare la legge canonica dall’csscnza dclla Chlesa dl Dio, per la quale la legge nuova e originale, quella evungcllca, è I’amore, è la •gratia Spiritus Sancti, quae datur per fidem Christi» 7; cosl chc, se questo è il principio interiore che guida la Chlesa nel suo operare, esso dovrà mani (es tars i sempre più nclla sua disciplina visibile, cstcriore e sociale, con quali conscgucnzc è più facile ora intravedere chc dire. Vcdremo sorgere innanzi tutto da questa introspczlone mistico-etica della Chiesa un bisogno, qucllo dclla Chiesa stessa di deflnirsl In una «Lex fundamentalis», che la Tcologia aneor Îiiù che il Dlritto va npprofondendo, c che, qualora fosse ormulata in canoni csplicitl, rlsolverebbe, fors'anchc suscilerebbc, moite c gravi questioni circa la vita cattolica nel nostro tempo. Questa più stretta parentela fra Ia Tcologia c il Dlritto Canonico infonderà in quest’ultimo carattcristiche nuove, alie quali ccrtaincnte 11 vostro Congresso ha glù rivolto lo sguardo, rlconosccndo nel Dlritto Canonico non tanto una legge dominante, un’esprcsslonc di potore autoccntrico, un «iussum» dispotico c arbitrario, ma piuttosto una nonna che tende massimamente a interpretare una duplice legge, quella superiore, divina, c quella interiore, morale, della coscicnza, e perciô norma promovente c proteggente. cquilibratricc, quanto mcglio é possibile alia nostra condlziono umana, dei diritti c dei correlatlvi do veri, dclla libertà c della responsabllità, della dlgnltà dclla persona c nel contempo dclla sovrana esfgcnza del bene comune, e —ciô * Cor 4 i. · / Cor. 14. 36-37. ’ Cfr. Dr Lubâc. iur p jov · D«r. de ioiUtuUone wcerdouU OrUXam o. 16 [LE 3334 ). •Cfr. DrcrcL Gregorü IX. ’Par. 6, 12. ’S. Th. I-Il, 106, 1; e 108, 1. 5739 η. JM20 ch’è proprio della Chlesa— delI'immutabile sua costituzione unltarla c comunitarla e dclla sua versatile adattabllilà nelle attivltà contingenti di lingua e dl costume alie peculiari esigenze / dclle varie clviltà e delle peculiari condlzloni storichc deH’umano consorzio. La Tradlzlonc avrà, come sempre, ma ora con rlnnovato prestigio, nel Dlritto Canonico, una voce sommamente autorevoie c gradita, un tltolo di saplenza e di autentidtà, cd il suo alimento altrcsl che sollecita la comunità ccclesiale a inverarsl nella peren­ ne e non mai del tutto raggiunta perfczlone della vocazione crlstiana. Quante, quante cose suggerircbbc anche ad un scmplice discorso, come questo, un terna di tale ampiezza e di tale Importanzal Ma nol lo concludcremo con Tesprcsslone dei nostro plauso c con la nostra esortazione per la continuazlone dei vostri studi sul Diritto Canonico e su quelle ecclesiastico, tanto plu degnl dei vostro Impegno quanto magglore il Concilio ne dlmostra la nuova fccondità e le nuove referenze alia vita della Chiesa e a quella, In non plccola parte, dclla soclctà moderna. Lasciate che nol, messi dalla Prowidcnza, con nostra confusione, ma con Immenso (vorremmo poter dire: incom­ parabile)· amore a capo visibile della Cnlesa, della quale Cristo è il solo c sommo Capo generatore cd cterno, lasciate che vi Invitiamo a guardare la Chiesa, anche nel suo aspetto esterno, temporale e gluridico, per clô ch’ella realmente è, e per ciô a cui è realmente destinata. Il Concilio vi aluta, quasi vl obbllga, a questa nuova visione, più profonda e più realistlca. Se di giuridismo e di formalisme non dovrebbero più essere colpevoll gli uomini di Chlesa, anche quando devono legiferare e govemare, vedete che queste accuse ricadono su quegli studi canonici che si attensono allé vccchle posizioni del positivism© gluridico, o dello storlcismo gluridico. Sappiate anche vol vcdcre nclla Chiesa, oltre lo schenno della sua profanità, la «societas spiritus»*; non crediatc chc, venenuo clla a coufronto con la soclctà civile, da questa si separi o a questa si opponga 10, o in questa infonda la sua anlmazlone per domlnarla o accordandosi con essa, la Chiesa voglia aneor oggi concedere, o chiedere privilegi, e non piuttosto, priva onnai di temporale potenza, né ambiziosa di ricuperame il peso e il vantaggio, che ella altro desideri se non che effettivamente le sia assicurato il libero csercizio della sua spirituale e morale missione, mediante eque, leali c stabili dellmltazlonl dclle rispettive competenze. Non temetela; anche vol, amatela piuttosto. VI diremo con S. Agostino: · Amate hanc Ecclesiam, / estote 111 in tali Ecclesia, estote talis Ecclesia!»1*. E abbiate anche vol la pcrcezione del riferimento unico, personale c vitale, chc questa mlsteriosa istituzionc, la quale possiamo, sl, chiamore il sreramento della salvezzaha con ciascuno dl noi come tramite obbligato e risolutivo dclla questione cen­ trale c inevitabile dei nostro destino, la questione religiosa; perché è sempre vera e urgente la parola di Cipriano: «Affinché uno possa avere Dio come Padre, deve prima avere la Chiesa come madre»u. A tanto, o Signori e Figll, vl sia propizia la nostra Aposto­ lica Bencdizione. • Cfr. Io, ar, 15. · PKL 3, i; S. Açoitioo, Sens. 71, PL 38, 463. ltCfr. Const, post, de EccL in inundo huius tempons (âimJikjr ti lpt1 [LE 3366}. u Cfr. Ep. ad Diognetum, V-VL ” Serm. 138, PL 38,769. u Coast- dogm. de EcJctia Lamtn gmiium, o. 48 [LE 3U-1 u De caih. C/wüafr, c.6, PL 4, 503. 3820 1970 IAN 29.-PAULUS VI. ALLOC. AAS 62 (1970) 111-118 Allocutio diei 29 Ian. 1970 ad Praelatos Auditores el Of­ ficiales Tribunalis Sacrae Romanae Rotae, a Beatissimo Patre nopo litibus iudicandis ineunte anno coram admissos: De officio tunicis in Ecclesia, in qua nec ius. nec AUCTORITAS. NEC EXERCITIUM POTESTATIS IUDICIALIS OP­ PONUNTUR VERAE LIBERTATI FILIORUM DEI Siamo lictl dl corrispondcre con tutto il cuorc aile parole dei venerato Decano della Sacra Romana Rota. Monsignor Bolrslao FHipiak, chc bene ha Interpretato i vostri sentimenti e 11 vostro anlmo In questa part icola re circostanza. dilelti e venerati Uditori c Officiali di quel Tribunale. Dalle sue parole è balzato viva alia nostra mente l’immagine del Giudice nella Chiesa di oggl. la sua coscienza, le doti che debbono sorreggcrlo nol com pi mento dclle sue funzioni. 5740 !ί·( ·.’·** I* Ζ r' h. 3820 PAULÜS VI, ALLOCUTIO AD ROTA3Î HOMANA.M 1070 ΙΛΧ 20 con umiiLà, col senso del dovere e della responsabilité che gll Incombe, con dlscrezionc, con clcmenza unita al rigore pur doveroso, per essere sempre l'interprete sereno e Im­ parable délia legge neirappllrazlone ai casi concreti, che gli offre la mobilité della vita. fatto, questa, didamo cnsl. apologia de! Gludfce, sembrnno Implicare un bfsogno dl dlfesa délia sua funzione, cfoé delreserdzio délia potèstft gludixiarin» oggi criticata. tpedah mente nella Chksa, quasi che essa fosse una «sfruttura» sovrapposta alla spiritualité e alla liberté «Ici messaggio evongriico, Nesxuno ignora oggi l’accentua ta tendenza a Di qui l’importanza delta vostra missione. Il servizlo che svnlutare Tautorlté in nome della liberté: lo ha sottollncato vol prostate alla Chirva è di una Importanra fondamentale, 11 Concilio in un documento molto significativo, quelle cosl che per esso non posslamo non avere parole di sincero uppunto sulla liberté rdigiosn, quando ha osservato che encomfo, dl viva riconoscenza, c dl paterno incoraggiamen«non sembrano pochl colon * rhe, sotto pretesto délia liber­ to. E d place ancor oggi ripetere l, a conforto della vostra té, respingono ogni dipendenza e apprezzano poco la dodelicata missione, quelle scarnc, ma significative espressiovutn obbedienza»·. E la diffusa tendenza cosbldctta cani, con le quali un insigne giurista del passato qualificava, rismatka, che diventa antigerarchica: sl sottollnca escluper 11 tempo présenté e per la vita future, l'altivitâ del sivamente la dlffldlmcntc deflnlblle funzione dello splrito maestro c del glnreconsulto canonico: «Qukumque ergo a scapilo delta autorité. In tal mmlo, sl dlffonde una men­ ecclesiasticus doctor ecclesiasticas regulas ita interpretatur talité, che vorrebbe présentais corne legittlma e fflustlflaut moderatur, ut ad regnum charitatls cuncta quae docata la dlsobbedknza, a tutela deBn liberté di cul debbono 112 cueril/ vel exposuerit referat, nec peccat, nec errat; cum godere i ffgli di Dio. saint· proximorum consulens, ad finem sacris Institutioni­ Le ragfoni di taie altcggiamcnto offrirebbero 1’occasione bus debitum pervenire intendat * ’. ad una lunga disanüna, perché si traita di terna amplissi­ Con la retta appllcazione della nomw al casi concreti, mo. Ma, sla pure per sexnplid arcenni, corne purtroppo ci voi completate 1‘opera dei legislatore e contribuite alio è imposto dalla limitatczza del tempo a dlsposizione. possviluppo vitale deli'ordlnaraenlo ecdesiale. Ma ciù che plù siamo ridurre a tre le obblczioni che ne stanno alla base. rifulge nella vostra missione è appunlo la caritas Christianat a) Anzitutto ci si appella alla tit^rtà contre ta legge, che rende ancor più nobile e ancor più proficua queiraequifas contre quahiasl t legge. E, per questo, cl sl richiama al iu dei gladizi, da cui tanto onore tresse i) dlritto remano, e Vangelo. Effcltivamente, il Vangelo è un richfamo alla che è dlventata per vol. In virtù dello splrito evangellco, preminente liberté dello splrito. Son si possono dimentib eacerdolalc moderazlone», secondo la bella es pression e care le severe condanne del legalismn farisaico, pronunziate di San Gregorio Magno. da Gesù in favore deU’amorc e délia liberté del flgll di E mentre vl didamo ll nostro apprezzamento per la sen­ Dio: Auditis quia dictum est... Ega autem dica tvbis T. Tutta sibilité morale che d dlmostrate, vogliamo rivolgervi alla sua predlcazionc, dei resto, fu orlcntata alla interiore tresi il nostro Incoragghmcnto per reserdzio sempre coespiritualité, alla cari U che libera dal giogo della costriziorente e generoso delle vostre funzlonl pratiche. ne. Le parole e l’esempio di Gesù sono rivolte qui: «Infatti —corne ha sottolineato il Concilio nel citato Decreto— 1. Lod lam o la vostra sensibilité morule, che è ait issIma Cristo che è Maestro c Signore nostro, mite e umlle di cuo­ e IndlspensabUe prerogatlva dei Giudlce. Ci pare dl poter re, ha invitato e attratto i discepoli pazientemente. Certo qui cogllere 11 tralto essenzlale, che deve distinguerai, e ci ha sostenuto e conformatu la sua predicazione con i mlrallcgra intimamente constature come ne slate profondarecoli per suscitare e confortare la fede negli uditori, ma mente compresi. Dl fatto, 11 Giudlce, cnme tutti sanno, senxa esercltare su di essi alcuna coercizione... Conoscendq è l’interprete dello fus obbleltivo, doè della legge, mediante che la rire-an ta è stata seminata con il grano, comandà di 1’uso del proprio fus soggctllvo —doè dl quella pofwfas lose tarit crescere tutti e duc fino alla messe che awci rù et Ubertas dl cul egll deve poter dlsporre nel masslmo gra­ alla fine del tempo. Non volendo essere un Messia politico do—; nc consegue che egll deve possedere una grande ’obe dominatore con la forza, preferi essere chlamato Figlio blettivltà nel gludizlo, e insieme una grande équité, per dell’Uomo che vkne per servire e dare la sua vita in rcpeter valu tare tutti gll dementi di cui è venuto pazientedenzione dl molli7; ed ha flnalmente ultimato la sua rivemente e tenacemente in possesso, e per giudicare dl conlazlone complendo sulla croce Γοροπι della redenzione, con Mguenza con imperturbabile, imparzlale equldistanza. Sacui ha acquistato agli esseri umani la salvezza e lo vera rebbe assal utile, a questo fine, approfondlre il concetto . liberté» * Dl qui le scultorie dichiarazfonl di San Paolo dà acceunato di aequitas, sia nel progresso del dlritto ronelle lettere ai Romani e al Galati e la sua dottrina polemica nuno, sia nel compleiso dd diritto canonico: tale concetto sulla liberté, quando, in contrast© con il legalismo giudaizImplica una rigorosa valutazlone dd soggetto sottoposto zante, seri ve va: »Si spiritu ducimini, non estis sub * , lege al giudlzio; di qui il processo modemo, canonico o civile, o quando dettava 11 Codice dell’amore, alieno da ogni imche tiene conto della pslcologla delle parti in causa e degli poslzione: «Omnis lex in uno sermone impletur: diliges pro­ elementi soggettivi, volutando altrcsi le circostanze amximum tuum sicut teipsum» w. blentall. familiari, sodologiche, ecc. Evldentcmenle, nelrappllcazione dl questa obbicttlvllà, dl questa aequitas, Tutto questo é verissimo. Ma è anche vero che l’insegnail Giudlce non verra mal meno ai criteri fondamental! del mento evangellco e apostoli co non si ferma a questo punto. dlritto naturale, cloè umano, giusto, né all ’osse rvanza della Lo stesso Gesù che predicù 1’amore e proclamo rinlerloritA legge vigente, dello iui scriplum, che sl suppone espresslone e la liberté, ha dato prescrizioni morali c pratiche obblidella raglone. e della nécessité del bene com one. Ma per te­ gando 1 suol discepoli a fedelc osservanzr, e voluto, come ner conto dl tutti questi dementi, sl richlede nd Giudlce ancora diremo, una autorité fomlta di determinati poteri, una Integra dlrlttura morale, che invano sl ccrcherebbe di al servizlo dell’uomo. instaurare se egll per primo ne fosse privo; e cl conforta «pero che da cotesta nobile corona di servltori della Chlesa A coloro che sl appelluuo al Vangelo per difendere Ia 113 tale istanza è awertita in tutta la sua urgenza e seridi, f liberté contre la legge. oecorreré dunque ncordarc il signi­ ficato pollvalcnte dei termine «legge»: quella mosaica è 2. Vi esorilamo qulndl. diletti tlgli, al retto e fervoroso stata abrogata; quella naturale rimane in tutto il suo in­ evCTcizio della voslra funzione pratlca dl Giudkl. Quali nato vigore, ed è supposta dal Nuovo TcsLnmento; c come virtù sl richiedono. e quante! Vol ben lo sapete, che vivete essa non priva l’uomo della sua liberté, ma ne è la guida a quotidiano eontatto con le realU real LA e le dlftkoltù difikollù della vo­ stra funzione. È Ê necessaria rimparaiallta. l’impartial! ta, dicevamo, che Intrisecamente giusta, ! cosl la legge positiva, sempre sor- 115 retta o suggerita da quella naturale, tutela 1 boni umani, suppone profonda e irremovibile oneilà; oneilé; è necessario il dispone e promuove il bene comune, garantisce, contre dlslnteresse, per 11 dlsinteresse, il perkolo che Intomo intomo al ai Tribunali premano nt> interesil intercut estrancl estrand al gludlzio, gludizlo, vénalité, politica, favori­ ognl eventuale inlerfcrenza ed abuso, quella inviolabile e tisme. etc.; tisme, ecc.; è necessaria la sollecltudinc, sollecltudine, che sl si prende a responsabile aulonomla delTindivliluo, in forza della quale ciascun essere umano ê capace di atluarc fruttuosamente lu cuore la causa della glustizla, nella co nsa pcvolezza che essaI è altoo servizlo a Celui Colui che è giusto e mlsericordloso. m/scri- sua personality Liberté e autorita non sono termini che sl cuntrastano, ma valori che sl Intcgrano; ed II loro mutuo cors rulo ·· Canoni 108 H x-j; 94«- M Canoni 109. »tS, 3x9. ·· r Cer. XLII-XLIV, 1. ·· 6. s». 5743 n. 3821 a condnnne, a scomunlche porta la gclosa senslbllltà odlema n pensare ln termini di rlfluto, come di fronte a vestigia dl un potcre assolutlstico ormal tramontato. Eppare non bisogna dimentIcare che la potestà coercitiva è anch’essa fondata nell’espericnza della Chiesa primitiva, c già San Paolo ne fece uso nella comunllâ cristiana di Corinto14: basta la prospettiva dl questa citazione, per far comprendere ii significato pastorale dl un prowedimento tanto se­ vero, preso unicamcnte in vista della Integrity spirituale c morale dclTIntcra Chiesa, e per 11 bene dello stesso colpevole: ut spiritus saluus sil in die Domini nostri lesu Ctirlsli Tale escrclzlo, nella forma e nella misura convenienti, è pcrclô al servizlo del dlritto della persona, come dell'ordlne della comunità; esso rientra quindi ncll’ambito della carità, e in questa luce va considerato e presentato, qualora circostanzc gravi e proporzionate lo esigano per il bene comunc, sla pure con la massima dclicatczza c comprenslone verso gll erranti. La sua applicazionc pratica è allo stu­ dio, allo scopo dl perfczlonarlo sempre di più, per adaltarla allé cslgenze del rispetto della persona umana, dl venu to oggl più severe c attente, e per inserlria cosl più annonicamcnte nel contcsto della modema realtà sociologies. Nessuno perô vorrà contestarc la necessltà, 1 ’opportunità e I’efficacia dl tale eserclzio, incrente all’essenza stessa della potestà giudiziaria, perché, come abblamo detto, è anch'esso espresslone dl quella carità, che è suprema legge nella Chiesa, e come dalla carità è mosso per la salvaguardla della coraunità ecdesiale, cosl la carità ne fa comprendere la ne­ cessltà a chi ne fosse oggetto, facendone a lui accettare con fruttuosa umiltà 1c penose consegucnze medicinali. Vorremmo perciô non solo a vol, insigni estimator! della Legge e saggl : Interpreti delle sue rcgolc, ma anche a tutti 118 1 nostri figlï ripetere l'invito del Concilio, nel citato De­ creto sulla libertà religiosa, «ad adopcrarsl per formare esseri umanl i quali, nel pieno riconosdmento del 1’ordine morale, sappiano obbedire alla legltlima autorità e siano amanti defla genuina libcrtà»17. E siamo assai lletl che l’odicmo Incontro d abbia permesso dl intrattenervl, sla pure frammentarlamentc, su di un problema tanto impor­ tante e sentito. A vol ripetiamo, col nostro vivo compiadmento, l'esortazione patema che cl sgorga dal cuore, ln questa circostanza solenne e a nol sempre tanto gradi ta: escrdtate con alta coscienza cristiana il vostro ufficio; fate onore alla Chicsa, rispondendo con ussoluta dedizlonc alla fiducia che essa riponc in vol; servite le anime, con umiltà, con amore e con dlsintcresse. La grazia del Signore vl accompagnl sempre, e vi sia di luce quotidiana, vi infonda lu forza necessaria, vi dla pace profonda. È il nostro augurio, che vi facciamo di tutto cuore in occasione dell’inaugurazionc dell’Anno giudiziario: e lo accompagniamo con ia nostra Apostolica Benedizlone. 8. ’· r Cor. 5. ·' Ib. 3, 5. ·’ Decl. de Ubertate rdiposa Adn. Vîdo roUtionGia ectrritatii Tribunalia S. R. Rotae percurreate anno 1969 apud Apo IL -43 (1970) 225-223. 3821 1970 IAN 30.-CONS. PUBL. ECCL. NEG., NOTIF. PART.· Admissio divortii VIOLATIONEM in legislatione italiana constituit UNILATERALEM CONCORDATI VIGENTIS Il Consiglio per gli Affari Pubblid dclln Chlesa ossequia l’Anibaselata d’Italla presso la Santa Sede ed ha 1’onore di significarlc quanto segue: 1. Con Nota N. 1180.67, Indata 16 fcbbralo 1967 (LE X>33], la Scgrcterla di Stato, riferendosi ad un parere espresso dalla Commissione per gll Affari CostltuzloiuUi della Camera del Deputati che ana legge ordinaria Intesa a introdurre (I divorxio In Italia non sarebbe In contrasto con (1 Concordato Ira Santa Sede c Italia, faceva presente che tale parere costi lui va una interpretiizlonc unilaterale, oltrechè infondata. di una norma concordataria. 2. A tale Nota non fti data che una risposti Inlcrlocutoria con Nota Verbale N. 111.631. in data 15 aprtle 1967, d tret la alia Nunzlatuni Apostolica in Homa. In essa il Ministère degli Affarl E*tcri os* I curava che la questione sarebbe stata tenuia nella pin attenta considcrnxlone da parte del Governo Italia­ no, il quale I’avrebbc sottoposta ad uno «tudio approfondi to. rhervandosl di far pervenire alla Nuncialura AjMJstotka ulte­ riori comunirozloni in proposito. 3. Da allorn. proposte di legge su «Casi dl sclogUmento del matrimonio» e «Disciplina dd cast di ,rle P°PU,°· °· >8) tanquara unum e ritibus nonnatfvfs praeparationis donorum «Lavabo» o»tendunt. Agitur, evidenter, de ritu non maioris dignitatis, tamen non omittendas ob eius significationem, quae ita Indicatur* «quo ritu desiderium internae purificationis exprimitur» (I G n. 52). In decursu taborum «Consilii» pro Online Missae‘dis­ ceptationes haud paucae de valore, ct Joco «Lavabo· collocandi de silentio servando vel de textu forsitan ritum comitante factae sunt: sed quoad eius conservationem omnes unanimes fuerunt. Etsi actio ipsa lotionis manuum inde n media aetate scopum practicum non habeat, eiusdem svmbolismus clarus est ac facile ab omnibus intelligltur (cf. Const, de Llturgia. n. 34). In omnibus liturgils occidentalibus ritus in usu est. b) Constitutio de sacra Llturgia (nn. 37-40) praevidet rituales optationes α Conferentii* Episcopalibus even tun II ter Kjponendas atque Sanctae Sedis approbationi subiclcndas. les optationes oportet seriis fundari argumentis, ex. gr. particulare populi ingenium vel peculiaris animus, habitu­ dines contrariae et inexstirpabiles, impossibilitas practice novum aliquem ritum, genio populi extraneum, aptandi, et ita porro. c/ Praeter libertates α rubricis praevisas necnon varias textuum populares interpretationes (cf. Instructio « Consilii» diei 25-1-19v9( [LE 370$ J. Ordo Missae proponitur ut quid unicum, cuius generalis structura necnon varia constitutiva elementa a dora ussi τη retinenda sunt. Rituum arbitraria se­ lectio ex parte sive Individui sive cuiusdam communitatis, brevi ad ruinam aedificii tara patienter ac graviter constructi verteret. 5. In auibusdam vers ion i bus popularibus formulae conse­ a; crationis trini ln Missa, perba »pro multis» sic periuntur: angllee for all men; hispanlcc por todos; ttaliee per tutti. Quaeritur. a) an adsit et quaenam sit rallo sufficiens pro hae pariatione Inducenda? b) an doctrina tradita circa hanc rem in •Catéchis­ me Romano rr Decreto Concilii Trident in i lassu S. Pii V edito» habenda sit ut superata? c) an etiam minus aptae tenendae sini amnes oersiones huius supradictl bibllci textus? d) an re oera in approbatione danda huic oemacularl pariationi in textu iiturglco aliquid minus rectum irrepserit, quod correctionem scu emendationem expostulet? RESP4 Variatio de qua supra plene lustlfleatur: a) secundum exegetas verbum aramaicum. quod lingua latina versum est «pro multis», significationem habet «pro om­ nibus·: multitudo pro qua Christus mortuus est. sine ulla limitatione est, quod Idem valet ac dicere: Christus pro om­ nibus mortuu* e*t. Illud S. Augustini meminisse iiiyabit: «Videte quid dederit, et invenietis quid emerit. Sanguis Christi pretium est. Tanti quid valet? Quid, nisi totus orbis? Ouid, nisi omnes gentes? Valde ingrati sunt pretio suo, aut multum superbi sunt qui dicunt, aut illud taro parum esse ut solum Afros emerit, aut se tam roagr.irs esse pro quibus solis Illud sit datum· (Enarr. in Ps. 95, n. 5L bt nullo modo habenda est ut superata doctrina «Catechisml Romani·: distinctio circa mortem Christi sufficientem pro omnibus, efficacem solum pro multis, valorem suum retinet. c) In adprobatione data huic vernaculari vanattom in textu Èturgico nihil minus rectum Irrepsit, quod correctionem »eu emendationem expostulet. inlelbgitur quain h-Mlia seu particula hucusque usitiLt, am­ plioris tamen xnensurfce. Expressio enim secundae lineae («ponis eue haris Ileus») explicatur per quartam lineam. «sacer­ dos... resera badiam frangere possit ln diversa.» partes». Ita in secunda linea agitur de genere elementi eucharistici; in quarta linea de forma. Inepte proinde expressio «panis eucharistlcus» secundae lineae intellecta fuit pro /arma elementi eucharistici, quad innueretur loco hostiae formae traditae induci possit panis forma mibus familiaribus nccommoÜAti. • NctiL 6 0370) 37-40 Institutio nullo modo mutare voluit formam hostiae ct particularum. sed tantum, facultative, mensarum, spissitatem •t calorem. Ita ut sit et appareat vere panU, quoad substan­ tial inter plure» divisui. 3823 2. Quacnam est vera. significatio ritus offertoria Dicitur in descriptione offertorii Missae loqui tantummodo de praepara· (ionr donorum, eorumque depositione in altare, de oblatis a 1970 IAN .. -SC CULTUS DIVINI, RESPONSUM. PART.· Dde 11 bus latis pro Ecclesia et pauperibus, nihU vero de obla­ tione sacrificii. Reap.: Ipsa historia ritum offertorii esse actio­ nem sarrilH praeparatoriam docet, in qua a sacerdote cele­ SOLVITUR DUBIUM CIRCA APPROBATIONEM TEXTUUM brante ct ministris dona colliguntur a fidelibus oblata. Haec L1TVRGICORUM IN NEERLANDIA sunt elementa celebrationis (pardi et vinumI el alia dona EttlMtae atque pauperibus destinata. Talis significatio «praeSacerdos quidam neertandicus has quaestiones nobls pro­ parattonn» semper pecuUaritas propria oftertonl habita est, ,posuit: etsi formulae minus apte hoc ostendebant et magis dc sacntlcio loauebantur. Novus ritus hanc peculiarem notam ln I. In periodico Analecta poor het bisdom Haarlem (Analecta splendidiorem lucem ponit, sive mediante activa participatione dioecesis Harlemensis). a. 1969. pp. 217-228. invenitur venio fidelium in praesentatione donorum sive mediantibus for­ necriondicn novi Ordinis Missae, praeparata, ut dicitur, p. 199, mulis îln»w^autanÎ docr de Lisschoppen zijn toegelaten. mani labori», qui omnia humana comprehendit. Immittit in 2* d^lrvan verwijxen wij naar het DirrctoChristi mysterium. Et Ideo offertorialls ritus inii explicita1 (Ouiad^Hos n»Mii5Înd*? Kerkprovinc«e voor het Jaar 1970·. doctnna refertu* est et Vice clariore splendescit. II—Ad Ordinem Missax Utram In Missae celebratione ritu» iLaPabo· omitti pats IΠ Rrsr.: Naflo modo. Nara: 5715 1970. ubi raU. el£uœ 5746 1070 FKB * o PAULUS VI. EPIST. t>E CAELIBATU ECCLESIASTICO S( negative ad primum, suntnr alti Ordines Pro Procincta ecclesiastica Nterlandlae tpecialiler approbati? Hcsr.î Negative nd utrumque. HI. In commentario» de quo sub II. haec leguntur(p. 200); .De vcrantwoordclljke conimlnlc heeft zich stcccb door dezc orinclcpcn latcn leldcn; Indien dezc editio typica ervnn blilk acHt dat xlj niet nltijd voldoende zljn toegrpntt. moet dit tocgeiehrrven worden unri diverse hictorcn waarnan deze Onio op de weg nanr xlln promulga Ue onderhevig is gewccst (bijv. de ondeskundlghcid inzake liturgie van de blsichoppcn en de andere romeinsc Instuntic»). ... Dit verklanrt ook cnkclo vcnchllleo met de In het Directo­ rium voor de Noderlnndse Kcrkprovincie voor 1960 afgedrukte Ordo Mlssar, die In grote lljncn op een eerder projekt van genoemde commissio teruggaat·. (Commissio cut munus Ordi­ nem Mistae Instauratum praeparandi drmandatum fuit, sem­ per principiis pro hnc Instauratione in Constitutione de sacra Llturgia cnunciatls (art. 50) obtemperavit. Sl haec principia in editione typica Ordinis Missae non sufficienter applicata ap­ parent. hoc diversis rerum adiunctls attribuendum est. quibus Ordo In via ad suam promulgationem sublectus fuit (v. g. imperitiae Episcoporum et aliarum auctoritatum romannrum In materia liturgiea). Hinc explicatur quare novus Ordo Mis­ sae in nonnullis discrepat ab Ordine Mistae. in Directorio Provinciae ecclesiasticae Neerlandlae pro anno 1969 typis edito, qui magna cx parte concordat cum aliqua adumbra­ tione Ordinis Missae anteriore illius Commissionis). Quaeritur: Fu line Onto .Missae, in DlrecJorio Proolnciae ecclesiasticae Neerlandlae pro a. 1969 typis editus, unquam a •Consilio ad exsequendam Constitutionem de sacra Llturgia· approbatus? Resf.: Ante omnia miramur in periodico officiali, ut ita dicamus, dioeccsano, quippe quod sub auctoritate Ipsius Episcopi dioecesani edatur, aliis Episcopis (patet ngl dc mem­ bris «Consilii nd exsequendam Constitutionem de sacra Ll­ turgia») Imperitiam in materia liturgica obici. Hoc nobis saltem defectus observantiae, ne modestiae dicamus, apparet. Notandum insuper, ex Episcopis Consilii alios, at ipsis Patribus conclliaribus electos, Iam membra fuisse Commis­ sionis Conciliaris dc sacra Llturgia, ollos, ft propriis Confercntiis Episcopalibus prnescntalos, nominatos fuisse, utpote Iam praesides Commissionum nationalium dc sacra Llturgia. Deinde Commissio de qua agitur in periodico dioecesano, coctus o studiis erat cui solum munus incumbebat Ordinem Missae instauratum praeparandi, in ipso «Consilio» a membris, seu Cardinalibus ct Episcopis, discutiendum, ct demum Sum­ mo Pontifici proponendum, cui lus manebat rem, sive factis mutationibus sive non, approbandi vel relcicndl. Denique, ad Ordinem Missae in Directorio Provinciae ec­ clesiasticae Necrlandiac pro anno 1969 typis editum quod attinet, numquam a «Consilio ad exsequendam Constitutionem dc sacra Liturgla» approbatus est et omni auctoritate carebat. * Cuidam sacerdoti ncerlzndico: NotiL 6 (1970) 41-43. 3824 1970 FEB 2.-PAULUS VI, EPIST. AAS 62 (1970) 93-103 Epistula apostolica ad Ejnum P. D. loanncm S. R. E. Car­ dinalem Villol, a publicis Ecclesiae negotiis: De sacro ecclesiastico cvelibatu Signor Cardinale, Le dichtarazioni rese pubbliche in questi gioml ln Olanda sopra il ccllbnto ecclesiastico Ci hanno profondamente addolorato cd hnnno sollcvato tante questioni nel Nostro splrito: per i motivi di cosl grave ntteggiamento. contrario alia sacrosanta norma vigente nella nostra Chiesa Latina; per le ripcrcussloni in tutto 11 Popolo v9 dl Dio, spcclalmentc nel / clero e nei giovani che si preparano al sacerdozio; per le conseguenzc perturbatrici nella vita dcll'intera Chiesa, e per lerisonanzc che essa provoca presso tutti i cristianl, cd anche tra gll nitri membri della famiglia umana. Davanti a questi Interrogativi, Noi senliamo 11 bisogno dl aprire 11 Nostro animo a Lci, Signor Cardinale, che cosl da vicino condivlde le sollccitudini del Nostro Apostolico ufficio. Noi Ci domnndlamo innanzitutto con umlle ed nssoluta sincérité interiore se non vi fosse da parte Nostra qualche responsabilité al riguardo dl cosl infelici rlsoluzioni, tanto difforml dairatteggiamento Nostro e da quello, crcdlamo, dell'lnsleme dclla Chiesa. Il Signore Ci è testimone dei sentiment! dl stima, d’affetto, dl fiducia, che abblaino sempre nutrito verso una porzione tanto bencmerila dei Corpo Mislico di Cristo come quella dl Olandn. Ed Elia ben conosce. Signor Cardinale, 1’azione sempre deferente cd amica» da Noi svoltn. sia nolle personali conversazioni, sia nella corrispondenza epistola­ re, sia mediante rinteressamento degi! Organi di questa Sede Apostolica per prevenire Ic dichiarazloni In questione. 5747 n. 3824 Tali dichlarazioni portano a moite incertczze e turba­ menti. Dl conscguenza è per Noi un dovere grave e impellente dl preclsare con ognl chlarezza I'attcgglamento Nostro: di colui, cioè, al quale un misterioso di segno della Divina Prowidenza ha affldato, in quest’ora difficile» la tsolllcltudo omnium Ecclesiarum» *. I inotivi addotti per giustificare un cambiamento cosl radicale dclla norma sccolare dclla Chiesa Latina, appor­ ta trice di tanti fruttl dl grazia, dl santité e di apostolato mlsslonarlo, sono ben conoscluti. Ma questi motivi, Noi dobblamo preclsarlo senza cqulvoco, non Ci appariscono convincenti. Essi sembrano trascurare in realtà una considerazione fondamentale cd csscnzialc che non va in nessun modo dimenticata e che è dl ordine soprannaturale; sembrano cioè rappresentare un ccdimento nel genuino concetto del sacerdozio. La sola prospcttJva che debba essere teouta presente è, in effetti, quclla dclla missione evangclica, di cul nol con fede, e nella seperanza del Regno, siamo araldl e testimoni. Il Veseovo c il prete hanno missione di anuunclare I'Evangclo dclla grazia e della vérité *, portare 11 messaggio della salvezza al mondo, fargli prendere nello stesso tempo cosclcnza del suo peccato e della sua redenzlone, invitarlo alia speranza, slrapparlo agli / Idoli sempre rinascenti, con- 100 vertirlo al Cristo Salvatore. I valor! evangelic! non possono essere comprcsl c vissuti se non nella fede, nella preghiera, nella penitenza, nella carità e non senza lotte né mortificazioni, né senza suscitare ancora, talvolta, come 11 Cristo c gli Apostoli, lo scherno e il disprezzo del mondo, I’incomprenslonc e perfino la persccuzione. Il dono totale al Cristo giungc fino alia follia della Croce. È la sempre plii profonda comprcnsione di queste consi­ de razioni, maturata prowidcnzlalemente nel corso d'una storia che ha conosciuto tantl sforzl e tante lotte per affer­ mais rideale cristiano, che ha condotto la Chiesa Latina a fare della rinuncla al diritto di fondais una propria fa­ miglia —già spontaneamente compluta da tanti servitori ddi’Evangelo— condizlone per 1’ammlssione de! candidati al sacerdozio. Le accennatc considcrazioni sono valide tuttora, ed oggi forsc più che in altri tempi. E noi, chlamati al seguito di GesCi, saremmo divenuti forse incapaci di accettare una legge comprovata da cosl lunga esperienza, e abbandonare tutto, famiglia e rcti, per seguire Lui e portarc la Buona Novella del Salvatore? s. Chi potré trasmettere con pienezza di grazia e di forza 4, agli uomini de! nostri giomi, questo messaggio liberatore, meglio di pastori che sappiano consacrarsi irrcvocabilmentc e senza riserve al servizlo escluslvo del Vangelo? Di conseguenza, considerando tutto davanti a Dio, davanti al Cristo c alla Chiesa» davanti al mondo, Ci sentiamo in dovere di riaffennarc chiaramentc ciô che Noi abbiamo già dichiarato e più volte ripetuto, cioè che il legame tra sacerdozio c celibato, stabilito da secoli dalla Chiesa Latina, costituiscc per essa un bene sommamente prezioso e insostltuibilc. Sarebbe grave témérité sottovalutarc o addirittura lasciar cadere in desuetudine questo le­ gume consacrato dalla tradizione, segno incomparabile di una dedizione totale aH’amorc del Cristo1, che manifesta cosl luminosamente 1’esigenza missionaria essenzialc ad ogul vita sacerdotale, nel servizlo del Cristo risuscltato, sempre vivente, al Quale il sacerdote si è consacrato, in una dispo­ nibilité totale per il Rcgno di Dio. Quanto al preti che, per ragioni rlconosdute valide fosscro venuti a trovarsi, malauguratamcnte, nella Impossibi­ lité radicale di perscverarvl —Noi sappiamo che si tratta solo di un piccolo numéro, mentre la grande maggloranza vuolc restare fcdclc, con l’alulo della grazia, agli Impegni / 101 sacri assunti davanti a Dio c alla Chiesa—9 è con grande dolore che Noi Cl induclamo ad accogllcre la loro Istante preghiera di essere prosclolti dalle loro promesse c dispen­ sai! dal loro obbligni, dopo un attento esame di ogni singolo caso. Perd la profonda comprcnsione che, in uno spirito di paterna cari té, Noi vogliamo avere per le persone, non deve impedirCl di deplorare un altcggiamcnto cosl poco conforme a clé che la Chiesa legittimamcnte attende da coloro chc si sono dcfinltlvamcnte consacrât! al suo esclusivo servizlo. La Chiesa. pertanto, continuer^ domant come ieri ad affidare ii divino ministero della parola, délia fode e dei sa­ cramenti dclla grazia ai soli sacerdoti che irstlno fedeli ai loro obbllghl. ‘Clr. s Cor. ,3. · ctr Jo. t, · Cfr. Afr. i. ‘Cfr Xrf. a. β. 'vir. 5748 f I ■S- Λ-tir n. 3825 SACRA CONGREGATIO RELÎG1OSORÜM La stem contestazione multiforme che si manifesta oggi nd riguordi dl una istituzlone cosl santa quai è il sacro celibato, rende ancor più imperioso II Nostro dovere di jostenere e di incoragalarc In ogni modo la innumerevolc schlera del sacerdoti rimasti ledi al loro impegnl, al quali va con specialissimo affetto II Nostro pens Iero benedicente. Per questo, con decisione presa dopo maturo esame, Noi affermtamo chlaramente il Nostro dovere di non ammettere che il ministère sacerdotale possa essere esercitato da coloro che dopo aver messo mano all'aratro sl sono vol­ uti Indletro ·. Non è questa d’altronde la tradizlone restante anche delle venerabili Chlese Orientali, alie quali si ama far nferlmento a questo proposito? Del rato, appena osiamo pensare alie renseguenze Incalrolablli che una diversa decisione comporterebbe per il Popolo dl Dio sui piano spirituale e pastorale. Mentre Ci sentiamo in dovere dl riaffermare cosl. ren tanta chiarezza. Ia norma dei sacro celibato, non dimenllchiamo una questione che Cl è proposta ren insistenza da alcuni Vescovi, dei quali Noi conosciamo Io zelo, Tattaceamento alia venerabile tradizlone dei sacerdnzio nella Chiesa Latina ed ai valori tanto eminenti che esso esprime. ma anche le amie pastoral! di fronte a certe nécessita, del tutto particolan, del loro ministère apostollco. In una situazione di estrema cartnza di sacerdoti —essl Ci domandino— e lîmitatamente aile regioni chc sl trovino in simile situazbne: non si potrebbe force considerare 1'eventual! U dl ordinare per il sacro ministère uomlnl di été gié avanzata, che abbiano dato nel loro ambiente la buona testl102 monlanza di una vita familiare e professionale esemplare? / Non posslamo dissimulare chc una talc éventualité sollex's da parte Nostra gravi riserve. Non sarebbe, infattl, tra l'altro, iin'lilusionc molto pericoiosa 11 credere che un tale camblamento della disciplina tradlzlonale potrebbe, nella pratica, limitais! a casi focali di vera ed estrema né­ cessita? Non sarebbe pol una tentazione, per altri, dl cercarvi una rispoata apparentementepiù facile airinsufficlcnza altuale di vocazloni? In ogni caso, le comeguenze sarebbero cosl gravi e porrebbero delle questioni lalmente nuove per la vita della Chiesa, che dovrebbero, sera mai, essere previamente e attentamente esamlnate, in unione con Nol, dai Nostrl Fratelil nell’Episcopato, tenendo conto davantl a Dio del bene della Chiesa universale, che non si potrebbe disgiungere da qoello delle Chlese locali. Questi probleml, che s! pongono alla Nostra responsabi­ lité pastorale, sono vtramenlè gravi e Nol, Slgnor Cardi­ nale, abblamo voluto a Lei confldarll. _ Con Nol Ella è teslimone degli appelli che da ognl parte Cl pervengono: numerosi Nostri Fralelli c Figli Ci supplicano di nulla cambiare in una cosl venerabile tradizfone, ed imieme essl auspicano con Noi cbe i Nostrl Venerati Fratclll Vescovi di ôlanda intraprendano con la Sede Aposloika. in un contatto fiducloso e fraterno, una nuova riflexüonc, la quale dovrà maturare nella preghlcra e nelb carit à. I I/ Plù che mal, per parte Nostra, Nol deslderbmo di riccrcarr con i Pastori delle dlocesl del Paesl Bassi l merzl per rbolvere In modo conveniente I loro probleml, nella comune comlderazlone dei bene dl tutta la Chiesa. E perelù st imlamo necessario innanzl tutto, Siznor Cardinale, dl asslcurare 1 Vescovi, I sacerdoti c tutti l membrl dclLi Comunitû catlollca obndese delb Nostra affezioDO coïtante, ma ntllo stesso tempo del Nostro convinci mento che è indispen­ sable dl rlconslderarc, alla luce ddle ri0essloni sopra esr)ite e nello splrito di una autcntlca comunlone eccieiialc, votl espressi c l’atteggbmento assunto in una questione di cosl gras*e portata per b Chiesa universale. Nel bvoro che, a craesto scopo, sara da svolgcrsl dalla Santa Sede, Nol conlbmo partlcolarmente, Slgnor Cardi­ nale, sulb sua valida collaborez!one. 1) suo alato Ci taré prezimo, anche per 1 conlatii che saranno da prendere con I Vescovi del mondo Intero ai finebé tutte le Conftrenze Episcopali, nuntenendosl la perfetta comunlone con Noi e con h Chiesa universale nelFas­ so) u to rlspello ddle sue santé leggl, voglbno osslcurere i sacenlotl, Nostri collaborator!, che seguiamo e coutinuere103 mo a wguire/ con affetto palemo le loro ansie d’apostobtn e I loro problem!, e ricordare loro, Insleme, la bellezza della grazla che il Signore ha ad essl ucconblo, l loro irn- 5749 l!»70 FEU 2 pegni sacri, le eslgcnze mlsslonarie dei loro ministère. Né. in questo drconstanza. Il Nostro cordloltssiino pcnskre 1)01rebbc non and.irc ai glovani chc con la générosité del oro slnnclo npostollco sl prcparano n servire dl tutto cuorc, nel Saccrdorio, Cristo c i fore fratclll. Essi. infulti, sono h speranza della Chiesa per Tevangellzzazione del mondo di domank sempre che sl hnpcgnino irrevocabllmcnte o senza riscrve nella forma dl vita che la Chiesa lore propone. Biwgnert flnalmentc, Slgnor Cardinale, chlcdcre inslstcntemcnte alla moltitudine ddle anime fcdell, che rvstano silcnriose, ma non per questo sof freno meno In quest'ora di prova, generose preghtere. Chc 11 Signore concéda a tutti. Pastori e fcdeli, la fermezza délia fede, la forza de) la speranza e Tardore della caritù: «la grazla sia con tutti quell! che amano Nostro Signore Gesù Cristo dl un amore immutabile·7. Con questi sentiment! Nol Le impartiamo. Signor Cardi­ nale, la Nostra Benedizione Apostolica. Dal Vaticano, 2 Febbraio 1970, nel glomo della Presentazione di Gesù nl Templo.—Paulus Pp. VI. Ada. Λ. M. ERPATRU in Center 15 (1970) £37-259: J M hENNAUX ia Vie com. 7 (1971) 35:-Λ». J. E. LYNCH la Jurist 32 (197?) 14-33. 1S9-212. NrT 92 (19TC) 311. 1970 FEB 2 SC CULTUS. ORDO PROFESSIONIS RELIGIOSORUM servatur, petitio Summo Pontifici submissa est, qui, In Audientia dlel 22 Innuarll, mihi concessa, benigne ndnult ut quae a Capitulo Generali statuta sunt ct supra referunruntur circa paupertatem religiosam, experimento usque fld proximum Capitulum Generale sublcJ posse. Attamen eum haec paupertas frnnelscann dicatur, eo quod beatus Frenclscus non modo pauper rc ct spiritu Ipse fuerit, sed, tempora praecurrens, paupertatem Ipsam «novis etiam for­ mis» (decr. Perfectae caritatis, 13) suis asseclis praescrip­ serit. Summus Pontifex enixe cupit ut tam Patris vestri pretiosum donum religiose custodiatis. Paupertas enim, nostris praesertim temporibus, signum praeclarum Regni caelestis «quod multum existimatur» (decr. Perfectae cari­ tatis, 13) exstat. Nc Igitur haec franclscana paupertas paulatlm elabatur, uti etlarn a recenti Capitulo Generali asse­ veratur, haec semper meminisse luvablt: Superiores quamlibet coacervationem ac negotiationem studiose vitantes, pecunia utantur tantum ad necessaria vitae et ad opera caritatis sustinenda. De falsi nominis pauperum numero, qui pauperes qui­ dem esse cupiunt, sed eo pacto ut nihil eis desit, esse nolite. In usu omnium rerum condicionis vestrae paupertatis memores estote, Ita ut Iste usus vos re et spiritu pauperes esse ab omnibus dignosci valentis et testimonium evangellcum paupertatis sive personalis sive communitarlne In Ec­ clesia semper praebere possitis. c) Quoad demum anteriores Declarationes Pontificias In Sancti Francise! Regulam, hoc Sacrum Dicasterium haec decernere opportunum putat: 3825 1970 FEB 2,-SC RELIGIOSORUM, DECLARATIO. PART.· Ν'ΟΚΜΛΕ rxRTICVLARES IX NOVIS CoNSHTVnONlBUS O.F.M. NON RECEPTAE DECLARANTUR ABROGATAE, ET NONNULLA EXPERIMENTA PERMITTUNTUR IN MATERIA PAUPERTATIS FRANCISCAN AE Romae die 2 febr. 1970 Rervrrnditibnc Paier, LHteris dierum 15 lunil et 17 De­ cembris 1909, helc transmissis, preces Ordinis Fratrum Minorum delatae sunt, scilicet: 1. Ut anteriores pontificiae declarationes In Regulam S. Francise! quatenus in Fratrum Minorum Constitutioni­ bus receptae non sint, penitus abrogatae declarentur; 2.ut Ipsius Regulae elementa, quoad vim dumtaxat praeceptivam, eatenus vigere dicenda sint, quatenus in praedictis Constitutionibus expresse reportentur et defi­ niantur; 3. ut facultas agnoscatur Capitulis Generalibus easdem Constitutiones cum Regula Interpretandi easque novis tem­ porum adiunctis opportune accommodandi, sub suprema tamen Apostolicae sedis auctoritate, quae In casu praeser­ tim in approbandis Constitutionibus exercetur». Insuper petebatur ut placita Capituli Generalis Specialis drea paupertatem franclscanam probarentur: •Cum hodie pecunia sit medium necessarium commuta­ tionis etiam pro pauperibus. Fratribus quoque licet eiusdem usus. In usu autem pecuniae Fratres omnes n Superioribus omnino dependeant, sive licentiam Impetrando, sive de ac­ ceptis fidelem reddendo rationem. Rei oeconomicae peritus, sive Frater, sive alia persona designetur a Definltorio generali vel provinciali nui mu­ nus gerat oeconomi sive generalis sive provincialis sive conventualis sub dependentüi Superiorum, et ipsi compe­ tunt omnb iure et functiones syndici apostollcl ad nor­ mam Constitutionum generalium'rigentium.· His omnibus iterum atque iterum examinatis, haec Tibi nota reddere propero: a) In Audkntb, die 5 Iuli! 1969, Secretario huius Sa­ crae Congregationis concessa, Summus Pontifex instanter alfirmire dignatus est authenticam eximii Sancti Fran­ cise! Regube interpretationem Sanctae Sedi reservandam esse, facultate tamen facta Capitulis Generalibus Tui Ordi­ nis Regulam ipsam noris temporum adiunctis opportune v Γ5e tamcn acc,>mmodatio vel Regulae “b Capituli, Generalibus facta, vigol\7nKritnl· nl“ PrlU’ ab ,P“ Sancta Sede de.mmutent. ‘Uro“eoluXtÆ 3«T^°aeÆ^am· Γ? uaRal?r 5750 Anteriores Pontificiae Declarationes in S. Franclscl Re­ gulam, quoad carum dumtaxat vim praeceptivam, abro­ gatae declarantur, exceptis earundem Declarationum di­ spositionibus quae In vigenti lure communi et in Constitu­ tionibus continentur, firma manente circa hacc praescripta specifica obligatione authenticae Interpretationis pontifi­ ciae uti exigitur pro Ipsa Sancti Franclscl Regula. His ex­ ceptis, in reliquo. Constitutiones Ordinis luris communis normis subsunt. Meam in Te observantiam profiteor ac permaneo Pater­ nitati Tuae Reverendissimae addictissimus.—I. Card. Antoniutti, Praef. E. Heston, C. S. C., Secr. •Minbtro Gen. O. F. M.. Prot. N. 6130/83: AOFM S9 (1970) 25-23 Ada. J. A. MARTIN in REDG 28 (1970) 549-576. 3826 1970 FEB 2.-SC CULTUS, DECRET. AAS 62 (1970) 553 NOVUS PROFESSIONIS RELIGIOSORUM RITUS INSTAURATUS PROMULGATUR I—Decretum approbationis Professionis ritus, quo religiosi, consilia evangellca (im­ plectentes, Deo se devovent, instauratus est ad mentem Constitutionis de sacra liturgia. Vita Deo sacrata religionis vinculis, magno In honore semper fuit apud Ecclesiam, quae professionem religiosam usque a primis sacculis sacris ritibus exornavit. Concilii Vaticani II Patres In Constitu­ tione de sacra liturgia praeceperunt ut conficeretur ritus professionis religiosae et renovationis votorum, qui ad ma­ iorem unitatem, sobrietatem dlgnltatemquc conferret ct ab Iis qui professionem vel votorum renovationem Intra Mis­ sam peragerent, salvo Iure particulari, assumeretur (art. 80). Cui praecepto obsecutum. Consilium ad exsequendam Constitutionem dc sacra liturgia hunc Ordinem professio­ nis religiosae apparavit, quem Summus Pontifex Paulus VI Auctoritate Sun Apostolica approbavit, Rituali Romano Inseruit e vulgari que iussll. Quapropter hacc Sacra Congre­ gatio pro Cultu Divino, dc speciali mandato eiusdem Sum­ mi Pontificis Illum promulgat. Conferentlae Episcopales, sl casus fert per Commissiones Mixtas plurium Nationum eiusdem linguae, collatls consi­ liis cum Coetibus Superiorum, qui In singulis Nationibus religiosorum Incepta ordinant ntnne componunt, curent ut huius ritus interpretationes populares diligenter fiant. Instituta religiosa nutem, cnm professionis ritus unius cuiusque familiae religiosae naturam atque spiritum expri­ mere debeat, hunc Ordinem ita aptent ut indolem suam perspicue ostendat et ad hanc Sacram Congregationem confirmandum qunm primum mittant. n. 3820 Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 2 Februarii 1970, In festo Praesentationis Domini.—Benno Card. Gut, Pratf. H. Bugnlnl, a Seer. II—Ordo Professionis religiosorum PRAENOTANDA* I. De professionis religiosae natura et vi 1. .Sacris religionis vinculis, multi fideles, n Deo vocati. Domini servitio hominumque bono consecrantur et Christum letum pressius sequi nituntur, evangellca observantes con­ silia. > Quo fit ut Baptismi gratia uberiores In eis afferat fructus.’ 2. Pia Mater Ecclesia magno in honore semper habuit vitam religiosam quae. Spiritu Sancto duce, saeculorum de­ cursu varias induit formas; · ad dignitatem status canonici eam erexit; complures familias religiosas probavit, quas pru­ dentibus custodit legibus.* Ipsa enim Ecclesia profitentium vota suscipit, prece sua publica eis auxilia ct gratiam a Deo impetrat, eos Deo com­ mendat elsque spiritualem benedictionem Impertitur, oblatio­ nem eorum Sacrificio eucharistico adsocians.* De ritibus qui II. vitae religiosae GRADUS COMITANTUR 3. Gradus per quos religiosi Deo et Ecclesiae se devovent, sunL* novitlatus, prima professio vel alia sacra ligamina, pro­ fessio perpetua. Quibus, secundum Institutorum constitu­ tiones, adneetitur renovatio votorum. 4. Novitlatus, a quo vita religiosa incipit, · experimenti tempus est tum novitlo cum eius familiae religiosae. Initio novitlatus ritum peragere praestat, quo Dei gratia Impetretur ut cius finis peculiaris attingatur. Hic ritus, sua ipsius natura, sobrius esse debet atque expeditus, sodalium coetui reservatus. Fieri nutem debet extra Missam. 5. Sequitur prima professio, qua novitius votis tempora­ libus coram Deo et Ecclesia se consilia evangellca secuturum promittit. Votorum temporalium emissio fieri potest intra Sfissam. nulla tamen peculiari sollemnitate. Primae professionis ritus cum aliorum vitae religiosae Insignium tum habitus traditionem providet, secundum antiquissimam consuetudi­ nem habitus tradendi expleto probationis tempore: habitus enim signum est consecrationis. ’ Slcabi promissio vel alius generis vincula professionis locum tenent.· ritus opportune fit in congrua actione liturglca voluti in liturgia verbi aut In hora divini Officit. Laudibus et Vesperis praesertim aut, sl adi uncta expostulant, in ipso Sacrificio eucharistico. 6.Legitimo temporis spatio exacto, emittitur professio perpetua, qua religiosus Del et Ecclesiae servitio in perpetuum mancipatur. Professione autem perpetua repraesentatur Chri­ stus cum sponsa Ecclesia Indissolubili vinculo conlunctus.· Professionis perpetuae ritus convenienti sollemnitate, so­ dalium religiosorum populique concursu Intra Missam perop­ portune persolvitur.1· Haesunt eius partes:a) Professurorum appellatio aut postulatio, quae tomen pro opportunitate omit­ ti potest, b) HornlUa seu allocutio, qua populus et profes­ suri de vitae religiosae bono admonentur, c) Interrogationes, quibus Celebrans aut Superior ex professuris quaerit num ad Deo se devovendos et perfectam sectandam caritatem, se­ cundum regulam suae familiae religiosae, sint parati, di Sup­ plicatio litanica, qua oratio ad Deum Patrem dirigitur et sanctlsslmne Virginis Mariae omniumoue Sanctorum Interces­ sio exquiritur, e) Professionis emissio, quae fit coram Ec­ clesia, legitimo Instituti Superiore, testibus populoque. f) Sol­ lemnis benedictio seu consecratio professorum, qua Mater Ecclesia professionem religiosam consecratione liturgica con­ firmat, Patrem caelestem exorans ut Sancti Spiritus dona l'existence elfeethre «U lien* de parenté entre le* sion· vel nilis ligaminibus temporariis.1 morts et le* vivants; e) le* vivant» doivent du respect aux 2. Quamquam promissio aut alla temporaria ligamina, défunts: reconnaissance et déférence exprimée* par de* of­ «na ipsorum natura, a voti* religiosi* dit ierunt, tamen ad tria frandes (gâteaux de riz) aux âme* de* morts; d) le* vivant» comlglU rmngrHca referuntur et quodammodo prof etsi orem ne croient pas que le* âme* des défunts mangent ces offrande*, praeparant.· Quare valde praestat ut haec flant ferventi co­ mal* Invitent tout de même, par déférence, le* morts à manger mitante oratione; Immo pia Mater Ecclesia «Inere non dubitat arec eux ce* offrande* (communion au même repas); e) les promissionem emitti in congraa nctlnne llturgica velntl in vivants croient h la protection possible de* défunt» (le culte celebratione verbi Dei vel divini Officii, Laudum el Vespera­ de* »a!nt«). Invoquent leur protection à cette occasion sur tous rum praesertim. aut, «i adiuncta expostulant. In lp*o Sacri­ le* vivants, le* membre* de la famille, de toute la nation; ficio eucharistico. I) 1··» vivant* dirent de* mérite* (acquis nu cour* de l’année) 3. In disponendo promissionis ritu, maxima adhibeatur aux défunt* de U famille et leur souhaitent repos et félicité, cora, ut etm peculiaris Indoles servetur neque el Inserantur au cour* d’une prière solennelle. quae professionis religiosae sunt. Itaque In formulis compo­ nendis. tn lectionibus drOgcndls, in signi* Uturglcl* statuendis R) CONVXNANC* FOUR LE* CURÈTTEN* DU CaMUODOE DE vitentur ea quae vi luris aut ex antiquo more ad professionis Cf.Lf.nRPR. A CETTE OCCASION. LE* FÊTES DE LA TOUSSAINT rtDgJn«ae ritum pertinent. ET DE LA COMMÉMORAIAON DE TOUS LES FIDÈLES DÉFUNTS CcnnJiam ο kx. 11 Cf. Coee. V»L If. Coast. de Svn IltagSa Sacrvee«ii<« “C Coae. VeL l!.O»sL 4» «*«» lltarru SaiTcsevitow CmoIïrm, ■- 4o. ........ »G *1 Gw tro Reücbrn «t Imtitm·* w^lsrUas. Intruto R«n»Mvmu «snsw. 11 s» imü rv6o. na. i. 7, »4- ( LE Vu?} 1CL lb d. na. ; ct 5753 '· ie?J.rou ‘l? tê.lei tradlUonnellra peuvent acquérir un sen* chrétien: offrande* avec demande «L nrSLiuî, «tant, («mut et «Uhntt, de rep£ H ACÎÆr d£ SG CULTUS - SACRAMENTORUM - RELIGIOSORUM 1070 1Ί B ΙΙ-ΜΛΙΙ B autre» défunt* (non encore parvenu» nu bonheur du ciel), étant bien entendu que l'honneur rendu aux saints est une action de grûccs à Dieu «qui, en couronnant leur* mérite», couronne se* propre» «Ion*», et le» souhait» de félicité deviennent nrlêre chrétienne. X lx* fête» traditionnelles durent trois Jour», qui sont férié» dnn» tout le Cambodge: a) les parent» *e rendent h leur ville et village d*orlglne pour célébrer avec tou» le» nuire» membres de la famille ce» (êtes en l’honneur de» défunte; h) les chrétien», pour la plupart, ont de» parent» nonchréllen» et ami» non-chrétien» ct »c sentent parfois gênés de rester étranger» h ces tête» familiales traditionnelles. Ils devraient pouvoir célébrer les fêtes des défunts, en même temps que le» autre» membres de la famille; c) cela éviterait aux chrétiens d'êlre éventuellement taxés de négligence h l’égard de» défunts ou du reproche de célébrer de» cérémonie» (» de* date» différentes (1·* ct 2 novembre); d) le» 1·» ct 2 novembre ne *ont pas Jour» fériés au Cam­ bodge et bien de» chrétiens ont du mal h célébrer la Toussaint et la Commémoration de» Défunt* ce» jours-là; e)la possibilité de christianiser le» fête* traditionnelles tout en permettant aux chrétiens et non-chrétiens de »'unlr dan* une même célébration, h la même date, nous parait intéressante; I) la possibilité d'organiser une pastorale h celte occasion unique où chrétien* et non-chrétiens se retrouvent ensemble soit ü l’église, soit au cimetière; g) en effet, ll faut noter que le» non-chrétiens viennent nombreux, pendant les trois Jours de fête* traditionnelles, Srier dons les cimetières chrétiens pour les membres chrétiens e leur famille, cl certains passent même à l'église avant de »’cn aller. Hr.sen.— (Sacra Congregatio pro Cultu divino petitam continuationem dedit die 26 lanuarll 1970). •Ad Pncaidom Ccnferontiao episcopalis Laotiae ct Cambocriae» Prol.N. 240/70: Nolit. G (1970) 97 ot 133. 3828 1970 FEB 6.-SC CULTUS DIVINI, INSTRUCTIO. PART.· De unica versions vernacula textuum liturgicorum η. 3028-3033 JIncc nova ordinatio non minuit opportunitatem et utilita­ tem communis labori» Commissionum mixtarum, quinimmo faciliorem reddere Intendit consensionem inter Conferentia» Episcopales circa textum liturgicum eadem lingua exaratum. Haec Sacra Congregatio valde exoptat ut actuosltos Commis­ sionum mixtarum pergat uberiore cum fructu. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu divlno. die 6 februarii 1970.—Benno Card. Gut, Praef. H. Bugnlnl, a ο<ΓΓΓί If · Νο*ω Ί970) gJ^3nferen,Unin> episcopalium. Prot. N. 264/70: •11 3829 1970 FEB 14.-SC ESPISCOPORUM, DECRETUM. PART.· de modo celebrandi Synodum communem omnium dioecesium Germaniae approbantur Statuta Germaniae Ditioni* Sacrorum Antistites quo efficacius In singuli» dioecesibus decisiones Concilii Occumcnlci Vaticani II nd effectum perducerentur ct vita Christiana maiora accipiat Incrementa virtutum consilium Inierunt Synodum communem suarum Ecclesiarum, luxta peculiaria Statuta celebrandam, convocandi. Cum vero eadem Statuta od Apostnlicam Sedem relata fuerint ut ad probationem assequerentur. Summus Pontifex Paulus, Divina Providentia PP. VI, referente infrascripot Cardinali Sacrae Congregationis pro Episcopis Praefecto, In Audientia diei 14 februarii anno 1070, Statuta supra comme­ morata rata habuit et nd probavit, firmis tamen mnnentlbus iis quae in Decreto Concilii Occumcnlci Vaticani Π «De pa­ storali Episcoporum munere In Ecclesia» n. 38, 4 et in art. 12 Statutorum Confercntiac Episcopalis Germaniae praescri­ buntur. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopi», die 14 Februarii Anno 1970.—C. Card. Confalonieri, Prae]. Emestus Civnrdi, a secretis. ♦ Ordinarii* loccnan Germaniae. Prct. N. 122/69- AKKR 139 (19*0 150-151. Vido textum Statutorum in AKKR 133 (1909) 544-549. Adn. AKKR 138 (1989) 550-556; VL AYMANS in AKKR 139 0970) <25-427. pro nonnullis tantum textibus servanda In confirmandis Actis Conferentlarum Episcopalium, In lis quae linguam vernaculam respiciunt, Apostolica Sedes sedulo attendit ut in regionibus ubi una codemque lingua viget, unitos textuum litnrgicomm haberetur; et proinde promovit institu­ tionem Commissionum «mixtarum» pluribus Conferenti!» Epis­ copalibus communium, ut unica Interpretatio popularis tex­ tuum liturgi eorum praepararetur (cfr. Epistolam Em.ml Card. Lercaro. diei 16 oct. 19Ô4: Notitiae 1, 1965. p. 195 (LE 3221 ); Allocutionem Summi Pontificis Poull VI ad pntlcipantcs Conventum de interpretationibus popularibus textuum li­ tu rgicorum, die 10 nov. 1965: Notitiae 1,1905, p. 380). Quae, ingenti labore, a Commissionibus mixtis parata sunt, ostendunt beneficio ct utilitatem huius cooperationis (cfr. 3830 1970 FEB 23.-CONV. CUM AUSTRIA. AAS 62 (1970) 164 Ratihabitio Conventionis inter Sanctam Sedem et Rem publi cam Austriacam in re patrimoniali OECONOMICA Vide textum sub die 1969 Sept. 29: I.E 3783. • Instruction sur la traduction des textes liturgiques pour la cé­ lébration avec le peuple·, 25 Janv. 1909. n. 41: Notitiae 5. 1969, p. 11) (LE 3709). Attamen difficultates quaedam negari non possunt, ad interpretationes α Commissionibus mixtis ap­ paratas, diversorum populorum exigentiis aptandos, praesertim ex eo quod documenta supra relata postulabant unicam In­ terpretationem popularem omnium textuum 11 turgicorum. Attenti» proinde iteratis petitionibus nonnullarum Confercntlarum Episcopalium. Summus Pontifex statuit uniformi­ tatem servandam esse solummodo in textu Ordinis MIssae, ct ln partibus quae directam participationem populi requirunt. Quae nova norma significata directo Confercntlis Episco­ palibus linguae Jusitnnae (dic 12 nov. 1968. Prot. n. 2578-68), linguae hi span leae (dic 5 augusti 1909, Prot. n. 905-69), ceteri» proposita est In Instructione do Constitutione Apostoli­ ca tMIssale Romanum· grndatim ad effectum deducentia, diei 20 oct. 1969. n. 4 (Notitiae 5. 1969, p. 420) (LE 3789). Ut autem relationes Inter Commissiones mixtos ct Conferen­ tia» Episcopales clariores sint ct faciliores evadunt, praeter en quae In supra memorata «Instructione de populari Interpreta­ tione textuum llturgiconim pro celebratione cum populo», n. 4, edicta sunt, quae sequuntur definitive statuuntur: 1. Unica halatur Interpretatio: a) pro omnibus liturgi ne partlbns, prouti »unt acclamationes, responsiones, dialogi, quae directam populi participationem requirunt; b) ln Missa, pro partibus na Ordinem Missae pertinentibus; cf In Officio divino, pro psalmi», hymnis, et precibus ad Laudes et ad Vesperas. 2. I*ro alii» textibus llturgicl». unica interpretatio com­ mendatur. attamen, ubi vera necessitas exs mteroSS’ ferentlae Episcopale* poterunt nui 'nr!_crprcta’ tlonem aptare, nul novam interpretationem conficere. n dé cniibtK SUOWU η· 1· omnibut ConfcrcntlK rorumdem texnutem Conferent larum Episcopalium 5755 3831 1970 FEB 27.-CONV. c. RHEN.-PALAT. AAS 62 (1970) 162 Ratihabitio Conventionis inter Sanctam Sedem et Riibnaniam-Palatinatum circa nonnullas mutatio­ nes in Concordatum introducendas Vide textum sub die 1969 Apr. 29: LE 3744. 3832 1970 MAR 8.-SC RELIGIOSORUM, DECLARATIO. PART· Supprimitur clausura papalîs γπο EXCEPTIS MONACHIS Regularibus, Roma, 8 marzo 1970 Reverendo Padrt, Sono pervenule n questa Sacra Congregazione spccinlmcnte negll ultimi anni, molle rlpetutc rich lest e dn pnrte dl vari Ordini (Canonici Rcgolari, Mendicanti, Chiericl Hegolari), intrsr nd ottenere la dispensa dolia clausura papale. Alio scopo di nssrcondare in num lora più consona nile rsigcnzc dei tempi lc eventual! rlchiesle dei Superiori Generali, e stata presentxita nl Snnto Pndrc una petixlonr per poter aulorixzarc 1 suddetti Ordini, con cschislone dei Monaci, n regelare ia loro clausura in conformi th nl can. 604 del Codice dl Dlritto Canonico. Λ tale riguardo, mi prcglo comuniearLe che, nella udicnra 5756 PAULUS VI - SC SACRAMENTORUM - RELIGIOSORUM n. 3833-3030 concessam! il 23 cwt. mese, fl Sommo Ponteflcc, accogHendo favo revote ente la domanda, bn accordât© la grazia richieria. La prego perlanto di voler portare a conoscenza dei Su­ periori Generali interessntl che essi, se k> desiderano, potranno far n»© drib concessione pontificia. Colgo l’oerasione per professarml con sensi di religiosa stima della PatemitA Vostra devotissimo in Domino.—Rdebrundo Card. Antontuttt, Prrfctlo. Edoardo Heston, C.S.C., Segr. 1070 ΛΙΛΠ 0-17 3035 1970 MAR 12.-SC RELIGIOSORUM, NOTIFICATIO. PART.· Dies et modus uturgicus determinatur celebrandi Diem universalem pno vocationibus sacerdotalibus ET RELIGIOSIS •Praeeidi tfeicaù Superleram Gecorahrm, Pict. N; S. R ^77 AOFMCap 95 fl 970) 47-45. Vide Docraton djei 4 Ln. 157Q- LE 3660 et Ada. Ûbi appcxiîia. 3833 1970 MAR 9.-PAULUS VI, LIT. AP. AAS 62 (1970) 760-761 In Μλγηγπο Apostouca Nuntiatura constituitur PAULUS PP. VI . Ad prrpetuam rel memoriam.—Nulli non cognitum est quantopere amicitias firmare et augere, itemque necessitu­ dines constringere, quae inter Sanctam hanc Sedem atque civiles populorum nationes intercedant, tum causam Ec­ clesiae, tum gentium Ipsarum invent: nam ubi haec florent sive catholica res diuturna quiete ac satis firma pace usa, 761 suis / proficit institutis in immortalis Numinis gloriam aetemaroque hominum salutem, sive gentes, ablatis discor­ diis, quibus civitates pereunt, atque simul dvibus Christia­ nae veritatis stimulis additis, magnos Inde usus perdpiunt. Quae cum Ita sint, cum Sacrae Congregationi pro Gentium EvangelIzatlone seu de Propaganda Fide visum sit in In­ sula Maurilio Nuntiaturam Apostollcam condere, quae id spectet et animadvertat ln regione dioecesis Portas Ludo­ vic! quae adumbravimus, atque in universum religionis progressionem ibi lod tueatur, Nos, omnibus qua opus es­ set consideratione reputatis, ea quae Sacra Congregatio Illa censuit esse facienda probamus ac rata habemus. Motu ergo proprio Apcatolieam Nuntiaturam in Mauritlo consti­ tuimus, cum laribus et privilegiis debitis, ut iure descri­ buntur, Sede in urbe Tananarive collocata. Contrariis nihil obstantibus. Ceterum, haec quae tussimus, firma tum in praesens tum in posterum esse volumus, suosque effectus Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die nono mensis martli, anno Domini millesimo nongente­ simo septnagrslmo, Pontificatus Nostri septimo.—Aloisius Card, traqua, S. R. E. Canedlarlus. 3834 1970 MAR 10.-SC SACRAMENT., RESCRIPTUM. PART.· datur celebrandi Missam in Cena Domini HORIS VESPERTINIS ET ETIAM MATUTINIS, CUM FACULTATE CONCELEBRANDI POSTEA IN MlSSA PRINCIPALI VESPERTINA Roma, 12 mnrzo 1070 Reverendo Padre, Facendo segoito alia let (era part numero del 2 febbralo scono sulla «Giornal.i Mondiale di preghirra per le Vocazionb, da celebrant quot'anno ii proximo 12 aprile, ml faccio prrmura di port rei par Le quanto «egue sollo «poftamenlo della riferita «Glomata» alia successiva domenica. 19 aprile. D’accordo con questo Sacro Dicas tero. Ia Sacra Congregazione per l'Educaxlone Cattolica si è Indirlxzata al Sacro Dicas tero per il Culto Divino In rich lest λ dl alcunl chiarimcntl circa i testi liturgie! da adottare nclla celebruxlone della Santa Messa tn occasione della riferita «Ginrnata*. In proposito ml è graditn tnucrtverLe la risposta della Sacra Congregazlonc per ll Culto Divino ai quesiti sull'argomento: •1) Sembra bene mantenere la connesslonc tra questa glomata di preghlere e la domenica dei periodo pasquale, delta del Boon Pastore. Nel nuovo nrdinamento del Tarin o litu co tnle domenica risa lia «posta ta dl una settimana, enim le qutndi, con U quarta domenica di Pasqua (terza dopo Pasqua secondo la denominaxione precedente). Sembrerrbbe opportuno, perclô, spostxre di una settimana anche la celebrazlonc della Giomata per le vocaxioni. 2) Attuando Io spostamento predetto. sl possono utilizxare molto bene I testi Hturgicl della domenica corrente. Infatti Il Vangelo In tutti e tre gli anni dei ciclo di letture, présenta la figura del Buon Pastore. E anche le oraxtoni della Messa, nei nuovo Messale. faranno riferimento a tai idea. L'omelia e la prrghlera universale potranno assal bene completore I’lnsfeme dello splrito che deve animare la celebrnxione di questa giomata. 3) Una comunieaxione teraprst Iva potrrbbc permettere di eifettuare questo spostamento di data, gii da quest'anno. Per quanti nsa no il nuovo Lczionario non »! presrntano pro­ blem! di sorte; per coloro che ancora seguono 11 lezionario esistente nei Messale Romano ora In uso. si prrsenterebbe solo la leggera dlffieolU dl non avere testi specifici nella Messa: ma la stersa cosa *1 veriFlca per alter giornate mondial! dl pregblcra omni tradtzionaH; e pol serebbe solo per quest'an­ no o al pltJ 1'anno prostlmo. In segullo tutto <1 armonlzxerà eon radozione universale del nnovi Ilbri liturglci. 4) Sembra meno conveniente concedere In crlebrnzlone dl una Messa votiva in queste domenlehe di Pasqua. Il loro carattere di prosecuxione e dl complètement© della catechesi quaresimale è Importante, e sare bbe male interromprrla; tanto pib che I testi attnaU delle Messe votive per le voeazfonl esulano completamente dal tema pasquale». Dato che la Sacra Congregazlone per I'Educazlone Cattoliea sta prowedrndo a eomunleare quanto sopra agli Episco­ pat! delle diverse Narioni. allo scopo dl evitare ognl dKorientamenta In materia, La prego dl voler informare della presente I Padri Generali, affinehé prowedano eon tolled tudlne a farlo sapere al Superiori Magglori del loro rispettivi Istltuti. Profltto volentleri dell’lncontro per pmfessarml con sens! di religioso ossequio dl Lei devotissimo in Domino.—E. He­ ston, C. S. C.. Segrrtarlo. • Pneaidl Uoicnls Supericrum Oacandhsn, Pre? N SOX.’W CpR 43 fl979) 194-155. Facultas 3836 Diligenti examini sublectis plurium Ordinariorum pre­ 1970 MAR 17.-SC RELIGIOSORUM, RESPONSUM. PART.· cibus, qui ab hac Sacra Congregatione petierunt ut facilior redderetur participatio Celebrationi eucharistlrae, ferla V Interpretatio authentica. Regulae Sancti Franci sci In Cena Domini, ad Communionem paschalem eo die su­ RESERVATA MANET SEDI APOSTOLICI mendam, haec Sacra Congregatio, de mandato Snil Do­ mini Nostri Pauli Papae VI, ea quae sequuntur statuit: Romae, dic 17 Martii 1970 1. Ubi ratio pastoralis Id postulet, loci Ordinarius per­ Rmrtndisiime Pater, Litteris diei 17 lunii 1969. huic mittere poterit ut. praeter Mlmm principalem «In Cena Sacrae Congregationi notum reddebas Capitulum generale Domini», altera Missa celebrari valeat, horis vespertinis. speciale Ordinis Fratrum Minorum Conventuallum. post In ecclesiis aut oratoriis publicis et semlpublicls. ln casu congruam disceptationem, decrevisse: «Sedis Aportotfcae autem verae necessitatis, concedere poterit ut haec Missa est, sive motu proprio, sive ad instantiam nostrae Familiae etiam horis matutinis celebretur sed tantummodo pro fide­ Frandscalb, Regulam Sancti Francisci authentice inter­ libus, qui nullo modo Missam vespertinam participare va­ pretari». leant; caveatur tamen ne huiusmodi celebrationes in bonum Cura haec quaestio pluries apud omnes Fratres Minores privatorum flant, et ne praeiudklo sint Missae vespertinae principali. Ϊίκ Augustae decisioni Summi Pontificis ηΐ?<ϊ?3ί Q.01Jn Aadlentla diei 5 lulll, huius Sacri 2. Sacerdotes, qui in Mixta chrismatis aut ad utilita­ tcoJlc«sa» affirmare dignatus est autem fidelium iam celebraverint, druuo concelebrare valent jtÎÎÎrao HeRulae ‘nUrpretatlonem Apoln Missa vespertina. Datum Romae, die 10 Martii 1970. •ΛΚΚ1 130 (1979) ISI. 5757 5758 PAULUS VJ - SC PRO ECCLESIIS ORIENTALIBUS 1070 MAR 10-25 men accommodatio, vigorem legis habere nequibit, nisi prius ob Ipsa Sanctu Sede approbatio obtenta fuerit. uac dum Tecum communico, occasionem nactus, meam e observantiam profiteor ac pcrmnnco Paternitati Tuae Reverendissimae addictissimus.—H. Card. Antoni urn, Praef. E. Heston, Secr. ? • Minhtro Con. O. F. M. Conv.. Prot.N. 124M/69-C. 66; COFMConr. 67 (1970) 63. 3837 1970 MAR 19.-PAULUS Vf, MOT. P. AAS 62(1970) 193-197 Pontificia Commissio πε spirituali migratorum atque JTINERANTIUM CURA CONSTITUITUR η. 3037-3038 tlplex res, nomine vulgato «tourisme· comprehensa, per­ magnas hominum turbas respicit atque in sociali regione novum quiddam efficit ac singulare·. Ad impensius vero procurandam spiritualem salutem eorum, qui procul n sedibus propriis morantur, Iam expe­ dire videtur, ut huiusmodi operositates apto, fecundo efflcaclque nexu Inter se copulentur atque uni subiclantur moderationi. Visum est Igitur Pontificiam Commissionem de spirituali migratorum atque Itinerantium cura. Sacrae Congregationi pro Episcopis obnoxiam, constituere, com­ plectentem ea, quae supra recensita sunt. Opera: curam emigrantium, Apostolatum Maris, Apostolatum Aëris, Apostolatum Nomadum, curam peregrinatorum, qui «tou­ ristes· vulgo dicuntur et de quibus pastoralis sollicitudo per Constitutionem Apostollcam Reqtminl Ecclesiae Uni­ versae provinciae Congregationis pro Clericis fuit attributa7. Huius nutem Commissionis haec erit ordinatio: PAULUS PP. VI Apostollcae caritatis Impulsu Catholica Mater Ecclesia curas solllcltudlncsque In eo ponere consuevit, ut fIliis suis Illa subsidia, praesertim spiritualia, suppeditentur, quae peculiaria hominum, rerum, temporum adiuncta postulare videantur. Campus vero, quo cius salutifera excurrit Industria, fere Immensum est amplificatus hac ipsa aetate, qua, mirabili technlcae artis progressione, facillima sunt reddita cuiusvis generis Itinera atque mutuae civium et nationum necessi­ tudines homlnumquc congressiones perquam increbrue­ runt. Pastorale Igitur studium non solum ad eos est con­ vertendum, qui statutis finibus paroeciarum, consociatio­ num aliorumque hoc genus institutorum continentur, sed ad eos etiam, qui sponte vel ob aliquam necessitatem e se­ dibus suis se movent. Praeterea, ad altlorls doctrinae ra­ tionem, Inquirendum est, collatls etiam consiliis, quae hulusce rei sint causae earumque consecutiones, atque per­ videndum, quomodo huiusmodi peregrinatores ad progres­ sionem humanam et religiosam faciendam possint adluvari 104 et a quibus avertendi sint periculis. Ecclesia ergo salutaria / incepta debet excitare, suscipere aptoque nexu Inter se coniungere. ut Iisdem ipsa, quantum fleri possit, opitule­ tur, simul vero sententiam suam ostendere de quaestioni­ bus socialibus, oeconomicis, ad animi culturam ct similia pertinentibus, quae has migrationes saepe solent Inferre. Re quidem vera Romani Pontifices, Decessores Nostri, elusmodi Intuentes necessitates, hls pro viribus conati sunt occurrere, operam adlutricem praebentibus Coetibus Epi­ scoporum, nonnullis plurium gentium Institutis, Christianis singulis vel consociatis. Satis est memorare opus Pii XII, qui anno mcmlh, cum post immane bellum commigrationes plurimum auctae essent Constitutionem Apostollcam a verbis Exsul Familia incipientem provide edidit quam Nos horum temporum condicioni accommodavimus 1. Ille praeterea apud Sacram Congregationem Consistorialcm, nunc pro Episcopis appellatam, «Consilium Superius de Emigrantibus» instituit* et Ibidem «Secret ari a tum Gene­ ralem InternaHonalcm ad moderandum Opus Apostolatus Maris» ln commodum maritimorum, qui scilicet nauticis rebus sunt addicti, condidit ·. Denique, novas attendens necessitates, Idem Decessor Noster anno mcmliti Congre­ gationi ConsistorialI munus mandavit spirituale ministe­ rium impendendi fidelibus, qui ln aëroportibus vel ipsis aëronavibus officia exercent vel opus faciunt, atque etiam vectoribus in aërlo itinere versantibus; cui instituto nomen datum «Opus Apostolatus Caeli» vel «ACris». Ipsum deinde Concilium Vaticanum II sollertes curas In homines sese moventes Intendit, cuius modi sunt «quam plurimi migrantes, exsules et profugi, maritimi sicut et I95 aëronavigantes, nomades» ·. / Huic hortationi, cum animi Nostri sententia plane con­ venienti. obsecuti, anno mcmlxv apud praedictam Sacram Congregationem Instituimus «Secretarlatum Intematlonalem ad moderandum Opus /Kpostolatus Nomadum», quo nempe spiritualis levatio afferretur genti sine sede vaganti, atque etiam similis sortis hominibus, velutl Ils, qui, cir­ censibus ludis vel operi per certa anni tempora addicti, peregrinantur. Recens demum Sacra Congregatio pro Clericis Officio est adaucta, culus est religionis subsidia ad eos perferre, qui ob rusticationem, curationes, pietatem, ingenii cultum, ludicras corporum exercitationes, animi oblectationem allasque his similes causas iter faciunt. Quae quidem mul, . 4 c „ pp 649 -ΛΛ'cufsmotu piojrio 5759 *« (LE 3W4). · Litt. AposL Antore.'» «L A. A. .< 6t (1969). PT LE3778 ). 1. Munere Praesldis fungitur Cardinalis Praefectus Sa­ crae Congregationis pro Episcopis eique adest Pro-Praeses, eplsco/pnll dignitate auctus, qui scilicet illius vices gerit, 190 opem ferente Secretario, Praeterea eiusdem Commissionis Membra sunt Substitutus Secretariae Status seu Papalis, Secretorius Consilii pro Publicis Eccles’ae Negotiis, Secre­ tarii Sacrarum Congregationum pro Episcopis, pro Clericis, pm Religiosis et Institutis saecularibus, pro Gentium Evangelizatlone seu de Propaganda Fide, pro Institutione Ca­ tholica, Consilii «de Laids». Pontificiae Commissionis a «lustltia et Pace» atque quinque Episcopi Dloecesanl a Nobis nominati. Cardinalis Praefectus Sacrae Congrega­ tionis pro Enlscopis, Substitutus Secretariae Status et Se­ cretarii ut Membra recensiti, proprio munere durante, of­ ficium In hac Commissione gerunt; ceterorum munus, ex­ pleto quinquennio, cessat. Integrum tamen est Apostollcae Sedi his Iisdem munus, exacto quinquennio, prorogare. 2. Commissio, quamquam, ut supra dictum est, e Sacra Congregatione pro Episcopis pendet, tamen certa autonomia In gerendis suis muneribus fruitur. Eius Imprimis est de cura pastorali hominum praedicto modo se moventium agere cum Coetibus Episcopalibus Nationum, qui secun­ dum regionum necessitates et opportunitates rem ad ef­ fectum deducere studebunt. 3. In certum ac definitum numerum Consultorum, ad quinquennium, ascribuntur delecti homines, sive ex clero sive ex ordire lalcorum, qui, ad migrationes quod attinet, peculiari peritia commendantur. 4. Quoniam harum Litterarum vl iura quinque prae­ dictis Institutis concessa desinunt. Nostrum erit eas novae huic Commissioni tribuere facultates, quae necessariae ct opportunae videantur. Per specialem vero «Ordinem ser­ vandum» rationes, quae Inter Sacram Congregationem pro Episcopis et hanc Commissionem ita a Nobis constitutam, intercedant, accuratius describantur. Spem Igitur fovemus bonam fore, ut ex hac Commissione, quippe cui novae singularesque npostolatus formae sint mandatae, fructus pastorales oriantur nec pauci nec leves, atque ut / materna sollicitudo Ecclesiae, signa et necessi­ 197 tates temporum perspicientis, magis clarescat eademque testimonium ipsius evadat animos blande alliciens. Volumus ut hae Litterae ab hoc Ipso die, quo datae sunt, valere incipiant. Quaecumque vero a Nobis hisce Litteris motu proprio datis decreta sunt, ea omnia firma ac rata esse lubemus, contrariis quibusvis non obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xix mensis Martii, in festo Sancti loseph, B. V. Mariae Sponsi, anno mcmlxx, Pontificatus Nostri septimo.—Paulus Pp. VI. Erhcop. munere in Ecclesia Christus D^inus. x8: c£r. 161 cfr. A. A, S. 5S (1966), pp. 6S0 s. [LE n31]. ’Codex ηοαηΑππη. seu «IX rectori nza Generale», de ministerio pastorali in udi ititem eorundem perecina teram obeundo, anno mcwlxix editus est; A. A. S. 6x (1069), pp. 361 ss. [LE 3745I. » 69. x* A. A. S. 59 (1967). P- 910 [LE 35331. 3038 1970 MAR 25.-SC ECCL OR., DECL. AAS 63 (1970) 179 Declaratio dk Hierkrcihs bxtra fines PATRI KRCILSLIS CONSTITUTIS territorii Apostollca Sedes, dc tuitione atque Incremento Ecclesia· rum catholicarum orientalium sollicita, ad magis flrmandns nexus inter Patriarchutus et proprii ritus lilerarchas extra 5760 INSTITUTIO GENERALIS MISSALLS ROMANI η. 3839-3840 fines territorii patriarehalls constitutos atque, ad bonum fidelium orientalium extra patriarchatus commorantium efficacius fovendum, normas quasdam statuendas esse censuit. QuapropterSacra Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus, votis anna ens ut praescriptum commatis tertii n. 7 Decreti CondJlaris Oritniclium Ècdtsianun [LE 3233 [ in praxim deduceretur, ea quae sequuntur de mandato Summi Pon­ tificis declarat. 1. Hierarchae Orientales extra fines territorii patriarchalls constituti, In Synodis palriarchallbus proprii ritus, sive electionum sive negotiorum, cum suffragio delibera­ tivo partem habere possunt. 2. Patriarcha et, Sede vacante vel impedita. Admi­ nistrator Patriarchalls convocare tenetur ad Synodos, de quibus In n. L omnes et singulos Hierarchas sui ritus extra fines territorii patriarchalls constitutos. X Designationem Hierarch arum proprii ritus pro fide­ libus orientalibus extra patriarchatus commorantibus quod attinet. Patriarcha cum sua Synodo electionum elenenum saltem trium idoneorum candidatorum Sedi Apostoiicae, op­ portuno tempore, proponere valet, firmo lure Romani Pon­ tificis nominandi ad huiusmodi offldnm quem Ipse maluerit. Super statutae normae valebunt ad Interim donec disci­ plina canonica orientalis iuxta Decreta et ad mentem Con­ cilii Occumenld Vaticani II organice recognoscatur, abro­ gatis. quatenus opus sit. praescriptionibus luris canonici orientalis vigentis, quin ejdnde potestas lurisdlctlonis Pa­ triarchae extra fines sui patriarchatus extendatur. Quibuscumque, etiam speciali mentione dignis, in con­ trarium non obstantibus. Datum Romae, die 25 mensis Martii anno 197O.-M. Card. de FCrstkmderg, Pratf. Marius Brinl, Archlep. tlt. Alglxen., o Sttr, 1070 MAI! 20 nendis hominum animis, locis, ritibus, textibus, ad sanctis­ simae Eucharistiae celebrat Ionem spectarent. Nomine nuoque hodiernae, quae, voluntate Concilii Oecumenlci Vatica­ ni II innixae, praescriptae sunt, atque novum Mlssalr, quo Ecclesia ritus Romani in Missa celebranda posthac utetur Iterum sunt argumentum huius sollicitudinis Ecclesiae, eius fidei immutatlque amoris erga summum mysterium eucharistiemn, atque continuam contextamque cius traditionem, quamquam m novae quaedam Inductae sunt, testantur. Teiilmanium fidei Immutatae 2. Missae natura sacrificalis, α Concilia Tridenti no, quod universae traditioni Ecclesiae congruebat, sollemniter asserta.1 rursus enuntiata est α Concilio Vaticano II. quod circa Mis­ sam haec significantia protulit verba: «Salvator noster In Cena novissima Sacrificium eucharisttcum Corporis et Sanguinis sal Instituit, quo Sacrificium Crucis In saecula, donec veniret, perpetuaret, atque adeo Ecclesiae dilectae Sponsae memoriale concrederet Morti» et Resurrectionis suae·.· Quod sic a Concilio docetur, id formulis Missae continenter exprimitur. Etenim doctrina, quae hac sententia Sacramentaril Leon La ni presse significatur: «quoties bulus hostiae com­ memoratio celebratur, opus nostrae redemptioni» exercetur·,· apte accurateque explicatur in Precibus Eucharisticis; In his enim sacerdos, dum anamnesin peragit, ad Deum nomine etiam totius populi conversus, ei gratia* persolvit, et sacri­ ficium offert vivum et sanctum, oblationem scilicet Ec­ clesiae et hostiam, cuius Immolatione Ipse Deus voluit pla­ cari,· atque orat, ut Corpus et Sanguis Christi sint Patri sacrificium acceptable et toti mundo salutare.· Ita In novo Missali lex orandi Ecclesiae respondet perenni legi credendi, qua nempe monemur unum et idem esse, ex­ cepta diversa offerendi ratione. Crucis Sacrificium eiusque in Missa sacram en talem renovationem, quam In Cena novissima Christus Dominus instituit Apostobsquc faciendam mandavit In sui memoriam, atque proinde Missam simul esse sacrifieluxn laudis, gratiarum actionis, propftiatorium et satisfactortum. X Mirabile etiam mysterium praesentiae realls Domini sub speciebus eucharistici*, a Concilio Vaticano II · aliisque Ecclesiae Magisterii documentis · eodem sensu eademque sententia, quibas Concilium Trid en tinum id credendam pro­ posuerat.· confirmatum. In Missae celebratione declaratur non •ohun Ipsis verbis consecrationis, quibus Christus per transubAda. Doc. Caû. 67 093J) W5: D. FALTDi ia ΑροΠ. 43 (1970} 54βstaxit tat Ionem praesens redditur, sed etiam sensu et exhibi­ S54; C FL70L in REDC 2fl (1973) 393-434 ·! ia PrM S3 (1970) 344-3S4; eo (ism) ai-zn. tione summae reverentiae et adorationis, quae In liturgla eucharistica fleri contingit. Eadem de rausa populus Christia­ nus adducitur, ut Feria V In Cena Domini et In sollemnitate Ssdil Corporis et Sanguinis Christi hoc admirabile Sacra­ 3839 mentum peculiarem in modum excolat adorando. 4. Natura vero sacerdotii ministerialis, quod presbyteri 1970 MAR 26.-SC CULTUS, DECR. AAS 62 (1970) 554 proprium est. qui Ln persona Christi sacrificium offert coetui­ que populi sancti praesidet, ln ipsius ritus forma, e prae­ stant io re loco et munere eiusdem sacerdotis elucet. Huius Nova editio Missalis Romani promulgatur vero muneris rationes rdieuntur et perspicue ac fusius expla­ ET TYPICA DECLARATUR nantur in gratiarum actione Missae Chrismatis. Feria V ln Cena Domini; quo videlicet die Institutio sacerdotii comme­ Celebrationis eucharhticae Ordine statuto, atque appro­ moratur. In IRa enim collatio potestatis sacerdotalis per ma­ batis textibus ad Missale Romanum pertinentibus per nuum impositionem facta illustratur; atque Ipsa potestas, Constitutionem Apostolicam Afbsafe Romanum |LE 3735 ] «Ingulis officiis recensitis, describitur, quae est continuatio potestatis Christi. Summi Pontificis Novi Testamenti. a Summo Pontifice Paulo VI die 3 Aprilis 1969 datam, haec Sacra Congregatio pro Cultu Divino, de mandato 5. Sed hac sacerdotii ministerialis natura etiam nllud eiusdem Summi Pontlfkis, novam hanc editionem Missa­ quiddam, magni sane faciendum. In sua luce collocatur. Id est ll* Romani ad normam decretorum Concilii Vaticani II regale sacerdotium fidelium, quorum sacrificium spirituale per presbyterorum ministerium In unione eum sacrificio Christi, confectam promulgat et uti typicam declarat. unici Mediatoris, consummatur.· Namque celebratio Euchari­ Ad usum autem novi Missalls Romani quod attinet, per­ stiae est actio Ecclesiae universae; in qua unusquisque solum mittitur ut editio latina, statim ac in lucem edita fuerit, et totum id agat, quod ad Ipsum pertinet, respectu habito gradus eius In populo Del. Quo efficitur, ut etiam rationes tn usura assurai possit, opportunis adhibitis accommoda­ quaedam celebrationis magis attendantur. quibus sacculorum tionibus quae dies celebrationum Sanctorum respiciunt, donec Calendarium instauratum definitive in praxlm ad­ decursu interdum est minor cura adhibita. Hic enim populus populus DeL sanguine Christi acquisitus, n Domino con­ ducatur. curae autem Conferentlarum Episcopalium com­ est gregatus, dus verbo nutritus, populus ad Id vocatus, ut preces mittitur editiones lingua vernacula apparare, atque diem totius familiae humanae ad Deum admoveat, populus, qui statuere, quo tardem editiones, ab Apostolica Sede rite pro mysterio saluti* gratias In Christo agit cius Sacrificium confirmatae, vigere Incipiant. offerendo, populus denique, qui per communionem Corporis et Sanguinis Cbristl In unum coalescit. Qui populus. licet ori­ Contrariis quibuslibet minime obstantibus. gine sua sit sanctus, tamen perlp*am participationem consciam, actuosam et tractuosam mysterii eucharistici In sanctitate Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die continenter crescit.1· 26 Martii anni 1970. Ferta V In Cena DoralnL—Benno Card. Gut, Prvef. H. Bugninl, a Seer. Adn rri« tub die 1ÎTO Ma: LE TSV) 3840 1970 MAR 26.-SC CULTUS DIVINI. NORMAE. PART.· INSTITUTIO GENERALIS MISSALIS ROMANI Prooemium 1. Crnam paschalem eum discipulis celebratura*. In qua Sacrificium »ui Corpon* et Sanguinis instituit, Christus Do­ minai cenaculum magnum, it rutum (Le 22. 12) parari man­ davit. Quod qu»dem iuisum etiam ad te pertinere Ecclesia temper Ht arbitrata, rum de iit statuebat, quae, in " 5761 Tradiflo non inlermlua declaratur 6. Cum praerepta enuntiaret, quibus Ordo Missae reco­ gnosceretur. Concilium Vaticanum II praeter alia mandavit 1 Sestio ΧΧΠ. 17 sepe 1562, •G»*t. de Sin Utunpi, Cwdium, n. 47 (LE 3141); d. Coast docn. de Ecdesi». J.mwwm Gevsîivm, nn. 3, i5 (I_E 3131). Decr. de FrrtbTUronxi tr.lnhtrrio et vtU. na. -, 4, 5 «L Mobîberr. η. 9% Prrx EccEui&.ica 1Π Ct. Prex IV. · Const, de Sicra Utundx nu^feb,·^Î-Jx ‘i twr ôe Ρηώτ.^ ra. ,, . Cl Pic, XII, Un. Ene Η.™,' ’Λ'’? ”«7'1· Ult- te· rtjrtu, i. 5762 1070 Mill 20 INSTITUTIO GENEKALIS MlftSALIS ROMANI nuoque.ut ritu» nonnulli roUtuerrntiir .nd prlit nnm «nnetonim Panum normnni·,11 liMlem videlicet uwm verbi» ne S. Plu» V In Aposlollds Litteris «Quo primum» Inscriptis, quibus nnno 1570 MIsmIo Tridentlnum est promulgatum. Ob hanc vero ln»am verborum convenientiam notari potest, qua rabone ambo Missall.» Romana, quamvis intercesserint quattuor •accula, aequalem et parem complectantur traditionem» Sl autem huius traditionis ponderentur Interiora elementa. Intel­ legitur etiam, quum egregio nc feliciter prius perficiatur altero. 7. Temporibus sane difficilibus, quibus catholica fides do Indole sacrificali Missae, de ministerial! sacerdotio, do rcall et perpetua Christi sub eucharisticis sncclcbus praesentia in discrimen fuerat adducta, Id S. Pii V Imprimis Intererat, ul rccentlorrin traditionem. Immerito oppugnatum, servaret, minimis tantummodo ritus sacri mutationibus Inductis. Re quidem vera Mlssalr illud anni 1570 paulum admodum distat a primo omnium anno 1171 typis edito Missall, quod vlchslm ndeliter quidem rcnetlt Missale temporis Innoccntll PP. III. Codices insuper Bibliothecae Vaticanae, quamquam aliquot Intulerant locutionum emendationes, haud tamen permiserunt, ut In Illa pervestigatione «veterum ct probatorum auctorum» plus quam Uturglcl commentarii mediae aetatis inquirerentur. 8. Hodie, contra. Illa «sociorum Patrum norma», quam sectabantur Missalls S, Pii V emendatores, locupletata est innumerabilibus eruditorum scriptis. Postquam enim Sacramentarium Gregorianum anno 1571 primum editum est, vetera Sacramentnria Romana et Ambrosiona critica arte saepe typis sunt divulgata, perinde ac vetusti libri llturgicl Hispani et Gallicani, qui plurimas preces non levis praestantiae spiritualis, eo usque Ignoratas, ln conspectum produxerunt. Traditiones pariter priscorum sacculorum, antequam ritus Orientis ct Occidentis constituerentur, nunc idcirco melius cognoscuntur, quod tot reperta sunt documenta liturgica. Praeterea progredientia sanctorum Patrum studia theolo­ giam mysterii eucharistici lumine perfuderunt doctrinae Patrum In antiquitate Christiana excellentissimorum, uti S. Irenaci, S. Ambrosii, S. Cyrilll Hierosolymitani, S. loannls Chrysostom!. 9. Quapropter «sanctorum Patrum norma» non postulat solum, ut conserventur ea. quae maiores nostri proximi tra­ diderint, sed ut comprehendantur ait jusque perpendantur cuncta praeterita Ecclesiae tempora ac modi universi, quibus unica eius fides declarata est in humani clvilisque cultus formis tam inter se differentibus, quippe quae vigerent In regionibus Semltlcls, Graecis, Latinis. Amplior nutem hic prospectus cernere nos sinit, quemadmodum Spiritus Sanctus praestet populo Del mirandam fidelitatem In conservando Immutabili fidei deposito, licet permagna sit precum rituumque varietas. Ad nonas rrrum condiciones accommodatio 10. Novum igitur Mlssale, dum testificatur legem orandi Ecclesiae Romanae, fideique depositum a Conciliis rccentloribus traditum tutatur, ipsum vlclsslm magni momenti gradum designat ln liturgicn traditione. Cum enim Patres Concilii Vaticani II asseverationes dogma­ ticas ConcHH Tridentlnl iterarunt, in longe alia mundi artate sunt locuti; qua de causa In re pastorali valuerant alfrrre proposita et consilia, quae ante quattuor saecula ne praevideri quidem potuerunt. 11. Agnoverat Iam Tridentlnum Concilium maznam utili­ tatem catechetlcam. quae In Missae celebratione contineretur; unde tamen colligere omnia consectaria, ad vitae usum quod attinet, nequibat. A multis reapse flagitabatur, ut sermonem vulgarem In Sacrificio eucharistico peragendo usurpari liceret. Ad talem quidem postulationem. Concilium, rationem ducens adiunctorum illa artate obtinentium, sui officii esse arbitra­ batur doctrinam Ecclesiae tmlnticlam denuo inculcare, se­ cundum quam Sacrificium cucharisticum Imprimis Christi Ipsius est actio, culus proinde efficacitas propria eo modo non afficitur, quo fideles eiusdem fiunt participes. Idcirco firmis hisce clmulque moderatis verbis edictum est; «Etsi Missa magnam continet populi fidelis eruditionem, non tamen expedire visum est Patribus, ut vulgari passim lingua cele­ · braretur». * Atque condemnandum esse pronuntlasdt eum. qui censeret «Ecclesiae Romanae ritum, quo submissa voce pars Canonis et verba consecrationis proferuntur, damnandum esse; aut lingua vulgari Missam celebrari * · debere·. Nihilominus, dum hinc vetuit In Missa linguae vernaculae usum. Illinc ani­ marum pastores eius In locum congruentem substituere catecheslm *lusslt. «Ne oves Christi esuriant... mandat «ancta Synodus pastoribus et singulis curam animarum gerentibus, ut frequenter Inter Missarum celebrationem vel per se vel per alios, ex his, quae In Missa leguntur, aliquid rxponnnt atque Inter cetera «auctissimi huius sacrificii mysterium ali­ quod declarent, diebus praesertim dominicis et festis·.’· 12. Prnpterea congregatum, ut Ecclesiam nptaret ad pro­ prii muneris npostollcl necessitates hisce ipsis temporibus. Concilium Vaticanum II funditus perspexit, quemadmodum Tridentlnum. didascalicam et pastoralem indolem ÿaerae LJturgiae.·· Et, cum nemo catholicorum esset, qui legitimum efflcaccmque ritum snenim negaret lingua Latina peractum, concedere etiam valuit: «Haud raro linguae vernaculae usur­ patio valde utilis apud populum exsistere possit·, eiusque ** CoasL de Sicra Liturria. Stmuml** ConnJrâm, n.50. **"· Drx-tr de SS Wwe Sacrifido, rap 5. •■Cooc Trii, Settio XXII^Doctr. Xsl' SSfcto. » ■· /W , cap S. ·· Cf. Comt dr Mera U- 5763 η. 3840 adhibendae facultatem dedit.1· Flagrans illud studium, quo hoc consultum ubivis est susceptum, profecto effecit ut, du­ cibus Episcopis atque Ipsa Apostolica Sede, universae lilurglcae celebrationes quas populus participaret, exsequi liceret vulgari sermone, quo plenius Intellegeretur mysterium, quod celebraretur. 13. Vcrumtamen, cum linguae vernaculae usus in sacra Lllurgla instrumentum sit. quamvis magni momenti, quo apertius exprimeretur catechesis mysterii, quae In celebra­ tione continetur. Concilium Vaticanum II admonuit praeterea, ut aliqua Tridentlnl praescripta, quibus non omnibus locis erat obtemperatum, nd exitum deducerentur, velutl homilia diebus dominicis et festis habenda *’ et facultas inter Ipsos sacros ritus quasdam monitiones intericiendl.1’ Potissimum vero Concilium Vaticanum II, a quo suade­ batur «Ilia perfectior Missae participatio, qua fideles post com­ munionem sacerdotis ex eodem sacrificio corpus dominicum sumunt ·,’· Incitavit, ut aliud optatum Patrum Tridentinorum In rem transferretur, ut scilicet ad sacram Eucharistiam ple­ nius participandam «In singulis Missis fideles aditantes non solum spiritali affectu, sed sacramental! etiam Eucharlstioe perceptione communicarent». * 14. Eodem quidem animo ac studio pastorali permotum. Concilium Vaticanum II nova ratione expendere potuit In­ stitutum Tridentlnum de communione sub utraque specie. Etenim, truoniam hodie In dubium minime revocantur do­ ctrinae principia de plenissimo vi communionis, qua Euchari­ stia sub una specie panis suscipitur, permisit interdum com­ munionem sub utraque specie, cum scilicet, per declaratlorera signi sacram entails formam, opportunitas peculiaris offerretur altius intellegendi mysterii, quod fideles participarent.·· 15. Hoc pacto, dum fida permanet Ecclesia suo maneri ut magistrae veritatis, custodiens «vetera». Id est depositum tra­ ditionis, officium quoque explet considerandi prudenterque adhibendi «nova» (cfr. Sit 13, 52). Pars enim quaedam novi Missalls preces Ecclesiae apertius ordinat ad temporis nostri necessitates; cuius generis sunt potissimum Missae rituales et «ad diversa». In cniibus traditio et novitas opportune Inter se sociantur. Itaque, dum complures dictiones Integrae manserant ex antiquissima haustae Ec­ clesiae traditione, per Ipsum saepius editum Missale Romanum patefacta, aliae plures ad hodierno requisita ct condiciones accommodatae sunt, aliae, contra, uti orationes pro Ecclesia, lolcls, operis humani sanctificatione, omnium gentium com­ munitate, necessitatibus quibusdam nostrae aetatis propriis, ex integro sunt contextae, sumptis cogitationibus ac saepe ipsis locutionibus ex recentibus Concilii documentis. Ob eandem porro aestimationem novi status mundi, qui nunc est, in vetustissimae traditionis textuum usu, nulla prorsus videbatur inferri inluria tam venerando thesauro, sl quaedam sententiae immutarentur, quo convenientius sermo ipse cum hodiernae theologiae lingua concineret referretque ex veritate condicionem disciplinae Ecclesiae praesentem. Hinc dicta nonnulla, ad existimationem et usum bonorum terrestrium attinentia, sunt mutata, haud secus nc nonnulla, quae exterioris quandam paenltentiae formam prodebant aliarum Ecclesiae aetatum propriam. Hoc denique modo normae liturgicae Concilii Tridentlnl Eluribus sane In partibus completae et perfectae sunt normis oncilll Vaticani II. quod ad exitura perduxit conatus ad sacram Llturginm fideles propius admovendi, qui per haec quattuor saecula sunt suscepti, praesertim vero rccentiore aetate, moximc’studlo rei liturgicae a S. Pio X eiusque Suc­ cessoribus promoto. Cap. I—De Celebrationis Eucharisticae momento ct dignitate 1. Celebratio Missae, ut actio Christi et populi Del hierarchice ordinati, centrum est totius vitae christlanae pro Ec­ clesia tum universa tum locali, ac pro singulis fidelibus.1 In ea enim culmen habetur ct actionis qua Deus in Christo mun­ dum sanctificat, et cultus quem homines exhibent Patri, cum per Christum Del Filium adorantes.1 In ea Insuper mysteria Redemptionis Ita per anni circulum recoluntur, ut quodam­ modo praesentia reddantur.· Ceterae nutem actiones sacrae et omnia opera christlanae vitae cum ea cohaerent, ex ea profluunt et ad eam ordinantur.· 2. Maxime proinde interest ut celebratio Missae seu Cenae Dominicae ita ordinetur, ut ministri atque fideles, illam pro sua condicione participantes, eos fructus plemus exinde ca­ piant.· nd quos obtinendos Christus Dominus sacrificium cucharisticum sui Corporis ct sui Sanguinis Instituit ifludquc, tund-i, Sjfrjundwvi CoftcUivm, n. 53. *· fbiA. n. 36. 11 IbiJ. n. 51. ·· ZH4. n. 35. 2. * 'Cf. Coast de Sirra L»turcr. d« PrrsbTtrvccxm ministerio et vita. Fr^Sf/^cn,-· ι»Ζ«·ύ, a «; Com! tie Sicra Litwrit. S^rcnai».-fu»t C^wsitn· *. n to. · Cf Cone Vat II. Coast de Sacra Liturna. INSTITUTIO GENERALIS MISSALLS ROMANI n. 3840 vrlut memoriale pastionis et resurrectionis suae» Ecclesiae dilectae sponsae eoncrrdidit/ Quod apte fiet si, attentis natura ulihque adiunctis unius­ cuiusque coetus anirrrsa celebratio ita disponatur, ut con­ sciam illam, actuosam atque plenam participationem fidelium Inducat, corporis nempe ct animi, fide, spe et caritate fer­ ventem. quae ab Ecclesia exoptatur et ab Ipsa celebrationis natura poitulatur, et ad quam populus Christianus vi baptis­ matis lut habet ct offldum.· L Quamvis fidelium praesentia et actuosa participatio, Sae ecclesialem celebrationis naturam apertius manifestant.· quando non posdnt haberi, eucharistica celebratio sua efficada et dÿnitate semper est praedita, quippe quae sit actus Christi et Ecclesiae,· In quo sacerdos semper agit pro salute PTI Cum autem Eucharistiae celebratio, sicut et universa Uturgia, flat per signa sensibilia, quibus fides alitur, roboratur et exprimitur,” maxime curandum est eas formas et elementa ab Ecclesia proposita seligi et ordinari, quae, attentis perso­ narum et locorum adiunctis. actuosam ct plenam participa­ tionem Intensius foveant et fidelium utilitati spirituali aptius respondeant 8. Haec itaque Institutio eo spectat ut tum lineamenta generalia praebeat, quibus Eucharistiae celebratio ante ordi­ netur. tum regulas exponat, quibus singulae celebrat Ionis fonnao disponantur. Cnnferentlae autem Episcopales, Iuxta Constitutionem de sacra Litnrgia. norma* pro sua dicione statuere possunt, quae ad traditiones et ingenium populorum, regionum et diversorum coetuum attendant11 Cap. Π—De structura Missae eiusque clementis et partibus 1. De genüiali inrcmu Missae 7. In Missa seu Cena dominica populas Del In unum coovocatur. sacerdote praeside pcrsonamque Christi gerente, ad memoriale Domini seu sacrificium eucharisticam cele­ brandum.*· Quare de huiusmodl sanctae Ecclesiae coaduna­ tione locali eminenter valet promissio Christi: «Ubi sunt duo vel tres congregati In nomine meo. ibi sum In medio eorum» (Mt 18» 20). In Musae enim celebratione. In qua sacri fidum Crudi perpetuatur,*1 Christus reatiter praesens adest In Ipso coetu In rao nomine congregato, in persona ministri. In verbo suo. et quidem substantialiter et continenter sub speciebus euebari ilicis,*· 8. Missa duabus partibus quodammodo constat, Iltnrgia nempe verbi et eucharistica, quae tam arcte Inter se ronlunfuntnr, ut unum actum cultus efficiant.*1 Siquidem In Missa m-mia tam verbi Del quam Corpori* Christi paratur e qua fideles instituantur et reficiantur.” Quidam autem ritus cele­ brationem aperiunt et concludunt. 1970 ΛΙΛΙ1 2(1 formulas Introductionis et conclusionis in Ipsn ritu nraevfsas verbum Dei nuntiaro, necnon benedictionem finalem impertire. Imi insuper licet, brevissimis verbis, introducere fideles in Missam diei, antequam celebratio Inchoetur; fn Htuntfam verbi, ante lectiones; in Precem eucharisticam, nnte praefationem; necnon universam actionem sacram, onte dimissionem, con­ cludere. 12. Natura partium •praesldrntiaham» exigit ut clara rt elata voce proferantur ct ab omnibus cum attentione auscul­ tentur.” Proinde dum sacerdos eas profert nhae orationes vel cantus non habeantur, atque organum %’el alla instru­ menta musica sileant. 13. Sacerdos vero non solum tamquam praeses nomine totius communitatis preces effundit. «e nonnullae ritum seu actum per se stantem, uti hymnus Gloria, psalmus responsortus. Sanctu^ acclamatio anamneseos, cantus post com­ munionem, constituunt; b) nonnullae vero, uti cantus ad Introitum, ad offertorium, ad fractionem (Agnus Dei) et ad communionem, ritum aliquem comitantur. De modis profert nd i varios textas 18. In textibus cUra et elata voce proferendis sive a sacerdote sive a ministris «tve ab omnibus, vox respondeat generi ipsius textus, prout! hic est lectio, oratio, admonitio, acclamatio, cantus; necnon formae celebrationis et sollem­ nitati coetus. Ratio Insuper habeatur Indolis diversarum linguarum et Ingenii populorum. In rubricis erro et In normis quae sequuntur verba »dicere» vel «proferre» inteDegl debent sive dc cantu sive de recitatione, servatis principiis supra propositis. De momenfo eant as 19. Ab Apostolo monentur christifideles qui in unum conveniunt exspectantes adventum Domini snl, ut una simul IL De Dtvcnsti elcvxvtb Missae Icantent psalmis, hymnis et canticis spiritualibus (cf. Coi 3. 16). Cantus enim est signum exsultationis cordis (cf. Act 2. De lectione verbi Del elusqne erplanatlone 46). Unde S. Augustinus recte dicit: «cantare amantis est», et lam antiquitus In proverbium venit: «bis orat qui bene 9. Cum sacrae Scripturae in Ecclesia leguntur, Deu» Ipse ad populum suum loquitur et Christus, praesens In verbo suo, ^Msgnl ergo fiat usus cantus in celebrationibus, attentis Evangelium annuntiat. Ingenio populorum et facultatibus cuiuslibet coetus, ita ta­ Ideoque lectiones verbi Del, quae elementum maximi mo­ men ut non necessarium semper sit omnes textus cantu pro­ menti uturglae praebent, eum veneratione ab omnibus sunt ferre qui per se cantui destinantur. audiendae. Quaτηvi « autem verbum divinum In lectionibus In seligendis tamen partibus quae revera canantur eae sacrae Scripturae ad omnes homines cuiusque temporis diri­ praeferendae sont quae maioris sunt momenti, et praesertim gatur Usque Intellegibile sit. eius tamen elfieacitas exposition· quae a sacerdote vel ministris, populo respondente, canendae viva, Jdest homllla, utpote parte actionis Uturgicar,*’ augetur. sunt, aut a sacerdote et populo simul proferendae.·· Cura autem frvqu*ntlns in dies fideles ex diversis nationibus De orollnnibuj alilique portibus ad Mcerdoferu pertinentibus Inter se eonvrnlant. expedit ut Udem fidele* aliquas «nltem 10. Inter ct» quae sacerdoti tribuuntur, primum locum partes Ordinarii Missae, praesertim vero svmboltim fidei et oblinet prex eucharistica, quae culmen est tntlns celebratio­ orationem dominicum, modulis adhibitis facilioribus, lingua nis. Accedunt deinde orationes. Idest collecta, oratio super latina simul cantare sciant.” oblata et oratio post communionem. Hae preces t» «acerdnte, qui coetui personam Christi gerens praeest. ad Deum diriguntur De çritlbas et corporis habilibus nomine totius plebis sanctae et omnium drramstantium.*1 Merito Igitur «orationes praesldcutiales» nominantur. 2f). Communis corporis habitus, nb omnibus participan­ 11. Item isd sacerdotem, munere praesldift coetus c*mgre­ tibus servandus, signum est communitatis et unitatis coetus: gati fungentem, spectat proferre quasdam monitiones atque mentem «mlm et *en«ns animi participantium exprimit eosdemqu» fovet.” .«amjwrfiHs CmriMVM. na. 14. 17. »4. »1, 90. *Cf. Case. Vit H. Cwt. 21. Ad uniformitatem In gestibus et corporis habitibus rt· ?*-n UtmtU. SarrssM^vm CmksKww. a 47. ’Ct Cobc. V*l Π. obtinendam, fideles monitionibus obtemperent, quas dlncoComt Λ* Svn Uturtt». n. t<. · CL Oer. Vit. 11, nu*. vel sacerdos vel alius minister, durante celebratione pro­ CemL de8ντ» Ltrwris. S«rntMd»· CmusImss. b. 4: · CL Cn«. Vat. Π, ferunt. Insuper In omnlbns Missis, nisi aliter caveatur, stent Drer. nrofllcntur, et lectionem ipsam stantes auscultant; sive ex psls signis venerationis libro Evangcliorum tributis. Cantus inter lectiones occurrentes 36. Post primam lectionem sequitur psalmus responsorius, seu graduate, quae est pars intcgralis liturgiae verbi. Psalmus dc more sumitur c lectlonario, eo quod singuli eius textus directo conectuntur cum singulis lectionibus: electio Igitur psalmi c lectionibus pendet. Attamen, ut populus responsum psalmodlcum facilius proferre valeat, textus aliqui respon­ sorum ct psalmorum pro diversis temporibus anni out pro diversis ordinibus Sanctorum selecti sunt, qui adhiberi valent, loco textus lectioni respondentis, quoties psalmus cantu profertur. . „ _ Cantor psalmi, seu psalmista, in nmbone vel alio loco opto profert versus psalmi, tota congregatione sedente ct auscul­ tante, Immo dc more per responsum participante, nisi psalmus modo directo. Id est sine responso, proferatur. Si canitur, praeter psalmum in lectlonario assignatum, sum! potest vel graduate c Graduali romano, vel psalmus respon­ sorius aut nlleluloticus e Graduali simplici, sicut in his libris describuntur. „ 37. Secundam lectionem sequitur Allelùia vel alter cantui, prouti tempus llturglcum postulat. a) Allelùia cantatur omni tempore extra Quadragesimam. Inchoatur sive ab omnibus sive α schola aut n cantore, et, si casus fert, repetitur. Versus sumuntur c lectlonario vel e Graduali. b} Alter cantus consistit in versu ante Evangelium aut In altero psalmo seu tractu, prout inveniuntur In lectlonario vel in Graduali. 38. Quando una tantum habetur lectio ante Evangelium: a) tempore quo dicendum est Allelùia, baberi potest nul psalmus nllrluhitlcus, aut psalmus ct Alleluia cum suo versu, aut tantum psalmus vel Alleluia; b} tempore quo Allelùia non est dicendum, haberi potest aut psalmus aut versus ante Evangelium. 39. Psalmus post tectionem occurrens, sl non cantatur, recitetur; Alleluia vero vel versus ante Evangelium, si non cantantur, omitti possunt. A. A. S. 59 (1067) p. 305. ’»Cf. Cone. Vit II. Const de Sacra Litari*. a. 33. ·· Ct. Ccnc. VaL 11, Const d* Skja Utorβ». Stcmextwi Oaui/tto·, n 7. ·· CL Cone. VaL ft, Gxx*t dr Sacr» turpa, So.-rpu’tjM*' CmoÎm·, a. jx. “ C£ S. Congr. Ritanm. lutructio 5708 INSTITUTIO GENERALIS MISS ALIS ROMANI n. 3ft40 40. Sequentiae, praeler quam diebus Paschae ct Penfecostes, sunt ad libitum. Homilia 41. Homilia est pars liturgiae ct valde commendatur” est enim ad nutrimentum vitae Christianae necessaria. Sit oportet explicatio aut alicuius aspectus lectionum sacrae Scripturae aut alterius textus cx Ordinario vel Proprio Missae diei, ratione habita sive mysterii, quod celebratur, sive pe­ culiarium necessitatum auditorum.” 42. Diebus dominicis et festis de praecepto homilia ha­ beatur in omnibus 3!issls, quae concurrente populo celebran­ tur; ceteris vero diebus commendatur, praesertim In feriis Adventus, Quadragesimae el temporis paschalis, necnon fn aliis festis et occasionibus, in quibus populus frequmtinr ad ecclesiam convenit.*· Homilia de more ab ipso celebrante habeatur. Pro/essio fidei l!>70 AKH 20 Eliam pecunia vel alia dona pro pauperibus vel pro ecclesia n fidelibus allata vel in ecclesia collecta accepta haben­ tur; quapropter loco apto extra mensam cuchnristicam colocantur. 50. Processionem, qua dona afferuntur, cantus ad offer­ torium comitatur, qui protrahitur saltem usquedum dona super altare deposita sunt. Normae de modo cantandi eaedem sunt ac pro Introitu (n. 26). Si non cantatur, antlphona ad offertorium omittitur. 51. Dona in altari collocata, ct ipsum altare, incensori possunt, ut oblatio Ecclesiae eiusque oratio sicut incensum in conspectum Dei ascendere significentur. Etiam sacerdos ct populus incensori possunt a diacono vel alio ministro, post incensata oblata ct altare. 52. Deinde sacerdos manus lavat, quo ritu desiderium internae purificationis exprimitur. xisitione oblatorum facta ct ritibus qui eam comltantur 'ectls, per incitationem ad orandum una cum saccrdote et per orationem superr oblata procpu praeparatio donorum concluditur et Prex eucharistica praeparatur. 43. Symbolum, seu professio fidei. In celebratione Missae eo tendit ut populus verbo Del, in lectionibus ct per homillaro audito, assentia! et respondeat, et regulam fidei sibi revocet in mentem antequam Eucharistiam celebrare incipiat. 44. Symbolum antem dicendum est a sacerdote cum poiufo diebus dominicis et in sollemnitatibus; dici potest etiam n peculiaribus celebrationibus sollemnioribus. Si vero in cantu profertur, de more ab omnibu* aut alternatdu cantetur. Prex eurharistica 54. Nunc centrum et culmen lotius celebrationis initium habet, ip«a nempe Prex eucharistica, prex scilicet gratiarum actionis ct sanctificationis. Sacerdos populum ad corda versus Dominum in oratione et gratiarum actione elevanda Invitat eum que sibi sociat in oratione, quam nomine totius communl· tatis per lestxm Christum nd Deum Patrem dirigit. Sensus autem huius orationis est, ut tota congregatio fidelium se eum Christo coniangat in confessione magnalium Dei et in Oratio universalis oblatione sacrificii. 55. Praecipua elementa c quibus Prex eucharistica con­ 45. In oratione universali, seu oratione fidelium, populus stat, hoc modo distingui possunt: sui sacerdotii munus exercens, deprecatur pro omnibus ho­ aj Gratiarum actio (quae praesertim In praefatione expri­ minibus. Expedit ut huiusmodi oratio In Missis cum populo mitur). in qua sacerdos nomine, totius populi sancti Deum de more habeatur, ita ut obsecrationes fiant pro sancta Ec­ Patrem glorificat et el gratias agit pro toto opere salutis vel clesia, pro üs qui iu potestate nos regunt, pro iis qui variis aliqua eius ratione particulari, secundum diversitatem diei, premuntur necessitatibus, ac pro omnibus hominibus totlusque mundi salute.” festi vel temporis. b) Acclamatio: qua tota congregatio, caelisUbus virtuti­ 46. Intentionum series de more sint: a) pro necessita­ bus se iunge ns. cantat vel recitat Sanctus. Haec acclamatio, tibus Ecclesiae, bf pro mu publicam moderantibus et salute quae partem ipsius Precis eucharistica e constituit, ab omni totius mundi, c) pro oppressis quacumque difficultate, populo cum sacerdote profertur. d) pro communitate locali. c) Epldesis: qua per invocationes peculiares Ecclesia Attamen In celebratione aliqua particulari, uti Confirma­ virtutem divinam txnpiorat, ut dona ab hominibus oblata tione, Matrimonio. Exsequiis, ordo intentionum pressius re­ consecrentur, seu Corpus et Sanguis Christi fiant, et ut hostia spicere potest particularem occationem. immaculata, in Communione sumenda, sit in salutem eorum 47. Est sacerdotis celebrantis precationem moderari, brevi qui illam participaturi eunt. monitione fideles «1 orandum invitare ipsamque oratione d) Narratio Institutionis et consecratio: verbis et actioni­ concludere. Expedit ut Intentiones a diacono vel a cantore bus Christi sacrificium peragitur, quod ipse Christus in Cena vel ab alio proferantur. ’’Totus coctus veru precationem suam novissima instituit, eum suum Corpus et Sanguinem sub spe­ exprimit sive Invocatione communi post intentiones pndatas. ciebus panis et vini obtulit. Apostolisque manducandum et live oratione sub silentio. bibendum dedit et iis mandatam reliquit idem mysterium perpetuandi. . e) Ajtinnuvjii: j>cr φίατη. mandatum adimplens, quou a Q LITURGIA EUCHARISTICA Christo Domino per Apostolos accepit* Ecclesia memoriam Ipsius Christi agit, recolens praecipue eius beatam Passionem, 48. In Ona novissima. Christus sacrificium et convivium gloriosam Resurrectionem et ad caelos Ascensionem. paschale instituit, quo sacrificium crucis in Ecclesia continue i) Oblatio: per quam in ipsa hac memoria Ecclesia, eaque praesens efficitur, cum sacerdos. Christum Dominam reprae­ praesertim hic et nunc congregata, in Spiritu Sancto hostiam sentans, idem perficit quod ipse Dominus egit atque discipulis immaculatam Patri offert. Intendit veru Ecclesia ut fideles In rai memoriam faciendum tradidit.” non solummodo Immaculatam hostiam offerant sed etiam Christus rnlm accepit panem et calicem, gratias egit, fregit sefpsos offerre discant, et de die In diem consummentur. deditque discipulis suis, dicens: Accipite, manducate, bibite; Christo mediatore, in unitatem cum Deo et inter se> ut sit hoc est Corpus meum; hic est calix Sanguini* mei. Hoc facite tandem Deus omnia in omnibus.·· in meam commemorationem. Proinde Ecclesia totam cele­ g) Intcrecxsiones: per quas exprimitur Eucharistiam cele­ brationem Uturgiae eucharistlcae partibus hisce Christi verbis brari In communione cura tota Ecclesia tam caelesti quam et actibus respondentibus ordinavit. Siquidem: terrestri, oblationemque fieri pro Ipsa et omnibus eius mem­ 1) In praeparatione donorum, ad altare afferuntur panis bris vivis atque defunctis, quae ad participandam redemptio­ et vinum cum aqua, ea nempe elementa, quae Christus in nem et salutem per Christi Corpus et Sanguinem acquisitam manu* suas accepit. vocata sunt. 2) In prece eucharistica Deo pro toto opere solutis gratiae h) Dorologia finalis: qua glorificatio Dei exprimitur, aguntur, et oblata Christi Corpus et Sanguis fiunt. quaeque acclamatione populi confirmatur et concluditur. 3) Per tractionem unius pania unitas fidelium manife­ Prex e a char 1st ica exigit, ut omnes reverentia et silentio eam statur, et prr communionem fideles accipiunt Corpus et Sanauscultent, eandem vero participent per acclamationes in piman Domini eodem modo ac Apostoli de inanibus Ipsius Ipso ritu praevisas. f Prae paralio donorum Ritas Communionis 19. Initio liturajae eucharisticae dona, quae Corpus et 56- Cum celebratio eucharistica convivium paschale sit, Sanguis Christi efficientur, ad altare afferuntur. ·expedit ut, luxta mandatum Domini. Corpus ct Sanguis cius Imprimis altare, seu mensa dominico, quae centrum est α fidelibus rite dispositis ut cibus spiritualis accipiantur.·* Ad totius liturgiar eucharisticae.*1 praeparatur, cum corporale, hoc tendunt tractio aliique ritus praeparatorii, quibus fideles purificat urium, calix et mlssale in eo collocantur. ad Communionem immediate adducuntur: Oblationes deinde afferuntur: panis et vinum laudabiliter α aj Oratio dominica: In ca panis cotidianus petitur, quo fidelibus praesentantur, n sacerdote autem vel a diacono loco Christianis etiam Panis eucharistirus innuitur, ntque purifi­ opportuno accipiuntur et super altare deponuntur comitan­ catio a peccatis Imploratur. Ha ut sancta revera sanctis dentur. tibus formulis statutis. Qunmvis fideles panem et vinum ad Sacerdos invitationem ad orationem profert, oinnes vero fi­ liturgtam destinata non iam de suis proferant sicut ollm. ritus deles orationem una cum sacerdote dicunt, ct sacerdos solus tamen illa deferendi vim et significationem spiritualem servat embolismum ad iungi t. quem populus doxologia concludit. Embolismus, ultimam petitionem ipsius orationis dominicae ledrr x4 upt ivM. a yx A. A. S ;6 («964) p 'LE $U7)· ΐΣιΟ2ΓΣη'·1 T’tn. mali pro tota communitate “Cf.Cooc. V ”CL S- Congr. Ritaæa. InslrxVo l*uv z5 *rpL 1764, rantur haec concludit, cantu vel clara voce profen. 54: A A. S. $4 (19*4) p. *90. “CL S. Cu«r. Ritusra, lastnutio h&r Orniiamw». rf Wpt. 1764. n. 53: A. A S. j6 (19*4) p. B90. ”CL Coae. Vat. 11. Const de Sacra Ut-iry·» Sorrmeacivw n. 33 ”Cf. 5 Q.ttr RitBŒD. Itutrartio Inltt Ottwetin. j4 «rpt. 1764. Q. 56 A. A S. 54 ( P· 690 M CL Ccnc. V*t 11. Crcji. de Sacra Uture». Ciwviot. n. ar. S. Oxutr. Rituum. laatxwtiO EwUnrfuwi Mrdw, tj maii »747. a. 3. ·. L· A A. S. M (17*7) PP 34*34« ILE 35^ \ S C*r-.CT Rlttexn. InKrsetio InUr OaMMÎd, rt sept. 1764,n. 7»'· A. A S. $4 li'Zsl p IcUrxtiM λ·κΑνν1ν»« 33 mai* »7*7. n. 14. 5160 k. 5; 13 tu»U fX?. α ir. A K.S. v* Rara. Inuxnrüo A. A. b <0 («9671 PP 347. 337- “Cf. PP- 353-357· " V,U’ °CL S' Coc*u, n. s, Const dojra. de Ecclesia, Lumm ·· Ct. Cone. Vat II, CotxiL de Sacra Uturpia, cl 48; S Conjtr. Rituœn. Icstructio EtukaritTiew «yiXerw», 35 mail 1967. n. 12: A. A. S. 59 (1967) PP M**S49· ‘’Cf. S. Cccxr Ritcanx, Io* Ductio Mtuw 5 exartii 1967, n. 19: A. A. S. 39 (1967J p. 306 [LE 354T ). *· U. iW., n. «: A. A. S. 59 (1967). ΓΡ 506-307. 44 Cf Cboc. Vat. IT, Consi, de Sacra Liturgia, CmriKtMi. ε, 14. D) RITUS CONCLUSIONIS 57.. !Vtus conclusionis constat: a) Salutatione el benedictione sacerdotis, quae nu ibusdam diebus ct occasionibus oratione super populum vel alia sollemniore formula ditatur ct exprimitur. b) Dimissione ipsa,. qua coctus . _____ dimittitur, ____ ,_____ ut unus­ quisque ad opera sua bona revertatur, collaudans et bene­ dicens Dominum. Cap. Ill—De ofliciis ct ministeriis in Missa 58. In coctu, qui nd Missam congregatur, unusquisque Ius habet et officium participationem suam afferendi di­ verso modo pro diversitate ordinis et muneris.44 Omnes itaque sive ministri sive fideles, munere suo fungentes, solum et totum id agant, quod nd Ipsos pertinet, 44 ita ut cx ipsa celebrationis ordinatione. apparent Ecclesia in suis diversis ordinibus ct ministeriis constituta. I. De officiis et ministeriis Ordinis sacri rmfitM·, n. INSTITUTIO GENERALIS MISSALIS RoMaNI n. 3840 72. Si In Missa cum populo unus tantum minister adest. Ipse diversa munera exercere potest. 73. Effectiva cuiusque celebrationis liturgicae praeparatio concordi animo flat inter omnes quorum Interest sive ouoad ritus, sive quoad rem pastoralem et musicam, rectore ecclesiae moderante et auditis quoque fidelibus pro iis quae ad ipsos directe pertinent. Cap. IV—De diversis formis Missam celebrandi Ί4. In Ecclesia local! primus sane locus tribuatur, propter eius significationem, Missae cui praeest Episcopus a suo presby­ terio et ministris circumdatus ** ct in qua plebs sancta Del plene et actuose participat. Ibi enim habetur praecipua mani­ festatio Ecclesiae. 75. Magni etiam habeatur Missa quae cum aliqua com­ munitate, praesertim vero paroeelali, celebratur, utpote quae Ecclesiam universalem repraesentet tempore et loco statutis, praecipue vero ln communi celebratione domlnlcali.·· 76. Inter Missas autem ab aliquibus communitatibus cele­ bratas peculiarem locum oblinet Missa conventualis, quae pars est Officii cotidiani, aut Missa. quae t Communi tat is* dicitur. Et quamvis hae Missae nullam specialem formam celebrationis prae se ferant, maxime tamen decet eas cum cantu fieri, praecipue cum plena participatione omnium so­ dalium communitatis sive religiosorum sive canonicorum, ln iis proinde ministerium suum exerceant singuli iuxta Ordinem receptum. Expedit vero ut omnes presbyteri qui pro utilitate pastorali fidelium singulariter celebrare non tenentur, in Iis, quantum fieri potest, concelebrent.*4 Omnes Insuper ad eam communitatem pertinentes, sive sacerdotes qui ln bonum pastorale fidelium singulariter celebrare tenentur, sive non sacerdotes, sub utraque specie communicare possunt. DE MISSA CUM POPULO 77. Missa eum populo ea Intellegitur quae cum fidelium participatione celebratur. Convenit autem ut, quantam heri potest, praesertim vero diebus dominicis et festis de praecepto, cum cantu et congruo numero ministrorum celebratio pera­ gatur,** attamen etiam sine cantu et cum uno ministro perfici potest. 78. Expedit autem ut sacerdoti celebranti de more adsint lector, cantor, atque unus saltem minister: quae forma In sequentibus «typica» appefiabitur. Ritus vero qui Infra descri­ bitur facultatem praevidet amplioris etiam numeri mini­ strorum. In qualibet celebrationis forma adesse potest diaconus suo □onere fungens. L Prarpar.inJa 79. Altare una saltem tobalea cooperiatur. Super ipsum vero aut circa ipsum duo saltem, vel etiam quattuor, aut sex. vel, si Episcopus dioecesis celebrat, septem candelabra cum cereis accensis ponantur. Item super altare vel prope ipsam habeatur crux. Candelabra autem el crux in processione ad introitum afferri possunt. Super Ipsum altare poni potest, nisi in processione ad introitum deferatur, liber Evangellorum, a libro aliarum lectionum distinctus. 80. ln presbyterio parentur a) Iuxta sedem sacerdotis: missale et. pro opportunitate, libellus cantuum; b) ln am­ bone liber lectionum; c) ln abaco: calix, corporale, pnrificatorlum et, pro opportunitate, palla; patena et pyxides, si necessariae sunt, cum pone pro Communione sacerdotis, mi­ nistrorum, et pupuli; urceoli cum vino et aqua, nisi haec om­ nia a fidelibus ud offertorium praesententur, patina pro com­ munione fidelium·, et ea quae necessaria sunt ad manus iavan«la%. ^«^1* cooperiatur velo, quod potest esse semper «nS«m 7Kb%„’r,“ 'U’"quam 1070 AL\R 2G *■>- gitS’ IkUhjJu-w aquam fundente. ✓κ A. A’S. W (»9*7) P 5» Coor. Vu. II. Coast dora, de Exd-u rcmvemtiK dinm altarii deincr. «le lT**bTt*mrEra rair-Unio « viu. Prntr;. Invitat, dicens: OrOlr, U?w ârdmû, Q. 5 u«. S Coarr. Riræn. Imcnxtio populi, manibus extrasU U re5Pnns‘«ncm autem n smi J?67. ». 47 A. A. S. $9 (1967) p 5M- “ CL «Μ., η. sfc ftoe sputos acrinSnL Àni^ ' °~' ‘ onem super oblata, ln A A. 5 y» (19*7) ρ. U 5. batrxùa Manram J ss*rUi 1967, an 16, <4. Tunc sacerdos Incipit P^em eucharisticam. Manus >7 A A. S. n |rZ7) PP Γ>5. V*· 5773 5774 INSTITUTIO GENERALIS MIKSALIS ROMANI 1070 ΜΑΙΓ20 extendens dicit: Dôminus vobiscum. Cum prosequitur Sursum corda, manus elevat; ac, manibus extensis, subdit: Grdtlas aadmus Ddmino Deo nostro. Postquam populus respondit: Di anum el lusium est, sacerdos prosequitur praefationem; eaque finita, lunetis manibus, una cum ministris et populo, cantat vel dura voce dicit: Sanctus-Benedictus (cf. n. 55 b). 109. Sacerdos prosequitur Precem cucharlslicain Iuxta ru­ brica», quae In singulis Precibus continentur. piiulu ante consecrationem, minister, pro opportunitate, coinpanulae signo fideles monet. Item pulsat campanulam ad unamquamque elevationem, iuxta cuiusque loci consuetu­ dinem. 110. Expleta doxologla, quae post Precem euchnrlsllcam habetur, sacerdos, manibus lunetis, dicit monitionem ante orationem dominicam, quam deinde una cum populo profert, manibus extensis. 111. Oratione dominica finita, sacerdos, manibus extensis, solus dicit embolismum Ubera nos, quo completo, populus acclamat: Quia tuum est rcunum. 112. Deinde sacerdos, clara voce, dicit orationem Dômine lesu Christe, qui dixisti; ea truo finita, extendens ct lungens munus, pacem annuntiat, dicens: Pax Dôrninl sit semper vobiscum. Populus respondet: Et cum spiritu tuo. Postea, pro opportunitate, sacerdos subiunglt: Offerte vobis pacem. Et omnes, iuxta locorum consuetudines, pacem et caritatem sibi Invicem significant. Sacerdos pacem potest dare ministris. 113. Postea sacerdos accipit hostiam, eamque super pa­ tenam frangit, et particulam immittit in calicem, dicens se­ creto: Haec commixtio. Inierim α choro et α populo cantatur vel dicitur Agnus Dei (cf. n. 56 e). 114. Tunc sacerdos dicit secreto orationem: Dômine /esu Christe, Fili Dei uivi vel Percéplio Cdrnoris et Sanguinis. 115. Oratione finita, sacerdos gcnuflectit, accipit hostiam, eamque aliquantulum elevatam super patenam tenens, versus ad populum, dicit: Ecce Agnus Del, et una cum populo semel subdit: Domine, non sum dlonus. 116. Postea, stans ad altare conversus, sacerdos secreto dlciU Corpus Christi custodial me in ollam aelérnam, et re­ verenter sumit Corpus Christi. Deinde occipit calicem, dicit: Sanguis Christi custodial me ln vitam aeUrnam, et reverenter sumit Sanguinem Christi. 117. Accipit deinde patenam vel pyxidem, et accedit ad communicandos, atque hostium parum elevatam unicuique ostendit dicens: Corpus Christi. Communicandus respondet: Arnen, et, tenens patinam sub ore, Sacramentum accipiU 118. Pro Communione sub utraque specie, servetur ritus suo loco descriptus (cf. nn. 240-252). 119. Dum sacerdos sumit Sacramentum, Inchoatur cantus ad Communionem (cf. n. 56 I). 120. Distributione Communionis expleta, sacerdos, ad altore reversus, colligit fragmenta, sl quae sint; deinde, stans ad latus altaris, vel ad abacum, purificat patenam vel pyxidem super calicem, postea purificat calicem, et calicem purificatorlo extergit. Si vasa purificata sunt ad altare, a ministro deferuntur ad abacum. Licet tamen vasa purificanda, praeser­ tim si sint plura, opportune cooperta, ln altari vel In abaco super corporale relinquere eaque post Missam, populo dimis­ so, purificare. 121. Purificationibus peractis» sacerdos nd sedem redire potest. Sacrum silentium, omnibus sedentibus, per aliquod temporis spatium, servari, vel canticum laudis aut psalmus proferri potest (cf. n. 50 j). 122. Postea, stans ad sedem vel ad altare, sacerdos versus ad populum, dicit: Orimus ct, extensis manibus, orationem post Communionem recitat, cui praemitti potest breve spa­ tium silentii, nisi lami praecesserit statim post Communionem, Communionem. In fine orationis populus acclamat: Arnen. Ritus conclusionis 123. bendae 124. dicens: Expicta oratione post Communionem, fiant, si ha_____ sunt, breves annuntiationes __ ad populum. ‘ * ... poniulum. Deinde sacerdos, extendens manus, salutat DOminus vobiscum, cui respondetur a populo: Et cum spiritu tuo. Et statim sacerdos subdit: Benedicat vos omni­ potens Deus ct, benedicens, prosequitur: Pater, el Filius, et Splritas Sanctus. R Anien. Quibusdam diebus ct occasioni­ bus, huic formulae benedictionis praemittitur, iuxta rubricas, alia formula sollemnior, vel oratio super populum. Statim post benedictionem, sacerdos, manibus lunetis subiungit: Ilr, missa esi; et omnes respondent: Deo grdtlas, 125. Tunc sacerdos altare dc more osculo veneratur. Facta deinde debita reverentia cum ministris, recedit. 126. Si vero Missam sequitur aliqua actio Uturgfca, ritus conclusionis, idest salutatio, benedictio et dimissio, omit­ tuntur. B) De muneribus diaconi 127. Quando adest diaconus, ministerio suo fungens, ser­ vantur normae in superiore capite descriptae, his exceptis, quae sequuntur. In genere diaconus: a) sacerdoti assistit, ct nd cius latus procedit; b) nd altare, sive ad calicem sive ad librum mi­ nistrat; c? sl nullus alius minister adsit, ipse aliorum munera, pro necessitate, adimplet. Ritus Initiales 123 Vestibus sacris Indutus, diaconus, sl librum Evanccllorum portat sacerdotem accedentem ad altare praecedit, secus aci olus latus Incedit. 129. Facta una cum sacerdote debita reverentia altari. 5775 n. 3840 diaconus una cum ipso ad altare ascendit atque Evangeliarlo sl illud defert, super altare deposito, simul cum sacerdote altare osculo veneratur. Sacerdoti deinde, sl adhibetur in­ censum, assistit ad Incensum Imponendum et altore thurificandum. 130. Altari incensato, sedem una cum sacerdote petit, ibique ad lotus sacerdotis consistit eique pro necessitate ministrat. Liturgia verbi 131. Dum Allclùia vel alter cantus profertur, sl adhibetur incensum, ad impositionem thuris sacerdoti ministrat, deinde, ante sacerdotem inclinatus, benedictionem petit, submissa voce dicens: lube, domnr, benedicere. Sacerdos cum benedicit, dicens: Dominus sit (n corde tuo. etc. Diaconus respondet: Arnen. Deinde librum Evangellorum, si est in altari, sumit et ad ambonem pergit, ministris, sl adsunt, cum candelabris et incenso pro opportunitate eum praecedentibus. Ibi populum salutat, librum Incensut et proclamat Evangelium. Quo finito, librum osculo veneratur, secreto dicens: Per eoangéliea dicta, etc. et nd celebrantem redIL Si vero horni Ha non fit neque symbolum dicitur, potest manere In ambone pro oratione universali, recedentibus ministris. 132. Intentiones orationis fidelium, post Introductionem sacerdotis, ipse diaconus sive ex ambone sive cx alio loco conveniente profert. Liturgia eucharistica 133. Ad offertorium, sacerdote ad sedem remanente, dia­ conus altare praeparat, aliis ministris adjuvantibus; ipsius tamen est sacrorum vasorum curam gerere. Assistit etiam sacerdoti ad dona populi recipienda. Tradit deinde sacerdoti patenam cum pane consecrando; infundit vinum ct parum aquae in calicem, quem postea sacerdoti praesentat. Praepara­ tionem tamen culicis, seu infusionem vini et aquae, ad abacum peragere potest. Si incensum adhibetur, in thu«ri fi condis obla­ tis et altari sacerdoti ministrat, ct postea ipse, vel alius mini­ ster, sacerdotem et populum InccnsaL 134. Durante Prece eucharistica, diaconus stat prope sacerdotem, aliquanto tamen post ipsum, ut, quando opus sit, ad calicem vel ad missaie ministret. 135. Ad doxologiam finalem Precis cucharistlcae, stans ad latus sacerdotis, calicem elevatum tenet, dum sacerdos patenam cum hostia elevat, usquedum populus Arnen ac­ clamaverit. 136. Postquam sacerdos dixit orationem ad pacem et: Pax Dômtni sit semper vobiscum, et populus respondit: El cum spiritu tuo, diaconus, pro opportunitate, invitationem facit ad pacem, dicens: Offerte vobis pacem. Ipse vero pacem α sacer­ dote recipit, nliisque ministris sibi propioribus "potest offerre. 137. Communione a sacerdote facta, ipse Communionem sub utraque specie accipit, et sacerdotem deinde odiuvnt in Communione populo distribuenda. Quod st Communio sub utraque specie fit. ipse calicem sumentibus ministrat, et ulti­ mus de calice sumit. 138. Distributione Communionis expleta, diaconus cum sacerdote ad altare revertitur, colligit fragmenta, si quae sint, deinde portat calicem et alia vasa sacra ad abacum, ibique ea purificat et de more componit, dum sacerdos ad sedem redit. Licet tamen vasa purificanda, opportune cooperta, ln abaco super corporale relinquere, eaque post Missam, po­ pulo dimisso, purificare. Ritus conclusionis 139. Dicta oratione post Communionem, diaconus facit breves annuntiationes populo, quae (orte faciendae sunt, nisi ipse sacerdos malit eas facere. 140. Data benedictione a sacerdote, diaconus populum dimittit dicens: Jte, missa esL 141. Deinde, una cura sacerdote, altare de more osculo veneratur, et, facta debita reverentia, simili modo quo proces­ serat, recedit. C) De muneribus subdiaconi 142. Sl subdiaconus in Missa suo munere fungitur, ea quae sequuntur servat. Gcneratim subdiaconus: a) diacono vel sacerdoti, quando opus est, ministrat; b) Epistolam, seu lectionem ante Evangelium, profert; c) sl nullus ollus mi­ nister adest, ipse etiam alias lectiones ante Evangelium oc­ currentes legit; et, pro necessitate, etiam aliorum ministrorum munera adimplet. Ritus initiales 143. Vestibus sacris Indutus, in accessu ad altore, subdiaconus librum Evangellorum deferre potest: tunc ante sacer­ dotem vel diaconum incedit; secus vel ad latus sacerdotis procedit, vel crucem, medius inter duos ministros cum cereis occensis, portat. 141. Facta altari debita reverentia, una cum saeerdote et diacono ad altare ascendit, librum Evangellorum super altore deponit, Ipsumque altore, una cum diacono et saeerdote, osculo veneratur et, si incensum adhibetur, sacerdoti in thurificatione altaris nssistit. Deinde sedem una cum sacerdote et diacono petit; ibique, pro necessitate, sacerdoti ministrat. Liturgia verbi 145. Epistolam vel aliam lectionem ante Evangelium in ambone legit, eaque finita ad sacerdotem redit. 5776 INSTITUTIO GENERALIS MISSA LIS ROMANI n. 3840 146. Assistit sacerdoti ad Incensum ante Evangelium im­ ponendum, et diaconum ad ambonem pro EvnngeJii procla­ mation* comitatur, Iblque ministrat. Finito Evangello, una eum diacono, debito ordine, ad sacerdotem rediL Liturgia eucharistica 147. Oratione universali absoluta, dum cantus ad offer­ torium peragitur, subdiaconus. aliis ministris odluvnntlbus. altare praeparat. Interea sacerdos et diaconus ad sedem ma­ nent. Altare parato, subdiaconus diacono ct sacerdoti assistit ad dona populi forte recipienda. Deinde una cum ipsis nd altare procedit, ubi aquam in calicem infundit. Sl adhibetur incensum, sacerdoti assistit In thurificandis oblatis et altari. 148. Durante Prece eucharistica, subdiaconus stat prope sacerdotem aliquanto tamen post Ipsum, ut, quando opus sit. ad mtaude ministret. 149. Facta a diacono Invitatione ad pacem, subdiaconus pacem post diaconum a sacerdote recipit rliisque ministris sibi propioribus offerre potest. 150. Post diaconum, communicat et Ipse subdiaconus sub utraque specie. 151. Post Communionem, dum sacerdos ad sedem redit, diaconum In vasis purificandis et componendis adluvat. Po­ stea una cum diacono ad sacerdotem redit. Bitui conclusionis 152. Popalo a diacono dimisso» subdiaconus una cum sacerdote et diacono altare de more osculo veneratur, et, simul cum aliis ministris, facta debita reverentia, ordine quo venit, recedit. 11. DE MISSIS CONCELEBRATIS Praenotanda 1070 .UVI 20 Ritus initiales Concelebrantes in sacrario, vel alio loco anto sacra. 1fduu.nt’.«If15 «umere solent eum Missam ifngùli c?K brant. Accedente tamen lusta causa, v. gr. tnnurnUari Λη celebrantium numero ct deficientia para men torum, conc71£ bran tes, excepto »«nper celebrante principali, omittere not sunt planetam. adhibita stola super albam 162. Omnibus rite dispositis fit de more processio per ecclesiam ad altare. Presbyteri concelebrantes incedunt ante celebrantem principalem. 163. Cum ad altare pervenerint, concelebrantes et cele­ brans principalis, facta debita reverentia, altare osculo ve­ nerantur, deinde sedem sibi assignatam petunt. Celebrans vero principalis altare, pro opportunitate, inernsat, ac deinde sedem petit. 16!. Liturgia rrrbl 164. Durante liturgia verbi concelebrantes locum suum occupant et sedent et surgunt eadem ratione oc celebrans principalis. 165. Homiliam "" .................. habet ..... dc ‘ more celebrans principalis, vel unus e concelebrantibus. Liturgia eucharistica 166. :Ritus offertorii perficiuntur a celebrante principali, aliis concelebrantibus celebrantibus su suis locis manentibus. 167. Ritibus offertorii peractis, concelebrantes ad altare accedant ct circa altare consistunt. Ita tamen ut Impedi­ mento non sint in ritibus peragendis, ct sacer ritus a fidelibus bene conspiciatur. neque impedimento sint diacono et subdiacono quando ad altare, ratione sui ministerii, accedere debent. 168. Praefatio dicitur a solo celebrante principali; Sanctus vero ab omnibus una cum populo ct schola cantatur vel recitatur. 169. Sanctas ex to. concelebrantes Precem eucharisticam modo infra o prosequuntur. Solus celebrans principalis gestus facit. 153. Concelebratlo qua unitas sacerdotii et sacrificii nec­ non totius populi Dei opportune manifestatur, praeterquam In casibus quibus Ipso ntu praecipitur, permittitur: De modo proferendi Precem eucharisiicam 1. · a) Ferla V Hebdomadae sanctae, tum ad Missam 170. Partes quae ab omnibus concelebrantibus simul pro­ chrismatis, tum ad Missam vespertinam; b) ad Missam in feruntur, in recitatione ita dicendae sunt, ut eas concelebrantes Conciliis, Conventibus Episcoporum et Synodis; e) ad Mis­ submissa voce proferant et vox celebrantis principalis clare sam in Benedictione Abbatis. audiatur. Ifac ratione textus a populo facilius percipitur. 2. · Praeterea, accedente licentia Ordinarii, culus est de opportunitate concelebrat ionls lud Icare: a) ad Missam conventualcm et ad Missam principalem In ecclesiis et oratoriis, A) Prex eucharistica I, seu Canon Romanus cum utilitas chrisIi fidelium singularem celebrationem om­ nium sacerdotum praesentium non postulat; b) ad Missas 171. Te igitur a solo celebrante principali, extensis mani­ in conventibus cuiusvis generi» sacerdotum tura saecularium bus. dicitur. tum religiosorum.·· 172. 5frm?nfo vivorum et Communicantes uni alterive e 154. Ubi magnus habetur numerus sacerdotum, superior concelebrantibus committi possunt, qui solus has preces mu­ competens concedere potest ut concelebrati© etiam pluries nibus extensi» et elata voce dicit. eodem die flat. sed temporibus subsequenlibus, vel In locis 17X Hanc igitur a solo celebrante principali iterum dici­ sacri» diversis.»’ tur, manibus extensis. 155. Episcopi est, ad normam inris. concelebratlonls disci­ 174. A Quam oblatiénem usque ad Sûpplices, omnes con­ plinam In sua dioecesi moderari, etiam In exemptorum ec­ celebrantes omnia simul proferunt, boc modo: a) Quam clesiis et oratoriis scmlpublicls. De opportunitate vero conceoblatiénem, manibus ad oblata extensis; b) Qui pridie. lebrationls indicare atque licentiam in suis ecclesiis et oratoriis Simili modo, manibus lunetis; e} Verba Domini, manu dare est euhuvis Ordinarii et etiam Superioris maioris Reli­ dextera, sl opportunum videtur, ad panem et calicem extensa; gionum clericalium non exemptarum et Societatum clericorum ad elevationem autem hostiam et calicem aspicientes ac in communi viventium »ine volis.·· postea profunde se inclinantes; d) Unde et miniores ct Supra 156. Nemo umquam ad concelebrandum admittatur Missa quae, manibus extensis; e) Sûpplices, inclinati et manibus lam incepta.·· lunetis usque ad verba ex hac aitârls part icipaliéne, ac deinde 157. In singulari honore Illa concelebratlo habenda est, erecti et « signantes ad verba omni benedictione caelésti et qua sacerdotes alicuius dloeceseos cura proprio Episcopo grdtia repledmur, concelebrant, praecipue vero in Missa chrismatis ferta v Heb­ 175. Meménîo mortuorum et Nobis quoque pecratéribus domadae sanctae, et occasione Synodi vel visitationis pasto­ uni alterive e concelebrantibus committi possunt, qui solus ea ralis. Eadem ratione concelebratlo commendator quoties manibus extensis et elata voce dicit. sacerdotes cum proprio Episcopo conveniunt, ahre occasione 176. Ad verba Nobis quoque pecratôribus omnes concele­ exercitiorum spiritualium, shre alicuius conventus. In his brantes pectus sibi percutiunt. casibus illud signum unitatis sacerdotii, necnon Ecclesiae, 177. Per quem haec ômnla a solo celebrante principali omni concriebrationl proprium, mazis perspicuo modo ma­ dicitur. nifestatur.·’ 178. In hac Prece eucharistica, partes α Quam oblationem 158. Ob peculiarem causam, sive significationis ritus sive usque nd Sûpplices necnon doxologia finalis cantu proferri festivitatis, facultas fit phirira celebrandi vel concelebrandi possunt. eodem die. sequentibus in casibus: a) Qui. fena V Hebdomadae sanctae. Missam chrismati» celebravit ant concelebravit, etiam Missam vespertinam cele­ B) Prex eucharistica II brare aut concelebrare potest. e) In Nativitate Domini omnes sacerdotes tres Missas 179. Vere Sanctus a solo celebrante principali, extensis celebrare vel concelebrare possunt, dunuuodo hae suo tem­ manibus, profertur. pore celebrentur. 180. Ab Hare ergo dona usque ad Et sùpplices omnes d) Qui In Synodo. In visitatione pastorali aut In coetibus concelebrantes omnia simul proferunt, hoc modo: a) Haec sacerdotum cum Episcopo vel eius delegato concelebrat. ergo dona, inanibus ad obbata extensis; b) Qui cum passioni Missam ad utilitatem fidelium, de ludlcio eiusdem Episcopi, et Simili modo, manibus lunetis; c) Verba Domini, manu Iterum celebrare potest.·’ Idem valet, servatis servandis, pro dextera, sl opportunum videtur, ad panem et ad calicem coetibus religiosorum cum proprio Ordinario, vel eius delegato. extensa; ad elevationem autem hostiam et calicem aspicientes 159. Missa concelebrata ordinatur, pro qualibet forma, *$. P?1'*?? Ppoiunt1*5 ** Inclinantes; d) Mémores igitur atque luxta normas Missae singulariter celebratae. Iis tamen serratis El suppliers, manibus extensis. aut mutatis quae Infra Indicabuntur. « l8'* ii 'nl5!re\sione5 Pro vivis: Rreorddre. Démine, et pro 16<». Sl In Mls»a concelebrata neque diaconus neque alii ueluncUs: Afemfnio etiam fratrum nostrérum, uni alterive e ministri assistant, munera ipsis propria ab aliquibus concele­ concelebrantibus committi possunt, qui solus eas munibus brantibus perficiuntur. extensis profert. 182. Huius Precis euchuristlcae partes quae sequuntur: ·· O Con-. Vil 11, Coa*L de Saco Lilurds, SacratMdwv Ceacdtsm.n. 57- ·’ Cl 5. Coa «n-idu m cwtUbraiume 5777 G) Prex eucharistica 183. Vere lanriiu a solo celebrante principali, extensis manibus, profertur. 5778 INSTITUTIO GENERALIS MISSALLS ROMANî 1070 ΜΑΗ 20 184. A Sûpplices ergo te, Démine, usquo ad Hisplce, qudesumus, omnes concelebrantes omnia simul proferunt hoc modo: a) Sûpplices ergo te, Démine, manibus nd oblata extensis; bj Ipse enim in qua nocte tradebdlur ct Simili modo, manibus lunetis; cj Verba Domini, manu dextera, sl opportunum videtur, ad panem el ad calicem extensa; ad elevationem autem hostium el calicem aspicientes dc postea profunde «e inclinantes; d) Mémores igitur et Htsplce, qude· sumus, manibus extensis. 185. Intercessiones.· /pse nos et Haec hésita nostrae re· conciliatiénls uni alterive e concelebrantibus committi pos­ sunt, qui solus has preces inanibus extensis profert. 188. Huius Precis cucharistlcae partes quae sequuntur: Ipse enim. Simili modo, Mimores igitur, necnon doxologia finalis cantu proferri possunt. D) Prex eucharistica IV 187. Con/ltimur tibi. Pater sancte, usque ad omnem sonetillcaliénem complérct, u solo celebrante principali, extensis mnnibus, profertur. 188. A Qudcsumus igitur, Démine, usque ad Héspice, Démine, omnes concelebrantes omnia simul proferunt, hoc modo: a) Qudcsumus igitur. Démine, manibus ad oblata extensis; b) Ipse enim, cum hora venisset et Simili modo, manibus lunetis; e) Verba Domini, manu dextera, sl op­ portunum videtur, ad panem et ad calicem extensa; ad ele­ vationem autem hostiam ct calicem aspicientes ac postea profunde se inclinantes; d) Unde et nos, et Héspice, Démine, manibus extensis. 189. Intercessiones: Nunc ergo. Démine, émnium recor· ddrt, uni c concelebrantibus committi possunt, qui solus cas manibus extensis profert. 190. Huius Precis eucharlstlcae partes quae sequuntur: Ipse enim. Simili modo, Unde et nos, necnon doxologia finalis cantu proferri possunt. 191. Doxologia finalis Precis eucbaristicae a solo celebrante principali aut ab omnibus concelebrantibus una cum celebrante principali profertur. Hilus Communionis 192. Deinde celebrans principalis, iunctis manibus, dicit monitionem ante orationem dominicam ac deinde, manibus externis, una cum ceteris concelebrantibus ct cum populo ipsam orationem dominicam. 193. Libera nos dicitur a solo celebrante principali, mani­ bus extensis. Omnes concelebrantes, una cum populo, accla­ mationem finalem proferunt: Quia tuum est regnum. 194. Post monitionem diaconi vel unius e concelebranti­ bus: Oflérte vobis pacem, omnes sibi invicem pacem tradunt. Qui propiores sunt celebranti principali pacem ab ipso reci­ piunt ante diaconum. 195. Dum Agnus Dei profertur, aliqui e concelebrantibus celebrantem principalem adiuvarc possunt nd hostias fran­ gendas, sive pro concelebrantium sive pro populi Communione. 196. Immlxtlone peracta, solus celebrans principalis dicit secreto orationem Démine lesu Christe, Fili Dei olui vel Percéptio. 197. Oratione ante Communionem expicta, celebrans prin­ cipalis genuflcctit ct paulum recedit. Concelebrantes vero unus post alium ad medium altoris accedunt, genuflectunt et Corpus Christi reverentor ex alturi accipiunt, ntque manu dextera illud tenentes, rlque manum sinistram supponentes, ad loca sua recedunt. Possunt tamen concelebrantes suis locis re­ manere ct Corpus Christi e patena sumere, quam celebrans principalis aut unus vel plures e concelebrantibus tenent, ante ipsos transeundo, vel tradendo patenam sequenti ct Ita usque ad ultimum. 198. Deinde celebrans principalis accipit hostiam, camque aliquantulum elevatam super patenam tenens, versus ud populum dicit: Eece Agnus Dei, et prosequitur cum concele­ brantibus et pupulo, dicens: Démine, non sum dignus. 199. Deinde celebrans principalis, ad altare conversus, secreto dicit: Corpus Christi custédiat me In vitam aetérnam, et Corpus Christi reverenter sumit. Similiter faciunt concele­ brantes. Post eos vero diaconus ct subdiaconus a celebrante principali Corpus Domini accipiunt. 200. Sanguis Domini sumi potest vel cx Ipso calice directe bibendo, vel cum calamo, vel cum cochleari, vel etiam per intinctionem. 201. Sl Communio fit bibendo directe cx calice, unus ex his modis potest adhiberi: a) Celebrans principalis accipit calicem ct secreto dicit: Sanguis Christi custédiat me in vitam aetérnam, ct paulum Sanguinis sumit et calicem diacono vel concelebranti tradit. Communionem fidelibus deinde distribuit vel nd sedem rece­ dit. Concelebrantes unus post alium, vel bini ct bini sl duo calices adhibentur, ad altare accedunt. Sanguinem sumunt et ed suam sedem redeunt. Diaconus vel concelebrans calicem abstergit purificatorio post cuiusque concelebrantis Com· m unionem. b) Celebrans principalis Sanguinem Domini sumit de more stans in medio altari·. Concelebrantes vero Sanguinem Domini sumere possunt locis suis manendo et ex calice Ipsis n diacono, vel ab uno concelebrante oblato, bibendo; aut etiam tradendo slbl deinceps calicem. Calix semper abstergitur vel ab eo qui bibit vel ab illo qui calicem praesentat. Singuli, cum communicaverint, ad suam sedem redeunt. ___ . 202. Sl Communio fit cum calamo, proceditur hoc modo. Celebrans principalis calamum accipit ct secreto dicit: Sanguis 5779 η. 3640 Christi custédiat me (n vitam aeUrnam, paulum Sanguinis haurit et stntim calamum purificat paulum aquae sumens e vase super altare opportune collocato, et cum deponit In apposita patena. Diaconus deinde, vel unus e concelebrantibus, calicem aut in medio altaris aut ad latus ipsius dexteram, super aliud corporale, opportune disponit. Prope ipsum calicem ponitur etiam vas cum aqua ad calamos abluendos, et patena In qua postea calami deponantur. Concelebrantes unus post alium occedunt, calamum ac­ cipiunt ct naulum Sanguinis hauriunt, deinde calamum puri­ ficant, paulum aquae sumentes, et ipsum calamum In apposito vase deponunt. 203. Sl Communio ad calicem fit cum cochleari, eodem modo ac In Communione cum calamo agitur; caveatur tamen ut, post Communionem, cochlear deponatur in aliquo vase cum aqua, quod. Communione expleta, subdiaconus od ap­ positam mensam transfert, ul cochlearia purificet ct abstergeat. 204. Ultimi accedunt diaconus ct subdiaconus. Subdia­ conus Christi Sanguinem sumit e calice sibi praesentato n diacono, ct Ipsi diacono dicenti: Sanguis Christi, respondet: Arnen. Deinde diaconus postquam Christi Sanguinem sibi hausit, totum Sanguinem qui remansit sumit, calicem ad abacum transfert, ibique purificat; subdiaconus vero calicem de more absterget et componit. 205. Communio concelebrantium ita etiam potest ordinari, ut singuli super altare Corpori et, statim postea. Sanguini Domini communicent. Hoc in casu, celebrans principalis sub utraque specie Com­ munionem accipit sicut cum solus Missam celebrat, servato tamen ritu pro Communione calicis singulis In casibus electo, quem celeri concelebrantes sequantur. Communione autem celebrantis principalis peracta, calix ad latus dexteram altaris super aliud corporale deponitur. Concelebrantes unus post alium ad medium altaris accedunt, genuflectunt ct Corpori Domini communicant; transeunt deinde nd latus dexteram altaris, ct Sanguinem Domini sumunt, luxta ritum pro Communione calicis electum, ut supra di­ ctum est. Eodem modo ac supra fiunt et Communio ministrorum et purificatio calicis. 206. SI Communio concelebrantium fit per intinctionem, celebrans principalis more solito Corpus et Sanguinem Do­ mini sumit, attendens tamen ut in cnllce satis Sanguinis remaneat ad Communionem concelebrantium. Diaconus deinde vel unus e concelebrantibus, calicem aut In medio altoris, aut ad latus eius dexteram super aliud corporale, una cum patena continente particulas hostiae, opportune disponit. Concele­ brantes, unus post alium, ad altare accedunt, genuflectunt, particulam accipiunt, eam partira in calicem intingunt et, patenam ori submittentes, intinctam particulam sumunt, ac deinde ad loca sua recedunt ut initio Missae. Per intinctionem Communionem accipiunt etiam diaconus ct subdiaconus, qui Arnen respondent concelebranti sibi di­ centi: Corpus ct Sanguis Christi. Diaconus autem ad altare totum Sanguinem qui remansit sumit, calicem ad abacum transfert, ibique purificat; subdiaconus autem eum absterget et de more componit. Hitus conclusionis 207. Cetera usque ad finem Missae fiunt de more a cele­ brante principali, concelebrantibus suis sedibus remanentibus. 208. Antequam ab altari discedant, altari debitam re­ verentiam faciunt. Celebrans vero principalis altare de more osculo veneratur. ΙΙΙ. DE MISSA SINE POPULO Praenotanda 209. Agitur de Missa celebrata a sacerdote, cui unus tantum minister assistit et respondet. 210. Hulusmodi Missa sequitur gencratlm ritum Missae cum populo, ministro, pro opportunitate, partes populi pro­ ferente. 211. Celebratio sine ministro non fiat nisi ex gravi neces­ sitate. Hoc in casu salutationes et benedictio in fine Missae omittuntur. 212. Calix ante Missam paratur sive in abaco luxta altare, sive super altare; Missale vero ad latus sinistram altaris col­ locatur. Hilus Initiales 213. Sacerdos, facta altari reverentia, signat se signo crucis, dicens: In numine Patris, etc.; conversus ad ministram, eum salutat, unam c formulis propositis eligendo; ct, stans ad pe­ des altaris, peragit actum paenltentiolem. 214. Deinde ascendit altare idque osculo veneratur; ac­ cedit deinde ad missale in latere sinistro altaris, ubi remanet usque ad expictam orationem universalem. 215. Tunc legit antiphonam ad introitum; et dicit Kgrle et Gléria. iuxta rubricas. 216. Deinde, mnnibus lunetis, dicit O rémus et. Interposita mora convenienti, mnnibus extensis profert orationem. In fine minister acclamat: Arnen. Liturgia verbi 217. Dicta oratione, minister vel Ipse sacerdos legit pri­ mani lectionem et psnlmum, ct. quando dicenda est. secundam lectionem ntque versum ad Allelûla vel alteram cantum. 218. Deinde, manens in eodem loco, sacerdos, inclinatus, dicit Munda cor meum, et legit Evangelium. In fine libram 5730 INSTITUTIO GENERALIS MISSALLS ROMANI n. 3840 osculo venerator, secreto dicens: Per evangfllca dicta, etc. Minister antem acclamationem profert. 210. Sacerdos postea symbolum, Iuxta rubricas, una cum ministro recitat. 220. Sequitur oratio universalis, quae etiam in hac Missa dici potest, sacerdote intentiones proferente, ministro respon­ dente. Liturgia eucharUtica Antlphona ad offertorium omittitur. Minister corpurificatorinm et calicem super altare deponit, nisi io Missae ibidem sint posita. 222. Depositio panis ac vini et aquae Infusio fiunt sicut in Missa cum populo, formulis adhibitis In Ordine Missae as­ signatis. Post depositionem panis et vini sacerdos lavat manus, stans nd latus altaris, ministro aquam fundente. 223. Orationem super oblata et Precem eucharistlcam sacerdos profert, servato ritu pro Missa cum populo descripto. 224. Oratio dominica cum tro embolismo dicitur sicut in Mista cum populo. 223. Expleta acclamatione in fine embolismi, sacerdos dicit orationem Ddmlru /eia Chrii/e, qui dix (ili; ac deinde subiunlit Pax Dtaünl ili umper poblicam, cui minister respondet: El eum iplrlla tuo. Pro opportunitate autem sacerdos dat pacem ministro. 225. Deinde, dum dicit Agnuz Det cum ministro, sacerdos frangit hostiam roper patenam. Expicto Agnus Det, facit immlxlioncra, dicens secreto; Haec commixtio. 227. Post Immlxtionem, sacerdos dicit secreto orationem Domine Jeia Christe. Fili Del viat vel Perceptio; deinde genuflectlt, hostiam aceiplt et, sl minister Communionem re­ cipit, versus ad eum et hostiam aliquantulum elevatam super patenam tenens, dicit Eeft Agnni Dei et cum Ipso semel subdit: Dômioe, non sum dignus. Deinde, ad altare conversus. Corpus Christi sumit. SI vero minister Corpus Christi non participat, facta genufiexione, sarerdos hostium occipit et, ad altore conversus, semel dicit secrvtn: IMmine, non tam dignus, et Corpus Christi sumit. Sumptio Sanguinis Christi fit ut in Ordine Missae cum populo describitur. 228. Antequam Communionem det ministro, celebrans dicit antiphonam ad Communionem. 229. Purificatio calicis fit ad latus altoris. Deinde calix potest aut ad abacum a ministro deferri, aut in altari, ut initio, poni. 230. Purificatione calicis expleta, sacerdos aliquam pausam silentii servare potest; postea vero dicit orationem post Com­ munionem. 1070 AL\R 20 «fTELrn* 1,0,1 α11α"· ‘accrdo’ «un Incernat cum xnuisit ante ipsam· De purificatione 237. Quoties aliquod fragmentum hostiae digitis adhaese­ rit, praecipue post fractionem vel fidelium Communionem, sacerdos digitos super patenam abstergeat vel pro necessitate abluat. Similiter fragmenta, sl quae extra patenam sint, colligat. 238. Vasa sacra purificantur α sacerdote vel α diacono post Communionem vel post Missam, quantum fieri potest ad abacum. Purificatio calicis fit cum sino et aqua, vel cum aqua tantum, quae ab Ipso sacerdote vel diacono sumitur. Patena dc more purificatorio detergeatur. 239. Sl hostia vtl aliqua particula dilabatur, reverenter accipiatur; si quid vero Sanguinis fundatur, locus ubi ceci­ derit aqua lavetur, et haec aqua postea in sacrarium mittatur. De eomanione lub utroque tpeeie 240. Formam ratione «igni pleniorem habet sacra Com­ munio cum fit sub utraque specie. In ea enim forma signum eucharistici convivii perfectius elucet, et clarius exprimitur voluntas qua novum ct aeternum testamentum In Sanguine Domini ratum habetur, necnon ratio inter convivium eurharisticum et convivium eschatolomcum in regno Patris.·· 241. Cnrent sacri pastores fidelibus, qui ritum participant vel ei intersunt, aptiore quo fleri potest modo doctrinam ca­ tholicam de forma sacrae Communionis in mentem revocare Iuxta Concilium Tndenlinum. In primis christifideles mo­ neant fidem catholicam docere etiam sub altera tantum specie totum atque Integrum Christum verumque sacramentum sumi, ac prop terra, quod nd fructum attinet, nulla gratia neces­ saria ad salutem eos defraudari qui unam speciem solam recipiant.'· Doceant insuper. Ecclesiam potestatem habere In Sacra­ mentorum dispensatione, salva evrum substantia, statuendi vel mutandi quae Ipsorum venerationi vel suscipientium utili­ tati pro rerum, temporum et locorum varietate magis expe­ dire indicaverit.·· Simul tamen fideles moneantur ut sacrum ritum, quo signum eucharistici convivii plenius elucet, Im- **242.* ΕρΗτλρΙ, et debita catechesi praemissa, communio calicis permittitur in sequentibus casibus:·· 1) neophytis adultis in Miosa quae Baptismum subsequ ten confirmatis adultis in Missa suae Confirmationis; bapti­ zatis qui in Ecclesiae communionem recipiuntur, 2l sponsis in Missa sui Matrimonii; Rüui conduilonli 3) ordinatis in Missa suae Ordinationis; 4) abbatissae, in Missa suae benedictionis; virginibus, in 231. Ritui conclusionis perficiuntur sicut In Mhtt cum Missa suae consecrationis; professis corurnque parentibus, populo, omisso tamen /ir, mina est propinquis et confratribus, in Missa primae, renovatae aut perpetuae religiosae professionis, dummodo vota intra Missam emittant aut renovent; rv. QUAEDAM NORMAE GENERALIORES 5) coadiutoribus missionarils lalcls. In Missa qua modo PRO OMNIBUS FORMIS MISSAE publico mittuntur^ necnon aliis, Ln Missa In qua missionem ecclesiasticam accipiunt; De tenenitione allarii tl libri EoangeHorum 6) in adminislratione Viatici, infirmo et omnibus astantibut· cum Miiui ad nonnam luris In domo infirmi celebratur; 232. Iuxta morem In liturgia traditum, veneratio altaris 7) diacono, subdiacono et ministris, officium suum Im­ et libri Evangellorum osculo perficitur. Attamen, ubi huiusplentibus in Missa cum cantu; medi tignum plene non congruit cum traditionibus aut ingenio 8) cum concelebratio fit: a/ omnibus qui in eadem conalicuius regionis. Ibi est Conferentiae Episcopalis aliud signum eelebratione vero ministerio liturgico funguntur, etiam lalcls, statuere in vicem Illius adhibendum, hac de re certiore facta necnon omnibus seminariorum alumnis qui el intersunt; Sede Apostolica. b) in suis autem ecclesiis vel oratoriis, etiam omnibus mem­ bris Institutorum consilia evangellca profitcntlum atque alia­ De genuflexion/ et Inclinatione rum Societatum in quibus per religiosa vota aut oblationem aut promhdonem Deo se devovent; praeterea omnibus qui in 233. Tres gennfiexlones fiunt In Missa, hoc est: post ele­ domo socialium Illorum Institutorum et Societatum die no· vationem hostiae, post elevationem calicis, et ante Commu­ ctuque commorantur; nionem, 9) sacerdotibus, qui magnis celebrationibus intersunt el Sl vero tabernaculum cum Sanctissimo Sacramento sit in celebrare vel concelebrare non possunt; presbyterio, genufiectilur etiam ante et post Mistam, el quo10) omnibus qui exercitiis spiritualibus vacant. In Missa lies quis ante Sacramentum transii. quae. Inter haec exercitia, specialiter pro elusmodi coetu 234. Duae species Inclinationum habentur: capitis el cor­ actuose participante celebratur; lis omnibus qui participant poris: conventum alicuius coctus pastoralis, in Missa quum in com­ al Inclinatio capitis fit cum tres Divinae Personae simul muni celebrant; nominantur, et ad nomen letu, B. Mariae Virginis et Sancti IV) lis qui sub numeris 2 et 4 recensentur, ln Missa suorum tn culus bonortm dicitur Missa. lublla eorum; b) Inclinatio corporis, seu inclinatio profunda, fiU ad 12) patrino. matrinar, parentibus et conlugl necnon caaltare, sl tabernaculum cum SS. Sacramento non adsit; ad techlstls lalcls baptizati adulti ln Missa initiationis Ipsius; orationes Munda cor meum et In spiritu humillidlii; In sym­ 13) parentibus, familiaribus, necnon insignibus benefa­ bolo od verba Et Inearnatus eitt In Canone romano ad verba ctoribus qui Missam sacerdotis novcnsllh participant; Sàpplfcti le rogamus. Eadem Inclinatio Iit a diacono, cum 14) sodalibus Communitatum. In Missa conventuall vel petit benedictionem ante proclamalionem EvangeUI, Sacerdos •Communitatis», ad normam n. 76 huius Institutionis. Insuper parum se inclinat cum, In consecratione, verba Do­ 243. Ad communionem sub ulraque specie distribuendam, mini proteri. parentur: De incensalione a) Sl Communio calicis fit cum calamo, calami argentei pro celebrant? et pro singulis communicandis, atque vas cum 235. Incensum ad libitum adhiberi potest in qualibet aqua ad calamos purificandos, el patena in qua calami de­ forma Missae: a) durante processione Ingressus; b) initio ponantur. Missae, ad altare thurifieandum; c) ad processionem et cui cî CV-m cochleari Sanguis administratur, unum cochlear. proclamatlonem EvangelU; d) ad offertorium, ad thurifi-iV .. s*. Communio sub utraque specie per Intinctionem ) Celebrant diacono calicem cum puriflcatorio tradit. Ipse vero tumlt patenam vel pyxidem cum hostiis; deinde eelebran» et diaconus te sistunt ubi magis commode possint fidelibus Communionem praebere. c) Singuli communicante» accedunt, debitam reverentiam faciunt, et stant coram celebrante. Celebrans hostiam elevan­ do dicit: Carpus Christi, communicandus nutem respondet: Amen, et u celebrante Cornu» Christi accipit. d) Communicandus deinde transit ad dlnconum ct stat conun eo. Diaconus dicit: Sanguis Christi, communicandus respondet: Anien el diaconus porrigit el puriflcntorlum et calicem, quem communicandus ipse, pro opportunitate, ma­ nibus suis ori admovet. Communicandus, tenens mnnu sini­ stra puriflcatorlum sub ore, attondens nc quid Sanguinis defluat, paulum e calice bibit, et postea recedit; diaconus autem pariem externam calicis puriflcatorio absterget. e) Si alii adsunt sub una tantum specie Sacramentum suscepturi, diaconus, postquam omnes qui sub utraque specie communicandi erant c calice biberunt, calicem super altare deponit. Celebrans vero fideles communicat ac postea redit ad altare. Quod de Sanguine remansit ipse, vel diaconus, sumit et purificationes de more peragit. 215. Si non adest diaconus neque alius sacerdos assistens: a) Celebrans sumit do more Corpus ct Sanguinem Domini, cavens ut ln calice satis Sanguinis pro Communionem suscep­ turis remaneat; ct partem externam calicis puriflcatorio ab­ sterget. b) Celebrans deinde se sistit ubi mngls commode possit Communionem praebere et Corpus Domini distribuit, more consueto, singulis sub utrnquc specie communicandis, qui ac­ cedunt, debitam reverentiam faciunt ct stant coram cele­ brante, atque. Corpore Domini accepto, aliquantulum rece­ dunt. e) Postquam singuli Corpus Domini sumpserunt, celebrans pyxidem super altare deponit ct calicem cum puriflcatorio accipit. Singuli calicem participaturi iterum ad celebrantem accedunt, et stant coram eo. Celebrans dicit: Sanguis Christi: communicandus respondet: Amen, et celebrans porrigit ei calicem cum puriflcatorio. Communicandus punficatorium tenens manu sinistra sub ore, attendens ne quid Sanguinis defluat, paulum e calice bibit et postea recedit. Celebrans partem externam calicis puriflcatorio abstergeL d) Communione calicis expleta, celebrans eum super altare deponit, et, si nili sunt sub una tantum specie communicandi, eos more consueto communicat, ac postea redit ad alture, quod de Sanguine remansit sumit et purificationes de more peragit. 214. 2. 246. Ritus Communionis sub utraque specie per intinctionem Sl adest diaconus vel nilus sacerdos assistens: a) Celebrans huic tradit calicem cum puriflcatorio. Ipse vero sumit patenam vel pyxidem cum hostiis; deinde cele­ brans cum diacono se sistit ubi magis commode possit Com­ munionem praebere. b) Singuli communicandi accedunt, debitam reverentiam faciunt el stant coram celebrante tenentes patinam sub ore. Celebrans partem hostiae In calicem intingit et eam elevando dicit Corpus et Sanguis Chrisli; communicandus nutem re­ spondet: Amen, et a celebrante Sacramentum recipit, ac postea recedit. c) Communio aliorum qui sub una tantum specie Sacra­ mentum suscipiunt, sumptio Sanguinis qui remansit et puri­ ficationes fiunt ut supra dictum est. 217. Sl non adest diaconus neque alius sacerdos assistens: a) Celebrans, postquam Sanguinem Domini sumpsit, ac­ cipit pyxidem vel patenam cum hostiis Inter digitos indicem et medium manus sinistrae, et calicem Inter pollicem et Indi­ cem eiusdem manus, ct se sistit ubi magis commode possit Communionem praebere. b) Singuli communicandi accedunt, debitam reverentiam faciunt et stant coram celebrante, tenentes patinam sub ore. Celebrans partem hostiae In calicem intingit et eam elevando dicit: Corpus et Sanguis Christi; communicandus nutem re­ spondet: Arnen, n celebrante Sacramentum recipit, et recedit, c) Licet etiam parvam mensam tobolcn ct corporali orna­ tam apud infimum gradum altaris vel apud cancellos apponere, super qua celebrans calicem deponat, ad distributionem Com­ munionis faciliorem reddendam. d) Communio aliorum qui sub una tantum specie Sacra­ mentum suscipiunt, sumptio Sanguinis qui remansit ct puri­ ficationes fiunt ut supra dictum est. 3. Ritus Communionis sub utraque specie cum calamo 248. Etiam celebrans utitur calamo ad Sanguinem Domi­ ni sumendum. 240. Sl ndest diaconus vel alius sncrrdos assistens: a) Ad communionem Corporis Domini distribuendam, omnia fiunt, ut supra n. 244 b et e dictum est. b) Deinde communicandus accedit ad diaconum et stat coram eo. Diaconus dicit: Sanguis Chrisli; communicandus respondet: Arnen ct calamum n ministro accipit, ln calicem Im­ 5783 n. 3840 mittit atque paulum Sanguinis sumit. Extrahit postea cala­ mum, attendens ne quid Sanguinis defluat et mlmlttit ln vas cum aqua, quod minister, apud diaconum stans. In manibus tenet, atque paulum aquae hauriens calamum purificat, et eum ln vase ab ipso ministro porrecto deponit. 250. SI non adest diaconus neque alius sacerdos assistens, ipse celebrans calicem singulis communicandis offert, ordine supra, pro Communione colicis, descripto (n. 245), et minister upud cum tenet vas cum aqua ad calamum purificandum. 4. Ritus Communionis sub utraque specie cum cochleari 251. Si adest diaconus vel alius sacerdos assistens, hic calicem manu sinistra sustentat et cochleari singulis commu­ nicandis, qui patinam sub ore tenent. Sanguinem Domini distribuit, dicens: Sanguis Christi, et attendens ne eorum labia aut linguam cochleari tangat. 252. Si non adest diaconus neque alius sacerdos assistens, ipse celebrans, postauam omnes sub utraque specie commu­ nicandi Corpus Domini receperunt, singulis etiam Sanguinem distribuit. Cap. V—De e*2clesiarum dispositione et ornatu ad Eucharistiam celebrandam I. Principia oeneraua 253. Ad Eucharistiam celebrandam, populus Del plerum­ que ln ecclesiam congregatur vel, ea deficiente, in alium locum honestum qui sit tanto mysterio dignus. Ecclesiae igitur, aliavc loca, ad sacram actionem exsequendam et ad fidelium actuosam participationem obtinendam apta sint. Aedes sacrae Insuper ct res ad cultum divinum pertinentes vere sint dignae, pulchrae, atque rerum supernarum signa ct symbola. ·· 254. Proinde, Ecclesia nobile ministerium artium conti­ nenter quaerit, et omnium gentium atque regionum artis significationes admittit.·’ Immo, sicut studet artis opera atque thesauros a saeculis nnteactis tradita servare·· et, quatenus opus est. novis necessitatibus aptare, nova cuiusque aetatis Indoli consona promovere contendit.·· Quapropter in instituendis artificibus necnon In seligendis operibus in ecclesiam admittendis, vera artis praestantia exquiratur, quae fidem et pietatem alat et cum veritate signi­ ficationis et finis cui destinatur congruat.’· 255. Praestat ecclesias sollemniter consecrari. Fideles au­ tem ecclesiam cathedral cm suae dioeceseos et suam ecclesiam debito honore prosequantur, et eas veiuti signum spiritualis Illius Ecclesiae habeant, ad quam aedificandam et dilatandam cx professione sua Christiana destinantur. 256. Ad sacras aedes recte exstruendas, reficiendas atque disponendas, omnes quorum Interest Commissionem dioecesanam de sacra Liturgia et de Arte sacra consulant. Ordina­ rius nutem loci eiusdem Commissionis consilio et adiutorio utatur» quando agitur dc normis in hac re tradendis, aut de novarum aedium adumbrationibus approbandis aut de qui­ busdam quaestionibus nonnullius momenti diiudicandls.” II. De ecclesiae ordinatione ad sacram svnaxim 257. Populus Del, qui ad Missam congregatur, cohaerentem et hlerarchicam habet ordinationem, quae diversis ministeriis dlvcrsaque actione pro singulis celebrationis partibus expri­ mitur. Generalis itaque dispositio aedis sacrae ea iit oportet quae coetus congregati imaginem quodammodo prae se ferat, utque congruam omnium ordinationem permittat necnon rectam muneris exsecutionem uniuscuiusque foveat. Fideles atque schola cantorum locum obtinebunt, qui ipsorum actuosam participationem faciliorem reddat.’* Sacerdos autem elusque ministri locum capient in presby­ terio, seu in en parte ecclesiae, quae ipsorum munus hlerarchlcum ostendat, in quo quisque respective orationi praesideat, verbum Dei annuntiet et altari ministret. Haec omnia, quamvis hierarchicam dispositionem et mu­ nerum diversitatem exprimere debeant, intimam tamen et cohaerentem unitatem efficiant, qua unitas totius plebis san­ ctae clare eluceat. Natura vero ct pulchritudo loci universaeque supellectilis pietatem foveant et sanctitatem mysteriorum quae celebrantur ostendant. IU. De presbyterio 258. Presbyterium nb aula ecclesiae opportune distingua­ tur aut por aliquam elevationem, nut per peculiarem structu­ ram ct ornatum. Talis autem amplitudinis sit. ut sacri ritus commode peragi possint.” ·· Cf Cone. VaL Π. ConsL de Sacra I_i turpa, Siirtwrfe* Ccnrihu·», nn. 123-1:4 (LE 3Μ*ί Decr. de Presbyterorum ministerio et vita. Prnbr· trrrrum ardinù, n. j [LE 3365 p. S. Conyr. Rituum, Ius truelio l*£rr Qcm· mzniri, 36 sept. 1964, n. 90: A. A. S. $6 (1964) p. $97 [LE 3117). Instructio EuchariUicum MydrriiM, 25 mali 1967. n. xr A. A. S. 59 (X967) p. 334 [LE 3564]. ”Cf. Cooc. VaL II, ConsL de Sacra Liturp·». SacrcMTu-r··» Concilium, n. 123. ·· CL S. Cone ad ornatum pertinente rerum veritas curetur* atque eo contendatur, ut ad fidelium Institutionem conferat et «d dignitatem totius loci sueri. 280. Apta ecclesiae eiusque adlunctorum dispositio, quae necrs (107) p. 5H. ’·€!. S. Coe4 Rima. Ustrxtin /wU* Qasnvwtri. 16 sept 104. n qt: A A S. 56 (1964) ·. M. "Ct «Hi .·. qy A. A. £. 0 (1964) p A0. ” ihU, a. qx: A. A. S. Λ Sh "%■ “· ” A- Α· 51 t“»C” ”· S6* 0 (»«04l p ’· O. . a. Ά A. A. S 0 U9A4) p. 899. ’· Ct. Cooc. V«t II. CossL d» S*crx UtmU. n. jr. S Cenex y>Ü93S> *4.4.3.58(1^6),[LE •Clr 4. 4. S. 50 (W). p ·· Clr. 1 P1. 3, it 3842 1970 MAR .. -SC CULTUS DIVINI, RESPONSUM. PART Responsa ad proposita dubia: 1 generalem Missaus Romani I Ad ΙΝ8ΤΓΠΓΠΟΝΚΜ —Ad diversa Ad Institutionem generalem Miss alis RtJi · “e StîmUrU i.?7 romani terminorum iminlstrh et ^neralti Mluallt romand ““>· locutionem η. 27 nomon (._ qui '^Æ°ÎÏÎ 2. Utrum ,««rto. p0Mll ,Wam 5794 1070 APR 3-0 SC PRO GAUS. SANCT. - SECR. STATUS - SC RELIG. induendis? Rbsp.: Negative. Quac»tlo ponitur ex interpreta­ tione eorum quae habentur in n. 299 Institutionis generatis Missalls roman I. Nam quae dicuntur In praedicto numero: •Sacerdoti» celebrantis ve»ti» propria. In Mh*a alllsque sacris actionibus... est plancta »ou casula...·, Intclllgcnda sunt ad normam nn. 81 ct 302, ubi claro apparet itolam constituere uiccrdolale indumentum numquam derelinquendum ln Missa alibquc sacri» actionibus quae cum Missa directo conectuntur. Π—Ad diversa 3. Quinam sunt casus. a lege praeolat, ln quibus lingua latina adhiberi potest in .Missa, quae concurrente populo cele­ bratur? Rbsp.: Hi casu» praevisi ct statuti sunt ab Ont) nari Is locorum pro Ipsorum dioecesibus et aliquibus In clrcumstantiisVlcariatus almae urbi*, verbi gratia, statuit ut, pro bono spiri­ tuali peregrinorum, aliquae Missae, certis In ecclesiis, lingua latina celebrentur. •i. 1labetne Episcopus facultatem concedendi ut sorores expo­ nere valeant Sanctissimum Sacramentum in Ostensor io pro adoratione? Resp.; Negative. Haec facultas pertinet ad S. Congrrgationem pro Cultu divino. • Notii. 6 (1970) 104. 3843 1970 APR 3.-SC CA. SANCT., DECR. AAS 62 (1970) 554-555 Novae de actorum scriptione normae Ne ob diuturnum temporis decursum /\cta pro cessu alia in Causis Sanctorum detrimentum paterentur, cautum erat ut tam archetypum in Archivo Curiae ecclesiasticae custo­ diendum, quam eiusdem exemplar seu transumptum RoS53 mam mittendum manu scriberentur. / Quo autem et celerius et clarius eorundem Actorum scriptio fleret, Sacra Rituum Congregatio, Summis annuen­ tibus Pontificibus, iampridem, singulis instantibus Causa­ rum Postulatoribus, facultatem concedebat eadem Acta scribendi ope dactylographicae machinulae. Cum vero crebriores in dies huiusmodi Postulatorum instantiae exhiberentur. Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum, vigore facultatum sibi a Summo Pontifice Paulo VI tributarum, in Ordinario diei 3 Aprilis anno 1970 Congressu, re mature perpensa, quae sequuntur rata est decernere, nimirum: I. Transumptum cuiusvis processus Romam mittendum confici posse ope machinulae dactylographicae, dummodo eadem machinula instructa sit fasciola indelebili atramento tincta, et charta adhibenda sit densa. II. Exemplar vero —quod Copia Publica vulgo dici­ tur— a Cancellario Sacrae ipsius Congregationis conficien­ dum et ad i uris normam recognoscendum atque Postulatori tradendum, arte photographia apparari posse. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Die 3 Aprilis 1970.—Paulus Card. Bertolt, Praef. F. Antonelli, Archiep. Idkrcn., a Secr. 3844 1970 APR 9.-SECRETARIA STATUS, DECLARATIO. PART.· Ordines Militares qui a Sancta Sede recognoscuntur In seguito nd una solrnnc funzione per Pinvestltura di nuovi Cavalier! dcIPOrdinc Cavallercsco di S. Brigidn di Svezla, awenutn dl recrute ln una chicsa parrocchialc dl Roma, vari lettori cl hanno chlesto informazioni circa ratteggiamcnto drlla Santa Sede dl fronte ad Ordini Cavallereschi aventi Intltolnzionl sacre o dedicati a Santl. Siamo ora In grado di confermare quanto già pubblicato in proposito, ln passato, dal nostro giornale: Ia Santa Sede, oltre ai proprl Ordini Equestri, riconosciuti dal Dlritto Internazlonale, considera come eattollcl — r tutela — due soli Ordini Cavnllerrschl: il Sovrano Militare Ordine di San Giovanni di Gerusalemme. detto dl Malta, c 1’Ordlnc Equestre del Santo Sepolcro dl Gerusnlemme. Tutti gll altri Ordini — di nuovn Islttuzfone o fatti derivare da quelll medieval! — come, per esemplo. Il su nominato Ordine di Santa Brigidn, quelli di Nostra Signora dl Bctlemme e dl S. Giovanni d’Acri, cec., non sono riconosciuti dalla Santa Sede, non potendosl questa far garante della loro legit limit* etorica e giurldica. della loro f Inoliti» e dei loro siitemi organizzatlvi. • L’Os»erT>tor® Romxno dio» 9 apnlta 1970 5795 ■ n. 3343-3845 3845 1970 APR 9.-SC RELIGIOSORUM, RESCRIPTUM. PART.· Facultas datur introducendi nonnulla experimenta contra ius commune circa: erectionem Provinciarum et domorum, admissionem ad Ordines et ad Profes­ sionem, dimissionem et dispensationem a votis tem­ porariis, frequentiam confessionis, dispensationem clausurae, praecedentiam, vocem activam et passi­ vam, MODUM EXQUIRENDI CONSENSUM VEL CONSILIUM, qualitates Ministri Provincialis eligendi Preces—Beatissime Paler, Minister Generalis Ordinis Fratrum Minorum Convcntualium, nomine Capituli Gene­ ralis Specialis, bumlllme Implorat a Sanctitate Vestra ut infrascriptae normae ad proximum usque Capitulum Ge­ nende ordinarium ad experimentum servari queant: 1. Erectio, divisio, unio et suppressio Provinciae vel Custodiae generalis Capitulo Generali, Custodiae provin­ cialis vero Capitulo provinciali reservatur, auditis quorum interest et ad normam luris (n. 28, $ 1). 2. Erectio ct suppressio conventus Capitulo provinciali reservatur; urgenti vero de causa Definitorio provinciali, servatis semper normis iurls communis (n. 29, § 1); 3. Si ob extraordinarias causas Superior competens im­ pediatur quominus intra mensem per se vel per delegatum candidatos ad Ordinem admittere possit, Guardianus, ser­ vatis ceteris servandis, facultatem habet eos admittendi (n. 34, J 3); 4. a) Admissio ad professionem simplicem Guardiano quoque competit ad normam n. 34, § 3; b) Idem Guardia­ nus vel qui eius vices gerit, facultatem habet admittendi ad professionem sollemnem tantum sede impedita ad nor­ mam inris et servatis de iure servandis (n. 39, § 1); 5. Facultas dimittendi a probatione vel a votis tempo­ raneis dispensandi, servatis de iure servandis, Superioribus maioribus de consensu Definitoril competii (n. 44, § 1); 6. Fratres frequenter ad sacramentum Poenitentiae ac­ cedant ut in puritate cordis ct in conversione ad Patrem crescant (n. 82); 7. Guardianus de consensu Capituli convcntuails potest clausuram per modum actus suspendere (n. 96, 5 2); 8. Praecedentia inter fratres eiusdem officii aut status luxta prioritatem professionis sollemnis ct deinde aetatis determinetur (n. 101, 5 3); 9. Voce activa ct passiva carent: a) exclaustratus, quacumque de causa, usque ad sex menses a reditu In claustra; b) qui petivit reductionem ad statum laicalem vel saecularizationcm a Definitorio provinciali el generali, pendente petitione apud Superiores ecclesiasticos; c) qui, postquam illegitime Ordinem deseruit, In Ordinem iterum receptus fuerit, usque ad tres annos a reditu (n. 121, 5 1); 10. Consensus et consilium in communi exquirantur, nisi aliter ferant Statuta particularia. Semper vero de con­ silio aut consensu rite exquisito constare debet (n. 158, § 2); 11. Eligendi ln Ministrum provincialem et in Custodem generalem sint saltem a quinque annis sollemniter professi (nn. 196 ct 204). Et Deus. etc... Rescr.—Vigore facultatum α Summo Pontifice tribu­ tarum, Sacra Congregatio pro Religiosis et Institutis sae­ cularibus, attentis expositis, quae sequuntur decernere sta­ tuit. Ad l.um el 2.um: dilata, eo quod argumenta studio In­ terea pertractantur, Ad 3.iun, S.um el Q.ttm: pro gratia iuxla preces; Ad 4.um: a) pro gratia item luxta preces; b) gratia pa­ ritor conceditur, ita tamen ut qui Guardian! vices gerit, eadem facultate uti possit tantummodo sl Guardianus sit impeditus; Ad 5.um: quoad professi a votis temporariis dispensa­ tionem Rescriptum «Cum admotae», n. 14, retineatur; Ad 6.um: pro gratia iuxta preces. Ita tamen ut saltem sexto decimo quoque die ad praefatum Sacramentum fra­ tres accedant; Ad 7.um: clausura, luxta recentem Summi Pontificis concessionem, nd normam can. 604 ob Ordinibus, sl pla­ cuerit, admitti potest nc proinde de re ludlcent II quorum Interest; secus, clausura servetur luxta praescripta cc. 597o99, 5796 n. 3846 SC CLERI. CIRC. DE CONSILIIS PRESBYTERALIBUS Ad \Q.um: pro gratia luxta proposita, dummodo vera ct rcalls adsit difficultas eos, quorum Interest, simul con­ vocandi; Ad lljtm: gratia Jndulgetur, quae vero valet etiam pro Custode provinciali, cum et Ipse Iure particulari Inter Su­ periores Maiores censeatur; Ad n. 21, j 2 Idus Adorum (seu Constitutionum) quod spectat, aptius dicatur: «Capituli Generalis est Sedi Apostollcae proponere sive vigentes normas Constitutionum Ordinis ut abrogentur sive novas ut approbentur». In omnibus autem servatis celeris de lure servandis. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, die 9 Aprilis 1970.—E. Heston, C. S. C., Secretorius. I. Cicconardi, Ad. a Studiis. • Ministro Gea. O. F. M Cost . Prot. H. 12495,'59-0. 86 COFMCoar 61(1920) 8345. 3846 1970 APR ll.-SC CLERI, LITT. CIRC. AAS 62 (1970) 459-465 Litterae Circulares ad Praesides Con ferenti arum Episcopalium de Consiliis Presbyteralibvs ivxta placita Congregationis Plenariae die 10 Octobris 1969 habitae Prooemium * £ Presbyteri sacra Ordinatione atque missione, quam ab Episcopis recipiunt, «promoventur ad Inserviendum Christo Magistro, sacerdoti ct Regi, colus participant mi­ nisterium, quo Ecclesia ln Populum Del, Corpus Christi et Templum Spiritus Sancti, hic In terris, indesinenter aedi­ ficatur» L Cum Igitur sacerdotale ministerium nonnisi in hierarchies totius Ecclesiae communione adimpleri pos­ sit 3, mullus presbyter seorsum ac velutl slngillatim suam missionem satis adimplere valet, sed tantum viribus unitis cum aliis Presbyteris, sub ductu eorum, qui Ecclesiae praesunt»3. quod audire aut cuius consensum excipere In quibusdam negotiis maioris momenti Episcopi Ipsi tenebantur. Nunc ln Codice luns Canonici pro variis gubernii dloecesanl ne­ cessitatibus varia exstant organa In adiutorium Episcopi uti e. gr. dioecesana synodus, examinatores synodales, m’ rochi consultores. Capitulum cathédrale seu Coetus Con­ sultorum, Consilium administration^ dlocccsanum etc. Quod In superioribus saeculis simplex videbatur postula­ tum seu requisitum recti et sapientis gubernii, α Concilio Vaticano II, quod Ecclesiae naturam altius InvestlgavU, theologice quoauc illustratur. Edocemur nempe a SS. Sy­ nodo, Inter Episcopum et suos presbyteros adesse In ec­ clesia particulari communionem hierarchlcam, vi culus Epi­ scopus et presbyteri unum hiem que sacerdotium, unum Idemque ministerium participant diverso utique gradu », qui determinatur per receptum Ordinem et per missionem canonicam. Hisce suppositis, eadem Synodus, pro sua In­ dole pastorali, voluit ut haec unitas missionis In bonum verteretur dioecesis / per quoddam novum organum con- 461 sultlvum his verbis: «habeatur, modo hodiernis adiunctis ac necessitatibus accommodato, forma ac normis Iure de­ terminandis, coetus seu senatus sacerdotum. Presbyterium repraesentantium, oui Episcopum in regimine diocceseos suis consiliis efficaciter adiuvare possit» xl. Quod Concilii Vaticani II votum prosequutus Summus Pontifex Paulus Pp. VI, per Litteras Ap. Ecclesiae Sanctae, lusslt ut in unaquaque dioecesi constitueretur memoratus coctus, qui Consilium Presbyterale nuncupatur Huiosmodl lex exsecullva, ad experimentum lata, quoad modum Consilium componendi, eius competentiam et functionem pauca tantam statuit, eo nempe fine, ut evolutioni novi organi consulti vi necessariam relinqueretur spatium. 1. Episcopi vero qui, recepta missione canonica, «ecclesias particulares sibi commissas ut vicarii et legati Christi re­ gunt»4. ut munus suum portionem Populi Dei pascendi recte obire valeant, sibi assumunt sacerdotes uti adjutores necessarios >, qui ln exercendo ministerio ab Episcopis pen­ dent cum quibus Ipsi sacerdotali bonore sunt coniuncll*. Presbyteri ad populo Inserviendum vocati unum presby­ terium cum suo Episcopo constituunt, diversis quidem of­ ficiis mancipatum Proinde in qualibet dioecesi inter WO Episcopum et omnes presbyteros communio / hlerarchlca exstat4, quae eos arcte coni ungit eosque efficit unam fa­ miliam, In qua pater est Episcopus ·. - Celebratio S. Congregalionis Plenariae 4. A praefatae legis promulgatione tertio labente anno, S. Congregatio pro Clericis, cuius est invigilare Consiliis Presbytera!ibus »·, circulares litteras die 15 lanuarll 1969 misit ad Praesides Conferentiarum Episcopalium ad men­ tem ipsius legis », rogans ut Episcopi suas animadversio­ nes adnolationesque de experimentis ad hoc novum orga­ num quod spectat eidem S. Congregationi exhiberent. Cum vero responsiones, una cum Statutis Consiliorum, e pro­ vinciis ecclesiasticis luris communis fere omnibus ad S. Con­ gregationem pervenissent. Idem S. Dlcasterium, auditis suis Consultoribus, die 10 Octobris 1969 Plenariam Congrega­ tionem habuit, ut de maioribus truaesUonibus dicti coetus consultlvl disceptaretur, culus placita heic breviter enu­ cleantur. De obligatione Consilium Presbyterale constituendi 5. Ex communione hlerarchlca, quae exstat inter Epi­ scopum et presbyteros, necessario sequitur scopus ct mu­ nus Consilii Presbyteralis quod quidem Ipsam communio­ nem aliquo modo Inslltullonallter manifestat. Quarr Insti­ tutio huiusmodi Consilii per Mp. Ecclesiae Sanctae in qua­ libet dioecesi peragenda obligatorie praescribitur. 2. Intimam hanc communionem Concilium Oecumenlcum Vaticanum II ln diversis documentis explicavit ac illustravit atque ita signa temporum est Interpretatum. In Haec obligatio Insuper temporibus est consentanea. Ma­ praesenti, enim, quandoquidem ct incepta apostollca om­ xime enim est opportunum hodie atque utile, ut Inter nium chrhUfidellum vires Integras atque unitas exquirunt, Episcopum et presbyteros instl.tuatur organum communis -462 et tot tantae que sunt aerumnae, quibus Ecclesia premitur, nemo est qui non videat sacrorum ministrorum unionem colloquii seu dialogi.’ Quae utilitas Iam apparet ex permultis responsionibus Episcoporum ad S. Congregationem missis: magnopere expostulari. Ex hac unione, sa eranum tali ter nam contactus cum sacerdotibus fit facilior, melius cogno­ fundata, oriri debet unio cordium, quae nempe mutua scuntur eorundem mentes et optata; accuratiores deln hau­ Innititur caritate la. Solummodo ita nasci potest communis pastoralis actio, quae totam amplectitur dioecesim cuncta- riri possunt Informutlores dc statu rerum ln dioecesi; mu­ que eius problemata. Si et quatenus haec ad rem deducan­ tuae experientiae opportunius communicantur; necessitu­ tur, sperare licet fore ut sacerdotes suam voluntatem con­ dines pastorum et gregis Del evidentius apparent; cohae­ renter suscipiuntur Incepta apostolica adiunctis hodiernis socient cum voluntate Episcopi, uberiorem et clficaclorem accommodata; in communi labore demum adaequate sol­ reddendo operam. vuntur vel, saltem, explicantur difficultates. De noro coetu comuUIro Episcopi 3. Legislatio canonica, particularium ecclesiarum gu­ bernium respiciens. Episcopis semper assignabat quoddam organum consuli ivaw, praecipue e presbyteris constans. * Dm. àt> PrrA-yt. rzdrlVzno et vili PraHterorvM 7*linu,n_ t. [LE ■ /K£hm. n. a. 7- * Coeat vscxodixil. * Sewadum nonaa» ia £>*r«xxw Otnawwa, Peru Ι·, αχ s, M. tUbillLu [LE 155® 1- 5801 1· ff Cûer V>t H a · :n Pauli VI EaUnam xuw, .4. S. 66 (1964). pp. 6091*. (LE jjt X ·· Cf.Coac. Vat. Π, Const, doçm. de Ecclesia Lm-wr a. 13 (LE ,*33 cL Decr. de Oec umrniscx» UniLUu rtJtnlrfrate, nn. 4 et 16 [LE 33351 n CL Decr. de Oecumexutmo Unitate raJiHUgrate, a. x*; cf. Coae. VaL II. Decr. de actir. taivuon. Ecclesiae AS rmfei Jtrunhu. nn. x* el 36 [LE 3364). 11 Decr. de Qecumenxuno (/'vtfu ffdintfgrste, n. x*- “ Ct. IHJ., Λ. ll. “Cf. Allocutio Summi Pontifici* looanis XXII! *J Coocxbum Vaticanum Secundam dte xx octobri* 1961 habita, ia GRrfihrfww, Dfcreia tk., Ed. PoljTjIotta Vaticana, p. S65 [LE 3063 J; Decr. de Oecusmhsao UwUa/ιχ n. 6; Con*t past, de Eccl. ia mundo hui u* temperi» ânUÔu* Λ °[LE 3366 ]. ·· CL Dccr de Oecunienifino C’r^UTu n. 17. MCL IM . n. 17. 5804 PARS ALTERA DIRECTORII OECÜMENÎCÎ η. 384* cam complectitur, non supervacaneus redditur cursus de occumcalsmo. Qua in re haec, quae sequuntur, considerari possunt elemente, pro diversis rerum adiunctis ac tempo­ ris spatio concesso: a) Notiones «oecumene», «occumenismus» earumque historica origo et praesens significatio. b) Fundamenta doctrinalia oecumenisml, peculiari ha­ bito respectu vinculorum communionis adhuc vigentis In­ ter Ecclesias vel Communitates ecdesiales. c) Finis et methodus oecumenisml, variae formae unio­ nis et cooperationis, spes unitatis redintegrandae, condi­ ciones unitatis, plena et perfecta unitas, exercitium oecu­ menisml praesertim in re sociali. dl Historia oecumenisml, praesertim varii conatus ad unitatem instaurandam saeculorum decursu suscepti, po­ sitivis et negativis eorum aspectibus consideratis. e) Expositio aspectus «Inslitutionalls» et vitae prae­ sentis variarum Christianarum Communionum: propensio­ nes, in doctrinis, verae causae dissensionum, missionales conatus, res spiritualis, formae cultus divini. /) Multiplices dc occumcnlsmo quaestiones: peculiares videlicet quaestiones e motu occumcnico ortae quoad hermeneuticara, ministerium, cultum divinum, dntercommunionem», traditionem, pravam conquisitionem proselyto­ rum et veram evangellzatlonem, falsum Irenismum, laicos, ministeria mulierum ln Ecdesia hisque similia. g) Spiritualis accessus ad oecumenismum, praesertim significatio orationis pro unitate et variae formae spiritua­ lis oecumenisml. h) Rationes, quae nunc Intercedunt Inter Ecclesiam Catholicam et alias Ecclesias Communitatesque ecclesiales vel earum foederationes necnon rationes, quibus hae inter 7U se continentur. / 11 Momentum peculiaris partis motus oecumenld, quam Oecumentcum Ecclesiarum Consilium habet, et status ra­ tionum, quae inter Ecclesiam Catholicam Romanam et Oecumenlcura Ecclesiarum Consilium vigent. Capct li I—Normae PARTICULARES 0ECUMEN1CA DE INSTITUTIONE (76) 1. De dialogo inter Christianas in superiore educaiione. Ex accurato investigatione _ *principiorum r w ____ z­. genera Ilum quae ad dialogum inter Christianos spectant omnino manifestum est seminaria, facultates theologiae ceterasque Instituta superioris educationis peculiarem partem habere dialogi oecumenld atque ipsum dialogum in eiusmodi in­ stitutis adiumento esse ad suum munus, juventutis edu­ cationem respiciens. Implendum. 1070 ΑΡΗ 10 tenetur, Implere possit, in promptu habeat oportet con­ gruum numerum peritorum In re oecumenlca, clericorum et religiosorum necnon utriusque sexus laicorum. Qui qui­ dem ubique desiderantur, etiam in regionibus, ubi Catholici maiorem partem Incolarum efficiunt. Inter munera Iis mandata haec possunt recenseri: oportet scilicet eos episcopum et clerum loci necnon regionis aucto­ ritates a diu vare ad praeparandos fideles, ut hi sibi mentem vere oecumenlcam comparent; luvnrc vel moderari varias dioecesanas vel regionales de re oecumenlca commissiones; apto nexu disponere necessitudines cum aliis christlanls Communitatibus; speciales lectiones de occumcnlsmo In seminariis alllsquc Institutis educationis Impertire; actio­ nem oecumenlcam catholicarum scholarum ol Institutorum apto nexu disponere, fovere formationem mlsslonariomm ad peculiare suum opus oecumcnlcum suscipiendum *·, Praeter solidam generalem institutionem theologicam, optandum est ut periti: a) peculiarem formationem ordinis superioris In aliqua disciplina acaderaica sint adepti, vetat! in theologia, exegesl, historia, philosophia, socfologla religiosa; b) proprie sint Instructi ln principiis, quaestionibus, rebus actis et agendis, quae ad hodiernum motum oecumenlcum pertlnàiL Prae/ter ea, quae ad hanc cognitionem 716 per lectiones vel studium fontium spectant, enixe iis sua­ detur, ut, pro viribus, in oecumenlca hominum consortione fpslmet necessitudines ineant, quod contingere potest per conventus, collationes, «centra» seu instituta occumcnieo­ rum studiorum etc.; e) proprie sint Instructi in traditionibus Christianorum, regionem, ubi opus suum faciunt, incolentium. Quae stu­ dia, quantum fleri potest, exerceantur commercio habendo cura iis, qui harum traditionum sunt cognitores fautoresque. (78) 3. De lis qui iam in pastorali ministerio collocant operam suam. Cum constitutam rationem institutionis pa­ storalis clericorum exsequantur, per congressus cleri, Insti­ tuta peculiaria, exercitationes spirituales, dies ad medita­ tionem interiorem vel argumenta pastoralia pertractanda destinatos, episcopi supenoresque religiosorum studiose ad­ monentur, ut solliciti incumbant in oecumenismum debita diligentia considerandum atque ut sequentia doctrinae ca­ pita perpendant n. Pro oblata opportunitate, peculiares praeparentur In­ structiones, quibus sacerdotes, religiosi, laid doceantur de statu hodierno motus oecumenld ul ln contiones, cultum divinum, calechismum, vitam Christianam universum in­ serere discant aspectum oecumenicum. Insuper, prout fleri poterii, prudentia adhibita, minister alius Ecclesiae vel Communitatis rogetur, ut propriam traditionem explicet vel de rebus pastoralibus loquatur, quae saepius commu­ nes sint omnibus ministris Christianis. Dialogus vero, ut elementum educationis, postulat: a) erga propriam fidem sinceram flrmamque fidelita­ tem, sine qua dialogus ad colloquium redigitur, quod utri us­ que partis vera participatione caret; Ubi id opportunum videbitur et Ordinarius consentiet, S) animam apertum et pronum ad altius In propria clerus catholicus invitetur, ut simul cum mlnislris aliarum fide fundandam vitam ob pleniorem cognitionem haustam Ecclesiarum vel Communitatum assistant peculiaribus con­ e dialogo cum aliis, qui et ipsi, veri nominis Christiani con­ ventibus. quibus propositum sit mutuam cognitionem red­ sortes sunt aestimandi; dere meliorem atque, communi Christianorum opera, pasto­ c) Investigationem viarum et subsidiorum ad mutuas rales quaestiones resolvere. Haec vero incepta saepius re­ Ineundas necessitudines et unitatem restituendam, quae vera provehuntur, cum instituuntur consociationes, uti sunt non In animo indifferenti vel in falso irenlsmo vel in modo consilia cleri, ioadla vel regionalia, sodalitates ministro­ Illo facili ad requisita saeculi se accommodandi innititur, rum, etc., vel cum talibus sodaliciis iam constitutis nomen sed in maiore fidelitate erga Evangelium et In authentica datur. christlanae religionis professione, quae et veritati et cari­ Sacrae theologiae facultates, seminaria allacque institu­ tati congruat; tionis sedes plurimum conferre possunt ad conatus occud) commercium et cooperationem cura pastoribus Ec­ menicos, tam conficiendis studiorum curriculis pro dero, 717 clesiae necnon debitam obtemperationem praeceptis et con­ qui iam versatur in ministerio pastorali, quam incitandis siliis eorum; dialogus enim numquam est merum collo­ praeceptoribus propriis ut ii alacriter operam navent disci­ qutum inter personas vel Instituta, sed suapte natura of­ plinis et studiis ab aliis ordinatis. ficium totius Ecclesiae r; e) voluntatem agnoscendi eos. qui variarum Ecclesia­ (79) 4. De moderatoribus et magistris in institutis theo­ rum vel Communitatum ecclesiailura membra sint, plelogicae educationis. Principia universalia in capite II enu­ 715 rumque plurimum conferre / posse ad rectam expositionem merata conformare, gubernare, Instimulare debent institu­ doctrinae vitaeque propriarum Communionum; tionem eorum omnium, qui ad theologiam tradendam cum I) reverentiam erga conscientiam et cuiusque persua­ eaque coniunctas disciplinas destinantur, ut rite erudiantur sionem in exponendo aspectu ac doctrina propriae Eccle­ ct comparentur ad officium lunlores sacerdotes, sacrorum siae vel proprio modo divinam Revelationem intellegendi; alumnos, religiosos, laicos educandi. g) voluntatem agnoscendi non omnes ad dialogum pla­ ne faciendum esse aequaliter praeparatos propter diversi­ Ul magistri ad oecumenlco officio satisfaciendum adiutatem institutionis intellectualis, animi maturitatis necnon ventur, episcopi sive In propria dioecesi, sive una cum spiritualis progressus; qua de causa acaderalcl ordines discialiis episcopis eiusdem regionis vel nationis, religiosorum flinorum tractandarum earumque, ad discipulos quod atsnpenorti, et ut qui seminarium aliquod regunt vel studiorum unlvenlutem, vel Inilltutum simile, motum oecuInet, auditio Ita sunt recognoscenda, ut rerum statui vere menlcum promovere studeant ommnibusque viribus consint consentanea. (77) X De Uli» nd quos munus oecumentcae actionis ••CL Dincfcn*» Oewwimk»-», Pan I. m ΠP slngulatlm pertinet. Ecclesia, ut oecumenlcura officium, quo "Ct/W.K. Μ05 criimi. a. 9 [L£ 3365). ' 5806 1070 APR 1« PARS ALTERA DIRECTORII OECUMENICl tendant, ul lis, qui in Illis docent, innotescunt progressus quilibet facti in cogitatione ct nelIone occumcnlco. Prae­ terea vigilanti studio efficiendum est, ut iisdem debita copia $11 praesto librorum, commentariorum, ephemeridum ac similium scriptorum tam a Catholicis quam a non Ca­ tholicis editorum. Cum studiorum rationes componuntur, haec maxime suadentur: a) Consentaneum videtur disciplinam specialem trade­ re dc occumcnlsmo paulo postquam coepta sunt studia theologica, ut latam cognitionem rei oecumenkne asse­ quantur alumni sicque altius comprehendant peculiares disciplinas. b)Ut rei oecumenicae studium semper fervent vigeatque familiaritas cum toto motu occumcnlco, subinde uti­ liter haberi poterit, oblata occasione, collatio pro discipu­ lis. Utiliter etiam poterunt magistri singularum scholarum assignare auditoribus argumenta vel alias exercitationes de re oecumenlca. e) Debita cum cura eligendi sunt vel scribendi Hbrl scholastici ct quidquid udlumcnto esse potest alumnorum institutioni. Oportet enim haec eruditionis subsidia fideli­ ter exponant sententias aliorum Christianorum de re theo­ logica, historica, spirituali, quae quidem res minime existi­ mandae sunt tamquam a vita ipsa sciunctae sed ln homi718 num viva traditione Infixae. / d) Maximi interest ut alumni, qui ad sacerdotium vel vitam religiosam instituantur, plene discant, quomodo se gerere debeant in futuro pastorali commercio cum aliis Christianis; v. g. quomodo In necessitate quadam spirituali lis subveniant, simul tamen eorum conscientiae libertatem observent necnon gratiam Spiritus Sancti in Iisdem. e)Seminariorum et aliorum educationis superioris institutorum bibliothecae diligenter locupletentur libris et ephemeridibus, quae et oecumenismum generatim per­ tractant et quaestiones particulalim explanant, quae mo­ mentum oecumenicum prae se ferunt pro regione ubi illa sita sunt, vel peculiari proposito talium institutorum. Caput IV—De cooperatione cum institutional! tum PERSONALI INTER CATHOLICOS ET CETEROS CHRISTIANOS (80) 1. Secundum condiciones alias aliis in locis atque superius commemorata principia cooperatio inter supe­ rioris educationis instituta ct commercium, Ln diversis gra­ dibus, inter doctores et alumnos diversarum Ecclesiarum vel Communitatum, maxime prodesse possunt non solum ipsi motui occumenico unlvcrslm, verum etiam eruditioni oecumenicae tam praeceptorum quam auditorum particulatim. (81) 2. Talis cooperatio inter Christianos in superioris educationis regione proficere mullum institutis potest, quae cius partem habent; confert nempe: ad pleniorem theologiae cognitionem, praesertim ad sub­ sidia quod attinet, utilia ad disciplinam exegcticam, ct simul aliarum disciplinarum, quae in superioris educatio­ nis institutis excoluntur, ad succurrendum ipsi academlcae facultati, communi usu librorum et bibliothecarum, maiore praeceptorum numero congrua eruditione praestantium, deminutione quorundam curriculorum inutilium vel geminatorum, ad normas deinde tradendas; ad opes materiales augendas, ubi ncccssc est, v. g. per communem aedificiorum, praesertim bibliothecarum, et 719 auditoriorum scholasticorum usum;/ ad auxilium multiplicandum, quod illud institutum toti societati afferre valet; homines enim libentius obsequuntur auctoritati ct impulsui alicuius actionis communis cnrlstlanae, quam singulorum institutorum seorsum agentium; ad corroborandum testimonium, quod aliis Christianis exhiberi poterit de probata quadam institutionis ratione quodque homines petunt nb illa formatione, praeter doctri­ nae praestantiam solummodo ncadcmlcam. (82) 3. Haec cooperatio atque necessitudinum consue­ tudo cum aliarum Communitatum Christianarum collegiis novas cotidie vins aperiunt magistris ad scientiarum in­ vestigationes cosquc adiuvant ad docendi munus melius obeundum. Alumni denique, lain per totum institutionis tempus, ad futura occuinenica InccpLa aliquo modo prae­ parari possunt, atque, auxili.mlibus catholicis praecepto­ ribus vere peritis, aptius discere difficultates Intellectualis vel spiritualis naturae superare, quae ex huiusmodi mutuis rationibus forsitan exortae fuerint. (83) 4. In hac cooperatione duo hominum ordines ·· Ct erquiruntur, ct ad dialogum oecumenicum diriguntur per ontium Inquisitionem, commercium scientificum, scripta edita. B) Oecumenlca instituta theologica, in quibus studiosi post generalem theologicam institutionem peractam seor­ sum ac data opera elaborant In theologia oecumenlca per cursus speciales el peculiares coctus (Seralnarwork, Semi­ nar) etc. Talla Instituta aut ad universalem oecumenlcam institutionem destinantur —et tunc totum negotium oecu­ menicum amplectuntur— aut cuidam studio speciali in certa quodam disciplina se dicant (v. g. Theologiae Orien­ talium Ecclesiarum, Protcstantlum vel Anglicanorum etc.); at tum minime neglegenda est Integra contemplatio totius argumenti oecumenicl. C) Associationes pro studio theologicarum ct pastora­ lium quaestionum inter ministros diversarum Ecclesiarum vel Communitatum, qui conveniunt ad colloquendum de thcoreticis et practlcis aspectibus sui ministerii Inter pro­ prios fideles, ac de communi suo testimonio Ln mundo. D) Foederationes studiorum universitatum et aliorum institutorum ad usum communem expediendum bibliothe­ carum aliorum ve instrumentorum ct arctiorem coniunetlonem efficiendam inter magistros et discipulos, quoad ipsum studiorum ordinem. (87) 8. De institutis linterconlessionalibus·. Secundum temporum locorumque condiciones, instituta ct icenlra» modo commemorata sint sub moderamine vel Catholicorum vel / plurium confessionum simul. Talia instituta comma- 721 nia ibi praesertim utilia sunt, ubi Ecclesiae vel Communi­ tates ccclesiales conlunclim ponderare debent certas quas­ dam quaestiones (v. g. opus misslonale, commercium cum religionibus non Christianis, quaestiones dc alhelsmo ct infidelitate, usum instrumentorum communicationis socia­ lis, architecturam artemque sacram et, in provincia theo­ logica, explicationem Sacrae Scripturae, doctrinam Histo­ riae Salutis, theologiam pastoralem, etc.), quae sl recte solvuntur, Christianorum unitati valde prodesse possunt. Constitutio ct administratio horum institutorum, illis ex solito concredi debent, qui ibidem partes sustinent, serva­ tis turibus competentis auctoritatis ecclesiasticae. (88) 9. Ubi opportunum visum fuerit, catholica Insti­ tuta nomen dare possunt, ad nonnam n. 5 huius capiti*, sodalitatibus quibus fovere propositum est: perfectiores rationes educationis theologicae, accuratiorem institutio­ nem eorum qui pastorali ministerio addicentur, atque maio­ rem cooperationem inter sedes religiosas superiori* insUtutionis. Si autem coniunctio ineatur cum talibus sodalitiis· curandum est ut intacta custouiatur propria catholici Insti­ tuti autonomia in lis, quae ad rationem studiorum. ad doc- SSWi ill 11 η. 3818 CONSILIUM PRO PUBLICIS ECCLESIAE NEGOTIIS trinam Ipsam disciplinarum tradendarum atque ad spiri­ tualem el sacerdotalem institutionem alumnorum spectant, quatenus haec determinantur tara proprio fine illius insti­ tuti quam normis a legitima ecclesiastica auctoritate san­ citis. (89) 10. Dc Ulls omnibus qui institutionem generalem theologiae nondum absolverunt. Animus praecipue attenden­ dus est ad principia in cap. Ill, π. I enuntiata, quotiescum­ que in formatione Intellectuali alumnorum catholicorum de cooperatione agitur Inter Ipsos et alios discipulos Chri­ stianos, per totum tempus generalis eorum in theologia institutionis. Etenim hae mutuae rationes (e studio com­ muni, oratione, actione sodali etc. procedentes) eo fructuo­ siores sunt, quo magis singuli nituntur fundamento pro­ priae fidei el traditionis necnon conseil sunt propositorum oecumenismi et necessitatum dialogi oecumenid. (90) 11. Seminaria catholica, scholae theologiae, do­ mus el sedes formationis religiosorum et religiosarum, ut Ulb, operam conferre possunt cum ceteris Christianis insll722 tutis paris generis. Pro variis locorum adiunctls / et Indole propria institutorum, haec cooperatio varias formas in­ duere potest, quales sunt pernio Lit io nonnumquam ma­ gi j Irorum, agnitio mutua quorundam curriculorum, foe­ deratione» multlpllds generis, consociatio cum aliqua uni­ versitate. In his autem omnibus, curandum est, ut nativa indoles Instituti catholici conservetur elusque lus instituen­ di proprios alumnos el doctrinae catholicae exponendae, ratione eorum habita quae In numero 13 infra dicentur. (91) 12. Qulcumque aliis in Communitatibus Christia­ nis rd oecumenlcae periti sunt, a legitima auctoritate in­ vitari possunt, ul in catholicis Institutis collationes ha­ beant, immo et aliquas explicent scholas, dummodo respidatur indoles propria uniuscuiusque Instituti. Etiam ca­ tholid professores omnino parati sint ad idem officium aliis praestandum, si rogentur. 1070 Al’lt 2« recta ac debita sacrorum alumnorum vel etlarn aliorum discipulorum intellectuull et spirituali educatione, sub ductu catholicae auctoritatis, ct simul In actuosa participatione pro fessorum catholicorum in Iisdem studiis, ac denique In tota firma que magisterii Ecclesiae libertate, qua genuinas doctrinas traditionesque catholicas statuat. Quo uberiores fructus pariant haec sociata Incepta, op­ tandum est, ut In ipsum collegium moderatorum univer­ sitatis vel facultatis quidam cooptentur Catholici (laid, derid, religiosi), qui proprii muneris atque dialogi occumenfd revera sint periti. (94) 15. Alia catholica Instituta, quae religiosam InstItullonem suppeditant cum alumnis ad gradus In theologia adlaborantlbus, tum etiam lis qui cx aliis advenerunt fa­ cultatibus, secundum haec eadem principia regantur, ve­ rum accommodata ad ea, quae Indoles instituti ac pecu­ liaris status utilitasque studiosorum alumnorum expo­ scant. Quae lam sunt dicta de praevia educatione religiosa el mentis maturitate discipulorum, sicut el de muneris peritLi universaque habilitate praeceptorum, aequaliter ad has studiorum sedes erunt applicanda. / 724 Praesens Directorium Summus Pontifex Paulus Pp. VI in Audientia, dic 16 mensis aprilis anno 1970, loanni S. R. E. Card, Willebrands, Secrttariatus ad Christianorum unitatem fovendam Praes id i, concessa, approbavit et auctoritate Sua confirmavit ct publici iuris fieri iussit. Contrariis quibuslibet minime obstantibus, Romae, die 16 aprilis anno 1970. — Joannes Card. Wil­ lebrands, Praeses Secrttariatus ad Christianorum unitatem fovendam, Hieronymus Hamer, o. p., a Secr. 3848 1970 APR 28.-CONS. PÜBL. ECCL. NEG., RESCR. PART.· (92) 13. Alumnis catholicis permitti potest, ut lectio­ nibus intersint quae apud instituta, etiam seminaria, cete­ rorum Christianorum traduntur luxta normas sequentes. NOWS MODUS PROCEDENDI IN CAUSIS NULXJTAT1S MATRI­ Prae oculis habeantur, a) utilitas elusmodi cursus et soli­ MONII APPROBATUR PRO STATIBUS FûEDERATIS AMERICAS Septemtrionalis dum adlutorium ad integram alumnorum Institutionem; b) publica probitas atque scientiae peritia necnon mens oecumenlca ipsius magistri; c) praevia praeparatio alum­ I—DECRETUM APPROBATIONIS norum; d) maturitas eorum spiritualis et psychologica; pollui mu m vero e) natura Ipsa disciplinarum; nam eo Atlrnti* prtcibut Conferrntlae Episcopalis Statuum Foe­ cautius discipuli astare sinentur, quo maiorem locum obti­ deratarum Amenât Septemtrionalis, quibus petitur, ut consi­ nebit aspectas doctrinalis materiae. Dum Igitur institutio derati* peculiaribus sui territorii necessitatibus, normis qui­ communis seu systematica a magistris catholicis imper­ busdam, quae precibus xdnectuntur, ad expeditiorem red­ dendum causarum de nullitate matrimonii cursum, in eodem tienda est, praesertim quatenus de exegesi, thcologb dog­ territorio, tribunalia utantur, Ssibu» Dominus Noster Paulus matica et morali agitur, alumni catholici frequentare va­ Papa VI supradictH precibus annuere dignatus est. ad trien­ leat scholas, quae in disciplinis practlds versantur, uti nium et experimenti causa, concedendo facultates omnes sunt linguae bibi i cac, Instrumenta communicationis, socio­ necessarias et opportuna* et derogando, quatenus opus est, logy religiosa ouanlum haec nova scientia adnllitur ad luri vigenti; cauto tamen ut dc cetero, cum praedicit* normis rerum observationem, etc. Aliquibus ellam lectionibus totas processus non exhauriatur, serventur iuris canonici praescripta. Idem Summus Pontdex statuit ut suprndictae disciplinarum, quae communem utilitatem inferunt, quam­ normae a dic 1 Julii 1970 valere Incipiant. vis ellam aspectum doctrinalem prae se ferant, velut histo­ ria Ecdesiae, palrologla, etc., alumni intéresse possunt Velit autem Praeses Couferentiae expostulantis mittere (TuoUmnii Supremo Tribunali Signaturae Apostolicuc rrbisecundum indicium superiorum, qui eorum statum prae­ t tonem de causis in unoquoque Tribunali propositis, vel parationis scientlflcae et spiritualis, ul superius dictum desertis, vel appellatis. est, expendere debent. Decernere haec omnia superiorum est, coasilils cum alumnis colluth, secundum ordinariam Ex Aedibus Vaticanis, die 28 Aprilis a.D. MCMLXX.— J. Card. Vuxot, Praefedui Corullit pro Publicii Ecrbslae seminarii disciplinam ct nonnus ab Ordinario editas, qui Negotiis. 123 larlsdlctloncin in Illud habet11./ Ut exsecutio talium curriculorum veros fructus afferat, II— NORMAE PROCESSUALES mullum proderit, sl magistri catholici copiosiorem habue­ rint cognitionem scriptorum, sententiarum, oecumenlcae Procedural Norms mentis illorum ex aliis Christianis Communitatibus prae­ ceptorum, quorum ul frequentent scholas catholicis alum­ Norm 1—The Diocesan Tribunal will consist of Judges, α nis concedetur. Hoc facilius cflld poterit, sl crebro cum defender of the bond, a promoter of Justice and notaries and els convenient ct in eorum versabuntur Institutis. Praete­ all will be appointed to their offices by the Ordinary, The rea, magnopere suadetur, ut seminarii superiores, statis judges, defender* of the bond and promoter of Justice snail be priest*; all, however, shall be endowed with those qualities temporibus, colloquuntur cum magistris atque moderato­ required by law. ribus spiritualibus eiusdem seminarii, ut simul rationes studiorum recenseant, mutationes proponant, difficultates Norm 2—The Ordinary will appoint a chief Judge who will direct the work of the Tribunal and assign Judges and de­ fortasse exortas evincant. Similes congressiones et collocu­ fender* of the bond for individual cases. tiones ellam cum collegiis aliorum Christianorum semina­ riorum commendantur. Norm 3—-A collegiate Tribunal must be constituted for . 1.?“^ . e Episcopal Conference, in accordance with (93) 14. In varii» mundi partibus, ordo ct formae su­ lacultir* to be sought from the Holy See, may permit the perioris educationis graviorem hodie patiuntur vicissitudi­ competent ecclesiastical Tribunal to derogate from this norm nem, tt multiplicia suadentur Incepta ad consocianda di­ by a single j time so that a case inny be handled verso instituta «de religione» in universitatibus publicis vel nullius religionis propriis. Episcopalibus conferentiis ^.thaU 1) there be a grave reason for compelli, per aptas personas ct Instrumenta, ludlcare quam TLT4 2) no iornial opposition be expressrü prior to the definitive sentence by either the ludac Krteni in talibus Incepti» sacrorum alumnis capere liceat. We 'parUeiT * ρΓυιηυ1" οΓ of x: diligenter examinantes curam peculiarem collocent in Norm 4—If both parties orc desirous of a declaration of MOO 5810 ί 'U--. 1070 ΑΡΗ SACHA CONGREGATIO PHO GENTIUM EVANGELIZATIONE nullity, one advocate may represent both· Unless a party decides otherwise, the advocato In first Instance will also bo the advocate In second Instance. Advocates representing the Eartie· will be those approved to work with marriage cases y the Ordinary or his delegate. Norm 5—The notary for the Tribunal will preserve a written record of all procedural and substantive acts, with special regard to names, dates and piners as well ns the authenticity of documents and depositions. While acts not authenticated by the notary are null, 11 suffices that copies of these acts be authenticated by a single statement of the notary at the termination of the case. Norm 0—The Ordinary will provide sufficient Judges, de­ fenders and advocates so Hint all petitions for declaration of nullity may be accepted or rejected promptly and decisions given within six months following acceptance of the petition Norm 7—The first competent Tribunal to which a party presents a petition has nn obligation to accept or reject the petition. The competence of a Tribunal of first Instance shall be determined by the residency of cither party to the marriage, the place of the marriage or the decree of the Judge to whom the petition I» presented that his Tribunal Is belter able to judge the ease than any other Tribunal. In this last instance, however, the Judge may not issue such n decree without first obtaining the consent of his own Ordinary and the consent of the petitioner’s Ordinary’ and chief Judge. Norm 8—Any spouse, without qualification, mav seek a declaration of nullity of Ids marriage. To do so, he will employ the services of an advocate. The petition for the declaration of nullity indicating the basis or bases for nullity and the sources of proof Is to be accepted or rejected by the judge within the thirty day· following the presentation and after consultation with the advocate and defender. Recourse against the rejection of a petition may be made to the Tribunal of second instance. Within thirty days of recourse, rejection of the petition Is to be sustained or the case is to be remanded for prompt instruction by the Tribunal of first instance. Norm 9—The promoter of Justice may petition that a mar­ riage be declared null when he decides this will be for the public good. Norm 10—If he is available and cooperative, the respondent will be given the opportunity to choose an advocate prior to the determination of the precise basis for nullity. If the respon­ dent Is not available and cooperative, the judge will proceed to this determination in accordance with the following rule. Norm 11—Within a month after the acceptance of the pe­ tition, the Judge, after consultation with the advocate and defender, will determine the precise basis or bases for the nullity of the marriage, the documents to be obtained, and the witnesses to be heard. During the course of the trial the judge may add nn additional basis or bases for nullity. Norm 12—At any time in the course of the trial, the peti­ tioner may request that the case be transferred from one com­ petent tribunal to another competent tribunaL This permis­ sion will be granted provided that a grave reason warrants It, that the defender of the bond has been heard and that It Is agreeable to the other party, the Ordinary’ a quo and the chief judge* of both tribunals. Norm 13—The testimony of the principals and the witnesses will be taken by the judge as soon ns available, either at the Tribunal or elsewhere. A person will be asked to take on oath before testifying unless the judge determines otherwise. The advocate (unless the judge determines otherwise) and the defender have the right to be present nt the hearing of the principals and witnesses. In the event Hint the advocate is present, the defender of the bond must always nt least be cited. The questions proposed by the Judge will be based upon the information and questions supplied by the advocate and the defender. The principals and witnesses may also be miestioned directly by the advocate and the defender under the direction of the judge. When a judge is personally unable to take the testimony of n witness, he will appoint a compe­ tent delegate to do so. Norm 14—Following consultation with the advocate and defender, the judge will determine the significance of the unwillingness of a principal and/or witnesses to testify and will, if necessary, proceed to the conclusion of the base without their testimony. Norm 15—The advocate and the defender may examine the acts of the case at any stage of the proces* unless in par­ ticular cases the Judge decide· otherwise. Norm 16—The Judge will carefully weigh the deposition* of each witness. Testimonials concerning the credibility of the principals and witnesses will be required if, in the opinion of the judge, they seem necessary* or useful. Norm 17—In cases involving physical or psychic Impotence and luck of consensual capacity, the Judge, after consultation with the advocate and the defender shall designate one or more experts to study the acts of the case and submit a written report thereon. When advisable, . w.,,‘ examine the party or parties to the case and will include in his report the results of his examination. The oral testimony of the expert I* to be taken only if hi* rJi “‘ tion or implementation. Following consultation with the advo­ cate and the defender, the judge may appoint additional experts. 5811 n. 3R'»9 Norm 18— When, after consultation with the advocate and the defender, the judge has decided that all necessary and available evidence has been obtained, the principals win be permitted to read the acts unless» in the opinion of the judge there Is danger of violation of the rights of privacy. The judge will consider the requests by the principals for further instruc­ tion before bringing the case to n conclusion. Norm 19—The advocate and the defender will submit written briefs Independently within one month after all evi­ dence lias been presented and will be given the opportunity of a rejoinder to be made within two weeks. Norm 20—Following whatever consultation with the advo­ cate and the defender which is allowed by law and which he deems necessary, the judge will render n decision within one month after the presentation of the briefs and rejoinders. Nona 21—The judge will render his decision according to moral certitude generated by the prevailing weight of that evidence having a recognized value In law and Jurisprudence. Norm 22—Any Instance of nullity as defined In positive law with regard to acts or processes is considered sanated by the sentence itself provided that it was not previously challenged. A sentence Is Irremediably null only when: 1. Its presup­ positions were lacking grounds; 2. the right glit of defense has been denied; 3. the judge was coerced either lher by violence or grave fear to render his decision; 4. the sentence fails to ad­ dress itself to the controversy in question. The nullity described in the paragraph above may be perpe­ tually proposed either as an action or ns nn exception. Norm 23—I. Once nn appeal has been made to a higher Tribunal and the Tribunal itself has been const!tued in ac­ cord with Norm 3, the citation of the parties and the Joining of Issues shall take place within one month. At the time of the joining of issues» if further investigations are requested either by the parties or the defender of the bond or the Tribunal Itself ex officio, the case shall be heard in the ordinary manner of second Instance. This instance, however, should not if possible exceed the limit of six months. If further Investigations arc not required, the judge will immediately decree the case concluded. Within a month from the date of this decree, the Tribunal, taking Into account the briefs and animadversions of the advocate and defender of the bond, shall issue a new sentence according lo the norm of the law. II. In those exceptional cases where In the judgment of the defender of the bond and his Ordinary an appeal against an affirmative decision would clearly be superfluous, the Ordinary’ may himself request of the Episcopal Conference that in these individual cases the defender of the bond be dispensed from the obligation to appeal so that the sentence of the first Instance may be executed immediately. ♦ Praesidi ConforeatUe Eckccpalis Ststuum Fcedcratcxura Anxricao SopterrtricDAllt: Jurist 30 (1970) 363*368. Adn. J. B. CASTANO la Teobxna y Vida II (1970) 2S1-265; F. HERMAN in PxM 61 (1972) 373333; C. LEFEBVRE in PrM S3 (1970) 563-592; L. O. WRENN In Am. Eccl. Rev. Nev. (1971) 175-186; Jurist 31 (1971) 4OM22. 3M9 1970 APR .. -SC GENTIUM EVANG., DECLARATIO. PART.· De figura, missione et qualitatibus cateciiistarum DEQUE MEDIIS AD EORUM MINISTERIUM IMPLENDUM I. Le CATECHISTE 1. Définition. Le catéchiste est une personne laïque spé­ cialement chargée par l'Eglise, selon les nécessités locales» de faire connaître, aimer ct suivre le Christ par ceux qui ne le connaissent pas encore et par les fidèles; il lui appartient aussi d'aider à l'édification dc la communauté chrétienne en y manifestant la présence du Christ ’. 2. Vocation. L’Eglise, guidée par le Saint-Esprit, appelle certains de scs fidèles comme coopératcurs, dans La fonction spéciale dc catéchistes. Inspirés par l’Esprit-Saint, ils répon­ dent ù cet appel ct reçoivent alors dc Dieu un charisme spécial· reconnu par l’Eglise, leur permettant de rendre témoignage au Christ. 3. Importance. Non seulement, comme le déclare le Concile, •de nos jours, du fait du petit nombre de clercs pour évangé­ liser de si grandes multitudes rt accomplir Je ministère pastoral, l’office des catéchistes n unr très grande Importance· (Ad gentes, n. 17) [LE 3364 J, mais surtout l’Eglise étant «do sa nature, missionnaire» (Ad gentes, n. 2). le catéchiste, qui en fait partie, a un rôle indispensable a Jouer dans le travail d’évangélisation, en aidant a établir et à faire croître la com­ munauté chrétienne: il vient de la communauté elle-même ct, par son charisme spécial, 11 en devient l’animateur. 1 0·38ο I Le développement historique du rôle du catéchiste Indique u grande importance partout à l’intérieur de la mission de l’Eglbe: depuis les temps apostoliques, de* communauté* chrétiennes sont nées, dan* toute* le* nation*, grâce au service dévoué des catéchiste*. 4. IWe. Le catéchiste n’a pas pour rôle d’être un simple suppléant du prêtre, mais II est, de droit propre, un témoin du Christ dans la communauté b laquelle il appartient. Toutefois, en phis de son rôle propre, le catéchiste peut parfois suppléer le prêtre, san* »e substituer à hil. En son absence, le catéchiste peut le remplacer, mais dan* les limite* qui sont 1« siennes. La manière par laquelle le catéchiste s’acquitte de son rôle est à décider au plan des Eglise* particulière». Bien que n’étant pas catéchistes, certain* chrétien* (exem­ ple: écrivain*, publicistes, enseignants, dirigeant* de mouve­ ments ouvrier» ou ruraux, éducateurs religieux, membre* de la «Confraternité de la doctrine chrétienne»...) peuvent jouer parfois un rôle analogue à celui de* catéchiste» par leur parole, leurs écrit* et l’exemple de leur vie. IL mo ALAI 4-1* l’institution, à l’in­ térieur de la S. Congrégation pro Gentium Etmngtl irai tone d une Commission temporaire pour un examen plu» complet, en liaison avec les Conférence» épiscopale*, des problèmes et des requêtes concernant les catéchistes, en vue notamment de directives à donner aux Oeuvres puntiflode» missionnaire*. Pour le choix de* membre» de cette Commission, on consul~ Loniérenccs épiscopales nationales et régionale*. 3. Pour I Assemblée de 1971, la Congrégation plénière propose de traiter ensemble les deux thème» suivants: — Rap­ ports en Eglise universelle et Eglises particulière»; — Relation entre la S. Congrégation de Propaganda F ide ct 1rs Conférences épiscopale» dc tou» les pays Λ propos de l’évangélisation. Le* conclusions pourraient ensuite être portées, sl c’e«l nécessaire, au Synode des evéque*. • Conckiftose* Coa grega ts cal* plenuU· S. C. pro Ger.tiuxn «vangohxitas· diabc* 14-16 apnùa 1970 Romae habstee: B1M 34 (1970) 213-216 el Doc. Cath. 67 (1970) 917-619. Fommation des CATrcnivm 3850 1. Formation à la el< spirituelle. Pour être fidèle au Christ rt à son Eglise, le catéchiste Intensifiera sa vie spirituelle: H sera homme de la prière et de la communauté. Sa prière sera, tout h la fois, personnelle rt liturgique. Dan» la communauté, il vivra l'Evangile qu’il a à transmet­ tre, en se mettant au service de se* frères par amour du Christ. 2. Eléments de la formation doctrinale. Le catéchiste se nourrira de la parole de Dieu, assimilée par la méditation de ITcriture sainte et à travers la liturgie el le magistère de 1 Eglise. Chargé de faire connaître et aimer la personne de NotreSeigneur Jésus-Christ, Dieu et Homme, ü en fera l’objet constant et central de sa formation doctrinale axée sur l’his­ toire du salut. Chargé de faire connaître et aimer l’Eglise. il sera familier de sa Tradition, de son histoire, en particulier de celle des saint*. Chargé de faire vivre chrétiennement la communauté. 11 connaîtra le» principe* de l'éthique chrétienne, en particulier la doctrine sociale ue |*Eghse. Chargé d’annoncer l'Evangile parmi les non-chrétkns, il aura è coeur dc connaître le* rcbg.on* pratiquée» dan» *on milieu de vie. 3. Conditions d'efficacité, Avec insistance, U Invitera ses auditeur» à la prière pour qu’ils obtiennent le don de la fol et U grâce de la vie chrétienne. La formation du catéchiste sera donnée en tenant compte du milieu auquel 11 sera destiné, dont (1 aura à coeur de con­ naître le lang&ge, la mentalité, le* aspiration», les tendances et te» problème*, de manière à répondre aux besoins de »e* auditeur». On lui donnera à cet effet une formation pédagogioue adéquate. L’Insertion du catéchiste dans sa communauté et dans son milieu de vie le rendra apte à dialoguer fraternellement avec tous, chrétiens ou non-chrétien*. 1970 MAI 4.-VICARIATUS URBIS, LIT. CIRCULAR. PART.· Supellex sacra et utukoica non dedet arbitrarie ALIENARI AUT MAXUMITTI SUB PRAETEXTU ACCOMMODA­ TAE RENOVATIONIS LITUROICAE Corf sacerdoti, ben canoscendo la vostra seria e leale dedizlone al grave compito di dure alla dlocesi un volto autenticamente criitlano, desidero fermare la vostra attenxlone »u dl un fatlo dl costume che ha assunto ormai proporxioni notevoll anche nella nostra città. Il 16 il». V Otservaforc Romano pubbllcava la Jettera di un fedrie romano che, con garbo. ma con sincera nmarczn pro­ posera alla nostra consuleraxione: «il mercato degll arrrdi e della wppelJettile sacra·. E' orm.ii noto a tutti corne il gusto at tunic spinga 1 nomo dl oggi alla ricerca dl «cose vccchie», di oggcttl dl «antiquarlnto». In questo con tes to a nol, sacerdoti e laid, è motivo di dolorosa sorprrsa vedere «lo scemplo cul sono state sottoposte le suppcllettlli sacre. Carte gloria tradormate In specchlere c reliqulan in porta orologi. corone d’argento che servirono per Incoronare ImmaginJ sacre adibite a coperchi <13 caffetticrc o naricelle usa te come zucchcnere, perfino calici, pissldi, osten­ sori e tabcmacoli sono statl adattatl agit usl piü profani». Tutto questo, moite volte, glu*tifieato dal fatto che la senribiLU religiosa oggi exige la piü grande ^“pUdtÀ ed austerità nel luoghi di culto e nelle celebraxioni liturglehc. Questo principio, del resto ribaditn autorevolmente nrll’/nriilulio generalia Mlsiall» Romani [LE 3810] al nn. 278. 2«9, va certamen!e accettato ed attuato, ma non giustifica, In nes»un modo Ie conclusioni alie quali alcuni, con sorprendente superficiailia, sono addivenutl. •La suppcllrttile Uturgica deve rimancre un ornamento della Casa dl Dio, e al sneerdoll che 1’hanno avu ta in conscgna. Incombe il *acrosanto dovere di non manomctterla, oli maria o III. Financement des catéchistes Questo principio non pub essere assolutamenle dlmrnticato. Nel caso di una necessaria sempliflcazione della suppellcttile o 1. L'Assemblée plénière de la S. Congrégation de Propa­ dell’arredamento sl dovrii sempre. consultato il competent© ganda Fidr prescrit aux Ouvres pontificales nuMlonnalrvs Ufffcio del VlcarUto. adottare ll crlterio dl una adeguata e (Oeuvres de la Propagation de U Foi, de la Sainte Enfance cl drgna slstrmaxlone di ogni oggrtto che comunque rimarra a de Salnt-Plcrre-Apôtrc) de continuer à accorder des subsides testimonianxa della fede e della caritâ di coloro che cl hanno pour les catéchistes m s'inspirant des principes suivants: précéda to. a) Là où e'esl possible, on favorisera, en priorité, la créa­ La Chiesa è sempre giovane nella misura eon eui non rintion et aussi le fonctionnement (bourses) des moyens de for­ ne«a 11 suo passato ma lo rinnova con giola sempre plh grande mation. notamment les écoles catécbétlque* régionales, na­ nrlrattesa della Sua venuta. ...... tionales et internationales approuvée» par le» Conférence» Con la crrtezxa dl trovare in tutti vol I mighori interpreti épiscopales — auxquelles 11 appartient de déterminer une dl questo Impegno della dioecesi «caput et mater omnium pastoral·· d'ensemble dans ce domaine — el délivrant des ecclesiarum· vi auguro di continuare con rlnnovnto zelo titre» officiellement reconnu» par elles. sacerdotal© ll vostro lavoro. b) Le» circonscriptions missionnaire» doivent tendre à Dal Vicariato, 4 nuggio 1970. Dev.mo.—Anoelo Card. subvenir complètement ù Γentretien de leurs catéchiste»; néan­ Dell’Acqva, Vicario. moins. une aide continuera b être accordée surtout pour la rétribution d’un nombre limité de catéchistes à plein temps • Ad paxochc·.redore* occJo.axuxn calerc»que*accrdctcs se roayant reçu une formation qualifiée. Ugicvo» Urbi*. Pit. dioc. Eoira 11 (19TC) 546-647. c) Les subsides pour le» catéchistes continueront a être transmis par Γ Intermédiaire de» Ordinaires dr» lieux ct non pas de» Conférences épiscopales. 2. On recommande h la Secrrtairrrie de la Congrégation 3851 de Propaganda FM· d’envoyer une note b U Commission pontificale Justifia ri Par en vue d’obtenir pour les catéchistes quelque subside du fonds créé pour le développement, car il* 1970 MAI 12.-PAULUS VI, DECL. AAS 62 (1970) 416-417 rendent d’apprédabks service» dan* ce domaine. On écrira dan* le même sens et pour les même* raison* b Dedarallo communis a Summo Pontifice Paulo Pp. VI cl Mixreor. Vasktn I Catholicos, Patriarcha Supremo Armeniorum, subscripta: CONCLVIION publiera pa» d’instruction b la »ulte de la CnngréSllon plénière d’avril 1970. mais les érêque» el le* supérieur» » Instituts missionnaire* et religieux, par le moyen d’une lettre, qui reprendra le» points relatif» ■ hx définition, h la formation et au financement des catéchistes, seront tenu» infirmé* de* conclusions tirée» de l’abondante documentation qu’il» ont pris la peine d’envoyer. On leur enverra, en même lemp». le rapport d· bate de la Congrégation plénière. 5813 Circa media unitatis cinusTiANonuM procurandae VI, Evêque de Rome, Pape de l’Egllsc catholique, et Nasken I. Catholkoi-patrlarchc Suprême de tous les Arménien», rendent grlces au Seigneur de leur avoir perml» de prier ensemble, de se rencontrer, el d échanoe^ le taint baiser de paix, surtout en cette période dep^parâ 5814 π -- · 1070 MAI 17 SACHA CONGREGATIO PHO GENTIUM EV ANGELI ZATIONE don à 1q grande fête célébrant la descente du Saint-Esprit «ur les apôtrei. Conscients dc leur* devoirs de pasteurs, Ils Invitent tous les chrétiens, et surtout ceux dc l’Egllsc catholique ct dc l’Egllse apostolique arménienne, à répondre avec encore plus de fidélité â rappel du Snlnt-Esprlt les Incitant à une unité plus profonde qui accomplira la volonté de notre commun Sauveur, et qui rendra plus fécond le service du monde par les chrétiens. Cette unité ne peut se réaliser que sl tous, pasteurs ct fidèles, cherchent à se connaître vraiment les uns les au­ tres. A cette fin. Ils exhortent les théologiens ù s’adonner à une étude commune tendant ù approfondir leur connais­ sance du mystère dc notre Seigneur Jésus-Christ ct dc la révélation faite en Lui. Fidèles h In tradition transmise parles apôtres ct les Pères, ct, en même temps, conscients des exigences d’un monde qui cherche Dieu dans les nou­ veaux développements de notre époque. Ils pourront ou­ vrir dc nouvelles voies qui permettront de surmonter les divergences existant encore ct amèneront leurs Eglises ù une unité plus parfaite dans la profession de leur fol en face du monde. Dc leur part, le Pape et le Catholicos es­ sayeront de faire tout le possible pour appuyer ces efforts et leur donner leur bénédiction dc pasteurs. Cependant la recherche risque elle-même de rester sté­ rile si elle n’est pas enracinée dans toute la vie dc toute l’Egllse. C’est pourquoi Ils souhaitent que se développe une collaboration plus étroit© dans tous les domaines pos­ sibles dc la vie chrétienne. La prière commune, l’aide spi­ rituelle réciproque, des efforts conjoints en vue de trouver aux problèmes du monde d’aujourd’hui des principes de solutions vraiment chrétiennes, seront des moyens précieux nu service de cette recherche de la pleine unité tellement désirée. Cette recherche accomplie ensemble, cette collaboration doivent être fondées sur la reconnaissance réciproque de _ la fol chrétienne et dc la vie sacramentelle communes, sur *l/ le respect mutuel des personnes et de leurs I Eglises. SI les efforts désintéressés que de tout coeur Ils voudraient promouvoir, sont inspirés par cet esprit et sont mis en oeuvre de cette manière, ils ont confiance que l’Esprit de vérité et d’amour donnera aux membres de l’Egllse catho­ lique et de l’Egllse apostolique arménienne cette fraternité véritablement chrétienne qui est le fruit de son action en eux. C’est au nom de cette fraternité que le Pape Paul VI et le Catholicos Vasken I élèvent leur voix dans un appel solennel Λ tous ceux qui ont une Influence sur la vie des nations ct des peuples afin qu’lis s’efforcent de chercher ct de trouver tous les movens possibles pour mettre fin aux guerres, à la haine, Λ la violence physique et morale, A n’Imoorte quelle oppression dc l’homme par l’homme. Que Celui qui est notre paix fasse que cet appel soit entendu. Du Vatican, le 12 Mai 1970. 3852 1970 MAI 17.-SC GENTIUM EVANG., LIT. CIRC. PART.· De valdre adspectus missionarh fro SACERDOTALI PERFICIENDA institutione Puisque la * Ratio (nitltuHonh aaerrdotaUi· doit être élaborée par 1rs Conférences épiscopales pour leur territoire respectif et que celles-ci disposent maintenant de la «Ratio fundamen­ talia imlUuUnnlt sncerdofalb» qui doit servir de base et de guide dan* cette élaboration ·, cette S. Congrégation pour j’Evangélisa! ion, bien consciente de ce que la coopération missionnaire dc tout le Peuple de Dieu dépend en grande partie de l'esprit missionnaire du clergé ·, croît de son devoir d’in­ tervenir auprès de* Conférences épiscopales pour rappeler h leur bienveillante attention la nécessité qu’il y n de développer nu mieux la dimension missionnaire de la formation sacerdo­ tale partout dans l’Egllse. Dans les séminaires il faut éveiller chez les futurs prêtres • Miut. n. : [LE 3314 b ’S Congrégation j»ur l'Edocatioa catboüqoe. «Nonnes fondamentales poor U fannation dr* future prêtres» ’^Dan? leur charte pastorale, tes prêtres stimuleront et entretiendront parmi tes fidèle* le xèlr pour l'évangélisation da monde.» (AJ rr*iri, n. 30 M (LE 3364). «L» fonction de partear ne se limite pa» au tontten indi­ viduel des chrétses... Ij* communauté locate ne doit pis srukmrnt s’occuper de «n propres fidèles; elle doit avoir l’esprit missionnaire et frayer U route de tous les hommes vers le Christ.» (/>rrhyfcrcrwm orJinù, n 6 J) (LE 5365 ). 5815 n. 3852 une spiritualité sacerdotale ouverte h l’universalité de l’EgUse, h In mission rédemptrice du Christ qui doit ie réaliser sur la terre entière. Sain! Augustin avait dit: «SI tu veux aimer le Christ, que ta charité embrasse le monde entier» *; et ce que doit se vérifier chez tous les chrétiens doit particulièrement briller dans le clergé qui, comme l’avait souligné saint Pierre, doit se faire «modèle du troupeau.» (1 P/ 5, 3.) El comme c’est la sollicitude pour les «brebis égarées· (Ml 18, 11-3; Le 15, -1-7) qui doit prédominer chez tous ceux qui sont consacrés nu ministère nu qui s’y préparent, il faut donc former le clergé à une spiritualité apostolique tendue aussi vers 1rs horizons missionnaires oh se Jouent les grands destins du plan rédempteur de l’humanité. C’est selon ces perspectives que le Concile Vatican TT a déclaré au sujet de la formation des séminaristes: «On les pénétrera de ce véritable esprit catholique qui les habituera a dépasser les limites de leur propre diocèse, nation et rite, pour s’intéresser nux grandes causes de l’Egllse entière, prêts dans l’Intime d’eux-mêmes à proclamer l’Evangile en tout Heu ·.» El ce même Concile engagea vivement tous les prêtres h développer leur vie spirituelle en sorte d'être des instruments dociles de la grâce «dans te renouveau interne de l’Egllse com­ me «tans la diffusion de l'Evangile h travers le monde entier ··. Cette dimension missionnaire de la spiritualité sacerdotale ne pourra qu'élargir les perspectives chrétiennes à la mesure du monde et constituera pour le prêtre nn excellent facteur d’équilibre humain, d'animation vitale de sa consécration au Christ ct de dynamisme dans son service du Peuple de Dieu. Cette spiritualité apostolique où les perspectives mission­ naires auront leur juste place sera inculquée aux séminaristes par un enseignement théologique de qualité qui tienne compte des aspects missionnaires des divers exposés relatifs aux science sacrées. C’est ce qu'entrevoyait le décret Ad pour l’enseignement à donner dans les séminaires, en vue de former la conscience missionnaire des futurs prêtres et les hausser h leurs futurs devoirs dans la coopération mission­ naire du Peuple de Dieu: «Dans renseignement des disciplines dogmatique*, bibliques, morales et historiques, nn devra met­ tre en lumière les aspects missionnaires qui y sont Impliqués afin qu’alnsi la conscience missionnaire soit formée chez les futurs prêtres ’.· Cette norme du décret missionnaire du Con­ cile ne faisait, en fait, que mettre en évidence In dimension universelle du mvstèro du salut de l’humanité dans le Christ, sur lequel, selon le décret Optatam lalfui, toutes les disciplines philosophiques et théologiques doivent être centrées ·. Il ne peut être, sans doute, question pour les séminaires ordinaires d’offrir une formation proprement mlsslologlque que le décret Ad gmlrs prescrit uniquement pour In formation des futurs prêtres destinés h l'activité missionnaire ·; il con­ vient toutefois de réserver h tous les séminaristes destinés nu ministère dans les réglons où l’Egllse est Implantée, souvent dc longue date, soit une certaine mlsslogrnnhle w. soit une Introduction dans les questions fondamentales de théologie missionnaire 11 : ceci comme programme missionnaire mini­ mum dans l’enseignement du séminaire. Le récent Concile a évoqué aussi pour le clergé, après les années du séminaire, une «formation sacerdotale continuée» dont les Conférences épiscopales »’ en plus des évêques résl- • tEticnif cariUUm fier tclum orbem, ή rù Chritium *·*»".· AVGCTTTJr, lainnif, το. 8; PL· 35, 2060. • Oftiîam Miiu, 20. Ce fat repris dans les normes d’application en res «m Ep. terme*' «Le* cter s seront formés dans le* séminaires de telle sorte qu’ih aient le souri également de l’Egllse universelle, et non seulement du diocèse .» (Afriu fv&prw tEctUiûu uanctic», n. r, 3. 5 1) (LE 34371- Et U «RaJto mmialit· sign rie. à bon droit, À propos de la spiritualité des séminaristes: •Le sens de l’Eglise, le zèle apostolique et missionnaire», (a. 39): «L'amour du prochain en rue du salut du monde et de l’édification de l’Egllse» (n. 37) (LE 33171· * Prcibvtfrvntm orJimx, n. la ï. ’ AJ gmUx, n- J9 c. fLE 3364). Ce point fut traduit concrètement dans une conclusion da Congrès in tern allouai sur la théologie du Concile Vatican TL tenu â Rome du 36 septembre au Ie» octobre 1066: «Il est souhaité que la dimension missionnaire et oecuménique de l’Eglise figure dans U ibék>gte postconcilialre non pas comme une note marginate, mais comme une pro­ priété en quelque sorte partout prevrntr.» Uda Cea/rcina 7 Jt Thtolocia Concilii Vaiicani II, Polyglotte Vaticane, xçAS. p. 66.) Cette coochufoo fut reprise dans «a «R /w»»ïa»RcnUJû». n. 77 [LE 3ê«7). ' «La révision des études ecclésiastiques doit avant lout viser À re que >« disciplines philosophique* et tbéo logiques sweat mieux articulées ensemble ct concourent harmonieusement A ouvrir toujours plus grand Tesprit des séminaristes au mystère du Christ, lequel marque toute l’huîetre de l’hu­ manité, ne cesse d’influer sur l’Eglise et agit principalement par le tntefatère des prêtres.» (OpiaUm torins. n. 14 a) [LE 3334). • Ad (tnirs. n, 16 et 36. ‘••Les professeur» de* seirJnalres et des univeriité* enseignèrent aux jeune* la véritable situation du uonde et de l’Egllse pour que la nécessité d’une évangélisation plu* poussé* des oon-chretlens ressorte mieux à tevr* yeux et nourrisse tenr xèle.» (AJ retire, d. 39 c}. «Qu* les élèves— actes! donc bîm instruits des nécessités de ITglise tout entière: problèmes oecuméuiqnr, missionnaire, question* particulièrement urgretes en telle ou telle partie du monde.» (Raiv> ptnlammUlû. n. 96). n »La théologie de L» mission s'insérera dans reoseignement et le pregrès d»· la tbéoloeî* afin que la nature missionnaire ds l’Egllse soit rai·· pleinement en lurniêre. De plu*, on prendra en conûdératloo l*s votes du Srigneur p?cr la propagation de l’Evangile, ainsi que la possibilité de salut pour ceux qui ne «ont pas évangélisés, et on inculquera la nécessité de l’évaogébsaticu et de l’inccrporaüon dans ΓEglise. Il sera tenu compte de tout cela kxsqa’on procAlera A la rénrganiMtioa d*· études dans 1rs séminaires et unirereltés. » Krrirxiar ia^u, n. 3. art x) [LE 34571- “ trtnu, a. ta [LE 3334}. 5816 η. 3853 OFFICIA LAICORl'M IN ACTIA’ITATE MISSIONARIA drnfkb “ ont à s'occuper pour en concrétiser au mieux le* forme* et let méthode»; et la S. Congrégation pour le Clergé est intervenue récemment sur ce sujet “. En tant que responsable de tout le mouvement de coopéra­ tion missionnaire de* fidèle», qui dépend pour une large part de l'animation spirituelle du clergé paroissial, cette S. Congré­ gation pour 1 Evangélisa lion se permet de rappeler, à ce sujet, aux Conférences episcopale», le rôle assigné par les récents Papes à l'Ünlon pontificale missionnaire du clergé, en vue d'alimenter et de développer La spiritualité missionnaire et l'orientation largement ecclésiale du zèle au service du Christ, auprès du clergé, en même temps que chez le» séminaristes, le* religieux ct les religieuses. Qu'il suffise ici de citer la lettre apostolique Gram ri inerrjeen/n publiée à l'occasion du 50* anniversaire de la fondation de cette Oeuvre missionnaire pontificale, oh k Pape Paul VI fil l'éloge de l'Unlon mission­ naire du clergé comme grand moyen de formation aidant tes §rêtres à vivre en plénitude le sacerdoce du Christ, c'est-ùIre dc le vivre dans ses dimensions également apostolique ct missionnaire, el la recommanda vivement comme objet d'un devoir de conscience pour les évêques et Je clergé Rome. Pentecôte 1970.—G. P. Card. Agagianian, Pré/cL Sergio PîgnedoU, Secrétairt. I. 1070 ALVI 17 Principes rhéologiques Comme le souligne vigoureusement le Décret conciliaire sur 1 activité missionnaire tie ! Eglise: «Toute l’Eglise est mlsslonnaln. et l’activité évungél,^trice est un dnSr fonX mentnl du peuple de Dieu.» (Ad Gentrs, n. 35) (LE 33M|. Aussi tous les chrétiens doivent-ils prêter leur aide A la dif­ fusion de 1 Evangile «chacun selon ses possibilités, scs talent*, son charisme ct *on ministère dan* l'Eglise· (Ad nrntfj, 28). Donc, «celte Eglise ne sera pas le signe parfait du Christ aussi longtemps qu’un lateat authentique n’y sera nas À l'œuvre avec la hiérarchie» (Ad gentry n. 21). Lumen çrnlium définit le* iûic* de la façon suivante: «Par le terme de laïcs on entend tous les fidèles, à l'exception des membres de l’ordre sacré ou de I'dtnt religieux reconnu par l’Eglise. c’est-À-dire ers fidèle* qui, incorporés au Christ par le baptême, constitués en peuple de Dieu et rendus partici­ pants, à leur manière, de la fonction prophétique, sacerdotale ct royale du Christ, réalisent pour leur part, dans l’Eglise et dans le monde, U mission qui est celle de tout le peuple chré­ tien.» (Lumen penrium, n. 31) [LE 3232). «Π appartient aux laïcs, dc par leur vocation propre, de rechercher le Royaume de Dieu en prenant en main le* réalités temporelles pour les ordonner scion Dieu.» (Lumen pen/iuzn, n. 31.) « Dwtwmj, a. 15 d [LE MUl· lÎGEn zx son nouveau milieu Aux taies missionnaires qui viennent du dehors est demandé un effort particulier d'insertion dans le milieu. L'effort d'adaptation, naissant d’une profonde sympathie et d’un incessant désir d’apprendre, est In condition sine qua non de leur apostolat qui, sans cela, ne pourra s’exercer aisément et efficacement, en des peuples légitimement fiers de leur culture et attachés A leur Indépendance. a) Insertion culturelle Tl fout donc tendre de plus en plus à l’intégration culturelle, tant par les efforts de préparation signalés plus haut, que par ta recherche d'une consciente et incessante identification avec le peuple, ses moeurs, ses besoins, «es problèmes, «es Initiatives, dans les domaines économique, social, culturel proprement dit. En tous ces domaines, l'option des laïc* chrétiens doit se faire avec une liberté et une respon«abilité adultes. Les laïcs étrangers doivent certes s’abstenir de toute Immixtion dans les situations politiques des pays où il* IravaHlent. mais coopé­ rer à l'établissement de ta Justice et du progrès social pour tou* est un de leurs devoirs. L'adaptation psychologique et celle des façons de vivre permettront d’entamer pins facilement le dialogue avec les non-chrétiens ainsi, également, évitrra-t-on mieux le péril de tramporter dans le nouveau milieu les moeurs et les oeuvre* chrétienne* du pays d'origine san* tenir compte des particu­ larités locales, ce qui ferait tort A l'apostolat. b) Insertion cédés (ale Cette Insertion requiert du laïc qu'il «e sente, se veuille et se montre vraiment membre et fils de l’Egltse locale: remplis­ sant fidèlement te* devoir* religieux, maintenant le contact avec les pasteurs et les fidèles de cette Eglise, participant dans ta mesure voulue aux oeuvres proprement religieuses et chré­ tiennes. Puisque 1*Egll«e locale représente l’Egltse universelle dans ta région en question, l'activité du laie doit s'insérer entière­ ment dan.* le plan d'ensemble établi par la hiérarchie locale. Le laïc en activité missionnaire dans un diocèse doit être en communion avec l’évêque qui en est le chef et le centre d'unité. (Décret Ad gentes, n. 30.) B. FonuATtoî* Les groupements, même Internationaux, veilleront eux aussi à s’insérer dons ta pastorale d'ensemble du diocèse et de la •La formation A l'apostotat suppose une certaine formation Conférence épiscopale du Ueu. (Apostollcam acluosttatem, 26; humaine intégrale, selon ta nature et les situation* de chacun» Ad gentes. 30. 31, 38.) (Apostollcam adiioslfatem. 29) afin que les candidats h l'activité La fonne concrète de relation entre le talc et la hiérarchie missionnaire puissent porter dignement et fructueusement ta peut varier selon la nature de l’apostolat qu'D exerce. On charge nul leur sera confiée, en des circonstances qui ne seront pourrait en gros distinguer deux cas principaux: pa« toujours facile*. Π y faut donc avant ta mise A l’œuvre, une préparation — Sur le plan purement temporel, les laïcs sont Indépen­ soignée; à celle-ci participeront, avec l’appui de ta hiérarchie, dant* et ta hiérarchie se limite A rappeler, éventuellement, les principes chrétien* en ce domaine on encore. *1 l’occasion le d*< formateur* talc* expérimenté*, de* prêtre* adaptés choisis demande, A déclarer, après mûre consultation et réflexion, A e*tte fin. et toute ta communauté chrétienne; celle-ci doit se que telle Institution ou action répond ou non A ces principes. sentir responsable de ceux de *c* membre* qu’elle envole vers autorité cçclèstastlmie. pour le bien commun les non-chrétien*. le* association* et entreprises qui a) Aspects spirituel et moral " ,dlreclrmrnt fplriturlle, choisir certaine* <1 entre elle*, y prendre une responsabilité spéciale et t^s nroïprt,cHutT*' Ainsi 1a hiérarchie, organisant Le fondement de tout l’édlfiee spirituel consiste dan* un de façon* diverse* l apostolat selon le* circonstances, en unit espnt de vive fol. C’est celle fol qui soutiendra une chanté $321 5822 %’ 1870 MAI 17 SPECIALIS INSTITUTIO MISSIONARIIS TRADENDA plu» particulièrement telle Tonne h »a charge apostolique, tout en respectant, du rc»tc, la nature diverse des deux activités, et san· enlever aux laies l‘indispensable faculté d nglr libre­ ment. Cette façon d’agir de U hiérarchie est appelée, en dif­ férents document» ecclésiastiques: lo mandat...» (Apostollcam aduosltatcm, 24.) c) Coordination des laïcs mire eux Pour leur formation comme pour leur action. Il est en gé­ néral très utile que les laïcs se groupent entre eux en associa­ tions. C'est leur droit d’en fonder, de leur donner un nom, de leur attribuer des formes diverse» selon les circonstances, de le» administrer, d’en adapter l’action aux différentes nation». (Anoj/UIciini actu&sltafrm, 19.) Toutefois, la prolifération d’associâtIons Ident loues en leur but ct leur style menacerait le rendement des force» et la clarté des actions; au contraire, des union» nationales et in­ ternationales, réalisées entre plusieurs associations, pourront créer ct utiliser en commun des bureaux de sélection, d'en­ quête et de planification. (Afofu proprio •Ecclesiae sanctae·, 3, 24) [LE 3157]. TV. Appui de L'Eglise à l'action missionnaire des laïcs C’e»t un grave devoir des communautés chrétiennes, locale», diocésaines et nationales, de promouvoir el de soutenir l’ac­ tivité mlsslonnlre dos laïc»; Ils sont les signes et les Instru­ ments de la catholicité de leur communauté. Les communauté» d'origine, prises dans leur ensemble, établiront des oeuvre» en faveur de ces laïcs, garderont avec eux un contact étroit, les aideront spirituellement et matériel­ lement. Pour le cas où ces laïcs se rendent h l’étranger, soit par choix personnel soit en remplacement du service militaire, l’aide en question se manifestera non seulement avant et pendant ce séjour, mais aussi nu retour, afin d’assurer le reclassement équitable ot harmonieux des laïcs rentrant dans leur pays. Dans les pays mêmes où les laïcs collaborent à l’activité missionnaire, les prêtres, les religieux et les religieuses, bien loin de nourrir ô leur égard un esprit de supériorité ou une attitude distante, voudront les rejoindre fraternellement, les introduire nu plus tôt et au mieux dans l'effort commun, en un travail spécifique conforme ù la formation de chacun. Comme 11 s’nglt de personnes adultes, ct qui souvent possèdent déjà une réelle expérience, elles ont le désir et le droit de sc voir confier des charges avec toute In mesure voulue de li­ berté ct dc décision, surtout dans l’accomplissement de leur activité professionnelle. Réciproquement, les laïc» veilleront à établir ct A développer des relations ouvertes ct constructives avec les prêtres, les religieux, les religieuses, et toute la com­ munauté. Selon la demande pressante ct répétée des laïcs, la com­ munauté leur apportera un authentique soutien spirituel. Des prêtres «aptes, désignés à cet effet, leur consacreront le temps ct l’effort fraternel que méritent des personnes désireuses d’un service vraiment chrétien, les aidant à persévérer dans le souci d’une vie évangélique ct d’un travail généreux. Les personnes consacrées qui, de pnr leur vocation, n’ont pas et ne peuvent avoir de responsabilités directes d’ordre temporel, sc souviendront que les laies, pour leur part, sont pleinement Insérés dans le monde: c’est leur droit ct leur de­ voir. Tl« doivent pouvoir, eux et leur famille, vivre décemment de l’emploi qui'lis remplissent; sl ce sont des expatriés tem­ poraires, IR doivent pouvoir compter, lors dc leur retour au pays, sur In possibilité d’un reclassement convenable. Ainsi 1rs laïcs nn service de la mission doivent-ils recevoir, selon 1rs possibilités, et dans les termes d’un contrat, une rétribution convenable et être couverts, par un système d’as­ surances, contre les risques divers, la maladie, la vieillesse. (Motu proprio •Ecclesiae sanctae, 3, 24, 4) (LE 3457). Plus encore que des possibilités économiques, ce que souhai­ tent légitiment les laïc», c’est un esprit de fraternité qui respecte leur état propre ct leur tûche évangélique. Au plan des structures, une place convenable doit être donnée aux laïcs dans le» conseils pastoraux des paroisses rt du diocèse, ainsi que dan» les Commissions de» Conférences épiscopales, afin que ces assemblées profitent de leurs ex­ periences et de leurs avis, et prennent leurs décisions dans la charité ct In concorde. (Christus Dominus, 27 [LE 3332); Apostollcam actuosllatem, 26 [LE 33-16]; Motu proprio •Ec­ clesiae sanctae·, 1, 15-17 ct 2, 20) [LE 3457]. Cettr unité des coeurs et des vies, nu plan privé comme au plan des Institutions, représentera, parmi les non-chrétlcns, une des meilleure» formes de témoignage. Conclusion Par la fol. le» chrétiens savent que l’humanité cl le monde »onl aimés pnr Dieu ct promis par lui au plus sublime destin. Tl» croient que tout homme, qu’il le sache ou non, est appelé à s’achever finalement dan· lo Christ; celui donc qui refuserait l’hnmme, refuserait aussi Je Christ ct Dieu. C’est dans In lumière de cet appel que les chrétiens cherchent sincèrement et pleinement la promotion humaine, sous tous les aspects et ù tou» les niveaux, et c’est pourquoi, de tout coeur. Ils prennent part aux grandes tâches actuelles de l’hu­ manité: chaque laïc est par là. devant les hommes, signe du Dieu vivant et témoin du Christ ressuscité. 5823 n. 3834 La Lettre à Dlognète (n. 6), d’une seule phrase» fixait déjà a ce propos, un programme valable pour tou» le» temps: •uc que I ûme est dans le corps, les chrétiens doivent l’être dan» Je monde.» Rome, Pentecôte 1970.—G. P. Cant Agagianian, Préfet. Sergio Pigncdoll. Secrétaire. • Ordinariis locorum.· BJ4 34 (1970) 197-212. 3854 1970 MAI 17.-SC GENTIUM EVANG., LIT. CIHCUL. PART.· De sensu et valore vocationis missionariae deque SPECIALI INSTITUTIONE EORUM QUI AD GENTES EVANGELIZANDAS PRAEPARANTUR.1 1. —Nello studio dl ri nnova men to che accomuna gll sforzl dl quanti si preoccupano deU’odlerna crlsl di vocaxioni, questa S. C. per l’Evangelizzazlone desidera sottoporre al Vescovi e ni Superiori alcune rlflession! su a leu ni aspettl della vocazione mlsslonaria e sulla necessity di formazione speciale per quanti vanno come mlssionarl. 2. —Attraverso le moite trasformazfonl dl strutturn e di costume che distinguono la socletà odlerna, la generosltà del giovanl emerge come elemento persistente ed è motlvo dl serena speranza. Esso si manifesta nella prontezza al serviri o degli infelici colpiti da calamity i m prowise o nella dedizione ai popoli Impediti da cnndlzlonl insufficienti di svihippo come nvviene nel paesl dei Terzo Mondo. Sempre plù i probleml dell’umanità blsognosa vengono considerati probleml eomuni d’impegno personale. I giovunl che cosi »1 offrono occaslonalmcnte o chc si vincolano a un servizlo prolongato, sono moss! in «ran parte da motlvazlonl dl fratcllanza umana ma nnche, tnlora, da autcntlca Ispirazlone crlstiana. 3. —H rllevare questo elemento sembra sufficiente per af­ ferma re che Ia crisi delle vocarioni. pnrticolarmente delle vocazlonl misslonarle, non è dovuta tanto alia mancanzn dl generosltà dei giovanl d'oggi. cninnto alla insufflelente chlarezzn della raglone mlsslonaria. Moltl giovanl, purtroppo, non vedono plti le motivarioni speciflche e precise per una scclta nettn dell’cvangelizzazione. Eppure 11 comando del Signore urge sempre: «Andate, fate discepoll» (ML 23. 18). Eppure la mngglornnza dell’umanltù non è ancora cristinna. 4. —Non c’è dubblo che 11 comando del Signore sl rlfcrisca a tuttn In Chiesa. Anri. costitnlsce per essa una comune voca­ zione mlsslonaria. Ma sarebbe iflusorlo e vano argomentare che l'attività missionaria, anpunto perché tuttn la Chiesn è mlsslonaria, sl esaurisce nell'ntllvità ecclesiale locale e che, qulndl, non è necessario «andnre». In rcaltà, ogni Chiesa Partlcolare appartient alla Chiesa Universale, parteclpn della sua natura e della sua vocazione misslonnrla. Hsrn «deve riprodurre alla perfezlone l’Immagine delta Chiesa Universale· (AG 20) (LE 3364], e perciô deve esscre prontn nd «andare». Evidentemente un obbllgo dei genere non puô essere attuato da tutti, mn è nnche évidente che ogni Chiesa Partlcolare deve formare I suol membri in maniera taie da rendere possibile e facile Γ «andare» n quanti, tra essl, per don! e carlsmi personali, vi si sentono chlnmntl. 5. —In questo senso non c’è differenza nlcuna tra Chfese giovanl e Chlese antlche, qunlunque sia la loro sltuazione dl sviluppo. Prr questa raglonc il Concilio non ha temuto dl affrrmnre che «le giovanl Chlese parteclplno, quanto prima c di fatto, alla missione universale della Chiesn, inviando nnch’esse mlssionarl a predfeare dnppertutto nel mondo 11 Vangelo, nnche se soffrono per scarsitù dl clero» (AG 20). 0.—E’necessario, qulndl, rlnnovnrr In spirit© dl fede che ci fn nccogllrrr 11 comando del Signore. E* necessario chlnrire al nostrl giovanl l’autentlcltà evangellca dell’andarr mlsslonnrio nonostante che le sltunzlonl locali presentino probleml pressanti o anche dl urgenza immediata. La generosltà del giovanl per I fratelll nel hlsogno puô costltulrr un nutentlco germe dl vocazione mlsslonaria. Non sarô difficile fnr loro comprcndere che 11 vero aluto deve tenere ln conto la personn umana nella sua integrftà e qulndl nellc sue cslgenzc splrllunll e che, perlnnto, una pnrteclpnzlone plena ni probleml dello sviluppo porta nreessariamente alla eva n gel Ιζζπ z i ο n e. 7.—Tl comando del Signore précisa nnche lo scopo dell’andnre mlsslonnrio: «fnte discepoll». Mn taie precisazlone sembra per talunl perdere II suo valore di fronte o errte nrgomentazionl odlerne. Alcunl Interprctnno I valor! spirituali e moral! delle religioni non-crisllnnr. solennrmente riconosclutl dal Concilio, mettcndoll In rclarionc alla saTvezza promessa e ncqulstata dnl Signore, in maniera tale da negare il hlsogno 1 Questo «foeumrnto. œil» sua st«nra definitiva. è II frstto dei!» sioni svoitesf rxelli Conervorione Pknxria de! x ® H rnffronto con I metodi passatl. se fatli con Intenti sinceri, sono assai utili e positivi perché danno la posibUlté di trarrr Inscgnnmcnto dnile esperienze passa te per adcguarc I metodi d'aziune nlle sltuazioni presentI. 12.—E’ ccrtamcnte utile, se non necessario, completore Ια normale fonnnzionc teologica e spirituale del mlsslonari, anche sacerdoti, con una specioHzznzJonr professionale, sopruttutto nolle cos Id dette sclenze umane. Nella scelta delle profession! sl sin aperti, con prospettiva dinamlca, vaprndo prevederc r anche prrordinare le nécessité del do muni. Π campo è vastis­ simo: dalTctnologia olla letteraturu, dalla psieologia olla me­ dicina. In realté. non c! possono rasere raclusfoni. Bisogncré tener conto delle inclinazioni indlviduali. ma taré sempre necessario ordinare queste e Ia spcciaiixzaxione professionale alio scopo delTevangclixxizione e alTcsercirio del minis tero sacerdotale; ognl sacerdote deve essere sempre r soprattutto sacerdote. 13. —L“urgenxa del problem! dello rviluppo umano, speclalmrate ne! para! del Trrxo Mondo, Induce, tiilorn, a dare eccessivn importanza ugll aspettl umanl dello svtiuppo n scapi to del valore spirituale delTevangelbxazione. E’ certamrate vero che Io svihipno Intégrale delTuomo non consente divisioni tra Tnmbfto spirituale e le nécessité corpo­ rali della sua vita. L’esemplo del Signore ci Insegna α consi­ derare eon générosité 11 bisogno di nutrimento, di benessere. di liberté che accompagna Tuomo dl tutti 1 tempi. Ms lo straw huegnamento cl awrrte ehe Tuomo non vive soln di pane e che il fare 11 bene. Il eurare I malatl, 11 mm tenere 1 dirittl ctvill, ha per scopo dl conduire 1‘uomo a riconoscere la bonté del Padre nostro ehe è nel cieli e ad amare gll altrl uomlnf come frateni. Tn realté. per quanto limitata sla la partecipaxione dl ognl slngolo mtssionario allo svihippo materiale del parse In cul sl trova. Tesperlenza mostra che egli è aceettato e ben voluto dalla grnte appunto perché si awrrte in lui la preoccupnzione del benrsserr duraturo e totale che inchide Taspetto spiri­ tuale e Tattenzione per la persona umana. 14. —L’argorarato della vocaxlone mlsslonaria e di una eorrispondente formaxione specifica vu affrontato nnche In rapporto ai sacerdoti inviat! direttamente dalle Chlese partleolarl. Π loro esndarr» costltulsee un‘espresslone autentica della vocazlonr missionaria dl tall Chlese. Ess I sono mlsslonari a pleno titolo. La loro voeazlone mksionarla raprime una forma speciale del minister© sacerdotale e richJede di eonse­ guenza una speciale formazione. Bisogna rlconoscere che, ahneno finora. la preparaxione normale dl un sacerdote dio­ cesan© non è sufficiente per Tandare mlsslonario. E’ necessaria una prrparazione Immediata In relaxione nlla problematlca generale della evangelizzaxione di una cultura non-cristlann e 9. —Queste ennslderazionl dl principio vanno approfondit* alia situazione partieolare del hiogo In cui un tale sacerdote e applicate alie situazfonl speciflche e di fatto. La dinamlca dovré svolgere la sua atthriti. culturale è vh*a e porta a trasformnzionl continue, come pos15. —Per dare ai sacerdoti diocesanl una prrparazione ndé­ «lamo rtnderrJ eonto In rapport© alla cultura di cui ognuno gusta converré prowedere alla loro formazione, anche eon di no! è parte. enrsl Individua», tenendo ronto della lorn condtelone. East, Sono necestari, pertanto, Io studio e la vérifiée restante Infattl. non appartrngono a Tstitutl con vita dl comunlté. ma delle situox Ion I In cul Tatthrité missionaria sl svolge. Ma rappresentano. In maniera I adividuale. Il «egno della comupen-hé questo posta rasere fatto con efficacia sl presupopne e nlone fraterna tra Chlese Partlcolari. D'altrn parte, css I sl «I rlehlrde una formazione di fondo, dl caratterr generale, troveraunn a contât to con I mlsslonari del varl Istitutl e con espace dl metterr ogni mhslonarto, sacerdote, rellglnso, reli­ questi, unltaraentr al sacerdoti autocton!, dovranno formarc giosa, faleo, pur nella diversité del minister! e dr) earisml un presbiterio unico con 11 Vescovo locale. Non è, qulndi, personali, In grado dl renders! conto della realté culturale In fuori hiogo pensare alla cnnvenlrnzn di servirai per la loro cut si dovré svolgere il suo lavoro. formazione del centri intrreomunitari. prowidrnzlalnirnte sorti nrgll ultimi anni per Tlnlziatlva di varl Istitutl Mlssln1 glovanl hanno blsogno dl tapere che, ntfldandosi a un nari. In questi centri Tlusegnamento r la vita sono ordinati Istltulo n partectpnndo a una Iniziatlvn, saranno guidât) e sistemalicamente alTattlvité missionaria. I loro prngrnmml préparait In maniera da rendere la loro opera veramrnte utile potranno essl, npplieare le direttive approvale. eon senso 1° n 72? '* aT “ ml«sinnr dl lalcl nl coral dl formadl apertura e di rrnliwmo. zione del centri mlsilonarl Interromnnitari. 11.—Occorrr, tuttavia, molto equIHbrio dl gludlzlo e di Inkl^n alJter,ul1· religiosi, religiose. attegglamratn. L’interrsse dl studio, anche al dl fuori degi) mKsi™ri?^5?7îïï!t 7nclenlp d‘ P^pnrazione nlTattivitâ ambienti mlsslonari. e U ripensamento de) metodl di attivith ertinn spessn a porre Vacecnto Attamen, peracta instructione supplctiva, dibl actoris exclusum bonum sacramenti, fit sermo etiam de conditione, est patroni petierunt, propter nova elementa exorta, ut supquia ipsa rxclnsto fieri potest etiam per modum conditionis, pktlvum dubium concordantur, quod revera factum est ct tunc, prout lurisprudenlia docet, facilius est probatio, ln hoc modo: . 3863 altera depositione, ln favorem actoris fatetur: «Mlo fratello ha contratlo matrimonio con G., con la volonté, intenzione e desiderio di avere da lei bambini; »e non ne avesse avnti, nvrebbc annullato II matrimonio perché cosl non Io riteneva valido» (Sum. p. 142 ad 6). Denique actoris mater, etiam Inter teste· graviores, actori contrarios, recensitos, deponit: * Ignoro tuttavia se queste co*c fosscro interpretate fin da allora dal duc fidanzati come argomento che rendes se incerta una futura maternité di G. Nepnure mlo figllo ml disse questo, pur continuando a sostrnere Ia sua opinione che un matrimonio senza figii non é un vero matrimonio» Data la facilita con cui mlo figlio dlceva queste cose, sono certa che gll capi té di ripertcrle anche davanti a G., cosl corne poterono ascoltarlo gll amie! chc frequentarono piti s pci so » (p. 54 ad 9-12). Et In altera depositione, a sententia non citata, testi» haec addit: «Confcnno che mlo ftgho ha sempre detto chc un matrimonio senza figii era nullo... Lc intenzlonl di P. dinnnzi all'cventualité che gll fossero man cati flgli nel matrimonio, erano chlore, e cioé avrebbc fatto Γαηnulkimento dl questo matrimonio» (p. 143 ad 2-3). Non apparet proinde quod huiusrnodi testes, et quidem graviores, sint intentioni actoris contrarii. 6. Ipsa declaratio Excihi Dfti T. M. diei 15 novembris 1967, suum momentum habet et attente est ponderanda. Ait enim: «sono a conoscenza della causa di nullité dl matrimonio, da quando questa era stata appena Inhiata... Egli (actor) ha sempre insistito nella risposta che per lui II matrimonio non aveva valore né senso senza flgli, che voleva flgli. aveva blsogno dei figii, c che queJIa di avere flgli era stata la condizione apposta al suo matrimonio... So, da quanto ebbe a dimoslrarmi il doit. N. (actor), che I) sig T. (conventae pater) ha assunto fin da principio e tiene tuttorn un atteggiamento persecutori© e di ricatto nel confront! del medcslmo dott. N. Tali notizic mi sono state confcrmate anche da altre persone. Per quanto concerne Ia sig.ra V. (conventa), penso che essa •Ia fondomentalmcnte buona, ma sublsce le ire del padre. Ignoro I motivi dell’attcggiamento del sIg. T.: penso pcraltro chc siano suggerit! sonrattutto dairinteresse materiale, in quanto persone degne di fede chc ml hanno descritto la posizionc Io presentano come uomo venale... Ritengo il dott. N. (actor) dt Incccepiblle condotta morale e clé mal grado calunnic sparse ad orte sui conto *uo. Lo ritengo inoltre, dei tutto degno di fede e immune da contrnddizioni o sottintesi mentali. Anche altre persone di notevole elevatura sociale mi hanno pariato sempre ugualmente bene dei dott. N., che peraltro, gode ampla stima ncH’ombicnte dclla »ua professione. Detto questo, ritengo il dott. N. oxsolutamente incapace di giurare il falso». (Resp. ad 3, 4, 6, 7, 9). 7. Nova ergo inquisitio seu novum cautae examen ad investigandum ubinam In casu verita* Inveniatur, prae oculis habitis his omnibus quae supra dicta sunt, nbs dubio suum influxum habere potest in meritum causae; ideo existimamus in casu obtentam fuisse illam probabilitatem seu fundatam possibilitatem, quae suificiens est ad novam causae proposi­ tionem admittenaam, saltem quoad caput ob exclusum bonum sacramenti. Dicimus saltem quoad exclusum bonum sacrumenU, nam licet ea quae dicta sunt inngis directe respiclant hoc primum caput, nonnulla applicari quoque possunt ad alterum de conditione ab actore apposita ct non verificata, nunc Iam bis iudlcatum. Deinde argumentum pro concessione beneficii novae pro­ positionis causae, etiam quoad alterum caput, haberi potest ex co quod sententia magnam vim tribuit, nro responsione negativa, facto quod scilicet actor «fundatum dubium de inca­ pacitate conventae generandae prolis non habuit». Ideo «quo­ modo netor potuisset consensum coartare per conditionem, sl abfuerit causa sufficiens assertae conditionis?· (n. 11). Verum hoc certe tenendum est: virum actorem quam ma­ xime desiderare, ct (n magna aestimatione habere p ro creatIo­ nem prolis, adeo ut semel atque iterum iam ante matrimo­ nium ipse curavit de examine mulieris ex parte medicorum: «Fui io stesso a spin gere i suoi genitori a farla visitare per sottrarla a quelle sofferenze, ma anche perché a me premeva molt iss imo sapert se la ragazza fosse in rtgola nell'apparato genitale. Temevo infattl che le suc sofferenze, potesscro esscre inizio di stérilité» (Sum. p. 16 ad 6). Assertiones vero medi­ corum etiam sl sensu positivo factae — non tamen omne dubium absolute exclusum, nam unus ait: «non facile raggiungiblle una maternité da parle di G.» — eidem viro actori, non dabant quamdam *sercna eertrzia*, tutt’al plü pué passarc sc Intesa «ana buona speranzat, ma nulla plü» (Sum. p. 121 ad 12). Dc cetero, pro probatione defectus huius dubii ex parte actons, excepta confessione mulieris conventae, teste* in sententia citati utuntur verbis: «che io sappio», «non Io ami­ ta!·, «a mlo awiso», «non cretio», «ignoro tuttavia», quae qui­ dem non sunt depositiones categoricae, sed potius opinionem manifestant. * ApolL 43 (1870) 456-4ÔS. 3863 1970 1UN 6.-SIGNATURA APOSTOLICA, DECISIO. PART.· Romana - Nullitatis matrimonii Novae causae propositionis Facti Species. - Paula, actrix In causa, α tribunali Ec­ clesiastico Regionali petiit declarationem nullitatis sui ma· 5836 h. 3864-3865 Sacra gongr. religiosorum triment), contracti eam Alexandro ob vim et metum sibi a parentibus iniusle incussum, quod Tribunal, lite concor­ data sub formula dubii on constet de nuIHlatc matrimonii ob vim et metum α parentibus actrici iniuste incussum, in casu», sententiam tulit negativam, seu non constare de nullitatc matrimonii in casu. Quam sententiam Tribunal Appelbttonls Vicaria tus Urbis confirmavit. Nihilominus mulier petiit a Decano S. R. Rotae novam causae propositionem, asscrens nonnullos testes precedenter numquam excussos fuisse et adducens documenta va­ lida ex quibus constat unum saltem testem in primo ludlclorum gradu plenam veritatem non dixisse. S. R. Rota instantiam pro nova causae propositione releclt eo quod argumenta ab eadem muliere adducta nova non essent. Contra hoc Decretum rotale Patronus actricis recursum Interposuit apud Sectionem Primam S. T. Signaturae Apostollcae quo petiit «che 11 Decreto rotale sia riformato e che codesto S. Tribunale si comptoccia di concedere 11 'benefldum novi examinis’ trattenendo, posslbilmente, h cau­ sa anche per 1’esame dei merito». Insuper Idem Patronus rogavit che siano interrogati alcunl testi, riferendosi a quanto esposto nel suo sopracitato ricorso per quanto con­ cerne il merito della causa». Signatura Apostolica Instantiam actricis parti conven­ tae notam fecit eamque rogavit ut sibi Procuratorem eli­ geret, Intra mensem, et insimul ut scripto diceret delle Note Inviate In preccdenza non aveva consentito ai diffondersi), e prendendo pol in esame quelle avanzate nclla nota Italiana. Lo wrupolo dl non lasciore, possibllmente, senza consfdcrazione nessuno dcgli argomentl in essa addotti spiega l'ampiezza. della présente contromemorla. La quale intende montcneral strettamente — come ha fatto la nota itallana — sui plano delle enunciaxioni e valutaxioni giuridiche, nei riaffermato pleno riipetto della sovranlta deUo Stato Italiano, ma i nsi em e nei eonvincimento di rendere omaggio proprio n questa sovranità, oltre che di tutelare il buon dlritto della Santa Sede, procurando dl mettere in esatta lace quanto lo Stato Italiano ha con sovrana voloutà occet lato e stabilito nei Concordato stipulato con la Santa Sede e solennemente confermato pol, per proprio conto, nella sua Costituzione. Prima di passare ad esporre le proprie orgomentazionl, la Santa Sede vorrebbe sotlolinearc che queste si riferiranno reclus iva mente al problema dell'esatta interprrlazione del1’art. 34 dei Concordato, (n relaxione al menzionato pro^etto dl legge in discussione presso il Parlamcnto Italiano. Esu la pertanto completa mente doll'oggetto delta présenté nota ognl «ccenao al problema del divorzio in se stesso: in merito al quale soao ben note la dottrina della Ch lésa Caltolica e la posizione della Santa Sedc. Essa anche in questa occasione nou puô che confcrmarle. Dal Vaticano, 13 glugno 1970. Con nota datata 11 30 maggto 1970 il Govern© Italiano, In ritnotla alk Note della Santa Sede nn. 5902-66 dd 22 ago»to 1966 fLE 3480], 1160-67 del 16 febbralo 1967 (LE 3533 L e 735 del 30 granato 1970 ILE 3821 L ha nmplamente es posto la tes! the deve rttrncnl alla base della posixione axsunta dalla maggloranza della Camera dei Deputati Italiana in mento alla question· se 11 progetto dl legge per l’introduztone dl •Ad Lormsn liai»· Scdezn Apc··chcun Π Dxr. eccl. 01 akunl casi di tctogUmento dl matrimonio, estendendo, con (1970 192-194. «Pro-ærconacn» a Secreturi· Status allegatam v.do i art 2. la possibilité di tnglkre, nei casi indicati, gli effettl apud D Du. eccl. 81 (1970) 194-20B. chrill al matrimonio celebrato dmanxl a) sacerdote cattollco e irarum nomina cuiusque territorii e quibus nova dioecesis constat, nisi hl Sancti momentum universale habent pro universa nova dioecesi. C) De celebrationum die proprio 1970 IUN’ 21 rUmfilIit«?r?,COrUT exPrcsse designantur. De Iisdem supra, nn. 8-12, Iam actum est. K AUae celebrationes propriae, nisi peculiares rationes obstent historicae aut pastorales, ut memoriae obligatoriae vel memoriae ad libitum Inscribantur >«. Memoria enim ad libitum, cum facultatem praebeat eli­ gendi Officii et Missae aut de feria aut de Sancto, minime Impedit celebrarionem Sanctorum, sed permittit ut ordi­ natio celebrationis diei liturgie! ad necessitates spirituales, pietatem, praeparationem et ingenium participantium ap­ tius accommodetur. Eius usus proinde magnam utilitatem afferet componendis calendariis, praesertim si plurimi Sancti sunt In ea referendi. 25. Nihil impedit quin aliquae celebrationes alicubi modo sollemniore fiant quam In universa dioecesi vel fa­ milia religiosa u. Hac prudenter adhibita distinctione, Ca­ lendaria peculiaribus necessitatibus et opportunitatibus magis convenient. 26. Sl qui Sancti vel Beati una simul in Calendario commemorantur simul semper celebrantur, quoi les eodem gradu sunt celebrandi, etsi unus aut aliqui eorum sunt magis proprii. Sl vero unus aut aliqui ex his Sanctis vel Beatis gradu superiore sunt celebrandi, fit Officium de his tantum. / omissa celebratione ceterorum, nisi expedit eis 658 alium diem assignare, ad modum memoriae obligatoriae ’·. E) De titulis Sanctorum 27. Demptis titulis qui sequuntur. «Confessor Pontifex», •Confessor non Pontifex», «Nec Virgo nec Martyr·, «Vidua·, nominibus Sanctorum hi tituli apponantur, ut in Calenda­ rio generali: a) THuli usu recepti: Apostolus /Evangelista), Martvr, Virgo, b) Tituli gradum in hlerarchia sacra habi­ tum Indicantes: Episcopus (Papa), Presbyter, Diaconus. e) Tituli qui Sanctum indicant familiae religiosae ascrip­ tum fuisse: .Abbas (Monachus), Religiosus, Religiosa. Titulus Abbas tribuitur omnibus Sanctis qui ad Ordinem religiosum pertinuerunt, abbatiale munus habentem etiam­ si presbyteri fuerunt, ex. gr. S. Bernardus; titulus Religio­ sas religiosis non presbyteris assignatur; titulus Religiosa datur ei quae ante ingressum in religionem vitam matri­ monialem duxerat; ceterae religiosae titulo traditlonall Virginis nominantur. Etsi in Calendario generali nomina sanctorum laicorum qui non sunt martyres aut virgines nullus peculiaris titulus sequitur, nihil tamen impe lit quin ln Calendariis particu­ laribus appellationes serventur, quae conditionem cius vi­ tae quodammodo in mentem revocant (ex. gr. rex, pater­ familias, materfamlllas, etc.). 21. Sancth proprius dies natalis, quantum fieri potest, assignetur. SI vtro dies natalis Ignoratur, celebratio indi­ Caput III -De quibusdam Célébration i a us sinoillatim catur tn diem alla ratione eiusdem Sancti proprium, ex. gr. diem Inventionis, elevationis aut translationis corporis, vel ellam diem canonization!*; secus diem qui in Calendario A) De Patronis et Titulis particulari Uber fuerit ob ullis celebrationibus11. Sl tamen Sanctus Iam est Calendario Inscriptus et eius 23. ln Patronos nationum, regionum, dioecesium, lo­ dies celebrationis cum devotione fidelium, traditionibus corum, familiarum religiosarum, sodalitatum, et moralium popularibus aut consuetudinibus civilibus adeo arcte est personarum Sancti solummodo. Id est qui hoc titulo rite conexus, ut absque Incommodo mutari nequeat, servetur coluntur, eligi possunt; noo vero Beati, absque Apostoiicae dies tnlatldus. Sedis induito1’. Semper tamen excluduntur divinae Per­ 22. Celebrationes, quae ludultae vocantur. Instituantur sonae. die ad rationem pastoralem aptiore. / 29. Ad celebrationem llturglcam quod attinet, haec 23. Quotiescumque celebrationes propriae cum univer­ competit solummodo Patronis secundum antiquum usum salibus composite sunt Jungendae, haec serventur. electis ac constitutis, vel ex immemorabili traditione ac- 659 a) sollemnitates Calendario generali inscriptae eodem ceptls. Ceteris vero, qui Patroni, sensu latiore dicuntur, die retinentur etiam In Calendariis particularibus, nisi ali­ merae pietatis causa propositi, nullum competit peculiare ter cavetur (c. n. 36). lus lllurglcum. b) Festa in Calendario generali Inscripta eodem die 30. Patroni eligendi sunt a clero et populo, ct Episcopo retineantur etiam In Calendariis particularibus, festo pro­ vel alii competenti auctoritati ecclesiasticae sunt appro­ prio In eundem diem forte Incidente ad proximum diem bandi. Electio autem ct approbatio Sacrae Congregationi liberum translato, nisi dies festi proprii Ita cum more loci pro Cultu Divino confirmandae sunt1·. aut cultu populari conectitur, ut nequeat absque gravi Sl vero agitur de Patronis Ordinis vel Congregationis vel Incommodo transferri. Instituti religiosi elusve Provinciae, electio ab iis facta ad c) Memoria propria praeferatur memoriae generali, quos spectat necnon approbatio a competente auctoritate quae non est obligatoria. Aliquando tamen etiam memo­ familiae religiosae data eidem Sacrae Congregationi pro riae generali obligatoriae praeferri poterit, aut hac ln me­ Cultu Divino confirmandae sunt. moriam non obligatoriam mutanda et cum memoria par­ ticulari eiusdem generis eodem die in Calendario conlun31. Patronus principalis posthac unus tantum sit. Ob genda, aut Ipsa pro opportunitate in alium diem differenda. peculiares rationes, alius, tamquam secundarius, addi pot­ est. Idem servetur, «mantum fleri potest, pro Patronis Iam D) De celebrationum gradu 1 q?nî ηη· 32 rl 33 statuuntur. Licebit tamen duos vel plure* Sanctos In Patronos prln24. Celebrationes in Calendariis particularibus ul sol­ bantur' gtre’ ' dcm SanCfcl una slmul calendario Inscrllemnitates vel festa Ipso lure Inscribendae, in tabula dle»» 5’orwuM vHtcnda Λτ en«w lùt/pn rt Jt cjl^kric. n. 51 c, u /Wzw, dw 5849 »· *a6· 5850 ■>'V*1#r> - Hi) SC CULTUS. INSTR. DE CALENDARIIS PROPRIIS 1070 UN 24 32. Patroni, sive principales sive secundarii,pllm consti­ tuti propter pccullnres circumstantias historicas, Itemque Patroni ollm propter extraordinaria rerum adluncta, v. gr. pestem, bellum, nllnmve calamitatem, vel propter cultum specialem nunc remissum electi» In posterum uti patroni amplius nc coluntur. 33. Sieubl vero cultus et pictas erga Patronum rite constitutum vel ab Immemorabili acceptum decursu tem­ poris nulla evaserunt, nut de eodem Sancto nil certum agnoscitur, minime impeditur quin, re mature perpensa, auditis lis ad quos spectat, novus constituatur Patronus, servatis lis quae n. 30 statuuntur. 34. Ecclesiae In Titulum habere possunt SSiham Tri­ nitatem, Dominum nostrum [esum Christum sub Invoca­ tione mysterii vitae cius aut nominis In sacram llturglam Iam Inducti; vel Spiritum Sanctum; vel B. Μ. V. Item sub aliqua appellatione In sacram llturglam Iam assumpta; vel sanctos Angelos; vel demum Sanctum In Martyrologlo Ro­ mano Inscriptum nut rite canonlzatum, non vero Beatos, sine Anostolicae Sedis induito1·. Titulus ecclesiae, eadem ratione ac Patronus principalis posthac unus tantum sit, nisi agitur dc Sanctis qui una 660 simul Calendario Inscribuntur. / Sicubi visum fuerit Titulum ecclesiae mutare, ea serven­ tur quae supra, n. 33, de Patronis edicuntur. 35. Sollemnitas Titulorum B. Mariae Virginis, qui in Calendario generali vel particulari non inveniuntur, flat aut dic 15 augusti, aut alio dic quo in Iisdem Calendariis habetur celebratio ad honorem B. Mariae Virginis, quae cum titulo particulari aptius componitur, ex. gr. ob tem­ pus freouentiorum peregrinationum fidelium, ob popula­ res traditiones, etc. Eadem ratione, eligatur dies sollemnitatis Titulorum Domini, qui in Calendario generali vel particulari non re­ censentur. B) De sollemnitatibus quarum praeceptam festivum ablatum est 36. Sollemnitates quae lure generali secum ferunt prae­ cepti festivi obligationem, etsi huiusmodi praeceptum fue­ rit amotum ab Apostolica Sede, die celebrantur quo In Calendario generali inscribuntur, nisi, iuxta normas gene­ rales dc anno liturgico et de Calendario In alium diem trasferri debent aut possunt Si qua vero Conferentia Episcopalis opportunius iudicet alicui ex his sollemnitatibus, ex. gr. sollemnitati Omnium Sanctorum, alium diem assignare, qui melius congruat tra­ ditionibus localibus aut populi ingenio, poterit rem Apostolicac Sedi proponere. 37. Cum ad sollemnitates, quarum praeceptum festi­ vum est abrogatum, alius dies atque in Calendario generali, tamquam proprius, fuerit destinatus, illae eo ipso dic ln Calendario particulari Indicari debent. C) De Rogationibus et Quattuor anni temporibus 38. Conferentiae Episcopalis est statuere pro universa sua dicione quomodo eae celebrationes agantur quae respondent Rogationibus et Quattuor anni Temporibus. Statuat proinde quando et per quot dies Rogationes sint habendae; Itemque quando et quot diebus peragendae sint celebrationes Quatluor Temporibus respondentes, et quod propositum illis tribuatur. Pariter statuat qunenam Missae, ex his quae In nova editione Missalls Romani reperiuntur Inter Missus ad dl661 versa, sint his diebus adhibendae ll. / Caput IV —De recognoscendis Missarum Officiorum Propriis A) Onto aJ tcxlsnai* η. I. ’’.Vormar ttfitvmala it aino h/wrfùo fine. ” Jbydgm, nn. 46-47. 5851 41. Ad lectiones quod attinet, diligenter animadverta­ tur. sollemnitates tres lectiones habere; Vetus Testamen­ tum non legi tempore paschali; lectiones proprias, quoties hae statuantur, requirere etiam proprium / psalmum cum 662 populi responso, ntque propriam acclamationem seu ver­ sum ante Evangelium 42. Missale atque Lcctlonarium, nuper instaurata, plures formulas exhibent ln Communibus, quae opportune usurpari poterunt in Propriis recognoscendis, praesertim cum haec non continent textus qui, ob suum momentum spirituale aut pastorale vel ipsam antiquitatem, sunt ser­ vandi. B) De Officiorum Propriis 43.Elementum summi ponderis notaque propria Of­ ficii divini est lectio haglographlca vel de scriptoribus ec­ clesiasticis, quae conficienda vel eligenda est pro singulis sollemnitatibus, festis et memoriis. Haec autem lectio de­ promi potest vel e scriptis Patrum aut scriptorum eccle­ siasticorum; si vero agitur dc Sanctis vel Beatis, esse pot­ est vel excerptum ex eorum scriptis, vel declaratio nota­ rum eorum vitae spiritualis aut apostoiicae actuositatis. Lectioni autem praeponatur brevis narratio blographica, quae tamen in Officii celebratione non est legenda. Cum parantur autem vel recognoscuntur lectiones hagiographlcac, provideatur ut breves et sobriae sint (cx. gr. centum et vigintl verba plerumque ne excedant); loci com­ munes vitentur; falsa aut minus npta demantur vel emen­ dentur. Lectioni demum aptum apponatur responsorium, pro­ prium vel dc Communi, quod meditationem textas in lec­ tione prolati opportune foveat. 44. Alia elementa, quae indolem propriam Officio va­ lent afferre. Imprimis autem In sollemnitatibus et in festis, sunt invitatorium, antlphonae, praesertim vero in Laudi­ bus ct ln Vesperis, et preces. Hymni proprii, sl qui sint, retineri possunt, cum emendationibus quae forte postu­ lantur. Oratio autem semper eadem sit atque in Missa. Ad has partes recognoscendas vel ex Integro componen­ das. complures textus ln Breviario instaurato Inveniri pot­ erunt, quibus uti fas erit. C) De Propriis Missarum (cd or* In nso era stato prépara to eon elementi prosi dalla Q.—L Utrum nempe Tribunalibus Regionalibus Lugdu­ liturgia batteslmale per adulti, si awerte Γ Important* di nensibus competat munus indicandi appellationes et recursus questo altro passo delta ritorma llturgica, che cl don* una adversus decisiones a Tribunali Dtvlonensi in prima Instan­ cekbrazione battrsfrnale adatta alla sltuazfone dei battezzandi b*mbinl, sccondo le dtopostaionl del Vaticano 11 ( Sacrosanct ont tia latas? Concilium n. 67) (LE 3141]. Q.—II. An notarius primae Instantiae, ob penuriam sacer­ dotum Idoneorum, fungi possit eodem munere etiam In se­ 1 genitori vengono ora ad acquistare nella celcbrazione Π cunda instantia? posto conveniente che loro compete ner Vlmpegno che si astmraono nella educations cristiana dei Figlio battcxzato. Si Q.—III. An notarius secundae instantiae, item ob pe­ comprend* subito 11 grande aluto che questo rito offre ad una nuriam sacerdotum idoneorum, fungi posai t munere De­ axione pastorale, che voglia valorizzare adrguatnmente 11 fensoris Vinculi in causis in quibus partes non habuerit uti primo sacramento delta Inixiazlone crlstlana per dare alta notarius? comunlté ecelestale e alie famigHe I! senso dclla loro responsa­ Q.—IV. An notarius primae instantiae, ob eandem ratio­ bilité nelta educaxione alta fede di coloro che sono ballezzAtl nem, munus advocati suscipere possit Ln casibus In quibus In tenera eti. partes non habuerit uti notarius? Perché nella diocest dl Roma venga orlentata pastoralmente Decisio.—In Congressu diei 26 lunii 1970, quaesitis a dicto TappUeaiione delle norme promesse al rito (Rito dei Ballralmo Officiali Lugdunensi litteris dici 9 mali 1970 propositis. S. Si­ dtl éumbinl; (LE 3749 ) e perché sl curi ta celebraxionc gnaturae Apostoilcae Tribunal respondendum esse censull: In modo da ronderla pnrtceipata atltramcnte e consaperolAd L—Hoc munus competere Tribunali Lugdunensi se­ mente, sl danno )e segucnll dhposizioni. cundae Instantiae, Incolumi temper manente facultate recur­ 1. Fra la richkata del battesimo da parte del genitori e la rendi ad S. R. Rotam ad nonnam can. 1599 j 1 n. 1. eekbraxione ▼! sia un congruo tempo In modo da poter curare Ad IL—Affirmative, seu notarium primae Instantiae fungi una vera preparazlone. Questa si compta nel modi che verranno poste eodem munere ellam in secunda instantia. sperimentall secondo le situazionl delle varie parrocchle. te­ nendo conto dl quanto delta al n. 1 dei paragralo 5 [LE 3749]. notario sive primae rive secundae InstanÎJïdiSïï? * ‘° curibus munus exorandi nnl2. Per 11 tempo del battesimo sl considcrlno I paragrafl 8-9, mndterslones pro vinculo, dummodo Idoneus el capax sit. in modo d* trovure ll giusto equllibrio fra Ia doverosa pre­ Ad TV.—-In nulln causa expedire ul notarius, sive nrimne munt dl battezxare un neonato e ta nécessité di una conve­ sive secundae instantiae, munus advocati suscipiat etiamsi niente preparazlone e di una dignitosa celebrnzione. Si racportes in cauta non habeat uti notarius. clP,a<· etiamsi comaniia virement* ta proposla dl fare una eelebrazione comunt dl plü batleslmi alta domenlca, in orario conveniente. •Official! Tribunalis remccsli* kcturr-. . ApoU. 43 (19TC) 519-m ς-νΓ<· »i· çrartc irwru e. 3. Π hiogo dei battesimo sta normalmenle ta chlesa ραττος- 3877 5853 5854 v ‘v-ifl - *·Λ’ S' .•'T? SACHA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO 1070 IfN 20 3879 1970 IUN 29.-SC CULTUS, INSTR, AAS 62 (1970) 664-666 De ampliore facultate Sacrae Communionis sur UTRAQUE SPECIE ADMINISTRANDAE SacramentalI Communione fideles perfectius Inseri in ce­ lebrationem cucharlstlcnm universa traditio Ecdesiae do­ cet. Hoc enim modo Sacrificii eucharistici plene fiunt par­ ticipes, Id est non tantum fide ct externa precatione, neque Christo super altare oblato sese spirituali tantummodo af­ fectu Jungentes, sed etiam Eum ipsum sacramenta!iter su­ mendo, ut sibi sanctissimi huius Sacrificii fructum compa­ rent uberiorem. Quo autem clarius plenitudo signi in convivio eucha­ ristico fidelibus pateret l, firmis principiis dogmaticis a Concilio Tridentino statutis, quibus docetur etiam sub al­ tera tantum specie totum atque Integrum Christum vcrumque sacramentum sumi ’, Sacrosanctum Oecumcnicum Concilium Vaticanum II censult ut, quibusdam In casibus ab Apostolica Sede definiendis, fideles sacram Communio­ nem sub ulraque specie recipere possent Haec autem Concilii voluntas gradatim ad effectum de­ ducta esta, progredlentc fidelium praeparatione, quo ube­ riores pietatis et spiritualis emolumenti fructus cx Immu­ tata Eucharistiae disciplina securius evenirent. Exinde vero magis magisque optatum est, ut casus, cum sub utraque specie Communionem ministrari licet, ulte­ rius multiplicarentur pro diversis tum regionum tum per­ sonarum adiunctls. Haec porro Sacra Congregatio pro Cultu Divino, attentis petitionibus plurium Episcoporum, Immo ct Conferentiarum Episcopalium, necnon Superiorum familiarum religio­ sarum, de mandato Summi Pontificis, circa facultatem sacrae Communionis sub utraque specie ministrandae ea quae sequuntur decernit: 1. Communio sub utraque specie distribui potest, seeundum indicium / Ordinarii, in casibus ab Apostolica Sede definitis, prout! in adnexo elencho recensentur. 2. Insuper Conferentiae Episcopales statuere possunt quatenus quibusque iudlciis et condicionibus Ordinarii Communionem sub utraque specie concedere valeant In aliis casibus, qui magnum momentum habent in vita spi­ rituali alicuius communitatis vel coetus fidelium. 3. Intra hos fines, Ordinarii casus particulares indicare possunt, ea tamen lege ne facultas Indiscrlmlnatlm conce­ datur, sed ut celebrationes bene definiantur, atque res cavendae indicentur; vitentur praeterea occasiones cum magnus est communicantium numerus. Coetus quoque, quibus haec facultas conceditur, sint bene circumscripti, ordinali ct eiusdem naturae. 4. Has facultates tribuere potest Ordinarius loci pro omnibus ecclesiis et oratoriis in suo territorio; Ordinarius vero religiosus pro suis domibus. Ipsorum autem est curare ut normae ab Apostolica Sede vel a Conferentia Episcopali statutae serventur. Antequam vero facultatem concedant, ipsis constare debet omnia ita reapse peragi posse, ut sanctitas sacramenti in tuto col­ locetur. 5. Antequam vero fideles ad sacram Communionem sub utraque specie admittantur, semper debita catechesis praecedat, quae huius ritus significationem plane eos edoceat. 6. Ut autem Communio sub utraque specie congruen­ ter ministretur, sedulo curare oportet omnia debita cum reverentia agenda ritumque servandum, qui in Institutio­ ne generali Missal is romani nn. 244-251, describitur. Modus eligatur, quo praevidetur ipsam cum dignitate, pietate et decore ministrari posse atque minoris reverentiae pericula vitari, attentis indole cuiusque coetus llturgld et aetate et condicionibus ac praeparatione suscipientium. ‘Cfr. ifuliiuiio (nwre/fc .VciuxJm romjui, n. 340 [LE 3840 J- * Cfr. Cooc. Trid., Sett. XXI, Decs. dr C ?*··*·»* iane c. 1*3: Deux. 939-952 (I735»1739). ‘Cfr. Oast, de Sacra Liturpa, SacreLancum Concilium, n. 55 (LE jxoc. De didofo cum n~m cmdentibus, Typ.* Rrinlocti· Vaticanis (LE JM5). 5860 Hi JF] 1' SC RELIGIOSORUM - PRO DOCTRINA FIDEI η. 3883-3884 ■> i t eum Igitur huiusmodl sit. dialogus a communistis semper cuidam Systemati doctrinarum politicarum inseritur et ma­ gnae Illi dimicandi rationi inservit, n Lenin inductae, quae ad dominationem adipiscendam contendit, foedere cum allia * Crtlbu politicis Inito. Ut vero iudlcari possit de opportuni­ té socium se praebendi, atque ut vitetur, ne quis socius fiat quin id vein vel sciat, omnino opus est pugnandi arlem et lingularia consilia communistarum pernoscere. Haec neces­ sitas aetate nostra etiam magi * urgetur, quae e dialogo pecu­ liarem indolem accepit. IV. De saecularizatlone. 10. Quod ad Implicatam quaestionem d? saecularixattone pertinet et ad cam in studiorum curriculum candidatorum sacerdotii includendam, revocari possunt, ex parte, ea quae de atkclsmo universe ac de Marxismo specialiter sunt dicta. Quaestio de «ecuhrixnUone differt quidem a quaestione de athchml introductione, sed cum problemate ad athelsmum spectante quodammodo coniungitur. Verum ta men est animadvertendum in saecula rixa l Ione du­ plicem vim Inesse, quatenus, una cum nonnullis aspectibus negativis, etiam aspectus potithroa exhibeat, qui momentum possint habere ad rem pastoralem novis temporibus accom­ modandam; praeterea distinguendum sane est congruenter inter saecularizationem, prout est factum, el tarcuLwismum, prout est Id eo logia. Sunt autem potias perspicienda multiplicia elementa saeeutarixabonis eorumque per postrema quattuor saecula gradation factus processus In sua luce collocandus, quam annitendum, ut theoria de ea condatur ac proponatur. Imparem institutionem ad historiam et hama num cultum esse ln clero quandoque animadvertitur. Hoc Ipsum causa eise sidetur, cur Inferiorem ipse se quodammodo sentiat respectu hodiernae hominum consortionis. Differentia inter copiosam Institutionem historicam, quae in la (eorum Uni­ versitatibus studentibus traditur, el exiguitatem, qua eru­ ditio sacri ordinis alumnorum nonnumquam in Seminariis ex hac parte laborat, efficit, ut hi animo haud pauhilum se demit­ tant. Candidati sacerdotii mundum nostrae aetatis Intellegere profecto non valent, alsi probe norint quomodo Ipse historico progressu sit conformatus. Unumquodque cogitatum ln vitam transfertur, vita vero in historia instauratur. Ipsae Ecclesiae praeceptiones ad rem socialem attinentes non intelleguntur, nisi ad tempora et experientia * referuntur, in quibu * enun­ tiatae sunt. V. De 1070 IUL 11-13 3883 1970 IUL 11-SC RELIGIOSORUM. RESPONSUM, PART.· DüBIA SOLVUNTUR CIRCA APPLICATIONEM EXPERIMENTORUM in Institutis perfectionis et orca vigorem Regular, EXPERIMENTORUM TEMPORE PERDUILANTR Romae, die 11 lull! 1970 Reverende Pater, Dic 10 vertenth mensis Directrix ne­ gotiorum ct laborum Consociationis Tertii Ordinis saecu­ laris S. Franclsci totius Austrtae huic Sacrae Congregationi sequentia dubia proposuit: 1. Ucetne verba v. d. procedere ad experimenta Rescripti Sacrae Congregationis diei 17 lulll 1969 (nrot. η. 02116 57) explicari ct applicari posse pro tota regione iurisdicllonis absque limitatione loci vel temporis? 2. Regulae et Constitutiones a Sancta Sede approba­ tae amlttuntnc suum vigorem «namque auctoritatem tem­ pore quo Innovationes seu emendationes inchoentur? X Gaudetne quaedam auctoritas Sanctae Sedi subdita facultate vigentes Regulas et Constitutiones abrogandi seu derogandi atque loco abrogatarum authenticarum norma­ rum sua sponte alias Regulas vel normas praescribendi? Quibus omnibus dubiis, postquam praefatas quaestiones attento examini sublecil, hoc Sacrum Dicasterium Ita res­ pondendum censuit: Ad launi Quoad obiectum experimentorum, confer Motu Proprio Ecclesiae Sanctae, II, 6 (LE 34571; item quoad tem­ pus. Quod vero attinet ad loca, certum est experimenta de quibus agitur, ln lota regione Jurisdictionis applicari posse. Ad 2uun: Regulae el Constitutiones approbatae, vim et vigorem servant donec a Sancta Sede alii earumdem textus approbati fuerint, exceptis sane mutationibus ad experi­ mentum legitime inductis ad normam Motu Proprio Ec­ clesiae Sanctae, II, 6, toto tempore experimentorum. Ad 3.απν. Facultas experimenta permittendi solummodo Ministris Generalibus concessa est cum facultate suos de­ legandi Commissaries Generales Tertii Ordinis Franciscan!, qui tamen iure subdelegandi carent (cfr. Lltt. diei 17 Iulii 1969. prot. n. 02116.57) (LE 37731. dialogo. 11. Ad Institutionem demum dialogi fadendl quod spectat, noa quidem peculiares cursus sunt necessario instituendi, sed potius et imprimis assuefaciendi alumni ln mentis habitum apertum et promptum cuivis collocutori; agitur enim de forma vel genere vitae, quod oportet vivere et perfectius reddere ln quolibet ordine et quovis tempore humanae experientiae. Est autem schnla sedes aptissima, ubi necessitudo inter nuglstrum ac discipulos, ellam, ac quidem potissimum, extra praelectiones, augescere et perfici potest. Sacri ministerii candidati, una cum docentibus, officio se teneri selonl verita­ tem diligentissime inquirendi, opinione * aliter sentientium reverenter aestimandi, de collocutorum doctrinae placitis cen­ suram faciendi potius ex Interna critica ratione, proprias sentential cum aliorum opinationibus animo sereno et sine sui studio conferendi, quamvis hae secundum cogitandi mo­ dem personalem vel ex Revelatione haustum paulum vel nullatenus videantur posse probari. Quae dum Tecum communico ita ut haec nota reddere rures omnibus interesse habentibus, meam ln Te obser­ vantiam profiteor ac libenter permaneo addictissimus in Domino. -L Card. Antonιντπ. Prae/. D. M- Huot, S. M. M., Subs. •U>d«alori Gen. Cosaxhi Tertii Oi diota Pequtarta S. Fraactaci, Prot N 0211«'57 AOFM 80 (1971) Sl-62. AOFMCap 86 (1970) 244-245 3884 1970 IUL 13.-SC DOCTRINAE FIDEI, RESPONSUM. PART.· DE ADMLNISTRATIONE BAPTISMATIS FILIIS PARENTUM NON CATHOLICORUM Haec vero forma menti * ln candidatis Institutione tantum doctrinali el thenrrlku Imprimi profecto nequit, licet fatendum sit currum specialem de hac re utilissimum evadere posse. Ea enim potissimum e continua experientia, vivendo comparat·, exoritur. .Vonse/gneur, Dans Ia lettre qu'elle vous adressait le 15 février 1967 en réponse à votre proposition concernant l’instauration d’un catéchuménat pour enfants, la S. Con­ grégation pour la Doctrine de la Foi vous faisait part de Dialogus difficultates el pericula non levia, uti palet, secum son Intention de poursuivre l’étude de la question, tout ferL Quas quidem candidatus noscere debet, praevenire, de­ en maintenant la pratique traditionnelle ct en soulignant vitare. Oportet fugiatur mediocritas atque subita et fortuita la nécessité d’insister sur la responsabilité des parents. rei tractatio. Necesse autem est candidatus solido fundamento Je puis vous communiquer a présent les conclusions de doctrina? theologicae el imprimi * philosophicae praeditus sit. la commission désignée pour I etude de cette question ne quasi inermi * muado saecularixato el in athelsmum delapso occurrat. -conclusions approuvées par les cardinaux de la dite Congrégation et ratifiées par le Saint-Père en date du 19 Dignoscatur oportet, utrum dialogus revera fleri potili, juin 1970. Voici donc ce qui a été établi: •n. e contrario, rtl politicae dumtaxat inserviat, ut pol e etlectus aperte vel occulte Instrumentum nd consequendo * Unes, qui pronus alieni sint ab Inquisitione veritatis et a mutuae neces­ situdinis studio. Hoc. peculiari modo prae oculis est hibendum, eum de publico agitur dialogo, qui cum hominibus commumum * n: * profitrnUbu instauratur, sive sit Ihrvrrtlcu * stve practical, kl est ad operam sociandam spectans. DU logus n? flat quidam, uti dicunt, «mytho ·, * quatenus falsa fovetur opinio, ex qua quis arbitretur eiusdem ope te expeditam facultatem habere omnia comprehendendi, omnia solvendi, tive problemata extenuando sive responsiones aptas antra eoneinandn. Procul dubio solutiones omnium quae tb>* imm ftequeuat temper et ubique eas? In promptu, neque dialogus t·· ex integro tupj»edltare vu let. Datum Romae, ex aedibus Secretariat!» * bus. die X m novlcf®t Jusqu’à la Profession per­ pétuelle; b) Intégralement, en évitant les renvoi» trop nom• P“VS (LE JJ441- 6869 1070 AUG t III. Fondements du dialogue Le dialogue oecuménique s’enracine en quelques réalités doctrinales et pastorales. Tout d'abord, parce que «ceux qui croient au Christ sont des disciples du Christ, régénéré* par k baptême, co-par­ tiel pont* ù de très nombreux biens du Peuple de Dieu *·», parce que ce* biens tels que «ta parole dc Dieu écrite, ta vie 14- ZHa. ’CL 1 urf* Γ’’ * * 3· 91 Ad Ut la χ5· · I i· RedmUA A S I Y. RaIv&vMm, 4. ai-ssï r» 11 di tmla, xj. 5870 Λ· ~ < ]0 ME 1070 Al G 15 1NSTRÜGTI0 t)E DIALOGO OÊCUMEN1CO TN ECCLESIA de la grâce, In foi. l'espérance et In charité, ainsi que d autre» don* intérieur* du Saint-Esprit ct d’autre* élément* visible» “*. sont accessible* à tou» le» baptisé»· le» chrétiens sont à même dc se communiquer les un» aux autres les richesse» que I*EspritSaint développe en eux. Cette communauté de biens spirituel» est la base première sur laquelle repose le dialogue oecuménique. 2. Cependant c’est dan» leur» Eglise» et Communautés ecclésiale» que le» chrétiens vivent dc ce» biens spirituels·, le» Eglhcs ct Communautés séparées de l’Egllse catholiquo Jonuent «d'une signification cl d’une valeur dan* le mystère du salut... Beaucoup d'nctc» sacrés» qu’elle» posent sont h reconnaître comme «apte* h donner accès ù la communion du salut M». Il y n donc déjà entre elle» ct l’Egllse catholique une certaine communion, u partir de laquelle le dialogue doit s’iastaurcn celui-ci tendra vers une participation plus parfaite de chaque Eglise rt Communauté ecclésiale au mystère du Christ ct dc son Eglise’·, mystère qui e*l le fondement dc leur communion. 3. «Notre commune référence est la Révélation telle qu'elle s'exprime dans le témoignage de* Sainte» Ecritures... Ce témoignage est centré en Jésus-Christ et a son «en» par rap­ port u lui *·.» Le Saint-Esprit agit en effet toujours pour conduire le peuple chrétien ù en vivre et à la comprendre davantage cl à accomplir ainsi sa fonction prophétique. Le dialogue oecuménique pennet donc ù chacun dc communiquer à ce* frères le» richesse* du Clirist dont il vit et d’accueillir celles dont vivent les autre*. 4. «Toute rénovation dc l’Egllse consistant essentiellement en une fidélité plus grande à sa vocation, c’est à coup sûr dans cette rénovation que se trouve le ressort du mouvement vers l'unité ”.· De même toutes les Communautés, en cherchant û se rénover, sont conduites normalement à dialoguer pour s’interroger sur «leur fidélité ù la volonté du Christ Conditioni du dialogue 1. Tout dialogue suppose, pour être entrepris, qu’une attitude de sympathie et de disponibilité chez les éventuels interlocuteurs s’est créée grûcc à des contacts el échanges plus ou moins spontanés, à travers les détails de la vie courante. C’est dans un tel contexte de relations humaines, qui peuvent être fort variées, que le dialogue, quel qu’il soit, prend, la plupart du temps, naissance el forme. 2. Le dialogue oecuménique sera conduit entre les parte­ naires «d’égal ù égal Tout ce qui a été dit de la nature, du but et de» fondements de ce dialogue, et notamment de la réciprocité et de l’engagement commun, fonde ce comporte­ ment d’égalité. a J Dans le dialogue oecuménique, les Interlocuteurs re­ connaissent loyalement qu’ù cause des divergences existantes il y a une inégalité entre les diverses communions chrétiennes. En conséquence, d’une part, ils se refusent ù cet indifférentisme doctrinal qui affirmerait que, devant le mystère du Christ et de l’Egllse, toute* les positions seraient équivalentes; ct, d’autre part, ils ne formulent aucun jugement sur la volonté de fidélité de» uns ct des autre» à l’égard de l'Evangile. Le partenaire catholique, qui croit que le Seigneur a confié ù l’Egllse catholique la plénitude des moyens de salut ainsi co congregatae, proprius pecullarisque est. Quapropter quod fleri visum non est, dum «Consilium» Liturgiae Instaurationem efficiebat ac navabat, in prae­ senti fieri potest, iis omnibus attentis, quae firme ac de­ finite statuuntur. Ac primum ad singulorum auctoritatem Episcoporum est Rppelkmdum, quos Spiritus Sanctus posuit regere Ec­ clesiam Dei*, quippe qui sint «praecipui dispensatores mysteriorum Del, sicut et totius vitae liturgicae In Eccle­ sia «Ibi commissa moderatores, promotores atque custo­ des»1. Ipsorum cnlm est moderari, dirigere. Instimulare, quandoque etiam arguere, semper vero illustrare rectae renovationis exsecutionem, pariterque consulere, ut uni­ versum Ecclesiae corpus eadem mente, in unitate caritatis, procedere valeat In dioecesi, in natione, in mundo. Quae Episcoporum opera hac In re necessaria et urgentior est ob Intimas, quae LIturgiam Inter et Fidem Intere edunt, necessitudines, adeo ut, quod obsequium alteri exhibetur, D esota proprio 'Caasu acrtaoaW, Raca* 1872. p. Π Ada. Nor­ ln alteram redundet. as· esu osedeca sc ül*· Appt'^bcU· pro territorioCxdarsails· EpisoôPi.'.i· Sutousn Foodaralorun Amsnca· 3otu«: .cran* dlsi 22 Apr W70: LiJW. 38% 1970 SEP 5.-SC CULTUS, INSTR. AAS 62 (1970) 692-704 In STRUCTIO ΤΉΠΤ1Α AÜ Co 5 STI Tun ONRH DB S\CRA Hi Igitur, llturglcls Commis»Ionibus auxlliantibus, dlliSenter edoceantur de religiosa ct sociali condicione fldeum. suis curis creditorum, de spiritualibus eorum neces­ sitatibus, deque aptiore via illos adiuvandl, omnlbusquc utantur facultatibus quas novi dant ritus. Hac ratione expendere valent ea quae verae renovationi conveniunt vel adversantur, et Ita caule ac sapienter agenda proponere ct moderari, ut, lustis agnitis necessitatibus, integrum ta­ men opus secundum normas, novis legibus llturglcls edi­ tas, flat. Lnvnou RF.CTR exsequcsdsm Congrua cnlm rorum cognitio, quam Episcopi habent, non parvo auxilio est sacerdotibus in ministerio, quod sane iu communione hlerarchica est exsequendum*, eaque de­ Ulurxtene Instaurât tones, quae ad exsequendam Concl1H Vaticani ll Constitutionem de sacra lAturgta antehac bitam reddit oboedientiam faciliorem, quae ad perfectio­ cultus significationem atque ad animarum sanctifica­ sunt eHectae, Mysterii Eucharistici celebrationem potis­ rem tionem postulatur. simum spectant. In eo enim «totum bonum spirituale Ec­ clesiae continetur, Ipse scilicet Christus, Pascha nostrum Itaque, quo expeditior Episcoporum evadat munus apte panisque vivus, per Carnem suam Spiritu Sancto vivifica­ exsequendi normis llturgicas. Illas praesertim quae Insti­ tam et vivificantem vitam praestans hominibus, qui Ita tutione generali Missalls ru inanl traduntur, utque In Eu693 Invitantur et adducuntur ad / selpsos, suos labores cunccharistia celebrantia, quae Ecclesiae vitae momentum obtatque ros creatas una cum Ipso offerendo*»l. Itemque :Lfi 5 01X1 renovata Missae sacrificii celebratio ln coetibus lllurgicls OM· rt w-j< t/H. nn. Λ. S $6(ι*6α« n ;ip declarat Id esu totius Ecclesiae vitae tamquam centrum, ad quod cetera opera ordinentur, atque adeo rituum 1 . U5 ‘UL Λ *1 Eçn wponnn Initi»uniorum finem esse Illam actionem pastoralem ex1 Decr 4» Prebjt. nua^teno «t Ota 5377 a. y. 4 4.5. 5878 SC CULTUS, INSTRUCTIO TERTIA DE SACRA LITURGIA tlnet, velutl «Ignum unitatis, vinculum caritatis·7, et disciplina ct ordo restituantur, opportunum visum est haice regulas et hortationes, quae sequuntur, commemo­ rare: 1. Normae recenter Intnc formulas, gestus, actus llturglcns simpliciores effecerunt, secundum principium Illud In Consillutlnnc dc sacra Llturgla statutum: «Ritus nohlli simplicitate fulgeant, sint brevitate perspicui ct repetitio­ nes Inui lies evitent, sint fidelium captui accommodati, ne­ que gencnitlm multis indigeant explanationibus·1. Sed ne (n huiusmodi quidem provincia praefiniti limites sunt transgrediendi: hoc enim qui faciant, Llturglam sacris signis propriaque venustate exuunt, quae necessaria sunt ut ln Christianorum communitate salutis mvsterlum revera perficiatur, idemque sub velamine rerum visibilium, npta accedente catechesi, recte comprehendatur. Sacrorum enim rituum Instauratio nullo prorsus modo spectat ad driacralisattonem, quam vocitant, nulloquc vult esse argumento Illi eventui, quem mundi saccularizatlonem appellant. Ideoque rituum dignitas ct gravitas ct sacra Indoles senentur oportet. 6 Actionum lltunzlcarum vis non continetur In ritibus fre­ quenter experiendis renovandisque vel etiam ad simplicio­ rem usque formam redigendis, verum tantum In verbo Del ct In mvstcrio, quod celebratur, nltlus perscrutandis, quorum praesentia rituum Ecclesiae observantia confirma­ tur. non vero iis, quae aliquis sacerdos, suo Indulgens In­ genio, statuat. Prae oculis deln habeatur, privatas sacrorum rituum restitutiones, n sacerdote Inductas, fidelium dignitatem laedere vinmque patefacere ad individuates nc personales formas In sacris celebrandis, quae directe nd totam Eccle­ siam pertinent. Nam sacerdotis ministerium, universae Eccteslne ministe­ rium est. Ideoque exerceri nequit nisi per oboedientiam ct communionem cum hlcrarchin atque studio inserviendi Deo et fratribus. Indoles hterarchlca Liturglae, eius sacramentnlls vis. et observantia fidelium communitati debita sane postulant, ut sacerdos suum In cultu munus expleat tam­ quam «fidelis minister ct dispensator mysteriorum Del·. · nullum Inducens ritum quin libris llturglcls statuatur et approbetur. 2. Inter sacros textus, qui in coetu liturglco recitantur, divinae Scrip/turae libri peculiari pollent dignitate: Ibi enim Deus populum suum alloquitur, et Christus, suo In verbo praesens, Evangelium nuntiat10. Quapropter a) Llturgla verbi summa cura excolenda est. Numquam licet pro ca alias tectiones substituere, sive a sacris sive a profanis auctoribus, veteribus vel recentlorlbus, depromp­ tas. Homiliae finis est nuntiatum Del verbum fidelibus ex­ planare ct ad huius aetatis sensum accommodare. hsso proinde ad sacerdotem spectat; chrisllfidoles vero notatio­ nibus, dialogis, hlsque similibus sese abstineant. Non licet unam tantummodo lectionem proferre. b) Llturgla verbi eucharlsllcam llturglam praeparat et ad eam ducit, quacum unum actum cultus efficit ll. Qua­ propter alteram ab altera separare non licet, easque diverso tempore ct loco celebrare. Ad aliquam vero actionem liturglcam vel divini Officii partem, quae Missam praecedit, cum llturgla verbi apte conlungcndam, peculiares normae, libris llturglcls statutae quatenus opus sit, consulent. 3. Etiam textus liturgie!, qui ab Ecclesia compositi sunt, maximo cum honore sunt adhibendi: nemini igitur licet In lis proprio marte quidquam Immutare, substituere, demere vel addere ”. a) Ordo Missae peculiari ratione est servandus. Formu­ lae, quas continet. In publicis translationibus, nullo prorsus pacto, ne sub praetextu quidem Missae In cantu, Immutari possunt. Quaedam autem eius partes, nempe actus paenltentlnlis, preces cucharistlcae, acclamationes, benedictio in fine Missae, ex variis dlverslsque formulis seligi possunt, prout suo loco ln singulis ritibus notatur. b) Antlphonae ad Introitum ct ad communionem ex Gradual! romano, ex Graduall simplici, ex Missall romano, atque ex textibus collectis, ab Episcoporum quidem Conferentlis approbatis, sumi possunt. Hae autem Conferent/remm orZinti, n. 15. A. A S. 58 (1966). pp 10x4-1015 (LE 3365]. τΟη· •tituUn de carra LJ turpa SAcroumtum Câtcüiv·*. d. 4 T- A. A. S. «6 (1964), p. 113. * IbiA., n. 34: A. A. S. 56 (1964). p. 109. ·Ctr. 1 Cor 4, r. **Cfr. CoatUlUtio d*· «ocra Lltarpa Sarroutnitvm CcncUtum, nn. 7, jj: A . A S. 36 (1964). rp XOO-XOX, xoo-xox, Ï08 108. ·'Cfr IbiA., n. 36c A. A. S. 36 (1964) p- 1x3. “Or. Z r 1. n, 3: A. A. S. 56 (1964), P- >06. 5879 n. 3896 tlae, ln cantibus ad Missae celebrationem seligendis, prae oculis habeant non solum eorum congruentiam cum tem­ poribus variisque adlunctls actionis liturgicae, verum etiam necessitatem fidelium, qui Iisdem utantur. c) Cantus populi omnibus viribus est fovendus, etiam novis adhibitis formis. Ingenio populorum et hodierno ho­ minis animo accommodatis. Episcoporum Conferentiae sta­ tuant aliquem cantuum indicem, qui / In Missis pro coetl- 697 bus particularibus, v. gr. iuvenum et puerorum, adh'beantur, quique non solum verbis, verum etiam melodia, rhythmo ct Instrumentorum usu, loci ac divini cultus digni­ tati et sanctitati respondeant. Nam, quamvis Ecclesia nullum genus musicae sacrae ab actionibus llturglcls arceat ”, attamen non quaevis musica vel cantus aut instrumentorum sonitus, ad alendam ora­ tionem Chrlstlque mvsterlum exprimendum, eodem gradu apta sunt habenda. Horum enim munus ad cultum divinum celebrandum ordinatur, Ideoque sanctitate et bonitate for­ marum praedita sint oportet*4, spiritui actionis liturgicae et naturae singularum cius partium respondeant, totius coctus actuosam participationem non Impediant11, atque attentionem mentis et affectum cordis ad sacra quae agun­ tur dirigant. Res pressius determinare ad Confcrentlas Episcopales vel, normis generalibus deficientibus, ad Episcopos in pro­ priae dioecesis finibus spectat1·. Omni cura Insuper seli­ gantur Instrumenta musica, numero circumscripta, loco et Indoli communitatis congruentia, quae pietatem foveant neque nimium strepitum edant. d) Magna conceditur facultas orationes eligendi, quae, praesertim feriis infra hebdomadas per annum, sumi pos­ sunt aut ex una qualibet de triginta quattuor hebdomadi­ bus aut ex Missis ad diversa 17 vel votivis. Praeterea, in convertendis textibus. Episcoporum Con­ ferentiae uti valent peculiaribus normis, hac in re traditis per Instructionem de textibus llturglcls vulgariter conver­ tendis quod ad celebrationem una cum populo attinet, quam die 25 lanuarll 1969, n. 34, Consilium edidit11. e)Quod autem ad lectiones spectat, praeter illas quae cuique dominicae, festo et feriae attribuuntur, nonnullae habentur, quae in Sacramentis celebrandis vel ln particu­ laribus rerum adlunctls usurpari possunt. In Missis vero pro coetibus particularibus, licet textus peculiares celeibra- 698 tlonl aptiores seligere, dummodo ex approbati Lectionaril textibus seligantur1·. f) Inter Missae celebrationem sacerdos quam brevissi­ me populum alloqui potest, scilicet In ipso initio, ante lectiones, ante praefationem ct antequam populum dimit­ tat *·. Attamen in Uturgia eucharistica a monitionibus in­ cludendis abstineat. Verba autem, de quibus supra, brevia sint atque efficacia, quippe quae antea sint cogitata. Quods i aliae adhuc admonitiones necessariae sint, eae moderatori sacri coetus committantur, dummodo quaevis vitetur ni­ mietas Idque tantum ab eo dicatur, quod revera necessa­ rium est. g) In oratione universali seu oratione fidelium oppor­ tunum est peculiarem aliquam Intentionem, ad loci com­ munitatem pertinentem, lis addere, quae pro Ecclesia, mundo ct egentibus dicuntur. Caveatur Igitur, ne aliae Intentiones ln Canoncm romanum pro Memento vivorum ct mortuorum Inserantur. Illae autem intentiones sint an­ tea et paratae ct scriptae, atque huic generi dicendi con­ sentaneae tl. Earum publica lectio comlttl potes*, uni vel pluribus eorum, qui coetui liturglco intersunt. Hac facultates, si cognitae sapienter adhibeantur, sat amplam copiam praebent, ita ut nullo modo ad Inventio­ nes, cuiusvis proprias personae, sit deveniendum. Proinde sacerdotes Instituantur, ut suam celebrationem praeparent, rationem habentes tum rerum condicionum tum spiritua­ lium fidelium necessitatum ct Intra limites, ab Insiiluttone statutos, fidenti animo agentes. 4. Prex Eucharistica, prae ceteris Missae partibus, ad sacerdotem tantum, pro cius munere, pertinet M. Vetatur M Cfr. S Congr. Rituum, Instx. de Musica sacra AZunoim 5 martii X9Ô7, n. 9: A. A.S. 39 (1967), p 303 (LE 3541 h Constitutio de sacra Liturgis Sorr»uvtwm CaacihwH.n. 116: A. .4. S. 36(1964), p. xjt. uCtr. S. Coogr. Rituum. Inatr. de Musica sacra .Verwaw «arra·*, n. 4: A. A. S. 59 (1967). p. jor. »· Cfr. Constitutio de sacra Litwria Sacn>Mnrfii»»i CcmnJtim. na. 119-tto A A. S. μ >vCtr. fwhftati» frwraJw MuxaJu 5 <1069). pp 9-ic* cfr. etiam on. 21-24 iM., pp 7-3 LE 3709]· ‘’Cfr. S. Ccojx pro Cuhu Di nuo, ïnstr. de Misai· pro Cnetibat particularibus .Ictw 13 mail tçdu, η. 6, λ: A, A. S. 61 (1969). p Foq (LE 3730J. °Cir /«uhJarfao cr-v-roh· MùiaJis nntti, n. 11. M Cfr. ZM., nu. 43-46- “Cfr. ZW.. n. te. 5830 SC CULTUS, INSTRUCTIO TERTLK DE SACRA LITURGIA n. 3890 proinde aliqua eius pan a ministro inferiore, a coetu aut ab aliquo fideli recitari. Id enim est a natura hierarchica lltorgiae alienum, ln qua quisque solum et totum id agat oportet, quod ad ipsum pertinetPm igitur Eucharistica a solo sacerdote est ex toto recitanda. 5. Panis ad Eucharistiam celebrandam triticeus et» luxta perantiquum Ecclesiae Litinae morem, azymus est”· Quamvis veritas signi postulet ut tamquam verus cibus 699 appareat, * qui frangitur et dividitur inter fratres, tamen imper fonna tradita confidendus est, iuxta normam Insti­ tutionis generalis Missalls romanla, sive agatur de parvis hostiis pro fidelium Communione sive de hostiis maioris formae. in partes deinde frangendis. Maior veritatis necessitas refertur potius ad colorem, saporem, spissitatem, quam ad formam. Ob reverentiam Sacramento debitam in confidendo pane pro Eucharistia omnis cura ac diligentia adhibenda est, ut cum decore frangi possit neque, In manducatione, sensus fidelium of­ fendantur. Panis, qui incoctam farinam sapiat, qui mature obdurescat nec iam comedi possit, omnino vitetur. Insuper panis consecrati fractio, eiusdemque panis nec­ non vini consecrati consummatio, sive in Communione per­ agenda sive ln lis sumendis quae post Communionem forte supersint, fiant maxima reverentia quae Sacramentum decet”. 6. Sacri signi ratione perfectior fiddium participatio per Communionem sub utraque specie exprimitur*1. Hulusmodl Communio conceditur solum Intra fines Insti­ tutionis generalis Mtalls romanl (n. 242) statutos, et ad nonnam Instructionis S. Congregationis pro Cultu Divino de ampdore facultate sacrae Communionis sub utraque specie administrandae, Saerajruntali Conununionr, die 29 lunll 1970 editae (LE 3879]. Proinde a) Ordinarii facultatem Indlscriminatlm ne concedant, sed casus et celebrationem. Intra fines a Conferentia Epi­ scopali statutos, plane definiant Vitentur occasiones In quibus magnus adest communicantium numerus. Immo coetus sint bene circumscripti, ordinati et eiusdem naturae. Fideles, antequam ad sacram Communionem sub utraque specie suscipiendam admittantur, sedulo edocean­ tur, ut eius sensum Intime percipiant. c) Cum Communio sumitur ex ipso calice. praesto sint sacerdotes vel diaconi aut acotvthl. In ordine arolvthatus constituti, qui calicem communicantibus porri gant.’Quodsi ministri deficiant, celebrandi ritus, in Institutione generali Missalls romanl, sub n. 215, descriptus, servandus est. Probanda non videtur ratio agendi, qua fit ut calicem 700 alter tra/dat, aut communicantes directe ad culicem acce­ dant, Sanguinem sumpturi. In hulusmodl casibus praefe­ ratur Communio per Intinctionem. 1970 SEP 5 J) Quicumque modus eligitur, curetur, ut S. Commu­ nio cum dignitate, pietate ct decore ministretur atque mi­ noris reverentiae pericula vitentur, attentis indole cuius­ que coctus llturglcl ct aetate ct condicionibus ac praepa­ ratione suscipientium 7. luxta lilurgicas normas In Ecdesia traditas, vetan tur mulieres (puellae, nuptae, religiosae), ne in cedes!is quidem, domibus, conventibus, collegiis, institutis mulie­ bribus, ad altare sacerdoti inservire. Mulieribus autem licet secundum normas de his rebus latas: a) lectiones proferre. Evangel io excepto. Munus obeant hodiernis instrumentis technicis adhibitis. Ita ut commode ab omnibus audiri valeant. Conferentiae Episcopales pres­ sius determinare possunt locum congruum, e quo verbum Dei mulieres in coetu liturglco annuntient; b) intentiones orationis universalis proferre; c) llturglcl coetus cantum moderari et organum aut Instrumenta permissa pulsare; ; 7 d) monitiones (seu dldascall.as) legere, quae fideles a di uvent ad ritum melius Intellegendum; e) munera quaedam obire in servitium congregationis fidelium, quae alicubi etiam mulieribus committi solent, ex. gr. fideles ad portas ecdesiae recipere eosque in locis ipsis convenientibus disponere, atque eorum processiones ordinare, aut stipes in ecdesia collegere **. 8. Vasa sacra, paramenta et sacra supellex In peculiari honore et cura habeantur. Quodsi maior libertas tribuitur quod attinet ad eorum materiam el formam, id propterea ut, ut variae gentes atque artifices amplissima donentur facultate ingenii sui optimas vires sacro cultui impendendi. Haec tamen prae oculis habeantur. a)Res ad cultam pertinentes esse debent semper «no­ biles, durabiles, usui sacro bene accommodatae» ®. Non icet proinde usitatas et vulgares supcllecliles adhibere. b) Calices et patenae, antequam usurpentur, ab Epi­ scopo consecranda sunt, qui indicabit an ad usum, cui destinantur, sint idonea. c) «Vestis sacra, omnibus ministris cuiusvis gradus communis, est alba»51. Reprobatur abusus Missam cele­ brandi ve! etiam concelebrandi cum stola super «cucullam» monasticam, vel super vestem ordinariam clericalem, ne­ dum civilem. Non licet pariter sacras allas actiones pera­ gere. velutl manus imponere In Ordinibus conferendis, vel alia Sacramenta administrare, aut benedictiones impertire, sola adhibita stola super vestes, ut aiunt, civiles. d) Ad Conferentlas Episcopales pertinet decernere an oporteat seligere materias sacrae supellectilis, praeter eas quae usu sunt traditae. De his autem deliberationibus A postobeam Sedem certiorem faciant 51. d) Est Imprimis sacerdotis celebrantis Communionem Ad formam sacrarum vestium quod atllnet. Conferentiae ministrare, deinde diaconi, et. quibusdam In casibus a Episcopales possunt definire el proponere Apostollcac Sedi competenti Auctoritate statuendis, acolythi. Sancta Soles aptationes, quae necessitatibus et moribus singularum re­ concedere potest ut aliae quoque cognitae et probae per­ gionum respondeant55. sonae. quae mandatum habuerint, ad hoc destinentur. Non 9. Eucharistia celebratur, pro more, in loco sacro”. licet autem Communionem ab Us qui hoc mandatum non Non licet sine vera necessitate, quam Ordinarius pro sua habeant distribui, aut vasa sacra cum SS. Sacramento urisdlctlone dlludicabit. extra ecclesiam celebrare. Sl au­ deferri. tem id Ordinarius permittat, curetur ut dignus locus eli­ Quoad vero modum S. Communionem distribuendi, ea gatur atque ut actio sacra supra convenientem mensam serventur, quae Institutione generali Missalls romanl (nn. peragatur. I Non celebretur, quantum Cieri potest, In ce- Î02 241-2521 et praedicta Instructione die 29 lunll 1970 ab nationibus, aut supra mensam cibariam. hac S. Congregatione edita statuuntur. Sl vero modus 10. In exsequenda Instaurata I.Hurgia, maxime curent S. Communionem distribuendi a tradito more alienus con­ Episcopi de stab’ll et digna loci sacri, praesertim presby­ ceditur, condiciones ab Apostolica Sede statutae serventur. terii, dispositione, luxta nonnas Institutione generali Mis­ <) Ubi deficientibus prexbvlem, aliae personae, velutl salls romaniM et Instructione Eucharist icujn mysterium ” praesertim ln missionibus, catechlstac. ab Episcopo, de significatas. venia Apostolleae Sedis, ad liturglnm verbi celebrandam Dispositiones, his proximis annis ad tempus Inductae, eo et sacram Communionem distribuendam deputantur, a proferenda Prece eucharistica omnino abstineant. Sl forte Interdum tendunt, ut stabilem formam Induant. Quarum narrationem Institutionis Eucharistiae legere opportunum nonnullae*, mias Consilium Improbavit, adhuc permanent, duxerint, eam adhibeant uti lectionem In Hturgla verbi. etsi sensui llturgicn, elegantiae et ipsarum sacrarum cele­ Proinde in supradictls coetibus fidelium, I It urgia'verbi ce­ brationum facilitati et dignitati repugnant57. lebrata, dicatur Puter noster et sacra Communio distribua­ Ccku taviao. tanr d« aaplkrr UculUUj utrae tur ritu praescripto. · 44 Λ J? <17™· P· Π-B nn 1. • Cfr. Ccesutntr» > Lituret» S attu·*.-:»·* n. :■»; .< A. S. •îsà. " ,Μ· "ar ,Μί · »· ί ·, $♦ (rpML P- »7 MCtr. /wttorfw pwriZii Jinu-u rfvm -ηΐίπ·*, 15 nun loftT. a «1 Λ A S y> !ι·)67), p. •’Cfr. IuhMu fnu>*x'it MicuJu n«ue*, χ tv> 5M1 I a. x5i. [LF. A. A S v> hy,-), pp y^.5(r MCfr. an 53-57: •’Cfr Ero^E«.auc^LLi 5882 · .Ci PAULUS VI. KPLST. DE COHORTIBUS PONTIFICIIS Commissionibus dloccesanls pro Liturgla ct Arte sacra elaborantibus, necnon, si nccessc est, viris peritis ct Dublicae rvl Auctoritatibus consultis, novorum operum dcllneatn exemplaria atque temporariae dispositiones recognoscan­ tur, Ita ut In omnibus ecciesll, stabilis dispositio obtineatur, quae vetera monumenta, sl forte adsint, conservet ct, quan­ tum fleri potest, novis necessitatibus congruat. 11. Ad Intellegendam Instauratam Lllurglnm magnum adhuc exigitur studium, ut libri llturglcl recogniti accurate in sermones vulgares convertantur atque edantur. Ex In­ tegro Ipsi transferendi sunt, atque ceteros peculiares r’tuales libros, qui prius In usu erant, abrogare debent. Sl Conferentia Episcopalis alios formulas addi necessa­ rium opportunumque duxerit, aut quasdam accommoda­ tiones afferre, hae post Sanctae Sedis approbationem Indu­ cantur, et a primigeno textu latino peculiaribus notis distinguantur. In hoc genere opportunum erit non festinanter procedere, adlutrlcc multorum opera, non solum theologorum ct rei liturgicae peritorum, verum etiam disertorum et litterato­ rum hominum, ut translationes sint probatae pulchritudi­ nis documenta, quae decore, numero, elegantia, orationis et sermonis copia, diuturnum usum promittere possint, penitus cum interiore sententiarum copia congruentia31. In libris autem llturglcls lingua vernacula apparandis, norma tradita servetur textus edendi, ita tamen ut Inter­ pretum aut auctorum nomina non cognoscantur. Libri enim '°3 liturgie! communitati Christianae desll/nantur et solum mandato et auctoritate Hlcrarchiac parantur et evulgan­ tur; neque haec conscntionl privatorum, quovis nomine, est obnoxia: quod Ubertatem auctoritatis ct dignitatem Llturgiae offenderet. 12. Experimenta In re llturglca, sl quae necessaria vel opportuna visa fuerint, ab hac Sacra Congregatione unice conceduntur, et cruldcm scripto, certis ac definitis normis, et sub responsabllitate competentis auctoritatis localis. Ad Missam vero quod attinet, omnes facuitates experi­ menta exsequendi, intuitu Instaurationis peragendae con­ cessae, vim suam amisisse censendae sunt. Edito enim novo Missall romano, normae et forma celebrationis eucharistlcae eae sunt, quae per Institutionem generalem et Or­ dinem Missae traduntur. Aptationes, de quibus in libris llturglcls agitur, ipsae Conferentiae Episcopales pressius definiant et Apostolicae Sedis confirmationi subiclant. , Sl adhuc amplioribus optationibus, ad normam n. 40 Constitutionis Sacrosanctum Concilium, opus fuerit. Epi­ scoporum Conferentia rem penitus perspiclat, ingenium et traditiones cuiusque gentis ac peculiares necessitates pasto­ rales expendens. Sl opportunum videtur ut quaedam expe­ rimenta flant, eorum limites accurate definiantur: in coe­ tibus ad Id aptis flant, per prudentes viros speciali mandato designatos. In magnis celebrat’onibus ne peragantur, nccrue eorum notitia divulgetur; sint numero arctius circumscrip­ ta, neque ultra annum protrahantur. Postea res ad Apostolicam Sedem deferatur. Nor licet, dum .Apostolicae Sedis responsum exspectatur, petitas accommodationes ln usum Inducere. Cum autem agitur de structura rituum vel par­ tium ordine, cruae in libris llturglcls statuta sunt Immutan­ dis, aut de aliqua re a tradito more aliena vel de novis textibus inducendis, antequam cuiusvis generis experimen­ ta Inchoentur, schema, omnibus punctis definitum, Apo­ stolicae Sedi proponatur. Haec est agendi ratio, quae tum a Constitutione Sacro­ sanctum Concilium*9, tum rei momento requiritur ac po­ stulatur. 13. Denique reminiscendum est universam Ecclesiam instauratione llturglca, quam Concilium statuit, attingi: sed haec postulat ut In pastoralibus conventibus simul ra­ tione et usu consideretur, ad Christianam populi institu­ tionem, ut Lllurgia fiat vivida, animi sensus percellens llsdcmquc accommodata. Praesens Instauratio liturglcam precem proferre conten­ dit, e viva el vetustissima spirituali traditione exortam. 70 i Et cum profertur, ipsa munl/festanda est ut opus totius populi Dei, in suis diversis ordinibus et ministeriis consti­ tuti40. Tantummodo enim in hac totius compaginis ccdeslalis unitate certa servatur vis et authcntlcitas. Coajtitutionen de «era Utareia». ad Praeaides Confereatiinun Epbcopafcjra. dlU die 30 iunll Xolih* i (x^S). PPΠ-Β 3*0)·___ ,, ·· Panl-J* VI. Alk^utlo ad htunticas ÎUlue. die 7 februarii tcôç: LOiurxO&t femen.·», S febbnio ro'-X " Cfr. n. 4« .4. /LS (1964). p. rit (LE 3UIJ. ‘’Clr Inxîihùi* grwû" ΛΓμμ/u nmvu, n $5[LE 3’40). n. 3897 Pastores Igitur potissimum, alacri observantia legum et praeceptorum Ecclesiae et spiritu fidei moti, atque propenslones pernltam el plac ta sln^>arla deponentes, sint minIstri Llturgiae communis proprio exemplo, pervestigatione atque intellegenti et perseveranti docendi officio, illud flo­ rens ver parantes, quod ex ea instauratione llturglca desi­ deratur, quae nostri temporis necessitates respiciet, et a formis saecularibus et arbitriis, quae graviter eam Immi­ nuant, sit aliena. Hanc Instructionem, quae de mandato Summi Pontificis a Sacra Congregatione pro Cultu Divino composita est. Ipse Summus Pontifex Paulus VI. die 3 mensis Septembris hulusce anni approbavit et auctoritate Sua confirmavit, mandans ut ln vulgus emitteretur, atque ab omnibus, ad quos spectat, servaretur. Ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 5 mensis septembris anno 1970. -Benno Card. Gut, Praef. H. Bugnlnl, a Seer. Adn. C BRAGA in EL 64 (1970) 4SO-469: *b In NotiL 7 (1971 ) 49-52; A. INIESTA In Notit. 7 (1071) 114-111* G. OUST in Notit. 7 (1971) 247253; UP in Notit. 7 (1971) SS-33. 294-298*, S MAGGJOLINI In Notit. 7 (1971) 27-31. F. ROMTTA in ME 95 (1971) 323-332. NotiL 7 (1971) 9-25. 3897 1970 SEP 14.-PAULUS VI, EPIST. AAS 62 (1970) 587-588 Epistula ad Eiïium P. D. Io annem S. R. E. Cardinalem VlLLOT, A PUBLICIS ECCLESIAE NEGOTIIS, CUM PONTIFICIAE COHORTES, HELVETICA EXCEPTA. DIMITTERENTUR Signor Cardinale, Nelln sua qualité d! Nostro primo coi' laboratore, Ella non Ignora la Nostra volonté di far sl che tutto clô che clrconda il Successore di Pietro manifesti con chlarezza il caratterc religioso dclla sua missione, sem­ pre p»ù sinceramente isplrata ad una linea dl schletta semplicltà evangel Ica. È stato questo uno degli orlentamentl che abblamo raccolto dal Concilio Vaticano II e che Cl sforziamo dl portare a complmento. £ stato, fin dall'inizlo, 1'oggetto dl varie dlxDosizlonl che si sono glà concretate nella riforma della Casa e della Famiglla Pontificia. In questo contcsto. che si è maturato per un processo storico e nsicologico, Nol comprendiamo bene come, fra l’altro, I Nostri pur tanto benemeriti Corp! militari tuttora existent I al servizlo della Santa Sede non corrispondano più alie nécessité per lo quali essi erano stati Istltuitl. Le dlclamo, pertanto. Signor Cardinale, che si è venuta maturando ln Nol. dopo attenta riflesslone. e pur con grande rammarlco, la decisione dl sclogllcre I Cnrpl militari Pontifici, ad cccezlone dcll'antlchlsslma Guar/dla Svizzera, la quale continuer^ ad asslcurare, inslcme ad uno speciale Ufficio, da costituirsl presso il Governatorato dello Stato délia Citté del Vaticano, il servizlo d’ordine e dl vigilânia. Glle la comunïchiamo perché Ella se ne renda Interprete presso gli alti responsablli sia della Guardia d’Onore, sla della Guardia Palatina d’Onore. sia della Gendarmcria Pon­ tificia e, per il loro tramite, ngli Ufflciall e a tutti gll ap­ partenez I dei Corpl rispettlvL Quanto poi alla Gendarmcrin, occorreré fissare la data entro la quale la présenté de­ cisione verrà portata ad csccuzione e le funzionl nttualmente da essa svolte saranno assunte dal su menzionalo speciale Ufficio del Governatorato. NeH’annunciare la Nostra determinations, e I motivl che 1’hanno suggerlta, Nol desiderlamo fin d’ora exprimera la Nostra gratltudlne -che Ci faré restare loro pcrennemento obbligati - a quanti hanno finora fatto mot Ivo dclla loro vita servira il Papa e la Sede Apostolica e sono stati attomo a Nol, come al Nostri Predecessor! in tante indlmenticablli occasioni. Slnmo certi che I sentiment! che li hanno sp'nti a scegllerc di far parte del Corp! Pontifici, continueranno ad animarli anchc In awenire. In una forma che. pur spoglla di ognl extériorité —come vuole In mentalité del nostro tempo — rlsponde agli ideal! che li hanno sorretti nel loro servrlo: I’amore a Cristo e alia Chiesa, la fedellé alia Santa Scde, la prat lea generosa c coraggiosa della Fede. Anzl non dubltiamo che essi soranno sempre exemplari animatori delle comunité cccleslall, tesUmonl dl Cristo c dclla Chicsa nel mondo. 5881 5883 : - * c: CONVENTIO CUM CIVITATE BAVARICA n. 3898 1070 SEP 17 gnor Cardinale, con Hncarico di portare a termine la No­ stra delibcnizione. A tutti I dlkltlsslmi merobrl del dtsciolti CorpI militari Pontifici e idle loro Famlglie, che Unto si distmguono nella Nostra dlocesl di Roma, in pegno di particolare conforto divino, e a conforma di una benevolenza che resterâ per I nmni sempre immutata, di cuore impartiamo la NostraΐίΠίziatrice Benedizione Apostolica, che stendlamo a 1 Dato a Roma, dal Palazzo Ap?stolico Vaticano, il 14 Scttcuibre dell’anno 1970, ottavo del Nostro Pontificate. Ραομβ Ρρ· VL 3838 1970 SEP 17.-C0NVENTI0 SOLL CONVENTIO BAVARIA. CUM AAS 62 (1970) 821-825 INTER APOSTOLICAM SEDEM ET BAVAR ICAM CIVITATEM CIRCA TimOGUS CATHOLICAE in UNIVERSITATE STUDIORUM AUGUSTANA SECTIONEM Accordo fra la Santa Sede e lo Stato Bavarese circa il Diparhmento pt Teoloota cattolica dell'UxiversttX di Aoousta Vertbao zwischbn dem Hkxuoen Stuhl und dem Fretstaat Bayern Ober den katiiolisch-thholoqischen FAcrraEREicn DKR UxivebsitXt Auosburo Fra la Sonia Sede. rappresenULi dal suo Plenlpotenzlarlo, Mons. Dr. Corrado Baffle, Arclvescovo tllolare dl An­ tiochia di Pisidia, Nunzio Apostollco in Germania, Ztrlschen dem Heiligen Stuhl, vertreten (lurch dess en Bevnllmàchtlgten, den Herm Apostolischen Nuntius In Deutschland. Dr. Corrado Bafile, Titularerzblschof von Antlochlen In Pisldlen, e to Slafo Bavante. rappresentato dal suo Plenipotenrfarfft 11 Signor Dr. Ludwig Huber. Ministro dello Stato Bavarese per Iitnulone e Culto viene concluso Π seguente Accordo. und dem Frelstaat Bayern, vertreten durch dessen BevollmSchtlgten. den Herm Bayerkchen Staatsmlnkter for Unterricht und Kultus. Dr. Ludwig Huber, wird nachstehender Vert rag geschlossen: Articolo 1. Ia Santa Sede consente all’crezione di un Dloartimento (prooriamente Forhbereieh) dl Teologla rattollca deüTnlvenltà di Augusta ed alia conseguente soppressione dell’Alta Senoia teologka dl Dlillngen. Artikel 1. Der Helllge Stuhl stimmt der Errichtung efnes kathollsch-theolosischen Fachberelchs dor Unlversltfit Augsburg und der damlt verbundenen Auflôsung der Phllosophlsch-theologlschen Hochschule Dlillngen zu. / 82- Articolo 2. Per qnantn rfguarda la sua autnnomb al1 Intern* ddl’UnlvrrsItà, 11 Dipartimento dl Teologla cattnllca deUHlnivcnlU dl Augusta ottkne uno stato clurL dlcn non Inferiore a quello che posseggouo le Fscoltà dl Teologla eattolka delle nitre University dello Stato Bava­ rese. Al Dtpartlmento dl Teolnjla cattollca dellUnlvenltà dl Augusta si anpllcano le relative dimoslzlonl del Concor­ dato con la Bavkra del 29 mareo 1924 |LE 586] e comple­ ment armente oueHe del Concordato col Reich del 20 lugllo 1953 [LE 1182]. Artikel 2. Der katholkch-thenloffkche Fachberefch der UnJvmltit Augsburg erhilt hlnslchtllch seiner Selbstflndigkeit Innerhalb der Hnchschulekelnen geringcrcn Rechtsstatus. als ihn die knthollsrb-tbeolngkchrn Faknltâten der anderen baverischen Landesuni versit Men besitzen. Die elnschllgieen Restlmmungen des Baverischen Konkordates smm 29. Mlrz 1924 |LE 586] und ercdnzrnd die elnschllglcm Restlmronngen des Rekh«konknrdates voin 20. lull 1933 [LE 1182] finden auf den kntholisch-thcologischen Fachbereich der Unlversltût Augsburg Anwendung. Articolo 3. Tn luogo delle cattedre nominate nell’artleolo 4 I 2 del Concordato con la Bavicra del 29 marzo 1924. nei DipartImento dl Tenlngta cattofica drill Tniverrità dl Augusta v^rnmno erette una cattedra dl Fflosnfla slstemaika. una di Storla della Fflosofia ed una per QuestlonMImlte fra la Teologla e le Sdenie naturali. Artikel 3. AnsteTle der In Art. 4 f 2 des Baverischen Konkordntes vom 29. Mlrz 1924 genannten Professuren wird ie efne Professor fOr Svstemntlsche Philosophie, fQr Gcschlchte der Philosophie und fûr Grenrfragen der Théo­ logie und der Naturwlssenschaft Im kathnlisch-theoloaischen Fachbereich der Universltât Augsburg geschaffen werden. * Articolo 4. Lo Stato Bavarese prowederà a rhe per I professori dell’Alta Scunh filosofico-teokglca dl Dlillngen. che wm veneano aunntl nei Dlpartlmento dl Teologta cattollea dellT’nlversltii di Augusta attraverso un normale procedlmento <11 chtamata. venga garantit* un’attlvità dl Insegnamento e dl rictrca In questo Dlpartlmento mediante la creazlone dl cattedre non permanenti. Artikel 4. Der Frektaat Bavem wird dnffir Sorge tragen. dass (Or die Professoren der PhHnsophlsch-theologischen Hochschule Dlillngen. die nlcht Im f Wege des Obllchen Berufunzsverfahrens an den kathollsch-thenloglschen Fachbereich der Universltât Augsburg berufen werden, durch Schaffung von sogenannten k. w. -Professuren cine I>ehr - und Foschungstâtlgkeit in diesem Fachbereich gewAhrieistet wird. Articolo 5. In caso dl trasferimento del Seminario prtsbltTile da Dflllngen nd Augusta. In Stato Bavarese si dichlara pronto a enneedere un conveniente contributo per le snese chc ne risulttno, tn particolare per quelle dl crerlone dl un nuovo edlftdo. Artikel 5. Der Frektaat Bavem erkl&rt sich berelt. bel etner Verlegung des Prlestersemlnars von Dlillngen nach Augsburg zu den hlerdurch entstehenden Kost en. Insbesondere zu denjenlgen der Errichtung eines Neubaus, elnen angemessenen Zuschuss zu leisten. Articolo 6. 1^ divergente, dl opinione, che sorgessero in aTventre fra te Alte Parti cnntraentl circa I’lnterpretarlone dl qualche disposto del presente Accordo. saranno eliminate a norma dell’art. 15 I 1 del Concordato con la Bavkra del 29 marxo 1921. Articolo 7. Questo Accordo. I cul tcstl Italiano e tedevo (anno egualmcnte fede, dovrt esscre ratlflcato e gll kt ramenti della rollfka dovranno essert scamblatl quanto prima in Monaco dl Bavlera. Esso entra In vigore ll glorno dello scamblo dl dettl Iitrumentl. In fede dl che I Plcnlpotenxlnri hanno firmato il présente Accordo. Fatto In dopplo originale. Bonn-Bad Godesberg, 17 lettembre 1970. -Corrado Bahle, Nunzio Apostolica. Artikel 6. Elne In Zukunft etwa rwischen den Hohen Vertragschllessenden mtstehende Melnungsverschicdonhelt ûber die Auriegung elner Bestlmmung dieses Vertrages wird nach Art. 15 4 1 des Baverischen Konkordates vom 29. MArt 1924 beseltigt werden. Artikel 7. Dleser Vertrag. dcssen itallenlscher unddeutschre Text glleche Kraft haben. soli ratlflzlert und die Ratlflkatlonsurkunden snllen mbgllchst bald In München on. ausgetauscht werden. ! 821 Er trltt mit dem Tage des Austausches In Kraft. v.7rt >cnxag untenelchnel. dle B^Umlchtlgtcn dtesen Geschehen In doppelter Unchritt. Bonn-Bad God«b»nt 17. September 1970. -Dr Luowo Hviren, SUatsmlnljtrr tür Unlerricht und Kultus 5885 5886 .· SACRA CONGREGATIO CULTUS - PAULUS VI 1 070 SEP 23-20 Photocollo SCHLUSSPROTO ROLL finale Le Parti contracnti sono d’accordo su quanto segue: 1. La Parti contnicntl convcngono nell’affermarc che le norme del I’Accordo hanno egua! mente valore nei caso chc, In luogo dl un Dlpurllmcnto dl Teologla cattollca, ven· ga erctta una Facoltà di Teologla cattolica. 2. Inoltre esse convcngono nei ritcnerc chc alie norme ecclesias!khe. di cul all'artlcolo 4 § 1 del Concordato con la Bavlcra dei 20 murzo 1924 cd nll’artlcolo 19 del Concor­ dato col Reich del 20 luglto 1033, attnalmente appartengono anche 1c «Normae quaedam ad Constitutionem Aposto­ llcam Deus scientiarum Dominus de studiis academlcls ec­ clesiasticis recognoscendam» in vigore dal 20 maggio 1068 Bonn-Bad Godcsberg, 17 Settcmbre 1970. -Corrado Bafile, Numio Apostollco. n. 3809-3900 Die Vcrtragspartner slnd sich Ûber folgendes elnlg: 1. Zwlschcn den Vcrtragspartnern bestcht darQber Einlgkell, dass die Bestimmungen des Vertrages ln glelchcr Welse fûr eîne katholisch-theologischc Fakultât gelten, wenn einc soiche anstelle elnes Fachberelcbes errichtet werden solite. 2. Welter besteht Einigkeit darûber, dass zu den kirchlichen Vorschriften gernüss Art. 4 J 1 des Bayerischen Konkordates vom 29. MArz 1924 und ArL 19 des Relchskonkordates vom 20. Juli 1933 auch die sclL dem 20. Mal / 825 1968 geltendcn «Normae quaedam ad Constitutionem Apostolicam Deus scientiarum Dominus dc studiis academfch ecclesiasticis recognoscendam» [LE 3652[ gehôren. Bonn-Bad Godesberg, 17. September 1970. -Dr. Lud­ Huber, Staatsminister fdr Unterricht und Kultus. wig Conventione inter Apostolicam Sedem el Bavarian rata habita, die III mensis nooembris anno MDCCCCLXX Ratihabitionis Instr, accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, i. e. a die III mensis nov. anno MDCCCCLXX, huiusmodi Conventio inter Apostolicam Sedem et Bavarian icta coepit ad normam articuli VII eiusdem Pactionis. 3899 1970 SEP 23.-SC CULTUS DIVINI, RESCRIPTUM. PART. Conceditur ad experimentum celebratio communis Unctionis infirmorum Instante Excmo Domino Arturo J. O'Neill, Episcopo Rockfordiensl, litteris die 2 seplcmbris 1970 datis, vigore facultatum huic Sacrae Congregationi a Summo Pontifice Paulo VI tributarum, «ad experimentum» concedimus ut In dioecesi Rockfordiensl peragi possit, de Iudicio Ordina­ rii loci, celebratio communis Unctionis infirmorum, sive intra, sive extra Missam. Celebratio ordinetur luxta schema et nonnas, quae in­ veniuntur in Notitiae, n. 50 (1970), pp. 13-24. Experimentum eo usque protrahi valet, donec aliter ab Apostolica Sede sit provisum. Contrariis quibuslibet mi­ nime obstantibus. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu divino, die 23 septembris 1970. -Benno Card. Gut, Prae/. A. Bugnlni, a Secretis. •Ordinario Rockfordiensi. Prot. N. 3002/70: o documento originali. Eadem celebratio ccnununia ccnccwa fuerat die 10 iunii 1969 Epicopo Tarbonai ot Lapurdcnsi. prout referunt Notitiae: Exczooe DD. Petrus Maria Thâas. Episcopus Tarbensis m*n de pe. Ipsa professio votorum evangelIcoruin, severitas studiorum, Libor manuum nova quadam fragrantia perfunduntur, singulari dulcedine de­ lectant, novum vigorem virilem ad tolerandum accipiunt, cum huic concordi vitae fratrum inserantur, quam singuli monachi sincero animo et nscetlco nisu perficiunt. ‘D. tipnbikkj van H^itryve. OSD. 'Cfr. /» ΓηβΙ» >7, 4, i**». P 43«· ' ’4 ottobr» <964; / ϊ. 17. >. xvj4. P- ^5• ç 2 · C. ·C 37. ’ C. 64. * «VnuÜJ Irapctri», ibid *Cfr. Dtil. ό 3$. ‘»G 1. mrntum est vetus, sermo cius testamentum est novum, 5895 3) Oratio vero liturglca est praecipuum quoddam bo~ num, pro quo nihil substitui potest ct quo vita interior continenter quasi contexitur et indesinenter olitur; ad hanc orationem, quae quasi centro nititur celebratione / 030 Sacrificii Eucharistici ct recitatione divini Officii, id est laudis divinae, quam opus Del per excellentiam vocant, monachus Bcnedlctinus incumbit, quasi agatur de re prae­ stant Isshna ct optatissima, in qua speciali prorsus ratione versetur· Quodsi unusquisque homo Deo consecratus opor­ tet sit, si vulgari licet vocabulo uti, «spcclallsta Del», hoc imprimis ad vos pertinet, dilectissimi nobis sodales Ordinis Sancti Benedicti, qui per longas horas, divino Officio imtensos, vos Ita exercere debetis, ut animo, a fluxis rebus Ibcro, tacito, austero, ad divinam Maiestatem accedatis et cum ea sponte, lactantes et adorantes colloquamini, quasi ipsius Christi precationem, vos trahentem, secuti. Quemadmodum enim Pius XII, Decessor noster recolen­ dae memoriae, In Encyclic is Litteris, a verbis Mediator Del incipientibus, dixit, «Verbum Del, humanam naturam assumens, terrestri huic exsilio hymnum illum Invexit, qui In supernis sedibus per omne aevum canitur. Universam hominum communitatem ipse slbl coagmentat, camdemque in divino hoc concinendo laudis carmine secum con­ sociat. «Quid oremus, sicut oportet, nescimus», sicut nobis humiliter confitendum est. 'sed ipse Spiritus postulat pro nobis gemitibus Inenarrabilibus’ Ac Christus quoque per Spiritum suum in nobis Patrem efflagitat... Excelsae di­ gnitatis eiusmodi Ecdesiae precationis Intenta animi nostri Kletas respondeat oportet...». In iisdem Encycllds Litteris aec verba sequuntur de vestra Regula deprompta: «’Sic stemus ad psallendum ut mens nostra concordet voci no­ strae*14. Non Igitur de recitatione tantum agitur vel de cantu, qui, quamvis cx musicae ortis sacrorumquc rituum normis sit perfectissimus, aures tamen solummodo attin­ gat, sed potissimum de ascensu mentis animique nostri ad Deum, ut eidem nosmet ipsos, omnesque actiones nostras, lesu Christo conlunctl, penitus addicamus»1·. 4) Hic vero mentis anlmiquc ascensus ad Deum, quem precatio liturglca praestat, numquam congruenter efficie­ tur, nisi ndiungatur cotidiano ac familiari cuidam usui Sacrae Scripturae, culus gustus sive In enixo cuiusque vo­ strum studio sive in actibus Communitatis cupiatur. Lectio enim divina est officium, solacium, refugium monachi Or­ dinis Sancti Benedicti, eademque alimonia, nervi vlresque spiritualis cius disciplinae. E Sacris Scripturis consuetudi­ nem haurit vitam suam ad Christum referendi, significa­ tionem, quae in consecratione Deo ab ipso facta inest, rationem, ad quam lotum opus suum dirigat. Ad tum re­ vera haec monitoria verba / Sancti Ambrosii spectant: «Bi- <131 be Christum, ut bibas sermones eius; termo eius testa- r “ r Car i i. 7. 11 Cfr. ce. 73, 7t. *· /t··. S, 3^. “C- 19· M ·<· «<· iJ? 0947). pp 573-374 (LE tç*3)· SC CULTUS, NOWS ORDO LECTIONUM MISSAE h. 3Û05 10/0 net no bibltnr scriptura divina et devoratur scriptura divina, cum Cultu Divino, quae decreto dici 25 mali 1969 elenchum In venas mentis ac vires animae sucus Verbi descendit lectionum blbllcarum lam evulgaverat, curavit ut Lectloari ero b M. narium quoque conficeretur, quod omnium lectionum In­ tegrum textum lingua latina exhiberet. 5) Haec celenris est sententiola vestra: «Ora et labora». Praesentem nunc editionem latlnam Lectlonaril Missalls Ex Illo velati principatu precationis, id est Ifilus voculae Romani haec Sacra Congregatio evulgat, eandemque typi­ •ora», oriri debet et manare id, quod verbo «labora» signi­ cam esse declarat. ficatur, non quidem ita, ut utraque Inter se sd ungantur Contrariis quibuslibet minime obstantibus. ant hoc illi opponatur, sed sic, ut plures quidem sint for­ Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die mae. Hoc diversae singulorum personae congruit et vitam 30 Septembris 1970, in festo S. Hieronvml.—Benno Card. communem roborat ct efficit, ut egregio Illi proposito vitae Gut, Praef. H. Bugnini, a Secr. Benedidinac penitus inhaereatur et fratres intra unius fa­ miliae fines concorditer operentur. In variis hisce formis externae navitatis —sive agitur de studiis, sive de munere docendi, sive de labore manuum, sire de apostolatu Inter Praenotanda generalia invents, in paroeciis, in missionibus exercendo— spiritus interior semper et solummodo per communem fontem vi­ 1. De LECTTONARll MISSAE ORDINATIONE GBNERAL1 tae, id est per orationem consequetur, ut, fecundum se praebens apud Deum et apud homines, ad unum conten­ 1. Principia tfcncralia dat et conservetur. 1. Sacrae Scripturae offectum. quo Ecclciia studet e sacrii Nel diplngere davanli ai nostri sguardl, sla pure a brevi textibus profundiorem agnitionem ventulis el uberius »uae penndble, gli clementi principali dclla spiritualité del vitae nutrimentum haurire, haud semel Sacrosanctum Oecum e ni cum Concilium Vaticanum II quasi fontem innuit in­ vostro Ordine, non è chi non veda quale fécondité esso sia terioris renovationis populi Dei. Quapropter statuit ut in chbmato ad escrcltarc davantl al mondo moderno. Ne celebrationibus liturgicis recognoscendis «abundantior, varior abbiamo pariato nel nostro citato discorso a Montecassino, et aptior lectio Sacrae Scripturae instauretur». * Et dc Missa e non è ii caso dl ripeterei: ma —come awenne al tempo pressius edixit: «Quo ditior mensa verbi Dei paretur fidelibus, di San Benedetto, sb pure in drcoslanze tanto dissimili, thesauri bibliei largius aperiantur, ita ut. Intra praestitutum ora che il mondo è tanto perfezionato e orgoglloso di sé— annorum spatium, praestantlor para Scripturarum Sanctarum populo legatur». · quale campo dl salutare efficacia e dl profondo influsso Nec quidem mirum est Sacrosanctum Concilium huiusnon potré ancora c sempre non esercitare 11 vostro eseram»di statuisse. In lectione enim Sacrae Scripturae, pfo. la voslra vita che è chbmala alb perfezlone, ai «cul­ quae principia in liturgia verbi recitatur et per homibam exponitur. mina virtutum»w, come li chlama ancora la vostra Regob, •Deus populum suum alloquitur, mysterium redemptionis et facendo ben capire che 1’Ordine è fallo per le anime forti, salutis patefacit, atque spirituale nutrimentum affert; et ipse vittoriose, risolute, ardenti. H mondo odlerno ha bisogno Christus per verbum suum in medio fidelium praesens adest».1 Unde fit. ut in MUsa Ecclesia «non desinat cx mensa tam di qnesli «culmina virtutis», perché ha blsogno di essere verbi Dei quam Corporis Christi panem vitae sumere atque salutarmente scosso e turbato da csempi che lo trasclnino fidelibus porrigere».· e lo tacclano pensare. Dl fronte aile contestaiioni deli’au2. Quae Concilii mandata nunc servanda veniunt per torità, alWsobmenlo e all’egolsmo che raggela i rapport! praesentem Ordinem Lectionum, a «Consilio ad exsequendam umanl, alla negazione di Dio, 0 per lo meno alla freddezza Constitutionem de wicra Liturgia» apparatum, quibus textus davanti a Lui, nel sospctlo chc la sua affennazione slgnipraebentur legendi in dominicis et festis diebus, in fenis per totum anni decursura, necnon in celebrationibus Sanctorum fichl raenomazlone deil’uomo, quanto dice oggi la voslra atque in aliis peculiaribus rerum adiunctls. vita, corne l’abbbmo più sopra deserit ta! Corne potete Mens in hac textuum ordinatione conficienda ca fuit, ut alutare quest’uomo odlerno, ribelle e incompreaslbile e diebus dominicis et festis, quibus nempe populus chrlstianus ifuggente, è veto, ma anche lanto deslderoso dl fraternité, tenetur eucharisticam celebrationem participare, propone­ di vérité, dl lure, dl pare; dire a lui che solo in Dio, in rentur loci maioris momenti, quo adstantes fideles possent 632 Cristo, è h risposta ai suoi problem!. / partes praratantiores verbi Del revelati, intra congruum tem­ poris spatium, audire. Altera deinde series textuum Sacrae A lanto noi vl incoragglamo; vi dlctmmo, neU’incontro Scripturae, quae praecedentem quodammodo complet. prodel 1966, che molto cl aspctlavamo da vol; vi tracciammo ponitur pro feriis. Neutra tamen para leclionarii ab altera un piano di nlone, che dalla vita liturglca, Impostata Se­ pendet; unde lectionarium dominicale-festivum independens condo le dlrelllvc dclla nostra Lettera tSacri/iaum JLaudiut procedit α lectionono feriali, rt vicissim. andava agll studi, biblld e storicl specblmente, aile pubCursus quoque lectionum pro celebrationibus Sanctorum blloizioni dl oualcbe bd libro dl spiritualité catlollca, alnut pro Missis ritualibus, votivi» vel ad diversa propositus l’ospllallté, aireeumraismo, alla costiluzione delle Congrepropriis legibus regitur. pazicni Nazlonall, all'aiuto redproco nella carità e nel2. De ordlnalione Lectionarll pro dominie i λ el JntU diebus robbedlenza, in rapporto filiale con l’autoritâ delTAbale Primate1·. Nel bsdarvl, vorremmo chlcderc a vol tutti, 3. Notae Ordinis Lectionum pro dominicis et festi» diebus perché a vostra voila ne intenoghbte i vostri figli: α che sunt hac: uunto itbmo? Che tanno di bello e dl buono l carissimi a) Quaelibet Mhsa tres exhibet lectiones: primam ex Monad bcnedeltlni? Muovono spediUraenle (i passo nella Antiquo Testamento, alteram ex Apostolo (idest aut ex Epi­ dlrezlone tracdaU? Sono ledell aile Indlcazioni conciliari stolis, aut ex Apocalypsi, iuxta diversa tempora anni), ter­ e aile diretlive ddb Chiesa? Shmo sicuri che vol d darete tiam ex Evongrilo. Hac ratione optime illustratur unitas ut rt usque Testamenti et historiae salutis, cuius centrum est Christus In suo paschali mysterio recolendus: quod unum ex praecipuis obtectis cattchescos esse debet. Ceterum, haec distributio respondet antiquae traditioni, quae diu etiam in Occidente servata fuit. b) Varior ct abundantior Sacrae Scripturae lectio in do­ Santo Patrono c Fondatore. A Lui vi affidlamo; ed a Lui ehiedlamo la forza dcU’In­ minicis et festis diebus ex eo etiam provenit quod pro his cyclus trium annorum proponitur, ita ut lidem textus tercessione perché a questi voti corrkponda sempre la diebus solummodo quarto quoque anno legantur. realti. Con b nostra partlcobre Beuediilone Apostolica. Singuli anni notantur litteris A. B, C. Ad statuendum autem quinam sit annus A, vel B, vel C, hoc modo proceditur. Per litteram C designatur annus cuius numerus in tres partes aequale» dividi potest, quasi cyclus ab anno primo computi chnstlanl initium sumpsisset. Sic annus 1 fuisset annus A, annui 2 annus B, annus 3 annus C, ct anni 6, 9. 12... iterum annus C. Ha v. g, annus 1968 est annus C, annus vero sequens 390.» scilicet annus 1969, est annus A, annus vero 1970 est annus B, et annus 1971 est Iterum annus C. Et »lc dcincep». Patet tamen singulos cyclo» decurrere iuxta dispositionem 1970 SEP 30.-SC CULTUS, DECR. AAS 63 (1971) 710 anni Uturgicl, nempe a prima hebdomada Adventus, quae Latina editio Lbctionaru Misaaus Romani evulgatur cadit in anno chrill praecedente. BT TYPICA Dta ABAT UM NOVIJSQUE ORDO LECTIONUM Missae cum normis propriis statuitur 1—Decretum Ordine lectionum Missae approbato per Constitutionem A|K*tolIe»m Mluale Romanum. a Summo Pontifice Pau­ lo VI die 3 aprilis 1969 datam. Sacra haec Congregatio pro W7 ‘Cn»c. Vat. ll. G»>L de liera Litanda. Strzt^tum CoKxliww. n. 35: 4 4 £· £ JU*)· 1 Ifevbm, α. jx, p. 1x4. · IniiMto (ertrdu Lrotraherentur, aut lectiones quae pro fidelibus non parvae, mmo quandoque magnae utilitatis spiritualis ex is t un t, Inte­ gre omitti debuissent, eo quod contineant unum alterum ve versiculum qui, sub aspectu pastorali, est minoris utilitatis aut quaestiones revera nimis difficiles Implicat. 7. Dc facultate seligendi quosdam textus 8. In Lectionario facultas quandoque relinquitur celebranti seligendi unum vel alterum textum legendum, vel seligendi unum textum e pluribus qui simul pro eadem lectione pro­ ponuntur. Quod raro evenit in dominicis, in sollemnitatibus et festis, ne color proprius alicuius temporis liturglcl evanescat, aut lectio scml-contfnua alicuius libri Indebite abrumpatur e contra, hulusmodl facultas facilius datur in cclebrationibu» Sanctorum et In Missis ritualibus, ad diversa, vel votivis. Ut omnia debito ordine procedant, attendatur oportet ad ea quae sequuntur: a) In Missis in quibus tres lectiones proponuntur, s'aide optandum est ut tres lectiones revera fiant. Attamen, si Con­ ferentia Episcopalis, ob rationes pastorales, permiserit ut duae tantum lectiones bsibeantur, electio Inter duas priores tali ratione fiat, ne consilium plenius docendi fideles mysterium salutis evacuetur. Quapropter, nisi aliter suo loco caveatur, Rracferenda est e duabus prioribus lectionibus ea quae magis armonice componitur cum Evongelio, vel ea quae, iuxta praefatum consilium, magis adiuvat ad organicam catecheslm per aliquod tempus tradendam, vel ea quae potest lectionem semi-continuam alicuius libri permittere. Ex. gr., tempore Quadragesimae, continuitas lectionum Veteris Testamenti proponitur secundum evolutionem histo­ riae salutis; vel In dominicis «per annum», proponitur lectio scmi-continua alicuius Epistolae. Tunc expedit ut pastor ani­ marum seligat unam vel alteram lectionem modo systematic© per plures dominicas subséquentes, ut rationem harmonicam catechescos statuat; minime vero decet ut sine ordine nunc e Vetere Testamento nunc ex Epistola legat, absque harmonica ordinatione textuum subsequentium. b) Critérium item pastorale ducere debet ad electionem inter duas formas, quibus idem textus praebetur. Datur enim aliquando forma longior ct forma brevior eiusdem textus. Tunc attendatur oportet ad facultatem audientium auscultan­ di cum fructu lectionem magis vel minus longam; ad eorum facultatem bene intellegendi aliquos textus difficiliores; ad eorum facultatem audiendi textum magis completum, per homilium explicandum. Quando hulusmodi licentia tribuitur, singulis In easibu notatur, per opportunam Indicationem cx modo imprimend textum. c) Quando autem facultas tribuitur seligendi Inter unum vel alium textum iam definitum, attendendum erit ad utili­ tatem participantium, prout nempe agitur dc adhibendo textu, qui facilior est vel magis conveniens coetui congregato, vel de textu Iterando vel reponendo, qui alicui celebrationi tamquam proprius assignatur, alteri vero tamquam ad libitum adhi­ bendus. quoties utilitas pastoralis id suadeat. Quod evenire potest aut quando timeatur ne aliquis textus quasdam gignat difficultates in aliquo coetu, aut quando idem textus diebus proximioribus Iterum legi debeat die dominica ct In feria subsequent!. d) In Lectionario fcriali adhibendo, animadvertere oportet utrum ex aliqua celebratione ea hebdomada occurrente, una alleravc lectio eiusdem libri sit omittenda. Tunc praevideat sacerdos, prae oculis habita ordinatione lectionum totius hebdomadae, nut partes omittendas utpotc minoris momenti, aut opportuniorem modum easdem partes cum ollis compo­ nendis. quando Ipsae utilitatis sint ad Integrum conspectum totius argumenti praebendum. e) Pro celebrationibus Sanctorum proponuntur, quando revera adsunt, lectiones propriae, Idest quae de Ipsa persona Sancti agunt, vel de mysterio de quo Missa celebratur: quod accidit, ex gr.. in festo Conversionis S. Pauli, In memoria S. Mariae Magdalenae. Mae lectiones, etsi agatur de memoria, dici debent loco lectionum In lectionario fcriali occurrentium. Dantur aliquando lectiones appronriatae, quae, scilicet, aut peculiarem aspectum vitae spiritualis aut actuositatis Sancti in lucem produnt. Quibus in casibus usus horum lec­ tionum non videtur urgendus, nisi ratio pastoralis Id revera suadeat. Plerumque enim praeferenda videtur lectio semlcontinua alicuius libri, singulis temporibus Uturgicl» avsignaU. Dantur praeterea lectiones communes, idest quae ponuntur in Communi nut pro determinato aliquo ordine Sanctorum 5900 n. noor> SC CULTUS. NOVUS ORDO LECTIONUM MISSAE (ex. gr. Martyrum. Pastorum. Virginum) aut pro Sanctis In genere. Cum. his in casibus, plure» textui pro eadem lectione proponantur, sacerdotis celebrant is erit illum seligere, qui audicntlbui magis conveniat. Attamen: 1) In loUemnitatibus, quando nempe tres lectiones pro­ ponuntur, prima seligi debet e textibus Veleris Testamenti, altera ex Apostolo, tertia ex Evangclio, nisi Conferentia Epi­ scopalis statuerit duas tantum esse habendas lectiones. 2) In testi» et in memoriis, quando nempe duae tantum habentur lectiones, prior lectio eligi potest aut e Vetere Testa­ mento uut ex Apostolo; altera vero ex Evnngriio. Attamen tempore paschali, iuxta traditum in Ecclesia morem, prior lectio seligatur ex Apostolo, altero, quantam fieri potest, ex Evangebo loannii. f) In Mlssb ritualibus, ad diversa ct votivis cum plures proponantur textu» pro eadem lectione, electio fit Iisdem erit eri i» supra relati» pro eligendis lectionibus e Communi Sanctorum. 8. De cor. HI» or Inter led Iones occanentibus 9. Post «Ingulas lectione* cantus profertur, Iuxta normas ln Institutione generali Mlssali» Romani (nn. 36-40) propoiltas Magni momenti est. inter hos cantus, psalmus, qui primam kctlonrm sequitur. De more fumatur psalmus qui lectioni assignatur, nisi agatur de lectionibus pro communi Sanctorum, pro Missi» ritualibus, ad diversa el votivi», in quibus electio committitur ipsi sacerdoti eriebranti, qui principio utilitatis pastorali» aditantium utetur. Attamen, ut popula* responsum psalmodlcum facilius pro­ ferre vrirai, textus aliqui psalmorum ct responsorum pro diversis temporibus anni aut pro diversi* Sanctorum ordinibus electi sunt, qui adhiberi valent loco textus kctloni respon­ dentis, quot iri psalmus cantu profertur. Alter cantus, post secundam lectionem ante Evangelium proferenda», aut in unaquaque Missa statuitur et componitur cum Evangello, aut relinquitur eligendis Intra seriem com­ munem alicuiu» temporis vri Communis. In Quadragesima, ante et post Verram ante Evangelium, pro opportunitate adhiberi potest una ex hi» acclamationibus, aut alia his similis: Laus HM, Chrisle. Rex aeternae gloriae; Leas rt honor Ubi, IMmlnr Iratr, GMria d laas tibi, Christe; Gloria Hbl. Chrirfe, Vr/bo Del. Ο SEP 30 Evangelil de loanne Baptista: prima vero lectio est rive contiEvangelium Isaüxe’ ,lve Uxtu' ‘electu* respectu habito ml Hebdomada ultima ante Nativitatem Domini, ex Evangcho Matthaei (cap. 1) et Lucae (cap. 1) proponuntur eventu» qui Nativitatem Domini immediate prucparuvcrunl. In prima lectione, selecti sunt respectu habito ad Evangelium textus cx diversis libris Veteris Testamenti, Inter quo» habentur aliqua vaticinia messianlca magni momenti. Tempus Nativitatis L ln sollemnitatibus. festis ct dominicis. Pro vigilia et X 12. tribus Missis ln Nativitate Domini, lectio prophetica desumpta est ex l«aia propheta: hl textu» selecti *unt e traditione romana et usque adhuc in pluribus ritibus particularibus per­ manent. Aliae lectiones, duabus exceptis, e MissaIi Romano derivantur. Dominica infra octavani Nativitatis, pro festo Sanctae Familiae, Evangelium spectat ad infantiam Icsu, aliae lectio­ ne* ad vitam domesticam. In Octava Nativitatis et Sollemnitate Sanctae Del Gene­ tricis Mariae lectiones agunt ct de Virgine Del Genetrice (Evangelium et secunda lectio) el de impositione Ssihl No­ mini* îesu, quod festum non lam habetur in calendario tEvan­ gelium et prima kclioL Dominka secunda post Nativitatem, lectiones tractant de mysterio Incarnationis. In Epiphania Domini, pro lectione apostolica. textus legitur de vocatione gentium αα salutem. Dominica post Epiphaniam, in festo Baptismatis Domini, textu* selecti sunt ae hoc mysterio. X In feriis. A die 29 decembri». Fit lectio continua totius Epistolae I loanni*, l^in coepit die 27 decembris, ln ferto ipsius S. loannis et die sequent! in festo Ss. Innocentium. Evangelta spectant ad manifestatione* Domini. Leguntur enim eventu* infantiae lesu ex Evangebo Lucae (diebus 29 et 30 decembri»), caput primum Evangelil loannis (31 dec,5 !an.k et praecipuae manifestationes Domini, e tribu» Synop- 3. Tempus Quadragesimae 13. 1. In dominicis. Lectiones Evan gelII sic dispositae sunt: In dominici* pnnu et secunda, servantur narrationes de 9. In çnen finem Ordo led tonum redactus sii Tentalkme et de Transfiguratione Domini, quae tamen se­ cundum tres synapticos leguntur. 10. Fini» In quem red ictu» e»t Ordo Lectionum, rx Ipsa ln tnbus dominicis sequentibus restituta sunt, pro anno A, mente Concilii Vaticani II, est Imprimi» pastoralis. Ad quem Evangriia de Samaritana, de caeco nato et de Laxaro; quae finem attlnge.-îdum non solum principia quibus novus Ordo Evangelia, cum rint maiori» momenti, respectu ad initiationem innititur, sed ipsi quoque elenchi textuum qui inlra ponuntur, Christianam, adhiberi possunt etiam anno B et C, praesertim iterum llerumque discussa et perpolita sunt cooperantibus ex loto orbe terrarum permagno numero virorum In re exegetica, ubi catechumeni habentur. Attamen, iuxta votum plurimorum pastorum anno B et G pastorali, rateehetica et Hturgka peritorum. Ordo est fructus praebentur etiam alii textus scilicet: anno B, textus loannis hnto communi» labori». de futura glorificatione Christi per Crucem et Resurrectionem; Spe* arridet ut diuturna lectio et explanatio Sarrae Scriptu­ anno C, textu* Lucae dc conversione. rae popuk» chnsllano in celebratione eucharistica ex novo Lectione* Veteri* Testamenti ad historiam saluti» referun­ Ordine Lectionum facienda, magna cum efficacia conferat tur, quae est unum ex obiecti» propriis cnlechescos quadraad finem obtinendum a Concilio Vaticano 11 Herum atque gestmali*. Singulis annis habentur serie» textuum quibus iterum propositum, et a Summo Pontifice Paulo VI bi* verni» praebentur praecipua elementa illius historiae ab Initio usque expressum: «Quae sane omnia hoc modo ordinata sunt. qua. ad promissionem novi foederi*; praesertim vero lectiones de magi’ ac magi» ln ehrhtifldeUbus ea verbi Del lames exsti­ Abraham (dominica secunda) et de exitu populi ex Aegypto muletur, qua. Spiritu Sancto duce, nnvl foederis populus axi perfectam Ecclesiae unitatem velati urgeri videatur. Hisce (dominica tertia). .... ~ Lectiones Apostoli ita selectae sunt, ut lectionibus EvanIta compositis. Illud ellam vehementer fore confidhnu», ut grlii ac Veteris Testamenti respondeant et, quantum fieri *accrdote» et fidele* simul sanctius animum suum ad Cenam potest. Inter eas aptior connexus habeatur. Domini praeparent, simul. Sacra» Scriptura* alttu» meditati, verbis Domini uberius ln die» alantur. Exinde denique se­ X In feriis. Lectiones rx Evangelio et Vetere Testamento quetur, ut, Iuxta ConrllH Vaticani II monita, divinae Litterae cum mutua relatione ad invicem selectae sunt, ac diversu qua») quidam spirituali» vitae fon* perenni», »hre praecipuum «themata» eatecheseo* quadragerimails tractant. Maior pars Christianae doctrina· tradendae argumentum, ove demum lectionum Missalis Romani servata est, quoties fieri potuit. cuiusvis theologicae institutioni» medulla ab omnibus ha­ Opportunum etiam visum est ordinem magis congruentem beantur».· restituere inter lectione» Evangelil loannis, cuius pars magna, sed *lne ordine, hucusque legebatur. Ideo proponitur, inde a IL Dlvnftio OaoiNii ixcnowx ferta secunda hebdomadae quartae, lectio semi-continua loanni», in qua habentur textu» huius Evangelil qui notis Quadra­ Quo aulem elarior appareat ordinatio totius kcUotmrU gesimae plenius respondent. 'toque compontin rum anno litnrgico. cn dr*eriptio Ipsius Cum lectiones de Samaritana, de caeco nato et de Laxaro Ordini* lectionum In dixmls anni temporibus. nunc in dominici* legantur, sed tantum anno A (et ceteris anni» ad libitum tantum), provisum est ut ct in ferita resumi 1* Trmpaj Adecnias possint: ideo. Initio hebdomadarum tertiae, quartae et quintae, «Missae ad libitum» eum illi* textibus Insertae sunt; quae 11. 1. In doniinlels. Lectione» Evangelil notam propriam lectione», loco lectionum diei, quavis feria illius hebdomadae habent: referuntur ad Adventum Domini in fine temporum adhiberi possunt. (dominica primai, ad loannem Baptistam (dominicae stcunda et tertia), ad eventu» qui Nativitatem Domini proxime prae­ 4. Irmptu pasehale paraverunt (dominica quarta). Lrctlon?» Veteri» Tcutamrnli eunt prophetiae de Messia et 14. 1. In dominici*. Uxque nd dominicam tertiam Paschae, tempore mesvianlro, praesertim ex libro Isaiae. lectiones EvangelH apparitiones Christi suscitati referunt. Ne Lectlonr» Apostoli exhortatione» et praeconia secundum jenes narrationum de Domini apparitionibus abrumpatur, dxv-rot* nola* butus tempori» praebent, , ♦ ?· ' u “°no Pariore, quae hucusque dominicae secundae X In feriis. Duplex praebetur series lectionum, altera ab ♦ii!ui.OCCC?ITfha?1’ nunc dominicae quartae Paschae IniUn usque od diem 16 decembri» adhibenda, altera a die 17 vxta λ £U dic» Λ. A. S. ·: pp. «mil (LE J7WV 5901 ···■«< 5902 SC CULTUS, NOVUS ORDO LECTIONUM MISSAE 1970 SEP 30 2. /n 1er iis. Lectio prima ex Actibus Apostolorum desu­ mitur ut In dominicis, modo scinl-conlinuo. Pro Evangello, Infra octavam Paschae, narratione» appari­ tionum Domini leguntur, servati» tamen conclusionibus Synopticorum in sollemnitate Ascensioni*. Deinde lectio semlcontinua Evangelil loannis, de nuo nunc textus indolis potius paschali* sumuntur, ut lectio tempore Quadragesimae iam habita compleatur. In hac lectione paschali, sermo el oratio Domini post cenam magnam partem habent. 5. A. Trmpus *per annum· De ordinatione et electione textuum 15. Tempus «per annum» complectitur 33 vel 34 hebdo­ madas, quae extra tempora lam memorata occurrunt. Incipit fsria secunda quae sequitur dominicain nost diein 6 ianuarll occurrentem, ct protrahitur usque ad feriam tertiam ante Quadragesimam inclusive; Iterum Incipit feria secunda post Dominicam Pentecostes el explicit ante I Vesperas dominicae primae Adventu». Lectlonorlum exhibet lectiones nro 31 dominicis et subsequentibus hebdomadis. Attamen aliquando hebdomadae «per annum» sunt tantum 33. Praeterea aliquae dominicae aut ad aliud tempus pertinent (dominica In qua fit festum Baptis­ matis Domini el Dominica Pentecostes), vel ab occurrente sollemnitate Impediuntur (ex. gr. Ssriia Trinitate, D. N. I. C. universorum Rege). 1. Dominica In qua fit festum Baptismatis Domini locum tenet dominicae I «per annum»; proinde, lectiones hebdoma­ dae I inchoantur feria secunda post dominicam quae post diem 6 lanuarll occurrit. 2. Dominica quae sequitur festum Baptismatis Domini est secunda «per annum». Reliquae ordine progressivo numerantur, usque ad dominicam quae praecedit initium Quadragesimae. Lectiones hebdomadae in qua occurrit ferin quarta Cinerum, post diem quae Illam praecedit Intermittuntur. 3. Quando lectiones temporis «per annum» post Domini­ cam Pentecostes resumuntur, ordinantur hoc modo: a) Si dominicae «per annum» sunt 3-1. ea sumitur hebdo­ mada quae immediate sequitur hebdomadam culus lectiones ultimo loco adhibitae sunt ante Quadragesimam. Ita, ex. gr., sl hebdomadae ante Quadragesimam fuerunt sex, feria se­ cunda post Pentecosten incipitur ab hebdomada septima. Sollemnitas Ssihae Trinitatis locum tenet dominicae «per annum». b) SI dominicae «per annum» sunt 33. omittitur prima hebdomada quae sumenda esset post Pentecosten, ut reti­ neantur in fine anni textus eschatologici qui ultimis duabus hebdomadis assignantur. Ita, ex. gr. si hebdomadae ante Quadragesimam fuerunt quinque, feria secunda post Pente­ costen, omissa hebdomada sexta, incipitur ab hebdomada septima. B. De lectionibus pro diebus dominicis 16. 1. Lectiones Euangelii: Dominica II «per annum» Evan­ gelium adhuc refertur ad manifestationem Domini, quam ce­ lebravit sollemnitas Epiphaniae, per pericopam traditlonalem de nuptiis in Cana et duas alias item ex Evangello loannis desumptas. A dominica III incipit lectio semi-continua trium Evangcllorum synoptlcorum; haec lectio ita ordinatur ut praebeat doctrinam unicuique Evangello propriam dum evolvitur vita ct praedicatio Domini. Insuper obtinetur ex hac distributione aliqua harmonia Inter sensum cuiusque Evangelil ct evolutionem anni lilurgici. Nam post Epiphaniam leguntur initia praedicationis Domini, Siae optime cohaerent cum Baptismate et primis manifeatlonibu* Christi, uti habebatur ln lectionibus Epiphaniae et dominicarum sequentium. In fine autem anni liturgicl sponte devenitur ad thema cschntologlcura ultimis dominicis proprium: capitula enim Evangellorum quae praecedunt nar­ rationem Passionis de hoc themate modo plus minusve extenso tractant. In anno B Inseruntur, post dominicam XVI, quinque lectiones ex capitulo f» loannis («sermo de pane vitae·); hncc insertio fit modo connatural!, quia multiplicatio panum ex Evangello loannis locum sumit eiusdem narrationis in Marco. In lectione semi-continua Lucae anno C primo textui (i. e., dom. III) praemissu* est prologus Evangelil, qui auctoris Intentionem pulcherrime manifestat, nec alibi locum Invenire videbatur. 2. Lectiones Veleris Testamenti ln relatione cum singuli* pcricopis rvnngellcls selectae sunt, ad vitandam nimiam diversitatem inter Icctlnnes singularum Missarum ac praesertim ad manifestandam unitatem utrlusque Testamenti. Relatio nutem Inter lectiones eiusdem Missae ostenditur per accura­ tam selectionem titulorum qui ringulls lectionibus praepo­ nuntur. Selectio, in quantum fleri potuit. Ita facta est ut lectiones *lnt breves et faciles. Sed provisum c%t etiam ut leguntur In dominicis quamplurtmi rx textibus Veteris Testamenti qui sunt maximi momenti. Qui quidem secundum opportunita­ tem lectionis evangellcae, T. e. *ine logico ordine, distribuuntur; attamen thesaurus verbi Dei Ha aperietur ut paginae Veteri* Testamenti notae fiunt. 3. Pro Epistolis proponitur lectio semi-continua Episto­ larum Pauli ct lacobi (Epistolae Petri el loannis leguntur tempore paschali et tempore Nativitati» Domini). Epistola 1 ad Corinthios, cum sit sat longa, ct de quaestio­ n. dOOS nibus diversis trudet, distributa est inter tres annos cycli, initio huius temporis «per annum». Item opportunum visum est dividere Epistolam ad Hebraeo* ln duas partes, quarum prior anno B, altera anno C legatur. Notetur selectas esse tantum lectiones sat breves et haud nimis difficiles ut a fidelibus intelleguntur. Tabella II Infra posita Indicat distributionem Epistolarum Inter dominicas «per annum» pro tribus annis cycu. 4. Lectiones dominicae xxxtv et ultimae celebrant Chri­ stum universorum Regem, typo Davidis adumbratum, inter humiliationes Passionis et Crucis proclamatum, in Ecclesia regnantem, et in fine temporum rediturum. C. De lectionibus pro feriis 17. t. Euangelia sic ordinantur ut legatur primo Marcus (hebd. i-ix), deinde Matthaeus (hebd. x-xxi), denique Lucas (hebd. xxn-xxxrv). Capitula autem 1-12 Marci integre le­ guntur, praetermissis tantum Illis duabus pcricopis capituli sexti quae aliis temporibus in feriis leguntur. De Matthaeo et Luca leguntur omnia quae in Marco non habentur. Bis vel ter leguntur ea omnia quae sive in diversis Evangelil* colorem omnino proprium habent, sive necessaria sunt ad decursum Evangelil bene intellegendum. Sermo cschatologicus habetur totus In Luca, ct sic legitur in fine anni liturgi ci. 2. Lectio prima sic fit ut habeatur per aliquot hebdomadas alterum Testamentum, deinde alterum, secundum longitudi­ nem librorum qui leguntur. a) Ex libris .Voci Testamenti leguntur partes sat amplae, ut detur quasi substantia singularum Epistolarum. Attamen omittuntur loci in quibus tractantur quaestiones minus utiles sub aspectu pastorali pro nostra aetate, ex gr.: de glossolalia vel de antiquiore disciplina Ecclesiae, b) De Velere Testamento Imbcri non possunt nisi loci selecti qui singulorum librorum indolem, quantum fieri potest, ma­ nifestent. Textus historici sic selecti sunt ut habeatur conspe­ ctus historiae salutis ante Incarnationem Domini. Narrationes vero nimis longae vix dari poterant: aliquando selecti sunt versus qui lectionem non nimis longam efficerent. Insuper significatio religiosa eventuum historicorum aliquoties illu­ stratur per quosdam textus ex libris Sapientialibus usurpatos, ad modum prooemii vel conclusionis cuidam serici historicae insertos. Paene omnes libri Veteris Testamenti in Lectio nari o feriall Proprii de Tempore locum invenerunt. Praetermissi sunt tantum libri prophetici brevissimi (Abdias, Sophomas) ct liber poeticus qui lectioni parum aptatur (Canticum). Inter narra­ tiones ad aedificationem scriptas quae lectionem sat longam exigerent ut intellegantur, leguntur Tobias el Ruth, omissis celeris (Esther, ludith). Ex quibus tamen habentur textus in dominicis aut feriis aliorum temporum. Tabella III infra positu indicat distributionem librorum utrlusque testamenti inter ferias per annum pro duobus annis. c) ln fine anni liturgie! leguntur libri qui respondent colori eschatoiogico huius temporis, i. e., Daniel et Apocalypsis. III. De singllakum lectïonux appabatu In hoc volumine dantur pro singulis lectionibus indicatio textus, titulus et «incipit»; dc quibus sequentia sunt animad­ vertenda: 18. A. Indicatio textus (i.e., capituli et versuum) datur semper secundum Vulgatam editionem, addita tamen altera indicatione secundum textum originalem (hcbralcum vel aramaeum vel graecum) quoties adest discrepantia, ln verslonlbus popularibus dori poterit sive prior sive nltcra numeratio, se­ cundum decreta Auctoritatum pro singulis linguis competen­ tium. Oportet vero ut habeatur semper accurata indicatio capitulorum ct versuum, quae etiam ln ‘pso textu vel Ipsius margine opportune referatur. Ex hac Indicatione fit ut In libris Hturgicis habeatur «ins­ criptio» textus in celebratione legenda, quae ln hoc volumine omittitur. Fiet vero secundum normas sequentes, quae tamen Immutari poterunt ex decreto Auctoritatum competentium iuxta locorum aut linguarum consuetudines ct opportunitates: 1. Dicatur semper «Lerito librb, vel Epistolae, vel Evangclil. non autem «Initium» (nisi forte in casibus pcculluribus opportunum videatur) aut «Sequentia». 2. Nomina librorum serventur quae hucusque In Missall Romano habebantur, praeter sequentia: a) ubi sunt duo libri eiusdem nominis, dicatur «Liber pri­ mus» et «Liber secundus» (v. g. Regum, Macchobaeorum), vel «Epistola prima», «Epistola secunda»; b) nomen hodie magis usuale adhibeatur pro sequentibus libris: «Libri I et II Samuchs». pro Libris I çt II Regum, «Libri I et II Regum», pro Libris III et IV Regum. «Libri I et II Chronicorum», pro Libris I et II Parali poxncu on, «Libri Esdrae et Nehemlae», pro Libris I et 11 Esdrae; c)distinguantur libri sapientiales, hucusque sub uno no­ mine «Libri Sapientiae» designati, cum sequentibu'» nominibus: Uber lob. Proverbiorum. Qohvlcl (idest Ecclesiastac», Can tie t Canticorum. Sapientiae, Siracidar (idest Ecclesiastici); dj pro omnibus libris qui in Vulgata inter Prophetas nu­ merantur dicatur «Lectio libri Isaiae, lercmlae... prophetae*, etiam pro illis qui α quibusdam non habentur ut vere pro­ phetici; e) dicatur «Liber Lamentationum* et lEpbtola ad 11«-braros», sine mentione leremiac vel Piwll, cura hodie omne· consentiant Icremium et Paulum non esse auctore* illorum librorum. 5901 5903 Μ Η VICAIllATUS URBIS: CONSILIUM ADMINISTRATIVUM η. 3000 19. B. Titulas datur pro lingulis textibus attente selectus (phrumquc ex ipsis verb» textus) ut et praecipuum thema leetiouis indicetur et. ubi necessarium est, nexus Inter lectiones eiusdem Missae ex Ipsis titulis appareat. In venionlbus popularibus textus ne dentur sine titulis. Auctoritatis competentis erit decernere utrum tituli huius voluminis vertendi sint an abi conficiendi singulorum populo­ rum ingemo aptiores. Titulo addatur etiam, ubi opportunum videbitur, monitio qua sensus generalis pericopae apertius explicetur. 20. C. dneipit» habet primum verba (ntrodudoria consueta: «In ιΠο tempore», «In diebus iliis». «Fratres», «Cariuiml», «Haec dicit Dominus», quae tamen omittuntur ubi in ipso textu adest sufficiens Indicatio temporis aut personarum, vel ubi ex natura textus talia rrrba non sunt opportuna- Pro singulis Unguis popolaribus, tales formulae mutari vel omitti possunt ex decreto Auctoritatum competentium. Pori illa verba datur proprium Initium led ion is, demptis vel additis aliquibus verbis prout fert necessitas intellegendi textus a suo enntextu separati. Item dantur congruae Indica­ tiones ubi textus ex venibus non continuis constat, sl propter hoc mutationes faciendae sunL 21. D. In fine lectionum, ad faciliorem reddendam accla­ mationem populi, ponantur verba, a lectore proferenda: Ver­ bum Domini, vel alta locutio eiusdem generis, Iuxta locorum eoiuuctudinau realtà si svolgono In vita c Vazione délié comunitù sia dlocesana che parrocchiali. c^igono plû vigile nttenxionr» plu ac­ curata precisione. agilità di metodi. revisioni dl sislemi nmministrattvi e, in particolare, moggior coltaboraxionc ira I diversi Enti ecclesiastici sia per Vutilltà <11 cixucuno, sia per ll bene di tutti, sla anche per ta caritù verso le nitre Chine sorelle. Né sl puô dimcntlcare, corne Inscgna il recente Concilio Ecumenico, che anche I lakl possono e devono, nell'amblto delle loro spccificiic competente, conlribulre alla rettu ammlnbtrazione dei beni ecclesiastici. Ci è sembrnto pcrciô necessario c doveroso rivedere tanto la funtlone e ! compiti, quanto la compositione delVattuale Consiglio Diocesano dl Amminlstraxlone, che nfflnnca con la consulenxa gli Ufflcl Amminhtrat livi del Vicariato, cosicché ne possa risultarc un organ tamo plû agile e ncllo stesso tempo più rapprescntatlvo délia Comunitù Diocesano. Pertanto men tre vivarum te ringratîauio i membri del pre­ cedente Consiglio per ta loro npprezxnta coltaborntione, col présente Decreto costituiamo 11 nuovo Consiglio Amnünlslra· tiva Diocesano. ta cui composizione, natura e competente risultano daU’ÂUegato Statuto. Da! Vicariato di Roma. 1· ottobre 1970. IL Slaluia Consilii administrativi 1. Con decreto dell’Eminentissime Cardinale Vicario di Sua Santltà, Angelo Dell'Aequa, in data l· oltobre 1970, si è IV. DE fXTEIlHIETATlOXIBUS POPULARIBUS costituito 11 nuovo Consiglio A mm mistral Ilo Diocesano, in soLXCnOS'KRlI CONFICIENDIS stituzione del precedente Consiglio Diocesano di Ammlnlstraxione. 22. Praeter ea quae supra dicta sunt, praesertim nn. 1S-20. 2. Il Consiglio Ammln latrat ivo Diocesano assiste con funserventur pro editione interpretationum popularium Lectioztanl dl consulenxa lecnfca 1'Amminlstnuuonc dei Vicariato Darii nonnae sequentes: di Roma ncllo svolgimcnto del suoi compiti specifici per Ia In omnibus editionibus habeantur textus quibus explicatur custodia, la gestione, e Vinercmento tanto dei boni diocesan! «tractaro ef /inis Lcctionanl, id est »llrm caput 1 horam quanto dei beni purrocchlab. . «Praenotanda». Per dispositione superiore dell'Hminentissimn Cardinale Vi­ 23. Propter molem Leclionaril editiones necessario pluribus cario. in casi particolari. tanto al Consiglio, quanto a singoll voluminibus constabunt, pro quibus nulla praescribitur divisio. suoi membri possono essere affidati, con speciale mandato, Non excluditur antiqua consuetudo edendi libram senaratim anche compiti esecnlivL pro Evangtbls el alterum pro Eptatnlis, I. e. lectionibus Ve­ 3. 11 Consiglio Amnünistrativo Diocesano prexleduto dal teris Testamenti et Apostoli. Cardinale Vicano o dal Vicegerentc si compone di membri di Sed melius videtur habere Vparatim Lectionarium domlnL diritto c di rsperli, ecclesiastici e laici, alcuni nominati dal cale — in quo includi poterant opportuna excerpta ex SanctoCardinale Vicario e alcuni scelli da organismi diocesan! qualirnh — et Lrctlonanum îeriale. Dominicale autem congrue ik4.U Sono membri di diritto, oHrc 1’Em.mo Présidente: a) 11 Sedividi poterit secur«dur.i cyclum trium annorum ut pro sin­ guli» annis omnia modo continua praebeantur. gretario o ll Sostituto degll Ufflei I e II dei Vicariato; bj 11 At altae dispositiones quae forte Invenientur ad libitum Secretario delta Pontificia Opera della Preservation e delta adhiberi poterunt. Fede; c) IT-konomo dei Vicariato. che svolge anche le funzioni dl Segretario del Consiglio. 24. Textus eanlaum semper adiungantur lectionibus, prae­ 5. Sono membri désignait da organismi qualiIleali della sertim pro celebratione Missarum lectarum; fieri tamen pot­ Dioccsi; a) un membro del Consiglio Episcopale Diocesano; erunt libri separati in quibus cantus tantum habeantur. b) tre sacerdoti designati dal Consigbo Presbiterale Dioce­ Commendatur ut textus imprimatur, in strophas divisus. sano, anche afi’infuori dei suoi membri, e preclsamente: un Qaolles lectio dhrervls partibus constat, ctare manifestetur Prefctto, un Parroco, un Vice-porroco; c) un rappresen tante haec itractara textas in dispositione typographic*. Item com-» dei Comitato Romano dei Superiori Religiosi. neodatur ut textus, etiam non poétteL "imprimantur in stichos 6. Sono membri scelli dal Cardinale Vicario: a) un *accr(UTfaB. ut proclamatk) lectionum facilior fiat, praesertim pro dolc scelio tra il Clero romano; b) tre laici expert 1 in materie lectoribus parum peritis. economiche cd administrative. Ubi longior ei brevior adsunt formae, dentur separatim ut 7. ll Consiglio Ammlnblralivu Diocesano *1 riunisce d or­ belle legi possit utroqnr, ubi vero talis separatio non vide­ dinario una volta al mese in riunione coUcttlvo. per esarninare, bitur opportuna. Inveniatur modus quo uterque textus sine salve sempre Ie competenxe delTAulorita Superiore, le pra­ errore proclamari valeat. llehe dl amminlslrazlone straonitnaria pendenti, relative ni In omnibus libris detur index biblieus pericoparum ad beni immobili e mobili gestiti daJ Vicariato stesso, o gestit Instar illius qui In volumine Ordinis LzeUonum Missae habetur. dalle Parrocchie e dagb Enti Ecclesiastici dlpendenti dal 23. Principia, quae regunt opus Interpretationis popularis Vleariato; eome pure Ie pratiche amnii nistrail ve di intéressé lectionum bibUcorum cl contuam inter eas occurrentium, comune (assicurazioni, convention! ecc. ...). Le singole prnrrperionlnr tn Instructione die 25 ianuaril 1969, Dc popularibus tlcbe soon présentait al Consiglio dall’Economo del A Icannto. inQrprelalIonibus eon/klcndU, «tata a «Consilio ad exsequen­ dope essere stale debitamentc istruite dal competenti ufflei dam Constitutionem de sacra Lilurgia» Proetidibus C/jnferentlnanxlari, tecnlci e legali del Vicariato »tesso. Il voto è sem­ ttarum Episcopalium et Commissionum liturgicarum natiopre consultivo, salvo diverse disposition! dell'Em.mo Cardi­ naUum ILE 3799). et explicata per Declarationem circa nale Présidente. t^.Tr&rrferinnesifxluam ffiaraieonun «ad inierim» paratas, edita S. Il Consiglio puo anche operare per Commissioni tanto •n .\tfdi«r 3 (1969), p. û9 (LE 37171, quoad obligationem ad permanenti, eome temporanee e per casi particolari. Le Com­ Sacram Congregationem pro Cultu Divino transmit tendi pro missioni dovranno scnipre essere presicdute dal Vlcegerente confirmatione eltam interpretationes jwpulares ad Inierim con ra*4strnxa dtlTEcouomo dei Vicariato. approbatas pro usu liturgleo. a.l Una Commissione permanente saru formata da tre membri del Consiglio, uno scelto dal Cardinale Vicario e due scelli dal Consiglio stesso per la revisione annuale dei Blfanclo comant ido e prevenllvo delTAniminlstrazione del Vicariato 3906 prima delta loro trasmissione al competenti Organi Superiori, e per ta consultatione nel casi plù gravi cd urgenti, a gludkzio dtlVEeonomo dei Vicariato. 1970 OCT L-V1CAR1ATU5 URBIS» DECRETUM. PART.· b) Una Commissione permanente *arù composta nel mcdesirao modo per la coslituzione, sviluppo c gestione di un rondo speciale per I'assislrnsa del Clero anzlano e bisognoso. CoMiTiTvrrcR Coxsiuuu Administrations donorum cj Le Commissioni temporanee, per casi particolari, posTEMPORALIUM DlQtCBSBOS ROMANAF., ET EIUSDEM STA­ vHMi essere nominate dl volta in volta dal Cardinale Vicario TUTA PROMULGANTUR su suggrrimeoto delTEconomo dei Vicariato. .tna.A SlVÎuno °.a membri del Consiglio, possono essere I—Dr*rtturn rooilfiaitoum îLe «« i. Coos|ei*° ringole pratiche, come n consultori, «η·ΐ"αη Ρ Μ Μ * Ρ . Ρ η «^? ~“C’ con La wüeeilndine per il raaggior bene spirituale del popolo dl D» e per l«> criiuppo rtltai fa mi glia non gllelo avessero consentito». coactio consentienti» ne intelUgatar quidem (cfr. e. g. I. Dc Logo, De iaslilia d fure, Disput. xxn, n. ISO; I. D'Annibale, Haec viri contrarie ta* nonnisi gravi metu superata est. Stanmala Theologiae Moralis, ed. 4, vnl. I, n. 138. nota 16), •Mio padre —ait actrix — préoccupât issimo e ad iratissimo ... abbordô prima Pietro e. non credendo aile dichiarazloni di ideoque praesupponat rehictanUam in patiente metum, logice probatio incipitur ab aversione. Haec aversio debet esse erga quest) essere stata la nostra amicizia c relazione del tutto innocente, gliordln d di nrowedere al mio onore sposandoml, matrimonium, non contra personam tantum alterius contra­ henti», quia In casu agitur de probando consensu coacto, et diversamente Tavrebbe danneggiato provocando il suo richiaoblectom convtmu* est vinculum. mo aile annl». Non requiritor tamen probatio contrarie tatis perpetuae in Graviora refert vir conventus: «Nei fervore della discussione uscl in mlnâcce che mJ spaventarono. Mi avrebbe denunziato nuptias, sed sufficit gravis aversatio, quae nonnisi gravi et alla Societi, provocando 11 mio licenziamento... e mi avrebbe laiusta coactione superari potuit tempore mio matrimonium celebratum est. Vinculum cnlm perficitur libero consensu eo tatlo richbunare sotto le armi». momento praestito» et Ideo »1 tunc voluntas graviter et tnluste Eadem testatur, praeter patrem actricis. Marta R. Manus paulo aliter rem narrat: «In segulto a questa axione di coerclcoacta cr.it, libere consensum non dedit, sed ex metu. rione e ne) timore dl dover perdere 11 posto. In quanto (1 padre Metus potest esse intuitus sive raJione medii (id est mali Imminentis), sive ralfane finis, (quia medium aliquod potest dl Anna, officiale dell’exercito, comunque persona mol to autoritaria. minacciava drnuncia contro Pietro, qualora non si quidem esse tostum respectu finis ad quem a lege ordinatur foise deciso a sposare la figliola... Queste mlnacce durarono vel permittitur, at vero Inlustum respectu altenus finis ad quem a lege neque ordinatur neque permittitur). fino al tempo dei matrimonio. In consldcrazione deUo stnto Respectu matrimonii, metus est Iniustus sive si malum della famiglia dl Pietro e de) cara Itère violento del padre della signorina, capace di tutto, occorreva da parte di Pietro imminens sit ab mre prohibitum; sive sl malum imminens sit una forza di volonth superiore cbe non pos*cdeva». a lege permissam, sed ab agente ordinatur ad matrimonii celebrationem, «u ad finem diversum ab illo, quem ex (ure Josephus deponit: «I due protestavano la loro mnocenza, qui» consequi potest; sive sl malum imminens sit actus iurlasserendo che t reciproci rapport! si erano limitati a quiucne dlcus proprie dictus (e. gr. denuntiatio ad ludicem), quoties passeggtala sia pure In luognl non molto frequentati. Mu il actus Ipse iuridicus faKo fundamento nitatur, vel a minitante militare era irremovibile nei suo sdegno e fece captre chiaraordinetur ad finem diversam ab illo ad quem ordinatur a menle, ove il giovane non avesse rlparato col matrimonio, che tore. Etenim nnetum, qui iuste Incutitur ob unum finem, non egli avrebbe preso net suo! riguardi delle misure che. a quanto semper Relle Incutitur ob alium. Aliqui* habet Ius accusandi Ktei capire, ccrnsistevano uel farlo inviare al fronte di comTitium ob mluriam sibi illatam per contumeliam, vel per ttlmenlo». „ tortum, vel per homicidium*. Iste potest metum accusationis Vir qui metum incussit a testibus praedicatur IrnsciDHU Incutere Titio, ut ob eo extorqueat debitam sibi satisfactionem, et imperiosus, capax nempe exsequendi minas illatas quae, et in hoc casu dicitur metum iuste incutere, non tamen potest cum In amissione officii consisterent et lussu eundi in aciem tem­ ob Inluriam slbl iDatsm per contumeliam e.g. minari accusa­ pore belli, graves absque dubio dicendae sunt; itemque Inlustae. ti onero, ut extorqueat consensum matrimonii. Unde sl mi­ Ia* enbn erat patn suadendi viro nuptias, rt fibne, si Peri­ netur accusationem, ut extorqueat consensum matrimonii, culum eidem imminere putabat, suadendi dimissionem officii dicitur metum inluste Incutere, nam metus repugnat Ubertati et consequenter vitandi occasionem cotidie videndi et lo­ matrimonii, et est inluriosu» Sacramento; quamvis Igitur ille quendi cum Petro, non autem hunc minis tum gravibus com­ metu* accusationis possit esse lustus obalio»fines,nihilominus pellere ad nuptias. ob finem extorquendi matrimonium est Lnlurias· (M. BoaciPropterea: «H giorno delle noxze — refert viri conventi Ka, De MatrUMnfo, quaesL HI. punct. VI11, n. 16. Cfr. etiam soror — I due sposi non apparivano contenti»; immo ulopo B. Poxnvs, De malrbnonfo, 1. IV. e. XIX, n. 12 s».. etc.). il pranzo — ait viri conventi frater — mio fratello si chiuse nei suo studio fino α sera»; «Ptetro — ait pater uctricis — quel Im racro—In primis constare videtur de aversione actricis giorno présentera il volto dl un uomo insoddhfatto». n nuptiis, Aversio a nuptiis Idem non est ac aversio ob altero nupturiente, et ad probandam aversionem, ac propterea me­ Decisio. - Etlii Patres Cardinales membra S. T. Signa­ tum. sufficit aversio a matrimonio et quidem a matrimonio turae Apostollcae, In eiusdem S. Tribunalis sede, die 25 celebrando eo momento, quo de facto celebratum est. Si quis enim ita graviter infensus est nuptiis nunc cele­ octobris 19"0, congregati od decidendam causam nullitatis brandis. ut necessarius sit metus gravis ad hanc coat rari e tamatrimonii de qua agitur, proposito dubio responderunt: 1»ra snperandarn, mAtriraoniora dicendum est meticolosum. Alllrmnlict, seu condar* de nullilate nviirimonli tn casu ex etsi qui metum patitur, esset animo dispositus ad illud cele­ capile metus utrique nupturienti incussi. brandum tempott posteriore. Ita videtur evenisse actrici, quae relationes amicales cura Xpott. 43 (WTO) Ada. O. ROBLEDAia PxM 31 (1972) 9S-96· Petro acceptavit et ferte propositum fovit eidem nubere. Possumus quidem admittere quae in altera depositione fassus est testis, ulterius quam alii progrediens tn hac parte: «Un Rlornu — inw narrat — U trovai ambedue suIla spiaxgia e. 3911 domanda ndo loro cosa facewro, nd risposero che aveva no una vaga klra «11 sposarsi». 1970 OCT 30.-SC CLERI, UT. CIRC. AAS 63 (1971) 314-315 Haec tsraen non impediunt aversionem actricis α matri, mnnio cum Petro. Cum enim vir. minitante actrici» patrvmatrimnnlum acceptavit, propositum iam antea expressum De REVOnMATlOXR VBSnUM CUORALIUM AD SIMPLICIOREM Iterum conftrmavll excludendi prolem. FORMAM BED1OENDARUM Anna, sicut iam dixerat, repetivit: «lo protestai davantl a tnio padre * a Pietro che non in trade vu snosarlo · che con Per Instructionem Uf stce sollicit* II ρ *1*7*1.11 ·» r*'»»·»! qu«lk sue l«tee potrva nndarsi a trovnre un’ollra donna». Hone animi »ul avers Ionem. factis Ann* confirmavit. Petrum 1%9. Summi Ponlltlcls lussu, emissam, huic Sacrae Conevitando et per aliquot dies officium deserendo, ne ei occurreret. woo 5910 gregat lonl pro clericis mandatum est ut aptas ederet praescriptiones, quae tamen ad eiusdem Instructionis ra­ tiones accommodarentur, quod attinet ad canonicorum, beneficiariorum ct parochorum vestes chorales ac titulos. Quapropter haec Sacra Congregatio, auditis Conferendis Episcoporum ritus Latini, quarum interest, carumque vo­ tis comparatis atque Secrctarlae Papal is considerationi propositis. Iisdem Cbnfcrcntlls Episcoporum per praesentes Litteras Circulares committit, ut vestes chorales ad sim­ pliciorem formam redigunt, prae oculis habentes rationes generales, quae sequuntur; 1) Omnia privilegia, etiam centenaria ct ab Immemo­ rabili, praesentibus Litteris abolentur Iuxta statuta, quae in Litteris Apostoiicls Pontificalia Insignia die 21 mensis lunii anno 1963 ’, motu proprio datis ct In Instructione Ut sive sollicite die 31 mensis Martii anno 1969’ edita, continentur. 2) Usus mozetae violacei coloris tantum canonicis cha­ ractere episcopali praeditis permltdtur. Ceteri canonici utantur mozeta nigra vel cineracea cum torulo violaceo; beneficiarii deferant mozetam nigram vel cineraceam, pa­ rochi nutem solum stolam adhibeant. 3) Interdicantur praeterea canonicis, beneficiariis et >aroch’s omnia insignia, quae adhuc vigent in aliijulbus ocls, scilicet: mantelletum, zona cum flocculis, tibialia ru­ bra, calcei cum fibulis, pallium talare violacei coloris, ro­ chetum, mitra, baculum, anulus, crux pectoralis. 4) Quae in praedictis documentis Apostollcae Sedis de Cardinalibus atque Episcopis dicta sunt, vim habent, con­ grua congruis referendo, edam ad ceteros coetus ccclc315 siasdeorum virorum./ Singulis Conferendis Episcoporum facultas committitur agendi, ut, servatis servandis, gradatlm ea ad usum dedu­ cant, quae in memoratis documentis Apostollcae Sedis et praesentibus Litteris statuuntur. Datum Romae, die 30 mensis Octobris anno 1970.— loannes Card, wrig ht, Praef. Petrus Palazzinl, a Secr. f •N.15. M .4.S.6o(ig«),pp. 374-377 [LE366S]. PP· 334-340 [LE 37341- · A. A.S. 6x (1969) 3912 1970 OCT 31.-SC EPISCOPORUM, DECLARATIO. PART.· Episcopi dimissionarii ritus latini non amplius TRANSFERUNTUR IN ECCLESIAS TITULARES, SED TITULUM RETINENT DIOECESEOS RESIDENTI ALIS DIMISSAE Madrid, 24 Nov. 1970 Excelencla Pcoerendisimai Por venerado cncargo de la S Congregaciôn para los Obfspos, me honro en comunicar a Vnestra Excelencin Reverendlslma que, cn In Audienda dei 31 de octubre Ultimo, el Santo Padre, hnbidn cuenta dc ln$ conclusiones de In Congregaciôn plenaria dei re feri do Sagrndo Dieasterio. celebradn los dias 22-23 dei mes nntcdicho, se ha dignado disponor que los Obispos dloccsanos dlmislonarlos de rito latino no scan en lo sitetsioo tmn^ferldos n una Iglesia titular, continuando, en vez de ello, llamAndose de Ia Sede a la cual han rcnunciado (con la que conscrvnn lodavia cicrto vinculo de esplritunl afeclo), permitiéndosclcs la expresiôiu •o/fm», tqunndam* (retirado, nntiguo, u otras équivalentes). Vnestra Excelencin, nl tenor la bondad de informar n la Excclentislmn Conferenda de cuanto precede, puede nsegurnr n todos los Rvdmo». Obispos que cl Anuario Pontificio continuarA consignando los nombres v dntnt dc Io» Obispos Dlocesanos dlmisionnrios bnjo cl nombre de su ùltlmn Sede (confrôntese «Anuario Pontifldo para 1970», p. -ICI, en la palabra ■Strasbourg·). Con afcctuoso saludo, me reitero gustoso de Vuestra Excelencla Reverendis!mo, ntto. s. s.—Luigi Dadaolio, Nuncio Apostôlico. * Textus datur iuxta nctificitioncm Nuntii Ap. in Hispanis datam die 24 αον. 1970 Praosidi Confercntiao Eplxccp-a’i· Hispaniae: Bolotin del Amobispado do Barcelona, ann. 1971 p. 102-103. 3913 1970 OCT 31.-COM. INTERP. CON., RESP. AAS 62 (1970) 793 Responsum ad propositum dubium circa participa­ tionem PRESBYTERORUM, RELIGIOSORUM ET LAI CORUM IN CONFERENTIIS EPISCOPALIBUS Patres Pontificiae Commissionis Decretis Concilii Vati­ cani II interpretandis, proposito in plenario coctu quod sequitur dubio, respondendum eue censucrunt ut infra: 5911 n. 3912-3914 SAGRA C.ONGR. PRO EPISCOPIS - PAULUS VI 1970 OCT 31-NOV 1 D-—Utrum praeter Episcopos alii quoque, presbyteri, religiosi et laid, Conferendam Episcopalem participare R.—Cum Conferendae Episcopales sint coetus Episco­ porum, eaedem ex Episcopis ct viris ecclesiasticis in iure ipsis ncciuiparad? tantum constant, iuxta praescriptum Decreti dc pastorali episcoporum munere In Ecclesia Chri­ stus Dominus, n. 38, 2: alii vero, presbvteri, religiosi et laici invitari poisunt a Conferentia Episcopali, ad normam statutorum, singulis tamen in rebus et causis et cum voto consultivo tantum. SSrtius Dominus Noster Paulus Pp. VI in Audientia die 31 Octobris 1970 infrascripto i m pe rd ta supra dictam decisionem ratam habuit, adprobavlt et publicari iussit.— Pericles Card. Felici, Praeses. Adn. V. CARBONE in ME 95 (1972) 344-3S0. 3914 1970 NOV 1 .-PAULUS VI, CONST.AP. AAS 63 (1971) 527-535 Officium divinum ex decreto Concilii Oecumenici VATICANI II INSTAURATUM, PROMULGATUR PAULUS EPISCOPUS Servus servorum Del - Ad perpetuam rei memoriam Laudis canticum, quod tn supernis sedibus omne per aevum concinitur, quodque Summus Sacerdos Christus lesus huic exsilio invexit. Ecclesia per tot saeculorum de­ cursum mira formarum varietate praeditum constanter fipcliterque est prosecuta. Llturgia icitur Horarum paulatlm Ita processit, ut Ec­ clesiae localis evaderet oratio, quae statutis temporibus et locis, sacerdote praesidente, flebat quasi necessarium quod­ dam complementum, quo Illa divini cultus summa, quae In Eucharistico Sacrificio continetur, ad horas vitae hu­ manae redundaret et extenderetur. Liber autem divini Officii, qui pluribus additamentis sensim decursu temporum crevit, effectus est Instrumen­ tum aptum sacrae Illi actioni, cui destinatur. Quoniam vero per hominum aetates in modum celebrationis muta­ tiones satis amplae sunt inductae, in quibus etiam singu­ laris divini Officii celebratio numeratur, mirum non est, sl Idem Uber, Breviarium aliquando appellatus, ad multi­ modas formas est accommodatus, quae ipsas compositio­ nis rationes interdum afficiebant. Concilium Tridentinum. cum propter angustias temporis reformationem Breviarii absolvere non potuisset, eam rem ad Sedem Apostolicam detulit. Breviarium Romanum, quod a Decessore Nostro Sancto Pio V anno mdlxvhi promul­ gatum est, ante omnia. ut vehementer postulabatur, uni­ formitatem orationis canonicae In Ecclesia Latina Impor­ tavit, quae tunc temporis erat dilapsa./ Subsequentlbus saeculis plura a Summis Pontificibus Xysto V, Clemente VIII, Urbano VIII, Clemente XI aliis­ que recognita sunt. Sanctus Plus X novum Breviarium suo iussu apparatum anno mcmxi edidit. Instaurato antiquo more CL psalmos unaquaque hebdomada recitandi, tota Psalterii dispositio est Innovata, quod omnes amotae sunt repetitiones atque facultas data componendi Psalterium feriale necnon cur­ sum lectionis blbllcae cum Officiis Sanctorum. Praeterea Officium dlel dominicae ita elatum est et auctum, ut festis Sanctorum plerumque anteponeretur. Totum rursus llturglcae instaurationis opus susceptum est n Pio XII, qui. ut nova Psalterii Interpretatio a Pon­ tificio Instituto Blbllco confecta tam In privata quam In Rublica recitatione adhiberetur, concessit, Itemque pecuarl coetui, a se anno mcmxlvu constituto, mandavit, ut hanc Breviarii quaestionem expenderet. Eadem de re ab anno mcmlv universi per orbem Episcopi interrogati sunt. Huius operae et sollertiae fructus coepti sunt percipi ex Decreto de rubricis ad simpliciorem formam redigendis, die ΧΧΠΙ mensis mart 11 anno mcmlv edito, atque ex nor­ mis. quas de Breviario loannes XXIII in Codice Rubrica­ rum anno mcmlx emisit. At cum partem tantum renovationis llturglcae sanciret· 5012 η. 30Μ PAULVS VI, LITURGIA HORARUM PROMULGATUR O X()V 1 Idem Summus Pontifex loannes ΧΧΙΠ perspiciebat alttora prindpb, quibus res liturgica Inniteretur, maiore investlgatlcne egere; quod quidem opus Concilio Oecumcnlco Va­ ticano II mandavit, quod interca convocaverat. Sic factum est, ut illa Synodus de Liturgia unlversim ac de precibus horariis particulallm tam copiose ac diserte, tam religiose et valide ageret, ul vix simile quicquam in tota Ecclesiae historia inveniatur. . ^,']durn “H"”,..a Concilio oecnrnenlco «lalutm lectio cotidiana cx operibus sanctorum Patrum ct Serio; torum ecclesiasticorum peragenda Ita instaurata est St optima quaeque e scriptis Christianorum auctorum, maxi­ me sanctorum Patrum, proponantur. Praeterea, ut spiri­ tuales divitiae horum Scriptorum abundantius suppediten­ tur. alterum parabitur Lecllonarlum ad libitum, unde ube­ riores fructus percipi possint. Dum Concilium Vaticanum adhuc celebrabatur. Nobis curae fuit, ut statim, post promulgatam Constitutionem 529 de sacra Liturgia, cias statuta ad effectum deducerentur/ Qua de causa in ipso Consilio ad exsequendam Constitu­ tionem de sacra Liturgia, a Nobis condito, peculiaris coe­ tus est Institutus, qui, viris doctis peritlsque disciplina IIturgica, theologica, spirituali, pastorali adiutricem operam praebentibus, septem annos summa cum diligentia ct na­ vitate in novo libro Liturglae Horarum confidendo ela­ boravit. 7. E textu libri I.llurgiac Horarum ea omnia ablati sunt, quae cum fide historiae non conveniunt, atque adeo lectiones praesertim hagiographlcae ita recognitae, ut sin­ gulorum Sanctorum imprimis effigies spiritualis et momen­ tum, quod ad vitam Ecclesiae habuerunt, exponantur in suaque luce collocentur. Principia totlusque operis contexendi rallo necnon sin­ gulae eius partes a praedicto Consilio atque etiam a Sy­ nodo Episcoporum, anno mcmixvh coacta, sunt probata, consultis totius Ecclesiae Episcopis et permulUs animarum pastoribus, religiosis et lalcls. lavat igitur ea, quae ad novam LIturghe Horarum ra­ tionem ordinationemque pertinent, slngillatlm exponere. 1. Quemadmodum Constitutione a verbis Sacrosanctum Concilium incipiente postulatur, rallo est habita condicio­ num, ln quibus hac aetate sacerdotes operibus apostoilcis addicti venantur. Ita autem Officium est concinnatum et Instructum, ut Idem, eum sit oratio totius populi Del. participare possint non solam clerici, sed etiam religiosi, quin etiam laid. Di­ versi ordinis et gradus hominibus ac peculiaribus eorum postulatis eo consultum est, quod variae formae celebra­ tionis sunt inductae, quibus oratio accommodari potest viriis coetibus ad Horarum Llturglam Incumbentibus, se­ cundum eorum condicionem atque vocationem. 2. Cnm vero Liturgia Horarum sit sanctificatio diei, ordo orationis sic est recognitus, ut Horae canonicae faci­ lius componi possent cum horis dlel naturalibus, lis rerum adiunctis attentis, ln quibus vita hominum nostris tempo­ ribus degitur. 8. Ad Laudes matutinas additae sunt Preces, quibus consecratio diei et supplicationes pro Inchoando opere enuntientur. Ad Vesperas vero brevis fit supplicatio, In modum orationis universalis concinnata. In fine autem huiusmodi precum resumpta est Oratio dominica; quo fit, ut, cum eadem In Missa etiam dicatur, nostris tandem temporibus mos redeat Christianitatis pri­ maevae orationem illam ter In die proferendi. Renovata igitur atque ex integro instaurata sanctae Ec­ clesiae oratione secundum perantiquam eius traditionem el ratione habita necessitatum huius temporis, summopere optandum esse videtur, ut ea totam precationem Christia­ nam penitus pervadat, vivificet, regat, exprimat atque vi­ tam spiritualem populi Dei efficaciter alat. Prorsus ergo fore confidimus, ut sensus illius orationis sine / intermissione faciendae quam Dominus noster lesus Christus Ecclesiae suae mandavit, reviviscat, slcruidem li­ ber Lituraiae Horarum, apta per tempora parilius, cam Jugiter fulcit et adluvat. ipsa vero actio, praesertim cum aliqua communitas eius causa est congregata, veram Ec­ clesiae orantis naturam exprimit elusque admirabile signum apparet. Oratio Christiana est Imprimis precatio universae homi­ num communitatis, quam Christus sibi coagmentat 4; hanc scilicet orationem singuli participant estque hacc unius corporis propria, dum preces tunduntur, quae Ideo vocem dilectae Sponsae Christi, optata et vota totius populi Chri­ stiani. supplicationes et Implorationes pro omnium homi­ num necessitatibus significant. Quapropter Hora Prima abolita est; Laudes vero matuti­ Ex corde autem Christi haec oratio accipit unitatem. nae et Vesperae, utpote quasi quidam canlines totius OTVoluit enim Redemptor noster, ut quam in mortali corpore fleti. maximum acceperunt momentum, siquidem ils inest 530 Indoles verae ! orationis matutinae et vespertinae: Officium supplicationibus sals saoque sacrificio inierat vitam, eadem lectionis, dum pro lis. qui vigilias celebrant. Indolem noc­ per saeculorum decursum non intermitteretur in Corpore suo mystico, quod est Ecclesia*: ita fit, ut oratio Ecclesiae sit turnam servat, cuilibet tamen horae diei accommodatur; quoad ceteras, Hora media ita disposita est, ut qui ex simul aratio Christi cum ipsius Corpore ad Patrem *. AgnosTertia. Sexta, Nona unam tantum eligant Horam, hanc camus Igitur oportet* dum Officium persolvimus, ir Christo dlel tempori, quo eam celebrent, aptent ac de cursu Psal­ resonantes voces nostras el voces eius in nobis 7. terii per hebdomadis distributo nihil omittant. Quo autem apertius haec orationis nostrae Indoles elu­ 3. Ut ln Otfldn celebrando mens voci facilius concordet cescat. necesse est, ut ille suavis ct vivus sacrae Scripturae et Liturgia Horarum vere flat fons pidalLs el orationis peraffectus*, quem Liturgia Horarum aspirat. In omnibus re­ sonalis nutrimentum ln novo libro Horarum onus coti­ viviscat. Ita ut sacra Scriptura fons praecipuus totius ora­ tionis Christianae reapse evadat. Oratio praesertim psal­ dianum est nonnihil deminutum, textuum autem varietas Insigniter aucta, plura adiumenta ad psalmorum medita­ morum. quae actionem Del ln historia salutis iuglter pro­ tionem praebentur, culntmodi sunt tituli, antlphonae, ora- sequitur ac praedicat, novo affectu comprehendatur oportet α populo Del; quod facilius f eveniet, sl psalmorum altlor 333 intellectus, secundum eum sensum, quo In sacra Liturgia 4. Secundam ordinationem Concilii Psalterium, heb­ canantur, diligentius apud clerum promovebitur et apta domadario cyclo ablato, ln quattuor hebdomadas distri­ catechesi omnibus fidelibus Impertietur. Haec vero sacrae buitur. novn recepta interpretatione latina, quam Com­ Scripturae ditior lectio non solum in Missa, sed etiam In missio pro nova Vulgata Bibitorum editione o Nobis con­ nova Liturgia Horarum efficiet, ut historia salutis Indesi­ dita apparavit. Qua tn nova psalmorum distributione pau­ nenter recolatur elusque continuatio In vita hominum ef­ ci quidam psalmi et versiculi asperiores omissi sunt, ra­ ficaciter annuntietur. tione ducta praesertim difficultatum, quae in celebratione Cum vero vita Christi In eius Corpore Mvstico vitam lingua vulsuri peragenda inde essent oritnrae. Praeterea etiam cuiusque fidelis propriam seu personalem perficiat nova quaedam cantica, ex libris Veteris Testamenti de­ et elevet, quaevis repugnantia Inter orationem Ecclesiae prompta. Laudibus matutinis, ad carum spiritualem uber­ et orationem personalem prorsus est relclenda; atque ra­ tatem augendam, addita sunt; ln Vesperas ellam cantica tiones. quae Inter utramque Intercedunt, maiorem vim ac­ sunt inducta ex Novo Testamento, quibus voluti marga­ cipiant magisque dilatentur oportet. Oratio mentalis cx ritis ornantur. . 5, xj. Ada, V;do rub dîo 1971 Apr. 11. LE 3967. 3915 1970 NOV l.-SIGNATURA APOSTOLICA, DECISIO. PART.· De recursu contra decretum remotionis a paroeclk et de principio «Lite pendente, nihil innovetur» in processu administrativo coram Signatura ap. η. 3915-3918 verslnm veniunt, In co statu servanda sunt, quo condicio ycri domini non minuatur» (Vermeersch-Creusen, Epitome hiris canonici, t. ΠΙ, n. 147), P Siquidem «a definitivo decreto/ Ordinarii, «recursus ad Ul ‘,?nlcUm totar luris remedium. (Ç^n. -L10. § 1). hoc remedium effectum ln processu admi­ nistrativo similem dii, quem recursus seu appellatio in processu ludlcbii, obtinet, nempe In suspensivo quoad at­ tributionem luris quod in controversia est. Verum est quod hacc vis suspcnslva recursus parochi amoti solummodo partialis est. sed radlcalts quatenus su­ spendit ipsam stabilem alii clerico collationem paroeciae, quae proinde iure vacans considerari non potest. • ApoU. 43 (1070) 521-522. 3916 1970 NOV 3.-CONV. CUM BAVARIA. AAS 62 (1970) 825 Ratihabitio Conventionis inter Apostolicam Sedem ET B AVARI CAM CIVITATEM CIRCA SECTIONEM THEOLOGIAE catholicae in Universitate studiorum Augustana Vide texfu/n sub dic 1970 scp. 17: LE 3898. 3917 1970 NOV 7.-SC SACRAMENTORUM, RESCRIPTUM. PART.· Facultas datur Ordinario loci instruendi immediate CAUSAM DE MATRIMONIO RATO ET NON CONSUMMATO, SINE PRAEVIO RECURSU AD S. C. DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM Vide textam infra sub die 1970 Nov 10: LE 3920. • Coafercntlao Epirccpali Belgicae: C. LEFErVBE. Π nxora proprio 'Causaa matrimoniale·Roma 1572, p. 74 3918 1970 NOV 9.-SC CULTUS, DECR. AAS 63 (1971) 710-711 Benedictionis Abbatis et Abbatissae rttcs INSTAURATUS PROMULGATUR, UNA CUM NORMIS GENERALIBUS NOVI recens ORDINIS I—DECRETUM Abbatem ct Abbatissam monasterii, post eorum electio­ nem canonice factam, benedicere, traditum est in usu 11turglco Ecclesiae, ut hac ratione manifestum sit universam religiosam familiam supernam gratiam invocare super eum, quem ducem sibi elegit in via perfectionis percurrenda. Volventibus autem saeculis ritus Benedictionis Abbatis et .Abbatissae saepius formas singulis temporibus et locis pro­ prias induit. Nostris ergo diebus opportunum visum est traditas formas recognoscere, ut ritus munus spiritale In clariore luce collocaret illius, qui religiosae familiae praeest. iis demptis partibus, quae Ingenio hominum nostrae aetatis minus congruerent./ Praesentem igitur ritum Benedictionis Abbatis et Ab­ batissae, instauratum, et a Summo Pontifice Paulo VI die 19 octobris huius anni 1970 approbatum, haec Sacra Congregatio pro Cultu Divino promulgat, ut pro ritu in Pontificali Romano nunc exstante adhibeatur. Permittitur outem, ut editio latina statim ac in lucem edita fuerit in usum assumi possit. Conferentiae Episcopales curent, ut editiones lingua ver­ nacula apparentur atque diem statuant, quo eaedem editio­ nes, nb .Apostolica Sede rite confirmatae, vigere incipiant. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, dic 9 novembris 1970.—Benno Card. Gut, Prae/. H. Bugnlni, a Secretis. II—ORDO BENEDICTIONIS ABBATIS Praenotanda · Pendente recursu apud Signaturam Apostollcam contra decretum remotionis a paroecia, Episcopus parochi recur­ rentis, iuxta praxim apud H. S. Tribunal vigentem, paroe­ ciam alii stabiliter valide conferre nequit (can. 2146, § 3). Analogice enim cum processu iudiclali, etiam in processu administrativo servandum est principium: •Lite pendente, nihil innoretnn (can. 1725, 5*). «Cum iura enim in contro- 5915 1. Benedictio Abbatis fiat cum religiosorum et fidelium, sl casu* fert, frequentia, die dominico vel festivo, niM rationes pastorales aliud suadeant. • Pontificale Romanam cx dene to aicroeancti Oecom enid Conoid Vaticani Π instauratam. aaclorilaio Paoli Pp. VI promulgation: Ordo beoedictionji Abbatia et AJbb«txs>a·. Editio typica Typi· Pbtygfotti· Vaticani· 1970. p. C-o ©t 20. 5916 »7 SIGNATURA APOSTOLICA n. 391 »-3020 2. Benedictio Abbatis de more celebratur ab Episcopo loci In quo exstat monasterium. Sed. lus La interveniente causa ct Episcopo foci consentiente, ab alio Episcopo, vel ab alio Abbate. Electus benedictionem recipere potest. X Electo assistant duo religiosi sui monasterii. 4. Expedit ut religiosi Electo assistentes, Abbates et rellffosi sacerdotes et etiam alii sacerdotes nraesrntes cum Praehilo qui benedictionem confert et eam Ejecto Missam conce­ lebrent. 5. Sl Electui ln sua Abbatia et nb ollo Abbate benedicitur, hic Electum modo benedictum invitare potest ut praesideat cor.celebrationi In titurgia eucharistica: secus Praelatu» qui benedictionem contulit praesidet concélébration!; quo in cavu Abbas modo benedictus primum locum tenet inter ceteros concelebrantes. 6. Praelatu» qui benedictionem confert necnon omnes concelebrante» sacras vestes induant quae ad Missae celebra­ tionem requiruntur. Electu» Induit omnia paramenia sacer­ dotalia necnon crocem pectoralem et dalmaticam. Religiosi Electo assistentes, si non concelebrant, induunt vestem choralem vel superpcllicram. 7. Benedictio anuli, baculi pastoralis et mitrae, tempore opportuno, ante Ipsam benedictionem Electi de more pera­ guntur. X Praeter ea quae ad Missae concelebratlonem ct od com­ munionem sub utra que specie ministrandam necessaria sunt, parentur, a) Pontificale Romanum; b) Regula; e) baculus pattorali»; d/ anuhi» et mitra pro Electo, »1 ipsi sunt tradenda. 9. ln llturgia verbi Praelatus qui benedictionem confert sedeat in cathedra; Electus vero Inter religiosos sibi assistentes ln presbyterio, foco aptiore. IX Benedictio Electi fit de more ad cathedram. Si nutem propter participationem fidelium opus est, paretur sedes pro Praelato qui benedictionem confert ante altare vel foco aptiore; sedet i.ntem pro Hecto et religiosis el assistentibus sic parentur, ut actio Utnrgka α reMgiosI» et fidelibus bene conspici possit. [S-qaifur rttus li/argku). Ill-ORDO BENEDICTIONIS ABBATISSAE Pbaenotanda 1. Benedictio Abbatissae fiat cum religiosarum el fidelium, »1 casus fert, frequentia, die dominico vel festivo, nisi rationes pastorales aliud suadeant. 2. Benedictio Abbatissae de more celebratur ab Episcopo foci In quo exstat monasterium. Sed. Iu»ta interveniente causa et Episcopo foci consentiente» ab alio Episcopo, vel ab aliquo Abbate, Electa benedictionem recipere potest. X Electa, cui assiitnnt duae religiosae sol monasterii, locum obtinet in presbvterio, extra clausuram. Ha ut facile td Episcopum vel Praelatum, qui benedictionem confert, ac­ cedere ponit, et sacra celebratio ab omnibus, monbdibu» et ndeUba», videri et participari possit. 4. Praeter ea quae ad Missae celebrationem necessaria »unt, parentur a) Pontificale Romanum; b) Regula et anulus, si hic e*t tradendus; c) calix aut calices sufficientis magnitudini* pro communione sub utraque specie ministranda. 5. Benedictio Electae fit d· more ad cathedram. Sl autem propter participationem fidelium opus est. paretur sedes pro Episcopo vel Praelato qui benedictionem confert ante altare vel foco aptiore, sedes autem pro Electa et religiosis ei assisten­ tibus sic parentur, ut actfo Uturgka a mentalibus et fidelibus bene conspici possit. De bxnxdictione Slunatnrae Apostollcae servandas, fpse Summus Pontifex ad experimentum adprobavlt. Attamen, ex hoc nou sequitur quaestionem modo sol­ vendam esse inter Signaturam Apostolfcam et Dicas tertum auod recursum ipsi exhibitum refecit. Verum est recursum duas supponere partes: recurrentem ct resistentem. Pars vero resistens» in casu, non est Dicasterluni quod impu­ gnatam decisionem tulit, sed Ordinarius vel Superior qui actum administrativum posuit, ex quo contentio orta est. Recurras Signaturae Apostollcae factus scrnpcr commu­ nicatur com Dicasterio quod decisionem dedit, et a quo exigitur ut acta omnia ct documenta spectantia ad casum, de quo controvertitur, transmittere Indulgent (Normae Spéciales, art. 112) [LE 363n J. Recurrens et altera pars possunt in îudlclo stare coram Sectione Altera Tribunalis «solummodo per Patronum» (Normae Speciales, art. 99, § 1). Si alterutra pars, quavis de causa non constituerit sibi Patronum, «ipse Secretarius ex officio ad nominationem procedit» (Normae Spectata, art. 99, $ 3). Omnibus adiunctis consideratis, nominatur Patronus persona quae magis idonea ad causam defenden­ dam censetur, eiusque nomen cum parte communicatur. Perpensis ergo argumentis, quae hinc inde a Patrono utriusque partis illustrantur, recursus vel a limine reicilur, si manifesto carcat fundamento, vel ad disceptationem admittitur, si fundatus appareat. Cum rallo pastoralis numquam seiungatur ab Justitiae adminlstratioue. Supremum Tribunal saepe nititur ut par­ tes de compositione agant. Ad hunc finem assequendum potest novas exigere informationes ab Ordinario vel a Su­ periore qui actum administrativum posuit; huiusrnodi vero informationes, attento fine pro quo exquiruntur, ad Su­ premum Tribunal transmitti debent. In quolibet casu Signatura Apostolica exitum quaestio­ nis statim communicat non modo cum partibus quarum interest, verum etiam cum Dicasterio quod impugnatam decisionem tulit. • ApolL 44 (1971) Σ3-29. 3920 1970 NOV 10.-SIGNATÜRA APOSTOLICA, RESCR. PART.· Nonnullae facultates tribuuntur Conferentiae Epi­ scopali Belgicae quoad modum procedendi in causis MATRIMONIALIBUS RELATE AD NUMERUM TESTIUM, AD PERI­ TOS ET AD PROCESSUM IN GRADU APPELLATIONIS abbatissae Llturgia rerM X Antequam incipiat celebratio. Praelatus cum ministris et clero accedit ad portaro clausurae. Electa, cum duabus monial ibus dbl osamentlbas, exit et focum obtinet ln proewsfonc ad ecrkilam immediate ante Praelatum. 7. Ritu* Initiales et Ulurgla verbi peraguntur ad normam rubricarum. X Lectiones wnnl possunt sive ex toto sive ex parte vel e Missa dici vel c Missa rituali pro benedictione Abbatissae, Ittxta rubricas. (Sequitur ritui lilurglcu*). 1) Ad certitudinem moralem acquirendam. Judiciali depo­ litioni concordi partium Bde dignarum, omni specie collusionis absente, vi» probativa contra valorem matrimonii deneganda non est. dummodo saltem anus testis omni exceptione maior ha beator atque praesumptiones, indicia aliaque adminicula concurrant. 2) ludrx, audito defensore vinculi, de necessitate interro­ gationis iuratae peritorum iudicat, sl eorundem relationes scriptae concordes aperlaeque sint, et dummodo constet de Ata. X X ia Notit. T. (1971) J3OS 3919 1970 NOV 9.-51GNATURA APOSTOLICA, DECL. PART.· authentic itate sabscriptionls perItalis relationis. 3) Ad mulieri» inspectionem corporalem duo gyuaecologi vel duae obstetrices ex officio drsiguentur. Quae Inspectio, servati» Christianae modestiae regulis, peragatur, praesente aliqua honesta muliere ai id, attentis conditionibus loci et moribus populorum, rei Index prudenter existimaverit vel mulier inspi­ cienda petierit. 4) Appellatione a defensore vinculi prioris Instantiae in­ terposita. ludlce» secundae instantiae, post debitum examen. Interveniente defensore vinculi secundae instantiae, pro natura causae, aut intra brevlxalmum terminum, collegial iter senten­ DiCLABATIO DE WECUKSU ADVEM5US DECJMONEM D1CASTPJUl CttBIAS ROMANAM DEQUE MODO PBOCEDEXDl IN BECUMlBCS SOLVENDIS APUD S1QNATURAM APOSTOLICAM Qnl cumque putat se Inluste gravatum actu aliquo ad­ ministrativo proprii Ordinarii vel Superioris, potest recursum Interponere ad competens Dlcasterium Curiae Ro­ manae. Contra decretura quo Dlcasterium recursum relidi, pars novum potest Interponere recursum ad Sectionem Alteram Signaturae Apostollcae, «quoties allegetur legis violatio» (Normae Speciales. art. 96. η. 1) (LE 3636). Recursus fil □d nonnam art- 106 Const. Regimini Ecclaiae Unioerw ILE 3588], et sequitur Iler quod Normae Speciales, art. 96123, determinant, lias enim Nonnas In Supremo Tribunali 5917 1070 XOV 0-10 tiam ferunt, allatis, saltem summario modo, motivi* decidendi, aut luxta praxim communem procedant. 5) Servatur ius commune canonum 17G8, 1769, 1780. . h·*' immutationes luris processualls, semirn» petitio facta fit i Conferentia Episcopali Bclglcn: «Permittatur Ordi­ nario loci ut, sine praevio recursu ad S. Congregationem, canta inennsumma Itoni» immediate instruatur in Curia eplsco“»cU rt document.n huius causae S. Congre5· Congregatio de disciplina Sacramralonim. rescripto diei , novrmbrii 1970. gratiam concessit, n^fmbri, A»??,^lca'··, **' 10 M. Pinna, Snrr. Ada.vidaaabdl· 5 LinL Staffλ , Praefectus. Joannes V «sno V. T . C. le’ RCC3* 1972* p‘ 74' 5918 r · -- 9 PAULUS VI. ALLOCUTIO AD .F. A. O.» 1970 NOV 1« 3921 1970 NOV 16.-PAULUS VI, ALLOC. AAS 62 (1970) 830-838 Allocutio a Beattulmo Patre, die 16 non. 1970 Romae habita, in aede ComIIU v. d. 9Food and Agriculture Orga­ nization* (F. A. O J. vigesimo quinte ooloente anno ab illo institute condito, in gîta: Laudat fines et activitatem huius INSTITUTIONIS RT CRITERIA MORALIA IN ILUS OBTINENDIS KT EXPLICANDIS PROPONIT SEQUENDA Monsieur le Préitdenl, Moniteur le Directeur général. Messieurs: WI 1. C’est pour Nous une joie profonde —un honncur aussi— de venir porter à notre tour ft cette tribune la dette de gratitude et le cri d’angoisse ct d’espérance de millions d'hommes» en ce vingt-cinquième anniversaire de b FAO. Quel chemin parcouru depuis ce lointain 16 octo­ bre 1945 où les représentants de quarante-quatre Etats étalent invités ft signer l’acte constitutif de l'Organlsatlon des Nations Unies pour l’alimentation et l’agriculture. Les historiens relèveront les réalisations remarquables accom­ plies par la FAO. son ravonnement progressif, son dvnamlsme constant, la hardiesse de ses vues, la variété et l’amoleur de son action —car «elle est avant tout une institution faite pour agir»—1 le courage de ses pionniers, l’amour de l’homme enfin et le sens de la fraternité uni­ verselle qui sont les moteurs de scs entreprises. Us souligne­ ront aussi l’extraordinaire déf· qui vous est lancé aujour­ d’hui: au fur et Λ mesure que vos efforts progressent et s’organisent, les hommes se multiplient, la misère de beau­ coup s’accroît, ct. tandis qu’un petit nombre regorge de ressources sans cesse croissantes et diversifiées, une por­ tion toujours plus considérable dc l’humanité continue d’avoir faim dc pain et d’éducation, d’avoir soif de digni­ té. La première décennie du développement, il serait vain de se le dissimuler, n été marquée par un certain désen­ chantement de l’opinion publique devant des espérances frustrées: faudrnlt-ll donc, comme Slsvphe, se fatiguer de rouler le rochcr ct sc laisser aller au désespoir? f 2. Un tel mot ne saurait être prononcé dans cette en­ ceinte, en cette réunion d’hommes tournés vers l’avenir pour l’aménager au service des hommes, quels que soient les obstacles qui se dressent sur le chemin. Notre prédé­ cesseur le Pape Ple XII, au reste, dès sa première rencon­ tre avec la FAO, louait hautement l’ampleur dc suies «de votre Institution spécialisée pour l'alimentation et l’agri­ culture, la largeur d'âme qui en caractérise l’économie et l'annllcation, la sagesse enfin ct la méthode avisée qui président ft sa réalisation» *. Son successeur le bon Pape Jean XXIII saisirait à son tour chaque occasion de vous exprimer sa sincère estime3 Quant ft Nous. Nous avons d’abord connu l’institut International d’agriculture dans sa modeste résidence de la villa Borghese, avant de voir h FAO «parcourir tout le chemin qui l’a conduite aux magnifiques développements qu’elle connaît aujourd’hui»4. Nous n’avons cessé depuis lors de suivre avec sympathie vos Initiatives généreuses et désintéressées, en particulier b camnagne contre la faim, dc rendre hommage ft votre activité polyvalente cl d'appeler les catholiques du monde entier à y collaborer généreusement, en union avec tous les hommes de bonne volonté ·. Aujourd'hui, Nous som­ mes heureux de venir nu siège dc votre Organisation, sur le territoire même de notre diocèse dc Rome, et dc rendre ainsi à la FAO les sl nombreuses visites faites au Vatican par les participants ft vos sessions de travail. Comment l’Eglise, soucieuse du véritable bien des hom­ mes, pourrait-elle en effet sc désintéresser d’une action aussi vislblemcntc dirigée comme la vôtre vers le soulage­ ment des plus grandes détresses ct engagée dans un com­ bat sans merci pour donner à chaque homme de quoi manger pour vivre, cc qui s'appelle vivre une véritable vie d’homme, capable, par son travail, d’assurer la subsistan­ ce des siens, et apte, par son intelligence, ft participer au 1 FAO. «oti rôl*. «a ttructurr, v* activité», Rome. Pub. FAO. T970. • AUonjtkm du IX février 1048. Diuoni f RadtomrtiJigti di S S Pio XII, L IX. Tipozrifia Po!«k>tU Vatican», p. 481. •Cf., en jurtKulier, Eacydfqoe rf î5 mai A. A. S. 53‘ Allocution4 du ij^ovrobre t01 ib ta· Conférence int^tiocak· de U FAO, Inugna^nîi di Part» F/. L I. Tipwafta PobgJotU Vatfcana. ΧφΑί P cf. t. 6i, Paris, 1964. coL 19. ‘Cfi, en parti uHer. Eay.bqne x^7. n. 46 A. À. S. 59 (I07)i p xSo [LE JM6)- 5919 n. 3921 bien commun de la société, par un engagement librement consenti et une activité volontairement assumée? ·. C’est à iCu> π. 3921 PAULUS VT. ALLOCUTIO AD ·Γ. A. O. 1070 NOV 10 votre Organisation: h prise de conscience, par les peuples P°u™‘r ·°Σ^νΤΓΓι<1’.1ΐη/ manJ?re «lie. faute de connaissan­ et leurs gouveniemenû, de h solidarité internationale? ces adaptées et de la formation professionnelle requise· nul N’êtcs-vo'us pas, parfois sans le savoir, les héritiers de la doute que la conjonction de ccs forces Juvéniles ne soit compassion du Christ devant l'humanité en détresse: «J’ai de nature à changer l'avenir du monde, si les adultes mie pitié de cette foule*? »>, Ne constituez-vous pas, par votre nous sommes savent les préparer à ce grand oeuvre, leur seule existence, un puissant démenti à h pensée désabusée en montrer l’enjeu. leur fournir les moyens de s’v consa­ de b sagesse antique: «Homo homlnl lupus»? u. Non, l’hom­ crer avec succès. N'y a-t-il pas là un projet de nature à me n’est pas un loup pour l’homme, il est son frère, son susciter l’adhésion unanime de tous les jeunes, riches et frère compatissant et bienfaisant. Jamais, au long des mtlpauvres, à transformer leurs mentalités, à surmonter les 534 lénaires de’émouvante aventure hnmaine, tant de peuples,/ antagonismes entre les peuples, à remédier aux divisions tant d'hommes n’avalent délégué tant de représentants, stériles, à réaliser enfin I Instauration d’un monde nouveau avec une sente mission: aider les hommes, tous les hommes, fraternel, solidaire dans l’effort, parce qu’uni dans la pour­ à vivre, à survivre. C’est IA pour Nous, au milieu de tant suite d’un même Idéal: une terre féconde pour tous les de menaces qui disent sur le monde, un des meilleurs mo­ hommes? tifs d'espoir. Ceux qui porteront en l’an 2000 la responsa­ 9. Π y faudrait, certes, beaucoup d’argent. Mais le mon­ bilité du destin de b grande famille humaine, naissent dans de comprendra-t-il, enfin, qu'il y va de son avenir? «Quand un monde qui a, tant bien que mal, découvert son Inter­ tant de peuples ont faim, quand tant de foyers souffrent dépendance, sa solidarité dans le bien comme dans le mal, de la misère, quand tant d'hommes demeurent plongés sou devoir de s'unir, pour ne pas périr, bref «d’oeuvrer dans l’ignorance, quand tant d’écoles, d’hôpitaux, d’ha­ ensemble pour édifier l'avenir commun de 1 humanité» u. bitations dignes de ce nom demeurent à construire, tout Puisse un jour prochain votre cercle de famille s’élargir, gaspillage public ou privé, toute dépense d'ostentation na­ et les peuples 9βΛ. P- t itF. r Ρτ»νκΊ«χ4. Ln Fryi nanJ-.j rt U Hwitahm Jci «amMOt Lr Fwr> MaUr, Un» rf CmliMta». a. 79-40. Peu. 5921 Gxbiü», pp tfS-tlx r* ~ ■'· f"r‘ RufcrtM rt Sfu^rr» Parit. 5922 DECISIO SIGNATURAE APOSTOLICAE 1970 NOV 17 il. 3922 Nihilominus, ex copia, ut vocatur, tutlorlsml, infra­ votre responsabilité, votre honneur, seront de féconder ces script us exponit petitionem subordinatam ex gratia·. forces latentes, dc réveiller leur dynamisme ct dc l’orienter au sendee du bien commun. C’est dire l’ampleur dc votre Promoter lustltlae-vlnculi Defensor Supremi Tribunalis rôle et sa grandeur, c’est dire son urgence et sa nécessité. votum exaravit, et quidem sensu negativo, quoad utcum­ Auprès des hommes d’Etat responsables, des publicistes, que. Actoris Patronus tamen respondit Insistendo in sua des éducateurs, des hommes dc science comme des fonction­ petitione, Idest dc iure appellandi a pronuntiatione circa naires. auprès de tous, il vous faut Inlassablement pro­ expensas et, subordinate, de causae commissione ad S. R. mouvoir l'étude cl l’action, à l’échelle du monde, cepen­ Rotam. dant que tous les croyants y ajoutent la prière à «Celui In Iure et in Facto.—Actoris Patronus asserit recursum qui donne la croissance, Dieu» Déjà d’importants ab Ipso factum duplicem habere respectum: unum inrls prorésultats apparaissent, hier encore Inespérés, mais aujour­ résiliai it, alterum subordination gratiae seu commissionis ad d'hui garants d'un solide cxpolr. nul. ces dentiers Jours, S. R. Rotam. n'a salué comme un symbole l’attribution du prix Nobel I. Sub respectu luris argumenta Patroni ad haec redu­ de lu paix à Norman Borlaug, «le père dc la révolution cuntur: verte», comme on l’appelle? Ah certes, sl toutes les bonnes a) In causis matrimonialibus ius appellandi non modo volontés se mobilisaient Λ travers le monde dans une vinculi Defensori seu parti succumbenti competit, verum etiam pacifique conspiration, la tentation tragique dc la violence actori, qui in prima Instantia obtinuit sententiam sibi favora­ pourrait alors être sunnontécî bilem seu declarationem nullltatls, quia prima sententia af­ firmativa non habet plenum effectum nisi per alteram sen­ 11. Plus d’un, peut-être, hochera la tête devant pareUtentiam confirmetur. Ideo non est deneganda actori vincenti les perspectives, Pcrmettez-Noos pourtant dc le dire sans facultas prosequendi Ius suum in iudiclo. ambages, nu plan humain, moral et spirituel oui est le b) Actor, victor In causa principali, qui putat se gravatum nôtre: aucune stratégie, d’ordre mercantile ou Idéologique, esse decisione circa expensas, potest appellare adversus hanc n'apaisera la plainte oui monte, de tous ceux qui souffrent decisionem; sed haec appellatio partialis secumfert appellatio­ «d’une misère imméritée»tJ, comme des jeunes dont «la nem etiam adversus causam principalem scu de nuilitate vel minus matrimonii. Consequenter, appellatio In casu ad S. R. protestation retentit comme un signal de souffrance ct Rotam adversus decisionem de expensis, praevalere debet comme un appel dc Justice» M. Si la nécessité, sl l'intérêt super appellationem foetam ad Tribunal dioccesanum circa sont pour les hommes des mobiles d’action puissants, causam principalem; aliis verbis, S. R. Rota etiam causam souvent déterminants, la crise actuelle ne saurat être principalem In secundo gradu cognoscere debet. surmontée que par l’amour. Car, sl «la justice sociale nous Nec obstat can. 1913 ct art. 236 Instructionis Provida Mater fait respecter le bien commun, / la charité sociale nous le [LE 1347L qui dicunt: «A pronuntiatione circa expensas non fait aimer»**. «La charité, c’est-à-dire l’amour fraternel, datur distincta appellatio; sed pars quae se gravatam putat, est le moteur dc tout le progrès social» *4. Jamais des oppositionem Intra decem dies facere potest coram eodem préoccupations d’ordre militaire ni des motivations d’ordre iudice... Appellatio a sententia circa causam principalem se­ cumfert appellationem a pronuntiatione circa expensas»; nam économique ne permettront de satisfaire aux graves rehulusmodl nonnae valent quando decisio transit in rem Indi­ auêtes des hommes de notre temps. Il y faut l’amour de catam vel quasi indicatam, non nutem quando sententia l’homme; l’homme se dévoue pour l’homme, parce qu’il nondum est definitiva quoad meritum. In hoc postremo casu, le reconnaît comme son frère, comme le fils d’un même appellatio contra expensas sequitur normas communes de Père, —le chrétien ajoute: comme une image du Christ appellatione, el necessario secumfert appellationem etiam ad­ souffrant, dont la parole ébranle l’homme en ses pro­ versus causam principalem; secus, iudex primi gradus cogno­ sceret et dece meret de expensis, Iudex nutem alterius gradus fondeurs les plus secrètes: «J’ai eu faim ct vous m’avez de merito causae videret, quod luridlce esset aliquid «mons­ donné à manger...» **. Cette parole d’amour est la nôtre. truosum». Nous vous la livrons humblement comme notre trésor le Nec dicatur appellationem de expensis esse quid accessorium plus cher, la rampe de la charité dont le feu brûlant respectu appellationis de merito causae, elusque sedem sequi dévore les coeurs, dont la flamme ardente éclaire le chemin debere. Hoc valet pro parte quae appellat de merito causae, de la fraternité et guide nos pas sur les sentiers de la non vero pro altera parte, nisi haec suam propriam appella­ justice ct de la paix *7. tionem proponat. Actor victor In casu, ut remedium seu fa­ 11 r Cor J, 6-7. 11 Encyclique Populorum Progreuio, n. 9, .4. Λ. S. 59 (19671. p. 261. “ Discours prononcé â Genève, pour le 50· anniversaire de 1ΌΓΤ, le 10 Juin i960, A. A. S. 6t (1969), p. 502 [LE 3759]. _ “ R P J.-T Delos, O. P.. Le bien commun international, dans 34· Semaine Sociale de France. Le détordre de Γéconomie internationale et la peniée ckritimnr. Paris, GihiHi. tojs, p. iîo. n Cardinal P E. Léger, dans Le paurre Lazare rd à notre porte, Paris Montréal. SOS-Fid«, 1967, p 13 ·· AfaHA 2s, 35 ·’ Pi. 85. 11-14- 3922 1970 NOV 17.-SIGNATURA APOST., DECISIO. PART.· Nullitatis matrimonii - Indigentis: de jure appel­ PRONUNCIATIONS CIRCA EXPENSAS ET, SUBORDI­ NATE, DE CAUSAE COMMISSIONE AD S. R. RoTAM landi A Facti species.—Titius, actor in causa, nullltatcm sul matrimonii accusavit; sed muller conventa sese opposuit intentioni viri. Tribunal primae instantiae sententiam alfirmaltoam tu­ lit. Adversus hanc sententiam tum conventae Patronus, tum vinculi Defensor Hgitlmnm Interposuerunt appella­ tionem apud Tribunal dioccesanum secundae instantiae. Interim actor quoque per suum Patronum appellavit ad S. R. Rotam a pronuntiatione circa expensas, simulque petili ut Apostolicum Tribunal etiam ae merilo seu de nallltate sul matrimonii In secundo gradu cognosceret, confirmando sententiam primi gradus. Tribunal vero S. R. Rotae decreto dici 5 martli 1970 refecit actoris petitionem; consequenter appellatio prose­ quenda est ad Tribunal dloecesanum secundae instantiae. Adversus hoc decretum actoris Patronas recursum Inter­ posuit ad Supremum Tribunal Signaturae Apostollcae, petens «ut, considerata violatione legis. Decretum illud informetur ct declaretur totam causam, sive de merito sive de expensis, pcrtractadam esse apud Tribunal R. S. Rotae. 5923 vorem appellationis de expensis oblinere possit, debet Ipse appellationem interponere, quod fecit In forma appellationis principalis apud S. R. Rotam, cl non incldenter (sicut quoque poterat), apud Tribunal dioccesanum. Immo, etiam sl Incldenter solummodo proposuisset appel­ lationem contra decisionem de expensis coram S. R. Rota, cum haec suapte natura sit vern appellatio In causis matri­ monialibus. vi privilegii huius Tribunalis, netor Ius habet petendi ut omnes appellationes devolvantur S. R. Rotae. Praeterea, inter appellationem de expensis et appellationem circa meritum causae adest conexio causarum; porro, ad normam can. 1567 causae Inter se conexae «ab uno eodemque indice cognoscendae sunt». Tam autem. In ensu. Iste unus idemque iudex debet esse S. R. Rota, cl non Iudex dloecesanus secundi gradus, sive ratione pmcventlonls, sive et praesertim ratione dignitatis ct naturae Tribunalium. Hisce tamen non obstantibus. Turnus rotalis releclt actoris petitionem. Re quidem vera: 1. Appellatio est remedium ordinarium contra sententiam, illi parti concessum, quae se gravatam putat ex ipsa sentenlla; id roque appellatio Interponitur non ad confirmandam sen­ tentiam — quod esset contra instituti appellationis naturam —. sed ad Illam infirmandam vel reformandam, et praecise ad vitandum gravamen. Ideo pars quae obtinuit sententiam favorabilem, non potest remedio appellationis uti petendo sententiae reformationem, nam ageret contra selpsam (cfrcan. 1879 el nrt. 212 Instr. Provida Mater}. Verum est quod actoris victoria, post unam sententiam favorabilem, est partialis tantum, quia In causis matrimoniali­ bus duplex sententia conformis pro effectu pleno requiritur; sed ex hoc minime sequitur actorem habere facultatem prose­ quendi ius suum In ludlcio. «rata lex ipsa obligationem appel, landl vinculi Defensori imnonit. qui. s| suum officiam uegligat. auctoritate iudicis compellendus est (can. 1968 et art. 212. < 2 Instructionis). Immo etiam actor victor exigere potest ut vin­ culi Defensor appellationem Interponat, sic Ius suum conti­ nuatum in ludlcio vindicans. Ex art. 216, § 3 Instructionis sat clare apparet quod in causis matrimonialibus appellatus petere nequit ut causa extans apud Tribunal secundae Instantiae ob Interpositam appellationem n parte succumbente, transmittatur ad aliud Tribunal appellationis et praecise ad S. R. Rotam. Equidem. 2S s. cod. ov. itat; Leoa, Cor reentarias in lodiefa eerirsloillar, I, Romae 1950, p. 314 s) stv» divitiarum augmenti sine causa (art. 2041 s. cod. clv. ital.; Liga, sp. dh, p. 313; Reg. Juris 48 in VI). b; Ad mentem can. 1609, | 1, Index non potest «ln limine litis» declarare propriam Incompetentiam, si talis declaratio Involvit, etiam sl solum implicite, ludiclum de merito et si. In omni casu, subshttt dubium, etiam sl solum modo praei minarl et per Incidens, solubile unice per contradictorium Inter partes. Quod obtinet: 1) ubi, cbl subsistit sufficiens fumus boni luris, qualiflcatio litis indicatur in libello modo nimis generico (ean. 1708 t 2 GLGh 2) ubi, forsan hypo­ thetice tantum, valere posset competentia peculiarii, diversa ab ea invocata ln libello introductorio (can. 1708 | 1 GLGk Îualis est competentia tribunalium religiosorum (can. 1579 3 G1.G; Rowm, De proceuibui 1. in Civitate Vaticana 956 pp. 198, 199: «Tribunalia religiosorum innituntur in exceptione personali, kleo ponunt cognoscere tantum actiones taxative definitas»?, 3) ubi demonstratio légitima lion Is pas­ sivae solummodo ab ipsa parte conventa dari potest; qui casus valet pro personis moralibus religiosis in temporalibus (can. 531 CJ.Ca «Non modo religio, sed etiam prorincia et domus sunt capaces udquirendi e! possidendi bona temporalia cum reditibus stabilibus seu fundatis, nisi earum capacitas lu regulis et constitutionibus excludatur aut coarctctur»? n»7o ui:c I mam conexionem Inter aspectum substantivum et processualem huius casus; quare tantum procedrrr licebat cum contra­ dictorio Inter partes. Contra, indices rotales non solum affirmaverunt via hypothetica 6 exarasit Communicationem mentione praecisa dlelr, 2) Inif irai (on/m ncçotïcbm quacum quondam, in qua primo commemorabat esse aliquam fi­ M. se obligat ad restituendam summam parem sorti initiali, inlexratae proventibus maturatis amilociriiee calculant b. Epi­ delium mlnorilalem. quae, appellans se ad tempus ante scopes M. ir obligat ad cormponsionem intéressé annui 10 % actum et sumcni unsas cx quibusdam erroneis assertis pro nova ramnu. Ad confirmandum hoc scriptum, E. C —quae quidem Ipsi Episcopi necnon celeri catholici con­ exhibet c/prtas eambiarloj datos ab Ep. M. In onlhentlcitatcm demnent—, conqueritur contra Episcopatum et sacerdotes, negotii. Ast neque documentum scnptum neque effedni «cuntquasi deviarent; dein monebat fideles ut sibi caverent α hari» subtlgnanlur ab Ep. M. nomine Ordinis X. Quando M. quibusdam articulis, qui praesertim in ephemeridibus X, Y rjbstgnabat citata documen!a nullum Ius habebat ad lacien­ dam drriarafioner» ruTOflabm troputablkm Ordini X. et ’L· editi fuerant; ac denique optabat ut haec monitio Quare deest principalis probatio qua certo constet E. Q illas personas illuminaret, quae praefatorum articulorum exigrre posse ob Ordine X. summam circa quam huius causae. erant responsables. Attamen, quamquam desit probatio de qua supra, concur­ runt quaedam circumstantiae quae Inducunt ad concedendum Membra Consilii permanentis statuerunt ut textus Com­ valorem i ndleonum confessioni scriptae ab M. Tai! modo municationis tempestive cum Moderatoribus ephemeridum concurrunt et tenor eontesslnn» Ephe. M. et interventus perX, Y et Z communicaretur, sed ob negligentiam (sic saltem «nnalitatum quaebficatarum S. Sedis faventium solutioni treruin actis asseritur) Rcvihl Dfti A. Secretarii Generalis odiree eu»ns. et praecipue, declarationes laetae ab auctori­ tatibus rrtponiabllibuj ipsius Ordinis. Quae auctoritates, dum Episcopatus. Communicatio prius publici luris facta est, Indicant tamquam beneficiarium crrdlti, Vicariat um A post oquam Moderatores eiusdem textum recepissent. Immo, llcnta In culus favorem summa accepta luisset adhibita, ex praedictus Secretarius Ln adi uncta textui epistola asserebat altera parte, nnn probant adaequatam distinctionem Inter Ïlures Episcopos repetitis vicibus dialogum cum auctori«InfcrrxM· Xkarlatus Apostolicl et «inlerisu* Provinciae K V. •us articulorum, de quibus supra, frustra instaurare Ordinis, nc«pe quoad a» per Ium subiret brat Ionis iurldicae ne­ voluisse. que quoad aspectum admlnhtrathram. Insuper admittunt repra-sentanlrm Provinciae L. V. agnovls - Ύ.» 5930 io7o ni:c i DECISIO SIGNATURAE APOSTOL1CAE lolam, sive additis notitiis, a Secretario pro publica opi­ nione datis, nlilsquc commentariis divulgarunt. 2. Aelio iiididalis corain Tribunalibus dinecesani*. Mo­ deratores ephemeridum X, Y et Z, cuin sc Inlustc gravatos sentirent ob Communicationem Episcopatus ct ob ratio­ nem agendi assertuquc Secretarii eiusdem Episcopatus ct Directoris Sccrvlarlatus pro publica opinione, sub (Inem anal I960 ct Initio sequentis libellos exhibuerunt —crulsmie unum vel plures— coram octo Tribunalibus ecclesiasticis primae instantiae nationis W., In quibus petebant ut de­ clarentur plura facta iuridicu, In elencho ad calcem addito recensita, Inter quae Inveniuntur asserta posita sive a Consilio permanente Episcopatus ln sua Communicatione, sive a Hcvihls Dftls A ct 13, quae omnia asserta alias falsa ct damnosa dicuntur. Actores adiungebant se ad hanc petitionem faciendam Ius habere fundatum In can. 1552, § 2, l.°; rationem autem cur declarationem ab his octo Tribunalibus diocccsanis peterent, esse quia earumdem dioecesium ephemerides Communicationem saltem ediderant. Verumtaincn octo Illa Tribunalia unanimiter libellos per totidem decreta reiccerunt, praesertim quia agebatur de actibus administrativis Episcoporum, quae, ad normam can. 1601, Tribunalibus nequaquam subici possunt. 3. Recursus ad S. R. Rotam et ad S. T. Signaturae Apostoiicae. Adversus haec decreta, libellos relclentia, praedicti Moderatores ephemeridum X, Y et Z, exeunto adhuc anno 19G6 vel incunte 1967, totidem recursus ad S. R. Rotam fecerunt, asserentes Decretorum nullitatcm, tum propter violatum can. 1587, tum ob rationum de­ fectum. Turnus rotalis constitutus fuit dic 2 augusti 1968, et die 22 ianuarii anni 1970 decrevit recursus contra Decreta Tribunalium octo dloecesanorum non esse admittendos. Contra hoc Decretum rotale Advocatus Moderatorum ephemeridum X, Y et Z, dic 9 martii 1969 fecit recursum ad hoc S. T. Signaturae Apostoiicae, proponens querelam nuliitatis simul cum appellatione. Rationes hae afferuntur, quae praesertim nullitatem comprobare intendunt: 1.· De­ cretum mutavit oblccturn i u dici i; 2.* pronuntiavit «extra petita»; 3.· violavit can. 1891 ct incidit in nullitates can. 1855, 5 1, ct 1892, 2.°; 4.» mutavit facti speciem; et 5.· nequaquam solvit argumenta propter quae Decreta, libellos relclentia, ut nulla habenda sunt. In jure.—1. De actibus adminlstratiuis Tribunali non subiciendis, a) Actus administrativi canonici intclliguntur illi, qui ad ecclesiasticam gubernationem spectant, ideoque ponun­ tur a legitimis in Ecclesia Superioribus, sive sint personae physicae, sicut Romanus Pontifex, Episcopi eorumque vicarii ac delegati, sive sint personae morales, sicut Conferentiae Episcopales nut Consilium permanens Episcopatus corumvc organa, v. g.. Secretorius Generalis Episcopatus, qua tolis agens. Actus administrativi bene dicuntur pastorales, quia per illos exercetur ministerium poscendi gregem Dei, auctoritatis ec­ clesiasticae proprium (cf. Christus Dominus, n. 11 (LE 3332 ]î Presbyterorum Ordinis, n. 7) [LE 3365]. b) Principium sollemne est in lurc Canonico actus admi­ nistrativos non esse Tribunalibus Judicialibus subicicndos. Hncc norma, quod attinet ad Episcoporum actus administra­ tivos (ut Congregationes Romanus praetermittamus), expressa fuit in lege, quam S. Pius X Tribunalibus S. R. Rotae ct Signaturae Apostoiicae novilcr instauratis dedit: «Contra di­ spositiones Ordinariorum, quae non sint sententiae forma Iudiciali latae, non datur appellatio seu recursus ad Sacram Rotam; sed eorum cognitio Sacris Congregationibus reservatur (can. 16, A.A.S. 1 [1909] 24). ct hinc transivit in can. 1601 vigentis Codicis 1. C. Ratio huius prohibitionis nititur praesertim In notura pu­ blica et In indole ut plurimum discretional! actus administra­ tivi, culus cognitio proinde subducenda erat Tribunali et procedurae pro cognitione actuum privatorum Institutis. r/ Nihilominus hoc principium impugnatum est Indirecte, quia dicebatur per citatum canoncm non prohiberi quominus Tribunalia iudiclalia cognoscant dc damnis quae fortasse ub his decretis causata sunt. Atque in confirmationem huius opi­ nionis adducebatur ipsa turi «prudentia S. R. Rotae, quae dc eiusmodi domnis semel ct iterum cognovisset. Cui oblectionl respondetur 1· ln comperto esse quam facile flat transitus ex cognitione damnorum, quae Illata as­ seruntur, ad ipsam decretorum scu actuum administrativorum cognitionem contra prohibitionem can. 1601. Ideo interrogatus Praeses Commissionis Interpretum Codicis I. C., respondit dic 22 mail 1923: «exclusive competere SS. Congregationibus cogni­ tionem tum eiusmodi decretorum, actuum, dispositionum [Episcoporum L tum damnorum quae quis praetendat ex iis sibi illata esse» (-4..4.S. 16 [1924] 251) [LE 518]. Atque Idem n fortiori respondendum est si quis, subtiliter distinguendo genus remotum a differentia specifica In unica entilatc actus administrativi, assereret hunc actum, quatenus 5931 n. 3020 est «factum iurldlcum· (scu secundum genus remotum), subie! posse Tribunali iudiciali, ea tamen cautela adhibita ut idem actus, quatenus habet Indolem «pastoralem seu administra­ tivam» (seu secundum differentiam specificam), ab eodem Tribunali Iudiciali substrahatur. De cetero, confirmatio supra allata ex iurisprudenlia rotali nihil efficit, siquidem, ut animndverlt Card. Robert!, Rota illas causas cognovit vigore specialis commissionis pontificiae (De processibus, in Civitate Vaticana 1956, vol. T, p. 115 et nota 6), Id que ut plurimum ex Ipso decisionum rotalium textu luculenter constat. 2* Efficacius adhuc respondetur oblectlonls supra Indica­ tae ex const. Rraiminl, diei 15 augusti 1967 (LE 3583], in qua Paulus VI, inhaerens principio supra exposito ac canonicae traditioni, statuit ut actus administrativi Ordinariorum, post­ quam cogniti sunt ola hierarchies a Sacris Congregationibus, possint adhuc cognosci a Signatura Apostolica ola contentiosa, venimtamen non in Tribunali Iudiciali seu In 1· Sectione, sed In Tribunali administrativo, quod simul cum 2· Sectione per hanc suam constitutionem creavit (n. 106). Similiter prima Synodus Episcoporum approbavit princi­ pium propositum α Commissione Codici I. C. recognoscendo, vi cuius pro tutela lurium subiectivorum fidelium contra actus administration!* ecclesiasticae creanda sunt Tribunalia admi­ nistrativa (cf. Principia, n. 7). 2. De prohibitis ln gradu appellationis, a) Principium statuitur In can. 1891. $ 1, vi culus litis contestatio et totum iudicium «Jn eo tantum versari potest ut prior sententia vel confirmetur vel reformetur sive ex toto sive ex porte». Hoc principium proinde laederetur, v.g., quando admitteretur in gradu appellationis «nova petendi causa» scu titulus, aut ad­ deretur novum oblectum. Ratio prohibitionis est illa indicata a Card. Robert!: «quia semper haberetur nova petitio, quae careret primo gradu iurisdictionis» (De processibus, Romae 1926, vol. II, p. 217, n. 480). b) Mutatio alicuius elementi sublecti vi, sc., actoris vel rcl, pariter ln gradu appellationis fieri non potest, quia ageretur dc nova causa, et quidem manifeste; ac fortasse propter casus claritatem, ne mentio quidem de illo fit in can. 1891. A mutatione clementi subicctivi totaliter differt ulterior determinatio rei conventi, α iudice appellationis facta, proptereu quod persona physica vel moralis hanc partem sus linens, aliquatenus incerta'ab actore et a Tribunali primi gradus relicta est. 3. Dc necessitate partium in iudieio. a) Dc essentia iudicil est controversia saltem implicita ideoque paries, sine quibus conflictus esse non potest (can. 1552, s 1). Verum est aliquando non esse facile determinare quaenam persona in concreto sit pars; quod praesertim evenire potest ln iudlcils declarator!!* relate ad reum, cum actor nempe declarationem petit, non contra quamdam definitam personam sed contra quasdam icrsonas In genere, quae Ius in facto declarando fundatum mpugnare possent (Card. Robert!, De processibus. In Civitate Vaticana 1956, vol. I. nn. 211, III; 212). In his casibus accidere potest ut reus vel pars implicite Indi­ cata reddatur quasi explicita in persona Promotori* Ius tiliae, si bonum publicum. Ordinarii iudieio, in discrimen vocaretur (cun. 1586), v. g., propter defectum rei conventi, qui dc facto petitioni actoris se opponat. b) Ex dictis sustineri non potest opinio quae asserat in iudieio decloratorlo non haberi, praeter tudlcem, partes duas, scu ln hoc iudieio instaurari «simplicem relationem inter duos, sc.. Inter petitorem declarationis ct iudiccm», exclusa quavis tertia persona (nisi forte Promoter lustitiae intervenire debeat). Atque ad firmandam hanc opinionem frustra affertur una c. Massimi, diei 18 augusti 1921. Nam etsi in hac decisione mentio dc reo non fit explicite, fit tamen implicite. Recurrens enim fetiit dcclarntlonrm propriae immunitatis ab excomtnunicalonc contra illos α quibas «haud soraci [...], uti Ipse affirmat, pro excommunicato habitus est» (S. R. Rotae decisiones, vol. 13, p. 257, n. 1). f Dc carentia · persona e standi ln iudieio· ac de incompe­ tentia. Hi duo conceptus, etsi valde affines, non »unt corréla­ it vi. Incompetentia ludicis universalis non est (secus nullus ludex); nam el»l restringitur ad determinatas causas ratione sive sublecti sive oblecti sive gradus cognitionis» tamen »upponit eiusdem ludicis competentium. L· convcrsot qui caret «persona standi in iudieio». caret cn universaliter, scu coram nullo tribunali sistere se potest, neque ut netor neque ut reus, v. g.. minores vel il qui rationis usu sunt destituti, ad normam can. 1618. Ideo dici non potest illos viros esse orbatos «persona standi in Iudieio», quorum aliquae saltem causar, propter eorumdem dignitatem. Summo Pontifici vel cius Tribunalibus reservantur (can. 1557); unde sequitur quod aliqua saltem Tribunalia in certis vel In omnibus eorum causis sint absolute incompetentia (can. 1553). sallctu si ipsi ut rei Interveniant. Quamobrcm sl quoddam Tribunal aliquem cx praefatis viri» indebite citet atque ad dandam sententiam in causa perveniat, sententia quidem erit nulla, at non quia reus careat «persona standi ln iudieio» (can. 1892, 2·), sed quia Tribunal In casu est absolute incompetent (ib., 1·). Propter similem rationem diei nequit Ordinario* locorum carere «persona standi In iudieio» ex eo quod omnia Tribunalia iudiciaiia sunt Incompeteutia ad eorum actus administrativos cognoscendos (cf. supra. In lure, n. 1). Ordinarii enim, ut obvium est. pollent plena capacitate proccMixali, sed rorum netus administrativi, propter rationes supra allatas iib.. b), n competentia cuiuslibet Tribunalis iudiciali* substractl sunt. 4. 5932 I ί·* - f h. 302Î bECISIO signaturae apostolicaê In facto.—Nunc examinandae veniunt ratiooes propter quas Decretum rotale dicitur nullum esse vel salicta appella­ tion! obnoxium. f I 1. Decretum dicitur nullum primo et principaliter qaia In ipso substituitur vel mutatur oblectum causae proprium, Ubclll enim petunt ut quaedam facta luridira declarentur, et quidem abstrahendo ab eorumtlem qualitate administrativa seu pa­ storali. Nam evidens est quod haec lacta luridlca, «qua postoraLa, huic substrahuntur sedi i aditiali». Tomen Decretum rotale, ricut prius fecerant Decreta Tribunalium dioecesanorum, consident facta lurid lea praecise ut pastoralia. Ita Ad­ vocatus. Agnoscendum est tum Decreto appellata tum Decretum rotale considerare facta iuridira, quorum declaratio petitur, retandum M quod sunt. Indices enim adqulescere non poterant artificiosae distinctioni ab Advocato propositae, quin agerent contra absolutam prohibitionem can. 1601 et contra claram mentem legislatoris, quam Praeses Commissionis Interpretum Codicis I. Q clarius ln luce posuit (cL supra, ln (ure, n. 1. c, 1·), 2. Addit Advocatus Decretum pronuntiare extra petita. Aula nullam habuit rationem reductionis oblecli ab eodem qd voca to m sur* scriptis factae. Institerat enim Advocatus apud Turnum rotalem ut petitio In libeDis exhibita circ.i fere 50 /arta laridica declarando, ad quattuor tantum reduceretur. Sed contra est Decretum rotale de «ferme 50 laetis luridicis» Terta facere solummodo In lacti specie, non autem in porto quae dicitur «in Jure et in laeto*. Immo, etiamsi Decretum ne ln hac parte quidem rationem habuisset de reduction* ab Ad­ vocato inducta, cum facta luridlca ln casu sint omnia eiusdem Daturae, sc. administrativae. Indifferens est mi vabditatem vel nuUltalero Decretorum appellatorum quod fuerint ferrue quin­ quaginta aut quattuor tantum. Constat Igitur rationem allatam Decreti rotalis validitati minime officere, <φ · · · ' lino DEC 1 quanta facti species omitti potest, quin ideo sententia ve| decretum nullitate laboret. Hanc enim nullitntem nec Ius naturae postulat, nec ulla lex afferri potest, quae illam expresse vel aequivalenter statuat. expresse 5. Ultimo assentur Decreti rotalis nullltas. quia nnn wlvit argumenta propter quae Decreto, libellos rridentia. ut nulla impugnata sunt. Sed etiamsi rationes a Decreto rotali allatae non essent ef­ ficaces ad solvenda Advocati argumenta, exinde sequeretur quidem Decretura esse nppelUblle, non autem nullitate la­ borare. De facto tamen Decretum bene solvit argumenta quibus Advocatus contendit ostendere nullitntem Decretorum dlnocesanorum. Etenim primum argumentum desumit cx eo quod In refectione libellorum Inauditus mansisset Promoter Iustltiae contra praescriptum can. 1587. Sed frustra, nam prout bene animadvertit Decretum, citatus canon respicit «stadium ’cita­ tionis’. non vero stadium antecedens seu ’admissionis libelli’»; quod assertum cx ipso textu can. 1587 constat. Reponitur Fromotorcm iustltiae in applicanda lege quaque alee audiendum esse, qua natum legis tutorem, idque haberi ex can. 1586. Sed eiusmodl assertum in citato canone non continetur; immo, sl res se haberet sicut asseritur, esset otiosa praescriptio can. 1709, S 3. lubens nempe ut ln appellatione contra relectioncm libelli audiatur Promotor iustltiae. Discrimen imprimis habetur quia tum rciectio libelli tum appellatio contra rclectionem dici solent quaestiones incidentes. At ln casu sermo esse potest saltem de negotio seu quaestione antecedente et subséquente. lam vero, luxta maximam rota­ lem, si Promotor iustltiae Interfuit negotio antecedenti, in­ téressé quoque debet subsequent!; quod e*t omnino contrarium intento Advocati, qui, ex eo quod Promotor Intéresse debeat negotio subsequent! (can. 1790. f 3), concludere vult ad neces­ sariam eius interventum etiam in antecedente. Alttrun argumentum nititur in eo quod Decreta considera­ verunt facta lurtdfca qua pastoralia, nulla ratione habita subs tractionis huius qualitatis ab actoribus factae. Sed Inanitatem huius argumenti — quod iterum affertur ad ostendendam nullitAtem Decreti rotalis —. luxn supra ostendimus (/n fure, n Ex expositis Igitur constat Decretum rotale cx una parte esse validum, et ex altera efficaciter diluisse rationes allatas pro nuDitate Decretorum dioccesanorum ndst ruenda. Conse­ quenter contra illud nec querela nullltatls consistit, nec pos­ sibilitas appellationis datur. 3. Asseritur etiam nuDitas quia, cum ln libellis nulla mentio fiat de reo convento (siquidem haec pars, luxta opinionem Advocati, ab ludido declarativo exutat), tamen Decretum rotalr Ordinarios locorum octo tamquam reos inducit, idcoque aliquid addidit in altera Instantia contra praescriptum can. 1W1; immo haec additio est attentatum od normam ean. 1954, et insuper inducit tanquam reos Ordinarios locorum, sc., vtros qnl carent «persona standi ln ludielo*. Consequenter Decretum est nullum saltem propter has duas ultimas ratio­ nes, ad nonnam can. 1855. | 1 et 1892, 2·. Singulis assertis respondere oportet: a) Et imprimit di­ ce ndum est duas partes esse de essentia iudkii etiam drclaraDecisio.—Die prima decembris 1970, in Congressu ha­ torll, prout supra expositum est contra opinionem Advocati bito coram Echo Cardinali Praefecto, proposito dubio: (ln (ure, n. 3). Tomen ex hac erronea opinione hoc consecutum utrum recursus adversus Decretum a S. R. Rota in causa est, ut personae sustinentes partem rei Incertae manerent. latum die 22 ianuarii 1970, admittendus sit necne ad Bene Icitur Turnus rotalis, praesumptione hominis usus est disceptationem, decretum est: NeyofZcc, xexi recursum in ad reddendum certum conventum, sc., conleclando ex libellis quaenam essent personae contra quas declaratio factorum casu non esse admittendum ad disceptationem. juridicorum probabiliter peteretur. Sane persona rei omnino una ex his tribus esse debet: aut octo Ordinarii locorum, prout • ApcX M (1871) 613-819. aestimavit Turnus rotalis; aut Moderatores ephemeridum dh>ecewwrum (ln quos inclinat Ads-ocalus, s) tamen reus ln casu esset Lndkandus, quod Ipse negat); aut auctores factorum iurldkorum» quod vvdetur magis vertUtl consonum. Sed certo 3927 certius Decretum rotale, propter praesumptionem quae lit in eius Id scriptione: «Directores ephemeridum - Exemi Ordi­ narii», ad aufer r nd am uxcertitudlncm rcl conventi ab Advo­ 1970 DEC l.-SIGNATURA APOSTOLICA, DECISIO. PART.· cato productam, non mutavit naturam camae, nec multo minus vtotarlt can. 1891 (cf. ln lare, n. 2. b). De quedels. nvixi tatis contra Decretum Degani b; Neque dici potest Decretum per illam maiorem rei coavrati determinationem induxisse talem innovationem quae S. R. Rotae negantis connexionem causarum et naturam attentati induat ad nomum can. 1851, prout ex eius DAMNA INDE SECUTA textu suffktenler constat. Instat Advocatus attentatum saltem commissum luisse tum Facti species.—Moderatores ephemeridum X, ù et Z, a Praeside Turni rotalis invitando Ordinarios ad Patronum decem mensibus postquam recursus contra décréta dioesibi constituendum, tum ah ipso Turnn et a Decano S. R. Rutae elusdm Patronum ex othclo nominando. Sed respondetur cesana ad S. R. Rotam detulerant (cf. supra ILE 3926] A, quod, dato el nou concesso quod Uh actus altenlaU consti­ Padi species, 3), novum et unicum libellum eidem Apostolituerait, exln«le sequeretur tum invitatlounn tum suhsequenco Tribunali die 9 novembris 1967 exhibuerunt, quo: 1.· In­ tem constitutionem fuisse anUai tuxta praescriptum can. 1835, staurabant causam contra Consilium permanens Episco­ 4 1, non tamen Ipsum Decretura rotale, de quo tantum nunc est quaestio. patus nationis W„ quippe responsabile dammorum, quae e) Quoad nss^rtxm nulUlatcm Decreti rotalis ex can. 1892. eius organa, sc., Revihl DD. Secretarii tum Episcopatus 2». Herat ImprimH nnlraadvrrterc sententiam vel decretum tum opinionis publicae actoribus Intulerant, 2.· petebant latum a Tribunali iudldali in causa circa actus administrativi ut, ratione connexionis, haec nova causa (B) coniungeretur Episcopi quidem setuper nullum, non lararn qu.a Episco­ cum praecedentibus (A) |sc. LE 3926] ίη novo el unico pus carrai «pertona tUmh In iudido», ud quu Tribunal est Turno rotali quinque ludlcum (propter rei momentum) et absolute incompetent Us rasu (cf. o»n. 1892, 1·, coli, cum ean. 1601; et supra. In lure, η. I). sub nova Inscriptione (intcstazlone) processuall. Ita ut Datur tamen umca exceptio, te., decretum quo Index vel CaUsa haberetur causa tunc propoTribunal te ln Uli canus absolute inrompctrnUm declarat, necnon confirmatio huhis decreti a Tribunali superiori ner novum decretum tacta. Ulrumque decretura, sed praesertim Ab hoc tempore instantiae ac decreta ita se interserunt, e, licite et valide, ut obvium est, editur, Immo *di debet, ut, nisi singula distincte persequantur, via ad exitum in­ cum hbdlut oticrlux (can. 1709, | 1), tum etiam deinde, veniendum Impervia evadat. ln quovis stadio causae, sc., vix ludcx se absolute incotnpetenlcru agnoscat (can. 1611), L Decanus S. IL Rotae die 2 augusti 1968, nullam Itaque de valore DtertU rotali*, sivr propter Inddrm rd raiionem habens de petita causarum conjunct lone in unico conventi sive propter corapetentlam Rotae, dubitari nequit. ruxno quinque ludlcum. designavit Turnum M, trium sc. Auditorum, pro sola causa A. 4. Additur Decretum esse nullum quia mutavit facti tpedera phxra omittendo, quae Advocatus ln suo Memoriali pro de2âcrÎ’nt'\HatU' auteni’.Tul M psychologice persuaserat Bppemntttm» Indicaverat. titio habitura esset, vix noVerum «‘«t Decretum haec omisisse, sicut etiam alln quae In bbdhs reperhintur. Sed sati» est ln larti specie ea narrare, qnae ad ifluslrandum lun decisionem hic et tunc dandam tum A et B unitlm' tukw T?'!1 causam eius rationes spectant; quod certo certius Dem tura facit. Immo. duntmodo constet de causa In qua fertur dedtio, luta -u. BlmpUcB. $933 5931 « SG CULTUS. OR1»O BENEDICENDI OLEUM 10/0 IlEC 3 n. 3023 non placuit inscriptio causarum, proptcrca ouoj! Bllebat de causa B. ct consequenter videbatur causa principalis (B) Incidenti (A) indebite subordinarl. Itaque dic 11 octobrls 1968 Decano Instantiam obtulit, quae f.-re tota versabatur In exponendo errores inscriptio­ nis et in petendo ut corrigerentur. In fine ac paucis verbis (vel slbl contradicens, vel ostendens superius exposita non esse sibi adeo certa) rogabat Decanum ut emitteret De­ cretum, quo tandem causam B aut acceptaret, Turnum eidem constituendo, aut reiccrct. 3. Decanus, dic 21 eiusdem mensis, Decretum edidit, quo libellum causae B relccit ob indubiam Rotae incom­ petentiam in casu. 4. Denique Advocatus, die 28 octobrls, querelam nullitatls contra illud Decretum proposuit coram 1.· sectione IL S. T. Signaturae Apostollcae. conficiendi chrisma, qui exstat in Pontificali romano. In Missa chrismatis adhibendus, necessariis accommodatio­ nibus sublceretur. Praefatum ergo Ordinem Sacra haec Congregatio pro Cultu Divino recognovit, cundeinque, α Summo Pontifice Paulo VI Auctoritate Sua Apostolica approbatum, pro­ mulgat, statuens ut pro Ordine ln Pontificali romano exstante posthac adhibeatur. Curae autem Conferentlarum Episcopalium commit­ titur editiones lingua vernacula apparare et huius Sacrae Congregationis confirmationi subicere. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 3 decembris 1970.—Benno Card. Gut, Prae/. H. Bugninl, a Secretis. In iurk ut in facto.—Querela nullltatls contra Decretum Decani exhlbltn nititur tribus rationibus, quarum duae pri­ mae habent ut fundamentum erroneas Illas suppositiones Advo­ cati, quae supra (n. 2) Indicatae sunt. De singulis nunc agen­ dum est. 1. Prima ratio asserit Decretum extra thema decidendum pronuntiasse. Nam, iuxta Advocatum, Decanus intendit re­ spondere Instantiae exhibitae ab ipso die 11 octobrls 1963, nua nempe petebat ut reformaretur causarum Inscriptio (inlcjhzHone), itu ut clare appareret utrimque causae sive unio sive debita subordinatio; et loinen Decretum, praetermissa hac quaestione, relccit libellum causae B. Seu animadvertere oportet Decanum voluisse responsum dare solummodo alteri petitioni, quam In fine suae instantiae proposuerat Advocatus cum dixit: «Voglia V. E. emettere il Decreto di costituzionc dei Turno [per la causa) B, o di rlfiuto». lam vero, haec petitio coincidit re cum petitione In libello facta, prout ex textu ipsius Decreti constat. Conse­ quenter Decanus, relcicndo libellum, nequaquam extra the­ ma decidendum pronuntiavit. 2. Altera ratio petitur ex Incompetentia qua laboraret Decanus ad Decretum relectionis ferendum. Nam Decanus, coniungendo causam B cura causa A In Turno rotali M, huic Turno totam lurlsdlctlonem super causa B transmisit, cuius libellum proinde ipse relcere lam non potest. Ruit tamen tota argumentatio, quia in falso su pposlto nititur, lam enim supra diximus Decanum talem causarum coniunctionem numquara fecisse (n. 1). 3. Tertia denique ratio affertur quod canones ln Decreto allegati (sc.. 1601. una cum interpretatione authentica diei 22 maii 1023; 1599, $ 1, 1-, 1557, § 1, 3·, coii, cum 1558) neque ad Instantiam neque ad libellum reiclcndum pertinent. Tamen contrarium dicendum est, seu canones oranlno per­ tinere ad ostendendum quomodo petitio contenta sive in libello, sive in fine Instantiae, extra competentiam S. R. Rotae Indubie vagetur. Nam petitur a Hola: 1· ut declaret actus administrativos ct iudlcct circa damna ex Ipsis secuta; quod certo certius prohi­ betur per can. 1601 et per allegatam authenticam Interpreta­ tionem. prout supra iam ostensum est (A- [LE 3926 ] In lure, 1. b et c); 2· ut tudicet in 1· instantia causam B; quod est extra eius competentiam ordinariam, cum Rota sit Tribunal appellatio­ nis, prout constat cx allegato can. 1599, S 1, 1·; 3· ut conveniat Consilium permanens Episcopatus ratione fabltatum, quas cius organa protulerunt; cum aperte constet ex can. 1557, f 1.3·, coll, cum can. 1558 Rotam nac in re esse omnino incompctcntem. Ex dictis igitur apparet rationes allatas ad ostendendam creditam nullitatem Decreti Decani S. R. Rotae nullatenus consistere. Inde tamen non sequitur quod petitio de sarciendis damnis fumo boni luris carcat, ideoque actores, sl velint, possunt via hierarchlca ad S. C. pro Episcopis recurrere, ac dein, si casus id ferat, ad Sectionem alteram H. S. T. Signa­ turae Apostollcae, iuxta normas datas In const. Regimini (cf. supra, A. [LE 3926), ln lure, 1. c, 2·) [LE 3588). Praenotanda Decisio.—Die prima decembris 1970, in Congressu ha­ bito coram Eriio Cardinali Praefecto, proposito dubio: •utrum recursus adversus decretum a Decano S. R. Ro­ tae, die 21 octobrls in causa latum, admittendus sit necne ad disceptationem», decretum est: Negative, seu recursum in casu non esse admittendum ad disceptationem. • ApoU. 44 (1971) 019-622. 3928 1970 DEC 3.-SC CULTUS DIVINI, DECR. AAS 63 (1971) 711 Recoonitus benedicendi Oleum catechume­ norum et infirmorum et conficiendi chrisma pro­ mulgatur, una cum novi Ordinis Normis gene raudus Ordo I—DECRETUM PROMULGATIONIS Ritibus Hebdomadae sanctae in Missall romano op­ portune recognitis, congruum visum est, ut ellam Ordo benedicendi oleum catechumenorum et Infirmorum et 5935 II—NORMAE GENERALES· 1. Episcopus ut sacerdos magnus sui gregis est habendus, a quo vita suorum fidelium In Christo quodammodo derivatur ct pendet.* Missa chrismatis, quam ipse cum presbyteris e diversis re­ gionibus dioecesis concelebrat et intra quam sanctum chrisma consecrat α lia que olea benedicit, inter praecipuas manifesta­ tiones plenitudinis sacerdotii Episcopi et signum arctae con­ junctionis presbyterorum cum ipso existimatur. Nom sacro chrismate ab Episcopo consecrato, noviter baptizat! liniuntur lique confirmandi consignantur. Oleo autem catechumenorum ad Baptismum praeparantur ct disponuntur Ipsi catechumeni. Oleo denique infirmorum aegroti suis In Infirmitatibus al­ levantur. 2. Liturgia Christiana usum Veteris Testamenti sibi ascivit, cum reges, sacerdotes ct prophetae oleo consecrationis unge­ rentur, quoniam Ipsi Christum praefigurabant, culus nomen Unctum Domini significat. Similiter autem sacro chrismate demonstratur Christianos per Baptismum paschali Christi mysterio insertos, commortuos, consepultos et conresuscitatos,· eius regalis et prophetici sacer­ dotii esse participes atque per Confirmationem recipere spiri­ tualem unctionem Spiritus Sancti, qui eis datur. Oleo catechumenorum effectus exorcismorum extenditur, dum baptizandi roborantur ut diabolo et peccato renuntiare valeant, antequam ad fontem vitae accedant et renascantur. Oleum infirmorum, cuius usum S. lacobus testificatur,1 aegrotis remedium praestat infirmitatis animae et corporis» ut mala fortiter tolerare et impugnare possint veniamque pec­ catorum consequantur. I. De materia 3. Materia apta sacramenti est oleum olivorum, aut, pro opportunitate, aliud oleum e plantis. 4. Chrisma conficitur oleo ct aromatibus, scu materia odorifera. 5. Praeparatio chrismatis fleri potest sive privaUm ante consecrationem, sive ab Episcopo in ipsa actione liturgica. IL De Ministro 6. Consecratio chrismatis soli Episcopo competit. 7. Oleum catechumenorum, s! eras usus de ludido Conferentlne Episcopalis retinetur, ab Episcopo una cum aliis oleis, in Missa chrismatis benedicitur. Attamen, facultas tribuitur sacerdotibus oleum catechu­ menorum benedicendi, quando agitur de baptismate adul­ torum. ante unctionem ln gradu respective catechumenatus. 8. Oleum in Unctione infirmorum adhibendum debet esse ad hoc benedictum nb Episcopo aut a presbytero qui vi ipsius luris aut peculiaris concessionis Sanctae Sedis hac facultate gaudet. Ipso iurc oleum adhibendum in Unctione infirmorum bene­ dicere possunt: aj qui iure Episcopo di oece sano aequiparatur, b) ln casu verae necessitatis, quilibet presbyter. III. De die benedictionis 9. Bencditio olei infirmorum ct olei catechumenorum, et consecratio chrismatis dc more (it ab Episcopo ferla V Heb­ domadae sanctae, in Missa propria horis matutinis celebranda. 10. Si vero eo die clerus et populus difficilius congregari possunt cum Episcopo, haec benedictio anticipari potest alio die, sed prope Pascha, Missa proprio semper adhibita. IV. De loco benedictionis in ipsa actione liturgica 11. Iuxta morem In liturgie latina traditum, benedictio olei infirmorum fit ante finem Precis eucharisticae. benedi­ ctio nutem olei catechumenorum et consecratio chrismatis post Communionem. 12. Attamen, propter rationes pastorales, licet universum ritum benedictionis post Hturgicam verbi peragi, servato ordi­ ne infra descripto. [Sequitur ritus Itturgteus 1 Ct. Coae. VaL II. ConsL de sacra Liturpa, n. 41 [LE 3141). 'Ibid., a. 6. ·/sr. 5. 14· CowiJ»··», • Pontifical· Romanum ex decreto sacrosancti Oecumeaid Concdii Vaticani Π instauratum, automate Pauli Pp. VI promulgatum. Ordo bon odi condi Oleum catechumenorum ·< infirmorum ·< conficiendi chrisma. Editio typica. Typta Polygînîtia Valicarua 1971. p. 5-8 Adn. P JOUNEL in La rnajcn-D.eo n. 112 (1972) TO-83 5936 η. 3929-3030 SECRET. AD CHRIST. UNITATEM FOVENDAM - PAULUS VI 3929 Sri.1 Uu au cuiiuru. 1970 DEC 1-SECR. CHRET. ÜNITAT., RESP. PART.· Dl PATRIN1S CHRISTIANIS NON CATHOLICIS ADMITTENDIS IN BAPTISMO CATHOLICORUM Roma, 3 dlcembre 1970 1070 DEC 3-8 “U !erviee de 1 ’«““lion, de la science et 1 *nJUat|ve d’une Année Internationale de 1 éducation a été accueillie avec satisfaction par le SaintSiège, et les catholiques entendent pour leur part collaborer généreusement aux grands objectifs de cette campagne convaincus que toute oeuvre éducative est génératrice de développement et source de paix entre les hommes ct entre les peuples. En cette circonstance, le Saint-Siège a estimé opportun de souligner quelques orientations majeures en ia matière, et nous espérons vous être agréable en vous les transmet­ tant, dans la seule préoccupation d’apporter une utile contribution ù cette grande cause. Eertltenxa Rrs^rtndluüna, La Sacra Congregaxlone per U Culto Dhrino ha trumeiso, per compelenxa, a questo Segretariato h Sua tettera del 12 settembre, indlrizxata al Cardinale Benno GuL In cul Vostra Eccellenxa arrive che 11 N. 10 delle Ïrraesv al rito del batteslmo nel nuovo rituale «sobrepasa ii normas de la •Instroceiôn sobre Ecumcnfcmo· que prevén la poïibilkbd de ter padrtao para un hermano de Igtesia oriental, pero to de* cart a en caso de hermanos teparado» de De grand coeur nous formons le voeu de voir ΓUNESCO, otros grupos, con la razxJn poderow de crue «el padnno se hace dans la fidélité à ses nobles orientations, développer son respohtable dt la le del nedCito en calJdad de représentante oeuvre pacifique de promotion de l'homme, capitale pour de la comunidad de fe» (π. 57h por ello lo mis que ïlega a tojcrar es que tea «testlgo crktiano» del bautbmo». l’avenir du monde. L’obtextooe soIleraU da Vostra Eceelleaxa è stata attenta* Du Vatican, le 8 décembre 1970.—Paulus PP. VI. mente ewnlnata. Ma fl N. 10, 3 delle prtmesse del nuovo rituale in efîetti aflenno: «Baptlxatus autem, ex ecclesia vtl communitate seluncta II. DOCTRINA ECCLESIAE DE HUMANA EDUCATIONE ortus et Christi flde Imbutus, simul cura patrino catholico (▼el cum matrina catholica) admitti potest ut patrinu* vel 1. Tous les hommes et tous les peuples ont toujours testis Christianus Baptismi, sl Id optaverint parente*, ratione habita normarum Ln re oecumenlca pro variis casibus sta­ eu le souci de transmettre aux générations montantes, avec tutarum». la vie et des movens d'existence, des modes de vivre. Aussi, l’éducation a-t-elle toujours été considérée comme une Come Vostra EceeOenxa potrà notare, vengono espressamente richlamate fpro variU casibus* te norme del Direttorio oeuvre de première importance, assurant la transmission Ecumenko. Queste norme sl trovano nel N. 48 1 dei Diret­ du savoir et du faire, et «tendant ù rendre l'homme plus torio per quanto rtaarda ia possibilità di ammettere «un ledrle humain en te faisant participer à tout ce qui peut l’enrichir orlralale come padrlno assteme con padrino cattollco* e nel dans la nature el dans l'histoire.»., et à faire des forces N. 57 ’ per quanto concerne b possibilité di ammettere un du inonde physique des instruments de sa liberté1». tedeie drite altre Chtese e Comunita ccclesiali come trslimonr de) baltestmo, «assteme al padrino cattollco·. Pertanto il N. 10 2. Cette tâche primordiale s’exerce aujourd’hui de delle nremesse dei nuovo rituale dei battesimo non va al di mille manières, chez les peuples anciens comme chez tes U delle norme dei Direttorio. Anche se l'espresslone slntellca nations jeunes. Mais la mutation profonde qui ébranle del N. 10 defle pretnesse dei nuovo rituale potrebbe non *embrare chiara, viene tuttavia espUeitamente richlamalo il Diret­ notre temps rend plus difficile la communication entre les torio, che dé te norme ta modo précise e chiaro, e In maniera générations, cependant qu'elle exige ce qu’on a pu appeler divtnttkata a seconda che si tratll de un membro delle Chiese une formation permanente, pour aider les adultes à mettre d'Oriente 0 delle altre Chlese e Comunltà eeclesiall, che si À jour leurs connaissances el â profiler du progrès du savoir vueje ammettere assteme al padrino cattollco come padrino et des techniques, dans leur vie quotidienne aussi bien (nel primo caso) 0 come testimone (nel seconde caso). que dans leur activité professionnelle. Licto per averLe potuto dare queste delucidazionl e tacendo voti che la retta applkaztone di queste norme possa contri­ 3. .Alors que s’accroît la distorsion entre riches et bute ad una mlglfore eomprensfone tra Crlstianl di diverse pauvres dans un univers rétréci par tes moyens modernes confessioni. Le porgo te etpressionl del πύο profando osseqnio de communication sociale, 1e déséquilibre s’accentue de­ e mi confcrmo. Suo devotissimo nel Signore.—G. Ham seen, vant d'hypertrophie des moyens et l'atrophie des fins ». 0. P., Sejretarfo. Entre b peur et l’espoir, l'humanité oscille, inquiète, dans » DvkIxhmv it a ptiz 1 C^cüo VdiMM SaveXs h ri Mm·»» la sourde conscience qu’une brillante réussite matérielle «xsrçMta. A. S. A. 59. M7. PP it j5 [LE ya»): et technique peut aller de pair avec une sorte d’échec Prater vrtis ccj^utxssscd, is a. 40 «pr«un, taler Firlwhm cathomoral1, et les adultes paraissent bien souvent désemparés Uka et Ecdaos odeautes a nota stmscua, tasu de casu licet adzulto hdrleci cricxtato ad eixsa patoi. tins’. c=a cithouco (tt) catoa devant d’attente anxieuse et impatiente des jeunes: qui ctfteUa), ta ba^unate utbolki tataUt Tel «dota, dn—& educa­ ne saisit, dans les pays riches, leur angoisse devant la taxe csüobta bepüxaü utis prorisca til et de ktooauta pstrtai cccstet. technocratie envalssanîe, leur refus d'une société qui ne Cateluns exsere patol xd baptism h ecdoks ortealali ct^hîàzx oca réussit pas à les intégrer, el, dans les pays pauvres, leur plainte de ne pouvoir, faute de préparation suffisante et cksiM! α Ictas baptizatis tiL adaptée, apporter leur concours généreux aux tâches qui • iWm, p. «i, N. st. Patoi sraras, «nstt Et=r<$co d oaodco accep­ les sollicitent *7» to, In Biptoctata «t Cootaoitocis wcnzztw eiertrxi qcq Ucet a Ctobuo Cttameàoxs sehacue, salvo praescripto t-rtzri 4!. Pato-a 4. «La faim d’instruction n’est pas moins déorimante «xa xn *6to d hnuue copuru* vel ct acuccs biptizxah vd «afirque la faim d’aliments ·». Aussi la création, par rûrganisates ctentoae «tottoca etna *pt, «ed «to cœsxssiutœi uon des Nations Unies, de l'UNESCO, agence spécialisée Md npnoento MOçàyti Md ipcowr «L Paritor Catboito boc napour l'éducation, la science et ta culture, a-t-elle fait nere, ECCLF.SIAB LN «DUCATIONE ET CULTURA UNIVERSAE consortionis humanae cubanda et obtinenda L EPISTULA PONTIFICIA A maintes reprit e» notu avons tu l'occasion de vous exprimer toute notre sympathie pour l'action entreprise Prriv·. p. 1059. U9O9L Han*. Bayxrü•CL Aitocntou de PxqI VI 1 u cAO . ,, . OiMFMte· __ ___vL ΓΛν· l* 1970, n. 4, dans ronrrwto. lt 16 ιδ DovtEibm oor«= ‘ Altocittoa AJtociuoa de Paifvt VI 1 A TOrf VOIT Γδηϋί’ uW1; . A. S 61 litte* r» am η n " .«.bJL*’*.,±.5e’ llf __ ”5I. ’!· ^eaiTe» U 10 jula 1969, n_ 23, dani 5937 5938 1970 DEC n DOCTRINA ECCLESIAE DE HUMANA EDUCATIONE 5. C’est dire que l’actuelle mutation scientifique et technique et ses repercussions en chaîne sur In vie quoti­ dienne appellent une recherche Incessante de formes d'édu­ cation toujours mieux adaptées aux nécessités changeantes d’un monde en perpétuelle évolution. Le savoir n'est plus un acquis constitué une fols pour toutes. La quantité des informations disponibles s’accroît sans cesse, cependant que méthodes et techniques sc transforment continûment. Et l’étudiant d’aujour-d’hul sait qu'il sera demain af­ fronté à des nouveautés dont ses maîtres soupçonnent à peine l’émergence. En plus de la nécessaire transmission d’un savoir, l'éducation doit tout mettre en oeuvre pour développer les facultés de jugement ct de discernement, et donner aux intéressés le goût cl les moyens de poursuivre par eux-mêmes plu/ tard leur propre éducation: en un mot, apprendre ù apprendre. 6. Dans celle heure sl importante pour l'avenir de l’humanité, i’EglIse entend, pour sa part, à sa manière propre, et sans jamais perdre de vue sa raison d'être qui est l’annonce de la Bonne Nouvelle du Christ Saus’eur ·, poursuivre sa tâche de «mère cl éducatrice» 7 dans les pays où elle s'est enracinée depuis ses origines: c'est là une exigence de «la foi qui agit avec amour ·». Soucieux de venir en aide aux jeunes et aux adultes, aussi bien dans les nécessités de leur vie physique ct intellectuelle que dans celles de leur vie morale’ et spirituelle, «scs mission­ naires ont construit, avec des églises, des hospices et des hôpitaux, des écoles et des universités ·». Bien loin du reste de se limiter aux établissements d'enseignement, I’EglIse a fondé de nombreuses communautés éducatives —qu’il suffise de rappeler, à des titres divers, l’oeuvre d'un don Bosco ou d'un cardinal Cardljn, à côté de celle d’un saint Jean-Baptiste de la Salle— destinées à aider les jeunes à épanouir leur personnalité en s’intégrant li­ brement dans la vie sociale. 7. Cet effort éducatif, très diversifié à travers le temps et l'histoire, s’est particulièrement appliqué aux pauvres de tous ordres, tout spécialement aujourd'hui aux défi­ cients physiques ct mentaux ct aux inadaptés. De nom­ breux éducateurs —religieux et religieuses en tout premier Heu— ont largement contribué pour leur part, en maints pay’s, à la promotion des plus défavorisés, et notamment de la femme. Ainsi, de mille manières, la tâche éducatrice de l’Eglise se poursuit ù travers le monde, où elle contribue au «vrai développement qui est le passage, pour chacun et pour tous, de conditions moins humaines à des conditions plus humaines 10». Ce faisant, comme le déclarait le Pape Paul V1 lors de la clôture à Rome du récent Concile oecumé­ nique, elle ne vise qu’un seul but: «Servir l’homme ll». 8. S’il est vrai, selon le mot fameux d’un grand philo sophe, «que le corps agrandi attend un supplément d’âme, et que la mécanique exigerait une mystique11», I’EglIse estime que son apport éducatif, dans ce qiril a de spécifi­ que u, peut aider les hommes de ce temps à réaliser en plénitude leurs meilleures aspirations: construire un monde fraternel où tous les membres de la grande famille hu­ maine, des plus jeunes aux plus anciens, communiant avec enthousiasme à la réalisation de ce projet bien digne de galvaniser les énergies, parviennent à maîtriser progres­ sivement les forces de la nature, a développer harmonieuse­ ment les possibilités de la culture ct, dans le respect des légitimes diversités, à promouvoir une civilisation de l’uni­ versel où tous les enfants des hommes puissent vivre, libres el responsables, à l'image du Dieu d’amour qui est leur Père. 9. «C’est un humanisme plénier qu’il faut promouvoir. Qu’est-cc à dire, sinon le développement intégral de tout l'homme et de tous les hommes?... II n’est d'humanisme •Ct Conjtituüoa dogmatique Lumen 21 novembre 1964, η. x et 8 [LE •Exprewon faïuihère aux Pères de l’Eglisc el reprise par Jean XXIII OOaxme ULrc de Pencycbque .Mater tt Magistra, 15 mai 1961, dani A. A. S. 53 P- 4ÛX-464 (LE 2984]. • GaL 5, 6, · Populorum progrmio, n. 12. ·· /HL, n. 30. 11.4. A. S. 58 («966), p. 55-59 ( LE 3363). " H. Bxmgsom, La Deux Sources de la morale die la religion, Paris, Alcan, ir éd . «934. P· 5’5· 11 Parmi le* document* de référence en la matière: Βχμογγ XV, lettre apostolique Comwenri litteras, 10 avril tÇtÇ» dan* A. A. S. il (1919), P· «72 *4 Pix XI, lettre encyclique Divsni lUius Magistri, 31 décembre 19*9. dan* A. A. S. ia (X930), P- 49 a- [LE 939}*. P» XII» nombreux document* dont le* plu* important* «ont dans A. A. S. (Χ939“«95θ) et commodément réuni* jusqu'en 1954 dan* la Enseignements pent i/uaui, ΓEducation, Pari*, De*clée, 1955.00 J*»* XII. Γ Education, la science et la culture, Pari*. Fleunu, 1936; JuLM XXIII Menage pour le 30· anniversaire de Dwiai/Oiw Magutm, 30 décembre 1939. dan» A. A. S. $2 (i960), p. 57 *4 CoocUe du Vatican, DêcUraUoo (zTMFUJimwm iduatoniit 23 octobre 1963. d-im A. A. o. 50 (1966), p. 7*3 *. [LE 3333}; Paw. VI, nombreux texte* dan* A. A. S. 55 *. (1963 *.). 5939 n. 3030 vrai qu’ouvert à l’Absolu, dons la reconnaissance d’une vocation, qui donne l’idée vraie de la vie humaine... L'homme ne se réalise lui-même qu'en se dépassant M.» Ces affirmations de l'cncydlque Populorum progressio marquent clairement les objectifs fondamentaux de l’action éducatrice de I’EglIse, soucieuse de respecter l'équilibre de la nature ct de la grâce, ct d'aider les hommes à se reconnaître comme frères dans une humanité en marche vers son plein accomplissement. 10. «Conduisez-vous en enfants de lumière lf»: cette recommandation de l’Apôtre Paul engage les chrétiens (Luis une quête ardente de la vérité. Bien loin de les en détourner, la foi stimule leur recherche dans tous les do­ maines. Ils y découvrent l’action multiforme de l'homme dans le prolongement de celle du Créateur. Celui-ci ne peut en effet apparaître comme un gênant concurrent pour sa créature, puisque les prouesses scientifiques et techniques de cette dernière se réalisent en conformité avec ses des­ seins l·. L'emprise croissante de l'homme sur les forces de la nature n’csl-elle pas dans le droit fil de sa vocation, tout comme la maîtrise de l’économie ct l’aménagement politique de la société? N'est-ce pas l’une des tâches pri­ mordiales de l’éducation que de communiquer cet en­ thousiasme créateur, de partager «ce patrimoine de civi­ lisation acquis au prix d’immenses sacrifices 17», et d’ouvrir ainsi généreusement les chemins de l’avenir? 11. Une telle découverte des manifestations culturelles et des progrès techniques qui ont marqué la vie de l’hu­ manité ouvre l'esprit, enrichit le coeur, forme au respect ct à l’admiration raisonnée, et devient école de liberté responsable. Dans ce processus vers la conquête du vrai, la personnalité de l’éducateur est irremplaçable, car il ne s’agit plus seulement de savoir à transmettre, mais de valeur à communiquer et de vérité à découvrir, ce domaine infini dont la saisie progressive dilate l’intelligence et épanouit la personne en quête de plénitude. 12. Assoiffée d’authenticité et soupçonneuse devant toute autorité, souvent rebelle aux leçons du passé, surtout Je plus proche, la génération montante en quête de vérité ne recherche-l-elle pas, plus qu’un avoir en perpétuelle évolution dont elle perçoit les limites avec acuité, une sagesse qui soit maîtresse de vie? Qui demeurerait indif­ férent devant cette requête? Il ne suffit pas pour v ré­ pondre des meilleures réformes pédagogiques, par ailleurs indispensables, il y faut un témoignage de vie. Toujours prêts, selon la recommandation de l'apôtre Pierre, «à répondre à quiconque vous demande raison de l’espérance qui est en vous ie», les maîtres feront avec joie l'expérience de la parole du Christ à Nlcodème: «Qui fait la vérité vient à la lumière lf». 13. Enracinée dans une expérience vivante qui se communique, l’éducation poursuit inlassablement son but: former des hommes, leur apprendre à vivre, leur faire découvrir qu'il serait certes imprudent d’agir sans savoir, mais que savoir sans agir serait une lâcheté. Car l’acquisi­ tion du savoir et l’apprentissage du vouloir sont directe­ ment tournés vers l’agir personnel et social. Il n'est pas de véritable éducation sans mise en oeuvre de toutes les facultés humaines, de l'intelligence à la sensibilité, ni sans développement harmonieux de l’esprit ct du corps. Au reste, son premier bénéficiaire n’est-il pas son agent prin­ cipal, dont 11 s’agit d’éveiller, d’alimenter et d’orienter le dynamisme intérieur? Loin de le cantonner dans une si­ tuation de passivité, il faut donc l’initier sans tarder aux responsabilités, en lui confiant progressivement des tâches ù exercer cl des décisions à prendre. 14.Il n’y a donc pas d’éducation pour sol, mais un effort entrepris par des hommes concrets pour aider d’autres hommes à prendre la place qui leur revient dans leur communauté de vie, ct à y exercer à leur tour leur action libre et responsable. Eduquer n'est pas transmettre une culture abstraite, mais enraciner un projet de vie dans une civilisation déterminée, en donnant les moyens de le réaliser: alphabétiser certes, mais pour ouvrir les voles à une formation adaptée, qui permettra d’apprendre un métier, d’accomplir une tâche professionnelle utile, d’oeu­ vrer en citoy’cn. Il ne saurait donc y’ avoir d’éducateurs figés dans un savoir sans prise sur la vie et des recettes stéréotypées, mais des maîtres habités par un constant souci de recherche et d’adaptation, préoccupés de pré­ parer un avenir, et toujours disponibles aux requêtes des 1 ‘ Populorum progratso, n. 42. ••Ep. 5. 8. “Cl. Go. j, 8. «» Pact. VI, A. A. S. 61 (1969). p. 56. ‘•i P 3, 13. »·Jn 3, jt. da N©*1 1968, dxa* 5940 n. 3030 DOCnUNA ECCLESIAE DE HUMANA EDUCATIONE *:événement Inventions, Initiatives, contestations même, poor leur donner une Issue positive, sans leur enlever leur fonction stimulatrice. 1070 DEC 8 ™ Personnes et des groupes sociaux, voire des Kan? „ conll?uer. ^l’tcmcnt Λ s’enrichir cepen­ dant que d autres —le plus grand nombre— ae trouvent condamnés à la stagnation ou même A la régression? 20. L’année internationale de l’éducation. conjugué avec le lancement de la deuxième décennie du dévelop­ pement, fournit l’occasion providentielle d'une prise de conscience responsable de ce phénomène Indigne d’une humanité civilisée. Au moment où le développement de l’éducation mobilise des forces de plus en plut grandes, celles-ci manqueraient A leur lâche sl elles ne favorisaient par tous les moyens en leur pouvoir l'éducation au dévelop­ pement. L’Indifférence ct la passivité ne sont plus de mise devant ce drame de notre temps dénoncé avec angoisse par l’encyclique Populorum progrrnio. Une MC! Ju· XXI11, eatythque t* Uroi, it serti |0j. dxai .4. A. S. lUu' ' lucaUurv meltre >“ homme» en * D F v |U mesure d accomplir, en * , homme leur merveilleuse destinée! • FaU VI. LWNn fas«4 A S. fa (>m, p. ·« « Js · * XX111, «ncydfafa jl μ 45û u iLK YT&H. MC1 UmütiUe pMOttta IU Bfa|- 5941 Mctn-baœ. 4 dM 1770, a. i»ti, rt 15 cul . dws A A 5 Λ tfn. ? fambtt 1965. n 5>-fa • DUwtwl G.U.U «ϋη.κς, Doc. C.U1. U Ï1M17. 5942 ■ ^•♦**>**i^e 1970 HHC 0-12 SACHA CONOIL PHO HELIGIOSIS - PHO CAUSIS SANCTORUM 39.31 1970 DEC 8.-SC RELIG., DECR. AAS 63 (1971) 318-319 Novak normae circs usum et adminjstrationem sa­ cramenti Paenitentiai:, praesertim apud religiosas, KT CIRCA EXCLUSIONEM A PROFUSIONI! PERPETUA EMIT­ TENDA Oil INFIRMITATIS CAUSAM Dum canonicarum legum recognitio perficitur. Sacra Congregatio pro Religiosis ct Institutis Saccularibus op­ portunum duxit, ob non paucas Instantes causas, In Ple­ nario Coetu suo examini sublcerc quaestiones quasdam circa usum el admlnlstrationcm Sacramenti Poenitentiae, praesertim apud Religiosas, necnon circa Idoneitatem ad professionem religiosam in quodam casu peculiari. Omnibus igitur mature perpensis, Patres In Coetu Ple­ nario, diebus 26 ct 27 Octobris 1970 celebrato, haec sta­ tuenda ccnsuerunt: 1. Religiosi, utpote speciali ratione cum Ecclesia con­ tundi, quae «naenitentlam ct renovationem continuo prosequitur· (Const. Lumen gentium t n. 8) (LE 3232], magni faciant Sacramentum Paenltentlae, quo primarium donum «metanolae· seu conversionis ad Christi regnum per baptismum olim receptum, in membris Ecclesiae pec­ cantibus restauratur ct roboratur (Cfr. Const. Ap. Poeni­ temini, λ. λ. S. 58 (1966). pp. 179-180) |LE 31121, venia offensionis Deo illatae ab eius misericordia obtinetur et simul reconciliatio Ht cum Ecclesia, quam peccando vulne­ ramus (Cfr. Const. Lumen gentium, n, ll). 2. Inde pariter magni faciant huius Sacramenti cre­ brum usum, quo recta sul ipsius cognitio augetur, Christia­ na crescit humilitas, salutaris animarum moderatio procu­ ratur atque gratia uberior efficitur; hi et alii mirabiles fructus non solum ad alacriorem cotidie per virtutis iter progressionem faciendam maxime adiuvant, sed ellam ad commune bonum totius communitatis afferunt Incrcmentum (Cfr. Lltt. Encyci. Mustici Corporis, A. A. S. 35 (1913), p. 235) [LE 1759]. 3. Religiosi igitur, de propria coniunctione cum Deo fovenda solliciti, frequenter, i. e. bis in mense ad Poeni­ tentiae Sacramentum accedere satagant; Superiores vero frequentiam hulusmodi promovere studeant atque pro­ videant ut sodales alternis saltem hebdomadis ac etiam saepius, sl id cupiunt, sacramcntalem confessionem pera­ gere possint. 4. Quod ad confessiones Religiosarum nomlnallm atti­ net. statuitur. a) Religiosae omnes atque novit ine, ul In hac re de319 blta libertate/ frunntur, confessionem sacramcntalem va­ lide el licite instituere possunt apud quemcumquc sacer­ dotem ad confessiones audiendas In loco approbatum, neque ad hoc specialis lurisdictio (c. 876) vel designatio requiritur. b) Tamen, quo melius communitatum bono consulatur, monasteriis vitae contemplativae, domibus formationis ct communitatibus numerosioribus confcssarlus ordinarius detur, et saltem monasteriis praedictis necnon domibus formationis etiam extraordinarius, nulla vero facta obli­ gatione ad Illos accedendi. c) Pro aliis communitatibus confcssarlus ordinarius nominari potest, sl adluncta peculiaria Id suadeant, iudicio Ordinarii, ac dc praevia communitatis instantia vel consul­ tatione. d) Ordinarius loci ronfessarlos accurate seligat, qui congruenti maturitate alllsque necessariis qualitatibus pol­ leant; ipse iudiccl dc numero, aetate ct durallone in mu­ nere, necnon ad illos nominandos vel ulterius confirman­ dos procedat collalls consiliis cum communitate culus Interest. e) Praescripta canonum, quae praecedentibus deter­ minationibus contraria sunt, vel quae cum Illis componi nequeunt, vel quae, Illis perspecti», ratione et applicatione carent, suspensa manent. 5. Quae praecedenti numero statuuntur, valent quoque pro communitatibus lalcalibus virorum quatenus Ipsis applicari possunt. Quoad clausulam finalem can. 637 C. I. C-, en Ita Inlel11 gerula est. ul a votis renovandis vel a professione per­ petua emittenda excludi possit u Superiore competenti de consensu sul Consilii professus n votis temporariis qui, tiraevlo medicorum vel aliorum peritorum iudicio, ob nflnnltatcm phvslcam vel mentalem, ellam post profes- 5943 η. 3931-3932 sloncm contractam, non idoneus comperitur ad vitam reli­ giosam ducendam absque damno sive ipsius religiosi, sive Instituti nd quod pertinet. In his casibus di lu dicandis caritate atque aequitate ut! oportet. Has dispositiones Summus Pontifex Paulus PP. VI In audientia die 20 Novembris huius Sacrae Congregat Ionis Secretario concessa, dignatus est approbare, eas dem que statlm in usum deduci iusslt absque ulla exsecutionis formula et donec luris canonici Codex recognitus vim obtinebit. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romne, die 8 Decembris 1970.—Hildedrandus Card. Antonium, Prae/. Eduardus Heston, Secretarius, • Adn. Vi· coni. 43 (1971) 248; C. BROVETTOin Vita com. 8 (1971) 197-205; M CABREROS m Vida reL 30 (1970) 358-388; J.M CILLER in Vida r·!. 31 (1971) 309-315, J. F. GALLEN m Review for Religion 30 (1971) 943-050; E GAMBARI in Vita com. 0 (1971) 2Π-283. 359384. C. OORRICHO in Vida rei. 31 (1971) 100-188; J. DE J. ANAYA in Vinculum 19 (1971) 162-108; A PEINADOR in Vida r·!. 31 (1971) 0-15. E F. REGATILLO in Confer 10 (1971) 701-707 et ία Sal terrae 80 (1972) 233-301; Vida rei. 33 (1970) 350-388. F. TD4MERMANS in The Clergy Monthly 35 (1971) 213-215. 3932 1970 DEC 12.-SC PRO CAUSIS SANCT.» INSTR. PART.· Instructio servanda in recognitions canonica kt TUMULATI ONE EXUVIARUM SERVORUM DEI Receptis Sacrae Congregationis pro Causis Sanctorum Litteris et hac mea Instructione» Ordinarius Subiacensls acccnct Promotorem lustitiae Curiae, qui in hoc expe­ diendo negotio Subpromotoris Fidei vices gerat, et No­ tarium ecclesiasticum, ellam ad hoc tantum deputandum, clsquc negotium hoc pandet, ac rationem constituet, qua omnia religiose impicantur. Hoc autem opus, cruemadmodum et rem totam Ordi­ narius si lubeat, perficiat per Sacerdotem ad hoc Dele­ gatum. Die et hora opportune designatis, Ordinarius subiacensls eiusve Delegatus, una cum Subpromotorc Fidei el Notario, locum adibit In quo Servorum Del Francise! a Ghisone el Mariani ab Arce Casai i exuviae tumulatae sunt, nempe ecclesiam S. Francise! Bcllegrae, Sublaccn. Adslabunl fabri quos opus postulet, qui iuramentum de munere fideliter adimplendo coram Ordinario eiusve Dele­ gato emittent. Possunt actui assistere sacerdotes, religiosi, religiosae et laid quos Ordinarius vel cius Delegatus, pro sua prudentia, adesse censuerit quorum saltem duo uti testes Acta sub­ scribant, excluso tamen quovis populi concursu. Emissis praedictis iuramcntls, Ordinarius vel eius Dele­ gatus, sl aliqui adsunt testes qui ultimae exuviarum Servorum Dei humationi praesentes fuerint el opportunum duxerit eos audire ad sepulcrorum et urnarum exuviarum identitatem in tuto collocandam, eos sub Juramento reli­ gionis secreto audiat, et nos lea Acta postremae repositionis exuviarum, sl asserventur, a Notario, coram omnibus» clara voce perlegi lubeat. Identitate sepulcrorum, etiam testium excussione et Actorum lectione ut supra, in tuto collocata, e tumulo extrahuntur exuviarum arcae ct Ordinarius vel eius Dele­ gatus cum Subpromotorc Fidei diligenter easdem Insplclat ut constet dc identitate sigillorum cl de omnium con­ gruentia cum lis quae in Actis et a testibus descripta sunt. Sl autem desit Instrumentum ultimae repositionis vel sigilla Ipsaequc capsae exuviarum effracta appareant. Inspectiones omnesque possibiles industriae adhlocantur, in Actis sedulo inserendae, ut certe constet oblatas exuvias revera esse Servorum Del dc quibus agitur. Sl autem gravis suspicio subsit de identitate exuviarum, rem intermittere oportet, el Ordinarius vel eius Delegatus Sacrum Congregationem pro Causis Sanctorum certiorem faciat, rationibus dubii allatis. Mox aperiantur arcae Servorum Del exuvias comple­ ctentes et exuviae collocentur super duabus mensis, map­ pa albi coloris coopertis, ut α Peritis α pulvere alllsque sordibus inundentur, adhibita si oportet aliorum Peri­ torum opera, quibus antea iuramentum deferatur. 5944 DECISIO SIGNATURAE APOSTOLICAE η. 3933 Quibus peractis. Periti anatomici exuvias Servorum Del sedulo Insplclant carumque statum describant, praeterra omnes corporis partes quae supersint, religiose de­ terminent In relatione ab ipsis exaranda et subsignanda, quae Actis addenda est Si In unica sessione exuviarum recognitio perfici ne­ queat, locus ln quo fit, ita claudatur ac prudentes cautelae adhibeantur ut quodlibet furti aut profanationis periculum vitari possit. Deln, peractis omnibus necessariis ut exuviarum conser­ vationi consulatur, atque compositis In iisdem urnis vel ln novis (sl lubeal) Servorum Dei exuviis, ln iis reponatur quidquid in veteribus repertum fuerit. Ordinarius elusve Delegatus, curabit ut nemo aliquid ex urnis subtrahat vel aliquid furtlm ln ipsas Inferat. Quod sl novis vestibus exuviae Induantur caveatur ut novae vestes cum repertis, quantum fieri possit, cohaereant 1070 DEC 15 coîlegae primûe classls’ non nutem secundae, prouti cactcrl i Instantia fuit quldcm In Congressu disceptata, sed non definita. Cardinalis Praefectus suis litteris notum fecit Titio se non posse Ipsius instantiae accedere, quia munus el commissum non videbatur accensendum Illis reservatis Officialibus maioribus primae classis. Ceterum solummodo Romanus Pontifex poterat definire quales Officiales accensendi sint primae classi. Contra hanc declarationem Titius, praetermisso quovis gravamine apud idem DIcasterium, recursum Interposuit ad Sectionem Alteram Signaturae Apostolicae, Servatis de 1 ure servandis, in Congressu coram Cardinali Praefecto, proposito recursu adversus decisionem Dlcasterll, qua Titio denegabatur gradus Officialis Maioris primae classis, de­ cretum est: ectim ius adquisitum non adsit, petita a Rev.do Sacerdote ex iaslitia debita non sunt». Adversus hanc decisionem Patronus Titii recursum fecit Mox urnae claudantur et obligentur vittis sigillo Ordi­ ad Collegium Cardinalium ludicum; sed Congressus, re­ narii Sublacensls obtinnitis. cepto actu Interpositionis recursus, non transmlsslt illum ad Collegium, sed decretum edidit: treeursum ad Collegium Tandem exuviarum uniae eorumdem Servorum Del ad ludi cans non esse admittendam cam nullo solido fundamento novum locum designatum eiusdem ecclesiae S. Francise! nitatun. Belkgrae deducantur ibique condantur, dummodo eaedem urnae exuvias complectentes, e perimente rd pariete non Contra hanc alteram decisionem Titii Patronus pro­ promineant, afçue ab ollari quolibet unius metri saltem posuit querelam nullitatis, affirmans decretum fuisse a spatio distent Congressu latum «nemine petente», nam ipse Collegium Serventur tamen nonnae llturgicae, videlicet translatio ludlcans adiverat, non autem Congressum. Ideo Iterum privata ratione flat, ulla absque pompa et ullo absque Institutu ut Collegium ludlcans de admissione recursus publici cultus indido vel signo. decerneret. Audita altera parte, modo quaeritur, utrum Totius vero recognitionis, translationis et novae reposi­ Titius recursus et querelam nullitatis ad nonnam luris Interposuerit, et utrum Congressus Alterius Sectionis Si­ tionis adi uncta, parilerque urnarum mensuram ac formam gnaturae Apostolicae hos recursus pariter ad normam necnon novorum sepulcrorum formam et inscriptiones luris relecerit. iisdem appositas, Notarius in Instrumento ab ipso confi­ dendo referat, cui suam subsignationem apponant Ordi­ In IüBS et in Facto.—1. Attento praescripto art. 106 narius elusve Delegatus, Subpromotor Fidei, testes ac ipse Const. · Regimini Ecclesiae Uniccnae» [LE 35SS J. «per Alteram Notarius qui el sigillo Curiae Sublaccn. signabit. Sectionem Signatura Apostolica contentiones dirimit ortas ex actu potestatis administra!hrae ecclesiasticae, et ad eam. ob In Relatione omnium quae gesta sunt a Notario confi­ interpositam appellationem seu recursum adversus decisionem denda, Inserantur Rescriptum eiusdem Sacrae Congrega­ competentis Dieasterii. dehlai, quoties contenditur actum tionis pro Camis Sanctorum, haec Instructio necnon ipsum legem aliquam violasse. In his casibus videt sive de admissione recursus sive dc niegitimitate actus impugnati». praecedentis repositionis exuviarum eorumdem Servorum Recurrens nec ln suo recursu nec postea determinavit Del Acta, sl asserventur, et authenticum omnium Actorum quales essent in casu leges violatae. Non demonstravit 5. Uiexemplar, prius cum authographo collatum, ad Sacram costerium errorem luris in procedendo vel in decidendo comCongregationem pro Causis Sanctorum transmittatur. misisse. Ipse quidem asserit se altiore munere functum esse et consequenter se habere Ius acquisitum, ut inter Officiales Cetera vero, sl quae occurrunt, pro re nata, commen­ Materes primi gradus adseribatur. sed quo fure Id teneat, dantur Ordinarii Subbcen. elusve Delegati atque etiam nunquam patefecit; deest enim lex quae dicat Officialem Maio­ Subpromotoris Fidei religioni, prudentiae et in omnibus rem secundae classis qui dc facio munera quaedam ln quaegerendis dexteritati, quibus Sanctissimus Dominus Noster silonibus diversae naturae expleverit, lus acquisitum habere Paulus Papa VI ct Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum ul adscribatur Inter Officiales Maiores primae classis. Ceteroplurimum confidunt. qui. solummodo Romanus Pontifex potest definire quales Officiales accense nd i sint primae classi, attentis muneribus Romae, die 12 decembris 1970.—Fr. Raphael Pùrez, Iisdem commissis; Ideoque. ex una parte evidens est incompe­ 0. S. A., Fidei Promoter generalis. tentia S. Dieasterii in sublecta materio, ex alla parte non habetur definitio Summi Pontificis In casu. Nec allegari potest tRegotemcnlo Generale della Curia Ro­ mana» (LE 3629), quod admittit recursum, in devolutivo tan­ tum. ad Signaturam Apostollcam adversus decisiones defini­ tivas SS. Congregationum; nara hoc in duobus casibus tantum admittitur. In casibus scilicet de quibus mentio habetur In art. 70 et In art. 95; sed neuter casus est ad rem. Consequenter, cum ln casu non habeatur lex seu aliqua norma Iuridica, recurrens non potest allegare legis violationem, et mertto Altera Sectio decrevit recursum non esse admit­ tendum ad disceptationem. 3933 2. Comma alterum art. 116 Normarum Specialium (LE 3636) statulU «Contra decretum relectlonl.% datur recursus ad Collegium ludlcans, intra terminos lure canonico statutos». 1970 DEC 15.-6IGRATURA APOSTOUCA, DECISIO. PART.· Collegium vero ludlcans non debet videre de ipsa legis vio­ latione seu de merito quaestionis, sed tantummodo dc illegiDr RRCURSU AD SECTIONEM ALTERAM StGNATURAE APO­ timitate actus impugnath on scilicet recursus sit non destitutus STOLICAE ET DE REMEDIIS CONTRA DECISIONES CONGREsSUX quolibet legitimo fundamento, quolibet fumo boni luris. Quam ob rem recursus non potest fleri eum iisdem, id est nullo ad­ IPS1VS StGNATURAE ducto novo argumento vel elemento. Re quidem vm: admissio recursus eum iisdem, ex una parte Facti Species.—Titius sacerdos, ottlclalh Dlcasleril videretur quaedam capitis diminuito Congressus, qui dc facto Curine Romanae, cum 62 suae aelatls annum ageret, impar semper fieret ad definitive decernendum super simplici postuhvlt at suo officio renuntiaret, et in pensionem, uti lumo bonii luris recursus, seu super admissione vel rciectione aiunt, mitteretur. recursus. Ex altera parte decisio definitiva super hac quaeI?nptT.dete7,w}a CoUcglo ludlcantl quinque Iuxta normas eiusdem Dlcastcrii pro integra pensione vîr'iiS, ,UmrUl ,(ίΛ,ίΐη decernat super admissione recursus officiali dlmlssionario tribuenda, requirebantur 35 anni in Infectus deberet Collegium constimunere acti atque ulli 65 annorum. Quum vero Titio ete ·d) ILS 3>>«1· 490 5949 5950 1970 DEC 20 SIGN. AP., MT. CIRC. DE TRIBUNALIUM STATU ET ACTIVITATE Cap. III. De modo procedendi ln causis pertractandis Art. 11. ln causis pertractandis accurate serventur luris praescripta, his tamen additis vel mutatis quae Infra statuuntur. Art. 12. Libellus porrigatur Moderatori Tribunalis competentis. Art. 13. Causae Ita Inscribantur.* primum ponatur nomen Tribunalis, videlicet regionalis vel intcrdloccesanl vel Interregional is, dein nomen dioecesis a culus Tribunali causa pertractanda fuisset In prima instantia ad normam luris coiumunis; postremo titulus causae; cx. gr. Florentina seu Historien. Nullllatls matrimonii (N. N.); Lugduncn. seu Gratianopolltan. Nullitatls matrimonii (N. N.). Art. 14. § 1. Moderatoris Tribunalis erit tutorem vel curatorem admittere aut designare ad normam can. 1648 ct 1651 el salvo praescripto art. 78, § 3, praefatae Instru­ ctionis Provida Mater, f 2. Quoad procuratorem, nutem, minorum servetur praescriptum can. 1648, § 3. f 3. Idem tamen Moderator de his decernet collatis consiliis cum Ordinario partis cui tutor vel curator vel procurator constituendus est. Art. 15. Ordinarius loci de quo fit sermo In art. 37-41 Intractionis Provida Mater Intelligendus est Ordinarius domicilii coniugum; qui quidem antequam proprium indi­ cium ferat, opportune cum moderatore tribunalis aget. Art. 16. § 1. In casibus exceptis, de quibus can. 1990-1992, quaelibet petitio remittatur ad Aloderatorem 491 Tribunalis, qui, prachabllo voto Episcopi / domicilii con­ iugum, de eadem videat ad normam art. 226-231 su­ perius citatae Instructionis Provida Mater. f 2. Itemque, Officialis de quo in art. 228 est Officialis eiusdem tribunalis. Cap. IV. De ministrorum tribunalium et advocatorum ac procuratorum renumeratione, necnon de taxis et expensis iudicialibus Art. 17. ludicum et ministrorum remuneratio de­ terminetur in coetu Episcoporum rcspectivae circumscri­ ptionis territorialis, probe consideratis munerum, locorum temporumque adiunctis et causarum numero. Art. 18. § 1. Eodem modo et iuxta eandem normam praestituatur notula cum taxorum ct expensarum Judi­ cialium, tum emolumentorum ad advocatos et procuratores spectantium. I 2. Elusmodi autem notula litigantibus distincte notificari debet inde ab exhibito libello litis Introductorio. Art. 19. Quoties gratuitum vel scmigraluitum pa­ trocinium concessum fuerit, onus solvendi expensas de­ volvitur ad fundum constituendum a respcctivo coetu Episcoporum. Art. 20. In eodem coctu decidendum erit qua mensura scu proportione unaquaeque dioecesis relativis Tribunali­ bus primae et secundae instantiae opem feret, tum idoneos sacerdotes ad munera ludicum et administrorum suppedi­ tando, tum pecuniariam contributionem solvendo, ex qua et ex Tribunalium introitibus stipendia personarum ac 492 uniuscuiusque Tribunalis sumptus solvi possint./ Cap. V—Normae temporaneae seu transitoriae Art. 21. Decretum, quo constituuntur Tribunalia intcrdloccesana vel regionalia aut interregionalia, sive primae sive secundae instantiae, a Sancta Sede approbatum, per Praesidem Conferentiae Episcopalis exsecutioni quampri­ mum mandetur, dic ab eodem statuenda. Art. 22. Quod attinet ad causas die executions decreti pendentes apud Tribunalia dioecesana ordinaria rcspe­ ctivae circumscriptionis territorialis, haec serventur 1. Causae quae agitantur in prima instantia, deferantur ad novum Tribunal primae Instantiae si dubia nondum fuerint concordata ad normam iurls communis; deferri vero eidem possunt qune nullltntem matrimonii respiciunt el in phasi instructoria versantur, accedente consensu utri usque coniugls ct Defensoris vinculi. Sin autem inm editum sit praefatum decretum conclu­ sionis In causa, sententia definitiva proferri debet a Tribu­ nali apud quod causa introducta est. In utroque casu appellatio interponatur apud novum Tribunal appellationis, salva tamen facultate de qua in can. 1599, 5 1. n. 1. 5951 η. 3937 2. Idem fiat, congrua congruis referendo, in causis quae agitantur in gradu appellationis. Praesentes Normae suos plenarios et integros effectus obtinebunt a festo Annuntiationis B. Μ. V., id est a die xxv mart i I anni mcmlxxi. Datum Romae, in Sede Supremi Tribunalis Signaturae Apostolicae, die xxvut decembris mcmlxx,—Dinus Card. Staffa, Praei, loannes M. Pinna, a Secretis. Ada. O. DELGADO in lai can. 12 (1972) 21-29; L DEL AMO ia REDC 27 (1971) 351-428. 3937 1970 DEC 28.-SIGNAT. AP., CIRC. AAS 63 (1971) 430-486 LlTTERAE Ct RCCLARES AD PRAESIDES Episcopalium de CONFERENTIARUM Tribum altum Ecclesiasticorum et statu activitate Inter cetera novae competentiae capita Supremo huic Tribunali concredita vi Constitutionis Regimini Ecclesiae Universae, qua, dic 15 augusti 1967 {LE 3528], Summus Pontifex Paulus VI Curiam Romanam reformavit, non ultimum locum tenet munus consulendi «rectae admini­ stration! lustitiae» circa omnes causas, non exclusis matri­ monialibus, ac propterea curandi Tribunalium regionalium vel intcrregionalium 1* vel interritualium erectionem Usque ad Curiae reformationem. Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum 3* tum vigilantiam Tribunalium quoad causas matrimoniales, tum novam eorum ordina­ tionem ct pro necessitate aptatam circumstantiis diligenter exegit. Haec autem sollicitudo nunc huic Supremo Tribu­ nali tributa est, quia ct muneri suo et competentiae unificandae congruere sapienter visum est. Quae quidem unificatio una fuit ex praecipuis normis in Romanae Curiae reformatione adhibitis, iuxta Concilii Oecumenici Va­ ticani II optata 1. Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum, Litteris In Plenariis, die 1 iulil 1932 datis *, Tribunalium «vigilantiam» primum/ ordinavit, ita ut locorum Ordinarii 4SI tenerentur quotannis mittere eidem Sacrae Congregationi relationes dc proprii Tribunalis statu et activitate. 2. Sollicitudo ct activitas Sacrae Congregationis adeo excrevit ut, die 24 mail 1939 constitueretur «Officium Vigilantiae», cuius praecipuum munus erat expendere rela­ tiones atque examinare sententias omnes, quae a singulis Tribunalibus quotannis ferebantur. 3. Constitutioni autem huius Officii praeiverant Pii XI Litterae Qua cura Motu proprio datae die 8 decembris 1938 ·, quibus tribunalia ecclesiastica pro causis nulPtatis matrimonii in Italia ordinabantur, promovente —ut ipse Romanus Pontifex fatebatur— Sacra Congregatione de disciplina Sacramentorum, quae plurium annorum labore notitias circa causas ac Tribunalia accurate collegerat3. Hanc autem primam ordinationem aliae complures in diversis nationibus, per decreta praesertim eiusdem Sacrae Congregationis, subsecutae sunt. Quibus inceptis comple­ mentum adlecit Sacra Congregatio Consistonalls, exten­ dendo quaedam decreta Sacrae Congregationis de discipli­ na Sacramentorum ad ceteras causas sive contentiosas sive criminales ·. 4. Inde patet quod, ubi agitur de lustitiae a dm Inis t ra­ tione provehenda, intime inter se conexae sunt iugls vigi­ lantia el nova accurata Tribunalium ordinatio, prout sapienter indicavit Paulus VI, cum hoc utrumque munus per modum unius assignavit competentiae huius Supremi Tribunalis; «(Signaturae Apostolicae] integrum conftnna- 1 A. A. S. 39 (1967), p. 9-1, a· ««S’ Mota proprio SoZZtzi/iUtAzw ncnîrjm, tun. j3 ia .4. .4. S. 4« pp. 13-14 [LE 109S J. ’ Cui competebat et competit quidquid decerni coùcexbq :· «olet lo disci­ plina matrimonii (cfr. C l.C, caa. *49. i 1. ContL Apoat E.xbttM C'nirrrMz. α. 55, Ln A. A. S. 59 («9*7). p? [LE js«S J. 4 Decr. CVufw» n. q, i n.4 .4. S. 3S (1966», p. 67* 'LE • A. A. S. 24 (1931) pp >71-374- Iterum editae «unt Km Litter4« .4. A S. «S (X9JÔ) PP- J6S-J7O [LE 11031- *·<· ·<· ■$· Ü9JS) PP- 41O-4IJ ;LB 1437)· ’ ·< -·<· 5. 30 (193S) p. 4i« ILE I<57J. • Pnraa extexuk» facta «t in favorem abp»>nrr TnbunaMtn R*no· naUam in Gallia per Decretam d»·» là mail 1965, in .4 U -S. 37 («963) pp. too107 (LE 31*4 L 5952 Π· 393 λ SIGN. AP., LIT. CIRC, DE TRIBUNALIUM STATU ET ACTIVITATE mu* Invigilandi mnnu* ilemque constituendi, necessitate postulante, nova Tribunalia Regionalia vel Interregional la, quemadmodum multi* lam In regionibus providentissime adum est·1. u 5. Hoc Supremum Tribunal suscipiens utramque mu­ nus slbl concreditum, dum novam Tribunalium ordinatio­ nem, lllteri* ad Conferentia* Episcopale* missis, Iam curare incepit; alterum munu* per praesentes littera* circulares, piriler Conferenllis auditis, aggreditur,.1 vigilantiam exer­ cere volens, non ea mente ut omnia ad *e unum deferat, sed ut fraternum auxilium Tribunalibus Episcoporum offerat, et eisdem, per orbem terrarum dispersis, ln bonum animarum servitium praestet per rectam Iustltiae admlniitratlonem. Hulusmodl igitur spiritu hoc Supremum Tribunal oc­ casionem hanc arripit enixe Iterum hortandi locorum Ordi­ narios, ut considerent an Illa Tribunalium uniflcatlo, quae luxta Summi Pontifici* verba, mullis Iam In regionibus «provident Issi me» Inducta est, In propria regione etiam introduci oporteat (sacerdotibus ad diversa tribunalium munera obeunda ex ceteris quoque redonibus, *1 necesse sit, accitis), ut lustlthe In universa Ecaesla administratio, praesert’m quoad rem matrimonialem, celerior atque ac­ curatior evadat, pro salute animarum, quae In gravissimo Interdum venantur periculo, nisi status personalis quam citissime ac recte definiatur. 6. Ad optatae cooperat’onls Incrementum et efficax auxilium praestandum In gravi administrandae Iustltiae offldo, magnopere conferent relationes de statu et activi­ tate quorumlibet Tribunalium ecclesiasticorum, etiam reli­ giosorum vel In locis missionum, confidendae a singulis rorum moderatoribus sive ad Ecdesiam Latinam sive ad Ecclesias Orientale* pertineant, ratione habita tum luris communis tum lurium seu normarum particularium. 7. Praedictae relationes ad hoc Supremum Signaturae Apostollcac Tribunal transmittantur vel per Generale Ecclesiae Rationarium (Ulfldo Centrale dl Statistics dclla Chtaa) re) per Nuntios aut Delegato* Apostollcos, nisi pro aliquibus nationibus aliter expresse cautum fuerit. III 1070 BEC 28 i Tîlbat ,n n’ 9 cl ln ’chcdull* adnexis nihil detrahunt Induitl* vel legibus particularibus auctori­ tate apostolica latis el adhuc vigentibus, el firmo Iure Ecclesiarum Orientalium. Proinde relationes el responsio­ nes eo tendere debent ut fidelis observantiae respectlvarum legum processuallum notitia praebeatur./ IV 11. Slnqulls quinquenniis, mense lanuirio, Incipiendo ab anno 1972, mittatur nna cum relatione de statu dioe­ cesis, sed ln separato folio, relatio de statu Tribunali*, in qua indicari debent: 1) Utrum dioecesis suum habeat Tribunal primae instantlae rite constitutum, an praesertim quod attinet ad causas de nullitate matrimoniorum, tribunali interdioecesano, cl quonam, uti debeat. 2)An in dioecesi ludlcia secundae Instantiae haberi possint; et, quatenus affirmative, quaenam sint dloccesana Tribunalia a quorum sententiis primae instantiae ad huiusce dioecesis Tribunal appellari debeat. 3) Nomina Officialis ccterorumque ludlcum, Promotori* Iustltiae, Defensoris Vinculi, atque ellam tituli aca­ demic!, quibus quisque praeditus est. 4) An saltem Officiali* seu Praeses Tribunalis et Indi­ ces laurea doctorail in iure canonico ornati sint. An Udem ceterique, de quibus sub n. 3» liberi sint «b aliis muneribus. 5) Nomina Cancellarii Tribunali* et eorum qui actuarii munere funguntur, necnon tituli academic! quibus ornati sunt. 6) Advocatorum nomina et tituli acadcmlcl, peculiari mentione facta eorum qui sacerdotes sunt. Ad procura­ tore» et advocatos quod attinet, significetur an pro causis nultltatls matrimonii servata sint praescripta luris. 7) Index taxarum quae propter expensas Tribunalis solvendae sunt; qua mensura Curia concurrat ad expensas Tribunali* sive dloecesanl aut inlerdioccesani sive regio­ nalis; ratio qua lusta retributio ludlcum et administrorum Tribunalis ordinatur, emolumenta quae advocat1* et, ubi casu* fert, peritis persolvi debent; utrum haec emolumenta solvantur directe a partibus nn per Tribunalis Cancellariam; quomodo consultum sit gratuito pauperum patrocinio, et qua proportione uterque modus patrocinii statistice se habeat. 12. Non iam omnes sententiae, sed tantum eae mit­ tendae erunt ad hoc Supremum Tribunal quae explicite requirentur, et quidem generatim sine netis, nisi interdum Ipsa quoque acta expetantur./ 485 13. Hoc Supremum Tribunal certius fiat tum de no­ minatione Praesldum et ludlcum omnium Tribunalium, etiam Regionalium et Appellationis, udlecto brevi curriculo vitae, tum de eorundem amotione ab officio. 8. ln relatione, quotannis transmittenda, quae omnes cuiuslibet Tribunalis causa* spectare debet, tum pertra­ ctatas et diiudloita* In processu formali aut in processu summario, tum solummodo Introductas, responsiones den­ tur, quatenus res ferat, ad singula quaesita tum quae In hisce adnexa tabella proponuntur tum quae sequuntur. 9. 1) An nominatio Officialis, Vice-Offlclallum, ceterorumoue ludkutn, Promoter!* Iustltiae, Defensoris Vinculi ac Notarii flat luxta praescripta luris lura quoad eorum 483 qualitates tum quoad auctoritatem eo» nominantem./ 2) An ea serventur quae In lure slotuta sunt de advo­ catis et procuratoribus, de testibus et peritis deligendi* vel admittendis, et do eorum munere fideliter exsequendo. 14. Quo sollertiore cura Invigiletur observantiae legum 3) An In Tribunali collefflall procedatur collegtallter processuallum, quas unus Romanus Pontifex Innovare necnon singuli lodices ad deliberandum convenientes, suas potest u, haec statuuntur. afferant scriptas conclusiones ad meritum causae quod at­ tinet, additis rationibus tum in iure tum In facto* quibus 1) Sl contingat ut aliquae normae processualcs alicubi ad eas conclusiones venerint. praetereantur nec alia suppetat via nd earum legum obser­ 4) An termini ludlclales el conventionale* serventur, et vantiam obtinendam, patet recursus ad hoc Supremum causae quam citius absolvantur sive In prima sive In se­ Tribunal, quod providebit luxta art. 93 Nonnarum Spe­ cunda Instantia. cialium Signaturae Apostollcac. 5) An laxarum ludlciallum notula ad normam luris sit 2) Remittitur Conferentiae Episcopali prudens ludlstatuta, In qua praefiniatur quid pane* parte* debeant pro eimiMiur quia clum de opportunitate vel etiam necessitate Instituendi expensis ludlclalibus, necnon quae tit sit rt retributio par tribut io aα partlbn* solvenda „lvcnda pro praestita advocatorum et procuratorum opera. Commissionem, In qua non desint selecti Praesides tribu­ nalium, culus munus sit ad Apostollcam Signaturam, 6) An adhibita iit debita vigilantia ne advocati et procuratores Immodicum emolumentum paciscantur, et, scripto vel ore, de tribunalium propriae regionis activitate et legum processuallum observantia referre. il Id fecerint, an congrua remedia ln cos adhibita sint. 7) An sententia exarata luerit non ultra mensem, elus­ Quatenus specialis Commissio Institui non possit, re­ que publicatio facta *lt non ultra bimestre a die decisioni*. ferat saltem Moderator Tribunalis. 8) Quibus ratlnnlbu* innitatur querela nullltatls contra 15. Denique luvat haec Exemi* Ordinariis locorum nec­ aliquam sententiam torte proposita. non Supremis Institutorum Religiosorum Moderatoribus 9) Sl In anno nulla sententia lata fuerit, rationes huius silentii Indicentur. ut’ atunti* normis Apostollcac Sedis et recenti allocutione Summi Pontificis ud S. R. 10) üuibnsnim ex capitibus nullIUtls singulae sen­ tentiae fuerint pronuntiatae. 11) Quo ex capite casus excepti contigerint, ln quibus Ordinarius nullltuteru declaraverit ad normam canonum 44,1 °·lv lLB tocnrtA OxarZmx .T ίτΛ tc*°' tl *** 1990-1992 C. I. C.. vel Motu proprio Sollicitudinem No­ te terv cABonko te Ai~» frb· .ImS» Uimtu Mllrca tt rojn, nn. 498-500’·♦ *«? mdju* "Cerni. >*«). ·· A WW A, frzknu (Wmi. m» A A. $ y» S. 41 dW»l p ttA IMI κοΜ P *·* (L8 Rou-. ad prx-vm »«· * 'mute dmtm. (S. C ·» '”*· °· apod Slodium S R. dxu.Lte?*n»d:ao. 5954 1070 -1071 IAN 1 SC GENT. EV.. FORMULA FACULTATUM DECENNALIUM 480 Rotae Tribunal », quibus studia canonica noml/natim pro futuris ludlclbus urgentur, cfformatloncm selectorum Juve­ num ad gravissimum Judicandi munus diligenter curent, quibusvis superatis difficultatibus. Foveant praeterea conventus vel cursus de re canonica quibus tum ludlces turn Tribunalis administri necnon advocati, propriam scientiam canonicam ac Jurispruden­ tiae cognitionem augeant, perfectiorem reddant ac hodiernis necessitatibus nptent. Tandem magni faciant munus ludicandi, propterea quod, etsi speciem minus gratam el allicientem fortasse prae se ferat, utpote sine delectatione el strepitu, immo in abs­ condito exercendum, Indole vere pastorali pollet cum necessitati prospiclat animarum, ideoque in bonum Ec­ clesiae conferat. Praesentes Litterae Circulares suos plenarios ct integros effectus sortientur α festo Annuntiationis B. Μ. V., id est a die xxv marlii anui mcmlxxi. Datum Romae, in Sede Supremi Tribun ilis Signaturae Apostollcac, die xxvm decembris mcmlxx.—Dinus Card. Staffa, Pruef. loanncs AL Pinna, a Secretis. " «Ma tutto questo indente sfcxro di ncviiiooe dei Colice risui t*rebbe ia bsoc* paxte »tenlo κ conteinpuriaeanientc non ti pxovvcdesse anche a rin· oevare k> »tudk> d?Uo iteiu) dlritto · ad accrescere il numero di coloro che ii dtdkano itudi giurithci specUliruiU, e che contribmranno doauril, lo ώντηΐ modi e a vari livelli, ad at tuare le riunovate ic«i della China... Sot a aufuriamo che il vostro Collegio perati ancb- α<1 esso un efficace cootnbuto... coaUQuando a svoigerc un autentico lavoro di formaxioae caooabtica mediante il vostro «Studio Rotale·, cbe, pur essendo di récente ar-ùoae, ha ml acquisUto indubbi tnrriü dmanxj alla sciruxa» (Paulin VI, AQoculta aJ PrasUlui A*Jiî<*a, Ofpciski fi Advocatos Tribunalia S. R. Ro- Ut, njtn Jdtbui ivJuanJia inmnto anno coram admiwa, du ii tcbntarii ijM. in A. A. S. 6o (1968] p. 306) (LE 3628). • Ada. vide rab documonto anteriori: LE 3937. 1970 .. ..-SC RELIGIOSORUM, NORMAE. PART.· ad nihil obstat obtinendum PRO ERECTIONE CONGREGATIONIS IUR15 DIOECESANI AD DECRETUM LAUDIS IMPETRANDUM 1. Nomen, cognomen In sacculo. In religione. Fundatoris vel Fundatrlcls, necnon primi Superioris vel primae Supcrloris*ae generalis, cum brevi eorum curriculo vitae. 2. Relatio hlstorlco-kiridica Sodalitii ab exordio. •i3, ,PV° c*emPl*ria libri precum, cerlmonlalis et consuetu­ dinarii (libro delle usanzr, coutumier, book of customs), sl in usu tint apud Sodalitium. 4. Imagines (v. photogr.) religiosi habitus pro novltlis el profestis. 5. N. 0 textus Constitutionum pro Instituto luris dioece­ si antntl vel pro Instituto turis pontificii. 6. Prospectui nuinericus (stntistlca) sodalium et domorum Sodalitii; si in plures dioeceses diffusae, carum Ordinarii edoceantur testimoniales ad hanc S. Congregationem directe remittendas esse. 7. Declarationes dc sequentibus: a) an In fundatione vel progressu temporis. Jocum habuerint facta extraordinaria, uti vlilonei et similia; b) quae devotiones peculiares et quae ANNUS 3940 1971 IAN l.-SC GENT. EVANG., FACULTATES. PART.· Formula facultatum decennalium Ordinariis locorum IN TERRITORIIS MlSSIONUM TRIBUTARUM Firmis manentibus facultatibus ae privilegiis quae ex Lit. Ap. Motu Proprio datis Pastorale Munus (LE 3139] ceterlsque concessionibus omnibus locorum Ordinariis com­ petunt, opportunum visum est largiri Ordinariis locorum in territoriis missionum, sicut et in praeteritum, nonnullas am­ pliores facultates quae ad eorum officium efficacius expedi­ ti usque reddendum adhuc multum conferunt. Quamobrem Sacra Congregatio pro Gentium Evangellza- 5955 specialia pietatis exercitia praeferantur, c) on in dioecesi aliud Institutum sit eiusdem nominis et cum eodem fla· speciali. Insuper remittatur huic S. Dlcasterto summa U. S. Doli. 150 pro necessariis expensis quae, rebus absolutis, apte de­ finientur. • CpR 52 (1971) 191. 3939 1970 .. ..-SC CUSTUS DIVINI, RESPONSUM. PART.· Responsa ad proposita dubia liturgick: 1.—Ad in­ stitutionem GENERALEM MiSSALIS ROMANI. 2.—AD CA­ LENDARIUM Romanum An Institutionem generalem Missalis romani I. Quando tn fine Missae adhibetur formula benedictionis sollemnior vel oratio super populum, quomodo Inserenda est In ritibus conclusionis! Resp. In n. 124 Inst. pen. dicitur quod 1. quibusdam diebus et occasionibus formulae benedictionis praemittitur, luxta rubricas, alia formula sollemnior vel oratio super populum. Tunc ritus Ita componitur. Post salutationem •Dominus vobiscum·, diaconus vel, eo deficiente, monitionem his vel similibus verbis: Deinde sacerdos, manibus super po­ pulum extensis, dicit benedictionem, vel orationem super po­ pulum cui sequitur benedictio, omnibus respondentibus «Arnen». 2. In n. 26 Institutionis generalis verba «actioni sacrae» referenda sunt ad processionem sacerdotis et ministrorum vel ati lotam celebrationem euehar 1st leam! Resp. Verba de quibus supra referenda sunt ad processionem, quia in contextu agitur de cantu ad introitum. Tamen ipsa norma induit valorem eneraliorem: qunliscumque cantus In Missa aptari debet inoli temporis et actionis, quae hic el nunc peragitur. 3. Si panis et vinum a fidelibus offeruntur, quomodo compo­ nitur praesentatio patenae cum pane, luxta n. 102 Inst. gen.! Resp. Nulla habetur difficultas. Nam oblationes quas sacerdos a fidelibus accipit, adjuvantibus ministris, super apta mensa ponuntur el panis ac vinum ad altare deferuntur (cf. n. 101), et deinde fiunt ritus offertorii.Si autem celebrans ultimo accipit a fidelibus patenam aut pyxidem cum hostiis potest directe ad altare pergere et statim formulam oblationis panis dicere. S 3938 Documenta remittenda η. 3038-3940 Ad Calendarium II. Quomodo transferendae sunt sollemnitates quae Impe­ diuntur a dic llturgtcoqul praecedentia gaudet! Resp. Gencnitim 4. sollemnitates, quae Impediuntur, ad proximiorem diem trans­ feruntur (cf. Normae de Anno llturglca et de Calendario n. 00) (LE 3727 ]. Attamen sollemnitates quae in dominicis Adventus el Quadragesimae forte incidant ad diem sequentem aliquando transferri nequeunt, v. g. cum Sollemnitas S. loscph vel An­ nuntiationis Domini, dominica in Psalmis de passione Domini occurmnt, el celebrari deberent post duas hebdomadas. Ideo ad difficultates minuendas, n. 5 supmdictarum Normarum statuit ut in his temporibus sollemnitates forte die dominica occurrentes, sabbato praecedenti, dc more, celebrentur. Sl nutem sabbatum liber non sil a celebrationibus sub nn. 1-3 In tabula praecedentiae recensitis, tunc servari potest prin­ cipium generale, n. 60. • NotiL 8 (1970) 404-406. 1971 Hone seu de Propaganda Fide, vi potestatis sibi a Summo Pontifice Paulo Divina Providentia Papa VI tributae. Or­ dinario N. A’. facultates quae in hac Formula continentur quaeque Concilii Oecumenlci Vaticani II ordinationibus et subsequentl legislationi sunt accommodatae, concedit ad decen­ nium, quod decurrit a die 1 mensis Januarii anni 1971 ad diem 31 mensis Decembris anni 1980. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangel izaiione seu de Propaganda Fide, dit... mensis ... anno Domini. Formula Facultatum decennalium 1. Concedendi facultatem administrandi Confirmat to­ nis Sacramentum nonnullis sacerdotibus, absente tamen 59M η. 3940 SC GENT. EV., FORMULA FACULTATUM DECENNALIUM 1971 IAN 1 aut longinque residente vel impedito quocumque Episcopo, ;adslstcndi, ii, servatis quae, prouti res ferat et loci ac servato ritu in Rituali Romano contento x. Sri5|C0nÎ Οη" observare permittant, matrimonii ce­ lebrationi, ad normam canonis 1019 et sequentium, prae­ 2. Concedendi facultatem sacerdotibus, qui baptismum mitti debent; cl semper firmis sacrorum canonum prae­ adultis ministrant, ut, absente Episcopo, eosdem confir­ scriptionibus tum de luribus parochi servandis tum de mare possint, antequam ad S. Eucharistiam admittantur. adnotatlone in libris paroeciallbus facienda. 3. Conferendi sacerdotibus facultatem consecrandi ca­ 20. Reducendi, obob penuriam officialium, numerum miml­ Reducendi, penuriam officialium, numerum lices et patenas, iuxta formam in Rituali Romano prae­ nistrorum tribunalis primae instantiae, ita ut tribunal scriptam. • Iconst i tuatur tribus administris, scilicet iiidicc" unïco/dce — * 4. Permittendi ut Missa celebrari possit cum lumine fensore vineali et notario. cuiusvis generis; necnon permittendi ut Missa absque lu­ 21 21. Permittendi erectionem domus religiosae In proprio minibus celebrari possit, In cusu necessitatis. territorio, dummodo pro monasterio monlalium obtentura 5. Concedendi ut, iusta de causa, in celebrando S. Sa­ faeril Beneplacitum Sedis Apostollcae ad normam can. 497 crificio el in aliis celebrationibus Hturgicis adhiberi queant par. 1. sacrae vestes cuiusvis coloris liturgie!. 22. Confirmandi ad tertium triennium Antistitam, le­ 6. Concedendi sacerdotibus ut ter, diebus quoque fegitime postulatam, monasterii monial Ium Episcopo dioerialibus, Missam celebrare possint, sl vera necessitas pasto­ cesano sublecti. ralis Id postulet. 23. Dispensandi —praehabilo voto Antistitae— reli­ 7. Permittendi ut in commodam fidelium 1res Missae giosas malleres monasterii Episcopo di occesano sublecti, statim post mediam noctem Nativitatis Domini celebrari id petentes, a vinculo votorum temporariorum. possint, cauto tamen ut omnia cum debita praeparatione 24. .Absolvendi ab omnibus censuris, sive simpliciter ac reverentia flant. sive speciali modo Romano Pontifici reservatis, iuxta ca8. Permittendi ut functiones feriae V et VI Hebdoma­ nonem 2250 par. 3 ( Su bdelega bilis). dae Sanctae necnon Vigiliae Paschalis bis celebrari queant 25. Dispensandi vel commutandi, Iusta de causa, vota hora postmeridiana, prudenti Ordinarii ludicio statuta, in privata. Sedi Apostollcae reservata, de qalbus in can. 1309 locis quoque ubi Missa pro fidelibus celebrari solet. (Sabdelegabilis). 9. Concedendi ut loto anni tempore Missa de Dominica 26. Erigendi unica formula benedictionis stationes Viae celebrari possit diebus infra hebdomadam, modo ne solemCrucis cam Indulgentiis, qune huiusmodi pium exercitium nltas occurrat. peragentibus concessae sunt; item concedendi sacerdotibus 10. Permittendi ut, Iusta de causa. Sanctissimum Sa­ facultatem easdem erigendi, servatis tamen ritibus ab Ec­ cramentum cum duobus luminibus cuiusvis generis exponi clesia praescriptis. possit. 27. Erigendi illas etiam confratemitates a S. Sede ap11. Permittendi ut, in locis ubi nulla prorsus materia trobatas quarum instituendarum lus apostolico ex privlapta nd lampades nutriendas haberi potest, Sanctissimum eglo ollis reservatum est (can. 686 par. 2) lisque adseribenSacramentum etiam sine lumine asservari queat. di fideles. 12. Permittendi, sl sit periculum Irreverentiae vel sa­ 28. Concedendi sacerdotibus facultatem fideles adsericrilegii, ut Sanctissimum Sacramentum in loco non sacro, bendl omnibus confrntemltatibus el imponendi omnia sca­ luto tamen el decenti, retineri possit, ellam sine lumine. pularia a Sede Apostolica approbata, sine onere inscrip­ 13.Permittendi ut Sanctissima Eucharistia asservari tionis. possit id normam can. 1265, etiamsi sacerdos bis tantum 29. Permittendi clericis et religiosis, ut caritatis causa, m mense Missam in sacro loco celebret. medicinam et chirurgiam exercere valeant, dummodo In istis artibus revera periti sint et in curandis infirmis omnia H. Anlkipandi vel prorogandi, prout bonum fidelium id exigit, tempus utile pro communione annua quae Pascha­ quae clericum et religiosum dedecent, vel scandalo esse lis vocatur. possint, diligenter vitent, atque pro ipso exercitio artis suae nihil postulent. 15. Dispensandi, ex Iusta et rationabili causa, habita ellam rallone gravitatis impedimenti, super omnibus Im­ 30. Dispensandi eam fidelibus ut serviliter laborare pedimentis matrimonialibus iuris ecclesiastici, exceptis Im­ valeant diebus dominicis vel festis dc praecepto, exceptis pedimentis provenitnlibus ex sacro Presbyteratus ordine, Nativitate Domini, Paschate et Pentecoste, firma tamen ex affinitate in linea recta, consummato matrimonio, et ex lege Sanctae Missae participandi (Subddegnbilis ). defecta aetatis, qui biennium excedat (SuMriegtibUis). 31. Permittendi suo in territorio, ut fideles dic sab­ In concedenda dispensatione ab impedimentis mixtae bati vel In vigilia festi dc praecepto satisfacere valeant religionis vel dlsparitalls cultus, observentur Litterae Apoobligationi participandi Missae diei dominicae vel festi de stollcae, M. P. datae die 31 Martii 1970» MaJrunonia praecepto subsequmtis. Mixla ILE 36411. 32. Permittendi ut, servatis rubricis, in dominicam aut 16. Sanandi in radice, dummodo consensus perseveret, etiam in alium diem ab OnUnario loci determinandum, matrimonia ob aliquod Impedimentum, de quo supra (n. 15) transferatur solemnitas festorum, quae secundum can. 1247 vel ob defectum formae, nulllter contracta vel more civili sunt ferianda, sed legitime abolita. attentata. Quod vero attinet ad prolis legltlmationem. Or­ 33. Pro Praefectis Apostollds, asservandi in sacello do­ dinarius prae oculis habeat canones 1051, 1138 (SuMdemus stabilis suae residentia? actualis Sanctissimum Eu­ gaMfiiJ. charistiae Sacramentum. Facultas sanandi in radice non extenditur ad casus in quibus supervenerit amentia unius vel utriusque partis. 34. Pro Iisdem Praefectis Apostollds, utendi, durante In singulis hisce casibus od S. Sedem recurrendum erit. munere, insignibus ct privilegiis ipsis concessis, etiam extra 17. Dispensandi super interpellatione coulugis In infi­ proprium territorium, prachabito, quoad exercitium Pon­ delitate relkt 1, slquldtm certo constiterit ex processu sal­ tificalium, consensu Ordinarii loci. tem summario et extraludlclallter interpellationem fleri Animadversione» non posse sine evidenti gravis damni aut coniugl iam ad Fidem converso (etsi nondum baptizato), aut christlanls I. Memoratae facultates ea lege conceduntur, ut illae inferendi periculo (SuMdeyablla). tantum subdclcgari possint, quae Ita explicite notantur per 18. Permittendi gravi ile causa Infidelibus plures uxo­ verbum SuMele^abilis. Qui autem subdelegationem ab Or­ res habentibus ut post baptismum, sine ulla interpellatione dinario obtinuerit, de ea mentionem facere tenetur. primae uxoris, ex illis retineant quam maluerint, sl et ipsa .nP* Inclnsls Vicario Generali et Delegato, baptlxala sil, renovato tamen matrimoniali consensu L Δ c iV’ n llsdera tamen adiunctls facultatibus seu per19. Concedendi, etiam in dioecesibus, sacerdotibus vel buv lnlra UmlUs ln praecedentibus articulis diaconis delegationem generalem matrimonii celebrationi txpTTXsos. concedere potest. » C!f. S. Oxr. =». •rrulrm, 133 pnwr «V”i* *t r jr*nt rrt «ta*U· » , usquéilum'orillnàrius'nova. t” roborc perseverant utn prrwm ut. i»t» Vntiuw. rhn»U»c*e ontilli et nstenln peiit. -’CUUUUMU novas facultates decennales recc■ ■■ — a — » —«4 m a —■ 11 —A — . A —__ f 5957 5958 FACULTATES DELEGATORUM APOSTOLIGORUM IN MISSIONIBUS V. Facultates omnes In Litteris Apostollds Pastorale \tunas |LE 31391 diei 30 Novembris 1963 concessae Epi­ scopis residcnllalibus atque aliis iisdem In lure aequiparalls. In territoriis dependentibus n Saem Congregatione pro Gentium Evangel 1 satione seu de Propaganda Fide conce­ duntur ceteris Ordinariis locorum, tum Intcrinls tum Vi­ cariis, nisi quoad Vicarios ipse Ordinarius aliquid sibi reservaverit. VI. Ipse Ordinarius omnes praedictas facultates, tam in Litteris Apostollds Pastorale Munus quam in praesenti Formula contentas, servatis de iure servandis, Vicariis Episcopalibus delegare aut subdelegure potest. •Ordinsrh* locorum in territorii* mierionum. Prot. N. 1130/71: a tolli* a S. C pro Oontium ovangeUsatione editi*. Adn. A. AB UTR. in AOFMCAp. 87 (1971 > I2S-127: 88 0972) 86-95. 140-150. ot in LaorenUanum 12 (1971) 289^324; Ign. LEE in CpR 52 (1971) 24S-266. 234-249; 53 (1972) 24-51. 137-181, 206-223; F. TIMMERMANS in The Clergy Monthly 36 (1972) 119-126; African Eccl«ia*tical Review 13 (1071) 389-375. 3941 1971 IAN l.-SC GENT. EVANG., FACULTATES. PART.· Index facultatum Nuntiis, Pro-Nuntiis et Delegatis Apostolicis in territoriis Missionum tributarum Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizalione seu de Propaganda Fide, vi potestatis sibi a Summo Ponti/ice Paulo, Divina Providentia Papa VI, tributae, Exc. N. *V. /acullales quae in hoc Indice continentur concedit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, die ... mensis ... anno Domini... Facultates 1. Permittendi Ingressum in Seminarium filiorum ille­ gitimorum necnon dispensandi promovendos ad Sacros Or­ dines ab irregularitate ex defectu natalium, de qua in can. 9S4 n. 1 C. I. C.; exceptis sacrilegis. 2. Permittendi Instructionem processuum super matri­ monio rato et non consummato. Acta tamen processuum mittenda erunt ad hanc Sacram Congregationem, quae ea Dicasterlo competenti tradere curabit. 3. Permittendi ut pro Missis binatls atque trinatis, suo In territorio celebratis, Ordinarii eleemosynas recipiant, In bonum Seminarii vel operum Missionis erogandas. 4. Visitandi sive per se sive per ecclesiasticum virum, personas, loca et res de quibus in can. 3-14, 512, 1382 C. I. C., In casibus tamen particularibus ct non per modum generalis visitationis; dummodo visitatio ipsa necessaria et urgens videatur. Ordinarius impeditus sit vel negligens, et tempus non suppetat recurrendi ad S. Sedem. 5. Absolvendi, iniunctis dc iurc inlungcndis, tum in foro conscientiae, tum etiam in foro externo, pro casuum diversitate, ab omnibus censuris a iure sive simpliciter sive speciali modo Romano Pontifici reservatis, aut Ordinario a iure pariter reservatis. 6. Indulgendi. paupertatis causa, lis qui Missarum sive manualium sive fundatarum applicationem omiserint ut, quoad praeteritum tempus, obligationi suae paulatim sa­ tisfacere valeant, celebrando per se vel per alium aliquot Missas a concedente, vel, in casibus occultis, a confessario, ad numerum quod spectat, aeque determinandas. Admoneantur autem commemoratarum omissionum rei Ipsis Missarum onera quae adimplenda supersint condonata existimanda, sl forte, ante plenam eorundem satisfactio­ nem, ple In Domino obierint, nulla relicta pecuniae summa oneribus sive In toto sive aliqua ex parte Implendis, sup­ plente In reliquis Sanctitate Sua dc thesauro Ecclesiae. Item concedendi, si in aliquo casu ob peculiaria omnino rerum adiuncta expedire In Domino videatur, ut ad cer­ tum numerum Iuxta vires petentis. Missae, quoad praete­ ritum pariter tempus, reducantur, dummodo ne agatur de recidivis, supplente pariter Sanctitate Sua reliquarum Mis­ sarum defectum de Ecclesiae thesauro. 7. Remittendi seu condonandi, «pro foro conscientiae tantum», delinquentibus pauperibus partem aliquam male ablatorum, nut retentorum, quando domini Incerti sunt et casus occulti; ita tamen ut residuum, si quod adsit, vel aliqua summa vel pars pro viribus taxanda pauperibus loci vel in pia opera eiusdem loci, si fleri possit, distribuatur. 5959 η. 3911 8. Recipiendi, aut delegandi in singulis casibus idoneum ecclesiasticum virum ut recipiat denunclatlones de crimine sollicitationis, servatis in omnibus forma et tenore Instruc­ tionis quae a Sacra Congregatione pro Doctrina Fidei in lis casibus danda erit. 9. Prorogandi ad breve aliquod tempus facultates et Indulta a S. Sede concessa, quae explraverint, quin tem­ pestive postulatio pro eorum prorogatione ad Sanctam Sedem missa fuerit, facta tamen obligatione stalim recur­ rendi ad eandem S. Sedem pro gratia aut (si petitio iam facta fuerit) pro responsione obtinenda. 10. Vacante aliqua dioecesi, ct rogante eiusdem Vica­ rio Capitulari vel Administratore Apostollco, concedendi quoties res urgeat, et pro singulis casibus, facultates quae sunt in potestate ordinaria Episcopi. 11. Permittendi ut Episcopalis ordinatio, rationabili de causa, fieri possit extra dies statutos (can. 1006). 12. Permittendi ut Episcopus ordinari possit atque dioe­ cesis possessionem capiat antequam Apostollcae sub plum­ bo Litterae pervenerint. 13. Concedendi ut Metropoli ta actus iurisdictionis metropolitanaect ordinis episcopalis ponere possit ante S. Pal­ lii impositionem. 14. Quoties urgeat necessitas, evidens sit utilitas et pe­ riculum adsit in mora, permittendi singulis quorum inter­ est ad normam canonum 534 par. 1 et 1532 par. 1 n. 2 C. I. C., ut bona ecclesiastica alienari, oppignorari, hypo­ thecae nomine obligari, locari, emphyteusi redimi possint, usque ad duplum illius pecuniae summae, quam natlonalis aut regionalis Conferentia Episcoporum proposuerit et Apostolica Sedes adprobaverlt. De peracta alienatione, Intra annum, S. Congregatio competens edoceatur. 15. Impertiendi secundum praescriptam formulam ter in anno et non in eodem loco, diebus ab ipso eligendis, Benedictionem Papalem cum indulgentia plenaria ab Ils acquirenda qui, confessi. Sacra Communione refecti et ad mentem Summi Pontificis semel Pater et Ave vel quam­ libet aliam orationem pro sua pietate recitantes, eandem Benedictionem acceperint. 16. Concedendi indulgentiam partialem omnibus fide­ libus praesentibus sacris functionibus a se peractis. 17. Erigendi pia sodalitia Rosarii, B. Μ. V. de monte Carmelo et Septem Dolorum, cum potestate communicandi huiusmodi facultatem cum ecclesiasticis viris pro suo pru­ denti arbitrio; sub lege tamen et condicione ut haec facul­ tas non exerceatur ubi coenobia adsint religiosorum, qui ex apostolica concessione ciusmodi privilegiis gaudent. Item ecclesiasticis viris concedendi facultatem, sub ea­ dem lege ct condicione, benedicendi scapularia praedicta­ rum sodalitatum. 18. Deputandi simplices sacerdotes pro administrando sacramento Confirmationis, in iis regionibus in quibus, ob extraordinaria rerum et personarum adiuncta. servari ne­ quit lus commune, servatis praescriptis can. 781 par. 1, 782 par. 4 ct 784 G. I. C.; Idque ad tempus aliquod deter­ minatum. 19. Consecrandi ecclesias et benedicendi campanas, mo­ nito tamen loci Ordinario eoque non renuente. 20. Cognoscendi, in casibus extraordinariis et urgente necessitate, super statu alicuius domus Religionis cuiusli­ bet, conferendo cum Superioribus consilium ct operam ut opportuna abusibus remedia adhibeantur, ct Religiosi ad sui status perfectionem reducantur, certiore tamen facta uam primum Apostolica Sede, sl quid novi in utilitatem australium Communitatum decernendum esse videatur. 21. Permittendi transitum ad aliam religionem, serva­ tis servandis (can. 632). 22. Concedendi, consentientibus Superioribus quorum interest, indultum temporarium manendi extra claustra, seu exclaustrationls, non ultra triennium, sodalibus Insti­ tutorum iuris pontificii (can. 638). 23. Concedendi sodalibus Religionis clericalis exemptae dispensationes a legibus generalibus Ecclesiae quae Litte­ ris Apostolicis Motu Proprio datis die 15 lunli I960 De Episcoporum muneribus IX, n. 4 (LE 34491, Romano Pontifici reservatae sunt. S Animadversione· I. Nuntio, Pro-Nuntlo et Delegato Apostollco pariter conceduntur facultates omnes In Litteris Apostolicis Motu 5960 SC PRO INSTITUTIONE CATHOLICA - SIGNATURA APOSTOLICA n. Ü942-394Û Proprio datis Pastorale Mundi [LE 31391 contentae necnon Facultates Decennales Sacrae congregationis prn Gentium Evangelixatlone seu de Propaganda Fide. II. Omnes facultates Nuntio, Pro-Nuntlo, Delegato Apostolico tribuuntur durante munere et cum potestate easdem subdelegandl digniori administro Pontificiae Mis­ sionis, quoties Nuntius, Pro-Nuntlus et Delegatus Apostolicus quacumque de causa a Sede absit. Subdelcgatlo vero non extenditur ad facultates quarum exercitium characterem episcopalem requirit. HL Negotiorum Gestor, qui vacanti Nuntiaturae et Delegationi Apostolicae praeest, facultatibus Nuntio, ProNuntlo ct Delegato Apostolico tributis uti potest, lis ex­ ceptis quarum exercitium characterem episcopalem requi­ rit et tantum si res urgeat. IV. Indulta quae Pontificius Administer ad tempus lar­ giri potest, ultra quinquennium ne concesser! L V. Pontificius Administer facultatibus quae In hoc In­ dict recensentur nonnisi a receptis Apostollcls Litteris In forma Brevis uti valet Facultate» pro ipso Nuntio, Pro-Nuntlo vel Delegato Apostolico 1. Sacellum domus stabilis Nuntii, Pro-Nuntli et De­ legati Apostollcl, ex Induito Summi Pontificis, qua semlpubllcum censendum. 2. Administrandi sacramentum Confirmationis In ter­ ritorio universo sibi assignato, necnon durante maritimo Itinere tam in accessu quam in recessu α loco missionis suae. X Recitandi divinum Officium et Missam celebrandi iuxta kalendarium Romanum pro clero Urbis; Idque con­ cedendi sacerdotibus secum commorantibus slblque sub­ lectis. •Ug*ria Ac>>rolicii. Pre! N. IOW/Π · fdiii ib:pu S C- pro Gte^aa •vàrç^ùjiilcLo «ώύ*. Ada. A KEUTEH in ΒέΜ 3S (1971) 211-213. 3912 1971 IAN l.-SCBST.CATH., DEC. AAS 63 (1971) 320-321 Facultas Theologica «Marianum» in Urbe «Pontificio» titulo augetur 1971 IAN 1-2 nt? rhIH^atiOnfmIde Beata VlrKb,c ‘Mtltuendo. utlque Pcr Christi ct Ecclesiae mysterii investigationem. Ouae eiusdem Facultatis specialis de B. Virgine Institutio atque *n5ul’i3{?1|n/calhol,c® f°rbe singularis sidetur cademqSe 321 cum Ordinis Servorum Mariae munere In Ecclesiae explendo prorsus composita. Ad hoc nutem propositum efficacius assequendum. Facultas peculiari instructa est bibliotheca, recent Issi mis operibus technidsque adiumentis continenter aucta augendaque; commentarios periodicos «Marianum», unde ct nomen accepit. In lucem tertio quoque mense eden­ dos curat; congruoque docentium numero, rei mariologlcae vere peritorum, magis In dies ditari conatur. Cum autem a S. Congregatione pro Institutione Catholica novae leges Xormae quaedam (LE 36521 inscriptae datae sint, quibus Ecclesiasticae omnes Facultates ad sclentiflcam «spccialixatIonem» haerentius persequendam severiores iubentur sibi constituere structuras. Sacra eadem Congregatio proprium Instituti finem, continenter utique amplifican­ dum, Facultati nunc attribuit, eloue libenter lus confirmat gradus academlcos «cum spcclalizatlone In Mariologia» exinde conferendi, adeo ut post Baccalaurcatus gradum iis alumnis collatum, qui curriculum phllosophico-thcologlcum per quinquennium rite emensi fuerint, Licentiam iis con­ cedat, qui ulterias per biennium in studiis mariologlcls specialius exculti fuerint, aptamque ad id conscripserint dissertationem; Doctoratum vero iis qui, post congruum temporis intervallum, requisitas expleverint condiciones, atque imprimis dissertationem exaraverint quae «ad scien­ tiae profectum vere conferat», elusque saltem partem typis ediderint; peculiare denique Diploma iis alumnis, qui ido­ nea studia saltem per biennium peregerint; accurate ser­ vatis tum praescriptionibus In documento Normae quae­ dam contentis tum propriis Facultatis Statutis, ab ea­ dem S. Congregatione pro Institutione Catholica probatis. Cum igitur haec Facultas vigesimum suum annum feli­ citer nuper expleverit septlmumque Incidat saeculum ab Ordine Servorum Mariae fauste condito, Sacra eadem Con­ gregatio. Revihi Prioris Generalis, Magni Cancellarii, peti­ tionem benevole excipiens, potestate a Paulo div. Prov. Pp. VI sibi peculiariter collata. Facultatem Theologicam «Marianum» Pontificio titulo hoc Decreto exornat atque decorat* omnibus ipsi agnitis tnbutisque luribus privilegiis honoribus atque officiis, quibus studiorum Universitates vel Facultates, hoc auctae titulo, fruuutur vel frui pote­ runt. contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis Pro Insti­ tutione Catholica, die 1 mensis ianuaril, In Sollemnitate B. Μ. V. Matris Domini, anno a reparata salute 1971.— Gabriel Maria Card Garrone, Praef. Franclscus Marchlsano, Suteecr. Theologicas Colegli S. Alexli Falconer!! scholas ad nor­ mas Constitutionis Apostolicae Deui scientiarum Dominus (LE 10301 inslllütas Pius XII, fel. rec., litteris S. Con3943 KregaUonis de Seminariis et Studiorum Universitatibus die 30 novembris anni lubllarl» 1950 datis, ad Facultatis Theologicae dignitatem, alumnis tamen totius Ordinis Fra­ 1971 IAN 2.-SIGNATURA APOSTOLICA, RESCR. PART.· trum Servorum Mariae reservatae, benigne evehere digna­ tus est. Expleto leliciter praescripto quinque annorum ex­ perimento. Summus Idem Pontllex, Decreto eiusdem S. Nonnullae facultates tribuuntur circa modum pro­ Reginae die 8 decem­ cedendi LN CAUSIS MATRÎM0NLU.IBU3 PERTRACTANDIS PRO bris 19u5 JLE 2536) Theologicam Facultatem, titulo «Ma­ CONFERENTIAE EPISCOPALIS ÀNGL1AE ET V ALLIAE TERRI­ rianum» decoratam auctamque adlecto Biennio philoso­ TORIO phico, In perpetuum erexit, elusque Statuta rata probataqut habuit. Inceptum deln Mariologbe Institutum, post Predbus diei 15 octobris 1970 E. mu» Cardinalis Archleplpraelectionum triennium prospere transactum, Sacra eascopu» Volmonaaleriensl». nomine Ordinariorum Angliae ct u2 7 D««tum Erceisam Vafltae (▼. England and Wales), petiit ad experimentum et ad Matron ILE 26941 In perpetuum constituit Jusque concevtriennium facultate» quae sequuntur in causis matrimonialibus petracUndls ac definiendis: 1) Ut capitibus competentiae In can. 196-1 statutis addatur caput domicilii partis actricis etiamsi haec ncathollca sit; 2) Ut, praevio consensu Ordinarii dioecesis competentis, Institutum concedendi Doctoris insignia In S Theotoala •γΡΤί” ^ttonis, fas sit transferre competentiam ad quodlibet cum spectallxatlone in Mariologia. meoiogu aliud Tribunal, intra fines Angliae et vnlllac, quod paratum His proxime superioribus annis ac praecipue ner occa­ ut sil causam acceptandam, quotiescumque valide adsint praesertim rationes iustitiam celerius admi­ sionem Concilii Oecumralcl Vaticani II, Facultas eiusoue nistrandi; Institutum Mariologlae hoc slbi potissimum proposu^nt. ut penitius mariologlcam doctrinam sdentlfice Investiga­ rent, traderent Indesinenlerque proveherent, cum sibi magno esse honori ducerent inter ceteras Theologicas Fa­ cultates hac peculiari nota distingui. Dum enim aptis ser­ vitia methodis catholicam doctrinam ex Divina Revela­ tione haurit eandemque ope speculationi» penetrat ac Il­ lustrat (spiritu ellam oecum cnico, atque progressu philo­ sophico tcieutindsque inventis minime negitetis). Facul­ tas rem mariologlcam peculiari sibi studio prosequendam Impigre contendit; Imprimi» vero, ad normas Conclu 1 Va- Tlncu11· P<>»t accuratam considerationem ÏÏSSutJT'ÎSÏÏJή ln ?rtma ,ruUnUa pro nullitate matrihabrir Ü° declaret se pro son conscientia ratione non Unuirn dT»ï£?i °nem taterponendam contra eandem senS lî"krt «m 1986 C. I. C.. ita ut W*» IU puuimi statim ad novas nuptias transire. Tribunal, mature perconcessione taculnuim Consulendum SSrfio pro conudendnmSiSp™ ^nSPCU.ndac· QuoAcl '^tlam, bus Btlgfci» nuper °Τ1οη.*Ϊ ac pro Trlbunnlivineuh priori» instantiae internos ita’A£5u One dcfeiw°r* indices secundae instan- 5961 5962 i SIGN. Λ P. - COMMISSIO INTERPRES CONCILII - SÇ DOCTlL FIDEI 1071 LVX 2-13 üae. po»t debitum examen, Interveniente defensore v neu 11 wcundae Instantiae, Intra brtoisslmum terminum, collcglaliler lententiam /erunt, allai Is. saltem summario modo, mollvlt de­ cidendi·. Intimer decretum tuit: Con«ulendum SStho pro concedendis Tribunalibus Angliae et Valitae facultatibus nn. 1) 2) ct 3) Tribunalibus belgicls concessi», nempe: D Ad certitudinem moralem acquirendam, iudlciall de­ politioni concordi partium fide dignarum, omni specie collaiionb absente, vi» probativa contra valorem matrimonii deneganda non e»t, dummodo saltem unus testi» omni exceptione outlor habeatur atque praesumptiones, indicia nliuque admi­ nicula concurrant. 2) ludex, audito defensore vinculi, de necent late Inlerropalionlt (aratae peritorum tudlcat, sl eorundem relatione scri­ ptae concordes apertaeque sint, el dummodo constet de authentici labscrlpllonli pcrltall» relationis. 3) Ad mulieris inspectionem corporalem duo gynnecologl vel duae obstetrices ex officio designentur. Quae inspectio, servatis Christianae modestiae regulis, peragatur, praesente aliqua honesta muliere si Id, attentis conditionibus loci et moribus popalorum, vel ludex prudenter existimaverit vel mulier inspi­ cienda petierit·. SSdius autem D. N. Paulus Divina Providentia Papa VI, In audientia infrascripto dic 28 decembris 1070 impertita, prae­ fatas omnes facultates concedere dignatus est iuxta votum Signaturae Apostolicae. Ex sede Supremi Tribunalis Signaturae Apostolicae, die 2 b nuari i 1971.—Dinus Card. Stapfa, Praefectus. Joannes M. Pinna, Secret. • Confero aliae Episccpali Angliae ct Valltao. Prot. N. 945/70 V. T.: C. LEit-tiVRE, D motu proprio ‘Causa· matrimoniales', Roma 1972, p. 75*76. Axia, vide sub die 1971 Martii 23: LE 3960. 3944 1971 IAN 2.-SIGNATURA APOSTOLICA, RESCR. PART.· Facultas datur constituendi alterum Tribunal pri­ mae ET SECUNDAE INSTANTIAE IN EADEM DIOECESI PRO n. 3944-394« 55 ILE 3217], et Instr. Sacrae Congregationis pro Cultu Divino Lllurgicae instaurationes d. 5 sepL 19/0, n. 2) (LE 3896], ita Interpretanda sint ut ii quoque, qui nec sacerdotes nec diaconi sint, viri aut mulieres, qui tamen Sacram Lllurglam participant, homiliam habere possint. R.—Negative. II. 1) D.—Utrum recurri possit ad Supremum Signa­ turae Apostolicae Tribunal —Sectionem Alteram— adver­ sus decisionem competentis Dicastcrli, quoties defuerit de­ cisio ex parte auctoritatis ecclesiasticae Inferioris. R.—Af­ firmative. 2) D.—Utrum admissio ad disceptationem illico com­ municanda sit parti dumtaxat ex adverso intéressé ha­ benti, an etiam competenti Dicasterio, quod impugnatam decisionem tulit. R.—Negative ad I°“; affirmative ad 11°®; seu admis­ sionem ad disceptationem Illico communicandam esse, praeter quam parti ex adverso Intéresse habenti, etiam competenti Dicasterio, quod impugnatam decislonemt ulit./ 330 3) D.—Quid Intelligendum sit per comma quoties con­ tendatur actum ipsum legem aliquam violasse, de quo In n. 106 Constitutionis Apostolicae Regimini Ecclesiae Uni­ versae (LE 3588]. R.—Pro violatione legis intelligi errorem luris sive In procedendo sive In decernendo. 4) D.—Utrum in casu de quo In dubio tertio, Supre­ mum Signaturae Apostolicae Tribunal —Sectio Altera— videat tantummodo de illegitimitate actus impugnati an etiam de merito causae. R.—Affirmative ad Iam; negative ad IIam; seu Supre­ mum Signaturae Apostolicae Tribunal —Sectionem Alte­ ram— videre tantum de illegitimitate actus impugnati. SSmus Dominus Noster Paulus Pp. VI in Audientia die 11 Ianuaril 1971 infrascripto Impertita supradlctas de­ cisiones ratas habuit, adprobavit et publicari lusslt.—Pe­ ricles Card. Felici, Praeses. Ada. G. DELGADO In Im can. 12 (1972) 67-82; P. GARCIA in Ius can. 12 (1972) 63-88; E. F. REGATE-LO m Sal terrae 60 (1972) 147-148; V. CARBONE in ME 97 (1972; 324-334, CAUSIS MATRIMONIALIBUS PERTRACTANDIS Precibus dlel 11 decembris 1969 Eriius Archieplscopus Paderbornensls exposuit difficultates quas suum Tribunal ex­ peritur tn pertractandis ac definiendis causis matrimonialibus ia territorio suae Arch i dioecesis Intra fines Germaniae Orien­ talis posito, et petiit erectionem alterius Tribunalis In urbe Magdeburgensi quod competens sit nd huiusmodl causas vi­ dendas pro fidelibus in praefato territorio degentibus. Supremum Signaturae Apostolicae Tribunal, moture per­ pensu omnibus circumstantiis in casu concurrentibus, decre­ vit: 'Consulendum SSiho pro gratia erectionis Tribunalis Nbgdeburgensls iuxta petita ct pro commissione muneris secundae instantiae. In casu. Tribunali Misnicnsl, incolumi lemper manente iure fidelium recurrendi in secunda instantia aa S. R. Rotam ad normam can. 1599 par. 1 η. 1». SSmus autem D. N. Paulus Divina Providentia PP. VI, In audientia infrascripto die 28 decembris 1970 impertita, utram­ que gratiam concessit iuxta votum Signaturae Apostolicae. Ex sede Supremi Tribunalis Signaturae Apostolicae, die 2 ianuarill 1971.—Dinus Card. Staffa, Praef. loannes M. Pin­ na, Ster. • Ordinario Padcrbernensi. Prot. N. 1127/89 V. Tu AKKR 140 (1971) 199. 3945 1971 IAN 11.-C0M. INT. CONC., RESP. AAS 63( 1971) 329-330 proposita dubia: 1—Circa eos qui >ioMILIAM IN SACRA LiTUROIA HABERE POSSUNT. 2-- ClRCA Responsa ad COMPETENTIAM ET MODUM PROCEDENDI SlONATURAE Apostolicae Patres Pontificiae Commissionis Decretis Concilii Vati­ cani II Interpretandis, propositis In plenario coetu quae sequuntur dubiis, respondendum esse censuerunt ut infra ad singula: I. D.—Utrum verba Homilia de more ab ipso celebrante habeatur, n. 42 Institutionis Generalis Missalls Romani [LE 3840] quibus in rem deducuntur praesa-ipia Const!fullonis Sacrosanctum Concilium, n. 52 [LE 3141 |, et Constitutionis dogmaticae Dei Verbum, n. -1 (cfr. etiam Utt. Ap. Sacram Liturgiam d. 29 ‘an· Λιη’6^' Instr. S. R. C. Inter oecumenici d. 26 sept. 19t>4, nn. 53- 5963 3946 1971 IAN 13.-SC DOCT. FIDEI, CIRC. AAS 63 (1971) 309-312 Litterae circulares omnibus locorum Ordinariis el Modera­ toribus Generalibus Religionum clericalium: Circa reductionem sacerdotum ad statum laicalem CUM DISPENSATIONE A LEGE CAELIBATUS Litteris EncycHds Sacerdotalis caelibatus die 24 Iunii 1967 datis Summus Pontifex Paulus VI alloquebatur «pa­ terno amore, magna trepidatione ac dolore... infelices illos... In sacerdotio fratres, sed semper dilectissimos ac desidera­ tissimos, qui, cum in animo Impressum gerant sacrum si­ gnum per Presbyteratus Ordinem collatum, nihilominus ab officiis in sacerdotali consecratione susceptis misere de­ sciverunt» (LE 3574]. Quo quidem in documento. Summus Pontifex, memora­ tis rationibus ob quas Ecclesia quibusdam sacerdotibus concedere censet reductionem ad statum laicalem cum dispensatione ab onero servandi caelibatum, admonet «nihil non esse temptandum, ut vacillans labansque frater per­ suasione possit ad animi tranquillitatem, ad fiduciam, ad paenitentiam atque ad pristinam resumendam alacritatem revocari. Atque tunc tantum cum visum fuerit fleri non posse ut sacerdos ad bonam frugem compellatur, tum de­ mum infelicem Del ministrum a sibi concredito munere exsequendo esse eximendum». Addit vero Beatissimas Pa­ ter «quodsi aliquando flat ut, quamvis is reduci non possit ad sacerdotii paries rursus sustinendas, sinceram tamen bonamque ostendat voluntatem Christianae vitae ducen­ dae, ut laicum decet, Apostoiica Sedes, omnibus diligentis­ sime perpensis, collâtisque cum loci Ordinario vel cum Superiore religioso consiliis, pollorem habens amorem miam dolorem, postulatam dispensationem interdum concedit...» (A. A. S. 59 (1967], pp. 690-692) (LE 3574 J. Sane vero. Summi Pontifices Plus XII et lohannct XXIII f. r. el Paulus VI Supremae tunc Sacrae Congre­ gationis Sancti Officii examinandas commiserant supplices preces pro reductione ad statum laicalem cum dispensa­ tione ab onero servandi caelibatum, ut casus favorabili Judicio dignos Pontificiae Audientiae exhiberet. 5964 n. non NORMAE PRO RED eCTIONE SACERDOTUM IN STATUM LA ica LEM I97l ΙΛ.Χ 13 Quapropter hoc Sacrum Dlcastcrium, die 2 februarii obligatione, hactenu» valde «tricta, tervandi secretum circa 1964, «omnibus ΕΛΙ» et Excrfil» Locorum Ordinariis atque dispensationem et canonicam matrimonii celebrationem. Familiarum Religiosarum Moderatoribus Generalibus» lit­ .6>..Ad No.rnl?,’, xu* ia quibuslibet tcbolls, catholicis aut vxw, tangatur. Attarasa Ordinarius Joci, prt) suo prodenti ludicio, potest in casibus particularibus pernuttrra ut sacerdos ad statum lakaJrm rcdicrin et ab .vicnbu* c\xm sacra oeb natione conexis dispeasatas rrligiceem doceat m sebohs poblicis, ex exorpuoor etiam ln scholis catholi­ ci», dumcxxk» ne scanda Ium aut adndrstio sit timendum. Decuque Ordrairra» « alxpxd opus pietatis vel cantati» ImpocaL Tem­ pora autem opportuno curri brrrius netrrre ad Sacram CoQ^ragsUoncm de peracta exorutione. et *4 qaa tandem fideliora admiratio exonatxtx prudenti cxplkatiooe prowiwr- Contrariis quxbwecoque niinime obstantibus. Ex Aedibus S. C. Pro Doctrina Fidei, die— Adn. E F. REOATJLLO in Sal terra· 59 (19T1) 000 3048 1971 IAN 15.-SC DOCTR. FID., NOR. AAS 63(1971) 234-236 Nova agendi ratio in doctrinahum examine Sacra Congregatio pro Doctrina Fidei ad normam n. 12 Litterarum Apostolicarum motu proprio datarum, Integrae icrvandac. dici 7 Decembris 1965 (LE 33591, sequentem «Agendi rationem in doctrinarum examine» statuit ct pu­ blici iuris facit: 1. Libri aliaquc scripta typis edita vel sermones habiti, quorum argumentum ad Sacram Congregationem pro Doc­ trina Fidei spectat, ad Congressum referuntur, qui Supe­ rioribus ct Officialibus constat ct singulis sabbatis coadu­ natur. Sl opinio examini sublecta clare et certo errorem VII—De ctulbuj in quibus ex oflicio at procedendum ln fide contineat simulque ex eius divulgatione damnum proximum pro fidelibus immineat vel iam adsit. Congressus Congrua congruis referendo, ea quae ln his regulis statuta statuere potest, ut more extraordinario procedatur, scilicet sunt pro casibus In quibus sacerdotes sponte petunt reduc­ ul Ordinarius vel Ordinarii quorum interest stallm dc re tionem ad statum lalcalem cam dispensatione ab oneribus certiores fiant et auctor per proprium Ordinarium ad erex sacra ordinatione manantibus, applicanda sunt etiam rorem corrigendum invitetur. Habita Ordinarii vel Ordiln casibus ln quibus aliquis sacerdos, vel ob pravam vitam, nariorum responsione Congregatio Ordinaria ad normam vel ob errores ln doclnna, vel ob aliam gravem causam, sabscquentlum art. 16, 17, 18 opportuna consilia inibit. videtur post necessariam investigationem reducendus ad statum lalcalem et simul ex misericordia dispensandus ne 2. Congressus item statuit num neccsse sit scripta quae­ periculum aeternae damnationis incurrat ·. dam vel sermones habitos accuratius more ordinario per­ vestigare; quodsi Ha visum fuerit, duos peritos ipse desi­ (· Kncn*>v«· uiS Kk gnabit, qui vola praeparent, atque simul Relatorem «pro Envrcvm «MU PeU». NN„ petili rakxtnaeca «d lUtxa bucaloD exn ab oarobe* oorahn « tocr.i OnVubo» (*t a nb peralum exracuxr.u** *u<*i »^»*1, tur, documenta denique typis Imprimuntur idonea nd al­ fFMvUctst Onkeori^* ad Skons toçnrjxca revamt. tius perquirendum argumentum, praesertim considerato $. Ντ «a wtrk* >1 tutor* iüodaa rsUrtis a. ab oerrtbo» rasa contextu theologico quaestionis, dc qua tractatur. iK^rtcttio toatxii •tTpewm, at a frruon uarkt ewtnazxzz» hractn». ■bsw debit 4 tom In >iv2>xa aotm nt «us Uan* tacrrfrmhu ΟτΛ*α*η« G. Relatio cum votis, dc quibus est dictum. Relatori kxi raoeanruboeii onbxb, <> mrcr.cu cnsiüii*, qaucs>a opr-» vt, era com,miu‘lor; praeterea licet omnia Orî&arto pnpno Ικχάηαϊηοί» ml «a S'honora txuWv r-Uû^o. ύχ· re ïS^nt n.ut n H quM apud S · CraRreeaUonem de hac eprew prrtn it *b i»u -.UrxviU fc-KrtpfeTB afarkuli. tl oratori» depensaii praewr tia tcmUlun pultun rx® po<-rt>t-Lr .•P™auclur'· «t: in spiritu veritatis v Qv«1 xmnrt ul crWbraUzwn cocrckt saUfcanax:, prr ve Onhsam* aspectus posilkos doctrinae et merita auctoris indicareemt Ό a 7iM-xs>VMi pnrep* «I a>lpxratu abwunratns at roran MrnVu pr vxt'» U ml wa-^axrxrt p»it. 5969 rare, animadversionibus Relatorum cTSmsuR11 m 7 tiX: i1""™ ■ ™"; 7. COôpe* as: Eaarm Hclalio unn cum νηΚ< ^ιι<* ■ cum votis aliisque documentis 5970 rb' ..... - : W.LOCl Tl O AD SAGHAM ROMANAM ROTAM 11)71 IAN Consultoribus traditur una saltem hebdomada antequam de ea in Consultorum Consilio disceptetur. 8. Discussio ln Consilio Initium capit ab expositione Relatoris «pro auctore». Post quem quisque Consultor voce vel etiam scripto sententiam profert de iis, quae in textn examinato continentur, deinde Relator «pro auctore» lo­ quendi petere potest facultatem, ut animadversionibus respondent vel res Ipsas clarius explanet; ac demum cx auditorio discedat, dum Consultores sua pronuntiant vota. Quae vota postremo, expicta disceptatione, perleguntur et ab Ipsis Consultoribus approbantur. 9. Tota deinde Relatio una cum votis Consultorum, re­ latione «pro auctore», nc disceptationis sumina, distribuitur Congregationi Ordinariae Cardinalium Sacrac Congregatio­ nis pro Doctrina Fidei una saltem hebdomada antequam ab illius sodalibus dc ea disseratur; in Congregatione Ordi­ naria pleno iure partem habere potest unusquisque ex sep­ tem Episcopis membris extra Urbem degentibus. 10. Congregationi Ordinariae pracest Cardinalis Prae­ fectus, qui quaestionem Ipsam exponit suamque mentem aperit; ceteri ex ordine subsequuntur. Quorum vota a Subsecretario excipiuntur scriptisque mandantur, ut post per­ actam disceptationem et suffragiorum manifestationem legantur et approbentur. 11. Cardinalis Praefectus aut Secretarius, cum proxi­ me alteruter a Summo Pontifice coram ndmlttltur, Ei has 236 decisiones proponit ad approbandum./ 12. Cum in examine nullae deprehenduntur opiniones erratae vel periculosae quo sensu in superiori articulo 3 definitur, huiusrnodi exitus ad notitiam Ordinarii perfer­ tur, sl de elusmodi examine sit antea certior factus. Si con­ tra, ip decursu examinis opiniones falsae vel periculosae inveniuntur, id Ordinario auctoris vel Ordinariis, ad quos spectat, nuntiatur. 13. Propositiones enunciatac, quae erratae vel pericu­ losae habitae sunt, Ipsi auctori significantur, ut, intra unum mensem utilem, scriptam suam responsionem transmittere possit. Quodsi Lnsuper opus esset colloquio, auctor invita­ bitur, ul cum viris a Sacra Congregatione deputatis con­ veniat et conferat. 1-1. Udem viri delegati debent saltem summatim collo­ quium habitum perscribere ct una cum auctore chartam, in qua id exaratum est, obsignare. 15. Tam responsio scripta auctoris quam summa illa colloquii, si forte habitum est, exhibebuntur Congregationi Ordinariae, ut ipsa rem decernat. Si vero ex illa scripta responsione auctoris vel cx colloquio habito nova appareant doctrinae capita, quae subtilius perscrutari oporteat, illa responsio vel colloquii summa prius Consultorum Consilio exponuntur. 16. Si autem auctor non responderit aut ad colloquium vocatus non advenerit, Congregatio Ordinaria opportuna consilia Inibit. 17. Congregatio Ordinaria etiam decernit, utrum ct qua ratione examinis exitus pervulgetur. 18. Decisiones Congregationis Ordinariae approbationi Summi Pontificis submittuntur oc deinde cura Ordinario auctoris communicantur. Summus Pontifex Paulus VI, in Audientia infrascripto huius Sacrac Congregationis Cardinali Praefecto dic 8 la­ nuarii 1971 concessa, has Regulas confirmavit, ndprobavit et publici luris fieri iusslt. Romae, die 15 lanuarii 1971.—Frnnclscus Card. Seper. Prae/. Paulus Philippe, α Secr. Adn. C ÂLC/\niA in P.EDC 23 (1972) 61-91; J. TOMKO in ME 96 (1971) 163-170. 3949 1971 IAN 28.-PAULUS VI, ALLOC. AAS 63 (1971) 135-142 Allocutio diei 28 ian. 1971 ad Praelatos Auditores, Officiales ct Advocatos Tribunalis Sacrae Pomonae Potae, novo litibus iudicandis ineunte anno coram admissos: De exercitio auctoritatis sf.u potestatis, praeopue iudicialis, Ecclesiae in praesentibus temporum adi unctis Come ognl anno. Ia solenne inaugurazione della attivitù cludiziaria del Tribunale della Sacra Romana Rota cl offre Ia soddisfazionc di riccvcrne i degni componenti, tanto 5971 - <-· η. 3049 bcncmcrltl dclla Santa Sede: Monsignor Dccano che ringrazlamo per il suo nobile indirlzzo, il Collegio dei Prelati Uditori, gli Officiali dei Tribunale e lo Studio Rotale. A tutti II nostro saluto, il nostro elogio, il nostro incoraggiamcnto. Voi vi attendete una nostra parola, alTInlzlo dei vostro anno: e siamo liet i di riflelterc un istante insleme con vol, su alcuni puntf a cui cl richiama la vostra prescnza. Molto sempllccmcntc dei resto, e senza nlcuna pretesa cattedratica, anche se le controvenie odicme relative a questi puntl meriterebbcro qualche precisaziono dottrlnale. 1. Anzitutto, 1’escrclzlo dell'autorité nella Chiesa, con i prcclsi poter! chc le derivano dalla volonté stessa di Cristo, nel quadro di queil'amore evangelico per cui ogni manifestazione di autorité è un impegno verso il volere dl Cristo c una responsabilité dl servizlo nella corn unité. Effettivnmente, 1’ordine della cari té comporta che ognuno ami il suo prossimo —c tutti sono prossimo, secondo H comandamcnto nuovo dl Gesù—; cioè che ognuno «serva» gli altri, sia utile agli altri. Gll altri sono l'oggetto, non l’origine drll’autorité stabilita per il loro servizio, non al loro servizlo. Alcuni, nella comunità, com’è noto, hanno un dovere c un diritto di rendersi utili agi! altri in determinate forme, per determinati fini; sono i «ministri» della carità, del Vangelo, della Chiesa; sono la gerarchla. Il concetto di autoritàscrvizlo si realizza in essa in mlsura e in maniera più plena; e ciô per un mandato che viene dalla carità dl Dio, si fa carità umana, perché è derivato da Cristo c da Dio, e perciô per certe operarionl riveste il caratterc funzlonale di superiority sociale, c perché sempre si rcalizza mediante la dedizione di sé nel fine c nello spirito di servizlo, con carattere di exclusivité fondata sulla chlamata divina x. La Costituzione Lumen gentium ha ben rilevato questo carattere di preminenza, nella ricchczza c diversité delle potestà e dei doni, di cui / l’unico Spirito abbcllisce la sua 136 Chiesa: «Fra questi doni —ha detto il Concilio Vaticano II*— cccelle la grazia degli Apostoli, alla cui autorità lo stesso Spirito sottomette anche i carismatlci’. Lo Spirito, unificando Egli stesso II corpo con la sua virtù c con l’interna connessione dei membri, produce e st Imola la carità tra i fedeli». Anche il complcsso delle leggl stabilité dall’auto­ rité dclla Chiesa ricnlra pertanto in questa visuale del bene supremo della société ccclcslalc e dei suoi membri, perché tutto parte dalla concczione dl Chiesa e dal prin­ cipio —Dio—, c dal fine —H prossimo—, deH’autorita che la regge. Tale concczione è stata esaminatn c approfondita dal Concilio, che ha messo in luce il carattere mistlco della Chiesa (aspetto carismatlco) e 11 suo aspelto visibile, I’uno e 1’altro gerarchico e comuni tario, acccntuando lo scopo dl «servizlo» dell’autorité della Chiesa, della quale autorità peraltro ha dichlarato i carattcri peculiari c insostitulblll, quando ha detto: «I vescovi reggono Ic Chiesc particolari a loro affidate, come vlcari e legati di Cristo, col consiglio, la persuasione, 1‘esempio, ma anche con l’autorité e la sacra potestà... Questa potestà, che personalmente csercltano in nomc di Cristo, è propria, ordinaria e Immediata, quantunque il suo cscrcizio sla in ultima istanza sottoposto alia suprema autorità della Chiesa, c, in vista dcll’utilità della Chiesa e del fedeli, possa essere clrcoscritta entro certi limiti. In virtù dclla medeslma potestà, 1 vcscovi hanno 11 sacra diritto e, davanti al Signore, il docere di dare leggi ai loro sudd it i, di giudicare e di rego lore tutto quanto appartiene al culto e alTapostolato... I fcdcll, da parte loro, devono adorire al veseovo come la Chiesa a Gesù Cristo, e come Gesù Cristo al Padre, affinché tutte Ic cose slano d’accordo neU’unité e crescano per la gloria di Dio»·. È ben vero che, da parte di alcuni, si è oggi Canto accentuato 11 carattere dl «servizlo» dell’autorita della Chiesa, che si possono avere due nericolosc conseguenxe nella con­ cczione costitutiva dclla Chiesa stessa: quclla dl assegnare una priorité alla comunité, riconoscendole poteri carismatlci efficienti c nropri, e quella di trascurure 1‘asoctto po­ testativo nella Chiesa, con acccnluato discredito delle funzioni canoniche nella société ecclrslalc; donde è derivata I’opinione d’una liberté indiscrimlnata, dl un pluralisme nutonomo, c un’accusa dl «gluridismo» alla tradixionc e alla press 1 normati va della Gerarchia./ 137 Davanti a queste Intcrpretazionl, che non corrtspondono fondamcntalmcntc al penslcro di Cristo e della Chiesa. vorrcmrno ancora oggi rlcordare chc l'autorité, cioè il potere di coordinare i mezzi idonei per 11 ragglungimento del fine ’ Cfr. /iebr. 5, 4. · IbUrrn y. · Clr. T Cor. «4. « Const ôofm. dr Ecclrùa 5972 della soctetà ecdeslale, non è contraria dl'effusione dello Spirito nd Popolo di Dlo, sl bene velcolo e custodia; essa è stata attribuite a Pietro ed agli Apostoli, come ai loro kgittlrnl successori, da Cristo stesso: «Mi è stato dato ognl rrtere In cielo ed in terra. Andate dunque, fate che tutti popoll dlventino miei disce poli... Insegnando loro ad osservare tutto quello che vl ho comandato» *; «Tuito quello che avrete legato sulla terra sarù legato nel cielo e tutto quello che avrete sciollo sulla terra sarà sclolto nel dei i ·; «Chi ascolta vol, ascolto me e ch· resplnge voi respinge me, e chi resplnge me, respinge colui che mi ha manda­ to» A Pietro, pol, 1’ufficio dl legare e dl sdoglicre è stato dato anche personalmenle ■, mentre delTedifido ecdeslale egll è costltulto «pletra»·, doè «principio e fondamento dril*xmlti» >·, e defla Chlexa dichlarato Pastore per eccellenza n. Sono sempre vere e solenni le propositioni dei nostro umlle calechlsmo: vi è una trasmlssione di potestâ da Cristo agli Apostoli, con a capo Pietro, e dagll Apostoli ai Vescovi, loro successori con a capo ll Vescovo Romano, successore di Pietro; trasmlsslone dl potestâ che, come abblamo visto, ll Concilio Vaticano II rlassume nel diritto e nel dovere davanli al Signore dl «dare leggi, dl giudicare e dl regolare» db che riguarda il culto e 1’apostolalo X1. Pertanto, oltre le funxionl di ministerium e dl magisterium, II Concilio ha considerato su dl un plano squisitamente pastorale, dandone l fondamentl dogmatici, anche 11 tri­ plice potcre dl glarisdizlone e dl governo fregimen), che I Vescovi hanno 11 dlritto e 11 dovere, come dlctvamo, di esercltare: e cloè ll potere legislativo, giudizlario e coat- non cstlnguerc lo Spirito *·. Ma è anche vero che 1 oriiml stcMiKm|U?rh a c?nu}ni4’ che non lultI hanno gli stcisi carismi e che per la debolezza umana i carismi nossono esscre confusi con le proprie idee ed incllnazlonl, non sempre ordinate. E pertanto necessario giudicare e distin­ guere i carismi per controllarne l'autenticità, per coordinarli con criteri desunti dalla dottrina del Signore e sccondo 1'ordine che deve esscre osservato nella comanltà ecdesialc. Tale ufhcio spetta alia sacra gerarchia, costltuita anch’essa con carisma singolare, tanto che San Paolo non riconosce valido alcun carisma che non obbedlsca al suo ufficio apostolico x>. 4. Occorre distinguere 11 potcre giudizlario dal modo di ,esercitarlo. E évidente che, attesa Ia singolare Datura della comunitÀ eccleslalc, il modo di escrcitare tale potere in essa è diverso sotto molt! aspetti da quello con cui Io si esercita nella society civile. Saranno util I a tai proposito le seguentl semplicl osservazloni: a) Non si pub negare che la Chiesa, nel corso deBa sua storia, abbla preso da altre culture, per citare un esempio a tutti noto, ma non è Tunico, dal dlritto romano, alcune norme anche per i’esercizio del suo potcre giudizlario. È vero. purtroppo, che la Chiesa ha derivato dalle legishzloni civill nel secoli passâti anche gravi impcrfezlonl, anzl veri e propri metodi ingiusti, almeno «oblective», nelTesercizio del potere sla giudizlario (proccssuale) sia coattivo (penale)s®. Montre c'è da rallegrarsi per 11 grande progresso fatto In merito, quanto a sensibility e a metodi, Dlsogna riconoscere che la Chiesa —per rib che riguarda il dlritto di Roma— bene ha fatto ad Ispirarsene, quando 1 Soffennlamocl un Istante *u quello giudizlario, che quel /us si imponeva per saplenza, eqallibrio e glusta stlma ora più cl interes», quello cloè di dirimere cause sorte tra dclle cose urnanc, scoprendo nel corpo dell’antico dlritto I fedell o dl giudicare un btto che si pretende esscr corn­ civile positivo, più che Tarbitrio delTabile legislatore, is messo contre la legge, e cib al fine dl porvl ri,medio; esso quella 7 Π-I 1 *$. X'-ÎT- · »*. ’ te. io. tS. • Vi ii. t* rh Ih 1·, Λ te «. «μ · Wt Î*. «*· -hen «-«, n fi-R in») M G* *’te» UC&· ÈB-f Dm li Lmx XHf, 1B5. m .· facile \"30o<> S\U‘z6trn?U5' aP5c’ à promouvoir un système ?ioiml^ff?en©e. 1 R ίπϋ cl co»P,el SOU5 un contrôle fnterna. _.C esl, Pourquoi, en premier Heu. le Saint-Siège nnnréeie n-irthi mi ιί£ιΛ°ηΐ •,*rat,?n*z ct intentions suivantes que les ^i"dirÎri^,Lr.mVmT,méC* °U d&tori* 1:x Pdt« de des dévastations «qu'une guerre nucléaire ferait subir h l'humanité entière et la nécessité qui 7? h dc ne aucun effort pour écarter le risque d une telle guerre et de prendre des mesures en vue de sauve­ garder la sécurité des peuples»; f^S/rlYrnatir1 .du Prt"$,Pe Φ1* «conformément à la Charte de» Nations Unies, les Etats doivent s'abstenir, dans Γ1" .rc’a’.on? internationales, de recourir ô la menace ou h •Γη/υΛη/ι-Γ ,a iomi· SO,L contre ’‘Intégrité territoriale ou 1 indépendance politique de tout Etat, soit dc toute outre manière incompatible avec les buts des Nations Unies, et qu il faut favoriser 1 établissement et le maintien de la paix et dc ln* sécurité Internationales»; 3. L’intention «de parvenir au plus tôt Λ la cessation de la c?«rsn armements nucléaires et de prendre des mesures efficaces dans la vole du désarmement nucléaire»; 4. L’intention «de promouvoir la détente internationale et le renforcement de Ια confiance entre Etat» afin de faciliter la cessation dc la fabrication d'armes nucléaires, la liquidation dc tous les stocks existants desdites armes, et l’élimination des armes nucléaires et de leurs vecteurs des arsenaux natio­ naux en vertu d’un traité sur le désarmement général et com­ plet sous un contrôle international strict et efficace»; HL Le Saint-Siège est convainçu, en outre, que le traité sur la non-prolifération des armes nucléaires ne pourra at­ teindre pleinement les nobles objectifs de sécurité et de paix qui constituent les raisons de sa stipulation et Justifient les limitations auxquelles les parties au traité se soumettent, que s’il est totalement exécuté dans chacune de scs clauses et dans toute son étendue. Une telle exécution concerne, h son axis, non seulement les obligations d'application immédiate, mais également celles qui prévoient un processus d'engagements ultérieurs, parmi les­ quels le Saint-Siège Juge opportun dc souligner les suivants: a) L'adoption de mesures appropriées pour assurer, sur une base d’égalité, à tous les Etats militairement non nu­ cléaires qui sont parties au traité, les avantages dérivant des applications pacifiques dc la technologie nucléaire, dans l'esprit des alinéas 4. 5, 6 et 7 des considérants, et aux termes des articles 4 ct 5 du traité lui-même. b) Le déroulement, de bonne fol, de négociations »sur des mesures efficaces relatives à la cessation de la course aux ar­ mements nucléaires ù une date rapprochée et nu désarmement nucléaire, et sur un traité de désarmement général et complet sous un contrôle International strict et efficace», conformément h l'engagement contenu dans l’article 6. Le Saint-Siège exprime donc le souhait que lesdits engage­ ments soient exécutés par toutes les parties au traité. Il mar­ que en particulier son intérêt spécial en formant très vivement le voeu que: 1. Les conversations en cours entre l’URSS et les EtatsUnis d'Amérique pour la limitation des armements stratégiques puissent aboutir a brève échéance à une entente satisfaisante qui permette d’arrêter, d’une façon efficace et durable, la préoccupante course aux armements dans le secteur dispen­ dieux et meurtrier des préparatifs de guerre, qu'ils soient offensifs ou défensifs; 2. Les propositions et les projets d'accord, qui se font depuis un certain temps et de divers côtés, spécialement dans le cadre dc la Conférence du Comité des Nations Unies pour le désarmement, et qui concernent le désarmement nucléaire complet, l'interdiction des armes bactériologiques et chimi­ ques, la limitation ct le contrôle des armements convention­ nels, de même que le projet d’un traité pour le désarmement général ct complet sous un contrôle International rigoureux ct efficace, puissent aboutir ù des résultats rapides et concrets, conformément aux résolutions répétées de l'ONU ct en ré­ ponse à l'attente Justifiée cl anxieuse des hommes et des peu­ ples de tous les continents. IV. Dans l’esprit des considérations exprimées ci-dessus, qui motivent ct accompagnent sa présente adhésion nu traité, le Saint-Siège est convaincu que les buts de sécurité ct de paix, qui sont ceux du traité, seront réalisés d’autant plus pleinement ct efficacement que son appUcalion sera plus large et universelle. Du Vatican, le 25 février 1971. * Doc. Cath. 63 (1971) 256-253- 3953 1971 FEB 26.-CONV. CUM HELVETIA. AAS 63 (1971) 313 Ratihabitio Convbntionîs inter Apostolicam Sedem et Consilium Foederatarum Helvetiae Civitatum de separatione Ad.ministrationis Apostolicak Tici­ nensis a Dioecesi Basileensi zivsdemque in Dioecesim erectione Vide textum sub dic 1968 Iui. 24: LE 3675. 5980 n. 3058-3050 SC PRO INSTIT. CATHOLICA - PRO CAUSIS SANCTORUM dem S. Congregatione approbatis; contrariis quibuslibet minime obstantibus. 3956 1971 MAR 2.-SC RELIGIOSORUM, RESCRIPTUM. PART.· Nonnulla experiments. contra ius commune permituntvr Ordini F. XL Cap., praesertim quoad institu­ tionem candidatorum ante professionem î»7! MUI 2-17 sollemnem Precfs—liealissime Paler, Capitulare* Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorutn humillime a Sanctitate Tua implorant, ut infrascriptac normae nd experimentum traduci possint: 1. Expleto novkbtn, emittatur professio simplex votorum vel Hat promissio Ordini, ad tempus a Ministro Provincial I eant novicio determinandam, usque ad professionem sollemnem renovanda. 2. Rationes quae videntur necessariae circa ligamina tem­ poraria, quae non sunt vota publica, «que quae Inde conse­ quuntur. α Capitula Proolncfali tanrianlur. 3. In caiu ligaminum istius generis ante professionem sollemnem fratrvs peragant quoddam tempus praeparationis specialis, quod qua«l alter noviciatos habeatur, culus daralto el rationes a Capitato Provinciali definiantur, 4. Si autem candidatus lara in fine noviclatus polleat con­ dicionibus supra indicatis, potest, de consensu Ministri Pro­ ri nclabs eiusque Definitori!, professionem sollemnem imme­ diate emittere. 5. Ministri Provincialis cum «io Deffaltorio est dispensare a Ufaainibus quae non lunt vota puM/ca ac, gravi de causa, fratrem sive rotis temporariis sive alius generis ligaminibus obstrictum (UtnHtrre. β. Superlnm Majores eligi non possunt nisi fratres sacer­ dotes soikrnnlter professi qui studia rite expleverint. Ad alia aatem offiela tea munera omnes Fratres soflrmniler professi, nut inxlllrrflonls lempus peractam, promoveri possunt. Et Deus, etc... Reacr.—Vigore facultatum a Summo Pont like tributarum. Sacra Congregatio pro HeligiosU et Institutis saecularibus, attentis, quae sequuntur decernere censult Ad l.un: Pro gratia iuxta. preces, dummodo servetur nor­ mo Rrnwatfonis causam n. 37. I. (LE 3707). Ad 2.am: Pro gratis. Ha tamen ut quae a Capitulo Provin­ ciali sanciuntur, a Dcflnltnrio Generali approbari debeant. Ad Xun: Pro gratia Iuxta preces, dummodo a Deflnltorlo Generali approbentur. Ad 4.om: Prout petitur, non expedire: praescriptum teneatur tRrnooaSianis cansarrv n. 37. I[LE 3707 Γ. Ad 5.oau a) Sl agitur de dispensandis vel dimittendis Us qui rotis publicis non obstringuntur: utantur hire suo; b) sl agHur vero de dimittendis fratribus a votis temporariis, iam {VW·™ rat Rescripto prot. n. 473I-6S dici 11 augurii 1960 (LE 3777]. Ad Prout petitur, non expedire: observentur normae quae In Decreto Clericalia Jnslitnfa continentur, a Summo Pontifice die 24 septembrfs 1970 (LE 3803] denuo confirmatae. Romae, ex aedibus S. Congregationis, d. d. xu m. mnr« ?; D· mciclxxi.—Gabriel Marla Card. Garrone, F. Marchisano, Subsccrclarius. Prarf. • Prct. N. «3,71; AOFM X> (1971) 42. Ada. vUo «CûnVorjior.c ira b Curiodia Fra&cescana di Torra Sar.r* r ü Por.fUxcio Aioneo Anfe-Uno di Horu par PafliJaxi-uo drUo Studio T^cloqicc· di San Salvate ro in GwuaaJcmme» dio 2 maxri: 1971 inita, apud AOFM 90 (1971) 42-43 3958 1971 MAR 17.-SC CAUSARUM SANCT., RESCR. PART·. Facultas datur ut ErTius Cardinalis, testis inductus. DEPOSITIONEM SUAM SCRIPTO PACKRE VaLEAT, ET NORMAE PROPONUNTUR IN DEPOSITIONIBUS SCRIPTIS SERVANDAE I—Itescriptam Instante Rev.mo P. Antonio Cafroll, Ordini» Fratrum Mi­ norum atque legitime constituto Postulatore In Causa bent lo­ cation i* et canonizat Ionis Servi Del loannls Papae XXIII, Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum, vigore facultatum sibi a Summo Pontifier Paulo Papa VI tributarum, attentis peculiaribus tn «uppBci libello expositis adiunctls, benigne indulge! ul Elbas Dfttxs Cani. Arcadius M. Larrnona, nti testis inductus seu vocatus In Processu Ordinario Informative praedicti Servi Dei. apud Urbis Vlcariatum instruendo, suam depositionem scripto facere valeat, servatis tamen peculiari­ bus nonnis (n folio huic Rescripto ndnrxo expositis, ccterisque de lure servandis. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Die 17 mart ii 1971.—Paulus Card. Bertoli, Praef. F. An­ tonelli, Archiep. Idicrcn.. a Secretis. Π—Normae servandae 1. Tribunal, per Tudkem, Promot orem fldrl vel Actuarium tn manus ΕΛ1 testis tradat nlleum, exemplar Interrogato­ riorum Promotoris Fidei continens, clausum et obsignatum, una cum sufficienti eopla foliorum, quae depositionibus testis scripto consignandis Inservient. 2. Eihus testis relationem scriptam conficiat. ordini et numeris Interrogatoriorum Promotoris Fldrl. in quantum fleri potest, sese accommodans. maxlmamqur curam adhibeat ut tum Interrogatoria tum relatio a te scripta sub secreto serventur. _ , X Absoluta relatione scripta rnque una cum exemplari Interrogatoriorum Promotoris Fidei In plico clausa, ExTius testis tribunal monebit ut per ludiccm. Promotorem vel Actuarium, pileus ad tribunal deferatur. 4. Tribunal scriptam relationem «Iblmet ab Actuario elata In omnibus autem cetera «errentur de lure «erranda. Con­ voee praelegi faciat, ut de contentis certius reddatur et videat trariis nulbashbet non obstantibus. Datum Romae, die 2 num aliquid aut obscurum aut omissum sit, oretenus aD Martii 1971.—E. Heston. C. S. C.. Seer. G. Bolduc. C. S. V., Exho teste complendum. _ Offlrialts. 5. Die et hora de communi consensu statutis. ludex, pro­ moter Fidei et Actuarius Rd locum nh Erfio teste designatum ,* Cap . Pro<. N. 3ΗΒ3ΠΟ AOFMCap 87 se conferant rt ibidem tribunali legitime constituto. ludex. 0971)72-14 Ada. AOFMCsp 81 (1971) «-72,74-75. etiam Promotnre postulante. Interrogationes quas necessarias vel utiles Indicaverit, ex officio EAn testi fnclat super quae­ stionibus non clare expressis vel omissis, et Actuarius nd calcem Ipsius relationis scriptae, uti dc more, responsiones 3957 referat. 6. Examine absoluto. Erfius testis interrogetur, postquam suam depositionem oralem audierit, num aliquid supprimen­ 1971 MAR 12.-SC INSTITUTIONIS CATH., DECR. PART.· dum. corrigendum, addendum habent ct, responso nerrpto, suam relationem «criptam et depositionem oralem approbet, Studium theologicum Hierosolymitanum Ordinis iuramento de veritate dictorum confirmet et subsignet una Fratrum Minorum affiliates Facultati S. Theolo­ cum Promotore Fidei ct Actuario, additis loco, die, mense ct anno. giae ΡοΝππαι Atrknkei Antoniani in L’rbe 7. Pileus continens relationem scriptam ac depositionem oralem coram omnibus clausus et obsignatus, ad tribunal Sacra Congregatio pro laslHutlone Catholica, attentis deferatur ut testimonium Integrum, seu tam relatio scripta litteris Revthi Rectoris PontltlcH Athenaei Antoniani In quam oralis suo ordine Inter depositiones testium Actis Pro­ Frt>r. perpensa approbutaque Conventione die xxn fe­ cessus Inseratur, una cum relatione Actuarii hac dc re confecta bruarii a. D. mcmlxxi inita Inter eundem Rectorem et et praesenti Rescripto S. Congregationis pro Causis Sanctorum. Die 17 martil 1971.—F. Antonelli. Arcblep. Idicrcn., Rrnhum Custodem Terrae Sanctae, cum compere rit sa­ S. Congr. pro Camis Sancforurn Secretarius. craram disciplinarum studia In Studio Theologico SS. Sal­ vatoris Custodiae Terrae Sanctae in Jerusalem, electo • PoefAuTsi Gcn»»r
  • « Tertio Ortm. S. Francl^ «Μ d. xxn m. februarii a. D. mcmlxxi subsignatis et nb ea5Üàl 5982 1071 .MAR PAULUS VI. NORMAE PRO CAUSIS MATRIMONIALIBUS PERTRACTANDIS In voti· tum lUv.ml Ordinarii T«r*r»tln. et luUlnopolIUn et eiusdem i!ulitori Generali O. F. St in ciuss Torq »»«lna et lastinopolitana. N Var XS.9TI: AOFM 90 (1371) 125. n. 3000 vel TrI/bunal nut specialis Commissio exclusive cognoscit, 413 cui eas Summus Pontifex In singulis casibus commiserit. IV. § 1. In celeris causis nullitatis matrimonii compe­ tens est: Tribunal loci in quo matrimonium celebratum est, vel. b) Tribunal loci In quo pars conventa commorationem non precariam habeat, quae cx aliquo ecclesiastico docu­ mento vel alio legitimo modo probari possit, vel; a) c) Tribunal loci In quo de facto colligendae sint pleraeque depositiones seu probationes, dummodo accedat consensus tum Ordinarii loci commorationis habitualis par­ tis conventae, tura Ordinarii loci et praesldls Tribunalis adltl. 9 2. Sl casus accidat dc quo In praecedenti § 1, c). Tribunal, antequam causam admittat, exquirat a parte conventa, num quid excipiendum habeat contra forum aditum a parte actrice. 5 3. Mutatis substantialiter circumstantiis aut locorum aut personarum de quibus in § 1, instantia ante conclusio­ nem In causa potest transferri In casibus particularibus dc uno ad aliud Tribunal aeque competens, si accedat con­ sensus partium ct utriusque Tribunalis. 3960 1971 MAR 28.-PAULUS VI, MOT. PR. A AS 63 (1971) 441-446 Normae quaedam statuuntur ad processus matri MONIALES EXPEDITIUS ABSOLVENDOS PAULUS PP Causas matrimoniales peculiari semper cura sancta Ma­ ter Ecclesia prosecuta est, quae quidem per eas sanctita­ tem germanamque naturam sacri vinculi matrimonii niti­ tur tueri. Ecclesiasticorum enim iudicum ministerium aperte ostendit —etsi modo sibi proprio— pastoralem ca­ ritatem Ecclesiae, quae probe novit, quantopere in iudiclis matrimonialibus animarum saluti consulatur. Cum autem huiusmodi causarum numerus temporibus nostris magis In dies augeatur, Ecclesia facere non potest, quin hac de re sit valde sollicita. Hic enim causarum auctus, quemadmodum ad Praelatos Auditores Tribunalis Sacrae Romanae Rotae diximus, «signum est peculiare imminuti sensus sacrae, quae legi Incst naturae, qua ut in fundamento familia Christiana innititur; signum inquietae 442 perturbataeque vitae / hodiernae; signum incertarum con­ dicionum socialium et oeconomicarum, in quibus illa degi­ tur, Idcocruc periculi, quod firmitati, vigori, felicitati insti­ tuti familiae Impendere potest» *. Mater Ecclesia fore quidem confidit, ut studium, a no­ vissimo Oecumenico Concilio in matrimonii spirituali bono pastoralique cura illustrandis atque promovendis colloca­ tum. fructus suos gignat, etiam quod ad firmitatem ma­ trimonialis vinculi attinet; verumtamen Ipsa vitare simul, opportunis statutis normis, exoptat, ne nimia ludlciorum matrimonialium diuturnitas plurium filiorum suorum spi­ ritualem statum reddat graviorem. Dum Igitur plenior exspectatur processus matrimonialis reformatio, nuam Commissio Nostra Codici Iuris Canonici recognoscendo parat, visum est Nobis quasdam edere nor­ mas de constitutione Tribunalium ecclesiasticorum deque processu ludiclarln, quibus expeditior flat Ipse matrimo­ nialis processus. Firmis itaque manentibus reliquis normis canonicis circa processus, motu proprio et auctoritate Nostra Apostolica nas, quae scmiuntur. normas decernimus nc statuimus, α die i mensis Octobris anno mcmlxxi In omnibus Tribunali­ bus, etiam Apostolicis, fideliter servandas, donec novus Codex Iuris Canonici promulgetur. I. Causae matrimoniales baptlzatorum lure proprio ad ludicem ecclesiasticum spectant. II. Causae de effectibus matrimonii mere civilibus per­ tinent ad civilem magistratum, nisi Ius particulare statuat easdem causas, sl Incldentcr et accessorie agantur, posse a ludlce ecclesiastico cognosci ac definiri. ΠΙ. Omnes causas matrimoniales, ad eos spectantes, de quibus In C. I. C.. can. 1557, f 1, η. 1·, illa Congregatio •Ctr 5983 A A. S. $3 p. »54- (LE V. § 1. Si nec in Tribunali dioecesano nec in Tribu­ nali regionali, ubi erectum sit, collegium trium iudicum clericorum efformari possit, Conferentia Episcopalis facul­ tate Instruitur nermittendi In primo et secundo gradu con­ stitutionem collegii ex duobus clericis ct uno viro lateo. § 2. In primo gradu, cum nec per aggregationem viri laid collegium de quo In § 1 efformari possit, singulis in casibus causae nulRtatls matrimonii clerico tamquam in­ dici unico per eandem Episcopalem Conferent lam deman­ dari possunt. Qui Index, ubi fleri possit, assessorem et auditorem In Iudicio sibi asciscat. / § 3. Conferentia Episcopalis facultates, de quibus sa­ ura, concedere valet iuxta propria statuta, vel per mem­ brorum coetum, vel saltem per membrum Conferentlaequae ad id eligantur. VI. Ad munus assessoris et auditoris in Tribunalibus cuiusvis gradus, viri laid vocari possunt; munus autem notarii sive viri sive mulieres suscipere possunt. VIT. Laicl ad huiusmodi munera assumendi fulgeant catholica fide ct bonis moribus nc simul luris canonici scientia. Cum autem agitur de munere indicis viro lalco conferendo, dc quo In η. V, § 1, II praeferantur qui etiam consuetudinem fori habeant. Dc Appellationibus A prima sentent’a, matrimonii nullltatem VIII declarante’, vinculi defensor nd superius Tribunal provocare tenetur intra legitimum tempus: quod sl facere neglegat, auctoritate pracsldls vel iudlcis unici compellendus est. $ 2. Apud Tribunal secundae instantiae vinculi defen­ sor suas animadversiones exhibeat ut dicat utrum contra decisionem latam In primo gradu aliquid opponendum ha­ beat necne. Contra quas animadversiones collegium, sl opportunum censucrlt, pnrtlura earumvc patronorum ani­ madversiones exquirat. Ç 3. Visa sententia ct perpensis animadversionibus de­ fensoris vinculi necnon. sl exquisitae ct datae fuerint, par­ tium earumvc patronorum, collegium suo decreto vel de­ cisionem primi gradus ratam habet, vel nd ordinarium examen secundi gradus causam admittit. In priore casu, nomine recurrente, Ius est coniugibus. erui nlioquln non Impediantur, decem diebus α decreti publicatione ebpsis, novas nuptias contrahere. / 415 IX. ( 1. Adversus decretum collegii, sententiam pri­ mi gradus ratam habens, defensor vinculi vel pars, quae se gravatam putet, lus habent recurrendi. Intra decem «lies n die publicationis decreti, od superius Tribunal, sed tan­ tummodo prolatis novis et gravibus argumentis, quae ta­ men praesto sint. Huiusmodi argumenta debent exhiberi Tribunali tertii gradus intra mensem ab Interposito re­ cursu. § 2. Defensor vinculi tertii gradus, audito praeside Tri­ bunalis, potest a recursu recedere: quo in casu Tribunal declarat litem finitam. Sl autem pars recurrat. Tribunal. 5984 '*·· n. 39GI SC CULTUS, H ES P. CIRCA CONSECRATIONEM VIRGINUM perpensis argumentis allatis, Intra mensem ab Interposito recursu vel recursum reidt per decretum, vel causam ad­ mittit ad ordinarium tertii gradus examen. De Reçulî* in casibus specialibus X. Cum ex certo et authentico documento, quod nulli contradictioni vel exceptioni obnoxium sit, constiterit de exsistentia impedimenti dirimentis, sfmulque pari certitu­ dine patuerit dispensationem super his Impedimentis «tatam non esse, hisce in ensibus, praetermissis sollemnitatibus in tare recensitis, poterii Ordinarius, citatis partibus et inter­ veniente defensore vinculi, matrimonii nuliltatem declarare. 446 XI. Item sub iisdem clausulis et eodem modo, de qui­ bas In η. X, Ordinarius matrimonii nullitatem declarare tunc eltam poterit, cum causa Instituta est ex defectu for­ mae canonicae vel cx defectu validi mandati procuratoris. XII.Adversas hanc declarationem defensor vinculi, sl prudenter existimaverit impedimenta aut defectos, de (pilbus ta nn. X et XI, non esse certa aut dispensationem su­ per eisdem probabiliter Intercessisse, provocare tenetur ad fudfccm secundae Instant he, ad quem acta transmittenda sont, quique scripto monendus est agi de casu speciali./ XIIL ludex alterius instantiae. Interveniente tantum defensore vinculi, decernet eodem modo, de quo in η. X, utrum sententia sil confirmanda, an potius procedendum In causa iit ad ordinarium tramitem luris; quo in casu eam remittit ad Tribunal primae instantiae. 1071 ΛΙΛ1Ι mondo, montre 1 Ordo Professionis religiosae (LE 38201 ê Π sok> rito che puô essere usato per le religiose di voti scmnlld· 2. Se le "Uglose dl voti sempUcf uxano FOrrfo Professionis religiosae ILE 3326] possono enn siderara i con sa cm te alio stesso modo delle donne che riccvono b «consecratio virginum»? Si puô dire che vi è una graduntoria ncllu consacrazlone? F In caso positivo, che eoVè che costltulsce Fultimo o più alto grado, il rito usato o la natura dei voti? 3. 11 voto è necessario alia consacrazlone. o basta qualunque Impegno neret ta to dalla Chlrsa. come In promessa? 4- La consacrazlone awirne con b» professione temporanea o con quella perpetua? 5. Il rito della «consecratio» è limitato allé donne, o puô anche esscre usa to per gli uomfnl appartenenti ad Istitutl sceoLxri? Se è solo riservato aile donne, perché questo? Per ragJoni storiche, cul tarait o è nella natura della donna che sl basa questa possibilité di consacrazlone? 6. Ncll'artlcolo nppnrso su L'Osscrvatore Pomano a pro­ posito del nuovo rito délia professione religiosa, è dello che questo rito è una vera c propria «consacraxlone·. Corne si splcgo, dal momento che nri nuovi riti non »1 usa Folio, che è adoperato nelle consacrazioni in wnsn stretto? 7. La preghlera di benedizione dell’ Ordo professionis reli­ giosae ha lo strsso valore, quanto nil*estenza, dl quella dell* Ordo Consecrationis virginum»? R isp.—Ad. 1. L'Ordo Consecrationis Virginum OCV) è eftetUvamente riservato aile monache f moniales), aile donne degll Istitutl secolari ed anche ad altre donne laiehe. Ciô risulta da una corretta letturn del n. 3 dei Praenotanda dl OCV. Puô destare sorpresa il fatto che, nel nostro tempo, una categoria dl religiose (le monache) sia ammrssa alla Conse­ cratio Virginum ed un’oltra (le suore) sia csclusa, inentre ad essa vengono ammessi i membri degll Istitutl sec o la ri e donne lalche. La proposta che anche «De suore dcgli Istitutl di voti perpetui fosse data la possibilité dl scegllere, secondo la loro sensibilité, l’Ordo professionis religiosae (*· OPR) ο Normae temporariae rOCV non fu accolta. Π prowedimento è certamen te baxa to su raglonl valide e 1. Die quo praesentes Litterae Apostollcae vigere inci­ ben ponderate, che non eonsigliavano l’accettazlone délia pient, causa matrimonialis, quae, post primam sententiam proposta nel momento attuale. Perô sembrn giusto e raglonematrimonii nullitatem declarantem, apud superius Tribunal vole ehe sl possa prospettare per il futuro una evoluzione dell’attuale dhpostxJone. Trattandosl di una legge ecclesiastica, ex appellatione legitima prosequitur. Interim suspendatur. espresra per ora soit an to nel nuovo Pontificale, essa potrà X Vinculi defensor Tribunalis secundae Instantiae ani­ sub Ire eeeezionl in segulto a richleste di slngoli Istitutl. madversiones suas exhibeat super onwla, quae sive deci­ Clô nonostante è da considerare un notevole progresso il fatto che l’OCV. privilegio rarissimo fino a poco tempo fa, sionem latam in primo gradu respiciunt, sive actis in al­ sla stato est eso anche aile donne laiehe. tem gradu eo usque expletis continentur, ut dicat utrum Rlguardo alla seconda parte delta domanda, le dovrebcontra decisionem latam in primo gradu aliquid opponen­ bero verier*! in una prospetthra diversa: l ’ OPR é I Onto base dum habeat necne. Contra quas animadversiones colle­ per latte le religiose (dlfattl moite moniales dl VOtl soiennl gium, sl opportunum censuerit, partium earumve patrono­ preferiseoDo segulre OPR). D’altra parte I periti dei «Consi­ rum animadversiones exquirat. lium. furo η o awrrtltl dalla S. C. del Religiosi che molto prqbabihnente nel futuro Codke dl DIritto Canonico 3. Perpensis animadversionibus defensoris vinculi nec­ la distinzione tra votl semplicl e votl soiennl. LOIR e stato non, sl exquisitae et datae fuerint, partium earumve pa­ fcdatto. quindi. prrvindrndo completamente da aisitntronorum et visa sententia primi gradus, collegium suo Xione. L'OPR attende alla perpetaità ed alla totalild dei dono. decreto vel decisionem primi gradus ratam habet, vel cau­ A4 X Ceriam*nte sl. Le religiose che. avendo voti perpe­ tam In ordinario examine secundi gradus prosequendam tui. adoprrano OPR. sono, secondo l’intenzione delta Chlesn tw decernit. In priore casu, nemine recurrente, lus est e le parole del rito, veramente con.sacrafe contagibus, qui alloquta non impediantur, decem diebus Quanto alta seconda porte delta domanda: non pare c! slano gnxdl maggiorl o mlnori dl consacrazlone determinati dal a decreti publicatione elapsis, novas contrahendi nuptias. diverso rito adoperato. La termlnolngla consnrmtorln di OPR, In altero vero casu Instantia prosequenda erit usque ad cap. Ill, non é meno «forte» dl quella dl OCV, cap. IL definitivam sententiam. A4 X Strettamente pariando, non è necrsmrio un «voto», Quae igitur a Nobis hisce Litteris motu proprio datis nel senso teenleo che questo termine ha arqulslto nrgll ultltnl decreta sunt, ea omnia rata nc firma esse tabemus, contra­ secoll, per determinare ta consacrazlone. E Invrce indispensa­ riis quibusvis, etiam specialissima mentione dignis, non ble che il soggetto obbla la volonté dl offrirai a Dio !n modo obstantlbut. totale e perpetuo, e che taie s-olonté sla accrttnta dalla Chlesn. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxvni men­ Taie è II criterio cul pare isplrarsi il n. 5c dei Praenotanda OCV. sis Martii, anno mcmlxxi. Pontificatus Nostri octavo.— Ad 4. Una peranna vlene consacratn dalla professione Paulus Pp. VI. perpttua e dalb concomitante azlone liturglca délia Chlesa (prtx consecraïnrfa L Lo riehlede ta natura stessa delta co nsaAdx. r BERENlU ekro 51 (1777) SO-??. 15M73-. R. BIDAGOR crazionr. che presuppone totalité c perpétuité. Su questo sono ta 3 (1771) 95-10V, M CAB.® ERC6 DE ANTA in kn concordi oggl Uturgistl e canonist!. Nel cap. II dl OPR (profes­ CT*. 12 nmi 228-272; O. CAFWLE in U CltUU 122 (1971-Π) sione temporanea) non sl adoperano mal termini quali «conse­ 72-79. C. DE DZOO-DOPA in Im can. U (1372) 107-183, ZS9-Z79; cratio». «consecrari» ...che inno riscrvatl cscluslvamrnte nl L DEL AMO. in REDC 27 (1071) 43DA53 ··. Nourri trxaiuciôn d· Us cap. Ill (professione perpetua). ew&sis sMriscnUZ-s·. Salamte* 1971·. O. Dl JOP.ÎO. De motu p. Ad 5. C*ê un progresso In OPR per quanto riguardn gll Picli Pp. VI 35SA22; E. F. REGATTLLO Non è »|ato creato Invece per gli uomini laid un rito paral­ to Ul 3? (1771) ««Al J A SCUTO to ta- oa. 12 (1972) lelo a quello de.Ua Consecratio Virçinum, che possono rlccvere 23-Wft Cscra-xskadcnaa 3 (1971) 101-100; V» cxn. 12 (1972) 191-238le donne biche. Indubblamente elô sl deve In gran parte a motlvi storicl, cultural), ad una tradizlone che risale quasi alia 1971 MAR .. -SC CULTOS DIVINI, RESPONSUM. PART.· Rrsfomu ad pnoposrr.A ovbia uturoica circa, novum Oudinvm consecrationis viroinum Dvpîs—L R vero ch* Γ Onln Canserrollotiii plrlennl. al mrtnbri drg» htituli wrotari femmlnili, a donne verginl viventi n»l 5985 ]·> eonosetamo. Puô daral che in seguito In e »1 arrivl ad una consacrazlone nSΙ^?1κΛΙίΙ?,’η,¥ a qUeUa dene v<,nrinl. Per ll momento cmï SeJL P" questo. Probobllmcnte che sia stata mal avanzata una richlesta In proposito. btsognn guanlara innanzl tutto X InUnztone dHb 5986 i SC PHO CULTU DIVINO - SIGNATURA APOSTOLICA 1071 MAIl ..-AVII 6 vedere se eslslono nella cosn o nella persona I requisiti cbo sono necessari al concetto dl consacrazlone (dedicAzione n Dio totale e permanente...). Perci ύ II fallo che venga adopernto o tneno ΓοΙίο, è dl per sé secondarlo. L'uso dcll’ollo nella nuggior parte delle consacrazioni, si spiega perché Ia Chlesa rltiene In unxlono un rito cloqurntr, dimostratlvo della sua intenxione. Infritti. nella liturgia gli oli sono spesso segni esnrcssivi dl una consacrazlone glà awcnulA In virlh dl altre axioni liturglche. Nel rltl dei Battcslmo e delTOrdlnazione sacerdotale, ad escmplo, In vera consacrazlone procede |’unxione rlspclllvamente dclla testa del nco-battczzalo e delle mani dei neo-prcsbllcro, le quali unzlonl ncraltro manlfestuno motto bene gli cffettl interiori prodottf dalla discesa dello Spirito. L’unira unzione nco-tcsluinentarin. dl fstituzione certamente divino-apostohea. Vunzlone degll InfcnnI. non awlenc nel quadro dl un rito propriamente consccratorio. La Consecratio Virginum 6 stata sempre rltenuta una vera consacraxione, nnche dul punio dl vlsla canonico, rppure in essa dl rcgoln non si sono mal ad ope rati gll oli. Perimenti, nelTordlnaxione del diacono, alla quale non pare sl possa ne­ gare il camttcre di consacrazlone, non si adopera 1'olio. Ad 7. Tale è sinta sempre 1'intenzione dei res pon sub Ili dclhj liturgia In questo sctlorc. • NotiL 7 (1971) 107-110. 3962 1971 MAR ..-SC CULTUS DIVINI, RESPONSUM. PART.· Restonsa Missis de AD PROPOSITA DUBIA: 1---- ClRCA ORATIONES IN memoriis. 2—Circa symbolum in octava Paschae Dubium 1. Utrum in Missis de memoriis, orationes super oblata et post Communionem, nisi sint propriae, sumi possint etiam e Missis votivis vel ex orationibus votivis ad diversa? frîfe’. n’ ^23 Institutionis Generalis Missalls Bornant [LE 3840 ] legitur: «In Missis tamen de memoriis..· orationes super oblata el post Communionem, nisi sint propriae, sumi possunt aut e Communi auf e feriis temporis currentis». Nam celebratio memoriae componitur cum celebratione feriae cur­ rentis. E contra excluditur compositio inter Missas de sanctis et Missas ad diversa. Dubium 2. Utrum Symbolum fidei in octava Paschae sit dicendum, necne? Ratio huius dubii in eo sistit quod Institutio Generalis Missal is Romani (n. 44) et Normae de anno liturgieo ’°' testantur Symbolum fidei dicendum esse «in sollemni­ tatibus». At omnes feriae octavae Paschae decorantur gradu «sollemnitatis»; ergo Symbolum dicendum videretur. Resp. Octavae Paschatls ct Nativitatis Domini «legibus propriis ordinantur» (cf. Normas universales de anno llturgieo el de Calendario, n. 12) [LE 3728]. Missale Romanum, feriis mira octavam Paschae, habet rubricam: «Non dicitur Credo». Ergo Symbolum per se locum non habet. Tamen Symbolum etiam his feriis dici potest, ad normam InstitutlonisGeneralls Missalls Romani n. 44, cum habetur «sollemnior» celebratio. • Notit. 7 (1971) 112. 3963 1971 APR 6.-SIGNATURA APOSTOLICA, DECISIO. PART.· De iure partis conventae cognoscendi libellum Facti species. - Martha, anno nondum elapso a matri­ monii celebratione, virum deseruit et a Tribunali Vicariatus Urbis declarationem nullitatis sui matrimonii petiit «ex capite vis ct metus actrici incussi, necnon ex capite exclusionis boni prolis et sacramenti ex parte actricis». Libello admisso ct Collegio ludlcum constituto, Mauri­ tius, vir eius conventus, citationem recepit ad dubium concordandum sub hac formula: «An constet dc nullilatc matrimonii, in casu». Patronus tamen viri conventi stalim petiit ut «antcrlormcntc alia contestazione dclla lite, sia autorizzato ad csamlnare gli nttl della causa e principalmente il libello dclla parte altrice», cum Ipse petitum ct causam petendi ignoret. Tribunal denegavit partem conveniam habere Ius co­ gnoscendi libellum ante litis contestationem. Ideoque ite­ ravit citationem. Sed conventi patronus citationis sche­ dam accusavit nullitatis, quia nonJndlcat ob quam causam conveniatur, ut praescribit can. 1715. f 1. Tunc ludex Instructor dubii concordantiam suspendit et omnia acta Collegio ludlcum tradidit, ut quaestionem nraciudlcialem definiret. Actis attente Inspectis, die 8 Sep­ tembris 1969 Collegium decretum tulit, quo denegat con­ 5987 η. 30(12-3963 vento lus cognoscendi libellum ante litis contestationem, Ideoque validam declaravit citationem ad dubium concor­ dandum. Conventus non acquievit, sed provocavit ad Tribunal Appellationis Vicariatus Urbis. Die 19 ianuarii 1970 «cx officio» concordatum est dubium sub sequenti formula: «An decretujn Tribunalis primae instantiae Vicariatus Ur­ bis diei 8 septembris 1969 confirmandum pel infirmandum sit·. Peracto instructoriac supplemento, die 4 mali 1970 Col­ legium ludlcum edixit decretum appellatum interlocutorium esse ct vim definitivae nec substantialiter nec proccssualiter habere, Ideoque interpositam appellationem contra Illud admitti non posse ad normam can. 1880, n. 6° C. I. C., salvo tamen iure cumulandi appellationem adversus decretum Interlocutorium cum appellatione a sen­ tentia definitiva. Tertia igitur viri conventi citatione facta, qua petitum ct causa petendi sat clare exprimuntur, corn paru it quidem cius patronus, ut litis contestationi sese opposuit, eam que subsignare recusavit, cum nondum vidisset actricis libel­ lum. Citatus sub comminatione declarationis contumaciae ad examen subeundum, vir conventus recusavit se coram indice Instructore sistere, «donec suis luribus restitutus fuerit, et certior factus actionis contra ipsum propositae». Interim, die 17 iulii 1970 patronus viri conventi recur­ sum interposuit ad Supremum Signaturae Apostolicae Tri­ bunal ad normam art. 93 Normarum specialium [LE 3636|. asserens «cx denegata cognitione libelli convento facta, funditus deleri contradictorium et lura defensionis quae, ipsa lege naturali dictante, sunt ad substantiam processus». Quaeritur ergo: «An in causis matrimonialibus pars con­ venta ius habeat per se oel per suam procuratorem cognoscendi libellum partis actricis ante pel saltem in sessione pro litis contestatione·. In iure et in facto.—Libellus, quo causa matrimonialis introducitur, praeter alia, haec tria exprimere debet: 1) peti­ tum, idest, ut ludex matrimonii nullitatem declaret; 2) causam petendi, idest caput nullitatis, ouod potest esse impedimentum dirimens non dispensatum, sitium ex parte consensus vel de­ fectus cx parle formae; 3) probationes, generatim saltem expo­ sitas. quibus caput nullitatis sustinetur; Immo, «sl proponatur probatio per instrumenta seu documenta, haec una cum li­ bello tradantur, quantum fieri potest; si per testes, eorum no­ mina el domicilium indicentur; et si per praesumptiones, in­ dicentur saltem In genere facta seu indicia unde illae eruantur» (Cfr. cann. 1706 et 1708. 1·-2·; Instructio Provida Mater, art. 57, 2·-3·, et art. 59) (LE 1347]. Porro, duo priora elementa, idest petitum et causa petendi, sunt essentialia, et debent notifiearl etiam parti conventae simul cum scheda citatoria, ut Iam a limine Judicii aequalitas inter partes servetur et ut pars conventa contradictorium Instituere possit; tertium vero elementum, Idest probationes generatim expositae, exigitur solummodo ut Collegium ludicum Judicium ferro possit super admissione vel reiectione li­ belli. prout libellus bono Iure fulcltus vel quovis fundamento manifeste destitutus apparet (Cfr. Instructio Provida Mater, art. 57, 5·). Quam ob rem rationes In libello allatae, «ut appareat haud temere fuisse petitionem exhibitam», necnon Instrumenta seu documenta, facta seu iudicfa nb actore una cum libello pro­ ducta, ut conserventur, non debent communicari cum parte conventa nec una cum citatione, nec in sede litis contestatio­ nis. In causis contentiosis «citatio libello litis Inscribitur aut nd iungi tur» (can. 1712, § 1). In causis autem matrimonialibus citatio fit per schedam, quae debet exprimere petitum et cau­ sam petendi, idest «ob quam causam saltem verbis generalibus indicatam» (Instructio Provida Mater, art. 76, $ 1). Unde ex­ cluduntur non modo libelli notlflcatio, verum etiam peculiaria adluncta ipsius libelli, nempe instrumenta seu documenta, facta seu iudicia ab actore una cum libello tradita vel indi­ cata. Nec potest iudex concedere coque minus Imponere, ut in sede contestationis litis perlegatur libellus ab actore oblatus ne facultate quidem a patrono partis actricis praehabite. quia haec lectio evadere potest perniciosa suggestio. Perperam patronus partis conventae asserit quod, sl non notlflcatur libellus et alia acta per citationem vel saltem in sede litis contestationis, funditus deleretur contradictorium ct ius defensionis, quae. Ipsa lege naturali dictante, sunt ad substantiam processus. Etenim, ut supra dictum est, rationes generatim in libello expositae requirantur ut Collegium ludl­ cum possit libellum admittere vel relcerc; ollae autem proba­ tiones per Instrumenta seu documenta vel per praesumptiones exiguntur, ut tn tuto ponantur. Ceterum, ut pars conventa possit contradictorium exercere seu petitioni actoris ct processui sese npponcre, sufficit ut cognoscat petitum et causam pe te odi seu caput aut capita nullitatis matrimonii, quae ab actore indicantur. Ius autem defensionis, quod procul dubio supponit cognitionem omnium probationum ex purtr actoris, non potest exerceri In sede litis contestationis, quia libellus non probat. sed probandus esL 5983 SC CLERI, DE GURA PATRIMONII ARTISTI CI ECCLESIAE η. 3364 probatio nutem Jocum habet ln periodo instrue torta e. *’’ liturglcae exeeutione praetex/lum sumpserunt peragendi leant (Cfr. can. 1187). Incongru λ s mutationes In locis sacris, pessum dandi et di­ spergendi opera Inaestimabilis valori». 7) Res pretiosae, peculiariter dona votiva, minime alie­ nentur absque 11 centb Sanctae Sedis, iuxta can. 1532. fir­ ln nonnullis regionibus, quaedam aedificia ecclesiastica, non amplius ad finem originarium destinata. Ita neglegun­ mis poenh in cann. 2347-2349 statuth contra male alie­ tur, ut grave praeiudlclnm patrimonio ecclesiastico ct ope­ nantes. qui vero ne absolvuntur nisi prius damna Illata ribus artis sacrae Illarum regionum afferatur. reparaverint. In remittendi» petitionibus ad praedictam Hit gravibus rationibus consideratis ct memoratis cir­ licentiam obtinendam clare Inalcetur votum Commissionis cumstantiis prae oculis habitis, hacc Sacra Congregatio, de Arte Sacra necnon de Sacra Liturgia, ct. sl casus ferat, etiam de Musica Sacra, virorumque peritorum, et pro uno­ ad quam spectat moderari admlnlstratlonem patrimonii quoque casu attendatur ad leges civiles de hac re vigentes. • Cfr Com 4« S LîVinSa SaerruBdvm n. itj. .4. A. S. *5 Haec Sacra Congregatio probe cnnfldlt fore ut sacra opera artis sancte ubique tractentur et custodiantur, et Episcopi, nova cuiusque aetatis Indoli consnna promovere fi-E Vrtt contendentes, fills operibus sapienter utantur ad veram, • Onrt da S. Uîittm CmoSmmi, n. m, A. .4. 5. jS (ι·)^4>. efficacem participationem fidelium ln sacra p Hi RJL 114»), Uturgla adluvondam. ‘Cfr. Le LtfiaUnm» «rirtkiHva rwte«<« Efiac»**»···· <ÎH 50 Inidl 1'/·% N^Uvaa b. S, p. 1*5 'LK 5F>»1: Iwrtr I*" Oanmtmri. Cap V. os rz>-sn. ,4 A. S. S» <19*4». P7 *>7 «·· Ï i’dihdw Omrrala MimMu RovtaMt, n 157 h. fu 5W> Coait, p 554 ÎLE Eed^iigf UwtrrriA/ n 70 A 4 S <« ”“’sK—:.n. »Ot 4 4 s t. WumJm a 1?/ Μ». Ο. ϊλΧΛΧΠΙΗη L-„l i S !·» I»^7), lLE 3745 “ CCr' 5090 ' SC CLERI: DIRECTORUM CATEClltSTICl'M GENERALE 1071 APR 11 3905 1971 APR il.-SC CLERI, NORMAE. AAS 64 (1972) 97-176 Directorium Catechjsticum Generalb Prooemium Ad normam Decreti Christus Dominus, n. 44 (LE 3332], boc Directorium Catechlstlcum Generale ln lucem prodit. In hoc documento apparando hand breve temporis spatium taiuniptum est, non solum ob difficultates quae huiusmodi operi inierant, sed etiam ob methodum quae ad id conficien­ dum adhibita est. Scilicet, posUruam specialis commissio constituta est cx viris In re catcchetlca vere peritis —qui ad varias Nationes pertinebant quique collatis consiliis cum quibusdam Episco­ patibus delecti fuerant— primum consilia et sententiae vario­ rum Episcopatuum exquisita sunt. Prae oculi» habitis his consiliis ct sententiis, primum sche­ ma Directorii, summis tantum lineamentis adumbratum, exaratum est, Idenuiue examini sublectum est In Congregatio­ ne Plenaria extraordinaria Sacrae Congregationis pro Clericis. Postea longius schema confectum est, de coque rursus ConferentUe Episcopales interrogatae sunt, ut mentem suam aperi­ rent. Secundum consilia ct animadversiones, quae Episcopi in hac altera consultatione significaverunt, apparatum est schema Directorii definitivum, quod tamen, antequam publici iuris fieret, a speciali commissione theologica et a Sacra Con­ gregatione pro Doctrina Fidei recognitum est. Hoc Directorium eo spectat, ut principia fundamentalia theologlco-pastorolia suppeditet, a Magisterio Ecclesiae pcculiarique modo a Concilio Oecumcnlco Vrticano II sumpta, 93 quibus quidem aptius dirigi / atque ordinari possit actio pa­ storalis ministerii verbi. Hinc ratio elucet, cur ln hoc Directorio praevaleat aspectus theoretlcus, quamquam, uti patet, etiam aspectus nractkus minime deest. Huiusmodi via ct ratio adhi­ bita est hanc praesertim ob causam: scilicet tantummodo si initium sumatur α recto modo Intelligendl naturam el fines catecheseos ilcmque veritates quae per eam tradendae sunt —debita habita ratione eorum nd quos catechesis dirigitur, ct condicionum in quibus Ipsi versantur— vitari poterunt ii defectus et errores, qui haud raro in re eatechctica hodie de­ prehenduntur. Praeterea, quod attinet ad concretam applica­ tionem principiorum ct enuntiationum quae ln Directorio continentur, hoc proprie est munus specificum variorum Episcopatuum, qui illud absolvunt per Directoria nationolia ct regionalia, per catechlsmos ccteraquc subsidia quae idonea sunt ad opus ministerii verbi efficaciter promovendum. Patet non omnes Directorii partes eiusdem esse momenti. 3'uae dicuntur dc divina revelatione. dc natura catecheseos, e crlterils quibus nuntius christianus exponendus est nc de eiusdem praestantioribus elementis, nb omnibus retinenda sunt. Qune vero dicuntur de praesenti condicione, dc methodologia ac de specimine catecheseos Iuxta aetates, cum plura necessario desumantur e scientiis humanis tum theoreticls tum practicis, quae quidem aliquall evolutioni sunt obnoxio, accipienda sunt potius veiuti suggestiones utque indicationes. Ii quibus praecipue Directorium destinatur, sunt Episcopi, Conferentiae Episcopales et generatlm quotquot, sub eorum ductu ac moderamine, rcsponsnbilitatcm habent in campo catechiitlco. Finis, quem Directorium Immediate sibi proponit, est auxilium praestare nd directoria catcchistica ct catechlsmos conficienda. Hnc quidem de causa. scilicet ut adiuvetur prae­ paratio horum instrumentorum, proposita sunt quaedam li­ neamenta fundamentalia condicionum quae hodie sunt, idcirco ut In variis Ecclesiae partibus Investigationes excitentur at­ tento diligentique studio peragendae circa condiciones et pa­ storales necessitates locorum; praeterea Indicata sunt quaedam principia generalia methodologinc ct catecheseos secundum varias aetates, ut In lucem poneretur quantopere necessarium iit educandi artem ct sapientiam addiscere; denique peculiaris cura posita est in tertia parte exaranda, in qua criteria expo­ nuntur, ad quorum normam oportet proponere veritates per calecheslm tradendas, ac simul conspectus praebetur ele­ mentorum essentialium fidei Christianae, Ita ut manifesta In luce appareat meta, quam catechesis necessario tenere debet, 99 nempe nuntium Christianum integro proponere./ Quoniam Dlrectnrium ad Nationes dirigitur, quarum con­ diciones et pastorales necessitates valde inter se differunt, patet in eo nonnisi condiciones communes seu medias, ut aiunt, considerari potuisse. Quare In Directorio ludlcnndo atque aestimando debitn ratio habenda est huius peculiaris indolis atque structurae. Idem dicendum est do descriptione laboris pastoralis, qui in sexta parte proponitur. Agitur de ratione actionis pastoralis promovendae, quae summis tantum lineamentis describitur; hacc fortasse haud sufficiet ln 11« regionibus, ubi catechesis lam magnos fecit progressus, nimium «•ero forsan requirere videbitur iis in locis, ubi catechesis parum adhuc progressa est. Dum In lucem editur documrntum, quo Ecclesia novo testi­ monio sollicitudinem suam testatur erga ministerium muneri suo ln mundo rite adimplendo proreus necessarium, In votis est ul illud excipiatur, diligentique studio perpendatur, ratione habita necessitatum pastoralium slngu 5991 n. 3085 larum communitatum ccclesialium; item, ut ulterius instimu­ lare possit alacriores pervestigationes, quae necessitatibus ministerii verbi et ecclesiastici Magisterii normis fideliter res­ pondeant. Pars I. Dc nctualitate problematis 1. Natura et finis huius partit—Cum essentiale Ecclesiae propositum in eo sit, ut fidem annuntiet ac promoveat inter nostri temporis hominum societatem maximis mutationibus soclo-culturalibus exagitatum, oportet, prae oculis habitis iis quae a Concilio Vaticano II exposita sunt, quaedam actualis situation!» lineamenta vel characteres delineare, indicando eorum spirituales repercussiones novaque offteln, quae Ec­ clesiae proponuntur. Ex hoc exhaurire non intenditur argu­ mentum, quod In variis Ecclesiae partibus elementa singularia ac saepe valde diversa praebet. Munus erit directoriorum naUonalium haec lineamenta complere et applicare ad singu­ larum nationum aut regionum ndiuncta. Ex PARTE MUNDI 2. De mundo hodierno sese continuo evolvente—«Hodie ge­ nus humanum In novo historiae suae aetate versatur in qua profundae ct celeres mutationes ad universum orbem gra­ datim / extenduntur... Ita lam de vera sociali et cultural! 100 transformatione loqui possumus, quae etiam in vitam reli­ giosam redundat» l. Ad modum exempli, duae in vitam fidei repercussiones, qune pressius ad catcchcsim pertinent, indicari possunt: a) Praeteritis temporibus traditio culturalis magis quam hodie favebat transmissioni fidei; nostris autem temporibus non parum immutata est, ita ul minus minuwc quis in illa continuitate cui tura i i traditional! niti possit. Ideo ad eandem novis generationibus transmittendam fidem renovata quaedam evangellzatlo exigitur. b)Attendatur nportet fidem Christianam, ut in omnibus culturis subsequentibus radices agat, enodationes novasque expressionis formas requirere. Etiamsi aspirationes ct postu­ lata profunda, quae humanae naturae et condicionis sunt propria, fundamentaliter eadem permaneant, tamen homines nostrae aetatis novas quaestiones circa vitae significationem ac momentum ponunt. Homines credentes huius temporis certo credentibus prae­ teritae aetatis omnino similes non sunt. Inde exurgit necessitas firmandi perennitatem fidei, necnon renovatis modis salutis nuntium proponendi. Hodie prae oculis etiam habenda est maxima diffusio instru­ mentorum communicationum socialium, quorum efficacitas limites Nationum excedit et singulos quasi cives efficit totius consortionis humanae ·. Huiusmodi Instrumenta maxima vi agunt in christiffdelJum vito, sive ob ea quae docentur, sive ob menlalltatem agendique mores, qui in eosdem cbristlfldeles Inducuntur. Debita qua par est diligentia rei rationem habere necesse est. 3. De hodierno pluralismo—«Eo ipso communitates locales traditionales, uti sunt familiae patriarchates, «clans», tribus, pagi, varii coetus et consortionis socialis necessitudines, ple­ niores in dies immutationes experiuntur» ■. In antiqua christianitate religio habebatur quasi praecipuum populorum unitatis principium. Aliter nunc se res habent: popidorum cohacsio, quae originem ducit a democratixalionis phaenomeno, concordiam variarum familiarum spiritualium promovet; «pluralisraus», quem vocant, inm non sicut malum expellendum aestimatur, sed uti / factum, cuius ratio habenda 101 est; quivis suas decisiones ferre potest, quin socictotl extra­ neus evadat vel censeatur. Ii Igitur qui ministerio verbi dant operam, numqunm obli­ viscantur fidem esse liberam responsionem gratiae Dei reve­ lantis. Ac magis adhuc quam onteactis temporibus bonum nuntium Christi proponant In sua mirabili indole tura clavis mysteriosne qua tota humana condicio explicatur, tum doni gratuiti Del quod in confessione propriae insufficientiae a gra­ tia caelesti suscipiendum est ‘. 4. De di/namitmo nostrae aetatis—Civ'tatis humanae aedi­ ficatio, human us progressus ac progrediens propositorum hu­ manorum exsecutio, sollicitudinem hominum nostrae aetatis exstimulant ·. Fides mmirae sc habere debet quasi extra hunc hominum progressum, qui sane etiam cum gravibus deviatio­ nibus conlungltur. Proinde evongelil nuntius hanc rerum con­ dicionem diludicarc elusque significationem hominibus prae­ bere debet. Ministerium verbi, per nlllorem u«qur explorationem divi­ nae humnnacque vocationis hominis» sinere debet ut rvangrlium sua vitalia genuinae libertatis et progressus germina diffundat ·. ct desiderium excitet promovendi profectum per­ sonae humanae obluctandlque contra Illam agendi atque cogi­ tandi rationem quae fatalismo indulge!. * CoQyt. past de Eccl In mando b«io» t-rr: perit K ffits. « (LK 3)66). ’Cfr. IVcr. de in*tr. caninisaieatioeds soeubs tx (LE 3:4 )]. "Coast px»t. de EccL ln mando b*Ju» temporis (irm/iam «t xfo. 6. « Cfr. Coast pul de EccL ln mundo btx-n tec-.pon» «f ia "Cfr Coajt p»t de EccL in mando benn temponsGctuL·» rt tpa. 4. *Ctr. Drcr. da activ. tnBuon. EccJr**Af AJ gnata 5992 1 SC CLERI: DI RECTO ΠI CM CATECHISTICl M GENERALE b. 9965 Quae inpra notata rant manifestare tantum volunt quomo­ do hodiernum ministeriani verbi ad hunc mundum suara actio­ nem dirigere debeat: ·„, ab Ecclesia nunc requiritur, ut virtu­ tem perennem. vitalem, divinam Evangelil m venas inlciat eius, quae hodie est, humanae communitatis* 5. Sensas rellalasi condicio—IUa eivilizalionis forma, quae scientifka, technics, indurtrialis ac urbann vocatur, hominum attentionem haud raro a rebus divinis avertit, atque eorum de re religiosa interiores sollicitudines difficiliores reddit. Deus haud pauci» minus praesens, minus necessarius percipitur, minus validas ad explicandas res videtur in vita tara personali quam sociali: hinc crisis religiosa facile oritur ·. Fides Christiana huiusmodl crisim, haud secus ac ceterae 102 rrilginsae/ confessiones, apud asseclas suas experitur. Eius igitur officium urgens est veram nataram suam, qua omnem culturae progressum transcendit, demonstrare ac suam novi­ tatem pandere ln culturis saecularixatis et desacraUzatis. Ad munus ministerii verbi pertinet detegere, ob Impuris elementis liberare atque evolvere illa veri nominis bona, quae Inveniuntur in spirituali patrimonio earum humanarum cul­ turarum, apud quas sensus religiosus vivus adhuc ac vigens permanet atque totam humanae vitae existentlam penitus pervadit. Olim opiniones deviae atque errores circa fWem et Christia­ nam vivendi rationem saepius pauciorem hominum numerum pertingebant ac magis quam hodie intra coetus intellectuales circumscribebantur. Nunc vero progressus humanus atque communicationum sociahum instrumenta efficiunt ut hae opiniones maiore eum celeritate circumferantur atque am­ pliorem in dies influxum exerceant in christlfkicles. luvenes praesertim, qui magna discrimina patiuntur nec raro impel­ luntur ad suscipiendas agendi cogitandi que rationes religioni infensas, Haec rerum adiuncta apta sane remedia pastoralia requirunt. Ex PARTE Ecclksiae Peculiares notae, quibus spiritualis mundj condicio distin­ guitur, ipsius Ecclesiae vitae intersunt. 6. Fides dradÎHonalin—Fides Christiana apud multos in grave discrimen adducta «t iis in locis, ubi religio videbatur nimis favere quarundam classium socialium praerogativis vel nbl plus aequo Innitebatur in avitis consuetudinibus atque in unanimi regionis professione religiosa. Turbae paaiathn in religiosum Indifferentismara Utuntur vel versantur in periculo fidem servandi sine necessario dyna­ misme, sine efficaci in rcakm vitam influxu. Potius quam de religiosis traditis consuetudinibus tantummodo servandis, nunc agitur insuper de fovenda npta re-evangelizattone hominum, de obtinenda eurum re-conversioue, de profundiore ac matnrlorc ia fide educatione ei«dem impertienda. Hoc tamen minime ita intelligendum, ut neglegatur genuina fides quae In coetibus culturae ex instituto Christianae servatur aut ut sensus religiosus popularis parvi Hat. Sensus religiosus, non obstanto saeculariiatIonis progressu, ln diversis Ecclesiae partibus vigere pergit. Nemo illum neglegere potest, cum 103 plerumque sincero atque authentico / modo a permagna ho­ minum multitudine ln vitae consuetudine exprimatur^ Immo tensus religiosus popularis occasionem vel initium fidei nunHaedae constituit. Agitur tantum, ut patet, dc eo purificando ac de recte aestimandi· eius validi· dementis, ne quis contentus •It formis actionis pastoralis, quae hodie impares, minime aptae et fortasse ellam non ad rem pertinentes factae sunL 1071 ΑΡΗ II 8’n culturae diversae—Non desunt chrisllfldeles. excellentiore Christiana educatione praediti, qui difficultatem experiuntur circa modum loquendi de fide, quem putant vel pernnliqui» atnuc obsoletis formulis nimis adstrictum vel ni­ mis ligatum culturae occidentali. Ii dem ergo novum religiosa» venta tes exprimendi modum quaerunt, qui cum hodierna humana condicione congruat, quique permittat ut fides suam lucem effundat in rralitates, quae hodie homines premunt, atque cvnngclium traduci possit In diversas culturas. Ecclesiae eerto officium est quam maxima consideratione hanc hominum aspirationem perpendere. Quod ecclesiis nuper conditis in Decreto Ad Gente» diolnitu» Indicatur, valet etiam pro omnibus qui in ministerium verbi Incumbunt: «... e suorum populorum consuetudinibus et tra­ ditionibus, sapientia et doctrina, artibus et disciplinis, ea om­ nia mutuantur quae ad gloriam Creatoris confitendam, ad gratiam Salvatori» illustrandam ct ad vitam Christianam rite ordinandam conferre possunt» Qua de causa «nuntium evungelicum renovato modo homi­ nibus proponendo, ministerium vrrbi divini consilii salutis unitatem manifestare debet. Confusionibus ac agnitionibus nimia facilitate redolentibus vitatis, ipsum semper manifestare debet profundam atque intimam congruentiam exist entem Inter Del propositum salvificum, in Christo Domino com­ pletum, et hominum aspirationes. Inter historiam salutis ac historiam humanam, inter Eclesiam. populum Del, et commu­ nitates humanas, inter actionem Dei revelatricem et hominis experientiam. Inter dona ac supematuralla charismata ct human os valores» ··. 9. RenocxxHonls opta—Hac in nova rerum condicione, fieri potest ut quis patet ardorem apostolicum, quem nunc Ecclesia promovere contendit, prarpeairi. Profecto, neque pastorum neque fidelium zelum, qui vere magnus est, accusare licet. Impedimenta vero provenire videntur vel ex nimis diffuso defectu congruae praeparationis ad nova et ardua officia obeunda, vel a quadam reflexione adhuc imperfecta, quae interdum theoriis exprimitur actioni evangelizandi potius obstantibus quam faventibus. Hisce rite perpensis. Sacrosancta Synodus Vaticana II sua incitamenta ad ministerii verbi In Ecclesia renovationem mul­ tiplicavi L Haec renovatio hodie in discrimen adduci videtur praesertim:/ , , ,, 105 —ab iis qui profunditatem propaiUae renovationi» videre non valent, quasi hic tantum ageretur de tollenda doctrinae edo­ cendae ignorantia. Remedium esset, ad eorum mentem, cre­ briorem reddere catcchetlcam institutionem. Re ita considera­ to, immediate inteDigitur remedium necessitatibus inferius omnino esse. Revera cateehetlca propositio intime renovanda est. et haec renovatio non solum puerorum sed etiam adultorum permanentem fidei educationem respicit; _ab H» qui indinani ad reducendum nuntium euangelicum ad tuas consequentia» in temporali hominum excident ia. Postulat sane Evangelium elusque lex amori» ut christifldeles pro viribus collaborent —officia ac munera saecularia obeuntes— ad lustitiam et fraternitatem inter homine* magis tnagisque instaurandas. Hoc tamen nequaquam sufficit ut debite trstimoniom reddatur lesu Christo. Filio Dei et Salva­ tori Nostro, cuius mvsterium. quod ineffabilem dilectionem Del patefecit “ aperte'rt integre evangelizandis annuntiandum et ab iiMicru recognoscendum est. Doctrina Constitubon·» Gaudium ft spes vel Declarationis Dignitati» humanae nulli «minimlsmo» favet, ad fidei servitium directum per ministerium verbi explicandum. L trumcyuc do­ 7. Jndi/frrenlltnius rei i j loi us et alhrismus—Multi baptizari cumentum sollicitudinem ostendit ut rerum condicionibus α religione ita recesserunt, ut indlfferentbmum quemdam aut supra relatis remedium afferatur. Utcumque renovatio in mi­ fere athelsmum profiteantur. «Mulli tamen ex coaevis nostris nisterio verbi, praesertim ln catechesi, a renovatione pastorali hanc Intimam et vitalem cum Deo conlunctionem nequaquam universa «elungi nequit. perspk.tant aut explicite rekiuut. Ita ut athelsmus inter gravis­ Media operosa et maximi quidem momenti nd bonum exitum simas huius tempori» res adnumerardut sit ac dlUgrntiori perducenda sunt: promovere formarum ministerii verbi con­ examini sublkitndus* ·. suetarum progressum novasque excitare; evangelizare et caConciVnini Vaticanum 11 rem attente consideravit1· ac de techlzare homines minore culturae gradu praeditos; virorum nrmrdilt afferendi· expresse egit: «Remedium nutem alheismo doctorum classibus occurrere eorum que necessitatibus consu­ afferendum, cum a doctrina apte expositu, tum ab integra lere; praesentiae Christianae formas tradltionalrs In melius Ereksi* enuque membrorum vita exspcrUindum est. Ecclesiae emendare novosque modos invenire; omnia Ecclesiae subsidia etum est Deum Patrem tiusqu? Filium incarnatum praesentem actualia conglobare snuulque formas evangello minus consen­ et «mari visibilem reddere, ductu Spiritu· Sancti sese indesi­ taneas vitare. nenter renovando et purificando. Id Imprimi» obtinetur testi­ Hoc ln munere exequendo. Ecclesia spem suam in omnibus monio fidei vivae el maturae, *d hoc scilicet educatae ut dif­ populi Del membris reponit. Unusquisque —episcopi, sacerdo­ ficultate· Incide perspicere valeat easque superare» ll. te», religiosi rellgiosaeque, lalcl— pro munere suo, missionem Dantur Miam casus, in quibus fides Christiana Invenitur utique explere debet. Et quidem hanc missionem expleat, inquinata nova rruaiLam paganismi forma, etsi adhuc perma­ attenta mundi condicione quae profunde vitam fidei permovet. neant quidam religiosus sensus et quaedam fides ln Ens su­ Ut his operarii· cvangehcls efficax auxilium feratur, reno­ premum. Menti· habitus religiosus potest procul esse ab In· vatio cateehetlca auxiliis uti debet, quae afferre possunt fhixu verbi Dei et a consuetudine sacramentorum, alimentum scientiae sacrae, theo logia, studia bibilca. reflexio paslorolls 106 vero suscipere a praxl supemtItionis atque magiae; vita moralis atque scientiae humanat, necnon instrumenta, quibus hodie recedere potest in ethicam prur-chrisilanum. In Christianam ideae el opiniones evulgantur, praesertim media communica­ rebgionrm aliquando introducuntur elementa quae pertinent tionis socialis. «ul naturisjnuru, od nntmtMnuru. ad divinationem, et Ha in quibusdam locis lapsus in «yncretismum haberi potest. Accidit etiam ut sectae religiosae propagentur quae Christiana mysteria Pars II. De ministerio verbi eum elrtaenri· fabulosae antiquitati» permiscent. In hi« casibus quam maxime requiritur, ut ministerium verbi, praesertim rvangeHzaIlo ac catechesis, ad normam Caput 1. De wixisteiuo verbi et revelatione Decreti Ad Genfr· dleinltu», n. 13. H. 21. 22 ^LE 3364) rc101 noventur./ Co1neillUmr’’rÎ!2; ***1™ Dei‘“,P Constitutione Del Verbum, aerom^o θ^1πηβη1«υπι revcUtioncm respexit tamquam is (LE 5 V*»< * ïotaai» XXI11. Coast A?*L Hww i4JWu. Λ. .4. S. actum quo Deu· sr personaliter communicat: «Placuit Deo In î» IV i». P * ’Clr. CwtttL Γ·*·- * i» n.ntdo beta· trapem &·»lia» Λ % 7 · Cocut. piil de Reel Λ iRiato hirn trmporii ^VLAKot deaurati ι^ο. rt «Ρ». t-J :1 E "Ctr. Coast paet- ■> Hal in dOD-lo ït£ss Uxnpora '· cJT /ο Γ^ QmL E P bo=PatT» latloo-Arnwi^m, ig63. Λ ffn. 17-rJ “Ccmi j»it 4· Ecd. La wind» bnis· topotù 5993 5994 1 I SG CLERI: DIRECTORIUM C VTECHISTICUM GENERALE iua bonitate et sapientia Selpsum revelare ct nuotm facere sacramentum voluntatis suae... ut eos nd societatem jccum invitet ln eamquo suscipiat» L Deus ibi apparet velutI qui Selpsum communicare velit, consilium exsequens quod ab amore proficiscitur. Catechesis Igitur exordium sumere debet ab hoc divini amoris dono. Fides est acceptatio ct fructificatio doni divini ln nobis. Haec notn, qua fidrs tamquam donum censenda est, totam pronus ministerii verbi materiam officit. 11. Ilevelatio: /acta ct verba—Hoc modo Deus operatur ut homines ad cognitionem sui consilii perveniant, scilicet even­ tibus historiae salutis et verbis divinitus Inspiratis, quae hos eventus comitantur ct declarant: «Haec revelationis oecono­ mia fit gestis verbisque Intrinsece Inter se connexis. Ita ut opera, in historia salutis a Deo patrata, doctrinam et res verbis significatas manifestent ac corroborent, verbo nutem opera proclament et mysterium in eis contentum elucident» ·. Revelatio igitur constat cx factis ct verbis, sese mutuo Illu­ minantibus. Ministerium verbi ea annuntiare debet, ita ut altisslma mysteria, quae In lis continentur, ulterius explanet ac communicet. Hoc modo ministerium verbi non solum re­ colit revelationem mirabilium Del In tempore peractam et in 107 Christo ad perfectionem adductam sed Insimul/ sub lumine huius revelationis, vitam humanam nostrae aetatis, signa temKrum ac res huius mundi Interpretatur, cum in iis consilium 1 ad salutem hominum operetur. 12. Icsus Christus, mediator cf plenitudo totius récriai Ionis— «Intima autem per hanc revelationem... veritas nobis in Christo Mucescit, qui mediator simul ct plenitudo totius revelationis exsistit» ‘. Christus non est solum maximus prophetaram, qui doctrina sua complevit ea quae anteactis temporibus a Deo dicta et foeta sunt. Ipse est aeternus Del Filius, factus homo, ideoque eventus novissimus, quem omnes historiae salutis eventus respiciunt et qui postrema Dei consilia complet ac manifestat. «Quapropter Ipse... revelationem complendo perfecit...» Ministerium verbi In luce ponere debet hanc admirabilem notam, quam oeconomia revelationis propriam habet. Dei Filias Sese inserit ln hominum historiam, hominis vitam ct mortem assumit, in hac historia suum foederis consilium adimplet. Haud secus ac Luca Evangelista, ministerium verbi primum credentibus eventum Icsu commemorare debet, cius significa­ tionem manifestando, magis magisque hoc factum unicum atque irrcvcrsiblle exquirendo: «Quoniam quidem multi co­ nati sunt ordinare narrationem, quae In nobis completae sunt, rerum... visum est et milii, assecuto omnia α principio dili­ genter, cx ordine tibi scribere» ‘. Itaque ministerium verbi innitatur oportet in commentario divinitus inspirato, quod de Incarnatione Redemptrice nobis praebuerunt lesus Ipse, primi discipuli ac potissimum apostoli, qui testes factorum fuerunt. «Neminem fugit inter omnes, — Evangclia merito excellere, quipne quae praecipuum testi­ monium sint dc Verbi Incarnati, Salvatoris Nostri, vita atque doctrina» ·. Praeterea recolendum est lesum Messiam ac Dominum, per Spiritum suum semper Ecclesiae suae praesentem adesse Ministerium verbi proinde praebet Christum non solum ut obtectum sed etiam ut Illum qui corda audientium ad divinum 103 praeconiam accipiendum et intclligendum aperit ·./ 13. Ministerium verbi seu praedicatio verbi Dei: actus vivae tradition is—«Quod vero ab apostolis traditum est, ea omnia complectitur quae ad populi Dei vitam sancte ducendum fi­ demque augendum conferant, sleque Ecclesia, in sua doctrina, vita et cultu, perpetuat cunctisque generationibus transmittit omne quod Ipsa est, omne quod credit» ·. Haec traditio alligatur dictis, at latius patet ct profundior est quam haec dicta. Ipsa est traditio viva, quia per eam Deus colloquium suum pergit. «Sicquc Deus, qui olim locutus est, sine intermissione cum dilecti Filii sui Sponsa colloquitur, et Spiritus Sanctus, per quem viva vox Evangelil in Ecclesia et per ipsam in mundo resonat,..·" . Quare ministerium verbi censeri potest veluti id quod vocem praestat huic vivae traditioni, in' ambitu totius 'traditionis, . ‘ ■ 1, in traditionis. •Haec e est itb Apostolis Traditio sub assistentia Spiritus Sancti Ecclesia proficit: crescit enim tam rerum quam verborum traditorum rrceptio, tum ex contemplatione ct studio credentium, q1 , tum ex ea conferunt. in corde ___ suo, intima spiritualium rerum quam experiuntur intelligcnlia, tum ex praeconio eorurn qui cum episcopatus successione charisma veritatis certum acceperunt» ", Ex una parte divina revelatio obicctum fidei catholicae constituens, quae peracta est tempore Apostolorum, aperte distinguenda est α gratia Spiritus Sancti sine cuius inspiratio­ ne ct illuminatione nemo credere potest. Ex altern parte Deus, qui ollm per facta divina una cum nuntio prophetarum, Christi et Apostolorum, Sese revelando humano generi locutus est, nunc adhuc per Spiritum Sanctum in Sacra Traditione lumine sensuaue fidei Ecclesiam Sponsam suam secrete dirigit et cum ea colloquitur, Itur, ut nopulus Dei sub ductu Magisterii pleniorem revelationis intclligentiom consequatur. Ecclesiae Pastores depositum fidei ipsis commissum non • Coaxt. dogm. do D>vfxx* Revelatione Dri Vribu*i, 2 (LE 3345;- ’ Const, doçm. de Divina Revelatione Dci Ferftum, 2. · Const- doem. de IHvin* ReveUlione ZVi l'erbu-i. 2. ‘Const dopa, de Divina Revelatione Dri V/rbvm, 4; cfr. Const, dogœ. d-Ecclesia Lumtn geniium,9 [LE lLt. x, l-Λ. 'Const, dogm. de Divin* RrveLalione Dn I'crSam, iS. Cfr. I9 x* 36, 15, 26; 16. 23; -n humana historia testantur. Quare satis non est, ut catechesis tantum-/ modo excitet experientiam quamdam religiosam, etsi veram· eadem vero conducere debet ad percipiendam paulatlm lotam consilii divini veritatem, instruendo christlfideles ad lectionem Sacrarum Scripturarum ct ad cognitionem Traditionis. 25. Catechesis et trita orationis litnrgicae ac prtcatne—•Om­ ni^ liturgica celebratio, ut pole opus Christi sacerdotis eiusque Corporis, qnod est Ecclesia, est actio sacra nraccellcnter, cuius efficacitatem eodem titulo codrmquc gradu nulla nHa actio Ecclesiae adaequat· “. Communitas autem Christiana, quo magis matura fit in fide, in celebrationibus liturgie!*, praeser­ tim eucharistici*, vivit cultum In spiritu el veritate Itaque catechesi* adiuvxre debet participationem actuosam, consciam, genuinam liturgiae Ecclesiae, non tantummodo ·!gn if icat Ionem rituum illustrando, sed etiam fidelium animos educando od orationem, ad gratiarum actionem, nd poeni­ tentiam. ad prece* cum fiducio fundendas, ad sensum communitnrium. ad significationem symbolorum recte capiendam: quae omnia necessaria sunt, ut vera vita liturgica habeatur. •Vita tamen spiritualis non unius sacrae Liturgiae partici­ patione continetur. Christianus enim ad communiter orandum vocatus, nihilominus debet etiam intrare in cubiculum suum ut Patrem In abscondito oret ··, immo, docente Apostolo ”, sine Intermissione orare» ··. Itaque catechesis educare quoque debet christlfideles ad verbum Del meditandum precesque privatas effundendas. 26. Catechesis et Christiana illuminatio humanae exislenliac. Homo in fide raaturu* agnoscere valet in varii* adlunctis occnrsibusque cum proximo invitationem Dei. qui nd saluti­ ferum Suum consilium adimplendum ipsum vocat. Ad calechesim Igitur spectat in lucem ponere hoc munus, fideles instruendo ad Christianam interpretationem rerum humanarum, praesertim signorum temporum» ita quidem ut omnes «valeant res omne* integro christlono sensu probare atque interpretari» ··. / 27 Cafreh**/* et unitas christianoram—Christifideltum eorâmuniUtr*. pro ed lunet Is in quibus vrrsontur. participare debent dlalngum oecumenicum ceteraque incepta quae ad 21. CofeeAraro* mraura—Intra activitati* pastoralis ora. restaurandam christ tonorum unitatem spectant ·’. bitum. catechesis ea ecclestalis actionis forma dicenda est Quare catechesi* auxdlum afferat oportet ad hanc causam ··, quae sive communitates sire chrlstifidele* singulos ad niaIntegram Ecclesiae doctrinam lucide exponendo ’·, aptam turiUlrra hdel perducit. cognitionem aliarum confessionum fovendo tum in iis quibus Ope catecheseos Christianorum communitates altiorcm *ibi cum Bde catholica conveniunt tum quoque in lis quibus ob ea comparant vivam cognitionem Dei eiusque corallii salvifici. differunt; in quo negotio vitentur verba vel doctrinae expo­ quod In Christo, Verbo Del Incarnato, centrum habet, seseque nendae modi qui «fratre* seiunctos vel alios quoscumque In •rdtfkant contendendo ut suam fidem efficiant maturam ct errorem circa verum Ecclesiae doctrinam inducere» ·· possint; LDamiratam, atque hulra maturae fidei participes reddant ordo seu hiérarchie veritatum doctrinae catholicae servetur ··. homine*, qui eam assequi cupiunt. Argumenta vero pro doctrina catholica cum caritate simul Pro quolibet homine, cuius anlmns ad evangelil nunlium paient, catechesi* est medium peculiariter aptum ad inteliiac debit* firmitate proponantur. gcndnm in propia vita consilium Dei et ad exquirrodam su­ 23. Catechesis et mluIo Ecclesiae (n mundo—Ecclesia est premam significationem rxMentiae atque historiae, ita ut in Christo veluti sacramentum seu signum et Instrumentum vît* societatis luce R ▼IU singulorum hominum atqur atque societati* Regni Dei saluti* totlusque humani generis unitatis Ut talis autem eo illuminetur eiusque exigentiis obtemperet, cognosci poxsit magi* Innotescit quo singulae fidelium communitates matu­ mysterium Ecclesiae, utpote communitatis eorum qui in riores in fide fiunt. evangeliura credunt. Catechesis lurore debet has communitates ad propagandam liare omnia munera propria cntecheseo* determinant. / Evangelii lucem et ad dialogum frugiferum Instituendum cum hominibus et culturis non Christianis, servata libertate reli­ 22. Ccteehftlt et jralla /Itol—Fides est Dei donum, quod giosa recto modo intellecta °. provocat homini* conversionem. «Quae fide* ut praebeotur, opu* est praeveniente el adiuvante gratia Dei et Internis 29. Catechesis el spes esrJiatologica— Homo maturus in fide Spiritu* Sancti iuxiliis, qui cor moveat et In Deum convertat, dirigit cogitationes ct desideria sua ad plenam in vita aeterna mentH oculo* apertat, ct det omnibus «navitatem tn consen­ Be^ni consummationem. tiendo ct credendo veritati» Catechesis Ideo munere fungitur dirigendi hominum spem CommunIU* Christiana In fide matura vivit Del verbum Imprimi* ad futura bono quae in caelesti lerusalcm habentur, rellgtosc audiens, ad conversionem rt renovationem ingi studio eo* simul / invitans, ut sociam praestare velint operam suorum 116 nititur, diligenter auscultat quid Spiritus dicat Ecclealae. proximorum et humani generis inceptis ad societatem huma­ Catechesi* mnnere (ungitur (per verbum, quod «imul testi­ nam meliorem efficiendam monium vitae et prareaUontru conluncta habeat) disponendi homine* aut excipiendam actionem Spiritus Sancti et ud se 30. CaUchcsis rt projrrssus vitae fidei—Apud fideles unica ultro convertendum. fides plus mlnusve intensa invenitur secundum gratiam uni­ cuique a Spiritu Sancto datam eonstanterque oratione Impe­ 23. Cslechesl· rl man/rum fidei perfunctio— Homo in IWe trandam M rt secundum responsum quod huic gratiae unus­ malttnt* pkme invitationi ndharret. quae In nuntio evangeiteo quisque praebet. Insuper, vita fidei condiciones induit varias eontlneliir. vt cuius nd enmninnionrm tum Deo et cum fra­ prout hominis existent)* evolvitur, dum ipse ad maturitatem tribus habendsm Impellitur, idem in suam vitam etiam tra­ pervenit et rune vitae munera suscipit. F*rninde vita fidei ducit officia cara hao tovRaUone connexa»». vario* gradu* admittit tum in globali acceptatione totius verbi Catechesi* muneribus fungitur homines udinvondl ad hanc uri. tura in eius explicatione et applicatione ad diversa vitae communionem cnm Deo reapse efficiendam, proponendi ebrihumanae munera, iuxta maturitatem unicuique propriam et »1 la num nuntium ut apparent per eum in talo poni wprmum diversitate* singulorum hominum ··. Scilicet huiusmodi ac­ vitae humina» valorem, quae omnia postulant ut catechesi* prae oculi* labent I?gill mas animorum ndsplralione*. progres­ uto Mm teraport» GtWim a *pa. 4. ” Const to S. Llturgia Sacrosu» et bono* exitu* volaram qui in Iisdem continentur. 7 TLE »»Cfr. 4 XJ «»Ctr. U| 6 6 ‘Cfr. Cmamanin rura Deo Eique adhaesio seramferunt tamquam 1 » 17' ‘Coe't S- Lif-mna Ccwcdiufw. ia. »· Const. effectum necesuirium perfuneliontm hamannnira munerum Oe fcxtl in nrsr.lo tatas tetapoch GjaJiem rt tfrt, 6x 11 Cfr. D*cr et ofTtehun snlhlaritatl*. cum haec omnia Del Salvatori» vo­ 5 (LE msl- “Cfr. Drer. to Oeluntati respondeant »·. * "Or· Drrr. to Ormnerauao Uato lt» nilirUznibo. u. Cfwcl At_____________ -, rSacr-rrvi»"* C-«wxi»m. jj, v ’LF. }Ut>. S. G^* pist Epteop. etiaer» tn E^rle*.» CWsiiwi f.v-^ττνι, U ”D—t. to p»vt Episf-P ia Eodrua Clrito· D*· MSMM, |<; dt D--.? to vt.-e ts£vsrj*u Fxrlejx»· .U ιίάτ*^*ι. u »»O«M toe?, to ΙΜ·Γ· Hrt-Liocw /.·« !>»·*·*. 5 ·· ( fr D~» ■> v.W eawn. Ferire*! 44 tt*tn Jtnoaiu, ta. *»Clr Coast, past, to Ectl. in ..C!r Mf , 5007 «-CfcTÏ'ÿ: 5098 H)fl APR Π SQ CLERI: DIRECTORIUM CATECll ISTI CUM GENERALE reptatio necnon explicatio ct applicatio ^.^^m hominis diversa sunt, prout ngltur de parvuli , * de puer s, dc adulescen­ tibus, de Juvenibus vel de adultis. Catechesis munus habet adjuvandi ortum et progressum huius vitae fidei per totum bominls exsistentiae decursura usque od plenam revelatae veritatis explicationem eiusque ad vitam hominis opplicatloneni. 31. Ubertas actus ealechisllci—Catechesis nd communita­ tem spectat, quin singulos fideles neglegat. Colligatur cum ceteris muneribus pastoralibus Ecclesiae, suam tamen spe­ cificam Indolem non amittit. Eodem tempore munera absolvit Initiationis, educotionls et Institutionis. Magnopere interest catecheslm hanc variorum aspectuum ubertatem servare ita quidem ut unus aspectus a ceteris non separetur, cum aliorum detrimento. 32. Efficacitas verbi Del in catechesi—Etiam ad catecheslm pertinet illa Sacrarum Scripturarum sententia: «Vivus est enim sermo Del cl efficax» ·’. Verbum divinum fit praesens in catechesi per verbum hu­ manum. Ut autem fructum ferat in homine atque interiores motus gignat qui indifferentiam aut Inccrtltudlnem expellant el eum ad fidem amplectendam inducant, catechesis debet 117 fideliter exprimere et apta ratione/ praebere verbum Del. Praeterea ad efficaciam catecheseos maxime confert testi­ monium vitae et catcchistae cl communitatis ecclcslalls ··. Catechesis, Igitur, transferre debet verbum Del, prout ab Ecclesia nroponitur, In loquendi modo hominum ad quos dirigitur ··. Deus, cum Se humano generi revelavit, verbum suum humano verbo consignavit, illud exprimens sermone qui ad peculiarem culturam pertinebat ··. Ecclesia, cui Christus revelationis depositum concredidit, usque ad consummatio­ nem sacculorum conatur illud modo vivo ad populos cuiusvis culturae et ad homines cuiusvis condicionis transmittere eisque explicare ac interpretari. 33. Paedagogia Del in revelando et Ecclesiae tn catcchizando—Deus in historia revelationis ea ratione paedagogia usus est, ut suum consilium salutis in antiquo Foedere prophetice ac mediantibus figuris nuntiaret ct ita adventum praepararet Filii sui, auctoris novi Foederis atque consummatoris fidei·». Nunc vero, post revelo lIonis consummationem, Ecclesia integrum mysterium salutis nostrae In Christo cum catechlEindis communicare debet. Memor autem paedagogiae a Deo adhibitae, ipsa quoque paedagogia utitur, nova tamen quae novis sui nuntii requisitis respondeat. Curat nempe ut, hoc ountlo sine adulteratione aut mutilatione proposito, ipsum accommodet ca tech liandorum ingenio. Ex una parte Igitur ut exiguo quorumdam Ingenio parcat, simplicius breviusque res exponit, adhibitis etk»m summariis formulis antis quae postea magis explicentur. Ex altera parte vero vividiorum aut valenliorum ingeniorum exigentiis sa­ tisfacere satagit profundioribus adhibitis explicationibus. 31. Fidelitas Deo servanda et ratio habenda hominis—Ecclesio huiusmodi munus praecipue absolsdt ope catecheseos u. Veritatem hauriens e verbo Del et fideliter inhaerens securae expressioni huius verbi, catechesis contendit plena fidelitate hoc Dei verbum docere; attamen cius munus restringi nequit ad traditas formulas repetendas, sed postulat ut eaedem for­ mulae intellegantur et, ubi res/ ferat, etiam novis modis, fideliter exprimantur sermone audientium captui accommo­ dato. Hic autem sermo diversus erit pro diversis aetatibus, socialibus hominum condicionibus, humanis culturis atque civilitatis formis 35. Testimonii cedesialis necessitas—Catechesis denique sive α cntechiriis sive a lota communitate eccleslali postulat testimonium fidei, quod coniunctum habeat authenticum Christianae vitae exemplum, cl ad sacrificium aptitudinera ··. Occursus enim hominis cum Christo non solum per sacrum ministerium evenit, sed etiam ner singulos fideles coruraque communitates ··, quibus proinde officium incumbit testimo­ nium exhibendi. Si testimonium huiusmodi deest, impedi­ mentum acceptationi verbi Del in auditoribus gignitur. Catechesis fulciri debet testimonio communitatis ecclcslalls. Nam catechesis efficacius loquitur dc iis quae revera exlstunt In vita etiam externa communitatis. Catechlsta est quodam­ modo interpres Ecclesiae apud cos qui catechirandl sunt. Ipse legit et legere docet signa fidei, quorum praecipuum est Ipsa Ecclesia ··. Hinc patet quam necessarium sit ut, nd mentem Ecclesiae el ducentibus Pastoribus cius, communitas eccleslalis removeat aut corrigat quae deturpent vultum Ecclesiae et impedimentum hominibus constituant ad fidem amplectendam »’. Catcchistae itaque officium habent non solummodo directe impertiendi catecheslm, sed etiam auxilium suum praestandi ad communitatem cccleslalcm animandam, ita ut Ipsa testi­ monium genuine Christianum praebere valeat. Actio cutcchlstlca. Igitur, Inseritur In Illam generalem actio­ nem pastoralem. In qua apto ordine disponuntur et Inter se 119 colligantur omnia elementa vitae ccclesiolls ··. / ·· Hb 4 11. ·· Cir. n. jj. ° Cfr. CoosL dojm. de Divina R?velatk>ne Dn 1'erbum, 13 [LE 334SÎ θ®^τ· & ioslitatione sacerdotali OptsLam totius, 16 [ÛE3334Î ·· Cir. CousLdogm.de Divio» RevelationeDn Verbum, xs. »*Cfr. Hb. is, 1. M Cfr. Coast doçrn. de Divina Revelatione Dei Verbum, 24- ·· Cfr. Const, dorm, de Divina Rest Latione Dei Verbum, 8; Deer, de pasL Eplscop, nmaert in Ecdeua CAnritu ZMmtnua, 14. ·* Cfr. Coast doçm. de Ecclesia Lumen gentium, ii, ’T. DocL Noitra aeiate, a [LE dorm, de Ecclesia Lumen gentium, 33. **Cir. Cone. 'at. I, CotuL Dei Fdius, Dt-Seh. 3014. "Ctr. Const, past, de EccL in mando buJat tem­ poris GsuJiwm ri ip«. 19· "Cfr. ComL pasL do EccL ia mundo buias tempons GauJium it rp«, 4* 7» 4J· 5999 Paw n. 39(k* III. De Nuntio Christiano 36. Significatio ae finis huius partis—Fides, culus matura­ tio per catecheslm promovenda est ». duplici modo considerari potest: vel tamquam plena hominis adhaesio Deo Sese reve­ lanti sub Influxu gratiae praestita (fides qua), vel tamquam materia revelationis et nuntii Christiani (fides quae). Hi duo aspectus nequeunt separari natura sua et normalis maturatio fidei eorum cohaerentem progressionem supponit, tamen Inter se distingui possunt ob rationes methodological In hac tertia parte sermo est de materia fidei, el quidem hoc modo: In priore capite indicantur normae seu criteria quae catechesis servare debet in invenienda et exponenda propria materia. In allero autem capite sermo erit de materia in se Ipsa. Quod tamen minime ad hoc tendit ut singulas quas­ que Christianas veritates exponat, quae fidei ac catecheseos obiectum constituunt; neque enumerationem quondam pro­ ponere cupit praecipuorum huius nostrae aetatis errorum aut illarum fidei veritatum quae hodie acrius negantur vel negllguntur. Ad hanc enim rem ordinarium ct extraordinarium Ecclesiae Magisterium cum auctoritate providet suis publicis communicationibus. Eoque minus In hoc capite ostendere praesumitur aptam viam ad componendas fidei veritates secundum organicam rationem In quadam synthesi quae aeque pendat obieclivom earundem hicrarchiam vel quod summopere huius aetatis homines vehementius postulant; qui homines sive in eo quod Ipsorum aetatem attinet, stve in eo quod institutionem socia­ lem et culturalem respicit perspiciuntur. Hoc ad scientiam theologicam et ad varia Christianae doctrinae expositionis genera pertinet. In hoc altero capite e contra exponere opportunum visum est —Illis globalibus formulationibus adhibitis quae ulteriores explanationes includant— quaedam praestontiora quae in nuntio salvifico continentur, organice sane inter se connexa, In iis potissimum peculiaribus lineamentis quae clarius ma­ nifestanda sunt in nova accommodata catechesi, fideliter suum 120 finem persequente. / Caput I. Normae seu criteria 37. Catecheseos materia relate ad varias vitae cedes tails Jormas, relate ad dissimiles culturas atque dissonas hominum elocutiones—Revelatio est mysterii Dei eiusque satvlflcae actionis in historia manifestatio, quae per communicationem personalem ex parte Dei homini fiC et huius communicationis materia solutis nuntium omnibus hominibus praedicandum constituit. Summum itaque et omnino necessarium prophetici Ecclesiae ministerii munus est huius nuntii materiam InteUigibllem red­ dere hominibus omnium temporum, ut ad Deum per Christum convertantur, totam ipsorum sitam lumine fidei interpre­ tentur, considerata peculiari rerum temporumque condlc’one •n qua eadem vi ta evolvitur, ct vivere valeant congruenter illi dignitati, quam nuntius salutis eis attulit atque fides eisdem revelavit. Ad hunc finem assequendum catechesis, velul tempus sane praestantissimum prophetici Ecclesiae ministerii, non solum magnam asslduamque coniunctioncm colere debet cum variis vitae rationibus ccclcsialis communitatis, sed fovere quoque studet arctiorem appropinquationem inter possibiles fonnulationes divini nuntii ct varios culturas et diversas gentium locutiones. 33. Meta catecheseos est ut tota materia proponatur—Ma­ teria nuntii salutis constat ex partibus ouae inter se arcte cohaerent, etsi cius revelatio gradatlm a Deo data est, olim per prophetas, novissime in Filio ·. Cum finis catecheseos, ut dictum est, in eo sit ut tura singulos christIfideles tum quoque communitates od maturam fidem perducat, ipsa diligenter curare debet ut integrum thesaurum nuntii Christiani fideliter proponat. Quod sane fieri debet iuxta exemplum paedagogiae divinae ·, sed ratione habita plenitudinis revelationis divinitus communicatae, ut populus Del ea nutriatur et ex ea vivat. Catechesis igitur initium capit α simpliciore propositione structurae integrae Christiani nuntii (formulis etiam summariis seu globalibus adhibitis), eamque proponit modo congruo cum variis condicionibus cuituralibus et spiritualibus catechl· xandorurn. Minime tamen ipsa haerere / potest in hac proposi­ 121 tione initiali, sed Id quoque cordi habeat oportet ut materiam modo semper fusiore atque expllcltlorc proponat, ita ut sin­ guli fideles ct Christiana communitas ad profundiorem semper atque vitalem Christiani nuntii agnitionem perveniant aterae concretas vitae humanae condiciones aut praxes sub lumine revelationis diludicent. Hoc non facile catecheseos officium Hat necesse est sub ductu Ecclesiae magisterii, culus est in tuto semper collocare nuntii divini veritatem praetereaque invigilare ut ministerium verbi debitis rationibus dicendi utatur prudenterque rationem habeat auxilii, quod inquisitio theologica et humanae scien­ tiae afferre possunt. 39. Materia catecheseos corpus quoddam organicum ac rItale constituit—Obiectum fidei complectitur materiam sua natera complexam, scilicet: Deum in suo mysterio Eiusque ralvtflcum Interventum in historia; quae omnia nota sunt per ea quae Ipse Deus de se suisque operibus revelaviL Momentum cen­ trale sive In salvifico Del interventu stve In Eiusdem homini­ bus manifestatione Christus obtinet. Propterva obtectura catecheseos sunt mysterium et opera Dei, scilicet opero quae « Or. q. si. · Cfr. Hb. i, 1. * Cis . a. 33. 6000 η. 3005 SC CLERI; DIRECTORIUM CATE CH IS TIC CM GENERALE Deus fecit taelt et facturo» est propter nos homines et propter nostram salutem- Haec omnia apte atque arcte inter se cohae­ rent et oeconomiam salutis constituunt. Catechesis quae talem materiae connexionem atque har­ moniam neglegat, impar omnino evadere potest ad finem suum consequendum. 40. Chr istoccn trismus catrcheseos—Christus lesus, Del Ver­ bum Incarnatum, cum suprema »11 ratio qua Deus in mundo intervenit cl Se*e hominibus manifestat, est centrum nuntii evangelic! in historiae salutis ambitu. Ipse est «imago Dei invisibilis, primogenitus omnis creatu­ rae: quoniam in Ipso condita sunt universal ·. Ipse enim re et veritate unus potens mediator extal per quem Deus ad hominem accedit et homo ad Deum perducitur ·. In Ipso Ecdesia suum fundamentum habet. In Ipso omnia Instau­ rantor ·. Res creatae itaque, hominum conscientia, genuini va lore* qui In ceteris religionibus inveniuntur, diversa tem­ porum signa censenda viae et gradus sunt —etsi non uni­ voce— quibus, sub gratiae/ influxu nec sine ordinatione ad Christi Ecclesiam, ad Deum accedi potest ’. Quare catechesis christocentrica necessario esse debet. 41. Theocentrlsmus Irin liar las cxdediejeos—Sicut Christus est centrum historiae salutis ita mysterium Dei est centrum a quo haec historia originem ducit et in quod vetat In finem ultimum ordinatur. Christus crucifixus et resuscitatu* ducit homines ad Patrem mittendo Spiritum Sanctum In populum DeL Quare structura totius materiae catechescos theocentricoIriniUria esse debet: per Christum, ad Patrem, in Spiritu. Per Christanv Tota oeconomia salutis suum sensum accipit a Verbo Incarnato, cuius adventum praeparavit, cuius re­ gnum ln terris, post Eius mortem el resurrectionem, exhibet atque extendit tuque ad secundum gloriosum Eius adventum, qui opus Dei consummabit. Sic fit ut mysterium Christi uni­ versam catecheseo* materiam illuminet. Diversa elementa —blbliea, evangclica. rcciesialia, humana immo et cosmica— quae institutio catecbetka assumere el explicare debet, ad Filium Dei Incarnatum referenda ml Ad Pairerr.: Finis supremus Incarnationis Verbi el tottas oeconomiae saluti» in eo est, ut omne* homines ad Patrem perducantur. Quare catechesis, cum auxilium ferre debeat ad magis magisque intenigendum hoc consilium amoris Patris Caelestis, eo spectare debet, ut ostendat supremum vitae hu­ manae sensum hunc esse: Deum agnoscere, glorificare. Ipsius voluntatem fadendo, sicut Christus nos docuit verbi» et exemplo vitae suae, rt ita ad vitam aeternam pervenire. In Spiritu: Cognitio mysterii Christi et iter ad Patrem fiunt in Spiritu Sancto. Catechesis Igitur In exponenda materia nuntii Christiani semper in lucem ponere debet hanc Spiritus Sancti praesentiam, qua homines i u git er permoventur ad com­ munionem cum Deo el hominibus habendam et ad sua mu­ nera explenda. Si catechesis caret tribus hisce clementis aut negUgit arctam eorum coniunctlonem, profecto nuntius Christianus propriam suam indolem amittere potest. 42. Propter nos homines d propter nostram salutem—Fines throcentrico-trlnltArius oeconomiae saluti» separari nequit a suo obiroto, quod ln eo est, ut homines, a peccato elusque 123 consectariKJ liberati, quantum fleri potest Christo configu­ rentur ·. Skat tacarnpllo Verbi, Ita omnis veritas revelata est propter nos homines rt propter nostram salutem. Diver­ sarum Christianarum veritatum prospectus ln relatione cum ultimo hominis One est una ex condicionibus ad carum fructuoslwlmam Intellegentiam '. Catechesis Igitur clare ostendere debet arctissimam con­ nexionem mysterii Del et Christi tum existentla el fine ultimo hominis. Hac procedendi ratione minime contemnuntur fines terreni, ad quos privato aut communi conatu consequendos homines divinitus vocantur; *ed aperte docetur finem hominis ultimum non contineri his temporalibus finibus, quin potius cos superare supra omnem expcctationem, modo quem solus amor Del erga homines excogitare potuit. 1971 APR 11 ^n’tTporUt1P<”ltl0nC ma,crta' «teehewo. omnino .phi916. “Ct. Doa de O5 " Cfr. Const. pasL de E«l-ln mundo holus temporis GduJium et spes, st f LE 33e*)· «Cfr. Cone. VaL I, ia Const Dei FOùa, Dx.-Sch. 3004-3003, 3016. “ Cfr. 1 lo. 4, ao-sx· “Cfr. Coi. x, 15-17. "Cfr Coi. x,x3 ss- ”Cfr. Rom x,4. " Cfr. r Coe. 15, »>. •’Cfr. EM. s, xo. ”Cfr. Ro·*. B, xç-ax. »»/7-a8; SX o-xt «EM x. X9· "Cfr. Const, dogm. de Divina Rerebtxme Dei 3 (LE 33451- MCfr. PU XII, Enc. Haww·» fryHx /f. A. S. 4a ÎX93O). p. 575 [LE Ji47h Const, past, de Eccl in mundo huius temporia xa. X4 (LE 33*6) "Cfr R<~ 8. ^-30- , 2 x ••Cfr. 1 PA. 3, X3- "Cfr. x Cœ. 15. »8. ·· X T·*- 3. «6. Or. Coast. 6003 η. 3960 peres et divitet, cives el alienigenas; sl quosdam prae ceteris dilexlt, hulusmodl prnedllectlo aegrotos, pauperes, humiles spectavit. Erga personam humanam tali se gessit reverentia atque sollicitudine, qualem nemo umquam ante Ipsum mani­ festavit. Catechesis debet cotidie defendere et corroborare fidem In divinitatem lesu Christi, ut Ipse non tantummodo excipiatur propter admirabilem suam vitam humanam, sed Eum homi­ nes ex cius verbis ct signis agnoscant Filium Del unigenitum ", •Deum de Deo, lumen de lumine, Deum verum de Deo vero, genitum non factum, consubstantialem Patri» ··. Recta inter­ pretatio mysterii Incarnationis in traditione Christiana pro­ gressa est: per assiduam fnteUigcntiam fidei. Patres et concilia nisus suos direxerunt ad notiones pressius determinandas, ad Indolem propriam mysterii Christi altius exponendam, ad arcanas exquirendas necessitudines, quae Ipsi cum Patre caele­ sti atque hominibus Intercedunt. Accessit vitae Christianae de hac veritate testimonium, quod Ecclesia, decursu saeculorum, exhibuit: communio Dei cum hominibus, quae In Christo obtinetur, fons exstitit gaudii et inexhaustae spei. In Christo adest omnis plenitudo divinitatis, per Ipsum amor Dei erga homines manifestatur. S. Ignatius ad Ephesios scribebat: «Medicus unus est, et carnalis et spiritualis, genitus et Ingenitus, ln carne existens Deus, In morte vita vera, et ex Maria et ex Deo, primum mpassibilis el tunc passibilis, lesus Christus Dominus noster» ” 54. lesus Christus Saloator el Redemptor mundi—Mysterium Christi apparet in hominum et munai historia, peccato sub­ lecta, non tantum ut Incarnatirnls sed etiam ut Salutis et Redemptionis mysterium. Deus Ita homines peccatores dilexit, ut Filium suum daret mundum slbl reconcilians “. lesus igitur, tamquam primoge­ nitus In multis fratribus ”, sanctus. Innocens, immaculatus ” libere ct filiali amore Patri/ suo oboediens”, pro fratribus suis peccatoribus et tamquam eorum Mediator mortem, quae cis stipendium peccati est, suscepit Hac sua sanctissima morte genus humanum α servitute peccati et diaboli redemit et in Ipsum Spiritum adoptionis effudit, novam humanitatem In Selpso condens. 130 55. Sacramenta, actiones Christi in Ecclesia, quae est sacra­ mentum primordiale—Mysterium Christi continuatur in Ec­ clesia, quae Eius praesentia fugiter gaudet atque Ipsi mini­ stratur, in specie signis illis, a Christo institutis, quae donum gratiae significant ct producunt ac sacramentorum nomine proprie designantur ··. Ipsa nutem Ecdesia, cum non sit tantum populus Del, sed etiam in Chnsto velutl «signum ct instrumentum intimae cum Deo unionis totiusque generis humani unitatis» ”, consideran­ da est quodammodo tanquam sacramentum primordiale. Sacramenta sunt actiones praecipuae et fundamentales, quibus lesus Christus iugiter dilargitur fidelibus suum Spiri­ tum. cos efficiens populum sanctum, qui. In Ipso et cum Ipso, sese praebet oblationem Patri acceptam. Sacramenta profecto habenda sunt bona inaestimabilia Ecdesiae, ad quam potestas ea administrandi pertinet; eadem tamen semper referenda sunt Christo, n quo suam efficaciam accipiunt. Revera Christus est qui baptizat. Non est tam homo qui Eucharistiam celebrat, quam tpse Christus; Ipse enim ministerio sacerdotum in sacri­ ficio Missae Sese offert ··. Actio sacramentalis est. Imprimi», actio Christi, cuius ministri Ecclesiae sunt velutl Instrumenta. 56. Sacramenta luxta eorum Integram rationem—Catechesi curae erit septem sacramenta exhibere secundum eorum inte­ gram rationem. Primo, exhibenda sunt tanquam fidei sacramenta. Ipsa certe efficacem Christi Salvatoris voluntatem ex sese expri­ munt; homines vero, pro sua parte, sinceram voluntatem respondendi Del amori et misericordiae manifestare debent. Quapropter catechesis consulere debet ln/ dcb(tis dispositio­ nibus procurandis, in sinceritate ct generositate excitanda ad dignam sacramentorum receptionem. Secundo, sacramenta exhibenda sunt, certe unumquodque secundum suam naturam et finem, non solum tamquam re­ media peccato elusque consectariis, sed praesertim tamquam fontes gratiae in singulis ct in communitatibus. Ita ut tota dispensatio gratiae in fidelium vita ad oeconomiam sacranicnlalcm quodammodo pertineat. 57. Catechesis de Sacramentis—Baptismus hominem a culpa originali el nb omnibus peccatis personalibus abstergit, cum In filium Del regenerat. Ecclesiae incorporat atque Sancto Spiritus donis sanctificat, charactere Indelebili in anima im­ presso eum initiali modo Christi munem sacerdotalis, pro­ phetici et regalis participem facit ·’. Confirmatio Christianum perfectius Ecclesiae vinculat ac speciali Spiritus Sancti robore ditat, ut tamquam testis Christi In mundo vivat. Cum nutem Christianorum vita, quae militia est super ter­ ram. tentatlonibus et peccatis sit obnoxia, via paenitentlae sacramenti eis aperitur, ut veniam n Deo misericordi conse­ quantur atque cum Ecclesia sese reconcilient. Ordo quosdam de populo Del peculiari modo Christo Me­ diatori configurat eis sacram potestatem conferens, ut Ec­ clesiam pascant, verbo Dei fideles nutriant eosque sanctificent, put. de Eccl. in mando hchis temporis Gauitwm et rfes, ss. *'Ctr. Γ·. t, 1B. «Dr.-Cch. 130. «R/. 3$. «Cfr. s Coe. 5, 19. ”Cfr. Rrm. 8. »9. ” Cfr. Hb. 7, »5- ” Cfr. Phil. 2, B. ·· Cfr. Rem. 6. sy CcmsL past de Eccl ln mundo huhis tercporis GawZiu·· et rfes. tS [LE 33M ). nClr. Coae. Tridentinœn, Decret*** de Dx--Sch.. x6ox. ”Const dofxn. de Ecries» Lut* gerar**, x [LE 323·)- ”Cfr. Coee. Tnd.. Doctrr*a de m* cryticia .Vuw, Dx.-Sch., 1743. « Cfr 1 Pete. 1, gr, CoasL deau TrvlretiEcn·, C.gwn U mainwMi, Dr..$cb., virtutum CArtstum conferri sunt, immo martyres ne Fnm lire. ‘’Or. Coast, past da Eecl. te rx/i-ido bum leicpxtt GoiM.um d drnr^rmt, rtuun torment» et mortem p«M wnt 4I (LB ··Cir. Litt. Bacycl //«w n. 4. A. d. S. 60 OiUl.P dl !LE 36*·). ‘•Cü.Lrtt.EomLH·’*»’'" «*«.»· «4M..4.S. 4o p. ••Clr. 5. *5· “ Clr ComL past, da E«L in trundo burn ΐΛΓ,ραηι 6amtiam tt ♦*. *Cfr. !·. U, sj. MOr. G 4*4 [LE ” Const dofra. de Ecclesia I.Nmen (m*tuw«, 54. ·· Le. 1, s3. “Coast, dogas. de Eccteria Lumen genhum. 63 (LE 3*32J. “Const doçra- de Ecclesia Lumen gemhum. 50. “ConsLdocm. de Ecclesia Lumen p«t.'iM«e, 61 ”Cfr. Coast despn. de Ecclesia Lumen gentium, 63-65. ” Cfr. Coast do<-n de Ecclesia Lumen fr-Jiwm, 69. ” Coast dojpa. de Ecclesia Lumen gentium 63. »»Ctr Comt. iWtn de Eciîerii Lumen gentium. 49. 50. ” Ph 3, «; cfr. r Car. î3. ”r Ccr. is. *4-58. ’··Coast. do 4mm.··». t? fl.E Ad Director* CatrehUUca national* vel regionalia perti•Cfr Ow. Vit 1, Onsst. Dti DvSch. ym. yuj. 6010 i Λ L A<;. Antea familia pro puero mediationem ad Dei populum con­ stituebat. Nunc vero ipse ad Ecclesiae vitae directam partici­ pationem ineundam Iam idoneus est, el ad sacramenta admitti potest. Pueri Intelligent ia grndntim evolvitur. Catechesis huic men­ tis progressui sese accommodare debet. Puer de adultorum vita religiosa sibi rationem reddere quaerit. Proinde vita ge­ nuine Christiana communitatis adultae optimum quoddam auxilium praebet nd profundam efformntioncm pueris propo­ nendam, et quidem modo vere didactico, cum vita religiosa adultorum nc populi Del activitates sub lumine historiae salu­ tis opte explicantur. Initialis laboris experientia non est consideranda quasi extranea a fine catecheseos. Laetitia agendi cl quidem recte agendi, cum aliis cooperatio, disciplina perspicua ac rationalis quae exinde oritun en permultae experientiae quae compa­ rantur ct quae utiles sunt non solum ad Insertionem In socie148 tatem, sed etiam ad activum participationem vitae Ecclesiae./ His prae oculis habitis, paedagogia catechetlca, quamcumque sequatur methodum, puerorum activitatem suscitare de­ bet. Sl in hoc deficiat, catechesis suum officium absolvere non poterit educandi credentem ad responsionem magis magis­ que personalem dandam verbo ct dono Del. Talis paedagogia activa non tantum In expressionibus exterioribus, quantumvis utilibus, inhaereat, sed ad responsum cordis, ad orationis gustum educere contendat. Haec vero interior educatio diffi­ cilior, sed magis necessaria, efficitur ob indolem civilizationis nostri temporis, quae dispersioni favet. Cooperatio inter catcchbtns et parentes (mutua communi­ catio propriae sententiae circa programmata, methodos, dif­ ficultates qune occurrunl) necessaria est ut educatio puerorum apta et concordia ratione procedat. Huiusmodl cooperatio utilis est etiam utrisque, qui exinde auxilium accipiunt in specificis suis muneribus exercendis, 80. Pueri qui sehnlns non frequentant—Adsunt etiam regio­ nes extensae ac nonnumquam incolis redundantes, ubi scholae non sufficiunt. In his casibus oportet ut impensu actio pasto­ ralis dirigatur ad Ipsas familias et, quantum fieri poterit, pro­ moveantur variae associationes quae de pueris curam habeant, et quae opportuna ratione Instructae sint, ita ut locorum condicionibus et spiritualibus puerorum necessitatibus re­ spondere valeant. 81. De pueris qui in familiis indifferentia religiosa laboran­ tibus crescant—Magis magisque animadvertitur difficultas impertiendi catechesim pueris, qui in familiis el locis vivunt 5 »Cfr Deci. de edtseitfcw sicerdotall GrarisWmw"» edui^ic^is, 5 [LE 6011 n. 3005 ubl praxis religiosa deest vel prorsus insufficiens est Quan­ doque dubia moventur circa ipsam possibilitatem et conve­ nientiam catcchescos impertiendae. Profecto, omittenda non est huiusmodl puerorum catechesis, sed potius ita concipienda et perficienda est, ut congruat cum rerum adiunctis et condicionibus. In his casibus requiritur ut instituantur relationes cum familiis, earum mentes et consuetu­ dines investigentur. Ita ut Inveniri possint media quae viam nd dialogum aperiant. Requiritur etiam ut catechesis ea ra­ tione materiam proponat, quae vere accommodata sit ad concretas puerorum possibilitates, 82. De adulescenliae ac l uvent ulls condicione cl momento— Adulescentiae periodus et, largiore sensu, «iuventutls phaeno­ menon» ut alunt, maximum momentum habent In societa­ tibus prae/industr>a)ibus quae parvo tantummodo scholarum 149 numero fruuntur, transitus a pueritia ad communitatem adul­ torum fit quasi directe. Mac nostra aetate magis magisque consuetudo invalescit extendendi tempus Institutionis schola­ sticae pro adulescentibus et haec consuetudo creat (n societate generationem labori directe fructuoso non Insertam, quae, etsi vigore physico et intellectuali lam gaudeat, nullam aliam activitatem exercet extra studium et acquisitionem futurae professionis. Hoec classis socialis magnum pondus in adul­ torum societate habet; quod haud leve problema secumfert. Hoc problema etiam In Ecclesia invenitur et quamquam sub formis diversis nihilominus non minus grave evadit. Adulescentes et iuvenes minus sublacent periculo sese violenter opponendi Ecclesiae qnnm tentation! eamdem relinquendi. Hoc est In catechesi gravissimum problema, ellam ex eo quod saepe adultis difficile est agnoscere quid validum adulescentes iuvenesque afferre queant. Iuvenes vero eo minus diffidentes erunt, quo maius catechlstae capacitatem eorum partes comprehendendi ct acce­ ptandi demos tra bunt. 83. De praeadulesccnliae et luventults condicione et mo­ mento—Expedit ut Directoria Nationalia praeadulescentlam, adulescentiam et iuventutem distinguant. Hic quidem tantum animadverti potest, in regionibus hu­ manitate excultis ubi quaestio ponitur, difficultates propriae praeadulesccntiae in praxl non salis nec semper agnosci. Educator in tentatlonem Incidere potest considerandi praeadulescentes eadem ratione oc pueros ntque ideo timendum est ne eorum attentionem slbl non conciliet; vel etiam cos considerare potest tamquam adulescentes, quo in casu eisdem themata laborique methodos proponit, quae supponunt ma­ turitatem personalitatis et experientiae nondum ab eis adeptam. Pracadulcscentiae aetas tamquam notam propriam habet laboriosum ortum sublectlvitatis. Quare necessc est ne hac aetate pergat institutio simplex et oblectfva, quae puerorum propria est; sed etiam cavendum est ne proponantur proble­ mata et themata qune ad adulescentiam perlinent. Institutio concreta, quae vitam et opera Sanctorum homi­ numque bene meritorum Illustret, necnon consideratio vitae actualis Ecclesiae catechtxandis huius aetatis validum ollmentum suppeditare possunt. luventus stricte dicta, adulescentiam sequitur, est quoque vitae periodus parum adhuc studiis Investigata, elusque peculiares notae nondum satis cognoscuntur./ 150 Quidam putant hnc aetate inchoandam esse Institutionem theologicam. Alii putant proponendas esse quaestiones hu­ manas et sociales, additis explicationibus theologicis simplicibus ct quibusdam hortationibus ad christlane agendum. Via, quae optanda videtur, est agere de problematibus fundamentalibus nc typicis huius aetatis seria cum documen latione theologica atque humana et simul apta cura methodologla discussionis co ilee Uvae. 84. De vitae senius inquisitione—Adulescens profundas Im­ mutationes physicas et psychicas In selpso animadvertit. Ipse suum munus in societate quaerit. Suae infantiae religiositate non amplius contentus, nondum fidei maturitatem ndultl propriam assecutus est; Ideoque orientationem fundamentalem uaerlt, qua denuo suam vitam ad unitatem reducere possit. [acc Inquisitio taracn saepe ad crisim religiosam perducit. Praecipuum munus catechcseos adulescentiae erit vitae sensum genuine Christianum promovere. Ipsa Christian! nuntii lucem effundere debet In realitates. quae magis adulescentem commovent, ut sunt corporalis existentiae sensus, amor et familia, norma In vitae cursu sequenda, labor et tempus li­ berum. iustltia ct pax, etc. 85. De attentione convertenda ad genuinos valores—Adule­ scens suae vitae visionem, suum existentiae cursum secundum quosdam valores praecipuos ac primarios ordinare conatur. Inmvcro hodie adulescens inter «valores· Invicem oppositos sese immersum persentit. Hoc factum conflictum acuit In adulescente Inter varios valores quos Inquirit slbique persuadet ut illos valores reiciat, qui in vitae ratione adultorum non exprimuntur. Catechesis illum luvare debet ad genuinos valores magis magisque detegendos et ordinandos. 86. De personalitatis aulonomia—Ut nutonomlam. quam exoptat, adulescens attingat, sui Ipsius affirmationem saepe exaggerat et ordinem vitae ab adultis acceptura nonnumquam reprencndlL Adulti animadvertere debent adulescentes fidei adhaerere seseque In Ipsa confirmare non vi cuiusdam Idenllficattonh cum adultis, sed ex propriis persuasionibus, grndatlm exploratis. Ex huiusmodl aulonomla oritur illa, quae dici potest «len­ tat (o naturalism!·, qua adulescentes tendunt ad agendum et S ’ Cfr. Driyiom ‘Ctr. 6013 lnrt„2££ Γτο mtnnvna ’Cfr EM. «CavumM·. 6014 1971 APR Π detur •ystematico studio totius nuntii christlanl. Haec forma­ tio organica ntque ordinata non est profecto reducenda nd 1M simplicem seriem conferentlarum atque sermonum./ 97. Munera peculiaria catecheseos pro adulti»—Catechesis pro adultis ut semper Idonea evadat nd rcspoudendum urgentioribus necessitatibus nostri temporis debet: ■) Edurare ad mutatione» sociologlcas atque culturale» ho­ diernae societati» tub lumine fidei recte aestimandas. Christianus populus magis magitque animadvertit necessitatem perscru­ tandi quonam perducere possit hodiernus progressus societatis et discernendi sive vera bona sive pericula praesentis humanae civilitatis. Ipse exoptnt ut adiuvetur in aestimandis mutatio­ nibus quae continuo fiunt ct vult illuminari circa agendi mo­ dos, quos potest ac debet suos facere. b) Explanare hodierna quart Ita de rebut religiosi» atque moralibus. Catechesis sun facere debet nova quaesita, qune homines huius artatis slbl proponunt. Exempli gratia, hodie magnum momentum tribuitur quaestionibus, quae nd rela­ tiones sociales spectant. Homo desiderat novam formam imEriruere societati, In qua vivit. 1 lulusmodl renovationis conatus, i quo manifesto patent responsabilitntes atque limites ho­ minis ·. sollicitudinem catecheseos effugere nullo modo potest. c) Illutirare relatione», quae inter actionem temporalem et adlonrm ecclesialem intercedunt. Ad catecheslm pertinet Chri­ stiano» educare nd percipiendas mutuas relationes, quae Inter munera temporalia et munera ecclesialia Intercedunt, Cateche­ sis clara in luce ponere debet perfunctionem munerum tem­ poralium utiliter influere posse in Ipsam ecclcslalcm commu­ nitatem, cum ipsam magis consciam reddat sui finis transcen­ dentis et suae in mundo missionis, nc perfunctionem mu­ nerum ecclcsialium vertere in commodum Ipsius humanae societatis d) Eootoere fundamenta rationalia fidei. Ecclesia semper tuita est rationalia fidei fundamenta contra fidcismum. Ca­ techesis magis mngisque evolvere debet rectam intelligentlam fidei, qua ostendatur actum fidei ct veritates credendas cum exigentiis humanae rationis conformes esse. Cntechcsls mon­ strare debet Evangelium semper actuale et pertinens esse. Promovenda est igitur actio pastoralis de doctrina et dc 157 cultura Christiana./ Pars VI. De actione pastorali Ministerii Verbi 98. Adio pastoralis—Ex lis quae exposita sunt circa actum catechisticum et materiam catecheseos, ortum hnbet Itor actionis pastoralis, cuius summa capita in hac parte consi­ derantur. Huiusmodl actio postulat organa Idonea In ambitu nntlonali a Confcrentils Episcopalibus statuenda, quae sive deli­ berationem, sive investigationem et exeeutionem spectent. Generatim haec organa complectuntur: a) commissionem epi­ scopalem pro catechesi, in qua operam praestant membra ex officio cooptata et periti; b) organum executfvum permanens (officium, centrum, etc.). Ut actio pastoralis ministerii verbi, ope horum organorum, modo efficaci ac coordinnto peragi possit, necessarium est ut: 1) apparetur relatio circa reales rerum ct Joci condiciones et circa ea quae possibilia sunt In his condicionibus, ad mini­ sterium verbi quod attinet; 2) In vulgus edatur programma actionis peragendae; 3) cura ponatur In cfformandls atque Instruendis iis qui dc hac re responsnbilitntem habent; 4) recte dirigantur et apparentur npta Instrumenta laboris; 5) promo­ veantur aptae catecheseos structurae; 6) coordinetur actio pastoralis catechctlca cum ceteris pastoralis laboris campis; 7) curetur Investigatio; 8) faveatur cooperationi International!. Indicationes et suggestiones In hac parte propositae non semper et simul adimpleri possunt in omnibus Ecclesiae partibus. In lis nationibus aut regionibus, ubi actio catechctlca nondum salis progressa est, huiusmodl suggestiones et indica­ tiones metas gradatim assequendas indicare volunt. Caput I. Analisis sttuationis 99. Finit—Necessarium est ut. Intra Confcrlentlne ambi­ tum, cognitio clara habeatur situationls, in qua ministerium 153 verbi exercetur./ Haec analysis eo spectat, ut appareat quanam mensura Ecclesiae nctlo evangelizatlonls propositum sibi finem as­ sequatur. Qunre attenta consideratione Investigandum est, qua ratione ministerium verbi exercitum slt et quinam effectus —quantum humana cognitione percipi possunt—obtinendi sint per catecheslm vel per alias formas quibus nuntium chrbtlanum proponitur. Examini sublcienda sunt incepta Ecclesiae, quomodo recepta sint, ubi et a quibus personis, quibus fructibus, etc. 100. Obtectum—Oblectum huius Investigationis multiplex est; complectitur enim examen actionis pastoralis et annlysim situntionis religiosae necnon condicionum soclologlcnrum, culturallum et oeconomicarum, quatenus haec factn vitae collectivae magnum Influxum habere possunt In processum evangelizatlonls. 101. Modi— Quoniam ngitur de opere satis arduo, neces­ sarium est ut duo pericula vitentur, scilicet cavendum est: a) ne tamquam certa habeantur elementa et Judicia qune non satis explorata vel comprobata sint; b) ne exigatur studium tali perfectione scientific^ peractum, qune attingi nequit. n. 14 [LE 37451- ’Cfr. LitL Encyti Afferam Prepari», A. .4. S. » U07). PP- «57^ (LE 354*1pxst.de EccL ia mundo fevius temporis Gaui··»» d «Ν’. 4^-45 (LE 33^5.· 6015 π. 30βο SC CLERI: DIRECTORIUM CATECHI8TI0UM GENERALE Probe etiam animadvertendum est Investigationes technical, per modum quaestionum vel consultationum Institutas, parum prodesse, nisi praevia habeatur diligens consideratio circa varias formas pastoralis actionis, quae eligi possint. Quod ergo pro Confcrentils Episcopalibus videtur necessarium, est situatlonls Integra visio, quae acquiri potest consulendo peritos vere doctos ln documentorum exlstentium perscrutatione atque conclusiones ex eadem actione pastorali lam Inchoata. Ad hoc studia monogrnphlcn nuxllhim s’aide utile offerre poterunt. Ad studium situation!* tota communitas Christiana operam conferre debet, ut conscia fiat quaestionum et ad agendum disponatur. 102. Effectus—Huiusmodl Investigatio non est sibimet finis, sed in lucem ponere activitates validiores et ad eas suscipiendas viam sternere debet, tum Incrementum dando operibus ct Inceptis quorum efficacia lam com/probata sit, 159 tum alia promovendo. Agitur enim de praevisione et de praeΫaratione earum rerum, quae necessario agenda sunt tempore uturo. Huiusmodl Investigatio persuadere etiam debet Us, qui In ministerium verbi dant operam, situntlones humanas ambi­ valentes esse, quod attinet nd actionem pastoralem. Quare Evungclll operarii oportet ut discant possibilitates detegere, quae suae actioni in nova ac diversa situatlone panduntur. Periculum adest, ne cognitio difficultatum nd concludendum inducat actionem pastoralem impossibilem esse. E contra, persuasum sibi quisque habeat realitates culturales non esse elementa Inertia, immutabilia, univoca, ita ut circa eas gratia et activitas pastoralis quasi ad Impotentiam redigantur. Semper enim transformationis processus possibilis est, qui aditum ad fidem patefacere valeat. Caput II. Programma actionis 103. Programma actionis—Postquam diligenter explorata est situatio, necesse est ut procedatur nd evulgandum pro­ gramma actionis, ope potissimum Directorii CatechisticL Hoc programma proposita, instrumenta actionis pastoralis catecheticae ct normas, quae enmdem actionem dirigunt, deter­ minat, ita quidem ut, cum propositis et normis Ecclesiae universalis omnino consona, loci necessitatibus plene respon­ deant. In programmate actionis proponendo, bene prae oculis habeantur munera quae exercere possunt Instituto stricte ecclesialia, culus modi sunt: paroeciae, peculiares fidelium com­ munitates. consociationes apostolatui addictae; institutum familiae; instituta educative, ut schola tum Christiana tum neutra; ac quaelibet olla forma coetuum socialium vel cul­ turallum. Metae assequendae et media adhibenda habeantur velutl cardo cuiusvis programmatis actionis. 104. Metae assequendae—Metae assequendae in campo pa­ storalis actionis gradus et modos varios suscipere possunt, secundum locorum et necessitatum diversitatem. Omnes ta­ men spectare debent ad progressum fidei et morum apud christifldclcs et ad incrementum relationum, quas lpt1 habent cum Deo/ et cum proximo. Ut exempla afferantur, spectare ιβο debent ut adulti fidei maturitatem adipiscantur, ut Christiana doctrina ad scientificos el technicos coctus perveniat, ut fa­ milia sua Christiana munera exercere possit, ut praesentia Christiana vim habeat in opere transformationis soclahs. Quoniam vero metae generatim multiplices sunt, expedit omnino ut opportuno temnore caedem decernantur, et quidem secundum ordinem prloritatls propositorum, qune sunt as­ sequenda. Opportunum etiam est, ut metae pastorales statutae pro quadam regione, opportune comparentur cum illis, c statutae sunt a Confcrentils Episcopalibus magis prox ratione territorii vel culturae. 105. Media adhibenda—Media adhibenda ln primis sunt: Instituta catechlstica promovenda vel sustentanda, program­ mata, textus », Instrumenta laboris. Instructiones circa me­ thodos ’, etc. Ambitus Investigationis circa media, practice circumscribi nequit. Attamen bene semper Id est attendendum, ut modia quae proponuntur semper apte respondeant finibus spiritualibus, qui assequendi sunt. 106. Normae—Normae, quae de catechesi tradi possunt, multiplices sunt, et variant iuxta fines consequendos. Prae ceteris peculiare momentum habent normae quae respiciunt cnlccheslm pro fidelibus ad sacramenta praeparandis, cuiusniodl sunt: normae spectantes catcchuraenatum adultorum, ini­ tiationem sacramcntalem puerorum, praeparationem fami­ liarum ad baptismum infantium. Ut huiusmodl normae efficaces evadant, expedit ut paucae ac simplices sint et criteria externa potius quam interna definiant. Uti patet, nulla norma particularis, sine Apostollcae Sedis beneplacito, legibus generalibus Ecclesiae et praxl communi derogare potest. 107. Distributio et Promotio rcsponsabilifatum—In primis opera danda est ut perspicua atque efflcnx munerum ct responsabilitatum distributio habeatur. Magni momenti est. verbi gratia, ut illustrentur el ln sua luce ponantur rr*ponsabilltates familiarum Christianorum, communitatum fldehum, cleri, cntechlstnrum./ Attamen satis non est ut ln virium lam id exsistentium distributione sistatur; necessarium etiam est, ut proruis omnium chrlstlfidellum opera ut communitas ehristhinn In dies conscia flat sui muneris, quod ln eo positura est, * Cfr. rapui 5 huius partis. ‘Cfr. Perten TV. 6016 SC CLERI: DIRECTORIUM CA TE CHIS ΤΙ CUM GENERALE n. 3065 ut Ipsa iit lignum laplentfae et dilectionis Del, nobis In Christo manifestatae. Quam od rem expedit ut tum tota communitas tum singuli christifldeles, quantum fleri potest, tempestive semper certiores flant de iis, quae agenda sunt, itemque omnes invitentur ad activam portem habendam in inceptis susci­ piendis, in decisionibus capiendis et ln iis exsequendis quae statuta sunt. In apparandis activitatis catechlstfeae programmatibus. Id bene recolendum est, quod varia incepta quandoque incom­ moda et contentiones gignere possunL Difficultates, verbi gratia, oriri possunt e mutationibus quae habentur in loquendi modo necnon in novts sententiis circa relationem educaUvam et apostolicam. In his casibus, omnibus viribus vitanda sunt ea omnia, quae animos Indebite conturbare possunt. Denique necessarium est ut omnes activitates catechisllcae praeditae sint opportunis subsidiis oeconomicis. Caput HI. Fohmatio catechist! ca 108. Formai h ccfrchiriicu—Quaelibet activitas pastoralis, ad quam absolvendam praesto non sint personae vera forma­ tione ac praeparatione praeditae, necessario in irritum cadet. Ipsa laboris instrumenta efficacia e*se nequeunt, nisi adhi­ beantur α cateehhti* rite formatis. Quare congrua catechiilaruni formatio antecedere debet renovationem textuum et solMiorem catechcscos trudendae orgunixationem. In primis necessarium est ut rura habeatur de ii* formandis, qui ln campo national! activitates calechlsUeas absolvant. Hoc munus proprium est Conferes tiaram Episcopalium. For­ matio, tamen, eorum qui In campo national! act iri tat ibus eatechkticls praesunt, coniunctam habere debet, tamquam suum naturale complementum atque continuationem, formationem catechistarum qui In ambitu regionali nc dioecesano hanc activitatem peragunt. Hoc alterum munus pertinet ad Con­ ferent ias Episcopales regionales, ubi exsistunt, et ad singulos Episcopos./ 109. In.ililcta soperiora el scholae cakehfrilcae—Fovenda vel condenda sunt Instituta superiora pastorali* eatechisUcae, hac de causa, ut catechistae praeparentur idonei ad mode­ randam calecheslm in campo dioeccsano vel latra ambitum activitatum, quibus addictae sunt Congregatione* religiosae. Haec superiora instituta esse poterunt naiionalia, vel etiam internationalia. Ipsa simOHuibnem prae se ferre debent stu­ diorum universitatum, quod attinet ad curriculum studiorum, ad trrapus assignatum cursibus peragendis et ad condiciones admissionis. Condantur etiam scholae catechist lea e Intra fines singularum dioecesium vel saltem Confertntiaram regionalium, quae eo spectent, ut, per curriculum studiorum inferiori* quidem gradus sed tamen efficax, personae praeparentur quorum activitas officio catcchlxnndl pleno tempore dedicetur. 110. Forratio permanent—Formatio permanens com­ plectitur modos el gradus diversos. Ea protrahatur nec es» e est per totum temporis apaltam, quo catechistae addicti ma­ nent suis muneribus. Quare respicit tum moderatore* caleebescos tum communes eatechhtas. Fomatlo permanens demandari non potest unice officiis centralibus*, sed de ca curam gerere debent etiam minores communitates Christianae, hanc quoque ab causam, quod condiciones et necessitates cateehraeos variare possunt pro locorum diversitate. Clerus lique omnes, ad quos pertinent responsabdltatr* In catechesi moderanda ac dirigenda, offlelum habent curandi formationem permanentem suorum in catechesi cooperatorum. f’°,7na//0 methodologica. Suapte natura méthodologie nihil aliud est nisi attenta consideratio mediorum, quae ex­ perientia comprobata sunt. Ouarc malus momentum tri­ buendum est exercitiis practlcis quam ‘n*UtuUoni theoricae paedagogi a e. Nihilominus institutio theorica necessaria est ad Juvandum catechistam, ut ipse vnriis situât Ionibus apto obveniat, ad vitandam formam empiricam tradendi catechesim, ad percipienda* mutationes quae habentur in rela­ tionibus eduenthri*, ad recte dirigendum futurum laborem. Bene animadvertendum est, quod attinet ad formationem catechistarum communium (qui nempe prima cntecheseos elementa tradunt), supra memoratas cognitiones melius acqui­ ri posse, si tradantur eodem tempore quo labor absolvitur (v.g. tempore sessionum. In quibus parantur et ad trutinam revocantur lectiones catechesco*)./ 11X Modui artem eatechelicam dl trend t—Requiritur tali* ca tech Istae praeparatio ut bene Interpretari queat reactiones alicuius coctus vel personae, ut valeat eorum capacitates spirituales discernere et modum eligere, quo nuntius evangelicus fructuose el efficaciter recipi possit. Quam ad rem plures dari possunt methodi: exercitia practice, labores absolvendi In communi, analysis casuum, etc. Cardo totius quaestionis in eo est, ut bene perpendatur et percipiatur capacitas com­ municativa nuntii Christiani. Catechesis, quae est praxis Ecclesiae, non addiscitur modo mere theorico. Ex experientia, c magistrorum peritorum ductu, cx Ipso muneris exercitio acquiritur ars catechesis impertiendae, ad quam efformandnm simul conferunt aptitude ad npostolatum. cognitio fidei, ho­ minum et legum quae dirigunt progressu* sive singulorum hominum *ive communitatum. 114. Vita splritualii eaieehiitarum— Munus catechistae concreditum ab eo postulat intensam vitam sacra mentalem et spiritualem, orationi* consuetudinem, sensum profundum praestantiae nuntii Christiani elusque efficaciae ad vitam transformandam, ac studium caritatis, humilitatis et pruden­ tiae, quae sinant ut Spiritus Sanctus In catechlxandl* fecun­ dam suam operam perficiat. 115. Formatio eafecMHaram—Necessprium est ut auctori­ tates ecclesiasticae aestiment formationem entechlslarum tamquam munus maximi momenti. Haec formatio dirigitur nd omnes catechlstas ·, tum laicos tum religiosos» et etiam ad parentes Christianos, qui exinde validum auxilium sumere possunt ad peragendam ™ rlinet. Dirigitur initialem et occasiona' ari modo, presbyteris. Ii. enim. '2 liflcaU Cooperatio International!* requiritur etiam ln lis quae perti­ nent ad ministerium verbi directum ad emigrantes. Munus absolvendum duplex est. Ex una parte necessarium est ut migrantibus verbum Dei praebeatur. Cum diversa sint lingua, cultura, consuetudines. Id postulat mutuum com­ mercium sive notitiarum sive personarum inter ecclesia» na­ tionum unde migrante* proveniunt et ecclesias nationum quae eo* excipiunt. Ex altera parte necessarium est ut ministerium verbi valeat reddere Christianos nationum, quae hospitium dant, conscio* problematum quibus migrantes premuntur, et prompto* ad eos fraterno amore excipiendos. Cooperatio Internatio nails requiritur etiam pro catechesi «tunstannn». Comtat enim «torismum», quem vocant, magi* magfsque Inter omne* nationes propagari1’. Cooperatio Interna!kmalls observantiam ostendere debet erga munera et condicione* ecclesiarum localium. Quare na­ tione* quae ruagS progressae sunt quoad personas bona oeco­ nomica et Investigationem scicntifieam, auxilium afferant ceteris nationibus minus progressis, neque exigant ut suae cogitandi agendlque ratione* suaeque methodi adhibeantur. 133. Sonda Sed«~Sicut Petrus constitutu» est caput CoDegil Apostolorum et fundamentum super quod aedificatur Ecclesia, ita Successor Petri, Romanus nempe Pontifex ’·, est capot visibile Collegii Episcoporum tottusque populi DcL Ipse suum univervale munus docendi atque regendi adimplet ut Vicarius Christi et totius Ecclesiae Pastor *· semper ad utilitatem spiritoalemque progressionem populi Dei. Potest autem hoc «uura munus secundum necessitates Ecclesiae libere adimplere, sive modo personali, sive modo proprie coDegiali, una scilicet cum Ecclesiae universae Episcopis. Modum autem personalem exercet vel propriis acti* vel per acta minhtrnalia, in primis Dlcasteriorum suae Romanae Curiae. 131. Sacra Congregatio pro Clrrlcli— ResponsabBitas eerl trail* catecheseos territoriorum luris »k dicti communis Sacrae Congregationi pro Clericis (Officio Secundo) commissa esL lp» munere fungitur adhborandi, coordlnandi et moderandi In 11* fovendis quae spectant praedicationem verbi Dei et 173 «postolatus/ opera; notitias evulgandi collaborationemque inter varias rationes, prout fleri potest, promovendi. Operam Impendit ln Incrementum et moderamen officiorum quae catechesi praeficiuntur. Recognoscit et approbat directoria de catechesi, catechlsmos atque programmata praedicationi» verbi Dei a Conferenti!.* Eplscopc.rcm confecta. Congmsu· catechHtlco» nationales fovet vel Internationale* probat aut cogjt ··. 1071 ΛΡΙΙ 11 conscientiam moralem pueri/ efformnndam varia concurrunt 174 elementa et adluncta: familia eiusque Indole* et disciplina quae in primis vitae pueri anni» inter alias educationi» causas’ eminet; cum aliis consuetudo necnon opera et testimonium communitatis ccclcsialis. Catechesis, vero, munus suum insti­ tutionis et efformntioni* fidei christlanae exsequens, haec varia educationis elementa ordinat, elsquc favet ct cuniunclim cum eis agit. Hoc tantum modo Ipsa poterit Iter pueri ad coelestem Patrem opportune dirigere atauc deflectionr* out non rectas orientationes vitae, quae evenire poterunt, corrigere. Absque dubio hac aetate pueri* loquendum c*t modo quantum fieri potest simplici: dc Deo ut Domino et Patre nostro, de Elu» erga no» amore, de lesu. Filio Del. qui pro nobis factus est homo, mortuu* est et resurrexit. Dilectionem Del considerans, puer poterit gradatim percipere malitiam peccati, quod semper Deum Patrem fesumqne offendit, quodque adversatur caritati qua proximum et nosmetipso» diligere debemus. X De momrn/o wrramenff pamilcnllat puer it explicando— Puer, qui incipit Deum peccato offendere, incipit quoque affici desiderio veniae assequendae non tantum a parentibus aut propinqui» sed etiam a Deo. Catechesis illum adluvet In hoc cius desiderio salubriter colendo tique inculcet sanctam aversionem a peccato necnon necessitatem emendationis et potissimum amori» In Deum. Peculiare munus catecheseo», ad hoc quod attinet. ln eo est ut Idoneo modo explicet confes­ sionem sacramenlalem esse medium veniae suscipiendae Ec­ clesiae filiis oblatum. Immo per se et necessarium, cum qui» in grave peccatum Inciderit. Profecto parentes Christiani et educatore* religiosi Ita puerum instituant oportet, ut in primis satagat progredi In intimiorem Domini lesu dilectionem et genuinum proximi amorem. Doctrina de sacramento paenltentiar proponenda est in ampks ambitu purificationi* et pro­ fectu» spiritual·* conquirendi cum magna fiducia In Del amore et misericordia. Hoc modo pueri non solum paulatim exquisi­ tum conscientiae sensum acquirere possunt, sed nec animum demittunt, cum ln quid minus rectum Inciderint. Eucharistia est apex ct centrum totius vitae christlanae. Ad communionem recipiendam, praeterquam quod statu* gratiae requiritur, magna animae puritas plane convenit. Sedulo tamen ornatam est ne pueri» videatur necessariam esse confessionem ante susceptionem Eu charistia e. etiam mm qui», Deum sincere diligens, a via divinorum mandatorum non graviter discessit./ 4. De qaibaidam nocif experienliii—Novlsshnl* his tem­ poribus ln quibusdam Ecclesiae regionibus, nd primum acces­ sum ad sacramenta paenitentlae et Eucharistiae quod attinet, experimenta facta sunt. quae tamen dubium et perplexitatem movent. Ad apte anticipandam puerorum comrounlonern. nd vitan­ da* futurae vitae christlanae psychologicas perturbationes quae ex festinato confessionis usu provenire possunt, nd fo­ vendam denique meliomn educationem spiritus paenitentlae necnon validiorem praeparationem catechcticam ad ipsam confessionem, vistxm e»t nonnullis puero* admittendos esse ad primam communionem absque praevia susceptione sacramenti paenitentlae. Verumtamen accessu» ad sacramentum paenitentlae inde ab Initiis aetati* discretionis, dummodo, ut par est, benignam prudentemque praeparationem catecheticam sequatur, per sc animo* puerorum non laedit. Spiritus autem paenitentlae. Institutione catechetica etiam po*t primam communionem protracta, amplius evolvi poterit; ac pari modo crescere pot­ erit cognitio et aestimatio magni doni quod Christus homini­ Admxuvm. De primo accessu ad Sacramenta bus peccatoribus sacramento veniae ab ipsis accipiendae ré­ concilia tionlsque cum Ecclesia largitus est ·. Paenitentlae et Eucharistiae Haec non impediverunt quin ln quibusdam loci* Introducta sil praxis qua aliquot anni de more intercedant Inter primam Inter alia catecheseos munera praeparatio puerorum ad communionem et primam confessionem, ln aliis vero loci* sacramenta poenitentiae et Eucharistiae magnum momentum Innovatione cautiores factae sunt, sive quia prima confessio habet. Ad rem quod attinet opportunum retinetur quaedam non adeo procrastinata e*t, sive quia ratio habetur iudlcil principia In memoriam revocare et quaedam animadvertere parentum qui malunt ut pueri ante primam communionem nd de quibusdam experientiis, quae ln aliquibus Ecclesiae regio­ sacramentum paenitentlae accedant. nibus aut lori» novissimis hi* temporibus peractae sunt. 1. De ariale discret Ionii—Aetas apta ad horum sacramen­ 5. Praxlt communis eloens rr.agnl facienda—Summus Pon­ torum receptionis Initium faciendum, censetur aetas quae in tifex Plu» X declaravit: «Consuetudo non admittendi ad con­ Ecclesiae documenti» appellatur rationis seu discretioni*. Maro fessionem pueros, aut numquam eos absolvendi, quum nd aetas dum ad confessionem tum ad communionem ea est ln usum rationi* pervenerint, est omnino improbanda» *. Vix qua puer Incipit ratiocinari, hoc est circa septimum annum, autem consuli potest luri quod pnrri baptlxatl habent peccata sive supra, sive tnirn. Ex hoc tempore Incipit obligatio sutlsfa*ua conii le adi, si ineunte aetate discretioni* ad sacramentum tlendl utritme praecepto confessioni* et communionis» ». Lau­ paenitentlae non praeparantur suavlt^rque adducuntur. dabile est hanc aetatem, quae per gradu* se evolvit, quae Prae oculis etiam habenda est utilitas confessionis, . Ad cmirt R/tew, >1 TE μρ|. |WCtr UmL ❖.rn, ce KccieUi Lmwi ••Ctr. Gorst Apost. Rrr«im &dmw wrîwtw.ôq (LE M57 h Uturas Secnun» Statui 4M w wpali ο. uvii. » Drer. Omi MApdan, Ι.Λ. Λ.5. i(i*to|,p jSx. 6021 gen^Bl^quaV ^7b',a Ρπ1χΙ communi et a quae put «eqiiatur ecceMum ad lacramniiluni paenil^ntlne. Ptculiarrt diversarum regionum ratione· et ediunctn. Sancta Sede* non negliglt, sed hortatur Episcopos ul in hoc non levi negotio ob u»u vigenti non discedant, nisi termone prius cum Inva Inito In spiritu hlerorchicac communionis. Sequo Ipsi ullo modo sinunt ul parochi nut educutore» nul religiosa Insti­ tuta usum vigentem derelinquere Incipiant nut pergant. Jn regionibus autem ubi novae praxes Inm Introductae sunt quae a pristina notabiliter discedunt, Contercntlae episcopales lita experimento novo examini sublccre velint; quod *1 deinde eadem longius protrahere cupiant. Id ne faciant, nisi ternione cum Sede Apostolica prius habito alquo cum eodem Sede, quae ea* libenter audiet, animo uno. Hoc Directorium Generale una cum Addendo Summus Ponti· fex Paulin Papa VI, Litteris tuae Sccrelarlae Statut n, 177335 diei 18 Martii 1071, approbor it et auctoritate tua confirmavit ft publici turi» fleri iussil. Bomae, die 11 aprlll* 1071, In Resurrectione Domini.— Ioannes I. Card. Wjuoitt, Praefectus. Petrus Palazrinl, α Secretis. 3966 1971 APR 11.-SC CULTUS, DECRETUM. AAS 63 (1971) 712 Latina editio Romanum libri Lituroiae Horarum iuxta ritum evulgatur et typica declaratur Horarum Llturgla, quam ex antiqua consuetudine diei decursu celebrare consuevit. Ecclesia praeceptum Domini adimplet de oratione numquam Intermittenda, slmulque laudes Deo Patri persolvit ct pro mundi salute interpellat. Quapropter Concilium Vaticanum II, traditam Ecclesiae disciplinam plurimi faciens, candcmque renovare cupiens, sollicite curavit, ut huius precationis apta fieret Instaura­ tio, quo melius ac perfectius sive a sacerdotibus sive ah aliis Ecclesiae membris in hodiernis rerum adiunctis peragi posset (cfr. Const, de sacra Liturgia, Sacrosanctum Conci­ lium. n. 84) |LE 3141]. Opere nunc instaurationis ad exitum perducto et a Pau­ lo Pp. VI approbato per Constitutionem Apostolicam Lau­ dis canticum, dic 1 novembris 1970 signatam [LE 3914 ], Sacra haec Congregatio pro Cultu Divino librum, lingua Latina exaratum ad celebrandam Llturglam Horarum luxta ritum Romanum, evulgandum curavit, eiusque edi­ tionem, quae nunc exhibetur, typicam esse declarat. Contrariis quibuslibet minime' obstantibus. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 11 aprills anni 1971, dominica Paschae in Resurrectione Domini.—Art urus Card. Tabera, Pracf, H. Bugnini, a Secretis. 11. 30«β-3ββ/ nonam» (3, 1); «media... nocte Paulus et Silas orantes lau­ dabant Deum· (16, 25). 2. Huiusmodi orationes in communi peractae paulatim nd modum definit! Horarum cursu* Instruebantur. Haec Li­ turgia Horarum seu Officium divinum, lectionibus quoque ditata, est praecipue oratio laudis et deprecationis, et quidem oratio Ecclesiae cum Christo et ad Christum. I. De oratione Christi Christus exorator Patris 3. Cum venit ad Del vitam hominibus impertiendam. Ver­ bum quod a Patre procedit ut splendor gloriae eius, «summus Novi atque Aeterni Testament! sacerdos, Christus lesus, humanam naturam assumens, terrestri huic exsilio hymnum Illum invexit, qui In supernis sedibus per omne aevum cani­ tur» Exinde in corde Christi Inus Dc! resonat verbis humanis adorationis, propitiationis et InterccAsfonis: quae omnia novae humanitatis princeps ct Mediator Del et hominum nomine et in bonum omnium Patri exhibet. 4. Ipse nutem Filius Del, «qui cum Patre suo unum» est (cf. Io. 10, 30) et ingredi ens mundum dixit: «Ecce venio ut faciam, Deus, voluntatem tuam» (Hebr. 10.9; cf. /o. 6, 33), orationi* suae dignatus est etiam documenta concedere. Sae­ pissime enim euro orantem referunt EvangeUa: cura eius missio a Patre revelatur *, antequam Apostolos vocet ·, cum Deum In panis multiplicatione benedicit ·, cum transfiguratur ln monte ·, cum surdum mulumque sanat · et Lorarum resusci­ tat ·, antequam α Petro confessionem postulet ”, cum disci­ pulos docet orare cum discipuli α missione revertuntur ”, cum parvulos benedicit u et pro Petro rogat ,4. Cotidiana eius navitas arcte cum oratione nectebatur, quin etiam ex ea quasi fluebat, cum ipse in desertura vel in montem secedebat ut oraret ”, diluculo valde surgens ’· aut sero usque nd quartam vigiliam noctis ” pernoctans in oratione Del ”. Ipse quoque, ul merito creditur, partem habuit In precibus tum Ils, quae publice fundebantur et In synagogis, quas in­ travit die sabbati «secundum consuetudinem suam» ”, et ln templo quod domum orationis appellavit ··, tum Iis, quae iirivatfm n piis Israclitis de more cotidie recitabantur. Proerebat etiam traditas benedictiones Dei In cenis, ut expresse narratur In multiplicatione panis ”, In Cena sua novissima ”, In cena Emmaus °; similiter cum discipulis hymnum dixit ”, Usque ad extremum vitae, appropinquante iam Passione ”, in novissima Cena ”, (n agonia ” et In cruce ” orationem divi­ nus Magister ostendit id esse quod ministerium suum messianlcum et paschalem exitum animaret. Ipse enim «ln diebus carnis suae preces, wpplicationesque ad cum, qui possit illum salvum facere n morte cum clamore valido et lacrimis offerens, exauditus est pro sua reverentia» (Hebr. 5, 7), ct perfecta oblatione In ara crucis «consummavit in sempiternum sancti­ ficato*» (Hebr. 10, 14); suscitatus denique a mortuis, semper vivit et orat pro nobis ”. IL De oratione Ecclesiae Praeceptum orationis 1971 APR ll.-SC CULTUS DIVINI, DECRETUM. PART.· 5. lesus, quod Ipse fecit, nobis quoque facere praecepit. •Orate» enim saepe dixit, «rogate», «petite» * ·, «ln nomine meo»M formam etiam precandi tradidit in oratione quae dominica dicitur ", ct orationem monuit esse necessariam ", et quidem humilem ”, vigilantem ”, perseverantem et in bonitate Patris confidentem ”, intentione puram ct Dei naturae consenta­ neam ,T. , .. Apostoli vero, qui In Epistolis passim orationes, praesertim laudis et gratiarum actionis, nobis tradunt, et Ipsi nos monent dc orationis ln Spiritu Sancto ”, per Christum ” Deo oblatae ”, Instantia ct assiduitate “ deque eius efficaci vi ad sanctifica­ tionem ·· necnon de oratione laudis ", gratiarum actionis ”, petitionis ” ct pro omnibus Intercessionis INSTITUTIO GENERALIS DE LITURGIA HORARUM Orationem Christi Ecclesia continuat Ada. vide sub die 1971 Apr. 11: LE 3967. 3967 Caput I De Liturgiac Horarum seu Officii Divini momento in vita Ecclesiae 1. Publica et communis oratio populi Del Inter munera Ecclesiae primaria merito habetur. Inde ab Initio qui baptizat! ■uni «erant perseverantes in doctrina Apostolorum et com­ munione, fractione panis ct orationibus· (Aci 2, 42). Pluries autem Actus Apostolorum testantur communitatem Chri­ stianam unanimiter oravisse ’. Singulos quoque fideles cortis horis ln orationem Incubuisse Ecclesiae primaevae testimonia docent. In variis deinde re­ gionibus consuetudo mox invaluit peculiaria tempora com­ muni precationi destinandi, voluti postremam diei horam, cum advesperascit ac lucerna accenditur, ve! primam, cum nox sub diurni sideri* ortum vergit ad finem. Decurrente nutem tempore, precatione communi sanctifi­ cabantur ceterae quoque Horae, quft* Patres in Actibus Apo­ stolorum adumbratas legebant. Ibidem enim discipuli perhi­ bentur hora tertia congregati ·. Apostolorum Princeps «ascen­ dit In superiora ut oraret circa horam sextam» (10, 0); «Petru* .. et loannes ascendebant In templum ad horam orationis 'Ct. Ad. i, 14; 4, 34Î 6023 S, ««Î cfr· Eph. 5, x?-*»· 'cf. Ad. 2,1-13. 6. Cum homo lotus a Deo sit, hanc Creatoris sui domina­ tionem agnoscere et fateri debet, quod pii homines omnium temporum orando revera fecerunt. Oratio vero, quae ad Deum dirigitur, conectatur oportet cum Christo omnium hominum Domino, unico Mediatore , per quem solum habemus accessum ad Deum ”. Ipse enim itn universam hominum communitatem sibi coagmentat ‘ • Con-. VaL II. Const, de sacra Li turri», Saeroiaadam CcmcQiam, a. S3 [LE 3x41]. · Le. 3. 21-32. * Le. 6, 12- ' MI. 14. iy. X5. 3$ Me. *· 4Π S. T. Lc. 9, 16·. to. 6,it. ’ Lc. 9, 2S-39. ' Me. 7.34- ’/«· ”. 4‘ «· J ’’ lS»» Le 11, 1. “Mi. IX, 25 SS-; Le. xo. 21 **- “Mi. 19,13. "Le- 22, 32. » · Me. x. 35; 6, 4G; Le. 5.16 cf. Mi. 4, x P*r.; Ml. 14, 23. Mc. r, 33”.MLx4,23.25; VC.6.46US. ”£z.6,X2. ”£x.4.x6 ”ML2i.i3Wr ii îft 19 par.;-V/. 15, 36 pxr. 11 Λ/L 36. *6 par. w Le- 14+3<>» 3opnr ”7c’xV;7u ” to. x-Λ Mi. 26, M *3.34· 46; Mi. 27. 46. Mc 13. 34. "Cf Htbt. 7, 33. ·/ ML S. 44; 7. 7; 2«. 4î£Mr. 13. 33; *4» 3$; Le. 6, 38; xo, 3·, il, Ç aj s. 26. ” Mi. 6, 9 13; Le. il, 2-4. 36. Mc. 13, 33x». 3-X3: »5 lac. 3/15 x to. 3, 22; 3. «4 *- " Ef*- 5. *9 M Hebe. »3. »5· d£,X9· l· ·· Coi. 3, xr, «Λ 4. 6; c Th. 5. «r» * 1.1. ‘‘ R**. a. *6; P** 4.6. ·* Rom. 15, joç r Ti*. a, i «4 Eph. 6, xS; r Th. 5,23; Ise..3. X4< x6 l ” Rc~. 5» 3, 2; Ep*. >« 1. 18 ιβςi 3* j. tx tx.* ” L Tim. s, 5; Hebr. β, 6; 9. X5; xx. *4- ° L W· 6024 INSTITUTIO GENERALIS DE LITURGIA HORARUM) n. M67 ut Intima vigeat necessitudo Inter orationem Christi atque orationem totius generis humani. Nam In Christo In coque solo religio humana pretium salutiferum finemque attingit. 7. Specialis tamen atque arctissima necessitudo Inter Christum Intercedit lllosque homines, quos tamquam membra in suum cornus, quod est Ecclesia, per sacramentum regenera­ tionis astunut. Sic enim α canite In totum corpus diffunduntur omnes divitiae, quae sunt Filii: communicatio nempe Spiritus, veritas, vita et participa!io ehis divinae filiationis quae in tota eius oratfoae, cum apud nos degeret, manifestabatur. Sacerdotium etiam Christi α toto corpore Ecclesiae partici­ patur, ita ut bnptizatl per regenerationem et Spiritus Sanet! unctionem consecrentur in domum spiritualem et sacerdotium sanctura ··, Ha nique capaces Novi Testamenti cultus, qui non e viribus nostris, «d e Christi merito ac donatione procedit. «Nullam maius donum praestare posset Deus hominibus, quam ut Verbum suum, per quod condidit omnia, faceret filis caput, et illos el tamquam membra coaptaret, ut esset Filius Del et Filius hominis, unus Deus cum Patre, unus bomo cum hominibus, ut et quando loquimur ad Deum deprecantes, non inde Filium separemus, et quando precatur corpus Filii, non a se separet caput suum, sltque Ime unus salvator corporis sui Dominus noster lesus Christus Filius Dei, rrui et oret pro nobis, ct oret In nobis, ct oretur α nobis. Orat pro nobis ut sacerdos noster, orat in nobis ut caput nostrum, oratur a nobis ut Deus noster. Agnoscamus ergo et in illo voces nostras et voces eius In nobis ". Ia eo Igitur posita est Christianae dignitas orationis, ut ipsam Unigeniti pietatem erga Patrem caraque orationem participet, quam ille ia vita terrestri verbis expressit, quaeque nunc, nomine quoque rt In salutem totius generis humani. In uni­ versa Ecclesia et in omnibus eius membris indesinenter per­ severat. Adio Spiritus Sandi 8. Unitas vero orantis Ecclesiae a Spiritu Sancto efficitur, qui Idem est In Christo in tota Ecclesia et in lingulis baptlxatis. ipse «Spiritus adluvat Infirmitatem nostram* rt «postu­ lat pro nobl* gemitibus Inenarrabilibus» (Itom. 8. 26n Ipse, utpote Spiritu» Fihi, Ingerit nobl* «spiritum adopt ion I» filio­ rum, in quo clamarauu Abba. Paler» ( flom. 3, 15*. cf. Cal. 4, 6; 1 Cor. 12, 3; Epb. 5,18; /sd. 20L Nulla ergo oratio Christiana haberi potest tine Sancti Spiritus actione, qui, totam Ecdesiam uniens, per Fdium ducit ad Patrem. Indoles rom muni lar la orationis 9. Exemplum proinde et praeceptum Domini atque Apo­ stolorum scraper et Instanter orandi habenda sunt non tam­ quam regula mere legalis, sed pertinent ad intimam essentiam fpsin* Ecclesiae, quae commonitas est quaeque Indolem suam communitarian» orando quoque debet declarare. Hinc in Acti­ bus Apostolorum, cum primum de communitate fidelium sermo fit. congregata Ipsa In actu orationis apparet «cum mulieribus et Maria Matre lesu et fratribus eius» (Ad. 1, 14). •Multitudinis autem credentium erat cor unum el anima una» fAd. 4, 32», quorum unanimitas verbo Del. communione fraterna, oratione ct Eucharistia Innitebatur Lkct autem oratio, quae tit in cubiculo et clauso ostio M, semper quidem necessaria et commendanda u, a membris Eccieuae per Christum in Spiritu Sancto peragatur, orationi tamen ccramunltuth dignitas competit speciali*, cum Inse Christus dixerit: «Ubi sunt duo vel tres congregati in nomine meo, Ibi sum tn medio eorum» (>fL 18, 20). HL De Litvxgia Horahvm Consecrabo (ereporlx &•cen*~m " Chrlsll sacerdotalis munrrli rifrclla/lo in Liturgia Horarum 13* ..**l“m.anac demptionis rt perfectae Dei glorificationis opus* · Christus In Spiritu Sancto per Ecclesiam suam exercet non tantum cum Eucharistia celebratur et sacramenta administrantur, sed etiam, prae ceteris mentis, eum Liturgia Horarum persolvitur **. In ea Ipse prarsrns adest, dum coetu* congregatur, dum verbum Dei profertur, «dum supplicat et Sanctificatio hominis 14. Ita autem sanctificatio hominis efficitur M et Del cultus exercetur in Liturgia Horarum, ut in ra quasi commercium Instituatur seu dialogus ille Inter Deum et homines, quo •Deus ad populum suum loquitur, ... populus vero Deo re­ spondet tum cantibus tum oratione» ··. Sanctificationem profecto uberrimam cx Liturgia Horarum assequi possunt participante* per salutare Dei verbum, quod in ea magnum momentum oblinet» Ex sacra enim Scriptura lectiones fiunt. Dei verba In psalmis tradita in conspectu eius canuntur, atque eius afflatu instinctuque aliae preces, orationes ct carmina perfunduntur ·«. Non solum ergo quando leguntur ea quae «ad nostram do­ ctrinam scripta sunt» (Horn.. 15, 4), sed etiam dum Ecclesia orat vel canit, participantium fides olitur, mentes In Deum commoventur, ut rationabile obsequium el praestent grntiamque cius abundantius recipiant ··. Laus Deo tributa, in unione eum Ecclesia caelesti 15. In Liturgia Horarum Ecclesia, sacerdotale Capitis sui munus excreent, «sine intermissione» ·' Deo hostiam laudis offert, id est fructum labiorum confitentium nomini eius ··. Haec oratio est «vox Ipsius Sponsae, quae Sponsum alloquitur, immo etiam oratio Christi cum Ipsius Corpore ad Patrem» tum Ecclesiae officium 16. laudis carmin· consociatur, quod in supernis sedibus omne per arvum canitur *5 praegustat simul caelestem illam laudem α loanne In Apocalypsi descriptam, quae assidue ante sedem Dei et AgniI redonat. resonat. Arcta enim coniunctlo nostra ctun EcEc­ clesia caelesti ad effecturo deducitur, cum «divinae molestatis Uudem**socia exsultatione concelebramus, et universi. In san­ rt populo et natione guine Christi ex omni tribu et lingua et congregati. redempti (cf. Ap. 5, 9) atque In unam Ecclesiam congregati, uno cantico laudis Deum unum et trinum magnificamus» . Quam caelestem liturglam Prophetae in victoria dici sine nocte, hicis sine tenebris fere praeviderunt: «Non ent tibi amplius sol ad lucendum p«r diem, nec splendor hinne illu­ minabit te. sed erit libi Dominus Ln lucem sempiternam» (Is. 60. 19; cf. Ap. 21. 23. 23). «Erit dies una. quae nota est Domino, non dies neque nox. et in tempore vesperi erit lux» (Zac. 14. 7). lam vero «fines saeculorum nd no» pervenerunt (cf. 1 Car. 10, 11) et renovatio mundi irrevocabiliter est consti­ tuta atque in hoc saeculo real! quodam modo anticipatur» . Nos Ita per fidem de sensu etiam vitae nostrae temporalis edocemur, ut cum omnibus creaturis revelationem filiorum Del exspectemus In Liturgia vero Horarum hanc fidem proclamamus, hanc spem exprimimus ct alimus, gaudium perpetuae laudis et diei, qui nescit occasum, quodammodo participamus. 10. Cum Christus praeceperit: «Oportet semper oraro ct non deficcro» ilx. 13. 1). Ecclesia, huic admonitioni fideliter obtemperans, preces fundere numcpiam intermittit atque hisce verbis no» adbnrtatur. «Per ipsum (letum) otferamu» hostiam laudis semper Deo» (Hebr. 13, 13). Huic praecepto satisfit non tantum Encharislia celebranda, sed etiam aliis modis, praesertim Liturgia Horarum, culus Inter allas liturglea» actiones id ex antiqua traditione Christiana proprium est. ut totus per eam cursus diei ac noctis consecretur ··. 11. Qoomara ergo sanctificatio dkl totlusque operositatis humanae ad ftnem pertinet Liturgiae Horarum, eius cursus ita Instauratus est. ut Horis veritas temporis, quantum fleri posset, redderetur, simulque ratio haberetur hodiernae vitae ton ditionum Quare «praestat alve ad dlrtn rovera sane lineandum, sive ■d ipKU» Horas cum fructu spirituali recitandas, ut In Horarum absolutione trnipus servetur, quod proxime accedat ad tem­ pus verum uniuscuiusque Horae canonicae *’·. Ratio Infer Liturglam Horarum »1 Euchorlitlani Deprecatio et intercessio 17. At praeter Del Inudem. Ecclesia In Liturgia vota ct desideria omnium Christlfidellum refert, immo pro totius mundi salute Christum et per eum. Patrrm interpellat ’·. Quae vox non est tantum Ecclesiae, sed etiam Christi, cum preces proferantur Christi nomine, hoc est «per Dominum nostrum lesum Christum», et sic Ecclesia eas preces supplica­ tionesque facere pergat, quas Christus effudit in diebus camis suae”, quaeque Idcirco singulari efficacitate pollent. Itaque non tantum caritate, exemplo el poenitentiae operibus, sed ellam oratione ecclrsialls communitas veram ergo anima* ad Christum adducenda» ma ternum munus exercet Quae ros praesertim ad omnes attinet, qui ad Liturglam Horarum persolvendam speciali mandato vocati sunt: episcopi IX Liturgia Horarum dilatat '· ad varias diri horas laudes el gra turum actinnes, necnon memoriam mysteriorum salutisdeprocationes ac caelestis praeiibationrni gloriae, qune prae. Cbm. Vat ll. Coast dt «Kra Utwri», Sax»'««rfv·· Coorifatm. n. Bj. [LE IUI)· ”Cotx Vat- II. Cetu. dr-m. de ErcksU. L»uwn (mlnn, a tonJIppK Asrwttte». E«ia«r*j tn S%i: CCLy). 1176, M C! L·. ta, «1. ffWsAn Ircis «asntearit Spirits Sancto. «t diiiL ’Conticor. tftt. Pstef-· MCI Ad r «» α “C! ML B. L “Cl cwsVst Π. Cerat de saevs LitariU, Saron<»«.'a« Ce«vdt««. a. 11 TLE 3141 1· ”C1. Qxx. Vit. IL Cocut de sarrs Diam. Seeritamdum Ctwùum, n. 83.Ï4 (LE 1141). •’CLIW..B. Μ ”JW.n. 94 »· Cf. Cooc. Vat ll. Decr. de prosVytarorom mirusVert) el vtu. P»«»hKr»ra·» riimi, a. 5 (LE jjSj b 6025 1071 ΛΡΚ 11 *· Oac ViL It. D»ct de putnraU episreporœn exuncrein Ecclwb. Ckritfau Demusai, n. 30 h. 4. xj. "Ci. Cncc. Vat. Π, Const, de sam Liturgu, Sacrosandum Ccncdium, o. a [LE 3141]. "CL Ibil., n. 90; S. Benedktes. Regula monasteriorum, c. 19. ••.Cf. Cone. Vat. If, Deer.de presbyterorum ministerio et vita. Presbyterorum ordinu, n. 14 [LE 3363 J; Decr. de Institutione sacerdotali. Optatam Miur, n. 8. ” Cf. Cone. Vat II. Const, de Mera Lituntfa, Sacrosanctum Concdium, n. 26 [LE 3141 J. MCf. Cone. VaL II. Oust, de sacra Utorgta. Sacrosanctum Concdium, a. 41 [LE 31411. **Conc. Vat. II, Decr. de pasto­ rali episcoporum mucere in Ecclesia, Cbndus Dominus, n. rr [LE 333’J•*Conc. VaL II, Const, de sacra Liturgia. Sacrosanctum Concilium. n. 43; cL Decr. de apostoUtu laieoram, Afiodolscam adsunitaiem, n to [LE 3346 J. ••CL Cone Vat. 11, Const, de jam Dtuqpa. Sacrosanctum Ccmcdium, un 36 et 84. "CL Cone VaL II, Deer de acxiviute tnlstiooali Ecclesiae. Ai renia η. 17 [LE 35*4 j. "Cone Vat. II, Decr. de pastorali episcoporum EcZX. BEX η. 13. ·· CfCO~V-L H. sacra Liturgia, Sacrosanctum Concdium, n. 100. "CL Cooc. \ aL II. Deer, de presbyterorum ministerio et MU, presbyterorum erdmu n. 5 [LE 33551· "•CI. infra, an. 100-109. 6027 n. 3907 aut ex parte persolvunt, Ecclesiam orantem specialiter re­ praesentant: etenim exemplar Ecclesiae, quae sine Intermis­ sione concordi vocc Dominum laudat, plenius exhibent et officium explent «adiaborandi», imprimis oratione, «ad aedifi­ cationem et incrementum totius mystici Corporis Christi et In bonum Ecclesiarum particularium» Quod dicendum est praesertim de iis qui vitam contemplativam agunt. 25, Sacrorum administri et clerici omnes, qui non sunt aliunde celebratione communi astricti, conviventes vel In unum conveniente·, curent ut aliquam saltem Liturgiae Horarum nartem In communi persolvant, praesertim Laudes mane et Vesperas sero 20. Etiam religiosis utriusque sexus sodalibus, qui ad cele­ brationem in communi non obligantur, et cuiusvis Instituti perfectionis membris, enixe suadetur ut In unum conveniant, seorsum vel cum populo, ad hanc Liturgiam vel eius partem celebrandam. 27. La Ico rura coetus ubivis congregati invitantur ut Ec­ clesiae officium expleantl”, Liturgiae Horarum partem cele­ brantes, quacumque de causa, orationis, apostolatus, aliusve rationis sunt adunati. Oportet enim discant praeprimis In actione liturgica Deum Patrem in spiritu el veritate adorare *··, meminerintque se publico cultu et oratione omnes homines attingere et ad totius mundi salutem non paulum conferre posse »··. Expedit denique ut familia, quasi domesticum sacrarium Ecclesiae, non tantum communes preces Deo fundat, sed etiam partes quasdam Liturgiae Horarum pro opportunitate persolvat, quo Ecclesiae arctius sc Inserat *··. b) De mandato Liturglam Horarum celebrandi. 28. Sacrorum administris Liturgia Horarum tam peculiari modo concreditur, ut singulis, etiam cum populus abest, persolvenda sit, utique cum aptationibus exinde necessariis. Ecclesia enim Illos ad Liturgiam Horarum deputat, ut munus totius communitatis certe et constanter saltem per cos adim­ plentur, cl oratio Christi indesinenter perseveret In Ecclesia ··’. Episcopus, utpote qui eminenti ct aspectabili modo Christi personam gerat et sui gregis sacerdos magnus sit, a quo vita suorum fidelium In Christo quodammodo derivatur et pen­ det »··. primus in oratione inter Ecclesiae suae membra esse debet, eiusque oratio in Liturgiae Horarum recitatione semper Ecclesiae nomine nc pro Ecclesia sibi commissa peragitur ···. Presbyteri, cum episcopo cunctoque presbyterio conluncti, cl Ipsi personnm specialiter gerentes Christi sacerdotis ”·, idem munus participant, Deum deprccanles pro toto populo sibi commisso, immo pro universo mundo Hi omnes boni Pastoris ministerium adimplent, qui pro sul· rogat, ut vitam habeant ct ideo sint consummati In unum ·’·. In Liturgia autem Horarum ab Ecclesia ipsis proposita non solum inveniant fontem pietati· et orationis personalis nutri­ mentum ,M, sed etiam ex abundantia contemplationis actio­ nem pastoralem ac mlssionnlem alant foveantque tn oblecta­ mentum totius Ecclesiae Dei *’*. 29. Episcopi ergo et presbyteri, aliique ministri sacri, qui mandatum ab Ecclesia acceperunt (cf. n. 17) Liturgiam Hora­ rum celebrandi, integrum eius cursum cotidie persolvant, Ho­ rarum veritate, quantum fieri potest, servata. Debitura in primis momentum tribuant Horis, quae huius­ modi Liturgiae sunt veluti cardo, id est Laudibus matutinis et Vesperis, cavcantque ne ha· Horas omittant, nisi gravi de causa. Officium quoque lectionis, quod est potissimum celebratio liturgica verbi Del, fideliter peragant; Ita munus, peculiari ratione sibi proprium, verbum Del in seipsos recipiendi, cotidie adimplent, quo perfectiores fiant Domini discipuli et pro­ fundius sapiant investigabiles divitias Christi ,u. Quo melius totum diem sanctificent, cordi Insuper Ipsis erit recitatio Horae mediae et Completorii, quo ante cubitum Integrum «Opus Del» perficiant seseque Deo commendent. 30. Maxime decet stabiles dinconos aliquam saltem Liturgiac Horarum partem, ab Episcopali Conferentia definien­ dam, cotidie recitare *»·. 31. a) Capitula cathedra lia et collegialla Illas partes U‘•‘Coac. VaL II, Decr. de paslorah episcoporum rnuacre in Ecclesia. Christus Dominus, n. 33: cf. Decr. de accommodat· rettovilinoe vitae reltxiowe, Perfectae carUalit, nn. 6. 7, 15; el. Decr. d octiriutr mlujonall Ecclesiae, Ad genio, n. 13. *”CL Coae. VaL II, CbajL de sacra Liturgia, Sacrosandum Concilium, n. 99. Iw CL Cooc VaL II, Const, de sacra Liturpa, Sacresandum Concdium, n. too. l**Cf. lo. 4, 33. ‘’'CL Coae. VaL II, Deelar. de educatione chnstiaoa. G*arvmmum educationis, n. 3 (LE 3335 Γ. Decr. de «postulatu Uironsn. Apedchcam aduorilaicm, a. t6 [LE 3346]· Ct. Cooc. VaL II, Drcr. de apouolatn laiccrum, Apcdohcam aduaidalcm, u. st. IMCL Cooc. VaL II. Decr. de presbyterorum miolitrrio et sita, Probyleromm eritmt, n. 13. CL Gmc. VaL II, Coast, de sacra Liturgia. Sacrosanctum Ceucdium, u. 41, CoasL dôfm. de Ecclesia, Lumen geulium, a. si. •••CL Cone. V*L IL Const dogax. de Ecclesia, Lumen gentium, n. >6; Decr. dr pastorali epa oporunx mucere ia Ecclesia, Chruius Dommsu, n. 15. U*CL Cooc. VaL 11. Decr. de presbyterorum ministerio et riU, ΓτοΙηtenorum emsinu, a. 11 CL Ibd.,a. 3- '”CL Io. 10, it; 17. 30,13. »”« Cooc. Val. II. CMit. de wcn Liturgia. S»oosandum Cencdium, n. 90. 1,4 Ct Cooc. Vat II. Coast dopn. de Ecclesia. Lumen gentium, n. 41. 1,1 Cf Cone. Vat II. Conic degm. de divina revelatione. Dei n. 33; Decr de prrabvterorum minlsUno ct viu. Presbyterorum oritnu, n. 13. “· Paulu· VI. Motu proprio, .Sorrww Diaconatui enimem, l5 iuuU 1967, a. 37: A. A. S. 39 6028 η. ΠΟβ / INSTITUTIO GEXERAJUS DE LITURGIA HORARÜM turgiar Horarum ln choro persolvere debent, quae its lure commun! vel particulari imponantur. Singuli vero borura Capitulorum sodale*, praeter Horas, quae amnibus sacrorum administris persolvendae sunt, lllns Hora* *oU recitare debent, quae in eorum Capitulo persol­ vuntur »*», b) Communitates religiosae Liturgia Horarum adstrietae, earumque singuli sodale*, Hora» celebrent ad normam luris jui particulari*, salvo praescripto n. 29 circa eos, qui Ordinem sacrum acceperunt. Communitates vero choro ndstrictae integrum curtam Ho­ rarum cotidie In choro persolvant "·; extra chorum autem sodales Horas recitent ad nonnam loris *ul particulari*, salvis temper praescripti* sub n. 29. 32. ceterae religiosae Communitates, earumque singuli todales, monentur ut. pro adiunctis, in quibus versantur, ali­ quas partes celebrent Liturgiae Horarum, quae est Ecclesiae oratio, omne* ubique dispersos efficiens cor unum et animam unam »*·· Eadem hortatio etiam lalcls adhibetur »··. c) De tlmdara célébrai Ionis. 33. Liturgia Horarum sui* legibus ordinatur, peculiari modo componens ea elementa, quae in celeri* celebrationibus chrbtlanh Inveniuntur, et ita instruitur, ut semper habeatur, praemisso hymno, psalmodia, deinde longior vel brevis lectio sacrarum Scripturarum, denique precationes. Sive ln celebratione communi, sive In recitatione a solo facta, essentialis structura huius Liturgiae manet, colloquium nempe inter Deum et hominem. Celebratio tamen communi* clarius manifestat naturam ecdeslalem Llturglae Horarum, favet participationi activae omnium secundum untasculueque condicionem per acclamationes, dialogum, alternam psalmo­ diam et alias res huiusmodi, et meliorem rationem habet variorum expressioni* generum 11 ». Proinde quoties celebratio communi» cum frequentia et actuosa participatione fidelium fieri potest, ra praeferenda est celebrationi singulari et quasi privatae *·». Praestat insuper Officium Iuxta suam cuiusque partis naturam slngularumque partium munus ln choro ct tn communi pro opportunitate cantare. Sic denique monitio adimpletur Apostoli: «Verbum Christi habitet in vobis abundanter, ln omni sapientia docentes et commonentes vosmetipsos psalmi», hymni* et canticis spiri­ tualibus, in gratia cantantes in cordibus vestris Deo· (CoL 3, 16; cL Eph. 5. 19-20). loti ΛΡΗ 11 a °°ί11 ge>U tunU. P^^vantur gratiae·». Redemptionem e tiara quam «sicut incensum In conspectu Domini, dirigimus et in qua «elevatio manuum nostrarum, fit «sacrificium vespertinum· ·. Hoc autem «do illo quoque vero sacrificio vespertino sacratius intellegi potest, quod vel vespere a Domino Salvatore, cenantibus Apostoli», traditur, cum initiaret Ecclesiae sacrosancta mysteria, vel quod Ipse die postero sacrificium vespertinum, in fine scilicet saeculorum, elevatione manuum suarum pro salute totius mundi oblatus est Patri· r. Ut denique ad lucem, quae nescit occasum, spem convertamus, «oramus et petimus ut super no* lux denuo ve­ niat, Christi precamur adventum, lucis aeternae gratiam praebiturum· ■. Demum in hac hora, cum Ecclesiis orientalibus consonamus Invocantes: «Lumen hilarum sanctae gloriae aeter­ ni Patris caelestis, beatum lesum Christum; ad occasum solis perducti, videntes lumen vespertinum, canimus Patrem et Fdium et Spiritum Sanctum Deum -.-». 40. Maximi ergo faciendae sunt Laudes matutinae et Vesperae, ul oratio communitatis Christianae: earumque cele­ bratio publica vel communis foveatur praesertim apud eos qui communem vitam agunt. Immo earum recitatio commen­ detur etiam singulis fidelibus, qui celebrationem communem participare nequeunt. 41. Laudes matutinae et Vesperae Inchoantur a versu introductory Deux, in auditorium meam Intendet Ddmine, ad adiurdndum me feitina. quem sequitur Glôria Patri cura Sicut erat et Alleluia (quod omittitur tempore Quadragesimae). Quae tamen omnia supprimuntur ad Laudes, quando Invita­ torium immediate praecediL 42. Deinde statim dicitur hymnus congruus. Hymnus ita instruitur, ut det suum cuique Horae vel festo velut colorem et. praecipue In celebratione cum populo, initium facilius et iucundius orationi praebeat. 43. Post hymnum vero fit psalmodia, ad normam nn. 121125. Psalmodia Laudum constat uno psalmo matutino, deinde cantico ex Vetere Testamento deprompto, et altero psalmo laudativo, secundum Ecclesiae traditionem. Psalmodia Vesperarum constat duobus psalmis, vel duobus partibus psalmi longiori*, aptis huic Horae et celebrationi populari, ct uno cantico ex Apostolorum Epistolis vel Apoca- 44. Absoluta psalmodia, habetur lectio, sive brevis, sive longior. De sanctificatione die! »eu dc varil» 45. Lee Ilo brevis ponitur pro qualitate diei vel temporis Horis Liturgicis vel festi; legenda est et audienda, ut vera proclamatio verbi Del quae vehementer aliquam sententiam sacram proponat, De tutius Omen intro ductio nb quaeque iuvet ad illustranda quaedam breviora dicta, quae in lectione continua Scripturarum minus forte attendantur. 34. Totum Officium de more introducitur Invitatorio. Hoc Lectiones breves variantur per singulos die* cursu* psal­ constat ver*u Démine, Libia txea aperies: El o* meum annnnmodie I. tidbit laudem tuam, et psalmo 94, quo cotidie invitantur chri46. Ad libitum vero, et praecipue in celebratione cum stifidele» ad laudes Dei concinenda* et ad vocem ehxs audien­ populo, longior lectio bibiica eligi potest sive ex Officio dam, deniqcc alliciuntur ad «requiem Domini» exspectandam ». lectioni*, sive ex ii* quae ln Missa leguntur, praecipue ex Pro opportunitate tamen, loco psalmi 94. psahnl 99 vel 66 textibus qui proferri, varia de causa, non potuerunt. Nihil vel 23 adhiberi possunt. praeterea impedit, quominus interdum etiam olla lectio Praestat psalmum Invitatorium dicere prout describitur suo aptior eligatur, ad normam nn. 248-249, 251. loco, more rtspon*orlali, id est cum *ua antlphona, quae statim 47. ln celebratione cum populo, pro opportunitate, addi proponitur ac repetitur. Iterum post unamquamque stropham potest brevis homiUa ad praedictam lectionem illustrandam resumenda. 48. Post lectionem vel homlliam, pro opportunitate, spa­ 35. Invitatorium locum suum habet Initio lotius cursu* tium aliquod silentii servari potest. orationb cotidianae, scilicet praeponitur aut Laudibus ma­ 49. Ad respondendum verbo Del, praebetur cantus respontutinis aut Ufftelo lectioni*, prout alterutra actio liturgica sorialis scu responsorium breve, quod pro opportunitate omitti dirai inchoat. Pro opportunitate tamen, psalmus eum »ua potesL antlphona omitti potent, quando Laudibus praeponendus e*L Alii cantus tamen eiusdem muneri» et generi» possunt in 36. Rallo vanandi antiphonam ad Invitatorium, hixta di­ eius locum substitui, dummodo sint rite a Conferentia Episco­ versitatem dierum llturglcorum, suo cuiusque loco indicatur. pali od hoc approbati. 50. Deinde sollemniter cum sua antlphona dicitur canti­ 11. Dk Laudibus matutinis et Vesperis cum evangellcum, scilicet ad Laudes matutinas canticum Zachanae Benedicius, ad Vespera» canticum B. Mariae V, 37. «Laude*, ut prece* matutinae, et Vesperae, ul prece* Magnl/lctiL Quae cantica, u*u saeculari ct populari Ecclesiae vespertinae, e venerabili universae Ecclesiae traditione duplex Romanae confirmata, laudem redemptionis et gratiarum cardo Of licit cotidiani, Horae praecipuae habendae sunt el actionem exprimunt. Antlphona ad Bezirdictus et Magnificat ita celebrandae· ». Indicatur pro qualitate diri, temporis vel festi. 38. Laude* matutinae ad sanctificandum tempu* matuti­ 51. Absoluto cantico. In Laudibus matutinis fiunt preces num destinantur ct ordinantur, sicut cx multis earum patet ad diem opusque Domino consecrandum, ln Vesperis vero elementi*. Quae Indoles matutinalls optime exprimitur hi* Intercessiones (cf. nn. 179-103). sancti Basibl Magni verbis: ‘Matutinum quidem ul animi ac 52. Post praedictas preces vel Intercessiones, Paler natter meati* nostrae primi motu* Deo consecrentur, et nihil aliud abomnlbu* dicitur. prius curandum suscipiamus, quam exhilarati fuerimus Del 53. Dicto Pater noster, dicitur immediate oratio conclusive, cogitatione, sicut *cnptum esu «Memor fui Del et delectatus quae pro feriis ordinariis invenitur In Psalterio, pro aliis iam· (Pt. 76, 4). neque corpus ante admoveatur operi, quam diebus in Proprio. elfacertam» quod dictum est: «Ad te arabo. Domine, mane 54. Deinde, «i praeit sacerdos vel diaconus, ip*e populum «xaudle* vocem meam, mane astabo tibi et videbo» (Pt. 5.4-5)· ». dimittit per salutationem Déminai va b licum. ct bcnedlctioHaec Hora praeterea, quae nova dlel luce recurrente persol­ n ™\ ul la Missa, quam sequitur invitatio Ite in pace. Ry. Deo vitur, resurrectionem revocat Domini lesu, qui est lux vera. grdlia*. Secus celebratio concluditur per Déminai no* beneIlluminant omne* homines (cf. Io. 1,9) ct «sol lustitiae» (Mal. 4. dkai, etc. 2), «oriens ex alto» (Le. 1, 78). Quapropter bene Lntelligltur Car ut II (19^7). p. 7’3 !LE 3371]. u,Ct S. Coofr. Ritrxa. Instrartto Inter Oecw-wmri, j6*cüU 1964.0. 7> b Λ. Λ S. 56 («964!. P- $95 (LE M»CL Cooc. V*L II, Coast. d· **cr* UlcrtU, Simandum OoJun·, n. 95. «•aXA 4,3*- U»CL Coa=- V.L 11. Coast, da ucn LiVsrri*. Sazrxa*. Otun n. xoo. *»» Ct lb*L, nn. >6. xS-ja. “’CL ISI., n *7. « CL Ht*. ι,7·4, »6. ‘Cooc. Vst. 11, CoosL de **cr* Uiurfia, Sacn>C-ii-w», n. »9 ■ [LE 3x4* b cL IKL. n. 100. »5. Ιλαϋχα* M. 5029 1 I 1 IIL De Ofhcio lectionis c θ,η51απ> lectionis eo spectat, ut ubertor meditatio sa­ crae bcripturae auctorumque spiritualium optimae paginae Aawu PL4· Rrtp. 57. y PG 3*, 1014. · S. Cypcianas, De ora/icne PG jijoxy 6030 INSTITUTIO GENERALIS DE LITURGIA HORARÜM 1971 APR 11 proponantur populo Del, praecipue nutem ili qui modo pecultari Mint Domino consecrati. Etsi enim ditior sacrae Scripturae cur»u» In Mitia cotidiana legitur. thesaurus Ille revelationis et traditionis, qui in Officio lectionis continetur, Iu magnum iplrltus protectum cedet. Has divitius Imprimis quaerant sacerdote», ut verbum Del, quod lpt1 acceperint, oninlbu» dispensaro valeant suumque doctrinam facere •pa­ bulum populo Del· ·. ..... Cum vero oratio comitari debeat «sacrae Scripturae lectionem, ut fiat colloquium Inter Deum et hominem, nam ’’illuni alloquimur cum oramus, illum nudlmus cum divina legimus oracula"» ”, ideo Officium lectionis constnt etiam psalmi», hymno, oratione aliivquc fonnulls, ut Indolem prae »e (erat verae orationis. 57. Officium lectionis, ex Constitutione Sarroianctum Con­ cilium, «quamvis In choro Indolem nocturnae laudis retineat. Ita accommodetur ut qualibet dlel hora recitari possit ct c psalmis paucioribus Irctionlbusque longioribus constet» “. 58. Ii ergo qui Iure suo peculiari debent, et il qui laudabi­ liter volunt huic Officio Indolem nocturnae laudis servare, sive Id dicunt noctu sive summo mane ct ante Laudes matuti­ na», hymnum tempore per annum seligunt cx ea serie, quao huic fini destinatur. Praeterea, pro diebus dominicis, sollem­ nitatibus et quibusdam festis, animadvertenda sunt qune nn. 70-73 de vigiliis dicuntur. 59. Firma praedicta dispositione, Officium lectionis quali­ bet dlel hora recitari potest, ellam horis nocturnis diei praece­ dentis, post peractas Vesperas. 60. Sl Officium lectionis ante Laudes matutinas dicitur, tunc ei praemittitur invitatorium, ut supra (nn. 34-36) dictum est. Secus, Incipit n versu Deus, in adiutdrium cum Glôria, Steal erat, et, extra tempus Quadragesimae, AllMia. 61. Deinde dicitur hymnus qui, per annum, eligitur aut ex serie nocturna, ut supra n. 58 indicatur, aut cx serie diurna, prout veritas temporis postulat. 62. Sequitur psalmodia constans tribus psalmis (vel par­ tibus, sl psalmi occurrentes sint longiores). In triduo paschali, diebus Infra octavas Paschae et Nativitatis, necnon in sollenltatibus et festis, psalmi sunt proprii, cum suis propriis anliphonis. ln dominicis vero ct In feriis, psalmi cum sub antiphonis sumuntur e Psalterio currente. Item c Psalterio currente sumuntur in memoriis Sanctorum, nisi forte adsint psalmi vel antiphonae propriae (cf. nn. 218 ss.). 63. inter psalmodiam ct lectiones dicitur de more versus, quo oratio transeat a psalmodia ad lectiones audiendas. 64. Duplex lectio adhibetur, quarum prior est blblica, altera vel ex operibus Patrum nut Scriptorum ecclesiasti­ corum deprompta, vel hagiographica. 65. Post vero unamquamque lectionem dicitur responlorium (cf. nn. 169-172). 66. Ea lectio blblica de more usurpanda est, quae occurrit in Proprio de Tempore, secundum normas infra, nn. 140-155, tradendas. In sollemnitatibus tamen ct festis, lectio blblica sumitur e Proprio vel e Communi. 67. Lectio altera cum suo responsorio sumitur vel ex libro Liturgiae Horarum vel ex Lcctionario nd libitum, de quo agitur infra n. 161. Ea est dc more, qune occurrit in Proprio de Tempore. In sollemnitatibus vero ct festis Sanctorum, ndhibetur lectio propria hagiographica, qua deficiente legitur lectio altera e respective Communi Sanctorum. In memoriis Sancto­ rum, quarum celebratio non Impeditur, lectio hagiographica sumitur item loco lectionis alterius occurrentis (cf. nn. 166, 235). 68. In dominicis extra Quadragesimam, diebus Infra octa­ va» Paschae el Nativitatis, in sollemnitatibus et festis, post lectionem alteram cum suo responsorio, dicitur hymnus Te Deum, qui vero omittitur ln memoriis et In feriis. Ultima pars hymni, scilicet n versiculo Saloum fac pôpalum tuum usque ad finem, ad libitum potest omitti. 69. Officium lectionis concluditur de more oratione dlel propria ct, saltem in recitatione communi, acclamatione Benedlcdmus Dômlno. R/. Deo grdlias. IV. De Vigiliis 70. Vigilia paschalis α tota Ecclesia celebratur sicut in respect hr is libris liturgie!» describitur. «Huius noctis vigilia tanta est», ait sanctus Augustinus, «ul sola sibi ellam cetera­ rum commune nomen vclut proprium vindicaret» ··; «Illam noctem agimus vigilando, qua Dominus resurrexit, ct illam vitam... ubi nec mors ulla nec somnus est, in sua came nobis inchoavit...; proinde, cui resurgenti paulo diutius vigilando concinimus/ praestabit ut cum illo sine fine vivendo regne­ mus» ”. 71. Sicut in Vigilia paschali, mos fuit diversas diversis in ecclesiis sollemnitates vigilia inchoare: inter quas eminent Nativitas Domini ct dies Pentecostes. Mos quidem ille ser­ vandus et fovendus est secundum usum proprium uniuscuius­ que Ecclesiae. Slcubi alius forte sollemnitates vel peregrina­ tiones vigilia ornari conveniat, observentur generales normae pro celebrationibus verbi divini propositae. 72. Patres vero atque spirituales auctores saepissime fi­ deles, eos praecipue qui vitam contemplativam ngi nt, ndhorpriiom. Dt Jc^inlea 35: PL 4. S®©· ' PoaUfladt Remanmn, D/ crJinafio*/ priibvlrrwi, a. 14 ”$· Ambrosius, Dr cffinit I 30 aS PL x6. 5; Cooc. VaL II. Cemt. dcjpa. de nXc-iLEjUx;- -Srr^Gud^^y.PLSs, 55racsertlm eorum, qui in opus apostolicum imeumbunt, OfIcium lectionis eiusdem semper brevitatis sit, 11 qui celebra­ tionem vigiliae dominical!», sollemnitatum el festorum pro­ trahere, Iuxta traditionem, cupiant, sequenti modo procedant. I*rimo Officium lectionis celebretur sicut est in libro Li­ turgiae Horarum usque ud lectiones inclusive. Post vero ambas lectiones et ante Te Deum addantur cantica, quae ad hoc in Appendice eiusdem libri indicantur; deinde legatur Evangelium, de quo pro opportunitate fieri potest homilia, postea canitur hymnus Te Deum et dicitur oratio. Evangelium vero ln sollemnitatibus ct festis sumatur e Lcctionario Missae, in dominicis autem e serie de mysterio paschali, quae in Appendice libri Liturgiae Horarum de­ scribitur. V. De Tsxm, Ssxrx et Nona, seu de Hora media 74. Ex perantiqua traditione soliti sunt Christiani privata devotione diversis per diem temporibus orare, medio etiam labore, ad imitandam Ecclesiam apostollcam; quae traditio, modis diversis ct decursu temporis, liturgicls celebrationibus Instructa est. 75. Mos liturgicus, Lam Orientis quam Occidentis, retinuit Tertiam, Sextam et Nonam, praecipue quia iis horis ndnectcbatur memoria eventuum Passionis Domini ct primae propa­ gationis evangclica c. 76. Statuit outem Concilium Vaticanum II, ut Horae mi­ nores Tertia, Sexta et Nona In choro serventur Mos liturgicus dicendi has tres Horas retineatur, salvo iure particulari, ab iis qui vitam contemplativam agunt; suadetur etiam omnibus. Iis praesertim qui recessum spiritualem veJ conventum de re pastorali participant. 77. Extra chorum tamen, salvo iure particulari, cx tribus Horis unam seligere Ucct diei tempori magis congruentem. Ita ut servetur traditio orandi per diem ln medio opere. 78. Itn ergo componitur ordo dicendi Tertiam, Sextam et Nonam, ut ratio habeatur simul et eorum qui unam tantum Horam seu «Horam mediam» dicant, et eorum qui tres omnes Horas persolvere debeant aut velint. 79. Tertiae, Sextae et Nonae vel Horae mediae initium fit versu Introductorio Deus, in adiutôriam, cura Glôria, Sicut erat, et AUelûia (quod omittitur tempore Quadragesimae). Deinde dicitur hymnus, Horae congruens. Postea fit psalmo­ dia. deinde lectio brevis, quam sequitur versus. Hora conclu­ ditur oratione ct, saltem in recitatione communi, acclamatione Benedicamus Dômino. Rj. Deo grdtias. 80. Hymni et orationes pro singulis Horis ita proponuntur diversa, ut veritati temporis iuxta acceptam traditionem, conveniant, atque aptius horarum sanctificatio procuretur; Ideoque qui unam tantum Horam dicit, ea seligere debet elementa, quae ipsi Horae respondent. Praeterea, lectiones breves ct orationes variantur pro quali­ tate diei, temporis vel festi. 81. Duplex psalmodia proponitur altera currens, altera complementaris. Qui unam tantum Horam dicit, psalmodiam currentem sumat. Qui vero plures Horas dicit, in una Hora psalmodiam currentem sumat. In ceteris complemcnlarem. 82. Psalmodia currens constat tribus psalmis (vel partibus si agitur de psalmis longioribus) e textu Psalterii, qui adhi­ bentur cum suis antiphonis, nisi aliter suo loco indicatur. In sollemnitatibus. Induo paschali et diebus infra octavam Paschae, antiphonae propriae dicuntur cum tribus psalmis e psalmodia complcmentari seligendis, nisi adhibendi sint psal­ mi speciales, vel celebratio sollemnitatis occurrat die domini­ ca, quo in casu sumuntur psalmi dc dominica hebdomadae L 83. Psalmodia complementaris constat ternis psalmis, ex iis de more selectis qui «graduates» nuncupantur. VI. De Completorio 84. Completorium est ultima dlel oratio, ante nocturnam quietem facienda, etiam post mediam noctem sl casus ferai. 85. Completorium inchoatur, sicut aliae Horae, α versu Deus, in adialôrium, cum Glôria, Sicut erat et Allelùia (quod omittitur tempore Quadragesimae). 86. Deinde laudabiliter peragitur conscientiae discussio, quae in celebratione communi vel fit sitentiu, vel inseritur In actum nnenitcnllalcm secundum formulas Missalls Romani. 87. Deinde dicitur hymnus congruus. 88. Psalmodia constat, die dominica, post I Vesperas, psalmis 4 ct 133; post II Vesperas, psalmo 90. Ceteris diebus tales psalmi selecti sunt, qui fiduciam in Domino praecipue excitent; conceditur tamen, ut pro ii» substituantur psalmi dominicae ln rommodum praecipue eorum, qui forte memoriter Completorium recitare velint. 89. Post psalmodiam, fit lectio brevis, quarn «rquitur responsorium ln manus tuas; deinde dicitur cum sua antlphona canticum evangcllcum Nunc dimittis, quod est quasi culmen totius Horae. ‘•Cf. Cooc. VaL II, Coast de sacra Uturpa, SarwCv*· 6032 n. 3067 IXSTITI HO GENERALIS DE LITVHGIA HORARUM 90. Oratio conduslva dicitur, slcrut In Psalterio. 91. Po«t orationem dicitur, etiam a solo, benedictio A'odem ç olfiam. 92. Demum dldtur una ex antiphon!» de B. Maria Virgine. Tempore vero paschali, erit semper antiphona Regina caeli. Praeter anliphonas. quae tn libro Litnrglae Horarum exstant, aliae ponunt approbari n Conferenti5! Episcopalibus ··. 1»71 APH il est, ut «biblicam, praecipue psalmorum. Institutionem slbl uberiorem comparent» · pro suis quisque viribus, ideoque nosUSu?2ntTi0ni0<10 quaquc raclhodo ornrt' queant 103. Psalmi non sunt lectiones neque proces, oratione soluta compositae, sed poemata laudativu. Etsi ergo aliquando more lectionis proferri potuerunt, tomen e genere suo litterario recte in lingua hebrnica vocantur «TehilUni», i«l est «cantica laudis» et in lingua gracea «psalmol». Id est «cantica ad sonum VII. Dk modo uniendi pro opportunitate Horas psalterii proferenda», λ ere enim omnibus psalmi» Ineat indoles Omen CUM Missa vel inter se quaedam musica, qua determinatur modus conveniens pro­ ferendi. Quare etsi psalmus sine cantu recitatur, immo a solo 93. In casibus particularibus, «i adiuncta Id requirant, et in silentio, regatur oportet indole lua musica: praebens fleri potest in celebratione publica vel communi arctior quidem textum menti fidelium, magis tamen tendit ad mo­ conlunetlo Inter Missam et Horam Officii, luxta norma* quae venda corda psallentium et audientium, immo ludentium liquuntur, dummodo Missa et Hora de uno eodemque Officio «psalterio et cithara». lint. Cavendum tamen est, ne hoc In detrimentum operis 10-1. Qui ergo psallit sapienter, meditando percurrit versura pastoralis vertat, praesertim dic dominica. post versum, semper corue paratus ad respondendum, sicut 94. Cum Laudes matutinae in choro vel in communi cele­ Spiritus vult, qui inspiravit psalmistam idemque aderit piis bratae Missam Immediate praecedunt, actio incipere potest hominibus, ad gratiam suam accipiendam paratis. Quare aut a verro Introductorio et hymno Laudum, praesertim psalmodia, licet reverentiam exigat quae Dei maiestatem decet, diebus ferialibus, aut a cantu Introitu* cum processione ex gaudio animi atque caritatis dulcedine procedere debet, ingressus et salutatione celebrantis, diebus praesertim festivis, sicut sacrae poesi dhdnoque cantui convenit, maxime autem in casu alterutro omisso ritu initiali. Ubertati fiUorum Dei. Deinde prosequitur psalmodia Laudum more solito usque 105. Saepe quidem verbis psalmi facilius et ferventius ad lectionem brevem exclusive. Post psalmodiam, omisso artu orare possumus, sive gratias agentes et magnificantes Deum paenitentUU et, pro opportunitate, KprZe, dicitur luxta ru­ in exsultatione, sive dcprecantrs de profundis angustiarum. bricas GMrla in exr/ULi et celebrans profert orationem Missae. Attamen —maxime si psalmu» non immediate alloquitur Deinde sequitur liturgia verbi more solito. Deum— difficultas quaedam aliquando exoritur. Psalmista Oratio universalis fit loco et forma. In Missa consueti». enim, quippe qui poeta sit, saepe loquitur ad populum, re­ Diebus tamen ferialibus, in Mhsa matuttnali, loco formularii vocans scilicet historiam Israel; aliquando alios interpellat cotidiani orationi* universalis, dici possunt prece* matutlnales De exceptis quidrm lis creaturis, quae rationis capaces non de Laudlbo». sunt. Immo Deum ipsum et hommes inducit loquentes et Post communionem eum suo proprio cantu, canitur Bene· etiam, sicut in psalmo secundo, mimicos Dei. Inde patet didat cum sua antiphona de Laudibus; deinde dicuntur oratio psalmum non eandem habere rationem orationis, quam pre­ poti communionem et cetera more solito. cem seu collectam ab Ecclesia compositam. Praeterea cum 95. Si Hora media, scilicet Tertia, Sexta vel Nona, prout poetica et musica indole psalmorum convenit, ut non neces­ verita* Horarum requirit, publice celebrata. Missam inroesario alloquantur Deuro, sed ut cantentur ante Deum, sicut diate praecedit, actio incipere pariter potest aut a venu In­ monet sanctus Benedictus; «Consideremus qualiter oporteat troductorio et hymno Horae, praesertim diebus feriallbu», aut In conspectu Divinitatis et angelorum eras esse, et sic stemus a cantu Introitu* cum processione Ingressu» et salutatione nd psallendum, ut mens nostra concordet voci nostrae» ·. celebrantis, diebu» praesertim fettlvl», omisso In casu alter­ 106. Qui psallit, cor suum aperit iis affectibus, quos spirant utro ritu iniltali. psalmi, secundum pecubare litterarium genus, sive est genus Deinde prosequitur psalmodia Horae more solito usque ad Lamentationis, fiduciae, gratiarum actionis, sive sunt alia tectionem brevem exclusive. Post psalmodiam, omhso actu genera, quae exegrtac merito extollunt. parnltentiaH et, pro opportunitate, Kyrie, dicitur luxta ru­ 107. Adhaerens sensui verborum, psallens attendit ad brica» ΓΛότΙα In rartlib et eckbrans profert orationem Missae. momentum textus pro humana credentium vita. 96. Vesperae eodem modo, quo matutinae Laudes uniuntur Constat enim unumquemque psalmum In adiunctls pecu­ eum Missa, quam Immediate praecedunt. Primae tamen liaribus compositum esse, quae tituli in psalterio hebruico Vesperae sollemnitatum vel dominicarum vel festorum Do­ praepositi adumbrare intendunt. Verum quidquid est de eius mini, die dominica occurrentium, non possunt celebrari nisi origine historica, quilibet ’ us habet sensum proprium, iam peracta Missa dici praecedentis aut sabbati. quem etiam nostris tero us neglegere non possumus. Etsi 97. Cum autem Hora media, scilicet Tertia, Sexta vel No­ illa carmina complura saecula apud Orientales exorta no, aut Vesperae Missam sequuntur, tunc Missa celebratur sunt, dolores ct spem, miseriam et fiduciam hominum cuiusvis mere solito usque ad orationem post communionem inclusive. aetatis ac regionis apte exprimunt, fidrmque praecipue in Dleta oratione post communionem, absolute incipit psal­ Deum, el revelationem atque redemptionem concinunt. modia UHus Horae. In Hora media, peracta psalmodia, stathn, 108. Qui psallit in Liturgia Horarum, non tam in propria omissa tectione brevi, dicitur oratio et fit dimissio, ut in Misso. persona psallit quam nomine totius Corporis Christi, immo et Ad Vespera», peracta psalmodia et ombsa lectione, additur In persona ipsius Christi. Haec si quis prae oculis habet, eva­ ■fatim canticum Majnlfieal cum «ua antiphona et, omissis nescunt difficultates, sl forte animadvertat sensus sui cordis, preeibu» atque oratione dominica, dicitur oratio condustva ac dum psallit, discrepare ab iis affectibus quos psalmus exprimit, benedicitur populo. quando nempe, tristi el maerore affecto psalmus obvenit 93. Excepto cara nocti» Nativitati» Domini, excluditur iubllationls, felici autem psalmus lamentationi*. Quod quidem ex more conmnctio Missae cum Officio lectioni», cum Missa in oratione mere privata facile vitatur, in qua facultas est ipsa suum iam habeat cursum lectionum, ab altero dlstlneligendi psalmum congruum affectui proprio. Id Officio nutem Sendum. Si quando tomen id per modum actus fieri oportrat, divino haud pnvatim, sed nomine Ecclesiae publicus cursus nc staUra post secundam lectionem Officii cum »uo respon­ psalmorum peragitur etiam ob eo, qui fortasse solus Horum sorio, ceteris omissi». Incipit Missa ab hymno Glôria (n e«n eorum momentum ad vitam et pietatem Ecclesiae. Veteris Testamenti proponit insimul libro* historicos et oracula 168. Parva notitia biographlca. quae notas mere historicas prophetarum r libro losue nd tempus exsilii inclusive*, anno II, pwbvl et curriculum vitae breviter describit, ponitur ante post lectiones Genesis ante Quadragesimam peragendas, resu­ rendan«t ln ‘“η"*’η·· n°n 1Bltur profemitur historia «alutis post exsilium usque ad tempus Machabaeorum. Inseruntur codera anno prophetae rceentlore*, libri sapientiales et narrationes librorum Esther, Tobiae ct ludilh. Epistolae Apostolorum, quae non leguntur temporibus spe­ cialibus, distribuuntur ratione habita lum lectionum Missae, tum ordinis chronologic I. qun scriptae sunt. 153. Cursus vero unius anni ita abbreviatus est, ut quo- S 6037 F— 6038 IX. DB RESPONSORIIS 160. Lectionem blbhcam In Officio lectionis sequitur pro­ prium cius responsorium, culus textus Ita c thesauro tradito selectus vel e novo compositus est, ut lucem novam afferat ad lectionem mox lectam Intellegendum, vel lectionem Inserat in historiam saluih, vel ex Vctcrc Testamento ad Novum perducat, vel lectionem vertat in orationem ct contemplatio­ nem, vel (lenlque pulchritudine sua poetica Jucundam prae­ beat varietatem. 170. Similiter lectioni alteri Idoneum apponitur responso­ rium, quod tamen cum textu lectionis minus arcto coniungitur, ideoque libertati meditationis magis favet. 171. Responsoria Igitur cum partibus suis, repetendis etiam In recitatione a solo, suum retinent pretium. Pars vero, quae repeti solet In responsorio. In recitatione sine cantu omitti potest, nisi repetitio Ipso sensu postuletur. 172. Simili sed simpliciore modo responsorium breve ad Laudes matutinas. Vesperas ct Completorium dc quo supra nn. 49 ct 89, atque versus ad Tertiam, Sextam et Nonam respondent lectioni brevi, voluti acclamatio quaedam, qua verbum Del altius penetret animum audientis seu legentis. X. De hymnis aliisque canticis non biblicis 173. Hymni, lam perantiqua traditione in Officio locum obtinentes, nunc quoque locum suum retinent ll. Revera, non solum sua natura lyrica od Dei Inudem nomlnatim destinati sunt, sed partem constituunt popularem, quin etiam plerum­ que Horarum vel singulorum festorum Individuam indolem magis quam aliae Officii partes statim demonstrant, et ad piam celebrationem animos movent et alliciunt. Quam effica­ citatem auget saepe litteraria pulchritudo. Praeterea in Officio hymni sunt veluti praecipuum poeticum elementum, ab Ec­ clesia conditum. 174. Hymnus doxologla terminatur ad normam traditionis, quae de more ad eandem personam divinam dirigitur, ad quam hymnus ipse. 175. In Officio temporis per annum, ad consulendum varietati, duplex cursus hymnorum ad omnes Horas institutus est,^alternis hebdomadis adhibendus. 176. Praeterea in Officium lectionis duplex cursus hym­ norum temporis per annum invectus est, prout hymni nocte vel die recitantur. 177. Hymni noviter inducti melodlis eiusdem numeri et metri adornari possunt, quae usu traditae sunt. 178.Ad celebrationem In lingua vernacula quod attinet, fit facultas Conferentiis Episcopalibus aptandi ad naturam propriae linguae hymnos latinos, necnon novas hymnodlcas compositiones introducendi u, dummodo spiritui Horae aut temporis vel diei festi prorsus congruant; sedulo praeterea cavendum est, ne cantiunculae populares admittantur, quae nullum artis pretium prae se ferant neque Liturgiae dignitati sint vere consentaneae. XI. De precibus, de oratione dominica, DE ORATIONE CONCLUSÏVA a) De precibus seu intercessionibus in Laudibus el Vesperis, 179. Liturgia Horarum Inudes quidem Del celebrat. Tra­ ditio tamen sive iudalca sive Christiana a laude divina ora­ tionem pctltionh non disiungit, hanc ab illa haud raro aliquomodo deducens. Apostolus quidem Paulus hortatur ut flant «obsecrationes, orationes, postulationes, gratiarum actio­ nes pro omnibus hominibus: pro regibus et omnibus, qui ln sublimitate sunt, ut quietam et tranquillam vitam agamus In omni pietate ct castitate: hoc enim bonum est et acceptum coram Salvatore nostro Deo, qui omnes homines vult salvos fleri, ct ad agnitionem veritatis venire» (1 Tim. 2,1-4). Quam monitionem Patres haud raro interpretati sunt, ut mane ct vespere intercessiones faciendae essent u. 180. Intercessiones, quae In Missa ritus Romani Instaura­ tae sunt, fiunt etiam ad Vesperas modo tamen diverso, ut Infra describitur. 181. Cum Insuper ea traditio orationis sit, ut mane Deo commendetur totus dies. In Laudibus matutinis fiunt invoca­ tiones ad diem Deo commendandum vel consecrandum. 182. Nomine precum appellantur tum Intercessiones, quae fiunt nd Vesperns, tum invocationes ad diem Deo dicandum, quae fiunt na Laudes matutinas. 183. Varietatis causa, maxime vero ad Ecclesiae homlnumuc necessitatum multiplicitatem melius exprimendam secunum diversos status, coetus, personas, condiciones et tempora, diversae proponuntur formulae precum pro singulis diebus cursus Psalterii per annum et pro sacris temporibus anni liturgie), necnon pro quibusdam celebrationibus festivis. 181. Praeterea Conferentiis Episcopalibus Ius est tam aptandi formulas in libro Liturgiae Horarum propositas quam novas approbandi servntls tamen normis quae sequuntur. 185. Ut ln oratione dominica, petitionibus oportet con­ jungere laudem Dri, seu confessionem eius gloriae, vel me­ moriam historiae salutis. 186. Tn precibus Vesperarum ultima Intentio semper est pro defunctis. J innrfum Concilium, n. c. » CfOne. Vat. IM*. Sacrotanclum Concilium, n. 93. 11 Cf. Cone. Vat. IL Const de sacra UturgU, Sacroianctum Concilium, n. 38. ’«Sic ex. gr. S. loanne* Chnrsostomus, In Kpid. *1 Tim. I, Homilia 6: PG 61, 53°. "CL Cone. Vat. II, 6039 n. 3967 INSTITUTIO GENERALIS DE LITURGIA HORARUM 1971 ΑΡΗ 11 187. Cum Liturgia Horarum sit praecipue oratio totius Ecclesiae pro tota Ecclesia, Immo pro totius mundi salute *·, oportet ut in precibus Intentiones universales primum omnino locum obtineant, scilicet oretur pro Ecclesia cum eius ordi­ nibus, pro potestatibus saccularibus, pro Iis qui paupertate, morbo vel maerore laborant, pro orbis universi necessitatibus, nempe pro pace et aliis huiusmodl rebus. 188. Licet tamen, sive ad Laudes matutinas sive ad Ves­ peras, quasdam Intentiones addere particulares. 189.Tali structura praeditae sunt preces in Officio adhi­ bendae, ut possint aptari et celebrationi populari et celebra­ tioni In parva communitate ct recitationi a solo. 190. Preces Igitur In recitatione cum populo vel communi Introducuntur brevi invitatione, a sacerdote vel ministro fa­ cienda, in qua specimen responsionis, a congregatione invariablli modo repetendae, proponitur. 191. Intentiones praeterea enuntiantur sermone ad Deum directo. Ita ut possint convenire tam celebrationi communi qunm recitationi a solo. 192. Quaelibet intentionum formula duabus partibus con­ stat, quarum altera potest adhiberi ut responsio variabilis. 193. Quare modi diversi adhiberi possunt, ita scilicet ut sa­ cerdos vel minister utramque partem dicat et congregatio respon­ sum uniforme vel pausam silentii interponat, aut sacerdos vel minister dicat tantum priorem partem et congregatio alteram. b) De oratione dominica. 194. Ad Laudes matutinas et Vesperas, utpote Horas magis populares, post preces locum obtinet pro sua dignitate oratio dominica, nd normam venerabilis traditionis. 195. Oratio ergo dominica in posterum ter In die sollem­ niter dicetur, scilicet ad Missam, Laudes matutinas et Vesperas. 196.Paler noster ab omnibus dicitur, praemissa pro op­ portunitate brevi monitione. c) De oratione conclusioa. 197. In fine totius Horae, ad complendum dicitur oratio concluslva, quae ln celebratione publica et populari, ad nor­ mam traditionis, sacerdoti aut diacono competit u. 198. Haec oratio, in Officio lectionis, de more est dici propria. Ad Completorium, semper est in Psalterio. 199. Ad Laudes matutinas et Vesperas, oratio sumitur e Proprio in dominicis, in feriis temporis Adventus, Nativitatis, Quadragesimae et Paschae, necnon In sollemnitatibus, festis et memoriis. In feriis vero per annum, ea oratio dicitur, quae in cursu Psalterii indicatur ad indolem propriam harum Hora­ rum significandam. 200. Ad Tertiam, Sextam et Nonam, seu od Horam me­ diam, oratio sumitur e Proprio ln dominicis et in feriis tem­ poris Adventus, Nativitatis, Quadragesimae et Paschae» necnon In sollemnitatibus et festis. Aliis diebus dicuntur eae oraciones, quae cuiusque Horae indolem exprimunt et in Psalterio dis­ positae sunt. XII. De sacro silentio 201.Cum generatlm in actionibus Hturgicis curandum sit, ut «sacrum quoque silentium suo tempore servetur» ln ipsa persolvenda Liturgia Horarum opportunitas silentii prae­ beatur. 202.Pro opportunitate ergo et prudentia, ad plenam vocis Spiritus Sancti in cordibus resonantiam assequendam, et ad orationem personalem arctius cum verbo Dei ac publica Ec­ clesiae voce conlungendam, spatium silentii interponi licet aut post singulos psalmos, repetita sua antlphona, secundum morem malorum, ct praecipue si. post silentium, additur oratio psalmlca (cf. n. 112); aut post lectiones, sive breves, sive longiores, et quidem sive ante sive post responsorium. Cavendum est tamen, ne tale silentium introducatur, quod structuram Officii deformet, aut molestiam seu taedium parti­ cipantibus afferat. 203. In recitatione vero a solo, amplior facultas cst’mornm faciendi In meditatione alicuius formulae, quae spiritualem affectum promoveat, neque hnc de causa Officium suam pu­ blicam amittit indolem. Caput IV De variis celebrationibus per anni circulum I. De celebratione mysteriorum Domini a) De die dominica, 204.Officium dominicae incipit a T Vesperis, in quibus omnia sumuntur e Psalterio, iis exceptis quae ut propria as­ signantur. 205. Quando festum Domini die dominica celebratur, ha­ bet I Vesperas nroprins. 206. De modo vigilias dominicales pro opportunitate cele­ brandi. dictum est supra n. 73. 207.Maxime convenit ut, ubi fleri potest, cum populo clebrentur saltem Vesperae, secundum perveterem consuetu­ dinem Const, dc sacra Liturgia. Harrow «k/mm Concilium, n. 38. ,eCt Cone. Vat 11 Const, de sacra Liturgi», Concilium, nn 83 et *9 ’’Cf n. 336 11 Cone. Vat. II, Const, dc sacra Liturgia, S^crouncium Comcdtnm n. 30 [LE 3’4’1· 1 Cf. Cone. Vat II, Const, de sacra Liturgia, Sarrcwnaw* 6040 INSTITUTIO GENERALIS DE LITURGIA HORARUM π. 3067 IH71 ΑΡΗ 11 b) De triduo paschali. 208. Tn triduo paschali Officium celebratur, sicut descri­ bitur in Proprio de Tempore. 209. Ii vero, qui Missam vespertinam in Cena Domini vel celebrationem Passionis Domini feria VI participant. Vesperas respectivi diei non dicunL 210. Feria VI in Passione Domini et Sabbato sancto ha­ beatur ante Laudes matutinas, quantum fleri potest, publica et popularis celebratio Officii lectionis. 211. Completorium Sabbati sancti ab iis tantum dicitur, qui Vigiliae paschali non intersunt. 212. Vigilia paschalis locum tenet Officii lectionis: qui ergo sollemni Vigiliae paschali non interfuerunt, ex ea legant saltem quattuor lectiones cum cantibus et orationibus. Expe­ dit eligere lectiones Exodi, Ezechielis, Apostoli et Evangclil. Sequuntur hymnus Te Deum et oratio diei. 213. Laudes dominicae Resurrectionis ab omnibus di­ cuntur; convenit Vesperas celebrari modo sollemniore ad tam sacri diei occasum colendum et apparitiones commemorandas, quibus Dominus suis discipulis se ostendit. Diligentissime, ubi viget, servetur particularis traditio celebrandi, die Paschae, eas Vesperas baptismales, in quibus, dum cantantur psalmi, fit processio ad fontes. 214. Indolem paschalem accipit Liturgia Horarum ex acclamatione Alleluia, qua concluduntur pleraeque antiphonae (cf. n. 120); insuper ex hymnis, antfphonls et precibus specia­ libus, denique e lectionibus propriis, cuique Horae assignatis. d) De Nalioitale Domini. 215. In nocte Nativitatis Domini, ante Missam convenit, ut sollemnis vigilia celebretur per Officium lectionis. Comple­ torium ab lis qui huic vigiliae intersunt non dicitur. 216. Laudes In die Nativitatis de more dicuntur ante Missam in aurora. c) De aliis sollemnitatibus et festis Domini. 217. Ad ordinandum Officium In sollemnitatibus et festis Domini, serventur ea quae dicuntur Infra nn. 225-233, mutatis tamen rebus mutandis. IT. De celebratione 231. Festa non habent I Vesperas, nisi agatur de festis Domini, quae occurrunt die dominica. Ad Officium lectionis. Laudes matutinas ct Vesperus omnia fiunt ut ln sollemnita­ tibus. 232. In Hora media, seu Tertia, Sexta et Nona, hymnus dicitur cotidianus; psalmi cum suis untiphnnls dicuntur de feria, nisi ad Horam inediam ratio peculiaris vel traditio re­ quirat, ut nntiphona propria dicatur, quod suo loco indicabi­ tur. Lectio brevis et oratio concluslvn sunt propriae. 233. Completorium dicitur sicut diebus ordinariis. Quomodo ordinandum sit Officium in memoriis Sanctorum. 3. 234. Inter memoriam obligatoriam ct memoriam ad li­ bitum. sl haec reapse celebratur, nulla est differentia in ratio­ ne ordinandi Officii, nisi agatur de memoriis nd libitum, quae temporibus privilégiât is forte occurrant. a) c) De tempore paschali. Sanctorum 218. Ita componuntur Sanctorum celebrationes, ut diebus festis vel sacris temporibus Ipsa mysteria salutis recolentibus non praevaleant ·, neve cursum psalmodiae et lectionis divi­ nae passim deprimant aut repetitiones Indebitas pariant, utque legitima veneratio uniuscuiusque opportune foveatur, lis principiis innititur tum reformatio Calendarii, iussu Concilii Vaticani II peracta, tum ea ratio celebrandi Sanctos in Li­ turgia Horarum, quae sequentibus numeris describitur. 219. Celebrationes Sanctorum sunt aut sollemnitates, aut festa, aut memoriae, 220. Memoriae vero sunt aut obligatoriae aut. si nihil In­ dicatur, ad libitum. Ad decernendum utrum conveniat necne talem memoriam ad libitum celebrari in Officio cum populo vel in communi persolvendo, ratio habeatur boni communis vel verae ipsius coetus devotionis, non solius prnesidfs. 221. Sl eadem die phires occurrant memoriae ad libitum, una tantum celebrari potest, ceteris omissis. 222. Sollemnitates, caeque solae, transferuntur ad normam rubricarum. 223. Normae quae sequuntur vira obtinent tam pro Sancti*, qui ln Calendario Romano generali Inscribuntur, quam pro iis. qui in calendariis particularibus recensentur. 224. Partes proprias, sl forte desint, supplent respcctiva Communia Sanctorum. Quomodo ordinandum sit Officium in /estis. 2. De memori Is diebus ordinariis occurrentibus. 235. In Offkio lectionis. Laudibus matutinis et Vesperis: a) psahni cum suis antiphonls sumuntur c feria currente, nisi forte adsint antiphonae propriae vel psalmi proprii, qui singulis locis indicantur, b) nntiphona ad invitatorium, hym­ nus, lectio brevis, antiphonae ad Benedictus et ad Magnificat* preces, si sunt propria, dicenda sunt dc Sancto; secus dicuntur aut de Communi aut de feria currente; c) oratio conclusiva dicenda est de Sancto; d) in Officio lectionis lectio biblica cum suo responsorio est de Scriptura occurrente. Altera lectio est haglographica cum responsorio proprio vel de Communi; sl autem non est propria, sumitur ex textibus Patrum diei currentis. Non dicitur Te Deum. 236. In Hora media, seu Tertia. Sexta et Nona, et ad Completorium nihil fit dc Sancto, sed totum de ferla. De memori is tempore privllegiato occurrentibus. b) 237. In dominicis, sollemnitatibus ct festis, necnon in feria IV Cinerum, in Hebdomada sancta et In octava Paschae, nihil fit de memoriis forte occurrentibus. 238 In feriis a die 17 ad diem 24 decembris, necnon in octava Nativitatis et in feriis Quadragesimae, nulla celebratur memoria obligatoria. ne in calendarii quidem particularibus. Quae vero aceldentaliter tempore Quadragesimae occurruntf habentur eo anno ut memoriae ad libitum. 239. Iisdem vero temporibus, sl quis voluent celebrare Sanctum. qui ea die ut memoria inscribitur, a) in Officio lectionis, post lectionem e Patribus In Proprio de Tempore eum eius responsorio, addat lectionem hagiographicam ΡΓθ" priam cum eius responsorio et concludat cum oratione de Sancto; b) praeterea ad Laudes matutinas et Vesperas potest, orationem conchisivam, omissa conclusione, addere antlphonam (propriam vel de Communi) et orationem de Sancto. De memoria Sanctae Mariae in sabbato. c) 240. Sabbatis per annum, quibus permittuntur memoriae nd libitum, celebrari potest, eodem ritu, memoria nd libitum Sanctae Mariae cum sua lectione propria. Π1. ELIGENDI De calendario adhibendo deque facultate ALIQUOD OFFICIUM VEL ALIQUAM EIUS PARTEM De calendario adhibendo. 241. Officium In choro et In communi persolvendum est 225. Sollemnitates habent 1 Vesperas die praecedente. luxta calendarium proprium, scilicet dioecesis, vel familiae 226. In Vesperis, tam primis quam secundis, hymnus, religiosae, vel singularum ecclesiarum ’. Sodales autem fami­ .antiphonae lectio brevis cum suo responsorio, oratio concluslvn liarum religiosarum cum communitate Ecclesiae localis lunsunt propria; quod sl propria deficiant, sumantur de Communi. guntur In celebrandis dedicatione ecclesiae cathedrnlls et Uterque psalmus, In I Vesperis, sumitur de more ex serte Patronis principalibus loci et amplioris dicionis, ubi degunt ·. Lauddie (scilicet ex psalmis 112, 116, 131. 145. 146. 147) se­ 242. Quivis clericus aut religiosus. Officio divino quolibet cundum antiquam traditionem; canticum Novi Testamenti titulo adstrictus. qui Officium participat in communi iuxta Indicatur suo loco. In Π Vesperis psalmi et canticum sunt aliud, calendarium aut alium ritum ac suum, hoc modo suo propria; preces sunt propriae vel de Communi. muneri quoad hanc partem Officii satisfacit. 227. in Laudibus matutinis hymnus, antiphonae. lectio 243. In celebratione, quae, a solo fit, servari potest aut brevis cum suo responsorio, oratio concluslvn sunt propria; calendarium loci nut calendarium proprium, praeterquam quod sl propria deficiant, sumantur de Communi. Psalmi vero In sollemnitatibus et festis propriis ». sumendi sunt de dominica I ln Psalterio; preces sunt propriae vel de Communi. b) De facultate eligendi aliquod Officium. 228. In Officio lectionis, omnia sunt propria, sive hymnus, sive antiphonae ct psalmi, sive lectiones et responsorio. Lectio 241. In feriis, quae admittunt celebrationem memoriae prior est blbllca, altera hnglographiea. Si vero ngitur de Sancto, ad libitum, insta dc causa celebrari potest, eodem ritu (cf. qui cultum locnlem tantum habet neque ln Proprio quidem nn. 234-239). Officium alicuius Sancti inscripti eo die in Martylocali partes speciales obtinet, omnia sumuntur de Communi. rologlo Romano aut In eius Appendice rite approbato. In fine Ofllcli lectionis dicuntur hymnus Te Deum et oratio 245. Extra sollemnitates, dominicas Adventus, Quadra­ pronrla. gesimae et Paschae, tertam W Cinerum, Hebdomadam san­ 229. In Hora media, seu Tertia, Sexta et Nona, hymnus ctam, octavam Paschae et diem 2 novembris, publicam ob dicitur cotidianus, nlsl aliter indicatur, psalmi sunt ex grncausam aut devotionis gratia celebrari potest, sive In toto dunllbus cum antlphona propria; die tamen dominica psalmi sive cx parte, aliquod Officium votivum: quod fieri potest sumuntur de dominica 1 in Psalterio, lectio brevis et oratio ex. c. ratione peregrinationis, tosti localis, sollemnitatis ex­ ternae alicuius Sancti. n. loo *Cf. One. VaL II. Const de «aer» Ulnceu, Co*wtIttrm. n. ni (LE 3141V ‘CL Normae anivcmlrs de anno liuxr. 33: pp. 305, 3ΪΙ. Ordo vester, ut notum est, monachos choro astrictos et fratres conversos vel donatos complectitur; alteri cum al­ Ada. H. ASHWORTH In EL 85 (1971) 3C5322: C BRAGA in EL 86 teris fraterna necessitudine, mutua reverentia, communi (1971) 184-2Ç5: G M GARRONE in Semin. 24 (1972) 1C9-121: P. JOUNEL Îiroposito Deo serviendi elque adhaerendi coniunguntur. In In EL 85 (1972) 3Mfr. A. LENTEH in Notit 4 (1969) 99-113; E. IODI egibus igitur vestris, quibus manus admovetis, dilucide in EL 66 (1972) 61-73; A. G, MARTMORT in NotiL 7 (1971) 219-240 enuntietur oportet eiusdem velati patrimonii spiritualis et In Semin 24 (1972) 65-85: T. MDHSC1 in Semin. 24 (1972) 153-174; omnes esse participes, cum vocatio monastica et a sacer­ B. NEWNS in CR 56 (1971) 604-611; J. PASCHER In EL ES (1971) 260-280, ] E. PASCUAL in Confer 10 (1971) 529-530- M PELEGRINO dotibus et a conversis vel donatis plene possit ad effectum in Semia. 24 (1972) 122-140; A RAES in Semin. 24 (1972) 175-134·, V deduci. RAFFAin EL 85 (1971) 2Ü8-2S9: 86 (1972) 41-60.in Me 97 (1972) 163-179, Monachi, qui chori obligatione tenentur, in Ordine Carin btraziono generale rtila Llturgia delle Ore, Mihmo 1971. et in U liftwgia deHe Oxe. Pidova 1971; E. F. REOATILLO in Sal terrae 59 tusiensi paene ab eius exordiis sacerdotes sunt vel religiosi, (1971) 702-718; 60 (1972) 5362: I. ROGGER in Semin. 24 (1972) 141qui ad sacros ordines suscipiendos se componunt. Sunt au­ 153 A. M. ROGITET. Uhngia delle Ore, il ηαοτο breviario. Milano tem hodie, qui opinentur minus convenire, ut coenobitae 1971; 1. ROTELLE in Notit. 5 (1969) 100-112: A. ROSE in EL 8S (1971) aut eremitae, qui numquam sacrum ministerium sint obi­ 281-301; 86 (1972) 530: J. M. SUSTAETA in Sal terrae 60 (1971) 42-52; turi, sacerdotio augeantur. Quae quidem sententia, ut iam C. VAOAQOtNl ta Notit. 4 (1988) 330-337; W G. WHEELER in Semin. 21 (1972) 154-182; Notit. 5 (1963) 74-99: 6 (1970) 134-137: La Maisonalias diximus’, certo caret ac firmo fundamento. Multi Dieu a. IC8 (1971) 2-232. enim Sancti plurimique religiosi propterea vitae monasti­ cae. etiam eremiticae, professionem cum sacerdotio copu­ laverunt, quod aptam convenientiam Inter utramque con­ 3968 secrationem, id est presbyteri et monachi propriam, per­ spectam habebant. Re quidem vera solitudo, ubi Deo tantum vacatur, absoluta bonorum huius saeculi spoliatio, 1971 APR 18.-PAÜLUS VI, EPIST. AAS 63 (1971) 447-450 suae voluntatis abnegatlo, quibus ii exercentur, qui mo­ nasterii moenibus se incluserunt, sacerdotis animum ad Eplslula ad Revrtuim P. Andream Poissa, Ordinis Cartaeucharistlcum sacrificium, quod est «totius vitae Christia­ liens is Ministrum Generalem, ob universae religiosae com­ nae fons et culmen» 8, pie ardenterque immolandum pror­ munitatis Coetum habendum: sus singulariter praeparant./ Praeterea, cum ad sacerdotium 449 plena illa sui ipsius donatio accedit, qua Deo religiosus se devovet, hic peculiari modo Christo configuratur, qui simul De VALORE VITAE EREMITICAE IN ECCLESIA DEQUE E1US sacerdos est et hostia. CONIÜNCT1ONE CUM SACERDOTIO F.T CULTU LIT UR Q ICO Dilecti fili, salutem el AposloUcam Benedictionem. Opti­ mam partem elegisse 1 merito dicuntur, qui, abstracti a fluxis saeculi rebus, Deo, cui sunt penitus consecrati. In 1 Ctr. Le. 10, 41· 6045 ’*”· •S.rworj,, -· χ8 'LE 3564 '· cfr etiam irâtr ££ Τπΐ Lx Λ Λ’· Sl r-LE ÆL .L nU/u 7 [LE 3333). Ctr. Cone. Oecum. Vati'. Π, Perfectae caritatis 9» Ad 40. ’Cfr. A A. S. 58 n ·ΓΛη“* Oecum. Vate. Π, Cooit. Do) Ln item chlcdo, Inoltrc, che taie Commmlsslonc sviluiTpi un servitio dl In/ormnzloni da mettere a disposition! delle Conferenze episcopal! «telle varie nree soclo-cultura 11 (Decr. Ad Gentes divinitus η. Λ e Motu Proprio Ecclesiae Sanctae Jlf, η. 18). D) /slitutl scientific! missionary L’Assemblea Plenaria ehitde che la Congregazione continui ad ineoragglare gll studl dl udssloloala e delle alire discipline o arti utili alie missioni, come Vetnologia e la linguist lea, la storia e la sclenza delle reli­ gioni, la sodologia, le aril pastorali e altre. simili (Deer. Ad Genies divinitus n. 34) alutando le Conference episcopali per realizzazionl concrete •eventualmente comunb (ibid.) come Fa· collà e Istituti sclenlt/icl de Mlsslologla, Seminari Maggtorl, Cenlrl dl Slud I o dl lliccrehe suite culture locali (Motu Proprio Ecclesiae Sanctae n. 18) c, se possibile, Cattedrc di religione e di civillù crlstiana ncgli Istituti non cattolici. E) Riparazlonc del personale misslonario, L’Assemblea Plenaria giudlca che convient che la Congrcaaztone insta uri rlunioni pcriodlche con i Superiori Generali degll Istituti Missionary tanto maschili che /emmlnlli, per esamlnare e risolvere, a rlchiesta delle Conferenze episcopali, i problem! dell*invio dl personale nelle zone criliche, vale a dire nel terri tori mis- slonarl, regioni Intere o dlocesi, che non possono essere provvistl con i mczzl ordinari del personale necessario aH’cvango lizazzione. F)Istituti mlssionarl e conferenze episcopali. La riccrca dei mrzzi più idonei per stabilire un legame plù stretto fra 11 misslonario e la sua dlocesi d’origine (Decr. Ad Gentes divinitus n. 38) sard affidaJa all*Uffido creato per provvedere al mlglioramcnto dei rapport! della Congregazione con te Conferenze episcopali a proposito dcll’attlvith missionaria.—Agnelo Card. Rossi, Pre/. Sergio Plgnedoli, Seer. ♦Diiettivo approbate dalla Assemblea Plenaria della S. C. pro Gentium evangelizatione ecu do Propaganda Fxdo (30 Maxzo-2 Aprile 1971), Prot. N. 1955/71: BiM 35 (1971) 192-197. 3971 1971 APR 24.-SIGNATÜRA APOSTOLICA, RESCR. PART.· Facultas datur ut Tribunal unius Dioeceseos vide­ re POSSIT CAUSAS MATRIMONIALES FIDELIUM AD PAROE­ CIAS alterius Dioeceseos pertinentium Emmus Archiepiscopus Paderbornen. petiit ut Tribunal Magdeburgense, Rescripto ex Audientia SSmi diei 28 De­ cembris 1970 [LE 3944 ], constitutum, ad pertractandas causas matrimoniales, in prima instantia, fidelium Archidloccesis Paderbornensis intra fines Germaniae Orientalis degentium, videre possit etiam causas matrimoniales fidelium quatuor paroeciarum (Blankenburg. Elbingerode, Hasselfelde, Hessen) Dioecesis Hfldesicn., In eodem territorio Germaniae Orientalis, positarum. Supremum Tribunal Signaturae Apostolicae, attentis expo­ sitis et perpensis omnibus circumstantiis in casu occurrentibus, decrevit: ^Consulendum SSmo pro gratia iuxta preces*. SSmus autem D. N. Paulus Divina Providentia Papa VI, in Audientia impertita Em.mo Cardinali Secretario Status, attentis praesentibus peculiaribus circumstantiis temporum ac locorum, benigne annuit pro gratta iuxta preces. Praesenti­ bus valituris donec aliter provideatur. Datum Romae, ex Sede Supremi Tribunalis Signaturae Apostolicae, die 24 Aprilis 1971.—Dinus Gard. Stapfa, Praef. loannes M. Pinna, Srcr. * Ordinario Paderbornensf. Prot. N. 1127/69 V. T.: AKKR 140 (1971) 199-200. 3972 1971 APR 26.-SC CLERI, RESPONSUM. PART.· Solvitur per arbitratum conflictus inter Ordina­ rium LOCI et nonnullos sacerdotes qui poenas cano­ nicas SUBIERANT OB PUBLICAM DISSENSIONEM DE DOCTRI­ NA CIRCA USUM ANTI CONCEPTIVORUM IN ENCYCLICA «Hu- MANAE VITAE» PROPOSITA This Sacred Congregation for the Clergy received from the Secretariat of State of His Holiness on 21 July 1970, an appeal addressed to the Holy See by the Rev. Joseph Byron, acting as apokesmnn for a group of Priests in the .Archdiocese of Washington. These Priests had been restricted In their faculties, though in varying degrees, by their Archbishop in reaction to their public «dissent» from the teaching of the encyclical «Humanae Vitae». 6051 n. 3971-3972 The appeal centered around the complaint that In two yean the conflict arising from their dissent and the stand of their Ordinary had not received a canonical solution In the United States. The Congregation, acting at the Instance of the Holy Father, undertook to devise an acceptable procedure for the «fair and impartial hearings» which the Priests declared to be the substance of their appeal. It had been widely reported that canonical norms had not been observed prior to the imposition of individual «penalties· on the Washington Priests involved. Official news agencies have carried detailed explanations of the procedure accepted by all the parties concerned early in January of this year. The names of the Proxies and the fact of their meeting In Rome were duly announced, together with their reactions to the tsvo weeks of hearings conducted under the auspices of the Vatican. Prior to these hearings evidence accumulated on both sides had been reviewed by qualified English speaking members of Vatican departments outside the Congregation for the Clergy. These authorities constituted a commission of three whose names were published and who participated as consultors In the «fair and Impartial hearings» which brought together the Proxies for both sides. The «findings» of the Congregation itself are based on these hearings and on the analysis by the commission of the ac­ cumulated evidence. It was found that the Proxies for the Priests had not. In fact, seen the documentation which had accumulated in the proceedings In the Archdiocese as well ns in the headΓο,ύ5 el reUglonls adhaeslt·et -Facti RECOMMENDATIONS Given the vorird kinds and degrees of the differences which have arisen among the Priests formerly or presently parties to this appeal; given th© basic priestly fidelity of those who «53 species. Haec unio adulterina, litibus saepe turbata, praesertim 6051 1071 ,UU U PAÜLÜS VI, ËPIST. OCTOüBSlMA ADVE^ieVS: OK RË SOClALt de hire custodiendi tiliam, tandem definite cessavit. Statlm mulier cum quodntn luveno vivere coepit, ex quo etiam filium genuit. Interim primus vir matrimonium suum nullitatis accu­ savit «ob vim ct inetuin mulieri a matre incussum·, apud Tribunal Vicarlalus Urbis, a quo favorabilem obtinuit sententiam. Interposita appellatione, Tribunal secundi gradus sententiam confirmavit. Hanc sententiam, iam exsecutioni mandatam etiam quoad effectus civiles, secundus vir denunefavit Decano S. R. Rotae, utpote In artificio ct mendacio fundatam. Decanus rem investigandam commisit Defensori Vinculi, qui, interrogatis et dcnunclantc ct testibus ab eo adductis, novum postulavit examen causae, atque institit ct obtinuit ut Tum us-rotalis hanc quaestionem incidentem solveret. Turnus rotalis dic 22 lulil 1967 decrevit ut causa, «etsi duplici sententia conformi, assumptioni actoris favorabili, definita, iterum pertractetur». Contra hoc decretum, pri­ mus vir, ad nonnam can. 1603, nn. 3-4, ad Supremum Signaturae Apostollcae Tribunal recursum interposuit, quaerens ut ipsum Supremum Tribunal videat: 1) dc que­ rela nullitatis contra sententiam interlocutoriam rotalem; et quatenus negative; 2) de restitutione ln integrum ad­ versus eandem; ct quatenus negative; 3) de exceptione suspicionis contra Auditores S. R. Rotae, qui praefatam sententiam interlocutoriam pronuntiaverunt. Mulier conventa, legitime citata, comparuit et rite In­ terrogata fuit circa alterius viri asserta et facta ab eodem denunciata. Dein, praehabito voto Promotoris lustitiae deputati, in Congressu diei 20 ianuarii 1970 dccrctum fuit: •Recursum esse adjnittendum et procedendum ad ulteriora·. Dubium ergo concordatum fuit, prout sequitur. An constet de nullitate decisionis rotalis, in casu. 1840, § 1 prudenti Judicis aestimationi re­ linquit, utrum causa incidens decidenda sit Judicii forma servata, an mero decreto, «attenta rel qualitate et gravitate»; proinde, ubi de quaestione incidenti agatur gravis momenti, eadem definienda est iudicii forma servata, ideoque sententia interiocutoria. Eadem confirmantur art. 110 Regularum S. R. Rotae. Quoties autem forma iudicii servanda est, iudex procedere nequit nisi auditis partibus (c. 1839). Sententiae nullitas ex defectu legitimae citationis (cf. c. 1894, n. 1) est sanabilis: at si defectus citationis impossibilem reddat defensionem et ideo etiam disceptationem iudicialem, sententia est insonabi­ liter nulla ex ipsa natura rei» cum defuerit tunc verum indicium, culus notio est: «controversiae disceptatio ac definitio» (c. 1552). Immo necessitas citationis quoad substantiam, non quoad modum et sollemnitatem, nititur iure naturali, quia iure naturali prohibetur, nc cui adimatur facultas sese defendendi; quae facultas non datur reo, si ipse ignoret causam petendi. Ceterum, attento praescripto can. 1680, § 1, sententia abso­ lute insanabilitcr nulla est, si deficiant quae actum ipsum essentialiter, seu ex natura sua, constituunt. In facto.—Iuxta ea quae in iure dicta sunt, impugnatum decretum S. R. Rotae tamquam sententia aestimandum est. Quaestio hoc decreto definita non erat minoris momenti: agebatur enim de retractanda causa decisa duplici sententia conformi, quae iam effectus civiles obtinuerat, post denuntia­ tionem viri, qui haberi nequit omni exceptione maior, quique Judicibus ipsis Rotalibus videbatur zelotypia motus. Turnus ergo rotalis iudicii formam servare tenebatur, prout can. 1839 praescribitur. Quaestio, contra, decisa est interventu unius Defensoris vinculi, non citatis nec auditis partibus, Ideoque absque possibilitate contradictorii. In decisione impugnata dicitur quod Turnus rotalis ideo citationem et notificationem partibus omisit, «quia... periculum erat in mora». At lex nullam admittit exceptionem quoad necessitatem citationis «alterius partis» (c. 1711, § 1), nec ullum periculum eximere potest a necessitate eandem audien­ di, ita ut ipsa iure uti possit, quod ei a natura confertur sese defendendi. Ln iure.—Can. Decisio. - Dic 13 iunii 1970, Patres Cardinales, Membra Supremi Signaturae Apostollcae Tribunalis, in eiusdem S. Tribunalis sede congregati ad decidendam causam Inci­ dentem de qua supra, proposito dubio respondendum con­ suerunt atque responderunt: Constare de nullitate insana­ bili decisionis S. R. Rotae diei 22 iuiii anno 1967; et ad mentem, id est petatur a Summo Pontifice commissio pro Signatura Apostolica, quae iterum iudicet de merito causae. Hac autem Commissione Pontificia Signaturae Apostolicae concessa atque suppletiva instructoria peracta, se­ quens concordatum est dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu·. Emi Patres Cardinales Membra S. T. Signaturae Apostolicae, in eiusdem S. Tribunalis sede, die 8 mail 1971, con­ gregati ad decidendam causam nullitatis matrimonii de qua agitur, proposito dubio responderunt: Affirmative, seu constare de nullitate matrimonii ex capite dis et metus mu­ lieri conventae a matre incussi, in casu. * ApoU. 44 (1971) 559-572. 6055 n. .19/5 3975 1971 MAI 14.-PAULUS VI, EPIST. AAS 63 (1971) 401-441 Epistula Apostolica ad Emum P. D. Mauricium S. R. E. Cardinalem Roy, Consilii de Laicis atque Pontificiae Com­ missionis Studiosorum a *Iustitia et pace» praesidem: octo­ gesimo expleto anno ab editis Litteris Encyclicis e verbis appellatis « Rerum Novarum·: sociali in rerum ac tem­ porum novis vicissitudinibus Doctrina Ecclesiae de re PAULUS PP. VI Venerabilis Frater noster, Salutem et Apostolicam Benedictionem 1. Octogesima adveniens anniversaria memoria Litte­ rarum Encyclicarum, a verbis «Rerum Novarum» incipien­ tium, quarum nuntio animi ad agendum pro sociali iustitia pergunt incitari, Nos movet, ut nonnulla proferamus men­ tis cogitata; quod quidem eo facimus consilio, ut quaedam conferamus In medium, Decessorum Nostrorum persequen­ tes doctrinam de re sociali atque nonnas suasionesque edi­ centes, quas necessitates postulant mundi, qui continenter mutatur. Namque Ecclesia una cum hominum societate peregrinatur, eiusdemque est particeps sortis in rerum ac temporum vicissitudinibus. Quamvis ipsa ad Dei amorem et ad salutem nobis a Christo allatam annuntianda incum­ bat, tamen Evangelii lumine humanam navitatem col­ lustrat atque homines adiuvat ad Dei con/silium, amoris 402 plenum, exsequendum, eorumque desideria plene satianda. 2. Animadvertimus autem —quod Nostram alit fidu­ ciam— Spiritum Domini in mortalium animis pergere ope­ rari et ubique communitates congregare Christianas, quae officiorum suorum in societate sint consciae. In omnibus enim terris continentibus, in quovis hominum gencre, in quavis natione cultusque ingenii forma, quibuscumque in vitae condicionibus, Dominus germanos Evangelii aposto­ los non desinit excitare. Hos quidem datum est Nobis convenire et admirari et eorundem confirmare animos, cum recentiora Nostra iti­ nera faceremus. Ad hominum multitudines accessimus, quarum audivimus postulationes atque clamores, qui simul erant inopiae ac spei indicia. Tunc nova luce eminere Nobis visae sunt graves, quae nostra aetate agitantur, quaestiones, peculiares quidem cuique regioni, tamen communes universae hominum con­ sortioni; hi enim se ipsi interrogant dc sorte sua futura atque de cursu et significatione illarum, quas nunc fieri contingit, mutationum. Gravia exstant discrimina, si ad progressionem in re oeconomica, in ingeniorum cultu et in re politica apud varias nationes attendatur; aliae enim regiones machinariis industriis optime sunt instructae, alia­ rum regionum vero oeconomica ratio adhuc in agrorum cultura innititur; aliae nationes opibus affluunt, aliae in­ opia laborant: alii populi in disciplinarum artiumque cultu summum fastigium assecuti sunt, alii vero litterarum ele­ mentorum ignorantiam depellere adhuc nituntur. Ubique plus expetitur lustitiae et pax affectatur securior, mutua inter homines ac populos servata reverentia. 3.Profecto diversae sunt rerum condiciones, in quibus Christiani, volentes aut inviti, secundum cuiusque regio­ nem, instituta socialia-politica, formasque cultus humani versantur. Hic enim coguntur silere, suspecti habentur, quasi in societatis / partes secundarias sunt detrusi, absoluto 403 civitatis imperio, libertate destituti, continentur. Illic vero, tenues inferioresque numero inveniuntur, quorum vox dif­ ficile audiatur. Aliis ln nationibus, in quibus Ecclesia lo­ cum obtinet bene constitutum, interdum etiam legitimum ac publicum, ictibus est obnoxia ex illo orientibus discri­ mine, quo hominum societas concutitur, atque nonnulli cius sodales alliciuntur rationibus nodi expediendi turbu­ lentis violcntisque, unde prosperiores exitus sc sperant consequi posse. Cum tamen nonnulli, iniustltlarum, quae nunc sunt, incuriosi, praesentem rerum statum prolatare nitantur, alii commentis irretiuntur seditiosorum, quae 11$ humanam consortionem perpetuo meliorem, falsa rei ima­ gine fallente, promittunt. 4. Si tarn diversae condiciones rerum considerantur, arduum profecto Nobis est unam enuntiare sententiam, qua solutio, omnibus locis congruens, proponatur. Verumtamen eiusmodi studio minime ducimur neque hoc est of6056 η. 3075 PAULUS VI, EPIST. OCTOflESlMA ADVENIENS: DE RE SOCIALI fidi Nostri. Etenim ipsae Christianae communitates id agere debent, ut propriae regionis statum ex rei veritate perscrutentur, ut eum luce immutabilium Evangel!i verbo­ rum illustrent, ut principia cogitandi, iudlcandi normas, regulas operandi e sociali doctrina Ecclesiae hauriant; doc­ trinam dicimus eam, quae temporum cursu est confecta, maxime vero hac machinaria aetate, ex illo scilicet die, historia digno, uuo Leo XIII «de opificum conditione» nun­ tium edidit, culus anniversariam memoriam recolere est Nobis hodie el honoris et laetitiae causa. Eiusmodi ergo Christianarum communitatum est, adiuvante Spiritu Sanc­ to, discernere —dum communione cum episcopis, ad quos pertinet, coniunguntur et cum ceteris Christianis fratribus et omnibus bonae voluntatis hominibus colloquia serunt— quae viae ineantur et quae munia suscipiantur oporteat ad illas in rem socialem, politicam, oeconomicam inducendas mutationes, quae necessariae esse videntur, neque ullam 404 moram saepe patiuntur. / Dum ergo eiusmodi promovere mutationes contendunt, christiiideles Imprimis fiduciam confirment, quam in ef­ ficacitate Evangelii atque in propria singularique indole eius postulationum habent collocatam. Non enim ideo ob­ soletum est Evangelium, quod annuntiatum est, scriptum et ad vitae usum deductum in pronus diversis rei socialis animorumque cultus condicionibus. Ea quae docet ac sug­ gerit, per illam vivam experientiam locupletata, quae iu traditione Christiana saeculorum cursu est habita, semper nova sunt, quod attinet ad conversionem hominum et pro­ gressionem vitae socialiter ducendae; quibus tamen non Ita uti licet, ut ad peculiares causas temporales vertantur, oblitterato evangel Ico nuntio universali atque perenni L 5. In huius aetatis perturbatione rebusque incertis, Ec­ clesia singularem nunlium edere, nisusque hominum con­ firmare valet, qui ad propriam sortem futuram efficiendam admovent manus eandemque ad sua consilia student con­ formare. Ex quo tempore per Encydicas Litteras, a verbis «Rerum Novarum» incipientes, vivaciter Impenseque pro­ nuntiata est Indigna probrosaque opificum condicio in so­ cietate, quae oriebatur, quaestuosae industriae dedita, pro­ gressio rerum alia capita et alias rationes lustitiae socialis mentibus insinuavit, quemadmodum etiam per Litteras, a verbis Quadragesimo Anno 3 et Mater et Magistra 3 ap­ pellatas, lam est declaratum. 1971 MAI 14 tionem in futuros annos habeant oportet christiiideles sol­ licitos, ut una cum ceteris hominibus vires suas impendant novis difficultatibus/expediendis, quibus ipsa hominum 406 sors futura in discrimen vocatur. Etenim quaestiones so­ ciales, quas hodierna ratio oeconomica infert —culus gene­ ris sunt condiciones humanae opum gignendarum, aequa bonorum permutatio ac divitiarum partitio, significatio ct momentum auctarum rerum, quae necessitatis causa con­ sumuntur, participatio munerum— ln ampliore novi cul­ tus civilis complexione collocentur oportet. In mutationi­ bus, quae nunc tam vehementer Unique velociter fiunt, homo se cotidie denuo detegit seque interrogat de signi­ ficatione sui Ipsius ac de communi hominum superstite vita. Cum vero haereat, num documenta superioris aetatis, quam prorsus abiisse nimiumque iam discrepare arbitra­ tur, sibi sint accipienda, homini tamen opus est futuram suam sortem —eam tam incertam esse animadvertit quam instabilem— illustrare per veritates immutabiles et aeter­ nas, quae eum sine dubio transcendunt, sed quarum vesti­ gia ipse, dummodo velit, potest reperiro I 8. Maioris vero ponderis res caque singularis hodie No­ strum animum tangit. Id est nirnis densatus urbium inco­ latus; quae res in cunctis accidit regionibus, sive in lis, quae quaestuosa industria iam sunt Instructae, sive in iis, quae ad humani cultus progressum adhuc nituntur. Post longum cursum saeculorum civilis cultus agrarius iam imminuitur. Ceterum, num sufficiens cura intenditur in recte disponendam melioremque reddendam vitam agre­ stium, quorum condicio, quoad rem oeconomicam minor ct interdum misera, causa est, cur in suburbia, tristes ho­ minum coacervationes, illi commigrent, ubi neque opus faciendum inveniunt neque habitationem? Continens haec e rure demigratio, incrementa machina­ riae / industriae, non intermissus populorum auctus, vis illa 40 ' attractiva magnarum urbium efficiunt, ut multitudines ibi conglobentur, quarum immensitas vix possit animo fingi; siquidem iam sermo fit dc ingentibus urbibus, quae, «mé­ galopoles» nuncupatae, n centies ac pluries centenis milibus hominum habitentur. Sunt quidem urbes, quarum ampli­ tudo eiusmodi est, ut aequior habeatur incolarum disposé tio. Quae, iis, qui propter agri culturae progressiones vacui Recens autem Concilium Oecumenicum operam navavit sunt, copiam operis faciendi dantes, hominum convictum hisce quaestionibus expediendis, praesertim in Constitu­ tione Pastorali, quae a verbis Gaudium et Spes 'mitium su­ et societatem praebent, quibus proletariae condicionis in­ ductio civiumque conglobatio devitentur. mit. Ac Nosmet Ipsi per Encyclicas Litteras, Populorum Progressio inscriptas, hascc agendi normas iam ampliflca9. Immodica autem harum urbium accretio ad auctus 4(6 vlmus; Illud hodie ! maxime interest omnes pro certo habere accedit quaestuosae industriae, non tamen par fit cum ac relati senlire, socialem quaestionem nunc ad universam iisdem. Inductio enim machinariae industriae, in techno­ coniunctionem infer homines hominum magnopere pertine· logies inquisitionibus naturaeque mutatione innixa, pro­ rel. Cum enim Ecclesia clarius diam altiusque iudi cavisset positum sibi iter sine intermissione Insistit, vim suam ef­ ct expendisset quid hfic de re Christi lesu Evangelium flagi­ fectivam continenter demonstrans. Cum autem aliae so­ taret, suum esse duxit hominibus magis diam egregiam na­ cietates in opibus gignendis amplificantur atque in unum vare operam, ul non modo gravissimae huius quaestionis ii se colligunt, aliae pereunt aut sede sua commoventur, no­ momenta omnibus oesllgiis indagarent, sed etiam sibi per­ vas afferentes difficultates sociales, videlicet Invitam ces­ suaderent, hac summi discriminis hora, communi omnium sationem ab opere, sive ad artes sive ad regiones quod at­ actione vehementer opus esse 5. tinet, personarum ad alias artes accommodationem earn ra­ Hoc of Udo· culus penitus conscii sumus, Nos hodie im­ que mobilitatem, stabilem opificum aptat Ionem, inaequa­ pellimur, ut nonnulla cogitata suasionesque proponamus, litatem condicionum, in quibus variae partes quaestuosae nuas amplissimae quaestiones hominibus hac aetate expe­ industriae versantur. Certatio omnem modum excedens hodiemlsque Instrumentis usitans ad res in vulgus suaden­ diendae gignunt. das aptis, novas semper, quas peperit, res in medium con­ G. Ceterum proximae Synodo Episcoporum erit propo­ fert, illosque allicit, qui eas consumant, cum veteres offici­ situm, ut accuratius expendat altiusque perscrutetur mu­ nae, quae rectum adhuc tenent cursum, inutiles reddantur. nus Ecclesiae implendum in iis, quae ad graves spectant Dum permagnae populi partes praecipuis necessitatibus quaestiones, quas iustitla in mundo hodie ponit. At anni­ vitae consulere nequeunt, contenditur, ut appetitiones re­ versaria memoria Litterarum Encyclicarum «Rerum No­ rum supervacanearum excitentur, qua dc causa non im­ varum» Nobis hodie opportunitatem praebet sollicitudines merito ponitur quaestio, num homo, licet tanta sit asse­ et cogitata Nostra de hac quaestione In te. Venerabilis cutus, operositatis suae fructum in se ipsum retorqueat. Frater Noster, deponendi, utpote qui Commissionis No­ Postquam ergo naturae opes, ut par / est, in suum usum 403 strae a «Iustitla ct Pace» ct Consilii de Lalcls Praesidem convertit7, nonne ipse servus efficitur operum a se fabri­ agas. catorum? Hoc modo Nobis perplacet etiam huiusmodl Sanctae 10. Nonne vitae cultus, qui proprius est densati ur­ Sedis Instituta adhortari ad opus efficaciter persequen­ bium incolatus et augescenti civili cultui, in machinaria dum, quo Ecclesiae actionem pro hominibus promovere industria posito, iungitur, reapse sapientiam hominis pro­ contendunt. vocat, eius facultatem res disposite temperandi, cius prae­ 7. Verumtamen, non immemores quaestionum peren­ videns ingenium? In Ipso gremio societatis, quaestuosa nium, ad quarum studium Decessores Nostri se contule­ industria florentis, nimium Illud urbis incolendae studium runt, Nos dc altis volumus admonere quaestionibus, quae convellit vitae consuetudines et Instituta usu recepta, in propter instantem necessitatem, amplitudinem, impllca- quibus aevum transigi solet: familiam, vicinitatem, ipsius etiam Christianae communitatis compages. Homo enim 1 Cl:. Co&c. Oetnm. VaUc, H, CoaiL ti ifcs, 10; .4. /4. S. quidem ex natura sibi >8 p- tojj (LE 3366). ’/4. A. S. 13 (1931), P- 109 sq. (LE 1037 Infensa, cui ut dominaretur, est per saecula annisus, sed • <4. A. S.5 1 tJJfti), P 3347’» · Ibùkm. 1; p. 137. 6057 (LH 2984]. ‘ 3. .4.A.S. 39 (1967), p. ajS [LR • Or. . Càr. 4.17. ’ Clr, UtL Eacycl. 2J; A. Λ. s. 6058 1071 MAI Μ PAULUS Vl, EP1ST. OCTOGESIMA ADVENIENS: DE RE SOGIALl in ipsa multitudine sibi Ignota, qua circumfunditur et in qua sc velut peregrinum esso persentit. Densatus urbium incolatus, qui est sine dubio quasi quidam gradus progre­ dientis societatis humanae quique iam retroagi nequit, non facile expediendas quaestiones nomini affert: scilicet quo­ modo uroiuni incrementa coerceat, carum temperet dispo­ sitionem, alacritatem civibus inlciat ad omnium bonum. In hac autem confusa accretione novi oriuntur proletarii; qui in media se collocant urbe, unde divites quandoque recedunt; qui in suburbiis considunt» quae, miseria squa­ lentia, circumsaepiunt, adhuc tacita quasi cum expostula­ tione, urbes nimio luxu (ruentes, ubi nempe bona effrenate consumuntur ac saepe dissipantur. Urbs non fraternas promovet congressiones nec mutuum auxilium, sed discri­ mina fovet atque etiam neglectionem; novas concitat for­ mas Immoderati quaestus ac dominationis, quatenus non­ nulli, olioruin necessitates ad suum usum convertentes, inde lucra faciunt prorsus improbanda. Pone aedium fron­ tes multae latent miseriae, quas etiam proxime habitantes vicini Ignorant; aliae autem sunt apertae, v’deUcet ubi 409 dignitas/humana abicitur: cuius modi sunt delicta, scelcra, medicamenta psychotropica, crotismus, qui dicitur. 11. infirmiores autem cives illis vitae condicionibus conflictantur, quibus humanitas exuitur, deprimitur con­ scientia, damna familiae instituto inferuntur; promiscua domicilia popularia minimum quiddam intimae intra do­ mesticos parietes consuetudinis haberi non sinunt; iuvenes recens matrimonio iuncti habitationem sibi consentaneam, cuius mercedi solvendae sint pares, frustra exspectantes, animos demittunt, quod etiam eorum unitatem in discri­ men adducere possit; pueri puellaeque, e domo nimis an­ gusta fugientes, in viis hac utuntur compensatione, ut so­ ciis amicisque adhaereant nec sit, qui inspiciat et vigilet. Gravi ergo officio ii, ad quos pertinet, obstringuntur annirendi, ut eiusmodi rerum cursum moderentur ac recte ditigant. Est ergo necessarium illam restitui socialis vitae velutl contextam rationem, qua quisque humanae personae iustis appetitionibus possit satisfacere, ac quidem quod pertinet ad urbis vias, ad regiones, ad civium universitatem. Insti­ tuendae sunt, ratione ducta communitatum et paroecia­ rum, sedes animis recreandis variaque eruditione excolen­ dis idoneae, multiplici quidem consociationum forma ser­ vata; praeterea circuli honesto otio apti, loca coetibus agendis destinata, conventus, quae rei spiritualis causa celebrentur; ubi singuli, e solitudine evadentes, fraternas cum aliis necessitudines iungere possunt. 12.Est autem munus, quod Christiani debent partici­ pare, eo videlicet pertinens, ut urbs aedificetur quasi locus, ubi homines eorumque communitates amplificatae exsi­ stant, ut novae ineantur rationes vicinitatis aliusque ne­ cessitudinis, ut peculiares modi excogitentur iustitiam so­ cialem ad effectum deducendi, ut sors futura, quae om410 nium est propria et / quam fore difficilem praesentitur, a cunctis in se recipiatur. Hominibus, in promiscua urbium confusione stipatis —quod tolerari iam nequit— afferendus est nuntius spei ope fraternitatis, quae vivendo exprima­ tur, et iustltiae visu manifestae. Christiani, huius novi, quo tenentur, officii conscii, ne deficiant animis in im­ mensitate urbis, quae nota caret singulari, sed lonae pro­ phetae meminerint, qui Niniven, urbem magnam, diu per­ lustravit, ut faustum nuntium misericordiae divinae ibi annuntiaret, in infirmitate sua roboratus sola vi verbi Del Omnipotentis. Re quidem vera in sacris Bibliis urbs saepe perhibetur locus peccati et superbiae, qua elatus homo sibi fidit vitam sine Deo se instituere posse, quin immo poten­ tem adversus eum sese ostendere. Est tamen etiam Icrusalem, urbs sancta, locus, ubi Deo occurritur; quae est promissum civitatis descendentis de caelo 8. 13. Urbanae vitae ratio ac mutationes, per machina­ riam industriam inductae, quaestiones pleniore in luce ponunt, quae usque adhuc minus recte intellectae sunt. Exempli causa, in hominum societate, quae nunc oritur, quinam mulierum iuvenumque proprius erit locus? Revera arduum ubique hodie est colloquium, quod cum adultis iuvenes habent, qui appetitiones rerumque nova­ rum studia afferunt, atque etiam de futuri aevi sorte in­ certi penitus sunt. Quem effugit hinc graves oriri posse contentiones, discidia, munerum abdicationem, intra ipsa domestica saepta, immo in controversiam vocari sive auc­ toritatis exercendae rationes, sive institutionem ad liber­ tatem, sive traditionem quorundam bonorum firmarumque opinionum, quae omnia humanae ipsius societatis funda­ menta penitus attingunt? 59 (1967), PP· 269-270 [LE 3547]· 6059 1 Cfr. Afw. 3; xi; 21, 2. r· 3973 Item apud plures nationes in id studia impenduntur —quod interdum acriter expostulatur— ut lex de mulie­ rum statu sanciatur, quae quidem, iniusto quovis remoto discrimine quod / obtineat inter utrumque sexum, mulieri 411 paritas iurium attribuatur, debita ratione eius dignitatis. Non equidem de commenticia illa loquimur paritate, quae differentias denegat a Creatore ipso statutas, ac muneri idcirco adversator, praecipui sane momenti quod ad mu­ lierem spectat in intimo domestico convictu haud secus ac media in societate. Leges, quae hac in re progressu temporis ferentur, ita erunt perficiendae, ut peculiare mu­ lieris munus tutentur, ad quod ipsa suapte natura voca­ tur, eique simul agnoscant ct iustam personae suae liber­ tatem et iura aequalia, quibus partem habeat in civili cultu, in vita oeconomica et sociali atque in publicae rei administrat ione. 14.Ecclesia in recenti Oecumenlco Concilio haec gra­ viter affirmavit: Principium, subiedu/n d finis omnium institutorum socialium est d esse debet humana persona ·. Unusquisque ergo homo iure est praeditus operis faciendi, facultatis habendae, cx qua ingenii dotes suamque perso­ nam in muneris exsecutione promoveat, aequae accipien­ dae mercedis, qua suam suorumque vitam materialem, so­ cialem, calturalem, spiritualemque digne excolat10, illis de­ mum fruendi auxiliis, quibus indigeat tum ob aegritudi­ nem tum ob provectam aetatem. Si populares civitates ad huiusinodi iura tuenda princi­ pium de condendis opificum collegiis agnoscunt, eaedem tamen non semper promptas se praebent ad illius exerci­ tationem. Profecto harum consociationum momentum magnum est: eo enim spectant, ut variarum opificum clas­ sium personam gerant, legitimam eorum sociam operam promoveant ad oeconomicam societatis prosperitatem, iidemque magis magisque conscii fiant suorum officiorum in communi bono procurando. Nihilominus actio collegio­ rum opificum difficultate non caret: narn voluntates cupi­ ditate inflammari, hic et illic, possunt, / cuiusdam domina- 412 tionis opportunitate utendi, ut, praesertim per operis de­ sertionem —quae ut extrema ratio propria iura defendendi legitima sane habenda est— condiciones nimis graves im­ ponantur generali rei oeconomicae vel toti corpori sociali, aut etiam expostulationes prorsus politicae fulciantur. Quodsi praesertim agitur de ministeriis, in publicam utili­ tatem exsequendis iisque cotidianae vitae totius commu­ nitatis necessariis, tunc fines sunt aeque aestimandi, qui si transcendantur, damna societati illata omnino sunt im­ probanda. 15. Ut breviter dicamus, quaedam iam progressiones factae sunt, quo plenior iustitia et maior munerum parti­ cipatio in mutuas inter homines necessitudines induceren­ tur. Verumtamen, hac in amplissima provincia, multa adhuc sunt patranda. Quare in rebus perpendendis, indagandis, experiendis naviter perseverandum est, ne serius iustis ope­ rariorum appetitionibus prospiciatur; quae quidem eo ma­ gis invalescunt, quo magis eorum institutio, ipsorum digni­ tatis conscientia, eorundem vigor consociationum proficiunt atque augescunt. Caecus propriae utilitatis amor dominandique studium indesinenter animos sollicitant; quare usque diligentius re­ rum indicium necessario requiritur, ut iniustae rerum con­ diciones inde ab earum ortu perspectae penitus habeantur, atque ea gradatim iustltiae forma instauretur, quae minus ac minus manca evadat. Ac revera, sl ad mutationes at­ tendatur per machinales structuras invectas, quae postu­ lant, ut iis vitae ratio cito assidueque accommodetur, fa­ cile cernimus eos, quibus inde nocumentum inferatur, nu­ mero fieri crebriores eosdemque minus valere ad vocem interponendam suam. Ad hos recentiores «pauperes» —qui scilicet sunt vel corpore invalidi, vel minus apti ad se in societatem inse­ rendos, vel senes, vel variis de causis socialis vitae segre­ ges— Ecclesia suas convertit sollicitudines, ut eos reperiat, adiuvet locumque ipsis debitum eorumque dignitatem tuea­ tur in homi/num consortione, quae ob aemula certandi stu- 413 dia prosperique cupiditatem successus omnem velutl hu­ manitatem exuisse videtur. 16. Hominum numero, qui In iniusta rerum condicione versantur, accensendi sunt —quamvis de re haud nova pro dolor agatur— ii quoque qui, stirpis, originis, coloris, civilis cultus, sexus vel religionis causa, iure aut re discri­ mini sunt obnoxii. Discrimen autem, a stirpis diversitate quaesitum, Im· * Const. Past. GoWimm Ibi&m, 67: p. 10S9. rf tfvs, 3 y A.A.S. 5S (1966), p to<5 [LE 30*1- 6060 h. SÔ75 PAÜLUS VI. EP1ST. OCTOGESLMA A OVE.XLEXS: DE RE SOCIAL! pensiore hodie studio attenditur, quippe quod acres gignat animorum contentiones tum intra quasdam civitates, tum ad necessitudines quod attinet inter varias nationes. Iure homines arbitrantur nullo pacto probari posse, ac prop to rea prorsus reicienrtam esse propensionem ad tolerandas vel sanciendas leges aut sc gerendi rationes, quae constan­ ter a praejudicatis dc stirpe opinionibus proficiscantur. Etenim humanae familiae membra eandem naturam, ideoque eandem dignitatem participant una cum Iisdem iuribus iisdemque primariis officiis, quemadmodum ad eandem supematuralem sortem vocati sunt. Quibus communis est patria, omnes aequales «sc debent coram lege, iisdemque oportet pari iure pateat aditus ad vitam oeconomicam, ad animi culturam, ad rem politicam et socialem, nec non ad aequam civitatis opum partitionem. 17.Cogitatio Nostra convertitur etiam ad precarium statum, in quo magnus operariorum numerus versatur, qui ad exteras gentes migrarunt, et, cum sint illic alienige­ nae, difficilius legitima sua iura socialia valent vindicare, quamvis ad rei oeconomicae Incrementum nationis, a qua sunt recepti, reapse conferant. Omnino nec«sarium est illam exsuperari agendi rationem, in nimio propriae natio­ nis studio positam, ut lex de Illorum statu condatur, qua Ipsis migrandi agnoscatur ius, facilius Udem populi corpori inserantur, expeditius iis reddatur suae artis profectus, et 414 copia praebeatur convenienti domo utendi, / ubi familiae, data opportunitate, cum iis conlungi possint n. Cui hominum classi accenscndae sunt gentes, quae ut opus quaerant, vel ut calamitatem quandam aut locum insalubrem fugiant, suas relinquunt regiones et alibi domo extorres degere coguntur. Omnium profecto ac potissimum Christianorum homi­ num 13 officium est alacriter allaborare, ut fraterna om­ nium gentium instauretur coniunctio, quae quidem neces­ sarium verae lustitlae fundamentum ac stabilis pacis con­ dicio «t existimanda: Nequimus vero Deum omnium Pa­ trem invocare, si erga quosdam homines, ad imaginem Dei creatos, fraterne nos gtrere renuimus. Habitudo hominis ad Deum Patrem et habitudo hominis ad homines fratres adeo connectuntur, ul Scriptura dicat: E RE SOCIAL! nihilominus sntls non sunt ad necessitudines Inter homines nectendas» quae vere ln lustitin et aequalitate nitantur. At Evangelli doctrina, cum nobis caritatem praescribat, docet etiam praecipuam reverentiam pauperibus deberi cosque ln societate peculiarem obtinere locum: ac praete­ rea fortunatiores homines officio obstringi quibusdam suis Iuribus abdicandi, quo liberalius bona sua in aliorum com­ modum impendant. Etenim si hominibus altlor, nuam luris praecepta Imperant, deest conscientia officii alios obser­ vantia colendi eosque adiuvandl, Ipsa civium aequalitas, lege statuta, ut causa praetexi poterit Iniqua et manifesta discrimina faciendi, aliena opera continenter male utendi, alios reapse contemnendi. Nisi renovato studio instituun­ tur animi ad mutuas hominum necessitudines fovendas, legis aequalitas, quae plus aequo urgeatur, vivendi genus Inducere potest nimis privatis favens utilitatibus, quo sua quisque vindicet iura, communi bono posthabito. Estne quin videat, quanti momenti sit hac ln re Christia­ nae vitae sensus, qui ceterum cum intimis hominum appe­ titionibus congruit, qui diligi cupiunt? Amor erga hominem, quod primarium est bonum in rerum natura, pacis condicio­ nes parat sive socialis sive intemationalls, dum fraternam omnium hominum coniunctioncm confirmat17. 24. Duplex, quod diximus, studium assequendae ae­ qualitatis et munerum participationis ad promovendum sane quoddam popularis societatis genus spectat. Varia autem huiusce proponuntur exempla, quorum aliqua iam sunt in usum traducta; sed eorum nullum omni numero probatur, adeo ut hac de re Investigationes inter opiniones doctrinales et experiendi rationes adhuc esse pergant. Chri419 stianorum vero officium est / in huiusrnodi inquisitione par­ tem habere, haud secus atque in ordinatione et in vita ci­ vilis societatis. Cum enim sit animal sociale, homo suae iaber fortunae est intra plures peculiares coetus, qui ut perficiantur ulteriusque provehantur, ampliorem necessa­ rio societatem, quae universalis indolis sit, politicam nem­ pe societatem, postulant. In hac igitur prolata societate quaelibet singulorum hominum navitas est collocanda, et hac ipsa de causa indolem boni communis induitie. Quod idem valet ac dicere quantum momenti habeat ad vitam in societate agendam illa Institutio, qua, praeterquam quod de uniuscuiusque iuribus tradatur notitia, in memoriam revocentur ea, quae cum ipsis necessario nexu cohaerent: agnitio scilicet officiorum, quibus alius erga alium tenetur. Conscientia autem et perfunctio iniuncti sibi muneris viclsslm maximeque pendent ex sui animi moderatione, ex susceptione onerum necnon modorum, quibus certi liber­ tatis termini sive singulis sive peculiaribus coetibus descri­ buntur. 25. Politica actio —estne opus animadvertere hic de actione, non autem dc composita quadam doctrina agi?— per adumbratam societatis figuram est suffulcienda, quae plane sibi constet in certis subsidiis adhibendis ct in ca­ piendis consiliis, e plenaria profluentibus notitia vocatio­ nis humanae ct dissimilium pariter formarum, quas eadem vocatio in societate obtinet. Nunc autem neque ad civi­ tates, neque ad politicas quidem factiones, quae in seipsas tantum omnem curam intendant, pertinet dare operam ad aliquam doctrinam imperandam, iis adhibitis, quae duram sccumferant in animos dominationem, omnium sane pessi­ mam. Illorum tantum coetuum, qui animi cultus et reli­ gionis vinculis coniunguntur, proprium est —salva, ut pa­ tet, libertate sodalium— alere ac fovere, sine sui studio 420 propriasque tenendo vias, in medio societatis corpore / hasce certas ac definitas persuasiones, quae hominis societatisque naturam, originem ac finem respiciant. In hac porro provincia repetere iuvat principium illud, quod Concilium Vaticanum II renuntiavit: Nec aliter ve­ ritatem sese imponere nisi vi ipsius veritatis, quae suaviter simul ac fortiter mentibus Hiabitur 19. 26. Qui igitur Christianus suam vivere fidem vult, po­ liticam exsequendo actionem velutl ministerium in alio­ rum utilitatem, ne secum ipse pugnet, illis doctrinarum placitis nequit favere, quae, vel radicitus vel ob praecipua disciplinae capita, abhorreant a fide, quam profitetur, et ab iis, quae de homine sentit. Neque Igitur marxianls fa­ vere el licet doctrinis earumque maleriallsmo atheo et dia­ lecticae, qua violentiam asserunt, illi demum rationi, qua personae libertatem in communitate absorbent, cum inte­ rea quamlibet denegent transcendentem praestantiam ho­ mini atque rebus, sive a singulis sive ab universis gestis. (1963), p. abi sq. [LE 3x10]. x’ Cfr. Nuntium ad universos homines. Calendi· I anu anis diem fovendae paci per totum terrarum orbem dicatum celebraturos: AAS. 63 (1971L pp. 5-0 »· Cfr. Couc. Oecum. Vatic. II, Const Past. Gaudium a spa, 74: A.A.S, 58 (1966), pp. 1093-1096 [LE 33^]. «· Deck ihgnUaiu 6063 η. 3θίό Neque Christianus liberalium, qui audiunt, favet doctrinis, quae personae libertatem extollere affirmant, eam a qua­ vis regula selungentes eamque exstimulantes ad rerum uti­ litatem et potentiam tantummodo conquirendas, ac de­ mum sociales inter homines nexus ita aestimantes quasi facile pacneque sua sponte ex privatorum inceptis conse­ quantur, non autem rint potius finis et primaria ratio, unde ordinatae societatis excellentia perpendatur. 27. Numquid est opus, quae subesse possint In sociali qualibet doctrina, ambiguitates explicare? Modo enim illa actionem sive politicam sive socialem eo perducit, ut sim­ pliciter ad rerum ordinem accommodet abstrusum quod­ dam cogitatum, quod in mentis tantum sensu continetur; modo autem ipsum est cogitatum, quod patrando operi deservit tamquam nuda / callide agendi via. Nonne utroque 421 in casu, homo Ita periclitatur, ut a semetlpso paene aba­ lienetur? Christiana fides hasce profecto doctrinas exsupe­ rat lisque interdum adversa et contraria collocatur, qua­ tenus Deum omnia transcendentem omniumque creatorem agnoscit, qui, per cunctos rerum creatarum gradus, et vo­ cat et alloquitur hominem certa praeditum libertate certisque devinctum officiis. 28.Aliud etiam periculum oritur, cum alicui doctrinae penitus Inhaeretur, quae verae omnlbusque numeris expic­ tae scientiae fundamento careat, ad eandemque confugitur quasi definita sit prorsusque sufficiens; atque adeo novum quoddam Idolum effingitur, cuius quidem absoluta ct coer­ cens indoles, nonnumquam inscio animo, retineatur. In ea enim doctrina se quiddam invenire arbitrantur, unde suam, quamvis violentam, actionem defendant, pariterque ma­ gnanimo aliis ministrandi proposito satisfaciant; quod pro­ positum certe permanet, sed tamen tali absorbetur doctri­ na, quae, etiamsi vias ad hominem liberandum suadeat, eum tandem aliquando in servitutem addicat. 29. Si autem in praesenti studiosi viri dc huiusrnodi doctrinarum regressione loqui coeperunt, id fortasse op­ portunitatem afferre potest, ut ad transcendentem solidamque Christianae religionis praestantiam aditus aperia­ tur, simul tamen id contingere potest, ut mentes vehementiorc motu in novam positivism!, ut aiunt, formam prola­ bantur: technicam dicimus artem, quae tam longe lateque est pervulgata, ut videatur quasi ratio praecipua humanae navitatis atque praeponderans vivendi consuetudo, immo etiam modus quidam loquendi; verumtamen reapse non quaeritur, quid ipsa significet. 30. Verum, ciusmodi positivismo praetermisso, qui ln homine unam tantum partem seu mensuram considerat —quamvis eam hodie multum habere ponderis constet— cumque hac / de causa velutl detruncat, Christianus, dum 422 suum persequitur opus, inter rerum ipsum cursum conspi­ cit aliquot incepta, quae a compositis antea doctrinis pro­ fecta sunt, sed aliqua ex parte ab Iisdem distinguuntur. Iam pridem loannes XXIII, Decessor Noster fel. rec., ln Encyclicls Litteris, quae 99 (LB JM*!· ’* ttr· Cooc· luteorum o||khun est sub liberis consiliis inceptisque id Ortm. Vat II. Conti. PâU. d (15 4. 4. S. 0 P 10I5 (LB MU]. ·· Lill Vneycl. «juw 4.4 S H UWl» p 10) (LE MN9É dr Lill HocycL Sfafcr fi Siafiiïm 4. 4 S. 51 |v0t), pp 414, 4iS (LB n<41; Oscwn. Vat. 11, CoosL Pul. GnUium 6069 75. 7*x 4. <4. S. pp. ioq$«ixoo fu ·* < â ς ■ '■· 'à* . 75 Λ. Λ. 5. $5 (I960), pp. χοβφ-χοοο; ΧΟ97 6070 1071 MAI 20 SACHA CONGREGATIO PRO INSTITUTIONE CATHOLICA tfficere —haudquaqitam aliunde normis aut praescriptis dé­ ploie exspectati*— ut non tantum hominum mores menUsque habitus, sed etiam doliis communitatis leges et structu­ ras Christiano vitae sensu imbuant22. Unusquisque Igitur in se inquirat, ut probet, quid usque adhuc iccerlt quidve sibi operandum sit. Satis quidem non est generalia quae­ dam praecepta in hominum mentes revocare, proposita tantum declarare, graves Inlustitlas condemnare, ludlcla prophetico quodam ausu proferre: haec omnia nullius sane ponderis erunt, nisi in unoquoque / homine cum vividiore ' proprii officii conscientia atque cum certa ct definita ac­ tione coniungantur. Facilius procul dubio est alios dc prae­ sentibus Iniquis rerum condicionibus culpare, nisi co ipso percipiatur qua ratione nemo non sit eiusdem culpae expers atque adeo In primis requiratur a singulis hominibus emen­ datio. Haec autem demisse sentiendi ratio, quae primaria habenda est, omnem asperitatem atque cuiusque factionis studium ab actione removebit pariterque praecavebit, ne vires deficiant ob opus exsequendum prope immensum. Christi assecla spem ex eo Imprimis alit, quod scit Domi­ num lesum noblscum operari in mundo, in suo Corpore, quod est Ecdcsla —ct, huius gratia, in universo hominum genere— Redemptionem persequentem, quae, sacrificio crucis parta, victrix Illuxit mane diei resurrectionis34; quae spes praeterea in co sita est, quod Christianus homo per­ spectum habet ceteros etiam operam dare, ut iustitiac pacisque incepta suscipiant, eodem spectantia; nam in cuiusvis hominis pectore sub aliqua neglegentiae specie tum voluntas certe latet fraterno more vivendi tum iustltiae pacisque sitis, quae expleatur oportet. 49. Itaque, in diversitate rerum condicionum, mune' rum, institutorum, unusquisque officia sibi exsequenda decernere debet atque, bona motus conscientia, pervidere, ad quae agenda Ipse vocetur. Vivens inter consuetudines sibi discrepantes, ubi, legitimis cum appetitionibus, quae­ dam circumferuntur animi propensiones valde perplexae, christifldclls diligenter vias elegere debet, atque cavere, ne se alliget ad adlutricem operam aliis inceptis conferendam, nullis obstrictam condicionibus atque verae humanitatis principiis contrariam, etiamsi id fiat ratione necessitudi­ num, quae penitus animis sentiantur. Si is reapse vult, qua Christianus, partes agere proprias et sua cum fide con­ gruere —quod quidem et Fidei expertes ab eo cxpsectant— 439 advigilare debet In operando, ut manifestas faciat suas / agendi rationes et ea, quibus insistit, consilia transcendat, ampliore rerum consideratione ductus, quae pericula sin­ gularium cupiditatum ct absolutae dominationis, quae li­ bertatem opprimit, vitet. 50. In certis definitisque rcrum condicionibus, atque ratione habita necessitudinum, quas quisque experitur, optio vias sequendi legitimas casque varias, quae patent, est agnoscenda. Una enim eademque fides Christiana ad diversa munera suscipienda potest adducere35. Ecclesia Christianos omnes invitat, ut duplex impleant officium, scilicet mundum Christiano afflatu animandi atque reno­ vandi, ut structurae ad perfectiorem formam provehantur atque ad veras horum temporum necessitates accommo­ dentur. Λ chrlstifidellbus, qui, diversa eligentes, prima fa­ cie inter sc dissentire videntur, Ecclesia postulat, ut alio­ rum opiniones harumque allatas rationes mutua cum be­ nevolentia ct aestimatione intellegere nitantur; quodsl uniuscuiusque agendi modi eorumque probitas sincere per­ pendantur, id profecto singulis suadebit, ut habitum in­ duant impensioris caritatis, qua, licet diversitates agno­ scant, haud minus tamen fleri posse confidant, ut consilia tandem conspirent atque unitas concilietur. Fortiora enim sunt ea quibas uniuntur /idcles, quam ea quibus dividuntur2*. Constat sane multos in hodiernas structuras vitacque condiciones velutI insertos suis opinionibus suisque mu­ neribus potissimum compelli, sl non etiam studio privatas utilitates tutandi; alios vero tam alte sentire de coniunclionls vinculis, quae Inter varios ordines variosquo civiles cultus intercedunt, ut sine exceptione omnes sententias omnesque selectas agendi vias eorum sibi sumant, qulbuscum communiter degunt37. Quapropter unicuique cu440 rae sit, ut semet ipsum probet, utque illa / vera In Christo libertas exoriatur, quae sinit, ut animi hominum, in con­ dicionibus etiam prorsus singularibus constitutorum, ape­ riantur ad ea, quae sunt universalia, amplectenda. 51. Eodem modo chrlstifidelhim consociationes, ratione habita variarum, quae lis propriae sunt, formarum, actio­ nis communis officium in se recipiunt. Sc abstinentes, ne (LE 3366J. M8t: A. A. S. 59 (1967). PP- 296-397 (LE 3546]. “Cfr. Mi. 28 30 Phil. 3, β·ιι. ’’Cfr. Cone. Oecum. Vat. II, Conit. Past. Gaudtum 43: A. S. 58 (1966), p. 1061 (LE 3366J. "IbUtm, 93: p. 1x13. •’Cfr. i Thtu. 5. 21. 6071 η. 397β In locum Institutorum civilis societatis substituantur, eae exprimere debent, sua quidem ratione et ea, quae ipsis sunt propria, superando, definitas postulationes Christia­ nae fidei in humana societate aequo modo eodemque ne­ cessario mutanda3·. Nostris diebus, magis quam ullis numquam, Del Verbum nuntiari atque intellegi non poterit, nisi id comitetur testi­ monium potentiae Spiritus Sancti, qui In Ipsa actione chrlstifldellum fratribus deservientium operatur, in Illis rerum adiunctls, in quibus eorum vita futuraque sors pericli­ tantur. 52. Haec Nostra cogitata dum tecum, Venerabilis Fra­ ter Noster, communicamus, probe novimus Nos non om­ nes quaestiones sociales attigisse, quae mentes hominum sive fide imbutorum sive bona voluntate praeditorum ho­ die occupant. Adhuc animis haerent ea, quae recens de­ claravimus, quibus addendus est nuntius abs te editus, cum secundum indiceretur decennium ad «Humanam Pro­ gressionem· fovendam; egimus enim de officiis, quibus om­ nes nationes tenentur ad gravem illam expediendam quae­ stionem de homine omni ex parte communique opera adlutricc promovendo. Ea autem, quae hic explicavimus, ideo ad te sunt scripta, ut Consilio de Laids et Pontificiae Com­ missioni Studiosorum a «lustitia ct Pace» nova suppedita­ retur materia, simulque ca confirmarentur ad persequenda munera sibi commissa; per quae scilicet iis propositum est Populum Del universum excitare ad plenam adi/piscendam 443 conscientiam muneris sibi hisce temporibus demandati atque apostotaium... in variis nationibus promovere22. Haec animo agitantes, tibi, Venerabilis Frater Noster, Apostollcam Benedictionem peramanter impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, dic xiv mensis Mali, anno mcmlxxi, Pontificatus Nostri octavo.— Pau­ lus Pp. VI. ••Cfr. Cone. Oecum. Vat. II, Const. Dogm. Lumen gentium, 3:: A. A.S. 57 (1963), pp. 37-38 (LE 3322J; Decr. Apaitdicam aducnlalcm, y A. A. S. 58 (1966), p. 842 (LE 3346]. Adn. F. BIFFIin Apoll. 44 (1971) 707-720; O. HIGUERA in Sal teirae 59 (1971) 403-417, 503-531; A. TILLET in L’ami da clergé Θ2 (1972) 49-55. 113-120. 3976 1971 MAI 20.-SC INSTITUTIONIS CATH., DECR. PART? Canonice erigitur «sectio THEOLOOIAE OECUMENICOPATRISTICAE GRAECO-BIZANTINAE A SANCTO NlCOLAO» in Pont. Universitate S. Thomae Aquinatis in Urbe» penes Institutum oecumenicum Baren se sita. Barium cum sit Italiae ad orientem Janua vencrabllesque custodiat Sancti Nicolai Episcopi exuvias, lure catholicorum quasi porrecta manus habetur in orientales separatos fratres. Provide itaque Barensis Archieplscqnus Inde n plerisque annis. Episcopali consentiente Apuliae Conferentia, amicas cum Orlliocioxls Patriarchis chrhlifldellbusque rationes nexuit ad oecumcnismum animo actibusque In dies pandendum augendurnque. Dcuninlclnnnc etiam Familiae Provinciae Neapolitanae (•Regni» quam dicunt) sodales, quorum curis Sancit Nicolai barensis Basilica committitur, suum esse duxerunt, probante Pontificia romnna Universitate Sancti Thomae Aquinatis, ad docentes perquam in re versatos in perpetuum offerendos sc perstringere ut, cum aliis etiam orientalibus magistris, de theologicis disciplinis sub oecumenlco aspectu consideratis, ordinatum studiorum curriculum Instrueretur. Quae cum ad Sacram Congregationem pro^ Institutione Catholica significata essent, postquam remnim eadem Ponti· ficln Universitas dc studiis ad normam acadcmlcnrum vigen­ tium Ecclesiae legum rlgorose ordinandis rite spondissct consensusque obtentus fuerit Italiae Conferentiae Episcopalis. Inceptum, nd Augustum Pontificem delatum, ab Ipso benevole probatum est. Quapropter Sacra Congregatio pro Institutione Catholica, legibus attentis sub titulo Normae quaedam die xx ni. mali a. D. mcmlxviii a x« (LE 3*351- ‘Deci, de Ub*rUl« £h· neficia humanae societati per socialem communicationem • Or. D«r d.taau.««nwxtaUo*IA” 6078 1971 U\l 21 INSTRUCTIO DE INSTRUMENTIS COMMUNICATIONIS SOCIALIS augens modo amittens vim suam in vulgus. Has ob causas ne protinus homines sibi asciverint sententias, quae om­ nium sunt in ore ac manibus. Immo vero rationes praesto SOC esse possunt, cur eis directo obsistatur./ 32.Verum sententiae palam atque communiter dictae, quippe quae cogitationem et voluntatem populi recludant, sollerter sunt perpendendae, praesertim auctoritatibus tam religiosis quam civilibus. 2. Ius «INFORMATIONIS» CONSEQUENDAE ATQUE IMPERTIENDAE 33. Ut suo proprio modo emergat publica opinio, necesse est ipsi societati in antecessum tribuatur facultas adeundi originem et canales, ut aiunt, cognitionum, nec­ non libere suae patefaciendae mentis. Opinandi libertas atque ius rerum scientiae hinc acquirendae Illinc partici­ pandae una simul consistunt. loannes XXIII4, et Pau­ lus VI5, ct Concilium Vaticanum IIe hanc potestatem res comperiendi manifesto liquidoque praedicaverunt, quae uldcm solidae necessitati Innititur ipsius hominis et hoicmae societatis nostrae. 3 a) Aditas ad [ontes et vehicula notitiarum 34. Opus est hominem nostri temporis probe et conve­ nienter, plene et fideliter certiorem rerum fieri, primum ut mundum illum intellegat ubi versatur inter continuas huius aetatis vicissitudines, deinde ut sese rebus ipsis ae­ quet ac mutantibus semper condicionibus quae iudicia eius et consilia cotidie postulant, tum ut partes actuosas et graves peragat in statu proprio sociali, postremo ut variis formis rei oeconomicae et politicae, societatis et humanita­ tis ac religionis huius temporis ipse intersit. Illi autem iuri, quod ex hisce requisitis procedit, officium vicissim respondet scientiae rerum praeripiendae; etenim ius illud impleri non poterit, nisi homo certior faciendus suam quo­ que operam praestiterit. Quem propterea oportet sua in potestate habere subsidia et instrumenta satis varii gene­ ris, ut libere seligat ea, quae propriis congruant necessita­ tibus tum privatis tum socialibus. Nam sine vera commu­ nicationis fontium diversitate exercitatio illius iuris inanis 607 erit et nulla. / 35. Societas etiam ipsa pro diversis suis ordinibus indi­ get talis rerum cognitionis atque similiter bene instructo­ rum civium, recte ut sese gerat. Itaque ius istud compe­ riendi hodie videtur non solum potestas quaedam unius­ cuiusque sed etiam boni communis postulatio. 36. Exinde homines, quorum est professio certius facere publicum forum, grave admodum et difficile explent offi­ cium, frequentibus conflicti molestiis. Crebro etiam ab iis vexantur, quorum interest obtegere ct celare veritatem. Hoc praesertim in illos nuntiorum auctores cadit, qui ex propinquo referunt eventa, quique eam ob causam saepius itinera vel etiam in orbis extrema faciunt 7. Dum autem ita conantur spectare «eventus, quemadmodum reapse contingunt» 8, saepenumero coguntur ut magnis se expo­ nant periculis vitae; et plures quidem ita perierunt, cum tale suum officium exsequerentur. Quoniam ergo ius ha­ bent homines cognoscendi, praecipue statum rerum et condiciones in bellorum praeliorumque locis, quae ipsa sol­ licitant valde et angunt totum genus humanum, idcirco salus atque incolumitas eorum nuntiatorum semper est omnibus viribus protegenda. Quocirca deflet et improbat Ecclesia quamlibet vim his hominibus et cuivis alii generi communicatorum illatam, qui videlicet notitiis sibi com­ parandis aliisque recte ministrandis usum iuris illius ho­ minum vindicent atque provehant. 37. Praeter communem hominis difficultatem veri in­ tegre percipiendi atque ostendendi, accedit etiam, ut ipsi nuntii, cum aliquid novi afferre debeant, suapte natura cas dumtaxat partes rerum illustrent, quae nuperrime mu­ tatae ac praesentis utilitatis sint. Alia vero inde nascitur difficultas, quod narratores cx permagno nuntiorum con­ gestu cos delibare oportet, quos alicuius ponderis esse exi­ stimaverint atque ad vulgus capiendum idoneos. Quo de­ nique accidit, ut cognitiones receptae in frusta discerpan­ tur nec necessario totam eventus gravitatem declarent. 38. Haec praeter, communicatores, cum res integras • Cfr. Litt Enrycl. Pacem in lewis, A. A. S. 55 (1963), p. 360 [LE 3110). •Cfr. Allocutionem diei 17 mensis aprilis 1964 ad «Séminaire des Nations Unies sur la liberté de l’information» A. A. S. 56 (1964). p. 3*7 et ss. •Cfr. Peer dc instr, communicationis socialis Inter mirifica, 5; ιχ ’ Pius ΧΠ in oratione habita ad Diurnarios Americanos, die 21 mensis inlii 1945. L'Oitcrcalore Romano, ar-VH-45. · Item. 27 mensis aprilis 1946. L'Otservaiore Romano, 38-IV-46 6079 n. 3977 Intellectuque faciles celeriter pronuntiare debeant, ab ho­ rum negotiorum peritis conUmentarios magis magisque 608 quaerunt, qui nuntiorum principia adlectaque explicent atque iudicia propria conferant. Huius modi autem com­ mentationes saepius flagitantur cito, vel etiam interdum ante eventum iamiam instantem. Nihilominus homines fi­ dissimi munerisque sui maxime conscii, praesertim cum imperia gerunt vel auctoritate praecellunt, iure meritoque cunctantur raptim enarrare et explicare cursim eventa, priusquam totum rerum statum et contextum fuerint per­ scrutati. Qua de causa, cum suapte natura poscant com­ municationis instrumenta notationes et commentarios re­ pentinos, accidit saepe ut neglegentiores atque imperitiores narratores sese interponant, qui ceteroquin proclivius et libentius opus illud exsequantur. Quod ne eveniat, vere periti quaestionis tractandae diligenter cavebunt. Se Ipsos nempe, quantum fieri potuerit, parare conabuntur asse­ quenda ultimorum eventuum cognitione, ut munus hoc nuntiandi ipsi praeripiant rcctiusque populum certiorem faciant. 39.Alia autem difficultas ex eo oritur, quod nuntii, ut viriditatem suam asservent vulgique audientiam faciant, quam citissime sunt dispergendi; huc etiam additur, quod eorum aemula festinatio mercatoriam necessitatem impo­ nit. Ideoque contingit, ut necessaria ista celeritas accura­ tae rerum narrationi officiat. Praeterea communicatoribus necessc est rationem ducere populi ipsius et gustus atque animi culturae cius, eodemque tempore considerare, quid ante omnia cognoscere et audire concupiscat. Talibus in adiunctis sane difficilibus communicatores ad veritatem adhaerescere debent, cum nuntios diffundunt. 40. Praeter illa incommoda, quae ex ipsa nuntiationis et instrumentorum communicationis natura proficiscuntur, aliud narratoribus offertur cos scilicet oportet res expli­ care alicui vulgo, quod saepenumero urgetur ac distrahitur, vivide et accommodate ad eorum animos pelliciendos captandosque; at ipsi ex altera parte vetantur, ne idem vulgus percellere vehementer peni tusque commovere conentur inusitata ratione, quae propter alicuius rei segregationem, amplificationem, scaenicam paene expositionem facere pos­ sit ut ipsi nuntii depraventur. 41. Receptores autem, qui dispersa indicia congluti­ nant, notionem concipere possunt inaequalem vel defor­ mem totius rei. Aequitas autem / poterit quadamtenus resti- 609 tui et reconciliari continuata suppeditatione nuntiorum cx variis diversisque capitibus, quae tamen acriter dlludlcare semper oportet. Deinde receptores perspicere convenit beneque comprehendere illorum hominum condicionem, qui pro munere ac professione annuntient neque perfectionem certam ab eis efflagitare vires humanas plane excedentem. Ius nihilominus habent et officium postulare, ut nuntii aliquando falsi vel vitiosi cito manifestoque castigentur, tum commonefacere quae sint forsitan praetermissa, tum reclamitare quoties communicationis socialis instrumenta deformaverint facta ipsa, vel evellendis eis ex comitante rerum statu vel maiore quam mereri videntur pondere assignando vel contra nimis exiguo et parvo attribuendo momento. Hoc igitur receptorum ius efficaciter valet th tuto collocari ex codicibus normarum agendi ab Ipsis com­ municatoribus conscriptis aut, si desunt tales, secundum leges nationis vel pacta inter populos conventa. 42. Verumtamen cognitionis ius definitis continetur ter­ minis, quotiescumque exercitationi eius alia iura adversan­ tur, ut sunt: ius veritatis quod bonam fainam hominum totiusque societatis tuetur; ius vitae privatae quod inti­ mum familiarum atque singulorum circulum defendit·; ius secreti, si necessitates vel condiciones muneris suscepti aut ipsum commodum publicum exigunt. Quoties bonum com­ mune agitur, prudenter valde nuntiandum est et intelle­ genter. 43. Aperta descriptio et expositio rerum saevarum violentarumque maximam diligentiam et acrem curam postu­ lat. Absque dubio Immanitas et crudelitas foedat vitam humanam atque conspicitur potissimum in novissimis tem­ porum conversionibus, et ita revera describi potest ut re­ ceptores ab ea abhorreant. Attamen si res istae cruentae saepius quam opus est et nimium vividis demonstrantur imaginibus, periculum est ne species recta vitae humanae eiusque verae condiciones detorqueantur neve interdum gignantur —sic censent plures periti—aliqua psychosk / 610 vel certae animi habitudines, secundum quas vis cl vio­ lentia habentur tamquam viae consuetae dissolvendarum contentionum. • «Quoad modum, sit bonesta et convenktu (communicatio*. tciUM morales hocun&pe legitima tara et digni t item... in qvasritaadN. sancte servet». Decr. de instr. coRimuidcatioms /eirr «tmA», 5. η. 3077 INSTRUCTIO DE INSTRUMENTIS COMMUNICATIONIS SOCIALIS b) Communicandi libertas en 44. Ius illud congruenter rerum certiorem fieri arcte cohaeret cum ipsa communicandi libertate. Revera inni­ titur tota socialis vita commercio et colloquio perpetuo inter singulos homines eorumque greges, quod quidem ad mutuam intellegentiam et sociam operam omnino deposci­ tur. Cum vero ad hoc colloquium vox ipsa instrumentorum communicationis accessit, novum quiddam exstat, quia cum pluribus hominibus vita ipsa participatur et profectus societatis. 45. Quoniam sociali sit homo natura, eum necesse est libere conferre suas cogitationes et comparare cum aliis; et hoc requiritur nostris diebus plus quam alias umquam, cum opera mentis et ingenii prosequuntur collegia potius et consociationes hominum, iam non singuli. Ceterum quo­ ties homines, suae naturae proclivitatem sequentes, inter se rerum cognitiones permutant vel aliis suas declarant sententias, iure prorsus suo utuntur simulque satisfaciunt officio erga societatem. 46.Societates partium diversarum patientes (quas «pluralistlcas» appelant) optime intellegunt quanti intersit li­ bere posse nuntios et opiniones disseminari, ut cives revera actuosi versentur in vita sociali candemque libertatem le­ gibus ferendis tutentur. Illa Universalis lurium Humano­ rum Declaratio cum hanc confirmaret ut primariam postu­ lationem, Implicite asseveravit necessariam libertatem in­ strumentorum communicationis socialis. 47.In usu vitaque communi licentia haec communica­ tionis affert quoque facultatem singulorum vel sociatorum hominum Investigandi, scientiae rerum quoquoversus dis­ pergendae, adeundi denique Inventa socialis nuntiationis. Sed talis communicandi libertas, quae in ipsa sui exercita­ tione rationem non ducit genuinorum requisitorum illius luris nuntios atque indicia recipiendi elusque terminorum, plus certe oblectare studet communicantem vel annuntian­ tem quam vere prodesse populo audienti. / 3. Educatio, animi cultura et otium 1071 MAI 21 *nstrunicnta, deprehenduntur etiam in tralaticla humanitate ct arte multarum gentium, ln quibus scilicet narrationes et fabulae scaenicae?cantica et saltationes recludunt saecularem thesaurum culturae alicuius populi. Propter suum autem perfectionem lechnicam possunt Illa instrumenta longe et late serere bona Ula nativae humanitatis, conservare ea In receptaculis ut ite­ rum atque iterum degustentur, perferre etiam in loca ubi iam pridem evanuerunt. Hoc pacto subsidia communica­ tionis plurimum adiuvant ad inculcandam cuique nationi conscientiam proprietatis culturalis camque indicandam aliis populis et nationibus, ut admirantes inde ditentur. 52. Oblivisci non licet complura opera magnae prae­ stantiae in studiis ingenuis —potissimum In re musica, scaenica, litteraria— prius exhibita esse tamquam publicas oblectationes; unde apparet talia oblectamenta plurimum utilitatis animi culturae posse afferre 10. Hisce nutem die­ bus per communicationis subsidia excelsiores artis formae pollicentur maiori usque bominum numero relaxationem animi, plena intellectam verbi significatione, qua magis co­ tidie opus est in nostra admodum implicata societate. Sim­ plex delectatio momentum suum etiam comprobat, cum onere sollicitudinis cotidianae mentem levat vel vacuum negotiis tempus utiliter implet. Propterea multiplex ope­ rum varietas, quae his inventis praebentur ad otium con­ sumendum, hominibus nostrae aetatis valde proficiunt. At­ tamen satis sibi temperare posse debent receptores, ne ita venustate et pulchritudine operum exhibitorum vel Ipsa curiosa quaerendi cupiditate patiantur se Impelli, ut pre­ mentia officia deserant aut tempus inaniter profundant. 53. Ipsa communicationis Instrumenta profecto novae partes sunt humanitatis nostri temporis, quandoquidem plurium hominum turmis / simul prospiciunt; illam vero 613 locupletare sane valent, sed etiam spoliare interdum or­ natu suo et dignitate, quia crebro sese accommodant ad captum et intellectum Infimi ordinis auditorum vel lecto­ rum. Cumque homo tamdiu vacet his communicationis instrumentis facile prohiberi inde potest, ne consumens tempus in sui intellectus inferiore usu superiores utilioresve facultates neglegat. Continua denique spectatio operum leviorum facere vix potest, quin iudicium elegans et subtile deiciat eorum, qui superiorem culturam fuerint assecuti. Nihilominus pericula haec declinari valent et vitari, sl communicatores ipsi non solum curae habent germana bo­ na culturae, verum etiam ad optimam illam voluntatem adi unxerunt amplam cognitionem ipsius artis educandi. Sciendum insuper est instrumenta communicationis posse revera altissimos gradus excellentiae artis attingere, qui non necessario difficillimi sint neque omnino impervii plerisque hominibus. 48. Semper latiora et maiora officia obeunt communi­ cationis socialis Instrumenta In vasta provincia educatio­ nis humanae. Pluribus quidem in locis auditorii ac vlsificl apparatus, necnon et commodissimae sonorarum visualiumquc taeniarum cistellulae («cassettes») atque scrinia radiophonica et televlslflca Iam evaserunt solita magistro­ rum utensilia ad doctrinas tradendas; quo etiam contingit, ut opera hominum ln variis studiorum regionibus versato­ rum facilius praesto sint usque pluribus. Alibi autem com­ municationis socialis instrumenta comitantur atque opi­ tulantur iam constitutae docendi rationi simulque adole­ 4. Genera artis scentibus et adultis occasiones praebent perficiendae eorum Institutionis. Ubi vero didascalica subsidia haud sufficiunt, 54. Recentiores hi communicationis apparatus propa­ haec educationem religiosam afferunt et multiplices formas gant per orbem terrarum veteres artis formas sed pariant primariae educationis tamquam remedia Ignorantiae ple­ nae litterarum; tum etiam agri culturam docent, medicinam etiam nova artificiorum genera. Cum rete quoddam com­ artem, valetudinis curandae disciplinam ac regulas com­ municationum contegat universum mundum et rationes plures prosperandae totius communitatis. Cum autem id consuetudinis inter gentes duplicet, cumque in singula fieri potuerit, talis industria per instrumenta communica­ opera magis ac magis conferatur navitas et industria com­ municatorum variis ex gentibus, consentaneum est aucto­ tionis explenda prae se feret indolem genuini colloquii, ut nempe per vim quandam effectricem discentes non solum res et ipsos homines talibus artificiis utentes communiter doctrinis ornentur, verum etiam assuescant se ipsos iis­ quaerere universale aliquod indicium et velutl characterem, dem Instrumentis exprimere. non tantummodo ut et antiquiores et recentiores formae 49. Insuper communicationis socialis instrumenta, quae conservari valeant, verum ut observentur atque scienter Ipsa iam sunt perspicua pars hodiernae culturae elusque admittantur artificia cunctarum gentium cuiuslibet cultus patefactio, singulari pronus modo efficiunt, ut artis atque atque omnium minorum circulorum in eiusdem humanitatis humanitatis monumenta suppeditentur maximae generis regione. 55. Opera artis propter sua momenta et bona humana hominum parti, ct mox forsitan toti. Hoc autem tam ne­ cessario pertinet od germanos societatis humanae progres­ plurimi sunt aestimanda, etenim pulchritudo sua sponte sus quam ipsa amotio et abolitio oeconomicae socialisve attollit mentem eam contemplantem. Quodvis artificium referre potest el significare condicionem humanam usque Inaequalitatis. ultimum eius recessum, per sensum corporis aperire 50. Cum inventa illa bene ditare valeant culturam huius in res spiritus et animi, tribuere homini meliorem temporis, sibi communicatores conscii erunt lus esse uni­ omnibus cognitionem, id quod maxime optandum est non modo versis hominibus ut nd humanitatem informentur, ac prop- sui litterarum et artium sed etiam morum ct religionis pro­ terea alacriter utentur praeclara opportunitate quam sum- in «Verissimum autem Illud est, cum vos scrip/tores ministrnnt Ita dicta «Media multitudinis», quo maiores ho­ vincia. artifices ex condicione humana quantumvis humili minum numeros et coctus attingant. Eadem etiam permit­ atque tristi elicere sciatis scintillam bonitatis, ilico aliquem tunt obsequi ct Inservire necessitatibus studllsque variis et cultus humani, cum valenter et amoene pertractant opera pulchritudinis nitorem collustrare totum opus vest rura. sane rogamini, ut partes expleatis moralistarum: at­ $12 ex omni artium liberalium pro/vlncla. Cives proinde haec Non adhuc creditur et confiditur arcanae potestati velubdldia facile usurpare possunt ad ingenium expoliendum tamen pandendi regionem Illam lucis, quae post vitae huanimumque perficiendum, dummodo suam deliberatam Urae manae mysterium lacet»H “ considerat Ionem addiderint et frequentent cum aliis homi­ nibus sermonis atque cogitationis commercium. u Paùh» VI: (?5Λ P‘ 765 Π-Ε rfço}. 5t. Exempla autem utilitatum, quas in genere culturae nkb dant operam, vel mi 6081 6082 ai 4 INSTRUCTIO DE INSTRUMENTIS COMMUNICATIONIS SOCIALIS 1071 MAI 21 56 Qulcumque igitur penitus comprehendere voluerit habitus animi et indolem nliculus certae aetatis, inspicere atque investigare oportebit, praeter historiam resque gestas eius, litteras quoque ct universa artificia, quoniam Ipsissima haec opera acriter et lucide, immo vero altius saepe et accuratius quam mentis descriptiones, Ingenium alicuius populi, desideria eius et optata, cogitationes ct sensus commonstrent. Etiam cum artifices animo evolantes ex hoc vero ac solido orbe persequuntur fictas mentis species, sinunt hominis naturam et proprietates utilissime intro­ spici. Ipsae quoque fabulae, quas effinxit alicuius auctoris fervidum ingenium, cum simularent homines vivere ct pro­ gredi in condicionibus rerum plene facticiis, suo proprio modo veritatem edocent. Licet non sint vera eventa, res tamen ipsas vitae catcnus tangunt, quatenus ex naturae humanae clementis componuntur l>. Quin immo afficiunt istae fabellae origines vigoris atque ardoris humani: sic enim illustrant eas, ut homines sagaces inde perspiciant futuras inclinationes humanae progressionis animoque prae­ sentiant. 57. Docet Summus Pontifex Pius XII vitam humanam: Ε INSTRUMENTIS COMMUNICATIONIS SOCIALIS 1971 XU! 21 mentlus postulatur, quoniam monopoliorum proprium est in diverbii locum subdere soliloquium. 77. Communicatores qui studiis solummodo mercato­ riis ct nummariis vel cupiditate popularis aurae, quae levis est brevique transit, artificia sua ct opera dedecorant, non tantum pessime provident clientibus suis, sed serius ocius dc fama ct existimatione professionis suae multum dc- trahunt. 78. Ut proinde communicationes cuiusvis Indolis sem­ per versentur in summo honestatis utilitatisque gradu, et ut ipsi communicatores ad progressus faciendos adluvcnlur, critici Indices partes sustinent pernecessarias; hi enim sunt vel ut domestici censores ipsius professionis, cum et illi etiam communicent. Per hoc censurae agendae munus praecurrere valent cunctos impetus ab exteriore parte pro­ fectos. Intellegere omnes sibique persuadere oportet inte­ gritatem probitatemque esse huius artis animam. Ideoque lustitiae sensu ac veritatis amore semper pulsi, significa­ bunt aequabili et vero iudicio cum laudes ct virtutes tum vitia et errata variarum communicationum. Hac enim sola ratione receptoribus vere utiles crunt, ut hi probe sciant istarum merita diludicare. Momentum autem eorum func­ tionis reapse creatricis non est putandum aequo minoris, praesertim cum subtilitas eorum ingenii et scientiae in 623 artis opera pene/trantis valeat significationes et divitias detegere, quae fugere possunt ipsos artifices. Ita tamen demissos critici sese praebeant, ut oculos receptorum no­ lint ab ipsis operibus iudlcatis ad se averti. 79. Consociationes communicatorum studiis, crebro commercio, et mutuo auxilio expeditius ac melius difficul­ tatibus suo muneri Insitis occurrere valebunt. Sic insuper in collegia conglobati poterunt, a principiis certis rerum­ que experimentis profecti, componere vel conscribere disci­ plinam aliquam et codicem morum, quibus opera et in­ cepta omnium communicatorum ordinentur secundum postulata universalis communicationis socialis. Quae vero normae et regulae actionis magis affirmare debent quam negare, nec tantum notare evitanda verum facienda sua­ dere ad commodius ministrandum hominibus. 80. Machinamenta communicationis flagitant colloca­ tionem maximarum pecuniarum, ut ipsa pariantur et ad­ ministrentur et cum progrediente societate pariter ambu­ lent. Cum igitur accidat ut instrumentorum possessores et moderatores pecunias publicas vel privatorum civium recte obliqueve conquirant, homines pecuniosi vim ad eadem Instrumenta valde salutarem adhibere possunt, si ita de­ cernunt quibus inceptis opes suas suppeditent, ut non lucro tantum et quaestui prosplciant, verum genuino hominum emolumento. Ceterum, si idem praedivites intellexerint instrumenta communicationis eodem tempore negotia me­ ritoria esse atque ministeria socialis cultus et humanitatis, certo ipsi prohibebunt, ne in legitima sua libertate com­ municatores, effectores, receptores interpellentur. b) Receptorum 81.Quae omnia receptores hac in re perficere valent revera sunt plura ct maiora —proindeque officia eorum etiam graviora— quam plerumque existimatur. Magna ex parte verum et genuinum colloquium dependet ab ipsis receptoribus; quod si illi taciti prorsus ct muti tantummo­ do patiendo subeant communicationum impulsum, in unam dumtaxat partem dirigatur locutio nec vera reciprocetur, B24 quatumvis enitantur communicatores dialogum Instituere. / 82. At lidem receptores actuosos quidem sese praebe­ bunt, sl bene interpretabuntur nuntios allatos, ponderandis illis ct aestimandis secundum originem et totum contex­ tum, si diligenter cauteque seligant acriter iudicantes, sl perlata indicia complebunt, cum neccsse fuerit, aliunde repetitis notitiis, si denique non dubitaverint aperte signi­ ficare assensionem suam vel exceptionem aliquam et con­ dicionem, vel planam improbationem. 83. Si vero quispiam obiccerit cives, qui publicum illud forum impleant, singulos seorsum parum omnino valere, ne is obliviscatur conglomeratos cos ct conglutinatos plu­ rimum sane posse. Sicut ii qui pro munere suo communi­ cationem socialem procurant, ita omnino vulgi cives de­ bent se in circulos ct sodalitates cum hoc solo fine colligare vel adiumentum adhibere aliorum institutorum, quae pro­ posita consimilia sed ampliora persequuntur. 3. a) Consociata opera Inter cives et auctoritates 84 Quoniam progressioni totius societatis consulunt instrumenta communicationis, idcirco universi cives et ipsi 6087 n. 39?? magistratus certo officio hac In rc obstringuntur. Eorum videlicet Interest vindicare communicandi libertatem ct procurare condiciones necessarias, ut omnes hac in provin­ cia agant cum plena munerum suorum conscientia, tum etiam ut revereantur personam humanam atque observent bona nationis propriae et omnium gentium. 85. Politica namque communitas postulat ante omnia, ut homines singuli et consociati sint ipsi auctores incepto­ rum, utque sui ipsorum moderationem gerant ac tempe­ rantiam uti communicatores et receptores. Utile est crebroque necessarium institui sodalicia, quae ad tale aspi­ rent propositum. 86. Partes vero magistratuum hac in rc expleri oportet maxime affirmando, non negando dumtaxat; eorum scili­ cet finis non ilico sic intellegendus est, ac si cohibeant solum et reprimant, quamvis ad castigandum vel admo­ nendum necesse sit intercedere nonnumquam. Concilium autem / Vaticanum Secundum explicat hominum liberta- 625 tem, quantum fieri possit, percolendam esse et tutandam, atque tunc solum interpellandam, quoties et quatenus commune bonum id poposceritΙδ; censura proinde extre­ mis solum continebitur casibus. Eaedem insuper publicae potestates obtemperare debent principio communicatae auctoritatis, seu subsidiarietatis, quam vocant, saepius a Magisterio Ecclesiae iterato: videlicet, ne ipsae suscipiant vel perficiant ea, quae singuli homines coetusve valent efficere et transigere tam bene, atque interdum melius, quam leges publicae. 87. Secundum hoc idem praeceptum leges ferantur oportet, quibus communicandi libertas protegatur una cum iure Illo comperiendi, et quibus haec duo communiantur adversus vim et impetum oeconomicum, politicum, ideologicum, qui expeditam eorum exercitationem praepedire possunt. Leges item praestare debent et promittere civibus integram facultatem publice indicandae totius administrationis Instrumentorum communicationis, praesertim cum monopolium aliquod, maxime vero ipsius gubernii, ea re­ git. Dubium hodie non est quin subsidiorum usus discipli­ nam legum postulet, quae efficienter tutetur varietatem eorum et multitudinem a nimia coacervatione quam quae­ stuosa aemulatio urgeat ct simul quoque defendat perso­ narum atque consociationum dignitatem cultusque prae­ stantiam, et operam denique det, ut condiciones implean­ tur quibus rcllgiosa libertas per haec instrumenta exer­ ceatur. 88. Praecipue suadetur, ut homines artem communica­ tionis factitantes, vel aliae etiam hac in provincia sodali­ tates ultro ac sponte instituant conventus propriis normis firmatos, qui de cunctis rationibus huius operis consilia impertiant. Ad eosdem autem advocabuntur legati quoque variorum circulorum atque ordinum civium, qui in tota illa natione vel communitate inveniuntur. Sic lore spera­ tur, ut ex altera parte arceatur interposita civitatis aucto­ ritas et dominatus Impulsionum oeconomicarum, cx altera vero mutua adiutrix opera ponatur inter ipsos communi­ catores, quo tandem plenius universa communicationis instrumentorum industria bono communi deserviat. Ve­ rum tamen aliquibus in locis ne/ccsse fortasscerlt ipsos ma- 626 glstratus publicos erigere huius generis consilia munere invigilandi instructa, quae autem ex lege ita ordinentur ut diversarum communitatis partium mens ct voces at­ tendantur. 89. Quantum in eis est situm, legis mandata defendent iuvenes a magnis aliquando detrimentis dluquc mansuris, quae communicationes quaedam inferre valent eorum ani­ mis atque iudicio honestatis; in pueris et adulescentibus leges sustentabunt necessario auxilio operositatem didactieam familiae et scholae. 90. Similiter curabitur legibus aptis, ut congrue sub­ veniatur inceptis, quae respiciunt usum instrumentorum communicationis socialis, quaeque manifesto prosunt bono communi —haec verbi gratia sunt varia institutu quae rerum nuntios disseminant, libri ct scripta proprio ad do· cendum accommodata, cinematrographca et transmissio­ nes pro pueris confectae— quamquam cx talibus operibus vix expectari possunt lucra. Hoc tantumdem valet etiam ad ludos cinematographlcos apparatissimos ct primi ordi­ nis, necnon scriptorum atque spectaculorum praestantes editiones, quae, quia definitis solum emptorum catenis dicantur, secus difficulter suscipi possunt. 91. Officia publicarum potestatum, ad communicatio­ nis instrumenta quod spectat, hodie lam amplectuntur to­ tum orbem; etenim per conventa inter gentes prospklen“ Cfr. Dwl. de libertate rtliffoea hvwt* * [LS jJ. INSTRUCTIO DE INSTRUMENTIS COMMUNIGATIONIS^SOCIALIS η. 3977 dum est, ut communicationis subsidia perficiantur ubique ct Instituantur sine stirpium discrimine nulloque arrogato monopolio. Arte facti satellites nd eadem pacta intematlonalia pertinebunt. Hac ratione impertiri poterit omnibus populis dignus conveniensque locus in Illa sermocinatione scu collocutione totius mundi. b) Inter Nationes 92. Inter multiplices formas adiumenti Intcmationalls» quod ipsa natura instrumentorum communicationis instan­ tius efflagitat, peculiare quidem momentum habent illa auxilia, quibus eadem subsidia apud progredientes popu­ los instituuntur ac perficiuntur. Nam privatio vel inopia instrumentorum communicationis indicia sunt tardorum 627 societatis pro gressuum, quorum eadem indigentia effectus est simulque causa. Nulla natio machinamentis communi­ cationis socialis rccentioribus vacua sibi comparare valet congruentem rerum cognitionem nec consentaneam insti­ tutionem, unde vicissim periclitatur rerum oeconomica­ rum, socialium, politicarum eius profectus. 93. «Progressio novum pacis est nomen» *·, edixit Sum­ mus Pontifex Paulus VI. îsatlones ergo, quibus sint machi­ nae et officinae opibus gignendis, oportet, sicut in aliis rebus ita ln his subsidiis communicationis, subvenire po­ pulis inopibus atque egenis, ut ii ministros et curatores peri­ tos praeparent, ac simul technicae artis auxilia suppeditare necessaria, quoniam in eos recidat non solum proprii boni et emolumenti onus, verum prosperitatis et commoditatis totius generis humani. Quod autem officium co gravius premit, quo mirabilior et velocior increbrescit tcchnicae potentiae auctus. Civitates illae ita aliis adinvandae sunt, ut sedes institutionis de rebus communicationem attingen­ tibus Intra proprios fines exstruantur, ne videlicet istius di­ sciplinae tironibus alio terrarum proficiscentibus magno cum patriae terrae detrimento illustria ingenia foris amittantur. 94. Hoc autem auxilium asseverare debet atque con­ servare plane trahticlos populorum mores et cultus con­ suetudines, rationes quoque sermonis et artis, quae tanta bona humana prae se ferunt. Opitulatio talis hac In re non quasi stips quaedam est nec eleemosyna, sed permu­ tatio bonorum ad mutuo locupletandos omnes. 95. In gentibus, quae student prosperitatis augmento, et potissimum, ubi litterarum ignorantia plenum incre­ mentum impedit, instrumenta ad auditum et visum nata valent felicissime partiri et dividere cognitiones utilissimas, quae prosunt agrorum culturae, societatibus machinariis 628 et I mercantlbus, publicae saluti ct valetudini, personarum instructioni familiarum confirmationi, necessitudini ac men­ ti sociali Illorum populorum. Cum autem huiusmodi in­ dustria vix quaestuosa sit ac lucrosa, invocari oportebit ilberalitatcm et munificentiam singulorum civium, soda­ litatum privatarum, nationum opulentiorum, vel faculta­ tes Institutorum ex omnibus gentibus. c) Infer eundos Christianos, credentes, homines bonae luntatis po- 1971 MAI 21 sua ’^animati homines credentes totius mundi efficaciter auxiliari valent communicationis subsi­ diis, non tantum ut inde progressus humani in societatis anlmlque ordjne fiant constantes, sed ut, tutore Providen­ tissime Deo, in prosperis condicionibus apparetur ille dia­ logus quam maxime sublimis ct universalis, qui adducat homines ad fraternitatem propria vita melius exprimen­ dam sub Deo Aeterno omnium Patre. / 629 99, Adlutrix nimirum ista ct communis opera plurimis rationibus significari ad cffcctumque deduci potest. Com­ memorantur nonnullae, quae statim omnibus praesto sunt: communes radiophonicae et telcvlslficae transmissiones, suppeditata coniuncte instructio parentibus praesertim et iuvenibus, congressiones et collocutiones inter populos et Ipsos communicationis procuratores, praemia communiter optimis operibus proposita, consortium inceptorum et per­ vestigationum scientiae; quae omnia eo spectant, ut quam sollertissime adhibeantur communicationis instrumenta, maxime vero ut informentur eorum administri et ut omnes gentes inter se iurlbus aequentur. 100. Haec autem ut aliquando contingant, requiruntur commune agendi consilium ct facultates opesque consocia­ tae. In illam autem sententiam utilissimum quiddam sua­ sit Concilium Vaticanum II, videlicet Diem Communica­ tionis Universi Orbis. Homines cuncti, qui in Deum cre­ dunt, rogantur ut hanc Ipsam diem precationis atque de­ liberationis studiose agant, utpote cum difficiliores quae­ stiones ct exspectationes futurae instrumentorum commu­ nicationis perquirantur, variorum subsidiorum curatores pro munere inter se congrediantur, novae copiae ac viae repedantur ad opera et incepta instimulanda sicque pro­ ficiant generi humano communicationis inventa. Populo autem Dei, tum pastoribus tum fidelibus, cordi erit alacri­ ter conspirare cum conatibus illis et studiis, quibus homi­ nes bonae voluntatis enituntur, ut communicationis socia­ lis instrumenta ad iustitiam, pacem, libertatem, humanam progressionem plurimum conferant. Pars Tertia NAVITAS CATHOLICORUM QUOD AD COMMUNICA­ TIONIS INSTRUMENTA 101. Cohortatur et incitat Catholicos Concilium Vati­ canum II, ut acrius et attentius reputent nova illa man­ data atque officia, quae secundum fidei doctrinam eius iniunxennt recentiora communicationis socialis reperta. Sicut modo perstringebatur res breviter in parte prima, historia / salutis ipsa comprobat munus sime egregium atque 630 eximium socialis communicationis in Dei Conditoris et Re­ demptoris opere, quod homines prosequi oportet. Dum igitur Ecclesia suum officium hac in rerum provincia in­ terpretatur, componere simul in mente sua conatur fidei principia cum ipsis legibus Intimis communicationis socia­ lis. Et eo quidem modo satisfacit divinitus concredito mu­ neri, videlicet universali illi curae pastorali, quae duplicem exhibet faciem progressionis hominum et Evangelii nun­ tiationis. In secunda autem parte huius instructionis ex­ plicabatur, quo pacto communicationis subsidia progressi­ ons humanis obsecundarent, faverent, prodessent. Quid vero ad eos progressus adiciat res Christiana et Catholica, summatlm attingetur hoc capite partis tertiae, quae tota locum eorum instrumentorum particulatim enucleet in vita Catholicorum fidelium. 96. Socialis communicationis instrumenta finem pro­ positum minime assequentur —ut nempe suas conferant partes in hominum progressionem— nisi etiam cum instan­ tibus generis humani quaestionibus et difficultatibus con­ fligent atque spem nostri temporis firmabunt, simul prove­ hentia amplissimam actionis communionem inter omnes homines qui credunt Deum viventem, praecipue vero, qui baptismate devinciuntur. Ito docet Concilium Vaticanum In documentis de oecumenlsmo et religionibus non-chriCaput I. stianls ». Catholicorum beneficia erga Communicationem Socialem 97. Ccteroquin ipsi Christiani hodierna artis opera per communicationis Instrumenta examinantes melius perspi­ cere scient statum naturamque mundi huius temporis, qui 102. SI in animo habeant Catholici sociali communica­ a Deo est saepe dhiunctus. Scaenici artifices et diurnarii tioni per novissima instrumenta effectae revera deservire, hanc hominis alienationem signllicanter admodum depin­ quia haec vicissim ipsis hominibus famulentur, exstat at­ gunt, cum aptis Ingenii et cogitationum viribus humanam que apparet in animabus sane rebusque spiritus summa et libertatem extollunt. Quae quidem vis effectrix atque pe­ maxima beneficia eis collocanda esse. Confidit enim Eccle­ ritia eorum optima causa est, cur gratus erga eos declare­ sia spirituali sua praebenda utilitate futurum esse, ut pri­ tur animus ». mariae leges communicationis socialis clarius pervideantur diligent Jusque observentur, simul autem dignitas hominis H PxqIui Vt: EpUtuh *d ExcelIrnlhahnum Virum U Tbant, Consi’d tam communicatoris quam receptoris plenius cognoscatur Natkmum VniUmxn SecreUriuxa Gcaenkm. A. A. S. (1966), p. sanetlusque tractetur, ut denique communicatio, qua hoCii etiim: AlkxruUo viris, qui interfuerunt Coetui seoindo M*Χ»πύ, reapse perducat ad commam« d» Ni bons-Vnim pour le divetoppeascnl» A. A. S. 58 (1966). p. 5S9. Ctr. Decr. de Oecumeaismo UniUlu rtdiniiçraiio, A. A. S. 57 U05)· pp. 90*111 [LE jijj 1. □r. etiaacu DecL Notes A, A. S. 58 (196«), pp 740-744 (LE 1338]. t· lu «Instractio» a Concilio Oecunxenico Ecclaurum Upwlae, X96S, •mi»*, p. 381. 6089 torom communicationis instrumen- 6090 1071 ALII 21 INSTRUCTIO DE IN TR UMENTIS COMMUNICATIONIS SOCIALIS neris, quod Christianos mundo addicit. Deinde, praeter hoc principale testimonium quod reddunt tamquam opifices atque administri In officinis vel consociationibus nulli re­ ligioni faventibus, sententias Catholicas aperient de omni­ bus causis hominum societatem sollicitantibus. Ita quoque G31 ipsi ndluvare valent scriptores ct praecones nuntiorum,/ ne vitae religiosae eventa, quibus afficitur totus populus, praetermittant sed ut partem scu faciem religiosam om­ nium eventorum Illuminent. Manifestum est tales Catho­ licos Ibi adesse, non quidem ut dominentur ct Imperent, sed ut sedulam operam navent, quae ob perspicuam excel­ lentiam suam socios ct collegas captet atque conciliet. 101. Communicatoribus Catholicis potestas est, ut au­ xilium spirituale ab Ecclesia recipiant, quod ad officium adeo grave et difficile omnino accommodatur. 105. Huius excelsae professionis eique insitarum diffi­ cultatum prorsus conscia Ecclesia cupit vehementer agere et colloqui cum communicatoribus cuiuslibet religiosae opi­ nionis, ecquid ipsa possit conferre in communem illum conatum dissolvendi proprias eorum muneris quaestiones atque hominibus quam plurimum proficiendi. 106. Episcopi autem ct sacerdotes, religiosi ct laid, quicumque scilicet Ecclesiae veluti personam quovis modo gerunt, magis concitantur in singulos dies, ut litterariae operositati laborem suum impertiant, utque in emissioni­ bus radiophonicls, televisificis, cinematographicis loquan­ tur atque compareant. Hanc quidem operam, ad quam ceterum stimulandi sunt illi et excitandi assidue, effectus subsequi possunt omni opinione maiores. At ipsa commu­ nicationis instrumentorum natura efflagitat, ut qui ea adhibent scribendo loquendo agendo sint ipsi usquequaque exercitati in eadem illa arte. Officiorum propterea cuiusque nationis atque institutorum ad eum finem spectantium interest, ut hisce subsidiis utentes vel aliquando usuri tem­ pestive ac funditus perdoceantur. 107.Ecclesia instanter necessarium esse intellegit se praebere Christianae institutionis opportunitatem ipsis re­ ceptoribus. Quo faciendo bene etiam de communicatione sociali meretur, quoniam receptores praeclare docti pote­ runt valide serere sermones una cum instrumentis com­ municationis, atque eodem tempore postulare communica­ tiones nobiliores et praestantiores. Scholas demum aliaque instituta Catholica addecet gravissimum suum hac in re­ gione officium impensius perficere. Quibus in studiorum 632 sedibus ita discipuli scientia exornabuntur, ut non / solum boni lectores auditores spectatores evadant, verum ut ipsi hac «lingua totali» utantur, quae iisdem instrumentis usur­ patur; itaque iuvenes plane fient cives aetatis communi­ cationum socialium, quam hoc tempus praesens incohare videtur. 108. Cunctae autem res et rationes communicationis socialis suum quaeque obtinebunt locum in disciplinis theo­ logiae, praesertim moralis et pastoralis, quoties eo spectat argumentum tractatum, ac secundum sua praecipua li­ neamenta in libris etiam catecheticis. Hoc autem con­ gruentius multo continget, cum theologi ipsi ea, quae pars prima huius instructionis indicavit, altius subtiliusque per­ vestigaverint. 109.Parentes vero et institutores, sacerdotes et soda­ litates Catholicae non dubitabunt ordinare et dirigere ad professionem communicationis socialis cos iuvenes, qui sibi eo inclinare ac propendere videntur neccssariisque ingenii dotibus eminent. Ut talis praeparatio fructus afferat et meliores candidati provehantur, opus est auxiliis numma­ riis ad illud destinatis. In regionibus progredientibus sum­ mi interest, ut Episcopis nationum illarum succurratur adiumentaque sum ministrentur ad candidatos rite insti­ tuendos ct rerum ipso usu imbuendos eadem in regione. 110. Pro suo quemque officio necesse est Episcopos et sacerdotes, religiosos et religiosas, necnon laicorum coctus agere proprias partes ad Christianam institutionem hac in re, quae vero visionem socialem non praetermittat. Quam ob rem sua quoque sponte cos cognoscere atque continen­ ter edoceri novissima oportet, id quod poscit familiarita­ tem quandam usumque directum subsidiorum communi­ cationis socialis. Similiter cos una cum communicatoribus accuratius studebunt communicationis socialis quaestioni­ bus, dum permutant inter sc experientias rerum ac sen­ tentias. 111. Ne procul omnino a rebus vitae detineantur neve impares deinceps accedant ad munia apostolica, futuri sa­ cerdotes ct religiosi religiosaeque, cum in seminariis ct collegiis instituuntur, recte addiscent quomodo haec sub­ sidia humanam societatem afficiant, quaque ratione tech­ ui ca usurpentur. Haec cognitio pars intcgralis, ut dicitur, 6091 n. 3077 erit Illorum in/stitutionis. Etenim est condicio sine qua non 633 potest quisquam efficaciter cxerccre apostolatum in ho­ dierna mundi communitate, quae eis instrumentis plus mo­ vetur in singulos dies l. Necesse praeterea est sacerdotes ct religiosi viri ac mulieres penitus noverint, quo pacto opiniones ct sensus gignantur indeque aptentur nuius ae­ tatis adiunctis, siquidem Verbum Dei hodiernis nuntiatur hominibus et illa instrumenta eidem nuntiationi validissi­ mum subsidium ministrant. Qui autem cx alumnis pecu­ liarem proclivitatem et facultatem ostenderint haec in­ venta communicationis adhibendi, perfectius condocefient. 112. Aestimationes et iudicia transmissionum per radlophonium et telehorasim, necnon cinematographeorum et commentariorum imaginibus ornatorum utilissima esse possunt ad humanam atque Christianam institutionem ab­ solvendam, tum etiam ad scienter decernendum instru­ mentorum usum praesertim in familiis. Qua in re maximi ponderis ducendae sunt aestimationes auctoritate ac scien­ tia praeditae, quae iussu Episcoporum variis in locis ab institutis peculiaribus eduntur de momento, utilitate, ho­ nestate, bono Christiano taeniolarum et transmissionum et scriptorum. 113. Universitates denique studiorum et aliae institu­ tiones Catholicae studiose magisteria sua excolent et per­ ficient, in quibus opera atque investigationes docte pera­ gentur de communicatione sociali. Propositum autem eo­ rum erit, ut omnia doctrinarum reperta illuc pertinentia in unum congerantur, ut adiumenta ad inquisitiones facile suppeditentur, ut demum cognitiones comparatae pervul­ gentur in commodum eruditionis Christianae; quem ad finem ipsae universitates studiorum stipibus et pecuniis indigebunt aliorum, et cum ceteris Institutis operabuntur. / Caput II. Communicationis instrumentorum erga catholicos 1. Publica beneficia opinio et mutua arctaque communicatio in vita Ecclesiae 114. Sedulo laborat Ecclesia, ut amplificetur et con­ firmetur consortionis vinculum inter fideles suos; quamobrem communicatio atque collocutio plane sunt Catholicis necessariae. Ceterum versatur Ecclesia intra Ipsam homi­ num societatem, quacum altiore ratione iungatur oportet per dialogum et necessitudinem. Haec autem proposita ser­ monis et communionis assequitur Ecclesia nuntiis cogni­ tionibusque rerum permutandis, publica opinione intus et extra animadvertenda, colloquio cum et in mundo huius temporis habendo, dum hominum solvendis difficultatibus communis tribuitur opera. a) Dialogus in Ecclesia ipsa 115. Quoniam vivum est corpus Ecclesia, opinione pu­ blica eget, quae colloquio inter membra sustentatur; nam­ que haec condicio est progredientis cogitationis atque ac­ tionis eius. «... Vitae eius aliquid desit, sl publica opinio deficiat, cuius rei culpa in pastores ac fideles derivetur» a. 116. Idcirco necesse est conscii penitus sint Catholici illius verae libertatis eloquendi cogitata mentis, quae qui­ dem in «sensu fidei» et in caritate ponitur: in sensu fidei, qui a Spiritu veritatis excitatur et sustentatur, ita ut Po­ pulus Dei sub ductu sacri magisterii, cui fideliter obse­ quens semel traditae sanctis fidei indcfcctibllltcr adhae­ reat, recto iudicio in eam profundius penetret canique in vita plenius applicet8; in caritate autem, unde eadem li­ bertas ad communionem libertatis Christi extollitur, qui nos peccatorum nexibus expediens idoneos fecit, ut libere iudicare / valeremus secundum eius voluntatem. Potestates, $35 quas penes hoc est, curabunt et providebunt, ut legitima­ rum opinionum commercium libertate sermonis mentlsquc intra Ecclesiam frequentetur; normas proinde constituent condicionesque edicent huic congruentes fini 117. Latissimus revera patescit campus ille, ubi intima Ecclesiae collocutio explicatur. Tametsi veritates fidei ad ipsam attingunt essentiam cius neque ullo modo possunt * Cfr. Sacri Congregatio pro Institutione Catholica: «Ratio Fundamenta· lis Institutionis Sacerdotalis», A. A. S. 6a (1970). pp. jai-jSa (LE jSi7). Ibidem vide potissimum par. 4, et num. 63. ’ Pius XII: Allocutio Participantibus Conventui International! teriptevum ephemeridum. Romae habito. D»e 17 mensis februarii 1950. .4. A 5 «t (1950), p. 356. * Cfr. Const, dogm. do Ecclesia Lumrw i « [LE jaja]. ‘ Cir. «Réflexions et suggestions concernant le dxakxru· 21*22 mensis septembris 1970 [LE jHg). 6092 INSTRUCTIO DE INSTRUMENTIS COMMUNICATIONIS SOCIALIS η. 3075 1051 NIAI iil permitti uniuscuiusque liberae interpretationi, tamen Ec­ communicationis socialis subsidia annuntiare veritatem clesia procedit per generis humani historiam; proinde ad plene ct continenter oportet simulque contendere, ut nepeculiaria temporum locorumque adiuncta sese accommo­ mentn Pin8atur 'mago Ecclesiae efusque vitae. Cum Instrudare oportet necessariis capiendis consiliis, tum ut fidei inter FrH«fna„CpC» UnlcU? Slnt .tran,cs ct r°ns nuntiorum veritates aeque demonstrentur diversis aetatibus atque hu­ n r Ecuesiarn et mundum, siquando ipsa neglegantur, manitatis et cultus generibus, tum ut mutantibus tempo­ a tr,buta defodiantur revera In terris. Si ribus atque condicionibus aptetur actuosa eius opera. confidit Ecclesia et sperat procurationes nuntiorum et Ipsa Quamdiu ergo singuli Catholici Magisterium sequuntur, communicationis instrumenta aliquando animos intentura possunt Illi et debent Ubere inquirere, ut veritates revela­ esse ad argumenta religiosa eaque pertractatura esse omni tas altius Interpretentur vel melius variis mutabilibusque cura quae naturae illius quaestionis congruat, ex sua parte societatibus exponant. Haec vero libera sermocinatio in notitias completas, accuratas, veras exhibere debet atque Ecclesia non tantum non nocet cohaerentiae ct unitati offerre hisce institutis, ut munere suo usquequaque bene eius, verum ob expeditum cursum publicae opinionis fa­ perfungi valeant vere et proficere valet concordiae communique consilio. 124. Quae omnia supra 7 enuntiata sunt, hic de cogni­ Ut autem rite alatur et prosperetur hoc colloquium, ma­ tionibus ct commentariis rerum in vita Ecclesiae gestarum ximi refert caritatem percoli assidue in ipsa dissensione plenam vim suam exserunt. Unde sequitur, ut etiam expe­ atque vehementem omnibus Inesse cupiditatem firmandae rientes Ecclesiae rectores difficultati isti sua providentia et servandae consociationis omniumque conspirationis, Veantevertere debeant nove alios patiantur sibi primum mo­ rumtamen agere oportet cum vera aedificandi non diruendi tum et conatum eripere. Expealt denique consulta eccle­ voluntate atque simul cum flagranti erga Ecclesiam amore siastica ct sententias maioris gravitatis certis quibusdam et studio conlunctionls, quam Christus uti signum verae hominibus prius innotescere, qui autem vetentur ne ante Ecclesiae Indeque verorum fidelium habuit ». tempus praestitutum divulgent, ut Illa possint deinceps 118. Hac de causa nc omiserint distinguere inter pro­ ordinatim explanari et illuminari Ecclesiae commodi causa./ vinciam inquisitionis scientiae, ubi homines vere periti li­ 125. Tribus itaque modis instrumenta communicatio­ bertate fruantur suis operibus necessaria quaeque eis nis socialis attinent ad Catholicos: adluvant Ecclesiam ad permittit ut pervestigationis fructus per commentationes sese mundo hodierno aperiendam; colloquium deln prove­ suas et libros cum aliis communicent, atque provinciam hunt Intra eam; eandem postremo commonent mentis ct eruditionis fidelium, ubi eas tantum doctrinas liceat pro­ hominum nostrae aetatis, ad quos ipsa iussa est a Deo poni tamquam Ecclesiae proprias, quae a magisterio aununtium salutis perferre, eo autem utens sermone quem 636 thcntico, quod appellatur, uti tales / denotentur, et praete­ ii intellegerent illisque proficiscens a quaestionibus, quae rea illas sententias quae ut tutae proferri lam possint. genus humanum turbarent et angerent. Quoniam vero ex ipsa communicationis instrumentorum natura evenit, ut novae opiniones theologorum quandoque praematurae et saepius extra locum suum vulgentur, re­ 2. Instrumenta communicationis Evangelh ceptores illas opiniones, quae non sint confundendae cum PROPAGATIONI UTILIA doctrina authentica Ecclesiae, critice perpendere oportet; 126. Praecepit Christus Apostolis eorumque successori­ praeterea rcminlsccnlur crebro sensum earundem opinio­ bus, ut docerent «omnes gentes» ut essent «lux mundi»· num ipso proponendi genere et lingua instrumentorum po­ ut Evangelium proclamarent omni tempore ac loco. Quem­ pulari graviter detorqueri. admodum igitur Christus ipse prae se tulit perfectissi­ 119.Sicut opinionis publicae incrementum in Ecclesia mam formam et speciem «Communicatoris» in vita sua pernecessarium agnoscitur, Ita vicisslm fidelibus singulis terrestri, et sicut Apostoli quoque usurpaverunt subsidia potestas ct facultas est omnino comperiendi universa illa, communicationis, quae tum praesto erant, ita omnino apoquae opus sunt ad actuosas partes in Ecclesiae vita susti­ stollcum munus nostro etiam tempore exsequendum est nendas. Hoc autem poscit ut praesto sint communicationis auxilio consiliorum atque instrumentorum, quae recentius Instrumenta non tantum varia atque late divulgata, sed inveteraverunt. Non igitur quisquam existimari poterit etiam, si nccessc visum fuerit, Catholica, dummodo optime fidelis erga Christi mandatum, si opportunitates et utili­ aptentur ad munus eorum adimplendum. tates praeterierit, quae importantur his instrumentis, ut scilicet ad homines quam plurimos perveniant instituta 120. Consentanea vitae ac munerum perfunctio In Ec­ ac praecepta evangelica. Exinde Concilium Vaticanum II clesia postulat, ut cognitionum et Indiciorum continuum hortatur catholicos: «ut instrumenta communicationis so­ flumen inter auctoritates ecclesiasticas cuiuslibet gradus cialis, nulla interposita mora et maxima adhibita industria, et catholicorum Instituta et ipsos fideles Intercurrat in efficaciter in multiplicibus apostolatus operibus... usur­ ulramque partem idque flat per totum mundum. Quod quo plenius contingat, opus sunt variae institutiones (mi­ pent» 10. nisteria nuntiorum, publici interpretes, congrediendi loca, 127. Quam sit neccsse haec ita agere, apertius patebit consilia pastoralia) subsidiis necessariis dotatae. cuilibet reminiscent! homines vere circumdari hodie et pae­ 121. Quotiescumque tractatio negotiorum In Ecclesia ne mergi abundantia communicationum socialium, quae per­ secretum exigit, nomae generales, quae in civitatis insti­ petuo informent eorum opiniones animique habitus tam in tutis hanc rem tangunt, erunt pariter observandae. Ex al­ provincia religiosa quam ceteris in rebus. tera vero parte divitiae spiritus, quas Ecclesia Ipsa signi­ 128. Rccentiora inventa pandunt novas rationes et vias, ficat, expetunt ut nuntii quam Integerrimi, verissimi, aper­ quibus hOmines ipsi obviam ferantur nuntio evangelico, tissimi proferantur de propositis eius et multiplici navitate. deln permittatur Christianis procul etiam commoIdeo, cum religiosae auctoritates tales nuntios disseminare quibus nolunt vel cx se ipsi non valent, ansam lllco dant ad ru­ rant ibus intéressé sollemnibus ritibus / ecclesiasticis unde mores potius exitiosos circumferendos quam ad rei verita­ tota Christianorum communitas propius cohaereat, qui­ tem illustrandam. Secretum igitur continendum est et bus omnes postremo invitantur ut intimae participes flant coarctandum solis necessitatibus famae exlstlmationlsque Ecclesiae vitae. Vix dicere attinet rationem haec omnia 637 alicuius hominis aut aliis lurlbus singulorum vel coetuum. / proponendi convenire oportere cum peculiari indole instru­ menti usurpati. Alia namque est lingua Instrumentorum, pulpitorum alia. Neque satis graviter instari potest et mo­ b) Dialogus infer Ecclesiam d mundum neri praestantiam et excellentiam horum operum religio­ 122. Sermocinatio Ecclesiae non solos complectitur fi­ sorum aequandam esse omnino cum profanis operibus deles, verum universum orbem. Doctrinam suam et res instrumentorum communium. gestus oportet Ecclesiam ostendere ob lus cognoscendi om­ 129. Utilissima praeterea haec instrumenta sunt ad om­ nibus tiliis terrae tributum, quorum ipsa sit particeps for­ tunae, et ob clarum mandatum divinum ·. Praeterea, ut nibus Christianam facilius praebendam institutionem. Nam­ docet Concilium Vaticanum II, debet ea degere signa tem­ que In auxilium peritos advocare valent educationis reli­ poris», quippe quae modus sint etiam divinus loquendi ct giosae earumque causarum in auas pro re nata inquiritur; documentum Providentiae explicantis Historiam Salutis. praesto similiter habere possunt omnem ornatum et appa­ Neccssc igitur est Ecclesiam novisse quomodo cuncti coae­ ratum technicum, quo res cum delectatione arteque reccntanei, non tantum Catholici, eventis et cogitationibus re- tissima exponantur. Pro sua etiam quodque natura con­ centlorlbus respondeant. Quantum autem communicationis ducere valent universae religiosae educationi renovandae sociulis instrumenta perierunt atque aperiunt responsiones conatibusque magistrorum ordinariorum adjuvandis. Ouo*adem 5?bsldla ^itatae sunt nuntiorum viae, Illas, tantum conferunt in maiorem Ecclesiae scientiam. îftL 1 ?c mcnUra hominum istius aetatis recludunt 123. Quicumque ln Ecclesia potestatem gerant, eos per efficere simul possunt, ut, cotidianis eventis et quaestionl•Cfr. ty. n. •Ctr. Ml. H, 1Ç. 6093 Uom» [LE 'ΙΛΗ. D*CX* de UUtr· comnaunica- 6094 INSTRUCTIO DE INSTRUMENTIS COMMUNICATIONIS SOCIALIS |o:i uu 21 bus excutiendis, eximiae dentur occasiones perducendi Christifidclis ad fidei propriae fundamentorum contempla­ tionem, unde intellegat quomodo ipsa applicetur praesen­ tis vitae actioni. 130. Nostri temporis homines ita assuefacti sunt blan­ dissimo maxirneque ingenioso loquendi suadendique genere communicationis socialis, ut vix tolerent deterius genus in publicis spectaculis coque minus ln operibus religiosis uti ritibus llturglcis, contionibus, Christianae doctrinae insti­ tutionibus. 131. Ut ergo doctrinarum fidei traditio et explanatio consueta animos audientium revera alliclat tcncatque po­ tenter, communicationis instrumenta adhiberi convenit quantum fieri potest, atque ipsa ad linguam et modum hodiernae communicationis socialis accommodari. 132. Valet Ecclesia mentem suam et sententiam de­ clarare tum per inventa communicationis, quae ipsa non possidet tamen usurpare potest quibusdam sub conditio­ nibus, tum, si ita res sese habent, per ea, quae recta via administrat ct moderatur. Aliae condiciones aliis in natio640 nibus / et instrumentis sunt Implendae. Auctoritatum vero religiosarum est sodalibus sui operis recta consilia dare, postquam peritos Illius loci et nationis et, si casus fert, ex pluribus gentibus sollerter consuluerunt. 133.Multiplex haec navitas et industria Catholicorum, qui incumbunt in progressionem humanam secundum Evangelii praecepta, quique communicationi sociali suffra­ gantur atque libenter utuntur subsidiis a providentissimo Deo ministratis ad proprios fines, efflagitat opes qui­ dem et facultates nummarias maiores. Catholici fideles ro­ gantur, ut sui oneris et officii in re conscii semper sint eique salis faciant perseveranti liberalitate, «cum prorsus dede­ ceat Ecclesiae filios desides pati verbum salutis alligari ac praepediri...» n. 134.Dum ponderant augescens in dies momentum in­ strumentorum socialis communicationis ad vitam generis humani universim et ad Ecclesiae vitam nominatim, Coe­ tus Episcoporum obsecrantur ut multo magis quam nunc plerumque accidit attribuant his argumentis actionis pa­ storalis in regione communicationis principem locum in or­ dinanda illa «Summa Pastorali», atque, pro locis suis et omnium gentium necessitatibus, destinare eidem proposito pecunias congruentes. Caput III Industria ct opera catholicorum in singulis instrumentis 135. Iam primum edisserta fuerat Catholicorum Indu­ stria, quae ex uniuscuiusque conscientia munerum omni­ bus quidem communicatoribus communium proficiscitur atque religiosa fide stabilitur ia. Ponderata deinde sunt generatim et universe officia proprie Catholica in eadem hac rerum provincia 13. Nunc postremo restat, ut pro quo541 que communicationis sub/sldio singlllatim eadem munia ex­ plicentur tam in ipsorum Catholicorum institutis quam in alienis, quae vero ad eiusdem generis opera peragenda sup­ peditant Catholicis sua instrumenta. 1. Scripta prelo edita 136. Opus preli ex sua ipsius natura atque proprietati­ bus vindicat sibi plurimum gravitatis et ponderis. Ob fle­ xibilem suam varietatem et argumentorum ubertatem haec opera minutissimas eventuum res ac raliones pervestigare impigram legentis deliberationem cupidinemque discendi stimulat. Cum validissimum complementum est reliquo­ rum Instrumentorum visui audituique natorum, tum con­ gruenter valet exacuere criticum sensum hominumque in­ formare Indicium. Quoniam adeo varia tractare potest ct rerum considerationem tam egregie sustentare, magni qui­ dem momenti organum colloquii socialis est. Nostris prae­ terea diebus libelli exiles atque libri sola ex charta confecti universis hominibus porrigunt in manus monumenta reli­ giosa, opera praestantissima cx omnium gentium litteris, scripta artis tcchnicac et scientiarum, at potissimum lectio­ nes ad animi oblectamentum apprime ordinatas. Imagines denique Uncares atque narratiunculae spccicbus collustra­ tae summam pepererunt utilitatem, etiam in explicandis Libris Sacris el vitis Sanctorum enarrandis. Quae omnia preli beneficia studium merentur atque incitamentum. 137. Litteraria Catholicorum navitas, quae acta diur­ na, commentarios, alia scripta statis temporibus foras dan11 Decr. de instr, communicationis socialis Inter mirifica, 17 [LE 3143] 11 Cfr. par. X02-XX3. ” Cfr. par. x 26-134· 6095 η. 3977 da complectitur, efficacisslmum esse potest instrumentum, quo mundus Ecclesiam et Ecclesia vicissim mundum com­ prehendat cognitionibus permutandis atque ministeriis pu­ blicae opinionis adhibendis. Cavebitur tamen nc vis ope­ rum Catholicorum iam exstantium debilitetur multiplica­ tis inconsulte novis inceptis. 133. Catholicorum scriptorum opera contemplatur uni­ versum orbem ct totum campum nuntiorum, commenta­ riorum, opinationum de quovis latere aspectuque hodier­ nae vitae deque cunctis difficultatibus et quaestionibus, quibus obicitur homo nostri temporis, sed sub luce Chri­ stiani / vitae prospectus. Eius similiter interest conficere et, 642 si fuerit necesse, emendare relationes seu narrationes reli­ gionem atque Ecclesiae vitam spectantes. Eodem igitur tempore mundum referci tamquam speculum, ipsumque illuminabit tamquam lucerna; erit insuper locus congres­ sionis atque commercii sententiarum. At necessariis facul­ tatibus et opibus indigebit, ut peritiam muneris et excel­ lentiam assequatur citra omnem controversiam. 139. Una autem cum hac Catholicorum litteraria pro­ fessione exsistant oportet sedes seu procurationes appara­ tissimae notitiarum quas ipsi Catholici administrent ut serrnoncinatio intra Ecclesiam atque inter mundum et Ec­ clesiam feliciter progrediatur, ut beneficia afferantur plane •professionalia», quae dicuntur, ut continenter nuntii prae­ beantur recentes completi fideles de vita Ecclesiae. Hae insuper nuntiorum procurationes opus suum exsequentur mutuo ferendo auxilio per universum orbem, ut videlicet res novae ubique locorum colligantur et quoquoversus dif­ fundantur. 140. Admonentur et incitantur fideles ut pro more lec­ titent scripta officio Catholicorum exarata, modo sint no­ mine Catholico vere digna, non tantum ut omne novum Ecclesiae comperiant sed ut mentem Christianam hauriant ex eorum commentationibus. Nihil autem hinc detrahitur dc cuiusque libertate legendi neque de legitima varietate consuetudinum loci et sententiarum aliorum scriptorum. Ut autem Catholici scriptores hunc favorem et benevolen­ tiam mereantur, veram prae se ferant oportet perfectionem atque praestantiam artis. 141. Cum cotidiani eventus proponunt singulares quae­ stiones, quae ipsam naturam Christiani sensus afficiunt, eas interpretari conabuntur auctores Catholici secundum Ecclesiae magisterium. Ceterum clerus et laicorum ordo liberam fovebunt opinionum declarationem magnique fa­ cient multiplicem varietatem scriptionum atque cogitatio­ num, non tantum quia variis negotiis ct utilitatibus legen­ tium respondent variisque eorum curis subveniunt, verum quod gignunt aluntque opinionem In Ecclesia et mundo u. Munus est commentariorum Catholicorum, qui tam quam 643 publicae voces existimantur auctoritatum aut institutorum Ecclesiae, secundum usu receptas leges ct consuetudines •preli» assidue contendere, ut illius sodalitatis vel instituti mentem enuntient el patefaciant, cuius ipsi sunt publici raecones. In aliquibus tamen cuiusque libelli paginis triui potest libere scribendi copia et facultas, ubi liquido constat collegium vel sodalitatem, quae commentarios edat, sese haudquaquam admiscere ad aliquam quaestio­ nem, de qua adhuc disceptetur. g 2. Cine matograpiiea 142. Ludi cinematographic! locum suo prope iure ob­ tinent suasque radices capiunt in Ipsa vita nominum, mugnamque vim adhibent ad eorum educationem, humanita­ tem, animi remissionem, rerum scientiam, in eis auctores taeniarum locum deprehendunt, ubi hodie mentem suam aptissime revelent dc mundo universo. Tcchnicac autem artis profectus qui spectatorum animos magis ac magis pelliciunt, necnon aucta facultas comparandorum parvo impendio apparatuum quasi praesagiunt ct pollicentur multo frequentiorem ac latiorem usum taeniarum. Hinc pariter proficiscetur amplior cognitio ct doctrina dc argu­ mentis cinematographicis. 143. Ad animarum curam quod spectat, huius generis progressiones sollertissime sunt ponderandae, quandoqui­ dem maxime propter communem operam inter civitates et populos inferunt illae admirabilem opportunitatem in­ strumenta cinematographic» ad incepta apostolica adhl14 Cfr. supenore* paragraphe* xi4*Xtt ubi est mt. Uutr eonxrn iAictUonh ocHlis Inter micontormément au nttméro de la n/*«, M (LB 11411* 6101 6102 SIGNATURA APOSTOLICA: DECISIO 1071 UN 8 Missel romain (LE 38101. un vêtement sacerdotal ayant une forme très ample, avec l’étolc placée par-dessus: vêtement oui enveloppe tout le corps du célébrant ct qui remplace égale­ ment l’nubc. 1. On peut estimer que ce projet est conforme aux princi­ pes généraux concernant les vêtements liturgiques, et fixés par le numéro 297 dc la Présentation générale du Missel ro­ main. En Effet: a) L’Importance donnée à l’étolc, portée par-dessus le vêtement, met bien en valeur le ministère hiérarchique du prêtre, qui consiste ù présider PAssemblée in persona Christi (cf. Proem I uni, n. 4; institutio, n. 60) (LE 3810]; b)Ce vêtement assez ample pour envelopper tout le corps du célébrant, pourvu qu’il soit confectionné avec art et dans un beau tissu, sauvegarde le caractère sacré des objets liturgi­ ques ct ajoute un élément de beauté. 2. Par conséquent, la S. Congrégation pour le Culte divin, considérant la variété des situations pastorales actuelles, autorise l’usage de ce vêtement aux conditions suivantes: a) Pour la célébration ordinaire de la messe .surtout dans un lieu sacré, on continuera ù porter le vêtement liturgique traditionnel: amlct (lorsque c’est nécessaire pour bien couvrir le col), aube, étole et chasuble, conformément aux règles prescrites par la Présentation générale du Missel romain (n. 81 , a) 298 et 299. Il convient, en effet, de veiller d’abord au maintien de cette prescription, sans pourtant refuser de ré­ pondre aux justes nécessités du temps présent. b) Pour la concélébration, la Présentation générale du Mis­ sel romain (n. 161) a confirmé la faculté, accordée aux concé­ lébrants, à l’exception du célébrant principal, de mettre la seule étole sur l’aube. On garde ainsi une certaine simplicité, tout en respectant la dignité ct le caractère sacré de l’action liturgique. Il convient que, dans ce cas, le célébrant principal porte le vêtement décrit cl-dessus, n. 2 a). c) Le nouveau vêtement sacerdotal peut être utilisé dans In concélébration, pour les messes de groupes particuliers, les célébrations en dehors d’un lieu sacré ct dans les autres cas semblables où cette solution est à conseiller pour un motif de lieux ou de personnes. d) En ce qui concerne la couleur, il est seulement exigé pour le nouveau vêtement que l’ètole soit de la couleur qui convient à la messe. 3. On notera que l’approbation d’un nouveau type de vêtement liturgique ne doit pas arrêter l’effort de recherche des artistes et des fabricants, en ce qui concerne tant la forme du vêtement sacré que la matière ct la couleur du tissu emplo­ yé. à condition que cette recherche ait toujours le souci de répondre à la double exigence formulée par le numéro 297 de la Présentation générale du Missel romain et rappelée cidessus, η. 1 a) et b)·, mettre en valeur le ministère du célébrant, garantir le caractère sacré ct la beauté du vêtement liturgique. Je saisis cette occasion pour vous prier d’agréer l’assurance de mon religieux dévouement. Arturo, Card. Taber a, préfet. Rome, le 27 mai 1971. * PraosïdiCommissionis Conferontiae EpiscopalieGallfaede re litur­ gies. Prct. N. 1937/71: Doc. Cath. 69 (1972) 736; Notit. 9 (1973) 96-98. 3979 1971 IUN 8.-SIGNATURA APOSTOLICA, DECISIO. PART.* De nullitate sententiae ex eo quod iudex functus FUERAT IN EADEM CAUSA MUNERE PROMOTORIS IUSTITIAE - Domina M. L., recurrens ac actrix in causa, libellum exhibuit Tribunali ecclesiastico primae in­ stantiae, petens separationem ad tempus indeterminatum a marito, domino E. A., quocum matrimonium inierat ca­ nonicum. Judex unicus primae instantiae, per sententiam diei 29 martii 1967, instantiam refecit separationis. Appellavit ac­ trix ad Tribunal superius, cniod e propriis et peculiaribus normis procedit semper collegialitcr quodque per senten­ tiam dici 30 oct. 1969 decisionem iudicis primae instan­ tiae confirmavit. Proposuit actrix querelam nullitalls adversus senten­ tiam diei 30 oct. 1969 coram eodem Tribunali appellatio­ nis, quod tamen nullitatis reiccit querelam. Tunc faculta­ tem obtinuit eadem actrix denuo proponendi querelam nullitatis contra sententiam alterius instantiae apud Su­ premum Tribunal Signaturae Apostolicae. Fundatur pars recurrens in can. 1892 qui sententiam vi­ tio insanabilis nullitatis laborare statuit, quando lata est in tribunali collegiall a non legitimo iudicum numero (cf. c. 1892, 1°), nam in casu judex J. J., unus c tribus iudlclbus qui Tribunal appellationis efformavit, munere functus fuerat Promotoris iustitiae in eadem causa et in eodem Tribunali; ideoque assumi non poterat in officium iudicis. Facti 6103 species. n. 3979 quatenus hoc officium est incompatibile cum officio Pro­ motoris iustitiae in una eademque causa. In iure.—Incompatibilitas i uri dica inter Promotorem iusti­ tiae et indicem afficit directe officia, ct indirecte mediante officio, Ipsas personas; impeditque cumulationem slmultaneam utriusque officii in eadem persona, non vero designationem successivam eiusdem personae in distincta officia, nisi ius. In casibus particularibus, aliud statuaL Una eademque persona nequit explere simul officium Pro­ motoris iustitiae ct officium iudicis in eadem causa. Sed nullibi prohibetur sub poena nullitatis ut una eademque perso­ na In una eademque causa fungatur, primo, officio Promotoris iustitiae, deponat deinde hoc officium et substituatur in eodem ab alia persona, et tandem assumatur in iudicem illius causae. Tunc enim officia ac personae Promotoris Iustitiae et judicis vere distincta manent, et vcriflcatur tantum mera substitutio seu successio personarum in officiis distinctis. Poterat quidem Ius Inhabilem declarare ad officium iudicis eum qui functus fuerat in eadem causa officio Promotoris iustitiae; at Ius canonicum nullibi hoc statuit. Iam vero, ex praescripto can. 1680 § 1, nulli Las actus tunc tantum habetur, cum in co deficiunt quae actum ipsum essentialiter consti­ tuunt, aut sollemnia seu conditiones desiderantur a sacris canonibus requisitae sub poena nullitatis (cf. etiam can. 11). Pars recurrens seu actrix allegat canonem 1613, qui tamen nullam clausulam irritantem vel inhabllitantem, expresse vel aequlvalcnter, continet. Adest sane principium, In lure naturae fundatum, vi culus nemo potest esse simul pars et judex in eadem causa. At hoc principium intelligitur de cumulatlone simultanea utriusque figurae in una eademque persona et causa, non dc successiva designatione personae, quae fuerat pars in causa et iam ces­ saverat ab hac condicione, quando assumpta est in officium iudicis pro eadem causa. Tunc enim eadem persona non est simul eodemque tempore pars et judex. Promotor Iustitiae, praeterea, nequit vocari nc retineri In iure canonico, ut pars simpliciter. «Est potius custos et vindex legis, promovens ac defendens lustitlam apud tribunalia, sed non constituit tribunal; immo potius partibus assimilatur. Nec tamen dicendum est prrs simpliciter; immo Codex numquam ipsum partem appellat, sed a partibus accurate secernit, quia non sistit in iudiclo ad defendendum intéressé personale, sed publicum bonum· (F. Roberti, De proces., Romae 1956, p. 298). «Munus enim promotoris Iustitiae officium publicum est», ut declaravit ipsa Signatura Apostoiica (Tergestina d. 15 mart. 1921: .VAS 13 (1921) 271; Leges Ecclesiae n. 345 coi. 383. n. 2). Neque invocari potest can. 1613 qui praecipit ut Judex cognoscendam ne suscipiat causam in qua nntea advocatum aut procuratorem egerit (c. 1613 S 1). Nam praescriptum hujus canonis minime secumfert nullltatem sententiae (cf. c. 11 et 1680); neque Promotor Iustitiae dfcl potest sensu proprio et stricto advocatus aut procurator in causa. Negandum tamen non est valde expedire ut judex sese abstineat ab illa causa decidenda, in qua munere Promotoris justitiae functus est, nam partibus rideri potest aliquo modo suspectus ac voluti praeoccupatus circa meritum ipsius causae. Quare optima retinenda est norma non assumendi in officium Judicis cum qui prius functus est in eadem causa munere Promotoris iustitiae. Si vero dc facto assumatur in judicem et ipse non se abstineat, partes In causa, post cognituro no­ men Judicis, possunt legitime proponere in quolibet momento ante sententiam, iuxta normas causarum incldcntallum. exceptionem suspicionis vel recusationis contra insum. Talis «exceptio suspicionis potest proponi n partibus vel a procura· foribus sine speciali mandato. At nisi proponatur, non sequitur nullitas actuum» (F. Roberti, op. et ed. clt., p 427 n. 173). In pacto.—Indubie constat dominum J. J. Interfuisse ut Promotorem justitiae tribunalis appellationis In hac separa­ tionis causa volumque dedisse die 12 apr. 1969 petitioni actricis contrarium. Dic vero 4 iunii 1969 Ipse dominus J.J. cessavit a munere Promotoris justitiae et assumptus est In officium judicis eiusdem tribunalis, dum alius sacerdos con­ stituebatur Promotor justitiae. Die 23 oct. 1969 dominus J.J. designatur Judex In hac causa separationis ut una cum altis iam constitutis judicibus proce­ deret usque nd causae definitionem. Die 24 oct. 1969 Praeses collegii ludlcantls decrevit ut nomen novi judicis, domini nempe J.J., In hac causa «nuper designati, notum Hat partibus ut sl quid opponendum habeant. Intra triduum opponant» (Ex Actis). Constat etiam hoc decretum nomenque nori judicis notlflcatum fuisse die 27 eiusdem mensis et anni parti actrici ac recurrenti, culus Procurator peractam ct acceptam notiflcationern rite subsignavit. Hac eadem die, 27 oct. 1969. Pmr»es tribunalis notlficavil partibus tempus pro ferenda sententia d. 30 oct. 1969 assignatum esse. Optimum sane consilium fuisset sl judex J.J. se abstinuisset a causa cognoscenda In qua votum, et quidem contrarium actrici, jam dederat ut Promotor justitiae; at de facto non se abstinuit, quin defectus nbstrnsionfs serum ferret nullitatem designationis cius et assumptionem in officium judicis Illius causae. Pars actrix ac recurrens, quae certe sciebat novum Judicem functum fuisse munere Promotoris Justitiae in eadem causa, poterat legitime nrnnonerc exceptionem suspicionis vel recu­ sationis contra judicem J.J., utpote iam praeoccupatum contra petitionem; at suam de fncto exrrpttoncm. dum po­ terat. non proposuit, quin ex hac omissione sequatur nullitas sententiae. 6104 η. 3980-39«! SC PRO CULTU DIVINO - SIGNATURA APOSTOLICA Decisio.-In Congressu habito die 8 lunii 1971 coram Εώο Cardinali Praefecto, proposita querela nullitatis a domina M. L., actrice In causa, interposita adversus sen­ tentiam Tribunalis appellationis diei 30 octobris 1969, de­ cretum est: Negative, seu sententiam Tribunalis appella­ tionis diei 30 oct. 1969 nullitate non laborare. * Apoll. 44 0971) 572-575. 3980 1971 IUN 14.-SC CULTUS, NOTIF. AAS 63 (1971) 712-715 NOTIFICAtlO CIRCA USUM ET INITIUM OBLIGATIONIS NOVI Missaus Romani, Liturgus Horarum et Calendarii - Instructione «de Constitutione Apostolica Missale Romanum gradatlm nd effectum deducenda», nb hac Sacra Congregatione die 20 octobris 1969 edita, normae datae sunt, quibus peculiares casus et difficultates considerabantur circa usum novi Missalls Romani atque Confercntiis / Episcopalibus facultas tribuebatur vacationem legis protrahendi ad diem 20 no­ vembres 1971 Statutum quoque fuit ab hac Sacra Congregatione, ut Ca­ lendarium generale et Calendaria particularia «ad interim» in usu retinerentur etiam durante hoc anno 1971 ». His attentis, Sacra haec Congregatio pro Cultu Divino, ap­ probante Summo Pontifice, quae sequuntur statuit normas de usu Missalls Romani, Llturglae Horarum et Calendarii instaurati nc solutionem proponit quarundam difficultatum circa ordinationem Calendarii pro annis 1972. 1. De Missall Romano et de Llturgla Horarum. 1. Missale Romanum et Lcctionarium Missae, ab hac Sacra Congregatione edita ». in celebrationibus, quae lingua latina peraguntur. Iam nunc adhiberi valent. Item Llturglae Hora­ rum libri statim usurpari poterunt atque In lucem editi fuerint. 2. Conferentiae Episcopales curent, ut eorundem librorum liturgicorum interpretatio popularis atque editio quamprimum perficiantur. Attamen, attentis peculiaribus difficultatibus in iisdem conficiendis, diem definiant, quo eaedem interpretationes ab ipsis approbatae et ab Apostolica Sede confirmatae, sive cx toto sive ex parte in usum recipi possint vel debeant. A die nuo populares huiusmodi interpretationes. In cele­ brationes lingua vernacula peragendas assumi debebunt, tum iis etiam nui lingua latina uti pergunt, instaurata tantum Missae et Llturglae Horarum forma adhibenda erit. 1071 ΙΓ.Χ 11-2(1 Usque dum opus Interpretationis perficiatur, eaedem Connro ncHeChm^KUM? ^5™’ de Calendario servando nro cckbrattone Missae ct Llturglae Horarum, linguis sive latina sive vernacula. * 6. Qui Calendatio proprio utuntur, dum eiusdem Instau­ ratio exspectatur, in iis, quae sunt propria servare debent Calendarium hucusque vigens, mutato gradu celebrationum iuxta normas universales de Calendario ct variationibus fact’s in iis, quae cum praedictis normis non cohaerent, ln reliquis normas a Conferentia Episcopali datas servaro tenentur. Opus revisionis Calendariorum intra tempus ad Id praefi­ nitum ab Instructione de Calendario · peragi debet./ 715 7. Anno 1972. Sollemnitas S. loscph, in dominicam quin­ tam in Quadragesima incidit. Proinde sabbato anticipatur nempe die 18 martii ». Ubi rationes pastorales id suadeant. Ordinarii locorum, Krniitterc poterunt, ut etiam Missae vespertinae, quae sabto 18 martii celebrantur, ad satisfaciendum praecepto dc Missa die dominica participanda, sint de S. loscph. 8. Anno 1973. ob occurrentium quarundam sollemnitatum. Calendarium ordinatur sequenti modo: a) Die 24 lanii, dominica: in Nailoitate S. loannls Baptistae, Sollemnitas. In locis, ubi sollemnitas SS.mi Corporis ct Sanguinis Christi ad hanc dominicam transfertur, sollemnitas S. loannls Bapti­ stae die antecedenti. 23 Iunii, celebratur. b) die 29 iunii, feria VI: Ss. Petri et Pauli, Apost., Sollem­ nitas et SS.mi Cordis lesu. Sollemnitas. Sollemnitas Ss. Petri et Pauli hac die celebratur ct sollem­ nitas SS.mi Coniis lesu ad dominicam sequentem transfertur. Ubi voro sollemnitas Ss. Petri et Pauli non est de praecepto servanda et gencratim ad dominicam sequentem transfertur, die 29 iunii Sollemnitas SS.mi Coniis lesu ct die 1 iulil Sol­ lemnitas Ss. Petri ct Pauli celebrantur. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 14 Iunii 1971.—Artu rus Card. Tadera. Praef. II. Bugnini, α Secret is. 1967. ». 4«. Λ. Λ. S. S9 (1967). p. 3U [LE SMI 1- * Cfr. S. Congr. pro Culto Diviso, Instructio De ca&Ozriu parixvLsnbus atgue Of/icwrum d Msssarum prvfinis 94 iunii XQ7O, n. 4, 4. 4. S. 63 (1970), p. 653 (LE SS76'. ’ Cfr. CMendarium Nonnae nnivasales de anno litnrgico et de cakndjrio, n. 5. Typis Polyglottis Vaticanis. 1969, p. 13 [LE 37*3]. Ada. ?. KL GY in La Maison- Dieu η. 107 (1971) 51-58. 3981 1971 IUN 26.-SIGNATURA APOSTOLICA, DECISIO. PART* De massae capitularis constitutione et distributione 3. Ils vero, qui ob provectam aetatem vel Infirmitatem Factorum et i uris delineatio. - Decreto did 1 iunii graves experiuntur difficultates In novo Ordine Missal is Ro­ 1969. Episcopus Dioecesis X, ratione habita tum prioris mani, Lecllonaril Missae vel IJturgiae Horarum servando, licet, de consensu sui Ordinarii ac tantummodo in celebra­ decreti diei 14 augusti 1967 tum litterarum quas Sacra tione sine populo facta. Missale Romanum luxta editionem Congregatio pro Clericis die 28 novembris 1968 dedit, nortypicam anni 1962. a decretis annorum 1963 et 1967 accom­ mas Capitulo Cathedral! impertiebat circa communis mas­ modatum ‘, vel Breviarium Romanum, quod antea ln usum sae capitularis constitutionem eiusque Inter membra Ca­ 714 erat, sive ex toto sive ex pork retinere. / pituli distributionem. 4. Ad usum linguae quod attinet Adversus hoc decretum canonicus D. F. recursum, a suo a) Quoad Missas cum populo Conferentiae Episcopales lus Patrono postea completum, die 1 iulii 1969 apud Sectio­ habent decernendi de usu linguae vernaculae ln quavis Missae parte. nem Alteram Signaturae Apostoiicae interposuit. Ad Missam convcntualem monasteriorum quod attinet, Die 7 lalli 1970, in Congressu habito coram Emo Cardi­ servetur Ius particulare. nali Praefecto, decretum est: Recursum esse admittendum Ordinarii locorum, bono fideliam praeprimls spectato, vi­ ad disceptationem [LE 3881], deant. utrum, inducto usu linguae vernaculae, opportunum Termini autem controversiae sequentes die 7 octobris sll. ut in aliquibus eccleul», praecipue vero quo fideles diversi 1970 definiti sunt: sermonis frequentius conveniunt, una aut plures Missae lingua latina celebrentur, praesertim cum cantu ». In Missis, quae «1) Quibusdam reditibus componatur massa capitularis lingua latina celebrantur, lectiones e Sacra Scriptura ct ora­ in casu; tion em universalem populari interpretatione proferre convenit, 2) Quomodo distribuenda sit massa capitularis, firmo prae oculis Insuper habita condicione participantium, qui di­ manente canone 395, § 1 C. I. C., inter Capitulares; versi sint sermonU. 3) Quodnam in specie emolumentum debeatur, in casu, b) In Missis line populo quivis sacerdos adhibere potest canonico qui munere fungatur etiam parochi, quique pro hoc aut Unguam latinara aut Unguam vernaculam. c) Liturgia Horarum sive a solo sive in communi sive In munere quandam accipit retributionem ex Municipio Z; choro, de consensu Ordinarii. Ungua vernacula celebrari potest. 4) Quaenam consectaria oriantur ex responsionibus ad 2. De Calendario. 5. Conferentiae Episcopales attento statu operis Interpre­ tationis popularis Mlsssdh Romani ct Llturglae Horarum, diem statuant, quo Calendarium Romanum generale. Motu proprio Mçjteril paschalis die 14 februarii 1969 promulgatum, in sua dldooc In pruxim deduci debeat [LE 3717]. ‘Cfr. Λ. A. S. 6t (1969). PP· 749-753 ILE 37ML ’Cir. Λοέ»/ί«ίύ». n auii Natiilt* 6 (1770). p. X93 (LE yfl<5j· 'Cfr. D«r. CtUMvmM Eacbafyttwu, oortli W. .4. A. S. Os (1970), p. 554 |LE jSy)?. Decr. OrJiw Uciionun, y> v?pU 1970. A. A. S. (1971). P· 7iç> (LE 3905]. •S.Cacer. Riumin Decr-Ner^ eliia. 37 üauarii 1965, A. A.S.57 (x03). pp. 40Λ (LE 3151 b InUndio al^ra ad exsecalioacm Constitutionis de Litanda recte ochaandAin, 4 tnaii 1967. 4. Λ, S. 59 (19^)· VP· 44*· 44Î [LE 5555 ‘Cfr. S Coc 5 1 respiciens nd tertiam redituum Capituli partem, quae in di­ stributiones quotidianas convertenda sit. Ratio quoque habenda est Decreti n S. Congregatione Con­ cilii dlo 10 lull! 1925 (AAS, vol. XVII, n. 1925, pp. 381-383) [LE 005] emissi, quod nonnullis quaesitis nd rem pertinen­ tibus respondet. Ad primum nutem quaesitum respondetur supplementum congruae canonicalis subcase legi canonicae distributionum luxta can. 395. Dubio «IV. An quota peculiariter assignata Dignitatibus et Officiis Immitti debeat in massam communem capltularcm, in casu», S. Congregatio responderi mandavit: «Ad IV. In Capitulis ubi viget systema praebendarum separatarum, neffafinr, in Capitulis vero ubi viget systema massae communis affirmative·. Hinc huiusmodi immissio fieri debet in Capitulo Cathedral! X, ubi certo viget systema massae communis. Quaestio nutem «V. An ct qua proportione Dignitates ct Officia participare debeant de parte sibi peculiariter assignata qune sit immissa In massam communem capltularem ln casu», responsum est: «Ad V. Non minori ea quantitate quam perci­ piebant ante assignationem supplementi congruae». Ex hoc claro patet minime statui ad Dignitates ct Officia spectare fus participandi de massa communi capitulari In proportione ad partem supplementi congruae sibi peculiariter assignatam. Postremum dubio «VI. An nuota pars, peculiariter assignata Dignitatibus et Officiis, subsit legi canonicae distributionum ad tramitem can. 395, 1, 2, in casu», responsio facta est: •Ad VI. Affirmative·. Exinde autem deduci non potest quod cx massa communi distributiones Dignitatibus et Officialibus in quantitate maiore prae Canonicis fieri debeat. Quid demum de causae expensis et Patronorum honorariis? Cum principalis quaestio agitata circa modum distributionis in Capitulo vertatur, cumque Ipsa sit quaestio potius Capituli ani singulorum Capitularium, etiamsi modus distributionis pitulum dividat in duas partes oppositas, expedit ut, pro lustitia et aequitate nec non pro amore pacis, illae expensae et honoraria cx massa communi Capituli solvantur. Nam quaestio solvenda Capituli est. Decisio. - Emi Patres Cardinales, Membra Supremi Tri­ bunalis Signaturae Apostoiicae, in sede eiusdem Tribunalis legitime congregati, die 26 iunii 1971, ad decidendam cau­ sam de qua supra, propositis dubiis responderunt: Ad I: Massa capitularis, in casu, omnibus componitur reditibus, directis ct indirectis —supplemento congruae non excluso—, qui Capitulo singulisqite eius Capitularibus obveniunt; Ad II: Massa capitularis sic efformata distribuenda est aequaliter inter omnes et singulos Capitulares, firmo praescripto canonis 395, § 1 et responsione Sacrae Congre­ gationis Concilii diei 10 iulii a. 1925 [LE G65J; Ad III: standum esse iuri communi, statutis Capituli nec non eius praxi; Ad IV: processuales expensas et Patronorum honoraria esse solvenda ex massa capitulari, in quam est immittenda pecunia, contra responsa ad nn. primum ct secundum, re­ tenta a die 1 ianuarii a. 1964, aucta foenore legali. ♦ Apoll. 44 (1971) 622-825. 3982 1971 IUN 27.-PAULUS VI, MOT. pr. AAS 63 (1971) 665-669 De Pontificia Commissione Bidlica ordinanda novae LEGES STATUUNTUR PAULUS PP. VI Sedula cura, crua Ecclesia altiorem in dies Scripturarum Sacrarurn intelligentiam consequi semper annisa est, ut filios suos divinis eloquiis indesinenter pasceret nostris praesertim temporibus palam ostenditur, cum Concilium Oecumenicum Vaticanum II praescripserit, ut ad impen­ sius fovendam Christianam vitam amplissimae verbi Del divitiae largius uberiusque christifidelibus paterent. Excellens magnitudo ac momentum huius officii, in quod Christi Sponsa hodie renovata diligentia incumbit, ab ea sane postulat, ut Sacrarum Litterarum studia omni ope promoveat. Qua dc causa eadem Oecumenlca Synodus haec opportune commonuit: Exegctae autem catholici aliique Sa­ crae Theologiae cultores, coilatis sedulo viribus, operam dent Cfr. Coast, dogm. Dei Verbum, n. 33 [LE 3345]· G107 η. 3992 oportet, ut sub vigilantia Sacri Magisterii aptis subsidiis divinas Litteras ita investigent atque proponant, ut quam plurimi divini verbi administri possint plebi Dei Scriptura­ rum pabulum fructuose suppeditare *. At cum horum temporum eruditio progrediens quaestio­ nes in hisce disciplinis proponat cotidie novas easque ad explicandum non faciles, Inde fit ut perarduum evadat munus lis concreditum, qui Sacris Litteris sint dediti; qui quidem, etsi opus habent haec studia excolere ratione ac via, quae cum recentloribus scientlficis pervestigat Ionibus congruant, norunt tamen Deum non privato doctorum iudlclo, sed Ecclesiae suae Sacras commisisse Scripturas, quae proinde ad normam christlanae/traditionis et herme- 666 neutleae semper Interpretandae erunt, sub tutela ct custo­ dia Magisterii ecclesiastici3. Consilio igitur permoti efficaciorc ratione sanae doctri­ nae progressum in re bibllca iuvandi et Scripturarum in­ terpretationem a quavis opinionum temeritate servandi integram, necnon exegetarum et theologorum collaborationem cum Sancta Sede et ad invicem aptius coordinandi4; opportunum duximus curas cogitationesque Nostras peculiari modo conferre in Pontificiam Commissionem Biblicam, quae a Decessore Nostro Leone XIII per Aposto­ li cas Litteras Vigilantiae studiique, die xxx Octobris anno MCMii datas, Idcirco instituta est, ut Sacrarum Litterarum studia recte proveheret. Commoda enim, quae hucusque in biblicorum studiorum tutelam atque incrementum ex huius Commissionis opere inde ab eius ortu profecta sunt, Nostram de eius utilitate ac momento persuasionem con­ firmant. Quo vero maiores usque fructus exinde Ecclesia capere possit, nihil aptius ac validius videtur esse Nobis, quam Pontificiam hanc Commissionem novis aptioribusque legibus ordinare; ita quidem ut, quod attinet ad agendi rationem, ad quaestiones proponendas atque tractandas, ad varia officia assignanda, ad numerum denique atque delectum cornm ex quibus Commissio coalescat, ipsa ex­ peditius atque secundum auctas christlanae societatis ne­ cessitates opus suum exsequi pergat. Itaque, omnibus mature perpensis, motu proprio ac No­ stra Apostolica auctoritate novas leges de Pontificia Com­ missione Biblica ordinanda statuimus ac decernimus, quae sequuntur. 1. Commissio Biblica, quae pro suo munere pergit stu­ dia rei biblicae recte promovere atque auxiliatricem ope­ ram Magisterio Ecclesiae in Sacra Scriptura Interpretanda praestare, secundum novas normas recognoscitur ea dem que cum Sacra Congregatione pro Doctrina Fidei colligator. / 6e7 2. Munere Praesidis Commissionis Biblicae fungitur Cardinalis Praefectus Sacrae Congregationis pro Doctrina Fidei, qui adiuvari poterit a vices gerente, c membris Commissionis seligendo. 3.Commissio Bibllca constat ex scientiarum biblicarum cultoribus e variis scholis et Nationibus, qui scientia, pru­ dentia et catholico sensu erga Ecclesiae Magisterium ex­ cellant. 4.Commissionis Biblicae Membra a Summo Pontifice, cuius iudieio proponuntur a Cardinali Praeside post con­ sultationem Conferentiarum Episcopalium, ad quinquen­ nium nominantur, quo expicto, confirmari possunt. Nu­ merus autem Membrorum summam XX ne excedat. 5. Secretarius Commissionis Biblicae, proponente eius­ dem Commissionis Praeside, a Summo Pontifice ad quin­ quennium nominatur et inter Consultores Sacrae Congrega­ tionis pro Doctrina Fidei adnumeratur. Expleto quinquen­ nio, confirmari potest. Expedit autem, ut Cardinalis Prae­ ses, quantum fleri possit, inter Membra Commissionis con­ sultationem instituat, antequam nomina ad hoc munus aptorum Summo Pontifici subiciat. 6. Coetus Plenarius Commissionis Biblicae saltem se­ mel in anno convocatur. 7. Si studium peculiarium quaestionum id exigat. Car­ dinalis Praeses speciales Subcommissloncs e Membris illius argumenti singulariter peritis Instituere potest, quae, stu­ dio expleto, a munere suo cessant. Subcommissloncs, an­ nuente Praeside Commissionis, alios quoque peritos, ct. $1 casus ferat, et lain non catholicos, consulere possunt. Qui ad hanc consultationem vocnntur non fiunt Membra. 8. Commissionis Biblicae Membra etiam scripto consuli possunt, f 668 * Ibid., n. 23. ’ Cfr. Cone. VaL I, seis. III. cap. II, D/ rrrriWum/. Cone V>t. ll. Comi. Dogm. Dei PrrfatM. n. 12 (LE 3345]. âCfr. Conit Docta. fV» I’rrCw··. nn. 12 et 23. 6108 PAULUS VI, ADH. EVANGELICA TESTIFICATIO: DE VITA RELIGIOSA η. 3983 669 1071 Π N 29 9. Quaestiones et argumenta studio expendenda a Sum­ mo Pontifice aut a Praeside Commissionis designantur, proponentibus vel Sacra Congregatione pro Doctrina Fidei, vel Synodo Episcoporum, vel Confcrcntlis Episcopalibus, vel ip'sa Commissione Biblica suggerentibus eiusdem Mem­ bris, vel etiam catholicis Studiorum Universitatibus et So­ cietatibus Biblicis, salvo praescripto n. 136 Constitutionis Apostollcae Regimini Ecclesiae universae [LE 3588]. 10.Conclusiones, ad quas Commissio Biblica in Ses­ sione Plenaria pervenerit, praeviis, si casus ferat, Com­ missionibus specialibus, Summo Pontifici snbicientur atque ln Sacrae Congregationis pro Doctrina Fidei usum tra­ dentur. 11.Commissionis Biblicae est studia perficere, necnon instructiones et decreta parare, quae a Sacra Congregatione pro Doctrina Fidei publici iuris fieri possunt, speciali men­ tione Commissionis Biblicae facta, approbante Summo Pon­ tifice, nisi aliter Ipse Summus Pontifex in casibus particu­ laribus statuerit. 12. Commissionis Biblicae cura erit necessitudines fo­ vere cum variis blblicorum studiorum Institutis sive catho­ licis sive non catholicis. 13. Eadem Commissio consuli debet, antequam novae de rebus biblicis normae edantur. 14. Commissio Biblica pergit, donec aliter provideatur, gradus academkos in re biblica conferre, secundum spe­ ciales normas opportune recognoscendas. 15.Membra Commissionis Biblicae in rebus Commis­ sionis tractandis secretum, secundum Illarum naturam et momentum, religiose servabant, normis obsequendo quae circa idem secretum vigent. / Quaecumque a Nobis hisce Litteris motu proprio datis decreta sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus suosque integros effectus obtinere a die vni mensis Iulii huius anni, contrariis quibuslibet non obstantibus, etiam speciali men­ tione dignis. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxvn mensis lunii, anno mcmlxxj, Pontificatus Nostri nono.—Paulus Pp. VI. gnas immutationes, quibus actus nostra concutitur, festi­ nantius sese conformet: haec omnia nonnullos fortasse mo­ verunt, ut peculiares vitae religiosae formas existimarent caducas. Nonne quidam eo sunt progressi, ut contra ius fasque ad Concilium provocarent, id intendentes, ut illam quoad ipsum cius principium in controversiam adducerent? \crumtamen constat omnino Concilium huic peculiari dono locum singularem in vita Ecclesiae tribuisse, quatenus Illi, qui Id acceperunt, eius ope magis conformantur ad genus vitae virginalis et pauperis, quod sibi elegit Christus Domi­ nus, quodque Mater cius Virgo amplexa est s. Concilium Êraeterea vias ostendit, quibus idem donum secundum Vangelii praeceptiones renovaretur3. 3. Traditio autem Ecclesiae —numquid In memoriam id redigere oportet?— ab ipsis suis initiis, hanc eximiam perhibet testificationem constantis Deum quaerendi studii, amoris unici et indivisi erga Christum, ardoris Regni cius incrementis absolutissime se devovendi. Hoc quidem demp­ to signo visu manifesto, periculum est, ne ipsa caritas, qua Ecclesia universa vegetatur, frigescat, minibills ille vulgarique opinioni contrarius hebescat nuntius salvificas Evangelli, sal fidei in mundo evanescat, qui hac aetate ad saeculares accedit condiciones. Spiritus Sanctus a primis saeculis, praeter martyres Chri-/ 499 stum heroum in modum confitentes, discipulorum ct vir­ ginum nec non eremitarum mirandam fortitudinem exci­ tavit. Quod quidem fuit iam quaedam adumbratio vitae religiosae, quae magis in dies adducebatur, ut progressione quadam effloresceret ac diversis distingueretur formis vitae communis aut solitariae, ut instanti Christi invitationi responderetur. Nemo est, qui reliquit domum aut uxorem aut fratres aut parentes aut /ilios propter Regnum Dei, et non recipiat multo plura in hoc tempore et in saeculo ven­ turo vitam aeternam 4. Quis audeat affirmare eiusmodi invitamento non am­ plius eandem vim atque vigorem inesse, Ecclesiam carere posse praestantissimis elusmodi testibus Christi amoris na­ turam transcendentis, vel mundum sine sui detrimento pati posse haec lumina exstingui, quae Regnum Dei an­ nuntiant ea cum libertate, quae non obstruatur impedi­ mentis et cotidie a mille filiis eius filiabusque vivendo ex­ primatur? Adn. A. L D LEGUEZ in Sal tem· 60 (1972) 702-TC6. 4. Dilecti filii et filiae, qui, consilia evangelica perfi­ cientes, liberius Christum sectari ac pressius imitari vo­ luistis —tota vita Deo devota per peculiarem consecratio­ nem, quae in baptismal! consecratione ut in radice funda­ 3983 tur eamque plenius manifestat— utinam mente complec­ tamini egregiam existimationem ac dilectionis affectum, quo vos in nomine Christi lesu prosequimur! Carissimis 1971 IUN 29.-PAULUS VI, EXHORT. AAS 63 (1971) 497-526 Fratribus in episcopatu vos commendamus, qui una cum presbyteris, suis in sacerdotio cooperatoribus, conscientiae Adhortatio Apostolica uniuscuiusque religiosae familiae in officium circa vitam religiosam percipiunt. Omnes etiam catholico orbe sodalibus: laicos, quibus proprie, etsi non exclusive, saecularia officia et navitates competunt 5, rogamus, ut intellegant, quam va­ De RELIGIOSA VITA SECUNDUM CONdUl ÛECUM EN ICI lide a vobis impellantur, ut eam exquirant sanctitatem, Vaticani II renovanda praeceptiones ad quam et ipsi baptismo suo in Christo vocantur in glo- _ riam Patris! ·. / 500 5. Non paucas res externas, a Conditoribus Ordinum PAULUS PP. VI et Congregationum religiosarum mandatas, his ipsis tem­ Dilecti in Christo /illi et filiae, poribus obsoletas esse procul dubio apparet. Nonnullae, Salutem et ApostoUcam Bcnedidionern saeculorum decursu coacervatae, quibus vita religiosa one­ rata est atque obriguit, alleventur oportet. Sunt quidem 1. Evangelic* testllicatio vitae religiosae oculis homiefficiendae accommodationes, novae possunt, probante Ec­ num n aperte manifestat primas partes Dei amori tributas clesia, formae inquiri atque induci. Hoc ipsum est propo­ ac quidem tali cum vehementia, pro qua gratiae Spiritui situm, quod plures iam annos maior Institutorum religio­ Sancto agantur oporteat. Animo simplici —ut Joannes sorum pars alacriter persequitur, novi generis constitutio­ XXIII, Decessor Noster rec. mem., fecit sub CondhToenibus et regulis—Interdum audentius— experiment i causa cumenlcl Vaticani Π celebrationem II 1— vobis enuntiaro invectis. Hoc quippe compertum habemus hosque renova­ velimus, quantam spem in Nobis excitet, perinde atque in tionis conatus, a Concilio expetitos 7, diligenter attendimus. cunctis Pastoribus ct lldclibus fidelibus Ecclesiae? Ecclesiae, spirituailV spiritualis ma­ 6. Quomodo vero in hac ipsa dynamica progrediente gnanimitas Illorum, illorum, qui. qui, sive viri sive mulieres. Domino vitam suam consecrarunt, consiliorum cvangcllcorum spi­ incitatione, in qua semper periculumest. ne spiritus sacculi ritum et usum servantes. Optamus etiam vos luvart, iuvaro, ut, cunx actione Spiritus Sancti admisceatur, vobis opitule­ doctrinae Concilii Vaticani 11 II Inhaerentes, iter Christi scc- mur, ut recte, quemadmodum necesse est, res discernatis? ■Juomodo id, quod est essentiale, in tuto collocetur aut as­ 496 tatarum, a vobis susceptum, pergatis. / sequendo obtineatur? Quomodo in proprium usum con­ 2. Quod quidem agentes, eo consilio ducimur, ut in­ vertatur experientia aetatum praeteritarum ct id, quod quietudini, incerto animorum statui, inconstantiae occur­ cogllalum· ul haec evangeUcae vitae ram na, quae nonnulli ostendunt, et ut eos pariter confir­ memus, qui veram expetunt vitae religiosae renovationem. Quaedam enim mutationes, audacius et ad arbitrium in­ ductae, nimia diffidentia praeteriti temporis, etiamsi hoc sapientiam vlgoromquv traditionum ccclesiallum testetur. habitus mentis plus aequo eo contendens, ut quis ad ma1 II em »d antv*r>» 'xln» r^lbofeti wv tsnrmwlet tl McrA. virgine* vwinww». A, Λ. S. 54 PP· χοβ·5»’· PP 4VW [LE yjij. » CLV : *s- 57 (1965), 4- 4.S. jS hy&L pp. 757 ‘ <^AtAe lùv/mxz Sanriaztatfo wev.1Ur.bu1. InsU. itewwKmu /4?^ Λ°ΎΤ*ςΡ7> ct In»tiΛ. A. S. Cx (1969!, pp. 1rodcre possitis, sermone quidem usi, quem homines intclegere queant. Quantopere ergo necessc est, ut tota vita vestra consortes vos reddat eius passionum, mortis ct glo­ riae! 1S. 10. Quodsl vocatione vestra ad alias partes in homi­ num servitio obeundas adducimini —cuius modi sunt vita (LE 1707]. * Cf £z. 21, 32. *CL Cone. Vat. II. Decr. PtrfttUt caritaiit, i: A. A. S. 5« (10*1. P 701 [LE 33331- "CL Gal. 5. «3* 'Cor. 3. X7“Cone. Vet. II. Const, dogm. Lumm zmiivm, 43: A A. 5 57 UQ&S», o xn fLF ««1. 11 IbiJ., 44. p. 50pp. 30-5«· ionc Π, Decr. Pcr/tcter cariiaiü, T- ·4· -4. 5$ P- 7»5 fLB 33331· "Cf. 6111 π. 3983 pastoralis, sacrae missiones, institutio scholastica, caritatis opera hisque similia— nonne ardor animi, quo Deo adhae­ reatis, ca munera fecunda imprimis efficiet ac quidem pro ratione huius cum Deo conlunctionis, quae fit in abscon­ dito^ le. Si Concilii doctrinam fideliter cupimus servare, nonne cuiuslibet instituti sodales, Deum prae omnibus et unice quaerentes, contemplationem, qua cz mente el corde ad­ haereant, cum amore apostollco, quo operis Redemptionis adsociari Regnumque Dei dilalare nitantur, coniunganl opor­ tet? 11. Solum hoc modo animos hominum ad veritatem amoremque divinum amplectendum erigere poteritis se­ cundum charisma Fundatorum vestrorum, quos Deus in Ecclesia sua excitavit. Concilium non aliter religiosis utriusque sexus officium Iure merito inculcat fideliter servandi spiritum eorum Conditorum horum que proposita cvange­ lica et exempla sanctitatis; quod unum e principiis agno­ scere debent renovationis nunc perficiendae atque unam e rationibus certissimis operis, quod unumquodque Insti­ tutum aggrediatur oporteat 18. Re enim vera charisma vi­ tae religiosae, nedum impulsus quidam sit exortus ex san­ guinibus uel ex voluntate carnis 19 aut ex habitu mentis, / 504 qui huic saeculo conformatur 10, fructus est Spiritus Sancti, in Ecclesia semper operantis. 12. Hinc profecto unaquaeque Familia religiosa pro­ priam dynamicam vim hauriet, siquidem vocatio divina, licet secundum mutabilia locorum ac temporum adiuncta renovetur et distinguatur, semper tamen constantem quendam cursum exposcit. Ardor animi, ei congruens, in ipsa hominis vita quasdam primarias praeclpuasque aperit vias, quae eligantur. Fidelitas autem iis rebus servata, quae per hasce vias postulantur, tamquam obrussa est authenticae naturae, qua vita religiosa commendetur. Ne hoc obli­ viscamur: quodlibct institutum humanum quasi illi morbo est obtectum, quo articuli durescunt, atque periculo vanae cuiusdam observantiae urgetur. Extema enim legum dili­ gentia ad praestantiam alicuius vitae eiusque constantem rationem in agendo tuendam per se non sufficit. Qua de causa eiusmodi formae externae sine intermissione vivifi­ centur oportet interna hac animi contentione, sine qua illae nimium onus conlestim efficerentur. In hac varietate formarum, quae unicuique Instituto Indolem propriam tribuunt et in plenitudine gratiae Chri­ sti nituntur, pro summa vitae religiosae regula et norma certissima habenda est sequela Christi secundum Evangelli doctrinam. Nonne huius studio per sacculorum cursum factum est, ut vita casta, pauper, oboedientiae dedita postularetur? II 13. Unus amor In Deum —id repetere oportet— homi­ nes permovet modo maximum habente momentum ad castitatem amplectendam. Qui amor caritatem fraternam tam Imperiose deposcit, ut religiosus alt tore ratione in r . Christi corde cum / aequalibus vivat. Hac servata condicione, donum sui ipsius, quo quis Deo altisone se devovet, fons erit pacis tranquillae. Nequaquam aespecto amore humano et matrimonio —nonne hoc, secundum fidem, imago est et consortium unitatis amore effectae, qua Chri­ stus Ecclesiae fungitur? 15— castitas Deo consecrata hanc unitatem propius revocat illamquc perficit sui ipsius su­ perationem, ad quam omnis amor humanus contendat oportet. Hac ipsa Igitur aetate, qua Is ut alias numquam erotismo vastatore 13 infestatur, castitas nunc cum maxime comprehendi debet et in vitae usu coli animo recto atque magnanimo. Castitas, virtus prorsus positiva, dilectionem testatur, qua ceteris Deus praefertur, ac modo praeclaris­ simo ct absolutissimo significat mysterium conlunctionis Corporis mystici cum eius Capite necnon Sponsae cum Sponso eiusaeterno. Ea denique hominem afficit, transfor­ mât, pervadit ad intima animi cius penetralia pertingens, per arcanam quondam similitudinem cum Christo. 14. Nccesse igitur habetis, dilecti filii et filiae. Christia­ nae disciplinae spirituali castitatis Deo consecratae totam restituere efficaciam. Haec virtus enim, cum In vitae utu propter Rcgnurn caelorum reapse servatur, cor hominis Phil. 3, xo-ir. "Cf. .W/. 6, 6. " Cf Cone. Vat II. Dw Pc^tedM 5: A. .4. 5 58 (1966). p. 705 (LE 3333] "Cf Cone. Vit. Π. Coast Lut^en zenltum, 4$: .4. A. S. $7 (iw)· PP 31-3« fLE UUj Dect earù^ù, ab: A. A. S. $3 (19*6). P· Zoj (LE 3333]. ,eCL !♦- «. 13 "Ct Rc*» 12. 2. 11 Cf. / 12, îî-30. ·’ Cf. Cone. Vst II. ConM. p»it. ti if/s. <5 .4. A. S ’*(196·). ΓΡ 1067-1069 (LE 3366]; cf FM. s. aj et 31. ’•Cf. Allocnlio ad v. d. «Equipes Xeuv-Dame· e variie nationibus, habita dk 4 metuds MaII, inno ι?7νς n. < .4. .<. S. (X97O). P· 4>9- 6112 n. 3933 PAULUS VI, ADR. EVANGELICA TESTIFICATIO: DE VITA RELIGIOSA 1071 fl N 29 liberat atque sic tamquam signum et stimulus caritatis, ac quidem peculiaris /ons spiritualis fecunditatis in mundo evadit Quamvis ab hoc non semper agnoscatur, ea ni­ hilominus in mundo mysticam suam exserit efficientiam. ris ad quaestum facelndum. lucri ad voluptates comparan­ das, rerum, quae consumuntur, ct quae viclsslm virium contentionem interdum inhumanam imponunt. Una igitur e primanis rationibus paupertatis vestrae erit testificatio sensus humani labori proprii, qui cum animi libertate ge­ 15. Ad nos autem quod attinet, animi nostri sententia ratur atque naturae suae restituatur. ex qua est subsidium firma et certa maneat oportet: nempe praestantiam ac fead vitam sustentandam atque servitium. Nonne Concilium cunditatem castimoniae, propter Dei amorem in caelibatu peropportune edixit vos necessario obnoxios esse communi 506 religioso servatae, / in verbo Dei, in doctrina Christi, in vita legi laboris?**. Hoc ergo est officium, quo devincimini: Matris eius Virginis, necnon in traditione apostolica, ab vitae vestrae et fratrum aut sororum est vobis consulen­ Ecclesia constanter asseverata, ut in fundamento postre­ dum atque pauperes relevandi labore vestro. Sed non licet mum Inniti. Agitur enim de dono pretioso, quod Pater actionem vestram adversari vocationi variorum Instituto­ quibusdam largitur. Quod quidem fragile et facile vulne­ rum vestrorum» ac labores ex more inferre» qui elusmodi rari cum sit ob humanam infirmitatem, contradictioni ra­ sint, ut pro peculiaribus muneribus, eorundem propriis, tionis purae est obnoxium atque, ex parte, ab iis nequit substituantur; ita enim necessario flet, ut vos quodammo­ comprehendi, quibus luce Verbi Incarnati non sit revela­ do ad saecularem vitae rationem ineundam, cum vitae tum, quomodo is, qui perdiderit animam suam propter Ip­ religiosae detrimento, perducamini. Estote igitur de spi­ sum, inveniat eam ritu solliciti, qui vos movet; profecto quod naufragium pateremini, si solum merccde e profanis negotiis percepta 16. Casti qua Christi sectatores, pauperem etiam vitam vos commendari putaretis! ad cius exemplum intenditis degere quoad usum bonorum huius mundi, quae cotidianae sustentationi vestrae sunt 21. Necessitas, tam firmiter hodie asseverata, fraternae necessaria. Ceterum hac de re aequales nostri peculiariter consortionis vim evangelicam suam retineat oportet. Ut In vos urgent interrogando, Institutis religiosis magni ponderis Doctrina Duodecim Apostolorum scriptum est: ... si in im­ munus sine dubio est Implendum In operibus misericor­ mortalibus consortes estis, quanto magis in mortalibus*! 33. diae, auxilii aerumnosis praebendi, lustltiae socialis: quo Paupertas, / quae vivendo reapse ad usum transfertur, prout 509 In ministerio versantia, haec Instituta semper oportet ea bona, mercede non excepta, in commune congeruntur, spi­ attendant, quae Evangelium postulat, eo consilio ut prae­ ritualem communionem, qua coniungimini, testatur; ea sentibus necessitatibus sese accommodent. veluti vehemens est hortatio, quae omnibus divitibus ad­ hibetur, ct levationem quoque fratribus vestris ct sororibus 17.Clamorem pauperum ’·, qui num quam fuit Instanaffert, qui inopia vexantur. Studium, quo unusquisque le­ tlor, edi auditis ab Iis, qui ipsi sunt indigentes et qui congitime fertur, officia in se recipiendi, non propriis reditibus iunctim miseria premuntur. Nonne ut invocationi eorum, fruendo, sed communia bona fraterno animo participando Dei nempe filiorum quasi quodam iure praecipuo fruen­ manifestatur. Formae autem paupertatis singulorum et tium, obsecundaret, Christus venit ”, eo progressus, ut cuiusque Communitatis e natura Instituti et oboedientiae par fieret cum Illis? *·. In mundo, qui maxime progreditur, forma pendent, quae ibi servatur; ita, secundum peculia­ hae, quae permanent, multitudines et hi singuli homines rem cuiusvis vocationem, indoles sublectionis, quae in miserabiles mentis et habitudinis conversionem w vehementi omni inest paupertate, ad effectum adducitur. monitione deposcunt, quae ad vos potissimum pertinet, 507 qui Christum propius in terrena eius / condicione exinani­ 22. Quemadmodum vos, dilecti filii et filiae, comper­ tionis sequimini30. Quod invitamentum In animis vestris tum habetis, hodiernae hominum consortionis necessitates, —ut Nos minime ignoramus— resonat tam incitate acrisl eas cum Christo conluncti experimini, paupertatem ve­ terque, ut nonnulli ex vobis etiam ad actionem violentam stram magis urgent et perfectiorem reddunt. Quamquam interdum sollicitentur. Sed, ut Christi discipuli, quomodo ratio habenda est, ut patet, hominum, inter quos degitis, viam ingrediamini aliam ab eu, qua ipse incessit? Haec ut modum vitae vestrae iis aptetis, tamen paupertatem enim, quemadmodum nostis, non est politica quaedam aut vestram non licet tantum ac simpliciter conformari ad temporalis opinio ac navitas, sed hortatio ad cordis con­ eorum consortionem. Vis enim testificandi ei obvenit, ex versionem, ad liberationem a quovis impedimento terreno, magnanima obtemperatione praecepto evangel ico —dum ad amorem. plena cum fidelitate vocationi vestrae inhaeretis— non solum e quodam studio paupertatem ostendendi, quod ni­ 18. Quomodo ergo clamori pauperum In vita vestra mis leve ac fluxum esse potest. Attamen vitandae sunt respondebitis? Is vobis imprimis interdicat oportet, ne externae vitae rationes, quae cultum iusto mundiorem ac respectu cuiusvis Iniustltlae socialis medium quiddam te­ vanitatem redoleant. Quibusdam in rerum adiunctis —Id neatis. Idem praeterea officio vos obstringit hominum agnoscimus quidem— probari potest formam vestis reli­ conscientiam exsuscitandi, gravissimo casu miseriae ac giosae deponi; tamen silentio praeterire nequimus, quan­ postulationibus lustltiae socialis, quam Evangelium et Ec­ clesia docent, prae oculis habitis. Aliquos ex vobis ille cla­ topere conveniat, ut habitus religiosorum rcligiosarumque mor movet, ut pauperes in Ipsa condicione eorum contin­ sit, quemadmodum Concilium voluit, signum consecratio­ gatis acerbosquc eorundem participetis angores. Rursus nis eorum”, atque a formis aperte saecularibus quadam­ tenus distinguatur. non pauca e vestris Institutis vocat ad certa quaedam opera sua ita convertenda, ut pauperibus prosint; quod 23. Nonne eadem fidelitas vestram professionem oboe­ quidem a multis iam est generose peractum. Hie demum dientiae inspirat in lumine fidei et secundum ipsam vim bonorum usum vobis imponit, terminis earum rerum cir­ impellentem / caritatis Christi? Hac quippe professione vocumscriptum. quae functione munerum, vobis implendo­ luntatem vestram integre immolatis atque certius et tutius rum. exiguntur. Oportet, ut in cotidiana vita vestra docu­ in eius consilium salvificum penetratis. Exemplum Christi menta, etiam externa, detis germanae paupertatis.19 * 20 secuti, qui venit, ut faceret voluntatem Patris, et cum eo el fratribus ministravit, vos Ecclesiae servitio atque fratrum 19. Quod vero testimonium perhibet religiosus, qui stu­ dio sui commodi se trahi patiatur cuique omnino consen­ arctius devincimini3S. 24. Evangellca Illa appetitio fraternitatis a Concilio sltaneum esse videatur, ut, sine ullo discrimine ac modera­ ficanter est expressa, siquidem Ecclesia se esse Populum tione. slbl sumat, quidquid el proponatur, Idque In hu­ mana vitae cultu atque In mundo, qui mirando prorsus i definivit, in quo Hlerarchia membris Christi, eadem cursu Incrementorum materialium paene infinitorum deno­ caritate inter se consociatis, deservitIn statu religioso» tantur? Cum Igitur multi maiore in periculo versentur, quo perinde ac tota In Ecclesia, Idem mysterium paschale Chri­ 503 contingit, ut Illecebra ac / securitate possessionis, scientiae, sti yivendo colitur. Altlssimus oboedientiae sensus pleni­ potestatis irretiantur, Del invitamentum In summo velutl tudine huius mysterii mortis et resurrectionis declaratur, fastigio conscientiae Christianae vos collocat, quatenus ho­ in quo supematuralls sors hominis egregie prorsusque per­ mines moneatis oportet veram et absolutam eorum pro­ ficitur; etenim homo sacrificio, dolore, morte ad veram vi­ gressionem In eo positam esse, ut vocationi suae respon­ tam accedit. deant. qua non secus atque fitii vitam Dei viventis, omnium Auctoritatem igitur inter fratres vestros exercere idem ^ominum Patris, participent”. est ac Iisdem ministrare37 exemplo eius, qui dedit animam 20. Pariter querimoniam percipitis tot vitarum huma­ suam redemptionem pro mullis**. narum, quae quasi in turbine implacabili volutantur labo­ 25. Auctoritas ergo et oboedientia, bono communi serM Cf. Coar. Vat. II, Coa«t. do^m. Luwun 41: Λ. Λ. S. 57 (1963), p. 45 (LF 3333MCL MI. 10. 39*. 16. 3V, Me. 8. 35; Lc. 9, 14: Io. ta, 25. ••Cf Pi. 9. »3i 34, 38; Pr.iî, tj. ••CL Le 4.18; 6, 20. ·· CL .Ml. 3$, 35 40. ’*Czmr. Vat. II, Const, past d ifvt, 63: A. A. S. 38 (1966), p 1085 |LB 3366]. ’’Cf. MI. 19. «R » Cm. 8, 9. ·· Pmu VI, Utt Eacyd. Pro [runa, >v. .4 .4 S. 59 (1967) p »(Λ (LB 3346]- 6113 *3= ·· cÆ. £ t 40(391.8-9. M CL Coae Vat * 4. S 57 1x965k pp. 5-36 [LE ••ML2o,iS;cl.PW.;,8 k Λ. A.S. 58 (1966). p. -OS rT’îk1?/·/ Λ.·’ (,q66)· p·7ta- r5 8; Hehr. 5, l «. 8; to. 7·. P». ^PP Ϊ’ΠΙ: lo. IJ, 14. 6114 1971 IUN 20 PAULUS VI, ADII. EVAXOELICA TESTIFICATIO: DE VITA RELIGIOSA vlcntcs, tamquam duae rationes complentes eiusdem actus participandi Christi oblationem exercentur: ii, qui aucto­ ritate praediti agunt, oportet in (ratribus consilio Patris, amoris pleno, obsecundent; religiosi autem, eorum prae­ ceptionibus obtemperantes, exemplum Magistri nostri se­ quuntur3· atque operi salutis sociantur. Itaque auctoritas cl cuiusque libertas nedum inter se repugnent, in volun­ tate Dei implenda una simul procedunt, quae fraterno 5ti more exquiratur per colloquium, fiducia / nixum, inter su­ periorem eiusque fratrem, cum dc re personali agitur, aut per consensionem Indolis generalis, cum res ad totam spec­ tat Communitatem. In hac vestigatione religiosi abstineant tum nimia animorum concitatione, tum sollicitudine effi­ ciendi, ut vis attractive opinionum, quae in dies ventilan­ tur, praevaleat altissimo sensui vitae religiosae. Unusquis­ que, praesertim vero superiores ct quotquot inter fratres suos aut sorores munera gerunt, officio tenentur refovendi In Communitatibus fidei certitudinem, qua hae regantur oportet. Vestigationi enim illi propositum est, ut elusmodi certitudo penitius percipiatur atque in vitae cotidianae usum transferatur secundum temporis necessitatem, nul­ latenus tamen ut ea in controversiam adducatur. Hoc opus communis perscrutationis finiendum est, si casus fert, in­ dicio ac voluntate superiorum, quorum praesentia, ut talis agnita, cuivis Communitati est prorsus necessaria. 26. Hodiernae condiciones vitae momentum habent, ut liquet, ad modum, quo oboedientiam exercetis. Multi enim ex vobis partem operum suorum extra domos religiosas exsequuntur atque munera obeunt, ad quae propter pecu­ liarem peritiam sunt apti. Alii vero inducuntur, ut coeti­ bus, certo cuidam operi addictis atque propriae modera­ tioni obnoxiis, se socient. Nonne periculum, quod in eiusmodl imminet rerum adiunctis, suadet, ut sensus oboe­ dientiae confirmetur ac diligentius excolatur? Ut autem hoc veram afferat utilitatem, nonnullae condiciones ser­ ventur oportet. Explorandum est enim imprimis, num opus susceptum cum Instituti vocatione congruat. Conve­ nit etiam utramque provinciam accurate definire. Potissi­ mum vero ab actione externa transeundum est ad ea, quae vita postulat communis; qua in re curae sit, ut In tuto ponatur plena efficacitas illorum veluti elementorum vitae religiosae, quae proprie vereque dicitur. Est enim unum e praecipuis, quibus superiores obstringuntur, officiis, eo 512 pertinens, ut fratribus aut / sororibus in religione illae pro­ videantur condiciones, quae ad eorum vitam spiritualem sunt necessariae. Quomodo autem Id agere possunt, nisi tota Communitas fidenter cooperetur? 27. Hoc etiam addere libet: quo magis muneris vestri partes obitis, eo magis necessarium est, ut donum vestri, quoad plenam eius significationem, renovetis. Dominus cuique praecipit, ut perdat animam suam, si vult post eum venire40. Hoc praescriptum observabitis, si normas supe­ riorum vestrorum accipietis quasi praesidium professionis vestrae religiosae, quae est plena propriae voluntatis dedi­ catio vetuli sacrificium sui Deo oblatum41. Oboedientia Christiana est absoluta omnisque condicionis nescia ob­ temperatio divinae voluntati. Verumtamen vestra oboe­ dientia est restrictior, quia per eam vos Deo specialiter dedidistis, atque vestra eligendi facultas officiis per vos susceptis quasi finibus continetur. Vestra autem condicio, in qua nunc versamini, originem ducit ab actu integro li­ bertatis vestrae; quapropter eum oportet semper vividio­ rem reddatis sive ipso Inceptu vestro sive assensu, quem praeceptionibus superiorum praebetis. Concilium in bonis status religiosi numerat libertatem per oboedientiam robora­ tam 43 atque haec verba proferens monet: oboedientia reli­ giosa, nedum dignitatem personae humanae minuit, illam, ampliata libertate filiorum Dei, ad maturitatem adducit13. 28. Attamen, nonne fieri potest, ut auctoritas superio­ ris et religiosi conscientia, illud scilicet sacrarium hominis, in quo solus est cum Deo, cuius vox resonat in intimo eius 44, inter se confligant? Oportet hoc repetamus: conscientia non est una et sola arbitra qualitatis moralis actionum, 513 qiias suggerit, sed/ad normas obiectivas debet referri, et, si necesse sit, corrigi rectcque dirigi. Praeterquam cum aliquid iniungitur, quod legibus divi­ nis vel constitutionibus Instituti manifesto adversatur, aut quod malum grave et certum secumfert —tunc enim oboe­ diendi obligatio deest— superioris deliberationes provin­ ciam respiciunt, in qua aestimatio boni maioris secundum modum rem considerandi potest variari. Si autem colligi»»Cf Lc 2 si “CL Ibid., 9, 23-24. “Cf. Coae. Vat. II. Decr. PerfeOaecarHatii. 14: A. A. S. 58 (19W, P fLE 33331· "Conr. Vat II, Const, doçm. Lumen gentium, 43: A. Λ. S. 57 P (LE 3233 l· “ Cone.' Vat II. D«r. Perfectae cantate 14: A LS. 58i (1966). p 709 [LE 3333 J- “ Cone. Vat. II. Const, past. Gaudium et 16: A. A. S. 6115 n. 3983 tur, eo quod iussum ex veritate minus bonum appareat, id non esse legitimum et conscientiae contrarium, hoc idem foret ac non intellegere —modo quidem quo e re minus recte iudicatur— non pauca humana esse obscura atque in utramque partem valere. Praeterea oboedientiae recu­ satio crebro damnum grave infert ipsi bono communi. Ne facile igitur religiosus affirmet iudlcium suae conscientiae a superioris sententia discrepare. Talis ceteroquin casus singularis nonnumquam verum animi dolorem commove­ bit secundum ipsius Christi exemplum, qui didicit ex iis quae passus est oboedientiam. 45 29. Hoc ideo dicitur, ut recte intellegatur, quantam sui abdicationem exercitatio vitae religiosae postulet. Proinde experiri debetis quiddam illius ponderis, quo Dominus ad crucem suam alliciebatur, ad illum scilicet baptismum, quo erat ipse baptizandus, ubi ignis ille accenderetur, qui vos quoque inflammat4e; quiddam etiam illius insipientiae, quam nobis omnibus S. Paulus exoptat, quippe quae sola nos reddat sapientes 47. Esto igitur vobis crux id, quod Christo fuit: comprobatio summi amoris. Nonne arcana quaedam coniunctionis necessitudo inter renuntiationem atque laetitiam intercedit, inter sacrificium atque animi magnitudinem, inter disciplinam atque spiritualem liber­ tatem?/ 514 III 30. Confiteamur oportet, filii et filiae in Christo lesu, hoc ipso tempore difficile reperiri vitae ducendae modum, qui cum hac necessitate congruat. Nimis multa enim con­ traria incitamenta vos impellunt, ut operam ex humana ratione efficacem imprimis conquiratis. Verumtamen non­ ne vestrae sunt partes, ut exemplum austeritatis laetae et aequabilis praebeatis, dum difficultates ipsi labori et ne­ cessitudinibus socialibus insitas amplectimini atque aspe­ ritates vitae cum omni eius sollicita incertaque condicione toleratis quasi totidem renuntiationes ad Christianae vitae plenitudinem prorsus necessarias? Religiosi enim arctiore via ad sanctitatem contendunt 4S. In mediis ergo hisce curis et incommodis, magnis parvisve, intimus animi ardor vester facit, ut Christi crucem inveniatis, vosque adiuvat, ut eam cum fide et amore suscipiatis. 31. Hac vero condicione testimonium perhibebitis, quod Populus Dei exspectat: ex quo viri et mulieres incognitos casus paupertatis accipere valent, qui simplicitate et hu­ militate queunt capi, cpii pacis amantes et a mediis consi­ liis alieni, absolutae sui rerumque abdicationi se devoven­ tes, liberi simulque oboedientes, alacres ac tenaces, mites et fortes sunt in fidei suae soliditate. Haec quidem gratia vobis a Christo tribuetur pro rationc pleni aoni, quo vos ipsos impenderitis, id numquam reposcendo. Cuius rei lu­ culentum datur documentum recentioribus vicissitudinibus tot religiosorum ac religiosarum, qui magno promptoque animo in variis nationibus passi sunt pro Christo. Dum palam iis admirationem Nostram testamur, omnibus eos ad imitandum proponimus. 32. In hac autem via plurimum vobis adlumentl illae vitae formae suppeditant, quas experientia, charismatibus cuiusque / Instituti adhaerens, invexit, quas vario modo 515 compaginatas exhibuit quarumque continenter novas sua­ det progressiones. Quantumvis modi inter se discrepent, tamen hacc veluti subsidia co semper spectant, ut homo interior conformetur. Studium autem hunc corroborandi vos iuvabit ad dignoscendum, tot inter diversa incitamen­ ta, quae sint vitae formae aptiores. Nimia enim cupiditas cuiusdam flexibilis mobilitatis ct liberae facultatis effec­ tricis inducere possunt, ut rigiditatis accusetur etiam mi­ nima pars constantis ordinis in consuetudinibus servandis, quam vita Communitatis et sodalium perfectio pro more expostulant. Mentes intemperanter Incitatae, quae ad ca­ ritatem fraternam provocant vel ad ea, quae afflatu Spi­ ritus Sancti insinuari putantur, Instituta ad Interitum pos­ sunt perducere. 33. Quapropter —ut experiundo probe novistis— non est minoris aequo aestimandum pondus ct momentum Ip­ sius vitae consortionis tum ad consuetam rationem totum hominem, tam multiplicem ac divisum, secundum viam vocationis dirigendi, tum ad complementum spirituale eius proclivitatum. Nonne cor saepe trahitur rebus fluxis atque caducis? lamvero multi ex vobis vitam transigere debent, saltem cx parte, in mundo, qui eo tendit, ut hominem α se ipso abalienet eiusque cum Deo conhinctlonem, uni cum spirituali eiusdem unitate, in discrimen adducat. Opus igitur est. ut etiam in elusmodi vitae condicionibus eum 58 (1966). p 1037 [LE 33ML ·· Hb. 5, 8. “CL Lc. if. 49 30. "Cf f Cee. 3, 18x9. “Cf. Coae. V.,t II, Coa*L cfoffin Lumen gtndtwn. 13 .4 4 5. 6116 η. 3933 PAULUS VI, ADIL EVANGELI CA TESTIFICATIO: DE VITA RELIGIOSA 1971 IUX 20 invenire discatis, quibus maior in dies concitatio, strepitus Non autem est dubium, quin spiritus coetus cuiusdam ac tumultus, rerum evanidarum illecebrae insunt. proprius, amicitiae necessitudo, frnterna cooperatio in eo­ dem apostolatu exercendo necnon mutuum auxilium in 34. Quis igitur non perspicit, quantopere ad illam concommunione vitae, propterea electae, quo melius Christo iunctioncm assequendam fraterna adiuvet societas vitae serviretur, multum valeant ad hanc cotidianae consuetu­ constantis cum vivendi disciplina libere suscepta? Haec dinis viam. vero magis ac magis unicuique necessaria videtur, qui re­ vocal animum ad se *·, secundum biblicam significationem 40. E quarum rerum consideratione quaedam emer­ huius locutionis, quae profundius quiddam nostrorum afgunt animi inclinationes ad minores constituendas commu­ 516 fectuum, cogitationum, consiliorum declarat, quaeque sen­ nitates. Quasi quidam nisus, sponte erumpens, contra con­ su infiniti, absoluti, sempiternae sortis nostrae pervaditur. globationem hominum ignotorum in urbibus. Item neces­ In hodierna perturbatione religiosi sua testificatione ho­ sitas Communitatis domum ad parvae habitationis sedes minem ostendant oportet, qui vitali ratione adhaerens in hodiernis urbibus accommodandi, voluntas propius proprio fini, qui est Deus vivens, reapse unificavit et pa­ contingendi, ipsis vitae condicionibus, populum EvangelH luce collustrandum: haec omnia In causis recensentur, qui­ tentem apertamque reddidit altitudinem et perseveran­ tiam vitae suae in Deo per omnium facultatum coniunctlobus Instituta quaedam moventur, ut Communitates, parvo sodalium numero constantes, condere proponant. Hae pro­ nem, mentis purificationem, spiritualem sensuum confor­ fecto arctiores necessitudines inter religiosos et mutuam mationem. magisque fraternam officiorum susceptionem possunt fo­ 35. Pro modo Igitur, quo munera externa obitis, vere. Vcrunitamen, si adumbrata quaedam forma spiritua­ oportet ab eiusmodi actione ad vitam abditam divinisque lem convictum revera potest Inducere, fallaciter aliquis rebus deditam transeatis, qua animae vestrae reficiantur. credat illam satis esse ad hunc promovendum incrcmenSl vero ad operam Dei causa incumbitis, ipsi necessitatem tlsque augendum. Parvae enim Communitates, ut patefit, temporis in recessu traducendi animadvertitis, quod qui­ potius difficiliora a sodalibus poscunt, quam vitae genus dem una cum fratribus et sororibus vestris In tempus com­ praebent facilius. mutabitis bonis refertum. Quoniam nimiae sunt in vita hodierna occupationes contentionesque animorum, conve­ 41. Praeterea verum exstat multis religiosis Communi­ nit, ut peculiare momentum hisce intervallis longioribus tates membrorum numero frequentes peculiari modo con­ tribuatur, quae cotidiano precationum cursui adiunguntur, venire. Eaedem autem ut Instituantur, exigi potest sive ipsa natura alicuius servitii ad caritatis officia pertinentis, quae intervalla varie distribuantur in tempora, secundum condicionem et naturam vestrae vocationis. Quodsi domus, sive operibus quibusdam, quae ingenio exercentur, sive etiam vitae contemplativae vel monasticae institutione; 519 ad quas pertinetis, hospitalitatem fraternam ample exer­ cent, vestrum erit assiduitatem et modum eius constitue­ semper vero ibi perfecta unitas vigeat cordium et animo­ re, ut omnis inanis agitatio devitetur et expeditior hospi­ rum, proposito spirituali et supernatural! plane congruens, quo contenditur. Ceterum, ut praetermittamus modum tibus vestris reddatur intima cum Deo coniunctio. Communitatum, hae, sive parvae sunt sive magnae, soda­ 36.Haec profecto est vis et significatio consuetudinum, quibus vitae vostrae cotidianae ordo disponitur. Conscien­ les nequeunt adiuvare, nisi spiritu evangellco constanter vegetentur, precatione alantur atque veteris hominis mor­ tia vigil et attenta, nedum eas consideret tantum ex unica tificatione cum animi magnitudine distinguantur necnon ratione regulae obligantis, eas ex utilitatibus, quas affe­ disciplina ad novum hominem formandum necessaria et runt, pensitat, quatenus maiorem comparant plenitudinem Crucis sacrificii fecunditate. spiritualem. Id autem necesse est affirmare: observantiae religiosae, potius quam institutionem rationi consentaneam vel voluntatis educationem, veram poscunt initiationem, eo pertinentem, ut homo, in intima etiam animi conscien­ tia, ad Christianam vitam secundum evangelicas beatitu517 dines conformetur. / 42. Quomodo, dilecti religiosi et religiosae, Eum peni­ tius cognoscere non exoptetis, quem amatis ct hominibus 37. Concilium doctrinam ad perfectionem prosequendam vultis manifestare? Ipsi quippe vos iungit oratio! Cuius si probatam 10 quasi patrimonium Institutorum habet atque gustatum non amplius habetis, eius desiderio exardescetis unum e maximis bonis, quae ea vobis debent impertire. ad precationem vos humiliter revocando. Neque oblivisca­ Quoniam vero haec perfectio in iugiter augescente progres­ mini historiae testimonium, fidelitatem videlicet orationi sione ad amorem De! fratrumque nostrorum consistit, ea doctrina Intellegenda est modo prorsus certo ac definito, servatam aut eius neglectionem esse velutl paradigma vi­ Id est velutl doctrina vitae, ad usum revera adducenda. goris aut occasus vitae religiosae. Unde efficitur, ut vestigationes Illae, quibus Instituta In­ 43. Est autem oratio Intimae cum Deo consuetudinis sistant, nequeant solum in quibusdam accommodationibus verti, quae respectu habito mutationum mundi perpetren­ inventio, adorandi studium, voluntas intercedendi: expe­ tur. seu adluvare debeant ad ea Iterum frugifere invenien­ rientia sanctitatis Christianae fecunditatem ostendit ora­ da subsidia, quae omnino necessaria sunt ad vitam ducen­ tionis, in qua Deus spiritui et cordi suorum famulorum se manifestat. Multiplicia quidem sunt Spiritus dona, sed dam Dei homlnumquc amore penitus perfusam. semper efficiunt, ut hanc intimam veramque Dei cogni­ 38. Quam ob rem necessitas tam Communitatibus quam tionem gustemus, sine qua neque bonum ipsum vitae Chri­ personis, quae eas efficiunt, imponitur transeundi a statu stianae ac religiosae percipere possumus, neque viribus mythico, ut alunt, ad statum, qui vere sit spiritualis 51. pollemus ad proficiendum in ea, gaudio spei, quae non Nonne nonus homo, de quo S. Paulus loquitur, tamquam fallit, perfusi. ecdeslalls plenitudo Christi est simulque participatio huius 44. Spiritus Sanctus sine dubio etiam gratiam vobis plenitudinis, ad unumquemque pertinens Christianum? Ta­ lis vitae instituendae voluntas Familias religiosas vestras Impertit Deum in cordibus hominum reperiendl, quos Ipse quasi loca efficiet vitalia, ubi germen vitae divinae efflo­ vos docet ut fratres diligere. Idem vos adluvat ad signifi­ rescat, unicuique vestrum Insitum per baptismum, et, per cationes sui amoris in eventuum velutl intextu deprehen­ consecrationem vestram, vivendo absolute expressam, fruc­ dendas. Si humiliter ergo ad homines resque intendimus tus cdl possint copiosissimi. animos, Spiritus lesu nos lllu/mlnat suaque locupletat sa- 520 39. Licet Imperfectione, ut quivis Christianus, labore* plentia, dummodo spiritu orationis penitus imbuamur. tls, tamen vitae condiciones inducere Intenditis, quae aptae 45. Nonne una ex huius aetatis miseriis illa est inae­ sint ad spiritualem profectum cuiusque sodalis fovendum. qualitas inter condiciones vitae collectivas et requisita cogi­ Quomodo vero hoc assequi datur, nisi arctiores ln Domino tationis personalis, immo et contemplationis! Multi ho­ reddantur rationes, etiam communes et usitatae, quibus mines —ln quibus luvenes non pauci— sensum vitae suae cum singulis fratribus vestris conhmglmlni? Caritas enim amiserunt soliiclteque rationem contemplativam sui Ipso­ —ne hoc obliviscamur— oportet sit velutl spes actuosa rum exquirunt, ignorantes Christum, per Ecclesiam suam, Illarum rerum, quibus alii adiumento nostro fraterno pro- suae praestolationi posse respondere! Hulusmodl res vos 518 vehantur. Signum vero authenticae / eius naturae Intacta Impellere debent, ut serio de lis recogitetis, quae homines Invenitur simplicitate, qua omnes ea Intellegere nituntur, M«epnU?u\e.”PCC.tant· ίί".1 eyPr"se deflnitcque officium quae unicuique sint cordiet. Quodsi religiosi quidam tales SU?Ce?nSlls· vl'-an’ ducendi ln famulatu Verbi, lucis verae apparent, ut vita sua communi oppressi esse videantur, mamln1{rina °ΐΠΐηα7·/ΐΤίη"η “ Con3cii CTRO silis Oportet quae, contra, eos debuit augere, nonne id propterea accidit Λ’°, a qua interim statutum est: «solvendam esse pen­ sionem urgentem a recurrente petitam, intra tamen limites summae lib. it. 60.000, idque usque ad definitionem prae­ sentis causae». In 1071 IUL 7 religiosa, Interposito ad obtinendam n Religione, e qua dimissa est, pensionem vitaliciain menstruam Ilb. It 70 000 vel una tantum summam lib. it. 12.000.000, decretum est: π ecursum esse reiciendujn', prorogandam tamen esse in fa· Dorem recurrentis, usque ad diem 31 decembris 1971, pen· sion em menstruam Itb. it. 60.000 eidem recurrenti decreto diei 31 augusti 1970 assignatam. * A poli, 44 C19T2) 625-627. 3989 ture et in facto.—Cum recurrens expresse declaraverit quod rursum in Congregationem admitti non vult, e qua dimissa est, quaestio definienda unice vertitur circa subsidium 1971 IUL 7.-SC INST. CATBL, DECR. AAS 63(1971)791-792 el dandum, et Signatura Apostolica enixe Ordinarium loci rogavit ut curam diligentem adhiberet ad huiusmodi contro­ versiae solutionem pacificam obtinendam, attamen: «salvaguardando gli Inlcreul legitimi della parte convenuta che non Facultas lunis Canonici Orientalis in Pontificio va sot topos ta ad oneri troppo gravosl, ma nello st esso tempo Instituto Orientali erigitur le eslgenze Indispensabill della ricorrcnte nei limiti delle norme civili della prevldenza sociale In casi analoghi». Itemque Si­ gnatura Apostolica idlpsum scripsit ad Ordinarium loci ubi Canonicae Orientalium Ecclesiarum leges cum in Codice recurrens suam residenliam habet, et addidit: «Sl prega tener luris Canonici recipi nec expresse nec directe . 1) De querela nullitatis sententiae Trlb'malts RtglcnaJls B. Decisio. - In Congressu habito coram Emo Cardinali In primo recursu nd Signaturam Apostolicam petebatur Praefecto, die 7 iuiii 1971, proposita instantia ad obtinen­ ab Adv. X. ut cum quaestione dc curatore Signatura videret dam approbationem seu ratificationem sententiae nullitatis etiam de querela nullitatis sententiae Tribunalis Rrgkmal.s IL ex cnpite invalidae constitutioni * curatoris ideoque inmikUe nominationis Procuratoris a curatore factae (cf. cati. IS92. 3·). * A poli. 44 (1971) 57B-58O. 6135 JS--- 6136 η. 3992 PAULUS VI, CONSILIUM «COR UNUM» CONDITOR IN URBE 1071 1UL 15 iam vero Signatura competens est per se tantummodo ad ludlcea quemadmodum non tonentur Inquirere praeludklnvidendas querelas nullltatls contra sententias rotales (can. Hter de legftlmltate constitutionis curatoris, sed Ipsis satis est 1603 5 1, 3·, et Normae Speciales, art. 17 1 2, n. 1) [LE 3636]; praesumptio quae stat pro Ordinario, ita nec tenentur Inqui­ non vero ad videndas querelas nullltatls contra sententias rere durante processu utrum Incnpncltas discretionis pupilli aliorum Tribunalium. Huiusmodl querelae proponendae sunt ad agendum per se adhuc perseveret necne. Nec possunt, ut coram ludice qui sententiam tulit, ad nonnam can. 1893. patet, admittere pupillum ad standum per se in iudlcio ex eo Attamen In casu habetur Intima conexio Inter recursum quod ipse asserat se capacem netu esse ad agendum per se contra decretum rotale et querelam nullltatls ex invalida con­ stne assistentia curatoris, etiamsi attestationes extruludklnles stitutione curatoris. Si enim invalide constitutus esset curator a se procuratas afferat ad hoc comprobandum. Initio processus eo quod pars conventa esset capax standi per In casu, ponens de Turno per decretum tussit Advocatum X. se In iudlcio, rueret decretum S. Rotae contra validitatem ante omnia providere debere «ad exhibendum novum man­ novi mandati procuratorii a conventa —non ab eius cura­ datum procuratorium authentice subscriptum α curatore partis tore— subscripti. Ideo Signatura, admissa competentia ad conventae». Quod facere Advocatus recusavit. Tunc quaestio­ videndum de recursu contra decretum rotale, potest et debet nem incldentalcm cum recursu ad Collegium proposuit de videre. In casu praesenti, etiam de querela nulli latis ob inva­ validitate sui mandati subscripti non a curatore sed a parte conventa. Dubium nutem quaestionis incidental)* sic proposi­ lidam constitutionem curatoris. Age vero: In Italia Iuxta art. 14 Normarum pro exsequendis tum est: «An valeat mandatum procuratorium non a curatore, Lltt. Apostollcis 'Qua cura*, 8 dec. 1938. de Ordinandis Tri­ sed a conventa datum, in casu». Huiusmodl quaestioni nullum bunalibus Regionalibus Italiae (A. A. S., 30, 1938, 410-413) dubium esse potest quin responsio debeat esse negativa. Ideo putamus decretum S. Rotae, etsi nonnullas assertiones acci­ [LE 1458], Archlepiscopi Sedis Tribunalis Regionalis est tu­ dentales continet minus feliciter redactas, esse, sive in Iure torem aut curatorem admittere vel designare ad normam sive in facto, adeo bene fundatum, ut oppugnari non possit. art. 78 Inst. Prooida Mater, collatis consiliis cum Ordinario Ideo recursus contra hoc decretum est rclclendus, utpote partis conventae cui tutor vel curator constituendus est (cf. carens fumo boni Juris. A. A. S., 32, 1940, 306) (LE 13471. Ex alia parte, Iuxta Responsura Comm. Pont, ad Cod. Interp. 3) De suspensione effectuum civilium sententiae rotalis. diei 25 lan. 1943, Rd curatorem dandum non requiritur regu­ lare indicium, sed sufficit decretum Ordinarii praevia eiusdem Imprimis notandum est recursura ad Signaturam Apostollinquisitione (cf. A. A. S., 35, 1043, 58 [LE 1729]; D. Staffa. eam contra decretum circa causam incldentalem de qua supra, De constitutione Curatoris pro mente infirmis in lare Canonico, non afficere validitatem sententiae S. Rotae circa causam in Apollinaris 1943 pp. 63-81). Patet relinqui prudentiae principalem. Nec Inluria facta est conventae, siquidem eius Ordinarii, indicium quousque huiusmodl inquisitio facienda Advocatus potuisset viam hire praescriptam sequi, sci. pro­ sit. Nec, data natura administrativa actus, necesse est ut for­ videre ad validam nominationem Procuratoris, et eo magis malis et specifica Investigatio Instituatur, si Ordinario satis quod, ln casu, eius iura satis defenduntur a Publico Tutore constat v. gr. ex scientia directa et personali vel ex documentis Vinculi. ln ipsa praesentatione libelli exhibitis, partem non esse capa­ Ideo cura duae sententiae conformes pro nullitate matri­ cem standi per se in iudlcio et Indigere curatore. monii habeantur in casu, cumque tum querela nullltatls contra In casu autem praesenti, hae nonnae luris satis observatae primam sententiam tum recursus contra decretum rotale in sunt in constitutione curatoris partis conventae. Nam: quaestione Incldcntall. relidenda sint, nulla apparet ratio cur a i Nominatio facta est ab Ordinario loci Tribunalis Regio­ sententia S. Rotae quae exsecutlva lam est, debeat suspendi nalis suffletenter collatis consUiis cum Ordinario partis con­ Suoad effectus civiles. Huiusmodl suspensio laederet, et qulventae, ut patet ex litteris Ordinarii sedis Tribunal's Regiona­ em graviter, iura partis actricis. lis B. ad Ordinarium partis conventae A., atque ex huius ad Illas litteras responsione, quae In Actis prostant. 4) De nooa causae propositione. b) Investigatio sufficiens habetur, in casu, ex elementis Cum causae de statu personarum, numquam transeant in quae continentur In documentis exhibitis ln Ipsa praesenta­ rem iudicatam, pars conventa semper poterit, positis ponendis, tione libelli: sci. ex cartellls clinicis —ex quibus constat de novam causae propositionem postulare ad nonnam can. 1903 duabus degentlis conventae in «casa dl cura· atque de diagnosi et 7989. „ _ . _ «sehizofrenla»—, ex peritia extraiudiciall —sed valid a ad At non spectat ad Signaturam Apostolicam videre de nova hunc effectum— Professoris N. atque ex modo quo sese ges­ causae propositione. Hoc enlm Supremum Tribuna· videt serunt familiares conventae. Ad litteras enim Tribunalis tantummodo de recursibus adversus sententias rotales in Regionalis B dlel 14, 5, 1966, ad matrem conventae directas, causis de statu personarum, quas ad novum examen Sacra quibus invitabatur ad acceptandum munus curatoris pro filia, Rota admittere renuit (can. 1603, § 1, 5· ct Normae Speciales respondet filius, simpliciter atque sine ulla obiectione: «Mia Sign. Apost., art. 17 5 2, n. 3). madre.w ml ha consegnato la sua del 14. 5. 1966, in cui eomuNec In casu praesenti adest ratio ulla, qua Signatura fiat nlca ristanza presentata da mlo cognato... Per la nomina dl competens ad hanc novam causae propositionem admitten­ un curatore, stante la sua (della madré 1 non giovane ctà, dam. ut patrt ex solutionibus datis ad quaestiones praeceden­ riterrei plù idoneo Π sottoscrltto». tes. Ratio adducta ab Advocato, sci. «ad explendam supplee) In prima Instantia mulier conventa contulerat Adv. M. tivam inquisitonem iam propositam et numquam peractam», mandatum procuratorium, quod ratum habuit curator. At. potest fortasse sufficere ad novum causae examen admitten­ excipiente parte actrice, mandatum conterendum esse absolu­ dum; at iudîcare an sit admittendum necne, non spectat ad te a curator? non autem a parte incapaci et postea ratificatum Signaturam Apostolicam sed ad S. Rotam. a curator?. Tribunal Regionale B. per decretum, respuit illam nomlnatlonera Procuratoris a conventa factam et postea a Decisio. -Die 8 Iulii 1971 In Congressu habito coram curatore ratificatam. et tussit novum mandatum conferri unice a curatore. Iam vero, In illa occasione nemo ausus est appellare Emo Cardinali Praefecto, proposito recursu ab Advocato X contra hoc decretum; quod signum evidens est omnes existima­ pro parte conventa exhibito, decretum est: visse mulierem non esse capacem standi per se ln iudicio, Ie- Recursum contra decretum S. R. Rotae diei ~ octobris sed re vera Indigere curatore. 1970, admittendum non esse. d) Continuatur ex eo quod sententia fuerit affirmativa 2’ - Querelam nullitalis, ob assertam invalidam constitutio­ seu constare de nullitate cx capite defectus consensus ob amen­ tiam (schlxofrtnla) mulieris. nem curatoris, contra sententiam Tribunalis Regionalis B. die Nullum ergo dubium moveri potest cirea validitatem nomi­ 16 iunii 1969 latam, reiciendam esse. nationis curatoris in casu de quo agitur. Ergo npque de actibus 3® -Attentis decisionibus 1° et 2°, exsecutionem civilem legitimis ab eo positis in causa, ut puta nominatio Procura­ sententiae rotalis diei 31 martii 1971 non esse suspendendam. toris, servatis ceteris de iure servandis. 4* - Quoad novam causae propositionem, pars conventa uta­ Ideo querela nullltatls contra sententiam Tribunalis Regio­ tur iure suo coram quo de iure. nalis B. ex capite Invalidae constitutionis curatoris, relidenda est ln casu, utpotc carens fumo boni luris. ApolL 44 (1971) 531-587. 2) De recursu contra decretum S. Rotae (n causa incidental!. Curator semel constitutus, in suo munere perseverat ln 3992 omnibus gradibus ludlcli, nisi a munere cessaverit, servatis «d validitatem cessationis servandis. Patet autem, ex ipsa natura instituti curatoris, eum a munere non cessare ex mera 1971 IUL 15.-PAULUS VI, EPIST. AAS 63 (1971) 669-673 voluntate vel declaratione Illius, culus est curator. Cum enim pupillus praesumatur Incapax discretionis ad agendum per Epistula ad Emam P. D. loannem S. R. E, Cardinalem se, absonum prorsus esset ut ex cius discretione et voluntate VlHot, α publicis Ecclesiae negotiis, qua: penderet perseverantia curatoris In suo munere. Omnino neces­ sarius est Interventus auctoritatis competentis, quae luridicc Pontificium Consilium «Cor unum» de humana, et agnoscat pupillum non amplius Indigere curatore et cum CHRISTIANA PROGRESSIONE FOVENDA, IN URBE CONDITUR posse per se Ipsum stare in iudlcio. Donec hic Interventus locum non habuerit. Ipse valide agere non potest, n.sl mediante curatore, In causa pro qua datus est curator. PAULUS PP. Vl Per se auctoritas quae de actuali capacitate pupilli ad agen­ dum per se ludlcare debet, est eadem quae el curatorem dedit Venerabilis Frater Noster, sci. In Italia Ordinarius sedis Tribunalis Regionalis, qui quem­ Salutem et Apostolicam Benedictionem admodum via administrativa ludlcavit. Initio processus, de necessitate constituendi curatorem, potest postea, durante np^^ÎL?fncl0 ducU ad universam hominum familiam processu, facta Investigatione de actuali capacitate discretionis per semitas mutuae sinceraeque necessitudinis incitandam pupilli ad standum per se In Iudlcio, revocare mandatum curatoris, qua revocatione pupillus recuperat capacitatem r^sTtKmUad4ahi PTORO5}tum ian£ÎMm Ca»wnhum, 71. A. A. S. 56 (1964). p. 11I (LK jttil. · /bUm, η. p. 106. 4 Ctr. Cone VtL Π, Deer. Ad tTfkXti» VittcAQis lvVj\ ootir.Ja grneralu de Initiatione chhstixna. na. JO-JJ. pp l>-lj (l.R 1740] 6148 η. 3097-4000 PAULUS VI - SC CULTUS - SIGN. APOST. ex. gr. eas ad modum collocutionis, praesertim cum pueris, proponendo, etc. Cum Confirmatio a ministro extraordinario, nut cx conces­ sione iuris generalis aut ex peculiari induito Sedis Apostoiicae, confertur, convenit ut Ipse In homilia mentionem habeat de Episcopo ministro originario sacramenti, ac rationem illustret cur etiam presbyteris facultas confirmandi a iurc vel ab A po­ st olicac Sedis Induito tribuitur. V. De 1 071 SEP 10-OCT 27 S?Cf?îs:încy Oecurncnlcl Concilii Vaticani II instauratum et auctoritate Pauli VI, per Const. Ap. Laudi» na^etU^ d V } "ovembr‘s 1970 fLE 3914], promulgating adoptari va lent. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. iïï? S‘\crne Con«jegntionls pro Culto Divino, dic 7 octobris 19/1.—Arturui Card. Tauera. Pratf. A. Bugnlnf, ♦ Ordini Fratrum Praedicatorum. Prct.N. 1725/71; AOP 79 (1071) 231. iis quae praeparanda sunt 19. Ad Confirmationem administrandam parentur: a) sa­ crae vestes, quae ad Missae celebrationem requiruntur sive pro Episcopo, sive, sl adsunt, pro presbyteris eum adiuvantlbus, cum Confirmatio confertur intra Missam, quam Ipsi concelebrant; si Missa ab alio celebratur, convenit ut Confir­ mationis minister et presbyteri, qui ei sociantur in sacramento ministrando. Missam participent sacris vestibus induti pro Confirmationis collatione praescriptis, scilicet alba, stola et, pro ministro Confirmationis, pluviali; quae vestes Induuntur etiam cum Confirmatio extra Missam confertur, b) sedes pro Episcopo, et pro presbyteris eum adjuvantibus; c) vascu­ lum (vel vascula) cum sacro Chrismate; d) Pontificale Ro­ manum vel Rituale; e) en quae necessaria sunt ad Missae celebrationem et, si sacra Communio hac forma distribuitur, pro Communione sub utraque specie, cum Confirmatio Intra Missam confertur, /) ea quae necessaria sunt ad manus abluendas post unctionem confirmandorum. [sequitur ritus Uturgicus]. Adn. O. AUSTIN In EL 83 (19T2) 214-224; U. BETTI in Notii. 7 (107U 347-351 et in ME 08 (1972) 453-437; J. M- CANALS in lUitraciôn dei clero 65 (1972) 282-270: J. C. R OARG1A PAREDES in Eustradôn dal clero 85 (1972) 271-278; B- KLEDÎHEYER U U Mairo-aeu n. 110 (1972) 51-71; B LEWANDOWSKI in EL 38 (1972) 110-127; B. NEWNS in CR 57 (1972) 41-43; A NOCENT in NrT 104 (1972) 7Ù5-72O. G. OURY In L’ami du clergé 32 (1972) 55-53: Ο. P. ia Nodi. 7 (1971) 352-333; J. PUTZ in The Clergy Monthly 38 (1972) 103-113; P. STELLA ia EL 58 (1972) 183-213; A M. TR1ACCA in EL 88 (1972) 123-131; B. VÎOLLE ia U Meiion Dieu a. 110 (1972) 72-87. 3997 1971 SEP 18.-PAULUS VI, UT. AP. AAS 84 (1972) 17 In Repubuca vulgo «Niger» Nuntiatura Apostolica CONSTITUITUR PAULUS PP. VI 3999 1971 OCT 25.-SIGNATURA APOSTOLICA, NORMAE. PART,· De documentis producendis ad civiles effectus TRIBUENDOS SENTENTIIS NULLITATIS MATRIMONII IN Italia post Motu proprio «Causas matrimoniales» Con lettera circolare dei 3 agosto 1929 fA.A.S., vol XXI, p. 511) (LE 922] questo Supremo Trlbunale dava istruzion! agli Eccihi Ordinari Dioccsani d’Italia circa la documentazione da trasmettere al fine che le sentenze e i provvedimenti dichiaranti la nullité del matrimonio fosscro resl esecutivi agli effetti civili. Essendo recentemente entrato in vigore il M. P. Causas matrimoniales dei 28 marzo 1971 fA.A.S., vol. LXIII, pp. 441-446) (LE 3960] che ammette la possibilité di una semplice ratifica in secondo grado della sentenza affermativa di prima istanza, sembra necessario adattare le citate istruzioni a tale nuo va procedure. Pertanto, in caso di ratifica In grado di appello di una precedente sentenza dichiarante la nullité di un matrimo­ nio (M. P., art. VIII, par. 3), quando questa sia già esecutiva agli effetti canonici, sarà cure della S. R. Rota o dei Tribunalc Regionale di Appello, trasmettere a questo Su­ premo Trlbunale, ollrc la documentazione consueta: a) due copie integral! autentlcate della sentenza di pri­ mo grado; b) due copie integral! autentlcate del decreto di ratifica emesso dal Tribunale di secondo grado, con aggiunta la formula di esecutivité del prowedimento; c) copia della notlficazione dei decreto di ratifica alie parti c al Difcnsore del Vincolo, con la dichiarazlone di quest’ultimo di non voler ricorrere al Tribunale superiore (art. IX, par. 11. _ t Roma, 25 ottobre 1971.—Dino Card. Staffa, Prefelto. Aurelio Sabattani, Arciv., Segretario. Ad perpetuam rei memoriam.—Quantum utilitatis e publicis * Ad Arzhiepisccpoa Moderatores Tribunalium Regiona­ officiorum rationibus, quae Apostoiicae huic Sedi cura Civi­ lium L alii e et ad 3. Romanae Rotae. Prot. N. 2293/71 V. T.: tatibus intercedunt sokat exsistere, neminem latet estque tam ApoUL 44 (1971) 80M10. dudum usu comprobatum. Quo firmiores ideo redderentur publicae necessitudines inter Sanctam Sedem et Rempublicam vulgo «Niger·, atque aptius cfficaciusquc regimini et Incre­ mento ln regione dioecesis Niamcyensi consuleretur, visum est Nobis apostolicam nuntiaturam ibi erigi posse. Quae cum 4000 Ita sint. Nos, motu proprio harumque Litterarum vi, apostoli­ ca Nostra potestate in Nigrrensi Republica Nuntiaturam Apostoliram constituimus, cuius sedem «pro nunc» In urbe 1971 OCT 27.-PAÜLUS VI, DECLAR. AAS 63 (1971) 814-815 vulgo Dakar appellata collocamus. Eidem Igitur Nuntiaturae omnia et singula deterimus officia, privilegia et indulla, quae Declaratio communis a Summo Pontifice Paulo Vf et a huiusmodi nposlolicarum legationum propria sunt. Haec sta­ Sanctitate Sua Mar Ignalio larobo Hi, Patriarcha seiunclae tuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces lugltcr exstare ac permanere, suosque plenos effectus Ecclesiae Antiochiae Syrorum, subscripta: atque Integros sortiri et obtinere. Contrariis quibuslibet non obstantibus. De ea quae communia sunt fidei utriusque ecclesiae, Datum ex Aree Gandulfi, prope Romam, sub anulo Pisca­ Catholicae et Antiochenae seiunctae toris, die duodevicesimo mensis septembris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo primo. Pontificatus As they conclude their solemn meeting which marks a Nostri nono.—Aloisius Card. Traqua, S. R. E. Cancellarius. new step’ in the relations between the Roman Catholic Church and the Syrian Orthodox Church, His Holiness Pope Paul VI and'His Holiness Mar Ignatius Jacob III humbly render thanks to Almighty God. for having made 3998 possible this historic opportunity to pray together, to en­ gage in a fraternal exchange of views concerning the needs of the Church of God anl to witness to their common 1971 OCT 7.-SC CULTUS DIVINI, RESCRIPTUM. PART.· desire that all Christians mav Intensify their service to the world with humility and complete dedication. Facultas datur universae Familiae religiosae domiNICANAE ADOPTANDI LlTURGlKM HORARUM EX DECRETO The Pope and the Patriarch have recognized the deep CONC. VATICANI II INSTAURATABi spiritual communion which already exists between their Churches. The celebration of the sacraments of the Lord, Initante Rrvdio Patre Anlceto Ftrnândex, MagUtro Gene­ the common profession of faith in the Lord Jesus Christ, rali Ordfalt Fratrum Praedica torum, litteris die 29 septem­ the AVord of God made man for man’s salvation, the bre 1971 datis, vigore facultatum huic Sacrae Congregationi a n\CKn7h Chnl v'h’c'l· [orm Part ot the common heriSummo Pontifice Paulo VI tributarum, decretum Capituli tage of both Churches, the great Fathers ίπ.1 Bnrtnr^ generalis eiusdem Ordinis, annis 19C3 et 1971 celebratis, pro­ bamus seu eonflrmamuH, nempe: Pro universa Familia domlmasters In the faith .nil 11 are their common nirana, quâe oateicR ex fratribus clericis et cooperatoribus, H“y SnM who hu m nued of lhe monlalibUM, sororibus, sodalibus Institutorum saecularium atqufl fraternitatum sacerdotum et lalcorum», Officium Dt- 6149 .v« .U u™ 6150 1071 OCT 29-NOV SACRA CONGR. PRO CULTU DIVINO - PAULUS Vi β The period of mutual recrimination and condemnation has Riven place to a willingness to meet together in sincere efforts to lighten and eventually remove the burden of histon’ which still weighs heavily upon Christians. Progress has already been made and Pope Pau) VI and the Patriarch Mar Ignatius Jacob III arc in agreement that there is no difference In the faith they profess concerning the mystery of the Word of God made flesh and become really man.’even if over the centuries difficulties have ari­ sen out of the different theological expressions by which this faith was expressed. They therefore encourage the clergy and faithful of their Churches to even greater en­ deavours at removing the obstacles which still prevent complete communion among them. This should be done with love, with openness to the promptings of the Holy Spirit, and with mutual respect for each other and each other’s Church. They particularly exhort the scholars of 815 their Churches, and of all / Christian communities, to pe­ netrate more deeply into the mystery of Christ with hu­ mility and fidelity to the Apostolic traditions so that the fruits of their reflections may help the Church in her ser­ vice to the world which the Incarnate Son of God has redeemed. This world, which God so loved as to send His only begotten Son, is tom by strife, by Injustice and by the inhumanity of man towards man.' As Christian Pastors, the Pope and the Patriarch raise their common appeal to the leaders of the peoples to Increase the efforts towards achieving lasting peace among nations and towards remo­ ving the obstacles which prevent so many men from en­ joying the fruits of justice and religious freedom. Their appeal is directed to all areas of the world and in particu­ lar to that land hallowed by the preaching, the death and the resurrection of our Lord and Saviour Jesus Christ. From the Vatican, 27 October, 1971. η. 4001-4002 y de su Departamento de llturgla, una Comisiôn eneargada de preparnr los libros litûrgicos para el Continente latino-amerlcano. Esta Sngrada Congregaciôn ticne completa confianza en que los nuevos textos, con la colaboraciôn activa de los peritos, en las diversas disciplinas, serân dignos sea bajo el pun to de vista litûrgico sea en cl aspecto lingûistlco. 3. Esta nueva situaciôn no obsta para que en determinados textos litûrgicos, a Julcio de la Santa Scde y, sl se rellcne oportuno, por convenio entre el CELAM y la Comisiôn de liturgia de ia Conferenda Episcopal Espafiola, se pueda llcgara un texto comûn, slguiendo los mismos o parecldos procedlmientos utilizndos hasta el présente, en una colaboraciôn fraterna. 4. Para que esta colaboraciôn discurra por los mejores cauccs, sc respetarôn las nutonomfas y jurisdlcciones de las Conferendas Episcopales que prevee la leglslaclôn de la Iglesia, en lo que respecta a los Intcreses pastorales, y los derechos dc propledad, segûn la legislaciôn civil de cada Pals. 5. Las Conferendas Episcopales adoptnrôn solnmente los libros preparados cxpresamenle por sus respectivas regiones y que por tanto responden mejor a sus sltuadones pastorales. Serô conveniente insistir, oportunamente, en este sentldo, iluminando y persuadiendo ei clero; ademôs las Comislones nacionales prestardn su apoyo para que los Editores y Llbrcros de los diferentes Paises respeten estos mismos intereses pastorales. 6. En cuanto a la propledad y uso de los textos comunes hasta ahora existentes, nsi como sobre los futuros, los orga­ nismos Intcresados formularân los acucrdos econômlcos que crean convenientes. Esta Sagrada Congregaciôn tiene plena conflanza de que la nueva situaciôn favorecerù el trabajo môs adecuado a las concretas exigendas pastorales de cada Pais, para una promociôn cada vcz môs profunda de la participaclôn consciente y fructuosa de los ficles en los sagrados Mlstcrios de la Iglesia. Ciudad del Vaticano. 29 de octubre dc 1971.—Arturo Card. Ta Bera, Prefeclo. A. Bugnini, Secretario. * Ad Praesides Conferediarum Episccpdivm ct ad Praesides Com­ missionum litûrgica rum nationum quae lingua hispara utuntur: Notât, 8 (1972) 38-40. 4002 4001 1971 NOV β.-PAULUS VI, ALLOC. AAS 63 (1971) 831-837 1971 OCT 29.-SC CULTUS DIVINI, LIT. CIRC. PART.* Facultas datur et normae proponuntur ut Commis­ LITURGICAE REGIONUM AMERICAS QUAE LINGUA HISPANA UTUNTUR, POSSINT PARARE VERSTONES VULGARES PROPRIAS OMNIUM TEXTUUM LITURGICORUM siones Al comenzar los trabajos de la reforma Htürgica, cuando se tratô de rcnlizar las traducciones de los libros litûrgicos del latin a las diversas lenguas vulgares, la Santa Scde insistiô en que se crcasen Comisioncs mixtas para los Palses que tuviesen una misma lengua. Siguiendo esta norma se constituyô una Comisiôn entre Espafia y los Palses de lengua espnfiola del Continente latino-amcricano que formnn el ambiente del CELAM. El trabajo dc la Comisiôn mixtn CELAM-Espaùa nn sido digno dc nlnbanza sea por la ccleridad de las trnducciones y de las edicioncs de los libros litûrgicos, sea por la colaboraciôn fraternal que ha unido en un mismo ideal Obispos y Peritos de Espafia y de la América Intina en el esfuerzo de produclr textos dignos dc una noble tradiciôn litûrgica y literaria. Sin embargo, el progrès© de la reforma litûrgica ha llcgado a una evoluciôn en el mismo trabajo de la preparaciôn de los libros litûrgicos. De hccho, hoy, de la fase de una simple traducclôn se estâ pasando, y no solamento en el Ambito de los Paises dc lengua espafiola, a una fase de ndnptaciôn dc textos y de ritos que valoricen y expresen la mentalidad, las tradiciones y los valorcs positivos dc los diversos pueblos y de las diferentes culturas bajo un aspecto csencinlmente pastoral. As! la Prcsidencia dei CELzVM, leniendo en cuenta cl desco expresado sea por cl Departamento de liturgia sea por la mayorln de los Obispos que componcn la Asamblca Plcnnria del CELAM, reunida el pasndo mes de mayo en San José de Costa Rica, ha hccho présente a esta Sagrada Congregaciôn la oportunldnd de una mayor independencia entre los Palses dc la América latina y Espafia, en lo que respecta a las tra­ ducciones castellanas dc los libros litûrgicos. El problema ha sido examinado atentamente por esta Sn­ grada Congregaciôn en contacto con las dos partes y en una reuniôn conjunta, nprovcchando la prcsencla en Roma, con ocasiôn del Sinodo Episcopal, de los Obispos cspnfioles y latino-amcricanos. Consecucntrmcntc esta Sagrada Congregaciôn puede comunicar cuanto sigue: 1. Considerando la evoluciôn dc la situaciôn pastoral y las consecuencias que sc dcrlvan en el mismo campo litûrgico, en la preparaciôn dc los libros, y teniendo présente la evolu­ ciôn consiguicnte de las normas rrhicionndas con cl trabajo de la Comisiôn mixta, se rcconoce ûtil y se concede que Espa­ fia y los Palses de la América latina puedan procéder de forma ûutônoma en el trabajo de trnducclôn y de preparaciôn de los rcspeclivos libros litûrgicos. 2. En esta nueva situaciôn aparcccrla oportuno que lî América latina constituya, bajo la responsabihdnd del CELAM 6151 Allocutio die 6 ηου. 1971 habita Erhis Patribus Cardinalibus et Excmis Praesulibus e Synodo Episcoporum, eum secun­ dus ordinarius Coetus exitum haberet: De fructibus Synodi, de caelibatu sacerdotali et de officio Ecclesiae quoad iustitiam in mundo Venerabiles Fratres ac dilecti filii, Quod, Deum orantes, fidentibus animis ante nonnullas hebdomadas coepimus, id nunc, aucta per huius temporis experientiam fiducia, ln nomine Domini laetantes complemus. Convenit vero in operis fine paulum de eo recogitare breviterque perpendere, quam vim haec Synodus Episcoporum habeat ad Ecclesiae vitam. Re quidem vera hic fuit fraternus conventus, ln quo de­ lecti Episcopi, collcgialis suae indolis memores, universa­ lem Ecclesiam repraesentantes, caritatis vinculis inter sc coniuncti, circa Nos congregati sunt» ut de argumentis peculiaris prorsus momenti, quibus hodie multi sollicitan­ tur, agerent. Itaque Synodus, qua Episcopi Romano Pon­ tifici prudentiae, usus rerum, consilii sui adiumenta prae­ bent, sententiam gravem magnique faciendam Ecclesiae hierarchicac significat. / 532 Fateri sane possumus hos synodales coetus, qui a vobis multum laboris ac virium postulaverunt, frugiferos salutaresque Ecclesiae exstitisse. Scilicet dolores, gaudia, spes, necessitates, quibus hodie In variis terrarum orbis partibus Christiana vita afficitur, per vos palam ac fere ante om­ nium oculos patuerunt. Non quidem semper cacdern om­ nium vestrum sententiae fuerunt, etiam ouod attinet ad rationes ac vias ineundas, quibus propositae quaestiones dissolvantur. Attamen vos idem permovit religionis stu­ dium, idem Ecclesiae amor, Ideinquc propositum eo spec­ tans, ut, doctrina Concilii Vaticani Secundi fideliter ser­ vata, ad Evangclii nuntium nova in mundo aperiantur itinera, caque spiritualibus nostrae aetatis necessitatibus accommodata. Ad Nos autem quod attinet, iam nunc vos certiores facere volumus, Nos. quemadmodum disceptatio­ nes vestras attento animo hucusque prosecuti sumus. Ito pariter debitam habituros esse rationem sententiae vestrae, cum de iis decernendum erit, quae ad Ecclesiae universalis bonum pertineant. Item Nobis curae erit prospicere, ut ln posterum Synodi ordo, quo ipsius labores reguntur, expe­ ditior evadat. Quare, si quae normae hac in re minus ad *d respondere videantur, vos hortamur, ut animadversio­ nes vestras Secretariae Generali Synodi significetis. 6153 η. 4002 PAULUS VI, ALLOC. AD PATRES SYNODI EPISCOPORUM 1071 NOV 0 Interca autem liceat Nobis gratam profiteri voluntatem novato studio sociam operam dandam, ut lustltla Inter Nostram iis omnibus, qui ad felicem huius Synodi exitum homines perfectius instauretur, sive pleniorem notitiam associam atque adiutricem operam contulerunt! Ac nomlnasequando praesentium huius mundi necessitatum, sive tim gratias imprimis referimus Consilio Secrctariae ipsius exemplum per se Ipsam praebendo, sive sollicitudines suas Synodi, quod sapienter diligenterque in huiusrnodi appa­ intendendo erga pauperes et oppressos, sive hominum con­ randos synodales coetus per hos annos incubuit. Item gra­ scientias excolendo ad agendum pro iustitia sociali, sive tias persolvere placet Confercntiis Episcopalibus, quae ln denique suscipiendo ac fovendo omne genus incepta ad propositis quaestionibus sedulo studio versatae sunt; Car­ miserorum levamen, quae quidem sint quasi aspectabile dinalibus Praesidibus Delegatis; sollerti Synodi Secretario testimonium ipsius cantatis in mundo, aliosque ad hoc te­ Generali Ladislao Rubin; Relatoribus et Secretariis specia­ rendum Iter exstimulent. libus necnon ipsorum adiutoribus; atque omnibus hic prae­ Supervacaneum sane non est ln mentem revocare mis­ sentibus Cardinalibus, Episcopis, sacerdotibus, religiosis, sionem propriam, a Christo Ecclesiae suae creditam, non lalcis, qui in Synodi laboribus partem habuerunt. Nec si­ esse quidem ordinis politici, oeconomici vel socialis, cum lentio denioue praeterire fas est alios Ecclesiae filios qui, finis ei praefixus sit ordinis religiosi 5, tamen ea conferre licet hinc absentes, nihilominus consilio et opere hanc in potest ac debet ad instaurandam iustitiam etiam tempo­ re Conferentiis Episcopalibus valido adiumento fuerunt, ralem. Haec omnia non quidem plenus ct absolutus finis suisque fusis Deo precibus Synodi causae valde profuerunt. ipsius Ecclesiae sunt, sed inservire debent ad Regnum Del Tantae molis tantique momenti opus, in Ecclesiae utilita­ ln terris constabiliendum, iuxta illam Christi Domini sen­ tem generose susceptum, Deus gratiarum suarum ubertate tentiam: «Quaerite primum regnum Dei»3. benigne rependat. Actio Ecclesiae, si hoc necessario ac primigenio religioso Liceat nunc mentem Nostram aperire de duobus argu­ afflatu destitueretur, ab Evangelii praeceptis profecto mentis maximi ponderis, quae huic Synodo proposita sunt. discederet ct vim virtutemque suam ad terrestris civitatis Primum, ad sacerdotium ministeriale spectans, diu omnibonum procurandum paulatim amitteret. Nam, ut Conci­ 833 que ex parte excussum est et expensum. / Novimus sane, lium Occumenlcum praeclare monet: «Ex... ipsa missione quemadmodum ct vos qua pastores fere cotidie experimini, religiosa (Ecclesiae) munus, lux ct vires fluunt quae / com- 835 quam multiplex sit quaestio de vita sacerdotali in hodierna munitatl hominum secundum Legem divinam constituen­ societate tantopere immutata et mutationibus continenter dae et firmandae Inservire debent» 4. obnoxia. Non ignoratae sunt difficultates spirituales, psy­ Nunc autem, cum ad huiusce Conventus exitum perve­ chologicae, sociales, materiales, quibus tot sacerdotes hac aetate premuntur. Non pauci ex iis anxie ac serio se inter­ nerimus, in quo germana cum animorum fraternitate una simul mirificum eventum experti sumus, quem numquam rogant, qui locus sibi tribuendus sit in mundo huius tem­ oblivisci poterimus, vehementer cupimus, ut pacis osculo poris. caritatisque amplexu nos consalutemus. Uno inter nos de­ Iure merito vos sedulo expendistis partes, quae ad pres­ vincti amore erga Christum atque Ecclesiam, Intelleximus byteros spectant in apostolico munere corporis episcopalis, illam in nobis fuisse caritatem, quam ipse Christus, supre­ necnon germanam sacerdotii ministerialis naturam, cum ma sui sacrificii hora, nos lussit servare: «Mandatum no­ peculiare studium contulistis In Evangelii praedicationem, vum do vobis, ut diligatis invicem sicut dilexi vos» *. Iam vl cuius sacerdos hominibus nostrae aetatis Christum an­ iam ad singulas quisque sedes reversuri, nos intimos com­ nuntiat, mundi Salvatorem. munionis, fraternae necessitudinis, voluntatum conspira­ tionis, concordiae, lucis pacisque sensus in vobis omnibus Ex vestris autem disceptationibus consequitur, ut Epi­ alatis atque foveatis oportet. Etsi locorum intervallis sescopi totius orbis catholici integre retinere velint donum iuncti, mutuum huiusrnodi colloquium pergere debemus, illud absolutum, quo sacerdos Deo mancipatur, culus qui­ in quo animi nostri in unum velutl concentum sese fu­ dem doni pars non levis —in Ecclesia Latina— est sacer caelibatus. derunt. Firmum pariter robur nobis habendum est, ut universae Itaque Patres huius Synodi, experientia quoque fulti fratrum communioni posterum quoque serviamus, nova quae post Concilium Vaticanum Secundum circa hanc rem sumpta alacritate ct constanti voluntate digne ambulandi hausta est, doctrinam eiusdem Concilii prorsus asseruerunt, «vocatione, qua vocati sumus» *. Hac quidem impellimur, quod docuit: «Caelibatus... multimodam convenientiam cum ut exemplo simus clero et fidelibus, nostrae commissis cu­ sacerdotio habet...» Per cum, «propter Regnum caelorum rae, qui nos respiciunt ut spiritus hauriant ad Evangelium senatum. Presbyteri nova et eximia ratione Christo con­ fideliter ad effectum deducendum. Oportet in nostro grege secrantur, El facilius indiviso corde adhaerent, liberius in velutl fermentum simus, quod nos inducat ad vitam cum ipso et per Ipsum servitio Dei et hominum se dedicant. Eius Regno ac operi regenerationis supernae expeditius virtute plane ducendam atque ad Spiritus Sancti impul­ sionibus respondendum. E sacris precationibus atque e ministrant, et sic aptiores fiunt qui paternitatem in Christo verbi Del meditatione robur nobis sumendum est, ut ii ad latius accipiant»l. Evangelii formam sese prorsus accommodent. Quod igitur Synodus sensit, Nos confirmamus, salva In hoc autem opere, quod hominum vires excedit, mi­ disciplina venerabilium ac nobis semper dilectarum Eccle­ nime derelinquimur; Christus enim nobiscum est. Maxime siarum Orientalium. Hoc edicentes, mentem ad omnes sa­ Igitur ipsi confidere debemus, quoniam «omnia possumus cerdotes, quorum res interest, convertimus. Quot ex iis, in eo, qui nos confortat»7. Christus enim, qui nos elegit ellam magnas inter difficultates. Inconcussa cum fidelitate quamvis infirmi simus, opportunum auxilium nobis deesse Domino servire et animarum salutem procurare student’ Quot, ln abscondito laborantes ac dolores et Iniurlas pa­ minime patietur, ut pastoris officium rite adimpleamus. Ab Ipso comprehendamur ut Paulus 8; ad Ipsum mores tientes, Ecclesiae maximas vires suppeditanti Expedit sane nostros conformemus, ut tota nostra agendi ratio eius gra­ in tine huius Synodi tot veri nominis sacerdotum laudem celebrare! Noverint singuli universi Papam sibi adesse, se tia perfundatur. Ipse aeternus est Sacerdos, exemplum et caritate sincera diligere, preces fundere pro ipsis. forma apostolicae vivendi rationis. S. Ambrosii verbis uti­ mur, qui fuit admirabilis animorum Pastor: / «Luceat ergo 836 Confidimus igitur tore, ut sacerdotes, supematurall mente eius in confessione nostra, luceat ln dilectione, lu­ 831 ducti et / voci Ecclesiae dociles, in praeclara via, quam ex imago ceat In operibus et factis; ut, si fieri potest, tota eius spe­ divina vocatione libere elegerint, alacrcs persistant. Iis cies exprimatur in nobis. Ipse sit caput nostrum quia ’ca­ cunctis salutem ex animo impertimus. put viri Christus’·: ipse oculus noster, ut per Illum videa­ mus Patrem; ipse vox nostra, per quem loquamur ad Pa­ Alterum magni momenti argumentum, quod huic Svnodo pertractandum commissum est. ad iustitiam spectat in trem; ipse dextera, per quem Deo Patri sacrificium nostrum deferamus»10. mundo huius temporis instaurandam. E disceptationibus autem, a vobis per huius Synodi decursum habitis, mani­ Ut haec ad effectum deducamus, nobis adiumentum festo apparet, quam late pateat et quot quantasque dif­ praebet Deipara Virgo, Ecclesiae Mater, quae ut nemo ficultates secumieral huiusrnodi navitatis campus. Copiose unquam Filii imaginem in se expressit; nostram igitur cer­ protecto de hac re egit Oecumenicum Concilium Vaticanum tam et immotam fiduciam In ea collocemus, quae nobiscum, Secundum; ac Nosmet ipsi mentem cogitationesque ad id sicut olim cum Petro et discipulis u, continenter orat, ut saepe convertimus, praesertim ln Encyclich Litteris, quae Ecclesiae sanctae novus affulgeat Pentecostes dies. «Populorum progressio» Inscribuntur. Quodsi vos hoc ip­ Denique amore opus est erga Ecclesiam et erga munsum argumentum aggressi estis, profecto minime vobis ln animo fuit salebrosas huiusrnodi quaestiones brevi tempo­ d 6159 n.'4004-4005 Anche le fotografie occasional! di parenti o di amlci devono essere contenute nelle norme. VII—Le spese per la celebrazione. 33. I fedeli devono essere cdncatl alla necessaria sensibi­ li tfi non solo di retribuirc le spese vive sostenute da chi colla­ bora alla preparazione dei loro matrimonio, ma anche dl aiutare la chlesa délia propria comunità parrocchlale nella lieta circostanza dei matrimonio. Si valutlno perô sempre con pa­ storale carltà le vario situazloni, quando sl deve chlcdere 11 contributo per la cerimonia. 34. Ncirintento di garantira ad ogni celebrazione nuziale la conveniente solennitù e di soddlsfare agli oneri dclla chlesa, è indicato nella espressione masslma, il contributo dl L. 25.000 (venticinquemlla) per la celebrazione dei matrimonio nella chiesa parrocchhile; dl L. 45.000 (quarantacinquemila) per la celebrazione in nltra chiesa. 35. AI fini dclla dcterminazlone dei contributo, dl cui al numero precedente, per chicsa parrocchinlc s’intende non solo la chicsa parrocchlale della sposa (dove comunemente si svolgono le pratiche matrimoniali) ma anche quella dello sposo, dei domicilio futuro degli sposi e la chiesa nazionale per gli sposi di quella nazlonalitô. In questi casi il parroco della sposa riceverà poi, dal Vicariato, il contributo di L. 4.000. 36. Al contributo suddetto corrlsponde ogni servîzio di ufficio e di mlnistero, dalle pratiche prematrimoniali in par­ rocchia ed al Vicariato fino alla celebrazione nuziale stabilita al n. 34. Le quote non vanno superate per alcun motivo. Sarà a discrezione del parroco e del rettore di chicsa ridurle, se il caso lo comport!, ma senza limitare per questo il dccoro dell’accoglienza. All'osservanza delle norme, relative ai compcnsi, è impegnata la solidarietà del clcro della Diocesi, sia secolare che regolare. Le chiese che non si attenesscro aile disposizioni potranno essere private dclla facoltà di celebrare matrimoni. 37.Nella somma sopra indicata al n. 34 devono intendersi comprcsi anche i contributi per le Opéré Dlocesane pari a L. 2.000 per i matrimoni celebrati nella chiesa parrocchlale, e ari a L. 4.000 per i matrimoni celebrati in altra parrocchia; contributi per la parrocchia da cui fosse stata rilasciata la Ilccnza di celebrare al trove il matrimonio pari a L. 8.000 ed i contributi per la parrocchia da cui fosse stata rilasciata la delega pari a L. 2.000. Questi contributi, che corrispondono a dlritti dl terzl o ad un servizio caritativo diocesano, ecccttuato il caso dl vera poverlà, devono essere sempre versati anche nel caso che il parroco od il rettore di chiesa riduccssero le offerte o svolgessero gratuitamente la celebrazione. Il parroco informi gli sposi anche della destinazione di questi contributi per le nccessità dclla comunità cristiana, che possono essere utllmente specificati in un foglio da rilasciarsi corne riccvuta. 38. L’intero contributo viene rimesso al parroco o al ret­ tore dclla chiesa dove si celebra il matrimonio. F VI11—D isposiz ion i part icolari, 39. I parroci e i rettori Indicheranno in apposito modulo fornito dal Vicariato, i matrimoni celebrati nella loro chiesa e i relativi dati richiesti; alla fine di ogni trimestre, essi consegneranno alla amministrazione del Vicariato, insieme con il modulo debitamente compilato, le somme spettanti al Vica­ riato e, evcntualmente, aile parrocchie che hanno rilasciato la licenza o la delega, aile quali il Vicariato stesso rimetterà le offerte dovute. 40. Copia delle Norme sia tenuta negli uffici parrocchiali, a disposizione anche dl coloro che devono celebrare 11 matrimonio. 41. Una Commissione permanente di Prefetti avrà 11 com­ pito di adeguare le Norme aile mutate situazioni e la mansione di vigilanza amichcvole neU’osscrvnnza delle medesime da parte di tutto il clero. Sarà necessario che la Commissione visiti le chiese dove si celcbrano matrimoni per determinare in particolare l’applicazione di alcune norme. La Commissione presterà ogni servizio fraternnmente e nella forma pastoralmentc più opportuna. 42. Per 1 casi che non rientrassero nei termini delle presenti norme o presentassero particolari difficoltù, si interpclli il Vicariato. 43. Si tengano periodIcamcnte annuali incontri con i ret­ tori delle chiese per trattare le questioni riguardanti la cele­ brazione dei matrimoni. 44. Le presenti norme diverranno obbligatorie per tutta la Diocesi a decorrere dal 16 febbraio 1972, inizlo della sauta Quaresima. volta in volta II nome del fotografo autorûzato a lavorare, per vulcrc degli sposi, durante la celebrazione del rito. ♦ Riv. dioc. Roma 13 (1972) 127-135. 4005 1971 NOV 15.-CONS. COMM. SOCIALIUM, NORM. PART.· Normae seu criteria proponuntur quae inspirent COLKABORATIONEM OECUMENICAM IN CAMPO KT MEDIORUM COMMUNICATIONIS SOCIALIS USU 1. Les modes et les formes de la collaboration catholique avec les initiatives entreprises par les associations chrétiennes 6160 η. 4006-4007 cons ilium'comm. socialium - SIGNATURA ap. non catholiques s’inspireront des principes énonces par le Concile oecuménique Vatican II (Unitatis redintegratio, surtout le numéro 12) [LE 3235]. 2. La Commission pontificale pour 1« communications sociales encourage tous les efforts de collaboration oecuméni­ que en vue de mieux accomplir la tâche du développement intégral des hommes grâce à un usage meilleur des moyens de communication sociale (cf. Instruction pastorale Commu­ nia et progressio, n. 96-100) [LE 3977 J; il faudrait tendre, en ce domaine, à faire ensemble tout ce que notre foi ne nous oblige pas à faire séparément *. 3. Dans l’application pratique dc ce principe général, cette collaboration ne peut se faire que sur la base d’un tpartnership· loyal réciproque. 4. H est utile de signaler que l’instruction pastorale expose certaines applications possibles de cette collaboration. Nous rappelons Ici le numéro 99: «Cette collaboration peut se mani­ fester et se réaliser de diverses manières. En particulier au moyen d'émissions communes radio-télévisées, d’enseigne­ ment collectif (destiné aux parents. Jeunes, etc.), de congrès et de colloques internationaux, d’attribution de prix aux meilleures productions, de consortiums d’entreprises et de recherches scientifiques concernant les mass media, et surtout pour la formation de ceux qui les dirigent et l’égalité des droits entre les nations.» Ce numéro s’inspire de la phrase sui­ vante du décret conciliaire sur l’oecuménisme: «La collabo­ ration de tous les chrétiens exprime vivement l'union déjà existante entre eux, et elle met en plus lumineuse évidence le visage du Christ serviteur.» (Unitatis red integrat io, η. 12.) 5. Par souci de fidélité à sa doctrine, il est toujours très nécessaire que ΓEglise catholique maintienne ses Institutions propres qui sont directement orientées vers l'action pastorale dans le domaine des communications sociales. 6. Il y a Heu d’exhorter les Institutions et les spécialistes catholiques dans le domaine des moyens de communication sociale d’adhérer aux organismes catholiques (OIC, MCS. Of­ fices nationaux, Associations catholiques nationales...) à tra­ vers lesquels ils pourront contribuer à une collaboration oecu­ ménique plus efficace et plus ordonnée. Ills aborderont ainsi la collaboration oecuménique en tant que groupes constitués en eux-mêmes. 7. Si l’on croyait devoir prendre une autre attitude, on ne pourrait le faire qu'avec l'accord de l'autorité ecclésiastique compétente. 1 Tout (Mit fiit ea cotarana d'us moyen de communier ü6n srciaJe do·.: respecter h litcrlé pour FEgl *e catholique d’arpœer, -ans esprit de contrat!n, «s podlioas propres en matière de docU. ne cocmne dans le dowai&ede Fétique familiale (aunage, divorce, contrôle des naxuances, avortement, euthanasie) et sociale. • Ad Praesides Conferentiarum Epfecepelfum orbis Doc. Cath 69 (1972)3?. H les criteria eeu normae approbatae fuerunt ad quisqueanfamet ad «xpan-nssU-n la Csaqrogxtione general! Vl Pontificii C?asiUi instrumentis conucunioationia socialia preepcxiii die 15 nov. 1971 habita. 4006 1971 NOV 16.-SIGNATURA APOSTOLICA, DECISIO. PART.· 1071 NOV 10-17 Ad rem nonnullae veniunt animadversiones. In praesenti casu non agitur de recusatione accusationis denuntiati matrimonii ad normam art. 38, § 2 Instructionis * Procida Staten, sed de recessu, vigore art. 41, § 4 eiusdem Instructionis, nb accusatione lam facta. Attento vero praescripto art. 38, § 1, Promotor lustitiae non potest iudicarc de resipiscentiae signis cx parte denunciantis; nam hoc tudlcium, petente quidem Promotore lustitiae, ad Ordinarium spectat. Accusatio praesentis matrimonii lam a priore Promotore lustitiae facta, assumpta est ab cius successore in munere, qui actionem usque ad actorum publicationem prosecutus est. Novus igitur Promotor lustitiae Invocare nequit art. 38, § 2 Instructionis tProvida Mater· quoad signa resipiscentiae, seddemostrare debet, iuxta art. 41,14. «factam accusationem sustine­ ri non posse vrl ln iure vel in facto». Quod revera ip.<< non fecit. Praeterea. Promotor lustitiae accusator non potest sic ct simpliciter ab actione recedere, sed requiritur acceptatio et decisio Tribunalis, ut clare dicit can. 1740, § 2 CIC, el art. 16 Instructionis «ProDida Stater·. Cum enim ipse personam standi in iudicio coniugis inhabilis compleat, personam actoris ngit, Idcoque ut recessus vel renuntiatio valeat, debet «a iudice admitti» (can. 1740, 2). Insuper, cum vi can. 1971 § 2 Promotor lustitiae vi muneris sui agat In iudicio (Resp. Pont. Commis. Intcrp., 17 iulii 1933, In AAS, 25, p. 345) [LE 1181 I, Ipse non potest ab actione pro lubitu recedere, sed afferre debet rationes, quae recessum exi­ gant. Tribunalis est iudicare utrum rationes allatae suadere valeant acceptationem recessus Promotorls lustitiae annon, atque super re decretum ferre. Denique. Promotorls lustitiae est. vi muneris sui, qua tutoris boni publici, futilem denuntiationem repellere, convalidationem. si matrimonium sanabile sit, suadere, vel causam nullitatis introducere et prosequi. Cum autem in casu nec denuntiatio futilis nec sanatio possibilis videantur, recta iustitlae administratio exigit ut Promotor lustitiae causam usque ad sententiam definitivam prosequatur, eo magis quod acta, ipso favente, iam publicata sunt. Decisio.—In Congressu habito dic 16 novembris 19/1 coram Emo Cardinali Praefecto, proposito recursu a parte actrice in causa de qua agitur circa Promotoris lustitiae Tribunalis primae instantiae Vicariatus Urbis recessum ab accusatione in eadem causa, decretum est: tTribunal causam prosequatur usque ad sentent iajn de/initiDojn*· ♦Apoll. 45 (1972) 331-333. 4007 1971 NOV 17.-C0NS. ECCL. NEG., RESPONSUM. PART.· In documento celebrati matrimonii canonici a Paro­ chis Italiae transmittendo pro eius transcriptione in reoistro ovili, exprimendum est adhuc cognomen patris et matris contrahentium Roma, 17 Nov. 1972 Ho avuto Vonore di rlcevere 11 venerato FogJIo numero 23-71 A-gll, in data 18 ottobre seorso, con il quale PEmlnenza \ ostra INTRODUCTA NISI TRIBUNAL RECESSUM VEL RENUNTIATIO­ Reverendissima sottoponeva alla conslderazione di questo NEM ADMITTAT Consiglio --per le eventual! istruzionl da partecipare alia Confercnza Episcopale Itallnna— il testo del Dccrcto del Mi­ Facti Species.—D.na Anna, per suum patronum, de­ nistro Guardaslgilll del 13 agosto 1971 (n. 7682) che dispone nuntiavit Promotorl lustitiae Tribunalis Vicariatus Urbis la soppressione, nelle pubblicazioni come negli atti di matri­ nuditatem sui matrimonii die 5 octobris 1969 Initl, ob monio, dell'indicazione della patemità e matemità dei conconsensus simulationem totalem vel saltem partialem ex traentl. . , , „ Atteso quanto le leggi di attuazlone dell*Art. 34 del Concor­ parte mulieris. tra la S. Sede e 1’ltalia [LE 881 ] hnnno stabilito In ma­ Promotor autem lustitiae, tunc Rev.dus D.nus Titius, dato teria, appare superfluo rilevare che la disposizione del su ci­ peracta praevia inquisitione, denuntiatum matrimonium tato Decreto Ministerial non puô estendcrsl automatlcamente die 22 Iulii 1970 accusavit «vlsto che si realiuano le condlagli atti di matrimonio canonici che I Parrocl, a norma dell’art. zlonl prevlste dalVart. 38, 5 2 della Instructio "Propida 34 del Concordato, devono trasmettere ai Comuni perché AlaleP*...» |LE 1347]. slano trascrltti nel reglstrl dl stato civile. Lo Stato, pertanlo, non ha facolth dl nfiutare —per disposizione unilaterale— la Alius postea nominatus Promotor lustitiae, Rev.dus D.nus Caius, sessioni pro litis contestatione adfuit quidem, trascrlzlone di atti matrimoniali, canonicamente rcgolati, perché contengono dati che la legge statale impone di omettesed post Instructionem causae rite peractam, volo diei 30 nel corrispondentl atti civili. nprilis 1971 declaravit se ab accusatione recedere. Atta­ re Fino a che la Santa Sede —previa Intesa con Io Stato Ita­ men, die 14 mali 1971 addidit quod «non si oppone alia liano— non disponga altrimentl, modificando evenlualmente pubblicazlone degli atti», quae revera, decreto Tribunalis 1’Art. 29, n. 2. dell’lstruzione emanata da codesta Sacra Congregnzlone il 1· luglio 1929 [LE 914 ], dcttl atti matrimo­ dlel 21 mali 1971, publicata sunt. Patronus autem portis denuntiantis. Instantia diei 16 niali —da trasmettere agli ufflci di stato civile— dovranno rrdatti seconde I moduli finora in uso, con 1’indicazione octobris 1971 Supremo Signaturae Apostolicae Tribunali essere cloè del nome, cognome e domicilio o residenza dei genitori exhibita, petiit ut «mulieri concedatur habilitas ad accusa­ del conlracntl. tionem nullitatis matrimonii, iam rite factam α Promotore Vostra Eminenza, se lo crederù opportuno, potrà rlservatalustitiae, directe prosequendam, vel saltem Hoc Supremum mente portare quanto sopra esposto a conoscenza délia GonTribunal Promotorl lustitiae lubcat actionem prosequi». lerenza Episcopale Italiana, pregandola anche di volcre esamlnara l atlcgglamento da assumere di fronte al caso di un In Iuum bt in Facto.—Promotor lustitiae, Rev.dus Caius, “i 'Λ* V.r\n?.to:se dl ,ornlr' 1 datl di cul sopra, perché •b accusatione recessit, quia mulier denuntians «ha fra 1’altro non piti rlchlesU dnlla legge civile. P deposto: «Voglio evidenaiare che non faccio Ia causa quasi per venerazione mi conformo di vostra Eminenza liberarml di Vincenzo corae ladro, ma sempllcemente perché Reverendissima dev.mo in Domino.—G. Card. Villot non concupisco II vlncolo matrimoniale, tanto plU con un truffalore», da cul riiulta évidente che la parle denunelante attual‘-’° 3 Caa^· de disciplina Sacramentorum P-ot mente, «nullum resipiscentiae signum revera dederit», seeondo (197^35^1^°° d<Ü CUr° 54 O972) 332 del clero 54 ll'art. 38. delà Procido Staler·. Promotor iustitiae recedere nequit a causa ab ipso 6101 6162 1971 NOV 18-20 SACRA CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI - PAULUS VI 4008 1971 NOV 18.-SC DOCTRINA FIDEI, RESPONSUM. PART.* Modus aokndj pastoralis cum polyoamis cathecu- MENIS QUI ALIAS UXORES, PHAETER LEGITIMAM, DESERERE NON POSSUNT ABSQUE ORAVI INCOMMODO Roma, le 18 novembre 1971 Excellence, En réponse à votre lettre du 1er. octobre dernier, Prot. N. 1936/71, cette Sainte Congrégation vous fait part que ce n’est pas sans compréhension pour les circonstances difficiles, où sc trouvent les chefs polyga­ mes des Goutmantcbés, qu'elle a pris connaissance de leur lettre émouvante dans laquelle ils manifestent leur désir de recevoir le baptême dans l’Eglise, mais disent qu'ils ne peuvent pas renvoyer leurs femmes. Pourtant ce Dicastère ne volt pas comment sur ce point central dc l'existence chrétienne l'Eglise pourrait revenir sur ce que la Tradition constante et séculaire a toujours proposé comme étant une exigence de la morale de la Nouvelle Alliance, enseignée par Notre Seigneur. Nous vous prions de bien vouloir transmettre cette ré­ ponse à Son Excellence Mgr. Berlier, évêque de Niamey, Œ’il la communique aux intéressés, et leur propose Lion traditionnelle qui consiste dans ce que chaque chef polygame prenne la première épouse légitime d’entre ses femmes (ou, au cas où il ne saurait plus qui est la pre­ mière, celle qui lui semble bonne) et s’engage à ne plus avoir des rapports matrimoniaux avec les autres qui, nor­ malement, devront quitter sa maison. Seulement pour des raisons sérieuses, et s'il n'y a pas danger de scandale, elles pourraient continuer à vivre sous le même toit. Si les personnes en question ne peuvent, ou ne peuvent pas encore, se ranger à cette solution parfois difficile et lourde dc conséquences sociales, on peut les accepter dans le catéchuménat, où les missionnaires doivent les éduquer dans la vie et la morale chrétiennes. Dans cette ligne se situent aussi les «confréries d'amis chrétiens» qu’on a or­ ganisées ici et là pour ces polygames de bonne volonté. Veuillez agréer, Excellence, l’assurance de mes senti­ ments dévoués en Notre Seigneur.—Paul Philippe, Secr. ♦Legato Ap. in Africa occidontali, Prot. N. 196/71; e documento originali. 4009 1971 NOV 29.-PAULUS VI, CONST. AAS 64 (1972) 408-409 Eparchia Dominae Nostrae Libanensis pro MaroniTis in Brasilia conditur PAULUS EPISCOPUS η. 4008-4011 iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea / haec voluntatis 409 Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin im­ mo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis si­ ve manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti sitnulque ab aliquo pubheo tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic habe­ retur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesi­ mo primo, Pontificatus Nostri nono.—Aloisius Card. Traglia, 5. R. E. Cancellarius. Maximilianus Gard, de FCrstenberg, S. Congr. pro Ecclesiis Orientalibus Praefectus. Franciscus Tincllo, Apostolicam Concellariam Regens. loannes Calleri, Prolon. A post. Eugenius Sevi, Proton. A post. 4010 1971 NOV 29.-PAULUS VI, CONST. AAS 64 (1972) 409-410 In Eparchia Domtnae Nostrae Paradisi constituitur, pro Melkitis ritus Byzantini Brasilia PAULUS EPISCOPUS Serous servorum Dei-Ad perpetuam rei memoriam Haec romana et apostolica Sedes, omnium Ecclesiarum, quotquot in orbe terrarum disseminatae sunt, mater sol­ licita, singulari semper studio et antiquissima cura ad Orientales Ecclesias respexit, quas nempe, Christianae familiae partem nobilissimam, florentes ingenio, doctrina sancta abundantes, pietate castissima in Deum eiusque Matrem praestantes, per tot saeculorum intervalla experta est» easdemque firmum Christianae veritatis praesidium. Accedunt sacrosancti Concilii Vaticani II decreta, patri­ monium tantum Orientalium extollentia. Quam ob rem, cum Sacra Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus, post venerabilem Fratrem Maximum V Hakim, Melkitarum / 410 Patriarcham, sententiam rogatum, bene fieri ceusuerit. si in Brasiliana Re publica Eparchia conderetur pro fidelibus ritus Byzantini Melkitarum, Nos id censentes haud parum conferre ad bonum atque prosperitatem eius coctus fi­ delium, haec quae sequuntur decernimus atque iubemus. In Brasilia Eparchiam pro fidelibus ritus Byzantini Mclkitarum constituimus, cuius erit titulus: Dominae Nostrae Paradisi, sedes in urbe S. Pauli. Eadem praeterea suffraganca subicietur Apostolicae Sedi, ac tamquam cparchiale templum illud habebit, quod est a populo appellatum «Igreja de Nossa Senhora do Paraiso». Consultores insuper eligantur, qui Eparcho assint consilio atque opera. Ad mensam eparchialem quod attinet, efficietur fidelium col­ lationibus, statutis paroeciarum tributis, bonis ad Epar­ chiam pertinentibus. Eparchiae postremo eiusque Eparchl iura Litteris apostolicis continentur, quae Cleri sanctitati [LE 2664] inscribuntur, a canone nempe 392 ad 526, ser­ vatis decretis sacrosancti Concilii Vaticani II, ceterisque Sedis apostolicae praescriptis. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse ct fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt nb iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescriptu officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea hacc voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere icent; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri prae­ ferant in ecclesiastica dignitate constituti sitnulque nb aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, qune huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud, S. Petrum, die undetricesimo men­ sis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo septua­ gesimo primo. Pontificatus Nostri nono.—Aloisius Card. Tra­ glia, S. R. E. Cancellarius. Maximilianus Card, de FCrstknderg, 5. Congr. pro Ecclesiis Orientalibus Praefectus. Fran­ ciscus Tinello, Apostolicam Concellariam Regens. losephus Dei Ton, Proton. A post. losephus Mnsslnii, Proton. Apast. Servus servorum Dei-Ad perpetuam rei memoriam Quod providenter Concilium Oecumenicum Vatica­ num II suasit (cfr. Decr. Orientalium, 4) [LE 3233], ut videlicet ubique terrarum omnium orientalis ritus Ec­ clesiarum provideretur incremento ac propterea consti­ tuerentur paroeciae atque propria hierarchia, perficiendum iam esse censuimus, quantum fideles pertinet ritus antiocheni Maronitarum in Brasiliae finibus degentes: eorundem enim fidelium coctus tam numero catholicaeque rei ince­ ptis floruerunt, ut oporteret omnino peculiari eparchia seu dioecesi arctius inter se copularentur. Audito igitur quid hac super re sentirent Patriarcha Antiochenus Maroni­ tarum, Episcoporum coctus Brasiliae atque eiusdem na­ tionis Apostolicus Nuntius, de consilio Sacrae Congrega­ tionis pro Ecclesiis Orientalibus deque apostolica Nostra potestate sequentia decernimus ac iubemus. Eparchiam fro fidelibus Maronitis in Brasilia constituimus, cuius erit itulus Dominae Nostrae Libanensis; eadem suffraganea metropolitanae Sedi Sancti Pauli erit, in qua urbe ct 4011 domicilium suum ct eparchlale templum Eparchus habe­ bit. Hic praeterea consultores eparchialcs deligat, ut ei auxilio et consilio invent. Ad mensam quod attinet, eam 1971 NOV 29.-PAULUS VI, CONST. AAS 64 (1973) 411-413 efficient pecunia a fidelibus oblata, paroeciarum tributa Apostolicus Exarchatus pro fidelibus Ucrainis in Bra­ ac bonorum redditus ad eparchiam pertinentium. Praecisilia DEGENTIBUS, AD DIGNITATEM EPARCHIAE EVEHITUR mipus insuper ut conditae Sedis eiusque sacri Praesulis lura et officia ab Apostolicis Litteris desumantur Cleri sanctitati [LE 2664 ), a canone nempe 392 ad 526, servatis PAULUS EPISCOPUS tamen decretis Concilii Vaticani II cctcrisque Apostolicae Sedis praescriptis. Servus servorum Dei-Ad perpetuam rd memoriam Hanc vero Constitutionem nunc ct in posterum efficacem sese et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt Eius Vicarius, qui homo fieri votuit ut homines Del ab (Is quorum res est religiose serventur, olqyc igdur vim filios faceret, maiore hac sollicitudine nulla afficimur» suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusquam ut Christiano populo subsidia apta comparemus ad vb· generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam 6163 6164 η. 4012-4014 PAULUS VI - SECRETARIA STATUS fidem suam augendam atque propagandam: nihil enim carius Nobis esse potest, quam illi, qui divino cruore re­ dempti, ad aetemaque destinati, diligentiae Nostrae com­ missi sunt, cui nullae parcimus. Quam ob rem, cum Apostolicus Exarchatus pro fidelibus Ucralnis in Brasilia, die tricesimo mali, anno mdcccclxi, conditus, post decem annos incrementa haud minima ceperit, atque maiora capturus esse videatur, bene fieri visum est, si ad digni­ tatem Eparchlae tolleretur. Quare, tum Episcoporum coetu Brasiliano, seu Conferentia, sententiam rogato, tum Apostolico Nuntio, Sacra denique Congregatione pro Ec­ clesiis Orientalibus, quid sentiret, apostolica Nostra po­ testate Exarchatum illum ad gradum atque dignitatem Eparchlae evehimus, quae cognomine Eparchlae seu diocesis Sancti loannis Baptistae Caritibensis Ucrainorum ap­ pellabitur. quaeque suffraganea constituetur metropolltanae Ecclesiae Curitibensis, donec provincia ecclesiastica Ucrainorum propria condatur. Eparchlae sedes erit in urbe Curitiba, in qua Eparchus domicilium suum colloca­ bit, posita cathedra suae auctoritatis in templo quod ibi surgit. Mensam eparchialcm efficient populi collationes. Ad cetera quod attinet, consultores eparchiales deligantur, qui Eparcho assistant; iuvenes qui ad sacerdotium Dei voce invitentur, ad id Seminarium mittantur, quod aptius Eparcho videatur, donec proprium condatur. Ad lura vero et onera quae tum constitutae Ecclesiae tum eius sacro Praesuli competunt, cogantur ex apostolicls Litteris de ritibus orientalibus et de personis, die altero datis mensis iunii, anno mdcccclxvii, a can. 392 ad 526 [LE 26641. itemque e Concilii Vaticani II decretis e ceterisque ab apostolica Sede factis. Ceterum hae Litterae Nostrae ad effectum deducantur a venerabili fratre Nuntio apostolico in Brasilia, / cuius mentionem fecimus, vel ab eo qui fuerit delegatus. Re vero acta documenta exarentur, quorum sincerae fidei exempla ad Sacram Congregationem pro Ecclesiis Orientalibus mittantur. Hanc vero Constitutionem nunc et In posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res et religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuius­ vis generis, contraria praescripta afficere poterunt, cum per eam Iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec vo­ luntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, sl ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo primo. Pon­ tificatus Nostri nono,—Alolslus Card. Traglia, S. R. E. Cancellarius. Maximilianus Card, de FCrstenberg, S. Congr. pro Ecclesiis Orientalibus Praelectus. Franciscus Tlnello, Ados!oticam Concellariam Regens, losephus Rossi, Ep. tit. Pal­ myrenus, Proton. Apost. losephus Massimi. Proton. A post. 1071 NOV 20-30 septuagesimo, significata de rationibus habendis cum Patrinrchatu. Sic conditae eparchlae sedes in urbe Dctroito erit, in qua episcopus et domicilium suum et magisterii cathedram, templum videlicet eparchiale, habebit. Insuper eparchiales consultores deligendi sunt, qui sacro Praesuli consilio et auxilio de more adsint. Decernimus quoque ut eparchialls mensa efficiatur pecuniis sponte a fidelibus oblatis, paroeciarum tributis ac bonorum redditibus ad novam eparchiam pertinentium. Ad Seminarium autem maius quod attinet, nuper structum, magis ac magis illi consulatur, utpote in quo eparchlae spes fideli uinque exspectationes ' foveantur. lura denique ct munera, epar- 414 chiam spectantia atque eiusdem sacrorum Antistitem, a Litteris sumantur Cleri sanctitati |LE 2664 |, a canone nempe 392 ad 526. servatis praeterea decretis Concilii Vaticani II ceterisque Apostohcae Sedis praescriptis. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis ct locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri prae­ ferant ln ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesi­ mo primo. Pontificatus Nostri nono.—Alolslus Card. Tragua, S. R. E. Cancellarius. Maximilianus Card, de FCrstenberg, S. Congr. pro Ecclesiis Orientalibus Praefectus. Franciscus Tlnello, Apostolicum Concellariam Begens. losephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. A post, Eugenius Sevi, Proton. A post. 4013 1971 NOV 29.-SECRET. STATUS, NOTTF. AAS 63 (1971) 841 Notincatio qua suspenduntur ad tempus omnes fa­ cultates, praeter illas a Motu proprio «Pastorale MUNUS» CONCESSAS, CIRCA ONERA MlSSARUM Quo clarius ordinaretur materia, gravis multumque pru­ dentiae postulans, quae ad celebrationem et applicationem Missarum ad intentionem offerentium pertinet, utque pari et eadem ratione instituerentur criteria in perpendendis dellberandisque petitionibus, quae —in casibus extraordi­ nariis— postmoaum forte admovebuntur circa reducenda, condonanda et commutanda onera Missarum, Summus Pontifex statuit Sibimet Ipsi reservare, sed interim proreus et ad tempus, totam deliberationem de hac re. Simul etiam decrevit, ut a prima die mensis Februarii anno 1972 om­ nes facultates, generales aut peculiares, antea, quovis tem­ pore, quavis de causa et cuivis personae physicae vel mo­ rali concessae sive vi luris, sive ab Ipso aut ab Eius Deces­ 4012 soribus. sive directe, etiam «vivae vocis oraculo», sive per 1971 NOV 29.-PAULUS VI, CONST. AAS 64 (1972) 413-414 Sacra Dlcasteria, suspenderentur, firmis iilis tantum facul­ tatibus, quae per Apostolicas Litteras «Pastorale munus» EXARCHATUS APOSTOLICUS PRO FIDELIBUS RITUS ANTIO­ die 30 mensis Novembris anno 1963 motu proprio datas, nn. 11 et 12 [LE 3139], Episcopis tribuuntur. CHENI Maronitarum, in Foederatis Americae Septen­ trionalis Civitatibus, ad gradum Eparchiae evehitur Haec, de mandato Beatissimi Patris, in notitiam om­ nium eorum opportune perferuntur, quorum quomodo­ PAULUS EPISCOPUS cumque haec dispositio intersit, quae praedicta die vigere Incipit; contrariis quibuscumque, etiam speciali mentione Serous servorum Del-Ad perpetuam rei memoriam dignis, minime obstantibus. Quae spes atque exspectatio optima Nobis fuit cum, Die 29 mensis Novembris a. 1971. apostolicls Litteris Cum supremi, die decimo mensis lanuaAdn. C. G.ln CpH 53 (1972) 78-79; D. GALEA io Apoll. 4S (1972) 783. ril, anno millesimo nongentesimo sexagesimo sexto, datis [LE 3337], exarchatum apostolicum condidimus pro fide­ libus ritus Antiocheni Maronitarum in Foederatis Ameri­ 4014 cae Septemtrlonalls Civitatibus degentibus, eadem velutl multiplicata Nos hodie inducit ut eundem ad gradum 1971 NOV 30.-PAULUS VI, RESCR. AAS 63 (1971) 897 eparchlae seu dioecesis attollamus: post sex enim annos in promptu omnium est magna non solum rei catholicae Summus Pontifex publici iuris facit documenta Synodi Incrementa esse ibidem habita, sed maiora etiam ln poste­ II ordinariae Episcoporum, cuius nonnullas conclu­ rum futura. Auditis igitur hoc super negotio sive Patriarcha siones approbat, alias sibi examinandas reservat Antlochenn Maronitarum, sive Episcoporum coetu Foe­ deratarum Civitatum Americae Septemtrlonalls, sive Dele­ Rescriptum ex Audientia. Die 30 Novembris 1971 gato Apostolico inibi Insidente, de sententia praeterea venerabilis Fratris Nostri S. R. E. Cardinalis Praefecti Beatissimus Pater sedulo studio consideravit duos tex­ Sacrae Congregationis pro Ecclesiis Orientalibus deque tus complectentes vota prolata ab altero Generali Coetu apostolica Nostra potestate, exarchatum apostolicum quem byrnodi Episcoporum circa argumenta «De sacerdotio mldiximus ad dignitatem eparchlae evehimus, nomine Sancti n'pSrtÎ?\“ Cr16; cf. Io. 1.3 ss.) et in Eo omnia rccapitulantur (cf. Eph. 1, 10). Cum sit Imago Patris et manifestatio Dei invisibilis (cL Cui. 1, 15). per suam exinanitionem et exaltationem ln communionem Spiritus Sancti, quam Ipse vivit cum D> F™,p 1V·2- ■· Patre, nos introduxit. 6169 6170 1071 NOV 30 Episcopi cnlm ct, subordlnato quidem gradu, prcslryteri, vl sacramenti Ordinis, quod unctionem Spiritus Sancti confert eosquc Christo configurat (cf. PO 2), participes fiunt munerum sanctificandi, docendi ct regendi, quorum exercitium hlerarchlca communione pressius determinatur (cf. Z-G 27 et 28). Ministerium sacerdotale culmen attingit in peragenda sacra Svnaxi. quae et fons ct centrum est unitatis Eccle­ siae. Solus sacerdos ln persona Christi agere valet ad prae­ sidendum ct perficiendum sacrificale convivium, in quo Populus Dei Christi oblationi consociatur (cf. LG 28). Sacerdos signum est divini ac praevenientis propositi, hodie in Ecclesia proclamati ct efficacis. Ipse Christum, totius hominis Salvatorem, inter fratres sacramental i ter praesentem reddit et quidem tam in eorum vita personali quam sociali. Ipse sponsor est tam primae Evangelil proclamationls ad Ecclesiam congregandam, quam indefessae renovationis Ecclesiae iam congregatae. Deficiente prae907 sentia et actione illius minl/stcni, quod per impositionem manuum cum oratione recipitur, Ecclesia plenam certitu­ dinem de sua fidelitate ac dc sua visibili continuitate ha­ bere nequit. 5. (Permanens indoles sacerdotii). Per manuum impo­ sitionem donum inamissibile Spiritus Sancti communicatur (cf. 2 Tim. 1, 6). Haec ipsa res ministrum ordinatum Christo Sacerdoti configurat ct consecrat ici· PO 2), eumdemque participem efficit Christi missionis sub duplici eius respectu, auctoritatis nempe et servitii. Ista auctoritas non est mi­ nistri propria: est enim manifestatio «exousiae» (i. e. po­ testatis) Domini, cuius virtute sacerdos legatione fungitur, in opere eschatologico reconciliationis (cf. 2 Cor. 5» 18-20). Ipse quoque inservit humanis libertatibus in Deum con­ vertendis ad Christianae communitatis aedificationem. Permanens haec indoles per totam vitam huius realilatis signantis, quae ad fidem pertinet et in Traditione Ecclesiae nomine characteris sacerdotalis appellatur, id exprimit Christum Ecclesiam sibi modo irrevocabili consociasse pro mundi salute et ipsam Ecclesiam modo definitivo Christo dicari ad eius opus adimplendum. Minister, cuius vita ob­ signationem praesefert doni per sacramentum Ordinis ac­ cepti, Ecclesiae in memoriam revocat donum Dei definiti­ vum esse. In medio communitatis Christianae, quae Spiritu vivit, non obstantibus suis defectibus, pignus est salvificae Christi praesentiae. Haec sacerdotii Christi peculiaris participatio minime evanescit, etiamsi sacerdos ecclesialibus aut personalibus ex causis ab exercitio sui ministerii dispensetur vel amoveatur. 6. (In servitium communionis). Sacerdos, licet ministe­ rium suum in peculiari communitate exerceat, tamen in singularem fidelium coetum exclusive intentus esse nequit. Ministerium enim eius semper ad totius Ecclesiae tendit unitatem et ad omnes gentes in eam congregandas. Quae­ vis singularis fidelium communitas indiget communione cum Episcopo ct Ecclesia universali. Hoc modo sacerdo­ tale etiam ministerium essentialiter communitarium est in presbyterio et cum Episcopo, qui, communionem servans CUrn successore, corpori Episcoporum est insertus. Quod dicendum est etiam de sacerdo/tibus non immediate servitio alicuius communitatis addictis, aut de iis, qui in remotis ac sciunctis territoriis operantur. Religiosi presby­ teri quoque, intra ambitum peculiaris finis atque structu­ rae sui Instituti, modo indissolubili missioni eccicsialiter ordinatae inserti sunt. Vita et navitas tota presbyteri imbuatur spiritu catholicitatis, sensu nempe universalis missionis Ecclesiae, ita ut omnia Spiritus dona illa libenter agnoscat, eis libertatis spatium aperiat eaque ad commune dirigat bonum. Christi exemplum sequentes, presbyteri fraternitatem cum Episcopoct inter se excolant, ln ordinatione et unitate missio­ nis fundatam, qua credibilius fiat sacerdotale testimonium. 7. (Sacerdos et res temporales ). Quaevis incepta vere Christiana ordinantur ad hominum salutem, quae, cum indolis eschatologicae sit, res quoque temporales complec­ titur: omnis enim huius mundi realilas Christi dominatui est submittenda, quod tamen non significat Ecclesiam sibi vindicare technicam competentiam in ordine saeculari, huius autonomie neglecta. Missio propria sacerdotis, sicut et Ecclesiae, quam Chri­ stus ei concredidit, non est ordinis politici, oeconomici vel socialis, sed religiosi (cf. GS 42), attamen secundum ratio­ nem sui ministerii multum conferre potest ad ordinem saecularem magis iustum instaurandum, ibi praesertim, ubi humana problemata iniustitiae et oppressionis graviora sunt, semper tamen communione ecclesiali servata ct se­ posita violentia, sive in dictis sive in factis, utpote quae non sit evangellca. Revera verbum Evangelil, quod ipse annuntiat in no­ 6171 η. 4015 SYNODUS EPISCOPORUM: DE SACERDOTIO MINISTERIAL! mine Christi et Ecclesiae, atque efficax gratia vitae sacramcntalls, quam administrat, hominem a suis personalibus et socialibus egoismis liberare ac iustitiae condiciones inter homines promovere debent, quae signum sint caritatis Christi apud nos praesentis (cf. GS 58, in fine). / J Pars Altera Dircctoriae rationes quoad vitam ct ministerium sacerdotis Sacerdotalem missionem considerantes sub lumine myste­ rii Christi et communionis Ecclesiae, Patres huius Synodi, cum Romano uniti Pontifice, conscii anxietatum, quas Episcopi et presbyteri ex difficultatibus in communi mu­ nere hodie fungendo experiuntur, sequentes exhibent dlrectorias rationes ad nonnullas quaestiones apertius expli­ candas ct ad illorum animos corroborandos. I. Presbyteri in missione Christi et Ecclesiae 1. (Missio: eoangelizatio et vita sacramenta!is), a) «Pre­ sbyteri Novi Testamenti, vocatione quidem et ordinatione sua, quodam modo in sinu Populi Dei segregantur, non tamen ut separentur, sive ab eo sive a quovis homine, sed ut totaliter consecrentur operi ad quod Dominus eos as­ sumit» (PO 3). Suam ideo identitatem inveniunt presby­ teri, quatenus missionem Ecclesiae plene vivunt eamque diversis exercent modis in communione cum toto Populo Del, ut pastores ct ministri Domini in Spiritu, ad proposi­ tum salutis in historia opere complendum. «Cum autem Presbyteri per proprium suum ministerium —quod prae­ cipue in Eucharistia, quae Ecclesiam perficit, consistit— cum Christo Capite communicent et alios ad hanc com­ munionem adducant, non possunt non sentire quantum adhuc ad plenitudinem Corporis desit, et quantum proinde praestandum sit ut in dies crescat» (AG 39). b) Ad omnes horni; es mittuntur presbyteri eorum que missio a praedicatione verbi Dei initium sumere debet. •Presbyteri... primum habent officium Evangelium Dei omnibus evangelizandi... Verbo enim salutari in corde non fidelium suscitatur et in corde fidelium alitur fides» (PO 4). Evangel izatio ad id ordinatur, «ut omnes, per fidem et Baptismum filii Dei facti, / in unum conveniant, in medio 910 Ecciesiae Deum laudent. Sacrificium participent et cenam dominicam manducent» (SC 10). Ministerium verbi, si recte intellegitur, ducit ad Sacramenta et ad vitam Chri­ stianam, prout haec in visibili Ecclesiae communitate et in mundo ad praxim deducitur. Sacramenta enim cum Verbi Del proclamatione con­ juncta celebrantur atque ita fidem provehunt, eam gratia corroborando. Non licet ergo parvipendi Sacramenta, quia f>er ea verbum ad suum pleniorem effectum pervenit, sciicet ad communionem mysterii Christi. Immo sacerdotes officium suum praestent ita ut fideles «ea Sacramenta im­ pensissime frequentent, quae ad vitam Christianam alen­ dam sunt instituta» (SC 59). Constans autem evangelizatio et ordinata vita sacramentalis communitatis postulant, natura sua, diaconlam aucto­ ritatis, id est servitium unitatis et munus praesidendi ca­ ritati. Ita relatio mutua inter evangelizationem et celebra­ tionem Sacramentorum manifeste apparet in missione Ec­ clesiae. Divisio inter utramque ipsum veluti cor Ecclesiae divideret usque ad fidei discrimen et presbyter, qui servi­ tio unitatis in communitate est mancipatus, ministerium suum graviter detorqueret. Unitas inter evangelizationem et vitam sacramentalem semper est propria ministerialis sacerdotii et ab omni pre­ sbytero sedulo prae oculis habenda. Applicatio vero huius principii ad vitam et ministerium singulorum cum pruden­ tia et moderatione fiat oportet; nam exercitium ministerii sacerdotalis saepe variari practice debet, quo melius respon­ deat rerum condicionibus peculiaribus vel novis, ln quibus Evangelium nuntiandum est. c) Quamvis paedagogia fidei exigat, ut homo vitae Christianae gradatim initietur, Evangelium tamen mundo integre semper ab Ecclesia nuntiari debet. Quilibet presbyter speciale participat onus et officium praedicationis totius ver­ bi Dei eiusdemque interpretationis iuxta fidem Ecclesiae. Verbi Dei proclamatio, quae est In virtute Spiritus an­ nuntiatio rerum mirabilium a Deo patratarum ac vocatio hominum ad paschale mysterium participandum Idque ut fermentum inducendum ln historiam concretam hominum, actio Dei est, qua virtus Spiritus Sancti Ecclesiam Interius exteriusque con gregat. Minister verbi evangel i ratione parat 911 vias Domini magna cum patientia et fide, variis condicio­ nibus singulorum et populorum vitae, citius vel tardius pregraedientis, sese conformans. 6172 η, 4015 SYNODUS EPISCOPORUM: DE SACERDOTIO MINISTERIAL! 1071 NOV «30 Necessitate compulsa respiciendi aspectus sive persona­ interpretentur, presbyter, qui testis est eorum, quae futura les sive sociales nuntii evangelic!, ut eo simul respondeatur sunt, certa quadam ratione, se removeat a quolibet poli­ quaestionibus primariis hominum (cf. CD 13), Ecclesia non tico officio ve! studio. modo singulis hominibus conversionem ad Deum praedi­ Ut autem signum validum unitatis maneat atque Evan­ cat, verum etiam, pro parte sua, quasi conscientia societa­ gelium in eius plenitudine nuntiare queat, presbyter quan­ tis effecta, ipsam societatem alloquitur ct munere prophe­ doque obligatione teneri potest sese ab exercitio” sui ipsius tico circa eam fungitur, curans semper de sua propria re­ iuris hac in re abstinendi. Insuper curandum est, ne cius novatione. optio quasi unica legitima Christianis appareat vel causa Quod vero ad vitae experientias, sive hominum in genere discidii inter christifideles fiat. Memores sint presbyteri sive presbyterorum attinet, quae prae oculis habendae sunt maturitatis laicorum, quae magni facienda est, cum de ct semper sub lumine Evangelii interpretandae, eae non ambitu peculiari, in quo versantur, agitur. possunt esse neque sola neque principalis norma praedi­ Assumptio muneris ad moderationem pertinentis (lea­ cationis. dership) vel actuose militandi modus pro aliqua factione politica excludi debent a quolibet presbytero, nisi id ln d) Salus, quae per Sacramenta perficitur, non e nobis concretis extraordinary Isqu e circumstantiis‘bono communi­ provenit sed desuper a Deo; quod demonstrat primatum tatis reapse postuletur, dc consensu quidem Episcopi, con­ actionis Christi, unici Sacerdotis et Mediatoris, in corpore sultis Consilio Presbytcrali ct —sl casus ferat— Conferen­ Eius, quod est Ecclesia. tia Episcopali. Sacramenta, cum revera sint fidei sacramenta (cf. SC Prioritas ergo missionis peculiaris, qiiae totam existen59), a quovis Christiano, qui usu rationis capax est, consciam tiam presbyterorum pervadit, prae oculis semper habenda ct liberam participationem exigunt. Hinc magnum patet est, ita ut ipsi magna cum fiducia, renovatam eorum, quae momentum praeparationis atque dispositionis fidei pro eo, Dei sunt, experientiam habentes, ea hominibus, qui talia qui Sacramenta recipit; hinc etiam necessitas testimonii exspectant, efficaciter ct cum gaudio nuntiare valeant. fidei, quod minister in tota vita sua perhibere debet, prae­ sertim vero in modo aestimandi et celebrandi ipsa Sacra­ 3. (Vita spiritualis presbyterorum). Intimam rationem menta. totius suae vitae in unitate et robore Spiritus ducendae Episcopis et, in casibus iure statutis, Conferentiis Epi­ inveniet quisque sacerdos in sua ipsa vocatione et ministe­ scopalibus, munus committitur, Iuxta normas a S. Sede rio. Vocatus enim, sicut ct ceteri baptizati, ut conformis datas, authentice promovendi actionem pastoralem el in­ sit Christo (cf. Rom. 8. 29), presbyter insuper, sicut Duo­ staurationem liturgicam, magis unicuique regioni accom­ decim, participat modo speciali consuetudinem cum Chri­ modatas, et etiam criteria definiendi circa admissionem ad sto et Eius missionem ut Pastoris Supremi: «Et fecit Duo­ Sacramenta. Quae criteria, a presbyteris applicanda, fide­ decim ut essent cum illo, et ut mitteret eos praedicare» libus quoque explicanda sunt, ita' ut, qui sacramentum (Mc. 3,/14). Ideo in vita sacerdotali divisionem haberi θ!4 petit, proprii officii magis conscius fiat. non licet inter amorem Christi et zelum animarum. Presbyteri, conscii muneris sui reconciliandi omnes ho­ Sicut Christus, unctus a Spiritu Sancto, ex intimo suo mines in Christi caritate ct attento animo praecaventes amore ad Patrem impulsus est, ut propriam vitam pro ho­ pericula divisionum, magna cum prudentia caritateque minibus daret, ita presbyter, a Spiritu Sancto consecratus pastorali satagant communitates zelo apostollco imbutas et Christo specialiter configuratus se operi Patris per Fi­ formare, quae spiritum missionarium Ecclesiae ubique ma· lium patrato dedicat. Ideo tota regula vitae sacerdotalis 912 nifestent. Parvae com/munitatcs, quae structurae paroehis verbis Iesu exprimitur: «Pro eis ego sanctifico meipclali vel dioecesanae non opponuntur, ita inseri debent in sum: ut sint et ipsi sanctificati in veritate» (Io. 17, 19). communitatem paroecialem et dioecesanam, ut eidem tam­ Exemplo ergo Christi, qui continenter orabat, et Spiritus quam fermentum spiritus missionarii inserviant. Necessitas Sancti ductu, in quo clamamus «Abba, Pater», presbyteri inveniendi formas aptas, ut nuntium evangelicum omnibus contemplationi Verbi Dei incumbere debent ct occasionem hominibus, in variis adiunctis positis, modo quidem efficaci fuotidie capere eventus vitae sub luce Evangelii perpenafferatur, locum praestat multiformi exercitio ministerio­ endi, ita ut. verbi auditores fideles atque attenti facti, rum presbyteratu inferiorum. veraces ministri sermonis evadant; in oratione personali, in Liturgia horarum. In sacramento Paenitentiae frequen­ 2. (Operositates profanae et politicae), a) Ministerium tius recipiendo, et praesertim in devotione erga mysterium sacerdotale, etiam si cum ceteris operositatibus conferatur, Eucharistiae assidui sint. Eucharistica celebratio, etsi eam non modo ut navitas humana plene calida considerandum est, quin immo ceteris operositatibus praestantius, quam­ sine fidelium participatione fieri contingit, manet tamen centrum vitae totius Ecclesiae et veluti cor exsistentiae vis hoc eximium bonum tantum sub fidei luce prorsus in­ sacerdotalis. tellegi possit. Itaque ex ordinaria rei ratione tribuatur Mente ad caelestia elata, communionis Sanctorum con­ ministerio sacerdotali tempus plenum. Minime enim par­ sors, presbyter saepius asplciat Mariam Dei Genetricem, ticipatio navitatum saccularium, quas homines exercent, quae Verbum Dei fide perfecta suscepit, et quotidie ab ea praecipuus tinis habenda est neque ad presbyterorum pe­ Imploret gratiam sese conformandi eius Filio. culiarem responsabllitalem exprimendam sufficere potest. Apostolatus navitates, pro sua parte, alimentum perne­ Presbyteri, cum de mundo non sint neque hunc quasi cessarium praebent ad vitam spiritualem presbyteri foven­ exemplar assumant, in mundo tamen vivere debent (cf. dam: «Boni Pastoris partes agendo, in ipso caritatis pasto­ PO 3,17; lo. 17, 14-16), testes existent» et dispensatores rali exercitio invenient vinculum perfectionis sacerdotalis alterius vitae (cf. P O 3). ad unitatem eorum vitam et actiones redigens» (PO 14). Ut in concretis adiunctis determinetur congruentia inter Presbyter enim In suo ministerio exercendo illuminatur ct operositates profanas ct ministerium sacerdotale, oportet inquirere, an et quo pacto illa officia ct operositates inser­ roboratur actione Ecclesiae et exemplo fidelium. Abnegationes. ipsa vita pastorali impositae, semper ad profundio­ viant tum missionis Ecclesiae, tum hominibus nondum evangclizatls, tum denique communitati Christianae de iu­ rem Christi crucis participationem ideoque ad puriorem dicio Episcopi localis cum eius presbyterio, consulta, quan­ caritatem pastoralem adipiscendam illum adiuvant. tum opus sit, Conferentia Episcopali. Eadem caritas presbyterorum efficiet quoque, ut vitam suam spiritualem accommodent modis et formis sanctifica­ Quando huiusmodi operositates, quae ordinario modo tionis, quae aptiores sunt et magis consentaneae hominibus lalcls competunt, ipsa missione evangellzatrlce presbvterl quasi postulantur, oportet ut eae cum aliis ministerialibus propriae aetatis et cultus humani. Omnibus omnia fieri cupiens, ut omnes faciat saloos (cf. 1 Cor. 9, 22), attentus navitatibus componantur, siquidem iis in circumstantiis ut necessarii modi ac rationes veri ministerii considerari esse debet sacerdos afflatui / Spiritus Sancti hisce diebus. 915 possunt (cf. PO 8). Ita non solum humano conatu Dei verbum annuntiabit, b) Presbyteri, simul cum tota Ecclesia, debent omni­ sed ut Instrumentum validum ab ipso Verbo assumetur, bus, quibus possunt, viribus definitam agendi rationem culus sermo est «efficax et penetrabilior omni gladio anciseligere, cum agitur de primariis humanis iuribus defen­ piti» (Heb. 4, 12). dendis, de personis Integre promovendis, de causa pacis et 4. (Caelibatus ). a) Fundamentum caeliba­ lustitiae provehenda, subsidiis et viis cum Evangelic semtus. Caelibatus sacerdotum plene concordat cum voca­ 913 per quidem con/grucntlbus. Quae omnia valent non tantum tione ad apostolicam sequelam Christi necnon cum respon­ In ambitu individual^ sed etiam sociali; quocirca presby­ so, omnis exceptionis nescio, hominis vocati, qui servitium teri Iuleos adluvent, ut hi propriam conscientiam recte for­ pastorale assumit. Per caelibatum sacerdos Dominum suum mare studeant. sequens, se pleniore modo promptum et paratum demoIn illis adiunctis. In quibus diversae optiones politicae °ggrcdlens’ cum 6audi° paschali quoaut sociales aut oeconomicae legitime exstant, presbyteri, dammodo eucharlstice consummari cupit sicut omnes cives, Ius habent proprias optiones faciendi. Sl autem caelibatus in spiritu Evangelii in oratione et Sed cum optiones politicae natura sua contingentes sint et vigilantia cum paupertati, laetitia, hon^m“™«ncctu Evangelium numquam omnino, congruentes et perenniter. amore tratemo vivitur, signum est, quod di™ laUre non 6173 6174 107! NOV 30 SYNODUS EPISCOPORUM: DE S,VCERDOTIO MINISTERIAL! notest sed efficaciter Christum hominibus etiam nostrae aetatis proclamat. Nam verba hodie vix aestimantur, sed vitae testimonium, radicalismum evangelicum ostendens, virtutem habet vehementer trahendi. b) Causarum In unum convergens ratio. Caeliba­ tus uti optio personalis, pro aliquo bono maioris momenti etiam mere naturali, personae humanae plenam maturita­ tem et integrationem promovere potest; laque magis dicen­ dum de caelibatu propter regnum caelorum assumpto, uti patet ln vita tot sanctorum necnon fidelium, qui vitam caellbem viventes pro Deo et hominibus sese prorsus im­ penderunt progressum humanum et Christianum promo­ vendo. In humano cultu hodierno, in quo valores spirituales valde obnubilantur, sacerdos caelebs praesentiam Dei ab­ soluti significat, qui ut ad Eius imaginem nos renovemus invitat. Ubi autem valor sexualitatis ita exaggeratur, ut genuinus amor oblivioni tradatur, caelibatus propter Re­ gnum Christi homines ad altitudinem amoris fidelis revo­ cat et ultimum sensus vitae patefacit. Recte insuper sermo fit de valore caelibatus uti signi 916 escha/tologici. Omnem contingentem valorem humanum superans, sacerdos caelebs Christo ut bono ultimo et ab­ soluto speciali modo se consociat atque libertatem filiorum Dei anticipando manifestat. Plene agnito valore signi et sanctitatis matrimonii Christiani, caelibatus propter Re­ gnum clarius ostendit illam pneumaticam fecunditatem seu virtutem generatricem Novae Legis, qua /Xpostolus se in Christo patrem et matrem suarum communitatum esse novit. Ex hac peculiari Christi sequela sacerdos vim et virtu­ tem potiorem haurit ad Ecclesiam aedificandam; quae vir­ tus nonnisi intima ac permanenti coniunctione cum Eius Spiritu servari et augeri potest. Hanc coniunctionem cum Christo fidelis Populus Dei in suis pastoribus agnoscere vult et discernere potest. Per caelibatum sacerdotes facilius corde indiviso Deo servire possunt et pro ovibus sese impendere ita ut plenius promotores evangelizationis et ecclesiasticae unitatis esse queant. Ideo sacerdotes, etsi numero pauciores sed prae­ claro hoc vitae testimonio fulgentes, maiore fecunditate apostolica pollebunt. Caelibatus sacerdotalis est insuper testimonium non mo­ do unius tantum personae, sed vi communionis peculiaris, quo membra Presbyterii inter se devinciuntur, etiam so­ cialem notam induit, utpote testimonium totius ordinis sacerdotalis populum Dei ditans. η. 4015 bari sinant, quarum cumulatio et continua oppositio potius est signum valorem pristinum in discrimine positum esse. Meminerint insuper virtutem, qua Deus nos confortat, semper adesse iis, qui Illi fideliter et integre servire con­ tendant. Sacerdos, qui exercitium ministerii reliquit, aeque et fraterne tractetur; etsi in servitio Ecclesiae adiutricem operam praebere potest, non tamen admittatur ad actus sacerdotales exercendos. c) Lex caelibatus. Lex caelibatus sacerdotalis in Ecclesia Latina vigens integre servari debet a. / 918 D De ordinatione virorum matrimonio iunctor u m . Duae formulae propositae sunt suffragationibus Patrum: Formula Λ: Salvo semper Summi Pontificis iure, ordi­ natio presbyteralis virorum matrimonio iunctorum non ad­ mittitur nc in casibus quidem particularibus. Formula B: Solius Summi Pontificis est, in casibus par­ ticularibus, ob necessitates pastorales, attento bono uni­ versalis Ecclesiae, concedere ordinationem presbytcralera virorum matrimonio iunctorum provectioris tamen aetatis et probatae vitae 3. II. Presbyteri in communione Ecclesiae 1. (Relationes inter Presbyteros et Episcopum). Sacer­ dotes eo fidelius suae missioni adhaerebunt, quo magis fideles se communioni ecclesiali et sciant et exhibeant. Ita enim ministerium pastorale, quod ab Episcopis et presby­ teris et diaconis exercetur, evadit in Ecclesia signum emi­ nens huius communionis ecclesialis, quatenus ipsi peculia­ re mandatum acceperunt huic communioni serviendi. Ut vero hoc ministerium fiat revera communionis signum, censendae sunt maximi ponderis condiciones concretae, qui­ bus exercetur. Principium vero dirigens ln Decreto Presbyterorum Or­ dinis a Concilio Vaticano II expressum, quo scilicet ipsa unitas consecrationis missionisque requin t hierarchicam presbyterorum communionem cum ordine Episcoporum, habetur fundamentale ad practice restaurandam vel reno­ vandam, plena cum fiducia, mutuam relationem inter Epi­ scopum et Presbyterium, cui ipse Episcopus praccst. Hoc autem principium in praxim / praesertim per Episcoporum 919 sollicitudinem pressius deducendum est. Servitium auctoritatis, ex una parte, et exercitium oboe­ dientiae non mere passivae, ex altera parte, in spiritu fidei, mutua caritate, filiali atque amicali fiducia, constanti ct patienti dialogo fieri debent, ita ut sociata opera et respon­ sabitis cooperatio presbyterorum cum Episcopo sincera, humana simulque supematuralis evadat (cf. LG 28; CD 15; PO 7). Libertas autem personalis, propriae vocationi ct chari­ smatibus a Deo susceptis respondens, simul atque omnium ordinata mutua necessitudo in servitium communitatis et in bonum missionis adimplendae, sunt duae condiciones, quae modum proprium actionis pastoralis Ecclesiae efficere debent (cf. PO 73); quarum condicionum spontrix est auc­ toritas Episcopi in spiritu servitii exercenda. Fraternitatis inter sacerdotes in sacramento Ordinis fun­ datae, Consilium Presbyterale, quod natura sua est dioecesanuin, quaedam forma est inslitutionalis manifestationis. Navitas huius Consilii lege plene definiri non potest; eius efficacia pendet praesertim ex iterato conamine om­ nium opiniones audiendi, ut ad consensum perveniatur cum Episcopo, cuius est decisionem finalem ferre. Si haec fiant maxima cum sinceritate et humilitate, qua­ vis ratione unam tantum partem spectandi superata, fa­ cilius ad bonum commune recte procurandum perveniri potest. Consilium Presbyterale est institutio, In qua presbyteri, crescente in dies varietate in exercitio ministeriorum, agno­ scunt sese invicem compleri in serviendo uni eldemque Ecclesiae missioni. Ei competit Inter alia investigare fines certos ct distincte circumscriptos, prioritates proponere, rationem agendi in­ dicare, quidquid Spiritus per singulos ct coetus excitare solet, ndiuvare, vitam spiritualem fovere, ut necessaria unitas facilius attingi possit. Communionis hierarchicae inter Episcopos ct presbyte­ ros (cf. PO 7) inveniendae sunt novae rationes, quibus c) Caelibatus in Ecclesia Latina servandus. Salvae maneant Ecclesiarum Orientalium traditiones, prout nunc vigent, in variis territoriis. Ecclesia ius habet et officium determinandi formam con­ cretam ministerii sacerdotalis ct proinde etiam seligendi candidatos aptiores, certis qualitatibus humanis ct supernaturalibus insignitos. Cum Ecclesia Latina caelibatum ut condicionem sine qua non ad sacerdotium suscipiendum exigit (cf. PO 16). hoc non facit propterea quod putet hunc vitae modum esse unicam viam ad sanctificationem assequendam. Id facit sedulo considerans formam concre­ tam ministerium exercendi in communitate ad aedificatio­ nem Ecclesiae. Propter intimam et multiformem cohaerentiam inter munus pastorale et vitam caelibem, lex vigens sustinetur: 917 Qui / enim libere vult disponibilitatem totalem, quae est nota dlstinctiva huius muneris, libere etiam suscipit cae­ libem vitam. Candidatus hanc vitae formam non ut ab extrinseco impositam, sed potius ut manifestationem libe­ rae suae donationis, quae ab Ecclesia per Episcopum ac­ ceptatur et rata habetur, sentiat oportet. Hoc modo lex tutela et praesidium fit libertatis, qua sacerdos se Christo donat, et tamquam n es babitw suat aem Dosse nisi candidatus ad cum congruenter praeparetur. per place! aut nem placet, sed electionem unius «ut aJt*rius (VMma Inde ab initio candidati attendant oportet ad rationes po­ formula, seu A, obtinuit X07 suffra/tùi, altera, scu fi, 9? AtwtrrttfcMMB Ine­ runt 3 ct 1 pariter vota nulla). sitivas pro caelibatu eligendo, neque sc oblcctionibus tur­ 6175 6176 η. 4016 SYNODUS EPISCOPORUM: DE IUSTITIA IN MUNDO 1071 NOV 30 Ecclesiae locales magis inter se pateant et agant, quaerendi Iam adsunt vera signa renoscentis vitae spiritualis, dum sunt modi communis operare presbyterorum cum Episcohomines ubique terrarum. In incertitudinc huius temporis 920 pfs in institutis et in inceptis plurium dioecesium. / versantes, plenitudinem vitae exspectant. Haec renovatio Presbyterorum religiosorum adiutrix opera cum Episco­ certe fieri nequit sine participatione crucis Domini, quia po in Presbyterio necessaria est, etiamsi eorum actio Ec­ «non est servus maior domino suo» (cf. Io. 13, 16), Obliclesiae universali validum adiutorium praestat. vlsccntes ea, «quae retro sunt, nos ad en quae sunt futura extendimus» (cf. Phil. 3, 13). 2. (Relationes presbyterorum inter se). Cum presbyter Vera cum audacia mundo ostendere plenitudinem myste­ intima fraternitate sacramental! et munere consocientur rii a saeculis in Deo absconditi necessc est, ut homines per inter se et ad idem opus annitantur et conspirent, quaedam eius participationem in totam plenitudinem Dei Intrare communitas vitae vel aliquod vitae consortium, quod va­ possint (cf. Eph. 3, 19). rias formas, etiam non institationales, induere potest, inter «Annuntiamus vobis vitam aeternam, quae erat apud eos excitetur cl ipso iure, opportunis normis ac renovatis Patrem et apparuit nobis: quod vidimus et audivimus, ant inventis novis pastoralibus structuris, sanciatur. annuntiamus vobis, ut et vos societatem habeatis nobiscum Consociationes sacerdotales etiam provehendae sunt, et societas nostra sit cum Patre et cum Filio cius lesu quae, In spirito ecclesialis communionis, a legitima eccle­ Christo» (l Io. 1, 2-3). siastica auctoritate recognitae, «per aptam et approbatam vitae ordinationem et per iuvamen fraternum» (PO S) Adn. O. CAPRILE in NrT 104 (1972) 43-64: Ph. DELHAYE in fines suo muneri proprios necnon «sanctitatem sacerdotum da clergé 62 (1972) 65-71. 97-ICO, 161-169. 177-186; P. DE LETTER in exercitio ministerii» (PO 8) promovere student. in The clergy Monthly 36 (1972) 16-24; The Clergy Monthly 38 (1972) 149-159. Optandum est, ut, quantum fieri potest, requirantur modi, quamvis difficiliores evadant, quibus consociationes clerum fortasse in factiones dividentes ad communionem et structuram ecclesialem adduci valeant. 4016 Maior habeatur communicatio sacerdotum religiosorum cum sacerdotibus dioeccsanis, ut vera fraternitas sacerdo­ talis cos exsistat, ct mutuum adiutorium sibi praebeant 1971 NOV 30.-SYNOD. EP., DECL. AAS 63 (1971) 923-942 praesertim in rebus spiritualibus. 3. (Relationes inter presbyteros et laicos). Meminerint De iustitia in mundo deque missione Ecclesiae quo­ presbyteri «cum fiducia laids in servitium Ecclesiae offi­ ad iustitlke applicationem in hodierna societate cia» committere, «cis agendi libertatem et spatium relin­ quentes, immo cos ut opera etiam sua sponte aggrediantur opportune invitantes» (PO 9). Laid «item, eorum sollici­ Prooemium tudinem participantes, oratione et opere, quantum fieri possit, auxilio sint suis presbyteris ut hi aptius difficultates Convenientes ex universo mundo, communione cum om­ superare et fructuosius officia sua adimplere valeant» nibus credentibus in Christum et cum tota familia humana (PO 9). coniuncti, atque cor nostrum aperientes ad Spiritum San­ Oportet semper prae oculis habere indolem communio­ ctum Dei, nova facientem omnia, nosmet ipsos interroga­ nis Ecclesiae propriam, ut tum libertas personalis, iuxta vimus circa missionem Populi Dei, quod ad promotionem uniuscuiusque probata officia et charismata, tum unitas iustltiae in mundo attinet. 921 vitae ct actionis Populi Dd apte inter se componantur. / Consilium Pastorale, in quo clerici, religiosi el laid de­ Signa temporum perscrutantes et sensum volventis re­ lecti partes habent (cf. CD 27), suo studio et consideratione rum humanarum cursus perspicere nitentes, simul aspira­ indicia praebeat necessaria, ut communitas dioecesana mu­ tiones ct quaestiones participantes eorum, qui mundum nus pastorale tum organice praeordinare, tum efficaciter humaniorem volunt aedificare, verbum Dei audire inten­ persolvere possit. dimus, quo ad Impletlonem consilii divini de salute mundi Quo vero magis in dies invalescit Episcoporum ac pre­ nos convertamus. sbyterorum mutua responsabitis cooperatio praesertim ope Etsi nostrum non est altius condicionem mundi perscniConsiliorum Presbyteralium, eo magis desiderandum est, tarl atque perpendere, potuimus tamen graves iniustltias ut in singulis dioecesibus Consilium Pastorale constituatur. quae circa terram hominum quodammodo te­ 4. (Ratio oeconomica). Quaestiones oeconomicae Eccle­ percipere, xunt rete dominationum, oppressionum et malarum con­ siae congruenter solvi nequeunt, nisi bene pcrsplciantur suetudinum, libertatem suffocantium atque maiorem gene­ ratione habita communionis ct missionis Populi Dei. Nam omnium chrlstifidelium est necessitatibus Ecclesiae in­ ris humani partem impedientium, quin accedat ad aedi­ ficandum aequiorem ac magis fraternum mundum et ad servire. In his autem quaestionibus tractandis prae oculis ha­ cius fruitionem. benda est non tantum solida necessitudo ln sinu Ecclesiae Simul vero percepimus motum intimum ab imo impellere localis aut dioecesis aut Instituti religiosi, sed insuper con­ mundum. Adsunt nempe rerum adiuncta, quae ad promo­ dicio dioecesium eiusdem regionis aut nationis, immo orbis vendam iustltiam conferunt. Oritur in hominum coetibus universi, praesertim Ecclesiarum in territoriis missionum, et in ipsis populis nova conscientia, quae eos ab inerti quae dicuntur, atque aliarum pauperum regionum. rerum tolerantia, utpotc e quodam fato orientium, excitat Renumeratio sacerdotum, certe in spiritu paupertatis eosque movet, ut ob his condicionibus liberentur et pro­ evangellcae determinanda sed pro viribus aequa el suffi­ priae sortis conscientiam in seipsos recipiant. Animadver­ ciens, est officium iustltiae et debet etiam socialem cautio­ tuntur hominum motus, significantes melioris mundi spem nem comprehendere. Auferendae sunt in hac re nimiae dif­ et voluntatem ea omnia immutandi, quae ulterius tolerari ferentiae, praesertim Inter presbyteros eiusdem dioecesis non possunt. vel dicionis, attenta etiam communi gentis regionis condi­ cione. Audientes clamorem eorum, qui violentiam patiuntur Valde optandum videtur, ut Christianus populus Ita peatque systematibus et mcchanlsmatibus iniustis concul­ detemptim formetur, ut proventus sacerdotum separentur cantur, necnon Interpellationem mundi, qui perversitate ab actibus ministerii, praesertim sacramentalibus. sua consilio Creatoris / contradicit, communem conscien­ 924 tiam habuimus de Ecclesiae vocatione, cx qua praesens sit velutl ln corde mundi praedicando pauperibus Bonum Conclusio Nuntium, oppressis liberationem, gaudium afflictis. Spes et impulsiones, qune mundum funditus movent, non sunt Sacerdotibus, ministerium Spiritus (cf. 2 Cor. 3, 4-12) alienae a dynamics, vi Evangelii, per virtutem Spiritus In medio communionis totius Ecclesiae exercentibus, novae Sancti liberantis homines a peccato personali et ab cius viae patent ad testimonium profunde renovatum ln mundo consectariis ln vita sociali. hodierno exhibendum. Christiana ergo cum fiducia futurum tempus aspicere Historiae Incertitude ct, quae cum dolore oriuntur, con­ opor/tel ac Spiritum Sanctum implorare, ut. non obstanti­ vergentia studia in itinere ascendente communitatis huma­ bus periculis, quibus Ecclesia ope adminiculorum mere nae, ad Historiam Sanctam nos adducunt, In qua Deus sc humanorum occurrere nequit. Suo ductu ac Sua Inspira­ \nob.ls notum iaclcns consilium suum tione portae Evangel lo aperiuntur. n .al US effectione ntque Apostolos, praesertim Petrum ct Paulum, uti exempla Imaginis renovandi sacerdotii, semper prae oculis haben­ tes, gratias Deo Patri agamus, quod nobis occasio datur, ut maiora cum fidelitate omnes vultum Christi nianiferedemptionem et liberationem ab omnîTn^u opprè“s. utemua. 6177 6178 1071 NOV 30 I. SYNODUS EPISCOPORUM: DE IUSTITIA IN MUNDO Iustitia ct societas mundialis Crisis solidae necessitvdinis universalis Mundus, «n quo Ecclesia vivit et agit, captivus detinetur metuendae cuiusdam contradictionis. Vires enim, quae ope­ rantur pro adventu societatis mundialis in unum redigen­ dae, numquam tam potentes ac dynainicae apparuerunt; radicantur enim in conscientia plenae aequalitatis funda­ mentalis atque etiam dignitatis humanae cunctorum homi­ num. HI, cum sint membra eiusdem familiae humanae, vinculo insolubili sunt Inter se coniuncti in una totius mun­ di destinatione, cuius responsabllltatem participant. Novissimae facultates tcchnologlcae fulciuntur unitate scientiae, globalilale et simultaneilatc communicationum necnon ortu cuiusdam universi oeconomici, ut aiunt, in quo omnia mutuo prorsus dependent. Homines praeterea intellegere incipiunt rationem quamdam novam ac pro425 fundlorem impensio/remque unitatis, eo quod percipiunt proventus, sicut et pretiosissimos thesauros aërls et aquae, quibus vita carere nequit, ac parvam et fragilem biosphaeram totius complexus omnium, quae vivunt super terram, non esse infinita, sed e contra servanda ac praeservanda esse ad modum unici patrimonii totius humanitatis. Contradictio in eo est posita, quod intra hunc unitatis prospectum, vires divisionis et contentionum oppositarum impetum suum hodie augere videntur. Antiquae divisiones inter nationes et imperia, inter stirpes et civium ordines, possident nunc nova tcchnica instrumenta destructionis. Velox cursus ad arma apparanda minatur optimum homi­ nis bonum, quod est vita; populos ct homines pauperes miseriores reddit, tantummodo iam potentes locupletans; continuum periculum gignit conflagrationis ct, si agitur de armis nuclearibus, totam vitam a facie terrae delerc minatur. Simul autem novae divisiones exoriuntur, quibus homo separatur a proximo suo. Nisi oppugnetur ct supe­ retur per «actionem socialem et politicam, influxus novae ordinationis industrialis et technologicae favet congloba­ tioni divitiarum, potestatis, capacitatis ad decisiones spec­ tantis, apud parvum moderatorum coetum, sive publicum sive privatum. Iniustltia oeconomica et defectus partici­ pationis socialis hominem a fundamentalibus iuribus hu­ manis et civilibus consequendis arcent. Spes, quae ultimis viginti quinque annis humanum genus pervasit —nempe oeconomicum incrementum tantam pro­ laturum esse bonorum quantitatem, ut pauperes saltem micis a mensa cadentibus ali permitterentur— vana evasit in regionibus parum progressis ct in circumscriptis plagis paupertatis intra regiones ditiores, propter celerem nato­ rum auctum et copiam opificum, propter immobilem agri­ culturae statum et agrariae reformationis defectum, ct propter migratorum fluxum generalem versus urbes, ubi tamen quaestuosae industriae, etsi magnis nummorum summis donatae, adeo paucos suppeditant locos operis, ut non raro una cx quatuor operariorum partibus inactuosa maneat. Quae velutl suffocantes oppressiones constanter .9A ?ociaHs vitae segreges tunnatlm gignunt, non satis nutritos, inhumanarum domorum habitatores, litterarum inscios, / politica potentia orbatos sicut ct congrua dispositione ad responsabilltatem ct ad dignitatem moralem. F^Practerea, petitio opum ct energiae, facta a nationibus ditioribus —sive capilalisticis sive socialisticls— talis est (perinde atque inquinamentum, quod ex carum usu tum in aère terrae circumfuso tum in mari consequitur), ut essentialia vitae terrestris elementa, cuius generis sunt aër et aqua, irreparabiliter vastarentur, sl taxationes altae con­ sumptionis et contaminationis, constanter auctae, exten­ derentur ad totam humanitatem. Validus impulsus ad unitatem mundialcm ct inaequalis distributio, quae efficit ut decisiones circa tres cx quattuor partibus redituum, collocationis pecuniae el commercii pe­ nes unam tantum cx tribus partibus generis humani sint, illius nempe, quae maiore progressione gaudet —atque si­ mul inanitas progressus mere oeconomici una cum nova perceptione limitum materialium biosphaerae—nos ducunt ad conscientiam habendam huius facti, quod scilicet in ho­ dierno mundo oriuntur novae dignitatem humanam conci­ piendi rationes. Ius ad progressionem Coram dominationis systematibus, quae inter nalIones obtinent, effectio iustitiae magis magisque pendet e vo­ luntate promotionis. In nationibus, quae in via progressionis adhuc sunt, ct in sic dicto mundo socialism!, voluntas promotionis affir­ 6179 η. 401G matur Imprimis per pugnam pro formis Illis expressionis et propriorum lurium vindicandorum, quam evolutio ip­ sius systematis oeconomici inducit. Haec aspiratio ad iustitiam affirmatur, cum superatur Illud velutl limen, a quo incipit conscientia, qua quis se plus plusque valere novit (Lltt. Enc. Populorum progressio, n. 15: A. A. A., LIX [1967], p. 265) (Le 3546], sive sin­ gulus integer homo consideratur, sive homines universi, ipsaque exprimitur conscientia luris ad progressionem. Hoc ius perspiciendum est in mutua dynamita penetratione omnium illorum fundamentalium iurium humanorum, in quibus aspirationes individuorum et nationum fundantur. / 427 Huiusmodl autem desiderium vota temporis nostri implere non poterit, si obiectiva obstacula ignoret, quae structurae sociales opponunt conversioni cordium vel etiam effectioni perfectae formae caritatis. Ipsum e contra exigit, ut supe­ retur condicio illa generalis hominum quasi ad margines societatis degentium, utque tollantur saepta vel circuli vi­ tiosi, quae iam in systemata conversa sunt, quaeque com­ munitatis ascensum praepediunt ad perfruendam aequam remunerationem effectoribus opum debitam, atque adeo roborant inaequalitatis condicionem prohibentem, ne quis possit ad commoda et servitia collectiva accedere: quo fit ut magna civium pars ab illis aliena detineatur. Si nationes et regiones, quae in via progressionis sunt, non perveniunt ad sui liberationem per modum progressionis, periculum reapse est ne condiciones vitae, quas dominatio colonica praesertim creavit, in novam formam colonialismi evolvi possint, in qua eaedem progredientes nationes victimae fo­ rent vicissitudinum vinum oeconomicarum intemationalium. Tale ius ad progressionem ius est ante omnia ad spem secundum illam veram definitamque mensuram, quam ho­ die humanum genus nactum est. Ut huiusmodl spei respon­ deatur, liberanda est conceptio evolutionis ab illis mythis et falsis persuasionibus, quae adhuc secum fert mentis ha­ bitus obnoxius notioni cuiusdam progressus, qui in determinismo ct processu quodam automatic© fundatur. Cum progredientes populi futurae suae sortis causam in se assumunt firma promotionis voluntate —etsi ipsi ad finalem exitum non perveniant—, suam ipsorum persona­ litatem authentice manifestabunt. Ut autem iidem inlustae inaequalitati relationum intra hodiernum mundi socialem complexum extantiuni respondeant, quidam nat ionalismus responsabitis hisce nationibus impulsum necessarium tri­ buit, quo ad propriam identitatem, ut aiunt, accedant. Ab hac autem autodeterminalione fundamentali manare pote­ runt sive conatus ad instaurationem novorum complexuum politicorum, qui eisdem populis plenam progressionem per­ mittant, sive consilia necessaria ad inertiam vincendam, quae vanos huiusmodi nisus reddere possit —ut in qui­ busdam casibus ipsa impulsio demographica—, sive etiam nova sacrificia, quae incrementum praestitutae ordi/natio- 423 nis postulat ab illa generatione, quae sortes suas futuras vult exstruere. Ex altera parte, minime possibile est cogitare de vera societatis promotione, quin agnoscatur necessitas —intra rationem politicam electam— sive progressionis, miae coa­ lescit simul ex incremento oeconomico el ex participatione; sive etiam auctus divitiarum, qui secum infert progressum socialem totius communitatis, quae quidem superet in­ justas inter regiones inaequalitates ct nimiam prosperita­ tem quibusdam locis circumscriptam. Ipsa vero partici­ patio tale ius est, quod tam in campo oeconomico, quam in sociali atque politico applicari debet. Dum iterum affirmamus ius populorum ad propriam identitatem servandam, clarius usque perspectum habe­ mus, prorsus inefficacem fore luctam contra talem reno­ vationis viam ac rationem, quae indolem nationum pro­ priam tollat, provocando solummodo ad sacras consuetu­ dines historicas et venerandos vitae modos, lamvero. ri ad nostrae aetatis rationem renovatio ca intentione accipia­ tur, ut bono nationis inserviat, tunc homines talem cultu­ ram creare valebunt, quae veram propriamque hereditatem constituat velutl quondam germanam memoriam socialem, quae actuosa est atque authenticam personalitatem crea­ tricem in concentu nationum format. ΙνηΤΠΑΕ VOCE DESTITUTAE Nos percipimus in mundo complexum quemdam inlustl· tiarum, quae constituunt nucleum problematum nostri tem­ poris et quarum solutio exigit labores et munera ln omnibus gradibus societatis, etiam in illis, qui pertinent ad societa­ tem mundinlem, ad emam properamus hac novi.vrirn.i quarta parte saeculi XX. Proinde parati esse debemus ad susd618P η. 401β SYNODUS EPISCOPORUM: DE IUSTITIA IN MUNDO plenda nova munera et nova officia in omni provincia hu­ manae navitatis, ac peculiari modo In ambitu societatis mundialls, si iustitia revera ad effectum deducenda est. Actio nostra Imprimis dirigenda est ad illos homines illasque nationes, quae propter varias oppressionis formas et prop­ ter peculiares condiciones ingeniumque nostrae societatis, victimae Iniustltiae manent ad silentium redactae, quinim­ 429 mo ipso interpellandi iure destitutae. / Sit in exemplum casus migrantium, qui saepe propriam relinquere patriam coguntur ad laborem quaerendum, qui­ bus tamen multoties portae clauduntur propter praeiudicia socialis discriminis vel, si quando ipsis ingressus pateat, iidem non raro ad insecuram vitam ducendam adiguntur, aut inhumano modo tractantur. Item cum agitur de coe­ tibus minore sorte in promotione sociali donatis, ut sunt operarii, praesertim agricolae, qui maiorem partem habent In evolutionis processu. Peculiari modo profecto lugenda est condicio, qua in exilio degunt tot millia hominum el cuiusvis coelus vel nationis persecutionem patientis —ali­ quando ex instituto decretam— sive ob originem stirpis aut generis, sive ob causam tribus. Haec ob causam tribus persecutio aliquoties veri genocidii nota signatur. In mul­ tis regionibus gravissime etiam laeditur iustitia contra eos, qui propter fidem persecutionem patiuntur, vel qui a fac­ tionibus politicis et publicis potestatibus iniqua actione oppressi ad atheismum indesinenter ac multimodis adi­ guntur nut libertate religiosa privantur: Idque tum quia cultu publico Deum honorare Impediuntur, tum quia fidem publice docere et propagare prohibentur, et ad suae ipso­ rum religionis principia temporales navitates peragere ve­ tantur. Iustitia violatur quoque antiquis novisque oppressionis modis, qui proficiscuntur ex personarum coartationibus Jurium, tam represslone ex parte potestatis politicae, quam violentia privatae contentionis, usque ad extremum limi­ tem condicionum integritatis personalis. Probe noti sunt casus torturae, praesertim contra captivos politicos, qui­ bus praeterea multoties regularis processus denegatur, quive iniquis arbitriis in ipso iudicio subiciuntur/Neque illi in bello captivi praetereundi sunt, qui, posthabitis etiam conventis Genevensibus, inhumano modo tractantur. Contentio contra abortum legalem et impositionem me­ diorum anticoncepUonallum, necnon contra bellum pressio­ nes, manifestae formae sunt vindicationis luris ad vitam. Praeterea, hominum nostri temporis conscientia exigit veritatem praeberi per instrumenta communicationis socia­ lis; quod vero ius ellam includit ad genuinas imagines spectandas, quas lusa instrumenta exhibent, et ad possi­ 430 bilitatem corrigendi subversionem veritatis rerum. / Id quoque efferendum est nostris iterum diebus ius, praesertim puerorum el Juvenum, ad educationem, ad vi­ tae condiciones et ad Instrumenta communicationis socialis moralia ac recta in periculum verti. Familiarum actio in vita sociali raro, nec sufficienter ab relpublicae institutis agnoscitur. Obliviscendus denique non est maior usque numerus personarum, quae a familia et α societate saepe derelin­ quuntur. senes, orphani, Infirmi et omne contemptorum genus. Iustitia salvifica 1971 NOV 30 Der per Crtstum In Vetere Testamento Deus nobis sc Ipsum praebet libe­ ratorem oppressorum et defensorem pauperum, exigentem ab hominibus fidem in Ipsum ct lustitinm erga proximum. Tan tummodo In observantia officiorum Iustitiae Deus vere 431 agnoscitur liberator oppressorum. Actione et doctrina sua Christus conlunxit indlvissiblli modo necessitudinem hominis tum ad Deum, tum ad alios homines. Suam in mundo vitam Christus duxit uti dona­ tionem absolutam sul ipsius Deo Patri pro hominum salute et liberatione. Praedicatione sua proclamavit Dei paterni­ tatem erga omnes homines ct interventum Iustitiae Del pro indigentibus atque oppressis (Lc. 6, 21-23). Tali modo Christus se Ipsum consociavit cum his suis fratribus mini­ mi ut asseruerit: Quamdiu fecistis uni ex his fratribus meis minimis, mihi fecistis (MI. 25, 40). Ecclesia inde a primis suis initiis vixit et intellexit even­ tum Mortis et Resurrectionis Christi uti vocationem Del ad conversionem in fide Christi et in amore fraterno, adim­ pleto per mutuum auditorium usque ad voluntariam bo­ norum materialium communionem. Fides in Christum, Filium Dei et Redemptorem, et amor proximi constituunt argumentum primarium scriptorum Novi Testamenti. Secundum S. Paulum tota exsistentia Christiana recapitulatur fide operante illum proximi amo­ rem et servitium, quae observationem officiorum iustitiae inferunt. Christianus sub lege interioris libertatis vivit, nempe continenter vocatur ad conversionem cordis sive e propria sufficientia ad fiduciam in Deo, sive ex immode­ rato sui studio ad amorem sincerum proximi. Sic efficitur cius genuina liberatio ac donatio sui pro hominum libera­ tione. Iuxta nuntium igitur Christianum habitudo hominis ad homines ipsa eius habitudine ad Deum completur; eius responsio ad amorem Dei, salvantis nos per Christum, in amore et servitio hominum efficax manifestatur. Amor autem Christianus proximi et iustitia separari inter se non fiossunt. Nam amor secum fert exigentiam iustitiae absqutam, nempe agnitionem dignitatis et iurium proximi. Iustitia autem plenitudinem suam interiorem in solo amore attingit. Quia revera omnis homo visibilis Dei invisibilis imago et frater Christi est, ideo Christianus in quovis ho­ mine Deum ipsum eiusque propriam absolutam exigentiam iustitiae el amoris invenit. Hodierna mundi condicio, in lumine fidei perspecto, impel/lit. ut redeamus ad nucleum ipsum ac sucum nuntii 432 Christiani, intimam in nobis exstimulans conscientiam de huius vero sensu et de eiusdem urgentibus exigentiis. Mu­ nus praedicandi Evangelium postulat praesenti tempore, ut nos ipsos Iam nunc devoveamus hominis plenae libera­ tioni, dum is in hoc mundo degit. Nisi enim nuntium Chri­ stianum amoris ct iustitiae efficaciam suam in actione pro iustitia in mundo ostendet, difficilius credibile apud homi­ nes nostri temporis fiet. Missio Ecclesiae, H terar chiae et Christianorum Ecclesia accepit a Christo missionem praedicandi nun­ tium evangelicum, quod continet vocationem hominis ad se convertendum a peccato ad amorem Patris, et fraterni­ Necessitas dialogi tatem universalem et proinde exigentiam iustitiae in mun­ do. Haec est ratio, quare Ecclesia habeat ius, immo et Ad veram unitatem propositorum obtinendam, quae ab officium, proclamandi Justitiam in provincia sociali, natio­ universa humana societate postulatur, necessarium est mu­ nal! et International i, necnon denuntiandi statum rerum nus mediationum, ut aiunt, ad superandas in dies opposi­ Injustarum, quando lura primaria hominis et ipsa eius salus tiones. obstacula et inveteratas emolumentorum ratloncs. hoc postulant. Ecclesia non una prospicere debet iustitiae quae In processu ad humaniorem societatem inveniuntur. in mundo; habet tamen proprium et peculiare officium, Sed mediatio effectiva secum fert creationem stabilium idem est ac eius munus reddendi coram mundo testi­ condicionum dialogi, ad culus progredientem instauratio­ quod monium de exigentia amoris ct iustitiae, quae continetur nem conferre possint homines non coacti rationibus geopoin nuntio evangelico; haec vero testificatio In ipsis institutis llticis, idcologlcis, soclo-oeconomicis et differentiis, quae Inter singulas generationes exstare solent. Ad restituendum ecclesialibus el in vita Christianorum implenda est. Ad Ecclesiam, prout est communitas religiosa et hicrarvitae sensum per adhaesionem authenticis humanae vitae chlca, per se non pertinet afferre solutiones concretas In re bonis, participatio ntque testimonium surgcntlum Iuvenum sociali, oeconomica et politica pro iustitia in mundo. Eius tam necessaria sunt quam inter populos communicatio. vero missio secum fert defensionem promotionemque digni­ tatis et iurium primariorum personae humanae. IL Nuntium Evangelicum ct Missio Ecclesiae Membra Ecclesiae, quatenus sunt societatis civilis mem­ bra, lus et officium habent bonum commune persequendi, sicut ali 1 cives. Christiani sua munera temporalia cum fide­ In tali mundi hodierni statu, nui magno Iniustitlae pec­ litate et competentia Implere debent. Operari debent ut cato distinguitur, nostrum de Illo officium necnon impo­ U\miV 1ητ vUa familiari, professionali, sociali, tentiam ad cum nostris viribus vincendum experimur. Haec aV * lPso.nim cst Proprium onus et officium condicio nos Incitat ad audiendum corde humili ct aperto h.oc.ortWn< s.u° ductu spiritus evangelic! et doctri­ verbum Dei, qui patefacit nobis vias novas iustitiae Insti­ nae Ecclesiae suscipere. Hoc modo notentfnm Qniriiiie tuendae In mundo. Sanci i testificantur sua actione pro servitio hominum in 6181 6182 SYNODUS EPISCOPORUM: DE lUgTITIA IN MUNDO ί 071 NOV 30 433 illis, quae ad exlstcnllam ct futuram sor/tem humanitatis certum ac definitum momentum habent. Et dum Illas na­ vitates exercent, suo Ipsorum consilio gcncratlm agunt, quin ecclesiasticae hlerarchiac responsabilitatcm afficiant; aliquo tamen modo afficiunt responsabilitatcm Ecclesiae, cum olus membra sint. ΙΠ. Effectio iustitiae Testimonium Ecclesiae Plures Christiani ducuntur ad veras confessiones iustitiae variis modis actionis pro iustitia, quae proficiscitur a ca­ ritate iuxta gratiam, quam a Deo acceperunt. Pro aliquibus eorum haec actio versatur In campo ad conflictus sociales et politicos spectante, in quibus Christiani testimonium Evangello reddunt, ostendentes in historia esse fontes pro­ gressionis diversos a pugna, nempe amorem et ius. Hic primatus amoris in historia alios Christianos ducit ad prae­ ferendam viam actionis non violentae et actionem in opi­ nione publica. Si Ecclesia testimonium iustitiae reddere debet, Ipsa agnoscit eum iustum in primis esse debere ante aliorum oculos, quicumque loqui audeat de iustitia coram homini­ bus. Quapropter nosmetipsos examen instituere oportet de modis agendi, de possessionibus et de genere vitae, quae in ipsa Ecclesia habentur. Servanda sunt iura in sinu Ecclesiae. Propterea, qualiscumque est modus quo quis Ecclesiae sociatur, nemo tamen privari debet iuribus habitualibus. Qui Ecclesiae proprio labore inserviunt —presbyteris et religiosis non exceptis— subsidia ad vitam sufficientia accipere debent et illis securitatibus socialibus frui, quae in usu sunt in unaquaque regione. Laicis tribuenda sunt aequum stipen­ dium et conveniens promotionis ratio. Votum iteramus, ut lalci potiora munera exerceant quod attinet ad bona tem­ poralia Ecclesiae, et in iisdem administrandis partem ha­ beant. Contendimus quoque, ut mulieres propriam partem responsabi litatis et participationis in vita communitaria so434 cie tatis ct etiam Ecclesiae habeant. / Proponimus, ut profundo studio hoc argumentum subiclatur congruentibus rationibus adhibitis, e. g. ope mixtae commissionis ex viris et feminis, ex religiosis et laicis, e diversis condicionibus et disciplinis. Omnibus Ecclesia agnoscit ius ad congruam libertatem sermonis et cogitationum; quod etiam complectitur ius, ut quisque audiatur in spiritu dialogi, legitimam diversitatem in Ecclesia servantis. Forma procedendi iudiciaria accusato tribuat ius accu­ satores cognoscendi, sicut et ius convenientis defensionis. Ut sit perfecta, iustitia includat oportet celeritatem pro­ cessus. Quod speclatim requiritur in causis matrimonia­ libus. Membra denique Ecclesiae aliquam participationem ha­ beant In apparandis decisionibus, iuxta normas a Concilio Occumcnico Vaticano II et a Sede Apostolica datas, e. g. quod attinet ad constitutionem Consiliorum in omnibus gradibus. Ad res temporales quod attinet, qualiscumque est earum usus, numquam eo perveniendum est, ut ambiguum red­ datur testimonium evangelicum, quod Ecclesia praebere debet. Quodsi quorundam munerum vel dignitatum privi­ legia conservari expediat, id tamen continenter ad regulam huius principii expendendum erit. Et quamquam In genere difficile est fines statuere inter ea, quae sunt necessaria recto usui, et ea quae exiguntur testimonio prophetico, certe hoc principium firmiter retineri debet: fides nostra a nobis exigit aliquam parsimoniam in rerum usu; Eccle­ sia et vivere et propria bona ita administrare debet, ut Evangelium pauperibus nuntietur. Si, c contra. Ecclesia ex divitibus vel potentibus huius mundi apparet, minuitur cius credibilitas. Nostra conscientiae discussio pertingat ad genus vitae omnium: episcoporum, presbyterorum, religiosorum rcliglosarumque et laicorum. In populis egenis interrogandum est, utrum cx eo quod aliquis ad Ecclesiam pertineat, iam ingrediatur in circumscriptum recessum quendam opulen­ tum, dum circum homines paupertate premuntur. In so­ cietatibus ubi plus consumitur, quaerendum erit an pro­ prium vitae genus exemplum praebeat illius parsimoniae —quod ad consumptionem attinet-—, am nos ah is prae­ dicamus necessariam, ut alantur tot millia millium fame435 licorum in universo mundo. / 6183 n. 1010 Institutio ad tu stitiam Vita quotidiana christifidelis, Instar fermenti evangelic! in familia, in schola, in opere, in vita sociali et civili agen­ tis, adlumentum est peculiare, quod Christiani iustitiae af­ ferunt; ad hoc vero prospectivae rationes ac significatio accedunt, quas ipsi conaminibus humanis tribuere possunt. Proinde ratio educationis talis esse debet, ut doceat homi­ nes vitam gerere in tota cius real itate, et iuxta principia evangelica doctrinae moralis, personalis simul ac socialis, quae vitali testimonio Christiano exprimatur. Comperta autem sunt impedimenta progressus, quem pro nobismetipsis et pro hominibus exoptamus. Modus educationis, nostris temporibus persaepe adhuc vigens, an­ gustum quendam individualismum fovet. Pars familiae hu­ manae vivit tamquam immersa in illo habitu mentis, qui possessionem plus aequo extollit. Schola atque instrumenta communicationis socialis, saepe impedita ordine constitu­ to, sinunt talem solummodo hominem formare, qui ipso ordine desideratur, hominem nempe ad suam Imaginem; non hominem novum, sed iterationem eiusdem prorsus ho­ minis. Haec autem educatio postulat cordis renovationem, quae in eo innititur, quod peccatum agnoscitur tam singulorum hominum quam totius societatis. Ipsa inculcabit etiam modum vere ct plene humanum vivendi in iustitia, in ca­ ritate, in simplicitate. Suscitabit similiter facultatem cri­ ticam, quae ducit ad cogitationem de societate, in qua vi­ vimus, ac de eius bonis, quaeque homines parat ad eadem bona repudianda, cum haec iustitiam pro omnibus homi­ nibus fovere cessaverunt. Cuius iustitiae educationis pri­ marium propositum in nationibus, quae sunt in via pro­ gressionis, consistere videtur in nisu excitandae conscien­ tiae, ut rerum condicio, prout est, cognoscatur, et in co­ hortatione ad meliorem statum plene assequendum; quo fit ut iam transformatio mundi inchoetur. Haec autem educatio, utpote quae penitus humaniores efficiat omnes, iuvabit homines, ne deinceps vel ut res tractentur vel per instrumenta communicationis socialis vel per vires politicas; e contra idoneos illos reddet ad sortem propriam regendam et ad efficiendas communitates vere humanas. / 430 Proinde haec educatio merito dicitur permanens, quae nempe ad universos homines et ad omnem aetatem spectat. Eadem etiam ad actionem rerumque usum pertinet, quia traditur per experimenta et participationem, necnon per ipsa iniustitiae exempla, directo usu vitali cognoscenda. Educatio ad iustitiam primum impertitur in familia. Probe novimus non solum instituta Ecclesiae ad id conso­ ciatam operam collocare, sed etiam alias scholas, opificum collegia, factiones politicas. Talis educationis materies necessario secum fert respec­ tum personae eiusque dignitatis. Quoniam hic de iustitia in universo mundo agitur, ante omnia graviter affirmanda est unitas familiae humanae, in qua secundum Del dispo­ sitionem homo nascitur. Signum huius communis solidaeque coniunctionis pro Christianis illud erit quod omnes homines eo fine nascuntur, ut divinae naturae in Christo participes fiant. Principia fundamentalia, quibus vis Evangelil vitam so­ cialem nostro hoc tempore affecit, inveniuntur in illa sum­ ma organica doctrinae, quae inde ab Encyclicis Litteris Rerum Novarum inscriptis usque ad Epistulam Apostollcam Octogesima Adveniens [LE 3975) gradatim et oppor­ tune proposita est. Per Concilii Vaticani II Constitutionem Gaudium el Spes [LE 3366] Ecclesia, quam umquam alias melius intellexit, quaenam suae partes essent in mundo huius temporis, in quo videlicet Christianus servando lustltiani salutem propriam operatur. Encycllcae Litterae Pcicem in Terris [LE 3110) dederunt nobis magnam chartam iurium hominis. Iustitia inter omnes gentes ct populos in Encyclicis Litteris Mater et Magistra (LE 2981) priorem locum obtinere coepit, eademque, dum In documento Pofmlorum Progressio [LE 3546] accuratius forma veri tracatus de iure ad progressionem fovendam exprimitur. In Epistula Octogesima Adveniens (LE 39751 summa linea­ mentorum ad actionem politicam spectantium evadit. Sicut Apostolus, opportune ct importune e.\h «rtamur, ut Verbum Dei praesens adsit in mediis eventibus humanis. Sententiae, quas proferimus, exprimere volunt illam fidem, quae hodie obligat et nos et christifidelcs omnes. In votis omnium nostrum est, ul declarationes Illae semper loco­ rum et temporum adiunctls respondeant. Mandatum no­ strum postulat, ut animo forti injustitias denuntiemus cum caritate, prudentia ct / firmitate, sincerum colloquium tw- 4^7 6184 SYNODUS EPISCOPORUM: DE IUSTITIA IN MUNDO η. 4010 bente-s cum omnibus, ad quos spectat. Scimus enim re­ prehensiones nostras tantum assensum sibi conciliare pos­ se, quantum cum ipsa nostra vita congruant atque in actione continua sese ostendant. Liturgia, quae cor vitae Ecclesiae est cuique nos praesu­ mus, valde inservire potest educationi ad iustitiam. Ipsa est enim gratiarum actio Patri in Christo, ante oculos po­ nens per suam communitariam formam vincula nostrae fraternitatis nosque iterum iterumque commonefacit de Ecclesiae munere. Liturgia Verbi, catechesis, celebratio Sacramentorum vim habent, ut nos ad reperiendam Pro­ phetarum, Domini lesu Christi et Apostolorum doctrinam de iustitia adluvent. Praeparatio ad baptismum formatio­ nem conscientiae Christianae inchoat. Paenitentiae praxis significationem socialem peccati et sacramenti conspicuam faciat. Eucharistia, denique, constituit communitatem eamque ad hominibus serviendum inducit. Cooperatio inter ecclesias locales Ecclesia, ut sit revera signum coni unctionis, quam fami­ lia nationum exoptat, in sua vita exhibere debet maiorem cooperationem inter ecclesias regionum ditiorum et eccle­ sias regionum pauperum in spirituali communione atque In partitione facultatum humanarum et materialium. Prae­ sentes liberales animi inclinationes ad auxilium inter ec­ clesias ferendum efficaciores evadere possunt per coordina­ tionem realern (v. g. S. C. pro Gentium Evangelixatione ct Consilium Pontificium «Cor Unum»), per prospectivam ra­ tionem in adminlstratlone communi donorum Dei, per ne­ cessitudinem fraternam semper faventem autonomiae et responsabllltati beneficiariorum, quod attinet ad determi­ nationem critcriorum atque propositorum concretorum electionem eorumque effectionem. Haec autem praestituta ordinatio nullo modo circumscri­ benda est propositis oeconomicis; e contra, actiones stimu­ lare debet, quae promovere possint illam formationem hu­ manam ac spiritualem, quae fermentum ad progressionem 938 integram hominis necessarium suppeditent. / Cooperatio oecuhenica Probe conscii eorum, quae in hac provincia peracta iam sunt, nos ad iustitiam in mundo promovendam, ad efficien­ dam populorum progressionem, ad pacem stabiliendam, cooperationem cum fratribus Christianis selunctis a nobis, una cum Concilio Oecumenico Vaticano II, maxime com­ mendamus. Haec cooperatio imprimis operositates ad di­ gnitatem hominis eiusque iura primaria tuenda respicit, praesertim Ius ad libertatem religiosam; inde contentio communis contra inducta discrimina ob differentiam reli­ gionis, stirpis et coloris, culturae etc. Cooperatio etiam ad studium doctrinae Evangelll, quatenus totam navitatem Christianam attingit, sese extendit. Hanc cooperationem oecumenlcam Secretariate ad Christianorum unitatem fo­ vendam et Pontificia Commissio Studiosorum a «Iustitia et Pace» communi consilio efficaciter provehere studeant. Eodem spiritu ducti, pariter commendamus cooperatio­ nem cum omnibus Us, qui in Deum credunt, in Iustitia so­ ciali, pace et Hbertate fovendis; immo etiam cum iis, qui quidem Auctorem mundi non agnoscunt, tamen, bona hu­ mana aestimantes, sincere ct honestis viis iustitiam quae­ runt Actio internationalis 1071 NOV 30 legalis, arbitratus et publicae disciplinae internationalis. Omnino necesse est, ne contentiones Inter nationes bello solvantur, sed ut inveniantur aliae viae naturae humanae congruae. Foveatur insuper strategic.·» ars abstinendi a vi, ar s *a _ » . · quam appellant, conscien­ tiae legibus agnoscant ct moderentur. 3. Adi uventur proposita alterius Progressionis Decen­ nii, Inter quae translatio alicuius certae partis reditus an­ nui nationum ditiorum ad nationes in via progressionis, aequiora pretia materiarum primarum, mercatus apertus nationum ditiorum, et, in quibusdam rebus, peculiaria iura exportandi merces manu factas e nationibus in via progres­ sionis; ngitur enim de primis lineamentis rationis contribu­ tionis progredientis, sicut ct prospectivae rationis oecono­ micae ct socialis pro universo mundo. Lugemus, quoties nationes ditiores se removent ab hoc eximio bono expe­ tendo, partitionis nempe et responsabilltatis mundlalis. Fore speramus, ne ulla similis debilitatio communis solidaeque necessitudinis internationalis vigorem auferat di­ sceptationibus de commerciis, quas Conferentia Nationum Unitarum de Commercio et Progressione (UNCTAD) prae­ parat. 4. Cumulatio potentiae, quae consistit in fere plena do­ minatione oeconomica et investigationis et collocationis pecuniae et traiectionis per maria et securitatum, paulatim exaequari debet per nonnas institutionales, quae ro­ borent et auctoritatem ct facultates quod attinet ad deci­ sionem responsabllem nationum in via progressionis, et per plenam et aequalibilem participationem in Institutis intemationalibus de progressione agentibus. Quod illae re­ vera nuper prohibitae sunt, ne colloquiis de commercio mundlaii atque etiam de decisioni/bus circa rem numma- 940 riam intéressent, quae quidem graviter afficiunt earum sortem, hoc fnit exemplum defectus potentiae, quae in ordine mundiali iusto et responsabili tolerari nequit. 5. Etsi fatemur Instituta internationalla perfici ac cor­ roborari posse, sicut et quodlibet instrumentum humanum, affirmamus quoque momentum coetuum peculiarium Na­ tionum Unitarum, eorum praesertim, qui directe agunt de quaestionibus immediatis et acutioribus paupertatis in mundo, in campo agrariae reformationis et progressus agriculturae, sanitatis, educationis, locorum operis facien­ di, hominum habitationis et urbium densissimi et celerrimi incolatus. Peculiari modo indicanda nobis videtur necessi­ tas alicuius fundi seu aerarii, quo sufficientia alimenta et proteinae, quas vocant, suppeditentur ad plenam progres­ sionem mentalem et physicam puerorum. De generis hu­ mani immenso incremento illa repetimus, quibus Summus Pontifex Paulus VI munera definivit publicae potestatis in Litteris Encvcllcis, a verbis Populorum Proqressio Inci­ pientibus: «Non est dubium quin potestates publicae, quan­ tum ad eas pertinet, In hacc se queant interponere, cives hac de re decentes et accommodata rei principia capientes, dummodo haec praescriptis legis moralis congruant, et iusta coniugum libertas absolutissime servetur» (n. 37: A. A. S., LIX [1967 J, p. 276) [LE 3546 J. 6. Gubernia pergant sua tributa solvere, referenda in fundum seu aerarium progressionis, sed modum etiam in­ quirant, quo maxima horum conatuum pars sequatur vias multilalerales, plene servantes responsabilitatern nationum In via progressionis, quae sociandae sunt consiliis capiendis de prioritate et collocatione pecuniae. 7. Efferenda etiam nobis videtur nova sollicitudo mun­ Cum Synodus Indolem universalem prae se ferat, eas lustitiae quaestiones tractat, quae directe totam familiam di, de qua primum agetur in Conferentia de ambitu huma­ humanam attingunt. Unde momentum agnoscentes coope­ no, Holmiac mense iunio anno 1972 celebranda. Intellegi rationis intematlonnlls pro progressione sociali atque oe­ non potest, quomodo nationes ditiores sibi sumere audeant conomica, ante omnia inaestimabile opus laudamus, quod ita bona materialia, quae expostulant, augere, ut vel reli­ Ecclesiae locales, misslonarli atque Instituta cos sustinen­ quae nationes In misera paupertate persistant, vel pericu­ tia, In populis cgentloribus effecerant; et illa incepta iliaque lum oriatur ne ipsa fundamenta physica vitae mundlalis instituta promovere cogitamus, quae pro pace, pro Iustitia destruantur. Ii qui, iam sunt divites-, debent suscipere ge­ international! el progressione hominis operantur. Ideo ca­ nus vitae minus materiale, cum / minore rerum dissipatio- 941 tholicos homines hortamur, ut sequentes propositiones per­ ne, ut sic vitetur destructio patrimonii, quod Ipsi absoluta pendant: ex iustitia participare debent cum omnibus aliis membris generis humani. 1. Agnoscatur fundamentum ordinis Internationalis In­ niti In iurlbus ct In dignitate Inamissibilibus hominis. De­ 8. Ut Ius ad progressionem opere compleatur: claratio larium Hominis, facta α Nationibus Unitis, rata a) populi ne impediantur progressionem assequi iuxta elementa humani cultus ipsis propria; 929 fiat ab Iliis omnl.bus guberniis, quae tali pacto convento nondum adhaeserunt; et plene ab omnibus servetur. muluaiP cooperationem omnes populi principa2. Nationes Unitae —quae secundum proprium finem prOprlac Progressionis oeconomicae et socialis ucn possint; participationem omnium nationum promovere debent —ct Institutu Inlematlonalia sustineantur, quatenus sunt Ini­ tium alicuius ordinis, qui possit comprimere increscens ar­ morum studium, dissuadere armorum commercium et cumuhtlonem ac dirimere lites per pacificas vias actionis ŒSl·. ÏSÎS. SSîÆïï·,.» 6185 6186 CONS/DE LAIQIS:’INSTITUTA IN’TEIINATIONALIA CATHOLICA 1971 DEC 3 Optata Synodi ad eppectum deducenda Conscientiae discussio, quam omnes nos una simul insti­ tuimus, quaeque munus Ecclesiae in actione pro iustitia pertingit, inefficax manebit, nisi In vitam descendat nostra­ rum localium Ecclesiarum, in omnibus earum ordinibus. Conferentias Episcopales deprecamur, ut ct ipsae pergant excolere prospectivas rationes, quas nos contemplati su­ mus diebus huius coetus ct in praxim deducant, id, quod nos commendavimus, e. g. constitutionem sedium rei sociali-thcologicac investigandae. Rogamus etiam, ut Pontificiae Commissioni Studioso­ rum a «Iustitia et Pace», una cum Consilio Secrctariae Sy­ nodi et Auctoritatibus competentibus commendentur de­ scriptio, ponderatio atque altius studium sive votorum sive optatorum huius nostri coctus, ita quidem ut ca, quae 912 nos inchoavimus, felicem ad exitum deducant. / B'. Spei Verbum Potentia Spiritus, qui resuscitavit Christum a mortuis, continenter in mundo operatur. Populus Dei praesens est Identidem, per generosos Ecclesiae filios, in medio paupe­ rum et eorum qui oppressionem et persecutionem patiun­ tur, in propria came et in proprio corde vivens Passionem Christi et testimonium reddens Ipsius Resurrectionis. Omnis enim creatura ingemiscit et parturit usque adhuc et expectat revelationem gloriae filiorum Dei (cf. Rom. 8, 22). Persuasum ergo habeant Christiani se fructus propriae naturae propriique conaminis ab omnibus sordibus puri­ ficatos deinceps inventuros esse in illa nova terra, quam Deus illis iam nunc parat, ct in qua Regnum erit iustitiae et amoris: quod Regnum plene tunc complebitur, cum Do­ minus ipse veniet. Spes Regni venturi properat habitare In spiritibus hu­ manis. Absoluta et perfecta mundi transformatio per Pa­ scha Domini plenitudinem sensus tribuit conatibus homi­ num, et nominatim iuvenum, ad minuendam iniustitiam, violentiam et odium, et ad efficiendum, ut omnes simul progrediantur in iustitia, libertate, fraternitate et di­ lectione. Proclamans Evangelium Domini, Redemptoris et Salva­ toris, simul Ecclesia omnes homines vocat, speciatim vero pauperes, oppressos ct afflictos, ut cooperentur cum Deo ad liberandum ab omni peccato et exstruendum mundum, qui, tantum cum fiet opus hominis pro homine, perveniet ad plenitudinem creationis. Ada. G. CAPRILE in NrT 104 (1972) 43-64; P. DE LETTER in The Clergy Monthly 33 (1972) 16-24; P. PAVAN in ApoU. 44 (1971) 187-200, 659-877. 4017 1971 DEC 8.-C0NS. LAIC., NORM. AAS 63 (1971) 948-956 Directorium respiciens normas quibus Instituta International!a Catholica definiuntur Introduction Le Motu Proprio Catholicam Christi Ecclesiam, par lequel le Pape Paul VI fonde le Conseil des Laïcs, assigne à celuici comme la première dc ses tâches, de: «promouvoir l'apo­ stolat des laïcs au plan international ou réaliser la coordi­ nation de ce qui est déjà constitué et son insertion toujours plus grande dans l’apostolat général de l’Eglise» [LE 3515 J. Ainsi est reconnu un aspect important de la vitalité de l’Eglise aujourd’hui: la qualité et la diversité des organi­ sations internationales catholiques. Ainsi est souligné le développement continu des institu­ tions internationales dans le contexte du monde d’au­ jourd'hui. A partir de ces réalités et se rappelant que «les laïcs exercent leur apostolat multiforme tant dans l’Eglise que dans le monde» (A. A., 9) [LE 3346}, le Conseil des Laïcs, en conformité avec sa mission, dégage les éléments qui permettent de déterminer les critères d’une définition des Organisations Internationales Catholiques afin d’assurer leur meilleure insertion à l'apostolat général de l’Eglise. L’esprit ct le but du document Pour arriver à la détermination de ces critères, le Con­ seil a utilisé plusieurs données: 6187 η. 4017 D'une part l'existence de nombreuses organisations qui reflète très largement les activités des membres du Peuple de Dieu. Par la définition de leurs buts, par leur organisation in­ terne ct leurs structures, par la dimension et l'étendue de leurs activités, ces organisations fournissent l'apport in­ dispensable dc leur expérience. D’autre part, les efforts déjà accomplis pour assurer à l’expérience des organisations ou mouvements internatio­ naux, la reconnaissance institutionnelle de la part du SaintSiège. Ce sont: les dispositions adoptées par la Secrétairerie d’Etat pour / agréer les statuts des organisations intema- 019 tionales catholiques et quelques-unes des conditions posées par la Conférence des Ο. I. C. pour l’adhésion des organi­ sations à son institution. Enfin les documents nés du Concile Vatican II. Parmi eux le décret sur ΓApostolat des Laïcs (A. AJ [LE 3346}, et la Constitution Pastorale Gaudium et Spes [LE 3366] sont une reference indispensable. Pour déterminer les critères de définition, plusieurs pos­ sibilités s’ouvrent à partir de méthodes différentes. Ce qui guide le choix ici, c*est la nature même de ce document. Bien qu’il doive traiter d'aspects pratiques et juridiques, il sc veut d’abord de portée apostolique et pastorale. Ce qui est en cause, c'est la confrontation entre une expres­ sion de vie à l’échelon international, son organisation et le lien qui s'établit avec la mission de l’Eglise: «faire par­ ticiper tous les hommes à la rédemption et au salut» (A, A. ,2) [LE 3346}. Il s'agit donc bien ici, dans le cadre d'un règlement, de saisir le lien entre vie et foi, s’appliquant à des organisa­ tions ou mouvements. Une double exigence s’impose: Prendre en considération la réalité de ce qui existe, l’expérience du passé et les situations nouvelles qui se posent aux organisations ct mouvements; c'cst-à-dire en­ visager la situation avec souplesse dans une vision prospec­ tive et dynamique, notamment pour ne pas préjuger de l’avenir. Exprimer aussi clairement que possible les éléments des critères à retenir pour permettre aux différents mouve­ ments, organisations, associations et groupes de se situer par rapport à ces critères. Il est important, en effet, de souligner que ce texte ne revêt pas le caractère d’un dispositif contraignant qui devrait s’appliquer sans nuances. Il laisse toute liberté aux initiatives des organisations dans leurs définitions et leurs buts, mais les convie à se situer elles-mêmes à partir des critères dc définition retenus, si elles veulent être re­ connues comme Organisations Internationales Catholiques. Critères de définition proprement dits Les observations ci-dessus conduisent à cerner le pro­ blème autour dc l'explication, du sens de la dimension qu’il convient de donner aux trois termes qui constituent θ,θ rexpression «organisation internationale catholique»./ 1. Organisation. Le mot «organisation» s’entend ici dans un sens large. Il signifie la mise en oeuvre coordonnée des efforts collectifs et des initiatives de personnes ou d’insti­ tutions sans préjuger de la forme pratique sous laquelle ils se manifestent. Il peut donc s'agir, selon les cas ct les cir­ constances, dc bureaux, services, mouvements, fédérations, organismes, etc... Λ ce sujet, il paraît essentiel, au milieu dc tant dc pos­ sibilités et de choix dans les «multiples manières de parti­ ciper à l’édification de l’Eglise, à la sanctification du monde et à son animation dans le Christ» /A. A.. 16), de retenir ce qui fait appel à une action d’ensemble, coordonnée au sein d’une organisation. Le Concile rappelle d’ailleurs que cette forme d’action organisée «correspond bien à la condition humaine ct chré­ tienne des fidèles; elle présente en même temps le signe de la communion et de l’unité dc l’Egllse dans le Christ» (A. A.» 18). Dans Gaudium ct Spes (n. 90), il dit égale­ ment «de nos jours, l'efficacité et les nécessités du dialogue réclament des initiatives collectives». A quels signes est-il possible de constater qu’il y a bien «organisation»? a) En premier lieu, l'organisation doit exprimer clai­ rement sa raison d'être, ce qui la caractérise, ce qui est son domaine spécifique. Pour qu’une organisation se situe dans l’ensemble har­ monieux des efforts et des activités des catholiques au 6188 η. 4017 CONS. DE LAICIS: INSTITUTA I.VTERNAT1ONALIA CATHOLICA plan International, il convient qu'elle fasse apparaître clai­ rement dans ses buts: ce qui est son caractère spécifique, par exemple la caté­ gorie de personnes qu’elle touche; ce qui est son genre d'activité (spirituelle, intellectuelle, caritative, en milieu social, professionnel, etc.); ce qui est sa raison d'être. Une référence explicite aux descriptions données par le décret sur ΓApostolat des Laïcs, sur les buts et les champs d’apostolat, situe l’organisation dans le secteur d'activité qu’elle a choisi avec, éventuellement, ses extensions pos­ sibles. b) En second lieu, l'organisation doit donner la preuve de son existence ct de son activité par rapport à la finalité 951 et aux buts déterminés dans ses statuts ou son règlement. ! Pour cela il importe qu’elle ait une consistance numérique suffisante. On ne demande pas à tous un même nombre d’adhésions. Il s’agit là surtout d’une appréciation quali­ tative, en fonction du but poursuivi et pas seulement d'une appréciation quantitative. Autrement dit, l'organisation doit reposer sur une base réelle, s’appuyer, selon sa nature propre, sur des personnes ou des ensembles de personnes, sur des mouvements, des bureaux, des services. Elle doit avoir des responsables de son animation et de son administration et posséder les moyens nécessaires à ses exigences de travail. Elle doit faciliter les rencontres entre ses membres, no­ tamment tenir à des intervalles réguliers des assemblées destinées: à faire le bilan de ses activités, à décider de son orientation en fonction des besoins ct à procéder à la désign at ion de personnes appelées à en porter les responsa- 1071 DEC 3 “ 1 ne disponibilité de service dans des secteurs tels que: 1 évangélisation et la sanctification, l'animation chrétienne de 1 ordre temporel, la charité (A. A., f>, 7, 8), ainsi que dans les milieux sociaux ou professionnels, famille, jeunesse, éducation, moyens de communication sociale, etc. (A. A., 10 et suivants). La référence «catholique», pour des organisations inter­ nationales, appelle en outre, les précisions complémentaires suivantes: a) tenir compte dc Γ «ouverture» de l’Egllse dans l’esprit de Vatican II; H b) en tirer les conséquences au plan des rapports avec la hiérarchie ecclésiastique. ad a) A l’heure actuelle il n’v n pratiquement pas d'or­ ganisation internationale catholique qui nc se pose des questions de rapports d'échanges, de collaboration avec d’autres chrétiens, des croyants d’autres religions ct des 0S3 non-croyants. / Bien loin de gêner cette «ouverture» l’Egllse (cf. Gaudium et Spes, nn. 89 et 90) en souhaite le développement, mais dans l’absence de toute équivoque; elle le montre claire­ ment, au plan institutionnel, en confiant à ses organismes compétents le soin d'orienter ct de suivre les initiatives des catholiques, et donc des Organisations internationales catholiques en ce domaine. Si, dans certains cas, celles-ci peuvent accueillir des personnes chrétiennes non catholi­ ques, voire même non chrétiennes, elles ne peuvent, sans enanger er leur caractère spécifique, se deg dégager de leur réfé­ rence essentielle à lΓ’Eglise catholique, à sa doctrine et à ses buts. ad b) Comme le précise le décret sur l’Apostolat des Ellc doit assumer, par l'effort de ses membres, l'accom­ Laïcs, «aucune initiative ne peut prétendre au nom de plissement de ses tâches et disposer d’une autonomie fi­ catholique sans le consentement de l’autorité ecclésiasti­ nancière qui puisse être considérée comme gage suffisant que légitime» (A. A., 24). de son indépendance. Ceci n'exclut pas qu'elle fasse appel Au niveau international, la reconnaissance d'une orga­ à des dons ou des subventions. nisation comme catholique implique l’agrément de celle-ci par le Saint-Siège qui authentifie ainsi sa participation à la 2. Caractère international. S’il est évident que le carac­ mission de l’Eglise et de sa hiérarchie et confirme son ad­ tère international doit être exprimé explicitement pour hésion à l’enseignement doctrinal de l’Eglise catholique. 5ae l’organisation soit considérée comme telle, il convient A deux occasions précises (L. G., 3Ί et A. A., 24), e bien préciser les conditions auxquelles doit répondre le Concile a traité de la question en montrant dans quel cette intention: climat de confiance et d’estime doivent s’établir les rapports avec la hiérarchie. Mais, tenant compte justement de ia di­ a) Le caractère international se démontre, Π ne suffit versité des buts, le Concile dit que «les liens de l’apostolat pas de se déclarer «international» pour l’être. Ceci suppose des laïcs avec la hiérarchie peuvent revêtir des modalités plusieurs conditions concordantes. différentes selon la diversité des formes et des buts de cet L’organisation doit: apostolat» (A. A., 24). Il est opportun de constater ici — avoir des membres dans différents pays; que certaines des organisations existant au plan intema— favoriser les échanges, communications et dialogues entre eux; tionai furent crées par l’initiative directe de la hiérarchie ou regroupent des institutions ou organismes que celle-ci — former ses membres à un esprit International et dé­ a pu susciter au plan national. La nature de leurs rapports velopper chez eux le sens des responsabilités à ce niveau; avec l’autorité sera souvent différente de celle des asso­ — avoir une visée universelle dépassant le cadre des na­ tions et des régions, même si, pour des raisons de circons­ ciations promues par les fidèles. Le Concile Vatican II reconnaît aux fidèles le «droit de tances, elle se limite à ses débuts à plusieurs nations d’une fonder des associations» (A. A., 19). La plupart des or­ même région; ceci ressort notamment d’un programme ganisations internationales catholiques sont nées à partir général rejoignant, sous un ou plusieurs aspects, les aspi9a2 rations des hommes de différents continents. / de l’initiative des fidèles. Elles sont de par leur nature aptes à coopérer aux objectifs de la pastorale d'ensemble Ces conditions sont nécessaires pour donner à l’organisa­ tion qui se réclame du caractère International, la consistan­ et à trouver ainsi une insertion toujours plus grande dans ce indispensable. l’apostolat général de l’Eglise, sans pour autant se con­ b) Le caractère international exige une mise en com­ fondre avec ses organismes officiels et en gardant leur pro­ mun des activités, des Initiatives, des apports de différen­ pre physionomie. La hiérarchie veillera également à la «coordination des tes composantes nationales ou régionales ainsi qu’une par­ ticipation effective de la base au sommet dans une perspec­ efforts» au plan International, dans l’esprit du par. n. 90 tive Internationale — le tout se faisant en vue du bien de Gaudium et Spes, et / elle s'assurera notamment que les ®54 commun de l’organisation internationale. En effet une ad­ initiatives tendant à la création de nouvelles organisations dition d’entités nationales ne suffit pas à faire une orga­ ne fassent pas double emploi avec d’autres et que les for­ ces existantes ne se dispersent pas inutilement. nisation internationale. De leur côté, les organisations entretiendront des rela­ 3. Catholique. Ce terme, dans ce cas, est le plus Impor­ tant, car 11 apporte à lui seul une spécificité toute particu­ tions de confiance et de collaboration non seulement avec lière et il complète, en la précisant, la définition de l’or­ le Saint-Siège mais aussi avec les Conférences épiscopales. Elles auront soin, notamment, d’obtenir leur accord préa­ ganisation. En effet, ll existe ou peut exister de nombreuses lable pour l’implantation d’un secrétariat international ou organisations internationales et il importe que. dans ce do­ régional sur leur territoire, de les informer de la tenue maine aussi, l’Egllse, indépendamment de certains autres d’un congrès ainsi que de leurs principales activités. modes de présence, se manifeste au monde en tant que telle. Les organisations internationales catholiques sont une La reconnaissance par la hiérarchie du caractère «catho­ forme do présence. 11 convient donc d’indiquer à quelles lique» de l’organisation comporte: conditions une organisation Internationale peut porter le . 7” \aPP^batlon des orientations fondamentales et des titre de «catholique». Pour cela, ll faut: buts de 1 organisation, normalement exprimés dans les sta— Une référence précise de conformité à l’Evangile ct ceux-cP mème aes modifications substantielles de à l’enseignement du Magistère. l’agrément des candidatures pour la présidence* — Une volonté de s’insérer dans l’effort pastoral de n0nÜnall0n ** aumôniers ou ass^sS ecciésial’Egllse. — Une préoccupation de l’éducation de la fol parmi scs membres. li est évident que le caractère catholique de l’organisa6189 6190 SACftA toîi ηι:<; i con'gregaTio SACRAMENTORUM Hon Internationale sera également garanti par le fait que ses responsables seront toujours des catholiques. Ceux-ci par ailleurs, étant placés ή un niveau où I Eglise se trouve nettement engagée, veilleront à se tenir sur la nécessaire réserve vis-à-vis dc toute prise dc position et activité pu­ bliques sur le plan politique ou syndical; leur abstention en ce domaine sera normalement l'attitude la plus indi­ quée durant l'exercice dc leur mandat (cf. Lettre Apostoli­ que Octogesima Adveniens, 50) [LE 3975). SI, d’une manière habituelle, il n’y a pas dc difficultés à prévoir pour que d'autorité légitime», en l’occurrence la Sccrétairerie d'Etat, donne son agrément à plusieurs noms en vue d’une élection ou nomination à la présidence d’une organisation et choisisse un aumônier ou assistant ecclé­ siastique parmi des personnes qui peuvent lui être présen­ tées, il se peut qu’en certaines circonstances des questions se posent. Celles-ci trouveront d’autant mieux leur réponse qu’un dialogue habituel se sera instauré entre l'organisa­ tion et l'autorité ecclésiastique. Ce dialogue permettra en outre une plus grande souplesse dans l’exécution des nor­ mes concernant la nomination de personnes ou l'agrément 955 de candidatures. / Registre permanent d’inscription •Il y a dans l’Egllse diversité de ministères, mais unité de mission» (A. A., 2). Au plan International, cela veut dire que, tout en lais­ sant ù ses membres la liberté de leurs initiatives et en respectant son exercice, l’Eglise, par la voix du SaintSiège, se réserve le droit de reconnaître comme liés à sa mission et à ses buts les organisations ou mouvements qui jugent opportun de lui demander cette reconnaissance. En vue de constituer un inventaire précis et actuel des organisations catholiques agissant au plan international, le Conseil des Laïcs est chargé d’ouvrir un registre perma­ nent d’inscription de ces organisations, c’est-à-dire des or­ ganismes, bureaux, sendees, associations ou mouvements ayant vocation internationale catholique. Cette disposition permettra aux organisations existantes de s'y faire inscrire en mettant à jour leurs statuts en fonction des critères de définition retenus et aux organisations nouvelles de se faire connaître ct reconnaître. Tout groupe qui dépasse les limites d’une nation ct qui se constitue en vue d’une activité internationale, qu'il ait ou non l’intention de devenir une organisation internatio­ nale catholique, est invité à se faire porter sur ce registre afin d’établir un lien avec le Saint-Siège. Au moment de leur inscription, les organisations préci­ sent elles-mêmes leurs buts, leurs objectifs, ainsi que le caractère qu’elles se donnent, laïc ou mixte, de manière a clarifier la nature du rôle du Conseil des Laïcs à leur endroit. L Inscription d’une organisation comme Ο. I. C. devient définitive après la reconnaissance de conformité de l’orga­ nisation ou mouvement avec les critères ci-dessus et après l’approbation de ses statuts par le Saint-Siège. Dans ce cadre les rapports des organisations internatio­ nales catholiques tant avec la Sccrétairerie d’Etat qu’avec le Conseil des Laïcs constituent le mode principal de leurs relations avec le Saint-Siège, sans pour autant gèner ceux qu’elles désirent établir avec d’autres instances, du fait de leurs objectifs particuliers. A partir des éléments positifs émanant d'une connais­ sance détaillée dc l’existence et des buts des organisations internationales catholiques, le Conseil des Laïcs assurera son rôle spécifique au service de l’Eglise ct des organisations 956 en développant un dialogue constant entre elles et / le Saint-Siège et en les aidant à mieux s’insérer dans la mis­ sion d'ensemble de l’Eglise. Mais il va sans dire que, comme par le passé, les organi­ sations trouveront toujours dans la Sccrétairerie d’Etat un Interlocuteur disponible: c'est elle qui, notamment, a compétence pour apprécier en dernier ressort ce qui, dans l'activité dc tout organisme catholique, engage l’Eglise au plan International. Conclusion C’est dans une perspective de dialogue ct dans un esprit de communion que s'inscrit l’établissement de ce docu­ ment d’orientation concernant les critères dc définition des Organisations Internationales Catholiques. Ce document les précise et les rassemble en s’inspirant des textes conci­ liaires ct dc la pratique de longues années d’existence de diverses formes de la vie catholique organisée au plan in­ ternational. Il exprime une réalité profondément ecclésiale 6191 n. 4018 et pastorale. Il met en évidence les liens spirituels privilé­ giés qui unissent les diverses organisations à l’Eglise et au Pape en leur conférant le sceau d’authenticité de leur participation à l'apostolat général de l’Eglise. 3 Décembre 1971. Adn. L. L. McREAVT in CR S7 (1972) 841-642. 4018 1971 DEC 7.-SC SACRAMENTORUM, INSTRUCTIO. PART.* Instructio ad locorum Ordinarios de canonica cele­ bratione MATRIMONII CORAM SOLIS TESTIBUS IN CASIBUS PARTICULARIBUS Ad Sanctam Sedem haud ita pridem nonnulli Ordinarii dioecesani, sive singuli, sive in coetibus congregati, preces admoverunt ut, derogando Codicis Juris Canonici prae­ scriptis (can. 1094-1103), in casibus particularibus, ob pe­ nuriam Sacerdotum et Diaconorum, concederetur facultas valide celebrandi canonicum matrimonium coram catho­ lico fideli, a parocho vel loci Ordinario delegato, et duobus testibus. Quarum precum studio sedulo peracto, consultisque Dicasteriis et Officiis competentibus aliisque, quorum quo­ modocumque Interest, Sacra Congregatio de Disciplina Sacramentorum proposita examinavit in ordinario coetu die 18 Junii 1971 habito, in quo quidem, ut oportebat, per­ pensa sunt etiam de hac materia argumenta, allata a Pon­ tificia Commissione Codici Juris Canonici recognoscendo le Id autem sine dubio statira constitit preces supra memo­ ratas ortas esse ex laudabili animarum zelo Pastorum quos urget timor ne gratia sacramenti destituantur illi qui Christianam familiam legitime condere cupiant. Id etiam animadverterunt Patres interdum matrimo­ nium ineuntes non censere se uti posse canone 1098 C. J. C. —si modo eum cognoscunt—, cum desit huiusmodl cele­ brationi signum quodvis nuptiarum indolem sacram et re­ ligiosam ostendens. 1. Omnibus vero accurate consideratis, visum est non expedire ut iure statuatur, absente Parocho aut Sacer­ dote vel Diacono, sive a jure sive a Parocho vel loci Ordi­ nario delegato, alium christifidelem religiosum aut laicum esse nominatim deputandum ad assistendum, duobus sane testibus comitantibus, canonicae matrimonii celebrationi. Etenim: Si huiusmodl assistendi ratio ad validitatem requireretur, vis memorati canonis 1098 coartaretur, quo statuitur vali­ dum esse matrimonium coram solis duobus testibus con­ tractum. Itaque immutatio iuris nunc vigentis fieret non quidem in bonum, sed forte in damnum animarum, cum nempe suapte vi destituerentur plura matrimonia, quae secus essent valida. Difficilior revera fieret pro variis oc­ currentibus casibus usus canonis 1098. Si e contra huiusmodl assistendi ratio ad solam lieeitatem requireretur, expetita bona plerumque non acciperentur et aliquid amplius imponeretur quod can. 1098 praecipit. 2. Cum vero plurimi habeatur, ut addecet, pastoralis sollicitudo Ordinariorum qui memoratas preces exhibue­ runt, haec, quae sequuntur, facienda magnopere commen­ dantur: a) Illis in locis, ubi ingens ambitus sive totius diocceseos sive singularum paroeciarum id suadeat —tum acce­ dente penuria in dies graviore Sacerdotum et Diaconorum, tum increbrescente populi frequentia a sede paroeciali el a parochi domicilio longius commorantis, atque deficien­ tibus vel difficilibus exstantibus commeatibus— attente ijerspiciant Ordinarii an legitime declarari possit fidelibus, nibi residentibus, validum et licitum esse usum canonis 1098 (qua quidem in re, praeter ipsum tenorem canonis, prae oculis habendae sunt authenticae eiusdem interpre­ tationes, datae a Pontificia Commissione ad Codicis cano­ nes authentice interpretandos die 10 Nov. 1925, die 10 Martii 1928 ct die 25 Julii 1931, quae In Commentarium Officiale «Acta Apostolicae Sedis» relatae sunt) *. b) Udem Ordinarii, aptis ad hoc institutis curriculis catccheticis, laicos instruendos curent, qui, descriptis locis assignati; — catcchesim celebrationi nuptiarum praevium tradant, ita ut matrimonium Ineuntes canonica praescriptu discant et invitentur ad consequendum viis extraordinariis. quae praesto sunt fidelibus, statum gratiae necessarium pro sa­ lutari sacramenti matrimonii receptione; * Cfr. Communicatfoacs. Ill, x (i97«) pp. 7$-Si. ’ .4. .4. S. n (I9J5), P- 5*3. VIII (LK 673}: .4. .4 S. *0 (»V?N. Γ t*A I (LE 82^]; .4. .4. S. 1·93Ο» P* 3**. I (LK 1043’. 6192 SIGNATURA AP. - SC 1*10 η. 4019-1021 —ad assistendam ipsi matrimonii celebrationi praesto sint, firma tamen sponsorum facultate coram quibuslibet testibus ad normam can. 1098 matrimonium valide con­ trahendi; — debita forma et ad normam iuris documentum con­ fidant celebrationis matrimonii illudque curent in prae­ scriptos libros paroedales transcribendum. Hac ratione —quae quidem praescriptum can. 1098 non immutat, quaeque fidelem «qualificatum» non facit testem canonicam cum auctoritate Ecclesiae, qui addatur duobus testibus requisitis in forma extraordinaria, sed efficit ut eorum alteruter, aptius edoctus, peropportunum opus ecdesiale agere queat— expetita bona videntur satis attingi. Praeterea «quallficatus> fidelis, qui opportune instructus celebrationi matrimonii assistit, poterit, iuxta Ordinarii praescripta, curare, ut ritus externam significationem reli­ giosam ct sacram induat (hac de causa, si fieri potest, idem in loco sacro peragatur et precationibus ditetur); expresse in praesentium notitiam afferre canonem 1098, publice declarans eiusmodi celebrationem esse legitimam formam, iure statutam et probatam, ineundi matrimonii sacramen­ tum; se demum sponsorem praebere debitae transcriptio­ nis in libros paroedales. Cura Ordinariis erit, ut ad munus hoc eligantur laid, qui spem faciant fore ut eo recte perfungantur. Imprimis igitur asciscantur, praeter candidatos Sacrorum Ordinum et alumnos theologici et philosophld Seminarii, ca tech istae, Actionis catholicae sodales aliique qui communi i udi ci o maturi censeantur. SSrhus Dominus Noster Paulus Div. Prov. Pp. VI dic 26 Novembris 1971, hanc Instructionem approbavit ct con­ firmavit, eamque ab omnibus quibus spectat servari man­ davit. Datum Romae, cx Aedibus S. Congregationis de Disci­ plina Sacramentorum, die 7 Decembris 1971.—Antonius Card. Samorè, Proe/eclus. losephus Casoria, a Secretis. • E documar.to originali. Ada. F. TIM2.iEBMA2S in Tho Clergy Monthly 33 (1972) 167-133. 4019 1971 DEC 16.-SIGNATURA APOSTOLICA, DECR. PART.· GENTIUM EVANG. 1971 ÜEG 10-30 Itaque: 1) Petitiones pro uhimnis admit lendis singulis annis ita tempestive mittendae erunt, ul ante finem mensis Februarii ad Hanc S. Congregationem perveniant. De iis truae posteriore tempore pervenerint nulla ratio habebitur. 2) Λ Revmls Ordinariis eligendi sunt, prae caeleris, luve­ nes bonae Indolis, ipsis optimo cogniti, qui signa supernae vocationis praebeant ita ul Ordinarii confidere omnino possint illos missionaries zelo nnimnrum fervente· futuros esse. 3) Alumni bene sint selecti, scilicet, ad cursum universitnrlum sequendum vere idonei ct maturiori iudicio praediti; optima uniantur valetudine nec ullo morbo laborent, ncc nimis luvenes sint. 4)Una cum petitione admissionis necesse est ut Ordinarii accurate atque fideliter respondeant omnibus ct singulis inter­ rogationibus, quae in quaestionario huic Instructioni adnexo continentur. 5)Postquam haec Sacra Congregatio petitiones et omnia documenta examinaverit et loca Collegii distribuerit, Ordi­ nariis rescribet quinam nominalim admissi fuerint. 6) Quum die 15 mensis Octobris scholae princinium ha­ beant, curent Rcvihi Ordinarii ut ante diem 10 mensis Septembris alumni Romae sint. 7)Alumni qui non accepta designatione Romam nihilo­ minus venerint, in Pontificium Collegium Urbanum non ad­ mittentur. 8) Petitiones cruae acceptae non fuerint, nullam vim aut effectum habebunt pro anno subsequent!, etsi hoc fortasse in precibus adiunctum sit. Etenim pro anno acaderaico sequenti nova postulatio, tempore statuto, facienda erit. Datum Romae, ex Aedibus S. C. pro Gentium Evangelizutione seu de Propaganda Fide, die 23 Decembris a. D. 1971. ♦ Ad omnes Ordinario·, Prot.N. 6704: BiM 35 (1971) 190-191. 4021 1971 DEC 30.-SIGNATURA APOSTOLICA, RESP. PART.· Doctrina de natura matrimonii a Tribunalibus ec­ clesiasticis Neerlandjcis secuta confutatur eademque Tribunalia monentur ne alia capita nullitatis matrimonii, in specie impotentiam moralem, admit­ tant, PRAETER EA A IURE ET JURISPRUDENTIA CANONICA COMPROBATA Declaratur lis finita in recursu contra translatio­ Roma, 30 dic. 1971 nem PAROCHI 0B DECRETI ORDINARII LOCI REVOCATIONEM In causa de qua supra, promota a Rev.do D. X. Y. con­ tra decisionem Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione diei 14 lanuarii 1969, confirmantem decretum Emi Ordinarii, diei 8 mail 1968, quo idem Sac. trans/erebalur a paroecia loci ôt P.» ad paroeciam loci «K.»; Cum idem Emus Ordinarius per decretum diei 9 augusti 1971 revocaverit suum praecedens decretum translationis, de quo supra; Attento quod per huiusrnodi revocationem cessat obtec­ tum contentionis agitatae coram Hoc Supremo Tribunali, lis finita declaratur. Et notitlcetur omnibus intercise ha­ bentibus. Romae, die 16 decembris 1971.—Deinus Card. Staffa, Praelectus. Aurelius Sabattani, Secretarius. Eminentissimo Signore. Presso questo supremo tribunale della Segnatura Apostolica, al quale è affidato il compito di aiutare i Vescovi nella retta amministrazione della giustlzia, sono stati interposti parccchi ricorsi, di cui ho già pariato apertamente e fiduciosamcnte con vostra Eminenza. Con fa présente lettcra vorrei notificarlc alcunc cose che devono essere urgentemente corrette e ri forma te nelTamministrazione dclla giustlzia nella provincia eccle­ siastica olandesc. I E’ in questione non solo 1'osservanza dei diritto processuale, ma la stessa dottrina riguardante la natura dei matrimonio fra batlezzatl. Ecco alcune opinioni meno provate (minus probatae) che furono accolte in quelle • ApoIL 44 (1971) C27-Ô23. sentenze contro le quali sl fa appunto ricorso: 1) L’indissolubile unità del matrimonio sancita da Cristo viene detta d'ideale», dl meglio», chc in nessun modo deve essere ritenuto norma o legge per i coniugi 4020 cristiani. 2) 11 consenso matrimoniale va considerato non sta1971 DEC 23.-SC GENTIUM EVANGEL., INSTR. PART.· ticamcnte ma dinamlcamentc: con esso i coniugi port ano gradualmente a compimcnto 11 loro mutuo amore. Tale Instructio de alumnis admittendis in Pontificium concettû si fonda sulla dottrina dei concilio Vaticano II Collegium Urbanum iuxta perspicuas et certas che designa il matrimonio non come patto o aileanza, ma normas come comunione di vita e di amore. 3) Si deve fare distinzione tra volonté di sposarsi e Consuevit haec Sacra Congregatio de Propaganda Fide loca affetto con cui uomo e donna realizzano ll loro matrimo­ vacantia in Pontificio Collegio Urbano quotannis mense (ere nio·. costoro nrendono conosccnza del valore dei loro ma­ apnll novi» alumnis assignare, ratione habita petitionum sibi trimonio nella mlsura ln cui in seguito esso avrà esito ab lis qui missionibus praesunt oblatarum. felice o fallirà. Cum uutem In hac re, proximis praesertim annis, (requentes occurrerint errores, qui ct aliquibus Revmls Ordinariis mexpePer cui spetta innanzitutto ai coniugi giudicare dei ctatam causarInt deceptionem, et ipsi Sacrae Congregationi valore dei loro matrimonio: essi possono stabilire con non leve incommodum, opportunum et perutile visum est proprio giudtao se 11 matrimonio sia stato valido, perché perspicua» et certas norma» cura Revrhis Ordinariis commu­ felice, oppure nullo o sciolto, perché non ebbe successo. nicare. quibus ln posterum alumnorum in Pontificium Col­ legium Urbanum admissio regatur. 5) Questo giudizio dei coniugi pué, tutto considerato, 6194 n. 4021 SUPREMUM TRIBUNAL SIGNATURAE APOSTOLICAE 1071 DEC 30 venir® sancito oppurc riprovato dal giudici ecclesiastici che sono i tutori «dcIFordinc cccleslalci. 6) Basandosi su queste c su altre simili opinioni, i giudicl ecclesiastici dl codcsta provincia introdusscro moite cosc nel processo matrimoniale: u) vengono sentit i con­ iugi alio scopo di fare Pesame pslcologico dell cvoluzione del loro matrimonio e dclla loro sincérité; b) sl domanda ai competenti In psicologia di csamlnnrc la capacité del coniugi di intrultcncre rclazlonl interpersonal!, con le quali possano gi ungere progressivamente ad una felice unione. 7) I coniugi che, a giudizio dei competenti, sono Inca­ paci dl tale relazlone, sono dichiarati inablll a contraire matrimonio valido; I coniugi che, colpevolmcntc o senza loro colpa, Impedlscono o Interrompono revolvers! dclla relazlone interpersonalc, vengono dichiarati sciolti dal matrimonio. 8) I coniugi chc erano incapaci dl relazlone interperso­ nal o che Interrompono senza loro colpa revolvers! di tale relazlone, possono celebrare nuove nozze nella Chiesa; ma ad essi non vlene prccluso il matrimonio soltanto civile, mediante il quale, come affermano, possano escrcitare il dlritto fondamentale dl sposarsi. In ambedue 1 casi, se sono in buona fede, vengono amraessl ai sacramenti, necessarl rimedi di salvezza. Invccc i coniugi che inter­ rompono colpevolmcntc l’cvolvcrsi dclla relazionc interpersonale, anche se ormal non sono più legati dal matrimonio per essersl sciolto ii vlncolo dell'amore, tuttavia, come pena, vengono considerati ancora congiunti e non possono celebrare un nuovo matrimonio. 9) Simile modo di pensare e di procedere viene confermato, essi dicono, anche dal nuovo modello di Chiesa proposto dal Concilio Vaticano II, sccondo il quale la Chiesa non è société di perfetti ma di peccatori, pellegrina sulla terra, anelante al meglio e al più perfetto. ■ 10) Ne nasce comprensibilmente una crisi contro il diritto matrimoniale della Chiesa, che viene definito puramente formalistico perché attribuisce più forza alia istituzione che alia persona umana. Questa legislazione, aggiungono, offende il criterio pastorale che considera le situazioni umane e procura di apportarvi ri medio, e che preferenzialmente si fonda sui giudizio personale delle parti e sulla sollecitudine dei pastori. II trattandosi in questa di mancanza di discerni mento a motivo di grave turba psichlca precedente il matrimonio. 5) Nella sentenza dei giudicl olandesi l'incapacité di contrarre matrimonio per difetto di relazionc interperso­ nale c di maturité psicologica viene a torto invocata come irnpotcnza morale precedente il matrimonio, con ciô stesso dlmostrata. Tali difetti infatti, se compaiono dopo la celebrazione dei matrimonio, non si possono ritenere con morale certezza come incapacité procedenti il matrimonio; Fhnpotenza morale si dé quando si abbia incapacité del conluffc di discernere 1’oggetto dei matrimonio o di emettere II consenso matrimoniale. G) Prendendo visione delle sentenze già emesse, si nota inolLre che le perizie si contraddicono esse stesse, affermando l’assoluta incapacité dei coniugi al matrimo­ nio, e poi dlchiarando i medesimi capaci di contrarre un nuovo matrimonio. III Infine, a proposito di dottrina e di procedure c'è da aggiungere quanto segue: 1) La celebrazione del matrimonio non viene considera­ ta come il contretto con il quale awiene il matrimonio, ma come l’iniziazione matrimoniale che dé inizio al rapporto coniugale e diventa matrimonio un po* alla volta. Tale affermazione sconvolge i fondamenti del diritto matrimoniale. 2)Inoltre, con questa erronea dottrina non si pud mai stabilire se un matrimonio sia valido o no. E Fincertczza circa Tesistenza dei matrimonio comporta necessariamente incertezza sociale. 3) Contreriamente alia pressi della Chiesa c alia comprovata giurisprudenza, i giudici olandesi applicano il concetto di impotenza morale, punto capitale della nullité del matrimonio, sia al timore sia alFomoscssualità e ad altre condizioni dei soggetto. 4) I giudici che, fondandosi solo sui suo fallimento, dichiarano nullo o sciolto il matrimonio anche dopo molti anni di coabitazione e di rapporto coniugale, ledono gravemente i diritti delle persone. 5) Una simile pressi dei giudicl favorisée le unioni libere, nuoce alla dignité e alla stabilité del matrimonio e infirma il valore stesso dell’atto coniugale con cui i coniugi si uniscono in reciproco dono. La dottrina dei matrimonio senza vlncolo sconvolge il bene e 1’ordine dclla société. 6) E* chiaro che una Chiesa particolare o locale non puô agire contro la pressi e la dottrina della Chiesa uni­ versale, venendo riconosciuta solo quella Chiesa particolare nella quale è présenté c opera ia Chiesa una, santa, cattolica e apostolica. Anche se in tante cose si ammette il pluralismo, vc ne sono tuttavia di essenziali, nelle quali a nessuna Chiesa particolare è permessod i dissentire dalla Chiesa universale e dalle altre Chiese particolari. 7) L’azionc pastorale alia quale spesso si riferiscono alcunl giudici olandesi, è da dirsi superficiale, mancando completamente di fondamento teologico, e più sollccita di rimediare in qualche modo alie situazioni umane che di conservare la fede rivclata. 8) Del resto gli stessi giudici riconoscono che il loro modo dl giudicare viene difficllmente nccolto in altre regioni, e chc nel loro stesso paese viene rlflutato da alcuni fedeli, scandalizzati nel \rcdere con quanta audacia vengano lesi i diritti umani anche fondamental!. Voglia FEminenza vostra benignamente considerare in coscienza tutto ciô e farne partecipi gli altri Vescovi olan­ desi, affinché si regolino presso i tribunali ecclesiastici di codcsta nazione. Sc qualchc giudice ritiutcrù di agire cosl deve essere rimosso dalFesercizio dei suo officio dalla competente autorità, come è owio, e il compito dl amministrarc la giustizia venga senza indugio conferito a uomini provatl. Colgo 1'occasione dl augurarle dal Signore ogni bene, e mi professo, con tutta la dovuta vcncrazionc, deirEminenza vostra devotissimo.—Dino Card. Staffa, Prefette* Aurelio Sabattani. Segrelario. Ciô premesso, a proposito dclla procedure e delle sentenze dei tribunali olandesi si deve notare quanto segue: 1) Il modo di procedere quale viene applicato oggi nei tribunali di questa provincia ecclesiastica, per rendere più spedita la sentenza, puô essere cosl dcscritto: audizione delle parti c, se è necessario, di uno o due testi; giudizio sulla buona fede dei coniugi dedotta da una conversazione anche a lungo potratta; opinione circa il successo o l’insuccesso del matrimonio; parere dei periti circa Tattitudine psicologica dei coniugi alia relazlone interpersonale; affermazione di impossibilité per i coniugi di ritomare ad amarsi o di restaurare la vita coniugale; riconoscimento della causa colpevole o non colpevole di tale fallimento; opinione dei giudice a proposito dell'accordo dei coniugi nell'ammettcre e riconoscere il fallimento con conscguente nullité del loro matrimonio; sentenza conclusi va di un giudice che dichiara lo stato di liberté, anche a insaputa di uno dei coniugi; o di tre giudici che stabiliscono che il matrimonio fu celebrato Invalidamente, o che non debba protrarsi ulteriormente. 2) Questo modo affrettato di procedere che si pretende più pslcologico e chc è stato seguito più volte, ora si desi­ dera chc venga approvato «post factum> dalla suprema autorité. Tale petizione indica gié per se stessa 1’illegittimitâ deila predetta pressi. 3) Questa pressi, anche introdotta a modo di esperimento in forza della dispensa concessa dai vescovi, non pud essere ammessa, trattandosi di leggi costi tuti ve c processuali chc salvaguardano i diritti delle persone, c dalle quali, in forza dei decreto 'Christus Dominus·, n. 3, b ÎLE 3332], c dei m.p. 'Episcoporum muneribus·, η. IV [LE 3449]. nemmeno i vescovi possono dispensare. ♦ Praasidi Conferendae Episcopalis neerlandicao. Fret. N. Z33/70 4)Non si puô invocare la sentenza rotale nella causa V. T.: D regmo documcntaxiono 17 (1972) 233*233. di Québec del 22 luglio 1969, sotlo la presidenza di Anné, 6196 6195 · :· - :1· 197 2 ANNUS 4022 1972 LAK 6.-SC CULTÜS, DECR. AAS 64 (1972) 252 Ordo initiationis Christianae adultorum noviter CONFECTOS PROMULGATUR ET NORMAE GENERALES NOVI Ordinis proponuntur Decretum de «Ordine initiationis christlanae adultorum» Ordinis Baptismi adultorum recognitionem Concilium Oecumenicum Vaticanum II praecepit, statuens ut Instau­ raretur catechumenatus adultorum pluribus gradibus di­ stinctus, quo fieret ut tempus catechumena tus, aptae insti­ tutioni destinatum, sacris ritibus, subsequent ibus tempo­ ribus celebrandis, sanctificari posset Idem autem Conci­ lium pariter statuit ut, ratione habita catcchumvnatus instaurati, etiam ritus tum sollemnior tum simplicior bap­ tizandi adultos recognosceretur. Quibus decretis obsecuta, Sacra Congregatio pro Cultu Divino novum Ordinem initiationis christlanae adultorum confecit, quem, a Summo Pontifice Paulo VI approbatum, evulgandum curavit, eiusque editionem, quae nunc exhi­ betur, typicam esse declarat, ut loco Ordinis Baptismi adultorum In Rituali Romano nunc exstantis assumatur. Statuit pariter ut novus hic Ordo statini adhiberi possit lingua latina; lingua autem vernacula a die auem confe­ rentia Episcopalis indicaverit, postquam popularem inter­ pretationem confeccrileandcmque. ab Apostolica Sede con­ firmatam habuerit. Contrariis quibuslibet minime obstan­ tibus. Ex aedibus S. Congregationis pro Cultu Divino, die 6 Januarii 1972, ln sollemnitate Epiphaniae Domini.—Arturus Card. Tarera, Prat/. A. Bugninl, α Seer. DE INITIATIONE CHRISTIANA ADULTORUM· Praenotanda·· 1. Ordo Initiationis christlanae, qui infra describitur, adul­ tis destinatur, qui. audita annuntiatione mysterii Christi, Spiritu Sancto cur Ipsorum aperiente, scienter ct libere Deum vivum quaerunt atque fidei ct conversionis itrr aggrediuntur. Culus ope et in praeparatione sua auxilio spirituali munientur et tempore opportuno sacramenta ipsa fructuose recipient. 2. Ordo enim non constat e sola celebratione sacramen­ torum Baptismi, Confirmationis et Eucharistiae, sed omnibus etiam ritibus catechumcnatus. qui, perantiquo Ecclesiae usu probatus, hodiernae operositati missionaii omnibus in regio­ nibus accommodatus, ita un de qua que postulatur, ut Concilium Vaticanum 11 decreverit ipsum esse Instaurandum et reco­ gnoscendum tradltlonibusquc locorum aptandum ». 3. Quo melius componatur cum labore Ecclesiae et cum condicione individuorum, paroeciarum et missionum. Ordo initiationis exhibet in primis formam completam seu com­ munem, multorum praeparationi aptam (cf. nn. 68-239), ex qua pastores simplici accommodatione obtinent formam uni soli congruam. Deinde, pro casibus particularibus, praebetur tum forma simplicior, quae vel uno tractu (cf. nn. 246-273) vel pluribus celebrationibus absolvitur (ct. nn. 274-277), tnm forma brevior pro lis qui versantur In periculo mortis (cf. nn. 278-294). 5. Ordo initiationis aptatur spirituali adultorum itineri, quod vnrium est secundum Del gratiam multiformem, liberam ip.orum cooperationem, actionem Ecclesiae et udiunctn temporis et loci. 6. In hac via. praeter tempora Investigationis et matura­ tionis (cf. infra n. 7), sunt «gradus» seu gressus, per quos ca­ techumenus progrediens veluti portam transit vel gradum ascendit. a) Primus habetur, quando, nd Initialem conversionem accedens, vult Christianus fieri et nb Ecclesia ut catechumenus recipitur. b) Secundus, quando, provecta iam fide ct catcchumenatu fere absoluto, admittitur nd impensiorem sacramentorum praeparationem. e) Tertius, cum, perfecta praeparatione spirituali, sacra­ menta accipit quibus Christianus Initiatur. Tres ergo sunt gradus scu gressus vel portae, quae habenda sunt momenta maiora seu densiora initiationis. Qui gradus tribus ritibus liturgicis signantur, primus per Ordinem ad catechumenum faciendum, secundus per electionem, tertius per celebrationem sacramentorum. 7. Gradus autem adducunt nd «tempora» investigationis et maturationis vel per ea praeparantun a) Primum tempus, quod ex parte candidati investigatio­ nem exigit, ex parte Ecclesiae evangelization! et «prnecatcch ume na tui» tribuitur et per ingressum in ordinem catechu­ menorum clauditur. b) Secundum tempus, quod ab hoc Ingressu In ordinem catechumenorum incipit et plures annos perdurare potest, in catechesi ritibusque ipsi adnexis insumitur et absolvitur dic electionis. c) Tertium tempus, revera brevius, quod de more incidit in quadra gesi ma leni praeparationem sollemnitatum pascha­ lium et sacramentorum, purificationi et illuminationi assi­ gnatur. d)Ultimum tempus, quod per totum tempus paschale perdurat, attribuitur «mystagogine». Id est tum experientiae et fructibus colligendis, tum commercio et vinculis cum so­ cietate fidelium arctius ineundis. Quattuor ergo sunt tempora continua: «praecatcchumcnntus», Îirima evangelizatlone distinctus, «catechumenatus» ad caechesim integram destinatus, «purificationis ct illuminationis» ad impensiorem praeparationem spiritualem comparandam, ««mystiigogiae» nova tum sacramentorum tum communitatis experientia signatum. 8. Praeterea, cum initiatio Christianorum nihil aliud sit Sam prima sacramentalis participatio mortis ct resurrectionis risti, cum insuper tempus purificationis ct illuminationis In tempus Quadragesimae de more incidat et «mystagouia» in tempus paschale. Ideo tota initiatio indolem paschalem prae se ferat oportet. Proptcrea Quadragesima plenam vim obtineat ad impensiorem electorum praeparationem et ipsa ’Vigilia paschalis habeatur tempus legitimum sacramentorum initiationis ·. veruntamen non vetatur eadem sacramenta, propter necessitates posturales, extra haec tempora celebrari. A) De evangeuzatione et de «praecateciiumenatu» 9. Etsi Ordo initiationis Incipit admissione in catechumenatum, tempus tamen praecedens seu «praccutrchumenatus» magnum momentum nabet nec ex more praetermitten­ dum est. In eo enim fit Illa evangelizatlo, qua fiducialiter ct constanter annuntiatur Deu· vivus et, quem ad omnium salu­ tem misit, lesus Christus, ut non Christiani, Spiritu Sancto cor ipsorum aperiente, cre«lentcs ud Dominum libere conver­ tantur, eique sincere adhaereant qui, cum sit via, vcritns ct vita, omnes eorum exspectationes spirituales explet, immo Infinite superat ·. 10. Ex evangelizations cum auxilio Dei peracta oriuntur fides et convenio Initialis, quibus se quisque sentit n peccato revocari et In mysterio dilectionis divinae proclivem. Cui evangellzatlonl integrum praecatechumenutus tempus tri­ I. De structura initiationis adultorum buitur, ut maturescat veru voluntas Christum sequendi et Baptismum netendL 4. Initiatio catechumenorum fit progressione quadam In 11. Hoc igitur tempore candidatis apta fiat a cntechlstls, medio communitatis fidelium qui. una cum catechumenis diaconis et sacerdotibus, Immo et α laicl*, explanatio Evangelii; pretium mysterii paschalis considerantes et propriam conver­ attentum iis auxilium praestetur, ut ipsi purificata et clariore sionem renovantes, exemplo suo inducunt cos ad liberalius Intentione cum divina gratia cooprnntur. denique conventus Spiritu Sancto obsequendum. candidatorum cum famlhls et coetibus Christianorum faciliores evadant. • RiviaIo Romanura ex decreto Stcrexiacti Oecumanici Concilii 12. Ad Conferentia* Episcopales pertinet, praeter litam VMicxm U instauratum. auctor ital· Pauli Pp .VI promulgatum; Ordo evangcllzntIonem huic tempori proprlnm, providere, sl castu IniiUStonia christlanae adullorura. editic typica. TypU Poliqlottxi VaIerat, el luxta regionis ndiuncta, primum niwluin recipiendi fautores (qui «sympathizantes· vulgo dicuntur). Id est ros qui, tkran:> 1972. p. 7-178·· PraenoUmU teneralia de lnkU>tk»un chmtuna Inveniuntur ln Ordo Cl plene non credant, propensionem tamen exhibent ln cnrmiannm iiucm· lUphini Typi Polvgkrtlh Vaticanis 1969, pp. 7-1 j (LE 37491· • Cl. Cooc. VaL 11, CoosL ‘le sacra LiturzU, Socroia»wtMm Concilium, on. €<·Μ (LE 3141 de activitate nUssKnuli Ecclrsiie. enti/j, O. 14 [LK 3041; D«r. de p.«»tr|tta, d. 64 (LE ’'/ΗΙ.,ο 109. 14 Cf. Cone. Vat II. Drcr. dc acUvitxt· mUsionah Ecclesiae, Ad tndn, n 14. 11 Ct Cone. VaL 11. Const, dc tacra Liturgi*, SacroMMiwm Cceumum, n. 110 (LE 3141 ]. n. >« [LE »«♦!· "Cl iM- n' ”· ' 6200 6199 MMI ORDO INITIATIONIS CHRISTIANAE ADULTORUM η. 4022 baptlzandorum fide profertur. Adulti enim non salvantur, nisi, sponte sua accedentes, donum Dei credendo velint accipere. Fides, cuius sacramentum recipiunt, non solius Ecclesiae, sed eorum etiam propria est, et exspectatur cam fore apud eos actuosam. Dum baptizantur, nedum passive tantum suscipiant sacramentum, sua voluntate cum Christo foedus ineunt, er­ roribus abrenuntiando, Deo autem vero adhaerendo, 31. Continuo, postquam viva fide paschale Christi myste­ rium confessi sunt, accedentes, mysterium illud ablutione aquae expressum accipiunt, et, postquam Ssiham Trinitatem professi sunt, ipsa Trinitas, a celebrante invocata, operatur, electos suos inter filios adoptionis annumerando et plebi suae aggregando. 32. Propterea ablutio aquae, cum mysticam participatio­ nem mortis et resurrectionis Christi significet, per quam cre­ dentes in nomine eius peccatis moriuntur et in vitam resurgunt aeternam, plenum suum momentum in celebratione Baptismi obtineat: seligatur proinde ritus vel immersionis vel infusionis, singulis casibus aptior, ut, pro variis traditionibus et rerum adiunctis, melius Intellegatur eam ablutionem non esse mere pu­ rificationis ritum, sed sacramentum conhinctionls cum Christo. 33. Chrismatis unctio post Baptismum significat sacerdo­ tium regale baptiza torum eorumque ascriptionem in populi Dei consortium. Vestis autem candida est symbolum novae Ipsorum dignitatis. Cereus vero accensus illustrat eorum voca­ tionem ambulandi ut filios lucis addecet. b) De celebratione Confirmationis adultorum. 34. Secundum perantiquum usum In ipsa Liturgia Roma­ na servatum, adultus ne baptizetur quin statim post Baptis­ mum, dummodo ne obstent graviores rationes, accipiat Con­ firmationem (cf. n. 44). Hac conexione significantur unitas mysterii paschalis, necessitudo Inter missionem Filii et effusio­ nem Spiritus Sancti conlunctloque sacramentorum, quibus utraque persona divina cum Patre baptizatis advenit. 35. Propterea post ritus complementary Baptismi, omissa unctione post Baptismum (n. 224), confertur Confirmatio. c) De prima participatione eucharistica neophytorum, 36.Denique habetur celebratio Eucharistiae, cuius neo­ phyti hac die prima vice plenoque iure partem habent et ln qua consummationem suae Initiationis inveniunt. In ipsa enim Udem neophyti, ad dignitatem sacerdotii regalis provecti, iartem actuosam habent ct orationi·» fidelium et, quantum lerl poterit, ritus deferendi oblata ad altare; eum tota com­ munitate participes fiunt actionis sacrificii et Orationem dominicam reddunt, qua spiritum adoptionis filiorum. Baptis­ mate acceptum, patefaciunt. Denique, communicantes Corpo­ ri tradito et Sanguini effuso, accepta munera confirmant et aeterna praelibant. Tempore evangel izntfonls et pmecntcchumenntus menAdeles apostolatum Ecclesiae, omnlumque memrIrn c,uî· ln>Pri»nis dirigi nd nuntium Christi verbis et ».mrin n° gratiamque eius communican­ dam «·. Faciles igitur se praebeant ad spiritum communitatis Christianorum aperiendum, ad candidatos admittendos in familias, ln colloquia privata, immo in quosdam communi­ tatis coetus. 2) Celebrationibus catechumena tus, pro opportunitate, adesse velint et actuosi se praestent responsionibus. orationi, cantui et acclamationibus. 3) Die electionis, cum agatur de incremento ipsius com­ munitatis, curam habeant testimonium opportune reddendi de catechumenis lus tum et prudens. 4) Tempore Quadragesimae, id est tempore purificationis et illuminationis, assidui adsint ritibus scrutiniorum et tra­ ditionum, et catechumenis afferant exemplum propriae re­ novationis in spiritu poenitentiae, fidei ct caritatis. In Vigilia paschali cordi habeant renovare promissiones Baptismi. 5)Tempore mystagogiae Missas pro neophytis participent, eosdemque caritate amplectantur auxilium que cis praestent quo iucundlus in communitate baptizatorum se sentiant. 42. Candidatum, qui postulat ut inter catechumenos ad­ mittatur. comitatur sponser, nempe vir aut mulier, qui eum novit, adluvit et testis est morum, fidei ct voluntatis cius. Contingere potest ut hic sponsor officium patrlni temporibus purificationis ct illuminationis necnon mystagogiae non adim­ pleturus sit, sed tunc ab altero in hoc munere substituatur. 43. Patrinus autem *·, a catechumeno propter exemplum, dotes et amicitiam delectus, a communitate Christiana loci delegatus et a sacerdote approbatus, candidatum comitatur die electionis, in celebratione sacramentorum et tempore mystagogiae. Illius est catechumeno familiariter ostendere usum Evangelii in vita propria et commercio societatis, iuvare in dubiis et anxietatibus, ei testimonium reddere et incre­ mento vitae eius baptismatis invigilare. Iam ante «electionem» delectus, munus suum publice exercet a die «electionis», cum dc catechumeno coram communitate testimonium dicit; ct officium eius conservat momentum, quando neophytus, sa­ cramentis acceptis, adiuvandus est ut fidelis promissionibus Baptismi permaneat. 1) 44. Episcopi est ·· per se vel per delegatum institutionem pastoralem catechumenorum condere, moderari atque fovere, necnon candidatos ad electionem et ad sacramenta admittere. Optandam est ut, quantum fieri poterit, quadragesimal!i liturgiac praesidens ritum electionis ct in Vigilia paschali sacramenta initiationis ipse celebret. Denique, pro sua pasto­ rali cura. Episcopus catechist is, qui revera digni sunt et opportune praeparati, tradat deputationem ad exorcismos minores celebrandos E) De tempore «mystagogiae» 45. Presbyterorum est, praeter consuetum ministerium quod in qualibet celebratione Baptismi, Confirmationis et 37. Perfecto hoc ultimo gradu, communitas una eum Eucharistiae gerunt”, ut ad pastoralem personalemque ca­ neophytis tum meditatione Evangelii, tum participatione techumenorum curam attendant ”, dc iis praesertim solliciti Eucharistiae, tum exercitio caritatis progreditur In mysterio qui haesitantes et afflicti esse videantur, ut, auxiliantibus paschali nltlus percipiendo et In vitae usum magis magisque diaconis et catechistis, catechesi eorum provideant; ut patri­ traducendo. Hoc est ultimum tempus initiationis, id est norum electionem approbent eosdemque libenter audiant et tempus «mystagogiae» neophytorum. adiuvent; ut denique ad perfectum aptatumque usum rituum 33. Plenior revera ct fructuosior «mysteriorum» Intelle­ diligentiam adhibeant ln decursu totius Ordinis Initiationis gentia nequlritur novitate enarrationis et maxime sacramen­ (cf. infra n. 67). . torum acceptorum experientia. Neophyti enim mente reno­ 46. Presbvter, qui adultum aut puerum aetatis catechetivati sunt, intimius gustaverant bonum Del verbum. Spiritui cae baptizat,'absente Episcopo, Confirmationem quoque con­ Sancto communicaverunt et exploraverunt quam suavis sit ferat. nlsl hoc sacramentum alio tempore conferendum sit Dominus. Ex hac experientia, homini Christiano propria et (cf. n. 56)«*. „ . exercitio vitae aucta, hauriunt novam fidei. Ecclesiae et Quando conflrm«andl numerosiores sunt. Confirmationis mi­ mundi sensum. nister presbyteros ad sacramentum ministrandum sibi sociare 39. Nova sacramentorum frequentatio, sicut Illuminat sa­ potest. crarum Scripturarum intellectum, pariter adeo auget scientiam Necesse est ut hi presbyteri: hominum ct redundat In experientiam communitatis, ut neo­ a) aut peculiari munere vel officio ln dioecesi fungantur, phytis facilius et utilius reddatur commercium ceterorum scilicet sint aut Vicarii Generales, aut Vicarii sive Delegati Ildelium. Propterea tempus mystagogiae maximum momen­ episcopales, aut Vicarii dlstrictualcs seu regionales, vel, qui tum habet ut neophyti, a patriots adluti, Intimiores relationes Ordinarii mandato. Iisdem pares cx officio habeantur; cum fidelibus Ineant lisque renovatam visionem rerum nob) aut sint parochi locorum in quibus Confirmatio con­ ▼amque Impulsionem afferant. fertur, vel parochi locorum ad quae confirmandi pertinent, 40. Cum Indoles et vis propriae huius temporis procedant vel presbyteri qui peculiarem operam naverunt in praepara­ ex hnc personali et nova experientia tum sacramentorum tum tione cntechetlca confirmandorum communitati?, praecipuus locus «mystagogiae» sunt sic dictae 47. Diaconorum, sl adsunt, auxilium praesto sit oportet. «•Missae pro neophytis», seu Missae dominicarum paschalium, Sl Conferentia Episcopalis opportunum indicaverit stabiles quia In eis, praeter adunatam communitatem et participatio­ diaconos Instituere, provideat etiam ut eorum numerus connem mysteriorum, neophyti inveniunt, praesertim anno «A» Sius sit. ut gradus, tempora et exercitia catechumen a tus Lectlonarll, lectiones peculiariter sibi aptas. Propterea ad bcri possint omnibus locis, ubi necessitatibus pastoralibus illas Missas invitanda est tota communitas loci una cum neo­ requiruntur ··. phytis lllorumcrue pntrlnis, eorumque textus adhiberi possunt 48. Catechistne, quorum officium ad progressum catechu­ etiam quando initiatio extra tempora celebratur. menorum et Incrementum communitatis momentum habet, teneant ln ritibus, quotiescumque fleri poterit, partem actuo­ Π. De ministeriis et officiis sam. Dum edocent, attendant ut doctrina sua sit spiritu cvnngclico referta, symbolis liturgicis et curriculo anni accommo­ dato, catechumenis aptata, et traditionibus loci, quantum 4L Praeter ea. quae Inter Praenotanda fjenrralia (n. 7) fleri potest, locupletata. Immo, ab Episcopo deputati, possunt dicta aunt, populus Del, Ecclesia locali renmesentntus. intel­ exorcismos minores (ct. supra n. 44) et benedictiones pera­ legat æmper rt ostendat Initiationem adultorum rem esso gere dc quibus ln Rituali nn. 113-124. tuam et negotium omnium baptlzatnrum'·. Paratissimum ergo se praebeat ut, vocationem suam apostollcam adimplens, '•Ct. Cone Vat II. Dccr. de apostolUu Uteorum, .1 poctolicam actuoiiauxilium praestet 11% qui Christum quaerunt. In variis ndlunn. 6 [LE 3346]. '· Cl. Praenotanda ccueralia, u. 8. ’· Cf. ibid n X2 ctl» vitae cotidianae, sicut ln apostolatu, cuilibet discipulo “Ata^tur ln toe raw ca» ttM C. I. C. ·> Cl. Pnvnotanda geneilfa, Christi onus tldrl disseminandae pro parte sua Incumbit 'f. ul·”· Cf S000 ',1J· 'k pi^yterorum ministerio et vita. Eximie candidatos et catechumenos luvnre debet toto curri­ Proh erem·. n f> Jl.E n65l. ■* Ct. Ordo Conrirouiùmù p™/ culo Initiationis. In praec:itechumrnntu. In catechumcnatu et notanda, u. 7 b [LE 3996}. “Ct. ibii.. n. 8. ’ * in tempore mystagogiae. In specie autem: "Ct Coae- *L II. Const, do^xn. de Ecclesia, Lurvn iynhum n '6 ‘•C! Goc. VbL 11, Decr de activitate miswonali Bettes!», ΛΛ «mio. (LE J232 Deer, de activitate nusslonali Ecelesiae, .44 n ia Î a. ta ÇLR 3/>ll *’ Ct Coqc. VtL 11. Const, de EcctesU, n. 17 (LE jljl.V not r. çcniia"», n x» i cdium, n. 79 [LE 3231]. de sacra Liturgia SaoOfcmrfvm Con ’ con- G202 n. 1022 OH DO INITIATIONIS CHRISTIANAE ADULTORUM 1972 IAN « III. Dc tempore ct loco initiationis io Ordine Initiationis pastores Ita dc more utantur, ut Merainentn celebrentur In Vigilia paschali ct electio fiat prima dominica Quadragesimae. Ceteri nutem J^us, ratione habita hulns supmdlctne dispositionis (nn. 6-8, 14-40), distribuantur. Attamen, propter graviores necessitates pastorales, curriculum totius Ordinis aliter disponere licet, ut pressius infra dicetur (nn. 58-02). A) Tempus legitimum seu consuetum 50. Quod attinet ad tempus celebrandi ritum ad faciendos catechumenos, haec notanda sunt: 1) Ne sit praematurum: exspectetur donec candidatis, pro dispositionibus ct condicione, necessarium temporis spa­ tium affuerit ad fidem Initialem concipiendam et ad osten­ denda prima conversionis indicia (cf. supra n. 20). 2) Ubi numerus candidatorum maior esse solet, exspectetur donec coetus efformetur sufficiens pro catechesi et liturgicis ritibus. 3) Statuantur In anno duae vel, pro necessitate, tres dies seu tempora opportuniora, in quibus dc more ritus perficiatur. 51.Ritus «electionis* seu «nominis inscriptionis» dc more celebretur prima dominica In Quadragesima. Pro opportuni­ tate, paulo anticipari potest vel etiam celebrari infra hebdo­ madam. 52. «Scrutinia» locum habeant dominica III, IV et V ln Quadragesima, pro necessitate nilis dominicis eiusdem Qua­ dragesimae Immo etiam in feriis hebdomadae magis congruis. Tria celebrentur «scrutinia»; attamen propter impedimenta gravia Episcopus potest ab uno vel etiam in extraordinariis adiunctis a duobus dispensare. Deficiente autem tempore, anticipata electione, anticipetur etiam primum scrutinium; attendatur tamen in hoc casu ne «tempus purificationis et illuminationis» protrahatur ultra octo hebdomadas. 53. Ab antiquitate «traditiones», cum post scrutinia fiant, pertinent ad Idem tempus purificationis et illuminationis; celebrentur autem intra hebdomadam. Symbolum traditur in hebdomada post primum scrutinium; Oratio autem dominica, post tertium. Attamen, pro opportunitate pastorali, quo ditior fiat liturgia temporis catechumenatus, traditiones transferri possunt et celebrari Intra catechumenatum ad modum «ritus transitionis» (cf. nn. 125-126). 54. Sabbato sancto, cum electi, a labore vacantes (cf. su­ pra n. 26), meditationi se dedunt, peragi possunt varii ritus immediate praeparatorii: redditio Symboli, ritus «Ephphetha», electio nominis Christiani, innuo unctio cum oleo catcchumenoram (cf. nn. 193-207). 55. In ipsa Vigilia paschali sacramenta initiationis adul­ torum celebrentur (cf. nn. 8 et 49). Si autem catechumeni permulti sunt, maior pars eorum hac ipsa nocte sacramentis donatur, ceteri autem ad dies infra octavam Paschae remitti possunt et sacramentis renovari vel in ecclesiis primariis vel etiam ln stationibus secundariis. Quo in casu usurpetur vel Missa diei propria vel Missa ritualis pro initiatione Christia­ norum, adhibitis etiam lectionibus Vigiliae paschalis. 56. Quibusdam in casibus collatio Confirmationis remitti potest circa finem temporis mystagogiae, v. g. in dominicam Pentecostes (cf. n. 237). 57. Omnibus ct singulis dominicis post primam Paschae habeantur sic dictae «Missae pro neophytis», ad quas et com­ munitas et noviter baptizat! cum patrinis instanter Invitantur (cf. supra n. 40). B) Extra tempora 58. Etsi Ordo inititntionis ita de more disponendus est ut sacramenta in Vigilia paschali celebrentur, tamen, propter mliuncta insolita et necessitates pastorales, permittitur ut ritus electionis necnon temporis purificationis et illuminatio­ nis celebrentur extra Quadragesimam et sacramenta Ipsa extra Vigiliam vel diem Paschae. In adiunctis etiam ordinariis, solummodo tamen propter graves necessitates pastorales, v. g. ubi permulti sunt baptizandi, seligere licet, praeter curriculum initiationis In Quadragesima de more peractum, nllud tempus, praeprimls tempus paschale, nd sacramenta Initiationis cele­ branda. Quibus in casibus, mutatis momentis insertionis In anno liturgico, ipsa totius Ordinis structura, cum opportunis intervallis, eadem maneat. Accommodationes autem fiant prout sequitur. 59. Sacramenta ipsa initiationis, quantum fieri poterit, celebrentur die dominica, adhibita, pro opportunitate, aut Missa dominicae aut Missa rituali propria (cf. supra n. 55). 60. Ritus ad catechumenos faciendos locum habeat tem­ pore congruo, uti dictum est n. 50. 61. «Electio» celebretur fere sex hebdomadis ante sacra­ menta initiationis. Ita ut sufficiens adsit tempus pro scrutiniis et traditionibus. Caveatur ne celebratio electionis cadat in sollemnitatem anni llturglcl. Pro ritu usurpentur lectiones In Rituali assignatae. Formularium autem Missae erit vel diei vel Missae ritualis. . . .. . . . , 62. «Scrutinia» non In sollemnitatibus, sed diebus domini­ cis vel etiam Infra hebdomadam, servatis consuetis intervallis, celebrentur, lectiones usurpando in Rituali assignatas. For­ mularium Missae erit vel diei vel Missae ritualis, ut Infra n. 374 bis. C) De locis initiationis Ritu, fiant In locis congruentibus, prout significatur m I Ratio habeatur necessitatum peculiarium, qnae oriuntur* ili stationibus secundariis regionum missionis. 6203 IV. De aptationlbus, quas Conferentiae Episcopales, hoc Rituali Romano utentes, facere possunt 64. Praeter optationes In Praenotandis generalibus (nn.3033) praevisas. Ordo Initiationis adultorum alias accommoda­ tiones a Confcrcntiis Episcopalibus definiendas admittit. 65. Ad placitum Illarum Conferentiarum haecstatul possunt: 1) Ante catechumenatum, ubi opportunum esse videtur, instituere modum quondam recipiendi fnutores («sympathi­ santes») (cf. supra n. 12). 2) Slcubl cultus gentilitii passim floreant, inserere in Ordinem ad catechumenos faciendos, nn. 79 et 80, primum exorcismum prlmamque abrenuntiationem. 3) Statuere ut gestus frontem signandi fiat ante frontem, sicubi tactus decere non videatur (n. 83). 4) Ubi, iuxta praxim religionum non Christianarum, ini­ tiatis nomen novum statim datur, statuere ut candidatis novum nomen Imponatur ln Ordine ad catechumenos fa­ ciendos (n. 88). 5) Secundum consuetudines locorum, admittere in eodem Ordine, n. 89, ritus auxiliarios ad significandam receptionem in communitatem. 6)Tempore nutem catechumenatus, praeter ritus consue­ tos (nn. 106-124), instaurare «ritus transitionis», uti «traditio­ nes» anticipandas (nn. 125-126), ritum «Ephphetha», redditio­ nem Symboli vel etiam unctionem cum oleo catechumenorum (nn. 127-129). 7) Decernere omissionem unctionis catechumenorum (n. 218) vel cius translationem Inter ritus immediate praepa­ ratorios (nn. 206-207) vel cius usum intra tempus catechu­ menatus ad modum «ritus transitionis» (nn. 127-132). 8) Formulas abrenuntiationis pressiores ct ditiores red­ dere (cf. nn. 217 et 80). V. De iis quae ad Episcopum spectant 66. Episcope autem, pro sua dioecesi, competit: 1) Insti­ tutionem catechumenatus condere ct pro necessitatibus nor­ mas opportunas decernere (cf. n. 44). 2) Prout adiuncta ferunt statuere an et quando Ordo initiationis celebrari possit extra tempora (cf. n. 58). 3) Dispensare propter impedimenta gravia ab uno scrutinio vel etiam, in extraordinariis adiunctis, a duobus (cf. n. 240). 4) Permittere ut ex parte vel ex toto adhibeatur Ritus simplicior (cf. n. 240). 5) Catechistis, qui revera digni sunt et opportune praeparati, deputationeni tra­ dere ad exorcismos et benedictiones peragenda (cf. nn. 44 et 47). 6) Ritui «electionis» praesidere et ratam habere per se vel per delegatum admissionem electorum (cf. n. 44). VI. Dc accommodationibus quae ministro competunt 67. Celebrantis est plene ct intellegenter uti libertate quae ipsi sive in Praenotandis generalibus, n. 34, sive in rubricis Ordinis deinceps tribuitur. Multis in locis de consulto modus agendi et precandi non determinatus est vel duae solutiones oblatae sunt, ut celebrans ritum secundum prudens iudicium suum pastorale condicioni candidatorum et astantium possit accommodare. Maxima libertas relicta est in monitionibus et ln supplicationibus, quae pro adiunctis semper abbreviari vel mutari possunt vel etiam ditari intentionibus, ut respondeant speciali condicioni sive candidatorum; (v. g. luctui vel gnudlo quod alicui ex Ils ln familia occurrerit) sive astantium (v. g. luctui vel gaudio communi paroeciae aut civitatis). Ipsius etiam celebrantis erit textus accommodare, mutatis genere ac numero, pro cuiusvis circumstantiae opportunitate. Caput I —Ordo catechumenatus per gradus dispositus Primus gradus RITUS AD CATECHUMENOS FACIENDOS 68. Ordo, quo il, qui Christian! fieri intendunt. Inter cate­ chumenos annumerantur, celebratur cum. accepta nrima Del viventis annuntiatione, initialem Iam fidem ln Christum Sal­ vatorem habent. Exinde praesupponltur absoluta prima «cvangelizatio», initium conversionis et fidei nc sensus Eccle­ siae praevlumque cum sacerdote vel aliquibus membris com­ munitatis commercium necnon praeparatio ad hunc ordinem liturgicum. 69. Antequam candidati Inter catechumenos admittantur, quod diebus determinatis inter annum iuxta locales condicio­ nes fiet, tempus pro diversis casibus opportunum ct neces­ sarium exspectetur nd motiva conversionis investiganda ct. sl necesse est, purificanda. 70. Optntur ut vel Integra Christiana communitas vel allqun eius pars, cx amicis et familiaribus catcchlltfl*quc ccrdotlbus constans, actuosam partem celebrationi habennt. 71. Adsint praeterea «sponsores», qui candidato», ab Ipsis adductos, nunc Ecclesiae praesentent. 72. Ritum, qui receptione candida torum, liturgia verbi ct dimissione rorum perficitur. Eucharistia etiam sequi pote»!· 73-97 [Sequitur Ritus introduci ion (a J. DE TEMPORE CATECHUMENATUS F.IUSQUE RITIBUS 98. Ciitcchururnatus, seu pastoralis catechumenarum di­ sciplina, itn protrahatur ut eorum conversio et fide* maturr- ORDO INITIATIONIS CHRISTIANAE ADULTORUM n. 4022 scere queant, et si necesse est, etiam per plures annos. Etenim totius vitae Christianae institutione et tirocinio debite pro­ ducto catechumeni apte Initiantur mysteriis salutis et exerci­ tio morum evangeliconim sacrisque ritibus, subsequentibus temporibus celebrandis, ct introducuntur in vitam fidei, li­ turgiae et caritatis populi Dei. In casibus peculiaribus» attenta praeparatione spirituali candidati, de iudlcio Ordinarii loci, tempus catcchumcnatus brevius esse potest, immo, in ndlunctis omnino singularibus, uno tractu persolvi valet (cf. n. 240). 99. Intructlones intra illud tempus catechumenis tradan­ tur, quibus, dum doctrina catholica ipsis omni ex parte exhi­ betur, fides illuminetur, cor ln Deum dirigatur, participatio mysterii liturgici foveatur, actio apostolica excitetur vitaque tota secundum spiritum Christi nutriatur. 100. Celebrationes verbi Dei habeantur, tempori liturgico accommodatae, quae tum catechumenorum instructionibus, tum necessitatibus communitatis Inserviant (cf. infra, nn. 106-108). 101. Exorcismi primi, seu minores, modo deprecatorio ac positivo Instructi, ante oculos catechumenorum veram exhi­ beant condicionem vitae spiritualis, pugnam inter carnem et spiritum, momentum abrenuntiationls ad beatitudines regni Del ccnsequendas atque continuam divini auxilii necessita­ tem (cf. infra nn. 109-118). 102. Benedictiones etiam, quibus Dei caritas et Ecclesiae sollicitudo significantur, catechumenis offerantur, ut, dum ipsi gratia sacramentorum adhuc carent, animum tamen gaudium­ que et pacem in labore et itinere persequendo ab Ecclesia accipiant (cf. infra nn. 119-124). 103. Per eosdem annos, dum catechumeni progredientes a primo coetu cateehetlca ad alios ascendunt, transitus occur­ rentes ritibus aliquoties significari possunt. Pro opportunitate ergo anticipare licet traditionem Symboli, immo Orationis do­ minicae, et ritum «Ephphetha», pro quibus tempus nonnum­ quam deerit ln ultima competentium praeparatione (nn. 125126). Provideri etiam possunt, pro locorum utilitate et voto, celebrationes ritus unctionis ope Olei catechumenorum (cf. infra nn. 127-132). 104. Catechumeni hoc tempore cogitent de Illis patrinls inveniendis, a quibus Ecclesiae die electionis praesentabuntur (cf. Praenotanda generalia de init talione Christiana, nn. 8-10, el supra n. 43) [LE 3749]. 10o. Interdum In anno curetur, ut ad aliquas celebrationes catechumena tus, necnon ad ritus transitionis (cf. nn. 125-132), congregetur universa communitas, quae Initiationis catechu­ menorum partem habet, nempe presbyteri, diaconi, catechistae, sponsores ct patrinl. amici ac familiares. 106-132 [Sequuntur ritus liturgie! Scgundus gradus: RITUS ELECTIONIS SEU INSCRIPTIONIS NOMINIS 1072 ΙΛΛ 0 139. Cum sacramenta initiationis In sollemnitatibus pa­ schalibus celebrentur eorumque praeparatio ad indolem Qua­ dragesimae propriam pertineat, ritus electionis flat ex more dominica prima in Quadragesima, ct tempus ultimae compe­ tentium praeparationis conveniat cum tempore quadrugrsl· mali, cuius curriculum, sive propter structuram cius llturgicam sive propter participationem communitatis, electis pro­ derit. Attamen, urgentibus ca Usti pastoralibus (praesertim in stationibus secundariis missionum), ritum celebrare licet prae­ cedente vel sequente hebdomada. 140-151 [Sequitur ritus liturgicus ). DE TEMPORE PURIFICATIONIS ET ILLUMINATIONIS EI USQUE RITIBUS 152. Hoc tempore, quod ex more in Quadragesimam Inci­ dit et ab «electione» incipit* catechumeni una cum communitate loci recollect io nl spirituali sc dedunt, ut ad festa paschalia et ad sacramentorum initiationem se praeparent. Ad hunc finem eis offeruntur scrutinia, traditiones ct ritu* immediate prae­ paratorii. Scrutinia et traditiones 153. In Quadragesima, quae sacramenta initiationis prae­ cedit, fiunt scrutinia et traditiones. Quibus ritibus praeparati, spiritualis et cateehetlca electorum, seu «competentium»o completur et per totum tempus Quadragesimae protrahitur. Scrutinia 154. Spiritualis praecipue est finis scrutiniorum, quae ope exorcismorum perficiuntur. Scrutiniis enim propositum est purificare mentes et corda, contra tentationes munire. Inten­ tiones convertere et voluntates excitare, ut arctius Christo adhaereant et suum catechumeni Dei diligendi studium fortius prosequantur. 155. A competentibus postulatur voluntas perveniendi ad sensum Intimum Christi et Ecclesiae, et maxime profectus In sincera sui cognitione, seria animi discussione ct vera poeni­ tentia. exspectatur. 156. In ritu exorcismi, n sacerdotibus vel diaconis cele­ brato. electi, de mysterio Christi a peccato liberantis eruditi a Matre Ecclesia, solvuntur a sequelis peccati et a diabolico influxu, roborantur in itinere suo spirituali, et corda aperiunt ad dona Salvatoris recipienda. 157. Ad excitandum desiderium purificationis et redemptio­ nis Christi, tria fiunt scrutinia, sive ut catechumeni paulatim doceantur de illo mvsterio peccati, a quo mundus universus et quivis homo redimi exoptat, ut a sequelis eius praesentibus ac futuris liberentur, sive ut animi imbuantur sensu Christi Redemptoris, qui est aqua viva (cf. Evangelium de muliere samaritana). lux (cf. Evangelium de caeco nato), resurrectio et vita (et. Evangelium de Lazaro suscitato). A primo usque ad ultimum scrutinium progressum fleri oportet in cognitione peccati et desiderio salutis. 158. Scrutinia celebrentur a sacerdote vel a diacono, com­ munitati praesidente, ut ex liturgia scrutiniorum etiam fideles utilitatem capiant et ln deprecationibus pro electis intercedant. 159. Scrutinia flant in Missis scrutiniorum, quae habentur dominica HI. IV et V In Quadragesima; seligantur lectiones seriei «A» cum suis cantibus, prout in Ordine lectionum Missae assignantur (nn. 745, 746. 747). Quae, sl his dominicis propter rationes pastorales fieri nequeant, eligantur aliae dies domi­ nicae in Quadragesima, vel etiam feriae magis convenientes. Semper tamen prima Missa scrutiniorum sit Missa de muliere Samaritana, secunda de caeco nato, tertia de Lazaro. 160-207 [Sequitur Pilus liturgicus]. 133. Ineunte Quadragesima, quae est proxima initiationis sacramentalis praeparatio, celebratur «electio» seu «nominis inscriptio», In qua Ecclesia, audito patritiorum ct catechlstarum testimonio, catechumenis voluntatem suam confirman­ tibus, de statu praeparationis ipsorum judicat et statuit an possint nd sacramenta paschalia accedere. 131. Celebratione «electionis» concluditur catechumenatus Ipse, Ideoque longa mentis cordlsque disciplina. Propterea, ut quis inter «electos» ascribi possit, requiritur ab eo fides Ulumlnnta delibcrataque voluntas recipiendi sacramenta Ec­ clesiae. Electione autem tacta. Incitabitur ad Christum maiore cum libernlltatr sequendum. 135. Ad Ecclesiam autem quod attinet, electio est veluti centrum attentae erga eosdem catechumenos sollicitudinis. Episcopus, presbyteri, diaconi, catechistae, patrinl et tota Tertius gradus: loci communitas, suo quisque ordine et modo, de institutione et protectu catechumenorum, re diligentissime perpensa, sen­ CELEBRATIO INITIATIONIS SACRAMENTORUM tentiam ferant. Denique electos oratione amplectantur, ut tota Ecclesia eos secum obviam Christo conducat. 208. Cum cx more initiatio adultorum In sancta nocte 136. Tunc publice patrinl, a catechumenis antea de con­ Vigiliae paschalis celebretur, sacramenta ipsa conferuntur sensu sacerdotis electi et. quantum fleri potest, n communitate post benedictionem aquae, ut in Ordine Vigiliae paschalis locali occepti, ministerium suum primum exercent: tam no­ Indicatur, n. 44. minantur in princlpiu ritus et accedunt cum catechumenis 209. Si autem extra tempora consueta peragitur (cf. Prae­ (n. 143), pro his coram communitate testimonium di­ notanda nn. 58-59). curetur ut celebratio indole paschali cunt (n. 144), et. pro opportunitate, cum eis nomen in­ refulgeat (cf. Praetananda ornerai ia de initiatione Christiana, scribunt (n. 146). n. 6), [LE 3749] adhibita Missa rituali, quae in Missall 137, Ul nutem rerum veritati satisfiat, oportet ut, ante proponitur, p. 732 (cf. etiam Infra, u. 388). ritum Uturgicum, de Idoneitate candidatorum habeatur deli­ beratio nb üs quorum interest, ab lis videlicet in primis qui Celebratio Baptismi Institutioni catechumcnatus praesunt, presbyteri, diaconi ct catechistae, necnon a patrinls delcgatisque communitatis loci; 210. Etiam quando socramentn initiationis celebrantur ___________ Immo, sl ca.su» (erat, cum participatione coetus catechume­ extra sollemnitatem paschalem, habeatur ritus benedictionis norum. Quae deliberatio, secundum condiciones regionis et aquae (et. Praenotanda generalia de initiatione Christiana, postulata pastoralia, poterit varias formas exhibere. Ipsa n. 21), In eruo per commemorationem magnalium Del recolitur nutem acceptio postea Intra ritum liturgicum a celebrante inde ab initio mundi ct creatione generis humani mysterium nota fiet. cantatis Del; ac deinde, per invocationem Spiritus Sancti 138. Celebrantis munus est, scilicet Episcopi vel cius vice lationem mortis ct resurrectionis Christi, inculcatur fungentis, quamvis remota vel proxima tuent pars eius ln novita* lavacri regenerationis Domini, quo mortem et resurdeliberatione praevia, sive In homllia sive cursu ritus mani­ ** n,?ncn} S‘us Participamus ct divinam sanctitatem accipimus. festare quae sit religiosa et ecclesiastica indoles «electionis». ’m.‘^rrTUùnV?tio Satanae ct professio fidei unus ritus Ad Illum ergo pertinet tum sententiam Ecclesiae proferre tOnn?». Plenam vim consequitur. coram astantibus conimque ludlcium, pro opportunitate, au­ nin fidei, qua catechumeni dire, tum a catechumenis personalem voluntatis manifesta­ Snemltutw inÀi^TOul co rc«encra»tur, apte, lavacro tionem exquirere, tum, nomine Christi et Ecclesiae agendo, praemittitur singulorum actus, quo, sicut ln nrimo nntrinrcharum fnetlere praefigurabatur, Ita nunc pccclto ct s?tX admissionem •electorum» peragere. Praeterea omnibus npertat divinum mysterium, quod ln vocatione Ecclesiae et In cius celebratione liturgico continetur; fldclcsque admonent ul una corn'ÏriHebrnnte'et commûnHn?è ’ cum electis, quibus exemplum praebeant, ad sollemnia pa­ luntatem. tempore eateohSX à^n“c^ schalia se praeparent. 6205 b» 6206 Oli 1)0 INITIATIONIS CHRISTIANAE ADULTORUM n. 4022 1072 IAN « Chrl.to fo«Iu« Ineundi. In hac tide, qimm nb Ecclesia dlvlnitiiA traditam, mnplcxl sunt baptiwintur ndultl· 212. Olei catechumenorum unctio, quae inter abrenunt atloncni ct professionem fidei occurrit, V01,1’5.1; ?2Γθ n oCn^907 naitoraliet opportunitate Uturgica, nntlcip.irl (cf. nn. -06-207). Ouo in casu attendatur per eam significari necessitatem divini roboris, ut baptizandus. non obstantibus vitae praete­ ritae vinculis et superata diaboli adversitate, gressum profes­ sionis fidei strenue peragat eamque totius vitae decursu Indcfrctibilitcr teneat. 213-234 (Sequitur ritus liturgicus]. DE TEMPORE MYSTAGOGIAE 235. Ut primi gressus neophytorum firmiores sint, opta­ tur ut In omnibus adiunctls a communitate fidelium, a pa­ triots suis et n pastoribus attente ct familiariter ndiuventur. Omnino curetur, ut plenam ct iucundam Insertionem In com­ munitatem assequantur. 230. Per totum tempus paschale. In Missis domlnicalibus, loca particularia neophytis propria Inter fidele* serventur. Omnes neophyti studeant Missns cum patrinls suis participare. In homilia ct, pro opportunitate, etiam in oratione universali de illis ratio habeatur. 237. Ad claudendum tempus mystagogiae, in fine tem­ poris paschalis, circa dominicam Pentecostes, habeatur aliqua celebratio, additis etiam externis festivitatibus Iuxta consue­ tudines regionis. 238. ln anniversario Baptismi optandum est ut neophyti iterum congregentur ad gratias Deo agendas, spiritualem expe­ rientiam inter se conferendam ct novas sumendas vires. 239.Ad ineundum cum novis Ecclesiae suae membris pastorale commercium, curam habeat Episcopus, praesertim si ipse sacramentis initiationis praesidere nequierit, ut semel saltem in anno, quantum fieri potest, neophvtos nuper bapti­ za tos conveniat celebrationique Euclmristicae praesideat, in qua ipsis sub utraque specie communicare licet. Caput II —Ordo simplicior initiationis adulti 10. 2- In adiunctis extraordinariis, quando candidatus ompercurrere nequiverit, vel quando Ordinarius loci, de sinceritate conversionis Christianae candi­ dati de eiusquc religiosa maturitate fudicans, decernit ut sine mora baptismum recipiat, ipse permittere potest pro sin­ gulis casibus ut usurpetur ritus hic simplicior, in quo vel omn a uno tractu absolvuntur (nn. 245-273). vel datur etiam sacramentorum, unum 5C1 alterum ritum sive catechumenatus sive temporis purifi­ cationis et illuminationis (nn. 274-277). P * Αχη1£Φιηξη baptizetur candidatus, qui patrinum (vel matrinam) sibi elegent (cf. Praenotanda, n. 43) communita­ temque loci frequentaverit (cf. ib., nn. 12 ct 19 § 2), oportet ot tempore congruo instructus et praeparatus sit. quo melius rationes propter quas Baptismum petierit purificentur et conversio fidesque cius maturescere queant. praesentationem ct receptionem candidati, ritus significat eius manifestam firmamque voluntatem pe­ tendi initiationem chrlstiannm necnon assensum Ecclesiae; acinae, post aptam liturgiam verbi, celebratio omnium sa­ cramentorum initiationis peragitur. 243. Ritus cx more celebratur intra Missam, cuius lectio­ nes apte seligantur, formularium nutem sumatur e Missa initiationis vel ex alia; post Baptismum et Confirmationem, °raphytus celebrationis euchnristlcae primum partem habet. t Γη Cclcbral,° Hat» quantum fieri potest, die dominica CA' !,rafnoJanda9 n. 59), cum actuosa participatione commu­ nitatis loci. “ 245-273 [Sequitur ritus liturgicus]. 274. In adiunctis extraordinariis, uti sunt morbus, senium» mutatio commorationis, longa itinera, ctc., quando: a) candi­ datus non potuit totum cat echum ena tum vel ritu apto, inci­ pere vel inceptum persolvere cum omnibus ritibus; b) ct aliun­ de bono ipsius spirituali detrimento esset si, adhibito ritu priore, privaretur beneficiis longioris praeparationis, tunc magni refert ut, cum permissione Episcopi, ritus prior augea­ tur uno vel pluribus elementis Ordinis completi. 275. Hic ritus auctus praebet facultatem faciendi sive ut novus aliquis candidatus alios provectiores consequatur, ad­ ditis opportune ritibus initialibus Ordinis completi (v. g.: ingressu ln catcchumenatum. exorcismis minoribus, benedi­ ctionibus, etc.); sive ut perficiat solus quod, inceptum cum aliis, non fuerit absolutum (v. g.: electio, ritus purificationis et illuminationis, sacramenta Ipsa). 276. Accommodationes, prudentia pastorum faciendae, provideri possunt, collatione habita inter ritum priorem ct ritum auctum, modo sequenti: , 1)simpliciter nddendo: v. g. ritus temporis catechumena­ tus (nn. 106-132), traditiones (nn. 183-192); 2)dividendo et ampliando vel ritum receptionis (nn. 24o251) vel liturgiam verbi (nn. 252-256). In ritu receptionis, nn 245-247 augeri possunt nd Instar Ritus ad faciendum -„„Kfe7;r'’Λ? 6207 (cf, Praenotanda, n. 12 § 3), coniungendo ritum «ad catechu­ menos faciendos (nn. 73-97) et electionem (nn. 143-151). 277. In usu huius ritus «aucti curetur: 1) ut catechesis candidati sit integra; 2) ut ritus celebretur cum actuosa parti­ cipatione alicuius congregationis; 3) ut, sacramentis acceptis, neophyto tribuatur, quantum fieri potest, tempus mystagogiae. Caput III —Ordo brevior initiationis adulti in proximo periculo vel ln articulo mortis adhibendus 278. Qui proximo periculo mortis versatur, sive catechumenus sive non catechumenus baptizari potest ritu breviore Infrascripto (nn. 283-294), dummodo, nondum in ipso mortis articulo degens, interrogationes audire ifsque respondere valeat. 279.Si est catechumenus iam receptus, promittere debet se, post recuperatas vires, catecheslm consuet.am absoluturum esse. Si non est catechumenus, oportet ut seria signa ostendat conversionis ad Christum et abrenuntiationls gentilitiis culti­ bus, neque vitae moralis obicibus alligari videatur (v. g. polygamla «slmultanca», etc.); praeterea promittat se, post resti­ tutam sanitatem, totum curriculum initiationis sibi congruen­ tis secuturum. 280. Hic ritus catechistis et Jalcis praesertim aptatur. Attamen etiam presbyter et diaconus, in casu urgentiorls necessitatis, hoc ritu uti poterunt. De more tamen presbyter et diaconus adhibeant ritum qui simplicior appellatur (n. 240273), inductis necessariis, pro loco et tempore, accommoda­ tionibus. Presbyter autem qui baptizat, et sacrum Chrisma habeat tempusque supersit, nc praetermittat, post Baptismum, conferre Confirmationem, omissa hoc in casu chrismatione post Baptismum (n. 263). Item, si fieri potest, tum presbyter tum diaconus, et, pro opportunitate, etiam catechista vel lalcus, qui facultatem habeat sacram communionem distribuendi. Eucharistiam neophyto ministrent. Quo in casu, sacramentum ante ritus celebrationem deferri potest et, tempore ipsius celebrationis, super mensa, alba tobalea cooperta, honorifice collocatur. 281. In articulo autem mortis seu, morte imminente, quando tempus urget, minister, omissis ceteris, aquam, etsi non benedictam, sed naturalem, in caput infirmi infundit, formulam consuetam dicens (cf. Praenotanda generalia de initiatione Christiana, n. 23) [LE 3749]. 282. Pro iis, qui sive in proximo periculo sive in articulo mortis baptizati sunt, provideatur, si redeant ad sanitatem, ut catechesi apta instituantur, ct, in ecclesiam tempore op­ portuno recepti, ceteris sacramentis initiationis donentur. Quo in casu serventur, cum debitis accommodationibus, prin­ cipia, quae nn. 295-305 statuuntur. 283-294 [Sequitur ritus liturgicus]. Caput IV—De praeparandis ad Confirmationem et Eucha­ ristiam adultis qui, infantes baptizati, catechesi m non receperunt 295.Suasiones pastorales, quae sequuntur, eos adultos respiciunt, qui ut infantes baptizati, catecheslm postea non receperunt neque proinde ad Confirmationem et Eucharistiam sunt admissi. Possunt tamen ensibus similibus aptari, praeser­ tim pro adulto qui in periculo vel in articulo mortis baptizatus est. Etsi huiusmodl adulti nuntium mysterii Christi nondum audierunt, eorum tamen condicio n catechumenorum condi­ cione co differt quod iam sunt in Ecclesiam Introducti et filii Dei per Baptismum effecti. Eorum proinde conversio fundatur in Baptismo iam accepto, cuius vim exinde explicare debent. 296. Eadem ratione nc pro catechumenis, praeparatio horum adultorum tempus protractum requirit (cf. Praeno­ tanda. n. 21), quo fides in Baptismo Ipsis infusa crescere, ad maturitatem pervenire ct plene imprimi debet per pastoralem institutionem quae ipsis traditur; eorundemque vita Christiana confirmetur oportet per opportunam disciplinam quae ipsis proponitur, per iis aptam catecheslm, commercium cum fi­ delium communitate et quorundam liturgicorum rituum parti­ cipationem. 297.Cntocheseos ordo plerumque respondet ordini pro catechumenis nroposito (cf. Praenotanda, n. 19 § t); in ea tamen tradenda, sacerdos, diaconus vel catéchiste rationem habeat peculiaris condicionis horum adultorum qui Baptismo iam sunt donati. 298. Sicut catechumenis. Ita et his adultis communitas fidelium opem suam afferat fraterna caritate et oratione, testimoniumque reddendo de eorum idoneitate cum ad «aera­ menta erunt admittendi (cf. Praenotanda, nn. 4, 19 $ 2. 23). 299. Adulti a sponsore praesentantur communitati. Tem­ pore vero suae formationis unusquisque illorum eligit, sacer­ dote approbante, pa trinum, qui ut delegatus communitatis apud ipsum aget, et qui eadem munera erga Ipsum habebit nc pntrinus erga catechumenum (cf. Praenotanda, η. 43K Pa­ trimis uutem, hoc tempore electus, poterit esse etiam patrinus Baptismi, dummodo revera capax sit hoc munu« implendi. 300. Praeparationis tempus actionibus Hturgicis sancti fi­ ca tur, quarum prima est ritus quo adulti ln conimumt 1 i recipiuntur, et se, utpoto Iam Baptismo signatos, partem eius se habere agnoscunt. 301. Exinde celebrationes liturgiae verbi participabunt, tum eas od quas fidelium coetus congregatur, tum ea·» quae catechumenis proxime destinantur. η. 4022 ORDO ΤΧΠΊΑΤΙΟ.Χ’Κ CHRISTIANAE ADULTORUM 302. Ad nctfonem nutem Det in hoc praeparationis opere significandam, opportune adhiberi poterunt quidam ritus cntcchumenatus proprii, qui horum adultorum condicioni et utilitati spirituali respondeant, culusmodi sunt traditiones Symboli, Orationis dominicae aut etiam Evnngeliorum. 303. Catecheseos tempus anno liturglco apte inseratur, praesertim vero ad ultimam partem quod spectat, quae ple­ rumque cum Quadragesima componetur. Huius vero temporis spatio ad actiones sacras paenitentiales ordinandas opportune conferent, quae ad celebrationem sacramenti Pacnltentiae conducent. 304. Culmen vero totius formationis erit ex more Vigilia paschalis, in qua adulti fidem baptlsmalem profitebuntur, sacramentum Confirmationis recipient et Eucharistiam par­ ticipabunt. Si Confirmatio in Ipsa vigilia paschali dari nequit, quia Episcopus vel minister extraordinarius Confirmationis abest, quam primum conferatur, et quidem, quantum fieri potest, tempore paschali. 305. Denique Christianam formationem suam complebunt adulti suamque in communitatem perficient insertionem, tempus mystngoglac una cum neophytis viventes. Caput V—Ordo initiationis puerorum, qui aetatem catecheticam adepti sunt 1072 ΙΛΝ 0 VCJ tlltnres candidatorum, quantum fieri potent, ndsint. Sl autem venire nequeant, significent consensum pueris datum; ct loco eorum mlsint «sponsores» (cf. n. 42), nempe fideles idonei qui, pro casu, vicem parentum gérant et praesentent pueros. 315. Celebratio fit in ecclesia vel In loco tam apto ut, pro aetate ct captu candidatorum, foveatur experientia Intimae receptionis. Prima pars scu ritus introductionis fiat pro adiunctis, ad ingressum ecclesiae vel ullus loci; nltcra pars seu liturgin verbi, in ipsa ecclesia vel in loco ad id electo. 316-329 (Sequitur rifus liturgicus ]. Secundus gradus: SCRUTINIA RITUS SEU PAENITENTIALES 330. Ritus hi paenitentiales, qui sunt inter tempora prae­ cipua catechumena tus puerorum, attinent ad genus scruti­ niorum, quae occurrunt in Ordine initiationis adultorum (nn. 152-180). Ideo, cum ad finem similem spectent, usurpare et accommodare licet normas, quae pro scrutiniis proponun­ tur (nn. 25 § 1, 154-159). 331. Cum scrutinia ex more ad ultimum tempus praepa­ rationis ad Baptismum pertineant, ritus paenitentiales In pueris postulant ut fides eorum animique sensus lam accedant ad ea quae requiruntur ad Baptismum. 332. Hi ritus, quos una cum catechumenis patrlnl (matri­ nae) eorum et sodales coetus catecheticl participant, omnibus astantibus aptantur, ita ut evadant celebrationes pacnltentiales ad usum eorum etiam qui non sunt catechumeni. Revera, Intra hanc celebrationem, nonnulli pueri lamdiu baptizat!, coetui catechetico ascripti, possunt primum ad sacramentum Paenitentiae admitti. Quo in casu curetur ut in celebrationem tempestive inserantur monitiones, intentiones orationis ct actiones, quae ad huiusmodi pueros spectant. 333. Ritus paenitentiales celebrantur in Quadragesima, si catechumeni in sollemniis paschalibus initiandi sunt; secus, tempore opportuniore. Unus saltem ritus habeatur. Si vero commode fieri potest, alter addatur. Cuius formulae instruen­ tur ad instar prioris; pro deprecatione autem et oratione exorcismi, adhibentur textus nn. 164, 171, 178 exhibiti, op­ portune accommodati. 334-342 [Sequitur ritus lilurgicus]. 306. Ritus hic destinatur pueris, qui, tempore infantiae non baptizat! et aetatem discretionis catechesisque adepti, ad Initiationem Christianam veniunt sive a parentibus vel a tutoribus adducti, sive cum eorundem permissione sponte moti. Iam Idonei sunt qui fidem propriam concipUnt ac nu­ triant ct Ipsi pro conscientiae officio aliquid in se recipiant. Attamen nondum tractari possunt ut adulti, quia, ornati cultura puerili, e parentibus vel e tutoribus pendent et Influxu sodalium necnon societatis nimis moventur. 307. Initiatio illorum ante requirit tum conversionem pro­ priam condicione aetatis, paulatim maturatam, tum auxilium educationis huic aetati necessariae. Exinde aptanda est et Itineri spirituali candidatorum, nempe Incremento eorum in fide, et Institutioni catecheticae. quam audiunt. Propterea, ad Instar adultorum. Initiatio eorum etiam per phires annos, «I necesse est, protrahitur antequam accedant nd sacramenta et variis gradibus ttmporibusque distinguitur atque ritibus est Instructa. 303. Cura autem progressus puerorum ln institutione ac­ Tertius gradus: cepta pendent tum ex nuxilk» et exemplo sodalium quam e parentibus, utrorumque ratio habeatur. CELEBRATIO INITIATIONIS SACRAMENTORUM a) Etenim cum pueri Initiandi plerumque pertineant ad aliquem coetum sodalium lamdiu baptizatorum, qui ad Con­ 343. Ad Illustrandam Baptismi indolem paschalem, sua­ firmationem et Eucharistiam catechetice praeparantur. Ini,detur ut hoc sacramentum in Vigilia paschali celebretur aut tiatlo progressione impertitur et In hoc ipso coetu catechetico die dominica, in qua Ecclesia resurrectionem Domini com­ velut In fundamento Innititur. memorat (cf. Praenotanda Ordinis Baptismi parouJorum, à) Optatur autem ut lldcm pueri, quantum fieri poterit, n. 9) (LE 3749], attentis iis quae n. 310 proponuntur. auxilium et exemplum inveniant pariter apud parentes suos, 344. Baptismus celebratur in Miass, in qua neophyti quorum permissio requiritur ad initiationem faciendam necnon primum Eucharistiae partem habent. Confirmatio una simul αα futuram eorum vitam Christianam ducendam. Praeterea confertur vel ab Episcopo vel a presbytero qui Baptismum tempus initiationis opportune familiae praebebit opportuni­ administrat. tatem colloquendi cum sacerdotibus et catcchlstis. 345. Si Baptismus celebratur extra Vigiliam vel diem 309. Pro rerum adiunctis, non parvi refert plures pueros. Paschae, adhibetur vel Missa dici vel Missa ritualis initiationis In hnc eadem condicione versantes, insimul consociari in cele­ Christianae. Lectiones seliguntur Inter eas quae proponuntur brationibus huius Ordinis, ut mutuo exemplo Ln itinere can. 383; licet usurpare etiam lectiones dominicae vel festivitatis. techumenatus se ndluvent. 346. Unumquemque puerum catechumenum comitatur 310. Quod autem attinet ad tempus celebrationum, opta­ patrinus (matrina), ab ipso delectus et a sacerdote approbatus tur ut, quantum fleri potest, ultimum tempus praeparationis (cf. Praenotanda n. 43). cum Quadragesima conveniat ct sacramenta Ipsa celebrentur 347-391 [Sequitur ritus liturgteus]. ln Mgilln paschali (cf. Praenotanda, n. 8). Sed. antequam pueri m testis paschalibus admittantur ad. sacramenta, atten1 j irt \un],an Idonei facti sint, tum an tempus congruat ordini Institutionis catecheticae» quam frequentant. Etenim, quantum fieri poterit, curnndum est ut candidari ad sacra­ Ordo admissionis valide iam baptizatorum in plenam menta initiationis accedant dum eorum sodales inmdiu bapti­ communionem ecclesiae catholicae zari ad Confirmationem vel ad Eucharistiam admittuntur. 311. Celebrationes flant cum actuosa participatione aUPraenotanda cuius congregationis, quae, congruo numero fidelium constans, n parentibus famllincnie, necnon a sodalibus coetus cxiteche1. Ritus quo quis, in Communitate ecclesiali separata natus tlci et n nonnullis adultis familiaribus afficiatur. Plerumque et bnptizatus. In plenam communionem Ecclesiae catholicae, enim, quando Initiantur pueri huius aetatis, optanda non est Iuxta ritum latlnum, recipitur ·, Itn Instruitur, ut ad commu­ praesentia totius communitatis paroccialls: saris est ut haec nionem et unitatem Instaurandam nihil ultra Imponatur oneris, repraesentetur. quam quae necessaria sunt · (cf. Act. 15, 28). 312. Prout est concinnatus, hic Ordo a Confcrentlis Epi­ 2. A Christianis autem orientalibus ad plenitudinem com­ scopalibus opportunas accipere potest accommodationes et munionis catholicae venientibus non plus exigitur quam quod addlUmentn quo plenius necessitatibus et adiunctis regionis simplex fidei catholicae professio exigit, etiamsi, vl recursus opportunltaribusque pastoralibus respondent. Inseri potest. ad Sedem Apostollcam, eis permittatur transitus ad ritum Pr/' ,a.rkde puerorum aptatus, ritus «traditionum·, in usu pro latlnum ·. ndultls (cf. nn. 103, 125, 181-192). Praeterea, quando Ordo 3. a) Ritus celebrationis apparent tamquam celebratio hic vertitur in linguas vernaculus, curandum est ut monitiones Ecclesiae, et culmen suum habeat ln communione eucharistica. el cleprreatIones et orationes captui puerorum accommoden­ Inde gmeralim admissio peragatur intra Missam. tur. Pro opportunitate, v, g. cum oratio aliqua Ritualis Roma­ ni converritur In linguam loci, approbari etiam potest a Con­ °) Sedulo tamen ea vitentur, quae quovis modo magnifi­ terentia Episcopali altera oratio, quae endem argumenta centiae studium sapiant. Accurate definiendus est modus, quo haec Missa, attentis adiunctis, celebrabitur. Ratio habenda congruentius pueri» proponat (cf. Praenotanda de Initiatione ehrlsliana, n. 32) [LE 3749). est tum boni oecumenlcl tum vinculi Inter candidatum et 313. Ministri, hanc Ordinem adhibentes, libenter et Intel­ communitatem paroeclalem. Saepe opportunius erit Missam legenter utantur facultatibus quae sibi tribuuntur sive ln «?^6212 η. ·ί02β SC INST. CATH.: STUDIUM PHILOSOPHIAE IN SEMINARIIS bant, atque adeo necessarium censent. Theologiam, prae­ sertim catholicam, Universitati studiorum esse restituen­ dam, ut in Ipso scientiarum sacrario ratio et divina re­ velatio inter sc prudenter comparentur et salubriter com­ pleantur, atque ita certam tutamque viam commonstrent hominibus ineundam. Nullibi enim melius quam in Uni­ versitate studiorum quaestiones attingi pcrcipique pos­ sunt, quae nostra aetate agitantur, neque aptius potest necessitatibus subveniri, quas assidua variarum discipli­ narum renovatio proponit. Ideo Pontificia Universitas Catholica S. Sebastian! Flu­ minis Januarii impensius nunc quammaxime contendit 584 esse investigationis sedes, / in qua scientiae plenam in Christo lucem accipiant; officina formationis secundum spiritum Evangelii; locus in quo divinitus revelata confe­ rantur et concilientur cum novissimis scientiarum repertis et cum doctrinis, quibus novae formae vitae socialis ni­ tuntur, Haec studiorum Universitas, a duobus condita brasiliensibus viris de patria optime meritis —Patribus Leonello Franca S.I. et Sebastiano Leme, qui postremus Archiepiscopus ipsius Fluminensis Dioecesis fuit et dein S. R. Ecclesiae Cardinalis —a Sancta Sede canonice erecta est die 20 ianuarii 1947 [LE 1904 ] ct moderationi Socie­ tatis lesu commissa. Itaque brasilienses Episcopi, signa temporum interpre­ tantes cuplentesque doctis nostrae aetatis hominibus —et imprimis suae gentis— efficax exhibere instrumentum utilis comparationis cum scientiis congruensque cum se­ verioribus hodiernae scientiae postulatis, oculos in Catho­ licum Fluminis Ianuarii Athenaeum inlecerunt, cum illud censerent Idoneam esse posse sedem altinrem theologiae studiorum, quippe quod sufficienter sit illis didactleae et inquisitionis instrumentis ornatum, quae ad fructuosam actuosltatem sdentiflcam in Ecclesiae et societatis bonum reauiruntur, ut hominum intellegentia et scientia ad Eum reducantur, qui «in historiam mundi intravit, eam in Se assumens et recapltulans» (Gaudium et spes, 38) [LE 3366]. Hac de causa Braslliensis Episcoporum Conferentia, de re quid sentiret rogata, persuasum se habere significavit, in supra dicto Fluminis Ianuarii Athenaeo condiciones exsi­ stere requisitas ad Theologicam Facultatem condendam. Iam enim ab anno 1968 quaedam Sacrae Theologiae Sectio («Dlpartimentum» vocant) in eo viget, quae et Professores numerat Inslcnls doctrinae et frequentatur a studentibus sive lalcls sive utriusque cleri candidatis ad sacerdotium. Die autem 10 februarii 1971 Societas lesu, quae hanc partem ln se recepit, petiit a Sacra Congrega­ tione pro Institutione Catholica ut in hac studiorum Uni­ versitate canonice erigeretur proprie dicta facultas Theolo­ giae. praedita igitur potestate concedendi congruentes academlcos gradus ecclesiasticos. 1072 ΙΛΝ 20 «pro tempore», bene definitis nomils el praestituens ius officiumquc invigilandi «nomine Sanctae Sedis» toti uctuositati didactico-investigatfvae Facultatis, curando pruden­ tem nssiduamque doctrinae inspectionem, atque opportu­ nis ccrtisquc normis indicando viam ratloncmque proce­ dendi. Huiusmodi enim actuosi tas praecipue et natura sua ecclcsialis est et proxime pertinet ad Magnum Universi­ tatis Cancellarium qui, in casu de quo agitur, in sc cumulat omnes auctoritatis partes Ordinario loci cx iure compe­ tentes. Pertinebit igitur ad Ordinarium loci praevium dare asl sensum nominando —ex ternis designatis— ModeratorSectionis seu Facultatis, ac pariter nominandis omnibus ct singulis in ea Docentibus; eorum professionem fidei quotannis accipere; probare graviores Consilii Facultatis deliberationes» antequam subdantur Consilio «Centri Theo­ logiae Scientiarumque Humanarum» vel Consilio Universitario vel «Conselho de Ensino e Pesquisa» Universitatis. Quod denique attinet ad programmata rationesque stu­ diorum, prae seri im vero ad activam studentium partiel- 586 pationem optimamque eorum formationem spiritualem, sacerdotalem et pastoralem, definietur quam primum in propriis peculiaribus Statutis —examini probationique Sacrae Congregationis subiciendls—, ita ut ipsi Facultati corpus normarum suppeditetur, quo illa possit totam Athenaei Fluminensis actuositatcm religiosam excitare ac promovere, quasi sidus omnibus in Brasilia praelucens et proprium verae scientiae sacrarium. Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis, die 20 ianua­ rii, vigesimo recurrente anno a canonica Fluminensis Uni­ versitatis erectione, anno Domini 1972.—Gabriel Maria Card. Garrone, Prcief. losephus Schrôffer, Archlep. tit. Voltumen., α Secretis. 4026 1972 IAN 20.-SC INSTITUTIONIS CATH., UT. CIRC. PART* De institutione philosophica sacrorum alumnis tra­ denda DEQUE MODO PHILOSOPHIAM DOCENDI HODIE APUD Seminaria dioecesana A Leurs Excellences les Etiques sur renseignement de la Philosophie dans les Séminaires Romae, 20 janvier 1972 Excellence, En cette période oü la vie des séminaires con­ naît des changements de tout genre, la S. Congrégation pour l*Education catholique voudrait entretenir votre Excellence d’un sujet qui revêt à ses yeux une grande importance. Rebus omnibus perpensis habitaque ratione responsi En effet, parmi les problèmes divers qui sont liés au renou­ tum Conferentiae Episcopalis Brasulensls, tum Nuntii vellement conciliaire des séminaires, le problème de la forma­ Apostolicl in Brasilia, tum Archiepiscopi Fluminis Ianuarii, tion philosophique des futurs prêtres se pose, comme on le hoc Ipsum Sacrum Dicasterium commune votum Summo sait, avec une gravité particulière. Dans l’intention d’assurer Pontifici Paulo VI proposuit, qui illud benigne assensu une base solide aux études philosophiques et de préparer à suo probavit. Eadem igitur Sacra Congregatio, ad normas une rencontre féconde entre l’Eglise et le monde, entre la foi et la science, entre le patrimoine spirituel chrétîent ct la art. 1 Constitutionis Deus scientiarum Dominus ILE 1030], «Sectionem Theologicam» sic dicti «Centro de Teolngla e culture d'aujourd’hui, le II* Concile du Vatican a jugé, op­ portun d’insister, entre autres choses, sur la nécessité d’une Ciendas Humanas (CTCH)» praesenti Decreto erigit et profonde de l’enseignement philosophique, en offrant 585 canonice erectam declarat in I Facultatem Sarrae Theologiae réforme à cet effet un certain nombre d’orientations fondamentales (cf. Ponflflciae Universitatis Catholicae Sancti Sebastianl Flu­ décret Optatam totius ÎLE 3334] n. 15; Const, past. Gaudium minis Ianuarii, lus el tribuens conferendi ln Theologia et spes (LE 3366], n. 62 et passim; décret Ad gentes, n. 16) gradus: [LE 3364 ]. Il s'agit là d’un problème très vaste et qui exige un grand a) Baccalatireatus: studentibus qui. peracto curriculo effort: il présente en effet, dans les circonstances actuelles, un phllosophlco-thcologlco saltem per quinquennium seu de­ caractère d’urgence et, d’autre part, il rencontre de sérieuses cem semestria el superatis examinibus scripto ct orc difficultés. La S. Congrégation pour Γ Educat ion catholique, habendis omnium eiusdem curriculi disciplinarum, felici qui suit avec un Intérêt particulier la situation dans ce do­ exitu peculiare examen subierint dc praecipuis quinquennii maine, a pu en bien des occasions être témoin du travlal accompli et des progrès réalisés, mais elle a pu aussi, et par disciplinis theologicis; contre, relever des signes inquiétants, capables d’engendrer quelquefois défiance et découragement. b) Licentia seu Prolytatus («Mestrado»): studentibus Λ îa distance de six ans du Concile, Il parait donc nécessaire qui saltem per aliud biennium scu quattuor semestria de le point de la situation afin d’en tirer pour l’avenir operam dederint cursibus monographlcis ct exercitio inqui­ destaire conclusions concrètes et précises. On ne peut en effet sitionis sdcntlikac, idoneam dissertationem conscripserint, méconnaître les difficultés que rencontrent aujourd’hui les pecullnreque examen de potloribus disciplinis In biennio t ,Oris d j renouvellement philosophique, et In nécessité, pour traditis superaverint; les résoudre, d’un examen commun approfondi et d’une étude attentive des remèdes propres à les surmonter. c) Doctoraltls: studentibus qui, post congruum tempus a propriis statutis definitum. In accuratiores inquisitiones scientifkas Incubuerint typisque ediderint saltem partem dissertationis doctoralls «quae vere ad scientiae profectum conducat». Facultatis autem structura, accuranda prout «Normae quaedam» praescribunt. Magni Cancellarii munus —quod substitui prorsus nequit— agnoscet in loci Archieplscopo 6213 L—Difficultés actuelles des études philosophiques sé^naïres^in^dln^’ ^dc5 Ph»o*ophlcr ù la pensée philosophique authentique, seule capable sentiellement. cependant d'atteindre aux valeurs absolues. De là, en plusieurs séminaires, un certain malaise, une A cet égard, Il faut signaler avant tout l’esprit technologique désaffection à l’égard de la philosophie. On met en doute sa qui porte aujourd’hui a réduire 1’ ·homo tapi™' ** 1 £.0™2 valeur et l'utilité pratique de ce genre d'étude. On finit par faber». Bien qu’elle comporte pour 1 humanité de nombreux se relâcher et même par abandonner véritablement l’enseigne­ et indéniables avantages, la technique ne favorise pus toujours ment philosophique pour se porter vers les sciences qui sem­ dans l'homme le sens des valeurs spirituelles. Selon la remar­ blent plus actuelles et orientées vers les exigences concrètes que communément® faite, la mentalité de 1 homme semble se de la vie. tourner de p.éfércnce vers lo monde matériel concret, vers la Comme on le voit, les principales difficultés qui mettent maîtrise de la nature par le moyen du progrès scientifique et aujourd'hui les études philosophiques en question dans les technique: la connaissance est ramenée ainsi au niveau des séminaires semblent pouvoir se réduire aux trois points méthodes des sciences positives. L'accent mis exclusivement suivants: sur l’action et sur le futur, l’optimisme entretenu par une 1. La philosophie n’a plus d’objet propre; elle a été ab­ confiance sans réserve au progrès poussent aux transforma­ sorbée et remplacée par les sciences positives naturelles et tions immédiates ct radicales dans le domaine économique, politique et social; ils font du même coup oublier souvent le humaines; celles-ci sont tournées vers les problèmes véritables caractère permanent dc certaines valeurs morales et spiri­ ct réels, elles les étudient h l’aide des méthodes reconnues tuelles, donnant en particulier à la spéculation philosophique, aujourd’hui comme les seules valables. Cette attitude est qui devrait être considérée comme une base indispensable aux celle qui s’inspire des courants positivistes, néo-positivistes ou changements, le caractère d’une chose superflue ou même structuralistes. dommageable. Dans un tel climat, la recherche sérieuse de la 2. La philosophie a perdu toute importance pour la reli­ vérité suprême est souvent dévaluée et les critères dc la vérité gion et pour la théologie: les études théologiques doivent se ne sont plus cherchés dans les principes métaphysiques fermes détacher de la spéculation philosophique comme d’un jeu et indiscutés, mais dans l’actualité et dans le succès. On com­ inutile de paroles, elle doit se construire en pleine Indépendance prend dès lors facilement que l’esprit de notre temps appa­ sur la base positive que lui offrent la critique historique et les raisse comme antimétaphysique, ouvrant par conséquent la méthodes exégétiques. La théologie de l’avenir sera la tâche voie à toute forme de relativisme. spécifique des historiens et des philologues. 3. La philosophie contemporaine est devenue aujourd’hui Dans un tel contexte, on ne pourra donc s’étonner que une science ésotérique, inaccessible à la plus grande partie beaucoup ne voient plus de place pour une philosophie distinc­ des candidats au sacerdoce: les écoles philosophiques moder­ te des sciences positives. Et dc fait, tandis qu’on note presque nes —phénoménologie, existentialisme, structuralisme, néopartout une diminution notable d’intérêt pour les disciplines positlvisme, etc.— exercent leur activité à un niveau si élevé philosophiques classiques, l’importance des sciences naturelles de technicité dans le vocabulaire, les analyses et les démon­ et anthropologiques ne cesse de grandir; souvent on veut y strations, qu’elles deviennent un champ réservé à des hommes trouver une explication définitive dc la réalité en éliminant hautement spécialisés. On ne voit donc ni la convenance ni la complètement la philosophie comme une chose archaïque et possibilité d’insérer une science aussi difficile et complexe destinée a disparaître. Par là, au lieu d'une rencontre souhai­ dans la formation normale des candidats au sacerdoce. table qui pourrait contribuer au véritable bien et progrès tant On peut comprendre que de tels obstacles semblent à beau­ des sciences que de la philosophie s’affirme progressivement coup presque insurmontables et de nature à susciter en certains un antagonisme dont les conséquences sont fâcheuses pour milieux un véritable ct authentique découragement. l’un et l’autre des partis. Les savants ne sont pas seuls à s’opposer, par un certain nombre d’entre eux, à une philosophie distincte des sciences II. La nécessité de la philosophie pour les futurs prêtres postùves, allant jusqu’à en contester l’existence: ce sont des théologiens eux-mêmes qui parfois considèrent la philosophie 1. Même en tenant compte de tout ce qui vient d’être dit, comme inutile et par conséquent dommageable pour la formanous restons convaincus qu’il est possible de surmonter toutes lion sacerdotale. Ils estiment que la pureté du message évan· ces tendances qui vont vers un abandon de la philosophie ou géllque a été compromise dans le cours de l'histoire par une diminution de son importance, et qu’il n’y a pas lieu de 1 introduction de la spéculation grecque dans les sciences sc décourager. Même si les obstacles qui s’opposent aujourd’­ sacrées; ils pensent que la philosophie scolastique a surchargé hui à l’enseignement philosophique sont nombreux et graves, a théologie spéculative d’un grand nombre dc faux problèmes; on ne voit pas comment la philosophie pourrait être sousils sont donc d’avis que les disciplines théologiques doivent estimée, voire supprimée, si l’on veut former à un véritable et être cultivées exclusivement suivant la méthode historique. authentique humanisme ct en particulier quand il s’agit de former à la mission sacerdotale. En effet, dc céder à ces tenta­ D'autres difficultés encore surgissent dans le domaine de tions signifierait qu’on ignore tout ce qu’il y a de plus authen­ la philosophie. En effet, quand la philosophie n’est pas con­ tique et de plus profond dans la pensée contemporaine: les testée, on voit de plus largement s’ouvrir la route vers un problèmes philosophiques les plus fondamentaux, il est impos­ pluralisme philosophique fondé non seulement sur la rencontre sible d’en douter, se trouvent aujourd'hui plus que jamais au de cultures variées dans le monde, mais sur la diversité et la centre des préoccupations des hommes, au point même d’en­ complexité des courants philosophiques et sur le pluralisme vahir tous les domaines de la culture: littérature —romans, presque inépuisable des sources de l'expérience. Ce processus essais, poésie—, théâtre, cinéma, radio-télévision, ct Jusqu'à va s accentuant malgré les louables efforts de plusieurs philo­ la chanson. On y trouve constamment évoqués les thèmes sophes modernes pour arriver à une cohérence plus grande de éternels de la pensée humaine: sens de la vie ct dc la mort; leur système et à des positions plus équilibrées. L’ampleur sens du bien ct du mal; fondement des valeurs; dignité et et la profondeur de la problématique qui résulte de l’apparition droits de la personne humaine; confrontation des cultures ct de philosophies nouvelles et du progrès scientifique sont telles de leurs patrimoines spirituels; scandale de la souffrance, dc qu’elles rendent extrêmement difficiles non seulement une l’injustice, de l’oppression, de la violence; nature ct lois de synthèse, mais encore l'assimilation de notions nouvelles que l’amour; ordre et désordre dans la nature; problème de l’édu­ demanderait un enseignement philosophique vraiment vivant cation, dc l’autorité, de la liberté; sens de l’histoire et du ct efficace. progrès; mystère dc l’au-delà; ct enfin comme fond à tant dc question: Dieu, son existence, son caractère personnel ct sa Cette situation ne peut que se répercuter gravement dans Providence. les études philosophiques des séminaires: professeurs et élèves en subissent le contrecoup. On sait combien lourds ct nom­ 2. Aucun problème de ce genre ne peut évidemment breux sont les aspects que doit revêtir l’activité d’un profes­ trouver de solution adéquate au niveau des sciences positives, seur de philosophie aujourd’hui: il lui faut assimiler un grand naturelles ou humaines, car leurs méthodes spécifiques ne nombre de notions nouvelles dérivant dc la multiplicité des leur donnent aucun moyen de les affronter de façon satisfai­ pensées philosophiques ct du progrès des sciences; 11 doit sante. De telles questions appartiennent à la sphère propre de affronter une problématique souvent entièrement neuve; il la philosophie, laquelle, transcendant les aspects purement doit, dans son langage ct ses méthodes didactiques, se soumet­ extérieurs et partiels des phénomènes, s’applique à la réalité tre à des ajustements inédits, etc. Et tout cela bien souvent entière pour tâcher de la comprendre ct dc l’expliquer à la dans des limites de temps relativement restreintes, dans un lumière des causes suprêmes. milieu pauvre de moyens, face à des élèves dont l’intérêt et la C’est ainsi que la philosophic, tout en ayant besoin de préparation nc sont pas toujours sufficants. l’apport des sciences expérimentales, se présente comme une science distincte, autonome, capitale pour l'homme qui n'est Les difficultés se rencontrent aussi, ct nombreuses, du côté pas seulement intéressé à enregistrer, décrire, ordonner les des élèves. Même s’ils montrent de l’intérêt pour certains Chénomêues, mais aussi et surtout à en comprendre la vcrlta­ problèmes vivants touchant l’homme ct la société, le climat ie valeur ct le sens dernier. Toute autre connaissance de In culturel d’aujourd’hui ne les encourage guère généralement réalité est incapable de porter les choses à ce niveau suprême aux études philosophiques. En effet, on est en général plus d’intelligence qui est la prérogative caractéristique de 1 esprit porté aux images qu’à la réflexion, et surtout la formation humain. Tant que la réponse n’est pas donnée a ces Interro­ préalable est souvent de caractère surtout technique et tournée gations fondamentales, la culture entière demeure au-dessous vers la pratique. D’autres circonstances encore rendent pour des capacités de réflexion de notre esprit. On peut doue affirmer les élèves l'étude de la philosophie peu attrayante: ils restent que la philosophie possède, du point de vue dc h» culture, une perplexes devant la multiplicité des valeur irremplaçable: elle en est l’Aine en tant qu’elle pose contrastants, ils sont rebutés par une recherche désintéressée les questions qui concernent le sens des choses et de l’existence de la vérité qui leur semble trop exigeante_et * ’ humai ne d'une façon qui correspond complètement uux aspi­ Ils répugnent1 aux ù'jôù/ët rations les plus Intimes dc l'homme. 3. On nc peut pas non plus prétendre toujours recourir a r'Senà ÎÀe’problématique vieillie, sans contact avec la 6215 6216 II. 4026 SC INST. CAT1L· STUDil.M PHILOSOPHIAE LN SEMINARIIS 1972 ΙΛΧ 20 la seule lumière de la Révélation, Une telle attitude d’esprit nctuclle de cette même philosophie: du pluralisme philosophise révélerait radicalement Insuffisante pour les motifs suivants: que actuel, du niveau élevé de technicité de son vocabulaire, etc. Ces difficultés sont réelles, mais elles ne doivent pas être a) L’adhésion bien comprise à la Révélation divine ne exagérées. Il est toujours bon de vouloir rester au niveau peut être conçue comme un acte dc foi aveugle, comme un de son temps, mais H faut, d’autre part, être réaliste cl ne comportement fidéiste dépourvu de tout motif rationnel. pas viser à une perfection chimérique. Au milieu des difficultés L’acte de foi suppose, de par sa nature» des «raisons de croire», actuelles, tout séminaire devra faire ce qui est en son pouvoir des «motifs dc crédibilité», lesquels sont en grande partie do en tenant compte de sa situation telle qu’elle est ct des res^ nature philosophique: connaissance de Dieu, idée de la création, sources locales, ct sans prétendre rejoindre un Idéal inaccessible. providence, discernement de la vraie religion révélée, connais­ sance de l’homme en tant que personne libre et responsable. 1. Les premiers efforts doivent porter sur l’organisation On peut dire que la moindre parole du Nouveau Testament concrète des études. Les objectifs qui s'imposent avant tout sont les suivants: suppose expressément ces notions philosophiques de base. Lc prêtre a donc besoin dc la philosophie pour assurer à sa fol a) Pourvoir à une solide préparation professionnelle des personnelle les fondements rationnels de valeur scientifique maîtres. Etant donné les exigences nouvelles dans le domaine philosophique» il est absolument nécessaire d'assurer aux qui soient au niveau dc sa culture intellectuelle. professeurs une sérieuse préparation spécifique obtenue dans b) Le programme de la fides quaerens intellectum n’a rien des centres d’études qui, en outre de leur garantie doctrinale» jerdu de son actualité: la vérité révélée continue dc réclamer soient reconnus au titre d’une recherche philosophique au­ a réflexion du croyant; elle l’invite à un travail d’analyse, thentique. d’approfondissement et de synthèse, à savoir une «théologie b) Favoriser par tous les moyens une mise à lour perma­ spéculative». nente des professeurs, grâce ù des sessions d'études ct à des H ne s’agit évidemment pas de renouveler l’erreur des rencontres permettant un échange d’idées ct d'expériences siècles passés en cultivant la spéculation théologiquc de façon pédagogiques. Pour qu’un tel travail soit possible, on ne peut exagérée et unilatérale» au point d’ignorer les études bibliques évidemment méconnaître l’importance d’un traitement conve­ et patristiques. Il est nécessaire, au contraire, dc rendre le nable et d’une, distribution raisonnable des cours qui permet­ primat à l’étude des sources dc la Révélation, tout comme à tent à chacun un travail personnel sérieux ct systématique. l’étude de la transmission du message évangélique le long e) Aller au-devant des difficultés des élèves en améliorant des siècles. Un tel primat n’est pas discutable et il ne doit les méthodes d'enseignement comme le souhaite le décret Jamais être diminué. Il ne faut pas moins condamner un Optatam totius [LE 33Γ ‘ n. 17» et la Ratio Fundamentalis emploi abusif de la philosophie dans le domaine qui est tout en maintenant intégralement JLE 3817], nu chapitre essentiellement celui de la science révélée. Mais aujourd'hui le temps assigné ù la philosophie, c’est-h-dirc les deux ans qu’un juste équilibre et des progrès considérables ont été prévus au n. 61 c>, de la Ratio Fundamentalis. Pour obtenir réalisés dans les sciences bibliques, et dans des secteurs de la une formation plus s lire des élèves, il conviendra dc promouvoir, théologie positive, il est possible ct il est nécessaire de com­ dans le respect de chaque discipline, un dialogue entre profes­ pléter et d’achever ce travail historique par une réflexion seurs de philosophie et de théologie, dc façon que les deux ratlonelle sur les données de la Révélation. Disposant désor­ domaines se trouvent en harmonie comme le demande une mais d’éléments beaucoup plus sûrs et plus riches qu’autrefois, collaboration interdisciplinaire efficace (cf. Ratio Funda­ le théologien spéculatif doit soumettre à une critique intel­ mentalis, n. 61 b A chapitre 11, note IIS a) [LE 3817]. ligente les concepts et les catégories dans lesquels s’exprime d) Renforcer les bibliothèques des séminaires pour offrir la Révélation. Dans ce travail délicat, 11 devra profiter des aux travaux des professeurs et des élèves la ressource des découvertes accomplies dans le domaine des sciences naturelles publications utiles. z , et surtout des sciences humaines: psychologie, anthropologie, e) Promouvoir une étroite collaboration entre séminaires sociologie, linguistique, pédagogie. Mais il devra aussi recourir, et instituts de théologie en favorisant l’échange des professeurs. et très spécialement, ù l'aide d’une saine philosophie, pour Evidemment, il appartiendra aux autorités locales de juger que celle-ci apporte sa contribution de réflexion soit aux de ce qui est opportun en ces matières, selon les nécessités présupposés, soit aux conclusions des connaissances fournies concrètes. En toute hypothèse cependant, on ne perdra jamais par les disciplines positives. L’exégèse, l’hktoire, etc-, com­ de vue, en poursuivant ces buts, l'importance fondamentale portent déjà souvent dans leurs préliminaires des choix philo­ des facultés de philosophie et des autres centres spécialisés sophiques Implicites: une saine philosophie sera particulière­ d'études philosophiques: il appartient à ces institutions de ment nécessaire pour mettre au Jour et pour apprécier critipréparer, tâche grave ct délicate, les futurs enseignants, de 3uement de tels choix —qu’on pense à la méthode exégétique soutenir le travail de formation grâce à des cours périodiques e Bultman oü cet effort est si nécessaire,— tout cela, dans le d’aggiomamento, d'assurer une bonne vulgarisation scienti­ respect du donné révélé. fique et surtout la publication de livres dc cours répondant Cette influence réciproque des deux sciences, philosophique aux nécessités du temps. Ce sera l’une des principales préoc­ et théologique, enracinée profondément dans leur nature cupations des autorités compétentes que d’organiser conve­ même, est encore accentuée par la situation nouvelle qui s’est nablement et de promouvoir l'activité de tels instituts. créée en ces dernières années dans le domaine théologique. La 2. Une fois assurée la bonne organisation des études, il théologie cherche aujourd'hui à s'ouvrir à des dimensions faudra encore et surtout donner une solution aux problèmes nouvelles —historique, anthropologique, existentielle, person­ encore plus Importants et très délicats du contenu et des naliste—; à se développer suivant de nouveaux aspects— programmes de l’enseignement. Dans la solution à donner à psychologiques, sodaux-politiques, d’orthopraxie. etc. Elle ces problèmes, on tiendra compte comme il se doit de la fina­ cherche en outre â approfondir ses propres méthodes, dans lité de ces études quand il s’agit de former les prêtres. la ligne de l'herméneutique. II en résulte une problématique Le II* Concile du Vatican a clairement tracé quelques lignes nouvelle nul atteint parfois les fondements mêmes de la con­ fondamentales en vue du renouvellement de renseignement naissance théologhrue, par exemple la possibilité de définitions philosophique. Cependant, à la distance de six années, il faut dogmatique* de valeur permanente, et requiert par conséquent bien constater que tous les séminaires ne se trouvent pas dans une clarté et un approfondissement renouvelé d'idées telles que la vérité, la capacité ct les limites de la connaissance la ligne voulue par l'Eglise. Bien des causes souvent complexes humaine, le progrès, l'évolution, la nature ct la personne et difficiles à définir sont Intervenues: il en est résulté que humaine, la loi naturelle, l'imputabilité des actions morale*, etc. l’enseignement philosophique, au lieu de progresser, a perdu au contraire beaucoup de sa vigueur, ct commencé de mani­ c} La philosophie offre enfin un terrain unique de rencontre fester, quant à son contenu et à sa fin, de nombreuses incerti­ ct dc dialogue entre croyants el non-croyants. Elle présente à tudes. Devant cette situation, nous considérons comme néces­ cet égard une valeur pastorale évidente. 11 serait donc absolu­ saire de préciser ce qui suit: ment inadmissible qu’un prêtre catholique, appelé à exercer La formation philosophique dans le* séminaires ne doit pas »on ministère dans une société pluraliste oü les problèmes se borner h enseigner à des jeunes l'art de «philosopher». Il est philosophiques fondamentaux sont débattus à travers tous les certes important que de jeunes séminaristes acquièrent cet moyens de communication sociale et à tous les niveaux de la art, c'est-à-dire apprennent â rechercher la vérité d'un coeur culture, se trouve dans l’incapacité d'ouvrir avec des nonsincère, avec persévérance: que leur capacité d'accueil ct leur croyant* un échange Intelligent d'idées sur des questions *ens critique se développent; qu’ils reconnaissent les limites essentielles touchant de près aussi bien sa fol personnelle que de la connaissance humaine et approfondissent les présupposés les problèmes les plus brûlants du monde. rationnels de leur propre foi, mais cela ne suffit pas. Il est d) Il faut relever enfin que toute orientation pastorale, nécessaire que l’enseignement de la philosophie comporte des tout choix pédagogique, les normes juridiques elles-mêmes, principes et des données valables que les élèves puissent expres­ le* réformes sociales, ct bien des décisions dans l’ordre poli­ sément discerner, chercher â apprécier, pour 1rs assimiler tique, comportent des présupposés et des conséquences de graduellement. L’enseignement de la philosophie ne peut pas nature philosophique qui appellent un éclaircissement el une se réduire à une enquête oü l’on recueille ct décrit, avec l'aide critique. On ne peut douter qu’une philosophie authentique des sciences humaines, les données de l’expérience. Une répuisse notablement contribuer à rendre le monde et sa culture ,0I| vraiment philosophique, menée à la lumière de princi­ plus parfaitement humains, en proposant une Juste hiérarchie pe* métaphysiques sûrs, est absolument nécessaire pour arriver des valeurs nécessaire à une action valable. n nés alttrmatlons d’une valeur objective et absolue. de la philosophie est certainement H! P^enle les solutions principales apportées par les HI. Quelques lignes directrices pour l'enseignement bïèmk Si mnî?rf; a tradizione, che rimonta a quella anteriore al nuovo Testamento, ci rende gclosi custodi ed esecutori del servizio, che nella Chiesa organizzata e visibile, quai è la nostra Chiesa cattolica, l'autorità responsabile, la gerarchia. deve prestare per ia tutela del diritto d’ogni membro della comunità delFamore quale appunto è la Chiesa corne pure per Fosservanza d’ogni rispettlvo dovere. E noi intendia­ mo oggi dare a questa Udienza precisamente questo riconoscimento del giusto rapporto fra Chiesa c Diritto cano­ nico se pure qui ne restringiamo la considerazione alla vostra particolare provincia, quella giudiziaria, riaffermando la legittimità, / la dignità, l’importanza della vostra 203 funzione, non tanto per la stretta e parallela analogia, che l’amministrazione della giustizia ecclesiastica ha con quella civile, quanto per la sua originale derivazione dal disegno costituzionalc divino della Chiesa Corpo Mistlco di Cristo, animato dallo Spirito di libertà, di amore, di servizio e di unità, al quale disegno il recente Concilio ci ha richiamati con la sua dottrina ecclesiologica. Si è tanto discusso circa Pesistenza d’un Diritto cano­ nico, cioè d’un sistema legislative, in seno alla Chiesa, fino a qualificare, non senza qualche bîasimo e qualche ironia, di •giuridlsino» ogni sua sollecitudine normativa, a squalificare perciô questo aspetto della vita ecclesiastica, quasi che le espressioni difettose deU'attîvità legislativa nella Chiesa giustificassero la riprovazione e Fabolizlonc di talc attività, in virtû di inesatte Intcrpretazloui di certi fiassi scritturaii *. Non si riflettc che «una comunità senza egge, lungi dali’cssere o dal potere essore, in questo mondo, la comunità della carità. non è mal stata e non mal sarà altro che la comunità dell’arbitrio»3. E non sl osserva poi il fatto che non mal forse come al nostro tempo, tanto mal disposto verso il Diritto canonico per una certa abusi­ va interpretazione del rccentc Concilio come se avesse allentato i vincoli giuridlci e gerarchici essenziali nella Chiesa, si è pronunciata una tendenza proliferatrlce legislativa ad ogni Hvello ecclesialc per un impellente bisogno di sigillare in canoni di nuova fattura le innovazloni più varie, talvolta perfino iilogiche. Questo fatto, contcnentc senza dubbio anche propositi dl sane rifomie e di auspicabili aggiornamentl, che oggl la Chiesa non solo consente e guida, ma anche promuove. non ci lascia senza apprenslone per le possibili incocrenze di queste novltà giuridichc con la dottrina e con la norma vigenti ncll’insegnarnento della Chiesa; ad ancor più perché questa tendenza a mutare, seconde nuovi e discutiblli principi, la prassi ecclcslale, passa facllmcnte dal campo giuridico al campo morale, c lo invade c lo sovverte con fermenti pericolosl; intaccando dapprima il concetto ovvlo di dlritto naturale, poi l’autorità della legge positiva, religiosa o civile che sia, perché esteriore aU'autonomla pcrsonalc o collettiva; c, affrancando in tal modo la coscienza da una chiara cognizione e da onesta amnilsslone delFobblL'g.izione πιο- 204 raie oggettiva, la rende, dlclamo, libera c solu, sl, ma Circo criterio, ahimé.', delFopcrare urnano, abbandonata cosl alla dériva, ed cspoSta nll'opportunlsmo delle singule situazioni o agli impulsi Istlntlvl, psico-soinaticl, srnza più ordine nutent ico, né freno veramente personale, cuonrstati invecc da un falso Idcale dl libenulone e da un soft· stlco attestato della cost detta e dllagante monilita permh* siva. Che cosa riinanc del senso del bene c del male? che cosa rimane dclla noblltà c della grandexxa delFuorno? Com’è vero che l’uomo senza legge non è più uamol E 1 r Cor 6, ι-it; e cfr. Mt. 15 rj-iy • L. Bouyar, L'E^hu dt Dir**, p. 596. 'Cfr. (M i6, tj. •C η. 402β PAULUS VI: ALLOCCFTÏO AD SObALES INSTITUTORUM SAECULARIUM 1972 FER 2 com'è vero, praticamcnte, che Ia legge, senza un’autorità dl Gesu al Temp o, noi ci incontrlamo volcnticri con voi che la insegni, la Interpreti e la imponga, facilmente si na°ndarC eTC Π XXV adversario di promulgaoscura, Infastidisce c svanisce! E come la nostra libertà zionc della Çostituzdone Apostolica Provida Mater, awenucristiana deve distinguere! da quella stigmatizzata dall’apota appunto 11 febbraib de! 1947 l. Quel documento fu un stolo Pietro: «Liberi, si, ma senza farvl della libertà un evento Importantlssimo per la vita della Chiesa dl oegi, velo per coprire la nializia, ma come servi di Dio»! 4 Né perché il nostro Predecessor Pio Nil di v. m. con esso valga a noi appellare! contro la necessità d'una legge alla accoglieva, sanetva c approvava gli Istituti Sccolari, preliberté dcllo Spirito, o a «quella libertà (dalla legge giucisandone la fislonomla spirituale e giuridica. Giomo caro daica) dalla quale Cristo ci ha liberati» s. Perché proprio per voi, giomo significativo, in cui, a imitazionc del Cristo Lui, Cristo, ci ha pur detto: «Non crediate ch Ίο sia venuto che, venuto nd mondo, si offeree al Padre per fare la sua a abolire la legge, o i profeli; non sono venuto per abolire, volontà ’, anche voi fostc présentât! a Dio, per brillarc ma per compiere» *; e il complmento ne sarà l'assorbimento davanti a tutta la Chiesa, c per consacrarc le vostre vite alla gloria del Padre e alia clevazlone del mondo. e Fcsaltazione nei prccetto che tutti li riassume, 1'amore dl Dîo c l'amore del prossimo 7, e sarà il precctto nuovo, Siamo tanto licti anchc noi di questo incontro, perché testamentario dl Cristo: «Amatevi gli uni gll altri come lo ben rlcordiamo 1c circostanze in cui maturù Io storico vi ho amatl» a. Facciamo eco, come vedete, alie sapienti documento, vera magna charta degli Istituti Secolari, i affermazioni. testé pronunciate dal venerato Decano della quali, già lentamente préparât! in antecedenza dallo Spiri­ Sacra Romana Rota. to chc suscita i segreti impulsi nelle anhne, videro in esso 11 loro accoglimento ufficiale da parte della Suprema Siamo arrivât! aile sorgenti del Diritto canonico, che Autorità, per opem spcclalmcnte dei venerato Card. Ladovrà giustifIcare! dal riferimento a questo principio evanrraona. i) loro at to di nasclta, e l’inizio di un nuovo slancio gcllco, del quale tutta la legislazione ecclesiastica dovrà verso il futuro. essere permeata, anche se 1'ordinc della comunità cristiana e la supremazia della persona umana, a cui tutto H Diritto Venticinquc anni sono un tempo relativamente breve; canonico è rivolto, esigeranno l’espresslone razionale e essi tuttavia sono stati anni di partlcolare intensità, paratecnlca propria del linguaggio giuridico. Voi ne sietc maestri. gonabill a quelll della giovlnezza. È stata una fioritura magnifica, di cui sono conforma la vostra presenza qui, E non vi sarebbe blsogno dl aggiungere, dopo la difesa oggl, e la riunione dei Responsablli Generali di tutti gli di prammatlca, che abbiamo appena acccnnata per il Istituti Secolari. in programma per il prossimo settembre Diritto canonico, al quale è dedicata la vostra austera a Roma. Desideriamo pèrtanto rlvolgervi la nostra parola funzlone, se il Concilio non ci ricordassc una nota che deve di incoraggiamcnto, di fiducia, di esortazione, affinché 205 pur inscrire!, se non nella lettera, nello spirito dei / suo Fodiema ricorrenza giubilare sia verainente féconda di csercizîo, la nota pastorale, la quale ha caratterizzato risultati, per voi e per 1’intero Popolo di Dio. / -°7 queirawenimento e ne ha penetrato il grande tomo de! suoi documenti. A) Gli Istituti Scolari vanno inquadrati nella prospettiva, in cui il Concilio Vaticano II ha presentato ia Chiesa, Anche il Diritto canonico, nella sua formulazione, nella come una rcaltà viva, visibile e spirituale insieme 3, che sua interpretazione, nella sua applicazlone, dovrà, dopo il vive e si sviluppa nella storia 4, composta da molti membri Concilio, portare Timpronta dl quella nota pastorale, che e da organi diversi, ma intimamente uniti e comunicanti cl sembra debba imprimere alla legge della Chiesa un ira sé \ partecipi della stessa fede, della stessa vita, della carattcre più umano, ove ce ne fosse bisogno, più manistessa missione, dclla stessa responsabilità della Chiesa, e festamente sensibili alla carità, che taie legge deve propur distinti da un dono, da un carisma particolarc dello muovere c tutelare nella comunità cccleslalc e nei confrontl Spirito vivificante ·, dato non solo a beneficio personale, della sorictà profana; più chiaramente memore della na­ ma altresl dl tutta la comunità. La ricorrenza della Prooida tura dell* aut ori tà ecclesiastica, essere cioè essa servlxio, Mater, che voile csprimcre e approvare 11 vostro particolarc ministère. amore; e più esplicitamente rivolta alla difesa carisma, vl invita dunque, secondo I’indicazione del Conci­ della persona umana ed alla formazione del cristiano alla lio a «ritornare allé sorgenti di ogni vita cristiana e al pri­ partecipazlone comunitaria della vita cattoiica. migenio spirito degli istituti»7, a verificare la vostra Tanto si è già seritto e discusso a questo riguardo; e fedeltà al carisma originario e proprio di ciascuno. voi certamente avrete già individuato i punti che, in virtù Se ci chiediamo quale sia stata Ranima di ogni Istituto del Concilio, possono riguardare la prassi del vostro Tri­ Secolare, chc ha ispirato la sua nascita e il suo sviluppo, bunale e dell’esercizio della funzlone gludiziaria in genere dobbiamo rispondere: è stata Tansia profonda di una sfntesi; nella Chiesa; corne pure i perfczlonnmcnti legislativi circa è stato l’anelito alla affermazione simultanca di due Il diritto matrimoniale, di cui principalmentc sl occupa la caratteristiche: 1) la plena consacrazione della vita secondo Sacra Rota, pcrtezionaincntl a cui si è già posto mano, i consigli evangcllci e 2) la piena responsabilità di una come, ad eseniplo, con le nuovc norme relative ai matripresenza e di una azlone trasformatrice al di dentro dei moni mlsti, senza per questo che menomamente le leggi mondo. per plasmarlo, perfezionarlo e sant i ficario. Da una Inviolabill della (amiglia siano alterate, ché anzi dalla sapiente tutela ed applicazlone del vostro autorcvole Tri­ parte, la professione dei consigli evan gel ici —forma spe­ ciale di vita che serve ad allmcntare e a testimoniare bunate, come da ogni altro nella Chiesa cattoiica, devono quella santità. a cui tutti l fedeli sono chlamati— è segno avere, a bene dl tutti, inalterato c prowldo suffragio. uelhi perfetta Identificazione con la Chiesa, anzi, coi suo Che, se con la intemerata probità della vostra vita perso­ Signore e Maestro, e con le finalità che Egli le ha nale, con la consumata conoscenza delle scienze canonlche, stesso DalFaltra parte, rimanere nei mondo é segno con 1'umano e cristiano intéressé per la sollecila e rigorosa affidate. responsabilità cristiana dell’uomo salvato da Cristo e trattazione delle cause a vol aftldate, c con la religiosa della perciù Impcgnato a «illuminare e ordinare tutte le rcaltà pletù con cui circondate questa Sede Apostolica, vol contitemporali..., afflnché sempre sl rcallzzlno c prospcrlno nucrelc a complere la vostra difficile e delicata funzione, secondo Cristo, c siano a lode dei Creatore e Rcdcntore» una missione voi ademplrete, una testimonianza darete alia giustizia e alla carità dl questa Chiesa Romana, e sarà In tal quadro, non sl puô non vedere la profonda e per vol,oltrc che 1‘adesionc cd 11 plauso del mondo cattolico, prowidenziale coincidenza tra il carisma degli Istituti c quello, noi crcdlamo, del mondo forense, la nostra fiducia, Secolari e quella che è stata una delle lince più importanti la nostra riconosccnza, la nostra Apostolica Benedizione. c più chiare del Concilio: la presenza délia Chiesa nei mondo. In effetti, la Chiesa ha fortemente accentuato [ 208 ‘ J P«L 1, 16. · Got. S, i. · ML 5. 17. T ML ai. 37-40- 1 f®· 13, 34. l divers! nspcttl della sua relazionc al mondo: ha chiara­ mente rlbadllo chc fa parte del mondo, chc è destinata a scrvlrlo, che dl esso dcv’cssere anima c fermento, perché 4028 chlamata a santiflcarlo e a consacrarlo, e a riflettcre su di esso i valori supremi della giustizia, dclTamore e dclla pace. 1972 FEB 2.-PAULUS VI, ALLOC. AAS 64 (1972) 206-212 La Chiesa ha coscicnza del fatto chc essa esiste nei Allocutio die 2 |ebr. 1972 habita Institutorum saecularium mondo, che «cammlna insieme con tutta Tumanltà, e sperisodalibus qui Romae, coetui interfuerunt quinto el vigesimo menta insieme col mondo la medesima sorte terrena cd è exacto anno ab editu Constitutione Ap. «Prooida Mater·: corne il fermento e quasi ranima della società umana»·; De natura notisque rnornns Institutorum saecu­ larium in Ecclesia et in mundo Carissimi figit, membri degli Istituti Secolaril In questo 30 Π5 tU-124 [LE «Cfr. Pt 10 Hthr c^it, * [LE 'I λ giomo, dedicata al rlcordo liturglco dolia presentâzlone 6221 6222 PAULUS VI: ALLOCUTIO AD SODALES INSTITUTORUM SAECULARIUM η. 4028 197 essi ncrciô ha una autentlca dimensione secolare, merente alla sua intima natura c missione, la cu radice aff°nda ncl mlstero dei Verbo Incarnato, e chc si è reahzzata in forme diverse ner i suoi membri —sacerdoti c laid se­ condo II proprio carisma. II Magistero pontificio non si è stancato di chiamarc i cristlani, specie negli ultimi anni, ad assumere valldamente e lealmente Ie proprie responsabilità davanti al mondo. Ciô è tanto più necessario oggl quando l'umanità si trova a una svolta cruciale della propria storia. Sta sorgendo un mondo nuovo; gli uomlnl cercano nuove forme di pcnslcro e di azione, che determineranno la loro vita nei sccoli venturi. II mondo pensa dl bastare a se stesso, e di non aver bisogno dolia grazla divina né della Chiesa per costruirsi e per espandersi: si è formato un tragico divorzio tni fede e vita vissuta, tra progresso tecnico-scientlfico e crcscita della fode nei Dio vivente. Non senza ragione si afferma che II problema più grave dello sviluppo présente è quello del rapporto tra ordine naturale e ordine soprannaturale. La Chiesa dei Vaticano II ha ascoltato questa «vox temporis», e vi ha risposto con la chiara coscicnza della sua missione davanti al mondo e alla società; essa sa di essere «sacramento universale di salvezza», sa che non si puô dare pienezza umana senza Ia grazla, cioè senza il verbo di Dio, che «è il fine della storia umana, il punto focale dei desideri della storia e della civiltà, il centro del genere umano, la gioia d’ogni cuore, la pienezza delle loro aspirazioni»10. In un momento come questo gli Istituti Secolari, in virtù del loro carisma di secolarità consacrata n, appalono corne prowidi strumenti per incarnare questo spirito e trasmetterlo alla Chiesa intern. Sc essi, già prima del Concilio, in certo modo hanno anticipato esistcnzialmente questo aspetto, con maggior ragione debbono oggi essere 209 testi/moni specializzati, esemplari, della disposlzione e della missione della Chiesa nei mondo. Per 1'aggiomamento dclla Chiesa oggi non bastano chiare direttive o frequenti documenti: sono richieste personality e comunità, responsabilmentc consapevoli di incarnare e di trasmettere lo spirito voluto dal Concilio. A voi è affidata questa esaltante missione: essere modello di instancabile impulso alia nuova relazione, che la Chiesa cerea di incarnare davanti al mondo e al servizio dei mondo. B) In chc modo? Con la duplice rcaltà della vostra conflgurazione. Anzitutto, Ia vostra vita consacrata, nello spirito dei consigli evangelici, è espressionc della vostra indivisa ap­ partenenza a Cristo c alia Chiesa, dclla tensione permae c radicale verso la santità, c dclla coscicnza che, in ultima analisi, è soltanto Cristo che con la sua grazia realizza I opera di redenzione c di trasfonnazione del mondo. E nell intimo dei vostri cuori che il mondo viene consacrato a Dio L La vostra vita garantisce cosl chc 1’intcnso e diretto rapporto coi mondo non dlventi mondanité o naturalismo, ma sia espressionc del l'a more c dclla missione di Cristo. La vostra consacrazione è la radice dclla speranza, che sempre vi deve sorreggere, anche quando i fruttl csteriori siano scarsi, o manchino dei tutto. La vostra vita, più chc per le opere esteme, è féconda per il mondo soprattutto per l'amore a Cristo, chc vi ha spinti al dono totale di voi stessi, da testlmoniare nelle condizioni ordi­ narie della vita. In talc luce, i consigli evangelic! —pur comuni ad altre forme di vita consacrata— acqulstano un significato nuo­ vo, di speciale attualità nei tempo presente: la castità si converte in cscrcizio ed in csempio vivo di dominio dl sé e di vita nello spirito, tesa allo rcaltà cclestl, in un mondo che si ripiega su se stesso e libera incontrollatamente i propri Istinti: la poncrla diventa modello della relazione chc si deve avere con i beni creati c col loro ret to uso, con un atteggiamento chc è valido sla nei paesi sviluppatl, ove i’ansia di possedere minaccla seriamente I valori evangelic!, sia nei paesi mono dotati, ove la vostra poverty è segno di solidarietà e di presenza con i fratelli provati; J’oààedienza diventa testimonianza dell’umllc accettazionc dclla mediazione della Chiesa e, più in generale, dclla sapienza di Dio chc governs il mondo attraverso le cause seconde; e in questo momento di crisi di autorité, la vostra obbedien­ za si converte in testimonianza di clô che e 1 ordine cri210 stiano dcU'univcrso. / In secondo luogo. Ia vostra s-cnlarifà vi SP{"^ centuare spccialmentc —a differenza dei re g d <^«, 40 [LE 33<%J-iC7rC^er 6223 rcliriOMC /Wr- relazione coi mondo. Essa non rappresenta solo una condizione sociologica, un fatto estemo, sl bene un atteggiamento: essere present! nei mondo, sapersi responsabili per scrvlrlo, per configurarlo secondo Dio in un ordine più giusto e più umano, per santificarlo dal di dentro. II primo atteggiamento da tenere davanti al mondo è quello del rispetto verso la sua legittima autonomia, verso i suoi valori e le sue leggi 13. Tale autonomia, come sappiamo, non significa indipendenza assoluta da Dio, Creatore e fine ultimo dei Γ uni verso. Prendere sui serio 1’ordlne natu­ rale, lavorando per il suo perfezionamento e per la sua santificazionc, afflnché le sue csigenze siano integrate nella spirituality, nella pedagogia, nclrascetica, nella struttura, nelle forme esteme e nell’attività dei vostri Istituti, è una delle dimension! importanti di questa speciale carattcristica della vostra secolarità. Cosl sarà possibile, com’è richiesto dalla Pri/no feliciter che «il vostro carattere proprio c peculiare, quello secolare, si riflctta in tutte le cose» (II). Esscndo molto variate le necessity del mondo e le possibilità di azlone ncl mondo e con gli strumenti del mondo, è naturale che sorgano diverse forme di attuazione di questo idéale, individual! e associate, nascoste e pubbliche, secondo le indicazioni dei Concilio u. Tutte queste forme sono parimente possibili agli Istituti Secolari e ai loro membri. La plurality delle vostre forme di vita 15 vi permette di costituirc diversi tipi di comunità e di dar vita al vostro idéale In diversi ambienti e con diversi mezzi, anche là dove si puô dare testimonianza alla Chiesa soltanto in forma individuale, nascosta c silenziosa. Una parola ancora per i sacerdoti, che si uniscono negli Istituti Secolari. Il fatto è espressamente previsto dall’insegnamento della Chiesa, a partire dal Motu Proprio Primo feliciter e dal Decreto conciliare Perfectae caritatis. Di per sé, il sacerdote in quanto tale ha anch’egli, come il laico cristiano, una essenziale relazione al mondo, che egli deve esemplarmenle realizzare nella propria vita, per rispondere alia propria vocazione, per cui è mandato nei mondo come Cristo è stato inviato dal Padre ie. Ma, come sacerdote, egli assume una responsabilità spccificatamente sacerdotale per la ret ta conformazione dell’ordine tempo-/ 211 rale. A differenza del laico, —salvo in casi eccezionali, come ha previsto un voto del recente Sinodo Episcopale— egli non esercita questa responsabilità con una azione diretta e immediata nell'ordine temporale, ma con la sua azione ministeriale e mediante il suo ruolo di educatore alla fede 17: ed è il mezzo più alto per contribuire a far si che il mondo si perfezioni costantemcntc, secondo 1’ordine e il significato della creazione. Aggregandosi a Istituti Secolari, il sacerdote, proprio in quanto secolare, rimane collcgato in intima unione di obbedienza e di collaborazione coi Vescovo; c, Insierne con gli altri membri dei presbiterio, è di aluto ai confratclli nella grande missione di essere «cooperatori della verità», curan­ do i «particolari vincoli di carità apostolica, di ministère c di fratemità» 18 che debbono distinguere tale organismo dioccsano. In forza della sua appartenenza agli Istituti Secolari, i] sacerdote trova inoltre un aiuto per coit i vare i consigli evangel ici. Sappiamo bene che questo, dellappartenenza di sacerdoti agli Istituti Secolari, è un pro­ blema sentito, profondo; esso deve essere risolto ncl pieno rispetto dei «sensus Ecclesiae». Sappiamo che, a tale pro­ posito, voi siete alia ricerca di sol uz i on i adeguate; e incoraggiamo tale sforzo, che deve ritenersi valido, in un settore chc è molto delicato. Effettlvamente, esistc un problema, chc si pone nei termini di una triplice esigenza, ciascuna imporlantlssima: vi è 1'esigenza nippresentata dalla «secolarità· del sacerdote membro di un Istituto Secolare; Tcsigenza, inoltre, che tale sacerdote mantenga un intimo con tat to col proprio Istituto, dal quale egli si attende un alimento spirituale, un ristoro e un sostegno alia propria vita interiore; infine, l'esîgenza di tenersi in stretta dipendenza dal Vescovo dioccsano. Sappiamo, come nbbhimo detto, chc state complendo studi in merito, alio scopo dl conciliare queste esigenxe apparentement? contrastant 1. Cerentc llbcramcnte. In que­ sta Hnca, ponendo a servlxio di tale approtondünento I talenti della vostra preparazione, della vostra sensibilité délia vostra esperienza. ul permettiamo soltanto di riebia- [LE 3231]. ” Cfr. Const. <1* Eocl ia fiMrodD bc ··;· ten.j·* ti· d Jf», 36 [LE 3JÛ6]. ·· Ctr. Décr. u delitam 1, (LE l’Cfr. Voto *0 inotuisale defli htimti Secobut, Rccnj, 1370 “Ck [.· so. it 1 · <. fx Decr. ck» PrrsbvL mioisterio et rin />*>»■»nrWtmi. ô [LE IJt) L ieDecr. de l*rrsbyt ministerio et vtU JVreMJtfWfrw « iwm, π. 4029.1032 SACHA CONGREGATIO PHO RELIGIOSIS - PRO CLERICIS marc la vostra attcnzione su questi punti, che ci sembrano dcgni di particolarc considerazione: a) Qualsiasi soluzionc non deve intaccare minimamente l’autorità del Vescovo, il quale, per diritto divino, è l’unlco e diretto responsable del gregge, dclla porzione dclla 212 Chiesa dl Dio ”. / b) Nelle vostre riccrche tencte présente inoltre, a talc riguardo, una realtà: chc l’uomo è una unità personale, psicologica, attiva. Solo concettualmentc si distinguono in lui la dimensione spirituale e quella pastorale, Con questo non vogliamo —e cl permettiamo dl sottolinearlo— condlzionare né tanto meno porre termine alla riccrca, che siale cfietluando, indicandovi già una solu­ tions Abblamo voluto soltanlo invitarvl a tenere part icolarmente presenti, nella vostra ricerca, due punti che ci sembrano, in essa, d’importanza capitale. Siamo cosl glunti al termine delle nostre considerazioni, anche se molle cose resterebbero ancora da dire, e molti svlluppi rimangono aperti. Ma con profonda letlzla vi esprimiamo U nostro desiderio e la nostra speranza: che I vostri Istituti siano sempre più modelli ed csempl dcllo spirito che il Concilio ha voluto infondere nella Chiesa, affinché sia superata la minaccia dévastatrice del secolarismo, che esalta unicamcnle i valori umani, dlstaccandoli da Colui che è la loro origine e dal Quale ricevono il loro significato e la loro Finalità definitiva; e affinché la Chiesa sia veramente 11 fermento e l’anima dei mondo. La Chiesa ha bisogno della vostra testimonlanza! L’ornanitù aspetta che la Chiesa incami sempre più questo nuovo atteggiamento davanti al mondo, che in vol, in virtù dclla vostra sccolarità consacra ta, deve brillare in modo specia­ lissimo. A tanto vi incoraggla la nostra /Kpostollca Benedlzione, che di cuore imparllamo a vol qui presenti, e a tuiti i membri dei cari e benemeriti Istituti Secolari. ‘•Cir. Xd, so »3., Adn. A. GUTOREZ in CpH 33 (1912) 105-123; P. NAU ia L’ami du clergé 92 (1972) 449-457. 4929 1972 FEB 2.-SC REL1G., DECR. AAS 64 (1972) 393-394 Decretum circa regiminis ordinarii rationem et re­ ligiosi SAECULARIZATI ACCESSUM AD OFFICIA ET BENEFICIA ECCLESIASTICA cognitus XUobHnlaUtri’ d°neC 1072 FEB 2-0 canonJcl Cod« rc' r θ?111?1 Romae’ dl£ 2 Februarii 1972,—Hildcbrandus Card. Antoniutti, Prae/. Agustinus Mayer, O.S.B., a OCC/ci ι o » Ada. G. LOBINA in Apoll. 45 (1972) 613-027. 4030 1972 FEB 2.-SC RELIGIOSORUM, RESCRIPTUM. PART.· Nonnullae facultates tribuuntur Abbatissis Mon i alium Ordinis Cist. Strict. Observantiae, exclu­ sa TAMEN FACULTATE PROROGANDI NOVITIATUM AD TRES ANNOS ET CONCEDENDI EMISSIONEM PROMISSIONUM, LOCO VOTORUM TEMPORARIORUM Preces—Beatissime Pater, Abbatissae Monasteriorum Mo· nialium Ordinis Clstcrciensis S. O. a Sanctitate Tua humiliter implorant ut praefata Monasteria facultates quae sequuntur experimenti causa exsequi valeant: 1) ut postulatus tempus ad duos annos differri possit; 2) ut in admissione ad novitiatum votum consultativum Capituli sufliciat; 3) ut in admissione ad professionem temporariam dimi­ dia pars suffragiorum Capituli requiratur; 4) ut in admissione ad professionem sollemnem votum Capituli sit deliberativum ac per duas tertias partes suf­ fragiorum expressum; 5)ut quoad stabilitatis mutationem votum adsit delibera­ tivum Capituli, duobus tertiis suffragiorum partibus datum; 6) ut ad munus Abbatissae eligi valeant Moniales quae 35 aetatis annos attigerint et 10 professionis annos habeant; 7) ut quae vocationem monasticam demonstrant per oliiot dies In clausura degere queant ad vitam Monialium Cis ter­ ens ium S. O. aliquatenus experiendam; 8) ut visitatio regularis semel In biennio fiat; 9) ut novitiatus tempus, si casus ferat, tres annos perduret; 10) ut Abbas Generalis singulis Monasteriis id petentibus concedere possit ut loco votorum temporariorum promissio fiat, ad mentem Instructionis RenoDalionis causam nn. 34-36 [LE 3707]. Et Deus, etc. Rescr.—Vigore facultatum a Summo Pontifice tributarum. Sacra Congregatio pro Religiosis ct Institutis saccularibus, attentis expositis et audito voto Procuratoris Generalis, gra­ tias iuxta preces concedit in omnibus, praeterquam ad Nonum et ad Decimum: nam, opportunum videtur ius vigens pro Monialibus non mutare; si vero casus ferat ut longior probatio requiratur, postulatus potius quam novitiatus prorogari po­ terit. servatis ceteris servandis. Contrariis quibuslibet non obstantibus. . _ Datum Romae, die 2 februarii 1972.—Aug. Mayer, α Secretis. Isidorus a S. Elia, O.C.D., Ad. a sl. S Experimenta circa regiminis rationem inducta non pauca excitaverunt problemata et dubia, praesertim relate ad * Prot. N. 23714/71: e documento originali. personalem Superioris auctoritatem. Praeterea, his temporibus, opportunum visum est exa­ 4031 mini subiccre prohibitiones can. 642, quae religiosos ad saeculum regressos afficiunt. 1972 FEB 5.-SC RELIGIOSORUM, RESCRIPTUM. PART.· Praehabito consultorum studio, in Coetu Plenario die­ rum 24 et 25 Septembris 1971, Patres huius Sacrae Congre­ Facultas datur Monialibus conversis Domini canis gationis sequentia dubia perpenderunt: GAUDENDI VOCE ACTIVA IN CAPITULIS COMMUNITATIS 1. An, contra cam 516, regimen collegiale ordinarium et exdusivum admitti fas sit, sive pro toto Instituto Preces—Eeatissime Paler, Magister Generalis Ordinis Fra­ trum Praedicatorum a Sanctitate Tua humiliter implorat religioso, sive pro provincia, sive pro singulis domibus, ita facultatem qua Monialibus Conversis Monasteriorum Domlnlut Superior, sl habetur, sit menis executor. canorum. quae, non obstante Art. 194, § 1 novarum Constitu­ 2. An can. 642 Codicis luris Canonici suspendi possit in suo statu permanent, permittere possit ut in Capi­ Ha ut religiosi n votis rite soluti consequi aut rctinere tionum, valeant, absque Sanctae Sedis speciali licentia, quaecum­ tulis Communitatis voce activa gaudeant. Et Deus, etc. Rescr.—Vigore facultatum a Summo Pontcfice tributarum, que otttcla, beneficia vel munera ecceslastica. Sacra Congregatio pro Religiosis ct Institutis saccularibus, attentis expositis, annuit pro gratia iuxta preces, servatis Omnibus debite ponderatis, Patres in praelato Coetu ceteris servandis. Contrariis quibuslibet non obstantibus. haec statuenda unanimiter consuerunt: Datum Romae, dic 5 Februarii 1972.—D. Μ. Huot, s.m.m.. Ad primum: Negafipe. Ad mentem Concilii Occumenici Subi. Isidorus a S. Elia, O. C. D., Ad. a Sl. Vaticani II (Decr. Perfectae caritatis, 14) [LE 3333| ct ♦ Magistro Generali O. P.. Prot N. 33516/72: AOP 80 (1971-72) 359. Adhortationis Pontificiae Euangelica testificatio, n. 25, Adn. AOP Θ0 (1971-72) 3SÔ-359 (A. A. S. 63 (1971). p. 510) |LE3983| ratione habita legi­ timarum consultationum necnon limitum a lure sive com­ muni sive particulari receptorum, Superiores auctoritate 403 2 fnil debent personali. Ad secundum: Affirmative, ita ul praescriptum canonis 1972 FEB 9.-SC CLERI, NOTIFICATIO. PART.· suspensum habeatur. Summus Pontifex Paulus Pp. VI, in Audientia Secretario Nonnullae animadversiones fiunt in conclusiones APPROBATAS A COETU MIXTO EPISCOPORUM ET PRESBYTE­ huius Sacri Dlcastcril, die 18 Novembris 1971, concessa, RORUM in Hispania habito 394 plenarii Coetus sententias approbare dignatus cst.f Quapropter Sacra Congregatio pro Religiosis et Insti­ L Uncrac Sacræ Congrega donis pro Clericis tutis saccularibus, praesentis decreti tenore» praedictas deliberationes publici iuris fieri decernit. ___ ___ .. , Roma. 9 febbraio 1972 Haec autem quae decreta sunt statim vigere incipiunt, Signor Cardinale, questa Sacra Congregazione oer il clero ha attcnlamentc esaminato le sei po'Uze e relative proneque formula indigent quam exsecutorium appellant. 6225 6226 Λ i l π IÛ/2 1’IJ» " SACHA CONGREGATIO PROgCLKRlClS _________________ ___ __ ____ ________________________ _ noslzionl riguardanll la vita c II ministère dei sacerdoti Kagna. che sono state elaborate iicll'asscmblca congiunta dl vcscovi c prcsbltcrl tcnutasl a Madrid nel sctlCAbcondusi’one dl dclto studio, questo sacro dicastero si preinura d’inviare alFEmlnenza Vostra Reverendissima runlto documento, con preghicra di volerio gentilmcnte trasmettere a tutti gll Ecc. mi membri dclla Conferenza episcopale spagnola, affinché dei rilicvl e consldcrazioni che in esso si fanno sl tenga 11 dovuto conto nella prossima assembles plenaria dclla mcdeslrna Conferenza episcopale. Proiitto bon volenticrl della circostanza per confermarmi con sensi di profonda vcnerazlone deireminenza vostra reverendissima fedelc nel Signore.—J. Card. Wright, Pre/dlo. Π. Animadversiones in doctrinam ct conclusiones I. Anali si d'insieme in singulas n. 4032 Di fatto, appare che con Tespressione «mondo moderno» si voglia intendere continuamente una specifica Weltanschauung, tipica dl alcune correnti filosofiche dei secolo seorso, che insi­ nuandos! nclTambito delta teologia cattolica, ha provocato il fenoineno dei modernisme e del ncomodernlsmo. z\ questa visione dei mondo sorprendentemente si conferisce un carat­ tere universale, irrevers ib 11 e, necessario e net tamen te positivo. 13. Un’altra linea fondamentale dei documenti in questio­ ne è untaccentuata concczione democraiica della chiesa (praticamente idcntica a quella del sinodo di Plstoia e già allora condannata; cf. Dz. 2602, 2677, ecc.), con un reale liveltamento di tutti i fedeli (vescovi, presbiteri, laid) —livcllamcnto almeno funzionale— attraverso riferimenti ambigui alF «unica missione della chiesa», alla «collegialità», alta «corrcsponsabllitù», ecc. Di conseguenza, si sollecita che il Consiglio presbitcrale e il Consiglio pastorale abbiano carattere deliberativo c non solo consultivo; sl chiede insistentemente che il Consiglio pastorale —considerato «esscnzinle» e veramente «rappresentativo di tutto il popolo di Dio»— sia stabilito ovunque e a tutti i livelli (zonale, parrocchiale, diocesano, Interdiocesano, nazionale), con funzione decisionale; si paria dcll’inscrimento dei laid in tutte le responsabllitÀ della Chiesa, sl allude ambiguamente a una certa parity delta donna e dcll’uomo nelle funzioni eccleslastiche, ecc. Ugualmente si ha una certa tendenza a trasferire alia Conferenza episcopale la responsabilité c l’autorità di ciascun Vescovo nella sua diocesi. C. Il totale livellamcnto «soclologico» tra preti e laid vlcne operato partendo daU’nffermazione errata del tdefinilivo su· peramento della distlnzione tra sacro e profano da parte del nuovo Testamento e del mondo moderno». E cost, mentre si chicde per i sacerdoti un lavoro civile, la partedpazione alia vita politica, ecc., ai laid si chiede che entrino in tutte le strut ture eccleslastiche, che possano tenere omelle, che amminis trino I’Eucaristia, ecc. D. Si awerte similmente, in rapporta col governo pasto­ rale, una tendenza monolitica e total itaria: tutto dev’esserv pianificato, controllato, organizzato. Le strutture ccclesiastichc —con giuridicismo soffocante e infondato, nonostante le apparenze democratich assorbirebbero, sensa residunto alcuno, ogni azione aposl diocesano, dei religiosi centrica, mutuata da modelli imprenditoriali o derivata da 1. L’tasieme delle proposizloni c delle relazioni collega te mostru che è stato fatto un vasto lavoro, affrontando i princi­ pali problem! riguardanll la natura e II minis tero dei sacer­ dotio gerarchico, con particolare attenzionc alie attuali neces­ sity pastorali in questo paese. 2.Su un piano générale, le proposizloni approvate non si possono separare dalle rispcltivc relazioni, poiché in queste viene spiegato il vero significato delle varie proposizloni, talvolta in modo imprcciso e ambiguo. 3. Forse a causa dclla vastità del terni affrontât! o per niancanza di tempo dlsponibile per il loro studio —bcnché la preparazione remota sia stata molto piü accurata— Pinsieme dei documenti appare neltamente immaturo, sia per quanto riguarda il contenuto corne anche la sua formulazione. 4. Esaminando i vari documenti, si possono incontrare proposizloni e consideration! molto positive, ispiratc da una nobile preoccupazione pastorale e con buoni fondamentl. Tra determinate concezioni dello Stato. le parti degne di Iode sono quelle che nguardano l’unionc del E. In tutte le relazioni, e specialmcnte nella prima, si sacerdote e degli altri fedeli a Cristo per mezzo dell’Eucaristia, trova una continua tendenza a ridurre la missione délia Chiesa la necessity della preghicra, l’esigenza della rinuncia e la a un*azione socio-polilica, che condiziona le «altrc» attività completa dedizione al retto escrcizio del ministero sacerdo­ tale, ecc. patorali. Fra tutte le relazioni si giunge a una dnquantina di proposizioni che rien trano in questa visuale. 5. Tuttavia, sparse un po* da per tutto nelle relazioni, si Partendo dalla considerazione che la «buona novella portata trovano onentamenti e affcrmazloni di fondo, che richicdono da Cristo è ta liberazlonc intégrale dcll’uomo» (In cui inclusa 2·αdotlr inali e disciplinari. Solamento se queste linee in modo essenziale e costi tu tivo la liberazionc politico-econodirettria saranno vagliatc alla luce del magistero perenne della mica), si esige corne essenziale Pimpegno del ministro sacro Chiesa, I insieme dei documenti dell’assembled potranno es­ — e délia Chicsa in quanto talc— per raggiungcre quest a libcsere considerati come valido materiale di studio e di lavoro. razione politico-economica, ammettendo, in qualchc caso, I’azione politica di partita per i sacerdoti, azione die talvolta 6. Lc idee fondamental i e affermazioni di base inesalte c, potrebbe avéré anche un carattere violento. in uan casi, chiaramcnle erronee, che condizîonano gran parte Il primato chc si concede continuamente a tale «liberazionc», dei documenti, possono essere riassunti nei punti seguenti: porta con sé anche una concezione collctUoisla della morale e , f}· JP contenuto della rivclazione soprannaturale, trasmesso della salvezza: 11 «bene supremo· è un’ambigua «com unio ne» dalla S. Sen I tura e la tradizionc dclla Chiesa e infallibilmentc sociale, il peccato frequentemente si riducc a ingiustizie (rvali insegnnto dal magistero, viene continuamentc posto sui mco presunte) di ordine politlco-sodale, ccc. desimo piano dei isegni dei tempi*, in online alla ricerca dclla Conseguentemenle, si giunge a una concczione fortemente verita della fede c della manifestazione dclla volontù salvifica orizzontalista dclla missione del prête, in cui il servizio degll di Dio. uomini (in termini intramondani c colleltivi) ha ta prreedenza Potrebbe scmbrnre trattarsi sempl icemen te di adattarc la sui culto (quando questo non viene ridotto a superfluo c acci­ modality deH’azlone pastorale alio mutanti clrcostanze sociali, dentale) e sul ministero strettamente spirituale (fede, sacra­ cultural], ecc. degli uomini; ma in realitù si tratta dl assumere, menti, ecc. che tendono ad essere strumentalizzati al servizio in maniera incondizionata postulati storicisti —materialist! o dell’azionc politico-sociale, economicn, ecc.). Idealist], a seconda dei casi— e il conscgucnte relativismo F. Carat teris tien importante di questi documenti, in senso (pericolo già segnalato chiaramentc nell’cnciclica Humani negativo, è una costantc ambiguita. Quando affiorano gli generis, cf. Dz. 3.877-3.878) [LE 2147]. orientamenti di fondo segnalatl, si fa in modo di unirli c at­ Questo conduce, per esempio, a dare ai «segni dei tempi» il tenuari! con gencriche affermazioni di sana dot trina. Per carattere di fonte della rivclazione, insinuando che la rivetaesempio, quondo viene prescnlata una planificazionc asflszione continua e che non si è conclusa con la morte dell'ultimo siuntc e monopolizzatrlce deU'uzionc pastorale, inunedtataapostolo (cf. Dz. 3.420-3.422). mente prima si affermera «rlspcttando sempre il plurallsmo Similmente, si cquipara la «fede dclla madre Chlesa c Ia legittimo»; ma si tratta di un pluralisme chc praticamente è idcologla dei mondo moderno», affermando che ê necessario gin svuotato dl contenuto. Taie apparente corrczionc doctri­ giungere α una slntesi di lutte e duc, tra la sci an do quello che nale c alcunc affcminzion! calibrate sparse qua c là (evitare 1 non serve e assumendo quello che vi è di buono, sia ncll’una radicalism!, ccc.), rendono necessario uno studio accurato dei come nell’altra. Analogamentc vienc posta sui medesimo piano documenti per poter coglicrc le vere idee dircttrici. La redala esigenza dclla «fcdeltà a Crlsto» c la «fcdeltà al mondo» (il zione è spesso cosi vaga c oscura, che una lettura non obbastantermine «mondo» è preso in senso chiaramentc sccolarizzuto.) za attenta non puô coglicrc i punti Inacccttablli e che ifisetitiLc interpellanze del mondo moderno alia Chiesa (spccialmcnte bilmcntc portano a prospettive chc provocant) una vera rovlna dl ordine politico-sociale) vengono intese come «Fora dei dei punti fondamcntali della fede, della morale e delta disciplina giudizio di Dio», come la convalida divina nlFautcntlcita delta dclla Chlesal fede cristiana. Tutto questo comporta unn concczione errata delta fede, Éoiché viene considerata csclusivamcntc como una adesione n IL AnaLISI DETTAGLIATA DEIXE lUKLAZWNr lio e al mondo; adesione i cul contenait e forme sarebbero essenzialmcnte variabili insieme all’cvoluzione stessa (storlca Prima It c I a z I ο n e e dialcttica) del mondo, il quale s’l ncontrcrcbbc, ora. nel momento di un «salto di qualità», con tuttn i eterogeneita c Chiesa c mondo nella Spagna dl oggi In rotlura che questo comporta, in modo tale da rendere 1. Tra I 60 punti di questa rctazionc vengono tnattatl. necessario «un cambiamcnto fondamentale dclla situazione tra gli ni tri, I punti seguenti: escrcizio delta mlMfone delta religiosa dcll’uomo d avant! a Dio». Chiesa nei conteste» di cambiamcnto del mondo moderno; In questo modo —dati simili presupposti tcor f1 ~J"'*; squllibrio chc i cainbtamcntl causano nella vita dl fedr urlta Spagna; nécessita dc) rinnovnmcnto; nécessita dl una mnggi jrv coniprcnsione c drll'at tunxlone prattra nclta civile ps’Æ«: ch“. TtoHrc. qui vengono conosclute e applicate spagnola dei nrinclpi nolitico-sociMll dell'enclclfca /‘ucvw ta terris [LE 3110] e del Vaticano II; prvhziune del vuiigr|«> con évidente dilcltantismo. 6227 -Z — n. 4032 SACRA COXGREGATIO PRO CLERICIS 1072 FEB 0 nell’ambito politico; axione pastorale della Chlesa in quell'am­ bi to e sceltc dei prete come cittadino; plena indipendenza e coopcraxione tra Ia Chiesa e lo Stato; rifiuto dei privilegl; revisione delTattuale Concordato; fine della presenza dei prete negli organismi uHiciali; povertà della Chiesa e delle sue IstituzionL 2. Benché tra le proposlzloni apnrovate ve ne slano alcune correttc dal punio di vista dottrinale e pastorale, sl deve dire chc tutta Ia rclazione e le anncsse conclusioni sono viz i ate alia radia a causa dei prcsuppostl e delle idée di fondo che sono stati già segnalati nell’ «analis! dell’insicme», specialmente nei punti A e E: il risultato finale è una inversione e deformazione dclla natura e dei fini dclla chiesa e del ministère sacerdotale. 3. Da un punto di vista piü formale, sl vuole dare un fondamento nel magistero dclla Chiesa (come una dimostrazione «a posteriori» con argomenti «cx magisterio»). Questo viene fatto mettendo insieme una specie di mosaico di testi, lolti dalla Gaudium et spes [LE 3366], dalle encicliche Pacem in terril (LE 3110] e Populorum progressio [LE 35-16] e della Octogesima adveniens [LE 3975], questi testi, citati alia rinfusa e fuori dei loro contes to —dal quale ricevono senso e metodo— vengono a costitulre un programma politico determi­ nato, a favore dei quale vengono citati i noti passi del vangelo che, da qualche anno, sono abustvamente ulilizzati in questo senso. 4· Un forte areomento viene dedotto dalla socio logi a, per mezzo di statlsticne, inchlestc, ecc. (quasi sempre della medesima fonte, la cui hpirazlone è évidente), chc ammassano ♦denunce profetiche di ingiustizle», coipe, difetti, ecc. di tipo strettamente economlco. E* sorprendente —benché si traltl di cosa marginale— che, da una parte, non si parli altro che dl questioni economiche, di mczzi materiali, dl benl di consu­ mo (e non sempre di primaria nécessité: automobili, televisor!, lavatrici, frlgoriferi, ecc.), e, d’altra parte, si accusa il popolo spagnolo di materiailsmo, di non avere altra mèta che il benessere materiale: si ha l’imprcssione chc ci s! lamenti della diffusione di una certa mentalité capitaliste (questo tipo di matcrlalismo viene menzionato esplicitamente), schierandosl, in contraccambio, per un materialismo social Ista (lentando dl presentare la nécessité di spartlrc come una nobile aspirazione di glustizia). Gli Inncgablli difetti dei capitalisme» si considerano come ll masslmo peccato, come la causa di quasi tutti i mali sociali e personali, ecc., mentre non si s pende una parola per critieare il marxismo, l'ateismo, ecc. dei tempi.. Questo confronto ambiguo, che nuà eiustiflo™ qualunque cosa, è un elemento costante. Vedasl n?r paginn «/. -.2., parti 3 e 4, in cul si afferma la nécessité di assumere dal catto icesimo traditional, e dal .peiulero mo­ derno quanto lu tutti c due vi è di buono c dl abbîndnnn^ quanto vi è di nulle.. Per questa via sl viene ad* affermwdS la dottrina tradizionale ha prcsentnto un .Dio alienante, lanciando ogni genere di accuse contre il coslddotto .regime' di cristlanftà», ecc. β “ PP» 38 o 3, 3.1.: Il paragrafo, intïtolato «mlsslono di Gesh Cristo», présenta come elemento esserulalo della missione salvi­ fica dl Cristo «la llberazlone dei povcrl c degi i oppressi» (termi­ ni usati, come si vede dal contesto, in senso politico). Si af­ ferma che «la snlvezza, nel suo senso pleno e definitivo, non si raggiungcrà in questa vita», perd «è già operante In questo mondo», «la riclaborazione incomlncln qui»; e questa presenza o attuazlone anticipata s'intende come liberazione dalle op­ pressioni politico-economlchc, violentnndo chlaramentc gli stessi passi della S. Serit tura che vengono citati. — p. 40, 3.2.1.. pag. 2: «TI processo dl llberazlone, in cui (la Chiesa) è impegnata, comprende unche lu liberazione da ogni schiavitû, sia cconomica, culturale o politica, e quindi dev 'essere prépara ta a questo». Secondo una simile premessa, la missione della Chlesa viene vista soprattutto ne 11’ordine della liberazione politico-economica, che rapprcscntercbbe 1’aspetto visibile di questo mondo. Dl conseguenza» viene affemiata la necessity deH’«lmpegno politico dei prete» (cf. pp. 45-46). «Qualche diocesi crede che non si debba scartare totalmente, come eccczione e per vocazione personale, nessun aspetto del1’impegno politico, compreso qucllo di partito, da parte di un sacerdote. Questa ipotetica onzlone non dovrebbc essere assunta, senza un’analisi seria di tutta la situazione, non solo da parte deirintercssato, ma anche della comunità a cui serve e dei suo Vescovo» (p. 45, par. ultimo, e p. 46). — Il carattcrc essenzlale chc si attribuisce all’aspctto politico-economico, anche nella vita del sacerdote, conduce a sostenere chc «convertirsl, per il cristiano di oggi, significa lavorare con tutte le sue forze c con uno stile incquivocabilmente evangelico. contro questa disuKuale distribuzione del béni». Similmcnte si afferma che la Chiesa dev’essere separata da ogni potere terreno, allo scopo di animare e parted pare neh movimenti ntorici della liberazione deiruomo>t ciô che risulta contradditorio, almeno che con «potere terreno» si voglia intendere l’autorité civile e le altre forze soda i marxiste, e con «movimentl storici di liberazione» intenda gli statl cornunisti, i movimentl sowcrsivl di ispirazione marxista, ecc. — Gli esempi potrebbero esscrc moltlplicati, prendendol dal testo della rclazione e dai suoi annessi. 5. Un altro presunposto con cui si tenta di giustifIcare tale deformazione dclla natura e dei fini della Chlesa, dclla fede cristiana, dei ministère sacerdotale, ecc. ha le caratteristlche dei modernlsmo c dei neomodernlsmo: la «radicale trnsformazione» del mondo moderno, trasformazione che sl Nelle proposizioni approcalez considera come un valore assoluto, univoco e irreversibile. — Prop. 1 e 2: è inaccettabile l’espressione che «lo Spirito Dl qui si deduce l'alterna tl va che, o la Chiesa si adatta dl Dio» sta operando attraverso 1c trasformazioni (sccolariz—nella sua dottrina e nclla sua vita— a questa nuova situazantl e socializzanti) del mondo. Non si puô Ignorare che una zione, assume il nuovo «valore», abbandonando tutto quello buona parte di questi fenomeni sono radicalmcnte e essenziaiche non è compatible con esso; oppure cessa dl essere «credi­ mente contrari alla fede e alia morale cristiana. bile», rlmane «estranlata». è infedele alia sua missione di essere 11 fermento evangelico e una presenza di llberazlone, ecc. — Prop. 7: I fattori che vengono enumerati come caratterlstici del «cattoliceslmo in Spagna», lasclano veramente perplessi. 6. Sl rlchlede contlnunmente —con motivl di ogni genere, Come si puô afferma re che il popolo spagnolo possiede una compresl apparentemente quell I soprannaturali e evangelic!—. religiosité pura, come fattorc positivo, e affermare immeaiala nécessité di séparerai raukaimente dall*ordine stabilito, dal tamentc dopo che si trotta di una religiosité «ufliclale e sociopotere temporale, ecc., mentre si propone —in continuité— culturale»? come funzione principale della Chiesa, dei sacerdote, della Slndlmente si afferma contemporaneamenie l'ortodossia gene­ Gerarchio, quella dl essere «Ia coscienza critica dclla société», rale dclla fede del paese e la pouertà teologica e la deficiente la «denuncla profetiea delle Ingiustlzie soclo-politiche». r«imcristiana di cui 30/Irez questo é conlradailono, a pegno politico», ecc. Appare évidente che si cerca dl rlvendi- formazlone mena chc per teologia e fonnazione crisliarui si inlenaano precare effettivamente un'lndipendenza totale dall’attuale poterc gli svlluppi ideologici estranel al dogma caltohco. civile In Spapia In tutti gli aspettl. Tuitavia si finisce per cisa/nente Cosi, ad un certo punto dei documento, con una sorpren­ sosienere IrnpUcilamente che ll potere civile —la vita politica e dente interpretazione del datl statistic!, sl parla dclla néces­ sociale— deve dipendere dal dero, attraverso ll controllo delle sité dl lîberarsi da un inwerialismo tcologico, csercitato in motivation! religiose, le determinationi morali, l’iHumlnazioSpagna da alcuni paesi dell’Europa centrale, e nel mcdeslmo nc della fede de! popolo (giudizio «cristlano» sulle situailonl tempo si accolgono teorie di teologi olandesi . tcdeschi. franecsi concrete, formazione dclla coscienza, ecc.). di dubbia ortodossia. 7. E’ évidente, nclla prima rclazione, in modo parlicolare — Prop. 26: si afferma chc la Chlesa compie la sua missione quanto ê giû stato indicato al punto F dei? «analis I deU’lnsie«liberando "intcgralmentc” l’uomo da ognl schiavitû e, in mc». Perciô non si traita dl rlfiutare o correggere espressioni o ultima htanza, dal peccato». Nonostantc la sua ambiguité, il propositioni concrete: è proprio la base stessa del documenta che PCJ°. che »! vuole dare alla propostzlone ê évidente e inaccctè InacceUablle. Tuttavla, citiamo alcuni esempi indicativi, chc tabile: corne «integrisme» c come Inversione dei fini. evidenzlano piü chlaramentc Vlspirazione di base: Prop. 29: è Incalcolablle il peso clic puô nverc questa —p. 1, 1. 3. 1., par. 2: «Lo sviluppo dclle sclenze umane propotlzlonc, che nella nratica equivale nel trasformare 11 hanno Intranto le Infraslrutture di online sociologies, economtco e sociologico su cul molt! tondavano le loro credenze. sacerdote in un leader politico (cf. anche la prop. 58). Cosl la religione si trova allô icopcrto, senza difesc umane, c . Ti clue$ta interpretazionc potrebbe rlsultarc consi vede obbllgata a splegare csattamente quale zlano le suc ^Γ/ σηα Λ^0 M VQn7rIo (cf. ΛΠ. 26, 6-13) e alia propode circa 11 problema uomo». ® tco,ne condanna demagogica di una Questa presunta rot tura, dl Ispirazione luterann, è caratart £ prop ^7. * IOnda,a 1U ,olide ba3i ^0^ (ci· tcrlstiea della cosiddetta «teologla dclla morte di Dio» o dclla •teulogla della sccotarlzzazionc·, ccc.î rltiuto di un Dio tnpdutZ delle proposizloni si sia proce­ pabuchl. salto nel vuoto délia fede, ecc. sono contrarie tille ed gFeXTd? potrebb’-'ro affermazlnnl della cost. dogm. Dei Filius del Vaticano I (cf. Di· 3000-3015). D’ultra parte, viene dlsconosciuto 11 carattcre soprannatu-.10%. HsSCT'X-ÆJ.ft01'»"· ' ,e Pmposimle della fede, sla nel suo contenuto o patrimonio, sia nel suo terialc d) lavoro vnlldo.^ITaiui Bart?n°iiC?*Ubnr Un ma“ rsrrcizl'» personale come vlrtü infusu. Cosl non è strano chc superfluo ai fini dello studio delU ! Vma lrattato à nel documento sl parli —come dl duc cost comnlctamcntc sacenlozio ministerial*» oggrtto dircIVn'dMiî 1 Ch* riguardano il diverse— dl una «fede rurale» c di una «fede clttadina» (p. 5, la presenza di questo trma tra l H Droprlo 1.22., par. 2 e 3). prima e collocato come Intmdiiziîïip f — p. 1. par. 4: «La voce dl Dio non cl paria soltanto nttraessere jtatn la causa det veri munto* s:. Sch.» 3030. * Missile Romanum, cd. typicA. Typis Mygtottb V^ocAnls. 1970, p. 389; Dz.-Sch.t iso. Cfr. etiam Cone. Nie. I: fidri]; Cc-u-. Oec. Dtcr., p. 4 Dr.-Sch., 135 «· *Cfr. Conr, Ch-»lc^ (IVAwi/w·); Oer. Oec. Decr., p. Oz·. Dx.-Sch., jor. ’Cfr. ibid.; Dr.-Sch., joa. ’Cfr. Coae. Lat IV: Const Firmiter creJtmui; Otc. Decr., p. 306; Dt.-Sch, 5oo ·. •Cfr. Cone. Vat II: Const, ώχτη. de Ecclc&ia Lumtm on. t, j TLE 3232]; Const, doçm. de Divina Revelatione Dei 1'rr^um, nn. t, i TLE 3145>. Con«;L past de Eccl. in mundo hnlus tempori» GcuJsum et f/tr. n. 33 (LE 3366]; Decr. de Ocu me ni «no n. 11 (LE 3335); Deer, dr past- Episcop. munere in Ecclesia n. 1 (LÊ 3333); Dccr. de activ. inlMicm. Ecclesiae AJ ceuta JtmnCus. n , (LE 3364 J; Cfr. etiam Paulus Pp. VI,Snttrmaû hJn, n 11. 1 .4 S. 6240 : il η. 403« SACRA CONGREGATIO PRO RELIGIOSIS 1972 FEB 25 aeterno In mysterio Deitatis subsistere distinctum a Patre thesaurum etiam adulteretur. Eorumdem mysteriorum et Spiritu Sancto; itemque opiniones secundum quas eva­ veritas ad rationem Christianam agendi non minus Interest, cuanda esset notio unius personae lesu Christi, genitae a tum quia nihil tantopere manifestat Dei caritatem, cui Patre ante saecula secundum divinam naturam et in tota vita Christiana respondeat oportet, quam Incarnatio tempore ex Maria Virgine secundum naturam humanam; Filii Dei, Redemptoris nostri 19, tum quoniam «homines ac denique assertio secundum quam humanitas lesu exiper Christum, Verbum carnem factum, in Spiritu Sancto steret, non ut assumpta in personam aeternam Filii Dei, accessum habent ad Patrem et divinae naturae consortes sed potius in seipsa ut persona humana, ideoque myste­ efficiuntur» so. rium lesu Christi in eo consisteret quod Deus se revelans 7. Circa veritates ergo quas praesens Declaratio tuetur, summo modo praesens esset in persona humana lesu. Ecclesiae Pastorum est unitatem in profitenda fide requi­ Qui ita sentiunt, a vera fide in Christum longe remanent, rere a populo suo ac speciatlm ab eis qui ex mandato a etiam cum asserunt singularem Dei praesentiam in lesu Magisterio accepto scientias sacras / docent nut verbum 241 efficere ut ipse summum ultimumque culmen sit divinae Dei praedicant. Hae partes Episcoporum pertinent ad Revelationis; neque veram fidem in Christi divinitatem munus illis divinitus creditum «depositum fidei» In com­ recuperant, cum addunt lesum dici posse Deum, eo quod, munione cum Petri Successore «purum et integrum ser­ In eius humana, quam dicunt, persona, Deus summe vandi» atque «Evangelium Indesinenter annuntiandi» 239 praesens sit. / quo ex munere etiam tenentur minime pati ut ministri 4. Fida catholica in Sanctissimam Trinitatem ac speverbi Dei, a sana doctrina deflectentes, eam corruptam aut mancam tradant Populus enim curis Episcoporum claiim in Spiritum Sanctum.—Cum derelinquitur myste­ commissus, «de quo» ipsis «Deo est ratio reddenda»n, rium personae divinae et aeternae Christi Filii Dei, veritas «iure sacro, de eruo cedere nequit, fruitur accipiendi verbum dc Sanctissima Trinitate quoque pessumdatur et, cum ea, Dei, totum scilicet verbum Del, quod altius cognoscere veritas de Spiritu Sancto qui a Patre Filioque, seu ex Ecclesia non desinit» u. Patre per Filium *·, ab aeterno procedit. Ideo, attentis Christifideles autem —et in primis theologi, pro eorum erroribus recentibus, quaedam de fide in Sanctissimam magno munere necessarioque in Ecclesia servitio— fideli­ Trinitatem ac speclalim in Spiritum Sanctum recolenda ter confiteantur necesse est mysteria quae hac Declaratio­ sunt. ne recoluntur. Pariter, movente ac illuminante Spiritu Secunda Epistola ad Corinthios desinit admirabili illa Sancto, Ecclesiae filii toti doctrinae fidei inhaereant oportet formula: «Gratia Domini lesu Christi ct caritas Dei et sub ductu suorum Pastorum et universae Ecclesiae Pa­ communicatio Spiritus Sancti cum omnibus vobis»u. storis u, «ita ut in tradita fide tenenda, exercenda proMandatum autem baptizandi, in Evangelio S. Matthaei fltendaque singularis flat Antistitum et fidelium conspi­ consignatum, Patrem et Filium et Spiritum Sanctam ratio» *·. nominat uti tres qui ad mysterium Dei pertinent ct In quorum nomine novi fideles regenerentur oportet n. De­ Declarationem hanc ad fidem tuendam in mysteria Incar­ nique in Evangelio S. loannls, lesus de adventu Spiritu nationis et Sanctissimae Trinitatis a quibusdam recentibus Sancti dicit: «Cum autem venerit Paraclltus quem ego erroribus Summus Pontifex Paulus dia. Prov. Pp. VI in mittam vobis a Patre, Spiritum veritatis, qui a Patre Audientia concessa infrascripto Praefecto Sacrae Congrega­ procedit, Hle testimonium perhibebit de me» u. tionis pro Doctrina Fidei, die 21 februarii a. 1972 ratam Divinae autem Revelationis indicationibus innixum. habuit, confirmavit atque evulgari iassit. Magisterium Ecclesiae, cui soli concreditum est «munus Datum Romae, ex aedibus S. Congr. pro Doctrina Fidei, authentice interpretandi verbum Del scriptum vel tradi­ die xxi mensis februarii, in festo S. Petri Damiani, a. D. tum» confessum est In Symbolo Constantlnopolitano mcmlxxii.—Franciscus Card. Seper, Praef. Paulus Philip­ «Snlritum Sanctam, Dominum et vivificantem,... qui cum pe, Archlep. tit. Heracleopolitanus, a Secretis. Patre et Filio simul adoratur et conglorificatur»1S. Pariter Concilium Lateranense IV credendum profltendumque esse 3043. Cfr. loannes XXIII, ABoc in S. Con.'. Vaî. II inaufuraiiom, A. A. S. docuit «quod unus solos est verus Deus ... Pater et Filius 54 (196a) p. 792 [LE 3083]. «t Cone. Vat Π: Const, past, de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium d spes, n. 6c. Cfr. etiam Paulus Pp- VI. Soüemnu et Spiritus Sanctus: tres quidem personae, sed una es­ professio n. 4. A. A. S. 60 (1968). 434- *· Cfr. r Io. 4. 9 ° Cfr. Cone. sentia, ... : Pater a nullo, Filias a Patre solo ac Spiritus Vat. IL Const de Divina Revelatione Dei Verbum, n. 2; cfr. Eph. Sanctus pariter ab utroque, absque initio semper ac sine 2. 18; 2 Pdr. 1, 4. “Cfr. Paulus Pp. VI, Adhortatio apostolica Quinque fine»u. ùm anni, in A. A. S. 63 (Wl), p. 99. “Cfr. 2 Tim 4. i*5- Cfr. Paulus Pp. VI, ibid., p. Ï03 s. Cfr. etiam Synodus Epicoporum (1967): Relaiio Com5. Recentes errores de Sanctissima Trinitate ac speciatlm missionis Synodal is constitutor ad examen ulterius peragendum circa opinio­ de Spiritu Sancto.—A fide Igitur deerrat opinio secundum nes periculosas d atheitmum, II, y De padorati ratione acendi m exercitio quam Revelatio nos incertos relinqueret de aeternitate Magisterii, Typis Polvglottis Vaticani*. 1967. P- xo (L’Ou. Row·. 30-3 x Trinitatis et speciatlm de aeterna exlstentin Spiritus Sancti oct. 1967. P- 3) [LE 3605]. “ Paub» Pp. VT. ibid., p. 100. “ Cfr. Paulus ut personae, in Deo, a Patre Flllocrue distinctae. Verum Pp. VI. ibid., p. 100. « Cfr. Cone. VaL II: Const, dogm. d- Ecclesia Lumen gentium, nn. 12, 35: Svnodm Episcoporum (1967)’ Retalio Commiirionis 210 Sanctissimae Trinitatis mysterium nobis revelatam p. ix; (L'Om. esse in I oeconomia salutis, maxime in Christo, qui a Patre Svfioàdü... Ilt 4: Dt Ihiolo&ntm &P·, tunc omitti potest lnsnectlo· caute vero omnia perpendantur antequam eam inutilem esse edicatur >», Sl mulier autem inspectionem corporalem recuset, tunc, iuxta regulam per memoratum Decretum prolatam, «abstinendum est ab urgenda inspe­ ctione». De ceteris, quae ad hanc inspectionem attinent, facultate potiuntur Synodi Patriarchates et Conferentiae Episcopales ampliores nonnas exsecutorias statuendi, luxta locorum ac rerum adiuncta. dl Acta processualia scripto exarata esse debent aliis­ que cautelis sunt tutanda ope notariorum l·. Curiae autem vel Tribunali in causis inconsummationls uti licet (consen­ tiente Episcopo), iuxta hodiernos populorum mores et tcchnlcas progressiones, instrumento «magnetophonio», si eiusdem usus utilis atque idoneus revera est ad accuratio­ rem ct certiorem actorum processus confectionem. Acta, tamen, fidem facere queunt tantum si licet ex taeniola magnctica exscripta, praescriptionibus a iure expresse requisitis congruant. e) Secus atque in causis nullitatis matrimonii, in pro­ cessibus super matrimonio rato et non consummato ob peculiarem eorum naturam, advocatorum et procuratorum opera postulari nequit. Votis, tamen, ac desideriis quorundam animarum Pastorum obsecundando, decernitur nihil obstare quominus partes —aut si petant aut Episcopus ex officio statuat— m his quoque causis consiliariorum vel peritorum, praesertim ecclesiasticorum, opera utantur sive m petitionibus gratiae dispensationis conscribendis sive in instruendo processu vel in ipsis actis processus complendis, ad eum finem ut, inconsummationls matrimonii veritate in tuto posita, animarum bonum certius foveatur X7. Con­ siliariorum vel peritorum designatio, sive iidem cx officio, sive ad partis petitionem eligantur, ad Episcopum perti250 net, audito vinculi / defensore ct praemonitis consiliariis vel peritis, per peculiare decretum, de secreto iurato ser­ vando 18, ne actorum processualium notitiae ad extra­ neorum aures perveniant. I) Episcopi in voto «pro rei veritate» exarando, causae naturam et qualitates perpendant modo concreto et practi­ ce scilicet consideratis adiunctis peculiaribus sive perso­ narum sive facti inconsummationls sive opportunitatis gratiae. In causis autem sive nullitatis matrimonii, quorum acta ad Congregationem pro dispensationis gratia transmittan­ tur (cfr. η. I, e)) sive inconsummationls, quae cum compe­ tentiae prorogatione instruantur (cfr. η. II, a)), Archicpiscopus seu Metropolita sedis Tribunalis regionalis aut provincialis aut intcrdioeccsani aut intcrritualis vel Epi­ scopus dioecesis aut eparchiac vicinioris, antequam votum suum conscribat, opportune cum Episcopo partis oratricis, cui notae sunt suae dioecesis aut eparchiac condiciones, consilia conferat saltem de scandali absentia ex pontificiae dispensationis gratia forte orituri. Episcopus vero si indi­ caverit scandalum sine fundamento seu arte oriri vel ortum esse, tunc pastorali cura opportunisque modis illud cohibere vel continere nitatur. q) Omnia acta processualia, acta sc. sive causae sive processus ie, necnon alia documenta, praeterquam in lin­ gua latina, vernaculis etiam linguis late cognitis confici queunt. Ipsorum actorum iudicialium necnon documen­ torum alio idiomate minus cognito confectorum in praedi­ ctas linguas translatio permittitur. Quae acta processualia atque documenta in triplici exemplari, etiam photostatico, authenticitato praedito ad Congregationem transmittantur ao; chirographicus textus (qui sc. vulgo dicitur «manoscritto») in Archivo Curiae vel Tribunalis servetur et transmittatur, adhibitis opportunis cautelis, tantummodo si expresse a Dlcastcrio requisitus fuerit ai. Optandum est, cum hoc plurimum ad sollicitiorem expedltloremque causae definitionem valeat, ut omnium acto- (iQia). P- 200 (LE 1M9]. 11 Regulae Servaniac, arti. 85-86; Quo facilius art 16. “Cann. 373 $ x, 1585, 1642; Cterisanclilait, can. 440 § X [LE 2664]; S&iciiudincm Notlram, cann. 56, 157 (LE 2098]. . *» Pili* XII. Alloc, ad Praelatos Auditores ederosque Officiates d alministeût Tribunalis S. Romaw Rotoe, 2 oct 19^ Α· s· 36 («944). PP- aSxv RrfuLu ServanJUu, artt. «6 ct 9Ü Provida Mairr Bcdaia, Causis i.sconsummationis η. rum Iudicialium necnon documentorum exemplaria dacty­ lographiée exarentur et singula processus folia, numerata atque in fasciculis conglutinata, actuarii vel / notarii testi- 251 ficatione de eorum fideli transcriptione, integritate ct authcnticitatc muniantur III. De clausulis rescripto dispensationis forte appositis Concessa pontificia dispensatione super vinculo matri­ monii non consummati, conlugibus ad alias nuptias transire fas est, dummodo transitus ille ne prohibeatur. Quae prohi­ bitio duplici modo exprimi potest: clausula «ad mentem», (et hoc in casu «mens» diversa esse potest ac opportune explicatur) vel clausula «vetito». a) Clausula verbis «ad mentem» expressa, quae prohi­ bitoria est, apponi solet quoties factum inconsummationls c causis minoris momenti pendeat; eius remotio committi­ tur Episcopo, ita ut fidelium pastoralibus necessitatibus expeditius provideatur. Episcopus autem partem, clausulae remotionem postulantem, ad novum coniugium ne admittat nisi, praescriptis regulis servatis, ipsa ad matrimonialia onera sustinenda revera apta inveniatur ac se in posterum honesto et Christiano more officia coniugalia esse exsecu­ turam promiserit. b) Peculiaribus autem in casibus, quando sc. inconsummationis ratio fuerit defectus physicus vel psychicus maio­ ris momenti et gravitatis, «vetitum» pro aliis nuptiis apponi potest; quod, nisi expresse in rescripto dicatur, dirimens non est sed tantum prohibens, eiusdemque remotio Sedi Apostolicae reservatur. Venia autem alias nuptias ineundi conceditur si pars oratrix, praevia petitione Congregationi adhibita et impletis praescriptis condicionibus, idonea ad actus coniugales rite exercendos ludicetur. Episcopi iudicio elusque pastoralibus considerationibus relinquitur de hac vel illa clausula in rescripto dispensa­ tionis apposita ac postea remota certiorem reddere partem, quacum novum matrimonium iniri contenditur. Omnia quae in hac Instructione continentur SSmus D.N. Paulus divina Providentia Papa VI, in Audientia die 30 Decembris 1971 infrascripto Congregationis Card. Praefecto concessa, benigne approbare et rata habere dignatus est, mandans ut ea in Officiali Commentario / 252 Acta Apostolicae Sedis publici iuris fiant ct ab omnibus Episcopis sive latini ritus sive orientalium rituum, et a ceteris ad quos spectat, rite et religiose serventur, contrariis quibuscumque, etiam speciali mentione dignis, minime obstantibus. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis do disciplina Sacramentorum, die 7 m. Martii a. 1972.— A. Card. Samoré, Praef. I. Casoria. a Secretis. ” Cann. 1643 § 1, 1644 § x; Regulae Servandae, art. 30; SoHiciiudincm Nostram, cann. 158 § i, 159 ί *î Quo facilius, art. 23. Quae sub hac litt. g. praescribuntur ct pro tribunalibus valent, quae processus inconsummationls, vi can. 1963 § 2 ct art. 206. Provida Stater Ecclesia necnon art. 4. Quo facilius, ut superius dictum est, pertractave­ rint [♦] Adn. M. DESDOUITS in L’ami du clergé 82 (1972) 617-620; 3- MARCHETTA in Apoll. 45 (1972) 197-209; E. F. REGATILLO in Sal terrae 60 (1972) 633-645. 706-724. [· Prae oculis habeatur sequens Rescriptum Pontificium]. 1665η 1942 FEB Nova 13.-PIUS ΧΠ, RESCRIPTUM PONT. PART.· causae propositio de inconsummationb MATRIMONII 13 febr. 1912. Islantibus sive Vinculi Defensore, sive actricis Patrono, proposito 5<ΊηοΙΐ58ίπιο quaesito: «An, denegata definitive matrimonii nullitate, obtentu forte prius Apostolica facultas videndi etiam super Inconsumniatlone ad dispensationem obtinendam adhuc perduret, ut vel si subordinate quoque huic dubio responsum semel fuerit negative, eadem quaestio proponi iterum possit·. Sanctitas Sua. audita infrascripli relatione, respondere dignata est: «Affirmative, audito tamen Vinculi Defensore et dummodo nova eaque gravia habeantur documenta el argu­ menta».—D. Graziou, Decanus S. R. Rotae. * Docano Sacrao Romanae Rotae: Acg DEL CORPO. De retrscûsn· causao matrimonialis, Neapoli 1959, p. 170, Adn. Aeg DEL COKPO, op. cit., p. 159-174. Ex audientia SSM diei 6252 6251 η. 4042-4043 SC CONG. PRO RELIGIOSIS - CONSILIUM PRO PUBL. ECCL. NEGOTIIS 4042 1972 MAR 8.-SC RELIGIOSORUM, LITT. CIRC. PART.· 11)72 \L\1C fl-25 II—NORMAE DE PROMOVENDIS AD EPISCOPALE MINISTERIUM IN ECCLESIA LATINA Art. I—1. Episcopis facultas ct officium competit Apostolicae Sedi patefaciendi nomina presbyterorum quos De rations et intentionibus qutbus dies mündîalis episcopali munere dignos putant et ad illud idoneos, non PRECUM PRG VOCATIONIBUS CELEBRANDA EST solum in ambitu dioeccsani Cieri, sed etiam religiosorum Sii in Dioecesi ministerio sacro funguntur, ct sacerdotum Roma, 8 mnrzo 1972 ius iurlsdictIonis quos bene compertos habeant. 2. Singuli Episcopi dioecesani et alii loci Ordinarii, Bcoerendi Padri e HcDcrende Madri, Anchc quest‘anno, la non autem Vicarii Generales, satagent acquirens notitias Sacra Congrrgazlone per i Religiosi e gli Iitituti secolari com­ ple fl çradito dovere d'informare per tempo che la prosslma et dementa omnia, quibus opus est ut tale praecipuum •IX Giomata Mondiale di preghiera per le Voeazlonb verrà et haud facile munus adimplentur, sive Ipsi per sc explo­ celebrata la domenica 23 apri le, indicata nei nuovo Messale rantes, sive pro opportunitate consulentes. Intra terminos come quarta di Pasqua, suae iurisdictionis, non quidem in coetu, sacerdotes c Capi­ I Superiori e Ic Superiore Maggiori avranno cosi la postulo Cathedral i vel c gremio Consultorum, e Consilio sibilitÀ di predisporre quanto necessario, aftinché la cclebrapresbyterali, alios denique tum e Clero, sive dloecesano xione venga prépara ta in lutte le loro Case con profondo spirito sive regulari, tum e lalcorum ordine. dl fede e con opportune Inlzlative, corne si convîene ad uno 3. Quod attinet ad ecclesiasticas circumscriptiones con­ scopo che tocen intimamente la vita e Tawcnire della Chiesa creditas Missionalibus Institutis, respectives Moderatori­ e drgli btltuti. bus Supremis agnoscitur, iuxta praxim vigentem in Sacra A tal rlguardo sia consentito di richiamare le intenzioni, Congregatione pro Evangellzandis Populis, facultas pro­ formulate dal Santo Padre quando ha Istitulto la Giornata: ponendi candidatos e proprio Instituto, salvo semper iure — sia una «giornata» di spiritual^, ossia di meditazione e di preghiera per un approiondimento della libera risposta Apostolicae Sedis, si id opportunum censuerit, aliter pro­ personale e comuni tari a data alla chiamala di Dio verso una videndi. vita di spéciale consacrazione. Il Decreto Perlectae car Hath Art. II—1. Nomina candidatorum episcopalium re­ [LE 3333] (n. 24) fa infalti osservare che «j’esemplo delta propria vita costitulsce 11 migliore invito ad abbracciare lo gulariter perpendantur et proponantur ab Episcopis in stato religioso»; coetum coalescentibus. Singulis tamen Episcopis, aliisque — sia dedica U a lutte le vocaxlonl di speciale consacra­ Ordinariis ut supra, art. I, 2, fas est candidatos Apostoli­ zione —sacerdozio, vita contemplativa, apostolato nei divers! cae Sedi directe proponere. Iitituti religiosi come in quell! di vita comune o secolari— 2. Coetus seu conferentiae de quibus agitur sint de florenti sulla base della comune vocazione alla santitâ 'Lumen more provinciales, constent nimirum cx Episcopis aliisque gentium*, nn. 38 e m.) [LE 3141 h — sia ri vol la aile necessrtA della Chiesa intern, e particolarOrdinariis ut supra pertinentibus ad eandem Provinciam mente ai paesi di missioni e a quelle region! dove attuahnente Ecclesiasticam, nisi peculiaria locoruin adiuncta coetus sono piü gravi le difficoltà. interprovincialcs, vel regionales vel demum nationales suadeant, Apostolica Sede prius certiore facta. / 3SS La Giornata sia inoltre un’occasione per valu tare le attività svolte dagll Istituti e dalle Confcrtnze naztonuli dei Superiori Art. Ill—1. Coetui iisdem cum iuribus intersunt om­ Maggiori per la promozione delle vocazioni e per lo studio del nes Episcopi Provinciae, vel Regionis vel Nationis, qui metodf piii qualiiicati da seguire a questo scopo. iuxta respectiva statuta ad eamdem Conferentiam Epi­ Con fervidi voti per un florente rlsveglio di vocazioni in scopalem pertinent cum voto deliberativo. tutte le Famiglie con sa crate, mi confermo devotissimo in 2. Agendorum ordinem praeparare coetibusque praeesse Domino.—I. Card. Antoniuttl Prr/eHo. Agustinus Mayer, Segrel. est Metropolitae, eoque absente Suffraganei senioris, si agatur dc coetu provinciali; Conferentiae vero Praesidis si •Ad Superiores Maiores fastitatorun pcrfcciicris. Ptcî N AG. agatur de coetu regionali vel nationali. 2000/53: CpR 53 (1972) 261-262. Art. IV—1. Coetus habeantur certis intervallis, iuxta praescriptum in Motu Proprio «Ecclesiae Sanctae», n. 10. Expedit ut celebrentur cum de more Episcopi conveniunt. 4043 2. Coetus recurrente tempore congregantur eo consilio ut Episcopi candidatos proponant vel, si casus ferat, circa candidatos lam antea propositos ulteriores notitias sup­ 1972 MAR 25.-CONS. EC. NEG., DEC. AAS 64 (1972)386-391 peditent. Fieri etiam poterit ut aliquis e candidatis alias propositis, in indice non sit retinendus vel ob progressam Decretum quo Normae de promovendis ad Episcopale aetatem, vel ob morbum, vel ob aliam causam, unde ad MINISTERIUM IN ECCLES!A LATINA APPROBANTUR episcopatum inhabilis factus sit. I—DECRETUM APPROBATIONIS PONTIFICIAE Art. V—Congruo tempore ante coetus congregationem, nomina proponendorum ab iis, qui interesse ius et officium Episcoporum delectum ita faciendum ut ad regendam habent, mittantur Praesidi, qui cum iisdem integram no­ Ecclesiam praeficerentur Pastores «facti forma gregis ex minum striem communicare sataget, opportunis adhibitis animo» (1 Pt 5, 3) Apostolica Sedes praeteritis temporibus cautelis. curavit editis particularibus regulis ad varias Nationes Ipsi autem candidatorum nomina perpendant, et de spectantibus. unoquoque quae sibi perspecta sint adnotent. Cum autem uccesse sit ut etiam in hac parte vim suam Art. VI—1. De singulis candidatis notitias ct animad­ exerant Oecumenici Concilii Vaticani 11 praescripta. Sum­ versiones Episcopi secuin communicent, explicantes utrum mus Pontifex Paulus VI, plurimorum in Episcopatu Fra­ de propria scientia eas conilrment an ex auditu referant. trum acceptis votis el competentium Romanae Curiae 2. Sic autem examinandi sunt candidati ut discernatur Dicasterlorum exquisita sententia, ad effectum adducere an polleant dotibus quibus nccessc est adornetur bonus statuit id quod .Motu Proprio Ecclesiae Sanctae, n. 10 pastor animarum et doctor Fidei: an nimirum bona fama (LE 3157], edicitur, nimirum «Conferentiae Episcopales, honestentur, an sint moribus irrepre/hensibiles, recto ludi- 389 Iuxta uormas ab Apostolica Sede statutas vel statuendas, cio et prudentia Instructi, animo aequabiles, indole con­ de viris ecclesiasticis ad Episcopatus officium ln proprio stantes; an sint orthodoxae Fidei tenaces, Apostolicae Sedi territorio promovendis prudenti consilio sub secreto quo­ devoti et Ecclesiae Magisterio fideles, an dogmaticam et tannis agant, et candidatorum nomina Apostolicae Sedi moralem theologiam ac lus canonicum penitus calleant, f reponant». Itaque mandavit ul textus dc hac re diligcnan pietate, spiritu sacrificii ct pastorali zelo fulgeant, an isshne appararetur el Conferentiarum Episcopalium exa­ aptitudine ad gubernandum donentur. Sed ct attendi mini proponeretur. debent acies Ingenii, studioruin curriculum, sensus socialis, Quibus absolutis, Summus Pontifex normas quae hic spiritus dialogi conserendi ct cooperationis, intellegentia adncctunlur approbavit, ouae de promovendis ad Episco­ signorum temporum, laudabile studium non favendi parti­ bus, familiae genus, valetudo, actas, habitus per succes­ patum ecclesiasticis viris latinl ritus agunt, non tangunt vero proprias Ecdeslarum Orientalium leges, quaeque vi­ sionem hereditariam traditi. gere incipient a dic xxi mensis Maii, anno mcmlxxh, Λπτ. VII—1. Absoluta disceptatione orali, vota, aut simul abrogatis memoratis particularibus decretis. abstentio a voto, scripto altave apta ratione exprimantur pro singulis candidatis. Contrariis quibusvis nnn obstantibus. 2. Vota secreto exprimantur, ut integra unicuique Ex Aedibus Vaticanis, die xxv mensis Martii, anno scietur libertas in suffragando. Expedit ut. praeter ipsum mcmlxxm.—G. Card. ViLLOT, Praefectus Consilii pro Puvotum, distincte indicetur indoles dioecescos vel officii 387 bllcle Ecclesiae Negotiis·} cui aptior quisque candidatus videatur. 6253 6254 1ÛÏ3APH hi CONSILIUM PRO PUBLICIS ECGLESIAEJNEGOTIIS - PAULUS VI 3. Post lata suffragia de singulis candidatis. Ipsa reco­ gnoscantur, modo apto nd exactam computationem eorUJdC $i expedire videatur, Praeses potest Episcopos invi­ tare ad novam oralem disceptationem, circa unum candi­ datum vel plures, et suffragia iterum ferenda curare, quo nempe peculiares notae alicuius candidati clarius ap­ pareant. Amt. VIII—1. Ante coetus absolutionem elenchus con­ ficiatur eorum qui, episcopali munere digni et idonei, Apostolicae Sedi proponendi erunt. 2. Itidem, ante coctus dimissionem ea omnia deleantur cx quibus dignosci posset oua ratione singulus quisque suffragium tulerit. De omnibus autem In coetu peractis acta conficiantur ad normam iuris. 3. Optandum est omnino, nc Episcopi discedant nisi actorum tabulis perlectis, probatis et subsignatis. Art. IX—Praeses coctus integrum exemplar actorum et elenchi candidatorum ad Apostolicam Sedem mittat per 390 PoLtlflcium Legatum. / Art. X—1. Illis in Nationibus in quibus plures exstant Provinciae Ecclesiasticae et id, iudicio saltem duarum tertiarum partium eorum qui cum voto deliberativo perti­ nent nd Conferentiam Episcopalem Nationalem, expedire videbitur, elenchus in Provinciali vel Regionali coetu con­ fectus mittatur, pro opportuna cognitione, ad Praesidem Conferentiae Episcopalis Nationalis, qui animadversiones et notitias addere poterit, prae mente habens necessitates et adiuncta Ecclesiae in tota Natione. 2. Itidem, sl maiori parti ut In praecedenti paragrapho membrorum Conferentiae Episcopalis Nationalis expedire videbitur, statui poterit ut vel Comitatus permanens Con­ ferentiae, vel peculiaris non nimis ampla Commissio, con­ stans membris ab ipsius Conferentiae plenario coetu ad certum tempus eligendis, cui praeerit ipse Praeses Natio­ nals Conferentiae, animadversiones et notitias ut supra n. 1 addat. r Cum agitur de indicandis Apostolicae Sedji candidatis pro aliquo officio episcopali, ratio habenda est indicum confectorum a coetibus provincialibus, vel a coetibus regionalibus sive nationalibus in casibus descri­ ptis art. II, 2. diccs· autern non minuunt libertatem Romani rontiiicis, cui pro suo munere semper integrum est eligere et instituere etiam viros aliunde sumptos. Αλτ. XII—1. Antequam quilibet candidatus Episco­ pus renuntietur, Apostolica Sedes de eo diligentem et prolatam peragit inquisitionem, consultis singulatim perso­ nis quae eum intime norint et de eo valeant quam absolu­ tissimas notitias et prudens deliberatumque coram Deo proferre ludicium. 2. Haec inquisitio facienda committitur Pontificio Le­ gato, qui quidem quaestiones ad hoc confectas tradit ec­ clesiasticis viris: episcopis, presbyteris, religiosis; possunt 391 eumdem in modum interrogari laici prudentes et vere probati, qui utilia scitu de candidato norint. / Art. XI—1. Cum de providenda aliqua dioecesi aut de constituendo Coadiutore cum lure successionis agitur, Pontificius Legatus a Vicario Capitulari vel ab Admini­ stratore Apostolico aut ab ipso Episcopo dloecesano requi­ ret amplam et diligentem relationem de Dioeceseos statu et necessitatibus; poterunt etiam clerus et laicorum ordo, praesertim per corpora ad normam canonum instituta eorumque personas agentia, necnon religiosi interrogari. 2. Salvis casibus particulari lege vel consuetudine vel alia ratione legitime exceptis, ad ternos, qui dicuntur, Apostolicae Sedi proponendos, Pontificii Legati est singillalim requirere et cum ipsa Apostolica Sede communicare, una cum suo voto, quid suggerant Metropoli ta et Suffraganei Provinciae ad quam pertinet, vel quacurn in coetum convenit, providenda dioecesis, necnon Conferentiae Epi­ scopalis Nationalis Praeses. Pontificius Legatus, insuper, quosdam e Capitulo Cathedrall, vel e Consultoribus dloecesanis, aliosque cx utroque Clero, praesertim e Consilio Presbyterali sede plena exsistente, pro opportunitate audiet. 3. Congrua congruis referendo, similis procedendi modi ratio habeatur ab iis ad quos candidatos proponere perti­ net cum agitur de nominandis Episcopis Auxiliaribus. Art. XIV—In iis omnibus expediendis, sive Episcopis, sive Pontificiis Legatis, sive Presbyteris et fidelibus quo­ modocumque partem habentibus, praescriptum secretum Pontificium quod vocant, ad amussim servandum est, quod exigunt ?psa natura rei et observantia debita personis uoa exigunt, ips» e quibus agitur. n. 4044-4045 XV—Firmo manente voto Concilii Oecumenici Vaticani II in Decr. Christus Dominus (LE 3532], n. 20, dc Episcopis libere eligendis, normae quae praecedunt legitima privilegia concessa vel iure quaesita specialesque procedendi modos ab Apostolica Sede inita pactione vel aliter approbatos non abrogant nec iisdem obrogant./ Art. Adn. M DESDOUITS in L’ami du clergé 82 (1972) 403-408; E. F. REGATILLO in Sal terrae 60 (1972) 464-467; P. TOCANEL iu Apoll. 45 (1972) 375. 4044 1972 APR 13.-PAÜLUS VI, LITT. AP. AAS 64 (1972) 471 Nuntiatura Apostolica Reipublicae Algeriensis con­ stituitur PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam.—Cum sit e maioribus apo­ stolic! officii Nostri munus, hodierni temporis necessitati­ bus ac postulationi consentaneum, Apostolicae Sedis nun­ tios apud nationum rectores legare quorum prudenti fidelique opera ea in primis agat quae salutem spectet animo­ rum, commodum esse censuimus si Algeriensls Respublica atque Sancta Sedes arctius vinculis inter se coni ungerentur, idque solemn! iustrumento. Quae cum ita sint, Nos, re qua oporteret diligentia considerata, summa Nostra po­ testate Nuntiaturam Apostolicam in Republica Algériens! constituimus, simulque decernimus ut eiusdem sedes in urbe Icosio, seu gallice Alger, sit. Huius vero nuntiaturae Legato officia, iura et privilegia tribuimus quae, praeter pacta conventa peculiaria, huiusmodi muneris propria sunt, ad normam Litterarum Apostolicarum Sollicitudo omnium Ecclesiarum [LE 3761], quas motu proprio dedi­ mus die xxv mensis lunii, anno mdcccclxix, quod videli­ cet officia spectat Legatorum Romani Pontificis. Quae per Î)raesentes Litteras statuimus, firma sint omnino nunc et n posterum, vimque suam habeant, contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xin mensis Aprilis, anno mcmlxxii, Pontificatus Nostri nono.—Aloisius Card. Traglia, S. R. E. Cancellarius. 4045 1972 APR 13.-PAULÜS VI, LIT. AP. AAS 64 (1972) 471-472 In Republica Tunetana Apostolica Nuntiatura con­ stituitur, CUIUS SEDES IN URBE ICOSIO SEU ALGER, UT gallica lingua, collocatur Art. XIII—1. 3 6255 PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam.—Quantopere aestimanda ac facienda sit amicitia inter sanctam Christi Ecclesiam atque singulos orbis terrae populos ac nationes, ille facile intelleget, qui secum reputet per eam, cum nempe animi religiosae sociantur pignore pacis, posse cives maiore facultate cum suam fidem alere, tum etiam officia civilis / 472 vitae aptius tueri. Accedit quod Ecclesia, firmo coniunctionis et amicitiae vinculo, praedicationis munere liberius fungitur, in qua re tota eius vis et efficacia consistit. Quamobrem, cum inter apostolicam Sedem et Rcmpublicam Tunctanam publicae necessitudines feliciter iunctae sint, quo magis hae constringantur, visum est Nobis in ea Republica Apostolicam Nuntiaturam constituere, culus Sedes in urbe Icosio, seu gallice Alger, collocaretur. Quod, post rem bene reputatam, per praesentes Litteras facimus, Legato Pontificio munera, iura, privilegia dantes, quae, praeter pacta conventa, apostolicae Litterae continent Sollicitudo omnium Ecclesiarum (LE 3761 ], die xxiv mensis lunii, anno mdcccclxix editae. Contrariis nihil obstantibus. Ceterum, hae Litterae Nostrae in perpetuum serventur, vimque suam omnem habeant, sive nunc sive in posterum. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, dic xiii mensis Aprilis, anno mcmlxxii, Pontificatus No­ stri nono.—Aloisius Card. Traglia, S. R. E. Cancellarius. 6256 il SIGNATURA APOSTOLICA - PAULUS VI η. 4046-4047 est. Defensor Vinculi, omnibus attente perpensis, declaravit se nihil excipiendum habere contra petitionem nctorls. Sententia^Tribunalis pro nullitate matrimonii, die 25 no­ vembris 1971 prolata, recto exarata apparet: in ture enim allegatur decisio Signaturae Apostolicae d. 28 novembris 1970; In facto autem Iudex animadvertit quod netor, si voluisset, facile potuisset obtinere benedictionem sui matri­ monii a ministro sacro ecclesiae grueeo-orthodoxae In loco, in quo matrimonium Inivit cum Helena, parte conventa in causa, ideoque logice concludit: «A//irruat ioe, seu constare de nullitate matrimonii ob defectum formae seu ritus sacri, in casu». 4046 1972 APR 18.-SIGNATDRA APOSTOLICA, DECISIO. PART.· Matrimonium inter partes graeco-orthodoxam et ANGLICANAM CORAM MINISTRO ANOLIGANO INITUM DECLA­ RARI POTEST NULLUM OD DEFECTUM RITUS SACRI SI PARTES MINISTRUM ORTHODOXUM IN LOCO COMMODE ADIRE POTERANT Facti Spectes,—Georgius, in Ecclesia graecoorthodoxa baptizatus, et Helena, Communitati ecclesiali anglicanae adscripts, anno 1937 matrimonium mutuo affectu ac Ubero voluntatis consensu in Anglia, coram ministro angllcano contraxerunt, licet in loco adesset ecclesia gracco-orthodoxa sacerdotem proprium habens. Anno 1956 Helena a viro discessit et divortium obtinuit; Georgius autem brevi post tempore matrimonium civile cum Claudia, muliere catholica ritus latini, inivit. Idem vir hanc Illegitimam unionem coram Ecclesia catholica ratlflcare volens. Tribunali ecclesiastico dioecesis S. sup­ plicem porrexit libellum, quo petiit declarationem nulli­ tatis sui matrimonii cum Helena ex defectu formae seu ritus sacri. Causa a Tribunali rite instructa et definita, Ordinarius loci exemplar authenticum actorum et sententiae pro nullitate matrimonii ad Supremum Signaturae Apostolicae Tribunal misit ad obtinendam approbationem, uti statuit decisio eiusdem Signaturae dlel 28 novembris 1970. 1972 ΑΡΗ 10-21 Decisio.—In Congressu die 18 nprills 1972 hnblto coram ΕΛο Cardinali Praefecto, proposita sententia ln causa nullitatis matrimonii de quo agitur dic 25 novembris 1971 lata, et ad Signaturam Apostollcam pro approbatione missa, qua nempe nullum declaratur matrimonium ob defectum formae scu ritus sacri, decretum est: 'Sententia de qua agitur approbatur et rata habetur ita ut exsecutioni mandari possit». ♦ Apoll. 45 (1972) 333-335. 4047 1972 APR 21.-PAULUS VI, NÜNT. AAS 64 (1972) 381-385 Nuntius scripto datus universis christifidelibus et bonae voluntatis hominibus, die recurrente recto instrumentorum communicationis socialis usui provehendo per totum terra­ rum orbem dicato: In Iure.—Uti notum est, die 28 novembris 1970, Patre» Cardinales, Membra Supremi Signaturae Apostolicae Tribu­ nalis, proposito dubio: An conslel de nullitate matrimonii inter duo» orthodoxo» ritus bgzantino-romeni ob defectum formae seu ritus sacri, respondendum decreverunt: Affirmative. Summas De studio et officio veritatis recte persequendae autem Pontifex In audientia diei 28 decembris 1970, Cardinali ac integre proponendae per instrumenta communica­ Praefecto eiusdem Supremi Tribunalis concessa, declaravit tionis socialis nihil obstare quominus haec decisio publicaretur [Cf. LE 3924 ]. Oportet tamen notetur, iuxta eamdem decisionem, in hujus­ Fratelli e figli sparsi nd mondo, uomini tutti di buona modi causis instruendis inquirendum esse, praeter alia, an matrimonium celebrari potuisset coram ministro sacro citra votontà, L'uomo moderno puô facilmcnte riconoscere che grave incommodum, nam, si defectus benedictionis tribuendus moltl dei suoi atteggiamenti, giudizi, prese di posizlone, sit imposibllitatl inveniendi ministrum sacrum, tunc matri­ adcsionl e opposlzioni sono dovuti alie sempre piu vaste e monium etiam coram solis testibus initum valet. rapide conoscenze di opinioni e dl comporta/menti, a lui 382 Quaeritur tamen utrum minister protestanticus dici possit pervenute tramite gll stramenti della comunicazione so­ minister sacer. Communis fere sententia haec habet: Si ille minister vere est sacerdos, tunc procul dubio agitur de mi­ ciale. nistro sacro. Si vero charactere sacerdotali caret, tunc dici La nostra vita pone glovani e adulti di fronte ad un nequit minister sacer, quia character sacerdotalis est effectus flusso quasi incessante di notizie c interpretazioni, di lmconsecrationis seu sacrae ordinationis; sed ad summum erit maginl e suoni, di proposte e sollecitazioni. In questa minister «a sacris· vel «ad sacra deputatus» sine ulla vera ordi­ situazione, 1'essere ragionevole si sente stimolato all'in­ natione; et quamvis in illa deputatione seu designatione «ad terrogativo inquietante: dov’è la verità? Come attingerla o sacra» aliquis ritus perficiatur, nullo modo hic ritus ut vera riscoprirla nella colluvie di comunicazioni che incalzano ordinatio haberi potest, qua deputato character ministri sacri detur. Ideo pastor protestant Icus tamquam minister sacer in ogni momento? haberi nequit, eiusque praesentia non sufficit ad matrimonii 1. Ogni fatto ha la sua propria verità che comprende validitatem. (Cf. C. Pujol, Decretum Concilii Vaticani II moltl aspetti. non sempre facilmente percepibili nella loro 'Orientalium Ecclesiarum». Textus ct Comenlarius, Hornae 1970. p. 130). completezza. Solo I’impegno conglunto e sincero del comuCum ln casu praesenti agatur de ministro angllcano. nd nicatore e del recettori pub offrire una certa garanzla che omne rationabile dubium e medio tollendum, referre Juvat il singolo evento sia perceplto nella sua integra verità. Litteras Apostolicas Leonis Pp. XIII Apostolicae euroe, diei 13 Qui appare l’eccellenza del compito dell'informatore, septembrls 1890. Summus Pontifex, definitive dirimere volens che consiste non soltanto nel rllevare clb che è Immediatanotam et tam acriter agitatam quaestionem de validitate ordi­ mente riscontrablle, ma anche nel ccrcare elementi dl nationum ritu angllcano peractarum, declaravit huiusmodl ordinationes omnino «infectas ct nullas esse» ob defectum Inquadramento e dl splegazione circa le cause e le circoformae et Intentionis; requisita haec necessaria sunt, ut con­ stanze dei singoli falti che egli deve scgnalare. Questo feratur candidato ordo sacer, qui est Novae Legis sacramen­ lavoro sl potrebbe in certo modo paragonare ad una tum, quo traditur spiritualis potestas et confertur gratia ad «ricerca scicntlfica», per la serictà e I’impegno che esige nel debita obeunda munia ecclesiastica. «Itaque, concludit, om­ controllo e nella valutazione critica delle fonti, nella fenibus Pontificum Decessorum in hac ipsa causa decretis usque­ quaque assent lentes, eaque plenissime confirmantes nc v eluti deltà ai dati osservatl. e nella trasmissione intégrale dl essi. renovantes auctoritate Nostra, motu proprio, certa scientia, La responsabilità è poi ancora più grave qualora il comuniprununciamus et declaramus. Ordinationes ritu angllcano catore sia chlamato, come spesso awicne, ad aggiungere, actas Irritas prorsus fuisse et esse, omnlnoque nullas» (Cf. Acta alia scmplice relazlone dei fatto, elementi dl gludlzlo e di Leoni» XIII, vol. 10. pp. 238-275; Fontes C.I.G., vol. 3, n. 631. orientamento. pp. 494-502, ad 6. 10 et 12). 2. Quanto precede va riferito anche, e con particular! appllcazioni e carattcristiche, all’lnformazione religiosa, o constat Georglum baptismum ln Ecclesia graeco-orthodoxa recepisse; unde sequitur quod ipse non poterat matrimonium a quelle clrcostanze che postulano una valutazione reli­ validum contrahere absque praesentia et benedictione ministri giosa. L’evento religioso non pub essere comprcso adeguasacri, quia certo certius facile adire poterat ecclesiam graecotamente se lo si considéra soltanto nella sua dimensione orthodoxam in loco existentem. ubi etiam aderat sacerdos umana, psicologicamente e sociologicamcntc rilcvabile. eiusdem ritus stabiliter constitutus. Ex alia parte, iuxta decla­ Occorrc scoprirne anche la dimensione spirituale, vale a rationem Leonis Pp. XI11. Communitas eccleslnlis anglicana dire la connessione e Tlnserimento nel mlstero délia conon habet verus sacerdotes, qui possint sacrum benedictionem sponsis Impertiri. munlone dell'uomo con Dio, cioc nel mlstero dclla salvczza. ln pertractanda causa. Iudex diligenter se gessit, perpendens Clb significa afferrare per quanto possibile la verità, apomnes casus circumstantias et faciens omnia quae humaniter punto. «religiosa» di certi particolan awenimenti, la quale possibilia erant. Etenim, interrogavit actorem, qui sub lora­ potrà essere cnlta interamente solo se si terrà conto del mento confirmavit matrimonium unice in ecclesia anglicana conlesto spirituale del (cnomeno religioso a cul l’evento Initum fuisse et nunquam deinde a ministro orthodoxo bene­ si rifcriscc e, al di là della sola competenza professionale, dictionem petivisse. Praeterea, excussit aliquos testes, qui confirmarunt actorem esse virum honestum, veracem Ideoque dclla luce dclla fede, che sola pub offrire la plena intell 1fide dignum. Mulier autem conventa audita non est. quia, genza, specie in talune circostanzc. non obstante debita ac diligenti inquisitione, inveniri non 3. Tale Impegno per la ricerca e il rispetto dclla verità potuit. Immo. Iuxta quasdam informationes receptus a com­ petenti auctoritate civili, conventa probabiliter iam mortua nguarda con la stessa urgenza anche coloro che sl rivolgono In Facto.—ln casu, ex certo et authentico documento 6257 6258 η. 4048 .............. CONVENTIO SOLLEMNIS CUM AUSTBIA 1072 ΑΡΗ So ___ _ _____________________ ___________ m udi stramenti della/ comunicazione sociale per att ngere I’lofonnazlone c orienta ment I di giudlzlo. E compito dl tutti I recettori dl essere sempre altivl c corrcsponsnblli; 11 loro senso dl responsabilité c la loro prepnrazione II ren­ der* dlsponiblll ad accogllcro nttivamcnle e criticamente quanto prospettato dali’csterno. l/uomo, e tanto magglormente II crlstiano, non abdlcheré mal alla sua capacité ΟΙ con tribu iro alla conqulsta delln vérité: non solo quella nslraltn o filosofica, ma anche quella concreta e quotidiana del singoli accadlmenti: sc lo facesse, danneggerebbe con dô stesso la propria dignité personale. Vogliamo pcrclô in questa occasione rlnnovare il nostro Invito perché ogni uomo si adoperi c sla adeguatamente favorito per 11 conscguimento dclla necessaria capacity dl giudlzlo autonomo, dlnanzl al mcssagglo dcgll strumenti della comunicazione sociale, in modo da potcrc llberamcnte sccgllerc fra le varie opinioni e dare alla mlgliorc dl esse la propria adeslone. 4. La magglor parte dcgll uomini prendono oggl contatto con alcunc forme dl comunicazione sociale —stampa, radio, lelevislone, teatro, cinéma, c registrazioni magnetlche— non solo a scopo informât Ivo ma soprattutto a scopo rlcrcativo e culturale, dedicandos! a rivivere e a parteclpare ncllo splrlto fatti e situazloni, reall o Immaginari, rlprodottl da apposita crcazionc artistica, attî ad esprimere e ad insinuare determinati valori e sentiment!. Accedendo a tale genere di pubblicazlonl e di spettacoli con disponibilité alla distensione e al divertimento, ma anche ad una mlgliore conosccnza dell'uomo e del mondo che lo circonda, la facoltA critica dell'individuo dovrà trovani sempre sufficicntemente desta circa il riferimento alla verità, e qulndi sempre riuscire a percepime le even­ tual! deviazioni. D'altra parte va riconosciuta una liberû dell’artlsta il quale, proprio per esprimere dl bello» dclla realtâ, ha diritto di servirai dell'ausilio della fantasia dando cosl vita ad una nuova creazionc. Taie creazione perd, pur non coincidendo con la rcaltà concreta c ordina­ ria, non puô essere de! tutto altra cosa da essa; deve cioè restare fedele alla sua verità e a quella dei valor! a cul è collegata. L'arte, infatti, se veramente taie, è una delle espressloni umanamente più nobili della verità. Per rendere ouindi un servizio all’uomo, ed essere discepol! e ricercatori de là verità, occorre contribute alla ricerca e al godimento dei vero, che owiamente esclude ogni sfrultamento —per speculazione commerciale o per altri fini biasimevoli— della debolezza umana, o dell’insufficiente preparazione del pubblico. 384 5. Il nostro messaggio non puô terminare, fratelli e uomim del / mondo odiemo, senza che nol vi additiamo una via ancora più alla, per conseguire la Verità più perletta. Noi siamo cristiani, cioè i seguaci di Cristo, Colui che è «via, verità e vita» > per tutti gli uomini, anche per quem che ancora non lo conoscono. Egll è il Figllo di Dio, venuto tra gli uomini per «rendere testimonianza alla verità» », e assicurarci che solo la verità ci farà liberi3, lGiov. X4, 6. lGiov. i8, · Giov. affrancandoc! da ogni schlavltù4. Nol cristiani vogliamo essere in mezzo al mondo, dentro le realtà umane d! ogni giorno, gli umili ma convintI testlmoni della verità nella quale crcdiamo. GU odlemi strumenti della comunicazione sociale sono le nuove grandi vie aperte anche ai cristiani per II loro compito dl testimonianza e di servizio alla verità. Tall strumenti servono soprattutto all’espressionc e alla diffusione della parola. Anche noi abbiamo una importantlsslma parola da dire e da affidare alla loro potenza: è la Parola sostanziale che Dio dice di Sé, il Suo Verbo, che è anche la Parola assoluta e definitiva che Dio dice sull'uomo, salvandolo continuamente attraverso le mille c mille vicende dclla cronaca quotidiana e della storia dei secoli. Noi cristiani sapplamo che gli awenimenti concreti, che Intcrcssano ogni giorno la nostra vita personale c la vita del mondo, non sono fortuite coincidenze dovute ail'ar­ bitrio di un clcco e incsorabilc destino, ma costituiscono la trama di un misterloso disegno a noi non completamente disvelato, ma con il quale Dio ad ogni istante ci raggiunge e cl interpella sollccitandoci alla Sua comunione salvifica; il che cl spinge alla accettazione morale e gioiosa di tutti gli event! e alla dedizione piena d’amore. Questa visione profonda delle cose è la verità incrollabile della quale vogliamo essere discepoll e testimoni —sia corne comunicatori che corne recettori—, e dalla quale sboccerà a poco a poco la vera liberté che cerchiamo: liberté dalle passioni umane e dai pregiudizi Intellcttuali; libertà dalla pnura dell’insuccesso e della sconfitta; liberté da ogni asservimento a particol ari gruppi di potere o di pressione, che impongono determinate intciprctazioni della vita e della cronaca, svincolatc da qualsiasi dipendenza dalla verità; libertà dall’arrivismo che spinge a nasconderc e confondere la verità per coprire degradanti vergogne, e talvolta finalité persino inumane. 6. Fratelli e figli carissimi; vi affidiamo queste indicazioni circa la / verità che deve regolare, per comune am- 385 missione, l’uso degli odicmi strumenti della comunicazione sociale. La suprema Verità che è Dio, è fonte anche della verità delle cose, La Verità che è venuta tra gli uomini, si è fatta modello dell'agire umano. Il rispetto della finali­ té delle cose, e la fcdeltà alla nonna del nostro agire, saranno per noi garanzia per realizzare la verità in ogni singola circostanza. Ai Pastori, ai sacerdoti, ai religiosi, al laici che si dedlcano al servizio dei fratelli per il tramite degli strumenti della comunicazione sociale, contribuendo cosl a guidarli all’incontro con da vera luce che illumina ogni uomo» esprimiamo il nostro più vivo incoraggiamento. Con l'augurio che tutti, informatori, tccnici, produttori, educatori e recettori vogllano approfittare di questa Giornata per una fruttuosa riflessione su questi importanti argornenti, impartlamo di cuore e con grande fiducia la nostra Apostolica Bencdizionc. Dal Vaticano, 21 aprile 1972.—Paulus Pp. VL 8, 31-36. 4 Gai. 5, i. · Giav. it 9. 4048 1972 APR 25.-CONVENTIO SOLLEMNIS CONVENTIO INTER SANCTAM SEDEM ET ATTINENTI L'ORDIN AMENTO 9 LUGLIO 1962 SCOLASTICO DEL Fra la Santa Sede, rappresentata da Sua Eccellenza Rev.ma Mons. Dr. Opilio Rossi, Arcivescovo tit. dl Ancira e Nunzio Apostolico in Austria, E la Repubblica Austriaca, rappresentata dal Signor Dr. Rudolf Klrchschlâger, Ministro Fcderale per gli Affari Esterl, e dal Signor Leopold Gratz, Ministro Fédérale per ristruzione e 1’Arte, viene concluso 11 seguente Accordo Addizionale alia Convenzionc fra la Santa Sede c la Repubblica Austrlaca al fine di regolare questioni attinenti 1’ordlnamento scolastlco del 9 luglio 196'2 |LE 3069]: 6259 AUSTRIA. AAS 64 (1972) 478-481 REMPUBLICAM AUSTRIACAM DE SCHOLIS CATHOLICIS Accordo addizionale fra la Santa Sede e la RepubBLTCA AüSTRIACA ALLA CONVENZIONE FRA LA SANTA SEDE E LA RePUBBLICA AÜSTRIACA AL FINE DI REGOLARE QUESTIONI CUM Hf.ILIGEN StUHL ÜND der Republik Osterreich zum Vertrao ZWISCHEN dem Heiligen Stuhl und der Republik Osterreich zur Regelung VON MIT dem Schulwesen zusammknHÂNGENDEN FrAGEN VOM 9. J ULI 1962 ZUSATZVERTRAG ZWISCHEN DEM Zunschen dem Heiligen Stuhl, vert re ten durch Seine Exzellenz, den Herm Apostolischcn Nuntius In Osterreich, Titularerzbischof von Ancyra, Msgr. Dr. Opilio Rossi, und der Republik Osterreich vertreten durch Herm Dr. Rudolf Klrchschlâger, Bundesrninlster fûr Auswàrtige Angelegenhelten, und Herm Leopold Gratz, Bundesminister fûr Unterrlcht und Kunst, wird nachstehender Zusatzvcrtrag zum Vert rag zwischen dem Heiligen Stuhl und dor Republik Osterreich zur Regelung von mit dem Schulwesen zusammenh&ngenden Fra gen vom 9. Juli 1962 (LE 3069] gescblosscn: 6260 η. 4048 CONVENTIO SOLLEMNIS CUM AUSTRIA Articolo I—L’artlcolo II § 2 della Convcnzione del 9 Lugllo 1962 viene modificato; ora esso è del seguente tenore: 072 APR 25 .A?TVKEL. I—Artikel II § 2 des Vcrtrages vom 9. Juli 1962 wird abgcandert und lautet nunmehr wie folgt: <1. Lo Stato concederà alla Chiesa Cattolica rcgolari sowenzioni per gli stipcndl del personale delle scuole cattoliche che godono dl diritto pubblico. La Santa Sede si dlchlara d’accordo, sotto rlserva di quanto disposto all·Articolo V, sulla seguente regolamentazione. «1. Der Slant wird der Kathollschen Kirche laufend Zuschûsse zum / Pcrsonalaufwand der kathollschen Schulen mit Offentlichkcitsrccht gewàhrcn. Der Hcllige Stuhl erklârt sich vorbehaltlich der Bestimmungen des Arllkels V damit einverstanden, dass hlefûr die folgcnde Regelung gelten soil. 2.Lo Stato metterà a disposlzione di dette scuole cattoliche quel posti d’insegnamenti richiesti per 1'esecuzione del loro programma scolastico, in quanto la relazione ira il numero dcgli insegnamenti delle medesime scuole corrisponda sostanzialmente a quella delle scuole pubbllchc dello stesso genere o dl genere analogo e in analoghe condizionl di luogo. 2.Der Staat wird fûr dièse kathollschen Schulen Jene Lchrerdienslposten zur Verfûgung stollen, die zur Erfûllung des Lehrplanes der betreffenden Schulen erforderlich sind, soweit das Vcrhàltnis zwischen der Zahl der Schûler und der Zahl der Lehrer der betreffenden kathollschen Schule im wesentlichen jenem an ôffentlichen Schulen glcicher oder verglelchbarer Art und vergleichbarer ôrtlicher Lage cntspricht. 3. Dl regola queste sowenzioni sl effettucranno nella forma dl assegnaztone di insegnanti impiegati dallo Stato. Verranno assegnati solamente quegli insegnanti la cul assegnazione lOrdlnario diocesano richiede o contre la cul designazlone egli non sollevi oblezioni. L'assegnazione sarà revocata se TOrdlnario diocesano dichiarasse Inammlsslbile Fulteriore destlnazione dell’insegnante alia scuola e richledesse perclô alla competente autorltà sta­ tale la revoca dell’assegnazlone». 3. In der Regel werden diese Zuschûsse in der Form der Zuweisung von staatlich angestellten Lehrem erfolgen. Es werden nur solche Lehrer zugewiesen werden, deren Zuweisung der Dlôzesan-ordinarius beantragt oder gegen deren Zuweisung er kelnen Einwand erhebt. Die Zuwei­ sung w’ird aufgchoben werden, wenn der Diôzesanordinarius die weitere Verwendung des Lehrers an der Schule fûr unlragbar erklàrt und ans diesera Grunde die Aufhebung der Zuweisung bei der zustândigen staatlichen Behôrde beantragt». Articolo II—Questo Accordo Addlzlonale, 11 cui testo Artikel II—Dieser Zusatzvertrag, dessen itallenischer Italiano e tedesco sono autentici, sarà ratificato; gll Istrumenti di ratifica verranno scamblatl quanto prima nella Città dei Vaticano. Esso entra in vigore il 1 Settembre 1971. und deutscher Text au/thentisch 1st, wird ratiflziert; die Ratifikationsurkunden werden sobald wie môglich in der Vatlkanstadt ausgetauscht werden. Er tritt am 1. Septem­ ber 1971 In Kraft In fede dl che i Plenlpotenzlari hanno firmato il présenté Accordo Addlzlonale in doppio originale. Zu Urkund dessen haben die Bevollmâchtigten diesen Zusatzvertrag in zweifacher Urrschrift unterzeichnet. Fatto a Vienna, 1'8 Mano 1971. Per la Santa Sede: Fûr den Heiligen Stuhl: O. Rossi. Geschehen zu Wien, am 8. Màrz 1971. Fûr die Republik Osterreich: Per la Repubblica Austriaca: Leopold Gratz. Rudolf Kirchschlüger. DEINDE VERO DIE XXV MENSIS APRILIS ANNO MDCCCCLXXII AD EANDEM CONVENTIONEM HAEC ACCESSERUNT: Protocollo all'Accordo Addizionale fra la Santa Sede e la Repubblica Austriaca alla Convenzionb fra la Santa Sede e la Repubblica Austriaca al fine di reoolare questioni attinenti l’ordinamento sco­ lastico del 9 Luolio 1962 Articolo I—A conclusione dell*Articolo Addlzlonale fra la Santa Sede e la Repubblica Austriaca alia Convenzlone fra la Santa Sede c la Repubblica Austriaca al fine di regolarc questioni attinenti l’ordinamento scolastico dei 9 Luglio 1962, vl è Intesa sui seguentl puntl: ProtoKOLL zum Zusatzvertrag zwischen Stuhl und der Republik Osterreich ZWISCHEN DEM HEILIGEN STUHL UND dem zum DER Heiligen Vertrag REPUBLIK Osterreich zur Regelung von .mit dem Schulwtesen ZUSAMMENHâNGENDHN FRAGEN VOM 9. JULI 1962 Artikel I—Bel Abschluss des Zusatzvertrages zwischen dem Heiligen Stuhl und der Republik Osterreich zum Vertrag zwischen dem Heiligen Stuhl und der Republik Osterreich zur Regelung von mit dem Schulwesen zusammenhàngenden Fragen vom 9. Juli 1962 besteht tbereinstlmmung ûber die folgenden Punkte: I 181 1. La prestazlone da parte della Repubblica Austriaca prevista alVArticolo I ddl’Accordo Addlzionale. che va oltre la prestazlone prevlsta all’Articolo II § 2 della Conventione del 9 Luglio 1962, verrà corrisposta per il periodo che corre dal 1 Settembre 1971 tino al 31 Agosto 1972 con ll versamento della somma di Scelllnl 106.200.000. 1. Die im Artikel I des Zusatzvertrages vorgesehene Lelstung der Republik Osterreich, die ûber die im Arti­ kel II § 2 des Vertrages vom 9. Juli 1962 vorgesehene Lcistung hinausgeht, wird fûr den Zcitraum vom 1. Septem­ ber 1971 bis zum 31. August 1972 durch die Bezahlung des Betrages von Schilling 106,200.000.—abgegoltcn. 2. Il versamento dclla somma menzionata al Punto 1, dl Sccllini 106.200.000,—, sarà ettettuato ll 1 Luglio 1972 alia Chiesa Cattolica. 2. Die Bezahlung des im Punkt 1. genannten Betrages von Schilling 106,200.000.— erfolgt am 1. Juli 1972 an die katholische Kirche. Articolo Π—Questo Protocollo, l cul testi Italiano e Artikel II—Dieses Protokoll, dessen italienischer und tedesco sono autentici, costltulscc parte Integrante delΓAccordo Addizionale ed Inslemo ad esso avrà vigore dal 1 Settembre 1971. deutscher Text authentlsch 1st, blldet einen Integrierenden Bestandtell des Zusatzvertrages und tritt gemelnsam mit dlcsem mit 1. September 1971 in Krait. Fatto a Vienna, ll 25 Aprile 1972 ln doppio originale. Per la Santa Sede: Fûr den Heiligen Stuhl: O. Rossi. Geschehen zu Wien, am 25. April 1972 in zwei UrschrlfteiL FQr die Republik Osterreich: Per la Repubblica Austriaca: Rudolf Kirchschlaoer. Fred SinowatZ. Convtnflone Infer Apostolicam Sedem et Républicain Austriaeam rata, habita, die X mensis Iulii anno MDCCCCLXXII Ralihabitionts Instrumenta accepta et rtddlla muiuo fuerant. Exinde, i.e. a die X mensis Iulii anno MDCCCCLXXII, huiusmodi Conventio Inter Apostolicam Sedem et Rempubiicam Austriaeam icta Digere coepit. 6261 62G2 1972 ΑΡΗ 2Ü-MAI 2 4049 1972 APR 26.-SIGNATURA APOSTOLICA, DECISIO. PART.· DK IURE APPELLANDI IN CAUSIS MATRIMONIALIBUS POST INUTILITER ELAPSOS DIES FATALES AD PROPONENDAM VEL PROSEQUENDAM APPELLATIONEM Facti Species.—In causa nullitatis matrimonii apud Tribunal Vicariatus Urbis acta, adversus sententiam af­ firmativam die 3 inartii 1971 latam atque dic 28 apnlis 1971 publicatam, Defensor Vinculi ad Tribunal appella­ tionis Vicariatus appellationem interposuit, quam patro­ nus actoris, die 4 mali 1971, prosecutus est. Patronus vero conventae, die 7 mali 1971 ad Sacram Romanam Rotam appellavit, sed tantum die 10 novembris 1971 Instantiam prosecutionis exhibuit. Turnus autem rotalis, die 20 decembris 1971, decrevit: «appellationem a sententia Tribunalis primae instantiae Vicariatus Urbis, die 3 inartii 1971 lata, coram N.A.T. prosequendam esse». Contra hoc rotale decretum « Incidentis: de appellatione·, die 7 ianuarii 1972 publicatum ct appellatione non impu­ gnatum, patronus actoris, instantia dici 3 februarii 1972 ad Signaturam Apostolicam recursum interposuit petens restitutionem in integrum, et invocavit interventum huius Supremi Tribunalis ob violatam a S. R. Rota legem, et propter Tribunalium conflictum. rotalis sic contrahit rationes, quae memoratum decretum determinasse videntur: «Conside­ ratis praescriptis art. 216, § 2 Instructionis Sacrae Congrega­ tionis de disciplina Sacramentorum Provida Mater [LE 1347 ], can. 1736, necnon can. 1883, 1884 et 1886 G.J.C.; cum ex praxi non requiratur exhibitio libelli prosecutionis appellationis, si sententia primae instantiae et acta processus ad Tribunal Sacrae Romanae Rotae transmissa sint et intra annum actus processualis voluntatem prosequendi appellationem a parte positus sit; decreverunt...» In Ivre et in Facto.—Turnus 1. Art. 216, § 2 Instructionis ‘Provida Mater· statuit qui­ dem cxcluslvltatcm prosecutionis appellationis coram Tribu­ nalibus Sanctae Sedfs» at adhuc sumit servandas esse appel­ lationis et prosecutionis condiciones, quae praecedenti articu­ lo 215, § 1 praescribuntur: «Appellatio intra spatium decem dierum facienda est et intra mensem prosequenda ad normam can. 1881, 1882. 1883, 1884». Interpositio igitur appellationis eiusque prosecutio sunt duo actus proccssualcs formaliter distincti. Interpositio enim «co­ ram iudice a quo* fit (can. 1881), dum prosecutio agitur directe •coram iudice ad quem dirigitur» appellatio (can. 1883). Haec ratio prosecutionis appellationis ab ipso appellante peragendae necessaria videtur in connexione logica ipsius processus, quia prosecutio est actus processualis, quo agens in iustitia ct iudex appellationis invicem communicant ut actio processualis rite evolvatur. 2. Quoad modum autem prosequendae appellationis coram iudice superiore, satis est ut pars scu appellans ministerium eiusdem ludicls invocet, petitioni adiungens exemplar senten­ tiae impugnatae et libelli appellatorii, quem iudicl inferiori exhibuerat (can. 1884). Quae norma procedendi confirmat necessitatem rationis directe instituendae inter partem ap­ pellantem et iudicem appellationis. Ad fatalia appellatoria quod attinet, can. 1883 statuit appellationem prosequendam esse coram iudice ad quem Intra mensem ab eius interpositione, nisi iudex a quo longius tempus nd eam prosequendam parti praestituerit. Atqui non constat iudicem a quo In casu tempus utile prorogavisse. Termini vero appellationis ct prosecutionis aeque perem­ ptorii sunt; nam «inutiliter elapsis fatalibus appellationis sive coram iudice a quo, sive coram iudice ad quem, deserta censetur appellatio» (can. 1880). 3. Contra Istud clarum legis praescriptum. Impugnatum decretum rotale praxlm Invocat, quae non requirit exhibitio­ nem libelli prosecutionis et ad annum prorogat terminum pro appellatione prosequendo. At «appellatio interponi debet intra decem dies a notlficatlonc sententiae ct prosequenda est coram Ponente subsé­ quentes turn!, ad quem dirigitur. Intra mensem ab cius Inter­ positione... Quibus (diebus fatalibus ad appellandum ct nd prosequendam appellationem) inutiliter elapsis, deserta cense­ tur appellatio» (Normae S.R. Rotae Tribunalis, nrt. 156). Ceterum quaedam tolerantia. in terminis urgendis, ergn appellationes obligatorias intclllgl potest; non vero ergn αηpellatlones facultatives uti in praesenti casu. Etenim «quando debet (Defensor vinculi) appellare, non dantur fatalia; dantur vero si ius tantum appellandi habet» (A. Aermtkkrsch - J. Cuevsen, Epitome luris canonici, vol. ΙΠ. n. 29o). Tînfita nnni VCTFO tCFTninUS. (ÎUCIÏ1 CSH. 1736 Statlllt ηι„ crradii nnoellnt ionis declarandam, sumit in· Incoep.sse (cfr A. K^ibunalh. nrt. Sl. ? 3). Instantia mb seu ««Htlutn actionis incipit litis contestatione 6263 η. 4049-4051 SIGNATURA AP. - PAULUS VI - SC PRO CULTU ecu dubii concordatione. Quae, In praesenti casu, apud S. Ro­ manam Rotam locum non habuit; nec igitur unius anni termi­ nus Invocari potest ad peremptionem instantiae declarandam. Sed adhuc in casu viget peremptorius mensis terminus ad appellationem prosequendam lege praefinitus. Proinde videtur S. Romana Rota decreto suo contra cano­ nes 1883 et 1886 sese gessisse ad solvendum competentiae conflictum, quem ipsa provocaverat. 4. Sustinenda igitur esse videtur appellatio Defensoris Vinculi Tribunalis Vicariatus Urbis, qui litteris die 22 iulii 1971 S. Romanae Rotae missis, in sua appellatione Insistit, atque addit rationem humanae aequitatis «al fine di evitare probabili aggravi di tempo e di spese che la ristampa degll atti e nuove esigenze proces su ali potrebbero richiedcre, tanto nello spirito dei Motu Proprio "Causas matrimoniales”·. Decisio.—In Congressu diei 26 aprilis 1972, habito coram Emo Cardinali Praefecto, proposito recursu a pa­ trono actoris in causa de qua agitur exhibito adversus decretum a S. R. Rota die 20 decembris 1971 latum, de­ cisum est: sCausam pertractandam esse in secunda instantia a Tribunali Appellationis Vicariatus Urbis·. * Apoll. 45 (1972) 335-338. 4050 1972 APR 29.-PAULUS VI, LIT. AP. AAS 64 (1972) 474-475 In Republica Sudanensi Apostolica Nuntiatura con­ stituitur PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam.—Maiores Nostri Romani Pontifices nuntiaturas apostolicas apud nationes consti­ tuentes, id sane sibi praestituebant, ut non solum gratiam et amicitiam peterent populorum aut confirmarent, quam rem profecto tum sanctissimae religioni nostrae, tum civi­ libus rebus multum utilitatis afferre cuique cognitum est, verum etiam ut per eas Christianis populis Pontifices iidem cum suis procuratoribus quasi coram adessent, et, quantum Îjossent maxime, iuvarent. Quem morem servantes, et psi Ecclesiae sanctae commodis consulere annitimur. Quam ob rem, ut ea quae innuimus bona etiam in Su­ danensi Republica Christiana religio consequi posset, bene fieri visum est, si in ea natione apostolica nuntiatura conderetur, cuius sedes in urbe Khartum collocaretur, factis nempe omnibus iuribus atque oneribus, quae tali instituto sacri canones statuunt. / 475 Placet ergo in Republica Sudanensi Apostolicam Nun­ tiaturam statui, cuius sedes in urbe Khartum ponatur, iuxta ea quae diximus. Contrariis nihil obstantibus. Haec autem, quae iussimus, sive nunc sive in posterum firma esse decernimus, vimque suam omnem habere. Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xxix mensis Aprilis, anno mcmlxxii. Pontificatus Nostri nono.—Aloisius Card. Traolia, S. R. E. Cancel­ larius. 4051 1972 MAI 2.-SC CULTUS DIVINI, DECLARATIO. PART0 De particulis et fragmentis Hostiarum reverenter CONSERVANDIS VEL SUMENDIS Cum dc fragmentis quae post sacram Communionem re­ manserint, aliqua dubia ad Sedem Apostolicam delata fuerint, haec Sacra Congregatio, consultis Sacris Congregationibus de Disciplina Sacramentorum ct pro Cultu Divino, responden­ dum consult: Post sacram Communionem, non solum hostiae quae re­ manserint et particulae hostiarum qune ab eis exciderint, speciem panis retinentes, reverenter conservandae nut consu­ mendae sunt, pro reverentia qune debetur Eucharlstlcae prnoscntlnc Christi, verum etiam quoad alia hostiarum frag­ menta observentur praescripta de purificandis patena et calice, prout habetur In Institutione generali Missalls romani, nn. 120. 138. 237-239, In Ordine Missae cum populo, n. 133 et sine populo, n. 31. Hostiae vero quae non stotlm consumuntur, a ministro competente deferantur ad locum sanctissimae Eu­ charistiae conservandae destinatum (Cf. Institutio generalis Mlssalis romani, n. 276) [LE 3340]. • Prot. N 89/71: Notit. 8 (1972) 227 Adn. J. LECVYER tn Notii. « (1972) 227-230. 626< SIGNATURA APOSTOLICA - PAULUS VI η. 4052-4053 1072 ALAI 3-13 Here, 11 Magnifico Rettore e tutto il Corpo docente, chc dà alto prestlgio alla Université; e vol, soprattutto, caris­ simi glovani, sacerdoti c aspiranti al sacerdozio delle varie 1972 MAI 3.-SIGNATURA APOST., RESPONSUM. PART.· diocesi del mondo, ai quali sl associano oggl, In numero crescente, anche i lalcl, desiderosi di acquistare una proOrdinarius competens in Italia ad decidendas causas fonda conoscenza teologlca. MATRIMONIALES IN CASIBUS EXCEPTIS EST ARCHTEPISCOMa siamo in do vere dl salutare anche gll Istituti conso­ pus Sedis Tribunalis regionalis, etiam post Motu pro­ ciati alia Gregoriana —peraltro autonomi nella loro auto­ prio «Causas matrimoniales» diei 28 martii 1971 rité e competcnza— i quali partecipano a questa Udlcnza: il Rettore, i Docenti e gll Alunni dei Pontificio Istituto Instantia die! 15 martii 1972 Curia Episcopalis NeocaBibilco, che promuove nel modo più quai i ficato lo studio strensls quaesivit utrum, post Litteras Apostollcas Causas della Sacra Scrittura e di tutte le discipline orientali che matrimoniales (LE 3960] die 28 martii 1971 Motu Proprio ad essa fanno riferimento, costltucndo in seno aile Facoltà datas, nomine «Ordinarii» in can. 1990 intelligcndus sit Romane un / centro dl fama intemaxionalc, e dl alto Im- 301 Officialis Tribunalis Regionalis luxta mentem Instructio­ pegno scientifico; cosl salutlamo il Pontificio Istituto nis Provida Mater [LE1347], an Episcopus dioecesanus. Orientale, in tutte le sue componenti, che si dedica all'apSupremum Signaturae Apostollcae Tribunal, visa in­ profondimento, a livello universitario di riconosciuta vali­ stantia de qua supra; dité, delle Scicnze Ecclesiastichc Orientali —Patrlstica, Liturgia e Storia— c dei Diritto Canonico Orientale; e attento art. 15 Normarum pro exsequendis Litteris infine saluiiamo 11 Pontificio Istituto «Regina Mundi», Apostolids Qua cura diei 8 decembris 1938 Motu Proprio istiluito per ia formazionc teologlca e professionale delle datis (AAS., vol. XXXII, a. 1910, pag. 306) [LE 14571 alunne, a cui conferisee l'abilitazione o ii titolo di «Magi­ «de ordinandis Tribunalibus ecclesiasticis Italiae pro causis stero in Scienze Religiose». A tutti il nostro benvenuto. nullitatis matrimonii decidendis», quo statuitur: «art. 15 In casibus exceptis de quibus in cann. 1990-1992, quaeli­ La vostra presenza, abbiani detto, sl richiama al quarto bet petitio remittatur ad Archieplscopum tribunalis regio­ centenario deH'inizio del Pont i fleat o di Gregorio XIII, e nalis qui, praebablto voto Episcopi domicilii coniugum, rende omaggio a quell'immane e sapiente opera di recu­ de eadem videat ad normam tit. XV Instructionis citatae pero, in tutti I campi d’azlone della Chiesa di quel periodo, « Provida Mater». Officialis vero de quo in art. 228 Instru­ che egli compi, nella severa coscicnza dei suo mandato ctionis est officialis tribunalis regionalis»; apostolico. Come riconoscono gli storici, «è merito dura­ turo di Gregorio XIII dt aver dato impulso alie forze rigeattento quod praefatae Litterae Apostollcae 'Causas neratrici e di aver Indirizzato le forze allora attuali proprio matrimoniales», nihil immutaverunt circa ordinationem dove la loro presenza poteva es e re i tare il inassimo influsTribunalium Italicorum pro causis nullitatis matrimonii; so»l. Paragonato alTinflusso che ebbero Sant’Ignazio e respondendum decrevit: In pertractandis San Pietro Canisio per il rinnovamento del suo tempo ac definiendis casibus exceptis sen «specialibus», de quibus egli comprese 11 ruolo dello studio teologico con la fondain can. 1990-1992 C.I.C. et art. X et XI Litterarum Apoxione di vari collegi, e della vostra Université, dando cosl stolicarum Causas matrimoniales, Ordinarius competens «inizio ad un’evoïuzione di portata immensa: Roma, che in Italia est Archiepiscopus Tribunalis regionalis, ad nor­ da sempre era il centro dell’amministrazione ecclesiastica, mam citati art. 15 Normarum pro exsequendis Litteris divenne allora anche ii centro dclla scienza teologica e Apostolids Qua cura. della formazionc dei clero per tutta la Chiesa»3. Romae, e sede Supremi Tribunalis Signaturae ApostoL’analogia tra 11 suo e il nostro tempo è notevolissima. llcac, dic 3 mail 1972.—Dinus Card. Staffa, Praef. Oggl, come allora, a qualche anno dalla celebrazione di Aurelius Sabattani, a Secr. grandi Concilii ecumenici come il Tridentino e il Vatica­ no IL le nécessité e i compiti della Chiesa sono analoghi: * Ordinario Neocastrccxi ApcU. 45 (1972) 358-38?. la fede, talvolta messa in pericolo; il sacerdozio, al primo posto tra i valori da sostenere e da promuovere; nécessité per la cultura teologica di essere elevata ad un livello superiore, non meno che la santità e la vita spirituale dei 4053 sacerdoti; chiari orientamenti da seguirc; e, più chc mai, eslgenza di una lealté a tutta prova verso il Magistero dclla Chiesa e, in primo luogo, verso la Sede di Pietro, 1972 MAI 13.-PAULUS VI, ALLOC. AAS 64 (1972) 360-370 Icome depositaria della Rivelazlone, principio e fondamento visibile dell’unità della fede c della comunlone *. / 362 Allocutio die 13 mail 1972 habita ad moderatores, doctores audiloresque Gregorianae studiorum Universitatis, quarto L’Université Gregoriana è nata in tale contesto; e volvente saeculo ex quo Gregorius XI11 Antistes sacrorum nello stesso contesto si splega e si comprende la missione Maximus ad Summi Pontificatus fastigium evectus est: che, pur net successivi adattamenti richiesti via via dalle rinnovantlsi esigenze sclentifiche e formative delle varie De officiis Universitatum Ecclesiae propriis in mi­ epoche —sempre in trasformazione, fino alia recente risi oria, cultura et paedagogia promovendis, praeser­ forma degli sludi e della vita in seno all’Ateneo— essa, tim IN RE THEOLOGICA ET ECCLESIAL! insieme con gll Istituti a Ici congiuntl, ha svolto cd è chiamata a svolgcre, se vuol rimanere fcdele agli Intenti Sl comple oggi 11 quarto centenario della elezione al per cul è stata fondata: ed. è una triplice missione —storica, Pontificate del grande Papa Gregorio XIII: e, per ricorculturale e pedagogica— quella che cl pare di individuare, dare Γevento, II Corpo Accademico e gli Alunni delPAtee su cui voglianio trattenere la vostra attenzione. neo, che da lui prende Π nome, hanno desiderato un inLa missione storica della Gregoriana non ha bisogno di contro coi Papa, sottolincando cosl 1‘ldcale continuité di fedcltù e di amore, che, in questi secoll, ha legato Γ Uni­ parole: vol la conosccte bene, specialmente quant! di vol versité Gregoriana alia Cattedra dl Pietro. Voi compren­ si dedicano allo studio della storia dclla Chicsa; sia pur dre con auanta gloia not abblarno accolto Γ invito; non brevementc, ne abblarno gié indicato 11 contesto, in cul solo perché cl ritroviamo in mezzo a vol, dopo più dl otto ha preso forma e si è sviluppata. A tale missione essa ha anni da quando venlmmo alla Gregoriana, il 12 marzo bene risposto in questi quattrocento annl: ne fanno fede del 1964, n visitare quell'Alma Mater, ove anche nol, in I nomi dei suoi illustri maestri, tra cul spiccano un de annl ormal lontanl, come vol sedemmo alunni e disccpoli Toledo, un S. Roberto Bellarmino, un de Lugo, un Suârez, della Sapienza; ma anche perché possiamo dirvi che vi un Cornelio a Lapide, un Atanasio Kircher, un Scgneri, e, abblarno segulti, e vi segulamo con Intéresse, con trepida­ neH’800, un Taparelli d'Azegllo, un Patrizl, un Franzelin; tione. con speranza; che rlponiamo in vol la nostra fiducia; lo coufennano le Intere generazioni di uomini, che attinsero e chc In questa data —che vol commemorate con animo a Roma, alla scuola della Gregoriana, la solidité granitica fllialmcnte grato al Pontcflce, 11 quale, con impegno luncidella loro formazione eccleslale, e ne riversarono i tesori mlrante e acuto, voile trasformare e ampliare il Collegio nelle loro alte attribuzioni: tra essi è doveroso ricordare Romano, fondato da Sant’lgnazlo di Loyola— nol vedladlclotto Santi, veintitré Beatl, qulndlcl Sommi Pontifici, e tno un chlaro significato di ritumo aile sôrgenti. per trarvl iniuimerevoll Cardinali e Vescovi di ogni provcnlenza, e I’lsplrazlonc e la fennezza, necessarie al presente compito Denementi mlsslonari. Ma taremmo un torto, non ricordell'University. Salutlamo perciô con vivissimo affetto 11 Signor Cardi­ Audu.unrMj, XMcn 1949, p. J89 w. »Cfr. ibld. · H. Jedin, Hanibu^h nale Gabriele M. Garrone, Gran Gancelllere; il Padre ÏVt Frciburx 1967, p. 527. •çtr. QjnsL de Ecclesu Lurm ieniium, an. x8, 23 [LE 5232]. Arrupc, erede e successore d.1 S. Ignazio, Vice Gran Cancel4052 6265 PAULUS VI: ALLOCUTIO AD UNIVERSITATEM GREGORIANAM n. 4053 1072 MAI 13 dando tutte le schlerc dl alunni, che sl formarono alia telenza c alla pletà tra le vostre mura, c lungo I secoli furono dementi prczloslsslini nelle varie diocesi del mondo comeuomlni dl provata fcdeltà e dl dedizlone alia Chlesa, anime dl preghicra c dl studio, testlmonl e custodi della una dottrlnu, plasmatori di caratterL Solo 11 Signore ne conoscc II numero ed 1 meriti; e 11 loro nome è scrltto nei Cleli. Dalia prolczione dl questo, dlclamo cos), panorama storlco, rlsulta In plena luce la missione culturale chc la vostra Université ha avuto ed ha la grande responsabilité di svolgcre. È un problema generale, che non riguarda soltanto 11 vostro Atcnco e gli Islitut< associati, ma anche tutti gli altrl: esso, Infattl, forma oggi II punto cruciate di ognl istltuzlone sclentiflca che, nella Chlesa, si attribulsce 11 nome cattolico e voglla ad esso rimanere fedele, nel 363 crogluolo delle tensioni e degll / Interrogativi, insorgenti più acuti che mai specialmente nella cosclenza degli uominl dl cultura. Ora, pare a noi di dover sottolineare vivamente che 11 criterio generate, che deve distinguere questa missione culturale affidata ad ogni Université cattolica ecclesiastica, è questo: e cloè, docenti e alunni debbono essere In grado dl realizzarc sempre più espressamente, con l’aluto della grazla dl Dlo, l’ideale di una Saplcnza animata da un ardente spirito dl fede, da una coscienza acuta dei probleml posti alla Chiesa, pur con quanto essi esigono dl rioensamento e di rinnovamento, e da un amore fervente alla Chiesa stessa e a Colui che ne porta il carico tremendo, nella consapevolezza della propria umana fragilità. È uno spirito di fede, che si richiede; è un’atmosfera di fede, che deve, Invisibllniente, ma saldamente guidare ogni sforzo personale e collettivo di studio e anche di ricerca scientifica, libéra e onesta. Il carattere di una Université come la vostra non è primariamente e necessariamente determi­ nato da strutturc istituzionali o da rapport! con partlcolari enti o persone eccleslastiche: l’elemento decisivo è una visione religiosa del mondo, una Weltanschauung ispirata dalla fede cattolica; questa è l’ai ta e indispensabile concezione di base, che stabilisée e sorregge tutto l’edificio universitario; e questa «atmosfera cattolica» derivante dalla fede vissuta e sofferta, garantisce e rispetta nella Universi­ té la serietà della ricerca scientifica, radicata nell’uomo e nel mondo umano 5. In questa luce di fede si esplicano i Φ .cu* impegnarsi la missione culturale dell Université: quella scientifica e quella più propriainente a) Sul piano sclcntifico si tratterà non solo di non spezzare, ma di avvalorare, e scrutare, c capire i legamî viventi e vitali con la tradizione: il patrimonio dei secoli ha la sua voce, che va ascoltata; è la voce della Chiesa, do­ cente e orante, che ncll’inscgnamento del Supremo Ma­ gistero, nel pensiero del suoi Padri e del suoi Dottori, nella vissuta regula fidei della sua Liturgia —lex orandi, lex credendi!-- nella fedeltà umile c gioiosa del sensus fidei del semplici fedeli tuttora risuona, e va ascoltata, sc non vogliamo recidere 1’intimo nesso che, attraverso di essa, ci collega con la tradizione stessa degli Apostoli, e, pcr 11 loro tramite, con I’insegnamento di Cristo, Parola del Padre. Ciô non vuol dire chc la ricerca scientifica sla imbrigliata, 364 come I vorrebbero ccrte miopi obiezioni di spiriti superfi­ ciali e preyenuti: l’Università, chc per definizione è uni­ versitas scientiarum, è il luogo ideale ove, nell’onesta libertà dei figli di Dlo, si ricerca in una lînea pienamente scientifica, si confrontano i nuovi probtemi, cl si accosta al fermenti che scuotono l’apparente sicurezza dell’uomo tecnicistico e spaziale di oggi, e sl procede con metodo rigoroso nell’approfondimento c nella promozione degll studL L’autorità divina della Rivelazlone non frena, ma orienta questa ricerca; essa non la soffoca, ma la potenzia, perché il mondo infinito delle realtà divine, che si aprono a noi nella considerazione della storia della salvezza, è uno stimolo continuo all’esercizlo della facoltà intellettiva; e come ogni ramo della scienza ccrca di raggiungerc la verità, cosl il dogma rivelato, e definito autoritatlvamente dalla Chiesa, ci offre la verità di Dlo, ci infonde II senso di Dio, la cui azione dobbiamo vedere in trasparenza anche attraverso il groviglio dei probtemi umanl; ci guida alla scoperta «d’ognl vérité» e per orientarci verso punti sicuri, nei quali la premessa del dato rivelato puô esercitare tutto II suo benefico influsso sulla elaborazione di una slntcsl armoniosa e stlmolante dell’umano sapere. In base a questa premessa. l'Universitù deve aiutare a • Cfr. N. A. Luyten. Pou^i cullun. Friboor? 1965. PP· ’3. >76267 Cfr. lo. , 3. i» * vagllare con acuta maturité le correntl moderne del pen­ sion), nel suoi incontri e scontri con la verità di Dio rivelatore: essa deve formare alla critica 7, non lasciandosl abbagliare da tutte le novità, talvolta incontrollatamente acccttate come scopcrte rivoluzionarie, che del resto sono poi assai spesso superate dalle nuove opinioni, che contlnuamcntc si presentano ail'orizzonte. Il pericolo, del resto, non è nuovo, e S. Paolo ne awcrtiva già i cristiani di Efeso: ut iam non simus parouii fluctuantes et circumferamur omni vento doctrinae in nequitia hominum, in astutia ad circum­ ventionem erroris; veritatem autem facientes in caritate cre­ scamus in illo per omnia, qui est caput Christus 8. Cosl, aucsto habitus critico deve essere un segno di equilibrio e di buon senso, prima ancora che un doveroso ancoraggio alla verità che non inganna, un approdo a quel Dio che illumina la nostra mente e la pasce di ineffabile esperienza spirituale, perché la teologia è per defi/nizlone «scienza di 365 Dio», gnosi saporosa ed esaltante guidata dallo Spirito che scruta ogni cosa e anche le profondità di Dio®. b) Ecco dunque che la missione culturale, che svolge una Université come Ia vostra, acquista la sua fisionomia più propriamente teologica: e qui veniamo al nucleo cen­ trale, alla ragion d'esscre fondamentale che guida la vostra fatica quotidiana. Se 1’atmosfera che vi deve regnare, come abbiam detto, è quella della fede, della Weltan­ schauung cristiana e cattolica, ogni giomo conquistata e vissuta, la sfera teologica dell’Ateneo dovrà essere anzitutto al servizio della fede: l’Università deve assicurare Tortodossia della fede, di cui è garante il Magistero. Dio ha offerto all’uomo la conoscenza della propria vita trin i taria, e il suo Figlio Unigenito ci ha introdotti nel suo dlsegno di amore, comunicandoci Ia salvezza che dinamicamente si rcalizza nella Chiesa sui piano della storia. La fede ci apre a questo Dio che è Padre, Salvatore, Amico: non ci mette a contatto con concetti puramente astratti, ma, secondo lo stile di Gesù nel Vangelo, con tre persone viventi, nell'Unité divina, Padre, Figlio e Spirito Santo, cioè con la SS. Trinità, che ci ama e pensa a noi, creature da essa create a propria immagine e somiglianza. La teolo­ gia non è altro che la fede nell'ordine concettuale: corne ha detto Agostino, è la scientia, qua fides saluberrima nutritur, defenditur, roboratur 10. «Vi è una scienza teologl­ ca, e vi sono altresl sistemi teologici. Ma scienza e sistemi hanno il compito di captare una «storia sacra» non un ordine di essenze» 1X. Perciô, se il presupposto è la fede, la teologia fomisce, per sua vocazione, un insostituibile aiuto al Pin tell igenza della fede; fides quaerens intellectum, secondo ii celebre aforisma di S. Anselmo. All’intelligenza uniana la fede offre tutta la ricchezza delle dottrine fondamental!, che il Simbolo condensa come condizione indispensabilc di salvezza: non per nulla le antiche catechesi ai battezzandi della Chiesa vertevano in primo luogo sulla spiegazione di queste dottrine, ch'essi dovevano ricevere con Ia tradilio Symboli. Vol ne conoscete i celebri trattatl; citeremo solo le parole di S. Ambrogio, nostro prodecessore sulla Cat­ tedra di Milano, che alTlnizio della sua spiegazione cosl definisce il Simbolo: spirituale signaculum, cordis nostri meditatio et quasi semper praesens custodia, certe thesaurus pectoris / nostri1*. Come 1'ape sl tuffa tra i fiori, cosl 366 1’intelligcnza umana nutre di queste verità offertele dalla fede, le scruta, le approfondisce, le rumina continuamente, vi scava dentro come in una mini era: thesaurus pedoris nostri. «Percezione real ista di Dio in una proposizione concettuale, la fede è luce divina dentro una intelligenxa umana. Essa è posseduta dalPuomo e 1’uomo pensa per mezzo di essa». La formula di S. Anselmo «rende fellcemente conto di un pensiero (è la parola dl Agostino, ripresa da Tommaso), in cui entrano in azione... tutte le ricorse dell’intelligenza, individuate o collet tiva, secondo le tappe variabili e progressive dello spirito» È évidente che questa propedeutica alla intelllgenza della fede dev’essore garanti ta dalla via che, per inter­ vento stesso di Dio in Cristo, è stata indicata all’uomo assetato dl verità: dteiarno, anzitutto, il Magistero supromo di Pietro, che parla nei suoi successori; c, con esso In Inti­ ma unione, il Magistero vivente degll Apostoli mediante i Atescovi. La teologia è profondamente connessa col Magi­ stero dclla Chlesa perché la loro comune rndlce è la Rivelazione divina; la teologia deve manlenersl in strotto rap­ port© col Magistero, corne pure con l’intcra comunità de] fedeli, poiché essa medium quodammodo obtinet locum inter fidem Ecclesiae atque eiusdem Magisterium, come abblamo 5, ii. · Efh. 4, 14-15 * Cfr. r Ccr. it ια. ’· ZM XIV\ x» 11 M. D. Cbcuu, La foi Jam riniUitgmif, Pam «964. p. 11?. “Eipian. Syrob. 1; Ed. Faller, CSEL, 73, 1955. p. 3. uCb»DU. cp. cit, pp. 134. 344. ’ i Th. 6268 η. 4053 PAULUS VI: ALLOCUTIO AD UNIVERSITATEM GREGOR ΙΑΝΑΜ 1972 ALA! 13 detto al partecipanti al Congresso Internationale teologico dei 1966 w; e, in quella occasione, nei rite vare 1 do veri che incombono alia teologia in questo delicatissimo campo, abbiamo altresl sottolineato quanto il Magistero stesso sia debitore agli studi della teologia, la quale adiutrlcem dat operam, ut Magisterium pro suo munere sit semper lux et regula Ecclesiae*15. Qui trovnno sptegazione e composlzione quel mutui rapport!, che una certa mentalité vorrebbc artiflclosamente contrapporre, ma che sono invece, neil'ordine storico, reclprocamente complementari e ausiliari, salvo 11 carisma proprio dei Magistero Supremo dl confermare l fratclll nella fede *·. Seguendo questa linea di mutua comprensione, di fiducia, dl cooperazione, che non lede i legittimi diritti di ricerca e di libertà, come sopra abblam detto, la teologia comple una funzlone Insosti367 tnlblle nella Chiesa. / Ma per ritomare alia vostra Université, si deduce, da quanto precede, quale grande valore abbia la missione pedagogiea della Gregoriana; essa esercita una funzione di formazione delTuomo, in tutte le branche del sapere, alia luce della fede, che come il sole, per il fatto che illumina le cose e le rende visibili nella loro rcaltà estema, non ne abolisce 1’autonomia, non ne mortifica Teslstenza, non ne cancella la bellczza, sl bene le awalora e nobilita incomparabllmente. Questa luce, che vlene da Dio, non sia dunque mai velata da nessuno! In una Université come la vostra ogni dottrina Incompatiblle, 0 mal compatibile con la fede deve scntlrsi nelTlmpossibilità dl sussistervi, come, «per la contradizlon che noi consente»17, non puô esistere un maestro, 11 cui pensiero non sla perfettamente fedele al pensiero della Chiesa. Ecco pertanto la nécessité di un’ortodossla gelosamcntc custodita e insegnata dai docenti: Tunlté di volere e di pensiero dev’essere armonlosa in un corpo accademlco, che non sappia ammettere divisioni nelle questioni fondamental!. Ma al tempo stesso vi è il blsogno di adattamento aile nécessité didattiche dl oggi, chc Todiemo progresso degli studi ha enormemente accresciute: e a questo proposito ci è gradito dare atto alla Compagnla di Gesù per la générosité e per la dedizlone con cul, dopo il Concilio, attraverso reali difficolté di ordine materiale e spirituale, essa ha saputo far fronte aile richieste, che le erano rivolte, perché fosse sistemata una organizzazlone complessa secondo le nuove Norme ispirate al Contillo medeslmo, fosse elevato 11 livcllo scientiflco delTUniversItà e adattato a un compito nuovo: e questo si è cercato di fare moltlpllcando i Professori, gli Assistenti, aumentando la dotazlone delle blblloteche nef vari Istituti, sviluppando la parteciparione degli alunni alla vita dclITniversità. Il grave peso assunto dalla Compagnia mérita ogni Iode. defezioni che la feriscono; un amore chc prega e si donn, affinché essa sia sempre luminosa davanti a Dio e agli uomini, /n omnibus cupio sequi ecclesiam Romanam, affermava Sant’Ambrogto le. Essa è la chlave dl volta deil’unltà e dclla comunione cattoiica: Totius orbis Romani caput Romana Ecclesia; ... inde enim in omnes venerandae communionis iura dimanant, ha ancora serit to quel Pa­ store, con gli altri Vescovi riunitl al III Concilio dl Aqullela le. In questa comunione si ragglunge II possesso delle Imperscmtablli ricchezze di Cristo î0: c dl qui nasce la forza per garantire alia propria fede la sua fécondité in tutti i campi, nei dato intellettuale come nelTlmpegno quoti­ diano, con 1’assistenza dolio Spirito Santo, verso II quale vol, come cultori delle sclenxc sacre, dove te avere una devotione, vorremmo dire una consacrazione tutta par­ ticolarc. Carissimi FratelU e Figit. Siate ben certi che non cl sfugge Tamplo e difficile compito, a cui voi docenti attendete con la vostra competenza dottrinale, e a cui vol alunni dedicate tutto Tentusiasmo dclla vostra / giovinezza e 1’acume dclla vostra intelligenza in via di maturazione. Ne siamo profondamente consapevoli. Slate lieti di vivere quest’ora tanto delicata, ma anche tanto grande ed esaltante della vita della Chiesa! La Chiesa ha blsogno dl voi: e vol dovete essere nelle prime linee della Chiesa, offrendole Tardore della vostra convinta dcvozlone. È una fiducia reciproca, quella dl cui abbiamo blsogno In questo momento: la Chiesa —è il Papa che ve lo dice con immensa speranza— la Chiesa ha fiducia in voi: nella vostra sincérité di intentioni, nei vostro sensus fidei, nei vostro impegno di scrutare 11 mistero di Dio e le mirabili opere della sua Redenzlone per essere domani un fermento, un lievito, una molla animatrice nelle vos tre comunità eccleslali: non seminatori di dubblo sistematico, non critici corrosivi dei patrimonio ricevuto, non sperimentatori in­ consulti di vie malcerte, non —Dio non voglia— demoli­ tori della fede nell'animo degli alunni e dei fedeli; ma educatori, ma plasmatori, ma modelli di questa fede incorrotta, e di ima non inquieta vivacité intellettuale, colonne e sostegni della fede dei Popolo di Dio nei compiti che vi saranno affidati. La Chiesa ha questa fiducia in voi, plena di commossa speranza e di ardente attesa. Ma anche voi abbiate fiducia nella Chiesa: ve lo chtedlamo in suo nome. Abbiate fiducia in questa Chiesa Madre e Maestra, che continua nei mondo la sua ardua missione dl proclamare la verità di Dio, in un mondo che tuttora, come ai tempi di Isala, come ai tempi dl Cristo, sembra chiudersi ostlnatamcnte a ogni possibilité di intervento divino nella storia: auditu audietis et non intellegetis et videbitis et non videbitis ll. Nonostante tutto, la Chiesa Accanto alla perfetta ortodossia dei Maestri, è richiesto non si stanca di rivolgersi agli uomini, perché per essi è neU’Università l'impegno di assoluta scrieté di studi da stata fondata dal Cristo, per essi è nata dal suo costato parte degli alunni, i quali debbono possedere una compleaperto, come la novella Eva, Madre dei viventi11. In tezza matura di formatione generale, essere dotati di una questa opera costante, che essa svolge a favore degli uomlbuon cqullibrlo umano, ed essore pienamente versati nelle per rendere loro accessibile la vérité di Dio e comunidottrina teologiche fondamcntall: solo partendo dl qui nl, care la Redenzione, essa ha bisogno di voi: essa attende 11 sl potrà procedere aile speciallzzazloni. che, se avulse da vostro contributo di studiosi e di pastori, che vivono e quel contesto, non permettono la visione globale dclla fanno vivere nella luce della Rivelazione, c ne arricchiscono sclcnza alla luce dl Dlo, e possono essere di ostacolo più 308 c|jc ai aluto nella ricerca e nella assim!/latione della continuamente 11 sacro deposito: essa vi ama, sl, come la degli occhi suoi. Guardatela cosl, questa Madre vérité totale: dei resto, è legge comune di ogni Université pupilla santa, questa Madre spesso dolente, il cui unico conforto procedere per gradl, e non Inlzlare le specialIzzazionI, in è II Signore Risuscitato: abbiate fiducia In lei, perché in ogni campo, se prima non sl sia avuta una piena e provata lel troverete sempre 1’incoraggiamento, la simpatia, la formazlone nelle discipline generali. speranza. Amatela, sostenetela ncl suo sforzo immane; non In partlcolare, la vostra Université deve scntlrsi re­ Indebolitela. / non dlvidete le sue membra, non sminuite 370 la sua unltà. perché —ci sia ancora lecito citare S. Amsponsable del sacerdoti In via di formazione, i quail da Roma debbono portarc con sè una conoscenza completa e brogio— quamdiu sententiis discrepamus, quodopunodo re­ sol! da dclla fede, bene orientata anche pastoralmen te. gnum Christi minoramus; quia nondum ei subiecta sunt Questo orlcntamento pastorale domanda pertanto una omnia, cuius regnum unitas est cooperazione fra TUniversité e i Collegi Ecclesiastici, co­ Ecco quanto abbiamo desiderato di dirvi, in questa me pure fra l vari Atenel che eslstono a Roma, affinché questa Clttà, che nell’lntento di Gregorio XIII doveva commemorazione storica. in cui, come dicemmo alTinizio, avete voluto attestare Tautenticità del vostro impegno essere 11 centro dl formazione ner 11 clero mondiale, possa prendere davanti alla Chiesa il ruolo che le compete, e a présente riportandolo aile idéalité delle sorgenti, da cui è cul le enormi risorse sclentiflche dl cui dispone —Istituti, nata la vostra Université. Avantl, sempre, nei nome del Blblloteche, ecc.— sc opportunamente coordinate, offrono Signore! F. mentre ancora vi ringrazlamo per la giola che stamane cl avete procurato, su tutti invochinmo —in un incomparabile stramento di universale cultura. questa novena dello Spirito Santo— la sua virtu che Ma sonrattutto sla sempre vivo In vol Γamore alla discende dal Cielo, affinché vi renda testimoni di Cristo usque ad ultimum terrae ll. Chiesa, cattoiica, Apostolica, Romana: un amore vero, grande, sincero, che vede In essa la via voluta da Crlsto A vol tutti, la nostra Benedizione Apostolica. per portare agli uomini la salvezza; un amore chc giolsce delle sue glolc, che soffre per le sue sofferenze e per le leD< Socrammiu, ni, I, 5; Faller, op. cit_. o 40. Fn Ep.“XI. cfr. BaHerim, 270-171 ·· CfrS Eth ·» Cir. S. 1«.Ambcoui 6, xyt5- (SUur.X "Cfr. Gm. 2, ax; 3 ’2OV, ; Zo xQ cfr A-Lunn •«/nwridmnii.IV, 1766, p. 445. ‘"UCtr.ld. “Cfr. Lw. 22, 3;. Trad, m Io. 150; PL 35, 1953. « % 6l £ Ac' l, «7, iw- 6269 6270 PAULUS VI - SACRA CONG. PRO INSTITUTIONE CATHOLICA η. 4054 4055 1972 MAI 10-20 4054 1972 MAI 19.-PAULUS VI, ALLOC. AAS 64 (1972) 425-428 Allxutlo did 19 malt 1072 Moderatoribus e singulis natlonibus el membris summorum Consiliorum Pont. Operum Misstonalium, Romae annuum Coetum habenti bus: De Pontificiis Operibus Missionalibus, quae praeci­ pua CONSTITUUNT INSTRUMENTA IN MANU SUMMI PONTI­ FICIS et Episcoporum ad activitatem missionalem absolvendam, continuo renovandis et aptandis Figit carissimi, La visita chc annuahncnte slcte soliti farci al termine delle riunioni dei vostro Consiglio Grenerale delle Pontificie Opere Missionarie, è stata sempre per noi motivo di Ictizia. Ma quest’anno la nostra gloia ncl salutarvi è ancora maggiore, perché venite a commemorare, insieme a noi, alcune importanti ricorrenze, le quali, se interessano tutta la Chiesa, in modo particolarlsslmo riguardano coloro che, come vol, dedlcano alFattività mis­ sionaria le loro migliori énergie. Π primo e più importante awcnlmento che commemoriarao è la fondazione, awenuta trccentocinquant'annl fa, della Sacra Congrcgazione per I'Evangclizzazione del Popoll; il secondo, la fondazione, centocinquant'anni fa, nei 1822, dell Opera della Propagazione della Fede; il terzo, 1’erezione delle Pontificie Opere Missionarie ad / opera di Pio XI, cinquant'anni or sono, nei 1922. Possiamo agglungere una quarta ricorrenza: il venticinquesimo an­ niversario della fondazione del Collegio San Pietro Apo­ stolo in Roma, nei 1947. Sappiamo che nei vostro indefettibile amore per il Papa, per la Congrcgazione di Propaganda, per i vostri Vescovi e per tutta la Chiesa, avete voluto offrire loro, in questa molteplice ricorrenza, 1'omaggio di un maggiore impegno nei vostro lavoro di dirigenti delle Pontificie Opera Mis­ sionarie; ve ne esprimiamo la più profonda e sincera gratitudine, a nome anche dei Vescovi dei mondo intero, corresponsabili con voi nella sollecitudine per tutte le Chiese. quando, nei 1922, il nostro venerato Prodecessore Pio XI elevo le Opere della Propagazione della Fede, di San Pietro Apostolo e della Santa Infanzia al grado de u»n .i1.0 e ?Pere Missionarie, si sono andati sempre più cnianficando e arrlcchendo il concetto e la natura di dette upere, di pari passo con il magistero missionario dei vari Pontefici che si sono succeduti e della Sacra Congregazione «De Propaganda Fide», dalla quale tali Opere dipendono. Già dall esa me dei primi documenti relativi a queste Opprc appare il loro fine specifico; ma è stato soprattutto il Concilio Vaticano II a porre chiaramente in risalto che la precipua finalità delle Pontificie Opere Missionarie consiste nei promuovere lo spirito missionario tra il Popolo di Dio; aspetto, questo, talmente fondamentale per tutto il sistema dclla cooperazione missionaria, che, senza di esso, non puô in alcun modo concepirsi un aiuto vocaziο­ παίο, spirituale e materiale alie missioni nella misura e con la costanza richieste dall'attività missionaria dclla Chiesa L Quando poi il Concilio aggiunge che le Pontificie Opere Missionarie costituiscono il principale mezzo a disposizione dei Popolo di Dio, con cid stesso viene assegnato a queste Opere un posto basilare, fondamentale, in seno alia nor­ male azione pastorale delFepiscopato. intima unione con i sacerdoti, i religiosi e 1 laïc! militanti delle vostro rispettive Nazionl, voi dovete far sl che questo stesso spirito si diffonda e penetri in tutti 1 settori della vita pastorale nazionale, aiocesana e locale, in quelli spcclalmentc della liturgia, della catechesi, del movimenti de Azione Cattoiica. Non solo. Ma è necessario altresl rinnovare, conformemente aile norme conciliari, gli strumenti e 1 metodi dcll’attuale pastorale missionaria. A tale scopo dovete usare tutte le rlsorse che i modem! mezzi di comunicazione sociale oggi cl offrono, e porre la loro efficacia a servizio dell'ideale missionario, presentandolo nella sua piena di­ mensione universale e nella sua luce profondamente soprannaturale. C'è una realtà consolante che deve farci guardare al futuro della vostra propaganda missionaria con ottimismo. Papa Benedetto XV, nell'Enciclica «Maximum Illud», fin d'allora sottolineava il fatto singolare che «il popolo fedelc ha una innata propensione a socorrere con larghezza le iniziative missionarie della Chiesa». Si potrebbe discutere se in questa propensione aveva o no parte I’eroismo dei mlssionari, lo spirito awenturoso di tali imprese o semplicemente la naturale socialità dell'uoino. Ma il Concilio Vaticano II cl offre, in una précisa formulazione teologica, la motivazione di questa propizia realtà: «Lo Spirito Santo infonde ncl cuore dei fedeli quello spirito per la propria missione, da cui era stato spinto Gesù stesso»3. «Questo carattcra di universalità che adoma e distingue il Popolo di Dio, è dono dello stesso Signore, e con esso la Chiesa cattoiica efficacemente e senza soste tende ad accentrare tutta l'umanità, con tutti i suoi béni, in Cristo Capo nell'unità dello Spirito di Lui»4. Con la ferma fiducia che lo Spirito Santo vi sta sempre preparando I il terreno per una semina féconda, tanto tra i 42S fedeli cattolici come fra le istituzioni ecclesiali, proseguite instancabilmente il vostro lavoro di propaganda, e fate sl che il presente anno, tre volte giubüare per noi, per voi e per tutta la Chiesa missionaria, sia un anno dccisivo per una più metodica, concorde c universale anîmazione mis­ sionaria del Popolo di Dio e per una più decisa promozione e fioritura di tutte le Pontificie Opere Missionarie, non soltanto nei paesi di antica tradizione cristiana, ma anche in quelli in cui stanno sorgendo le nuove e giovani Chiese. Vi confort! ne! vostro lavoro il sapera che il Papa vi segue e vi incoraggia, e innalza preghiere per voi c per le difficoltà che incontrate; e in pegno di questa benevolcnza, siamo lieti di impartira a voi e a tutti i vostri collaborator!, sul piano nazionale, diocesano e parrocchlale, la nostra Apostolica Bencdîzione. • Dccr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, 4 [LE 3364 ]. 4 Const, dogm. de Ecclesia Lumen gerdium, m 13 (LE 3234]· 4055 1972 MAI 20.-SC INSTITUT. CATH., DECRETUM. PART.· Studium theologicum Ordinis F. M. Capuccinorum in Urbe tanquam sectio specializationis in theologia spirituali constituitur penes Facultatem theolo­ gicam Pont. Athenaei Antoniani in Urbe Sacra Congregatio pro Institutione Catholica, attenta petitione Revmi Rectoris Pontificii Athenaei Antoniani in Urbe huiusque perspecta Facultatis Theologicae sen­ Possiamo perciô affermarc che, secondo il Concilio tentia, cum compererit romanum Theologicum Studium Vaticano II, le Pontificie Opere Missionarie costituiscono Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum, ad mentem il principale strumento, di cui dispongono il Romano documenti Normae quaedam [LE 3652J die XX mensis Pontefiee e tutti e ciascun Vescovo, perché !'intero Corpo mali a. D. MCMLXVIII promulgati, peculiaram sibi finem ecclesiale e ciascuna delle Chiese locali coopcrino in ma­ elegisse altlorem Institutionem academicam iis praebendi niera efficace, permanente ed organica, con pleno senso qui, praesertim ex Institutis franclscalibus utriusque sexus, df unità c di universalità, alla attlvità missionaria della praeparantur ad diversa obeunda munera in Ecclesia, vel 427 Chiesa. «Le Ponti/ficie Opere Missionarie —corne già reccnut professores, vel ut magistri noviciorum luvenumvc reli­ temente ci siamo espressi— senza perdere la loro stretta giosorum, vel ut directores animarum mode rato resve spiri­ unione con la Sede Apostolica, hanno acquistato una tualium exercitiorum slmlllumque apostolatus operum nuova e più autentica espressione di collegialità episco­ necnon scientificam investigationem altius provehendi In pale» *. campo splritualitatis, praeprimls frnnciscalts. petitionem A voi, pertanto. figll carissimi, chc in questo campo laudati Hectoris libenter excipiens. Idem Studium Theolo­ sicte gli immediati collaborator! del Papa e dei Vescovi. gicum Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum in Urbe snetta l’altissimo onore e 11 sacro dovere di mantener vi\o hoc Decreto ad quadriennium et experimentum, ad nonnam ‘ a* semore più lo spirito missionario in mezzo al num. 35 memorati documenti Normae quaedam, tanquam PopSo di Dio® la dlFezione dei sacri Pastori e in sectionem specializationis theologicae (secundi scilicet ac tertii Facultatis cycli) in eadem Antoniana Theologica Rrcjsiae Ad eentes divinitus, 6 [LE 3364 ). E°pÆ>e natd. » Facultate erigit atque constituit, eiusdem alumnis potest»6271 η. 4056 SECRETARIATES AD CHRISTIANORUM UNITATEM FOVENDAM te facta ab eadem Antoniana Facultate acadcmicos S. Thelogiae Licentiae ct Doctoratus gradus cum specializations in theologia spirituali adipiscendi, omnibus fideliter adim­ pletis quae in Athenaei Statutis ab hac S, Congregatione approbatis praefinientur, in primis dc studiorum ratione, de docentibus, de experimentis atque de examinibus, necnon de arctis instaurandis relationibus cum ceteris Institutis Spirituali tat is Romae vigentibus, ceteris serva­ tis de iure servandis; contrariis quibuslibet minime ob­ stantibus. Datum Romae, die 20 mensis maii, in vigilia Penteco­ stes, a. D. 1972.—Gabriel Marla Card. Garrone, Praef. F. Marchlsano, Subsecr. •Prot N. 14«,AOFMCap 88 (1972) 195. 4036 1972IUN l.-SECR. UN. CRR., INST. AAS 64 (1972) 516-525 Instructio de peculiaribus casibus admittendi alios CHRISTIANOS AD COMMUNIONEM EU CllAR ISTI CAM IN ECCLE­ SIA CATHOLICA 1. Quaestio In quibus rerum circumstantiis et sub quibus condicio­ nibus fideles ceterarum Ecclesiarum vel Communitatum eccles i alium admitti possunt ad Communionem euchari­ sticam in Ecclesia catholica? Hoc saepe a nobis quaeritur. Quaestio haec non est prorsus nova. Iam enim Conci­ lium Oecumenlcum Vaticanum Secundum (Decretum de Oecumenismo Unitatis Redintegratio ) et Directorium Oecu519 menlcum dc hac re tractarunt >. / Nonnae pastorales, quae hic proponuntur, nullatenus eas quae nunc vigent, mutare sed tantum explicare in­ tendunt, illustrando principia doctrinalia e quibus ma­ nant, ut Ita exsecutio earum facilior reddatur. 2. Eucharistia et Mysterium Ecclesiae 1972 ILW 1 Sacramentum Eucharistiae, Integro cum hisce tribus ele­ mentis ac/ceptum» significat unitatem roalcm per Ipsum 620 effectam, unitatem visibilis Ecclesiae Christi, quae amitti nequit *. * b) «Celebratio Mlssne, ut actio Christi ct pupuli De! hierarchlcc ordinati, centrum est totius vitae christ lanae pro Ecclesia tum universa tum locali, ac pro singulis fi­ delibus»3. In Missae sacrificio Ecclesia, celebrando my­ sterium Christi, celebrat suimet ipsius mysterium atque concrete unitatem suam manifestat. Christifideles ad altare congregati sacrificium offerunt per manus sacerdotis, qui nomine Christi agit, ac repraesen­ tant communitatem populi Dei in professione unius fidei coniunctl. Illi hoc modo signum exstant et quasi delegatio cuiusdam amplioris praesentiae. Missae celebratio In se ipsa est iam professio fidei, In qua Ecclesia tota se ipsam agnoscit et exprimit. Si enim considerantur tum mira precum eucharisticorum signifi­ catio, tum divitiae contentae In aliis quoque Missae parti­ bus sive fixis sive iuxta cyclum anni liturgie! variantibus, cl animadvertitur liturgiani verbi et liturgiarn euchari­ sticam constituere unam et unicam cultus actionem4, facile hic patebit nihil verius illo principio esse: «lex orandi lex credendi» *. Sic Missa vim obtinet catcchetlcam, quam recens renovatio Hturglca merito agnovit et extulit. Ce­ terum, Ecclesia, decursu saeculorum, sedule curavit, ut in liturgiae celebrationem induceret themata maioris mo­ menti potloresque fidei communis acquisitiones experiendo factas. Quod fecit sive novorum ope textuum sive nova instituendo festa liturgica. c) Relatio inter localem Eucharistiae celebrationem et communionem eccleslalem universam colligitur etiam ex peculiari mentione, quae in precibus eucharisticis fit Pa­ pae, episcopi loci cl ceterorum episcoporum, qui ad col­ legium episcopale pertinent. Quae hic de Eucharistia tanquam centro et culmine totius vitae Christianae asserta sunt, referuntur quidem etiam ad totam Ecclesiam et quodlibet eius membrum, sed peculiariter ad eos qui in Missae celebratione activas paries habent et maxime ad illos, qui Corpus Christi in ea sumunt. Communio enim eucharistica in Missae cele­ bratione refvera ratio perfectissima est participandi Eu- 521 charistiam, cum hoc sit obsequi Domini verbis: «Accipite, comedite» ·. Intimus exsistit nexus inter mysterium Ecclesiae et mysterium Eucharistiae. 3. Eucharistia alimentum spirituale a) Eucharistia re continet id, quod fundamentum est Ipsius exsistentiae et unitatis Ecclesiae: Christi Corpus ut Eucharistiae effectus est etiam alere spiritualiter eos, sacrificium oblatum et fidelibus datum ut Panis vitae qui eam sumunt qualis revera est secundum Ecclesiae aeternae. Sacramentum Corporis et Sanguinis Christi da­ fidem: Caro et Sanguis Domini, datus in cibum vitae tum Ecclesiae, ut Ipsa constituatur, suapte natura seaeternae (cfr. lo. 6, 54-58). Baptizatis enim Eucharistia cumfert: est cibus spiritualis, quo ii vitam Christi ipsius vivunt, El — potestatem mlnlsterialem, a Christo collatam Apo­ penitius incorporantur atque impensius totius mysterii stolis suis eorumque successoribus, episcopis cum presby­ salutaris oeconomiae participes efficiuntur. «Qui manducat teris, sacramenta! i ter exsequendi ipsius Actum sacerdo­ unitatis tum fontes gratiae procurandae (cfr. Decr. de Oecumenismo Uni­ talem, quo Ipse semel in perpetuum semetipsum obtulit tatis redink patio, a. 8), Ecrirai* potest, propter rationes sufficientes, ac­ Patri In Spiritu Sancto, et fidelibus semetipsum dedit ut cessum ad haec sacramenta alicui Fratri sei uncto permittere. Qui accessus unum sint in Ipso; potest ia periculo mortis ve! ia urgente necessitate (in persecutione, — unitatem huius ministerii, quod nomine Christi, Ca­ permitti in earceribus), si Frater sejunctus ad suae Communionis ministrum acce­ pitis Ecclesiae, exercendum est, ac proinde in hlcrarchica dere non potest et sponte sua a sacerdote catholico sacramenta postulat, communione ministrorum; dummodo fidem consentaneam fidei Ecclesiae quoad haec sacram en ta expri­ — fidem Ecclesiae, quam Ecclesia in ipsa actione eucha­ mat et rite dispositus sit. In aliis casibus huiusmodl urgentis necessitatis decernat Ordinanus loci vel Conferentia episcopalis. ristica profitetur ct per quam in Spiritu Sancto respondet Catbohcus autem, similibus in rerum adiunctis, haec sacramenta petere dono Christi prout hoc re vera est. nequit, nisi a ministro qui Ordinis Sacramentum valide suscepit» (n. 55). 1 Decr. de Oecumenismo Undolü Redinlt paiio, η. 8: «Attamen communi­ Clr. etiam Una dicMiafaxwru dU Stpetariaio p J51 Cfr. etiam Decretum de Ecclesiis orientalibus catboVaL II, Decr. de Prrabyt. ministerio et vita Pm&yierprum oritnti, n. 5; Hch OricnU.ium Laictiamm, n. 27 (LE 3233). ConsL de S. Litantia Sacroumciwm Concilium, nn. 2,6 (LE 31 . S. Tridcntina Synodus sollemniter docuit, ad integram ct perfectam peccatorum remissionem tres actus in paenitente requiri tamquam partes sacramenti, videlicet con­ tritionem, confessionem et satisfactionem; necnon absolu­ tionem sacerdotis esse actum iudicialem iureque divino necessarium esse confiteri sacerdoti omnia et singula pec­ cata lethalia et circumstantias quae peccatorum speciem mutant, quorum memoria post diligentem conscientiae discussionem habeatur3. Plures autem locorum Ordinarii, solliciti ex una parte de difficultate suorum fidelium accedendi ad confessionem individualem ob existentem sacerdotum penuriam In ali­ quibus locis, cx altcra vero, de quibusdam erroneis theoriis circa doctrinam sacramenti paenitentlae atque de inva­ lescente propensione et praxi indebita absolutionem sacramentalem impertiendi una simul pluribus generice tantum confessis. Sanctam Sedem exorarunt ut p,ro vera natura sacramenti paenitentiac, condiciones necessarias ad rectum usum huius sacramenti in memoriam populi Christiani revocaret utque normas quasdam in praesentibus rerum adiunctls emanaret. Haec S. Congregatio, huismodi quaestionibus sedulo consideratis, habita ratione Instructionis .S Paenitentiariae Apostolicae diei 25 Martii 1944 [LE 1792J, haec declarat:/ 511 I. Firmiter tenenda et fideliter in praxi applicanda manet doctrina S. Concilii Tridentini. Reprobanda igitur est recens hic illicque exorta consuetudo, qua satisfacere praesumitur praecepto peccata mortalia sacramentalitcr confitendi ad obtinendam absolutionem per solam confes­ sionem generaliter vel, ut aiunt, communitarie celebratam. Praeter praeceptum divinum, in Concilio Tridentino decla­ ratum, ad hoc urget maximum animarum bonum, quod saeculorum experientia, ex individual! confessione, recte facta et administrata, provenit. Individual^ et integra confessio atque absolutio manent unicus modus ordinarius, quo fideles se cum Deo et Ecclesia reconciliant, nisi Impossi­ bilitas physica vel moralis ab huiusmodi confessione excuset. II. Fieri enim potest, ob particularia rerum adluncta quandoque occurrentia, ut absolutionem pluribus paenitentibus, sine praevia individual! confessione, generali modo impertire liceat vel etiam oporteat. Quod contingere potest imprimis, quando imminet mortis periculum et tempus non suppetit sacerdoti vel sacerdotibus, etsi adsint, ad audiendas singulorum paeni­ tentium confessiones. Quo in casu quivis sacerdos faculta­ tem habet absolutionem generali modo pluribus impertien­ di. praemissa, si tempus suppetat, exhortatione brevissima, ut actum contritionis quisque elicere curet. E nel nome della Àerglne Immacolata e dei vostro Confratcllo Beato Massimiliano Kolbe, di cuore impartiaIII. Praeter casus in quibus agitur de mortis periculo, mo a voi e a tutta la vostra Famiglia Religiosa la propizialicet sacramentalitcr absolvere una simul plures fideles trice Apostolica Benedizione. generice tantum confessos, sed apte ad pacnitentiam revo­ catos, si adsit gravis necessitas, nimirum quando, attento paenitentium numero, confessariorum copia praesto non est ad rite audiendas singulorum confessiones Intra con­ 4059 gruum tempus, ita ut pacnitcntes —absque sua culpa— gratia sacramental!, vel sacra Communione diu carere cogantur. Quod evenire potest, praesertim in terris mis­ 1972 IUN [15J.-PAULUS VI, NOTIFICATIO. PART.· sionum, sed in aliis etiam locis, necnon apud coetus perso­ narum, in quibus illa necessitas constat. Notificatur constitutio Pontificiae Commissionis Hoc vero non licet, cum confcssarii praesto esse possunt, iuri canonico orientali recognoscendo ratione solius magni concursus paenitentium, qualis verbi gratia potest haberi in magna aliqua festivitate aut pereIl Santo Padre, in sostituzione della Pontificia Commis­ grinationc 4. / 512 sione per la redazione del Codice dl Diritto Canonico Orientale, ha costituito la Pontificia Commissione per la IV. Ordinarii locorum necnon, quantum ad eos attinet, revisione del Codice di Diritto Canonico Orientale, sia sacerdotes, onerata conscientia cavere tenentur, ne confes­ nelle parti in vigore sia nelle restanti, già ultimate, ma sariorum numerus exiguus fiat eo quod nonnulli sacerdotes non ancora promulgate, alla luce soprattutto dei Decreti neglegant hoc insigne ministerium \ dum temporalibus del Concilio Ecumcnico Vaticano II. negotiis implicantur, vel aliis ministeriis non adeo neces­ sariis incumbunt, praesertim si ea a diaconis vel laicis * L’Oiservatore romano, an. 112 n. 133 diei 16 lun. 1972. idoneis praestari possunt. V. Judicium ferre an adsint condiciones, de quibus supra ·, ac proinde decemere quando liceat absolutionem 4060 sacra men talem generali modo conferre, reservatur Ordi­ nario loci, coilatis consiliis cum aliis membris Conferentiae Episcopalis. 1972 IUN 16.-SC DOCT. FID., NOR. AAS 64 (1972) 510-514 Normae pastorales circa absolutionem sacramentaLEM GENERALI MODO IMPERTIENDAM Sacramentum Paenitentlae Christus Dominus instituit nnViM neccatores veniam offensionis Deo illatae ab Eius mi“rŒà^obtinerent et simul reconciliarentur cum 6279 xCfr. Coast, dogm. de Ecclesia Lumm fm/iauo, d. xx [LE 3x31]. ’Cfr. Io. 20, 22 s. ’Cfr. Sess. XIV, Canones de sacramento pscxiitenUM 4, 6-9: DS 1704, 1706-1709. • Cfr. Prop. 29, ex damnatis ab Innocentia XI die a ruartli 1679 DS 1x59. 1 Cfr. Decr. de Presbyt. ministerio et vita «rrfmii 3, tj. (LE 3365 ]; Decr. de post. Episcop. munere in EocIrai 1 Ciru/tM to [LE 3J31]. ·Ν. III. 6230 π. <061«4062 SAGRA CONGREGATIO PRO CULTU - SIGNATURA APOSTOLICA 19/3 IUN Ιβ-ΙΫ pcrtltae, nisi supradictae nonnae servantur, tamquam Praeter casus ab Ordinario loci statutos, si qua alia abusus graves habendae sunt. Quod pastores omnes sedulo gravis necessitas exsurgat sacramentalem absolutionem arceant, conscii moralis oneris sibi Iniuncti erga bonum una pluribus impertiendi, sacerdos praevie recurrere te­ ac dignitatem sacramenti paenitentiae tuendam. netur, quoties possibile sit, ad loci Ordinarium, ut absolu­ tionem licite impertiat; secus, de huiusrnodi necessitate ac Has normas Summus Pontifex Paulus Pp. VI, ln audien­ de data absolutione eundem Ordinarium quam primum tia infrascripto Cardinali Sacrae Congregationis pro Do­ certiorem faciat. ctrina Fidei Praefecto die 16 lunii 1972 concessa, speciali modo adprobavit ac promulgari statimque valere iussit VI. Ad fideles quod attinet, ut frul possint sacramen­ tel! absolutione una simul pluribus data, requiritur om­ Romae, ex aedibus S. Congregationis pro Doctrina Fidei, nino, ut sint apte dispositi, seu ut unumquemque paeniteat die 16 lunii 1972.—Franciscus Card. Se per, Praefectus. admissorum suorum, isque a peccatis abstinere proponat, Paulus Philippe, a Secretis. scandala et damna forte illata reparare statuat et simul proponat singillatim confiteri debito tempore peccata Ada. M. DESDOUITS te L’ami du clergé 82 (1972) 9-11; 83 (1973) 103-108, G. LOBO in The Claxgy Monthly 38 (1972) 390-393; B. RUSSO gravia, quae in praesens ita confiteri nequeat. De his te Pal. clero 51 (1972) 1095-1112; G. SESSOLO in f Owervatore rodispositionibus atque condicionibus, ad valorem sacra­ maao. diei 31 iul. -1 aug. 1972. p. 1-2; D. TETTAMANZ1 in La ScuoU menti requisitis, fideles a sacerdotibus diligenter mo­ cattohca 1ÛÜ (1072) 255-209. P. TOGANEL tn ApoU. 45 (1972) 587; neantur. M. ZALBA te Notit- 8 (1972) 317-326 et in PrM 62 ζ!θΖ3) 193-213 ot te Raeogaa di 13 (1972) 17-39; Doc. Cath. 54 (1972) 1124-1125. VIL II, quibus communi absolutione gravia peccata remittuntur, ad confessionem auricularem accedant, an­ tequam novam huiusrnodi absolutionem sint recepturi, nisi iusta causa impediantur. Omnino autem tenentur, 4061 nisi obstet moralis Impossibilitas, accedere ad confessarium/ Infra annum. Viget enim etiam pro ipsis praeceptum, quo 1972 IUN 16.-SC CULTUS DIVINI, RESCRIPTUM. PART.0 omnis christifidelis tenetur cuncta peccata sua, utique gravia, quae singillatim adhuc confessus non fuerit, sacer­ Ordinarius loci concedere potest, IN ADIUNCTIS doti solus confiteri saltem semel in anno 7. PARTICULARIBUS, CELEBRATIONEM UNIUS Missae iuxta VIII. Sacerdotes doceant fideles prohibitum esse ne VETEREM RITUM ROMANUM illi, quos conscientia peccati mortalis gravat, habita copia Preces—Mon Révérend Père, Le 19 mai dernier, j’ai eu confessarii. de Industria aut ex neglegentia declinent satis­ l'honneur de solliciter un renseignement, et éventuellement facere obligationi confessionis indlvidualis, occasionem une autorisation, au sujet de la Messe de Saint Pie V. Je me exspectantes qua absolutio simul pluribus detur *. permets de renouveler, ce jour, mon instance. IX. Ut autem fideles obligationi peragendi indivlduaChaque année, la «Schola Saint-Grégoire» du Mans (Ecole lem confessionem facile satisfacere possint, curetur ut technique et pratique de Chant Grégorien) organise une Ses­ confessarii ln templis praesto sint, diebus et horis in fide­ sion internationale pour ses élèves. Celle-ci s’achève par une messe radiodiffusée sur «France-Culture». Elle sera célébrée le lium commodum statutis. 23 juillet, et, bien entendu, le nouvel «Ordo Missae» sera utilisé. In locis autem dissilis et remotis, quo sacerdos raro Intra Mais, pour la Session, qui sc déroule au Grand Séminaire annum accedere potest, res ita disponantur ut sacerdos, du Mans, pour les seuls élèves, la directrice désirerait utiliser quatenus fleri potest, singulis vicibus audiat sacramcntales confessiones alicuius coetus pacnitcntium, dum aliis la Messe de Saint Pie V. S’agissant d’un groupe spécifique et restreint, compte tenu des règles en vigueur, peut-elle envisager paenl tent ibus, si adsint condiciones de quibus supra ·, cette messe? Si une autorisation est nécessaire, vu le cas sacramentalem absolutionem generali modo Impertit; ita précis. Son Excellence Monseigneur Alix peut-il l’accorder? tamen ut omnes fideles, si possibile sit, semel saltem in Avec ma gratitude, et celle des élèves de la Schola Saintanno confessionem individualem perficere valeant. Grégoire pour l'intérêt que vous voudrez bien apporter à ma missive, je vous prie d’agréer, etc.». X.Fideles enixe edoceantur celebrationes liturgicas et communes ritus paenitcntiales perutiles esse ad praepara­ Rescr.—Sacra Congregatio die 16 iunii respondit: «quae­ tionem magis fructuosae confessionis peccatorum ct ad stionem proponendam esse Ordinario Dioecesano, qui pro sua prudentia pastorali iudicabit an opportunum sit concedere vitae emendationem. Caveatur autem, ne huiusrnodi cele­ brationes vel ritus cum sacramental! confessione et absolu­ celebrationem unius sanctae Missae iuxta Mlssale romanum non instauratum, remoto quovis periculo dissentionis et tur­ tione confundantur. bationis te communitate fidelium». Sl Intra huiusrnodi celebrationes pacnltentcs indivi­ dualem confessionem perfecerint, unusquisque a confcs* Cuidam sacerdoti dioecesi· CenccDanensi·, qui die 7 iunii 1972 sario, quem adit, singulariter absolutionem accipiat. In praedictam miserat epistulam S. Congregationi pro Cultu Divino: casu autem absolutionis sacramentalis una simul pluribus Notii. 9 (1973) 43, ubi tamen adnotatur: «Quidam, neglegentes peti­ 5*4 dandae, haec impertiatur semper iuxta peculiarem ritum ! tionem scribentj. deduxerunt Ordinarium loci concedere posse, de celebrationem Missae iuxta Mlssale non textauratum. Clarum a Sacra Congregatione pro Cultu Divino statutum10. moro, est ia petitione «t te responsione agi de unica missa «pour un groupe Culus ritus celebratio sit omnino distincta a Missae cele­ spécifique el restreint», te quedam «cas précis». Quaevis aka illatio bratione. est inepta et falsa.» XL Qui actu est scandalo fidelibus, potest quidem, si est sincere paenitens et scandalum removere serio propo­ 4062 nat, sacramentalem absolutionem una cum aliis accipere; ad S. Communionem tamen ne accedat, nisi postquam scandalum removerit iuxta confessarii iudicium, ad quem 1972IUN 17.-SIGNATURA APOSTOLICA, DECR. PART.· prius personaliter recurrat. Quoad absolutionem a reservatis censuris, serventur Appellatio apud Rotam Nuntiaturae Apostolicae normae iuris vigentis, tempus recursus computando a Hispaniarum proposita deferri potest ad Rotam Ro­ proxima individual! confessione. manam ANTE CITATIONEM PARTIUM XII. Ad confessionem frequentem seu «devotionis» Signaturae Apostolicae Tribunal, visa instantia 3ood attinet, sacerdotes ne audeant ab ea dissuadere fi­ a Supremum Dfto Paulo, actore in causa, die 27 npnlis 1972 missa nd dei. E contra, uberes eius fructus pro vita Christiana com­ obtinendum ut causa definita in prima instantia n Tribunali mendent 11 seque ad eam excipiendum semper paratos Metropolitano pertractari ac definiri possit in secunda instan­ ostendant, quotiescumque id a fidelibus ratlonabilter pe­ tia α Sacra Romana Rota potius quam a Rota Nuntiaturae Apostolicae in Hispania ad quum idem actor appellaverat; titur. Omnino vitandum est, ne confessio indlvidualis ud sola peccata gravia reservetur, hoc enim fideles privaret viso consensu partis conventae; attento ort. 39 M.P. A postal ico Hixpan larum N uni io [LE 1923], quo facultas datur partibus optimo fructu confessionis, ac famae noceret eorum, qui in hoc mutuo convenientibus causas directe ad Sacram Rotam singulariter ad sacramentum accedunt. per legitimam appellationem deferre; attento can. 1725, n. 2 XIII. Absolutiones sacramentales modo generali im- (collate cum art. 216, S 3, Instructionis Prooida Mater (LE •Clx- Cocc. Lat IV, c. at, aim Cone. TrkL. Doctrina cie Sacramento PaeniLtaUae, t j De confeuiooe et can. 7-3: DS 8χχς 1679-1683 et 1707170U; di. «tiam Prcp. 11 damnata a S. C S. Oilicii in Decr. 14 Sept. i66y DS »031. •Ctr. Inunctio S. Pacnit ApoeL diei 15 martil 1944 (LE 179a]. 'Cfr. a. 111. *· AUameo, uwpe *1 novi huius titas prxnulcalionan, ipsa abwluUotoB Mcxamenuli· v«ba, nunc praescnpU, adhibenda sunt, quae, ut palet, plurali umeo aptentur. 11 Cir. Litt. EacycL Afÿtfkt Ccrporii, 4. A. 5. 35 (1943), p. «35 ILE 1739). 6281 134 « ], vi cuius causa fit propria tribunalis cum citatio legitime peracta fuerit; consideratis notitiis ab Excrtio Nuntio Apo­ slolico missis, ex quibus constat citationes nondum factas esse, decrevit: «Acfor utatur iure suo appellationem prosequendi apud Sacram Romananx Rotam». battani α sJcr Suæ,reml Tribunnlh Signaturae Apostolicae, Card' Stajpa, Praef. Aurelius Sa- • ApoU. 45 (1972) 389. 6282 SUPREMUM TRIBUNAL SIGNATURAE APOSTOLICAE n. 4θβ3-4θβ4 1873 IUN 10 4003 1973 IUN 19.-PAULUS VI, LIT. AP. AAS 64 (1972) 545 In Refudlica Litoius Eburnei Apostolica Nuntiatura CONSTITUITUR, CUIUS SEDES IN URHE DAKAR COLLOCATUR. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam,— lussutn, quo Christus Dominus praecepit apostolis suis ut universum terrarum orbem peragrantes divina hominibus monita traderent (cf. Afc. 16, 15), tam Instat, ut Nos, toto animo In eas rationes atque consilia Incumbamus, quae ad sanctissimam religionem latius propagandam gentibusque Inferendam conducant. Cui sane rei cum Romanae Sedis ceterarumque nationum mutua amicitia prosit admodum, idcirco sancta Christi Ecdcsia curam hanc egit usquequaque ut cum populis necessitudines coniungcrct. Cumque, opitulante Deo, qui omnia temperat, apostolica haec Sedes et Res publica Litoris Eburnei secundo rerum cursu in vicem voluntatem sibi conciliaverint, visum est cum utriusque commodo fieri, si ibi loci Apostolica Nuntiatura consti­ tueretur, cuius sedes, nunc quidem, in urbe Dakar colloca­ retur. Quod per has Litteras facimus, datis iuribus omni­ bus. Ceterum quod iussimus sive nunc in posterum robur suum habeat, contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xix mensis Iunii, anno mcmlxxii, Pontificatus Nostri nono.—Aloisius Card. Traglia, S. R. E. Cancellarius. 4064 1972 IUN 19.-SIGNATURA APOSTOLICA, DECISIO. PART.* Sacerdos e Societate sine votis saecularizatus et legitime uxoratus caret iure percipiendi reditus et PENSIONEM CONSTITUTAM EX BONIS QUAE AD SOCIETATEM PERTINEBANT Facti Species,—Dominus Paulus, olhn sodalis Congre- Nec (igitur de negotio administrativo a Congregatione Ro­ manae Curiae delato. Quaestio quidem videtur Signaturae Apostolicae a Summo Pontifice commissa esse (Const. Apost. Regimini, n. 107). Quod patet ex ipsis Sccretariae Status litteris, peculiari ratione habita instantiae recurrentis, qui a Summo Pontifice expresse imploravit: ·! am most anxious, Your Holiness, that this matter be settled soon and that it be settled by the Holy See, not by Archldiocese X nor by an Civil Court». Cum igitur Signatura Apostolica cx Pontificia Commissione casum cognoscat, de merito causae sine dubio Judicandum est. II.—Quid de fundamento recursus? 1. Quoad petitum a recurrente postulatum, is, contra ac litteris diei 8 decembris 1969 asserebat, alia epistula die 11 lanuarii 1971 huic Supremo Tribunali missa, praeter summam < 8.865 pro Missis, alteram pro iuribus Stolae postulati raedictss Normas Interpretando ln materia gravi et peculariter ardua. 6283 6287 η. 4068 SC ECCL. ORIENT., FACULTATES RELIGIOSIS CONCESSAE L Hoc Sacrum Dlcasterium Ordinarios enixe adhor­ tatur ut, pro conim laudanda prudentia, «opportune et Importune» Sacerdotibus qui in crisi vocationis versantur paterne assistere velint ne in re tam gravis momenti, tum pro eorum ipsorum futuro, tum pro bono Ecclesiae, praeci­ pitanter agant, nec dispensationem sine gravibus obiectivis rationibus petant. Revera praesertim bis ultimis temporibus nonnulli qui ob repentinam crisim dispensationem expostulaverant po­ stea propriam petitionem revocabant cum iam Sacrum Dicasterium casum perpendebat. Alii autem post communicatum Rescriptum gratiae Jam impertitae eam acceptare noluerunt ut sacerdotii exercitium servarent, divina gratia moti ac angoribus conscientiae cruciati. Sunt denique et qui, dispensatione obtenta et matri­ monio coram Ecclesia celebrato, fidem etiam matrimo­ nialem prodiderunt. Novae Nonnae non eum finem habent ut gratia dispen­ sationis cuicumque petenti indiscriminatim concedatur, 642 sed tantum ut ad / simpliciorem formam investigationes ab Ordinariis peragendae reducantur. II. Ad η. II, 3, b, Normarum: «Causae et adluncta seu circumstantiae difficultatum quibus orator premitur», sunt elementa praecipua investigationis ab Ordinariis peragen­ dae ut Sacro Dicasterlo referre possint quibus rationibus oratoris petitio fulciatur. Hae autem rationes firmari de­ bent etiam aliis notitiis et adiunctis ex ipsis investigatio­ nibus forte manantibus (cfr. η. II, 3, c, d, e) et Voto quo Ipse Ordinarius circa ipsam petitionem propriam mentem manifestat. Dispensatio autem non veluti «automatice» conceditur, sed rationes proportionate graves requiruntur. Huius S. Congregationis est allatas rationes perpendere et in singulis sententiam dicere, considerando non tantum ipsius Oratoris bonum spirituale, sed et bonum Ecclesiae Universae, integra servata lege sacri coelibatus. Hac de causa non quaecumque rationes propositae semper sufficientes scu validae censendae sunt ad implora­ tam gratiam obtinendam. Ita sufficientes dici nequeunt: a) simplex voluntas nubendi, b) legis sacri coelibatus contemptus, c) attentatum matrimonium civile vel prae­ stituta dies pro matrimonii celebratione cum spe dispensa­ tionem sic facilius obtinendi. Petitiones igitur quae unice memoratis rationibus fulciri apparent Ordinarii huic Sacrae Congregationi ne mittant, praesertim dum agitur de sacerdotibus qui tantum a paucissimis annis Sacram Ordinationem acceperint. 1072 IUN’ 27 b) Quaevis aha superiora studiorum centra, etiam ab Ecclesiae auctoritate stricte non dependentia in quibus etiam theologicae vel disciplinae doceantur. Apud haec Instituta memoratis sacerdotibus dispensatis committi nequeunt disciplinae proprie theologicae vel ipsis intime conexae (e. g. paedagogia religiosa ct catechetical. In dubio quoad disciplinas theologiae conexas, res a S. Congregatione pro Doctrina Fidei, collât is consiliis cum S. Congregatione pro Educatione Catholica, dirimetur. VI. Haec Sacra Congregatio confidit nonnullorum expcctationes explevisse ut, difficultatibus solutis, faci­ liori via Normae datae integre servari possint. Datum Romae, die 26 Iunii 1972.—Franciscus Card. Seper, Praei. Paulus Philippe» a Secretis. Ada. E. F. REGATILLO in SaI terreo 61 (1973) 139-142; P. TOCANEL in ApoU. 46 (1973) 17-18. 4068 1972 IUN 27.-SC ECCL. OR., DECR. AAS 64 (1972) 738-743 Decretum quo nonnullae facultates Religiosis Orientalibus conceduntur et quidam canones de iisdem Religiosis mutantur vel suspenduntur Orientalium Religiosorum Supremi Moderatores, reno­ vationem vitae ac disciplinae religiosae ad mentem Conci­ lii Vaticani II expeditius efficaciusque perficere cupientes, Apostoiicae Sedi supplices porrexerunt preces ut ipsis quaedam ampliores facultates concederentur. Quas preces Sacra Congregatio Ecclesiis Orientalibus praeposita, attentis Institutorum Religiosorum Orienta­ lium diversitate atque rituum varietate. Summo Pontifici Paulo Pp. VI subiicere peropportune duxit. Qui statuit ut res examini Plenarii Patrum Coetus committeretur. Propterea, Sacra Congregatio, auditis Supremis Modera­ toribus atque opera Consultorum adhibita, elenchum fa­ cultatum parare curavit, quo nonnullas normas luris ca­ nonici vigentis de Religiosis perficere necnon huius tem­ poris necessitatibus aptare sategit, ut eae magis consonae congruentesque vitae et profectui Institutorum evangelicae perfectionis flerent, proponens mutationem vel su­ spensionem quorumdam canonum, qui ln Motu Proprio Postquam Apostollcis Litteris [LE 2263] continentur. Huiusmodi elenchum, a Plenario Patrum Coetu rite emen-/ 739 datum. Summus Pontifex benigne excipere dignatus est, ea tamen mente ut opportuna clausula, quoad Religiosarum III. Ad propositum dubium an Ordinarii applicare confessiones, adnecteretur. possint can. 81 CIC etiam cum dc dispensatione a sacro coelibatu agitur, «Negative» respondendum est. Haec enim Quibus adamussim expletis. Summus Pontifex omnia dispensatio unice et personaliter Summo Pontifici reser­ quae acta sunt rata habuit atque adprobavit, simul man­ vatur (cfr. De Episcoporum muneribus, η. IX. 1 ) (LE 3449 ]. dans ut integer elenchus facultatum publici iuris fieret, Proinde matrimonium forte celebratum quin concessa salvis Patriarcharum luribus. fuerit ab ipsa Sede Apostolica dispensatio quavis validi­ Quapropter, haec Sacra Congregatio pro Ecclesiis Orien­ tate caret. talibus, de mandato Summi Pontificis Pauli Pp. VI, has quae sequuntur, Religiosis Orientalibus facultates conces­ IV. Rescriptum reductionis ad statum laicalem et sas, publici iuris facit: dispensationis ab oneribus suam vim plene exercet im­ 1. Cuiusvis instituti Religiosi iuris pontificii erit con­ mediate a momento notlflcatlonls ex parte Ordinarii, nec stitutas iam provincias coniungere vel aliter circumscribere, ulla acceptatio ex parte Oratoris requiritur. Opportuna novas condere conditasve supprimere, firma manente pro cautela. Sacra Congregatio numquam directe cum Oratore prima divisione in provincias aut pro totali earumdem dispensationis Rescriptum communicat, sed semper Ordi643 nario | id mittit, ut occasione Rescripti exacutionis, Ipsum suppressione, obligatione recurrendi ad Sedem Apostoli­ cam (cfr. M. P. Postquam Apostolicis Litteris, can 15, § 1). Oratorem modo magis personali moneat quoad vitam Christianam ducendam ad animae propriae aeternam salu­ Synaxis seu Capitulum Generale statuat normas servandas tem promerendam el chrlstlfidcllum aedificationem. ώ erectione et innovatione provinciarum Constitutionibus Sl vero. Rescripto notlflcato. Orator poenitentia motus inserendas. voluntatem manifestat perseverandi in exercitio sacerdotii, 2. Pro Religionibus pontificia exemptione fruentibus, Ipse pariter a quovis sacerdotali munere i ure suspensus exceptis tamen Monasteriis, obligatio suspenditur Sedis censendas est quia ipsa notificatione ad statum laicalem Apostoiicae beneplacitum petendi ad domum religiosam reducius est; attamen potest Sacrae Congregationi novam constituendam vel supprimendam (cfr. cann. 8, § 3; 10, petitionem porrigere pro readmisslone in stalum clerica­ § 2; 19, § 1. il 2 ct 20, § 1), salvis iis quae ad normam iuris lem. Ipsa autem Sacra Congregatio, post congruum pro­ Hierarchls locorum competunt. bationis tempus, attento favorabili Voto Ordinarii, decer­ 3. Firmis proprii cuiusvis Instituti Constitutionibus, net de opportunitate proponendi novam gratiam Summo quae potiorem aetatem aliaque requisita exigant, ad mu­ Pontifici. nus Supremi Religionis Moderatoris inhabiles sunt qui V. Verbis «similibus Institutis» quae 1η η. VI, 4, d, eandem Religionem professi non sint per decem saltem annos a prima professione computandos et annos triginta «Normarum» Inveniuntur. Inlelllgl debent: a) Facultates, Instituta, Scholae etc., scientiarum ec- quinque non expleverint (cfr. can. 31, n. 2 et 5). Pro aliis clesiast Icarum vel religiosarum (o. g. Facultates luris Ca­ Superioribus maioribus, praeter professionem perpetuam, nonici, Missionotogiae, Historiae Ecclesiasticae, Philoso­ sunlciunt triginta anni (cfr. can. 31, n. 3). Pro ceteris vero phiae oel Instituta Pastoralia, Paedagogiae Religiosae, officiis lus particulare aetatis requisitum determinare valet, Catedvticae, etc.). Apud memorata Instituta nullum do­ ita tamen ut pro Magistro Novitiorum, praeter proiescendi munus sacerdotibus dispensatis committi potest, X’l&Vu).5’11*"1 triginta annorum re' Immo ipsi a dicto munere omnino recedant oportet ante dispensationis concessionem. 4. Supremis Moderatoribus Religionum laicalium luris 6289 6290 1072 IUN 28 SACRA CONGREGATIO FRO RELIGIOSIS pontificii incultas conceditur dispensandi, de consensu sui Consilii, admittendos in Religionem super 1 egUimitate natalium, dummodo nc sint sacrilegi vel adulterini. 5. Institutis Religiosis relinquitur facultas aptius de­ terminandi tempus et locuin praeviae probationis scu postulatus, etiam extra domum novitiatus, non exclusa facultate eam extra domum propriae Religionis peragendi 740 (cfr. cann. 71-73). / 6. Religiosi, de propria coniunctlone cum Deo fovenda solliciti, bis saltem in mense ad Paenitentlae Sacramentum accedere satagant (cfr. can. 138, § 1, n. 3); Superiores vero frequentiam huiusmodi promovere studeant atque provi­ deant ut sodales alternis saltem hebdomadis ac etiam saepius, si id cupiunt, sacramentalcm confessionem pera­ gere possint (cfr. can. 138, § 2). 7. Quod ad confessiones Religiosarum nominatim at­ tinet, statuitur: a) Religiosae omnes atque novitiae, ut in hac re debita libertate fruantur, confessionem sacramentalem valide et licite instituere possunt apud quemcumque sacerdotem ad confessiones audiendas ln loco approbatum, firma semper disciplina religiosa communitatis; Hierarcha loci tamen invigilet ne in re abusus irrepant, quod si irrepserint, cos caute et prudenter eliminet, salva conscien­ tiae libertate; b) Quo melius autem communitatum bono consulatur, Monasteriis vitae contemplativae, domibus formationis et communitatibus numerosioribus confes­ sorius ordinarius detur; et saltem Monasteriis praedictis necnon domibus formationis etiam extraordinarius, nulla vero facta obligatione ad illos accedendi; c) Pro aliis com­ munitatibus confessarius ordinarius nominari potest, si adiuncta peculiaria iudieio Hierarchae loci id suadeant; d) Hierarcha loci confessorios accurate seligat, qui con­ gruenti maturitate aliisque necessariis qualitatibus pol­ leant; ipse iudicet de numero, aetate et duratione in mu­ nere, necnon ad illos nominandos vel ulterius confirmandos procedat collatis consiliis cum communitate cuius interest; e) Praescripta canonum, quae praecedentibus determina­ tionibus contraria sunt, vel quae cum illis componi ne­ queunt, vel quae, illis perspectis, ratione et applicatione carent, suspensa manent. 8. Quae praecedenti numero statuuntur, valent quoque pro communitatibus laicalibus virorum quatenus ipsis ap­ plicari possunt. 9*. Supremis Moderatoribus Religionum laicalium iuris pontificii facultas fit concedendi, de consensu sui Consilii, iusta de causa, ut bona propriae Religionis alienari, op­ pignerari, hypothecae nomine obligari, emphyteusi redimi possint, utque personis moralibus propriae Religionis aes alienum contrahere liceat usque ad eam pecuniae summam quam Synodus Patriarchalis aut coetus Nationalis vel Regionalis Episcoporum proposuerit et Apostolica Sedes approbaverit. η. 4069 tium, neque unum ante finem impediant, et novitiatus 2 annos non excedat. Quae spatia actuositatis formatviae 12 mensibus novitiatus adduntur (cfr. can. 89, §§ 3-4); e) Iusta de causa, Superior Maior permittere potest, ut prima votorum professio anticipetur, non tamen ultra 15 dies nec non ut extra novitiatus domum emittatur (cfr. can. 110, § 1). 12. Synaxeos seu Capituli Generalis est determinare tempus probationis ad emittendam professionem votorum perpetuorum, quod tamen tribus annis ne sit brevior, ne­ que novem annos continuos excedat (cfr. can. 110, §§ 1-2). / 742 13. Supremus Instituti Religiosi Moderator, de con­ sensu sui Consilii, potest sodalem, qui Religionem legitime deseruit sive expletis votis temporaneis sive ab eisdem exemptus, readmittere etiam sine obligatione iterum novi­ tiatum peragendi, praescripto tamen quodam probationis tempore (cfr. can. 74, § 1, n. 6 et can. 191, § 2). 14. Ordinationibus particularibus cuiusque Instituti reliqultur recollectionis spiritualis temporis determinatio, antequam candidati novitiatum incipiant vel novitii vota temporaria nuncupent, de qua in canonibus 73 et 105, § 3, cauto tamen ut minimum quinque dierum statuatur. 15. Voluntatis explorationis obligatio, de qua in can. 84, suspenditur. 16. Testamenti condendi obligatio, quae nunc in can. 103, § 3 statuitur, ad tempus quod immediate vota perpe­ tua praecedit transferri potest. 17. Synaxes seu Capitula Generalia Religionum cleri­ calium possunt: a) concedere sodalibus non clericis perpe­ tuo professis vocem activam et passivam ad Synaxes cuiusque gradus, sive electionum sive negotiorum, secun­ dum condiciones a Synaxi Generali statuendas; b) statuere ut sodales non clerici perpetuo professi, admitti valeant ad munera excercenda mere administrativa quae cum mi­ nisterio proprie sacerdotali relationem directam non ha­ beant; c) statuere insuper, secundum condiciones ab ipsis determinatas, ut sodales non clerici perpetuo professi fungi valeant munere consiliarii cuiusque gradus, non autem munere Superioris vel Vicarii cuiusque gradus. 18. Supremis Moderatoribus Religionum laicalium luris pontificii facultas fit, de consensu sui Consilii, concedendi suis subditis professione minore perpetua adstrlcti>, id petentibus, licentiam cedendi sua bona patrimonialia, iusta de causa et salvis normis prudentiae. 19.Supremi Moderatores Ordinum virorum, Monachis exceptis, propriam clausuram temperare possunt ad nor­ mam canonis 150. 20. Vetitum ne religiosae singulae e domo exeant suspenditur, firmo tamen vigilandi onere nc incommoda oriantur (cfr. can. 153). 21. Supremis Moderatoribus Religionum laicalium vi­ rorum et mulierum iuris pontificii facultas tribuitur, dc consensu proprii Consilii, sodales vota temporaria profes­ sos, id petentes, in saccularem conditionem restituendi: Quo in casu vola temporaria ipso facto cessabunt. 22. Religiosus qui cardinalatum, patriarchalum vel episcopatum di/miscrit et in domum religiosam redierit, 743 voce activa gaudere potest (cfr. can. 178, $ 2). 23. Sacerdotes religiosi, qui a Superiore Maiore Reli­ gionis clericalis exemptae facultatem obtinuerint audiendi confessiones, ea uti possunt quoad religiosos ct uovitlos in omnibus domibus Religionis ct extra eas. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesiis Orientalibus, die 27 mensis Iunii, anno 1972.— M. Card, de Furstenberg, Praefectus, Marius Brini, Archiepiscopus tit. Alglzcn., a Secretis. 10. Supremus Instituti Religiosi Moderator, de consensu sui Consilii, non requisito beneplacito Sedis Apo741 stolicae, valet: / a) sedem novitiatus constituere in aliqua domo Instituti Religiosi vel etiam plures in una provincia, servatis praescriptis iuris communis et particularis (cfr. can. 87, § 1, n. 3); b) transferre, vel in perpetuum vel ad tempus, sedem novitiatus, ad normam iuris iam erectam, in aliam domum, praemonitis Hiérarchie locorum quorum interest et servatis de iure servandis; c) permittere ut no­ vitiorum coetus, per certa temporis spatia, in alia Insti­ tuti domo, a se designata, commoretur pro bono institu­ tionis eorundem novitiorum; d) si exiguus novitiorum numerus ad vitam communem promovendam non aptus esse videatur, collocare novitiatum apud Instituti commu­ nitatem quae ad formationem parvi eiusmodi coetus novi­ tiorum fovendam idonea sit. 11. Circa tempus novitiatus, serventur praescripta Adn. C. GORRICHO in CpR S3 (1972) 353-359. Constitutionum proprii Instituti Religiosi. Attamen: a) Ad validitatem requiritur ut novitiatus 12 menses, non necessario continuos, complectatur, in domo ad hoc rite 4069 designata (cfr. can. 88, § 1, nn. 3 et 4); b) Absentia a coetu et a domo novitiatus, quae tres menses sive continuos sive intermissos superet, ipsum novitiatum invalidum reddit 1972 IUN 28.-SC RELIGIOSORUM, NOTIFJCATIO. PART.· (cfr. can. 89, § 1); c> Absentia tribus mensibus brevior, apta prorogatione completur auctoritate Superioris Maioris Nova Statuta Unionis Superiorum Generalium apaudito Novitiorum Magistro; brevissima vero, dispositione PRODANTUR Superioris Maioris solvitur (cfr. can. 89, § 2); d) Experi­ menti causa, Synaxis seu Capitulum Generale maiontate I—APPROBATIO PONTIFICIA duarum partium suffragiorum e tribus decernere potest Roma. 23 giugno 1972 ut ad complendam novitiorum institutionem unum vel » a cnMla actuositati formati vae, cum indole Reoerendo Padre. Ml è gradi to partrcIparLe —In rlvontro SutTngru?ntl tibu^da extra novitiatus domum nilo Sua preginta letters dei 6 c.m.— che questo Sacrx* l>lea­ peragantur? dummodo neque primos tres menses post Inist ero, prendendo atto delle modi fiche di alcunl puuti drgll 6291 6292 STATUTA UNIONIS SUPERIORUM GENERALIUM η. 4069 Statuti dl cod«ta Unione, come risultano ncf fogli da Lei cortesemente allegati, ben volcntieri le approva, con Je scguentl osscrvazionl: 1. AI n. 19. g (nuooo): L’agglunta proposta sulTInterpretazlone degli Statuti rende plù évidente la lacuna in essl awertita sulla maniera dl procedere aile loro eventual! modi* fiche. Converrà, dunrnie, colmarla, inserendo, o a continuazio* ne della predetta aggjunta, oppure al trove, che «ognl evcntuale modifica degli Statuti dovrà essore approvata dalTAssemblca Generale e con fermata dalla Santa Sede». [cfr. Sialuta, ad n. 351. 2. Al n. 19 h fnuovo): Si ritiene conveniente Inscrire nel testo le parole sottolincate: »Promuovere, d'accorda con la Sacra Congregazione per t Religiosi e gli Istituti Secolari, i contaiti con le Confercnie Nazionoll dei Superiori Magglorl». [cfr. Statuta, ad n. 20. h ]. Profitto volenticri delToccaslone per confcnnarml con sens! di dhtlnto ossequio di Lei devotissimo nel Signore.—Agostino Mayer, Segr, Π—STATUTA UNIONIS SUPERIORUM GENERALIUM L 1st i(uz lone e fine 1. Per promuovere la vita degli Istituti Religiosi o di Vita Comune al servizio della Chiesa per una più efficace collabo* razlone tra loro e per un più fruttuoso contatto con Ia Santa Sede e con la Gerarchia è costi tui ta Γ Unione dei Superiori Generali, II. Membri 2. Sono membri dl dlritto dl questa Unione tutti i Superiori Generali degli Istituti Religiosi o di Vita Comune dl diritto pontificio. Tra questi Superiori Generali sono da considerarsl anche gli Abati Primate e Presidi delle Congregazlonl Mo­ nolithe. 3. Possono nderirc alTUnlone, come membri Dggiuntl, anche I Superiori Generali degli Istituti dl diritto diocesano nurché comunichino per Iscritto al Consiglio delTUnione la loro adeslone. III. Organismi 4. L’Unlone del Superiori Generali comprende I seguentl organismi: a) L’Assemblea Generale; b) Il Consiglio delTUnlone; c) Il Consiglio per i Rapportl tra la Sacra Congregazione per i Religiosi e TUnlone; d) La Segreteria Generale; e) Le eventual! Commissioni. IV. Assemblea generale 5. L’Assemblea Generale è costitulta da tutti I Superiori Generali membri dl diritto delTUnione. I Superiori Generali, impossibilitati a partecipare personalmente aile Assemblée, potranno delegare il loro X’icario o un altro membro del Consi­ glio Genera lixio o 11 Procuratore Generale o un altro religioso della stessa Religione. Tuttavia quando sl tratta di votazioni e dl elezlonl, ll delegato dei Superiore Generale deve essere munito dl delega scrltta. 6. Oggettl deITAssembles Generale, tra gli altri, saranno: a) Comunlcazlonl da parte dclla Santa Sede; b) Scambio dl informazlonl e dl Idee dl comune Intéresse, nonché il loro studio; c) Determlnaxione del punto dl vista delTUnione su argomenti In cui ê necessario od opportuno che TUnlone adotti una presa dl posizione collettivo; d) Creazione o soppressione di Commissioni; e) Elezlonl dei delegati delTUnione al «Syno­ dus Episcoporum» e tulle le altre elezionl che a norma dl questi Statuti competano alTAssemblea Generale; I) Hsame e approvazione dei bllnnclo flnanziario annuale presentato dal Consiglio e determinazlone dei contributo dei membri delTU­ nione per le spese delTUnione stessa. 7. Ouando vlene debitamente convocata un’Assemblea Generale nella quale si dovrà discutere e votare una questione importante. Ia maggioranza dei prescntl sarà sufficiente per rendere Ia decisione valida e Ircitn. 8. L’Assemblea Generale dovrà essere convocata almeno una volto nlTnnno e ognl volta che sorgerù una questione Importante da discutere o un'clezione da fare. VI. ll Consiglio „JL, ? Consiglio è l'organe esecutlvo dcll'ünlone dei SuPe ,,, Ucncrali c deve essere convocato nlmeno Quattro volte neu anno. _ 15? EJ c°mpwto dal Présidente delTUnione. dal VlcePresldcnte e da» set te· Consigner! quali rapprcscntnnti dl sette gnippl d Istituti Religiosi o di vita Comune (cloè: Canonici Regolorf; Monuei; Ordini Mendicanti; Chiericl Rcgolarl; Congregnzionl Religiose Clerical!; Societù di Vita Comune: Con­ gregationi Religiose Laicali). 16. Il VI ce- Près Iden te è eletto dnlTAsscmblea Generale con votazlone segreta per schede a maggioranza a norma dei can. 101. 17. Il Vice-Presldente sostituisce il Présidente assente o impedito temporanea men te e d (venta Présidente ’ad com­ plendum triennium* quando Tufflclo di Présidente clivent! vacante. In questo caso, ed ognl quai vol ta Tufflclo di VlcePresidente di venta vacante, la successiva Assemblea Generale procede alTelezione di un nuovo Vice-Presldento *ad com­ plendum triennium*. 18. I Consigner! sono elettl clascuno rlspettivamente dal Superiori Generali dei gruppo che devono rappresentare con votazione sempre a norma del can. 101. 19. Il Vice-Presldente e i Consiglierl durnno nelTUfficlo perii triennio in corso sempre che rcstlno.actu. Superiori Gene­ rali. Nella evcntuale vacanza di qualche Consigliere il gruppo rispettivo, legit t i mamente convocato dal Présidente, procede en­ tre tre mesl ad una nuova elezione *ad complendum triennium*. 20. Sotto Ia direxione dei Présidente, il Consiglio ha il compito di organizzare Tattivitâ delTUnione c In particolare: a) Esprimere i pareri o i consensi previsti dagli Statuti; bj Pré­ para re le Assemble* Generali; c) Curare Tefflcienza della Segreteria Generale; d) Nominare i membri delle Commissioni permanenti create dalTAssemblca Generale e curarne 11 funzionamento; e) Creare ed organizzarc Commissioni tempora­ nee; f) Trattare I casi urgenti che non permettano la convocazione delTAssemblea Generale, con obbligo di riferirne a IT As­ semblea stessa; g) Se dovessero sorgere delle difficoltà in merito al presentl Statuti, il Consiglio ha la facoltà di Inter­ pretari! con obbligo di riferire alia prossima Assemblea Ge­ nerale; h) Promuovere, d’nccordo con la Sacra Congregazione per I Religiosi e gli Istituti Secolari, i contatti con le Conferenzc dei Superiori Maggiori; i) Controllare Tamministrazlone finanziaria. VII. Segreteria Generale 21. Sotto il controllo del Consiglio funzionerà una Segre­ teria Generale, composta dal Segretario Generale, dal Tcsoriere e da eventual! loro aiutanti. 22. H Segretario e il Tesoriere debbono essere religiosi ma non necessariamente Superiori Generali. 23. Compiti dei Segretario Generale saranno: a) Curare Torganizzazione delle Assemblée Generali e delle riunioni dei Consiglio e delle Commissioni; b) Redigere i verbali delle Assemblée Generali e delle riunioni del Consiglio, cui partecipa; c) Curare le comunicazionl ufficiali delTUnione, la corrispondenza e TArcliivIo delTUnione; d) Dirigere 11 lavoro degll eventuall aiutanti. ·. , , Λ, 24. Il compito del Tesoriere è di curare Tamministrazlone flnanziaria delTUnione. VIII. Delle Commissioni 25. Le Commissioni possono essere permanenti o tem­ poranee. 26. Le Commissioni create da IT Assemblea Generale sono composte da un numero variabile di membri, scelti tra I Superiori Generali, che possono farsi sostituire da un loro de­ legato. Parimentl, ognl commissione puà aggregarsi dei periti. 27. I membri di ognl Commissione permanente designano un Présidente che ne guida Tattlvitù ed un segretario chc nc redige gli attl e ne facilita in ogni modo 11 lavoro. 28. Le Commissioni permanenti trasmetteranno alTAstemblra Generale per mezzo di relazioni scritte o verbali, secondo i casi e le circostanze, i rlsultati dei loro lavoro. 29. Le eventual! Commissioni temporanee nominate dal Consiglio potranno avere membri non Superiori Generali e proccderanno secondo le indicazioni del Consiglio stesso. V. Il Présidente 0. L’Unlone hn un Présidente che csercila le sue funzioni α norma degli Statuti. 10. Il Présidente vlene eletto dnlTAsscmblea Generale con votazione segreta per schede e sempre con maggioranza assoluta. 11. Tutti l membri dl diritto delTAssemblea Generale hanno voce nttiva, mentre hanno voce passiva soltanto quelll residenti a Roma e dintoml. 12. Il Présidente dura nelTufflcio per tre anni ed ύ sempre rieleggibile. Cessando perô dl essere Superiore Generale cessa pur dalTulfIclo dJ Présidente. 13. SpetU al Présidente: a) Rappresentare ufflciulmente TUnlone; b) Convocare e presledcre TAssemblea Generale e 11 Consiglio delTUnione; e) Convocare e. dirvttamentc o per mezzo di un suo delegato, pro lcd ere le aduna nze elettlve dei gruppl previsti dagli Statuti: d) Nominare, udito il parere dei Consiglio, uno dei membri dei ineÎlcv peuvent et doivent être surmontées l-’évêque ’appuie continuellement surI Vatican II filiale et sur àles __ - s— r___ turns Li >ynlKesc (le obcissanc^ cpini mil n .nwlKn^nrnti du Pane Paul VL Π admet HU-mime «rayeette et H responsabilité de Γ «luclorila, aposfol in «roifi jm partie puisse être révisée sur dw points secondaires lot, discours pastorale ereretnda». Cela conformément à la doctrine tradi- 6297 6298 1072 ILL 10-AÜG 0 SACRA GONG. PRO RELIGIOSIS - SIGN. AP. - PRO CULTU Honnelle de l’Eglise cnil a ôté réaffirmée dans les documents dUEn°con3équen?c? ces deux S. Congrégations ne volent pas comment elles pourraient accueillir le recours du vénérable Chapitre cathédral; elles adressent à celui-ci une pressante Invitation à surmonter, avec [a générosité qui s impose» ™ tensions ct Incompréhensions ducs h un difficile mais néces­ saire changement, ct h collaborer de façon loyale et constricti­ ve avec l’Ordinaire. lequel, nous en sommes certain, est pleine­ ment ouvert ù votre collaboration dans le cadre dc son pro­ gramme pastoral. Ce qui compte, ce ne sont pas nos vues particulières des problèmes cl de leurs solutions, mais le principe de la charité ct de l’unité avec le pasteur du diocèse. Nous avons confiance dans la sagesse du Chapitre et dans le sens de responsabilité sacerdotale de chacun de scs membres. Ils montreront leur amour pour le bien du diocèse en donnant le bon exemple à tous, prêtres et fidèles, par une sincère adhésion h leur Ordinaire et par une loyale collaboration à son programme pastoral, afin que, selon l’exhortation de Saint Paul, *veritatem autem facientes in charitale, crescamus in Illo per omnia, qui est caput Christus (Eph. 4, 15)». Dans la confiance que cette décision du Saint-Siège mar­ quera le début d’une vigoureuse reprise de vie chrétienne pour la vénérable Eglise de Roermond, nous exprimons au révérendissime Chapitre cathédral nos sentiments d’estime et de fraternelle charité dans le Christ Jésus.—J. Gard. Wright, Pref. della S. Congr. per il Clero. Per il Cardinale Prefetto: Ernesto Civardl, Segrctario dclla S. Cong. per i Vcscooi. a religione qui post binam invitationem a Superiore maiore factam non redierint vel respondere renuerint vel se redire nolle declaraverint, tribus expletis mensibus a die quo Ordi­ nem sine debita licentia derelinquerunt. 2. In casibus de quibus supra, si de factis quae sunt di­ missionis causa certo constiterit, sufficit ut Superior maior cum suo Gonsilio declarationem facti emittat; curet tamen declarationem huiusmodi fratri dimisso notificare et collectas probationes in archivio provinciae conservare. Haec notificatlo cum summula documentorum Curiae generali transmittenda esL 3. Dimissi ob delicta, pro quibus iure dimissio ipso facto statuitur, liberantur ab obligationibus ex professione ortis, salvis oneribus Ordinibus sacris adnexis; et Ordo non tenetur eosdem iterum recipere. lidcm vero religiosi, in sacris constituti, adscriptl manent Ordini tamquam clerici, donec Episcopum benevolum re­ ceptorem invenerint, aut Sancta Sedes aliter disposuerit. ♦ Magistro Generali OrdinisFratrum Praedicatorum, Prot.N. 2346/72: AOP 80 (1971-72) 670-671. 4076 1972 IUL 26.-SIGNATURA APOST., DECLARATIO. PART? Recursus tum ♦Capitulo Cathodrali Roermondenai, Prot. N. 139519: Doc. Cath. 69 (1972) 929-930. 4074 1972 IUL 19.-SC RELIGIOSORUM, RESPONSUM. PART.* Facultas datur Ordini F. candi Capitulum Generale M. convo­ extraordinarium ad mu­ tationes inductas satis comprobandas ante appro­ bationem definitivam Constitutionum Capuccinorum Roma, 19 luglio 1972 Reverendo Padre, E’ qui giunta la Sua stimata Jettera del 5 giugno u.s., concernente la convocazionc di un Gapitolo ge­ nerale straordmario dell’Ordine nel 1974. A taie riguardo, mi pregio significarLe che questa Sacra Congregazlone, dopo aver attentamente csaminato la questio­ ne, è del parere che sia opportuno celebrare tale Gapitolo, s a per la decisione presa dal Capitolo ordinario del 1970, sia per 1 utili tà dl un esame e di una valutazione del cambiamenli introdotti, soprattutto tenendo conto del modo con cui essi sono stati messi in pratica. Trattandosl di una fase sperimentale, e necessario dopo un certo tempo analizzare ed esprimere un giudizio sui risuitati ottenuti, con lo scopo di correggerc o miglforare quanto puô essere emerso da tale studio. • Sacro Dicastero, inoltrc, ritiene che sia prematuro richiedere la approvazione definitiva delle nuove Gostltuzioni dopo soli b annL Il Motu Proprio Ecclesiae sanctae, infattl, aure Ia possibili ta di un periodo di esperimento che va al di la di un sessennio (II, n. 6) (LE 3457]. MI valgo intanto della circostanza per porgerLe distinti ossequi. Devotissimo in Domino.—Agostino Mayer, Segr. °’ F‘ Μ (1972)^169° ΡτοΧ’ Ν 2θ43/72: AOFMCap 88 4075 1972 IUL 22.-SC RELIGIOSORUM, FACULTATES. PART.* Nonnullae facultates conceduntur, iuri communi CONTRARIAE, CIRCA DIMISSIONEM SODALIUM A VOTIS SOL­ LEMNIBUS Ordinis Fratrum Praedicatorum Romne, die 22 lull! 1972 I. Reverende Litterae S. C. pro Religiosis Pater, Litteris diei 21 nprilis currentis anni Paternitas Tua huic Sacrae Congregationi nonnullas postula­ bas facultates, iuri communi contrarias, circa dimissionem religiosorum n votis sollemnibus Ordinis Tui. Eadem Sacra Congregatio, omnibus ad rem pertinentibus mature perpensis, facultates, prout in annexo folio continen­ tur concedit, experimenti gratia, donec luris ennonicf Codex recognitus vim obtinebit, contrariis praescriptionibus minime °bLihenter ’demum hac utor opportunitate me Tibi addictis­ simum in Domino profitendi—Aug. Mayer, Seer. II. Facultates concessae 1 sollemniter professus ipso facto habendus est Elanh delicta nro quibus Iure communi dimissio statuta dimissi habendi sunt apostatae 6299 η. 4074-4077 S. C. ad Signaturam Apostolicam contra decre­ pro Religiosis confirmantis dimissionem RELIGIOSORUM A SUPERIORIBUS DECISAM, EFFECTUM HABET SUSPENSIVUM Supremum Signaturae Apostolicae Tribunal, visa in­ stantia diei 10 iulii 1972 patroni ex officio partis recurrentis, qua petit ut declaretur vis suspensiva recursus interpositi apud Hoc Supremum Tribunal, quae, ex documentis alla­ tis, apparet denegata a parte resistente; Audito Promotore lustitiae deputato in causa; Considerato quod in can 647, § 2, n. 4 Codicis Juris Canonici, qui regit «religiosos qui vota temporaria nuncu­ parunt», ita legitur: «Contra dimissionis decretum est reli­ gioso facultas recurrendi ad Sedem Apostolicam; et, pen­ dente recursa, dimissio nullum habet iuridicum effectum·; Perpenso quod eadem dispositio a fortiori urgeri debet relate ad religiosos qui vota perpetua nuncuparunt In religione clericali exempta (can. 666). Statuta a Const. Apost. tRegijnini Ecclesiae Universae· diei 15 augusti 1967 (art. 106) [LE 3578) possibilitate «ap­ pellationis seu recursus adversus decisionem competentis Dicasterii» ad Sectionem Altcram Signaturae Apostolicae «quoties contendatur actum ipsum legem aliquam vio­ lasse»; Visa decisione Huius Supremi Tribunalis diei 9 iunii 1971 circa effectum suspensivum recursus ad Signaturam Apostolicam cx parte parochi amoti a paroecia; Attenta declaratione Pontificiae Commissionis Decretis Concilii Vaticani II interpretandis, diei 1 iulii 1971 (A.A.S., Vol. LXIII, fasc. 11, p. 860) [LE 3985), qua edictum est, quoad processum remotionis parochi, recursum a decisio­ ne S. Dicasterii ad Supremum Tribunal Signaturae Apo­ stolicae «non esse tantum in devolutivo, sed etiam in suspensivo cx analogia cum can. 2146, § 3 C.J.C.»; cum eadem sit ratio decidendi relate ad quaestionem motam in causa de qua supra, declarat recursum a Religioso Rev. P. Paulo interposi­ tum apud Signaturam Apostolicam adversus decisionem S.C. pro Religiosis et Institutis Saecularibus, trua confir­ matur dimissio contra ipsum pronuntiata a Moderatoribus sui Ordinis, habere vim suspensivam ex analogia cum can. 666 et 647, § 2, n. 4 Codicis Juris Canonici. Idque notificctur omnibus quorum Interest. Romae, e sede Supremi Tribunalis Signaturae Aposto­ licae, die 26 iulii 1972.—Dinus Card. Staffa, Prae/. Aurelius Sabattani, a Secr. * Apoll. 45 (1972) 401-402. 4077 1972 AUG 6.-SC CULTUS DIVINI, NOTIFICATIO. PART.* De Liturgia horarum pro quibusdam communitatibus RELIGIOSIS QUAE MAIOREM PSALMORUM COPIAM DESIDERANT PER DIEM RECITARE Universi qui Officium divinum iuxta novos Liturgiae Hora· rum libros celebrant, abunduntlorr» divitia* ntl vitam spiri­ tualem alendam —lp«H fatentlbu*— Inveniunt, causam inde sumentes renovandi modum Del laudes celebrandi. 6300 η. 4078 SC PRO CULTU: DECLARATIO DE CONCELEBRATIONE Quaedam autem communitatei religiosae, ex lis praesertim quae vitam contemplativam agunt, maiorem psalmorum co­ piam per diem recitandorum, praesertim in Officio lectionis, desiderant, itemque facultatem variandi psalmos ad tres Horas minores exoptant; venia etiam servandi tBrtDiarlum Romanum» a quibusdam petita est. Iis optatis et votis annuens, quantum fleri potest, haec Sacra Congregatio, dum momentum eorum extollit qui in solitudine nc silentio, in assidua prece et alacri paenitentia, Deo eximium laudis sacrificium offerunt », Christum in monte contemplantem commonstrantes ·, eosdem simul vehementer hortatur, ut colloquium inter Deum et hominem, ad quod ct Ecclesiae instituto, deputati exsistunt ·, digne, attente el de­ vote Ineant, Sacram Liturgiam eo spiritus studio eaque mentis intentione celebrantes ut illam orantium communitatem re vera repraesentent, quae est Ecclesia 4. Huc spectat etiam sollemnitas, cum qua et Liturgia Hora­ rum persolvitur; etenim per eum momentum dignoscitur quod tribuitur publicae precationi Ecclesiae cum Sponso Christo In Spiritu Sancto congregatae et ad Patrem conversae eumque laudantis. Inde etiam perspicitur cos, qui quasi in corde sunt Ecclesiae, plurimi facere orationem Ecclesiae, nempe oratio­ nem Christi cum ipsius Corpore ad Patrem ·, eamque veluti Eucharisticae celebrationis dilatationem ct memoriam vere in variis diei horis habere; Itemque perspicitur eosdem censere commercium seu dialogum Inter Deum et homines per diem non esse intermittendum nc plenius officium exsequi ad labo­ randi nd aedificationem el incrementum totius mystici Corporis Christi et in bonum Ecclesiarum particularium, quod ad eos, qui vitam contemplativam agunt, praesertim spectat ·. L Quo efficacius hoc ad effectum deducatur. Constitutio Sacrosanctum Concilium quaedam statuit, Liturgiae Horarum In vitae Christianae compaginem inserandae apte accommodata et traditioni Ecclesiae congrua: 1) Cum sanctificatio diei sit finis Officii, Horis veritas temporis reddatur (n. 88); 2) Laudes, ut preces matutinae, ct Vesperae, ut preces vespertinae, ex venerabili universae Ecclesiae traditione duplex cardo Officii cotidiani, Horae praecipuae habendae sunt et ita celebrandae (n. 89ah 3) Hora quae Matutinum vocatur e psalmis pauciori­ bus lectionibusque longioribus constet (n. 89c); 4) Hora Prima supprimatur (n. 84d); 5) Lectio Sacrae Scripturae Ita ordi­ netur, ut thesaurus verbi Dei in pleniore amplitudine expedite adirl possit (n. 92a); 6) Lectiones dc operibus Patrum. Do­ ctorum et Scriptorum Ecclesiasticorum depromendae melius seligantur (n. 92b). Institutio generalis de Liturgia Horarum mandatum Concilii fideliter implevit. Omnes, praesertim communitates religiosae, quae Ecclesiam orantem specialiter repraesentant, libenti animo litterae el spiritui novae Liturgiae Horarum in celebra­ tione Officii inhaerere deberent, nisi obstent iustne rationes in decreto S. Congregationis pro Cultu Divino, die 11 novembris 1971 dato, significatae. Ne autem spiritus novae Liturgiae Horarum incomprehensi­ bilis quibusdam flat, omni cura perpendenda sunt elementa, in Institutione proposita, quae ad pleniorem celebrationem adipiscendam ducunt, cuiusmodl sunt: 1072 AUG 7 approbationi sublclendn, peculiaribus spiritualibus communi­ tatum exigentiis accommodata. Ad lectiones autem quod attinet, animadvertendum est easdem et praesertim Sacrae Scripturae lectionem, ad culus intellectum omnes aliae ducere debent, occursum ct dialogum cum Deo esse, ct laudem eius bonitatis, qui per verbum tra­ ditum in Christo et in Ecclesia In colloquium aeternum sui amoris nos Introduxit. Quo facile Intellegitur etiam lectiones, quae ln Sacra Liturgia habentur» quasi ut Del laudem accipi posse (cfr. nn. 140 et 29). Ut lectio tamen vera oratio sit, cum profertur, sedulo attendendum est, ut digne-, clare ct distincte legatur ct ab omnibus reapse percipi ac probe Intellegi possit (cfr. n. 283), Ule ergo solus modus musicus ln lectione accipi potest, quo auditio verborum et intellegentia textus melius obtineatur. II. His praemissis, si peculla res coetus celebrationem Horarum, praesertim Officii lectionis, per tempus longius protrahere cupiunt, in structuram Liturgiae Horarum opta­ tiones, quae sequuntur, Inducere possunt: A) Ad Officium lectionis: — Per hebdomadam: sex psal­ mi dici possunt, hoc modo; 3 psalmi hebdomadae primae (vel secundae), quos sequitur lectio bibliea diei cum suo re­ sponsorio; 3 psalmi eiusdem dici hebdomadae tertiae (vel quartae), quos sequitur lectio patristica diei cum suo re­ sponsorio. — ln dominicis et festis dici possunt sex psalmi et tria cantica vigiliae protractae, modo supra descripto, scilicet: 3 psalmi, lectio bibliea cum suo responsorio; 3 psalmi, lectio patristica cum suo responsorio; 3 cantica, evangellum. Te Deum. B) Ad Horas diurnas: Institutio Liturgiae Horarum statuit ut tres Horae Tertia, Sexta et Nona retineantur ab iis, qui vitam contemplativam ducunt, salvo iure particulari (n. 76). Proinde, ii qui cotidie tres Horas minores celebrant, loco psalmodiae complementaris, diebus dominicis exceptis, psalmos adhibere possunt, qui sequuntur: Ad Tertiam: psalmos hebdomadae currentis ad Horam mediam; Ad Sextam: psalmos hebdomadae praecedentis ad Horam mediam; Ad Nonam: psalmos subscquentls hebdomadae ad Horam mediam. Ad supradictas aplatlones inducendus requiritur consensus communitatis, saltem per duas partes ex tribus suffragiorum secretorum faventes expressus. Hae normae ab hac Sacra Congregatione apparatae, audita Sacra Congregatione pro Religiosis et Institutis saecularibus, a Summo Pontifice Paulo VI, die 5 augusti 1972, approbatae sunt, qui statuit ut publici iuris flerent. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 6 augusti 1972. in festo Transfigurationis Domini.—Arturus Card- Tabera, Praef. A. Bugnini, Archiep. tit. Diocletianen.» a Secretis. • NohL B (1972) 254-238. Ada. v. s. m. in Notit. 8 0972) 258-234. 4078 a) Psalmorum Intellegentia et spiritualis gustus (cfr. nn. 100-109), quibus fit ut eorum cantus vel recitatio ta1 is evadat, 1972 AUG 7.-SC CULTUS, DECL. AAS 64 (1972) 561-563 ut il qui psallunt, percipiant illam quasi fragrantiam spiri­ tualem et venustatem psalmorum. b) Celebratio divini Offici in cantu, utpote quae huius Declaratio de Concelebratione, in qua statuitur precationis naturae mattis congruat, et indicium sit plenioris SACERDOTES» PRAETER MlSSAM IN BONUM FIDELIUM CELE­ sollemnitatis atque profundioris unionis cordium in laudibus BRATAM, POSSE ETIAM CONCELEBRARE IN MlSSA CONVEN­ Dei persolvendis, enixe commendatur iis qui In choro vel in TUAL! SEU COMMUNITARIA, AUT OCCASIONE PECULIARIS communi ipsum Officium persolvunt (cfr. n 268); quod ad usum deducendum est iuxta uniuscuiusque communiatis COETUS SACERDOTUM, NULLO PERCEPTO STIPENDIO PRO leges et consuetudines, cura tamen adhibita ut principium Missa concelebrata «progressivae» sollemnitatis, saltem. Inducatur (cfr. n. 273). c) Sacrum silentium, pro opportunitate et prudentia, ad In celebratione Missae «unusquisque ius habet et offi­ plene vocem Spiritus Sancti in cordibus resonantem perci­ cium participationem suam afferendi diverso modo pro piendam, et ad personalem orationem arctius cum verbo Del diversitate ordinis et muneris ... ita ut ex ipsa celebrationis ac publica Ecclesiae voce coniunttendam (n. 202). post singulos psalmos, repetita propria antlphona, et post lectiones, sive ordinatione appareat Ecclesia In suis diversis ordinibus et breves, sive longiores, servetur. ministeriis constituta»x. Presbyteri, ob speciale sacramen­ d) Prout leges vel traditio singularum communitatum tum Ordinis, munere sibi proprio in celebratione Missae ferunt, Officium lectionis indolem nocturnae laudis retineat funguntur cum ipsi, sive singulariter sive una simul cum (cfr. nn. 57-53), etiam vigilia, quantum fieri poterit, dominicis aliis presbyteris, sacrificium Christi actu sacramental! et sollemnioribus diebus addita, quae maxime congruit iis. qui vitam contemplativam agunt: eos enim Patres et spiri­ conficiunt et offerunt idemque per Communionem par­ tuales auctores saepissime exhortati sunt ad orationem no­ ticipant *. cturnam, qua exprimitur et excitatur exspectatio Domini, Consentaneum ergo est ut sacerdotes Missam celebrent qui redibit. Laude ergo digni sunt omnes, qui Officio lectionis Indolem nocturnam servant (cfr. n. 72). aut concelebrent, quo plenius et modo sibi proprio Missam e) Orationes super psalmos, ubi fieri poterit ln usum indu­ participent, ncc tantum laicorum more communicent 3. cantur. quae recitantes ad Invent ad eorum interpretationem Cum vero plures petitiones delatae sint de recta inter­ praecipue Christianam assequendam. Agitur de orationibus quae, ad normam veleris traditionis, absoluto psalmo et aliquo pretatione / Institutionis generalis Missalls Romani (nn. 562 spatio silentii servato, dicuntur, ut psallentium affectus col­ 76, 158), Sacra Congregatio pro Cultu Divino haec, quae ligantur et concludantur (cfr. n. 112). Earundem collectiones sequuntur, declarat: apparari et Sanctae Sedi approbationi «ublci Iam nunc possunt, antequam supplementum Liturgiae Horarum publici iuris flat. 1. Capitulares atque sodales communitatum cuiusvis f) Praeter lectiones in Liturgia Horarum propositas, Le­ instituti perfectionis, qui officio in bonum pastorale fi­ ctio nari n particularia confici possunt, praceviu Sanctae Sedis delium celebrandi tenentur. Missam quoque conventualem ’ Cfr. Cone Vat. H, Deer. de relijrioilt Pertedae cariiaiit, n. 7 (LE 3333I. •Cfr. Cone VaL H.Cnntt dogm. de Ecclesia Lemm rmhwwt, n. 46 (LE jap). · Cfr. Cone. VaL 11. Const d· sacra Lturgia SecrowncivM CowriKwm. η. 84 (LE 3141’: tusHhdis teneralû de Liturgia Hvtnm, nn. 17, 14. 3’6 [LE 3967]. 4 Cfr. IntiUuiio gtnerslit de Liturgia Horarum, nn. 9, 24. 4 Cfr. Coee. VaL II, Constitutio de vacra Liturgia Sarrouzncfum CcruiltHm, n. 85 [LE 3141 ). 4Ctr. fnalünika generaJit de Liturgia Herarum, n. 24 (LE 3967J. 6301 v J „ e Mutalu Romam. n. 58 (LE 3840]. Cfr. Cone. Oec. \aL II Coast de wru Liturgia, Sturctanctum Corbium, n. 3S: A. A. S 56 (1964), p- 107 (LE 3141]. JRituum, Drcr generale Ecclaiae temper, 7 martii 1065: 4. X. 3 57 (1963). pp. 41<>41l [LE 32701. ' W Ctr. b.Cxigr. Rituum, Instr. de cultu mysterii eucharistici Euckarimsrunum, 25 mail 1967. n. A. A. S. 59 (1967). p. 564 [LE 356^. 6302 1972 AUG 0-15 SIGNATURA AP. - SC PRO DOCTRINA FIDEI - PAULUS VI vel «communitatis·4 eodem dic concelebrare possunt. Magni enim aestimanda est concelebratio eucharistiae in communi Intibus, Concelebratio ra ema presby erorum in­ ter sc 4 atoue totius communitatis vincula significat ct firmat quia In huiusmodl sacrificii celebratione, quam omnes conscie, actuose atque modo uniuscuiusque proprio participant clarius apparet actio totius communitatis at­ que praecipua habetur manifestatio Ecclesiae in unitate sacrificii et sacerdotii, ln unica gratiarum actione circa unum altare ·. 2. Qui in Missa principali occasione oblata visitationis pastoralis aut peculiaris coctus sacerdotum, v. gr. conven­ tus dc re pastorali, congressus, peregrinationis, ad mentem n. 158 Institutionis generalis Missalis Romani concelebrat, Missam ad utilitatem fidelium iterum celebrare potest. 3. Hacc tamen quae sequuntur servanda sunt: a) Episcopi ct Superiores competentes 7 sedulo curent, ut concelebratio in communitatibus ct in conventibus sacerdotum cum dignitate et vera pietate peragatur. Ad hunc finem et ad bonum spirituale plenius assequendum, concelebrantium libertati semper consulatur corumque interior ct exterior participatio foveatur per genuinam et integram celebrationis ordinationem iuxta normas Insti­ tutionis generalis Missalls Romani, omnium Missae partium secundum propriam earum naturam exeeutionem 8, mu­ nerum et officiorum distinctionem, ad cantus et sacri sl563 lenti! momentum attendendo. / qui in bonum pastorale fidelium cele­ brant et alteram Missam concelebrant, nullo titulo pro Missa concelebrata stipendium percipere licet. c) Quamvis concelebratio forma sit praeclara celebra­ tionis eucharisticae in communitatibus habendae, ipsa quoque celebratio sine fidelium participatione «manet ta­ men centrum totius Ecclesiae ct vcluti cor exsistentiae sacerdotalis»9. b) Sacerdotibus, Quapropter salva sit oportet cuique sacerdoti Missae singularis celebnmdae facultas 10; ad quam libertatem fovendam omnia illa praestentur, quoad tempus, locum, ministri auxilium et alia celebrationis adiuncta, quae hanc celebrationem facilem reddant. Hanc declarationem, collatis consiliis cum Sacris Con­ gregationibus, ad quas res pertinet, apparatam, Summus Pontifex Paulus VI, die vn mensis augusti, anno mcmlxx ii, ratam habuit et confirmavit atque publici iuris fieri iussit. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 7 mensis augusti anno 1972.—Arturus Card. Tabera, Praef. H. Bugnini, Archiep. tit. Diocletlanen., a Secretis. •Cfr. Institutio generalis Missalis Romani, n. 76 (LE 3840]. 1 Ctr Cone- Oec. VaL II, ConsL dogm. dc Ecclesia Lumen gentium, n. 28: A. A. S. (1965), p. 53 [LE 3232]; Decr. de presbyterorum ministerio ct vita Presbyterorum ordinis, n. 8: A A. S. 58 (1966), pp. 1003-1005 [LE 3365]. •Cfr. S. Congr. Rituum, Decr. gen. Ecclesiae semper, 7 martii 1963: J. J. S. 57 (1965), pp. 410-412 (LE 3270]; Cfr. S. Congr. Rituum, Instr, de cultu mysterii eucharistci, Euckaristicum mysterium, 25 mail 1967, n. 47: A A. S. 59 (1967). pp. 565-566 (LE 3562]. ’Cfr. Institutio generalis Missalis Romani, n. 155 (LE 3840]. • Cfr. S. Congr. Rituum, Instr, de musica in sacra Liturgia Musicam sacram, 5 martii 1967, n. 6: A. A. S. 59 (1967), p. 302 (LE 3541]. •Cfr. Synodus Episcoporum, Dc sacerdotio ministeriali,pais altera, n. 4: A. A. S. 63 (1971), P- 914 (LE 4014]. ‘•S. Congr. Rituum, Instructio de cultu mysterii eucharistici, Eucharittteum mysterium, 25 mail 1967, n. 47: A. A. S. 59 (1967), pp. 565-566 [LE 3562). Adn. GP in Notit. 8 (1972) 329-332; C. GORRICHO in CpR 53 (1972) 366-363: E. F. REGATILLO in Sal torrao 61 (1973) 228-229; P. TOCANEL in Apoll 46 (1973) 27. n. 4070-4082 Idque communicetur cum recurrente et cum Exc.mo Episco­ po Dioecesis X. Romae, e sede Supremi Tribunalis Signaturae Apostolicae, die 9 augusti 1972.—Dinus Card. Staffa, Praef. Aurelius Sabattnni, a Secr. ♦ Apoll. 43 (1072) 402. 4080 1972 AUG 9.-SIGNATURA APOST., DECLARATIO. PART.· Diaconus assumi potest ad officium iudicis pro causis MATRIMONIALIBUS DEFINIENDIS Supremum Signaturae Apostolicae Tribunal, super instan­ tia Exc.ml Episcopi Dioecesis X diei 28 iulii 1972, qua petit facultatem nominandi Rev. D. Diaconum Petrum ad officium iudicis prosynodalis; attentis notitiis receptis circa aetatem, studia ct longum exercitium muneris notarii eiusdem Diaconi apud Tribunal dioccesanum; cum canoni 1574 C.I.C., exigenti ordinem presbyteratus ln iudicibus synodalibus aut prosynodalibus iam derogatum sit per Litteras Apostolicas motu proprio datas 'Causas matrimoniales' diei 28 martii 1971, art. V, par. 1 fLE 3960], quo admittitur in Tribunali dioecesano ct regionali collegium iudicans efformatum cx tribus «c/erfcM»; declarat nihil obstare quominus Excmus Episcopus Dioecesis X, servatis ceteris de iure servandis, procedat ad nominationem Rev. D. Diaconi Petri ad officium iudicis pro­ synodalis. Romae, e sede Supremi Tribunalis Signaturae Apostolicae, dic 9 augusti 1972.—Diuus Card. Staffa, Praef. Aurelius Sabattani, a Secr. ♦ Ordinario dioecesis X· Apoll. 45 (1972) 390-391. 4081 1972 AUG 12.-SC DOCTRINA FIDEI, RESPONSUM. PART.· Alias Preces eucharisticas, praeter eas in Missali ADMISSAS, NON LICET INDUCERE AUCTORITÂTE PRIVATA IN Canonem Missae Rome, le 12 août 1972 Madame, Excusez-mol de la réponse tardive ù la lettre que vous m’avez adressée le 13 juin. Votre lettre est arrivée pen­ dant la haute saison de travail chez nous et c'est seulement maintenant que je trouve le temps libre pour vous écrire. X’ous demandez si l'on doit faire respecter VOrdo Missae de Paul VI et agir pour que les quatre canons continuent ù être utilisés à la messe. La réponse est claire: seulement les quatre canons approuvées par le Pape peuvent être utilisés ù la messe. La liturgie est le futblic de rEglise et le Pape est l'instance suprême pour régler a liturgie. D’autre part, le canon est en quelque manière le coeur dc la liturgie. Tous les autres canons qui circulent dans différents pays sont abusifs. Certes, les prêtres qui les utilisent nc sont pas obéissants ni fidèles au Pape. Agréez, Madame, mes sentiments dévoués en Notre Sei­ gneur.—François Card. Seper. ♦Praesidi cuiusdam Unionis fidelium Galliae: Doc. Cath. 69 (1972) 919. Adn. Notit. 8 Π972) 132-134. 4082 1972 AUG 15.-PAULUS VI, MOT. PR. A AS 64(1972) 529-534 Disciplina circa Prlmam Tonsuram, Ordines Minores 4079 ET SUBDIACONATUM IN ECCLESIA LATINA INNOVATUR. 1972 AUG 9.-SIGNATÜRA APOST., DECLARATIO. PART.· Effectus suspensives recursuum ad Signaturam Αρο- STOLICAM INCIPIT DECURRERE A MOMENTO INTERPOSITIONIS IPSIUS RECURSUS LEGITIME FACTAE Supremum Signaturae Apostolicae Tribunal super Instantia Rev. D. Sac. Aloysli Rossi diei 8 augusti 19/2, qua petit ut declaretur a quonam momento decurrat effectus suspensivus netus potestatis administrativae ecclesiasticae, contra cniem propositus sit recursus ad Hoc Supremum effectum suspensivum decurrere ab ipsa interpositione reeiicciuni p fnrtn r-irt 101-107 Normarum Specialium g1™* TrtbunnIH) (LE 3β30) ct ideo vicere etiam Huius SuPr^‘J"““n7ut7Um recursus ndmittenclus sit ad dbÆÛonem'™ revendus quia manifeste ipse caret fun­ damento· (art. 116 formarum). 6303 I PAULUS PP- VI Ministeria quaedam ad cultum Deo rile exhibendum ct ad populi Del servitium iuxta necessitates praestandum vetustissimis lam temporibus ab Ecclesia instituta fuerunt; quibus sacrae liturgiae ct caritatis officia exercenda fideli­ bus committebantur, variis rcruin adiunctls accommodata. Horum munerum collatio peculiari ritu saepius flebat, quo fidelis, benedictione Del impetrata, ad officium aliquod ecclesiasticum adimplendum in speciali classi seu gradu constituebatur. Nonnulla ex his muneribus, cum actione Hturglca ar­ ctius conexa praeviae institutiones ad sacros ordines reci­ piendos paulatim habita sunt, ita ut Ostiariatus, Lecloru6304 1 η. 4082 PAULUS VI: MOTU PR. DE ORDINIBUS MINORIBUS ET SUBDIACONATU 1072 AUG 15 tus, Exorcistatus et Acolythatns minores ordines in EcI. Prima Tonsura non amplius confertur; ingressus desia^Latfna appellarentur respectu Subdiaconatus, Dia­ vero in statum clericalem cum Diaconatu conlungltur. conatus et Presbyteratus, qui ordines maiores vocati sunt II. Ordines, qui hucusque minores vocabantur, «mini­ et, etsi non ubique, lis generatim reservabantur, qui per steria» in posterum dicendi sunt. illos ad Sacerdotium ascendebant. III. Ministeria christlfidelibus laicis committi possunt. Attamen cum ordines minores non semper iidem extiIta ut candidatis ad sacramentum Ordinis reservata non terint ac plura munera ipsis adnexa reapse, sicut nunc habeantur. / 532 530 quoque accidit, etiam / a laicis exerciti sint, opportunum IV. Ministeria in tota Ecclesia Latina servanda, ho’ videtur praxim hanc recognoscere eamque hodiernis neces­ diemis necessitatibus accommodata, duo sunt. Lectoris sitatibus accommodare, ita ut ea, quae in illis ministeriis nempe et Acolythi. Partes, quae hucusque Subdlacono obsolete sint, dimittantur; quae utilia, retineantur; si quae commissae erant. Lectori et Acolytho concreduntur, ac necessaria, constituantur; itemque, quid a candidatis ad proinde in Ecclesia Latina ordo maior Subdiaconatus non ordinem sacrum exigendum statuatur. amplius habetur. Nihil tamen obstat, quominus, ex ConDum Concilium OecumenicumiVaticanum HJapparaferentiae Episcopalis Iudicio, Acolythus alicubi etiam Subbatur, haud pauci Ecclesiae pastores preces detulerunt, ut diaconus vocari possit. ordines minores et Subdiaconatus recognoscerentur. Con­ V. Lector instituitur ad munus, quod est ei proprium, cilium autem, licet nihil de hac re pro Ecclesia Latina legendi in coetu liturgico verbum Dei. Quapropter ln Missa decerneret, enuntiavit principia quaedam, quibus aperi­ et in aliis sacris actionibus, lectiones (non autem Evan­ retur via ad quaestionem enodandam, ac dubium non est, gelium) e Sacra Scriptura proferat; deficiente psalmista, qnin normae a Concilio latae, generalem ordinatamque psalmum inter lectiones recitet; intentiones orationis uni­ llturgiae renovationem respicientes l, ea quoque comple­ versalis enuntiet, ubi diaconus vel cantor praesto non sint; ctentur, quae ad ministeria in coctu liturgico spectant. cantum moderetur et populi fidelis participationem dirigat; Ita ut ex ipsa celebrationis ordinatione appareat Ecclesia fideles ad Sacramenta digne recipienda instituat. Poterit in suis diversis ordinibus et ministeriis constituta ·, Proquoque —quatenus opus sit— praeparationem curare nterea Concilium Vaticanum Π statuit, ut In celebrationi­ aliorum fidelium, qui ex temporanea deputatlone in actio­ bus liturgicis quisque, sive minister sive fidelis, munere suo nibus liturgicis Sacram Scripturam legant. Quo autem /Ungens, solum et totum id agat, quod ad ipsum ex rei natura aptius atque perfectius hisce muneribus fungatur, Sacras et normis liturgicis pertinet*. Scripturas assidue meditetur. Cum hac vero assertione arcte conectitur Id, quod paulo Lector suscepti officii conscius, omni ope contendat atque ante ln eadem Constitutione scriptum est: valde cupit apta subsidia adhibeat, quo plenius in dies sibi acquirat .Muter Ecclesia ut fideles universi ad plenam illam, consciam suavem et vivum Sacrae Scripturae affectum 7 atque atque actuosam lilurgicarum celebrationum participationem cognitionem, quibus perfectior fiat Domini discipulus. ducantur, quae ab ipsius Liturgiae natura postulatur et ad VL Acolythus instituitur, ut Diaconum adi uvet ac quam populus Christianus 6306 1072 AUG 15 PAULUS VI, MOTU PROPRIO DE ORDINE DIACONATUS η. 4083 deserviat populo Del curamque gerat infirmorum atque Inopum 10; recte igitur ac merito eum appellant amatorem orphanorum, amatorem colentium pietatem, amatorem vi­ duarum, ferventem spiritu, amatorem bonarum rerum u. Officium insuper ei mandatur, ut aegris domi decumben­ tibus sacram Eucharistiam deferat lf, baptismum con­ ferat 13, verbo Del praedicando det operam ad voluntatem nutumque Episcopi. / * Itaque Diaconatus in Ecclesia mirabiliter effloruit siniulque insigne praebuit testimonium amoris erga Chri­ stum ac fratres in caritatis operibus exsequendis14, in ritibus sacris celebrandis 15 atque in pastoralibus perfun­ gendis muneribus ie. Diaconali autem officio exercendo, qui presbyteri futuri erant, illud sui experimentum ac laborum merita praebe­ bant atque cam praeparationem acquirebant, quae ad sacerdotalem honorem ac pastorale officium consequendum expetebantur. Progredientibus vero aetatibus disciplina ad hunc spe­ ctans ordinem sacrum immutata est. Firmius quidem Adn. G. M GARRONE in Doc. Cath. 69 (1972) 974-976; Doc. Cath. factum est vetitum ordinationes per salium conferendi, at 69 (1972) 853-359); G. RAMBALDI in PrM 62 (1973) 173-191; E. F. REpaulatim decrevit eorum numerus, qui per omnem vitam OAT1LLO in Sal torrao 61 (1973) 62-65; Notit. 9 (1973) 16. mallent diaconi permanere quam altius ascendere. Ita factum est, ut in Ecclesia Latina paene evanuerit Diaco­ natus permanens. Vix commemorare attinet ea, quae 4083 Tridentinum Concilium decrevit, cum sibi proposuisset ordines sacros secundum propriam eorum naturam redin­ 1972 AUG 15.-PAULÜS VI, MOT. PR. AAS 64(1972) 534-540 tegrare ut munia pristina in Ecclesia 17; multo tamen serius mens maturuit, ut hic magni momenti ordo sacer Nonnullas normae ad sacrum Diaconatus ordinem etiam tamquam gradus vere permanens restitueretur. Rem SPECTANTES STATUUNTUR celeriter attigit etiam Decessor Noster fel. rec. Pius XII18. Concilium denique Vaticanum II optatis et precibus suf­ PAULUS PP. VI fragatum est, ut Diaconatus permanens, ubi id animarum bono conduceret, instauraretur veluti medius ordo inter Ad pascendum populum Dei eumque magis magisque superiores ecclesiasticae hierarchlac gradus ct reliquum augendum a Christo Domino varia in Ecclesia ministeria populum Dei, quasi interpres necessitatum ac votorum instituta sunt, totius Corporis bono conducibilia x. Christianarum communitatum, instimulator famulatus scu diaconiae Ecclesiae apud locales Christianas communitates, Iam inde ab ipsa Apostolorum aetate eminet inter illa signum vel sacramentum ipsius Christi Domini, qui non ministeria et conspicuus apparet Diaconatus, qui in Ec­ venit ministrari, sed ministrare 19. clesia magno semper in honore habitus est. Quod quidem expressis verbis testatur S. Paulus Apostolus sive in epi­ Quapropter tertia in Concilii sessione, mense Octobri stula ad Philippenses, ubi non modo Episcopis sed etiam anno mcmlxiv habita, ratum habuerunt Patres principium Diaconis salutem nuntiat \ sive in litteris ad Timotheum renovationis Diaconatus, atque inscquenll mense Novem­ bri promulgata est Constitutio Dogmatica Lumen Gentium, datis, quibus Diaconorum illustrat dotes et virtutes per­ cuius articulo 29 praecipua lineamenta illius sta/tus pro- 537 necessarias, ut ii proprio ministerio digni comprobentur3. pria describuntur: In gradu inferiori hierarchiae sistunt Prisci deinde Ecclesiae scriptores, dum praedicant Dia­ Diaconi, quibus mon ad sacerdotium, sed ad ministerium* conorum dignitatem, non omittunt, quominus animi orna­ manus imponuntur. Gratia etenim sacramentali roborati, in menta ac virtutes simul extollant, quae ad idem exse­ Diaconia liturgiae, verbi et caritatis Populo Dei, in commu­ quendum ministerium postulantur, scilicet erga Christum nione cum Episcopo eiusque presbyterio, inserviunt10. fidelitatem, morum integritatem, Episcopo obtempera­ tionem. De stabilitate vero in diaconali gradu, eadem Constitu­ tio haec declarat: Cum vero haec [Diaconorum] munera, ad S. Ignatius Antiochenus Diaconi officium nihil aliud vitam Ecclesiae summopere necessaria, in disciplina Ecclesiae esse asseverat quam ministerium Iesu Christi, qui ante lalinae hodie vigenti in pluribus regionibus adimpleri dif­ saecula apud Patrem erat et in /ine app aruit4, atque hacc ficulter possint. Diaconatus in futurum tamquam proprius 53o animadvertit: Oportet autem et Diaco/nos, qui sunt ministri ac permanens gradus hierarchiae restitui poterit ,l. mysteriorum Iesu Christi, omni modo omnibus placere. Non Restitutio autem haec permanentis Diaconatus postu­ enim ciborum et potuum Diaconi sunt, sed ecclesiae Dei ministri ·. labat, ut Concilii mandata altius pervestigarentur atque ut mature deliberaretur de iuridica condicione Diaconi, tam S. Polycarpus Smyrnaeus Diaconos adhortatur, ut sint cael ibis quam matrimonio iuncti. Simul vero necesse erat, continentes omnibus, misericordes, seduli, incedentes iuxta ut ea, quae ad Diaconatum eorum, qui Sacerdotes futuri veritatem Domini, qui omnium minister factus est ·. Auctor sunt, spectant, ad hodiernas condiciones aptarentur, ut vero operis, quod Didascalia Apostolorum inscribitur, verba revera Diaconatus exercitium eam praeberet probationem Christi commemorans: Q ilicumque voluerit inter vos maior vitae, maturitatis atque ad sacerdotale ministerium apti· fleri, sit vester minister 7, fratemam hanc adhortationem tudinis, quam vetus disciplina a candidatis ad Presbytera­ Diaconis adhibet: Ita ergo et vos Diaconos oportet facere, tum postulabat. Ut, si necessitas vos exegerit et animam pro /ratre ponere per Quam ob rem Apostolicas Litteras, motu proprio datas» ministerium vestrum, ponatis ... Si ergo Dominus coeli et a verbis incipientes Sacrum Diaconatus Ordinem, die xvnil terrae nobis serviit el omnia passus est propter nos et susti­ mensis Iunii anno mcmlxvii edidimus, quibus congruentes nuit, quomodo non maqis nos oportet hoc facere pro fratribus, quia imitatores eius sumus et locum Christi sortiti9! 8 44. 4: ed. F. X. Funk, I, Paderbomae. 1906, p. ijS leCfr. TnWdw AfvPraeterea priorum saeculorum auctores, dum ministerii si'Aica, 39 ct 34: La Tradition ApsUoliqui dt Sairtl tSsSsi df rrslitution p^r B. Botte, .Munster, 1963, pp. 87 et Sl. 11 D. .V. Diaconorum momentum animis inculcant, copiose etiam Jcsu Christi, I. 38; ed. et latine redd. I. E. Rahnuini. MoTuntiae iSqq. p. <».i explicant multiplicia et gravia munera iis concredita, atque ”Cfr. S. lustinf Afrolo&a l, 63, 5 ct 67, 5: S. lu5· “Cfr. JUt. 20. 28. ·· .< A. S 57 («965). p. 36 (LE 3231). ««/frWrw». t·. / 540 oblationem accipiens, cum eligit et vocat, ut ad sacrum ordinem recipiendum se praeparet, et hac ratione inter VII. a) Diaconi ad Presbyteratum vocati ne ordinen­ candidatos ad Diaconatum et Presbyteratum rite coo­ tur nisi prius expleverint studiorum curriculum, Apostoll­ ptetur. cae Sedis praescriptionibus definitum. b) Quod spectat ad theologicorum studiorum cursuin, Peculiari autem ratione convenit, ut ministeria Lectoris ordinationi Diaconorum permanentium praeponendum, et Acolythi committantur iis, qui ut candidali ad ordinem Episcoporum Conferentiae, attentis locorum adiunctis, sacrum specialiter se Deo ct Ecclesiae devovere cupiunt. congruas normas tradant casque Sacrae Congregationi pro Ecclesiae enim, quippe quae non desinat ex mensa tam rerbi Institutione Catholica approbationi subiciant. Dei quam Corporis Christi panem oitae sumere atque fideli­ bus porriqere -4, valde opportunum existimat, ut sacrorum VIII. Ad normam nn. 29-30 Institutionis generalis de ordinum candidati tum studio tum exercitio, quod graLiturgia Horarum: dalim flat, ministerii Verbi et Altaris, duplicem hunc a) Diaconi ad Presbyteratum vocati ex ipsa sacra sacerdotalis muneris aspectum familiari consuetudine perordinatione obstringuntur obligatione Liturgiam Horarum spiciant atque meditentur. Ex quo fit, ut veritas mini­ celebrandi; sterii maxima eniteat efficacitate. Candidati, enim, ad b) maxime decet stabiles Diaconos aliquam saltem sacros ordines accedant, suae vocationis plane conscii, partem Liturgiae Horarum, ab Episcopali Conferentia spiritu ferventes. Domino servientes ... orationi instantes, definiendam, cotidie recitare. necessitatibus sanctorum communicantes M. IX.Ingressus in statum clericalem et incardinatio Omnibus igitur mature perpensis, peritorum voto exqui­ alicui dioecesi ipsa ordinatione Diaconali habentur. sito atque Confercntiis Episcopalibus consultis carumque X. Ritus admissionis inter candidatos ad Diaconatum sententiis attentis, necnon collatls consiliis cum Venera­ et Presbyteratum necnon consecrationis propriae sacri bilibus Fratribus Nostris membris Sacrarum Congregatio­ caelibatus a competenti Romanae Curiae Dicasterio proxi­ num, ad quas pertinet, Apostolica auctoritate Nostra me iuris publici Fiet. decernimus ea, quae sequuntur, derogando —si ct quate­ nus opus sit— praescriptis Codicis Iuris Canonici hucusque Norma transitoria.—Candidati ad sacramentum Ordi­ vigentis, eademque hisce Litteris promulgamus. nis, qui ante promulgationem harum Litterarum Primam Tonsuram iam receperunt, omnia officia, iura et privilegia I. a) Ritus inducitur admissionis inter candidatos ad clericorum propria retinent; qui vero ad ordinem SubdiaDiaconatum et Presbyteratum. Ad quam admissionem rite conatus sunt promoti, susceptis obligationibus sive circa habendam requiritur libera adspirantis petitio, propria caelibatum sive circa Liturgiam Horarum tenentur; at manu exarata ac subscripta, necnon competentis Superio­ publicam sacri caelibatus assumptionem coram Deo et ris ecclesiastici acceptio scripto data, vi cuius Ecclesiae Ecclesia, novo speciali ritu, qui ordinationem Diaconalem electio efficitur. praecedit, iterum celebrare debent. Professi in religionibus clericalibus, ad Presbyteratum contendentes, hoc ritu non tenentur. Quaccumque vero a Nobis per has Litteras, motu proprio b) Superior competens pro hac acceptione est Ordina­ datas, decreta sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus, rius (Episcopus et, In clericalibus institutis perfectionis, contrariis quibusvis nihil obstantibus. Statuimus autem, ut Superior Maior). Acceptari possunt ii, qui signa verae ea vigere incipiant α die 1 mensis lanuarii, anno mcmlxxiil vocationis praebeant, atque, bonis moribus ornati et, a Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xv mensis 539 mentis corporisque defectibus Immunes, vitam suam / Ec­ Augusti, in sollemnitate Assumptionis B. Mariae Virginis, clesiae servitio dicare velint ad Dei gloriam animarumque anno mcmlxxii, Pontificatus Nostri decimo.—Paulus bonum. Oportet, ut, qui ad Diaconatum transeuntem Pp. VI. adspirant, vigesimum saltem aetatis annum expleverint et studiorum theologicorum curriculum coeperint. Ada. G. !.L GARP.ONE in Doc. Ca.th, 69 (1972) 974-976; Doc. Cath. c) VI acceptionis candidatus vocationem suam pecu­ 69 (1972) 658-859; G. RAM3ALDI in PrM 62 (1973) 173-191; E. F. REGAliari modo curare altiusque excolere debet; atque Ius Tu-LO ia Sal terrao 81 (1973) 62-85. Notit. 9 (1973) 18. acquirit ad necessaria subsidia spiritualia, quibus vocatio­ nem suam colere atque Del voluntati, nulla condicione apposita, obtemperare possit. 4084 Π. Candidati ad Diaconatum, sive permanentem sive transeuntem, et ad Presbyteratum ministeria Lectoris et 1972 SEP 20.-PAULUS VI, ALLOC. AAS 64 (1972) 615-620 Acolythi debent recipere, nisi ea iam receperint, et per congruum tempus exercere, quo melius disponantur ad Allocutio die 20 sept. 1972 habita Institutorum saecularium futura munera Verbi et Altaris. Moderatoribus qui Romae internationali Coetui interfuerunt: Dispensatio a recipiendis ministeriis pro iisdem candi­ dalis Sanctae Sedi reservatur. De ratione propria Institutorum saecularium in 111. Ritus liturgicl, quibus fit admissio inter candidatos Ecclesia, quae pari iure consistit in eorum sodalium ad Diaconatum et Presbyteratum ac ministeria supra me­ SAECULAR1TATE CONSECRATA AC IN IPSORUM CONSECRA­ morata demandantur, peragi debent ab Ordinario (EplscoTIONE SAECULARI Îo et, in clericalibus Institutis perfectionis, Superiore Inlorc) adspirantis. Diletti Flgli e Figlie nei Siqnore, Ancora una volta ci è l’occasione di incontrarci con vol, Dirigenti degli M4. A. 5. 39(1967), pp. &07-7O4 (LE 3371). “Λ. A. S. 60(1968). pp. data 369-373 (LE >6661 ••Const, dccur de Divina RevelationeDri Vrrhiw.n. Istituti Secolari. che slete e rappresentate una porzlone 11* A. A. S, 58 (1966). p. 827 (LE 3345]. ·· Ram. 12. τι-13. ,eC!r. fiorente e ngogllosa della Chiesa, in questo momento della Paului VI, Lilt. Apc*t tixKU pr^pno daUe Ordtntm, storia. La circostanza che vi ha ricondotto davanti a noi è n. 16. 4. 4. S. K (1967). P- 7<>i (LE 3571). questa volta il Congresso Intemazlonale che avete svolto 6309 6310 1072 SEP 20 PAULUS VI: ALLOCUTIO AD SODALES INSTITUTORUM SAECULARIUM n. 4084 è grande tanto più fa apparire relativi i valori del mondo, mentre al tempo stesso ne aiuta la retta attuazione da dent estiva dl Castel Gandolfo. c ncl quale avete esam parte vostra c degli altrl fratelIL nato gll statuti dclla erigenda «Conferenzu Mondiale degli Istltutl Secolari» (C.M.LS.). Nessuno del due aspettl dclla vostra fisionomla spiri­ tuale puô essere sopravvalutato a scapito dell’altro. Am· Noi non voglinmo entrare ncl merito dei vostri lavorl, bedue sono cocssenzlali. ccrtumentc condoltl con profondità c impegno, sotlo la vigile cura c con In partecipazione dei Sacro Dlcastero «Secolarità» Indica la vostra inserzione nei mondo. Essa competente, ed nl quali nuspichlamo frutti copiosi in ordi­ perô non significa soltanto una posizione, una funzione, ne nirincremento uelle vostre Istltuzlonl. chc coincide col vlvere nei mondo escrcitando un mestlere, una professione «secolare». Deve significare innanzitutto Desideriamo pluttosto Induglarc in alcunc riflessionl presa di coscienza di essere nei mondo corne «luogo a voi 616 circa quella / che potrebbe essere la funzlone degli Istituti proprio di responsabilità cristiana». Essere nei mondo, Secolari ncl mistero di Cristo e ncl mistcro dclla Chiesa. cioè essore impegnati nei valori secolari, è il vostro modo Quando guardlamo a vol, e pcnslamo alie migllala e di essere Chiesa c di rcnderla présente, di salvarvi e di mlgliala di uomini e dl donne dl cui fate parte, non posannunziare la salvezza. La vostra condizione esistenziale slamo non sentire! consolati, inentre ei invade nell’intimo e sociologlca diventa vostra realtà teologica, è la vostra un vivo senso di gloia e di rlconosccnza al Signore. Come via per realizzare e testimoniare la salvezza. Voi siete forte c florente appare in voi la Chiesa di Cristol Questa cosl un'ala avanzata della Chiesa «nei mondo»; esprimete Madre nostra veneranda, che oggi taluni, anche tra i suoi la / volonté dclla Chiesa di essere nei mondo per plasmarlo 618 flgll, fanno bersaglio di critichc aspre e impictosc; dl cui e santificarlo «quasi dall’intemo a modo di fermento»4, qualcuno sl dilctta a dcscrivcre fantaslosl slntoml di decompito, anch’esso, affidato prccipuamentc al laicato. crepitezza e a prodire rovinc; cccola, invcce, divenire un Siete una manifestazione particolarmente concreta ed gettito ininterrotto di gemme nuove, un florire insospetefficace dl quello che la Chiesa vuol fare per costruire il lato dl iniziative di santità. Noi sappiamo che dev’essere mondo descrltto ed auspicato dalla Gaudiajn el spes, cosl, e non potrebbe essere altrimentl che cost perché Cristo è la divina incsauriblle fonte della vitality dclla «Consacrazione» indica invece l’intima e segreta strutChiesa; e la vostra presenza ce ne offre una ulteriore testi­ tura portante del vostro essere e del vostro agire. Qui è monianza, ed è per tutti noi occasione di rinnovata consala vostra ricchczza profonda c nascosta, che gli uomini in pcvolezza. mezzo ai quali vivete non si sanno splegare e spesso non Îjossono neppure sospettarc. La consacrazione battesimaMa vogliamo guardare più da vicino il vostro volto, e è stata ulteriormente radicalizzata in seguito ad una nella fainiglia del Popolo di Dio. Anche voi riflettcte un accresciuta esigenza di amore, suscitata in voi dallo Spirito «modo proprio» in cui si puô rivivere il mistero di Cristo Santo; non nella stessa forma della consacrazione propria nei mondo, e un «modo proprio» in cui si puô manifestare dei religiosi, ma purtuttavia taie da spingervî ad una Il mistero dclla Chiesa. opzione fondamentale per la vita secondo le beatitudini Cristo Redentore è una talc pienezza, che noi non poevangeliche. Cosi che siete realmente consacrati e realmentremo mai comprcndere né esprimere al completo. Egli è te nei mondo. «Siete nei mondo e non del mondo, nia per tutto per la sua Chiesa e, in essa, quello che noi siamo lo il mondo», come altra volta noi stessi vi abbiamo descritti siamo proprio per Lui, con Lui ed in Lui. Anche per gli Vivete una vera c propria consacrazione secondo i consigli Istituti Secolari Egli resta dunque 1’esemplare ultimo, cvangclici, ma senza la pienezza di «visibilité» propria della I ispiratore, la sorgente da cui attingere. consacrazione religiosa; visibility che è costituita, oltre che dai voti pubblici, da una più stretta vita comunitaria Basati su Cristo Salvatore e a suo esempio svolgete, in e dal «segno» dcH’abito religioso. La vostra è una forma di modo a voi proprio e caratteristico, un’importante mis­ consacrazione nuova e originale, suggerita dallo Spirito sione della Chiesa. Ma anche la Chiesa, a suo modo, corne Santo per essere vissuta in mezzo aile realtà temporali, e Cnsto, e una pienezza talc, è taie una ricchezza che nesper immettere la forza dei consigli evangelicl —cioè dei suno da solo, nessuna istituzione da sola, potranno mai valori divin! ed etemi— in mezzo ai valori umani e tem­ comprendere ed esprimere adeguatamente. Né sarebbe a porali. noi possibile scoprime le dimensioni, perché la sua vita è Cnsto, chc è Dio. Dunque anche la realtà della Chiesa, e la Le vostre scelte di povertà, castità e ubbidienza sono missione della Chiesa, possono essere espresse completamodi di partecipazione alla crocc di Cristo, perché a Lui mente solo nella pluralité dei membri. È la dottrlna del vi associano nella privazione di béni altrove pur leciti e 9°ξΡ° Mistico di Cristo, la dottrina dei doni e dei carismï legittiml; ma sono anche modi dl partecipazione alla vitdello Spinto Santo. toria di Cristo risorto, in quanto vi libcrano dal facile sopravvento chc tali valori potrebbero avere sulla piena Il dîscorso ci conduce qui, voi Pavete compreso, ad disponibilità del vostro spirito, La vostra povertà dice al interrogarci sul modo a voi proprio di comptera la missione mondo che si puô vivere tra i béni temporali e si puô usare della Chiesa. Quai è il vostro dono specifico, il vostro ruolo dei mezzi dclla civiltà e del progresso, senza farsi schiavi et- caratteristico, «quid novum» da voi apportato alla di nessuno di essi; la vostra castità dice al mondo che sl 61/ Chiesa di oggi? Oppure: in che modo siete voi / Chiesa oggi? puô amare con il disinteresse e rincsauribilità che attinge Voi lo sapete; J’avete ormai chiarito a voi stessi e alla al cuore di Dio, e ci si puô dedicare gioiosamente a tutti comunità cristiana. Noi lo supponlamo. senza legarsl a nessuno, avendo cura soprattutto dei più Voi siete ad una misteriosa confluenza tra le due poderoabbandonati; la vostra ubbidienza dice al mondo che si se correnti della vita cristiana, accoglicndo rlcchczze daJpuô essere felici pur senza / fermarsi In una comoda scelta oiq l'una e dall'altra. Siete laici, consacrât! come tali dai personale, ma restando pienamente disponibili alla volonté sacramenti del battesimo e della crcsima, ma avete scelto di Dio, come appare dalla vita quotidiana, dai segni del di acccntuare la vostra consacrazione a Dio con ia profes­ tempi c dalle esigenze di salvezza del mondo di oggi. sione dei consigli cvangclici, assunti corne obblighi con un Cosl, dalla vostra vita consacrata, anche la vostra atvincolo stabile e riconosciuto. Restate laici, impegnati nei tività ncl mondo —sla personale che collettiva, nei settori valori secolari propri e peculiari del laicato *, ma la vostra professionali in cui sicte singolarmcnte o comunituriamentc è una «secolarità consacrata» ’, voi siete «consacrati se­ impegnati— riccve un più spiccato orientamento verso colari» a. Dio, restando in certo quai modo anch’essa come coin vol ta Pur essendo «secolare», la vostra posizïone in ccrto mo­ e trasportata nella stessa vostra consacrazione. E in questa do differisce da quella dei semplici laici, in quanto siete singolare c provvidenziale configurazionc, vol arricchite la impegnati ncgli stessi valori del mondo, ma corne consaChiesa di oggi di una particolarc esempiarità nella sua crati: cioè non tanto per affennarc l'intrinseca validité vita «secolare», vivendola come consacrati; c di una partl­ delle cose umane in se stesse, ma per orientarle espllcitacolare esempiarità nella sua vita «consacrata», vivendola mente secondo le beatitudini evangeliche; d’altra parte come secolari. non siete religiori, ma in certo modo la vostra scella conA questo punto vorrernmo sofferniarci su un partlcolare viene con quella dei religiosi, perché la consacrazione chc aspetto di fécondité delle vostre Istltuzlonl. Vogliamo avete fatto vi pone nei mondo corne testimoni della suprealludere al folto gruppo di coloro che, consacrati a Cristo mazia dei valori spirituali ed escatologici, cioè del carattere ncl sacerdozio ministcriiilc e desiderando dl unir»! a Lui assoluto della vostra carità cristiana, la quale quanto piu con ulteriore vincolo di donazione. abbmcciano la pro­ fessione del consigli evangelicl, confluendo a loro volta ô state per concludere qui a Nomi» presso la nostra resi­ .* de.’lüVr°Via S. 6311 n.l XXV tateiuloarie degli (.970), [LE 3900]. ‘ Con_«t. dopn. do Eccleda 31 [LE • Paolo VI, D;scor,o a! pixt/vipaali al Conjriuw InurnaxJjnAlo de. Cette affirmation ri’a rien perdu de son prix; mais si les droits de la personne, lorsqu’on les considère dans l’abstrait, demeurent invariables, leur contenu con­ cret doit être déterminé suivant la diversité des situations, c’est-à-dire de peuple à peuple ct, dans un même peuple, d’un moment à 1’autre de sa vie, d’une période à l’autre de son histoire. Il en est de même pour l’action politique qui, par défi­ nition, ne se développe pas dans 1’abstrait, mais dans le contact avec la réalité humaine concrète pour y porter son empreinte. Aussi cette réalité doit elle être considérée avec la plus grande attention, pour être exactement com­ prise dans son existence actuelle, dans sa constante évolu­ tion, dans la totalité de ses dimensions, dans ses exigences du moment présent, dans les besoins aujourd’hui ressentis, compte tenu des aspirations et des attentes des hommes sur lesquels elle s’exerce, à travers le réseau des relations toujours plus complexe tissé entre eux par ces mêmes hommes. Car, Nous n’avons pas à vous le rappeler, Faction politique est menée dans le souci de contribuer à la satis­ faction de ces besoins et de ces exigences, de fournir une 625 réponse positive à ces aspirations et à ces attentes, de développer la qualité des relations pour les rendre toujours plus porteuses de valeurs humaines. Une action politique détachée et comme étrangère à la réalité humaine sur laquelle elle prétend s’exercer n’est plus une action politique: c’est une action dans le vide, avec les périls qu’appelle ce vide: jamais les citoyens ne prennent autant conscience de la nécessité, de la fécondité et de la noblesse de l’action politique que lorsque celle-ci commence à perdre son identité ou l’a, de fait, déjà perdue. Et cependant des constatations s’imposent à l’observateur du monde contemporain: des changements importants se font jour, notamment dans la conception et le rôle des Parlements. Chacun sait les principales fonctions qui constituent l’activité traditionnelle des Parlementsrla représentation du pays et de la société nationale dans sa diversité; le contrôle de l’exercice de l’autorité gouvernementale; la délibération collégiale sur la vie de la nation, l’information du public; dans bien des cas, la création ou une participation à la 4085 création de l’autorité gouvernementale; la fonction législa­ tive enfin, à l’origine la plus importante au point que le Parlement est qualifié de «Pouvoir Législatif». Ces fonctions 1972 SEP 23.-PAULUS VI, ALLOC. AAS 64 (1972) 623-631 sont exercées diversement selon les Constitutions et les AUocUtio die 23 sept, 1972 habita iis qui adfuerant sexage­ systèmes électoraux; selon le sens civique des Parlemen­ taires; selon la conception que le Pouvoir Exécutif a luisimo international i Conventui a publicis legumlatorum coe­ même de sa responsabilité. tibus er Universis nationibus Romae celebrato: Ce sont ces diverses fonctions que concernent, de ma­ nière certes différentes, les transformations de la société De crisi actuali systematis et officii Senatus seu d’aujourd’hui. COETUS PUBLICI LEGUMLATORUM DEQUE MEDIIS AD HOC 1URIDICUM INSTITUTUM APTANDUM ET IN PRIMAEVAM RA­ Les tendances de l’évolution ne sont pas univoques. En TIONEM RESTITUENDUM tels cas, le Parlement occupe une place tout à fait préémi­ nente dans le fonctionnement des pouvoirs. Cependant, Mesdames et Messieurs, Cette rencontre Nous anporte l’emploi qu’on fait parfois de cette prééminence arrive à une double satisfaction. Tout d’abord. Nous aimons voir, entraîner, remarquent certains, une faiblesse et jusqu’à dans votre démarche, un témoignage rendu à l'action de une Impuissance de tout l’organisme politique: en effet, ce Siège Apostolique, et de I’EglIse Catholique, en faveur les difticultés contemporaines de réaliser un consensus de la paix dans le monde. Votre visite Nous offre, de plus, national affectent la capacité du Parlement, alors qu’il en une occasion vraiment exceptionnelle de proposer certaines responsable, de donner une stabilité ct une autorité 624 réflexions à un I groupe de personnalités hautement quali­ est suffisantes au pouvoir gouvernemental, surtout lorsqu'il fiées, investies de responsabilités aussi nobles qu’importan­ est lui-même chargé de l’établir. Trop faible et menace, le tes, puisqu’elles concernent l’action politique, dont VobPouvoir exécutif ne peut alors s’acquitter suffisamment de jeettf essentiel est la réalisation du bien commun. la tâche que lui reconnaissent les Constitutions et qu’at­ Nous ne croyons pas nécessaire de Nous attarder à tendent légittimement les peuples. décrire les éléments qui composent ce bien commun, pour D’aucuns voudraient voir dans d’autres tendances et chaque peuple comme pour la famille humaine tout entière. Votre participation un rassemblement dc caractère d autres exemples les signes d’un déclin du rôle et de intenutional manifeste, en effet, que vous avez pleinement Oc. Λ. Λ. S. 55 (tgej), pp. »73-174 [LE jxio]. 6313 6314 r 1072 SEP 23 PAULUS VI: ALLOCUTIO AD LEGUMLATORESFUBLICOS 626 l'autorité du Parlement au / profit du Pouvoir exécutif. Dans son fonctionnement même, dit-on, lo Parlement a souvent donné la preuve de son incfflclcnce, se montrant Incapable dc définir et de promouvoir le bien réel du pays, par-delà les divisions des partis politiques et le jeu des Intérêts particuliers ou locaux: le Parlement serait, à leur avis. Inapte à provoquer le «consensus» de la nation ct à soutenir une légitime continuité d’action gouvernementale. Le contre-coup des erreurs commises est un affaiblissement de l’institution parlementaire. Il arrive qu’on tente même de justifier cet affaiblisse­ ment par des raisons tirées de changements profonds de la vie politique el sociale qu’on ne peut ignorer: ces change­ ments entraîneraient nécessairement la transformation de la fonction parlementaire elle-même. Dans quelle mesure par exemple, le Parlement assure-t-il aujourd’hui la fonction de représentativité de la nation? La démocratie libérale, tout en proclamant l’égalité de tous les citoyens, ne réalise pas en fait cette égalité sur le plan économique ct social: un vide se constituerait entre le Parlement ct le peuple réel. Celui-ci, conscient de cette carence, se cherche alors, remarque-t-on, de nouveaux modes de représentation, qu’il juge plus authentiques: syndicats, organisations professionnelles, associations di­ verses. Il est vrai que ceux-ci peuvent se montrer plus efficaces, mieux organisés et plus proches des problèmes concrets des hommes. C’est une sorte de revanche des corps intermédiaires, trop négligés dans la démocratie représentative. , N’est-ce pas, ajoute-t-on encore, le devoir de l’Etat d’intervenir dans le domaine économique et social? Face à la technicité des questions nouvelles, le Parlement ne paraît plus en état, faute dc compétence et de rapidité de réaction, d’intervenir efficacement. Trop lentes, mal équi­ pées, trop nombreuses et souvent encombrées de procé­ dures formalistes, les assemblées parlementaires laisseraient s étendre le domaine d'intervention du Pouvoir exécutif oui sait s’entourer de technocrates et de méthodes mo­ dernes d’action. L’on met enfin en parallèle la fonction d’information du public par le Parlement ct l’effloralson multiple des autres centres de discussion et dc délibération: conférences de presse, débats télévisés, congrès divers, sondages d’opi­ nion. Le Gouvernement, par les moyens de communica­ tion sociale, peut directement prendre contact avec l’en­ semble du pays et pousser scs avantages sur le parlement. Force est bien dc concéder que la place des Parlements dans la vie publique s’est profondément modifiée au cours 62/ d’un siècle. Presque / partout l’on constate une crise de fonction ct d’identité. On voit mal d’ailleurs pourquoi la révolution scientifique dans laquelle sont entrées nos So­ ciétés modernes et qui transforme du tout au tout les instruments dc la vie sociale, économique et culturelle, laisserait dans leurs formes actuelles les instruments de la vie politique. Et comment la diversité des points dc vue, fruit de la grande variété des situations sociales et professionnelles, de la multiplicité des idéologies, et, non moins, de la multi­ plicité des savoirs partiels, voire parcellaires, ne rendraitelle pas malaisés la réalisation d*un accord national suf­ fisant pour le fonctionnement harmonieux des Parlements? Y -a-t-il des remèdes à cette crise, Mesdames et Mes­ sieurs? Nous n’avons pas compétence technique pour les présenter; Nous nous contenterons de poursuivre devant vous les réflexions que Nous a suggérées notre rencontre. Nul ne devrait douter. Nous semble-t-il, du rôle salu­ taire d’une Institution comme le Parlement pour la sauve­ garde de la démocratie: il lui revient d’équilibrer le Pouvoir exécutif, dont le domaine et les attributions peuvent ten­ dre à s'élargir, comme de joucr un rôle compensateur du nouveau Puvoîr technocratique dont l’influence ne cesse de croître. Sans nier les aspects positifs des instruments de démocratie directe comme des formules nouvelles de démocratie concertée, où le Gouvernement s efforce d éta­ blir le dialogue avec les «forces vives» de la nation, I on voit difficilement les bénéfices de l'abandon de la voie de la démocratie représentative. Mais encore faut-il trouver des modalités d'cxercice conformes aux exigences de la Société moderne et procéder à la rénovation adaptée qui est requise. L’une des données sociales sur lesquelles Nous avons 6315 n. 4083 voulu attirer l’attention dans notre Lettre Apostolique au Cardinal Roy, de l’année dernière, est la double aspiration à l’égalité et à la participation, que Nous présentions com­ me «deux formes de la dignité de l’homme et dc sa liberté» Le monde actuel, si fortement opposé aux formalismes, met en cause un système où, dlt-on, ne serait pas assurée la représentation de certains actes de sa vie concrète, au moyen d’un / dialogue constant, d’une présence plus im- 628 médiate et plus continue. Comme Nous le signalions plus haut, l’écart entre le peuple et le Parlement —ou plus encore la disparition de ce dernier— crée un vide qui appelle soit les régimes autoritaires, voire dictatoriaux, soit les soubresauts révolutionnaires, spontanés, ou pré­ parés dans la clandestinité, ce qui, vous en conviendrez, n’est pas sans péril pour le bien public. Pour prévenir ces dangers, il est donc du voir dc l'insti­ tution parlementaire dc s’entourer de moyens compétents et de donner les preuves de son efficacité. Elle s’imposera, en effet, tant au Gouvernement qu’à l'opinion publique, dans la mesure où l’un et l’autre expérimenteront le sérieux de ses connaissances et des ses débats. L'objet principal qui doit se dégager dc l’affrontement des perspectives doit être, il faut le répéter, le bien com­ mun national. Qui pourrait nier que, trop fréquemment, les oppositions idéologiques, les querelles partisanes, le souci de prestige des personnes, la défense prioritaire d’intérêts particuliers, les vues à court terme et les moti­ vations personnelles n'aient pas faussé les délibérations, au détriment de l’autorité du Parlement ct des parlemen­ taires? C'est pourquoi dans la crise actuelle, plus qu’en aucun autre moment, s’imposent un haut niveau de mora­ lité à l’égard de l’avenir de la nation, la volonté d’aboutir à un «consensus» national. Lc parlementaire doit appa­ raître comme l’artisan du bien de tous et non comme le porte-parole d'une clientèle. Résistant aux pressions de groupes d’intérêts privés, plus ou moins légitimes, dont l’ambition est parfois d'annexer le pouvoir à leur profit, sans cependant rompre le contact avec les forces vives de la nation, le parlementaire doit chercher à satisfaire la totalité des besoins du peuple, avec une attention par­ ticulière aux catégories défavorisées et silencieuses, fus­ sent-elles de moindre poids électoral. Il y aurait encore à rappeler la place dc l’opposition dans un régime parlementaire, avec ses droits dans les limites du juste ct de l'honnête, à l’expression, à l’exercice normal de sa participation à la mission de contrôle gouver­ nemental, à l’information de l'opinion publique. L’oubli dc ccs règles n’entraine-t-il pas, presque fatalement, le recours dc l’opposition aux moyens occultes pour faire valoir ses points de vue, au grand dommage du jeu régulier des institutions? Comment ne pas relever l’importance croissante des nouvelles voies de représentation, où les citoyens se re­ groupent pour exprimer leurs / intérêts immédiats, leurs choix idéologiques et leurs projets d’avenir? De tels regrou­ pements, lorsqu’ils se conforment aux règles démocrati­ ques, sont légitimes. Sans pour cela céder aux pressions démagogiques ni abdiquer son autorité ou ses hautes responsabilités de défenseur du bien de tous, le Parlement n’a-t-il pas intérêt à prendre conscience de leur poids, engager avec eux le dialogue, suivre leurs recherches, com­ prendre leurs aspirations pour les aider à aboutir sur le plan législatif? Nous ne voudrions pas terminer sans vous confier l’un des plus ardents souhaits de cette Eglise Catholique qui compte des membres dans toutes les parties du monde ct vers laquelle converge l’expression du désarroi ct de l’espérance d’une large fraction de l’humanité. Ce souhait, Nous l’avons récemment exprimé au Secré­ taire Général de la CNLJCED à l’occasion de la 3ème Con­ férence Mondiale des Nations Unies sur le Commerce et le Développement: «Nous voudrions, écrivions-Nous, que soit entendue la voix des plus démunis, de ccs centaines de millions d'hommes, dc femmes ct d’enfants vivant en marge de l’économie moderne, souvent affectés par la maladie, la malnutrition, les mauvaises conditions dc lo­ gement et de travail, le sous-emplol, l’analphabétisme et tous ces autres maux qui les empêchent de participer en plénitude à une même condition humaine» A vous, parlementaires de tant de Nations du monde. Nous nous permettons de faire la même recommandation. •Lite Apost. Octotnima jJtrtvKf, n. ». .4. (LE 39751• A. A. S. 64 (1973). p. j8x. 5. Si (1971k p. <»7 <31· η. 4086*4087 SACRA CONG. PRO RELIGIOSIS - PRO CULTU DIVINO pour qu’attentifs aux solidarités qui s’établissent de plus en plus entre membres d’une même nation et membres de l'humanité tout entière, vous travailliez à réduire les Injustes disproportions économiques, sociales et cultu­ relles par une généreuse contribution aux efforts, nationaux et internationaux, menés en ce sens. Notre humanité n’est-elle pas travaillée par un ferment qui la pousse à reconsidérer les rapports entre individus, groupes et peuÎ>les pour les rendre plus conformes aux exigences de la ustice et à la dignité de la personne? Votre Conférence nterparlementalre à Rome, et notre rencontre de ce jour, n’en sont-ils pas un signe, comme en témoignent aussi les thèmes de votre Ordre du jour? Nous nous faisons d’autant plus insistant aue la famille humaine dispose pas encore des moyens adéquats pour mener avec efficience une action qui réponde aux exigences du temps présent. Ce serait mal Nous comprendre que de 630 vo|r cette réflexion une moindre consi/dération pour les Organisations déjà en place. Nous avons donne, et Nous ne cessons de donner, des signes non équivoques de notre grande appréciation pour l'oeuvre qu’elles réalisent et dont les fruits n’apparaissent pas toujours à un juge­ ment hâtif. Cependant, la réalité internationale est ce qu’elle est: ces Institutions disposent du pouvoir et des moyens que veulent bien leur concéder les Etats membres. C’est assez souligner la responsabilité des hommes politi­ ques à qui incombe la tâche de régler les rapports entre les peuples ou de représenter leur pays au sein de ces Orga­ nisations: la marche de notre monde vers le progrès ct l’unité exigent que les vues particularistes et les volontés d’hégémonie cèdent le pas à la contribution pour réaliser le bien commun universel. Ces hommes politiques doivent avoir la nette conviction que le bien public de leur peuple ne peut être authentique que si, simultanément. II se traduit par un bénéfice pour les autres peuples et la famille humaine. Ottc terre, qui est «une·, demande de n’être plus exploitée égoïstement ou arbitrairement, mais d’être aimée de chacun ct de tous pour le bleu dc chacun ct de tous. Pour conclure. Nous vous disons, Mesdames et Messieurs, notre conviction que les Parlements gardent encore aujour­ d'hui un rôle important: Ils sont, en effet, le seul lieu où les conflits dc groupes peuvent trouver leur solution par la loi, et la loi juste, si elle est correctement conçue ct appliquée —cl c’est encore le noble rôle du Parlement d’y veiller—, assure à long terme l’égalité et la participation, auxquelles nos contemporains aspirent comme irrésisti­ blement. Le Parlement, en permettant à la vie démocra­ tique de se dérouler —en son sein et ù d’autres niveaux—· favorise la recherche» la vie et les affrontements pacifiques dans un souci d’une meilleure justice. Le moment semble vraiment venu pour l’action politique, pour souvegarder ces valeurs, d'opérer les révisions souhaitées. Seul, l’avenir dira si cette ouverture de l’institution parlementaire à certaines interrogations dispensera la So­ ciété en gestation d’expérimenter dc nouveaux mécanis­ mes, institutions et systèmes de représentation. Notre souhait, à vous. Mesdames et Messieurs, et h tous vos collègues, est que votre activité soit menée dans le sens du bien des hommes qui vous ont fait confiance en vous chargeant dc les représenter: elle sera alors indubl631 tablement porteuse de bien-être, de justice, de progrès / et de paix. Nous assurons également tous les croyants de notre prière pour que Dieu ToutPuissant les assiste de sa lumière et de sa force. 1072 OCT 2-0 scrlve che «Il problema. Infattl, si estende n tutti gli ufflcL eccetto quelle di Superiore maggiore». ciô è awenuto perché, avendo lo stesso Capitolo generale speciale dcll’OrdIne cscluso I accesso del frutelli laici ajl’ufflcio dl Superiore maggiore. nel quadro delle disposlzlonl dei decreto Clericalia Instituta ]ΈΕ 3803 J non res tava da considerare se non l'ufflcio di Superiore (o vicario) locale precluso al frntelli laici deirOrdlnc. 2. La Paternltô Vostra voglla pol prendere nota chc non conviene presentare le istanze prospettatc ne! Suo foglio del 15 marzo c.a., perché questo Sacro Dicastero nel riguardi di Istituti clericali le cui Comunità si dediaino ad opere di mlnistero sacerdotale, seconda la prussi nttuale, sl sente legato aile decision! della Plenaria, approvate dal Santo Pndre il 13 novembre 1969 e, in segulto a nuova consultnzione, da Lui a voce confermate. Con sensi di religioso ossequio, mi confirma della Paternité Vostra Reverenda devotissimo In Domino.—Agostino Mayer. Seer. * Ministre Generali O. F M. Cap.. Prot. N. 31093/70/C. 37: AOFMCap 83 (1972) 237-233. Ado. B FREI in A OEM Cap 63 (1972) 236-237. 4087 1972 OCT 9.-SC CULTUS, DECR. AAS 64 (1972) 692-694 De nomine Episcopi in prece eucharistica, proferendo Cum de nomine Episcopi in prece eucharistica proferen­ do nihil in Missal i Romano Indicetur, plures Ordinarii et etiam Conferentiae Episcopales ab hac Sacra Congrega­ tione petierunt quinam essent in eadem prece nominandi. Episcopus in prece eucharistica memoratur non tantum vel non praecipue honoris gratia, sed ob causam communio­ nis et caritatis, sive ad significandum oeconomum gratiae summi sacerdotii x, sive ad divina auxilia pro eius persona et ministerio impetranda in ipsa celebratione eucharistiae quae est totius actionis virtutisque Ecclesiae culmen et fons f. I Patet profecto multas ex his rationibus pro iis quoque valere, qui, sive charactere episcopali insigniti sunt sive non, portionem populi Dei, non ut dioecesim ordinatam, gubernant. Quapropter sequentia statuuntur: I. In prece eucharistica nominari debent: a) Episcopus dloecesanus; b) Episcopus, qui ad aliam sedem translatus, prioris retinet admlnlstrationem; c) Administrator Apostollcus «sede plena» aut sede vacante, tum permanens tum ad tempus constitutus, qui sit Episcopus et revera toto munere fungatur praesertim in spiritualibus; d) Vi­ carius et Praefectus Apostolicus; e) Praelatus et Abbas nullius cui commissa est iurisdictio in territorium ab aliqua dioecesi seiunctum. II.Praeter supra dictos, nominari licet in prece euchari­ stica Episcopos Coadiutores et Auxiliares, qui Episcopo dioecesano in dioecesi regenda dant operam, aliosque, dummodo sint charactere episcopali insigniti. Qui si plures sunt, post nomen proprii Ordinarii, de quo in num. I, prolatum, omnes simul memorantur, reficitis nominibus. III. In aliis omnino peculiaribus adiunctis Apostolica Sedes adeatur. Quoad formulas adhibendas: formula In memoria agenda sive Episcopi sive VIcarii et Praefecti Apostollci, sive etiam Praelati ct Abbatis nullius, erit Iuxta varia adluncta: «una cum Episcopo (Vicario, Praelato, Praefecto, Abbate) nostro N.»; bj sl simul sunt cumulanda nomina, nomen Episcopi dioecesanl semper prius pronuntietur, deinde alterum no­ 4086 men, hac formula: «una cum Episcopo nostro N. et ...· vel, quando plures sunt nominandi, formula generali: «una cum Episcopo nostro N. eiusque Episcopis adiutoribus»; 1972 OCT 2.-SC RELIGIOSORUM, RESPONSUM. PART.· c) quando Missa celebratur a sacerdote in alieno terri­ torio sed pro coctu fidelium propriae dioecesis (Vlcariatus Fratres mon sacerdotes ad munus Superioris localis aut Praefecturae, Praelaturae aut Abbatiae nullius), verbi PROMOVERI NEQUEUNT IN ORDINE FRATRUM MlNORUN gratia occasione data peregrinationis, formula erit: «una Capuccinorum cum Episcopo (Vicario, Praelato, Praefecto, Abbate) no­ stro N. et Episcopo huius Ecclesiae N.·; Roma. 2 ottobre 1972 d) Quando Missa celebratur ab Episcopo: —Infra fines Heorrenda Padre, Mi rlferlsco al Suo esposto del 3 glugno propriae Ecclesiae, Episcopos Coadiutores vel Auxl/llares 694 ΚΟΠΟ, Inviato in rhpostn alla 1 e Itera dei Segretario (non dei sibi sociare potest hac formula: «una mecum Indigno fa­ Pr«fello) dl questa Sacra Gonmcgnzlone, In data 7 uprilc c.a., concernente gli ufficl da aflld&re al fratcUl laid di codes to mulo tuo et cum meis Episcopis adiutoribus»; —extra Online. fines propriae Ecclesiae, formula erit: «una cum fratre Sensa rnlrare in merito al diversi aipettl dclla questione che unnno debita meate studiall, per ora la Sacra Congrega­ tione si limita al due teguenli puntl: 1. Se nella citata tnisslva del 7 aprile è «tata limitata la riipotla al luperiorl locali, mentre Ella, H 3 glugno seorso. 6317 1 J^· (-onc- ' *L II, Const. 57 (1945). pp. 31-32 (LE 3232]. A A. O. A. S’ La men 1gentium’, n. 26: .4 ' A. S. SaaaiMum Canalium, n. :w x 17. “Clr. pear U Journée niàiionaaxre -6325 A A-s-61 !l9:ro’· p· Ty 671 Plns '97°. p. Sio. ■· Clr. Decr. de acUv. mission. Ecckxiae .4J (mtes la. 11 Cfr. Mcsvure aux peuples de Γ Mnatie· » 7o Λ J r 2? D A‘ A * tl97o)· P· trad, dani Document «· — . Ecdesfce. 6326 Cj·'· 1072 OCT 25 n. 4091 SECRETARIA STATUS L'entraide spirituelle reprend alors toute sa vigueur, ct vous savez le rôle prépondérant, à cet égard, de 1 Œuvre de la Propagation de la Fol. Cette solidarité dans la prière traduit, dans toute sa profondeur, la merveilleuse com­ munion des saints: c'est là que s’alimente la flamme mis­ sionnaire. Qui pourrait évaluer la fécondité mystérieuse des prières montant chaque jour du coeur des fidèles ou des Ames consacrées, des épreuves acceptées avec amour, des renoncements volontaires offerts au Seigneur, pour qu’il bénisse le travail Inlassable des apôtres de l’Evangile, pour que le règne de Dieu arrive en plénitude? Que les Pasteurs ne cessent de rappeler aux Eglises particulières cette communion dans l’intercession ct l’action de grôccs. N’cst-ce-pas l’exhortation que saint Paul adressait déjà à ses correspondants dans chacune de ses épîtres xe? Enfin, au plan des ressources matérielles, les Œuvres Pontificales Missionnaires n’ont pas à rougir dc solliciter les paroisses, les instituts religieux, les diocèses, qui ont souvent de grandes facilités d’existence par rapport à ceux qui sont dénués dc tout, même du minimum indispensable pour assurer le départ ou le soutien dc la catéchèse. Il va sans dire que ces collectes doivent être accomplies en parfaite entente avec les responsables de ces communautés et avec un souci dc véritable éducation évangélique. A ce niveau toujours délicat des appels à la charité concrète, l’Eglise primitive nous donne encore de préciucscs leçons. L’annonce des insondables richesses du Christ ne fut-elle pas la préoccupation majeure de saint Paul? Et pourtart, qui fut plus soucieux d’entraîner ses communautés chré­ tiennes au partage de leurs biens temporels? 17 L'Apôtre, dans son réalisme pastoral, estimait capital de susciter la générosité joyeuse des premiers chrétiens, donnant selon leurs moyens et même au-delà de leurs moyens, pour les «saints» de Jérusalem, à l'image de la libéralité du Seigneur Jésus. N’est-ce pas le même élan de solidarité qui anima Marie-Pauline Jaricot, et les premiers collaborateurs de la Propagation de la Foi, lorsqu’ils prirent conscience des besoins des Eglises d’Extrême-Orient et d'Amérique du Nord, grâce à la Société des Missions Etrangères et à la Compagnie de Saint-Sulpice? A ce moment-lâ, comme souvent aujourd’hui, les pauvres ont su sacrifier de leur /34 nécessaire, plus que les riches de leur superflu. / Depuis lors —et c’est le mérite des premiers fondateurs de la Propagation de la Foi dès 1822— le partage s’est élargi à toutes les nations, et au bénéfice de toutes les missions. S’il devait se ralentir, ce serait un grand dom­ mage pour la vitalité missionnaire, alors que le nombre des diocèses pris en Charge par la Congrégation pour l'Evan­ gélisation des Peuples est passé, en l’espace de vingt-cinq ans, de 560 à 840. Nous devons vous le confier: dans l’exercice de l’année passée, faute de ressources, de très nombreuses requêtes missionnaires ont dû être ajournées. Une telle situation comporte, pour les diocèses ct instituts qui connaissent l’aisance, un appel évangélique à mesurer encore davantage leurs propres dépenses. Nous les exhor­ tons de façon pressante à cette révision de vie; le SaintSiège lui-même, pour sa part, s’efforce et s’efforcera toujours plus d’accorder cette aide prioritaire aux Mis­ sions. S’il s’avère difficile d'obtenir, au niveau du monde, cette réduction des inégalités criantes, en faveur d'un développement solidaire, comme nous l’avons souhaité dans Populorum Progressio l8, serait-il donc impossible de l’envisager entre frères chrétiens, membres du même Corps mystique du Sauveur? 19 Dans le sillage de Marie-Pauline Jaricot, toute l’Eglise est invitée à cet engagement con­ cret. Et les hommes croiront plus facilement à une Eglise qui fait ce qu’elle dit 20. que le transfert subséquent à Rome du Siège de l’Œuvre, se sont révélés d'une importance capitale. Une telle situa-/ 735 tlon permet en effet d’eviter des équivoques, de garantir l'indispensable liberté des communautés chrétiennes au plan national et ethnique, de recueillir et de répartir plus équitablement l’ensemble des subsides, avec la gratuité, le désintéressement, l’indépendance, l'universalisme qui conviennent à l’Eglise. De notre côté, Nous avons tenu à ce que les Œuvres Pontificales Missionnaires exercent ce service en liaison avec tous nos Frères dans l'épiscopat, et avec lajparticipation active dc leurs représentants. Au terme dc ce Message, où Nous avons voulu vous faire partager simplement notre reconnaissance, nos soucis ct notre espérance de Pasteur universel, Nous invitons tous les participants de la Conférence Internationale Mission­ naire à s'élever au-dessus des visions partielles, à surmon­ ter les difficultés inhérentes à la Mission et à regarder ensemble l'oeuvre positive d'évangélisation que le Sei­ gneur confie aujourd'hui à toute son Eglise. Puissent-ils raviver en eux les sentiments de l'Apôtre des Nations, au seuil de la Macédoine! *’ Puissent-ils reprendre à leur compte ct redire à leur frères l'appel symbolique que Nous lancions au monde des Iles Samoa, le 29 novembre 1970, au milieu des valeureux missionnaires d’Océanie! ** C’est l'amour du Seigneur qui nous convoque et nous envoie, comme en une nouvelle Pentecôte. «Caritas urget nos». Nous vous remercions. Monsieur le Cardinal, d'être notre fidèle interprète auprès de tous les Congressistes. Avec nos voeux cordiaux. Nous vous adressons, comme à tous ceux qui vous entourent et, à travers eux, à tous ceux qui apportent leur généreuse collaboration aux Œuvres Pontificales Missionnaires, notre Bénédiction Apo­ stolique. Du Vatican, le 22 octobre 1972.—Paulus Pp. VI. Ada x6, 9. MCfr. A. A, S. 63 (1971), pp. cumeniaiion caikolupie, L 67, Paris 1970, p. 1122. "Cfr. 48-50; trad, dans Do· 4091 1972 OCT 25.-SE CRETA RIA STATUS, RESPONSUM. PART.· Interpretatio authentica datur nonnullarum Nor­ PENSIONIS RESPICIUNT EORUM ADMINISTRATIONS BONORUM SANCTAE marum QUAE SOLUTIONEM QUI PENDENT AB Sedis C’est en définitive ce sens de l’universalisme que veulent promouvoir les Œuvres Pontificales Missionnaires, réno­ vées dans leurs structures conformément aux orientations pastorales du Concile Vatican IL C'est cet universalisme que la Conférence internationale de Lyon est appelée à mettre en lumière. N’est-ce pas la raison qui décida notre Prédécesseur Pie XI, en 1922, à faire de l'Œuvre de la Propagation dc la Foi, déjà maintes fois encouragée, une «Œuvre pontificale», un «organe propre du Siège Apos­ tolique· 9I, manifestant ainsi son étroite union avec celui qui porte, à la tête du Collège épiscopal, la sollici­ tude dc toutes les Eglises? Et aujourd’hui plus que jamais, dans le contexte des nations récemment parvenues à l'indépendance —de très nombreux témoignages des jeunes Eglises Nous le confirment— cette décision, ainsi Dal Vaticano, 25 Ottobrc 1972 Signor Cardinale, è stato posto a questo Ufficlo II quesfto se ia rfchiesta riguardante il riconosclmcnto dl un periodo massimo di dicci anni di servizlo già prestato-di cui alrart. 7 delle Norme per la liquidazione nel Iratfamenlo di quiescenza, annesse al Motu Proprio dei 20 Febbraio 1972 [LE 4034]-debba essere presentatn subito, oppure possa essere rinviata fino al momento dei collocamento a riposo. Alio scopo di dare una interpretazione autentica dei cita­ to art. 7, in risposta al quesito sopra formulate, il Santo Padre, ncll’Udienza del 27 Settcinbrc seorso, ha disposto di rendere nota la seguente dichiarazione: «L’art. 7 delle ’Norme per la llquidazione nel trattamento di quiescenza’ ha valore dl norma transitoria e pertunto la facoltà di chiedere il riconosclmcnto dl un periodo massimo di dieci annl di servizlo già prestato deve essere fatta entro un termine determinato. A tale riguardo, è stabilito ora che talc termine lia scadenza 11 31 Diccmbrc 1972. •Resta fermo il dlspositlvo dell’art. 5 delle medesltne Norme circa la facoltà dl optare, al momento del collocamento a riposo, per il solo trattamento di pensione o per 11 sistema misto (pensione e liquiduzione); come pure, nel caso In cui II dipendente non opti per la llquidazione, resta ferma la norma contcnuta ncll’art. 8. relativa alla restltuzlone dl tutti e singoli gll import! versati durante gli annl soggettl a ritenuta, (compresi gli annl evcntualmcnlc riconosciuti), rapportât! all’uno e cinquanta per cento dcll’ultimo stipend'o mensile pensiona­ ble, goduto dal dipendcnte al momento de! suo collocamento a riposo». Con prcghlcra di voler portare a conoscenza degll Intéres­ sât! 11 testo dclla predettn dichiarazione, profit to volontirri della clrcostanza per confcrmarmi con sens! dl profond» venerazionc di Vostra Emlnenzn Reverendissima dev.iuo in Domino.—G. Card. Villot, Segretario di Sialo. yR 50 »»Cfr. Rom. 15. »5-5»*. * C<>r‘ l6· f Cor. 8· 7-15; Cfr 8o► "Cfr. 17. «. "Cfr. .VolA. n, ’’ «Motu Proprio R^r**· AAS. t, («>«). P 3’4 [LE 4M ]. * Gard. Prao facto S. C. pro gentium ovangettatfione. Prct.N. 30739S o documenlo original:. Ada. Vide infra documentum rub the 1973 Oct. 27 positum: LE 4093 Itrt 6327 a 6328 η. 4092-4094 PAULUS VI - SECRETARIA STATUS - SC PRO CULTU 4092 1972 OCT 27.-PAÜLUS VI, ALLOC. AAS 64 (1972) 712-713 Allocutio diei 27 od. 1972 Eihis Patribus et Excifiis Praesu­ libus e Consilio Secretoriae generalis Synodi Episcoporum, qui Conventui Romae habito interfuerunt: Db synodi Episcoporum indole propria deque muta­ tionibus IN EIUSDEM MODUM PROCEDENDI INDUCENDIS Venerabiles Fratres, Libenter vos iterum salutamus, qui in Urbem convenistis, ut negotia, ad Synodum Episco­ porum pertinentia, simul tractaretis. Ex animo gaudemus de navitate vestra, quae etiam vigorem et efficacitatem Consilii vestri testatur. Praedicta Synodus Episcoporum iam praeclarum quod­ dam evasit Institutum ecclesiale: fruimur sane adhuc re­ cordatione coetus anno praeterito celebrati, sed iam ad proximum eiusmodi conventum mens convertitur. Interest igitur scire, qui sit exitus consultationis de definito tem­ pore. quo hic agatur. Quo quidem in conventu Patres etiam sententiam rogabuntur circa certa intervalla inter futuros Synodi coetus interponenda. Consultatio, cuius modo mentionem fecimus, spectat insuper ad argumentum aut ad argumenta proximi eiusdem conventus el ad mutationes in methodum Synodi fortasse inducendas. Ita profecto ad vitae usum deducitur collegiatis Indoles Episcoporum, qui «non solum —ut ait Concilium Vatica­ num Secundum— pro aliqua dioecesi, sed pro totius mundi salute consecrati sunt»1. Sic episcopale munus extenditur et magis ministerium regendae Ecclesiae universalis quo­ dam modo participat, quatenus Episcopi Romano Ponti­ fici. ab eo asciti, arctius cooperantur in ipsius exercendo officio. Inde elucent et alia, quae sunt solacii causa, veiuti maior mentium et voluntatum coniuqctio in applicandis normis canonicis, consensio In operando, adiumentum fra­ ternum secandum illud: «alter alterius onera portate» unitas spiritus in fide et caritate, optatissimus ille «sensus Ecclesiae», animi magis conscii nos esse «corpus mysticum» et Christum esse in nobis et inter nos. Hic late patens prospectus nihil detrahit, ut liquet, de momento, quod singulis Episcopis ut dioecesium modera713 torlbus Iure meritoque / tribuitur; immo dignitas ct pote­ stas eorum, ad hoc quod attinet, a Concilio prorsus agni­ tae sunt et in sua luce collocatae. Itaque mutua necessitu­ do rautuiquo auxilii ratio inter Ecclesiam particularem et universalem ante oculos ponunt vitam ipsam corporis mystici Christi. Hanc visionem Ecclesiae, modo tam egregio et vitali compaginatae. vos, Venerabiles Fratres, Nobis praebetis. Operi ergo, in quod nunc diligenter incumbitis, illum eventum precantes. qui in verum bonum et profectum Ecclesiae vertat, vobis amanti animo Benedictionem Apo­ stollcam impertimus. 1072 OCT 27-XOV 20 1) La facoltà relativa alla rlchiestn dl rlconosclmento dl un periodo masslmo di dleci anni di servizio già prestato. di cui alFart. 7 delle citate Norme, è da considcrnrsl disposizione transitoria; essa ha scadenza il 31 Dicembrc 1972. come rcio noto a tutti i dlpendentl della Santa Sede con clrcolarc n. 207395 in data odiema [LE 4091 ]. 2) E’ data facoltà al dlpendente di pagnre le ritenute, per il periodo degli anni rkonosciuti, in una o piti soluzloni, o, se necessario, coi ratcixzo sulla pensione, dopo il collocamento α riposo. 3) Entrano nel computo della liquidazione tutti gli anni di servizio effettivamente prrstatl, comprcsl cioè. quel» eventualmente compluti oltre gli anni richicsti per il raggiunglmento della pensione completa; tali anni contlnunno ad esscre soggetti alla normale ritenuta. 4)Nel computo della liquidazione è rlconoscluta, senza obbligo di ritenute, sia 1’aggiunta di tre anni per i di pendenti prowisti di laurea, sia 1’aggiunta di un terzo per il tempo df servizio prestato presso rappresentanxe della Santa Sede alFestcro, come previsto per ü computo della pensione. 5) Le Norme per la liquidation* si applicano anche ai PrelAtl Uditori della Sacra Romana Rota. 6) Nel computo della liquidazione. come per la pensione, deve essere anche calcolato il ratco della 13· mensilitù. Non è invece computabile la indennità di scala mobile. 7) I dipendenti iscrittl all’INPS, per i quali era stata già η suo tempo garantita una liquidazione al termine dei servizio. continua no a non esscre soggetti ad alcuna ritenuta per ln liquidazione. La liquidazione nel trattamento di quiescenza, di cui al citato Arcta Proprio, non riguarda 11 personale «straordlnorio». assunto con contratto speciale; per tale personale, l’indennità di «buona uscita» è regotata dalle apposite norme e particolnri dispos Ixioni. 8)Coloro i quali, al momento dei collocamento a riposo, optmo per la sola pensione, avranno la restltuzione di un importo pari all’130 % delFultimo stipendio mensile pensio­ nable per ogni mensilitù degli anni dl servizio assoggettntl al rilascio per la liquidazione, eompresl gli anni eventualmente riconosciuti, in vlrtù delTart. 7 delle Norme. Prego TEmlnenza Vostra di voler dare le opportune dispozloni affinché quanto sopra stabilito sia debitamente osservato de cotesta Amministrazione. in modo che i predetti criteri slano uniformemente applicati per tutti i dipendenti della Santa Sede. Profito volentferf della clrcostanza per confermanni con sensi dl profonda vencrazlonc di Vostra Eminenza Reverendis­ sima drv.mo ln Domino.—G. Card. Villot, Segretario di Stalo. ♦ Card. Pr&ofectoS.C. pro qerAhsn evangelization e. Prot. N. 207400: e documento origirali. Ada. Vide documenta supra posita sub die 1972 Feb 20: LS 4034. et 1972 Oct 23: LE 4091. 409-4 1972 NOV 20.-SC CULTUS DIVINI, EPISTULA. PART.· Determinantur partes sacrae Liturgiae pro quibus UNICA HABENDA EST INTERPRETATIO POPULARIS TN TER­ RITORIIS Americas quae lingua utuntur hispana El 6 de febrero de 1970, osta Sagra da Congrcgnciôn, ratlficondo una dlsposicîôn. dada ya ep diversas ocasioncs. subrayaba la necesidad de que para aquellos poises que hablan In misma lengun, hoya una ûnica traducclôn de las fôrmulas que requleren la partlcipaciôn directa del pueblo (cf. Notitiae, 1970, 84-85) [LE 38281. En mi rcciente visita a los diversos palses de la Amérlca 4093 Latina he podldo darme cuenta personalmente hasta qué punto se sabla esta dhposiciôn; por esta razôn este Sagrado Dlcasterio Insiste en elle, con el fin de hacer poslble y ficll 1972 OCT 27.-SECRET. STATUS, DECLARATIO. PART.· la partlcipaciôn litûrgica, en el momento présenté, en el que son tan frecuentes los vlajes e Intercambios entre los diversos Modus determinatur melius applicandi normas da­ Palses. Me complazco en transmitlr la lista dc nqurllas partes que tas CIRCA SOLUTIONEM PENSIONIS EORUM QUI PENDENT deben scr idéntlcas en lo que a la Misa y Sacramcntos se AD ADMIN ISTRATIONE DONORUM SANCTAE SEDIS reflere. Todas a quel la s partes que comportan una directa pnrtlciDal Vaticano, 27 Ottobre 1972 pociôn de los Heles deben tener una Igunl traducclôn, para todos los palses que hablan una misma lengua. Slgnor Cardinale, come è noto all’Emincnza Vostra Re­ verendissima, 11 giomo 11 Seltembre seorso si è tenuta presso Concretaraente: Siiesta Segfcteria dl Stato una adunanza fra 1 rappresenlanll 1) Para la Misa: 1. El snludo iniclnl (En el nombre del elle varie Amminlitraxlonl dello Sanio Sede, per Γ esame dl 1 adxe...; la fônnula de saludo y su respuestn). 2. El Acto alcunl quesltl riguardantl lo Interprclazlone e la pratlca apττ0 diûloRo Introductorio ni pllcazlone delle Norme per la liquidazione nel Iraltamenlo dl Evnngelio. 6. Credo. 7. El Orad, Hcrmnnos. 8. El dlôlogo del Tuletcfnza, dl cul al Molu Proprio del 20 Febbraio 1972 i kC ° ,Sanctus· 9- La norraciôn de la Instltuciôn y Ins LE 4034 J. palabras de la consagraciôn. 10. Los aclamaclones dospuës Ml reco ora n premura dl comunlcare all* Eminenza Vostra de la consagradôn. 11. El Padre nuestro. 12. Las aclnmncloche il Santo Pud re, alia Cul contiderazione è stato sottoposto nes despuès del Libera nos. 13. El saludo de la paz. 14 \gnus D ’ n°n SUm d,gnus· 16· Las fôrmulas dc dei11 Verbale di quella adunanza. ho upprovoto 1c seguenti conclusioni: 1 Dear, de irtiv. miuioa, Ecclesiae Ad gerdu diviniiut, d. $3 Π.Ε 33641. • Gal. 6, x. 6329 6330 η. 4005 PAULUS VI: CONST. DE UNCTIONE INFIRMORUM 1972 NOV 30 2> Para Ιοί Sacramento); 1. Lm reipuestns del pueblo. 2. 'lm «mula» escnclalw de lo. Sacramento».—Arturo Card. Tadera. Prtfeclo. • Ad Prawidoa Conferentiarum Episcopalium Hnguao Hiipanicao in America Latina. Fret. N. 1540/72: Notit. 9 (1973) 70-71. 4095 1972 NOV 30.-PAULUS VI, CONST. AP. AAS 65 (1973) 5-9 de Sacramento firmorum Constitutio Apostolica Unctionis In­ PAULUS EPISCOPUS Servus Servorum Dei - Ad perpetuam rei memoriam Sacram unctionem infirmorum unum esse e septem Sacramentis Novi Testamenti profitetur ct docet Ecclesia Catholica, a Christo Domino nostro institutum, «apud Marcum quidem insinuatum (Mc 6, 13), per lacobum autem Apostolum ac Domini fratrem fidelibus commen­ datum ac promulgatum. Infirmatur, inquit, quis in vobis! Induced presbyteros Ecclesiae, et orent super eum, ungentes eum oleo in nomine Domini; et oratio fidei salvabit infir­ mum, et alleviabit eum Dominus; ct si in peccatis sit, dimit­ tentur ei (lac 5, 14-15)» x. Unctionis infirmorum iam ab antiquis temporibus ha­ bentur testimonia in Traditione Ecclesiae, praesertim li­ turgies, tum in Oriente tum in Occidente. Specialiter sunt 6 memorandae Epi/stula, quam Innocentius I, Decessor Noster, ad Decentium Episcopum Eugubinum conscripsit necnon venerabilis illa oratio ad benedicendum Oleum infirmorum adhibita: «Emitte, Domine, Spiritum Sanctum tuum Paraclitum», in Precem Eucharisticam inserta3 et hucusque in Pontificali Romano servata *. Decursu autem saeculorum in Traditione liturgica pres­ sius definiebantur, vario quidem modo, eae partes corporis infirmi, quae sacro Oleo essent ungendae, adiectis pluri­ bus formulis ad unctiones oratione comitandas, quae in libris ritualibus variarum Ecclesiarum continentur. In Ecclesia autem Romana medio aevo consuetudo invaluit ungendi infirmos in locis sensuum, adhibita formula: «Per istam sanciam Unctionem, et suam piissimam misericor­ diam, indulgeat tibi Dominus quidquid deliquisti», uni­ cuique sensui aptata 5. Praeterea doctrina de Sacra Unctione exponitur in docu­ mentis Conciliorum Oecumcnicorum, Florentini scilicet, Tndentini praesertim et Vaticani II. Postquam Concilium Florentinum descripsit elementa essentialia Unctionis infirmorum e, Concilium Tridentinum divinam eiusdem institutionem declaravit et ea quae de Sacra Unctione in Epistula Beati lacobi traduntur enucleavit, praesertim quoad rem ct effectus sacramenti: 7 «Res etenim haec / gratia est Spiritus Sancti, cuius unctio delicta, si quae sint adhuc expianda, ac peccati reliquias abstergit, et aegroti animam allevial et confirmat, magnam in eo divinae misericordiae fiduciam excitando, qua infir­ mus sublevatus et morbi incommoda ac labores levius fcrt» et tentât Ionibus daemonis calcaneo insidiantis (Gn 3, 15) facilius resistit, et sanitatem corporis interdum, ubi saluti animae expedierit, consequitur»7. Pronuntiavit insuper Sancta Synodus illis verbis Apostoli haud obscure edici «hanc unctionem infirmis adhibendam, illis vero praesertim, qui tam periculose decumbunt, ut in exitu vitae constituti videantur, unde ct sacramentum exeun- 1 Cone, Trid., Sw. XIV, Dc ertr. unet., cap. I (cf. ibid, can. x): CT VTI, i: 355*356; Denz.-Schôn. 1965, 1716. ’ EpisL S» Iintitula Ecclesiastica, cap. 8, PL 30, 559-561; Dcnz.-Scbôn. 2x6. · Liber Sacramentorum Romanae Aeclesiae Ordinis Anni Circuli, ed. L, C. Mohlberg [Rerum Ecclesiasticarum Docu­ menta, Eont es, IV*), Roma i960, p. 6x: Le Sacramentaire Grégorien, ed. J. Deshussa» )Spicilegium Fnburgense, 16), Fribourg 1971. p. X7z; cf. La Tradition Apostolique de Saint-Hippolyte, ed. B. Botte (Liturgiewissencbaflliche Quellcn und Forsckungen, 39), Mün«ter In W. 1963, pp. 18-19; Le Grand Euchologe du Monastère Diane, ed. E. Lanne (Palrologia Orientalis XXVIII, 2), Pari* 195«, PP- 392*395- a Cf. Pontificale Romanum: Ordo benedicendi Oleum Catechumenorum et Infirmorum H conficiendi Chrisma, CRU del Vaticano 1971, ΡΡ· n*î2 (LE 3928]. · Cf. M. Andrieu, Le Ponti­ fical Romain au Moyen-Age, I. I, Le Pontifical Romain de XII· siècle fStudi e Testi, 86), CRU dei Vaticano 1935. PP; *6?'fdt U 1940, Curie Romaine au XIII ■ siècle (aluai e e esnt 07/, mu uci Armeniis, G. Hofmann. Cone. Flerent., MI, p. jjo pp. 491-492. * Decr. pre ICone. Trid., Sess. XIV, De estr. unct., cap. II: CT LXmz-Scbùn, 1324 *- ’ 6331 tium nuncupatur» e. Denique ad proprium ministrum quod attinet, declaravit eum esse presbyterum®. Concilium vero Vaticanum II haec ulterius habet: «’’Extrema Unctio", quae etiam et melius "Unctio infir­ morum" vocari potest, non est Sacramentum eorum tan­ tum qui in extremo vitae discrimine versantur. Proinde tempus opportunum eam recipiendi iam certe habetur cum fidelis incipit esse In periculo mortis propter infirmi­ tatem vel senium» 10. Ad sollicitudinem autem totius Ec­ clesiae usum huius Sacramenti pertinere his verbis osten­ ditur. «Sacra infirmorum unctione atque oratione presby­ terorum Ecclesia tota aegrotantes Domino patienti et glorificato commendat, ut eos alleviet et salvet (cf. lac 5, 14-16), immo cos hortatur ut sese Christi passioni et morti libere sociantes (cf. Rom 8. 17; Col 1, 24; 2 Tim 2, 11-12; 1 Pt 4, 13), ad bonum Populi Dei conferant» u. / 8 Quae omnia prae oculis habenda erant in ritu Sacrae Unctionis ita recognoscendo, ut quae essent mutationibus obnoxia, ad nostrae aetatis condiciones melius accommo­ darentur Xl. Formulam sacramentalem ita mutare censuimus ut, verbis lacobi relatis, effectus sacramentales satius expri­ merentur. Cum autem oleum olivarum, quod hucusque ad valorem Sacramenti conficiendi praescribebatur, in nonnullis re­ gionibus deficiat vel difficile comparetur, decrevimus, pe­ tentibus pluribus Episcopis, ut, pro opportunitate, etiam aliud oleum in posterum adhiberi possit, quod tamen e plantis sit expressum, utpote oleo ex oliva similius. Ad numerum unctionum et ad membra ungenda quod attinet, opportunum visum est ritum simpliciorem reddere. Quapropter, cum haec recognitio in quibusdam rebus ipsum etiam ritum sacramentalem tangat, Auctoritate Nostra Apostolica constituimus, ut ea, quae sequuntur, in Ritu Latino in posterum serventur: Sacramentum Unctionis infirmorum confertur in­ PERICULOSE AEGROTANTIBUS, EOS LINIENDO IN FRONTE ET IN MANIBUS OLEO OLIVARUM AUT, PRO OPPOR­ TUNITATE, ALIO OLEO E PLANTIS, RITE BENEDICTO, HAEC VERBA, UNA TANTUM VICE, PROFERENDO.* «PER ISTAM firmis Sanctam Unctionem et suam piissimam misericordiam adiuvet te Dominus gratia Spiritus Sancti, ut a PECCATIS LIBERATUM TE SALVET ATQUE PROPITIUS ALLEVET». In casu tamen necessitatis, sufficit, ut peragatur unica unctio in fronte vel, propter peculiarem infirmi condicio­ nem, in alia parte corporis aptiore, integra formula prolata. / θ Hoc Sacramentum iterari potest, si infimius, post suscep­ tam Unctionem, convaluerit et rursus in morbum inciderit, aut si, eadem infirmitate perdurante, discrimen gravius fiat. His de essentiali Sacramenti Unctionis infimiorum ritu statutis ac declaratis, Ordinem etiam Undionis infirmorum eorumque pastoralis curae, a Sacra Congregatione pro Cultu Divino recognitum, Nos Apostolica Nostra Auctoritate approbamus, simul, si casus fert, derogando praescriptis Codicis luris Canonici aliis ve legibus hucusque vigentibus, vel illa abrogando, ceteris vero praescriptis et legibus, quae eodem Ordine nec abrogantur nec mutantur, validis ac firmis manentibus. Cuius Ordinis, novam formam con­ tinentis, editio Latina, statim ac prodierit, editiones vero vulgares, a Conferentiis Episcopalibus apparatae et ab Apostolica Sede confirmatae, dic quae a singulis ciusmodi Conferentiis statuetur, vigere incipient; vetus autem Ordo usque ad 31 diem mensis Decembris anni 1973 poterit adhiberi. A die tamen 1 Ianuarii 1974 novo tantum Ordi­ ne omnibus, ad quos pertinet, erit utendum. Nostra haec statuta ct praescripta in Ritu Latino iirma et efficacia esse ct fore volumus, non obstantibus, quate­ nus opus sit, Constitutionibus et Ordinationibus Apostoli­ cis a Decessoribus Nostris editis, ceterisque praescriptio­ nibus etiam peculiari mentione dignis. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxx mensis Novembris anno mcmlxxii, Pontificatus Nostri declino.— Paulus Pp. VI. VII, i. 356; Dcnz-SchCn. 1698. · Ibid., cap. Ill: CT, ibsd., Deai.-Scbôo. 1698. · Ibid., cap. Ill, can. 4: CT, ibid.; Deax.-Schdn. 1697. I7«9- ,tCooe. Vat. II, Const. dc S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, 73: A. A. S. 56 (1964), pp. 1x8-119 [LE 3141 ]. 11 Ibid., Conit. dogUL de Ecclesia Lumen Gentium, xx: A. A. S. 57 (1965), p. 15 (LE 3231?. MCf. Cooc. VaL H. Const, de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, 1: .4. A. $. 56 (1864). p. 97. {LE 3141). Adn. vide sub die 1972 Doc 7: LE 4093 6332 η. 4096-4097 PAULUS VI - SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO 4096 1972 DEC 1.-PAULUS VI, ALLOC. AAS 64 (1972) 773-776 Allocutio die 1 dec. 1972 habita Moderatoribus ct membris Pontificii Consilii qui Romae alteri plenario Coetui adfuerunt: De muneribus Consilio «Cor unum· commissis red­ dendi CORAM HUMANA SOCIETATE TESTIMONIUM CARITA­ TIS, NECESSITUDINIS ET IUSTITIAE IN ECCLESIAE MISSIONE INSITUM, ILLUDQUE APPLICANDI SINGULIS ADIUNCTIS HO­ MINUMQUE NECESSITATIBUS 1072 DEC 1-3 développement serait manquer gravement, non seulement à la vocation de l’apôtre, mais aussi û l’aspiration qui surgit des profondeurs du coeur humain, et en definitive mener l’homme vers une impasse». Aussi, après avoir relevé avec intérêt que dans les Orientations de travail mises au point par votre Première session vous tombiez d’accord que le principe général de toute assistance était le développement de tout l’homme. Nous vous félicitons d’avoir prévu dans le plan dc vos travaux une mise en commun de vos diverses conceptions du «développement intégral». Nous savons que c’est précisément le souci d’agir pleinement en chrétiens qui vous a amenés ù inscrire ce point â votre Ordre du Jour. A la lumière de telles concertations, vous arriverez pro­ gressivement â harmoniser sans imposer, à coordonner sans commander, à unir sans unifier, tâche paradoxale et seulement possible si, en fils d’une seule Eglise, en mem­ bres du meme corps, vous vous témoignez une mutuelle sollicitude L Et cela Nous le disons maintenant de vos plans et dc vos projets, de vos aspirations et de vos in­ tentions, des légitimes demandes des uns et des généreuses intentions des autres. Nous avons créé et mis à la disposi­ tion de tout le Peuple de Dieu ce cadre du Conseil «Cor Unum» afin que l’esprit de charité de tous permette de réaliser cette coordination fraternelle, condition de l’authen/ tlcilé plus manifeste du témoignage auquel on re- 776 connaît, dans l’exercice de la charité, les disciples du Christ. Ce témoignage, ils sont nombreux ceux qui le portent en des activités trop diverses pour être énumérées ici: tous servent l’épanouissement de la charité chrétienne et Notre rencontre avec le Conseil «Cor Unum» est une oc­ casion bienvenue de les féliciter et des les encourager. Notre pensée s’étend au-delà d’eux également à tous ceux, plus nombreux encore, qui leur fournissent de quoi aider. Ne perdons jamais de vue, dans l’exercice de la charité chrétienne, que seules la rendent possible d’infinies gé­ nérosités dont il nous faut respecter toujours l’intention et le prix. C’est constamment. Nous le savons, que se répète dans l’Eglise l’obole de la veuve louée par le Seigneur. Your presence here dear Sons is a manifestation of your deep desire to respond to Our invitation to render the Church ever more resplendent and effective in its mission of Charily. We thank you one and all for all your endea­ vours during these days to ensure that «Cor Unum» be­ comes towards that end, an efficient and harmonious in­ strument. Each of you will be contributing of his personal experience to the common exchange of views since you live in places so different and since your organisations have aims and objectives which reflect the different facets and concern of Christian Charity. It is by placing all this richness at the level of the universal Church that you ?;ive It its full value as an authentic witness. It is our ervent wish that the work of these days, like all the activities of «Cor Unum·, be permeated by an anxious desire for all to act in common as brothers, members of the sa­ me People of Go tLE ’· "Cf ,ba- r^noun•ia, n. e. VI. lota., Praenotanda, n. g. 6338 1072 DEC 7 24 Nihil tamen Impedit quominus, ingenio ct traditioniparticularibus conficiendis. 25 Formula qua secundum ritum Latinum Unctio infirmis confertur est haec: Per Istam sanctam unctionem et suam plis- simam miserMrdlani, ddluvct te IMmlnus urdtia San~ di, ut a pecedtis Uberdtum te salvet atque propitius dllevet. B. De Viatico 26. In transitu cx hac vito, fidelis, viatico Corporis ct Sanguinis Christi roboratus, pignore resurrectionis munitur, iuxta verba Domini: «Qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem, habet vitam aeternam ct ego resuscitabo cum in novissimo dic» (Io 6, 54). Viaticum, si fleri potest, intra Missam recipiatur, ita ut Infirmus sub utraque specie communicare possit, propterea etiam quod communio nd modum viatici suscepta peculiare signum habenda est participationis mysterii, quod in sacri­ ficio Missae celebratur, mortis scilicet Domini elusque transi­ tus ad Patrem ··. 27. Obligatione Viaticum recipiendi tenentur omnes baptllati qui sacram communionem recipere possunt. Omnes enim fideles, in periculo mortis, quavis cx causa illud oritur, sacrae communionis recipiendae praecepto tenentur; pastores vero advigilare debent ne huius sacramenti ministratio differatur, sed eo fideles adhuc plene sui compotes reficiantur ,T. 28. Expedit Insuper ut fidelis In celebratione Viatici re­ novet fidem Baptismi, quo recepit adoptionem filiorum Del ct factus est coheres promissionis vitae aeternae. 29. Ministri ordinarii Viatici sunt parochus ciusque coope­ ratores, sacerdos cui mandatur cura infirmorum in valetudi­ nariis, ct superior communitatis religiosae clericalis. In casu necessitatis, quivis sacerdos, de licentia saltem praesumpta ministri competentis. Viaticum ministret. Deficiente tamen sacerdote. Viaticum ad infirmum deferre potest diaconus vel alius fidelis, vir aut mulier, qui, auctori­ tate Sedis Apostolicae, ab Episcopo rite sit deputatus ad Eucharistiam fidelibus distribuendam. Hoc in casu, diaconus eodem ritu utatur qui in Rituali describitur, alii vero ritum xdcccclxxh. Pontificatus 51 (LE J. · Lee. rit., n. $1. · Lot. ctT, n. 51. · CL Dit. 26,17, 42. Nostri decimo.—Alo is ius Card. Tragua. S. R. E. Cancellarius. 6349 6350 PAÜLÜS VI - SG PRO GA USIS SANCTORUM 1972 DEG 13-1« 4102 1972 DEC 13.-PAULUS VI, ALLOC. AAS 64 (1972) 780-782 Allocutio dic 13 dec. 1972 habita iis qui in Gregoriana Studiorum Universitate tCursui renovationis canonicae pro indicibus aliisque Tribunalium administris· interluerant: DK VI, MOMENTO NOTISQUE PROPRIIS IURIS CANONICI RECTE hodie in Ecclesia perpendendis contra nonnullas OPPOSITAS REICIENDAS DOCTRINAS Dilecti filii, luvat Nos ex animo salutem vobis impertire, qui in hanc Urbem convenistis, ut operam daretis alteri •cursui renovationis canonicae pro indicibus aliisque Tri­ bunalium administris», a Nostra Universitate Gregoriana sollerter Instituto. Quod quidem Inceptum feliciter pro­ gredi videmus, ut ipsa praesentia vestra testatur: sunt cnlni inter vos vicarii generales, iudices, defensores vinculi, advocati aliique regionalibus ludiclis addicti, ac quidem ex Europa, America, Africa. Hoc gaudii bonacouc spei praebet materiam, ac vota facitnus, ut e seminibus, quae hic iaciuntur, laetissimi fructus ad utilitatem Ecclesiarum particularium, in quibus mandata vobis munera obitis, exoriantur. Nos visendi causa adire voluistis hanc Apostolicam Se­ dem, cui supremum magisterium, atque adeo praecipua legum latio et custodia, a Christo Domino sunt commissa. Hoc opportunitatem Nobis dat vim et momentum iuris canonici breviter perpendendi; id enim, ut probe novistis, his temporibus saepe In discrimen vocatur. Num auferen­ dum est? Sunt quidem nonnulli, qui eo progrediantur, ut Ecclesiam carere velint huiusmodi instituto. Sunt autem et alii, qui id obtrectent, spernant, negle­ gant, immo nocivum arbitrentur. Hi errores a falsis opi­ nationibus proficiscuntur, quae circa doctrinam de Ec­ clesia a quibusdam disseminantur, quasi haec sit solum charismatica ideoque legum vinculis, ut aiunt, non coer­ cenda. Aliis autem nimius ille «iuridismus», quem vocant, sic praeponderare videtur, ut pars spiritualis Ecclesiae extenuetur; quapropter illi ius ipsum impugnant. Alii de­ nique, amorem extollentes, affirmant leges cum eo non congruere posse, quasi iustitia, in iure fundata, non sit et ipsa virtus, cum caritate coniuncta, et reapse colenda. λ os plane intellegitis haec omnia a vero esse prorsus aliena et fundamentum compaginis ecclesiasticae subver­ tere. Libet sententiam iterare, de doctrina Concilii Vati­ cani Secundi depromptam: «Unicus Mediator Christus Ecclesiam suam sanctam, fidei, spei et caritatis commu­ nitatem his in terris ut compaginem visibilem constituit... Haec Ecclesia, in hoc mundo ut societas constituta ct 781 ordinata, subsistit in/ Ecclesia catholica, a successore Petri ct Episcopis in cius communione gubernata...» x. Cum ergo sit societas visibilis, Ecclesia necesse est potestatem ct officium habeat leges condendi et curandi, ut iis obtem­ peretur. Membra autem Ecclesiae obligatione conscientiae devinciuntur iisdem legibus obsequendi. Utrique, auctori­ tas ct fideles, hoc modo Deo eiusque Ecclesiae deserviunt. Quod quidem fus est fundamentum naturale huiuscc so­ cietatis visibilis, quo rectus cius ordo constituitur et sine quo perturbatio, confusio, modus ad cuiusvis arbitrium se gerendi irrepunt. Ius autem canonicum est lus societatis visibilis quidem, sed supcmaturalls, quae verbo ct sacramentis aedificatur ct cui propositum est homines ad aeternam salutem per­ ducere. Ipse conditor Dominus Icsus Christus voluit, ut eadem sic disponeretur et compaginaretur; quod ex verbis eius patefit, vclut ex his, quibus Apostolos est allocutus: «Arnen, dico vobis, quaccumquc alligaveritis super terram, erunt ligata ct in caelo, ct qunecumque solveritis super terram, erunt soluta ct in caelo» *; vel: «Data est mihi omnis potestas in caelo et in terra. Euntes ergo docete omnes gentes... docentes cos servare omnia quaccumquc man­ davi vobis» 3 S. Paulus in prima Epistula ad Corinthios verum tra­ ctatum dc hac re, divino afflante Spiritu, composuit L Ex his consequitur, ut iuridlca ordinatio et compages Ecclesiae ad Revelationem pertineant ideoque aboleri nullatenus possint, ct ut doctrina iuris canonici sit disci­ plina cum theologia solido consociata foedere. •Const. Ηοςτη. de EccleU L**'* t; minime vero decet presbyterum officio diaconi fungi, vestibus huius ordinis indutum. Demum in me­ moriam hoc revocandum est: «formam nobiliorem actio liturglca accipit cum in cantu peragitur, ministris cuiusque gradus ministerio suo fungentibus ct populo eam parti­ cipando» ll>72 DIX; 23 insliulionem non receperunt, revera upll sint et sedulo prac/paratL Conferentia Episcopalis permit tere potest ut (...) mu. lier idonea (...) lectiones quae praecedunt Evangelium et intentiones orationis universalis proferat d pressius deter­ minare locum congruum, c quo oerbum Dei in coctu lituraico annuntiet (** bis). n. 70. Omnia ministeria infra ea quae propria sunt diaconi (...) a viris laicis etsi institutionem non receperunt, exerceri possunt. Ministeria quae extra presbyterium pera­ guntur etiam mulieribus committi possunt, iuxta prudeus indicium rectoris ecclesiae, attentis iis quae n. 66 dicuntur circa locum e quo lectiones sacrae Scripturae proferendae sunt. n. 81. In sacrario, pro diversis formis celebrationis» parentur sacrae vestes sacerdotis et ministrorum: a) Pro sacerdote: alba, stola et plancta. b) Pro diacono: alba, stola et dalmatica. quae tamen, ob necessitatem vel mi­ norem gradum sollemnitatis, omitti potest. (...]. c) Pro ceteris ministris: albae vel supcrpcllicea. Omnes qui albam induunt, cingulum adhibeant et ami­ ctu utantur, nisi aliter provideatur. nn. 142-152. (Deleantur. Attamen numeri sequentes in margine scripti non mutantur; itaque post n. 141 po­ nitur n. 153. ut servetur prior numeratio). n. 167. Ritibus offertorii peractis, concelebrantes ad altare accedant et circa altare consistunt, ita tamen ut impedimento non sint in ritibus peragendis, ct sacer ritus a fidelibus bene conspicialur, neque impedimento sint dia­ cono (...) quando ad altare, ratione sui ministerii, ac­ cedere debet. n. 199. Deinde celebrans principalis, ad altare con­ versus, secreto dicit: Corpus Christi custodiat mc in vitam actérnam, cl Corpus Christi reverenter sumit. Similiter faciunt concelebrantes. Post cos vero diaconus (...) a Ea. ergo, quae in Institutione generali Missalis Romani de subdiacono agunt, ex eiusdem Institutionis textu au­ celebrante principali Corpus Domini accipit n. 203. Si Communio ad calicem fit cum cochleari, ferenda sunt, qui in nonnullis partibus complendus vel eodem modo ac in Communione cum calamo agitur; mutandus est, ut novae disciplinae de ministeriis re­ spondeat. caveatur tamen ut, post Communionem, cochlear depo­ natur in aliquo vase cum aqua, quod. Communione exple­ Quapropter, Sacra Congregatio pro Cultu Divino varia­ ta. acolythus ad appositam mensam transfert, ut cochlearia tiones, quae sequuntur, in editionem typicam Missalis purificet et abstergeat. Romani, anno 1970 publici iuris faciam, inducendas n. 2(M. Ultimus accedit diaconus. (...) Postquam Chri­ statuit: sti Sanguinem sibi hausit, totum Sanguinem qui remansit sumit, calicem ab abacum transfert, ibique ipse vel acoly­ thus purificat (...) atque abstergit, et de more componit. 1. In Institutioni: generali: n. 206. Si Communio concelebrantium... Missae. n. 34. In lectionibus mensa verbi Dei paratur fidelibus Per intinctionem Communionem accipit etiam diaconus ct thesauri blblicl iis aperiuntur. Cum ex traditione of­ (...) qui Anien responde/ concelebranti sibi dicenti: Corpus ficium legendi lectiones non sit munus praesidentlale sed et Sanguis Christi. Diaconus autem ad altare totum San­ minislcrhie» convenit ut, dc more, diaconus vel, eo defi­ guinem qui remansit sumit, calicem ad abacum transfert, ciente, alter presbyter legal Evangelium; (...) lector cero alias lectiones. Deficiente tamen diacono vel alio presby­ ibique purificat (...) atque absterget et de more componit. n. 238. Vasa sacra purificantur a sacerdote vel a dia­ tero, Evangelium a celebrante legatur. cono vel ab acolytho post Communionem vel post Missam, n. 65. Acolythus ad servitium altaris et in adiulorium quantum fieri potest ad abacum. Purificatio... detergeatur. sacerdotis et diaconi instituitur. Ipsius praecipue est altare n. 242,7. Diacono (...) et ministris, officium suum in atque vasa sacra parare et Eucharistiam, cuius est minister edraordinarius, fidelibus distribuere. (Totus textus Insti­ Missa cum cantu implentibus. tutionis omittitur). nn. 244, 246, 249 , 251. (In prima linea, post verbum , 1967. P jot [LE 3541)· 11 bi· CL S. Coa«r. ρτυ Cultu Divino, loatr. tertia ad Cunitilutioonm tPrtHttrfh recte exieruodxm, mdjMraiuw, 5 vpt 1970 n. r- AAS 61, 1970. pp 700-701 (LE jM). 6353 l) In rubricis, quando dicitur; «Sacerdos ct ministri sacri·, v. gr. pp. 250, n. 4; 224, n. 3; 257, n. 15; 266, n. 6, palet agi solummodo de sacerdote et diacono. Quandoque, tamen verbo «minister· significantur etiam lectores, acolythi, turiferarius aliique officium llturgicum infra ea quae sunt diaconi implentes, v. gr. nn. 229 n 9· 233, nn. 13 et 14; 249, n. 18; 250, n. 5; 267, n. 7; 280, n. 37 *. Quod e contextu deprehenditur. 2) Quando sermo eatde lectionibus, vox «Subdiaconus. °, i nWM ’ n C£U$nT’ ,'‘V ?C0 vox l rclnr ponatur, Xuostofo.28°’ ,Dclndc ,eetor lectionem de 6354 IIIT2 .. .. n. 4100 SACHA CONGREGATIO PHO CAUSIS SANCTORUM 3) Aliae variationes in textu Missalis: p. 231, n. 22: Historia Passionis Domini... Legi potest ellum a lectoribus (...) parte Christi, sl fleri potest, sacer­ doti reservatu. Diaconi... Evangelium. p. 243: Iuxta antiquissimum... Horis vespertinis, tem­ pore magis opportuno, celebratur Missa In Gena Domini, cum plena participatione totius communitatis localis, om­ nibus sacerdotibus ct ministris ol/icium suum implentibus; Huiusmodi variationes a Sacra Congregatione pro Cultu Divino confectas, Summus Pontifex Paulus VI, die 22 mensis decembris 1972 approbavit, mandans ut publici iuris fiant et in novas editiones Missalis Romani indu­ cantur. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, dic 23 decembris 1972.—Artûrus Card. Tarera, Prae­ lectus. A. Bugnlni, Archlep. Ht. Diocletiancn., a Secretis. • Notii. 9 (1973) 34-33 ubi documento haec praenotantur rSupprciso Ordino eubcuaconatu*. supprimenda sunt omnia quao do oo habentur in Institutione generali Miscall* Romani. Ideo Sacra Congregatio pro Cultu Divmo «Variatione* in Institutionem generalem Missalis Romani inducendae» apparavit. Textu*, qui hic refertur, pauliaper differt in quibusdam a textu iam evulgato. Quaedam additiones factao sunt ad totam materiam plenius amplectendam. Clarius, praesertim, describitur munus acolythi quoad vasa sacra purificanda (cf. nn. 204 et 238). Quidam quaerunt an in laissa sollemni adhunc possit haberi mi­ nister qui officio subdiaconi fungatur. Institutio generalis Missalis Romani, ob principium «veritatis» pluries repetitum, insistit ut in actione liturgica unusquisque participet iuxta Ordinem receptum. Nam ex ipsa celebrationis ordinatione apparere debet Ecclesia in diversis Ordinibus et muneribus distributa, absonum est ut sacerdos vel diaconus officium subdiaconi fungatur. Ergo, vel adhibentur plures diaconi, sicut habentur lectores, acolythi, etc., vel plures presbyteri, concelebrantes, vel alter sacerdos qui celebranti assistat, alba et stola, more presbyterali, indutus.» 41OG 1972.. . .-SC CAUSARUM SANCT., NORMAE. PART.* Documenta quae praerequiruntur ad vorum Dei introducendas Causas Ser­ I. Supplex Libellus dei Postulatore o suo Vice al Ve­ scovo per ottenere Pinizio dei Processo dclla Causa di Beatificazione. II.Jstanza del Vescovo alia Sacra Congrcgazione per lc Cause dei Santi per ottcncre il Nulla Osta alPinizio di detto Processo. L’lstanza sia accoinpagnata dal seguente incartamcnto: a) Vita del Servo di Dio: s’intende una blografia seria, storica, ben documentata. Mancando questa blografia si puô supplire con un buon prospetto cronologico della vita dei Servo dl Dio. b)Esposto dello stato testimoniale dclla Causa: 1) sc si dispone di buoni tcstlmoni, quali e quanti; 2) grado della loro conoscenza del Servo di Dio; 3) quale periodo dclla vita del Servo di Dio essi possono coprire; 4) se vi siano testimoni contrari c quale sia la consislcnza della loro opposizione. c) Scbbene non streltamente necessarie, saranno utili buonc Letters Postulatorie, prima ira tutte quella della Conferenza Episcopale locale. Tali Lettcre dovranno dimostrare: 1) i’interessamento dcU'opinlone pubbiica alla Causa; 2) quali zone essa interessi; 3) se persone rappresentative l’abbiano a cuorc; 4) sc csistc presso i fedeli una vera fama di sanlità. d) Gli Articoli. e) Un buon saggio degli scritti del Seno dl Dio. I) Un esposto suir attualità della Causa: quale van· taggio spirituale essa rappresenti per il popolo di Dio. * E foliis a S. C. pro Causia Sanctorum vulgatis. 6350 6355 INDEX CHRONOLOGICUS DOCUMENTORUM Documenta ante annum 1969 edita quae in hoc Volumine quarto referuntur N. An, D. M. 166511 1912 Feb 13 314911 1963 Dec 23 Columna Pius XII, Rescr., Nova causae propositio de inconsummatione ma­ trimonii ....................................................................................................................... 6252 Paulus VI, Motu pr. Con Motu proprio, De pensionibus iterum ordinandis eorum qui ab Administratione bonorum Sanctae Sedis dependent, et a propriis muneribus quiescunt. Regolamento per le pensioni dei personale ecclesiastico e laico civile. 6235-6240 Leges annis 1969-1972 editae N. An. M. 3707 1969 lan 3708 1969 lan 3709 1969 lan 3710 1969 lan 3711 1969 lan D. 6 14 25 27 30 Columna SC SC Religiosorum, Instr. Renovationis causam, Instructio de accom­ modata renovatione institutionis ad vitam religiosam ducendam. Religiosorum, Rescr., Facultas datur Ordini Fratrum Praedicato­ rum nonnullas innovationes inducendi contra ius commune. . . le prévoit, Normae proponuntur ad versiones vernaculas textuum liturgicorum recte apparandas. VI, Allocutio die 27 ianuarii 1969 habita ad Praelatos Auditores, Officiales et Advocatos Tribunalis Sacrae Romanae Rotae, novo litibus iudicandis ineunte anno corani admissos: De exercitio iurisdictionis iudicialis intra ambitum ecclesiologiae generalis. . Ratihabitio Conventionis inter Apostolicam Sedem et Bavaricam civi­ tatem circa nonnullas mutationes inducendas in Concordatum diei 29 martii 1924 ................................................................ .................................... 3713 1969 Feb 2 Secretaria Status, Lit. Cire. L’année 3714 1969 Feb 7 SC 3715 1969 Feb 8 Paulus 3716 1969 Feb 10 SC 3719 1969 Feb 15 18 5472 Cire. In seguito a, Interdicitur participatio cleri­ corum et religiosorum in activitatibus cuiusdam centri documentationis in civitate Cuemavacenci existentis................. 5472-5473 gui vient, Sensus responsabilitatis Episcoporum urgetur circa quaestiones caelibatum sacer­ dotalem spectantes..................................................................................... 5473-5474 Religiosorum, Rescr., Facultas datur ut Fratres laici eligi possint Delegati ad Capitulum Provinciale............................................... 5475 VI, Lit. Ap. Sollicitudo illa, In Civitate vulgo Kuwait Nun­ tiatura Apostolica constituitur.......................................................... 5475 Secretaria Status, Rescr., Rescriptum Pontificium diei 16 oct. 1954 5475-5476 Paulus VI, Motu pr. Mysterii paschalis. Normae universales de anno liturgico et novum Calendarium Romanum generale approbantur. 5476-5 178 Vicariatus Urbis, Instr. In conformité, Criteria servanda in applicatio­ ne normarum circa matrimonii celebrationem in Urbe..................... SC 5478-5479 Religiosorum, Decr. Desde et ano, Nova Statuta generalia tiae hispanae religiosorum approbata 3720 1969 Feb 24 5470-5472 Religiosorum, Lit. suspenditur, et causae nullitatis matrimonii appellari possunt in Italia aut ad S. R. Rotam aut ad Tribunal Regionale Appellationis. 3718 1969 Feb 5465-5470 Paulus 30 14 5465 Consilium Liturgiae, Instr. Comme 3712 1969 lan 3717 1969 Feb 5455-5465 Conferenpromulgantur........... 5479 SC pro Gentium evangelizations, Instr. Quo aptius. De ordinanda cooperatione missionali Episcoporum quoad Pontificalia Opem Mlssionalia necnon circa incepta particularia Dioecesium pro Mis­ sionibus ............................................................................................................... 5180-5483 CCLTX __ · INDEX CHKON’OLOGICrS DOCl’MENTOHI’M N. An. M. D, 3721 I960 Feb 21 Column· SC PRO Gentium evanokuzatione, Instr. Relationes in, De quibusdam principiis atque nonnis circa relationes in territoriis Missionum Inter Ordinarios locorum et Instituta Mlsslonaha............................... 3722 1969 Mar G Paulus 3723 1969 Mar 8 Paulus 3724 1969 .Mar 8 SC rito Gentium evangei.izatione, Deci., Instructio «Renovationis causam· ad Instituta a S. C. pro Gentium evangelization? depen­ dentia extenditur .................................................... ..................................... 3725 1969 Mar 19 VI, Const. Ap. Summi Pastoris, Vicariatus Castrensis Austrolloe erigitur.................................................................................... ♦............................... 5490-5491 VI, Lit. Ap. Ex quo tempore, Inteniuntlatura Apostolica Aethio­ piae ad dignitatem et gradum Nuntiaturae evehitur.......................... 5491-5492 5492 Paulus VI, Motu pr. Sanctitas clarior, Processus de Causis Bcatlficatlonil et Canonizat Ionis aptius ordinatur........................................................ 3726 1969 Mar 10 SC Rituum, Dccr. 3727 1969 Mar 21 SC Rituum, Decr. Anni Uturglei, 37211 1969 Mar 21 SC Rituum, Normae, 3729 1969 Mar 24 Signatura Apostolica, Decisio, Signatura 3730 1969 Mar 25 Secretaria Status, 3731 1969 Mar 27 Paulus VI, Allocutio 3732 1969 Mar 27 Secretaria Status, 3733 1969 Mar 29 Paulus VI, Allocutio die 29 martii 1969 8734 1969 Mar 31 Secretaria Status. 3735 1969 Apr 5483-5400 5492-5 194 Ordo celebrandi. Ordo celebrandi matrimonium re­ cognitus approbatur .... ..................................... 5494-5496 Ordinatio anni liturgie! et novum Ca­ lendarium llturglcum approbantur................................................ 5406-5407 Nonnae universales dc Anno litûrgico et dc Calen­ dario................................................................................................................... 5497-5502 Apostolica competens est solummodo circa contentiones ortas cx actu potestatis admini­ strativae ecclesiasticae ejque delatas per recursum adversus de­ cisionem competentis Dicnstcrli Curiae Romanae.................. 5502-5503 Enisi., De proxime constituendo coetu notitiis circa Synodum Episcoporum vulgandis...................................... 5503 die 27 martii 1969 habita Praesldibtts membrlsque Commissionum Episcopalium ad Seminaria spectantium, qui Coetui Interfuerunt de Ratione fundamentali institutionis sacer­ dotalis, luxta placita Concilii Oecumenld Vaticani II: De reda institutione ad vitam sacerdotalem tradenda demie nonis methodis aptanda. ................................................................................... 5503-5505 3 Ut., Directorium generale pro ministerio sacerdo­ tali circa «turismum· a Summo Pontifice approbatur............ 5505 habita Sodalibus ex Ordine CisterciciLsImn Reformatorum, qui Romae sprclali Coetui generali religiosae suar Communitatis interfuerunt: De. iis quae Ecclesia ab Institutis ollae contemplativae exportai hodie....................... 5505-5507 Instr. Ut sive sollicite. Instructio circa vestes, ti­ tulos et Insignia generis Cardinalium, Episcoporum ct Praela­ torum ordine minorum....................................................................... 5508-5511 Paulus VI, Const. Ap. Missale Romanum. Missale Romanum ex decreto Concilii Oecumenld Vaticani II Instauratum pro­ mulgatur ..................................................................................................................... 5511-5513 decretis interpretandis, Resp., Responsum ad propositum dubium drea delegationem Diacono factam pro as­ sistendo matrimonio...................................... 5513 3736 1969 Apr 4 Commissio Concilii 3737 1969 Apr 6 SC Rituum, Dccr. Ordine Missae, Ordo Missae et Institutio generalis Missalls Romani promulgantur................... 5511 37311 1969 Apr 14 Secretaria Status, Deci., 3739 1969 Apr 15 Paulus VI, Competentia Commissionis Decretis Concilii Vaticani ll Interpretandis extenditur a.......................................................................................... Quantum utilitatis, Lit. Ap. 18 sep. 1971 Pauli VI: In Republica vulgo «Niger* 3997 6149 Nuntiatura Apostolica constituitur............................................................................. Quo aptius, Instr. 24 feb. 1969 SC pro Gentium evangelizatione: De ordinanda cooperatione missionali Episcoporum quoad Pontificalia Opera Missionalia necnon circa incepta particularia Dioecesium pro Missionibus............. 3720 5480-5483 Quod providenter, Const. Ap. 29 nov. 1971 Pauli VI: Eparchia Dominae Nostrae Libanensis pro Maronitis in Brasilia conditur........................................................ 4009 6163-6164 Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis, Instr. 6 ian. 1970 SC pro Institu­ tione Catholica......................................................................................................... 3817 5702-5735 Receptis sacrae, Instr. 12 dec. 1970 SC pro Causis Sanctorum: Instructio servanda in recognitione canonica et tumulatione exuviarum Servorum Dei........3932 5944-5945 Relationes in. Instr. 24 feb. 1969 SC pro Gentium evangelizatione: De quibusdam principiis atque normis circa relationes in territoriis Missionum inter Ordinarios 3721 locorum et Instituta Missionalia....................................................................................... 5483-5490 Renovationis causam, Instr. 6 ian. 1969 SC Religiosorum: Instructio de accom­ modata renovatione institutionis ad vitam religiosam ducendam........3707 Ritibus exsequiarum, Decr. 15 aug. 1969 SC pro 5455-5-165 Cultu divino: Novus Ordo Exse­ 3780 quiarum approbatur ........................................................................................ 5606-5609 Ritibus Hebdomadae, Decr. 3 dec. 1970 SC pro Cultu divino: Recognitus Ordo benedicendi Oleum catechumenorum et infirmorum, et conficiendi chrisma promulgatur, una cum novi Ordinis Normis generalibus............................. 3928 5935-5936 Romani Pontifices, Decr. 6 dec. 1969 SC pro Episcopis: De facultatibus et gratiis pro America Latina et pro Insulis Philippinis................................................................ 3810 5692-5693 Sacra Congregatio, Nonnae 15 ian. 1971 SC pro Doctrina Fidei: Nova agendi ratio in doctrinarum examine.......................................................................................................... 39 48 5970-5971 Sacra Congregatio, Decr. 12 mart. 1971 SC pro Institutione Catholica: Studium theologicum Hierosolymitanum Ordinis Fratrum Minorum affiliatur Facul­ tati Sacrae Theologiae Pontificii Athenaei Antoniani in Urbe............................... 3957 5981-5982 Sacra Congregatio, Decr. 20 maii 1972 SC pro Institutione Catholica: Studium theologicum Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum in Urbe tanquam sectio specializationis in Theologia spirituali constituitur penes Facultatem theologicam Pontificii Athenaei Antoniani in Urbe.................................................... 4055 6272-6273 Sacra Rituum, Const. Ap. 8 maii 1969 Pauli VI: Sacra Rituum Congregatio in duas Congregationes dividitur, alteram pro Cultu divino, alteram pro Causis Sanctorum..................................................................................................................................... 3748 5536-5510 Sacra Theologia, Decr. 20 ian. 1972 SC pro Institutione Catholica: Facultas Theologica penes studiorum Universitatem Fluminis lanuarii canonice erigitur............................................................................................................................................... 4025 6212-6214 Sacram Unctionem, Const. Ap. 30 nov. 1972 Pauli VI: Constitutio Apostolica de Sacramento Unctionis infirmorum............................................................................... 4095 6331-6332 Sacramenlali Communione, Instr. 29 iun. 1970 SC pro Cultu divino: De ampliore facultate Sacrae Communionis sub utraque specie administrandae....... 387» 5855-5856 Sanctitas clarior, Motu pr. 19 mart. 1969 Pauli VI: Processus de Causis Beatificationis et Canonizationis aptius ordinatur................................................................ 3725 5192-5491 Sedula cura, Motu pr. 27 iun. 1971 Pauli VI: De Pontificia Commissione Biblica ordinanda novae leges statuuntur............................................................................... 3982 6107-6109 Sollicitudo illa. Lit. Ap. 8 feb. 1969 Pauli VI: In civitate vulgo Kuwait Nuntiatura Apostolica constituitur......................................................................................................... 3715 5475 Sollicitudo omnium, Motu pr. 24 iun. 1969 Pauli VI: De muneribus Legatorum Ro­ mani Pontificis........................................................................................................................ 37G1 5573-5579 Sollicitudo omnium, Lit. Ap. 3 iul. 1969 Pauli Summi Pastoris, Const. Ap. 6 mart. 1969 VI: In regionibus Maris Rubri Dele­ 37G7 5587-5588 gatio Apostolica constituitur......................................................................................... Pauli VI: Vicariatus Castrensis Austra3722 5190-5491 liae erigitur............................................................................................ CCLXXXIII INDEX INITIORUM ET DIOECESIUM SUPERIORIS VEX ITE SI-IORM. M N. c ,n,rMris Italiae Decr. 7 dec. 1969 SC pro Institutione Catholica: InterregioS P nilis Facultas Theologica Mediolanensis erigitur.................................................... _. i ClogS ·«« CnlJrmi Decr 1 ian.ürbe 1971.Pontificio, SC pro Institutione Catholica : Facultas ^M/0 ôÎaSanunVin titulo augetur ......................................... „. ™ Columna 31111 5693-5694 3942 5961-5962 4066 6286-6288 rzrn/nc Decr 24 tan 1972 SC pro Cultu divino: Ordo cantus Missae Graduate Romani nova ordinatio promulgatur cum propriis recognitis normis..................................................................................................... ' ’ ’ ’’ ‘ Ultimis temporibus, Deci. 30 nov. 1971 Synodi Episcoporum: De sacerdotio ministeriali, deque principiis doctrinalibus et rationibus practicis Mtae et mini- 4015 6167-6178 sterii sacerdotum in Ecclesia........................................................................................ Una cum novo, Decr. 12 nov. 1969 SC pro Cultu divino: Quaedam aptaüones Or­ dinis Missae conceduntur pro laponia, quae melius indoh et culturae illius 3303 5683 regionis conveniunt............................................................................................................... Ut sioe sollicite, Instr. 31 mart. 1969 Secretariae Status: Instructio circa vestes, titulos et insignia generis Cardinalium, Episcoporum et Praelatorum ordine 5508-5511 3734 minorum................................................................................................................................. Venite seorsum, Instr. 15 aug. 1969 SC Religiosorum: Instructio de vita contem­ plativa et de Monialium clausura............................................................................. 3779 5597-5606 Se ACABÔ DE lmprlmir este libro de “leges ecclesiae*’ el dia 24 DE ABRIL DE 1974, EN LOS TALLERES ALDUS, S. A., INDEX ANALYTICUS DOCUMENTORUM ARTES GRAFICAS, CASTELLÔ,120 MADRID (Dtwilur in /ine ultimi voluminis) LAUS DEO INDEX GENERALIS HUIUS VOLUMINIS Littera autographa Cardinalis Villot, a publicis Ecclesiae negotiis CCLV Declaratio................................................................ CCLVII Leges Ecclesiae annis 1969-1972 editae 5455-6356 Index chronologicus documentorum CCLIX-CCLXXVII Index initiorum el dioecesium quibus documenta interdum allegantur. CCLXXVIII-CCLXXXIV Index analyticus documentorum (Remissive) Index generalis huius voluminis .... CCLXXXIV CCLXXXIV CCLXXXIV leges ecclesiae post Codicem iuris canonici editae index analyticus INSTITUTUM lURIDICUM CIARETIANUM leges ec post Codicem iuris canonici editae collegit, digessit notisque ornavit XAVERIUS OCHOA in Universitate Urbaniana Professor index analyticus titulorum legum quattuor priorum voluminum EDITOR Commentarium pro Religiosis 19 74 © 1J' l by Commentarium pro Religiosis ISBN 8-1.400.7187 ALDUS. S. A. - Artes Grtticas - Castellô, 120 - Madrid θ “_____ ___________ ____________ __ Dcpôsito legal; M. 7.904.-1969 DECLARATIO Instantiis precibusque amicorum obrutus ac manifesta rei necessitate ipsemet compulsus, facere non potui quin tandem miterem ad lectores Indicem analylicum titulorum legum quattuor priorum voluminum. Praemonui, inde a primo volumine, propositum differendi in finem ultimi voluminis Indicem analyticum totius operis, at idem rerum status eaedemque rationes quae collectanea in plura volumina disperdere suaserunt, consilii quoque amicalis exsecutionem reddidere necessariam, ne operis imminueretur utilitas, et usus, legum mole ac numero implicatus, non facilis verteretur. Vigilanti tamen cura usus sum, in describendo Indice analytico, verbo “titulorum” legum. Non enim praebere intendo instrumentum cognoscendi nonnas et singulas materias quae in legibus continentur, sed tantum inveniendi facile et cito leges et materiam gene­ ralem de qua leges statuunt normas. Index qui ad infimam analysim descendit, minorem ple­ rumque offert utilitatem. Agitur praeterea de collectione legum et normarum, quarum In­ dicis munus et officium est lectorem quaerentem manuducere ad legem et norman inten­ tam. Hac de causa numerus vocum seu verborum, quae in titulis legum prostant, multi­ plicatur quam maxime in Indice, ita ut singularum legum argumentum commode pateat. Enuntiationes ac formulae, quas praebet Index, significationem et sensum HI completum fere semper exprimunt, at carent valore doctrinali. Non sunt conclusivae sed indicativae. Suscitant quaestionem, quin praebeant conclusionem. debet Adire lector, etiam quando relatio inter verbum Indicis et huius propositiones non statim appareat, legem ips'am vel documentum intentum, ut huius doctrinam et relationem clarius discernat Documenta, quae maioris sunt momenti, exhibentur integra, in formula seu enuntiatione originali, et non semel cum eorum indole seu condicione iuridica, an agatur nempe de Cons­ titutione Apostolica, Motu proprio, Decreto, Instructione, etc. Intra singulas Indicis voces ordo proponitur chronologicus documentorum. Si vero ver­ ba significationes varias seu materias distinctas offerant, appositae distinguuntur, typogra- phice etiam perspicue signatae, subdivisiones, ordine saepe alphabetico dispositae, quae lectorem invent in legibus intentis reperiendis. Intra singulas subdivisiones, Index ad ordi­ nem chronologicum revertit, quo possit lector evolutionem instituti seu materiae, modo quasi perspicuo, perpendere atque constatare. Numeri indicant romani Volumen, arabici columnam. Ex apposito numero romano potest lector cognoscere, saltem circiter, tempus documenti, si prae oculis habeat corrcspondentiam inter Volumen et annos in singulis voluminibus contentos, scilicet Vol. I annos 19171941, Vol. II annos 1942-1958, Vol. Ill annos 1959-1968, Vol. IV annos 1969-1972. Columnarum exprimitur plerumque numerus illius in qua titulus vel summarium inve­ nitur, ubi, etiam, textus vel contextus nonnae sive doctrinae proprium docent sensum et significationem. Praenuntio tandem utilitatem adeundi locos, verba et materias indicatas, cum signum apponitur remissivum “v. (ide) singulas materias, singulas voces, voces substantivas, etc.”. nam hoc signum denuntiat agi, in casu, de verbis seu vocibus quae respectum partialem et tantum incompletum perhibent materiae, tractatus vel quaestionis. Faxit Donator luminum ut Index analyticus ducat lectores pede aequo ad intentum locum vel quaesitam legem seu materiam. Scribebam Romae, die 20 mensis decembris anni 1973, in anniversario meae sacerdota- lis consecrationis. Xaverius Ochoa A «A cunctis»: consuetudo addendi nomen Patroni Absolutio censurarum in genere I 505; reservatarum ab Ordinario I 286; incursae ob peccata contra fidem I in hac oratione 1 1902. Ab acathoUcis natus: tenentur impedimento dis910, 1514, III 4272, IV 5844; ob adhaesionem factioni «L’action française» I 973, 1930; facultates concessae paritatis cultus quoties contrahunt cum parte non baptizata I 1964; forma matrimonii canonici II 2133; confessariis: mexicanis I 921; Germaniae I 1890; Gal­ nullitas matrimonii canonici II 2591 et civilis II 2394; liae I 1941 ; vi Bullae Cruciatae I 390; durante lubilaeo I 746; durante bello I 1963; datur «documentum libertatis» II 3030. — Generalis Tertiariorum S. Francisci I 48, 213, Abbas regularis seu de regimine: electio III 4673; benedictio I 397, IV 5916; celebrans pontificali ter extra 1344, III 4350; in Ordine S. Trinitatis et S. Rosarii I monasterium II 2487; color pileoli I 1104; Capitulum 607, 652; occasione contionis menstruae III 4352; cum formula breviori Ill 4622; generale Abbatum IV 5863; — Praeses Congregationis monasticae: facultates III — sacramentalis: durante lubilaeo I 708, 1448, II 4559; allocutio pontificia IV 5894; Primas O. S. B, 2610; in forma generali et communi: durante bello I Magnus Cancellarius Athenaei S. Anselmi I 1441; 1963, 1996, 2023; instructio circa modum eam im­ — Cisterciensis: Capitulum generale IV 5863; S. Hie­ pertiendi II 2239; in vigiliis solemnitatum III 5022; ronymi in Urbe; locus in Capella papali I 1543; paro­ normae pastorales circa modum generalem eam im­ chus: titulus ct privilegia II 2410. pertiendi IV 6279; Abbatia nullius S. Mariae Montis Olivetti Maio­ — complicis: facultates I 743; dubium I 1591 ; poenae ris II 2111 ; — Cryptoferratensis: paroecia I 137 ; semina­ Codicis latini extenduntur ad orientales I 1571 ; sacerdo­ rium pro pueris italo-graecis I 138; — 5. Crucis de Valle tis qui matrimonium civile attentavit I 1722; in periculo occasorum in Hispania: nomen et iura III 3834; — S. mortis I 920; v. Periculum mortis; exsequialis Abba­ Hieronymi in Urbe: erectio I 1489; privilegia I 1519. tum: munerus absolutionum II 2487; processus seu Abbatialis titulus ecclesiae paroecialis III 2410. causae judicialis IV 5983. Abbatissa: electio I 1572, III 4673; benedictio IV Absolutismus Status civilis: allocutio pontificia ad 5916; — monasterii Ordinis Cisterciensis Strictioris Ob­ iuris peritos 11 2651. servantiae: facultates IV 6226. Abstinentia a carne durante anni 1917 Quadragesi­ Abbé de Nantes: declaratur contumax IV 5593. ma I 21; obligatio in universa Ecclesia I 103; in festis Abiectio specierum consecratarum: sanctiones Co­ de praecepto I 108, 348; translatio et reductio dierum dicis I 1571. I 809; in pervilegio Nativitatis Domini I 1832, 2882, Abiuratio contra religiones non Christianas in ba­ III 3998; in vigilia Omnium Sanctorum II 3443; in ptismo adultorum: formula III 3984. pervigilio Assumptionis et Imm. Conceptionis B.M.V. Ablutio in Missa: locus II 2397; in Missa binatioII 3723, III 4908; in America Latina I 174; in Insulis nis II 2424, 3718; calicis II 2243; corporalium, purifiPhilippinis I 235 in Australia et Nova Zclandia I 1832; catorii a laicis I 1112, II 2882, 2891. pro 1943 in Italia I 2024; in huius nationis navibus Abolitio: associationis «Amici Israel» I 939; Magni II 3418; in Indiis Orientalibus I 309; in provincia Magisterii Ordinis Equestris S. Sepulcri I 924; privile­ ecclesiastica Agraënsi in India II 3820; in Germania I gii Nobilitatis Ordinis piani I 1938; prohibitionis diarii 423; et huius nationis navibus II 3420, 3515; pro pere­ «L’Action française» I 1927; differentiae habitus et grinis in locis privilegiatis I 651; pro maritimis et navi­ classium inter monachos et moniales III 4629, 4674; v. gantibus III 4237; indultum generale durante bello 1 Suppressio. 2101 ; prorogatio indulti I 2321 ; decretum generale pro Abortus fetus humani offendit ius naturale IV 6348. orientalibus I 2564, et latinis I 2565; pro lanionibus Abrogatio: canonum de forma matrimonii II 2510; eorumque familiis II 3589; pro peculiarem allergiam de prohibitione librorum et dc poenis relativis II 5054; patientibus III 4372; pro aëronauticis III 4480, 4663; variae conceduntur facultates dispendandi I 518, — consuetudinis addendi nomen Patroni in oratione 1034, 1350, 2077; facultates Ordinarii Castrensis in «A cunctis» I 1902; iuris optionis in dioecesibus suburbi­ S. F. A. S. I 2052; indultum Bullae Cruciatae hispanac cariis III 4166; normarum quae in novis Constitutioni­ I 2206; renovatio indultorum pro militibus hispanis 1 bus O.F.M. non recipiuntur IV 5750. 2589; dispensatio communis et obligatio regulae reli­ Absens a Choro ex induito: distributiones I 361 ; v. giosorum I 2044, 2102, 2153; reordinatio abstinentiae Absentia a Choro; contrahens matrimonium: declaratio in Ecclesia III 4945; obligatio «substantialis» III 5110; nullitatis II 2615, 2654; religiosus a domo II 3398. dispensationes non amplius concedendae III 4999; Absentia episcopi: facultates in casu Legatorum — a laboribus operibusque servilibus: translatio in Romani Pontificis II 2421; item sacerdotum II 2741; — a Choro: legitima ex induito I 418; Canonici sabbatum III 4944; clericorum et religiosorum a fac­ theologi seu Lectoralis I 178; iudicis prosynodalis II tionibus politicis I 499, 652. Abulensis: S. Teresia, Doctor Ecclesiae renuntia­ 2113; Pacnitentiarii II 3838; canonicorum in genere I 781, 873; modus eam computandi I 320; distributio­ tur IV 5891. nes Il 3771 ; a domo religiosa I 922; ob infirmitatem II Abusus: in celebratione solemnitatum religiosarum I 856; in novis formis cultus et devotionis I 1826; in 2126; a novitiatu in Societate lesu III 3924; v. Chorus, Communione quotidiana apud Seminaria, Collegia et Domus Religiosa, Novitiatus. Absoluta impotentia orta post matrimonium: sacommunitates religiosorum 1 1904. /Vcademia Alfonsiana: approbatio II 3597; schola natio in radice II 3144. I = 1917 - 1941; II e 1942- 1958; III « 1959- 1968; IV 1969-1972 Numeri indicant volumen ct columnaw 5· ACADEMIA LEGES ECCLESIAE interna publica Π 3597; inseritur Universitati Latera­ «ACTION FRANÇAISE» p/irwe de iubilaeo lucrando I 1456, 1530, 2630; operum missionalium IV 6271 ; — rationis studiorum apud In­ stituta perfectionis II 3593; v. singulas materias. Accommodata renovatio vitae religiosae: principia, criteria, normae II 2835, 3087. 3475, 3813, 111 4741’ nensi m 4097; — Mariana internationalis: titulo Pontificiae decora­ tur III 3998; Statuta approbata III 4056; approbatio definitiva III 4504; 5121; pericula III 5315; institutionis ad vitam religio­ — missionaria apud Seminaria: Statuta et normae II sam IV 5455; litûrgica IV' 5814; v. Renovatio, Re­ 2392; — Pontificia scientiarum: constitutio I 1769; Statu­ stauratio. ta I 1771 ; titulus Excellentiae sociis de numero I 2021 ; Accord, Accordo v. Conventio. — Theologica romana: nova Statuta II 3509. Accusatio nullitatis matrimonii I 1034, 1144, 1163, 1496, II 2136, 2231, 2292, 2319, IV 5844; ius et officium Academicus v. Gradus, Studia, Titulus. Acatholici baptizati subliduntur legibus Codicis iu­ Promotoris iustitiae I 1894, 1913, 1931; interventus S. C. de Sacramentis I 1931; matrimonii mixti I 1352, ris canonici IV 5559; — admissio: filiorum in Seminarium, in Religionem 1787, 1913, II 3624, III 4922; v. Ius accusandi nul­ vel ad Ordines I 231, III 4143, 4159. 4222, 4250, 4502, litatem matrimonii. 4664, 4981; in Universitatem ecclesiasticam III 4224; Acidus tartaricus in vino Missae II 2337. adhaesio sectae acatholicae I 231 ; ponuntur sub speciali A.C.L.I.: allocutio pontificia II 3393. Acolytus: «parvus clerus» II 3234; ritus institu­ vigilantia episcoporum I 332; versiones S. Bibliae ab cis factae I 808, II 2504; conventus et relationes cum tionis IV 6334. Acquisitio: domicilii I 484; indulgentiarum I 1950, catholicis II 2504, III 4260; ordines sacri collati ab Rosarii I 1981, II 3036, III 4264; ope megaphonii vel Episcopo acatholico III 3936; administratio baptismi filiis acatholicorum IV 5863; patrini in baptismo ca­ radiophonii I 1380, 1620, II 3036; adorationis Sacra­ menti in Hebdomada Sancta I 1720; in sacello intemo tholicorum IV 5987; sepulcrum catholici in coeme­ communitatis I 760; v. Indulgentia, Lucratio; Jubilaei terio acatholicorum I 1713, 1721; I 728, 732, 745, 746, 1509; pro defunctis I 745, 746; — matrimonium: forma ct celebratio 1246,1103,1341, pro peregrinis I 732, 746; v. Jubilaeum, Lucratio; II 2591, 2601, 2650; valor nuptiarum cum catholico orientali I 743, 749, II 2133, 2276, 3130, III 5108; impotentiae post matrimonium invalide contractum II 3144; perfectionis Christianae: commissio peritorum assistens matrimonio catholicorum II 2294, 3237, III pro Institutis saccularibus II 2411; alloc, pontificiae 4690, 5169; matrimonium putativum II 3596; contra­ ad Instituta II 2835. 3800; v. Instituta perfectionis. hens cum parte catholica II 2591, 3827, 3841, 4017, Acta Apostolorum: interpretatio cap. 2, 24-33; 13, III 5064; sanatio in radice III 4216; matrimonium 35-37 I 1493; Capituli specialis renovationis vitae mixtum III 4316, 5169; renuens praestare cautiones religiosae III 5111, 5278; causae: transmissio II matrimoniales III 5064; convalidatio matrimonii III 2112; Servorum Dei: inscriptio IV 5795; matrimo­ 5144; quando subsunt impedimento disparitatis cultus I 1390; impedimento cognationis spiritualis II 3834; nialia ante nuptias II 2154; processus super rato et non consummato II 3159; S.C. Rituum: collectio — causae nullitatis matrimonii: competentia S. Of­ ficii I 930; ius accusandi et standi in iudieio I 1787, authentica I 859. Actio Catholica: fundamentum et principia I 963, 1913, 1950, Π 3038. 3624, III 4922. 4943; tribunal 970; encyclica I 1316; praedilectio Romani Pontificis competens 1 748, 1355, 1380, II 3420; nullitas ob de­ III 4011; normae pro adimplendis officiis assignatis I fectum formae II 2394, 2591; normae sonandae III 1889; usus instrumenti televisifici II 3809; praecedentia 3900; definiri potest ad modum casus excepti II 3038, quoad mulieres aliarum associationum I 1511; facultas 3893, IV 5559; celebrandi Missam media nocte II 2383, 2653; dispen­ — solutio matrimonii, etiam in favorem fidei 1 679, 1468, 1941, II 3839, III 3932, 4035; documentum li­ satio a servitio chorali II 3441; — Catholica italiana: Statuta generalia approbantur 1 bertatis datur II 2230, 2294, 3030; usus privilegii pauli599, 600; pro dioecesibus Italiae I 849; Statuta Consi­ ni I 1828; v. Pars acatholica. liorum paroecialium I 926; ordinatio generalis in Acceptatio baptismi uxorum poly garni 111 5190; Italia I 1363; variationes in Statutis generalibus I 1931; bonorum temporalium hereditatum, legatorum pio­ novum Statutum generale I 2027; activitas in factioni­ rum, oblationum fidelium in O. F. M. et in O. F. M. Cap. I 1200, ll 3391, 111 3971, 4234. 4488; indulti bus politicis Italiae II 2318: nova approbata Statuta II 2366. 2367; nova Statuta generalia IV 5630; collabo­ seu rescripti saccularisationis religiosorum l 492; ne­ cessitas 11 3291; implicita 11 2886; oralis ll 2938; ratio cum coetibus universi tari is I 445; cum religiosis I officiorum ecclesiasticorum contra canones ll 3583; 655, 857. 1175, 1719, II 2403; cum collegiis religioso­ Ordinarii loci ad quem emigrant clerici 11 2425; rum II 2880, 2946; cum Congregationibus marianis I processus dissolutionis matrimonii mixti 11 3420; 1431; cum Opere Vocationum ecclesiasticarum III renuntiationis canonicatus IV 6295; stipendii Mis­ 4111;— Catholica schismatico in Cccoslovachia II 2601 ; sarum infra eleemosynam dioecesanam III 4725; Mis­ — chrismationis a ministro extraordinario Confir­ sae binationis etiam in diebus feriatis, pro Seminario et mationis IV 6277 ; — damnorum cx sponsalibus 1 125 ; sacerdotibus indigentibus I 1592, II 3540, 111 4229, — gratiarum I 1715; — iudicialis contra Ordinariorum 4662, 4718. decreta 1 585; apostatarum a fide I 1950; acatholici Accessus ad Communionem sacramentalem : ritus in causa nullitatis proprii matrimonii III 3038; fratrum liturgicus 1 2134; sacerdotum adoratorum I 861; miti­ coniugis defuncti IV 6122; — litûrgica promovenda et gatio ieiunii 1 2042. 2062, II 3030, 111 3968. 4133; v. ordinanda 11 2233; — missionalis in paenultima octobris leiunium. — ad officia ecclesiastica religiosi saeculadominica 1 827; v. Missiones; — pastoralis erga Eucha­ rizali IV 6225. ristiam III 5443; - politica clericorum I 868, II 2603. Accommodatio celebrationum in honorem San «Aetion française»: damnatio ephemeridis seu ctorum et Beatorum ad Codicem rubricarum 111 4332; diarii I 847, 864. 943; fautores 1 866; damnatio ope­ item servitii choraiis III 4130; calendarii particula­ rum 1897.930,932; absolutio adhaerentium I 973, 1930; ris IV 5587; — dioeceseos romanae III 4937; discicessatio prohibitionis diarii I 1927. Numeri indicunt wiashk* ct columnam I -- 1917-1941; II ·= 1942-1958; III - 1959-1968; IV « 1969-1972 ACTIVA ADIUNCTA INDEX ANALITYCUS LEGUM Activa legitinii/as fratrum coniugis defuncti ad agendum in iudieio IV 6122; — participatio in rebus politicis II 3723; - vox Fratrum ct Sororum conver­ sorum in Capitulis negotiorum ct electionis communi­ tatis IU 4673, IV 5466, 6226; experimenta contra ius commune IV 5796; necessitas cursus pastoralis 111 4556. Activitas apostolica Institutorum perfectionis ct aliarum Institutionum: coordinatio regionalis III 4961; centri documcntationis Cucmavacensis IV 5472; F.A.O. IV 5919; Unionis Cleri pro Missionibus apud Semi­ naria 11 2392; Commissionis «lustitia ct Pax» ct Con­ ferentiae Episcoporum: collaboratio IV 5646; — formativa durante novitiatu III 4331; — missionalis Ec­ clesiae: decretum conciliare III 4811, 4822; exercetur praecipue per Pont. Opera Missionalia IV 6271, 6323; officia laicorum IV 5817, Conferentiarum Episcopalium et S.C. pro Gentium Evangelizationc IV 6049; — oeco­ nomica religiosorum: suadetur prudentia IV 5559; poli­ tica in Italia: participatio 11 2318; Tribunalium Ec­ clesiasticorum IV 5952. Actus administrationis extraordinariae bonorum III 5289; — civiles circa bona temporalia in O.F.M. Cap. Ill 3971; — confessionis sacramentalis: facultates S. Paenitentiariae III 4018; — dedicationis generis hu­ mani Christo Regi III 3962; — dominii v. Dominii actus} — fidei: doctrina Ecclesiae II 2112; — humanus: imputabilitas praesertim in re sexuali III 4223; — potestatis administrativae: obiectum competentiae Signaturae Apostoiicae IV 5502, 5930. «Ad coeli Reginam»: Encyclica qua festum B. M. Reginae instituitur Π 3311. Ad experimentum: exclaustratio religiosorum II3239; approbatio statutorum III 3929, 4910, IV 5589; normae servandae: in Capitulis Provincialibus III 4023, in Signatura Ap. III 5321 ; competentia Curiae Roma­ nae III 5446; nominatio parochi III 5149. «Ad Gentes»: Decretum conciliare de activitate missionali Ecclesiae III 4822; normae exsecutoriae ΠΙ 5016. Ad interim: approbatio textuum liturgicorum ΠΙ 5454, IV 6155; inteipretatio popularis IV 5536; calen­ daria litûrgica particularia IV 5587; universale pro anno 1971 litûrgico IV 5827. Ad libitum: celebratio Missae pro populo II 3264. Ad mentem Summi Pontificiis: conditio pro indul­ gentiis lucrandis II 3277. Ad nutum S. Sedis: commissio paroeciae Instituto religioso II 2439; conventio cum Ordinario loci II 3570, 3589; unio stationis missionalis domui religio­ sae II 2907; approbatio Statutorum Conferentiae epi­ scopalis canadiendis II 3351. «Ad Petri cathedram»: Encyc. de caritate et pace fovenda III 3944. «Ad procurandam christianitatis unitatem»: parti­ cipatio catholicorum in hac societate I 217. Ad tempus: approbatio rationis studiorum III 4327; suspensio facultatum circa onera Missarum IV 6166. Adaptatio caerimonialis ritus professionis IV 5864. Addenda in formula facultatum decennalium S.C. de Propaganda Fide pro decennio 1960-1970 III 4010, 4248; ad Ordinem Concilii Vaticani II celebrandi III 4503; v. Additamenta. Addictus fabricis: mitigatio ieiunii eucharistiei I 1910; laboribus militaribus I 1963; servitio femineo in bello I 2042; alumnorum Collegii Hispani Basilicae Vaticanae II 2431; curae militum II 2122; navibus II 3141; domesticae curae: Patrona II 3370; operibus so­ cialibus III 4021 ; servitio externo monasteriorum monialium I 1331, 1782, III 4175, 4459; v. singulas materias. Additamenta: in libris liturgicis II 3211; ad Ordi­ nem Cone. Vat. II celebrandi III 4503; ad Ordinem Synodi Episcoporum IV 6144; v. Addenda. Additiones et variationes ad Facultates Legatorum Romani Pontificis 1319; verborum salutationi angelicae in recitatione Rosarii I 328, 364; invocationum laudibus «Dio sia benedetto» I 370; «Regina in caelum assumpta II 2801 3100, III 4116; in Litaniis Sanctorum I 439; variarum lectionum in editionibus Bibliae I 414; in Rituali Romano I 494, III 4273; in Breviario II 3464; in Ordine Hebdomadae Sanctae II 3464; in festis: S. loannis a Cruce I 845, S. Antonii Patavini I 2347, novorum Ecclesiae Patronorum II 3211 ; et cessatio indulgentiarum I 1592; orationum in Missa I 1715, II 2320; nominis Patroni in oratione «A cunctis» I 1902; nominis S. loseph in Canone Missae III 4326; Appen­ dicis Ordini Missae in lingua latina IV 5679; com­ memorationum in Sabbato Sancto et Vigilia Pente­ costes II 2756; in Ordine Synodi Episcoporum IV 6144; succheri in vino pro Missa IU 5189; territorii Delega­ tioni Ap. Thailandesi et Malacensi II 3789, III 4472. Addizionale protocollo v. Conventio. Adhaesio: sectae acatholicae I 231, et ingressus in novitiatum III 4502; factioni «L'Action Française» I 973, 1930; S. Sedis, Conventioni international! de non usu vis nuclearis in armis bellicis IV 5979. Adhibitio v. Usus. Adhortatio Ap. «Menti nostrae»: de vita sacerdotali II 2778; ad Ordinarios Italiae: de televisione II 3241; ad Ordinarios Sinarum: de officiis erga patriam in periculo autonomiae ecclesiae II 3308; ad Ordinarios: de Maria, Matre Ecclesiae III 5155; ad religiosos «Evangelica testimoniatio»: de renovatione vitae reli­ giosae IV 6109. Adiacensis dioecesis: ordinatio Tribunalium eccle­ siasticorum III 4632, 4633. Adiacentes Insulae Novae Guineae Orientalis: constitutio Hierarchiae episcoporum III 5053. Adimpletio praecepti paschalis: quovis anni tem­ pore ex induito I 196, 858, III 4018, 4698; a feria IV Cinerum ad Dominicam S. Trinitatis I 1832, II 2166; — praecepti audiendi Missam in sabbato vel vespere pridie festorum III 4503, 4667, 4718, 4726, 4940, 4975; per auditionem radiophonicam vel televisificam II 3244; — obligationis Chori in oratorio interno III 39\1; officii proprii: membrorum Actionis Catholicae I 1889; iudicis ecclesiastici II 2624; iurisperiti catholici III 3999; periti Concilii III 4454; catechistae missionarii IV 5812. Aditus orientalium S. Paenitentiariam pro indulgen­ tiis I 1633; mulierum gestantium Romam pro lubilaeo II 2731; item operariorum II 2731. Adiuncta specialia: impositio scapularii I 906; in­ dulgentiae rosarii et exercitium Viae Crucis I 1515; recursus contra Ordinariorum decreta I 1827; omissio investigationis de natalibus ordinandorum I 1870; facultas sacerdotum audiendi confessiones I 2049; of­ ficia catholicorum in Sinis II 3308; religiosi manentes extra claustra II 3398; institutio alumnorum Semina­ riorum III 4225; ordinatio dioeceseos romanae III 4937; renovatio Seminariorum III 4345; officia Ec­ clesiae III 4509; vocatio sodalium Societatis lesu IV 5515; exercitium potestatis iudicialis IV 5971; doctrina socialis Ecclesiae IV 6056; admissio acatholicorum ad Communionem eucharisticam IV 6273; munera Consi­ lii «Cor Unum» IV 6333; — Mexici: facultates Ordi­ nariorum I 869, 919, 920, 921, 1034; — durante bello: facultates Ordinariis Hispaniae I 1881; commutatio scapularii et cinguli pro alio pietatis obiocto pro Ter­ tiariis II 2125; nonnae ct facultates pro Ordinariis I - 1917-1941; II = 1942- 1958, III « 1959- 1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volumen ct column km ADIUNCTA LEGES ECCLESIAE ADMISSIO Germaniae II 2336; forma matrimonii II 2503; v. Facultates bellicae; — celebrationis matrimonii: cum lex civilis praerequirit matrimonium civile I 475; forma matrimonii mixti II 2503; coram solis testibus IV 6192; — liturgica: celebratio Missae media nocte I 1522; usus olei, lucis electricae ct numerus candelarum II 2115; usus antimensii pro sacerdotibus latinis II 3217; celebratio Missae iuxta veterem ritum romanum con­ ceditur IV 6282; — temporum in renovatione vitae religiosae: allocutio­ nes pontificiae II 2835, III 4492, 5055; v. Renovatio. Adionctum membrum in S.C. pro Gentium Evangelizatione III 5317. Adjutorium Actionis Catholicae praestandum Operi Vocationum ecclesiasticarum III 4111. Adivinatio circa personas, circumstantias ct eventus prohibetur clericis II 2120. - Confirmationis: a sacerdotibus I 641; pueris ante usum rationis I 1379; facultas specialis I 1463; ex dele­ gatione S. Sedis I 1538; in mortis periculo: decretum II 2358, 2482; disciplina servanda II 2360; a capellanis iura parochorum habentibus II 2391 ; a capellanis castrensibusll 2393; fidelibus rituum orientalium II 2500; puerulis in periculo mortis constitutis II 2523, 2728; facultas et instructio pro Ordinario Castrensi Hispaniae II 3044, 3091; facultas capellanis Apostolatus Maris concessa II 3184; missionaries emigrantium II 3207; formula brevissima in mortis periculo II 3827; delega­ tio durante Cone. Vat. II celebratione III 4318; modus peragendi chrismationem IV 6277; — Extremae Unctionis: usus linguae vernaculae II 3601; ultimorum sacramentorum I 1314; Unctionis infirmorum in communi IV 5887; — matrimonii II 3601; v. Celebratio matrimonii; — Poenitentiae: apud religiosos et religiosas IV 5943. Adlaborantes v. Operarii. Administer Ecclesiae: efformatio et institutio in Administrativus actus: competentia Signaturae Polonia III 4666; Tribunalis: cursus renovationis et circa competentias ortas IV 5502; declaratio damnorum alloc, pontificia IV 6351; v. Minister. per decisionem iudicialem IV 5930; — decretum: com­ petentia Signaturae III 5354; — natura processus de Administratio: archivorum ecclesiasticorum III rato et non consummato II 3042; — processus: de 4130; — bonorum ecclesiasticorum: beneficialium et ec­ nullitate matrimonii ex capite clandestinitatis 1 693; clesiasticorum Italiae I 1079; mensae episcopalis 1 1567; super matrimonio rato et non consummato II 3042; consilium administrationis diocceseos romanae IV 5905; applicatio principii «lite pendente, nihil innovetun> IV alienatio donariorum votivorum I 219; — bonorum mis­ 5915; v. Casus exceptus. Processus documentalis. sionum: consilium administrationis I 176; bonorum So­ Administrator dioecesanus: nominatio post Codi­ cietatis Missionum Parisiensis I 719; — bonorum reli­ cem in territorio Concilii Baltimorensis 1 165; in dicio­ giosorum: apud moniales I 348; eleemosynarum in ecclesiis paroccialibus quae religiosis committuntur II ne Canadiens! et Terrae Novae I 201; decretum gene­ rale de eorum nominatione I 183; in missionibus I 2566; in paroeciis Ordini F. Minorum commissis II 396; — Ordinis Equestris S. Sepulcri I 924; — Basilicae 3271; apud O.F.M. Cap. Ill 3971; apud religiosas feminas IV 5559; apud Collegium S. Ansclmi in Urbe Lauretanae: extensio iurisdictionis I 1643. Admissio ad Archiconfraternitatem Chordigerorum 1 834; apud Unionem Missionariam Franciscanam I S. Francisci: sanationes I 507, et S. Rosarii durante 1407; — bonorum Sanctae Sedis: normae pro pensio­ bello 1 1936; — ad celebrationem Missae in ecclesiis nibus eorum qui ab ea dependent 1 1837. 1838, IV 6234, Urbis I 733; — ad Collegium Urbanum Romae: in­ 6235, 6329, 6328, 6328; — bonorum Bullae Cruciatae in Hispania II 2168; fundationum missarum I 415; structio ct quaesita I 689; nova instructio et normae IV 6193; — ad Communionem Eucharisticam: opificum — Collegii S.F.A.S. in Urbe I 1532; civilium mitigato ieiunio I 1996; Christianorum non — dioccesana in Italia 1 1242; mensae episcopalis in catholicorum; instructio IV 6273; — Legatorum ad Italia 1 1567; Burgendandensis in Austria 111 4051, exhibendas litteras sui muneris I 762, 766; — ad matri­ 4099; Oenipontana in Austria 111 4503, 4533; Tici­ nensis in Helvetia III 5404, 5980; monium: instructio et normae I 2064; — ad novitiatum: taxa pro exploratione voluntatis I — extraordinaria in Hispania: summa pecuniae ultra 438; saecularizati ante Codicem I 528; orientalium quam requiritur beneplacitum Apostolicum 111 5289; — iustitiae: modus recte eam exercendi 111 4623; a I 780; seminaristae II 2727; v. etiam Ingressus; iudice ecclesiastico IV 6219; — ad Ordines sacros: instructio de scrutinio alum­ — oeconomica civilis in Italia ex parte clericorum 1 norum peragendo I 1203; ad presbyteratum post ter­ 585; — religiosa Civitatis Vaticanae I 1058; — spiri­ tium theologiae annum II 2259; ad tonsuram et ordi­ tualis orientalium in S.F.A.S. I 1028, 2020; in regione nes minores post explicitum cursum philosophicum III Canadcnsi 1 1170; 3912; filiorum acatholicorum: modus procedendi III — Sacramentorum in genere: concubinariis publicis I 4143,4159,4250,4981 ; filiorum adulterinorum III 5252; 508; usus Manualis Toledani 1 778; ius cumulativum experimenta contra ius commune IV 5796; ritus pro cathcdralis et paroeciae 1 933; usus linguae vernaculae diaconatu et presbyteratu IV 6334; in Gallia 11 2479, 3213; usus linguae vernaculae 11 — ad Professionem religiosam: sanatio defectuum in 3276. Ill 3917; in dioecesi Luganensi ll 3412; Tertio Ordine sacculari S. Francisci I 148; taxa pro — Baptismi v. Baptismus administratio; exploratione voluntatis I 438; alumnorum in amentiam — Communionis sacromentalis: confessio infirmorum incidentium I 736; eorum qui servitio militari subiecti l 923; pluribus infirmis l 1002; vitanda ct observanda I sunt 111 4492; votum deliberativum IV 5654; experi­ 1036; facultas eam ferendi catholicis in carceribus deten­ menta contra ius commune IV 5796; tis l 1151 ; die Sabbati Sancti extra Missam l 1722; in — ad Religionem: eorum qui e seminariis egressi altare ubi Sacramentum exponitur I 1878; horis postme­ sunt l 2082; filiorum acatholicorum III 4981; eorum ridianis l 2046, II 2418, 3715; infirmis in horis vesperti­ qui a iudaeismo, mahumetismo convertuntur III 4956; nis 111 4002, 4234; extra Missam II 3618; in Passione — ad Sacramenta sacerdotum qui actu caste convi­ Domini 111 4340; opera cuiusdam fistulae in stomachum vunt cum muliere l 1722; — ad Seminarium dioecesaderivantis III 4456; nova formula adhibenda III 4489; num: eorum qui Institutis religiosis ipsomet seminario facultas Sororibus concessa III 4664, 4673; minister egressi sunt l 2019, 2082, II 2727; interpretatio lata extraordinarius IV 5535; modus IV 5560; sub utraque adhibenda II 2270; quando rcadmitti possunt dimissi specie IV 5955; v. Communio eucharistica; e seminariis II 3722; applicatio normarum in terri- •8 Numtri indicant volumen d columnam I =» 1917-1941; 11 - 1942-1958; UI « 1959-1968; IV - 1969 - 1972 ADMISSIO INDEX ANALYTICUS LEGUM torils S.C. de Prop. Fide subicctis II 3774, 3809; in Seminariis alterius dioecescos II 3813; egressi e Socie­ tate Presbyterorum a S. Sulpicio III 3866; filiorum acatholicorum 111 4143, 4159, 4250; dimissi nota haud severiori 111 4350; manet obligatio obtinendi bene­ placitum apostolicum post Motu pr. «De episcopo­ rum muneribus» III 5145; — vexillorum in ecclesia I 522, 668; in funeribus II 2407; testium in presbyterium pro matrimonii cele­ bratione I 2019; instrumentorum phonographicorum et chori mixti intra functiones liturgicas II 3465; acatho­ licorum in Universitates ecclesiasticas III 4224; acatholici in Ecclesiam Catholicam: ritus III 5064; recursus contra decreta administrativa III 5354; divortii in le­ gislatione italiana IV 5744; patrini Christiani non ca­ tholici in baptismo catholicorum IV 5987; recessus vel renuntiationis Promotoris iustitiae a causa prosequenda IV 6161; novorum capitum nullitatis matrimonii, in specie impotentiae moralis IV 6194; v. singulas voces. Adnexus: celebrationi Missarum cappellaniis I 882; onerum exercitio iuris Patronatus I 956; indul­ gentiarum: precibus piisque operibus et obiectis I 1027, 1462, III 4654; crucifixis I 1087, II 2141; ex materia plastica confectis III 3935; tactui virgae pacnitentialis II 2135; diebus particularibus in dioecesibus et institu­ tis perfectionis III 5282; «stationibus» I 1384, 1453; Rosario B.M.V. II 2502; recitationi in Officii divini et festo translato I 1836; Instituti missionalis scientific!, Athenaeo Urbaniano I 1646; «sanctuariorumç, domibus religionis II 3454; privilegiorum, titulo Basilicae Mi­ noris III 5383. Adnotatio baptismi collati I 484; extra propriam paroeciam I 859, 2093; solutio dubii II 3339; — matri­ monii: conditio stirpis et nationalitatis contrahentium I 1957; in Italia II 2165. Adnumeratio «motus pro mundo meliore» inter opera Societatis lesu III 4911; Episcoporum inter membra Congregationum Curiae Romanae III 5221. Adolescentes v. Adulescentes. Adoratio Sacramenti durante Maiore Hebdomada: acquisitio indulgentiarum I 1720. Adoratores sacerdotes: indultum circa ieiunium eucharisticum I 820, 861 ; circa celebrationem Missae qualibet media nocte I 935, II 2612. Adoratrices Ancillae a Sanctissimo Sacramento et Caritate: Patronus Congregationis III 4490; Cordis Eucharistici lesu: supressio cuiusdam consociationis huius nominis I 1185, 1450. Adquisitio v. Acquisitio, Lucratio. zkdscriptio alumnorum Seminariorum Universita­ tibus civilibus IV 6047; — clericorum servitio militari durante bello hispano ct promotio ad Ordines sacros I 2026; — clericorum et laicorum associationi «Rotary Club» II 2863; — definitiva Societati Parisiensi Mis­ sionum et excardinatio dioccesana I 536; — fidelium Societati Sanctae Viae Crucis: sanatio defectuum I 478, 896; piis associationibus in articulo mortis I 2052; Congregationibus Marianis: sanatio defectuum II 2756; — religiosorum Operi a Propagatione Fidei I 931; — Sacerdotum Consilio Operis a Propagatione fidei: indultum oratorii privati I 653; Unioni Cleri pro mis­ sionibus: facultates et favores II 2173, 2214, 3443; — sectae atheisticae I 1572; sectae massonicae II 2595, III 5144; — Societati sine votis et titulus ordinationis 1 1628; — Sodalitati B.M.V. de Monte Carmelo ct privi­ legium sabbatinum II 2499; — sodalium tertio Ordini Franciscano II 3419; — Studii Biblici Hierosolymitani Facultati Theologiae Athenaei Antoniani III 4044; v. singulas materias. AEMILLANUS Adscriptus servitio militari v. Servitium militare. Adsessor v. Assessor. Adsistentes Episcopi consecrationi Episcopali II 2256; quando stare debent Officium divinum persol­ ventes coram Ssmo Sacramento II 2385; v. Assistentes. Adsistentia praestanda Episcopo a Canonicis I 649; in choro v. Chorus; — matrimonii: dubia circa licentiam II 2165; durante bello hispano II 2179; v. Assistentia. Adspectas missionarius in institutione sacerdotali IV 5815; dogmaticus Liturgiae: alloc. II 3547. Adstrictas religiosus servitio militari in Belgio I 478; obtinere potest a proprio superiore indultum exclaustrationis I 1915; v. Servitium militare. Adulescentes: institutio religiosa I 694; S. loannes B. de la Salle, Patronus caelestis II 2754. Adulterinus filius manet inhabilis ad munus Su­ perioris maioris III 5110; admitti potest ad Ordines Sacros III 5252. Adulterium formale ex utraque parte ad incurren­ dum impedimentum criminis III 3943; partis catholicae et solutio matrimonii III 5034. Adultus baptizatus retinere potest mulierem qua cum nunc vivit 111 3958, 4122; Ordo baptismi: delentur abiurationes contra religiones non Christianas III 3984; decretum generale quo per varios gradus distribuitur cum additionibus et variationibus III 4273; Ordo ini­ tiationis Christianae noviter confectus cum normis ge­ neralibus IV 6197. Adunatio religiosorum II 2813; v. Congressus. Advena: Commissio episcopalis pro illis II 3098. Adventitium emolumentum post iubilationem I 783. Adventus clericorum italorum in Urbem studiorum causa II 2344; v. Studia ecclesiastica; — tempus: color conopaei ΓΙ 2482; praecedentiae Missae «Reginae Or­ dinis Minorum» supra Missam «Rorate» 11 3601; Do­ minica IV incidens in Vigiliam Nativitatis Domini ΠΙ 5281. Advocatus Curiae Romanae et ius suscipiendi causas matrimoniales coram Tribunalibus dioecesanis I 612; proventus pro causis coram Rota Romana I 1923, II 2344, 2385, 2419, 2420; honoraria pro causis coram Tribunalibus regionalibus Italiae IV 6319; recursus contra immodicum honorarium exigentem IV 5839; potest esse sacerdos religiosus datus ex officio pro causis matrimonialibus II 3829; Sodalitas ex omnibus nationibus III 4665; exercitium rectum officii: alloc, pontificia III 4665; cumulatio officii cum munere notarii IV 5854; — civilis pro causis ecclesiasticis I 1113. Aedes Consilii Oecumenici Genavae: alloc, ponti­ ficia IV 5572; — Nationum apud Genavam: alloc, pon­ tificia IV 5565; — Sapientiae aeternae Romae donatur Studio Urbis pro cultu catholico II 2740; — sacra: exemptio a taxis pro earum aedificatione et reparatione in Italia I 1635; tutela in Italia durante bello II 2163; reparatio damnorum in Italia durante bello II 2254; normae servandae a religiosis in reaedificatione ct reparatione post bellum in Italia II 2351, 2356; distributio fructuum beneficiorum ad eas aedi­ ficandas vel reparandas III 4253; v. Aedificatio, Re­ paratio. Aedificatio ecclesiarum. Seminariorum domuumque paroecialium in Italia: exemptio taxarum I 1635, 2086; aedium sacrarum in Italia post bellum II 2351, 2356; Collegii pro clericis efformandis S.F.A.S. II 2490; di­ stributio fructuum beneficiorum pro aedibus sacris aedificandis III 4253. Aemilianus: S. Hieronymus Patronus orphanorum constituitur I 937. I = 1917-19-11; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV ~ 1969-1972 Numeri indicant volumen ct columnam 9 LEGES ECCLESIAE AEGROTUS Aegrotus: dispensatio a ieiunio eucharistico Π 2596. Aegyptus: Missiones pertinentes ad Delegationem Apostolicam I 164; erectio tribunalis secundae instan­ tiae pro Vicariatu Apostolico II 2207; erectio Internuntiaturae Apostolicae II 2432. Aequator respublica: erectio Universitatis Catho­ licae Qui tensis Π 3292. Aequiparatio doctoratus «in studiis ecclesiasticis orientalibus» doctoratui in Sacra Theologia III 4626. Aequipollentes cautiones: in matrimoniis mixtis II 2567, 2591; in Iaponia I 1878, 1880; certitudo neces­ saria ad dispensandum impedimentum III 4182, 4621. Aequivalentia summae pecuniae cum 30. libellis II 3422; v. Alienatio bonorum, Pecunia, Summa. Aeria incursio: invocatio indulgentiis ditata II2152; ieiunii eucharistici mitigatio II 2177; custodia et pro­ tectio Eucharistiae II 2212; facultas audiendi confes­ siones durante aerio itinere II 2482. Acronauticus: B.M.V. Lauretana declaratur Pa­ trona I 291; dispensantur officiales et itinérantes a lege abstinentiae III 4480, 4663. Aestimatio valoris in alienandis bonis ecclesia­ sticis 1 324. Aestivae coloniae infantium: celebratio Missae sub dio II 2427; item sodalium Congregationum marianarum II 2429. Aetas ad Confirmationem: dubium I 1314, II 3029; instructio I 1400; — ad matrimonium: nullitas ob de­ fectum declarari potest ad normam casus excepti III 4302; requisita ad convalidationem III 4690; — ad Ordines Sacros: facultas dispensandi I 820, 2045; pro presbyteratus ordine durante bello II 2170; suadentur religiosi ut dispensationem petere omittant III 4183; facultas Episcoporum dispensandi ordinandos diaco­ ALBUS non omnes tenentur observare decretum de cautionibus in mixtis nuptiis I 1591; facultas adhibendi Rituale in lingua vernacula II 2132; Encyclica de earum actuali condicione II 3602; — centralis: erectio Delegationis Apostolicae III 4663; —gallica: Hierarchia ecclesiastica statuitur II 3401; — Media occidentalis: Delegatio Ap. erigitur III 4033; Nuntiatura Ap. III 5276; — Meridionalis: erectio Delegationis Ap. I 519; Hierarchia episcopalis constituitur II 2860; Conferentia plenaria Episcoporum: normae et criteria proposita III 4250; — Occidentalis dicionis britannicae: constitutio Hierarchiae episcopalis II 2744; nomen Delegationis Ap. mutatur III 4034; novus titulus novaque fines Delega­ tionis constituuntur III 4034; — Orientalis: Delegatio Ap. erigitur I 1815; Hierar­ chia Episcopalis constituitur II 3136; nomen Delega­ tionis mutatur novusque titulus ac fines statuuntur ΙΠ4034; — Societas Missionariorum: facultas instituendi Dia­ conatum permanentem IV 5588. Africana dicio Congolensis: erectio Universitatis Studiorum «Lovanium» II 3612. Agendi modus mutatur in doctrinarum examine apud S.C. pro Doctrina Fidei IV 5970; in admittendis polygamis cathecumcnis IV 6163. Agentia Fides: constitutio et promotio I 884. Aggregatio: facultas datur Collegio Angelico O.P. Urbis conferendi «aggregationis» gradum in Facultate iuris I 105; alumnorum, Societati Missionis vi iura- menti titulum mensis communis praestat pro sacra ordinatione I 1826; Confratemitatum, Archiconfratemitati Doctrinae Christianae ius tribuit gaudendi huius indulgentiis et privilegiis I 1947; religiosorum nos permanentes uxoratos IV 5867; — ad professionem religiosam: solutio dubiorum I 144, 291 ; — Cardinalium laicorum et sororum. Unioni Cleri pro Missionibus: decretum et Statuta II 2613; Institutorum, Pontificio ad maioris momenti munera exercenda IV 5925; Instituto «Regina Mundi»: decretum et normae II -senium et ieiunium eucharisticum I 1780, 1781; 3592; Congregationum quae Regulam Tertii Ordinis — temporis hodierni: pondus in alumnorum semina­ riorum institutione HI 4225; in collocutione Ecclesiae franciscalis non profitentur. Ordini Fratrum Minorum: cum societate III 4398. effectus 11 3770; Episcoporum, Conferentiis episcopa­ libus in casibus specialis difficultatis III 4476; Instituti Aethiopia: erectio Intemuntiaturae II 3616, et Nuntiaturae Ap. IV 5491. Salisburgensis Philosophiae, Athenaeo S. Anselmi de Affidatio Seminarii regionalis Institutis religiosis Urbe II 3409; Scholae Matritensis «Regina Virginum», vel missionalibus dependentibus a S. C. de Prop. Fide: Instituto romano «Regina Mundi» III 3970; Instituti normae l 1533. theologici Seminarii Tananarivensis, Facultati Theolo­ Aethiopicus: Collegium I 1661; ritus II 3099, 3570. gicae Neapolitanae III 4024; Instituti Saecularis Pres­ Affiliatio Facultatis musicae Univ. Chicagicnsis byterorum «du Prado», Ordini Fratrum Minorum Conromano Instituto Musicae sacrae II 3716; Studii theo­ ventualium III 4234; Studii theologici Bononiensis a logici Seminarii Alwaycnsis Univ. Lateranensi 111 3974; S. Thoma, Athenaeo «Angelicum» de Urbe III 4327; Studii theologici Teutopolitani Athenaeo Antoniano Studii theologici «Clarctianum», Universitati Latera­ Urbis III 4217; Instituti catechctici «Lumen Vitae» nensi 111 4380; domus generalis O.F.M. Conv., Operi Univ. Gregorianae III 4408; Studii theologici Hieroso­ Primario Vocationum religiosarum 111 4508; Studii lymitani Athenaeo Antoniano Urbis IV 5981; con­ theologici «Augustinianum». Univ. Lateranensi III ventio el normae servandae in conventionis applica­ 4719; Studii Theologici «Sancti Augustini» in loco tione III 4134. Siegburg, Athenaeo Anselmiano in Urbe III 4725; .Affinitas: impedimentum matrimoniale necessarie territorii novi cuiusdam. Nuntiaturae Ap. in republica inquirendum ante nuptias 11 3422; contracta in infi­ Liberiana IV 5948. delitate qua impedimentum pro matrimonio canonico .Agonizantes: altare privilegiatum pro illis I 503. 11 3584. Agra ensis Provincia ecclesiastica m India: indulta Affirmativa sententia ex capite metus ct cx capite liturgica Π 3820. simulationis: conformitas IV 5977. Alacoque v. S. Margarita Maria. «Affnmcazione» canonum, censuum aliarumquc Alba lulia: Statuta Consilii dioecescos I 1392. praestationum super bona ct beneficia ecclesiastica in Albania: erectio Delegationis Apostolicae I 334. Italia ll 2269. Albiensis Dioecesis: Tribunalia 111 4630, 4651. Africa: Delegatio Apostolica: crcctio l 1148; mu­ Album operis a Propagatione Fidei: inscriptio om­ tatio tituli II 2393; gentes: officia Ecclesiae in hodierna nium sodalium I 921; Congregationum Marianarum evolutione 111 5264; Hierarchia episcoporum: Epistula sanantur defectus inscriptionis 11 2756. pontificia Ul 5264; Missiones: stipes colligenda 1 226; Albus color v. Paramenta sacra. •10 Numrri indicant volumes H column 1 - 1917-1941; II - 1912-1958; III « 1059-1968; IA’ = 1969-1972 ALCOHOLISMUS INDEX ANALYTICUS LEGUM Alcoholismus: facultas concessa sacerdotibus hoc morbo laborantibus 111 4053, 4218. Alexandrinus ritus Coptorum: Ordo lampadis sive Unctionis infirmorum 1 1492; novitii institui possunt in ritu latino 1 3100; commoratio novitiorum et stu­ dentium cum sodalibus ritus latini II 3099; sacerdotes O.F.M. Cap. uti possunt ritu latino II 3570. Alfaric P.: auctor operis damnati I 1490. Alfonsiana Academia in Urbe: approbatio et con­ firmatio II 3597; constituitur tamquam schola interna publica II 3597. Alger: Sedes Nuntiaturae Ap. Tunetanae IV 6256; Algericnsis Nuntiatura Ap. constituitur IV 6256. Aliena dioecesis: admissio in Seminarium alumni e proprio seminario dimissi II 3813; competentia tribu­ nalis in paroecias IV 6051; ecclesia v. Ecclesia aliena. Alienus ritus: relatio annua mittenda a sacerdoti­ bus ritus orientalis curam habentibus animarum extra fines sui Patriarchatus I 1900; sacerdotes quibus digni­ tates committuntur a Praelatis ritus orientalis 1 1982. Alienatio bonorum ecclesiasticorum: valor clausulae «in favorem maioris oblatoris» in rescriptis pontificiis appositae I 165; responsa ad proposita dubia 1 349, 1103; declaratio II 2947; summa pecuniae ultra quam requiritur beneplacitum apostolicum: pro ecclesiis orien­ talibus II 3037; pro Italia II 3056; pro latinis II 3093, 3842, III 4379; pro Hispania III 4942; mutatur facultas Legatis Pontificiis concessa II 3139; aestimatio valoris I 324; collatio pecuniae perceptae I 283; sanationes con­ ceduntur in materia I 205; — bonorum religiosorum: consensus Capituli monialium I 837; formalitates servandae I 1776; summa pe­ cuniae ultra quam requiritur beneplacitum apostolicum II 3133, 3422, III 4293; iuxta Rescriptum «Cum admo­ tae» III 5078; — donariorum votivorum: resolutio I 219; dubium I 417; facultas Ordinariis Italiae concessa III 5051; — suppeltectilis sacrae et liturgicae praetextu re­ novationis IV 5814. Alienigenae: ius funerandi I 1736. Alighieri Dante: Cathedra constituitur penes Uni­ versitatem Catholicam Mediolanensem III 4809. Aliturgicus dies: facultas celebrandi sacerdotibus ritus orientalis Societatis lesu concessa III 4251. Allergia: facultas sumendi Communionem sub sola specie vini III 4002; dispensatio a lege ieiunii et absti­ nentiae III 4372. Alleluia: in versu «Panem de coelo...» I 1919; omissio in Missis votivis I 2059. Allocutio pontificia ad Actionem Catholicam Ro­ manam III 4011; — ad Cardinales aliosque sacrorum antistites II 3273, 3320, III 3919; —- ad censores libro­ rum Π 3460, III 3981; — ad Concilium Vaticanum II: praeparatio III 4038; inauguratio III 4319; in altera sessione ineunda III 4398; altera exacta sessione III 4425; tertia periodo ineunte III 4534; dum versabatur de schemate mis­ sionum III 4556; tertia exacta sessione III 4610; in quartae sessionis initio III 4710; in paenultima ses­ sione publica III 4789; in ultima publica sessione III 4811; in fine III 4903; ad commissionem de coordinandis laboribus et decretis Concilii interpretandis III 4979; — ad Consilium: «Cor Unum» IV 6333; F.A.O. IV 5919; instrumentorum communicationis socialis IV 6245; liturgiae II 3547, III 5043; Nationum Unitarum III 4719; Oecumcnicum Genavae IV 5572; Operum Missionalium IV 6271 ; «Organisation Internationale du Travail» IV 5565; — ad fideles Christi III 5020, 5339, 5417; - ad iuris ALTIORIS peritos canonistas: criteria et principia in recognitione Codicis III 4793; utilitas iuris in Ecclesia III 5378; natura iuris canonici IV 5738, 6351; — ad iuris peritos catholicos Italiae II 3326, 3358, 3619, III 3999, IV 6348; civiles de re poenali II 3199, IV 5627; sodalitatem advo­ catorum 111 4665; legumlatores IV 6313; — ad medicos catholicos II 2635, 3540; cardiologos III 5153; gynecologos et obstetrices II 2926, 3443, III 5046; nosocomiorum II 3786; urologos II 3208; uni­ versos II 3301; — ad Nobiles romanos III 4457; —ad operarios italicos II 2270, 3393; universos III 4976, 5352; — ad Ordinarios Italiae II 3241; III 4799; — ad religiosos II 2813, 2835, 3800, 3813, III 4121, 4492, 5059, IV 6321, ad Cistercienses Reformatos IV 5505; ad Societatem lesu III 5055, IV 5515; ad Benedictinos IV 5894; ad Fratres Minores conventuales IV 6277; — ad Instituta Saccularia IV 5887, 6221, 6310; — ad Rotam Romanam II 2142, 2248, 2295, 2362, 2436, 2651, III 3975, 4117, 4240, 4623, 4932, 5097, 5295, IV 5470, 5740, 5971, 6219; — ad Seminariorum Rectores III 4225; Commissiones Episcopales IV 5503; — ad Sodalitatem Advocatorum III 4665; «Fronte dclla Famiglia» 11 2940; — ad Syno­ dum Episcoporum IV 5641, 5655, 5657, 6152, 6329; —· ad Tabularios ecclesiasticos III 4557; — ad theolo­ gos III 4996; — ad turismi conventum III 4341; — ad Universitatem catholicam Mediolanensem III 4230; Gregorianam IV 6265, 6352; Romanam IV 5738; v. singulas personas, vel coetus. Alonso Getino: auctor operis damnati I 1717. Alma domus Laurctana: Praelatura nullius III 4674; v. Lauretana. Alphonsus XIII Hispaniarum rex catholicus; Litte­ rae Ap. eidem missae de Bulla Cruciata I 958. Altare: constitutio materialis I 1350. II 2937; du­ bium circa celebrationem Missae III 4689; — coeme­ teriorum: distantia servanda a sepulcris I 1514. II 2144; celebratio Missae et color paramentorum II 2660; — consecratio: est invalida si ex pluribus laminis Ia­ pidis componatur I 1350, formula adhibenda II 2916; concessio cl promulgatio indulgentiarum I 1350; facul­ tates concessae II 2433, 2937; amissio consecrationis ct reconsecratio II 2209; — Expositionis Sacramenti: celebratio Missae et di­ stributio Communionis I 1878; facultas celebrandi Mis­ sam II 2758; — fractum: consecratio I 1350; celebratio Missae I 1463; — mensa: compositio materialis II 2937; — ad pedem: omissio precum in initio Missae III 4765. 4940; — pontificium: usus in basilicis patriarchalibus roma­ nis III 4940; — portatile seu mobile: elementa definitio­ nis II 2144; usus iuxta facultates decennales S. C. dc Prop. Fide II 2317; instructio circa petitionem indulti II 2638; facultates concessae Capellanis Apostolatus maris II 3148; associatio «Deutsche Pfadfinderschaft St. Georg» II 3569; usus antimensii II 2409. 2758, 3217, 3291; v. Antimensium. — privilegiatum: Missae celebrandae I 79; pro ago· nizantibus I 503; indulta concessa durante hello I 2055. II 2125, 2127, 2173; facultates Ordinariorum II 2891; — Sacramenti: collocatio imaginis statuae Cordis lesu I 828; — septem altaria: indulgentiae pii exercitii visi­ tationis I 1639; — servitium: exemptio canonici iubilati I 231. Altera Sectio Signaturae Ap.: recursus ct remedia contra decisiones IV 5945; v. Signatura Apostolica. Alternation iuris servitii choralis I 873; v. Servitium. Altioris Latinitatis Institutum v. Latinitas. 1917-1941; U e 1942-1958; III = 1959-1968; IV ■= 1969-1972 Xilmcri indicant voucmrs ft coLintNkm 11· LEGES ECCLESIAE ALTITUDO ANGLICANUS «AJtitudo»: Const. Ap. Pauli III: interpretatio et revocatio privilegiorum O.P. quae sint contraria Con­ praestatio cautionum I 1829, 1914, II 3030, 3031, 3958, stitutionibus I 1518; usus paramentorum caerulei co­ loris 1 1981; emigratio clericorum 111 4022; III 4122. Alumni Actionis Catholicae: indultum audiendi — septentrionalis: immigratio clericorum cx America Missam sub dio II 2654; associationum «Oasis»: vo­ Latina et Insulis Philippinis 111 4022; v. Status Foederati tum castitatis II 3044; v. Actio, Associatio; Americae Septentrionalis. — Collegii Urbani Romae: instructio de alumnis Americanum Collegium Pium Latinum: constitutio admittendis I 689; novae normae IV 6193; facultates Commissionis Episcopalis III 5452; — Confoederatio proficiscentium I 1618, 1629; v. Collegia; — externi Ins­ latina religiosorum (CLAR): constitutio et Statuto rum tituti Spiritualitatis O.C.D. in Urbe 111 3934; approbatio III 3929. — Institutorum perfectionis: Instructiones de eorum «Amcy-sur-Meuse»: monasterium O.S.B. I 888. formatione et scrutiniis ante Ordinationem 1 1355, 111 «Amici Israel»: consociatio abolenda 1 939. 4144; Commissio specialis penes S.C. de Religiosis Amissio consecrationis altaris II 2209; — distributio­ instituitur II 2238; elenchus quaestionum circa institu­ num inter praesentes II 3441 ; — indulgentiarum ob mor tionem Il 2243; transitus directus in Seminaria dioecedum exponendi Eucharistiam I 1403; — officiorum eccle­ sana II 3293; schola «Mater Divinae Gratiae» pro siasticorum I 4S4; — pensionis civilis et celebratio ma­ eorum magistris et praefectis II 3595; Institutum «lesus trimonii absque ritu civili I 78, 213; v. singulas ma­ Magister» pro laicis II 3719; institutio sociologica et terias. interdictio operum Teilhard de Chardin II 3783, 3790, «.Amor infinitus»: associatio operis Apostolorum III, 4292, et Ortega y Gasset III 4229, 4265; Ordinis declaratur soluta et vetita II 2864, 2892, 3570; — mi­ Fratrum Minorum: promotio ad presbyteratum expleto sericors: imago et devotio I 2054. tertio anno theologico 1 694; Amore annientato: forma devotionis I 1946. Amotio librorum e bibliothecis Seminariorum do— Missionum: praeparatio idonea I 581; titulus ordi­ morumque religiosarum II 3783, 3790, III 4229, 4265, nationis pro illis qui iuramento aggregationis Societati devinciuntur I 1826; formula iuramenti in Seminario 4292. — parochorum: fatalia ad recurrendum contra Kandyensi I 1949; v. Missiones; — mittendi ad Insti­ decretum I 631; v. Remotio. tutum altioris latinitatis III 4620; Musicae Sacrac Π Amplexus reservatus: moralitas II 3050. 2886; — Novitiatus v. Novitlatus; .Ampliatio Facultatis Theologiae Univ. Cath. Insu— Ordinum sacrorum: scrutinium peragendum I 1203, lensis ΠΙ 4057; Sedis Instituti Biblici II 3273. 1355, II 3435. IV 4144; normae pro illis qui studia Amputatio foetus vel membrorum corporis huma­ perfecerunt extra Seminaria 11 2336; admissio post ni III 5121. Amsterdam: apparitiones et revelationes B. Mariae expletum cursum philosophicum III 3912; v. Candi­ datus ad Ordines, Formatio; — Orientales e patria ex­ Virginis Ul 3943, 4248. pulsi: normae II 2338; — scholarum mediarum: propa­ .Analoga indulta adnectendi indulgentias I 1462. Anatole France: damnantur opera omnia I 468. gatio Operis a S. Petro Apostolo III 4635; media Ancillae Adoratrices a SS. Sacramento et Caritate: practica III 4661 ; — scholarum seraphicarum: acquisitio S. Antonius M. Caret constituitur Patronus Instituti indulgentiarum I 760; Π1 4490; — mulieres servitio domestico deditae: S. Zita — Seminariorum: admissio I 2082, 11 2270, 3867, III 4350; munere praefecti fungentes 1 1707; institutio Patrona caelestis II 3370. clericalis et scientifica 11 2265, III 3939, 4425, 4410; liAndegavensis Universitas Catholica: erectio Insti­ turgica III 4913; philosophica IV 6214; praxis vacandi tuti Philosophici II 3515. laboribus manualibus in Gallia 11 3159; in Hispania II Angela Merici (S.): Societas Filiarum S. Ursu­ 3839; adseriptio ad Universitates civiles IV 6047; las ab ea dicta I 59. — Societatum sine votis: litterae dimissoriae et titulus Angelica salutatio v. Salutatio Angelica. «Angelicum» Athenaeum ct Collegium Urbis: pri­ ordinationis 1 1609, ll 2245; cx-alumnorum admissio in Seminarium dioecesanum 11 2270. vilegium conferendi «aggregationis» gradum in Facul­ Alwayense Seminarium in India: affiliatur Uni­ tate luris I 105; Magnus Cancellarius I 1460; erectio versitati Letcranensi 1Π 3974. collegii intemationalis 1 1632; erectio Instituti scien­ Ambianensis dioecesis: Tribunal primi et secundi tiarum socialium Π 3419; aggregatio Studii Theologici gradus pro causis nullitatis matrimonii: decretum III a S. Thoma Bononiae exsistentis 111 4327; titulo et 5073; normae III 5074. honore decoratur «Pontificiae Universitatis a S. Thoma Ambrosianus: Bibliotheca: Patronus constituitur Ill Aquinate in Urbe» III 4348. 4028; Institutum Musicae Sacrae: erectio 1 1956; ritus: Angelorum; Ecclesia S. Mariae apud Asisium: nova editio Vesperalis I 1913; mutationes et simplicior lucratio Portiunculae I 1633. forma rubricarum 11 3419. Anglia: consuetudo addendi nomen patroni ora­ Amentia religiosi votorum temporariorum I 736. tioni «A cunctis» I 1902; Missa vespertina in portibus America: facultates quinquennales Ordinariorum maritimis 11 3475; Exarchatus pro ruthenis II 3714; I 435, 626, 992, Π 3101 ; dilatio relationis dioecesanae I extensio iurisdictionis Exarchi pro Ucrainis 111 5124; 147; emigratio clericorum l 171, 1119, 1146, 111 4022, facultates circa processus matrimoniales Conferentiae 5278; facultates concessae Commissoriis ct Guardianis episcopali concessae IV 5962. O.F.M. mittendi scripto suffragia ad Capitulum pro­ Anglicus: Collegium in Urbe: Constitutiones appro­ vinciale Europae 1 936, ct durante bello 11 2123; bantur 1 100; — lingua: usus in administrandis sacra­ - hispano-latina: indultum dc abstinentia et ieiunio mentis et exsequiis defunctorum II 3276, III 3917. 1 174, 235; facultates, gratiae et privilegia decennales Anglicanus: matrina contrahit impedimentum co­ Ordinariis concessae I 1053, 1915. ll 2589, 111 3964, IV gnationis spiritualis cum baptizato anglicane et nullitas 5692; facultates Ordinariorum S.C. dc Propaganda inde secuta IV 5843 ; Fide subtectorum l 2059. Ill 2778; institutio Seminarii — minister: matrimonium initum coram IV 6257 ; Veronensis pro clericis mittendis 111 4181, 4328; inter­ - pars contrahens matrimonium cum parte graecopretatio vernacula textuum liturgicorum IV 6151, 6330; orthodoxa: nullitas ex defectu ritus sacri IV 6257; •12 Niuneri indicant volumen ct column .km I — 1917-1911; ll « 1912-1958; III = 1959-1968; FV = 1969-197» ANGLICANUS ANNUS INDEX ANALYTICUS LEGUM - secta: baptizatus contrahit impedimentum cogna­ tionis spiritualis cum matrina, et nullitas declarari potest ad modum casus excepti IV 5843. Angustiae nostrae aetatis ct officia catholicorum in Sinis II 3308. Anhaltlna dicio: conventio cum Sede Ap. I 1375. Aniciensls Dioecesis Tribunalia 111 5442. Anima Christi: quaedam propositiones de scientia I 127; — Mariae: definitio dogmatis dc Assumptione in caelum II 2801. Animarum cura: facultas dispensandi a choro II 3441; loca ubi capellanus maris eam exercere potest II 3618; — salus inspirare debet administrationem iustitiae in Ecclesia 111 4240. /Animadversiones Defensoris Vinculi legi possunt ab Episcopo ante votum de inconsummatione matrimonii I 2082; — Rotae Romanae circa materias iudiciales Tri­ bunalium inferiorum II 2385; — S.C. de Sacramentis circa officium iudicis absolvendum in causis matrimo­ nialibus II 2624; — S.C. pro Clericis in conclusiones coetus mixti Episcoporum ct Presbyterorum in Hispa­ nia IV 6226; earum valor et sensus IV 6243. Animi relaxatio clericorum: normae servandae I 836; laicorum: participatio ad Missam festivam III 4964. Anneciensis: tribunalia ecclesiastica ILI 5442. Annexus v. Adnexus. Annua confessio et communio: tempus adimplendi praeceptum 111 4018; — inspectio regestorum matri­ monialium II 2440; — Missa in honorem B.M.V. Ma­ tris orphanorum II 3405; — relatio de collegiis Mis­ sionum I 1114; schema I 1852; de missionibus mit­ tenda ab Ordinariis I 1170, 1544; de fidelibus orientali­ bus extra fines patriarchatus commorantibus I 1900. Annualis expositio sollemnis Eucharistiae XL Ho­ rarum I 184. 873, II 2739; normae pro Urbe IV 5827. Annuntiatio B.M. V.: nova Congregatio Benedictina efformatur I 284; celebrationis Synodi Romanae, Conci­ lii et recognitionis Codicis luris Canonici III 3919. /Annus a Beatificatione vel Canonizatione Ser­ vorum Dei: triduum vel octiduum solemnitatum I 747; instructio III 4332, 5428; a fide vocatus III 5396; — do­ minica per: praefatio propria II 3564; — an. 1899: ad­ nexae indulgentiae ab I 1027; — an. 1925: indictio lubilaei I 694; monita de usu facultatum I 710; — an. 1929: Jubilaeum extra ordinem indicitur I 999; — an. 1933: aprilis dies 2, terminus a quo suspenduntur indulgentiae et facultates ordinariae I 1442; tribuuntur confessariis facultates extraordinariae I 1445; indulgentiae conce­ duntur monialibus I 1448; facultates confcssariis pere­ grinis concessae I 1453; — an. 1933-1934: extensio iubilaci universalis ad orbem catholicum I 1523; — an. 1940: iubilaeum Sanctuarii Dominae Nostrae a Co­ lumna in civitate Caesaraugustana I 1955; — an. 1941: indultum Italiae concessum circa ieiunia et abstinentiam 1 2024; — an. 1943: olea sacra hoc anno confecta II 2238; — an. 1949: duae Missae in Dominica Passionis celebrandae II 2566; celebratio Missae media nocte diei 31 decembris II 2654; — an. 1950: indictio lubilaei II 2598; suspensio indulgentiarum ct facultatum ordina­ riarum II 2605; facultates extraordinariae conceduntur confessariis II 2606; indulgentiae tribuuntur monia­ libus Il 2610; celebratio Missae media nocte diei 31 decembris II 2834; extensio lubilaei ad orbem catho­ licum II 2842; instructio ad Ordinarios locorum II 2847; — an. 1953-1954: celebratio Missae post me­ diam noctem dici 8 decembris II 3221; — an. 1958: dies 11 febr. initium indulgentiae iubilaris pro peregrinantibusad Specum B.M.V. Lapurdenscm II 3775; — an. 1959: dies 11 febr.: finis indulgentiae iubilaris La- purdensis II 3775; — an. 1961: servanda in calendariis particularibus III 4095;— an. 1964: dies 14 augusti: di­ spensatio abstinentiae III 4908; — an. 1966: dies 1 ian. ad 31 maii: tempus iubilaei extraordinarii pro orbe catholico III 4804; — an. 1967: celebratio festi S. loseph III 4975; exsecutio resolutionum Synodi Episcoporum datur III 5435; — an. 1969: dies convocationis Synodi extraordinarii Episcoporum III 5449; — an. 1971: Calendarius «ad interim» retinetur IV 5827; — lubilaei Universalis v. Iubilaeum; Caesaraugustani: Dominae Nostrae a Columna I 1955; Compostellani: indulgentiae 11 2239; liturgicus: Motu proprio cum normis IV 5476; ordinatio generalis IV 5496; normae generales IV 5497; — Marianus: ubique terrarum celebrandus sacculo exeunte a definito Dogmate Imm. Conceptionis B.M.V.: indictio II 3184; favores spirituales II 3214; celebratio apud Instituta perfectionis II 3215; modus illum cele­ brandi II 3215; Missa votiva B.M.V. Immaculatae in sabbatis II 3222; dubia circa indulgentias et conditio­ nes II 3237; celebratio Missae Nominis B.M.V. in die dominico II 3300; Caesaraugustanus Dominae Nostrae a Columna I 1955; Lapurdensis II 3821; — Novitiatus: responsa ad dubia I 505, 1608; in­ structio de secundo anno I 412; in Societatibus missionariis in communi viventibus II 2945; facultates circa prorogationem IV 6226; v. Novitiatus; —pastoralis: pro novellis sacerdotibus II 2592; v. Cursus pastoralis} — Sanctus seu sacer v. Iubilaeum; — scholasticus: Missa de Spiritu Sancto in initio II 2357; ritus privilegiatus II 3098; — singulus: dies Operi a S. Infantia dicanda II 2834, 2841; mutatio mysteriorum Rosarii III 4264; quinto quoque anno mittenda est relatio Institutorum perfec­ tionis ad S. Sedem II 2525; v. Relatio; — tempus: extenditur facultas celebrandi horis ve­ spertinis ad omnes dies I 2063; ad quod conceditur indultum altaris privilégiât! II 2125; constitutio paro­ chi ad sex annos III 5149; votorum temporariorum: prorogatio III 5223; — tempus adimplendi praeceptum paschale: quovis anni tempore occassione Missionum et exercitiorum spiritualium I 858, 1874, III 4698; in Aprutiis I 1947; facultas Societatis lesu III 4018; — theologiae ad presbyteratum in Ordine Praedica­ torum I 608; in Ordine Fratrum Minorum I 694; limi­ tatio facultatum II 2259; v. Theologia; — an. I ab editis Litt. Enc. «Populorum progressio»: mens Ecclesiae in Encyclica edenda III 5339; — an. XX a condito Consilio «F.A.O.»: alloc, pontificia de finibus et activitate huius Instituti IV 5919; — an. XVP’ab editis litteris Enc. «Vigilanti cura» de usu artis cinematographicae III 4219; ab edita Const. Ap. «Provida Mater»: alloc, pontificia de natura Institutorum saecularium IV 6221 ; — an. XL ab editis Litt. Enc. «Rerum novarum» de ordine sociali instaurando I 1246; aetatis: dispensatio a ieiunio eucharistico I 1780; ab edita Epist. Ap, «Ma­ ximum illud»: Encyclica dc Missionibus catholicis III 3984; — an. L a morte Seni Dei: disceptatio super virtu­ tibus ante praescriptum tempus III 4767; a condita Unione Cleri pro Missionibus: Epist. Ap. de munere Unionis Cleri pro Missionibus HI 5029; ab incoepta veneratione B.M.V. de Fatima: indulta liturgica conces­ sa III 5105; — an. LXXX ab editis Litt. Enc. «Rerum novarum»: Epist. Enc. de doctrina sociali Ecclesiae IV 6056; — an. C a condito opere S. Petri Apostoli: Epist. Ap. dc huius operis laude et propagatione III 4635; — an. CL a constituto Opere de Propagatione Fidei: nuntius pontificius scriptus de activitate Missionali Ecclesiae IV 6323. j = 1917-1941; II = 1942-1958; ΙΙΓ = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volumes «7 column am 13* LEGES ECCLESIAE ANONYMA APPARITIONES Anonyma opera damnantur II 4011 ; versio textuum Apamiensis Dioecesis: Tribunalia III 4630, 4651. Aperitio aulae cincmatographicac in locis O.F.M. liturgicorum IV 5431. Anselmianum Institutum liturgicum: erectio III subiectis I 3272; Instituti Spiritualitatis O. C. D. in 4218; v. Athenaeum Anselmianum seu S. Anselmi. Urbe alumnis externis III 3934; Tabernaculi Euchari­ Antenati: interventus catholicorum in caeremonias stiae a Sororibus III 4017. in eorum honorem III 5055; extensio facultatis et in«Apertis ianuis»: celebratio Missae in nocte Nativitatis Domini in religiosis piisque domibus II 3248. structionis III 5216; in regione Laotiac et Cambodgiae Apis: pars cerae pro candelis liturgicis 1 1985, II IV 5754; v. Caeremoniae. 2182, 3805; in Italia III 4159. Anticipatio abstinentiae et iciunii in pervigilio Na­ tivitatis D.N. Icsu Christi III 3998; — canonum Codicis Aphrodisiacum medium rationis usum impediens et consummatio matrimonii II 2565, 2890; declaratio I 89; — Dominicae: tertia oratio I 1715; — Laudum a nullitatis ex capite impotentiae II 2890. tempore postmeridiano diei praecedentis III 4133; Apostasia: facultas absolvendi censuram propter — Matutini cum Laudibus: ab hora secunda post hoc delictum incursam 111 4272, IV 5844. meridiem in recitatione chorali I 175, III 2126; ab hora Apostata a fide: matrimonium filiorum I 1163; ius prima post meridiem in recitatione privata I 378; pri­ agendi in causis matrimonialibus I 1950; sanatio ma­ vilegium sacerdotum Unioni Cleri pro Missionibus adtrimonii civilis initi cum parte catholica III 4216; scriptorum I 415, 1664; missionarii, statim post meri­ facultas Legatorum Romani Pontificis in Missionibus diem 111 4144; privilegium Bullae Cruciatae manet in dispensandi pro Ordinibus suscipiendis III 4222. vigore III 4214; non impedit recitare postea Comple­ Apostolatus cinematographicus: Instructio circa torium II 3822; eius exercitium a religiosis praecipue in Italia II 3141; — Missae dominicae vel festi de praecepto horis in aulis O.F.M. II 3272; vespertinis sabbati vel diei praecedentis III 4503, 4667, — infirmorum: Pia Unio in Primariam evehitur I 1573; 4718, 4940, 4975; v. Celebratio Missae. — laicorum: Fundatio Pii XII eiusdemque Statuta II Anticonceptivus: doctrina Enc. «Humanae vitae» 3212; «Cursi llos de Cristiandad»: S. Paulus Patronus circa usum horum mediorum 111 5405. 5417, IV 6051. caelestis III 4453; Decretum «Apostolicam activitatem» Antillae: erectio Delegationis Ap. I 786; seiunctio Concilii Vaticani II: textus III 4774; vacatio legis III territorii I 1634; suppressio I 1898. 4788; alloc, pontificia post decreti promulgationem 111 Antimensium: usus a missionariis latinis II 2409; 4789; — liturgicus: in lingua latina et cantu gregoriano requiruntur specialissimae rationes II 2758; usus in committitur cuidam Monasterio Cistcrciensi III 5386; diebus dominicis et festis de praecepto II 3217; in — maris: Opus eiusque leges II 3777; Capellanus diebus fetialibus infra hebdomadam II 3291. potest: induito altaris portalis uti II 3148; administrare Antimodemisticum iuramentum in vigore post Co­ Confirmationem II 3184; normae et facultates generales dicem I 110; formula deinceps adhibenda III 5282. concessae Directoribus et Capellanis operis II 3267; Antiochenus ritus: delegatio parocho latino adsistenMissa propria «Stella Maris» II 3781 ; extensio faculta­ di matrimoniis maronitarum cum deficit Hierarcha vel tum ad Opus internationale II 3829; — matrimonialis: parochus proprii ritus II 3095; constituitur Exarchatus alloc, pontificia ad obstetrices Italiae II 2926; — mu­ in S.F.A.S. Ill 4927, qui postea evehitur ad gradum lierum: Institutum romanum «Regina Mundi» ad earum Eparchiae IV 6165. praeparationem II 3394; — «Opus Dei»: quaenam do­ Antiochia Syrorum: declaratio Patriarchae IV 6150. cumenta exhibere debent sodales huius Instituti saecu­ Antipherna finalis B.M.V. in Officio divino: dubium laris Ordinariis locorum II 2619; consensus Ordinarii 1 548, 11 2350; Officii divini integre recitanda III 4326. Antiphonale Romanum diurnum: editio typica I requirendus II 2623; — orationis: associatio eiusque Statuta II 2922; nova 232; insertio cantus gregoriani ad Ordinem Hebdo­ madae Sanctae instauratum Π 3460. Statuta approbantur III 5341; — religiosorum: opera externa: alloc, pontificia II Antirari Dioecesis: formula Facultatum 1 1231. 2835: fomentum et accretio II 3546; collaboratio et Antistes Episcopus: nomen in Canone Missae coordinatio cum aliis institutis regionalibus III 4961; itinere maritimo perdurante II 3239; alloc, pontificia occasione: Canonizationis S. Pii X II 3273, novi festi — sacerdotum operariorum: experimentum et formae Mariae Reginae 11 3320; — Maior religiosorum: alloc, Π1 3958; v. Operarius, Sacerdotes operarii. pontificia IV 6321. Apostolica vocatio sodalium Institutorum saecu­ Antistita religiosarum: electio in monasteriis molarium: alloc, pontificia IV 5515. nialium 1 287, 348; vigilantia circa activitatem oecono­ Apostolicae indulgentiae: Dubium circa eas I 366; micam IV 5559; Consilium nationale in Germania v. Indulgentiae Apostolicae; — reservat tones: resolutio ciusdcmque Statuta 11 3616; Unio intemationalis eri­ 11 2151. gitur et Statuta approbantur 111 4910. «Apostolicam actuositatem»: decretum Cone. Vat. «Antonianum» Athenaeum O.F.M. in Urbe: ca­ Il de apostolatu laicorum III 4774; v. Laicus. nonice erigitur I 1467; titulo «Pontificii» decoratur l «Apostolicum Opus» Hiberniae: indulgentiae et 1891; cius Sectio Biblica transfertur in Studium Biprivilegia 11 2442. bliocum Hierosolymitanum III 4044; affiliatur eidem Apostolorum responsoria: occurrentia 1 204. Studium theologicum Tcutopolitanum 111 4217; item Apparatio Commissionum Cone. Vat. II celebran­ Studium Biblicum Hierosolymitanum IV 5981; Stu­ di III 4036; versions vernaculorum textuum liturgi­ dium theologicum O.F.M. Cap. in Urbe constituitur corum IV 5465 ; v. Praeparatio. Sectio specializationis in Theologia Spiritual! IV 6272. Apparatus radiophonicus loco campanarum l 2099; Antucrpia in Belgio; Epistula Pontificia ad Congresgramophonii I 1936, ll 3465. sum Actionis Catholicae iuvenilis I 963. Apparitiones B. Mariae V. in loco Amsterdam: Anulus Episcopi ante communionem osculandus l damnatur opus a L. Knuvclder conscriptum super 750; nuptialis: indulgentiae pro osculatione III 3983; materia III 3943; quaestio retractari non debet III 4248; usus Coronae hoc modo confecta et adquisitio indul­ - Ezquioga dioecesis Victoriensis in Hispania: dam­ nantur tres libri de hoc argumento l 1545 ; — Garagentiarum l 1981. •14 Sutneri indicant volumen et columnam l - 1917-1941; ll = 1942-1958; HI = 1959-1968; IV = 1969-1972 APPARITIONES INDEX ANALYTICUS LEGUM bandai dioecesis Santandcricnsis: declarationes III 4691, 5121; — Heroldsbach: declaratio II 2912. Appellatio nova Delegationis Ap.: Australasiae II 2422; Africae Orientalis et Occidentalis Britannicae III 4034; Australia©, Novae Zelandiac et Oceaniae III 5440; — Facultatis theologicae O.F.M. Conv. in Urbe II 3351 ; — Mariae Virginis, Matris Ecclesiae III 4610; — Praelaturae nullius Lauretanac III 4674; — Sacrae Congregationis Sancti Officii III 4807. — Tribunalium: constitutio eorum v. Erectio Tri­ bunalium; — ad Rotam Romanam, a Rota Nuntiaturae Hispaniae III 3911, ante citationem partium IV 6282; a Tribunalibus regionalibus Italiae II 3318, IV 5475; — ad Tribunal regionale Italiae a tribunalibus regiona­ libus II 3318, IV 5475; — contra expensas iudiciales IV 5923; — Defensoris vinculi matrimonialis II 2422; — in casibus exceptis I 232; — in causis matrimonialibus: Defensoris vinculi II 2422; in dicione Canadensi III 4697; in Italia II 3318, IV 5475; in Belgio 5918; ius post elapsos dies fatales IV 6263; v. Causae matrimo­ niales, Tribunal. Appendix II operis «Decreta authentica Congrega­ tionis S. Rituum» I 859; Ritualis Romani pro Germa­ nia II 2739; Missalis Romani cum Ordine et formulariis in lingua latina IV 5679. Applicatio canonum 197, 199, 206-209 potestati dominativae II 3029; canonis 72 Cone. Trullani catholicis ritus byzantini III 3997, 4470; — Cone. Vat. II: voluntas Sedis Apostolicae III 4789; errores vitandi III 5077; dialogi oecumenici IV 5868; decreti de instrumentis communicationis socialis IV 6073 ; — Concordati Sedis Ap. cum Italia I 1156; cum Lusitania I 1996; — con­ ventionis affiliationis Studii Theologici Facultati theolo­ gicae III 4134; — Decreti: S.C. Rituum ad religiosos exemptos I 644; novi Codicis rubricarum III 4132; Const. Ap. «Missale Romanum» IV 5644; «Inter reliquas», ad servitium prae-militare laboris publici «Arbeitsdienst» I 1816; «De ratione qua dimissi e seminariis denuo admitti possint», in territoriis S.C. de Propaganda Fide II 3774, 3809; «De religiosis servitio militari addictis» sodalibus Societatis lesu III 3913; —doctrinae circa matrimonium, a Tribunalibus III 4240; — experimentorum in Institutis perfectionis IV 5862; — indulgentiarum statuis, imaginibus materiae fra­ gilis I 607; obiectis pietatis I 1911, II 2116; — iuris a iudice ecclesiastico IV 6219; Praefecti apostolici ad Superiores ecclesiasticos Missionum I 1112; — iustitiae in hodierna societate ex parte Ecclesiae IV 6172, 6333; a iudice ecclesiastico IV 6219; — Missae: in favorem Seminariorum I 136; binationis IV 5975; pro populo: a curatis paroecialibus I 141, a vicariis oeconomis I 484, a rectoribus ecclesiarum «curatiarum» I 1379, a vicariis fixis paroeciarum II 2410; facultas reducendi has Missas I 697; — normarum circa: matrimonii celebrationem in Urbe IV 5478, administrationem baptismatis in Urbe IV 5894, solutionem pensionis IV 6329; — poenarum, sacerdotibus qui as­ sumunt officia ecclesiastica in Hungaria contra ius II 3583; —privilegii Paulini, dispensatis interpellationi­ bus 12041; — restaurationis Uturgicae: ante vocationem legis III 4128; novi Codicis rubricarum III 4132; in Urbe III 4968; erratae interpretationes vitandae III 5077; gra­ dation Const. Ap. «Missale romanum» IV 5644; nor­ mae pro Urbe IV 5685; - testimonii caritatis, necessitu­ dinis et iustitiae Ecclesiae singulis adiunctis hominum­ que necessitatibus IV 6333. Appositio cautelarum ut pars catholica post solu­ APPROBATIO tionem matrimonii in favorem fidei novas nuptias mix­ tas contrahere possit III 4454; — clausularum in rescriptis circa ieiunium eucharisticum II 2612; «praevio baptismo» in rescriptis solu­ tionis matrimonii in favorem fidei III 4015; «promissio omnino cavendi», in rescriptis pro mixtis nuptiis III 5066; — conditionum in asservatione Eucharistiae in ora­ torio navis II 3239; in assumptione officiorum ec­ clesiasticorum ex parte sacerdotum Hungariae II 3583; in novis nuptiis mixtis contrahendis post solutum ma­ trimonium in favorem fidei III 4451; — limitationum in usu linguae vernaculae pro functionibus liturgicis dioecesium Germaniae II 3370, 3391, 3392; — Statuae Cordis lesu super tabernaculum Ssmi Sacramenti I 1416; v. Positio. Approbatio ad andiendas confessiones v. Auditio confessionum. Confessio, Licentia ad confessiones ; — Calendarii perpetui pro O.F.M. II 2756; novi calendarii Romani IV 5476; normae generales IV 5496; mutationes II 3476; — Collectionis: precum, piorum operum I 1027; rituum Ritualis Romani in lingua germanica II 2739; — Confoederationis Ordinis Canonico­ rum Regularium S. Augustini III 3932; — conclusionum: synodi Episcoporum IV 6166; coetus mixti Episcoporum et presbyterorum in Hispania IV 6226; — conventionis inter Ordinarium loci et familiam religiosam cui paroe­ cia committitur ad nutum S. Sedis II 3570; — Diaconatus permanentis religiosi in O.F.M. Conventualium IV 6243; — Directorii generalis circa «turismum» IV 5505; — documentorum a Concilio Vaticano II promulgatorum III 4789, 4811; — editionis novae: Ritualis Romani I 755, Missalis Romano-Slavonici I 867, Psalterii Breviarii Romani cum nova Psalmorum versione II 2294, Officii Parvi B.M.V. ad usum sodalium laicorum Institutorum per­ fectionis II 3135; typica: Ritualis Romani II 2957, «Cantus gregoriani ad Ordinem Hebdomadae Sanctae instauratum pertinentes» II 3460, libri secundi Ponti­ ficalis Romani III 4480; — Facultatis v. Facultates academicae; — formae de­ votionis in B. Mariam «Virgincm-Sacerdotem» I 867; — formulae: benedictionis nosocomiorum I 1929, be­ nedictionis maris II 3392, benedictionis Lapicidinarum et marmoriae officinae II 3564, administrandi Confir­ mationem in periculo mortis II 3827, actus dedicationis humani generis lesu Christo Regi III 3962; — Instituti saecularis «Institutio Teresiana»; decre­ tum laudis II 2909; — Instituti scientiarum et litterarum S. Clarae civitatis neapolitanae II 3055, 3976; Acade­ miae alfonsianae in Urbe II 3597; Instituti spiritualitatis O.C.D. in Urbe III 3963; — Librorum liturgicorum: Breviarii Bracarensis I 202, Vesperalis Ambrosiani I 1913, elogiorum in Martyrologio Romano II 2492, Rubricarum Breviarii ct Mis­ salis Romani III 4061, Gradualis simplicis in usum ecclesiarum minorum III 5248, Precum eucharisticorum et Praefationum III 5369; — Litaniarum: Spiritus Sancti II 3245, Pretiosissimi Sanguinis D.N.I.C. III 4024; — Missarum et Officiorum propriorum v. Missa, Offi­ cium proprium; — modi procedendi: in dimissione religiosorum a votis sollemnibus in Ordine Fratrum Minorum IV 5686; in causis nullitatis matrimonii: pro S.F.A.S. IV 5810, pro Australia IV 5877; — normarum pro Cubiculariis ab ense ct lacerna I 885; pro aggregatione ad Pontificium Institutum «Re­ gina Mundi» II 3592; pro Conferentia Episcopali Co­ lumbine II 3771; pro electione Delegatorum ad Capi­ 1917-1911; II = 1912-1958; III = 1959-1968; IV « 1969-1972 A’U/n«rZ indicant volumen et culumnkm 15 APPROBATIO LEGES ECCLESIAE ARGENTINA tulum Provinciales III 4023; pro commodandis operibus - textuum liturgicorum propriorum III 5049; pro summo artis merito confectis ad Sanctam Sedem per­ India IV 5518; pro Neerlandia IV 5746; variationum in tinentibus III 4687; pro instauratione lilurgica in Urbe rubricas Missalis cl Breviarii II 3419; in Ordinem Mis­ III 4968; pro exercitio iuris quaeritandi religiosorum sae post alteram Instructionem liturgicam III 5170; ad in Italia III 5353; dc promovendis ad Episcopale mi­ interim textuum popularium III 5454. nisterium in Ecclesia latina IV 6253; Apnitium: adimpletio praecepti paschalis I 1947. — Operis S. Petri Apostoli I 298 ; — Ordinis liturgici: Aptatio liturgica: in India IV 5518; in regionibus Ordo lampadis seu Unctionis infirmorum pro Alexan­ Laotiae ct Cambogiac IV 5754; Ordinis Missae pro drinis Coptis I 1492; Ordo Hebdomadae Sanctae II laponia IV 5683; — caeremonialis ritus professionis reli­ 3420; novus Ritus ad ordinationem Diaconi, Presbyteri giosae IV 5864; — methodorum institutionis sacerdotalis ct Episcopi III 5386; Ordo celebrandi matrimonium IV IV 5503; studii religionis in scholis publicis Italiae II 5494; Ordo Baptismi parvulorum IV 5540; Ordo exse­ 3264; — ordinationis pastoralis Dioeccscos romanac III quiarum IV 5606; Ordo Confirmationis IV 6141; 4937; — senatus legum latorum civilium IV 6313. — Ordinis Synodi Episcoporum III 5066; recognitio Aqua: copia in calice ordinationis 1 760, 1383; normarum IV 5579, 6144; sumptio ante Communionem II 2418; inundatio in — principiorum ad Codicem iuris canonici recogno­ Italia III 5051. scendum III 5253; Aqueuse Tribunal: dioccesanum Ill 4632, 4633; — rationis: admissionis Legatorum primae classis regionale secundi gradus pro causis nullitatis matri­ apud Sedem Apostolicam I 762, et secundae classis I monii III 4632, 4633. 766; institutionis et studiorum III 4327; Arabica Syriaca Respublica: erectio Nuntiaturae - Regularum et Constitutionum: sodalium SS. Cru­ Apostolicae III 4939. cifixi ad S. Marcellum 1 136; normae pro novis Consti­ Arabica Unita Respublica: Nuntiarunt Ap. 111 4924. tutionibus approbandis 1 374; regulae Tertii Ordinis Arbeitsdienst: servitium pracmilitare I 1816. saccularis S. Dominici I 548; Regulae T. O. R. S. Fran­ Arbitratus inter Ordinarium loci et nonnullos cisci I 902; textus unicus Constitutionum generalium sacerdotes qui poenas canonicas subierant IV 6031. Arca nummaria: modus eam efformandi et augendi pro monasteriis monialium T. O. R. S. Francisci II 2170; legis propriae seu Constitutionum Confoedera­ ad clericorum egestatem sublevandam II 2733. Archeologia sacra et Christiana: erectio Commis­ tionis Congregationum monasticarum O. S. B. II 3013; sionis et Instituti I 795; normae Instituti 1 799; Regulae et Constitutionum Tertii Ordinis saecularis S. Francisci II 3730; novi Codicis S. Ordinis Fratrum nonnae Commissionis I 801. Archiconfratemitas Chordigerorum S. Francisci; Militum Hospitalis S. loannis Hierosolymitani seu Ordinis Melitensis III 4909; Decretorum Congregatio­ sanantur admissiones 1 507; Doctrinae Christianae: nis Generalis Societatis lesu circa paupertatem III4985; indulgentiae et privilegia I 1947. Archidioccesis Albiensiset Tolosana: ordinatio Tri­ Constitutionum O.F.M. Cap.: capitulum generale ex­ bunalium Ill 4630, 5314; item Parisiensis III 5313. traordinarium ad mutationes comprobandas IV 6299; -Statutorum: Actionis catholicae in Italia I 599, II Archiepiscopus competens ad decidendas causas 2366, IV 5630; Sororum externarum monasteriorum matrimoniales in casibus exceptis in Italia IV 6265; monialium I 1331, 111 4459; curae spiritualis militum Constantinopolitanus Armen orum; restitutio sedis et exercitus Germaniae I 1635, III 4692; Athenaei Urbani tituli I 953; Leopolitanus Ucrainorum: declaratio circa de Prop. Fide ct Instituti Missionalis Scientific! I 1646; eius conditionem III 4454; Mediolanensis: Patronus Unionis Cleri pro Missionibus I 1816; Ordinis Eque­ Bibliothecae Ambrosianac III 4028. /Vchipielagus Indoncsianus: erectio Delegationis stris S. Sepulcri Hierosolymitani II 2629, 111 4330; Instituti canonistici Monaccnsis II 2627; «Apostolatus Apostolicae 11 2425. Orationis» II 2922, III 5341; Conferentiae Episcopalis: ArchLsodalitas Urbana a Doctrina Christiana: Pa­ Insularum Philippinarum II 3047, Canadensis II 3351, troni caelestes I 1385. Statuum Foederatorum Americae Septentrionalis IV Archivistica ecclesiastica: cursus instituitur penes 5947; Collegii Philippini in Urbe 11 4221; Congrega­ omnia Seminaria Maiora Italiae III 4374. tionum Marianarum II 3151; Fundationis Pii XII pro Archivum: benedictio 1 706; — ecclesiasticum: con­ servatio et ordenatio I 544, 868; ratio pro regimine Apostolatu laicorum II 3212; Conf icrationis: Rcli giosorum in Lusitania 11 3220, Superiorum maiorum in Ecclesiarum III 4557; in Italia: conservatio ct ordinatio Hispania II 3222, 111 3918, IV 5479, religiosarum fe­ I 868, II 2146; normae circa concedendis ct exsequendis minarum in Italia (C.l.S.) II 3566; Unionis seu Consilii exemplaribus fotographicis II 2831 ; praestatio materia­ Superiorum Generalium Urbis III 4320; IV 6292; lis asservati 11 3100; instituitur Consilium ccclcsiasUnionis intcrnationalis Antistitarum Generalium 111 ticis Italiae Tabulariis curandis cum Statutis propriis 4910; Unionis Superiorissarum Maiorum Italiae III III 4025; instructio circa ordinationem ct administra­ 5349; Clausurae Ordinis Societatis Mariae Dominae tionem III 4130; cursus instituendus penes Seminaria Nostrae 11 3335; Universitatis studiorum Niagarcnsis III 4374; — secretum dioccesanum: dubia varia soluta I II 3513; Foederationis Intcrnationalis «Pueri cantores» 429, 2085; — secretum Vaticanum: constitutio Scholae II 3872, III 4630; Officii «Filmoteca Vaticana» HI Palcographiac ct Diplomaticac 11 3234; normae eius­ 3980; Consilii ecclesiasticis Italiae Tabulariis curandis dem Scholae II 3235; v. Tabularium. 111 4025; Instituti S. Pii X Catcchisticac ct scientiarum Arenatus ferro roboratus pro altaribus II 2937. sacrarum 111 4030; Academiae Marianae intematioArenula: Diaconia Ecclesiae S. Pauli in II 2321. nalis III 4056, 4504; Instituti spiritualilatis O.C.D. in Argentaria mensa pro clero Italiae: statuta II 2181. Urbe IU 4451; Instituti «lesus Magister» III 4676; Argentina natio: crcctio Vicariatus Castrensis II Instituti Maintenais «Regina Virginum» 111 5223; Syno­ 3719, Ordinariatus ritus orientalis III 3925, Universi­ di communis Dioecesium Germaniae celebrandae IV tatis Catholicae studiorum 111 4045; conventio cum Sede Ap. cl cius ratihabitio III 5039, 5100; erectio 5756; Capituli Cathcdralis IV 5857; Consilii administraExarchatus Apostolici pro fidelibus ritus byzantini ttonfo bonorum temporalium Dioeccscos Romanac Ucrainorum III 5292. IV 5905; v. Statuta; •16 XU/neri Indicunt VOLUMBN d columnam 1 - 1917-1941; II — 1912-1958; III « 1959-1968; IV = 1969-1972 argumentum ASSISTENTIAE INDEX ANALVTICUS LEGUM Argumentum positionum scu articulorum pro te­ stibus 1 1034; Cone. Vat. II proponenda III 3962; «Dc virginitate B.M.V. in partu»: cautelae in cius tractatu 111 4097. . Arma Episcoporum: usus titulorum Nobiliariorum II 2890; bellica: adhaesio Sedis Ap. conventioni de non usu vis nuclearis IV 5979. Armenus Archiepiscopus Constantinopolitanus: re­ stitutio sedis et tituli 1 953 ; Patriarcha Supremus: decla­ ratio communis cum Paulo Pp. VI dc re oecumenica IV 5814; - ritus catholicus: matrimonium civile cum parte acatholica declaratur nullum cx defectu formae canoni­ cae II 2761, 111 4248; Exarchatus in Gallia III 4060. Ars v. loanncs Baptista Vlanncy. Ars clnematopgraphica: exercitium apostolatus a sodalibus Institutorum perfectionis II 3141; Encyclica de eiusdem recto usu 111 4219; — medica: quaestiones morales exercitii II 3301, 3540; — obstetrix: allocutio dc partu sine dolore II 3443; — telecommunicationum: S. Gabriel Patronus caelestis II 2864. Ars indigena fovenda: in Missionibus I 1778; in Sinis 1 1404; stylus hinduisticus I 1959; in regionibus laponiae I 1623. Ars sacra in Ecclesia: necessitas eam tuendi II 2390, 2406; normae pro restitutione operum ad Ec­ clesiam olim pertinentium II 2390; instructio ad Ordi­ narios locorum II 3048; normae de commodandis operibus ad Sedem Ap. pertinentibus III 4687; cura patrimonii Ecclesiae IV 5989; — in Italia: Institutio Commissionis centralis in Urbe I 716; item Commissionis dioecesanae I 2649; modus conficiendi inventarium 1 2650; conservatio et custodia operum 1 957, 1922; durante bello II 2163; reparatio damnorum durante bello II 2254; variationes in Sta­ tutis ct Constitutione Commissionis Centralis II 2649; normae pro committendis ct exsequendis operibus in ecclesiis II 3038; normae ad recte custodiendum patri­ monium artisticum III 4216. Articulus: 12 Concordati cum Italia interpretatur II 2385, 5428; — art. 29 Concordati cum Italia ap­ plicatio I 1156; — art, 34 Concordati cum Italia: exse­ cutio I 1094, 1105; — art. IX Concordati cum Ruma­ nia I 1390; —art. XXV Concordati cum Lusitania: applicatio I 1996; — art. VI Concordati cum Hispania: interpretatio II 3292; — iudicialis argumentorum scu positiones pro parti­ bus ct testibus I 1034; — mortis: professio religiosa novitiorum I 523; non extenditur ad postulantes I 748; inscriptiones piis as­ sociationibus I 2052; indulgentia plenaria Crucifixis adnexa II 2141. Artificialis fccundatio: alloc, pontificia II 2635; onanismus scu usus mediorum artificialium contra prolis conceptionem damnatur II 3391. Artis opera v. Opera artis. Artistica instructio in scholis mediis ab Ecclesia in Italia dependentibus tradenda I 1178; — patrimonium Ecclesiarum v. Patrimonium artisticum. Arzubide G. List: auctor operis damnati I 1724. Ascensio Domini: Missa votiva de Ssrno Sacra­ mento feria VI post Octavam I 1715; Ordo celebra­ tionis Missae in locis ubi transfertur in Dominicam III 5440; — Diaconi ad sacerdotium III 5339; v. Diaconus. Asia: Commissariis ct Guardianis O.F.M. fit fa­ cultas mittendi scripto suffragia ad Capitulum Provin­ ciales Europae I 936; normae pro sacerdotibus emi­ grantibus in Asiam III 5278. Asisium: ecclesia S. Mariae Angelorum: lucratio Portiunculae I 1633; alloc, pontificia ad Congressum dc liturgia pastorali II 3547; Basilica: facultates Cardi­ nalis Legati transferuntur in Ministrum Generalem O.F.M. III 4994; assignatio Cardinalis Legati IV 5592. Asmara: erectio Instituti Magisterii a «Sancta Familia» III 4099. Aspectus v. Adspectus. Assecutio Laureae in theologia vel iure canonico: necessitas cursus philosophici I 874; finium qui operi­ bus missionalibus sunt proprii IV 6323. Asservatio Eucharistiae: solutio dubiorum I 126, 429, 484. 583; Instructiones de vitandis curaquc observandis I 1036, 1882, 2046; in oratorio domus religiosae durante triduo Sacro I 1408; in ecclesiis et oratoriis in commodum fidelium I 1896; adversus in­ cursus bellicos II 2212; in ecclesiis distantibus et in oppidis absque sacerdote II 2349; Instructio pro pos­ tulando induito in sacellis privatis II 2638; in oratoriis navis: conditiones II 3239; custodia Tabernaculi II 3625; v. Custodia Eucharistiae ; — materialis archivo­ rum v. Archivum. Assessor Congregationum Romanarum: insignia ct privilegia I 1577; iudicis ecclesiastici pro causis non criminalibus I 204; facultas assumendi laicos III 5385. Assignatio Cardinalis Legati pro Basilica S. Fran­ cisci in Urbe Asisio IV 5592; diei ad opus S. Infantiae promovendum II 2834; finium paroeciarum: facultas Ordinarii III 4483; officiorum Actionis Catholicae I 1889; territorii ct officiorum Legationibus Pontificiis III 5416; Tribunalium pro causis nullitatis matrimonii: in insula Terra Nova II 2768, in Provincia ecclesiastica Shcrbrookcnsi II 3027; v. Tribunalia. Assistentes personae Synodo Romanae III 4016. Assistentia balnearibus stationibus cx parte reli­ giosorum I 837 ; Capitulo generali assistentis Generalis religiosi II 3822; Choro v. Chorus; Cone. Vat. II cum voto deliberativo Vicarii Generalis Societatis lesu III 4553; Exsequiis haereticorum I 468, 488; — matrimonio: latino haereticorum ct infidelium I 86, 468, 488; dubia soluta I 484, 583; in carccribus de­ tentorum: facultas Capcllani I 809; subdclcgatio po­ testatis I 920; potestas Vicarii Cooperatoris I 1512, II 2112; valor matrimonii contracti in Hispania du­ rante bello absque assistentia sacerdotis II 2179; dispensatio ab obtinendo «Nihil obstat» quoties nu­ pturientes pertinent ad diversas dioeceses I 2440; of­ ficium et potestas Missionarii emigrantium II 3207, 3264; delegatio facultatis Missionario cooperatori emi­ grantium II 3264; facultas Diaconorum IV 5513; dele­ gatio generalis Diacono conferenda IV 5867; — militum: jurisdictio Ordinarii Castrensis ct praeferentia Capcllanis militaris I 2060; potestas ordinaria Capcllani III 5447; — mixto: facultas sacerdotis I 236, 954; — orientalium: interpretatio authentica H 3052; con­ trahentes cum latinis extra territorio patriarchate II 3053; delegatio parocho latino cum maronitac carent Hierarchia ct parocho ritus anliocheni II 3095; po­ testas sacerdotis latini cum contrahit catholicus orien­ talis cum acatholico et sacerdotis orientalis curn con­ trahit latinus cum acatholico Π 3130; potestas parochi ct Hicrarchiac cum contrahunt fideles diversi ritus II 3140; v. Matrimonium; — Missae: responsiones fidelium adstantium ct lectio Canonis elata voce I 493; frequentia ct devotio I 2080; locus pro adimplendo praecepto audiendi Sacrum II 3029; privilegia olim Germaniae concessa II 3877; — spectaculis publicis cx parte clericorum ct reli­ giosorum UrbisI 123, 395, 1854, II 2851. Assistendae Pont. Opus in Italia: erectio in perso­ nam iuridicam II 3148; Statuta II 3148; v. Opus. 1917-1941; II == 1942-1958; III — 1959-1968; IV — 1969-1972 Numeri indicant volumen et colwxam 17· LEGES ECCLESIAE ASSOCIATIO AUDITIO Assmus Burghard: operis damnati auctor 1 1831. — Seminarii Romani: Magnus Cancellarius constitui­ tur I 1414; Statuta I 1694; titulo ct honore UniverstaiAssociatio cadaveris a parocho loci vel capellano I 8; Instituti religiosi, Provinciae O.F.M. III 5251. tis decoratur III 3936; v. Universitas Lateranensis. — Urbanianum seu Urbanum: erectio canonica Insti­ Associatio: «Amici Israel» damnatur I 939; S. Fa­ tuti Missionalis Scientifici I 1511; Magnus Cancellarius miliae: constitutio I 940; «Missionaric adoratrici c ridatur I 1513; approbatio Statutorum I 1646; textus paratrici del S. Cuore Eucaristico di Gesu I 1185, 1450; Statutorum I 1646; Statuta Instituti Missionalis Scien­ «La crociata mariana» reprobatur I 2052; mulierum et tifici I 1656; titulo et honore Universitatis decoratur puellarum pro missionibus in Pfaffendorf-Koblenz, ti­ HI 4317; v. Universitas Urbaniana, et singulas voces. tulo «pontificiae» decoratur Π 2122; Filiarum Mariae: Athenagoras I Patriarcha Oecumenicus ConstantiS. Maria Goretti cum S. Agnete declaratur Patrona 11 nopolitanus: declaratio communis cum Paulo Pp. IV in 2830; «International Council of Christians and Jews»: ultima sessione Cone. Vat II lecta III 4802; Epistula a natura et participatio catholicorum II 2849; «Rotary Paulo Pp. VI eidem missa III 4802; altera declaratio Club»: adscriptio clericorum et laicorum Π 2863; communis cum Paulo Pp. Vl circa unitatem ecclesia­ «Institut des Apôtres de ΓAmour infini» declaratur rum ΠΙ 5259. soluta ac vetita II 2864, 2892, III 3570; «S. Caeciliae» Attentatum matrimonium civile a sacerdote: abso­ in Urbe: novum Statutum Π 2905; «Apostolatus Ora­ lutio et admissio ad sacramenta I 1722; sanatio in rationis»: nova statuta II 2922; «Fronte della Famiglia»: dice II 3728. alloc. pontificia II 2940; «Oasis»: votum castitatis II Attributio beneficiorum ecclesiasticorum in Urbe 3044; «Y.M.CA. = Young Men’s Christian Associa­ III 5401 ; factorum Patri Pio a Pietralcina I 706; indul­ tion» Il 3238, 3247; iuris peritorum catholicorum: gentiarum coronis Rosarii III 4254. alloc, pontificiae II3326,3358,3619, III 3999; «Lcunis»: Auctoritas: Abbatis Generalis Ordinis Cisterciensis transitus in Institutum saeculare II 3538; «Association Strictioris Observantiae IV 5863; — civilis publica Sta­ Internationale des Médecins catholiques»: alloc, ponti­ tus: occisio directa insontium I 2022; usurpatio et ficia II 3540; «Deutsche Pfadfinderschaft St Georg»: detentio bonorum ecclesiasticorum in Hispania III facultates II 3569; Apostolatus Maris: facultas conces­ 4223; introductio divortii in Italia IV 5841; — compe­ sa oratoriis 11 3781; v. Apostolatus maris; In terna tiotens ad innovationes liturgicas inducendas III 3937; nalis Musicae Sacrae: erectio canonica HI 4419. ad paroecias erigendas, supprimendas aut innovandas Associationes dioecesanae: Encyclica Pontificia I IV 5588; ad erectionem canonicam et regimen Semi­ 635; Statuta 1 638; fidelium: solutio dubiorum II 2319; narii regionalis IV 6234; — Delegati Ap. in Sinis I 607; inscriptio in albo II 2756; inscriptio in articulo mortis — in Ecclesia in genere: non opponitur libertati fi­ I 2052; relationes cum Actione Catholica I 1431 ; prae­ liorum Dei IV 5740; exercitium in praesentibus adiuncedentia 1 1511; competentia Curiae Romanae 111 ctis IV 5971; scholae et Instituta ab ea dependentia 5446; facultas Confercntiac episcopalis Hispaniae IV in Italia: nonnae servandae 1 1936; ordinatio 11 2345; 5586; internae Actionis catholicae I 963: U 2880, 2946; novarum scholarum vel cursuum instauratio II 2355; — funebres: interventus religiosorum 1408; religiosae: modus tradendi disciplinas philosophicas III 3842; in personalitas iuridica in Italia I 1156; infirmariorum Hispania: iura Ordinariorum in erectione scholarum saccularium: Patroni caelestes I 1191; facultates: cele­ III 2509; ubique: institutio promiscua utriusque sexus brandi Missam media nocte 11 2383, 2505; usus instru­ II 3797; — legitima in regimine Missionum 1 1115; in menti lelcvisifici II 3809; biblicae: instructio 11 3424; promovenda actione legitima II 2233; IV 6304; — Ordi­ — communistarum: monitum de puerorum puellarum­ narii permittendi transitum monialium ab uno in aliud que institutione II 2765. monasterium eiusdem Ordinis 1 843; in proprios cleri­ Assumptio B. Mariae V.: definitio dogmatis propo­ nitur Ordinariis II 2339; Bulla definitionis dogmaticae cos et re: mTh en internum Institutorum saecularium II 3120; — privata non sufficit ad inducendas novas Preces II2801 ; facultas liturgica concessa Π 2808; nova Missa eucharisticas in Canonem Missae IV 6304; — Romani ct invocatio in Latiniis Lauretanis II 2801 ; novum Offi­ Pontificis in solvendis matrimoniis in favorem fidei cium 11 2889; nova invocatio in laudibus pro repa­ 1 1535, H 3354; v. singulas materias. rationem blasphemarum II 3100, 3139; translatio ieiuAudientia Romani Pontificis: ratio admissionis Le­ nii 11 3723; dispensatio abstinentiae III 4908. Asunciôn: Paraquariae caput, et sedes Universi­ gatorum I 762, 766. Auditio confessionum: delegatio iurisdictionis patatis Catholicae a B.M.V. in cadum Assumpta 1114626. roecialis ad audiendas confessiones I 231 ; extra proAthea pars contrahens matrimonium civile cum catholica: sanatio in radice 111 4216. priam dioecesim 1 1348; in ecclesiis alterius ritus I Atheismus: sectarum 1 1572; communismi 1 1789; 1409, 1432; peregrinorum 1 1644; in carceribus deten­ relatio commissionis Synodi Episcoporum III 5260; torum 1 2049; facultas sacerdotum quatenus conditio studium candidatis sacerdotii impertiendum IV 5858. applicandas indulgentias obiectis religiosis II 2116; so­ Athenaeum Romanum in genere: constitutio Com­ dalium Congregationum Marianarum occasione excur­ missionis ad rationem studiorum innovandam l 1155; sionum, feriarum etc. II 2429 ; iter aerium arripientium normae servandae a sacerdotibus qui studia ecclesiastica II 2482; iuvenum associationis «Deutsche Pfadfinders­ perficiunt 1 744, ll 2137 , 2344, 2810, IV 6047; Instruc­ chaft St. Georg» in excursionibus extra civitates II 3569; tio ad magistros dc ethica situationis 11 3453; — Angefacultas Capellanorum militum extenditur 111 4128; licum v. Angelicum; — Anselmianum seu S. Anselmi v. puellarum in sede confessionali III 4237; fidelium in Anselmianum; — Antonianum v. Antonianum; — BibliUrbe III 5419; potestas ordinaria Capellani militum in cum: unio cum Instituto Orientali 1 495; — Gregoriaproprios subditos Ill 5447; num: erigitur litterarum latinarum schola 1718; Epistu­ — Missae ad implendum praeceptum: locus II 3029; la apostolica dc eiusdem statutis I 691; v. Universitas radiophonica vel telcvisifica II 3244; horis vespertinis Grcgoriana; — Heythrupense studiorum: erectio ct sabbati vel in vigilia festorum III 4503,4667, 4718, 4940, facultates III 4617; — orientale: unio cum Instituto 4975; quotidiana monialium: facultas binandi II 3295· biblico 1 495; — Salesianum; Institutum dc scientiis — precum ope «magaphonii» et adquisitio indulgen­ tiarum 1 1620. paedagogicis erigitur 11 3514; •18 Numeri indicant volumen d columnam I — 1917-1941; II =■ 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 AUDITORES INDEX ANALYTICUS LEGUM .Auditores Rotae Romanae: officia et privilegia Collegii 1 1582; Rotae Hispanae: privilegia III 3899. Augmentum arcae seu mensae nummariae pro egestate sublevanda cleri in Italia II 2733; facultatum circa indulgentiarum concessionem 11 2135; indulgen­ tiarum exercitii visitationis «septem altarium» I 1639; — proventuum Procuratorum et Advocatorum Rotae Romanae et aliorum Tribunalium v. Advocati. Augusta Bracara: Facultas Philosophica Univ. Cath. Lusitaniae III 5258; — Taurinorum: erectio Insti­ tuti Intemationalis «Schola Servitii Socialis» II 3452. Augustana Universitas Studiorum: conventio cum Sede Ap. circa sectionem theologiae catholicae IV 5885; ratihabitio conventionis IV 5916. «Augustinianum» Studium theologicum Urbis ag­ gregatur Facultati Theologiae Lateranensis IV 4719. Augustodunensis diocceseos: Tribunalia III 5442. Aula cinematographica: aperitio in locis O.F.M. subiectis II 3272; — Pontificia: competentia super causis civilibus personarum I 1786; locus Praefecti cohortis honorariae Palatinae II 3832. Aureus torques: gradus in Ordine Piano II 3807. Aurora Dominicae Resurrectionis: facultas cele­ brandi Vigiliam Paschalem III 3922. «Auspicantibus Nobis»: dubium circa privilegium sacerdotibus concessum in hac Const. Ap. I 1033; prorogatio gratiarum spiritualium eiusdem I 1151. Auspicia Operis Assistentiae super centris missionalibus in Italia II 3581 ; S. C. de Religiosis super Insti­ tuto «Sedes Sapientiae» III 4498; Univ. Comillensis super Instituto Pastorali Matritensi III 4973. Australasia: mutatio nominis Delegationis Apostolicae II 2422. Australia: clerici orientales immigrantes I 1119, 1146, II 2521, III 5278; tempus adimplendi praeceptum Paschale I 1832; dies festi sub praecepto I 1832; dies ieiunii et abstinentiae I 1832; nova Delegatio Ap. II 2422; mutatio denominationis III 5440; erectio Facul­ tatis Theologiae II 3247; erectio Exarchatus Ap. pro ruthenis ritus byzantini II 3829; extensio iurisdictionis Exarchi II 3875; mutatio Sedis II 3876; erectio Vicaria­ tus Castrensis IV 5490; novus modus procedendi in causis nullitatis matrimonii IV 5877. Baccalaureatus: eum confert in Philosophia, Uni­ versitas Catholica Andegavensis II 3515; in scientiis religiosis cum specializatione catechetica, Institutum S. Pii X civitatis Salmanticensis III 4663; in Theologia, Studium Theologicum «Augustinianum» in Urbe III 4719, et Studium Theologicum «Sancti Augustini» in loco Germaniae Siegburg III 4725. Baden: Concordatum cum Sede Ap. I 1415; aditio seu Protocollum additionale I 1426; ratihabitio I 1461. Balneares stationes v. Stationes balneares. Baltimorense Concilium: vis normarum post Co­ dicem iuris canonici I 165. Banjaluca dioecesis: formula facultatum I 1231. Baptismatis fons v. Fons baptismalis. Baptismus administratio: in domo extra mortis periculum I 776; extra propriam paroeciam I 859, 2093 ; filiis infidelium in familiam paganam postea redeunti­ bus I 1166, 1461 ; in quibusdam sectis: validitas II 2660; BAPTISMUS Austria: Concordatum cum Sede Apostolica I 1469, ratihabitio I 1535; conventio in materia patrimoniali III 4045, ratihabitio ΠΙ 4099; additio ad conventionem de re patrimoniali et oeconomica IV 5625; ratihabitio additionis IV 5756; conventio circa Administrationem Apostoli •MI i Burgenlandensem III 4051, ratihabitio ΙΠ 4099; conventio circa religionem docendam in scholis publicis III 4293, ratihabitio III 4311; conventio de Administratione Apostolica Oenipontana in dioecesim erigenda III 4503; ratihabitio III 4533; conventio de condenda «Feldkirchensi» dioecesi III 5429, ratihabitio III 5450; conventio de scholis catholicis IV 6259, ra­ tihabitio IV 6295; constitutio tribunalis tertiae instantiae pro omnibus causis I 1908. Authenticitas Pentateuci I 296; Commatis Iohannei I 884; responsi S.C. Rituum circa interruptionem Mis­ sae ex parte celebrantis I 1106; reliquiarum sacrarum I 1496; rescripti ante exsecutionem II 3393. /Vuthcntica interpretatio: vocis «Districtus» in iure particulari O.F.M. I 1830; circa assistendam matri­ moniis orientalium II 3052, et dispensationem ab im­ pedimentis et forma matrimonii II 3140; Regulae S. Francisci reservata manet Sedi Ap. IV 5758; nor­ marum quae solutionem respiciunt pensionis eorum qui pendent ab Administratione bonorum Sanctae Sedis IV 6328. Authochthonus clerus v. Clerus authochthonus. Auto-organum Hammond in ecclesiis II 2163. Autonomia Commissionis pro Russia a S.C. pro Ecclesia Orientali I 1167; centrorum Apostolatus Insti­ tuti saecularis «Opus Dei» II 2623; Ecclesiae Sinarum: Encyclica circa periculum II 3308; Instituti Matritensis «Regina Virginum» a Pont. Instituto romano «Regina Mundi» III 4921; monialium Ordinis Cisterciensis Stri­ ctioris Observantiae IV 5863. Auxiliaris Episcopus Manguensis: status iuridicus definitur I 268. Auxilium praestandum: Operi Vocationum reli­ giosarum II 3450; detentis in carceribus II 3619; sacer­ doti a personis idoneis in distributione Communionis durante Missae celebratione IV 5586. Auxitanae dioecescos Tribunalia III 4630, 4651. Ave Maria v. Salutatio angelica. usus salivae II 2235; omissio unctionis in pectore et inter scapulas in feminis II 2880; mos illum differendi absque proportiona tacausa II 3820; usus linguae vernaculae II 3133; in valetudinariis: normae pro Urbe IV 5853; confirmatio normarum IV 5876, 5894; filiis acatholicorum IV 5862; a religiosis laicis ct feminis IV 5907; — adnotatio collati baptismi: dubium I 484, II 3339; collati extra propriam paroeciam I 859, 2093 ;/cw bap­ tismalis: ius cumulativum I 505; patrini 1 776; munus patrini et cognatio spiritualis I 784; non catholici in baptismo catholicorum IV 5937; ritus oblinendus ratio­ ne baptismi I 231; — adultorum v. Adultus; — parvulorum: nos illum differendi absque proportionata causa II 3820; Ordo recognitus approbatur IV' 5540; legis novi Ordinis vacatio IV 5589; administrari debet in paroecia: in valetudinariis nonnisi gravi de causa IV 5876, 5894; I = 1917-1941; II = 1942-1958; III =* 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volvmrn ct column km 19· LEGES ECCLESIAE BAPTISMUS BASILICA ma tica Servia: forma canonica et disparitas cultus II — infidelium: filiorum familiae paganae I 1166, 1461, IV 5862; parentum qui educationem catholicam prolis 2278; — in secta 1942-1958; III = 1959-1968; IV 1969-197^ CANONES INDEX ANALYTICUS LEGUM natis vel prohibitis» tenent etiam fideles ritus orientalis II 2234; poenae in sacerdotes Hungariae officia et munera politica detinentes contra canones II 3819; nonnulli de religiosis mutantur vel suspenduntur IV 5832; — can, 197. 199. 206-209 de potestate iurisdictionis applicantur potestati dominativae II 3029; — can. 209 de jurisdictione suppleta quoad matrimonii celebrationem II 3029; — can. 300 et 340 de relatione singulis quinquennis S.C. de Propaganda Fide mittenda II 2322, Ill 3893; — can. 459 § 3 de collatione paroe­ ciarum I 1315; — can. 504 de qualitatibus ct requisitis ad munus Superioris Maioris III 5110; — can. 534 et 1532 § 1 n. 2 dc pecuniae summa ultra quam requiritur beneplacitum Ap. in alienandis bonis et in contractibus perficiendis II 2912, III 4379; — can. 598 § 2 de ingres­ su in clausuram virorum II 3029; — can. 849 de confes­ sione et communione in domicilio privato I 682; — can. 858 § 2 de modo cumputandi mensem de ieiunio eucharistico infirmorum I 915; — can. 866 de Communione Paschali I 682; — can. 881 de potestate audiendi confessiones I 682; — can. 934 § 2 de cessa­ tione indulgentiarum ob additionem, interpolationem etc. 1 1592; — can. 1020 de investigatione nupturien­ tium peragenda ante matrimonium I 2064; — can. 1061 dc cautionibus praestandis de universa prole catholice baptizanda et educanda II 2111; — can. 1099 § 2: abrogatur alterum comma II 2510; — can. 1127 de usu Privilegii Paulini cum acatholicis dubie baptizatis I 1828; — can. 1139 § 2 de sanatione in radice matri­ monii invalidi contracti ob impedimentum ligaminis II 3587; — can. 1399 circa libros ipso iure prohibitos abrogatur III 5054; — can. 1990-1992 de processu documentai! matrimonia mixta applicandi I 1244; item matrimonium contractum cum impedimento disparitatis cultus I 1244; item acatholicos occidentales valide baptizatos IV 5559; v. Processus documentalis, Casus exceptus; — can. 2101 de tempoie ad disceptationem super virtutibus Servi Dei dispensatur III 4767; — can. 2318 circa poenas in violationes legum de censura et prohibitione librorum abrogantur III 5054; — can. 1319 § /, /,° circa poenas in matrimonium contrahentes coram ministro acatholico II 3237 ; — can. 2320 de poenis ob abiectas species consecratas extenditur ad orientales 1 1571; — can. 2343 de poenis ob violentas manus in Romanum Pontificem extenditur ad Orien­ tales I 1571; — can. 2367 de poenis ob absolutionem complicis et violatum sigillum sacramentalc extenditur ad orientales I 1571 ; dubium de indirecte inducentibus in peccatum complici tatis I 1591. — Codicis orientalis: de matrimonio: canon 85 authentice interpretatur circa assistentiam matrimo­ nio II 3130; can. 96 § 1 n. 2 circa assistentiam ma­ trimoniis II 3052; — de indiciis: can. 72 § 1 n. 6 circa constitutionem Tribunalis appellationis II 3130; can. 151 § 1 circa exercitium potestatis iudicialis extra proprium territorium Π 3130; — de religiosis: quidam canones mutantur vel suspenduntur IV 6290. Canonica aetas, erectio, ... v. voces substantivas. Canonicalis praebenda: ius patronatus Capituli circa eas I 1713. Canonicatus: ius optionis ct nominationis I 15; collatio I 468, II 2149; quando praeferendus est clerus indigena I 516; retractatio renuntiationis ab Ordinario acceptatae IV 6295; theologalis: conditiones pro colla­ tione requisitae I 1858; collatio in Hispania ante Con­ cordatum II 2149; conventio inter Sedem Ap. et Hispa­ niam I 2062, II 2351, 2483; v. Canonicus, Capitulum. Canonici Regulares S. Augustini: confoederatio Congregationum approbatur III 3932; — Sanctae CANTATA Mariae Maioris in Urbe: normae servanda quoad Hispanicam nationem II 3162. Canonicus: collatio, nominatio, optio: ius optionis ct nominationis 115; disciplina in Urbe I 165; optio ad dignitates I 347; dubium dc collatione canonicatuum I 516; collatio mansionariatuum I 532; ius optionis et electionis I 588; optio domorum iuxta ordinem spe­ cialem I 1432; ius nominandi canonicos I 1459; ius patronatus Capituli I 1713; ius Capituli eligendi ca­ nonicos et dignitates I 1984; reservatio dignitatum capitularium I 1983; — praecedentia inter varios ordines Capitularium I 113; inter canonicos parochos I 587; Vicarii Generalis non canonici I 611; — chorus: absentia legitima ex induito I 418; absentia a choro I 781; excusatio a choro I 1950; absentia ob exercitium muneris iudicis synodalis II 2113; excusatio ob munus docendi religionem in scholis publicis Sta­ tus II 3087; dubia circa habitum choralem, absentiam ct ius ad retributiones I 972, II 3771; — bona, fructus, proventus: ius ad praebendas I 281; supplementum congruae et massa communis I 770; compensatio ob residentiam I 891; proventus fodi­ narum beneficialium I 1362; massa efformanda a distri­ butionibus I 1395; optio domorum 1 1432; divisio fructuum et distributionum I 1451; — distributiones: conversio fallentiarum in distribu­ tiones inter praesentes I 388; habitus choralis ad lu­ crandas I 972, II 3771; vacationes et distributiones I 659, 1198; efformatio massae cum eis I 1395; divisio I 1451; Capitularis absentis dum munere iudicis syno­ dalis fungitur II 2113; inter praesentes post iubilationem II 2114; canonici Paenitentiarii dum theologiam moralem docet in seminario II 3838; — vacationes: computatio per horas I 378; et absentia a choro I 781 ; et distributiones chorales I 659, 1198; — substitutio choralis: dubium I 1238; dignitatum per canonicos I 1382; Capitularis ingressus religionem I 1960; — iura et obligationes variae: ius praesidendi coetibus capitularibus I 355; stall! choralis Decani I 480; compensationis ob residentiam I 891 ; obligatio: Missae conventualis inter dignitates et hebdomadarium I 380; onera ex iure particulari I 537; adsistentia Episcopo praestanda I 649; residentia per horas computanda I 659; residentia et ius compensationum I 891; Missa pro Episcopo celebranda II 2812; — hebdomadarius: an teneatur redire ad Chorum post Missam I 781 ; — honorarius: ius funerandi I 1945; constituuntur in tribus Basilicis Romanis III 4315; — iubilatus: exemptio a servitio altaris I 231 ; censetur inter praesentes ad duas tertias partes Capituli efformandas I 781; ius ad emolumenta adventitia I 782; distributiones inter praesentes II 2114; — Paenitentiarius: servitium chorale I 280; praesentia in Choro I 591; distributiones lucrandae dum Theologiam mora­ lem in Seminario docet II 3838; — Theologus seu Lee· toralis: servitium chorale et excusatio a choro dum docet theologiam vel ius canonicum in Seminario I 165. 178, 280, 347, 404, 526; conditiones requisitae pro collatio­ ne canonicatus theologalis I 1958. Canonisticuni Institutum Facultatis Monacensis: facultas conferendi gradus academicos II 2597; Statuta approbantur II 2616, 2627. Canonizatio Servorum Dei: processus canonicus aptius ordinatur IV 5492; modus et formula intima­ tionis pro earum celebratione I 286; privilegia ct in­ structio circa celebrationes quae fieri solent in triduo onizationc 1 747, 1240. vel octiduo intra annum a Ill 4332, 5428. Cantata Missa v. Missa cantatu. I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV « 1969-1972 .Xumcri indicant volvmkn et colvmxam LEGES ECCLESIAE CANTICA CAPITULUM Cantica Officii divini: adsistentes stare debent ubi curam animarum exercere potest II 3618; — car­ cum canuntur vel recitantur coram Sacramento expo­ sito Π 2385. Cantores pueri v. Pueri cantores; — schola: ef- arum: praesertim quoad assistendam matrimonio 1809; - castrensis seu militum: sanantur matrimonia mili­ tum contracta coram capcllanis castrensibus durante bello I - - - ; ritus sequendus in Mediolanensi civitate I 935; facultates castrenses exercitus S.F.A.S. 1 1985; facultas dispensandi a iciunio eucharistico in S.F.A.S. I 2053; facultates castrenses in dicione Canadensi quoad Missam vespertinam et dispensationem iciunii euchari­ stici II 2140; constituitur Superior ecclesiasticus seu Inspector capellanus pro exercitu gallico in Germania versante II 2355; facultates pro exercitu bclgico in Germania versante post bellum II 2362; facultates concessae Ordinario et Capcllanis Castrensibus Hispaniarum II 2912, 2938, 2943; rescriptum concessionis et index facultatum pro Hispania II 2943; facultas capellanis Hispaniae concessa administrandi Confirma­ tionem et instructio Ordinarii Castrensis circa huius indulti usum II 3044, 3091; constituitur Officium Capellani Generalis Vicariatus Castrensis in dicione Ca­ nadensi Ill 4116; item Capellani Directoris Generalis in Gallia III 4482; de praeferenda assistentia Capellani militaris parocho sponsae in matrimoniis militum l 2060; gaudent in proprios subditos facultatibus paroecialibus cumulativae cum parocho loci II 2228; admi­ nistratio Confirmationis II 2393; instructio de Capel­ lanis militum religiosis II 3355; facultas audiendi confesiones pro militum Capellanis extenditur III 4128; gaudet potestate ordinaria in subditos determinate concreditos quoad assistentiam matrimoniis et confes- formata a mulieribus I 953; v. Schola cantorum. Cantus Ecclesiae seu liturgicus: usus «radio» I 939; mulieres pulsantes organum vel scholam cantorum efformantes I 952; facultas datur ut mulieres cantus dirigere possint in functionibus liturgicis III 5388; - gregorianus: solutio dubiorum I 73 ; promoveri debet apud religiosos I 861 ; Const. Ap. de cantu gregoriano I 975; approbantur «Cantus gregoriani ad Ordinem Hebdomadae Sanctae instauratum pertinen­ tes» II 3460; apostolatus liturgicus in cantu gregoriano et lingua latina constituitur proprius cuidam Mona­ sterio Cisterciensi III 5386; - popularis: utrum liceat Missam cantare lingua vernacula II 3509, III 5023; - Missae: Ordo cantus scu nova ordinatio Gradualis Romani promulgatur IV 6286; cantus «Benedictus qui venit» in Missis cantatis I 361 ; cantus solemnior Prae­ fationum, «Gloria in excelsis», «Credo» et «Ite Missa est» I 387; benedictio cinerum sine cantu in oratoriis et ecclesiis minoribus II 2319; ritus Missae vigiliae vel Octavae simplicis pro Missa votiva solemni canenda II 2320; Missa exsequialis necessario canenda II 2756; facultas datur canendi Missam de B. V. Assumptione in festivitate Omnium Sanctorum ob dogmaticam As­ sumptionis definitionem II 2800; usus linguae ver­ naculae m Missis cantatis II 3509; cantus Missalis Romani iuxta restaurationem liturgicam et ritus concesiones audiendas III 5447; — domus maternitatis. nosocomii, brephotrophii: fa­ lebrationis eduntur III 4620; vestes quibus minister cultas administrandi Confirmationem puerulis in pericu­ sacer cantare debet Evangelium in Missis cum populo lo mortis constitutis II 2523; in Germania II 2728; III 4928; cantus Missae in lingua vernacula III 5023; — hospitalium pro morbis mortalibus: facultas di­ — Missae et Officii divini: editio Vati a Officii spensandi a ieiunio eucharistico, servato iciunio unius Maioris Hebdomadae et Octavae Paschae cum cantu I 425; fideles adstantes stare debent dum Hymni, Cantica, horae a solido cibo 111 4340; — maris: loca ubi curam animarum exercere potest Te Deum etc. canuntur II 2385; cantus Nonae in choro II 3618; v. Capellanus Apostolatus maris; — navis et ct celebratio Missae votivae pontificalis II 2397; cantus navigantium: normae liturgicae servandae circa calen­ Vesperarum cum populo in paroeciis quin Officium darium et nomen Antistitis in Canone Missae, itinere dici sequi debeat II 2594; textus ad interim adhibendi maritimo perdurante II 3239; normae et facultates II in cantu Officii divini et Missae IV 6155; 3248; potestas dispensandi cum navigantibus durante — Litaniae Lauretanae: dubium circa modum eas cantandi I 330; ratio eas canendi I 414. itinere maritimo II 3515. Capitini Aldus: auctor damnati operis II 3457. Capacitas possidendi dioecesium II 3151; contra­ hendi matrimonium illius qui morbo schizophrenico Capitularia statuta v. Statuta capitularia. laborat 1Π 4251; acatholicorum accusandi nullitatem Capitularis: praecedentia inter varios ordines 1113; ingressus religionem quoad eius substitutionem I 1960; proprii matrimonii standique in iudieio III 4922; processualis seu legitimitas activa ad agendum fratrum reservationes Dignitatum I 1983; absens a choro dum coniugis defuncti IV 6122. munere iudicis synodalis fungitur: ius ad distributiones Capella pontificia: locus Abbatis S. Hieronymi in II 2113; docens religionem in Scholis publicis Status Urbe 1 1543; item Commissarii Sancti Officii ll non excusatur a Choro II 3087; — deliberatio de 3831; — navis: calendarium adhibendum 11 2756. substitutione magistralis I 35; ius providendi I 355; Capellaniae de iure patronatus 1 248; cum adnexa — massa: constitutio et distributio 1 770, IV 6106; celebratione Missarum 1 882; Innocentianae quattuor vigor Statutorum in materia usque dum eorum re­ in Basilica Vaticana I 1727. cognitio approbetur IV 5857; — Vicarius I 1246. Capellanus in genere: concurrentia cum parocho Capitulationes: conventio cum Gallia pro locis ubi in associatione cadaverum 1 8; exemptio et ius ad non vigent vel non observantur I 846. funera l 49; habens omnia iura sed non omnia officia Capitulum canonicorum cathédrale: cura anima­ parochorum nequit esse minister extraordinarius Con­ rum habitualis et actualis I 30; deliberatio de substitutio­ firmationis II 2391; ne magistralis l 35; optio ad Dignitates I 231 ; ius prae­ — Apostolatus maris: celebrans in commodum fide­ sidendi coetus capitulares I 355; collatio paroeciae a lium uti potest induito altaris portatilis II 3148; facultas Capitulo vel Episcopo facienda I 368; ius funerandi administrandi Confirmationem II 3184; normae liinter capitulum et parochos I 402; reservatio Digni­ turgicac circa calendarium et nomen Antistitis in ca­ tatum l 480; dubium dc collatione canonicatuum 1516; none Missae perdurante itinere maritimo ll 3239; supplementum congruae et massa communis capitu­ normae et facultates pro Capellanis et pro Directoribus laris 1 770; constitutio massae e distributionibus choraCapcllanorum operis II 3267; potestas dispensandi cum üby* IV 6106; ius patronatus in praebendas I navigantibus perdurante itinere maritimo ll 3515; loca 1713; ius eligendi canonicos et dignitates 1 1984; re- •28 Xttmtri indicant volumen el columnam I « 1917-1941; II « 1942-1958; III » 1959-1968; IV = 1969-197·) CAPITULUM INDEX ANALYTICUS LEGUM cursus contra Episcopum Rocrmondcnscm IV 6297; v. Canonici; — metropolitanum: visitatio pastoralis I 23; Montis Regalis: restitutio Capituli I 149; — monialium: requiritur consensus ad alienanda bona monialium Ordinario loci sublectarum I 837; facultas datur conversis gaudendi voce activa IV 6226; — religiosorum Generale: celebratio in Congrega­ tionibus iuris diocccsani I 399; indultum prorogandi tempus celebrationis I 486, in Ordine Carmelitarum Discalceatorum usque ad finem belli II 2153, in O.F.M. Conv. ad annum II 2168, in O.F.M. Cap. usque ad finem belli II 2236; facultas datur ut Adsistentes, impe­ dito Superiore Commissario, intéresse possint pleno iurc II 3822; alloc, pontificia III 4492; Abbatum Ordi­ nis Cistcrciensis Strictioris Observantiae: nequeunt par­ tem habere moniales eiusden Ordinis IV 5863; Ordinis Carthusiensis: Epistula Ap. IV 6045 Ordinis Frat. Min. Conv.: alloc, pontificia IV 6277; extraordinarium ad mutationes inductas satis comprobandas aut approba­ tionem definitivam Constitutionum O.F.M. Cap. IV 6299; speciale renovationis: sessio altera Congregationis Generalis S.I. respondet requisitis statutis pro Capitulo speciali celebrando III 5052; electio Custodis Custodum ad illud mittendi in O.F.M. Conv. III 5195; missio actorum ad S.C. de Religiosis III 5111, 5278; alloc, pontificia ad Capitulum speciale Ordinis Cisterciensium Reformatorum IV 5505; provinciale: missio suffragio­ rum in scripto I 936; electio substituti I 1151; novus ordo eligendi Delegatos et normae servandae ILI 4023; in O.F.M. Cap. Ill 4495; tollitur «vetitum» ut Superior Regularis Missionis habeat vocem activam III 4499; fratres laici eligi possunt Delegati IV 5475. Cappa episcopalis et Praelatitia II 3098. Capranicense Collegium in Urbe: constituitur pe­ culiaris Commissio pro eius regimine IV 6140. Caprara indultum pro ecclesiis Galliae: celebratio Patronorum ante et post indultum II 2814. Capsa defunctorum: consuetudo eam obvolvendi ornamentis albis apud Sorores I 778. Captivus in castris: absolutio generalis et dispen­ satio a ieiunio eucharistico I 1963; in bello: facultates in eorum favorem concessae II 2232. Capuccini sacerdotes ad ritum alexandrino-aethiopicum pertinentes celebrare possunt ritu latino II 3570. Caput lesu Christi: de speciali devotione non intro­ ducenda I 1892; Constitutionum Basilicae Principis Apostolorum I 1854; Geneseos: undecim priora genus litterarium II 2485; — impotentiae matrimonialis viri allegari nequit post consummatum, etsi mediis aphrodisiacis, matrimonium II 2890; item in casu vasectomiac bilateralis III 4463; impotentia moralis non ad­ mittitur IV 6194; — nullitatis matrimonii: metus utrique nupturienti incussus I 5908 ; cognatio spiritualis IV 5843; metus et simulatio IV 5977; alia capita non admittun­ tur praeter ea comprobata IV 6194. Caracter episcopalis: collatio beneficii non consistorialis personis eum habentibus III 5292; superna· turalis apparitionum v. Apparitiones. Carcassonensis dioecesis: Tribunalia III 4630, 4651. Carceres: de Capellanis praesertim quoad matri­ moniis assistentiam 1 809; facultas laicis concessa fe­ rendi Eucharistiam detentis I 1151; facultas absolvendi forma generali, et dispensandi a ieiunio eucharistitico detentos I 1963; facultates sacerdotibus detentis con­ cessae I 2049; celebratio Missae vespertinae et miti­ gatio ieiunii eucharistici pro fidelibus carceratis II 2384; alloc, pontificia de auxilio praestando carceratis II 3619; aliae mitigationes ieiunii eucharistici pro fidelibus ibi detentis III 4167, 4236. Carthusianus Cardinalis Praefectus S.C. de Seminariis Studio­ rumque Universitatibus cooptatur inter Cardinales S.C. S. Officii et Commissionis Biblicae I 898; item S.C. de Propaganda Fide eligitur in Magnum Cancellarium Athenaei Urbaniani I 1513; — caeremoniae, privilegia, vestes: decretum de ritibus peragendis Romae I 1201; de privilegiis I 1540; sta­ tuitur ut omnes episcopali dignitate augeantur HI 4272; locus Patriarcharum Orientalium in Collegio Cardina­ lium III 4629; impositio bireti rubri a supremis Mo­ deratoribus nationum supprimitur IV 5515; ut testes inductus in causis Servorum Dei depositionem suam scripto facere possunt IV 5982; Motu pr. de habitu Π 3096; Instructio circa vestes, titulos et insignia IV 5508; — disciplina iuridica: electio Decani et Subdecani ΠΙ 4638; relationes juridicae cum propriis Titulis vel Diaconiis in Urbe IV 5514; aetas ad maioris momenti munera exercenda statuitur IV 5925; — Legatus Basilicae Asisiensis S. Mariae Angelorum; facultates transferuntur III 4994; assignatur Patriarchal! Basilicae S. Francisci in Urbe Asisio IV 5592; — Pro­ tector Institutorum perfectionis non amplius nomi­ nandus III 4490; — Vicarius Urbis: facultates pro visi­ tatione pastorali Urbis tributae III 5142; — Tribunalia, Commissiones: sententia definitiva data in causa circa Ordinem militarem Hierosolymitanum de Malta H 3131; declaratio de «Novo catechismo Neerlandiae» ΙΠ 5436. Cardinalitius titulus tribuitur Templo Imm. Cordis B.M.V. in Urbe III 4628. Cardiologus: alloc, pontificia de modo conciliandi iura individualia ad vitam cum exigentiis demographicis HI 5153. Caritas: in Civitate Vaticana erigitur Institutum caritatis religionisque operibus tutandis II2131 ; influxus in veritatem, unitatem et pacem provehendas ΠΙ 3944; fundamentum pacis III 4353; erga Deum, Ecclesiam et genus humanum qua labores conciliares prosequendi sunt III 4710; officia erga Ecclesiam Constantinopolitanam III 4810; ducit ad ecclesiarum unitatem ΠΙ 5259; testimonium coram societate reddendum et applican­ dum committitur Consilio «Cor unum» IV 6333. Caritativum subsidium v. Subsidium caritativum. Carmelitae Discalceati: habitus Fratrum dona­ torum I 897; Facultas theologica erigitur in Urbe I 1630; approbatur Institutum Spiritualitatis in Urbe ΠΙ 3963; v. Ordo Carmelitarum; — Discalceatae moniales: usus ovorum et lacticiniorum in sollemnioribus festis I 957; modus peragendi electio­ nes I 968; modus exponendi Ssmum Sacramentum I 1003; textus Constitutionum ab omnibus monasteriis adhibendus I 1768; facultas utendi vestibus non laneis in regionibus tropicalibus 11 2600; item paramentis gothicis iam confectis usque ad eorum per usum con­ sumptionem II 2635; instauratio votorum solemnium et clausurae papalis maioris in monasterio «Nedlans» II 2868; Statuta servanda a Sororibus externo Mona­ sterium servitio addictis 111 4459; normae pro sororibus professis in monasteria monialium ingredi optantibus IV 6054; v. Moniales Carmelitae. Carmelitanus scapularis v. Scapularis Carmelitanus. Carmelus v. Carmelitae, Mons Carmelus, Ordo Carmelitarum, S. Maria de Monte Carmelo, Scapuhiris, Privilegium sabbatinum. Carnes in diebus solius ieiunii: facultas edendi I 233; dubium de earum usu I (η. 213) 233; ab eis qui lege ieiunii non tenentur I 606. Carthusianus Ordo: Epistula Ap. de valore vitae eremiticae in Ecclesia IV 6045. I — 1917-1941 ; II = 1912-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri ind/ean/volumen ct column km CARTUTENSIS LEGES ECCLESIAE C/VTECHET1CA Cartutensis dioecesis: Tribunalia III 5383. nis militum in Mediolanensi civitate I 935; iurisdictio Casincnsis Congregatio O.S.B.: facultas thurificandi Ordinarii militaris I 1959; - in Lusitania: erectio Viin Missis cantatis sine ministris I 1871. canatus III 4979; — in Niagna Britannia: erectio Vica«Cassa» pro Cleri saecularis Italiae sublevanda riatus II 3217; — in Paraquaria: conventio cum Sede egestate: statuta II 2181. Ap. de erigendo Vicariatu III 4125; ratihabitio con­ Castitas: mens Ecclesiae circa votum concedendum ventionis III 4242; decretum dc erectione Vicariatus alumnis associationum «Oasis» II 3044. III 4242; — in Peruvia: immutatio Vicariatus III 4539; •TÏÏ Castrensis jurisdictio: index facultatum Vicariis — in Salvatoriana dicione: conventio cum Sede Ap. de iunsdictione castrensi et cura spirituali exercitus III Castrensibus concessarum 11941 ; extensio jurisdictionis Ordinarii Castrensis et de praeferenda assistentia Ca5320; ratihabitio conventionis III 5403; decretum de pcllani militaris parocho sponsae in matrimoniis mili­ erectione Vicariatus III 5337; — in Statibus Foederatis Americae Septentrionalis: tum I 2060; capellani militum gaudent in proprios facultates concessae Capellanis exercitus I 1985; facul­ subditos facultatibus paroecialibus cumulative cum parocho loco II 2228; administratio Continuationis a tates Ordinario tributae: circa ieiunium eucharisticum I 2050, 2053, circa ieiunium et abstinentiam I 2052, Capellanis II 2393; Instructio de Vicariis Castrensibus circa Missae et matrimonii celebrationem et Euchari­ II 2887; formula pro relatione triennali de statu Vi­ stiae conservationem 1 2055; facultates Capellanis con­ cariatus Castrensis conficienda II 3556; decretum de cessae dispensandi a ieiunio eucharistico I 2053; facultas Sacrorum Liminum visitatione a Vicariis III 3928; celebrandi Missam horis postmeridianis, mitigato ieiu­ extenditur facultas Capellanorum audiendi confessiones nio eucharistico II 2122; benedicendi et erigendi statio­ III 4128; facultates decennales et illas concessae per nes Viae Crucis II 2125; decretum de erectione Vicaria«Pastorale Munus» extenduntur ad omnes Ordinarios tus II 3768; v. Vicariatus Castrensis. Castrenses ΠΙ 4507; Castrum: facultas absolvendi forma generali et — in Argentina dicione: erectio Vicariatus Castrensis dispensandi a ieiunio eucharistico fideles non mili­ Π 3719; — in Australia: erectio Vicariatus IV 5490; tares ibi captivi vel detenti I 1963. — in Belgio: erectio Vicariatus II 3749; facultates Casula ex una parte coloris nigri ex altera flavi: concessae Capellanis exercitus Belgii in Germania usus loco aliorum colorum liturgicorum I 531. versantis post bellum II 2362; — in Bolivia: conventio Casus exceptus: solutio dubii I 232; facultas pro­ cum Sede Ap. de Vicariatu III 3914; ratihabitio con­ cedendi summarie in causis etiam matrimonialibus III ventionis II 4168; decretum dc erectione Vicariatus III 3881; facultas data cuidam acatholico agendi sum­ 4173; — in Brasilia: erectio Vicariatus II 2811; marie II 3038; hic modus adhiberi potest cum agitur — in Canadensi dicione: facultas concessa Capellanis de declaratione nullitatis matrimonii ex: aetatis de­ militum celebrandi Missam horis vespertinis et dispen­ fectu 111 4302, ex canone 72 Cone. Trullani III 5190, sandi a ieiunio eucharistico II 2140; erectio Vicariatus e cognatione spirituali inter acatholicos baptizatos IV II 2866; ordinatio II 3476; constitutio Officii Capellani 5559, 5843; Ordinarius competens in Italia ad causas Generalis Vicariatus III 4116; designatio Tribunalium nullitatis matrimonii hoc modo decidendas IV 6265; pro subditis Vicariatus III 4326; — in Chilena dicione: obtentio effectuum civilium decreti Episcopi cum decretum de Vicariatu II 3503; — in Columbia: erectio nuptiae irritae fuerunt extra Ecclesiam catholicam IV Vicariatus II 2648; regimen 111 4003; — in Dominicana 6211; v. Processus documentalis; dicione: erectio Vicariatus II 3811; — celebrationis Missae et Officii defunctorum sub ritu — in Gallia: constituitur Superior ecclesiasticus seu duplici II 2756; emissionis Professionis fidei et iuraInspector Capellanus pro cura spirituali exercitus gallimenti antimodernistici: formula adhibenda III 5282; ci in Germania versantis II 2355; erectio Vicariatus II — moralis et liturgicus seu collationes sic dictae 3056; constitutio Officii Capellani Directoris generalis morales I 1608; — occultus: monitum de litteris mit­ Vicariatus HI 4482; immutatio Vicariatus 111 5145; tendis I 1707; — readmissionis in Seminarium eorum causae iudiciales pertractari possunt a Tribunalibus qui antea egressi sunt II 3813; v. Admissio, Seminarium; Parisiensi et Versalicnsi IU 5355; — reservatus: dubium solutum 1 780; — singuli appli­ — in Germania: statuta ad curam spiritualem militum cationis canonis 72 Cone. Trullani: suadentur Ordinarii catholicorum exercitus spectantia 1 1635; facultates concessae durante bello sacerdotibus penes exercitum ut recurrant ad Sedem Ap. III 4470; — solutionis vinculi matrimonii in favorem fidei; nor­ laborantibus: a S.C. Rituum 1 1933, a S.C. de Sacra­ mentis I 1934, a S. Paenitentiaria 1 1934; indultum al­ mae pro conficiendo processu I 1535, 11 3354; transitus taris privilégiât! I 2055; facultas celebrandi Missam ubi ad novas nuptias III 4256; — specialis in quo potest: et quando possibile sit 12058 ; nova Statuta approbantur omitti inquisitio de natalibus ordinandorum I 1870, de spirituali militum cura 111 4692; uti linteo vel antimensio II 3217, celebrari matrimo­ — in Hispania: subditi determinantur jurisdictionis nium coram solis testibus IV 6192, admitti alius Chri­ castrensis 1 821; renovantur indulta circa ieiunium et stianus non catholicus ad Communionem eucharisticam abstinentiam olim concessa 11 2589; conventio inter in Ecclesia catholica IV 6273; — vasectomiae bilateralis Sedem Ap. et Gubernium circa iurisdictionem castren­ ct celebratio matrimonii II 3770. sem et curam spiritualem exercitus U 2765; litterae Catalauncnsis dioecesis: Tribunalia III 5073, 5074. circulares dc spirituali militum cura aptius gerenda II Catechesis: nupturientibus tradenda ct requirenda ae Ordinario et Capellanis: 2906; facultates con I 125; Motu pr. de Christianae doctrinae institutione a S. C. Rituum II 2912, a S. C. de Sacramentis U 2912, toto orbe ordinanda I 594; Epistula ad Ordinarios a S. C. Consistoriali II 2938, a S. Paenitentiaria 11 2943; Italiae de pueris Christiana catechesi imbuendis I 686; rescriptum concessionis ct index facultatum II 2943; in Seminariis impensius excolenda I 1110; religiosi laici indultum administrandi Confirmationem ct Instructio in ea rite instituendi I 1113; normae ad instaurationem dc indulli usu 11 3044, 3091; — in Hollandia: erectio liturgicam quoad catechcsim in Urbe HI 5443* Dire­ ctorium generale IV 5991 ; v. Catechetica, Catechismus. Vicariatus II 3600; — in Italia: notificatio de Ordinario 1 536; decretum Catechetica disciplina in Seminariis impensius ex­ de Ordinario militari 1 744 ; ritus sequendus a Capcllacolenda I 840, 1597 ; in Seminariis maioribus Italiae III •30 Kitmcri indicant voluuen d columnar I - 1917-1941; II « 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 CATECHETICA CAUSA INDEX ANALYTICUS LEGUM 4381; in scholis publicis I 682; Directorium generale IV 5991; modus eam tradendi I 642; — institutio candi­ datorum ad sacerdotium I 840, 1597, III 4381; — Institutum a S. Pio X nuncupatum prope Salmanticam: approbantur Statuta III 4030, includitur in Facultatem theologicae Univ. Salmanticensis iureque augetur conferendi gradus academicos Baccalaureatus et Licentiae scientiarum religiosarum III 4663; «Lumen vitae» in Belgio affiliatur Univ. Gregorianae III 4408; — officium dioecesanum: normae circa constitutio­ nem et evolutionem in Italia 1 1118; modus subveniendi necessitatibus oeconomicis 11 2850; normae pro coeti­ bus catecheticis celebrandis I 682; — specialisatio inter Scientias religiosas Facultatis Theologiae Salmanti­ censis 111 4663. Catechismus: modus docendi. electio et praepara­ tio magistrorum in scholis publicis Italiae 1 642; — Sancti Pii X: novae formulae quoad matrimo­ nium I 1345; quoad ieiunium eucharisticum II 3214, III 4674; — neerlandicus: declaratio Commissionis Cardinalitiae de «Nono catechismo» Neerlandiae III 5436. Catechista: figura et qualitates in missionibus, et media ad eorum munus implendum IV 5812. Catechisticus coetus vel conventus de religione in scholis docenda: normae pro eis inducendis I 682; Directorium generale IV 5991 ; v. Catechesis, Cateche­ tica, Catechismus. Catechumenus: benedictiones et sacramentalia pro ipsis 1 185; baptizandus in India retinere potest uxorem quacum vivit, omissis interpellationibus primae uxoris II 3030, 3031; v. India; facultas datur celebrandi Mis­ sam cum matrimonium init cum parte catholica III4044 ; gradus ad baptismum, iuxta Ordinem baptismi adul­ torum III 4273; Ordo recognitus benedicendi Oleum catechumenorum una cum normis generalibus IV 5935; polygamus qui alias uxores, praeter legitimam, deserere non potest absque gravi incommodo: modus pastoralis agendi cum eo IV 6163. Cathedra Dantis Alighieri: constituitur penes Univ. Cath. Mediolanensem 111 4809; Theologiae catholicae in Universitate Studiorum Saarlandensi: conventio inter Ap. Sedem et «Saarland» de eius institutione III 5347; ratihabitio conventionis III 5435. Cathedralis Ecclesia: celebratio dedicationis I 357; cumulativum ius cum aliis paroeciis administrandi sacra­ menta I 933; festum titularis: symbolum Missae dicen­ dum etiam in aliis dioeceseos ecclesiis I 1964; lubilaeum extraordinarium lucrandum in aliis, praeter cathedralem, ecclesiis III 4913; — canonicatus: retractatio re­ nuntiationis ab Ordinario loci acceptata IV 6295; — Capitulum Roêrmondense: recursus contra Episco­ pum IV 6297; v. Capitulum Ecclesiae. Cathedraticum: natura et destinatio I 289; vacante sede episcopali I 87. «Catholic Welfare Organization» seu Conferentia Episcopalis in Insulis Philippinis: statuta II 3047. Catholica actio v. Actio Catholica; — doctrina: falsae opiniones quae eius fundamenta subruere mi­ nantur: Enc. «Humani generis» II 2769; non licet dare suffragia candidatis politicis qui ei de facto non favent III 3930; v. Doctrina; — Ecclesia universalis: de russis redeuntibus ad fidem I 1002; non conceditur usus Privilegii Paulini cum pars recepit baptismum extra I 2102; viae per quas munus suum in praesenti exsequi oportet III 4509; ea quae communia habet cum ecclesia antiochena Syrorum IV 6150; v. Ecclesia catholica; — Ecclesia orientalis: decretum Cone. Vat. II «Orien­ talium Ecclesiarum»: textus III 4595; vacatio legis III 4600; alloc, pontificia post decreti promulgationem ΠΙ 4610; v. Ecclesia orientalis; — educatio prolis: certitudo moralis necessaria ad sananda matrimonia mixta I 1185; cautiones praestan­ dae ante nuptias mixtas contrahendas Π 2111 ; cautio­ nes aequivalentes minimae cum formales renuuntur III 5111; v. Cautiones, Dis paritas cultus, iMatrimonium mixtum, Mixta religio; — Instituta internationalia: Directorium et normae quibus definiuntur IV 6187; — missio v. Missiones infidelium; — opera internationalia non instituenda nova, inconsulta Sede Apostolica II 2759; Directorium et normae quibus definiuntur IV 6187; — regio v. Regio in genere; — schola: officium centrale pro Italia con­ stitutum penes S.C. de Seminariis, cui subiecta manent Instituta educationis religiosorum I 1385; v. Schola; — theologia: cathedra instituitur penes Univ. stu­ diorum Saarlandenscm III 5347, 5435; sectio in Univ. Augustana IV 5885, IV 5916; — Universitasv. Universi­ tas Catholica. «Catholica Unio»: Societas et Statuta I 1235. «Catholicum sacerdotium»: Enc. pontificia I 1670. Catholicus: associationes. in specie motus «Oasis» II 3044; baptismus: admissio patrinorum non catholi­ corum IV 5937; carceratus: facultas laicorum ferendi S. Eucharistiam I 1151 ; iuris peritus: allocutiones pon­ tificiae II 3199, 3326, 3358, 3619, ΠΙ 3999, 4665, 4793, 5378, IV 5627, 5738, 6313, 6348, 6351; modus adim­ plendi officium III 3999; matrimonium: disparitas cultus eum tenet 1 734; ordo servandus in celebratione matri­ monii mixti ritus II 3140; non suedetur matrimonium mixtum ritu graeco non catholico III 4316; cum orien­ talibus baptizatis acatholicis III 5108; coram sacerdote catholico in ecclesia protestant!urn III 5169; medicus: allocutiones pontificiae II 2635, 2926, 3208, 3301, 3443, 3540, 3786, III 5046, 5153; miles v. Castrensis jurisdi­ ctio, Vicarius Castrensis; officia: erga patriam in laponia I 1725; in ferendo suffragio pro electionibus politicis II 2290; erga patriam in Sinis II 3308; orbis: extensio iubilaei I 805, 1523, 1530, II 2842, 2847; — orientalis: valor matrimonii cum orientali baptizato acatholico I 749; assistentia sacerdotis ritus latini II 3130; ritus adhibendus in matrimoniis catholicis mixti ritus II 3140; canon 72 Cone. Trullani non applicatur catholicis ritus byzantini III 3997; participatio: socie­ tati «ad procurandam christianitatis unitatem» I 217; renovatio nonnarum I 871; dubium I 889; obsequiis Confucio praestandis I 1621; conventibus mixtis cum acatholicis II 2504; associationi «International Council of Christians and Jews» 1 1 2849; «Young Men’s Christian Association» II 3238, 3247; circumspecta et prudens cum acatholicis scriptoribus III 4260; caere­ moniis in honorem antenatorum 111 5055; v. Acatholici. Antenati, Oecumcnismus, Participatio; procurator partis acatholicae in matrimoniis mixtis: ritus servandus II 2489; rex Hispaniae Alphonsus XIII: Lit. Ap. de Bulla cruciata I 958; ritus: in matrimoniis cum catholicis mixti ritus II 3140; adhiberi potest una cum ritu orthodoxo graeco in celebratione nuptiarum mixtae religionis III 4554, 4555, 4629; sepultura in coemeterio acatholico I 1713, 1721. Causa iusta in sponsalibus I 125; emigrationis clericorum I 1146; in litteris commendatitiis quibus preces innituntur I 2103; honoris: titulus Ordinis Hospi talarii Equestris S. Ritac II 2595; rusticationi^ et celebratio Missae sub dio II 2654; sufficiens ad dimissionem reputatur nocumentum communitati re­ ligiosae imminens ex sola in domo commoratione religiosi II 2658; proportionate in differenda collatio- I = 1917-1911; II = 1912-1958; III = 1959-1968; IV => 1969-1972 Numeri indicant volitmen e/columxxm 31· Causa LEGES ECCLESIAE causae matrimoniales ne baptismatis II 3820; implorandae Benedictionis Statuum Foederatorum Americae Septentrionalis IV Apostolicae III 4301; Laurea honoris causa concedi 5810, Australiae IV 5877, Belgii IV 5918, Angliac ct potest cum beneplacito Ordinarii loci III 4507; gravis Valliae IV 5962; normae ad processus expeditius absol­ ad baptismum parvulorum administrandum in valetu­ vendos IV 5983; ius appellandi post elapsos dies fata­ dinariis extra paroeciam IV 5876; infirmitatis ct: ab­ les IV 6263; Ordinarius competens in Italia pro casibus sentia religiosi a domo II 2126, egressus monialis O.P. exceptis IV 6265; diaconus assumi potest ad officium iudicis IV 6304; e clausura II 3405, 3867, exclusio a professione perpe­ tua emittenda IV 5943; studiorum v. Athenaeum. — constitutio et ordinatio Tribunalium v. Erectio Tri­ bunalium, Tribunal ecclesiasticum; Causae iudicialcs Civiles: constitutio Tribunalium ct modus procedendi in Statu Civitatis Vaticanae 1 1412; — Nullitatis: ius accusandi I 1144, II 2291; signi­ JUTI ficatio vocis «acatholici» in materia I 1787; ius Pro­ novus ordo judiciarius servandus II 2340; competentia motoris iustitiae I 1894; interventus S.C. de Sacra­ in personas aulae pontificiae I 1786; mentis I 1931; denuntiatio II 2231; facultates Vicario — Ecclesiasticae: munus determinatur assessoris Apostolico Sueciac concessae III 3893, cum Instructione in Tribunali I 204; missio actorum causae II 2112; ordo procedendi Tribunalis Rotae Nuntiaturae in Hispania ·et normis servandis III 3900; facultas agendi concessa acatholico JI 3038; facultas standi in iudicio concedi III 3906; modus procedendi cum a Rota Hispana potest acatholicis ab Ordinario III 4943; decisiones devolvitur causa ad Sedem Apostolicam pro nova Signaturae Apostolicae in causis nullitatis matrimonii I instantia III 3911; substitutio iudicis vita functi me­ 210, 515, 1429, IV 5564, 5833, 5836; dio tempore inter decisionem et extensionem sen­ — competentia tribunalium: inter duos acatholicos I tentiae definitivae II 3878; commissio ad Rotam 748; requiritur venia S. C. S. Officii I 1355; responsum Romanam IV 5923, 5928; decretum Decani Roue Romanae negantis connexionem causarum et damna : alloc, pontificia IV 6333; Consilii instrumentis a normis Codicis et Constitutionum generalium Ordi­ communicationis socialis praepositi: alloc, pontificia IV nis, sublato regimine singulari I 1434; sanctiones et 6245; consultorum technicorum Civitatis Vaticanae poenae Codicis ob nonnulla patrata delicta extenduntur instituitur I 1595; Institutorum saeculorum: alloc, pon­ ad Ecclesiam Orientalem I 1571; canones de libris tificiae IV 5887, 6221, 6310; iuris canonici peritorum: damnatis vel ipso iure prohibitis tenent etiam fideles ritus orientalis II 2234; disciplina Codicis servanda in alloc, pontificia IV 5738; legumlatorum Deputatorum et Senatus: alloc, pontificia IV 6313; mixtus Episco­ Confirmatione conferenda a sacerdote cui haec facul­ porum et presbyterorum in Hispania IV 6226. 6243; tas concessa est II 2360; confirmantur normae Codicis notitiis evulgandis circa Synodum Episcoporum proxime circa sectas massonicas et ipsarum fautores 11 2595; constituendus IV 5503; Operum Missionalium: alloc, praescripta Codicis de pecuniae summa ultra quam pontificia IV 6271; particulares fidelium: Instructio de requiritur beneplacitum Apostolicum II 2912, 3056, Missis pro cis IV 5547; pastoralis Hollandiae: nuntius 3093. 3133, ΠΙ 4295, 4379, 4942, 5078, 5289; recognitio pontificius scripto datus IV 5698; religiosorum: Ordinis Codicis praenuntiatur III 3919; criteria et principia in recognitione sequenda III 4793; a Synodo Episco­ Carthusiani: Epistula Ap. IV 6045; Ordinis Fratrum porum probantur III 5253; acatholici occidentales vali­ Minorum: alloc, pontificia IV 6277; Antistitum maio­ de baptizati subiiciuntur legibus Codicis IV 5559; in rum Institutorum religiosorum: alloc, pontificia IV remotione a paroecia et translatione parochi normae 6321 ; societatis: nuntii nomine Concilii a Summo Pon­ Codicis hucusque vigentis servari debent IV 5679; tifice missi ad varios III 4903; Synodi Episcoporum: — iuris canonici orientalis: vigor Codicis latini quoad alloc, pontificiae IV 5695, 6152; Theologorum v.d. orientales I 502; poenae canonicae ob aliqua pa­ «Simposio»: alloc, pontificia ΠΙ 4996; Unionis Cleri trata delicta extenduntur ad ecclesiam orientalem l pro missionibus apud Seminaria dioccesana: statuta ct 1571; item canones dc libris damnatis vel ipso iure normae servandae II 2392. prohibitis II 2234; constitutio Commissionis: ad paran­ Coemeterium: dc lampadibus supra sepulcra de­ dam Codificationem I 1142, ad redigendum Codicem l functorum I 502; funera extra proprium I 913; paroc1631; «De disciplina Sacramenti matrimonii pro Ec­ ciale I 1330; distantia servanda inter altare ct sepulcra clesia orientali» 11 2567; «De iudiciis pro ecclesia orien­ in oratoriis coemeteriorum I 1514; sepultura personae tali» ll 2661; «Dc religiosis, de bonis Ecclesiae tem­ catholicae in coemeterio acatholico I 1713, 1721; in poralibus et dc verborum significatione pro ecclesiis catacumbis Romae: facultas celebrandi Missam cum orientalibus» ll 2958; «Dc ritibus orientalibus», «De paramentis coloris diei non respondentibus II 2660. personis pro ecclesiis orientalibus» ll 3626; interpretatio­ Cognatio spiritualis qua impedimentum matrimo­ nes authenticae circa: assistentiam matrimoniis II 3052. nii I 125; munus patrini et cognatio spiritualis I 784; 3130, 3140, constitutionem Tribunalis appellationis et impedimentum non oritur inter baptizatum acatholice exercitium potestatis iudicialis extra proprium territo­ et patrinum haereticum II 3834; nequit declarari nullum rium II 3130, dispensationem a publicationibus matrimo­ ex impedimento cognationis matrimonium inter partes nialibus, modum computandi gradus consanguinutatis, in secta Episcopaliana baptizatas III 3974; datur im­ potestatem dispensandi Hicrarchac ab impedimentis ma­ pedimentum inter baptizatum in secta anglicana ct trimonialibus, formam matrimonii, ritum servandum in eiusdem matrinam etiam anglicanam IV 5843. celebratione matrimonii catholicorum mixti ritus II3140; Cogni G.t auctor damnati operis I 1828. •42 Sumcri indicant volumen d columnam I - 1917-1941; II — 1942-1958: III » 1959-19G8; IV = 1969-1972 COGNITIO COLLEGIUM INDEX ANALYTICUS LEGUM Cognitio causarum nullitatis matrimonii inter acatholicos fieri nequit a Tribunali dioecesano absque venia S. Officii 1 1355; libelli a parte conventa: quid de iure IV 5987; linguae latinac declaratur necessaria pro clericis II 2594. Cognoncm patris ct matris contrahentium est ex­ primendum in documento celebrati matrimonii cano­ nici IV 6162. Cohortes palatinae honorariae: locus Praefecti in Aula Pontificia II 3832; pontificiae, Helvetica excepta, dimittuntur IV 5884. Collaboratio inter; religiosas feminas et Actionem Catholicam I 655. 857, 1175, religiosos ct Actionem Catholicam 1 1719; Unionem cleri pro Missionibus ct cetera Pontificia Opera Missionali II 2613, 2614; prae­ standa Operi Vocationum religiosarum II 3450, praeser­ tim ab Actione Catholica III 4111; inter scriptores catholicos et acatholicos III 4260; inter Confoedera­ tionem Latino Americanam religiosorum et Consilium Episcopale Latino-Americanum III 4618; inter Insti­ tuta perfectionis et alias institutiones quae Apostolatum religiosorum fovent in singulis regionibus III 4961 ; inter religiosos et motum pro mundo meliore III 5034; missionalis Episcoporum cum Operibus Missionalibus Pontificiis IV 5480; inter Pontificiam Commissionem «lustitia et Pax» et Confercntias Episcopales IV 5646; inter diversas Confercntias Episcoporum IV 5659; inter Confercntias episcopales et Sedem Ap. IV 5666; inter Ecclesiam universalem et ecclesias particulares, inter S.C. pro Gentium Evangelizatione et Conferentias epi­ scopales quoad activitatem Ecclesiae missionariam IV 6049; oecumenica in usu mediorum communicationis socialis IV 6160; v. Oecumenismus, Relationes inter. Collateralis linea v. Linea collateralis. Collatio baptismi: adnotatio I 484, II 3339; in do­ mo extra mortis periculum I 776; extra propriam pa­ roeciam: adnotatio I 859, 2093; filiis infidelium in familiam paganam postea redeuntibus I 1166, 1461; usus salivae II 2235; in quibusdam sectis: validitas baptismi II 2660; omissio unctionis in pectore et inter scapulas cum agitur de feminis II 2880; mos differendi baptismum absque proportionata causa II 3820; usus linguae vernaculae II 3133; in valetudinariis: normae pro Urbe IV 5853. confirmatio harum normarum IV 5894; a religiosis laicis et feminis IV 5907; v. Baptismus, Ordo Baptismi; — beneficii v. Beneficium ecclesiasticum ; — canoni· catus v. Canonica tus; — Confirmationis v. Administratio Confirmationis, Confirmatio; — delegationis generalis Diacono pro assistendis matrimoniis IV 5867; — Extre­ mae Unctionis v. Administratio, Extrema Unctio, Unctio infirmorum; — graduum academicorum v. Gradus academicus; — Ordinis sacri presbyteratus, exacto tertio theolo­ giae cursu durante bello I 126; extra tempora cum dispensatione ab interstitiis et aetate I 820; primae tonsurae I 1163; extra tempora ct dies praescriptos I 1980; tempus conferendi tonsuram et Ordines minores I 2043; a quodam Episcopo acatholico declaratur inef­ ficax III 3936; ordinatio concelebrationis Missae pro conferendo Presbyteratu III 4798; v. Ordines Sacri; — paroeciae non reservatae: dubium dc taxis I 232; facienda a Capitulo vel ab Episcopo I 368; Praeposito Ecclcsiac Cathedralis; ius praesentandi I 1177; in S.F.A.S. I 1315; — tituli abbatialis ecclesiae paroeciali ct privilegia annexa II 2410; tituli episcopalis in regio­ nibus S.C. de Prop. Fide subiectis I 1491. Collationes morales: quinam excusentur quia «curam animarum habentes» I 1608; v. Casus. I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV Collecta imperata pro re gravi: dubium I 108; pro pace I 425; potestas Ordinarii in re I 910; in Missa rogationum I 1919; omissio II 2320; «Dc Spiritu Sancto» tempore Concilii III 4398; usus addendi col­ lectas post «Tantum ergo» I 119; — pecuniae pro Mis­ sionibus transmittendae ad Opus a Propagatione Fidei I 523; pro Opere a S. Infantia: dies singulis annis as­ signanda II 2834; subsidia in singulis dioecesibus col­ lecta nequeunt transmitti directe ad territoria Missio­ num 11 3790. Collectio actorum S. Congr. Rituum I 859; v. Decreta authentica; Capitum Constitutionum Basilicae S. Petri in Urbe cx Bullis et Constitutionibus Sum­ morum Pontificum I 1854; precum piorumque operum quibus Romani Pontifices indulgentias adnexuerunt I 1027; novae editiones I 1844, II 2729, III 5393; rituum cx parte lingua vernacula exarata et ad instar appendi­ cis Ritualis romani disposita pro dioecesibus Germa­ niae II 2739; stipendiorum Missarum, pecuniae et eleemosynarum a clericis orientalibus extra proprium territorium I 1145. Collegialis Basilica S. Nicolai in Urbe Bario, exempta et Ordini Praedicatorum concredita ΙΠ 5293; persona iuridica donatur Unioni Romanae Superiorum generalium III 3913; Tribunal: constituitur per turnum ab Officiali I 1407. Collegialitas episcoporum: Const. «Lumen Gen­ tium» Cone. Vat. II de Ecclesia III 4563; notificationes factae a Secretario Concilii circa qualificationem theo­ logicam doctrinae cum Nota explicativa praevia ΙΠ 4561 ; modi quibus Sedes Ap. exercitium collegialitatis episcopalis fovet deque normis ad illam exercen­ dam IV 5641; relatio doctrinalis Synodi Episcoporum circa collegialitatem IV 5648; Institutorum perfectionis in regimine ordinario IV 6225. Collegium Aethiopicum: constitutio I 1161; — An­ gelicum O.P. in Urbe: privilegium conferendi gradum «aggregationis» in Facultate Iuris I 105; Magnus Cancellarius assignatur Magister Generalis pro tem­ pore O.P. I 1460; erectio canonica Collegii intemationalis I 1632; v. Athenaeum Angelicum; — Anglicum in Urbe: Constitutiones I 100; — Anselmianum: consi­ lium ordinarium et extraordinarium pro administranda re oeconomica I 834; — Bedanum in Urbe: Constitu­ tiones I 101 ; — Canonicorum S. Mariae Maioris: normae servan­ dae cum natione hispanica II 3162; — Capranicense: addicitur Basilicae Liberianae S. Mariae Maioris I 47; Commissio peculiaris constituitur pro eius regimine IV 6140; — Cardinalium: locus Patriarcharum Orienta­ lium III 4629; electio Decani et subdecani inter Cardi­ nales III 4638; — Carmelitarum: facultas dicendi Mis­ sam convcntualem post Tertiam et Nonam I 1517; Facultas theologica apud ipsum erigitur in Urbe I 1630; — Claretianum: Studium Theologicum Facultati The­ ologiae Univ. Lateranensis aggregatur cum facultate gra­ dus conferendi III 4380; — clericorum Camerae Apo­ stolicae: officia et privilegia I 1584; — ecclesiastica: privilegium ordinandi alumnos abs­ que litteris dimissorialibus nonnullis iampridem conces­ sum I 333; dies et conditiones pro concelebrationc Missae in Collegiis Urbis III 5275; — Hibemicum in Urbe titulo «Pontificio» decoratur II 2487; — Hispa­ num addicitur Basilicae Vaticanae II 2431; — Lituanum a S. Casimiro in Urbe erigitur II 2502; — Maronitarum in Urbe restituitur I 330; — Missionum: a S. Alexio de Falcuncriis O.S.M. in Urbe erigitur I 364; internationale a Consolata pro missionibus exieris erigitur in Urbe Taurincnsi I 596; 1969-1972 Xumcri indicant volkmex el cou-mnam 43* COLLEGIUM LEGES ECCLESIAE COMMISSIO novum Missionarium Institutum ex unione Seminarii nalium provinciarum ecclesiasticarum III 5243; normae SS. Apostolorum Petri et Pauli in Urbe et conlcgii pro pro exsequendo decreto III 5244. missionibus exteris Mediolanensis conditur I 833; Columna B.M.V. a: facultates concessae sacerdo­ S. Basilii Magni pro Oriente erigitur I 1606; relatio tibus pe regri nant ibus ad sanctuarium in civitate Caesaannua ad S.C. de Prop. Fide mittenda I 1114; schema raugustana durante anno lubilaei I 1955. pro relatione annua I 1852; formula iuramenti ab alum­ Comes itineris peregrinationis: facultas sacerdotum nis Seminarii missionalis Kandycnsis praestandi I 1949; audiendi confessiones I 1644; excursionis iuvenum as­ — Neerlandicum pianum in Urbe: erectio I 1192; sociationis catholicae Germaniae: facultas adhibendi — Nepomucenum in Urbe I 1168; altare portatile et excipiendi confessiones II 3569. — Ordinis Fratrum Minorum: facultas acceptandi Comillensis Universitas studiorum: Institutum Pa­ oblationes fidelium sub forma «borsc di studio» I 1200; storale Matritense ponitur sub eius auspiciis III 4973. modus conciliandi bona stabilia et reditus in ea impeComma lohanneum: cius authenticitas I 884; — al­ dendos cum paupertate franciscana II 3270; terum paragraph: 2 can. 1099 abrogatur II 2510. — Paenitentiariorum minorum in perpetuum stabiliCommemoratio omnium fidelium defunctorum: pri­ terque conditur in Basilica Ostiensi I 1464; — Philipvilegium trium Missarum de requie et alia concessa I pinum in Urbe sub titulo «De Nuestra Senora de Ia 23; ordinatio et intentiones Missarum I 24; Missa Paz y buen viaje» erigitur III 4221 ; — Pium Latinumexsequialis die 2 novembris I 173; Missa votiva omit­ tenda in oratione XL Horarum hac die I 184; celebra­ Americanum: Commissio Episcopalis constituitur pro tio trium Missarum a sacerdote qui Missam votivam cius regimine III 5452; — Praelatorum: Auditorum Ro­ vel de requie celebrat quotidie ex induito I 275; solutio tae Romanae I 1582; Votantium Signaturae Apostoli­ dubii circa intentionem et stipendium Missarum I 609; cae I 1587; Protonotariorum Apostolicorum de nu­ recitatio Officii in Ordinibus vel ecclesiis quae ritum mero participantium I 1578; non romanum sequuntur I 728; indulgentia plenaria — religiosorum: instructio dc Communione quoti­ «toties quoties» lucrari potest etiam die Dominica diana et de abusibus praecavendis I 1904; modus recte subsequent! I 1909; preces mense octobris recitandae docendi S. Scripturam 1 2748; de fovendis associatio­ dici debent etiam die 1 et 2 novembris II 2424; facultas nibus internis Actionis Catholicae pro pueris in Italia datur transferendi hoc festum ob aptationem liturgicam II 2880; interdicuntur opera: Teilhard de Chardin II usibus popularibus regionis Laotiae et Cambodgiae in 3783,4292, ct losephi Ortega y Gasset Π 4265; readmissio in Seminarium eorum qui e Collegiis religiosorum honorem mortuorum IV 5754; — liturgica pro sponsis I 127; praefatio dicenda in dimissi fuerunt ΠΙ 5145; — Romenum in Urbe consti­ Missis cum commemorationibus I 508; Praefatio in tuitur I 1823; — Russicum in Urbe conditur I 1107; commemoratione omnium sanctorum Summorum Pon­ — sacerdotum pro italis ad extera emigrantibus I 393; tificum I 1715; dedicationis in Dominicam translatae I S. Eugcnii pro novellis sacerdotibus II 2592; — Statuum 1715; festi simplicis in officio S. Mariae in sabbato I Foederatorum Americae Septentrionalis in Urbe: ordi­ 1919; versus adhibendus pro commemoratione I 1919; natio et administratio I 1532; ampliori forma et loco cum plures Missae canuntur II 2756; «Credo» in Sab­ exstruitur II 2490; bato Sancto vel Vigilia Pentecostes ob additam com­ — Urbanum de Propaganda Fide in Roma: Instructio memorationem II 2756; feriae IV classis III 4216. de alumnis admittendis I 689; facultates pro alumnis Commendatur usus Parvi Breviarii lingua neerlanproficiscentibus in territoria non dependentia a S.C. dica editum pro religiosis et laicis II 3095. de Prop. Fide I 1618, 1629; nova Instructio de alumnis Commendatitiac litterae precum: exponantur in admittendis IV 6193. Collocatio imaginum et statuarum Cordis lesu in eis causae quibus innituntur I 2103. Commercium vetitum clericis et laicis II 2740; altare Sacramenti I 828; lucis electricae in ecclesiis I 60S; pecuniae cx alienatione rerum ecclesiasticarum nonnulla opera Pauli Chanson e commercio auferuntur II 2776; inter credentes et non credentes: formae di­ perceptae I 283; Tabernaculi Eucharistiae in ecclesiis el oratoriis II 3809. versae dialogi III 5421. Collocutio Ecclesiae cum hominibus nostrae aeta­ Commigrantes v. Emigrantes. tis: alloc, pontificia III 4398. Commissariatus Americae ct Asiae O.F.M.: fa­ Collocutorium sine cratibus permittitur apud mo­ cultates concessae I 936, II 2171. niales Ordinis Cistcrciensis IV 5845. Commissarius S. Officii: locus in «Capella» Ponti­ Coloniae aestivae: facultas celebrandi Missam sub ficia II 3831 ; munus supprimitur apud S.C. pro Doctri­ dio pro infantibus in eis degentibus II 2427, 3569. na Fidei III 4967; Color liturgicus conopei tempore Adventus et — O.F.M. in America et Asia: conceditur ut suf­ Quadragesimae II 2482; — paramentorum: facultas ad­ fragium mittere possit scripto ad capitulum provinciale hibendi unum eundemque colorem I 1463; in Missa Europae I 936; extenduntur facultates durante bello votiva Summi et Aeterni Sacerdotis 1 1737; non respon­ 11 2207; — generalis O.F.M. Cap. in dissitis regionibus dens colori dici, durante Anno Sancto II 2660; — aureus: commorans: facultates speciales obtinet durante bello dubium I 429; — caeruleus in Missa Imm. Conceptionis II 2146, 2229; eo impedito, Adsistentes interesse pos­ B.M.V. in provinciis hispanis et amcricanis O.F.M. sunt, pleno iure. Capitulo generali II 3822. Cap. I 1981; — niger ex una parte et flavus cx altera Commissio Archeologiae: institutio I 795; normae pro casula ceteros colores supplente 1 531; 1 801; — sacrae: centralis constituitur in Urbe — violaceus vere talis l 1491 ; v. Paramenta; — pileoli pro conservando patrimonio artistico ecclesiarum I Abbatum Regularium I 1104; — scapularis: facultas 716; committitur opus reparandi damna aedibus sacris data sodalibus Tertii Ordinis S. Francisci utendi quo­ illata durante bello II 2254: variationes in Statutis ct cumque colore II 2419. constitutione pro Italia 11 2649; dioecesana pro singulis Columbia: decretum dc erectione Vicariatus Ca­ ecclesiis II 2649; strensis II 2648; normae conventus seu Conferentiae - biblica: inter Patres cooptatur Card. Praefectus Episcoporum II 3771; decretum dc regimine Vicariatus S.C. de Seminariis studiorumque Universitatibus I 898· Castrensis III 4003; decretum dc ordinatione Tribu­ dc experimentis ad Lauream l 1929; experimenta ad •44 Numeri Indteant voumr.x el colvxnam I - 1917 1941; ll «= 1942-1958; III = 1959-1968; IV =» 1969-197'» COMMISSIO INDEX ANALYTICUS LEGUM Prolytatum II 2132; Instructio de modo tradendi S. Scripturam ct dc titulis academicis requisitis II 2748; exsecutio Instructionis pro scholis Institutorum per­ fectionis II 2957; novis legibus ordinatur IV 6107; — in causis Servorum Dei: modus servandus in exa­ minandis processibus informativis pro signanda com­ missione super introductione causae 1 1354; — de cinématographie: ordinatio Commissionum diocccsanarum in Italia II 3145; Statuta II 3334; — Conciliares Vaticani II: praeparatoriae instituuntur III 4036; normae servandae a Commissione centrali praeparatoria in examinandis schematibus a Commis­ sionibus singulis propositis Ill 4232; alloc, pontificia ad Commissionem Centralem «de coordinandis post Concilium laboribus et Concilii decretis interpretandis 111 4979; constituitur Commissio Decretis Concilii interpretandis III 5217; extenditur huius competentia ad documenta post Concilium edita III 5514; — doctrinalis dioecesana: Instructio ad orbis Episco­ pos de eius institutione III 5109; — episcopalis: pro advenis et emigrantibus in singu­ lis dioecesibus II 3098; pro Collegio Pio Latino-Americano in Urbe III 5452; pro Seminariis: alloc, pontificia circa horum officium in Ecclesia IV 5503; — Interpres Codicis iuris canonici latini: instituitur I 90; facultates Praesidis I 97; a quibus dubia proponi possunt I 98; responsio data a Praeside I 609; Com­ missio centralis Concilii decretis interpretandis: alloc, pontificia III 4979; constituitur Commissio Decretis Vaticani II interpretandis III 5217; extenditur com­ petentia IV 5514; Codicis iuris canonici orientalis: responsa authentica data II 3052, 3130, 3140; — Codici iuris canonici latini recognoscendo: criteria et principia in recognitione Codicis sequenda: alloc, pontificia ad Commissionem III 4793; principia a Synodo Episcoporum probata ΙΠ 5253; — Codici iuris canonici orientalis parando 1 1142, redigendo I 1631, recognoscendo IV 7279; — «Iustitia et Pax» constituitur III 5093, 5238; col­ laborate cum Episcoporum Conferentiis IV 5646; Epistula Ap. ad Praesidem circa doctrinam Ecclesiae de re sociali IV 6056; — liturgica v. Consilium; regionum Americae quae lingua hispana utuntur IV 6151; — postconciliares quaedam constituuntur III 4923; officium proprium: alloc, pontificia III 4979; — pro Russia instituitur I 760; seiungitur a S.C. pro Ecclesia Orientali ac sui iuris constituitur I 1167; nova determinatio competentiae I 1594; — Synodalis Episcoporum ad examen ulterius peragendum circa «opiniones periculosas hodiernas necnon atheismum» III 5260; — Theologica: Statuta ad experimentum IV 5589; — variae speciales: ad normas innovandas pro colla­ tione graduum ac pro ratione studiorum in Athenaeis I 1155; internae speciales apud S.C. de Religiosis I 1239; ad causas civiles personarum Aulae Pontificiae decidendas I 1786; ad religiosam, clericalem et scientificam institutionem curandam alumnorum Institu­ torum perfectionis penes S.C. de Religiosis II 2238; iuris peri lorum pro Institutis saecularibus apud S.C. de Religiosis II 2411; Cardinalitia de «Novo catechismo Ncerlandico» III 5436; de spirituali migratorum atque itinerantium cura IV 5759; pro Almo Collegio Capranicensi in Urbe gubernando IV 6140. Commissio causarum iudicialium: I 1425; ad Rotam Romanam IV 5923, 5928; paroeciae: Praeposito ec­ clesiae Cathcdralis I 1177; Institutis religiosis ad nutum S. Sedis: conditiones II 2439; administratio eleemosy­ narum in casu II 2566; conventio inter Ordinarium loci COMMORANTES et Institutum religiosum U 3570, 3589; Seminarii re­ gionalis Institutis religiosis vel Missionalibus depen­ dentibus a S.C. de Prop. Fide I 1533; Praelaturae Societati SS. Cordis lesu, postea in clerum saecularem transiturae: calendarium liturgicum sequendum II 2406; dioecesium vel Vicaria tuum Apostolicorum laponiae clero sacculari indigenae II 2764; operum artis pro locis sacris Italiae: normae II 3038; apostolatus liturgici in lingua latina et cantu gregoriano cuidam monasterio Cisterciensi III 5386; regiminis dioeceseos responsabilitati personali Episcoporum IV 6297. Commodum spirituale fidelium causa: asservandi Eucharistiam in ecclesiis et oratoriis publicis I 1896, utendi altari portatili a Capellano Apostolatus maris II 3148, celebrandi Missam horis postmeridianis in portibus Angliae et Valliae II 3475. Commorantes alexandrini-aethiopici O.F.M. Cap. in novitiatu et studiorum domibus cum sodalibus ritus latini II 3099; — antiocheni ritus maronitarum in S.F.A.S.: Exarchatus constituitur III 4927; — armeni in Gallia: erectio Exarchatus III 4060; — byzantini v. infra Melkitae, Rutheni. Ucriani; — capellani exercitus belgici in Germania post bellum: facultates concessae II 2362; — fideles et clerici dioecesis Gedanensis per orbem extorres III 4481; — graeco-rutheni v. infra Commorantes Rutheni ritus byzantini; — infirmi in vale­ tudinariis: dispensatio a ieiunio eucharistico II 2330; — iuvenes in coloniis aestivis: facultas celebrandi sub dio, praedicandi ct audiendi confessiones extra terri­ torium proprium II 2427, 2429, 2654; — latini ritus cum sodalibus ritus alexandrino-aethipici in domibus O.F.M. Cap. Missionis Erythreae II 3099; — maronitae in S.F.A.S.: disciplina servanda I 974; extra proprium territorium: forma matrimonii I 1692; non subiiciuntur impedimento dirimenti clandestinitatis II 2172; erigitur pro eis Exarchatus 111 4927 el Eparchia IV 6165; in Brasilia: constituitur Eparchia IV 6163; — melkitae ritus byzantini in Brasilia: consti­ tuitur Eparchia IV 6164; in S.F.A.S.: constituitur Exarchatus III 4926; — moniales itinérantes extra propriam clausuram et intra clausuram alieni monasterii I 1782; — novitii So­ cietatis lesu per aliquod tempus ruri extra noviliatum III 3924; — orientales apud exteras nationes extra pro­ prium Patriarchatum vel regionem: Instructio I 1413; e propria patria expulsi in Germania degentes II 2338; Ordinariatus conditur in Brasilia pro omnibus orienta­ libus II 2937, et in Gallia, Ordinariatus II 3293; carentes proprio Ordinario, subsunt Ordinario ritus latini III3964; — religiosi Commissarii et Guardiani O.F.M. in America ct Asia: facultas suffragium scripto mittendi ad Capitulum provinciale Europae 1 936; Commissarii generales O.F.M. Cap. in dissitis regionibus: faculta­ tes durante bello II 2146: Superiores maiores O.F.M. Conv. extra Italiam: facultates durante bello II 2166; Superiores Maiores ct minores in nonnullis Provinciis et Commissariatibus O.F.M.: prorogatio temporis re­ giminis II 2171; extensio facultatum O.F.M. durante bello concessarum II 2207; concessae Commissariis generalibus O.F.M. Cap. durante bello extenduntur ad omnes superiores II 2229; religiosi qui iniuriam in­ tulerunt pudori in domo: nocumentum communitatis censetur causa sufficiens ad dimissionem II 2658; so­ dales O.F.M. Cap. Missionis Erythreae ritus latini et alexandrino-aethiopici in eadem domo novitiatus vel studiorum: normae II 3099; religiosi Europae iniuria temporum extra claustra: monitum II 3398; candidati ad professionem sollemnem in conventu propriae Pro­ vinciae: votum dcliberatibum pro admissione IV 5654; I = 1917-1911; II = 1912-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volvmen rt colvmxvm 45 LEGES ECCLESIAE COMMORANTES COMMUNIO — rutheni ritus byzantini: conditur pro cis Exarchatus sufficiens pro dimissione II 2658; religiosorum Missio­ in Anglia ct Vallia II 3714, in Australia 11 3829, in nis Erythreae O.F.M. Cap. ritus latini ct ritus alcxanGermania II 3931; gracco-ruthcni in S.F.A.S. I 1177; drino-acthiopici: normae pro novitiatu ct studiorum — sacerdotes et clerici in Urbe ratione studiorum: domibus II 3099; in domo propriae Provinciae candi­ normae I 744, II 2137, 2344, 2810, 3810, IV 6047; dati ad professionem sollemnem determinat Consilium extra suam dioeccsim causa valetudinis vel rusticatio­ cui competit votum deliberativum IV 5654; nis I 836; sacerdotes aliique sacrorum alumni in Ger­ — in oppidis, alicuius sacerdotis ct asservatio Eucha­ mania c propria patria expulsi II 2338, 2491 ; in oppidis ristiae II 2349; — in valetudinariis ob infirmam vale­ in quibus nullus sacerdos habitualitcr commoratur: tudinem II 2330; — intra clausuram: Sororum exter­ asservatio Eucharistiae 11 2349; itinérantes per breve narum monasterii monialium I 1782. temporis spatium in America Septentrionali: bene­ Commune unius aut plurium Summorum Ponti­ ficium: mutationes in rubricis 11 2109. placitum apostolicum III 4035; clerici et fideles dioe­ cesis Gedanensis qui per orbem extorres versantur Communicatio in sacris cum schismaticis, praesertim III4481 ; — sorores externae monialium intra clausuram morientibus I 2098; difficilis cum S. Pacnitcntiaria: papalem monasterii 1 1782; Ordinarii locorum possunt concedere propriis subditis privilegia Unionis Cleri pro Missionibus II 3096; solu­ - testes de visu extra locum vi iuris communis com­ tionis matrimonii in favorem fidei cum pane conventa petentem: facultas ibi instruendi processum Servi Dei III 4294; — privilegiorum inter religiones I 1836; facul­ contra ius commune IV 5982; tatum Episcoporum 1 843; - Ucraini byzantini ritus: Exarchatus pro eisdem — socialis media: Agentia «Fides» constituitur I constituitur: in Gallia III 4059, in Brasilia ΙΠ 4291, 884; S. Gabriel Archangclus eligitur Patronus artium qui ad dignitatem Eparchiae evehitur IV 6164. vulto «telecomunicazioni» II 2864; Decr. «Inter miri­ Commoratio extra claustra: monialium itineranfica» Cone. Vat. II dc instrumentis communicationis tium I 1782, religiosorum Europae iniuria temporum socialis III 4447; constituitur Pont Commissio seu II 3398; — extra dioecesim: sacerdotum valetudinis vel Consilium instrumentis communicationis socialis prae­ rusticationis animique causa I 836; cleri et fidelium positum III 4483; Instr, pastoralis ad decretum Cone. dioecesis Gedanensis III 4481; — extra domum: alum­ Vat. II de instrumentis communicationis socialis rite norum associationum catholicarum 11 2427, 2429, 2654; applicandam IV 6073; normae et criteria pro collaboranovitiorum Societatis lesu ruri per aliquod tempus Ill tione oecumenica in campo et usu mediorum communi­ 3924; — extra Europam: Superiorum maiorum reli­ cationis socialis IV 6160; de quaestionibus quae sub giosorum cum facultatibus specialibus I 936, II 2146, «communicatione sociali» comprehenduntur deque of­ 2166, 2171, 2207, 2229; — extra Italiam: Superiorum ficiis Pont. Consilii in efformanda opinione publica: maiorum O.F.M. Conv. durante bello: facultates spe­ alloc, pontificia IV 6245; de studio et officio veritatis ciales II 2166; — extra locum vi iuris communis compe­ persequendae ac integre proponendae per instrumen­ tentem testium in causis Servorum Dei IV 5982; ta communicationis socialis: nuntius scripto datus — extra territorium patriarchale: clericorum orientalium apud exteras nationes I 1413; maronitarum: IV 6258. Communio eucharistica: administratio et distributio: impedimentum dirimens clandestinitatis non extenditur in Missa noctis Nativitatis Domini I 219; durante expo­ ad eos 11 2172; orientalium qui carent Ordinario pro­ sitione Ssmi Sacramenti I 195, 1878; osculatio manus prio subiiciuntur Ordinariis ritus latini 111 3964; qui vel annuli Episcopi ante Communionem I 750; de possunt vi Facultatum quinquennalium cum eis di­ quibusdam vitandis et observandis I 1036, a diacono: spensare 11 2507; ritus adhibendus 1 1186, fidelibus, quoties infirmis admi­ — in Anglia ct Vallia ruthenorum ritus byzantini: nistratur 1 923; usus patinae 1 1193, 1347; in nocte Exarchatus 11 3714; — in Australia ruthenorum ritus Nativitatis Domini 1 1720; die Sabbati Sancti extra byzantini: Exarchatus 11 3829; — in Brasilia fidelium Missam 1 1722; extra Missam horis postmeridianis II rituum orientalium: Ordinariatus II 2937; Ucrainorum: 3618; facultates speciales in civitate Lapurdensi anno Exarchatus 111 4291, Eparchia IV 6164; Maronitarum: mariano perdurante 11 3821 ; decretum de distributione Eparchia IV 6163; Mclkitarum ritus byzantini IV 6164 ; — in Europa: religiosorum extra propria claustra horis postmeridianis Ill 4029; monialibus clausurae 11 3398; — in Gallia: fidelium ritum orientalium: Ordisubiectis feria VI in Parasceve et Morte Domini extra actionem liturgicam III 4340; nova formula in distri­ nariatus pro omnibus II 3293; Ucrainorum ritus byzan­ tini: Exarchatus 111 4059; Armenorum: Exarchatus butione III 4489; facultas data nonnullis religiosis fe­ 111 4060; — in Germania: sacerdotum ct religiosorum minis III 4664,4673; distributio cum sola stola III 4765; qui c patria expulsi sunt: normae ll 2338; Capellanorum in valetudinariis Ul 4944; a ministris extraordinariis exercitus belgici post bellum: facultates eis concessae IV 5335; Instructio dc modo Communionem ministran­ 11 2362; Ruthenorum ritus byzantini: Exarchia III 3931 ; di IV 5560; facultas data personis idoneis distribuendi — in Italia: fidelium qui contrahere intendunt matri­ Communionem in auxilium sacerdotis ne Missa nimis monium cum personis ad exercitum S.F.A.S. perti­ protrahatur IV 5586; conditiones quibus conceditur nentes II 2279; — in Roma sacerdotum et religiosorum indultum distribuendi Communionem in manu IV 5700; ob studiorum causam: normae servandae l 744, II 2344, administratio Christianis non catholicis IV 6273; 2810, 3810, IV 6047; — sub utraque specie: ritus servandus 111 4669; — in S.F.A.S.: Maronitarum 1 974; clericorum brevi responsa ad dubia super ritu III 4685, 4764; sodalibus temporis spatio in America Septentrionali 111 4035; Institutorum saccularium die eorum consecrationis Mclkitarum ritus byzantini: Exarchatus 1114926; Maro­ propriae III 4688; ampliores facultates conceduntur pro nitarum ritus antiocheni: Exarchatus HI 4927; — in omnibus IV 5855; dissitis regionibus durante bello: Superiorum maiorum - iteratio in Missa nocturna Vigiliae Paschalis et in religiosorum cum facultatibus specialibus I 936, II 2146, Dominica Resurrectionis 11 3030; in Vigilia Paschali, in Feria V in Cena Domini in nocte Nativitatis, si agi­ 2171, 2207. 2229; — in domo: religiosi qui iniuriam intulit pudori: tur dc sacerdote postea celebraturo Missam 111 5291; nocumentum communitati inminens censetur causa — Requisita:iciunium eucharistiam: facultas concessa •46 Nuwri volumen 4 columnam l - 19174941; II = 1942 1958; III 1959-1968; tv =. 1969-1972 COMMUNIO COMMUNITAS INDEX ANALYTICUS LEGUM sacerdotibus Adoratoribus I 861 ; in horis postmeridia­ nis I 1114; a tribus horis in diebus festis de praecepto I 1962; a quattuor horis pro clericis et religiosis I 1963; a quattuor horis pro opificibus civilibus 1 1996; ab una hora tantum pro virginibus servitio femineo addictis in bello I 2042; mitigatio iciunii durante bello I 2046, 2079; a duabus horis pro iis qui studiis vacant I 2062; a quattuor horis pro cibo solido et ab una a potu 11 2418; facultas sumendi aquam usque ad unam horam ante Communionem II 2418; prorogatio facultatum concessarum Ordinariis locorum S.F.A.S. et extensio ad omnes aegrotos 11 2596; Const. «Christus Dominus» de disciplina servanda quoad ieiunium eucharisticum II 3123; Instructio dc nova disciplina applicanda II 3127; condicio liquidi et solidi relate ad ieiunium eucharisticum II 3718; ab una hora tantum a cibo solido semel in hebdomada III 3968, 4133, 4491 ; tempus eucharistici iciunii servandi reducitur ad unam horam ante S. Communionem III 4616; — status gratiae: obligatio praemittendi sacramentalem Confessionem ante Communionem cum adest conscientia peccati mortalis 111 5403; — usus rationis praescriptus I 285; — tempus: cuinam competat illud statuere in ecclesiis religiosorum I 1543; notificatio de horis quibus distribui potest fidelibus III 3599; — horis postmeridianis: indultum datum a commis­ sione pro Russia I 1114; indulta varia concessa I 1962, 1963, 2046, 2079, II 2418; quavis hora diei I 2062; noti­ ficatio de horis quibus distribui potest II 3599, 3715; decretum de S. Communionis distributione postmeri­ dianis horis III 4029; extra Missam II 3618; dubium circa horam Communionis vespertinae II 3718; pro infirmis III 4234; sacerdotis in Vigilia Paschali, in feria V in Cena Domini et in nocte Nativitatis Domini: Missae quas litare potest III 5291; — quotidiana habitualis in seminariis, collegiis, com­ munitatibus religiosis, et de abusibus I 1904; — minister: a Diacono, et ritus sequendus I 1186; facultas datur nonnullis religiosis feminis III 4664, 4673; modus et ritus servandus a religiosis feminis mi­ nistrantibus III 4673; Instructio de ministris extraor­ dinariis Communionis Eucharisticae administrandae IV 5335; Instructio de modo eam ministrandi IV 5560; facultas data personis idoneis distribuendi Communio­ nem in auxilium sacerdotis, ne Missa nimis protra­ hatur IV 5586; distributio in manu IV 5700; — ritus: durante Expositione Ssmi Sacramenti I 195; osculatio manus seu annuli Episcopi ante Communio­ nem I 750; de Communione plurium infirmorum I 1002; adhibendus a Diacono ministrante I 1186; usus patinae I 1193, 1347; de genu flexionibus in accessu ct recessu faciendis II 2134; in horis postmeridianis extra Missam II 3618; de nova formula in Communionis distributio­ ne III 4489; ritus Communionis sub utraque specie III 4655; dubia soluta circa praedictum ritum III 4669, 4685, 4764; servandus a Sororibus qui facultatem obti­ nuerunt eam distribuendi III 4673; distributio cum sola stola III 4765; de Communione in valetudinariis III 4944; conditiones quibus conceditur indultum distri­ buendi communionem in manu IV 5700; — infirmorum: an fideles recipere possint Commu­ nionem quoties Eucharistia infirmis administratur I 923; facultates Ordinariorum S.F.A.S. dispensandi a ieiunio eucharistico extenduntur ad omnes aegrotos II 2596; delatio privata I 924; facultas datur eam sumendi sub specie tantum vini ob quamdam formam allergiae III 4002; facultas et modus eam sumendi ope cuiusdam fistulae in stomachum directe derivantis III 4232, 4456; denegatur facultas ope fistulae per viam nasi derivantis III 4481, 4767; administratio infirmis horis postmeri­ dianis III 4234; in valetudinariis III 4944; — in domo privata: orientales non tenentur canonibus 849 et 881 dc Communione in domicilio privato I 682; — Paschalis: obligatio pro pueris admissis ad Com­ munionem ante septennium I 103; orientales non te­ nentur can. 866 de Communione Paschali 1 682; ipsi satisfaciunt Praecepto si communicant in alieno ritu I 735; facultas praeceptum adimplendi quocumque anni tempore occasione Missionum et Exercitiorum III 4018; v. Praccptum Paschale. Communio in sacris cum schismaticis, praesertim morientibus I 2098; peculiares casus admittendi alios Christianos ad communionem Eucharisticam in ecclesia catholica IV 6273. Communio pars Missae: locus ubi celebrans abluere debet pollices et indices post Communionem II 2397. Communis paroecia territorialis substituens perso­ nalem pro nigris III 5033; Schola seu facultas theolo­ gica pro pluribus Institutis religiosis III 5170; recitatio Officii divini loco recitationis choralis IV 5563; parti­ cipatio Eucharistiae inter fideles diversas confessiones Christianas profitentes IV 5735; celebratio Unctionis infirmorum: ad experimentum IV 5887, Const. IV 6331, Ordo Unctionis infirmorum IV 6336; declaratio: Pauli Pp. VI et Athenagorae Patriarchae Constantinopolitani circa unitatem ecclesiarum 111 4802, Pauli PP. VI et Vasken I Catholicos, Patriarchae Supremi Armenorum, circa media unitatis Ecclesiarum IV 5814, Pauli Pp. VI et Mar Ignatii lacobi III, Patriarchae seiunctae Ecclesiae Antiochiae Syrorum, circa ea quae communia sunt fidei utriusque ecclesiae IV 6150; vitae societas v. Societas vitae communis. Communismus atheus: Encyclica Pii XI «Divini Redemptoris» I 1789. Communistae: valor matrimoniorum in Sinis con­ tractorum sub eorum regimine II 2563; decretum S. Officii de nomen dantibus partibus communistarum vel ipsorum actioni patrocinantibus II 2603; de modo se gerendi eorum qui ratione officii, vendere vel distri­ buere debent folia et publicationes periodicas factio­ nem communistarum foventes II 2620; declaratio de eorum matrimonio celebratione U 2623; monitum dc nonnullis associationibus communistarum ad pueros puellasque instituendos II 2765; clerici in regiones eorum dicioni subiectas itinérantes III 5146, III 5217. Communitaria Missa apud religiosos: lingua adhi­ benda ΠI 4795; concelebratio permissa sacerdoti qui iam celebraverit Missam in bonum fidelium IV 6302. Communitas religiosa monialium aliarumque pia­ rum mulierum lucratur etiam indulgentiam plenariam pro Divini Officii recitatione coram Ssiho Sacramento I 1201; relationes inter Ordinarium loci ct paroecias aliave pia instituta eidem in Italia commissa II 2439; vulgo «delle piccole Ostie» Crispiani in Archidioeccsi Tarantina existons, supprimitur I 1425; communio quotidiana habitualis in eisdem ct abusus praecavendi I 1904; recitatio Officii Divini extra chorum in oratorio domestico communitatis II 2524. Ill 3917; nocumen­ tum eidem inminens ex sola in domo commoratione religiosi qui iniuriam intulit pudori, sufficiens causa reputatur ad dimissionem II 2658; lingua adhibenda in celebrandis Officio ct Missa communitatis religio­ sae III 4795; omissio precum ad pedes altaris in initio Missae convcntualis apud communitates mulierum 111 4940; Liturgia Horarum pro quibusdam communitati­ bus religiosis quae maiorem Psalmorum copiam desi­ derant per diem recitare IV 6300; — pia mulierum: indulgentia plenaria pro recitatione j = 1917-1941; II — 1942-1958; III = 1959-1968; IX = 1969-1972 Xumeri indicant vqi-VMt:s r/ mm47* COMMUNITAS LEGES ECCLESIAE CONCELEBRATIO Officii Divini coram Ssmo Sacramento I 1201 ; — Semi· nialibus ratione quasi-domicilii 1 1122; Tribunalis in­ nariorum: mens S.C. pro Institutione catholica circa ferioris ad recipiendas denuntiationes nullitatis matri­ divisionem Seminariorum in parvas communitates per monii mixti 1 1352; in causis civilibus quae personas varia loca dispersas III 5375; — vitae Christianae: Foe­ Aulae Pontificiae respiciunt I 1786; in causis quae iura. bona aut mensam Episcopi spectant I 1964; extra pro-’ deratio mundialis Communitatum hucusque Congre­ gationum Marianarum nuncupatarum: principia gene­ prium territorium 11 3130; in concedenda facultate ralia et Statuta Ill 5332; v. Congregationes Marianae. standi in iudicio IV 5844; Tribunalis regionalis secun­ Commutatio conditionum ad lucrandum Jubilaeum dae instantiae IV’ 5854; ratione loci ad excutiendos pro iis qui peregrinos iuvant I 732; testes in causis Servorum Dei IV 5982; Tribunalis dioc— Officii Divini: facultas data Superioribus maiori­ ccsani in fideles paroeciarum quae ad alienam dioebus O.P. pro subditis propriis I 535; facultas concessa cesim pertinent IV 6051 ; in Italia ad decidendas causas Ordinariis mcxicanis in extraordinariis adiunctis I 920; matrimoniales in casibus exceptis IV 6265; in alias preces sacerdotibus Germaniae facta durante — in re administrativa: ad paroecias erigendas, sup­ bello I 2019; Officii de feria cum Officio de Sancto, non primendas aut innovandas IV 5588; voti deliberativi expedit tempore Quadragesimae II 3822; pro admissione ad Professionem sollemnem IV 5654; — Scapularis et cinguli Tertiariorum saccularium ad erectionem Seminarii regionalis IV 6234; S. Francisci cum alio pietatis obiecto, durante bello — in re liturgica: circa scamna fidelium in ecclesiis 1 352; circa tempus celebrationis Missarum et Commu­ II 2125; — tituli ordinationis iam susceptae cum alio nionis in ecclesiis religiosorum statuendum 1 1543; ad legitimo apud Societates vitae communis sine votis I permittendas Missas postmeridianas in navibus II 3515; 592; — votorum durante lubilaeo a confessariis 1 746; ad innovationes liturgicas in celebratione Missae indu­ in favore monialium I 1448, II 2610; v. lubilaeum. Compars matrimonii seu uxor cathecumcni bapti­ cendas Ill 3937; v. Liturgiae. Competitio politica: religiosi sese abstineant ab cis zandi II 3030» 3031. efformandis vel nutriendis 1 652; v. Politica. Compendium actorum matrimonialium a parocho Completorium recitari potest etiam post anticipa­ conficiendorum I 2064, II 2154, 2165. tionem Matutini ct Laudum pro die sequenti 11 3822. Compensatio ob residentiam inter canonicos 1 891. Complicis absolutio: dubium circa facultatem ab­ Competens v. Competentia; forumv . Forum solvendi confessarium reum absolutionis proprii com­ Competentia Curiae romanae: Normae quibus or­ plicis I 743; poenae Codicis luris latini ob hoc defictum dinantur personae ibi adlaborantcs II 2869; Const. Ap. extenduntur ad Ecclesiam Orientalem I 1571; extensio «Regimini Ecclesiae» de Romana Curia denuo ordi­ canonis 2367 § 2 dc indirecte inducentibus in peccatum nanda 111 5224; Ordinatio generalis nova promulgatur III 5298; normae quibus regitur competentia Curiae complicitatis I 1591. Complicitatis peccatum v. Complicis absolutio. Romanae in fidelium associationibus III 5446; — Com­ Compositio altaris cx pluribus laminis lapidis et missionum: Interpretis Codicis Iuris canonici I 90, 97, consecratio I 1350; regiminis interni Institutorum sae­ 98. 609; Centralis Concilii decretis interpretandis III cularium clericalium, cum auctoritate Ordinarii loci 4979; Decretis Concilii Vaticani II interpretandis 111 in proprios clericos I 3120, cum incardinatione Dioecesi 5217; extenditur ad documenta S. Sedis post Concilium et subiectione Ordinario loci I 3120; recentioris proces­ data IV 5514; — Congregationum Romanorum: Concilii sus rerum socialium, cum praeceptis Christianis: Enc. I 191, 520; Consistorialis I 520; dc Religiosis 1 191, «Mater et Magistra» III 4184; decretorum Ordinarii 520; circa transitum associationum fidelium in Instituta loci in re liturgica, cum ritu dominicano III 4935. saccularia 11 3538; de Sacramentis l 520; in causis Compostefia in Hispania: indulgentiae, privilegia nullitatis matrimonii 11990; circa«quaestiones» de vali­ et favores spirituales concessi fidelibus ad sepulcrum ditate matrimonii IV 5907 ; de Seminariis et Universita­ S. lacobi occassionc anni Sancti seu lubilaris compotibus I 520; pro Doctrina Fidei circa causas matrimo­ niales 1 748.930,111 5096; pro Negotiis extraordinariis stellani peregrinantibus 11 2239, 3340. Comprobatio mutationum inductarum in Consti 1761 ; pro Ecclesia Orientali I 1875; v. singulas Congre­ gationes; — Paenitentiariae circa concessiones indul­ tutiones religiosorum IV 6299. gentiarum 1 37 ; circa negotia fori interni orientalium I Computatio consanguinitatis ut constituat impedi­ 1188; ordinatio nova ct competentia 1 1610; v. Paenimentum matrimoniale inter orientales II 3140; — distan­ tentiaria; — Rotae Romanae circa nonnullas causas ma­ tiae inter sepulchra cadaverum ct altare in ordine ad trimoniales olim S. Officii spectantes 111 5096; — Signa­ definitionem altaris mobilis seu portatilis II 2144; turae Apostolicae: Nonnae speciales Ul 5321; non libellas apud — summae pecuniae aequivalentis 30.' comprehendit Tribunalia civilia Status Civitatis Vati­ religiosos, ultra quam requiritur Beneplacitum Ap. canae III 5354; respicit recursus contra decreta admi­ 11 3422; v. Alienatio, Beneplacitum Apostolicum. Bona; nistrativa post diem 1 martii 1968 data 111 5354, 5369; — temporis servitii militaris in tempus professionis non comprehendit rehabilitationem post mortem sacer­ temporariae 1860; mensis quoad iciunium cucharisticum dotis cxcommunicati 111 5369; non afficit recursus infirmorum 1 915; temporis legalis relate ad Commu­ adversus decisiones Officiorum quae non sint Dicanionem in Missa Vigiliae Paschalis et in Dominica stcria Curiae Romanae 111 5415; respicit tantum conResurrectionis II 3030. tentiones ortas cx actu potestatis administrativae com­ Concelebratio Missae: dubium de validitate cum petentis Dicasterii Curiae Romanae IV 5502; circa unus tantum sacerdos verba consccratoria pronuntiat «quaestiones» dc validitate matrimonii IV 5907; respon­ ll 3618; concclcbrationcs Romani Pontificis III 4610, sum authenticum circa obiectum proprium competen­ 4710, 4811; cantus iuxta ritum concclcbrationis III tiae Signaturae Apostolicae IV 5963; 4620; ritus concclcbrationis promulgatur III 4655; so­ — Episcoporum cx divina institutione comprehendit: lutio dubiorum circa ritum 111 4669, 4685, 4698. 4764; magisterum in Ecclesia 11 3273, munera sacerdotii ct modus ordinandi Missam in qua ordinatio sacerdotalis confertur IU 4798; iura Ordinarii loci ct Superioris regiminis 11 3273; — Tribunalium in causis nullitatis matrimonii inter religiosorum in moderanda in propriis ecclesiis III 4928· duos acatholicos I 748, 930, 1913; in causis matrimocuinam cedendum est stipendium pro Missa cantata 48 X Umeri indicafii volumen et columnam 1 = 1917-1941; ll « 1942-1958; III — 1959-1968; IV = 19G9-197» CONCELEBRATIO cum Missa concelebratur III 4971; dies et conditiones quibus permittitur in Seminariis ct Collegiis Urbis III 5275; facultas celebrandi Missam in Cena Domini cum facultate conccbrandi in Missa principali IV 5757; declaratio dc concelebratione in Missa convcntuali vel communitaria, aut occasione peculiaris coetus sacer­ dotum, nullo percepto stipendio, etiam si sacerdos iam celebraverit Missam in bonum fidelium IV 6302. Conceptae prolis ius ad vitam: allocutio pontificia de hac materia II 2940. Conceptio Immaculata B.M.V.: facultas utendi paramentis caerulei coloris in Missa I 1981; facultas celebrandi Missam votivam dic Congregationum Ma­ rianarum II 2588; Annus Marianus indicitur primo exeunte sacculo a definito Dogmate II 3184; celebratio Missae post mediam noctem d. 8 dee. annorum 19531954 in festo Imm. Conceptionis II 3221; Missa votiva in sabbatis per annum Marianum celebranda II 3222; obligatio iciunii et abstinentiae in pervigilio festi II 3723; finis Concilii Vaticani II in hoc festo praesigna­ tur 111 4766; — prolis v. Proles. Concessio expressa facultatum II 2891; nova Sedis Ap. ut pars conventa quae solutum habuit matrimo­ nium in favorem fidei ad alias nuptias transire possint cum parte catholica vel acatholica III 4256; — dispensationis ab oneribus sacrorum Ordinum: formula rescripti et conditiones III 5101, IV 5964, 5966, 6288; — «documentum libertatis» a matrimonio inter acatholice baptizatos, quoties nullitas aut incon­ summati o non satis evincuntur II 2230; a matrimonio civiliter inito inter partem acatholice baptizatam et partem ab acatholicis natam et dubie in ecclesia ca­ tholica baptizatam II 3030; a matrimonio partis in secta methodistarum baptizatae cum parte dubie baptizata initi II 3588; viro in dubio usus validi Privilegii Paulini II 3777; — exclaustrationis qualificatae: formu­ la II 3213; v. Exclaustratio; — facultatum v. Facultates; — indulgentiarum: competentia transit in S. Paenitentiariam I 37; Portiunculae I 701; durante Anno Sancto vel lubilaeo v. Annus Sanctus, lubilaeum; Ordini Eremitarum S. Augustini: Summarium I 721; Ordini F.M. Cap. I 760; recitantibus Rosarium coram Ssmo Sacramento I 896; Ordini Fratrum Minorum I 969; omnibus religiosis exemptis I 1202; in consecratione al­ taris I 1350; monialibus durante Anno Sancto I 708, 1448, II 2610; piis operibus aut obiectis devotionis I 1462; recitationi Rosarii et pio Viae Crucis exercitio I 1515; visitationi «Septem ecclesiarum» III 1604; precibus quas ope «megaphonii» audiuntur 1 1620; adorationi Ssmi Sacramenti durante Hebdomada Maio­ re I 1720; recitationi Officii Divini et festo translato I 1836; augentur facultates circa indulgentiarum conces­ sionem Il 2135; Congregationibus Marianis II 2510, 2588; Confraternitati Ssmi Rosarii II 3121; peregrinantibus: ad Sanctuarium B.M.V. a Columna in Civi­ tate Caesaraugustana I 1955, ad sepulcrum S. lacobi in Compostclla II 2239, 3340, ad Specum Massabielensem B.M.V. prope Lapurdum anno 1958-1959 per­ durante II 3775; — iurisdlctionis ad audiendas confes­ siones in ecclesiias alterius ritus I 1409, 1432; — privilegiorum sacerdotibus durante lubilaeo ex­ traordinario I 1033; v. .Annus Sanctus, lubilaeum; conclavistis ecclesiasticis I 428, 1914, II 3869, III 4377; Praelatis Curiae Romanae et variis eorum Ordinibus I 1574; Archiconfratemitati Doctrinae Christianae in Ecclesia S. Mariae de Planctu in Urbe I 1947; Abbatiparocho II 2410; Auditoribus Rotae Nunciaturac Ap. in Hispania III 3899; CONCILIUM INDEX ANALYTICUS LEGUM — tituli dignitatis a Praelatis ritus orientalis, sacerdo­ tibus alieni ritus I 1982; Missionarii Apostolici I 1982; abbatialis, ecclesiae paroeciali II 2410; honoris causa, a Supremo Ordine militari Hospitalario Equestri S. Ritac II 2595; v. Ordines Equestres; — unionis exstinctivae Instituti religiosi feminarum III 5102. Concessio seu praestatio operum bibliothecae, ar­ chivi ct musaei ecclesiastici II 2831. Conciliares Patres Vaticani II: alloc, pontificiae ad eos III 4319, 4425, 4534, 4556, 4610, 4710, 4789, 4811; Epistula Ap. III 4333, 4397; v. Patres. Conciliatio inter facultatem acceptandi bona sta­ bilia, et indolem paupertatis franciscanae II 3270; inter iura individualia ad vitam, et exigentias demographicas consotiationis humanae III 5153. Concilium Oecumenicum: eius ratio in vita et histo­ ria Ecclesiae III 4319; — Baltimorense: vis normarum post Codicem circa nominandos administratores diocesanos I 165; — Brasiliae plenarium nationale: facultates concessae post eius celebrationem: a S.C. de Sacramentis 1 1949, a S.C. Rituum I 2048, a S.C. Concilii I 2049, a S. C. Sancti Officii I 2051; — Italiae regionale: decretum pro celebratione in regionibus Italiae I 181 ; exsecutio de­ creti I 190; — Sinense: vota et postulata I 948; — Tridentinum: Epistula Ap. quarto exacto saeculo post cons­ tituta Seminaria III 4410; celebratio IV centenarii huius Concilii III 4345; — Trullanum: canon 72 non applicatur catholicis ritus byzantini III 3997; conditiones ad declarandam nullitatem matrimonii ex hoc canone III 4419; consilium Ordinariis datur recurrendi ad Sedem Ap. III 4470; usquedum hic canon valorem habuit dirimentem III 5041 ; nullitas vi huius canonis potest declarari ab Or­ dinario loci ad modum casus excepti III 5190; vim suam tenet post Motu pr. «Crebrae allatae» IV 5550; vis canonis quoad declarationem nullitatis ex impedi­ mento mixtae religionis IV 6295; — Westmonasteriensia provincialia: dubium circa le­ ges et decreta I 145. Concilium Vaticanum Π: annuntiatio eius proximae celebrationis ΠΙ 3919; — praeparatio: mens exquiritur Universitatum ec­ clesiasticarum circa res et argumenta proponenda III 3962; Commissiones praeparatoriae instituuntur III 4036; alloc, pontificia de proxima celebratione III 4038; praesidium S. loscph Patroni universalis Ecclesiae imploratur III 4168; normae servandae a Commissione centrali in examinandis schematibus Commissionum singularum III 4232; — indictio per Const. Ap. «Humanae salutis» III 4244; dies statuitur inchoandi III 4252; — ordo celebrandi et disciplina servanda: normae statuuntur Concilii celebrandi III 4303; Ordo Concilii III 4304; facultas delegandi ministros extraordinarios ad Confirmationem conferendam tempore Concilii III 4318; de mozzetta in sessionibus deferenda III 4387; Ordo celebrandi recognitus III 4387; de collecta im­ perata «de Spiritu Sancto» tempore Concilii III 4398; normae servandae a peritis Concilii in eorum officio fideliter adimplendo III 4454; additamenta ad Ordinem Concilii celebrandi III 4503; conceditur Vicario Ge­ nerali S. I. facultas habendi partem in Concilio cum voto deliberativo III 4553; — inauguratio: alloc, pontificia dc ratione Conci­ liorum in Ecclesia ct praecipue huius occasione ct mu­ nere III 4319; nuntius ad universos homines a Patribus missus III 4324; — periodus altera: Epistula Ap. ad Patres Conciliares in Epiphania Domini circa officia Patrum tempore ante I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-19G8; IV « 1969-1972 Numeri indicant volumen et columnam 49· LEGES ECCLESIAE CONCILIUM CONCLUSIO proximam continuationem III 4333; a Paulo VI indi­ Decr. «Ad gentes» de activitate missionali Ecclesiae III citur ceîebranda III 4375; Epistula Ap. de Patrum 4822, Der. «Presbyterorum Ordinis» de presbyterorum Cardinalium convocatione ad alteram sessionem cele­ ministerio et vita III 4842; Const, pastoralis «Gaudium brandam III 4397; alloc, pontificia in altera sessione et Spes» de Ecclesia in mundo huius temporis III 4859; ineunda de Concilii prosequendi finibus III 4398; alloc, vacatio legis pro decretis promulgatis III 4903; vacatio decreti «Christus Dominus» prorogatur pro Ecclesiis pontificia, altera exacta Concilii sessione, de fructibus Concilii iam adeptis aliisque secuturis III 4425; orientalibus III 4984; vacatio legis quorundam decre­ — documenta alterius periodi: Const. «Sacrosanctum torum Concilii adhuc prorogatur III 4987; Concilium» de sacra Liturgia III 4430; Decr. «Inter — conclusio Concilii: Summus Pontifex post sacri­ ficium Eucharisticum notos facit nuntios nomine Conci­ mirifica» de instrumentis communicationis socialis III lii mittendos distinctis coetibus societatis humanae III 4447; decernitur ut praescripta quaedam Constitutionis 4903; Litterae Ap. quibus Concilio finis imponitur conciliaris de litûrgica vigere incipiant III 4461 ; III 4908; Missa pro lubilaeo extraordinario parata — periodus tertia indicitur III 4504; alloc, pontificia tertia periodo ineunte, de notis verae Ecclesiae Christi approbatur ILI 4925; — interpretatio documentorum: sensus verborum «pa­ prout in celebratione Concilii apparent ΙΠ 4534; notificationes Secretarii Generalis Concilii circa qualificatrimonio philophico perenniter valido» decreti de insti­ tutione sacerdotali III 4913; de initiatione aliquorum tionem theologicam doctrinae in Schemate de Ecclesia sodalium in Ordinibus sacris apud Instituta laicalia III propositae, cum Nota cxplicativa praevia III 4561; 4942; alloc, pontificia de officio Commissionis centralis — documenta tertiae periodi: Cont. dogmatica «Lu­ postconciliaris III 4979; circa delegationem potestatis men Gentium» de Ecclesia III 4563; qualificatio theolo­ legislativae Conferendarum Episcopalium III 4988; gica ct Nota explicativa praevia praecedentis Consti­ Epistula S.C. pro Doctrina Fidei, de nonnullis errori­ tutionis conciliaris III 4561; Decr. «Orientalium Ec­ bus ex falsa interpretatione documentorum Concilii clesiarum» de Ecclesiis Orientalibus Catholicis III4595; insurgentibus III 5000; vacatio legis statuitur pro decreto conciliari de Ecclesiis 333 de criteriis ad reformationem liturgicam perficiendam III 5043; solvuntur dubia circa Orientalibus Catholicis III 4600; Decr. «Unitatis re­ interpretationem decreti conciliaris de Ecclesiis orien­ dintegratio» de Oecumcnismo III 4601; alloc, ponti­ talibus catholicis III 5064; constituitur Commissio de­ ficia tertia exacta Concilii periodo, de arctiore con­ cretis Concilii Vaticani II interpretandis III 5217; junctione Episcopatus cum Romano Pontifice in re­ extenditur competentia ad documenta Sedis Ap. pro gimine Ecclesiae deque Beata Maria Virgine Matre Ec­ exsecutione decretorum Concilii edita III 5514; interclesiae appellanda ΙΠ 4610. pretiones authenticae datae 111 5292, 5339, IV 5513, — periodus quarta indicitur III 4621 ; alloc, pontificia 5588, 5867, 5911, 5963, 6122, 6234, 6277; de recte in quarta periodo ineunte, dc caritate qua labores intellegenda renovatione vitae religiosae a Concilio Concilii prosequendi sunt deque proposito Synodum Episcoporum instituendi III 4710; proposita IV 6277; — exsecutio documentorum: Instructio prima ad exe— documenta in initio huius periodi promulgata: Decr. cutionem Const, de S. Litûrgica III 4540; Instructio «Christus Dominus» de pastorali Episcoporum mu­ secunda III 5150; Instructio tertia IV 5877; institutio nere in Ecclesia III 4728; Decr. «Perfectae Caritatis» litûrgica alumnorum in Seminariis ad mentem Concilii de accommodata renovatione vitae religiosae III 4741 ; III 4913; alloc, pontificia de officio iudicis post Con­ Decr. «Optatam totius» de institutione sacerdotali III cilium III 4932; vacatio decreti conciliaris «Christus 4747; Deci. «Gravissimum educationis» de educatione Dominus» prorogatur pro Ecclesiis Orientalibus III Christiana III 4755; Deci. «Nostrae aetate» de Ecclesiae 4984; prorogatur vacatio legis quorundam Decretorum habitudine ad religiones non-christianas ΠΙ 4761 ; va­ III 4987; Motu pr. «De Episcoporum muneribus» quo catio legis pro praecedentibus promulgatis decretis nonnae impartiuntur ad facultatem Episcoporum dis­ statuitur III 4764; pensandi a legibus generalibus Ecclesiae spectantes III — documenta in paenultima sessione promulgata: notificatio facta a Secretario generali Concilii circa quali4991; Motu pr. «Ecclesiae Sanctae» ad quaedam exse­ quenda decreta III 5001 ; alloc, pontificia de activitate ficationem theologicam doctrinae quae in schemate legislativa Ecclesiae post Concilium et de necessitate «dc divina Revelatione» exponitur III 4767; Const, dogmatica «Dei Verbum» de divina Revelatione 111 iuris canonici Ill 5020; Directorium ad ea quae a 4768; qualificatio theologica praecedentis Constitutio­ Concilio de re oecumenica promulgata sunt exsequenda nis 111 4767; Decr. «Apostolicam actuositatem» de Ill 5160, 5801; Const. Ap. «Regimini Ecclesiae» III apostolatu laicorum 111 4774; vacatio legis huius decreti 5224; alloc, pontificia de recta institutione ad vitam 111 4788; allocutio pontificia post haec documenta sacerdotalem ad mentem Concilii IV 5503; Missale promulgata dc exsequendis intentis Concilii deque pro­ Romanum ex decreto Concilii instauratum IV 5511; cessu Beatificationis Pii XI1 et loannis XX11I insti­ ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis IV 5702; tuendo 111 4789; Officium divinum ex Decreto Concilii instauratum IV — finis Concilii: statuitur dies III 4766; allocutio 5912; Instructio pastoralis ad Decretum Concilii de pontificia ad Ordinarios Italiae de mente et spiritu qui­ instrumentis communicationis socialis rite applicandum, bus decreta conciliaria exsequenda sunt 111 4799; de­ de mandato eiusdem Concilii exarata IV 6073; adhor­ claratio communis Pauli Pp. VI ct Athenagorae Pa­ tatio Ap. de religiosa vita secundum Concilii renovanda triarchae Constantinopolitani in ultima sessione publi­ praeceptiones IV 6109. ca Concilii 111 4802; lubilaeum extraordinarium in toto Conciones ad populum v. Contiones. orbe indicitur 111 4804; Missa pro lubilaeo 111 4925; Conclavistae ecclesiastici: gratiae et privilegia varia Litterae Ap. in ultima sessione publica perlecta circa eis concessa 1 428, 1914, II 3869, HI 4377. officia erga Ecclesiam Constantinopolitanam Ill 4810; Conclusio hymnorum Officii divini 1 1919; ora­ tionum in Missa addendarum II 2320; Horae Primae allocutio-Homilia pontificia in ultima sessione plenaria, de fructibus a Concilio adlatis et adfuturis III 4811 ; et Horae ante Missam conventualem 11 2350; precum — documenta in ultima sessione promulgata: Deci. in Rituali Romano III 4326; Concilii Vaticani secundi «Dignitatis humanae» de libertate religiosa 111 4815; III 4811, 4908 ; v. Concilium Vaticanum Π; conclusiones 50 Numeri indicant volumen et columnam I « 1917-1941; II = 1942-1958; 111 = 1959-1968; IV = 1969-1972 CONCLUSIO quaedam Synodi Episcoporum approbantur, dum alias sibi examinandas reservat Summus Pontifex IV 6166; conclusiones approbatae a coctu mixto Episcoporum ct Presbyterorum in Hispania IV 6226, 6243. Concordatum: Episcopi facultates habent conferen­ di beneficia ecclesiastica non consistorialia, etiam in locis ubi Concordatum viget III 5100; — Sedis apostolicae cum Statibus vel Nationibus: — Austria I 1469; ratihabitio I 1535; v. Conventio cum Austria; — Baden 1 1415; additamentum (Protocollo addizionalc) I 1426; ratihabitio I 1461; — Bavaria I 669; ra­ tihabitio I 735; mutationes inducendae III 5431; rati­ habitio 5472; — Borussia 1 1067; ratihabitio I 1106; — Dominicana dicione II 3277; ratihabitio II 3294; Instructio Ordinariis quoad celebrationem matrimonii II 3375; — Germania 1 1495; ratihabitio I 1511; — Hispania: Conventio circa nominationem Episco­ porum et aliorum beneficiorum collationem I 2062; devolutio collationis beneficiorum ad S. Sedem, collatio canonicatuum et reservatio beneficiorum ante Concor­ datum II 2149; Conventio circa collationem Benefi­ ciorum ecclesiasticorum non consistorialium II 2351; Conventio circa Seminaria et Universitates studiorum ecclesiasticas II 2386; dubia solvuntur circa conven­ tionem de collatione beneficiorum non consistorialium II 2483; Conventio circa iurisdictionem castrensem et spiritualem curam exercitus Hispaniarum II 2765; ra­ tihabitio 11 2814; Concordatum II 3165; ratihabitio II 3212; solvuntur dubia circa preces liturgicas pro Su­ premo Hispaniae Moderatore recitandas vi Concordati II 3292; formula perorationis «Et famulos...» in Hispa­ nia vi Concordati recitanda II 3294; causae matrimo­ niales separationis tractandae, post Concordatum, via iudiciali coram Tribunalibus ecclesiasticis II 3847; Conventio circa validitatem quoad effectus civiles stu­ diorum scientiarum non ecclesiasticarum quae apud Universitates Ecclesiae perficiuntur III 4266; ratiha­ bitio huius Conventionis III 4291; — Italia: Conventio intemationalis I 1004; Concor­ datum I 1009; ratihabitio I 1066; administratio bo­ norum beneficialium et ecclesiasticorum ad normam Iuris Canonici et Concordati I 1079; Instructio circa exsecutionem art. 34 Concordati de matrimonii cele­ bratione quoad effectus civiles I 1094; effectus civiles sententiarum nullitatis matrimonii ad normam Con­ cordati I 1105; Instructio circa applicationem art. 29 litt. b) Concordati de recognitione personalitatis iuridicae associationum religiosarum I 1156; preces pro italica natione post Missam conventualem recitandae ad normam art. 12 Concordati II 2385, III 5428; in­ troductio divortii in Italiam laedit Concordatum III 5021, 5108, IV 5744, 5841; — Lethonia I 466; ratihabitio I 502; — Lithuania I 898; ratihabitio I 915; — Lusitania: Conventio CONDITIONES INDEX ANALYTICUS LEGUM de circumscriptionibus ec­ clesiasticis Indiae dicioni Lusitaniae subiectis I 941; ratihabitio 1 946; Conventio de dioecesi Mcliaporensi I 1045; ratihabitio I 1094; Concordatum I 1965; ct Con­ ventio circa res missionales I 1975; ratihabitio conven­ tionum I 1981 ; applicatio articuli 25 Concordati quoad exsecutionem civilem sententiarum vel decisionum tri­ bunalis ecclesiastici in causis matrimonialibus ad nor­ mam Concordati I 1996; Instructio circa matrimonia celebranda iuxta Concordatum I 1999; Conventio de circumscriptionibus ecclesiasticis Indiae dicioni Lusi­ tanae subiectis II 2761 ; ratihabitio II 2800; — Polonia I 737; ratihabitio I 754; — Rhenania Septentrionali atque Westphalia II 3572; ratihabitio II 3588; mutationes inducendae IV 5519; ratihabitio IV 5756; — Romania I 876; ratihabitio I 1103; Conventio circa «Statum Romano-Catholicum Transylvaniensem» substituendum a Consilio Dioecesis catholicae Alba Iuliensis ritus latini I 1390; Statuta Consilii Dioeceseos I 1392; — Saxonia Inferiori III 4637; ratihabitio 4724. Concordia inter nationes provehenda a iure poe­ nali civili: alloc, pontificia IV 5627. Concubinariis publicis: administratio sacramen­ torum in casibus particularibus I 508. Concurrentia litûrgica: solutio dubiorum I 74; Officii S. loannae de Arc, et Dominicae infra octavam festorum in Gallia cum aliis Officiis II 2397; Domini­ cae II classis et festi II classis quoad Vesperas II 3555. Concursus pro collatione beneficii paroecialis I 215; quoad beneficia iuris patronatus laicalis I 505; paroe­ cialis I 1399. Condamnatio v. Damnatio. Condicio rerum in Hungaria I 186; Superioris maioris tribuenda Prioribus conventualibus I 521 ; civi­ tatis ad beneficia I 751; familiae ct societatis quoad matrimonia I 1208; stirpis et nationalitatis in documen­ tis matrimonialibus contrahentium I 1957; iuridica professorum laicorum in scholis publicis Italiae ab Ecclesia dependentibus II 3191; missionum catholi­ carum praesertim in Africa II 3602; liquidi et solidi relate ad ieiunium cucharisticum II 3718; personarum relate ad usufruendum Bulla Cruciata in Hispania II 3866; Archiepiscopi Maioris Metropolitae Leopolitano Ucrainorum III 4454; devolutiva vel suspensiva recursus interpositi ad Signaturam IV 6122. Conditiones pro: absolutione generali I 213; — ad­ ministrat tone Confirmationis I 1463; — assumptione of­ ficiorum ecclesiasticorum in Hungaria II 3583; — colatione canonicatus theologalis I 1958; — commissione paroeciae saecularis Institutis religiosis ad nutum S. Sedis II 2439, 3589; — gratiis et induitis Bullae Cru­ ciatae in Hispania II 3866; — indulgentiis lucrandis I 1512; applicandis obiectis religiosis II 2116; pro indulgentiis Apostolicis I 424, 1911, II 3870, III 4375; pro indulgentiis lubilaei: com­ mutatio pro iis qui peregrinos iuvant I 732; dubium de confessione I 736; facultates confessariis concessae I 746, 746; neccessariae pro lubilaeo Anni Sancti in Roma lucrando II 2729; Anni Mariani II 3237; pro indulgentia adquirenda durante Anno lubilaei apud Specum Lapurdensem II 3775; Rosarii coram Ssmo Sacramento I 937 ; contentae in formula «suetis condi­ tionibus» I 1512, 11 3277; pro indulgentia Portiunculae ubique I 980; in ecclesia S. Mariae Angelorum apud Asisium I 1633; — quoad Liturgiam: ad usum antimensii a missionariis latinis II 2409; ad titulum «lesus operarius» cuidam ecclesiae romanac tribuendum II 2947; ad Missam ter litandam III 4269; ad concelcbrationem Missae in Seminariis et Collegiis Urbis 111 5275; ad titulum Basilicae Minoris concedendum III 5383; — quoad matrimonium: ad novas nuptias mixtas con­ trahendas a parte catholica quae obtinuit solutionem matrimonii in favorem fidei III 4454; ad sanandum in radice matrimonium mixtum initum cum impedimento ligaminis III 4456; ad dispensandam formam canoni­ cam matrimonii II 5050; — quoad nullitatis matrimonii declarationem ex conditione apposita I 146; vi canonis 72 Cone. Trullani III 4419; — quoad praecedentiam Tertiariorum S. Francisci I 748; — quoad Privilegium Paulinum et interpellationes dispensandas I 1591, II 2421; post adulterium partis catholicae III 5034; — in renuntiatione paroeciae I 504; — in Rescriptis I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Xumeri indicant volumes e/columnam 51* CONDITIONES LEGES ECCLESIAE CONFIRMATIO dispensationis ieiunii eucharistici II 2348; asservationis statuta IV 5479; — 5. I incenrii a Paulo: dependentia Ssmae Eucharistiae in navibus 11 3239; solutionis ma­ ab Ordinario loci 1 335. trimonii in favorem fidei III 4454; reductionis sacer­ Confessarius: pagella facultatum quam S. Pacnidotum ad statum laicalem, omnibus dispensatis oneri­ tentiaria nonnullis tribuit 1 193, II 2482, III 4018; bus III 5101; unionis exstinctivae cuiusdam Instituti facultas absolvendi a censuris reservatis ab Ordinariis religiosi feminarum III 5102; unionis monasterii TuI 286; consulens dimidiatam copulam 1510; facultas: absolvendi a censuris ob peccata contra fidem I 910, dertini cum secundo Ordine monialium Minimarum III 5252; — in Viae Crucis erectione I 1874. 921, III 4272, IV 5844; dispensandi ab irregularitatibus Condomata copula et dispensatio matrimonii rati et absolvendi a censuris: in Mexico 1 921, in Germania I 1890, in Gallia 1941; absolutio adhaerentium factioni et non consummati III 5023. «L’Action Française» I 973; facultas audiendi confes­ Condonatio bonorum Ecclesiae usurpatorum in siones: extra propriam dioecesim 1 1348, 11 2349, in Italia I 1055; Missarum IV 6212; v. Onera, Reductio. ecclesiis alterius ritus I 1409, eorum qui socii sunt in Conexio v. Connexio. Confectio actorum processus: praematrimonialis carceribus vel aliis custodiae locis I 2049, ct in itineribus nupturientium II 2154, solutionis matrimonii in fa­ aeriis 11 2482; Instructio et normae de prudentia in interrogationibus circa VI Decalogi praeceptum deque vorem fidei I 1535, II 3354, super rato et non consum­ ratione agendi cum mulieribus paenitentibus II 2174; mato I 1623, II 2134, 3159, Senorum Dei: litterae S. Alphonsus M. de Ligorio constituitur Patronus II postulatoriae I 1603, usus machinae dactylographicae 2746; manifestatio impedimenti ante matrimonium 111 4507 ct xerographicae 111 4532; altarium ex arenato cuius dispensationem obtinuerat confessarius a S. Paeroborato feno II 2937; chrismatis Π 2238, 111 4120; nitentiaria II 3597; iuxta novum Ordinem IV 5935; Constitutionum Con­ — lubilaei: facultates ordinariae et extraordinariae I gregationum iuris dioecesani 111 3881 ; inventarii patri­ 702, 730, 1445, II 2606; monita de usu facultatum 1 monii artistici Ecclesiae II 2649; linteorum pro ecclesiis: 710, 730, 1456, 1530, II 2630; facultas dispensandi, usus gossypii I 349, «rami» I 2093 ; obtectorum piorum commutandi vota el conditiones lubilaei, et absolvendi ex materia fragili 1 607, coronae Rosarii e funibus II 2502, Crucifixi ex materia «plastica» II 3925, oleorum a censuris I 746, 1448, II 2610; — Palestinae: facultates extraordinariae durante An­ sacrorum in Cena Domini 11 2238, 111 4120; paramenno Sancto Redemptionis I 1441; —peregrini durante torum iuxta forman antiquam II 2293, gothicorum II lubilaeo: facultates 1 730, 1433, 1463, 11 2633; — Urbis: 2635, novae formae IV 6102; rationis studiorum apud facultates absolvendi a censuris 1 286, III 5419; Instituta perfectionis II 3593; relationis de statu Vica­ — complicis: eius absolutio I 743; indirecte inducen­ riatus Castrensis II 3556; Statutorum Capitularium I tis in peccatum 1 1591; — militum: extenduntur facul­ 597; testamenti novitiorum 1 191, II 3598, 3821. tates capellanorum III 4128; potestas ordinaria Ca­ Conferentiae Episcoporum: nonnae circa aggrega­ pellanorum Castrensium 111 5447 ; v. Castrensis iurisditionem Episcoporum cum locales exurgunt difficulta­ ctio; — religiosorum: Magister seu Praefectus Studen­ tes 111 4476; delegatio potestatis legislativae III 4988; tium 1 150; — religiosarum: specialis singulis religiosis vigor normarum olim ad interim statutarum 111 5292; datus I 55; ordinarius dandus domibus, etsi parvis arctior coniunctio inter ipsas IV 5659, et cum Sede Ap. 1 272; obligatio eum adeundi I 363; occasionalis I 415; IV 5666; collaboratio cum Pont. Commissione «lustitia officium potest exerceri a sacerdotibus religiosis saecuet Pax» IV 5646; obligatio sequendi normas ab ea datas in materia liturgica IV 5841 ; participatio presbyterorum larizatis 111 4301. Confessio sacramentalis : usus rationis praescriptus religiosorum et laicorum IV 5911; relationes cum S.C. 1 285; conditio ad lubilaeum 1 736; dum Eucharistia pro Gentium Evangelizatione in activitate missionaria infirmis administratur 1 923; extra propriam dioecesim exercenda et coordinanda IV 6049; 1 1348, II 2349, 2429, 3569; in ecclesiis alterius ritus I — documenta ad Praesides directa: de cleri, maxime iunioris, institutione IV 5672; dc Consiliis Presbytera­ 1409, 1432; facultas confessiones audiendi tamquam conditio ad applicandas indulgentias obiectis II 2116; tibus ordinandis IV 5797; de Tribunalium ecclesiasti­ usus facultatum «pagellae» I 193, II 2482, III 4018; corum statu et activitate IV 5952; de cura patrimonii historico-artistici Ecclesiae IV 5989; puellarum extra sedem confessionalem Ill 4237; obli­ — Africae meridionalis: normae ac criteria ei propo­ gatio eam praemittendi ante Communionem 111 5403; nuntur circa praecipuas quaestiones Missionum 111 — praeceptum: pro pueris ante septennium I 103; 4250; Angliae et Valliae: facultates ei tribuuntur circa pro orientalibus I 682, 735; v. Praeceptum Paschale; processus matrimoniales IV 5962; Australiae novus — itinerantium a sacerdote comite I 1644; per viam modus procedendi in causis nullitatis matrimonii IV aèriam 11 2482; per viam ferream II 2891 ; navigantium 5877; Belgii: facultates quoad processum matrimonia­ 1 583, 1572; — in carceribus detentorum 1 2049; — mili­ lem IV 5918; Canadensis: constitutio et Statuta U tum: extenditur facultas Capellanorum III 4128; po­ 3351; Columbiae: statuta approbantur 11 3771; Galliae: testas ordinaria Capellanorum castrensium Ill 5447; v. statuta 111 5061; Hispaniae: statuta Ul 5079; facultas Castrensis iurisdictio; — religiosorum a Praefecto seu erigendi associationes fidelium pro toto nationis terri­ Magistro studentium I 150; experientiae contra ius torio IV 5586; coetus mixtus cum presbyteris IV 6226, commune IV 5796; nonnae novae circa usum ct admi6243; Insularum Philippinarum: statuta II 3047; Italiae: nistrationem IV 5943; — religiosarum: locus I 348, 364, normae 1 1398; regionis Latii 111 5220; normae circa 920, 1608; usus et administratio IV 5943; — in Urbe exercitium iuris quaeritandi religiosorum 111 5353; La­ iuxta veteres et novas normas I 286, 111 5419. tino·Americanae: collaboratio cum Confoederatione LaConfessionalis sedis 1 348; puellae non audiendae tino-Americana religiosorum III 4618; Malawi et Zamextra eam 111 4237. biae: facultates admittendi ad ordines sacros filios adul­ Confessiones Christianae : participatio communis terinos Ul 5252; Statuum Foederatorum Americae S. Eucharistiae inter fideles IV 5735; v. Oecumenismus. Septentrionalis: statuta IV 5947 v. Conventus Episco­ Confirmatio sacramentum: Const. Ap. «Divinum consortium» de sacramento Confirmationis, et Ordo porum; — Superiorum Maiorum: munus et officium in singulis recognitus IV 6141, 6146; aetas: solutio dubiorum I •52 Nuuuri indicant volumen et columnam I — 1917-1941; II — 1942-1958; 111 = 1959-1968; IV = 1969-1972 CONFIRMATIO INDEX ANALYTICUS LEGUM 1314, II 3029; consuetudo eam administrandi pueris ante usum rationis I 1379; instructio de aetate I 1400; — minister extraordinarius: sacerdos charactere epi­ scopali carens 1 641» 1463; Instructio pro simplice sacerdote delegato 1 1538; nequeunt esse Capellam habentes omnia iura sed non omnia officia parochorum 11 2391 ; administratio a Capcllanis castrensibus II 2393; Presbyteri ritus latini pro fidelibus orientalium rituum 11 2500; facultas datur Capcllanis domorum matemi- tatis, nosocomiorum ct brephotrophiorum pro puerulis in periculo mortis II 2523, 2728; indultum Capellanis militum concessum ct instructio circa indulti usum II 3044, 3091 ; item Capellanis Apostolatus maris II 3184; item tempore Cone. Vaticani secundi III 4318; — in mortis periculo: decretum «Spiritus Sancti mu­ nera» dc Confirmatione administranda iis, qui ex gravi morbo in periculo sunt constituti II 2358; gravitas morbi ct minister II 2408; extenditur decretum ad re­ giones S. C. de Prop. Fide subicctas II 2482; facultas data Capellanis nosocomiorum, pro puerulis in pericu­ lo mortis constitutis in S.F.A.S. II 2523; eadem facultas pro Germania II 2728; officia missionariorum emi­ grantium quoad Confirmationem II 3207; formula bre­ vissima administrationis Π 3827; — Ordo administrationis: disciplina Codicis servanda a sacerdote qui hoc gaudet induito, et ritus servandus II 2360; Const. Ap. de sacramento Confirmationis, et Ordo recognitus IV 6141 ; novus Ordo promulgatur in editio typica IV 6146; modus peragendi chrismationem a ministro confirmationis TV 6277; — liber confirmandorum I 176 ; — relatio de Confir­ matione non amplius mittenda II 3718. — canonica seu iuridica: cultus in causis Servorum Dei I 1354; electionis I 148, 233, 416; Universitatis Catholicae Noviomagensis I 595; Institutorum saecu­ larium I 2495; Statutorum Piae Unionis Excubiarum Imm. Cordis B.M.V. II 2946; Legis propriae seu Con­ stitutionum Confoederationis Congregationum mo­ nasticarum O.S.B. II 3013; unionis utriusque partis Ordinis Filiarum Mariae Dominae Nostrae II 3574; Academiae Alfonsianae in Urbe II 3597; valoris ma­ trimonii III 3808; iuris et praxeos S.I. circa cessatio­ nem votorum in momento dimissionis III 3966; nor­ marum circa administrationem baptismatis in Urbe IV 5894; dimissionis religiosorum a Superioribus de­ cisae IV 6300. Confoederatio Congregationum monasticarum O.S.B. approbatur et confirmatur II 3013; Lex propria et Constitutiones II 3014; alloc. pontificia ad Abbates et Priores conventuales IV 5894; — Congregationis Ordinis Canonicorum Regularium S. Augustini constituitur et approbatur III 3932; — Superiorum Maiorum Institutorum perfectionis constituitur in Hispania II 3222; Statuta II 3223; nova Statuta approbantur III 3918; CLAR = Confoederatio Latino-Americana religiosorum III 3929; collaboratio cum Consilio Episcopali Latino-Americano III 4618. Conformitas sententiarum quae nullitatem matri­ monii affirmant ex capite metus prima, altera, ex capite simulationis IV 5977; solutio in favorem fidei matri­ monii cuius valor affirmatus fuerat per duas conformes sententias III 3808. Confratemitates erectae in ecclesiis religiosorum: administratio fundationum Missarum I 415; praece­ dentia inter ipsas I 1619; habitus et insignia I 1930; — B.M.V. de Monte Carmelo: sanatio erectionum 1 1912; — Doctrinae Christianae aggregatae Archiconfraternitati ecclesiae S. Mariae de Planctu in Urbe: summarium indulgentiarum et privilegiorum I 1947; CONGREGATIONES obligatio eam erigendi in singulis paroeciis Π 3405; — Rosarii B.M.V. : absolutio generalis et indulgentiae I 607; admissio absque inscriptione durante bello I 1936; summarium indulgentiarum Π 3121; — Ssmi Sacra­ menti: obligatio eam erigendi in singulis paroeciis et aggregatio ad Archiconfratemitatem Primariam Romae I 865 ; — Ssmae Trinitatis: absolutio, indulgentiae I 607. Confucius: participatio catholicorum in obsequiis ei praestandis I 1621. Confutatio doctrinae Tribunalium Neerlandiae cir­ ca capita nullitatis matrimonii IV 6194. Congregatio generalis Cone. Vat. II cum Notificationibus Secretarii generalis circa qualificationem theo­ logicam doctrinae «de Ecclesia» III 4561, et «de Divina Revelatione» III 4767; — Ordinaria S.C. Rituum pro revisione scriptorum Servorum Dei II 3599; —ple­ naria S.C. pro Clericis die 18 oct. 1968 habita IV 5672, et die 10 oct. eiusdem anni IV 5797; — Societatis lesu: decreta circa paupertatem, quae recedere videntur a «Formula Instituti» a Summo Pontifice approbantur III 4985; sessio altera respondet requisitis statutis pro Capitulo Speciali ΠΙ 5052; alloc. pontificia eidem facta de renovatione interna Societatis lesu ΠΙ 5055; Sum­ mus Pontifex laudat opus legislativum atque criteria et pericula indicat accommodatae renovationis Insti­ tutorum perfectionis III 5315. Congregationes marianae: relationes cum Actione Catholica I 1431; nonnulae facultates tribuuntur Dire­ ctoribus in favorem congregatorum II 2429; Sum­ marium indulgentiarum et privilegiorum II 2510, 2588; Const. Ap. «Bis saeculari» de Congregationibus Ma­ rianis II 2516; supplementum ad «Summarium indul­ gentiarum » II 2588; facultas celebrandi Missam Imm. Conceptionis B.M.V. die in universo orbe eis dicato II 2588; Epistula Ap. de Congregationibus Marianis pro­ vehendis II 2742; sanantur defectus adseriptionis mem­ brorum ob omissa nomina in albo II 2756; «Regulae communes» II 2948; constitutae Foederationis ap­ probantur Statuta II 3151 ; Statuta Foederationis mundialis II 3153; mutatur nomen in «Communitates vitae Christianae» III 5332; principia generalia et Statuta Foederationis mundialis Communitatum vitae Chri­ stianae III 5332; v. Communities vitae christianae; — monasticae: Prior claustralis et Superior non ve­ niunt nomine superioris localis I 475; Prioribus conventualibus convenit condicio Superiorum maiorum I 521; monachorum Camaldulensium unitur Congrega­ tioni Eremitarum Camaldulensium de Etruria I 1627; Ordinis Canonicorum Regularium S. Augustini: Confoe­ deratio III 3932; Ordinis Sancti Benedicti: transitus ab una in aliam I 172; nova efformatur sub titulo «Annun­ tiationis B.M.V.» e seiunctis Abbatiis Congregationis Beuronensis et Brasiliensis I 284; Casinensis: facultas thurificandi in Missis cantatis I 1871; Confoederatio confirmatur II 3013; Lex propria seu Constitutiones Confoederationis II 3014; Solesmensis: titulus Abbatia donatur monasterio S. Crucis de Valle Occasorum in Hispania II 3834; facultates quaedam delegantur a Sede Ap. Abbatibus Praesidibus Congregationum Mo­ nasticarum III 4559; — religiosae: electio Moderatricis generalis I 287; normac secundum quas S.C. de Rei. procedere solet in novis approbandis I 374; missionariorum Imm. B.M.V. de Scheut obnoxia fit S.C. de Prop. Fide I 384; Sororum a Missericordia: natura iuridica I 783; calendarium proprium Congregationum religiosorum I 832; Missa in honore Fundatoris vel Fundatricis I 1434; Ordo S. Hieronymi Congregationis B. Petri de Pisis suppri­ mitur I 1439; Missionariorum Filiorum Imm. Cordis I =1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volvmf.n et columnam 53 CONGREGATIONES INDEX ANALYTICUS LEGUM CONGREGATIONES ROMANAE B.M.V. (Claretiani); novum Officium Imm. Cordis distribuendi Communionem in manu IV 5700; v. etiam B.M.V. eis conceditur Π 2341 ; Congressus ex universis MIW antiqua Congregatio Rituum; orbis regionibus coadunatur Romae II 2813; alloc, — de disciplina Sacramentorum: facultates speciales pontificia in fine Congressus II 2835; effectus aggrega­ quas tribuere solet Ordinariis circa dispensationes ma­ tionis ad Ordinem Fratrum Minorum illarum Congre­ trimoniales I 497; dubia soluta circa competentiam I gationum quae Regulam Tertii Ordinis franciscalis non 520; normae datae Consultoribus pro tractandis causis profitentur Π 3770; Sororum Adoratricum /Xncillarum de matrimonio rato et non consummato I 907; regulae a Ssmo Sacramento et Caritate eligunt S. Antonium servandae in processibus super nullitate sacrae Ordi­ M. Claret Patronum praecipuum III 4490; — juris nationis 1 1282; interventus in processum nullitatis ma­ dioecesani: celebratio Capituli generalis I 399; decretum trimonii per Promotorem Iustitiae accusati 1 1931; circa Congregationes religiosas aut pias Societates iuris facultates sacerdotibus et militibus germani exercitus dioecesani distinguendas ac recognoscendas I 516; do­ concessae durante bello I 1934; responsa authentica cumenta ad «nihil obstat» obtinendum pro erectione IV de eius competentia in causis nullitatis matrimonii I 5955; — indigenae in Missionibus: Instructio de iisdem 1990; Instructio de institutione clericali et religiosa I condendis I 1807; normae de earum regimine I 1809; 1203, extenditur ad clericos S.C. de Prop. Fide subiectos normae pro Constitutionibus conficiendis ΙΠ 3881 ; I 2042; formula sub qua definit causas de matrimonio necessitas alicuius Superioris et Magistri novitiorum rato ct non consummato II 2116; responsa data dubiis pro eis erigendis III 5191; v. Instituta perfectionis et circa Instr. «Sacrosanctum» I 2064; de processu praosingulas Congregationes; matrimoniali nupturientium II 2154; facultates conces­ sae Ordinario et Capellanis Castrensibus Hispaniarum — Tertii Ordinis Saecularis S. Francisci: sanantur II 2912; facultas administrandi Confirmationem con­ defectus in erectione I 148, 599, 955, 1004; cessa Capellanis militum Hispaniae II 3091; nova — vitae communis sine votis: facultas dandi litteras ordinatio et competentia III 5231; competentia circa dimissoriales et ordinandi alumnos titulo mensae com­ «quaestiones» de validitate matrimonii IV 5907; facul­ munis I 1609; — Missionis: festum dedicationis om­ tatem dat Ordinario instruendi immediate, sine praevio nium ecclesiarum I 1518; facultas addendi in Missa recursu, causas de matrimonio rato et non consum­ orationem pro gratiarum actione I 1715; Institutum Filiarum Caritatis subiicitur Superiori Generali cum mato IV 5916; — pro Doctrina Fidei: appellatio ordoque procedendi exemptione ab Ordinariis locorum II 2383; v. Socie­ decernitur III 4807; munus Commissarii supprimitur tates vitae communis. III 4967; nova constitutio et competentia III 4807; Congregationes Romanae: competentia aliquarum mutatur eius competentia circa causas matrimoniales I 520; iura Advocatorum I 612; ordines Praelatorum I 1575; iura, officia et privilegia Assessorum ct Secre­ III 5096; mens circa amputationem foetus et mem­ brorum corporis humani et circa cadaverum crema­ tariorum I 1577; normae quibus ordinantur personae tionem III 5121; nova determinatio competentiae III (Regolamento per il personale) II 2869, III 5298; non­ nulli Episcopi dioecesani cooptantur inter membra III 5229; v. etiam Congregatio Sancti Officii; — pro Ecclesia Orientali: constitutio et competentia 5221; Const. Ap. «Regimini Ecclesiae» de Romana I 57; Commissio pro Russia ab ea seiungitur I 1167; Curia denuo ordinanda Π1 5224; nova ordinatio gene­ transmittit directe ad Rotam Romanam causas matri­ ralis personarum III 5298; decisiones cadunt sub com­ moniales in quibus pars conventa est acatholica I 1380; petentia Signatura Ap. III 5415, IV 5502; normae pro modus inscribendi litteras ad eam missas I 1518; Motu competentia in fidelium associationes 111 5446; recursus pr. de eiusdem jurisdictione I 1875; relatio annua mit­ contra decisiones 111 5415, IV 5502, 5917; duae no­ tenda a sacerdotibus ritus orientalis curam animarum vae ortae e divisione S. C. Rituum IV 5336; v. Curia; habentibus extra Patriarchatum sub iurisdictione Ordi­ — pro Causis Sanctorum: constitutio et competen­ tia determinatur propria IV 5536; narii alieni ritus I 1900; facultas quas concedere solet — pro Clericis: constitutio et competentia Ill 5233; Ordinariis sibi subiectis II 2156, III 4135; normae pro facultates Ordinariis locorum tributae III 5283; con­ sacerdotibus c patria expulsis in Germania degentibus gregatio plenaria d. 18 oct. 1968, dc formatione cleri II 2338; v. Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus; IV 5672; animadversiones in coctum mixtum Episco­ — pro Ecclesiis Orientalibus: constitutio et compe­ porum ct Presbyterorum in Hispania IV 6226, 6243; tentia ΠΙ 5230; v. etiam antiqua Congregatio Concilii; — pro Episcopis: constitutio et competentia III 5230; — Concilii: competentia in quibusdam negotiis reli­ v. etiam antiqua Congregatio Consistorialis; giosorum 1 191; «Studium» restauratur 1 235; ordi­ — pro Gentium Evamgelizatione v. Congregatio de natio «Studii» 1 248, 111 3973; dubia solvuntur circa Propaganda Fide; competentiam 1 520; interventus cum agitur dc censibus — pro Institutione Catholica: constitutio et compe­ et praestationibus circa res et bona ecclesiastica perfi­ tentia III 5235; mens circa Seminaria minora aliaque ciendis in Italia II 2176; novae normae «Studii» 111 similia formationis clericalis instituta III 5371; item 3973; alloc, pontificia circa officia pastoralia erga circa divisionem Seminariorum in parvas communita­ turistas 111 4341; v. Congregatio pro Clericis; tes per varia loca dispersas HI 5375; v. Congregatio de — Consistorialis: dubia solvuntur circa competen­ Seminariis et studiorum Universitatibus; tiam 1 520; facultates Ordinario et Capellanis Castren­ — pro Negotiis ecclesiasticis extraordinariis: consti­ sibus in Hispania 11 2943; conditiones quas solet ap­ tutio et competentia 1 761 ; decretum «Maris Caribici» ponere in concedenda asservatione Ssmae Eucharistiae Π 3245, III 5416; concedit licentiam clericis iter fa­ in oratorio navis ll 3239; facultates quas Legatis Apociendi in regiones communistarum III 5146, 5217; v. stolicis procurat 11 3340; v. Legati Romani Pontificis; etiam Consilium pro Publicis Ecclesiae Negotiis; normae «Sedes Sapientiae» tenet Instituta perfectio­ — negotiis religiosorum sodalium praeposita: dubia nis ab ea dependentia III 3725; v. Congregatio pro circa competentiam una cum S.C. Concilii I 191, 520; normae secundum quas procedere solet in novis’ Reli­ Episcopis ; — pro Cultu Divino: constitutio et competentia IV giosis Congregationibus approbandis I 374; revisio 5536; Epistula quam mittere solet petentibus indultum Constitutionum religionum Codici conformatarum I ♦54 Niunr.fi indicant volumen et column.vm I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969 197 > CONGREGATIONES ROMANAE LEGES ECCLESIAE 410; commissiones internae instituuntur I 1239; In­ structio dc formatione clericali et religiosa d. 1 dec. 1931 edita I 1355, tenet etiam Societates Missionum depen­ dentes a S.C. de Prop. Fide 1 1492, 2042; decretum datum dic 25 iulii 1941 una cum S.C. de Seminariis I 2082, non tenet eos qui c Seminariis exeunt ad ample­ ctendam vitam religiosam II 2124, 2130; instituitur Commissio pro institutione alumnorum curanda II 2238; elenchus quaestionum pro relatione dc statu reli­ gionis durante et post bellum eidem mittenda II 2247; mens circa administrationem eleemosynarum in ec­ clesiis paroccialibus quae religiosis committuntur It 2566; Epistula Ap. ad Card. Praefectum de proximo Congressu religiosorum Romae anno 1950 celebrando II 2813; instituitur «Studium seu Schola Practica de iure religiosorum» II 2919; formula qua utitur in exclaustrationc qualificata concedenda II 3213; ap­ probat Statuta Foederationis religiosorum in Lusitania II 3220; formula qua utitur: pro exclaustrationc ad experimentum religiosorum sacerdotum 11 3239, pro saecularizationc religiosorum non sacerdotum cum vo­ tis simplicibus perpetuis II 3240, pro restauratione votorum sollemnium monialium quae vota simplicia emittebant II 3240; Epistula Ap. ad Card. Praefectum circa vocationem et apostolatum Institutorum docen­ tium II 3264; formula qua utitur ad nominandum Dele­ gatum pro Foederationibus monialium cum facultati­ bus Π 3339; competentia in transitum associationum fidelium in Instituta saecularia II 3538; ad eam transmit­ tenda pro approbatione «Ratio studiorum» religiosorum II 3593; sanat canonicam erectionem domorum O.F.M. in locis Missionum ob defectum beneplaciti proprii II 3874; Institutum «Sedes Sapientiae» constituitur sub eius auspiciis III 4498; nova ordinatio ac competentia III 5235; v. Congregatio pro Religiosis et Institutis Saecularibus; — de Propaganda Fide: revocat facultates Ordinariis Missionum concessas I 218; facultates decennales an­ no 1920 concessae I 249; delimitatio paroeciarum eidem subiectarum I 350; Congregatio Missionariorum de Scheut declaratur eidem subiecta I 384; relatio quin­ quennalis eidem exhibenda I 446; relatio annua ei mittenda a Collegiis Missionum I 1114; significatio vocis «ecclesiis» in suis facultatibus I 1153; territorio quae ab ea dependent considerantur terrae missionum I 1149; relatio statistica eidem quotannis transmittenda I 1186; formula «extra ordinem» facultatum decen­ nalium pro dioecesibus: Sarajewo, Banjaluca, Mostar, Antirari, Scopia I 1231; decretum «Inter reliquas» tenet Societates Missionum ab ea dependentium I 1406; praxis sequenda in transitu Institutorum religiosorum in suam jurisdictionem I 1434; Missa pro populo in suis regionibus I 1466; normae pro expediendis Bullis erectionis vel mutationis circumscriptionum ecclesia­ sticarum, et collationis tituli episcopalis in suis regio­ nibus I 1491; Instructio S. Cong. de Religiosis de formatione clericali et religiosa I 1355, tenet etiam So­ cietates Missionum I 1492; Card. Praefectus pro tem­ pore eligitur Magnus Cancellarius Athenaei Urbani I 1513; normae pro Seminariis regionalibus quae commituntur Institutis religiosis vel Missionalibus ab ea dependentibus I 1533; annua relatio tenet Episcopos eidem subiectos I 1544; facultates quas tribuit alumnis proficiscentibus e Collegio Urbano in territoria eidem non obnoxia 11618; item caeteris alumnis et Missionariis apostolicis I 1629; Statuta Athenaei Urbani I 1646; quaestiones pro relatione quinquennali eidem mittenda I 1845; schema pro relatione annua Collegiorum Missio­ num quae ab ea dependent I 1852; normae pro conficien­ CONGREGATIONES ROMANAE dis Constitutionibus Congregationum iuris dioecesani ab ea dependentium III 3881 ; facultates Formulae Maioris ct Minoris quas ipsa Ordinariis Missionum concedit I 2031, 2033, II 2851, III 4005, 4010, IV 5955; facultates speciales concessae Ordinariis Americae Latinae eidem subiectis I 2059; subiectio cuiusdam Instituti Sororum declaratur II 2151; interpretatio facultatis decennalis de usu altaris portatilis II 2317; Instructio de relatione quinquennali eidem exhibenda II 2322, III 3893; In­ structio de collaboratione inter Unionem Cleri pro Mis­ sionibus et cetera Pontificia Opera Missionalia II 2613; Epistula Ap. ad Card. Praefectum de assignanda die ad Opus Sanctae Infantiae singulis annis promovendum II 2834; beneplacitum Apostolicum pro prima domo religiosa Institutorum iuris dioecesani erigenda in novis circumscriptionibus eidem subiectis II 3514; Instituta perfectionis ab ea dependentia tenentur normis Const. «Sedes Sapientiae» II 3725; applicatio Decreti S.C. de Seminariis circa readmissionem eorum qui e Seminariis eggressi sunt II 3774, 3809; sanantur erectiones do­ morum O.F.M. in locis eidem subiectis invalide forsan factae II 3874, 3924, ΠΙ 5420; facultas Superiorum S.I. erigendi Viam Crucis in territoriis eidem obnoxiis III 3929; facultates decennales 1960-1970 Ordinariis Mis­ sionum concessae III 4005; mutanda et addenda in Facultatibus III 4010; facultates Nuntiis, Internuntiis et Delegatis Ap. in territoriis eidem subiectis III 4165; tollitur eius «vetitum» ut Superiori Regulari Missionis tribuatur vox activa in Capitulo Provinciali sui Ordinis religiosi III 4499; mutatio appellationis in S.C. pro Gentium Evangelizatione novaque eius ordinatio et competentia IU 5236; facultates speciales tributae Insti­ tutis religiosis mulierum iuris pontificii ab ea depen­ dentibus III 5250; membra adiuncta et Consultores S.C. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide III 5317; sanat erectiones domorum et novitatuum invalide forsan factae in suis territoriis III 5420; item monasteriorum monialium III 5420; Instructio «Reno­ vationis causam» IV 5455, extenditur ad Instituta reli­ giosa ab ea dependentia IV 5492; relationes cum Episco­ porum Conferentiis quoad activitatem Ecclesiae missionariam IV 6049; — pro publicis Ecclesiae negotiis v. Consilium ; — pro Religiosis et Institutis saecularibus ; denomina­ tio, ordinatio et competentia III 5235; suspendit obli­ gationem mittendi relationem quinquennalem et urget delationem actorum Capituli specialis de renovatione III 5278; facultates quinquennales tribuit Ordinariis locorum III 5283; exhibendus eidem est elenchus Fa­ cultatum quas gaudent Instituta singula circa onera Missarum IV 6212; recursus ad Signaturam Ap. contra suum decretum confirmans dimissionem religiosorum a Superioribus decisam IV 6300; alloc, pontificia ad coetum Superiorum Maiorum Institutorum religioso­ rum sub eius auspiciis coadunatum IV 6321 ; v. etiam supra Congregatio negotiis religiosorum; — Rituum; applicatio cuiusdam Decreti ad religiosos exemptos 1 644; mens quoad currus adhibendos in Processionibus I 654; privilegia quae concedere solet in triduo vel octiduo celebrando intra annum a Beatificatione vel Canonizatione Servi Dei I 747, 1240, 111 4332, 5428; «Decreta Authentica» vol. VII Appendix II cum indice generali I 859; declaratio non authentica quaedam declaratio eidem tributa I 1106; quaedam sua declaratio d. 7 iun. 1919 de absolutione generali 1 213, extendit ad Tertium Ordinem Regularem S. Francisci I 1344; facultates sacerdotibus exercitus germani con­ cedit durante bello I 1933; Epistula Ap. ad Card. Propraefectum dc novo Statuto consociationis S. Caeciliae I = 1917-19-11: II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Xiuneri indicant volumen tl columnam 55 4 CONGREGATIONES ROMANAE LEGES ECCLESIAE CONNEXIO Π 2905; respondit ad dubia circa decretum «De rubri­ nes concessae intervenientibus vel operam praestanti­ cis ad simpliciorem formam redigendis» II 3372, ab bus I 656; celebratio Missae media nocte I 1925; Epi­ ea datum II 3395; facultates concedit Ordinario et stula circularis circa celebrationem I 2026; Capellanis Castrensibus Hispaniarum II 2912; Congre­ — Institutorum saecularium: alloc, pontificiae I 5887, gatio ordinaria super scriptis Servorum Dei: modus 6221, 6310; iuris peritorum canonistarum: ad cele­ servandus Π 3599; solvuntur dubia circa privilegia olim brandum octavum centenarium Decreti Gratiani II Germaniae concessae circa modus Missae adsistendi 3032; ex omnibus nationibus coadunati III 5378, IV post novam eius Instructionem de musica sacra II 5738; iuris peritorum civilium de iure poenali; II 3199, 3838, datam II 3877; tribuit facultates quinquennales 3358, IV 5627; sodalitatis ex iuris peritis catholicis Ordinariis locorum III 5283; nova Ordinatio et compe­ Italiae II 3326, 3358, III 3999, IV 6348; legumlatorum tentia III 5232; in duas Congregationes dividitur al­ ex universis nationibus IV 6313; liturgicus pastoralis teram pro Cultu divino, alteram pro Causis Sanctorum Asisii habitus II 3547; IV 5536; — medicorum catholicorum II 2635, 3540; obstetricum — Sancti Officii: competentia tribuitur in censuram Π 2926, III 5046; urologiae II 3208; sodalitatis univer­ librorum I 37; monitum circa modum eidem mittendi salis II 3301; universalis de fecunditate ct sterilitate litteras I 166; revocatur monitum I 840; inter cius mem­ humana II 3499; Gynecologiae et obstetriciae III 5046; bra adnumeratur Card. Praefectus S.C. de Seminariis cardiologorum paediatrarum III 5153; Moral rearme­ Studiorumque Universitatibus I 898; cius competentia ment (MRA): participatio clericorum et religiosorum in causis matrimonialibus acatholicorum I 930, 1355; II 2915, 3440; musicae sacrae II 3301; — Oecumenici: dubium I 889; monitum de mixtis modus parandi preces eidem exhibendas I 1378; non­ conventibus acatholicorum cum catholicis II 2504; nulla territoria Africae non tenentur observare eius participatio catholicorum in conventibus «Internatio­ decretum de cautionibus in mixtis nuptiis I 1591 ; littera nal Council of Christians and Jews» II 2849; Pastoralis Secretarii ad urgendam Instructionem de confessariorum prudentia in interrogationibus faciendis deque Asisii II 3547; Hollandiae IV 5698; — Religiosorum anni 1950 Romae habitus: Epistula ipsorum cum mulieribus paenitentibus agendi ratione II 2174; responsum circa cathecumenos Indiae comAp. 11 2813; alloc, pontificia II 2835; circa accommo­ datam renovationem Institutorum perfectionis: normae partem quacum vivunt retinentes II 3031; interpretatur II 3475; utriusque cleri in Hispania II 3546; Romae eius Instructionem circa novam disciplinam ieiunii anno 1957 celebratus II 3800; Olysiponi in Lusitania eucharistici II 3134; locus Commissarii in «Cappella» indictus II 3823; Superiorum Maiorum III 4121, 5059; ct pompa Pontificia II 3831; recursus quoties pars — Signaturae Apostolicae: recursus contra decisio­ catholica cuius matrimonium solutum est in favorem fidei, novas nuptias mixtas contrahere intendit Π 3841 ; nes eiusdem Congressus IV 5945; Synodi Episcoporum: in hoc casu non solet dispensare a disparitate cultus II alloc, pontificia IV 6329; Tabulariorum ecclesiasticorum III 4557; «Turismi et Pastoralis»: alloc, pontificia III 3867; cius nomen et ordo mutatur, in posterum «Con­ gregatio pro Doctrina Fidei» appellanda III 4807; v. 4341; v. Coetus, supra Congregatio pro Doctrina Fidei: Congruae supplementum I 770. Congus (Zaire): erectio: Delegationis Ap. I 1147, — de Seminariis et Studiorum Universitatibus: Epistula Universitatis Catholicae «Lovanium» II 3612, HierarAp. ad Card. Praefectum circa Seminaria ct studia clericorum 1 488; dubia soluta circa eius competentiam chiae ecclesiasticae III 3977, Nuntiaturae Ap. III 4341. Coniugalis vitae quaestiones morales, et de iure I 520; Card. Praefectus cooptatur inter Patres Cardi­ nales Congr. S. Officii ct Commissionis Biblicae I 898; ad vitam prolis conceptae II 2940. Motu pr. de cius sede 1 909; constituitur penes eam Coniugium Christianum: sanctitas III 4117. «Officium centrale pro scholis catholicis in Italia», cui Coniunctio mulieris legitima cum viro polygamo subiccta notificantur Instituta educationis religiosorum ad fidem catholicam convertentis I 1916; Corporis I 1385; Summus Pontifiex sibi reservat munus Praefecti mystici Christi cum ipso Christo: Encyclyca Ap. II 1 1831; Opus vocationum sacerdotalium constituitur 2182; Episcopatus cum Romano Pontifice in regimine apud ipsam I 2098; qui c Seminariis exeunt ad am­ Ecclesiae III 4610; Conferendarum Episcoporum inter plectendam vitam religiosam non tenentur decreto d. 25 se IV 5659, et cum Sede Ap. IV 5666; vitae eremiticae iul. 1951, ab ea dato 1 2082, II 2124, 2130, 2270, 3774, cum sacerdotio ct cultu liturgico IV 6045. 3809, 3813, 3867, 111 4350, 5145; elenchus quaestionum Coniux: praesumptio mortis I 2, 341, III 4270; pro relatione durante ct post bellum eidem mittenda II separatio coniugum via administrativa I 1399; causae 2247; decretum ab ea datum dc admissione ex-alumseparationis non transeunt in rem iudicatam I 2054; norum seminariorum I 2082, late interpretandum est inhabilis ad accusandum matrimonium II 2231; datur II 2270; Instituta ab ea probata pro commoratione documentum libertatis ob praesumptam mortem III clericorum ct sacerdotum Romae studentium II 2344; 4270; baptismus alterius coniugis limitat usum Privi­ responsa tradit dubiis circa decretum dc admissione legii Paulini III 4420; interpellatio coniugis infidelis cx-alumnorum Seminariorum, 1 2082, ab ea editum II ante baptismum alterius partis III 4617; dispensatio 3809; ab eiusdem competentia pendet quaelibet stu­ super rato et non consummato concedi non solet diorum Universitas in Ecclesia III 3981; mutatio ap­ quoties coniuges copulam onanisticam vel condomatam pellationis in «Sacram Congregationem pro Institu­ exercuerunt 111 5023; coniuges relinqui possunt in bona tionem Catholicam III 5235; v. Congregatio pro Insti­ fide in casu solutionis invalidae matrimonii in favorem tutione Catholica. fidei et in casu baptismi dubii 111 5218; capacitas proCongressus Actionis Catholicae Antucrpiae haben­ ccssualis scu legitimatas activa ad agendum fratrum dus I 963; celebratio Missae in media nocte II 2383, coniugis defuncti IV 6122. 2653; biblici: Instructio circa eorum celebrationem Connexio causarum: querela nullitatis contra de­ II 3424; cutechlstici: nonnae servandae 1 682; censorum cretum Decani Rotae Romanae eam negantis IV 5934 ; librorum: alloc, pontificia 11 3460, III 3981; onerum seu obligationum cum sacra Ordinatione: — Episcoporum v. Conferentia Episcoporum; Eucha­ dispensatio IV 5966; v. Reductio sacerdotum ad statum ristici: indulgentiae, privilegia, indulta et dispensatio­ laicalem. •56 Numeri Indicant volumen d columnam I - 1917-1941; II =» 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 CONOPEI CONSOLATA INDEX ANALYTICUS LEGUM Conopei material 1994; color tempore Adventus ct Quadragesimae II 2482; obligatio III 4935. Consanguinitas: dispensatio impedimenti in primo gradu lineae collateralis mixto cum secundo I 1342; computatio in iure orientali relate ad impedimentum constituendum II 3140; exsistentia impedimenti ac­ curate inquirenda ante nuptias II 3422, Conscientia: S. Paenitentiaria facultates tribuit confessariis pro hoc foro I 193, III 4018; peccati mor­ talis ante Communionem sacramentalem III 5403. Consecrata species eucharistica: poenae ob abiectionem extenduntur ad Orientales I 1571; saecularitas et natura Institutorum saecularium IV 6310. Consecratio altaris ex plurimis laminis lapidis com­ positi 1 1350; indulgentiae conceduntur ab Episcopo delegante et promulgantur a delegato I 1350; amissio et reconsecratio II 2209; formula adhibenda II 2916; — calicis: eius defectus non officit validitatem sacrae Ordinationis 1 1785; facultas datur Superiori religio­ sorum II 2433; ad concedendam facultatem sacerdoti non sufficit sola absentia Episcopi II 2741 ; — Ecclesiae: ieiunium I 1103; nequit eam facere valide Abbas nullius non Episcopus in alieno territorio 1 1238; requisita ex parte mensae altarium II 2937; — Episcopalis: Const. Ap. de duobus Episcopis adstantibus II 2256; sine canonica provisione II 2885; — Eucharistica: nonnulla definienda in novis precibus eucharisticis quoad verba III 5442; — familiarum Cordi lesu I 108; normae et ordinatio in Italia I 122; — generis humani seu mundi Cordi lesu I 829; Cordi Imm. B.M.V. II 2145; — Institutorum saecularium: Communio sodalium sub utraque specie in die uniuscuiusque propria III 4688; ratio ac natura propria in Ecclesia: alloc, pontificia IV 5887; consistit in saecularitate consecrata et in conse­ cratione saeculari IV 6310: — oleorum sacrorum pro anno 1943 conficienda II 2238; Missa dicenda ab Episcopo in Cena Domini, et ritus servandus a sacerdote III 4120; ab Ordinario non Episcopo III 4553; Ordo recognitus IV 5935; v. Oleum sacrum; — religiosarum: elementa IV 6321; — Virginum: pro milieribus in saeculo viventibus I 869; facultas adhibendi ritum apud aliquas moniales S.F.A.S. II 2801; ritus apud moniales post Const. Ap. «Sponsa Christi» II 3091 ; novus ritus promulgatur IV 5829; usus novi ritus a religiosis feminis IV 5985. Consensus Capituli monialium ad alienanda bona monasterii I 837; Legati Pontificii in regione pro usu facultatum specialium durante bello II 2229; Ordinarii loci ad centrum non autonomum constituendum Insti­ tuti saecularis «Opus Dei» II 2623; matrimonialis vitia­ tus acatholicorum qui conversionem catholicam volunt; Instructio pro causis pertractandis in Succia III 3893, 3900; renovatio ad convalidandum matrimonium ex de­ fectu aetatis III 4690; modus exquirendi apud religiosos: experimenta contra ius commune IV 5796. Conservatio bibliothecarum, archivorum ct mu­ saeorum ecclesiasticorum I 544, praesertim in Seminariis Italiae I 868; obiectorum artis et historiae in Italia I 957, 1922; linguae latinae in chorali recitatione Officii divini III 5018; particularum et fragmentorum Ho­ stiarum IV 6264. Consideratio aliarum veritatum fidei ad lucrandas indulgentias Rosarii III 4020. Consilia et praecepta pietatis: oppositio II 2532. Consilium administrations bonorum ecclesiastico­ rum in Missionibus I 176, 396; ordinarium et extraor­ dinarium bonorum Collegii S. Ansclmi de Urbe I 834; bonorum dioeceseos romanae IV 5905; — cinematographiae, radiofoniae et telcvisionis: Epistula Praesi- dis II 3145; Statuta II 3334; novae leges ΙΠ 3926; Epistula Ap. Praesidi missa III 4219; dioecesanum constituendum II 3145; — «Cor Unum» de humana et Christiana progressione fovenda in Urbe conditur IV 6138; alloc, pontificia de muneribus Consilio commissis IV 6333; — Dioece­ seos catholicae ritus latini Albae Iuliensis iuxta initam Conventionem I 1390, I 1392; — Episcoporum v. Con­ ferentia Episcoporum; — F.A.O. = Food and Agri­ culture Organization»: alloc, pontificia recurrente vi­ gesimo anno ab cius constitutione IV 5919; — Helvetiae Civitatum Foederatarum: conventiones cum Sede Ap. III 5404, IV 5980; — Instrumentis communicationis so­ cialis: constituitur III 4483; Instructio pastoralis IV 6073; v. Communicatio socialis; — de Laids: consti­ tutio III 5093,5238; Epistula Ap. Praesidi missa IV 6056; — Liturgiae ad exsequendam Constitutionem conci­ liarem: licentia ad experimenta liturgica inducenda III 4684; alloc, pontificia ei concessa III 5043; approbatio «ad interim» textuum liturgicorum in lingua vernacula III 5454; — Missionariorum qua Consilium administrationis bonorum in Missionibus I 176; — Nationum Uni­ tarum: alloc, pontificia coram habita 111 4719; — Oecumenicum Genavae: alloc, pontificia in eius aedibus ha­ bita IV 5572; — Operis a Propagatione Fidei: constituitur centrale pro dioecesibus Italiae I 372; Statuta I 462; pecunia collecta in dioecesibus transmittenda est ad Opus Pon­ tificium I 523; duo Consilia centralia constituuntur pro regione canadensi et fiunt nominationes I 523; indul­ tum oratorii privati conceditur sacerdotibus adseriptis I 653; alloc, pontificia Moderatoribus et membris IV 6271; Consilium generale Operis Apostolici in Hibernia constituitur II 2241; — paroeciale Actionis Catholicae in Italia: Statuta I 926; — Pastorale dioeceseos romanae: constitutio et ordi­ natio III 5106; — Presbyterale: dioeceseos romanae constituitur et ordinatur III 5106; novum constituitur novisque normis instructum IV 5695; senatus Episcopi in regimine dioeceseos IV 5637; Litterae circulares de Consiliis Presbiteralibus IV 5787; — pro Publicis Ecclesiae negotiis: constitutio et com­ petentia III 5229; decretum «Maris Caribici» quo limi­ tes Legationum recognoscuntur II 3245, III 5416; — Religiosorum: nationale seu foederatio in Lusita­ nia: Statuta II 3220; Superiorum generalium Urbis: Statuta III 4320; v. Unio Superiorum Generalium; De­ finitorum pro admissione ad Professionem: sanantur defectus III 4668; cui competit votum deliberativum dare ad professionem sollemnem IV 5654; consilium vel consensus iuxta nova experimenta IV 5796; — Se­ cretoriae Synodi: alloc, pontificia IV 6329; — Sodalitatis Advocatorum: alloc, pontificia III 4665; — Tabulariis curandis Italiae praepositum: constitutio ct statuta III 4025; — Unionis cleri pro Missionibus: Statuta II 2235; — Vigilantiae antimodernisticum manet in vigore post Codicem I 110. «Consilium suum persequens»: decretum S. Paenitentiariae circa facultates adnectcndi indulgentias piis obiectis I 1462, 1787. Consistorialia beneficia v. Beneficia ecclesiastica. Consociatio iuvenum Actionis Catholicae: congres­ sus Antuerpiae I 963; Instituti biblici et Orientalis cum Athenaeo Gregoriano I 963; dioecesanae in Gallia: Encyclica I 635; humana: tutanda a Consilio Nationum Unitarum III 4719; modus conciliandi iura individualia cum exigentiis demographicis III 5153; v. Associatio. Consolata: erectio Collegii intemationalis pro Mis­ sionibus exteris I 596. I = 1917-1911; II = 1942-1958; III =« 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri Indicant volumbx ft columnM4 57* CONSORTIO LEGES ECCLESIAE CONTUMAX Consortio humana: opus Ecclesiae in educatione Constitutionalis clausura IV 6285; v. Clausura. et cultura IV 5937; pax inter nationes debet institui Constructio processus v. Instructio. firma ac duratura IV 6345. Consuetudo obvolvendi capsam defunctorum orna­ Constantinianus Ordo S. Gcorgii I 706. mentis albis apud sorores I 778; lavandi manus post Conslantinopolitanus: Delegatio Ap. ct missiones Missam I 1036; voti ieiunandi clericorum I 1708; admi­ ad eam pertinentes I 164; Archiepiscopus Armcnorum: nistrandi Confirmationem pueris ante usum rationis 1 restitutio sedis et tituli I 953; seminarium intcrrituale 1379; addendi nomen Patroni orationi «A cunctis» I S. Ludovici regis I 1535, ct eiusdem Statuta I 1536; 1902; centenaria celebrandi Patronos non dc praecepto Ecclesia: officia caritatis ecclesiae catholicae erga eam in Gallia II 2814; mutandi mysterium Rosarii quoli­ III 4810; Patriarcha oecumenicus Athenagora I: de­ bet anno III 4264. claratio cum Paulo Pp. VI communis III 4802; et huius Consultatio radiaesthesiae a clericis II 2120; techni­ ad eum litterae circa unitatem ecclesiarum redinte­ cs Civitatis Vaticanae 1 1595; v. Consultores; Sedis Ap. pro novis Operibus intemationalibus catholicis insti­ grandam III 5219. Constitutio Tribunalis: unius tantum iudicis pro tuendis II 2759. omnibus causis cum modo procedendi summario III Consultores administrationis in Missionibus I 396; 3881 ; collegialis I 1407; in causis civilibus Status Civi­ S.C. de Sacramentis: normae pro tractandis causis de tatis Vaticanae I 1412; pro causis matrimonialibus in rato et non consummato 1 907; dioecesani: an possint esse religiosi I 1238; technici Civitatis Vaticanae: insti­ Missionibus I 1466; tertiae instantiae pro Austria I tutio coetus I 1595; Commissionis Codicis iuris canonici 1908; tertiae instantiae in S.F.A.S. pro causis matri­ recognoscendo: alloc, pontificia III 4793; S.C. pro monialibus II 2136; appellationis pro orientalibus III Gentium Evangelizatione: designatio, tempus, officia III 3130; v. Erectio; — Patronorum v. Nominatio. 5317; Corpus pro regimine Status Civitatis Vaticanae Constitutiones Apostolicae Benedicti XIII de in­ III 5347; tres pro dubiis maioribus discutiendis in gressu iudaeorum et mahumetanorum in O.P. III 4956; Benedicti XIV, Leonis XIII, Pii XI de ratione lubilaei I causis Servorum Dei IV 6352. Consummatio matrimonii: in his causis Defensor 1456, 1530, et Pii XII II 2630; «Altitudo» Pauli Ul 1 vinculi debet pro ea concludere I 1782; inter baptizatos, 1829, 1914; «Auspicantibus Nobis» 1 999,1033; «Chris­ etsi acatholicos, impedit solutionem ab Ecclesia I 1941 ; tus Dominus» II 3123, 3147, 3596; «Deus scientiarum notio iuridica I 2050; mens S.C. de Sacramentis circa Dominus» I 1272, III 5355; «Mirificus eventus» III notionem consummationis I 2051; adhibitis mediis 4804, 4973; «Missale Romanum» IV 5511, 5644; «Pro­ aphrodisiacis usum rationis intercipientibus I I 2265, vida» I 110; «Provida Mater» IV 6221; «Regimini Ec­ 2890; ante baptismum non obstat dispensationi super clesiae» III 5224, 5281, 5321; «Romani Pontificis» (Pii V) I 1829, II 2285, 3030, 3031, 3876; «Sedes Sa­ rato et non consummato II 3211; — paramen torum formae gothicae I 926; — particularum et fragmentorum pientiae» II 3503, 3516, 3597, 3725; «Sponsa Christi» II 2815, 3091; «Vacante Sede Apostolica» I 425; «Ve­ Hostiarum IV 6264. Consumptio per usum paramentorum forma goterum sapientiam» III 4256, 4275; — Basilicae Principis Apostolorum I 1854; — Col­ thica confectorum I 926. legii Anglici de Urbe I 100; item Bedani I 101; Contemplativa vita v. Vita contemplativa. Contentiones ortae ex actu potestatis administra­ — Conciliares Vaticani II : «Sacrosanctum Concilium» tivae cadunt sub competentia Signaturae Ap. IV 5502. de s. Liturgia III 4430; praescripta quaedam vigere incipiunt III 4461; vacatio legis III 4447; erratae ap­ Contentiosae causae v. Causae iudiciales. plicationes 111 5077; Instructiones ad illam exsequen­ Continentia periodica: liceitas III 3881. Continuatio Concilii Vat. II: Epistula Ap. III 4333; dam ΠΙ 4540, 4620, 4684, 5150, IV 5877; «Lumen Tricenarii Gregoriani Missarum III 5111; reformationis gentium» de Ecclesia III 4563; qualificatio theologica III 4561; alloc, pontificia in sessione promulgationis liturgicae III 4681 v. Instauratio liturgica. Contiones ad populum: facultas impertiendi Bene­ III 4610; «Dei Verbum» dc divina Revelatione III 4768; dictionem papalem I 841 ; menstruae Tertiariis factae qualificatio theologica Ill 4767; alloc, pontificia in eius promulgatione III 4789; «Gaudium et Spes» de Ecclesia et absolutio generalis III 4352; series quotannis haben­ in mundo huius temporis III 4859; alloc, pontificia in dae in Basilica Liberiana S. Mariae Maioris III 4929. eius promulgatione III 4811; Contractio debitorum a religiosis I 1776; impedi­ — religiosorum: reformandae post Codicem 1 131, menti criminis III 3943; v. Impedimenta matrimonialia; 192; normae secundum quas S.C. de Religiosis proce­ matrimonii v. Celebratio matrimonii; mutuorum a reli­ dere solet in approbandis 1 376; approbationi S. C. de giosis 1 1435. Religiosis subiiciendae l 410; generales O.F.M. vigent Contractus mutuorum pro religiosis: formula Re­ in Hispania I 1434; O.P. revocant privilegia contraria 1 scripti I 1435; summa pecuniae ultra quam requiritur 1518; obligatio penes moniales O.P. I 1537; textus beneplacitum Ap. ad eos perficiendos II 3037, 3056, unicus pro monasteriis Carmelitarum Excalceatarum 3093, 3133, 3139, 3422, 3842, III 4293, 4379, 4942, I 1768; monialium mutari possunt iuxta statuta pro 5078; v. Alienatio bonorum ecclesiasticorum et religio­ Sororibus externis 1 1873; Institutorum saccularium sorum; inter Ordinarios locorum in territoriis Missionis quoad apostolatum secrete exercendum in dioecesibus et Instituta Missionalia IV 5700. II 2430; Confoederationis Congregationum monastica­ Contradictorium in processibus: nullitas decisio­ rum O.S.B. ll 3013, 3014; normae pro illis conficiendis nis ex cius defectu IV 6054. in Congregationibus iuris dioecesani a S.C. de Prop. Fi­ Contrahentium matrimonium: non sunt notandae de dependentibus 111 3881 ; Ordinis Fratrum Minorum: conditiones stirpis et nationalitatis in documentis I normae particulares in eis non receptae declarantur 1957; exprimendum est cognomen patris et matris IV abrogatae IV 5750; Ordinis F.M. Cap.: prorogatur 6162; praesentia pro valore matrimonii declaratur ne­ tempus experimenti ante approbationem definitivam IV cessaria II 2601 v. Celebratio matrimonii. 6299; — sodalium S, Crucifixi ad Marcellum in Urbe l Controversia inter Ordines Melitensem et Sancti 136; — Tertii Ordinis saecularis S. Francisci: textus Sepulcri I 1345. unicus 11 2170; Regula ct novae constitutiones ll 3730. Contumax declaratur «L’Abbé de Nantes» IV 5593. •58 Sumtri indicant volumen d columnam l ««· 1917-1941; Il = 1942-1958; ΠΙ = 1959-1968; IV = 1969-1972 CONVALIDATIO INDEX ANALYTICUS LEGUM Convalidatio matrimonii I 922; in casu impotentiae viri post initas nuptias adeptae III 4673; in casu de­ fectus aetatis III 4690; inter partem acatholice bapti­ zatam et catholicam sectae massonicac adseriptam absque praevia cum Ecclesia reconciliatione III 5144; cum non constat certe dc impotentia viri 111 5071. Conventio inter Ordinarium loci ct Instituta reli­ giosorum cui paroecia ad nutum S. Sedis committitur II 3570, 3589; inter Studium Theologicum ct Faculta­ tem Theologiae cui affiliatur et norma pro conventionis applicatione III 4134; inter personas iuridicas civiles et ecclesiasticas de aliquo opere educativo aut benefico exercendo 111 4408; ad pueros mittendos funeribus alienis 111 4957; — internationalis de non usu vis nu­ clearis in armis bellicis: adhaesio Sedis Ap. IV 5979. Conventio Sedis Apostolicae cum: Anhaltina dicione 1 1375; Argentina III 5039, ratihabitio III 5100; — Austria in materia patrimoniali III 4045, IV 5625; ratihabitio 4049; quoad Administrationem Ap. Burgenlandcnsem III 4051, ratihabitio III 4099; circa reli­ gionem docendam in scholis III 4293, ratihabitio III 4311; additamentum («Accordo addizionale») ad con­ ventionem de re patrimoniali IV 5625, ratihabitio IV 5756; de Administratione Ap. Oenipontana in dioecesi erigenda III 4503, ratihabitio III 4533; de condenda «Fcldkirchcnsi» dioecesi III 5429, ratihabitio III 5450; de scholis catholicis IV 6259, ratihabitio IV 6295; — Bavaria: circa Universitates Ratisbonensem, Frisingensem et Monacensem III 5025, ratihabitio III 5046; circa nonnullas mutationes inducendas in Con­ cordatum III 5431, ratihabitio IV 5472; circa sectionem theologiae catholicae in Univ. studiorum Augustana IV 5885, ratihabitio IV 5916; — Bolivia: de missionalibus rebus II 3791, ratihabitio II 3813; de Vicariatu castrensi II 3914, ratihabitio II 4168; — Cecoslovacchia: modus vivendi I 931 ; — Gallia: de honoribus liturgicis in regionibus ubi Gallia Protectoratum exercet 1 845, et ubi Capitula sunt abrogata vel in praxim non de­ ducta I 846; — Helvetia: de separatione Administrationis Ap. Ti­ cinensis a dioecesi Basileensi eiusdemque in Dioecesim erectione III 5404, ratihabitio IV 5980; — Hispania v. Concordatum cum Hispania; — Italia v. Concordatum cum Italia; — Lusitania v. Concordatum cum Lusitania; — Paraquaria republica de erigendo Vicariatu Ca­ strensi III 4125, ratihabitio III 4242; — Romania v. Concordatum cum Romania; — Salvatoriana Republica de Vicariatu Castrensi III 5320, ratihabitio III 5403; — Saravica civitate (Saarland) de institutenda Theologiae catholicae cathedra in Stu­ diorum Universitate III 5347, ratihabitio III 5435; circa institutionem magistrorum in disciplinis religiosis IV 5679, ratihabitio IV 5831 ; — Tunete, seu modus vivendi III 4499, ratihabitio III 4507; — Venetiola de nonnullis maioris momenti quaestionibus III 4475, ratihabitio conventionis III 4555. Conventualis Missa v. Missa conventualis ; — Prior Congregationum monasticarum: condicio Superioris Maioris I 521. Conventa pars v. Pars conventa. Conventus v. Congressus, Domus religiosa. Conversi religiosi: abolitio differentiae habitus III 4629; vox activa in electione Abbatis vel Abbatissae III 4673, et in Capitulis communitatis IV 6226. Conversio ad Ecclesiam Catholicam: acatholicorum, et disparitas cultus I 734; russorum I 1002, 1108; mulie­ res legitimae coniunctae cum viro polygamo I 1916; li­ bertas religiosa in ea II 2112; acatholicorum qui causam nullitatis matrimonii instituere volunt ex consensu vi­ CORAM ECCLESIA tiatu III 3900; iudaeorum: formula deprecationis feria VI in Passione Domini III 3938; solutio matrimonii infidelium in favorem fidei absque neutrius partis conversiones III 3968, 3970, 4387, 4471; ex iudaismo vel mahumetismo, et ingressus in Ordinem Praedicato­ rum III 4956; v. Reditus, —pecuniae fallendarum in distributiones I 388; — latina nova v. Versio latina. Conviventes sacerdotes caste cum muliere: absolu­ tio et admissio ad sacramenta I 1722. Convocatio Concilii Vaticani II ad varias sessiones III 3919, 4244, 4252, 4375, 4397, 4504, 4621; Synodi extraordinariae Episcoporum III 5449; Capituli gene­ ralis extraordinarii in O.F.M. Cap. IV 6299. Cooperatio v. Collaboratio. Cooperator Vicarius: subdelcgari potest ei facultas dispensandi a forma matrimonii I 1464; caret potestate ordinaria assistendi matrimoniis I 1512; missionarius emigrantium delegari potest pro assistendis matrimo­ niis II 3264. Cooptatio Episcoporum dioecesanorum in Con­ gregationes Romanas ΙΠ 5221. Coordinatio Operum Missionalium I 1089; Unionis Cleri pro Missionibus cum Operibus Missionalibus I 1787, 1821; studiorum Scholae mediae cum studiis se­ minariorum I 2047; apostolatus regionis III 4961; laborum post Cone. Vat. II: Commissio III 4979. Copia aquae in calice Ordinationis sacrae I 760; Psalmorum in Liturgia Horarum pro quibusdam com­ munitatibus religiosis IV 6300. Copti: Ordo lampadis sive Unctionis infirmorum in Patriarchatu alexandrino I 1492. Copula matrimonialis dimidiata a confessario con­ siliata I 510; amplexus reservatus II 3050; onanistica vel condomata et dispensatio super rato et non consumato ΠΙ 5023. Cor lesu: consecratio familiarum: indulgentiae I 108, praxis I 122; generis humani I 829; imago vel statua in altari Ssmi Sacramenti collocata I 828, 1416; Enc. «Haurietisa quas» de eius cultu II 3477; —festum: in Lusitania I 862; Officium et Missa propria cum Octava I 1003; — Missa votiva prima feria VI mensis I 400, 476, 593, 915, 1878, II 2320; translatio in primam Dominicam I 778; iterum celebrari potest horis postme­ ridianis II 3267; facultas binandi I 1608, II 2255; — Eucharisticum feria V post Octavam Corporis Chri­ sti celebrandum: Officium et Missa propria 1413 ; supressio consociationis mulierum reparatricum I 1185;— sca­ pularis parvus: materia I 394; — Universitas Catholica erigitur I 358; alloc, pontificia III 4230; v. Universitas Catholica Mediolanensis; — Institutum veronense Fi­ liorum Cordis lesu in duas Congregationes separatur I 597; Institutum Ap. «Sacro Cuorc» pro studiis su­ perioribus Sororum in Italia I 1143; Societas Cordis lesu: Praelatura ci commissa II 2406. Cor Mariae: consecratio mundi II 2145; — festum: Missa et Officium proprium II 2242; variationes in rubricis ob introductum festum II 2242; novum Of­ ficium approbatur pro Filiis Imm. Cordis B.M.V. (Claretianis) II 2341 ; Missa votiva primo mensis sab­ bato III 3972; — Templum ei in Urbe dicatum: ad digni­ tatem Basilicae minoris evehitur III 3938; Diaconiae dignitate augetur III 4627; titulo Cardinalitio decora­ tur III 4628; — Unio Excubiarum honoris Imm. B.M.V. in archidioecesi Monaccnsi constituta cum propriis Statutis confirmatur II 2946. «Cor Unum»: Pontificium Consilium de humana et Christiana progressione fovenda in Urbe conditur IV 6138; munera eidem commissa IV 6333. «Coram Ecclesia» celebratio, ut elementum nu- I _ 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV => 1969-1972 Numeri indicant volumes ri colum sam 59* LEGES ECCLESIAE CORAM SOLIS TESTIBUS CULTURA trimonii putativi II 2563. 3583, 3596; in matrimonio nn m permissione facta a Sede Ap. vel ab Ordinario mixto HI 3932; v. Celebratio matrimonii, Putativum. transeundi ad novas nuptias II 3029; requirit adul­ Coram solis testibus: celebratio matrimonii in casi­ terium formale in utraque parte III 3943; pessimum: bus particularibus IV 6192; v. Celebratio, Forma modus procedendi contra religiosos reos III 4302. matrimonii. Criminales causae v. Causae iudicialcs. Corbiliensis dioecesis: erectio III 5038; ordinatio Crisis systematis parlamcntarii IV 6313. Tribunalium III 5313, 5314. Crispiani: communitas religiosa ibi exsistens sup­ Corea: Visitator Ap. Missionum potestate Delegati primitur I 1425. Ap. praeditus II 2428; erectio Delegationis Ap. II 2593; Criteria in re dogmatica de peccato originali III Hicrarchia episcoporum constituitur III 4263; Intcr4996; — in re iuridica: pro conventionibus ineundis nuntiatura erigitur III 4452; Nuntiatura Ap. III 5027; inter personas iuridicas civiles et ecclesiasticas dc aliquo extenditur ad regionem privilegium Pianum retinendi opere educative aut benefico exercendo III 4108; pro recognitione Codicis iuris canonici sequenda 111 3919, ex variis uxoribus illam quae baptismum revera ac­ ceptaverit III 5190. 4793, 5253; v. Allocutio ad iurisperitos, Congressus Corona precatoria: adnexio indulgentiarum I 222; iuris peritorum; confecta: cx vitro I 804, ad modum anuli I 1981, e — in re liturgica: pro instauratione prosequenda 111 funibus II 2502; nihil innovetur circa formam coro­ 4930, 5043, 5196; in Italia III 5289; pro versionibus Canonis Romani in linguas vernaculas 111 5223; pro nae Rosarii II 3714; Rosarium seu Corona Marialis dicenda est extra Missam II 4018; indulgentiae insolitae indole precum eucharisticarum intellegenda III 5382; quibusdam Rosarii coronis attributae III 4254. pro applicatione in Urbe normarum de celebratione Corporalia: usus pro colligendis eleemosynis 1 196; matrimonii 111 5448, 5449, IV 5478; facultas ea lavandi concessa sodalibus Tertii Ordinis — in re missionali: pro modo procedendi Operis a Regularis S. Francisci I 979; item Fratribus CoadiuPropaganda Fide in erog dis subsidiis 1 1821; pro toribus laicis I 1112, II 2882, 2891. quaestionibus Missionum Africae Meridionalis III Corporalis institutio beneficiorum dispensatur pro 4250; v. Missiones, Opera Missionalia; — in re morali: pro activitate professionali medi­ sacerdotibus Poloniac II 3366. corum et obstetricum II 2635, 2926, 3208, 3301, 3499, Corpus Christi Eucharisticum: veneratio tribuenda Ill 5292; festum: quando celebrandum 1 413; Missa 3540. Ill 5046, 5153; pro activitate Instituti Intemacoram Ssmo exposito II 3601; ordo celebrationis tionalis F.A.O. IV 5919; — in re oecumenica: pro conventibus cum acatholicum festum in Dominicam transfertur Ill 5440; Mysti­ cis I 889, 11 2504, 2849, III 4260; pro admissione acacum: Enc. «Mystici Corporis Christi» II 2182; — Mariae tholicorum in Universitates ecclesiasticas III 4224; pro in caelum assumptum: definitio dogmatis II 2801; applicatione dialogi occumenici IV 5868; pro collabo— Consultorum constituitur pro regimine Status Civi­ ratione in campo et usu mediorum communicationis tatis Vaticanae III 5347; — humanum: sepultura eorum qui cremationem sta­ socialis IV 6160; — in re pastorali: pro indole Precum eucharisticarum tuerunt exsequendam I 274; mens S.C. pro Doctrina recte intellegenda ac proponenda III 5382; pro appli­ Fidei circa amputationem foetus vel membrorum cor­ catione in Urbe normarum circa matrimonii celebra­ poris, ct circa cremationem cadaverum 111 5121 ; — Rubricarum v. Codex Rubricarum. tionem III 5448. IV 5449, 5478; — in renovatione vitae religiosae: pro Foederationibus Correctio quorundam librorum religiosorum a S.C. de Religiosis perficienda I 192; mendorum in edi­ monialium constituendis II 3370; pro accommodatione vitae et disciplinae II 3087, 3813; pro frequentandis tione officiali Codicis luris Canonici I 92. Universitatibus civilibus a religiosis III 4928; criteria Corrogatio eleemosynarum et stipendiorum Mis­ et pericula III 5315; pro habitu religioso, praesertim sarum a clericis orientalibus facta extra regiones eorum proprias I 1145; stipis pro missionibus: modus eam mulierum, gestando IV 6242. peragendi II 3047. Croce Benedictus: damnantur opera I 1404, 1546. Couchoud P.L.: auctor damnati libri I 1490. Crociata Mariana, La: associatio damnata I 2052. Crates in collocutorio monialium Ordinis CisterCruciata Bulla v. Bulla Cruciata. ciensis IV 5845. Crucifixum; circa indulgentiam «toties quoties» Creatio v. Erectio. adnexam I 1087, in articulo mortis lucrandam II «Crebrae allatae sunt»: Motu pr. Pii Pp. Xll d. 22 2141; ex materia v.d. «plastica» confectum III 3935. feb. 1949 dc disciplina sacramenti matrimonii pro Crucis reliquia: osculatio in Parasceve I 119. Ecclesia Orientali 11 2507; responsa authentica data Cry-pteferratcnsis Abbatia: paroecia I 137; Semi­ 11 3052, 3130; an impedimentum dirimens mixtae reli­ narium pro pueris italo-gracis instituendis 1 138. gionis in can. 72 Concilii Trullani statutum vim suam Cuba: Nuntiatura Ap. constituitur I 1634; huius teneat post hunc Motu pr. 111 5041, 5550, IV 6295. territorium extenditur ad Antillas I 1898; nova terri­ Credentes: dialogus et forma commercii cum non torii distributio II 3245; Univ. Catholica studiorum credentibus III 5421, IV 5858; v. Non credentes. erigitur in Habana II 3614. «Credo» in Missa: dubia circa cantum I 387; in Cubicularius ct lacerna: normae I 885. Missa titularis Ecclesiae 1 1919; in Sabbato Sancto vel Cuernavaca: interdicitur centrum documentatio­ Vigilia Pentecostes 11 2756. ns IV 5472. Creditum: commissio causae iudicialis huius ge­ Culpa: de via quae ducit ad reatum et de statu neris ad Rotam Romanam IV 5928. culpae II 3326; liberatio II 3558; relatio cum poena Crematio cadaveris: sepultura eorum qui proprium iuridica II 3619. corpus mandaverunt cremationi tradi I 274; responsa Cultores scientiarum naturalium: Patronus dcclact Instructiones S. Officii 1 811, 835, III 4378, 5121. ratur S. Albertus Magnus l 2100; iuris canonici: alloc Crimen: impedimentum matrimoniale: dispensatio pontificia ΠΙ 5378. implicita impedimenti matrimonialis provenientis cx Cultura regionis Indiae: aptatio liturgica IV 5518* adulterio cum promissione vel attentatione matrimolaponiae: aptatio Ordinis Missae IV 5683; humana': •60 Xunwi indicunt vulumrn rl columnam I - 1917-1941: II - 1942-1958; III - 1959-1968; IV « 1969-1972 CULTURA INDEX ANALYTICUS LEGUM opus Ecclcsiac in ca conservanda cl curanda IV 5937, et Universitatum Ecclcsiac IV 6265. Cultus: Congregatio Romana instituitur nova c divi­ sione S.C. Rituum IV 5536; v. Congregationes Romanae; — catholicus: ecclesia aeternae Sapientiae Studio Ur­ bis pro eo donatur 11 2740; Cordis lesu: Enc. «Haurietis aquas» II 3477; Eucharisticus: dubia soluta I 126, 484; Enc. «Mysterium fidei» de doctrina ct cultu SS, Eucharistiae 111 4700; Instructio III 5170; dubia circa sensum Instructionis 111 5350; normae Urbis in ma­ teria 111 5443; formae novae non introducantur I 1826; liturgicus: Enc. «Mediator Dei» II 2444; circa praesen­ tiam «mysteriorum» in cultu liturgico II 2523; et vita eremitica in Ecclesia IV 6045; lutheranus: usus paroe­ ciae catholicae III 4228; musicae sacrae in functionibus liturgicis et in territoriis missionum III 4238; organa seu institutiones cultus in Italia I 1181 ; patriae: normae 1 1664; Servorum Dei: causa confirmationis 1 1354; B.M. Virginis v. Apparitiones; S. Christophori legitimus declaratur IV 5587; Vulnerum Christi: decretum I 1946, et eius vis 1 2025; v. Excultus. Cultus disparitas v. Disparitas cultus. «Cum admotae»: Rescriptum Pont, quo Supremis Moderatoribus religionum clericalium iuris pontificii atque Abbatibus Pracsidibus Congregationum mo­ nasticarum facultates quaedam ab Apostolica Sede delegantur III 4559; facultas n. 16 cedendi bona patri­ monialia intelllgitur de professis perpetuis 111 4689; facultas dispensandi cum filiis acatholicorum III 4981; summa pecuniae ultra quam requiritur beneplacitum Apostolicum ad bona ecclesiastica et religiosa alienan­ da, iuxta Rescriptum Pont. III 5078. «C um de sacramentalibus» de confessariis religio­ sarum: interpretatio I 55. «Cum omnia sunt parata ad nuptias»: dispensatio impedimentorum I 373. «Cum Sanctissimus»: Instructio de Institutis saecu­ laribus II 2497. «Cum transactis»: decretum de quinquennali rela­ tione Institutorum perfectionis II 2425; elenchus quae­ stionum pro relatione II 2525. Cumulatio impedimentorum matrimonialium in dis­ pensationibus I 104; iurium: ad fontem baptismalcm I 505; ecclesiae Cathedralis et paroeciae circa administrationem sacramentorum fidelibus aliarum paroeciarum I 933; Capellani militum et parochi loci quoad usum facultatum paroecialium II 2228; Missarum: revocantur facultates II 2865, IV 6166, 6212; sanantur defectus II 3272; munerum notarii et Defensoris vinculi aut Advo­ cati partis IV 5854, iudicis et Promotoris iustitiae in causis iudicialibus IV 6103. Cura animarum et Missa pro populo 1 26; habi­ tualis et actualis Capituli I 30; renuntiatio iuri praesen­ tandi Vicarium I 1994; S. loannes Baptistae Vianney constituitur Patronus parochorum seu animarum cura­ torum I 1051; extra fines Patriarchalus orientalis I ; causa dispensandi a servitio chorali II 3441; Capellani maris: extensio seu loca ubi exercere potest II 3618; — Actionis Catholicae et dispensatio a servitio chorali II 3441; — catecheticae institutionis impensius provehenda I 1597; — domestica: S. Zita declaratur Patrona ancillarum et mulierum addictarum II 3370; — emigrantium: clerici orientales in Americam vel Australian! demigrantes ut curam habeant fidelium proprii ritus I 1119, 1146; praestanda italis II 2423; Const. Ap. «Exsul Familia» de spirituali emigrantium cura II 3058; normae et facultates pro Missionariis et Directoribus eam exercentibus II 3333; erectio Mis­ sionum cum animarum cura pro emigrantibus III 5063; CURSUS Motu pr. dc novis nonnis de pastorali migratorum cura IV 5596; Instructio de eodem argumento IV 5609; Pont. Commissio constituitur IV 5759; — Foederatio­ nis monialium: criteria sequenda a Delegatis quibus ea committitur II 3370; — infirmorum: Ordo in editione typica IV 6336; — Legatorum Romani Pontificis: terri­ toria concredita II 3245, III 5416; — maritimorum: normae ct facultates pro Capellanis et Directoribus «Apostolatus maris» II 3267; extensio seu loca ubi Capcllanus maris eam exercere potest II 3618; — militum: clericorum ad exercitum Galliae perti­ nentium I 120; catholicorum exercitus Germaniae I 1635; facultas celebrandi Missam horis vespertinis II 2122; Superior ecclesiasticus seu Inspector Capellanus ad eam consulendam in exercitu Gallico in Germania versante II 2355; in Hispania II 2765, 2906; in Germa­ nia III 4692; v. Castrensis iurisdictio; — navigantium: normae et facultates pro Capellanis et horum Directori­ bus II 3248; — Orientalium quae a sacerdotibus S.I. geri­ tur III 4230; — patrimonii historico-artistici Ecclesiae IV 5989; — prolis a mulieribus habenda et lubilaeum lucrandum II 2731; — Tabularii ecclesiastici in Ita­ lia III 4025. «Curatiarum» ecclesiarum rectores I 1379. Curatio a psychoneurosi : doctrina et praxis II 3580. Curator animarum v. Cura animarum; dementis II 2164; mandatum procuratorium datum a parte, non a suo curatore, et nullitas sententiae IV 6136. Curatus paroecialis et Missa pro populo I 141. Curia Romana v. Congregationes Romanae, Consi­ lium, Secretaria tus, Tribunalia; competentia aliquorum Congregationum I 520; iura advocatorum I 612; dies et tempus laboris et feriarum pro iis qui in ea adlaborant I 849; Ordines et Collegia Praelatorum cum pro­ priis officiis, iuribus ad privilegiis I 1574; ordinatio gene­ ralis personarum II 2869, III 5298; cooptantur Episcopi inter cius membra III 5221; Const. Ap. «Regimine Ec­ clesiae» de Curia Romana denuo ordinanda III 5224; nova ordinatio generalis personarum III 5298 ; decisiones cadunt sub competentia Signaturae Ap. III 5415, IV 5502; normae quibus regitur eius competentia in fide­ lium associationes III 5446; recursus contra decisiones eiusdem III 5415, IV 5502, 5917; — dioecesana: usus taxae maximae ct minimae I 350; Vicarius Generalis, Officialis et Cancellarius quando excusantur a servitio chorali II 2741; Cancellarius et Vicccancellarius in S.F.A.S. quoad usum facultatum «Pastorale munus» III 4481; constitutio duorum tri­ bunalium primi et secundi gradus apud Vicariatum Urbis 11 3337, et apud Curiam Lugdunensem III 5442; normae ad apparandas causas reductionis sacerdotis ad statum laicalem III 4463, IV 5964, 5966, 6288. Curriculum studiorum: facultas conferendi Presby­ teratum exacto tertio anno Theologiae tempore belli I 126, II 2170; normae ct criteria pro dispensationibus l 607; denegatur dispensatio I 1596; necessitas curriculi philosophici ad Lauream Theologiae vel iuris canonici I 874; de non petendis dispensationibus a S. Sede III 4183; cursus pastoralis partem efformat integrantem curriculi theologici III 4556; sexennii praescribitur in Facultate Theologica Hispaniae septentrionalis III 5102. Currus in processionibus I 501 ; mens S.C. Rituum I 654; viae ferratae: facultates ibi celebrandi Missam ct audiendi confessiones II 2660. «Cursillos de Cristinndad»: S. Paulus Apostolus constituitur Patronus III 4453. Cursus studiorum: Missa votiva in initio I 2357; normae pro novis cursibus instituendis II 2355; permit­ titur Missa paulo post mediam noctem occassionc 1917-1941; II e 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volumen ct colvunλm 61* LEGES ECCLESIAE CURSUS cursuum pro viris Actionis Catholicae Π 2653; schola· sticus per semestres divisus fit invalidus ob intermis­ sionem mensis unius cum dimidio II 3587; archivisticus de Tabulariis ecclesiasticis ordinandis penes Seminaria Maiora Italiae ΙΠ 4374; doctrinae socialis Ecclesiae in Seminariis Italiae III 4215; latinitatis apud Institutum allions Latinitatis III 4620; pastoralis partem efformat integrantem curriculi theologici III 4556; sanantur sa­ nationes electionum ob omissionem cursus pastoralis III 5072; philosophicus: admissio ad tonsuram et Ordi­ nes minores post expletum cursum III 3912; renova­ tionis canonicae pro iudicibus aliisque Tribunalium DANTES administris IV 6351; S. Scripturae de Psalmis expla­ nandis in Seminariis regionalibus Italiae I 2084; v. singulas disciplinas. Custodia Eucharistiae v. Asservatio; legatorum ct piarum fundationum in O.F.M. III 4234; patrimonii sacri historico-artistici Italiae I 957, 1922, III 4216; — locus detentionis: facultas sacerdotibus data I 2049. Custos custodum: electio mittendi ad Capitulum speciale in O.F. M. Conv. III 5195. Custodes Nobiles Romani Pontificis: praecedentia inter Ducem supremum et Forerium Maiorem I 1571. Cyprum: Delegatio Ap. constituitur II 2489. 1836; G. Mensching I 1853; theses circa stirpem hu­ Dactylographica machina: usus in causis Senorum manam (razzismo) reprobantur I 1879; O. Lamarié 1 Dei transcribendis III 4507. 1892; opera A. Loisy I 1896; A. Piccareta I 1900; Dahomeyana dicio: Nuntiatura Ap. erigitur, cuius G. D’Annunzio I 1927; P. Ubaldi I 1938; E. FIeg I Sedes in urbe Dakar collocatur IV 6121. 1955; C. Pelz I 2018; Dain Cohonel, pseudonimus Dakar: Delegatio Ap. constituitur II 2515. mutaDolindi Ruotolo I 2018; W. Stroothenke I 2049; tur in «Delegationem Ap. Africae Occidentalis» 111 G. Koepgen, M. Laros, H. Mulert I 2061 ; millenarismi 4034; sedes Nuntiaturae Ap. Dahomeyanae IV 6121; I 2080; M. D. Chenu et L. Charlier II 2113; O. Kairer sedes Nuntiaturae Ap. Litoris Eburnei IV 6283. II 2118; J. Stephanos II 2165; omnia E. Buonaiuti II Dalatense Seminarium nationale Maius in Vietna2246; omnium J. P. Sartre II 2521; M. da Mourao mensi republica: Facultas Theologica erigitur III 4696. de Freitas II 2739; C. Malaparte II 2758: libri «Bruno Damna belli: reparatio in aedibus sacris Italiae LI Ughi, La via» II 2763; opera P. Chanson e commercio 2245; causa iudicialis damnorum committitur Rotae auferuntur et novae editiones prohibentur II 2776; Romanae IV 5928; ex actibus administrativis secuta IV L Klein II 2799; L. Seiller 2911 ; omnium A. Pincherle 5930; ex decreto Decani Rotae Romanae IV 5934. (V. Moravia) II 3037; omnium Andreae Gide II 3038; Damnatio associationis: «La crociata mariana» I Illi R. Morel II 3042; operum circa P. Pium de Pietralci2052, schismaticae «Actio Catholica» in Cecoslovachia na II 3057; M. Ernst Π 3099; libri «Les événements et II 2601; imaginum cuiusdam novae scholae I 387; mil­ la foi 1940-1952» II 3135; C. Müller II 3229; libri a lenarismi I 2080; onanismi artificialis seu usus mediorum Kazantzakis conscripti II 3245; J. Martin II 3245; artificialium contra prolis conceptionem Π 3391; B. Scheichelbauer II 3246; M. Oraison II 3350; J. Tho— operum, librorum scriptorum a: E. Buonaiuti I mé II 3352; M. de Jouvenel H 3392; B. Piasecki, et 167, 670, 1442, 1710, Il 2152, 2246; Guidi da Verona I hebdomadarii «Dzis i Jutro» II 3396; ephemeridum in 297; tituli «Felix Timmermans, Pallicter» I 320; W. WilHungaria editarum II 3397; A. Hemard II 3451 ; A. Ca­ brand I 334; T. Gallarati-Scotti I 358; E. Cazal I 390; pitini II 3457; S. de Beauvoir II 3538; M. de Unamuno N. Schlogl I 423, 465; S. Legueu 1 430; omnium «Ana­ II 3584; opus manuale «Introduction à la Bible» non tole France» I 468; P. Sanz Boronat 1 521 ; M. Mir et L suadetur II 3821, 3831; H. Duméry II 3840; L. Knude Recalde I 554; «L’Apparition de la très Sainte Vierge velder II 3943; operum anonymorum «Il Poema di dc la Salette» I 581 ; «Manuel Biblique...» I 610; «L’esGesù» et «Il Poema dclTUomo Dio» III 4011 ; L Steinperienza ctica dell’Evangelio» 1 714; Ion. Hehn I 761; mann III 4219; lectio operum J. Ortega y Gasset in­ I Wittit 1 777; C. Maurras et «L'Action française» I terdicitur in studiorum domibus religiosorum III 4265; 847, 864; «L'Action française et le Vatican» 1 897; L. Daudet I 918, 1378; trium librorum de «Action canones de libris damnatis vel ipso iure prohibitis te­ française» I 930; «Le danger de ΓAction française» 1 nent etiam fideles ritus orientalis II 2234; 932; D. Nielsen 1 1104; E. Michel l 1113; M. Mis— propositionum quarundam dc scientia animae stroli et ignoti auctoris: «Lo stato fascista. Chiesa e Christi I 127; de re philosophica ct theologica I 729; scuola» I 1153; omnium 1. Tunnel I 1194; P. Roué 1 circa stirpem humanam (razzismo) I 1879; 1200; G. Dellhora 1 1201 ; L. Dennefeld I 1202; M. Le— publicationum periodicarum: «Religio» et «Rivista keux I 1241; Th. H. Van de Velde I 1241; L. Daudit 1 trimestrale di studio filosofici e religiosi» I 361 ; «Tcdno1378; F. Sartiaux I 1382; A. Loisy I 1399, 1493, 1896; ta» I 474; «L'Action française» I 847, 864; «Terre nou­ S. Paglionica 1 1399; B. Croce I 1404 et operum om­ velle» I 1738; «Don Basilio» II 2384; «Biltcn» II 2594; nium eiusdem I 1546; P. Alfaric, P.L. Couchoud, «La quinzaine» II 3358; «Dzis i Jutro» II 3396; «A KeA. Bayet I 1490; omnium C. Guigncbert I 1493; A. Ro­ restz» et «Bulletin Catholique Hongrois» Il 3397; senberg 1 1520,1633; E. Bergmann 1 1520, 1835; F. Sch«Katolicke Noviny» II 3399; v. Index librorum prohi­ midtke I 1521, 1522; trium librorum dc apparitionibus bitorum. in loco «Ezquioga» 1 1545; operum omnium J. Gentile I Dania: Delegatio Ap. erigitur III 4027. 1546, et B. Croce 1 1546; A. Cocles I 1628; L. G. Alonso D'Annunzio G.: dubium de huius auctoris libris I Gctino I 1717; P. H. Santangelo 1 1721; J. F. Ponce 1 954; damnatio libri «Solus ad solam» I 1927. 1723; G. List Arzubide I 1724; G. S. Huber I 1729, Dantes nomen communistis I 2603; v. Communista. 1738; L. Laberthonnière 1 1783, 2053; C. Cogni I 1828; Dantis Alighieri: Cathedra instituitur penes Univ. B. Assmus I 1831; P. Martinetti 1 1835; R. France I Catholicam Mediolanensem III 4809. •62 Xunteri Indicant VOLUMEN d columnam I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 DATARIA APOSTOLICA INDEX ANALYT1CUS LEGUM Dataria Apostolica: collatio beneficiorum non consistorialium Sedi Ap. reservata vel devoluta II 2105. Daudet Leo: auctor libri damnati I 918, 1378. «De Episcoporum muneribus»: Motu pr. quo nor­ mae Episcopis impertiuntur ad facultatem dispensandi a legibus Ecclesiae generalibus spectantes III 4991; dat facultatem dispensandi a ritu matrimonii mixti III 5101 ; urget post ipsum obligatio obtinendi beneplacitum apostolicum ad rcadmissionem eorum qui c Seminario vel Collegiis religiosorum dimissi fuerunt III 5145. «De facto» constituta paroecia: Missa pro populo an et a quo dicenda I 1380. «De Nuestra Scnora de Ia Paz y bucn viaje»: titulus Pont. Collegii pro Philippinis in Urbe III 4221. «De Paul»: Universitas studiorum Chicagii erigitur cum Facultate musicae sacrae II 3716. «Dc ratione qua dimissi e Seminariis denuo admitti possint»; Decretum S.C. de Seminariis I 2019, 2082, II 2727; interpretatio II 2124, 2130, 2270, 3722, 3813, 3867, III 4350; applicatio ad Seminaria dependentia a S.C. de Prop. Fide II 3774, 3809; manet in vigore post Motu pr. «Dc Episcoporum muneribus» et Episcopi non possunt ab eo dispensare III 5145; v. Admissio in Seminarium. «Dc rubricis ad simpliciorem formam redigendis»: Decretum S.C. Rituum II 3372; responsa ad dubia proposita II 3395, 3406, 3409, 3418, 3451, 3512, 3568, 3615; Additiones et variationes post decretum intro­ ducendae II 3464. Debita oeconomica contrahenda a religiosis: formalitates servandae I 1776; summa pecuniae ultra quam requiritur Beneplacitum Ap. II 3037, 3056, 3093, 3133, 3139, 3422. 3842, III 4293, 4379, 4942, 5078. Decades Rosarii B.M.V.: intersectio orationum et indulgentiae Π 3451. Decalogum: prudentia confessariorum in interro­ gationibus faciendis circa VI praeceptum II 2174. Decanus Cardinalium: electio III 4638; Canoni­ corum: stallum in choro I 480; Rotae Romanae: facul­ tates extraordinariae II 3092, IV 5550, querela nullita­ tis et damna ex eiusdem decretis secuta IV 5934. Decennales Facultates quos S.C. de Prop. Fide concedere solet Ordinariis Missionum: Formulae Maio­ res et Minores cum supplemento I 249, 2033, II 2851, III 4005, 4010, IV 5955; extenduntur ad Ordinarios Castrenses III 4507; pro America Latina I 1053, 1915, 2059, II 2589, 2778, et Insulis Philippinis III 3968, IV 5692; v. Facultates Americae Latinae, Missionales. Decimae cum paroecia dividitur I 1405. Decisio iudicialis causarum nullitatis matrimonii a solo Ordinario loci I 616; munus iudicis I 2094; for­ mulae pro causis de rato et non consummato II 2116; substitutio iudicis medio tempore inter decisionem causae et extensionem sententiae II 3878; nullitas ex cognatione spirituali inter anglicanos ad modum casus excepti IV 5843; declarans facta iuridica et damna secuta IV 5930; nullitas ex defectu citationis et contra­ dictorii IV 6054; in casibus exceptis Italiae IV 6265; diaconus assumi potest ad officium iudicis pro causis matrimonialibus decidendis IV 6304; — administrativa Dicasteriorum Curiae Romanae: competentia Signaturae Ap. in recursus contra eas III 5369, 5415, IV 5502, 5917; modus procedendi Signa­ turae IV 5917; — Congressus Signaturae Ap.: remedia contra ipsas IV 5945. Declaratio: caracteris apparitionum et revelatio­ num: B.M.V. in loco «Ezquioga» I 1545, et in loco Garabandal III 5121; — Commissionis Cardinalitiae de «novo catechismo» Neerlandiae III 5436; — communis DECLARATIO Pauli Pp. VI et Athenagorae circa unitatem Christia­ norum III 4802, 5259; Pauli Pp. VI et Vasken I Catho­ licos circa media unitatis inter Christianos IV 5814; Pauli Pp. VI et Mar Ignatii lacobi III de iis quae com­ munia sum fidei IV 6150; — competentiae S.C. pro Negotiis Ecclesiasticis extraordinariis I 761 ; — Concilii Vaticani II: «Gravissimum educationis» de educatione Christiana III 4755; «Nostra aetate» de Ecclesiae habitudine ad religiones non-christianas III 4761 ; vacatio legis pro his documentis III 4764; «Digni­ tatis humanae» de libertate religiosa III 4815; vacatio legis III 4903; — contumaciae contra M. l’Abbé de Nantes IV 5593; — Decretorum Curiae Romanae: de choreis I 98; de «L’Action Française» I 943; de absolutione generali Tertiariorum I 1344; de indulgentiis «Stationibus» ad­ nexis I 1453; «Lex sacri caelibatus» I 1822; de factione «sinistra catholica» Π 2259; de Codice Rubricarum ΠΙ 4249; de normis circa renovationem Postulatus et Novitiatus III 5257; de normis circa reductionem sacer­ dotum ad statum laicalem IV 6288; — excommunicationis losephi Turmel I 1194; ob delicta patrata in Cecoslovachia II 2882; ob officia et munera politica a sacerdotibus Hungariae contra ca­ nones detenta II 3819; contra exercitium jurisdictionis ecclesiasticae impedientes in dicione Haitiana III 4144; — factorum iuridicorum per decisionem iudicialem IV 5930; — inefficacitatis Ordinum sacrorum ab Episcopo acatholico collatorum III 3936; — librorum ipso iure prohibitorum: B. Croce I 1546, I. Gentile I 1546, E. Buonaiuti I 1710, B. Bonkampt II 3148; — nullitatis matrimonii: via administrativa ex capite clandestinitatis I 693; certitudo necessaria in casibus exceptis can. 1990 I 1314; modus procedendi in iisdem casibus exceptis II 2231; civiliter initi inter partes catholice baptizatam et acatholice educatam ob de­ fectum formae II 2394; item, inter partes baptizatas acatholice et catholice II 2591; inter partes orientales acatholice baptizatam et non baptizatam ob disparitatem cultus II 2596, 2743; inter absentes II 2615, 2654; inter partem acatholice baptizatam et partem in Ec­ clesia catholica baptizatam a ministro episcopaliano II 2661 ; inter partes orientales catholi .•rilll ritus armeni et acatholicam civiliter initi extra Patriarchatum II 2761 ; consummati mediis aphrodisiacis ex parte viri II 2565, 2890; inter partes catholicam et iudaicam non baptizatam ob disparitatem cultus II 3051; secundi, stante dubio positivo et insolubili matrimonii primi II 3613; inter partes non baptizatam et catholice bapti­ zatam ob disparitatem cultus a solo parocho attesta­ tam II 3817; inter partes in secta episcopaliana bapti­ zatas, ob cognationem spiritualem III 3974; inter partes catholicam et methodistam ob defectum formae III 4003; ob defectum legitime constituti Procuratoris III 4015; inter baptizatam in ritu armeno et baptizatam in secta protestantica ob defectum formae III 4248; ob defectum aetatis ad normam casus excepti 111 4302; vi can. 72 Cone. Trullani III 4419, 4470, 5190, IV 6295; ex capite impotentiae in casu vascctomiae bilateralis I 1609, II 3770, III 4463, 4482; inter orthodoxos absque ritu sacro initi IV 5927; inter partes graeco-orthodoxam et anglicanam coram ministro anglicano initi ob de­ fectum ritus sacri IV 6257; — nullitatis usus Privilegii Paulini post baptismum alterius partis III 4420; —privilegiorum Auditorum Rotae Hispaniae III 3899; — suppressionis associatio­ num I 1450, II 2864, 2892. 3570; — valoris matrimoni: civiliter initi anno 1922 inter partem catholicam et acatholicam baptizatam I 1281; I = 1917-1911; II = 1912-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volumen et columnam 63* DECLARATIO LEGES ECCLESIAE DEFECTUS melchitae cum parte presbyteriana absque forma cano­ administranda iis qui ex gravi morbo in mortis peri­ nica II 2208; inter partem catholicam ct non baptizaculo sunt constituti II 2358, responsa II 2408; «Cum transactis», de relatione quinquennali Instituorum per­ tam initi durante bello Π 2429; inter partes baptizatam fectionis II 2425, elenchus quaestionum pro relatione m ecclesia Batistarum et baptizatam in Ecclesia sepa­ rata graeca ante Officialem civilem III 4265. II 2525; de cautionibus praestandis in matrimoniis mixtis dicionis Sinensis II 2563, natura II 2659; de Decor habitus a clericis servandus II 2618. causis nullitatis matrimonii in Vicariatu Ap. Sueciac 111 «Decorem domus Dei»: Decretum de disciplina 3893, normae exsecutoriae ΙΠ 3900; «De rubricis ad chorali in Urbe I 165; dubia soluta 1 230. Decreta Authentica Congregationis Sacrorum Ri­ simpliciorem formam redigendis» II 3372, responsa ad dubia 11 3395, 3406, 3409, 3418, 3451, 3464, 3512, tuum ex actis eiusdem collecta ciusque auctoritate 3568, 3615; «Militare servitium», de religiosis servitio promulgata, vol. VII, Appendix II cum indice 1 859; militari adseriptis II 3724, applicatur ad sodales S.I. — Concilii Vaticani II: «Inter mirifica», dc instru­ votorum simplicium III 3913; de ordinandis Tribuna­ mentis communicationis socialis III 4447, normae exse­ libus in regione pastorali: Massiliensi III 4632, normae cutoriae IV 6073; «Orientalium ecclesiarum», de Ec­ exsecutoriae III 4633; Tolosana 111 4630, normae clesiis Orientalibus Catholicis 111 4595, vacatio legis exsecutoriae III 4651; in dicione Columbiana 111 5243, III 4600; «Unitatis redintegratio», de Oecumenismo III 4601; alloc, pontificia in promulgatione horum do­ normae exsecutoriae III 5244; in regione pastorali Parisiensi III 5313, normae exsecutoriae III 5314; cumentorum 111 4610; «Christus Dominus», de pasto­ administrativa lata post diem 1 martii 1968 cadunt sub rali Episcoporum munere in Ecclesia III 4728; «Per­ competentia Signaturae Ap. III 5354; «Maris Carabici», fectae charitatis», de accommodata renovatione vitae de ordinandis ibidem Legationibus Pontificiis II 3245, religiosae 111 4741; «Optatam totius», de institutione nova territoria assignantur III 5416; S.C. pro Reli­ sacerdotali III 4747; vacatio legis pro his decretis 111 giosis confirmantis dimissionem religiosorum a Su­ 4764; «Apostolicam actuositatcm», de apostolatu laiperioribus decisam: recursus ad Signaturam IV 6300; corum III 4774; vacatio legis huius decreti III 4788; — Congregationis generalis S.L circa paupertatem alloc, pontificia dc mente et spiritu quibus decreta approbata a Summo Pontifice Ill 4985; — de inierim Concilii exsequenda sunt III 4799; «Ad Gentes», de exsequendo: decisio Signaturae I 62; — Decani Rotae activitate missionali Ecclesiae 111 4822; «Presbyterorum Romanae: querela nullitatis ct damna inde secuta IV Ordinis», dc presbyterorum ministerio et vita III 4842; 5934; Rotae Romanae: restitutio in integrum IV 6131; vacatio legis pro ultimis decretis 111 4903; sensus ver­ — Gratiani: alloc, pontificia occasione octavi cente­ borum «patrimonio philosophico perenniter valido» narii: dc cius valore et momento in historia iuris EcIll 4913; Commissio centralis de Concilii decretis interpretandis Ill 4979, 5217, 5514; vacatio decreti «Chri­ elesiae II 3032; — Laudis: Instituti saecularis «Missionariae Regalistus Dominus» pro ecclesiis orientalibus 111 4984; tatis «D.N.l.C.» II 2506; Instituti Saecularis «Societas prorogatio vacationis legis 111 4987; normae exsecu­ S. Pauli» Il 2760; documenta remittenda ad Sedem Ap. toriae aliquorum Decretorum Cone. Vat. 11 statuuntur IV 5955; — nullitatis matrimonii latum ab Episcopo in III 5001; interpretatio Decreti dc Ecclesiis Orientali­ casibus exceptis: effectus civiles IV 6211; bus 111 5064; Missale Romanum a Concilio decretum — Ordinariorum: recursus contra I 382; actio iudipromulgatur IV 5511; item Liturgia Horarum IV 5912, cialis adversus 1 585; recursus ad Metropolitam I 1827; 6149; — Concilii provincialis Westmonasteriensis I 145; in re liturgica: modus ea componendi cum ritu domi— Congregationum Romanarum: «Cum de sacramennicano Ili 4935; de remotione parochi: recursus ad talibus», de confessariis religiosorum interpretatur I 55; «dc choreis» declaratur 1 98; «Redeuntibus» decla­ Signaturam Ap. IV 5915, 6193. Dedicatio Basilicarum SS. Petri et Pauli: festum ratur 1 170, 175, 192; «pro Conciliorum celebratione in III 4789; — diei v. Dies; — Dominicae paenultimae regionibus Italiae» exsequitur I 190; «Inter reliquas» de religiosis servitio militari adstrictis: responsa 1 221, octobris Missionibus I 827; — Ecclesiae Cathedralis: celebratio I 357; Praefatio tenet Societates Missionum a S. C. de Prop. Fide pen­ ct ultimum Evangelium in Missa I 1715; Missa votiva dentes 1 1406, applicatur ad servitium pracmilitare la­ l.C. Summi ct Aeterni Sacerdotis intra octavam I 1786; boris publici 1 1816; «dc authcnticitatc commatis loanecclesiarum omnium Congregationis Missionis dic 22 nei», declaratur 1 884; suppresionis cuiusdam conso­ ciationis religiosae mulierum 1 1450; circa indulgentias oct. celebranda 1 1518; — generis humani Cordi Iesu: «stationibus» adnexas, declaratur 1 1453; «Consilium nova formula Ill 3962. Defectus aetatis: facultas dispensandi I 2045, II suum persequens», de facultatibus adncctendi indul­ gentias obicctis piis 1 1462, dubia I 1787 ; «Lex sacri 2170; ad matrimonium: nullitas declarari potest ad caelibatus», dc absolutione sacerdotum ob attentatum normam casus excepti 111 4302; ad convalidandum ma­ matrimonium 1 1722, declaratur l 1822; pro administratrimonium debet prius cessare impedimentum et deinde tione Ordinariatuum Graeco-ruthenorum in S.F.A.S. renovari consensus III 4690; facultas Ordinariorum I 1028, prorogatur 1 2020; circa cultum sacris dispensandi pro ordinandis diaconis uxoratis IV 5867 ; Vulneribus 1 1946: vis 2025; dc ordinandis Tribunalibus — citationis et contradictorii: decisionis rotalis nul­ ecclesiasticis Insularum Philippinarum I 2024, 11 3577, litas IV 6054; — Consilii Definitorum pro admissione normae exsecutoriae l 2056, II 3578; «Sollemne habet», ad Professionem in O.F.M.: sanatio III 4668; — consti­ de alumnis admittendis in Seminarium vel in Familiam tutionis legitimae Procuratoris ad matrimonium contra­ religiosam l 2019, 2082, interpretatur II 2124, 2130, hendum: declaratio nullitatis 111 4015; — corporis: 2130, 2270, 3722, 3774, 3809, 3813, 3867, III 4350, oculi sinistri non constituit irregularitatem I 728; digiti 5145; dc commissione constituenda pro institutione indicis manus sinistrae ct mobilitatis bracchii destri I religiosorum 1 2238, elenchus quaestionum I 2243; 1664; primae partis digiti pollicis manus: dispensatur «Nihil antiquius», dc ordinando Studio rotali ll 2292, III 4697 ; - curriculi theologici ad Ordines sacros l i 596, 11 2170; - documentorum baptismi et status liberi*: normae exsecutoriae II 2273; de ordinandis Tribunali­ bus dicionis Canadensis ll 2328, normae exsecutoriae normae pro celebrandis matrimoniis II 2229; — formae canonicae matrimonii: sanatio in radice I 11 2341; «Spiritus Sancti munera», de Confirmatione •64 Numeri indicant volumen d columnam 1 = 1917-1941; II — 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 DEFECTUS DELEGATUS INDEX ANALYTICUS LEGUM 1933; declaratio nullitatis II 2394, 2591, 2661, 2761, 111 4003, 4248; — natalium filii naturalis: irregularitas dispensatur ad Ordines sacros III 4043; — Ordinarii vel parochi proprii ritus orientalis: delegatio parocho latino facta pro assistendis matrimoniis II 3095; — residendae in conventibus: sanatio Professionum Fratrum con­ versorum O.P. ll 2177; — ritus sacri in matrimonio orientalium IV 5927, 6257; — vocationum religiosarum: remedia Ill 5098: — in erectione, admissione, adseriptione ad Profes­ sionem: sanantur in Tertio Ordine saeculari S. Francisci I 148, 478, 599, 955, 1004; in societatibus Sanctae Viae Crucis I 478, 896; in Confratcrnitate Scapularis et Tertii Ordinis Carmclitici 1 1912; in Congregationibus Marianis ob defectum adseriptionis in albo membrorum II 2756; in erectione domorum O.F.M. in locis S.C. dc Prop. Fide subiectis II 3874, III 3924, 5420; — in redu­ ctione et cumulatione Missarum pro legatis: sanantur omnia quae sanabilia sunt II 3272; — in celebratione Missae occurrentes: editio Ill 4625. Defensor vinculi: in casibus exceptis I 232, ap­ pellatio Il 2422; assumptio laici ad officium III 5385; cumulatio muneris cum Notario IV 5854; in causis dc rato et non consummato debet concludere pro consummatione I 1782; Episcopis legere potest cius animadversiones ante proprium votum in causis inconsummationis I 2082. Definitio altaris portatilis II 2144; — causarum iudicialium v. Decisio iudicialis; — dogmatica Assumptionis corporeae B.M.V.: con­ sultatio Episcoporum II 2339; Const. Ap. «Munificen­ tissimus Deus» qua fidei dogma definitur II 2801; facultas canendi Missam de Assumptione B.M.V., die festi Omnium Sanctorum II 2800; Immaculatae Con­ ceptionis B.M. V.: Enc. «Fulgens corona» primo exeunte saeculo a eius definitiones II 3184; — Instituti catholici intematlonalis: criteria, notae, conditiones IV 6187; — Precum eucharisticorum praeser­ tim quoad verba consecrationis III 5442; — rationum iuridicarum Cardinalium quoad suos titulos seu diaconias in Urbe IV 5514. Definitiva approbatio v. Approbatio. Definitores O.F.M.: eorum votum in admissione ad Professionem religiosam 111 4668. Defuncti: Commemoratio omnium fidelium die 2 novembris: decretum I 23; numerus et intentio Mis­ sarum I 24, 275; Missa exsequialis hac die 2 novembris I 173; Missa in oratione XL Horarum hac die 1 184; indulgentia plenaria «toties quoties» adquiri potest die Dominica sequenti I 1909; facultas transferendi hoc festum ob aptationem liturgicam usibus Laotiae et Cambodgiac in honorem mortuorum IV 5754; — coniugis fratres: capacitas agendi in iudicio IV 6122; — exsequiae: usus obvolvendi capsam ornamentis albis 1 778; normae pro functionibus tempore belli II 2123; usus linguae vernaculae II 2479, 3276, 3412; numerus Absolutionum pro Abbatibus regularibus II 2487; Missa exsequialis canenda ut addi possint Mis­ sae lectae 11 2756; — lubilaeum pro defunctis I 746; v. etiam lubilaeum; — indices tempore medio inter deci­ sionem causae et extensionem sententiae II 3878; — Missa votiva de requie: Praefatio propria appro­ batur I 195, 745; dubium dc quotidianis et cantatis I 1715; in bello I 1919; v. Missa defunctorum; — sepul­ tura: in ecclesiis debent apponi nomina tantum eorum ibi sepultorum I 500; in coemeteriis: lampades supra sepulcra I 502; — suffragia: expositio sollemnis Ssfni Sacramenti in suffragium defunctorum I 1917. Degradatio sacerdotis J. Turmel I 1194. Delatio Communionis ad infirmos I 924, ad ca­ tholicos in carceribus detentos a laicis I 1151; processionalis signorum Passionis Domini ct statuae Virginis Perdolentis feria VI in Parasceve I 1176; habitus ec­ clesiastici a clericis I 1342; mozzetta in sessionibus Concilii III 4387; olei sacri infirmorum a sacerdotibus secum III 4654; dignitatum Ordinum Equestrium Du­ cibus civitatum III 4971; actorum Capituli specialis de renovatione religiosorum ad S.C. de Religiosis III 5111, 5278; appellationis a Rota Hispana ad Rotam Romanam ante citationem partium IV 6282. Delectio candidatorum ad Instituta perfectionis ct ad Ordines sacros I 1355, 1492, 2042, 3503, 3516, III 4144, 4409, IV 5455; v. Clericalis, Formatio. Delegans Episcopus pro consecratione altaris: concessio indulgentiarum 1 1350. Delegatio facultatis Episcoporum impertiendi Be­ nedictionem papalem I 458; Ordinariorum absolvendi a censuris ob peccata contra fidem I 1514, ΠΙ 4272, IV 5844; erigendi Stationes Viae Crucis in O.F.M. III 4241 ; earum per «Pastorale munus» Episcopis conces­ sarum III 4481, 4614; Rescripti Pont. «Cum admotae» III 4559; concedendi saecularizationem sodalium vo­ torum temporariorum in religionibus laicalibus IV 5689; — potestatis iurisdictionis paroecialis ad audiendas confessiones I 231; administrandi Confirmationem I 1538; adsistendi matrimoniis maronitarum parocho latino facta II 3095; adsistendi matrimoniis emigran­ tium a Missionario facta cooperatori II 3264; solvendi matrimonia in favorem fidei nequit fieri a Romano Pontifice II 3394, III 3917, 4057; item dispensandi a rato et non consummato III 3917; administrandi Con­ firmationem tempore Concilii III 4318; legislativae Conferentiarum Episcopalium III 4988; adsistendi ma­ trimoniis Diacono facta IV 5513, 5867. Delegationes Apostolicae: Constantinopolis, Ae­ gypti, Mesopotamiae, Persiae et Siriae: Missiones ad eas pertinentes I 164; Albaniae I 334; Sinarum 1 493, 607; Africae Meridionalis I 519; Indonesiae I 753, II 2738; Antillarum I 786; Congi belgici (Zaïre) I 1147; Africae I 1148; Bulgariae I 1349; Africae orientalis italicae I 1815; Antillarum supprimitur I 1898; Britan­ niae I 1901; Africae: mutatur titulus II 2393; Australasiae: mutatur titulus II 2422; Archipielagi Indone­ sian! II 2425; Palaestinae, Transjordaniae et Cypri II 2489; «Dakar» II 2515; pro Corea II 2593; «De Ka­ rachi» in «Pakistan» II 2762; Thailandensis II 3730, 3789; Indosinensis dividitur II 3730; Scandiae pro Norvegia, Suetia, Dania, Finnia et Islandia III 4027; Me­ diae Africae occidentalis III 4033; Insulae Madagascariae III 4333; Africae Orientalis et Occidentalis Britan­ nicae: mutatur nomen III 4034; Africae Orientalis III 4034; «Dakar»: mutatur titulus 111 4034; Africae Oc­ cidentalis III 4034; Indosinensis: dividitur 111 4472; Thailandiae et Paeninsulae Maiaccnsis: extenditur ad regionem Laosicnsem III 4472; Ruandensis 111 4496; Indosinensis: dividitur III 4496; Victnamensis et Cambodgiensis 111 4496; Africae centralis scu Yaudensis 111 4663; in Sanctuario Laurctano III 4674; in Australia, Nova Zelandia et Oceania: mutatur titulus III 5440; in Australia et Papua-Nova Guinea III 5440; in Nova Zelandia et Oceano Pacifico III 5441; Maris Rubri IV 5587; v. Internuntiatur», Nuntiatura. Delegatus Apostolicus: Facultates I 196, 319, 973, 1618, 2020, II 3139, 3340, 3441, 111 4165, 4222, 4994, 5284, IV 5959; in Sinis: extenditur iurisdictio 1 607; concedit licentiam transeundi ad alium ritum 1 973; facultas concedendi in Missionibus instructionem pro. cessus dc rato ct non consummato I 1618; in S.F.A.S.. I = 1917-1941; II — 1942-1958; III ■= 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volumkn et columssm 65* DELEGATUS LEGES ECCLESIAE DIACONUS eidem subliduntur Insulae Mariannenscs II 2350; cius Deprccatio pro iudacis v. Judaeus, Judaica. potestas confertur Visitatori Aposlolico pro missio­ Deputatus: munus publicum a clericis non assu­ nibus Corcae II 2428; mutatur facultas circa alienatio­ mendum I 459; alloc, pontificia IV 6313. nem bonorum II 3139; dispensare possunt cum aposta­ Designatio Tribunalium v. Erectio Tribunalium. tis a fide, haereticis, schismaticis et filiis acatholicorum Destinatio eleemosynarum Bullae Cruciatae in III 4222; v. Internuntius, Legatus, Nuntius; Hispania II 2168; partis domus ad usus non profanos — ad Congressus delegati v. Congressus. quoad erectionem Viae Crucis II 2746; sedis confes— Episcopus ad consecrationem altaris promulgat sionalis pro mulieribus III 4237. indulgentias I 1350; Episcopalis quoad matrimonia Detenti in carcere aliisque custodiae locis: delatio II 2164; — Generalis O.F.M. in America, in Oriente Eucharistiae a laicis I 1151 ; mitigatur pro eis iciunium aliisque dissitis regionibus obtinet facultates speciales cucharisticum I 1963, II 2232, 2384, III 4167, 4236; durante bello II 2123, 2207; Missa vespertina II 2232, 2384; lucrantur lubilaeum, — Foederationis monialium: facultates eis concessae servatis conditionibus v. lubilaeum; auxilium Christia­ II 3092; normae generales ab eis observandae II 3229; num eis praestandum II 3619. formula pro nominando ct pro facultatibus II 3339; Detentio munerum politicorum contra canones a eius Provincia religiosa et territorium Foederationis: sacerdotibus Hungariac II 3819. criteria II 3370, 3371 ; — Religiosus ad Capitulum Pro­ «Dei Verbum»: Const, dogmatica Cone. VaL II vinciale: ordo eos eligendi III 4023; in O.F.M. Cap. Ill dc divina Revelatione III 4768; qualificatio theologica 4495; facultas eligendi Fratres laicos delegatos ad Ca­ doctrinae III 4767; alloc, pontificia in eius promulga­ pitula IV 5475; — Vicarius in Missionibus: natura iuristione III 4789. dictionis I 1835. «Deus qui de Beatae...»: oratio dc tempore I 2100. «Deus scientiarum Dominus»: Const. Ap. de UniDellbora GuiUermus: auctor damnati libri I 1201. versitatibus et Facultatibus Studiorum ecclesiasticorum Deliberatio Capitularis de substitutione Canonici I 1272; Ordinationes ad eam exsequendam I 1301; cfMagistralis I 35. fectus iuridici Licentiae post cam II 2502; Normae Dcliberativum v. Votum deliberativum. quaedam ad eam recognoscendam III 5355. Delicta contra obligationes status clericalis et reli­ Deustensis Universitas studiorum Ecclesiae in ci­ giosi 1 126; in Cecoslovachia patrata II 2882; iuris vitate Flaviobrigensi canonice constituta III 4379. poenalis intemationalis II 3199. «Deutsche Pfadfinderschaft St. Georg»: associatio Demens: constitutio curatoris II 2164; mandatum procuratorium ad lites IV 6136. iuvenum cum facultatibus propriis II 3569. Devolutio collationis beneficiorum ad S. Sedem I Demigrantes v. Emigrantes. 349, II 2105, 2149; Instructio observanda ab Ordinariis Demographicum incrementum, limitatio natalitaqui collationem petunt a Dataria Ap. II 2105; causae tis et dignitas mulieris III 5046, 5153. indicialis Rotae Nuntiaturae Hispaniae ad Sedem Ap. Dencgatio facultatis: dispensandi a curriculo theo­ logico ad Ordines sacros I 1596; utendi Privilegio pro nova instantia III 3911; facultatis olim concessae Ordinariis Indiae III 4122; v. Restitutio. Paulino cum una pars baptismum recepit extra Ec­ Devolutivus recursus ad Signaturam Ap. in proclesiam catholicam I 2102; substituendi lanam cum alia materia pro Scapularibus O.C.D. II 2565; conse­ cessu remotionis parochi IV 6122. Devotio non approbatur: in B. Mariam «Virginemcrandi calices et patenas a sacerdotibus ob solam Saccrdotem» I 867; in Sacrum Caput D.N. Icsu Christi absentiam Episcopi II 2741; concedendi altare privilc1 1892; quaedam formae novae non sunt introducendae giatum ab Ordinariis, et audiendi confessiones extra I 1826; reprobantur: «Devozione ali’Amore annientato propriam dioecesim a sacerdotibus per viam feneam di Gesù» et «Rosario dclle Santissimc Piaghe di N.S. itincrantibus II 2891; acceptandi hereditates ct legata Gesù Cristo» 1 1946, 2025; in Sacra Vulnera Christi I contra Regulam O.F.M. Cap. II 3391; celebrandi ali­ 2025; in «Amorem misericordem» I 2054; non pro­ quas Missas votivas III 4291; sumendi Communionem ope fistulae per viam nari derivantis III 4481, 4767; batur quaedam forma in Divinam Misericordiam quae in certis revelationibus fundata asseritur II 3874, III absolvendi Officium Divinum in choro lingua ver­ nacula Ill 4622; dispensandi a lege ieiunii et absti­ 3930; indulta recurrente quinquagesimo anno ab in­ nentiae III 4999; sanandi in radice matrimonium, si coepta in B.M.V. dc Fatima III 5105; devotionis obiecta pars catholica renuit cautiones praestare III 5096. pia quibus adnecti possunt indulgentiae I 1462; exhor­ Dennefeld Ludovicus: da mi antur opera I 1202. tatio in devotionem Missae 1 2080; oppositio inter Denuntiatio matrimonii initi II 399; nullitatis ma­ devotionem obicctivam ct subicctivam II 2523. trimonii v. Accusatio nullitatis. Dextrum brachium v. Irregularitas ex defectu. Dependentia a S.C. de Prop. Fide: territoria eidem Diaconatus: Const. Ap. «Sacramentum Ordinis» subiccta considerantur Missiones l 1149; Societatum ll 2480; Motu pr. quo generales normae de Diaconatu Missionum 1 1406,1492,1845; Institutorum religiosorum permanenti in Ecclesia Latina restituendo feruntur III vel missionalium 1 1533, 1852, II 3514, 3725, 3774, 3809, 5191; facultas eum instituendi apud Societatem MissioIII 3881, 3929, 5250, IV 5492; Episcoporum I 1544; nariorum Africae IV 5588; item in O.F.M. Conv. IV territorii I 1618, II 3774, 3809, III 3929; 6243; nonnullae normae ad sacrum Diaconatum Ordi­ — Conferentiarum S. Vincentii a Paulo ab Ordinariis nem spectantes statuuntur IV 6307 ; ritus de admissione locorum I 335; inter candidatos ad Diaconatum IV 6334. — monialium ab Ordinariis in Gallia et Belgio I 210, Diaconia in ecclesia S. Hadriani in Urbe transfertur 292; in Hispania 1 907, 1979; personarum ab Adminiin ecclesiam S. Pauli in Arenula II 2321 ; hac dignitate slrationc bonorum S. Sedis IV 6234, 6235, 6239 ; schola­ decoratur Templum Imm. Cordis B.M.V. exstantis rum ab auctoritate ecclesiastica I 1936, 11 2345, 2355, Romae 111 4627; rationes iuridicae Cardinalium de­ 2509, 3191, 3842; Universitatum in Ecclesia a S.C. de finiuntur quoad Diaconias in Urbe IV 5514. Seminariis ct Studiorum Universitatibus III 3981. Diaconus: extensio manus in Ordinatione l 536 Depositio testis scripto facta in causis Servorum 553; ministrans Communionem 1 1186; forma ordina­ Dei permittitur observata Instructione IV 5982. tionis sacrae plurimorum I 1379; non requiritur ad •66 Muneri Indicant volumkx el columnam I « 1917-1941; II « 1942-1958; III =» 1959-1968; IV = 1969-197» DIACONUS DIMISSIO INDEX ANALYTICUS LEGUM legendum Evangelium Passionis Domini III 4662; of­ ficia et potestas Diaconi qui ad sacerdotium ascendere velit 111 5339; valor et sanatio matrimonii coram Dia­ conis celebrati 111 5368; novus ritus ad Ordinationem 111 5386; editio Pontificalis Romani dc Ordinatione Diaconi 111 5420; delegatio Diacono facta pro assisten­ do matrimonio IV 5513; dubium circa delegationem generalem ei datam IV 5867; assumi potest ad officium iudicis in causis matrimonialibus IV 6304. Dialogata Missa moderanda I 1646. Dialogus: Instructio dc natura dialogi cum non credentibus ab aliis formis commercii distinguendi III 5421 ; institutio ad dialogum cum non credentibus ha­ bendum, candidatis sacerdotii impertienda IV 5858; principia et criteria circa applicationem dialogi oecumcnici in Ecclesia IV 5868. Diaria publicatio v. Ephcrnerices, Publicatio diaria. Dicasteria Curiae Romanae: recursus ad Signatu­ ram Ap. contra eorum decisiones III 5415, IV 5502, 5917; v. Curia Romana, Congregationes Romanae. Dicatio v. Dedicatio, Dies. Dicio Americae Latinae: facultates decennales I 1053, 1915, II 2589, III 3964, IV 5692, missionales S.C. de Prop. Fide 1 2059, II 2778; v. America Hispanolatina; — britannica: Hierarchia constituitur in Africa occidentali II 2744; — canadensis v. Canadensis dicio; — Columbiana v. Columbia; — communistarum par­ tium: clerici itinérantes in eorum regiones quanam licentia indigeant III 5146, 5217; — congolensis, cubana, hispanica v. has voces et singulas nationes. Dicta lesu Christi: veritas historica III 4219. Dies: Communio in qualibet hora I 2062; cele­ bratio Missae vespertinae extenditur ad omnes I 2063; excusatio a choro valet pro diebus tantum quibus of­ ficiis propriis vacatur II 2741 ; preces finales Missae omittuntur in diebus Homiliae II 3399; inchoandi Cone. Vat. II statuitur III 4252; Absolutionis generalis pro Tertiaris III 4352; concelebrationis Missae in Semi­ nariis ct Collegiis Urbis III 5275; inchoandi Synodum Episcoporum III 5449; — abstinentiae et ieiunii v. Abstinentia, leiunium; — aliturgicus: facultas S.I. concessa III 4251 ; — Con­ gregationum Marianarum: Missa Votiva Imm. Con­ ceptionis B.M.V. II 2588; — de praecepto: in Australia et Nova Zelandia I 1832; facultas ter Missam litandi I 1853; trinatio Missae I 1937, II 2435, 111 4269; Communio in horis vespertinis I 1962; Missa de requie, praesente cadavere I 2018; reductio pro Orientalibus II 2890; usus antimensii pro latinis II 3217; non solet dispensari servitium chorale post meridiem II 3442; Missa vespertina ratione matri­ monii II 3716; reducuntur pro Hibernia II 3870; Be­ nedictio nuptialis III 4697; facultas quater litandi Mis­ sam III 5096; — Dominica n. Dominica; -fatales ad proponendam et prosequendam appel­ lationem IV 6263; — festivus non de praecepto: Missa pro populo I 1187; binatio Missae I 1870; — ieiunii v. leiunium: — indulgentiae plenariae v. Indulgentia; — in­ strumentis communicationis socialis dicata IV 6258; — liturgicus in quo Missa exsequialis prohibetur III 4725; Missa pro lubilaco in diebus primae classis III 4956; — Missae pro populo v. Missa pro populo; —non festivi: binatio I 1851, 2055, II 2494, 2522, III 4331; usus anti­ mensii pro latinis II 3291; eleemosynae pro binationc III 4229; — Ordinum sacrorum: collatio extra I 1980; — pacis fovendae calendis ianuarii cuiusvis anni: nuntius scripto datus a Romano Pontifice III 5279, 5450, IV 6345; — praecedens seu vigilia: anticipatio Laudum III 4133; implctio praecepti audiendi Mis­ sam III 4503, 4726, 4940, 4975; Missae exsequialis III 4725; — primis novembris diebus debent preces mensibus octobris recitari II 2424; — Professionis religiosae in Instituto «Christian Brothers» I 291; consecrationis Institutorum saecularium: Communio sub utraque spe­ cie III 4688; — 19 maii 1918: initium vigoris Codicis iuris Cano­ nici I 1724; 2 maii 1949: finis valoris dirimentis cano­ nis 72 Cone. Trullani III 5041 ; — 31 dec. 1949: Missa media nocte II 2654; item anni 1950 II 2834; — 3 apr. 1949: binatio Missae II 2588; — 8 dec. 1965: finis Concilio Vaticano II imponitur III 4766; — 1 martii 1968: initium competentiae Signaturae Ap. III 5369; — Sanctae Infantiae assignatur II 2834, 2841; — se­ cunda mensis novembris v. Commemoratio omnium defunctorum; — vocationum ecclesiasticarum III 4254, 4252, 4460, 4469, 4625, IV 5758, 6253. Diffamatio sacerdotis ab Episcopo I 297. Differentia: habitus religiosi inter chorales ct con­ versas abolenda apud Moniales Clarissas III 4629; inter monachos et moniales Ordinis Cisterciensis Re­ formati III 4674. Digitus: dispensatur irregularitas ex defectu ob vulnus bellicum I 93; item defectus indicis manus si­ nistrae I 1664; usus gestandi tegmina apud parvum clerum II 3234; dispensatio irregularitatis ob defectum primae partis digiti pollicis III 4697; v. Irregularitas. Dignitas regalis B.M.V.: festum instituitur II 3311; episcopalis pro Cardinalibus statuitur III 4272; episco­ palis Ordinarii et consecratio oleorum III 4553; — Diaconiae tribuitur Templo Imm. Cordis B.M.V. in Urbe III 4627; tituli Cardinalitii eidem templo III 4628; Ordinum Equestrium deferenda Ducibus civita­ tum III 4971; mulieris: limitatio natalitatis et incre­ mentum demographicum III 5046; laboris humani in societate et industria moderna: alloc, pontificia III 5352; dignitates a Praelatis ritus orientalis sacerdotibus alieni ritus concessis I 1982. Dignitates in Capitulis: ius optionis I 231; Missa conventualis inter eas et hebdomadarium I 380; reservatio I 480, 1983; substitutio per canonicos in choro I 1382; ius Capituli eligendi Dignitates I 1984. «Dignitatis humanae»: Declaratio Cone. Vat. II de libertate religiosa III 4815; alloc, pontificia in pro­ mulgatione III 4811. Dilatio baptismi: monitum contra morem snc de­ bita causa II 3820; Capitulig eneralis O.C.D. II 2153, et O.F.M. Cap. II 2236. Dimidiata copula et confessarii consilium I 510. Dimissio religiosorum: eorum qui vota nuncupa­ runt ante Codicem I 123, 165, 230; eorum qui profi­ tentur «donec in Congregatione vivam» I 373; tempus utile ad interponendum recursum contra decretum dimissionis professi temporarie I 596; dimissio ipso facto I 1572; religiosi qui iniuriam intulit vel insidias posuit pudori II 2658; scholastici vel coadiutoris non formati S.I. et cessatio votorum III 3966; novus modus procedendi: in O.F.M. IV 5686, in O.P. IV 6299; experi­ menta contra ius concessa IV 5796; subsidium caritativum religiosis mulieribus dandum IV 6132; recureus ad Signaturam Ap. contra decretum S.C. de Religiosis confirmantis dimissionem a Superioribus factam, ef­ fectum habet suspensivum IV 6300; — e Societate vitae communis sine votis I 373; — e Seminario vel Collegio religiosorum ct readmissio in Seminarium dioeccsanum 1 2019, 2082, 11 2124, 2130, 2727, 3722, 3774, 3809, 3813, 3867, III 4350, 5145; — cohortis pontificiae cuiuslibet ordinis, hclvetica ex­ cepta IV 5884; — dioeceseos residentialis ab Episcopo I =- 1917-1911; II — 1912-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Xiuneri indicant volvmen rt columnkm 67* LEGES ECCLESIAE DÎMISSIÔ DISCEPTATIO dimissionario IV 5911; — uxoris illegitimae ante ba­ 2128; — onera Missarum: translatio extra dioecesim I ptismum polygami III 4122, IV 6163. 367; — Opera Missionalia: motus ct instituta missioDimissionarius Episcopus non trasfertur in ecclesias nalia fovenda II 2867; subsidia collecta II 3790; incepta titulares, sed titulum retinet sedis dimissae IV 5911. pro Missionibus ct cooperatio cum operibus Missio­ Dimissoriae litterae v. Litterae dimissoriae. nibus Pontificiis IV 5480; - Ordo seu Hierarchia episcopalis v. Erectio Hierarchiac episcopalis; Dimissus v. Dimissio. Diniensis dioecesis: Tribunalia ordinantur III 4632, — orientales: clerici emigrantes in Americani vel cum normis exsecutoriis ΠΙ 4633. Australian! I 1119, 1146, et corrogantes eleemosynas VMI» Dio sub v. Sub dio. vel Missarum stipendia extra dioecesim I 1145; — pa­ «Dio sia benedetto» v. Invocationes, Laudes. roeciae: natura quasi-paroeciarum ct missionum post Dioecesanus Archivum v. Archivum dioecesanum; Codicem I 224; Clerus v. Clerus dioecesanus; Commissio: artis sacrae — particulares singulas: Meliaporensis I 1045; Ameri­ cae Latinae: facultates decennales I 1053, 1915, II Π 2649, cinematographica II 3145 cum Statutis II 3334, doctrinalis III 5109, emigrantium II 3098, liturgica v. 2589, III 3964, IV 5692, et missionales a S. C. dc Liturgia; Congregatio Religiosa v. Congregatio; conso­ Prop. Fide concessae I 2059, II 2778; Alba Juliensis ritus latini: statutum I 1390, 1392; Victoriensis: as­ ciationes in Gallia I 635; Curia v. Curia dioecesana; — directio Pont Operum Missionalium : iura Ordinarii sertae apparitiones B.M.V. in loco Ezquioga I 1545; loci eas visitandi III 4035; Officium catecheticum 11118, Trevirensis: consociatio pro missionibus II 2122; Luganensis: usus Ritualis in lingua vernacula II 3412; Ro­ 11 2850; relatio pro Episcopis Americae differtur I 147; mana: praedilectio Romani Pontificis III 4011, prima — stipendium Missae: normae III4725 ; Synodus: cele­ Synodus III 4016, nova ordinatio accommodata ΙΠ bratio cum interventu laicorum III 5380; taxa v. Taxa 4937, ordinatio pastoralis III 4958, Consilium pastora­ dioecesana; Tribunal nequit videre causas acatholicorum le III 5106, Consilium presbyterale III 5106, IV 5695, absque venia S. Officii I 1355, Instr. «Provida Mater» Consilium administrationis bonorum IV 5905, normae servanda in causis nullitatis matrimonii I 1739, unius pro celebratione matrimonii IV 6157; Insulensis: Stu­ tantum iudicis pro omnibus causis III 3912; v. Tribunal. dium Philosophico-theologicum III 4057; Gedanensis: Dioecesis: personalitas iuridica et capacitas pos­ Visitator Ap. III 4481; Oenipontana: erectio ΠΙ 4503, sidendi bona 11 3151; interpretatio popularis Offi­ 4533; Recinensis: seiungitur Praelatura nullius Laureciorum Propriorum III 4672; dies proponendi quibus tana III 4674; Basiliensis: separatio Administrationis annecti possunt indulgentiae plenariae III 5282; Con­ Ap. Ticinensis III 5404, 5980; Ticinensis: erectio III silium Presbyterale IV 5637, 5797; facultas constituendi 5404, 5980; Feldkirchensis: erectio III 5429, 5450; alterum Tribunal primae et secundae instantiae in Roèrmondensis: recursus Capituli contra Episcopum eadem dioecesi Π 3318, III 5442, IV 5963; Tribunal proprium IV 6297; v. singulas voces; unius dioecesis videre potest causas fidelium ad paroe­ — relatio quinquennalis: formula et modus I 154; cias alterius pertinentium IV 6051; regimen responsaelenchus quaestionum pro tempore belli ct post bellum bilitati personali Episcopi commissum declaratur, ab II 2247 ; — Seminarium: iurisdictio Episcopi in pro­ structuris superdioccesanis non substituendum IV 6297; prium extra dioecesim situm I 1592; — S.F.A.S.: transla­ — administratores: vis Cone. Baltimorensis circa no­ tio sollemnitatis externae S. loseph Opificis II 3464; minationem I 165; decretum generale dc eis nominan­ Tribunal tertiae instantiae II 2136; — Suburbicariae: dis 1 183; nominatio in dioecesibus vacantibus dicionis ius optionis abrogatur III 4166, regimen 4270; Canadensis et Terrae novae I 201; — titulus: Episcopi dimissionarii retinent titulum — aliena: ordinatio clerici pro aliena dioecesi I 225; dioecesis dimissae IV 5911; — Tribunal v. Causae ma­ Episcopus proprius illius qui ordinatus fuit pro aliena trimoniales, Tribunalia; — vacantes dicionis Canadensis I 1361 ; documenta praematrimonialia II 2440; readmiset Terrae Novae: nominatio Administratorum I 201. sio in Seminarium eorum qui egressi sunt e proprio II 3813, 3867; v. «De ratione qua...»; competentia Tri­ Diplomatica : Schola Vaticana apud Archivum se­ bunalis in paroecias alienae dioeceseos IV 6051; cretum constituta II 3234; normae III 3235. Directio cantus liturgici a mulieribus III 5388; — Commissiones v. Commissio dioecesana; — Consi­ lium pastorale 111 5106, et Presbyterale III 5106, IV Collegii Pio-latini Americani Ill 5452; item Caprani5637, 5695, 5797; — ecclesiae: Symbolum Missae in censis IV 6140; publicationum periodicarum: licentia festo titularis ecclesiae cathedrulis dicendum est in Ordinarii I 969; scholarum a monialibus cum mitiga­ omnibus aliis 1 1964; — Europae: usus Ritualis romani tione clausurae I 1692. in lingua vernacula II 2131 ; clerici emigrantes e II 2521 ; Director Capellanorum navigantium: normae ct — excardinatio ob adseriptionem Societati Parisiensi facultates 11 3248; item Apostolatus Maris II 3267; Missionum vi retroactiva caret l 536; Congregationum Marianarum: facultates II 2429; Ge­ — extra dioecesim: translatio Missarum I 367; sacer­ neralis Vicariatus Castrensis dicionis Canadensis III dotes commorantes causa valetudinis vel rusticationis 4116, et in Gallia III 4482; Missionariorum Emigran­ I 836; clerici orientales corrogantes eleemosynas vel tium: normae ct facultates If 3333; nationalis ct dioece­ stipendia Missarum 1 1145; auditio confessionum I sanus Pontificalium Operum Missionalium III 4035. 1348, 11 2349, 2891; Seminarium situm 1 1572; sacer­ Directorium ad ea quae a Cone. Vat. 11 de re oecudotes commorantes ob iniuriam temporum 11 2491; menicapromulgata sunt exsequenda: pars prima III 5160, — Galliae, Germaniae, Hispaniae, laponiae, Italiae ct pars altera IV 5801 ; — generate pro ministerio circa tualiarum v. voces proprias; rismum IV 5505, 5521; Catechisticum generale IV 5991. — incardinatio illius qui ordinatur servitio alius dioe­ Directa stcrilisatio I 1955; occisio insontium ex cesis I 225; tempus l 225; sacerdotis l 538; Episcopus mandato auctoritatis I 2022; transitus alumnorum proprius I 1361; sodalium Institutorum saecularium Institutorum perfectionis in Seminaria dioecesana non II 3120; — Instituta saccularia in dioecesi adlaborantia indiget beneplacito apostolico II 3293. II 2430, 2619; incardinatio sodalium II 3120; Dirimens v. Impedimentum dirimens. — Missionum: natura post Codicem I 224; limites Disceptatio de Schemate Missionum in Cone. Vat. paroeciarum I 350; Instructio dc novis condendis ll Π: alloc, pontificia III 4556; super virtutibus Servorum •68 Numeri indicant volumen ct columnam I « 1917-1941; ll - 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-197^ DISCEPTATIO INDEX ANALYTICUS LEGUM Dei ante quinquaginta annos ab eorum morte permit­ titur contra ius commune III 4767; v. Discussio. Discessus a choro V. Absentia, Chorus. Disciplina doctrinalis: biblica: magisterium I 688, in collegiis Institutorum perfectionis II 2957; catechetica in Seminariis colenda I 840; iuris canonici: alloc, ad cultores III 5378; v. Ius; musica: normae et ratio docendi in Seminariis Italiae II 3783; philosophica: in scholis mediis et superioribus Italiae I 3842, in Semi­ nariis dioeccsanis IV 6214; Sciendarum Religiosarum apud Civitatem Saravicam (Saarland) IV 5679, 5831; v. Athenaeum, Erectio, Instituta, Universitates. — iuridica: choralis servanda in Urbe I 165, 230; a maronitis servanda in S.F.A.S. I 974; hodierna accom­ modata quoad lubilaeum I 710, 1456, 1530, II 2630; Codicis servanda in Confirmatione a sacerdote admi­ nistrator II 2360; definitio causarum nullitatis matri­ monii ad disciplinae tramitem, omissa forma stricte iudiciali III 3893; matrimonialis pro Ecclesia orientali: canones II 2567, solutio dubiorum II 3130, 3140; Insti­ tutorum perfectionis: criteria sequenda II 3087; v. Re­ novatio; circa ieiunium eucharisticum v. Ieiunium; circa indulgentias v. Indulgentiae; circa primam tonsuram, Ordines Minores et subdiaconatum in ecclesia latina inducitur nova IV 6304. Discus gramophonicus in ecclesiis I 1936. Discussio dubii num aliquid obsit introductioni causae Servorum Dei: modus procedendi IV 6352; — dubii maioris momenti in causis Servorum Dei : vota consultorum requisita IV 6352. Dismembratio paroeciae I 420; S. Mariae Libera­ tricis in Urbe I 1360; v. Divisio. Disparitas cultus: tenet baptizatos in infantia et acatholice baptizatos I 445 ; non viget inter baptizatum extra ecclesiam catholicam et non baptizatum I 654; tenet catholicos non vero acatholicos nisi baptizatos in ecclesia catholica vel ad eam conversos I 734; tenet partem non baptizatam et partem dubie baptizatam in secta acatholica ante diem 19 maii 1918: I 1724; tenet natos ab acatholicis quoties contrahunt cum parte non baptizata I 1964; inter partem russicam schismatice baptizatam ct partem methodistam non baptizatam II 2277, vel partem religionis ignotae Π 2278; item, inter partem schismatice baptizatam in ecclesia Serviae et partem baptizatam in secta protestantium II 2278, inter partem orientalem acatholice baptizatam et par­ tem non baptizatam II 2596, 2743, inter partem non baptizatam et partem baptizatam in secta schismatica II 3808; — dispensatio: cum utentibus Privilegio Paulino et contrahere cum parte pagana cupientibus 1319, II 2650, 3294; an secum ferat dispensationem impedimentorum a quibus exempta est pars acatholica infidelis I 518, 937, 1271, 1390, 1400; sensus verbis «iudaei» in facul­ tate quinquennali n. 3 relate ad dispensationem huius impedimenti II 2206, 2276; exceptio cum parte hebraica cessat in facultatibus quinquennalibjs II 2276; dubie valida II 2412; implicita durante bello II 2429, 2522; dispensatio impedimenti ad novas nuptias mixtas con­ trahendas post solutionem prioris matrimonii mixti in favorem fidei II 3420, 3844, 3845, 3846. 3867; inter­ pretatio exceptionis dispensandi cum parte mahumetana in facultatibus quinquennalibus III 4249; facultas «Pastorale Munus» in materia III 4452, 4795; cum pars acatholica cautiones praestare renuit III 5064; necessc est ut pars catholica, quamvis cautiones formaliter praestare renuat, parata sit ad procurandum bap­ tismum et educationem catholicam prolis III 5111; DISPENSATIO — cautiones ad dispensandum: necessitas I 1406, 1408; certitudo necessaria cum praestantur cautiones aequipollentes III 4621 ; — declaratio nullitatis matrimonii ex hoc capite: ad modum casus excepti iuxta can. 1990-1992 I 1244; initi inter partem orientalem acatholice baptizatam et par­ tem non baptizatam II 2596; inter partem orientalem acatholicam et partem iudaicam non baptizatam II 2743; inter partem catholicam et partem iudaeam non baptizatam Π 3051; ob solam attestationem parochi de exsistentia impedimenti II 3817; — documentum libertatis datur a matrimonio con­ tracto cum dispensatione dubie valida huius impedi­ menti Π 2412; a matrimonio cum parte mahumetana inito durante bello absque formali dispensatione im­ pedimenti II 2503, 2522; — solutio in favorem fidei matrimonii valide contracti cum dispensatione huius impedimenti Π 2428, 2432, 2522, 2730, 3353, 3397, 3400,3591,3808, ΠΙ 3925, 3963. Dispensatio in genere: cum iis qui conventibus Eucharisticis celebrandis operam navant I 656; media quibus Ordinarii possunt recurrere ad Sedem Ap. pro dispensationibus obtinendis durante bello II 2108; Or­ dinarii latini possunt dispensare cum orientalibus extra Patriarchatum sine proprio Ordinario commoranti­ bus II 2507; Ordinarii vi can. 81 nequeunt dispensare vota Sedi Ap. reservata, aut subdiaconos vel diaconos a caelibatu II 2563; facultas datur Legatis Pontificiis in Missionibus dispensandi cum apostatis a fide, haereticis, schismaticis et filiis acatholicorum quoad Ordines sa­ cros suscipiendos ΠΙ 4222; normae Episcopis imper­ tiuntur ad facultatem dispensandi a legibus Ecclesiae generalibus III 4991; item pro Episcopis Ecclesiarum orientalium III 5147; — potestas: quasi parochis concessa vi •*«11· 1125 in favorem fidei I 224; Ordinariorum loci vi can. 81 Co­ dicis latini II 2563, 3029; Hierarchae pro orientalibus II 3140; Capellani navis dispensandi navigantes II 3515, 3587; Episcoporum dispensandi pro ingressu in novitiatum eorum qui sectae acatholicae adhaeserunt III 4502; Episcoporum a clausura monialium IV 5701; — ab abstinentia et ieiunio v. Abstinentia, Ieiunium; — ab aetate canonica ad Ordines sacros I 820; ad Presbyteratum pro religiosis Brasiliac I 2045; durante bello II 2170; monitum dc non petendis dispensatio­ nibus a S. Sede III 4183; facultates Episcoporum pro aetate diaconorum IV 5869; — a caelibatu clericorum: Ordinarii vi can. 81 ne­ queunt dispensare II 2563; rescriptum et conditiones quibus concedi solet III 5101; novae normae dantur IV 5964, 6288; — a consanguinitate: in primo grado li­ neae collatcris mixto cum secundo I 1342; — a crimine, implicita in permissione transeundi ad alias nuptias a S. Sede vel ab Ordinario facta II 3029; — a curriculo studiorum: normae et criteria I 607; denegatur facultas I 1596; durante bello II 2170; monitum de non petendis dispensationibus a S. Sede 111 4183; — a disparitate cultus v. Disparitas cultus; — a forma canonica matri­ monii: facultas subdelegabilis Vicariis cooperatoribus I 1464; dispensatio implicita in extraordinariis adiunctis II 2429, 2522, 2563; in provincia ecclesiastica Agraènsi II 3820; datur quibusdam sub conditionibus 111 5050; a forma matrimonii mixti IV 6234; — a ieiunio eucha­ ristico v. Ieiunium eucharisticum; — ab impedimentis matrimonialibus: facultas cumu­ landi in dispensatione 1 104; impedimentorum a quibus exempta est pars infidelis seu acatholica cum dispensa­ tur a disparitate cultus 1 518, 937, 1271. 1390, 1400; «cum omnia sunt parata ad nuptias I 373; formula I - 1917-1941; II - 1942-1958; IIÎ = 1959-1968; IV - 1969-1972 Xiuneri indicant volvmkn ft columnam 69* DISPENSABO LEGES ECCLESIAE qua S.C. de Sacramentos tribuere solet Ordinariis facul­ tates speciales dispensandi I 497; quando censetur Or­ dinarium adiri non posse I 505; pro casibus occultis I 920; impedimenti occulti quod ab Ecclesia difficulter dispensatur I 922; Instructio pro Italia I 1189; Ordi­ narii possunt dispensare vi can. 81 etsi non omnia parata sint ad nuptias II 2136; impetrata pro deter­ minato impedimento valet etiam pro aliis eiusdem spe­ ciei in aequali vel inferiori gradu reticitis II 2505; dispensatio implicita impedimenti a quo Ecclesia dis­ pensare solet in extraordinariis adiunctis II 2563; po­ testas dispensandi Hierarchae pro orientalibus II 3140; manifestatio ante nuptias impedimenti a S. Paenitentiaria per confessarium iam dispensati II 3597; certi­ tudo circa cautiones ad valide dispensandum in matri­ moniis mixtis ΠΙ 4182, 4621; — ab interpellationibus faciendis in usu Privilegii Paulini 1 1591,1631, II 3827; praemisso processu summario I 2041 ; conceditur nonnullis sub conditionibus Π 2421 ; Episcopi vi «Pastorale Munus» dispensare possunt cum impossibiles aut damnosae videntur III 4687; — ab interstitiis inter diversos Ordines interponendis I 820; — ab irregularitatibus v. Irregularitas; — a matrimonio rato et non consummato: processus in causis dispensationis I 555; regulae servandae I 555; formulae I 568; normae servandae ad praecavendam personarum dolosam substitutionem I 1042; facultas instruendi processum ab Ordinariis I 1618; Episcopus DIVERSITAS — quoad Officium Divinum: a recitatione Horae Pri­ mae III 4727; — quoad Ordines sacros suscipiendos: potestas Legatorum Pontificiorum in Missionibus dis­ pensandi cum apostatis a fide, haereticis, schismaticis ct filiis acatholicorum III 4222; usus dispensationis iam concessae pro novitiatu ct ordinibus minoribus filiis aca­ tholicorum III 4664; dispensatio cum filiis acatholi­ corum in Rescripto «Cum admotae» III 4981; — quoad religiosos: a prohibitionibus Regulae O.F.M. circa administrationem rerum in paroeciis Ordini com­ missis II 3271; normae servandae in petenda dispensa­ tione a votis perpetuis III 4460; cum filiis acatholicorum pro ingressu ad novitiatum III 4664; cum iisdem vi Rescripti Pont. «Cum admotae» ΠΙ 4981; a lege clau­ surae papalis III 5213, IV 5701; experimenta contra ius commune IV 5796; a clausura IV 5796; — quoad Tertios Ordines saeculares: usus quotidiani scapularis ct cinguli in Tertio Ordine Saeculari S. Francisci II 3726. Dispositio usus et ususfructus novitiis praescripta I 231; Scapularii Carmeli tarum I 750; collectionis rituum in lingua vernacula ad instar appendicis Ritualis Ro­ mani II 2739. Dissensio publica aliquorum sacerdotum a doctri­ na proposita in Enc. «Humanae vitae» IV 605L Dissitus locus v. Distantia. Dissolutio associationis «Institut des apôtres de ΓAmour infini» II 2864, 2892; v. Supressio, Solutio. Distantia servanda inter altare et sepulcra in ora­ toriis coemeteriorum T 1514. Π 2144; ab ecclesia: miti­ gatio ieiunii eucharistici I 2082; a Roma: facultates speciales Π 2123, 2146, 2166, 2171, 2207; a locis habi­ tatis: asservatio et custodia Eucharistiae ΤΠ 2349. Distinctio classium inter religiosos: transitus ab una in alteram Π 2494, 2514; supprimitur apud moniales et monachos Cistercienses Reformatos Strictioris Ob­ servantiae ΓΠ 4674, 4920; habitus religiosi: supprimitur apud Dominicanas ΓΠ 3973, et Clarissas TH 4639; — inter credentes et non credentes quoad dialogum et antequam suum votum promat, potest legere animad­ versiones Defensoris Vinculi I 2082; imponitur obliga­ tio instituendae catholice prolis ante nuptias ortae II 2239; conceditur post baptismum, partibus quae ante nuptias matrimonium consummaverant II 3211; pote­ stas dispensandi a rato et non consummato delegari nequit a Romano Pontifice ΙΠ 3917; concedi non solet, cum partes copulam onanisticam vel condomatam inter se exercuerunt III 5023; quaedam emendationes circa normas vigentes promulgantur IV 6248; — a «Missa pro populo» v. Missa pro populo; — a mixta religione post usum Privilegii Paulini II commercium oecumenicum III 5421. 2650, 3294, 3827; post solutionem matrimonii in fa­ Distractio territorii v. Divisio. vorem fidei III 4017; vi n. 20 Motu pr. «Pastorale Distributio oleorum sacrorum I 22; redituum in­ munus» III 4795; datur absque cautionibus partis acatercalarium in Italia I 1199; subsidiorum pro Missio­ tholicae III 5064; requiritur ut pars catholica parata nibus I 1821; foliorum et publicationum periodicarum sit ad educandam catholice prolem III 5111 ; vi can. 72 factionem communistarum foventium II 2620; cleri per Cone. Trullani v. Canon 72, Mixta religio; omnes dioeceses Π 2921 ; territorii Legationum Pon­ — a possessione seu institutione corporali beneficio­ tificalium in mare Caribico II 3245; reditus bonorum rum cum sacerdotibus Poloniae II 3366; — a publicatio­ ecclesiasticorum quae ab auctoritate civili hispana nibus matrimonialibus in iure orientali II 3140; — a usurpata detinebantur ΙΠ 4223; fructuum beneficiorum ritu quo matrimonium mixtum celebrandum esset: ad aedes sacras aedificandas vel reparandas III 4253; dispensatio vi Motu pr. «De Episcoporum muneribus» Ordinis baptismi adultorum in varios gradus catechu­ III 5101; — a servitio chorali: bénéficiâtes ad hebdo­ menorum III 4273; massae capitularis diversis modis madas pro studiis theologicis et biblicis promovendis efformatae IV 6106; v. Divisio; — Communionis euchaconcurrentes II 2137; ob curam animarum vel Actionis risticae v. Administratio. Communio eucharistica. Catholicae II 3441; post meridiem II 3442; Distributiones quotidianae: conversio fructuum in — a votis privatis: a confessariis durante lubilaeo 1 eas I 231; quoad absentes a choro ex induito I 361 ; 746; — a votis religiosis: acceptatio rescripti saeculariconversio fallcntiarum in distributiones inter praesentes zationis I 492; nequeunt dispensari ab Ordinariis II 1 388: vacationum tempore I 659, 1198; habitus choralis 2563; normae servandae in petendis dispensationibus ad eas lucrandas l 972; quoad massam efformandam I III 4460; a votis temporariis IV 5796; v. Vota religiosa; 1395, IV 6106; divisio inter chorales I 1451 : inter prae­ — quoad causas Senorum Dei: a canone prohibente sentes post iubilationem Π 2114; pro Capitulari absente disceptationem super virtutibus Servi Dei ante quinqua­ dum munere iudicis fungitur II 2113; pro dispensato a ginta annos ab eiusdem morte III 4767; — quoad docu­ choro ob animarum vel Actionis catholicae curam II menta matrimonialia: circa modum transmittendi docu­ 3441 ; vestes chorales et absentiam quoad distributiones menta praematrimonialia, obtinendi «nihil obstat» as­ 11 3771; pro Paenitentiario dum theologiam moralem sistendi matrimonio et circa annuam regestorum matri­ docet in Seminario II 3838; massa capitularis IV 6106. monialium inspectionem II 2440; — quoad lubilaeum Districtus: sensus apud O.F.M. I 1830. vel occasione lubilaci: a visitatione quattuor Basili­ Diversitas confessionum Christianarum et partici­ carum I 728; facultates confessariis concessae I 746; patio Eucharistiae IV 5735; v. Oecumenismus. •70 NlUntrl indicunt VOLUMEN ct columnam I » 1917-1941; Il = 1942-1958; III « 1959196a·. IV - 1969-1972 9 DIVINATIO INDEX ANALYTICUS LEGUM Divinatio eventuum per radiaesthesiam prohibetur clericis I 2120. Divina... v. voces substantivas. «Divinae consortium»: Constitutio Ap. de sacra­ mento Confirmationis IV 6141. «Divini Redemptoris»: Encyclica Pii XI dc com- munismo atheo 1 1789. «Divino afflante Spiritu»: Enc. dc sacrorum bibliorum studiis opportune provehendis II 2216. Divisio Commissionis pro Russia a S.C. pro Ec­ clesia Orientali I 1167; C.C. Rituum in duas: alteram pro cultu divino, alteram pro Causis Sanctorum IV 5536; cursus academici in semestres, ct intermissio scholarum II 3587; decimarum, cum paroecia dividitur I 1405; dioecescom in Missionibus I 224; Scnoncnsis in Gallia II 3295; Rccinetcnsis in Italia III 4674; Parisiensis et Versaliensis III 5035, 5038; Exarchatus cana­ densis pro ruthenis II 2492; Ordinariatus Galliae pro Orientalibus III 4060; fructuum et distributionum choralium I 1451; Instituti Veronensis in duas Congrega­ tiones I 597; Instituti «Regina virginum» ab co Roma­ no Regina mundi III 4921 ; Legationum Pontificalium: Antillarum I 1634, II 3245, Indonensis II 3730, m 4472, 4496, Indiae II 3789; paroeciarum: S. Mariae Liberatricis in Urbe I 1360; Seminarii in parvas com­ munitates per varia loca dispersas III 5375. Divortium civile in Italia constituit violationem unilateralem Concordati cum Sede Ap. vigentis III 5021, 5108, IV 5744, 5841. Divulgatio gratiarum et oblationum in piis ephe­ meridibus I 1395; decreti suppressionis cuiusdam as­ sociationis mulierum I 1450; normarum de renovatione Postulatus et Novitiatus ΠΤ 5257; notitiarum circa Synodum Episcoporum IV 5503; Institutionis generalis de Liturgia Horarum ante editionem typicam IV 5977, et editionis typicae IV 6023. Docendi modus: ius canonicum I 86, 154; catechismum scholis publicis I 642; Scripturam Sacram in clericorum seminariis et religiosorum collegiis Π 2748; musicam sacram in praedictis scholis Π 3783; dogma de peccato originali III 4996; Philosophiam in Semi­ nariis dioecesanis TV 6214; iuxta Const. «Deus scien­ tiarum Dominus» I 1272, 1301, III 5355. Docentes: doctrina tradenda de «ethica situationis» II 3453; Instituta docentia Ecclesiae: normae servan­ dae I 1936; Foederatio Italica Religiosarum edocen­ tium (F.I.R.E.) Π 2916. Doctor Ecclesiae universalis renuntiatur S. Teresia Abulensis IV 5891. Doctoratus in studiis orientalibus aequiparatur illi in Sacra Theologia III 4626; v. Gradus academici. Doctrina catholica: vigilantia Ordinariorum circa scriptores et opera I 541, 1891; circa libertatem religiosam in conversione veroque fidei actu II 2112; opponitur principiis factionis politicae «sinistra cattolica» in Italia II 2259: eius fundamenta minan­ tur nonnullae falsae opiniones II 2769; suffragium candidatis politicis qui ei de facto non favent ΠΙ 3930; circa matrimonium tutanda a Tribunalibus ecclesiae III 4240; circa Eucharistiam eiusque cultum III 4700; circa dogma peccati originalis III 4996; circa participationem Eucharistiae inter diversas confessiones Christianas IV 5735, IV 6051 ; circa naturam matrimoni et capita nulli­ tatis contra Tribunalia Ecclesiae Necrlandicae IV 6194; circa Incarnationem et Ssinam Trinitatem IV 6240; — Christiana: Archiconfratemitas in ecclesia S. Ma­ riae de Planctu in Urbe erecta: Patroni constituuntur S. Carolus Borromaeus et S. Robertas Bellarmino I 1385; summarium indulgentiarum et privilegorum Ii DOCUMENTUM LIBERTATIS 1947; obligatio erigendi in paroeciis hanc Confratemitatem vel Piam Unionem II 3405; v. Catechesis. — examen: ad gradus academicos in S. Scriptura II 2907; nova agendi ratio in doctrinarum examine IV 5970; — falsa: circa curationem psychoneurosi laboran­ tium II 3580; circa Hierarchiam Ecclesiae IV 5593; circa vitam et ministerium sacerdotum in Ecclesia IV 6167; coctus mixti Episcoporum et Presbyterorum in Hispania IV 6243; circa ius canonicum in Ecclesia IV 6351; — fidei: S. Congregatio pro: erectio et compe­ tentia III 4807, 5096, 5229; v. Congregationes Ro­ manae; — qualificatio theologica doctrinae in schemate Cons. Vat. II de Ecclesia propositae cum Nota explicativa praevia III 4561 ; item in schemate de divina Revelatione ΠΙ 4767; — socialis Ecclesiae: Enc. «Quadragesimo anno» de ordine sociali instaurando I 1246; Enc. «Mater et Magistra» dc recentioribus rerum socialium processibus III 4184; cursus de ea in Seminariis Italiae instituendus III 4215; institutio in ea candidatorum ad sacerdotium in Institutis perfectionis commendatur III 4233; sum­ ma doctrinae ecclesiae: alloc, pontificia ΠΙ 4976; Enc. «Populorum progressio» III 5124; Epist. Ap. «Octo­ gesima adveniens»: doctrina Ecclesiae de re sociali in rerum ac temporum novis vicissitudinibus IV 6056. Doctrinalis Commissio dioecesana constituenda III 5109; relatio Synodi Episcoporum circa collegialitatem Episcoporum in Ecclesia IV 5648; valor Insti­ tutionis generalis Missalis Romanis IV 5684. Documenta Concilii v. Concilium Vaticanum Π: documenta ; — Sanctae Sedis pro exsecutione Cone. Vat. II: interpretatio IV 5514; v. Commissio; — matrimonialia: ad nuptias opificum exterarum na­ tionum celebrandas I 314; in eis non sunt notandae conditiones stirpis et nationalitatis contrahentium I 1957; normae servandae: cum deficiunt documenta baptismi et status liberi Π 2229, pro celebratione ma­ trimonii in territorio italico inter personas ad exercitum S.F.A.S. pertinentes, aut inter eas et cives italicos vel exteros in Italia commorantes Π 2279; dispensationes dantur circa transmissionem documentorum praematrimonialium, circa «nihil obstat» assistendi matrimo­ nio obtinendum, et circa annuam regestorum matri­ monialium inspectionem II 2440; producenda ad ci­ viles effectus tribuendos in Italia sententiis nullitatis matrimonii IV 6150; in documento celebrati matri­ monii, a parochis Italiae transmittendo pro tran­ scriptione in registrum civile, exprimendum est cogno­ men patris et matris contrahentium IV 6162; Instructio S. C. de Sacramentis in materia I 399; Instructio «Sa­ crosanctum» I 2064; compendium actorum II 2154; — varia: restitutio documentorum ad ecclesias et in­ stituta ecclesiastica olim pertinentium II 2390: Penta­ teuchi: tempus et genus litterarium II 2485; exhibenda ab Instituto sacculare «Opus Dei» Ordinariis locorum II 2619; remittenda ad «nihil obstat» pro erectione vel ad Decretum laudis Institutorum perfectionis obtinen­ dum IV 5955; Synodi II ordinariae Episcoporum II 6166; v. Synodus documenta: ad introducendas causas Servorum Dei IV 6356. Documentatio: centrum interdicitur in loco Cuer­ navaca exsistens IV 5472. «Documentum libertatis» a matrimonio: inter duas partes acatholice baptizatas. in quo nec nullitas vinculi nec factum inconsummationis satis evinci poterat II 2230; inter partem catholice educatam sed de cuius baptismo non constat, et partem acatholicam, coram ministro acatholico initi II 2294; inter partem catholi­ cam ct partem non baptizatam initi cum dispensatione I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Xtlmeri fridfrwi/VOLVMBX et columnam 71* DOCUMENTUM LIBERTATIS LEGES ECCLESIAE DOMUS RELIGIOSA dubia disparitatis cultus II 2412; inter partem catholi­ tio Missae cum incidat in vigiliam Nativitatis Domini cam ct partem mahumetanam initi durante bello absque ct pro die festo celebrandae III 5281; dispensatione expressa disparitatis cultus et coram solis — Resurrectionis: Communio eorum qui Missam testibus Π 2503; inter partem acatholice baptizatam ct nocturnam Vigiliae Paschalis participarunt II 3030; partem ab acatholicis natam, dubie in ecclesia catholica facultas celebrandi Vigiliam paschalem circa auroram baptizatam, civiliter initi Π 3030; conceditur viro qui ipsius Dominicae III 3922; dubie usus fuerat Privilegio Paulino, ut novas nuptias — Sanctissimae Trinitatis: finis temporis adimplendi cum parte catholica inire possit II 3777; inter duas praeceptum paschale 1 1832, II 2166; facultas celebrandi partes non baptizatas valide contracti II 3833; inter Officium et Missam de SsiTia Trinitate feriis II, III et IV partem in secta methodistarum baptizatam et partem post Dominicam ipsius festi II 2245; — secunda post dubie baptizatam Π 3588; inter virum dubie baptizaPascha a Bono Pastore nuncupata: dies mundialis pro tum ct mulierem non baptizatam ΙΠ 3912; inter partem vocationibus sacerdotalibus ct religiosis celebranda in­ catholicam ct partem iudacam non baptizatam ΠΙ4020; dicitur III 4460; — ultima octobris: festum D.N.LC. datur ob praesumptam mortem coniugis, ad novas Regis I 804. nuptias contrahendas III 4270. Dominicae orationes a Regula O.F.M. Cap. Fra­ Dogma fidei Assumptionis corporeae B.M.V.: quae­ tribus laicis praescriptae suppleri possunt recitatione stio proponitur Ordinariis II 2339; definitur II 2801; Officii cum clericis II 2938; item in O.F.M. II 3822. Missa de festo permittitur II 2800; Immaculatae Con­ Dominicale praeceptum transfertur in sabbatum ceptionis B.M.V.: Enc. «Fulgens corona» qua annus praecedens III 4944. Dominicans familia v. Ordo Praedicatorum. marianus ubique celebrandus indicitur, primo exeunto Domini cana e moniales v. Moniales Dominicanae. sacculo ab eius definitione dogmatica Π 3184; de pec­ Dominicanus ritus: modus eum componendi cum cato originali: principia ct criteria quibus debet hodie decretis Ordinarii loci in re liturgica III 4935. proponi III 4996. Dominiciana natio: Nuntiaturae Ap. territorium Dogmaticus adspectus Liturgiae II 3547; definitio determinatur I 1898, II 3245; Concordatum cum veritatis fidei v. Dogma. Sede Ap. Π 3277, ratihabitio II 3294; celebratio ma­ Dolor in partu mulieris: alloc, pontificia II 3443. trimonii ad nonnam Concordati II 3375; erectio VicaDolosa personarum substitutio I 1042. Domesticum oratorium cum suis extensionibus: In­ riatus Castrensis II 3811. Dominium: actus civiles a monialibus saepe po­ structio ad eum postulandum II 2638; servitium: S. Zita, nendi I 365; radicale bonorum mobilium post Profes­ Virgo Lucensis, declaratur Patrona II 3370. Domicilium: acquisitio I 484; eis ratio circa fu­ sionem simplicem I 176. «Dominus meus et Deus meus»: verba in elevatio­ nera I 586; privatum: confessio et communio ibidem I 682; legale in causis matrimonialibus I 1429; emigran­ ne Hostiae I 778. Domus privata: celebratio Missae et translatio ca­ tium quoad adsistentiam matrimonis I 3264. daveris I 165; interpretatio facultatis celebrandi Mis­ Domina nostra B.V. Maria: Ordo Societatis Mariae sam I 231; celebratio Missae in domibus privatis con­ approbatur propriaque clausura donatus II 3335; con­ cessa religiosis e conventibus depulsis I 393; difficul­ firmatur a Summo Pontifice I 3574; Libanensis: titulus tas ab ea discedendi pro lubilaeo lucrando I 745; admi­ Eparchiae pro maronitis in Brasilia IV 6163; Paradisi: nistratio baptismi extra mortis periculum I 776; cele­ titulus Eparchiae pro melkitis ritus byzantini in Bra­ bratio Missae praesente cadavere I 829; celebratio silia IV 6164. functionum Hebdomadae Sanctae in Mexico 1 1034; Dominati va potestas: praescripta canonum de iuriscelebratio Missae sine ministro T 1397; erectio Viae dictione eidem applicantur Π 3029. Crucis II 2746; facultas celebrandi tres Missas in Nocte Dominica dies: facultas celebrandi Missam de requic in ea I 227; translatio in eam: Missae votivae Cor­ Nativitatis Domini Π 3441 ; v. Oratorium privatum; dis lesu in prima feria VI mensis I 778, dedicationis — Actionis Catholicae: facultates pro sodalibus extra degentibus causa rusticationis Π 2654; usus instrumenti Ecclesiae I 1715, indulgentiae plenariae die Comme­ morationis fidelium defunctorum I 1909, festorum in telcvisifici II 3809; — canonicorum: ius optionis iuxta Gallia I 2397, festorum cum Sequentiis I 2756, sollem­ ordinem I 1432; — clericorum v. Commorantes sacerdo­ nitatis externae Patroni I 2814, festorum Ephiphaniae, tes ct clerici; — Congregationum Marianarum: faculta­ Ascensionis ct Corporis Christi ΓΠ 5440; cvangelium tes pro sodalibus extra degentibus rusticationis causa Dominicae in fine Missae I 803; translata vel impedita: II 2429; usus instrumenti tclevisifici II 3809; — Laure· dubia varia I 1607, 1919; facultas bis aut ter Missam tana: festum translationis II 2319; — matemifatis: fa­ litandi I 1937, ΠΙ 4269, 5096; celebratio intra Octavam cultas administrandi Confirmationem parvulis in pericu­ festorum in Gallia et occurrens vel concurrens cum lo mortis constitutis II 2523, 2728; v. Valetudinarium; aliis officiis 12397 ; usus lintei seu antimensii pro latinis II — Pontificia: ordinatio quadantenus mutatur TII 3217; facultas celebrandi in ea Missam Nominis B.M.V. 5342; — paroecialis: exemptio taxarum pro eius aedi­ durante Anno mariano II 3300; Vesperae in concur­ ficatione vel reparationis in Italia I 1635, 2086; usus rentia Dominicae II classis cum festo Π classis II 3555; instrumenti tclevisifici II 3809; — pia religiosorum: an Praefatio Dominicarum per annum Π 3564; Mis­ subiccta sit legi triennii Superioris localis I 124; custo­ sa votiva II classis in Dominicis II classis III 4224; dia Eucharistiae I 126; Missae in Nocte Nativitatis anticipatio Missae ad horas vespertinas sabbati III Domini II 3248; usus instrumenti tclevisifici II 3809. 4667, 4975, 5281; Benedictio nuptiarum permittitur III Domus religiosa: erectio: beneplacitum Ap. ad eri­ 4697; — paenultima octobris: precibus et actioni pro gendam in novis circumscriptionibus S.C. dc Prop. Fi­ Missionibus addicenda I 827; de II 3514; sanantur erectiones II 3874, III 3924, 5420; — Palmarum: omissio lectionis Passionis I 1517; be­ experimenta contra ius commune IV 5796; nedictio palmarum in unica Missa lecta ante sollemnem — filialis seu adnexa: an teneatur lege triennii su­ Dominicae ll 2500; — Passionis anni 1949: facultas perioris localis I 124; Superior I 643; Sanctuarium adduas dicendi Missas II 2566; — Prima Quadragesimae: nexum: solutio tributi pro Seminario dioecesano II impositio cinerum I 848; — Quarta Adventus: ordina3454; normae pro hospitiis peregrinorum gerendis in •72 Nwntri indicant volvmkx et columnam I — 1917-1941; II — 1942-1958; III «. 1959-1968; TV = 1969-1972 DOMUS RELIGIOSA INDEX ANALYTICUS LEGUM Urbe III 4228; - generalis O.F.M. Conv. adgregatur Operi Vocationum religiosarum III 4508; — monialium: transitus ab una in aliam, etsi emittantur vota simpli­ cia, requirit beneplacitum apostolicum I 1353; — novitiatus: duo conventus Provinciae addicuntur novitiatui 1 170; ordinatio ubi degunt novitii diversi ritus II 3099; facultas emittendi extra eam vota sim­ plicia III 4021; sanantur erectiones III 5420; — paroecialis: relationes cum Ordinario II 2439; — religiosarum: confcssarius ordinarius in domibus infra sex religiosas I 272; obligatio dandi confessarium I 363; confessarius potest esse sacerdos ab Institutis per­ fectionis saecularizalus III 4301 ; — stationis missionalis unitae pleno iurc ad nutum S. Sedis II 2907; regimen ubi pauci religiosi degunt II 2917; — Studiorum: ordi­ natio ubi degunt religiosi diversi ritus II 3099; modus docendi «Ethicam situationis» II 3453; institutio sociologica tradenda ct interdictio operum Teilhard de Char­ din, et Ortega y Gasset II 3783, III 4265; — Ecclesia ct oratorium: durante triduo sacro ve­ nerari potest Ssmum Sacramentum in oratorio asser­ vatum I 1408; festum titularis ecclesiae I 2100; Missae in nocte Nativitatis Domini, apertis ianuis II 3248; — celebratio Missae et asservatio Eucharistiae: cultus ct custodia I 126; Missa vespertina III 3963; — absentia a domo: religiosi expulsi celebrare pos­ sunt Missam in domibus privatis I 393; ob infirmitatis causam II 2126; — residentia in domo: sanantur Profes­ siones Fratrum conversorum O.P. ob defectum II 2177; nocumentum Communitati ex sola residentia religiosi qui iniuriam intulit pudori II 2658; Consilium cui competit votum deliberativum determinatur ex com­ moratione candidati in conventu propriae Provinciae religiosae IV 5654. «Don Basilio»: damnatur publicatio II 2384. Dona votiva: alienatio I 219, 417, in favorem ci­ vium qui inundationem aquarum subierunt III 5051. Donatio aedis Aeternae Sapientiae dicatae Studio Urbis pro cultu catholico II 2740; authonomiae Insti­ tuto Matritensi «Regina Virginum» III 4921. Donatus Frater in O.C.: habitus induendus I 897. «Donec in Congregatione vivam»: Professio sub hac formula, et dimissio I 373. Dos paroecialis: provisio paroeciae sine dote suf­ ficienti I 111 ; — religiosarum: restitutio in casu egressus cum subsidio caritativo aliunde praestando I 655; dotes perpetuae I 1152. ECCLESIA Doxologia in festo Sanguinis Christi I 1715. Dubia: a quibus proponenda Commissioni inter­ preti I 98; de validitate primi matrimonii: modus de­ clarandi nullitatcm secundi II 3613; de usu valido Pri­ vilegii Paulini: conceditur documentum libertatis II 3777; de recto usu Privilegii Paulini ΠΙ 4265; de inter­ pretatione decreti conciliaris de Ecclesiis orientalibus catholicis III 5064; num aliquid obstet introductioni causae Servorum Dei IV 6352; in causis Servorum Dei: numerus votorum Consultorum praerequirendus IV 6352; — liturgica varia: circa decretum «De rubricis ad simpliciorem formam redigendis» Π 3372, soluta Π 3395, 3406, 3409, 3418, 3451, 3512, 3568, 3615; circa «Ordinem Hebdomadae Sanctae» II 3412, orta Π 3463; circa «Codicem rubricarum» III 4062, proposita III 4132, 4249; circa Instr, d. 24 sept. 1964 «Inter oecumenici» III 4540, soluta ΙΠ 4685, 4698, 4764, 5049, 5065; circa «Ordinem Missae» III 4625, praesentata ΙΠ 4685, 4698, 4764, 5049, 5065, 5247,IV 5624, 5671, 5745, 5856; circa «Ritum concelebrationis Missae» ΠΙ 4655, soluta III 4685, 4764; circa «Ritum Communionis sub utraque specie» III 4655, proposita III 4685, 4764; circa parti­ cipationem liturgicam monialium III 4685; circa ora­ tionem fidelium III 4798; circa varias materias III4764, 5350, IV 5624, 5671, 5794, 5856; circa Instr. «De cultu Mysterii eucharistici» ΙΠ 5170, interpretationem ΙΠ 5350; circa Institutionem generalem Missalis Romani IV 5684, soluta IV 5624, 5671, 5745, 5794, 5856, 5956; circa Calendarium IV 5624, 5671, 5956 ; circa Ordinem consecrationis virginum IV 5829, orta IV 5985. Dubie baptizatus v. Baptizatus dubie. Ductus peregrinationum mulierum, a clericis prae­ sertim II 3010; renovationis vitae religiosae quoad apostolatum IV 6321. Duellum seu mensura inter Universitatum studen­ tes I 531, 757; poenae canonicae afficiunt etiam provo­ cantes et acceptantes II 2423. Dumcry Henricus: damnatio operum II 3840. Duo episcopi consecrationis episcopalis II 2256. Duplex / classis v. Festum. Duratio muneris Superioris generalis «ad vitam» constituti I 426; experimentorum renovationis vitae reli­ giosae IV 5862. Dux Supremus Nobilium Custodum Pontifias: praecedentia cum Forerio maiori I 1571. — E — Ebriocensis dioecesis: ordinatio Tribunalium III 5073, 5074. Eburnei Liions respublica: Nuntiatura Ap. erigi­ tur cum sede in «Dakar» IV 6283. Ecclesia universalis: poenae contra usurpatores bonorum I 273; extenduntur ad eam festa S. Tercsiae a lesu Infante I 890, S. Gabrielis a Virgine Perdolente I 1384, S. loannis Bosco I 1721, S. loannis Leonardi I 1957, S. Pii Pp. X II 3368; natura ct finis eius potesta­ tis iudicialis II 2295, 2362, 2436; impedimentum ma­ trimoniale a quo solet dispensare II 2563; interpretatio effati «extra Ecclesiam nulla salus» II 2620; locus ct munus religiosorum in ea II 2835; bona temporalia II 2958; momentum Decreti Gratiani in cius vita et historia II 3032; sollicitudo materna in emigrantes II I = 1917-1911; II 3058; auctoritas in re liturgica III 3937; pictas erga S. loscph Patronum III 4168; necessitas ct munus Semi­ nariorum in hodiernis Ecclesiae adiunctis III 4345; plenior Ecclesiae notio ac renovatio, atque collocutio cum hominibus nostrae aetatis, fines Cone. Vat II proponuntur III 4398; officia Familiarum Nobilium in ea III 4457; dc notis verae Ecclesiae Christi III 4534; ratio missionalis III 4556; ratio et munus archivorum pro cius regimine III 4557; Const, dogmatica Cone. Vat. II de Ecclesia III 4563; qualificatio theologica doctrinae huius documenti ΙΠ 4561; coniunctio Epi­ scopatus cum Romano Pontifice in regimine III 4610; Maria Mater Ecclesiae appellanda III 4610, 5155; ius proprium ct nativum efformandi proprios alumnos III 4666; caritas erga Ecclesiam in laboribus Cone. Vat 1! 1942-1958; III — 1959-1968; IV « 19G9-1972 Numeri indicant volumkn et columnam 73· LEGES ECCLESIAE ECCLESIA ECCLESIA prosequendis ΠΙ 4710; Synodus Episcoporum pro uni­ latina: facultates de Missis moderandis II 2602; versa Ecclesia constituitur ΠΙ 4715; decr. Cone. Vat. II normae de Diaconatu permanenti restituendo III 5191; de pastorali Episcoporum munere III 4728; declaratio normae dc promovendis ad Episcopale ministerium in Cone. VaL II dc Ecclesiae habitudine ad religiones non ca approbantur IV 6253; disciplina circa primam Ton­ Christianas III 4761; alloc, pontificia in promulgatione suram, Ordines Minores et Subdiaconatum in ea in­ horum documentorum ΠΙ 4811; dccr. Cone. Vat. II novatur IV 6304; v. Ecclesia universalis, Catholica; de activitate missionali Ecclesiae ΙΠ 4822; Const — orientalis: S. Congr. pro Ecclesia orientali consti­ pastoralis Cone. VaL Π de Ecclesia in mundo huius tuitur I 57; nonnullae poenae Codicis iuris cannocii temporis ΙΠ 4859; alloc. Pontificia in praecedentium latini ad eam extenduntur I 1571; disciplina matrimo­ documentorum promulgatione III 4811; exercitium nii II 2567; facultates de Missis moderandis II 2601; paenitentiae per ieiunium et abstinentiam cx integro disciplina de iudiciis II 2661 ; disciplina de religiosis, in ea reordinatur III 4945; summa eius doctrinae so­ de bonis Ecclesiae temporalibus ct de verborum significatione II 2958; alienatio bonorum II 3037; cialis III 4976; facultas Episcoporum dispensandi a legibus generalibus III 4991; necessitas iuris canonici v. Bona; processus super matrimonio rato et non pro cius recto regimine III 5020; officia Ecclesiae in consummato Π 3155; disciplina de ritibus et de per­ sonis II 3626; facultates Hierarchis concessae III hodierna evolutione Africarum gentium ΠΙ 5264; exer­ 4135; decretum Cone. Vat II de Ecclesiis orientali­ citium potestatis iudicandi ΙΠ 5295, quae non oppo­ bus catholicis III 4595, vacatio legis III 4600, alloc, nitur libertati filiorum Dei IV 5740, ct convenit praesen­ pontificia in eius promulgatione III 4610; vacatio de­ tibus temporum adiunctis IV 5971 ; mens in Enc. «Po­ creti conciliaris «Christus Dominus» pro ea III 4984; pulorum progressio», ΙΠ 5124, edenda III 5339; neces­ solutio dubiorum circa decretum Cone. Vat. II de ec­ sitas in ea iuris positivi III 5378, IV 6219, 6351; quid clesiis orientalibus III 5064; facultas Episcoporum di­ hodie cxpcctat ab Institutis vitae contemplativae IV spensandi in legibus generalibus III 5147; unio fovenda 5505; item a Sodalibus Societatis lesu IV 5515; doctrina inter Ecclesias orientales separatas et Ecclesiam catho­ contra Hicrarchiam IV 5593; relationes inter Mariam et Ecclesiam IV 5655; eius natura et constitutio recte licam III 5219, 5259; — particularis: relationes cum Ecclesia universali in perpendenda in iure canonico recognoscendo IV 5738; activitate missionali exercenda IV 6049; — subterranea: officium iudicis in ea IV 5740; officia laicorum in eius sepultura fidelium I 232; — titularis: Episcopi residenactivitate missionaria IV 5817; principia et criteria tiales dimissionarii non amplius transferuntur FV 5911 ; circa applicationem dialogi oecumenici IV 5868; ratio — Universitates v. Erectio Universitatum, Universitas. Institutorum saecularium in ea IV 5887, 6221, 6310; — Hispaniae: erectio scholarum elementarium ab S. Teresa Abulensis Doctor Ecclesiae renuntiatur IV Ecclesia dependentium II 2509; sepultura cadaverum II 5891; eius opus in educatione et cultura consortionis 3441 ; effectus civiles studiorum non ecclesiasticorum qui humanae IV 5937; cura patrimonii historico-artistici IV apud Universitates Ecclesiae perficiuntur ΙΠ 4266, 5989; valor et officium vitae eremiticae in ea IV 6045; 4291; v. Hispania; — Hungariae: condicio rei religiosae relationes inter Ecclesiam universalem ct particulares quoad activitatem missionariam IV 6049; eius officium in illa ecclesia et natione I 186; — Antiochena seiuncta: eius Patriarchae declaratio quoad iustitiam in mundo IV 6152, 6178; principia et communis cum Paulo Pp. VI circa ea quae fidei utriusratio vitae et ministerii sacerdotum in ea IV 6167; officia Universitatum studiorum Ecclesiae in scientiis que ecclesiae sunt communia IV 6150; — Batistarum: forma matrimonii pro baptizatis III 4265; — Constancolendis IV 6265; quaestiones cius activitatem mistinopolitana: officia caritatis Ecclesiae catholicae in sionalem respicientes IV 6323; testimonium caritatis et iustitiae in eius missione insitum IV 6333; eam III 4810; Athenagora, eius Patriarcha oecumenicus III 5219, 5259; — protestantium: celebratio ma­ — catholica: baptizatus extra I 654; russi ad eam trimonii mixti coram sacerdote catholico in Ecclesia redeuntes 1 1108; non solvit matrimonium consum­ protestantium III 5169; —- Serviae: forma matrimonii matum inter baptizatos, etsi acatholicos I 1941; usus partis schismaticac in hac Ecclesia baptizatae II 2278; Privilegii Paulini cum una pars baptismum recepit extra Ecclesia aedes sacra: custodia ct cultus Euchari­ Ecclesiam catholicam 1 2102; eius doctrina circa liber­ stiae I 126; appositio tabularum cum nominibus ibidem tatem in conversione ct actu fidei eliciendo II 2112; doctrina ab ea proposita II 2259; omnes in ea baptizati sepultorum 1 500; de vexiliis admittendis vel benedi­ tenentur ad formam canonicam matrimonii 11 2510; cendis I 522, 668, II 2407, 2409; redemptio canonis matrimonium partis dubie baptizatac II 3030; ordo emphyteutic*! I 528; collocatio lucis electricae I 605; vel series ecclesiarum constituitur v. Erectio Hierarchiae; Commissio centralis artis sacrae Romae constituta pro viae quibus in praesenti munus suum exsequi oportet conservando patrimonio artistico 1 716; sepultura I Ill 4509; nonnae servandae cum matrimonium mixtum 916; mulieres organum pulsantes vel scholam can­ celebratur primo in ea. ct deinde coram ministro acatorum efformantes I 952; sensus huius vocis in Facul­ tholico III 4690; officia caritatis Ecclesiae Catholicae tatibus S.C. de Prop. Fide I 1153; exsecutio musicae erga Ecclesiam Constantinopolitanam III 4810; ritus sacrae I 1378; distantia servanda inter altare et se­ acatholici qui in cam postea admittitur III 5064; pulcra I 1514; usus versionum S. Scripturae I 1535; praevia reconciliatio massonls cum ea ad cius matri­ stylus hinduisticus in ecclesiis Christianis I 1593; in­ monium convalidandum III 5144; unitas fovenda cum ventarium patrimonii artistici II 2650; asservatio Eu­ Ecclesiis Orientalibus non catholicis ΠΙ 5219, 5259; charistiae in commodum fidelium l 1896; usus organi doctrina ct praxis in materia participationis communis «Hammond» pro musica sacra Π 2169, 2170; mitiga­ Eucharistiae cum ecclesiis separatis IV 5735; applicatio tio ieiunii eucharistici pro iis qui distant ab ea I 2082; dialogi oecumenici IV 5868; fides communis cum ec­ pluralitas imaginum eiusdem mysterii prohibentur II clesia seiuncta Antiochiae IV 6150; civiles effectus 2133; translatio duorum festorum particularium eius­ declarationis nullitatis matrimonii cum nuptiae cele­ dem ecclesiae ll 2279; an sepulcra Maiorum contineat bratae sunt extra eam IV 6211; casus in quibus alii electionem implicitam sepulturae II 2319; asservatio et custodia Eucharistiae cum procul distant a locis ha­ christiani admitti possunt ad Communionem Euchari­ bitatis Π 2349; restitutio operum artis pretiosarum vel stiam in ea IV 6273; v. Ecclesia universalis; *74 thuncri indicant voU'mrn columnam I 1917-1911: Π - 19-12-1958; III - 1959-19G8; IV « 19G'M972 ECCLESIA INDEX ANALYTICUS LEGUM documentorum ad eas olim pertinentium 11 2390; alie­ natio bonorum v. Bona; usus grammophoni, radiophonii aliorumque phonographicorum instrumentorum, necnon chori mixti pro functionibus liturgicis II 3465; locus ubi collocari debet Tabernaculum Eucharistiae 11 3809; interdictum ab ingressu III 4160; ratio et fines archivi 111 4557; — aliena: facultas O.P. concessa dicendi Missam vo­ tivam «Salve radix» I 365; iurisdictio ad audiendas confessiones in ecclesiis alterius ritus I 1409, 1432; calendarium sequendum II 3513; — Cathedralis: festum dedicationis I 1964; lubilaeum extraordinarium 111 4913; v. Cathedralis ; — coeme­ teriorum: celebratio Missae cum paramentis officio dici non respondentibus II 2660; — «curalia»: applicatio Missae pro populo a rectoribus I 1379; — minor: be­ nedictio cinerum sine cantu 11 2319; Graduate simplex approbatur III 5248; — paroecialis: onus hypothecae I 128; collatio tituli abbatialis II 2410; administratio eleemosynarum in illis quae religiosis committuntur II 2566; v. Paroecia; — receptitia: valor brevis «Impensa» circa eas post Codicem I 210; — religiosorum: fundationes Missarum administran­ dae a Confratemitatibus in illis erectis 1415; exempto­ rum: visitatio ab Ordinario loci I 681, Missa conventualis I 691, indulgentiae concessae ecclesiis seraphicis adquiri possunt in proprio oratorio I 760, 969; Rituale Romanum aut Slovcnum a religiosis adhibendum 1 1516; cui competat statuere tempus Missarum et Com­ munionis I 1543; iura Ordinarii loci et Superioris reli­ giosis in concelebratione Missae moderanda III 4928; — Tertiariorum: calendarium adhibendum in ecclesiis ad Tertios Ordines pertinentibus I 316, 1545, ΙΠ 4167; — Italiae: Instructio circa eas I 1181; exemptio taxarum in aedificatione et reparatione I 1635, 2086; normae pro committendis et exsequendis operibus artis II 3038 ; — Mediolanensis: extensio indulgentiarum Sta­ tionalium Urbis I 1410; — Romae: admissio sacerdo­ tum ad celebrationem Missae I 733; titulus «lesus operarius» cuidam tribuendus II 2947; — singulae: S. Mariae Angelorum in Portiuncula: subiicitur immediate Sedi Ap. I 96, conditiones ad In­ dulgentiam Portiunculae lucrandam I 1633; 5. Hadriani: diaconia transfertur II 2321; Imm. Cordis B.M.V. in Urbe: titulus Basilicae minoris III 3938, Diaconia III 4627, titulus Cardinalitius III 4628; 5, Crucis de Valle Occasorum seu «Santa Cruz de los Caldos»: titulus Basilicae Minoris III 4031; — consecratio: ieiunium observandum I 1103; ab Abbate nullius in alieno territorio I 1238; Praefatio et ultimum Evangelium in Missa I 1715; requisita ex parte alterium II 2937; — dedicatio Ecclesiae cathedra­ lis I 357; omnium Ecclesiarum Congregationis Missio­ nis I 1518; Praefatio et ultimum Evangelium in Missa I 1715; — titularis: festum I 1607; ecclesiae Cathedralis: Symbolum in Missa dicendum I 1964; ecclesiae quo­ rumdam religiosorum I 2100; titulus «lesus Opera­ rius» II 2947; — visitatio: ad lucrandas indulgentias «toties quoties» I 1185, 1512, II 3277. «Ecclesiae Sanctae»: Motu pr. quo normae ad quaedam exsequenda Concilii Vaticani II decreta sta­ tuuntur III 5001. «Ecclesiam suam»: Enc. de viis Catholicae Ec­ clesiae munus suum exsequendi III 4509. Ecclesiasticus v. voces substantivas. Ecclesiologia et exercitium potestatis iudicialis ex parte Tribunalium IV 5470. Editio versionis vulgatae novi et veteris Testamenti: additio lectionum I 414; librorum liturgicorum ritus I = 1917-1011; II - 1912-1958: III EDUCATIO slavici I 1594; novae collectionis de precibus et piis operibus indulgentiis ditatis I 1844, II 2729; Vesperalis Ambrosiani I 1913; Psalterii Breviarii Romani cum nova Psalmorum versione II 2294; Breviarii cum nova aut antiqua Psalterii versione II 2356; decretum dc facultate edendi libros litûrgicos II 2357; operum Pauli Chanson prohibentur II 2776; nova «Regulae communes Congregationum Marianarum» II 2949; Enchiridion indulgentiarum II 3011; monitum de edi­ tione librorum prohibitorum II 3037; operum circa P. Pium de Pietralcina absque approbatione ecclesia­ stica II 3057; Parvi Breviarii lingua neerlandica II 3095; Officii Parvi B.M. Virginis ad usum sodalium laicorum Institutorum perfectionis II 3135; Breviarii ac Missalis Romani iuxta novum Rubricarum Codicem III 4096; cantus Missalis Romani iuxta ritum concelcbrationis III 4620; variationum in Ordinem Hebdomadae San­ ctae III 4660; Missae propriae S. Benedicti Abbatis, Europae patroni III 4669; de editionibus librorum li­ turgicorum ΠΙ4934; novi «Enchiridion indulgentiarum» III 5393; Instructio de editionibus apparandis novi Ordinis Lectionum Missae IV 5591 ; in editione Missalis Romani addatur Appendix cum Ordine Missae in lin­ gua latina IV 5679; Institutionis generalis de Liturgia Horarum ante typicam IV 5977; — typica: Antiphonalis diurni I 232; Memorialis ri­ tuum I 272; Breviarii Bracarensis I 279; Missalis Ro­ mani I 327; Martyrologii Romani I 417; Officii Hebdo­ madae Maioris I 425; Ritualis Romani 1 755; Missalis Romano-slavonici I 867; nova Ritualis Romani II 2957; Ordinis Hebdomadae Sanctae instaurati II 3420; Cantus gregoriani ad Ordinem Hebdomadae Sanctae instauratum pertinentes II 3460; libri secundi Ponti­ ficalis Romani III 4180, 4249; primae partis Pontificalis Romani III 4261; Kyrialis simplicis 111 4620; «Ordo Missae», «Ritus servandus in celebratione Missae», «De defectibus in celebratione Missae occurrentibus» III 4625; partis Pontificalis Romani de ordinatione Diaconi, Presbyteri et Episcopi» III 5420; Missalis Romani IV 5761 Lectionarii Missalis Romani IV 5897; Institutionis generalis Liturgiae Horarum IV 6023; novi Ordinis Confirmationis IV 6146; Ritus de institutione Lectorum et Acolythorum, de admis­ sione inter candidatos ad Diaconatum et Presby­ teratum necnon de sacro caelibatu amplectendo IV 6334; Ordinis Unctionis infirmorum IV 6336. Editores Pontificii recipiunt :"«Additiones et Varia­ tiones iuxta Ordinem Hebdomadae Sanctae instaura­ tum» II 3464; Ordinationes circa editionem Breviarii et Missalis iuxta Rubricarum Codicem 111 4096. Edmontonensis provincia: erectio Tribunalis ec­ clesiastici II 3423; Eparchia constituitur II 3564. Educatio Christiana iuventutis: Enc. «Divini illius Magistri» I 1125; monitum de nonnullis associationi­ bus communistarum ad pueros puellasquc instituendos II 2765; religiosae feminae recte instituendae ad hunc apostolatum II 2913; Statuta Foederationis Italicae religiosarum rceducantium (F.I.R.E.) II 2918; aptior proponitur ratio pro religiosis educandae iuventutis II 3264; conventio cum auctoritate civili ineunda de ali­ quo opere cducativo acceptando a personis ecclesiasti­ cis III 4408; declaratio Cone. Vat. II «Gravissimum educationis» de educatione Christiana 111 4755; praxis interdicitur mittendi, mercedc cx pacto conventa, pue­ ros ad funera aliena Ill 4957; opus Ecclesiae in educa­ tione Christiana societatis humanae IV 5937; — catholica prolis: necessaria cius certitudo ad sa­ nanda matrimonia mixta 1 1185, 1349; baptismus pa­ rentum qui eam promittere nequeunt I 1871 ct matri­ 1959-1968: IV — 1969-1972 Xumeri indimnl vohwr.s r/coU Mxw 75* LEGES ECCLESIAE EDUCATO ELEEMOSYNAE monium eorum qui ob leges civiles nequeunt eam red­ diœcesanum 12019,2082; - e Societate vitae communis: dere tutam I 1871; cautiones praestandae II 2111; incardinatio sacerdotis egressi I 1494; admissio in Se­ imponitur relate ad prolem ante nuptias susceptam in minarium II 3866; — e Seminario: readmissio I 2082; dispensatione super rato et non consummato Π 2239; ad amplectendam vitam religiosam Π 2124, 2130; ad impedimentum mixtae religionis vel disparitatis cultus ingrediendum Seminarium alterius dioeccseos II 3813. non conceditur nisi pars saltem catholica, quamvis «Ehren wache des heiligsten Herzens Maria»: Pia cautiones formaliter praestare renuat, parata sit ad unio excubiarum honoris Cordis B.M.V. in Primariam erigitur eiusdemque Statuta approbantur II 2946. catholice educandam prolem III 5111; v. Cautiones; — catechetica curanda et provehenda I 1597 ; «Eisenstadt» dioecesis: erectio III 4099. — mixta iuvenum utriusque sexus in scholis ab Ec­ Electio canonica concurrens cum postulatione I clesia rectis II 3797; in scholis secundi ordinis sub reli­ 480; facultas ferendi suffragium per schedas I 969; giosorum moderatione IV 5976; — sexualis: decretum maioritas relativa quoties suffragium fit per schedulas I 1102; — confirmatio eius: facultas exercendi officium Sancti Officii I 1242; ante confirmationem electionis I 148; acceptatio et re­ — Instituta religiosa educationis subiecta declarantur Officio centrali pro scholis catholicis in Italia penes nuntiatio ante confirmationem I 233; — intimatio statim S.C. de Studiorum Universitatibus I 1385; Foederatio post electionem aut confirmationem I 233; in Ordine in Italia (F.I.R.E.) II 2918, in Hispania (F.E.R.E.) Π Praedicatorum I 233, 279; post factam confirmationem 3222; conventio ineunda cum auctoritate civili III4408; in Ordine Ssmae Trinitatis I 416; — et postulatio: quaenam maioritas requiritur et quomodo solvitur de pueris non mittendis, mercede conventa, ad funera paritas I 480; aliena III 4957 ; — candidatorum ad Ordines sacros et — Abbatis et Abbatissae: repetita eiusdem personae ad Instituta perfectionis accurata v. Clericalis institu­ ad munus Antistitae monasterii monialium I 287; prae­ tio, Formatio, Institutio. sidentia in electione Abbatissae I 1572; vox activa Educatores in Institutis perfectionis: principia et Fratrum et Sororum conversorum III 4673; — canoni­ Statuta generalia eis praebentur II 3503, 3516. corum. et optio I 588; ipsorum et dignitatum a Capitulo Educatus acatholice: tenetur impedimento dispari­ I 1984; — Consilii Presbyteralis Dioeceseos romanae: tatis cultus I 445; non tenetur forma canonica quoties nonnae IV 5695; — Decani et Subdecani Collegii Cardi­ contrahit cum orientali baptizato Π 2133; declarari nalium ΓΠ 4638; — Delegatorum ad Capitulum Pro­ potest nullum, ob defectum formae canonicae, matri­ vinciale: novus ordo et normae servandae ad experi­ monium civile initum inter duas partes catholice baptimentum ΙΠ 4023, 4495; Custodis Custodum ad Capitu­ zatas sed acatholice educatas Π 2394; item inter partem lum generale speciale mittendi III 5195; vox passiva acatholicam et partem catholice baptizatam, etsi ab Fratrum laicorum IV 5475; — Ecdesiae funerantis II acatholicis natam et acatholice educatam Π 2591 ; sa­ 2319: v. Funera; — Episcoporum: normae de promo­ natur in radice matrimonium civile initum inter partem vendis ad Episcopale ministerium in Ecclesia latina IV catholicam et partem catholice baptizatam sed aposta­ 6253; v. Episcopos; — Magni Cancellarii Athenaei Ur­ tam III 4216; — catholice, sed de cuius baptismo non constat Π 2294. bani de Propag da Fide I 1513; — Patronorum coe­ tuum et activitatum v. Nominatio; Effatum «extra Ecclesiam nulla salus·» U 2620. — politica: officia catholicorum Italiae Π 2290, 2299; Effectus litterarum tantum testimonialium ad Or­ participatio religiosarum II 2338; obligatio utendi iure dines sacros II 2245; iuridici Licentiae post Const. Ap. suffragii Π 2412, praesertim a religiosis et monialibus «Deus scientiarum Dominus» Π 2502; voti obedientiac in secundis Ordinibus mulierum Π 2915; aggregationis ob adiuncta particularia Π 2889; — religiosorum et monialium: modus apud moniales ad O.F.M. illarum Congregationum quae Regulam Carmclitas I 968; item apud moniales O.P. I 2023; Tertii Ordinis Franciscalis non profitentur U 3770; sanantur defectus vocis activae ob omissum cursum Const. Ap. «Missalc Romanum» gradatim in effectum deducenda IV 5644; pastoralem ΙΠ 5072; — Romani Pontificis. I 425, Π 2299, III 4311 ; — sub­ — civiles matrimonii in Italia I 1094; sententiae nul­ litatis matrimonii in Italia IV 6150; decreti nullitatis stitut i ad Capitulum Provinciale I 1151; — Superiorum religiosorum: repetita eiusdem personae ad munus Mo­ matrimonii ab Episcopo dati cum nuptias celebratae deratricis generalis I 187; — Vicarii Generalis in locis fuerunt extra Ecclesiam catholicam IV 6211 ; studiorum scientiarum non ecclesiasticarum pro Hispanis penes Missionum II 3246: Universitates Ecclesiae II 4266, 4291; Electrica candela: facultas cas adhibendi in cele— suspensivus recursus ad signaturam Ap. contra bratione Missae I 273; lux: collocatio in ecclesiis I decretum remotionis a paroecia IV 5915; contra de­ 605; usus pro lampade coram Ssmo Sacramento ac­ cretum S.C. de Religiosis confirmans dimissionem reli­ cendenda I 1982, II 2115. giosorum a Superioribus decisam IV 6300; incipit re­ Electrophonicus organus musicae: eius usus in li­ currere a momento interpositionis recursus legitime turgia Π 2613; campanae: aerum usus II 2865. factae IV 6303. Eleemosynae: usus corporalium pro colligendis I Efficientia Secrctariae Synodi Episcoporum au­ 196; specialis tradenda a sodalibus Operis a Prop. Fidei genda IV 5657. pro lubilaeo lucrando I 1028; collectae a clericis orien­ Efformatio massae pro distributionibus choralibus talibus extra proprias regiones I 1145; evulgatio in piis 1 1395; arcae scu mensae ad clericorum sublevandam ephemeridibus I 1395; Unionis Missionariae Franciscaegestatem oeconomicam II 2733: Summarii in causis nae I 1407; oblatae paroeciis quae religiosis commissae Servorum Dei 1 1640; opinionis publicae praesertim sunt: administratio II 2566; facultas Ministri Generalis dc re ecclesiastica ct religiosa IV 6245. O.F.M. Cap. ΙΠ 3971; Egestas cleri v. Necessitas oeconomica clericorum. — Bullae Cruciatae Hispanae: destinatio et admini­ Egressus e clausura v. Clausura; — e domo religiosa stratio II 2168; solvendae iuxta conditionem perso­ legitime v. Absentia a domo: — e religione: quis dat narum II 3866; indultum saccularizationis ct quacnam conditiones im­ -Missarum: integre tradendae I 93; qua merces poni possunt I 505; eorum admissio in Seminarium Vicanorum paroecialium I 268; collectae a clericis •76 NmntH Indicant volvhkn colvmwam I - 1917-1941: II «. 1942-1958; III = 1959-1068; IV =- 1960-197·> INDEX ANALYTICUS LEGUM ELEEMOSYNAE orientalibus extra 1145; binatarum 1 dictarum IV 5907; normac Vicariatus proprias regiones vel dioeceses I 1592, 1833, 111 4229, IV 5907; ter infra taxam dioecesanam III 4725; Urbis pro Missis bis aut ter litatis IV 5589; v. Stipendium Missae; — Operum Missionalium: modus et criteria proce­ dendi in eis erogandis I 1821 ; interdicitur usus transmit­ tendi eleemosynas directe in Missiones II 3790; Unionis Missionariac Franciscanae: usus et administratio 11407. Elementa consecrationis religiosae: alloc. ponti­ ficia IV 6321; v. Instituta saccularia. Elenchus quaestionum: pro relatione quinquennali Missionum S.C. de Prop. Fide exhibenda 1 447, 1845; pro relatione quinquennali Institutorum vota simplicia profitendum 1 440; circa institutionem alumnorum Institutorum perfectionis II 2243; pro relatione de statu dioecesis et fidelium durante et post bellum II 2247; pro relatione quinquennali a Religionibus et Societa­ tibus in commune viventibus peragenda II 2525; pro relatione Vicariatus Castrensis II 3556; — facultatum Legatorum et Ordinariorum v. Facultates. Elevatio Hostiae in Missa: verba «Dominus meus et Deus meus» I 778; Patrum Cardinalium ad Episco­ patum III 4272; Piae Unionis apostolatus infirmorum in Primam primariam I 1573; ritus festorum S. Joseph Sponsi B.M.V. et dedicationis S. Michaelis Arch. 1 98; Delegationis Ap. ad Intemuntiaturam vel Nuntiaturam v. Delegatio, Intemuntiatura, Nuntiatura; Ecclesiae Imm. Cordis B.M.V. in Urbe ad honorem Basilicae Minoris III 3938; Exarchatus in Eparchiam II 3564, IV 6164, 6165; v. Exarchatus, Eparchia. Elnensis dioecesis: Tribunalia III 4630, 4651. Elogium in Martyrologio Romano inserendum: S. Petri Canisii I 845; S. loannis M. Vianney I 938; S. loannis Eudes I 947; S. Margaritae M. Alacoque I 1093; Matemitatis B.M.V., S. Roberti Bellarmino et S. Alberti Magni I 1377; S, Antonii Patavini II 2347; variorum simul festorum et Servorum Dei II 2492, 3036; B.M.V. Reginae II 3395; S. loseph, Sponsi B.M.V. et opificis II 3476. Emendatio: statutorum Capitularium I 597; libri secundi Pontificalis Romani III 4180; normarum in processu super matrimonio rato et non consummato servandarum TV 6248. Ementes bona Ecclesiae usurpata: poenae I 610. Emigrantes clerici: in Americam et Insulas Philippinas 1 171; orientales in Americam et Australian! I 1119, vel apud exteras nationes extra Patriarchatum vel regionem propriam I 1413, 1830; ex Italia in S.F.A.S. II 2425; sacerdotes in Germaniam extra propriam dioe­ cesim II2338,2491 ; ex Europa in Australian! vel Novam Zelandiam II 2521 ; Const. Ap. «Exsul familia» II 3058; ex America Latina vel ex Insulis Philippinis in Ameri­ cam Septentrionalem III 4022; sacerdotes in Americam, Asiam, Insulas Philippinas vel Australian! Ill 5278; — fideles: eorum filii optare possunt pro paroecia personali aut territoriali I 1852; S. Franciscae Cabrini constituitur Patrona II 2777; Const. Ap. «Exsul fami­ lia» de materna Ecclesia in emigrantes sollicitudine et de normis pro spirituali eorum cura II 3058; Commissio constituenda in singulis dioecesibus II 3098; administra­ tio Confirmationis et adsistentia matrimonio II 3207; facultates missionarii emigrantium II 3264; normae ct facultates pro missionariis et horum Directoribus II 3333; erectio paroeciarum personalium et Missionum cum animarum cura III 5063; novae nonnae IV 5596, et Instructio de pastorali eorum cura IV 5609; Com­ missio Pontificia constituitur pro emigrantibus et itinerantibus IV 5759; Numeri indicant volumen et columnam ENCYCLICAE — itali: constitutio cuiusdam Praelati pro emigratis Italiae I 331; Collegium sacerdotum pro Italis ad ex­ terna emigrantibus I 393; tessera ecclesiastica munien­ di I 529; cura spiritualis eis praestanda II 2423; celebra­ tio matrimonii, praecipue per procuratorem II 3495; celebratio matrimonii in Helvetia II 3613. Emissio Professionis religiosae: transitus post eam ab una in alteram classem vel ab uno in alterum mo­ nasterium II 2514; sollemnis, ante exspirationem sim­ plicis: sanationes II 3094; v. Professio religiosa; — pro­ missionum loco votorum temporariorum denegatur mo­ nialibus O.C.S.O. IV 6226; — votorum simplicium a sollemnibus substituenda penes moniales II 3240; extra novitiatum apud S.L III 4021; in monasteriis mo­ nialium Dominicarum IV 6285; sollemnium, restau­ randa penes Moniales I 1597, Π 3240; sororum exter­ narum monasteriorum O.C.S.O. IV 5866. Emolumentum: recursus contra decreti Ordinarii I 382; ius ad emolumenta adventitia I 782. Emphyteusis latifundi Curiae Episcopalis I 38; redemptio canonum emphyteuticorum I 528. Enchiridion indulgentiarum: collectio de precibus et piis operibus indulgentiis ditatis I 1844; novae edi­ tiones II 3011, Ul 5393. Encyclicae: Leonis XIII: «Rerum novarum», alloc. pontificia in quadragessimo anniversario IU 4976; Litt. Ap. «Octogesima adveniens» in octogesimo anniver­ sario IV 6056; Benedicti XV: «Humani generis» de praedicatione verbi Dei I 67; — Pii XI: «Maximam gravissimamque» de consotiationibus dioecesanis in Gallia I 635; «Quas primas» de festo D.M.I.C. Regis I 787; «Rerum Ecclesiae» de missionibus I 811 ; «Divini illius magistri» de iuventutis educatione I 1125; «Casti connubii» de matrimonio I 1208; «Quadragesimo anno» de ordine sociali I 1246; «Non abbiamo bisogno» de Actione Catholica I 1316; «Ad catholici sacerdotii» de sacerdotio catholico I 1670; «Vigilanti cura» de cinematographicis spectaculis I 1729; «Divini Redemptoris» de communismo atheo I 1789; — Pii XII: «Mystici Corporis Christi» de Mystico lesu Christi Corpore II 2182; «Divino afflante Spiritu» de studiis biblicis 11 2216; «Deiparae Virginis Mariae» de Assumptione corporea B.M.V. dogmatice definien­ da II 2339; «Mediator Dei» de S. Liturgia II 2444, dc recta Encyclicae interpretatione II 2523, Instructio de eius exsecutione II 3838; «Humani generis» de nonnullis falsis opinionibus II 2769; «Evangelii Praecones» de missionibus provehendis II 2892; «Fulgens corona» de Anno mariano indicendo II 3184; «Sacra virginitas» de sacra virginitate II 3251; «Ad Sinarum gentes» de officiis catholicorum erga patriam et de periculo «authonomiae» ecclesiae Sinarum II 3308; «Ad caeli Reginam» de regali B.M.V. dignitate ct festo II 3311; «Musicae sacrae» de musica sacra II 3426; «Haurietis aquas» de cultu Cordis lesu 11 3477; «Fidei donum» dc missio­ nibus Africae Π 3602; «Miranda prorsus» de re cincmatographica, radiophonica ac televisifica II 3751, Instructio pro Encyclicae exsecutione II 3838; — loannis XXIII: «Ad Petri cathedram» de veritate, unitate et pace caritatis afflatu provehendis III 3944; «Princeps Pastorum» de missionibus III 3984; «Mater et magistra» de recentioribus rerum socialium proces­ sibus Christiana praecepta componendis Ill 4184; «Pa­ cem in terris» de pace omnium gentium III 4353; — Pauli VI: «Ecclesiam suam» de quibus viis catho­ licam Ecclesiam in praesenti munus suum exsequi oporteat III 4509; «Mysterium fidei» dc doctrina c< cultu Eucharistiae III 4700; «Populorum progressio» I = 1917-19-11; II = 1912-1958; III = 1959-196S; IV — 1969-1972 77 LEGES ECCLESIAE ENCYCLICAE EQUESTRES ORDINES de progressione populorum promovenda III 5124, mens minus» de pastorali Episcoporum muncre in Ecclesia Ecclesiae pro Encyclicae recta interpretatione III 5339; III 4728; Motu pr. < 1959-1968; IV « 1969-1972 EQUESTRES ORDINES ERECTIO INDEX ANALYTICUS LEGUM Statuta III 4330; - 5. Ritae: Supremus Ordo Militaris Hospitalarius: declaratio circa titulos honoris causa datos 11 2595; -- insignia et honorificentiae a B. Virgine de Mcrcede nuncupata I 1737. Equorum usus in processionibus I 501. Erectio Agentiae Fides I 884; — associationum: internationalis Musicae Sacrae III 4419; fidelium a Conferentia Episcopali Hispaniae IV 5586; — canoni­ corum honorariorum in tribus Basilicis romanis III 4315; — circumscriptionum novarum in Missionibus: Praefecturae, Vicariatus, Dioeceseos II 2128; — Col­ legiorum v. Collegium; — coctus super consultationibus technicis I 1595, ct Corporis consultorum pro regimine Status Civitatis Vaticanae III 5347; — Commissionum: pro Rusia I 760, 1167; ad Codificationem iuris orientalis parandam I 1142, redigendam I 1631 et recognoscendam IV 7279; ad normas inno­ vandas pro collatione graduum academicorum et pro ratione studiorum in Athenaeis ecclesiasticis I 1155; specialium internarum apud S.C. de Religiosis I 1239; ad institutionem curandam alumnorum Institutorum perfectionis apud S.C. de Religiosis II 2238; jurisperi­ torum pro Institutis saecularibus penes ipsam S.C. de Religiosis II 2411 ; pro Arte sacra in Italia: variationes in Statutis II 2649; dioecesana pro advenis et emigran­ tibus II 3098; pro Cone. Vat. II apparando III 4036; quarundam postconciliarium III 4923; studiorum a «lustitia et Pace» appellata III 5093; doctrinalis in singulis dioecesibus III 5109; Decretis Cone. Vat. 11 interpretandis III 5217; episcopalis pro Collegio Pio Latino-America no in Urbe dirigendo ΙΠ 5452; pontifi­ ciae de spirituali emigratorum atque itinerantium cura IV 5759; pro Collegio Capranicensi gubernando IV 6140; — Confraternitatis Piae unionis Apostolatus infir­ morum in Primam Primariam I 1573; Scapularis Car­ meIitici: sanatio defectuum I 1912; Piae Unionis Excu­ biarum Imm. Cordis B.M.V. in Primariam II 2946; doctrinae Christianae in singulis paroeciis II 3405; — Consilii: centralis Operis de Propagatione Fidei pro dioecesibus Italiae I 372, 462; item pro regione canadensi I 523; ordinarii et extraordinarii pro administratione temporali Collegii S. Anselmi I 834; ge­ neralis Operis Ap. in Hibernia II 2241 ; rei cinematographicae, radiophonicae et televisificae III 3926; in­ strumentis communicationis socialis praepositi III 4483 ; de Laicis III 5093; Presbyteralis dioeceseos romanae III 5106, IV 5695; item Pastoralis III 5106; item administrationis bonorum temporalium IV 5905; Pontificii «Cor unum» in Urbe IV 6138; — Delegationis Pontificiae in Sanctuario Lauretano cum normis propriis III 4674; — Delegationis Apostolicae iuxta ordinem chronologicum Albaniae I 334; in Sinis I 493; Africae Me­ ridionalis I 519; Indonesiae I 753; Antillarum I 786; Congi Belgici I 1147; Africae I 1148; Bulgariae I 1349; Africae Orientalis italicae I 1815; Britanniae I 1901; Archipelagi Indonesian! II 2425; Palaestinae, Transjordaniae et Cypri insulae II 2489; de «Dakar» II 2515; pro Corea II 2593; de «Karachi» in Pakistan II 2762; Thailandensis II 3730; Scandiae pro Novergia, Suetia, Dania, Finnia et Islandia III 4027; Mediae Africae occidentalis III 4033; Insulae Madagascariae ΙΠ 4033; Africae Orientalis III 4034; Africae occidentalis III 4034; Ruandensis III 4496; Vietnamensis et Cambogiensis III 4496; Africae Centralis seu Yaundensis III 4663; in Sanctuario Lauretano III 4674; in Australia et Papua, Nova Guinea III 5440; Novae Zelandiae et Occani Pacifici III 5441 ; regionis Maris Rubri IV 5587: — Internuntlaturae Apostolicae: Lethoniae I 778 ; Li- thuaniae I 859; in Sinis II 2350; Aegypti II 2432; Indiae Ll 2504; Liberianae II 2911; «Pakistan» II 2918; laponiae II 3032; Syriae II 3134; Iraniani imperii II 3139; Aethiopiae Π 3616; in Turearum dicione III4025; pro Scnegalensi regione III 4236; Coreae III 4452; — Nuntiaturae Apostolicae: Italiae I 1088; Estoniensis I 1512; «de Cuba» I 1634; Guatimalae I 1718; Uruguayae I 1937; Libanensis II 2410; Insularum Philippinarum II 2885; Luxemburgcnsis III 3408; Burundiae III 4340; Congi (Zaïre) ΠΙ 4341; Ruandensis III 4496; Cheniae III 4727; Zambiae III 4727; Melitensis III 4911; Pachistaniae III 4920; Reipublicae Arabicae Unitae III 4924; Arabicae Syriacae ILI 4939; Finnicae civitatis III 4944; Liberiae III 4957; Iranianae III 4966; Malaviensis III 4976; laponiae IU 4990; Tur­ earum dicionis III 5023; Ugandcnsis III 5026; Coreae III 5027; Iraquianae III 5045; Camaruniae ILI 5048; Sinarum III 5076; Madagascariae III 5095; Hollandiae III 5218; Lasotianae III 5242; Gabonensis III 5275; Africae mediae III 5276; TanzaniaeHI 5349; «Kuwait» IV 5475; Thailandiae IV 5518; Canadensis IV 5644; Mauritii IV 5757; Dahomeyanae LV 6121; «Niger» IV 6149; Algeriensis IV 6256; Tunetanae IV 6256; Sudanensis IV 6264 ; Litoris Eburnei in urbe Dakar IV 6283 ; — Dioeceseos: normae pro expediendis Bullis in regionisbus S.C. de Prop. Fide obnoxiis I 1491 ; de Eisenstadt (Sideropolitanae) III 4099; Oenipontanae 111 4503 ; Nemptodurensis, S. Dionysii in Francia, Christoliensis, Corbiliensis et Pontisarensis in regione parisiensi III 5038; Ticinensis in Helvetia III 5404; Feldkirchensis in Austria III 5429, 5450; pro orientalibus extra proprium Patriarchatum v. singulos ritus vel nationes; — domorum Institutorum perfectionis: monasteriorum monialium I 500; alterius novitiatus in eadem provin­ cia I 598; Abbatiae S. Hieronymi in Urbe I 1489; centri authonomi Instituti saecularis «Opus Dei» II 2623; prima domus Institutorum dioecesani iuris in novis circumscriptionibus S.C. de Prop. Fide II 3514; sanantur ob defectum beneplaciti Ap. II 3272, 3874, III 5420; experimenta contra ius commune etiam pro Provinciis IV 5796; — Foederationum: Universitatum Studiorum Catho­ licarum II 2618; Confoederationis Congregationum monasticarum O.S.B. II 3013, 3014; Congregationum Marianarum II 3151; Superiorum Maiorum Institu­ torum perfectionis in Hispania 11 3222; Monasteriorum monialium II 3371; Confoederationis Latino-Americanae Religiosorum (CLAR) III 3929; — Hierarchiae Ecclesiasticae: in Sinis II 2230; in Africa Occidentali ditionis britannicae II 2744; in Africa meridionali II 2860; in Kenia, Uganda, Tanga nica II 3136; in unione foederali Birmana II 3347; in Rhodesia meridionali II 3349; in Africae Gallicae ter­ ritoriis et in Insula Madagascaria 11 3401; in Congo Belgico (Zaïre) et Ruanda Urundi III 3977; in Thaillandia III 4911; in regione Vietnamicnsi III 4123; in natione Indonesiana III 4141; in Corea III 4263; in Insulis Occaniae Meridionalis III 4995; in Nova Gui­ nea Orientali et Insulis adiacentibus III 5053; — Hierarchiae ecclesiasticae Orientalis: Ordinariatus pro Graeco-ruthenis in S.F.A.S. I 1024, 2020; pro graeco-ruthenis in regione Canadensi I 1170; pro fide­ libus rituum orientalium: in Brasilia II 2937, in Gallia II 3293, in Argentina III 3925; Exarchatus Ap. pro Ruthenis in regione Canadensi II 2492, 3564; pro ruthenis ritus byzantini: in .Anglia ct Vallia II 3714. in Australia II 3829, 3875, 3876, in Germania III 3931, in Gallia III 4059; pro Armcnis in Gallia III 4060; pro Ucrainis in Brasilia IU 4291; pro mclkitis ritus byzan­ I — 1917-1941; II = 1942-1958: III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant voli*mex et columnam 'O- LEGES ECCLESIAE ERECTIO tini in S.F.A.S. II 4926; pro maronitis ritus antiochcni in S.F.A.S. III 4927, IV 6165; pro ucrainis ritus byzantini: in Scotia III 5124, in Magna Britannia 111 5120, in Argentina ΙΠ 5292; Eparchiac pro ruthenis in regio­ ne canadcnsi II 3564; pro maronitis in Brasilia IV 6163; pro mclkitis ritus byzantini in Brasilia IV 6164; pro ucrainis in Brasilia IV 6164; pro fidelibus ritus antiocheni Maronitarum in S.F.A.S. IV 6165; Provinciae ecclesiasticae cum sede Metropolitana pro ruthenis ritus byzantini in regione canadcnsi II 3564; ERECTIO sophica Facultate Athenaei Angelici in Urbe II 3419; internationalis «Schola servitii socialis» apud Augustam Taurinorum II 3452; de scientis paedagogicis penes Facultatem Philosophicam Athenaei Salcsiani II 3514; Philosophici in Facultate Theologica Univ. Andegavensis II 3515; «lesus Magister» in Urbe II 3719; Pastoralis in Urbe II 3835; Instituti Superioris Theo­ logiae in Seminario regionali Tananarivensi III 4024; Mariologiac in Facultate Theologicae «Marianum» III 4027; Theologiae Moralis seu Academiae Alfonsianae apud Facultatem Theologiae Univ. Lateranensis 111 4097; Magisterii Universitarii a «Sancta Familia» in Amara III 4099; Litugici /Xnsclmiani penes Facultatem Theol. Ath. S. Anselmi 111 4218; Latinitatis altioris III 4472; «Sedes Sapientiae» sub auspiciis S.C. dc Religiosis III 4498; Spiritualitatis in Facultate Theologica SS. Tcresiae a lesu et S. loannis a Cruce in Urbe III 4533; Pastoralis Matritensis sub auspiciis Univ. Comillcnsis III 4973; Pastoralis Matritensis tamquam biennium specialisationis Theologiae penes Univ. Salman ticensem IU 5189; — Musaei missionalis cthnologici I 844; — Scholarum studiorum: Pontificiae Urbanae dc Mu­ sica sacra I 509; litterarum latinaram in Athenaeo Gregoriano I 718; elementariarum in Hispania ab Ecclesia dependentium II 2509; nationals de sociali servitio pro religiosis in Italia II 2798; Vaticanae de Palcographia et Diplomatica apud Archivum Secretum Vaticanum II 3234; Scholae practicae de iure religio­ sorum penes S.C. de Religiosis I 2919; «Scholae servitii socialis» apud Augustam Taurinorum II 3452; «Mater Divinae gratiae» pro Magistris et Praefectis Institu­ torum perfectionis in Urbe II 3595; «Cathedrae Dantis Alighieri» penes Univ. Cath. Mediolanensem III 4809; Cathedrae Theologiae catholicae penes Univ. studiorum culturae: Unirersitatis Catho­ licae. Lublini I 328, Noviomagensis 1 595, S. lacobi de Chile I 1160, Fluminis lanuarii II 2395, S. Pauli in Brasilia II 2395, Portalegrcssis in Brasilia II 2809, Quitensis II 3292, Niagarensis II 3513, Campiensis in Brasilia II 3539, «Lovanium» in Congo (Zaïre) Il 3612, «a S. Thoma de Villanova» Habanensis in Cuba II 3614, «Dc Paul» Chicagicnsis in S.F.A.S. Il 3716, Sherbrookensis in dicione Sep ladensi H 3782, «S. Ma­ riae Bonorum Aerum» in urbe capitali Argentina III 4045, Navarrensis in Hispania III 4098, Vallis Para­ disi in dicione Chilena 111 4235, Deustensis in civi­ tate Flaviobrigcnsi (Bilbao) Ill 4379, a B.M.V. in caelum Assumptae Urbis «Asunciôn» 111 4626; — Athenaeorum studiorum v. Athenaeum Romanum; — Facultatum studiorum: scientiarum ecclesiastica­ rum in Univ. Varsaviensi I 292; Theologiae in Univ. Noviomagensi I 595; Historiae ecclesiasticae et Missiologiae in Univ. Gregoriana I 1409; Theologiae apud Collegium O.C.D. in Urbe I 1630; Bratislaviensis Theologiae apud Seminarium Maius Tymaviensc 1 1634; Theologiae apud Studium Generale Washingionense O.P. I 2098; Theologiae in Seminario Bonaerensi 11 2257; Theologiae in Archidioeccsi Sydneycnsi ll 3247; Theologiae Trevirensis 11 3401; Theologiae Saravicam 111 5347, 5435; — Sectionis: «historicae» penes S.C. Rituum I 1154; «Marianum» in Urbe II 4321; Philosophiae in Univ. theologicae pro America Latina in Seminario maiore Salmanticcnsi II 3539; Medicinae in Univ. Catholica Veronensi III 4181; «Theologiae occumenico-patristiPeruviana Π 3555; Theologiae in Univ. Cath. Tokyensi cac graeco-byzantinae a S. Nicolao» in civitate Barensi «Sophia» II 3565; Philosophiae in Univ. Cath. Quitensi penes Univ. S. Thomae Aquinatis de Urbe IV 6072; Il 3573; Theologiae in Univ. «Lovanium» 11 3612; specializationis in Theologia Spirituali penes Facul­ Musicae Sacrac in Univ. «Dc Paul» Chicagicnsi 11 3716; tatem Theologiae Athenaei Antoniani in Urbe IV 6272; Theologiae et Philosophiae scholasticae penes «Athe­ — Institutorum saecularium: Societatis sacerdotalis naeum Hcythropensc studiorum ecclesiasticorum» Ill S. Crucis seu «Opus Dei» II 2231; normae servandae 4617; Theologiae in Univ. Cath. Sherbrookensi 111 ab Ordinariis locorum II 2488; Societatis «Lcunis» non 4618; Theologiae in Seminario maiori Dalatcnsi in erigendae in Institutum sacculare 11 3876; v. Instituta Vietnamensi regione 111 4696; Theologiae apud Se­ Saecularia; — Missionis cum cura animaram pro im­ minarium Paderbornense 111 4989; Theologiae Hispaniac Septentrionalis cum duplici sede Burgensi ct migrantibus 111 5063; — Officiorum: Catcchistici dioecesani in Italia I 1118; Victoriens* III 5102; Philosophiae in civitate Braeara Centralis pro scholis catholicis in Italia penes S.C. de Augusta penes Univ. Cath. Lusitanam 111 5258; Theo­ Seminariis et Studiorum Universitatibus l 1385; «In­ logicae Barcinonensis seu Hispaniae Scptcntrionalisoricntalis III 5319; Theologicae intcrregionalis Medio­ formationum» penes Secretariam Status durante bello lanensis IV 5693; luris canonici orientalis penes Insti­ ll 2109, 2121; «Filmotcca Vaticana» 111 3980; «Capeltutum Orientale Urbis IV 6134; Theologiae penes Univ. lani Generalis» Vicariatus Castrensis in dicione Cana­ Fluminis lanuarii IV 6212; Studii Theologici O.F.M. dcnsi ll 4116; «Directoris generalis» Vicariatus Castren­ Cap. in Urbe tamquam sectio specializationis in Theo­ sis in Gallia 111 4482; «noticiis vulgandis» circa Syno­ logia spirituali penes Athenaeum Antonianum in Urbe dum Episcoporum IV 5503; constituta IV 6272; — Operum: Vocationum sacerdotalium apud S.C. dc — Institutorum studiorum: Missionalis scientific! apud Seminariis I 2098; «Instituti Caritatis rcligionisquc Athenaeum Urbanianum 1 1511; Ambrosiani Musicae Operibus tutandis» in Civitate Vaticana II 2131 ; Hospi­ sacrae I 1956; Studiorum Ecclesiasticorum apud Col­ tii a Divina Providentia in urbe Neptunia II 2178; de legium S.F.A.S. in Urbe II 2490; Superioris ad parannovis operibus intcrnationalibus catholicis non instidos Professores litterarum ct scientiarum pro scholis tuendis, inconsulta S. Sede II 2759; «Assistenza» in internis religiosarum 11 2939; iuris canonici in Facul­ Italia II 3148; Apostolatus Maris II 3777; pro operariis tate Theologica Univ. Monaccnsis ll 3270; scientiarum religione ac pietate excolendis in Civitate Vaticana III sacrarum «Regina Mundi» in Urbe II 3394; socialium 4488; contionum sacrarum in Basilica Liberiana seu scientiarum in Philosophica Facultate Univ. GregoriaS. Mariae Maioris in Urbe III 4929; - Ordinis Equestris nac ll 3397; Philosophiae in Facultate Theologica S. Sepulcri Hierosolymitani ll 2629; - paroeciarum: Salisburgcnsi II 3409; socialium scientiarum in Philoin S.F.A.S. I 410. 503; religiosae S. Sabae in Urbe 1 - Institutorum •80 Numeri indicunt volumen et columnam I « 19171911; ll 1942-1958; 111 = 1959-1968; IV - 1969-1972 ERECTIO INDEX ANALYTICUS LEGUM 1360; «de facto» 1 1380; personalis pro emigrantibus III 5063; auctoritas competens IV 5588; quaesi-paroeciarum in territoriis missionum 1 326; stationis missionalis II 2917; - Praelaturae nullius: Pontiniacensis seu Mis­ sionis Galliae II 3295; «ab Alma Domo Lauretana» III 4674; - Potae Nuntiaturae Apostolicae in Hispa­ nia II 2413. — Secretariate ad Christianorum unitatem fovendam 111 5237; pro non Christianis III 4491, 5238; pro non credentibus III 5238; — Seminariorum: normae servan dae in erigendis seminariis centralibus aut regionalibus in Missionibus III 4332; auctoritas competens pro ere­ ctione Seminarii regionalis IV 6234; — Societatis San­ ctae Viae Crucis: sanatio 1 478, 896; — Stationis mis­ sionalis a paucis religiosis efformatae II 2917; — Synodi Episcoporum III 4710; Motu pr. III 4715; — Tertii Ordinis saccularis S. Francisci: sanantur erectiones in­ valide factae 1 148, 599, 1004; — Tribunalium ecclesiasticorum: appellationis in Ita­ lia I 181, 190; pro causis matrimonialibus in Italia I 1902, 1991; tertiae instantiae pro Austria I 1908; pro causis matrimonialibus in Insulis Philippinis I 2024, 2056, 11 3577, 3578; unius secundae Instantiae in Aegypto II 2207; tertiae instantiae in S.F.A.S. pro causis matrimonialibus durante bello II 2136; in dicione Canadcnsi pro causis nullitatis matrimonii II 2328, 2341; in Insula Terrae Novae pro iisdem causis II 2768; in nova Provincia ecclesiastica Sherbrookensi II 3027; apud Orientales II 3130; Rotae Nuntiaturae in Hispania III 3906; appellationis in Vicariatu Urbis pro causis matrimonialibus II 3318; dioecesani unius tan­ tum iudicis et interdioecesani alterius instantiae in Madagascariana Insula pro omnibus causis III 3912; pro subditis Vicariatus Castrensis Canadensis III 4326; Tolosani primi gradus, ct Ruthenensis alterius pro causis matrimonialibus regionis pastoralis tolosanae in Gallia III 4630, 4651 ; Massiliensis in primo et Aquensis in altero gradu jurisdictionis pro causis matrimoniali­ bus regionis pastoralis Massiliensis III 4632, 4633; re­ gionalis Tolosani et Ruthenensis pro omnibus causis contentionis ct criminalibus regionis pastoralis Tolosa­ nae III 4667; appellationis pro causis matrimonialibus dicionis canadensis III 4697; Rhemcnsis in primo et Ambicnsis in altero iurisdictionis gradus pro causis nullitatis matrimonii regionis pastoralis septentrionalis Galliae III 5073, 5074, et pro omnibus causis conten­ tionis ct criminalibus III 5277; Provincialium pro primo gradu ct unius nationalis pro altero in Columbia III 5243, 5244; Parisiensis in primo, ct Vcrsalicnsis in al­ tero iurisdictionis gradu pro causis nullitatis matri­ monii regionis Parisiensis III 5313, ct pro subditis Vi­ cariatus Castrensis in Gallia III 5355; Bituriccnsis pri­ mi gradus, ct Scnonensis alterius iurisdictionis gradus pro omnibus causis illius regionis pastoralis et Missio­ nis Galliae III 5383; duorum regionalium apud Curiam Lugdunensem, quorum unum in prima, alterum in secunda instantia pro omnibus causis illius regionis pastoralis III 5442; interritualis secundae instantiae IV 5838; normae pro Tribunalibus intcrdiocccsanis ct re­ gionalibus aut intcrregionalibus erigendis IV 5949; primae ct secundae instantiae in eadem dioecesi pro causis matrimonialibus IV 5963; v. Constitutio; — Unionis Superiorum Generalium III 3913; internationalis Antistitarum generalium III 4910; — Viae Crucis: facultas subdelcgandi potestatem 1 518; sanantur defectus I 896; conditiones ad validam erectionem I 1874; facultas Ordinario Castrensi data pro oratoriis militum II 2125; in domo II 2746; in territoriis Societati lesu commissis ct dependentibus a EUCHARISTICA S.C. de Prop. Fide III 3929; facultas delegandi po­ testatem in O.F.M. III 4241; — Vicariatus Castrensis: in Columbia II 2648, ct de­ cretum dc cius regimine III 4003; in Brasilia II 2811; in Insulis Philippinis II 2841; in dicione Canadcnsi II 2866, 3476, III 4116, 4326; in Gallia II 3056; in Magna Britannia II 3217; in Chilena dicione II 3503; in Hollandia II 3600; in Argentina II 3719; in Belgio II 3749; in S.F.A.S. II 3768; in republica Dominicana II 3811; in Paraquaria: conventio cum Sede Ap. II 4125, 4242, decretum III 4242; in Bolivia III 3914, 4165, 4173; immutatur in Pcruvia III 4539; in Lusita­ nia III 4979; immutatio in Gallia III 5145, 5355; in republica Salvatoriana III 5320, 5337; in Australia IV 5490; v. Vicariatus Castrensis. Eremitae Camaldulenses dc Etruria: Congregatio monastica cui unitur Congregatio Monachorum Camaldulensium 1 1627. Eremitica vita: valor in Ecclesia IV 6045. Erythrea: missio O.F.M. Cap. II 3099. Errores circa matrimonium ct familiam Christia­ nam I 1208; circa interpretationem aliquorum docu­ ; circa applicationem mentorum Cone. Vat. II III 5 Const. Cone. Vat. Il de Liturgia III 5077; circa myste­ ria Incarnationis ct Ssmae Trinitatis IV 6240. Erus: conflictus inter opificics herosque operarum in regione Insulcnsi I 1060. Estonia: Nuntiatura Ap. erigitur I 1512. «Et famulos»: peroratio in Hispania vi Concordati dicenda II 3294; mutatio nonnullorum verborum in formula II 3319; recitanda in Missis quae celebrantur in dicione Lusitana II 3790. Ethica situationis: doctrina moralis tradenda in centris studiorum Ecclesiae 11 3453. Ethnici: forma matrimonii I 246. Ethnologicum musaeum missionale I 844. Etruria: Congregatio monachorum Eremitarum Camaldulensium I 1627. Eucharistia : cultus et asservatio in variis ecclesiis vel oratoriis eiusdem domus I 126; usus adhibendi hostias a duobus mensibus confectas I 166; expositio sollemnis in festo ct octava Corporis Christi in locis ubi Eucharistia habitualiter asservatur I 486; imago seu statua Cordis lesu in altare Ssmi Sacramenti collocata I 828, 1416; Confratcmitatcs Ssmi Sacramenti in singu­ lis paroeciis constituendae: conditio iuridica ct aggre­ gatio I 865; indulgentia plenaria recitantibus Rosarium coram Ssmo Sacramento concessa I 896, servatis condi­ tionibus I 937; oratio Ssmi Sacramenti dicenda in Mis­ sis I 929, et in Missa Sabbati Sancti I 947; facultas con­ cessa laicis ferendi Eucharistiam catholicis in carccribus detentis I 1151; indulgentia plenaria concessa pro reci­ tatione Officii Divini coram Ssmo Sacramento I 1192, ad alias personas extenditur I 1429, 1467; Missa Votiva de Ssmo Sacramento feria VI post Octavam Ascensio­ nis I 1715; usus olei vegetalis et lucis electricae pro lampada coram Ssmo Sacramento I 1928; decretum dc lampada Ssmi Sacramenti II 2117; Praefatio propria in Missa dc Ssmo Sacramento Π 3564; locus ubi collo­ cari debet Tabernaculum in ecclesiisct oratoriis II 3809; Enc. «Mysterium fidei» dc doctrina ct cultu Ssmae Eucharistiae III 4700; Instructio dc cultu Mysterii Eu­ charistici III 5170; solutio dubiorum circa Instructionem III 5350; veneratio tribuenda Corpori Christi eucharis­ tico ct Sacris ScripturisIII 5292; normae quoad catechesim, cultum ct actionem pastoralem erga Eucharistiam III 5443; doctrina ct praxis Ecclesiae catholicae in ma­ teria participationis comumnis Eucharisticae inter fideles diversas confessiones Christianas profitentes IV 5735; I ·= 1917-19-11; II — 1912-1958; III =■ 1959-1968; IV — 1969-1972 Numeri indicant volumen et column 81 Eucharistia LEGES ECCLESIAE EXCUSATIO - administratio v. Communio; — asservat io v. AsExarchatus Apost olicus m dicione Canadensi: uni­ servatio Eucharistiae; — Benedictio cum Ssmo Sacra­ cus pro Ruthenis, dividitur in Centralem, Orientalem mento v. Benedictio Eucharistica; — custodia v. Custo­ et Occidentalem pro ipsis II 2492; Winnipcgensis pro dia Eucharistiae; — distributio v. Communio; — Exposi­ ruthenis ritus bizantini II 3564; in Anglia et Vallia pro tio v. Expositio eucharistica, ruthenis ritus byzantini II 3714; constitutus pro ucrainis, «Eucharisticum Mysterium»: Instructio in applica­ extenditur ad Scotiam appellandus «pro ucrainis in tionem Encyclicae «Mysterium fidei» III 4700, de cultu Magna Britannia» III 5124; in Australia: pro ruthenis Eucharistiae III 5170; solutio dubiorum circa Instru­ ritus byzantini II 3829, cuius iurisdictio extenditur II 3875 sedesque commutatur II 3876; in Germania pro ctionem III 5350. Ucrainis ritus byzantini III 3931 ; in Gallia pro ucrainis «Eugenica» seu sexualis educatio I 1242. Europa: facultates quinquennales Ordinariorum ritus byzantini III 4059 ct pro armenis III 4060; in Brasilia* constitutus pro ucrainis III 4291, elevatur ad pro Europa I 433, 618, 621, 623, 980, 984. 988, II 3101, 3104, 3108; extra Europam I 435, 626, 992, Π 3113; dignitatem Eparchiac IV 6164; in S.F./LS. constituitur pro melkitis ritus byzantini 111 4926, et pro maronitis datur facultas mittendi scripto suffragium ex America ritus antiocheni ΙΠ 4927, qui evehitur ad Èparchiam IV et Asia ad Capitulum provinciale Europae celebran­ dum I 936; religiosi Europae iniuria temporum extra 6165; in Argentina pro ucrainis ritus byzantini III 5292. Excardinatio dioecesana ob adseriptionem defini­ claustra degentes II 3398; nonnullis dioecesibus conce­ ditur usus Ritualis bilinguis II 2131 ; S. tivam Societati Parisiensi Missionum 1 536. edictus Ab­ Excellentiae Reverendissimae titulus I 1230; titulus bas eligitur Patronus totius Europae III 4554, cum «Excellentiae» tribuitur sociis Academiae Pontificiae Missa propria III 4669; clerici ex Europa emigrantes Scientiarum Civitatis Vaticanae I 2021. II 2425, 2521» 3058. Exceptiones in facultatibus quinquennalibus Ordi­ «Evangelica testificatio»: adhoratio Ap. de reli­ nariorum quoad dispensandum disparitatem cultus cum giosa vita secundum Cone. Vat. II renovanda IV 6109. hebraicis II 2276, et mahumetanis III 4249; in diebus «Evangelii praecones»: Enc. de missionibus 11 2892. festis, in quibus dispensatur servitium chorale post Evangelium Christi: statuit normas pro ordine so­ meridiem II 3442; in dimissione cohortum pontifi­ ciali perficiendo I 1246; Instructio de historica Evangcliorum veritate III 4484; ciarum IV 5884. Exceptus casus v. Casus exeptus* Processus docu­ — in Missa: in fine Missae legendum I 458, 476, coram Ssmo Sacramento solemniter exposito I 531; in mentais. festo S. Pauli Ap. I 778; Dominicae in fine Missae I Excerptum Parvum Breviarium lingua batava con­ 803; ultimum in Missa consecrationis et dedicationis scriptum II 2733. Exclaustratio religiosorum a votis perpetuis servi­ ecclesiae I 1715; proprium Missae Summorum Ponti­ tio militari subiectorum a propriis Superioribus conces­ ficum II 2319; facultas illud legendi lingua vernacula sa I 1915; qualificata: formula qua utitur S.C. de Reli­ II 2507, 3353, 3923, III 4339; facultas legendi Evan­ giosis in ea concedenda II 3213; ad experimentum reli­ gelium Passionis ab iis qui in Diaconatu non sunt con­ stituti III 4662; vestes quibus minister cantare debet giosis sacerdotibus concessa: formula II 3239. Exclusio a professione ob infimitatem IV 5943. Evangelium in Missis cum populo III 4928. Excommunicatio: in conductores bona Ecclesiae Evangelistarum festa: occurrentia Responsoriorum usurpata 1 273; in sacerdotes participes damnatae so­ tempore paschali cum illis de tempore I 204. cietatis «lednota» I 474; in ementes bona Ecclesiae Evangelizatio infidelium requirit ut missionarii abiiusurpata I 610; in sacerdotes matrimonium etiam ci­ ciant curas rerum saecularium 1 266; laponiae: modus vile tantum attentantes I 1722; reservata Sedi Ap. ipso eam curandi I 1664; motus et Instituta missionalia in singulis dioecesibus ad hunc finem fovenda Π 2867; S.C. facto incurrenda ob delicta patrata in Cecoslovachia II 2882; in sacerdotes dicionis Hungariae officia et mu­ pro Gentium Evangelizatione: nomen novaque ordinatio nera publica contra canones detinentes II 3819; in et competentia III 5236, 5317; specialis institutio eorum qui ad gentes evangelizandas praeparantur IV 5824. exercitium jurisdictionis ecclesiasticae impedientes in Eventuum divinatio per radiaesthesiam prohibetur rcpublica Haitiana III 4144. clericis II 2120. Excommunica tus vitandus declaratur losephus Tunnel I 1194; rehabilitate post mortem sacerdotis Evolutio Officii catechctici dioecesani in Italia 1 1118; recta instituti monialium II 2878; hodiema afriexcommunicati Ill 5369. canarum gentium III 5264. Excubiae honoris Sacratissimi et Immaculati CorEvulgatio v. Divulgatio. dis B.M.V.: Pia Unio in «Primariam» erigitur II 2946. Ex alumni Seminariorum v. Alumni. Excultus linguae latinae II 3772, III 4256, 4275; Ex officio: Advocati ct Procuratores religiosi apud operariorum Civitatis Vaticanae in operibus religionis Tribunalia ecclesiastica II 3829. et pietatis III 4488. Examen ad gradus academicos in iure canonico Excursio extra civitatem sodalium: Actionis Catho­ assequendos 1 154; parochorum I 347; processus inlicae: facultates II 2383, 2653; Congregationum Maria­ formativi pro signanda commissione super introdu­ narum: facultates II 2429; associationis «Deutsche ctione causarum Servorum Dei et pro causis confirma­ Pfadfinderschaft St. Gcorg»: facultates II 3569; turi­ tionis cultus 1 1354; apud Universistates ecclesiasticas: fica: participatio ad Missam festivam III 4964. modus exprimendi vota 1 1435; in studiis biblicis coram Excusatio a choro Canonici Theologiam vel ius Commissione Biblica: ad Lauream I 1929, ad Prolytacanonicum in Seminario docentis I 165, 178; Canonici tum II 3132; ad gradus academicos in genere II 2907; iubilati I 231; Capellani vel clerici secreti Romani schematum a Commissionibus singulis Cone. Vat. prae­ Pontificis 1 583; titularis paroeciae non capitularis I paratorum III 4232; circa «opiniones periculosas ho­ 1950; Vicani Generalis, Officialis et Cancellarii Curiae diernas necnon atheismum» apud Synodum Episco­ II 2741 ; Capitularis qui religionem in scholis status porum 111 5260; doctrinarum apud S.C. pro Doctrina docet 11 3087; v. Chorus; — a poenis latae sententiae ob Fidei IV 5970; conclusionum Synodi Episcoporum metum gravem I 1837. Exeq... v. Exseq... cx parte Romani Pontificis IV 6166. •82 Numeri indicant volumes et columnam l = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 ! EXEMPLAR EXPOSITIO INDEX ANALYTICUS LEGUM Exemplar photographicum operum ad bibliothecas, Archiva ct Musaea ecclesiastica Italiae pertinentium: normae 11 2831 ; xerographlcum transumpti Processus ordinarii informativi in causis Servorum Dei III 4532; — virtutum omnium proponitur Beata Maria Virgo, Mater Ecclesiae III 5155. Exemptio: a servitio altaris canonici iubilati I 231; ab impedimentis matrimonialibus partis infidelis I 937, 1390, 1400; a taxis in aedificandis vel reparandis ec­ clesiis, seminariis, domibusque paroecialibus in Italia I 1635, 2086; — ecclesiarum ab Ordinario loci: S. Mariae Angelorum in Portiuncula 1 96; Basilicae collegialis S. Nicolai in Urbe Bario III 5293; — hospitalis a parocho vel capellano I 49; — Praefecti Ap. a Superio­ ribus propriae religionis I 349: — monialium Hispaniae a Superioribus regularibus et earum subiectio Ordinariis locorum I 907, 1979; in Belgio et Gallia I 210, 592; — religiosorum ab Ordinario loci: applicatio decreti circa ritum festi cuiusdam Sancti in ecclesiis exemptorum I 644; visitatio ecclesiarum ab Ordinario loci I 681; Institutum Filiarum Caritatis declaratur subicctum Superiori Generali C.M. et exemptum ab Ordinariis locorum II 2383; dimissio religiosi exempti et non exempti ob iniuriam pudori illatam II 2658; quoad renovationem internam vitae religiosae IV 6321 ; — «Sanctuarii» domui religiosae exemptae adnexi a tributo pro Seminario dioecesano II 3454; — Semi­ nariorum Societatum pro Missionibus exteris a iurisdictione paroeciali II 3030. Exercitia spiritualia: S. Ignatius de Loyola declara­ tur Patronus I 487; facultas adimplendi Praeceptum paschare eorum occasione I 858, III 4018; ante S. Ordi­ nationem I 945 ; Sorores externae ingredi possunt clausuram papalem monasterii ad ea peragenda I 1874; sodalium Actionis catholicae: facultates concessae II 2653; formula Benedictionis papalis adhibenda in eorum fine II 2750. Exercitium apostolatus: Unionis cleri pro Missio­ nibus apud Seminaria dioecesana II 2392; Instituti saecularis «Opus Dei» in dioecesibus II 2619, 2623; artis cincmathographicae a religiosis II 3141; activi­ tatis formativae externae durante novitiatu III 4331: educationis vel beneficentiae personis ecclesiasticis ab auctoritate civili commissum III 4408; —collegialitatis episcopalis a Sede Ap. exercendum IV 5641; — curae animarum a Capellano maris II 3618; — cultus luterani in paroecia catholica III 4228 ; — facultatum extra terri­ torium quibus gaudet missionarius emigrantium in proprio territorio II 3264; — hospitii peregrinorum apud sororum domos III 4228; — iuris patronatus: onera adnexa I 956; super paroe­ ciis I 1164; suffragii a religiosis et monialibus in electio­ nibus politicis Italiae II 2889; quaeritandi religiosorum in Italia: normae Conferentiae episcopalis III 5353; — medicinae in pace et in bello: quaestiones morales II 3301; — muneris vel officii: Officiales civilis a missionariis I 1892; lanionis: mitigatio abstinentiae II 3589; confessarii in domibus religiosarum a sacerdo­ tibus c perfectionis Institutis egressis III 4301, IV 6225; iudicis ecclesiastici III 4623, 5295, IV 5470, 5740, 5971 ; advocati III 4665; Patris Cardinalis ab aetate limita­ tum IV 5925; — poenitentiae in Ecclesia, praecipue per ieiunium et abstinentiam ex integro reordinatur III 4945; — pote­ statis: iudicialis ecclesiae extra proprium territorium pro orientalibus II 3130; in Ecclesia in genere III 5295; intra ambitum ecclesiologiae generalis IV 5470; non opponitur verae libertati filiorum Dei IV 5740; in praesentibus temporum adiunctis IV 5971; dispensandi cum navigantibus II 3587; poenae in exercitium iurisdictionis ecclesiasticae impedientes III 4144; — prote­ ctorats religiosi galli I 845. Exercitium pium Viae Crucis: indulgentiae conces­ sae I 1515: modus illud peragendi II 2329, 3291; visi­ tationis «septem altarium»: indulgentiae I 1639, et «septem ecclesiarum» I 1604; per mensem protra­ ctum I 2052. Exercitus Belgii in Germania versans post bellum: facultates II 2362; — Galliae: duo instituuntur Episcopi inspectores pro sacerdotibus et clericis I 96; cura spiri­ tualis clericorum ad illum pertinentium I 120; Inspector ad consulendum curae spirituali militum in Germania versantium II 2355; —Germaniae: statuta ad curam spiritualem gerendam adprobata I 1635; facultates concessae sacerdotibus penes milites laborantibus duran­ te bello I 1933, 1934; indultum altaris privilégiât! in Missis pro militibus mortuis I 2055; facultas celebrandi Missam ubi et quando possibile est I 2058; — Ponti­ ficis Romani: praecedentia inter Ducem supremum Custodum et Forerium Maiorem I 1571; dimissio cohortum, helvetica excepta IV 5884; — Hispaniae: indulta olim concessa renovantur II 2589; conventio inter Sedem Ap. et Gubernium Hispanicum circa spiri­ tualem curam exercitus II 2765; — S.F.A.S.: facultates concessae Capellanis I 1985; celebratio matrimonii in territorio italico II 2279; v. Castrensis iurisdictio. Exhibitio : documentorum a sodalibus Instituti saecu­ laris «Opus Dei» Ordinariis locorum ubi apostolatum exercent II 2619; ad civiles effectus tribuendos senten­ tiis nullitatis matrimonii in Italia IV 6150; litterarum pro recognitione muneris Legati apud Sedem Ap. pri­ mae I 762, et secundae classis I 766; precum S.C.S. Officii I 1378; relationis quinquennalis missionum II 2322, 3893; v. Praesentatio. Exigentiae demographicae consociationis huma­ nae et iura individualia ad vitam III 5153. Exiguitas stipendiorum, et peregrinatio ad Urbem lubilaei lucrandi causa II 2731. Exitus v. Egressus. Expeditio Bullae unicae pro nominandis Episcopis S.C. de Prop. Fide subiectis I 73, 1491; causarum iudi­ cialium apud Rotam Hispanam III 3906; definitionis causarum matrimonialium IV 5983. Expensae iudiciales: ius appellandi IV 5923. Experientia dicta «stage» pro clericis II 3164. Experimentum praevium ad saecularizationem con­ cedendam religiosis in Ordinibus maioribus constitu­ tis I 616; apostolatus sacerdotum operariorum III 3958; — externum seu activitas formativa durante novitiatu III 4331; liturgicum: licentia necessaria ad inducendum Ill 4684; tempus ad quod protrahi potest circa textus populares «ad interim» approbatos III 5454; contra ius commune: monialium requirit beneplacitum Ap. Ill 5066; religiosorum quoad varias materias a S. C. de Religiosis concessa III 5242, IV 5590, 5594, 5750, 5796. 5862, 5981, 6299; — approbatio, legislatio etc. «ad experimentum» v. Ad experimentum; — ad gradus aca­ demicos assequendos v. Examen, Gradus. Explanatio Psalmorum in Seminariis I 2084. Explicativa nota v. Nota explicativa. Exploratio voluntatis religiosarum pro admissione ad habitum et professionem: consuetudo exigendi taxam I 438; cessat obligatio IV 5832. Expositio sollemnis Eucharistiae scu Ssmi Sacra­ menti: celebratio Missae et distributio Communionis durante ea 1 195; ubi potest fieri durante festo et Octava Corporis Christi I 484; Evangelium ultimum Missae I = 1917-1911; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Stimer i indicant volumen et columnam S3* 9 LEGES ECCLESIAÊ ËXPOSITÎO EXTENSIO Philippinarum II 3578; Const. Ap. «Veterum Sapien­ quae durante dicitur I 531 ; quid veniat nomine «exposi­ tiam», III 4256, de latina lingua excolenda III 4275; tionis publicae» Eucharistiae I 865; celebratio Missae coram Sacramento velato vel in pyxide exposito non Decr. d. 17 teb. 1965, II 4632, de ordinandis Tribunali­ probatur I 895; modus expositionis faciendae coram bus regionis pastoralis Massiliensis 111 4633; Decr. monialibus Carmelitis I 1003; celebratio Missae voti­ d. 17 fcb. 1965. II 4630, de ordinandis Tribunalibus regionis pastoralis Tolosanae III 4651; Decr. 22 de. vae SS. Sacramenti occasione Expositionis sollemnis 1966, III 5073, de ordinandis Tribunalibus in regione per tredecim tantum horas I 1163; modus peculiaris Campaniae et Picardiae in Gallia III 5074; Decr. 22 exponendi sine amissione indulgentiarum I 1403; de Vesperis coram Sacramento solemniter exposito I 1425; aug. 1967, III 5243, de ordinandis Tribunalibus Co­ lumbine III 5244; Decr. 22 febr. 1968, III 5313, dc acquisitio indulgentiarum pro adoratione Ssmi Sacra­ ordinandis Tribunalibus regionis Parisiensis III 5314; menti durante Hebdomada Sancta I 1720; celebratio — documentorum Concilii Vaticani II: Const. «Sacro­ Missae et distributio Communionis in altare Exposi­ sanctum Concilium», III 4430, de Sacra Liturgia III tionis sollemnis 1 1878; ad modum suffragii pro de­ 4540, 4620, 4684, 5043» 5150, IV 5877; Decr. «Christus functis facta I 1917; oratio addenda quoties celebratur Dominus». Ill 4728, de Episcoporum munere in Ec­ Missa coram Sacramento exposito I 1919; adsistentes clesia III 5002, et «Presbyterorum Ordinis»» III 4842, debent stare dum hymni, cantica, Te Deum, etc., can­ de Presbyterorum ministerio ct vita 111 5002; Decr. tantur vel recitantur coram Sacramento exposito II «Perfectae caritatis», III 4741, de accommodata reno­ 2385; usus superpellicei in sermonibus ad populum vatione vitae religiosae III 5011; Decr. «Ad gentes», Expositione durante II 2488; genuflexiones faciendae III 4822, de activitate missionali Ecclesiae III 5016; in Missa coram Sacramento exposito II 2756; facultas Decr. «Unitatis redintegratio», III 4601, de Oecumecelebrandi Missam in altari Expositionis Sacramenti nismo III 5160, IV 5801; v. Concilium Vaticanum Π: concedi non solet II 2758; ordinatio invocationum exsecutio documentorum; — documentorum Synodi Epi­ quae post Benedictionem Eucharisticam solent reci­ scoporum III 5435; — decreti Ordinarii «de interim tari II 3139; celebratio Missae coram Sacramento exsequendo» I 62; — muneris v. Exercitium; — musicae exposito in festo Corporis Christi et per octo sequentes sacrae in ecclesiis I 1378; — operum artis in ecclesiis: dies post suppressam Octavam festi II 3601; facultas normae II 3038; — photographica documentorum vel datur nonnullis sororibus aperiendi Tabernaculum pro operum ad bibliothecas» archiva et musaea ecclesiastica Eucharistia exponenda III 4017; nonnae circa Exposi­ tionem annualem sollemnem S. Eucharistiae, hucusque pertinentium in Italia II 2381 ; — Rescriptorum antequam exsecutor litteras authenticas recipiat II 3393. XL Horarum dictam in Urbe IV 5827 ; — causarum Exsequiae defunctorum: Missa exsequialis die 2 no­ quibus preces innituntur in litteris postulatoriis vel vembres I 173; ritus, cadavere non praesente I 286; of­ commendatitiis 1 2103. ficium funebre sollemne I 348; assistentia exsequiis Expunctio verborum a can. 2319 § 1, L° circa haereticorum I 468, 488; usus linguae vernaculae I poenas contrahentium matrimonium coram ministro 1245; linguae gallicae II 2479; linguae anglicae II 3276; acatholico II 3237. in dioecesi Luganensi: rituale in quattuor linguis II Expulsi religiosi a domibus propriis I 393; in 3412; Missa de requie, praesente cadavere I 1878, etiam Europa iniuria temporum versantes II 3398; sacerdotes in diebus festis I 2018; caeremonia funebris «matanga» ct clerici in Germania degentes II 2338, 2481; clerus expurgari debet a ritibus superstitiosis I 1895; numerus et fideles Gedanensis dioecesis per orbem extorres: Absolutionum in exsequiis Abbatum Regularium II constitutio Visitatoris Apostolici III 4481. 2487; Missa exsequialis necessario canenda ut addi Exsecutio Concordatorum et Conventionum inter possit Missa lecta pro eodem defuncto II 2756; casus Sedem Ap. et nationes: Dominicanam quoad celebra­ in quibus Missa et Officium defunctorum celebrantur tionem matrimonii II 3375; Hispaniam quoad preces sub ritu duplici II 2756; Missa dici potest in pervigiliis liturgicas II 3292, 3294, causas separationis II 3847; dierum liturgicorum in quibus Missa exsequialis prohi­ Italiam quoad administrationem bonorum ecclesiasti­ betur 111 4725; praxis interdicitur mittendi pueros ad corum 1 1079, celebrationem matrimonii 1 1094, effectus funera aliena, mercede ex pacto conventa 111 4957; civiles sententiarum I 1105, personalitatem iuridicam associationum I 1156, preces post Missam II 2385, IU novus Ordo Exsequiarum approbatur IV 5606; normae 5428, indissolubilitatem matrimonii canonici III 5021, generales Ordinis exsequiarum IV 5606; v. Funera. 5108, IV 5744, 5841; Lusitaniam quoad effectus civiles Exstintiva unio Institutorum perfectionis III 5102. sententiarum 1 1996, celebrationem matrimonii I 1999; Extensio Benedictionis Ap. ad causas et circumstan­ — documentorum Pontificis et Curiae Romanae: Const. tias non consuetas III 4301; — manus in Ordinatione Ap. «Deus scientiarum Dominus», I 1272, de studiis diaconorum I 536, 553; — sententiae iudicialis: substi­ ecclesiasticis I 1301; Motu pr. «Qua cura, I 1902, de tutio iudicis vita functi tempore medio inter decisio­ ordinandis Tribunalibus in Italia pro causis matrimo­ nem causae et extensionem sententiae II 3878; nialibus 1 1991; Decreti d. 20 dec. 1940, l 1024, de — disciplinae: normarum de festis pro graeco-rutheordinandis Tribunalibus in Insulis Philippinis I nis canadensibus ad eiusdem ritus fideles in S.F.A.S. I 2056; Statutorum, 11 2210, Operis Vocationum Sacer­ 1177; declarationis circa recitationem Rosarii pro rudotalium 11 2211; Decreti «Nihil antiquius», Il 2292, thenis, ad fideles ritus byzantini slavici I 1238; item de ordinando Studio Rotae Romanae II 2273; Decreti declarationis circa Absolutionem generalem, ad sodales d. 28 ian 1946, II 2328, de ordinandis Tribunalibus in Tertii Ordinis Regularis S. Francisci I 1344; sanctionum dicione canadensi 112341 ; Const. Ap. «Sponsa Christi», Codicis latini pro nonnullis delictis, ad fideles orien­ Il 2815, dc monialium clausura et foederationibus II tales l 1571 ; Instructionum dc institutione clericali et 2826; normarum circa frequentandas Universitates ci­ religiosa ad clericos subiectos Sacrae C. de Prop. viles a clericis et religiosis II 2913; Instr, d. 13 maii Fide I 2042; impedimentum dirimens clandestinitatis 1950, Il 2748, dc titulis academicis ad disciplinas biblinon extenditur ad maronitas extra Patriarchatum II cas tradendas 11 2957; Statutorum, II 3367, Operis 2172, indulti oratorii domestici I 2638; normarum de Vocationum Religiosarum II 3367; Decreti d. 31 dec. associationibus internis Actionis Catholicae II 2946· 1956, ll 3577, dc ordinandis Tribunalibus Insularum normarum pro Cardinalibus, ad vestes Episcoporum •84 Numeri indicant volumen et columnam I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-197» EXTENSIO EZQUIOGA INDEX ANALYTICUS LEGUM ct Praelatorum II3098; normarum pro sacerdotibus ope­ rariis Galliae, ad Hispaniam II 3837, 3924; Instructio­ nis pro causis matrimonialibus in Sinis, ad Vietnam III 5190; Instructionis circa caeremonias antenatis tribuen­ das, ad regionem Laosianam et Cambodgianam III 5216; Instructionis «Renovationis causam», ad Instituta de­ pendentia a S.C. pro Gentium Evangclizationc IV 5492; — facultatum: Societatis Bruxcllensis lucrandi lubi­ laeum, reductis ct mitigatis conditionibus, ad omnes peregrinos I 746; celebrandi Missam votivam D.N.LC Summi et Aeterni Sacerdotis I 1717; adhibendi Rituale Romanum in lingua vernacula, ad territoria Missio­ num II 2131; celebrandi Missam horis vespertinis, ad omnes anni dies durante bello I 2063; adhibendi Ri­ tuale Romanum in lingua vernacula, ad Missiones Africae II 2132; dispensandi a ieiunio et abstinentia, ad religiosos II 2153; mitigandi ieiunium eucharisticum in S.F.A.S., ad dicionem Canadensem II 2172; Unionis Cleri pro Missionibus olim concessarum, ad sacerdotes Unioni adseriptos II2173; Delegatorum gene­ ralium O.F.M. in regionibus transoceanic, ad alias dis­ sitas regiones II 2207; mitigandi ieiunium eucharisticum infirmis, ad ministros infirmorum II 2215, 2405, 2596; Commissariorum Generalium O.F.M. Cap., ad omnes Superiores II 2229; indultorum Const. Ap. «Christus Dominus»circa ieiunium eucharisticum II 3596; capellanorum militum audiendi Confessiones III 4128; sacer­ dotum morbo alcoholismi laborantium pro Missae cele­ bratione ΠΙ 4218; Episcopi residentialis, ad Vicarium Capitularem III 4421 ; decennalium et illarum Motu pr. «Pastorale Munus», ad Ordinarios castrenses III4507, et ad alios locorum Ordinarios ΠΙ 4616; Galliae circa ieiu­ nium eucharisticum, ad alios dies et personas III 4508; — jurisdictionis Delegati Apostolici in Sinis I 607; Administratoris Apostolici Basilicae Lauretanae, ad civitatem Lauretanam I 1643; Ordinarii castrensis I 2060; Capellanorum maris II 3618; Exarchi Ap. por ruthenis in Australia II 3875; Exarchi Ap. pro ucrainis in Anglia III 5124; — privilegiorum: novitiorum profitendi in articulo mortis non extenditur ad postulantes I 748; privilegii Piani, ad regionem Coreanam III 5190; — festorum ad Ecclesiam universalem: S. Teresiae a lesu Infante I 890, S. Gabrielis a Virgine Perdolente I 1384, S. loannis Leonard! I 1957; — indulgentiarum: pro recitatione Officii Divini ad moniales aliasque mulieres in communi viventes I 1201; Stationalium Urbis ad certas ecclesias Mediolanenses I 1410; ple­ nariae, recitationi Officii Divini coram Ssmo Sacra­ mento adnexae, ad alias personas I 1429, ad omnes clericos, novitios et studentes religiosos I 1815; —Jubi­ laei: anni 1925, ad orbem catholicum I 805; extra ordi­ nem annorum 1933-1934, ad orbem I 1523, 1530; anni 1950, ad orbem catholicum II 2842, 2847; — Propriorum liturgicorum Officii et Missae I 810. Exterae nationes: documenta obtinenda ad nuptias opificum exterarum nationum I 314; gentes: natura Societatis Parisiensis Missionum ad I 315; personae in Italia commorantes et matrimonia cum militibus S.F.A.S. contrahentes II 2279. Externa sollemnitas: festi B.M.V. a Sacro Numis­ mate II 2141; Patroni in Dominicam translati II 2814; — alumni Instituti Spiritualitatis O.C.D. in Urbe III 3934; experimentum seu activitas formativa durante novitiatu III 4331 ; opera monialium et clausura servanda III5147 ; Sorores externae monasteriorumCisterciensium Strictioris Observantiae IV 5866; v. voces substantivas. Extinctio onerum Missarum: potestates Episcopis concessae IV 6122. Extra chorum: recitatio Officii Divini II 2524; ci­ vitatem: excursiones iuvenum catholicorum Π 3569; claustra v. Extra domum; dioecesim: facultas audiendi confessiones I 1348; iurisdictio in Seminarium situm I 1572; praedicandi ct audiendi confessiones II 2349; clerici commorantes II 2491 ; auditio confessionum Π 2891 ; domum, claustra vel monasterium: Congregatio­ num Marianarum II 2429; celebratio Pontificalium Abbatum Regularium extra monasterium Π 2487; reli­ giosi in Europa II 3398; Ecclesiam: usus privilegii Paulini I 2102; «extra Ecclesiam nulla salus» II 2620; cele­ bratio nuptiarum IV 6211; Europam: facultates Ordi­ nariorum I 435, 626, 992, II 3113; feriam V in Cena Domini: Missa Episcopi conficientis olea Sacra ΙΠ 4120; Italiam: Superiores maiores O.F.M. Conv. com­ morantes II 2166; liturgicas functiones et orationes II 3094; locum sacrum: celebratio Missae I 1348; compe­ tens vi iuris communis ad excutiendos testes IV 5982; — Missam: Benedictio nuptialis I 1331, 1911; admini­ stratio Communionis I 1722, II 3618; recitatio Rosarii III 4018; Novitiatum: emissio primorum votorum sim­ plicium in S.I. III 4021 ; ordinem: lubilaeum I 999, 1437, 1523; formula Facultatum decennalium I 1231; Orien­ tem: fideles orientales commorantes II 2507; paroeciam inscriptio baptismi collati I 2093; — Patriarchatum orientalem: normae pro clericis orientalibus commorantibus I 1413, 1830; forma ma­ trimonii maroni tarum degentium I 1692, II 2276; sacerdotes curam habentes orientalium commorantium extra: relatio annua I 1900; impedimentum dirimens non extenditur ad maronitas commorantes II 2172; forma matrimonii graeco-melchitarum contrahentium extra II 2276; nullitas matrimonii initi extra II 2761; assistentia matrimonii orientalium cum latinis extra contrahentium II 3053; exercitium potestatis iudicialis Π 3130; orientales commorantes extra et Ordinario proprii ritus carentes subsunt Ordinario ritus latini III 3964; declaratio de Hierarchis extra fines territorii Patriarchalis constitutis IV 5760; — Quadragesimam: usus indultorum Bullae Cruciatae Hispaniae in feriis VI temporum extra Π 2206; — sedem confessionalem: auditio confessionum puellarum III 4237; —Seminarium: studia ad sacros ordines peracta II 2336; — tempora et dies a lege praescriptos: collatio Ordinum I 820, 1980. Extraordinarius: Consilium pro administranda re temporali Collegii S. Anselmi de Urbe I 834; circum­ stantiae in Mexico: facultates I 869, 920, 921 \ forma ma­ trimonii I 1620, IV 6192; facultates concessae confcssariis durante lubilaeo II 2606; lubilaeum: ab ineunto mense lanuario ad exeuntem mensem Maium anni 1966 celebrandum III 4804; indulgentiae lucrandae III4913, 4925; Missa lubilaei III 4925; normae pro eo lucrando intra claustra monialium III4934; Minister Communio­ nis eucharisticae administrandae IV 5535, et Confirma­ tionis v. Confirmatio; Capitulum generale O.F.M. Cap. ad mutationes Constitutionum comprobandas IV 6299. Extrema Unctio in casu necessitatis conferenda I 25; iterandae lingua vernacula orationes in eius admi­ nistratione II 3601; v. Unctio infirmorum. «Exsul Familia»: Const. Ap. Pii XII de spirituali emigrantium cura, id est de materna Ecclesiae in emi­ grantes sollicitudine, et de normis pro spirituali emi­ grantium cura gerenda II 3058; v. Emigrantes. Exuviae Servorum Dei: instructio servanda in earum recognitione et tumulationc IV 5944. Ezquioga: assertae apparitiones B.M.V. declaran­ tur quovis caractère supernatural! destitutae et tres libri, qui de iisdem agunt, ipso iure prohibiti I 1545. I = 1917-1941: II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicani volvmrx et column\m 85* Fabrica: mitigatio ieiunii eucharistici pro operariis I 1910; labor manualis clericorum normis circumscri­ bitur II 3159, 3164, 3839; v. Sacerdotes operarii. Facta Patri Pio a Pietralcina tributa I 706; Christi: veritas historica et obiectiva ΙΠ 4219; iuridica: declara­ tio per decisionem iudicialcm IV 5930, Factio politica: abstinentia clericorum a I 499; «Aetion française» I 866, 973, 1930; «Sinistra cattolica» in Italia damnatur Π 2259; normae pro sodalibus Actionis Catholicae Italiae eas efformare volentibus II 2318; vexillorum benedictio et admissio in ecclesiis et funeribus I 522, 668, II 2407, 2409; communistarum: dubia de nomen dantibus vel actionem patrocinantibus II 2603; venditio ct distributio publicationum perio­ dicarum II 2620. Facultates Americae latinae: Ordinariis, sacer­ dotibus et christlfidelibus dioecesium ac dicionum, privilegia ac facultates ad decennium I 1053; speciales concessae a S.C. Concilii I 1915; revocantur privilegia olim concessa Ordini Praedicatorum I 1518; speciales concessae Ordinariis S.C. de Prop. Fide subiectis I 2059, II 2778; decretum de facultatibus et gratiis tri­ butis II 2589, pro America Latina et Insulis Philippines concessae III 3968, IV 5692. —A postolatus maris: pro Capellanis et Directoribus Operis II 3267; conveniunt etiam ad Opus internatio­ nale II 3829; — Be Lucae seu ob causam belli concessae: extensio teratus Ordine II 2170; usus indulti circa iciunium eucharisticum perdurantibus aëriis incursibus II 2177; elenchus quaestionum pro relatione mittenda ad Sedem Ap. II 2247; cessant facultates bellicae Ordinariis Belgii concessae Π 2298; normae servandae in studiis alum­ norum sacrorum perficiendis extra Seminarium in Ger­ mania post bellum, ct Ordinibus sacris ascendentibus II 2336; valor matrimonii mixti durante bello initi absque dispensatione expressa disparitatis cultus ct coram solis testibus II 2429; — Castrenses: index facultatum Vicariis castrensibus concessarum I 1941; extensio iurisdictionis Ordinarii Castrensis et de praeferenda assistentia Capellani mili­ taris parocho sponsae in matrimoniis militum I 2060; Capellani militum gaudent in proprios subditos facul­ tatibus paroecialibus cumulative cum parolo loci Π 2228; administratio Confirmationis II 2393; Instr, de Vicariis Castrensibus II 2887; formula pro relatione triennali II 3556; visitatio Sacrorum Liminum III 3928; extenditur facultas audiendi confessiones pro militum capellanis III 4128; facultates decennales ct illae conces­ sae per «Pastorale munus» extenduntur ad Ordinarios castrenses ΠΙ 4507; in dicione canadensi: facultas per­ mittendi Capellanis militum celebrationem Missae horis postmeridianis, et dispensandi a ieiunio eucharistico II 2140; in Belgio: concessae Capellanis exercitus Belgici in Germania versantis post bellum II 2362; in Gallia: facultates Superioris ecclesiastici seu Inspectoris Ca­ pellani ad consulendum curam spiritualem exercitus facultatum Ordinariorum I 145; cessatio quarundam facultatum sacerdotibus concessarum I 182; Ordinariis gallici Germaniae versantis II 2355; in Germania: sta­ Hispaniae concessae I 1881; Capellanorum exercitus tuta ad curam spiritualem militum exercitus spectantia Germaniae I 1933, 1934, 1934; admittendi fideles in I 1635; durante bello sacerdotibus penes exercitum la­ confratemitatem Rosarii absque inscriptione in reborantibus: a S.C. Rituum I 1933, a S.C. de Sacramen­ gistris I 1936; celebrandi tres Missas diebus dominicis tis I 1934, a S. Paenitentiaria I 1934; indultum altaris et festis I 1937; commutatio Officii Divini in alias privilégiât! I 2055; celebrandi Missam ubi et quando preces pro Germania I 2019; celebrandi Missam in possibile sit I 2058; nova Statuta III 4692; in Hispania: nocte Nativitatis Domini sub vesperam pervigilii I subditi determinantur iurisdictionis castrensis I 821; 2021; absolvendi generali modo milites «imminenti aut renovantur indulta circa ieiunium et abstinentiam II commisso praelio» I 2023; circa promotionem ad Or­ 2589; conventio inter Sedem Ap. et Gubernium circa dines sacros eorum qui servitio militari durante bello iurisdictionem castrensem II 2765; de cura militum hispano adscript! fuerunt I 2026; accedendi ad Com­ aptius gerenda II 2906; concessae Ordinario et Capel­ munionem mitigato iciunio eucharistico I 2042, 2046, lanis castrensibus: a S.C. Rituum II 2912, a S.C. de 2063, 2079, 2082, Il 2109, 2137, 2177, 2232; celebrandi Sacramentis II 2912, a S.C. Consistoriali II 2938, a Missam sine ministro I 2046; accedendi ad S. Com­ S. Paenitentiaria II 2943; rescriptum concessionis ge­ munionem horis vespertinis I 2042, 2046, 2079, ll 2232; neralis et index facultatum II 2943; administrandi con­ celebrandi Missam horis vespertinis I 2046, 2063, 2079, firmationem cum instructione circa usum facultatis II 11 2232; transmissio radiophonica celebrationis matri­ 3044, 3091; in S.F.A.S.: concessae Capellanis exercitus monii militum per procuratorem I 2091; indultum ge­ I 1985; circa ieiunium eucharisticum I 2050, 2053; circa nerale super abstinentia et iciunio I 2101; media Ordi­ ieiunium et abstinentiam I 2052; circa Missae et matri­ nariorum recurrendi ad Sedem Ap. pro dispensationi­ monii celebrationem et Eucharistiae asservationem I bus obtinendis ll 2108; facultates pro Delegatis gene­ 2055; dispensandi a ieiunio eucharistico I 2053; cele­ ralibus O.F.M. in America et Orientis regionibus con­ brandi Missam et matrimonium horis postmeridianis, sistentibus Il 2123, 2171, 2207; item Commissariis mitigato ieiunio eucharistico II 2122; benedicendi et Generalibus O.F.M. Cap. II 2146; item Superioribus erigendi Stationes Viae Crucis II 2125; erectio Vicaria­ Maioribus O.F.M. Conv. extra Italiam commorantibus tus castrensis II 3768; v. etiam Facultates bellicae; 11 2166; commutandi scapularia et cingula pro alio — Conferentiae episcopalis: Thailandiae permittendi pietatis obiecto apud Tertiarios saeculares S. Francisci catholicis interventum in caeremonias in honorem an11 2125; celebrandi Missam sub dio ll 2134; conficiendi tenatorum 111 5055; de Malawi et de Zambia admittendi processum dc matrimonio rato ct non consummato ad Ordines sacros filios adulterino III 5252; Hispaniae: penes Tribunalia dioecesana S.F.A.S. 11 2134; consti­ erigendi associationes fidelium pro toto Conferentiae tuendi Tribunal tertiae instantiae pro causis matrimo­ territorio IV 5586; Belgii circa modum procedendi in nialibus in S.F.A.S. ll 2136; differendi celebrationem causis matrimonialibus IV 5918; v. singulas; Capituli generalis O.C.D. Il 2153, ct O.F.M. Cap. Il — Confessariorum: pagella facultatum quam S. Pae­ nitentiaria tribuere solet I 193, Π 2482, ΠΙ 4018; absol­ 2236; facultates Commissariorum Generalium O.F.M. Cap. extenduntur ad omnes Superiores ll 2229; di­ vendi in Urbe a censuris reservatis ab Ordinariis I 286; spensandi a curriculo theologico ct ab aetate pro Presby­ absolvendi a censuris incursis ob peccata contra fidem I •86 Numeri indicant volvmrn et columnam l — 1917-1941; ll = 1942-1958; 111 = 1959-1968; IX’ « 1969-1972 FACULTATES INDEX ANALYTICUS LEGUM 910, 921, III 4272, IV 5844; dispensandi in Mexico ab irregularitatibus et absolvendi a censuris latae senten­ tiae I 921 ; audiendi confessiones extra propriam dioecesim ct celebrandi extra loca sacra I 1348, II 2349; concedendi iurisdictionem ad audiendas confessiones in ecclesiis alterius ritus I 1409; audiendi confessiones peregrinorum quibus comites sunt itineris I 1644; ab­ solvendi in Germania ab omnibus censuris ct dispen­ sandi ab irregularitatibus I 1890; item in Gallia I 1941 ; audiendi confessionem eorum qui socii sunt in custo­ diae locis I 2049; audiendi confessiones quatenus con­ dicio est ad applicandas indulgentias obiectis piis II 2116; audiendi confessiones in itineribus aëriis II 2482; normae circa facultates audiendi confessiones in Urbe recognoscuntur III 5419; — Decennales: v. Facultates Missionales; — Laicorum: ferendi Ssmam Eucharistiam catholicis in carceribus detentis I 1151; — pro Insulis philippinis v. Fa­ cultates Americae Latinae, Missionales; — Legatorum Romani Pontificis: anno 1919 datae I 196; additiones et variationes 1319; concedendi transi­ tum ad alium ritum I 973, 2020; concedendi Ordinariis Missionum instructionem processus super rato et non consummato I 1618; mutatur facultas circa alienatio­ nem bonorum ecclesiasticorum II 3139; formula anno 1954 concessa II 3340; Nuntii Ap. in Hispania permit­ tendi sepulturas cadaverum in ecclesiis II 3441 ; conces­ sae in territoriis S.C. de Prop. Fide subiectis III 4165; dispensandi in Missionibus cum apostatis a fide, haere­ ticis, schismaticis et filiis acatholicorum quoad Ordines sacros III 4222; Cardinalis Legati in Basilicam Asisiensem S.M. Angelorum transferuntur in Ministrum Generalem O.F.M. III 4994; Index facultatum anno 1968 concessarum III 5284; item anno 1971 in terri­ toriis Missionum IV 5959; - Missionariorum emigrantium II 3268, 3333, et Directorum missionariorum II 3333; — Missionales decennales: revocantur illae speciales a S.C. de Prop. Fide Ordinariis Missionum concessae I 218; nominandi Vicarium Delegatum I 247; decennales: Formulae Maiores et Minores et supplementum for­ mularum I 249; dispensandi super disparitate cultus cum utentibus Privilegio Paulino et novas nuptias inire cupientibus cum parte pagana I 319; dispensandi ab abstinentia et ab impedimentis matrimonialibus, et subdelegandi potestatem erigendi Viam Crucis I 518; nominandi Officialem Curiae I 870; alumnorum e Collegio Urbano proficiscentium I 1618, 1629; sensus vocis «ecclesiis» in facultatibus decennalibus I 1153; instruendi processum super rato et non consummato I 1618; notificatio circa Formulas Maiores et Minores I 2031; Formula Maior et Minor I 2033; adhibendi Ri­ tuale in lingua vernacula II 2131, 2132; interpretatio facultatis de usu altaris portatilis II 2317; celebrandi in India Pontificalia sine ministris, omittendi lectiones Missae et lavandi purificatoria a laicis II 2882; Vicarii Apostolici Sueciae videndi causas matrimoniales aca­ tholicorum III 3893; Formula Maior et Minor pro decennio 1915-1960 data II 2851; retinendi unam ex uxoribus vi Const. Ap. «Romani Pontificis» II 3876; Formula facultatum pro decennio 1960-1970 III 4005; mutanda et addenda III 4010, 4248; recitandi Matu­ tinum cum Laudibus statim post meridiem III 4144; permittendi infidelibus polygamis retinendi post ba­ ptismum uxorem quam maluerint III 4179; facul­ tates decennales et illae «Pastorale munus» exten­ duntur ad Ordinarios castrenses III 4507; facul­ tates speciales tribuuntur Institutis religiosis mulierum dependentibus a S.C. de Prop. Fide III 5250; Formulae FACULTATES Facultatum decennalium pro 1971-1980 annis IV 5955; v. Facultates Americae Latinae et pro Insulis Philippinis; — Navigantium Capellanis et horum Directoribus concessae II 3248; — Ordinariorum castrensium v. Facultates castrenses; — Ordinariorum locorum et quinquennales: suspen­ dendae post Codicem I 118; extensio durante bello I 145; prorogatio I 185; nova ordinatio I 378; quinquen­ nales I 431, 618, 980, II 3101, III 5283; Formula I, pro Italia I 431 ; II, pro Europa I 433; III, pro America, Russia et locis extra Europam I 435; delegatio facul­ tatis impertiendi Benedictionem Ap. I 458; circa matri­ monia mixta I 496; circa dispensationes matrimonia­ les I 497; circa matrimonium a S. Paenitentiaria con­ cessae I 498; Motu pr. de Ordinariorum Facultatibus quinquennalibus I 547; Index facultatum quinquen­ nalium I 618, 980, II 3101 ; Formula I, pro Italia I 618, 980, II3101 ; II, pro Belgio, Gallia, Hispania et Lusitania I 621, 984, II 3104; III, pro caetera Europa I 623, 988, II 3108; IV, pro America et locis extra Europam I 626, 992, II 3113; dubium de communicatione Facultatum I 843; Ordinariorum Mexici I 869, 919, 920; pro Sarajewo, Banjaluca, Mostar, Antirari, Scopia I 1231; conferendi libere beneficia Sedi Ap. reservata I 1509; delegandi in Germania potestatem absolvendi a cen­ suris ob peccata contra fidem I 1514; significatio vocis «impedimenti» in Formulis 1 1788; Ordinariorum Hispa­ niae pro rerum adiunctis I 1881; item Americae Lati­ nae I 1915; Ordinariorum Brasiliae I 1949, 2045, 2048, 2049, 2051; sensus vocis «iudaei» in n. 3 Facultatis II 2206, 2276; Ordinariorum S.F.A.S. dispensandi a ieiu­ nio eucharistico II 2348; dispensandi a ieiunio euchari­ stico cum sacerdotibus Missam bis aut ter litantibus II 2433; Ordinariorum ritus latini dispensandi cum orien­ talibus Ordinario proprio carentibus II 2507; decretum circa facultates de Missis moderandis in Ecclesia la­ tina II 2602; celebrandi Pontificalia sine ministris, omittendi lectionem Prophetiarum et Passionis et per­ mittendi fratres laicos lavare corporalia et purifica­ toria in India II 2882; Index Facultatum quinquen­ nalium II 3101; transferendi in S.F.A.S. solemnitatem externam S. loseph Opificis II 3464; dispensandi a disparitate cultus cum parte catholica post huius solu­ tionem matrimonii in favorem fidei, concedi non solet II 3867; permittendi in India baptizandis polygamis ut retineant uxorem quam maluerint, suspenditur III 3959, et restituitur III 4122; excipitur facultas dispensandi a disparitate cultus cum parte mahumetana III 4249; tribuuntur Vicario Capitulari facultates quae Epi­ scopis residentialibus competunt III 4421; facul­ tates et privilegia per Motu pr. «Pastorale munus» concessa III 4421; dispensandi a disparitate cultus cum mahumetanis III 4452; facultates quinquen­ nales manent in vigore post Motu pr. «Pastorale mu­ nus» III 4453; facultates «Pastorale munus» possunt delegari Cancellario Curiarum S.F.A.S. III 4481; as­ signandi novos fines paroeciarum III 4483; dispensandi pro ingressu ad novitiatum eorum qui sectae acatholicae adhaeserunt III 4502; consecrandi Olea sacra ab Ordinario dignitate episcopali carente III 4553; facul­ tates «Pastorale munus» extenduntur ad alios Ordi­ narios cum potestate eas delegandi III 4616; permit­ tendi sacerdotibus deferre secum oleum infirmorum III 4654; dispensare possunt vi «Pastorale munus» ab in­ terpellationibus quae impossibiles vel damnosae vi­ dentur III 4687; dubium circa facultatem dispensandi ab impedimento disparitatis cultus ct mixtae religio­ nis III 4795; facultates Parochis-Praefectis et Episcopis Auxiliaribus Urbis concessae III 4958; normae «De I = 1917-1941: Π = 1942-1958; ΠΙ = 1959-1968; IV = 1969-1972 A'umeri indicant voLVMEN et columnam 87* LEGES ECCLESIAE FACULTATES Episcoporum muneribus» ad facultates Episcoporum dispensandi a legibus Ecclesiae generalibus spectantes m 4991; erigendi paroecias personales et missiones i animarum cura pro immigrantibus III 5063 ; conferendi beneficia ecclesiastica non consistorialia olim S. Sedi reservata, etiam in locis ubi Concordatum viget ΠΙ 5100; disp sandi a ritu quo matrimonium mixtum celebrandum esset ad normam iuris communis III 5101; pro Visitatione Ap. in Urbe peragenda III 5142; Facultates quinquennales anno 1968 concessae III 5283; dispensandi a clausura monialium IV 5701; dispensandi a defectu aetatis ordinandos Diaconos permanentes uxoratos IV 5867; reducendi vel extinguendi obligationem Missarum fundatarum IV 6122; — Ordinariorum missionum seu decennales v. Facultates Missionalcs; — Ordinariorum orientalium quas S.C. pro Ecclesia orientali concedere solet II 2156, 1Π 4135; moderandi Missas II 2601; dispensandi ab Ecclesiae legibus ge­ neralibus III 5147; facultates concessae Religiosis orien­ talibus IV 6290; concedendi jurisdictionem ad audien­ das confessiones in ecclesiis alterius ritus I 1409; con­ cedendi transitum ad alium uni Sedi Ap. reservatur I 973, 2020; concedendi dignitates sacerdotibus orien­ talibus alieni ritus I 1982; — Praesidis Commissionis interpretis I 97 ; - Institutorum perfectionis ritus latini: commu­ FACULTATES Officio Divino ΓΠ 4230, 4262; admittendi ad Profes­ sionem perpetuam religiosos servitio militari subiectos ΙΠ 4492; concessae Vicario generali S.I, habendi par­ tem in Concilio oecumenico cum voto deliberativo III 4553; Rescr. Pont. «Cum admotae», quo Supremis Moderatoribus Religionum clericalium iuris pontificii facultates quaedam delegantur III 4559; administrandi Communionem a nonnullis religiosis feminis III 4664, 4673; facultas cedendi bona patrimonialia intclligitur de religiosis votorum perpetuorum III 4689; dispen­ sandi cum filiis acatholicorum pro Ordinibus sacris ct in religionem admissione 111 4981; decretum «Religio­ num laicalium», quo facultates tribuuntur Supremis Moderatoribus Religionum laicalium iuris pontificii III 4982; facultates vicennales Praepositi Generalis Societatis lesu 111 4984; dispensandi a clausura papali vi­ rorum 5217; facultates speciales conceduntur Institutis religiosis mulierum iuris pontificii dependentibus a S.C. de Prop. Fide III 5250; introducendi apud mendicantes recitationem communem loco recitationis choralis IV 5563; instituendi Diaconatum permanentem apud So­ cietatem Missionariorum Africae IV 5588; introducendi experimenta nonnulla contra ius commune in Tertio Ordine saeculari S. Francisci IV 5590; concedendi saecularizationem sodalium votorum temporariorum a Suprcmis Moderatoribus religionum laicalium IV 5689; nonnullae facultates Religiosis Institutis conceduntur IV 5832; administrandi baptismi a religiosis laicis viris et feminis IV 5907; religiosi exhibere debent S.C. de Religiosis elenchum facultatum circa onera Missarum IV 6212; facultates tributae Abbatissis monialium Or­ dinis Cisterciensis Strictioris Observantiae IV 6226; circa dimissionem sodalium O.P. a votis sollemnibus IV 6299; ritus orientalis: nonnullae facultates conceduntur et quidam canones mutantur vel suspenduntur IV 6290; concedendi sodalibus S.I. qui curam gerunt orienta­ lium usum utriusque ritus etiam in Officio divino tandi Officium divinum in O.P. I 535; concedendi lit­ teras dimissorias pro Ordinibus in Societate vitae com­ munis el sanandi praecedentes concessiones I 733; Or­ dinis SS. Trinitatis I 860; lucrandi indulgentias Ordini F.M. concessas in oratoriis internis I 969; ferendi suf­ fragium per schedas I 969; formula concedendi indultum saccularizationis I 980; acceptandi oblationes pro collegiis seraphicis O.F.M. I 1200; Ordinis F.M. Cap. a Paenitcntiaria concessa I 1515; conceden­ di exclaustrationcm religiosis votorum perpetuorum servitio militari subicctis I 1515; dicendi Missam III 4230, 4262; conventualem post Tertiam vel Nonam in Colle­ — Rotae Romanae: facultates extraordinariae Deca­ giis Ordinis Carmelitarum 1 1517; concedendi Sorori­ no concessae II 3092, IV 5550; — Hispanae: privilegia bus vasa sacra tangere ct supellectilem prurificare I Auditoribus tributa III 3899; eidem Tribunali III 3911 ; 1710; addendi in Missa orationem pro gratiarum actio­ — Sacerdotum qui morbo alcoholismi laborant III ne I 1715; usus facultatum Sedis Ap. vel Ordinariorum 4053, 4218; v. Facultates circa liturgiam; locorum in materia ieiunii a regula O.F.M. impositi I — Terrae sanctae: vigor facultatum Operi Terrae 2025, 2050; Delegatis Generalibus O.F.M. in America Sanctae concessarum I 1958; extraordinariae pro Anno ct Oriente concessae durante bello ll 2123, 2171, 2207; Sancto I 1441; novae facultates conceduntur sacerdo­ item Commissariis Generalibus O.F.M. Cap. 11 2146, tibus peregrinantibus III 4687; quae extenduntur ad omnes Superiores Ordinis II 2229, — Tertiorum ordinum: permittendi professionem et ad Superiores Maiores O.F.M. Conv. II 2166; temporariam ad triennium III 4059; circa Absolutionem consecrandi calices, patenas et lapides altarium Su­ generalem III 4350; impertiendi Absolutionem occasio­ periori religioso concessa II 2433; utendi apud mo­ ne contionis menstruae 111 4352; introducendi experi­ niales Carmelitas discalceatas paramentis gothicis usque menta contra ius commune IV 5590; ad horum consumptionem 11 2635; rev tur conces— Tribunalium: videndi causas de matrimonio rato sae circa reductionem Missarum ll 2865; ingrediendi et non consummato apud Vicariatum Urbis II 3717; clausuram monialium ad funera peragenda II 3010; v. Facultates Rotae; concessa Delegatis pro Foederatione exsequenda mo­ — Unionis cleri pro missionibus: benedicendi et im­ nialium S. Clarae in Gallia II 3092; permittendi experi­ ponendi scapularia aliisque privilegiis utendi I 869; mentum sacerdotum operariorum non amplius conce­ dispensandi a ieiunio et abstinentia II 2153; facultates ditur II 3183; Delegatorum pro Foederationibus mo­ favoresque olim revocati, iterum conceduntur II 2173, nialium II 3339; acceptandi hereditates et legata in 2214; concedi possunt ab Ordinariis locorum ubi com­ O.F.M. Capuccinorum denegatur II 3391 ; permittendi municatio cum S. Paenitcntiaria est difficilis II 3096; moniales O.P. egrediendi e clausura ob valetudinis — Vicennales Praepositi generalis Societatis lesu causam II 3405; variae facultates conceduntur sodali­ recognitae confirmantur III 4984; bus O.F.M. in materia liturgica II 3822; admittendi ad — circa abstinentiam a came: dispensandi I 518, tonsuram ct Ordines minores post cursum philosophi1034, 1350, 2052, 2077; transferendi a sabbato in cum 111 3912; concessa Superioribus S.I. erigendi sta­ feriam IV durante Quadragesima, et reducendi dies tiones Viae Crucis in territoriis S.C. dc Prop. Fide per annum 1 809 ; v. Abstinentia a came ; subicctis III 3929, et concedendi sodalibus qui curam — circa Benedictionem Papalem: delegatio facta Epi­ gerunt orientalium, usum utriusque ritus, etiam in scopis 1 458; in fine contionum ad populum I 841; •88 Xumeri indicunt volumen et columnam t I =* 1917-1941; ll = 1942-1953; III = 1959 1968; IV =» 1969-1972 FACULTATES INDEX ANALYTICUS LEGUM sacerdotibus novellis concessa III 4556; v. Benedictio Apostolica seu Papalis; — circa bis aut ter celebrandam Missam: resolutio circa facultatem tres Missas celebrandi I 871, 890; Ordinarius loci nequit concedere ter Missam litare in sabbatis aut vigiliis festorum de pracepto III 4993; — circa celebrationem Missae v. Celebratio Missae; — circa Communionem v. Communio eucharistica; — circa Confirmationem v. Confirmatio; — circa dl· spensationem v. Dispensatio; — circa leiunium commune et eucharisticum v. leiunium; — circa indulgentias v. Ab­ solutio generalis, Indulgentiae; — circa lubilaeum et circa Annos Sanctos v. Annus Sanctus, lubilaeum; — circa indicia ecclesiastica: advocatorum civilium, patrocinandi causas ecclesiasticas I 1113 ; acatholicorum, standi in iudicio III 4943; assumendi laicos ad munus iudicis ecclesiastici, Promotoris iustitiae, Defensoris Vinculi vel Assessoris in causis nullitatis matrimonii implorari debet a Summo Pontifice III 5385; standi in iudicio: cuinam competit eam concedere IV 5844; circa modum procedendi in causis matrimonialibus in S.F.A.S. IV 5810; in Australia IV 5877; in Belgio IV 5918; in Anglia et Vallia IV 5962; — circa liturgiam: utendi casula coloris nigri et flavi alios colores supplente I 331 ; celebrandi festum B.M.V. Omnium gratiarum Mediatricis I 1353; omittendi lectionem Passionis in Dominica Palmarum I 1517; adhibendi Rituale Romanum lingua vernacula exara­ tum II 2131, 2132; utendi altare privilegiato II 2125; 2127; celebrandi Missam concessa sacerdotibus caecu­ tientibus I 350, II 2139, 3806, III 4180; edendi Bre­ viarium cum nova aut antiqua Psalterii versionc II 2356; edendi libros liturgicos II 2357; legendi lingua vernacula Galliae Epistulam et Evangelium in Missis sollemnibus II 2507; consecrandi calices et patenas propter solam absentiam Episcopi non conceditur sa­ cerdotibus II 2741; celebrandi Vigiliam Paschalem II 2865, 2955, 3351, 3922; utendi lingua vemacula v. Lingua vernacula; utendi antimensio a latinis II 2409, 2758, 3291 ; formula concessionis dispensationis a ser­ vitio chorali post meridiem II 3442; adhibendi thurificationem in Missis cantatis sine ministris II 3514; be­ nedicendi iterum cineres in Missa vespertina II 3813; celebrandi functiones biblico-liturgicas seu paraliturgicas II 3823; permittendi usum linguae vernaculae in liturgica byzantina III 4032; concelebrandi et imper­ tiendi Absolutionem generalem III 4622; legendi Evan­ gelium Passionis Domini a non Diaconis III 4662; concessae recurrente L anno a B.M.V. de Fatima III 5105; celebrandi Missam iuxta veterem ritum romanum IV 6282; — circa matrimonium v. Celebratio matrimonii, Ma­ trimonium; — circa Missas votivas v. Celebratio Missae votivae, Missa votiva; — circa Officium Divinum v. Of­ ficium divinum; — circa onera Missarum: suspensio fa­ cultatum I 2083; item praeter illas in Motu pr. «Pasto­ rale Munus» contentas IV 6166; v. Onera Missarum; — circa Ordines sacros: promovendi cum solis lit­ teris testimonialibus absque dimissorialibus I 535; concedendi litteras dimissorias in Societate vitae com­ munis, et sanandi praecedentes concessiones I 733; conferendi extra tempora et dispensandi ab inter­ stitiis et ab aetate canonica I 820; ordinandi titulo mensae communis vel missionis cum solis litteris testi­ monialibus I 1181; dispensandi super defectu curriculi theologici, denegatur I 1596; perficiendi studia extra Seminaria et promovendi ad Ordines in Germania post bellum II 2336; dispensandi cum filiis acatholicorum ad Ordines maiores III 4664; FACULTATES ACADEMICAE — circa praeceptum festivum in vigilia implendum III 4503, 4726, 4940; — circa Privilegium Paulinum v. Pri­ vilegium Paulinum; — circa stipendia Missarum: appli­ candi Missas in favorem seminariorum I 136; reci­ piendi in Missis binationis ad fines varios I 429, 1592, 1833, II 3540, III 4229, 4662, 4718, IV 5890, 5907, 6302; in Urbe IV 5589, 5975. Facultates academicae Universitatum studiorum: Const. Ap. «Deus scientiarum Dominus» de ecclesiasti­ cis Facultatibus I 1272; Ordinationes ad praedictam Const, exsequendam I 1301; dubium de laurea con­ gruenti ad docendum in Facultate theologica II 2294; conventio ad affilianda Studia theologica alicui Facul­ tati theologicae III 4134; religiosi studia clericalia per­ agere possunt etiam apud Facultates vel Scholas theologicas alius Instituti vel pluribus Institutis reli­ giosis communes III 5170; Normae quaedam ad Const. «Deus scientiarum Dominus» de studiis academicis ecclesiasticis recognoscendam III 5355; — Historiae ecclesiasticae apud Univ. Gregorianam I 1409; — iuris canonici apud «Angelicum»: collatio gradus aggregationis I 105; apud Institutum orientale III 4377, IV 6134; — medicinae Univ. Catholicae Peruvianae II 3555; — musicae sacrae Univ. Chicagiensis «De Paul» quae Pontificio Instituto Romano Musicae sacrae affiliatur II 3716; — Philosophiae: Univ. Gregorianae: potestas renun­ tiandi «magistros aggregatos» I 479; erectio Instituti scientiarum socialium II 3397; Athenaei 5. Anselmi in Urbe: aggregatio Instituti Philosophiae Salisburgensis II 3409; Athenaei Angelici: erectio Instituti Scientiarum Socialium II 3419; Athenaei Salesiani: erectio Instituti de scientiis paedagocicis II 3514; Univ. Salmanticensis II 3539; Univ. Catholicae Quitensis II 3573; Athenaei Heythropensis III 4617; Bracarae Augustae penes Univ. Catholicam Lusitanam III 5258; — scientiarum ecclesia­ sticarum apud Univ. Varsaviensem I 292; — Theologiae: Univ. Gregorianae cum potestate re­ nuntiandi «magistros aggregatos» I 479; Univ. Cath. Noviomagensis I 595; Collegii Internationalis Carmell· tarum Excalceatorum in Urbe seu S. Teresiae a lesu et S. loannis a Cruce: erectio I 1630, titulus «Ponti­ ficius» datur III 4373, erigitur Institutum Spiritualitatis ΠΙ 4533; Bratislaviensis apud Seminarium Maius Tymaviense I 1634, III 5316; Studii generalis Washington nensis O.P. I 2098 ; Seminarii Metropolitani Bonaêrensis II 2257; Monccensis: Institutum canonisticum II 2597, 2616, 2627, 3270; Sydneyensis II 3247; O.F.M. Cone. in Urbe in posterum appellanda «S. Bonaventurae» II 3351; Trevirensis II 3401; Salisburgensis: Institutum Philosophiae II 3409; «Marianum» in Urbe: erectio II 4321, erectio Instituti Mariologiae III 4027, facultas conferendi Doctoratum III 4661, titulo «Pontificio» augetur IV 5661 ; Univ. Cath. Andegavensis: erectio Instituti philosophici II 3515; Univ. Cath. Tokyensis «Sophia» II 3565; Univ. Cath. «Lovanium» in Congo (Zaïre) II 3612; Univ. Lateranensis affiliatur: Studium theologicum Seminarii Alwayensis III 3974, Acade­ mia Alfonsiana Theologiae moralis III 4097, aggre­ gatur: Studium Theologicum «Claretianum» II 4380, ct «Augustinianum» III 4719; Neapolitana: aggregatio Instituti superioris S. Theologiae Seminarii Tananarivensis III 4021; Athenaei Antoniani: adseriptio Studii biblici Hierosolymitani III 4044, affiliatio Studii Theo­ logici Hierosolymitani O.F.M. IV 5981, item Studii theologici O.F.M. Cap. in Urbe tamquam sectio specializationis theologiae spiritualis IV 6272; Univ. Cath. Insulensis: novae leges datae et incorporatio Studii Philosophico-Theologici Seminariorum dioecesis Insu- I = 1917-1911; II = 1912-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volumen et columnam 89 LEGES ECCLESIAE FACULTATES ACADEMICAE FEMINAE mixtum contrahendum III 4454; matrimonium in fa­ lensis III 4057; Athenaei S. Anselmi in Urbe: erectio vorem fidei nequit valide solvi ab Ordinariis locorum MU Instituti Liturgiae III 4218, aggregatur Studium Theologicum «Sancti Augustini» in loco Siegburg III 4725; III 5218; potestas solvendi matrimonia in favorem fidei delegari nequit a Romano Pontifice II 3394, III Athenaei Angelicum in Urbe: aggregatio Studii theolo­ 3917, 4057; gratia solutionis intelligitur communicanda gici a S. Thoma Aquinate Bononiensis III 4327; Athe­ naei Heythropensis ΠΙ 4617; Univ. Sherbrookensis III cum parte conventa iuxta iudicium Ordinarii III 4294; in casibus solutionis curandum est etiam bonum par­ 4618; Univ. Salmanticensis: aggregatio Instituti scien­ tium ct prolis 111 4479; redditur facilior et celerior tiarum religiosarum a S. Pio X nuncupati III4663, item modus procedendi in causis solutionis matrimonii in Instituti Superioris Pastoralis Matritensis tamquam favorem fidei IU 5033; biennium specializationis ΠΙ 5189; Seminarii Maioris Dalatensis in Vietnamensi natione III 4696; Semi­ — casus solutionis in favorem fidei vinculi matri­ monii per supremam Summi Pontificis auctoritatem: narii Metropolitani Paderbornensis III 4989; Hispaniae normae pro confidendo processu II 3354; casus solu­ Septentrionalis in duplice Sede Burgensi et Victoriensi tionis vinculi: naturaliter validi I 1784, II 3827, 3830, III 5102; Vratislaviensis I 1634, III 5316; Hispaniae septentrionalis-orientalis seu Barcinonensis III 5319; 3838, 3845, III 3932, 3935, 3968, 3970, 4387, 4420, interregionalis Mediolanensis IV 5693; Univ. Fluminis 4471 ; inter partem catholicam et partem non baptizatam lanuarii IV 6212. cum dispensatione a disparitate cultus II 2428, 2432, Faits de Loubiande: decretum S. Officii I 288, 289. 2730, 3353, 3397, 3400, 3591, III 3925, 3963; inter partem non baptizatam et partem acatholice baptizatam Fallcntiae: conversio in distributiones inter prae­ sentes I 388. I 828, II 2587, 2748, 3369, 3563, 3571, 3839» III 4035; inter partem non baptizatam et partem acatholicam dubie Familia Christiana: consecratio Cordi lesu I 108, 122; condicio, necessitates, errores, vitia 1 1208; alloc, baptizatam II 3391; inter partem catholicam et partem pontificia ad sodalitatem «Fronte della Famiglia» II non baptizatam mahumetanam absque dispensatione disparitatis cultus, et coram solis testibus in adiunctis 2940; eius bona et iustitia tutantur a Tribunalibus ec­ clesiae III 5975; eius sanctitas III 4117; mitigatur lex extraordinariis II 2522; inter duas partes acatholicas II abstinentiae pro familiis operariorum I 809 ct lanio­ 3728 ; inter partem catholicam et partem non baptizatam cum dispensatione disparitatis cultus et post duas sen­ num II 3589; — humana: mutua officia Commissionis «Iustitia et tentias validitatem matrimonii confirmantes II 3808; inter partes non baptizatos, non imposita obbligatione pax» et Conferendarum episcopalium in eius bonum recipiendi baptismum II 3838; conceditur facultas parti exercenda IV 5646; — Nobilium: sensus ct officia in catholicae, cuius prius matrimonium solutum fuerat in Ecclesia nostrae aetatis III 4457; — pagana: collatio baptismi filiis infidelium in eam postea redeuntibus I favorem fidei, ineundi novas nuptias cum parte non 1166, 1461; baptizata II 3844; inter partes non baptizatos ut una — religiosa seu Institutum perfectionis: Instr, ad Mo­ pars contrahere possit cum parte catholica II 3845; deratores supremos Institutorum laicalium I 1113; de inter acatholice baptizatam et partem in secta haeretica alumnis admittendis I 2082; conventio inter eam et invalide baptizata III 4471; inter duas partes in secta «Jéhovah» baptizatas III 4969; matrimonium in infi­ Ordinarium loci cum paroecia committitur ad nutum S. Sedis II 3570, 3589; alloc, pontificia ad earum Su­ delitate contractum, post adulterium partis catholicae, periores Provinciales III 4121; Officia liturgica Propria potest solvi in favorem fidei III 5034; — post solutionem in favorem fidei : pars non baptiza­ III 4672; dominicana: facultas ei datur adoptandi Liturgicam Horarum IV 6149; v. Instituta religiosa. to contrahit cum parte catholica, dispensato disparitate cultus II 3846; conceditur dispensatio mixtae religionis F.A.O.: alloc, pont, in XX anniversario IV 5919. Fatalia ad recurrendum contra decretum amotionis III 4017; conditiones et cautelae quas S. Sedes apponere parochorum 1 631; ad appellandum in causis matrimo­ solet ut pars catholica quae matrimonii solutionem obti­ nuit in favorem fidei, novas nuptias contrahere possit nialibus IV 6263. Fatima: intersertio «orationis Fatimae» inter de­ cum parte acatholica 111 4454. cadas Rosarii II 3451; induito concessa L anno recur­ Favor iuris quo gaudet semper matrimonium II rente a veneratione B.M. Virginis de Fatima III 5105. 2423; Seminarii: stipendia Missae binatæ II 3540. Favores spirituales Unionis Cleri pro Missionibus I Fautores factionis «L’Action française»: modus confessariorum agendi cum eis l 866; sectarum mas823, 826,1820,112173,2173,2214; Operis Ap. Hiberniae sonicarum: normae Codicis confirmantur II 2595. II 2442; Anni Mariani: caesaraugustan I 1955, universa­ Favor fidei: facultas dispensandi pro novo matri­ lis Π 3214, Lapurdensis II 3775, 3821, Fatimensis III monio quasi parochis concessa in Const. Pauli III 5105; Anni lubilaris S. lacobi de Compostella II 3340; «Altitudo», S. Pii V «Romani Pontificis» et Gregorii Servorum Dei: prudentia in eorum publicatione IV 5867. XIII «Populis» I 224; dubium circa usum dispensandi Fecondatio artificialis: alloc, pontificia II 2635. vinculum matrimoniale in favorem fidei 1 176; extra Fecunditas humana: alloc, pontificia II 3499. privilegium Paulinum 1 700; de usu favoris quo gaudet Feldkirchensis dioecesis: erectio II 5429, 5450. privilegium fidei in matrimonio, et de usu Const. Pii V «Felix Timmermans, Pallietcr» damnatur I 320. «Romani Pontificis» ll 2285; recurrendum est ad Feminae universitariae: relationes cum Actione S. Officium quoties pars catholica, cuius matrimonium Catholica feminina 1 445, 655; mos inhonestus vestiendi solutum fuit in favorem fidei, novas inire intendit 1 1149; Actionis Catholicae: Statuta pro Unione mu­ nuptias cum parte non catholice baptizata 11 3841, lierum I 1368, et pro sectione iuvenili feminarum 1 3844, 3845; S. Officium concedere non solet Ordinariis 1371; servitium praestantes in bello: mitigatio ieiunii locorum facultatem dispensandi ab impedimento di­ eucharistici I 2042; omissio unctionis in pectore et sparitatis cultus, quoties matrimonium partis catholicae inter scapulas in earum baptismo II 2880; iura et officia solutum iam fuerat in favorem fidei ll 3867; valor propria in hodierna societate III 4230; clausulae «praevio baptismo» quae apponi solet in - religiosae: relationes cum Actione Catholica femi­ Rescriptis solutionis matrimonii in favorem fidei III nina l 857; normae pro itineribus II 2348; recte insti­ 4015; conditiones et cautelae ad novum matrimonium tuendae ad munus educandae iuventutis II 2913* •90 Numeri indicant volumen ct columnam I = 1917-1041; II = 1942-1958; HI = 1959-1968; IV = 1969-1972 FEMINAE INDEX ANALYTICUS LEGUM FESTUM coëducatio in scholis publicis quae ab eis reguntur III 3983; facultas nonnullis datur administrandi Commu­ nionem III 4664; unio exstinctiva cuiusdam Instituti tollendi in celebratione solemnitatum, praecipue in Italia I 856; conceditur monialibus Carmelitis usus ovorum et lacticiniorum in nonnullis solemnioribus festis religiosi feminarum III 5102. Feria: Missa convcntualis in feriis cum Missa propria I 743; commutatio Officii de feria cum de Sancto, tempore Quadragesimae II 3822; — //, III et IV post Dominicam Ssmac Trinitatis: fa­ cultas celebrandi dc festo II 2245; // mensis septembres: sollemnitas extema S. Joseph Opificis conceditur cele­ branda pro S.F.A.S. II 3464; — IV Cinerum: benedictio et impositio cinerum extra hanc feriam I 480; incipit tempus adimplendi Praece­ ptum paschale: pro Hispania I 727, pro Australia et Neo-Zelandia I 1832, pro Archidioecesi Toletana II 2166; facultas transferendi abstinentiam a sabbato in feriam IV durante Quadragesima I 809; — V post Octavam Corporis Christi: festum et Of­ ficium proprium Cordis lesu eucharistici I 413; in Cena Domini: celebratio supplicationum XL horarum II 2739, Missae Vespertinae II 3136, privilegium cele­ brandi Missam privatam II 3821, Missa dicenda ad conficienda Olea sacra extra hunc diem III 4120, cele­ bratio Missae sacerdotis qui Communionen recepit in feria V in Missa benedictionis chrismatis III 5291, Li­ turgia Horarum in Cena Domini ordinanda ab iis qui veteres libros liturgicos adhuc legitime retinent IV 6244; I 957 ; normae de festis incidentibus pro graeco-ruthenis canadcnsibus, extenduntur ad S.F.A.S. I 1177; prae­ stantia ob maiorem solemnitatem I 1738; celebratio Dominicae infra octavam festorum in Gallia II 2397; facultas ter sacrum litandi II 2435; Provincia religiosa ubi festa Beatorum Instituti celebrari possunt II 2732; litterae circulares de festis sanctificandis II 3028; di­ spensatio abstinentiae et ieiunii in diebus a fidelibus uti festis celebratis in navibus Germaniae II 3420; excipiiuntur nonnulli dies festi in dispensatione a servi­ tio chorali post meridiem II 3442; Missa vespertina permittitur his diebus ratione matrimonii celebrandi II 3716; novus index dierum quibus inest obligatio Missis pro populo III 4129; participatio ad Missam festivam eorum qui vulgo dicuntur turistae III 4964; facultas impertiendi Absolutionem sacramentalem generalem in vigiliis magnarum solemnitatum III 5022; — civile operariorum in S. F. A. S. II 3464; — im­ peditum: lectio nona I 778; duorum in eadem ecclesia II 2279; — particulare: obligatio Missae pro populo I 108, 291, 1187; — simplex: eius commemoratio in Of­ ficio S. Mariae in Sabbato I 1919; — suppressum a Codice non expressum I 108; abstinentia I 108; obli­ gatio Missae pro populo I 108, 1187, 1593; index festorum in universa Ecclesia suppressorum I 249; Missa pro populo cum stipendio I 1593; — translatum I 24, indulgentiae festis translatis adnexae I 367, 1836; Missa pro populo I 953; dubia liturgica I 1919; duorum festorum particularium quae in eadem ecclesia impe­ diuntur II 2279; solemnitatis externae B.M.V. a Sacro Numismate II 2141; festi, in Dominicam II 2397; solemnitatis externae Patroni vel titularis II 2756; fe­ storum, in Dominicam: «Sequentia» II 2756; solemni­ tatis externae S. loseph Opificis II 3464; — concurrentia 174; Officii S. loannae de Arc II2397; Dominicae cum aliis festis II 2397 ; Vesperae in concur­ rentia Dominicae II classis cum festo II classis II 3555 ; — extensio ad Ecclesiam universalem nonnullorum fe­ storum I 411; S. Teresiae a lesu I 890; S. Gabrielis a Virgine Perdolente I 1384; S. loannis Bosco I 1721; S. loannis Leonard! I 1957; S. Pii X Summi Pontificis II 3368; — occurrentia: dubia liturgica circa I 24, 74, 1607, 1919; Dominicae cum aliis festis II 2397; — re­ ductio festorum de praecepto I 372, 1832, II 2890; in Hibernia II 3870; — restauratio festorum de prae­ cepto II 2881 ; — Ssmae Trinitatis: celebratio in feriis II, III et IV post Dominicam festi II 2245; — dedicationis: omnium ecclesiarium Congregationis Missionis I 1518; — de praecepto: index in India britannica I 372, in Australia et Nova Zelandia I 1832; binatio Missae in festis non de praecepto I 1870; distributio Communio­ nis horis postmeridianis mitigato ieiunio 1 1962; S. lacobi Maioris Apostoli in Hispania II 2239; restauratio II 2881; reductio II 2890; facultas utendi linteo seu antimensio II 3217; index pro Hibernia II 3870; facultas ter litandi Sacrum III 4269; novus index dierum quibus inest obligatio Missae pro populo ΠΙ 4129; facultas satisfaciendi praecepto festivo audiendi Missam in horis postmeridianis vigiliae festorum III 4667, 4718, 4726, 4940; benedictio nuptiarum non debet impediri his diebus III 4697; ordinatio Missae quae celebratur in vigilia festi ad implendum praeceptum Ill 4718; Ordi­ narius loci nequit concedere ter Missam litare in vigiliis festorum III 4993; facultas celebrandi quater Missam in his diebus III 5096; ordinatio Missae matutinae et — V post cineres: dubia liturgica II 2397; — VI infra hebdomadam: dispensatio a lege abstinen­ tiae pro navigantibus et maritimis II 3418, 4237, III 4372; VI cuiusvis mensis: Missa votiva Cordis lesu I 400,476, 593, 915, 1878; transferenda in primam mensis Dominicam I 778; facultas binandi I 1608, II 2255; iterum celebrari potest horis vespertinis Π 3267; VI Hebdomadae Sanctae in Parasceve seu in Passione Do­ mini: modus deferendi processionaliter signa Passionis et statuam Virginis Perdolentis I 1176; sensus verborum «perfidi iudaei» et «iudaica perfidia» in liturgia huius diei II 2504; usus celebrandi supplicationem XL Ho­ rarum hac die II 2739; mutatur formula deprecationis pro iudaeis III 3938; distributio Communionis monialibus hac die extra actionem liturgicam III 4340; ordi­ natio Liturgiae Horarum pro iis qui veteres libros li­ turgicos retinent IV 6244; excipitur haec feria a diebus concessae dispensationis ab abstinentia camis III 4237, 4372; VI post octavam Ascensionis: dubia liturgica I 1715; sabbatum post primam feriam VI cuiusvis mensis: Missa votiva Summi et Aeterni Sacerdotis permittitur I 1783; — Rogationum: commemorationes in Missa faciendae I 476. Ferialis Missa votiva substituitur a Missa Patroni I 1919; dies: facultas binandi II 2494, 2522, III 4331, cum percepto stipendio III 4229; usus antimensii in his diebus II 3291. Feriarum tempus: pro Officialibus Sanctae Sedis I 849; v. Curia romana; facultates concessae sodalibus Actionis Catholicae II 2349, 2654, coloniarum aesti­ varum II 2427, Congregationum Marianarum II 2429; labor manualis clericorum apud fabricas, portus etc. II 3159, 3839. Ferrata via: facultas celebrandi Missam in curribus durante Anno Sancto II 2660; facultas data sacerdoti­ bus audiendi confessiones II 2891. Ferrum in confectione mensae altaris II 2937. Festivus dies: binatio in diebus non festivis I 1851, 2055; item in festivis non de praecepto I 1870; facultas ter Missam dicendi I 1937; celebratio Missae de requie praesente cadavere I 2018. Festum: ieiunium in regula O.F.M. I 387; abusus I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Niuneri indicanZ volvmkn r/colcmsam 91 LEGES ECCLESIAE FESTUM vespertinae cum Dominica IV Adventus incidat in Vigiliam Nativitatis Domini ΙΠ 5281 ; tesu christi: Boni Pastoris: O fficium et Missa I 669; Regis: instituitur I 787; assignatur ultimae Dominicae octobris I 804; Cordis lesu: in Lusitania I 862; Officium et Missa propria cum Octava I 1003; Pretiosissimi Sanguinis: Officium et Missa 1 1533 ; doxologiact Praefatio 11715, II 3564; Nativitatis: hora Missae primae ubi ex induito celebratur horis serotinis vigiliae Il 3229; Nominis lesu, SS. Eucharistiae et Transfiguratio­ nis: Praefatio propria II3564; Summi et Aeterni Sacerdo­ tis: Praefatio propria II 3564; Corporis Christi: celebra­ tio Missae coram Ssmo Sacramento exposito in festo ct per octo sequentes dies II 3601 ; ordinatio Missae ct Officii ubi transfertur in Dominicam III 5440; Epipha­ niae et Ascensionis: ordinatio Officii et Missae cum transferuntur in Dominicam III 5440; v. singula festa; - Domini n. FIDES imponendi numisma miraculosum pluribus simul 1 1059; oblationes sub forma «borse di studio» pro collegiis O.F.M. I 1200; piae peregrinationes in celebriora Sanctuaria I 1710; annum LX aetatis attingentes, in­ firmi, praegnantes: dispensatio a ieiunio eucharistico I 1780, 1781, II 2596; asservatio Eucharistiae in ecclesiis et oratoriis publicis in eorum commodum I 1896; dispensationes iciunii et abstinentiae eis datae et li­ beratio a ieiunio Regulae religiosorum I 2044, 2050; exhortantur ut Missae frequenter et devote in­ tersint I 2080; mitigationes ieiunii fidelium S.F.A.S. extenduntur ad canadenses II 2172; indulgentiae con­ cessae peregrinantibus in sepulchrum S. lacobi Maioris Apostoli II 2239; elenchus quaestionum pro relatione de statu fidelium II 2247; participatio et activitas in factionibus politicis Italiae II 2318; decretum de absti­ nentia et ieiunio pro latinis 11 2565; confessio sacramantalis durante itinere per viam ferream II 2891; in corum commodum celebrans capellanus Apostolatus maris uti potest altare portatili II 3148; emigrantes v. Emigrantes; exercentes munus lanionum: mitigatio abstinentiae II 3589; Visitator Ap. datur fidelibus dioe­ cesis Gcdancnsis qui per orbem extorres versantur III 4481 ; invocatio «pro pace» in oratione fidelium inseren­ da III 4956; normae circa facultates audiendi confes­ siones fidelium in Urbe III 5419; participatio communis S. Eucharistiae inter fideles diversas confessiones Chri­ stianas profitentes IV 5735; — addicti militaribus officiis: absolutio sacramentalis in forma generali, et dispensatio a ieiunio eucharistico I 1963, 2042, II 2109; — defuncti v. Defuncti; — detenti in carceribus vel captivorum castris: absolutio sacra­ mentalis forma generali durante bello et dispensatio a ieiunio eucharistico et celebratio Missa horis vespertinis virginis: omnium Gratiarum Mediatricis I 1353; de Guadalupe, titularis ecclesiae religiosorum I 2100; a Sacro Numismate: translatio solemnitatis exter­ nae II 2141; Cordis B.M.V. v. Cor Mariae; Assumptio­ nis: Officium ct Missa nova II 2889; translatio ieiunii et abstinentiae II 3723; Imm. Conceptionis: annorum 1953-54: Missa post mediam noctem II 3221; ieiunium in vigilia II 3723; Reginae: instituitur II 3311; alloc, pontificia II 3320; Officium, Missa et elogium pro­ prium Il 3395; Purificationis: Praefatio propria II 3564; - Patroni principalis eiusque octava I 476; plurium paroeciarum: Missa pro populo I 911 ; translatio solem­ nitatis externae II 2756; ritus ct omissio Missae pro populo in festis vulgo Patronorum III 4168; — Sanctorum in particulari; S. loannis a Cruce: ad­ ditiones ct variationes I 845; S. Teresiae a lesu: Missa et Officium proprium I 890; calendarium et festum in Missionibus I 1035; S. loannis Eudes: Officium et 1963, II 2384, III 4167, 4236; Missa 1 947; S. Margaritae M. Alacoque: Officium et — ritus orientalis: acquisitio indulgentiarum I 79; emigratio clericorum curam spiritualem eorum gerendi Missa 1 1093;S. Roberti BellarminoetS. Alberti Magni: causa I 1119, 1146; recitatio Rosarii pro ruthenis I Officia, Missae et elogia I 1377; S. Gabrielis a Virgine 1169, extenditur ad byzantinos slavicos I 1238; adire Perdolente: Officium et Missa I 1384; S. Blasii: bene­ debent S. Pacnitentiariam pro indulgentiis I 1633; dictio gutturis I 1707, 1715; S. loannis Bosco: Officium et Missa I 1721; omnium Summorum Pontificum I preces et pia opera indulgentiis ditata II 2208; tenentur legibus Codicis latini de libris damnatis vel prohibitis 1607; S. loannis Baptistae titularis ecclesiae I 1919; II 2234; administratio Confirmationis a Presbyteris S. loannis Lconardi cum Officio et Missa I 1957; ritus latini II 2500; decretum de abstinentia et ieiunio Omnium Sanctorum anni 1950: Missa de Assumptione II 2564; Ordinariatus. Exarchatus, Eparchiae pro eis in B.M.V. II 2800, ieiunium et abstinentia in vigilia 11 3443; S. Pii X cum Officio et Missa II 3368; S. loseph regionibus latinis constituti v. Erectio Hierarchiae Ec­ Opificis: institutio II 3393, solemnitas externa II 3464, clesiae Orientalis; sacerdotes S.I. curam eorum haben­ alloc, pontificia hoc festo recurrente 111 5352; ordina­ tes uti possunt utroque ritu in Officio divino III 4230; tio Officii Sanctorum 1 classis III 4348; S. loseph anno — Sinenses: facultas imponendi sibimetipsis scapula­ 1967 celebrandi 111 4975; S. Christophori potest legi­ rem B.M.V. a Monte Carmelo II 2891 ; time celebrari IV 5587; — associationes, Confratcrnitates: admissio in Con— titularis ecclesiae 1 1607; ecclesiae cathedralis: fraternitatem Rosarii absque inscriptione in registris symbolum Missae dicendum est in omnibus ecclesiis durante bello l 1936; inscriptiones in articulo mortis dioeceseos l 1964; «Credo» in festum S. loannis Bapti­ factae non observatis statutis sunt invalidae I 2052; stae titularis ecclesiae 1 1919; B.M. Virginis de Guada­ exsecutio piorum operum praescriptorum ad fruenda lupe titularis ecclesiae religiosorum I 2100; translatio privilegia II 2319; transitus in Instituta saecularia II solemnitatis externae ll 2756. 3538; usus instrumenti televisifici ll 3809; normae Fetus humani amputatio: mens S.C. pro Doctrina quibus regitur competentia Curiae Romanae in fidelium Fidei 111 5121; abortus offendit ius naturae IV 6348. associationes III 5446. «Fidei donum’»: Encyclica de catholicarum mis­ «Fidelium animae...»: omissio 1 527. Ill 4765. sionum conditionibus in Africa ll 3602. «Fides» Agentia: constitutio I 884. Fideles Christi: respondentes sacerdoti celebranti Fides bona in qua relinquendi sunt coniuges post Missam I 366, 371 ; impositio scapularii magno numero solutionem invalidam matrimonii per dispensationem 1 554. ct modus illum imponendi 1 1059; fit cis facultas in favorem fidei 111 5218. imponendi sibimetipsis scapularii in adiunctis extraor­ Fides catholica per orbem propaganda I 239; vigi­ dinariis l 906; confessio sacramentalis et Communio lantia Ordinariorum circa nova acatholicorum moli­ quoties Eucharistia administratur infirmis I 923; pri­ mina contra eam 1 332; russi ad eam redeuntes l 1002; vilegia ct facultates eisdem concessa ad decennium in conversio ad eam mulieris legitime coniunctae cum America Latina I 1053: v. Facultates Americae; modus viro polygame I 1916; libertas actus fidei et conversio- — Mariae 92 Sunxrri indicunt vouvmrx fl çolvmnam I 1917494V, II « 1942-1958·. Ill 10594968; IV « 19694970 FIDES INDEX ANALYTICUS LEGUM nis: doctrina catholica II 2112; dc Assumptione B.M.V. II 2339, 2801; conversio ad eam acatholicorum qui vitiatum consensum dederunt suo matrimonio 111 3900; consideratio veritatum fidei ad indulgentias Rosarii adquirendas necessaria III 4020; tuitio adversus errores circa mysteria Incarnationis ct Ssmac Trinitatis IV 6240; — communis ecclesiarum Catholicae et Antioche­ nae seiunctae IV 6150; — Annus a fide vocatus, idest annus 1968 recurrente sacculo XIX a martyrio SS. Petri et Pauli III 5396; — apostatae a fide prohibentur agere in causis matri­ monialibus I 1950; — bonum fidei quaerendum in sol­ vendis matrimoniis III 4479; — favor v. Favor fidei; — peccata contra fidem: absolutio a censuris hac ratio­ ne incursis 1 910, 1514, III 4222; — praeservatio fidei in Locis Sanctis: unio Operis cum Ordini Equestri S. Sepulchri I 924; — privilegium fidei: usus favoris quo gaudet in matrimoniis II 2285; — professio fidei emitti debet a Superioribus Societatis clericalis vitae com­ munis sine votis I 839; professio sollemnis fidei a Paulo VI pronuntiata III 5396. Fiduciaria hereditas in opus Patronati I 872. Figura, missio ct qualitates catechistae IV 5812. Filiae S. Ursulae: societas a S. Angela Mericia con­ dita I 59; Caritatis: subtectio Instituti Superiori Gene­ rali Congregationis Missionis et exemptio ab Ordinariis locorum II 2383; Mariae: S. Maria Goretti constituitur Patrona sodalitatis II 2830; Mariae Dominae Nostrae: unio utriusque partis Ordinis sub titulo: «Ordo Socie­ tatis Mariae Dominae Nostrae» II 3574. Filialis domus v. Domus religiosa. Filii Cordis lesu: Institutum veronense in duas Congregationes separatur I 597 ; Immaculati Cordis Mariae seu Claretiani: Novum Officium Imm. Cordis Mariae eidem conceditur Π 2341 ; Dei: exercitium po­ testatis iudicialis in Ecclesia non opponitur verae eorum libertati IV 5740. Filii acatholicorum: admissio ad Ordines sacros I 231; impedimentum ad Ordines afficit tantum descen­ dentes in linea paterna usque ad primum gradum I 485; modus procedendi in illis admittendis ad Semi­ narium et Ordines III 4143, 4159; facultas datur Le­ gatis Pontificiis in Missionibus dispensandi cum eis quoad Ordines sacros suscipiendos III 4222; usus fa­ cultatis dispensandi ad Ordines maiores cum illis qui iam obtinuerant dispensationem ad novitiatum ct Ordi­ nes minores III 4664; facultas per Rescr. «Cum admo­ tae» concessa dispensandi cum eis quoad ingressum et Ordines sacros III 4981; administratio baptismatis filiis parentum non catholicorum IV 5862; — adulterini: sunt inhabiles ad munus Superioris Maioris III 5110; facultas eos admittendi ad Ordines sacros III 5252; — apostatarum: eorum matrimonium I 1163; — emigrantium optare possunt pro paroecia personali aut territoriali I 1852; — illegitimi, exceptis adulterinis et sacrilegis, non amplius sunt inhabiles ad munus Superioris Marioris III 5110; — infidelium in familiam paganam redeuntes: collatio baptismi 1 1166, 1461, IV 5862; — légitimait per subsequens parentum matrimonium habendi sunt ut legitimi ad omnes ef­ fectus iuris, nisi contrarium expresse dicatur I 1186; — naturales: dispensatur irregularitas ex defectu na­ talium ut promoveri possint ad Ordines sacros III 4043; — sacrilegi sunt inhabiles ad munus Superioris maioris in Religionibus III 5110. «Filmoteca Vaticana»: Officium erigitur eiusdemque Statuta approbantur III 3980. Filtratio vini in Missa adhibendi I 775. Fines Concilii Vaticani II indicantur III 4398; diei FONS mundialis precum pro vocationibus sacerdotalibus et religiosis III 4252, 4625; Institutionis Intemationalis «F.A.O.» IV 5919; Operum Missionalium in Ecclesia IV 6323; matrimonii II 2240; potestatis iudicialis in Ec­ clesia II 2436; vitae christianae et renovationis Ec­ clesiae ΙΠ 4398. Finis seu terminus anni scholastici: Missa votiva cum ritu privilégiât! II 3098; Concilii Vaticani II as­ signatur festo Imm. Conceptionis B.M.V. 1965 ΠΙ 4766, 4908; litis in recursu adversus translationem parochi IV 6193; Missae: additiones in invocationibus recitandis II 3100, 3139; omissio precum quoties Homilia habetur II 3399; territorii Delegationis Ap. Afri­ cae orientalis III 4034 et Occidentalis melius determi­ nantur III 4034; paroeciarum ab Ordinario determi­ nandus 111 4483; Patriarchatus: Hierarchae constituti extra IV 5760; vacationis legis aliquarum nonnarum liturgicarum 111 4128. Finnia: Delegatio Ap. erigitur III 4027, 4944. F.LR.E. = Foederationis italicae religiosorum edocentium Statuta II 2916. F.I.R.R. = Foederationis Italicae Religiosorum reeducantium Statuta II 2918. Fistula in stomachum directe derivans ad S. Com­ munionem sumenda, permittitur III 4232, 4456; per viam nasi derivans ad idem, denegatur III 4481, 4767. Flaviobrigensis civitas (= Bilbao) sedes Universi­ tatis Deustensis III 4379. Flavus color casulae alios colores supplentis I 531. Fleg Edmundus: auctor libri damnati I 1955. Flumen lanuarii: erigitur Pontificia Universitas Studiorum II 2395, eiusdemque Facultas theologica constituitur IV 6212. Fodinarum beneficialium proventus I 1362. Foederatio Civitatum Germaniae v. Germania Foe­ derata; Helvetiae v. Helvetia: — mundialis Communi­ tatum vitae christianae hucusque Congregationum Marianarum nuncupatarum: principia et Statuta III 5332; — Congregationum Marianarum: erectio II 3151; Statuta II 3153; — monasteriorum monialium: Const. Ap. «Sponsa Christi» II 2815; Instr. «Inter praeclara» II 2826; mo­ nialium S. Clarae in Gallia: facultates Delegatis conces­ sae II 3092; Statuta II 3231 ; normae generales a Dele­ gatis observandae II 3229; formula qua S. C. de Reli­ giosis uti solet ad nominandum Delegatum et ad facul­ tates ei tribuendas II 3339; criteria servanda in Foedera­ tionibus constituendis, praesertim quoad territorium II 3370, 3371; — «pro claustralibus» seu monialibus Italiae: Statutum particulare II 3868; — «Pueri can­ tores» intemationalis: approbatio et Statuta II 3872; approbatio definitiva Statutorum II 4630; — Religiosarum docentium in Italia (F.LR.E.): Sta­ tuta II 2916; item reeducantium (F.I.R.R.) II 2918; Statuta generalia Foderationis religiosarum feminarum in Italia (C.I.S.) II 3566; — religiosorum in Lusitania: Statuta Consilii Nationalis II 3220; v. Conferentia, Confoederatio religiosorum: — Universitatum studiorum Catholicarum erigitur II 2618. Foetus v. Fetus. Fogazzo Antonio, La vita di: damnatur I 358. Folia periodica: cvulgatio gratiarum ct oblationum I 1395; factionem communistarum foventia: venditio et distributio II 2620; v. Publicatio periodica. «Fondazione Premio Intemazionale della Pace Giovanni XXIII»: constituitur praemium ct Statuta approbantur III 4372. Fons baptismalis: materia 1 429, benedictio I 472. ius cumulativum I 505. I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volumes et colvmnam Q3· LEGES ECCLESIAE FONTGALLAND Fontgalland, Guy de II 2483. «Food and Agriculture Organisation» (F.A.O.): alloc, pontificia de finibus et activitate huius Instituti formatio zatum in secta protestantica III 4248; inter baptizatam in ecclesia Batistarum et baptizatum graccum separa­ tum III 4265; inter panem catholicam et methodistam III 4003; dispensatio a forma canonica matrimonii mixti III 5050, IV 6234; inter partes graecam ortho­ doxam et anglicanam coram ministro anglicano, cum partes adire possunt ministrum orthodoxum loci abs­ que incommodo IV 6257; — matrimonii orientalium: maro ni tarum extra pro­ prium Patriarchatum I 1692; fidelium ritus byzantini I 2043; eorum qui contrahunt cum natis ab acatholicis et acatholice educatis II 2133; melchitae contrahentis cum parte presbyteriana II 2208; maronitarum ct gracco-melchi tarum contrahentium extra territorium pa­ triarchale cum parte acatholice baptizata II 2276; russici schismatice baptizati contrahentes cum methodista non baptizata 11 2277, vel cum parte religionis ignotae 11 2278; partis schismatice baptizatae in Ec­ clesia Seniae cum parte baptizata in secta Protestan­ dum II 2278; orientalis contrahentis cum latino II 2505, 3140; partis catholicae ritus armeni et partis acatholicae contraentium extra Patriarchatum II 2761; applicatio jurisdictionis suppletae celebrationi matri­ monii II 3029; sufficit simplex benedictio absque ritu speciali II 3140; assistentia Hierarchae matrimonio duorum latinorum II 3140; inter baptizatum ritus ar­ meni et baptizatum in secta protestantica III 4248; inter partem baptizatam in ecclesia Batistarum et par­ tem baptizatam in ecclesia graeca separata III 4265; Internationalis IV 5919. Foraneus Vicarius: praecedentia statuitur I 780. Forerius Maior: praecedentia definitur I 1571. Forma Absolutionis generalis a peccatis ct censuris fidelium laboribus paramilitaribus addictorum durante bello I 1963; item opificum dvilium I 1996; — allergiae erga panem: S. Communio sub specie vini tantum III 4002; peculiaris: dispensatio a lege ieiunii et abstinen­ tiae III 4372; - apostolatus sacerdotum operariorum cessare debet III 3958; v. Sacerdotes operarii; — calicis nova I 479; permittitur usus novae formae III 4261; — devotionis novae: in B.M.V. «Virginem-Sacerdotem» non probatur I 867; non introducendae, et abusus in re tollendi I 1826; erga Sacrum Caput D.N. lesu Christi non introducenda 1 1892; reprobantur «Devozione alFamore annientato di Gesù» et «Rosario delle santissime Piaghe di N. Signor Gesù Cristo» I 1946; quaedam erga Divinam Misericordiam non pro­ bantur 11 3874, 3930; — electionum apud Moniales Carmelitas I 968; — habitus religiosi unica pro utraque classe sororum vel monialium 111 3973; v. Habitus religiosi; — humana pro repraesentando Spiritu Sancto I 938; - iudicialis stricta omittitur in causis nullitatis pertractandis a Vicario Ap. Sueciae 111 3893; — matrimonii canonica ordinaria: obligatio Const. «Provida» post Codicem I 110; viduarum militum inter partem graeco-orthodoxam et anglicanam coram absque sollemnitatibus iuris civilis I 213; pro ethnicis et ministro anglicano si panes ministrum orthodoxum protestantibus I 246; facultas dispensandi a forma subdelcgari potest Vicariis Cooperatoribus I 1464, qui adire poterant IV 6257; — matrimonii civilis: omissio ob non amittendam carent potestate ordinaria I 1512; sanatio in radice pensionem civilem 1 78; pro viduis militum I 213; matrimonii nulli ob defectum formae I 1933; in cele­ — ordinationis sacrae plurimorum diaconorum I 1379; bratione admitti possunt in presbyterio tantum testes I Const. Ap. de forma Ordinum Diaconatus, Presbytera­ 2019; ab acatholicis nati et acatholice educati non te­ tus et Episcopatus II 2480; variationes in Pontificali nentur forma canonica matrimonii quoties contrahunt Romano ut forma Ordinum melius determinetur II cum Orientalibus baptizatis II 2133; inter duas partes 2732; — paramentorum: dubium I 786; gothica I 926, catholice baptizatas et acatholice educatas II 2394; 1079; usus eorum iuxta formam antiquam confectorum latini contrahentis cum orientale II 2505, 3140; omnes II 2293; dubium circa formam II 3729; facultas utendi in Ecclesia catholica baptizatos teneri ad formam cano­ paramentis nova forma confectis IV 6102; — Rosarii nicam matrimonii decernitur II 2510; inter absentes II B.M.V.: nihil innovetur II 3714; — rubricarum: simpli­ 2615; assistentia Ordinarii latini matrimonio duorum cior redigitur II 3372, 3395, 3406, 3409, 3418, 3451, orientalium 11 3140; abrogantur poenae in contrahentes 3464, 3512, 3568, 3615; — scapularis: Carmelitani I matrimonium coram ministro acatholico II 3237; in750; eius protectio materialis 1 754;— vestium choradulta concessa Provinciae Agraënsi in India circa for­ lium simplicior redigitur IV 5910; — vitae contempla­ mam matrimonii II 3820; tivae nova contra clausuram Instructionis «Venite — matrimonii canonica extraordinaria: coram solis testibus I 780, 935; cum obstat lex civilis I 1620; seorsum» IV 5842. quando adest grave incommodum II 2291 ; coram solis Formale adulterium pro impedimento criminis re­ testibus inter partes catholicam et partem non bapti­ quiritur in utraque parte III 3943. zatam durante bello II 2429; in regionibus Sinarum Formalitates canonicae pro alienandis bonis ct de­ regimini communistarum subiectis 11 2563; inter absen­ bitis contrahendis I 1776; v. Bona; civiles matrimo­ tes II 2615; Instr, de canonica celebratione matrimonii niales praemittendae matrimonio canonico I 475, 1620; coram solis testibus in casibus particularibus IV 6192; in missionibus et circa munus Officialis civilis a mis— matrimonii mixti: assistentia sacerdotis I 236; pro sionariis hac occasione exercendum 1 1892. ethnicis et protestantibus 1 246; coram solis testibus in Formatio clericalis: scrutinium peragendum ante Ecclesia catholica I 743; celebratio Missae 1 780; Ordines 1 1203; Inslr. «Quantum religiones» de forma­ coram solis testibus durante bello II 2429, 2503, 2522; tione clericali et religiosa I 1355, quae extenditur ad inter partem acatholicam ct partem catholice baptiza­ Societates incommuni viventes 1 1492, 2042; Opus S. Pe­ tam etsi ab acatholicis natam ct acatholice educatam II tri Ap. pro cleri indigenae institutione cum propriis Sta­ 2591; pro valorc matrimonii inter acatholice baptiza­ tutis l 1091; de recta cleri orientalis institutione in tos requiritur etiam praesentia contrahentium II 2601 ; territoriis patriarchalibus I 1951; cursus de Psalmis partis acatholice baptizatae contrahentis cum parte explanandis in Seminariis Italiae I 2084; de ampliori catholice baptizata a ministro cpiscopaliano 11 2661; exstruendo Collegio in Urbe ad efformandos clericos partis catholicae ritus armeni cum parte acatholica S.F.A.S. II 2490; alumnorum Seminariorum proficua contrahentis extra Patriarchatum II 2761; inter partem recitatio Officii divini U 2265; alumnorum extra Se­ non baptizatam ct partem baptizatam in secta schismaminarium commorantium II 2336; Epistula ad Ordi­ lica II 3808; inter baptizatam in ritu armeno ct baptinarios Brasiliae de recta clericorum institutione II •94 Xumtri indicant volumen ct columnam I — 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 FORMATIO INDEX ANALYTICUS LEGUM 2733; interdicuntur alumnis opera Teilhard de Chardin II 3783, 3790, III 4292; in musica sacra II 3783; in catechetica I 840, 1597, 111 4381; de recta sacrorum alumnis in Seminariis tradenda institutione III 3939, 4100; cursus de doctrina sociali Ecclesiae III 4215, 4233, 4265; alloc, pontificia de sacrorum alumnis ad praesentes aetatis rationem instituendis III 4225; cursus de Tabulariis seu archivis ecclesiasticis instituuntur III 4374; de Seminariorum necessitate deque institutione alumnis tradenda III 4410; ius proprium et nativum Ecclesiae suos alumnos cfformandi in Polonia vindi­ catur 111 4666; decretum «Optatam totius» de institu­ tione sacerdotali III 4747; de «patrimonio philosophico perenniter valido» decreti Conciliaris praecedentis III 4913; institutio liturgica tradenda III 4913; mens S.C. pro Institutione catholica circa Seminaria minora alia­ que similia instituta Ill 5371, et circa divisionem Semi­ nariorum in parvas communitates per varia loca disper­ sas Ill 5375; alloc, pontificia de recta institutione ad vitam sacerdotalem deque novis methodis aptanda IV 5503; litterae circulares de permanenti cleri, maxime iunioris, institutione IV 5672; ratio fundamentalis insti­ tutionis sacerdotalis IV 5702; valor adspectus missio­ nary pro institutione sacerdotali IV 5815, 5824; circa studium atheismi et institutionem ad dialogum cum non credentibus IV 5858; de institutione philosophica deque modo Philosophiae hodie docendi apud Semi­ naria dioecesana IV 6214; — religiosorum: Instr. «Quantum religiones» de for­ matione clericali religiosa I 1355, ad Societatis vitae communis extendenda I 1492, 2042; rituum orientalium in Seminariis patriarchalibus I 1951; instituitur penes S.C. de Religiosis Commissio peculiaris II 2238, quae elenchum quaestionum parat de institutione alum­ norum II 2243; institutio temporaria in ritu latino novitiorum O.F.M. Cap. ad ritum alexandrinum perti­ nentium II 3100; transitus directus alumnorum reli­ giosorum in Seminaria dioecesana II 3293; Institutum Romanum «Regina Mundi» ad feminas religiosas in disciplinis sacris instituendas II 3394; Const. Ap. «Se­ des Sapientiae» II 3503, et adnexa Statuta generalia II 3516; normae pro «Ratione studiorum et institutionis» conficienda II 3593; schola «Mater Divinae gratiae» pro Magistris Praefectisque alumnarum II 3595; In­ stitutum «lesus Magister» pro religiosis laicis II 3719, III 4676; interdicuntur opera Teilhard de Chardin II 3783, 3790, III 4292; Instr. «Religiosorum institutio» de candidatis sedulo deligendis et instituendis III 4144; institutio sociologica et prohibitio operum losephi Ortega y Gasset III 4215, 4233, 4265; ratio studiorum ad tempus approbata prorogatur et Ratio institutionis urgetur III 4327; facultas datur peragendi experimenta externa seu activitatem formativam durante novitiatu III4331 ; cursus pastoralis partem constituit integrantem curriculi theologici III 4556; remedia ad defectus voca­ tionum minuendos et aptior institutio alumnorum in Postulatu et Novitiatu proponitur III 5098; normae pro renovatione Postulatus et Novitiatus III 5121, 5257; Scholae ubi studia ecclesiastica peragi possunt III 5170; Instr. «Renovationis causam» de renovatione institutionis ad vitam religiosam IV 5455; ratio funda­ mentalis Institutionis sacerdotalis IV 5702; adspectus missionarius IV 5815, 5824; institutio ad dialogum cum non credentibus IV 5858; experimenta contra ius commune permittuntur O.F.M. Cap. in materia IV 5981; institutio philosophica IV 6214. Fonnativa activitas durante novitiatu III 4331. Formula abiurationis contra religiones non Chri­ stianas in «Ordine baptismi adultorum» III 3984; FORMULA — Absolutionis generalis pro Tertiariis saecularibus. S. Francisci I 213; formula brevior permittitur III4622; — actorum processualium: pro causis dispensationis super matrimonio rato et non consummato I 568, 580; — Benedictionis nuptialis extra Missam I 1331, 1911; Ordinis lampadis seu Unctionis infirmorum penes Coptos I 1492; nosocomiorum I 1929; quinque scapu­ lariorum sub una formula secundum ritum byzantinum II 2169; papalis in fine Missionum, Exercitiorum etc. II 2756; Seminarii clericalis novi II 3144; maris Π 3392; officinae lapidicinarum et marmoriae II 3564; stationis radiophonicac II 3772; — catechismi S. Pii X: circa matrimonium eiusdemque effectus civiles in Italia I 1345; circa ieiunium eucharisticum II 3214, III 4674; — Communionis distri­ buendae III 4489; — Confirmationis administrandae in periculo mortis II 3827; — consecrationis mundi Imm. Cordi B.M.V. II 2145; altarium ecclesiarum II 2916; generis humani lesu Christo Regi III 3962; — definitionis causae dispensationis super rato et non consummato penes S.C. de Sacramentis II 2116; — di­ spensationis a servitio chorali post meridiem ΙΠ 3442; — Facultatum decennalium S.C. de Prop. Fide: For­ mulae Maiores et Minores cum supplemento die 1 ian. 1920 datae: prima Maior I 249; secunda Maior I 252; tertia Maior I 254; supplementum ad Formulam maiorem I 257; Formula prima Minor I 258; secunda Minor I 260; tertia Minor I 263; supplementum ad Formulam Minorem I 266; Formula «extra ordinem» pro dioecesibus Sarajewo, Banjaluca, Mostar, Antirari, Scopia I 1231; pro decennio 1941-1951: Formula Maior I 2033; Minor I 2037; notificatio circa praece­ dentes Formulas I 2031; item pro decennio 1951-1960: Formula Maior II 2851; Minor II 2855; pro decennio 1960-1970: Formula Facultatum decennalium III 4005; mutanda et addenda III 4010, 4248; Formula Facul­ tatum pro decennio 1970-1980 IV 5956; — Facultatum Nuntiorum, Internuntiorum aliorum­ que Legatorum Apostolicorum in dicione sua I 196, 319, II 3340, III 5284; in territoriis Missionum III 4165, IV 5959; — Facultatum quinquennalium Ordinariorum loco­ rum: Formula I pro Ordinariis Italiae 1 431, 618, 980, II 3101; II, pro Ordinariis Europae, exceptis Italia et Russia I 433, pro Ordinariis Belgii, Galliae, Hispaniae, Lusitaniae I 621, 984, II 3104; III, pro Ordinariis Amcricae, Russiae aliorumque locorum extra Europam I 435, pro Ordinariis Europae, exceptis Belgio, Gallia, Hispania et Lusitania I 623, 988, II 3108; IV, pro Ordinariis Americae aliisque extra Europam I 626, 992, II 3113; Formula unica III 5283; — Facultatum vicennalium Praepositi Generalis S.I. III 4984: — impositionis scapulariorum quinque sub unica for­ mula secundum ritum byzantinum II 2169; — indul­ torum v. infra Rescriptorum ; — Instituti Societatis lesu III 4985; — intimationis pro canonizationibus I 286; — iuramenti alumnorum Seminarii Kandyensis I 1949; antimodcmistici III 5282; — perorationis «Et famu­ los...»: in Hispania II 3294, in Lusitania II 3790; — precum Orientalium ad lucrandum lubilaeum Re­ demptionis I 1528; pro conversione iudacorum feria VI in Passione Domini III 3938; — professionis fidei: bre­ vior pro missionibus III 5052, 5078; adhibenda, quoties praescribitur a iure professio fidei III 5282; profes­ sionis religiosae sollemnis II 2915; — relationis quin­ quennalis dioecesanae I 154; triennalis de statu Vica­ riatus Castrensis II 3556; — Rescriptorum: concessionis facultatum circa dis­ pensationes matrimoniales I 497; saeculariiationis: pro I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volvnbn et columnam 95 LEGES ECCLESIAE formula FUNDATOR clericis Ordinum maiorum I 616, pro clericis Ordinum Ordinis Hospitalis S. loannis Hierosolymitani, seu Or­ maiorum praevio experimento I 617, pro non ordinatis dinis Melitensis: novus Code.x legum III 4909; in sacris I 617, pro monialibus I 617, pro religiosis a — Minores seu O.F.M. in Hispania: interpretatio votis simplicibus perpetuis I 617, pro sororibus a votis pro cis Bullae Cruciatae I 21; cessat eorum regimen speciale I 1434; facultas eis datur vendendi obiecta pia simplicibus perpetuis I 617, pro fugitivis I 618, post Codicem I 980; saecularizationis religiosorum muta­ utilitatem missionum I 1957; v. Ordo Fratrum Mi­ tur I 1355; contrahendi mutuum pro religiosis I 1435; norum; — Paenitentiae de /esu Nazareno: eorum Ordo saecularizationis dictae «pure et simpliciter» religioso­ supprimitur I 1644; — Scholarum Christianarum: eius rum I 1436; exclaustrationis qualificatae II 3213, ct ad Institutum Catcchisticae et scientiarum sacrarum 111 experimentum pro religiosissaccrdotibus II 3239; saecu­ 4030; — Tertii Ordinis saecularis S. Dominici: eorum larizationis religiosorum laicalium a votis perpetuis Π Regula I 548. Freitas M. da Mourâo: operis damnatio II 2739. 3240; restaurationis votorum sollemnium pro monialibus II 3240; nominationis Delegati pro Foederationibus mo­ Frequentatio Missae a fidelibus 1 2080; Studii Ro­ talis a futuris Officialibus Tribunalium Ecclesiae II nialium parandis cum facultatibus tributis II 3339; 2385; Universitatum civilium a clericis I 120, 343; reductionis sacerdotum ad statum laicalem dispensato caelibato III 5101, 5968, 5969; — Tridcntina profes­ normae II 2810; a religiosis II 2913, III 4928. sionis fidci III 5282. Frequentia confessionis a religiosis: experimenta permittuntur contra ius commune IV 5796; decretum Formularia in lingua latina addenda ut Appendix in editionibus vernaculis Missalis Romani IV 5679. circa usum sacramenti Paenitentiac IV 5943. Frisingcnsis Universitas: conventio cum Sede Apo­ Foroiuliensis dioecesis: Tribunalia III 4632, 4633. Forum competens: ratione contractus I 486; in stolica III 5025, 5046. «Fronte della Famiglia»: alloccutio pontificia huic causis matrimonialibus ratione domicilii vel quasidomicilii uxoris I 486; — internum orientalium: com­ sodalitati II 2940. Fructus beneficiates: conversio in distributiones petentia Pacnitcntiariae Ap. I 1188; sanatio in radice quotidianas I 231; divisio 1 1451; distributio ad aedes matrimonii civiliter tantum initi inter baptizatos pro sacras aedificandas vel reparandas III 4253; — Concilii foro interno II 2948; facultates v. «Pagella» quas PaeVaticani II: alloc, pontificia III 4425, 4811; — Synodi nitentiaria Ap. solet confessariis concedere pro foro interno I 193, II 2482, III 4018; — privilegium fori: Episcoporum: alloc, pontificia IV 6152. Fruitio vacationum ab officialibus Sanctae Sedis ad incurrendam excommunicationem ob huius vio­ lationem sufficit ut quis, ausu temerario, conveniat statuitur per mnum I 849. Fugitivus religiosus: monitiones faciendae I 359; coram iudice laico, quin requiratur citatio iudicis II 2500; — utrumque: facultas data confessariis absol­ formula rescripti saecularizationis I 618. «Fulgens corona»: Encyclica primo exeunte saeculo vendi pro utroque foro a censuris ob delicta contra a definitione dogmatis Immaculatae Conceptionis Bea­ fidem I 910, 921, III 4272, IV 5844. Fotographicum exemplar: operum ad bibliothecas, tae Mariae Virginis II 3184. Functiones liturgicae: Episcoporum I 236; Hebdo­ archiva et musaea Ecclesiae pertinentium: normae II 2831; transumpti processus ordinarii informativi Ser­ madae Sanctae in domibus privatis ob adiuncta spe­ cialia 1 1034; numerus candelarum ct qualitas cerae II vorum Dei III 4532. 2115, 2117, 2182, 2628; ritus sequendus in Missionibus Fovenda opera artis Christianae indigenae: in mis­ t II 2396; usus gestandi sionibus I 1778, in Sinis I 1404, in laponia I 1623; a religiosis qui proprium hat Agentia «Fides» I 884. tegmina digitorum scu chirothecas apud «Parvum clerum» inservientem II 3234; usus grammophonii, Fractio altaris ct celebratio Missae 1 1463. scrinii radiophonici aliorumque huius generis instru­ Fragilis materia ad applicandas indulgentias I 607. mentorum et de choris mixtis admittendis II 3465; Fragmenta Hostiarum accurate conservanda vel musica sacra III 4238; facultas datur ut mulieres le­ sumenda IV 6264. gere cantusque dirigere possint III 5388; — extraliFrancé Raoul: auctor operis damnati I 1836. Franciscana paupertas concilianda cum bonis sta­ turgicae: usus novae Psalterii versionis II 3094; — parabilibus ct reditibus pro collegiis et operibus O.F.M. II liturgicae: facultas et modus eas celebrandi II 3823; — speciales: facultas celebrandi Missam dimidia hora 3270; experimenta concessa in hac materia Ordini Fratrum Minorum IV 5750; Regula et acceptatio paroe­ post mediam noctem I 1522; pro defunctis: decretum ciarum in O.F.M. ll 3271. II 2123; «Tridui Sacri» secundum Ordinem Hebdoma­ Fratres coniugis defuncti: eorum capacitas proccsdae Sanctae instauratum II 3466. sualis scu legitimitas activa ad agendum IV 6122; Fundamenta Actionis Catholicae I 970; doctrinae — Conversi O.P.: sanantur professiones sollemnes catholicae 11 2769. invalidae ob defectum residentiae in conventibus Fundamentalis institutio sacerdotalis ratio: alloc. 11 2177; O.F.M. Cap. ct O.F.M. satisfaciunt regulae pontificia Commissionem IV 5303; normae IV 5702. dc orationibus dominicis recitantes Officium Divinum Fundatio beneficiorum I 138; Missarum: applicatio cum clericis II 2938, 3822; gaudent voce activa in iuxta peculiares leges fundationum 1 123 ; administrata Capitulis 111 4673; nequeunt promoveri ad munus a Confratcmitale erecta in ecclesia religiosorum 1 415; Superioris localis IV 6217; v. infra laid; — donati reductio vel exstinctio obligationis IV 6122; v. Onera Ordinis Carmelitarum Discalceatorum: habitus l 897; Missarum; Pii XII pro apostolatu laicorum: statuta II — laid Institutorum perfectionis: facultas datur 3212; loannis XXIII pro pace III 4372; Operis a S. Petro abluendi purificatoria, pallas et corporalia 1 1112, ll Ap.: Epistula in LXXV anniversario fundationis III 2882; possunt elegi Delegati ad Capitulum IV 5475; 4635. — «a Charitate» v.d. Fratri Bigi: eorum Institutum Fundationes piae: in insula Melcvitana I 228; associatur Provinciae Neapolitanae O.F.M. Ill 5251; normae pro acceptatione in O.F.M. III 4234; facultas reducendi onera I 234, 317, IV 6122. — Bigi scu Fratres a Charitatc III 5251; — Instructionis Christianae a S. Gabnclc: decretum Fundator vel Fundatrix cuiuslibet Congregationis: dubium dc Missis celebrandis in eius honorem I 1434; de eorum Fundatore determinando ll 2418; — Milites •96 Ntfwri Indicant volumbn et columnar I => 1917-1941; ll — 1942-1958; Ili « 1959-1968; IV = 1969-1972 FUNDATOR INDEX ANALYTiCUS LEGUM GENAVAÈ religiosorum I 408. Funera iurldica: exemptio a parocho vel capellano 1 49; ius parochi quasi-domicilii I 65; ius inter capitu­ lum et parochos I 402; ius ratione domicilii ct quasidomililii I 586; iuvenis in bello interfecti I 633; index taxarum I 865 ; peragenda extra proprium coemeterium 1913; ius funeris scu ad sepulturam et portionem paroe- cialem I 1196; ius funerandi alienigenas I 1736; item canonicos honorarios I 1945; ius invitandi clericos ec­ clesiae I 2055; ius funerandi cum interventu religioso­ rum I 2077; ius funerandi moniales II 2112; sepulcrum maiorum in ecclesia et electio ecclesiae funerantis II 2319; admissio vexillorum factionum politicarum II 2407; ingressus in clausuram monialium ad funera peragenda II 3010; obligatio Regularium solvendi por­ tionem paroecialem II 3161; — litûrgica v. Exsequiae. Funes in confectione coronarum Rosarii: harum benedictio et indulgentiae II 2502. Gabonensls natio: Nuntiatura Ap. erigitur III 5275. Gabriel d’Annunzio: omnia opera damnantur I 954. Gallarati Scotti Tommaso: operis damnatio I 358. Gallia: sollemnitates translatae I 3; abstinentia in festis particularibus de praecepto suppressis I 108; de­ pendentia monialium ab Ordinario loci I 210, 592; natura et destinatio cathedratici I 289; facultates quin­ quennales Ordinariorum locorum I 433, 621, 984, II 3104, III 5283; consociationes dioecesanae I 635; con­ ventio cum Sede Ap. circa honores litûrgicos in regio­ nibus Protectoratus religiosi gallici I 845, et ubi Capitulationes sunt abrogatae aut non observatae I 846; fa­ cultas confessariis concessa absolvendi a censuris et dispensandi ab irregularitatibus I 1941; dubia litûrgica solvuntur praecipue quoad Officium S. loannae de Arc, S. Clotildis, et festa propria II 2397; mitigatur ieiunium cucharisticum pro eius dioecesibus II 2434, 2436; conceditur celebratio Missarum horis postmeri­ dianis II 2435, 2436; usus linguae vernaculae in administratione quorumdam sacramentorum et in exsequiis defunctorum II 2479; facultas legendi Epistulam et Evangelium lingua vernacula in Missis solemnibus II 2507; solvuntur dubia litûrgica diversa, praesertim quoad Patronos ante et post indultum Caprara II 2814; Foederatio monialium S. Clarae et facultates Delegatis concessae II 3092; non probatur praxis alumnorum Se­ minariorum vacandi tempore feriarum, laboribus ma­ nualibus apud portus, fabricas aliave huiusmodi officia II 3159; item experientia sic dicta «stage» alumnorum Institutorum perfectionis penes sacerdotes operarios II 3164; novae concessiones circa usum linguae vernaculae in administratione sacramentorum II 3213; Praelatura Nullius de Pontigny cui nomen Missio Galliae Pontiniacensis erigitur propriisque Statutis instructa II 3295; normae pro sacerdotibus et clericis operariis in Gallia extenduntur ad Hispaniam II 3837, III 3924; indulta Galliae circa ieiunium cucharisticum extenduntur ad alios dies et personas III 4508; Statuta Conferentiae Episcopalis III 5061; Ecclesiis Parisiensi et Versaliensi divisis, novae quinque Dioeceses constituuntur: Nemptodurensis, S. Dionysii in Francia, Christoliensis, Corbillensis atque Pontisarcnsis III 5035, 5038; — Castrensis iurisdictio: duo instituuntur Episcopi Inspectores pro sacerdotibus et clericis in exercitu de­ gentibus I 96; clericorum militum cura spiritualis ge­ renda I 120; Superior ecclesiasticus seu Inspector Capel­ lanus constituitur pro cura spirituali exercitus gallici in Germania versantis II 2355; decretum de erectione Vicariatus Castrensis II 3056; Officium Capellani Di­ rectoris generalis Vicariatus Castrensis constituitur III 4482; decretum de immutatione Vicariatus Castrensis III 5145; causae iudiciales deferri possunt ad Tribuna­ lia Parisiensc et Vcrsaliense III 5355; — orientales: Ordinariatus pro omnibus instituitur II 3293; Exarchatus pro Ucrainis byzantini ritus III 4059, et Exarchatus pro Armenis III 4060; — Tribunalia ecclesiastica ordinantur: in regione pa­ storali Tolosana, Tribunal Tolosanum primi et Ruthenense secundi gradus pro causis nullitatis matrimonii dioecesium Tolosanae, Albiensis, Auxitanae, Carcassonensis, Montis Albani, Apamiensis, Elnensis, Ruthcnensis, Cadurcensis, Mimatensis, Tarbensis et Lapurdensis III 4630, 4651; in regione pastorali Massiliensi, Tribunal Massiliense primi et Aquense secundi gradus pro decidendis causis nullitatis matrimonii dioecesium Massiliensis, Aquensis, Adiacensis, Foroiuliensis-Tolonensis, Niciensis, Dinicnsis et Vapincensis III 4632, 4633; in regione pastorali septerntrionali pro partibus tantum Campaniae et Picardiae, Tribunal Rhemcnse primi et Ambicnse secundi gradus pro causis nullitatis matrimonii dioecesium Rhcmensis, Ambiensis, Bellovacensis, Catalaunensis, Ebriocensis, Suessonensis et Trecensis III 5073, 5074, quorum competentia exten­ ditur ad omnes causas contentiosas et criminales III 5277 ; in regione pastorali Parisiensi, Tribunal Parisiensc primi et Vcrsaliense secundi gradus pro causis nullitatis matrimonii dioecesium Parisicnsis, Vcrsaliensis, Mcldensis, Pontisarcnsis, Corbiliensis, S. Dionysii in Fran­ cia, Christoliensis et Neptodurcnsis III 5314, 5314; in Vicariam Castrensi cuius causae iudiciales pertractari possunt a Tribunalibus Parisiensi et Versaliensi III 5355; in regione Bituricensi, Tribunal Bituricense primi, et Senonense secundi gradus pro omnibus causis con­ tentiosis ct criminalibus dioecesium Bituricensis, Senonensis, Turonensis, Blescnsis, Cartutcnsis, Molinensis, Nivcmcnsis, et Praelaturae Missionis Galliae 111 5383; in Curia Lugdunense, duo Tribunalia regionalia in prima ct secunda instantia pro omnibus causis con­ tentiosis et criminalibus dioecesium Lugdunensis. Camberiensis, Anicicnsis, Augustodunensis, Bclliccnsis, Claramontanae, Gratianopolitanac, Valentincnsis III 5442. Gallica Africa: statuitur Hicrarchia ecclesiastica II 3401 ; lingua in liturgia dioecesis Luganensi II 3412. Garabandal: apparitiones Beatae Mariae Virginis in loco III 4691, 5121. «Gaudium ct Spes»: Const, pastoralis Cone. VaL II dc Ecclesia in mundo huius temporis III 4859; alloc, pontificia in die promulgationis III 4811. Gedancnsis dioecesis: Visitator Ap. constituitur pro clero ct fidelibus per orbem extorribus III 4481. Genavae: alloc, pontificia in aedibus Nationum IV 5565; item in aedibus Consilii Oecumenici IV 5572. Fratrum Instructionis Christianae a S. Gabriele deter­ minantur 11 2418; Associationis «Opus Apostolorum Amoris infiniti» monetur II 2864, 2892, III 3570. Funebres associationes: inscriptio ct interventus II = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volvhbx et colcmxxm 97* LEGES ECCLESIAE GENERALIS gradus Generalis absolutio sacramentalis: modus eam im­ Gestatio numismatis loco scapularis nigri S. Bene­ dicti I 1890; prolis a mulieribus et lucratio lubilaei 11 pertiendi pluribus II 2239; Facultas datur eam imper­ 2731; tegminum digitorum scu chirothccarum a pueris tiendi in vigiliis solemnitatum III 5022; normac pa­ sacris functionibus inservientibus 11 3234. storales IV 6279; Abbas. Superior. Vicarius etc. v. Getino, Luis G. Alonso: operis damnatio I 1717. verba substantiva. Genesis: genus litterarium libri II 2485. Gide Andrea: opera omnia damnantur II 3038. Giovanni ΧΧΓΠ: fundatio pro pace mundi III 4372. Genium Indiae: aptationes Iiturgicae variae permit­ «Gloria in excelsis»: dubia circa cius cantum I 387. tuntur ob hanc causam IV 5518. Gentes totius orbis: pax in caritate 111 4353; Afri· «Gonyklisia» seu magna prostratio in Missa byzantina II 2866. cae: officia Ecclesiae in eorum evolutione perpendun­ Goretti S. Maria: Patrona Filiarum Mariae con­ tur III 5264; infideles: evangelizatio v. Evangelizatio stituitur una cum S. Agnete II 2830. infidelium. Infideles. Gossypii usus pro linteis sacris I 344» 349. Gentile loannes: opera omnia damnantur I 1546. Genuflexiones in Communionis accessu et reces­ Gothica paramenta: usus usque ad eorum con­ sumptionem permittitur 1 936, II 2635. su II 2134; in Missa vigiliae communis pro Missa Vo­ Graduate Romanum: cantus gregoriani Hebdoma­ tiva solemni canenda II 2320; in Missa coram Ssmo dae Sanctae instauratae II 3460; novus Ordo cantus Sacramento exposito II 2756. Missae seu Gradualis Romani recognitus promulgatur Genus humanum consecratur: Cordi lesu I 829, IV 6286; simplex in usum minorum Ecclesiarum III Cordi Mariae II 2145, Christo Regi 111 3962; redimitur: 5248; eius versio in linguas vernaculas III 5289. indictio lubilaei I 1437; iura quae ad illud spectant 111 5450; litterarum sensuale et sensualem-ysticum I 874; Gradus Academicus: «aggregationis» in Facultate iuris Collegii «Angelici» O.P. I 105; experimenta ad — undecim priorum capitum Geneseos II 2485; mo­ illos assequendos in iure canonico I 154; facultas Insti­ nachorum unum apud Ordinem Cisterciensium Refor­ tuti Orientalis conferendi «Lauream» I 329; «magistri matorum restituitur III 4920. aggregati» in Philosophia vel Theologia penes Univ. Germania: dies ieiunii et abstinentiae determinan­ Gregorianam I 479; facultas «Studiorum formalium» tur I 423; facultates quinquennales Ordinariorum I O.P. eos conferendi in Philosophia I 542; laurea in 433, 623, 988, II 3108, III 5283; Concordatum cum Theologia ad illos assequendos in S. Scriptura 1 864; Sede Ap. I 1495, ratihabitio I 1511; facultas Ordinario­ necessitas curriculi philosophici ad Lauream in Theolo­ rum delegandi potestatem absolvendi a censuris ob gia vel in iure canonico I 874; Laurea in iure canonico peccata contra fidem I 910, 1514, 111 4272, IV 5844; I 941 ; Commissio constituitur ad innovandas normas facultas confessariorum absolvendi a censuris et ab eos conferendi in Athenaeis ecclesiasticis 1 1155; Const. irregularitatibus dispensandi I 1890; commutatio Of­ Ap. «Deus scientiarum Dominus» de collatione gra­ ficii divini in alias preces durante beüo I 2019; indultum duum academicorum I 1278; Ordinationes circa eandem altaris privilégiât! pro defunctis militibus I 2055; nor­ materiam I 1308; «magisterii» ab Instituto Musicae mae circa sacerdotes extra proprias dioeceses ibi com­ Sacrae conferendus I 1718; obtinendi a clericis et reli­ morantes 11 2338, 2491; facultas data Capellanis dogiosis feminis apud Univ. Cath. Mediolanensem I 1880; morum matemitatis, nosocomiorum etc. administrandi experimenta ad Lauream in S. Scriptura coram Com­ Confirmationem infantibus in periculo mortis 11 2728; missione Biblica I 1929; item ad Prolytatum seu Li­ collectio rituum ex parte lingua vernacula exarata ad centiam coram ipsa Commissione II 2132; Laurea instar appendicis Ritualis Romani approbatur II 2739; congruens ad docendum in Facultate theologica II limitationes in usu linguae vernaculae 11 3370, 3391, 2294; effectus iuridici Licentiae post Const. Ap. «Deus 3392; Rituale in lingua germanica datur dioecesi Luscientiarum Dominus» II 2502; nova ratio periclitandae ganensi II 3412; facultas dispensandi a ieiunio et ab­ doctrinae candidatorum ad gradus academicos in stinentia itinérantes maritimos et navigantes in navibus S. Scriptura coram Commissione Biblica II 2907; exse­ Germaniae 11 3420, 3515; Consilium Antistitarum reli­ cutio pro Collegiis religiosorum Instructionis Commis­ giosarum eiusdemque Statuta 11 3616; privilegia olim sionis Biblicae de titulis academicis ad docendas disci­ concessa circa modum assistendi Missae II 3877; Stu­ plinas biblicas II 2957; doctoratus in «Studiis ecclesia­ dium Theologicum «Sancti Augustini» aggregatur Fa­ sticis orientalibus» aequi paratur, ad finem docendi, cultati Theologiae Athenaei Anselmiani in Urbe III 4725; facultas satisfaciendi praecepto Missae festivae doctoratui in «S. Theologia» III 4626; — collatio eorum conceditur: Instituto Missionali vespere sabbatorum vel vigilia festorum 111 4726; mo­ dus celebrandi Synodum communem omnium dioece­ scientifico penes Athenaeum Urbanianum I 1511; sium approbatur IV 5756; v. singulas civitates Ger­ Facultati Theologiae Bratislaviensi penes Seminarium manas; Maius Tyrnaviense I 1634, III 5316; Instituto cano— castrensis iurisdictio: Statuta curae spiritualis mi­ nistico Facultatis Theologiae Monacensis 11 2597; litum catholicorum exercitus adprobantur I 1635; fa­ Instituto scientiarum socialium penes Univ. Gregoria­ cultates concessae sacerdotibus penes exercitum adlanam ll 3397 ; eidem Instituto penes Athenaeum «Ange­ borantibus durante bello 1 1933, 1934, 1934; facultas licum» II 3419; Facultati de scientiis paedagogicis pe­ celebrandi ubi ct quando possibile sit I 2058; Superior nes Athenaeum Salesianum II 3514; Instituto Philoso­ ecclesiasticus seu Inspector Capellanus constituitur pro phico penes Univ. Andegavensem. Baccalaureatus II exercitu gallico in Germania versante 11 2355; facul­ 3515; Facultati Theologicae «Marianum» II 4321 ; Fa­ tates Capcllanis exercitus belgici in Germania com­ cultati Philosophicae penes Univ. Salmanticensem II morante post bellum ll 2362; Statuta approbantur 3539; Facultati Theologiae penes Univ. Tokyensem curae spiritualis militum Rcipublicae Foederatae Ger­ «Sophia» II 3565; Instituto orientali in iure canonico III 4377, IV 6134; Instituto Mariologiae, doctoratus maniae 111 4692; — orientales fideles: normae circa alumnos clericos in S. Theologia 111 4661; Instituto scientiarum religio­ et sacerdotes orientalium rituum extra patriam in Ger­ sarum a S. Pio X penes Univ. Salmanticensem, Bac­ mania degentes U 2236, 2338, 2491; Exarchatus pro calaureatus et Licentiae scientiarum religiosarum cum specializatione catechetica III 4663; Studio theologico ruthenis ritus byzantini 111 393 L •98 Numeri indicant volumen cl columnam I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 GRADUS INDEX ANALYTICUS LEGUM «Augustinianum» in Urbe penes Univ. Lateranensem, Baccalaurcatus ct Licentiae Theologiae III 4719; Stu­ dio theologico «Sancti Augustini» penes Athenaeum Ansclmianum, Baccalaurcatus et Licentiae sacrae Theo­ logiae III 4725; — Consanguinitatis: Instructio quoad dispensatio­ nes impedimenti consanguinitatis in primo gradu lineae collateralis mixto cum secundo I 1342; modus eos computandi ut constituat impedimentum matrimoniale in iure orientali II 3140; — Delegationum Ap. v. Erectio Delegationis, Internuntiaturae, Nuntiaturae; — honorificentiae: novus gra­ dus seu Torques aureus instituitur in Ordine Piano II 3807; — Ordinis baptismi adultorum iuxta cathccumenorum instructionem III 4273; — Sedis episcopalis et Metropolitanae v. Erectio Hierarchiae ecclesiasticae; — Tribunalium: primi gradus iurisdictionis: ini talia I 1902, 1991; in Insulis Philippinis I 2024, 2056, II 3577, 3578; in dicione canadensi II 2328, 2341 ; in Insula Te­ rrae Novae 11 2768; in provincia Sherbrookensi II 3027; Rotae Nuntiaturae in Hispania III 3906; in Insula Madagascariana III 3912; pro Vicariatu Castrensi ca­ nadensi II 4326; Tolosani III 4630, 4651, 4667; Mas­ siliensis III 4632, 4633; Rhemensis III 5073, 5074, 5277; in Columbia III 5243, 5244; Parisiensis III 5313, 5355; pro subditis Vicariatus Castrensis Galliae III 5355; Bituricensis III 5383; Lugdunensis III 5442; — secundi gradus: in Italia I 181, 190, 1902, 1991 ; pro causis matrimonialibus per processum documentaient solvendis I 609; in Insulis Philippinis I 2024, 2056, II 3577, 3578; in Vicariatu Ap. Aegypti II 2207; in dicione Canadensi II 2328, 2341, III 4697; in Insula Terrae No­ vae II 2768; in provincia Sherbrookensi II 3027; Rotae Nuntiaturae Ap. in Hispania III 3906; in Vicariatu Urbis Π 3318; in Insula Madagascariana III3912; pro subditis Vicariatus Castrensis canadensis HI 4326; Ruthenensis III4630,4651 ; Aquensis III 4632, 4633, 4667; Ambiensis HI 5073, 5074, 5277; unius pro dicione Columbiae HI 5243, 5244; Versaliensis III 5313, 5355; pro sub­ ditis Vicariatus Castrensis in Gallia III 5355; Senonensis III 5383; Lugdunensis III 5442; interritualis IV 5838; — tertii gradus: in Austria I 1908; in S.F.A.S. durante bello II 2136; Rotae Nuntiaturae Ap. in Hispania III 3906; v. Instantia iudicialis. Graecus orthodoxus contrahens cum parte baptizata ecclesiae Batistarum coram Officiali civili: forma III 4265; idem contrahens cum anglicana coram ministro anglicano: forma IV 6257; — ritus: non expedit cele­ brare matrimonium mixtum ritu graeco non catholico III 4316; facultas datur adhibendi ritum catholicum et ritum orthodoxum graecum in matrimoniis mixtis III 4554, 4555, 4629. Graeco-byzantina theologia oecumenico-patristica apud Institutum oecumenicum Barensc IV 6072. Gracco-italus : Seminarium pro pueris italo-graecis in Monasterio Cryptoferratensi instituitur I 138. Graeco-melchita contrahens cum parte acatholice baptizata extra Patriarchatum: forma II 2276. Graeco-ruthenus : administratio eorum Ordinariatuum in S.F.A.S. I 1028, 2020; constituitur Ordinariatus pro eis in regione canadensi I 1170; normae de festis incidentibus pro commorantibus in dicione Canadensi extenduntur ad fideles eiusdem ritus S.F.A.S. I 1177. GYNECOLOGIA Gramophonium: usus in ecclesiis gramophonicorum discorum 1 1936, et instrumentorum II 3465. Gratia accepta: eius evulgatio in ephemeridibus I 1395; gratiarum actio pro condita Congregatione Mis­ sionis: oratio addenda in Missa I 1715; solutionis matrimonii in favorem fidei intelligitur communicanda cum parte conventa ΙΠ 4294. Gratia et privilegia concessa conclavistis I 428, 1914, II 3869, III 4377; associationibus fidelium II 2319; — Americae Latinae et Philippinis I 1053, 1915, II 2589, III 3964, IV 5692; v. America hispano-latina; Bul­ lae Cruciatae v. Bulla Cruciata; — spirituales et indulgen­ tiae Tertii Ordinis S. Francisci obtineri possunt ab eiusdem Moderatoribus I 365; concessae in Const. Ap. «Auspicantibus» I 999, prorogantur I 1151; tributae associationibus fidelium II 2319; Unionis Cleri pro Missionibus v. Unio Cleri; aggregatio Instituti saecu­ laris «du Prado» Ordini F.M. Conv. quoad indulgen­ tias et gratias spirituales III 4234. Gratianopolitana dioecesis: Tribunalia II 5442. Gratianum: momentum eius Decreti in vita historia et iure Ecclesiae Π 3032. Gratulatio Patriarchae Venetiarum et doctorum iuris canonici Romano Pontifici propter Codicis pro­ mulgationem I 85. «Gravissimum educationis»: declaratio Cone. Vati­ cani II de educatione Christiana III 4755. Gravitas morbi pro Confirmatione administranda a ministro extraordinario II 2408; officii cursoris li­ brorum III 3981. Gregoriana Universitas v. Universitas Gregoriana. Gregorianus cantus liturgicus: dubia I 73; promo­ vendus apud religiosos 1861 ; Const Ap. «Divini cultus» de liturgia deque cantu Gregoriano et musica sacra I 975; in celebratione liturgica comittitur, ut apostolatus proprius, cuidam monasterio Cisterciensi HI 5386; — tricenarium Missarum: continuitas eiusdem cele­ brationis III 5111. Gregorius ΧΙΠ: alloc. pontificia quarto volvente saeculo ab eius elevatione ad Solium Pontificium: de munere Universitatum studiorum in Ecclesia IV 6256. Guadalupe, B.M.V. de: titularis cuiusdam ecclesiae religiosorum I 2100. Guamensis Vicariatus Ap. subiicitur Delegato Apostolico S.F.A.S. II 2350. Guardia Nobile: praecedentia ducis I 1571; sup­ pressio IV 5884. Guardianus O.F.M. in regionibus dissitis I 938. Guatimala: Nuntiatura Ap. erigitur I 1718. Gubernandae Missiones a propria legitima auctori­ tate Vicariorum et Praefectorum Ap. necnon Superioris Ecclesiastici religiosi I 1115. Gubernium Collegii Capranicensis committitur pe­ culiari Commissioni IV 6140. Guido da Verona: opera omnia damnantur I 297. Guignebert Carolus: opera omnia damnantur 11493. Guinea Nova v. Nova Guinea. Gutturis benedictio in festo S. Blasii I 1707, 1715. Guy de Fontgallant: monitum circa eius Beatificationem I 2483. Gynecologia : alloc. pontificia de partu sine dolore II 3443; item de dignitate mulieris et limitatione natalitatis 111 5046. I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volumen et columnam 99* H Habana: erectio Univ. Catholicae II 3614. Habilitas ad accusandum seu cuinam competat concedere facultatem standi in iudicio et de valore huius concessionis pro ceteris instantiis IV 5844. Habitudo et relationes inter Opera Missionalia Pontificia ct Instituta Missionalia in Italia II 2883; declaratio «Nostra aetate» Cone. Vat. II de Ecclesiae habitudine ad religiones non-christianas III 4761. Habitus Cardinalium: Motu pr. «Valde solliciti» dc S.R.E. Patrum Cardinalium habitu Π 3096; Instr, circa eorum vestes, titulos et insignia IV 5508; — ecclesiasticus a clericis deferendus I 1342; moni­ tum circa eius decorem II 2618; — choralis Episcopi Auxiliaris I 755; ad distributio­ nes lucrandas I 972, II 3771 ; reformatio et simplificatio IV 5910; — Confratemitatum proprius I 1930; — Fra­ trum donatorum in O.C.D. I 897; — novitiorum gcstandusne a transeunte ad aliam Religionem I 581; normae circa obligationem, tempus et ritum eiusdem vestitionis IV 5837 ; — religiosorum: consuetudo exigendi taxam pro ex­ ploratione conscientiae ante eius susceptionem I 438; unicus decernitur pro utraque classe Dominicarum III 3973; item apud Clarissas III 4629, et apud monachos et moniales Cistercienses III 4674; experimenta contra ius III 5242; criteria et normae proponuntur, praeser­ tim pro religiosis mulieribus IV 6242; sanantur de­ fectus in Tertio Ordine saeculari S. Francisci I 1004. Haeretici: facultas dispensandi eos ab irregulari­ tatibus I 329. 1240,111 4222; item absolvendi a censuris incursis I 910, 1514, III 4272, IV 5844; «Cantus gregoriani ad Ordinem instaurandum perti­ nentes II 3460; solvuntur dubia circa interpretationes novi Ordinis II 3463; «Additiones et variationes» iuxta novum Qrdincm II 3464; declaratio circa functiones «Tridui Sacri» iuxta Ordinem instauratum II 3466; Ordinationes et declarationes II 3584; facultas adhibendi linguam vernaculam in Officiis III 3930; excipitur feria VI in dispensatione a ieiunio et abstinentia III 4237; Va­ riationes novae in Ordine Hebdomadae Sanctae III 4660; — studiorum theologicorum et biblicorum: dispen­ satur servitium chorale II 2137. Hebdomadarius: Missa conventualis inter digni­ tates et hebdomadarium I 380. Hebraica pars et dispensatio a disparitate cultus II 2276; lingua in illa regione permittitur pro recitatione Officii divini III 4260; v. ludaeus, ludaica. Hehn loannes: auctor operum damnatorum I 761. Helvetia: celebratio matrimonii italicorum ibi inmigrantium II 3614; conventio inter Sedem Ap. et Consilium Foederatarum Helvetiae Civitatum de se­ paratione Administrationis Ap. Ticinensis a Dioecesi Basileensi eiusdemque in dioecesim erectione, et ra­ tihabitio conventionis III 5404, IV 5980. Helvetica cohors Pontificia retinetur IV 5884. Hereditas fiduciaria in Opus Patro nati I 872; causa judicialis iurium (Pou de Foxà - Card. Vidal y Barra­ quer) I 1047; acceptatio in O.F.M. Cap. contra prae­ scripta Regulae II 3391. Heroldsbach: apparitiones B.M.V. II 2912. Herus v. Erus. Hemard B.: auctor operum damnatorum II 3451. Heythropense Athenaeum studiorum III 4617. Hibernia: index indulgentiarum et privilegiorum «Operis Apostolici» concessarum a Pio XI 11 2442, et a Prop. Fide II 2442; Consilium generale «Operis» constituitur II 2241; Collegium Hibemicum Urbis ti­ tulo «Pontificio» decoratur II 2487; dies festi de prae­ — matrimonium et exsequiae: de assistentia missionariorum eorum matrimonio civili vel recitationi orationum post mortem haereticorum vel infidelium I 86, 468, 488; impedimentum cognationis non oritur inter baptizatum acatholice ct patrinum haereticum II 3834; canon 72 Cone. Trullani v. Concilium Trullanum; solutio matrimonii valide miti inter partem non cepto reducuntur II 3870. Hierarcha: delegatio parocho latino facta adsisbaptizatam aut invalide in secta haeretica baptizatam tendi matrimonio maronitarum cum Hierarcha ritus et partem haeretice baptizatam l 828, 111 4471; v. antiocheni deficit II 3095; potest dispensare a publi­ praeterea Infidelis, Pars acatholice baptizata. cationibus et ab impedimentis matrimonialibus II 3140; Haiti: Nuntiatura Ap. 1 1898, III 3245; declaratio assistentia matrimoniis diversi ritus II 3140; Instr, ab excommunicationis contra exercitium iurisdictionis ec­ clesiasticae impedientes in illa dicione Ill 4144. eo servanda in conficiendo processu de rato et non consummato II 3155; facultates a S. C. pro Ecclesia Hammond (= organum): usus in ecclesiis et fun­ Orientali eis concessae III 4135; declaratio de Hierarctionibus liturgicis ll 2169, 2170. chis extra fines territorii Patriarchalis permanenter Hasta publica: clausula alienandi «in favorem maioris oblatoris» in rescriptis apposita I 165. constitutis IV 5760. Hierarchia Ecclesiae: relationes inter eam et Ordi­ «Haurietis aquas»: Enc. de Corde lesu II 3477. nes Militares Equestres III 2595; locus religiosorum in Hebdomada: facultas diebus infra hebdomadam binandi 11 2494, 2522, et utendi linteo seu antimensio a Ecclesia et in huius Hierarchia II 2835; obligatio Mis­ sacerdotibus latinis II 3291; facultas semel in hebdo­ sae pro populo et electio Vicarii Capitularis in locis mada: accedendi ad Communionem servato ieiunio Missionum ubi Hierarchia recenter constituta est II unius horae Ill 3968, 3969; celebrandi Missam con3246: nuntius pontificius Hierarchiae episcoporum in ventualcm III 5032; Africa datus III 5264; doctrinae contra Hierarchiam — Sancta seu Maior: approbatur editio Vaticana Of­ reprimuntur IV 5593; ficii I 425; acquisitio indulgentiarum pro adoratione — Episcoporum Ecclesiae latinae instituitur: in Sinis Ssihi Sacramenti concessarum 1 1720; facultas cele­ II 2230. in Africa Occidentali dicionis britannicae II brandi functiones in domibus privatis 1 1034; sensus 2744, in Africa meridionali II 2860, in Kenia, Uganda verborum «perfidi iudaci» et «iudaicae perfidiae» in et Tanganica II 3136, in Unione foederali Birmana II Liturgia huius temporis ll 2504; celebratio XL Hora­ 3347, in Rhodesia meridionali II 3349, in Africae Gal­ rum his diebus II 2739; decretum generale quo liturlicae territoriis et in Madagascaria Insula II 3401, in gicus Hebdomadae Sanctae Ordo instauratur II 3412; Congo belgico (Zaïre) et Ruanda Urundi III 3977, in Instr, dc Ordine Hebdomadae Sanctae instaurato rite regione Victnamensi III 4123, in dicione Indonesiana peragendo 11 3415; editio typica Ordinis II 3420; III 4141. in Corea 111 4263, in Thailandia III 4911, in •100 Niunerl indicant volumen et columna.» 1 — 1917-1941; II «= 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 HIERARCHIA INDEX ANALYTICUS LEGUM Insulis Oceaniae Meridionalis III 4995, in Nova Gui­ nea Orientali et Insulis adiaccntibus III 5053; - Ecclesiae Orientalis extra proprium Patriarchatum constituta v. Erectio Hierarchiae ecclesiasticae orientalis. Hierosolymitanus Ordo Equester S. Sepulcri: abo­ lito Magno Magisterio, unitur cum Opere a Praeservatione fidei in Locis Sanctis sub regimine Patriarchae Hiersolymitani I 924; erigitur in personam iuridicam cum novis Statutis II 2629; alia Statuta III 4330; — Ordo Fratrum Militum Hospitalis S. loannis Hiero­ solymitanus: sententia definitiva a Tribunali speciali Patrum Cardinalium data II 3131 ; chirographus ponti­ ficius circa eum 11 3352; novus legum Codex appro­ batur III 4909; — Patriarcha: rector et administrator Ordinis Eque­ stris S. Sepulchri I 924; — Studium biblicum et theolo­ gicum O.F.M. adseribitur Facultati Theologiae Athe­ naei Antoniani III 4044, IV 5981. Hinduisticus stylus in ecclesiis Christianis I 1593. Hispania: deliberatio Capitularis de substitutione Magistralis I 35; dies S. lacobi Maioris Ap. declaratur de praecepto II 2239; tempus adimplendi Praeceptum paschale I 196, 727; facultates quinquennales Ordina­ riorum I 433, 621, 984, II 3104, III 5283; exemptio monialium a Superioribus regularibus et subiectio Or­ dinariis locorum I 907, 1979; supprimitur regimen singulare O.F.M. I 1434; apparitiones B.M.V. loco «Ezquioga» I 1545 et Garabandal III 4691, 5121; fa­ cultates Ordinaris concessae durante bello I 1881 ; facultas utendi paramentis coloris caerulei in Missa Imm. Conceptionis B.M.V. I 1981; dispensatio a ser­ vitio chorali pro beneficiatis ad hebdomadas studiorum convenientibus II 2137; devolutio collationis benefi­ ciorum ad S. Sedem, collatio Canonicatuum et reservatio Beneficiorum ante Concordatum II 2149; modus conferendi Beneficia II 2177; Collegium clericorum in Urbe addicitur Basilicae Vaticanae II 2431; iura Ordi­ nariorum locorum normaeque servandae in erectione scholarum elementarium ab Ecclesia dependentium II 2509; normae servandae ab Hispania et Canonicorum collegio S. Mariae Maioris in Urbe II 3162; Confoe­ deratio Superiorum Maiorum Institutorum perfectionis et eiusdem Statuta II 3222, 3223; nova Statuta III 3918; privilegia, indulgentiae et favores Anni Sancti Compostellani II 3340; facultas datur Nuntio Ap. per­ mittendi ut cadavera in ecclesiis sepeliantur II 3441; congressus de perfectione et apostolatu religioso et sacerdotali II 3546; monasterium cum templo S. Crucis de Valle Occasorum nomine ct iure Abbatiae donatur II 3834; normae pro sacerdotibus et clericis operariis II 3837, III 3924; causae matrimoniales separationis tractari debent via iudiciali coram Tribunalibus ec­ clesiasticis II 3847; Universitas Catholica Navarrensis erigitur III 4098; distributio reditus bonorum ecclesia­ sticorum quae ab auctoritate civili adhuc detinebantur III 4223; facultas adhibendi linguam vernaculam in liturgia III 4339; summa pecuniae ultra quam requiritur beneplacitum Ap. ad bona ecclesiastica alienanda III 4942, 5289; Statuta Conferentiae Episcopalis III 5079; eriguntur Facultates Theologicae: Hispaniae Septen­ trionalis cum sede Burgensi et Victoriensi III 5102, Hispaniae septentrionalis orientalis seu Barcinonensis III 5319; Statuta Conferentiae religiosorum IV 5479; facultas Conferentiae Episcopalis erigendi associationes fidelium pro toto nationis territorio IV 5586; Commis­ siones liturgicae regionum Americae quae lingua hispana utuntur, possunt parare versiones vulgares proprias textuum liturgicorum IV 6151, 6330; coetus mixtus Episcoporum et presbyterorum IV 6226, 6243; HOMO — Bulla Cruciata: interpretatio pro Fratribus Ordi­ nis Minorum I 21 ; LitL Ap. ad Alphonsum ΧΠΙ regem catholicum I 958; prorogatur I 2077; destinatio et administratio eleemosynarum II 2168; indulta circa abstinentiam II 2206; conditiones et eleemosynae ad usufruendum gratiis et induitis II 3866; — Castrensis iurisdictio prorogatur et subditi decla­ rantur I 821 ; clerici a servitio militari redeuntes durante bello I 1881, et eorum promotio ad Ordines I 2026; indulta circa ieiunium et abstinentiam concessa mili­ taribus II 2589; conventio cum Sede Ap. circa iurisdictionem castrensem et curam spiritualem exercitus II 2765, 2814; Epist. ad Ordinarios de spirituali militum cura aptius gerenda II 2906; facultates concessae Or­ dinario et Capcllanis II 2912, 2938, 2943; rescriptum et index facultatum II 2943; facultas administrandi Confirmationis et Instructio circa usum facultatis ab Ordinario Castrensi data II 3044, 3091; — Concordatum et conventiones cum Sede Ap.: circa nominationem Episcoporum et collationem Beneficio­ rum I 2062, etiam non consistorialium II 2351, 2483; circa Seminaria et Universitates studiorum ecclesiasti­ cas II 2386; circa iurisdictionem castrensem et spiri­ tualem curam exercitus II 2765, 2814; Concordatum II 3165, 3212; interpretatio art. VI circa preces liturgicas pro Supremo nationis Moderatore recitandas II 3292; formula perorationis «Et famulos...» vi Concordati re­ citandae II 3294, 3319; effectus civiles studiorum scien­ tiarum non ecclesiasticarum apud Universitates Ec­ clesiae III 4266, 4291; — Rota Nuntiaturae Ap. Matritensis: supprimitur I 1510; Motu pr. de ea denuo constituenda et de normis servandis II 2413; privilegia Auditorum III 3899; Ordo pro causis iudicialibus expediendis III 3906; ab ea non datur appellatio directa ad Rotam Romanam III 3911 ; modus procedendi cum aliqua causa iudicialis devolvitur ad Sedem Ap. pro nova instantia III 3911 ; appellatio apud eam proposita deferri potest ad Rotam romanam ante citationem partium IV 6282. Historia ecclesiastica: erigitur Facultas penes Univ. Gregorianam I 1409; humana promovenda ab Universi­ tatibus Ecclesiae IV 6265; iuris canonici: momentum Decreti Gratiani III 3032; sacra: obiecta et monumenta custodienda I 1922, IV 5989; v. Patrimonium. Historica veritas S. Scripturae, praecipue Evangeliorum II 2485, III 4219, 4484; patrimonium IV 5989. Hodierna disciplina dc usu facultatum confessariis per Annum Sanctum tributarum I 710, 1456, 1530, II 2630; adiuncta Ecclesiae in renovatione Seminariorum cavenda III 4345; societas: iura et officia mulieris III 4230; applicatio iustitiae ab Ecclesia IV 6178; officia Familiarum Nobilium in Ecclesia III 4457; evolutio gentium Africanarum III 5264; methodus docendi Phi­ losophiam apud Seminaria dioccesana IV 6214. Hollandia: Collegium clericorum Urbis I 1192; Parvum Breviarium lingua vernacula editum II 3095; alloc, pontificia Congressui VII medicorum catholi­ corum II 3540; erectio Vicariatus Castrensis II 3600; Intemuntiatura Ap. ad gradum Nuntiaturae evehitur III 5218; novus catechismus III 5436; coetus pastoralis: alloc, pontificia IV 5698; approbatio textuum litur­ gicorum lingua vernacula IV 5746; non probatur do­ ctrina de natura et nullitate matrimonii a Tribunalibus ecclesiasticis necrlandicis secuta IV 5194. Homilia in Missa: omittuntur preces finales cum habetur II 3399; quibus competit eam in ecclesia ha­ bere IV 5963. Homo: via ad reatum et statum culpae ct poenae II 3326, 3358; eius collocutio cum ecclesia III 4398; I = 1917-1941; II = 1942-1958; III — 1959-1968; IV => 1969-1972 Sumer i t/u/ican/volumen et column cm 101* HOMO LEGES ECCLESIAE HYMNUS nuntii Cone. Vat. Π ad varios coetus in societate missi administratio Communionis horis postmeridianis extra ale tuetur hominis iura IV 5627; III 4903; ius Missam II 3618, 3715, 3718; ratione itineris II 3868; munera Ecclesiae quoad eius necessitates IV 6333; infirmis III 4234; celebratio Missae in Cena Domini abortus fetus humani directe intentus offendit ius na­ IV 5757; — vespertina sabbati et festorum pro adim­ turae IV 6348; v. Humanus. plendo praecepto festivo 111 4503, 4667, 4718, 4726, Honor liturgicus: conventiones cum Gallia I 845, 4940, 4975; — Tertia: recitatio versiculi «Fidelium ani­ 846; tribuendus: Patronis Missionum I 1035, Funda­ mae...» I 527; Missa Conventualis post I 1517; toribus Institutorum perfectionis I 1434, novis Beatis — servandi ieiunium eucharisticum: a quatuor horis I vel Sanctis I 747, 1240, III 4332, 5428; Litaniae in 1963, 1996, II 2418; a tribus horis in diebus festis de honorem Spiritus Sancti II 3245; — Basilicae minoris praecepto I 1962; a duobus horis 1 2062, III 4236; ab tribuitur: ecclesiae Imm. Cordis B.M.V. in Urbe ΠΙ una hora I 2042» Il 2418, 2418, 2889, III 3968, 4133, 3938, et S. Crucis de Valle Occasorum in Hispania pro­ 4167, 4340, 4491; tempus reducitur ad unam horam pe Matritum III 4031; ante Communionem III 4616. — Laureae in studiis civilibus concedi potest ab Or­ Hospitalarius Ordo Militaris: Equestris S. Ritae II dinariis locorum III 4507; — Universitatis conceditur: 2595; S. loannis Hierosolymitanus seu Melitensis II Athenaeo Seminarii Romani seu Lateranensi III 3936, 3131, 3252, III 4909. Urbaniano 111 4317, Angelico III 4348; — tituli «Pon­ Hospitale religiosis commissum: regimen I 124; facultas concessa Capellanis dispensandi a ieiunio tificii» tribuitur Athenaeo Antoniano I 1891, Facultati Theologicae SS. Teresiae a lesu et loannis a Cruce eucharistico III 4340; v. Hospitalarius. Hospitandum mensae aptantur Mendicantes 1 922. O.C.D. Ill 4373, Facultati «Marianum» IV 5661; da­ Hospitium publicum: facultas celebrandi Missam tus a Supremo Ordine Militari Hospitalario Equestri media nocte pro inservientibus 1 838; a Divina Provi­ S, Ritae II 2595; — antenatorum: interventus catholi­ dentia in Urbe Neptunia a Benedicto XV fundatum: corum in caeremonias III 5055; mortuorum in regione normae regiminis II 2178; peregrinorum apud religio­ Laotiae et Cambodgiae IV 5754. Honoraria advocatorum: recursus contra immosarum domos exercendum III 4228. Hostia: a duobus mensibus confecta pro S. Eucha­ dica exigentes IV 5839; normae et taxationes apud Tribunalia regionalia Italiae IV 6319; v. Proventus. ristia I 166; verba «Dominus meus et Deus meus» dicenda durante eius elevatione in Missa 1 778; de Honorarius Canonicus: ad quem spectat ius eos funerandi I 1945; Collegium constituitur in tribus Basi­ particulis et fragmentis Hostiarum reverenter conser­ licis romanis III 4315; Cohors Palatina: praecedentia vandis vel sumendis IV 6264. Huber Georgium Sebastianus: auctor cuiusdam li­ Praefecti in Aula Pontificia II 3832, suppressio IV 5884. Honorificentiae et insignia equestria a B. Virgine bri damnati I 1729. «Humanae vitae»: Encycl. de propagatione hu­ dc Mcrccdc nuncupatae I 1737; Ordinis Militaris Homanae prolis recte ordinanda III 5405 ; alloc, pontificia spitalarii Equestris S. Ritae II 2595; novus gradus seu III 5417; publica dissensio aliquorum sacerdotum a Torques aureus in Ordine Piano instituitur II 3807. Hora: computatio residentiae I 659; bénéficiât! doctrina Encyclicae IV 6051. «Humani generis»: Encycl. de nonnullis falsis opi­ excusantur a servitio chorali horis quibus propriis of­ nionibus quae catholicae doctrinae fundamenta sub­ ficiis vacant II 2741; notificatio de horis quibus Com­ munio distribui potest II 3599» 3618, 3715, 3718, III ruere minantur II 2769. Humanus: genus consecratur Cordi lesu I 829, 4029; administratio Communionis infirmis horis post­ meridianis 111 4234; Cordi Mariae II 2145, Christo Regi III 3962; forma iu repraesentando Spiritu Sancto I 938; theses circa — canonica: antiphona B.M.V. post Horas II 2350; usus novi Psalterii latini II 2434; — celebrationis Mis­ stirpem humanam reprobantur I 1879; proles: ordinatio sae v. Celebratio Missae; — dimidia post mediam propagationis III 5405; fecunditas et sterilitas: alloc, noctem: facultas celebrandi Missam I 1522, 11 2505; pontificia II 3499; consortio educanda et colenda IV — Liturgiae v. Liturgia Horarum; — Missae conven­ 5937; progressio fovenda a Consilio «Cor unum» FV tualis 1 1517, II 2350, 3822; — Nona: Missa conven­ 6138; fetus: eius abortus directe intentus aut legaliter tualis post 1 1517; Missa pontificalis dum ea protectus ius naturae hominum offendit IV 6348. itur in choro 11 2397 ; — oratio XL Horarum v. Oratio XL Hungaria: condicio rei religiosae I 186; prohibitio Horarum; ephemeridum ibi conscriptorum II 3397; conditiones — Parva Officii divini: recitatio privata a beneficiatis apponendae ct poenae applicandae sacerdotibus qui Il 3477; — Prima: modus eam concludendi II 2350; officia ecclesiastica assumpserunt contra canones II Missa conventualis ante II 3822; facultas dispensandi 3583; participatio activa sacerdotum in politica pro­ ab eius recitatione III 4727; — recitationis Matutini et hibetur II 3723; declaratio excommunicationis contra Laudum 1 175. 378, 415, 1668, II 2126. 3822, III 4144, sacerdotes officia ct munera politica contra canones 4214; — vespertina: Missae et communionis I 1114, detinentes II 3819. 1962, 1963, 2046. 2063. 2079, II 2122, 2140, 2232, Hypotheca: onus ecclesiae paroecialis I 128. 2396, 2418, 2435, 3371, III 4029; in vigilia Nativitatis Hymnus: eius conclusio in liturgia I 1919; dum Domini II 3229; Missae Votivae Cordi lesu II 3267; canuntur vel recitantur adstantes stare debent Ll 2385. •102 Numeri indicant ft volumes et columnam 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1960-1972 lactum indulgentiarum ex additis orationibus inter decadas Rosarii I 3451. Jaculatoria prex: indulgentiae I 1516. «lanuls apertis» durante Missa in nocte Nativi­ tatis Domini in domibus religiosis ct piis I 3248. Januarius mensis anni 1966: initium lubilaei ex­ traordinarii III 4804; calendae: dies paci fovendae dicatus III 5279, 5450, IV 6345; Flumen lanuarii in Brasilia v. Flumen lanuarii. Japonla: ars indigena fovenda I 1623; modus ibi evangelizandi et de cultu patriae I 1664; Instructio de catholicorum officiis erga patriam 1 1725; cautiones aequipollentes in matrimoniis mixtis I 1878, 1880; dioecesis ct Vicaritatus Ap. committuntur clero indi­ genae 11 2764; erectio Intemuntiaturae II 3032, ct Nuntiaturae Ap. II 4990; aptationes Ordinis Missae indoli ct culturae regionis IV 5683. Icosium seu Alger: sedes Nuntiaturae Ap. in di­ cione Tunetana IV 6256. Idoneitas v. Alumnus, Candidatus, Formatio. «lednota»; societas damnata I 474. Ieiunium commune: obligatio in universa Ecclesia I 103; quoad mulieres I 104; cessant indulta olim Amcricae Latinae concessa I 174; facultas edendi carnes in diebus solius ieiunii I 233, 233, 606; in festo anticipato vel translato et in illo S. Joseph I 348; indulta particu­ laria concessa: pro America Latina et Insulis Philippi­ nis I 235; pro Australia et Nova Zelandia dies determi­ nantur I 1832; pro Germania: dies determinantur I 423; pro itinerantibus et viatoribus in suis navibus II 3420, 3515; pro Hispania: indulta olim concessa mili­ tibus restituuntur II 2589; pro Indiis Orientalibus I 309; pro Italia durante bello I 2024; pro S.F.A.S. I 1350; facultates Ordinarii Castrensis I 2052; de ieiunio vi regulae O.F.M. in die festo I 387; facultas O.F.M. se conformandi hospitantium mensae I 922; usus ovorum et lacticiniorum conceditur monialibus O.C.D. in non­ nullis festis I 957; dispensatio in casu magni concursus populi I 1034; in consecratione ecclesiae I 1103; votum cleri ieiunandi ex consuetudine I 1708; in pervigilio Na­ tivitatis Domini I 1832; usus concessionis S. Sedis aut Ordinariorum locorum in diebus ieiunii vi Regulae O.F.M. I 2025, 2050; dispensatio fidelibus concessa non liberat religiosos a ieiuniis Regulae I 2044, 2050; facultas generalis dispensandi durante bello I 2077; indultum generale tempore belli I 2101 ; facultas O.F.M. Cap. data utendi concessionibus Sedis Ap. I 2102, religiosis in genere I 2153; prorogatur indultum ge­ nerale II 2321 ; decretum generale pro fidelibus rituum orientalium II 2564, et pro latinis II 2565; in vigilia Omnium Sanctorum II 3443; facultas Capellani maris dispensandi perdurante itinere maritimo II 3515; ieiu­ nium Vigiliae Assumptionis transfertur in Vigiliam Imm. Conceptionis B.M.V. II 3723; anticipatio ieiunii Vigiliae Nativitatis Domini III 3998; facultas dispensandi cum maritimis et navigantibus III 4237; dispensatio ob peculiaris formam allergiae III 4372; Const. Ap. «Paenitemini» qua exercitium paenitentiae in Ecclesia, praesertim per ieiunium et abstinentiam, ex integro reordinatur III 4945; privilegia et dispensationes non amplius concedendae III 4999; sensus et obligatio «substantialis» observantiae legis pacnitcntialis, praeci­ pue ieiunii et abstinentiae III 5110; — eucharisticum: ante celebrationem Missae I 542; dispensatio ante Missam I 607; pro sacerdotibus adora­ toribus I 820, 861 ; modus computandi mensem pro in­ firmis I 915; in Missis et Communione postmeridianis I 1114; normae pro dispensationibus ante Missam 1 1329; dispensatio cum mulieribus praegnantibus I 1723, 1780; item cum fidelibus LX aetatis annorum vel infirmis I 1780, 1781; cum operariis metallis vel permagnis fa­ bricis addictis I 1910; cum operariis laboribus milita­ ribus addictis durante bello I 1963; facultates concessae Ordinario Castrensi S.F.A.S. I 2050, 2053; extenduntur facultates dispensandi durante bello I 2063; dispensatio cum longe ab ecclesiis commorantibus I 2082; usus facultatum pro horis postmeridianis I 2079; dispensatio cum fidelibus operibus securitatis nationalis noctis tempore intentis durante bello II 2109; cum sacerdoti­ bus curae militum addictis II 2122; cum militibus Italiae durante bello II 2137; facultas concessa Capellanis militum dicionis canadensis II 2140; mitigationes con­ cessae fidelibus S.F.A.S. extenduntur ad canadenses II 2172; usus indulti concessi aeriis incursionibus per­ durantibus II 2177; mitigationes concessae fidelibus canadensibus extenduntur ad infirmorum ministros noctis tempore inservientes II 2215; mitigationes dantur pro infirmis nosocomiorum canadensium II 2215; pro captivis et coacte detentis II 2232, 2384, pro fidelibus post mediam noctem laborantibus vel infirma valetu­ dine praeditis II 2330; normae et conditiones ad di­ spensandum in S.F.A.S. II 2348; mitigatio: pro ope­ rariis II 2396, pro sacerdotibus infirmis et sodalibus Institutorum perfectionis curae infirmorum addictis Π 2405, pro sacerdotibus bis aut ter Missam celebranti­ bus II 2433, pro dioecesibus Galliae II 2434, 2436, pro omnibus aegrotis S.F.A.S. II 2596, 2612, pro fidelibus Indiae II 2889, pro medicis et infirmorum ministranti­ bus II 2890, pro nautibus et operariis apud naves ct portus S.F.A.S. laborantibus II 3027; conceditur ob­ servantia ieiunii eucharistici: — a quatuor horis pro clericis et religiosis I 1963, pro operariis civilibus I 1996; a cibo solido II 2418; a tribus horis in diebus festis I 1962; a duobus horis pro iis qui studio vacant 1 2062; pro detentis in carceribus, a cibo solido III 4236; ab una hora pro virginibus servitio femineo addictis durante bello I 2042; a potu II 2418; a sumptione aquae II 2418; a cibo solido III 3968, 4133, 4167, 4340, 4491 ; a potu late accepto et medicinis pro infirmis II 2881 ; — Const. Ap. «Christus Dominus» de disciplina ser­ vanda quoad ieiunium eucharisticum II 3123; Instructio in applicationem data Const. Ap. II 3127; natura in­ commodi pro mitigatione ieiunii II 3132; interpretatio praecedendis Instructionis II 3134; novae formulae de ieiunio in catechismo S. Pii X inserendae II 3214; in Vigilia paschali servandum II 3269; indulta Const. Ap. «Christus Dominus» extenduntur II 3596; condicio liquidi et solidi relate ad ieiunium II 3718; servandum a sacerdotibus Missam litantibus III 4457; indulta Galliae extenduntur III 4508; tempus reducitur ad unam horam ante Communionem III 4616; nova for­ mula quoad ieiunium eucharisticum in catcchesim S. Pii X inserenda III 4674. lesu Cor v. Cor lesu. lesus Christus sub titulo et festo: Boni Pastoris: Officium et Missa I 669; Regis: Encycl. dc festo consti­ tuendo I 787, ultima octobris Dominica celebrando I 804; nova formula dedicationis generis humani III 3962; Pretiosissimi Sanguinis: Officium ct Missa I 1533; I = 1917-1941; Π = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volumen et columnam 103* LEGES ECCLESIAE IESUS CHRISTUS INCARD INATIO militare explere debent, non afficit inhabiles vel alias doxologia et Praefatio 11715; — Nazarenus: Ordo Fra­ trum Paenitentiae de lesu Nazareno supprimitur I certe non vocaturos I 125; filiorum acatholicorum I 1644; — Summus et Aeternus Sacerdos: Missa votiva I 231, comprehendit tantum descendentes in linea pa­ 1691; extenditur facultas eam celebrandi I 1717; terna usque ad primum gradum I 484; v. Ordinatio — Corpus Mysticum: Encyc. Ap. II 2182; responsa sacra; ad dubia 1 1778; — Caput: devotio in eius caput sacrum — pro lucrandis indulgentiis lubilaei ob laborem, ob non introducenda I 1872;— Institutum saeculare Misdifficultatem disccndendi a domo I 745, ob clausuram sionariae Regalitatis D.N.I.C, Π 2506 et cius vincula monialium aliudvc stabile impedimentum I 1448, Il II 2597; — «lesus operarius»: titulus cuidam ecclesiae 2610; v. Annus Sanctus, lubilaeum; Rosarii vel Viae Urbis tribuendus II 2947, II 3719; — Nativitas Domini Crucis I 1515. N.I.C v. Nativitas; monitum de veritate historica et Impeditus dies festi: nona lectio I 778; in eadem obiectiva dictorum et factorum Christi lesu ILI 4219; ecclesia vel monasterio e translatione duorum festorum v. singula festa et mysteria. particularium II 2279; dies Dominica I 1607; v. Festum; «lesus Magister»: Pont. Institutum pro alumnis — Superior Commissarius: ius interveniendi Capi­ tulum generale II 3822. Institutorum perfectionis in Urbe erigitur II 3719; Statuta approbantur III 4676. «Impensa»: Breve Ap. de ecclesiis rcceptitiis; eius Ignatius de Loyola, S.: Patronus Exercitiorum spi­ valor post Codicem I 210. Imperata collecta v. Collecta imperata; conditiones ritualium constituitur I 487; — Jacobus III Patriarcha ad lucrandas indulgentias apostolicas a Summis Ponti­ ecclesiae seiunctae Antiochiae IV 6150. ficibus concessas I 424, 1911, II 3870, III 4375. Ignotus: religio v. Religio ignota; auctor dam­ Imperium aethiopicum: erectio Intemuntiaturae natur I 1153; v. Anonyma. Apostolicae II 3616; iranianum: erectio IntemuntiatuIllatio iniuriac pudori II 2658. Illegitimus filius assumi potest ad munus Superioris rac Apostolicae II 3139. Maioris 111 5110. Impertitio v. Absolutio, Benedictio. Impetratio... v. singulas materias. Imagines sacrae cuiusdam scholae pictoricae dam­ nantur I 387; non conficiendae ex materia fragili pro Impletio v. Adimpletio, Satisfactio. indulgentiis applicandis I 607; Cordis lesu in altari Implicitus v. voces substantivas. Imploratio praesidii S. loseph. Ecclesiae Patroni, Sacramenti collocandae I 828; repraesentans «Amorem pro Cone. Vat. II celebrando ILI 4168; Benedictionis Misericordem» I 2054; plures in eadem ecclesia idem mysterium repraesentantes prohibentur II 2133. Ap. III 4301; v. Petitio. Impositio biretti rubri novellis Cardinalibus: sup­ Imitatio B.M.V. Matris Ecclesiae III 5155. primitur privilegium olim concessum nonnullis Supre­ Immaculata Conceptio v. Conceptio Immaculata. mis Moderatoribus nationum IV 5515; censuum et Immobilis altaris consecratio II 2209. praestationum super bona ct beneficia ecclesiastica in Impartitio... v. Absolutio, Benedictio. Italia II 2269; cinerum extra feriam IV Cinerum I 480; Impedientes exercitium jurisdictionis ecclesiasticae in Dominica I Quadragesimae I 643, 848; interdicti ab in rcpublica Haitiana III 4144. ingressu Ecclesiae III 4160; manus in Ordinatione dia­ Impedimentum: significatio huius vocis in Faculta­ conorum I 536, 553; numismatis miraculosi pluribus tibus quinquennalibus Ordinariorum I 1788; simul fidelibus I 1059; obligationis recipiendi baptismum — matrimonii quod vigebat ante Codicem: eius valor cum matrimonium solvitur in favorem fidei inter non ct applicatio post Codicem I 125; convalidatio matri­ baptizatos III 3838; v. Favor fidei; poenarum v. Ap­ monii initi cum impedimento occulto dirimente 1 922; positio, Inflictio; scapularis: facultates concessae I 869; quando retinetur publicum I 1399; vasectomia bila­ sibi ipsis fidelibus in adiunctis extraordinariis I 906, II teralis non impedit matrimonium I 1609, II 3770, III 2891; quinque scapularia sub unica formula secundum 4482; dispensatum ante nuptias a S. Paenitentiaria vel ritum byzantinum II 2169; tributorum super beneficia occultum: eius manifestatio ante parochum II 3597, ad sublevandam egestatem oeconomicam cleri et se­ 3598; sanatur in radice matrimonium cum impedimen­ to iuris naturalis contractum III 4004; statutum a sola minariorum II 2261, 3399. lege civili non afficit matrimonia canonica III 4166; Impossibilitas interpellationum III 4687. Impotentia coniugum: cautelae adhibendae in causis statutum a can. 72 Cone. Trullani v. Canon 72 Cone. nullitatis matrimonii ex hoc capite II 2127; sanatio in Trullani; cessatio v. Cessatio impedimenti; dispensatio: radice matrimonii post ademptam impotentiam abso­ aetatis v. Actas ad matrimonium; affinitatis v. Affinitas; clandestinitatis v. Cia nd est initas; cognationis spiritualis lutam et perpetuam II 3144; — viri qui consummat ma­ v. Cognatio spiritualis; consanguinitatis v. Consangui­ trimonium adhibitis mediis aphrodisiacis II 2565, 2890; nitas; criminis proveniens ex adulterio cum promissio­ matrimonium viri impotentis sanari nequit III 4375; ne vel attentatione matrimonii: dispensatio implicita convalidatio matrimonii viri qui impotentiam adeptus in permissione transeundi ad alias nuptias 11 3029; est post initas nuptias III 4673, aut dubiam tantum habet requirit adulterium formale in utraque parte III 3943; 111 5071; in casu vasectomiae bilateralis matrimonium v. Crimen, Dispensatio ab impedimentis matrimonialibus, nequit declarari nullum ex capite impotentiae I 1609, — disparitatis cultus v. Disparitas cultus; impotentiae 11 3770, III 4463, 4482; impotentia moralis admitti post nuptias initas adeptum et convalidatio matrimonii nequit a Tribunalibus IV 6194. 111 4673; v. Impotentia; ligaminis v. Ligamen; mixtae reli­ Imputabilitas actus humani in re sexuali III 4223. gionis vi can 72 Cone. Trullani v. Canon 72 Cone. Inauguratio Cone. Vat. Il: alloc, pontificia III 4319. Trullani, Dispensatio, Mixta religio; publicae honesta­ Incardinatio religiosi saecularizati I 11, II 2136; clerici qui ordinantur servitio alius dioecesis I 225, et tis I 1034 v. Publica honestas; — novit latus: adhaesio sectae acatholicae l 231; fa­ tempus quo fieri debet I 225; sacerdotis ab una in cultas Episcoporum dispensandi HI 4502; v. Novialiam dioecesim transeuntis I 538, qui in aliena dioecesi tlatus; — nuptiarum celebrandarum in dic dominico munere Curati functus erat I 771; sodalis Societatis in communi viventis sine votis I 592, Societatis vitae vel festo III 4697; - Ordinationis sacrae: simplex eorum qui servitio communis de Maryknoll per iuramentum perpetuum •104 Numeri indicant volumkn d columnam I « 1917-1941; Il — 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 INCARDINATIO INDULGENTIAE INDEX ANALYTICUS LEGUM praestitum 1 1394; sacerdotis egressi c Societate vitae communis sine votis I 1494; modus componendi re­ gimen internum Institutorum saccularium cum incardi- natione dioecesi 11 3120. Incarnatio Domini: errores IV 6240. Incepta dioecesana pro Missionibus IV 5480. Inchoatio Missae in nocte Nativitatis Domini: hora 1 832; Cone. Vat. II: dies III 4252; disceptationis super virtutibus in causis Servorum Dei 111 4767; v. etiam vocem Initium. Incidens festum pro graeco-ruthenis I 1177. Incidentalis sententia in causa nullitatis I 513. Incommodum quoad mitigandum ieiunium eucharisticum 11 3132; grave in deserendis uxoribus polygami cathecumeni IV 6163. Inconsummatio matrimonii v. Causae de rato et non consummato, Consummatio matrimonii. Incrementum demographicum et limitatio natalitatis: quaestio moralis III 5046. Incursio aëria: indulgentiae concessae piam invo­ cationem recitantibus II 2152; mitigatio iciunii eucha­ ristici II 2177; bellica: custodia et protectio Eucharistiae II 2212; in excommunicationem Sedi Ap. reservatam II 2882; in impedimentum criminis III 3943. Incussio metus et nullitas matrimonii IV 5908. Index digitus manus sinistrae I 1664; ablutio in Missa post Communionem II 2397. Index dierum quibus inest obligatio Missae pro populo I 1187, III 4129; Facultatum Ordinariorum locorum. Legatorum Romani Pontificis, Ordinariorum Castrensium v. Facultates, Castrensis iurisdictio; fe­ storum v. Festum; generalis vol. VII seu Appendicis II operis «Decreta authentica Congr. S. Rituum I 859; — indulgentiarum et privilegiorum Operis Ap. in Hi­ bernia II 2442; librorum prohibitorum: Instructio II 2171 ; non habet amplius vim legis III 4990; abrogantur cano­ nes circa libros prohibitos et contra violatores legum III 5054; v. Damnatio operum, librorum, publicationum periodicarum; taxarunt in funeribus I 865; proventuum Advocatorum v. Advocatus, Proventus. India: festa de praecepto stabiliuntur I 372; dispen­ satio a lege ieiunii et abstinentiae I 309; iuramentum super ritibus malabaricis a missionariis non praestandum I 1958; erigitur Intemuntiatura Ap. II 2504, a qua seiungitur paeninsula Malacensis II 3789; versio Ri­ tualis Romani in linguam vernaculam II 2604; facultas data episcopis celebrandi Pontificalia sine ministris, permittendi omissionem lectionis Prophetiarum et Pas­ sionis II 2882; dispensatio a ieiunio eucharistico II 2889; facultas catechumenis baptizandis retinendi compartem quacum vivunt, omissis interpellationibus pri­ mae uxoris, conceditur II 3030, 3031, suspenditur III 3958, restituitur 111 4122; indulta liturgica Provinciae Agraënsis II 3820; Studium Theologicum Seminarii Alwayensis affiliatur Facultati Theologicae Univ. La­ teranensis III 3974; aptationes genio et culturae in Liturgiam introducendae approbantur IV 5518. Indictio Anni Mariani primo exeunte saeculo a de­ finitione dogmatica Imm. Conceptionis B.M.V. II 3184; Concilii Vat. II, III 4244, periodi alterius III 4375, tertiae III 4504, quartae III 4621; congressuum de religione pro scholis I 694, de renovatione vitae reli­ giosae II 3475; lubilaei Anni Sancti 1925 I 694, extra ordinem 1929 I 999, extra ordinem Redemptionis I 1437, Anni Sancti 1950 II 2598, extraordinarii 1966 post Cone. Vat. II clausum III 4804; Synodi primae dioecesis Romanae III 4016; Visitationis pastoralis Ap. Urbis III 5103. Indigena ars, clerus v. Ars, Clerus indigena... Indigentia materialis cleri : media eam sublevandi I 216, II 3399, III 4718; v. Egestas, Necessitas. Indoles apparitionum B.M.V. v. Apparitiones; cul­ turae laponiae cui aptatur Ordo Missae IV 5683; — paupertatis franciscanae II 3270; precum eucharisticarum III 5382; Synodi Episcoporum IV 6329. Indolorus partus: alloc, pontificia II 3443. Indonesia: erigitur Delegatio Ap. II 2425, Internuntiatura II 2738, Hierarchia Episcoporum III 4141, Nuntiatura Apostolica III 4803. Indosinensis: erigitur Delegatio Ap. I 753, a qua seiungitur Delegatio Ap. Thailandcnsis II 3730, et Laosiensis III 4472; appellatur deinde «Vietnamensis et Cambogiensis» III 4496. Indulgentiae: de attribuenda Paenitentiariae Ap. concessio indulgentiarum 1 37; quoad fideles ritus orientalis I 79; modus quo mutilati possunt eas lucrari I 92; adnexae festis quae transferuntur I 367; non applicandae statuis, imaginibus obiectisque ex materia fragili confectis I 607 ; alumni scholarum seraphicarum adquirere possunt in proprio sacello indulgentias ec­ clesiis Ordinis concessas I 760, 969; collectio precum piorumque operum quibus adnexae sunt indulgentiae I 1027; declaratio circa indulgentias «toties quoties» Crucifixis adnexas I 1087, et «toties quoties» pro qui­ bus requiritur visitatio alicuius ecclesiae I 1185; Episco­ pi possunt eas concedere Ecclesiis et religiosis exemptis I 1202; facultates adnectendi indulgentias operibus aut devotionis obiectis ab una Paenitentiaria Ap. in po­ sterum concedendae I 1462; dubium de indulgentiis iaculatoriarum precum I 1516; cessio ob additionem, interpolationem etc. I 1592; adquisitio cum preces ope megaphonii audiuntur 1 1620; orientales adire debent Paenitentiariam Ap. pro indulgentiis I 1633; nova collectio indulgentiarum editur I 1844; confessarii pos­ sunt commutare visitationem ecclesiae I 1950; facultas audiendi confessiones, quatenus conditio ad indulgen­ tias applicandas obiectis religiosis II 2116; augentur facultates eas concedendi II 2135; indulgentiae pro orientalibus II 2208, et lingua ab iis adhibenda II 2391 ; decretum de precibus et piis operibus indulgentiis di­ tatis, nova collectione seu «Enchiridion» editis II 2729; «Enchiridion indulgentiarum» denuo editur II 3011 ; ad indulgentiam plenariam praeter orationem ad men­ tem Romani Pontificis, alia addenda est oratio in Visi­ tatione ecclesiae II 3277; aggregatio quoad indulgen­ tias Ordini F.M. Conv. III 4234; sacerdotes qui obiccta pietatis rite benedicunt, adnectere possunt indulgentias nunc vigentes III 4654; Const. Ap. «Indulgentiarum doctrina» qua sacrarum indulgentiarum recognitio promulgatur III 5083; normae pro diebus particulari­ bus proponendis quibus Dioeceses ct Instituta perfectio­ nis indulgentiam plenariam annectere volunt III 5282; novum «Enchiridion indulgentiarum» editur et normae referuntur circa indulgentiarum disciplinam III 5393; — Anni Sancti seu lubilaei v. Indulgentiae lubilaei; jubi­ laris Compostellani v. Indulgentiae lubilaei Compostellani; Mariani: conditiones II 3237; Lapurdensis I 3775; — Apostolicae: dubium circa indulgentias vulgo «apostolicas» I 366; concessae a Pio XI I 424, dubium circa eas I 475, a Pio XII I 1911, a loannc XXIll II 3870, a Paulo VI III 4375; — Archiconfraternitatis Doctrinae Christianae in ec­ clesia S. Mariae de Planctu in Urbe et Confratemitatum eidem aggregatarum I 1947; — Benedictionis Ap. seu Papalis ope radiophonii transmissae 1 1380; — Confraternitatis Ssmi Rosarii B.M.V.: summarium II 3121; — Congregationum Marianarum: Summarium II 2510; supplementum II 2588; — Congressum eucha- I = 1917-1941; II — 1942-1958; III = 1959-1968; IV =■ 1969-1972 Numeri indicant volumes et columsam 105* INDULGENTIAE LEGES ECCLESIAE INFIDELES risticorum I 656; — consecrationis altaris concedutur ab tudo mutandi mysterium quolibet anno non impedit acquisitionem III 4264; Episcopo delegante et promulgatur ab Episcopo dele­ — salutationis angelicae iuxta textum ab orientalibus gato I 1350; — consecrationis familiarum Cordi Iesu seu adhibitum II 2241; - Scapularis O.C.D.: lana substi­ inthronizationis I 108; — coronae V· Indulgentiae Rosa­ tui potest ab alia materia II 2565; — «Stationum» 1 rii; — Crucifixis adnexa I 1087; in articulo mortis II 1384, 1453; illae Romae extenduntur ad certas ecclesias 2141; ex materia plastica confectis III 3935; — diei mediolanenses I 1410; — tactus virgae pacnitentialis nationalis vocationum ecclesiasticarum: summarium augentur II 2135; — Tertii Ordinis saecularis S. FranIII 4254, ct omnium fidelium defunctorum: plenaria cisci: lucrandae a Moderatoribus 1 365; facultas con­ «toties quoties» die 2 nov. vel Dominica sequenti cessa circa Absolutionem generalem III 4350; lucranda I 1909; — Viae Crucis ab infirmis lucrandae 1 1243, vel in — Expositionis Ssmi Sacramenti: modus peculiaris quibusdam adiunctis impedientibus I 1515; dubia de expositionis absque amissione indulgentiarum I 1403; exercitio Viae Crucis II 2329; requisita ad valide pera­ durante Hebdomada Sancta I 1720; — festi translati I gendam indulgentiarum adquisitionem II 3291; — visi­ 1836, I 1909; — jaculatoriarum precum I 1516; — invo­ tationis sic dictae «septem ecclesiarum» I 1604, et cationis tempore incursionum aeriarum 11 2152; «septem altarium» I 1639. — Jubilaei: vertente anno 1925 suspenduntur I 699; «Indulgentiarum doctrina»: Const. Ap. de recogni­ concessae omnibus I 694; monialibus aliisque impe­ tione indulgentiarum III 5083. dimento detentis I 708; conditiones ad lucrandas I 710; Indulta v. Facultates, Indulgentia, Privilegia. dispensatio a visitatione quatuor Basilicarum I 728; Indultum prorogandi Capitulum generale I 486; commutatio conditionum cum peregrinis 1 732; du­ formula illud concedendi circa dispensationes matri­ bium circa confessionem I 736; pro impeditis adeundi moniales I 497; altaris portatilis, privilégiât! v. Altare Urbem ob laborem vel difficultatem discedendi a do­ portatile» privilegiatum; Bullae Cruciatae v. Bulla Cru­ mo I 745; vertente lubilaeo Redemptionis anni 1933ciata; Caprara v. Caprara; celebrandi Missam sine mini­ 1934 suspenduntur I 1442; concessae omnibus I 1437; monialibus aliisque impedimento detentis I 1448; con­ stro II 2638; v. Celebratio Missae; circa ieiunium com­ ditiones ad lucrandas I 1456; extensio ad orbem catho­ mune et eucharisticum v. Abstinentia, Ieiunium; circa causas matrimoniales in Sinis I 1017, extenditur ad Viet­ licum I 1530; formula precum ab orientalibus adhi­ nam III 5190; circa Ordines sacros: concedendi litteras benda ad lubilaeum Redemptionis lucrandum 1 1528; dimissorias alumnis Societatum in communi viventium vertente anno 1950 suspenduntur II 2605; concessae sine votis I 733; v. Litterae; — exclaustralionis religiosi omnibus II 2598; monialibus aliisque impedimento detentis II 2610; conditiones II 2630; extraordinarii durante servitio militari I 1915; — liturgiea varia: celebrandi festum B.M.V. Omnium post clausum Cone. Vat. II; concessio III 4804, con­ ditiones III 4913, 4925; — Jubilaei Compostellani II Gratiarum Mediatricis I 1353; adhibendi Rituale Ro­ manum in lingua vernacula II 2131 ; celebrandi Missam 2239; aliud summarium II 3340; Anni Mariani II 3237, a sacerdote caecutiente, accommodatis rubricis I 350, II Lapurdensis II 3775; — Litaniae Lauretanae I 223; — Officii Divini coram Ssmo Sacramento recitati: 2139, 3806, III 4180; asservandae Eucharistiae v. Asservatio Eucharistiae; provinciae ecclesiasticae Agraensis in indulgentia plenaria 1 1192, extenditur ad moniales India II3820; concessa percurrente anno quinquagesimo aliasque pias mulieres in communi viventes I 1201, ad a B.M.V. de Fatima incepta veneratione III 5105; condi­ alias personas I 1429; decretum de indulgentiis per recitationem Divini Officii coram Ssmo Sacramento tiones pro usu indulti distribuendi Communionem in lucrandis I 1467; extenditur ad omnes clericos, novitios manu IV 5700; — oratorii privati pro sacerdotibus et studentes Institutorum perfectionis I 1815; conces­ Operi a Propagatione fidei adseitis I 653; pro fidelibus sae recitationi Officii Divini I 1836; — Operis Apostolici II 2638; v. Oratorium. Hiberniae II 2442, cum indice summario earum II 2442; — reductionis sacerdotum ad statum laicalem: acce­ — osculationis anuli nuptialis singulatim vel una simul ptatio ex parte oratoris II 3291; cum dispensatione III 3983; — pii exercitii per mensem peragendi I 2052; caelibatus IV 5964, 5966, 6288; v. Caelibatus; — saecularizationis pro religiosis: clericis Ordinum — Portiunculae: normae pro concedenda et lucranda 1 701 ; conditiones I 980; dubia solvuntur I 1150; condi­ Maiorum I 616; pro iisdem ad experimentum I 617; tiones in ecclesia S. Mariae Angelorum apud Asisium 1 pro iisdem non ordinatis in sacris I 617; pro moniali­ 1633; novum decretum I 1916; confessarii possunt bus I 617; pro religiosis a votis simplicibus perpetuis I commutare visitationem ecclesiae I 1950; — Religio­ 617; pro sororibus a votis simplicibus perpetuis I 617; sorum: summarium Ordinis Eremitarum S. Augustini I pro fugitivis I 618; nova formula post Codicem I 980; 721; candidati adquirere possunt in proprio sacello acceptatio implicita 1 2886, oralis 11 2938; formula indulgentias ecclesiis Instituti concessas I 760, 969; pro religiosis non sacerdotibus votorum simplicium — Rosarii, Coronae prccatoriae, etc: potestas eas perpetuorum II 3240; v. Rescriptum, Saecularizatio. adnectendi 1 222; mos addendi quaedam verba saluta­ Inductio in peccatum complicitatis I 1591. tioni angelicae 1 328; plenaria illud recitantibus coram Industria: valor laboris humani III 5352. Ssmo Sacramento 1 896, conditiones 1 937; in qui­ Inefficentia Ordinationis sacrae a quodam Episco­ busdam adiunctis impedientibus lucrandae 1 1515; po acatholico collatae 111 3936. adquisitio cum quis utitur corona ad modum anuli Infantes apud colonias aestivas: facultates ll 2427; confecta I 1981; coronae e funibus confectae re­ in periculo mortis: administratio Confirmationis a mi­ cipere possunt indulgentias Rosario adnexas ll 2502; nistro extraordinario ll 2523, 2728; v. Pueri. adquisitio cum Rosarium recitatur radiophonice vel Infideles gentes: assistentia matrimonio a Mis­ sionary munere Officialis civilis fungente I 86; modus alio simili modo ll 3036; summarium Confraternitatis S. Rosarii II 3121; intercalatio orationis Fatipraestandi cautiones a muliere infideli I 110; propa­ mae inter decadas sine iactura indulgentiarum ll 3451 ; gatio fidei per orbem terrarum 1 239; forma matri­ requiritur meditatio mysteriorum quae usu recepta sunt monii I 246; dc baptismo conferendo filiis infidelium in quim sufficiant aliae veritates fidei Ill 4020; insolitae familiam paganam postea redeuntibus I 1166, 1461; quibusdam coronis Rosarii tributae III 4254; consuemotus et Instituta missionalia fovenda in dioecesibus Vomeri indicant volumen d columnxm I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-197» INFIDELES INDEX ANALYTICUS LEGUM ad cas cvangclizandas 11 2867; dc affinitate in infideli­ tate contracta qua impedimento pro matrimonio II 3584; interpellatio primae uxoris infidelis adulti bapti­ zati 111 3958, 4122, 4617; solvitur in favorem fidei eorum matrimonium absque neutrius praevia conver­ sione 111 3968, 3970, 4387; matrimonium in infidelitate contractum non subest Privilegio Paulino post adul­ terium partis catholicae III 5034; missiones v. Missiones. Infimiarius: S. loannes dc Deo ct S. Camillus de Lelis declarantur Patroni I 1191; mitigatur pro cis ieiunium eucharisticum II 2215, 2405, 2890. Infirmitas: causa absentiae religiosorum a domo II 2126; dc quibusdam falsis doctrinis circa curationem psychoncurosorum II 3580; causa pro monialibus egre­ diendi e clausura monasterii II 3867, et excludendi reli­ giosos a Professione perpetua IV 5943. Infirmus; Communio sacramentalis: utrum peragi possit Confessio, et Communio sacramentalis recipi a fidelibus quoties infirmis administratur I 923; delatio privata Communionis I 924; de Communione plurium infirmorum I 1002; administratio horis postmeridianis III 4234; — cura pastoralis: Ordo et normae practicae IV 6336; — causa egrediendi e clausura monialium: facultas II 3867; non emittendi professionem perpe­ tuam apud religiosos IV 5943; mitigandi pro eis ieiu­ nium eucharisticum: modus computandi mensem pro ieiunio eucharistico infirmorum I 915; pro degentibus in nosocomiis II 2215, 2330, 2596; — oleum infirmorum: Missa dicenda ab Episcopo qui olea sacra extra feriam V in Cena Domini conficit, et ritus servandus a sacerdote Oleum infirmorum confe­ cturo III 4120; sacerdotes possunt illud secum deferre III 4654; Ordo recognitus benedicendi Oleum cate­ chumenorum et infirmorum IV 5935; —Pia Unio Apostolatus infirmorum in Primariam evehitur I 1573; — sacerdos: mitigatur pro eo ieiunium eucharisti­ cum 12405; Instructio circa Missae celebrationem eidem infirmo vel caecutienti ex induito concessam I 350, II 2139, 3806, III 4180; — servitium eis, praesertim viris, praestandum a religiosis feminis: normae I 1997; — Via Crucis: indulgentiae ab eis lucrandae I 1243; — Unctio infirmorum: Ordo lampadis approbatur pro coptis I 1492; conceditur ad experimentum cele­ bratio communis Unctionis infirmorum IV 5887; Const. Ap. de Sacramento Unctionis infirmorum IV 6331; Ordo Unctionis infirmorum eorumque pastoralis cura cum Normis in praxi servandis IV 6336. Inflictio poenarum canonicarum sacerdotibus qui publice dissenserunt a doctrina exposita in Encyclica «Humanae vitae» IV 6051. Influxus societatum Christianorum operariorum in ordinem socialem II 2270. Informationes circa promovendos ad Episcopatum: secretum servandum I 56; circa clericos e militia re­ deuntes I 151; Officium constituitur penes Secretariam Status Romani Pontificis durante bello II 2109, 2121. Informativus processus in causis Servorum Dei I 1341; facultas peragendi modo xérographie© exemplar transumpti processus III 4532. Infra hebdomadam: binatio Missae II 2494, 2522; usus lintei seu antimensii a latinis II 3291. Infusio aquae in calice pro Ordinatione sacra: quantitas I 1383. Ingressus in Ecclesiam: interdictum impositum III 4160; — in clausuram papalem monialium ad exercitia spiritualia peragenda a sororibus externis I 1874; ad funera peragenda II 3010; facultas data Magistro Generali O.P. III 5061 ; uxorum Praesidum singulorum statuum Foederatorum cum comitatu in regularium INSCRIPTIO virorum clausuram II 3029; — in monasteria Carmeli­ tarum Discalceatarum: normae pro Sororibus professis ingredi optantibus IV 6054; — in novitiatum eorum qui sectae acatholicae adhaeserunt III 4502; — in Religio­ nem: testimoniales iuratae requisitae I 236; Capitularis, et cius substitutio I 1960; — in Seminarium, eorum qui egressi sunt a Seminario vel Instituto perfectionis I 2082, II 2272, 3867, III 4350; v. etiam Admissio. Inhabili tas ad accusandam nullitatem matrimonii I 1144; v. Accusatio nullitatis; filiorum illegitimorum ad munus Superioris Maioris III 5110. Inhonestus vestiendi mos I 1149, 3299. Initiatio sodalium aliquorum in Ordinibus Sacris apud Instituta laicalia religiosorum III 4942; Christiana: Ordo noviter confectus publicatur una cum normis generalibus IV 6197. Initia Scripturae sacrae transferenda vel omittenda in Officio Divino I 1784, II 2132. Initium anni scholastici: Missa votiva sollemnis Spiritus Sancti II 2357; apud Institutum altioris lati­ nitatis III 4620; Concilii Vat. II: statuitur dies III 4252; alloc, pontificia III 4319; alterius sessionis III 4375; alloc, pontificia ΠΙ 4398; testiae periodi HI 4504; alloc, pontificia III 4534; quartae periodi ΙΠ 4621; alloc, pontificia III 4710; praescripta quaedam Cons, conci­ liaris de S. Liturgia vigere incipiunt ΠΙ 4461 ; discepta­ tionis super virtutibus ante quinquaginta annos a morte Servi Dei III 4767; effectus suspensivi recursuum ad Signaturam Ap. IV 6303; Missae in nocte Nativitatis Domini I 832; Missae conventualis apud communitates mulierum omissis precibus ad pedem altaris III 4940; — obligationis Missalis Romani, Liturgiae Horarum et calendarii IV 6105; processus Beatificationis Pii Pp. XII et loannis Pp. XXIII in Urbe instituendi III 4789; venerationis B.M.V. de Fatima III 5105. Inito matrimonio v. Celebratio. Iniuria temporum cogens sacerdotes manendi extra proprias di II 2491, et religiosos extra proprias domos II 3398; pudori est causa sufficiens dimittendi religiosum non exemptum II 2658. Innocentianae Capellaniae quattuor in Basilica Va­ ticana I 1727. Innovatio Const, pianae «Vacante Sede Apostolica» I 425; sigilli plumbei Cancelleriae Ap. I 1237; normae coronae Rosarii II 3714; ritus celebrationis Missae III 3937; iuris particularis et communis apud O.P. IV 5465; paroeciae ab auctoritate competenti IV 5588; disciplinae circa Primam Tonsuram, Ordines Minores et subdiaconatum IV 6304; v. Reformatio. Inquisitio circa promovendos ad Episcopatum I 654; de natalibus Ordinandorum I 1870; nullitatis ma­ trimonii canonici inter absentes contracti II 2654; praematrimonialis circa impedimentum consanguini­ tatis et affinitatis Π 3422. «Insciis partibus»: sanatio matrimonii III 4956. Inscriptio fidelium in albo Pont. Operis a Propaga­ tione Fidei I 921; in registre Confraternitatis Rosarii durante bello: omissio I 1936; in piis associationibus, non observatis statutis, est invalida etiam in articulo mortis facta I 2052; in albo Congregationum Maria­ narum: sanantur defectus ex omissione II 2756; — baptismi quod extra propriam paroeciam confer­ tur I 2093; v. Adnotatio; clericorum in societatem «Rota­ ry Club» I 1004, et in Universitates civiles 1 120, 343, 1347, II 2138, 2810, 2913, IV 6047; in Universitates et Athenaea Romana II 2344, 2810, 3810. IV 6047; Epi­ scoporum: omissio titulorum Nobiliorum et armorum II 2890; litterarum ad S.C. Orientalem I 1518; sacerdo­ tum Unioni Cleri pro Missionibus II 2173. I = 1917-1941; II — 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volumen rZ columnam 107· LEGES ECCLESIAE INSERTIO INSTITUTA Insertio novarum formularum in Catcchismum S. — educationis mediae: institutio tradenda in Italia I Pii X circa matrimonium I 1345, ct ieiunium euchari1178; omnia manent subiecta «Officio centrali pro sticum II 3214, III 4674; Communis unius aut plurium Scholis catholicis in Italia» penes S.C. Studiorum con­ Summorum Pontificium in Breviarium el Missale II stituto I 1385; normae servandae in Italia I 1936; 2109; elogiorum v. Elogia; orationis sub Gemente XI normae pro eorum ordinatione in Italia II 2345; prae­ paratio theologica requirenda a professoribus religio­ vulgatae inter eas pro sacerdotis opportunitate dicen­ das III 4024 ; Litaniae Pretiosissimi Sanguinis in Rituale nis, ct de iuribus Ordinarii loci nominandi magistros II III4024; nominis S. Joseph in Canonem xMissae III4326; 2508; praxis interdicitur mittendi pueros, mercede cx invocationis «pro pace» in orationem fidelium III 4956. pacto conventa, ad exequias et funera aliena III 4957; Inservientes apud tabernas et hospitia publica: ce­ — missionalia: natura iuridica Societatis Parisiensis Missionum ad exteras Gentes I 315; novum conditur lebratio Missae media nocte pro eis I 838; Missae: facultas celebrandi absque ministro I 2053; durante ex unione Seminarii SS. App. Petri ct Pauli dc Urbe itinere maritimo I 3424; pueri seu parvus clerus: usus et Collegii Mediolanensis pro missionibus exteris I 833; Instructio de propria et legitima in gubernandis gestandi chirothecas in sacris functionibus II 3234. missionibus auctoritate I 1115; tenentur instructione Insidia pudori est causa sufficiens ad dimittendum religiosum non exemptum II 2658. S.C. de Religiosis dc formatione clericali et religiosa I Insignia Episcoporum I 236, IV 5508; confraternita1492; nonnae pro Seminariis eisdem comissis I tum 1 1930; Pontificalia: usus recognitus III 5389; in 1533; elenchus quaestionum pro relatione quinquen­ nali I 1845; fovenda in singulis dioecesibus ad gentes simpliciorem formam reducta III 5390; Instructio circa vestes, titulos et insignia Cardinalium, Episco­ evangelizandas II 2867; relationes cum Pont. Operibus Missionalibus in Italia II 2883; relationes in territoriis porum ct Praelatorum ordine minorum II 3096, 3098, Missionum cum Ordinariis locorum IV 5483, et sche­ IV 5508; equestria a B.M. Virgine de Mercede nuncu­ mata contractuum IV 5700; — pia religiosis commis­ pata I 1737; Ordinum Equestrium deferenda iis qui Ci­ vitatibus praesunt III 4971. sa: relatio cum Ordinario loci et parocho II 2439; — religiosa: obligatio imbuendi sodales in doctrina Insontes: directa occisio ex mandato auctoritatis Christiana I 1113; recognitio personalitatis iuridicac ab publicae I 2022. auctoritate civili Italiae I 1156; praxis sequenda in Inspectio registrorum matrimonialium annua dion satur II 2440; litterarum religiosorum a Superio­ transitu ad jurisdictionem S.C. de Prop. Fide I 1434; indulgentiae pro recitatione Officii Divini coram Ssmo ribus II 2479. Sacramento I 1815; communicatio privilegiorum I Inspectores Episcopi duo instituuntur pro clericis 1836; facultates circa ieiunium eucharisticum v. Faexercitus francorum I 96; Capellani cum iurisdictione coltastes circa ieiunium eucharisticum, leiunium euchari­ Ordinaria pro cura exercitus Gallici in Germania versantis II 2355. sticum; admissio in Seminarium dioecesanum eorum qui egressi sunt Institutis religiosis, et in Institutum Instantiae iudicialis: modus procedendi cum causa decisa a Rota Nuntiaturae Matritensis devolvitur ad religiosum eorum qui egressi sunt Seminario dioecesano I 2019, 2082, II 2130, 3809; studia religiosorum in Sedem Ap. pro nova instantia III 3911 ; valor habilitatis ad accusandum standique in iudicio, pro Italia I 2044; sodalium institutio v. Formatio religio­ sorum, Institutio; relatio quinquennalis ab eis mit­ ceteris instantiis IV 5844; Tribunalium: secundae in­ stantiae in eadem Sede Tribunalis primae instantiae IV tenda II 2425; conditiones ad paroecia saecularia 5854; facultas constituendi alterum Tribunal primae conferenda religiosis ad nutum S. Sedis II 2439; festa propriorum Beatorum a Provinciis celebranda II 2732; et secundae instantiae in eadem dioecesi pro causis matrimonialibus IV 5963; v. Gradus Tribunalium. usus tabaci II 2859; tituli academici ad disciplinas biInstauratio Diaconatus permanentis in O.F.M. blicas trad das in scholis theologicis religiosorum II Conv. IV 6243; liturgica: normae et criteria ad recte 2957; criteria sequenda in accommodate renovanda applicandam ct prosequendam II 3218, III 4681, 4930, vita et disciplina religiosorum II 3087; Officium Par­ 5043,5196; applicatio in Italia III 5289, in Urbe III 4968, vum B.M.V. in editione nova ad eorum usum probatur 5443, IV 5685; Missalis Romani IV 5511; v. MisII 3135; exercitium artis et apostolatus cinematrographici in Italia II 3141; non probatur experientia sic sale Romanum; Officii Divini ex decreto Concilii Vat. II facta IV 5912; Ordinis liturgici Hebdomadae dicta «stage» penes sacerdotes-operarios II 3164; de Sanctae: decretum II 3412. Instructio 11 3415, editio religiosis sacerdotibus-operariis revocandis et de tali typica Ordinis 11 3420, cantus gregoriani 11 3460, licentia in posterum deneganda II 3183; celebratio declaratio circa functiones «Tridui sacri» iuxta Ordi­ anni Mariani II 3215, modo apto II 3215; transitus nem instauratum 11 3466, Ordinationes et declarationes directus alumnorum in Seminaria dioecesana non incirca Ordinem II 3584; Ordinis socialis: Enc. «Quadra­ diget beneplacito Ap. II 3293; normae quoad conven­ gesimo anno» I 1246; Ritus Benedictionis Abbatis et tus qui accommodatam renovationem respiciunt II Abbatissae IV 5916; Ritus seu Ordinis Professionis 3475; beneplacitum Ap. requiritur solum ad primam religiosae: dccrctuml V 5751, novus Ordo editur IV 5752; domum Institutorum iuris dioecesani erigendam in votorum sollemnium et clausurae papalis in monasterio novis circumscriptionibus S.C. de Prop. Fide II 3511; «Nedlans» II 2868; Vigiliae Paschalis: decretum 1 2865, schola «Mater Divinae Gratiae» pro Magistris Prae­ prorogatio II 2955, ieiunium eucharisticum servandum fectisque religiosarum constituitur Romae II 3895; II 3269, ulterior prorogatio II 3351. dependentia a SS. CC. Consistoriali et de Prop. Fide Instituta: beneficentiae O.F.M.: modus conciliandi tenentur normis Const. Ap. «Sedes Sapientiae» II 3725; bona stabilia et eorum reditus cum indole paupertatis usus instrumentorum radiophonicorum et televisificofranciscanae II 3270; — clericalia seu pro commoratio­ rum II 3726; opera a Teilhard de Chardin scripta ne clericorum in Roma I 744, II 2344, 2810, 3810, IV auferri iubentur ab eorum bibliothecis II 3783, 4292; alloc, pontificia Congressui religiosorum de materia 6047; v. Commorantes Sacerdotes et clerici; — ecclesia­ perfectionis ct de modo eam obtinendi II 3800; alloc, stica: restitutio operum artis et documentorum ad ea olim pertinentium II 2390; condendum in Urbe ad pontificia ad Moderatores generales de principiis et criteriis sequendis in renovatione vitae religiosae 11 altiora sacerdotum studia II 2490; •108 X umeri indicant volumen et columnam I = 1917-1941; ll = 1942-1958; HI = 1959-1968; IV » 1969-1972 INSTITUTA INDEX ANALYTICUS LÈGUM 3813; Epist. Ap. ad Congressum Lusitanum religio­ sorum Π 3823; facultas datur religiosis saccularizatis exercendi officium confcssarii in domibus religiosarum 111 4301; Cardinalis Protector non amplius nominan­ dus III 4490; alloc, pontificia ad Moderatores de valore vitae religiosae in praesentium temporum adiunctis III 4492; interpretatio popularis «Propriorum» textuum liturgicorum 111 4498; Rescriptum «Cum admotae» quo facultates conceduntur Supremis Moderatoribus Ill 4559; decretum Cone. Vat. II «Perfectae caritatis» dc renovatione vitae religiosae III 4741, cum normis exsecutoriis III 5011; initiatio aliquorum sodalium in Ordinibus sacris apud Instituta laicalia religiosorum III 4942; collaborate cum aliis institutionibus quae apostolatum fovent in singulis regionibus III 4961 ; condi­ tiones quibus conceditur Unio cxstinctiva Institutorum feminarum III 5102; studia clericalia peragi possunt etiam penes Facultates et scholas theologicas alius Instituti vel pluribus communes III 5170; facultates speciales conceduntur Institutis religiosis mulierum III 5250; dies quibus annectere volunt indulgentiam ple­ nariam II 5282; criteria et pericula accommodatae re­ novationis: alloc, pontificia III 5315; ea quae Ecclesia ab Institutis vitae contemplativae expectat hodie IV 5505; Instructio «Renovationis causam» IV 5455, ex­ tenditur ad Instituta quae dependent a S.C. de Prop. Fide IV 5492; de ratione qua sodales laici regimen Institutorum clericalium participare possunt IV 5690; decretum quo nonnullae facultates conceduntur et ca­ nones suspenduntur vel mutantur de Institutis religiosis latinis IV 5832, et orientalibus IV 6290; applicatio experimentorum et valor Regulae IV 5862; documenta ad erigendam Congregationem iuris dioecesani IV 5955; adhortatio Ap. «Evangelica testificatio» de vitae religiosae renovatione IV 6109; exhibere debent S.C. de Religiosis elenchum facultatum quibus gaudent circa reductionem, vel mutationem onerum Missarum IV 6212; criteria et nonnae circa habitum religiosum, praesertim mulierum IV 6242; — religiosa missionalia: relationes cum Pont. Opere a Propagatione Fidei I 955; normae pro seminariis eiisdem commissis I 1533; instructio pro religiosis mu lieribus ad tuendam puerorum matrumque vitam in missionibus I 1711; normae de regimine Congrega­ tionum Sororum I 1809; elenchus quaestionum pro relatione quinquennali I 1845; subiicitur Institutum Sororum Congregationi de Prop. Fide II 2151; — Saecularia: Const. Ap. «Provida Mater» de Insti­ tutis saecularibus perfectionis Christianae adquirendae et de lege peculiari ipsorum II 2398; Commissio peri­ torum constituitur pro iisdem II 2411; relatio quin­ quennalis ab eis mittenda II 2425; secretum servandum ab Ordinariis circa eorum exsistentiam et apostolatum in dioecesi II 2430; normae servandae ab Ordinariis locorum in eorum erectione canonica II 2488; Motu pr. «Primo feliciter» de eorum laude et confirmatione II 2495; Instr. «Cum Sanctissimus» de iisdem Institutis saecularibus II 2497; natura et obligatio vinculorum II 2597 ; Congressus ex universo orbe delegatorum Romae habitus: Epist. et alloc, pontificia II 2813, 2835; modus componendi regimen internum cum incardinatione dioecesi et subiectioni Ordinario loci II 3120, et cum huius auctoritate in proprios clericos II 3120; transitus associationum fidelium in Instituta saecularia sub de­ pendentia S.C. de Religiosis II 3538 ; Societas «Leunis» in Institutum saeculare non erigenda II 3876; Instructio de candidatis sedulo diligendis et instituendis II 4144; Communio sub utraque specie conceditur in die eorum consecrationis propriae ΠΙ 4688; alloc, pontificia de INSTITUTIO eorum consecratione rationeque propria in Ecclesia IV 5887; de eorum natura notisque propriis IV 6221; de eorum saecularitate consecrata et consecratione saecu­ lari IV 6310; — Saecularia singula: Institutionis Teresianae: appro­ batio definitiva II 2909; Missionariae Regalitatis D.N.I.C.: decretum laudis II 2506, natura promissio­ num paupertatis et obedientiae II 2597; «Opus Debt: decretum erectionis dioecesanae II 2231, documenta quae exhibere debet Ordinariis locorum II 2619, con­ sensus Ordinarii loci ad centrum non autonomum constituendum II 2623; Presbyteri «du Prado» aggregatur O.F.M. Conv. in spiritualibus III 4234; Societatis S. Pauli: decretum laudis II 2760. Institutio Academicarum, Commissionis, Institu­ torum, etc. v. Erectio; canonica officiorum et beneficio­ rum: decretum II 2760; corporalis seu possessio bene­ ficiorum dispensatur in Polonia II 3366; catechetica impensius curanda et provehenda I 840, 1113, 1597, III 4381; cleri indigeni v. Clerus authoctonus; cleri orientalis, clericalis et religiosa, in territoriis patriarchalibus I 1950; clericalis v. Clericalis institutio; communista puerorum puellarumque II 2765; contionum quo­ tannis habendarum in Basilica Liberiana III 4929; — Diaconatus permanentis v. Diaconatus; divina mu­ neris et potestatis in Episcopis magisterii II 3273, sa­ cerdotii et regiminis II 3320; doctrinae Christianae in orbe ordinanda I 594; S. Carolus Borromaeus et S. Robertus Bellarmino constituuntur Patroni I 1385; in Institutis religiosis I 1113 ; festorum v. Festum; gradus honorifici novi seu Torques aureus, in Ordine Piano II 3807; v. Gradus; lectorum, acolythorum: ritus in editione typica IV 6334; — missionariorum: abiicienda rerum saecularium cu­ ra I 266; de sensu et natura vocationis missionariae deque speciali institutione eorum qui ad gentes evangelizandas praeparantur IV 5824; novitiorum ritus ale­ xandrin! temporaria in ritu latino II 3100; v. Novitiatus; — processus Beatificationis Pii Pp. XII et loannis Pp. XXIII in Urbe II 4789; prolis v. Educatio prolis; — religiosa in scholis publicis: in Italia I 314; puero­ rum et adolescentium I 698; in scholis mediis I 714, 1178, et publicis I 842; modestia Christiana in vestibus puellarum quae apud religiosas formantur I 964; con­ stituitur Officium centrale pro scholis catholicis in Italia I 1385; Patroni dantur S. Carolus Borromaeus ct S. Robertus Bellarmino I 1385; normae pro scholis ape­ riendis vel cursibus instituendis II 2355; religiosae fe­ minae recte instituendae ad munus educandae iuventutis II 2913, sicut etiam religiosi viri II 3264; Institu­ tum «Regina Mundi» ad mulieres pias apostolatui dicatas recte instituendas in disciplinis sacris II 3394; Instr, de iuvenum utriusque sexus promiscua institu­ tione in scholis II 3797; Institutum «Sedes Sapientiae» constituitur sub auspiciis S.C. de Religiosis III 4498; institutio magistrorum Civitatis Saravicae in disciplinis religiosis IV 5679, 5831; v. Educatio; — religiosorum v. Formatio religiosorum; subsidii pro sacerdotibus invalidis vel in necessitate constitutis 12075. Institutio generalis Liturgiae Horarum: divulgatur ante editionem typicam IV 5977; latina editio declara­ tur typica et evulgatur IV 6023; decretum et textus Constitutionis IV 6023; — Missalis Romani: Ordo Missae et Institutio IV 5514; declaratio circa eius valorem doctrinalem IV 5684; Responsa ad proposita dubia IV 5624, 5671, 5956, 5745, 5794, 5856; textus Institutionis promulgatur IV 5761 ; variationes in Institutionem generalem indu­ cendae IV 6353. I = 1917-1941: Π = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volumes et columsxm 109· LÉGÉS ÉCCLESIAÊ INSTITUTORES INSTRUCTIO Institutores puerorum: S. Joannes Baptista de Ia - «Regina Mundi» scientiarum sacrarum in Urbe ad religiosas aliasque mulieres apostolatui dicatas in Salle declaratur Patronus II 2754. sacris disciplinis instituendas II 3394, Motu pr. erectio­ Institutum: Amhrosianum Musicae Sacrae erigitur nis et approbationis II 3455 statuta II 3457, normae I 1956; — Angelicum V. Angelicum, Athenaeum Angeli­ quae moderantur aggregationes ad ipsum II 3592, ag­ cum: — Anselmianum v. Athenaeum Anselmianum; gregatur schola iMatritensis «Regina virginum» III — Apostolorum Amoris infiniti («Institut des Apôtres de 3970, quae ab eo deinde seiungitur III 4921 ; — «Regina 1*Amour infini») declaratur solutum ac vetitum II 2864, virginum» Matritense aggregatur Instituto Romano «Re­ 2892; — Archeologiae Christianae: erectio I 795, nor­ gina Mundi» III 3970, seiungitur ct propria autonomia mae 1799; — Biblicum: unio cum Pont. Instituto Orien­ donatur III 4921, nova Statuta approbantur III 5223; tali I 495, et Athenaeo Gregoriano I 965; sedes am­ — S. Eugenii pro novellis sacerdotibus constituitur II pliatur II 3273; 2592; — «Sacro Cuore» pro studiis Sororum in Italia fo­ — Canonisticum Facultatis Theologiae Monacensis; vendum I 1143; — «Schola Servitii socialis» apud Augu­ facultas conferendi gradus academicos II 2597, Statu­ stam Taurinorum II 3452; — Scientiarum atque Lit­ ta II 2616, nova approbatio Statutorum II 2627, erectio terarum S. Clarae in civitate Neapolitana, ad parandos et approbatio definitiva II 3270; — caritatis Religio­ magistros pro scholis internis religiosorum: opportu­ nisque Operibus tutandis in Civitate Vaticana: erectio nitas illud constituendi II 2939, approbatur II 3055, II 2131, regimen II 2237; — catecheticum «Lumen vi­ definitiva approbatio III 3976, titulo «Pontificii» de­ tae» affiliatur Univ. Gregorianae ΙΠ 4408; — catechicoratur III 4174; — Scientiarum socialium erigitur in sticae et scientiarum sacrarum S. Pii X Fratribus Scho­ Facultate Philosophica Univ. Gregorianae cum iure larum Christianarum concreditum approbatur cum conferendi gradus II 3397, et in Athenaeo Angelicum Statutis propriis III 4030. et includitur in Facultatem II 3419; — «Sedes Sapientiae» constituitur sub auspiciis Theologiae Univ. Salmanticensis cum iure conferendi S.C. de Religiosis III 4498; — Spiritualitatis O.C.D. in gradus academicos III 4663; — de scientiis paedagogicis Urbe approbatur III 3963, alumnis externis aperitur penes Facultatem Philosophicam Athenaei Salesiani III 3934, Statuta approbantur III 4451, erectio canonica erigitur cum iure gradus conferendi II 3514; eiusdem III 4533; — Superius Theologiae in Seminario — Filiarum Caritatis subiicitur Superiori Generali Tananarivensi aggregatur Facultati Theologicae Nea­ Congregationis Missionis, exemptum ab Ordinariis locorum II 2383; — «Formula Instituti»: decreta Con­ politanae III 4024; — Theologia Moralis seu Academia Alfonsiana ap­ gregationis generalis S.I. circa paupertatem quae vi­ probatur II 3597, ut Schola interna publica II 3597, dentur recedere a formula, approbantur a Summo inseritur Univ. Lateranensi III 4097; — Universitarium Pontifice III 4985; — «Fratres a Caritate» seu Fratri Magisterii a «Sancta Familia» in civitate Asmara eri­ Bigi, associatur Provinciae Neapolitanae O.F.M. III gitur III 4099; — Veronense Filiorum Cordis lesu in 5251; — «lesus Magister» pro alumnis Institutorum laicorum in urbe erigitur II 3719, Statuta III 4676; duas Congregationes separatur I 597. Instructio Christiana v. Educatio, Institutio; Fratres — internationale catholicum: Directorium respiciens Instructionis Christianae a S. Gabriele: decretum de nonnas quibus ea definiuntur IV 6187; eius Fundatore II 2418; cathecumenorum per varios — Latinitatis altioris conditur in Urbe III 4472; ini­ gradus usque ad baptismum III 4273; processus super tium cursuum et alumni in illud mittendi III 4620; rato et non consummato I 1623, II 3155, 3722, IV 5916, — Legumlatorum seu Deputatorum Parlamenti : crisis 6248; nullitatis matrimonii I 1739, solvuntur dubia I et media renovandi institutum IV 6313; - Liturgicum 1888; super causis historicis Servorum Dei I 1909. Anselmianum III 4218; Instructio: «Quam ingens» I 1203 extenditur ad — «Mariologiae» in Facultate Theologica «Maria­ clericos subiectos S.C. de Prop. Fide I 2042; «Quantum num» erigitur III 4027, cum facultate conferendi doreligiones» I 1355 extenditur ad religiosos qui pendent ctoratum III 4661; — Missionale scientificum erigitur a S.C. de Prop. Fide I 2052; «De Ssma Eucharistia penes Athenaeum Urbanianum cum iure conferendi sedulo custodienda» I 1882, studiosius servanda I 2046; gradus I 1511, Statuta I 1646, 1656; — Monialium: «Sacrosanctum» de investigationibus praematrimoniaConst. «Sponsa Christi» de sacro monialium institutum libus I 2064, compendium actorum a parocho confi­ promovendo et de Statutis generalibus monialium II ciendorum II 2154, et interpretatio II 3339; Commis­ 2815, recte fovendum ac evolvendum ll 2878, 3012; sionis Biblicae de titulis academicis ad disciplinas bi— Musicae Sacrae: instituitur I 509; magisterium blicas tradendas II 2907, applicatur pro scholis religio­ conferendum 1 1718, de alumnis adlcctis eidem mit­ sorum I 2957; S. Officii dc nova disciplina ieiumi tendis II 2886, eidem affiliatur Facultas Musicae Univ. Chicagicnsis «De Paul» II 3716, Epist. Ap. de musica eucharistici II 3127, interpretatur II 3134; de musica sacra praesertim in Missionibus, Praesidi data III 4238; sacra II 3838, dubia soluta II 3877, III 3961; «In­ — Oecumenicum Barense IV 6072; — Ordinis S. Hie­ ter oecumenici» ad exsecutionem Const. Cone. Vat. ronymi Congr. B. Petri de Pisis supprimitur 1 1439; II de S. Liturgia III 4430, ordinandam III 4540, cantus — Orientale pro studiis rerum orientalium provehendis Missalis Romani ab Instructione praescripti eduntur 1 91, facultas conferendi Lauream l 329, unio cum III 4620, et cire?, eam solvuntur plura proposita dubia Instituto Biblico I 495, ct Athenaeo Gregoriano I 965, III 4669, 4685, 4698, 4764, 5049, 5065; Instr, altera facultas conferendi gradus academicos in iure cano­ ad Const. Cone. Vat. II de S. Liturgia III 4430 exse­ nico III 4377, Facultas Iuris canonici orientalis eri­ quendam III 5150, variationes in Ordicnm Missae ab gitur IV 6134; ea inductae approbantur III 5170; de causis matrimo­ — Pastorale Matritense constituitur sub auspiciis nialibus pro Sinis I 1017, extenditur ad Vietnam III Univ. Comillensis 111 4973, erigitur Superius, tamquam 5190; Instr, circa caeremonias antenatis tribuendas III biennium spccializationis Facultati theologicae Salman5055, extenditur ad regionem Laosi anam et Camboticensi inclusum 111 5189; — Pastorale Romanum con­ gianam 111 5216; Instr, de cultu Mysterii eucharistici III ditur Il 3835; — Philosophicum in Facultate theologica 5170, solvuntur dubia III 5350; «Renovationis causam» Univ. Cath. Andcgavcnsis erigitur cum iure conferendi de institutione ad vitam religiosam ducendam IV 5455, extenditur ad Instituta a S.C. pro Gentium Evangelizagradus 11 3515; •110 Numeri indicant volumen d columnam 1 = 1917-1941; II — 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 INSTRUCTIO INDEX ANALYTICUS LEGUM tione dependentia IV 5492; «Venite seorsum» de clau­ sura monialium» IV 5597, valor declaratur IV 5701, quae cam contradicunt, suadentur ut vota solemnia derelinquant IV 5842; v. singulas materias. Instrumenta communicationis socialis: decretum Cone. Vat. II «Inter mirifica» III 4447; Pont. Consilium eisdem praepositum constituitur III 4483; Instr, pasto­ ralis ad decretum Cone. Vat. II applicandum IV 6073; alloc, pontificia de quaestionibus quae sub «communi­ catione sociali» comprehenduntur IV 6245; nuntius scripto datus die usui horum instrumentorum dicato IV 6258; — Romani Pontificis et Episcoporum ad activi­ tatem missionalem Ecclesiae absolvendam sunt Opera Missionaria Pontificia IV 6271. Instrumentum musicum dictum «Campani tubu­ lari» pro organo I 59; radiophonicum ad cantus liturgicos I 939, Il 3465, 3726; grammophonium et, in genere, phonographicum in functionibus liturgicis II 3465; — organum a mulieribus in ecclesia pulsatum 1 952; televisificum: usus in Seminariis Italiae II 3721, in Institutis perfectionis II 3726 et in domibus paroecialibus, ora­ toriis iuvenum, sedibus Actionis Catholicae aliarumque associationum 11 3809; v. singula instrumenta. Insula Cypri: Delegatio Apostolica constituitur II 2489; — Madagascaria: Hierarchia Episcoporum erigi­ tur II 3401 ; Tribunalia dioecesana unius tantum iudicis, et interdiocesana ordinantur pro omnibus causis III 3912; erigitur Delegatio Ap. III 4033 et Nuntiatura III 5095; — Melevitana v. Melitensis; — Terrae Novae: Tribunalia assignantur pro causis nullitatis matrimo­ nii II 2768. Insulae adiacentes Novae Guineae Orientalis: Hie­ rarchia constituitur ΙΠ 5053; — Mariannenses subiiciuntur Delegato Ap. in S.F.A.S. II 2350; — Maris Carabici assignantur novis Delegationibus Pontificiis II 3245, III 5416; — Oceaniae Meridionalis: Hierarchia ecclesia­ stica erigitur III 4995. Insulae Philippinae: clerici et sacerdotes ibi emi­ grantes I 171, III 5278; indultum de abstinentia et ieiunio I 235; ordinatio Tribunalium pro causis nulli­ tatis matrimonii: decretum I 2024, normae exsecuto­ riae 1 2056; nova ordinatio Tribunalium: decretum II 3577, normae exsecutoriae II 3578; erectio Vicariatus Castrensis II 2841; erigitur Nuntiatura Ap. II 2885; Conferentia Episcopalis cum Statutis approbatur II 3047; facultates et gratiae decennales II 3964, IV 5692; clerici emigrantes in Americam Septentrionalem III 4022; Collegium pro sacrorum alumnis in Urbe condi­ tur sub titulo «de nuestra Senora de Ia Paz y buen viaje» III 4221. Insulensis Episcopus: notiflcatio eidem facta circa conflictum inter operarios herosque operarum in re­ gione ortum I 1060; Dioecesis: Studium Philosophicum-theologicum Seminariorum incorporatur Facultati Theologiae Univ. Cath. Insulensis III 4057; Universitas Catholica: Facultas Theologiae III 4057. Integritas eleemosynae Missarum celebrantibus tra­ denda I 93; curriculi theologici et cursus pastoralis III 4556; textum liturgicorum in vernaculis interpretatio­ nibus TV 5671. Intentio abortus directa offendit ius naturae IV 6348; diei mundialis pro vocationibus IV 6253. «Inter cetera»: Instructio circa monialium clau­ suram papalem II 3466. «Inter mirifica»: Decr. Cone. Vat. II de instru­ mentis communicationis socialis III 4447. «Inter praeclara»: Instr, de monialium clausura maiori et minori II 2826. Inter praesentes v. Distributiones. INTERPRETATIO «Inter reliquas»: Decr. de religiosis servitio mili­ tari adstrictis: responsa I 221, 246; tenet sodales Socie­ tatum Missionum dependentium a S.C. de Prop. Fide I 1406; applicatur ad servitium prae-militare laboris publici «Arbeitsdienst» I 1816. Intercessio Servorum Dei: prudentia in publicandis gratiis qui eisdem attribuuntur IV 5867. Interdictio v. Prohibitio. Interdictum ab ingressu ecclesiae III 4160; actionis politicae clericis I 868. Interdioecesanum Tribunal v. Tribunal. Interfectus in bello: ius funerandi I 633. «Interim»: decretum de interim exsequendo I 62. Intemationalis v. voces substantivas. Intemuntiatura Apostolica erigitur: in Lethonia I 778, in Lithuania I 859, in Sinis II 2350, in Aegypto II 2432, in India II 2504, 3789, in Liberiana dicione II 2911, in «Pakistan» II 2918, in laponia II 3032, in Syria II 3134, in Iraniano imperio II 3139, in Aethiopia II 3616, in Turearum natione III 4025, in Senegalensi dicione III 4236, 4961, in Indonesia II 2738, III 4803, in Republica Arabica Unita evehitur ad Nuntiaturam Ap. III 4924, in Hollandia evehitur etiam ad Nuntiatu­ ram Ap. III 5218; v. Delegatio Ap., Legatio, Nuntiatura. Internuntius Apostolicus: facultates II 3340, III 4165, 5284; v. Delegatus Ap., Legatus, Nuntius. Internus v. voces substantivas. Interpellationes in Privilegio Paulino: quibus sub conditionibus dispensari solent I 1591, 1631, 2041, II 2421, 3827; Episcopi vi Motu pr. «Pastorale munus» dispensare possunt ab interprellationibus quae impos­ sibiles aut damnosae videntur III 4687; declaratio de interpretatione huius facultatis III 4617; necessitas interpellationum ad usum licitum et validum Privilegii Paulini III4767; usus Const. Pauli III «Altitudo» absque interpellatione primae uxoris I 1829, 1914; catechumeni baptizandi Indiae retinere possunt compartem quacum vivunt, omissis interpellationibus primae uxoris II 3030, 3031 ; haec facultas suspenditur III 3958, et iterum restituitur III 4122; solvitur dubium circa interpreta­ tionem Const. Ap. S. Pii V «Romani Pontificis» seu circa facultatem retinendi unam ex uxoribus, non interpellata uxore legitima II 3876. Interpellatio verborum et indulgentiae I 1592. Interpositio recursus contra decretum dimissionis religiosi a votis temporariis: tempus utile I 596; item ad Signaturam Apostolicam: quando incipit effectus suspensivus IV 6303. Interpres v. Commissio Interpres. Interpretatio voluntatis ultimae I 4; Bullae Cru­ ciatae pro Fratribus Minoribus in Hispania I 21; de­ creti «Cum de sacramentalibus» I 55; Codicis iuris canonici v. Commissio interpres; facultatis celebrandi domo I 231; decreti circa «Les faits de Loublande» I 288; novarum rubricarum Missalis Romani I 606; Privilegii Paulini I 838; v. PrivUegium Paulinum; verbi «ecclesiis» in Facultatibus S.C. de Prop. Fide I 1153; art. IX Concordati inter Sedem Ap. ct Romaniam I 1390; textuum biblicorum: Act. 2, 24-33, 13, 35-37, Mt. 16,26 I 1493; Const. Ap. Pauli III «Altitudo» I 1829, 1914, II 3030, 3031, 3958. Ill 4122; verbi «mis­ sionis» in art. 13 Statutonim Unionis Cleri pro Missio­ nibus I 1829; vocis «districtus» in iure particulari O.F.M. I 1830; Instr. «Provida Mater» I 1738, de causis nullitatis matrimonii I 1888; decreti circa cultum sacris Vulneribus I 2025; decreti de readmissione exalumnorum seminariorum ct Institutorum perfectionis I 2019, 2082, II 2270, 2727, 3722, 3774, 3809, 3813, III 3866; facultatis decennalis dc usu altaris portatilis 1 I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volumen et columnam IIP LEGES ECCLESIAE INTERPRETATIO 2317; Enc. «Mediator Dei» II 2523; effati «extra Ec­ clesiam nulla salus» II 2620; canonum v. Canones; Jnstr. circa novam disciplinam de ieiunio eucharistico II 3131; art. VI Concordati Hispani II 3292; num. 11 instr. «Sacrosanctum» de adnotatione baptismi II 3339; Decreti «De rubricis ad simpliciorem formam redigen­ dis» II 3395. 3406, 3409, 3418, 3451, 3464, 3512, 3568, 3615; novi Ordinis Hebdomadae Sanctae II 3463 ; decr. Cone. Vat. II de Ecclesiis orientalibus catholicis III 5064; indulti dispensandi ab usu quotidiano Scapularis et cinguli Tertii Ordinis Saecularis S. Francisci II 3729; Const. Ap. S. Pii V «Romani Pontificis» I 1829, II 3876; Instr, de musica sacra ΙΠ 3961; Codicis rubri­ carum III 4132, 4133, 4168, 4214, 4216, 4224, 4237, 4249, 4291, 4326, 4348; exceptionis dispensandi a disparitate cultus cum parte mahumetana III 4249; num. 23 Motu pr. «Pastorale munus» III 4617; decre­ torum Cone. VaL II v. Commissio interpres; falsa KO ITALIA in vigore III 5021, 5108, IV 5744, 5841; experimen­ torum contra ius commune in monialium monasteria ΠΙ 5066; in ius particulare O.P. IV 5465; in ius reli­ giosorum IV 5796; in clausuram monialium IV 5842; mutationum in Concordatum Bavaricum III 5431, IV 5472 et Renaniae-Palatinati IV 5519, 5756; recitationis communis Officii loco illius choralis in Ordines Mendi­ cantes IV 5563; causae iudicialis a Promotore Iustitiae IV 6161; causae Servorum Dei I 1354, novus modus procedendi in discutiendo dubio IV 6352; documenta quae praerequiruntur IV 6356; mutationum in Ordinem celebrationis Synodi IV 6329. «Introduction à la Bible» non suadetur II 3831. Introitus Missae: modus illum canendi II 2397. Innundatio aquarum causa alienationis donorum votivorum ΙΠ 5051. Invalidus actus v. Nullitas; sacerdos: institutio sub­ sidii in eius favorem I 2075; v. Egestas, Necessitas. Inventarium patrimonii ecclesiastici II 2650. Investigationes canonicae peragendae a parocho antequam nupturientes ad matrimonium admittat I 2064; psychoanalyticae ante Ordines sacros et Profes­ sionem religiosam III 4223; circa idoneitatem candida­ torum ad Ordines sacros III 4409; circa dogma de peccato originali III 4996. Invocationes in reparationem blasphemiarum: ad­ denda invocatio S. loseph I 370; item «Benedetta la sua gloriosa Assunzione» II 3100, ordine servato II 3139; item «Benedictus Sanguis eius pretiosissimus» III 4116; item «Benedetto lo Spirito Santo» III 4489; — piae tempore aeriarum incursionum: indulgentia plenaria II 2152; «Regina in caelum Assumpta» Litaniis Lauretanis addenda II 2801 ; «pro pace» in oratione Enc. «Populorum progressio» III 5339; Regulae S. Francisci reservata manet Sedi Ap. IV 5758; normarum dc reductione sacerdotum in statum laicalem IV 6288; normarum de pensionibus IV 6328; — popularis seu vernacula textuum liturgicorum v. Vcrsio vernacula. Interregionalis Facultas Theologica Mediolanensis erigitur IV 5693; Tribunalia: normae pro illis erigendis et ordinandis IV 5949: Interrituale Seminarium S. Ludovici in civitate Constantinopolitana: erectio I 1535» Statuta I 1536; — Tribunal secundae intantiae: erectio IV 5838. Interrogationes: judiciales, positiones seu argumen­ ta proponenda I 1034; faciendae a confessario circa VI decalogi praeceptum II 2174; in administratione baptis­ fidelium inserenda III 4956. mi II 3133; nupturientium ante matrimonium faciendae loannes Baptista Vianney constituitur Patronus a parocho II 3598; ante sacros Ordines III 4409; v. parochorum et animarum curatorum I 1051; litterae singulas materias. in primo eiusdem mortis centenario III 3939; — Papa Interruptio Missae ex parte celebrantis I 1106; no­ XXIII: indulgentiae Ap. II 3870; «Fondazione Premio vitiatus in transitu ab una in aliam domum I 1186; intemazionale della Pace Giovanni XXIII» cum Sta­ facultas Societatis lesu 111 3924; v. singulas materias. tutis III 4372; eius Beatificationis processus III 4789; Interstitia ad sacros Ordines dispensantur 1 820. — Stephanas loannes: auctor libri damnati II 2165. Interventus Promotoris iustitiae in causis nullitatis matrimonii apud Rotam Romanam I 1908; S.C. de Ipso facto v. Poena canonica. Censura. Iranianum imperium: erigitur Internuntiatura Apo­ Sacramentis in processu nullitatis matrimonii per Promotorem iustitiae accusati I 1931; religiosorum in stolica II 3139, et Nuntiatura III 4966. Iraquiana d’cio: erigitur Nuntiatura Ap. III 5045. funeribus I 2077 ; clericorum et religiosorum in specta­ Irregularitas ad Ordines ex defectu corporis: digiculis publicis 11 2851 ; catholicorum in caerimoniis quae orum causa vulneris in bello accepti I 93; ex rescis­ celebrantur in honorem antenatorum III 5055, 5216; sione integrae manus dexterae cum arteriis ob vulnus clericorum in Synodum Romanam III 4016; clericorum bellicum I 104, 136, 226; oculi sinistri I 728; digiti religiosorum et laicorum in Synodum dioccesanam III indicis manus sinistrae et mobilitatis bracchii dextri I 5380; v. Concilium, Synodum. 1664; primae partis digiti pollicis Ill 4697; — ex de­ Inthronizatio seu opus consecrandi familias Cordi lesu; indulgentiae I 108; Opus in Italia 1 122. fectu natalium filii naturalis: dispensatio III 4043; — ex Intimatio electionis in O.P. 1 279; consuetudo in delicio cum haereticis eorumque descendentibus: facul­ Ordine S. Trinitatis intimandi electo electionem post tas dispensandi I 329, 1240; — simplex e militia seu factam confirmationem 1 416; pro Canonizationibus: servitio militari I 125; decretum de clericis e militia modus ct formula I 286. redeuntibus I 151; dispensatur cum clericis qui arma Intra clausuram, Missam etc. v. voces substantivas. sponte sua durante bello susceperunt I 185; v. Bellum; Introductio causae Servorum Dei I 1354; Unionis e filiis acatholicorum descendentibus in linea paterna Cleri pro Missionibus ubicumque I 1821; novae for­ usque ad primum gradum I 485; facultates dispensandi mae cultus et devotionis I 1826; devotionis in Caput concessa confessariis Mexici I 921, Germaniae I 1890, D.N.I.C. 1 1892; vexillorum factionum politicarum in Galliae I 1941. ecclesias vel funera 11 2407; novorum rituum, caere­ Islandia: Delegatio Ap. erigitur III 4027. moniarum aut lectionum in liturgiam absque venia Israel: consociatio «Amici Israël» aboletur I 939. Sedis Ap. ll 3819; item innovationum ct mutationum Italia: datur unus Ordinarius clericis profugis I in celebrationem Missae III 3937; in Ordinem Hebdo­ 149; celebratio Conciliorum et ordinatio appellatio­ madae Sanctae III 4660; in Liturgiam generalem III num I 181, 190; Consilium centrale Operis Propagatio­ 4684; Precum eucharisticorum in Canonem Missae IV nis fidei constituitur 1 372; clerici assumere non debent officia oeconomica civilia I 585; facultates quinquen­ 6304; Variationum in Institutionem generalem Missalis nales Ordinariorum locorum I 431, 618, 980, II 3101, IV 6353; divortii in Italiam contra Concordatum adhuc •112 Numeri indicant volumen eZ columnam I — 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 1TALI/X INDEX ANALYTICUS LEGUM Ill 5283; facultas celebrandi Missam sub dio I 707; abusus in modo celebrandi sollemnitates religiosas I 856; conservatio et ordinatio Archivorum, Bibliothe­ carum, Musaeorum artis I 868, 957, 1922, II 2146, 2163, III 4130, 4216; normae pro exsequendis exem­ plaribus photographicis II 2831 ct operibus artis in ecclesiis II 3038; erigitur Nuntiatura Ap. I 1088; Institutum Ap. «Sacro Cuore» pro studiis superioribus Sororum 1 1143; dispensatio impedimentorum matri­ monialium I 1189; distributio redituum intercalarium I 1199; relationes inter Ordinarios loci et paroecias aliave Instituta religiosis commissa II 2439; tributum pro administratione dioecesana I 1242; normae circa Con­ ferendas episcopales 1 1398; exemptio taxarum in aedi­ ficandis vel reparandis ecclesiis, seminariis domibusque paroecialibus I 1635, 2086; Delegatio Ap. Africae orientalis italicae I 1815; monitum quoad celebratio­ nem matrimonii I 1925; indultum super ieiunio et ab­ stinentia I 2024; normae circa studia religiosorum I 2044; normae pro clericis qui studia acadcmica perfi­ cere intendunt apud Universitates civiles II 2138, 2913, 111 4928; mitigatio ieiunii eucharistici tempore belli II 2137, 2232; normae pro sacerdotibus Italis qui studia perficere intendunt apud Athenaea Romana II 2137, 2344; iusiurandum sponsorum, licentia matrimonii adsistendi, notificatio et adnotatio celebrati matrimonii II 2165; facultates speciales Superioribus Maioribus religiosorum extra Italiam commorantibus durante bello II 2166; necessitas recurrendi ad S.C. Concilii in censibus et praestationibus circa res et bona ecclesia­ stica II 2176, et poenae contra transgressores II 2269; facultas celebrandi Missam horis postmeridianis II 2232; committitur Commissioni pro arte sacra opus reparandi damna aedibus sacris illata durante bello II 2254; normae servandae a religiosis in reparandis damnis II 2351, 2356; alloc, pontificia ad operarios Romae coadu­ natos II 2270, 3393; celebratio matrimonii inter perso­ nas ad exercitum S.F.A.S. pertinentes et cives italicos vel exteros in Italia commorantes II 2279; damnatur publicatio «Don Basilio» II 2384; decor habitus cleri­ corum II 2618; variationes in Statutis et constitutione Commissionis pro arte sacra II 2649; erigitur «Schola nationalis de servitio sociali pro religiosis» cum Sta­ tutis II 2798; relationes inter Pont. Opera Missionalia et Instituta missionalia II 2883; novum Statutum conso­ ciationis italicae S. Caeciliae II 2905; Statuta Foedera­ tionis Italicae religiosarum edocentium (F.I.R.E.) II 2916, et reeducantium (F.I.R.R.) II 2918; aequa distri­ butio cleri per omnes dioeceses II 2921 ; alloc, pont, ad Unionem Catholicam obstetricum II 2926; litt. circ. de festis sanctificandis II 3028; praestatio materialis archivorum II 3100; usus linguae vernaculae in Li­ turgia II 3133, 3412; exercitium apostolatus cinematographici a sodalibus religiosis II 3141; ordinatio Com­ missionis dioccesanae de re cinematographica II 3145; alloc, pont, ad medicos ex Italia II 3208, III 5046; de televisione II 3241; allocutio pont, ad iurisperitos ex Italia II 3326, 3358, 3619, III 3999, IV 6348; dispen­ satio abstinentiae cum navigantibus et maritimis navi­ bus italicis utentibus II 3418; publicationes matrimo­ niales et inquisitio circa consanguinitatem et affinitatem II 3422; Statuta generalia Foederationum Sororum (C.I.S.) II 3566; Statutum «pro Claustralibus» II 3868; celebratio Missae votivae Imm. Cordis Mariae primo cuiusvis mensis sabbato III 3972; Consilium ecclesiasti­ cis Italiae Tabulariis curandis erigitur cum Statutis propriis III 4025; pars ccrae apum aut olei in candelis liturgicis III 4159; dies nationalis pro vocationibus ec­ clesiasticis statuitur III 4252, mediis et indulgentiis ITALIA propriis instructus III 4254; alloc, pont, ad Ordinarios Italiae III 4799; alienatio donorum votivorum in fa­ vorem civium qui inundationem aquarum subierunt III 5051; normae ad instaurationem liturgicam prose­ quendam III 5289; Statuta Unionis Superiorissarum Maiorum III 5349; exercitium iuris quaeritandi reli­ giosorum III 5353; documenta producenda ad effectus civiles tribuendos sententiis nullitatis matrimonii IV 6150; in documento celebrati matrimonii canonici ex­ primendum est cognomen patris et matris contrahen­ tium IV 6162: — Actio Catholica: Statuta I 599, 600, 846, 926; ordinatio generalis cum Statutis singularum sectionum propriis I 1363; variationes in Statutis Generalibus I 1931; novum Statutum generale I 2027; Epist. Ap. ad Praesidem Commissionis Episcopalis qua nova Sta­ tuta approbantur II 2366; textus Statutorum II 2367; normae pro participatione in factionibus politicis II 2318; facultates pro sodalibus, rusticationis causa, extra domos commorantibus II 2654; associationes internae pro pueris in collegiis religiosorum fovendae II 2880, 2946; nova Statuta IV 5631; — Castrensis iurisdictio: nominatio Ordinarii I 536, 744; iurisdictio I 744; ritus sequendus a Capellanis castrensibus in civitate Mediolani I 935; iurisdictio Vicarii seu Ordinarii militaris I 1959; mobilizatio civilis clericorum durante bello I 1990; transmissio radiophonica celebrationis matrimoniorum militum per procu­ ratorem durante bello I 2091; licentia militibus neces­ saria pro matrimonio contrahaendo II 2173; — Conventiones et Concordatum cum Sede Ap.: Con­ ventio intcmationalis I 1004; Concordatum I 1009, 1066; applicatio Concordati: condonatio bonorum Ecclesiae usurpatorum I 1055; administratio bonorum beneficialium et ecclesiasticorum I 1079; erigitur Nun­ tiatura Ap. I 1088; celebratio matrimonii 1 1094; preces pro rege et populo I 1102, II 2385; exsecutio sententiarum nullitatis matrimonii I 1105; recognitio personalitatis iuridicae associationum religiosarum I 1156; institutio religiosa in scholis publicis I 1178; instructio circa ecclesias aliasque institutiones cultus I 1181; introductio divortii in Italia laedit Concordatum adhuc in vigore III 5021, 5108, IV 5744, 5841; — documenta aliqua ad Ordinarios locorum Italiae circa varias materias missa I 744, 1079, 1094, 1105, 1925, 2087, II 2146, 2649, 2650, 3028, 3241, III 4130; — egestas cleri: media eam subveniendi I 216; Sta­ tuta mensae argentariae II 2181; tributa extraordinaria super beneficia ecclesiastica II 2261 ; modi arcam efformandi et augendi II 2733; — emigrantes: constituitur Praelatus emigrationis I 331; conditur Collegium sacerdotum pro italis ad externa emigrantibus I 393; tessera ecclesiastica pro eis I 529; cura spiritualis emigrantibus italis praestanda II 2423; clerici emigrare cupientes in S.F.A.S. indigeni acceptatione Ordinarii ad quem emigrant II 2425; normae pro celebratione matrimonii inter emigrantes italos, praesertim per procuratorem contrahendi II 3495, et in Helvetia II 3613; — factiones et electiones politicae: principia factionis politicae «Sinistra cattolica» reprobantur II 2259; of­ ficia determinantur catholicorum in ferendo suffragio II 2290; de recte instituendis fidelibus in materia II 2299; participatio in activitate politica II 2318; parti­ cipatio Actionis Catholicae II 2318, ct religiosorum II 2338; obligatio utendi iure suffragii in electionibus po­ liticis II 2412, praecipue a religiosis, non exceptis monialibus II 2889; — Pont. Opus Assistentiae pro Italia: constituitur in II = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Xunieri indicant volckbn et cvlvmsam 113 LEGES ECCLESIAE ITALIA JUBILAEUM personam iuridicam II 3148; Statuta II 3148; nonnae Itinerantes v. Iter. pro centris missionaries a religiosis efformatis sub Iteratio benedictionis cinerum in Missa vesperti­ auspiciis Pont. Operis II 3581 ; na II 3813; Missae v. Binatio, Trinario. — scholae publicae: institutio religiosa et catechesis lubilaeum ordinarium universale anni 1925: indi­ tradenda I 314, 686, 1178, 1118; constituitur «Officium ctio I 694; suspenduntur indulgentiae et facultates an­ centrale pro scholis catholicis» I 1385; constitutio et no sancto vertente I 699; Paenitentiariis aliisque in evolutio Officii catechistici dioecesani I 1118; normae Urbe confessariis facultates extraordinariae concedun­ tur I 702; indulgentiae conceduntur monialibus aliisque pro Institutis d 1936; normae pro ordinatione ecclesiastica scholarum stabili impedimento detentis cum opportunis faculta­ quae pendent ab Ecclesia II 2345; modus subveniendi tibus circa absolutiones ct votorum commutationes I necessitatibus oeconomicis Officii catechistici dioece708; monita de usu facultatum confessariis tributarum sani II 2850; retributio oeconomica et conditio iuridica deque ratione indulgentiae lubilaei lucrandae I 710; Professorum in scholis Ecclesiae II 3191; modus tra­ facultas dispensandi a visitatione quatuor Basilicarum dendi disciplinas philosophicas II 3842; I 728; facultates omnibus confessariis peregrinis el — Seminaria dioecesana et regionalia: ordinatio I aliquibus tantum concessae cum monitis dc usu facul­ 298; normae pro alumnis qui munere funguntur Prae­ tatum I 730; commutatio conditionum pro iis qui pere­ fecti 1 1707; de coordinandis studiis scholae mediae grinos iuvant I 732; dubium circa conditionem confescum studiis Seminariorum I 2047; cursus de Psalmis sionis I 736; dubia circa impeditos ab Urbe adeunda ob cotidianum laborem aut difficultatem discedendi a do­ explanandis I 2084, studium S. Scripturae I 2087, et mo et an pro se vel pro defunctis consequi valeant Paedagogiae 11 2257; Statuta Seminariorum regiona­ indulgentiam I 745; dubia circa facultatem confeslium II 2261; usus instrumenti televisifici II 3721, III 4497; institutio in musica sacra II 3783; cursus de doc­ sariorum disp sandi, commutandi vota et conditiones, atque absolvendi a censuris I 746; de lubilaeo pro trina sociali Ecclesiae ΠΙ 4215; allocutio pont, ad Recto­ defunctis lucrando I 746; ad totum orbem lubilaeum res ΙΠ 4225; cursus dc Tabulariis seu Archivis Ecclesias­ ticis ordinandis III4374; institutio catechetica tradenda extenditur I 805; — extraordinarium universale anni 1929: indicitur I III4381 ; usus cinematographaei et televisionis ΠΙ 4497; 999; sodales Pont. Operis a Propagatione Fidei indi­ — Tribunalia: ordinatio appellationum I 181; Motu gent eleemosyna ad lucrandum lubilaeum I 1028; pr. «Qua cura» de ordinandis Tribunalibus por causis dubium dc privilegio concesso sacerdotibus I 1033; nullitatis matrimonii I 1902; normae exsecutoriae I — extra ordinem universale anni 1933-1934y exeunte 1991; supprimitur facultas appellandi ad Rotam roundevicesimo saeculo a generis humani Redemptione: manam pro altera instantia et constituitur Tribunal indicitur I 1437; indulgentiae et facultates suspendun­ appellationis in Vicariatu Urbis II 3318; restituitur tur a die 2 aprilis 1933 ad diem usque 2 aprilis 1934 I facultas appellandi ad Rotam Romanam IV 5475; 1442; Paenitentiariis aliisque in Urbe confessariis ex­ documenta producenda ad civiles effectus tribuendos traordinariae conceduntur facultates I 1445; facultates sententiis nullitatis matrimonii IV 6150; Ordinarius speciales quae omnibus confessariis peregrinis, et quae competens ad decidandos causas matrimoniales in casi­ decem tantum confessariis tribuuntur cum monitis de bus exceptis est Archiepiscopus Sedis Tribunalis regio­ nalis IV 6265; nonnae et taxationes statuuntur ad usu facultatum I 1453; monita de usu facultatum con­ fessariis tributarum deque ratione indulgentiae lu­ honoraria quae advocatis et peritis debentur ob exple­ crandae I 1456; dubia circa facultates confessariis pere­ tum munus apud tribunalia regionalia IV 6319. grinis concessas I 1463; de non permiscendis operibus Itali-graeci pueri: Seminarium I 138. pro multiplici lubilaei acquisitione 1 1509; ad totum «Ite Missa est»: cantus 1 387. orbem extenditur I 1523; de formulis precum ab orien­ Iter: facultates religiosorum Ordinis Ss. Trinitatis itinerantium I 860; facultas sacerdotibus facta audiendi talibus adhibendis ad lucrandam indulgentiam I 1528; confessiones comitum itineris I 1644; commoratio momonita de usu facultatum confessariis tributarum per nialium itinerantium intra clausuram papalem I 1782; Annum Sanctum ad orbem propagatum deque ratione normae pro religiosis feminis itinerantibus 11 2348; indulgentiae lucrandae I 1530; facultas datur sacerdotibus per viam ferr fcfli n itineranti­ — ordinarium universale anni 1950: indicitur II 2598; bus confessiones fidelium audiendi II 2891; nonnae indulgentiae et facultates suspenduntur II 2605; Pae­ pro peregrinationibus et itineribus praesertim mulierum nitentiariis aliisque in Urbe confessariis extraordinariae sub clericorum ductu II 3010; celebratio Missae horis conceduntur facultates II 2606; monita de usu facul­ vespertinis ratione itineris II 3868; clerici itinérantes tatum confessariis tributarum deque ratione indulgen­ in Américain septentrionalem Ul 4035, et in regiones tiae lucrandae II 2630; facultates confessariis peregrinis dicioni communistarum subicctas Ul 5146, 5217; Pont. concessae, et monita de facultatum usu 11 2633; facultas Commissio dc spirituali migratorum atque itinerantium datur celebrandi Missam in viatorum viae ferratae cura constituitur IV 5759; v. Turismus; curribus II 2660; conditiones necessariae ad lubilaeum — aïronautlcum: dispensatio a lege abstinentia pro Romae lucrandum II 2729, praesertim a mulieribus officialibus atque itinerantibus 111 4480, 4663; quae propter gestationem vel curam prolis Romam — maritimum: facultas dicendi Missam eo durante 1 adire nequeunt U 2731 ; item ab operariis qui ab exigui­ 522; Missa vespertina pro operariis qui navibus ad­ tate stipendiorum impediuntur II 2731; ad orbem dicuntur 11 3141; calendarium nomenque Antistitis in extenditur II 2842; Instructio de lubilaei anno qui ad canone Missae nominandum 11 3239; dispensatio a universum orbem extenditur 11 2847; ieiunio et abstinentia cum maritimis et navigantibus in — extra ordinem in toto orbe celebrandum post clausum navibus Italiae II 3418, Germaniae ll 3420, 3515; cele­ Cone. Vat. II: a primo lanuarii ad 31 Maii 1966 in­ bratio Missae absque inserviente 11 3424; potestas dicitur 111 4804; decretum circa indulgentias lucrandas Capcllani navis dispensandi et Ordinarius competens in aliis, praeter cathedralcm, ecclesiis 111 4913; declara­ ad Missas postmeridianas permittendas II 3515; re­ tio circa lubilaei extraordinarii indulgentias Ill 4925; sponsa ad dubia circa exercitium potestatis dispensandi Missa pro lubilaeo approbatur III 4925; modus con­ ficiendi intepretationes vernaculas Missae pro lubinavigantes durante itinere maritimo II 3587. •114 Numeri indicant volumus columnam I «= 1917-1041; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 lUBILAEUM INDEX ANALYTICUS LEGUM laeo III 4929; no.mae pro lubilaeo lucrando intra claustra monasteriorum monialium III 4934, 4943; facultas celebrandi Missam lubilaei etiam in diebus hturgicis primae classis III 4956; prorogatur III 4973; — Dominae Nostrae a Columna in civitate Caesaraugustana anni 1940: facultates concessae sacerdotibus peregrinantibus ad Sanctuarium I 1955; — S. lacobi de Compostella in Hispania: indulgentiae concessae fidelibus ad sepulcrum S. lacobi Maioris Apostoli in civitate Compostellana II 2239; privilegia, indulgentiae et favores spirituales II 3340; — Dominae Nostra Lapurdensis: indulgentia iubilaris iis qui Massabielenscm Specum inviserint a die 11 febr. 1958 ad diem 11 febr. 1959 conceditur II 3775. lubilatio canonici et ius ad emolumenta adventitia I 782; ius ad distributiones inter praesentes post iubilationem II 2114. «ludacus» in n. 3 Facultatum quinquennalium Or­ dinariorum II 2206, 2276; «iudaeus perfidus»: sensus in liturgia feriae VI in Parasceve II 2504; natura as­ sociationis «International Council of Christians and Jews» Il 2849; mutatur formula pro eorum conversione in liturgia feriae VI in Parasceve III 3938; verba de iudaeis supprimuntur in formula actus dedicationis generis humani Christo Regi III 3962. ludaica origo in Facultatibus quinquennalibus Ordi­ nariorum II 2276 \ perfida: sensus horum verborum in li­ turgia feriae VI in Parasceve II2504;parsv. Pars iudaica. ludaismus: Ingressus illius qui ex eo converteba­ tur in O.P. III 4956. Iudex: eius officium et munus in Ecclesia IV 5740, post Cone. Vat. II III 4932, praecipue in causis matri­ monialibus I 2094, IV 5097; normae ut munus suum aptius obire possit II 2624; unus tantum in prima in­ stantia pro omnibus causis, etiam matrimonialibus III 3881, 3912, cum potestate procedendi summarie III 3912; assumptio in officium iudicis: laicorum I 167, III 5385, et diaconorum IV 6304; competentia in causis matrimonialibus ratione quasidomicilii I 1122; distri­ butiones capitularis absentis a choro dum munere iudicis synodalis fungitur II 2113; substitutio iudicis vita functi medio tempore inter decisionem causae et extensionem sententiae definitivae II 3878; nullitas sententiae ex eo quod iudex functus fuerat in eadem causa munere Promotoris iustitiae IV 6103; spiritus pastoralis quo ius applicare debet iudex IV 6219. Iudicialis actio v. Actio iudicialis; causa v. Causae iudiciales; decisio v. Decisio iudicialis; forma stricta III 3893; ordo v. Ordo iudicialis; potestas: origo et natura II 2295, obiectum II 2362, finis II 2436, exercitium extra proprium territorium II 3130, intra ambitum ecclesiologiae generalis IV 5470, non contrarium verae libertati filiorum Dei IV 5740; v. Potestas; via in causis separationis II 3847. ludicium super martyrio I 1407, et scriptis Servorum Dei II 3599; Ordinarii loci de capacitate schizophrenici ad nuptias III 4254, et de communicanda solutione matrimonii in favorem fidei parti conventae III 4294; — processus: Motu pr. «Sollicitudinem nostram» de indiciis pro Ecclesia orientali II 2661; constitutio Tri­ bunalis appellationis et exercitium potestatis iudicialis extra proprium territorium in iure orientali II 3130; missio actorum causae II 2112; capacitas acatholicorum standi et agendi in iudicio II 3038, 4922; Ordinarius loci concedere potest hanc facultatem, etiam pro causis matrimonialibus II 4943, et valor concessionis pro aliis instantiis IV 5844; assignatio et ordinatio tribunalium per varias regiones v. Tribunalia. Iura v. Ius. IUS, IURz\ luramentum antimodernisticum manet in vigore post Codicem I 110; nova formula adhibenda cum a iure requiritur III 5282; de statu libero a nupturientibus exigendum I 279; suppletorium de statu libero I 313; — aggregationis Societati in communi viventi producit incardinationem canonicam 1 1394 titulumque ordinatio­ nis alumnis praestat vitae communis I 1826; super ri­ tibus sinens ibus I 1944; praestandum ab alumnis Semi­ narii Kandyensis: formula I 1949; super ritibus mai ribus a missionaries non praestandum I 1958; v. etiam vocem lusiurandum. «Iure pleno»: assistentia Capitulis religiosorum II 3822, et Concilio Vat. II, III 4553; unio stationis mis­ sionalis domui religiosae ad nutum Sanctae Sedis II 2907; v. Ad nutum, Domus religiosa, Unio. luridicus v. voces substantivas. lurisdictio: applicatio canonum de supplenda iurisdictione ad potestatem dominativam II 3029; — coactiva: subiectum ei obnoxium I 484; cumulativa v. Cumulatio; iurium personalis Visitatoris Ap. in clerum et fideles dioecesis Gedanensis III 4481 ; suppleta quoad matrimonii celebrationem II 3029; canones de iuris­ dictione suppleta applicantur ad potestaten dominati­ vam Π 3029; — exercitium: ad incurrendas poenas contra impe­ dientes, recursus ad auctoritatem civilem effectum suum sortiri tenetur I 839; declaratio excommunicationis contra impedientes in dicione Haitiana III 4144; — extensio Jurisdictionis Vicarii Castrensis I 2060; Exarchi Ap. pro ruthenis in Australia II 3875, et pro ucrainis in Anglia III 5124; — gradus primi et secundi in Tribunalibus v. Instantia Tribunalis; — ad audiendas confessiones v. Licentia; — Admini­ stratoris Basilicae Lauretanae extenditur ad civitatem I 1643; — Episcopi in proprium Seminarium extra dioe­ cesis territorium positum I 1572; — Exarchi Ap. pro ruthenis in Australia extenditur II 3875, et pro Ucrainis in Anglia III 5124; — Ordinarii loci in fideles alius ritus I 1900; in moniales v. Moniales; — parochi cumulativa cum Capellano militum II 2228; exemptio ab ea Semi­ narii Societatum pro missionibus exteris II 3030; — S.C. de Prop. Fide: transitus Institutorum religioso­ rum sub eius iurisdictione I 1434; — S.C. Orientalis melius determinatur I 1875; — Tribunalium primae et secundae instantiae v. Instantia; — Vicarii Delegati in Missionibus: natura eiusdem I 1835. lurisperitus: Commissio instituitur penes S.C. de Religiosis pro Institutis saecularibus II 2411 ; alloc, pontificia ad eos II 3326, 3358, 3619, III 3999, IV 5627, 6348, 5738; v. Peritus. lurisprudentia canonica sequenda in admittendis capitibus nullitatis matrimonii IV 6194. Ius, iura: favor iuris quo gaudet matrimonium II 2423; positivismus iuridicus refutatur: alloc, pontificia II 2651; apostolatus circa iura ct officia matrimonialia II 2926; ius prolis conceptae ad vitam II 2940, ct abor­ tus directe intentus declaratur illicitus IV 6348; iura et officia mulieris in hodierna societate III 4230; modus conciliandi iura individualia ad vitam cum exigentiis demographicis societatis III 5153; iura artis medicorum II 3540; ius nativum Ecclesiae instituendi proprios ministros III 4666; iura et officia Commissarii Episco­ palis in regimine Collegii Pii Latini Americani 111 5452; — canonicum positivum proprium Ecclesiae: valor et momentum Decreti Gratiani in cius historia II 3032; quando admittit matrimonium putativum II 3583, 3596; necessitas et utilitas pro recto Ecclesiae regimine III 5020. 5378, IV 6219, 6351 ; respondere debet naturae et constitutioni Ecclesiae IV 5738; non opponitur verae I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicam volumen et colvhxah 115* lus, Iura leges ecclesiae ÏUVENIS libertati filiorum Dei IV 5740; alia capita nullitatis oeconomico-artisticum v. Patrimonium Ecclesiae; —pen­ matrimonii non admittit praeter ea a legibus et iurissionis sacerdotis saecularizati e Societate in communi prudentia canonica comprobata IV 6194; spiritus vivente sine votis egressi IV 6283; —praecedentiae pastoralis quo applicari debet a Tribunalibus IV 6219; inter vanos ritus I 1166; v. Praecedentia; praesentandi momentum ct notae propriae IV 6351; — canonicum ad paroeciam I 1177; Vicarium curatum I 1994; — re­ Codicis Latini v. Codex luris canonici; — canonicum trocessionis proprietatis IV 5845; — suffragii in electioni­ Codicis Orientalis v. Codex iuris canonici orientalis; bus politicis 11 2290, 2299, 2412, 2889; — accommodatio — canonicum in scholis tradendum: normae methodoloiuris v. Accommodatio, Renovatio; — Advocatorum Cu­ gicae I 86, 154; excusatio a choro Canonici ius docentis riae Romanae v. Advocatus; — canonicorum v. Canoni­ in Seminario I 165; cus; — Capituli cathedralis v. Capitulum Cathédrale; — missionarium: iura Praefecti Ap. applicantur ad — noviriorum v. Novi tius; Superiores ecclesiasticos Missionum, in specie ius no­ — Officialis Tribunalis in causis matrimonialibus per minandi Vicarium Generalem I 1112; sensus verbi processum documentalem seu casus excepti solvendis «ecclesiis» in Facultatibus S.C. de Prop. Fide I 1153; I 609; — Ordinarii loci in causis matrimonialibus per unio Stationis missionalis pleno iure domui religiosae processum documentalem seu casus excepti solvendos I ad nutum S. Sedis II 2907; 609; interdicendi actionem politicam clericis I 868; nominandi Professores religionis in scholis mediis reli­ — gradus academici in iure canonico: «aggregationis» in Facultate iuris Collegii Angelici I 105; experimenta giosorum II 2508, 2509, III 3921; visitandi Directionem nationalem et dioecesanam Operum Missionalium III subeunda ad eos assequendos I 154; Laurea iuris cano­ 4035; moderandi concelebrationem Missae in ecclesiis nici I 941 ; necessitas curriculi philosophici ad Lauream I 874; Instituti canonistici Facultatis Theologicae Moreligiosorum ΠΙ 4928; — Parochorum v. Parochi; — Patronatus in Insula Melevitana I 228, 248; ius nacensis II 2597, 2616, 2627, 3270; Instituti Orientalis patronatus popularis I 282; suadentur Patroni ut loco in Urbe III 4377, IV 6134; iuris praesentandi acceptent ius ad suffragia etiam per­ — iuris dioecesani Congregationes, Instituta: celebratio petua I 506; praesentatio ad beneficium iuris patro­ Capituli generalis 1399; recognitio iuridica 1516; normae natus laicalis et concursus I 506; obligationes et onera pro conficiendis Constitutionibus III 3881; erectio do­ adnexa exercitio I 956; paroecialis et modus illud exer­ mus in territoriis S.C. de Prop. Fide II 3514; documen­ cendi I 1164; ius praesentandi ad paroeciam Praeposito ta exhibenda ad Decretum laudis impetrandum IV 5955; commissam I 1177; Capituli in praebendas canonicales — civile observandum in testamento novitiorum I I 1713; renuntiatio iuri praesentandi Vicarium curatum 191, II 3598, 3821; cius observantia ante celebrationem I 1994, et reservation's apostolicae II 2254; — Promo­ matrimonii canonici I 475; matrimonium canonicum toris iustitiae v. Accusatio mullitatis, Ius accusandi; viduarum militum absque sollemnitatibus civilibus I — religiosorum votorum temporariorum ad suffragia 858; prohibens reddere tutam promissionem edu u >. post mortem I 231 ; sensus vocis «Districtus» in O.F.M. dae prolis catholice I 1871; formalitates a Christianis I 1830; ius Superioris inspiciendi litteras subditorum II implendae ante matrimonium canonicum 1 1892; Italiae: 2479; «Studium seu Schola practica de iure religio­ dc exemptione taxarum in aedificandis vel reparandis sorum» apud S.C. de Religiosis II 2919; solvendi vota ecclesiis aliisque domibus 11635, 2086; de divortio intro­ scholasticorum et Coadiutorum non formatorum S.Ï. ducendo laedit Concordatum III 5021, 5108, IV 5744, cum sodalis dimittitur III 3966; experimenta contra ius 5841 ; impedimentum a sola lege civili statutum non afficit commune et particulare v. Experimentum et singulas matrimonium canonicum III gentium quoad pacem materias; exercitium iuris quaeritandi 111 5353\ — So­ tuendam III 4353, 5450, IV 5627; naturale: defenditur cietatis Missionum Parisiensis possidendi et admittendi a iure poenali IV 5627; offenditur per abortum IV 6348; bona oeconomica I 719; clericorum dandi litteras di­ poenale: momentum et natura II 3199, 3358, IV 5627; — accusandi nullitatem matrimonii: quid veniat no­ missorias ad Ordines II 2430. lusiurandum sponsorum ante nuptias: valor et am­ mine «impedimenti» I 1034; in casu appositae condi­ tionis I 1144; ius denuntiandi nullitatem Ordinario vel plitudo II 2165; v. loramentum. lustitia: defenditur a Tribunalibus III 3975; pax Promotori iustitiae 1 1163,1496; in casu metus, coactio­ omnium gentium in ea constituitur III 4353; in mundo nis, causae culpabilis honestae, licitae I 1496; significa­ obiectum alloc, pontificiae IV 6152, et declarationis tio vocis «acatholicorum» quoad ius accusandi I 1787; Synodi Episcoporum IV 6178; obligatio Ecclesiae red­ ius Promotoris iustitiae I 1894, quoad acatholicos I 1913; apostatae a fide prohibentur agere in causis ma­ dendi testimonium iustitiae IV 6333: trimonialibus I 1950; causa directa et dolosa II 2136; — administratio a Tribunalibus III 3975; ministerium nobile in Ecclesia III 4623; spiritus pastoralis quo fieri quemnam Ordinarium vel Promotorem Iustitiae adire debeant inhabiles 11 2231; ius partis inhabilis appel­ debet IV 6219. landi contra sententiam negativam nullitatis 11 2292; «lustitia et Pax»: Pont. Commissio studiorum: ius accusandi, inhabilitas standi in iudicio, et valor erectio, competentia, munus III 5093, 5646, 6056. sententiae 11 2319; cuinam competat concedere facul­ luvenis in bello interfectus: funera I 633; Actionis tatem IV 5844; accusandi nullitatem matrimonii mixti Catholicae: Congressus Antuerpiae I 963, Sectiones in S3 I 1352, 1787, 1913, 1950, 11 3634, 111 4922, IV 5844; Italia masculini ct feminini sexus cum Statutis propriis — ad emolumenta v. Emolumenta; — alternativum in I 1366, 1371, facultates pro iis qui, rusticationis causa, servitio chorali I 873; — appellandi in causis matrimo­ degunt extra domos II 2654; Congregationum Maria­ nialibus: circa expensas IV 5928; dies fatales ad pro­ narum: facultates occasione excursionum, feriarum etc. ponendam vel prosequendam appellationem observandi II 2429; associationis «Deutsche Pfadfinderschaft St. sunt IV 6263; — cognoscendi libellum a parte conventa Georg»: facultates eorum Capellanis concessae II 3569; IV 5987; — cumulat irum v. Cumulatio iurium; — fu­ Instructio de iuvenum utriusque sexus promiscua insti­ tutione in scholis ab auctoritate ecclesiastica rectis II nerandi, v. Funera iuridica; — conferendi beneficia, gradus academicos v. Beneficia, Gradus academici; 3797, IV 5976; educatio sexualis: decretum S. Officii 1 2142; v. Institutio religiosa. Educatio; clerici: mittendi — matricitatis 1 1166;— optionis in dioecesibus suburbicarits abrogatur 111 4166; — patrimoniale Ecclesiae Romam studiorum causa selecti II 3810; pericula quae •116 Numeri indicunt volumen ei columnar I — 1917-1941; II = 1942-1958; III — 1959-1968; IV = 1969-1972 IU VENIS INDEX ANALYTICUS LEGUM eis oriri possunt cx operibus Petri Teilhard de Chardin II 3783, 3790, III 4292, ct loscphi Ortega y Gasset III 4229, 4265 ; corum formatio recta ac permanens IV 5672 ; v. Cle­ ricalis institutio; egressus c Societate S. Sulpicii: eius ad­ missio in Seminarium dioeccsanum II 3868, v. Egressus. J... v. I... «Jehovah»: solvitur in favorem fidei matrimonium initum inter partes huius sectae III 4969. LAICUS luventus: Enc. «Divini illius Magistri» de eius Christiana educatione I 1125; religiosae feminae recte instituendae ad munus educandae iuventutis II 2913; Epist. Ap. de aptiore ratione ad iuventutem a sodalibus religiosis rite instituendam II 3264; v. Educatio, luvenis. JouveneI, Marcelle de: liber ab eo scriptus dam­ natur II 3392. Kalendarium v. Calendarium. Kandyense Seminarium: formula iuramenti ab alumnis praestandi I 1949. Karachi: Delegatio Ap. «De Karachi» appellanda constituitur in Statu «Pakistan» II 2762. Karrer Otto: auctor libri damnati II 2118. Katechismus v. Catechismus. Kazantzakis Nico: auctor libri damnati II 3245. Kenia: constituitur Hierarchia II 3136. Klein loscph: auctor libri damnati II 2799. Knuvelder L.: auctor libri damnati III 3943. Koblenz dioecesis Trevirensis II 2122. Koepgen Georgius: auctor libri damnati I 2061. Konkordat v. Concordatum. Kuwait: Nuntiatura Ap. erigitur IV 5475. Kyriale simplex editur III 4620. La Quinzaine: ephemeridis damnatio II 3358. Laberthonnière L.: opera damnata I 1783, 2053. Labor quotidianus impediens adire Romam ad lubilaeum I 745; Officialium S. Sedis: normae I 849, 1963; publicus praemilitaris vel militaris I 1816, 1963; — monasticus monialium Π 2826; manualis clericorum apud fabricas etc. I 3159, 3183, 3839; conciliaris Vaticani II: prosecutio III 4710; abstinentia a laboribus in diebus festivis de praecepto III 4944; humanus: valor et dignitas in societate et industria moderna III 5352; «Organisation International du travail»: alloc, ponti­ ficia in L anno ab eius fundatione IV 5565; Synodi Episcoporum IV 5657; v. Laborantes, Operarii. Laborantes noctis tempore: mitigatio ieiunii eucha­ ristici II 2215, 2330; item, apud portus et naves S.F.A.S. II 3027; Instituta saecularia in dioecesibus et iura Ordi­ narii loci II 2430; in Curia Romana: normae II 2869, III 5298, ordinatio pensionum I 1838, IV 6234, 6235, 6329, 6328. 6328; v. Operarii. Lacerna: cubicularii ab ense et I 885. Lacticinia: usus pro monialibus Carmelitis I 957. L’action française v. Aetion française. Laesio Concordati v. Concordatum Italiae. Laicalis Religio seu Institutum religiosum: Instr, de obligatione sodalibus tradendi doctrinam Christia­ nam I 1113; initiatio aliquorum sodalium in Ordinibus sacris III 4942; facultates supremis Moderatoribus iuris pontificii tributae III 4982; delegatio eisdem facta concedendi saecularizationem subditorum votorum temporariorum IV 5689; — Patronatus: concursus quoad beneficia huiusmodi iuris I 505; — status: redu­ ctio sacerdotum in v. Saccularizatio sacerdotum. Laicus fidelis: assumptio in officium iudicis ec­ clesiastici I 167 III 5385; coadiutor in missionibus procurandus 1 581; facultas: recitandi preces Viae Crucis I 895, ferendi Eucharistiam detentis in carceribus I 1151; receptio sacramentorum more laicorum I 1722; normae pro pensionibus illorum qui laborant in Civitate Vaticana I 1838, IV 6234, 6235, 6329, 6328, 6328; adseriptio associationi «Rotary Club» II 2863; commendatur eis usus Parvi Breviarii lingua neerlandica editi II 3095; conditio iuridica Professorum laico­ rum in scholis publicis Italiae ab Ecclesia dependen­ tibus II 3191; Statuta Fundationis Pii XII pro apostolatu laicorum II 3212; S. Paulus Ap. declaratur Pa­ tronus apostolatus laicorum, qui «Cursillos de cristiandad» appellantur III 4453; Decr. «Apostolicum actuositatem» Cone. Vat. II de apostolatu laicorum III 4774; vacatio legis huius decreti III 4788 et alloc, pontificia in die promulgationis III 4789; Consilium de Laicis ct Pont. Commissio studiorum a «lustitia ct Pace» constituitur III 5093; interventus eorum in Syno­ do dioecesana III 5380; momentum et officia laicorum in activitate missionaria Ecclesiae IV 5817; participatio in Conferendis episcopalibus IV 5911; — religiosus: professio in Ordinibus regularibus I 227; facultas abluendi purificatoria, pallas, et corpo­ ralia I 1112, II 2891 ; praeparatio theologica requirenda a magistris religionis in scholis publicis 11 2508; ag­ gregatio Unioni Cleri pro Missionibus II 2613; reci- I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 S'limer i indicant volvmkn et colvmxam 117* LAICUS LEGES ECCLESIAE tans Officium cum clericis non tenetur recitare orationes dominicas a Regula praescriptas: in O.F.M. Cap. II 2938» in O.F.M. II 3822; nova editio Officii Parvi B.M.V. ad eorum usum II 3135; Institutum Pont, «lesus Magister» pro alumnis Institutorum perfectionis laicalium in Urbe erigitur Π 3719; facultas adhibendi linguam vernaculam quoties religiosi laici recitationi Officii divini interveniunt III 5251; facultas eligendi Fratres iaicos delegatos ad Capitulum provinciale IV 5475; decretum de ratione qua laici regimen Institu­ torum religiosorum clericalium participare possint IV 5690; administratio baptismi ex parte religiosorum laicalium IV 5907; fratres non sacerdotes nequeunt promoveri ad munus Superioris localis in O.F.M. Cap. IV 6217; v. Fratres conversi. Lamina lapidis in compositione altaris I 1350. Lampas coram Ssmo Sacramento: facultas adhi­ bendi olea et lucem electricam II 2115; decreta de lampade II 2117» 2628; Ordo lampadis sive Unctionis infirmorum pro coptis alexandrinis 1 1492; pro Missae celebratione: numerus ct materia determinatur I 285; v. Candela, Lumen; supra sepulcra defunctorum in coemeteriis 1 502. Lana non substituenda ab alia materia pro scapu­ laribus O.C.D. II 2565; permittitur monialibus Carmelitis uti vestibus non laneis in regionibus tropicalibus aliisque similibus II 2 Lanionis officium exercentibus conceditur mitiga­ tio abstinentiae II 3589. Laosiana dicio seiungitur a Delegatione Ap. Indosinensi ac Delegationi Ap. Thailandiae et Paeninsulae Malaccnsis addicitur 1Π 4472; Nuntiatura Ap. erigitur III 5242; usus Instructionis circa caeremonias antenatis tribuendas extenditur ad illam III 5216; sollemnitates Omnium Sanctorum ct Commemoratio defunctorum transfertur ob aptationem liturgicam usibus popularibus illius regionis IV 5754. Lapicidinarum officinae benedictio Π 3564. Lapis altaris consecrati l 1350; facultas datur con­ secrandi lapides altarium II 2433, ct ecclesias in quibus mensae altarium non sunt lapideae II 2937. Lapurdensis civitas ct Specus: indulgentiae iubilaris conceditur a die 11 febr. 1958 ad diem 11 febr. 1959 pie visitantibus II 3775; facultates concessae occasione huius anni mariani II 3821 ; Dioecesis: ordinatio Tribu­ nalium 111 4630, 4651. matrimonio II 3053; cum acatholico II 3130; Ecclesia v. Ecclesia latina; lingua v. Lingua latina; Missionarius: usus antimensii orientalis in celebratione Missae II 2409; parochus assistens matrimoniis fidelium orienta­ lium II 3095; Psalterium v. Psalterium; — ritus: monasterium O.S.B. a monachis ritus latini et orientalis efformatur I 888; institutio temporaria novitiorum O.F.M. Cap. ritus alexandrini in ritu la­ tino II 3100, 3090, 3570; sacerdotes qui licite admini­ strant Confirmationem, possunt idem facere cum fide­ libus orientalibus ll 2500; abstinentia et ieiunium ob­ servandum a fidelibus huius ritus II 2565; orientales extra Patriarchatum absque proprii ritus Ordina­ rio commorantes subsunt Ordinario ritus latini III 3964; facultas data sodalibus ritus byzantini S.I. recitandi Officium iuxta ritum latinum 111 4262; Epi­ scopi dimissionari ritus latini non transferuntur in ecclesias titulares IV 5911 ; v. Ritus latinus: — sacerdos: usus antimensii II 2758, 3217, 3291; assistens matri­ monio orientalium II 3130. Latium: Conferentia episcoporum regionis III 5220. Laudes Officii Divini v. Anticipatio Laudum, Ma­ tutini cum Laudibus; Decretum v. Decretum laudis; — in reparationem blasphemiarum v. Additiones in­ vocationum, Invocationes, Laus. Laurea: facultas fit Instituto Orientali illam con­ ferendi I 329; in Theologia: ad gradus obtinendos in S. Scriptura I 864; necessitas cursus philosophici prae­ cedentis I 874; congruens ad docendum in Facultate theologica II 2294; in iure canonico: necessitas cursus philosophici I 874; declaratio de laurea iuris canonici I 941; in S. Scriptura: experimenta penes Commissionem Biblicam I 1929; — honoris causa in scientiis civilibus ab Universitatibus catholicis concedenda III 4507; v. Gradus academicus. Lauretana: Beata V. Maria declaratur Patrona aêronautarum I 291; Basilica et Sanctuarium: iurisdi­ ctio Administratoris Ap. extenditur ad civitatem I 1643; — Civitas sub iurisdictione Administratoris Ap. posita I 1643; constituitur Delegatio Pontificia cum territorio a dioecesi Recinetensi seiuncto et in Praelaturam nullius ab Alma Domo Lauretana nuncupanda erecto III 4674; — Domus: festum translationis II 2319; denominatio Praelaturae nullius III 4674; Litania v. Litania Lau­ retana. Laus: artis indigeni laponiae I 1623; Institutorum saecularium II 2495; Parvi Breviarii lingua neerlandica editi II 3095; Operis a S. Pedro Ap. III 4635; Unionis internationalis «Pro Deo» III 4655; v. Laudes, Invo­ Laros Matthias: auctor libri damnati I 2061. Latae sententiae: censurae: facultas absolvendi in adiunctis specialibus I 921 ; poenae: excusatio ab eis I 1837; v. Poena. Lateranensis: Athenaeum Seminarii Romani: Ma­ gnus Cancellarius praeficitur I 1414; Statuta l 1694, titulo Universitatis decoratur 111 3963; — Pacta 1 1004, 1009; v. Pacta Lateranensia; — Universitas: titulus III 3936; eidem affiliantur vel aggregantur Studium Theologicum Seminarii Alwayensis in India III 3974, Institutum Theologiae Moralis scu Academia Alfonsiana 111 4097, Studium theologi­ cum Collegii internationalis «Clarctianum» III 4380, Studium Theologicum «Augustinianum» 111 4719. Latino - Americana Confoederatio religiosorum (CLAR): constitutio cum Statutis propriis III 3929; normae ad collaborationem fovendam inter Confoede­ rationem Religiosorum (CLAR) et Conferentiam Epi­ scopalem Latino-Amcricana (CELAM) III 4618; Col­ legium clericorum in Urbe regitur a Commissione Episcopali III 5452. Latinus Codex iuris canonici v. Codex iuris canonici latini; coniux contrahens cum Orientali: assistentia 118* NiUneri indicant volumen ct columnam LECTIO cationes. Lavatio v. Ablutio. Lectio critica: additio in editionibus versionis vul­ gatae S. Scripturae I 414; librorum prohibitorum v. Damnatio operum. Libri prohibiti; — litûrgica: novae non inducendae absque venia Sedis Ap. II 3819; fa­ cultas datur ut mulieres perlegere possint in functioni­ bus liturgicis III 5388; decr. de Ordine lectionum S. Scripturae in Missa IV 5558, et de usu huius Ordinis IV 5591; editio latina Lectionarii declaratur typica novusque Ordo lectionum cum Normis propriis statuitur IV 5897; — Canonis elata voce I 493; — Epistulae et Evangelii lingua vernacula in Missis, etiam sollemnibus II 2507, 3353, 111 3923, 4339; — Passionis Domini: facultas eam omittendi I 1517, II 2882; facultas eam legendi ab iis qui in ordine Diaconatus non sunt con­ stituti III 4662; — Prophetiarum: facultas eam omit­ tendi II 2882; nona in Officio Divino: festi impediti 1 778, translationis Almae Domus Lauretanae II 2319 Officii ritus simplicis II 2732. I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IX' = 1969-1972 LECTIONARIUM INDEX ANALYTICUS LEGUM Lcctionarium Missalis Romani typice editur una cum Normis novi Ordinis IV 5897; v. Lectio litûrgica. Lecta Missa v. Missa lecta. Lector: ritus dc institutione Lectorum ct Acolytho­ rum in editione typica promulgatur IV 6334; — seu Professor S. Scripturae 11 2748, in domibus studiorum religiosis II 3453; v. Docentes, Magistri. Lectoralis scu Canonicus Theologus: excusatio a choro I 178; v. C anonicus Theologus. «Leunis» societas in Institutum saeculare non eri­ genda 11 3538, 3876. Legalis v. voces substantivas. Legatio Ap. v. Delegatio, Intemuntiatura, Nuntia­ tura. Legatum pium: causa iudicialis nullitatis et resti­ tutionis in integrum scu legati pii I 293; causa item iudicialis legatorum piorum inter parochum ct Fratres O.E.S.A. in Philippinis I 463; sanatio defectuum in materia reductionis et cumulationis Missarum pro le­ gatis II 3272; indultum generale acceptandi legata in O.F.M. Cap. non expedire concedere declaratur II 3391; normae pro acceptatione legatorum in O.F.M. III 4234, praemisso Beneplacito Ap. III 4488. Legatus Apostolicus seu Pontificius: Facultates ipsis concessae I 196, 319, 973, 1618, 2020, II 3139, 3340, 3441, III 4165, 4222, 4994, 5284, IV 5959; concedit veniam transeundi in alium ritum I 973; Commissarii generales O.F.M. Cap. in usu Facultatum specialium non tenentur exquirere consensum Legati Ap. in re­ gione II 2229; privilegia utendi throno, praesente et absente Ordinario aut Métropolite loci II 2421 ; re­ cursus ad S. Sedem non est «difficilis» quoties facile recurri potest ad Legatum Pontificium in regione II 2423; praecedentia inter Patriarchas et Legatos Ponti­ ficios II 3841; Motu pr. de muneribus Legatorum Ro­ mani Pontificis IV 5573; — Cardinalis Basilicae Asisiensis S. Mariae Angelorum: eius facultates transfe­ runtur in Ministrum Generalem O.F.M. ΙΠ 4994; Cardinalis Legatus Basilicae S. Francisci in Asisio as­ signatur IV 5592; v. Delegatus, Internuntius, Nuntius; — diplomaticus apud S. Sedem: ratio eorum admis­ sionis in sacram audientiam ad exhibendas litteras pro muneris recognitione I 762, 766. Legge 27 maggio 1929 v. Concordatum, Italia. Legislatio italiana v. Concordatum cum Italia. Legislativa potestas Conferendarum Episcoporum III 4988; activitas Ecclesiae post Cone. Vat. II : alloc, pontificia III 5020; opus Congregationis generalis So­ cietatis lesu III 5315. Legitima uxor v. Interpellationes, Proles. Legitimatio filiorum per subsequens matrimonium I 1186, 1202, 1518; prolis ante nuptias habita per subsequens matrimonium non fit legitima sed legiti­ mate I 1202. Legitimitas activa ad agendum seu capacitas processualis fratrum coniugis defuncti IV 6122; natalium ordinandorum: inquisitio omittenda in nonnullis casibus et regionibus I 1870. Legitimus v. voces substantivas. Legumlatores deputati: allocutio pont. IV 6313. Lekeux Martialis: auctor libri damnati I 1241. Lellis v. Camillus de Lellis. Lemariè O.: auctor libri damnati I 1892. l>eo XIII: Const. Ap. de ratione lubilaei I 710, 1456, 1530, II 2630; Encyclica «Rerum novarum» I 1246, III 4976; omissio precum Leonis XIII dictarum in Missa I 1919. Leonianum Opus de Praeservatione fidei I 1189. Leopoldopolis (Kinshasa) urbs caput Congi (Zaïre), LIBRI sedes Nuntiaturae Ap. III 4341 et Universitatis Ca­ tholicae «Lovanium» II 3612. Leopolitanus Archiepiscopus Maior Metroplitao Ucrainorum: condicio ei agnoscenda III 4454. Le Roy Eduardus: auctor librorum prohibito­ rum I 1315. Lethonia: Concordatum cum Sede Ap. I 466, ra­ tihabitio I 502; Intemuntiatura Ap. erigitur I 778. Lex, Leges abstinentiae v. Abstinentia; annuae re­ lationis, v. Relatio annua; caelibatus v. Caelibatus; ci­ vilis v. Ius Civile; Codicis v. Codex iuris canonici, Ius; Clausurae v. Clausura; Commisionum, Institutorum, Operum v. Statuta; Conciliorum provincialium Westmonasteriensium I 145; ecclesiastica de libris prohibitis rationis Congregationum monasticarum Ordinis Sancti Benedicti II 3013, 3014; — generales Ecclesiae: potestas Episcoporum eas dispensandi III 4991, 5147; ieiunii v. Ieiunium; paenitentialis Ecclesiae III 4945, 4972, 5110; peculiaris Insti­ tutorum saccularium II 2398; v. Instituta saecularia; — processualis: restitutio in integrum ob eius negle­ ctum IV 6131 ; — propria seu Constitutiones Confoede­ rationis Congregationum monasticarum Ordinis Sancti Benedicti II 3013, 3014; — vacatio legis: de non applicandis nonnis liturgicis ante finem vacationis ΙΠ 4128; documentorum Cone. Vat. II: Const, de S. Liturgia III 4447, decr. de Ec­ clesiis orientalibus ΙΠ 4600, promulgatarum in sessione VII Concilii III 4764, decr. de Apostolatu laicorum III 4788, promulgatorum in sessione IX Concilii ΠΙ 4903, prorogatio vacationis quorundam decretorum Concilii III 4987, Const. Ap. «Regimini Ecclesiae III 5281, novus Ordo Baptismi Parvulorum prorogatur IV 5589. «Lex sacri caelibatus»: declaratio I 1822. Libanensis: Eparchia Dominae Nostrae pro Maronitis in Brasilia IV 6163: Libanus: Nuntiatura Ap. erigitur II 2410. summa pecuniae ultra quam Libellae 30. • II requiritur beneplacitum Ap. II 3422; v. .Alienatio, Bona. Libelli periodici: directio a clericis I 969. Libellus iudicialis: ius partis conventae illum cognoscendi IV 5987. Libera dispositio v. Dispositio. Liberatio a statu culpae et poenae II 3358. Liberatrix: paroecia S. Mariae in Urbe I 1360. Liberia: erigitur Intemuntiatura II 2911, et Nun­ tiatura Apostolica III 4957, cui territoria aliqua ag­ gregantur IV 5948. Liberiana Basilica v. Basilica Liberiana. Libertas filiorum Dei non opponitur exercitio postatis iudicialis IV 5740; a matrimonio v. Documen­ tum libertatis; religiosa quoad conversionem et verum fidei actum: doctrina Ecclesiae II 2112; est fundamen­ tum pacis inter omnes gentes III 4353; declaratio «Dignitatis humanae» Cone. Vat. II de libertate reli­ giosa III 4815; alloc, pontificia in huius documenti promulgatione III 4811. Libri: confirmatorum I 176; paroeciales et archivum dioecesanum I 429; adnotatio v. Register; religiosarum correctioni et revisioni S.C. de Religiosis subiiciendorum post Codicem 1 192; — censura: attribuenda S. Officio I 37; monitum de praevia librorum censura I 2054, in specie librorum pietatis II 2121; subiectum censurae II 3460; gravitas officii censoris librorum III 3981; — vigilantia: obligatio Ordinarii I 1891; — prohibiti: declaratio de prohibitione librorum quoad orientales 1 947; Instructio de prohibitione li­ brorum II 2171; monitum de editione librorum pro- I = 1917-1941; II = 1912-1958; III = 1959-1968; IV =» 1969-1972 Numeri indicant volumen et columnam 119· LIBRI LEGES ECCLESIAE hibitorum Π 3037; Index librorum prohibitorum vim legis ecclesiasticae amplius non habet III 4990; abro­ gati declarantur can. 1399 circa libros ipso iure prohi­ bitos, ct can. 2318 circa poenas in violatores legum dc censura ct prohibitione librorum III 5054; v. Cen­ sura, Damnatio operum ubi recensentur auctores et opera damnata, Editio, Index; — liturgie! ritus slavici I 1594; decretum de facultate edendi cos II 2357; additamenta facienda in eis ob renuntiatos novos Patronos Π 3211 ; omissio verborum «Mysterium fidei» in nonnullis II 3847; Ordinationes ad Editores circa editiones Breviarii et Missalis ad novum Codicem rubricarum accommodatas III 4096; decr. de editionibus librorum lilurgicorum III 4934; pro iis qui adhuc retinent veteres libros liturgicos IV 6244; v. Editio, Editio typica, Editores Pontificii pro singulis liturgicis libris. Liceitas continentiae periodicae III 3881, Licentia gestandi barbam clericis concessa I 270; ad audiendas confessiones v. Auditio confessionum; — Ordinarii: ad transferendas Missas extra dioecesim I 367; ad transitum monialium ab uno in aliud mona­ sterium eiusdem Ordinis I 843; ad dirigendas a clericis publicationes periodicas I 969; ad impertiendam tem­ pore clauso benedictionem nuptiarum III 4797; — Sedis Ap. ad transitum ab uno ad alium ritum 1973 ; ad cognoscendam causam nullitatis matrimonii inter acatholicos penes Tribunal dioecesanum I 1355; ad inducendos novos ritus, caeremonias, lectiones liturgicas II 3819, ct experimenta nova admittenda III 4684; ad itinera clericorum in regiones dicioni communislarum subiectas III 5146, 5217; v. Permissio, singulas materias; — assistendi matrimoniis v. Assistentia. Licentia academica seu Prolytatus: experimenta coram Commissione Biblica II 2132; effectus iuridici «Licentiae-» post Const. Ap. «Deus scientiarum Domi­ LIQUIDUM liturgico II 2274, 2434; eius cognitio declaratur neces­ saria praesertim pro regione sinensi II 2594; usus in S. Liturgia II 3301; in Rituali dioecesis Luganensis II 3412; Epist. ad Ordinarios locorum de latina lingua excolenda II 3772; Const. Ap. «Veterum sapientia» de latinitatis studio provehendo III 4256; Ordinationes ad praecedentem Const. Ap. exsequendam III 4275; con­ ditur Romae Pont. Institutum altioris latinitatis III 4472; nuntius de proximo cursus initio et de alumnis tempestive mittendis III 4620; usus in Officio chorali Ul 5018; apostolatus liturgicus in lingua latina com­ mittitur cuidam monasterio Cistcrcicnsi III 5386; in editionibus Missalis Romani addatur Appendix cum Ordine Missae ct formulariis in lingua latina IV 5679; editio latina: Lectionarii Missalis Romani evulgatur IV 5897; Liturgiae Horarum typica declaratur IV 6023. — vernacula in 5. Scripturae versionibus: responsum S. Officii II 2209; in indulgentiis: textus et lingua pro indulgentiis lucrandis ab orientalibus II 2391; — vernacula in Liturgia: in exsequiarum Ordine I 1245; in Rituali Romano pro territoriis missionum praecipue Africae Π 2131, 2132; in administratione sacramentorum, sacramentalium, in exsequiis defun­ ctorum, in Epistula et Evangelio Missae pro Gallia II 2479, 2507, 3213, 3353; pro Sinis II 2594; pro India: normae ad vertendum Rituale Romanum in linguas vernaculas II 2604, 3820; pro Germania 11 2739, 3370, 3391, 3392; pro Hispania III 4339; pro Italia II 3133; solvuntur dubia circa usum linguae vernaculae in Missis cantatis II 3509; usus linguae vernaculae in celebra­ tione Missae II 3556; iteratio orationum lingua ver­ nacula in celebrandis Extrema Unctione et matri­ monio II 3601; in Officiis Hebdomadae Sanctae III 3930; in Epistula et Evangelio II 2507, 3353, 3820, 3923, III 4339; m Parvo Breviario II 2733, 3095; in vestitione et Professione Tertii Ordinis Saecularis S. Francisci II 2168, III 4032; in Breviario seu Officio divino III 4260, 4622, 4795, 5064, 5251 ; in Ordinatione sacra III 4689; in regionibus eiusdem linguae, unitas versionis textuum servetur III 4553; de lingua in cele­ brandis Officio divino et Missa conventual! seu com­ munitatis apud religiosos III 4795; an liceat Missam cantare lingua vernacula III 5023; facultas utendi nus» II 2502; in scientiis religiosis cum specializatione Catecheticac III 4663; in sacra Theologia III 4719, 4725; v. Gradus academicus. Ligamen: sanatur in radice matrimonium invalide contractum cum impedimento ligaminis inter duos ca­ tholicos II 3587, III 4420, inter partes catholicam et non baptizatam III 4456, insciis partibus III 4956. lingua vernacula in Liturgia III 5032; normae pro textibus liturgicis vertendis in linguam vernaculam III Limina: visitatio peragenda a Vicariis Castrensi­ bus Ill 3928. 5049; nonnae circa versiones Canonis Romani in lin­ guam vernaculam 111 5223; usus linguae vernaculae Limitatio facultatis: admittendi ad Presbyteratum quoties religiosi laici interveniunt recitationi III 5251; post tertium annum Theologiae II 2259; utendi lingua vernacula in liturgia II 3370, 3391, 3392; — natalitatis: normae pro versione «Gradualis simplicis» III 5289; Enc. «Humanae vitae» III 5405; mens Summi Ponti­ conceditur ut regiones Americae quae utuntur lingua ficis in Encyclica edenda 111 5417; v. «Humanae vitae»; hispana possint parare versiones proprias IV 6151, dignitas mulieris, incrementum demographicum ct limi­ 6330; usus linguae vernaculae in liturgia byzantina tatio natalitatis 111 5046. determinatur ΙΠ 4031, 4032; Limites paroedales definiendi in dioecesibus S.C. — Anglica: usus in liturgia II 3276, 111 3917; batava: de Prop. Fide subiectis I 350; territoriales Provinciarum Parvum Breviarium II 2733; emigrantium II 3264; religiosorum in Foederationibus monialium consti­ Gallica II 2479, 2507, 3213, 3353, 3412; Germanica II tuendis II 3370, 3371; v. Foederatio. 2739, 3370, 3391, 3392. 3412; hebraica: Officium divi­ Linea collateralis primi gradus mixti cum secundo num III 4260; hispana III 4339, IV 6151, 6330; Indiae consanguinitatis I 1342. II 3820; Italica II 3133, 3412; latina II 3301, 3412, Lingua: facultas datur constituendi alterum novi­ 5386; v. Lingua latina; neerlandica: Parvum Breviarium tiatum in eadem provincia ob diversitatem linguae et II 3095; sinensis II 2594. nationum l 598; facultas Missionarii emigrantium Lintea sacra: usus gossypii in illis conficiendis I admittendi matrimoniis fidelium eiusdem linguae, etsi 344, 349; usus «rami» I 2093; usus lintei seu antimensii non subditorum ratione territorii II 3264; in regionibus pro latinis Π 3217, 3291. eiusdem linguae unitas textuum servetur 111 4553; Liquidatio proventuum Procuratorum et Advoca­ - latina: schola peculiaris litterarum latinaram contorum Rotae Romanae II 2420; v. Advocatus, Proven­ slitutitur in Athenaeo seu Universitate Gregoriana 1 tus; pensionis v. Pensio. 718; usus in vestitione ct Professione Tertiariorum Liquidum: condicio quoad ieiunium eucharisticum definitur II 3718. S. Francisci 11 2168; nova versio Psalmorum pro usu •120 Numeri Indicant volumen et columnam I =» 1917-1941; II = 1942-1958; ΙΠ = 1959-1968; IV = 1969-1070 LIS INDEX ANALYTICUS LEGUM Lis finita declaratur in recursu administrativo re­ motionis parochi IV 6193; v. Lite. List Arzubidc German: liber damnatus I 1724. Litania Lauretana seu Marialis: additur invocatio «Regina Pacis, ora pro nobis» I 58; indulgentiae ad­ nexae I 223; modus eas canendi vel recitandi I 330, 414, 779; additur invocatio «Regina in caelum as­ sumpta» II 2801; in honorem Spiritus Sancti adprobantur II 3245; — Pretiosissimi Sanguinis D.N.I.C. adprobantur 111 4024; — Sanctorum: additio invocationis «ut omnes errantes...» I 439; modus eas recitandi vel canendi Sabbato Sancto vel Vigilia Pentecostes I 1920, cum omittitur Processio III 4765. Litare Missam v. Celebratio Missae. «Lite pendente nihil innovetur»: applicatio princi­ pii in processu administrativo coram Signatura Apo­ stolica IV 5915. Lithuania: Concordatum cum Sede Ap. I 898, ra­ tihabitio I 915; Intemuntiatura Ap. erigitur I 859; Collegium lithuanum a S. Casimiro in Urbe erigitur pro sacrorum alumnis Π 2502. Litoris Eburnei dicio: Nuntiatura Ap. constituitur cum Sede in Dakar IV 6283. Litterae ad S. Officium: modus eas mittendi I 166, 840; ad S.C. Orientalem I 1518; ad S. Paenitentiariam pro casu occulto I 1707; authenticae rescribentis II 3393; — commendat itiae quibus preces innituntur de­ bent exprimere rationes I 2103; — dimissoriae ad Ordines sacros: privilegium non­ nullis Seminariis seu Collegiis concessum ordinandi absque illis proprios alumnos 1 333; in monasteriis Congregationum monasticarum I 521 ; facultas pro­ movendi ad Ordines sacros cum solis litteris testimo­ nialibus absque dimissoriis I 535; facultas Societati in communi viventi data illas concedendi I 733, 1609; Provicarius Ap. intra annum a sede vacante potest eas concedere I 1103; ius eas dandi sodalibus Societatum clericorum in communi viventium sine votis II 2430; — genus sensuale vel sensuale mysticum litterarum I 874; — Institutum Superius litterarum S. Clarae apud Neapolim II 2930, 3055, III 3976, 4174; - latinae v. Lingua latina; — Legatorum pro recognitione sui mu­ neris I 762, 766; — postulatoriae in causis Servorum Dei: modus eas conficiendi I 1603; — religiosorum: ius Su­ periorum illas subditorum inspiciendi II 2479: — testimoniales pro alumnis minoris Novitiatus 1 144; iuratae pro ingressu Institutum religiosum I 236; facultates concessae Societatibus in communi viventibus sine votis promovendi proprios sodales ad Ordines sacros cum solis litteris testimonialibus I 535, 592, 1181, 1628; effectus harum litterarum II 2245. Litterarium genus Genesis II 2485; v. Scriptura S. Liturgia in genere: Const. Ap. «Divini cultus» de Liturgia I 975; usus cerae non purae apum I 1985, II 3805, III 4159; Enc. «Mediator Dei» de S. Liturgia II 2444; aliquae non rectae interpretationes huius Encyclicae circa oppositionem inter devotionem obiectivam et subiectivam, inter consilia et praecepta pie­ tatis, circa praesentiam «mysteriorum» in cultu liturgico II 2523; normae ad restaurationem liturgicomusicalem in Ecclesia promovendam II 3218; normae liturgicae servandae a capellanis navium I 3239; usus linguae latinae II 3301; v. Lingua latina; usus linguae vernaculae v. Lingua vernacula; adspectus dogmatici et pastorales Liturgiae II 3547; monitum de novis ri­ tibus, caerimoniis aut lectionibus non inducendis in Liturgiam absque venia Sedis Ap. II 3819; Instr, de musica sacra et S. Liturgia II 3838, 3961; monitum de non applicandis normis liturgicis iam promulgatis LITURGICUS ante finitam vacationem legis ΙΠ 4128; Const. Cone. Vat. II «Sacrosanctum Concilium» de S. Liturgia II 4430; vacatio legis III 4447; decernitur ut quaedam praescripta huius Const, vigere incipiant III 4461 ; Instr, prima «Inter oecumenici» ad exsecutionem Cons. Conciliaris de S. Liturgia recte ordinandam III 4540; cantus Missalis eduntur ad mentem huius Instructionis III 4620; litterae circulares Praesidis Consilii Liturgiae ad reformationem et restaurationem liturgicam recte ordinandam ac prosequendam III 4681, 4930, 5196; experimenta induci nequeunt absque venia Sedis Ap. JII 4684; responsa Consilii Liturgiae ad proposita du­ bia in materia liturgica III 4685, 4935, 4936, IV 5956, 5963, 5985; v. Dubia liturgica; religiosi uniformitatem liturgicam ubique foveant salvis ritibus propriis III 4910; Litt. Ap. dc lingua latina in chorali Officio reti­ nenda III 5018; criteria ad reformationem liturgicam perficiendam: alloc. pontificia III 5043; declaratio circa nonnullas erratas applicationes Const. Ap. con­ ciliaris de S. Liturgia III 5077; Instructio de musica sacra in Liturgia III 5112; Instr, altera «Tres abhinc annos» ad exsecutionem Const. Conciliaris de S. Li­ turgia rite ordinandam III 5150; apostolatus celebra­ tionis liturgicae in lingua latina et canto gregoriano commititur cuidam monasterio cisterciensi III 5386; Instr, de normis ad versiones vernaculas textuum liturgicorum recte apparandas IV 5465; interpretatio textuum liturgicorum «ad interim» IV 5536, integre facienda IV 5671; unica versio vernacula pro nonnullis tantum textibus servanda IV 5755, 5831; obligatio normarum Conferentiarum episcopalium in materia liturgica IV 5841; Instr, tertia «Liturgicae instauratio­ nes» ad Const, conciliarem de s. Liturgia recte exse­ quendam IV 5877; vita eremitica et liturgica in Ec­ clesia IV 6045; — byzantina: usus linguae vernaculae III 4031, 4032; — slavica: editio librorum liturgicorum praecipitur I 1594; — in India: aptationes textuum liturgicorum genio et culturae regionis FV 5518; — in Italia: criteria et nor­ mae ad instaurationem liturgicam prosequendam III 5289; — in Laotia et Cambodgia: aptationes Liturgiae usibus popularibus IV 5754; — in Neerlandia: dubium circa approbationem textuum liturgicorum IV 5746; — in Urbe Roma: normae circa applicationem instau­ rationis liturgicae III 4968, IV 5685; quoad catechesim, cultum et actionem pastoralem erga S. Eucharistiam III 5443; quoad celebrationem matrimonii III 5448; supellex sacra et liturgica non debet arbitrarie alienari aut manumitti sub praetextu renovationis liturgicae vel alius speciosae rationis IV 5814. Liturgia Horarum: Const. Ap. qua Officium divi­ num ex decreto Cone. Vat. II instauratum promulgatur IV 5912; Institutio generalis dc Liturgia Horarum di­ vulgatur antequam editio typica promulgetur IV 5977; latina editio Liturgiae Horarum evultatur et typica declaratur IV 6023; Institutio generalis de Liturgia Horarum IV 6023; usus et initium obligationis IV 6105; Ordo Praedicatorum obtinet facultatem adoptandi Li­ turgiam Horarum IV 6149; textus ad interim adhibendi in celebratione et cantu Officii divini et Missae IV 6155; de Liturgia Horarum feria V in Cena Domini, fena VI in Passione Domini. Sabbato Sancto et Octava Paschae ad interim ordinanda pro iis qui veteres libros retinent IV 6244; Liturgia Horarum pro quibusdam communitatitibus religiosis quae maiorem copiam Psalmorum desiderant per diem recitare IV 6300; v. Breviarium, Officium Divinum; — Hebdomadae Sanctae v. Hebdo­ mada Sancta. Liturgicus v. voces substantivas. I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV — 1969-1972 Numeri indicant volvmkn el colvmnam 121· LOCALIS LEGES ECCLESIAE Localis motus in Via Crucis I 895; difficultas in aggregatione Episcoporum Conferentiis ΠΙ 4476. Loca missionum v. Missiones; privilegiata, ct ab­ stinentia peregrinorum I 651; sacra: normae pro exse­ quendis operibus artis III 3038; Sancta: opus a Praeservatione Fidei et Ordo Equester S. Sepulcri uniuntur sub regimine Patriarchae Hiersolymitani I 924; subiecta S.C. de Prop. Fide: sanantur erectiones domorum O.F.M. II 3874, III 3924; Ordinis Fratrum Minorum: aulae cincmatographicae II 3272. Locus ablutionum post Missam II 2397; adsis tendi Missae, legis de audiendo sacro implendae causa II 3029; associationis fidelium destinatus: usus instru­ menti tclevisifici II 3809; celebrationis matrimonii: faci­ litas adire ministrum orthodoxum IV 6257; celebrationis Missae sub dio vel extra locum sacrum I 865, 1348, 2058; commorationis sacerdotis et asservatio Eucharis­ tiae II2349; Concordati cum Sede Ap.: facultas Episco­ porum conferendi beneficia non consistorialia III 5100; - confessionis sacramentalis licite et valide audiendae religiosarum I 364, puellarum III 4237; curae animarum Capellam’ maris extenditur II 3618; detentionis fidelium: facultas celebrandi Missam vespertinam II 2384; - praecedentiae: Abbatis S. Hieronymi Urbis in ca­ pellis papalibusl 1543; cleri parvi in processionibus litur­ gicis I 1899; Commissarii S. Officii in Capella ct pompa Pontificia II 3831 ; Praefecti cohortis Palatinae in Aula Pontificia II 3832; Patriarcharum Orientalium in Cardi­ nalium Collegio III 4629; religiosorum in Ecclesia et in Hi­ erarchia II 2835; Seminarii in parvas communitates divisi III 5375; Tabernaculi Eucharistiae in ecclesiis et oratoriis II 3909; Tridentinae formulae Professionis fidei III 5282. Loisy Alafridus: opera damnata I 1399, 1493, 1896. Lotio v. Ablutio. Loublande, Les faits dc: I 288, 289. «Lovanium»: Universitas Calh. studiorum in Urbe Leopoldopolitana (Kinshasa) dicionis Congolensis (Zaï­ re) Facultate theologica instructa II 3612. Loyola v. S. Ignatius de Loyola. Lublinum: Univ. Cath. studiorum erigitur ct eius­ dem Statuta approbantur 1 328. Lucemburgensis Nuntiatura Ap. erigiitur I 3408. Lucratio indulgentiarum: Ecclesiis O.F.M. conces­ sarum in oratoriis intemis 1 969; decretum circa indul­ gentias plenarias, quas vocant «toties quoties» cum adnexa visitatione alicuius ecclesiae I 1185; recitationi Rosarii coram Ssmo Sacramento adnexarum l 1467, 1515; «toties quoties» die 2 nov. I 1909. ct commutatio visitationis ecclesiae 1 1950; plenariae crucifixis adne­ xae in articulo mortis II 2141; recitationi salutationis angelicae iuxta textus orientales II 2241; textus et lingua pro lucrandis ab orientalibus II 2391; plenariae suetis conditionibus: oratio ad mentem Romani Pon­ tificis cui addenda est visitatio ecclesiae ll 3277; - Anni Sancti Mariani universalis: conditiones ct indulgentiae II 3237; v. Annus Sanctus; — Portiunculae: normae in concedenda et lucranda 1 701 ; conditiones in ecclesia S. Mariae Angelorum apud Asisium I 1633; commutatio visitationis ecclesiae l 1950; — Rosarii marialis: requiritur meditatio myste­ riorum quae usu recepta sunt, non aliarum veritatum fidei 111 4020; — Viae Crucis ab infirmis l 1243; in adiunctis specialibus I 1515; v. Indulgentia; Swnrrt Indicant volvmf.n ri columnkm l LUX - Jubilaei: ratio et conditiones I 710, 1456, 1530, II 2630; conmutatio conditionum I 732, 746; conditio confessionis I 736; ab impeditis Romam adeundi ob laborem, difficultatem disccndcndi a domo I 745, ob exiguitatem stipendiorum ΓΙ 2731, ob statum gestationis mulieris vel curam prolis II 2731, ob clausuram III 4933, 4934; extenditur reductio et mitigatio conditio­ num I 746; pro defunctis I 746; eleemosyna specialis tradenda a sodalibus Pont. Operis a Prop. Fidei I 1028; formulae precum adhibendae ab orientalibus I 1528; declaratio circa conditiones necessarias in Urbe II 2729; extraordinarii lucrandi in aliis, praeter cathedralem, ecclesiis III 4913; v. Jubilaeum. Luganensis dioecesis: usus Ritualis in lingua latina, itala, germanica ct gallica II 3412. Lugdunensis Curia et dioecesis: duo constituuntur Tribunalia primae ct secundae instantiae, pro universis tractandis causis dioecesium illius regionis pastoralis III 5442; nuntius pontificius Ordinario datus ·>.·< sione CL anni a condito Opere a Propagatione fidei IV 6323. Lugubris sonitus campanarum I 906. «Lumen gentium»: Constitutio dogmatica Cone. Vat. II dc Ecclesia III 4563; qualificatio theologica doctrinae et Nota explicativa praevia III 4561; alloc, pontificia in die promulgationis III 4610. «Lumen vitae»: Institutum catccheticum Universi­ tati Grcgorianae affiliatum III 4408. Lumina in sacris functionibus adhibenda: decreta II 2117, 2628; usus cerae ct numerus II 2182; facultas celebrandi Missam absque luminibus I 1463; ante Ssmum Sacramentum accedenda: usus olei vegetatis lucisque electricae I 1982; v. Candela, Cera, Lux. Lusitania: provisio paroeciarum sine dote sufficien­ ti I 111 ; facultas absolvendi censuras reservatas iuxta Bullam Cruciatam propriam I 390; facultates quinquen­ nales Ordinariorum locorum I 433, 621, 984. II 3104, III 5283; festum Cordis lesu I 862; Statuta Consilii nationalis seu Foederationis religiosorum II 3220; pe­ roratio «Et famulos...» iuxta novam formulam recitanda II 3790; Epist. Ap. religiosis e Lusitania qui inter­ fuerunt Congressui de religiosae perfectionis Institutis II 3823; Facultas philosophica Bracarae Augustae, prima Facultas constituitur Universitatis Catholicae Studiorum Lusitaniae III 5258; — Conventiones et Concordatum cum Sede Ap.: con­ ventio: circa dioeceses territorii Indiae I 941, ratihabi­ tio 1 946; circa dioecesim Meliaporensem I 1045, 1094; Concordatum I 1965, ratihabitio I 1981; conventio de rebus ct personis missionalibus 1 1975, ratihabitio I 1981 ; normae circa applicationem art. XXV Concordati circa exsecutionem civilem sententiarum et rescriptorum Tri­ bunalium Ecclesiae et Congregationum Romanarum I 1996; Instructio circa matrimonia celebranda ad nor­ mam Concordati I 1999; Conventio circa dioeceses Indiae dicioni Lusitaniae subiectas II 2761, ratihabi­ tio II 2800; — Vicariatus castrensis erigitur III 4979. Luteranus cultus: facultas datur cedendi usum pa­ roeciae catholicae III 4228. Lux electrica: collocatio et usus in ecclesiis I 605; usus pro lampade coram Ssmo Sacramento I 1982, II 2115; prima Dominicae Resurrectionis: faculta cele­ brandi Vigiliam Paschalem ante primam lucem scu circa auroram HI 3922; v. Lampas, Lumina. 1917-1941 ; II « 19424958; ΙΠ ·= 1959-1968; IV » 1969-1972 Machina dactylographiai pro conficiendo processu ordinario in causis Servorum Dei 111 4507. Madagascariana Insula v. Insula Madagascariana. Magna Britannia v. Britannia Magna. Magister «aggregatus» Philosophiae vel Theolo­ giae: gradus acadcmicus Univ. Gregorianae 1 479; — Generalis O.P.: constituitur Magnus Cancellarius Athenaei «Angelicum» 1 1460; gaudet facultate ingre­ diendi clausuram Monialium S. Dominici 111 5061 ; novitiorum: eius necessitas pro Congregationibus dioeccsani erigendis 111 5191 ; religionis in scholis religiosorum: ius Ordinarii eum nominandi 111 3921; eorum institutio in civitate Saravica IV 5679, 5831; Scholarum publicarum S. loannes B. de ia Salle constituitur Patronus II 2754; — Scholarum internarum religiosorum: Institutum S. Clarae pro eis praeparandis II 3055, 3976; Scho­ larum superiorum: doctrina tradenda de ethica situationis II 3453; — Spiritus: et confessio subditorum I 150; schola «Mater divinae gratiae» pro illis instituendis erigitur in Urbe II 3595. Magisterium disciplinae biblicae I 688; sacerdotes hoc munere fungentes in scholis publicis I 863 ; Magnum Ordinis Equestris S. Sepulchri aboletur I 924; musicae sacrae conferendum ab Instituto Musicae sacrae I 1718; — Ecclesiae competit Episcopis ex divina institutione II 3273; a «Sancta Familia» in civitate Asmara erigitur Institutum Universitarium III 4099. Magistralis Canonicus: deliberatio capitularis de eius substitutione I 35; Schola: normae pro institutione religiosa curanda I 1178. Magnus Cancellarius atribuitur in Urbe: Universi­ tati Gregorianae I 1397, Athenaeo Seminarii Romani seu Universitati Lateranensi I 1414, Athenaeo S. Anselmi, Abbas Primas O.S.B. I 1441, Athenaeo Angelico seu Universitati S. Thomae Aquinatis, Magister Gene­ ralis O.P. I 1460, Athenaeo Urbano de Pro. Fide seu Universitati Urbanianae, Cardinalis Praefectus S.C. de Pro. Fide I 1513; —Magisterium Ordinis Equestris Sancti Sepulcri cessat I 924. Mahumetanus obtinet «documentum libertatis» a matrimonio cum parte catholica II 2503, et solutionem matrimonii in favorem fidei II 2522; interpretatio ex­ ceptionis in Facultatibus quinquennalibus Ordinario­ rum locorum appositae dispensandi a disparitate cultus cum parte mahumetana III 4249; Episcopi vi motu pr. «Pastorale munus» dispensare possunt a disparitate cultus cum mahumetanis III 4452; revocatur Const. Ap. Benedicti XIII declarans invalidam admissionem in O.P. eorum qui e mahumetismo convertebantur ad fidem III 4956; — pars v. Pars mahumetana. Maior clausura monialium v. Clausura monialium maior; — Formula in Facultatibus decennalibus S.C. de Prop. Fide I 249, 2031, 2033, II 2851; v. Formula; — Hebdomada v. Hebdomada Sancta seu Maior; — Se­ minarium v. Seminarium; Superior retinendus Prior convcntualis in Congr. monasticis I 521 ; prorogatur tempus regiminis durante bello II 2171; v. Superior religiosus. Maiores: an eorum sepulcrum in aliqua ecclesia constituat electionem ecclesiae funerantis pro descen­ dentibus II 2319. Maioritas relativa in electionibus quoties licite exprimatur votum per schedulas I 1102. Maius mensis 1966 signat finem lubilaei extraor­ dinarii post Cone. Vat. II clausum III 4801. I Malabarcs ritus in Indiis: juramentum a missionariis non praestandum I 1958. Malacensis Paeninsula seiungitur ab Intemuntiatura Ap. in India et adicitur Delegationi Ap. Thailandensi II 3789; eiusdem Delegationi Ap. adicitur Laosiensis regio III 4472. Malapartc Curtius: auctor libri damnati II 2758. Malaviensis dicio: Nuntiatura Ap. III 4976. Malawi Conferentiae Episcopali facultas fit admit­ tendi filios adulterinos ad Ordines sacros III 5252. Malta v. Melitensis Insula. Managuensis Episcopus Auxiliaris I 268. Mandatum Apostolicum generale seu commune fit semel pro semper locorum Ordinariis pro Benedictione Abbatum O.S.B. I 397; auctoritatis publicae de inson­ tium directa occisione I 2022; procuratorium non a curatore, sed a parte conventa datum IV 6136. Mansionariatus : collatio I 532. Manuale Toletanum pro Sacramentis I 778. Manualis labor v. Labor manualis. Manumissio supellectilis sacrae IV 5814. Manus defectus: dispensatio irregularitatis: ob eius rescissionem I 104, 136, 226, ob defectum digiti I 93, 1664, vel partis digiti pollicis III 4697; v. Digitus; distri­ butio Communionis in manu IV 5700; extensio in Ordi­ natione Diaconorum I 536, 553; lotio post Missam I 1036; osculatio Episcopi ante Communionem I 750; — unctio in sacra Ordinatione I 1 ; violentas inficientes in Romanum Pontificem: poenae Codicis extenduntur ad orientales I 1571. Marcelle de Jouvenel: auctor libri damnati II 3392. Mar Ignatius lacobus, Patriarcha seiunctae Ec­ clesiae Antiochiae Syriorum: declaratio communis cum Paulo Pp. VI circa communem fidem IV 6150. Mare: Capellanus Apostolatus maris uti potest induito altaris portatilis II 3118, administrat Confirma­ tionem II 3184, extenditur eius cura animarum II 3618; maris benedictio: formula II 3392; dispensatio ab ab­ stinentia et ieiunio cum navigantibus et maritimis II 3418; v. Abstinentia, Ieiunium; — Opus Apostolatus maris: leges seu Statuta approbantur II 3777; faculta­ tes et privilegia II 3781, 3829; — «Stella Maris»: Missa propria B.M.V. sub hac titulo approbatur I 3781, cele­ brari potest in oratoriis navium et Operis Apostolatus maris nationalis II 3781 et international is II 3829. Maris Caribici: determinatio territorii Delegatio­ num Romani Pontificis in illa regione II 3245, 111 5416; — Rubri: Delegatio Apostolica constituitur pro illis regionibus IV 5587. Maritimum iter v. Iter maritimum. Maria Beata Virgo: antiphonac finales in Officio divino I 548, II 2350; non probatur devotio in B. Ma­ riam «Virginem-Sacerdotem» I 867; statua Virginis Perdolentis in processione feriae VI in Parasccve I 1176; orationes in consecratione ecclesiae in eius ho­ norem 1 1715; oratio de tempore «Deus qui de Bea­ tae...» I 2100; de eius regali dignitate et festo II 3311; monitum de cautelis adhibendis in argumento «dc vir­ ginitate B.V. Mariae in partu» pertractando III 4097; de Maria Virgine Matre Ecclesiae appellanda III 4610; veneranda atque virtutum omnium exemplari imitan­ da III 5155; relationes inter Mariam ct Ecclesiam exponuntur IV 5655; — apparitiones et revelationes v. Apparitiones ; - An­ nus Marianus v. Annus Marianus; — Assumptio iu => 1917-1941; II — 1912-1958; III = 1959-1968; IV =■ 1969-1972 Numeri indicant Volvuex et colvusv* 123· MARLA BEATA VIRGO LEGES ECCLESIAE caelum v. Assumptio B.M.V.; — Cor v. Cor Mariae; Immaculata Conceptio v. Conceptio Immaculata B.M.V. - Ffsta et invocationes: Mediatricis omnium gra­ tiarum I 1353; Maternitatis: Officium, Missa et elo­ gium I 1377; de Mercede: honorificentiae et insignia equestria nuncupata 1 1737; a Columna I 1955; de Guadalupe: titularis ecclesiae I 2100; a S. Numismate: translatio solemnitatis externae II 2141; «Reginae Or­ dinis Minorum»: Officium ct Missa II 2615; Nominis II 3300; Reginae mundi: institutio festi II 3311; Officium, Missa et elogium II 3395; Matris orphanorum: Missa propria II 3405; Purificationis: Praefatio propria II 3564;Lapurdensis III3775,3821 ;«Sfella maris»: Missa propria II 3781; de Fatima III 5105; Lauretana domus v, Lauretana; Montis Carmeli v. Mons Rosarii: sollemni­ tas v. Rosarium; — Officium Parvumv. Officium Parvum. Marialis... v. voces substantivas. Marianus... v. voces substantivas. Mariannenses Insulae subiiciuntur Delegationi Apo­ stolicae in S.F.A.S. III 2350. «Marianum»: Facultas Theologica in Urbe erigi­ tur cum hire gradus academicos conferendi II 4321; Institutum Mariologiae in eadem Facultate constituitur 111 4027, cum iure conferendi Doctoratum sacrac Theo­ logiae III 4661; titulo «Pontificio» augetur IV 5961. Mariologiae Institutum penes Facultatem «Maria­ num» erigitur III 4027, cum iure conferendi doctora­ tum III 4661; v. «Marianum». MariDac, S. Ludovica dc: Patrona operum socia­ lium Christianorum declaratur III 4021. Maritimus v. voces substantivas. Marmorariae officinae benedictio 11 3564. Maronitae: Collegium in Urbe pro cis restituen­ dum I 330; disciplina servanda a commorantibus in S.F.A.S. I 974; forma celebrationis matrimonii extra proprium Patriarchatum I 1692; quando contrahunt cum acatholico baptizato II 2276; impedimentum dirimens clandestinitatis non extenditur ad commoran­ MATRIMONIUM Massonica secta: confirmantur normae Codicis circa illam ipsiusque fautores II 2595; convalidatur matrimonium inter partem catholicam sectae massonicae adseriptam el partem acatholice baptizata absque praevia illius reconciliatione cum Ecclesia III 5144. Masturbatio ad detegendam blenorragiam I 1104. «Matanga» caeremonia funebris expurgari debet a superstitiosis ritibus I 1895. Mater Ecclesiae B. Maria V. appellanda III 4610, veneranda atque imitanda III 5155; orphanorum: Missa B. Mariae V. quoatannis celebranda II 3405; humana: eius vita protegenda in missionibus I 1711; de cius partu sine dolore II 3443; eius cognomen exprimendum est in documento contrahentium matrimonium IV 6162. «Mater divinae gratiae»: schola pro Magistris Praefectisque institutioni alumnarum Institutorum per­ fectionis in Urbe II 3595. «Mater et Magistra»: Enc. loannis XXIII de recentioribus rerum socialium processibus Christiana praecepta componendis III 4184. Materia candetorum et lampadum pro functioni­ bus liturgicis v. Candela, Lampas; scapularis Cor­ dis lesu I 394; forma protegendi illud I 754; facultas utendi qualibct materia ct colore pro Sodalibus Tertii Ordinis S. Francisci II 2419; denegatur substitutio lanae cum alia materia pro scapulare O. C. D. II 2565; fontis baptismatis I 429; fragilis ct plastica in conficiendis statuis, Crucifixis cum adnexis indulgentiis I 607, ΠΙ 3935; conopaei I 1994; Ordinum Diaconatus, Presbyteratus et Episcopatus II 2480; Archivii ecclesiastici: praestatio II 3100; patrimonialis: conventio Austriae cum Sede Ap. III 4045, 4099; paupertatis franciscanae IV 5750; liturgica: obligatio normarum Conferentiae episcopalis IV 5841 ; dubiorum de materiis variis v. Dubia liturgica varia. Matemitas B.M.V.: Officium, Missa et elogium I 1377; domus: facultates concessae Capellanis admini­ strandi Confirmationem puerulis in periculo mortis tes extra territorium patriarchale II 2172; delegatio constitutis II 2523, 2728. parocho latino facta assistendi eorum matrimonii cum Matthaei Evangelium: interpretatio textus /6,26 Hierarcha ct parochus ritus antiocheni deficiunt II praebetur I 1493. 3095; Exarchatus Ap. constituitur pro maronitis ritus Matricitatis inter varios ritus I 1166; inter parocantiocheni in S.F.A.S. III 4927, qui ad gradum Eparcias varias I 1312. chiac evehitur IV 6165; Eparchia Dominae Nostrae Matrimonialis v. voces substantivas. Libancnsis pro maronitis conditur in Brasilia IV 6163 Matrimonium canonicum: iura orta ex sponsalibus, ct in S.F.A.S. IV 6165. actio reparationis damnorum, ignorantia doctrinae Martin J.: auctor libri damnati 11 3245. Christianae, attestatio status libertatis, dubium de oc­ Martinelli Petrus: auctor libri damnati I 1835. culta consanguinitate, ius retroactiva Codicis quoad Martyres: responsorii occurrentia I 204. sponsalia et impedimenta, matrimonia nulla ob impe­ Martyrium SS. Petri et Pauli App.: Professio fidei dimenta abrogata in Codice, cognatio spiritualis ante a Paulo Pp. VI, sacculo XIX completo ab eorum Codicem contracta I 125; valor conditionis appositae I Martyrio III 5396; Servorum Dei: iudicium super illo 146; iuramentum de statu libero a nupturientibus exi­ ferendum 1 1407. gendum 1 279; Instructio super probatione status liberi Martyrologium Romanum: nova editio approbatur et denuntiatione matrimonii initi I 399; facultates Ordi­ I 417; inseruntur elogia: S. Petri Canisii 1 845, S. loan­ narii locorum concessae a S. Paenitentiaria circa matri­ nis Eudes l 947, S. loannis M. Vianncy I 938, S. Mar­ monia l 498; Enc. «Casti connubii» de matrimonio garitae M, Alacoquc 1 1093, festi Maternitatis B.M.V., Christiano spectatis praesentibus familiae et societa­ S. Roberti Bcllarmino, S. Alberti Magni 1 1377, S. An­ tis conditionibus, necessitatibus, erroribus, vitiis I 1208; tonii Patavini ll 2347, variorum Servorum Dei ll 2492, praxis continentiae periodicae in usu matrimonii III 3036, festi B.M.V. Reginae II 3395, S. loscph Opificis 3881 ; legitimatio prolis per subsequens matrimonium I el Ecclesiae Patroni ll 3476. 1518; decretum de finibus matrimonii ll 2240; favor MaryknoU: sodales huius Societatis incardinantur quo gaudet matrimonium II 2423; disciplina sacramenti matrimonii pro Ecclesia Orientali II 2567; de apostolatu per iuramentum perpetuum l 1394. Massae communis capitularis bonorum constitutio circa iura et officia matrimonialia II 2926; matrimonium inter duas partes non baptizatas vel acatholice baptizact distributio 1 770, 1395, IV 5857. 6106; vigor Statu­ tas nequit esse putativum in iure canonico II 3583, torum in materia IV 5857. 3596; de recta Ecclesiae doctrina circa matrimonium Massablelensls specus prope Lapurdum II 3775. Massiliensis Dioecesis ct Tribunal primi gradus pro tutanda et a Tribunalibus sapienter applicanda III dioecesibus illius regionis pastoralis III 4632, 4633. 4240; criteria et nonnae circa celebrationem matri- •124 Niuntrl Mirant volumen tl columnam I « 1917-1941; II « 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 MATRIMONIUM INDEX ANALYTICUS LEGUM monii in Urbe III 5448, IV 6157; Ordo celebrandi ma­ trimonium recognitus approbatur IV 5494; competen­ tia circa «quaestiones» dc validitate matrimonii IV 5907; transcriptio matrimonii in Italia IV 6162; — chile v. Celebratio matrimonii civilis, Civile ma­ trimonium. — mixtum: assistentia sacerdotis 236, 468, 488, 954; facultates concessae Ordinariis circa matrimonia mixta 1 496; valor celebrati coram solis testibus in ecclesia acatholica I 743, vel inter catholicam orientalem et orientalem baptizatum acatholice I 749; de Missa in matrimoniis mixtis I 780; dc matrimoniis mixtis illici­ tis 1 935; de matrimonio acatholicorum I 1103, 1241, et filiorum apostatarum I 1163; ad sananda matrimo­ nia mixta requiritur certitudo moralis de catholica edu­ catione universae prolis I 1185, 1349; pertractari pos­ sunt processu documentali ut casus excepti I 1244; competentia Tribunalis inferioris ad videndum nullitatem matrimonii mixti 1 1352; de cautionibus praestan­ dis I 1377, 1409, 2061, II 2111, 2659; harum necessitas ad dispensandum impedimentum disparitatis cultus vel mixtae religionis I 1406, 1408, 1829, III 4182, 4621, 5064, 5111; excipiuntur nonnulla territoria Africae 1 1591; cautiones aequipollentes I 1878, 1880, II 2567, 2591; certitudo moralis necessaria ad dispensandum aut sanandum in radice matrimonium mixtum III 4182, 4621 ; ritus servandus cum pars acatholica legitime re­ praesentatur per procuratorem catholicum II 2489; non expedire declaratur matrimonium mixtum ritu graeco non catholico celebrare III 4316; facultas datur adhi­ bendi ritum catholicum et orthodoxum graecum in celebratione matrimonii mixti III 4554, 4555, 4629, et normae servandae cum celebratur primo in ecclesia catholica et deinde coram ministro acatholico III 4690; Instructio de matrimoniis mixtis pro latinis III 4962, et pro orientalibus III 5108; sanatur matrimonium mixtum praestitis cautionibus a parte tantum catholica III 4994; Ordinarii locorum dispensare possunt a ritu matrimonii mixti III 5101; Motu pr. quo normae de matrimoniis mixtis statuuntur IV 5791 ; dispensatio a forma canonica matrimonii mixti IV 6234; v. Cautiones canonicae, Celebratio matrimonii, Mixtus ritus; — consummatum v. Consummatio matrimonii; — ra­ tum et non consummatum v. Causae matrimoniales de rato, Dispensatio de rato et non consummato, Proces­ sus, Ratum et non consummatum; — accusatio nullitatis v. Accusatio, Ius accusandi nullitatem; — assistentia v. Assistentia; — celebratio canonica v. Celebratio; — dispensatio et solutio in fa­ vorem fidei v. Favor fidei; — forma v. Celebratio, For­ ma canonica; — impedimenta v. Dispensatio impedi­ mentorum, Impedimenta singula; — convalidatio v. Convalidatio matrimonii; — nullitas matrimonii v. Causae nullitatis, Nullitas; — sanatio v. Sanatio matrimonii; — emigrantium v. Celebratio ma­ trimonii emigrantium. Emigratio; — militum v. Cele­ bratio matrimonii militum, Milites. Matrina baptismi anglicani contrahit impedimen­ tum cognationis cum baptizato in eadem secta angli- cana IV 5843. Matritum: suppressio Tribunalis Rotae Nuntia­ turae I 1510; Congressus utriusque cleri de perfectione religiosa ct sacerdotali II 3546; Schola «Regina virgi­ num» aggregatur Pont. Instituto «Regina mundi» III 3970, et ab eo seiungitur III 4921, novisque in­ structum Statutis III 5223; Basilica Ecclesiae «San­ ta Cruz de los Caidos» apud Matritum III 4031 ; Institutum Pastorale Matritense constituitur sub auspi­ MELCHITAE ciis Univ. Comillensis III 4973, et deinde erigitur tam­ quam biennium specializationis Facultatis Theologiae Univ. Salmanticensis III 5189. Matutinum: responsoria primi Nocturni I 803; anticipatio v. Anticipatio Matutini cum Laudibus; a Laudibus separari potest II 3822. «Maximum illud»: Epist. Ap. Benedicti XV de fide catholica per orbem propagandam I 239; quadra­ gesimo exacto anno ab eius publicatione, eduntur Litt. Enc. «Princeps pastorum» III 3984. Mauricius natio: Nuntiatura Ap. erigitur IV 5757. Maurras Carolus: auctor operis damnati I 847. Media Africa Occidentalis v. Africa media occiden­ talis; America v. America media; — nox: celebrari potest Missa in Congressibus eu­ charisticis I 1925, occasione Missionum a sacerdotibus adoratoribus praedicatarum II 2612, vel exercitiorum spiritualium aliorumque conventuum Actionis Catho­ licae II 2653; diei 31 dec. 1949 II 2654; Schola: insti­ tutio religiosa tradenda I 1178, modumque Philoso­ phiam docendi II 3842. «Mediator Dei»: Enc. Pii XII de sacra Liturgia II 2444; interpretationes non rectae II 2523; Instr, dc musica sacra ad mentem Encyclicae II 3838. Mediatrix omnium gratiarum B.M.V. I 1353. Medicinae Facultas erigitur in Univ. Catholica Peruviana II 3555. Medicus: mitigatio pro eis ieiunii eucharistici II 2890; quaestiones morales exercitium artis medicae respicientes II 3301 ; iura et moralitas artis medicorum II 3540; alloc, pontificiae eisdem habitae Π 2635, 3301, 3443, 3540. Mediolanum: Universitas Catholica Cordis lesu erigitur I 358; gradus academici obtinendi a clericis et religiosis feminis apud illam I 1880; Cathedra Dantis Alighieri penes illam constituitur III 4809; Pontificium Institutum pro Missionibus exteris ex unione Seminarii SS. Petri et Pauli de Urbe et Collegii pro missionibus exteris Mediolanensis ortum I 833; ritus sequendus a Capcllanis Castrensibus I 935; indulgentiae stationales Urbis ad certas ecclesias Mediolanenses extenduntur 1 1410; Archiepiscopus «pro tempore» constituitur Pa­ tronus Bibliothecae Ambrosianae III 4028; Interregionalis Facultas Theologica Mediolanensis IV 5693. Meditatio Mysteriorum Rosarii III 4020. Medium: in spiritismo I 56; subveniendi necessita­ tibus oeconomicis cleri I 216; v. Clerus; instituendi clerum indigenam I 521 ; adhibenda contra opium aliaque narcotica I 1236; Ordinariorum recurrendi ad Sedem Ap. ad dispensationes obtinendas durante bello II 2108; aphrodisiacum rationis usum intercipiens ad consummationem matrimonii adhibitum II 2565, 2890, aut artificiale per onanismum II 3391; adquirendae perfectionis Christianae a religiosis II 2835, 3800; transvectionis aëronauticae: dispensatio abstinentiae pro illis utentibus III 4663; implendi officium catechistae in missionibus IV 5812; unitatis Christianorum procurandae IV 5814; v. Oecumenismus; communica­ tionis socialis v. Communicatio socialis. Megaphonum: adquisitio indulgentiarum precum quae huius ope audiuntur I 1620. Melchitae: Seminarium pro cis a S. Anna nuncu­ patum I 1056; validum declaratur matrimonium mel­ chitae cum parte presbyteriana absque forma canonica initum II 2208; forma canonica matrimonii graeco melchitae contrahentis extra Patriarchatum cum acatho­ lice baptizato II 2276; constituitur pro melchitis ritus byzantini: Exarchatus in S.F.A.S. Ill 4926, ct Eparchta titulo Dominae Nostrae Paradisi in Brasilia IV 6164. I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; TV = 1969-1972 Numeri indicant volcmkn 4 columnam 125* LEGES ECCLESIAE MELDENSÎS MILITES post primam feriam VI mensis I 1783; Missa votiva Mddensb Dioecesis: Tribunalia III 5313, 5314. Cordis Mariae, primo cuiusvis mensis sabbato III 3972; Melitensis seu Melevitana Dioecesis: titulus ordi­ nationis, piae fundationes ct ius patronatus in Insula I - Januarius ad Maium 1966: lubilaeum extraordi­ narium post Cone. Vat. II clausum III 4804; septembris: 228; beneficia, capellaniae et patrimonium sacrum de translatio festi S. loscph Opificis ad feriam 11 septem­ iure patronatus I 248; — Ordo: Decretum super contro­ bris in S.F.A.S. II 3464; octobris et novembris: preces versia inter Ordinem Melitensem et Sancti Sepulcri I mense octobris recitandae dici debent etiam die 1 et 1345; sententia definitiva Tribunalis Patrum Cardina­ 2 novembris 11 2424; december anni 1950: facultas lium circa Ordinem Militarem Hierosolymitanum de celebrandi Missam media nocte II 2834; intermissio Malta II 3131; Chirographus de Ordine Supremo Mili­ studiorum per integrum mensem cum dimidio, reddit tari Hierosolymitano Melitensi II 3352; novus Codex semestrem invalidum II 3587; clerici ex Italia in S.F.A.S. Legum Ordinis Fratrum Militum Hospitalis S. loannis emigrare cupientes pro tempore infra sex menses indi­ Hierosolymitani approbatur III 4909; — Civitas: Nun­ tiatura Ap. constituitur III 491L gent acceptatione Ordinarii ad quem II 2425. Meliaporensis dioecesis: conventio Lusitaniae cum Menstrua concio in calendario statuta: Absolutio generalis impertienda ΠΙ 4352. Sede Apostolica circa eam I 1045. Membrum: associationis catholicae II 2505; v. «Mensura academica» seu duellum inter studentes etiam Sodales; Congregationum Marianarum II 2756; Germaniae I 531, 757. — corporis humani: mens Sacrae Congregationis pro «Menti nostrae»»: Adhort. Ap. de sacerdotalis vitae Doctrina fidei exponitur circa amputationem eorum sanctitate promovenda II 2778. III 5121; Congregationum Curiae Romanae: cooptan­ Mercatura clericis et religiosis prohibita II 2740. tur nonnulli Episcopi III 5221; adiuncta membra Merces: Maria V. de Mercede: honorificentiae et et Consultores S.C. de Prop. Fide ΓΙΙ 5317; Consi­ insignia equestria I 1737; Vicariorum paroecialium in lii Presbyteralis Dioecesis Romanae: normae pro eorum stipendiis Missarum I 268; ex pacto conventa pro pueris electione IV 5695; Conferentiae Episcopalis IV 5911. mittendis ad funera aliena III 4957. Memoria initii Congregationis Missionis celebra­ Mericia Angela v. S. Angela Mericia. tur I 1715; liturgica: orationes in Missa IV 5987. Meridiem post v. .Anticipatio Matutini, V espertina. Memoriale Rituum: editio typica I 272. Meridionalis Africa: Delegatio Ap. erigitur I 519, Mendae in editione officiali Codicis iuris canonici Hierarchia episcopalis constituitur II 2860; America: corrigendae I 92. emigratio clericorum orientalium I 1119, 1146. Mendicantes Ordines: ius stipem petendi I 231; Mesopotamiae: missiones concreditae Delegationi normae pro Italia III 5353; facultas introducendi recita­ Apostolicae I 164. tionem communem loco recitationis choralis IV 5563. Metalla: mitigatio ieiunii eucharistici pro opera­ Mens Ecclesiae circa votum castitatis alumnis as­ riis I 1910. sociationum concedendum II 3044; Romani Pontificis: Méthodiste secta: forma canonica et impedimen­ preces pro indulgentiis adquirendis I 1512, quibus ad­ tum disparitatis cultus inter partem russicam schisma­ denda est visitatio ecclesiae II 3277; in Encyclicis eden­ tice baptizatam et partem methodistam non baptizatam dis «Mediator Dei» III 3838, «Humanae vitae» III Π 2277; conceditur «documentum libertatis» parti in 5417, «Populorum progressio» III 5339; Sedis Ap. secta methodistarum baptizatae quae cum parte dubie circa mutationem calendarii universalis I 658; Concilii baptizata contraxerat matrimonium II 3588; declaratur Vat. II circa institutionem liturgicam III 4913; Congre­ nullum, ob defectum formae, matrimonium initum inter gationum Romanarum: Rituum, circa currus adhiben­ partem catholicam et methodistam III 4003. dos in processionibus I 654; de Sacramentis, circa no­ Methodus docendi catechismum in scholis publicis tionem consummationis matrimonii I 2051; de Reli­ I 642; evangelizandi laponiam 1 1664; instituendi giosis, circa administrationem eleemosynarum in ec­ dotes novis artibus aptanda IV 5503. clesiis paroecialibus quae religiosis committuntur II Métropolite: recursus ad eum contra decretum 2566; pro Doctrina Fidei, circa amputationem foetus episcopi I 1827; praecedentia inter eos I 2085; usus vel membrorum corporis humani et circa cadaverum throni a Legato Pontificio, praesente vel absente Mecremationem III 5121; pro Institutione catholica, circa tropolita II 2421; Leopolitanus Ucrainorum: condicio Seminaria minora 111 5371, et circa divisionem Semi­ Archiepiscopi Maioris ei agnoscenda III 4454. nariorum in parvas communitates II 5375; Universita­ Metropolitanum Capitulum: eius visitatio ab Epi­ tum, circa res et argumenta Concilio Vaticano II pro­ scopo I 23; sedes: assignatur Exarchatui Ap. Winnipeponenda 111 3962. gensi II 3564; Seminarium Paderbornense dotatur Fa­ Mensa: altaris non lapidea in ecclesiis consecrandis cultate Theologica III 4989. II 2937; argentaria scu nummaria ad egestatem cleri Metus ut caput nullitatis matrimonii IV 5908, 5977. sublevandum in Italia II 2181, 2733; communis: titulus Mexicum: promovendi ad episcopalem ministerium Ordinationis pro sodalibus Societatum vitae communis 1 391 ; in extraordinariis regionis adiunctis conceduntur: sine votis 1 1181, 1609, 1628, 1826; v. Titulus mensae facultates speciales Ordinariis l 869, 919, commutatio communis; Episcopalis, normae pro eius administraOfficii divini 1 920, dispensatio a Missa pro populo I tionc 1 1567; unita paroecia: Missa pro populo Vicarii 920, dispensatio ab irregularitatibus et absolutio a cen­ I 1894; hospitantium: facultas O.F.M. sese conformandi suris latae sententiae I 921, celebratio functionum tempore ieiunii Ordinis 1 922. Hebdomadae Sanctae in domibus privatis I 1034. Mensching G.: editor libri damnati 1 1853. Michel Emcstus: liber damnatus I 1113, II 3099. Mensis cuiusvis: Missa Votiva Cordis lesu prima Migrantes v. Emigrantes. feria VI mensis 1 400, 476, 593, 915, 1878, 11 2320; Miguel de Unamuno: auctor libri damnati II 3584. iterum celebrari potest horis vespertinis 11 2367; fa­ Milites: Absolutio generali modo eis impertienda cultas illam transferendi in primam mensis Dominicam imminenti aut commisso proelio I 2023; Capellani I 778; facultas binandi I 1608, 2255; modus compu­ eorum habent potestatem cumulativam cum parocho tandi mensem pro iciunio eucharistico infirmorum I loci II 2228; Instructio de Capellanis militum religiosis 915; Missa Votiva Summi ct Aeterni Sacerdotis sabbato II 3355; Capellanus militum gaudet potestate ordinaria •126 Scunrri indicant volumes d columnam I =» 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; ΙΎ = 1969-1972 MILITES INDEX ANALYT1CUS LEGUM in subditos quoad assistendam matrimonio ct audiendas confessiones III 5447; v. Castrensis iurisdictio; — cura spiritualis: clericorum exercitus gallici 1 120; catholicorum exercitus Germaniae: Statuta 1 1635; aptius gerenda quoad milites Hispaniae II 2906; Statuta pro cura spirituali militum Germaniae III 4692; — Facultates concessae: sacerdotibus et militibus exer­ citus Germaniae I 1934; absolvendi modo generali I 2023; utendi altare privilegiato pro Missis in suffra­ gium defunctorum militum I 2055; celebrandi Missas horis postmeridianis mitigato ieiunio eucharistico II 2122, 2232; benedicendi et erigendi stationes Viae Cru­ cis in oratoriis militum II 2125; celebrandi Missam sub dio II 2134; mitigandi ieiunium eucharisticum I 2137; Capellanus gaudet in proprios subditos facultatibus paroecialibus cumulative cum parocho loci II 2228; renovantur indulta olim concessa militibus hispanis II 2589; administrandi Confirmationem militibus Hispa­ niae Il 3044, 3091; audiendi confessiones militum extenditur III 4128; v. Facultates bellicae; — matrimonium: sanantur matrimonia militum con­ tracta coram Capellanis castrensibus durante bello I 222; extensio jurisdictionis Ordinarii Castrensis et as­ sistentia Capellani militaris praeferenda est parocho sponsae I 2060; transmissio radiophonica celebrationis matrimonii per procuratorem initi durante bello in Italia 1 2091 ; licentia militibus necessaria ad contrahen­ dum in Italia II 2173; Capellanus gaudet potestate cumulativa cum parocho loci II 2228; celebratio matri­ monii militum S.F.A.S. in Italia commorantibus oc­ casione belli II 2279; v. Celebratio matrimonii militum; — viduae militum: matrimonium absque ritibus iuris civilis 1 78, 213, 473, 858; — Fratres Ordinis Hospitalis S. loannis Hierosoly­ mitani: Codex legum HI 4909. Militaris iurisdictio v. Castrensis iurisdictio; — Or­ dinarius v. Castrensis Ordinarios, Ordinarius Castrensis; — Ordo v. Ordo militaris; — personae Civitatis Vati­ canae: pensio I 1838; v. Vaticana Civitas, Pensio; — fideles non militares addicti laboribus militaribus: facultas eos absolvendi forma generali et dispensandi a ieiunio eucharistico I 1963; — servitium v. Servitium militare. Militia Mariae Immaculatae: Statuta huius Piae Unionis II 2118; Pontificia: dimittuntur omnes cohortes, helvetica excepta IV 5884; clericorum, missionariorum, religiosorum v. Servitium militare. Millenarismus: systema damnatur I 2080, et miti­ gatus tuto doceri non posse declaratur II 2246. Mimatensis dioecesis: Tribunalia III 4630, 4651. Minimae moniales v. Ordo monialium Minimarum. Minister: ius proprium et nativum Ecclesiae vindi­ catur efformandi proprios ministros in Polonia 1ΓΙ 4666; — Episcopi in solemni Benedictione cum Ssmo Sacra­ mento I 97 ; — functionum sacrarum seu Parvus clerus : usus gestandi tegmina digitorum seu chirothecas ap­ pellatas II 3234; — infirmorum v. Infirmarius, Ieiunium eucharisticum ; — Generalis O.F.M. habet translatas facultates Car­ dinalis Legati Basilicae S. Mariae Angelorum in Asisio eique subiectum declaratur monasterium S. Clarae eiusdem civitatis II 4991 ; — Generalis O.F.M. Cap.: facultas ponendi actus civiles circa bona temporalia III 3971 ; — Provincialis: qualitates in eligendo IV 5796; — Missae: facultates celebrandi sine ministro 1 278, 1397, 1463, 2046, 2053, II 3424, III 4253; Instructio ad hoc indultum obtinendum II 2638; an fideles respon­ dere possint coiunctim pro ministro I 493; facultas legendi Epistulam et Evangelium Missae sollemnis MISSA lingua vernacula II 3353; vestes ministri cantantis Evangelium in Missis cum populo III 4928; Missa cantata sine ministris: facultas thurificandi I 1871, 1954, 3514; Missa Pontificalis sine ministris: facultas Episcopis Indiae concessa U 2882; — Sacramenti Communionis: laicus ferens Euchari­ stiam fidelibus in carcere detentis I 1151; Diaconus potest impertiri benedictionem cum manu I 1186; In­ structio de ministris extroardinariis S. Communionis Eucharisticae administrandae IV 5535; facultas permit­ tendi personis laicis distributionem Communionis in auxilium sacerdotis IV 5586; — Sacramenti Confessionis durante itinere maritimo et consistentia navis in portibus I 584; — Sacramenti Confirmationis dignitate episcopali carens I 641; extraordinarius I 1463; Instructio pro sacerdote Confirmationem administrante I 1538, 2360; Capellanus habens omnia iura sed non omnia officia parochorum non potest eam ministrare II 2391; gra­ vitas morbi et minister II 2408; durante Cone. Vat. II celebratione III 4318; v. Confirmatio; — Sacramenti Matrimonii: acatholicus II 2294; epi­ scopalians II 2661 ; poenae abrogantur in eos qui matrimonium contrahunt coram ministro acatholico II 3237; normae servandae cum matrimonium mixtum celebratur primo in Ecclesia catholica et deinde coram ministro acatholico IH 4690; anglicans et orthodoxs minister IV 6257; — Sacramentorum ultimorum: Viatici et Extremae Unctionis in religione clericali I 1314. Ministeriale sacerdotium v. Sacerdotium ministeriale. Ministerium Catechistarum: qualitates et media IV 5812; Episcoporum v. Episcopus, Nominatio; iudicis: modus recte illud exercendi III 4623; v. Iudex; presby­ terorum seu sacerdotum: decr. Cone. Vat. II de eorum ministerio et vita III 4842; Directorium generale pro ministerio circa turismum IV 5505, 5521 ; Epist. Ap. de renovatione officii ministerialis IV 5698; declaratio Synodi Episcoporum de sacerdotio ministerial! deque principiis doctrinalibus et rationibs practicis vitae et ministerii sacerdotum in Ecclesia IV 6167; pastorale: Directorium Generale pro ministerio pastorali quoad turismum IV 5505, 5521. Minor clausura monialium v. Clasura maior et minor; Ecclesia: Graduate Simplex in carum sum III 5248; Formula facultatum v. Formula minor; ordo Praelatorum v. Praelati; Seminarium v. Seminarium; Superior religiosus v. Superior. Mir M.: auctor operis damnati I 554. Miraculosum Numisma v. Numisma. «Miranda prorss»: Enc. Pii XII de re cinematographica, radiophonica ac televisifica II 3751. «Mirificus events»: Cost. Ap. quo lubilacum extraordinarium post Cone. Vat. II indicitur III 4804; prorogatio III 4973. Misericordia divina: quaedam forma devotionis in eam non probatur 11 3874, III 3930; Sorores a Miseri­ cordia: natura iuridica Istituti I 783. Missa in genere: occurrentia Vigiliae cum alio Of­ ficio et Missa I 174; nomen Antistitis exprimendum in Canone I 186; celebratio cum candelis cuiuslibet ma­ teriae, aut electricis I 273. 285; Istructio pro sacerdote qui celebrat cares bracchio dextro I 275, vel sinistro 1 277; Instructio pro sacerdote caecutiente l 350, aliae instructiones II 2139, 3806, etiam pro infirmo 111 4180; fideles respondentes sacerdoti celebranti Missam 1 366, 371, 493; translatio Missarum extra dioccesim sine Ordinarii licentia I 367; de Evangeliis stricte dictis in fine Missae legendis I 458; infra Octavam privilegiatam I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volumen cl column vm 127* LEGES ECCLESIAE MISSA MISSA iuxta veterem ritum romanum permitti potest ab Ordi­ ΙΠ ordinis I 484 ; usus vini ex musto sulphurato I 492; nario in casibus specialibus IV 6282; Ordo cantus Mis­ sonatio campanulae J 501 ; Praefatio in Missa cum com­ sae seu Gradualis Romani IV 6286; alias Preces Euchamemorationibus I 508; usus filtrandi vinum I 775; risticas non licet inducere auctoritate privata IV 6304; Evangelium Dominicae in fine Missae I 803; consuetu­ Variationes in Institutionem generalem Missalis IV do lavandi manus post Missam I 1036; de vitandis et observandis m celebratione Missae I 1036; interruptio 6353; v. Celebratio Missae, Concelebrat io Missae, Insti­ Missae ex parte sacerdotis I 1106; preces post Missam tutio generalis Missalis, Missale Romanum, Ordo Missae; recitandae I 1431; praxis «Quadragmtaquattuor Mis­ — binata, et pro populo I 310; receptio stipendii I sarum» reprobatur I 1522; omissio precum Leonis XIII 1592, 1833, II 3540, III 4229, 4662, 4718; diebus feriaI 1919; omissio «Alleluia» in Missis votivis 1 2059; libus infra hebdomadam II 2494, 2522, 2522, 2588, III Instr, de fidelibus hortandis ut Missae frequenter et 4331 ; decretum de duabus Missis in Dominica Passionis devote intersint 1 2080; decretum de vino in purifica­ tione et ablutione calicis II 2243; Benedictio Apostolica anni 1949 celebrandis II 2566, 2588; facultas concessa post Missam extra Urbem II 2246; novi usus peragendi II 2881, 2890, ut moniales possint quotidie audire Mis­ Offertorium non probantur II 2260; genuflexiones fa­ sam II 3295; sumptio vini in ablutionibus Missae binatae II 3718; indulta provinciae Agraênsis II 3820; ciendae in Missa Vigiliae communis II 2320; dubium dc vino valide adhibendo II 2337; decretum circa facul­ dimidia pars stipendii tradenda Vicariatui Urbis IV 5589; facultas fit retinendi stipendium IV 5890, 5907; tates dc Missis moderandis in Ecclesia orientali II 2601, in Roma IV 5975; praeter Missam in commodum fi­ ct Latina II 2602; Missae pro Episcopo a canonicis celebrandae II 2812; «Gonyklisia» seu magna pro­ delium, sacerdotes possunt concelebrare in Missa con­ ventual!, communitaria aliusve generis IV 6302; stratio in Missa ritus byzantini II 2866; invocationes in fine Missae II 3100; praeceptum audiendi sacrum — cantata: cantus «Benedictus qui venit ...» I 361; stipendia Missarum quas aliis traduntur cantandae I non adimpletur per auditionem Missae radiophonicam vel tclevisificam II 3244; omissio precum in fine Missae 401; defunctorum 1 1715; thurificatio in Missis sine ministris 1 1871, 1954; votiva sollemnis canenda II quoties habetur Homilia II 3399; modus adsistendi 2320; modus canendi Introitum II 2397; Commemo­ Missae in Germania II 3877; facultas legendi Epistulam rationes cum plures Missae canuntur II 2756; Exse­ et Evangelium in lingua vernacula III 3923; Rosarium dicitur extra Missam 111 4018; decretum de precibus quialis necessario canenda ut addi possint Missae lectae pro eodem defuncto II 2756; usus linguae vernaculae post Missam recitandis 111 4028; novum Rubricarum Breviarii ct Missalis Romani Corpus approbatur III II 3509; thurificatio in cantatis sine ministris Π 3514; 4061 ; decernitur ut in territorio Belgarum, nomen regis indulta provinciae Agraênsis II 3820; cuinam cedendum est stipendium cum Missa cantata concelebratur III nominetur in Canone Missae III 4117; nomen S. loseph in Canoncm inserendum III 4326; «Ordo Missae», 4971; an liceat Missam lingua vernacula cantare III «Ritus servandus in celebratione Missae» et «De de­ 5023; — celebrata v. Celebratio Missae; — concelebra­ fectibus in celebratione Missae occurrentibus» eduntur ta v. Concelebratio Missae; III 4625; dubium circa altare et celebrationem Mis­ — Conventualis inter Dignitates et Hebdomadarium I sae III 4689; responsa ad proposita dubia circa ritum 380; versiculum «Fidelium animae» post Horam Ter­ tiam ante Missam Conventualem I 527; in ecclesiis reli­ celebrationis ct concelebrationis Missae III 4698, 5049, 5247, IV 5624, 5671, 5745; vestes quibus minister can­ giosorum dicenda I 691 ; in feriis cum Missa propria I 743; facultas illam dicendi post Tertiam vel Nonam in tare debet Evangelium in Missis cum populo 111 4928; participatio ad Missam festivam eorum qui animi rela­ Collegiis Ord. Cann. I 1517; modus concludendi Horam ante Missam Conventualem II 2350; preces recitandae xandi causa (v. Turistae) ad alias regiones se conferunt III 4964; Variationes in Ordinem Missae III 5170; pro Italia II 2385, III 5428; obligatio celebrantis reci­ facultas addendi certam succheri quantitatem ad vinum tandi privatim Horam si e choro discedat ad induenda firmius reddendum III 5189; Missae quas litare potest paramenta 11 3477; celebrari potest post quamlibet Horam Minorem vel ante Primam II 3822; substituitur sacerdos qui Communionem recepit in Vigilia Paschali, in Feria V in Missa benedictionis chrismatis, et in nocte a Missa votiva III 4552; immediate post Primam III Nativitatis Domini 111 5291; Ordo celebrationis Missae 4237; lingua adhibenda III 4795; omissio precum ad ubi Epiphania, Ascensio Domini ct Corpus Domini in pedem altaris in initio Missae Conventualis apud com­ munitates mulierum 111 4940; facultas datur celebrandi Dominicam transferuntur 111 5440; promulgantur: novum Missale Romanum IV 5511, Ordo Missae ct semel tantum in hebdomada Missam Conventualem Institutio generalis Missalis IV 5514, Intructio de III 5032; qui iam Missam celebraverit in commodum Missis pro coetibus particularibus IV 5547, Ordo lectio­ fidelium, potest concelebrare in Conventual! IV 6302; num Missae IV 5558, 5591; personae idoneae distri­ — communitaria: lingua adhibenda 111 4795; sacerdos buere possunt Communionem, ne Missa nimis pro­ potest binare si Missa concelebretur IV 6302; — conse­ trahatur IV 5586; instauratio novi Missalis gradatim crationis et dedicationis Ecclesiae: Praefatio et ultimum ad effectum deducenda IV 5644; solvuntur dubia circa Evangelium 1 1715; Ordinem Missae ct Institutionem generalem Missalis — defunctorum seu de Requie in Commemoratione IV 5624, 5671, 5745, 5794, 5856, 5956, 5987; in editioomnium fidelium defunctorum I 24 ; exsequialis hac die nibus vernaculis Missalis addatur Appendix cum Ordi­ 1 173; Pacfatio approbatur I 195; in Dominicis I 227; ne Missae et nonnullis formulariis lingua latina IV tres Missae die 2 nov. 1 275; in translatione cadaveris 5679; aptationes Ordinis Missae concessae laponiae IV olim humati 1 476; pro die obitus vel anniversarii I 476; 5683; valor doctrinalis Instructionis Generalis Missalis quotidianae et cantatae I 1715; de requie, praesente IV 5684; nova editio Missalis promulgatur typica IV cadavere I 1878; pro defunctis in bello 1 1919; praesente 5761, ct Institutionis generalis Missalis IV 5761; editio cadavere in diebus festis I 2018; exsequialis necessario canenda ut addi possint aliae lectae pro eodem defuncto latina Lcctionarii Missalis novusque Ordo lectionum 11 2756; casus ubi Missa et Officium defunctorum cele­ cum normis propriis statuitur IV 5897; orationes m brantur sub ritu duplici II 2756; exsequialis potest dici Missis dc Memoriis ct Symbolum in Octava Paschae IV in pervigiliis dierum in quibus Missa exsequialis prohi5987; textus ad interim adhibendi IV 6155; celebratio •128 Niunrrl indicunt volumen ct columnam I -» 1917-1941; Il = 1942-1958; ILI = 1959-1968; IV = 1969-1972 Missa INDEX ANALYTICUS LEGUM bctur 111 4725; - dialogata: moderatio I 1646; — festiva v. infra Praeceptum Missae; -fundata: die 29 iunii 1918 dicenda I 123; reductio onerum 1 234, 317; administranda a Confratemitatibus erectis in ecclesiis religiosorum 1 415; potestas Ordi­ narii reducendi onera si id expresse caveatur in tabulis fundationis I 484; decreta pro Ecclesia Orientali II 2601, et latina II 2602; revocantur facultates reducendi vel cumulandi 11 2865; sanatio defectuum in materia re­ ductionis et cumulationis Missarum pro legatis II 3272; potestas Episcopi vi «Pastorale munus» reducendi vel exstinguendi obligationem Missarum fundatarum IV 6122; suspenduntur ad tempus omnes Facultates, ex­ ceptis illis «Pastorale munus», circa onera Missarum IV 6166, et elenchus Facultatum religiosorum mitti debet ad S.C. de Religiosis IV 6212; — Gregorianae: die 29 iunii 1918 I 123: continuitas celebrationis Missarum tricenarii gregoriani III 5111; — ieiunium ante Missam v. Ieiunium eucharisticum; — in Cena Domini v. Cena Domini ; — in domo: in translatione cadaveris I 165; interpre­ tatio facultatis obtentae I 231; facultas concessa reli­ giosis e conventibus expulsis I 393 ; praesente cadavere I 829; facultas tribuitur pro domibus privatis I 1397; facultas tres Missas dicendi in nocte Nativitatis Domi­ ni II 3441; — in Nativitate Domini: dubia circa tres Missas cele­ brandas I 275; declaratio circa primam Missam quae ex induito celebratur horis serotinis Vigiliae II 3229; cum Dominica IV Adventus incidat in Vigiliam Nati­ vitatis Domini Missa dicitur de Vigilia et Missa sabbati ad satisfaciendum praeceptum festivum dicitur de Do­ minica III 5281 ; — in Nocte Nativitatis Domini: distributio Commu­ nionis I 219; hora inchoandi Missam I 832; dici potest in pervigilio sub vesperam durante bello I 2021 ; prima Missa dicenda in hoc casu II 3229; Missae celebrari possunt apertis ianuis in religiosis piisque domibus II 3248; Missae quas litare potest sacerdos qui Commu­ nionem recepit hac nocte III 5291 ; — itinere maritimo perdurante: cautelae adhibendae I 522; nonnae liturgicae circa calendarium et nomen Antistitis in Canone Missae II 3239; Missa vespertina pro operariis navium II 3141; Ordinarius competens ad permittendas Missas postmeridianas in navibus de­ terminatur II 3515; — lubilaei extraordinarii post Cone. Vat. II clausum III 4925; modum conficiendi interpretationes vernacu­ las Missae III 4929; celebrari potest in diebus primae classis III 4956; v. lubilaeum; — lecta: Benedictio Cinerum I 778, Palmorum II 2500; plures pro eodem defuncto permittuntur si exse­ quialis canitur II 2756: — locus Missae: celebratio in loco non sacro I 865, vel sub dio: facultates concessae II 2134,2349,2427,2429, 2654; in navi: facultates concessae II 2731, 3145, 3781; locus adsistendi Missae, legis de audiendo sacro im­ plendae causa II 3029; — minister v. Minister Missae; — nocturna pro inservientibus apud tabernas et hospitia publica I 838; pro sacerdotibus adoratoribus I 935; in vigiliis eucharisticis et conventibus Actionis Catholicae II 2383; qui intra Missam nocturnam Vi­ giliae Paschalis Communionem accedunt, nequeunt iterum mane sequenti in Dominica Resurrectionis Com­ munionem recipere II 3030; post mediam noctem d. 8 dec. 1953 et 1954 in festo Imm. Conceptionis II 3221; — nuptialis in matrimoniis mixtis I 780; — onera Mis­ sarum v. Missa fundata; — Ordinationis sacerdotum: MISSA quantitas aquae infundendae I 1383; — Pontificalis Votiva dum canitur Nona in Choro I 2397; alicuius festi ad Dominicam translati II 2397; — praeceptum Missae festivae implendum vespere sabbati vel vigilia festi: facultates concessae III 4503, 4667, 4726, 4940, 4975; ordinatio Missae Dominicae vel festivae quae celebratur vespere in vigilia III 4718; Ordinarius nequit concedere ter Missam litare in sab­ batis aut vigiliis festorum de praecepto III 4993; cum Dominica IV Adventus incidit in Vigiliam Nativitatis Domini Missa sabbati ad implendum praeceptum fe­ stivum dicitur de Dominica III 5281; — pro agonizantibus I 503 ; — pro necessitatibus societatis die 29 iunii 1918 celebranda I 121, 123; — Missa pro populo: cura animarum et Missa pro populo 1 26; applicata a parochis per turnum I 105; in festis suppressis cum obligatione applicandi I 108; die 29 iunii 1918 I 123; a curatis paroecialibus I 141; in festis particularibus suppressis I 291 ; Missa binata ac pro populo I 310; a Vicariis oeconomis I 484; re­ ductio applicandarum pro populo I 697; in festo Pa­ troni plurium paroeciarum I 911; facultas dispensandi Ordinariis Mexicanis concessa 1 920; in festis translatis I 953; diebus olim ex iure particulari festis 1 1187; a Rectoribus ecclesiarum «curatarum» I 1379; in paroe­ ciis «de facto» constitutis I 1380; in regionibus S.C. de Prop. Fide subiectis I 1466; a Superiore ecclesiastico Missionis I 1590; cum stipendio in festis suppressis I 1593 ; per alios sacerdotes celebranda I 1593 ; dispensatio ab obligatione I 1670; a Vicario paroeciae mensae Episcopali unitae I 1894; a Vicariis fixis paroeciarum II 2410; in locis Missionum ubi Hierarchia recenter constituta est II 3246; a missionario emigrantium II 3264; novus index dierum festorum quibus inest obli­ gatio III 4129; omissio in festis quae vulgo dicuntur Patronorum III 4168; decretum de obligatione post novum Calendarium Romanum generale IV 5867; — pro Seminario I 136; — pro sponsis: Votiva vel com­ memoratio I 127; Benedictio nuptialis in Missa I 1715; permittitur Missa vespertina II 3716; — Propria: nonnulla festa cum Missis propriis ad universam Ecclesiam extenduntur I 411; Cordis Iesu Eucharistici I 413; Boni Pastoris I 669; feriarum I 743; normae ad impetrandas Missas proprias ct earum extensionem I 810; S. Petri Canisii I 845; S. Teresiae a Iesu Infante I 890, 938; S. loannis M. Vianney I 938; S. loannis Eudes I 947; Cordis Iesu I 1003; S. Mar­ garitae M. Alacoque I 1093; Matemitatis B.M.V., S. Roberti Bellarmino, S. Alberti Magni I 1377; S. Ga­ brielis a Virgine Perdolente I 1384; Pretiosissimi San­ guinis D.N.I.C. I 1533; S. loannis Bosco I 1721; S. loannis Leonard! I 1957; Imm. Cordis B.M.V. II 2242; Ssmae Trinitatis II 2245; S. Antonii Patavini II 2347; Mariae «Reginae Ordinis Minorum» 11 2615; Assumptionis B.M.V. II 2801; S. Pii Pp. X II 3368; B.M.V. Reginae II 3395; B.M.V. Matris orphanorum II 3405; S. Joseph Opificis II 3476; B.M.V. «Stella Maris» II 3781; S. Laurentii a Brundusio III 3961; normae pro Missis propriis revisendis ad normam Co­ dicis Rubricarum III 4160; S. Benedicti Abbatis, Euro­ pae Patroni 111 4669; dc Missis Propriis recognoscendis IV 5846; recognitio «Propriorum» post editum novum Missale IV 5846; — Rogationum 1 1607; omissio Col­ lectae imperatae 1 1919; oratio in festo duplici I classis II 2320; — solemnis Dominicae Palmarum ll 2500; facultas legendi Epistulam et Evangelium lingua ver­ nacula II 2507, 3353; — stipendium seu eleemosyna: integre tradendum I 93; pro mercede Vicariorum paroecialium 1 268; intc- I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Niuneri indicant volu.mkn et colvms sm 129’ LEGES ECCLESIAE MISSA MISSIONALIS Sancto in initio anni scholastici II 2357; bis potest gre tradendum celebranti I 388; Missae quae aliis tra­ dici II 2588; quotidiana II 2588; Imm. Conceptionis ditur canenda I 401 ; die 2 nov. I 609; summa pecuniae in die mundiali Congregationum Marianarum II 2588; I 952; clerici orientales ea colligentes I 1145; in Missa Assumptionis B.M.V. in festivitate Omnium Sanctorum binationis I 1592, 1933, II 3540, III 4229, 4662, 4718; occasione definitionis dogmaticae II 2800; ineunte vel in Missis ter litatis III 4662; normae circa acceptatio­ exeunte anno scholastico II 3098; «Stella Maris» in nem et satisfactionem Missarum infra eleemosynam oratoriis et associationibus maris II 3781; Imm. Con­ dioecesanam oblatarum ΠΙ 4725; cuinam cedendum ceptionis in sabbatis per Annum Marianum II 3222; est cum Missa cantata concelebratur III 4971 ; dimidia summa Missae bis aut ter litatae tradenda est Vicariapraecedentia inter Missam «Regina Ordinis Minorum» supra Missam «Rorate» tempore Adventus II 3601; tui Urbis IV 5589; facultas datur retinendi stipendium Imm. Cordis Mariae primo cuiusque mensis sabbato II pro Missis bis aut ter iteratis IV 5890, 5907; applicatio stipendii in Roma IV 5975; pro Missae concelebratione 3972; Missa votiva II classis in diebus Dominicis II binata, sacerdos nequit percipere stipendium IV 6302; classis III 4224; facultates denegantur celebrandi ali­ quas Missas votivas III 4291; celebratio Missae voti­ — Summorum Pontificium: Evangelium proprium II vae loco Missae Conventualis III 4552. 2319; in Octava privilegiata II 2320; Missale Romanum: editio typica anni 1920 I 327; — tempus Missae: cuinam competat illud statuere in ecclesiis religiosorum I 1543; v. Missa Vespertina, Mis­ interpretatio novarum rubricarum I 606; nova editio Missalis Romano-Slavonici I 867; variationes in rubri­ sae praeceptum; cis I 1351, 1605, 1897; novum Commune unius vel — trinata: facultas I 871, 890; in festis et diebus de praecepto I 1853, II 2435, 2881, 2890, III 4269; cum plurium Summorum Pontificum inserendum et muta­ stipendio III 4662; in sabbatis aut vigiliis festorum III tiones faciendae II 2109; Variationes: ob festum Imm. 4993; dimidia pars stipendii tradi debet Vicariatui Urbis Cordis Mariae II 2242, post Const. Ap. de ieiunio eucharistico II 3147; novum rubricarum Breviarii et IV 5589; facultas retinendi stipendium IV 5890, 5907, in Roma IV 5975; Missalis Corpus approbatur III 4061; decretum ge­ nerale quo novus Codex rubricarum promulgatur III — vespertina seu horis postmeridianis: ieiunium eu­ charisticum 1 1114; facultates concessae II 2232, 2384, 4062; Ordinationes ad Editores Pontificios circa novas 2396, 2435, 2436, 2505; in navi 11 3141, 3145; feria V editiones Missalis III 4096; Cantus qui in Missali Ro­ in Cena Domini II 3136; monitum dc Missis non cele­ mano desiderantur post reformationem liturgicam con­ brandis horis postmeridianis absque legitima causa II ciliarem eduntur III 4620; Const Ap. «Missale Ro­ 3371; in partibus Angliae et Valliae II 3475; Ordi­ manum» qua Missale Romanum ex decreto Cone. narius competens ad permittendas Missas postmeridia­ Vat. II instauratum promulgatur IV 5511 ; Ordo Missae nas in navibus II 3515; de numero et hora Missarum > concessa dolentis feria VI in Parasceve I 1176; praecedentia inter III 4421; v. «Pastorale munus»; Germaniae varia II Associationes pias mulierum et Actionem Catholicam 3877; Legatorum Romani Pontificis: usus throni II 2421 ; in processionibus I 1511 ; locus a «clero parvo» servan­ — «Operis Apostolici» in Hibernia II 2442, 2444; dus in illis I 1899; Litaniae Sanctorum dicendae cum item Ordinis Eremitarum S. Augustini I 721; Ordinis omittitur processio III 4765. Praedicatorum: revocantur olim con a in America Processus ecclesiasticus: ius Advocatorum Curiae latina 1 1518; Praelatorum Curiae Romanae iuxta di­ Romanae suscipiendi causas coram tribunalibus dioeversos ordines I 1574; tridui post Beati ccsanis I 612; missio actorum causae II 2112; Codex tionem et Canonizationem Servorum Dei I 747, 1240. III 4332, iuris can. «de iudiciis pro Ecclesia orientali» II 2661; 5428; Unionis Cleri pro Missionibus 1 869; anticipandi Ordo pro causis judicialibus expediendis in Tribunali Matutinum cum Laudibus I 1664. Rotae Nuntiaturae Hispanae III 3906; modus proce­ Privilcgiatus locus et abstinentia I 651; altare v. dendi cum aliqua iudicialis causa de Rota Hispana Altare privilegiatum; ritus Missae votivae ineunto vel devolvitur ad Sedem Apostolicam pro nova instan­ tia III 3911; competentia et modus procedendi exeunto anno scholastico II 3098. Privilegium altaris privilégiât! 1 1033; v. Altare Signaturae Ap. IV 5963; capacitas processualis seu privilegiatum; Basilicae Minoris 111 5383; dandi litteras legitimitas activa ad agendum fratrum coniugis de­ testimoniales v. Litterae testimoniales; fidei in matri­ functi IV 6122; restitutio in integrum adversus decre­ moniis ll 2285; fori II 2500; imponendi biretum rubrum tum Rotae Romanae ob neglectum legis praescriptum Cardinalibus novellis IV 5515; Nobilitatis olim Ordinis IV 6131; civiles effectus nequeunt tribui decreto nul­ piani proprium I 1938; Missam privatam celebrandi litatis matrimonii lato ab Episcopo cum nuptiae cele­ feria V in Cena Domini II 3821 ; bratae sunt extra Ecclesiam catholicam IV 6211; — Paulinum: facultas dispensandi disparitatem cultus — admissionis filiorum acatholicorum ad Semina­ cum utentibus hoc privilegio ct contrahere cupientibus rium et Ordines Sacros Ill 4143, 4159; mutationes cum parte pagana 1 319; solutio matrimonii inter par­ inducendae 111 4250; tem baptizatam ct partem infidelium extra hoc privi­ — appellationis in causis nullitatis matrimonii ali­ legium 1 700; interpretatio ct usus I 838; quibus sub quatenus innovatur IV 5810. 5817, 5918, 5962, 5983; conditionibus dispensari solet ab interpellationibus fa­ — contentioso-administrativus penes sectionem alte­ ciendis 1 1591; facultas datur dispensandi 1 1631; usus ram Signaturae Ap.: an recursus sit in suspensivo vel cum acatholicis dubie baptizatis 1 1828; dispensantur dcvolutivo, ct dc applicatione principii «lite pendente, interpellationes praemisso processu summario 1 2041; nihil innovetur» in his processibus IV 5915; modus non conceditur usus cum una pars baptismum recipit procedendi in recursis solvendis IV 5917; de conditione extra Ecclesiam catholicam I 2102; dispensantur inter­ dcvolutiva vel suspensiva recursus in processu remo­ pellationes certis sub conditionibus ll 2421, 3827; tionis parochi IV 6122; conceditur ut pars catholica, post usum Privilegii Pauli— criminalis: modus procedendi contra religiosos ni ct dispensatis impedimentis, contrahere possit cum reos criminis pessimi 111 4302; acatholice baptizato ll 2650, 3294, 3827; conceditur — dimissionis religiosorum: modus procedendi cum «'documentum libertatis» in casu usus dubii Privilegii agitur de illis qui ante Codicem vota nuncupaverunt 1 123; novus modus procedendi in dimissione religioso­ Paulini ll 3777, ct suadentur Ordinarii ut in dubio de rum a votis sollemnibus in O.F.M. IV 5686 ct in recto usu huius privilegii recurrant ad Sedem Ap. Ill Ordine Praedicatorum IV 6299; 4265; usus post baptismum alterius coniugis declaratur •164 NtUnrri indicant volvmkn et COLUMNAM I — 1917-1941; ll — 1912-1958; III — 1959-1968; IV =» 1969-1972 PROCESSUS PROCURATOR INDEX ANALYTICUS LEGUM — dispensationis super matrimonio rato et non con­ summato: regulae servandae I 555; normae pro tra­ ctandis his causis ex parte Consultorum S.C. de Sacra­ mentis I 907; normae servandae ad praecavendam dolosam personarum substitutionem I 1042; facultas datur nonnullis Delegatis Ap. concedendi Ordinariis instructionem processus I 1618; Instructio ad confi­ ciendos processus in ecclesiis Orientalibus I 1623; nova causae propositio dc inconsummatione IV 6252; fa­ cultas datur Tribunalibus dioeccsanis S.F.A.S. confi­ ciendi processum durante bello II 2134; datur «docu­ mentum libertatis» a matrimonio in quo nec nullitas nec inconsummatio satis evinci poterat processu ordi­ nario II 2230; natura administrativa huius processus 11 3042; Instructio ad conficiendos processus super rato et non consummato pro Ecclesia Orientali II 3155; normae servandae in confectione et transmissione acto­ rum processus in his causis II 3159; Instructio servanda a Tribunalibus Vicariatus Urbis in his causis pertra­ ctandis II 3722; facultas datur Ordinario loci instruendi immediate causam sine praevio recursu ad S. C. de Sacramentis IV 5916; Instructio de quibusdam emen­ dationibus circa normas in processu super matrimonio rato et non consummato servandas IV 6248; — documentalis seu in casibus exceptis: dubium circa declarationem nullitatem matrimonii absque strepitu proccssuali in casibus exceptis I 232; iura Ordinarii et Officialis in causis matrimonialibus hoc modo deci­ dendis, et tribunal secundae instantiae instituendum I 609; potestas Ordinarii declarandi nullitatem matri­ monii via administrativa ex capite clandestinitatis I 693; causae nullitatis matrimonii a solo Ordinario loci solvendae I 616; matrimonia mixta hoc modo per­ tractari possunt I 1244, 1244; facultas Vicarii Ap. Sueciae videndi hoc modo omnes causas nullitatis acatholicorum ΠΙ 3893, et Intructio servanda in his causis pertractandis ΠΙ 3900; facultas data acatholico agendi in iudicio ecclesiastico in causa nullitatis cum alio acatholico, definienda per processum summarium casus excepti II 3038; declaratur hoc modo nullitas ex defectu aetatis canonicae ΙΠ 4302; item ex canone 72 Concilii Trullani III 5190; causae nullitatis acatholi­ corum ut casus excepti possunt tractari ad normam iuris IV 5559; nullitas ex cognatione spirituali ad mo­ dum casus excepti declarari potest FV 5843; — inconsummatioris matrimonii v. Processus dispen­ sationis super matrimonio rato et non consummato, Modus procedendi ; — inquisitionis circa promovendos ad Episcopatum I 654; — matrimonialis: Litt. circulares de tractatione harum causarum I 1401 ; normae et animadversiones ut Indices perfectius obire possint munus suum in his causis pertractandis II 2094. 2624; constitutio Tribunalis pro his causis v. Erectio Tribunalium; normae servandae a Tribunalibus Vicariatus Urbis in causis matrimoniali­ bus II 3337; matrimoniales de separatione tractantur in Hispania post Concordatum via iudiciali coram Tri­ bunalibus Ecclesiae II 3847; — nullitatis matrimonii: Instructio «Provida Mater» a Tribunalibus dioeccsanis servanda I 1739; interventus S.C. de Sacramentis in processum nullitatis matrimonii. per Promotorcm iustitiae accusati I 1931; munus judi­ cis in his causis decidendis I 2094; datur «documentum libertatis» postquam nullitas demonstrari non poterat via ordinaria II 2230; facultas concessa Vicario Ap. Sueciae videndi causas nullitatis acatholicorum sum­ marie, ommissa forma stricte iudiciali ΙΠ 3893; matri­ monium inter absentes declarari potest nullum.ad tra­ mitem iuris dummodo una pars sit certe baptizata II 2615; declaratio nullitatis ex defectu legitime constituti Procuratoris requirit processum ordinarium iuris III 4015; novus modus procedendi approbatur pro terri­ torio Conferentiae episcopalis S.F.A.S. IV 5810, Australiae IV 5877; nonnullae facultates tribuuntur circa modum procedendi in his causis Conferentiae Episcopali Belgii IV 5918, Angliae et Valliae IV 5962; Motu pr. «Causas matrimoniales» quo normae quaedam statuuntur ad processus matrimoniales expeditius ab­ solvendos IV 5983; v. Erectio Tribunalium; — nullitatis Ordinationis vel onerum Ordinibus inhae­ rentium; regulae servandae I 1282; — separatioris in Hispania tractatur via iudiciali coram Tribunalibus Ecclesiae II 3847; — Servorum Dei: processus informativus I 1341; modus servandus in examinandis pr sibus informativis pro signanda Commissione super introductione causae et pro causis confirmationis cultus I 1354; de litteris postulatoriis conficiendis I 1603; normae ser­ vandae in constituendis processibus ordinariis super causis historicis I 1909; facultas conficiendi transum­ ptum processus ordinarii ope machinae dactylographicae III 4507, et xèrographico modo III 4532; instituitur processus Beatificationis Pii XII et loannis XXIII in Urbe III 4789; Motu pr. «Sanctitas clarior» quo pro­ cessus de causis Beatificationis et Canonizationis aptius ordinatur IV 5492; facultas datur instruendi processum super virtutibus ubi omnes fere testes de visu commo­ rantur IV 5982; novus modus procedendi in discutiendo dubio: num aliquid obsit causae introductioni IV 6352; de trium Consultorum votis pro dubiis maioribus discutiendis IV 6352; documenta quae praerequiruntur ad causas Servorum Dei introducendas IV 6356; — solutionis matrimonii in favorem fidei: normae pro conficiendo processu I 1535, II 3354; suadentur Ordi­ narii ut non acceptent hos processus cum matrimonium celebratum fuit cum dispensatione disparitatis cultus, et pars catholica novas inire nuptias intendit cum non baptizato II 3420; facilior ct celerior redditur modus procedendi in his causis ΠΙ 5033; — summarius: facultas datur constituendi Tribunal unius tantum iudicis pro omnibus causis, etiam matri­ monialibus, cum potestate procedendi summarie, sola substantia servata III 3881; in applicatione Privilegii Paulini, dispensatis interpellationibus I 2041 ; facultas datur Vicario Ap. Sueciae causas nullitatis acatholico­ rum pertractandi summarie, omissa forma stricte iudi­ ciali III 3893; v. Causae iudiciales; — socialis consortionis humanae componendus cum praeceptis Christianis III 4184; — civilis in Statu Civitatis Vaticanae servandus: constitutio Tribunalium et modus procedendi iuxta novas normas ordinatus I 1412; causae civiles quae personas Aulae Pontificiae respiciunt, subsunt compe­ tentiae Commissionis dic 21 sept. 1932 institutae I 1786; Motu pr. dc ordine iudiciali. ct de ratione pro­ cedendi in causis civilibus Civitatis Vaticanae servanda II 2340; v. Civitas Vaticana. Procurator ad lites in causis coram Rota Romana: proventus I 1923, II 2344. 2419; regulae servandae in liquandis proventibus II 2420; religiosi assumi possunt in Procuratores ex officio datos pro causis canonicis matrimonialibus II 3829; declaratio nullitatis matrimo­ nii ex defectu legitime constituti Procuratoris requirit processum ordinarium III 4015; — ad matrimonium celebrandum: litt. circulares circa celebrationem matrimonii per Procuratorem I 1386; transmissio radiophonica celebrationis matrimonii mi­ litum per Procuratorem durante bello I 2091; ritus 1917-1911- II -= 1912-1058; III =» 1959-1068; IV ·= 1969-1972 Numeri Indicant volumen et counHAil 165* LEGES ECCLESIAE PROCURATOR PROMISCUA servandus in matrimoniis mixtis cum pars acatholica — sollemnis: aetas requisita I 144, 291; restauratur legitime repraesentatur per Procuratorem catholicum apud moniales Dominicas Prulianenses I 1597; dubia II 2439; debet designari a parte contrahente II 2502; circa formulam huius Professionis in secundis Ordini­ celebratio matrimonii inter emigrantes italos, praecipue bus mulierum II 2915; formula qua solet concedi re­ per Procuratorem contrahendi II 3495; — Generalis stauratio Professionis sollemnis apud moniales II 3240; religiosorum constitui debet in Urbe I 316. Consilium cui competit votum deliberativum in admis­ Procuratorium mandatum ad lites non a curatore sione ad Professionem sollemnem determinatur ex com­ sed a parte conventa datum et querela nullitatis IV 6136. moratione candidati in conventu propriae Provinciae IV 5654; facultas datur ut sorores externas monaste­ Professio fidei: emitti debet a Superioribus Socie­ tatum clericalium I 839; facultas utendi formula bre­ riorum monialium Cistcrciensium Strictioris Observan­ viori in terris missionum ΠΤ 5052; formula brevior pro tiae vota sollemnia emittant IV 5866; experimenta per­ missionibus ΠΙ 5078; formula deinceps adhibenda cum mittuntur in O.F.M. Cap. quoad institutionem can­ ius praescribit professionem fidei, substituens formulam didatorum ante Professionem sollemnem IV 5981 ; tridentinam ct iuramentum antimodemisticum ΙΠ 5282; — temporaria eorum qui in amentiam incidunt I 736; sollemnis professio fidei a Paulo VI pronuntiata recur­ computatio servitii militaris in tempus huius Professio­ rente saeculo XIX a martyrio SS. Petri et Pauli Ap. III nis I 860; facultas permittendi Professionem ad trien­ 5396; — publica perfectionis: natura et valor in Ecclesia nium in tertio Ordine saeculari S. Dominici III 4059. Professor religionis in Institutis religiosis laicis et Π 2835; — Regulae Tertii Ordinis franciscalis: effectus inde provenientes II 3770. in scholis mediis religiosorum: praeparatio theologica — religiosa: sodalium laicorum in Ordinibus reli­ et iura Ordinarii circa eorum nominationem et vigilan­ giosis I 227; dies in Instituto «Christian Brothers» I tiam II 2508, ΓΠ 3921 ; litterarum et scientiarum pro 291; eorum qui profitentur «donec in Congregatione scholis internis religiosorum: Institutum Superius pro vivam» I 373; dc superiore ad illam recipiendam apud eorum praeparatione II 2939; v. Institutum scientiarum religiosas I 373; exploratio voluntatis ante Professio­ atque litterarum; laicus in scholis publicis Italiae ab nem in religionibus mulierum I 438; normae pro reli­ Ecclesia dependentibus: retributio oeconomia et con­ giosis ad servitium militare vocatis post Professionem I dicio iuridica II 3191. 1951 ; transitus ab una in alteram classem, et ab uno in Professus temporarius: ius ad suffragia post mor­ alterum monasterium eiusdem Religionis post Profes­ tem I 231; tempus ad interponendum recursum contra sionem religiosam II 2494, 2514; formula, Superior decretum dimissionis I 596, et declaratio circa eumdem recursum I 596; normae pro sororibus professis ingredi recipiens et effectus voti oboedientiae in secundis Ordi­ nibus mulierum Π 2915; facultas datur Societati lesu optantibus in monasteria monialium Carmelitarum emittendi primam Professionem extra domum novi­ Discalceatarum FV 6054. tiatus III4021 ; monitum circa investigationem psychoaProgressio promovenda populorum III 5124, iuris nalyticam ante Professionem ΠΙ 4223; alloc. pontificia IV 5627, humana et Christiana IV 6138. circa relationem inter Professionem et sacerdotium ΙΠ Prohibitio actionis politicae clericorum I 868, Π 5059; experimenta permittuntur contra ius commune in 3723; consultationis radioesthesiae II 2120; cultus et formae devotionis II 2912, III 3930; — librorum quoad materia Professionis IV 5590, 5796; exclusio a Profes­ sione perpetua ob infirmitatis causam IV 5943; orientales I 947, II 2234; Instructio S. Officii II 2171; abrogantur canones circa libros ipso iure prohibitos et — effectus: circa dominium radicale bonorum mobi­ lium post Professionem simplicem I 176; voti oboedien­ circa poenas contra violatores ipsorum canonum III 5054; Index librorum prohibitorum vim legis ecclesia­ tiae in secundis Ordinibus mulierum II 2915; quoad transitum ab una in alleram classem aut ab uno in sticae amplius non habet ΙΠ 4990; v. Damnatio operum, alterum monasterium eiusdem Ordinis II 2494, 2514; publicationum; — participationis clericorum et religio­ — in articulo mortis novitiorum I 523, non extenditur sorum in activitatibus centri documentationis Cuemaad prostulantes I 748; — invalida ob defectum debitae vacensis IV 5472; — Regulae Franciscanae circa adrruresidentiae in conventibus Π 2177; ob emissam sol­ nistrationem rerum temporalium Π 3271. Prolis conceptio: ius ad vitam prolis conceptae II lemnem ante exspirationem Professionis simplicis II 2940; onanismus artificialis seu usus mediorum arti­ 3094; — novitiorum v. Professio in articulo mortis; ficialium contra prolis conceptionem iterum damnatur — perpetua: aetas requisita I 291 ; exclusio ab ea emit­ tenda ob infirmitatis causam IV 5943; II 3391; Encycl. «Humanae vitae» de propagatione hu­ — ritus seu Ordo: ritus servandus apud moniales I manae prolis recte ordinanda III 5405; dissensio pu­ 218; usus linguae latinae et vernaculae apud Tertiarios blica nonnullorum sacerdotum a doctrina huius Ency­ S. Francisci II 2168, III 4032; variationes in ritu apud clicae et conflictus inde ortus IV 6051 ; O.F.M. Ill 4724, et apud moniales S. Clarae III 5051; — educatio: ad celebranda senanda et convalidanda novus Professionis religiosorum ritus scu Ordo in­ matrimonia mixta requiritur certitudo moralis de ba­ stauratus promulgatur TV 5751; Ordo Professionis TV ptismo et educatione catholica universae prolis orta ex 5752; interpretationes vernaculae novi Ordinis IV 5863; cautionibus praestitis I 1185, 1349, 1871, II 2111, III normac servandae in adaptando caeremoniali proprii 5111; ad dispensandum super rato et non consummato ritus IV 5864; imponitur obligatio quoad prolem ante nuptias susce­ — simplex: effectus circa dominium bonorum mo­ ptam II 2239; v. Cautiones, Praestatio cautionum; bilium 1 176; praecedere debet emissionem professionis lucratio lubilaei a mulieribus quae propter gestationem sollemnis ll 3094; vel curam prolis Romam adire nequeunt pro lubilaeo — sanatio: in Tertio Ordine saeculari S. Francisci I II 2731; v. Educatio; — légitimât io per subsequens ma­ 148, 599, 955, 1004; Professionis sollemnis Fratrum trimonium I 1202, 1518; — ritus prolis susceptae a ma­ conversorum O.P. ob defectum residentiae in conven­ trimoniis orientalium cum latinis extra Patriarchatum tibus II 2177; Professionis sollemnis in O.P. emissa contractis II 3053; — bonum prolis curandum cum ma­ ante exspirationem temporis Professionis simplicis II trimonium solvitur in favorem fidei III 4479. 3094; Professionum in O.F.M. ob defectum consilii Prolytatus v. Licentia academica. Promiscua educatio v. Educatio. duorum saltem Definitorum III 4668; •166 Niunrri indicant volumen ct columnam 1 « 1917-1941; II — 1942-1958; III = 1959-19G8; IV = 1999.1970 PROMISSIO Promissio cautionum v. Cautiones, Praestatio cau­ tionum; natura ct gravitas promissionum, praecipue paupertatis et obedientiae in Institutis saccularibus et, in concreto, in illo Regalitatis D.N.I.C. II 2597; pro­ missiones loco votorum temporariorum denegantur Monialibus Cistcrcicnsibus Strictioris Observantiae IV 6226; sensus verborum «promissio omnino cavendi» quae in Rescriptis pro mixtis nuptiis apponi solet ali­ quando III 5066. Promotio ad Episcopatum: secretum servandum circa requisitas informationes I 56; processus inquisitorius circa promovendos I 654; quaestiones de promo­ vendis ad officium episcopale vel ad munus Vicarii vel Praefecti Ap. I 1850; normae de promovendis ad Episcopale ministerium in Ecclesia latina dantur IV 6253; v. Episcopus; — ad Dignitatem v. Elevatio; — ad munus Superioris localis IV 6217; ad Ordines sa­ cros v. Admissio ad Ordines, Alumni, Institutio, Ordines; — activitatis missionalis Ecclesiae I 811, II 2834, 2867, 2892; cantus gregoriani et musicae Sacrae I 861, II 2623; institutionis catccheticae I 1597; studiorum clericorum et religiosorum II 2216, 2733, 3597; actionis et restau­ rationis liturgicae II 2233, 3218; sanctitatis sacerdo­ talis II 2778; instituti monialium II 2815, 2878, 3012; Congregationum Marianarum II 2742 et Actionis Catho­ licae II 2880, 2946; linguae latinae III 4256; veritatis, unitatis, pacis ΠΙ 3944, et progressionis populorum III 5124; uniformitatis liturgicae inter Regulares ΙΠ 4910; collegialitatis Episcoporum IV 5641; v. singulas ma­ terias. Promoter iustitiae: ius accusandi nullitatem matri­ monii I 1894; normae circa eius interventum in causis nullitatis matrimonii apud Rotam Romanam I 1908; ius accusandi matrimonia acatholicorum I 1913; inter­ ventus S.C. de Sacramentis in processu nullitatis matri­ monii per Promotorem iustitiae accusati I 1931; facul­ tas assumendi laicos ad hoc munus III 5385; nullitas sententiae ex eo quod iudex functus erat in eadem causa munere Promotoris iustitiae IV 6103; nequit recedere a causa ab ipso introducta, nisi Tribunal re­ cessum vel renuntiationem admittat IV 6161. Promulgatio: monitum de non applicandis normis liturgicis iam promulgatis ante earum vacationem le­ gis ΙΠ 4128; — Codicis iuris canonici per Const. Ap. «Providentissima mater» I 60; litterae congratulatoriae Patriarchae Veneriarum I 85; — Codicis rubricarum Breviarii et Missalis Romani m 4062; — Directoriorum: de re oecumenica ΙΠ 5160, IV 5801 ; circa turismum IV 5505, 5521 ; catechistici generalis IV 5991 ; — documentorum Cone. Vat. II: Const, de S. Liturgia IU 4430; Decreti de instrumentis communicationis so­ cialis III 4447, et allocutio pontificia in die promulga­ tionis ΙΠ 4425; Const, dogmaticae de Ecclesia ΤΠ 4563; Decr. de Ecclesiis orientalibus catholicis III 4595, 4600; Decr. de Oecumenismo III 4601, et alloc. pontificia in die eorum promulgationis ΙΠ 4610; Decr. de pastorali Episcoporum munere in Ecclesia ΙΠ 4728; Decr. de accommodata renovatione vitae religiosae ΓΠ 4741; Decr. de institutione sacerdotali III 4747; Declarationis de educatione Christiana ΓΠ 4755; Deci, de Ecclesiae habitudine ad religiones non Christianas III 4761, va­ catio legis pro his documentis ΠΤ 4764, alloc. Pontificia in die eorum promulgationis ΙΠ 4789; Deci, de libertate religiosa III 4815; Decr. de activitate missionali Ec­ clesiae ΙΠ 4822; Decr. de Presbyterorum ministerio et vita III 4842; Const, pastoralis de Ecclesia in mundo huius temporis ΙΠ 4859, vacatio legis horum documen­ torum III 4903, alloc. pontificia in die eorum promul­ gationis III 4811; PROROGATIO INDEX ANALYTICUS LEGUM — indulgentiarum in consecratione altaris ab Episco­ po delegato I 1350; — Librorum liturgicorum: ritus Concelebrationis et Communionis sub utraque specie ΙΠ 4655; Gradualis simplicis III 5248; Missalis Romani instaurati IV 5511 ; novae editionis eiusdem Missalis IV 5761 ; Ordinis Mis­ sae et Institutionis generalis Missalis Romani IV 5514; ritus seu Ordinis Professionis religiosorum III 5160, FV 5751 ; novi ritus consecrationis virginum IV 5829; ritus Benedictionis Abbatis et Abbatissae IV 5916; Divini instaurati seu Liturgiae Horarum IV 5912; Institutionis generalis de Liturgia Horarum IV 6023; novi Ordinis Confirmationis IV 6146; Ordinis initiationis Christianae IV 6197; Ordinis cantus Missae seu Gradualis Romani iuxta novam ordinationem IV 6286; ritus de institutione Lectorum ct Acolythorum, de admissione inter candidatos ad Diaconatum et Presbyteratum, necnon de caelibatu amplectendo FV 6334; Ordinis Unctionis infirmorum eorumque pasto­ ralis curae IV 6336; Officii — Ordinis Synodi Episcoporum III 5066; — Statuto­ rum v. Statuta; Synodi Romanae primae III 4053. Pronuntiatio circa expensas FV 5923. Propaganda Fide v. Congregationes Romanae. Propagatio fidei: de fide catholica per totum orbem propaganda I 239; celebratio Missae votivae pro fidei propagatione semel in anno in qualibet dioecesi I 439; declaratio de hac Missa votiva I 507, 906; Opus a Pro­ pagatione Fidei v. Opus Propagationis Fidei ; — Operis a S. Petro inter alumnos scholarum mediarum ΓΠ 4635, 4661 ; — vitae humanae III 5405; v. «Humanae vitae». Prophetiarum lectio omittitur Π 2882. Proponendi ad Episcopatum v. Episcopos. Propositio appellationis in causis matrimonialibus post elapsos dies fatales IV 6263, apud Rotam Hispa­ nam ante citationem partium IV 6282; — dubiorum Commissioni Interpreti Codicis I 98; — novae causae judicialis: de inconsummatione matrimonii IV 6252; in causis nullitatis matrimonii FV 5564, 5833, 5836. Propositiones de re philosophica et theologica dam­ natae I 729. Propria liturgica: declaratio circa Officia propria et Missas, eorumque extensionem I 810; interpretatio­ nes populares Propriorum dioecesium et religiosorum III 4672, et normae pro eorum versionibus III 5049; instructio de Propriis recognoscendis IV 5846; normae pro adoptando caeremoniali proprii ritus Professionis IV 5464: Missa v. Missa propria; Officium v. Officium proprium; —potestas Romani Pontificis solvendi matrimonia in favorem fidei ΙΠ 4057; ius Ecclesiae efformandi suos ministros III 4666; v. Ius. Proprietas Sedis Ap. super opera artis et harum commodatio III 4687; ius retrocessionis proprietatis determinatur IV 5845. Proprietates Institutorum saecularium IV 5887, 6221, 6310; iuris canonici IV 6351. Prorogatio Bullae Cruciatae in Hispania conceditur I 2077; celebrationis Capituli religiosorum: indulta prorogandi Capitulum generale I 486; Capituli ge­ neralis O.F.M. Conv. prorogatur ad annum II 2168; — celebrationis Vigiliae Paschalis II 2955, 3351; ex­ emptionis monialium Hispaniae a Superioribus Regu­ laribus I 907; Facultatum Ordinariorum I 185, ct Prae­ positi Generalis Societatis lesu III 4984; gratiarum spiritualium in Constitutione Ap. «Auspicantibus» concessarum I 1151 ; — indulti altaris privilégiât! I 1151, II 2173; circa ieiunium et abstinentiam II 2321 ; circa ieiunium eucha- 1917-1941· II - 1942-1958; III — 1959-1968; IV = 1969-1972 A’umeri indican/volumkn r/coi.! mn\m 167’ PROROGATIO LEGES ECCLESIAE PUELLAE risticum II 2405; v. Ieiunium; Jubilaei extraordinarii giosum «Fratres a Caritate» associatur Provinciae Nea­ post Concilium VaL II clausum ΠΙ 4973; iurisdictionis politanae O.F.M. III 5251 ; experimenta conceduntur Castrensis in Hispania I 821 ; Ordinariorum locorum in contra ius in materia erectionis Provinciarum IV 5796; Moniales Hispaniae I 907, 1979; Novitiatus seu tem­ novae normae circa erectionem Provinciae religiosae poris probationis eorum qui transeunt in O.C.S.O. III statuuntur FV 5832. 5221; denegatur facultas prorogandi novitiatum ad tres Provinciale Capitulum: electio substituti I 1151, et annos IV 6226; Rationis studiorum ad tempus approba­ Delegatorum III 4023; novus modus eligendi Delega­ tos in O.F.M. Cap. Ill 4495, etiam inter Fratres laicos tae pro religiosis III 4327; — temporis regiminis Superiorum religiosorum du­ IV 5475; v. Capitulum; Tribunal in dicione Columbiana rante bello Π 2171; temporis votorum temporariorum III 5243, 5244, in regione Parisiensi III 5313, 5314. Provisio paroeciae sine dote sufficienti I 111, ct ultra annos a iure permissos ΠΙ 5223; vacationis legis in peculiaribus locorum et personarum adiunctis II 2291 ; decreti conciliaris «Christus Dominus» pro Ecclesiis provisio parochi renuntiantis IV 5839; officiorum et Orientalibus III 4984; quorundam aliorum Decretorum beneficiorum durante bello I 184; decretum de ecclesia­ ipsius Concilii III 4987; novi Ordinis baptismi parvu­ sticis officiis et beneficiis canonice instituendis scu pro­ lorum IV 5589; v. singulas materias. videndis II 2760; consecratio Episcopi sine canonica Prosecutio appellationis iudicialis in causis matri­ provisione II 2885; — provisio et distributio sacrorum monialibus post elapsos dies fatales IV 6263; instaura­ oleorum I 22. tionis liturgicae: normae et criteria III 4930. 5196, 5289. Prudentia in rebus missionalibus tractandis I 1926; Prospectus relationis annuae de Missionibus con­ in interrogationibus circa VI Decalogi praeceptum muficiendae I 1170; v. Schema. lieribus faciendis a confessoribus II 2174; in socianda Prostratio magna in ritu byzantino II 2866. opera inter scriptores catholicos et acatholicos III 4260; Protectio materiae scapularis I 754; Eucharistiae in administratione et activitate oeconomica religioso­ contra bellicos incursus Π 2212; legalis abortus fetus rum IV 5559; in publicandis gratiis quae intercessioni humani IV 6348. Servorum Dei tribuuntur IV 5867. Protector Cardinalis non nominandus ΓΠ 4490. Prulianenses moniales vota sollemnia restaurant Protectoratus religioso-politicus I 845. in monasterio I 1597. Protestantes baptizati: forma eorum matrimonii I Psalmi: cursus instituendus de Psalmis explanan­ 246, cum schismatice baptizato in ecclesia Serviae II dis in Seminariis Italiae I 2084; Motu pr. de novae 2278, cum baptizato in ritu armeno III 4248; denegatur Psalmorum conversionis latinae usu in Officio divino facultas celebrandi matrimonium mixtum coram sacerII 2274; approbatur nova versio II 2294; facultas dote catholico in ecclesia protestantium III 5169. edendi Breviarium cum nova aut antiqua version© II Protocollom v. Concordatum. Conventio. 2356; dubium circa usum novae tantum versionis in Protonotarius Ap. : iura et privilegia I 1578. Rituali Romano III 4326; normae de unico Nocturno Protractio experimentorum circa textus liturgicos cum tribus Psalmis non cogit moniales ΠΙ 5252; conce­ populares III 5454; Missae ct distributio Communionis ditur maior Psalmorum copia in Liturgia Horarum a non Diaconis IV 5586. quibusdam Communitatibus IV 6300. Provectus aetate, et ieiunium eucharisticum I 1781. Psalterium cum nova versione latina: approbatur Proventus ct emolumenta clericorum I 382, et fo­ editio II 2294; uti potest una cum antiqua in editione dinarum bcneficialium I 1363; Advocatorum et Procu­ Breviarii II 2356; usus extra Horas canonicas II 2434, ratorum pro causis coram Rota Romana statuuntur 1 in functionibus extraliturgicis II 3094, in Rituali Ro­ 1923, II 2344, 2385, 2419, 2420; recursus contra Advo­ catum immodicum honorarium exigentem IV 5839; mano III 4326. Psychoanalysis: investigatio ante Ordines et Profes­ Advocatorum ct Peritorum pro causis coram Tribuna­ libus regionalibus Italiae IV 6319. sionem religiosam ΠΙ 4223. Psychoneurosis: falsae doctrinae et praxis circa «Provida»: Constitutio Ap. de forma matrimonii abrogata manet post Codicem 1 110. eius curationem II 3580. Publica honestas qua impedimentum matrimonia­ «Provida Mater»: Instructio a Tribunalibus dioecele I 125, 1034; officia a sacerdotibus et religiosis opera­ sanis servanda in causis nullitatis matrimonii I 1739; riis non exercenda II 3164, 3839; schola interna consti­ solvuntur dubia circa eam I 1888, — Constit. Ap, tuitur Academia Alfonsiana in Urbe II 3597; media et Pii XII de statibus canonicis Institutisque saecularibus Christianae perfectionis acquirendae II 2398; alloc, superior in Italia: modus tradendi disciplinas philoso­ pontificia exacto XXV anno ab edita hac Constitutione phicas II 3842; v. Schola publica; dissensio aliquorum Apostolica IV 6221. sacerdotum a doctrina exposita in Encyclica «Huma­ Providentia Divina: Hospitium a II 2178. nae vitae» IV 6051; opinio: munus eam recte efformandi officiis committitur Consilio instrumentis com­ Provincia Ecclesiastica: obligatio decretorum Conciliorum Westmonasteriensium circa earum divi­ municationis socialis TV 6254. sionem 1 145; Edmontonensis: Tribunalia II 3423; pro Publicationes matrimoniales: earum omissio I 751; orientalibus in dicione Canadcnsi ÏI 3564; Agraensis dispensatio apud orientales II 3140; modus eas redi­ in India: indulta liturgica II 3820; gendi in Italia Π 3422; gratiarum et oblationum in — Religiosa: facultas constituendi duos novitiatus ephemeridibus; prudentia adhibenda I 1395. IV 5867; pro eadem Provincia I 170. 598; usus paramentorum v. etiam Divulgatio; periodicae damnatae v. Damnatio; coloris caerulei in nonnullis Provinciis hispanis et amemodus agendi cum iis qui vendere vel distribuere ricanis O.F.M. Cap. I 1981; prorogatur tempus regi­ debent folia et publicationes communistarum II 2620; minis Superiorum in nonnullis Provinciis O.F.M. du­ urgetur observantia normarum de earum censura III rante bello II 2171; determinantur Provinciae ubi festa 4261; Librorum liturgicorum v. Libri; documentorum Synodi Episcoporum IV 6166. Beatorum Instituti proprii celebrari possunt II 2732; Foederationes monasteriorum monialium non debent Pudori iniuria vel insidia ut causa su fficiens dimis­ sionis religiosorum II 2658. necessario circumscribi intra limites territorii Provinctac religiosae Delegati II 3370, 3371; Institutum reliPuellae: modestia in vestibus tutanda earum quae •168 Nttwwri indicant volumkn et column.vm 1 « 1917-1941; Il - 1942-1958; III « 1959-1968; IV = 1969-1972 PUELLAE QUOTIDIANUS INDEX ANALYTICUS LEGUM apud religiosas instituuntur I 964; consociatio pro Mis­ sionibus in Germania 11 2122; monitum de assotiationibus communistarum ad puellas instituendas II 2765; locus ad carum audiendas confessiones III 4237. Pueri: obligatio Praecepti paschalis pro illis qui Communionem receperunt ante septennium I 103; eorum educatio in catechesi Christiana I 686, in religiosa pietate I 698; administratio Confirmationis pueris ante usum rationis I 1379; eorum vita tuenda a religiosis mulieribus in locis Missionum I 1711; conceditur fa­ cultas celebrandi Missam sub dio pro illis apud colonias aestivas degentibus II 2427, et administrandi Confirma­ tionem illis in periculo mortis constitutis II 2523, 2728; S. loannes Baptista de la Salle cis instituendis datur Patronus II 2754; monitum de associationibus com­ munistarum ad illos instituendos II 2765; associationes internae Actionis Catholicae pro eis II 2880; inservien­ tes sacris functionibus: usus gestandi tegmina di­ gitorum seu chirothccas Π 3234; praxis eos mitten­ «Qua cura»: Motu pr. de ordinandis Tribunalibus ecclesiasticis in Italia pro causis nullitatis matrimonii I 1902; normae exsecutoriae I 1991. Quadragesima: lex abstinentiae durante anni 1917 Quadragesima I 21; facultas transferendi abstinentiam a sabbato in feriam IV, et reducendi dies pro operariis I 809; facultas imponendi cineres die Dominica prima I 848; induitis Bullae Cruciatae Hispanae circa absti­ nentiam extra Quadragesimam uti possunt omnes cle­ rici II 2206; color conopaei durante hoc tempore II 2482; non expedit commutare Officium de feria cum Officio de Sancto tempore Quadragesimae II 3822. Quadraginta Horarum exercitium pium: Missa dicenda cum habetur die Commemorationis omnium defunctorum I 184; Instructio circa Missas durante hac oratione celebrandas I 873 ; usus non recipitur ce­ lebrandi supplicationem feriis V et VI Maioris Hebdo­ madae II 2739; normae circa Expositionem annualem sollemnem S. Eucharistiae, hucusque XL Horarum dictam, in Urbe faciendam IV 5827; — «Quadraginta quattuor Missarum» praxis reprobatur I 1522. Quaesita alumnis admittendis in Collegium Urba­ num proponenda I 689; de «reanimatione» quibus Summus Pontifex in sua allocutione respondit Π 3786. Quaestiones quibus respondere debent Instituta perfectionis et missionalia v. Elenchus quaestionum; — de promovendis ad officium episcopale vel huic aequiparatum I 1850; — de Assumptione corporea B.M.V. definienda proponuntur Ordinariis II 2339; — morales de vita coniugali II 2940; in exercitio artis medicae Π 3301, et gynecologicae III 5046; — de indole apparitio­ num Amstellodamensium non retractandae III 4248; — sociales v. Doctrina socialis; — missionales: normae et criteria proponuntur pro eorum solutione III 4250; officia commissa Operibus Missionalibus Pontificiis in illis solvendis IV 6323; de incremento demographico ct limitatione natalitatis III 5046; — «quaestiones» de validitate matrimoni: competentia S.C. de Sacramentis et Signaturae Ap. I 1990, IV 5907; — quae sub «com­ municatione sociali» comprehenduntur IV 6245. Quaestua religiosorum: normae Conferentiae epi­ scopalis Italiae circa huius exercitium iuris III 5353. di mercede conventa ad funera aliena interdici­ tur III 4957; — cantores: S. Dominicus Savio eligitur eorum Patro­ nus II 3511; approbatio et textus Statutorum F erationis intematlonalis «Pueri cantores» II 3872, III 4630. Pulsatio campanulae in celebratione Missae I 501 ; organi a mulieribus in ecclesiis I 952. «Pure et simpliciter»: Rescripti saecularizationis sic dicti nova formula I 1436. Purificatio Mariae: Praefatio propria in festo II 3564; supellectilis sacrae a religiosis feminis permittitur I 1710; calicis in Missa; usus vini II 2243, 2424. Purificatoria lavare conceditur Tertiariis Ordinis Regularis S. Francisci I 979, Fratribus Coadiutoribus laicis I 1112, II 2882, laicis orientalibus II 2891. Putativum matrimonium: requirit ut sit coram Ecclesia celebratum II 2563; nequit esse tale quod celebratur invalide inter duas partes non baptizatas II 3583, aut acatholice baptizatas II 3596. Qualificatio theologica doctrina in Schemate Cone. Vat. II propositae de Ecclesia ΠΙ 4561, et de divina Revelatione HI 4767. Qualificata exclaustratio: formula Π 3213. Qualitates Superioris Provincialis, obiectum experi­ menti contra ius concessi IV 5796; catechistarum in missionibus IV 5812. Quantitas aquae in calice pro Missa Ordinationis sacerdotalis I 1383: succheri addenda vino pro Missa inserviendo III 5189. Quarta Concilii Vat Π sessio seu periodus indici­ tur ΙΠ 4621 ; alloc, pontificia in eius initio ΠΙ 4710. Quasi domicilium: ius funerandi a parocho illius I 65, 586; Instructio de competentia iudicis in causis ma­ trimonialibus ratione quasi domicilii I 1122; emigrantes subsunt missionario emigrantium, quamvis non sint eius subditi ratione domicilii vel quasi domicilii II 3264. Quasi paroecia: eius natura post Codicem I 224; instructio circa eius erectionem in Missionibus I 326. Quasi parochiis: eius facultas dispensandi I 224. Quater Missam celebrare v. Celebratio Missae bis, ter, quater. Querela nullitatis sententiae vel decreti proposita Signaturae Ap. IV 5564, 5934, 6136. Qucritantes stipem pro orientalibus I 940. Quies a munere v. Pensio. Quinquaginta anni a morte servi Dei: facultas da­ tur disceptandi super virtutibus ante hoc tempus a iure statutum ΙΠ 4767. Quinquennales: Facultates Ordinariorum: nova or­ dinatio I 547; Formulae I 431, 618, 980, Π 3101, III 5283; v. Facultates quinquennales Ordinariorum; — re­ latio v. Relatio quinquennalis. Quitensis Universitas catholica II 3292, 3573. Quotannis relatio mittenda I 1186; v. Relatio. Quotidianus: distributiones I 231; v. Distributiones quotidianae; Missa defunctorum I 1715. monialium ct facultas binandi II 3295; — Communio: Instructio de abusibus praecavendis I 1904; — binatio Missae II 3295; — usus Scapularis ct cinguli a Tertiariis Ordinis Saecularis S. Francisci: facultas dispensandi II 3726; interpretatio restringitur huius facultatis II 3729. I = 1917-1941: II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri Indicant volvmsm et coli.-μνλμ 169* R Radiaesthesia : prohibetur clericis II 2120. Ratisbonensis Universitas studiorum: conventio Radicale dominium bonorum mobilium post pro­ circa eam inter Sedem Ap. ct Bavaricam civitatem III fessionem votorum simplicium I 176. 5025, ratihabitio III 5046. Radice, sanatio in v. Sanatio in radice. Ratum et non consummatum matrimonium: conceRadiophonicus: instrumentum seu radiophonium: ptus y. Consummatio matrimonii; Causae v. Causae iudiciales de rato ct non consummato; dispensatio a usus ad cantus liturgicos I 939, ad transmittendam Be­ nedictionem Ap. cum adquisitionc indulgentiarum 1 matrimonio rato et non consummatio v. Dispensatio. 1380, loco campanarum I 2099; intra functiones litur«Razzismus» reprobatur I 1879. gicas II 3465, apud Instituta perfectionis II 3726; «Raermement moral» v. Moral Rearmement. — receptio Benedictionis Papulis 11380,1927;— trans­ Readmissto in Seminarium v. Dimissio e Seminario. missio celebrationis matrimonii I 2091, et recitationis Réanimatio: quaesita moralia II 3786. Rosarii II 3036, 3867; — auditio Missae ad satisfacien­ Recalde, I. de: auctor libri damnati I 554. Recensio periodica: vigilantia Ordinarii in eas I dum praeceptum II 3244; — Commissio Pont.: Statuta II 3334, novae leges ΓΠ 3926; — ars et res: Encycl. 1891; v. Censura libri. Publicatio. «Miranda prorsus» II 3751; rectus usus huius artis Receptio baptismi. Communionis, habitus, indulgen­ III 4219 — Statio: formula benedictionis II 3772. tiarum. Professionis. Rescripti. Stipendii Missae v. sin­ «Rami»: usus pro linteis sacris I 2093. gulas voces. Receptitiae ecclesiae post Codicem I 210. Ratihabitio Concordati vel Conventionis inter Se­ dem Apostolicam et: Lettoniam I 502, Bavariam I 735, Recessus a Communione: genu flexio II 2134; a III 5046, IV 5472, 5916, Poloniam I 754, Lithuanian! I causa iudiciali: Promoter iustitique nequit recedere, nisi Tribunal recessum admittat IV 6161. 915, Lusitaniam I 946, 1094, 1981, IT 2800, Italiam I Recinctensis dioecesis cedit territorium Praelatu­ 1066, Romaniam I 1103, Borussiam I 1106, Badensem dicionem I 1461, Germaniam I 1511, Austriam I 1535, rae nullius Lauretanae ΓΠ 4674. III 4099, 4311, 4533, 5450, IV 5756, 6295, Hispaniam Recitatio Breviarii. Invocationum. Horarum. Lita­ II 2814, 3212, ΙΠ 4291, Dominicianam nationem II niae, Officii Divini. Orationis Dominicae. Perorationis. 3294, Rhcnaniam Septentrionalem et Westphaliam Π Rosarii v. singulas voces. Recognitio Codicis Iuris canonici: annuntiatur ΠΊ 3588, Boliviam Π 3813, III 4168, Paraquariam III 4242, Tunetanam dicionem III 4507, Venetiolam ΠΙ 4555, 3919; principia quae eam dirigant III 4793, 5253; con­ Saxoniam inferiorem ΠΙ 4724, Argentinam ΓΠ 5100, stitutio Ecclesiae perpendenda IV 5738; Commissio pro recognoscendo iure canonico orientali IV 7279; Salvatorianam dicionem III 5403, Saravicam (Saarland) civitatem ΠΙ5435, IV 5831, Rhenaniam-Palatinatum IV — Congregationum religiosarum iuris dioecesani post 5756. Helvetiam IV 5980. Codicem I 516; exuviarum Servorum Dei: Instruc­ Ratio activitatis missionalis ΤΠ 4556: admissio­ tio IV 5944; indulgentiarum III 5083; muneris Lega­ nis in Seminarium eorum qui antea dimissi fuerimt torum nationum I 762, 766; ordinis Cone. Vat. Π cele­ I 2019, 2082, Π 2124, 2130, 2727, 3722, 3774, brandi ΠΙ 4387; Ordinis Synodi Episcoporum IV 3009,3813,3867, III 4350,5145; archivorum in Ecclesiae 5579, nova additamenta IV 6144; Ordinum liturgicorum: regimine III 4557; Conciliorum oecumenicorum in celebrandi matrimonium IV 5494, baptismi parvulorum Ecclesia III4319; diei mimdialis pro vocationibus sacer­ IV 5540, calendarii particularis atque Propriorum IV dotalibus et religiosis III 4625, IV 6253; docendi disci­ 5846, benedicendi Oleum catechumenorum et infirmo­ plinas v. Docendi modus; fundamentalis institutionis rum et conficiendi Chrisma IV 5935, Confirmationis administrandae IV 6141; Ordinum militarium a Sede sacerdotalis IV 5702; Ap.: enumeratio IV 5795; personalitatis iuridicae civilis — indulgentiarum lubilaei I 1456, 1530. II 2630; associationum religiosarum in Italia post Concordatum institutionis clericorum et religiosorum II 3593: in mu­ sica sacra Π 3783; accommodanda III 4225; eius trans­ 11156; Societatum piarum iuris dioecesani post Codicem missio ab Institutis perfectionis ad S.C. de Religiosis 1 516; Statutorum Unionis Cleri pro Missionibus I 1816, Capitularium IV 5857; studiorum academicorum urgetur III 4327; ratio fundamentalis institutionis sa­ cerdotalis IV 5702; Institutorum perfectionis vitae reli­ ecclesiasticorum; normae III 5355; usus insignium pon­ giosae 1 661; Institutorum saecularium IV 5887, 6221, tificalium III 5389; v. singulas materias. 6310; inter Cardinales ct proprios titulos in Urbe IV Reconciliatio massonis cum Ecclesia ΓΠ 5144. 5514; inter Ecclesiam Occidentalem et Orientalem ad Reconsecratio altaris immobilis Π 2209. unitatem redintegrandam 111 5219; inter societatem Rector Ecclesiae «curatiae»: obligatio Missae pro lesu ct Sedem Ap. in praesentibus Ecclesiae adiunctis populo 1 1379; Seminarii: alloc, pontificia ad eos II III 5055; itineris pro Missa Vespertina celebranda II 2748, III 4225; Operis a Praeservatione fidei et Ordinis 3868; ministerii sacerdotalis in Ecclesia IV 6167; officii Equestris S. Sepulchri I 924. in distributione publicationum prohibitarum II 2620; Recursus ad Sedem Ap.: pro restitutione in inte­ — procedendi in causis civilibus Status Civitatis Vati­ grum I 131; media proponuntur recurrendi durante canae I 1412; regiminis ordinarii religiosorum IV 6225; bello ad dispensationes praesertim obtinendas II 2108; specialis pro concedendo usu antimensii sacerdotibus necessitas recurrendi ad S.C. Concilii in censibus et Latinis II 2758; studiorum: instituitur Commissio ad eam praestationibus perficiendis in Italia circa res ct bona renovandam I 1155; normae ad eam conficiendam ct ecclesiastica II 2176; per Legatum Romani Pontificis II transmittendam ad S.C. de Religiosis II 3593; ad tem­ 2423 ; cum pars catholica, quae solutum habuit matri­ pus approbata, prorogatur III 4327; temporum praesen­ monium in favorem fidei, novas inire nuptias intendit tium in instituendis clericis III 4225; usus rationis cum parte acatholica II 3841; in dubio de recto usu praescriptus ad Confessionem et Communionem I 285; Privilegii Paulini ΠΙ 4265; in applicatione can. 72 Cone. pro consummatione matrimonii II 2565; v. singulas Trullani ΠΙ 4470; contra Advocatum immodicum ho­ norarium exigentem IV 5339; facultas datur Ordinario materias ct voces. •170 Numeri Indicant volumen d columnam I — 1917-1941; II — 1942-1958; III = 1959-1968; IV =« 1969-1972 RECURSUS INDEX ANALYTICUS LEGUM instruendi processum dc rato et non consummato sine praevio recursu ad S.C. dc Sacramentis IV 5916; — contra decreta Ordinariorum: in materia proventus ct emolumentorum I 382; fatalia ad recurrendum contra decretum amotionis parochorum I 631; facultas datur recurrendi contra decreta Episcopi ad Metropolitans in specialibus adiunctis I 1827; recursus Capituli Cathedralis contra Episcopum Roërmondcnscm propositus reficitur IV 6297; — contra decretum dimissionis religiosi temporarie professi: tempus ad illum interponendum utile I 596; declaratio circa hunc recursum I 596; — contentioso-administrativus ad Sectionem alteram Signaturae Ap.: admittuntur tantum contra decreta administrativa lata post diem 1 martii 1968 III 5354, 5369; excluduntur recursus contra decisiones Officio­ rum quae non sint Dicasteria Curiae Romanae ΙΠ 5354, 5415, IV 5502; recursus contra decretum remotionis a paroecia ct applicatio perpenditur principii: «lite pen­ dente nihil innovetur» in processu administrativo IV 5915; modus procedendi in recursibus solvendis apud Signaturam IV 5917; de remediis contra decisiones Congressus Signaturae IV 5945; conditio dcvolutiva vel suspensiva recursus in processu remotionis parochi IV 6122; declaratur lis finata in recursu contra transla­ tionem parochi ob decreti Ordinarii loci revocatio­ nem IV 6193; recursus contra decretum S. C. pro Reli­ giosis confirmantis dimissionem religiosorum a Supe­ rioribus decisam habet effectum suspensivum IV 6300; effectus suspensivus recursuum ad Signaturam Ap. in­ cipit recurrere a momento interpositionis ipsius re­ cursus legitime factae IV 6303. Redemptio canonis emphytheutici pro Ecclesia I 528; generis humani: indictio Anni Sancti seu lubilaei extra ordinem undevicesimo exeunte saeculo a peracta Redemptione I 1437; facultates confessariorum I 1463; formula precum pro orientalibus I 1528; v. Iubilaeum. Redintegratio unitatis v. Oecumenismus. Reditus ad fidem catholicam: russorum I 1002, in­ structio ad locorum Ordinarios I 1108; ad familiam paganam: filiorum infidelium baptizandorum I 1166, 1461; v. Conversio ad fidem; clericorum et religiosorum a servitio militari I 1881; v. Clerici, Servitium militare; — bonorum: distributio redituum intercalarium in Italia I 1199; divisio redituum beneficiorum I 1451; v. etiam Beneficia, Fructus; stabiles et paupertas franciscana II 3270, 3271; distributio redituum bonorum ab auctoritate civili usurpatorum ΠΙ 4223; sacerdos saecularizatus ct legitime uxoratus caret iure percipiendi reditus bonorum quae ad Societatem, cui adseriptus fuerat, pertinebant IV 6283. Reductio ad statum laicalem religiosi vel sacerdotis : necessaria est acceptatio Rescripti ex parte oratoris Π 3291 ; cuidam sacerdoti iam reducto interdicitur ingres­ sus ecclesiae III 4160; litt. circulares circa reductionem sacerdotum cum dispensatione caelibatus IV 5964; normae ad apparandas causas IV 5966; interpretatio quarundam dispositionum normarum IV 6288; — con­ ditionum lubilaei v. Iubilaeum; — dierum abstinentiae I 809; v. Abstinentia; festorum de praecepto II 2890, 3870; v. etiam Festum; Missae pro populo I 697; v. Missa pro populo; — onerum Missarum fundationum et legatorum: fa­ cultas tribuitur I 234, 317; ab Ordinario, si in tabulis fundationis haec facultas praevidetur I 484; decretum de Missarum reductione et satisfactione I 2083; revo­ cantur facultates concessae circa reductionem ct cumulationem Missarum II 2865; sanantur omnes defectus qui sanabiles sunt in materia II 3272; dc potestate in REGINA materia Episcopis concessa per Motu pr. «Pastorale munus» IV 6122; notificatio qua suspenduntur ad tem­ pus omnes facultates, praeter illas a «Pastorale munus» tributas, circa onera Missarum IV 6166; Instituta per­ fectionis exhibere debent S.C. de Religiosis elenchum facultatum circa onera Missarum IV 6212. Reeducatio iuventutis: F.I.R.R. II 2918. Referendarius Praelatus Signaturae Ap.: officia et privilegia I 1587. Reformatio sigilli plumbei Cancellariae Apostoli­ cae I 1237; formulae perorationis «Et famulos...» in Hispania II 3790; Liturgiae in Ecclesia v. Instauratio liturgica; vestium choralium IV 5910 v. Vestes. Regalis dignitas v. Regina, Rex. Regalitas D.N.I.C.: Institutum saeculare quorum vinculorum natura, gravitas et obligatio promissionum, praesertim paupertatis et oboedientiae, authentice expli­ catur II 2597. Regesta ecclesiastica Confratemitatum: inscriptio sodalium I 1936; matrimoniorum: inspectio praescripta II 2440; civilia: transcriptio matrimonii canonici in Italia IV 6162. Regimen Episcopis competit ex divina institutione II 3320; arctior coniunctio Episcopatus cum Romano Pontifice in regimine Ecclesiae III 4610; necessitas iuris pro Ecclesiae regimine III 5020; — Abbatiae «nullius» S. Mariae Montis Oliveti Maioris II 2111; Praelaturae «nullius» Pompeianae II 2117; Basilicae S. Nicolai in Urbe Bario O. P. concre­ ditae ΠΙ 5293; castrense v. Castrensis iurisdictio: col­ legiorum ecclesiasticorum: Collegii Neerlandici I 1192, Collegii Pii Latini Americani ΙΠ 5452, Collegii Capranicensis IV 6140; communistarum in Sinis II 2563; — Dioecesium: suburbicariarum III 4270; Consilium Presbyterale ut senatus Episcopi pro regimine dioeceseos IV 5637, quae responsabilitati personali Episcopi est commissa IV 6297; ecclesiarum et ratio archivorum III 4557; internum Institutorum saecularium et iura Ordinariorum II 3120; Instituti caritatis ct religionis operibus tutandis Civitatis Vaticanae II 2237; — Missionis per substitutos parandum I 581; aucto­ ritas cui concreditum est gubernium I 1115; superior ecclesiasticus tenetur Missa pro populo I 1590; con­ stituendum in stationibus missionalibus quae a paucis religiosis efformantur II 2917; Patriarchae Hierosolymi­ tani I 924; patrimoniale v. Patrimonium; — religiosorum: Superiores ad quos applicatur lex triennii I 124; cessat regimen singulare O.F.M. in Hispania I 1434; regimen Congregationum Sororum in Missionibus I 1809; prorogatur tempus in munere durante bello II 2171; de ratione qua sodales laici regimen participare possunt in Institutis clericalibus IV 5690; decretum circa regiminis ordinarii rationem singularem IV 6225; — scholarum quae a monialibus reguntur I 1692; Scholae Vaticanae de Paleographia et Diplomatica II 3235; Status Civitatis Vaticanae: Corpus Consultorum constituitur ΠΙ 5347. «Regimini Ecclesiae»: Const. Ap. de Romana Curia denuo ordinanda III 5224; vacatio legis III 5281. Regina B. Maria V.: Encycl. «Ad coeli Reginam» de regali B. Mariae V. dignitate eiusque festo insti­ tuendo II 3311; alloc. Pontificia occasione novi festi II 3320; Officium, Missa et Elogium in festo B.M.V. Reginae III 3395. «Regina coeli»: Abbatia nova Congr. Bencdictinae tituli Annuntiationis B.M.V. I 284. «Regina in coelum assumpta»: nova invocatio Litaniis Lauretanis inserenda II 2801. I = 1917-1941: II = 1912-1958; III = 1959-1968: IV = 1969-1972 Numeri Indicant volumen et columnλμ 171* LEGES REGINA ECCLESIAE RELATIO «Regina mundi»: Romanum Scientiarum sacrarum 4630, 4651, septentrionalis Galliae ΙΠ 5073, 5074, Institutum ad religiosas aliasque mulieres apostolatui Picardiae III 5073, 5074, 5277; Rhodesiae meridionalis dicatas in sacris disciplinis instituendis Π 3394; Motu Π 3349; Sacrae C. de Prop. Fide subtectae I 1466, 1491, pr. erectionis II 3455; Statuta II 3457; normae quae 1870; S.F.A.S. II 3464; Sinensis II 2563, 2891 ; Tangamoderantur aggregationem aliorum Institutorum Π nica Π 3136; tropicaiis II 2600; Uganda II 3136; 3592; Schola Matritensis «Regina Virginum» aggre­ Vietnamensis III 4123. gatur ΠΙ 3970, et postea seiungitur III 4921. «Regolamento»: Instituti Pontificii Archeologiae I «Regina Ordinis Minorum»: Officium et Missa 799; pensionum v. Pensio; Seminariorum regionalium propria B.M.V. sub hoc titulo II 2615; huius Missa Italiae Π 2261; personarum Curiae Romanae II 2869, praecedentia supra Missam «Rorate» tempore Adven­ III 5298; Studii penes S.C. de Sacramentis III 3973. tus Π 3601. Regulae communes Congregationum Marianarum «Regina pacis, ora pro nobis»: nova invocatio denuo promulgantur II 2948; Litaniis Lauretanis addita I 58. — Religiosorum ad normam Codicis reformandas I «Regina virginum»; Schola Matritensis theologiae 131; dispensationes a ieiunio et abstinentia concessae pro piis religiosisque feminis: aggregatur Instituto ro fidelibus non afficunt Regulam religiosorum propriam mano «Regina Mundi» III 3970; ab hoc seiungitur I 2044. nisi expresse contrarium dicatur II 2153; vigor propriaque autonomia donatur ΓΠ 4921; nova Sta­ Regulae, experimentorum tempore perdurante IV 5862; tuta III 5223. — Franciscana: eius interpretatio authentica manet reRegionale Seminarium: normae pro illis commissis servata Sedi Ap. IV 5758; O.F.M.: ieiunium vi Regulae Institutis religiosis vel missionalibus dependentibus a in die festo I 387; usus concessionis Sedis Ap. in ma­ S.C. de Prop. Fide I 1533; Statuta Seminariorum Ita­ teria ieiunii I 2025, 2050; administratio rerum tem­ liae Π 2261; Institutum Superius Theologiae Seminarii poralium in paroeciis Π 3271; praeceptum Regulae regionalis Tananarivensis aggregatur Facultati Theolo­ de orationibus dominicis recitandis a Fratribus laicis gicae Neapolitanae ΙΠ 4024; normae servandae in eri­ II 3822; O.F.M. Cap.: praeceptum de orationibus gendis et ordinandis Seminariis centralibus aut regio­ dominicis cum Fratres laid Officium divinum per­ nalibus in Missionibus ΙΠ 4332; auctoritas competens solvunt cum clericis Π 2938; denegatur facultas accepro erectione Seminarii regionalis IV 6234; ptandi hereditates et legata contra praescriptum Re­ — Tribunal: eriguntur pro causis matrimonialibus in: gulae II 3391; facultas datur Ministro Generali admi­ Italia 1 1902, 1991, in Philippinis I 2024. 2056. Π 3577, nistrandi bona contra Regulam III 3971; v. Constitu­ 3578. in dicione Canadensi Π 2328, 2341, 2768, 3027, tiones religiosorum; III 4326, 4697, in regione Tolosana pro causis matri­ — Tertiariorum: 5. Dominici: approbatio et textus monialibus III 4630, 4651 et pro ceteris contentiosis et Regulae I 548; S. Francisci: approbatio et textus Re­ criminalibus ΠI 4667, in regione Massiliensi III 4632. gulae Tertii Ordinis Regularis I 902; Regulae et novae 4633, in regione Campaniae et Picardiae pro causis Constitutiones Tertii Ordinis Saecularis II 3730; ef­ matrimonialibus III 5073, 5074 et pro ceteris causis fectus aggregationis ad O.F.M. illarum Congregationum contentiosis et criminalibus III 5277, 5278, in regione quae regulam Tertii Ordinis franciscalis non profiten­ Parisiens! Ill 5313, in regione Lugdunensi pro universis tur II 3770; — servandae v. Normae, Statuta. causis III 5442; Rescriptum Pont, de causis nullitatis Regulares: obligatio solvendi portionem paroematrimonii a Tribunalibus regionalibus Italiae deci­ cialem pro funeribus Π 3161 ; supprimitur clausura dendis II 3318, IV 5475; competentia Tribunalis regio­ papalis pro Regularibus. exceptis monachis IV 5756; nalis secundae instantiae IV 5854; normae pro Tribu­ Confoederatio Congr. Ordinis Canonicorum Regula­ nalibus interdioccesanis et regionalibus aut interregiorium S. Augustini approbatur III 3932. nalibus erigendis et ordinandis IV 5949; Archiepiscopus Rehabilitate post mortem sacerdotis excommuni­ sedis Tribunalis regionalis est competens in Italia pro cat! non pertinet ad Signaturam III 5369. causis matrimonialibus in casibus exceptis IV 6265; Relatio: Commissionis synodalis episcoporum cir­ ca «opiniones periculosas hodiernas necnon atheismum» normae et taxationes statuuntur ad honoraria Advo­ ΠΙ 5260, circa collegialitatem episcoporum in Ecclesia catorum et Peritorum apud Tribunalia regionalia Italiae IV 6319; v. Tribunalia. IV 5648, circa arctiorem coniunctionem inter ipsas Regiones: omittitur inquisitio de natalibus ordinan­ Episcoporum Confercntias IV 5659, et inter Conferen­ dorum in nonnullis I 1870; Superioribus commoran­ das et Sedem Ap. IV 5666; tibus in dissitis a Roma regionibus conceduntur fa­ — Castrensis triennalis II 2887; formula servanda II cultates speciales durante bello II 2146, 2207, quin 3556; — de Confirmatione non amplius mittenda ad debeant consensum exquirere Legati Ap. in regione II Sanctam Sedem II 3718; 2229; in illis eiusdem linguae unitas textuum vernacu­ — dioecesana quinquennalis: formula 1 154; differtur lorum servetur III 4553; coordinatio activitatis inter pro Episcopis Americae I 147; elenchus quaestionum omnes institutiones apostolicas regionis ΙΠ 4961 ; par­ de Statu Dioecesis et fidelium durante et post belli ticipatio ad Missam festivam eorum qui turismi gratia tempus Π 2247; ad alias sc conferunt regiones III 4964; ordinatio Mis­ — Missionum quinquennalis S.C. de Propaganda Fide sae ct Officii in regionibus ubi nonnullae festivitates exhibenda I 446; elenchus quaestionum pro relatione I transferuntur in Dominicam III 5440; 1845; instructio de hac relatione Π 2322. ΙΠ 3893; - Americae I 171, II 2123, IV 6151 ; Angliae et Valliae — annualis et statistica: prospectus I 1170, quotannis Π 3714; Camhodgiana III 5216. IV 5754; Campaniae 111 transmittenda I 1186, ab omnibus Episcopis dependen­ 5073, 5074, 5277; Canadensis 1 523. 1170, 1177, II 3564; tibus a S.C. de Prop. Fide I 1544, et a sacerdotibus communistarum III 5146. 5217; Coreana III 5190; orientalibus qui curam habent animarum sub iurisdiiaponiae IV 5683; insularum Philippinarum I 171; ctione Ordinarii ritus latini I annua a Collegiis Keniae II 3136; Laosiensis III 4472, 5216, IV 5754; missionum ad S.C. de Prop. Fide mittenda I 1114; Latialis in Italia III 5220; Maris Ruhri IV 5587; schema relationis I 1852; Mexican I 869, 919; Orientalis I 1145, 1146, 1413, II — religiosorum aliorumque institutorum perfectionis 2123; Parisiensis ΙΠ 5035, 5038; pastoralis Tolosana II quinquennalis: decretum I 427; elenchus quaestionum •172 Numeri indicant volumf.n et columnam l — 1917-1941; II — 1942-1958; III — 1959-1968; IV » 1969-1972 RELATIO pro Institutis votorum simplicium RELIGIOSUS INDEX ANALYTlCUS LEGUM I 440; — Regulae et Constitutiones decretum «Cum transactis» II 2425; elenchus quaestionum pro singulis Institutis perfectionis II 2525; suspenditur obli­ gatio eam mittendi III 5111, 5278; - Seminariorum triennalis I 644. Relationes inter: Actionem catholicam et coetus universitarios feminarum I 445, ct alias associationes catholicas, praesertim Congregationes Marianas I 1431, ct religiosos II 2403; — Opera Missionalia Pontificia et Instituta religiosa missionalia I 955, II 2883; — Ordi­ narios Missionum et Instituta Missionalia ibi adlabo- Codici accommodan­ dae 1410; v. has voces; — regimen v. Regimen; — relatio quinquennalis v. Relatio; — ingressus Capitularis et eius substitutio in Capitulo I 1960; eorum qui e Seminariis egressi sunt I 2082, II 2727; filiorum acatholicorum III 4981; v. Admissio; — transitus: habitus novitiorum transeuntium ad aliam religionem I 581; ab una in alteram classem, et ab uno in alterum monasterium eiusdem religionis I 2494, 2514; v. Transitus; — eggressus: obligatio depo­ nendi habitum I 505; subsidium caritativum religiosis rantia I 1115, IV 5483; — Ordinarium loci ct paroecias aliave pia Instituta feminis dandum dimissis IV 6132; v. Dimissio, Egressus. religiosis commissa II 2439; — societates operariorum Christianorum et alias societates similes operariorum II 2270; — Hierarchiam Ecclesiae et Ordines Militares II 2595; — perfectionem status cleri saecularis ct status cleri religiosi II 3054; — Professionem religiosam et sacerdotium 111 5059; — Foederationes monialium ct territorium Provinciae religiosae Delegatorum II 3370; — culpam et poenam II 3326, 3358, 3619; — Societatem lesu et «Motum pro mundo meliore» III 4911; — of­ ficia Ecclesiae et Organizationis Intcrnationalis laboris IV 5565; — Mariam et Ecclesiam IV 5655; — ipsas Episcoporum Conferendas IV 5659; — Conferendas Epi­ scoporum et Sedem Ap. IV 5666; — Ecclesiam universa­ lem et Ecclesias particulares quoad activitatem missionalem IV 6049. Relaxatio animi v. Animus. Religio Christiana vel non Christiana: libertas reli­ giosa quoad conversionem ad eam II 2112; forma cano­ nica matrimonii inter partem russicam schismatice baptizatam et partem religionis ignotae II 2278; delen­ tur formulae abiurationis contra religiones non Chri­ stianas in Ordine baptismi adultorum III 3984; decla­ ratio Cone. Vat. Il de Ecclesiae habitudine ad religio­ Religiosae feminae: de quibusdam eorum libris revisioni S.C. de Religiosis subiiciendis I 192; colla­ borate cum Actione Catholica feminina I 655, 857, Religiosa institutio, libertas, Professio v. has voces. 1175; fovere debent modestiam in vestibus puellarum quae in earum collegiis instituuntur I 964; instructio ad tuendam puerorum matrumque vitam in locis mis­ sionum I 1711; de gradibus academicis obtinendis apud Univ. Cath. Mediolanensem I 1880; normae circa servitium infirmis, praesertim viris, praestandum I 1997; normae servandae in itineribus II 2348; insti­ tuitur pro eis «Nationalis Schola de sociali servitio» in Italia cum Statutis propriis II 2798; recte instituendae ad munus educandae iuventutis II 2913; Statuta Foede­ rationis Italicae religiosarum reeducantium (F.I.R.R.) II 2918; erigitur Institutum «Regina mundi» ad illas instituendas in sacris disciplinis II 3394; Statuta Ge­ neralia Foederationum religiosarum feminarum in Ita­ lia II 3566; Ordinarius loci permittere potest coêduca- tionem apud scholas publicas a religiosis feminis rectas III 3983; normae circa hospitium peregrinorum apud domos religiosarum exercendum III 4228; facultas datur nonnullis religiosis feminis administrandi Com­ munionem III 4664; facultates speciales conceduntur nes non-christianas III 4761; v. Oecumenismus; Institutis religiosis mulierum iuris pontificii dependen­ — disciplina scholarum: indictio Congressuum de «re­ tibus a S.C. de Prop. Fide III 5250; administratio et ligione» tradenda in scholis I 682; institutio religiosa I activitas oeconomica IV 5559; facultas administrandi 842; modus eam docendi I 1178; praeparatio theologica baptismum ex parte religiosarum IV 5907; et nominatio Professoris in scholis religiosorum II 2508; — Antistitae et Superiorissae: electio repetita eiusdem Capitulares qui religionem docent in scholis Status non personae ad munus Moderatricis generalis et Antistitae excusantur a servitio chorali II 3087; ius Ordinarii in monasteriis I 287, 348; modus eligendi Abbatissam 1 loci designandi magistrum in scholis publicis religio­ 1572; Statuta Consilii Antistitarum religiosarum in sorum III 3921 ; conventio inter Sedem Apostolicam Germania II 3616; vigilantia eis committitur circa acti­ et Austriam circa religionem docendam in scholis vitatem oeconomicam Instituti IV 5559; Unio intemapublicis Status III 4293, 4311; tionalis constituitur cum propriis Statutis IV 4910; — obiectum religionis vel pietatis cum indulgentiis — Congregationes sororum v. Congregationes Reli­ apostolicis I 366, 424, 475, 1911, II 3870, III 4375; giosae; — Foederationes monialium v. Foederationes; — Opus religionis: in Civitate Vaticana Institutum — habitus: de differentia habitus inter chorales et caritatis religionisque operibus tutandis conditur Π conversas abolenda III 4629; criteria et normae circa 2131 ; item Opus operariis religione ac pietate excolen­ habitum religiosum, praesertim mulierum IV 6242; dis ΙΠ 4488. — Professio v. Professio; — dos exigua allata et eiusdem Religio seu Institutum religiosum perfectionis: de restitutio in casu egressus I 655; responsum circa dotes obligatione sodales in doctrina Christiana rite imbuendi perpetuas I 1152; — confessorii: interpretatio decreti «Cum de sacraI 1113; communicatio privilegiorum inter religiones I mentalibus» I 55; obligatio dandi confcssarium ordi­ 1836; v. Institutum religiosum; narium singulis domibus I 274, 363: confessarius oc— clericalis: facultates «Cum admotae» III 4559; casionalis I 348, 415, 920; locus ubi peragenda est reductio sacerdotum ad statum laicalem, dispensato confessio I 348, 364, 415, 920, 1608; munus confessant caelibatu IV 5964; v. Clericalis; — indigena in Missio­ exerceri potest a religioso saccularizato Ill 4301; nibus: de Congregationibus religiosis indigenis con­ — saecularizado: formula Rescripti pro monialibus dendis I 1807; — laicalis: quidam canones italice ver­ et sororibus votorum perpetuorum I 616; v. Saeculatuntur pro his religionibus I 193; facultates «Religio­ rizatio; — subsidium caritativum cum dos exigua allata num laicalium» III 4982; facultas delegata conce­ fuit I 655; decisio Signaturae IV 6132; — vocationes v. dendi saecularizationcm sodalibus votorum tempora­ Opus vocationum, Vocatio. riorum IV 5689; — mulierum: consuetudo exigendi Religiosus in genere: custodia ct cultus Eucharistiae taxam pro exploratione voluntatis reprobatur I 438, I 126; interventus in funebres associationes I 408; ap­ ordinatio celebrationis Missae in Religionibus fememplicantur eis decreta S.C. Rituum 1 644; Epist. Ap. nis I 583; v. Religiosae feminae; I = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV - 1969-1972 Numeri indicant volvmkx ct columnam 173· LEGES ECCLESIAE RELIGIOSUS de recta vitae religiosae ratione I 661; promovendus cantus religiosus I 861; adseriptio Operi a Propaga­ tione fidei I 931; eorum Instituta educationis in Italia subiiciuntur Officio centrali pro scholis catholicis S.C. Studiorum I 1385; Instructio de Congregationibus reli­ giosis indigenis condendis in Missionibus I 1807; Instructio reservata de communione quotidiana I 1904; normae pro reaedificandis vel reparandis aedibus sacris in Italia post bellum II 2351, 2356; adseriptio Unioni Cleri pro Missionibus II 2613; modus docendi S. Scri­ pturam in suis collegiis II 2748; erigitur pro eis «Nationalis schola de sociali servitio pro religiosis» in Ita­ lia cum propriis Statutis II 2798; locus religiosorum in Ecclesia et in Hierarchia, de modis adquirendae per­ fectionis deque eorum apostolatu mutatis temporum condicionibus accommodato II 2835; instituitur «Stu­ dium seu Schola practice de iure religiosorum» II 2919; Institutum superius ad Professores litterarum et scien­ tiarum parandos pro scholis internis II 2939, 3055, ΠΙ 3976, 4174; Codex luris orientalis: «De religiosis» II 2958; solutio dubiorum circa ingressum in clausuram virorum II 3029; relationes inter clerum saecularem et religiosum II 3054; de aptiore ratione qua instituere debent iuventutem II 3264; Const. Ap. «Sedes Sa­ pientiae» Π 3503 et adnexa Statuta generalia II 3516; perfectio religiosa, sacerdotalis et apostolatus II 3546; normae pro centris missionariis a religiosis in Italia formatis sub auspiciis Pont Operis Adsistentiae Π 3581 ; natura et modus adquirendae perfectionis apud reli­ giones Π 3800; unio utriusque cleri saecularis et reli­ giosi III 4121; Instr, de candidatis sedulo deligendis et instituendis III 4144; pondus et valor vitae religiosae in adiunctis hodiernis III 4492; decr. Cone. Vat. II «Perfectae caritatis» de accommodata renovatione vitae religiosae III 4741; v. «Perfectae caritatis», Renovatio accommodata; collaboratio in operibus apostolatus cum aliis regionis institutionibus III 4961, praesertim cum Motu pro mundo meliori III 5034; remedia contra defectum vocationum III 5098; aptior proponitur ac­ commodata renovatio Postulatus et Novitiatus 1Π 5098; normae divulgantur III 5121, 5257; Instr. «Renovatio­ nis causam» III 5455; studia ecclesiastica peragere pos­ RELIGIOSUS mibus privatis concessa illis e conventibus expulsis I 393; ob infirmitatis causam II 2126; extra claustra per Europam degentes II 3398; — admissio in Religionem, Seminarium v. Admissio, Religio, Seminarium; — Bona v. Bona religiosorum; — clausura v. Clausura; — collaboratio cum Aetione Catholica v. Actio Catholica; — Confessorii: Praefectus vel Magister pro studentibus suis subditis I 150; — Congressus v. Congressus religiosorum; — dimissio religiosorum v. Dimissio; — domus v. Domus religiosa; — egressus: accessus ad officia et beneficia ecclesia­ stica I 348; — emigrantes v. Emigrantes; — exclaustratus v. Exclaustratio; — exemptus v. Exemptio; — expe­ rimenta quaedam contra ius commune vel particulare religiosorum concessa 1Π 5066, 5242, IV 5590, 5594, 5750, 5796, 5862, 5981, 6299; — facultates et indulta va­ ria v. Facultates Institutorum perfectionis; —Foederatio­ nes v. Conferentia, Confoederatio, Foederatio; — fugiti­ vus: monitiones faciendae I 359; formula saecularizationis I 616; formatio v. Formatio; — habitus v. Habitus religiosorum ; — institutio v. Formatio religiosorum; — itinérantes: Ordinis Sanctissimae Trinitatis I 860; religiosae fe­ minae II 2348; in regiones communistarum III 5146, 5217; — iura: mendicantium petendi stipem I 231; fu­ nerandi cum interventu religiosorum I 2077; normae pro exercitio iuris queritandi in Italia III 5353; — laicalls: praeparatio theologica ad docendam reli­ gionem in scholis propriis et iura Ordinarii in materia II2508; initiatio aliquorum in Ordinibus sacris III 4942; — liturgia: Missa conventualis et «Te Deum» in Officio Parvo I 691 ; calendarium proprium Congrega­ tionum I 832, adhibendum in Missionibus I 1389, 1427, 1722, 1769; durante Triduo Sacro venerare pos­ sunt Ssmum Sacramentum in oratorio domus I 1408; usus Ritualis Romani vel Sloveni in propriis ecclesiis I 1516; cui competat statuere tempus celebrationis Mis­ sarum et Communionis in ecclesiis propriis I 1543; ritus sequendus in Missionibus II 2386; commendatur usus Breviarii Parvi lingua neerlandica editum II 3095; Missae in nocte Nativitatis Domini celebrari possunt apertis ianuis in eorum domibus II 3248; interpretatio vulgaris Propriorum III 4672, 5Q49; v. Proprium reli­ sunt apud Facultates vel Scholas Theologicas commu­ nes III 5170; tradere debent Vicariatui Urbis dimidiam gionum; lingua in celebrando Officio et Missa conven­ tual! vel Communitatis III 4795; uniformitas liturgica summam eleemosynae pro Missis bis aut ter celebratis IV 5589; clausura papalis Ordinum, exceptis monachis, curanda, salvo proprio ritu III 4910; usus linguae vernaculae in Officio quoties interveniant laici III 5251 ; supprimitur IV 5756, 5831; decretum quo nonnullae novus ritus seu Ordo professionis IV 5752; facultas facultates religiosis Institutis conceduntur et quidam datur administrandi baptismum laicis religiosis IV canones Codicis de religiosis mutantur vel suspendun­ 5907; Liturgia horarum pro quibusdam communitati­ tur IV 5832; prudentia cis suadetur in publicandis gratiis quae Servis Dei tribuuntur IV 5867; participatio bus quae maiorem copiam Psalmorum desiderant IV religiosorum in Conferentiis Episcopalibus IV 5911; 6300; v. singulas voces et materias liturgicos; decretum de novis normis circa usum et administra— obligationes: delicta contra obligationes status re­ tionem sacramenti Paenitentiae, praesertim apud reli­ ligiosi I 126; abstinentia ab activitate et factionibus giosas, ct circa exclusionem a Professione perpetua politicis I 652; assistentia ad Stationes balneares 1 837, emittenda ob infirmitatis causam IV 5943; normae ad ll 2917; nova formula pro contrahendis mutuis I apparandas in Curiis religiosis causas reductionis ad 1543; participatio in electionibus politicis Italiae II statum laicalem cum dispensatione ab obligationibus 2338, 2889; recitatio Officii v. Officium Divinum; ne­ cum sacra ordinatione connexis IV 5964, 5966, 6288; gotiatio et mercatura eis vetita II 2740; usus tabacci II declaratio de co educatione in scholis secundi ordinis 2850, 2859; adsistentia spectaculis publicis II 2851; sub religiosarum moderatione IV 5976; adhortatio Ap. participatio in conventibus «Moral Rearmement» Π «Evangelica testimoniatio» de religiosa vita secundum 2915, 3440; assuim possum in Advocatos ct Procura­ tores officio datos apud Tribunalia ecclesiastica pro Concilii Vat. ll renovanda praeceptiones IV 6109; decretum circa regiminis ordinarii rationem et religiosi causis matrimonialibus II 3829; modus procedendi saccularizati accessum ad officia et beneficia ecclesia­ contra reos criminis pessimi III 4302; participatio in activitatibus centri documentationis Cuemavacensis ci­ stica IV 6225; decretum quo nonnullae facultates reli­ giosis orientalibus el quidam canones de iisdem reli­ vitatis IV 5472; giosis mutantur vel suspenduntur IV 6290; - operarii v. Operarii Sacerdotes et religiosi; - Or­ dinis Ssmae Trinitatis, Praedicatorum etc. v. Ordines - absens e dumo: facultas celebrandi Missam in do­ •174 Sumcri indicant volumes et columnam I « 1917-1911; II = 1942-1958; III = 1959-1968; W = 1969-1972 RELIGIOSUS RESCRIPTUM INDEX ANALYTICUS LEGUM religiosi; - Orientalium v. Orientales; - paroecia re­ ligiosa v. Paroecia religiosa, — Professio religiosorum laicorum in Ordinibus I 227; - Provincia v. Provincia religiosa; — renovatio accommodata v. Renovatio ac­ commodata religiosorum; — saecularizatus: cius incardinatio Dioecesi I 11, formula rescripti pro ordinatis in sacris, non ordinatis in minoribus, pro religiosis a votis perpetuis, pro fugi­ tivis I 616; mutatio formulae rescripti 1 1355; determi­ natio Ordinarii I 1930; incardinatio II 2136; acceptatio implicita Rescripti II 2886, 2938; nova formula pro laicis votorum simpliciorum perpetuorum II 3240; nor­ mae pro petenda dispensatione a votis perpetuis III 4460; accessus ad officia et beneficia ecclesiastica IV 6225; v. Saecularizatio; — servitium militare ab eis praestandum v. Servitium militare religiosorum; — studentes penes Universitates, scholas civiles: fa­ cultas data I 150; studia media Jicealia in Italia I 2044; normae pro frequentandis Universitatibus civilibus Italiae Π 2913; criteria sequenda in his frequentandis III 4928; — Superiores v. Superiores; — vocationes reli­ giosae v, Opus vocationum; — votorum temporariorum: in amentiam incidentes I 736; v. Vota religiosa. Reliquia S. Crucis: usus eam deosculandi die Parasceves I 119; authenticitas earum I 1496. Remedia contra opium aliaque narcotica I 1236; contra egestatem oeconomicam cleri II 2181; v. Ege­ stas, Necessitas oeconomica; iuris poenalis intemationalis II 3199; contra defectus vocationum religiosarum III 5098; contra decisiones Congressus ipsius Signa­ turae IV 5945. Remotio parochorum I 349 ; observari debent nor­ mae Codicis hucusque vigentis ad validam translatio­ nem IV 5679; recursus contra decretum remotionis IV 5915; condicio devoluti va vel suspensi va recursus ad Signaturam Ap. in processu remotionis parochi IV 6122; — librorum Teilhard de Chardin e bibliothecis cleri­ corum et religiosorum II 3783, 3790, III 4292; item operum Ortega y Gasset III 4229, 4265. Renovatio accommodata vitae religiosae: allocutio Pii XII de studio religiosorum sese accommodandi temporum mutatis condicionibus II 2835; criteria se­ quenda in accommodanda vita et disciplina Π 3087; normae circa Congressus qui hanc renovationem respi­ ciunt II 3475; de criteriis et principiis firmandis dum vita Institutorum perfectionis renovatur II 3813; decre­ tum Cone. Vat. Π «Perfectae caritatis» de accommoda­ ta renovatione vitae religiosae ΙΠ 4741 ; de modo per­ ficiendi renovationem internam in praesentibus adiunctis III 5055; renovatio Postulatus et Novitiatus III 5121, 5257; acta Capituli de renovatione ad S.C. de Religiosis sunt deferenda III 5278; criteria et pericula in accommodata renovatione peragenda III 5315; Instr. «Renovationis causam» de accommodata renovatione institutionis ad vitam religiosam ducendam IV 5455; Epist. Ap. ad Hollandiam de religiosorum renovatione IV 5698; Adhortatio Ap. «Evangelica testificatio» de religiosa vita secundum Cone. Vat. II renovanda prae­ ceptiones IV 6109; de recte intelligenda renovatione vitae religiosae a Cone. Vat. II proposita IV 6277; de momento spiritui religioso et missionario in renovatione vitae religiosae tribuendo IV 6321; —monialium: de instituto monialium fovendo ac renovando II 2878, 3012; v. Moniales; — consensus ad convalidandum matrimonium III 4690; v. Consensus, Convalidatio, NIatrimonium, Sa­ natio; .... TT — Ecclesiae inter fines numeratur Concilii Vat. n celebrandi III 4398; - Facultatum, indultorum v. Fa- cultates, Indulta; — iuris canonici v. Codex Iuris cano­ nici; — Liturgica: suppellex sacra et liturgica non debet arbitrarie alienari aut manumitti sub praetextu renova­ tionis IV 5814; v. Instauratio liturgica; — musicae sa­ crae II 3319; v. Musica sacra; — Operum Missionalium IV 6271 ; — votorum religiosorum v. Vota religiosa. «Renovationis causam»: Instructio de accommo­ data renovatione institutionis ad vitam religiosam du­ cendam IV 5455, quae extenditur ad Instituta depen­ dentia a S.C. de Prop. Fide IV 5492. Renuntiatio paroeciae sub conditione I 504; pro­ visio parochi renuntiantis IV 5839; iuri praesentandi Vicarium curatum I 1994; causae iudiciali ex parte Promotoris iustitiae IV 6161; retractatio renuntiationis canonicatui cathedrali ab Ordinario loci iam accepta­ tae IV 6295; Doctoris, Patroni etc. v. Nominatio. Reordinatio paenitentiae in Ecclesia III 4945; Cu­ riae Romanae IV 5224; v. singulas materias. Reparatio aedium sacrarum in Italia: exemptio taxarum I 1635, 2086; normae pro illis reparandis post bellum II 2254, 2351, 2356; distributio fructuum bene­ ficiorum in hunc finem III 4253; blasphemiarum: novae invocationes in earum reparationem I 370, II 3100, 3139, III 4116, 4489; v. Invocationes. Réparatrices Sorores Sacri lesu supprimuntur I 1185, 1450. Cordis Eucharistici Repositio Dominicae II 1715. Repraesentatio Spiritus Sancti sub fonna humana I 938; eiusdem mysterii per plures imagines in eadem ecclesia II 2133; Misericordiae Divinae quaedam prohi­ bentur III 3930; partis acatholicae per Procuratorem catholicum in nuptiis contrahendis II 2489; v. Procu­ rator; — publica seu spectacula: normae pro interventu et adsistentia clericorum II 2851; v. Spectacula. Reprobatio praxeos «Quadraginta quattuor Mis­ sarum» I 1522; Theseom circa stirpem humanam I 1879; quarundam formarum devotionis I 1946; asso­ ciationis cuiusdam 12052; v. Condemnatio, Damnatio, Prohibitio, Vetitum et singulas materias. Requisita ad exercitium Viae Crucis II 3291; ad Capitulum speciale religiosorum III 5052; v. singulas materias. «Rerum novarum»: Pius XI edit Encycl. «Quadra­ gesimo anno» de ordine sociali instaurando recurrente anno XL post editas Leonis XIII Litteras Encyclicas I 1246; allocutio Pauli VI de summa doctrinae socialis Ecclesiae anno LXXV vertente III 4976; Epist. Ap. «Octogesima adveniens» de Ecclesiae doctrina sociali in novis rerum ac temporum vicissitudinibus, anno LXXX expicto IV 6056. Res cinematographica I 1729, II 3145, 3751, III 3926, III 4219; ecclesiastica IV 6245; gravis: Missa votiva pro II 2357; liturgica III 4935; missionalis I 1926, II 3791; oecumenica III 5160, IV 5801; patrimo­ nialis IV 5625, 5756; politica Π 3727; pretiosa II 2390; sexualis III 4223; socialis III 4184, IV 6056; tabellaria IV 6350; temporalis I 834, II 2176, 3271; v. singulas materias. Rescriptum: in litteris commcndatitiis exponantur causae quibus preces innituntur I 2103; facultas exse­ quendi Rescriptum antequam exsecutor litteras authen­ ticas recipiat II 3393; valor clausularum quae apponun­ tur in nonnullis Rescriptis: «in favorem melioris obla­ toris» I 165. «praevio baptismo» cum solvitur matri­ monium III4015. «promissio omnino cavendi» in mixtis nuptiis contrahendis ΠΙ 5066; — Pontificium: «Per apostolicas» dc causis nullitatis matrimonii a Tribunalibus Italiae in primo gradu tra­ ctatis non appellandis pro secunda instantia ad Rotam ! = 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV - 1969-1972 Numeri indiconi volumes ei column\m 175· RESCRIPTUM LEGES ECCLESIAE REX Romanam, et dc institutione Tribunalis Appellationis dialis II 2865, 2955, 3351 ; votorum sollemnium in mo­ Vicariatus Urbis II 3318; Instructio data in eius exse­ nasteriis monialium II 3240; v. Instauratio, ct singu­ cutionem Π 3722; suspenditur Rescriptum quoad veti­ las materias. tam appellationem ad Rotam Romanam IV 5475; Restitutio Capituli metropolitan! Montis Regalis 1 — «Cum admotae» quo Moderatoribus supremis Reli­ 149; Diaconatus permanentis v. Diaconatus; facultatis gionum clericalium facultates quaedam a Sede Ap. olim concessae Ordinariis Indiae III 4122; operum delegantur III 4559; declaratur: facultas cedendi bona artis rerumque pretiosarum atque documentorum olim patrimonialia III 4689, et dispensandi cum filiis acathoad Ecclesiam pertinentium II 2390; Sedis et tituli Archiepiscopalis Constantinopolitani Armcnorum 1 953; licorum ΙΠ 4981, et summa pecuniae ultra quam re­ quiritur beneplacitum apostolicum pro bonis ahendanv. singulas materias. dis III 5078; — «Cum notae» dc vacatione legis Const. Restitutio in integrum: recursus varii ad Signatu­ Ap. «Regimini Ecclesiae» III 5281; — ex Audientia ram Ap. I 131, 210, 293, 382, IV 6131. Ssmi quo Ordo Synodi Episcoporum recognitus non­ Resurrectio D.N.I.C.: Communio in Vigilia Pas­ chali et in Missa Dominicae II 3030; celebratio Vigiliae nullis auctus additamentis perficitur IV 6144; — contrahendi mutuum pro religiosis: nova formula I circa horam aurorae Dominicae III 3922. Retentio linguae latinac in Officio et recitatione 1435; exclaustrafionis: novae formulae quibus utitur S.C. pro Religiosis I 492, 616, 1355, 1436; dispensationis chorali III 5018; paramentorum formae gothicae usque ad eorum consummationem I 926; stipendii pro Missis onerum sacrorum Ordinum, non excepto caelibato 111 bis aut ter celebratis III 4662, IV 5890; votorum durante 5101; unionis exstinctivae Institutorum religiosorum 111 servitio militari religiosorum I 478; uxoris quam ca­ 5102; v. Formula ct singulas materias. Reservatio Apostolica beneficiorum Π 2151; iuiistechumenus baptizandus maluerit, non interpellata uxore legitima II 3030, 3031, 3876, III 3958, 4122, patronatus II 2254; absolutionis sacerdotis ob attenta­ vel illius quae baptismum acceptaverit III 5190; tum matrimonium, Paenitcntiariac Ap. I 1722; appro­ bationis documentorum Synodi episcoporum. Summo polygamus primam veram uxorem retinere debet, ce­ Pontifici IV 6166; beneficiorum in Urbe Ill 2180; colla­ teris illegitimis dimissis III 4122, IV 6163; v. Conser­ tionis beneficiorum, Sedi Ap. I 1509, II 2105; Canonivatio, et singulas materias. catuum ct Beneficiorum in Hispania ante Concordatum Retractatio quaestionis de indole apparitionum II 2149; facultas data Episcopis, etiam in locis ubi Amstellodamcnsium III 4248; renuntiationis CanoniConcordatum viget III 5100; casuum ratione peccati catui cathedrali ab Ordinario loci iam acceptatae IV Γ.ΓΪΙ vel ratione censurae, Ordinariis vel Sedi Ap. I 780; 6295; v. Revocatio. — censurarum ab Ordinariis: potestas confcssariorum Retributio Missarum v. Stipendium; oeconomica Urbis cos absolvendi I 286; excommucationis Sedi Ap. Professorum laicorum in scholis ab Ecclesia dependen­ II 2882; Dignitatum Capitularium I 480, 1983; facul­ tibus in Italia II 3191. tatis concedendi transitum ad alium ritum I 2020; in­ Retroactiva vis v. Vis retroactiva. Retroactivitas Codicis quoad impedimenta matri­ terpretationis Regulae S. Francisci, Sedi Ap. IV 5758; — locorum, ct peregrini I 225, 348; numeris Praefecti monialia I 125; v. singulas materias. S.C. dc Seminariis, Summo Pontifici I 1831; pensionis Retrocessio proprietatis IV 5845. ecclesiasticae I 583; v. singulas materias. Reus delicti absolutionis proprii complicis I 743; Reservatus amplexus II 3050. item criminis pessimi III 4302. Revelatio divina: Const. dogmatica Cone. Vat. II Residentia Canonicorum per horas I 659; compen­ de divina Revelatione II 4768; qualificatio theologica satio I 891; clericorum in dioecesi I 836; religiosorum doctrinae in Constitutione Conciliari expositae III 4767; in conventibus II 2177. alloc, pontificia in promulgatione Constitutionis con­ Residential is v. Dioecesis, Episcopus. ciliaris III 4789; — B, Mariae Virginis v. Apparitiones; Resolutiones Synodi Episcoporum anno 1967 ha­ — privata: quaedam forma devotionis erga Divinam bitae III 5435. Misericordiam in certis revelationibus fundata non Responsa ad dubia v. Responsio, ct singulas ma­ terias. probatur II 3874. Revisio Breviarii Bracarcnsis I 202; calendarii Responsnbilitas Episcoporum: urgetur circa caeli­ particularis et Propriorum ad normam Codicis rubri­ batum sacerdotalem IV 5473; personalis relate ad re­ carum III 4160; Constitutionum Institutorum perfectio­ gimen diocccseos IV 6297. nis post Codicem I 192, et post Cone. Vat. II clausum Responsio quaedam S.C. Rituum circa interruptio­ nem Missae cx parte sacerdotis declaratur non authen­ III 5012; scriptorum Servorum Dei II 3599; Staturo· tica 1 1106; ad quaestiones relationis quinquennalis, rum Unionis Cleri pro Missionibus I 1816; v. Reco­ annualis, ctc. v. Elenchus, Relatio; fidelium: in Missa 1 gnitio, et singulas materias. 366, 371,493, in administratione sacramenti baptismi Revocatio Constitutionis Ap. Benedicti XIII de II 3133; datae a S.C. de Sacramentis circa investigatio­ admissione invalida in O.P. eorum qui ex iudaismo vel nes pracmalrimoniales a parocho peragendas II 2154. mahumetismo convertebantur LI I 4956; decreti Ordi­ Responsoria: de tempore occurrentia cum illis de narii loci transferentis parochum IV 6193; facultatum Apostolus. Evangclistis, vel Martyribus tempore pas­ Unionis Cleri pro Missionibus II 2173, 2214, et circa chali I 204; primi nocturni Officii 1 803. reductionem et cumulationem Missarum II 2865, IV Restauratio Diaconatus permanentis III 5191, IV 6166, 6212; moniti circa modum mittendi litteras ad 6243; v. Diaconatus; festorum nonnullorum de praecep­ S. Officium I 840; privilegii praecedentiae titulo Misto Il 2881; Liturgiae: ante et post Concilium Vati­ sionari Apostolici adnexi I 635, ct eorum Ordini canum 11: nonnae, criteria, principia 11 3218, III 4968, Praedicatorum in America Latina olim concessorum 5043, 5196, 5289. 5443, IV 5685; musicae sacrae ll 3218; I 1518; sacerdotum et religiosorum operariorum II v. Musica sacra; Ordinis Hebdomadae Sanctae v. In­ 3183; v. singulas materias. stauratio Ordinis; Ordinis Militaris Templuriorum IV Rex lesus Christus: Encycl. dc festo constituendo I IV 5866; Rotae Nuntiaturae Ap. in Hispania II 2413; 787, ultima Dominica octobris celebrando I 804* nova formula dedicationis III 3962; - Belgii: eius nomen in - Universitatis Salmanticcnsis 1 2017; Vigiliae Pas•176 Numeri indicunt voLUmBN cl couvmxkm I « 1917-1941: II - 1942-1958; III = 1959-1968: IV = 1969-1972 RITÜS INDEX ANALYTICUS LÊGUM REX canone Missae nominandum 111 4117; - Hispaniarmn scopi dimissionarii latini non amplius transferuntur in catholicus 1 958; - Italiae: prcccs liturgicae I 1102. Rhemensis dioecesis: Tribunalia pro causis eccle­ ecclesias titulares IV 5911; editio latina Liturgiae Ho­ rarum IV 6023; v. Liturgia Horarum; Ordinarius loci concedere potest in adiunctis particularibus celebra­ tionem Missae iuxta veterem ritum latinum IV 6282; siasticis ordinantur 111 5073, 5074, 5277. Rhcnania Septentrionalis: Conventio seu Concor­ datum cum Sede Ap. II 3572, ratihabitio conventionis 11 3588; Rhenania-Palatlnatum: conventio cum Sede Ap. circa mutationes in Concordatum introducendas IV 5519, ratihabitio IV 5756. Rhodesia meridionalis: Hierarchia instituitur II 3349. Riarnio v. Moral Rearmement. Rituale Romanum: additiones Episcoporum faciendae I 494; nova editio approbatur 1 755; aut Slovenum a Religio­ sis in propriis ecclesiis adhibendum I 1516; versio vernacula, nonnullis dioecesibus Europae concessa, extenditur ad territoria Missionum II 2131, in specie ad illas Africae II 2132; normae ad illud vertendum in linguas vernaculas Indiae II 2604; Appendix in lingua vernacula additur pro dioecesibus Germaniae II 2739; nova editio typica approbatur II 2957; variationes in rubricas introducendae post Const. Ap. de ieiunio eucharistico II 3147; facultas datur Dioecesi Luganensi adhibendi Rituale in lingua latina, itala, germanica et gallica pro nonnullis Sacramentis et exsequiis defunctorum II 3412; inseruntur Litaniae Pretiosissimi Sanguinis D.N.I.C. Ill 4024; additiones et variationes circa Ordinem baptismi adultorum III 4273; dubium circa preces breviter concludendas in Rituali, et circa obligationem adhibendi novam tantum versionem Psalmorum III 4326; — Slovenum alternative adhiben­ dum cum Romano I 1516; — Toletanum: eius usus in Sacramentorum administratione I 778. Ritus in genere: ritus obtinendus ratione baptismi I 231; licentia transitus ad alium ritum I 973, 1964, 2020; ius praecedentiae inter varios ritus 1 1166; concessio jurisdictionis ad audiendas confessiones in ecclesiis alterius ritus I 1409, 1432; Seminarium interrituale S. Ludoyici regis Constantinopolitanum I 1535, 1536; calendarium sequendum in ecclesia alieni ritus II 3513; ritus acatholici qui in Ecclesiam catholicam admittitur determinatur III 5064; — liturgicus: editio typica Memorialis Rituum I 272; de ritibus a Cardinalibus Romae peragendis I 1201; ritus Benedictionis papalis super populum a sacerdo­ tibus servandus I 1956; de novis ritibus in liturgiam non inducendis absque venia Sedis Ap. II 3819; ritus servandus a sacerdote Oleum infirmorum confecturo III 4120; Instructio de ritibus et insignibus Pontificali­ bus simplicioribus reddendis III 5390; v. Ordines liturgici; — consecrationis virginum: facultas datur eum adhi­ bendi apud moniales nonnullas S.F.A.S. II 2801; ritus post Const. «Sponsa Christi» Il 3091 ; novus ritus conse­ crationis virginum promulgatur IV 5829; — exsequiarum cadavere non praesente I 286; casus ubi Missa et Officium defunctorum celebrantur sub ritu duplici II 2756; ritus sepeliendi parvulos recognitus III 4326; v. Exsequiae defunctorum; — festorum: elevatio ritus ad duplicem I classis festi S. loscph et S. Michaelis Arch. I 98; duplex minor S. loannis Leonardi I 1957; lectio nova Officii ritus simplicis et festa Beatorum Instituti religiosi ritu du­ plici minon celebranda II 2732; ritus festorum quae vulgo dicuntur Patronorum III 4168; v. Festum; — in Missionibus: ritus sequendus a religiosis pro­ prium ritum habentibus II 2386; v. Missiones; — Missae: de novis ritibus non introducendis in ritu Offertorii II 2260; ritus Missae Vigiliae vel Octavae simplicis II 2320; ritus concelcbrationis promulgatur III 4655, et dubia circa illam solvuntur III 4669, 4685, 4698, 4764; cantus Missae iuxta ritum Concelcbrationis instauratum III 4620; ritus servandus in celebratione Missae editur III 4625, et dubia circa illum solvuntur III 4669, 4685, 4698, 4764; — Professionis et vestitionis: ritus servandi in Profes­ sione monialium I 218; usus linguae vernaculae in ritu vestitionis et Professionis Tertiariorum Ordinis Saec. S. Francisci III 4032; variationes in ritu vestitionis — ambrosianus: an sequendus sit a Capellanis ca­ et Professionis in O.F.M. III 4724, et in monialibus strensibus in civitate Mediolanensi I 935; nova editio S. Clarae III 5051 ; novus ritus instauratus Professionis Vesperalis 1 1913; mutationes ad simplicius redigendas religiosorum IV 5751; normae circa ritum vestitionis rubricas Missalis et Breviarii II 3419; habitus novitiorum IV 5837; interpretatio vernacula — benedicimus: facultas datur sacerdotibus ad mo­ novi ritus Professionis IV 5863; normae pro adaptando nasteria Benedictinorum confluentibus Horas canonicas caeremoniali proprii ritus Professionis IV 5864; persolvendi in choro iuxta ritum benedictinum I 226; — religiosorum in Missionibus sequendus II 2386; — civilis matrimonii v. Forma matrimonii civilis; foveant religiosi uniformitatem liturgicam, salvo ritu — dominicanus: modus componendi decreta Ordi­ proprio 111 4910; ritus Benedictionis Abbatis et Ab­ narii loci in re liturgica cum ritu dominicano proprio batissae IV 5916; III 4935; facultas utendi Liturgia Horarum IV 6149; — Sacramentorum: ritus servandus a sacerdote Con­ — latinus: monasterium benedictinum a monachis firmationem administrante II 2360, in matrimoniis latinis et orientalibus efformatum I 888, item novitiatus mixtis cum pars acatholica repraesentatur per Procura­ torem catholicum II 2489; in matrimoniis catholicorum et studiorum domus regularis II 3099, 3100; status orientalium mixti ritus II 3140; novus Ordo seu ritus Consilii Dioeceseos catholicae Albae Iulicnsis I 1392; celebrandi matrimonii IV 5494; ritus sonandus: in facultas datur instituendi novitios alexandrinos in ritu Communione sub utraque specie III 4655, ct solvuntur latino II 3100, cum normis propriis II 3099; decretum dubia circa illum III 4669, 4685, 4764. a Sororibus de abstinentia et ieiunio pro latinis II 2565; assistentia Eucharistiam distribuentibus Ill 4673; partes ntus sacerdotis ritus latini matrimoniis orientalium, ct sa­ Ordinationum quae lingua vernacula dici possunt 111 cerdotis ritus orientalis matrimoniis latinorum II 3130; 4689; Episcopi dispensare possunt a ritu quo matri­ conceditur sacerdotibus latinis usus lintei seu antimensii monium mixtum celebrandum esset 111 5101; novi cun nonnullis conditionibus II 2409, 2758, 3217, 3291, ritus ad Ordinationem Diaconi. Presbyteri el Episcopi facultas data religiosis Capuccinis alexandrmis cele­ III 5386; ritus celebrandi Baptismi v. Baptismus; ritus brandi in ritu latino II 3570; item sodalibus.Societatis de institutione Lectorum ct Acolythorum, dc admis­ lesu ad ritus orientales pertinentibus III 4262, orientasione inter candidatos ad Diaconatum ct Presbytera­ extra Patriarchatum commorantes absque proprio OrdîX Xumur ’ EPtum, necnon de sacro caelibatu amplectendo IV 6334; I = 1017-1941; II - 1942-1958; III 1959-1968; IV « 1969-1972 Xu/neri indictint volumes ct col cm χλμ 177· LEGES ECCLESIAE RITUS ROMA — Orientalis: modus lucrandi indulgentias iuxta di­ tinus; — sacer pro matrimonio orientalium celebrando versos ritus I 79; satisfaciunt Praecepto paschali si IV 5927, 6135, 6257; — erectio Ordinariatus, Eparchiae etc. pro fidelibus ritus orientalis v. Erectio Hierar­ Communionem accipiunt in alieno ritu I 735; mona­ sterium bcnedictinum efformatum a monachis latinis chise Orientalis; et orientalibus I 888; clerici demigrantes ut curam — pagani: malabaricus: de juramento super ritibus malabiricis a missionaris in Indiis orientalibus non praestent fidelibus proprii ritus I 1119; normac pro clericis ritus orientalis extra fines Patriarchatus perepraestando I 1958; «matanga» expurgari debet a riti­ grinantibus I 1830; annua relatio mittenda a sacerdo­ bus superstitiosis I 1895; sinenses: decretum de his ritibus I 1185; iuramentum praestandum a missiotibus ritus orientalis qui curam animarum gerunt sub jurisdictione Ordinarii alieni ritus I 1900; dignitates a nariis I 1944. Praelatis ritus orientalis sacerdotibus alieni ritus conces­ Rocheti usus ab Episcopis Regularibus I 297. sae I 1982; preces et pia opera indulgentiis ditata pro Roërmodensis Episcopus: recursus Capituli caeis II 2208; canones Codicis latini de libris damnatis thedralis contra ipsum reficitur IV 6297. vel prohibitis tenent fideles ritus orientalis II 2234; Rogationes: commemorationes speciales in Missa indulgentiae salutationis angelicae iuxta textum in ri­ I 476; Missa et cantus Litaniarum I 1607; Missa roga­ tibus orientalibus usitatum II 2241; presbyteri latini, tionum et Missa pro populo I 1919; oratio Rogatio­ qui induito gaudeant pro ritu proprio, possunt admi­ num in duplici I classis II 2320. nistrare Confirmationem fidelibus ritus orientalis II Roma: Visitatio Apostolica indicitur III 5103, cum 2500; decretum de abstinentia et ieiunio II 2564; as­ opportunis facultatibus Cardinali Vicario concessis III sistentia sacerdotis latini matrimoniis orientalium, et 5142; constitutio et ordinatio Consilii presbyteralis cum sacerdotis orientalis matrimonio latinorum 11 3053, propriis normis III 5106; 3130; ritus prolis susceptae ex matrimoniis orien­ — Abbatia S. Hieronymi I 1489, 1519, 1543; - Architalium cum latinis extra Patriarchatum II 3053; ritus confraternitates, Confra terni rates. Sodalitia: Doctrinae servandus in matrimoniis acatholicorum orientalium Christianae I 1385, 1947; mixti ritus II 3140; v. Mixtus ritus; Codex iuris cano­ — Athenaea,, Universitates, Facultates Academicae. nici orientalis «de ritibus orientalibus» Π 3626; Orien­ Instituta culturalia superiora: «Angelicum» seu Univer­ tales commorantes extra Patriarchatum absque Ordi­ sitas studiorum S. Thomae Aquinatis I 105, 1460, 1632, nario proprii ritus subsunt Ordinario latino ΠΙ 3964; II 3419, III 4327, 4348, IV 6072; Anselmianum I 1441, conceditur sodalibus S.L qui curam gerunt orientalium 1442, II 3409, III 4218, 4725; Antonianum I 1467, 1891, usui utriusque ritus in Officii divini recitatione ΙΠ ΙΠ 4044, 4217, IV 5981, 6272; Biblicum I 495, 965, II 4230. 4262. et celebrare Missam diebus etiam alitur3273; Claretianum ΠΙ 4380; Gregorianum seu Univer­ gicis III 4251; nullitas matrimonii inter orthodoxos sitas Gregoriana I 479, 691, 718, 1397, 1409, II 3397; declaratur ob defectum ritus sacri IV 5927; «lesus Magister» II 3719, III 4676; Latinitatis altioris — aethiopicus v. Ritus alexandrinus; III 4472, 4620; Liturgicam Anselmianum III 4218; — alexandrinus: institutio novitiorum in ritu latino «Marianum» seu Mariologiae III 4027, 4321, 4661, II 3100; commoratio in eodem novitiatu et domo stu­ IV 5961; «Mater Divinae Gratiae» II 3595; Missionale diorum cum sodalibus ritus latini II 3099; sacerdotes scientificum 1 1511 ; Musicae Sacrae (Schola, Institutum Capuccini huius ritus possunt etiam celebrare ritu Pont.) 1 509, 1718, Π 2886, 3716, III 4238; Orientale I latino II 3570; !91, 329, 495, 965, III 4377, IV 6134; Pastorale II — antiochenus: celebratio matrimonii maronitarum 3835; «Regina Mundi» II 3394, 3455, 3457, 3592, III cum deficit Ordinarius vel parochus proprius II 3095; 3970, 4921; S. Bonaventurae II 3351; 55. Teresiae a — armenus: declaratur nullitas matrimonii ob de­ lesu et loannis a Cruce III 4373, 4533; «Sedes Sapien­ fectum formae inter baptizatum in ritu armeno et tiae» III 4498; Seminarii Romani seu Universitas La­ baptizatum in secta protestantica III 4248; teranensis I 1414, 1694, III 3936, 3974, 4719; Spiri— byzantinus: modus recitandi Breviarium I 1238; tualitatis O.C.D. III 3934, 3963, 4451, 4533; Theolo­ Instructio super binatione liturgica I 1450; forma giae Moralis seu Academia Alfonsiana II 3597, 3597, matrimonii I 2043; Ordo benedicendi et imponendi III 4097; Urbanum. Urbanianum seu de Propaganda quinque scapularia sub unica formula II 2169; magna Fide seu Universitas Urbaniana I 689, 1511, 1513, prostratio seu «Gonyklisia» in Missa huius ritus II 2866; 1646,1656,111 4317; sacerdotes S.L ritus byzantini recitare possunt Officium — Basilicae, ecclesiae, paroeciae: paroecia S. Mariae divinum iuxta ritum latinum III 4262; nullitas matri­ Liberatricis dividitur I 1360, et paroecia S. Sabae erigi­ monii initi absque ritu sacro IV 6135; declaratur nullitas tur I 1360; normae pro Collegio Canonicorum S. Ma­ matrimonii inter duos orthodoxos ritus byzantini-roriae Maioris quoad Hispanicam nationem II 3162; meni initi absque ritu sacro IV 6135; Ecclesia et Basilica Imm. Cordis B.M.V. IIT 3938,4627; — graeco-ruthenus v. Ritus ruthenus; — graecus or­ series contionum instituitur in Basilica Liberiana III thodoxus seu non catholicus: declaratur non expedire 4929; definiuntur iuridicae rationes Cardinalium in celebrare hoc ritu matrimonium mixtum III 4316, at suos titulos vel diaconias IV 5514; facultas conceditur in casibus particularibus III 4555, — Collegia et Seminaria ecclesiastica: Aethiopicum I 4629; nullitas matrimonii initi absque ritu sacro inter 1161; Angelicum O.P. I 105, 1460, 1632; Anglicum I graecum-orthodoxum ct partem anglicanam si partes 100; Anselmianum seu 5. Anselmi I 834, 1442; Bedanum facile adire poterant ministrum orthodoxum IV 6257; I 101; Capranicense I 46, IV 6140; Camielitarum I 1517, — maronita: celebratio matrimonii coram parocho 1630; Claretianum III 4380; Hibernicum II 2487; latino cum deficit Hicrarcha et parochus ritus antiocheHispanum II 2431; Lithuanian II 2502; Maronitarum I ni II 3095; — romenus-byzantinus: forma matrimonii 330; Neerlandicum I 1192; Nepomucenum I 1168; IV 6135; — ruthenus: recitatio Rosarii apud illos 1 Philippinum III 4221; Pium Latinum Americanum III 1169, 1238; normac dc festibus incidentibus datae pro 5452; Romanum I 1823; Russicum l 1107; 5. Eugenii II rutbenis canadcnsibus extenduntur ad fideles S.F.A.S. 2592; Statuum Foederatorum Americae Septentrionalis I 1177; — slavicus: Motu pr. dc edendis libris liturgicis I 1532, II 2490; Urbanianum seu Urbanum seu dc Propaganda Fide I 689, 1511, 1618, 1629, IV 6193; v. propriis I 1594; — slavicus byzantinus v. Ritus byzan- •178 Xuwn Indicant volumkn et COLUMNAM I = 1917-1041; II = 1942-1958; ILI = 1959-1968; IV = 1969-1972 INDEX ANALYTICUS LEGUM ROMA Roma, Athenaea, Universitates, Facultates, Instituta culturalia; „ — Collegia Missionum: S. Alexu dc Falcuneriis O.S.M. 1 364; Seminarii SS. Apostolorum Petri et Pauli I 833; S. Basilii Magni I 1606; — Congressus: Institutorum perfectionis II 2813, 2835, 3800, 3813, 111 4121; Sodalitatis «Fronte dclla famiglia» II 2940; iuris canonici ad celebrandum De­ cretum Gratiani II 3032; iuris civilis II 3199; medicorum II 3208; ad promovendos Tabularios 111 4557; v. etiam Congressus; Commissiones: centralis artis sacrae I 716; — administratio Sacramentorum: normae pro Sacra­ mentorum celebratione in genere IV 5691; circa facul­ tates audiendi confessiones III 5419; circa celebratio­ nem matrimonii III 5448, IV 6157; circa administrationem baptismatis IV 5853, 5894; — disciplina ecclesiastica: spectacula publica utrique clero prohibentur I 123, 1854, II 2851; disciplina choralis I 165, 230; admissio sacerdotum ad celebrationem Missae in ecclesiis I 733; reservatio beneficiorum II 2180; dies quibus Concelebratio Missae permittitur in Collegiis et Seminariis III 5275; atributio beneficio­ rum III 5401 ; normae circa facultates audiendi confes­ siones III 5419; — clerici studentes penes Athenaea Romana : normae I 740, II 2344, 2810, 3810, IV 6047; — confessorii: potestas absolvendi a censuris reser­ vatis ab Ordinariis I 286; facultates durante lubilaeo I 702, 1445, 1453, 1523, II 2606; normae pro facultati­ bus audiendi confessiones III 5419; — lubilaeum I 694, 708, 728, 745, 805, 999, 1437, 1523, II 2598, 2729, 2731, 2731, 2731, 2842. — Liturgia: de ritibus a Cardinalibus peragendis I 1201 ; instauratio liturgica III 4968, 5443, 5448, IV 5685; quoad catechesim et cultum Eucharistiae III 5443; quoad Expositionem annualem XL Horarum IV 5827; — religiosi: obligatio habendi Procuratorem Genera­ lem I 316; paroecia religiosa constituitur I 1360; Con­ silium seu Unio Superiorum Generalium ILI 4320; tradere debent V icariatui dimidiam summam eleemosy­ nae pro Missis bis aut ter celebratis IV 5589; — Sta­ tiones I 1410. Romana Dioecesis: Prima Synodus indicitur III 4016; v. Romana Synodus; ordinatio ad horum dierum necessitates aptius accommodatur III 4937; nova ordi­ natio pastoralis et facultates concessae Parochis-Praefectis et Episcopis Auxiliaribus III 4958; Consilium Presbyterale et normae pro membrorum electione IV 5695; Consilium administrationis bonorum tempora­ lium constituitur cum propriis statutis IV 5905; v. etiam Roma; — Athenaea v. Athenaea, Roma Athenaea; — Basilicae: in tribus Basilicis romanis Canonici ho­ norarii constituuntur III 4315; usus altaris Pontificii in Patriarchalibus Basilicis Romanis III 4940: — Synodus prima: praeannuntiatur eius celebratio III 3919, indicitur III 4016, personae cum iure inter­ veniendi III 4016, promulgantur decreta et decisiones Synodi III 4053; — Universitas studiorum: aedes Aeternae Sapientiae dicata. Studio Urbis a Summo Pontifice donatur pro cultu catholico II 2740. Romania: Conventio cum Sede Ap. I 876, ratihabi­ tio I 1103; nova conventio circa Dioecesim catholicam ritus latini Albae Iuliensis I 1390, et Statuta Consilii huius Dioecesis I 1392. . «Romani Pontificis»: Const. Ap. S. Pu V: inter­ pretatio I 1829; usus absque interpellatione primae uxoris I 1914 II 2285: usus extenditur ad Indiam II 3030, 3031, suspenditur III 3958; restituitur III 4122; ROTA HISPANA solvitur dubium circa facultatem retinendi unam ex uxoribus non interpellata legitima II 3876. Romanus Pontifex: collectio precum et operum quibus Romani Pontifices adnexuerunt indulgentias I 1027; eius electio vacante Sede Ap. II 2299; nequit delegare potestatem solvendi matrimonia in favorem fidei II 3394, III 4057; eius praedilectio erga Actionem Catholicam III 4011 ; arctior cum eo instauranda coniunctio Episcopatus in regimine Ecclesiae III 4610; instituit diem fovendae paci in orbe dicatum III 5279; transitum ad alium ritum concedit per suos legatos I 973; horum determinat munera IV 5573; publici iuris facit documenta Synodi ΓΙ ordinariae Episcoporum, cuius nonnullas conclusiones approbat, alias sibi exa­ minandas reservat IV 6166; Opera Pontificia Missio­ naria constituunt instrumenta in manu Romani Pon­ tificis ad activitatem missionalem absolvendam IV 6271 ; v. nomina singulorum; — Missale v. Missale; — Rituale v. Rituale Romanum; — ritus v. Ritus latinus; — Scientiarum sacrarum In­ stitutum v. «Regina mundi», Sedes Sapientiae»; v. voces substantivas. Romenum Collegium Pontificium in Urbe I 1823; ritus byzantino-romenus et forma matrimonii IV 6135. «Rorate» Missa tempore Adventus II 3601. Rosarium B.M.V.: potestas adnectendi indulgen­ tias I 222; mos addendi quaedam verba salutationi angelicae in eius recitatione I 328, 364; indulgentia plenaria conceditur illud recitantibus coram Ssmo Sacramento I 896, nonnullis observatis conditionibus I 937; indulgentiae non applicandae coronis cx materia fragili confectis I 607; dubium circa coronas ex vitro confectas I 804; coronae e funibus confectae recipere possunt benedictionem et indulgentias Rosario ad­ nexas II 2502; recitatio Rosarii apud fideles ritus rutheni I 1169, et ritus byzantini slavici I 1238; decretum circa indulgentias recitationi Rosarii concessas qui­ busdam in adiunctis impedientibus lucrandas I 1515; adquisitio indulgentiarum per recitationem radiophonicam vel alio simili modo transmissam II 3036, 3867; inter decades interseri potest «Oratio Fatimae» absque indulgentiarum iactura II 3451; nihil innovandum circa formam coronae Rosarii II 3714; Rosarium recitan­ dum est in ecclesiis extra Missam 4018; III ad lucrandas indulgentias requiritur meditatio mysteriorum quae usu recepta sunt, quin sufficiat consideratio aliarum veri­ tatum fidei III 4020; de indulgentiis insolitis quae Rosarii quibusdam coronis attribuuntur III 4254; con­ suetudo mutandi mysteria Rosarii quolibet anno non impedit acquisitionem indulgentiarum HI 4264; — festum seu sollemnitas Ssmi Rosarii I 292; — Confraternitas Ssmi Rosarii: facultas durante bello admit­ tendi in eam absque inscriptione in registris I 1936; summarium indulgentiarum Confratemitatis II 3121; — Sanctuarium Pontificium B. Mariae V. a Ssmo Ro­ sario cuius regimen concreditur Praelaturae «nullius» Pompeianae II 2117; — delle santissime Piaghe di N.S. Gesù Cristo reprobatur I 1946. Rosenberg A.: auctor libri damnati I 1520, 1633. Rota Nuntiaturae Ap. in Hispania, seu Hispana vel Matritensis: supprimitur I 1510; denuo constituitur cum propriis normis II 2413; nonnulla privilegia Audi­ toribus conceduntur vel melius declarantur III 3899; Ordo pro causis iudicialibus expediendis III 3906; non datur appellatio directa ad Rotam Romanam III 3911 ; modus procedendi cum aliqua causa judicialis devolvi­ tur ad Sedem Ap. pro nova instantia 111 3911 ; appellatio interposita ante Rotam Hispanam deferri potest ad Rotam Romanam ante partium citationem IV 6282. 1917-1941; Π = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant VOLUMEN Ct COLUMNAM 179* ROTA ROMANA LEGES ECCLESIAE RUTHENENSÏS Rota Romana: causae matrimoniales cum parte brationes intra annum a Beatificatione vel Canonizaconventa acatholica transmittuntur directe a S.C. pro tione Senorum Dei ad novum Rubricarum Codicem Ecclesia Orientali ad Rotam Romanam I 1380; nor­ accommodata III 4332; mae Sacrae Romanae Rotae Tribunalis I 1547; privi­ — Breviarii Romani: decretum circa rubricas I 25; legia collegiis Praelatorum Auditorum I 1582; normae — Missalis Romani: solvuntur dubia circa interpreta­ circa interventum Promotoris Iustitiae in causis nul­ tionem rubricarum I 606; variationes in rubricis post litatis matrimonii apud hoc Tribunal I 1908; decretum Const Ap. de ieiunio eucharistico II 3147; — Breviarii de ordinando Studio Romanae Rotae II2292 et normae et Missalis Romani: variationes inducendae I 1351, pro decreti exsecutione II 2273; animadversiones circa 1605, 1897; ob festum Imm. Cordis B.M.V. Il 2242; modum transmittendi causas matrimoniales a Tribu­ post instauratam Vigiliam Paschalem II 2955; — Ca­ lendarii Romani: variationes in huius rubricas I 1351; nalibus dioeccsanis ad Rotam Romanam ct utilitatem frequentandi Studium Rotale II2385; facultates extraor­ — Pontificalis Romani: variationes in cum inducendae dinariae Decani II 3092; a Tribunali Rotae Nuntia­ ut forma sacramentalis Ordinum melius determinetur II 2732; — Ritualis Romani post Const. Ap. de ieiunio turae Ap. Hispanae non datur appellatio directa ad eucharistico II 3147; Rotam Romanam HI 3911; nonnullae causae matri­ moniales, quae pertinebant ad S.C. pro Doctrina Fidei, — Rrrus ambrosiani: decretum quo adprobantur aliquae mutationes ad simplicius redigendas rubricas mutata competentia, transeunt in Rotam Romanam Missalis ac Breviarii huius ritus II 3419. III 5096; causae nullitatis a Tribunalibus regionalibus Ruotolo Dolindi: auctor libri damnati I 2018. Italiae decisae in prima instantia nequeunt appellari Rori commoratio novitiorum per aliquod tempus pro secunda instantia ad Rotam Romanam II 3318; absque detrimento valons novitiatus Societatis lesu suspenditur haec norma et deinceps patet appellatio conceditur III 3924. aut ad Rotam Romanam aut ad Tribunal regionale Russia: facultates quinquennales concessae Ordi­ appellationis IV 5475; novae normae interinae Rotae nariis I 435; instituitur Pont. Commissio pro Russia I Romanae et facultates Decani IV 5550; causae iudicia­ 760; notificationes ad russos spectantes I 955; de russis lis commissio ad Rotam Romanam IV 5923, 5928; ad catholicam fidem redeuntibus I 1002, 1108; de Se­ querela nullitatis contra Decretum Decani negantis minario Russico in Urbe I 1107; Commissio pro Russia connexionem causarum et damna inde secula IV 5934; seiungitur ac sui iuris constituitur I 1167; de Commis­ querela nullitatis decisionis Rotae Romanae ex defectu sione pro Russia deque liturgicis ritus slavici libris citationis ct contradictorii IV 6054; restitutio in inte­ edendis I 1594; de forma matrimonii et de impedi­ grum adversus decretum Rotae Romanae ob neglectum mento disparitatis cultus inter partem russicam schis­ legis praescriptum IV 6131; appellatio proposita apud matice baptizatam et partem method istam non bapti­ Rotam Nuntiaturae Ap. Hispanae deferri potest ad zatam II 2211, vel partem religionis ignotae II 2278. Rotam Romanam ante citationem partium IV 6282; — allocutiones Romani Pontificis ad Auditores, Officia­ Russicus, Russus v. Russia. Rusticatio: de sacerdotibus extra suam dioecesim les, AdminisUos, Advocatos et Procuratores Tribunalis se conferentibus rusticationis causa I 836; facultates Rotae Romanae annorum: 1942 II 2142; 1944 II 2248; concessae pro alumnis Actionis Catholicae ob hanc 1945II2295; 1946II2362; 1947II 2436; 1949 II 2651 ; causam extra domos degentibus II 2654; normae circa 1959 III 3975; I960 III 4117; 1961 III 4240; 1965 III rusticationes, praesertim mulierum, sub ductu cleri­ 4623; 79661114932; 7967III5097; 1968 III 5295; 1969 IV 5470; 1970 IV 5740; 1971 IV 5971 ; 1972 IV 6219; corum conducendas II 3010. Ruthenus: administratio Ordinariatuum graeco— proventus et honoraria Procuratorum et Advoca­ ruthenorum in S.F.A.S. I 1028, quae paucis mutatis torum pro causis coram Rota Romana actis determi­ prorogatur ad decennium I 2020; recitatio marialis nantur 1 1923, II 2344, 2385, 2419, 2420. Rosarii apud fideles huius ritus I 1169, 1238; decretum Rotary Club: modus sc gerendi Ordinariorum erga de Administratione Ordinariatus graeco-rutheni in re­ clericorum huic societati inscriptionem I 1004; decre­ gione canadensi I 1170; normae de festis incidentibus tum de aderiptione clericorum et laicorum huic asso­ data pro graeco-ruthcnis canadensibus extenditur ad ciationi II 2863. eiusdem ritus fideles S.F.A.S. I 1177; Exarchatus Ap. Roue P.: Auctor libri damnati I 1200. Canadensis tripartite dividitur, ct exinde Exarchatus Ruanda LJrundi: erigitur Hierarchia episcopalis III centralis, orientalis ct occidentalis pro ruthenis consti­ 3977, ct Nuntiatura Ap. Ili 4496. tuitur II 2492; in regione canadensi conditur Provin­ Rubricae Ritus romani: decretum quoad rubricas dc assumptione sandalium et caligarum in sacris caere­ cia ecclesiastica pro ruthenis byzantini ritus, evehitur moniis Il 3097; decretum de rubricis ad simpliciorum Exarchatus Ap. Winnipegcnsis ad gradum et dignita­ formam redigendis II 3372; solvuntur dubia circa huius tem Sedis Metropolitanae, extolluntur Exarchatus Eddecreti interpretationem 11 3395, 3406, 3409, 3418, montonensis, Torontinus et Saskatoonensis ad gradum 3451, 3512, 3568, 3615; mittitur decretum de rubricis ct dignitatem Eparchiae II 3564; in regionibus Angliae simplicioribus ad Editores Pontificios II 3464; novus et Valliac Exarchatus Ap. conditur pro ruthenis ritus Rubricarum Breviarii ct Missalis Romani Codex ap­ byzantini II 3714; in Australia conditur pro iisdem probatur III 4061, et per decretum generale promul­ fidelibus Exarchatus Ap. Il 3829. cuius iurisdictio gatur 111 4062; Ordinationes ad Editores circa editiones extenditur II 3875, et Sedes mutatur 11 3876; in Germa­ novas Breviarii ct Missalis III 4096; dc servitio chorali nia constituitur pro iisdem Exarchia III 3931. novo Rubricarum Codici accommodando III 4130; re­ Ruthenensis Dioecesis: ordinatio Tribunalium pro sponsa ad proposita dubia circa applicationem novi Co­ causis matrimonialibus III 4630, 4651, et pro universis dicis III 4132, 4249; dc calendariis particularibus, ct Of­ causis contentiosis et criminalibus III 4667; Tribunal ficiorum Missarum Propriis ad normam ct mentem Co­ secundi gradus pro causis universae regionis pastoralis dicis rubricarum revisendis 1114160 ; instructio circa cele­ Tolosanae III 4630, 4651, 4667. •180 Siunrrl iruikanl volumen d column am 1917-1941; Π - 1942-1958; ΠΙ = 1959-1968; IV = 1969-1972 s S. Agnes: Patrona Filiarum Mariae I 2830. S. Albertus Magnus: Officium. Missa et Elogium I 1377; Patronus cultorum scientiarum naturalium 1 2100; additamenta in libris Hturgicis II 3211. S. Alexius de Falcuncriis I 364. S. Alphonsus de Ligorio constituitur Patronus con­ fessariorum et moralistarum II 2746; additamenta in libris liturgicis II 3211. S. Andrea de «Zcvcnkerkcn»: Abbatia I 284. S. Anna: Seminarium pro Melchitis I 1056. S. Anselmus: Collegium ct Athenaeum I 834, 1441, 1442, II 3409, III 4218, 4725; v. Anselmianum, Athe­ naeum Anselmianum. S. Antonius Maria Claret: declaratur Patronus Congr. Sororum Adoratricum Ancillarum a Ssmo Sacramento ct caritate III 4490. S. Antonius Patavinus: additiones ct variationes in Missa, Officio et Elogio II 2347. S. Augustinus: Confoederatio Congr. Ord. Cano­ nicorum Regularium III 3932; v. Ordo Eremitarum S. Augustini; Studium Theologicum III 4725. S. Basilius Magnus: Collegium missionariorum pro Oriente I 1606. S. Beda: Constitutiones Collegii I 101. S. Bcllarminus v. S. Robertus. S. Benedictus: Scapulare I 1890; Confoederatio Congr. Monasticarum O.S.B. II 2014; elegitur Patronus principalis Europae III 4554 cum Missa propria Pa­ tronorum III 4669. S. Blasius: candelae in festo I 643 ct benedictio gutturis I 1707, 1715. S. Bonavcntura: Facultas Theologica II 3351. S, Camillus de Lellis: declaratur Patronus infirmariorum saecularium eorumque associationum I 1191. S. Carolus Borromaeus: tribuitur Patronus Archisodalitati Urbanae a Doctrina Christiana I 1385. S. Casimirus: Collegium Lituanum II 2502. S. Christophorus: cultus liturgicus declaratur legi­ timus IV 5587. S. Clara: Institutum Scientiarum et litterarum II 2939. 3055, III 3976, 4174; Patrona inventi televisifici II 3818; Foederatio monialium II 3092, 3231; mona­ sterium Asisiense III 4994; novus ritus vestitionis ct professionis monialium III 5051; v. Clarissa?» S. Clotildis: oratio in Officio II 2397. S. Crucifixus ad S. Marcelli: Constitutiones I 136. S. Crux de Valle Occasorum seu «Santa Cruz de los Caidos»: Monasterium ct Abbatia cum Templo II 3834. quod Basilica Minor declaratur ILI 4031. S. Dionysius in Francia: nova dioecesis III 5038 cum Tribunalibus provincialibus III 5313, 5314. S. Dominicus: Tertius Ordo saecularis I 316, 548, 1545; moniales III 5061; v. Tertius Ordo. S. Dominicus Savio: Patronus puerorum cantorum constituitur II 3511. S. Eugenius: Collegium pro sacerdotibus II 2592. S. Familia: consociatio I 940; Praefatio propria in festo II 3564; Institutum Universi tari um Magisterii sub hoc nomine III 4099. S. Franciscus Asisiensis: Ordo v. Ordines Religio­ si; Tertius Ordo Saecularis 1 213. 955; Tertiarii v. Tertius Ordo; — Tertius Ordo Regularis: Regulae I 902; Arch i· confraternitas Chordigerorum I 507; Basilica Asisiensis IV 5592; Regula IV 5758. S. Franciscus a Paula: Ordo religiosus Secundus ct Tertius III 5252. S. Gabriel Archangelus eligitur Patronus artium «tclecomunicazioni» II 2684 et rei tabellariae IV 6350. S. Gabriel a Virgine Perdolente: festum cum Missa et Officio 1 1384. S. Gabriel: Fundator Fratrum Instructionis chri­ stianae Il 2818. S. Georgius: Ordo Constantinianus I 706; asso­ ciatio iuvenum II 3569. S. Hadrianus: Diaconia Urbis transfertur in ec­ clesiam S. Pauli in Arenula II 2321. S. Hieronymus: Abbatia in Urbe erigitur I 1489; privilegia I 1519; locus Abbatis in Cappella papali 1 1543; — Ordo: supprimitur I 1439; S. Hieronymus Aemiliani: Patronus orphanorum declaratur I 937. S. lacobus Maior Ap.: festum dc praecepto in Hispania II 2239; indulgentiae concessae peregrinantibus in eius sepulcrum Compostcllanum II 2239; pri­ vilegia laribus S. S. et favores spirituales Annis Sanctis seu lubiconcessi II 3348. lacobus Compostellanus v. S. lacobus Maior. lacobus de Chile: Universitas Catholica erigitur in ea civitate I 1160. S. Infantia: Opus missionale Pontificium II 2834. dies indicitur quotannis tempore nalalitio celebranda Π 2841. S. Ioanna de Arc: concurrentia Officii II 2397. S. loannes, Ap. ct Evang.: authcnticitas commatis loannei I 884. S. loannes a Cruce: additiones et variationes in festo I 845; Facultas Theologica III 4373, 4533. S. loannes Baptista titularis ecclesiae I 1919. S. loannes Baptista de Ia Salle: Patronus magis­ trorum puerorum et adulescentium II 2754; addita­ menta in libris liturgicis II 3211. S. loannes Bosco: festum ad universam Ecclesiam extenditur I 1721. S. loannes de Deo: Patronus infirmariorum saccu­ larium eorumque associationum I 1191. S. loannes Eudes: Officium, Missa, Elogium I 947. S. loannes Hierosolymitanus: Ordo Fratrum Mili­ tum Hospitalis scu Melitensis III 4909. S. loannes Leonardos: festum ad universam Ec­ clesiam extenditur I 1957. S. loannes Maria Vianncy: Officium, Missa. Elo­ gium I 938. S. losaphat: Ordo Basilianus I 1388. S. loseph seu S. losephus, Sponsus B.M. K: ritus festi evehitur ad duplicem I classis I 98; Praefatio pro­ pria I 194; sollemnitates in L anniversario a quo renun­ tiatus est Patronus Ecclesiae I 325; cius invocatio ad­ denda in laudibus ad blaphemias reparandas I 370; eius praesidium invocatur pro Cone. VaL 11 celebratione III 4168; eius nomen in Canone Missae inserendum 111 4326; cius festum in calendario liturgico pro anno 1967 ordinatur III 4975; — Opifex: instituitur festum liturgicum II 3393. alio dic celebrandum in S.F.A.S. II 3464; Officium. Missa et elogium II 3476; alloc, pontificia ad operarios Christianos hoc die festo recurrente III 5352. S. losephus Cahisnnctius: Patronus Scholarum po­ pularium Christianorum II 2513; additamenta in libris liturgicis II 3211. I = 1917-19*11; II e 1942-1958; III — 1959-1968; IV — 1969-1972 Numeri indicant volvmrn et columnam 181· LEGES ECCLESIAE S. LAURENTIUS SACERDOS S. Laurentius a Brundusio: Officium et Missa nova 918; Officium ct Missa propria I 938; calendarium ct approbatur III 3961. festum in Missionibus I 1035. S. Leonardos v. S. loannes Leonardos. S. Thomas Aquinas: Studium Theologicum ΙΓΙ 4327, S. Leonardos a Portu Mauritio: Patronus Missio­ ct Universitas Studiorum III 4348, IV 6072. num popularium I 541. S. Thomas de Vi lia no va: Universitas Catholica in S. Ludovica de Manliae: Patrona operibus socia­ Urbe Habanensi II 3614. libus addictorum ΙΠ 4021. S. Trinitas: festum seu Dominica I 1832; Officium S. Ludovicos: Seminarium interrituale I 1535, 1536. et Missa feriis II, ΠΙ et IV post Dominicam festi cele­ S. Marcellus: Constitutiones Sodalium S. Crucifixi brandum II 2245; Confraternitas I 607; Ordo religiosus ad S. Marcellum I 136. I 652; v. etiam Ordo SS. Trinitatis; mysterium tuendum S. Margarita Maria Alacoque: Officium, Missa et contra errores IV 6240. Elogium pro eius festo I 1093. S. Vincentius a Paulo: Conferentia I 335; cente­ S. Maria Beata Virgo: pax per eius intercessionem narium III ab eius obitu III 4100. impetranda 1 58; v. singala festa, invocationes; — Ange­ S. Vincentius Palloti: Patronus Unionis Cleri pro lorum: ecclesia Sedi Ap. immediate subiecta I 96; in­ Missionibus III 4351. dulgentia Portiunculae I 1633; Facultates Cardinalis S. Zita: Patrona mulierum curae domesticae de­ Legati III 4994; — Bonorum Aérium: Universitas catho­ claratur II 3370. lica in Urbe Argenlinae III 4045; — de Planctu: ecclesia Saarland: Conventio cum Sede Ap. de instituenda Archiconfratemitatis Doctrinae Christianae I 1947; Theologiae catholicae cathedra in studiorum Universi­ — in Sabbato: Officium in festo simplici 11919; -Lautate III 5347, 5435, et circa institutionem magistrorum re fana: Patrona acronautaruml 291 Liberatrix Paroe­ in disciplinis religiosis III 5679. cia Urbis I 1360; — Maior: Ecclesia Basilica Liberiana Sabbatinus v. Privilegium sabbatinum. III 4929; — Montis Olivetti Maioris: regimen Abbatiae Sabbatum dies: translatio abstinentiae durante «nullius» II 2111. Quadragesima I 809; Missa votiva Imm. Conceptio­ S. Michaël Archangelus: ritus festi evehitur ad dupli­ nis B.M.V. durante anno mariano II 3222; — primum cem I classis 198; additamenta in libris liturgicis II 3211. cuiusvis mensis: Missa votiva Summi et Aeterni Sacer­ S. Nicolaus Barens is: Basilica Collegialis III 5293; dotis I 1783; Missa votiva Imm. Cordis Mariae III Sectio Theologica oecumenico-patristica in eius Insti­ 3972; — Officium S. Mariae in Sabbato in festo simpli­ tuto erigitur IV 6072. ci I 1919; — Sanctum: oratio Ssmi Sacramenti I 947; administratio Communionis extra Missam I 1722; de S. Officium v. Congregationes Romanae: S. Officii. «Credo» ob additam commemorationem II 2756; LiS. Paulus Ap.: Evangelium proprium in eius festo I 778: oratio addita in eius Missa I 1715; Patronus turgia Horarum pro iis qui veteres libros retinent IV 6244; — Vespere Sabbati: auditio Missae pro Domini­ «Cursillos de cristiandad» III 4453. ca III 4503, 4667, 4726, 4940, 4975; ordinatio huius S. Paulus in Arenula: Diaconia II 2321. Missae III 4718, etiam cum Dominica IV Adven­ S. Paulus in Brasilia: Universitas Catholica erigi­ tus incidit in Vigiliam Nativitatis Domini III 5281 ; tur II 2395. S. Paulus: Monasterium Benedictinorum extra Ordinarius nequit concedere ter Missam litare propter Missam vespertinam pro Dominica III 4993; transla­ moenia III 3919. tio praecepti dominicalis cum abstinentia a laboribus S. Paulus: «Societas»: decretum laudis huius In­ stituti Saecularis II 2760; v. S. Petrus et Paulus. ad sabbatum praecedens III 4944. Sacellum proprium Communitatis pro indulgentiis S. Petrus Apostolus: Basilicae Constitutiones et locus sacer I 1854, III4038, 5396; — Opus approbatum lucrandis I 760; v. Oratorium privatum. I 298, laudatur a Summo Pontifice III 4635; propa­ Sacer ritus v. Ritus sacer. Sacerdos: accedens ad monasterium Benedicti­ gandum inter alumnos scholarum mediarum III 4661. norum recitare potest Horas canonicas iuxta ritum S. Petrus Canisius: Officium, Missa et Elogium Benedictinum I 226; schismatica e clero bohemo coaliapprobantur I 845. tio damnatur I 273; versantes extra Dioecesim, valetu­ S. Petrus ct Paulus Ap.: Missa votiva privilegiata dinis vel rusticationis causa I 836; absolutio a censuris I 398; — Seminarium Pont, pro Missionibus I 833; festum Dedicationis Basilicarum III 4789; — Martyrium eorum qui post matrimonium civile vivunt caste cum commemoratur III 5396. muliere I 1722; custodia Eucharistiae ubi nullus sacer­ S. Pius Papa V; Const. Ap. «Romani Pontificis» dos habitualiter commoratur II 2349; commorantes in I 1829, 1941, U 2285, 3030, 3031, 3876, III 3958, 4122. Germania extra dioeceses ob iniuriam temporum II S. Pius Pupa X: Catechismus I 1345, 3214,111 4674 ; 2491; commorantes in Polonia dispensantur a lege Canonizalio 11 3273; festum cum Officio, Missa ct Elo­ possessionis seu institutionis corporalis beneficiorum gio proprio extenditur ad universam Ecclesiam II 3368; II 3366; oratio universalis «Clementis XI» pro opportu­ Institutum catccheticae III 4030. 4663. nitate sacerdotis dicenda post Missam III 4024; inter­ S. Rita: Ordo militaris II 2595. | dictum ab ingressu ecclesiae imponitur sacerdoti ad S. Robertas Bellarmino: Officium, Missa ct Elo­ statum laicalem reducto III 4160; eorum officia erga gium 1 1377; Patronus Archisodalitatis Doctrinae turistas 111 4311; possunt secum deferre Oleum infir­ Christianae I 1385. morum III 4654; itinérantes in regiones communi­ S. Sabba: paroecia religiosa in Urbe I 1360. starum III 5146, 5217; rehabilitatio post mortem sa­ S. Scapulare v. Scapulare. cerdotis excommunicari exulat competentiam Signa­ S. Sepulcrum: Ordo Equester Hierosolymitamus turae III 5369; adspectus missionarius in intitutione 1 924. II 2629, III 4330. sacerdotali perficienda IV 5815; declaratio Synodi S. Sulpicius: Societas Presbyterorum II 3866. Episcoporum de principiis doctrinalibus et rationibus practicis vitae et ministerio sacerdotum in Ecclesia IV S. Teresia a lesu: Facultas Theologica 111 4373, 6167; concelcbratio occasione peculiaris coetus sacer­ 4533; Doctor Ecclesiae renuntiatur IV 5891. dotum IV 6302; v. Clerici, Ecclesiastici, Formatio cleri­ S. Teresia a lesu Infante: eius festum extenditur corum, Institutio, Presbyteri; ad universam Ecclesiam I 890; Patrona Missionum I •182 Xumeri indicant volumes ct columnam I « 1917-1941; II — 1942-1958; III ~ 1959-1968; IV » 1969-197» SACERDOS INDEX ANALYTICUS LEGUM — Adoratores v. Adoratores; docentes in scholis pu­ blicis magisterii I 863; emigrantes v. Clerici emigrantes i Hungotld^ v. Hungaria; Missionum: calendarium adhibendum I 1389, 1427, 1722, 1769, II 2406; v. Mis­ siones; novelli: Institutum conditur S. Eugenii in Urbe pro cis II 2592; facultas cis tribuitur impertiendi Be­ nedictione papalcm III 4556; operarius v. Operarii sacerdotes et religiosi; orientales: Instructio pro li­ turgica binatione ritus byzantini I 1450; annua rela­ tio mittenda ab illis qui curam orientalium habent extra Patriarchatum 1 1900; itinérantes per viam ferream extra dioecesim nequeunt audire confessiones fidelium absque expressa concessione II 2891; v. Orientales; religiosus cxclaustratus, saccularizatus v. Exclaustratio, Saecularizatio; O.F.M. Cap. ritus alexandrini celebrare potest ritu latino II 3570; item sacerdos S.I., qui curam habet orientalium III 4230, 4262, quique celebrare potest etiam diebus aliturgicis III 4251; assumi potest in Ad­ vocatum et Procuratorem in causis matrimonialibus II 3829; saecularizatuSj potest exercere officium confes­ sant in domibus religiosarum III 4301 et accedere ad beneficia ecclesiastica IV 6225; v. Religiosus; saecularizatus seu reductus ad statum laicalem dispensato caelibato v. Reductio ad statum laicalem; caret iure perci­ piendi pensionem constitutam ex bonis quae Societa­ tem egressam pertinebant IV 6283; v. Saecularizatio; — assistens matrimoniis v. Assistentia matrimonio; — benedicens obiecta sacra adnectere potest indulgen­ tias Ap. I 366, 424, 475, 1911, II 3870, III 4375, et om­ nes nunc vigentes III 4654; v. Benedictio; — celebrans Missam carens brachio dextro I 275 vel sinistro I 277; caecutiens: instructiones variae I 350, Π 2139, 3806, III 4180; in ecclesiis Urbis I 733; miti­ gatio ieiunii eucharistici I 542, 607, 820, 861, 1114, 1329, II 2122, 2140, 2405, 2433; Missam pro popolo loco pyochi I 1593; Missam votivam quotidie, intendens bis celebarare die 3 apr. 1949 ex concessione generali II 2588; Missam Conventualem et obligatio recitandi Horam Parvam quae recitatur in choro dum ipse induit paramenta II 3477; calendarium sequendum cum celebrat in ecclesia aliena vel alieni ritus v. Calen­ darium; Missae quas litare potest qui Communionem recepit in Vigilia Paschali, in feria V in Missa bene­ dictionis Chrismatis et in nocte Nativitatis Domini ITT 5291 ; habere potest personam idoneam non Diaconum in auxilium distribuendae Communionis IV 5586; celebrans in bonum fidelium potest deinde concelebrare in Missa conventual! seu communitaria aut occasione coetus sacer­ dotum IV 6302;— caelibatus v. Caelibatus sacerdotum; — facultates, privilegia: oratorii privati pro partem efformanti bus Consilii Operis a Propagatione Fidei I 653; in America latina v. Facultates Americae latinae; altaris privilégiât! I 1033, Π 2125, 2127, 2173; audiendi confessiones peregrinorum quibus sunt comites I 1644; concessae eis durante bello v. Facultates bellicae; item peregrinantibus in Sanctuarium Dominae Nostrae a Columna civitatis Caesaraugustanae I 1955; audiendi confessiones eorum qui socii sunt in carceribus aliisque custodiae locis I 2049; elargiendi Benedictionem papalem: ritus I 1956; qui frequentant Hebdomadas stu­ diorum ecclesiasticorum dispensationem obtinent a ser­ vitio chorali II 2137; concessae inscriptis Unioni Cleri pro missionibus v. Unio cleri pro Missionibus; ter sacrum litandi ob sacerdotum penuriam II 2435; audiendi confessiones concedenda illis qui iter aerium arripiunt II 2482; celebrandi Missam cum paramentis colori diei non respondentibus in altaribus coemeterio­ rum II 2660; celebrandi Missam in man cum adeunt Romam durante anno Sancto II 2731; non expedit eis I - SACROSANCTUM concedere facultatem consecrandi calices et patenas ob solam absentiam Episcopi Π 2741; utendi antimensio v. Antimensium; eorum qui spiritualem gerunt curam navigantium v. Navis, Navigantes, vel mariti­ morum v. Apostolatus Maris, Maritimi, vel emigran­ tium v. Emigrantes, Missionarius emigrantium; adhi­ bendi altare portatile et audiendi confessiones cum ducit excursiones vel rusticationes iuvenum associatio­ num catholicarum II 3569; quaedam tribuuntur illis qui morbo alcoholismi laborant III 4053, 4218; novae conceduntur peregrinantibus in Terram Sanctam III 4687; — incardinatio dioecesi v. Incardinatio; — minister Confirmationis I 641, 1463, 1538, II 2360, 2391, 2408, III 4318; — necessitatem oeconomicam pa­ tientes v. Necessitas oeconomica clericorum; — ordi­ natio v. Ordinatio, Ordines sacri ; — studentes penes Athenaea Romana: normae I 744, II 2137, 2344, 2810, 3810, IV 6047; — studentes penes scholas et Universi­ tates civiles I 150, 343, 1347, 2044, II 2138, 2810, 2913, III 4928, IV 6047; — Aeternus: Missa votiva D.N.I.C. Summi et Aeterni Sacerdotis v. Missa votiva lesu Christi Summi, Summus et Aeternus Sacerdos. Sacerdos - Virgo Maria: non probatur devotio sub hac denominatione I 867. «Sacerdotalis caelibatus»: Encyclica dc sacerdotali caelibatu III 5199; v. Caelibatus. Sacerdotalis institutio: decretum Cone. Vat II «Optatam totius» III 4747, 4913; ratio fundamentalis IV 5503, 5702; v. Clericalis institutio, Formatio, Insti­ tutio; ministerium, perfectio v. voces substantivas; vo­ catio v. Opus Vocationum sacerdotalium. Sacerdotium: formatio alumnorum I 1203, 1355, III 4144; Encycl. de sacerdotio catholico I 1670; adhor­ tatio Ap. «Menti nostrae» II 2778; competit Episcopis ex divina institutione II 3320; candidali accurate insti­ tuendi in doctrina sociali Ecclesiae III 4233, in cate­ chetica III 4381, in dialogo cum non-credentibus IV 5858; de Diacono qui ad sacerdotium ascendere vult III 5339; relatio inter Professionem religiosam et sacer­ dotium III 5059, inter vitam eremiticam et sacerdotium IV 6045; declaratio Synodi Episcoporum de sacerdo­ tio ministeriali IV 6167; v. Clericalis institutio, Forma­ tio, Ministerium, Presbyteri, Sacerdos. Sacra v. voces substantivas. «Sacra virginitas»: Encycl. de virginitate II 3251. Sacramentalia pro catechumenis I 185. Sacramentum: eorum administratio concubinariis publicis in casibus particularibus I 508; ius cumulativum ecclesiae Cathedralis administrandi sacramenta fidelibus aliarum paroeciarum I 933; admissio ct par­ ticipatio sacerdotum more laicorum I 1722; usus lin­ guae vernaculae permittitur in quorundam administra­ tione II 2479, 3213, 3276, 3412, III 3917; normae pro sacramentorum pastorali celebratione in Urbe IV 5691; — Baptismi, Confessionis scu Poenitentiae, Confirmatio­ nis, Eucharistiae, Ordinis, Matrimonii, Unctionis infir­ morum v. voces singulas; — Sanctissimum v. Euchari­ stia; — ultima v. Ultima Sacramenta. Sacrificium cucharisticum v. Eucharistia, Missa. Sacrilegus filius et Superior maior III 5110. «Sacrosanctum Concilium»: Const. Cone. Vat. II de sacra Liturgia III 4430; vacatio legis ΙΠ 4128; exse­ cutio aliquarum normarum III 4461; Instructiones ad cius exsecutionem ordinandam III 4540, III 5150, IV 5877; erratae applicationes III 5077; v. Liturgia. «Sacrosanctum matrimonii»: Instructio dc normis a parocho servandis in peragendis canonicis investiga­ tionibus ante matrimonium I 2064; compendium ac­ torum ct solutio dubiorum II 2154, 3339. 1917 1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant vulvmkn rt culi am 183* SAECULARIS LEGES ECCLESIAE SATISFACTIO Saecularis v. voces substantivas. iectis ob omissum beneplacitum huius Congregationis Saccularitas v. Instituta saecularia. II 3874, III 3924, 5420; item monasteriorum monialium Saecularizatio religiosorum et incardinatio I 11, ΠΙ5420; Professionis religiosae conversorum O.P. ob de­ II 2136; acceptatio rescripti I 492: acceptatio implicita fectum residendae in conventibus II 2177, et Profes­ II 2886 et oralis Π 2938; novitiatus eorum qui ante sionis solemnis emissae ante exspirationem temporis Codicem saecularizati sunt denuoque admittendi I 528; Professionis simplicis Π 3094, vel ob defectum consilii formula indulti pro clericis Ordinum maiorum, pro duorum Definitorum III 4668. iisdem praevio experimento, pro non ordinatis in sacris, Sanatio in radice matrimonii: militum coram Capcl­ pro monialibus, pro religiosis a votis simplicibus per­ lanis durante bello contracti I 222; nulli ob defectum petuis, item pro sororibus et pro fugitivis I 616; novae formae I 1933; inter duas partes baptizatas II 2755; formulae I 980, 1355; formula rescripti saecularizatiocivilis inter baptizatos et pro foro interno II 2948; nis «sic et simpliciter» I 1436; in religionibus iuris dioepost adeptam impotentiam absolutam et perpetuam II cesani indultum datur ab Ordinario loci commorationis 3144; contracti invalide ob impedimentum ligaminis II actualis religiosi I 1930; formula pro religiosis non 3587, III 4420, 4956; ob impedimentum iuris naturalis sacerdotibus votorum simplicium perpetuorum II 3240; III 4004; viri impotentis sanari potest III 4375; cum saecularizatus exercere potest officium confcssarii in certe non constat de impotentia viri, matrimonium domibus religiosarum III 4301, et accedere ad officia convalidari potest simpliciter, quin requiratur sanatio et beneficia ecclesiastica IV 6225; facultas Moderato­ in radice ΙΠ 5071; sanatio matrimonii coram Diaconis ribus Religionum laicalium delegatur concedendi saecucelebrati ΙΠ 5368; larizationem sodalium votorum temporariorum IV — matrimonii mixti: requiritur certitudo moralis de 5689; saecularizatus c Societate sine votis et legitime educatione catholica universae prolis I 1185, 1349; uxoratus caret iure percipiendi reditus et pensionem sanatur matrimonium post solutionem prioris in fa­ constitutam ex bonis quae ad Societatem pertine­ vorem fidei II 2522. 3728; cautiones aequipollentes et bant IV 6283; — sacerdotum v. Reductio ad statum certitudo necessaria ad haec matrimonia sananda in laicalem. radice ΠΙ 4182; sanatur matrimonium civile inter par­ Saeculum: consecratio virginum pro mulieribus in tem catholicam et catholice baptizatam sed apostatam saeculo voventibus I 869; — primum a definito dogma­ vel atheam III 4216; facultas datur sanandi in radice, te Imm. Conceptionis B.M.V. II 3184; — quartum post insciis partibus, matrimonium mixtum invalide con­ constituta Seminaria a Cone. Tridentino III 4410; item tractum III 4455; item post cessationem impedimenti ab elevatione Gregorii XIII ad Summum Pontificatum ligaminis III 4456; sanatur in radice matrimonium mixtum, praestitis cautionibus a parte tantum catholica IV 6265; — septimum ab ortu Dantis Alighieri III 4809; — undevicesimum a peracta humani generis Redem­ III 4994, etiam si pars acatholica, cautiones praestare ptione I 1437, a martyrio SS. Petri et Pauli III 5396; renuit ΙΠ 5096. bona ecclesiastica ab auctoritate civili durante saeculo Sancta Agnes... v. S. Agnes. Sancta Crux: Societas sacerdotalis v. «Opus Dei». XIX usurpata ΙΠ 4223. Salesianum v. Athenaeum. Sancta Sedes v. Sedes Apostolica. Salisburgensis Facultas Theologica II 3409. Sanctissimum Sacramentum v. Eucharistia. Sanctitas promovenda vitae sacerdotalis Π 2778, Saliva: usus in baptismo II 2235. Salle v. S. loannes Baptista de la Salle II 2754. familiae Christianae III 4117; v. Perfectio. Sanctuarium: notio et obligatio, etiam religiosorum, Salmanticensis Universitas studiorum: restauratur solvendi tributum pro Seminario dioecesano II 3454; I 2017; erigitur Facultas Philosophica II 3539; includit de peregrinationibus ad celebriora Sanctuaria moderan­ Pont. Institutum Scientiarum religiosarum a S. Pio X dis I 1710; — Dominae Nostrae a Columna seu «Pilar» cum iure gradus conferendi cum specialisatione cateCaesaraugustae I 1955; — B.M.V. a Ssmo Rosario loci chetica III 4663, et Institutum superius Pastorale Matritense tamquam biennium specializationis III 5189, Pompeiani II 2117; — Lauretanum III 4674. Salus: sensus effati «extra Ecclesiam nulla salus» I Sanctus Albertus... v. S. Albertus. 2620; — animarum inspirare debet admmistrationem Sanctus: sollemnitas post Canonizationem v. Ca­ iustitiac in Ecclesia III 4240. noniza tio; Commemoratio omnium Sanctorum SS. Pon­ tificum I 1715; ordinatio Officii in festis Sanctorum I Salutatio angelica: mos addendi quaedam verba in recitatione Rosarii I 328, 364; indulgentiae cum classis III 4348; causae Sanctorum v. Causae Servorum Dei; sollemnitas Omnium Sanctorum transfertur ob recitatur iuxta textum rituum orientalium II 2241. Sahatoriana dicio: Conventio cum Sede Ap. circa optationem usibus regionis IV 5754. Vicariatum Castrensem III 5320, ratihabitio Ul 5403; Sandaliarum assumptio in caerimoniis II 3097. decretum erectionis Vicariatus Castrensis III 5337. Sanguis Pretiosissimus: Officium et Missa pro festo «Salve radix»: Missa votiva I 365. die I 1533; Litaniae inseruntur in Rituale III 4024. Sanatio admissionis in Archiconfratemitatem chorSantangelo Hector: auctor libri damnati I 1721. digerorum S. Francisci I 507; alienationum l 205; Sanz Boronat P.: auctor libri damnati I 521. concessionum litterarum dimissoriarum 1733; defectuum Sapientia Aeterna: aedes romana II 2740. in erectione, admissione et Professione Tertii Ordinis Sarajewo dioecesis: formula «extra ordinem» Fa­ saecularis S. Francisci l 148, 478, 599, 955. 1004, in cultatum decennalium I 1231. novitiatu Oblatorum O.S.B. I 341, in erectione Statio­ Saravica civitas v. Saarland. num et adseriptione Societatibus Viae Crucis I 478, Sartiaux Felix: auctor libri damnati I 1382. 896, in erectione Confratcrnitatis Scapularis et Tertii Sartre Joannes Paulus: damnantur eius opera om­ Ordinis Carmclitici 1 1912, in materia reductionis et nia II 2521. cumulationis Missarum pro legatis ll 3272, 3870, 3924. Saskotoonensis Eparchia ruthenorum II 3564. III 5420, in adseriptione in Congregationes Marianas Satisfactio Missarum l 2083, infra elcemosvnam diocccsanam III 4725; obligationis choralis v. Servitium 11 2756; electionum ob electorum omissionem cursus Chorale; Praecepti festivi v. Adimpletio, Festivum prae­ pastoralis III 5072; ceptum, Praeceptum; Regulae Π 3822 erectionis domorum in locis S.C. de Prop. Fide sub­ *184 Xtuncri indicant volvmbn et columnxm I — 1917-1941; II — 1942-1958; Ul = 1959-1968; IV = 1969-1972 INDEX ANALYTICUS LEGUM SA VIO DOMINICUS Savio Dominicus eligitur Patronus puerorum can­ torum ll 3511. Saxonia inferior: . Conventio cum Sede Aposto­ lica 1Π 4637, 4724. Scamnum fidelium in ecclesiis I 352. Scandia: erigitur Delegatio Ap. ΠΙ 4027. Scapulae unctio in baptismo feminarum omitti­ tur II 2880. Scapularis: impositio magno fidelium numero I 554; forma protegendi eius materiam 1 754; facultas illum benedicendi ct imponendi Unioni Cleri pro Mis­ sionibus concessa I 869; facultas fidelibus tributa sibimetipsis illum imponendi in specialibus adiunctis I 906; usus numismatis loco scapularis I 1618; ordo benedi­ cendi et imponendi quinque scapularia sub unica for­ mula secundum ritum byzantinum II 2169; — Carmelitanus: forma eum disponendi I 750; sanatio defectuum in erectione Confratemitatis Scapularis Carmelitici I 1912; denegatur facultas substituendi lanam cum alia materia, manentibus indulgentiis II 2565; facultas data sinensibus sibimetipsis eum impo­ nendi II 2891; — Cordis lesu: materia parvi scapularis I 394 ; — Tertii Ordinis Saecularis S. Francisci: postula­ tum circa numisma substituendum parvo habitui seu scapulari I 444; commutatio cum alio pietatis obiecto concessa durante bello II 2125; facultas data ferendi scapularem quacumque materia et colore confectum II 2419; dispensatio ab usu quotidiano II 3726 cum inter­ pretatione restrictiva II 3729; — S. Benedicti: facultas gestandi numisma loco scapularis nigri I 1890. Scheda pro ferendo suffragio I 969; facultas adhi­ bendi in electionibus maioritatem relativam quoties licitum sit votum exprimere per schedas I 1102. Scheichelbauer B.: auctor libri damnati II 3246. Schema relationis annuae pro Missionibus I 1170, 1852; praeparatoria Cone. Vat. II: normae pro eorum examine III 4232; Missionum in Cone. Vat. II discus­ sum III 4556; qualificatio schematis Cone. Vat. II de Ecclesia III 4561, et de divina Revelatione III 4767; — contractus inter Ordinarios locorum Missionis et Instituta missionalia IV 5700. Scheut: Congregatio Missionariorum obnoxia fit S.C. de Propaganda Fide I 384. Schisma: facultas absolvendi a censuris ob hoc de­ lictum incursis III 4272, IV 5844. Schismaticus: clerus bohemus damnatur I 273; communicatio in sacris cum illis, praesertim morientibus I 2098; Actio Catholica schismatica in Cecoslovachia damnatur II 2601 ; forma matrimonii et dispari­ té cultus inter partem schismatice baptizatam et par­ tem religionis ignotae II 2278, vel partem methodistam non baptizatam Π 2277, 3808, vel partem baptizatam in secta Protestantium II 2278; facultas Legatis Ap. data dispensandi cum schismaticis ad Ordines sacros suscipiendos III 4222. Schizophrenicus morbus et capacitas ad contrahen­ dum matrimonium ΙΓΙ 4254. Schloegl Nivardus: auctor libri damnati I 423, 465. Schmidtke Fridericus: auctor libri damnati I 1522. Schola: modus tradendi ius canonicum in scholis I 86; intermissio scholarum per integrum mensem cum dimidio reddit invalidum semestrem studiorum II 3587; — cantorum: a mulieribus efformata 1952; catholica in Italia: constituitur Romae «Officium centrale» pro eis I 1385; civilis Status: assistentia clericorum I 343; — «z/e sociali servitio pro religiosis» in Italia, erectio ct Statuta II 2798; dementaris: iura Ordinariorum quoad eorum erectionem in Hispania II 2509, Fratres Scho­ larum Christianarum v. Fratres Scholarum; 1917-1911; II =» 1942-1958; III SCRINIUM — interna religiosorum: praeparatio magistrarum in scientis et litteris v. Institutum scientiarum et littera­ rum; constituitur Academia Alfonsiana Π 3597; lati­ nitatis in Athenaeo Gregoriano constituenda I 718; — «Mater Divinae Gratiae» erigitur Romae pro Magi­ stris Praefectisque institutioni alumnarum addictis apud Instituta perfectionis II 3595; media: de coordinandis studiis cum Seminariis clericalibus I 2047; iura Ordi­ narii loci quoad Professores religionis in scholis mediis religiosorum II 2508, III 3921; propagatio Operis a S. Petro Ap. inter alumnos ΠΙ 4635, 4661; musicae sacrae condenda Romae I 509; v. Institutum Musicae sacrae; pictorica nova: damnantur imagines I 387; — popularis: declaratur Patronus omnium S. losephus Calasanctius II 2513; practica de iure religiosorum in­ stituitur penes S.C. de Religiosis II 2919; — publica: modus docendi catechismum I 642; indi­ ctio coetuum catechisticorum de religione docenda in scholis I 682, 1178; normae circa institutionem reli­ giosam I 714; sacerdotes magisterium in eis exercentes I 863; mitigatur clausura monialium quae scholas re­ gunt cum normis propriis I 1692; normae servandae in illis quae ab Ecclesia pendent I 1936, II 2345, 2355; praeparatio theologica requirenda a Professoribus reli­ gionis in Institutis religiosis laicis II2508; Capitulares qui religionem docent non excusantur a servitio chorali II 3087; retributio oeconomica et condicio iuridica Profes­ sorum laicorum in scholis publicis ab Ecclesia dependen­ tibus II 3191; institutio promiscua iuvenum utriusque sexus II3797, IV 5976; modus tradendi disciplinas philo­ sophicas II3842; iura Ordinarii loci circa designationem professorum religionis in scholis publicis religiosorum III 3921 ; Ordinarius loci permittere potest coêducationcm in scholis publicis per religiosas feminas rectis ΓΠ 3983; conventio inter Sedem Ap. et Austriam circa religionem docendam in scholis III 4293, 4311, et circa scholas catholicas IV 6259, 6295; — religiosorum: an Directores veniant nomine Su­ perioris localis I 124; seraphica: facultas adquirendi in sacello proprio indulgentias concessas ecclesiis Ordinis I 760; modus conciliandi paupertatem franciscanam cum bonis stabilibus pro his scholis II 3270; «servitii socialis» erigitur apud civitatem Taurinensem II 3452; — Theologiae Matritensis «Regina Virginum» v. «Re­ gina Virginum»; pro Institutis perfectionis: modus do­ cendi disciplinas biblicas II 2957; communis pro variis Institutis perfectionis III 5170; Faticana Palcographiac et Diplomaticae apud Archivum Secretum constituitur II 3234; normae quibus regitur II 3235. Scholasticus annus: Missa votiva in eius initio et fine II 2357, 3098; divisio per semestres II 3587; — Societatis lesu: ius et praxis cessandi vota in mo­ mento dimissionis III 3966. Scientia Animae Christi: propositiones I 127; Aca­ demia Scientiarum v. Academia; naturalis: S. Albertus declaratur Patronus earum cultorum I 2100: Institutum scientiarum et litterarum v. Institutum Scientiarum; «>cialis v. Institutum socialium scientiarum;pacdagogica v. Institutum de scientiis pacdagogicis II 3514; sacra v. Institutum scientiarum sacrarum; non ecclesiastica: Conventio inter Sedem Ap. et Hispaniam circa validi­ tatem quoad effectus civiles earum studiorum apud Universitates Ecclesiae III 4266, 4291; civilis: Laurea honoris causa III 4507. Scientificus v. voces substantivas. Scopia Dioecesis: Facultates decennales I 1231. Scotia: proponendi ad Episcopatum I 344. Scotti, Tommaso Gallarati: auctor libri I 358. Scrinium radiophonicum; usus in ecclesiis ll 3465. 1959-1968; IV «=» 1969-1972 Numeri indicant volcmf.n et colvmsam 185· LEGES ECCLESIAE SCRIPTIO SEDES APOSTOLICA Scriptio actorum in Causis Servorum Dei IV 5795. no III 4248; celebratio matrimonii prohibetur coram Scriptores: vigilantia Ordinariorum erga eos ad­ sacerdote catholico in huius sectae ecclesiis III 5169; hibenda I 541; opera socianda inter catholicos et aca— schismatico: forma matrimonii et disparitas cultus tholicos ΙΠ 4260. cum pars non baptizata contrahit cum baptizala in Scriptum suffragium I 936; v. Scheda. secta schismatica II 3808; v. singulas voces. Scripta damnata v. Damnatio; depositio testis Car­ Sectio Actionis Catholicae iuvenilis feminarum: dinalis in causis Servorum Dei: normae IV 5982; Statuta I 1371 ; altera Signaturae Ap.: recursus et reme­ — Servorum Dei: modus servandus in iudicio ferendo dia contra decisiones Congressus ipsius Signaturae IV 5945; biblica Athenaei Antoniani III 4044; v. Athe­ super illis II 3599. Scriptura Sacra: versiones factae ab acatholicis I naeum Antonianum; historica S.C. Rituum instituitur I 583; gradus academicus obtinendus: requiritur Laurea 1154; theologica pro America latina in Seminario Maio­ in Theologia I 864; experimenta ad Lauream I 1929; re Veronensi instituitur III 4181; Theologiae catholicae ratio periclitandae doctrinae II 2907; usus versionum in Universitati Augustana: conventio circa cam inter in ecclesiis I 1535, et aliubi Π 2209; de initiis Scripturae Sedem Ap. et Bavariam IV 5885, 5916; «Sectio theolo­ transferendis in Officio divino I 1784, II 2132; de studio giae oecumenico-patristicae graeco-orthodo.xae a S. Ni­ Scripturac in Seminariis fovendo I 2087; Encycl. «Di­ colao» penes Institutum Barense erigitur IV 6072; vino afflante Spiritu» II 2216; de tempore Pentateuchi — specializationis in Theologiae spirituali penes Athe­ naeum Antonianum IV 6272. et de genere litterario Geneseos Π 2485 ; modus docen­ Secundus annus novitiatus I 412; Ordo mulierum: di eam in clericorum seminariis et religiosorum col­ effectus voti oboedientiae Π 2915; matrimonium decla­ legiis II 2748, et tituli academici requisiti II 2957; sedes ratur nullum stante dubio positivo et insolubili de Instituti Biblici ampliatur II 3273; associationes et con­ valore primi II 3613; gradus seu instantia Tribunalis in ventus biblici II 3424; opus «Introduction à la Bible» Insulis Philippinis II 3577, Ruthenensis ΙΠ 4630, 4651, non suadetur tamquam liber manualis II 3821, 3831; Aquensis III 4632, 4633, Ambianensis III 5073, 5074, veritas historica ct obiectiva S. Scripturae III 4219; unici Columbiae III 5244, Versaliensis ΙΠ 5313, 5314, Instructio de historica Evangeliorum veritate HI 4484; veneratio tribuenda S. Scripturae 111 5292; Ordo lectio­ Senonensis III 5383, Lugdunensis III 5442, interritualis IV 5838, pro eadem dioecesi IV 5963. num Scripturae Sacrae in Missa adhibendus IV 5558; Securitas nationals: mitigatur ieiunium euchari­ v. etiam Biblia, Lectionarium. Scrutinium candidatorum ad Ordines sacros I 1203, sticum pro addictis II 2109. Sedes Apostolica: ecclesia S. Mariae Angelorum 1355, II 3435; v. Clericalis institutio, Formatio clericalis. in Portiuncula ei immediate subiecta declaratur I 96; Secretaria Status: opus Officii informationum du­ eius mens circa mutationem calendarii universalis I rante bello II 2109, 2121; Synodi Episcoporum am­ 658; admissio Legatorum apud Sedem Ap. primae et pliorem efficientiam obtinet IV 5657; allocutio ponti­ secundae classis I 762, 766; normae servandae ab ficia IV 6329. Ordinariis in impetranda a Sede Ap. collatione bene­ Secretariatus de non Christianis erigitur ΠΙ 4491. ficiorum I 1195, II 2105; usus concessionum S. Sedis in Secretarius in Congregationibus Romanis: officia materia ieiunii ex parte religiosorum qui dies ieiunii et privilegia I 1577; Congr. S. Officii: litterae circa pru­ habent a Regula impositos I 2025, 2050, 2102; media dentiam confessariorum in faciendis interrogationibus quibus Ordinarii possunt recurrere ad Sedem Ap., praesertim mulieribus II 2174; Concilii Vat. II: notipraesertim pro dispensationibus obtinendis Π 2108; ficationes III 4561, 4767; Consilii ad unitatem Christia­ recursus ad Sedem Ap. per Legatos Romani Pontificis norum fovendam III 4802. II 2423 ; de novis Operibus intemationalibus catholicis Secretum servandum ab iis qui de informationibus non instituendis, inconsulta S. Sede II 2759; relationes requiruntur circa promovendos ad Episcopatum I 56; mittendae ab Ordinariis, Institutis perfectionis. Mis­ dc Archivo secreto dioeceseos I 2085; servandum circa sionibus etc. v. Relatio; de non petendis a Sede Ap. di­ Instituta saecularia adlaborantia secrete in dioecesibus spensationibus super aetate vel cursu studiorum theolo­ 11 2430; opusculum «secretum felicitatis» II 3247. giae ad Ordines suscipiendos III 4183; casus in quibus Secta acatholica: eidem adhaesio 1 231; validitas baptismi in quibusdam collati II 2660; anglicana: sol­ pars conventa, post solutum matrimonium in favorem vitur matrimonium inter partem huius sectae ct partem fidei, convolare potest ad novas nuptias, absque nova concessione S. Sedis III4256; recursus in dubio de recto non baptizatam I 720; datur impedimentum cognatio­ usu Privilegii Paulini III 4265, et in declarando nullo nis spiritualis inter baptizatum in hac secta et eiusdem matrinam etiam anglicanam IV 5843; atheistica: eidem matrimonio mixto ex can. 72 Cone. Trullani III 4470; adseriptio l 1572; Encycl. «Divini Redemptoris» I conditiones quas apponere solet in concedendo novo 1789; Episcopaliana: matrimonium initum inter partes matrimonio mixto post solutionem prioris in favorem in hac secta baptizatas nequit declarari nullum ex fidei III 4454; normae pro dispensationibus a votis cognatione spirituali 111 3974; haeretica: solvitur in perpetuis religiosorum petendis III 4460; Rescriptum favorem fidei matrimonium initum inter baptizatum Pontificium quo nonnullae facultates delegantur a acatholice et partem in secta haeretica invalide bapti­ Sede Ap. Supremis Moderatoribus religiosis III 4559; zatam HI 4471; « Jehovah*: solvitur in favorem fidei commodatio operum artis ad Sedem Ap. pertinentium matrimonium initum inter duas partas in hac secta III 4687; de relatione quinquennali religiosorum et de baptizatas HI 4969; mass emica: normae Codicis circa actis Capituli Speciali non mittendis ad Sedem Ap. III eam ct ipsius fautores confirmantur II 2595; convali5111; competentia Commissionis Decretis Concilii datur matrimonium partis huic sectae adscriptac absque Vat. II interpretandis extenditur ad documenta S. Sedis praevia eius reconciliatione in Ecclesia catholica 111 pro exeeutione ipsius Concilii IV 5514; Ordines Mili­ 5144; mctlwdhtica: conceditur «documentum liber­ tares qui a S. Sede recognoscuntur IV 5795; Sedes Ap. tatis» parti in hac secta baptizatae ll 3588; presbyteriaadhaeret conventioni intemationi de non usu vis nu­ clearis in armis bellicis IV 5979; fidelitas erga Sedem na contrahens cum melchita II 2208; protestantica Ap. fovenda perpetuo a religiosis IV 6277; contrahens: cum parte schismatice baptizata in Ec­ — ad nutum S. Sedis commissio: paroeciae' saecularis clesia Serviac II 2278; cum baptizata in ritu arme- •186 SiUnrri indicant volumen ri columnam l « 1917-1941; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 19G9-197» SEDES APOSTOLICA INDEX ANALYTICUS LEGUM Institutis religiosis II 2439; conventio in casu inter Ordinarium loci ct Institutum religiosum II 3570, conditiones quibus haec commissio fieri solet, praemis­ sa conventione II 3589; v. Ad nutum S. Sedis; — Concordata inter Sedem Ap. et... v. Concordatum, ct singulas nationes; — conventiones inter Sedem Ap. et... v. Conventio, ct singulas nationes; — devolutio beneficiorum ad Sedem Ap. I 349; normae pro cius collatione obtinenda ab Ordinariis II 2105; devolutio in Hispania II 2149; — devolutio causarum iudicialium: modus procedendi cum aliqua causa de Rota Hispana devolvitur ad Sedem Ap. pro nova instantia III 3911; —facultates quas solet concedere: sacerdotibus novellis elargiendi Benedictionem papalem 1 1956; dispensandi legem ieiunii communis 1 2025; — modus vivendi inter Sedem Ap. et... v. Modus vivendi, ct singulas nationes; — Officiales: normae circa tempus vacandi labori et usufruendi feriis I 849; de pensionibus ordinandis I 1837, 1838; vis normae IV 6235; solutio pensionis IV 6234, 6328, 6329, 6328: —· relationes inter Sedem Ap. et Societatem lesu III 5055, et Conferentias Episcoporum IV 5641, 5666; — reservatio beneficiorum: facultas datur Ordinariis conferendi beneficia Sedi Ap. reservata a iure I 1509; normae ad petendam collationem beneficiorum non consistorialium quae Sedi Ap. reservata sunt vel de­ voluta II 2105; reservatio et collatio in Hispania II 2149; reservationes apostolicae II 2151; Episcopi pos­ sunt conferre beneficia non consistorialia olim Sedi Ap. reservata, etiam in locis ubi Concordatum viget III 5100; -- reservatio facultatum: transeundi ab uno in alium ritum I 2020; inducendi novos ritus, caeremonias aut lectiones liturgicas II 3819; approbandi versiones populares textuum liturgicorum III 5049; interpretandi authentice Regulam S. Francisci IV 5758; - reservatio poenarum: excommunicatio ob delicta patrata in Cecoslovachia reservata manet Sedi Ap. II 2882; — vacatio Sedis Ap.: Const. Ap. de Sede Apostolica vacante et de Romani Pontificis electione II 2299; Motu pr. quo quaedam praecipiuntur vacante Sede Apostolica valitura III 4311. Sedes Actionis Catholicae II 3809; Archiepiscopi Constantinopolitani armenorum I 953; confessionalis I 348; de puellis non audiendis in confessione extra se­ dem confessionalem III 4237; Congregationis Romanae de Seminariis atque Studiorum Universitatibus I 909; — Delegationis Ap. Litoris Eburnei IV 6283; episcopa­ lis: cathedraticum, vacante sedi episcopali I H^Exarcha* tus pro ruthenis in Australia commutatur II3876; Facul­ tatis theologicae Hispaniae Septentrionalis III 5102; — Instituti Biblici ampliatur II 3273; Metropolitana II 3564; Nuntiaturae Ap. Dahomeyanae IV 6121 et Tu- netanae IV 6256; Tribunalis regionalis IV 6265. «Sedes Sapientiae»: Consi. Ap. Pii XII qua princi­ pia dantur et Statuta Generalia probantur quibus infor­ mari regique debent ii qui vocati sunt ad statum acquirendae religiosae perfectionis amplectendum eorumque educatores II 3503; Statuta generalia II 3516; extenditur ad Instituta dependentia a SS.CC. Consistoriali et de Prop. Fide II 3725; schola interna publica religiosorum ad normam huius Constitutionis II 3597; — Institutum Romanum «Sedes Sapientiae» consti­ tuitur sub auspiciis S.C. de Religiosis III 4498. Seiller Leo: auctor libri damnati II 2911. Seiuncta Ecclesia Antiochena IV 6150. Seiunctio beneficii etc. v. Divisio. Seismographum: benedictio 1 653. Selectio candidatorum v. Delectio. Semestris scholaris: divisio cursus II 3587. SEMINARIUM Seminarium dioecesanum: facultas applicandi Mis­ sam in eius favorem I 136; Epist. Ap. de Seminariis et studiis clericorum I 488; relatio de eius statu singulis trienniis mittenda I 644; conservatio archivi et biblio­ thecae praesertim in Italia I 868; visitatio canonica I 1245; iurisdictio episcopi in proprium Seminarium extra dioecesis territorium situm l 1572; exemptio taxarum in cis aedificandis vel reparandis I 1635, 2086; de Communione quotidiana habituali et de abusibus in ea praecavendis I 1904; facultas imponendi tributa pro Seminario II 2261 ; recta institutio alumnorum et proficua recitatio Officii Divini II 2265; activitas Unio­ nis Cleri pro Missionibus apud Seminarium II 2392; exemptio Seminariorum Societatum pro missionibus exteris a iurisdictione paroeciali II 3030; Benedictio novi Seminarii II 3144; non probatur praxis mittendi alumnos tempore feriarum, ad labores manuales apud portus, fabricas aliave publica officia in Gallia II 3159 et in Hispania II 3839; obligatio «Sanctuariorum», etiam domibus religiosis exemptis adnexorum, solvendi tributum pro Seminario II 3454; stipendium binationis in favorem Seminarii II 3540; de recta institutione alumnis tradenda III 3939, 4100, 4410; de alumnis ad praesentis aetatis rationem instituendis ΙΠ 4225; neces­ sitas et munus Seminariorum in hodiernis Ecclesiae adiunctis III 4345, 4410; ius proprium et nativum Ec­ clesiae vindicatur efformandi sacros administros in Polonia III 4666; mens S.C. pro Institutione Catholica circa Seminaria minora aliave similia formationis cleri­ calis instituta 111 5371, et circa divisionem Seminario­ rum in parvas communitates per varia loca dispersas III 5375; ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis IV 5702, 5503; v. Clericalis institutio, Formatio cleri­ calis, Presbyter, Sacerdos; — Missionum v. Instituta missionalia; — regionale vel centrale: ordinatio Seminariorum in Italia I 298; Statuta Seminariorum regionalium Italiae II 2261; normae servandae in erigendis et ordinandis Seminariis regionalibus aut centralibus in Missionibus III 4332; auctoritas competens ad erigendum Semi­ narium regionale IV 6234; — Congregatio Romana de Seminariis et Studiorum Universitatibus I 488; v. Congregationes Romanae; — admissio eorum qui egressi sunt Institutis religio­ sis I 2019, 2082, II 2124, 2130. 2270, 2727, 3813, 3866, 3867; applicatio huius disciplinae seminariis dependen­ tibus a S.C. de Prop. Fide II 3774, 3809; transitus di­ rectus alumnorum Institutorum perfectionis in Semi­ narium dioecesanum non indiget beneplacito apostolico II 3293; filiorum acatholicorum III 4143, 4159, 4250; eorum qui nota haud severiore fuerunt dimissi III 4350; urget post Motu pr. «Dc Episcoporum muneribus» obligatio obtinendi beneplacitum Ap. ad readmissionem eorum qui e Seminariis Collegiisve religiosorum dimis­ si sunt III 5145; — disciplina: instructio circa alumnos qui munere funguntur Praefecti apud Seminaria regionalia Italiae I 1707; usus instrumenti televisifici ct cinematographaei II 3721, III 4497; dies ct conditiones determinantur quibus concelebratio Missae in Seminariis ct Collegiis Urbis permitti potest III 5275; — facultates, privilegia: ordinandi absque litteris dimissoriis I 333; — ratio studiorum: excusatio a Choro Canonici Theo­ logiam vel ius canonicum docentis I 165; dc studiis in Seminariis I 488; catechetica disciplina impense exco­ lenda I 840. 1110, III 4381; dc coordinandis studiis scholae mediae et studiis Seminariorum in Italia I 2047; cursus dc Psalmis explanandis I 2084; studium S. Scripturae I 2087 ct Pacdagogiae II 2257; normae I - 1917-1941: H β 1942-1958; III — 1959-1968; I\ — 1969-1972 Nujneri fndiran/volumes colvmv4m 187* SEMINARIUM LEGES ECCLESIAE SERVITIUM dantur pro studiis perficiendis extra Seminaria II 2336; 293; nullitas: cx defectu citationis ct contradictorii IV conventio inter Sedem Ap. ct Hispaniam circa Semi­ 6054; ex eo quod iudex functus fuerat in eadem naria II 2386; musica sacra promovenda II 2623, 3783; causa munere Promotoris Iustitiae IV 6103; cx de­ modus docendi S. Scripturam II 2748, ct Ethicam sifectu mandati procuratorii non a curatore sed a parte tuationis II 3453; amovenda sunt c bibliothecis opera conventa IV 6136; P. Teilhard de Chardin II 3790 et los. Ortega y Gasset — definitiva a Tribunali Patrum Cardinalium data III 4229; distributiones lucrandae a Pacnitentiario dum in causa circa Ordinem militarem Hicrosolvmitanum Theologiam moralem docet II 3838; cursus de doctrina de Malta Π 3131. sociali Ecclesiae III 4215; cursus de Tabulariis seu Separatio administrationis Ap. Ticinensis a Dioe­ Archivis III 4374; adseriptio alumnorum Seminariorum cesi Basilcensi III 5404, IV 5980; coniugttm: causae Universitatibus civilibus IV 6047; modus docendi Philo­ separationis definiri possunt via administrativa I 1400, et non transeunt in rem iudicatam I 2054; in Hispania sophiam IV 6214; — Romanum: Magnus Cancellarius praeficitur I 1414; post Concordatum definiuntur via judicial! II 3847; Statuta I 1694; v. Athenaeum, Universitas Lateranensis. — Laudum a Matutinis II 3822; v. Laudes; — Officii. Congregationis. Instituti, etc. v. Divisio. — singula Seminaria: pro pueris italo-graecis in mo­ Separata Ecclesia v. Ecclesia, Oecumenismus. nasterio Cryptoferratensi 1138; pro melchitis a S. Anna nuncupatum I 1056; pro russis I 1107; pro aethiopicis I Sepelium parvulorum: ritus III 4326; v. Sepultura. «Septem altaria»: indulgentiae pii huius exercitii I 1161; interrituale S. Ludovici regis constantinopolita1639; — «ecclesiae»: visitatio cum indulgentiis adnexis num I 1535, 1536; Tyrnaviense Maius Facultate theolo­ huic pio exercitio I 1604. gica donatur I 1634; Kandyense: formula iuramenti ab Septembris prima feria II celebratur sollemnitas alumnis praestandi I 1949; Bonaërense dotatur Facul­ externa S. loseph Opificis in S.F.A.S. II 3464. tate theologica II 2257; Alwayense: eius Studium Theo­ logicum affiliatur Univ. Lateranensi III 3974; TananaSeptentrionalis America v. Status Foederati Ame­ ricae Septentrionalis; — Rhenania: conventio cum Sede rivense: cius Institutum Theologicum aggregatur Facul­ tati Theologiae Neapolitanae III 4024; Insulense: eius Apost. II 3572, 3588. Studium Philosophico-Thcologicum incorporatur Fa­ Sepulcrum: causa iurium de sepulcris I 42; de cultati Theologicae Univ. Catholicae III 4057; Vero­ lampadibus supra sepulcra defunctorum elucentibus in nense Maius: erectio Sectionis theologicae pro America coemeteriis I 502; distantia servanda inter altare et Latina III 4181,4328; Dalatense Maius Facultate Theo­ sepulcra in oratoriis coemeteriorum I 1514, 2144; logica instruitur III 4696; Paderbornense donatur sepulcrum Maiorum et ius funerum II 2319; — S. lacobi Ap. in ComposteUa: indulgentiae concessae peregriFacultate theologica III 4989; Vratislaviense Maius conservat adhuc Facultatem Theologicam Universitatis nantibus II 2239; v. S. lacobus. Sepultura eorum qui corpus mandarunt cremationi eiusdem Civitatis ΠΙ 5316. tradi I 274, 780; fidelium in ecclesiis subterraneis I 232; Senatoris munus a clericis non exercendum I 458. in templis non sunt apponendi tabulae cum nominibus Senatus Episcopi in regimine dioeccscos seu Consi­ defunctorum ibi non sepultorum I 500; in ecclesiis et lium Presbyterale IV 5637; — legumlatorum civilium: oratoriis I 916; novitiorum et postulantium I 1103; allocutio pontificia IV 6313. ius ad sepulturam et portio paroecialis I 1196; catholici Senegalensis erigitur Intcrnuntiatura III 4236 et in coemeterio acatholico I 1713, 1721; facultas data Nuntiatura Ap. III 4961. Nuntio Ap. in Hispania permittendi ut cadavera in Scnosensis Archidioecesis territorium cedit Praela­ ecclesiis sepeliantur II 3441; parvulorum III 4326. turae nullius Missionis Galliae II 3295; Dioecesis: ordinatio Tribunalium III 5383; Tribunal secundi gra­ Sequela Christi a religiosis IV 6277. «Sequentia» festi in Dominicam translati II 2756. dus III 5383. Series concionum in Basilica liberiana IV 4929. Sensualis litteratura I 874. Sermo ad populum coram Ssmo Sacramento solemSensus effati «extra Ecclesiam nulla salus» explica­ tur II 2620; Familiarum Nobilium III 4457; gratitudinis niter exposito II 2488. Romani Pontificis erga O.P. ob expletum munus ComServiae Ecclesia schismatica II 2278. missariorum apud Congregationem pro Doctrina Fidei Servientes v. Inservientes. III 4967; observantiae substantialis legis paenitentialis III Servitium alienae dioecesi: incardinatio illius qui 5110; normarum circa renovationem Postulatus et Novi­ hoc titulo ordinatus est I 225, et eius Episcopus pro­ tiatus 111 5257; responsabilitatis Episcoporum circa caeli­ prius I 1361; batum sacerdotalem IV 5473; vocationis missionariae IV — chorale: Canonici Theologi et Paenitentiarii I 280; 5824 et Bencdictinac IV 5894; animadversionum S.C. modus computandi absentiam I 320; officia Canonici pro Clericis in doctrinam coctus mixti Episcoporum et Theologi I 404, 526; absentia ex induito legitima I 418; Presbyterorum in Hispania IV 6243; — verborum et ius altcmativae, ct absentia I 873; dispensatur cum iis clausularum in rescriptis v. Significatio verborum. qui hebdomadas theologicas vel biblicas concurrunt Sententia iudicialis: certitudo moralis necessaria II 2137; Vicarius Generalis, Officialis et Cancellarius pro ferenda II 2142; substitutio iudicis vita functi medio Curiae excusantur diebus et horis quibus o fficiis proprii tempore inter decisionem causae ct extensionem sen­ muneris vacant II 2741; non excusatur Capitularis qui tentiae II 3878; docet religionem in scholis civilibus ll 3087; facultas — nullitatis matrimonii I 210; subsignationes neces­ dispensandi ob animarum vel Actionis Catholicae cu­ sariae I 484; incidcntalis in causa nullitatis I 513; exse­ ram. amissis distributionibus inter praesentes II 3441; cutio in Italia I 1105; post duas sententias conformes dispensatio pro horis vespertinis nonnullis diebus festis pro validitate, solvitur matrimonium in favorem fidei exceptis II 3442; accommodatio novo Rubricarum II 3808; conformitas sententiarum affirmativarum, Codici III 4130; quarum prima cx capite metus, altera cx capite simula­ - domesticum: S. Zita declaratur Patrona ancillarum tionis IV 5977; documenta producenda ad effectus ci­ mulierumque domesticae curae addictarum II 3370* viles tribuendos sententiae nullitatis in Italia IV 6150; — externum monasteriorum monialium v. Sorores externae; — nullitas et querela nullitatis sententiae rotalis l 42, •188 Numeri indicant volumen ct columnam l => 1917-1941; II « 1942-1958; III - 1959-1998; Pv => 1969-1972 SERVITIUM INDEX ANALYTICUS LEGUM - hospiliale apud tabernas et hospitia publica: Missa media nocte pro inservientibus 1 838; normae pro illo exercendo a sororibus in favorem peregrinorum in propriis domibus IV 4228; - infirmorum, praesertim virorum, a feminis religiosis praestandum I 1997; ... - militare clericorum: ordinatio eorum qui illud obeunt I 1; duo Episcopi Inspectores pro militibus francorum exercitu degentibus 1 96; irregularitates et impedimenta contracta durante militia I 125; decr. «Redeuntibus» dc clericis c militia redeuntibus I 151; declaratio circa hoc decretum 1 170, 175, 192; dispen­ santur ab irregularitatibus clerici qui arma sponte susceperunt 1 185; redeuntes c servitio militare durante bello hispano I 1881, et eorum promotio ad Ordines sacros I 2026; mobilizatio civilis clericorum durante bello 1 1990; --- missionariorum: decr. de missionariis e militia redeuntibus 1 175; --- militare religiosorum: solutio data iis qui, e mili­ tia redeuntes, se impares dicunt ad oncra sustinenda vi­ tae religiosae I 170; decr. «Inter reliquas» de religiosis servitio militari adstrictis viget post Codicem I 221, et tenet sodales Societatum Missionum dependentium a S.C. de Prop. Fide I 1406; applicatio decreti I 246, 1816; de religiosis servitio militari adseriptis in Belgio 1 423, qui retinere et renovare possunt vota temporalia I 478; pecuniae religiosis obvenientes occasione servitii militans praestiti tempore belli 1 429; compensatio servitii militaris in tempus Professionis temporariae I 860; servitium pracmilitare laboris publici cadit sub nonnis 1 1816; religiosis votorum perpetuorum servitio militari subiectorum concedere possunt Superiores indultum exclaustrationis I 1915; normae pro religiosis professis ad servitium militare vocatis durante bello I 1951; decretum de religiosis servitio militari adseriptis II 3724; applicatio huius decreti sodalibus votorum simplicium S.I. III 3913; facultas datur Superioribus Maioribus admittendi ad vota perpetua religiosos ser­ vitio militari ordinario subiectos III 4492; ------- militare feminarum: mitigatio ieiunii I 2042; ■— sociale: erigitur «Nationalis schola de sociali ser­ vitio pro religiosis» in Italia cum propriis Statutis II 2798, et Institutum internationale «Schola servitii so­ cialis» in Augusta Taurinorum II 3452. Servais Dei: prudentia in evulgatione eleemosyna­ rum et gratiarum quae per eorum intercessionem as­ seruntur acceptae I 1395, IV 5867; - causae Beatifica­ tionis et Canonizationis v. Causae Servorum Dei; Tri­ duum vel octiduum post eorum Beatificationcm vel Canonizationem v. Bcatificatio, Canonizatio. Sessiones Concilii Vaticani II: dc mozzetta deferen­ da illis durantibus III 4387; secunda: convocatio III 4397; alloc. pontificia in initio III 4398 et in fine III 4425; tertia: alloc. pontificia dum schema de Missioni­ bus disceptabatur III 4556, ct in fine III 4610; quarta: alloc. pontificia in initio III 4710; septima: vacatio legis decretorum huius sessionis III 4764; paenultima scu octava: alloc. pontificia III 4789; ultima: declaratio communis Pauli Pp. VI et Athenagorae Patriarchae Constantinopolitani III 4802; litterae lectae Pauli VI circa officia caritatis erga Ecclesiam Constantinopolitanam III 4810; alloc. pontificia in fine III 4811 ; vacatio legis statuitur pro decretis in hac sessione nona pro­ mulgatis III 4903; - Congregationis Generalis S.I.: sessio altera respon­ det requisitis statutis pro Capitulo speciali III 5052. Sexennium curriculi studiorum m Facultate theolo­ gica praescribitur III 5102. I = 1917-19Π; Π =■ 1942-1958; III - 1959-1968; TV SIGNIFICATIO Sexta hora v. Hora Sexta. Sextum praeceptum decalogi: prudentia in inter­ rogationibus mulieribus faciendis a confessariis II 2174. Sexualis educatio I 1242; res: imputabilitas actus humani II 4223. Sexus utriusque promiscua educatio in scholis Ec­ clesiae II 3797, III 3983, IV 5976; masculinus sectionis iuvenilis Actionis Catholicae: Statuta I 1366. Shcrbrookensis Provincia ecclesiastica: ordinatio Tribunalium II 3027; Universitas Catholica erigitur II 3782, cum Facultate Theologica III 4618. Sideropolitana Dioecesis: erectio III 4099. Siegburg: Studium Theologicum «S. Augustini» aggregatur Athenaeo Anselmiano III 4725. Sigillum plumbeum Canccllcriae Ap. innovatur I 1237; sacramentale: poenae ob violationem tenent etiam orientales I 1571. Signa Passionis in Processione feriae VI in Parascevc deferenda I 1176. Signatio Commissionis super introductione cau­ sarum Servorum Dei et pro causis confirmationis cultus I 1354. Signatura Apostolica: officia et privilegia Praela­ torum votantium et Referendariorum I 1587; normae speciales ad experimentum servandae III 5321. — competentia: comprehendit tantum recursus con­ tentiosos adversus decisiones post diem 1 martii 1968 datas III 5369, 5354; non comprehendit Tribunalia civilia Status Civitatis Vaticanae III 5354; rehabilitatio post mortem sacerdotis cxcommunicati exulat suam competentiam III 5369; recursus adversus decisiones Officiorum quae non sint Dicastcria Curiae Romanae non cadunt sub eius competentia III 5415, IV 5502; competentia circa «quaestiones» dc validitate matri­ monii IV 5907; eius competentia respicit violationem legis sive in procedendo sive in decernendo IV 5963; — modus procedendi: recursus contra decretum remo­ tionis a paroecia et principium «lite pendente nihil innovetur» in processu administrativo IV 5915; re­ cursus adversus decisionem Dicasteriorum Curiae Ro­ manae ct modus procedendi in recursibus solvendis apud Signaturam IV 5917; recursus ad Sectionem al­ teram cl de remediis contra decisiones Congressus ipsius Signaturae IV 5945, 5963; condicio devoluti va vel suspensi va recursus contra decretum remotionis parochi IV 6122; recursus contra decretum S.C. dc Religiosis confirmantis dimissionem religiosorum a Superioribus decisam habet effectum suspensivum IV 6300; effectus suspensivus incipit decurrere a momento interpositionis ipsius recursus IV 6303. Significatio verborum: vocis «ecclesiis» in Facul­ tatibus S.C. de Prop. Fide I 1153; «acatholicorum» quoad ius accusandi nullitatem matrimonii 1 1787; «im­ pedimenti» in Facultatibus quinquennalibus I 1788; «missionis» in Statutis Unionis Cleri pro Missionibus I 1829; «districtus» in iure particulari O.F.M. I 1830; «iudaeis» ct «originis iudaicac» in Facultatibus quin­ quennalibus Episcoporum I 2206, 2276; «perfidi iudaci», «iudaica perfidia» in Liturgia feriae VI in Parasceve ll 2504; effati «extra Ecclesiam nulla salus» 11 2620: dc verborum significatione pro Ecclesiis orientalibus II 2958; clausulae «praevio baptismo» quae apponi solet in rescriptis solutionis matrimonii in favorem fidei III 4015; verborum «patrimonio philosophico perenniter valido» decreti conciliaris Vat. II de institutione sacer­ dotali III 4913; «substantialis observantiae*» novae legis pacnitcntialis III 4972. 5110; clausulae «promissio om­ nino cavendi» quae apponitur in rescriptis pro mixtis nuptiis III 5066. 1969-1972 A’runrH indicant voli mrx c( coli mwm IS9· SIMON* DE BEAUVOIR LEGES ECCLESIAE SOCIETATES Simon de Beauvoir: opera damnata II 3538. Generalis recognitae prorogantur III 4984; decreta Simplex v. voces substantivas. Congregationis Generalis circa paupertatem, quae re­ Simulatio ut caput nullitatis IV 5977. cedere videntur a «Formula Instituti», approbantur a Sinae, Sinenses: nominatio Visitatoris Apost. I Summo Pontifice III 4985; alloc, pontificia Congrega­ tioni Generali de modo perficiendi renovationem in­ 223; erigitur: Delegatio Ap. I 493, eius auctoritas ex­ tenditur I 607, Intemuntiatura II 2350, Nuntiatura Ap. ternam et de rationibus Societatis Iesu cum Sede Ap. in III 5076; vota et postulata Concilii Sinensis I 948; in­ praesentibus adiunctis III 5055; sessio altera huius Congregationis Generalis respondet requisitis Capituli structio pro causis matrimonialibus cx induito ser­ specialis III 5052; Summus Pontifex laudat opus legisvanda I 1017, quae extenditur ad Vietnam III 5190; lativum Congregationis Generalis, commendat unita­ decretum dc ritibus sinensibus I 1185, et instructio tem internam et pericula indicat accommodatae reno­ circa quasdam caeremonias et iuramentum super ritibus vationis Institutorum perfectionis III 5315; alloc, pon­ sinensibus I 1944; de arte Christiana indigena fovenda I tificia de vocatione religiosa et apostolica sodalium S.I. 1404; instituitur Hierarchia episcopalis II 2230; matri­ in praesentiarum rerum Ecclesiae adiunctis IV 5515. monia in regionibus regimini communistarum subiectis valida retinere possunt, etsi contracta absque forma Societates Missionum: Decretum «Inter reliquas» de servitio militari» tenet sodales harum Societatum a canonica ct cum impedimento a quo Ecclesia solet S.C. de Prop. Fide dependentium I 1406; item Instru­ disf sare II 2563; usus permittitur linguae sinensis ctio S.C. de Religiosis de formatione clericali et reli­ pro nonnullis partibus Missae, sed clericis necessaria giosa I 1492; dubia circa annum novitiatus seu proba­ declaratur cognitio linguae latinac II 2594; natura et tionis in his Societatibus II 2945; exemptio Seminaapplicatio decreti S. Officii circa cautiones praestandas liriomm harum Societatum a jurisdictions parocciain matrimoniis mixtis dicionis Sinensis II 2659; facultas li confirmatur Π 3030; datur fidelibus imponendi sibimetipsis Scapularem — Parisiensis ad exteras gentes: natura iuridica 1315, Carmelitanum II 2891; Encycl. «Ad Sinarum gentem» excardinatio dioecesana ob adseriptionem definitivam I circa officia catholicorum erga Patriam et circa peri­ 536; iura missionaiorum possidendi et administran­ culum «autonomiae» ecclesiae Sinarum in praesentibus rerum angustiis II 3308. di bona I 719; — Missionariorum Africae: facultas instituendi Dia­ Sinister oculus: eius defectus non constituit irre­ gularitatem I 728; manus: defectus digiti indicis huius conatum IV 5588; manus I 1664. — Vitae communis sine votis: dimissio alumnorum I 373; facultates: incardinandi sodales Societati, eos «Sinistra cattolica» damnatur II 2259, 2259. promovendi ad Ordines cum solis litteris testimonialibus Situationis Ethica: prohibetur doctrina II 3453. et cum titulo mensae communis vel missionis, commu­ Slavicus byzantinus ritus: recitatio Rosarii I 1238; tandi titulum ordinationis iam susceptae in alium I 592, editio librorum liturgicorum I 1594. promovendi ad Ordines titulo «mensae communis» I Slovenum Rituale in ecclesiis religiosorum I 1516. 641, concedendi litteras dimissorias et sanandi praece­ Socialis v. voces substantivas. dentes concessiones I 733, ordinandi titulo mensae com­ Societas humana: Missa pro cius necessitatibus munis vel missionis cum solis litteris testimonialibus I dic 29 iunii 1918 celebranda I 121; matrimonium Chri­ 1181; sodales Societatis de Maryknoll incardinantur stianum in societatis condicionibus, necessitatibus, er­ canonice per iuramentum perpetuum I 1394; incardiroribus et vitiis I 1208; iura et officia mulieris propria natio sacerdotis egressi e Societate I 1494; facultas in hodierna societate III 4230; nuntii a Cone. Vat. II tribuitur dandi litteras dimissoriales et ordinandi alum­ missi ad varios coetus societatis III 4903; valor ct digni­ nos titulo mensae communis I 1609, 1628, 1826; elen­ tas laboris humani in societate moderna III 5352; mis­ chus quaestionum ad quas respondere debent Modera­ sio Ecclesiae quoad iustitiae applicationem in hodierna tores Societatum a S.C. de Prop. Fide dependentium societate IV 6178; munera Consilii «Cor unum» red­ in relatione quinquennali I 1845; effectus litterarum dendi coram humana societate testimonium caritatis, tantum testimonialium ad Ordines sacros in his Socie­ necessitudinis et iustitiae IV 6333. tatibus II 2245; ex-alumni harum Societatum indigent Societas Iesu: Epistula Ap. ad Praepositum Ge­ beneplacito apostolico ad Seminarium dioecesanum neralem I 495, 691, II 2742, 2922; applicatio decreti ingrediendum II 2270; decretum de relatione quinquen­ «Dc religiosis servitio militari addictis» sodalibus vo­ torum simplicium III 3913; facultas data novitiis com­ nali ab his Societatibus facienda II 2425; responsum authenticum circa ius dandi litteras dimissorias sodalibus morandi ruri per aliquod tempus absque detrimento valoris novitiatus III 3924; facultates concessae: eri­ II 2430; elenchus quaestionum pro nova relatione quin­ gendi stationes Viae Crucis in locis dependentibus quennali II 2525; congressus intemationalis Romae an­ a Sacra C. de Prop. Fide 111 3929, celebrandi Mis­ no 1950 indictus II 2813 ct alloc, pontificia II 2835; sam vespertinam in propriis domibus 111 3963, uten­ Instructio de candidatis sedulo deligendis et instituen­ di iure ct praxi secundum quam vota scholastico­ dis II 4144; dubia circa annum novitiatus seu proba­ rum et Coadiutorum non formatorum cessant eo ipso tionis II 2945; sacerdos e Societati saccularizatus et quo sodalis dimittitur 111 3966, adimplendi a fidelibus legitime uxoratus caret iure percipiendi reditus et pen­ praeceptum Paschale quovis anni tempore occasione sionem constitutam ex bonis quae ad Societatem perti­ Missionum et Exercitiorum a sodalibus S.I. traditorum nebant IV 6283; v. Communitas; 111 4018, emittendi extra novitiatus domum prima vota — Variae singulae: de Spiritismo I 56; Filiarum simplicia III 4021, utendi utroque ritu in Officio divino S. Ursidae a S. Angela Mericia 1 59; de occumenistno ab iis qui fidelium orientalium curam spiritualem gerunt fovendo et unitate Christianorum: participatio catholi­ III 4230, 4262, celebrandi diebus etiam aliturgicis pro corum 1 217, 871; «lednota» damnatur I 474; Sanctae ritibus orientalibus III 4251; conceditur ut Vicarius Viae Crucis: sanatio defectuum l 478, 896; piae iuris Generalis partem habeat in Cone. Vat. Il cum voto dioecesani recognoscendae I 516; pia «Catholica Unio» cum propriis Statutis I 1235; Bruxellensis I 746’ «Ro­ deliberativo III 4553; relationes inter Societatem Iesu tary Club» I 1004, ll 2863; sacerdotalis Sanctae 'Crucis ct «Motum pro mundo meliore», qui inter Opera S.I. annumeratur III 4911; Facultates viccnnales Praepositi scu Opus Dei II 2231, 2619, 2623; operariorum christia- •190 Xajnrri indicant volumen d columnam l — 1917-1941; II =< 1942-1958; 111 = 1959-1968; IV = 1969-197» SOCIETATES index analyticus legum norunt scu syndicatus: natura, relationes cum alus so­ cietatibus eiusdem generis et influxus in ordinem so­ cialem Il 2270, 3393; SS. Cordis Iesu: Praelatura So­ cietati commissa, in clerum saccularem postea transi­ tura Il 2406; Sancti Pauli: erectio huius Instituti saecu­ laris Il 2760; Ordo Societatis Dominae Nostrae: appro­ batio ct clausura 11 3335; «LeuniS»'. natura II 3538;; non erigenda in Institutum saeculare II 3876; Presby­ terorum a S. Sulpicio II 3866; aëronauiica Ill 4480, 4663. Sociologies institutio in Seminariis III 4265. Socius dc munero Academiae Pont. I 2021. Sodales v. singula Instituta, Societates, Tertioss Ordines. Sodalitas B.M.V. de Monte Carmelo II 2499;; Filiarum Muriae: Patrona datur II 2830; «Fronte della 2 famiglia»: alloc, pontificia II 2940; medicorum: allocu­ tiones pontificiae 11 3208, 3301; religiosorum v. Insti­ tuta religiosa; Advocatorum: alloc, pontificia III 4665;; v. singulas voces. Solemnis v. Sollemnis. Solesmensis Congregatio benedictina II 3834. Solidus cibus pro ieiunio eucharistico distinguiturr 11 2062, 2418; dubium circa condicionem liquidi ett solidi II 3718; facultates variae concessae III 3968, I, 4133, 4167, 4236, 3340; v. Ieiunium eucharisticum.i. «Sollemne habet»: decretum de ratione qua di­missi e Seminariis denuo admitti possint II 3722; ap­ plicatur in territoriis a S. C. de Prop. Fide II 3774;; respicit tantum alumnos qui aliud Seminarium et aliami Dioecesim ingredi petunt II 3867; v. Admissio, Se­ minarium. «Sollemne semper»: Instructio de Vicariis Castren­ sibus II 2887; v. Castrensis iurisdictio. Sollemnitas liturgica Rosarii I 292; facultas cele­ brandi nocte occasione extraordinariae sollemnitatis I 683, abusus tollendi in earum celebratione, praesertimi in Italia I 856; praestantia festorum, ob eorum maioremi sollemnitatem I 1738; facultas impertiendi absolutio­ nem sacramentalem modo generali in vigilis magnarum sollemnitatum III 5022; — externa translata I 429; festi B.M.V. a Sacro Numismate I 2141; Patroni vel Titu­ lans translati II 2756, 2814; - translatio festorum in Gallia I 3; externa I 429, 548, II 2141, 2756, 2814; Epiphaniae, Ascensionis et Corporis Christi in Dominicam III 5440; Omnium Sanctorum et Commemorationis Defunctorum IV 5754; S. Joseph Opificis, Sponsi B.M. Virginis: approbatur et in calendarium introducitur II 3476; eius sollemnitas externa transfertur in S.F.A.S. ob consuetudines lo­ cales II 3464; — iuris civilis v. Ius civile. «Sollicitudinem Nostram»: Motu pr. quo Codex iuris canonici orientalis de iudiciis pro Ecclesia orien­ tali promulgatur II 2661; solvuntur dubia II 3130. Sollicitudo Ecclesiae pro emigrantibus I 3058. Solutio in favorem fidei matrimonii: usus facultatis dispensandi vinculum matrimoniale in favorem fidei I 176; quasi-parochis concessa I 224; consummatum inter baptizatos, etsi acatholicos, non solvitur ab Ecclesia I 1941 ; nonnae pro conficiendo processu in casibus solu­ tionis vinculi in favorem fidei per supremam Summi Pontificis auctoritatem I 1535, II 3354; facilior ac ce­ lerior redditur modus procedendi III 5033; potestas solvendi matrimonia in favorem fidei delegari nequit a Romano Pontifice II 3394, III 3917; suadentur Ordi­ narii ne acceptent processus dissolutionis matrimonii mixti ut pars catholica novas ineat nuptias mixtas II 3420" recurrendum est ad Sedem Ap. quoties pars catholica, post solutum matrimonium m favorem fidei, novas nuptias mixtas nure intendit II 3841, Sedes Ap. SORORES concedere non solet Ordinariis facultatem dispensandi a disparitate cultus cum parte catholica quae iam ha­ buerat solutum prius matrimonium in favorem fidei 11 3867; soluto matrimonio in favorem fidei dispensatur disparitas cultus ut pars non baptizata contrahat cum parte catholica II 3846; item dispensatur mixta religio ut pars catholica novas nuptias ineat cum parte acatholicc baptizata III 4017; conditiones et cautelae quas Sedes Ap. solet apponere ut pars catholica, quae solu­ tum habuit matrimonium, novas nuptias mixtas con­ trahere possit III 4454; valor clausulae «praevio baptismo» quae apponi solet in Rescriptis solutionis in favorem fidei III 4015; casus in quibus pars conventa, post solutionem matrimonii in favorem fidei, novas nuptias mixtas contrahere potest absque nova conces­ sione vel interventu S. Sedis III 4256; in casibus solu­ tionis in favorem fidei, gratia pontificia intelligitur communicanda cum parte conventa iuxta prudens iudicium Ordinarii loci III 4294; in solvendis matrimoniis in favorem fidei curandum est, praeter fidem, bonum partium et prolis III 4479; matrimonium infidelitate contractum, post adulterium partis catholicae, non subest Privilegio Paulino, at solvi potest in favorem fidei III 5034; — matrimonii validi inter duos non baptizatas I 1784, II 3827, 3830, III 3935, 4420; non imposita obligatione baptismatis recipiendi II 3838; absque neutrius praevia conversione III 3968, 3970, 4387, 4471, ut una pars, praevia dispensatione impedimenti disparitatis cultus, contrahere possit cum parte catholica II 3845, etiam si baptizata fuerat acatholice post solutionem matri­ monii III 3932; — matrimonii validi inter partem non baptizatam et partem acatholice baptizatam I 679, 700, 720, 828, 1468, II 2587, 2748, 3369, 3563, 3571, 3728, 3839. ut pars non baptizata contrahere possit novas nuptias cum parte catholica III 4035; item inter partem non baptiza­ tam et acatholicam dubie baptizatam II 3391, 3770; — matrimonii validi inter partem acatholice baptiza­ tam et partem in secta haeretica invalide baptizatam III 4471, vel inter duas partes in secta «Jehovah» baptiza­ tas III 4969: — matrimonii validi cum dispensatione disparitatis cultus inter partem catholicam et partem non baptiza­ tam II 2428, 2432, 2730, 3353, 3397, 3400, 3591, III 3935, 3963, et partem mahumetanam absque dispensa­ tione disparitatis cultus durante bello II 2522; solvitur post duas sententias validitatem matrimonii confirman­ tes II 3808. Solutio causarum nullitatis a solo Ordinario loci I 616; v. Casus exceptus, Processus matrimonialis; portio­ nis paroccialis II 3161; tributi pro Seminario II 3454; conflictus per arbitratum IV 6051; pensionis v. Pensio· Sonitus lugubris campanarum I 906. «Sophia»: Univ. Catholica Tokycnsis II 3565. Sorores: formula saecularizationis pro illis a votis simplicibus perpetuis I 616; consuetudo obvolvendi capsam defunctarum ornamentis albis apud illas I 778; fovere debent studia superiora apud Institutum Ap. «Sacro Cuore» in Italia I 1143; dotes perpetuae I 1152; Dominicanae Pruliancnscs restaurant vota sollemnia et clausuram papalem I 1597; facultas cis datur tangendi vasa sacra et suppellectiles purificandi I 1710; instructio datur ad tuendam puerorum matrumque vitam in Missionibus I 1711; earum subiectio Ordinariis loco­ rum in Missionibus I 1779; normae dc regimine Con­ gregationum Sororum a S.C. de Prop. Fide dependen­ tium I 1807, 1809, III 3881; subiectio cuiusdam Insti­ tuti sororum Congregationi de Prop. Fide declaratur p = 1917-1941; II = 1942-1958; III — 1959 1968; I\ — 1969-1972 Numtrl indicant volvmkx et coLinin km |9|· SORORES LEGES ECCLESIAE STATUS FOEDERATI II 2151; unica forma habitus conceditur pro utraque Sponsalia: effectus iuridici I 125. Sororum classe III 3973; facultas nonnullis tribuitur Sponsus: Missa votiva vel commemoratio pro aperiendi Tabernaculum pro Eucharistia exponenda sponsis I 127; iusiurandum ante nuptias II 2165; — Ma­ III 4017; Adoratrices Ancillae a S. Sacramento et riae v. S. Joseph. Caritate seligunt praecipuum Patronum S. Antonium Stabiles v. voces substantivas. M. Claret ΙΠ 4490; vox activa conversis conceditur in «Stage» penes sacerdotes-operarios II 3164. electione Abbatissae III 4673; facultas cis datur distri­ Stallus choralis Decani I 480. buendi Eucharistiam ritusque determinatur sequendus Stare in indicio: capacitas acatholicorum III 4922; III 4673; notificatio circa facultatem eis datam admini­ Ordinarius potest eam iisdem concedere III 4943; strandi baptismum IV 5907; normae circa usum et cuinam competat concedere facultatem standi in iudicio administrationem sacramenti Pacnitentiae apud illas IV et de valore concessionis pro ceteris instantiis eiusdem 5943; normae pro sororibus in Monasteria Carmelicausae IV 5844; — in actione liturgica 11 2385. tarum Discalceatarum ingredi optantibus IV 6054; Stationes balneares: assistentia religiosorum ad — externae: Statuta approbantur I 1331; commora­ eas regulatur I 837; — missionales unitae pleno iure domui religiosae ad tio intra clausuram papalem monasterii I 1782; facultas mutandi constitutiones monialium ut concordent cum nutum S. Sedis II 2907; de regimine constituendo cum a paucis religiosis efformantur II 2917; — radiophoninovis Statutis Sororum I 1873; ingressus in clausuram cae: formula benedictionis II 3772; — Urbis: indulgen­ papalem permittitur ad exercitia spiritualia peragenda tiae eis adnexae 1 1384. quae extenduntur ad aliquas 1 1874; Instructio et nova Statuta III 4175; approbantur ecclesias Mediolanenses I 1410; declaratio circa indul­ nova Statuta pro Sororibus servitio monasteriorum gentias adnexas I 1453; Carmelitarum addictis 111 4459; facultas datur ut — Viae Crucis: facultates Ordinariorum subdelcSorores externae monasteriorum Cisterciensium Stricgandi potestatem habitam eas erigendi I 518; fa­ tioris Observantiae gaudeant voce activa et vota sol­ cultas omittendi motum I Jem pro singulis in exer­ lemnia emittant IV 5866; citio peragendo I 895; sanantur defectus in erectio­ — Tertii Ordinis saecularis S. Dominici: Regula I 548 ; ne I 896; conditiones ad validam earum erectionem ex Calendarium adhibendum a sacerdotibus in carum novo statuuntur I 1874; facultates concessae: Ordi­ ecclesiis I 1545, III 4167. nario Castrensi eas erigendi in oratoriis militum II Specializatio catechetica III 4663; theologica pa­ 2125, eas erigendi in domus partibus usibus profanis storalis III 5189, in theologia spirituali IV 6272. non destinatis II 2746, Superioribus S.I. eas erigendi Species consecratae: poenae in delictum abicctioin territoriis a S.C. de Prop. Fide III 3929, delegandi nis I 1571; Communio sub specie tantum vini ob for­ potestatem eas erigendi in O.F.M. III 4241. mam peculiaris allergiae III 4002; Communio sub Statistics relatio v. Relatio. utraque specie v. Communio sub utraque specie. Statua ex materia fragili confecta non debet ap­ Spectacula publica, in specie cinematographica, plicatas habere indulgentias I 607; Cordis lesu in altare prohibentur utroque clero I 123, 1854, II 2851; Encycl. Sacramenti collocata I 828, vel super Tabernaculum I «Vigilanti cura» de cinematographicis spectaculis edi­ 1416; Virginis Perdolentis processionaliter delata feria tur 1 1729. VI in Parasceve I 1176. Specus Massabiclensis prope Lapurdum II 3775. Status Canonicus: perfectionis v. Status perfectio­ Spes in Christianorum unitate redintegranda IV 5572. nis; clericalis v. Clericalis, Clerici, Clerus; culpae et Spiritismus I 56. poenae in homine: incursus II 3326, et liberatio II 3358; Spiritualis v. voces substantivas. Dioecesis: relatio et elenchus quaestionum II 2247; Spiritualitatis Institutum O.C.D. in Urbe: aperitur Episcopi Auxiliaris Managuensis I 268; laicalis v. Re­ alumnis externis III 3934; approbatur Institutum III ductio ad statum laicalem; liber nupturientium I 125, 3963 et eius Statuta III 4451; erigitur canonice in Fa­ iuramentum exigendum I 279, 313, instructio super cultate Theologica SS. Tcresiae a lesu et loannis a probatione status liberi I 399. normae servandae cum Cruce III 4533. deficiunt documenta status liberi II 2229; perfectionis Spiritus Sanctus: repraesentatio sub forma humana acquirendae: delicta contra obligationes proprias huius I 938; Missa votiva sub initio anni scholastici II 2357; sutus I 126; Const. Ap. Provida Mater» de statibus Litaniae approbantur 11 3245; collecta imperata durante canonicis perfectionis adquirendac II 2398; relationes Concilii Vat. ll celebratione 111 4798; nova invocatio in eius laudem III 4489; inter sutum cleri saecularis et cleri religiosi II 3054; natura perfectionis et modus eam adquirendi in sta­ — exsecutionis documentorum a Cone. Vat II datorum 1114799; pastoralis quo ius canonicum applicari debet in tibus perfectionis II 3800; renovatio accommodata v. administranda iustitia IV 6219; religiosus et missionarius Accommodata renovatio; Const. Ap. «Sedes Sapien­ quo renovatio vitae religiosae perficienda est IV 6321. tiae» dc principiis quibus informari regique debent «Spiritus Sancti munera»: decretum de Confirma­ vocati ad huius statum II 3503; v. Instituta perfectionis; tione administranda iis qui cx gravi morbo in mortis religiosus v. Instituta religiosa. Religiosus; Seminarii: periculo sunt constituti II 2358; solvuntur dubia circa relatio singulis trienniis mittenda super eorum statu 1 gravitatem morbi ct ministrum Confirmationis iuxta 644; Tribunalium ecclesiasticorum IV 5952; Vicariatus decretum II 2408. Castrensis: relatio triennalis dc eius statu conficienda Sponsa: praeferendus est Capellanus militum pall 3556; v. Relatio. rocho sponsae in matrimoniis militum I 2060. — Civilis: origo et natura cius potestatis iudicialis II «Sponsa Christi»: Const. Ap. de sacro monialium 2295, obiectum II 2362 ct finis ipsius explicatur II 2436, instituto promovendo ct dc Statutis generalibus mo­ 2651; Universitates quas clerici frequentare intendunt: nialium Il 2815; Instr. «Inter praeclara» ad Const, in normae ll 2810, 2913; scholae publicae v. Schola; praxim deducendam II 2826; instauratio votorum sol­ — Civitatis Vaticanae v. Civitas Vaticana. Status Foederati Americae Septentrionalis: de nolemnium et clausurae papalis maioris post Const. Ap. H 2868; usus ritus consecrationis virginum apud mo­ minandis Administratoribus diocccsanis I 183* modus erigendi paroecias l 410, 503 casque conferendi 11315; niales post editam Const. II 3091. *192 Numeri Indicant volumhn tl columxam I ”= 1917-1941; ll ■= 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-197» STATUS FOEDERATI INDEX ANALYTICUS LEGUM ordinatio ct administratio Collegii ecclesiastici m Ro­ ma 1 1532; Epist. Encycl. Episcopis huius nationis de cincmatographicis spectaculis I 1729; facultas datur Tribunalibus conficiendi processum de rato et non consummato durante bello 11 2134, et constituendi Tribunalia tertiae instantiae pro causis matrimoniali­ bus II 2136; mitigationes ieiunii eucharistici concessae II 2172, 2348, 2596, 2612, 3027; celebratio matrimonii in territorio italico personarum ad exercitum S.F.A.S. pertinentium II 2279; Marianncnses Insulae subiiciuntur dicioni Delegati Ap. II 2350; clerici ex Italia migrare cupientes in S.F.A.S. indigent acceptatione Ordinarii ad quem II 2425; facultates concessae sacerdotibus peregrinantibus ratione lubilaei II 2731; facultas datur adhibendi ritum consecrationis virginum apud nonnullas moniales II 2801 ; distributio minorum territoriorum quae Legationibus Pontificiis in regione maris Caribici assignantur II 3245; transfertur sollemnitas externa S. loseph Opificis ad feriam II mensis septembris II 3464; erigitur Univ. Catholica «De Paul» Chicagii cum Facultate Musicae Instituto Romano musicae sacrae affiliata II 3716; clerici ex America latina vel Insulis Philippinis emigrantes in S.F.A.S. Ill 4022; si brevi temporis spatio consistunt non indigent clerici itinéran­ tes beneplacito ap. III 4035; Studium Theologicum Teutopolitanum affiliatur Athenaeo Antoniano Urbis III 4217; facultates «Pastorale munus» possunt delegari Cancellario, non vero Vicecancellario Curiae III 4481; Laurea honoris causa in scientiis civilibus concedi pot­ est ab Universitatibus cum solo beneplacito Ordinarii loci III 4507; novus modus procedendi in causis nul­ litatis matrimonii approbatur pro S.F.A.S. IV 5810; Statuta Conferentiae Episcopalis IV 5947; — Castrensis iurisdictio I 1985; facultates Capellanis exercitus concessae I 1986, circa ieiunium eucharisticum I 2050, 2053, circa ieiunium et abstinentiam I 2052, circa celebrationem Missae et matrimonii atque asservationem Eucharistiae I 2055; celebratio matrimonii in territorio italico inter personas ad exercitum S.F.A.S. pertinentes II 2279 ; decretum de erectione Vicariatus Castrensis 113768 ; “7 Orientalium ordinatio: disciplina servanda a Maro­ nitis ibi commorantibus I 974; administratio Ordinariatuum pro graeco-ruthenis I 1028, I 2020; clerici emi­ grantes e territoriis orientalibus in S.F.A.S. ad curam spiritualem praestandam fidelibus proprii ritus I 1146; norma de festis incidentibus data pro graeco-ruthenis canadensibus extenditur ad eosdem fideles in S.F.A.S. commorantes I 1177; constituitur Exarchatus Ap. pro melkitis ritus byzantini III 4926, ct pro maronitis ritus antiocheni III 4927, qui ad gradum Eparchiae evehitur deinde in loco IV 6165; v. America. Statuta Academiae: Pontificiae scientiarum I 1771, Pontificiae Theologiae Romanae II 3509, Marianae Intemationalis III 4056, 4504; — Actionis Catholicae Italiae I 599, 600; Dioecesanae I 849; nationalis: Statuta generalia I 1363, pro Unione hominum I 1365, pro sectione juvenili masculini sexus I 1366. pro Unione mulierum I 1368, pro sectione iuvenili feminarum I 1371; variationes in Statutis generali­ bus I 1931; novum Statutum generale I 2027; nova Statuta dantur II 2366, 2367; nova Statuta generalia approbantur IV 5630; — associationis: consociationum diocccsanarum I 638; «Catholicae Unionis» I 1235; inscriptiones, non observatis statutis, sunt invalidae 1 2052; Foederationis Congregationum Marianarum II 3151, 3153, consociationis italicae a S. Caecilia II 2905; Apostolatus oratinnii II ^922* nova Statuta HI 5341, Foederationis mundialis Communilalum vira» Christianae Π1 5332; STATUTA — Athenaei Romani Gregoriani I 691, Urbani seu Urbaniani de Propaganda Fide I 1646, eiusdem Insti­ tuti Missionalis scientifici I 1656; Seminarii Romani seu Athenaei Lateranensis I 1694: — Capitularia: de eorum confectione et emendatione I 597 ; vigor Statutorum usque ad eorum recognitionem IV 5857; — Collegii pro Philippinis III 4221; — Com­ missionum: centralis pro arte sacra in Italia II 2649; Pontificiae de re cinematographica, radiophonica et televisifica III 3334; nova Statuta III 3926; Commis­ sionis Theologicae IV 5589; Commissionis biblicae IV 6107; — Conferentiarum episcopalium: in Insulis Philip­ pinis 11 3047; Conferentiae canadensis II 3351, in Co­ lumbia II 3771, in Hispania III 5079, in Gallia IU 5061, in S.F.A.S. IV 5947; — Consilii: Pontificii ec­ clesiasticis Italiae Tabulariis curandis III 4025; Su­ periorum Generalium III 4320, 5187, IV 6292; Consilii administrationis bonorum temporalium Dioeceseos Romanae IV 5905; — Foederationum monialium: S. Clarae II 3231; Italicae «pro claustralibus» II 3868; — Foederationum religiosorum: Foederationis Italicae religiosarum do­ centium (F.I.R.E.) II 2916; italicae religiosarum reeducantium (F.I.R.R.) II 2918; Foederationis seu Consilii Generalis in Lusitania II 3220; in Hispania II 3222, 3223; Statuta Generalia Foederationum religiosarum in Italia (C.I.S.) II 3566; Consilii seu Foederationis Antistitarum religiosarum in Germania II 3616; nova Statuta Confoederationis Hispaniae III 3918; Confoe­ derationis Latino-Americanae (CLAR) III 3929; Nova Statuta Conferentiae Hispanae Religiosorum IV 5479; — Fundationis: Pii XII pro apostolatu laicorum II 2212; «Premio intemazionale della Pace Giovanni XXIII» III 4372; — Instituti: canonistici Facultatis Theologicae Monacensis II 2616, 2627; Superioris Scientiarum et Lit­ terarum S. Clarae prope Neapolim II 3055; Instituti «Regina Mundi» II 3457; Catcchisticac et Scientiarum sacrarum a S. Pio X III 4030; Spiritualitatis O.C.D. in Urbe III 4451 ; Instituti «lesus Magister» III 4676; In­ stituti matritensis «Regina virginum» III 5223; — insti­ tutionis religiosorum: Statuta Generalia Const. Ap. «Sedes Sapientiae» adnexa II 3503, 3516; — monialium: Statuta generalia II 2815; — OJficii «Filinotcca Vatica­ na» III 3980; — Operis: a Propagatione fidei I 461 ct eiusdem Consilii Superioris generalis I 462; a S. Petro Apostolo 1 1091; Vocationum Sacerdotalium II 2210 cum normis exsecutoriis II 2211 ; Operis Assistentiae in Italia II 3148 et pro Centris missionariis religiosorum II 3581; Operis Vocationum religiosarum II 3367 cum normis exsecutivis 11 3367; Operis Apostolatus Maris II 3777; — Ordinis: Equestris S. Sepulcri II 2629; nova Statuta III 4330; Ordinis Melitensis III 4909; — Scholae: nationalis dc Servitio Sociali pro religio­ sis in Italia II 2798; Vaticanae Paleographiac el Diplomaticae II 3234; — Seminarii: interritualis S. Ludovic Constantinopolitani I 1536; Seminariorum regionalium Italiae II 2261; — Sororum externarum I 1331, 1873; nova Statuta III 4175, 4459; —Studii seu Scholae practicae penes S.C. Concilii seu pro Clericis I 235, 240, III 3973; Rotalis seu Rotae Romanae II 2273. 2292; Studii seu Scholae practicae penes S.C. de Reli­ giosis 11 2919, 3973; — Unionum: Unionis cleri pro missionibus I 823. 824, nova Statuta I 1816. 1817, interpretatio num. 13 Statutorum I 1829; Statuta Consilii intcrnationalis Unionis 11 2235; Statuta servanda a coetibus Unionis apud Seminaria dioccesana II 2392; Statuta aggrega­ tionis religiosorum laicalium Ii 2613; Unionis 'Militia I = 1917-1941·’ H — 1942-1958; III -- 1959-1968; IX — 1969-1972 Numeri indicant volvmkn colvmxam 193* STATUTA LEGES ECCLESIAE STUDIUM Mariae Immaculatae» II 2118; Unionis Primariae Excu­ Studia Biblica: Commissio biblica v. Commissio biarum Ssmi ct Imm. Cordis B.M.V. II 2946; Unionis Biblica; in Seminariis Italiae I 2087; dispensatio servitii Intcrnationalis Antistitarum Generalnim III4910; Unio­ choralis ad haec studia peragenda II 2137; Encycl. «Divino afflante Spiritu» de studiis biblicis provehendis nis Superiorum Generalium III 4320, 5187, IV 6292; Unionis Supcriorissarum Maiorum Italiae ΠΙ 5349; II 2216; in Seminariis et Collegiis religiosorum recte — Universitatis catholicae: Lublini 1328, Grcgorianae I docenda II 2748; ratio periclitandae doctrinae ad gra­ dus academicos penes Commissionem II 2907; 691, Niagarcnsis II 3513, Insulensis III 4057; — Vicaria· tus Castrensis: exercitus Germaniae I 1635, nova Sta­ — catechetica in Seminariis Italiae impense excolen­ da I 840, 1110; civilia clericorum et religiosorum apud tuta III 4692; — varia peculiaria: Consilii Dioecesos Catholicae ri­ Universitates civiles I 150, 343, 1347, 2044, II 2138,2810, tus latini Albae Iuliensis I 1392; Mensae argentariae ad 2913, III 4928, IV 6047; effectus civiles studiorum egestatem oeconomicam cleri sublevandam in Italia II scientiarum non ecclesiasticarum apud Universitates Ecclesiae in Hispania III 4266, 4291 ; ecclesiastica penes 2181; Praelaturae nullius Missionis Galliae II 3295; Athenaea Romana: normae I 744, II 2137, 2344, 2810, clausurae Ordinis Societatis Mariae Dominae Nostrae 3810, TV 6047; II 3335; Foederationis internationalis «Pueri cantores» — latinitatis v. Lingua Latina; missionalia v. Athe­ II 3872, III 4630; Synodi communis Dioecesium Ger­ naeum Urbanianum, Institutum Missionale scientimaniae IV 5756. ficum, Universitas Urbaniana; orientalia: Institutum Stcinmann loannes: auctor libri damnati III 4219. pro studiis orientalibus conditur Romae I 91; v. «Stella maris»: Missa votiva B.M.V. II 3781, pro Institutum orientale; excolenda apud Seminaria Ita­ oratoriis navium et Apostolatus maris II 3781. liae I 1110; doctoratus «in Studiis ecclesiasticis Orien­ Stemma Episcoporum: inscriptio II 2890. talibus» aequiparatur Doctoratui in S. Theologia III Stephanos loannes: auctor libri damnati II 2165. 4626; paedagogica in Seminariis Italiae II 2257; Theo­ Sterilitas humana: Congressus II 3499. logica: dispensatur a servitio chorali ad ea fovenda II Sterilizatio directa: decretum S. Officii I 1955. 2137; Theologiae moralis ct pastoralis promovenda ab Stipendium Missae integre tradendum celebranti­ bus I 388; Missae cantatae ab aliis canenda I 401; Academia Alfonsiana II 3597; superiora sororum I 1143; v. Regina Mundi, Regina Virginum, Sedes Sapientiae; dic 2 novembris in commemoratione omnium defun­ sacerdotum S.F.A.S. in Urbe II 2490; ctorum 1609; Missae fundatae 1952 ; de clericis orientali­ — Academia studiorum v. Academia, Athenaeum; bus ea colligentes extra Patriarchatum I 1145; facultas — Congregatio Romana de Studiis v. Congregationes celebrandi Missam pro populo cum stipendio in festis Romanae; curriculum studiorum theologicum: declaratio suppressis I 1593; notificentur fidelibus normae circa circa dispensationes a curriculo studiorum pro religio­ acceptationem Missarum infra stipendium dioecesasis I 607; derogatur facultas dispensandi I 1596, et sua­ num oblatarum III 4725; cuinam cedendum est sti­ dentur religiosi ut dispensationes in materia non amplius pendium pro Missa cantata cum haec concelebra­ petant a Sede Ap. Ill 4183; praescribitur sexennii stu­ tur III 4971 ; sacerdos concelebrans in Missa communidiorum curriculum in Facultate theologica Hispaniae taria post celebratam Missam in bonum fidelium, nequit accipere stipendium pro Missa concelebrata IV 6302; septentrionalis III 5102. Studium seu Schola practica: de iure administrativo — reductio et satisfaction. Reductio onerum; — Missae penes S.C. Concilii seu pro Clericis: restituitur I 235; bis aut ter celebratae: dubium circa stipendium binatioordinatio seu Statuta I 248: reordinatur III 3973; nis I 429, 1833; facultas recipiendi stipendium in Missis — Rotae Romanae: restituitur II 2292; normae seu Sta­ binationis I 429, 1833; facultas recipiendi stipendium in tuta II 2273; utilitas illud frequentandi II 2385; dc iure Missis binatis I 1592, cedendum in favorem Seminarii II religiosorum penes S.C. de Religiosis: instituitur II 2919, 3540, III4718, vel ad sacerdotes indigentes adiuvandos normae seu Statuta II 3973; — Generale O.P. concedere III 4718; etiam cum binatio fit diebus feriatis III 4229; potest gradus academicos in Philosophia 1 542; Washingfacultas datur retinendi stipendium pro Missis bis aut ter tonense O.P. donatur Facultate theologica I 2098; litatis 111 4662, IV 5890, 5907; religiosi Urbis tradere — Urbis accipit aedem Aeternae Sapientiae II 2740; debent Vicariatui dimidiam summam stipendii pro — Biblicum Hierosolymitanum adseribitur Athenaeo Missis bis aut ter litatis IV 5589; normae circa usum Antoniano in Urbe III 4044; — Philosophico-theologifacultatis bis aut ter Missam celebrandi in Urbe et circa cum Seminariorum dioecesis Insulensis incorporatur applicationem harum Missarum IV 5975;— laboris exi­ Facultati theologiae Universitatis catholicae Insulensis guum impediens Romam adire ad lucrandum lubilaeum II 2731;— Advocatorum et Procuratorum v. Proventus. III 4057; — Theologicum: conventio ad quoddam Stu­ Stips, stipites: ius religiosorum Mendicantium sti­ dium theologicum alicui facultati theologiae a ffiliandum pem petendi 1 231; normae pro Italia 111 5353; stipes et normae servandae in applicatione III 4134; colligendae pro nigritis Africae 1 226, pro orientalibus — Seminarii Alwayensis affiliatur Univ. Lateranensi I 940, pro S. Infantia II 2834. pro Missionibus: instru­ 111 3975; Seminarii Insulensis incorporatur Univ. Catho­ ctio dc apto modo stipem corrogandi II 3047. licae Insulensi ΙΠ 4057; Teutopolitanum affiliatur Athe­ Stirps humana: damnantur theses eirca eam (raz­ naeo Antoniano III 4217; Bononiense a S. Thoma Aqui­ zismo) 1 1879; notanda non est in documentis matri­ nate adgregatur Athenaeo «Angelicum» 111 4327; Claremonialibus canonicis 1 1957. tianum aggregatur Univ. Lateranensi III 4380; «AuguStola sola pro Communione distribuenda III 4765. stinianum» aggregatur Univ. Lateranenssi III 4719; Stomachus: facultas et modus sumendi Commu­ «Sancti Augustini» aggregatur Athenaeo Anselmiano nionem ope alicuius fistulae 111 4232, 4456. III 4725; Seminarii Vratislaviensis conservat Facultatem StroothenOe Wolfang: auctor libri damnati I 2049. theologicam III 5316; Hierosolymitanum O.F.M. af­ Structura superdiocesana et responsabilitas regimi­ filiatur Athenaeo Antoniano IV 5981 ; O.F.M. Cap. in Urbe constituitur tamquam Sectio specializationis in nis Dioeccscos IV 6297. Theologia Spirituali penes Facultatem Theologicam Studentes laid: duellum «mensura academica» dictum 1 533, 757, 11 2423; mitigatur pro eis ieiunium Athenaei Antoniani IV 6272. eucharisticum l 2062; religiosi v. Instituta religiosa. Studium perfectionis et renovationis accommodatae •194 Sumeri indicant volumen d columnam I ■■ 1917-1911; II — 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 STUDIUM INDEX ANALYTICUS LEGUM Institutorum religiosorum 11 2835; Atheismi impartiendum candidatis ad sacerdotium IV 5858; veritatis perse­ quendum ab instrumentis communicationis socialis adhibendis IV 6258; , - cursus studiorum instituendi in scholis publicis ab Ecclesia dependentibus: normae II 2355; pro sodalibus Actionis Catholicae: facultates II 2653; - domus studio­ rum: Institutorum perfectionis: facultas dicendi Missam Conventualem post Tertiam vel Nonam I 1517; pro so­ dalibus ritus orientalis ct latini II 3099; doctrina traden­ da circa «Ethicam situationis» Il 3453; interdicenda ope­ ra P. Teilhard de Chardin II 3790 et losephi Ortega y Gasset III 4229; — Institutum studiorum v. Institutum; — ratio studiorum ecclesiasticorum: experimenta ad gradus academicos assequendos in iure canonico I 154; Commissio instituitur ad rationem innovandam I 1155; Const. Ap. «Deus scientiarum Dominus» de Universitatibus et Facultatibus studiorum ecclesiasti­ corum I 1272 et Ordinationes ad Const, exsequendam I 1301 ; studia in Seminariis coordinanda sunt cum illis scholae mediae civilis I 2047; facultates et normae pro illis peragendis extra Seminaria vel Collegia ob causam belli II 2336; necessitas mittendi Romam iuvenes electos studiorum causa II 3810; intermissio studiorum per integrum mensem cum dimidio reddit invalidum se­ mestrem scholarem II 3587; ratio institutionis ct stu­ diorum mitti debet ad S.C. de Religiosis pro eius ap­ probatione, ct normae proponuntur ad eam conficien­ dam Il 3593; ratio studiorum ad tempus approbata prorogatur pro religiosis III 4327, qui studia ecclesia­ stica possunt etiam peragere apud Facultates vel Scholas Theologiae alius Instituti vel pluribus Institutis commu­ ne III 5170; normae quaedam ad Const. Ap. «Deus scientiarum Dominus» de studiis acadcmicis ecclesia­ sticis, recognoscendam III 5355; v. Ratio studiorum; ““ Schola studiorum v. Schola; — Universitates stu­ diorum v. Erectio Universitatum, Universitas studiorum. Stylus hinduisticus in ecclesiis I 1593. Sub utraque specie v. Communio sub utraque. Subdecanus Collegii Cardinalium: electio III 4638. Subdelegatio potestatis erigendi Stationes Viae Crucis I 518; assistendi matrimoniis I 920; benedicendi numisma Piae Unionis I 932; dispensandi a forma ma­ trimonii in favorem Vicarii Cooperatoris I 1464. Subdiaconatus disciplina in Ecclesia latina inno­ vatur IV 6304. Sub dio: facultas celebrandi Missam I 707, II 2134, 2349, 2427, 2429; v. Celebratio Missae sub dio. Subditus castrensis: determinatur in Hispania I 821 ; capcllani militum gaudent in proprios subditos facultatibus paroecialibus cumulative cum parocho loci II 2228, in specie potestate ordinaria assistendi matrimonio et audiendi confessiones III 5447; designa­ tio Tribunalium pro subditis Vicariatus Castrensis Ca­ nadensis III 4326, et Galliarum III 5355; missionarii emigrantium ratione linguae, nationis, territorii II 3264; Ordinarii locorum II 3096; religiosus imbuendus in doctrina Christiana I 1113; ius Superioris religiosi in­ spiciendi subditorum litteras II 2479. Subiectio acatholicorum occidentalium valide baptizatorum, legibus Codicis IV 5559; aularum cinematographicarum, O.F.M. II 3272; clericorum ct religio­ sorum, Congregationi de Prop. Fide I 2042; ecdesiae S. Mariae Angelorum in Portiuncula, immediate Sedi Ap. I 96; Institutorum religiosorum educationis, Officio centrali pro scholis catholicis in Italia I 1385, Instituti Filiarum Caritatis, Superiori Generali Congregationis Missionis II 2383: Institutorum saecularium. Ordinario lod II 3120; monialium Belgii et Galliae I 210, 592, SUFFRAGIUM atque Hispaniae, Ordinariis locorum I 907, 1979; monialium O.P. I 1537; Monasterii Asisiensis S. Cla­ rae, Ministro Generali O.F.M. III 4994; Ordinariorum loci, Congregationi de Prop. Fide I 2033, 2059, et Con­ gregationi pro Ecclesia Orientali II 2156; orientalium, Ordinario latino III 3964; regionum, Congregationi de Prop. Fide I 1466, 1491, II 3514, 3874, ΠΙ 3924, Dele­ gationi Ap. in S.F.A.S. II 2350, communistis II 2563, III 5146, 5217; religiosorum, servitio militari I 1715. III 4492; v. Servitium militare; Sororum, Ordinariis Missionum I 1779, Congregationi de Prop. Fide II 2151; v. etiam Dependentia et singulas voces. Subiectiva et obiectiva devotio II 2523. Subiectum potestatis coacti vae I 484; censurae ca­ nonicae in Ecclesia II 3460; v. singulas materias. Sublevatio v. Necessitas oeconomica, Remedium. Subprior in Congregationibus monasticis non venit nomine superioris localis I 475. Subsequens matrimonium v. Legitimatio, Proles. Subsidium caritativum pro religiosis dimissis I 655, IV 6132; pro clero indigena instituendo 1 521 ; pro missio­ nibus: modus et critérium Operis a Propagatione fidei in subsidiis erogandis I 1821 ; interdicitur usus Dioecesium transmittendi directe in Missiones subsidia collecta II 3790; pro sacerdotibus invalidis v. Necessitas oeconomi­ ca clericorum. Substantia processus servata III 3881. «Substantialis observantia» novae legis paenitentialis: sensus et obligatio III 4972, 5110. Substitutio choralis scu in servitio chorali: deli­ beratio Capitularis de substitutione Magistralis I 35; in casibus particularibus I 839; non extenditur ad coadiutores Canonicorum vel Beneficiatorum I 1238; substitutio Dignitatum per Canonicos I 1382; Capitu­ laris qui religionem ingreditur I I960; formae aposto­ latus sacerdotum-operariorum III 3958; formularum catechismi S. Pii X per alias accommodatas I 1345, II 3214, ΠΙ 4674; iudicis vita functi inter decisionem cau­ sae et extensionem sententiae II 3878; lanae per aliam materiam in scapularibus O.C.D. denegatur II 2565; — personarum in processibus super rato et non con­ summato: normae ad praecavendas dolosas substitu­ tiones I 1042; regiminis Missionis per alias personas I 581, vel Dioeceseos per alias structuras supcrdioecesanas legitimas IV 6297. Substitutus parandus in regimine Missionis I 581; eligendus ad Capitulum Provinciale I 1151; Vicarius v. etiam Vicarius substitutus. Subterranea ecclesia I 232; v. Coemeterium. Suburbicariae dioeceses: ius optionis abrogatur in posterum III 4166; novae normae regiminis III 4270. Succheri quantitas in vino Missae III 5189. Sudanensis dicio: erigitur Nuntiatura IV 6264. Suecia vel Suetia: facultas datur Vicario Ap. causas matrimonii nullitatis acatholicorum pertractandi ad disciplinae tramitem, omissa forma stricte iudiciali III 3893; Instructio cum normis servandis in praedictis causis decidendis III 3900; Delegatio Apostolica erigi­ tur in regione III 4027. Suetae conditiones pro indulgentiis II 3277. Suessionensis Dioecesis: Tribunalia III 5073. 5074. Sufficiendus v. Mutatio. Suffraganeus Episcopus: praecedentia I 780. Suffragium pro defunctis: iura ad suffragia religio­ nis noyitiorum I 144. 231, ct professorum a votis tem­ porariis 1 231; expositio Eucharistiae ad modum suf­ fragii I 1917; pro electione canonica: facultas ferendi suffragium per schedas I 969, et adhibendi maioritatem relativam quoties licitum sit votum exprimere per I = 1917-19H; II = 1942-1958; III = 1959-1968; IV — 1969-1972 Numeri indioa/t/volumkn columnam |95· SUFFRAGIUM LEGES ECCLESIAE SUPERIORIS RELIGIOSI schedas I 1102; pro electionibus politicis in Italia: officia tiva approbatur I 1691; extenditur facultas eam cele­ catholicorum in eo ferendo II 2290, 2299, 2412; officia brandi I 1717; color paramentorum I 1737; solvuntur religiosarum et monialium II 2889; non licet catholicis dubia circa ordinationem Missae I 1778, 1781, 1784; suffragium dare candidatis qui doctrinae catholicae non dicenda sabbato post primam feriam sextam cuiusvis favent ΠΙ 3930; pro gradibus academicis: modus illud mensis I 1783; dubium circa cius celebrationem intra octavam Dedicationis Ecclesiae I 1786; omissio ora­ exprimendi apud Universitates ecclesiasticas I 1435. «Sui iuris» constituitur Commissio pro Russia I tionis Ssmi Sacramenti expositi in hac Missa II 2756; Praefatio propria II 3564. 1167; domus religiosorum votorum simplicium, si con­ Sumptio cibi solidi ante Communionem: dubia dicionem habeant sui iuris, indigent beneplacito Ap. circa conditionem liquidi el solidi II 3718; aquae simpli­ pro transitu sodalium ab una in aliam domum I 1353; — monasterium: facultas transeundi ab uno in aliud cis usque ad unam horam ante Communionem II 2418; v. leiunium eucharisticum; particularum et fragmento­ eiusdem Ordinis TII 5277; v. Autonomia. rum Hostiarum IV 6264; Communionis v. Communio. Sulphuratum mustum pro vino Missae I 492. Supellex sacra: facultas conceditur Sororibus illam Summa pecuniae ultra quam, ad nonnam can. tangendi et purificandi I 1710; non debet arbitrarie 534 § 1 et 1532 § I n. 2 Codicis, requiritur beneplaci­ alienari aut manumitti sub praetextu accommodatae re­ tum apostolicum pro bonis ecclesiasticis vel religiosis alienandis aliisque contractibus perficiendis II 2912, novationis liturgicae IV 5814. 3093, 3842, TTI 4379; pro religiosis II 3133, 3422, III Superdioecesanae structurae non liberant Episco­ pum a responsabilitate personali dioecesis IV 6297. 4293; pro orientalibus Π 3037; in Italia II 3056; iuxta Superior ecclesiasticus: Castrensis seu Inspector Rescriptum Pontificium «Cum admotae» ΙΠ 5078; pro Capellanus cum iurisdictione ordinaria pro cura spiri­ Hispania III 4942, 5289; — participanda seu dividenda apud Canonicos I 82; — eleemosynae pro Missa v. tuali exercitus Gallici in Germania II 2355; dioecesanus: secretum ab eo servandum circa Instituta saecularia in etiam Stipendium Missae; — doctrinae socialis Ecclesiae exponitur III 4976. Dioecesi adlaborantia II 2430; Missionis: conveniunt ei iura Praefecti Ap. in specie ius nominandi Vicarium Summarium indulgentiarum, privilegiorum aliarumque gratiarum: Ordinis Eremitarum S. Augustini I Generalem I 1112; tenetur celebrare Missam pro po­ pulo I 1590; habet vocem activam in Capitulo Provin­ 721, Unionis Cleri pro Missionibus I 823, Archiconfratemitatis Doctrinae Christianae in ecclesia S. Mariae ciali propriae religionis III 4499; — Institutorum missionalium: cuinam competat legitima auctoritas in re­ de Planctu erectae 1 1947, Congregationum Marianarum gimine Missionis I 1115; — schola, studia, Institutum Π 2510, 2588, Confratemitatis Ssmi Rosarii B.M.V. Π 3121; — causarum Servorum Dei: normae pro eo Tribunal v. voces substantivas. formando I 1640. Superiores religiosi: obligatio constituendi Procu­ ratorem Generalem I 316; Praefectus Ap. eximitur a Summarius processus in applicatione Privilegii potestate Superiorum propriae religionis I 349; Su­ Paulini I 2041; in causis nullitatis matrimonii II 3038; perior competens ad recipiendam Professionem reli­ pro Vicariatu Ap. Succiae Π1 3893, 3900; facultas giosarum I 373, II 2915; lex de mutatione Superioris procedendi summarie Ul 3881 ; v. Casus exceptus, Processus documentalis. icomprehendit etiam Societates vitae communis I 839; obligatio imbuendi subditos in doctrina Christiana I «Summo solatio»: Motu pr. quo singulis sacerdo­ 1113; prorogatur tempus eorum mandati et regiminis tibus facultas tribuitur ad annum altaris privilegiati II durante bello II 2123, 2146, 2166, 2171, 2207, 2229; 2125; interpretatio privilegii II 2127. ius inspiciendi litteras subditorum II 2479; facultates eis Summus Pontifex: clausula «precandi ad mentem tributae per Rescriptum Pont. «Cum admotae» III Summi Pontificis» pro indulgentiis acquirendis I 1512, 4559, et per decretum «Religionum laicalium» III 4982; II 3277; solutio matrimonii in favorem fidei per su­ eorum iura quoad moderandam concelebrationem Mis­ premam suam auctoritatem I 1535, ll 3354, quae, una sae in propriis ecclesiis III 4928; necessitas alicuius cum illa solvendi matrimonium ratum et non consum­ Superioris pro Congregationibus dioecesanis erigendis, matum, nequit aliis delegari ll 3394, 111 3917; poenae etiam in Missionibus III 5191 ; recursus ad Signaturam ob violentas manus in Romanum Pontificem, exten­ contra decretum S.C. de Religiosis confirmantis dimis­ duntur ad orientales I 1571; eius Forerius Maior et sionem religiosorum a Superioribus decisam habet ef­ Dux Supremus Nobilium Custodum 1 1571; festum Omnium Summorum Pontificum 1 1607; Praefatio fectum suspensivum IV 6300; — Maior: conditio Superioris maioris tribuenda Missae I 1715; sibi reservat munus Praefecti S.C. de Seminariis 1 1831 ; Bullae et Constitutiones Summorum Prioribus conventualibus Congregationum monasti­ Pontificum circa Basilicam Principis Apostolorum I carum 1 475, 521 ; in O.P. habet facultatem commutan­ 1854; officium informationum durante bello penes eius di Officium divinum 1 535; filii illegitimi exceptis adul­ Secrctariam ll 2109. 2121; novum Commune unius aut terinis et sacrilegis, non sunt amplius inhabiles III 5110; plurium Summorum Pontificum in Breviario et Missali possunt dispensare a clausura papali propria III 5217; Romano inserendo cum mutationibus in rubricas fa­ nonnulla experimenta contra ius in materia qualitatum ciendis 11 2109; Missa Votiva Summi Pontificis in ad munus Superioris maioris IV 5796; Octava privilegiata 11 2320; Evangelium proprium huius — Generalis seu Supremus: repetita eiusdem personae Missae ll 2319; Legati Summi Pontificis v. Legati; electio in Congregationibus religiosis et in monasteriis indulgentiae Apostolicae concessae I 366, 424, 475, monialium 1 287; Institutum Filiarum Caritatis, sub1911, 11 3870, III 4375; arctior coniunctio Episcopatus iicitur Superiori Generali Congr. Missionis Ll 2383; cum Summo Pontifice in regimine Ecclesiae 111 4610; facultas delegata concedendi saecularizationem soda­ libus votorum temporariorum in Religionibus laicalinotos facit nuntios nomine Cone. Vat. II mittendos ad varios coctus societatis III 4903; sensus benevolentiae bus IV 5689; ct gratitudinis promit erga O.P. ob expletum munus — Provincialis: facultas datur Ministris Provincialibus O.F.M. Cap. officium cxcrccndi ante confirmationem Commissariorum Congr. Doctrinae catholicae 111 4967; electionis I 148; allocutiones variae V* Allocutiones. localis: tempus ad quod constituitur: I 112 192* Summus et aeternus Sacerdos D.N.I.C.: Missa vo­ •196 Numeri indicant volumen et colihinam I «= 1917-1941; II ** 1942-1958; III « 1959-1968; IV = 1969-197 » SUPERIORES RELIGIOSI INDEX ANALYTICUS LEGUM sub hoc nomine non veniunt Prior claustralis et Superior in Congregationibus monasticis I 475, 521 ; aubium dc Superioribus domorum filialium 1 643, 839; Fratres non sacerdotes nequeunt promoveri ad munus Superioris localis in O.F.M. Cap. IV 6217; - Regularis: moniales Hispaniae sunt exemptae ab eo I 907; an ei subiieiantur moniales O.P. I 1537; in Missionibus habere potest vocem activam in Capitulo Provinciali III 4499; — allocutiones quaedam pontificiae eisdem habitae II 3813, 111 4121, IV 6321 ; — documenta eis directa I 581, ; — facultates eis con­ 1156, 1355, III 4130, 4144, 5 cessae v. Facultates Institutorum perfectionis; — Foederationes, Uniones etc.: Confoederatio Su­ periorum Maiorum in Lusitania II 3220, in Hispania II 3222, 3223, III 3918, 5479; Antistitarum religiosarum in Germania II 3616; Unio Romana Superiorum Gene­ ralium III 3913, 4320, 5187, IV 6292; Unio Intcmationalis Antistitarum Generalium III 4910, 5349; mu­ nus Conferentiae Superiorum Maiorum in coordinanda activitate et collaboratione quoad apostolatum in singulis regionibus III 4961. Supematurales apparitiones v. Apparitiones. Superpellicei usus in sermonibus coram Sacramen­ to sollemniter exposito II 2488. Superstitiosus ritus «matanga» I 1895. Supplementum congruae 1 770; summarii indulgen­ tiarum Π 2588. SYNODUS actionibus formaliter diversis, quae non retinentur tres Missae noctis Nativitatis Domini II 2422; v. Tempus. Supremus Ordo Melitensis II 3352. Surdus: celebratio liturgica pro eis III 4936. Susceptio Ordinum, prolis v. Ordo, Proles. Suspensio canonum de religiosis pro latinis IV 5832 et pro orientalibus IV 6290; clausulae canonis 504 de qualitatibus ad munus Superioris maioris III 5110; — facultatum Ordinariorum post Codicem 1118; con­ cessarum Ordinariis Indiae III 3958; circa onera Mis­ sarum IV 6166; Jubilaei v. lubilaei; indulgentiarum et facultatum durante lubilaeo I 699, 1442, II 2605; v. etiam Indulgentiae; — poenae suspensionis pro clericis venationi vacanti­ bus 1395 ; relationis quinquennalis pro religiosis III5111 ; — Rescripti Pontificii quo prohibebatur appellatio in causis matrimonialibus a Tribunalibus regionalibus Italiae ad Rotam Romanam IV 5475. Suspensivus effectus recursus ad Signaturam in processu remotionis perochi IV 6122, vel dimissionis religiosi a propriis Superioribus IV 6300; tempus in quo incipit recurrere effectus suspensivus IV 6303. Sydneyensis Archidioecesis: Facultas theologica erigitur II 3247. Symbolum in Missa: omnium Sanctorum Summo­ rum Pontificum I 1715; in festo titularis ecclesiae cathedralis dicendum est etiam in aliis dioeceseos ec­ clesiis I 1964; in octava Paschae IV 5987. Supplentes Vicarii v. Vicarii. Symposium de peccato originali III 4996. Suppleta jurisdictio pro orientalibus II 3029. Synodalis iudicis absentia a choro II 2113. Suppletorium iuramentum I 313. Syndicates operariorum: alloc, pontificia II 2270. Supplicatio XI Horarum II 2739. Synodus Episcoporum: institutio praeannuntiatur Suppressio asocial ionis: mulierum vulgo «MissioIII 4710; constituitur propriis ordinata normis III4715; narie Adoratrici e Riparatrici del S. Cuore Eucaristico Ordo Synodi celebrandae promulgatur III 5066; probat de Gesù» I 1185, 1450; dictae «Institut des Apôtres principia Codicis iuris canonici recognoscendi III 5253; de l’Amour infini» II 2864, 2892, 3570; canonum de exsecutio resolutionum quas Synodus anni 1967 appro­ religiosis pro latinis IV 5832, pro orientalibus IV 6290; bavit III 5435; dies statuitur convocationis Synodi ex­ — classium monachorum in O.C.S.O. III 4920; clausu­ traordinariae anno 1969 inducendae III 5449; dc con­ rae papalis pro Regularibus, exceptis monachis IV 5756, stituendo Officio notitiis Synodalibus vulgandis IV 5871 ; cohortium Romani Pontificis, helvetica excepta 5503; Rescriptum ex Audientia quo Ordo Synodi Epi­ IV 5884; Communitatis religiosae vulgo «Delle Piccole scoporum celebrandae recognitus et auctus approbatur Ostie» I 1425; consuetudinis addendi nomen Patroni IV 5579; alloc, pontificia, ineunte extraordinaria Epi­ Orationi «A cunctis» I 1902; differentiae habitus inter scoporum Synodo IV 5641, et cum coetus haberetur moniales chorales et conversas apud Clarissas III 4629; eiusdem Synodi in Basilica Liberiana IV 5655: allocutio inter monachos et moniales Ordinis Cisterciensis Re­ pontificia laboribus Synodi iam ad finem urgentibus, formati III 4674; exceptionis in Facultatibus quinquen­ de Synodi celebratione singulis bienniis deque Secrenalibus quoad dispensationem disparitatis cultus in tariae Synodi ampliore efficientia donanda IV 5657; matrimonii mixtis cum hebraeis II 2276; festorum par­ Rescriptum ex Audientia quo Ordo Synodi Episcopo­ ticularium: de quibus Codex nihil expresse dicit I 108; rum celebrandae recognitus et auctus nonnullis addita­ index festorum suppressorum I 249; Missa pro populo mentis perficitur IV 6144; alloc, pontificia die 6 nov. in festis suppressis I 291, percepto stipendio I for­ 1971 habita, cum secundus ordinarius Coctus Synodi mulae abiurationis contra religiones non Christianas in haberet exitum, de fructibus ipsius Synodi iam adlatis Ordine baptismi adultorum III 3984; iuris optionis in vel adfuturis IV 6152; Summus Pontifex publici iuris facit documenta Synodi II ordinariae Episcoporum, Dioecesibus Suburbicariis III 4166; Legationis Ap. cuius nonnullas conclusiones approbat, alias sibi exami­ Antillarum I 1898; muneris Commissariorum apud nandas reservat IV 6166; alloc, pontificia ad Sccretariam Congregationem pro Doctrina Fidei III 4967; Ordinis generalem Synodi habita, dc Synodi Episcoporum in­ religiosi: S. Hieronymi Congregationis Beati Petri a dole propria deque mutationibus in eiusdem modum Pisis I 1439, et Ordinis Fratrum Paenitentiae de lesu procedendi inducendis IV 6329; Nazareno I 1644; paroeciae: auctoritas competens IV — documenta Synodi: relatio circa opiniones pericu­ 5588; privilegii Nobilitatis Ordinis piani I 1938; regi­ losas hodiernas nenon atheismum III 5260; relatio minis singularis Fratrum Minorum in Hispania I 1434; — Tribunalis Rotae Nuntiaturae Matritensis I 1510; doctrinalis circa collcgialitatcm episcoporum Ecclesiae — verborum dc iudaeis in formula dedicationis generis IV 5648; relatio de arctiore coniunctione inter ipsas humani Christo Regi ΠΙ 3962; «vetiti» S.C. de Prop. Episcoporum Conferentias IV 5659; relatio de arctiore Fide ut Superiori regulari tribuatur vox activa in. coniunctione Episcoporum Conferentias inter et Se­ Capitulo Provinciali sui Ordinis religiosi III 4499; v. dem Ap. IV 5666; declaratio de sacerdotio ministerial·, deque principiis doctrinalibus ct rationibus practich etiam Abolitio, Abrogatio. Supputatio temporis: tempus zonarium, dummodo vitae et ministerii sacerdotum in Ecclesia IV 6167; sit legale, potest quis sequi I 780; mutari potest in declaratio de iustitia in mundo deque missione Eccie- I = 1917-1941; II α 1942-19o8; III =» 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indiean/volvtokn ef colvmnam 197· SYNODUS LEGES ECCLESIAE siae quoad iustitiae applicationem in hodierna socie­ tate IV 6178. Synodus Dioecesana cum interventu clericorum et laicorum celebranda: normae III 5380; interdioecesana: Statuta de modo celebrandi Synodum communem om­ nium dioecesium Germaniae approbatur IV 5756; - Romana prima: praeannuntiatur eius celebratio III 3919; indicitur celebranda III 4016; personae cum iure interveniendi III4016; decreta promulgantur a Romano Pontifice III 4053. TEMPUS Syria: notificatio circa Missiones ad Delegationem Ap. illius regionis pertinentes I 164; erigitur Intemuntiatura II 3134 et Nuntiatura Ap. III 4939; declaratio communis Pauli VI et Mar Ignatii lacobi III, Patriar­ chae seiunctae Ecclesiae Antiochiae Syriorum, circa ea quae communia sunt fidei utriusque Ecclesiae IV 6150. Systema millenarismi damnatur I 2080; decretum de systemate millenarismi mitigati II 2246; parlamentarium in crisim venitur IV 6313. Tabella summae pecuniae v. Summa. Televisio: adhortatio Ap. Pii XII ad Ordinarios Tabaci usus apud religiosos II 2850, 2859. Italiae de argumento II 3241. Tabellariae rei Patronus S. Gabriel IV 6350. Televisificus: instrumentum cius usus apud Oratoria, Tabernae: Missa nocturna pro inservientibus I 838. domos paroeciales, sedes Actionis catholicae aliave Tabernaculum Ssmi Sacramenti: statua Cordis lesu loca associationum fidelium II 3809, apud Seminaria supra posita I 1416; caute custodiendum II 3625; locus maiora Italiae II 3721, III 4497, apud Instituta perfe­ ubi collocari debet in ecclesiis et oratoriis II 3809; ctionis II 3726; auditio Missae non satisfacit praecepto facultas datur nonnullis Sororibus illud aperiendi pro audiendi Sacrum II 3244; Commissio de re cinematographica, radiophonica et televisifica: Statuta II 3334; Eucharistia exponenda III 4017. Tabula cum nominibus defunctorum ibi non se­ Encycl. «Miranda prorsus» de eadem re II 3751; S. Clara eligitur Patrona huius inventi II 3818; novae pultorum non debet in templis apponi I 500. leges Pont. Commissionis III 3926; Epist. Ap. loannis Tabularium: Pont. Consilium ecclesiasticis Italiae Tabulariis curandis cum Statutis propriis instituitur XXIII de recto usu huius artis III 4219. Teilhard de Chardin, P.: eius opera auferri iubentur III 4025; instructio circa ordinationem et administraa Bibliothecis praesertim Institutorum perfectionis II tionem archivorum ecclesiasticorum Italiae III 4130; 3783 et Seminariorum II 3790; pericula quae oriri cursus de Tabulariis seu Archivis ordinandis (v. Archipossunt pro iuvenibus clericis et religiosis ex operibus vistica) instituitur penes Seminaria Maiora Italiae III 4374; alloc, pontificia de ratione archivorum in regi­ huius auctoris III 4292. Templariorum restauratio illegitima IV 5866. mine ecclesiarum III 4557; v. Archivum. Templum: tabulae cum nominibus defunctorum Tactus virgae pacnitentialis II 2135. in eo non sepultorum prohibentur I 500; — «S. Crucis Tananarivense Seminarium regionale: eius Institu­ de Valle Occasorum» in Hispania II 3834, titulo Basili­ tum Theologicum aggregatur Facultati theologicae Nea­ cae Minoris decoratur III 4031 ; — Imm. Cordis B.M. V. politanae III 4024. in Urbe augetur dignitate Basilicae Minoris III 3938, Tanganica: instituitur Hierarchia episcopalis in Diaconiae III 4627 et tituli Cardinalicii III 4628; v. illa dicione II 3136. Tantum ergo: additio collectarum I 119. etiam .Aedes sacra. Ecclesia. Tanzania: Nuntiatura Ap. erigitur III 5349. Temporalia bona v. Bona, Res. Tarantina Archidioccesis I 1425. Temporarius v. voces substantivas. Tempus zonarium, dummodo legale, quis sequi Tarbensis Dioeceseos Tribunalia III 4630, 4651. potest I 780; mutari potest eius supputatio in actionibus Tartaricus acidus in vino Missae II 2337. formaliter diversis, quae non retinentur tres Missae Taurinensis civitas sedes erectionis Collegii internationalis a Consolata pro Missionibus exteris I 596, nocte Nativitatis Domini II 2422; nonnae pro sacer­ dotibus extra proprias dioeceses commorantes ob iniuet Instituti Intemationalis «Schola servitii socialis» pro riam temporum II 2491, et monitum pro religiosis ob religiosis feminis II 3452. Taxa in collatione paroeciarum non reservatarum eamdem causam extra claustra degentibus II 3398; I 232; usus taxac maximae et minimae in Curiis 1 350; facultas egrediendi e clausura monialium per breve facultas datur Ordinario loci statuendi taxas pro sua tempus Π 2938; computatio temporis legalis quoad dioecesi 1 389; uniformitas in taxis dioecesanis I 429; duplicem Communionem 11 3030; sanatio concessionis consuetudo exigendi taxam pro exploratione voluntatis quoad tempus praeteritum et dispensatio quoad fu­ religiosarum mulierum ante novitiatum et professionem turum Il 3272; substitutio iudicis vita functi medio reprobatur I 438; index taxarum funeralium I 865; tempore inter decisionem causae et extensionem sen­ exemptio taxarum in aedificandis vel reparandis ecclesiis, tentiae Il 3878; Const. Pastoralis Cone. Vat. II «Gau­ seminariis domibusque paroecialibus in Italia 1 1635, dium et Spes» de Ecclesia in mundo huius temporis III 2086; Advocatorum v. Proventus. 4859; sanatio in radice matrimonii, insciis partibus et a Te Deum in Officio Parvo B.M.V. 1 691; canentes tempore cessati impedimenti III 4956; determinatur, in vel recitantes «Tc Deum» stare debent II 2385. praesentibus temporum adiunctis, missio Ecclesiae in Technics consultatio: instituitur Coetus pro Civi­ exercitio potestatis iudicialis IV 5971, in applicatione tate Vaticana 1 1595, III 5347; institutio tradenda in doctrinae socialis IV 6056, 6152, 6178. 6333; - ad recurrendum: utile ad interponendum recursum scholis mediis Italiae I 1178. Tegmina digitorum pro parvo clero II 3234. contra decretum dimissionis religiosi temporarie pro­ fessi l 596; — Adventus: color conopei ll 2882· Mis­ Tclecommunioitionis artis Patronus eligitur S. Ga­ sa «Rorate» 11 3601 ; - belli v. Facultates bellicae* briel Archangelus 11 2864. 193 Xumeri (ndtaxnl volumhn et columnam l ■· 1917-1941; ll =* 1942-1958; IU « 1959-1063; IV ·= 1960-1072 INDEX ANALYTICUS LEGUM TEMPUS — celebrationis Capituli Generalis prorogatur ad annum in O.F.M. Conv. II 2168; - celebrationis Mis· sae' cui competat illud determinare in ecclesiis religio­ sorum I 1543; facultas datur sacerdotibus exercitus germani celebrandi ubi ct quando possibile sit I 2058; v. Celebratio Missae; — clausum: benedictio sollemnis nuptiarum impertiri potest absque Ordinarii licentia III 4797; — Communionis: cui competat illud determi­ nare in ecclesiis religiosorum I 1543; — Concilii: admi­ nistratio Confirmationis Concilio perdurante III 4318; officia Patrum tempore ante Concilii continuatio­ nem III 4333; collecta imperata «de Spiritu Sancto» III 4398; — emigrationis infra sex menses II 2425, III 4035; — experimentorum in re liturgica III 5454, in Institutis perfectionis quo durante, affirmatur vigor Regulae IV 5862; — extra Quadragesimam: abstinentia in feriis VI iuxta Bullam Cruciatam Hispaniae II 2206; — extra Tempora: collatio Ordinum I 820, 1980; — feriarum: nequeunt alumni clerici vel religiosi vacare laboribus manualibus II 3159, 3839; — ieiunii eucharistici v. Hora, Ieiunium eucharisticum; — ieunii Regulae: facultas concessa Fratribus Ord. Min. extra coenobium versantibus I 922; —incardinationis dioecesi cuius servitio quis ordinatur I 225; — liturgicum: Responsoria de tempore I 204; omissio orationum de tempore II 2320; — muneris Superioris religiosi localis I 112, 192, prorogatur durante bello II 2171; muneris parochi ad sex annos constituti III 5149; — Natalicium: dies Operi S. Infantiae dicata quotannis celebranda II 2841 ; — noctis v. Nox; — Novitiatus: annus integer I 505; facultas datur illum prorogandi ultra tempus a iure concessum quoad religiosos transeuntes ad O.C.S.O. ΠΙ 5221; — Ordinationis sacrae I 1725; conferendi Tonsuram et Ordines minores I 2043; — Paschalis: occurrentia Responsoriorum de tem­ pore cum aliis de Sanctis tempore paschali I 204; — Pentateuci II 2485; — postmeridianum Matutini vel Laudum diei praecedentis v. Anticipatio; — Praecepti Paschalis: facultas illud adimplendi quolibet anni tem­ pore occasione specialium praedicationum I 196, 858, 1874, 1947, III 4018; quovis anni tempore III 4698; . Profefsionis religiosae: an computetur tempus servi­ tii militaris I 860; sanatur sollemnis emissa ante exspira­ tionem temporis professionis simplicis II 3094; proro­ gatur ultra annos a iure permissos tempus professionis temporariae III 5223; — Quadragesimae: color conopei II 2882; commu­ tatio Officii de tempore non expedit II 3822; — utile ad recurrendum I 596; v. Dies, Recursus, Termini; TERTIARII Territorium Conferentiae Episcopalis Hispaniae IV 5586, Australiae IV 5877, Angliae et Valliac IV 5962; — Delegationis Ap. Antillarum dividitur vel mutatur inter alias Nuntiaturas I 1898; item Maris Caribici II 3245, III 5416, Indosinensis Π 3730, Liberianae IV 5948; — dioecesanum: iurisdictio Episcopi in proprium Seminarium extra dioecesis territorium situm I 1572; dividitur ad Praelaturam efformandam Galliae II 3295, Laurctanam III 4674; divisio territorii dioeceseos Ro­ manae IV 6157; — Missionarii emigrantium: quomodo determinatur, ct facultates quas exercere potest tam intra quam extra proprium territorium II 3264; — belgicum: nomen regis in Canone Missae dicen­ dum III 4117; — italicum: matrimonia ibi contrahenda a personis pertinentibus ad exercitum S.F.A.S. II 2279; — hispanum: associationes fidelium eriguntur pro toto nationis territorio a Conferentia Episcopali IV 5586; — Missionis seu dependens a S.C. de Prop. Fide: in favorabilibus omnia territoria dependentia a S.C. de Prop. Fide considerantur Missionis I 1149; eorum Episcopi tenentur lege annuae relationis I 1544; non­ nulla territoria Africae non tenentur observare Decre­ tum S. Officii de cautionibus mixtis II 1591; Facultates alumnorum Collegii Urbani proficiscentium extra terri­ toria dependentia a S.C. de Prop. Fide I 1618; Faculta­ tes concessae Ordinariis Americae Latinae huic S.C. subiectis I 2059; v. .America, Facultates; usus Ritualis Romani in lingua vernacula extenditur ad territoria missionum II 2131 ; non tenetur observare decretum de readmissione eorum qui dimissi sunt e Seminariis vel Collegiis religiosorum II 3774; interdicitur usus adop­ tandi territoria missionum cum onere transmittendi directe ad ea subsidia in dioecesibus collecta II 3790; sanantur erectiones domorum religiosarum in illis territoriis factae III 3924, 5420, 5420; nonnullae Facultates conceduntur Legatis Ap. in his territoriis III 4165; de musica sacra ibi excolenda III 4238; determi­ nantur relationes ibi instituendae inter Ordinarios lo­ corum et Instituta missionalia IV 5483, 5700; Faculta­ tes decennales Ordinariis concessae v. Facultates Mis­ sionales; Facultates pro Legatis Pontificiis v. Faculta­ tes Legatorum Romani Pontificis; — Orientale seu Patriarchate: clerici et religiosi ex illis territoriis emigrantes I 1119. 1146; recta institutio cleri saecularis et religiosi intra territorium Patriarcha­ le I 1951; forma matrimonii pro contrahentibus extra II 2276, 2761, 3053; exercitium potestatis iudicialis extra II 3130; commorantes extra sine proprio Ordi­ nario subsunt Ordinariis latinis III 3964; declaratio de Hierarchis extra fines territorii Patriarchalis constitu­ tis IV 5760; — Provinciae religiosae Delegatorum coincidcrc non — vestitionis habitus candidatorum ad vitam reli­ debet necessario cum territorio Foederationum monia­ giosam IV 5837; v. singulas materias. lium Π 3370, 3371. Ter Missam celebrare v. Trinatio Missae. Tertia instantia Tribunalis conceditur Austriac I Termini ad proponendam vel prosequendam ap­ 1908, S.F.A.S. durante bello II 2136, Hispaniae III pellationem in causis matrimonialibus IV 6263; v. Ap­ 3906; v. Gradus Tribunalium, Instantia tertia; Hora pellatio, Dies, Fatalia legis. Recursus. canonica I 527, 1517; Instructio ad exsequendam Con­ Terra Nova: circa proponendos ad episcopale mi­ stitutionem Cone. Vat. II de S. Liturgia IV 5877; oratio nisterium I 187; nominatio Administratoris in dioecesi­ in Dominicis anticipatis vel repositis I 1715. bus vacantibus I 201 ; assignantur Tribunalia pro Tertiarii saeculares S. Francisci: facultas recipiendi causis matrimonialibus Π 2768. benedictionem vel absolutionem intra octiduum festi­ Terra Missionis: omnia territoria dependentia a vitatum quibus est adnexa I 48; formula et conditiones S.C. de Prop. Fide considerantur terrae missionum in absolutionis generalis I 213; conditiones ad fruendum favorabilibus I 1149; v. Missiones, Territorium; — San­ ius praecedentiae I 748; facultas commutandi Scapu­ cta: vigor facultatum Operi Terrae Sanctae concessorum I 1958; novae facultates conceduntur sacerdotibus ibi larem et cingulum pro alio pietatis obiecto durante bello II 2125; usus linguae latinae ct vernaculae in perearinantibus III 4687. Territorialis paroecia filiorum emigrantium I 1852; vestitionc ct professione II 2168; adscript! sodalitati communis pro nigris ΠΙ 5033; v. Paroecia. B.M.V. de Monte Carmelo frui possunt privilegio servanda a Tribunalibus dioccesanis in pertractandis causis de nullitate matrimoniorum I 1739; nonnullae animadversiones circa transmissionem causarum ma­ trimonialium a Tribunalibus dioeccsanis ad Rotam Romanam ct circa utilitatem frequentandi Studium Rotale pro futuris Officialibus Tribunalium II 2385; Ordo pro causis iudicialibus expediendis in Tribunali Rotae Nuntiaturae Ap. in Hispania III 3906; a Rota Nuntiaturae Hispanae non datur appellatio directa ad Rotam Romanam III 3911; modus procedendi cum aliqua iudicialis causa decisa a Tribunali Rotae hispanae devolvitur ad Sedem Ap. pro nova instantia III 3911; appellatio a Tribunalibus regionalibus Italiae ad Rotam Romanam pro altera instantia in causis matrimonialibus suspenditur II 3318; iterumque resti­ tuitur IV 5475; normac servandae a Tribunalibus Vi­ cariatus Urbis in causis matrimonialibus pertractandis II 3337; facultas datur acatholice baptizato accusandi nullitatcm sui matrimonii penes Tribunal ecclesiasticum II 3624; instructio servanda a Tribunalibus Vicariatus Urbis in pertractandis causis dc inconsummationc ma­ trimonii II 3722; religiosi sacerdotes assumi possunt in Advocatos et Procuratores ex officio datos in causis matrimonialibus penes Tribunalia ecclesiastica II 3829; Tribunalia Ecclesiae sunt tutores iustitiae ct bonorum familiae Christianae III 3975; dc recta doctrina Eccle­ siae circa matrimonium a Tribunalibus sapienter te­ nenda ct applicanda III 4240; normae pro ordinandis Tribunalibus regionalibus v. Erectio Tribunalium, Or­ dinatio Tribunalium; Ordinarius loci concedere potest acatholicis facultatem standi in iudicio coram Tribu­ nali ecclesiastico, etiam in causis nullitatis matrimo­ nii III 4943; normac pro Tribunalibus intcrdiocccsanis et regionalibus aut intcrrcgionalibus erigendis ct ordi­ nandis IV 5949; animadversiones de Tribunalium sta­ tu ct activitate IV 5952; Promotor iustitiae recedere nequit a causa ab ipso introducta nisi Tribunal reces­ sum vel renuntiationem admittat IV 6161 ; normac ct taxationes statuuntur ad honoraria determinanda quae Advocatis ct Peritis debentur ob expletum munus apud Tribunalia regionalia Italiae IV6319; allocutio pontificia alumnis qui «Cursui renovationis canonicae pro iudicibus aliisque Tribunalium administris» interfuerunt IV 6351 ; _ Necrlandica: doctrina dc natura matrimonii ab his Tribunalibus secuta confutatur ct monentur ne alia caoita nullitatis admittant, praeter ea comprobata a iurc ct sana jurisprudentia IV 6194; TURISMUS — ordinatio v. Ordinatio Tribunalium; — regionale vel interregionale v. Erectio Tribunalium; — Rotae hispanae, Romanae, Signaturae Ap., Advo­ cati et Procuratores v. singulas voces. Tributio factorum v. Attributio. Tributum: redemptio canonum cmphyteuticorum pro Ecclesia I 528; tributa pro administratione diocccsana Italiae I 1242; facultas datur imponendi tributa ad sublevandam egestatem oeconomicam sacerdotum ct Seminariorum II 2261, 3399; obligatio Sanctuarii, etiam domui religiosae exemptae adnexi, solvendi tri­ butum pro Seminario dioeccsano II 3454. Tricenarium Gregorianum I 123, III 5111. Tridentinum Concilium: Epist. Ap. quarto exacto sacculo post constituta a Cone. Tridentino Seminaria III 4411; Formula professionis fidei tridentina substi­ tuitur ab alia pro casibus in quibus ius professionem fidei praescribit III 5282. Triduum celebrandum intra annum a Bcatificationc seu Canonizatione Servorum Dei: privilegia conces­ sa ct Instructio I 747, 1240, III 4332, 5428; — Sacrum: eo durante adorari potest Eucharistia in oratorio do­ mus religiosae asservata I 1408; Vesperae I 1919; declaratio circa functiones «Tridui sacri» secundum Ordinem Hebdomadae Sanctae instauratum II 3466; v. Hebdomada Sancta seu Maior, Ordo Hebdomadae Sanctae. Triennalis relatio dc statu Seminariorum I 644; dc statu Vicariatus Castrensis: formula servanda II 3556. Triennium professionis temporariae in Tertio Ordi­ ne Sacculari Sancti Dominici ΠΙ 4059 v. Professio temporaria. Trinatio Missae: resolutio circa facultatem tres Missas celebrandi I 871, 890; conceditur facultas: in diebus dominicis ct festis dc praecepto I 1937, durante bello I 1937, II 2435, III 4269, in locis S.C. de Prop. Fide subiectis II 2881, pro orientalibus II 2890; miti­ gatio legis iciunii eucharistici pro tres Missas litantibus II 2433; Ordinarius nequit conccdcrc ter Missam litare in sabbatis ct vigiliis festorum dc praecepto 111 4993; facultas datur accipiendi ac retinendi stipendium pro Missis ter litatis III 4662. IV 5890, 5907; religiosi Urbis tradere debent Vicariatui dimidiam summam eleemosy­ nae pro Missis ter litatis IV 5589; normae pro usu facultatis tres Missas celebrandi ct pro harum Mis­ sarum applicatione in Urbe IV 5975. Tropicalis regio: moniales Carmel i tae possunt uti vestibus non lancis II 2600. Trullanum v. Concilium Trullanum. Tnimcl loscphus declaratur cxcommunicatus vi­ tandus, degradatur ct cius opera damnantur 1 1194. Tudertinum monasterium Tertii Ordinis a S. Fran­ cisco de Paula unitur cum secundo Ordine monialium Minimarum III 5252. Tuitio artis sacrae in Ecclesia contra nonnulla modernorum placita II 2390. 2406; fidei catholicae in mysteria Incarnationis ct Trinitatis a quibusdam recen­ tibus erroribus IV 6240; iurium hominum per institu­ tiones iuris poenalis intemationalis IV 5627; vitae pue­ rorum et matrum in Missionibus I 1711. Tumulatio exuviarum Servi Dei IV 5944. Tunetnna Natio: modus vivendi cum Sede Ap. Ill 4499, 4507; Nuntiatura Ap. constituitur cum sede in urbe Icosio seu Alger IV 6256. Turearum regio: erigitur Intemuntiatura III 4025. et Nuntiatura Ap. III 5023. Turismus: alloc, pontificia iis qui interfuerunt Congressui primo de «Turismo e Pastorale». circa pastoralia officia sacerdotum erga turistas III 4341; I ** 1917-1941; Π « 1912-1958; III ·* 1959-1968; IV ■■ 1969-1972 Numeri indicunt volumen et columniam 203* TURISMUS LEGES ECCLESIAE participatio ad Missam festivam eorum qui animi rela­ xandi causa (v. Turiste) ad alias regiones se conferunt ΠΙ 4964; Directorium generale pro ministerio sacerdo­ tali circa turismum: approbatur IV 5505, textus prae­ betur IV 5521. Turonensis Dioeceseos Tribunalia ΙΠ 5383. Turnus in applicatione Missae pro populo a paro­ chis I 105; in constitutione Tribunalis collcgialis ab Officiali inter iudices synodales I 1407. Tutela aedium operumque artis sacrae in Italia durante bello II 2163; consociationis humanae a Consi­ lio Nationum Unitarum III 4719; doctrinae Ecclesiae circa matrimonium a Tribunalibus ecclesiasticis ΙΠ UNIO 4240; modestiae Christianae in vestibus puellarum quae apud religiosas instituuntur 1 964; operum caritatis ct religionis: regimen Instituti ad hoc conditi in Civitate Vaticana II 2237; patrimonii artistici Ecclesiae a Com­ missionibus dioecesanis artis sacrae II 2649; veritatis historicae et obiectivae S. Scripturae quoad dicta et facta Christi III 4219; v. Custodia. Tutores iustitiae et bonorum familiae Christianae sunt Tribunalia in Ecclesia III 3975. Typica editio v. Editio typica. Tymaviense Seminarium Maius: erigitur in eo Facultas theologica Vratislaviensis I 1634. Ubaldi Petrus: auctor libri damnati I 1938. nis» art. 13 Statutorum I 1829; facultates et favores spi­ Ucrainus: declaratio circa condicionem Archiepirituales olim revocati, iterum conceduntur Unioni II scopi Maioris Metropolitae Lopolitano Ucrainorum 2173, 2173, 2214; Statuta Consilii intemationalis Unio­ agnoscendam III 4454; Exarchatus Ap. constituitur nis cleri pro Missionibus II 2235; Statuta et normae pro ucrainis ritus byzantini in Gallia III 4059, in Bra­ servandae in coetibus et activitate Unionis exercenda silia ΠΙ 4291, qui ad dignitatem Eparchiae evehitur IV apud Seminaria dioecesana II 2392; Statuta de religio­ 6164, in Argentina III 5292; jurisdictio Exarchi Ap. pro sis laicis et Sororibus Unioni aggregandis II 2613; ucrainis in Anglia extenditur III 5124. Ordinarii locorum ubi communicatio cum Paeniten­ Uganda: constituitur Hicrarchia episcopalis II tiaria Ap. est difficilis possunt subditis concedere facul­ 3136 et Nuntiatura Ap. III 5026. tates et gratias Unionis II 3096; facultates quas Paeni­ Ultima dominica Octobris assignatur festo Christi tentiaria Ap. solet concedere adseitis Unioni II 3443; Regis I 804; voluntas: clausulae canonis circa ultimas S. Vincentius Pallotti eligitur in Patronum principalem voluntates sunt praeceptivae I 1163; Sacramenta mini­ III 4351; Epist. Ap. exeunte L anno a condita Unione: de praecipuo munere Unionis Cleri pro Missionibus stranda: iura Superioris attingit religiosos etiam extra domum religiosam in nosocomiis degentes I 1314. concredito ΙΠ 5029; — Conferendarum Episcopalium inter se IV 5659 et Ultra summam v. Summa pecuniae. cum Sede Ap. IV 5666, cum Commissione «lustitia et Unamuno Miguel de: auctor libri damnati I 3584. Pax» IV 5646, cum S.C. pro Gentium Evangelizatione Unctio feminarum in pectore et inter scapulas omitti IV 6049; - Episcopatus cum Sede Ap. in regimine Ec­ potest II 2880; manus in sacra Ordinatione I 1. clesiae III 4610, IV 5666; — Foederatis Birmana: HieUnctio infirmorum: Ordo lampadis sive Unctionis infirmorum in Formula maiore pro coptis alcxandrinis 1 rarchia episcopalis instituitur II 3347; — Institutorum culturalium: Instituti Orientalis cum 1492; celebratio communis Unctionis infirmorum conce­ ditur ad experimentum IV 5887 ; Const. Ap. de Sacramen­ Athenaeo seu Instituto biblico I 495; — Institutorum perfectionis: rescriptum et conditiones quibus concedi­ to Unctionis infirmorum IV 6331 ; Ordo unctionis infir­ tur unio exstinctiva cuiusdam Instituti religiosi femi­ morum corumque pastoralis curae in editione typica pro­ narum III 5102; unio Congregationis monasteriorum mulgatur una cum Normis in praxi servandis IV 6336. Camaldulensium cum Congregatione Eremitarum CaUnica dies mundialis pro vocationibus ecclesiasticis maldulensium de Etruria I 1627; unio utri usque partis sacerdotalibus et religiosis III 4625; versio vernacula textuum liturgicorum pro regionibus quae eadem utun­ Ordinis Filiarum Mariae Dominae Nostrae sub appel­ tur lingua 11 4553, saltem nonnullorum IV 5755. latione «Ordinis Societatis Mariae Dominae Nostrae» Uniformitas in taxis dioecesanis I 429; liturgica II 3574; unio monasterii Tudcrtini Tertii Ordinis a fovenda a religiosis, salvo ritu proprio III 4910, S. Francisco dc Paula cum secundo Ordine monialium Unilateralis violatio Concordati italiani IV 5744. Minimarum III 5252; — intemationalis Antistitarum Unio Actionis Catholicae in Italia: Statuta pro Generalium: erigitur ct eius Statuta approbantur III Unione hominum I 1365 et mulierum I 1368; — catho­ 4910; — intemationalis «Pro Deo» laudatur aptiusque lica itala inter obstretriccs: alloc, pontificia II 2926; ordinatur III 4655 ; — Christianorum v. Oecumenismus; — Missionalia Franciscana: usus et administratio — Cleri pro Missionibus: privilegium anticipandi Ma­ eleemosynarum I 1407; — Ordinis Equestris S. Sepulcri tutinum cum Laudibus 1 415, 1664; Statuta generalia cum Opere a Praescrvatione fidei sub regimine Patriar­ ct Summarium spiritualium favorum quibus sodales chae Hierosolymitani l 924; — paroeciae cum Mensa fruuntur l 823, 824, 826; facultas benedicendi ct im­ episcopali: Missa pro populo Vicarii I 1894; ponendi scapularia ct alia privilegia concessa 1 869; — Pia: subdelegatio ad benedicendum cius Numisma coordinatio Unionis cum Operibus Missionalibus l I 932; Pia Unio Apostolatus infirmorum in Primam 1787, 1821; Statuta generalia recognita I 1816, 1817; Primariam evehitur l 1573; Statuta Piae Unionis «Mili­ Instructio dc collaborationc inter Unionem cleri pro tiae Mariae Immaculatae» II 2118 ; Pia Unio Excubiarum Missionibus ct cetera Opera missionalia pontificia II honoris Ssmi et Imm, Cordis B.M.V. in Archidioecesi 2613, 2614; favores spirituales sodalibus concessi I 1820; Monacensi constituta evehitur in Primariam ct eiusdem ubicumque introducenda, coordinata cum Opcribsu Statuta confirmantur II 2946; Pia quaelibet Unio Doctrinae Christianae erigenda in paroeciis II 3405· Propagandae fidci I 1821; interpretatio verbi «missio- •204 Numfri indicunt VOLUMEN H columnam l « 1917-1941; 11 — 1942-1958; III =» 1959-1968; IV « 1969-1972 UNIO INDEX ANALYTICUS LEGUM — Romana Superiorum Generalium erigitur in perso­ nam iuridicam collegialem III 3913; Statuta generalia III 4320; nova Statuta III 5187; Statuta recognita IV 6292; - Seminarii SS. App. Petri ct Pauli dc Urbe ct Collegii Mediolanensis pro Missionibus exteris in no­ vum condendum Pontificium Institutum Missionale I 833; — stationis missionalis domui religiosae pleno iure ad nutum S. Sedis II 2907; — Superiorissarum Maiorum Italiae: approbantur cius Statuta III 5319; — utriusque cleri saccularis ct religiosi II 3054, 3059, 3546, III 4121. Unitas Christianorum ct Ecclesiarum: participatio catholicorum societatibus «ad procurandam christiani­ tatis unitatem» 1 217, 871, 889; eius redintegratio: as­ signatur finis Cone. Vat. 11 proprius III 4398; obiectum declarationis communis Pauli Ρρ. VI et Athenagorae Patriarchae Constantinopolitani in ultima Cone. Vat. II sessione III 4802, Epist. Pauli Ρρ. VI ad ipsum Patriar­ cham Athenagoram III 5219, et alterius declarationis communis III 5259; Decretum Cone. Vat. II de oecumenismo III 4601; argumentum allocutionis Romani Pontificis Genavae factae in aedibus Consilii oecumenici IV 5572, et declarationis communis Pauli Ρρ VI et Vasken I Catholicos IV 5814; v. Oecumenismus; — humanitatis in veritate, pace et caritate III 3944; — interna Societatis lesu III 5315 ; — versionis vernacu­ lae textuum liturgicorum in regionibus quae eadem utuntur lingua III 4553. «Unitatis redintegratio»: Decretum Cone. Vat. II de oecumenismo III 4601 ; alloc, pontificia in eius pro­ mulgatione III 4610; v. Oecumenismus. Universalis v. voces substantivas. Universitarius: coetus feminarum et Actio catholica feminina I 445; Institutum magisterii a «Sancta Familia» in civitate Asmara erigitur III 4099. Universitas studiorum: S. Congr. de Seminariis et Studiorum Universitatibus v. Congregationes Romanae: De Seminariis et studiorum Universitatibus, pro Insti­ tutione Catholica: quaelibet studiorum Universitas in Ecclesia dependet a S.C. de Seminariis et Studiorum Universitatibus III 3981; — catholica : ad Lauream honoris causa conceden­ dam in scientiis civilibus sufficit beneplacitum Ordi­ narii loci 111 4507; Foederatio catholicarum studiorum Universitatum constituitur II 2618; — Andegavensis: erigitur Institutum Philosophicum in Facultate theologica II 3515; Assumptionis in urbe capitali Paraquariae erigitur III 4626; Beatae Mariae Dominae Nostrae in coelum assumptae in urbe Asun­ cion dicionis Paraquariae constituitur III 4626; Bo- naêrensis «S. Mariae Bonorum Aerium» in Argentina erigitur III 4045; Campiensis in Brasilia erigitur II 3539; Chicagiensis «De Paul» erigitur cum Facultate musicae affiliata Instituto musicae sacrae Urbis II 3716; Cordis lesu v. Universitas Catholica Mediolanensis; «De Paul» in civitate Chicagiensis erigitur cum Facultate musicae affiliata Instituto Musicae Sacrae Urbis II 3716; — Deustensis in civitate Flaviobrigensi constituitur III 4379; Fluminis lanuarii erigitur II 2395, cum Facultate Theologica IV 6212; Habanensis «S. Thoma de Villanova» erigitur II 3614; Insulensis includit Studium philosophico-Thcologicum Seminariorum dioecesis Insu­ lensis cum peculiaribus legibus datis III 4057; «Lovanium» in Urbe Leopoldopolitana (Kinshasa) cum Facultate Theologiae II 3612; Lublinensis erigitur cum Statutis approbatis I 328; Lusitana: prima Facultas constituitur Facultas Philosophica Bracarac Augustae III 5258; Mediolanensis seu 5. Cordis lesu: erigitur I 358' in ea acquirere possunt gradus acadcmicos clerici et religiosae feminae I 1880; alloc, pontificia III 4230; UNIVERSITAS Cathedra Dantis Alighieri constituitur HI 4809; Navarrensis in Hispania erigitur HI 4098; Niagarensis erigitur et Statuta approbantur II 3513; Noviomagensis confirmatur et Facultas theologiae in ea eri­ gitur I 595; Peruviana: erigitur Facultas medioinae II 3555; Portalegrensis in Brasilia erigitur II 2809; — «Pro Deo»: Unio intemationalis et Universitas stu­ diorum socialium laudatur novisque normis instruitur III 4655 ; Quitensis erigitur II 3292 cum Facultate philoso­ phiae II 3573; «Sanctae Mariae Bonorum Aerium» eri­ gitur in urbe capitali Argentinae III 4045; Sancti lacobi in Chile erigitur I 1160; Sancti Pauli in Brasilia erigitur II 2395; «Sancti Thomae de Villanova» in civitate Habanensi erigitur II 3614; Sherbrookensis in Canadensi dicione erigitur II 3782, cum Facultate Theologiae HI 4618; «Sophia» in civitate Tokyensi erigitur cum Fa­ cultate theologica II 3565; Tokyensis «Sophia» II 3565; — Vallis Paradisi in dicione Chilena III 4235; Varsaviensis: erigitur cum iure conferendi triplicem lau­ ream I 292. — Civilis: normae circa frequentiam clericorum et religiosorum I 120, 150; inscriptio clericorum I 1347; duellum seu mensura inter Universitatum studentes I tes vel acceptantes 531, 757 et poenae contra prov II 2423; relationes inter Actionem Catholicam universitariam et alias associationes catholicas, praesertim Congregationes Marianas I 1431; normae pro eccle­ siasticis qui eas frequentare intendunt 11 2138, 2810, 2913, 2138; aedes Aeternae Sapientiae in Urbe dicata Studio Urbis donatur pro catholico cultu II 2740; criteria servanda a religiosis qui eas frequentare volunt III 4928, et normae circa adseriptionem alumnorum Seminariorum IV 6047; — Augustana: conventio inter Sedem Ap. ct civita­ tem Bavaricam circa sectionem Theologiae catholicae IV 5885, 5916; Frisingensis: conventio inter Sedem Ap. et civitatem Bavaricam circa ipsam III 5025, 5046; — Monacensis: erigitur Inst. iuris canonici in Facul­ tate theologica II 3270; conventio inter Sedem Ap. et civitatem Bavaricam circa cam III 5025, 5046; Ratisbonensis: conventio inter Sedem Ap. et civitatem Bavari­ cam circa eam III 5025, 5046; Saravica: conventio inter Sedem Ap. et civitatem Saravicam de instituenda ca­ thedra Theologiae catholicae Ill 5347, 5435; Vratislaviensis: eius Facultas Theologica perseverat in Studio Theologico Seminani Maioris eiusdem urbis III 5316; — Ecclesiastica : de experimentis ad gradus in iure canonico assequendos I 154; intituitur Commissio Pont, pro collatione graduum ct pro ratione studiorum I 1155; Const. Ap. «Deus scientiarum Dominus» dc Universitatibus et Facultatibus studiorum ecclesiasti­ corum I 1272, et Ordinationes ad Const. Ap. exsequen­ dam I 1301; modus exprimendi vota pro examinibus I 1435; experimenta ad Prolytatum coram Pont. Com­ missione Biblica II 2132; normae pro sacerdotibus italis qui eas frequentare volunt II 2137; conventio in­ ter Sedem Ap. et Hispaniam circa Seminaria ct Univer­ sitates studiorum ecclesiasticas II 2386; doctrina te­ nenda circa «Ethicam situationis» II 3453; mens exqui­ ritur Universitatum circa argumenta Concilio Vat. II proponenda III 3962; omnes pendent a S.C. dc Semi­ nariis ct studiorum Universitatibus III 3981; normae et criteria adhibenda in admissione acatholicorum III 4224; conventio inter Sedem Ap» et Hispaniam circa validitatem quoad effectus civiles studiorum scientiarum non ecclesiasticarum quae apud Universitates Ecclesiae perficiuntur III 4266. 4291; normae circa domus ubi commorari debent clerici dum studia peragunt apud Universitates ecclesiasticas Urbis IV 6047; alloc. pon- I = 1917-1941; Π = 1942-1958; III = 1959-1968; IV = 1969-1972 Numeri indicant volumen et COLUMNAM 205 LEGES ECCLESIAE UNIVERSITAS USUS tificia dc officiis Universitatum Ecclesiae in histo­ Uruquaria: erigitur Nuntiatura Ap. I 1937. ria, cultura et paedagogia promovendis, praesertim in Urundi Ruanda: constituitur Hierarchia episco­ re theologica et eoclesiali IV 6265; palis III 3977. — Comillensis: constituitur sub eius auspiciis Insti­ Usurpatio bonorum ecclesiasticorum: excommuni­ tutum Pastorale Matritense III 4973; catio in ementes bona usurpata I 273, 610; instructio — Gregoriano in Urbe: Facultas renuntiandi «magi­ circa condonationes bonorum usurpatorum in Italia I stros aggregatos» Philosophiae et Theologiae I 479; 1055; modus distribuendi in Hispania reditus bonorum Epist. Ap. de Athenaeo et Sodalicio Gregoriano et de quae ab auctoritate civili adhuc detinentur III 4223. huius Statutis I 691; constituitur Schola peculiaris Usurpator v. Usurpatio. litterarum latinarum I 718; de consociandis Institutis Usus bonorum: libera dispositio illius novitiis Biblico et Orientali cum Athenaeo Gregoriano I 965; praescripta I 231; eleemosynarum Unionis Missionariae Magnus Cancellarius ei attribuitur I 1397; eriguntur Franciscanae I 1407; documentorum: Const. Pauli III Facultates Historiae ecclesiasticae et Missiologiae I «Altitudo» I 1914; S. Pii V «Romani Pontificis» II 2285; 1409, et Institutum socialium scientiarum in eius Facul­ Instructionis circa caeremonias antenatorum III 5216; tate philosophica cum iure conferendi gradus acade— facultatum confessariis per annum Sanctum lubi­ micos II 3397; Institutum catecheticum «Lumen vitae» laei tributarum 1 710, 730, 1456, 1530, 11 2630, 2633; affiliatur III 4408; alloc, pontificia ad Moderatores, Sedis Ap. vel Ordinariorum a religiosis in materia ieiu­ doctores, auditoresque, quarto volvente sacculo ex quo nii communis I 2025, 2050, 2102; celebrandi et acce­ Gregorius XIII ad Summi Pontificatus fastigium eve­ dendi ad Communionem horis vespertinis I 2079, II ctus est IV 6265, et ad eos qui interfuerunt «Cursui re­ 2436; circa mitigationem ieiunii eucharistici II 2177, novationis canonicae pro iudicibus aliisque Tribuna­ 2436, 3132; facultatum castrensium II 3044; missiolium administris» in hac Universitate habito IV 6351; nariorum emigrantium II 3264; dispensandi cum filiis — Lateranensis seu Athenaeum Seminarii Romani: acatholicorum ad Ordines suscipiendos III 4664; fa­ Magnus Cancellarius praeficitur I 1414; Statuta I 1694; cultates bis aut ter Missam litandi IV 5975; favoris iuris titulo Universitatis decoratur III 3936; Studium Theo­ quo gaudet privilegium fidei II 2285; formularum: Be­ logicum Seminarii Alwaycnsis in India affiliatur III nedictionis nuptialis extra Missam 1 1331, consecra­ 3974; eidem inseritur Institutum Theologiae Moralis tionis altaris II 2916; formulae brevioris Professionis Academiae Alfonsianae III 4097, aggregatur Studium fidei ΙΠ 5052, 5282; — instrumentorum musicorum in ecclesiis: «radiotheologicum Internationale «Claretianum» III 4380, phoni» I 939; campanarum I 1241 ; organi «Hammond» et Studium theologicum «Augustinianum» III 4719; II2169, 2170, 2613; discorum gramophonicorum I 1936; — Salmanticensis: erigitur restituta I 2017; consti­ apparatus radiophonicus loco campanarum I 2099, II tuitur Facultas Philosophiae II 3539; includitur in ea 2865; grammophonii, scrinii radiophonici, aliorum in­ Pont. Institutum Scientiarum religiosarum a S. Pio X, strumentorum phonographicorum II 3465; iurium: iuris cum iure gradus academicos conferendi cum specialisuffragii in electionibus politicis II 2412; zatione catecheticac III 4663, et Institutum Superius — librorum liturgicorum: Manualis seu Ritualis To­ Pastorale Matritense tamquam biennium specializaletani in administratione sacramentorum I 778; Ri­ tionis ΠΙ 5189; tualis Romani vel Sloveni I 1516; calendarii I 1546, — S. Thomae Aquinatis in Urbe olim Athenaeum 1769, II 2756, III 4167; Ritualis in lingua vernacula Angelicum: privilegium conferendi «aggregationis gra­ II 2132, 3412; Prava Breviarii in lingua vernacula II dus» in Facultate iuris I 105; Magnus Cancellarius 2733, 3095; Officii Pani B.M.V. in editione ampliore tribuitur I 1460; titulo Universitatis decoratur III 4348; Π 3135; Gradualis simplicis III 5248; novi Ordinis erigitur «Sectio theologiae oecumenico-patristicae graeLectionum Missae IV 5591 ; novi Missalis, Liturgiae co-byzantinae a S. Nicolao» penes Institutum oecume­ Horarum et calendarii IV 6105; linguae vulgaris seu nicum Barensc IV 6072; vernaculae v. Lingua vernacula in Liturgia; — Urbaniana seu Athenaeum Urbanum vel Urbania— linteorum et paramentorum liturgicorum: gossypii num: erigitur Institutum Missionale scientificum cum in linteis conficiendis I 344; paramentorum formae iure gradus conferendi I 1511; Magnus Cancellarius gothicae I 926; coloris violacei 1 1491; paramentorum eligitur I 1513; Statuta Athenaei et Instituti Missionalis coloris caerulei I 1981; «rami» pro confectione lin­ scientific*! I 1646; titulo Universitatis decoratur 111 4317; teorum I 2093; paramentorum iuxta formam antiquam v. alias similes voces ut Athenaeum, Facultates, Studium. II 2293, 2635, et nova forma confectorum IV 6102; Universus v. voces substantivas. — liturgici: currus et equorum in processionibus I Urbanum vel Urbanianum Athenaeum: erigitur Institutum Missionale Scientificum cum iure gradus 501; filtrandi vinum Missae I 775; novi ritus in Offer­ conferendi l 1511 ; eligitur Magnus Cancellarius I 1513; torio Missae perficiendo 11 2260; celebrandi supplica­ Statuta Athenaei ct Instituti Missionalis Scientific! 1 tionem XL Horarum feriis V et VI Maioris Hebdo1646; titulo Universitatis decoratur 111 4317; madac II 2739; gestandi tegmina digitorum a parvo - Collegium: instructio de alumnis admittendis et clero ll 3234; usuum populorum in honorem mor­ quaesita eisdem proponenda ante admissionem I 689; tuorum in liturgia IV 5754; nova Instructio de admittendis IV 6193; facultates pro — mediorum communicationis socialis IV 6160, 6258; alumnis proficiscentibus e Collegio I 1618, 1629; — morales: matrimonii et continentiae periodicae III — Universitas: constituitur III 4317. 3881 ; mediorum aphrodisiacorum pro consummatione Urbs Roma v. Roma; S. lacobi de Chile l 1160; matrimonii II 2565, 2890; mediorum artificialium con­ Constantinopolitana 1 1536; Fluminis lanuarii ll 2395; tra prolis conceptionem U 3391, IV 6051 ; Quit ensis 11 3292; Lepoldopolitana 11 3612; Bonorum — obiectorum liturgicorum: patenae in Communione Atrium Ill 4045; Asuncion 111 4626; Barensis III 5293; distribuenda I 1193, 1347; numismatis loco scapularis I Vratislaviensis III 5316; v. Civitas. 1618; parvulae coronae ad modum anuli confectae I Urologiac Congressus: alloc, pontificia II 3208. 1981; olei vcgetalis et lucis electricae pro luminaribus Ursula Sancta: Societas Filiarum a Sancta Angela liturgicis I 1982, II 2115, 2117. 2628; cerae non purae Merida I 59. apum pro usu litûrgico I 1985, II 2182, 2628, 3805. Ill •206 Xtijnrrl indicant volumbn ct columnam I = 1917-1941; 11 = 1942-1958; III = 1959-1968; jy e 1969-197» INDEX ANALYTICUS LEGUM usus 4159’ salivae in administratione baptismi II 2235, al­ taris portatilis II 2317, 3569; antimensii II 2409, 2758, 3217, 3291 ; throni ll 2421 ; supcrpcllicci in sermonibus ad populum II 2488; scapularis ct cinguli II 3726, 3729; paroeciae catholicae pro cultu lutherano III 4228; conopei 111 4935; altaris Papalis in Basilicis Romanis III 4940; novae formae calicis III 4261; - permittendi etc. v. Praxis; Privilegii Paulini v. Pri­ vilegium Paulinum; profanus domus 11 2746; rationis praescriptus ad Communionem ct Confessionem I 285; ad Confirmationem I 1379; ad consummandum matri­ monium II 2565, 2890; rituum: consecrationis virginum de monialibus 11 2801, 3091; latini ct orientalis in Of­ ficio Divino 111 4230; catholici ct orthodoxi gracci in nuptiis mixtis ineundis III 4554, 4555, 4629; Sacramenti Pacnitentiae ex parte religiosorum IV 5943; titulorum: Missionarii Ap. I 1982; Nobiliarium civilium ab Epi­ scopis II 2890, 111 5389; versionum S. Scripturae in ecclesiis I 1535; novae latinac Psalmorum II 2274, 2434, 3094, III 4326; — rerum variarum: ovorum et lacticiniorum in mo­ nasteriis monialium Carmelitarum I 957; vestis non lanei a monialibus Carmelitanis in regionibus tropicalibus II 2600; tabaci apud religiosos II 2850, 2859; adoptandi a dioecesibus territoria Missionum II 3790; te.evisioniscinematographiae et radiophonii II 3809, 3721, «Vacante Sede Apostolica»: Motu pr. Pii XI de praescriptionibus huius Constitutionis pianae aliqua ex VALOR 3726,1114219,4497 ; insignium pontificalium 1115389 ; vis nuclearis in armis bellicis IV 5979; v. singulas materias. Ususfructus bonorum: cius libera dispositio novitiis praescripta I 231. «Ut omnes errantes...» additur Litaniis Sancto­ rum I 439. Uterque clerus III 4121; ritus III 4230; sexus II 3797 ; forum IV 5844. Utraque pars Instituti religiosi II 3574; coniugum III 3943; species pro Communione III 4655, 4669,4685, 4688, IV 5855. Uxor prima: eius interpellatio post baptismum polygami I 1914, II 3030, 3031, 3876, ΠΙ 3958, 4122; facultas retinendi uxorem quacum polygamus vivit 1 1914, II 3030, 3031, 3876, IIT 3958, 4122, 4179, vel illam quae baptismum acceptaverit III 5190; re­ sponsum circa mulierem legitime coni unctam cum viro polygamo ad fidem catholicam conversa, I 1916: poly­ gamus primam veram uxorem retinere debet, et nequit baptizari nisi alias illegitimas dimiserit III 4122; modus agendi pastoralis cum polygamis cathecumenis qui alias uxores praeter legitimam deserere non possunt absque gravi incommodo IV 6163. Uxoratus Diaconus: facultas Episcopi dispensandi cum eo a defectu aetatis TV 5467; sacerdos Societatis vitae communis et ius ad pensionem IV 6283. Valentinensis dioecesis: tribunalia III 5442. Valetudinarium: administratio Communionis III 4944, et baptismi in casu necessitatis aliusve causae gravis IV 5876; v. singulas materias. Valetudo: de sacerdotibus hac de causa extra dioecesim se conferentibus I 836; facultas dispensandi ob valetudinem infirmam a ieiunio eucharistico II 2330, 2596, et a clausura monialium II 3405, 3867. parte innovandis I 425. «V acantis Apostoiicae Sedis»: Const. Ap. Pii XII de Sede Ap. vacante et de Romani Pontificis electio­ ne II 2299. Vacatio legis: monitum de non applicandis normis liturgicis iam promulgatis ante finitam vacationem legis III 4128; vacatio legis statuitur pro Concilii Validitas v. λ alor. Vat. II: Constitutione de S. Liturgia ΙΠ 4447, decreto Validus: concelebratio Missae II 3618; erectio sta­ <